Basilejský převor dominikánů IDJan Nider (Johannes Nider prior) a vyslanec koncilu IDJan z IDMaulbronnu (Johannes de Mullenbrunn) informují purkmistra a přísežné konšely IDStarého Města pražského (magistro civium et consulibus iuratis maioris civitatis Pragensis) o zaslání oficiálního listu,1 k němuž připojují svůj osobní postoj. Uvádí, že se nyní vede diskuze nad zajištěním bezpečnosti českých vyslanců na koncil do IDBasileje (ad concilium); podobně se probírá jejich žádost, aby se vyslanci koncilu dostavili na jednání do IDChebu (ad Egram) společně s knížaty těch zemí, které sousedí s IDČeským královstvím (cum principibus regno Bohemie adiacentium regionum). Upozorňují, že s ohledem na svůj duchovní stav nemohou zajistit účast zástupců IDUher (de Ungaria), IDRakous (Austria), IDBavorska (Bavaria), IDFrank (Franconia), IDMíšně (Misna), IDDurynska (Thuringa), IDSlezska (Slesia), IDPolska (Polonia) a dalších sousedních krajů, spíše se vynasnaží přivést na jednání takové osobnosti, které jim budou moci zajistit bezpečnou cestu na koncil a zpět. Navíc by se s nimi rádi sešli dříve, než by bylo možné, pokud by se měla sejít knížata dotčených zemí. Vybízí k tomu, aby se mír vynasnažili zajistit odpovídajícími prostředky a postupovali současně, a slibují, že stejným způsobem budou postupovat i oni. Obě strany se mají vyhnout situaci, kdy by si navzájem braly slovo. Vystupovat mají s ohledem na společný cíl, ušlechtile a sjednoceni v lásce Kristově. Pokud by v dané záležitosti měli Pražané nějaké rozumné námitky, žádají je, aby jim je laskavě sdělili, aby bylo možné co nejdříve dosáhnout požadované dohody. Deklarují touhu získat jejich přátelství a vnímat IDČeské království v jeho bývalé slávě. Uvádí, že v četných minulých časech byla IDPraha sídlem císaře a učitelkou věřících, takže k ní, jež měla za ochránce pána světa a živila nejučenější muže ve všem vědění, dlouho a mohutně proudil svět. Pokud budou Češi chtít, znovu budou mít IDSvatou říši římskou i s císařem (imperium cum imperatore) na dosah. Doplňují, že podle nich je smíření možné, a budou mít možnost se o jejich smýšlení sami přesvědčit. Koncil je jejich společným zájmem. Povzbuzují je k účasti na koncilu, jenž přinese ovoce jim a celé církvi. Vybízí je proto ke spolupráci na tomto díle. Předesílají pozitivní odezvu, kterou může vyvolat vystoupení českých vyslanců u církve. Upozorňují na to, že ne všichni touží po míru, proto by měli být bdělí. Vyjadřují přání, aby je vedl Bůh cestou věčné spásy.
1: K tomu blíže viz dokument z 20. března 1432 (bc2e5707a4).
Spectabilibus et egregiis viris, magistro civium et consulibus iuratis maioris civitatis Pragensis.
Multum per omnem modum, spectabiles et egregii viri! prior vestra ad nos missa pagina suo applauso, sincero quoque et patulo loquendi modo attulit gaudii, pacem in fronte preferens, mittentes rationabiliter excusans, possibilia petens, ac honesta quadam et grata humulitate totam eius seriem adornans; unde hac etiam fama vestra, que latius, pro voluntate quam ad ea, que pacis sunt, salubriter concepistis, nunc suum coepit diffundere odorem, permoti, vestre magnificentie aliquid ad partem, quo et nostram aliquid agnoscatis affectionem, scribere hac vice meditati sumus, non quidem ut nuntii, ne mittentibus aliquatenus nostra forsan simplicitate derogemus, sed ut private persone, impetum nostre hac parte affectionis sequentes. Nam ab ea hora, qua hoc arduissimum pro vestra reconciliatione onus suscepimus, vestro spiritui unus idemque amborum incessabiliter loquitur, que ad pacem sunt, animus. Que si ac qualia vobis imprecantur, qui nos miserunt homines pacis, limpide vobis datum esset intueri, nihil dubitamus, quin fidei nostre vos ulla cunctatione committeretis, proviso tamen, quod ab insultibus predonum et eorum, qui deum non timent, nec homines reverentur, quorum et nos latibula, ne rapiant, et fauces ne devorent, formidare pro loco et caute declinare habemus, securi essetis. Super quo favente domino, et vestro concurrente patrocinio, decenter ut confidimus providebitur. Sed ut nostros utrimque acceleremus tractatus, videtur nobis, cum indulgentia loquendo, ut claro et intelligibili verbo nostras adinvicem pandamus voluntates, et exigamus abinvicem, que petenti sufficiant et expediant, rebus de quibus agitur congruant, et sint ei qui exigitur non modo possibilia, sed etiam viribus suis proportionata. De salvo conductu et securitate vestrorum ad concilium