Král IDZikmund (Sigismundus) odpouští měšťanům IDLitoměřic (cives Leuthomericenses), s ohledem na jejich prosby a s přihlédnutím k jejich trvalé věrnosti jemu a římské církvi, zbožnosti a mnohým nebezpečím, která zažili a v budoucnu ještě zažijí, trest za zničení domu litoměřického probošta. Také nařizuje pod trestem těžké nemilosti všem úředníkům (universis et singulis nostris officialibus) a poddaným IDČeského království, aby se nepokoušeli měšťany za tento čin napadat nebo žalovat.
Jako důvod IDZikmund uvádí, že když se v IDČeském království objevila sekta viklefistů (secta Wiccleffistarum), která se nyní víc a víc rozmáhá, přidal se k ní také litoměřický probošt IDZdislav ze IDZvířetic (Zdislaus de Zwierzieticz, prepositus Leuthomericensis). Ten kdykoliv mohl, škodil měšťanům katolických IDLitoměřic. Aby se v budoucnu vyhnuli dalšímu nebezpečí ze strany IDZdislava, rozhodli se jeho okázalý dům na předměstí IDLitoměřic zbořit, jelikož by v něm mohl ubytovat městu nebezpečné osoby.
- Král IDZikmund: Posse 1910 13/4; červená; ve voskové misce přirozené barvy přivěšená na pergamenovém proužku
- Vpravo na plice: Ad mandatum domini regis IDMichael canonicus Pragensis
- Na dorsu nahoře uprostřed: Registrata IDHenricus Fije
- A: originál; pergamen
- B: opis z 1. poloviny 16. století v kopiáři města Litoměřic
- C: opis z 18. století
- A: SOA Litoměřice ‒ SOkA Litoměřice se sídlem v Lovosicích; AM Litoměřice; inv. č 24; sign. L‒I‒24
- B: SOA Litoměřice ‒ SOkA Litoměřice se sídlem v Lovosicích; AM Litoměřice; inv. č. 62; sign. K‒1; fol. 85v
- C: KNM Praha; sign. VIII A 4; fol. 21r‒23r
Sigismundus, dei gracia Romanorum rex semper augustus ac Hungarie, Bohemie, Dalmacie, Croacie etc. rex. Notum facimus tenore presencium universis, quod cum alias in regno nostro Bohemie secta Wiccleffistarum pullulare incepisset crevissetque successu temporibus, prout adhuc, proch dolor, magis ac magis crescendo invalescit, quidam Zdislaus de Zwierzieticz, prepositus Leuthomericensis, eadem secta Wiccleffica nimis infectus eandem sectam fovendo, ubicumque potuit, dilatavit et promovit civesque nostros Leuthomericenses fideles et catholicos, moribus et secte sue dum sensisset contrarios, exosos habens dampna et dispendia, undecumque potuit, cum summo studio procuravit, mallens, sicut accepimus, civitatis predicte et suorum incolarum iacturam et perdicionem, quam aliam rem eis favorabilem procurare. Verum idem cives futuris periculis sibi pretextu prefati Zdislai minantibus precavere cupientes civitatique et sibi de remedio oportuno, prout expediebat, cogitantibus, domum predicti prepositi in suburbio Leuthomericensi sitam decentibus edificiis erectam et ad capiendum homines ipsis civibus nocere valentibus aptam, ad quam prefatus Zdislaus Wiccleffistas intromittere disposuerant, funditus everterunt. Supplicaverunt igitur nostre celsitudini prefati cives Leuthomericenses, quatenus ipsos de nostra benignitate regia dignaremur absolvere, si quam penam racione eversionis predicte domus erga nos incurrissent, et supportare ab aliorum questionibus, qui eos in antea premissorum occasione quovismodo impetere niterentur. Nos vero considerantes pure fidei constanciam, ardentem devocionis zelum et multa rerum et personarum pericula, quibus prefati cives Leuthomericenses sancte Romane ecclesie et nobis fideliter adherentes placuerunt, placent cottidie et placere poterunt et debebunt in futurum, animo deliberato et de certa nostra sciencia et auctoritate nostra regia Bohemie prefatos cives Leuthomericenses ab omni noxa et culpa, in quibus ipsi destruendo et evertendo predictam domum contra nos deliquerunt, absolvimus penitus et absolutos reddimus per presentes; inhibentes universis et singulis nostris officialibus regni nostri Bohemie ac aliis cuiuscumque gradus et condicionis hominibus, ne predictos cives Leuthomericenses exnunc in antea pretextu prefate domus impetant, impediant seu offendant quoquomodo, prout indignacionem nostram gravissimam voluerint arcius evitare, salvis tamen iuribus alienis. Presencium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio litterarum. Datum Leuthmericz anno Domini millesimo quadringentesimo vicesimo primo, decima septima die februarii, regnorum nostrorum anno Hungarie etc. XXXIIIIo, Romanorum undecimo et Bohemie primo.