Petr Čermenský (Petr Czermensky), měšťan z Nové Plzně (Noweho plznie), prodává Matějovi z Lobzy (Matiegowi z Lobez) a jeho manželce Maretě (Maretie), robotným lidem, dědinu s chmelnicí a loukou, ležící pod vsí Lobzy (Lobzy) a Třepňovy (Trzepniowy), se vším příslušenstvím a právy za 15 kop grošů pražských a dále určuje, že po jejich smrti má zboží zdědit Jan z Nové Plzně (Janowi Noweho Plznie), syn Hniliče (Hniliczowu); stvrzuje, že mu danou částku zaplatili v plné výši a hotových penězích, a proto jim převádí majetek do dědičné držby; ustanovuje také správce a rukojmí, Petra Hniliče (Petra Hniliczi) a Jakuba Černocha z Nové Plzně (Jakuba Czernocha z Noweho Plznie); ti se zaručují za dané majetky a slibují je zapsat o suchých dnech do zemských desek, pokud budou otevřeny; nebudou-li zemské desky fungovat a bude ustanoven jiný zemský řád, slibují se jím řídit; pokud by to nesplnili, jsou povinni vyplatit věřitelům 20 kop grošů; konečně stvrzují, že kdokoliv bude mít tento list, disponuje plnými právy na daná zboží.
- Petr Čermenský: N/A; N/A; ohlášeno přivěšení
- Petr Hnilič: N/A; N/A; ohlášeno přivěšení
- Jakub Černoch: N/A; N/A; zbytky pergamenového proužku a fragment pečeti
Já Petr Čermenský, měštěnín z Nového Plzně, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie anebo čtúce uslyšie, že sem prodal i mocí listu tohoto prodávám dědinu, chmelnici a lúku, ješto spolkem leží vedle řeky pod Lobzy vsi a vedle Třepňovy tu z Lobez dědiny z druhé strany, se vším plným právem a panstvím, ve vší též mieře, jakož sem sám držal, nic sobě ani dědicom a budúcím tu nepoostavuje za patnadcet kop grošuov dobrých střie brných, pražského rázu, robotným lidem Matějovi z Lobez a Maretě ženě jeho a po jich smrti Janovi, synu Hniličovu z Nového Plzně, kteréžto penieze úplně dali jsú mi i splnili penězi hotovými, protož mocí listu tohoto těch dědin, chmelnice, lúky s příslušenstvím předpsaným věřitelóm sstupuji k držení a k věčnému vládnutí, to držeti a požívati a učiniti, což se jim zdá, jako s svým vlastním, bez mé i mých dědicuov i budúcích beze všie priekazy. A toho na lepší jistotu postavuji vedle sebe tyto správce a rukojmie, Petra Hniliči a Jakuba Černocha z Nového Plzně a my tepruv jmenované rukojmie nadepsaného Petra Čermenského slibujem zań i s ním naší dobrú vierú, rukú ovšem společnú a nerozdílnú, ty dědiny, chmelnici a lúku u Lobez , kteréž jest Matějovi a Maretě z Lobez a Janovi synu Hniličovu prodal a penieze vzal, zpraviti, očistiti, osvoboditi před každým živým člověkem, ač by kto na to právem sáhl i ve dsky zemské prvé suché dni po dání listu tohoto najprvé příštie, nebo druhé suché dni , nebo konečně třetie suché dni, ač dcky zemské budú otevřeny, vložiti; pak- li by dcky zemské zrušeny byly, ale která se jistota v zemi české pánóm, rytieřóm, panošem, zemanom bude dieti, též my slibujem jim učiniti; pakli bychom nemohli toho zpraviti, tehda máme našim věřitelóm dvadceti kop grošuov ve čtvrti léta po napomenutí jich dáti a hotovými penězi zaplatiti; jestliže bychom toho všeho neučinili, tehdy jim dáváme plnú moc mocí listu tohoto těch dvaceti kop grošuov vzieti v křestanech nebo v židech na naši na všech škodu společnú. A což by proto škod vzali, ty mají naše býti a slibujem jim i s jistinú splniti bez odpory. A ktož tento list s jich dobrú volí bude mieti, ten má tuž moc a právo k tomu ke všemu, jako oni sami. Toho na svědomie pečeti naše s naší volí, s vědomím k tomuto listu jsme přivěsili, jenž jest dán léta od narozenie syna božieho počítajíc tisicieho čtyřstého a osmmezcietmého, ten pondělí po svatém Jiří .