z 623 stránek
Titel
I
II
Úvod
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
Dopisy Viléma z Pernšteina
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
Listinář Viléma z Pernšteina
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
Rejstřík písemností
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
Rejstřík jmen
578
579
580
581
582
583
584
585
586
587
588
589
590
591
592
593
594
595
596
597
598
599
600
601
602
603
604
605
606
607
608
Rejstřík věcný
609
610
611
612
613
- s. 179: ...a svú vuoli s námi mieti chtěl, a když bychom pana Viléma z Pernšteina obeslali a jeho žádali, tehda má nám již jmenovaným pánóm...
- s. 370: ...jsme my svrchupsaní Kristof a Wolfgank z Lechtenšteina svrchu- jmenovaného pana Viléma z Pernšteina oc, aby tu svatbú ješče prodlil a ji odložil od...
- s. 372: ...tomu každému, ktož by tento list měl s již psaného pana Viléma z Pernšteina, jeho erbuov aneb věrné ruky svrchupsaných dobrú vuolí; takovýmto obyčejem:...
- s. 493: ...a pan Vojtěch bratří vlastní z Pernšteina, synové vlastní svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina JMti pána na- šeho opravního, do svých životuov tak a...
- s. 539: ...před sv. Martinem. Sedění třetí. Jan Zelený z Říčan pohoní pana Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého oc, z dědin, [z] zástav i...
- s. 543: ...synuov jeho Zbynka z roku 1500. 543 a Štěpána na pana Viléma z Pernšteina, přítele našeho zvláště milého, a pana Jana a pana Vojtěcha,...
Název:
Archiv český, čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Díl XVI
Autor:
Kalousek, Josef
Rok vydání:
1897
Místo vydání:
Praha
Česká národní bibliografie:
Počet stran celkem:
623
Obsah:
- I: Titel
- III: Úvod
- 1: Dopisy Viléma z Pernšteina
- 73: Listinář Viléma z Pernšteina
- 561: Rejstřík písemností
- 578: Rejstřík jmen
- 609: Rejstřík věcný
upravit
Strana I
ARCHIV ČESKY ČILI STARÉ PÍSEMNÉ PAMÁTKY ČESKÉ I MORAVSKÉ, SEBRANÉ Z ARCHIVŮ DOMÁCÍCH I CIZÍCH. NÁKLADEM DOMESTIKÁLNÍHO FONDU KRÁLOVSTVÍ ČESKÉHO VYDÁVÁ KOMMISSE K TOMU ZŘÍZENÁ PŘI KRÁLOVSKÉ ČESKÉ SPOLEČNOSTI NÁUK. REDAKTOR: JOSEF KALOUSEK. DÍL XVI. Dopisy Viléma z Pernšteina 1480—1520. Listinář Viléma z Pernšteina 1304—1501. V PRAZE 1897. Tiskem dra Ed. Grégra. — V kommissi knihkupectví: Bursík & Kohout.
ARCHIV ČESKY ČILI STARÉ PÍSEMNÉ PAMÁTKY ČESKÉ I MORAVSKÉ, SEBRANÉ Z ARCHIVŮ DOMÁCÍCH I CIZÍCH. NÁKLADEM DOMESTIKÁLNÍHO FONDU KRÁLOVSTVÍ ČESKÉHO VYDÁVÁ KOMMISSE K TOMU ZŘÍZENÁ PŘI KRÁLOVSKÉ ČESKÉ SPOLEČNOSTI NÁUK. REDAKTOR: JOSEF KALOUSEK. DÍL XVI. Dopisy Viléma z Pernšteina 1480—1520. Listinář Viléma z Pernšteina 1304—1501. V PRAZE 1897. Tiskem dra Ed. Grégra. — V kommissi knihkupectví: Bursík & Kohout.
Strana II
Strana III
Uvod vydavatelův. František Palacký v Dějinách národa Českého (V. 1. str. 358—362) velebí mezi výtečníky šlechty doby Vladislavovy Viléma z Pernšteina jako muže, „jemuž rovného hledali bychom nadarmo v dějinách českých. V působení svém podobal se nejvíce císaři Karlovi IV., jehožto přednosti a cnosti všecky, ne však spolu vady a poklesky měl do sebe“. Výtečným byl hospodářem, průmyslníkem, horníkem; jako hodnostář v zemských úřadech byl ve všem nejvýše správným, spravedlivým; na sněmích, v životě veřejném rozhodným zastancem cti, po- ctivosti, pravdy, spravedlnosti, jednotil rozbroje a bouře mezi stavy v svornost a mír, byl nepřítelem vší podlosti, ošemetnosti i násilí; dbal o své dobré, nezapomínal však při tom na dobré obecné, vždy měl na paměti blaho, slávu národa. V ohledu náboženském byl snášelivým, „s Římany věřil, s Čechy podobojími držel, s Bratřími umíral.“ Slovem „Vilém z Pernšteina byl vzácným zjevem v historii české, kterýž čím bedlivěji zkoumán, tím mocnějšího nabývá půvabu.“ A takový úsudek o Vilémovi z Pernšteina, praví Palacký (V. 1. 362), „zakládá se na studiích příliš rozsáhlých. Kdo muže toho právě poznati chceš, prozkoumej netoliko všecka psaní od něho, k němu a o něm od přátel i od nepřátel prošlá, akta sněmovní, soudní, zá- pisy na smlouvy, urbáře jeho rozkazem založené, registra jeho smluv a narovnání s jednou každou vesnicí, s každým sedlákem na panstvích Pardubském, Kunětickohorském o náhradu za grunty, kteréž zatopily rybníky nově založené, čti knihy městské Pardubické, Tovačovské a jiné památky dějinné, a nabudeš přesvědčení o velikosti ducha a šlechetné jeho činnosti.“ Z pramenů, kterých jmenovaný historiograf se dovolává, uveřejnil v I. a II. dílu Archivu Českého 143 listů z roku 1520 a 1521, jichž registra nacházejí se v archivu knížete Lobkovice v Roudnici. Ve IV. díle A. Č. v Zápisech panství Pardubského otištěny mnohé zápisy statků a jiných věcí Viléma z Pernšteina se týkající; v psaních českých krále Matyáše Uherského a v psaních rozličných osob 1471—90 v VI. dílu, v zápisech knížat Minsterber- ských v I. díle, ve výpisech ze starých desk zemských v V. díle, v aktech veřejných i sně- movních v IV., V. a VI. díle dosti četné jsou zprávy o jmenovaném pánovi; v VI. posledním od Palackého vydaném dílu A. Č. jest na str. 495—547 uveřejněn Diplomatář pana Viléma z Pernšteina, obsahující 415 čísel regestů listin od r. 1304 až do r. 1519.
Uvod vydavatelův. František Palacký v Dějinách národa Českého (V. 1. str. 358—362) velebí mezi výtečníky šlechty doby Vladislavovy Viléma z Pernšteina jako muže, „jemuž rovného hledali bychom nadarmo v dějinách českých. V působení svém podobal se nejvíce císaři Karlovi IV., jehožto přednosti a cnosti všecky, ne však spolu vady a poklesky měl do sebe“. Výtečným byl hospodářem, průmyslníkem, horníkem; jako hodnostář v zemských úřadech byl ve všem nejvýše správným, spravedlivým; na sněmích, v životě veřejném rozhodným zastancem cti, po- ctivosti, pravdy, spravedlnosti, jednotil rozbroje a bouře mezi stavy v svornost a mír, byl nepřítelem vší podlosti, ošemetnosti i násilí; dbal o své dobré, nezapomínal však při tom na dobré obecné, vždy měl na paměti blaho, slávu národa. V ohledu náboženském byl snášelivým, „s Římany věřil, s Čechy podobojími držel, s Bratřími umíral.“ Slovem „Vilém z Pernšteina byl vzácným zjevem v historii české, kterýž čím bedlivěji zkoumán, tím mocnějšího nabývá půvabu.“ A takový úsudek o Vilémovi z Pernšteina, praví Palacký (V. 1. 362), „zakládá se na studiích příliš rozsáhlých. Kdo muže toho právě poznati chceš, prozkoumej netoliko všecka psaní od něho, k němu a o něm od přátel i od nepřátel prošlá, akta sněmovní, soudní, zá- pisy na smlouvy, urbáře jeho rozkazem založené, registra jeho smluv a narovnání s jednou každou vesnicí, s každým sedlákem na panstvích Pardubském, Kunětickohorském o náhradu za grunty, kteréž zatopily rybníky nově založené, čti knihy městské Pardubické, Tovačovské a jiné památky dějinné, a nabudeš přesvědčení o velikosti ducha a šlechetné jeho činnosti.“ Z pramenů, kterých jmenovaný historiograf se dovolává, uveřejnil v I. a II. dílu Archivu Českého 143 listů z roku 1520 a 1521, jichž registra nacházejí se v archivu knížete Lobkovice v Roudnici. Ve IV. díle A. Č. v Zápisech panství Pardubského otištěny mnohé zápisy statků a jiných věcí Viléma z Pernšteina se týkající; v psaních českých krále Matyáše Uherského a v psaních rozličných osob 1471—90 v VI. dílu, v zápisech knížat Minsterber- ských v I. díle, ve výpisech ze starých desk zemských v V. díle, v aktech veřejných i sně- movních v IV., V. a VI. díle dosti četné jsou zprávy o jmenovaném pánovi; v VI. posledním od Palackého vydaném dílu A. Č. jest na str. 495—547 uveřejněn Diplomatář pana Viléma z Pernšteina, obsahující 415 čísel regestů listin od r. 1304 až do r. 1519.
Strana IV
IV Uvod vydavatelův. I v ostatních svazcích A. Č., redakcí professora dra. J. Kalouska vyšlých, také různé jsou ještě zprávy o Vilémovi z Pernšteina. Takž v Dopisech Zdeňka Lva z Rožmitála v dílech VII., VIII., XII., v Dopisech rodu Hradeckého a Rosenberského v dílech VII., X., XI., XIV., v Dopisech úřadu podkomořského Budějovickým v díle VII., v Registrech soudu komorního v dílech VIII.—XIII., v Listinách kláštera Žďárského v díle IX., v Listinách Jindřichohra- deckých v dílech IX.—XI., v Sněmích Moravských v dílech X., XI., a v Dopisech rodu Švam- berského v díle XV. Vedle Archivu Českého obsahují moravské Libri citationum et sententiarum (V. a VI. díl) Vincencem Brandlem vydávané hojné zprávy o sporech soudních Viléma z Pernšteina s udáním, kdy a kterým rodům byl poručníkem, zástupcem při půhonu. Pozůstatky desk zemských (I. a II. díl) Emlerem vydané mají také několik listin jeho se týkajících, do desk zapsaných. Topografie markrabství Moravského od Řehoře Volného ukazuje při historických pamětech statků, měst někdy Pernšteinům náležitých na prameny o Vilémovi z Pernšteina. „Památky archaeologické a místopisné“ časté mají zmínky o činnosti Vilémově v Čechách; podobně Časopis Matice Moravské, Notizenblatt für die Geschichte oc Mährens, Staří leto- pisové čeští, Kniha Tovačovská, Kniha Drnovská, Pánové z Boskovic od Šembery, Geschichte der mährischen Landtafel od K. Demutha, Paprockého Zrcadlo markrabství Moravského mají různé zprávy. Professor Fr. Rypáček napsal r. 1883 z dějin českých Palackého a z listů v I. a II. dílu Archivu Českého uveřejněných do programu gymnasia Brněnského článek „Pan Vilém z Pernšteina“; profesor dr. Jaromír Čelakovský 1895 v pojednání „Komorní soud za krále Vladislava“ ocenil platně činnost úřední a politickou Viléma z Pernšteina v téže době. Všechny zde uvedené listinné prameny i pojednání jsou cenné příspěvky; nejvydat- nější jsou Palackým otištění listové z r. 1520 až do 18. března 1521, a 415 regestů listin s názvem „Diplomatář“. Aby však „muž, jehož rovní málo viděl národ náš po vše věky, v paměti naší byl obnoven, aby vzor šlechtice českého, jenž skvěl se u vysoké míře cnostmi jak proslavených někdy rytířův tak i vzorných hospodářův a průmyslníkův, a ušlechtilostí mravního charakteru nebyl nikdy od nikoho převýšen“,*) aby kus té staré české slávy mohl před očima národa býti zobrazen: jestiť nezbytná potřeba, aby i ostatní dosud ne- známé staré písemné památky Viléma z Pernšteina se týkající sebrány a na světlo vy- dány byly. Podjali jsme se takové práce a sebrali nové listinné doklady; však nejdůleži- tější památky jeho ducha, srdce: registra jeho dopisů, jsme nenalezli, jsou snad navždy ztracena. Několik jen jednotlivých listů nově se objevilo. Rovněž „Řeč jeho o správě zemi,“ kterouž ještě Jungmann v Historii literatury české (str. 88 č. 428) jako rukopis ve sbírce Bočkově uvádí, někde v zapomenutí zapadla. Podobně Pernšteinská kronika v rukopise v spi- sovně zámku Pernšteina chovaná a ještě v Jungmannově Hist. literatury str. 154 č. 440 uve- dená, není více k nalezení. Nezvěstnou nám také zůstala „Historie válek husitských,“ se- psaná synem Vilémovým Vojtěchem, v kteréž (vedle citátu Tomáše Pešiny z Čechorodu v Mars Moravicns str. 701 in marg.) také rodinné zprávy o účasti Pernšteinův v bězích ve- řejných zaznamenány byly. A není čemu diviti se, že písemné památky Viléma z Pernšteina se týkající, takové utrpěly ztráty. Nepřízeň času pomáhala úsilí nepřátelskému, aby nejen udolán byl národ, ale zničeny také památky jeho slávy. V původním dávném sídle rodu na hradě Pernšteině byly *) Fr. Palacký v A. Č. VII. 495.
IV Uvod vydavatelův. I v ostatních svazcích A. Č., redakcí professora dra. J. Kalouska vyšlých, také různé jsou ještě zprávy o Vilémovi z Pernšteina. Takž v Dopisech Zdeňka Lva z Rožmitála v dílech VII., VIII., XII., v Dopisech rodu Hradeckého a Rosenberského v dílech VII., X., XI., XIV., v Dopisech úřadu podkomořského Budějovickým v díle VII., v Registrech soudu komorního v dílech VIII.—XIII., v Listinách kláštera Žďárského v díle IX., v Listinách Jindřichohra- deckých v dílech IX.—XI., v Sněmích Moravských v dílech X., XI., a v Dopisech rodu Švam- berského v díle XV. Vedle Archivu Českého obsahují moravské Libri citationum et sententiarum (V. a VI. díl) Vincencem Brandlem vydávané hojné zprávy o sporech soudních Viléma z Pernšteina s udáním, kdy a kterým rodům byl poručníkem, zástupcem při půhonu. Pozůstatky desk zemských (I. a II. díl) Emlerem vydané mají také několik listin jeho se týkajících, do desk zapsaných. Topografie markrabství Moravského od Řehoře Volného ukazuje při historických pamětech statků, měst někdy Pernšteinům náležitých na prameny o Vilémovi z Pernšteina. „Památky archaeologické a místopisné“ časté mají zmínky o činnosti Vilémově v Čechách; podobně Časopis Matice Moravské, Notizenblatt für die Geschichte oc Mährens, Staří leto- pisové čeští, Kniha Tovačovská, Kniha Drnovská, Pánové z Boskovic od Šembery, Geschichte der mährischen Landtafel od K. Demutha, Paprockého Zrcadlo markrabství Moravského mají různé zprávy. Professor Fr. Rypáček napsal r. 1883 z dějin českých Palackého a z listů v I. a II. dílu Archivu Českého uveřejněných do programu gymnasia Brněnského článek „Pan Vilém z Pernšteina“; profesor dr. Jaromír Čelakovský 1895 v pojednání „Komorní soud za krále Vladislava“ ocenil platně činnost úřední a politickou Viléma z Pernšteina v téže době. Všechny zde uvedené listinné prameny i pojednání jsou cenné příspěvky; nejvydat- nější jsou Palackým otištění listové z r. 1520 až do 18. března 1521, a 415 regestů listin s názvem „Diplomatář“. Aby však „muž, jehož rovní málo viděl národ náš po vše věky, v paměti naší byl obnoven, aby vzor šlechtice českého, jenž skvěl se u vysoké míře cnostmi jak proslavených někdy rytířův tak i vzorných hospodářův a průmyslníkův, a ušlechtilostí mravního charakteru nebyl nikdy od nikoho převýšen“,*) aby kus té staré české slávy mohl před očima národa býti zobrazen: jestiť nezbytná potřeba, aby i ostatní dosud ne- známé staré písemné památky Viléma z Pernšteina se týkající sebrány a na světlo vy- dány byly. Podjali jsme se takové práce a sebrali nové listinné doklady; však nejdůleži- tější památky jeho ducha, srdce: registra jeho dopisů, jsme nenalezli, jsou snad navždy ztracena. Několik jen jednotlivých listů nově se objevilo. Rovněž „Řeč jeho o správě zemi,“ kterouž ještě Jungmann v Historii literatury české (str. 88 č. 428) jako rukopis ve sbírce Bočkově uvádí, někde v zapomenutí zapadla. Podobně Pernšteinská kronika v rukopise v spi- sovně zámku Pernšteina chovaná a ještě v Jungmannově Hist. literatury str. 154 č. 440 uve- dená, není více k nalezení. Nezvěstnou nám také zůstala „Historie válek husitských,“ se- psaná synem Vilémovým Vojtěchem, v kteréž (vedle citátu Tomáše Pešiny z Čechorodu v Mars Moravicns str. 701 in marg.) také rodinné zprávy o účasti Pernšteinův v bězích ve- řejných zaznamenány byly. A není čemu diviti se, že písemné památky Viléma z Pernšteina se týkající, takové utrpěly ztráty. Nepřízeň času pomáhala úsilí nepřátelskému, aby nejen udolán byl národ, ale zničeny také památky jeho slávy. V původním dávném sídle rodu na hradě Pernšteině byly *) Fr. Palacký v A. Č. VII. 495.
Strana V
Úvod vydavatelův. V „staré papíry“ ve věži hradní na hromadě naházené svévolně úředníkem panským zapáleny, pergamenové listiny ve zvláštní klenuté síni uschované rozřezány a vypáleny jako rachejtle do výsosti milovníkem ohňostrojů, správcem zámeckým. V českém pak sídle Pernšteinů na Pardubicích zbylo ze starého písemného bohatství z doby Vilémovy málo. Po roce 1560, kdy jmenované panství prodáno komoře české, odvezeno něco archivalií do komory dvorské do Vídně, později za Polyxeny Lobkovské rozené z Pernšteina také do Roudnice; v 18. sto- letí stíhaly všeliké pohromy archiv zámecký v Pardubicích, však „staré Pernšteinské spisy“ předce ještě velikou většinou na zámku se nacházely;*) za naší doby, kdy královské panství prodáno úvěrnímu ústavu, dány staré papíry do stoupy. Něco jen zbylo na místě; několik kusů archivalií vypadlých z vozů, když archiv odvážen do papírny, dostalo se do rukou sou- kromníků, kteříž pak věnovali je nově zřízenému místnímu museu.**) „Stará registra zápisů rybničných a smluv“ s lidmi poddanými o náhradu za všecky škody, kteréž se jim dály zatopením gruntů při dělání rybníků a struh, — rukopis, kterýž Palacký v ruce měl, poněvadž v Děj. V. 1. str. 362 pozn. 318 „o protokolech námluv provedených s každým sedlákem na Pardubsku“ se zmiňuje — nalezena rozedraná a necelá před dvěma roky v majetnictví četnického závodčího J. Kyselky v Golčově Jeníkově. Kopiář přípisů listův na statky Viléma z Pernšteina v Čechách a na Moravě někdy v Litomyšli chovaný, jejž Palacký před sepisováním Pernšteinského diplomatáře po ruce měl, ztratil se někam na místo neznámé, jakž Palacký r. 1872 v AČ. VI. 496 vysvědčuje.***) Stará pamětní kniha města Hranic (Weisskirchen) na Moravě, v níž zaznamenáno bylo mnoho zápisů páně Vilémových, za našeho lidského věku z archivu městského se ztratila; a podobně na jiných statcích a v městech někdy Pernšteinovi náležitých. — A konečně ještě jeden doklad. Léta 1865 dne 9. září poslal Václav Flieder, správce důchodův na panství Bran- dýském nad Orlicí, museu království Českého kodex přípisů na statky Viléma z Pernšteina v Čechách a na Moravě.†) Palacký takových register pro výtahy svého „Diplomatáře“ užil, a regesta z nich v VI. dílu AČ. uveřejněná naznačil písmenkou B. Když před dvěma roky pro listinář Viléma z Pernšteina dotčený kodex rozepsati jsme dali, shledali jsme, že některé *) Takž píše dne 9. května 1681 Stekler z Třebechovic hejtmanovi pauství Pardubského: „Služebně žádám, že v starých spisích Pernšteinských, které se nepochybně na zámku JMtiCské ještě nacházeti budou, se vší možnou pilností a k jisté velice platné důležitosti pohledati a smlouvu jednu mezi neb. Vilémem z Pern- šteina a na Helfenšteině tehdáž nejvyšším hofmistrem království Českého z jedné, a Mikulášem mladším Trčkou z Lípy na Lichtenburce, pod datum léta Páně 1507 v sobotu před svatým Ondřejem oc, in originali skrze schvalního posla odeslati sobě oblíbíte.“ — V částečném inventáři knih sepsaném dne 1. července 1719 a dosud chovaném na zámku Pardubském jsou zaznamenány některé kusy, jichž více nelze nalézti. **) Tuto zprávu sdělil s námi laskavě pan c. k. školní rada Jiljí Jahn. ***) Opis kodexu Litomyšlského nachází se v zemském archivu Brněnském, na jehož prvním listu na- psáno: „Listiny Litomyšlské ze Strahova,“ na konci pak poznámka: „Až dotud rejstřík, na další listy rejstřík nejní. 1845. dne 30. dubna o půl desáté hodině kopiář dopsán jest ode mne Františka Jelínka, měšťana a radního města Litomyšl. Listy, které tuto opsané nejsou, mám je vtažené v mé knize rukopisné v dílu II. a v dílu III. Škoda, že jest těch listů v témž starém kopiáři, jenž původní originál, velmi mnoho vy- trháno. Jest tento kopiář v archivu zámku Litomyšlského, kniha půlarchovní staročeskou rukou psaná, v kůži svázaná.“ — Profesor Jandera zmiňuje se v VI. dílu p. 1847 historických pamětí města Hořic, kteréž před r. 1820 začal sbírati, že vedle zprávy bibliotekáře Rondnického Kašpara Bouška, když gubernialní se- kretář v Brně Cerroni 1. 1787 v Pernšteinském archivu Litomyšlském bádal a z něho genealogické a topogra- fické výpisy si činil, jen dvou kodexů Pernšteinských použil. Jiný záznam téhož praví na str. 1868 t. dílu, že v MSu Miscellanea někdy v českém museu chovaném na zvláštním listu jsou zprávy „Notabilia ex his ex- scriptis Litomysliae“, mezi nimiž „Testamentum Wilhelmi Pernsteinii“ oc. †) Začež žádal, aby mu na památku několik vycpaných ptáků dáno bylo.
Úvod vydavatelův. V „staré papíry“ ve věži hradní na hromadě naházené svévolně úředníkem panským zapáleny, pergamenové listiny ve zvláštní klenuté síni uschované rozřezány a vypáleny jako rachejtle do výsosti milovníkem ohňostrojů, správcem zámeckým. V českém pak sídle Pernšteinů na Pardubicích zbylo ze starého písemného bohatství z doby Vilémovy málo. Po roce 1560, kdy jmenované panství prodáno komoře české, odvezeno něco archivalií do komory dvorské do Vídně, později za Polyxeny Lobkovské rozené z Pernšteina také do Roudnice; v 18. sto- letí stíhaly všeliké pohromy archiv zámecký v Pardubicích, však „staré Pernšteinské spisy“ předce ještě velikou většinou na zámku se nacházely;*) za naší doby, kdy královské panství prodáno úvěrnímu ústavu, dány staré papíry do stoupy. Něco jen zbylo na místě; několik kusů archivalií vypadlých z vozů, když archiv odvážen do papírny, dostalo se do rukou sou- kromníků, kteříž pak věnovali je nově zřízenému místnímu museu.**) „Stará registra zápisů rybničných a smluv“ s lidmi poddanými o náhradu za všecky škody, kteréž se jim dály zatopením gruntů při dělání rybníků a struh, — rukopis, kterýž Palacký v ruce měl, poněvadž v Děj. V. 1. str. 362 pozn. 318 „o protokolech námluv provedených s každým sedlákem na Pardubsku“ se zmiňuje — nalezena rozedraná a necelá před dvěma roky v majetnictví četnického závodčího J. Kyselky v Golčově Jeníkově. Kopiář přípisů listův na statky Viléma z Pernšteina v Čechách a na Moravě někdy v Litomyšli chovaný, jejž Palacký před sepisováním Pernšteinského diplomatáře po ruce měl, ztratil se někam na místo neznámé, jakž Palacký r. 1872 v AČ. VI. 496 vysvědčuje.***) Stará pamětní kniha města Hranic (Weisskirchen) na Moravě, v níž zaznamenáno bylo mnoho zápisů páně Vilémových, za našeho lidského věku z archivu městského se ztratila; a podobně na jiných statcích a v městech někdy Pernšteinovi náležitých. — A konečně ještě jeden doklad. Léta 1865 dne 9. září poslal Václav Flieder, správce důchodův na panství Bran- dýském nad Orlicí, museu království Českého kodex přípisů na statky Viléma z Pernšteina v Čechách a na Moravě.†) Palacký takových register pro výtahy svého „Diplomatáře“ užil, a regesta z nich v VI. dílu AČ. uveřejněná naznačil písmenkou B. Když před dvěma roky pro listinář Viléma z Pernšteina dotčený kodex rozepsati jsme dali, shledali jsme, že některé *) Takž píše dne 9. května 1681 Stekler z Třebechovic hejtmanovi pauství Pardubského: „Služebně žádám, že v starých spisích Pernšteinských, které se nepochybně na zámku JMtiCské ještě nacházeti budou, se vší možnou pilností a k jisté velice platné důležitosti pohledati a smlouvu jednu mezi neb. Vilémem z Pern- šteina a na Helfenšteině tehdáž nejvyšším hofmistrem království Českého z jedné, a Mikulášem mladším Trčkou z Lípy na Lichtenburce, pod datum léta Páně 1507 v sobotu před svatým Ondřejem oc, in originali skrze schvalního posla odeslati sobě oblíbíte.“ — V částečném inventáři knih sepsaném dne 1. července 1719 a dosud chovaném na zámku Pardubském jsou zaznamenány některé kusy, jichž více nelze nalézti. **) Tuto zprávu sdělil s námi laskavě pan c. k. školní rada Jiljí Jahn. ***) Opis kodexu Litomyšlského nachází se v zemském archivu Brněnském, na jehož prvním listu na- psáno: „Listiny Litomyšlské ze Strahova,“ na konci pak poznámka: „Až dotud rejstřík, na další listy rejstřík nejní. 1845. dne 30. dubna o půl desáté hodině kopiář dopsán jest ode mne Františka Jelínka, měšťana a radního města Litomyšl. Listy, které tuto opsané nejsou, mám je vtažené v mé knize rukopisné v dílu II. a v dílu III. Škoda, že jest těch listů v témž starém kopiáři, jenž původní originál, velmi mnoho vy- trháno. Jest tento kopiář v archivu zámku Litomyšlského, kniha půlarchovní staročeskou rukou psaná, v kůži svázaná.“ — Profesor Jandera zmiňuje se v VI. dílu p. 1847 historických pamětí města Hořic, kteréž před r. 1820 začal sbírati, že vedle zprávy bibliotekáře Rondnického Kašpara Bouška, když gubernialní se- kretář v Brně Cerroni 1. 1787 v Pernšteinském archivu Litomyšlském bádal a z něho genealogické a topogra- fické výpisy si činil, jen dvou kodexů Pernšteinských použil. Jiný záznam téhož praví na str. 1868 t. dílu, že v MSu Miscellanea někdy v českém museu chovaném na zvláštním listu jsou zprávy „Notabilia ex his ex- scriptis Litomysliae“, mezi nimiž „Testamentum Wilhelmi Pernsteinii“ oc. †) Začež žádal, aby mu na památku několik vycpaných ptáků dáno bylo.
