Veřejný notář IDJiří řečený Ocásek (Georgius dictus Oczassek), syn IDMikuláše z IDLomnice (natus quodam Nicolai de Lompnicz cleriens Pragensis diocesis publicus imperiali auctoritate notarius), transsumuje na žádost rajhradského probošta IDMarka (Marcus prepositus monasterii Reyhradensis ordinis sancti Benedicti prefate Olomucensis diocesis) níže uvedené listiny, obsahující privilegia, která obdržel IDklášter v Rajhradě (super privilegii certorum bonorum seu libertatibus ad Brewnoviensem et Reygradensem monasterium spectantibus et pertinentibus in pergameno scriptis sanas) od krále IDPřemysla Otakara I. (Ottocari dei gracia Boemie regis), IDJana Lucemburského (Johannis dei gracia Boemie et Polonie regis ac Luczenburgensis comitis) a markraběte IDJana Jindřicha (Johannis dei gracia marchionis Moravie):
z 1220, březen v němž:
Král IDPřemysl Otakar I. (Premizl, rex Boemiae) potvrzuje na žádost opata IDDluhomila (ad petitionem Dluhomili abbatis) privilegia udělené knížetem IDBoleslavem I. (Boleslao) IDklášteru v Břevnově (monasterio in Brewnow), a uděluje mu některá další privilegia.
1327, červen 7. v němž:
Král IDJan Lucemburský (Johannes dei gracia, Boemie et Polonie rex ac Lucenburgensis comes) uděluje na přímluvu opata IDBavora (ad venerabilem virum fratrem Bavarum abbatem) z IDBřevnova (in Brewnow prope Pragam ordinis sancti Benedicti) IDklášteru v Rajhradě (monasterio in Reigrad Olomucensis diocesis) právo obracet se na zemský soud, jak ve finančních záležitostech, tak i těch, které se dotýkají statků uvedeného IDkláštera v Rajhradě.
1363, březen 25. v němž:
Markrabě IDJan Jindřich (Johannes dei gracia marchio Morauie) vyjímá klášter v IDOslavanech (monasterii in Osslauen ordinis Cisterciensis) a jeho poddané z pravomoci zemských úřadů.
- IDVáclav, opat IDkláštera ve Vilémově (Wenceslao abbate monasterii in Wilhmow)
- IDJan, opat IDkláštera ve Žďáru (Johanne abbate monasterii in Zdar Pragensis diocesis)
- IDMikuláš, převor IDkláštera ve Vilémově (Nicolao priore in Wilemow)
- IDMatěj z IDHabrů (Mathia in Habr)
- IDMatěj z IDKřenovic (Mathia in Crzenowicz)
- IDPetr z IDMeziříčí (Petro in Mezirzicz)
- IDJiří, řečený Ocásek: N/A; N/A; ohlášené přivěšení pečeti
- IDJan, opat rajhradského kláštera: N/A; N/A; ohlášené přivěšení pečeti
- Folio 1 recto nahoře: 151/1 Zábřeh 1434.
- Folio 3 recto uprostřed: Stimmt mit dem in archive des stadt Hohenstadt befindlichen originale von wort zu wort vollkommen überein. Brünn den 17. september 1860. Vincent Chytil, official.
