Opat IDpremonstrátského kláštera Hradisko IDVáclav (kněz Waczlaw z smilovánie božieho opath kláštera hradyšczkého, řádu a řeholi premonstraského podle Olomucze) vydává svědectví o tom, že jako rozhodčí (ubrmanem) sporu mezi olomouckou kapitulou (děkana a kapituly olomuckej) a IDkartuziánským klášterem v Dolanech (převora kláštera z Dolan z druhej strany) o meze lesů (lesné mezě a hranice) u IDJívové vzal sebou IDDománě z IDKokor (Domanie z Kokor), IDŠebora z IDDubčan (Ssebora z Dubczan), IDBartoška z IDKokor (Barthoska z Kokor), IDBedřicha z IDLoděnic (Bedrzicha z Lodieynycze) a další svědky z obou stran (mnoho jiných panošského a obecného lidu s obú stranu k tomu přivoláno bylo), kde byly určeny osoby z obou stran, konkrétně za olomouckou kapitulu hajný IDHašek z IDVésky (Hassiek, sám jediný fojt a hajný z Wesky), ze strany IDdolanského kláštera IDMertel z IDJívového (Mertel rodem z Gywoweho), IDBodaneč (Bodanecz) a IDHansel z IDDolan (Hansel z Dolan), před nimiž dal vyměřit sporné hranice, že však kapitula nechtěla připustit, aby vyřkl rozsudek bez svolení IDolomouckého biskupa Jana Železného (biskupa našeho), pročež věc zůstavil nerozřešenou (nechal sem toho tak, aniž mi sě hodilo pro jich nepřenie toho konati).
- Na rubu vlevo nahoře: Anno 1583, feria 3 an corporis Christi literis est ubilibet in coll ecclesiarum. C 21.
- Na rubu vpravo nahoře: E40-144-307.
- Na rubu uprostřed dole: Notariats urkunde über das geständnus und respectur zeignus des Andreus Pabka von Domastatt puncto der einstweilen geschehenen gränitz aus zeichmeinung in der gebauer Waldung und hirwegen sub arbitratrore prelato gradicensi verfasten instruments 1437. Littera K. olim Karthaus.
Veřejný notář IDMikuláš, syn IDPetra z IDHranic (Nicolaus olim Petri de Albaeclesia, clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius), zlistiňuje, že se do IDkartuziánského kláštera v Dolanech (monasterii Dolan ordinis Carthusiensis) dostavil IDOndřej Bapka z IDDomašova (Andreas dictus Bapka, laicus de Domastat), který v přítomnosti jeho i převora IDVavřince (venerabili patre et domino Laurencio, priore conventus monasterii Dolan) a dalších svědků učinil výpověď ke sporu mezi olomouckou kapitulou a dolanským klášterem o hranice pozemků v lesích patřících k nyní pusté vsi IDJívová (Gywa) náležející k IDTepenci (Tepenicz). Byly určeny osoby z obou stran, konkrétně za olomouckou kapitulu hajný (forestarius) IDHašek z IDVésky (Hassiek de villa Weska), ze strany IDdolanského kláštera IDMertel původem z IDJívové (Mertel nacione de Gywa), IDBodaneč (Bodanecz) a IDHansel z IDDolan (Hansel), aby vyznačily hranici podle dávného stavu (secundum quod ab antiquo congnoverunt), o čemž nechal převor IDVavřinec opata IDVáclava (patris et domini Wenceslai, abbatis) z IDpremonstrátského kláštera Hradisko u Olomouce (monasterii Gradicensis ordinis Premonstratensis extra muros Olomucenses situati) vyhotovit listinu 1424-01-06, která je v notářském instrumentu inzerovaná:
Na příkaz převora IDVavřince přečetl notář uvedenou listinu IDOndřeji Bapkovi, který ji porozuměl, potvrdil, že její znění odpovídá pravdě, a dodal, že IDMertel, IDBodaneč a IDHanzl při vymezení hranic postupovali správně. On sám s dalšími laiky z Jívové byli u toho přítomni, a když viděli, že IDHašek z IDVésky nevyznačuje hranice v souladu s dávným stavem, který si pamatují, odešli a nechtěli s tím souhlasit. Také prohlašuje, že v čase, kdy IDJJívová patřila moravskému markraběti, v tom lese spolu s dalšími chystali dubové dřevo pro stavby, odevzdávali z toho lesa poplatek úředníkům a purkrabím na hradě IDTepenec, konkrétně purkrabímu IDKuníkovi z IDDrahotuš (Cunikoni de Drahotuss), poté IDSvatoboru Ganzarovi z IDDomašova (Swatiborio dicto Ganser de Domastat), a po zničení onoho hradu purkrabímu olomouckého hradu (purggrabio castri Olomucensis) a nakonec po jeho obnovení purkrabímu IDJindřichovi (Henrico) jmenovanému moravským markrabětem, a to v hranicích vyznačených v uvedené listině podle dolanského kláštera.