Strana VI
VI Úvod vydavatelův. listiny nejsou ukončeny, jiné že nemají začátku, a mnohé jiné, jichž výtahy Palacký v AČ. otiskl, že vůbec scházejí. Pátrání naše, kde by nacházeti se mohly, bylo dlouho bezvýsledné, až vytržené listy konečně nalezeny v archivu Františkova musea v Brně. Však přes všechny takové žalostné ztráty a nešťastné osudy rukopisů sebrali jsme předce drahný počet listin a listů z různých archivů, a sice: města Bohdanče, z archivu zem- ského markrabství Moravského, Františkova musea v Brně, z desk zemských Olomouckých a Brněnských, z archivu městského v Brně, z Gerštorfské knihovny v Budyšíně, ze sbírky někdy Donnebaurovy v Praze, města Dvoru Králové, města Chebu, z Hlubockého archivu knížete Schwarzenberga, z Jindřichohradeckého archivu hraběte Černína, živnostenské společnosti v Ho- licích, z městského musea v Hradci Králové, z městského archivu v Kutné Hoře, města Kojetína na Moravě, Landškrouna, obce Nedvědic na Moravě, města Německého Brodu, archivu Ochranov- ského, Olomoucké kapitoly, v Praze z archivu zemského království Českého, archivu mu- sejního, archivu arcibiskupského, kapitolního, řádu Maltézského, z knihovny veřejné při vy- sokých školách, z desk zemských i dvorských, archivu městského, ze sbírky autografů místodrž. rady p. Parise v Praze, z musea města Pardubic, z archivu města Prostějova, Přerova, z pan- ského archivu knížete Mořice z Lobkovic v Roudnici, z panského archivu v Rychnově n. Kn., z knížecího archivu v Třeboni, města Třebíče, z Ústí nad Orlicí (u p. Jos. Mareše soukeníka), města Kostelce n. Orl., ze státního archivu ve Vídni, města Vodňan a z velko- vévodského archivu ve Výmaru. Několik jen listů vzali jsme do diplomatáře našeho z málo u nás známých publikací: Acta Tomiciana, Codex diplomaticus Silesiae; z jiných pak, jako jest Veleslavínův kalendář historický, Chronik der Stadt Elbogen, Codex diplomaticus Moravie, Reliquiae tabularum terrae, užili jsme výtahův. Nejhojnější poskytly nám pramen kodexy Františkova musea v Brně, musea království Českého a z archivu města Brna, kteréž také proto zasluhují obšírnější zmínky. Codex Pern- steinensis musea Františkova, objemný papírový rukopis ve velkém čtverci se starou signa- turou Nr. 248 a novější Nr. 235 a), v nuzné vazbě s lepenkovými deskami, čítal někdy 530 listů, z nichž vytrženy jsou fol. 30, 36—58, 181—224, 285—292, 306—383, 406—415 a list 522. Rukopis obsahuje opisy listin týkajících se statků, kteréž na Moravě Vilé- movi z Pernšteina náležely, a sice smlouvy kupní, listy královské, jimiž postupuje nebo potvrzuje se právo majiteli, smlouvy o desátky, fary, roční platy, zástavy statků, zápisy soudní, sněmovní, vyznání svědkův o povinnostech poddaných; mezi to pak vpisovány beze všeho chronologického pořádku i zápisy o rodinných záležitostech, jako věnné listy panny Bohunky, dcery páně Vilímovy, kvitance, dlužní úpisy, mocné listy královské na zaražení nových hor, na udělené panu Vilémovi úřady, několik listů poselacích oc. Skoro všechny za- psané kusy mají staré krátké regesty. Původní značení zápisů dělo se abecedon, totiž abe- cedními písmenami a číslicemi. Prvotně hned zapsaný každý jednotlivý kus naznačen byl na levé straně regestu písmenem a, b až do z, na pravé straně regestu značen číslicemi 1 až 28. Po ukončené abecedě znamenány ještě listiny na místě písmenek slůvky et, cuius, est, contra, ter; číslice však běžely od první písmeny abecedy až do čísla 28. Po ukončení abe- cedy první s přidanými jmenovanými slůvky napsáno: „Abeceda druhá“, a zápisy znamenány jako při první abecedě písmenky a číslicemi. Od začátku rozepsáno písmenky pět abeced se zřetelným vyznačením „abeceda první, druhá“ až „pátá“; potom přestal písař na dvou abe- cedách, a opět začal s první; v některých ani nevypsal všechna písmena a začal znovu. Není
VI Úvod vydavatelův. listiny nejsou ukončeny, jiné že nemají začátku, a mnohé jiné, jichž výtahy Palacký v AČ. otiskl, že vůbec scházejí. Pátrání naše, kde by nacházeti se mohly, bylo dlouho bezvýsledné, až vytržené listy konečně nalezeny v archivu Františkova musea v Brně. Však přes všechny takové žalostné ztráty a nešťastné osudy rukopisů sebrali jsme předce drahný počet listin a listů z různých archivů, a sice: města Bohdanče, z archivu zem- ského markrabství Moravského, Františkova musea v Brně, z desk zemských Olomouckých a Brněnských, z archivu městského v Brně, z Gerštorfské knihovny v Budyšíně, ze sbírky někdy Donnebaurovy v Praze, města Dvoru Králové, města Chebu, z Hlubockého archivu knížete Schwarzenberga, z Jindřichohradeckého archivu hraběte Černína, živnostenské společnosti v Ho- licích, z městského musea v Hradci Králové, z městského archivu v Kutné Hoře, města Kojetína na Moravě, Landškrouna, obce Nedvědic na Moravě, města Německého Brodu, archivu Ochranov- ského, Olomoucké kapitoly, v Praze z archivu zemského království Českého, archivu mu- sejního, archivu arcibiskupského, kapitolního, řádu Maltézského, z knihovny veřejné při vy- sokých školách, z desk zemských i dvorských, archivu městského, ze sbírky autografů místodrž. rady p. Parise v Praze, z musea města Pardubic, z archivu města Prostějova, Přerova, z pan- ského archivu knížete Mořice z Lobkovic v Roudnici, z panského archivu v Rychnově n. Kn., z knížecího archivu v Třeboni, města Třebíče, z Ústí nad Orlicí (u p. Jos. Mareše soukeníka), města Kostelce n. Orl., ze státního archivu ve Vídni, města Vodňan a z velko- vévodského archivu ve Výmaru. Několik jen listů vzali jsme do diplomatáře našeho z málo u nás známých publikací: Acta Tomiciana, Codex diplomaticus Silesiae; z jiných pak, jako jest Veleslavínův kalendář historický, Chronik der Stadt Elbogen, Codex diplomaticus Moravie, Reliquiae tabularum terrae, užili jsme výtahův. Nejhojnější poskytly nám pramen kodexy Františkova musea v Brně, musea království Českého a z archivu města Brna, kteréž také proto zasluhují obšírnější zmínky. Codex Pern- steinensis musea Františkova, objemný papírový rukopis ve velkém čtverci se starou signa- turou Nr. 248 a novější Nr. 235 a), v nuzné vazbě s lepenkovými deskami, čítal někdy 530 listů, z nichž vytrženy jsou fol. 30, 36—58, 181—224, 285—292, 306—383, 406—415 a list 522. Rukopis obsahuje opisy listin týkajících se statků, kteréž na Moravě Vilé- movi z Pernšteina náležely, a sice smlouvy kupní, listy královské, jimiž postupuje nebo potvrzuje se právo majiteli, smlouvy o desátky, fary, roční platy, zástavy statků, zápisy soudní, sněmovní, vyznání svědkův o povinnostech poddaných; mezi to pak vpisovány beze všeho chronologického pořádku i zápisy o rodinných záležitostech, jako věnné listy panny Bohunky, dcery páně Vilímovy, kvitance, dlužní úpisy, mocné listy královské na zaražení nových hor, na udělené panu Vilémovi úřady, několik listů poselacích oc. Skoro všechny za- psané kusy mají staré krátké regesty. Původní značení zápisů dělo se abecedon, totiž abe- cedními písmenami a číslicemi. Prvotně hned zapsaný každý jednotlivý kus naznačen byl na levé straně regestu písmenem a, b až do z, na pravé straně regestu značen číslicemi 1 až 28. Po ukončené abecedě znamenány ještě listiny na místě písmenek slůvky et, cuius, est, contra, ter; číslice však běžely od první písmeny abecedy až do čísla 28. Po ukončení abe- cedy první s přidanými jmenovanými slůvky napsáno: „Abeceda druhá“, a zápisy znamenány jako při první abecedě písmenky a číslicemi. Od začátku rozepsáno písmenky pět abeced se zřetelným vyznačením „abeceda první, druhá“ až „pátá“; potom přestal písař na dvou abe- cedách, a opět začal s první; v některých ani nevypsal všechna písmena a začal znovu. Není
Strana VII
Úvod vydavatelův. VII v tom žádného systemu, ani rozdělení podle obsahu, že by totiž abeceda vždy počala se novou jakousi materií (neboť někdy uprostřed stejných věcí opět nové začíná se písmeno a), ani podle množství listů, tak že by písař byl značil vložky papírové dříve, nežli sešity byly. Značení ono mělo býti náhradou za foliování, kteréž bylo teprve provedeno, když popsané terniony byly sešity neb svázány. Některé kusy nejsou značeny ani písmenkem ani číslicí; patrně zanešeny o něco později. Několik listin zapsáno dvakráte na různých místech s různým datem; čímž stalo se, že dvě listinky stejného obsahu však s různým letopočtem otištěny, kterýž omyl přihodil se také Palackému v jeho diplomatáři. Mezi některými listinami pak ponechány ještě prázdné listy pro budoucí dobu. Kodex, v němž zapsáno 414 listin a jejž za první, nejstarší všech ostatních Pernšteinských považovati musíme, nemá rejst- říku žádného. Druhý menší kodex, z panství v Brandýse nad Orlicí do musea českého přišlý, založen asi v době, kdy Vilém z Pernšteina po smrti Uherského krále Matyáše (1490) v Čechách stále zvolil si sídlo a také hojnou měrou statky pozemské zakupovati počal. Rukopis na pa- píře in folio psaný v nové vazbě s novým na hřbetě nápisem: „Přepisy listů královských p. z Pernšteina 1420—1502,“ čítá nyní 206 listů, a obsahuje vedle mnohých v předešlém kodexu zapsaných kusů ponejvíce listiny týkající se statkův Viléma z Pernšteina v království Českém. Kodex nebyl původně listován, nýbrž znamenány zápisy jen číslicemi 1—308. Některé později vepsané kusy nejsou číslovány, několik kusů napsáno také dvakráte na různých místech a s různým datem. Skoro všechny listiny mají krátké staré regesty. Rukopis se začíná čtyř- listovým elenchem s nápisem: „Tuto se znamená zpráva taková, po niež bude moci v těchto knihách každý přípis snadně nalezen býti.“ Seznam ten se počíná číslem 1 a jde až do č. 243. Zápisy z rukopisu toho byly přepisovány do jiného kodexu, jakž svědčí nad některými od- díly nadepsané slovo: „psáti“, a po opsání pak býval přeškrtnut. Z tohoto rukopisu vyříz- nuto, vytrženo 25 listů, kteréž nalézají se pod sign. 77 ve sbírce rukopisů Františkova musea v Brně. Na listech těch napsány jsou listiny čís. 63, kus 64, čísla 83—93, kus 96, čísla 97—101, kus 102, čísla 106—111, kus 112, kus 120, čísla 121—124, 130—132, kus 162, čísla 163—164, kus 165, kus 220, čísla 221—223, kus 224, kus 230, číslo 255, kus 256, číslo 280, kus 298 a číslo 299. Ztracený, na neznámém místě někde založený Pernšteinský kodex Litomyšlský, jehož opis uschován v moravském archivu zemském, obsahoval vedle Palackého udání a diplomatáře až na několik málo odjinud neznámých kusů opisy listin z rukopisu českého musea. Jiný, Palackému neznámý kodex Pernšteinský nachází se v archivu města Brna. Ob- jemný papírový, na velkém folio pěkně psaný rukopis, čítající někdy 362 listů, v původní vazbě s deskami dřevěnými, kůží ozdobně tlačenou potaženými, od nichž kovové spony utr- ženy, ulomeny, se signaturou Nr. 132, počíná se elenchem na 16 listech všech v knize za- psaných listin. Seznam bez data zápisů roztříděn na opravy zboží klášterů Oslovanského, Tišnovského, Žďárského, a dále „znamenají se listové a spravedlnosti na panství Židlochovské, na panství Plumlovské, Tovačovské, na zboží Kojetínské, na panství Helfenšteinské, Hranické, Drahotouské, Přerovské, Třebícké“, více „listové královští na rozličné věci“, a končí: „Tuto sepsané přípisy máš listův těch, kteréž pán JMt má na panství, kteráž držeti ráčí na Mo- ravě“. Kdyby ani tak zřejmými slovy nebyl písař zakončil rejstřík, poznal by každý badatel na povrchní pohled, že kodex zřízen byl rozkazem syna Vilémova pana Jana, jenž nastoupil po smrti otce svého (1521) dědictví statků Moravských. Až do listu 221 (foliování provedeno
Úvod vydavatelův. VII v tom žádného systemu, ani rozdělení podle obsahu, že by totiž abeceda vždy počala se novou jakousi materií (neboť někdy uprostřed stejných věcí opět nové začíná se písmeno a), ani podle množství listů, tak že by písař byl značil vložky papírové dříve, nežli sešity byly. Značení ono mělo býti náhradou za foliování, kteréž bylo teprve provedeno, když popsané terniony byly sešity neb svázány. Některé kusy nejsou značeny ani písmenkem ani číslicí; patrně zanešeny o něco později. Několik listin zapsáno dvakráte na různých místech s různým datem; čímž stalo se, že dvě listinky stejného obsahu však s různým letopočtem otištěny, kterýž omyl přihodil se také Palackému v jeho diplomatáři. Mezi některými listinami pak ponechány ještě prázdné listy pro budoucí dobu. Kodex, v němž zapsáno 414 listin a jejž za první, nejstarší všech ostatních Pernšteinských považovati musíme, nemá rejst- říku žádného. Druhý menší kodex, z panství v Brandýse nad Orlicí do musea českého přišlý, založen asi v době, kdy Vilém z Pernšteina po smrti Uherského krále Matyáše (1490) v Čechách stále zvolil si sídlo a také hojnou měrou statky pozemské zakupovati počal. Rukopis na pa- píře in folio psaný v nové vazbě s novým na hřbetě nápisem: „Přepisy listů královských p. z Pernšteina 1420—1502,“ čítá nyní 206 listů, a obsahuje vedle mnohých v předešlém kodexu zapsaných kusů ponejvíce listiny týkající se statkův Viléma z Pernšteina v království Českém. Kodex nebyl původně listován, nýbrž znamenány zápisy jen číslicemi 1—308. Některé později vepsané kusy nejsou číslovány, několik kusů napsáno také dvakráte na různých místech a s různým datem. Skoro všechny listiny mají krátké staré regesty. Rukopis se začíná čtyř- listovým elenchem s nápisem: „Tuto se znamená zpráva taková, po niež bude moci v těchto knihách každý přípis snadně nalezen býti.“ Seznam ten se počíná číslem 1 a jde až do č. 243. Zápisy z rukopisu toho byly přepisovány do jiného kodexu, jakž svědčí nad některými od- díly nadepsané slovo: „psáti“, a po opsání pak býval přeškrtnut. Z tohoto rukopisu vyříz- nuto, vytrženo 25 listů, kteréž nalézají se pod sign. 77 ve sbírce rukopisů Františkova musea v Brně. Na listech těch napsány jsou listiny čís. 63, kus 64, čísla 83—93, kus 96, čísla 97—101, kus 102, čísla 106—111, kus 112, kus 120, čísla 121—124, 130—132, kus 162, čísla 163—164, kus 165, kus 220, čísla 221—223, kus 224, kus 230, číslo 255, kus 256, číslo 280, kus 298 a číslo 299. Ztracený, na neznámém místě někde založený Pernšteinský kodex Litomyšlský, jehož opis uschován v moravském archivu zemském, obsahoval vedle Palackého udání a diplomatáře až na několik málo odjinud neznámých kusů opisy listin z rukopisu českého musea. Jiný, Palackému neznámý kodex Pernšteinský nachází se v archivu města Brna. Ob- jemný papírový, na velkém folio pěkně psaný rukopis, čítající někdy 362 listů, v původní vazbě s deskami dřevěnými, kůží ozdobně tlačenou potaženými, od nichž kovové spony utr- ženy, ulomeny, se signaturou Nr. 132, počíná se elenchem na 16 listech všech v knize za- psaných listin. Seznam bez data zápisů roztříděn na opravy zboží klášterů Oslovanského, Tišnovského, Žďárského, a dále „znamenají se listové a spravedlnosti na panství Židlochovské, na panství Plumlovské, Tovačovské, na zboží Kojetínské, na panství Helfenšteinské, Hranické, Drahotouské, Přerovské, Třebícké“, více „listové královští na rozličné věci“, a končí: „Tuto sepsané přípisy máš listův těch, kteréž pán JMt má na panství, kteráž držeti ráčí na Mo- ravě“. Kdyby ani tak zřejmými slovy nebyl písař zakončil rejstřík, poznal by každý badatel na povrchní pohled, že kodex zřízen byl rozkazem syna Vilémova pana Jana, jenž nastoupil po smrti otce svého (1521) dědictví statků Moravských. Až do listu 221 (foliování provedeno
Strana VIII
VIII Úvod vydavatelův. jen do 196) jsou zápisy do smrti Viléma z Pernšteina, odtud počínaje zapsány json listy až do fol. 362 Jana z Pernšteina se týkající, a končí se rokem 1540. Na konci, na začátku i uprostřed knihy jsom mnohé listy celé nebo kusy utrhány. Při vydání listáře i listináře Viléma z Pernšteina řídili jsme se pravidly u nás ob- vyklými, transkripce provedena jak obyčej, ponechány jen zvláštnosti, kterýchž jinde takou měrou neshledáváme. Ve všech třech jmenovaných kodexích píše písař někdy v jedné a téže listině prosba a prozba, najvyšší a najvyšší, světský a svědský, předložku s zaměňuje často za z: Jan z Cimburka a s Tovačova, ie stává na místě i v adverbiích světleji a světlejic, v adjektivech nakloněni a nakloněnie, v náměstkách na nich a na niech, jim a jiem; často psáno totjiž, tojiž za totiž, tudjiž místo tudíž, všeliaké za všelijaké, hytman a hejtman atd. Původního regestu, jaký byl při listinách v kopiářích, užito i při tisku, kde však bylo třeba, doplněn přidáním vlastních jmen neb označením důležitějšího předmětu, kteréž přídavky dány do hranatých závorek. Kde regestu nebylo, udělán nový. Méně důležité kusy a všechny v jiných našich publikacích se nalézající listiny Viléma z Pernšteina se týkající uveřejněny u výtahu. Některé obsahem třebas sobě podobné, však jiným městům, osobám svědčící a zvláštní formou odlišné listiny vytištěny in extenso; formule však bez věcné důležitosti nebo badatelům dobře známé vynechávány. Mimo pramen (někdy při jednom kuse dvojí, trojí) poznamenáno také na konci listiny, kde která byla již výtahem v AČ. VI. v diplomatáři Pala- ckého uveřejněna. Jméno Pernštein bývá v rukopisech psáno různým způsobem: Pernstein, Pernštein, Pernštejn, Pernštýn, Pernštajn; v tisku sjednotili jsme ty formy na Pernštein, tak jak Pa- lacký psával. Omluviti sluší, že v listáři našem na str. 5 pod číslem 13. otištěn jest lí- steček, kterýž také nalézá se v XV. dílu AČ. str. 39 č. 87: stalo se tím, že s tiskem XVI. dílu AČ. započato, dokudž XV. díl ještě dotištěn nebyl, tudíž obsah jeho nám znám býti nemohl. V jmenovaných kodexích zapsány listiny, na kterýchž Vilímovi z Pernšteina záleželo. Jako zakládal na panstvích svých urbáře, aby znáti mohl povinnosti a výhrady jednotlivých usedlostí, takž také sbírati a do knih zapisovati dal smlouvy, zápisy, aby zřejmo bylo, s ja- kými závazky a výhradami nabyl statků rozličných, kteréž z cizího majetku do jeho držení koupí vešly. Tím stalo se, poněvadž statky pánů z Cimburka na Moravě, Pardubice, Kuně- tická Hora a jiné v Čechách přešly v držení Pernšteina, že také listiny předešlých majitelů zanešeny do kopiářů Pernšteinských. Počet listin statkův se týkajících jest tudíž přirozenou měrou v našem diplomatáři nejhojnější; však i jiných kusů jestiť nemálo, kteréž nám podá- vají zprávy o rodinném, domácím, společenském životě pana Viléma Pernšteinského: slyšíme jak hospodařil, jmění spravoval po smrti svého otce na prospěch celé rodiny, jak pojišťuje manželce své Johance z Liblic statek její, vidíme zajímavé přípravy konané k provdání jeho dcery Bohunky. Listiny a listy naše předkládají nám svědectví o veřejné jeho činnosti úřední, politické, jak při králích Vladislavovi i Matyášovi Uherském byl oblíben, jaké milosti mu či- nili, a jakým zase pan Vilém byl pomocným peněžníkem pokladnám královským; jak knížata, králové i císařové hledali jeho rady, pomoci. Vedle politické jeho prozíravosti poznáváme jeho náboženskou snášelivost, jak hájí, brání Bratry České, podporuje kláštery, zřizuje nábo- ženská nadání; vidíme, jak zakládá ústavy humanitní, veliké závody hospodářské, zřizuje stavby monumentální, zaráží nové hory i dobývá v starých dolech; jakou k lidu svému pod- danému jeví laskavost, že ukazuje se nám ne jako vrchnost, ale spíše jako otec laskavý;
VIII Úvod vydavatelův. jen do 196) jsou zápisy do smrti Viléma z Pernšteina, odtud počínaje zapsány json listy až do fol. 362 Jana z Pernšteina se týkající, a končí se rokem 1540. Na konci, na začátku i uprostřed knihy jsom mnohé listy celé nebo kusy utrhány. Při vydání listáře i listináře Viléma z Pernšteina řídili jsme se pravidly u nás ob- vyklými, transkripce provedena jak obyčej, ponechány jen zvláštnosti, kterýchž jinde takou měrou neshledáváme. Ve všech třech jmenovaných kodexích píše písař někdy v jedné a téže listině prosba a prozba, najvyšší a najvyšší, světský a svědský, předložku s zaměňuje často za z: Jan z Cimburka a s Tovačova, ie stává na místě i v adverbiích světleji a světlejic, v adjektivech nakloněni a nakloněnie, v náměstkách na nich a na niech, jim a jiem; často psáno totjiž, tojiž za totiž, tudjiž místo tudíž, všeliaké za všelijaké, hytman a hejtman atd. Původního regestu, jaký byl při listinách v kopiářích, užito i při tisku, kde však bylo třeba, doplněn přidáním vlastních jmen neb označením důležitějšího předmětu, kteréž přídavky dány do hranatých závorek. Kde regestu nebylo, udělán nový. Méně důležité kusy a všechny v jiných našich publikacích se nalézající listiny Viléma z Pernšteina se týkající uveřejněny u výtahu. Některé obsahem třebas sobě podobné, však jiným městům, osobám svědčící a zvláštní formou odlišné listiny vytištěny in extenso; formule však bez věcné důležitosti nebo badatelům dobře známé vynechávány. Mimo pramen (někdy při jednom kuse dvojí, trojí) poznamenáno také na konci listiny, kde která byla již výtahem v AČ. VI. v diplomatáři Pala- ckého uveřejněna. Jméno Pernštein bývá v rukopisech psáno různým způsobem: Pernstein, Pernštein, Pernštejn, Pernštýn, Pernštajn; v tisku sjednotili jsme ty formy na Pernštein, tak jak Pa- lacký psával. Omluviti sluší, že v listáři našem na str. 5 pod číslem 13. otištěn jest lí- steček, kterýž také nalézá se v XV. dílu AČ. str. 39 č. 87: stalo se tím, že s tiskem XVI. dílu AČ. započato, dokudž XV. díl ještě dotištěn nebyl, tudíž obsah jeho nám znám býti nemohl. V jmenovaných kodexích zapsány listiny, na kterýchž Vilímovi z Pernšteina záleželo. Jako zakládal na panstvích svých urbáře, aby znáti mohl povinnosti a výhrady jednotlivých usedlostí, takž také sbírati a do knih zapisovati dal smlouvy, zápisy, aby zřejmo bylo, s ja- kými závazky a výhradami nabyl statků rozličných, kteréž z cizího majetku do jeho držení koupí vešly. Tím stalo se, poněvadž statky pánů z Cimburka na Moravě, Pardubice, Kuně- tická Hora a jiné v Čechách přešly v držení Pernšteina, že také listiny předešlých majitelů zanešeny do kopiářů Pernšteinských. Počet listin statkův se týkajících jest tudíž přirozenou měrou v našem diplomatáři nejhojnější; však i jiných kusů jestiť nemálo, kteréž nám podá- vají zprávy o rodinném, domácím, společenském životě pana Viléma Pernšteinského: slyšíme jak hospodařil, jmění spravoval po smrti svého otce na prospěch celé rodiny, jak pojišťuje manželce své Johance z Liblic statek její, vidíme zajímavé přípravy konané k provdání jeho dcery Bohunky. Listiny a listy naše předkládají nám svědectví o veřejné jeho činnosti úřední, politické, jak při králích Vladislavovi i Matyášovi Uherském byl oblíben, jaké milosti mu či- nili, a jakým zase pan Vilém byl pomocným peněžníkem pokladnám královským; jak knížata, králové i císařové hledali jeho rady, pomoci. Vedle politické jeho prozíravosti poznáváme jeho náboženskou snášelivost, jak hájí, brání Bratry České, podporuje kláštery, zřizuje nábo- ženská nadání; vidíme, jak zakládá ústavy humanitní, veliké závody hospodářské, zřizuje stavby monumentální, zaráží nové hory i dobývá v starých dolech; jakou k lidu svému pod- danému jeví laskavost, že ukazuje se nám ne jako vrchnost, ale spíše jako otec laskavý;
Strana IX
Uvod vydavatelův. IX slyšíme jeho přímluvy i k jiným za poddaný lid, aby mu v různých věcech bylo polehčeno. Z listů, listin vidíme, jaké důvěry, jaké vděčnosti a lásky u jiných požíval, jaká pověst lidu o něm šla, jak sám pamětliv byl dobré po sobě památky. „Třeba nám na to pamatovati, co to na sobě nese připomínání člověku po smrti, a co rodům náleží na tom dobrého neb zlého“, psal dne 6. března 1514 Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála. Nade všecky pak jeho cnosti nám září od mládí až do poslední chvíle jeho života nadšená jeho mysl, srdce plné lásky k vlasti, národu. Zbývá nám ještě, abychom milou vykonali povinnost a vzdali vřelé díky za proká- zanou nám laskavost při půjčování neb opisování archivalií i za všechnu jinou vzáctnou nám projevenou ochotu a pomoc, jmenovitě P. T. pp. Jeho Jasnosti knížeti Mořicovi z Lobkovic vévodovi Roudnickému, redaktoru publikace universitnímu profesorovi dru. Jos. Kalouskovi, zemskému archiváři markrabství Moravského Vinc. Brandlovi, dru. Berth. Bretholzovi histo- riografu téhož markrabství, dru. Vil. Schrammovi knihovníku musea Františkova v Brně, dru. a profesorovi Františku Kameníčkovi, V. Nebovidskému adjunktovi při archivu zemském v Brně, P. Ant. Koblihovi vikáři při stoličném chrámu v Olomouci, P. Vychodilovi bibliotekáři na Rajhradě; slavným městským radám v Brně, v Prostějově, v Přerově, Kojetíně, Třebíči, Plumlově, Doubravníku; purkmistru města a předsedovi musea města Pardubic J. Hoblíkovi, starostovi města Sezemic p. Jos. Plecháčkovi, sl. městské radě v Chocni, v Dašicích, v Boh- danči, předsedovi živnostenského společenstva v Holicích F. Bidlovi, p. K. Lablerovi jednateli musea v Chrudimi, dru. Frant. Marešovi archiváři Jeho Jasnosti knížete Schwarzenberga v Třeboni, p. M. Dvořákovi bibliotekáři JJsti knížete z Lobkovic v Roudnici, universitnímu profesoru a archiváři města Prahy dru. Jarom. Čelakovskému, archiváři musea království Českého V. Schulzovi, prof. Aug. Sedláčkovi, a milým kollegům svým adjunktům při archivu zemském království Českého pp. Juliu Pažoutovi, dru. Vojt. Nováčkovi a Ignáci Kollmannovi. F. Dvorský. V Praze, ve středu před sv. Vilémem léta P. 1897.
Uvod vydavatelův. IX slyšíme jeho přímluvy i k jiným za poddaný lid, aby mu v různých věcech bylo polehčeno. Z listů, listin vidíme, jaké důvěry, jaké vděčnosti a lásky u jiných požíval, jaká pověst lidu o něm šla, jak sám pamětliv byl dobré po sobě památky. „Třeba nám na to pamatovati, co to na sobě nese připomínání člověku po smrti, a co rodům náleží na tom dobrého neb zlého“, psal dne 6. března 1514 Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála. Nade všecky pak jeho cnosti nám září od mládí až do poslední chvíle jeho života nadšená jeho mysl, srdce plné lásky k vlasti, národu. Zbývá nám ještě, abychom milou vykonali povinnost a vzdali vřelé díky za proká- zanou nám laskavost při půjčování neb opisování archivalií i za všechnu jinou vzáctnou nám projevenou ochotu a pomoc, jmenovitě P. T. pp. Jeho Jasnosti knížeti Mořicovi z Lobkovic vévodovi Roudnickému, redaktoru publikace universitnímu profesorovi dru. Jos. Kalouskovi, zemskému archiváři markrabství Moravského Vinc. Brandlovi, dru. Berth. Bretholzovi histo- riografu téhož markrabství, dru. Vil. Schrammovi knihovníku musea Františkova v Brně, dru. a profesorovi Františku Kameníčkovi, V. Nebovidskému adjunktovi při archivu zemském v Brně, P. Ant. Koblihovi vikáři při stoličném chrámu v Olomouci, P. Vychodilovi bibliotekáři na Rajhradě; slavným městským radám v Brně, v Prostějově, v Přerově, Kojetíně, Třebíči, Plumlově, Doubravníku; purkmistru města a předsedovi musea města Pardubic J. Hoblíkovi, starostovi města Sezemic p. Jos. Plecháčkovi, sl. městské radě v Chocni, v Dašicích, v Boh- danči, předsedovi živnostenského společenstva v Holicích F. Bidlovi, p. K. Lablerovi jednateli musea v Chrudimi, dru. Frant. Marešovi archiváři Jeho Jasnosti knížete Schwarzenberga v Třeboni, p. M. Dvořákovi bibliotekáři JJsti knížete z Lobkovic v Roudnici, universitnímu profesoru a archiváři města Prahy dru. Jarom. Čelakovskému, archiváři musea království Českého V. Schulzovi, prof. Aug. Sedláčkovi, a milým kollegům svým adjunktům při archivu zemském království Českého pp. Juliu Pažoutovi, dru. Vojt. Nováčkovi a Ignáci Kollmannovi. F. Dvorský. V Praze, ve středu před sv. Vilémem léta P. 1897.
Strana X
X Opravy. Na str. 138 v regestě k č. 84 místo V Olomouci čti Na Račicích. „ od Kačic „ „ 164 „ 14. řádku shora „ od Račic. Václavem „ „ „ 222 „ regestě k č. 220 „ knězem Václavem. Jaroslavem z B. „ Václavem z B. „ „ 251 „ 16. řádku shora 1484 „ 1486. » „ 292 „ regestě k č. 337 14. ledna 377 „ čísle 461 „ 1. února. „ „ 26. července 391 „ regestě k č. 488 „ „ 1. srpna. 434 „ Na Budíně „ „ „ 541 „ Na Budišově. „ „ 1494. 1894 » „ 466 „ čísle 598 „ Strachojově. Strachočově „ 478 „ 15. řádku zdola „ Dvořákem „ dvořákem. " „ 518 „ regestě k č. 689 „
X Opravy. Na str. 138 v regestě k č. 84 místo V Olomouci čti Na Račicích. „ od Kačic „ „ 164 „ 14. řádku shora „ od Račic. Václavem „ „ „ 222 „ regestě k č. 220 „ knězem Václavem. Jaroslavem z B. „ Václavem z B. „ „ 251 „ 16. řádku shora 1484 „ 1486. » „ 292 „ regestě k č. 337 14. ledna 377 „ čísle 461 „ 1. února. „ „ 26. července 391 „ regestě k č. 488 „ „ 1. srpna. 434 „ Na Budíně „ „ „ 541 „ Na Budišově. „ „ 1494. 1894 » „ 466 „ čísle 598 „ Strachojově. Strachočově „ 478 „ 15. řádku zdola „ Dvořákem „ dvořákem. " „ 518 „ regestě k č. 689 „
Strana 1
A. XXXI. DOPISY PANA VILÉMA Z PERNŠTEINA z let 1480—1521. Sebral a k tisku upravil František Dvorský. 1. Král Vladislav úředníkům mince na Horách Kutnách: aby což nejvíce možno Vilímovi z Pernšteina na dluh jeho z mince královské vydávali. V Praze 1480, 10. května. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 153. Vladislav z božic milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutní, věrní milí. Jakož ste nám poslali rejstra, co jest komu tohoto téhodne z mince vydáno: i srozoměli jsme z těch registr, že nic ten týden urozenému Vilémovi Per- šteinskému dáno nenie; a také jsme to poznali, že málo střiebra ten týden do mince jest přišlo, ale naděje jest, že bohdá tento týden viece do mince střiebra přijde. Protož mějtež se v tom tak, což budete moci nejvieceje témuž Perštýnskému na dluhu jeho dáti, z mince abyšte dali, neboť on jest za nás své vlastní penieze dal v Moravě za leženie, nechtě na nás škody dopustiti. I slušné jest, abychom my zase jemu v tom vděčnost naši okázali. I znajíc, žeť jest to vuole i rozkázánie naše, zachovajtež se v tom tak, jakožť vám píšem. Dán v Praze v středu před hodem božieho vstúpenie, královstvie našeho leta desátého. Ad relationem dm. Joh. Sokolovský de Vrance, cammerarii dom. regis. Slovutným Simeonovi Seménkovi z Vrchovisk, Zachařovi z Božetína, Janovi Charvátovi z Ostrova, úředníkóm mince naší na Horách Kutnách, věrným našim milým. Archiv Český XVI.
A. XXXI. DOPISY PANA VILÉMA Z PERNŠTEINA z let 1480—1521. Sebral a k tisku upravil František Dvorský. 1. Král Vladislav úředníkům mince na Horách Kutnách: aby což nejvíce možno Vilímovi z Pernšteina na dluh jeho z mince královské vydávali. V Praze 1480, 10. května. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 153. Vladislav z božic milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutní, věrní milí. Jakož ste nám poslali rejstra, co jest komu tohoto téhodne z mince vydáno: i srozoměli jsme z těch registr, že nic ten týden urozenému Vilémovi Per- šteinskému dáno nenie; a také jsme to poznali, že málo střiebra ten týden do mince jest přišlo, ale naděje jest, že bohdá tento týden viece do mince střiebra přijde. Protož mějtež se v tom tak, což budete moci nejvieceje témuž Perštýnskému na dluhu jeho dáti, z mince abyšte dali, neboť on jest za nás své vlastní penieze dal v Moravě za leženie, nechtě na nás škody dopustiti. I slušné jest, abychom my zase jemu v tom vděčnost naši okázali. I znajíc, žeť jest to vuole i rozkázánie naše, zachovajtež se v tom tak, jakožť vám píšem. Dán v Praze v středu před hodem božieho vstúpenie, královstvie našeho leta desátého. Ad relationem dm. Joh. Sokolovský de Vrance, cammerarii dom. regis. Slovutným Simeonovi Seménkovi z Vrchovisk, Zachařovi z Božetína, Janovi Charvátovi z Ostrova, úředníkóm mince naší na Horách Kutnách, věrným našim milým. Archiv Český XVI.
Strana 2
2 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 2. Král Vladislav úředníkům mince na Horách Kutných, aby všechny peníze, kteréž přijdou za týden do mince královské, dali na dluh Vilímovi z Pernšteina. V Praze 1480, 29. července. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 152. Vladislav z božie milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutní věrní milí. Přikazujem vám, abyšte všecky penieze, kteřížto tento týden do mince našé přijdú, dali urozenému Vilémovi z Perštýna, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, nám milému, na dluhu našem, služebníku téhož Viléma listu vám dodateli, žádnému jinému nic z mince nedávajíc, toliko nám těch čtyřidceti kop grošů, kteréž odkládati máte, odložili, a také šteury spraviec a dělníkóm zaplatiec. I rozomějíc tomu, a vuoli naši i rozkázánie znajíc, zachovajtež se již v tom tak, jakožť vám píšem, jinak toho nečiniec. Dán v Praze v sobotu před Matkú boží Sněžnú, královstvie Ad relacionem dom. Benessii de Waytmille našeho leta desátého. purgrauii in Carlstein et magistri monete Mont. Cuthn. Slovutným Simeonovi Seménkovi z Vrchovisk, Janovi Charvátovi z Ostrova a Zacha- řovi z Božětína, úředníkóm mince našie na Horách Kutnách, věrným našim milým. 3. Král Vladislav úředníkům mince na Horách Kutných, v příčině neodkladného splacení dluhu Vilímovi z Pernšteina. Na Hrádku (Křivoklátě) 1480, 18. srpna. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 155. Vladislav z božie milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutní věrní milí. Psali jsme vám prvé, přikazujíc, abyšte urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, dali na dluhu našem, což najviece byšte mohli, žádnému jinému nic nedávajíc, kromě šteur a toho, což se nám vydávati má. I tak jsme zpraveni, že jste toliko dali služebníku téhož Perštýnského čtyřidceti kop gr. a něco málo viece: protož přikazujem vám s pilností, abyšte všech věcí na straně nechajíce, i tento týden vždy dali písaři téhož Perštýnského k těm prvním čtyřidceti kopám, ať jest toho spolu sto kop gr. širokých českých, byšte sě měli pak na to zdlužiti a druhý týden zaplatiti, toliko vysadiec těch čtyřidceti kop gr., kteříž se nám mají každý týden vydávati a šteury. I znajíc v tom vuoli i přiká- zánie naše, zachovajtež se, jakožť vám píšem, jinak toho nečiniece. Dán na Hrádku v pátek po hodě na nebe vzetie panny Marie, královstvie našeho leta desátého. Ad relationem dom. Benessii de Waytmille oc magistri monete Mont. Cuthn. Slovutným Simeonovi Seménkovi z Vrchovisk, Zachařovi z Božetína, Janovi Charvá- tovi z Ostrova, úředníkóm mince našie na Horách Kutnách, věrným našim milým.
2 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 2. Král Vladislav úředníkům mince na Horách Kutných, aby všechny peníze, kteréž přijdou za týden do mince královské, dali na dluh Vilímovi z Pernšteina. V Praze 1480, 29. července. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 152. Vladislav z božie milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutní věrní milí. Přikazujem vám, abyšte všecky penieze, kteřížto tento týden do mince našé přijdú, dali urozenému Vilémovi z Perštýna, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, nám milému, na dluhu našem, služebníku téhož Viléma listu vám dodateli, žádnému jinému nic z mince nedávajíc, toliko nám těch čtyřidceti kop grošů, kteréž odkládati máte, odložili, a také šteury spraviec a dělníkóm zaplatiec. I rozomějíc tomu, a vuoli naši i rozkázánie znajíc, zachovajtež se již v tom tak, jakožť vám píšem, jinak toho nečiniec. Dán v Praze v sobotu před Matkú boží Sněžnú, královstvie Ad relacionem dom. Benessii de Waytmille našeho leta desátého. purgrauii in Carlstein et magistri monete Mont. Cuthn. Slovutným Simeonovi Seménkovi z Vrchovisk, Janovi Charvátovi z Ostrova a Zacha- řovi z Božětína, úředníkóm mince našie na Horách Kutnách, věrným našim milým. 3. Král Vladislav úředníkům mince na Horách Kutných, v příčině neodkladného splacení dluhu Vilímovi z Pernšteina. Na Hrádku (Křivoklátě) 1480, 18. srpna. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 155. Vladislav z božie milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutní věrní milí. Psali jsme vám prvé, přikazujíc, abyšte urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, dali na dluhu našem, což najviece byšte mohli, žádnému jinému nic nedávajíc, kromě šteur a toho, což se nám vydávati má. I tak jsme zpraveni, že jste toliko dali služebníku téhož Perštýnského čtyřidceti kop gr. a něco málo viece: protož přikazujem vám s pilností, abyšte všech věcí na straně nechajíce, i tento týden vždy dali písaři téhož Perštýnského k těm prvním čtyřidceti kopám, ať jest toho spolu sto kop gr. širokých českých, byšte sě měli pak na to zdlužiti a druhý týden zaplatiti, toliko vysadiec těch čtyřidceti kop gr., kteříž se nám mají každý týden vydávati a šteury. I znajíc v tom vuoli i přiká- zánie naše, zachovajtež se, jakožť vám píšem, jinak toho nečiniece. Dán na Hrádku v pátek po hodě na nebe vzetie panny Marie, královstvie našeho leta desátého. Ad relationem dom. Benessii de Waytmille oc magistri monete Mont. Cuthn. Slovutným Simeonovi Seménkovi z Vrchovisk, Zachařovi z Božetína, Janovi Charvá- tovi z Ostrova, úředníkóm mince našie na Horách Kutnách, věrným našim milým.
Strana 3
z roku 1480. 3 4. Jindřich z Doubravice Vilímovi z Pernšteina o vložení věna manželky Pertolta z Lipého do desk zemských. Na Mor. Krumlově 1480, 12. září. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. I. 64. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a pane bratře mój milý! A jakož paní maršálková má list na věno, a v tom jest TMt věrnú rukú a já také; i chce jí pán věno vložiti do desk. I milý pane bratře, račiž TMt to opatřiti vedle toho svěření Její Mti, což se toho věna dotýče, jakož vám teď list posílá svój věnný. A bylbych rád sám přijel k TMti, i to Buoh ví, žeť nemohu pro svú nemoc, kterúž mám nyní. Datum Krumlov fer. III. post natiuitatem beate Marie virginis an. oc LXXX. Jindřich z Dúbravice a na Templštaině. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Perštaina a na Helfenstainu, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, panu bratru mému milému. 5. Alžběta z Kravař Vilímovi z Pernšteina v příčině vložení věna jejího do desk. Na Krumlově 1480, 12. září. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. I. 65. Modlitvu svú vzkazuji TMti, urozený pane a příteli milý! A jakož pán a manžel muoj milý chce mi věno mé ve cky vložiti, kteréž mám, listy na to, a v tom listu vás pane a pana Jindřicha učinila sem věrné ruky; pak poněvadž pan Jindřich nemóž přijeti k vám pro nemoc, prosím já TMti, že mě v tom ráčíš opatřiti vedle slušnosti. A teď posílám k vám list svój věnný, vedle toho račte se spravovat, a jestližeť se vám zdá, račte mi jej zase poslati. Datum Krumlov feria III. post natiuitatem Alžběta z Kravař a z Strážnice. beate Marie virginis etc LXXX°. Urozenému pánu, panu Vilímovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššímu komor- níku cudy Brněnské, příteli milému. 6. Vladislav král úředníkům mince v Hoře Kutné, aby Vilímovi z Pernšteina dluh spláceli. Na Mělníce 1480, 10. list. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 148. Vladislav z božie milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutný věrný milý. Zpravil jest nás urozený Beneš z Wajtmile, purkrabě na Karlšteině a mincmajstr na Horách Kutných, věrný náš milý, co vydáváno z mince našie nenie, a zadržáno jest urozenému Vilémovi z Perštýna oc. Ješto tomu všemu sme srozo- měli, protož přikazujem vám s pilností, abyšte všech stojících tento týden na straně nechali, a všecko, což se do mince našie dostane, témuž Vilémovi to dali, kromě Vojnarovi což vydáváte, to jemu dajte; a druhý týden též učiňte a všecko témuž 1*
z roku 1480. 3 4. Jindřich z Doubravice Vilímovi z Pernšteina o vložení věna manželky Pertolta z Lipého do desk zemských. Na Mor. Krumlově 1480, 12. září. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. I. 64. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a pane bratře mój milý! A jakož paní maršálková má list na věno, a v tom jest TMt věrnú rukú a já také; i chce jí pán věno vložiti do desk. I milý pane bratře, račiž TMt to opatřiti vedle toho svěření Její Mti, což se toho věna dotýče, jakož vám teď list posílá svój věnný. A bylbych rád sám přijel k TMti, i to Buoh ví, žeť nemohu pro svú nemoc, kterúž mám nyní. Datum Krumlov fer. III. post natiuitatem beate Marie virginis an. oc LXXX. Jindřich z Dúbravice a na Templštaině. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Perštaina a na Helfenstainu, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, panu bratru mému milému. 5. Alžběta z Kravař Vilímovi z Pernšteina v příčině vložení věna jejího do desk. Na Krumlově 1480, 12. září. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. I. 65. Modlitvu svú vzkazuji TMti, urozený pane a příteli milý! A jakož pán a manžel muoj milý chce mi věno mé ve cky vložiti, kteréž mám, listy na to, a v tom listu vás pane a pana Jindřicha učinila sem věrné ruky; pak poněvadž pan Jindřich nemóž přijeti k vám pro nemoc, prosím já TMti, že mě v tom ráčíš opatřiti vedle slušnosti. A teď posílám k vám list svój věnný, vedle toho račte se spravovat, a jestližeť se vám zdá, račte mi jej zase poslati. Datum Krumlov feria III. post natiuitatem Alžběta z Kravař a z Strážnice. beate Marie virginis etc LXXX°. Urozenému pánu, panu Vilímovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššímu komor- níku cudy Brněnské, příteli milému. 6. Vladislav král úředníkům mince v Hoře Kutné, aby Vilímovi z Pernšteina dluh spláceli. Na Mělníce 1480, 10. list. — Arch. KH. Dipl. 1471—99 f. 148. Vladislav z božie milosti král Český a markrabě Moravský oc. Slovutný věrný milý. Zpravil jest nás urozený Beneš z Wajtmile, purkrabě na Karlšteině a mincmajstr na Horách Kutných, věrný náš milý, co vydáváno z mince našie nenie, a zadržáno jest urozenému Vilémovi z Perštýna oc. Ješto tomu všemu sme srozo- měli, protož přikazujem vám s pilností, abyšte všech stojících tento týden na straně nechali, a všecko, což se do mince našie dostane, témuž Vilémovi to dali, kromě Vojnarovi což vydáváte, to jemu dajte; a druhý týden též učiňte a všecko témuž 1*
Strana 4
4 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Fernšteina Vilémovi dajte, byšte pak měli Vojnara ten týden na straně nechati, ale jiný týden to jemu nahradíte. Pakli bude moci oběma postihnuti, tiem lépe, jedné aťby, což zadržáno témuž Vilémovi jest, zaplaceno bylo, a Vojnarovi aťby předse pak vydá- váno bylo, jako i prvé. I rozomějíc tomu, mějtež se v tom tak, jakožť vám píšem, jinak toho nečiniece, vědúc, žeť je v tom vuole i rozkázánie naše. Dán na Mělníce v pátek před svatým Martinem pod secretem prstena našeho, královstvie našeho leta Ad mandatum dom. regis. devátého. Slovutným Simeonovi z Vrchovisk, Janovi Charvátovi z Ostrova, a Zachařovi z Bože- tína, úředníkóm mince našie na Horách Kuth., věrným našim milým. 7. Král Matyáš přimlouvá se ku králi Vladislavovi, aby Vilémovi z Pernšteina dán byl úřad nejvyš. maršálka království Českého. Dat. v Budíně 1483, 1. června. Tištěno v Archivě Českém VI. 62. 8. (CLXXXVI) List od pánuov Kostkuov [Jana a Zdeňka] prosicí o rukojemstvie za zprávu zbuožie Třebovského panu Vilémovi z Pernštýna. V Prostějově 1484, 20. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. My Jan a Zdeněk strýci vlastní z Postupic a na Litomyšli, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnsteině, najvyššiemu maršálku královstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, pánu a přieteli našemu milému, službu naši vzkazujem. Urozený pane, pane a přieteli náš milý. Prosíme, aby ráčil za pana Jiříka Hrabiši z Postupic, strýce našeho milého, pečeť svú přivěsiti k listu hlavniemu a slíbiti vedle jiných pánuov a dobrých lidí za zprávu Třebové Moravské ku panu Heraltovi; a my zaň podpórčími vám sě mocnými činíme i erbové naši, a slibujem vás ve všech pro to škodách, ač by kdy které vynikly, zastúpiti statky našimi, kteréž máme nebo mieti budem, tak abyšte skrze to rukojemstvie žádných škod nevzali. A k témuž i své dědice a budúcie zavazujem. Dán v Pro- stějově pod pečetmi našiemi vlastními leta Páně M'CCCCLXXXIIII v pondělí před s. Mathúšem. 9. Alžběta z Kravař Vilímovi z Pernšteina o prodeji Strážnice a úmluvě s manželem Petrem z Rožmberka. Dat. na Mor. Krumlově 1484, 6. listopadu. A. Č. XIV. 268. 10. Vilím z Pernšteina Alžbětě z Kravař o prodeji Strážnice a úmluvě s Petrem z Rosen- berka. Dat. na Mor. Krumlově 1484, 12. listopadu. A. Č. XIV. 269. Vilím z Pernšteina Petrovi z Rosenberka, že nelze mu v nepřítomnosti hejtmanově vydávati listů. Dat. ut supra. A. Č. XIV. 270.
4 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Fernšteina Vilémovi dajte, byšte pak měli Vojnara ten týden na straně nechati, ale jiný týden to jemu nahradíte. Pakli bude moci oběma postihnuti, tiem lépe, jedné aťby, což zadržáno témuž Vilémovi jest, zaplaceno bylo, a Vojnarovi aťby předse pak vydá- váno bylo, jako i prvé. I rozomějíc tomu, mějtež se v tom tak, jakožť vám píšem, jinak toho nečiniece, vědúc, žeť je v tom vuole i rozkázánie naše. Dán na Mělníce v pátek před svatým Martinem pod secretem prstena našeho, královstvie našeho leta Ad mandatum dom. regis. devátého. Slovutným Simeonovi z Vrchovisk, Janovi Charvátovi z Ostrova, a Zachařovi z Bože- tína, úředníkóm mince našie na Horách Kuth., věrným našim milým. 7. Král Matyáš přimlouvá se ku králi Vladislavovi, aby Vilémovi z Pernšteina dán byl úřad nejvyš. maršálka království Českého. Dat. v Budíně 1483, 1. června. Tištěno v Archivě Českém VI. 62. 8. (CLXXXVI) List od pánuov Kostkuov [Jana a Zdeňka] prosicí o rukojemstvie za zprávu zbuožie Třebovského panu Vilémovi z Pernštýna. V Prostějově 1484, 20. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. My Jan a Zdeněk strýci vlastní z Postupic a na Litomyšli, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnsteině, najvyššiemu maršálku královstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, pánu a přieteli našemu milému, službu naši vzkazujem. Urozený pane, pane a přieteli náš milý. Prosíme, aby ráčil za pana Jiříka Hrabiši z Postupic, strýce našeho milého, pečeť svú přivěsiti k listu hlavniemu a slíbiti vedle jiných pánuov a dobrých lidí za zprávu Třebové Moravské ku panu Heraltovi; a my zaň podpórčími vám sě mocnými činíme i erbové naši, a slibujem vás ve všech pro to škodách, ač by kdy které vynikly, zastúpiti statky našimi, kteréž máme nebo mieti budem, tak abyšte skrze to rukojemstvie žádných škod nevzali. A k témuž i své dědice a budúcie zavazujem. Dán v Pro- stějově pod pečetmi našiemi vlastními leta Páně M'CCCCLXXXIIII v pondělí před s. Mathúšem. 9. Alžběta z Kravař Vilímovi z Pernšteina o prodeji Strážnice a úmluvě s manželem Petrem z Rožmberka. Dat. na Mor. Krumlově 1484, 6. listopadu. A. Č. XIV. 268. 10. Vilím z Pernšteina Alžbětě z Kravař o prodeji Strážnice a úmluvě s Petrem z Rosen- berka. Dat. na Mor. Krumlově 1484, 12. listopadu. A. Č. XIV. 269. Vilím z Pernšteina Petrovi z Rosenberka, že nelze mu v nepřítomnosti hejtmanově vydávati listů. Dat. ut supra. A. Č. XIV. 270.
