Císař Zikmund nařizuje úředníkům českého dvorského soudu, aby odvolali darování odúmrti po Janovi z Dalkovic (Johannes de Dalkowicz) bratrům Janovi z Ovesných Ratají a Markvartovi z Ovesných Ratají a danou odúmrť převedli Vilémovi ze Žlutic (Wilhelmus de Zluticz). Jmenovitě se jedná o dva dvory a sedlácké statky s platy, poli, loukami a vším příslušenstvím ve vesnici Dalkovice, roční plat 2 kop pražských grošů ve Zbizubech (Zbizubiech), roční plat 2 kop a 10 grošů v Ovesných Ratajích (Rathagich), roční plat 80 grošů v Řimovicích (Rzimowiczich), roční plat 4 kop v Dubu (Vduba), roční plat v Čelivu (Czelewie), roční plat ve Vracovicích (Raczowiczich) a roční plat ve Vojkově (Woykowie).
V DD není výslovně uvedeno, zda měl Zikmundův rozkaz písemnou podobu, ale je to velmi pravděpodobné, neboť komunikace s dvorským soudem byla značně formalizovaná. Možné je však také, že úředníci dvorských desk jednali pouze na základě Zikmundova ústního rozkazu.
Podle záznamu v DD měl Zikmund řečené zboží darovat bratrům Janovi a Markvartovi z Ovesných Ratají, Provolací list byl dvorským soudem vydán dne 14. června 1437, proti tomu však protestoval Vilém ze Žlutic, kterému tuto odúmrť již dříve daroval Zikmund, na což mu vydal i listinu s majestátní pečetí. Proti daru řečeným bratrům neprotestoval jen Vilém ze Žlutic, avšak císař rozhodl v jeho prospěch a 1. října 1437 nařídil úředníkům dvorského soudu, aby mu zboží vydali. Přesto se ale Vilém již 14. listopadu daného zboží zřekl ve prospěch zmíněných bratrů Jana a Markvarta z Ovesných Ratají, o čemž svědčí pokračování zápisu v DD.