In nomine domini, amen. Anno Nativitatis eiusdem millisimo quadrigentesimo tricesimo septimo, indiccione quinta decima, die vero decima octaua, mensis januarii, hora sciarum uel quasi pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri Eugenii, diuina providencia pape quarti, anno sexto, in preurbio Olomucensis et in stuba conversita, in curia domus venerabilis patris et religiosorum fratrum et dominorum prioris et conuentus monasterii Dolan, ordinis Carthusiensis, in mei notarii publici in suprascripti testiusque subscriptorum presencia ad hoc vocatorum et rogatorum ac coram venerabili patre et domino Laurencio, priore conuentus monasterii Dolan, (presencia) constitutus personaliter discretus Andreas dictus Bapka, laicus de Domastat, vir etatis vt apparebat septuaquinta annorum sponte libere deliberateque, nullo sedictus aut (circumuttus) pacto aut errore sed causa iusticie (deutaxat) vt asseruit motus nulli presencium infrascriptarum, insi quantum de iusticia fauens publice recongnouit ac sub puritate fidei sue et honoris confessus sunt. Quod cum quondam inter venerabiles viros et dominos decanum prepositum, ceterosque canonicos et capitulum ecclesie Olomucensis ex vna, ac venerabilem dominum et fratres religiosos priorem et conuentum monasterii predicti in Dolan partibus ex alteri causa et dissension matiam occasione terrorum limitum metarum seu granitierum siluarum ad villam olim Gywa, nuncupatam nunc vero desertam et ad locum seu in pertinenciis Tepenicz pertinencium et adiacencium verteretur et esset exorta, aut in futurum occasione premissorum suboriri contigenti seu possit quouismodo et partibus huiusmodi, occasione primissorum discerdatibus de communi percuimpredictarum consensu et voluntate pro declaracione ostension ac designacione metarum limitum et quancierum siluarum predictarum pro parte venerabilium virtirum et dominorum decani, canonicorum et capitulis Olomucensi predicti, quidam Hassiek vinius de villa Weska, forestarius dictorum dominorum decani et capituli Olomucensis pro parte viro dominorum prioris et conuentus omansterii Dolan predicti quidem Mertel, nacione de Gywa predictam necnon Bodanecz et Hansel laiti de Dolan vt terminos et granicies huiusmodi sub puritate fidei sue secundum, quod ab antiquo congnoverunt ostendente et designaratet fuerit (nouiati) et producti, quibus sic productis et locui siluarum antedictarum accedentibus pro parte dominorum capilli Olomucensi et per dictum Hassiekonem forestarium ex aduso, quoque et pro parte priorio et conuentus monasterii pretacti et per laicos Mertel, Bodanecz et Hansl, alio et alio modo ac terminis diuersis et aduersis, mete gramcies et limites siluarum antedictarum fuerint ostensi et ostense ac designati. Ad cuius relasoni et recongnocioeni illico venerabiles dominus Laurencius prior predictus, quandam litteram in pergameno ac wulgari boemico super facto huiusmodi et eius occasione sub titulo venerabilis in Christo patris et domini Wenceslai, abbatis monasterii Gradicensis, ordinis Premonstratensis extra muros olomucenses situati confettam et conscriptam sigillo que pendensi in pressula progameni oblongo de cera rubea abbe seu communi cere imprisso abbatis monasterii gradicensis predicti vt apparebat sigillatis et prout eiusdem sigilli figura et littere marginales circa eandem litteram distinctius (cernutur) et videri (presentum), cuius quidem littere tenor propter concordianciam (ditaxat) narracioni facit dicti Andree Bapka ut prefertur insius presentibus est insertus coram me notario publico et testibus subscriptis ac Andrea laico predicto exhibint, quaquidem litteram per ine notari publicum infrascriptum de mandato dicti dominum Laurencii priori per litteram et per sepedictum Andream plene et sane intellecta, idem Andreas eandem litteram in tenore suo facti huiusmodi quo ad designacioni metarum ut prefertur meram asseruit continre virtutatem, hoc (aduigens) ac sub consciam et pura fide in fauorem iusticie solummodo vt dixit recongnoscens et affirmans, quidem sepedicti Mertel, Bodanecz et Hansel in designacioni, distinccioni et oscensioni metarum et granicierum predictarum iuste et veridice processerunt causaui sciencie sue de predictis talem assignans, quia facto huiusmodi ut prefertur vnacum aliis certis laicis de Gywa ad hoc vocatis presens intersiut, qui vnacum eo videntis supradictum Hassiekonem de Weska huiusmodi granicies et metas contra consenciam eorum pro ut ab antiquo nouerunt minus debiter ducere ac distinqnere seresserunt et ad id (nomine) consentire