Strana 5
z let 1484—1489. 5 11. Mikuláš Španovský z Lisova píše Vilémovi z Pernšteina, poněvadž k žádnému takové důvěry nemá, jako k němu, že činí jej poručníkem statku svého. Dat. na Korneuburce 1485, 21. května. A. Č. VI. 203. 12. Král Matyáš nařizuje Mikulášovi z Lisova, aby dal Ctiborovi z Cimburka a Vilímovi z Pern- šteina bezpečný průvod. Ve Vídni 1485, 22. července. — DZ. 171. B. 4. Mathias von Gottes Gnaden zu Hungern vnd Beheim Kunig oc. Lieber ge- trewer. Die edeln vnnser lieben getrewen Czitobor von Zimburg vnd Tobetschaw vunser Hawbtman in Merhern vnd Wilhelm von Perenstein fugen sich aus vnnserm kunigelichen Hofn widerumb anhaimb. Demnach empfelhen wir dir ernstlich, daz du sy von vnnsern wegen, wann sy dich darumb anlangen, mit souil Lewten, als sy an dich begeren werden, bis an ir sicher Gewar belauten lasset. Daran tust du vnnser ernstlich Meinung. Geben zu Wien, an Sand Marie Magdalenen Abend, anno oc LXXXV°. Vnnserm lieben getrewen Nicoleschen Spanyovsky, vnnserm Hawbtmann zu Koren- Newmburg. 13. Vilím z Pernšteina posílá Bohuslavovi z Švamberka dva rarohy. Na Mor. Krumlově 1486, 5. srpna. — Orig. arch. Třeb. Fam. Pernstein. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli muoj milý! Jakož mi o rarohy píšete, pán Buoh vie, že jich sám nemám; než zjednal jsem vám dva rarohy u bratra svého na Pernšteině*), kteréž vám posielám. Pak neviem, veliká-li jsú či malá, neb mi žádného nepolapili, než ty, kteréž jsem panu Zdeslavovi poslal. Než budu-liť mieti, rád vám pošli, a to i jiné, což bych mohl, k vuoli rád učiniem. Ex Crumlow, sabbato ante Sixti 1486. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší maršálek král. Českého a najvyšší komorník cudy Brněnské. Urozenému pánu, panu Bohuslavovi z Švamberka oc, přieteli mému milému. *) Vratislava z Pernšteina. 14. (CLI) List od pana Beneše Wajtmillnara posielací, aby pan Vilém z Pernšteina jeho služebníku tisíc zlatých vydal. V Kutné Hoře (1489, 20. srpna). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Beneš z Wajttmille, purkrabie na Karelšteině [sic], mincmajstr na Horách Kutnách, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku krá- lovství Českého, pánu a přieteli mému zvláště milému. Urozený pane a pane, přie-
z let 1484—1489. 5 11. Mikuláš Španovský z Lisova píše Vilémovi z Pernšteina, poněvadž k žádnému takové důvěry nemá, jako k němu, že činí jej poručníkem statku svého. Dat. na Korneuburce 1485, 21. května. A. Č. VI. 203. 12. Král Matyáš nařizuje Mikulášovi z Lisova, aby dal Ctiborovi z Cimburka a Vilímovi z Pern- šteina bezpečný průvod. Ve Vídni 1485, 22. července. — DZ. 171. B. 4. Mathias von Gottes Gnaden zu Hungern vnd Beheim Kunig oc. Lieber ge- trewer. Die edeln vnnser lieben getrewen Czitobor von Zimburg vnd Tobetschaw vunser Hawbtman in Merhern vnd Wilhelm von Perenstein fugen sich aus vnnserm kunigelichen Hofn widerumb anhaimb. Demnach empfelhen wir dir ernstlich, daz du sy von vnnsern wegen, wann sy dich darumb anlangen, mit souil Lewten, als sy an dich begeren werden, bis an ir sicher Gewar belauten lasset. Daran tust du vnnser ernstlich Meinung. Geben zu Wien, an Sand Marie Magdalenen Abend, anno oc LXXXV°. Vnnserm lieben getrewen Nicoleschen Spanyovsky, vnnserm Hawbtmann zu Koren- Newmburg. 13. Vilím z Pernšteina posílá Bohuslavovi z Švamberka dva rarohy. Na Mor. Krumlově 1486, 5. srpna. — Orig. arch. Třeb. Fam. Pernstein. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli muoj milý! Jakož mi o rarohy píšete, pán Buoh vie, že jich sám nemám; než zjednal jsem vám dva rarohy u bratra svého na Pernšteině*), kteréž vám posielám. Pak neviem, veliká-li jsú či malá, neb mi žádného nepolapili, než ty, kteréž jsem panu Zdeslavovi poslal. Než budu-liť mieti, rád vám pošli, a to i jiné, což bych mohl, k vuoli rád učiniem. Ex Crumlow, sabbato ante Sixti 1486. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší maršálek král. Českého a najvyšší komorník cudy Brněnské. Urozenému pánu, panu Bohuslavovi z Švamberka oc, přieteli mému milému. *) Vratislava z Pernšteina. 14. (CLI) List od pana Beneše Wajtmillnara posielací, aby pan Vilém z Pernšteina jeho služebníku tisíc zlatých vydal. V Kutné Hoře (1489, 20. srpna). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Beneš z Wajttmille, purkrabie na Karelšteině [sic], mincmajstr na Horách Kutnách, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku krá- lovství Českého, pánu a přieteli mému zvláště milému. Urozený pane a pane, přie-
Strana 6
6 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina teli mój zvláště milý! Služba má VMti vždycky hotová, pane milý. Teď posielám Šavla služebníka svého k VMti, ten některé potřěby mé má k VMti mluviti ode mne. I prosím já VMti, že jemu věřiti budete, jako bych já sám s VMtí osobně mluvil. I milý pane, což sě těch tisíce zlatých dotýče, kteréž sěm dal VMti scho- vati skrze sestřence mého pána Holického, věřímť VMti, že je tomuto mému slu- žebníku dáte, nebo jiní služebníci moji jedú s panem Liknštajnarem [sic] a provázie jej, aby mi s těmi zasě proneseny byly; ačkolivěk vzkázal sěm, abyšte žádnému jinému nedávali, než sestře mé paní Holické, ale prosím, že tomuto mému služebníku rozkážete dáti, neb jest to má plná vuole. Ex Montibus Cuthnis f. V. post Annunc- ciacionis beatissime Marie virginis. 15. Král Matiáš Ctiborovi z Cimburka: aby Vilímovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina ves Dubňany do desk zemských vložena byla. Ve Vídni 1490, 15. března. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1, 26. Commissio propria dom. regis. — Mathiáš z boží milosti Uherský a Český etc. král a kníže Rakúské etc. Urozený věrný milý! Jakož před některými minulými časy všecko právo naše ke vsi, kteráž slove Dubňany, dali jsme, jakožto král Český a markrabí Moravský, urozeným Vilémovi z Pernšteina, najvyššímu maršálku krá- lovství Českého, a Vratislavovi též z Pernšteina, bratru jeho vlastnímu, věrným našim milým, kteréžto vsi s její příslušenstvím oni v držení až do sie chvíle byli a nyní jsú; protož přikazujem s pilností, aby komorníku a jiným úředníkuom u desk rozkázal, aby již psaným Vilémovi a Vratislavovi bratřím a jich erbuom, když zemské dsky otevřeny budú, ta jmenovaná ves Dubňany s příslušenstvím podle toho, jakž my jim to dali jsme, ve dsky vložili a vepsali, k tomu posly ke dskám vedle po- třebnosti opatři, aby se našemu obdarování jim učiněnému dosti stalo, jinak nečiň. Ex Wienna fer. II post dominicam Oculi annorum dom. etc. LXXXX. Urozenému Ctiborovi z Cimburka Tovačovskému, markrabství našeho Moravského hajtmanu, věrnému našemu milému. (K tomuto listu jest druhou rukou připsáno:) Na tento list skrze Heralta z Kunštátu na místě pana Ctibora z Cimburka hajtmana vložena jest ves Dubňany z rozkázání krále JMti. Poslové ke dskám p. Zigmund Vosovský z Dúbravice a p. Znata z Lompnice. 16. (CXLI) List posielací od krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, což sě Alexandra a Pod- vinského dotýče [ze zločinu viněných; ničeho nevyznali, co by jeho Pernšteina se dotýkalo].*) Na hradě Pražském 1490, 17. května. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Vladislav z buožie milosti král Český a margrabie Moravský oc, urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku království Českého, věrnému našemu
6 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina teli mój zvláště milý! Služba má VMti vždycky hotová, pane milý. Teď posielám Šavla služebníka svého k VMti, ten některé potřěby mé má k VMti mluviti ode mne. I prosím já VMti, že jemu věřiti budete, jako bych já sám s VMtí osobně mluvil. I milý pane, což sě těch tisíce zlatých dotýče, kteréž sěm dal VMti scho- vati skrze sestřence mého pána Holického, věřímť VMti, že je tomuto mému slu- žebníku dáte, nebo jiní služebníci moji jedú s panem Liknštajnarem [sic] a provázie jej, aby mi s těmi zasě proneseny byly; ačkolivěk vzkázal sěm, abyšte žádnému jinému nedávali, než sestře mé paní Holické, ale prosím, že tomuto mému služebníku rozkážete dáti, neb jest to má plná vuole. Ex Montibus Cuthnis f. V. post Annunc- ciacionis beatissime Marie virginis. 15. Král Matiáš Ctiborovi z Cimburka: aby Vilímovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina ves Dubňany do desk zemských vložena byla. Ve Vídni 1490, 15. března. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1, 26. Commissio propria dom. regis. — Mathiáš z boží milosti Uherský a Český etc. král a kníže Rakúské etc. Urozený věrný milý! Jakož před některými minulými časy všecko právo naše ke vsi, kteráž slove Dubňany, dali jsme, jakožto král Český a markrabí Moravský, urozeným Vilémovi z Pernšteina, najvyššímu maršálku krá- lovství Českého, a Vratislavovi též z Pernšteina, bratru jeho vlastnímu, věrným našim milým, kteréžto vsi s její příslušenstvím oni v držení až do sie chvíle byli a nyní jsú; protož přikazujem s pilností, aby komorníku a jiným úředníkuom u desk rozkázal, aby již psaným Vilémovi a Vratislavovi bratřím a jich erbuom, když zemské dsky otevřeny budú, ta jmenovaná ves Dubňany s příslušenstvím podle toho, jakž my jim to dali jsme, ve dsky vložili a vepsali, k tomu posly ke dskám vedle po- třebnosti opatři, aby se našemu obdarování jim učiněnému dosti stalo, jinak nečiň. Ex Wienna fer. II post dominicam Oculi annorum dom. etc. LXXXX. Urozenému Ctiborovi z Cimburka Tovačovskému, markrabství našeho Moravského hajtmanu, věrnému našemu milému. (K tomuto listu jest druhou rukou připsáno:) Na tento list skrze Heralta z Kunštátu na místě pana Ctibora z Cimburka hajtmana vložena jest ves Dubňany z rozkázání krále JMti. Poslové ke dskám p. Zigmund Vosovský z Dúbravice a p. Znata z Lompnice. 16. (CXLI) List posielací od krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, což sě Alexandra a Pod- vinského dotýče [ze zločinu viněných; ničeho nevyznali, co by jeho Pernšteina se dotýkalo].*) Na hradě Pražském 1490, 17. května. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Vladislav z buožie milosti král Český a margrabie Moravský oc, urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku království Českého, věrnému našemu
Strana 7
z roku 1490. milému. Urozený věrný milý. Tajno tebe nebuď, že těm zločincóm Alexandrovi a Podvinskému právo sě jest stalo podle jich zaslúženie, kteřížto mnoho věcí sú pravili o mnohých lidech, a na některých věcech zemřeli dobřě neslušných. Pak jestliže by ktožkolivěk tobě co oznamoval, chtě snad tebe v svú při vtáhnúti, že by o tobě co zlého od nich praveno bylo, nikoli k tomu viery nepřikládaj a v žá- dného nesnáze sě nedávaj, neb věz, žeť sú oni nic nepravili takového, což by sě tebe dotýkalo. Než toliko že jest nějaká cedule byla přinesena z Čech do Budína, na kteréž, jakž sú oni pravili, byli sú sepsáni pomocníci, kteříž by takových nepra- vostí měli pomáhati, a ta cedule že by čtena byla před králem Uherským skrze kněze biskupa Varadínského, a ty také že by při tom byl, když jest čtena byla. I nezdálo sě nám toho před tebú tajiti, ač by tebe od kohožkolivěk jinačejšie správa došla, aby sě uměl rozumem zpraviti, jakož pak také knězi biskupovi o tuž věc píšem. Dán na hradě Pražském v pondělí o křížových dnech, královstvie našeho leta devatenáctého. Ad mandatum domini regis. *) Viz o tom Dějiny Palackého při r. 1490, V. a. 296. Tomkův Dějepis Prahy X. 92 oc. 17. Jan Filipec biskup Varadínský Vilímovi z Pernšteina: lituje nedostatku jeho zdraví i ujišťuje ho upřímným svým přátelstvím. Ve Vídni 1490, 26. června. — Orig. arch. Roudn. B 125. Muoj najmilejšie pane kmotře. Psanie tvé jest mne došlo, když jsem jel z Budína do Vídně, v Almaši; dalť jsem na ně krátkou odpověď, proto že jsem na vuoz vsedal, když jsou mi tvoji listové dodáni. Jakož píšeš o svého zdraví nedostatku: všemohoucie milý pán Buoh jest mi toho svědom, žeť tak nepřeji nemoci, jako sobě samému; a bezpochybně věř, bychť díl tvej nemoci na se mohl přijíti, že bych to s takou učinil ochotností, jako bych veliké rozmnoženie na cti i na statku přijal. A by tomu milý pán Buoh ráčil, abych s tebou v jednom luoži radši ležel, nežli bych se byl v tuto starost, práci a nebezpečenstvie [ . . . ], nebo všecky mé starosti a práce ode dne narozenie mého až do těchto časuov nebyly jsou toliké, jako ny- nější jediné tři dni, a pán Buoh ví, jaký to konec vezme*). Píšeš mi také, jako nějaký nedověrek [sic] ve mně maje oc: viem, že srdce v svej váze stojí. Protožť prosím, zpravuoj se rozumem a važ nestálost nynějšieho světa a v něm rozličných lidí povahy. Tenť jsem, kteréhos poznal, o tobě žádnej nemaje pochybnosti. Psaní tomuto takou víru daj, jakejž ode mne k sobě čekáš, neb se na to ubezpečiti muožeš, žeť upřiemým srdcem píši, ufaje všemohouciemu milému pánu Bohu, že ještě spolu po těchto přearcinebezpečných časech ve zdraví pobýti budeme moci. Bohdajž se tak měl, jak sobě sám vinšovati muožeš; a nepřejiliť toho, dopust na mne všemohoucie pán Buoh na tomto světě světskou hanbu a po smrti věčný oheň.
z roku 1490. milému. Urozený věrný milý. Tajno tebe nebuď, že těm zločincóm Alexandrovi a Podvinskému právo sě jest stalo podle jich zaslúženie, kteřížto mnoho věcí sú pravili o mnohých lidech, a na některých věcech zemřeli dobřě neslušných. Pak jestliže by ktožkolivěk tobě co oznamoval, chtě snad tebe v svú při vtáhnúti, že by o tobě co zlého od nich praveno bylo, nikoli k tomu viery nepřikládaj a v žá- dného nesnáze sě nedávaj, neb věz, žeť sú oni nic nepravili takového, což by sě tebe dotýkalo. Než toliko že jest nějaká cedule byla přinesena z Čech do Budína, na kteréž, jakž sú oni pravili, byli sú sepsáni pomocníci, kteříž by takových nepra- vostí měli pomáhati, a ta cedule že by čtena byla před králem Uherským skrze kněze biskupa Varadínského, a ty také že by při tom byl, když jest čtena byla. I nezdálo sě nám toho před tebú tajiti, ač by tebe od kohožkolivěk jinačejšie správa došla, aby sě uměl rozumem zpraviti, jakož pak také knězi biskupovi o tuž věc píšem. Dán na hradě Pražském v pondělí o křížových dnech, královstvie našeho leta devatenáctého. Ad mandatum domini regis. *) Viz o tom Dějiny Palackého při r. 1490, V. a. 296. Tomkův Dějepis Prahy X. 92 oc. 17. Jan Filipec biskup Varadínský Vilímovi z Pernšteina: lituje nedostatku jeho zdraví i ujišťuje ho upřímným svým přátelstvím. Ve Vídni 1490, 26. června. — Orig. arch. Roudn. B 125. Muoj najmilejšie pane kmotře. Psanie tvé jest mne došlo, když jsem jel z Budína do Vídně, v Almaši; dalť jsem na ně krátkou odpověď, proto že jsem na vuoz vsedal, když jsou mi tvoji listové dodáni. Jakož píšeš o svého zdraví nedostatku: všemohoucie milý pán Buoh jest mi toho svědom, žeť tak nepřeji nemoci, jako sobě samému; a bezpochybně věř, bychť díl tvej nemoci na se mohl přijíti, že bych to s takou učinil ochotností, jako bych veliké rozmnoženie na cti i na statku přijal. A by tomu milý pán Buoh ráčil, abych s tebou v jednom luoži radši ležel, nežli bych se byl v tuto starost, práci a nebezpečenstvie [ . . . ], nebo všecky mé starosti a práce ode dne narozenie mého až do těchto časuov nebyly jsou toliké, jako ny- nější jediné tři dni, a pán Buoh ví, jaký to konec vezme*). Píšeš mi také, jako nějaký nedověrek [sic] ve mně maje oc: viem, že srdce v svej váze stojí. Protožť prosím, zpravuoj se rozumem a važ nestálost nynějšieho světa a v něm rozličných lidí povahy. Tenť jsem, kteréhos poznal, o tobě žádnej nemaje pochybnosti. Psaní tomuto takou víru daj, jakejž ode mne k sobě čekáš, neb se na to ubezpečiti muožeš, žeť upřiemým srdcem píši, ufaje všemohouciemu milému pánu Bohu, že ještě spolu po těchto přearcinebezpečných časech ve zdraví pobýti budeme moci. Bohdajž se tak měl, jak sobě sám vinšovati muožeš; a nepřejiliť toho, dopust na mne všemohoucie pán Buoh na tomto světě světskou hanbu a po smrti věčný oheň.
Strana 8
8 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Jinýt list o ty penieze píši. Ex Wienna sabbato ante festum beatorum Petri et Pauli apostolorum post solis occasum anno Domini oc LXXXXmo. Jan biskup Varadinský oc. (L. S.**) Našemu najmilejšiemu panu kmotru, panu maršálkovi oc. *) Palackého Dějiny české, V. I. 304. **) Na pečeti jeho ještě znáti Krista kříž nesoucího a pí- smena IHS. 18. Albrecht z Leskovce podkomoří nařizuje Budějovským, aby rozeznali při mezi Vilémem z Pernšteina a Vodňanskými. Dat. v Praze 1490, 22. září. A. Č. VII. 409. 19. (CLXIX) List od krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, aby slíbil Tetaurovi za patnádcte tisíc zlatých. V Prešpurce 1490, 14. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Commissio propria domini regis. — Vladislav z buožie milosti Uherský a Český oc král a margrabie Moravský oc, urozenému Vilémovi z Pernšteina, naj- vyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému. Vzkazujeme milost královskú, urozený věrný náš nám milý. Žádáme na tobě i nepochybně duofáme, že pro pilnú potřebu naši za nás slíbíš statečnému Vilémovi Tetaurovi z Tetova a jeho dědicóm za patnádcte tisíc zlatých uherských za zástavu kláštera Hradišckého blíž Olomúce řádu Premonstratenského, a za zástavu sto kop grošuov platu ročnieho na městě Olomúci z lozunku a důchodu našeho na klášter a plat již jmenovaný a základ ten, a v tom že nám slibem svým ani přiložením pečeti k tomuto listu žádného zmatku ani prótahuov neučiníš. A my tobě slovem naším královským a tiemto listem slibujem, že z toho slibu beze všie škody svej i erbuov svých vy- vazen budeš, a takové povolnosti, kterúž v tom nynie nám okážeš, jako pánu svému, vší milostí naší odplacovati mieníme. Dán v Prešpurce v neděli po s. Brictí leta božieho tisícého čtyřstého devadesátého, královstvie našich Uherského v prvním letě a Českého ve dvadcátém. 20. (CLXXXIII) List posielacie od pana Dobeše [z Boskovic]*) panu Vilémovi [z Pernšteina o zajetí a propuštění Kunata Dobřenského; oznamuje, že chystá se k bitvám mezi králem Římským a králem Vladislavem]. V Křemži (5. prosince 1490). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Panu hofmistru najvyššiemu Českému oc, panu thovařiši mému milému, Dobeš oc. Pane thovařiši muoj milý. Co sě Kunata Dobřanského dotýče: kteříž jej jali, učinili rozkázanie hajtmana, a hajtman rozkázal jako nepřítel, jakož by to jiný
8 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Jinýt list o ty penieze píši. Ex Wienna sabbato ante festum beatorum Petri et Pauli apostolorum post solis occasum anno Domini oc LXXXXmo. Jan biskup Varadinský oc. (L. S.**) Našemu najmilejšiemu panu kmotru, panu maršálkovi oc. *) Palackého Dějiny české, V. I. 304. **) Na pečeti jeho ještě znáti Krista kříž nesoucího a pí- smena IHS. 18. Albrecht z Leskovce podkomoří nařizuje Budějovským, aby rozeznali při mezi Vilémem z Pernšteina a Vodňanskými. Dat. v Praze 1490, 22. září. A. Č. VII. 409. 19. (CLXIX) List od krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, aby slíbil Tetaurovi za patnádcte tisíc zlatých. V Prešpurce 1490, 14. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Commissio propria domini regis. — Vladislav z buožie milosti Uherský a Český oc král a margrabie Moravský oc, urozenému Vilémovi z Pernšteina, naj- vyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému. Vzkazujeme milost královskú, urozený věrný náš nám milý. Žádáme na tobě i nepochybně duofáme, že pro pilnú potřebu naši za nás slíbíš statečnému Vilémovi Tetaurovi z Tetova a jeho dědicóm za patnádcte tisíc zlatých uherských za zástavu kláštera Hradišckého blíž Olomúce řádu Premonstratenského, a za zástavu sto kop grošuov platu ročnieho na městě Olomúci z lozunku a důchodu našeho na klášter a plat již jmenovaný a základ ten, a v tom že nám slibem svým ani přiložením pečeti k tomuto listu žádného zmatku ani prótahuov neučiníš. A my tobě slovem naším královským a tiemto listem slibujem, že z toho slibu beze všie škody svej i erbuov svých vy- vazen budeš, a takové povolnosti, kterúž v tom nynie nám okážeš, jako pánu svému, vší milostí naší odplacovati mieníme. Dán v Prešpurce v neděli po s. Brictí leta božieho tisícého čtyřstého devadesátého, královstvie našich Uherského v prvním letě a Českého ve dvadcátém. 20. (CLXXXIII) List posielacie od pana Dobeše [z Boskovic]*) panu Vilémovi [z Pernšteina o zajetí a propuštění Kunata Dobřenského; oznamuje, že chystá se k bitvám mezi králem Římským a králem Vladislavem]. V Křemži (5. prosince 1490). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Panu hofmistru najvyššiemu Českému oc, panu thovařiši mému milému, Dobeš oc. Pane thovařiši muoj milý. Co sě Kunata Dobřanského dotýče: kteříž jej jali, učinili rozkázanie hajtmana, a hajtman rozkázal jako nepřítel, jakož by to jiný
Strana 9
z roku 1490. 9 učinil, nejsa té věci svědom; ale věděti rač, že jest ciesař JMt pán muoj rozkázal, abych Čechóm, dokudž oni JMti nechají, překážeti nedal. I jinde sem viděl krále Římského JMti vuoli, aby sě též dálo. Na to sem Dobřanského propustil. A má vuole při tom býti nemá bez pánuov svých rozkázánie komu v Čechách překážeti, leč by oni do země sáhli. A potom zvíte, co o tom činiti mám. Což sě pak jiných věcí dotýče, víte jako jeden, jakú mierú jsem z země vyjel, a jestli byl král JMt pánem naším a nepřítelem pánuov mých. A co jste vy sami k mé jízdě, když sme sě na cestě shledali, mluvili, to viem, že pomníte. I pan hajtman mně se panem Karlem píše, abychme té služby ve čtyřech nedělích zbyli. Za to mám, že jste naši odpověď slyšeli. Také mám výstrahy o ten chudý statek, kterýž mi po našem pánu slavné paměti zuostal. Nemámť té náděje v VMti, všech páních, abyste mi mé bez viny mocí bráti dopustili. Ještěť jest mi Morava neo- stydla, se ctí sem z ní vyjel, a jináč sě buohdá nevrátím. Slyšeti jest o jednání králí Jich Mtí k nějakým bitvám; ač každému rytieř- skému člověku hodné jest žádati při tom býti, všakž ještě slušněji by bylo, komuž by to pán Buoh za ščestí dal, zlé rozvésti, neb jest mezi ctnými králi většieho mordu, jaký tu bude, ve stu letech neslyšeti, ješto ktož živ zuostane dobrý, litovati musí. A ať sobě toho ti páni nemyslí, byť jim odpuštěno bylo, jimť jest oběma aneb při najmenším jednému z nich tu umřieti, by Rýn hořel; co z toho dobrého křesťanstvie přijde i nám, to potom zvíme. Zle-li píši, kaz [sic]. Daj sě vám pán Buoh dobře jmieti. Dán v Kremži v neděli před svatým Mikulášem. *) Viz Dějiny Palackého Va. 295, 296. 21. (CLXXXVII) List posielacie od pana hajtmana [Ctibora z Cimburka Vilímovi z Pernšteina], a při tom cedule, co kněz biskup [Jan Filipec] schovati dal, když odjeti měl. Na Tovačově (1490, 11. prosince). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Mému najmilejšiemu panu bratru, panu Vilémovi z Pernšteina, Ctibor z Cim- burka oc. Muoj najmilejšie pane bratře! List páně Lichtenštajnaruov vám i přiepis listu poručnieho, i což dopoloženo jest knězě biskupova, teď posielám; listů těch zde nechal sem, aby ležely. Abychom sě mohli skoro spolu viděti, velmi bych tomu rád. Bohdajž sě dobře měl. Ex Thowaczow sabbato post Concepcionis Marie. Tato střiebra a jiné věci zuostanú u pana hajtmana na Thovačově: Item imfula perlová, item imfula modrá s taženým zlatem, item berla bis- kupská, item kaditelnice s lodičkem [sic], item pacem, item tabule veliká střiebrná s šmalcem. Striebro pro kredenc. Item, konev veliká všecka pozlatitá; item flaška veliká střiebrná, vuokol pozlatcená; item dvě veliké nálevky, všecky pozlatcené; Archiv Český XVI.
z roku 1490. 9 učinil, nejsa té věci svědom; ale věděti rač, že jest ciesař JMt pán muoj rozkázal, abych Čechóm, dokudž oni JMti nechají, překážeti nedal. I jinde sem viděl krále Římského JMti vuoli, aby sě též dálo. Na to sem Dobřanského propustil. A má vuole při tom býti nemá bez pánuov svých rozkázánie komu v Čechách překážeti, leč by oni do země sáhli. A potom zvíte, co o tom činiti mám. Což sě pak jiných věcí dotýče, víte jako jeden, jakú mierú jsem z země vyjel, a jestli byl král JMt pánem naším a nepřítelem pánuov mých. A co jste vy sami k mé jízdě, když sme sě na cestě shledali, mluvili, to viem, že pomníte. I pan hajtman mně se panem Karlem píše, abychme té služby ve čtyřech nedělích zbyli. Za to mám, že jste naši odpověď slyšeli. Také mám výstrahy o ten chudý statek, kterýž mi po našem pánu slavné paměti zuostal. Nemámť té náděje v VMti, všech páních, abyste mi mé bez viny mocí bráti dopustili. Ještěť jest mi Morava neo- stydla, se ctí sem z ní vyjel, a jináč sě buohdá nevrátím. Slyšeti jest o jednání králí Jich Mtí k nějakým bitvám; ač každému rytieř- skému člověku hodné jest žádati při tom býti, všakž ještě slušněji by bylo, komuž by to pán Buoh za ščestí dal, zlé rozvésti, neb jest mezi ctnými králi většieho mordu, jaký tu bude, ve stu letech neslyšeti, ješto ktož živ zuostane dobrý, litovati musí. A ať sobě toho ti páni nemyslí, byť jim odpuštěno bylo, jimť jest oběma aneb při najmenším jednému z nich tu umřieti, by Rýn hořel; co z toho dobrého křesťanstvie přijde i nám, to potom zvíme. Zle-li píši, kaz [sic]. Daj sě vám pán Buoh dobře jmieti. Dán v Kremži v neděli před svatým Mikulášem. *) Viz Dějiny Palackého Va. 295, 296. 21. (CLXXXVII) List posielacie od pana hajtmana [Ctibora z Cimburka Vilímovi z Pernšteina], a při tom cedule, co kněz biskup [Jan Filipec] schovati dal, když odjeti měl. Na Tovačově (1490, 11. prosince). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Mému najmilejšiemu panu bratru, panu Vilémovi z Pernšteina, Ctibor z Cim- burka oc. Muoj najmilejšie pane bratře! List páně Lichtenštajnaruov vám i přiepis listu poručnieho, i což dopoloženo jest knězě biskupova, teď posielám; listů těch zde nechal sem, aby ležely. Abychom sě mohli skoro spolu viděti, velmi bych tomu rád. Bohdajž sě dobře měl. Ex Thowaczow sabbato post Concepcionis Marie. Tato střiebra a jiné věci zuostanú u pana hajtmana na Thovačově: Item imfula perlová, item imfula modrá s taženým zlatem, item berla bis- kupská, item kaditelnice s lodičkem [sic], item pacem, item tabule veliká střiebrná s šmalcem. Striebro pro kredenc. Item, konev veliká všecka pozlatitá; item flaška veliká střiebrná, vuokol pozlatcená; item dvě veliké nálevky, všecky pozlatcené; Archiv Český XVI.
Strana 10
10 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina item dvě medenici, jedna všecka pozlatcená a druhá s věží; item dvě malé flaštičce jako bubínci s řetiezky: item mís velikých střiebrných X; item lžic střiebrných XXXI nepozlacených, item lžic střiebrných pozlacených XXI; item koflíkuov mých větších, mezi kterýmiž jest pět neb šest menších, všech tak vespolek koflíkuov po- zlacených malých i velikých jest XXVI; item střiebrná koflíky nepozlatcená II; item Loščický hrnec střiebrem okovaný I; item čéše střiebrná s jelenkem veliká I; item lžiček maličkých V s konchy; item draky také s konchy II; item nože dvoje s střiebrem jedny a druhé krájecí bez střiebra; item vidlice jedny pozlacené a druhé křišťálové; item nožuov dvanádct v jedných nožniciech; item nože dvoje opět krá- jecí, jedny s střiebrem a druhé bez střiebra široké. 22. (CLXXXII) List posielací od pana Dobeše z Bozkovic panu Vilémovi z Pernšteina [o jednání biskupa Jana při králi Římském]. V Křemži (17. pros. 1490). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Panu hofmistrovi najvyššiemu Českému, panu thovařiši mému milému, Dobeš oc. Pane hofmistře, tovařiši muoj milý. Což se našeho začátku k jednání dotýče, jistě rač věřiti, že tolikéž, jakú vy pro mne, já pro vás v tom sem pilnost měl, aby pan kancléř k králi Římskému přijel; ale s kerým jest poselstvím přijel, víc sěm sě jeho daleko lekl, než rád viděl, aniž tomu věřím, by král JMt z vlastnieho úmysla tak hrubě tomu biskupu mluviti kázal. Kdež on na najtěžšie řeči bez po- třeby dvakrát se navracoval, aby vždy smířil. Potom sem toho svědom, že jest král v radě pověděl, aby každý radil, což najlepšieho vie, než k žádnému haněnie, pravě, že králóm haněti sě nesluší. Aniž sem já slyšel, by králi JMti pánu našemu tu co v řeči upříkřeno bylo, a vedle zdání mého mnohem pokornější odpověď dána, než jest skrze toho biskupa povědíno; než biskopóm a pánóm uherským, těmť jest něco nelibého povědíno. A přes to sem byl tolik zjednal, že jest král Římský byl svolil, aby sě Jich Mtí rady sjeli, ale pan kancléř na to žádné odpovědi, o keréž bych já věděl, nedal. Dajž ještě milý pán Buoh, aby sě ten mord rozšel, neb vyhraj ktožkoli, křesťanstvie bez veliké škody i žalosti nebude. Potom kdož živ zuostane, tohoť pohané dorazí. Daj sě vám pán Buoh ještě lépe mieti, než sě máte, a abychme sě zdrávi shledali, ale speříme-li sě pohříchu, kdožť sě zdráv vrátí, buděť moci noviny praviti. Což sě pak statku mého dotýče, muoj milý pane thovařiši, měl sem rozličné výstřahy [sic], ale muožete na mém v té věci opatrování rozuměti, že té naděje nemám, a zvlášť poněvadž sem vám se panem kancléřem hospodářstvie poručil. Dán v Kremži v pátek před s. Thomášem.
10 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina item dvě medenici, jedna všecka pozlatcená a druhá s věží; item dvě malé flaštičce jako bubínci s řetiezky: item mís velikých střiebrných X; item lžic střiebrných XXXI nepozlacených, item lžic střiebrných pozlacených XXI; item koflíkuov mých větších, mezi kterýmiž jest pět neb šest menších, všech tak vespolek koflíkuov po- zlacených malých i velikých jest XXVI; item střiebrná koflíky nepozlatcená II; item Loščický hrnec střiebrem okovaný I; item čéše střiebrná s jelenkem veliká I; item lžiček maličkých V s konchy; item draky také s konchy II; item nože dvoje s střiebrem jedny a druhé krájecí bez střiebra; item vidlice jedny pozlacené a druhé křišťálové; item nožuov dvanádct v jedných nožniciech; item nože dvoje opět krá- jecí, jedny s střiebrem a druhé bez střiebra široké. 22. (CLXXXII) List posielací od pana Dobeše z Bozkovic panu Vilémovi z Pernšteina [o jednání biskupa Jana při králi Římském]. V Křemži (17. pros. 1490). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Panu hofmistrovi najvyššiemu Českému, panu thovařiši mému milému, Dobeš oc. Pane hofmistře, tovařiši muoj milý. Což se našeho začátku k jednání dotýče, jistě rač věřiti, že tolikéž, jakú vy pro mne, já pro vás v tom sem pilnost měl, aby pan kancléř k králi Římskému přijel; ale s kerým jest poselstvím přijel, víc sěm sě jeho daleko lekl, než rád viděl, aniž tomu věřím, by král JMt z vlastnieho úmysla tak hrubě tomu biskupu mluviti kázal. Kdež on na najtěžšie řeči bez po- třeby dvakrát se navracoval, aby vždy smířil. Potom sem toho svědom, že jest král v radě pověděl, aby každý radil, což najlepšieho vie, než k žádnému haněnie, pravě, že králóm haněti sě nesluší. Aniž sem já slyšel, by králi JMti pánu našemu tu co v řeči upříkřeno bylo, a vedle zdání mého mnohem pokornější odpověď dána, než jest skrze toho biskupa povědíno; než biskopóm a pánóm uherským, těmť jest něco nelibého povědíno. A přes to sem byl tolik zjednal, že jest král Římský byl svolil, aby sě Jich Mtí rady sjeli, ale pan kancléř na to žádné odpovědi, o keréž bych já věděl, nedal. Dajž ještě milý pán Buoh, aby sě ten mord rozšel, neb vyhraj ktožkoli, křesťanstvie bez veliké škody i žalosti nebude. Potom kdož živ zuostane, tohoť pohané dorazí. Daj sě vám pán Buoh ještě lépe mieti, než sě máte, a abychme sě zdrávi shledali, ale speříme-li sě pohříchu, kdožť sě zdráv vrátí, buděť moci noviny praviti. Což sě pak statku mého dotýče, muoj milý pane thovařiši, měl sem rozličné výstřahy [sic], ale muožete na mém v té věci opatrování rozuměti, že té naděje nemám, a zvlášť poněvadž sem vám se panem kancléřem hospodářstvie poručil. Dán v Kremži v pátek před s. Thomášem.
Strana 11
z roku 1490 a 1491. 11 23. Psaní hejtmanův království Českého ke stavům markrabství Moravského o jednání společné obou zemí proti oukladům králi Vladislavovi z říše strojeným, nadepsáno vedle Ctí- bora z Cimburka: Vilímovi z Pernšteina, Vratislavovi z Pernšteina a j. V Praze 1490, 27. prosince. A. Č. IV. 523. 24. (XXI) List posielacie od kněze Jindřicha [z Minstrberka] panu Vilémovi z Pernšteina, což se Libišan dotýče. Na Kladště 1491, 31. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 18. b. Jindřich staršie, božie milostí knieže Minstrberské a hrabie Kladský oc, uro- zenému panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru krá- lovství Českého, přieteli našemu zvláště milému. Urozený pane, přieteli náš zvláště milý! Teď vám vypsáno posieláme, co sme komu listy zapsali, a v čem a kdy vý- pověď býti má; než co jest dckami komu zapsáno a kterak, toho v paměti nemáme, než o suchých dnech v Praze všecko se zvie, a tu před úřadem právo naše na vás ukázáno a převedeno bude podle všie potřeby. A tiem jisti buďte, žeť s vámi v tom i ve všem jiném upřímě a nefortelně vuokol jdem a puojdem. Což se Libišan dotýče, ačkoli zdá se vám, že tu práva žádného nemáme, však abyšte znali naši upřímnost, posieláme vám list náš, kterýmž vám všecko naše právo, ač máme-li které na tom, dáváme. Což se dotýče výpovědí k výplatě, ještě sme žádnému o to nepsali, nebo tomu dosti času jest, poněvadž se při sv. Jiří vypovídati má; kromě Jan Anděl, ten jest Bochovcovi psal, aby na nás vyrozuměl, vám-li těch zástav výplata příslušie. Pověděli sme jemu, Bochovcovi, aby jemu dal znáti, že již vy k těm ke všem vý- platám cele a dokonale právo máte i ke všemu, což jest nám tam příslušalo, a my že již tam žádného práva nemáme; však i nad to ještě sami jemu i jiným o tom podle zdánie našeho chcem dáti věděti; a zdá-li se vám toho, kterak jim psáti máme, přiepis poslati, chcem jim podle toho psáti; pakli se vám zdá, abychom jim sice sami psali, i to učinieme vedle všie potřebnosti, takže námi v ničemž obmeškáni nebudete. Nebo jiný náš úmysl nenie, než ten, abychom vás sobě ve všem přá- telstvie zachovali a pro vás všecko, což nám možné jest, činili, celú vieru majíce, že toho na vás nestratíme, ale vskutku přátelskú odplatu v svých potřebách poznáme, v kterýchž nám dobře učiniti muožte, to známy. Dajž se vám pán Buoh dobře a šťastně jmieti. Přáli bychom vám toho věrně. Datum Glacz f. II. ante festum Purificacionis beate virginis gloriose anno oc nonagesimo primo.
z roku 1490 a 1491. 11 23. Psaní hejtmanův království Českého ke stavům markrabství Moravského o jednání společné obou zemí proti oukladům králi Vladislavovi z říše strojeným, nadepsáno vedle Ctí- bora z Cimburka: Vilímovi z Pernšteina, Vratislavovi z Pernšteina a j. V Praze 1490, 27. prosince. A. Č. IV. 523. 24. (XXI) List posielacie od kněze Jindřicha [z Minstrberka] panu Vilémovi z Pernšteina, což se Libišan dotýče. Na Kladště 1491, 31. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 18. b. Jindřich staršie, božie milostí knieže Minstrberské a hrabie Kladský oc, uro- zenému panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru krá- lovství Českého, přieteli našemu zvláště milému. Urozený pane, přieteli náš zvláště milý! Teď vám vypsáno posieláme, co sme komu listy zapsali, a v čem a kdy vý- pověď býti má; než co jest dckami komu zapsáno a kterak, toho v paměti nemáme, než o suchých dnech v Praze všecko se zvie, a tu před úřadem právo naše na vás ukázáno a převedeno bude podle všie potřeby. A tiem jisti buďte, žeť s vámi v tom i ve všem jiném upřímě a nefortelně vuokol jdem a puojdem. Což se Libišan dotýče, ačkoli zdá se vám, že tu práva žádného nemáme, však abyšte znali naši upřímnost, posieláme vám list náš, kterýmž vám všecko naše právo, ač máme-li které na tom, dáváme. Což se dotýče výpovědí k výplatě, ještě sme žádnému o to nepsali, nebo tomu dosti času jest, poněvadž se při sv. Jiří vypovídati má; kromě Jan Anděl, ten jest Bochovcovi psal, aby na nás vyrozuměl, vám-li těch zástav výplata příslušie. Pověděli sme jemu, Bochovcovi, aby jemu dal znáti, že již vy k těm ke všem vý- platám cele a dokonale právo máte i ke všemu, což jest nám tam příslušalo, a my že již tam žádného práva nemáme; však i nad to ještě sami jemu i jiným o tom podle zdánie našeho chcem dáti věděti; a zdá-li se vám toho, kterak jim psáti máme, přiepis poslati, chcem jim podle toho psáti; pakli se vám zdá, abychom jim sice sami psali, i to učinieme vedle všie potřebnosti, takže námi v ničemž obmeškáni nebudete. Nebo jiný náš úmysl nenie, než ten, abychom vás sobě ve všem přá- telstvie zachovali a pro vás všecko, což nám možné jest, činili, celú vieru majíce, že toho na vás nestratíme, ale vskutku přátelskú odplatu v svých potřebách poznáme, v kterýchž nám dobře učiniti muožte, to známy. Dajž se vám pán Buoh dobře a šťastně jmieti. Přáli bychom vám toho věrně. Datum Glacz f. II. ante festum Purificacionis beate virginis gloriose anno oc nonagesimo primo.
