Polský král IDVladislav II. Jagello (Wladislau et cetera) informuje kurfiřty IDSvaté říše římské národa německého, vévody, lankrabata, hrabata, barony, rytíře a každého rozličného stavu a národa (sacri imperii Romani electoribus, nec non ducibus, langrauiis, comitibus, baronibus, militibus, clientibus et cuiuslibet status aut conditionis hominibus civitatum populis et communitatibus) o tom, že jej zachvátil velký zármutek, IDZikmund Korybutovič (dux Sigismundus Coribut) navzdory učiněným přísahám, slibům a listinám, kterými se zavázal po svém odvolání z IDČech (de Bohemia) do IDPolského království (ad regnum nostrum), že se do země již nikdy více nevrátí, porušil učiněné závazky a přes výslovný zákaz tajně odešel do IDČech; zatímco král IDZikmund (Sigismundi Romanorum regis) vede vojsko složené i z Poláků (gentes nostras) proti Čechům (Bohemos), nepřátelům křesťanské víry a apoštolského stolce (sacrosancte fidei et sedis apostolice), IDZikmund Korybutovič se právě k nim uchýlil i s některými najatými muži. Polský král si stěžuje, že jej přijal ještě jako dítě a vychoval, zahrnul různými laskavostmi a výsadami, a přesto se dopustil tak zákeřné zrady. Proto důrazně odmítá veškerou spoluúčast na tomto činu a oznamuje, že nařídil, aby města, městečka, tvrze, vesnice, platy a veškeré zboží, které mu a jeho následovníkům patří (civitates, villas census, salaria et alia bona, que a nobis obtinebat, omnia ab ipso et ipsius capitaneis), bylo zabaveno, aby taková zvrácenost neušla trestu.
- A:
- B: BK PAN; Nr. 68; p. 292; aktuální uložení neověřeno
- C: ANM Praha; Sbírka C ‒ muzejní diplomatář; sub anno.
- Pekař 1930-III, s. 249‒251.
- Bartoš 1938, s. 102‒107.
- Urbánek 1940, s. 296.
- Petrin 1982, s. 7.
- Šmahel 1993-III, s. 146‒147.
- Čornej 2000, s. 336‒337.
- Šmahel 2002-II, s. 1309‒1310.
- Tęgowski 2003, s. 84.
- Nikodem 2004, s. 322.
- Čornej 2019, s. 562.
„Litera querimonialis in facto recessionis ducis Sigismundi ad Bohemiam, ad omnes sacri Romani imperii clectores.“
Wladislaus et cetera. Universis et singulis principibus tam spiritualibus quam secularibus et presertim sacri imperii Romani electoribus, nec non ducibus, langrauiis, comitibus, baronibus, militibus, clientibus et cuiuslibet status aut conditionis hominibus civitatum populis et communitatibus, ad quos presentes pervenerint, fratribus, amicis et benivolis nostris carissimis salutem, fraternam caritatem et fidem dicendorum indubiam adhibere.
Reverendissimi in Christo patres, venerandi et venerabiles ac illustres, spectabiles, magnifici, strenui, nobiles et famosi fratres, amici et benivoli nostri carissimi! Dolores nostros, quos nobis insperata attulit fatorum invidia cum singultibus et planctibus vobis heu cogimur depromere et vocibus querularum cordis nostri vulnus aperire. Eu ecce dilectissimi, ad subsidia serenissimi domini Sigismundi Romanorum regis, fratris nostri carissimi, gentes nostras contra Bohemos sacrosancte fidei et sedis apostolice inimicos nobis preparantibus et se iam ad iter nostris accingentibus, dux Sigismundus Coribut, quem per multa et varia iuramenta, pollicitaciones, obligaciones, vota et promissa astrinximus, quod post illam de Bohemia ad regnum nostrum revocacionem sub fide et honore ac iuramenti onere in manibus nostris sepe prestitis nunquam debuit de regno nostro et presertim ad Bohemos hereticos et alios eorum fautores se movere, sed nobiscum semper in regno nostro fideliter et constanter remanere, nuper cum nonnullis hominibus regni nostri, quos secum seduxit, et quibusdam, qui a nobis stipendia contra dictos hereticos receperant, prefatis Bohemis, quos dudum per litteras nostras patentes diffidauimus, prestiturus auxilia, tunc nobis longe in regno nostro a loco habitacionis sue agentibus, ad Bohemiam clam discessit et in dedecus suum et anime proprie detrimentum, Christi fidelium persecutoribus se coniunxit, cum quibus percipiat calicem Babilonis et iram divine ulcionis sempiternam. Dum enim adhuc infantulus et etate tenellus esset, quomodo fecimus eum sub nostris manibus educari! Post hoc, quantis graciis, quantis favoribus et prerogativis ultra ceteros sangvinis nostri principes in aula nostra confovimus, tota nostra testatur milicia et exteris beneficia sibi collata a nobis patent multis inabsconsa. Quis igitur meditari potuit, ut alumpnus noster, quem velut filium intimo caritatis amplexu dileximus, ad abissum tante caribdis defluxisset? Quis crederet, ut is, quem ab eunte etate in omni reverencia et in obediencia semper nobis devotum habuimus et votis nostris obsequentem, ad tante desperacionis profundum verteretur? O dolor, o plus dolore dolor! ut quem debuimus habere in subsidium et viscerum nostrorum amplecti caritate, hostem oportet experiri, et qui post tot beneficiorum impendia culmina majestatis regie humiliter venerari debuit, quomodo in arcum conversus pravum, verticem troni regii maculare contendit et gloriosum nomen nostrum auspice domino nulla carie suborsum malignanter depravare. Porro ipsius deprehendentes recessum clamdestinum subito civitates, villas census, salaria et alia bona, que a nobis obtinebat, omnia ab ipso et ipsius capitaneis recipere mandavimus et omnium sibi adherentium, quos secum de regno nostro eduxit, bona hereditaria et alia ab ipsis possessa iussimus publicari et thezauro nostro infiscari, ut scelus eorum et pravitas subita vindicta non careat. Quapropter universitatem vestram rogamus et in desideriis optamus, ut hiis nostris compacientes doloribus, prefatum ducem Sigismundum, quem tantorum excessuum demeritis poscentibus hostem nostrum nobis cum ceteris suis quibus adhesit complicibus volumus reputare, vestrum eciam habere velitis inimicum. Et si quis vobis de nobis suggererct detractiua suspicione nomini nostro excessibus dicti Sigismundi ducis comparando, nolite quesumus fidem sugillacionibus eorum adhibere, sed quotiens hec fierent, operibus nostris pocius, que nobis vere fidei prestant testimonia, et non zuzurris emulorum nostrorum mentes vestras accomodate et respectus. Datum Zneyna, infra octavas corporis Christi 1424.