Mistr teologie IDTomáš Ebendorfer z IDHaselbachu (Thomas de Haselbach magister in theologia) informuje vídeňské scholáry, že před Bohem a lidmi není ukryto, s jakou láskou, trpělivostí a pokorou zahájili současná jednání a s jakou urputností v nich přese všechno pokračovali ve snaze dosáhnout kýženého konce. Tajná vůle všemohoucího Boha jim ale nedovolila uskutečnit jejich přání. Všemožně usilovali o jednotu a mír s Čechy (Boemorum). Nebylo jich však dosaženo, protože v IDČechách má stále navrch lid, který mistři dobře znají. Češi posílají ke svatému koncilu do IDBasileje (ad sacrum concilium Basiliense) své ambasadory se čtyřmi artikuly, aby pro ně získali povolení, ale v jaké podobě, není známo, protože o nich jinak mluví, jinak píší a jinak je žijí. Když jim legáti soukromě sdělili, co si o nich myslí, začali se lživě chlubit tím, že jim artikuly i s kalichem povolili. Navzdory tomu, že to legáti nemohli učinit, protože jim k tomu chyběla pravomoc. IDEbendorfer se proti šíření takových lživých tvrzení brání, a poukazuje na to, proč by tedy bylo třeba jmenovat nové ambasadory ke koncilu, kdyby již byly uvedené artikuly i s kalichem povoleny. Proč tedy Češi neupustili od války a nesjednotili se s koncilem? Nebo z jakého důvodu se jich straní a považují je za exkomunikované? Legáti naléhali, odvolávající se na všeobecné příměří, aby ustaly útoky, a mezitím vyjednávali o míru. Na to jim dnes 4. července odpověděl IDProkop Holý (Procopium Rasum) v tom smyslu, že uzavření všeobecného příměří je možné až v době po uzavření dohody o artikulech. Proto mají mistři vše bedlivě zkoumat a učinit opatření proti úskokům.
- A: N/A
- B: MZA Brno; G 1; aktuální uložení neověřeno
- C: ANM Praha; Sbírka C ‒ Muzejní diplomatář; sub anno
Complacenciam in omnibus iugiter paratam, cirvumspecti ac multe prudencie viri, fautores et amici karissimi. Non latet deum et homines, presentes nostros tractatus quanta caritate paciencia et humilitate parte nostra incepimus, feruoreque non paruo continuauerimus, et omni sinceritate conati sumus ad optatum perducere finem, vestri aliorumque contemplacione fidelium oppressorum, precipue tamen fidei orthodoxe promocione. Nihil defuit, quin ea, que secundum nostre subfuere potestati, libenter impenderimus, sed dei omnipotentis occultum iudicium usque modo non sinebat vota perducere ad effectum. Quesivimus unionem Boemorum cum ceteris christifidelibus viis omnibus, sed non venit. Posuimus pacis viam, sed nondum cessavit turbacio, me iudice, multis inclinatis ad pacem, prevaluit populus, quem nostis. Tractatibus hodie conclusis, postquam suorum articulorum quatuor Boemi a nobis determinacionem habere nequibant, prout optabant, iam nobiscum ad sacrum concilium Basiliense suos redestinant oratores, pro obtinendo suorum, si possent, quatuor articulorum libertatem et determinacionem. Sed in qua forma, nescimus, quia aliter verbo proponunt, aliter in scriptis exarant eosdem, aliterque et longe varie praxes eorumdem edocent, quid sub futuro pretenditur. Nostris propriis nominibus ut ambasiatores publice articulorum prefatorum multum interpellati, diximus sensum, quid de ipsis sentiremus, fugientes ex industria, ne nos in verbis venarentur. Nihilominus tamen, uti didicimus, gloriantur nos suos articulos cum communione calicis approbasse, eisdemque indulsisse: quod sicut non potuimus, ut plane coram omnibus exposuimus, ob defectum auctoritatis nobis tradite, ita nec facere umquam cogitavimus. Unde si rumor adversus, prout undique disseminaverunt, Vestrarum Discrecionum pulsaverit aures, nequaquam fidem credulam adhibeatis, contemplantes et erronee allegantes: si vobis communio calicis cum vestris articulis libertata est, cur denuo ambasiatores ad concilium opus fuerit destinare? Cur non a bellis destitistis, cur divinis se coram vobis isto tempore ambasiatores concilii non miscuerunt? Cur ecclesias vestras vitaverunt et vos pro excommunicatis tenuerunt, sicut et tenent pro presenti? et similia, que Vestre optime norunt prudencie. Revertimur nullo habito fine. Institimus pro treugis generalibus, quatenus tollerentur offense, nihil adderetur ad ignem, interim que tractavimus pro pace: hodie responsum accepimus publice per Procopium Rasum: postquam articuli isti in concilio secundum legem dei determinati fuerint, tunc omnibus christifidelibus pax est in prompto, quantum in eo est. Intelligimus tamen, quod ipse solus huius condicionis, an videlicet secundum legem dei determinati sint, an non, iudex esse intendit. Residuum Vestris Prudenciis duxi committendum, avisans, quatenus caute prospiciatis, prout nostis, et probando accuracius et quod melius perspexeritis eligatis, et contra dolos remedia adhibeatis opportuna. Datum Prage, in festo Procopii, anno domini M°CCCC°XXX°III°. Thomas de Haselbach magister in theologia.