Strana 12
12 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 25. (XXII) List věřicí od kněze Jindřicha [z Minstrberka] na Otíka z Račína ku panu Vilémovi z Pernšteina. V Náchodě 1491, 11. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 19. Jindřich staršie, božie milostí knieže Minstrberské a hrabie Kladský oc, uro- zenému panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, přie- teli našemu zvláště milému. Urozený pane, přieteli náš zvláště milý. Posieláme k vám urozeného panoši Otíka z Račína a v Ředči, věrného našeho milého, jemuž o některé věci s vámi mluviti poručili jsme, což nynie v tomto poselstvie jménem naším s vámi mluviti bude, že jemu všeho jako nám samým úplně a docela věřiti budete. Dat. Nachod f. VI. post festum s. Sscolastice anno oc nonagesimo primo. 26. (D. IIII.) List[y], jimiž povolení knížata Minstrberská dávají knězi opatovi Žďárskému i kon- ventu, aby smlúvu mohli učiniti se pány Pernšteinskými, a vidimus těch listuov od měšťan Brněnských. V Kladsku 1491, 27. září, na Poděbradech 13. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. č. 235. — Měst. Brn. f. 18b—19. Velebný otče nábožný, nám zvláště milý! Dal nám jest pan Vilém z Pern- šteina, hofmistr královstvie Českého, znáti, že jest s vámi smlúvu o všecky věci, kteréž jsú mezi vámi byly, udělal, jakož ste nám pak sami o tom pravili, že by vás s dobrým toho kláštera slušná smlúva potkati mohla, ač by koli bylo k tomu naše povolenie oc. Poněvadž se vám zdá, že jest s dobrým kláštera, jakož i pán Pern- šteinský to praví, my jsme tomu rádi a naše povolenie k tomu dáváme. Datum Glatzcz f. III. in profesto sancti Venceslai anno Domini oc 9°1°. [1491, 27. září]. Jindřich staršie božie milostí kníže a hrabě Kladský oc. Velebnému otci knězi Vítovi, opatu kláštera Žďárského, nábožnému našemu nám zvláště milému. Hynek z božie milosti vývoda Minstrberský, hrabě Kladský oc. Duostojnému u Boze otci knězi Vítovi, opatu kláštera Žďárského, kaplanu věrnému nám zvláště milému. Duostojný u Boze otče náš věrný, nám zvláště milý! Jakož urozený pan Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník cudy práva Brněnského, učinil jest smlúvu mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Českého, přítelem našiem zvláště milým, s jedné, a mezi tebú a tiem konventem s strany druhé, jakož my pak toho jsme docela zpraveni od téhož pana hofmistra; k kteréžto smlúvě my dali jsme a mocí listu tohoto dáváme naše plné
12 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 25. (XXII) List věřicí od kněze Jindřicha [z Minstrberka] na Otíka z Račína ku panu Vilémovi z Pernšteina. V Náchodě 1491, 11. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 19. Jindřich staršie, božie milostí knieže Minstrberské a hrabie Kladský oc, uro- zenému panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, přie- teli našemu zvláště milému. Urozený pane, přieteli náš zvláště milý. Posieláme k vám urozeného panoši Otíka z Račína a v Ředči, věrného našeho milého, jemuž o některé věci s vámi mluviti poručili jsme, což nynie v tomto poselstvie jménem naším s vámi mluviti bude, že jemu všeho jako nám samým úplně a docela věřiti budete. Dat. Nachod f. VI. post festum s. Sscolastice anno oc nonagesimo primo. 26. (D. IIII.) List[y], jimiž povolení knížata Minstrberská dávají knězi opatovi Žďárskému i kon- ventu, aby smlúvu mohli učiniti se pány Pernšteinskými, a vidimus těch listuov od měšťan Brněnských. V Kladsku 1491, 27. září, na Poděbradech 13. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. č. 235. — Měst. Brn. f. 18b—19. Velebný otče nábožný, nám zvláště milý! Dal nám jest pan Vilém z Pern- šteina, hofmistr královstvie Českého, znáti, že jest s vámi smlúvu o všecky věci, kteréž jsú mezi vámi byly, udělal, jakož ste nám pak sami o tom pravili, že by vás s dobrým toho kláštera slušná smlúva potkati mohla, ač by koli bylo k tomu naše povolenie oc. Poněvadž se vám zdá, že jest s dobrým kláštera, jakož i pán Pern- šteinský to praví, my jsme tomu rádi a naše povolenie k tomu dáváme. Datum Glatzcz f. III. in profesto sancti Venceslai anno Domini oc 9°1°. [1491, 27. září]. Jindřich staršie božie milostí kníže a hrabě Kladský oc. Velebnému otci knězi Vítovi, opatu kláštera Žďárského, nábožnému našemu nám zvláště milému. Hynek z božie milosti vývoda Minstrberský, hrabě Kladský oc. Duostojnému u Boze otci knězi Vítovi, opatu kláštera Žďárského, kaplanu věrnému nám zvláště milému. Duostojný u Boze otče náš věrný, nám zvláště milý! Jakož urozený pan Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník cudy práva Brněnského, učinil jest smlúvu mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Českého, přítelem našiem zvláště milým, s jedné, a mezi tebú a tiem konventem s strany druhé, jakož my pak toho jsme docela zpraveni od téhož pana hofmistra; k kteréžto smlúvě my dali jsme a mocí listu tohoto dáváme naše plné
Strana 13
z roku 1491 a 1492. 13 povolenie i naši plnú vuoli dobrú, tak jakožto pán poddací téhož kláštera Žďárského, v tom tobě žádné překážky činiti nemíníce nynie i v časech budúcích. Tomu na svědomie i budúcí pamět pečeť naši kázali jsme přiložiti k tomuto listu. Jenž jest dán na Poděbradech ve čtvrtek před svatým Havlem leta oc M'IIIIXC prvnieho. [1491, 13. října]. (Vidimus od měšťan Brněnských.) My purgmistr a rada města Brna vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, že jsme listy dva, jichžto zněnic svrchu slovo od slova zde úplně a docela vy- pisují se, ve všech kusech, článcích a artikulech s tímto výpisem a vidimus srovnávajíce, viděli a čísti slyšeli. Tomu na svědomie pečet naši městskú dali jsme přiložiti k tomuto listu. Dán v Brně v sobotu po svatých Šimoniši a Judy léta božicho M°IIIICXCI°. [1491, 29. řijna.] Smlouva v těchto listech míněná jest vytištěna v AČ. IX. 413 č. 52. 27. Král Vladislav purkmistru a radě města Brna: aby k přímluvě Viléma z Pernšteina Kurdě- jovským bez prostředkování Hustopečských ortele činili a dávali. Na Budíně 1492, 1. list. — Orig. zemsk. arch. Mor. sub art. Kurdějov. Vladislav ... Opatrní, věrní naši milí! Spravili jsú nás Kurdějovští, kterak když jest kterých pří odvolání bylo, od Hustopeckých jsú a Hustopečtí od vás na to ortele brali, a skrze to větší práci jsú v tom měli, a ne tak snadno jim to při- cházelo. I jsúce žádáni od nich i také skrze přímluvu urozeného Viléma z Pern- šteina, najvyššího hofmistra království Českého, věrného našeho milého, aby oni takové práce polehčení měli, vám porúčíme, když by již psaní Kurdějovští o které takové ortele k vám se utekli a na vás toho požádali, abyšte vy sami od sebe, nic v tom na Hustopecké neukazujíc, podle práva jim takové ortele činili a dávali, jináč toho nečiníce; a znajíce, že jest v tom konečná vuole naše, nepochybujem, že tak v té věci zachováte. Dán na Budíně ve čtvrtek den Všech svatých let království našich Uherského třetího a Českého dvamezcítmého leta. Ad relationem dom. Johannis de Šelnberg, cancellarii regis Boemie. Opatrným purkmistru a konšelóm města Brna, věrným našim milým. 28. Vilím z Pernšteina purkmistru a radě města Brna: aby poddaným jeho Kurdějovským naučení právního neodpírali. Na Mor. Krumlově 1492, 15. list. — Orig. zemsk. arch. Mor. sub art. Kurdějov. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přítelé a súsedé moji milí! Z psaní královské milosti porozumíte, co se dotýče Kurdějovských lidí mých, oč JMt vám píše. Já netoliko ty, ale i jiné lidi své rád bych u vás uvedl. Protož vám věřím, že již vedle psaní KMti tak se k nim míti budete a práv svých jim
z roku 1491 a 1492. 13 povolenie i naši plnú vuoli dobrú, tak jakožto pán poddací téhož kláštera Žďárského, v tom tobě žádné překážky činiti nemíníce nynie i v časech budúcích. Tomu na svědomie i budúcí pamět pečeť naši kázali jsme přiložiti k tomuto listu. Jenž jest dán na Poděbradech ve čtvrtek před svatým Havlem leta oc M'IIIIXC prvnieho. [1491, 13. října]. (Vidimus od měšťan Brněnských.) My purgmistr a rada města Brna vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, že jsme listy dva, jichžto zněnic svrchu slovo od slova zde úplně a docela vy- pisují se, ve všech kusech, článcích a artikulech s tímto výpisem a vidimus srovnávajíce, viděli a čísti slyšeli. Tomu na svědomie pečet naši městskú dali jsme přiložiti k tomuto listu. Dán v Brně v sobotu po svatých Šimoniši a Judy léta božicho M°IIIICXCI°. [1491, 29. řijna.] Smlouva v těchto listech míněná jest vytištěna v AČ. IX. 413 č. 52. 27. Král Vladislav purkmistru a radě města Brna: aby k přímluvě Viléma z Pernšteina Kurdě- jovským bez prostředkování Hustopečských ortele činili a dávali. Na Budíně 1492, 1. list. — Orig. zemsk. arch. Mor. sub art. Kurdějov. Vladislav ... Opatrní, věrní naši milí! Spravili jsú nás Kurdějovští, kterak když jest kterých pří odvolání bylo, od Hustopeckých jsú a Hustopečtí od vás na to ortele brali, a skrze to větší práci jsú v tom měli, a ne tak snadno jim to při- cházelo. I jsúce žádáni od nich i také skrze přímluvu urozeného Viléma z Pern- šteina, najvyššího hofmistra království Českého, věrného našeho milého, aby oni takové práce polehčení měli, vám porúčíme, když by již psaní Kurdějovští o které takové ortele k vám se utekli a na vás toho požádali, abyšte vy sami od sebe, nic v tom na Hustopecké neukazujíc, podle práva jim takové ortele činili a dávali, jináč toho nečiníce; a znajíce, že jest v tom konečná vuole naše, nepochybujem, že tak v té věci zachováte. Dán na Budíně ve čtvrtek den Všech svatých let království našich Uherského třetího a Českého dvamezcítmého leta. Ad relationem dom. Johannis de Šelnberg, cancellarii regis Boemie. Opatrným purkmistru a konšelóm města Brna, věrným našim milým. 28. Vilím z Pernšteina purkmistru a radě města Brna: aby poddaným jeho Kurdějovským naučení právního neodpírali. Na Mor. Krumlově 1492, 15. list. — Orig. zemsk. arch. Mor. sub art. Kurdějov. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přítelé a súsedé moji milí! Z psaní královské milosti porozumíte, co se dotýče Kurdějovských lidí mých, oč JMt vám píše. Já netoliko ty, ale i jiné lidi své rád bych u vás uvedl. Protož vám věřím, že již vedle psaní KMti tak se k nim míti budete a práv svých jim
Strana 14
14 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina udělovati neodepřete, neb víte, což vám libo jest a mně učiniti možné, že rád učiním, jako pro přátely a súsedy své milé. Ex Krumlov fer. V. post Brictii r. LXXXXII. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr kr. Českého. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a radě města Brna, přátelóm a súsedóm mým milým. 29. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: aby zdraví svého pošetřoval a paní svou opatroval, aby na těle i na duši se zhojila; oznamuje, že bude biskupa Varadínského světiti; pro syna svého Jana aby poslal peníze. Ve Vratislavi 1493, 2. května. — Orig. arch. Roudn. č. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře, že se dobře máš, tohoť z srdce věrně přeji; ale odnepadání tvé časté, jistě mi věř, nebezpečnéť jest, jakožť jsem o tom již ve dvou listech svých psal. Psalť jsem při tom své zdání, aby pro svá zaneprázdnění proto o své zdraví péči měl, i ještěť muoj oumysl na tom jest, žeť jest věc velmi nebezpečná, dáti se na ta lékařstvie rozličná, kteráž pocházejí od lidí neumělých. Nebo ti, kteřiež dávají lékařstvie, neučivše se, než od ledaskoho slyševše, i ovšem muože se trefiti, žeť někoho zhojí a potom týmž lékařstviem druhého nebo umořie nebo zkazie. A protožť jsem psal, aby sobě čas vzal a uprázdnil se a sem k docto- rovi Sebaldovi aby přijel oc. Přijev od tebe, psav do Benátek, měl jsem péči, žeť jsem prachu od toho lékaře zjednal, kterémuž v Vlašiech rovně nenie, kterýžť jsem poslal ku panu Vrati- slavovi. Budeliť co prospěšen, jáť jeho receptu mám. Paní nemoci mi jest líto, toť Buoh ví, a náramně sem nerad slyšel, že v Litho- myšli jest, jedno proto, že se bojiem, aby jí ten lékař spíše nezkazil nežli zhojil. Nebo jsem o něm v Olomouci slyšel, že nic gruntovnieho umění v něm nenie a že vtat [sic] léčie. A druhé se o to náramně starám, aby tělo chtíc zhojiti, snad duše neumořila. Nebo poněvadž se od jednej prašivej ovce všecko stádo muože zkaziti, velmi věc nebezpečná jest, aby mezi stádem ovcí prašivých jedna bydléc bez naka- ženie zuostati mohla. Jáť se, pánu Bohu děkuje, dobře na zdraví mám, než měl jsem až dosovad mezi biskupem Zagrabským a Varadínským dosti činiti o věci tobě svědomé. Již se stal poklid mezi nimi; dal jemu biskup Varſadinský] na Velikou noc [7. dubna] šest tisícuov zlatých, a má jemu dáti na ostatek na Matky boží hod nanebevzetí [15. srpna). Biskup Varadínský nerad by se dal jinému světiti, nežli mně, a mám za to, že píro mne] tyto dni pošle některé služebníky své, abych k němu jel, ale [stoljím na] tom, abych doma zuostal, nebo doma sedě, dosti činiti oc.
14 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina udělovati neodepřete, neb víte, což vám libo jest a mně učiniti možné, že rád učiním, jako pro přátely a súsedy své milé. Ex Krumlov fer. V. post Brictii r. LXXXXII. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr kr. Českého. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a radě města Brna, přátelóm a súsedóm mým milým. 29. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: aby zdraví svého pošetřoval a paní svou opatroval, aby na těle i na duši se zhojila; oznamuje, že bude biskupa Varadínského světiti; pro syna svého Jana aby poslal peníze. Ve Vratislavi 1493, 2. května. — Orig. arch. Roudn. č. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře, že se dobře máš, tohoť z srdce věrně přeji; ale odnepadání tvé časté, jistě mi věř, nebezpečnéť jest, jakožť jsem o tom již ve dvou listech svých psal. Psalť jsem při tom své zdání, aby pro svá zaneprázdnění proto o své zdraví péči měl, i ještěť muoj oumysl na tom jest, žeť jest věc velmi nebezpečná, dáti se na ta lékařstvie rozličná, kteráž pocházejí od lidí neumělých. Nebo ti, kteřiež dávají lékařstvie, neučivše se, než od ledaskoho slyševše, i ovšem muože se trefiti, žeť někoho zhojí a potom týmž lékařstviem druhého nebo umořie nebo zkazie. A protožť jsem psal, aby sobě čas vzal a uprázdnil se a sem k docto- rovi Sebaldovi aby přijel oc. Přijev od tebe, psav do Benátek, měl jsem péči, žeť jsem prachu od toho lékaře zjednal, kterémuž v Vlašiech rovně nenie, kterýžť jsem poslal ku panu Vrati- slavovi. Budeliť co prospěšen, jáť jeho receptu mám. Paní nemoci mi jest líto, toť Buoh ví, a náramně sem nerad slyšel, že v Litho- myšli jest, jedno proto, že se bojiem, aby jí ten lékař spíše nezkazil nežli zhojil. Nebo jsem o něm v Olomouci slyšel, že nic gruntovnieho umění v něm nenie a že vtat [sic] léčie. A druhé se o to náramně starám, aby tělo chtíc zhojiti, snad duše neumořila. Nebo poněvadž se od jednej prašivej ovce všecko stádo muože zkaziti, velmi věc nebezpečná jest, aby mezi stádem ovcí prašivých jedna bydléc bez naka- ženie zuostati mohla. Jáť se, pánu Bohu děkuje, dobře na zdraví mám, než měl jsem až dosovad mezi biskupem Zagrabským a Varadínským dosti činiti o věci tobě svědomé. Již se stal poklid mezi nimi; dal jemu biskup Varſadinský] na Velikou noc [7. dubna] šest tisícuov zlatých, a má jemu dáti na ostatek na Matky boží hod nanebevzetí [15. srpna). Biskup Varadínský nerad by se dal jinému světiti, nežli mně, a mám za to, že píro mne] tyto dni pošle některé služebníky své, abych k němu jel, ale [stoljím na] tom, abych doma zuostal, nebo doma sedě, dosti činiti oc.
Strana 15
z roku 1492 a 1493. 15 Píšeš také, ač by mi čeho potřebí bylo, že by mi poslati chtěl. Z tohoť velmi děkuji, aniž co o tom pochybuji; ničeho, pánu Bohu děkuje, nepotřebuji, všeho dosti (jakž na mnicha slušie) mám, než Johannesovi*) se peněz nedostane. Nebo z těch peněz, kteréž jsi jemu dal, moseli v Olomúci drahně nechati. Nebo jsem já na to nic nemyslil, co tu byl u appatékáře, a zvláště po mém z Olomúce odjezdu, co za střevíce jemu a jeho mistru prvniemu i potom druhému a za jiné potřeby drobné dlužni byli, to vše z toho zaplatili. Zde také více nežli tři neděle byli, a také jsem jim všem šaty zde studentské zdělati dal, a mistru se také nětco dalo, takže první rok pro nahoře psanou outratu a pro hostinu, kterouž Johannes udě[lati] docto- ruom a všem mistruom vedle obyčeje toho učenie mosí, tento rok sta zlatými více potřebují, kteréž mi, prosímť, když svuoj čas uzřieš, k appatékářovi do Olomúce pošli, onť je sem pošle, a jáť jim je tam pošli. Ufám Bohu, žeť na něm ztraceno nebude, co naň naložieš. Jáť se na těle dobře, pánu Bohu děkuje, mám, než na nohách chodím jako kožich na rukáviech, a bez sklenných očí čísti ani psáti nemohu. Dobře se měj, muoj najmilejšie pane kmotře, se všemi svými, věrněť přeji. Ex Wraſti- slawia] f. V. post Philippi et Jacobi anno oc 93. Frater Johannes, episcopus. [P. S. na zvláštním lístku:] Což se paní**) dotýče, prosímť, muoj najmilejšie pane kmotře, vezmi to některak před se, ať se zhojiti muože na těle i na duši. Buohť ví, žeť já o to již nemalou péči budu jmíti, zvláště pro ty panny a paní, kteréž tam jsou, ještoť to pohlaví má zvláštní chytrost k radě takovým věcem, kteréž duše zavodí. A nepřietelť také nespí, k tomu připomáhaje svým vnuknutiem. Poně- vadžs pak na paní JíMt laskav, tak ji na tomto světě miluoj, aby s ní v božie naději v věčném královstvie se radovati mohl na věky. Nebo jestliže ty se k tomu nepřičinieš, a ona se tam nakazie, jist tím buď, že ty z toho těžký počet budeš museti před soudem božiem dáti. Dajž vám pán všemohoucie všem na dušiech i tě- lech zdrávu býti. Věrněť vám toho přeji, toť Buoh vie. Mému najmilejšiemu panu kmotru, panu hofmistrovi, JMti. *) Syn Vilímův Jan. **) Manželka Vilímova Johanka z Liblic, kteráž vedle paní Johanky z Krajku byla přední ochranitelkou Bratří českých. 30. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: těší se nad zdravím jeho i manželky, lituje zármutku bratra jeho Vratislava nad ztrátou manželčinou; chválí jeho úmysl, že o blaho vlasti České chce pečovati; prosí za zaslání vína pro kláštery a něco peněz na zaplacení jeho dluhu; žádá za zprávy o víře české; syn jeho Jan v Lipsku že by vystrojiti měl kolací. Ve Vratislavi 1493, 22. září. — Orig. arch. Roudn. č. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Psaní tvé srdečně rád viděl jsem, zvláště proto, že zdraví tvému i panie Její Mti z něho porozuměl jsem. Dajž Buoh, aby
z roku 1492 a 1493. 15 Píšeš také, ač by mi čeho potřebí bylo, že by mi poslati chtěl. Z tohoť velmi děkuji, aniž co o tom pochybuji; ničeho, pánu Bohu děkuje, nepotřebuji, všeho dosti (jakž na mnicha slušie) mám, než Johannesovi*) se peněz nedostane. Nebo z těch peněz, kteréž jsi jemu dal, moseli v Olomúci drahně nechati. Nebo jsem já na to nic nemyslil, co tu byl u appatékáře, a zvláště po mém z Olomúce odjezdu, co za střevíce jemu a jeho mistru prvniemu i potom druhému a za jiné potřeby drobné dlužni byli, to vše z toho zaplatili. Zde také více nežli tři neděle byli, a také jsem jim všem šaty zde studentské zdělati dal, a mistru se také nětco dalo, takže první rok pro nahoře psanou outratu a pro hostinu, kterouž Johannes udě[lati] docto- ruom a všem mistruom vedle obyčeje toho učenie mosí, tento rok sta zlatými více potřebují, kteréž mi, prosímť, když svuoj čas uzřieš, k appatékářovi do Olomúce pošli, onť je sem pošle, a jáť jim je tam pošli. Ufám Bohu, žeť na něm ztraceno nebude, co naň naložieš. Jáť se na těle dobře, pánu Bohu děkuje, mám, než na nohách chodím jako kožich na rukáviech, a bez sklenných očí čísti ani psáti nemohu. Dobře se měj, muoj najmilejšie pane kmotře, se všemi svými, věrněť přeji. Ex Wraſti- slawia] f. V. post Philippi et Jacobi anno oc 93. Frater Johannes, episcopus. [P. S. na zvláštním lístku:] Což se paní**) dotýče, prosímť, muoj najmilejšie pane kmotře, vezmi to některak před se, ať se zhojiti muože na těle i na duši. Buohť ví, žeť já o to již nemalou péči budu jmíti, zvláště pro ty panny a paní, kteréž tam jsou, ještoť to pohlaví má zvláštní chytrost k radě takovým věcem, kteréž duše zavodí. A nepřietelť také nespí, k tomu připomáhaje svým vnuknutiem. Poně- vadžs pak na paní JíMt laskav, tak ji na tomto světě miluoj, aby s ní v božie naději v věčném královstvie se radovati mohl na věky. Nebo jestliže ty se k tomu nepřičinieš, a ona se tam nakazie, jist tím buď, že ty z toho těžký počet budeš museti před soudem božiem dáti. Dajž vám pán všemohoucie všem na dušiech i tě- lech zdrávu býti. Věrněť vám toho přeji, toť Buoh vie. Mému najmilejšiemu panu kmotru, panu hofmistrovi, JMti. *) Syn Vilímův Jan. **) Manželka Vilímova Johanka z Liblic, kteráž vedle paní Johanky z Krajku byla přední ochranitelkou Bratří českých. 30. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: těší se nad zdravím jeho i manželky, lituje zármutku bratra jeho Vratislava nad ztrátou manželčinou; chválí jeho úmysl, že o blaho vlasti České chce pečovati; prosí za zaslání vína pro kláštery a něco peněz na zaplacení jeho dluhu; žádá za zprávy o víře české; syn jeho Jan v Lipsku že by vystrojiti měl kolací. Ve Vratislavi 1493, 22. září. — Orig. arch. Roudn. č. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Psaní tvé srdečně rád viděl jsem, zvláště proto, že zdraví tvému i panie Její Mti z něho porozuměl jsem. Dajž Buoh, aby
Strana 16
16 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina dlouho trvalo. Psal jsem o doctorovi Sebaldovi to, což mi se zdálo, že jest se lépe spustiti na člověka učeného, nežli na ty, kteřie vtat [sic] lidi hojí. O lakomstvie lékařském se nic nediviem. Proto se mnoho let učiti mosí, aby se tím do smrti živili. Ale poněvadžs ty lepšieho nežli tento jest našel, jáť jsem tomu z pravou vierou rád. Dajž pán Buoh, aby zklamán nebyl. Páně Vratislavova*) zámutku lituji, lituje-li on; pakli se on o to přieliš ne- rmoutí, jáť také plakati nebudu, zvláště proto, že pan Jindřich svých let docházie oc; všakž pravdu pravě, víc bych se byl zarmoutil, by byl s Plumlovského zbožie zboden [sic], nežli pro smrt paní nebožky, zvláště pro posměch nebo zlechčenie, kteréž by z toho někteřie sobě snad učiniti mohli. Že jednání zvláště těch, kteréž jsou proti oumysluom lidským, se zbavuješ, nic tím huoře nečinieš; všakž chválím i prosím: obci se českej zachovati ousiluoj, a jsi-li v jakej ruoznici s Hradeckými,**) i s těmi, s pielnostíť prosím, uhoď, by pak nětco s tvou škodou mělo býti. Poněvadž o panu Benešovi zmienku učinil, ač ke mně to nepříslušie, bych co měl na to odpovědíti, všakž proto ne pro zpósobování, ale k tvému naučení o jeho slezském jednání v sceduliť [sic] jsem nětco napsal. O víno, co mi jeho a kde poslati máš, píšeš. Budem jmíti kapitulu v Brně na den s. Lukáše, kdeť mne s ní pošlí, toho neviem. Než Tharanthovi napíši aneb Johannesovi na Krumlov, kde mi poslati budou jmíti. Počtuť já psáti neumiem, aniž jest věc slýchaná, by ktož co pro Buoh dáti chce, chodce tázal, mnoho-li jemu má dáti. Toť jest při vuoli tvej. Zvěřiny posielati nepotřebí, nebo bychom ji jedli jako koninu prostě [sic] rosola, jako i první, co k ní slušie, nemajíce. Prosímť, kaž jeden drejlink v pět neb v šest bečic vléti hned znovu, a tyť já rozdám do Kozlé, Bythomie, Ratiboře oc a do těch klášteruov, kterýmž jest ná- ramně těžko o víno, a toť bude za tvou duši. Nic mi potřebie nenie, než božie milosti; ale v appatékách dvou ne sám pro se, než pro některé jiné bratřie, kterýchž jsme mnoho tento rok měli nemocných, a za knihy, kteréž jsem sobě zde zjednal, dlužen jsem. To zaplatieš-li za mne, pán Buohť tu almužnu odplatí. Nebť sem se v tvou naději vdlužil, víc se již dlužiti nemíniem, aby mi nepřišlo na to přiesloví, že kdož nemuož zaplatiti měšcem, že mosí platiti hřbetem. Náramně sem nerad tomu, že v Moravě býti nebudeš moci, nebo jsem tu naději měl, že se s tebou viděti budu moci. Neb se mi zdá, že my v kapitule budeme až k svatému Šimonu Judovi. Což pak býti nemóže, pánu Bohu to poručiti mosíme. O bratru Alexandrovi mi píšeš, žeť by pán Hradecský pravil, že by on ty věci mezi našimi bratřími spletl: neumiemť na to nic jistého odepsati, všakž mi *) Bratr Viléma z Pernšteina. **) s pány z Hradce.
16 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina dlouho trvalo. Psal jsem o doctorovi Sebaldovi to, což mi se zdálo, že jest se lépe spustiti na člověka učeného, nežli na ty, kteřie vtat [sic] lidi hojí. O lakomstvie lékařském se nic nediviem. Proto se mnoho let učiti mosí, aby se tím do smrti živili. Ale poněvadžs ty lepšieho nežli tento jest našel, jáť jsem tomu z pravou vierou rád. Dajž pán Buoh, aby zklamán nebyl. Páně Vratislavova*) zámutku lituji, lituje-li on; pakli se on o to přieliš ne- rmoutí, jáť také plakati nebudu, zvláště proto, že pan Jindřich svých let docházie oc; všakž pravdu pravě, víc bych se byl zarmoutil, by byl s Plumlovského zbožie zboden [sic], nežli pro smrt paní nebožky, zvláště pro posměch nebo zlechčenie, kteréž by z toho někteřie sobě snad učiniti mohli. Že jednání zvláště těch, kteréž jsou proti oumysluom lidským, se zbavuješ, nic tím huoře nečinieš; všakž chválím i prosím: obci se českej zachovati ousiluoj, a jsi-li v jakej ruoznici s Hradeckými,**) i s těmi, s pielnostíť prosím, uhoď, by pak nětco s tvou škodou mělo býti. Poněvadž o panu Benešovi zmienku učinil, ač ke mně to nepříslušie, bych co měl na to odpovědíti, všakž proto ne pro zpósobování, ale k tvému naučení o jeho slezském jednání v sceduliť [sic] jsem nětco napsal. O víno, co mi jeho a kde poslati máš, píšeš. Budem jmíti kapitulu v Brně na den s. Lukáše, kdeť mne s ní pošlí, toho neviem. Než Tharanthovi napíši aneb Johannesovi na Krumlov, kde mi poslati budou jmíti. Počtuť já psáti neumiem, aniž jest věc slýchaná, by ktož co pro Buoh dáti chce, chodce tázal, mnoho-li jemu má dáti. Toť jest při vuoli tvej. Zvěřiny posielati nepotřebí, nebo bychom ji jedli jako koninu prostě [sic] rosola, jako i první, co k ní slušie, nemajíce. Prosímť, kaž jeden drejlink v pět neb v šest bečic vléti hned znovu, a tyť já rozdám do Kozlé, Bythomie, Ratiboře oc a do těch klášteruov, kterýmž jest ná- ramně těžko o víno, a toť bude za tvou duši. Nic mi potřebie nenie, než božie milosti; ale v appatékách dvou ne sám pro se, než pro některé jiné bratřie, kterýchž jsme mnoho tento rok měli nemocných, a za knihy, kteréž jsem sobě zde zjednal, dlužen jsem. To zaplatieš-li za mne, pán Buohť tu almužnu odplatí. Nebť sem se v tvou naději vdlužil, víc se již dlužiti nemíniem, aby mi nepřišlo na to přiesloví, že kdož nemuož zaplatiti měšcem, že mosí platiti hřbetem. Náramně sem nerad tomu, že v Moravě býti nebudeš moci, nebo jsem tu naději měl, že se s tebou viděti budu moci. Neb se mi zdá, že my v kapitule budeme až k svatému Šimonu Judovi. Což pak býti nemóže, pánu Bohu to poručiti mosíme. O bratru Alexandrovi mi píšeš, žeť by pán Hradecský pravil, že by on ty věci mezi našimi bratřími spletl: neumiemť na to nic jistého odepsati, všakž mi *) Bratr Viléma z Pernšteina. **) s pány z Hradce.