- A: MZA Brno; E06; inv. č. 52; sign. Ag28
- B: MZA Brno; G02 Nová sbírka; inv. č. 151; kart. 12
In nomine domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo quadringentesimo vicesimo nono, indicione septima, die penultima, mensis augusti, hora vesperorum vel quasi pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri Martini divina providentia pape quinti anno duodecimo in civitate Brunnensi in monasterio sancti Michaelis fratrum predicatorum ordinis sancti Dominici in pallacio inferiori eiusdem monasterii Olomucensis diocesis, in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum ad hoc vocatorum specialiter et rogatarum constitutus personaliter honorabilis et religiosus frater dominus Marcus prepositus monasterii Reyhradensis ordinis sancti Benedicti prefate Olomucensis diocesis nomine suo ac suorum fratrum et conventus monasterii prefati tenens tunc in suis manibus quas dem literas maiestatis originales certorum regnum et principum infrascriptum de et super privilegii certorum bonorum seu libertatibus ad Brewnoviensem et Reygradensem monasterium spectantibus et pertinentibus in pergameno scriptis sanas et integras non viciatas non cancellatas neque in aliqua ipsarum literarum parte supectas, sed omni prorsus vicio et suspicione sinistra carentes. Que quidem litera prima maiestatis erat illustris principis domini Ottocari dei gracia Boemie regis super libertate ac confirmacione et donacione bonorum monasterii Brewnoviensis in pergameno scripta sigilloque ipsius domini Ottocari mangno rotundo de cera viridi in filis sericeis brunatici clauci et viridi coloris impendenti sigillata. In quo quidem sigillo et in medio ipsius erat quedam ymago admodum principis sedens in maiestate in manu dextra septrum regale et in sinistra pomum cum cruce tenere videbatur; litere vero circumferenciales capitales eiusdem sigilli erant tales: + pax regis ottacari in manus sancti wenczeslai. Ab alia autem parte dicti sigilli erat quedam alia ymago admodum principis videlicet sancti Wenczeslai sedens in solvo maiestatis in manu dextra lanceam cum vexillo, in sinistra vero seutum cum aquila et palma tenere videbatur, litere vero circumferenciales capitales eiusdem sigilli erant tales: + sanctus wencezlaus boemorum dux. Item alia et secunda litera maiestatis erat serenissimi principis domini Johannis dei gracia Boemie et Polonie regis ac Luczenburgensis comitis super iurisdiccionem ac bonis monasterii Regradensis similiter in pergameno scripta, sigilloque suo maiestatis magno rotundo de cera alba communi in filis sericeis albi et rubei coloris impendenti sigillata. In quo quidem sigillo et in medio ipsius erat quedam ymago mangna admodum armati viri exsculpta sub galea alis extensis scutoque in pectore appenso sedens in quodam equo subtili tectura cum leonibus exsculptis circumdato in manu dextra gladium erectum et in sinistra frerum eiusdem equi tenere videbatur; litere vero circumferenciales eiusdem sigilli capitales erant tales: Johannes dei gracia rex Boemie ac Luczenburgensis comes. Item alia et tercia litera erat magnifici principis domini Johannis dei gracia marchionis Moravie super bonis ac liberatitibus et iurisdiccione monasterii Reygradensis similiter in pergameno scripta sigilloque eiusdem domini Johannis prefati parvo rotundo de cera rubea albe cere impressa impressule pargameni impendenti sigillata; in quo quidem sigillo et in medio ipsius erat quedam aquila stacata lis extensis exsculpta, litere vero eiusdem litere circumferenciales erant tales: + S. Johannis dei gracia marchionis morauie. Coram me notario publico infrascripto et testibus fidediquis originaliter exhibuit et ostendit atque presentavit. Quarum quidem literarum tenores de verbo ad verbum inferius deseribentur. Quibus quidem literis prefatis originalibus sic ut premittitur exhibitis et presentatis prefatus frater dominus Marcus prepositus Reygradensis nomine suo ac fratrum suorum dicti monasterii prefati petivit dictas literas ut premittitur memoratas, ne ipse casu quovis fortuitee perdi aut vicari, suffocari seu destrui rumpi vel aminllari possent easdem copiari exemplati braussumi trausserihi et in publicam formam redigi pecut ita et taliter quod ipsis literis copiis et transsumpto publico fides plenaria coram illustrissimo principe et domino, domino Alberto, dei gracia marchione Morawie et duce Austrie, Carinthie, Ilyrie et cetera, quam suis consiliariis seu cancellario aut quibuscumque iudicibus tam spiritualibus quam secularibus ac in iudicio et cetera iudicium valeat adhibere. Ego vero notarius prefatus ad peticionem predicti fratris Marci prepositi iustis et racionabilibus causis ac eciam ex causis premissis dictas literas sepefatas copiavi exemplavi transsumpsi et transscripsi et in publicam formam redigi ita et taliter, quod ipsis literis tam in iudicio quam extra iudicium plenaria fides valeat adhiberi ipsumque transsumptum publicum fid faciat in agendis.
