Biskup IDFilibert z IDCoutances (Philibert episcopus Constantiensis), auditor IDJan Palomar (Ioannes de Polmar sacri palatii auditor), kapitulní děkan v IDTours IDMartin Berruyer (Martinus Rordinet, decanus Turonensis) a profesor teologie IDTomáš Ebendorfer z IDHaselbachu (Thomas de Haselpach sacre theologie professores), delegáti svatého koncilu, informují svatý koncil v IDBasileji (Sacrosancte generali sinodo Basiliensi in spiritu sancto legitime congregate universis ecclesiam representanti) o radostném a svátečním čase; vybízí koncil k tomu, aby společně s nimi slavil celý křesťanský svět, neboť nadešel dlouho očekávaný den, kdy koncil sklidil plody své práce. Uvádí, že dnes (Hodie) 5. července jim v IDJihlavě na náměstí (in publico foro huius civitatis), za přítomnosti IDcísaře Zikmunda (imperiali maiestate imperialibus) a velkého množství lidu, IDgubernátora Aleše z IDRýzmburka a IDVřešťova (gubernator), pánů, urozených a vyslanců měst IDČeského království (barones, nobiles, civitatum ambasiatores regni Bohemie), přinesli a předložili exekuční listiny kompaktát zpečetěné císařem a rakouským vévodou, podle formy uzavřené v IDBrně (formam Brunne), skrze jejichž znění přijali Češi církevní jednotu a mír. Následně čtyři zvolení duchovní předstoupili, aby legátům složili předepsaný slib poslušnosti. Poté legáti ukázali své zpečetěné exekuční listiny, jimiž přikazují všem křesťanům a zvláště jejich vládcům, aby s nimi Čechy udržovali křesťanský mír a jednotu, a aby je nehaněli a nečinili jim bezpráví kvůli přijímání eucharistie pod obojí způsobou. Dále sdělují, že nemohou ani vyjádřit radost, která se rozlévala v srdcích všech přítomných. Proto končí slovy krále Davida (et ne si pro motu affectus prodiret oratio metas epistolares excederet, nisi ut cum David eximio prophetarum dicamus): „Jak dobré je vzdávat Hospodinu chválu, tvému jménu, Nejvyšší, pět žalmy, hlásat zrána tvoje milosrdenství a v noci tvou věrnost při nástroji o deseti strunách, s harfou, při hře na citeru. Hospodine, svými skutky působíš mi radost, plesám nad činy tvých rukou: Tvoje činy, Hospodine, jsou tak velkolepé, tvoje záměry jsou přehluboké!“ (Bonum est confiteri domino et psallere nomini tuo altissime ad annuntiandum mane misericordiam tuam et veritatem tuam per noctem in decacordo psalterio cum cantico in cithara, quod delectasti me domine in factura tua et in operibus manuum tuarum exultabo) Ž 92, 2‒6.
Sacrosancte generali sinodo Basiliensi in spiritu sancto legitime congregate universis ecclesiam representanti. Exulta et iubula sinode sacrosancta, altisonas deprome gratiarum actiones et laudes rerum omnium conditori! universos ecclesie filios ad congratulandum et gratias peragendum gratulabundis admonitionibus exhortare! laudent tecum magna opera dei et exultent ingenti letitia christiani orbis provincie universie! Siquidem desideratus ecce dies advenit, quo iam tuorum laborum messis ut (sic) fructus et seminum tuorum in horrea dominica plenos manipulos reportasti. Hodie namque imperiali maiestate imperialibus infulis decorata in publico foro huius civitatis numerosa populi multitudine assistente coram nobis tue beatitudinis nuntiis gubernator, barones, nobiles, civitatum ambasiatores regni Bohemie primum nobis compactata obtulerunt literis authenticis communita, deinde pro ipsorum executione, de tenenda observanda et defendenda unitate ecclesiastica et pace literas alias secundum formam Brunne condictam; post hec quatuor ad hoc deputati cum pleno et authentico mandato nomine omnium tam ecclesiasticorum, quam secularium reverentiam et obedientiam canonicam prestiterunt. Nos quoque iuxta tue sanctissime concionis iniuncta unitatem ecclesiasticam per eos factam et acceptatam, pacemque nec non reverentiam et obedientiam exhibitas acceptavimus et pacem pronuntiavimus eis, servandam per universum populum christianum. Quod o sacrosancta sinode! stili officium posset sufficienter exprimere exuberantiam gaudii, que assistentium corda replevit multum amoena serenitas! Lacrime pre ubertate letitie ab oculis erumpentes, cantus et applausus interne letitie testes erant, aut certe melius indicia dici possent, quoniam nulla extrinseca signa immensitatem interni gaudii portionabili possent ostensione testari. Sed iam nos ipsius beatissime congregationis et universi populi christiani gaudia meditatntes nova iterum exultatione replemur. Quo tandem fine nostram claudemus epistolam; et ne si pro motu affectus prodiret oratio metas epistolares excederet, nisi ut cum David eximio prophetarum dicamus: „Bonum est confiteri domino et psallere nomini tuo altissime ad annuntiandum mane misericordiam tuam et veritatem tuam per noctem in decacordo psalterio cum cantico in cithara, quod delectasti me domine in factura tua et in operibus manuum tuarum exultabo“. Ipse quidem fecit nobis magna, qui potens est et sanctum nome eius; cuius clementiam suppliciter exoramus, ut et quod operatus est confirmare dignetur et ipsam sacrosanctam sinodum tueri, regere et gubernare ad perficiendum sancta opera, pro quibus est in eius nomine congregata. Scriptum Iglavie, V mensis iulii anno domini MCCCCXXXVI. Eiusdem sacrosancte sinodi perhumiles oratores Philibert episcopus Constantiensis, Ioannes de Polmar sacri palatii auditor, Martinus Rordinet, decanus Turonensis et Thomas de Haselpach sacre theologie professores.