Strana 17
z roku 1493 17 se zdá, že pán Hradecký toho z sebe nemá oc. I móžeš tomu sám rozuměti, kdož jakou věc před se vezme a nemuože jí tak, jakž umínil, ku konci přivésti, žeť vždy hledaa nějakej výmluvy, aby sám křiv a v hanbě nezuostal. Snad též na bratra Alexandra praví, přišedše z Vlach, jím se vymlouvají, ale jsouc v Vlaších, na mne chtěli všecku [tu při] uvésti zvláště těmi listy, kteréž jsem pánu Hradecskému a tobě psal. Bratřie jsou naši, a ptáka toho nechválí sedláci, kterýž hnízdo, v kterémž bydlí, nečistí. Já také nic o bratřiech těch jiného nepravím, než že bych jim přaal, aby v jednotě staali s jinými bratřími, nebo cožkoli mimo to jednají, mně se líbiti nemuože. Psalť jsem před dvěma neděloma z rozkázání staršieho našeho, kterýž k nám z Vlach poslán jest, kterýž mi pod poslušenstviem rozkázal, kteréhož já přestoupiti nemíniem, abych se, na komž bych koli mohl, dověděl, na čem ta věc mezi Otcem svatým a Čechy o víru stojí. Prosil jsem a ještě prosím, daj mi to věděti do Brna konečně ke dni s. Lukáše, ať se vuoli a rozkázání staršieho našeho dosti stane, a snad on má ten oumysl, že by v tom nětco pracovati mohl. Než mněť se zdá, byť jeho mule, kterouž má, tři měla ocasy, žeť je prvé v Čechách ztratí, nežli skrze něj ta věc k konci bude moci přivedena býti. Já pánu Bohu zdráv jsem, kromě že od některého času spáti nemohu. Prosímť, piš Tharanthovi, ať mi káže postav soukna udělati v Přerově bielen [sic] šěri [sic], aby nebylo soukno těžké. Johannes tvuoj*) v Lipsku s svými tovaryši s svými apparaty, kteréž umí, vzácnějšie než někteřie páni mnohem znamenitějšie, měl by udělati collací vedle obyčeje tej školy doctoróm, mistróm, kdež i rada téhož města zvána bývá, jakož pak pan Švambergk před měsícem ji udělal: nebude-li tvej pomoci, mosíť bez ní býti, nebo měl-li by špatnějšie udělati nežli pan Švambergk, ač jsem mnich, dosti by mi toho bylo líto. Pan Švamberg svou kollací zpravil LXI f. rýnskými, neb mám registr, co komu dal, a co jej ta collací stála. Neb tu mosejí všeho zbytci býti pro bacca- láře a pro studenty. By se dobře měl i se paní i s dítkami, tyť bych z Čech noviny najraději slyšel, začež já, ač nehodný, pána Boha věrně prosím i s těmi, kteříež se pánu Bohu pilněji nežli já líbiti ousilují. Prosímť, muoj najmilejšie pane kmotře, daj mi vždy věděti, což muožeš, o tej českej vieře a na čem stojí, ať já poslušenstvie dosti učiniem. Neb mi věř, žeť jsem na tom, ať bych mimo ně nic neučinil, ačť pak o mej vzteklosti snad lidé vždy rozprávěti nepřestávají.**) Měj se dobře, muoj najmilejší pane kmotře. Zemi se, kdež móžeš, zachovávaj, lidi k sobě táhni, na duši a na smrt pomni; a jsou-li jaká jednání o srovnání s Otcem Archiv Český XVI 3
z roku 1493 17 se zdá, že pán Hradecký toho z sebe nemá oc. I móžeš tomu sám rozuměti, kdož jakou věc před se vezme a nemuože jí tak, jakž umínil, ku konci přivésti, žeť vždy hledaa nějakej výmluvy, aby sám křiv a v hanbě nezuostal. Snad též na bratra Alexandra praví, přišedše z Vlach, jím se vymlouvají, ale jsouc v Vlaších, na mne chtěli všecku [tu při] uvésti zvláště těmi listy, kteréž jsem pánu Hradecskému a tobě psal. Bratřie jsou naši, a ptáka toho nechválí sedláci, kterýž hnízdo, v kterémž bydlí, nečistí. Já také nic o bratřiech těch jiného nepravím, než že bych jim přaal, aby v jednotě staali s jinými bratřími, nebo cožkoli mimo to jednají, mně se líbiti nemuože. Psalť jsem před dvěma neděloma z rozkázání staršieho našeho, kterýž k nám z Vlach poslán jest, kterýž mi pod poslušenstviem rozkázal, kteréhož já přestoupiti nemíniem, abych se, na komž bych koli mohl, dověděl, na čem ta věc mezi Otcem svatým a Čechy o víru stojí. Prosil jsem a ještě prosím, daj mi to věděti do Brna konečně ke dni s. Lukáše, ať se vuoli a rozkázání staršieho našeho dosti stane, a snad on má ten oumysl, že by v tom nětco pracovati mohl. Než mněť se zdá, byť jeho mule, kterouž má, tři měla ocasy, žeť je prvé v Čechách ztratí, nežli skrze něj ta věc k konci bude moci přivedena býti. Já pánu Bohu zdráv jsem, kromě že od některého času spáti nemohu. Prosímť, piš Tharanthovi, ať mi káže postav soukna udělati v Přerově bielen [sic] šěri [sic], aby nebylo soukno těžké. Johannes tvuoj*) v Lipsku s svými tovaryši s svými apparaty, kteréž umí, vzácnějšie než někteřie páni mnohem znamenitějšie, měl by udělati collací vedle obyčeje tej školy doctoróm, mistróm, kdež i rada téhož města zvána bývá, jakož pak pan Švambergk před měsícem ji udělal: nebude-li tvej pomoci, mosíť bez ní býti, nebo měl-li by špatnějšie udělati nežli pan Švambergk, ač jsem mnich, dosti by mi toho bylo líto. Pan Švamberg svou kollací zpravil LXI f. rýnskými, neb mám registr, co komu dal, a co jej ta collací stála. Neb tu mosejí všeho zbytci býti pro bacca- láře a pro studenty. By se dobře měl i se paní i s dítkami, tyť bych z Čech noviny najraději slyšel, začež já, ač nehodný, pána Boha věrně prosím i s těmi, kteříež se pánu Bohu pilněji nežli já líbiti ousilují. Prosímť, muoj najmilejšie pane kmotře, daj mi vždy věděti, což muožeš, o tej českej vieře a na čem stojí, ať já poslušenstvie dosti učiniem. Neb mi věř, žeť jsem na tom, ať bych mimo ně nic neučinil, ačť pak o mej vzteklosti snad lidé vždy rozprávěti nepřestávají.**) Měj se dobře, muoj najmilejší pane kmotře. Zemi se, kdež móžeš, zachovávaj, lidi k sobě táhni, na duši a na smrt pomni; a jsou-li jaká jednání o srovnání s Otcem Archiv Český XVI 3
Strana 18
18 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina svatým, móžeš-li jim] v tom prospěti], psilně] se přičiň, všakž s rozumem. Velikáť by se věc stala, by aspoň k nějakému dobrému počátku za našich časuov mohla při- vedena býti. Dán v Vratislavi] v neděli po svatém Mathouši oc 93. Bratr Jan biskup. [P. S.] List přečta ztrhaj a ceduli také. *) Syn Vilímův. Viz list dd. 1493, 2. května. **) K životopisu a charakteristice Jana Filipce, někdy biskupa Varadínského a později mnicha zá- kona bosáckého, o němž Pal. v Děj. česk. V. I. 331 oc obšírnější podal vypsání, některé přidáváme zprávy z Blahoslavovy rukopisné Historie Bratří českých, jejíž originál nachází se v univ. knihovně Pražské XVII. F. 51, opis v arch. zemském v Praze. Filipec sám o sobě praví, že „o jeho vzteklosti lidé vždy rozprávěti nepřestávají,“ a byla skutečně taková pověst o něm rozšířena. Blahoslav, kterýž líčí ho jako velikého ne- přítele Bratří českých, píše, že byl synem chudého, prostého člověka Filipa, olejníka z Prostějova, jenž v mla- dosti své ve škole pilně se učil a jiné věděním převyšoval. Pan Ctibor Tovačovský vzal jej mezi písaře své na Tovačov, kdež výborné pánu svému konal služby. Jednoho času, když pan Ctibor jel na Budín ke králi Ma- tyášovi, vzal téhož písaře Jana s sebou. I přihodilo se tam, že nějací listové králi přišli, jichžto písaři krá- lovští nemohli přečísti, až písař páně Ctiborův se svolením královým tak učinil. Od té chvíle byl Jan zami- lovaným písařem krále Matyáše po drahný čas. Po úmrtí biskupa Varadínského učiněn z písaře Jana Filipce biskup, a poněvadž všech věcí královských byl povědom, jmenován také kanclířem králov. Uhersk. a radou královskou. Vtipností, bystrostí rozumu, prozíravostí ducha konal velmi platné služby ve věcech politických králi Matyášovi, i ukázal se také způsobilým pomocníkem královým ve všelijakých jiných věcech, zvláště když jako průvodčí s králem jezdíval sem i tam. Tak prý byl vtipný a soudu velmi ostrého a rychlého, že ří- kával: Kdož chce před králi a velikými pány co čackého provésti, nemá-li desíti cest, jimiž by k svému cíli všelikou věc, jakž naměřil, přivésti chtěl, totiž nezdařila-li by se jedna, druhá, čtvrtá, pátá . . . tu jinak ne- přistupuj k věci; neb jakž by jsi jednou klesl a nedotáhl, kams naměřil, hned potom tolik, jako prve, auto- ritatis neb moci míti nebudeš. Protož na svůj vtip dobře vybroušený doufal a v veliké věci směle se vpouštěl. Blahoslav praví o něm více, že ačkoliv Jednotě bratrské obmýšlel všeckno zlé, na některé z bratří byl laskav; takž když do Litomyšle přijel, hned sobě pro bratra Jana Klenovského poslal a s ním velmi dlouho, několik hodin někdy, mluvil, velmi laskavě a přívětivě, jako tovaryšsky, ježto se prve z mládí ve škole znali. Říkávalť Jan Filipec, že ví tři muže, kteří by světu dosti rady dáti mohli: mínilť p. Ctibora Tovačovského, sebe druhého a br. Klenovského třetího. 31. (CCXLVII) List posielacie od Rúpovského pánu [Vilímovi z Pernšteina, že s ním chce dobře býti]. V Prešpurce (1493, 4. listopadu). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Urozený pane, pane a přieteli muoj milý. Napřed rád slyším, že se ve zdravie dobře máte, toho vám věrně přeji. A pane, jakož jste mi ráčili psáti v ceduli, že od dávnieho času hleděli jste toho, se mnú dobře býti oc, a ode mne že by se tak nedálo a nezachovalo: milý pane, znáte mne prvé nežli tento rok, žeť jsem, jak sem k rozumu přišel, žeť vošemetný nebyl, také buohdá k starosti tomu se učiti nebudu; a ktožť vám to koli pravil, jistě v hrdlo lže, a odplať jemu sto tisíc čertuov za tu lež, a k tomu zimnici za tři léta aby měl. Znali ste to prvé do mne, žeť jsem toho hleděl, abych se vám zachoval, a do dnes muoj úmysl jiný nenie. A prosím
18 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina svatým, móžeš-li jim] v tom prospěti], psilně] se přičiň, všakž s rozumem. Velikáť by se věc stala, by aspoň k nějakému dobrému počátku za našich časuov mohla při- vedena býti. Dán v Vratislavi] v neděli po svatém Mathouši oc 93. Bratr Jan biskup. [P. S.] List přečta ztrhaj a ceduli také. *) Syn Vilímův. Viz list dd. 1493, 2. května. **) K životopisu a charakteristice Jana Filipce, někdy biskupa Varadínského a později mnicha zá- kona bosáckého, o němž Pal. v Děj. česk. V. I. 331 oc obšírnější podal vypsání, některé přidáváme zprávy z Blahoslavovy rukopisné Historie Bratří českých, jejíž originál nachází se v univ. knihovně Pražské XVII. F. 51, opis v arch. zemském v Praze. Filipec sám o sobě praví, že „o jeho vzteklosti lidé vždy rozprávěti nepřestávají,“ a byla skutečně taková pověst o něm rozšířena. Blahoslav, kterýž líčí ho jako velikého ne- přítele Bratří českých, píše, že byl synem chudého, prostého člověka Filipa, olejníka z Prostějova, jenž v mla- dosti své ve škole pilně se učil a jiné věděním převyšoval. Pan Ctibor Tovačovský vzal jej mezi písaře své na Tovačov, kdež výborné pánu svému konal služby. Jednoho času, když pan Ctibor jel na Budín ke králi Ma- tyášovi, vzal téhož písaře Jana s sebou. I přihodilo se tam, že nějací listové králi přišli, jichžto písaři krá- lovští nemohli přečísti, až písař páně Ctiborův se svolením královým tak učinil. Od té chvíle byl Jan zami- lovaným písařem krále Matyáše po drahný čas. Po úmrtí biskupa Varadínského učiněn z písaře Jana Filipce biskup, a poněvadž všech věcí královských byl povědom, jmenován také kanclířem králov. Uhersk. a radou královskou. Vtipností, bystrostí rozumu, prozíravostí ducha konal velmi platné služby ve věcech politických králi Matyášovi, i ukázal se také způsobilým pomocníkem královým ve všelijakých jiných věcech, zvláště když jako průvodčí s králem jezdíval sem i tam. Tak prý byl vtipný a soudu velmi ostrého a rychlého, že ří- kával: Kdož chce před králi a velikými pány co čackého provésti, nemá-li desíti cest, jimiž by k svému cíli všelikou věc, jakž naměřil, přivésti chtěl, totiž nezdařila-li by se jedna, druhá, čtvrtá, pátá . . . tu jinak ne- přistupuj k věci; neb jakž by jsi jednou klesl a nedotáhl, kams naměřil, hned potom tolik, jako prve, auto- ritatis neb moci míti nebudeš. Protož na svůj vtip dobře vybroušený doufal a v veliké věci směle se vpouštěl. Blahoslav praví o něm více, že ačkoliv Jednotě bratrské obmýšlel všeckno zlé, na některé z bratří byl laskav; takž když do Litomyšle přijel, hned sobě pro bratra Jana Klenovského poslal a s ním velmi dlouho, několik hodin někdy, mluvil, velmi laskavě a přívětivě, jako tovaryšsky, ježto se prve z mládí ve škole znali. Říkávalť Jan Filipec, že ví tři muže, kteří by světu dosti rady dáti mohli: mínilť p. Ctibora Tovačovského, sebe druhého a br. Klenovského třetího. 31. (CCXLVII) List posielacie od Rúpovského pánu [Vilímovi z Pernšteina, že s ním chce dobře býti]. V Prešpurce (1493, 4. listopadu). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Urozený pane, pane a přieteli muoj milý. Napřed rád slyším, že se ve zdravie dobře máte, toho vám věrně přeji. A pane, jakož jste mi ráčili psáti v ceduli, že od dávnieho času hleděli jste toho, se mnú dobře býti oc, a ode mne že by se tak nedálo a nezachovalo: milý pane, znáte mne prvé nežli tento rok, žeť jsem, jak sem k rozumu přišel, žeť vošemetný nebyl, také buohdá k starosti tomu se učiti nebudu; a ktožť vám to koli pravil, jistě v hrdlo lže, a odplať jemu sto tisíc čertuov za tu lež, a k tomu zimnici za tři léta aby měl. Znali ste to prvé do mne, žeť jsem toho hleděl, abych se vám zachoval, a do dnes muoj úmysl jiný nenie. A prosím
Strana 19
* let 1493—1495. 19 vás, ktož vám to koli pravil, prosím, ať mi to vůčie mluvie; tu pravdu poznáte, jest-li tak, či nic. Dán v Prešpurce ten pondělí před svatým Martinem. Manu propria: Rúpovský. Urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Če- ského, pánu a přieteli dobrému. 32. (r. XVII.) List posílací od pána Rokytnického [Ignáce z Ludanic Vilímovi z Pernšteina] o meze. V Rokytnici u Přerova 1494, 5. kv. — Frant. mus. Brn. Cod. Pernst. č. 235a, a měst. Brn. f. 155. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane kmotře muoj milý! Jakož mi TMt píše, abychom v lese ohledali mezí, a při tom ráčíš psáti, že by nějací noví kříže byli: já o žádných křížích nových nic neviem. Kdyžkoli TMt ráčí, rač mi jedním dáti den neb II napřed věděti, já k tomu hned hotov budu a s lidmi vyjedu k ohledánie toho. A jakož mi TMt píše, že by lidé moji TMti v lukách činili škodu: hned sem fojtovi rozkázal, aby se TMti žádná škoda nedála. A jakož mi TMt píše o svády, že by někderé mezi lidmi byly jsú jaké: o všecky chci rád tak uhoditi, jak se TMti zdáti bude; neb já nynie o žádných svádách neviem. A jakož mi psáti ráčíš o zanesení Bečve mé u mého mosta: tak jest, že se zanesla, když jest voda nějaké stodoly u Přerova vzala; ale již sem byl prvé rozkázal, nežli TMti list přišel, aby to rozmetáno bylo, a tak se k tomu přičiníc, aby to dočista rozklizeno bylo; neb rač věřiti, že bych TMti škody nepřál, jako sám sobě. A teď TMti list posílám o pastvu pod zeleným dubím, kterúž, prosím, aby mi lidem mým ráčil odpustiti pásti; a prosím TMti, rač mi odpustiti do Evaně několko kobyl pásti, jakož sem vás prvé prosil. Ex Rokytnicz f. II Rogationum 94. 33. List krále Vladislava, kterýmž omlouvá nepříjezd svůj do Čech oc; zaslán byl hejt- manu a ostatním správcům království Českého, mezi kterýmiž Vilímovi z Pernšteina, nejvyš. hofmistru. Datum na Dolním Bělehradě, 1494. 5. list. AČ. X. 71. 34. Jindřich z Minsterberka píše Vilímovi z Pernšteina, že ho čeká na Kladště. Na Kladsku 1495, 14. února. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj zvláště milý pane a příteli. Psal sem vám po Coušvicovi, což se kněze biskupa JMti dotýče, na čem jsem s JMtí zuostal o JMti příjezdu sem a s vámi zde v mém domu shledání, jakož za jiné nemám, že z JMti psanie po tomto poslu vašem šíře srozumiete o tom, kdy JMt sem přijede. Než za toto vás zvláště prosím, jakožto svého zvláště milého pána a přietele, že jinde ssednúti neráčíte, když sem 3*
* let 1493—1495. 19 vás, ktož vám to koli pravil, prosím, ať mi to vůčie mluvie; tu pravdu poznáte, jest-li tak, či nic. Dán v Prešpurce ten pondělí před svatým Martinem. Manu propria: Rúpovský. Urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Če- ského, pánu a přieteli dobrému. 32. (r. XVII.) List posílací od pána Rokytnického [Ignáce z Ludanic Vilímovi z Pernšteina] o meze. V Rokytnici u Přerova 1494, 5. kv. — Frant. mus. Brn. Cod. Pernst. č. 235a, a měst. Brn. f. 155. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane kmotře muoj milý! Jakož mi TMt píše, abychom v lese ohledali mezí, a při tom ráčíš psáti, že by nějací noví kříže byli: já o žádných křížích nových nic neviem. Kdyžkoli TMt ráčí, rač mi jedním dáti den neb II napřed věděti, já k tomu hned hotov budu a s lidmi vyjedu k ohledánie toho. A jakož mi TMt píše, že by lidé moji TMti v lukách činili škodu: hned sem fojtovi rozkázal, aby se TMti žádná škoda nedála. A jakož mi TMt píše o svády, že by někderé mezi lidmi byly jsú jaké: o všecky chci rád tak uhoditi, jak se TMti zdáti bude; neb já nynie o žádných svádách neviem. A jakož mi psáti ráčíš o zanesení Bečve mé u mého mosta: tak jest, že se zanesla, když jest voda nějaké stodoly u Přerova vzala; ale již sem byl prvé rozkázal, nežli TMti list přišel, aby to rozmetáno bylo, a tak se k tomu přičiníc, aby to dočista rozklizeno bylo; neb rač věřiti, že bych TMti škody nepřál, jako sám sobě. A teď TMti list posílám o pastvu pod zeleným dubím, kterúž, prosím, aby mi lidem mým ráčil odpustiti pásti; a prosím TMti, rač mi odpustiti do Evaně několko kobyl pásti, jakož sem vás prvé prosil. Ex Rokytnicz f. II Rogationum 94. 33. List krále Vladislava, kterýmž omlouvá nepříjezd svůj do Čech oc; zaslán byl hejt- manu a ostatním správcům království Českého, mezi kterýmiž Vilímovi z Pernšteina, nejvyš. hofmistru. Datum na Dolním Bělehradě, 1494. 5. list. AČ. X. 71. 34. Jindřich z Minsterberka píše Vilímovi z Pernšteina, že ho čeká na Kladště. Na Kladsku 1495, 14. února. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj zvláště milý pane a příteli. Psal sem vám po Coušvicovi, což se kněze biskupa JMti dotýče, na čem jsem s JMtí zuostal o JMti příjezdu sem a s vámi zde v mém domu shledání, jakož za jiné nemám, že z JMti psanie po tomto poslu vašem šíře srozumiete o tom, kdy JMt sem přijede. Než za toto vás zvláště prosím, jakožto svého zvláště milého pána a přietele, že jinde ssednúti neráčíte, když sem 3*
Strana 20
20 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina přijedete, než u mne nahoře zde, ne jakožto host, než jako celý a mocný hospodář, neb vás s pravú vierú a s utěšením do svého domu čekám, a také pokoj vám takový na Kladště, jakýž u mne chudého muože býti, počestný jest připraven; ježto ač při tom času hosti mieti budu pro svadbu syna mého Karla, však proto jimi žádná úzkost pro vás nebude v ničemž. Plné doufánie k vám mám, že tak učiniti ráčíte a nahoře u mne ssedete. Dajž se vám pán Buoh dobře a šťastně mieti a sem ke mně ve zdraví přijeti. Ex Glac, sabbato die sancti Valentini martyris, annorum do- Jindřich oc m. p. mini oc LXXXXVt. Mému zvláště milému pánu a přieteli, panu hofmistrovi král. Českého najvyššiemu oc. 35. Jindřich z Minsterberka Vilímovi z Pernšteina píše, že nerad slyšel, že pan Tunkl jeho jako rukojmě obesílá k ležení do Mýta, ale že syn Jiří ho zpravil, že dluh panu Tunklovi již jest zaplacen; děkuje mu za dobrodiní prokázaná jemu i jeho rodině; omlouvá syna svého, že dvakráte okolo Pardubic jeda, u něho se nestavěl. Na Kladsku 1495, 14. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125 č. 260. Muoj zvláště milý pané a přieteli! Napřed s pravú věrú rád slyším, že jste zdrávi a dobře se máte. Dajž vám to pán Buoh za dlouhé časy, věrněť vám toho přeji z srdce. A jakož jste mi list Majtských poslali, kdež oznamují, že pan Tunkl vás, pány a přátely mé a rukojmie k ležení obsielá, tomu sem porozuměl. I račtež věděti, že při odjezdu mém do Uher synu svému Jiřiemu pilně a přísně sem zvláště o tom dluhu, kdež vy jste za mne rukojmí, rozkázal a poručil, aby to opatřil a aby tomu dosti učinil a vás vyvadil, jakož pak toho cesta nejedna byla jemu ode mne k tomu ukázána. Jak jest to přišlo, že jest pan Tunkl k ležení obeslal, toho neviem. Než po tomto vašem psaní, kteréž jste mi o tu věc učiniti ráčili, přijel dnes ráno posel od téhož syna mého ke mně z Poděbrad, když zvěděl syn muoj z Hory, že jsem již doma. I píše mi po témž poslu, dávaje mi znáti o všech věcech, kteréž jemu ode mne poručeny jsou, kterak zjednal a zvláště v svém psaní dotekl o tom dluhu páně Tunklovu, kdež jste vy rukojmí, že včera jemu panu Tunklovi tu summu jeho posielá, abych o to žádné péče neměl. A protož račte tiem jisti býti, žeť vás v té věci dostatečně opatřím jako svého zvláště milého pána a přietele celého, žeť vám o to bohdá žádné zlo aneb protivné slovo řečeno nebude. Což se pak mého konce s králem JMtí pánem mým milostivým dotýče, co jste mi v té věci dobrého učiniti ráčili a v tom prospěti, znám a velmi znám, že po pánu Bohu žádný jiný člověk mně a mým synuom neprospěl viece než vy; neb jste vy toho počátek, hnuvše tiem najprve a jiné pány uvedše v to, že se v to vedle vás vložiti ráčili, a byvše toho počátek ráčili jste býti prostředek i konec. Ježto pak já toho i s syny svými od vás vysoce vděčen jsem, z mého psanie, kteréž
20 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina přijedete, než u mne nahoře zde, ne jakožto host, než jako celý a mocný hospodář, neb vás s pravú vierú a s utěšením do svého domu čekám, a také pokoj vám takový na Kladště, jakýž u mne chudého muože býti, počestný jest připraven; ježto ač při tom času hosti mieti budu pro svadbu syna mého Karla, však proto jimi žádná úzkost pro vás nebude v ničemž. Plné doufánie k vám mám, že tak učiniti ráčíte a nahoře u mne ssedete. Dajž se vám pán Buoh dobře a šťastně mieti a sem ke mně ve zdraví přijeti. Ex Glac, sabbato die sancti Valentini martyris, annorum do- Jindřich oc m. p. mini oc LXXXXVt. Mému zvláště milému pánu a přieteli, panu hofmistrovi král. Českého najvyššiemu oc. 35. Jindřich z Minsterberka Vilímovi z Pernšteina píše, že nerad slyšel, že pan Tunkl jeho jako rukojmě obesílá k ležení do Mýta, ale že syn Jiří ho zpravil, že dluh panu Tunklovi již jest zaplacen; děkuje mu za dobrodiní prokázaná jemu i jeho rodině; omlouvá syna svého, že dvakráte okolo Pardubic jeda, u něho se nestavěl. Na Kladsku 1495, 14. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125 č. 260. Muoj zvláště milý pané a přieteli! Napřed s pravú věrú rád slyším, že jste zdrávi a dobře se máte. Dajž vám to pán Buoh za dlouhé časy, věrněť vám toho přeji z srdce. A jakož jste mi list Majtských poslali, kdež oznamují, že pan Tunkl vás, pány a přátely mé a rukojmie k ležení obsielá, tomu sem porozuměl. I račtež věděti, že při odjezdu mém do Uher synu svému Jiřiemu pilně a přísně sem zvláště o tom dluhu, kdež vy jste za mne rukojmí, rozkázal a poručil, aby to opatřil a aby tomu dosti učinil a vás vyvadil, jakož pak toho cesta nejedna byla jemu ode mne k tomu ukázána. Jak jest to přišlo, že jest pan Tunkl k ležení obeslal, toho neviem. Než po tomto vašem psaní, kteréž jste mi o tu věc učiniti ráčili, přijel dnes ráno posel od téhož syna mého ke mně z Poděbrad, když zvěděl syn muoj z Hory, že jsem již doma. I píše mi po témž poslu, dávaje mi znáti o všech věcech, kteréž jemu ode mne poručeny jsou, kterak zjednal a zvláště v svém psaní dotekl o tom dluhu páně Tunklovu, kdež jste vy rukojmí, že včera jemu panu Tunklovi tu summu jeho posielá, abych o to žádné péče neměl. A protož račte tiem jisti býti, žeť vás v té věci dostatečně opatřím jako svého zvláště milého pána a přietele celého, žeť vám o to bohdá žádné zlo aneb protivné slovo řečeno nebude. Což se pak mého konce s králem JMtí pánem mým milostivým dotýče, co jste mi v té věci dobrého učiniti ráčili a v tom prospěti, znám a velmi znám, že po pánu Bohu žádný jiný člověk mně a mým synuom neprospěl viece než vy; neb jste vy toho počátek, hnuvše tiem najprve a jiné pány uvedše v to, že se v to vedle vás vložiti ráčili, a byvše toho počátek ráčili jste býti prostředek i konec. Ježto pak já toho i s syny svými od vás vysoce vděčen jsem, z mého psanie, kteréž
Strana 21
z roku 1495. 21 sem vám v minulý úterý domuov přijev hned učinil, srozumiete a bohdá ústně šíře uslyšíte, ježto to poznáte a žeť jsme toho od vás dobroděnie příeliš vděčni, a ještě opět a opět vám tiemto psaním což najvýše mohu děkuji a zasloužím bohdá, dokud sem živ. Že Jiří syn muoj, jakož píšete, dvakrát mimo Pardubice jezdě, u vás se ne- stavil a vás minul, mám jemu to velmi za zlé a psal sem jemu o to: než jist jsem tiem, žeť jest toho zoumyslna vám k nějakému protivenství neučinil, než naději se toho a zdá mi se, že jest jistě tak, že jest nětco velmi pilného před sebú měl, jeda mimo vás a boje se, aby snad neobmeškal se dlouho a nezabyl se u vás, skrze kte- růžto věc mohl by byl nětco obmeškati pilného, že jest proto minul. Však proto prosím, neračte se naň proto hněvati, máť vám to všecko napraviti po vašie vuoli; nebo muoj ten úmysl jest, i s syny mými vás sobě ve všem zachovati a vám, dokud jsme živi, věrně a přátelsky slúžiti podle našeho přemoženie pro ta dobroděnie, kteráž jsme od vás vskutku k sobě shledali. Ex Glac feria V. ante Sofiae annorum dom. oc Jindřich oc m. p. LXXXXVto. Mému zvláště milému pánu a přicteli panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hof- mistru královstvie Česk. oc. 36. Jan Filipec biskup Varadínský oznamuje Vilímovi z Pernšteina, jaké psaní učinil knížeti Jindřichovi z Minstrberka. (V Lehnici 1495, 18. května.) — Orig. arch. Roudn. B. 125. Já dnes bohda v Vratislavi býti miením; posla mi kněžna Lehnicská puojčila až na Kladsko. Kdež knězi Jindřichovi já píši, proše, aby list muoj vám poslal bez meškání. Při tom sem tento artikul postavil: „Knieže milý. Neumiemť VMti jistiti, než ztěžka toho bude moci chybiti, abych já se o některé pielné věci v Kladště se panem hofmistrem skuoro viděti nemosel, o čež já JMti nyní píši.“ To jsem učinil proto, ač byšte JMti vy co chtěli psáti, že budete moci toho dotknouti (ač se vám bude zdáti), že jsem já se s vámi tu na Kladště viděti žádal. Snad jsem zle ne- učinil. Nechcete-li vy pak JMti o tom zmínky žádné učiniti, to buď při vaší vuoli. Jáť již vašeho obeslání čekati budu. Datum této cedule vysvítá z dopisu o den pozdějšího. 37. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: o jednání s knížetem Jindřichem z Minstrberka v příčině koupě statku. Ve Vratislavi 1495, 19. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Včera maje z Lehnice vyjeti, napsalť jsem list, kterýž vím jistě, že bude dodán prve, nežli tento posel k tobě přijde. Když
z roku 1495. 21 sem vám v minulý úterý domuov přijev hned učinil, srozumiete a bohdá ústně šíře uslyšíte, ježto to poznáte a žeť jsme toho od vás dobroděnie příeliš vděčni, a ještě opět a opět vám tiemto psaním což najvýše mohu děkuji a zasloužím bohdá, dokud sem živ. Že Jiří syn muoj, jakož píšete, dvakrát mimo Pardubice jezdě, u vás se ne- stavil a vás minul, mám jemu to velmi za zlé a psal sem jemu o to: než jist jsem tiem, žeť jest toho zoumyslna vám k nějakému protivenství neučinil, než naději se toho a zdá mi se, že jest jistě tak, že jest nětco velmi pilného před sebú měl, jeda mimo vás a boje se, aby snad neobmeškal se dlouho a nezabyl se u vás, skrze kte- růžto věc mohl by byl nětco obmeškati pilného, že jest proto minul. Však proto prosím, neračte se naň proto hněvati, máť vám to všecko napraviti po vašie vuoli; nebo muoj ten úmysl jest, i s syny mými vás sobě ve všem zachovati a vám, dokud jsme živi, věrně a přátelsky slúžiti podle našeho přemoženie pro ta dobroděnie, kteráž jsme od vás vskutku k sobě shledali. Ex Glac feria V. ante Sofiae annorum dom. oc Jindřich oc m. p. LXXXXVto. Mému zvláště milému pánu a přicteli panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hof- mistru královstvie Česk. oc. 36. Jan Filipec biskup Varadínský oznamuje Vilímovi z Pernšteina, jaké psaní učinil knížeti Jindřichovi z Minstrberka. (V Lehnici 1495, 18. května.) — Orig. arch. Roudn. B. 125. Já dnes bohda v Vratislavi býti miením; posla mi kněžna Lehnicská puojčila až na Kladsko. Kdež knězi Jindřichovi já píši, proše, aby list muoj vám poslal bez meškání. Při tom sem tento artikul postavil: „Knieže milý. Neumiemť VMti jistiti, než ztěžka toho bude moci chybiti, abych já se o některé pielné věci v Kladště se panem hofmistrem skuoro viděti nemosel, o čež já JMti nyní píši.“ To jsem učinil proto, ač byšte JMti vy co chtěli psáti, že budete moci toho dotknouti (ač se vám bude zdáti), že jsem já se s vámi tu na Kladště viděti žádal. Snad jsem zle ne- učinil. Nechcete-li vy pak JMti o tom zmínky žádné učiniti, to buď při vaší vuoli. Jáť již vašeho obeslání čekati budu. Datum této cedule vysvítá z dopisu o den pozdějšího. 37. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: o jednání s knížetem Jindřichem z Minstrberka v příčině koupě statku. Ve Vratislavi 1495, 19. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Včera maje z Lehnice vyjeti, napsalť jsem list, kterýž vím jistě, že bude dodán prve, nežli tento posel k tobě přijde. Když
Strana 22
22 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina jsem včera přijel sem v samý večer, našel jsem list váš, kterýmž mi oznamujete, že před suchými dny nic jednati nebudete s knězem Jindřichem moci, aniž on jednati bude před tím časem chtíti oc. Při tom co píšete, opětovati toho potřebí není oc. Když jsem váš list četl, přišel ke mně mistr Johannesa malého,*) kterýž mi jest tajně pověděl, že kněz Jindřich zítra bohdá konečně tajně sem ke mně přijede a že jest to Apitiovi, že u něho v jeho domu ssísti [sic] chce, oznámil. Potom jest mi týž Appitius teež pověděl. Poněvadž pak kněz Jindřich zde býti má, já učiním piel- nost svou vedle psaní vašeho. Kdež pak píšete, věc tu sobě velmi obtěžujíce oc: k tomu já nic raditi neumiem, než to s tolika oznamuji, že bych raději viděl, abyšte méně měli na dědicství, než více na zástavách, jakož někdy prvé o to s vámi mluvil jsem. Což já pak na knězi Jindřichovi přezvěděti moci budu, to já vám svým psaním oznámiem; než vždy prosím, budete-li k tomu moci slušně přijíti, složte s hřbetu všecky zástavy, kteréž jsou duše věčné zatracení. A tohoto pro nějakou sumu ne- Bratr Jan biskup. pouštějte. Ex Wrat-islawia] f. III. oc 1495. *) Snad Jana ze Stvolova, sestřence Filipcova; Palackého Děj. V. a. 332. 38. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: o koupi panství Litického od knížete Jindřicha Minstrberského. Ve Vratislavi 1495, 22. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Kněz Jindřich vedle mého psaní byl dnes u mne, kterýž velikými pokorami z práce, kterouž jsem oň měl, a z pielnosti děkoval. A ač mi pravil, že jest vám psaniem svým také děkoval a i s syny osobně děkovati míní, všakž jest mne prosil, abych i já vám děkoval, co jste jemu a synuom jeho dobrého učinili oc. Potom [jsem] s ním zmínku učinil, co se Litic a Podštejnu dotýče; pověděl mi jest, tak jakž jste mi psali, že krále JMti na to, ač by koupiti ráčil, pobízel. A že JKMt za to jeho kněze Jindřicha žádal, aby vám toho odbyl mimo jiného. Po mnohých řečech na tom jsem s ním zuostal, že s žádným o tom v žádné jednánie nevstoupí, dokudž se o suchých dnech s vámi v Praze neuhlédá, (ačkoli se domnievá, že by někdo měl u něho o to býti před tím časem na Kladsku). A také mi jest pověděl, že víte, že jest vám tu věc skrze pána Hradeckého oznámil, že by toho raději vám přál nežli jinému. A že jste vy s ním také o to mluvili, abyšte vy dva přietele a on dva vydali, aby ti mezi vámi jednali; všakž jest řekl, že by mne při tom raději jednání měl nežli jiného. To mi jest také otevřeně pověděl, že toho z žádnej buojnosti neprodává, než z tej potřeby, aby tím mohl, své věci zpravě, pokojněji v svých starých dnech živ býti. A protož jsem tomu porozuměl, že by rád chtěl prodati, což bly mojhl najdráže. Poněvadž jste mi pak v jednom listu psali, že tohlo
22 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina jsem včera přijel sem v samý večer, našel jsem list váš, kterýmž mi oznamujete, že před suchými dny nic jednati nebudete s knězem Jindřichem moci, aniž on jednati bude před tím časem chtíti oc. Při tom co píšete, opětovati toho potřebí není oc. Když jsem váš list četl, přišel ke mně mistr Johannesa malého,*) kterýž mi jest tajně pověděl, že kněz Jindřich zítra bohdá konečně tajně sem ke mně přijede a že jest to Apitiovi, že u něho v jeho domu ssísti [sic] chce, oznámil. Potom jest mi týž Appitius teež pověděl. Poněvadž pak kněz Jindřich zde býti má, já učiním piel- nost svou vedle psaní vašeho. Kdež pak píšete, věc tu sobě velmi obtěžujíce oc: k tomu já nic raditi neumiem, než to s tolika oznamuji, že bych raději viděl, abyšte méně měli na dědicství, než více na zástavách, jakož někdy prvé o to s vámi mluvil jsem. Což já pak na knězi Jindřichovi přezvěděti moci budu, to já vám svým psaním oznámiem; než vždy prosím, budete-li k tomu moci slušně přijíti, složte s hřbetu všecky zástavy, kteréž jsou duše věčné zatracení. A tohoto pro nějakou sumu ne- Bratr Jan biskup. pouštějte. Ex Wrat-islawia] f. III. oc 1495. *) Snad Jana ze Stvolova, sestřence Filipcova; Palackého Děj. V. a. 332. 38. Biskup Jan Filipec Vilímovi z Pernšteina: o koupi panství Litického od knížete Jindřicha Minstrberského. Ve Vratislavi 1495, 22. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Kněz Jindřich vedle mého psaní byl dnes u mne, kterýž velikými pokorami z práce, kterouž jsem oň měl, a z pielnosti děkoval. A ač mi pravil, že jest vám psaniem svým také děkoval a i s syny osobně děkovati míní, všakž jest mne prosil, abych i já vám děkoval, co jste jemu a synuom jeho dobrého učinili oc. Potom [jsem] s ním zmínku učinil, co se Litic a Podštejnu dotýče; pověděl mi jest, tak jakž jste mi psali, že krále JMti na to, ač by koupiti ráčil, pobízel. A že JKMt za to jeho kněze Jindřicha žádal, aby vám toho odbyl mimo jiného. Po mnohých řečech na tom jsem s ním zuostal, že s žádným o tom v žádné jednánie nevstoupí, dokudž se o suchých dnech s vámi v Praze neuhlédá, (ačkoli se domnievá, že by někdo měl u něho o to býti před tím časem na Kladsku). A také mi jest pověděl, že víte, že jest vám tu věc skrze pána Hradeckého oznámil, že by toho raději vám přál nežli jinému. A že jste vy s ním také o to mluvili, abyšte vy dva přietele a on dva vydali, aby ti mezi vámi jednali; všakž jest řekl, že by mne při tom raději jednání měl nežli jiného. To mi jest také otevřeně pověděl, že toho z žádnej buojnosti neprodává, než z tej potřeby, aby tím mohl, své věci zpravě, pokojněji v svých starých dnech živ býti. A protož jsem tomu porozuměl, že by rád chtěl prodati, což bly mojhl najdráže. Poněvadž jste mi pak v jednom listu psali, že tohlo
Strana 23
z roku 1495 a 1496. 23 bez registr nikterak koupiti nemíníte, na tom jsem s ním [zuostal], že registra uká- zána budou, kteráž se již spisují, a to taková, že cožkoli napsáno bude, že to má býti skutečně pokázáno. Již vy s ním dále jednajte, a budu-li já k tomu co platen a vy mne obešlete, váš jsem, pro vás i pro kněze Jindřicha JMt bych tomu velmi rád byl, byšte se o to smluviti mohli, aby to od vás neodešlo pro přiečiny, kterýchž jsem v svém prvniem psaní dotekl. Dajžť se Buoh dobře jmíti se paní Jejie Mtí i s dítkami. O věci, což se pana Vratislava dotý če, odpovědi na každou hodinu čekám. Ex Wrat[islawia] f. VI. ante Vrbani oc 95. Bratr Jan biskup. (L. S.) Mému najmilejšiemu panu kmotru, panu Vilémovi Pernšteinskému, královstvie Českého hofmistru najvyššiemu oc. 39. Biskup Jan Filipec ujišťuje Vilíma z Pernšteina upřímným svým přátelstvím. Ve Vratislavi 1496. 6. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Včera jsem posla vašeho jiezdného vypravil; dnes jest mi pěší posel (ten pikharth z Hranic) list váš přinesl, kteréhož jest datum několiko dnuov první nežli těch, kteřiež jsou mi v středu minulou dodáni. Oznamu- jete mi, že se vám má psaní nelíbí, a chcete jmíti, abych od psaní přestal. Tak já již učiniem. Ale víte, že jsem vám i psal i sám pravil, že vám z tej přiečiny svuoj oumysl odevřeně píši, že sami čísti umíte, nebo mi se jest zdálo upřiemé přátelství, aby přietel přieteli oznámil, co se jemu do přietele nelíbí. Ale poněvadž váš jiný rozum jest, já k němu přistupuji, ale neumiem tomu rozuměti, by to co lépe mohlo býti. Píšete o XIIM zlatých oc: jáť jsem vám z Olomúce nepsal o XIIM zlatých, ale psal jsem vám, abyšte všecky mé i své řeči vážili, kteréž jsou mezi námi byly v Prostějově ten den při našem rozjezdu. A byšte je chtěli před oči vzieti, snad byšte přiečiny neměli se hněvati. A snad se i o včerajšie psaní mé hněvati budete, že jsem psal, že mi se list Johannesovi daný, aby mohl své dáti nebo poručiti, komu by se jemu zdálo oc, ne- líbí. Jistě mi toho račte věřiti, bychť já se zpadati měl, jáť v tom listu žádnej Johan- nesovi učiněnej milosti od KMti nemohu seznati, kdež se jemu moc odjímá, kdež i jiní štukové jsou jemu škodlivějšie nežli užitečnějšie v tom listu, o nichž lépe mlčeti jest nežli psáti. Píšete, aby ty věci byly konány. Včera sem vám odepsal, že bych raději jim konec spěšný viděl, nežli kto v světě; ale já nemám co poslu do Vlach dáti, než poslati mosím listy po Řiemských poutníciech. A tak se naději, že dodány budou; ale kdy bude odpověď, toho věděti nemohu.
z roku 1495 a 1496. 23 bez registr nikterak koupiti nemíníte, na tom jsem s ním [zuostal], že registra uká- zána budou, kteráž se již spisují, a to taková, že cožkoli napsáno bude, že to má býti skutečně pokázáno. Již vy s ním dále jednajte, a budu-li já k tomu co platen a vy mne obešlete, váš jsem, pro vás i pro kněze Jindřicha JMt bych tomu velmi rád byl, byšte se o to smluviti mohli, aby to od vás neodešlo pro přiečiny, kterýchž jsem v svém prvniem psaní dotekl. Dajžť se Buoh dobře jmíti se paní Jejie Mtí i s dítkami. O věci, což se pana Vratislava dotý če, odpovědi na každou hodinu čekám. Ex Wrat[islawia] f. VI. ante Vrbani oc 95. Bratr Jan biskup. (L. S.) Mému najmilejšiemu panu kmotru, panu Vilémovi Pernšteinskému, královstvie Českého hofmistru najvyššiemu oc. 39. Biskup Jan Filipec ujišťuje Vilíma z Pernšteina upřímným svým přátelstvím. Ve Vratislavi 1496. 6. května. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Muoj najmilejšie pane kmotře! Včera jsem posla vašeho jiezdného vypravil; dnes jest mi pěší posel (ten pikharth z Hranic) list váš přinesl, kteréhož jest datum několiko dnuov první nežli těch, kteřiež jsou mi v středu minulou dodáni. Oznamu- jete mi, že se vám má psaní nelíbí, a chcete jmíti, abych od psaní přestal. Tak já již učiniem. Ale víte, že jsem vám i psal i sám pravil, že vám z tej přiečiny svuoj oumysl odevřeně píši, že sami čísti umíte, nebo mi se jest zdálo upřiemé přátelství, aby přietel přieteli oznámil, co se jemu do přietele nelíbí. Ale poněvadž váš jiný rozum jest, já k němu přistupuji, ale neumiem tomu rozuměti, by to co lépe mohlo býti. Píšete o XIIM zlatých oc: jáť jsem vám z Olomúce nepsal o XIIM zlatých, ale psal jsem vám, abyšte všecky mé i své řeči vážili, kteréž jsou mezi námi byly v Prostějově ten den při našem rozjezdu. A byšte je chtěli před oči vzieti, snad byšte přiečiny neměli se hněvati. A snad se i o včerajšie psaní mé hněvati budete, že jsem psal, že mi se list Johannesovi daný, aby mohl své dáti nebo poručiti, komu by se jemu zdálo oc, ne- líbí. Jistě mi toho račte věřiti, bychť já se zpadati měl, jáť v tom listu žádnej Johan- nesovi učiněnej milosti od KMti nemohu seznati, kdež se jemu moc odjímá, kdež i jiní štukové jsou jemu škodlivějšie nežli užitečnějšie v tom listu, o nichž lépe mlčeti jest nežli psáti. Píšete, aby ty věci byly konány. Včera sem vám odepsal, že bych raději jim konec spěšný viděl, nežli kto v světě; ale já nemám co poslu do Vlach dáti, než poslati mosím listy po Řiemských poutníciech. A tak se naději, že dodány budou; ale kdy bude odpověď, toho věděti nemohu.