uolueruiter, consequenter confirmando causam sciencie sue proposuit. Quod de dicto loco Bywa olim villa originem dixerit parentele et ante quadraginta annos utra et ultra cum recipere ibidem degeter dictamque villa Gywa in tenutis marchionis Morauie per tempore consisteter recipe et alii quicumque in silua predicta robora et asseres coaptabater pro edisiciis censum seu precium exinde debitum et soluendi officialibus et purgrabiis in castro Tepenicz existentibus et prefectis soluebant et recondebant nominatim cuidam Cunikoni de Drahotuss pro tuiter purgrabio ibidem deinde cuidam Swatiborio dicto Ganser de Domastat postea post destruccioni dicti erasteri Tepenicz purggrabio castri Olomucensis et ultimo post reedificacioni et restauracioni eiusdem loci seu castri Tepenicz cuidicti Henrico, ibidem purgrabis a marchione prefecto et constituto de prouentibus silue pretatte infra metas et limites pro parte monasterii Dolan iuxta tenorem littere prenominate et infradescripte de signatis responderunt modo premisso vsque ad destruccionem loci Tepenicz iam dicti. Tenor vero littere de qua superius mencio fit habetur iste:
My kněz Waczlaw z smilovánie božieho opath kláštera hradyssczkeho, řádu a řeholi premonstraského podle Olomucze, vyznáváme tiemto listem všem, kdož jej uzřie nebo čtúc slyšeti budú, že když jsem byl volen ubrmanem s plným povolením od poctivých a šlechetných kněží: kněze děkana a kapituly olomuckej z jednej strany, a od poctivých a nábožných kněžie a bratřie: převora kláštera z Dolan z druhej strany, o někaké (sic) lesné mezě a hranice, kterýž ve při mají s obú stranú z davných časuov, a když jsem prvé druhé a třetie byl na těch hraniciech a mezech, v těch lesiech, na horách, přijav k sobě slovutné panoše Domanie z Kokor a Ssebora z Dubczan, Barthoska z Kokor, tu dobu lantrichtaře olomuckého Bedrzicha z Lodieynycze, a mnoho jiných panošského a obecného lidu s obú stranu k tomu přivoláno bylo, na obě stranie upadli jsú, aby meze byly pode cti a pod věrú vedeny; a tu najprv z kanovnicie strany vedl jest meze Hassiek, sám jediný fojt a hajný jich z Wesky, od jedné studenky, ješto pod kopcem jest, až do druhý studánky, dlí od sebe jednak za desetera hony, potom z kartuský strany vedli jsú třie, totižto Mertel rodem z Gywoweho, Bodanecz a Hansel z Dolan od paderovskej cesty přes hřiby až k hradcké cestě, a odtud dále přes hřib až k pstřužnému, a zato chtěli přisieci ti jisté napřed řečený vuodce kartuszy, že to spravedlivě vedli, tu já, napřed řečený kněz opat, shléd pilně ty vývody s obú stranu, chtěl sem rád meze nimi podle vyznánie starožitných lidí o ty meze a hranice vyřeci a je o to přátelsky smluviti, a když jsme tam již na mezech byli, tehdy strana kanovnicie nechtěla přivoliti a řkúc: nám sě nezdá za podobné, ani hodné bychom mi k tomu přivolili bez moci a povolenie kněze biskupa našeho, a já shledav to a znamenav konečně, že strana kanovnicie nechce přivoliti, nechal sem toho tak, aniž mi sě hodilo pro jich nepřenie toho konati. A na svědomie tohoto všeho pečeť svú jsem přivěsil k tomuto listu. Jenž jest dán na klášteře Hradyssczi ve čtvrtek Božieho hodu ješto slove Svěcek, léta od narození syna Božieho tisícího čtyřistého dvacátého a čtvrtého.
De quibus omnibus et singulis supradictis, prefatus dominus Laurencius, prior protestando, coram me notario publico et testibus subscriptis de confessioni ac recongnocioni huiusmodi petiit sibi, per me notarii publicium vnum uel plura publicum seu publica confici instrumenta. Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora pontificatu et loco quibus supra, presentibus ibidem discretis viris Erhardo Teminger de Nouoforo, notari et scriba cancelarie, illustris principis et domini, domini Alberti Austrie et cetera ducis, marchionisque Morauie clerico, Aistetensis diocesis, et Vlrico Enczfelder de Newmark, Pateuiensis diocesis, testibus ad premissa vocatis et rogatis.
Et ego Nicolaus olim Petri de Albaeclesia, clericus Olomucensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius, quia predictis recongnicionem, fassionem, protestacionem omnibusque aliis et singulis dum sic, ut premittitur, coram et a prefato venerabili domino Laurencio priore fierent et agerentur unacum prenotatis testibus presens interfui eaque sic fieri vidi et audivi, ideo hoc presens publicum instrumentum manu mea propria scriptum exinde confeci et subscripsi signoque et nomine meis solitis et consuetis consignavi, in fidem et testimonium omnium et singulorum predictorum rogatus et requisitus.