Item tenor predictarum literarum sequitur et est talis: In nomine et cetera sigl. Erben I, p. 290, nr. 620, woselbst die collation ‒ propitio XXIIo.
Premizl, rex Boemiae, monasterio in Brewnow ad petitionem Dluhomili abbatis confirmat omnes immunitates et donationes a Boleslao factas. Imprimis siquidem remittimus et praecipimus firmiter observari, ut omnes homines ecclesiae Brevnoviensis habiti et habendi, sive sint rustici, sive srvientes, si quando de furto vel alio malefico accusati fuerint, nonnisi per vicinatus testimonium se studeant expurgare, et falsus accusator nobis in trecentis denariis condemnetur. Ad heac homines monasterii Brevnoviensis nullius castri judicum seu beneficiariorum, sed tantum sui abbatis astens judicio. Verum si causa sanguinis fuerit, a nobis, vel a judice curiae nostrae, vel coram illis, quibus nos vices nostras commiserimus, judicentur. Et si per experimentum ferri candentis, vel aquae frigidae seu ferventis, vel vomeres calcandos, seu duelli, vel alio seculari judicio culpabiles inveniantur, nec nobis, nec judicibus nostris curialibus, vel beneficiariis a nobis infeudatis aliquid inde utilitatis proveniat, sed omnia bona furis sice rei ecclesiae Brevnoviensi integraliter remaneant, secundum arbitrium domini abbatis in usus necessarios disponenda. Adversario tamen satisfaciat competenter. Judices autem, quorum interest, faciant de fure, quod eis justum videbitur. Praeterae idem abbas, suique successores liberum habeant usum silvarum suarum, et cum hominibus ecclesiae suae in omnibus theloneis, in aquis et in viis totius Boemiae constitutis, nihil cuiquam ratione beneficii persolvant. Et quod dicitur ceztne, pertinens ad beneficium forestarii, super curros ecclesiae antedictae et pauperes exigi prohibemus. Nec ullus camerarius ducat aliquem pauperem ecclesiae Brevnoviensis in testimonium ad citandum aliquos homines, quod ozzada vocatur. Homines etiam Brevnoviensis monasterii ab omnibus exactionibus et gravaminibus, quae vulgariter dicuntur narok, zvod, narez, nochleh, et a retibus ad venationem nostram ducendis, et a civtualibus canibus dandis, ipsorumque custodibus, qui holoti vocantur, ab eo etiam, quod dicitur ozzep, et a sex denariis, quod dicitur seztne, qui dantur magistro venatoriae dignitatis, sint liberi penitus et exempti. Statuimus, ut ecclesia Brevnoviensis nobis ad expeditionem proficiscentibus, seu colloquium celebrantibus currus victualibus honeratos ammodo dare non cogatur; nec barones, seu alii milites, in domibus Brevnoviensibus hospitentur, nisi voluntate abbatis vel fratrum ipsius; et si quis contrarium facere preaesumpserit, quod ibi consumpsit, in duplo restituat, et nobis decem marcas puri argenti persolvat. Volumus etiam, quod homines Brevnovienses, debitam servitutem fugientes, a villis regalibus, seu aliis laicalibus personis non recipiantur. Nec graventur homines in villis Brevnoviensibus, quando aliquis occisus vel strangulatus, quod hlava nuncupatur, infra campos alicujus villae projectus ab iniquis hominibus reperitur, per quod pauperes calumniose puniuntur; sive invicem seditiose, seu a latronibus vulnerentur, quod est rannik, sed liberi sint, abbati tamen de culpis suis responsuri. Et si aliquis eorum fuerit suspensus, quod vizelez dicitur, ipsos totaliter absolyimus, arbitrio domini abbatis relinquentes, ut quidquid exinde provenerit, sicut supra diximus, in usus ecclesiae convertat. Sint etiam homines Brevnovienses ab iis, quae dicuntur wrez, prezeca, poizda et prarowe, et ab operibus castrorum seu fossatorum ac piscinarum liberi et absoluti. Et marsalcus noster junior in foro Pragensi, vel alias, ratione beneficii sui pauperes Brevnoviensis ecclesiae, res suas vendentes, in nullo audeat molestare. Decrevimus etiam, quod ea, quae privilegiis regum et ducum Boemiae probari poterunt esse Brevnoviensis ecclesiae, dominus abbas babeat illa et possideat sine lite, nec aliis testibus uti cogatur. Ceterum, quicunque contra remissiones, concessiones et donationes nostras et serenissimi ducis Bolezlai ‒ in ipsius privilegio conscriptas aliquid attemptaverit, in quinque marcis auri domino abbati passo injuriam condemnetur, et alias quinque in nostro aerario componat. Testes: Dalebor judex, Martinus pincerna, Jaros, Bohuzlaus, Sdezlaw, Cesta, Wsebor, Zavisse, Witko, Heinricus, Witko senior, Nicolaus, Hridebor, Crezislav, Heinricus dapifer, Coiata subdapifer, Heinricus filius Bohusse, Olricus filius Jurich, Zbramir judex de Plzen, Beness et frater eius Marquardus, Bawor, Mstidruch castellanus Pragensis, Wlastislaw judex Churimensis. Datum Pragae per manus cancellarii nostri Benedicti, praepositi Lutomiricensis. Acta sunt haec anno domini incarnationis MCCXX, indictione octava, mense martio, anno regni nostri deo propitio vegesimo secundo.