Strana 24
24 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Zavíráte list svuoj tím, že se nadějete, že jsem přietejlem vašiem a budu oc: muoj najmilejšie pane kmotře! počátek našeho přátelství odkad vznikl, víte, že z mej proti vám upřiemnosti, když jsem viděl, jak vám ti, komuž jste své věci jednati poručili, jednali a s jakou vás odpovědí vypravili z Edemburgka oc. Od tej chvíle, beru Boha, své svědomí i vás samého za svědky, sešlo-li jest kdy vám mnou co, co byšte sami vyřieci mohli, že ku pravému přátelstvie nesloužie. A nic bych od přietele více a od vás zvláště nežádal. Než píši-li kdy co, což mi se nelíbí, zdá mi se větčí upřiemost, nežli bych na srdci berana nosil, zvláště poněvadž sami čísti umíte. A i toho zanechám, poněvadž znám, že vás tím velmi urážiem a že se z pravdy přieliš hně- váte. Buohť srdce mé zná, žeť jest k vám upřiemé i k vašiem dietkám. I zdá mi se, že i vy také povinovati jste touž měrou ne s toliko mně odplacovati, ale i přáteluom mým, a zvláště sestřenci mému Johannesovi, kteréhož jsem já sobě za syna zvolil*). Na jiné psaní odpověď včera máte. Kromě toho sem zapomenul, kdež věděti žádáte, má-li komu dobrá vuole státi čili komu k věrnej ruce má svědčiti. Jáť těm listuom na penieze nerozumiem, než vás se všie pielností prosím, tak to opatřte, ať jest takový list, aby nebyl zmatečný. Aby ti peniezi Johannesovi položeni byli v Olo- múci na rathouze k rukám jeho na ten čas, jakož jsem vám o tom psal včera, pro ty příčiny, kterýmž z psaní mého porozuměli jste. Dajž se vám pán Buoh dobře a šťastně jmíti i s dietkami; věrněť bych vám toho přál, toť Buoh ví, ač vy tomu věřiti muožte. Ex Wratfislavia] feria VI. ante Bratr Jan biskup. festum sancti Stanislai anno oc 96. (L. S.) Mému najmilejšiemu panu kmotru, panu hofmistrovi JMti oc. *) Syn sestry Jana Filipce, paní Doroty manželky panoše Václava ze Stvolova; předek rodu pánův z Kunovic. Toho Johannesa (Jana) nazývá Jan Filipec sestřencem. Nesmí však stotožňovati se s Johannesem, synem Vilíma z Pernšteina, v listech dd. 2. května a 22. září 1493 jmenovaným. 40. Petr z Rosenberka stěžuje sobě králi Vladislavovi, že nelze mu jako hejtmanu zem- skému pro neposlušenství pánův zjednati řádu v zemi, vyjímaje jediného p. Viléma z Pern- šteina, jemuž nemá z čeho viny dáti. Dat. v Praze 1497, 13. říj. AČ. X. 77. 41. Král Vladislav nejvyšším úředníkům moravským, aby město Hranice Vilímovi z Pernšteina králem Matiášem k dědictví dané se vsemi k němu příslušejícími do desk vloženo bylo. Na Budíně 1498, 10. srpna. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1. 35. Vladislav z boží milosti Uherský, Český oc král a markrabě Moravský oc. Urození, věrní naši milí! Vězte, že jest na nás vznesl urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, oznamuje nám, kterak jest sobě od krále Mathiáše předka našeho, k dědictví zjednal město Hranice s jeho příslušenstvím, k dědictví
24 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Zavíráte list svuoj tím, že se nadějete, že jsem přietejlem vašiem a budu oc: muoj najmilejšie pane kmotře! počátek našeho přátelství odkad vznikl, víte, že z mej proti vám upřiemnosti, když jsem viděl, jak vám ti, komuž jste své věci jednati poručili, jednali a s jakou vás odpovědí vypravili z Edemburgka oc. Od tej chvíle, beru Boha, své svědomí i vás samého za svědky, sešlo-li jest kdy vám mnou co, co byšte sami vyřieci mohli, že ku pravému přátelstvie nesloužie. A nic bych od přietele více a od vás zvláště nežádal. Než píši-li kdy co, což mi se nelíbí, zdá mi se větčí upřiemost, nežli bych na srdci berana nosil, zvláště poněvadž sami čísti umíte. A i toho zanechám, poněvadž znám, že vás tím velmi urážiem a že se z pravdy přieliš hně- váte. Buohť srdce mé zná, žeť jest k vám upřiemé i k vašiem dietkám. I zdá mi se, že i vy také povinovati jste touž měrou ne s toliko mně odplacovati, ale i přáteluom mým, a zvláště sestřenci mému Johannesovi, kteréhož jsem já sobě za syna zvolil*). Na jiné psaní odpověď včera máte. Kromě toho sem zapomenul, kdež věděti žádáte, má-li komu dobrá vuole státi čili komu k věrnej ruce má svědčiti. Jáť těm listuom na penieze nerozumiem, než vás se všie pielností prosím, tak to opatřte, ať jest takový list, aby nebyl zmatečný. Aby ti peniezi Johannesovi položeni byli v Olo- múci na rathouze k rukám jeho na ten čas, jakož jsem vám o tom psal včera, pro ty příčiny, kterýmž z psaní mého porozuměli jste. Dajž se vám pán Buoh dobře a šťastně jmíti i s dietkami; věrněť bych vám toho přál, toť Buoh ví, ač vy tomu věřiti muožte. Ex Wratfislavia] feria VI. ante Bratr Jan biskup. festum sancti Stanislai anno oc 96. (L. S.) Mému najmilejšiemu panu kmotru, panu hofmistrovi JMti oc. *) Syn sestry Jana Filipce, paní Doroty manželky panoše Václava ze Stvolova; předek rodu pánův z Kunovic. Toho Johannesa (Jana) nazývá Jan Filipec sestřencem. Nesmí však stotožňovati se s Johannesem, synem Vilíma z Pernšteina, v listech dd. 2. května a 22. září 1493 jmenovaným. 40. Petr z Rosenberka stěžuje sobě králi Vladislavovi, že nelze mu jako hejtmanu zem- skému pro neposlušenství pánův zjednati řádu v zemi, vyjímaje jediného p. Viléma z Pern- šteina, jemuž nemá z čeho viny dáti. Dat. v Praze 1497, 13. říj. AČ. X. 77. 41. Král Vladislav nejvyšším úředníkům moravským, aby město Hranice Vilímovi z Pernšteina králem Matiášem k dědictví dané se vsemi k němu příslušejícími do desk vloženo bylo. Na Budíně 1498, 10. srpna. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1. 35. Vladislav z boží milosti Uherský, Český oc král a markrabě Moravský oc. Urození, věrní naši milí! Vězte, že jest na nás vznesl urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, oznamuje nám, kterak jest sobě od krále Mathiáše předka našeho, k dědictví zjednal město Hranice s jeho příslušenstvím, k dědictví
Strana 25
z let 1496—1498. 25 příslušející k klášteru Hradištskému, vo kterúžto věc že jest byl také učinil jistú a dokonalú smlúvu s opatem a konventem téhož kláštera, tak že jim za to jměl jistú summu dáti, kterúžto polože v moc jejich, měli jemu to město i se vším jeho pří- slušenstvím ve dsky zemské vložiti a vepsati. I zpravil jest nás týž Vilém, že jest von již témuž opatu a konventu tu summu podle smlúvy dal a položil, jakožto těm, kteříž jsú již v držení toho kláštera zase přišli, proše nás, abychme vám psáti a po- ručiti ráčili, když jemu to město od opata a konventu kláštera nadepsaného ve dsky kladeno býti jmíti bude, aby jemu i ty vsi, kteréž k němu drží, zejména tak vepsány a vloženy byly, jakož v této ceduli položeny jsú. I poněvadž věci slušné a spravedlivé žádá, chtě se budúcích zmatkuov uvarovati, porúčíme vám, když k tomu přijde, abyšte jemu to město a vsi tak zejména ve dsky vložiti a vepsati kázali, jakož v té ceduli položeny jsú. Dán na Budíně v pátek den svatého Vavřince, let království našich Uherského osmého a Českého XXVII. Ad relationem magnifici domini Joannis de Sselnbergk, supremi cancellarii regni Boemie. Urozeným Janovi z Lomnice na Mezříčí hajtmanu, Ladislavovi z Bozkovic na Tře- bové najvyššímu komorníku, Janovi Pňovskému z Sovince a Lipoltovi z Krajku, najvyšším sudím markrabství Moravskému [sic], věrným našim milým. 42. Král Vladislav nejvyšším úředníkům moravským, aby Vilémovi z Pernšteina městečko Staříč a několik poddaných ve vsi Chřepicích do desk vloženo bylo. Na Budíně 1498, 8. září. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1. 34. Vladislav z boží milosti Uherský, Český král a markrabě Moravský oc. Uro- zení, věrní naši milí! Jakož má a drží městečko. Staříč se vsmi a jiným jeho pří- slušenstvím urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého oc, od urozeného Zdenka z Waldšteina; i porúčieme vám, když vás kolivěk požádá týž Zdeněk a vám oznámí, že chce to městečko s jeho příslušenstvím podle listu správ- ního témuž Vilémovi a erbóm jeho ve dsky vložiti, abyšte to podle žádosti jeho ve dsky zemské vložiti a vepsati rozkázali. Též také když vás požádá urozený Jiřík z Tvorkova, abyšte témuž Vilémovi a erbóm jeho několik člověkuov, kteréž od něho má a drží ve vsi Chřepicích, ve dsky zemské vložiti a vepsati kázali, vuoli v tom naši jistú znajíce, všakž řád práva zachovajíce. Dán na Budíně v sobotu den narození panny Marie anno regnorum Hungarie octauo, Bohemie vero XXVIII°. Ad relationem magnifici domini Joannis de Sselnbergk supremi cancellarii regni Boemie. Urozeným Janovi z Lomnice na Mezříčí hajtmanu, Ladislavovi z Bozkovic na Třebové najvyššímu komorníku, Janovi Pňovskému z Sovince a Lipoltovi z Krajku, najvyšším sudím markrabství Moravského, věrným našim milým. Archiv Český XVI.
z let 1496—1498. 25 příslušející k klášteru Hradištskému, vo kterúžto věc že jest byl také učinil jistú a dokonalú smlúvu s opatem a konventem téhož kláštera, tak že jim za to jměl jistú summu dáti, kterúžto polože v moc jejich, měli jemu to město i se vším jeho pří- slušenstvím ve dsky zemské vložiti a vepsati. I zpravil jest nás týž Vilém, že jest von již témuž opatu a konventu tu summu podle smlúvy dal a položil, jakožto těm, kteříž jsú již v držení toho kláštera zase přišli, proše nás, abychme vám psáti a po- ručiti ráčili, když jemu to město od opata a konventu kláštera nadepsaného ve dsky kladeno býti jmíti bude, aby jemu i ty vsi, kteréž k němu drží, zejména tak vepsány a vloženy byly, jakož v této ceduli položeny jsú. I poněvadž věci slušné a spravedlivé žádá, chtě se budúcích zmatkuov uvarovati, porúčíme vám, když k tomu přijde, abyšte jemu to město a vsi tak zejména ve dsky vložiti a vepsati kázali, jakož v té ceduli položeny jsú. Dán na Budíně v pátek den svatého Vavřince, let království našich Uherského osmého a Českého XXVII. Ad relationem magnifici domini Joannis de Sselnbergk, supremi cancellarii regni Boemie. Urozeným Janovi z Lomnice na Mezříčí hajtmanu, Ladislavovi z Bozkovic na Tře- bové najvyššímu komorníku, Janovi Pňovskému z Sovince a Lipoltovi z Krajku, najvyšším sudím markrabství Moravskému [sic], věrným našim milým. 42. Král Vladislav nejvyšším úředníkům moravským, aby Vilémovi z Pernšteina městečko Staříč a několik poddaných ve vsi Chřepicích do desk vloženo bylo. Na Budíně 1498, 8. září. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1. 34. Vladislav z boží milosti Uherský, Český král a markrabě Moravský oc. Uro- zení, věrní naši milí! Jakož má a drží městečko. Staříč se vsmi a jiným jeho pří- slušenstvím urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého oc, od urozeného Zdenka z Waldšteina; i porúčieme vám, když vás kolivěk požádá týž Zdeněk a vám oznámí, že chce to městečko s jeho příslušenstvím podle listu správ- ního témuž Vilémovi a erbóm jeho ve dsky vložiti, abyšte to podle žádosti jeho ve dsky zemské vložiti a vepsati rozkázali. Též také když vás požádá urozený Jiřík z Tvorkova, abyšte témuž Vilémovi a erbóm jeho několik člověkuov, kteréž od něho má a drží ve vsi Chřepicích, ve dsky zemské vložiti a vepsati kázali, vuoli v tom naši jistú znajíce, všakž řád práva zachovajíce. Dán na Budíně v sobotu den narození panny Marie anno regnorum Hungarie octauo, Bohemie vero XXVIII°. Ad relationem magnifici domini Joannis de Sselnbergk supremi cancellarii regni Boemie. Urozeným Janovi z Lomnice na Mezříčí hajtmanu, Ladislavovi z Bozkovic na Třebové najvyššímu komorníku, Janovi Pňovskému z Sovince a Lipoltovi z Krajku, najvyšším sudím markrabství Moravského, věrným našim milým. Archiv Český XVI.
Strana 26
26 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 43. Král Vladislav píše úředníkům mince v Kutné Hoře, aby Vilímovi z Pernšteina stálý plat každého týhodne pravidelně vydáván byl. Na Budíně (1498, 26. října). — Opis zemsk. arch. Mor. sub genealogie. Vladislav z božie milosti Uherský, Český oc král a markrabě Moravský oc. Slovutní věrní naši milí! Vězte, že píšeme mincmajstru našemu, což se urozeného Viléma z Pernšteina oc dotýče, porúčejíc, aby se jemu stojície jeho, jakž moci bude, vydávalo, než jiní aby strpení jměli do božího nadělení. Pak jestliže téhož minc- majstra doma není, porúčíme vám, abyšte se k tomu, pokudž vám najdále možné bude, přičinili a to stogiczie každý týden tak jako prvé vydávali. Než to předkem vopatřte, ať se peniezi na hrad Pražský na to dílo bez zadržování vydávají, tak aby se nikterakž nepřetrhalo ani zastavovalo. I také vám dále porúčíme, abyšte při těch horách do příjezdu mincmajstrova pilnost činili a je spravovali, jakž najlépe uměti a rozoměti budete; jakož pak nepochybujem, že to i bez našeho napomenutí sami od sebe učiníte. Datum Bude fer. VI. ante Symonis et Jude, anno regnorum nostro- rum Hungarie nono, Boemie uero vigesimo octauo. Ex commissione propria majestatis regie. Slovutným Zachařovi z Božetína, Martinovi z Nedvojovic a Rehořovi z Dorotic [sic], úředníkóm v minci na Horách Kutnách, věrným našim milým. Poznámka registratury: „O snětí stojecí všech pánuom a jiným dobrým lidim“ [sic]. — Orig. na pap. s přitlačenou pečetí v c. k. horním hejtmanství v Kutné Hoře. 44. List posielací od pana Slavaty [Vilímovi z Pernšteina o položení peněz]. Na Novém Hradě 1498, 28. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 188. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a pane, příteli muoj milý! VMti kvitancí posielám na sumu, kterúž při tomto čase položiti mi máte, a kteréžto do- statečněji, listu při sobě nemaje ani pečeti, udělati nemohu; i jestliže by se vám co z ní nelíbilo, račte panu Zdenkovi povědíti, sumu proto předse položiti rozkážíce, a já VMti listem tímto slibuji, že jinú podle vuole vašie, jakž by brzo ta mi vrácena byla, udělati chci. Datum Arce Nova dominico ipso die apostolorum Simonis et Jude anno oc 98. 45. (CCLXXXXIII) List posielací od pana Zdenka Kostky, aby vydány byly peníze panu Heřmanovi Rychnovskému. A ten list jest na Pernšteině. Na Novém Hradě v Chrudimsku 1498, 29. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane a příteli muoj milý! Z někte- rého zaneprázdnění dnes do Litomyšle sám jeti nemohu. Posielám k vám Malovce
26 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 43. Král Vladislav píše úředníkům mince v Kutné Hoře, aby Vilímovi z Pernšteina stálý plat každého týhodne pravidelně vydáván byl. Na Budíně (1498, 26. října). — Opis zemsk. arch. Mor. sub genealogie. Vladislav z božie milosti Uherský, Český oc král a markrabě Moravský oc. Slovutní věrní naši milí! Vězte, že píšeme mincmajstru našemu, což se urozeného Viléma z Pernšteina oc dotýče, porúčejíc, aby se jemu stojície jeho, jakž moci bude, vydávalo, než jiní aby strpení jměli do božího nadělení. Pak jestliže téhož minc- majstra doma není, porúčíme vám, abyšte se k tomu, pokudž vám najdále možné bude, přičinili a to stogiczie každý týden tak jako prvé vydávali. Než to předkem vopatřte, ať se peniezi na hrad Pražský na to dílo bez zadržování vydávají, tak aby se nikterakž nepřetrhalo ani zastavovalo. I také vám dále porúčíme, abyšte při těch horách do příjezdu mincmajstrova pilnost činili a je spravovali, jakž najlépe uměti a rozoměti budete; jakož pak nepochybujem, že to i bez našeho napomenutí sami od sebe učiníte. Datum Bude fer. VI. ante Symonis et Jude, anno regnorum nostro- rum Hungarie nono, Boemie uero vigesimo octauo. Ex commissione propria majestatis regie. Slovutným Zachařovi z Božetína, Martinovi z Nedvojovic a Rehořovi z Dorotic [sic], úředníkóm v minci na Horách Kutnách, věrným našim milým. Poznámka registratury: „O snětí stojecí všech pánuom a jiným dobrým lidim“ [sic]. — Orig. na pap. s přitlačenou pečetí v c. k. horním hejtmanství v Kutné Hoře. 44. List posielací od pana Slavaty [Vilímovi z Pernšteina o položení peněz]. Na Novém Hradě 1498, 28. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 188. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a pane, příteli muoj milý! VMti kvitancí posielám na sumu, kterúž při tomto čase položiti mi máte, a kteréžto do- statečněji, listu při sobě nemaje ani pečeti, udělati nemohu; i jestliže by se vám co z ní nelíbilo, račte panu Zdenkovi povědíti, sumu proto předse položiti rozkážíce, a já VMti listem tímto slibuji, že jinú podle vuole vašie, jakž by brzo ta mi vrácena byla, udělati chci. Datum Arce Nova dominico ipso die apostolorum Simonis et Jude anno oc 98. 45. (CCLXXXXIII) List posielací od pana Zdenka Kostky, aby vydány byly peníze panu Heřmanovi Rychnovskému. A ten list jest na Pernšteině. Na Novém Hradě v Chrudimsku 1498, 29. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane a příteli muoj milý! Z někte- rého zaneprázdnění dnes do Litomyšle sám jeti nemohu. Posielám k vám Malovce
Strana 27
z roku 1498. 27 a písaře služebníky, jimžto poručil jsem, aby od VMti peníze páně Michalovy i páně Rychnovského přijali, kdež od pana Michala kvitancí na tu sumu, kterúž jemu klásti máte, učiněnú po nich posielám. A list páně Rychnovského také vám vracuji. A proto starosti o to nemějte, žeť já se ku panu Rychnovskému jinak než podle svěření nezachovám, aniž sumy tej jemu vydám, leč podle smlúvy dosti tomu učiní. Nova Arce f. II. post Simonis et Jude anno oc XCVIII°. 46. Král Vladislav předkládá Petrovi z Rosenberka příčiny neplacení svého dluhu i prosí ho, aby s Vilémem z Pernšteina a kanclířem staral se při páních i rytířstvu o odevzdání mu svolené pomoci. Dat. na Budíně 1498, 2. pros. AČ. X. 88 oc. 47. Král Vladislav píše Janovi z Šelnberka, aby v příčině vymazání z desk zemských spisu Moravanům obtížného mluvil o to se znamenitějšími pány a rytířstvem podle pána Pern- šteinského. Na Budíně 1498, 7. pros. AČ. V. 491. 48. (CCLXXXXIIII) List [Vilíma z Pernšteina] Brňanóm, co se dotýče poddaného Čadíka z Tišňova. (1498.) — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 189. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a súsedé a přátelé moji milí! Pře nějaká, kteráž jest mezi panem Jiříkem Pňovským a člověkem mým z Tišňova Ča- díkem, před některým časem jest přede mnú oznámena, dobře široce přede mne ji předkládajíce; kterýmiž pak koli slovy, při mně jest jiného nebylo, než každá spra- vedlnost vaším naučením aneb ortelem sama v sobě zuostane v své spravedlnosti. A na to ještě nerci abych lidem svým ortele u vás bráti bránil, kteří jsú prvé brali od staradávna, ale jiné, kteří tam nikdy nebrali, ty jsem tam obracoval. Pak dnes tento list od Tišňovských jest mně přinesen, vy jej sobě přečtúce rozvažte; neb slyším, že jest to člověk váš z Brna, který to mluvil. Jestli vám co k tomu člověku potřebí mluviti, mně vás toho potřebí není učiti; než já sem proto člověku svému rozkázal, aby ortel slyšel. 49. (CCLXXXXV) List [Vilíma z Pernšteina] panu Jiříkovi Pňovskému [v příčině zlehčení jeho úřadu]. (1498.) — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 189. Službu svú vzkazuji, urozený pane švagře milý! Psaní tvé, kteréž jsi mi učinil, to já napřed na krále pána svého milostivého vznésti chci, ač by mi toho potřeba nebyla; a vedle úřadu svého tak se bohdá jmíti chci s pomocí pána svého, že bohdá tebú ani lepšími, než-li jsi ty, ten úřad zlehčen nebude, kterýž jest od 4*
z roku 1498. 27 a písaře služebníky, jimžto poručil jsem, aby od VMti peníze páně Michalovy i páně Rychnovského přijali, kdež od pana Michala kvitancí na tu sumu, kterúž jemu klásti máte, učiněnú po nich posielám. A list páně Rychnovského také vám vracuji. A proto starosti o to nemějte, žeť já se ku panu Rychnovskému jinak než podle svěření nezachovám, aniž sumy tej jemu vydám, leč podle smlúvy dosti tomu učiní. Nova Arce f. II. post Simonis et Jude anno oc XCVIII°. 46. Král Vladislav předkládá Petrovi z Rosenberka příčiny neplacení svého dluhu i prosí ho, aby s Vilémem z Pernšteina a kanclířem staral se při páních i rytířstvu o odevzdání mu svolené pomoci. Dat. na Budíně 1498, 2. pros. AČ. X. 88 oc. 47. Král Vladislav píše Janovi z Šelnberka, aby v příčině vymazání z desk zemských spisu Moravanům obtížného mluvil o to se znamenitějšími pány a rytířstvem podle pána Pern- šteinského. Na Budíně 1498, 7. pros. AČ. V. 491. 48. (CCLXXXXIIII) List [Vilíma z Pernšteina] Brňanóm, co se dotýče poddaného Čadíka z Tišňova. (1498.) — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 189. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a súsedé a přátelé moji milí! Pře nějaká, kteráž jest mezi panem Jiříkem Pňovským a člověkem mým z Tišňova Ča- díkem, před některým časem jest přede mnú oznámena, dobře široce přede mne ji předkládajíce; kterýmiž pak koli slovy, při mně jest jiného nebylo, než každá spra- vedlnost vaším naučením aneb ortelem sama v sobě zuostane v své spravedlnosti. A na to ještě nerci abych lidem svým ortele u vás bráti bránil, kteří jsú prvé brali od staradávna, ale jiné, kteří tam nikdy nebrali, ty jsem tam obracoval. Pak dnes tento list od Tišňovských jest mně přinesen, vy jej sobě přečtúce rozvažte; neb slyším, že jest to člověk váš z Brna, který to mluvil. Jestli vám co k tomu člověku potřebí mluviti, mně vás toho potřebí není učiti; než já sem proto člověku svému rozkázal, aby ortel slyšel. 49. (CCLXXXXV) List [Vilíma z Pernšteina] panu Jiříkovi Pňovskému [v příčině zlehčení jeho úřadu]. (1498.) — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 189. Službu svú vzkazuji, urozený pane švagře milý! Psaní tvé, kteréž jsi mi učinil, to já napřed na krále pána svého milostivého vznésti chci, ač by mi toho potřeba nebyla; a vedle úřadu svého tak se bohdá jmíti chci s pomocí pána svého, že bohdá tebú ani lepšími, než-li jsi ty, ten úřad zlehčen nebude, kterýž jest od 4*
Strana 28
28 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina císařuov a králuov zpuosoben koruně České. A kdožť kolivěk k tomu radí, aby ty lehkosti toho úřadu i mé hleděl, dobře-liť jest radil, potom zvíš, když ten čas přijde. 50. List sněmu Vratislavského v příčině hledání zápisův na svobody stavův slezských na Karlšteině, nadepsán jest správcům království Česk., mezi nimiž na druhém místě Vilímovi z Pernšteina, nejvyš. hofmistru. Ve Vratislavi 1499, 30. ledna. AČ. V. 492. 51. Vilém z Pernšteina ukládá radě Chebské den k postavení svědků na soud komorní v rozepři Chebského měštěnína Kašpara Kurcla proti Delfinovi Haugvicovi. Na hradě Pražském 1501, 15. března. — Orig. v archivu města Cheba. Službu svú vzkazuji vzácnee opatrnosti páni přátelee milí! Abyšte věděli, že jest mne váš spoluměštěnín Kašpar Kurczel zpravil, že některých osob u vás obýva- jíciech, kteréž vám menovati bude, ku potřebě a spravedlnosti svee k soudu komor- nímu proti Delfinovi Haugwiczovi, jakož od něho zpraveni budete, k svědomí potřebuje, mne proše, abych vás pro takovú jeho potřebu obeslal. K jehožto žádosti a pro již menovanú příčinu pokládám vám, přátelee milí, toho rok den Svátosti najprv příští [23. dubna], abyšte na ten den předmenovaný před pány a vladykami krále JMti raddami v soudu komorním na hradě Pražském takovee osoby, jichž mena on Kašpar vám oznámí, postavili, a ti, čehož svědomi sú, aby ku potřebě téhož Kašpara Kurczle nebo tehdáž ústně seznali, anebo vy zachovajíce v tom řád a právo podle svolenie zemského takoveeho jich seznánie abyšte mu pod města vašeho pečetí list zavřený k témuž času Svátosti vydali. Dán na hradě Pražském leta MV° prvnieho, Vilém z Pernšteina na Helfenšteině v pondělí den svatého Longina. najvyšší hofmistr královstvie Českého. Vzácnee opatrnosti pánóm purgmistru a raddě města Chba, přátelóm mým milým. Pohnaný Haugvic stál k soudu, původ Kurzel nestál; AČ. XII. 465 č. 1073. 52. Vilém z Pernšteina oznamuje kraji Kouřimskému, kterak na posledním sněmě zřízeno jest o svědčení při komorním soudu. Dat. na hradě Pražském 1501, 19. břez. AČ. VI. 230. 53. Vilém z Pernšteina oznamuje Karlovi z Doubravy, že mu pokládá rok před soud komorní se synem jeho Janem z Doubravy v příčině peněz mu náležitých. Na hradě Pražském 1501, 4. září. — Orig. pap. arch. Třeb. fam. Daubrawa. Slovutný přieteli milý! Věz, že jest na mne syn tvůj Jan z Dúbravy vznesl, oznamuje, že přede mnú a soudem komorním viniti tebe chce ze dvú set a z puol-
28 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina císařuov a králuov zpuosoben koruně České. A kdožť kolivěk k tomu radí, aby ty lehkosti toho úřadu i mé hleděl, dobře-liť jest radil, potom zvíš, když ten čas přijde. 50. List sněmu Vratislavského v příčině hledání zápisův na svobody stavův slezských na Karlšteině, nadepsán jest správcům království Česk., mezi nimiž na druhém místě Vilímovi z Pernšteina, nejvyš. hofmistru. Ve Vratislavi 1499, 30. ledna. AČ. V. 492. 51. Vilém z Pernšteina ukládá radě Chebské den k postavení svědků na soud komorní v rozepři Chebského měštěnína Kašpara Kurcla proti Delfinovi Haugvicovi. Na hradě Pražském 1501, 15. března. — Orig. v archivu města Cheba. Službu svú vzkazuji vzácnee opatrnosti páni přátelee milí! Abyšte věděli, že jest mne váš spoluměštěnín Kašpar Kurczel zpravil, že některých osob u vás obýva- jíciech, kteréž vám menovati bude, ku potřebě a spravedlnosti svee k soudu komor- nímu proti Delfinovi Haugwiczovi, jakož od něho zpraveni budete, k svědomí potřebuje, mne proše, abych vás pro takovú jeho potřebu obeslal. K jehožto žádosti a pro již menovanú příčinu pokládám vám, přátelee milí, toho rok den Svátosti najprv příští [23. dubna], abyšte na ten den předmenovaný před pány a vladykami krále JMti raddami v soudu komorním na hradě Pražském takovee osoby, jichž mena on Kašpar vám oznámí, postavili, a ti, čehož svědomi sú, aby ku potřebě téhož Kašpara Kurczle nebo tehdáž ústně seznali, anebo vy zachovajíce v tom řád a právo podle svolenie zemského takoveeho jich seznánie abyšte mu pod města vašeho pečetí list zavřený k témuž času Svátosti vydali. Dán na hradě Pražském leta MV° prvnieho, Vilém z Pernšteina na Helfenšteině v pondělí den svatého Longina. najvyšší hofmistr královstvie Českého. Vzácnee opatrnosti pánóm purgmistru a raddě města Chba, přátelóm mým milým. Pohnaný Haugvic stál k soudu, původ Kurzel nestál; AČ. XII. 465 č. 1073. 52. Vilém z Pernšteina oznamuje kraji Kouřimskému, kterak na posledním sněmě zřízeno jest o svědčení při komorním soudu. Dat. na hradě Pražském 1501, 19. břez. AČ. VI. 230. 53. Vilém z Pernšteina oznamuje Karlovi z Doubravy, že mu pokládá rok před soud komorní se synem jeho Janem z Doubravy v příčině peněz mu náležitých. Na hradě Pražském 1501, 4. září. — Orig. pap. arch. Třeb. fam. Daubrawa. Slovutný přieteli milý! Věz, že jest na mne syn tvůj Jan z Dúbravy vznesl, oznamuje, že přede mnú a soudem komorním viniti tebe chce ze dvú set a z puol-
Strana 29
= let 1498—1502. 29 osmamecítma kop grošů českých, kteréž si, práva k nim nemaje, k sobě přijal od pana Felixa z Fictum a z Nového Šumburka za ves Libouš, kterúžto mu prodal (diel jeho Januov, kterýž jemu po někdy Václavovi Baštinovi dědu jeho spravedlivě přísluší); a těch že mu vydati nechceš. I prosil jest mne týž syn tvůj, abych tě s ním pro takovú věc před se sročil. Protož pokládámť toho rok den svatého Martina [11. listopadu] nejprv příštieho, aby na ten den přede mnú a raddami krále JMti v soudu komorním na hradě Pražském stál, a tu nadepsanému synu svému aby práv byl. Dán na hradě Pražském leta MV° prvnieho, v sobotu po svatém Jiljí. Vilém z Pernšteina na Helffenšteině oc, najvyšší hoffmistr královstvie Českého. Slovutnému panoši Karlovi z Dúbravy, v Praze obývajíciemu, přieteli milému. 54. (m. XII.) List poselací od pana Petra z Rozumberka panu Vilémovi z Pernšteina [o vrácení dlužných listů za položené peníze]. Na Krumlově 1502, 13. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 98; Cod. měst. Brn. ƒ. 57. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a příteli milý! Jakož ste mi poslali peníze po Kolencovi, ty jsem od něho přijal, kromě Ij“ f. uherských, kterýchž jest nedodal, a žádal jich zčekánie. I to sem já rád učinil, za kteréž, ač by zlatých nebylo, groše vzíti chci. A jakož ste psali, abych vám listy vrátil, Buoh vie, že sem jich nalézti nemohl. Neviem, kam jsú mi skrze komorníka založeny; ale aby vám na tom nebezpečenstvie nižádného nebylo, teď vám na tu sumu kvitancí dostatečnú posílám a ty listy mořím, jakož porozumíte. A jestliže nalezeny budú, potom vám je dám. Pakli bych jich nenalezl a vám se na té quitancí dosti nezdálo míti, ale opatřím vás v tom jinak, buďto dckami aneb jakž se vám kolivěk slušné zdáti bude. A což se dotýče té ruoznice mezi panem Vokem bratrem mým o pastvy a slepic a ovsuov dávánie, když bohdá o svatém Vácslavě v Praze budu, chci se o to se pány poraditi; neb poněvadž k témuž podobné jinde ruoznice jsú, nezdá mi se toho na svú hlavu vzíti, než v radě se o to se pány výpověď učinie. Datum Crumlow, f. II. ante Viti annorum Domini IjMII oc. 55. Vilím z Pernšteina pokládá Chebským stání ve při s Oldřichem z Cedvic před soud komorní na den Svátosti. Na hradě Pražském 1502, 30. list. — Orig. arch. města Cheba. Službu svú vzkazuji, slovutné a vzácné opatrnosti páni přátelé moji milí! Urozený vládyka Ulrich Cedvicer z Cedvic, markrabě Fridrichuov JMti hofmistr, na
= let 1498—1502. 29 osmamecítma kop grošů českých, kteréž si, práva k nim nemaje, k sobě přijal od pana Felixa z Fictum a z Nového Šumburka za ves Libouš, kterúžto mu prodal (diel jeho Januov, kterýž jemu po někdy Václavovi Baštinovi dědu jeho spravedlivě přísluší); a těch že mu vydati nechceš. I prosil jest mne týž syn tvůj, abych tě s ním pro takovú věc před se sročil. Protož pokládámť toho rok den svatého Martina [11. listopadu] nejprv příštieho, aby na ten den přede mnú a raddami krále JMti v soudu komorním na hradě Pražském stál, a tu nadepsanému synu svému aby práv byl. Dán na hradě Pražském leta MV° prvnieho, v sobotu po svatém Jiljí. Vilém z Pernšteina na Helffenšteině oc, najvyšší hoffmistr královstvie Českého. Slovutnému panoši Karlovi z Dúbravy, v Praze obývajíciemu, přieteli milému. 54. (m. XII.) List poselací od pana Petra z Rozumberka panu Vilémovi z Pernšteina [o vrácení dlužných listů za položené peníze]. Na Krumlově 1502, 13. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 98; Cod. měst. Brn. ƒ. 57. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a příteli milý! Jakož ste mi poslali peníze po Kolencovi, ty jsem od něho přijal, kromě Ij“ f. uherských, kterýchž jest nedodal, a žádal jich zčekánie. I to sem já rád učinil, za kteréž, ač by zlatých nebylo, groše vzíti chci. A jakož ste psali, abych vám listy vrátil, Buoh vie, že sem jich nalézti nemohl. Neviem, kam jsú mi skrze komorníka založeny; ale aby vám na tom nebezpečenstvie nižádného nebylo, teď vám na tu sumu kvitancí dostatečnú posílám a ty listy mořím, jakož porozumíte. A jestliže nalezeny budú, potom vám je dám. Pakli bych jich nenalezl a vám se na té quitancí dosti nezdálo míti, ale opatřím vás v tom jinak, buďto dckami aneb jakž se vám kolivěk slušné zdáti bude. A což se dotýče té ruoznice mezi panem Vokem bratrem mým o pastvy a slepic a ovsuov dávánie, když bohdá o svatém Vácslavě v Praze budu, chci se o to se pány poraditi; neb poněvadž k témuž podobné jinde ruoznice jsú, nezdá mi se toho na svú hlavu vzíti, než v radě se o to se pány výpověď učinie. Datum Crumlow, f. II. ante Viti annorum Domini IjMII oc. 55. Vilím z Pernšteina pokládá Chebským stání ve při s Oldřichem z Cedvic před soud komorní na den Svátosti. Na hradě Pražském 1502, 30. list. — Orig. arch. města Cheba. Službu svú vzkazuji, slovutné a vzácné opatrnosti páni přátelé moji milí! Urozený vládyka Ulrich Cedvicer z Cedvic, markrabě Fridrichuov JMti hofmistr, na
Strana 30
30 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina mne vznesl jest oznamuje, že přede mnú a soudem komorním viniti vás chce z slo v potupných z obžalovánie před soudem komorním v Praze, kteréž ste mu skrze své poslané ku pánóm koruny České učinili, ježto se cti i statku jeho dotýče, jakož pak to dále skrze jeho žalobu srozumíte. Pro kterúžto věc prosil jest mne, abych vás obeslal a o to s ním před se sročil. Protož pokládám vám toho rok den Svátosti najprv budúcí [28. dubna 1503], abyšte na ten den přede mnú, pány a vládykami krále JMti radami v soudu komorním na hradě Pražském stáli, a prve dotčenému Cedvicarovi právi byli. Ex arce Pragensi, quarta feria divi Andree apostoli, salutis Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině oc anno MV°II°. najvyšší království Českého hofmistr. Slovutné a vzácné opatrnosti pánóm purgmistru a radě města Chba, přátelóm mým milým. 56. Jan z Šelnberka píše Jindřichovi z Hradce, že v příčině obsazení nejvyš. úřadů zemských chce také starati se o listy přímluvné ku králi od pána Pernšteinského i jiných. Dat. na Přerově 1502, 9. pros. AČ. VI. 278. Králi v příčině té psal vedle jiných královských a zemských rad také Vilém z Pern- šteina. AČ. VI. 280. 57. Král Vladislav píše předním radám svým v Čechách, že o jednání s Normberčany poslal spis Vilímovi z Pernšteina a Janovi z Šelnberka, kteříž jim v příčině té dobré zdání své oznámí. Datum na Budíně 1504, 5. ledna. AČ. VI. 290. 58. Král Vladislav napomíná přední pány české k svornosti a posílá k nim v příčině té Zdeňka Lva z Rožmitála. List královský zaslán byl sedmi pánům, mezi nimi Vilémovi z Pern- šteina. Dat. na Budíně 1504, 29. čce. AČ. VI. 306. 59. Král Vladislav Vilémovi z Pernšteina, aby po smrti doktora Adama, jenž proboštství Brněnské držel, dopomohl k témuž doktoru Augustinovi Kaesenbrodovi, sekretáři královskému. Na Budíně 1506, 24. července. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Zpraveni jsme, kterak jest velebný někdy Adam doctor, kterýž držel a jměl probošstvie Brněnské, umřel. I poněvadž podací toho probošství abatyši a konventu kláštera Tišnovského přísluší, a ty ten klášter a zbožie v své správě držíš, žádáme na tobě s pilností, aby ty se pro tuto naši přímluvu k tomu skutečně přičině, toho probošstvie Brněnského mimo jiné ve- lebnému Augustinovi, obojích práv doktorovi, sekretáři našemu věrnému milému, přál a jemu toho dopomohl, tak aby jemu to probošstvie dáno bylo a von této naší pří-
30 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina mne vznesl jest oznamuje, že přede mnú a soudem komorním viniti vás chce z slo v potupných z obžalovánie před soudem komorním v Praze, kteréž ste mu skrze své poslané ku pánóm koruny České učinili, ježto se cti i statku jeho dotýče, jakož pak to dále skrze jeho žalobu srozumíte. Pro kterúžto věc prosil jest mne, abych vás obeslal a o to s ním před se sročil. Protož pokládám vám toho rok den Svátosti najprv budúcí [28. dubna 1503], abyšte na ten den přede mnú, pány a vládykami krále JMti radami v soudu komorním na hradě Pražském stáli, a prve dotčenému Cedvicarovi právi byli. Ex arce Pragensi, quarta feria divi Andree apostoli, salutis Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině oc anno MV°II°. najvyšší království Českého hofmistr. Slovutné a vzácné opatrnosti pánóm purgmistru a radě města Chba, přátelóm mým milým. 56. Jan z Šelnberka píše Jindřichovi z Hradce, že v příčině obsazení nejvyš. úřadů zemských chce také starati se o listy přímluvné ku králi od pána Pernšteinského i jiných. Dat. na Přerově 1502, 9. pros. AČ. VI. 278. Králi v příčině té psal vedle jiných královských a zemských rad také Vilém z Pern- šteina. AČ. VI. 280. 57. Král Vladislav píše předním radám svým v Čechách, že o jednání s Normberčany poslal spis Vilímovi z Pernšteina a Janovi z Šelnberka, kteříž jim v příčině té dobré zdání své oznámí. Datum na Budíně 1504, 5. ledna. AČ. VI. 290. 58. Král Vladislav napomíná přední pány české k svornosti a posílá k nim v příčině té Zdeňka Lva z Rožmitála. List královský zaslán byl sedmi pánům, mezi nimi Vilémovi z Pern- šteina. Dat. na Budíně 1504, 29. čce. AČ. VI. 306. 59. Král Vladislav Vilémovi z Pernšteina, aby po smrti doktora Adama, jenž proboštství Brněnské držel, dopomohl k témuž doktoru Augustinovi Kaesenbrodovi, sekretáři královskému. Na Budíně 1506, 24. července. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Zpraveni jsme, kterak jest velebný někdy Adam doctor, kterýž držel a jměl probošstvie Brněnské, umřel. I poněvadž podací toho probošství abatyši a konventu kláštera Tišnovského přísluší, a ty ten klášter a zbožie v své správě držíš, žádáme na tobě s pilností, aby ty se pro tuto naši přímluvu k tomu skutečně přičině, toho probošstvie Brněnského mimo jiné ve- lebnému Augustinovi, obojích práv doktorovi, sekretáři našemu věrnému milému, přál a jemu toho dopomohl, tak aby jemu to probošstvie dáno bylo a von této naší pří-
Strana 31
s let 1502—1506. 31 mluvy u tebe užiti mohl. Kdež učině to, jakož toho vo tobě žádné pochybnosti ne- máme, vokážeš nám v tom zvláštní a vděčnú libost, a my tobě to vším dobrým zpomínati a milostí naší nahražovati chcem. Datum Bude, feria VI. in vigilia scti Jacobi apostoli, anno domini oc XV°VI°, regnorum autem nostrorum Hungarie XVI“, Vladislaus rex, Boemie vero XXXVi.. manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému. 60. Vilím z Pernšteina radě města Olomúce, aby mu pomohli v obraně proti kapitole Brněnské i Olomoucké, kteréž uvázaly se mocí v proboštství kláštera Tišnovského. V Prostějově (1506, 6. října). — Opis zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 9443. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přátelé a sousedé moji milí! Tajno vás nečiním, kterak jest na pannu mú opravní z kláštera Tišnovského v tomto land- frejdu, ano právo jde, mocí saženo od kapituly Brněnské, při kteréžto moci i z kapi- tuly Olomúcké byli, tak že se uvázali panně v probošství mocí a neslušně; na kterúžto opravu toho kláštera i na zboží mám dostatečnú a řádnú jistotu od králuov pánuov svých a na podací kosteluov všech k tomu klášteru příslušejících. Pak oni opustivše právo a zprotivivše se lantfrejdu, tuto moc jsú panně mé a mně učinili. Protož já vás tiemto listem napomínám, abyšte mi se mocí pomohli brániti podle lantfrejdu, kterýmž jsme se sobě zapsali pod pokutami v němž položenými; neb já buohdá na tom jsem, že jim té moci, kterúž jsú panně mé a mně učinili, zase mocí brániti budu jako rušitelóm lantfrejdu. Odpovědi žádám koneční úmyslu vašeho. Ex Prostějov Vilém z Pernšteina na Helfenšteině f. III. post s. Francisci. najvyšší hofmistr království Českého. Múdrým a opatrným pánuom purkmistru a radě města Olomúce, přátelóm a súsedóm milým. 61. Vilím z Pernšteina purkmistru a radě města Olomúce: že brániti se bude sám proti kapitole Brněnské a Olomúcké pro bezprávné uvázání se v proboštství kláštera Tišnovského. V Prostějově 1506, 7. října. — Opis zemsk. arch. Mor. Bočk. sb. č. 9442. Službu svú vzkazuji, moudří a opatrní páni přátelé a sousedé moji milí! Od- pověd, kterú jste mi učinili, znám, že jest spravedliva; a já vám z toho velmi děkuji, že podle zapsání svého a pečeti své státi míníte; a já též zase, kdy by na vás taková věc se přihodila, v této mírné a pokojné zemi, též bych se chtěl proti vám zachovati podle zapsání toho, kterýmž jsme se sobě zapsali a podle pečeti své. Jakož mi pak píšete, pánóm a jiným městóm abych to oznámil: tak sem učinil, že jsem to oznámil
s let 1502—1506. 31 mluvy u tebe užiti mohl. Kdež učině to, jakož toho vo tobě žádné pochybnosti ne- máme, vokážeš nám v tom zvláštní a vděčnú libost, a my tobě to vším dobrým zpomínati a milostí naší nahražovati chcem. Datum Bude, feria VI. in vigilia scti Jacobi apostoli, anno domini oc XV°VI°, regnorum autem nostrorum Hungarie XVI“, Vladislaus rex, Boemie vero XXXVi.. manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému. 60. Vilím z Pernšteina radě města Olomúce, aby mu pomohli v obraně proti kapitole Brněnské i Olomoucké, kteréž uvázaly se mocí v proboštství kláštera Tišnovského. V Prostějově (1506, 6. října). — Opis zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 9443. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přátelé a sousedé moji milí! Tajno vás nečiním, kterak jest na pannu mú opravní z kláštera Tišnovského v tomto land- frejdu, ano právo jde, mocí saženo od kapituly Brněnské, při kteréžto moci i z kapi- tuly Olomúcké byli, tak že se uvázali panně v probošství mocí a neslušně; na kterúžto opravu toho kláštera i na zboží mám dostatečnú a řádnú jistotu od králuov pánuov svých a na podací kosteluov všech k tomu klášteru příslušejících. Pak oni opustivše právo a zprotivivše se lantfrejdu, tuto moc jsú panně mé a mně učinili. Protož já vás tiemto listem napomínám, abyšte mi se mocí pomohli brániti podle lantfrejdu, kterýmž jsme se sobě zapsali pod pokutami v němž položenými; neb já buohdá na tom jsem, že jim té moci, kterúž jsú panně mé a mně učinili, zase mocí brániti budu jako rušitelóm lantfrejdu. Odpovědi žádám koneční úmyslu vašeho. Ex Prostějov Vilém z Pernšteina na Helfenšteině f. III. post s. Francisci. najvyšší hofmistr království Českého. Múdrým a opatrným pánuom purkmistru a radě města Olomúce, přátelóm a súsedóm milým. 61. Vilím z Pernšteina purkmistru a radě města Olomúce: že brániti se bude sám proti kapitole Brněnské a Olomúcké pro bezprávné uvázání se v proboštství kláštera Tišnovského. V Prostějově 1506, 7. října. — Opis zemsk. arch. Mor. Bočk. sb. č. 9442. Službu svú vzkazuji, moudří a opatrní páni přátelé a sousedé moji milí! Od- pověd, kterú jste mi učinili, znám, že jest spravedliva; a já vám z toho velmi děkuji, že podle zapsání svého a pečeti své státi míníte; a já též zase, kdy by na vás taková věc se přihodila, v této mírné a pokojné zemi, též bych se chtěl proti vám zachovati podle zapsání toho, kterýmž jsme se sobě zapsali a podle pečeti své. Jakož mi pak píšete, pánóm a jiným městóm abych to oznámil: tak sem učinil, že jsem to oznámil
Strana 32
32 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina knězi biskupovi, panu hejtmanovi a jiným některým pánóm, i městóm, i některým z rytířstva, oznamuje jim to i vám také, jako jedněm landfrydníkóm, abyšte o tom věděli, co mi jest se stalo, kterak jest na pannu mú i na mne mocí saženo od kapi- tuly Brněnské, při kterémž účinku byla i Olomúcká. Kdež bych já měl pro takovú věc zemí hýbati, nezdá mi se, než pokusím se o to, bude-li mi toho pán Buoh příti, žeť jim té moci mocí brániti budu sám, pokudž mi toho pán Buoh příti bude, jako těm, kteříž by nám rádi dobré v této zemi zrušili. Pakli bych tomu sám dosti uči- niti nemohl, již vám věřím, že mi v tom radni a pomocni budete tak podle toho zapsání, kterým jsme se sobě zapsali. Ale ufám pánu Bohu, že té se moci obráním, s pomocí Boží to poznáte, a té nepravé a neslušné věci mstíti budu, kdož jsú se zapomněli nad zapsáním svým i nad pečetí svú, chtíce nám v této zemi zlé spuosobiti, bohdáť to na sobě shledají. Pak jestli že bych co chtěl počínati při kterémžkoli kraji jakýmž kolvěk obyčejem, co k takové věci přísluší, vám se opovídám, abyšte vy sobě do mne nic nepokládali, bych co proti právu neb lantfraydu činil. Datum v Prostějově f. IIII post Francisci anno 1506. Vilém z Pernšteina na Helffenšteině najvyšší hofmistr království Českého. Moudrým a opatrným pánóm purgmistru a radě města Olomúce, přátelóm a sousedóm mým milým. 62. Král Vladislav Vilémovi z Pernšteina, aby proboštství kláštera Brněnského sekretáři královskému doktoru Augustinu Kaesenbrodovi zase bylo postoupeno. V Budíně 1506, 4. listopadu. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Věz, že jest nás zpravil velebný Augustin doktor, sekretář náš věrný milý, oznamuje nám, kterak jest abatyši kláštera Tišnov- ského a tobě Brněnské probošstvie zase postúpil, proše nás, abychme se k tobě a abatyši listmi našimi přimluviti ráčili, tak aby jemu to probošství zase dáno a v moc jeho postúpeno bylo. I poněvadž se v tom postúpení tak povolně jměl a zachoval, nechtě se tobě a abatyši v tee věci zprotiviti, žádáme na tobě s pilností, aby ty ja- kožto pán opravní toho kláštera pannu abatyši pro nás a tuto naši přímluvu k tomu jměl a se skutečně přičinil, aby vona to probošství Brněnské s jeho příslušenstvím jemu doktorovi Augustinovi zase dáti a v jeho moc postúpiti rozkázala, a jej na to praesentací svú opatřila, tak aby von v tom této naší přímluvy užiti mohl, a my tobě to i panně abatyši milostí naší i vším dobrým zpomínati a nahrazovati míníme. Datum Bude, feria IV‘ post festum omnium sanctorum, anno domini oc XV°VI“, re- gnorum autem nostrorum Hungarie XVII°, Boemie vero XXXVIt. Vladislaus rex manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému.
