Papež Martin V. uděluje Brandovi de Castiglione (Brande), kardinálovi knězi tit. sv. Klimenta (tit. s. Clementis presbitero cardinali), na jeho žádost svolení (licenciam), že až do umoření dluhu, který si z nutných důvodů vyjednal s kupci a věřiteli různého stavu až do výše 3000 komorních florénů, může pro případ jeho smrti zastavit ve prospěch řečených věřitelů příjmy, důchody a platy náležející k jeho hodnosti kardinála. K žádosti zmíněného kardinála Brandy papež uděluje uvedeným věřitelům také svolení (facultatem), že mohou zmíněné příjmy, důchody a platy až do splacení dluhu požadovat a vybírat také od těch, kteří jsou jak jejich příjemci, tak dlužníci; dále mohou, pokud to bude nutné, tyto záležitosti řešit u soudu i mimo něj, kvitovat přijaté i vybrané částky a smluvně již dále ve věci uvedeného dluhu nic nepožadovat. Dále papež stanoví, že pokud zmíněný kardinál zemře, vše z důchodů a příjmu, co mu mohlo být z uvedených důvodů ke dni jeho smrti odebráno, zůstane závazkem pro úplné navrácení dluhu; do té doby také papež přenáší všechna práva, obvinění, a jakékoliv sporné zisky, které mu proto mohly připadnout až do dne jeho smrti, na ty věřitele, kterým bude potřeba doplatit závazky z dluhu. Zároveň stanoví, že od nynějška je povinností těchto věřitelů, případně jejich zástupců, požadovat a vybírat zmíněné důchody a požitky od komorníka kolegia kardinálů kardinála kněze sv. Kříže v Jeruzalémě Františka zvaného Benátský (Francisco, s. Crucis in Jerusalem presbitero cardinali Veneciarum nuncupato, collegii ve, fratrum nostrorum, s. Romane ecclesie cardinalium, camerario) a jeho nástupců v úřadě a také od osob zavázaných k platbám výše uvedených kardinálských důchodů a požitků. To vše se má dít způsobem obvyklým v kolegiu kardinálů.