Item tenor secunde litere sequitur et est talis: Johannes dei gracia mgl. Cod. Dipl. Mor. VI, p. 267, nr. CCCXLII, woselbst die collation. Idus Junii.
Johannes dei gracia, Boemie et Polonie rex ac Lucenburgensis comes, omnibus in perpetuum. Omnipotentis dei clemenciam erga nos, tunc incitare confidimus, cum quibuslibet piis locis nostram munificentiam impertimur, et satagimus, ut cultus iusticie nostris temporibus observetur. Ea propter ad venerabilem virum fratrem Bavarum abbatem devotum nostrum dilectum et conventum, ac ipsum sacrum cenobium in Brewnow prope Pragam ordinis sancti Benedicti, regularem observanciam que viget ibidem, divini nominis cultum, ac alia opera pietatis, nostre mentis aciem convertentes, devotis nostris … preposito … fratribus ac monasterio in Reigrad Olomucensis diocesis, quod tamquam membrum dicti cenobii Brewnoviensis, ad ipsum in spiritualibus et temporalibus spectare dignoscitur pleno iure, provinciale iudicium per omnes districtus ad dictum monasterium Reigrad spectantes, tam in causis pecuniariis quam capitalibus seu criminalibus sive mutilationis, sive mortis cuiuslibet, divine remuneracionis intuitu plenissimo iure contulimus et conferimus tenore presencium litterarum. Inhibentes districte dilectis nostris fidelibus capitaneo per Moraviam, seu beneficiariis per districtum Brunenem, seu iudicibus et iuratis quibuslibet ne de malefactoribus, qui in dicti monasterii districtibus Reigradensis captivati fuerint, seu in ipsis moram traxerint vel habitaverint, seu alis dicti monasterii homines fuerint captivati aliquando … iusticiam seu iudicium faciant in personis ipsorum seu rebus, sed ante omnia illi vel illis personis religiosis vel secularibus quibus dicti prepositus et conventus Reigradensis dictum iudicium commiseritn, dicti malefactores presententur et ab hiis iusticia fieri postuletur, et quod in personis et rebus statutum fuerit, per eosdem inviolabiliter auctoritate regia observetur. Nulli ergo omnio hominum nostrorum fidelium liceat hanc paginam nostre concessionis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem attemptare presumpserit, indignacionis nostre acrimoniam, se noverit incursurum. In cuius rei testimonium et robur perpetuo valiturum, presenti litere nostre sigillum munificencie est appensum. Datum Prage anno domini millesimo trecentesimo vigesimo septimo. Septimo idus junii.
Item tenor tercie litere sequitus et est talis: Johannes dei gracia marchio. Cod. Dipl. Mor. IX, p. 222, nr. 305, für Oslawan, den stück inhnetlich gleich ist. Collatio 1. ‒ sexagesimo tercio.