32 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina knězi biskupovi, panu hejtmanovi a jiným některým pánóm, i městóm, i některým z rytířstva, oznamuje jim to i vám také, jako jedněm landfrydníkóm, abyšte o tom věděli, co mi jest se stalo, kterak jest na pannu mú i na mne mocí saženo od kapi- tuly Brněnské, při kterémž účinku byla i Olomúcká. Kdež bych já měl pro takovú věc zemí hýbati, nezdá mi se, než pokusím se o to, bude-li mi toho pán Buoh příti, žeť jim té moci mocí brániti budu sám, pokudž mi toho pán Buoh příti bude, jako těm, kteříž by nám rádi dobré v této zemi zrušili. Pakli bych tomu sám dosti uči- niti nemohl, již vám věřím, že mi v tom radni a pomocni budete tak podle toho zapsání, kterým jsme se sobě zapsali. Ale ufám pánu Bohu, že té se moci obráním, s pomocí Boží to poznáte, a té nepravé a neslušné věci mstíti budu, kdož jsú se zapomněli nad zapsáním svým i nad pečetí svú, chtíce nám v této zemi zlé spuosobiti, bohdáť to na sobě shledají. Pak jestli že bych co chtěl počínati při kterémžkoli kraji jakýmž kolvěk obyčejem, co k takové věci přísluší, vám se opovídám, abyšte vy sobě do mne nic nepokládali, bych co proti právu neb lantfraydu činil. Datum v Prostějově f. IIII post Francisci anno 1506. Vilém z Pernšteina na Helffenšteině najvyšší hofmistr království Českého. Moudrým a opatrným pánóm purgmistru a radě města Olomúce, přátelóm a sousedóm mým milým. 62. Král Vladislav Vilémovi z Pernšteina, aby proboštství kláštera Brněnského sekretáři královskému doktoru Augustinu Kaesenbrodovi zase bylo postoupeno. V Budíně 1506, 4. listopadu. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Věz, že jest nás zpravil velebný Augustin doktor, sekretář náš věrný milý, oznamuje nám, kterak jest abatyši kláštera Tišnov- ského a tobě Brněnské probošstvie zase postúpil, proše nás, abychme se k tobě a abatyši listmi našimi přimluviti ráčili, tak aby jemu to probošství zase dáno a v moc jeho postúpeno bylo. I poněvadž se v tom postúpení tak povolně jměl a zachoval, nechtě se tobě a abatyši v tee věci zprotiviti, žádáme na tobě s pilností, aby ty ja- kožto pán opravní toho kláštera pannu abatyši pro nás a tuto naši přímluvu k tomu jměl a se skutečně přičinil, aby vona to probošství Brněnské s jeho příslušenstvím jemu doktorovi Augustinovi zase dáti a v jeho moc postúpiti rozkázala, a jej na to praesentací svú opatřila, tak aby von v tom této naší přímluvy užiti mohl, a my tobě to i panně abatyši milostí naší i vším dobrým zpomínati a nahrazovati míníme. Datum Bude, feria IV‘ post festum omnium sanctorum, anno domini oc XV°VI“, re- gnorum autem nostrorum Hungarie XVII°, Boemie vero XXXVIt. Vladislaus rex manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému.
Strana 33
z roku 1506. 33 63. Král Vladislav Vilímovi z Pernšteina, aby proboštství Brněnské, kteréž neprávě jako přivlast- něno bylo abatyši Tišnovské, pro sekretáře doktora Augustina Kaesenbroda ponecháno bylo. V Budíně 1506, 3. prosince. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Věz, že jest všecka kapitola kostela sv. Petra v Brně skrze posly své k nám vyslané na nás vznesla, kterak úředník tvuoj nějaký Beneš lidi kostelní a k tomu proboštství příslušející nočně a mocí vzal, a je k tomu nutil i připravil, že jsú panně abatyši Tišňovské člověčenstvie slíbiti, a při tom i úrok, který k tomu probošstvie přísluší, dáti museli; proséce nás v tom za milostivé opatření, abychme takových obtiežností na ně a lidi kostelní dopustiti ne- ráčili. Kdež my nemohúce jich jakožto poddaných svých slušně opustiti, poručili jsme psaním naším pánóm i jiným stavóm, kteříž nynie vo Sviečkách [6. ledna 1507 v Olomúci na obecním sněmu budú, aby v takovú věc potřebně nahlédli a ji mezi sebú rozvážíce, v tom konec slušný a spravedlivý bez všelijakých odtahuov učinili, tak aby se tomu kostelu, probošstvie a lidem k nim příslušejícím mimo spravedlnost v ničemž neukrátilo. Protož znaje to, věřímeť, že se v tom podle tvého povolenie a zuostánie, kteréž jsme s tebú vo velebného Augustina doktora oc, sekretáře našeho věrného milého, vo to probošstvie Brněnské učinili, povolně jmieti budeš a zachováš, tak aby ta věc k soudu nepřišla, než raději k dobrému konci a srovnání přišla a přivedena byla. Datum Bude, f. V“ ante Barbare s. virginis anno domini oc XV VI°, regnorum autem nostrorum Hungarie XVII°, Boemie vero XXXVIt. Vladislaus rex, manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému. 64. Doktor Augustin Kaesenbrod, sekretář královský, posílá Vilímovi z Pernšteina přímluvu krále Vladislava za něho učiněnou; i prosí, aby v přízni jeho byl zachován. V Budíně 1506, 4. prosince. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Mnohomocný a urozený pane, pane na mne přieznivě laskavý! VMti službu svú povolnú vzkazuji s vinšováním zdravie, štěstí a všeho dobrého. Neviem k VMti na tento čas prospěšnější sobě věc ku pomoci bráti, nežli přímluvu krále JMti pána našeho najmilostivějšího, který opět k VMti o mne psati ráčí. Však i mee prosbě vedle toho, VMti pokorně prosím, že místo dáti ráčíte; neb co sem na VMti neza- slúžil, to buohdá vším dobrým VMti potomně odsluhovati jmiením; to VMti vskutku shledáte. Než o to VMti s pilností prosím, že při tom, co mi z milosti učiníte, mne také zachovati, a ač by mne kdo odtud vytisknúti chtěl, brániti a zastávati ráčiete: Archiv Český XVI. 5
z roku 1506. 33 63. Král Vladislav Vilímovi z Pernšteina, aby proboštství Brněnské, kteréž neprávě jako přivlast- něno bylo abatyši Tišnovské, pro sekretáře doktora Augustina Kaesenbroda ponecháno bylo. V Budíně 1506, 3. prosince. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Věz, že jest všecka kapitola kostela sv. Petra v Brně skrze posly své k nám vyslané na nás vznesla, kterak úředník tvuoj nějaký Beneš lidi kostelní a k tomu proboštství příslušející nočně a mocí vzal, a je k tomu nutil i připravil, že jsú panně abatyši Tišňovské člověčenstvie slíbiti, a při tom i úrok, který k tomu probošstvie přísluší, dáti museli; proséce nás v tom za milostivé opatření, abychme takových obtiežností na ně a lidi kostelní dopustiti ne- ráčili. Kdež my nemohúce jich jakožto poddaných svých slušně opustiti, poručili jsme psaním naším pánóm i jiným stavóm, kteříž nynie vo Sviečkách [6. ledna 1507 v Olomúci na obecním sněmu budú, aby v takovú věc potřebně nahlédli a ji mezi sebú rozvážíce, v tom konec slušný a spravedlivý bez všelijakých odtahuov učinili, tak aby se tomu kostelu, probošstvie a lidem k nim příslušejícím mimo spravedlnost v ničemž neukrátilo. Protož znaje to, věřímeť, že se v tom podle tvého povolenie a zuostánie, kteréž jsme s tebú vo velebného Augustina doktora oc, sekretáře našeho věrného milého, vo to probošstvie Brněnské učinili, povolně jmieti budeš a zachováš, tak aby ta věc k soudu nepřišla, než raději k dobrému konci a srovnání přišla a přivedena byla. Datum Bude, f. V“ ante Barbare s. virginis anno domini oc XV VI°, regnorum autem nostrorum Hungarie XVII°, Boemie vero XXXVIt. Vladislaus rex, manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému. 64. Doktor Augustin Kaesenbrod, sekretář královský, posílá Vilímovi z Pernšteina přímluvu krále Vladislava za něho učiněnou; i prosí, aby v přízni jeho byl zachován. V Budíně 1506, 4. prosince. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Mnohomocný a urozený pane, pane na mne přieznivě laskavý! VMti službu svú povolnú vzkazuji s vinšováním zdravie, štěstí a všeho dobrého. Neviem k VMti na tento čas prospěšnější sobě věc ku pomoci bráti, nežli přímluvu krále JMti pána našeho najmilostivějšího, který opět k VMti o mne psati ráčí. Však i mee prosbě vedle toho, VMti pokorně prosím, že místo dáti ráčíte; neb co sem na VMti neza- slúžil, to buohdá vším dobrým VMti potomně odsluhovati jmiením; to VMti vskutku shledáte. Než o to VMti s pilností prosím, že při tom, co mi z milosti učiníte, mne také zachovati, a ač by mne kdo odtud vytisknúti chtěl, brániti a zastávati ráčiete: Archiv Český XVI. 5
Strana 34
34 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina neb k žádnému v tee věci útočiště jmíti nechci, nežli k VMti. Od VMti milostivej Augustin, doctor m. p. odpovědi žádám. Datum Bude, die s. Barbare 1506. Mnohomocnému a urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Pardubicích, naj- vyššiemu hofmistru království Českého, pánu na mne přieznivě laskavému. 65. Doktor Augustin Kaesenbrod žádá Viléma z Pernšteina za přispění, aby Johannes písař na místě jeho v proboštství uveden byl. V Budíně 1506, 13. pros. — Orig. arch. Boudn. B. 1. Mnohomocný a urozený pane, pane na mne přieznivě laskavý! VMti službu svú vzkazuji s vinšováním zdravie, štěstí a všeho dobrého. Vypravil sem teď k VMti Johannesa písaře v kanceláři, listu tohoto ukazatele, služebníka svého, s listy krále JMti, kdež VMt psaní JMti vyrozumiete. VMti vždy prosím, neračte již v tom dal- šiech odtahuov činiti, než panně Její Mti psáti, aby mi praesentací tu dáti ráčila, tak aby na místě mém týž Johannes v to probošstvie uveden zase mohl býti*). Neb i bez toho mnoho v Římě nesnází jmíti budu. Kdež VMti prosím, že mne proti každému, který by se v to probožstvie uvázati chtěl, brániti a zastávati ráčíte, neb k žádnému vo to útočiště jmíti nechci, nežli k VMti. Daj Pán Buoh VMti dlúhé zdraví, toho bych VMti věrně přál. Datum Bude, die s. Lucie, anno domini mille- Augustin, doctor m. p. simo quingentesimo sexto. Mnohomocnému a urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernšteina a na Pardubicích, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, pánu na mne přieznivě laskavému. *) Týče se proboštství sv. Petra v Brně, kteréž Markyta, abatyše kláštera Tišnovského, sobě při- vlastňovala; nařízeno jí bylo králem Vladislavem dne 6. prosince 1506, aby praesentaci na jmenované pro- boštství sekretaři královskému opatřila. 66. Král Vladislav Vilémovi z Pernšteina, aby abatyše kláštera Tišnovského proboštství Brněnské sekretáři královskému doktoru Augustinu Kaesenbrodovi postoupila. V Budíně 1507, 14. ledna. — Orig. arch. Roudn. B1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Věz, že kněz Isidor, kanovník kostela Brněnského, byvše zde, nám tu praesentací, kterúž jest od panny abatyši kláštera Tišnovského na probošstvie Brněnské jměl, dal a vrátil; žádajíce na tobě s pilností, aby ty se, znaje to, již k panně abatyši pro nás a tuto naši přímluvu snažně při- mluvil a toliko s ní jednal, aby vona velebnému Augustinovi, doktorovi a sekretáři našemu věrnému milému, to probošstvie Brněnské dala, a jej k tomu podle řádu a obyčeje listem svým praesentovala, a lidi k témuž probošství příslušející, v kteréž se jest uvázala, z člověčenstvie propustila a k kostelu zase postúpila a vrátila,
34 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina neb k žádnému v tee věci útočiště jmíti nechci, nežli k VMti. Od VMti milostivej Augustin, doctor m. p. odpovědi žádám. Datum Bude, die s. Barbare 1506. Mnohomocnému a urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Pardubicích, naj- vyššiemu hofmistru království Českého, pánu na mne přieznivě laskavému. 65. Doktor Augustin Kaesenbrod žádá Viléma z Pernšteina za přispění, aby Johannes písař na místě jeho v proboštství uveden byl. V Budíně 1506, 13. pros. — Orig. arch. Boudn. B. 1. Mnohomocný a urozený pane, pane na mne přieznivě laskavý! VMti službu svú vzkazuji s vinšováním zdravie, štěstí a všeho dobrého. Vypravil sem teď k VMti Johannesa písaře v kanceláři, listu tohoto ukazatele, služebníka svého, s listy krále JMti, kdež VMt psaní JMti vyrozumiete. VMti vždy prosím, neračte již v tom dal- šiech odtahuov činiti, než panně Její Mti psáti, aby mi praesentací tu dáti ráčila, tak aby na místě mém týž Johannes v to probošstvie uveden zase mohl býti*). Neb i bez toho mnoho v Římě nesnází jmíti budu. Kdež VMti prosím, že mne proti každému, který by se v to probožstvie uvázati chtěl, brániti a zastávati ráčíte, neb k žádnému vo to útočiště jmíti nechci, nežli k VMti. Daj Pán Buoh VMti dlúhé zdraví, toho bych VMti věrně přál. Datum Bude, die s. Lucie, anno domini mille- Augustin, doctor m. p. simo quingentesimo sexto. Mnohomocnému a urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernšteina a na Pardubicích, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, pánu na mne přieznivě laskavému. *) Týče se proboštství sv. Petra v Brně, kteréž Markyta, abatyše kláštera Tišnovského, sobě při- vlastňovala; nařízeno jí bylo králem Vladislavem dne 6. prosince 1506, aby praesentaci na jmenované pro- boštství sekretaři královskému opatřila. 66. Král Vladislav Vilémovi z Pernšteina, aby abatyše kláštera Tišnovského proboštství Brněnské sekretáři královskému doktoru Augustinu Kaesenbrodovi postoupila. V Budíně 1507, 14. ledna. — Orig. arch. Roudn. B1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Věz, že kněz Isidor, kanovník kostela Brněnského, byvše zde, nám tu praesentací, kterúž jest od panny abatyši kláštera Tišnovského na probošstvie Brněnské jměl, dal a vrátil; žádajíce na tobě s pilností, aby ty se, znaje to, již k panně abatyši pro nás a tuto naši přímluvu snažně při- mluvil a toliko s ní jednal, aby vona velebnému Augustinovi, doktorovi a sekretáři našemu věrnému milému, to probošstvie Brněnské dala, a jej k tomu podle řádu a obyčeje listem svým praesentovala, a lidi k témuž probošství příslušející, v kteréž se jest uvázala, z člověčenstvie propustila a k kostelu zase postúpila a vrátila,
Strana 35
z let 1506—1509. 35 a v tom ve všem své pilnosti pro nás jmieti nelitoval, znaje, že nám v tom zvláštní libost vokážeš, a my tobě to vším dobrým milostivě spomínati a nahrazovati chcem. Datum Bude, feria V. ante Antoni confessoris anno domini XVCVIIMO, regnorum autem nostrorum Hungarie XVIIMO, Boemie vero XXXVITO. Vladislaus rex manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému. 67. Jan z Šelnberka píše Kryštofovi ze Švamberka o nastávajících proměnách v nejvyšších úřadech zemských; praví, že nemá té naděje, aby nejvyš. hofmistr Vilém z Pernšteina pustil úřad svůj pro purkrabství. Dat. na Boleslavi 1507, 22. ledna. AČ. VI. 344. 68. Nejmenovaný pán český dává králi Vladislavovi ostrou odpověď, že pod přikrytím pokut na bratry české jedná se proti právům a svobodám pánův českých. Datum v Novém Městě 1507, 25. listop. AČ. VI. 354.*) *) Tomek v Dějepisu města Prahy X. 241, Palacký v Dějinách Českých V. a. 122 připisují list takový Vilímovi z Pernšteina. 69. Ladslav ze Šternberka podává Vilémovi z Pernšteina obšírné zprávy o jednání sně- movním v Praze a o půtkách, kteréž měl s Albrechtem z Kolovrat. Bez místa 1508, 5. března. AČ. VI. 364. 70. Vilém z Pernšteina píše Albrechtovi Rendlovi o půtce, kterouž má Ladslav ze Štern- berka s nejvyšším kancléřem z Kolovrat. Dat. na Pardubicích 1508, 30. břez. AČ. VI. 370. Vilím z Pernšteina Ladslavovi ze Šternberka, že věrně při něm stojí proti Albrechtovi z Kolovrat. Na Pardubicích 1508, 30. března. AČ. VI. 371. 71. Král Vladislav Janovi z Pernšteina, aby opravu na klášteřích Tišnově a Oslovanech jemu, bratru i otci jich Vilémovi z Pernšteina dědičně udělenou do desk vložiti dal. Na hradě Pražském 1509, 14. pros. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. I. 47. Vladislav oc. Urozený, věrný náš milý. Jakož jest urozený Vilém z Pern- šteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, otec tvuoj, od předkuov našich králuov Českých a markrabí Moravských i také od nás opravu na klášteřích Tišnovském a Oslovanském do života svého i tvého a bratra tvého Vojtěcha jměl: i věz, že jsme jemu i také vám oběma bratřím túž opravu k dědictví dáti ráčili. Protož věda to, k tomu se vedle urozeného Jana z Lomnice na Mezeříčí, hajtmana 5*
z let 1506—1509. 35 a v tom ve všem své pilnosti pro nás jmieti nelitoval, znaje, že nám v tom zvláštní libost vokážeš, a my tobě to vším dobrým milostivě spomínati a nahrazovati chcem. Datum Bude, feria V. ante Antoni confessoris anno domini XVCVIIMO, regnorum autem nostrorum Hungarie XVIIMO, Boemie vero XXXVITO. Vladislaus rex manu propria subscripsit. Urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věr- nému našemu milému. 67. Jan z Šelnberka píše Kryštofovi ze Švamberka o nastávajících proměnách v nejvyšších úřadech zemských; praví, že nemá té naděje, aby nejvyš. hofmistr Vilém z Pernšteina pustil úřad svůj pro purkrabství. Dat. na Boleslavi 1507, 22. ledna. AČ. VI. 344. 68. Nejmenovaný pán český dává králi Vladislavovi ostrou odpověď, že pod přikrytím pokut na bratry české jedná se proti právům a svobodám pánův českých. Datum v Novém Městě 1507, 25. listop. AČ. VI. 354.*) *) Tomek v Dějepisu města Prahy X. 241, Palacký v Dějinách Českých V. a. 122 připisují list takový Vilímovi z Pernšteina. 69. Ladslav ze Šternberka podává Vilémovi z Pernšteina obšírné zprávy o jednání sně- movním v Praze a o půtkách, kteréž měl s Albrechtem z Kolovrat. Bez místa 1508, 5. března. AČ. VI. 364. 70. Vilém z Pernšteina píše Albrechtovi Rendlovi o půtce, kterouž má Ladslav ze Štern- berka s nejvyšším kancléřem z Kolovrat. Dat. na Pardubicích 1508, 30. břez. AČ. VI. 370. Vilím z Pernšteina Ladslavovi ze Šternberka, že věrně při něm stojí proti Albrechtovi z Kolovrat. Na Pardubicích 1508, 30. března. AČ. VI. 371. 71. Král Vladislav Janovi z Pernšteina, aby opravu na klášteřích Tišnově a Oslovanech jemu, bratru i otci jich Vilémovi z Pernšteina dědičně udělenou do desk vložiti dal. Na hradě Pražském 1509, 14. pros. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. I. 47. Vladislav oc. Urozený, věrný náš milý. Jakož jest urozený Vilém z Pern- šteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, otec tvuoj, od předkuov našich králuov Českých a markrabí Moravských i také od nás opravu na klášteřích Tišnovském a Oslovanském do života svého i tvého a bratra tvého Vojtěcha jměl: i věz, že jsme jemu i také vám oběma bratřím túž opravu k dědictví dáti ráčili. Protož věda to, k tomu se vedle urozeného Jana z Lomnice na Mezeříčí, hajtmana 5*
Strana 36
36 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina markrabství Moravského, věrného našeho milého, přičiníš, aby vám to ve dsky zemské vloženo a vepsáno bylo, znaje v tom vuoli naši. Datum in arce nostra Pragensi fer. VI post Lucie anno domini oc XVCIX, regnorum autem nostrorum Hungarie XX°, Ex commissione propria regie Majestatis Boemie vero XXXIX°. Urozenému Janovi z Pernšteina na Helfmsteině, najvyššímu komorníku markrabství Moravského, věrnému našemu milému. 72. Bratr Tůma Přeloučský Vilémovi z Pernšteina, aby přimluvil se při králi Vladislavovi za ochranu Bratří. 1509. — Rukopis souč. v arch. Herrnhutském III. f. 282. Psaní bratra Tůmy příjmím Přeloučského*), kteréž učinil urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc z příčiny pokušení toho času na jednotu přišlého, zastavení zborův a služeb Páně oc, léta Páně 1509. List bratra Tůmy Přelouckého JMti pánu, panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenstaině oc. Modlitba má ustavičná, ač nestatečná, však vždy žádostivá všeho dobrého VMti, nynějšího i budoucího. Urozený pane, pane můj milostivý! Jakož ste ráčili na počátku psáti i konec psaní VMti ke mně zavázali oc, že nám nemíníte zle či- niti, ale raději dobře: takové milosti od vás velmi sme vděčni. Budiž z toho pánu Bohu chvála, a on rač VMti k tomu přidati hojnější milosti i moudrosti, i posilnění své dáti shůry, nebeského příbytku svého, abyšte mohli i uměli toho více skutkem konati pro odplatu od jeho milosti časnou i věčnou. A já VMti podle svého hloupého rozumu, však přímého, chtělbych tímto psaním napomoci. Jestliže bych pak VMti nějakým nelibým slovem dotekl, račte odpustiti a mé upřímosti a více hlouposti připsati, vědouce, odkud to jde, že z toho pravého srdečného milování, že bych VMti nepřál nic zlého na tomto světě ani na budoucím, než raději všeho dobrého, i synóm VMti. A protož umínil sem napsati, kterak byšte o nás králi JMti mohli promluviti a JMti zuřivost k nám ukrotiti, své zdání VMti oznámím, bude-li se hoditi. Pakli nebude, to přečtouce, však práce ne- veliká bude, můžete to jako pod lavici vrci aneb do smetí; avšak kdož smetí před domem vyvržené pilně přehledává, nalézá netoliko peníz nebo dva, ale i zlatý nebo několik, i nětco drahého. *) Bratr Tůma Přeloučský nebo Tomáš z Přeloučí, původně kněz svěcení římského, stal se přívr- žencem Jednoty bratrské hned při samých počátcích. Leta 1467 byl vedle Matěje Konwaldského a br. Eliáše z Bratří na kněžství zvolen. Blahoslav v historii Bratří napsal o něm, že „byl muž dosti učený za svého věku a po mnohá leta v jednotě slavný. Jeden ze tří prvních kněží bratrských, potom biskupem a naposledy i sudím. Zemřel na Přerově u vigilii sv. Matěje 1517, a na zejtří pochován tu na hřbitově, kdež páni Šiškové Slavkovští kladli se i jiní později bratrští správcové.“
36 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina markrabství Moravského, věrného našeho milého, přičiníš, aby vám to ve dsky zemské vloženo a vepsáno bylo, znaje v tom vuoli naši. Datum in arce nostra Pragensi fer. VI post Lucie anno domini oc XVCIX, regnorum autem nostrorum Hungarie XX°, Ex commissione propria regie Majestatis Boemie vero XXXIX°. Urozenému Janovi z Pernšteina na Helfmsteině, najvyššímu komorníku markrabství Moravského, věrnému našemu milému. 72. Bratr Tůma Přeloučský Vilémovi z Pernšteina, aby přimluvil se při králi Vladislavovi za ochranu Bratří. 1509. — Rukopis souč. v arch. Herrnhutském III. f. 282. Psaní bratra Tůmy příjmím Přeloučského*), kteréž učinil urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc z příčiny pokušení toho času na jednotu přišlého, zastavení zborův a služeb Páně oc, léta Páně 1509. List bratra Tůmy Přelouckého JMti pánu, panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenstaině oc. Modlitba má ustavičná, ač nestatečná, však vždy žádostivá všeho dobrého VMti, nynějšího i budoucího. Urozený pane, pane můj milostivý! Jakož ste ráčili na počátku psáti i konec psaní VMti ke mně zavázali oc, že nám nemíníte zle či- niti, ale raději dobře: takové milosti od vás velmi sme vděčni. Budiž z toho pánu Bohu chvála, a on rač VMti k tomu přidati hojnější milosti i moudrosti, i posilnění své dáti shůry, nebeského příbytku svého, abyšte mohli i uměli toho více skutkem konati pro odplatu od jeho milosti časnou i věčnou. A já VMti podle svého hloupého rozumu, však přímého, chtělbych tímto psaním napomoci. Jestliže bych pak VMti nějakým nelibým slovem dotekl, račte odpustiti a mé upřímosti a více hlouposti připsati, vědouce, odkud to jde, že z toho pravého srdečného milování, že bych VMti nepřál nic zlého na tomto světě ani na budoucím, než raději všeho dobrého, i synóm VMti. A protož umínil sem napsati, kterak byšte o nás králi JMti mohli promluviti a JMti zuřivost k nám ukrotiti, své zdání VMti oznámím, bude-li se hoditi. Pakli nebude, to přečtouce, však práce ne- veliká bude, můžete to jako pod lavici vrci aneb do smetí; avšak kdož smetí před domem vyvržené pilně přehledává, nalézá netoliko peníz nebo dva, ale i zlatý nebo několik, i nětco drahého. *) Bratr Tůma Přeloučský nebo Tomáš z Přeloučí, původně kněz svěcení římského, stal se přívr- žencem Jednoty bratrské hned při samých počátcích. Leta 1467 byl vedle Matěje Konwaldského a br. Eliáše z Bratří na kněžství zvolen. Blahoslav v historii Bratří napsal o něm, že „byl muž dosti učený za svého věku a po mnohá leta v jednotě slavný. Jeden ze tří prvních kněží bratrských, potom biskupem a naposledy i sudím. Zemřel na Přerově u vigilii sv. Matěje 1517, a na zejtří pochován tu na hřbitově, kdež páni Šiškové Slavkovští kladli se i jiní později bratrští správcové.“
Strana 37
z roku 1509. 37 Poněvadž ste počali prostředky držeti a vešli ste mezi tyto dvě straně, Římskou a Českou, jako mezi dva žrnovy, aby VMt mleli mezi sebou, neb ste upadli v to, aby s obou stranou VMti málo pravě věřili a bezpečně na to spolehnouti mohli, což mluvíte neb činíte, bez nějakého domnívaní divného. Ač k VMti slovy vuoči pěkně mnozí mluví, jako by z pravého srdce to činili: ale já po stranách při ně- kterých srdce skrze slova vynesená jinak nalezám, že milování toliko ukazují slovem a jazykem, a málo skutkem a pravdou. A musíť tak mezi lidmi býti. Neb kdož chce jiným mnoho dobře činiti, musí mnoho uviněn býti a často opravdu vinen. A to se i nejlepším lidem přiházelo i přihází. A byť pán Bůh na VMt dopustil jakou poklesku, tu byšte zvěděli, žeť by se zjevila mnohých srdcí myšlení od obojí strany. A již ste VMt v to vešli, nápodobně jako urozený pan Vilém pán z Peršteina, děd VMti, za jehož času byli píseň složili JMti k hanbě. Než toho nevím ani sem slýchal, proč a z jakých příčin a kudy jest jim toho zasloužil, že sou jemu to uči- nili; než to vím, že jest pán Bůh JMti tak neoslavil ani v bohatství tak rozšířil, jako VMt. Ješto i synóm vašim můž se to hoditi, aby té slávy po VMti užívali, však tak, budou-li se pánu Bohu uměti zachovati a vůli jeho činiti. Pakli by neuměli, ovšem nechtěli, tudížť by hněv boží na se vzbudili a ponížení i potupu na se přivedli, i na potomky své, příkladem synův krále Jiřího slavné paměti, kteréhož byl pán Bůh vysoce povýšil a v bohatství rozšířil, kterýž také synóm svým veliká a široká panství zůstavil v království Českém a markrabství Mo- ravském i v vývodství Slezském oc. A když Pána Boha rozhněval a synové jeho ovšem, dopustil na ně, že již v království Českém a margkrabství Moravském nožné šlepěje k dědictví nemají, a v vývodství Slezském dosti málo oc. Protož bych VMti toho nepřál, byšte jim toho zasluhovali, a ovšem oni sobě, než raději bych přál, abyšte sobě i jiným zasluhovali všeho dobrého, nyní i k budoucímu času. Proč jest pak pán Bůh na krále Jiřího dopustil, a kudy jemu to přišlo i synóm jeho, bylo by dlouho psáti. Než zdání své VMti napíši, kudy byšte mohli u pána Boha milost získati i synóm svým, i statku svého zachovati. Ač mnohé věci jiné sou, těch nyní pone- chám, než tato mi se zdá velmi potřebná věc nynějšího času: že byšte VMt s králem JMtí mohli rozmluviti, a jemu předložiti praděda JMti císaře Zigmunda, kterýž přijel do Čech s velikou mocí, chtě Čechy opanovati a v království se uvázati. A ku po- moci měl všecka knížata okolní, i biskupy i pány s městy, a nic nezjednal, než škodu nenabytou a hanbu velikou vzal, a z země České vyhnán, a jí více neohledal, až jej dobrovolně přijali. A potom všecka říše Římská zbírali se a do Čech vtrhli, a papež poslal s nimi Juliana kardinála oc. Též nic nezjednali, než vyhnáni a s hanbou utekli. A prvé i potom co lidí mezi sebou zmordovali, knížat okolních, hrabí, pánův
z roku 1509. 37 Poněvadž ste počali prostředky držeti a vešli ste mezi tyto dvě straně, Římskou a Českou, jako mezi dva žrnovy, aby VMt mleli mezi sebou, neb ste upadli v to, aby s obou stranou VMti málo pravě věřili a bezpečně na to spolehnouti mohli, což mluvíte neb činíte, bez nějakého domnívaní divného. Ač k VMti slovy vuoči pěkně mnozí mluví, jako by z pravého srdce to činili: ale já po stranách při ně- kterých srdce skrze slova vynesená jinak nalezám, že milování toliko ukazují slovem a jazykem, a málo skutkem a pravdou. A musíť tak mezi lidmi býti. Neb kdož chce jiným mnoho dobře činiti, musí mnoho uviněn býti a často opravdu vinen. A to se i nejlepším lidem přiházelo i přihází. A byť pán Bůh na VMt dopustil jakou poklesku, tu byšte zvěděli, žeť by se zjevila mnohých srdcí myšlení od obojí strany. A již ste VMt v to vešli, nápodobně jako urozený pan Vilém pán z Peršteina, děd VMti, za jehož času byli píseň složili JMti k hanbě. Než toho nevím ani sem slýchal, proč a z jakých příčin a kudy jest jim toho zasloužil, že sou jemu to uči- nili; než to vím, že jest pán Bůh JMti tak neoslavil ani v bohatství tak rozšířil, jako VMt. Ješto i synóm vašim můž se to hoditi, aby té slávy po VMti užívali, však tak, budou-li se pánu Bohu uměti zachovati a vůli jeho činiti. Pakli by neuměli, ovšem nechtěli, tudížť by hněv boží na se vzbudili a ponížení i potupu na se přivedli, i na potomky své, příkladem synův krále Jiřího slavné paměti, kteréhož byl pán Bůh vysoce povýšil a v bohatství rozšířil, kterýž také synóm svým veliká a široká panství zůstavil v království Českém a markrabství Mo- ravském i v vývodství Slezském oc. A když Pána Boha rozhněval a synové jeho ovšem, dopustil na ně, že již v království Českém a margkrabství Moravském nožné šlepěje k dědictví nemají, a v vývodství Slezském dosti málo oc. Protož bych VMti toho nepřál, byšte jim toho zasluhovali, a ovšem oni sobě, než raději bych přál, abyšte sobě i jiným zasluhovali všeho dobrého, nyní i k budoucímu času. Proč jest pak pán Bůh na krále Jiřího dopustil, a kudy jemu to přišlo i synóm jeho, bylo by dlouho psáti. Než zdání své VMti napíši, kudy byšte mohli u pána Boha milost získati i synóm svým, i statku svého zachovati. Ač mnohé věci jiné sou, těch nyní pone- chám, než tato mi se zdá velmi potřebná věc nynějšího času: že byšte VMt s králem JMtí mohli rozmluviti, a jemu předložiti praděda JMti císaře Zigmunda, kterýž přijel do Čech s velikou mocí, chtě Čechy opanovati a v království se uvázati. A ku po- moci měl všecka knížata okolní, i biskupy i pány s městy, a nic nezjednal, než škodu nenabytou a hanbu velikou vzal, a z země České vyhnán, a jí více neohledal, až jej dobrovolně přijali. A potom všecka říše Římská zbírali se a do Čech vtrhli, a papež poslal s nimi Juliana kardinála oc. Též nic nezjednali, než vyhnáni a s hanbou utekli. A prvé i potom co lidí mezi sebou zmordovali, knížat okolních, hrabí, pánův
Strana 38