mittendorum nunc agitur; vestra dignatio cum vestratibus petit suis ad nos novissime scriptis, ut ad Egram cum principibus regno Bohemie adiacentium regionum venire debeamus. Quod si ad literam capere debemus, qui dabit nobis de Ungaria, Austria, Bavaria, Franconia, Misna, Thuringa, Slesia, Polonia et si que sunt alie adiacentes vobis regiones, de eisdem ducere principes? qui monachi sumus, pauperes Christi, facultatem non habentes conducendi, sed magis propositum inducendi seculi potentes, ut securitatem, quam nomine prefati concilii offerimus, bona ac integra fide ac eo prestent effectu, quod vestri salvi per viam directam ad concilium ire, stare, redire deo propitio poterunt. Confidimus enim, quod antequam dictarum regionum principes invocati in quemcumque locum conveniant, vobiscum in plena et gaudiosa concordia, vel saltem in dispositione ad eandem propinqua esse velimus. Magnifici viri! In parte vestra vicem agatis reconciliatoris, et votis omnium in id, quod est pacis, iuxta vestram prudentiam et magnanimitatem collocatis, etiam ad media rebus agendis simul et partibus congruentia, resecatis superfluis, inducere satagatis: et bona fide promittimus, quod et nos cum reliquis pacis amatoribus hoc idem facere conabimur. Et omnio devitemus nos alterutrum verbo capere, sed bona et simplici intentione in spiritu lenitatis ad finem intentum generosos et castos in caritate Christi complexus festim tendamus. Et si qua rationabilia vestre circumspectioni super hoc occurrerent avisamenta, gratiam non modicam nobis pararetis, si eadem nobis, quo citius ad finem optatum perveniremus, in quantum liceret, communicaretis. Omnino amicitiam vestram recuperare, quin et proprio sanguine mercari, si necessitas posceret aut utilitas suaderet, cupimus, ac vos vestrumque regnum in pristina gloria videre contendimus. Sedes imperatoris, magistra fidelium multis retroactis temporibus fuistis, ita ut ad vos, qui dominum mundi patronum habuistis et omni scientia et arte viros doctissimos nutristis, orbis terrarum longe lateque conflueret. Nec multum abest; si volueritis, imperium cum imperatore de propinquo habebitis. Qui quantis se exponat, pro conservatione et prosecutione inchoati et bene fundati concilii, et vestra ex consequenti cum honore ut confidimus reconciliatione, periculis et incommodis, audistis forsan et amplius audietis. Vestrum igitur est multis respectibus, quod celebratur, concilium, ut clarius, dum vestris ore ad os loqui dabitur, pandemus; et sic vestrum, ut per eos omnino non sic fieri possit, qui cauteriatas habentes conscientias, in sua delectati putredine, disciplinam fugientes, ipsum dissolvere pro viribus moliti sunt. Sed mentita est iniquitas sibi. Magnum igitur pro vobis et tota ecclesia dei, si opportuni veneritis, fructum procurare poteritis. Cooperemini igitur, ut quantocius fieri poterit, secundum quod universitati vestre in corpore scribimus, conveniamus, et ibidem nobis alterutris clarius intellectis et super tractandis concordatis, ad concilium, quo tendimus et desideranter exspectamur, unamines procedamus. Nec velimus nimium alter alterum preoccupare, in his potissimum, que commodius et efficacius per viros misericordie, quorum spiritus sanctus inhabitat pectora, in sacro prefato concilio expedire poterimus. Et vere confidimus, quod si vos in prosecutione coepti ferventes, placabiles et benignos exhibere curaveritis, sic ut sacra concio prefata et unibersalis quam representat ecclesia, intelligat, quod iustis suis et suorum desideriis condescendere studeatis, reciproco quodam et aucto, ne dubitetis, fenore suo tempore recompensabitur. Et si omnes eque ferventes nobiscum propositi fore laudarentur et agendis conferre sperandum fuisset, nostris nequaquam personis, fatigis ac expensis pepercissemus, quin ad vestram magnificentiam personaliter reivissemus. Sed parcimus vestre, parcimus et nostre partibus, que per dei gratiam in favorosis sunt tractatibus, ne forte cuiuscunque malignitate, cum non eque omnes pacem querant et cupiant, quidquam in nos vobis invitis attentatum aut commissum fuisset, quo huiusmodi tractatus, quod absit, turbarentur. Nimis vos altioribus intentos tenemus, sed in eum excessum caritas, que omnia suffert et credit, nos pepulit, in qua et vos confidimus recipietis. Altissimus vos dirigat in viam salutis eterne. Datum Nuremberge, die xx martii, anno et cetera xxxii. Fratres Johannes Nider prior. Johannes de Mullenbrunn.