Johannes dei gracia marchio Morauie religiosis abbatisse et conuentui monasterii in Osslauen ordinis Cisterciensis deuotis nostris dilectis graciam nostram et omne bonum. Principum decet clemenciam sibi subditos piis prosequi fauribus, illos tamen quodam singulari fauore pre ceteris, quibus deuota religio et deuote religionis obseruancia suffragantur, quique a diuis nostris progenitoribus graciis singularibus sunt respecti. Volentes itaque in hoc nostrorum predecessorum inherere vestigiis et vt eciam nostri et heredum nostrorum deuota in decto monasterio habeatur memoria, vos, vestrum monasterium et homines vobis subditos circa omnes gracias, libertates et indulta nostrorum predecessorum conseruamus presentibus et volumus futuris temporibus generosius conseruare, ab omnibusque et singulis nobilium, baronum, judicum, justiciariorum, burgrauiorum et officialium nostrorum quorumlibet juridicionibus, dacionibus, jussionibus mandatis et preceptis quibuslibet vos bona vestri monasterii et homines virtute presencium eximimus et nostre tuicioni et camere solummodo reseruamus. Volentes ut ipsis non pareatis nec obediatis in aliquo, sed in omnibus agendis et causis vestris, vestri monasterii et hominum ad nostram magnificenciam dumtaxta uel ad hunc, quam ad hoc deputandum duxerimus, decetero recurralis. Decernentes virtute presencium, vt de bonis subditorum vestrorum nullus se presumat intromittere, sed ipsa debent ad vestram disposicionem perpetuo pertinere. Mandamus itaque vniuersis et singulis baronibus, nobilibus, burgrauiis, justiciariis et officialibus nostris quibusliber, qui nucn sunt et qui fuerint pro tempore, quatenus de vestrorum subditorum et hominum ac vestris et vestri monasterii bonis et rebus in vita et in morte non presumant se intromittere, nec in bonis vestris judiciis presider, casibus in vestris priuilegiis dumtaxat exceptis, neque eciam vos et vestros homines audeant in aliquo perturbare prout propria pericula et indignacionem nostram irremissibilem voluerint euitare. Harum quibus sigillum nostrum appendi fecimus serie literarum. Datum Noua villa die Incarnacionis domini anno eiusdem domini millesimo trecentesimo sexagesimo tercio.
In cuius rei testimonium ac maioris roboris formitatem ad peticionem prefati domini Marci prepositi Reygradensis sigilla venerabilium ac religiosorum virorum dominorum Wenceslai abbatis in Wilemow ordinis sancti Benedicti et Johannis abbatis monasterii in Zdar ordinis Cisterciensis Pragensis diocesis de consensu et assensu corundem dominorum ad presentes sunt appensa. Super quibus omnibus et singulis premissis prefatus dominus Marcus prepositus Reygradensis nomine suo ac fratrum suorum peciit a me notario publico infrascripto unum vel plura publicum seu publica confici instrumenta. Acta sunt hec anno indicione, die, mense, hora, loco et pontifictu quibus supra presentibus ibidem venerehilibus ac honorahilibus viris dominis Wenceslao abbate monasterii in Wilhmow, Johanne abbate monasterii in Zdar Pragensis diocesis dominorum predictorum, Nicolao priore in Wilemow, Mathia in Habr, Mathia in Crzenowicz, Petro in Mezirzicz et aliis quam pluribus testibus circa premissa fidediquis vocatis ad hoc specialiter et rogatis.
Et ego Georgius dictus Oczassek natus quodam Nicolai de Lompnicz cleriens Pragensis diocesis publicus imperiali auctoritate notarius predictis transsumpcioni copiacioni exemplacioni peticioni, omnibusque aliis et singulis suprascriptis dium sic ut premissitur fierent et agerentur unacum prenominatis testibus presens interfui erque omnia et singula premissa sic fieri vidi et audivi manu mea propria conscribendo hic me subscripsi et in hanc publicam formam redigi, et facta prius diligenti ansenttencione et collocacione, quia ea simul concordare inveni iul addendo vel mirenendo seu variando quos facti substanciam runtet aut variet intellectum unacum appensione sigillorum prefatorum dominorum Wenceslai et Johannis abbatum predictorum consignavi rogatus et requisitus in fidem et testimonium omnium et singulorum premissorum.