38 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Nemeckých i Českých i Moravských; co kněží popáleno, zhubeno, klášterův a kostelův pobořeno, že jediné štítové na mnohých místech a zdi zbořené stojí až do dnešního dne, a zboží pobráno mnohým, až do dneška nevráceno, a zdaří-liť pán Bůh a jedinou ještě poberou, zdá mi se, žeť jim jeho věčně nevrátí oc. Potom za krále Jiřího slavné paměti, Uherského též množství lidí mezi sebou pomordovali a zemi pohubili pálením i jinými záhubami; a také nic nezjednali, a lidi v jednotu víry a v obyčeje při víře neuvedli; než všech časů prvé i potom na popele se smlouvali, a každá strana při svém zůstala, jakož kompaktata i jiní spisové svědčí oc. A na to nyní jde, a kněží jednají, aby nový Tábor vyzdvihli a přivedli na to, kteříž nic nemají, aby nabyli, a kteříž mají, aby ztratili oc. Ano pán jeden z Rožmberka před několika lety jeda na sněm do Prahy, mluvil v městě Písku před mnohými lidmi, když zmínka byla o víru, a tak řekl: že „předkové naši, páni z Rožmberka, byli páni znamenití v království Českém, a měli zboží veliká, že jim v tom času rovně nebylo, a když o víry bojovali, nic nezjednali, než sobě i nám, potomkóm svým, škodu velikou udělali, ztrativše mnoho zboží, jakož do dneška mezi lidmi v Čechách běží to přísloví: Nadadí tě, jako Táboři Rožmberského“ oc. A na toť nyní jde a u samého jest, aby kněží na též přivedli, neb jim jest snadno k boji neb k válkám pobízeti a jiné strojiti, že doma na celé kůži léhají, a knížata i pány s obecným lidem vypobízejí; než byť měli sami na špici býti podle božího přikázaní, jako kněží židovští s troubami, jinakby na to myslili a ne tak bojův strojili. A mohli byšte i jiným pánům to vnášeti, a krále JMt i pány změkčiti, aby proti nám tak zuřiví nebyli, ale raději místo pod panováním svým ráčili dáti, po- něvadž obývaním svým nejsme škodni obecnému dobrému, ale více užitečni. A zdálo- liby se VMti připomenouti i krále Matyáše, kterýž jsa naveden kněžími, byl nás vypověděl z království svého, a svobodnou cestú do jiných zemí vystěhovati se dal: avšak když ste JMt zpravili s nebožtíkem panem hejtmanem, kteraká by se škoda zemi stala, však se ohnul a nám místo dal s naším náboženstvím, a potom tím nehnul až do smrti své. A také bylo by potřebí, aby se král JMt ohlédl sám na se i na potomky své, co by jim dobrého zjednal i VMti. Neb ta věc již není snadná, podobně ja- koby někdo chtěl chalupu doškovú uhasiti, kdyžby se oheň veliký rozmohl, vícliby trhal, více by hořelo. A také JMt mělby na péči míti řeč pána Ježiše Krista, kterýž přikazuje kněžím, řka: „Nechte obého růsti, koukole s pšenicí, až do žní Páně, neb chtíce koukol vytrhati, vykořenili byšte snad i pšenici“. Tuť mýlka blízká stojí, že chtíce trápiti neb zbýti zlé, i netrápili a nezbyli dobrých, pánu Bohu milých. Však netoliko pro bludy lidé budou zatraceni, ale také pro hříchy, a těch jest všudy plno. Avšak také JMt nemá jednostajných lidí u víře v království Uherském, neb má Ráce, Bulgaře i jiné, ješto nejsou jednomyslní u víře s Římany, avšak je trpí, když jediné
38 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Nemeckých i Českých i Moravských; co kněží popáleno, zhubeno, klášterův a kostelův pobořeno, že jediné štítové na mnohých místech a zdi zbořené stojí až do dnešního dne, a zboží pobráno mnohým, až do dneška nevráceno, a zdaří-liť pán Bůh a jedinou ještě poberou, zdá mi se, žeť jim jeho věčně nevrátí oc. Potom za krále Jiřího slavné paměti, Uherského též množství lidí mezi sebou pomordovali a zemi pohubili pálením i jinými záhubami; a také nic nezjednali, a lidi v jednotu víry a v obyčeje při víře neuvedli; než všech časů prvé i potom na popele se smlouvali, a každá strana při svém zůstala, jakož kompaktata i jiní spisové svědčí oc. A na to nyní jde, a kněží jednají, aby nový Tábor vyzdvihli a přivedli na to, kteříž nic nemají, aby nabyli, a kteříž mají, aby ztratili oc. Ano pán jeden z Rožmberka před několika lety jeda na sněm do Prahy, mluvil v městě Písku před mnohými lidmi, když zmínka byla o víru, a tak řekl: že „předkové naši, páni z Rožmberka, byli páni znamenití v království Českém, a měli zboží veliká, že jim v tom času rovně nebylo, a když o víry bojovali, nic nezjednali, než sobě i nám, potomkóm svým, škodu velikou udělali, ztrativše mnoho zboží, jakož do dneška mezi lidmi v Čechách běží to přísloví: Nadadí tě, jako Táboři Rožmberského“ oc. A na toť nyní jde a u samého jest, aby kněží na též přivedli, neb jim jest snadno k boji neb k válkám pobízeti a jiné strojiti, že doma na celé kůži léhají, a knížata i pány s obecným lidem vypobízejí; než byť měli sami na špici býti podle božího přikázaní, jako kněží židovští s troubami, jinakby na to myslili a ne tak bojův strojili. A mohli byšte i jiným pánům to vnášeti, a krále JMt i pány změkčiti, aby proti nám tak zuřiví nebyli, ale raději místo pod panováním svým ráčili dáti, po- něvadž obývaním svým nejsme škodni obecnému dobrému, ale více užitečni. A zdálo- liby se VMti připomenouti i krále Matyáše, kterýž jsa naveden kněžími, byl nás vypověděl z království svého, a svobodnou cestú do jiných zemí vystěhovati se dal: avšak když ste JMt zpravili s nebožtíkem panem hejtmanem, kteraká by se škoda zemi stala, však se ohnul a nám místo dal s naším náboženstvím, a potom tím nehnul až do smrti své. A také bylo by potřebí, aby se král JMt ohlédl sám na se i na potomky své, co by jim dobrého zjednal i VMti. Neb ta věc již není snadná, podobně ja- koby někdo chtěl chalupu doškovú uhasiti, kdyžby se oheň veliký rozmohl, vícliby trhal, více by hořelo. A také JMt mělby na péči míti řeč pána Ježiše Krista, kterýž přikazuje kněžím, řka: „Nechte obého růsti, koukole s pšenicí, až do žní Páně, neb chtíce koukol vytrhati, vykořenili byšte snad i pšenici“. Tuť mýlka blízká stojí, že chtíce trápiti neb zbýti zlé, i netrápili a nezbyli dobrých, pánu Bohu milých. Však netoliko pro bludy lidé budou zatraceni, ale také pro hříchy, a těch jest všudy plno. Avšak také JMt nemá jednostajných lidí u víře v království Uherském, neb má Ráce, Bulgaře i jiné, ješto nejsou jednomyslní u víře s Římany, avšak je trpí, když jediné
Strana 39
z roku 1509. 39 JMti poddáni sou a pokoj zachovávají, a o víru nebojují a válek nevedou. Též by JMt mohl nás i Čechy strpěti při našich věrách, nežby o ně měly války býti, a kněží neměli by JMti míti k tomu. Neb majíc psáno v svých právích, že menší zlé má dopuštěno býti pro větší zlé, poněvadž jest to již přišlo z dopuštění božího, že křesťanstvo rozděleno jest na několiko stran, a každá strana své chválí a cizí haní, a kdožby je chtěl utiskati od jich víry, hned se o to k boji strojí, aby se nedali utisknouti. Než myť se nestrojíme, bojem meče železného brániti své víry, než mečem slova božího a trpělivostí, neb tak psáno jest: že to jest víra svatých a trpělivost mučedlníků Ježíšových. A vždyť sou bližší cesty spasení, podle písma čtení svatého, ti, kteříž dobře živi jsouc a trpí, nežli ti, kteříž zle živi jsouc, jiné pro víru trápí. Ano sv. Jan zlatoustý svědek toho, kterýž praví: že nedáví vlka ovce, ale vlk ovci oc. Než já nevím, co pán Bůh myslí a činiti bude; mohlby snad některým v srdce dáti, že by se slitovali nad přátely svými a křivdou jich, kteráž se jim děje i nám proti vší spravedlnosti boží i lidské, žeby jich snad i bojem bránili; neb sme králi JMti počet vydali z víry své, o spasení i o všech svátostech podle písem svatých zákona božího, a potom sme dali počet vypsaný i z smyslu víry. A není nám dána odpověď na to žádná od JMti ani od doktorův ani od mistrův odepsaná, kde bychom dobře a právě věřili, abychom potvrzeni byli, a kde bychom bludně a zle věřili při spasení i při svátostech, neb při životě křesťanském, s důvody písma sv., abychom věděli, co opraviti, jakož se všech časů podáváme k tomu. Než toho všeho zanechavše, položivše toliko kolikosi slov, kdož toho nepřijme, hned aby byl pokutován, a netoliko my, ale i ti, kdož nás pod sebou mají. Divněť na to lidé hledí, netoliko České strany, ale i Římané; ješto někteří sou naši nepřátelé, avšak praví, že se nám veliká křivda děje, ovšem poloubratří; a tiť i ruce osukují, aby křivdy přátel svých litovali. A jáť se velmi bojím, že drahně bratří čiji, aby se také nepřičinili, netoliko z obecných, ale i z urozených, kteří by nemohli na prvním stupni trpělivosti státi, že by na nižší zstoupili, jako předešlá leta oc. A mohouť kněží s některými světskými tak dělati, ač nyní jim všudy prostranno, že by pán Bůh mohl na ně dopustiti, že by jim po všech zemích okolních těsněji bylo, než za Táborů oc. Ó byť pán Bůh dal Římským prelatům takovou moudrost, kterouž pohané mají, Turci i Tateři, méněby hříchův nadělali, a méně krve nevinné vylévali, a menší pomstu na se od pána Boha by uvedli! Račte odpustiti, ať jich směšné podo- benství povím, kteréž mluvili ku pánům českým i polským i jiným lidem, kteříž byli v Prusích na žoldu u krále starého JMti, když s nimi hádku měli o víru, takto jim po- věděli: Byla jedna liška, kteráž měla několik lišenec, a když od nich odběhla, počaly se hádati, pravě každá, že jest nejpěknější; a když zase k nim přiběhla, podaly toho na ni, aby mezi nimi vyřkla, která jest z nich nejpěknější; a ona jim odpověděla: „Milé dcery,
z roku 1509. 39 JMti poddáni sou a pokoj zachovávají, a o víru nebojují a válek nevedou. Též by JMt mohl nás i Čechy strpěti při našich věrách, nežby o ně měly války býti, a kněží neměli by JMti míti k tomu. Neb majíc psáno v svých právích, že menší zlé má dopuštěno býti pro větší zlé, poněvadž jest to již přišlo z dopuštění božího, že křesťanstvo rozděleno jest na několiko stran, a každá strana své chválí a cizí haní, a kdožby je chtěl utiskati od jich víry, hned se o to k boji strojí, aby se nedali utisknouti. Než myť se nestrojíme, bojem meče železného brániti své víry, než mečem slova božího a trpělivostí, neb tak psáno jest: že to jest víra svatých a trpělivost mučedlníků Ježíšových. A vždyť sou bližší cesty spasení, podle písma čtení svatého, ti, kteříž dobře živi jsouc a trpí, nežli ti, kteříž zle živi jsouc, jiné pro víru trápí. Ano sv. Jan zlatoustý svědek toho, kterýž praví: že nedáví vlka ovce, ale vlk ovci oc. Než já nevím, co pán Bůh myslí a činiti bude; mohlby snad některým v srdce dáti, že by se slitovali nad přátely svými a křivdou jich, kteráž se jim děje i nám proti vší spravedlnosti boží i lidské, žeby jich snad i bojem bránili; neb sme králi JMti počet vydali z víry své, o spasení i o všech svátostech podle písem svatých zákona božího, a potom sme dali počet vypsaný i z smyslu víry. A není nám dána odpověď na to žádná od JMti ani od doktorův ani od mistrův odepsaná, kde bychom dobře a právě věřili, abychom potvrzeni byli, a kde bychom bludně a zle věřili při spasení i při svátostech, neb při životě křesťanském, s důvody písma sv., abychom věděli, co opraviti, jakož se všech časů podáváme k tomu. Než toho všeho zanechavše, položivše toliko kolikosi slov, kdož toho nepřijme, hned aby byl pokutován, a netoliko my, ale i ti, kdož nás pod sebou mají. Divněť na to lidé hledí, netoliko České strany, ale i Římané; ješto někteří sou naši nepřátelé, avšak praví, že se nám veliká křivda děje, ovšem poloubratří; a tiť i ruce osukují, aby křivdy přátel svých litovali. A jáť se velmi bojím, že drahně bratří čiji, aby se také nepřičinili, netoliko z obecných, ale i z urozených, kteří by nemohli na prvním stupni trpělivosti státi, že by na nižší zstoupili, jako předešlá leta oc. A mohouť kněží s některými světskými tak dělati, ač nyní jim všudy prostranno, že by pán Bůh mohl na ně dopustiti, že by jim po všech zemích okolních těsněji bylo, než za Táborů oc. Ó byť pán Bůh dal Římským prelatům takovou moudrost, kterouž pohané mají, Turci i Tateři, méněby hříchův nadělali, a méně krve nevinné vylévali, a menší pomstu na se od pána Boha by uvedli! Račte odpustiti, ať jich směšné podo- benství povím, kteréž mluvili ku pánům českým i polským i jiným lidem, kteříž byli v Prusích na žoldu u krále starého JMti, když s nimi hádku měli o víru, takto jim po- věděli: Byla jedna liška, kteráž měla několik lišenec, a když od nich odběhla, počaly se hádati, pravě každá, že jest nejpěknější; a když zase k nim přiběhla, podaly toho na ni, aby mezi nimi vyřkla, která jest z nich nejpěknější; a ona jim odpověděla: „Milé dcery,
Strana 40
40 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina nechte toho hádaní, když budem u kožišníka na bidle, onť rozezná, kteráž jest nejpěknější, a tu, kteráž bude nejpěknější, postaví napřed, a která škaredější, tu nazad“. Takéž, když Bůh přijde k soudu, tenť právě rozezná a rozsoudí, kdo dobrou víru měl a kdo zlou; kdo měl dobrou víru s dobrými skutky, toho půjme do nebe, a kdo zlou se zlými skutky, toho pošle do pekla. A na tom své hádaní o víru s nimi zavázali. Protož VMti prosím, račte králi JMti předkládati a raditi ku pokoji, ať jej ráčí jednati, a o víry rozbroje a válek aby nebylo; a nenecháliť nás a nestrpí, stěškem pokoj bude. Račte to dělati netoliko proto, aby pán Bůh VMti vším dobrým odplatil, ale i sami pro se: však vidíte, že sedíte a panství máte jako v zahrádce mezi stranou Českou a poloubratřími. Neb v kraji Hradeckém i v Chrudímském málo Říman, a vzbudí-li se co, jistě budouť vás oběma rukama škubati, jako tlustou hus, a nebudouť rozdělovati prachu od peří, než všeť spolu pohrnou oc. To sem VMti napsal, kterak byšte ku pokoji sloužili, aby jej král JMt ráčil jednati i s vámi, neposlouchajíce prelátův, ješto mnozí nic dobrého nejsou, a mezi nábožnými klášterníky ne vše zlato, což se blyští; můžeteli pak VMt co sobě, jim napomoci, račte přijíti; pakli ne, jakož sem napřed napsal, pod lavici vrci. Také VMti prosím, račte to opatřiti podle opatrnosti své, aby v Prostějově měšťané takové pilnosti nevedli při scházení bratrském, aby ani nikdyž v noci tajně nemohli se sjíti; neb mně se zdá, že VMti jest na tom dosti, a dosti učiníte od sebe, když ve dne a na tom místě, kdež se prvé scházeli, scházeti se nebudou. A věřím VMti, že to učiníte podle lidského přísloví, aby vlci syti byli, a kozy cely. A já také psal urozenému panu Janovi Kostkovi na Litomyšl o tu věc, divě se tomu, že tak ukrutně zapověděl, ješto by mohl nezapovídati, poněvadž k tomu nesvoloval. Ale zase nedivím se jemu nemocnému, neb již několiko let jako na smrtedlné posteli leží; ale byť zdráv byl aneb život čerstvý měl, zdá mi se, že by se jinak měl k té mysli, kterouž má. Ale však proto by hodné bylo jinak se míti, aby toho nečinil ku potupě svému milému pánu otci i své milé paní mateři, i panu bratru svému milému i jiným přátelóm, kteříž sou své životy na víře bratrské sko- nali. A můž tak činiti, že by pána Boha rozhněval, a na jeho milosti toho zasloužil, aby naň dopustil, že by po smrti jeho i jeho milých přátel, k potupě jich, jako sou chtěli s kněžími měšťané Jičínští kosti pána svého z hrobu vybrati, by byla paní dcera jeho nezastavila: bych VMti prosil, abyšte se ráčili přimluviti, aby toho nečinil: neb slyším, že ste smířeni VMt a jste dobře spolu, ale snad pro své podezření nebudete smíti toho učiniti; pakliby kterak mohlo býti opatrně skrze někoho, račte to, prosím, učiniti. Tohoto pak mého psaní VMti prvního i nynějšího kořen a základ jest toto dvé: jedno, abyšte pravých ctitelův božích neutiskali, ne tomu chtíce, ale radše na- pomáhali; 2. abyšte spravedlnost a milosrdenství svým chudým lidem činili, a králi JMti, požívajíce opatrnosti, k témuž radili; nebo to dvé, přeběhnouce všecky knihy
40 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina nechte toho hádaní, když budem u kožišníka na bidle, onť rozezná, kteráž jest nejpěknější, a tu, kteráž bude nejpěknější, postaví napřed, a která škaredější, tu nazad“. Takéž, když Bůh přijde k soudu, tenť právě rozezná a rozsoudí, kdo dobrou víru měl a kdo zlou; kdo měl dobrou víru s dobrými skutky, toho půjme do nebe, a kdo zlou se zlými skutky, toho pošle do pekla. A na tom své hádaní o víru s nimi zavázali. Protož VMti prosím, račte králi JMti předkládati a raditi ku pokoji, ať jej ráčí jednati, a o víry rozbroje a válek aby nebylo; a nenecháliť nás a nestrpí, stěškem pokoj bude. Račte to dělati netoliko proto, aby pán Bůh VMti vším dobrým odplatil, ale i sami pro se: však vidíte, že sedíte a panství máte jako v zahrádce mezi stranou Českou a poloubratřími. Neb v kraji Hradeckém i v Chrudímském málo Říman, a vzbudí-li se co, jistě budouť vás oběma rukama škubati, jako tlustou hus, a nebudouť rozdělovati prachu od peří, než všeť spolu pohrnou oc. To sem VMti napsal, kterak byšte ku pokoji sloužili, aby jej král JMt ráčil jednati i s vámi, neposlouchajíce prelátův, ješto mnozí nic dobrého nejsou, a mezi nábožnými klášterníky ne vše zlato, což se blyští; můžeteli pak VMt co sobě, jim napomoci, račte přijíti; pakli ne, jakož sem napřed napsal, pod lavici vrci. Také VMti prosím, račte to opatřiti podle opatrnosti své, aby v Prostějově měšťané takové pilnosti nevedli při scházení bratrském, aby ani nikdyž v noci tajně nemohli se sjíti; neb mně se zdá, že VMti jest na tom dosti, a dosti učiníte od sebe, když ve dne a na tom místě, kdež se prvé scházeli, scházeti se nebudou. A věřím VMti, že to učiníte podle lidského přísloví, aby vlci syti byli, a kozy cely. A já také psal urozenému panu Janovi Kostkovi na Litomyšl o tu věc, divě se tomu, že tak ukrutně zapověděl, ješto by mohl nezapovídati, poněvadž k tomu nesvoloval. Ale zase nedivím se jemu nemocnému, neb již několiko let jako na smrtedlné posteli leží; ale byť zdráv byl aneb život čerstvý měl, zdá mi se, že by se jinak měl k té mysli, kterouž má. Ale však proto by hodné bylo jinak se míti, aby toho nečinil ku potupě svému milému pánu otci i své milé paní mateři, i panu bratru svému milému i jiným přátelóm, kteříž sou své životy na víře bratrské sko- nali. A můž tak činiti, že by pána Boha rozhněval, a na jeho milosti toho zasloužil, aby naň dopustil, že by po smrti jeho i jeho milých přátel, k potupě jich, jako sou chtěli s kněžími měšťané Jičínští kosti pána svého z hrobu vybrati, by byla paní dcera jeho nezastavila: bych VMti prosil, abyšte se ráčili přimluviti, aby toho nečinil: neb slyším, že ste smířeni VMt a jste dobře spolu, ale snad pro své podezření nebudete smíti toho učiniti; pakliby kterak mohlo býti opatrně skrze někoho, račte to, prosím, učiniti. Tohoto pak mého psaní VMti prvního i nynějšího kořen a základ jest toto dvé: jedno, abyšte pravých ctitelův božích neutiskali, ne tomu chtíce, ale radše na- pomáhali; 2. abyšte spravedlnost a milosrdenství svým chudým lidem činili, a králi JMti, požívajíce opatrnosti, k témuž radili; nebo to dvé, přeběhnouce všecky knihy
Strana 41
z let 1509—1510. 41 královské, i paralipomenon, i žaltář i jiných prorokův, najdete: kdož sou tak činili, pán Bůh jim vším dobrým odplacoval i potomkóm jich. Svědek toho sv. Petr, kdež dí: „V pravdě sem shledal, že kdož se Boha bojí a činí spravedlnost, vzácen jest jemu“. A zase na odpor, kdož sou jinak činili, pán Bůh všecko zlé na ně dopouštěl i na jich potomky. Svědek toho druhý apoštol sv. Pavel, kdež takto dí: „že pro ty věci přicházel hněv boží na syny nevěřící“. Milý pane, pro milý Bůh, račte králi JMti oči obrátiti, ať pohledí na otce své duchovní, arcibiskupy, biskupy Uherské i Moravské, jakouť lásku k JMti mají: od JMti, což mají, všecko mají, a majíce mnozí veliké zbytky, kéž pohledí na JMti ne- dostatky a peněz půjčí i zlatých, k JMti i syna jeho pilné potřebě! Než musí vypůjčo- vati u chudých pánův světských neb zemanův, a potom aby to bylo vloženo na chudé lidi k zaplacení. Ó byť milý Bůh dal králi JMti v srdce, aby pomyslil a skutkem učinil, kterak by jim zboží pobral a panování odjal, aby neměli nač pýchati a hříchův provoditi s kuběnami i jinak, a je opatřil, aby toliko majíce pokrm a oděv, podle řeči apoštola dosti na tom měli, a čtení Kristovo svobodněji kázali; když mají Bohu rytěřovati, nepletli se v světské věci. Ale snad to JMti není dáno, aby to dělal, než někomu jinému mladšímu zachováno, aby to učinil; ješto jemu tu službu pán Bůh vším dobrým zaplatí, podobně jako onomu knížeti Hyeu [Jehu], kteréhož Eliáš neb jeho služebník pomazal na království Izrahelské, a na rod Achabův, a na pro- roky Bálovy, jakož o tom psáno v 4. knihách královských. A když to skutkem dokonal, pověděl jemu prorok od Boha dobrou novinu, že jest Hyeu učinil, co jest libého v mém srdci; dávámť jemu za to, že z plodu ledví jeho sedou na královské stolici až do čtvrtého kolena*) oc. Čehož bych já některému z synů VMti velmi přál, takové odplaty. Dejž pán Bůh všemohúcí VMti takovou moudrost a umění, abyšte králi JMti uměli sloužiti k jeho dobrému i potomkóm jeho, a sobě k užitku i synóm svým i k obecnému dobrému. A s tím pánu Bohu poručeni buďte, a mému psaní dlou- hému račte odpustiti. *) V ten rozum Hospodin mluví k Jehu v 4. knize královské 10. 30. 73. Král Vladislav Janovi z Pernšteina, aby otci svému Vilímovi vsi Uherčice a Evaň (nyní Ivaň) do desk vepsati dal. Na Horách Kutných 1510, 21. února. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1, 48. Vladislav oc. Urozený, věrný náš milý. Zpraveni jsme, kterak jest urozený Vilém z Pernšteína na Helfnšteíně, nejvyšší hofmistr království Českého, otec tvuoj, věrný náš milý, od urozeného Ladslava z Bozkovic na Třebové, věrného našeho mi- lého, dvě vsi jménem Uherčice a Evaň k Židlochovicím kúpil, tak jakž jest jich týž Archiv Český XVI. 6
z let 1509—1510. 41 královské, i paralipomenon, i žaltář i jiných prorokův, najdete: kdož sou tak činili, pán Bůh jim vším dobrým odplacoval i potomkóm jich. Svědek toho sv. Petr, kdež dí: „V pravdě sem shledal, že kdož se Boha bojí a činí spravedlnost, vzácen jest jemu“. A zase na odpor, kdož sou jinak činili, pán Bůh všecko zlé na ně dopouštěl i na jich potomky. Svědek toho druhý apoštol sv. Pavel, kdež takto dí: „že pro ty věci přicházel hněv boží na syny nevěřící“. Milý pane, pro milý Bůh, račte králi JMti oči obrátiti, ať pohledí na otce své duchovní, arcibiskupy, biskupy Uherské i Moravské, jakouť lásku k JMti mají: od JMti, což mají, všecko mají, a majíce mnozí veliké zbytky, kéž pohledí na JMti ne- dostatky a peněz půjčí i zlatých, k JMti i syna jeho pilné potřebě! Než musí vypůjčo- vati u chudých pánův světských neb zemanův, a potom aby to bylo vloženo na chudé lidi k zaplacení. Ó byť milý Bůh dal králi JMti v srdce, aby pomyslil a skutkem učinil, kterak by jim zboží pobral a panování odjal, aby neměli nač pýchati a hříchův provoditi s kuběnami i jinak, a je opatřil, aby toliko majíce pokrm a oděv, podle řeči apoštola dosti na tom měli, a čtení Kristovo svobodněji kázali; když mají Bohu rytěřovati, nepletli se v světské věci. Ale snad to JMti není dáno, aby to dělal, než někomu jinému mladšímu zachováno, aby to učinil; ješto jemu tu službu pán Bůh vším dobrým zaplatí, podobně jako onomu knížeti Hyeu [Jehu], kteréhož Eliáš neb jeho služebník pomazal na království Izrahelské, a na rod Achabův, a na pro- roky Bálovy, jakož o tom psáno v 4. knihách královských. A když to skutkem dokonal, pověděl jemu prorok od Boha dobrou novinu, že jest Hyeu učinil, co jest libého v mém srdci; dávámť jemu za to, že z plodu ledví jeho sedou na královské stolici až do čtvrtého kolena*) oc. Čehož bych já některému z synů VMti velmi přál, takové odplaty. Dejž pán Bůh všemohúcí VMti takovou moudrost a umění, abyšte králi JMti uměli sloužiti k jeho dobrému i potomkóm jeho, a sobě k užitku i synóm svým i k obecnému dobrému. A s tím pánu Bohu poručeni buďte, a mému psaní dlou- hému račte odpustiti. *) V ten rozum Hospodin mluví k Jehu v 4. knize královské 10. 30. 73. Král Vladislav Janovi z Pernšteina, aby otci svému Vilímovi vsi Uherčice a Evaň (nyní Ivaň) do desk vepsati dal. Na Horách Kutných 1510, 21. února. — Orig. zemsk. arch. Mor. IV. 1, 48. Vladislav oc. Urozený, věrný náš milý. Zpraveni jsme, kterak jest urozený Vilém z Pernšteína na Helfnšteíně, nejvyšší hofmistr království Českého, otec tvuoj, věrný náš milý, od urozeného Ladslava z Bozkovic na Třebové, věrného našeho mi- lého, dvě vsi jménem Uherčice a Evaň k Židlochovicím kúpil, tak jakž jest jich týž Archiv Český XVI. 6
Strana 42
42 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Ladslav sám v držení byl; na kterýchžto vsech jemu jest byla oprava dědičná za- psána, jakož pak list náš, kterýž nadepsaný Ladslav na to měl, to šíře ukazuje a světleji v sobě zavírá. Protož toho na tobě žádáme, aby se s pilností přičinil, aby svrchupsanému Vilémovi z Pernšteina otci tvému týž [sic] vsi s opravú dědičnú ve dsky zemské vloženy a vepsány byly, znaje, že nám v tom věc vděčnú vokážeš. Datum in Montibus Cutnis fer. V. post dominicam Inuocauit, anno domini oc XVCX, regnorum autem nostrorum Hungarie XX. Boemie vero XXXIX. Ex commissione propria regie Majestatis. Urozenému Janovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku markrabství Moravského, věr- nému našemu milému. 74. Petr z Rosenberka oznamuje Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála, že srozuměl, jakoby hof- mistr Vilím z Pernšteina za krále slibovati nechtěl, a že radši v soudě sedati nechce, že však se napravuje, poněvadž obává se o úřad. Dat. na Krumlově 1510, 28. dubna. AČ. XI. 144.*) *) Palackého Dějiny české V. II. 181. 75. Král Vladislav oznamuje Janovi z Potšteina a na Žampachu, místomincmistru na Horách Kutných, že rozkázal prvnějšímu minemistru tamže, aby Vilímovi z Pernšteina dáno bylo 100 centnéřův mědi nezagrované; protož aby jemu, což dodáno není, dodal. Dat. Tate, sabbato post Alexi (20. čce) 1510. Orig. někdy ve sbírce listin Donnebaurově. 76. Vilém z Pernšteina Chebským, aby někteří jich sousedé Václavovi Behmovi list k svědomí položili na hradě Pražském k soudu komornímu. Na hradě Pražském 1510, 10. listopadu. — Orig. arch. civ. Egrae. Službu svú vzkazuji, slovutné opatrnosti paani a přátelee milí! Poněvadž vy předsím od urozeného vládyky Václava Behma z Konobrž do soudu komorního po- hnáni ste byli, abyšte Jakubovi Hausnarovi, Kurczpainholczovi, Jorgschlosserovi a Hanušovi Elpognarovi, vašim spoluměšťanuom, rozkázali položiti k svědomí list, kterýž mají od nebožtíka kněze Jiříka Hallera doktora oc, kterýžto list na tři sta zlatých rainských na téhož Behma svědčí. Ale že se tomu, jakož on Behem zpravuje, až dosavad nestalo dosti, a již menovaný list dlužní položen nenie: žádán sem od téhož Behma, abych vás ještě před se obeslal. Protož pokládám vám rok podruhé ten pondělí před svatú Alžbětú [18. listop.] najprv příští, abyšte na ten den přede mnú, před paany a vládykami, krále JMti radami, v soudu komorním na hradě Pražském svrchudotčený list nadepsaným svým spoluměšťanóm, jakož se napřed píše, rozkázali položiti k svědomí. Pakliby se toho nestalo, a ten list často meno-
42 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Ladslav sám v držení byl; na kterýchžto vsech jemu jest byla oprava dědičná za- psána, jakož pak list náš, kterýž nadepsaný Ladslav na to měl, to šíře ukazuje a světleji v sobě zavírá. Protož toho na tobě žádáme, aby se s pilností přičinil, aby svrchupsanému Vilémovi z Pernšteina otci tvému týž [sic] vsi s opravú dědičnú ve dsky zemské vloženy a vepsány byly, znaje, že nám v tom věc vděčnú vokážeš. Datum in Montibus Cutnis fer. V. post dominicam Inuocauit, anno domini oc XVCX, regnorum autem nostrorum Hungarie XX. Boemie vero XXXIX. Ex commissione propria regie Majestatis. Urozenému Janovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku markrabství Moravského, věr- nému našemu milému. 74. Petr z Rosenberka oznamuje Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála, že srozuměl, jakoby hof- mistr Vilím z Pernšteina za krále slibovati nechtěl, a že radši v soudě sedati nechce, že však se napravuje, poněvadž obává se o úřad. Dat. na Krumlově 1510, 28. dubna. AČ. XI. 144.*) *) Palackého Dějiny české V. II. 181. 75. Král Vladislav oznamuje Janovi z Potšteina a na Žampachu, místomincmistru na Horách Kutných, že rozkázal prvnějšímu minemistru tamže, aby Vilímovi z Pernšteina dáno bylo 100 centnéřův mědi nezagrované; protož aby jemu, což dodáno není, dodal. Dat. Tate, sabbato post Alexi (20. čce) 1510. Orig. někdy ve sbírce listin Donnebaurově. 76. Vilém z Pernšteina Chebským, aby někteří jich sousedé Václavovi Behmovi list k svědomí položili na hradě Pražském k soudu komornímu. Na hradě Pražském 1510, 10. listopadu. — Orig. arch. civ. Egrae. Službu svú vzkazuji, slovutné opatrnosti paani a přátelee milí! Poněvadž vy předsím od urozeného vládyky Václava Behma z Konobrž do soudu komorního po- hnáni ste byli, abyšte Jakubovi Hausnarovi, Kurczpainholczovi, Jorgschlosserovi a Hanušovi Elpognarovi, vašim spoluměšťanuom, rozkázali položiti k svědomí list, kterýž mají od nebožtíka kněze Jiříka Hallera doktora oc, kterýžto list na tři sta zlatých rainských na téhož Behma svědčí. Ale že se tomu, jakož on Behem zpravuje, až dosavad nestalo dosti, a již menovaný list dlužní položen nenie: žádán sem od téhož Behma, abych vás ještě před se obeslal. Protož pokládám vám rok podruhé ten pondělí před svatú Alžbětú [18. listop.] najprv příští, abyšte na ten den přede mnú, před paany a vládykami, krále JMti radami, v soudu komorním na hradě Pražském svrchudotčený list nadepsaným svým spoluměšťanóm, jakož se napřed píše, rozkázali položiti k svědomí. Pakliby se toho nestalo, a ten list často meno-
Strana 43
z roku 1510 a 1511. 43 vaný nebyl položen k svědomí, aneb vy že byšte nerozkázali to položiti, tak svrchu- psaný Behem praví, že se v tom, pokudž příleží, vedle práva a řádu mieti a zacho- vati chce, ač jestliže by skrze to neplacení které škody vzal. Dán na hradě Praž- ském leta oc X° v pondělí den sv. Martina. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, královstvie Českého najvyšší hofmistr. Slovutné opatrnosti pánóm purgmistru a radě i vší obci města Chba, přátelóm milým 77. Vilím z Pernšteina nejvyššímu mincmistru Janovi z Potšteina o splácení mu dluhu z mince královské Na Pardubicích 1511, 16. ledna. — Orig. arch. KH. č. 271. Urozený pane, pane a příteli muoj milý! Jakož ste mi psali, což se toho dluhu dotýče, o kterýž sem vám psal, dali ste mi v odpověď, že ste rozkázali úřed- níkuom mince, aby mi ta suma, kteráž mi jest zůstána, vyplněna byla do svatého Jiří [23. dubna] oc: napřed já vám z toho děkuji a vděčně přijímám, a zase v čem byšte mne slušném potřebovali a mně možné učiniti bylo, rád učiním. Pak za toto vás prosím, ač jest vám to možné pro mne učiniti, že tak učiníte, aby mi bylo vy- dáváno každaj tajden po dvou stech kopách míšenských až do vyplnění té sumy. Pakli by to nemohlo býti, ale po puol druhém stu kopách aby mi vydáváno bylo až do vyplnění té sumy. A to proto, aby vám lehčeji přišlo mně ten dluh spraviti, a druhé proto, abych já také svou potřebu, kteráž mi jest dosti pilná, zednati mohl; neb sem já své peníze za krále JMt dal. A protož já vás za to prosím, že to spuosobíte, aby mi na tajden tak vydáváno bylo až do vyplnění té sumy. A což v tom pro mne učiníte, já zase v čem byšte mne slušném potřebovali, rád učiním. Pakli by se vám toho učiniti nezdálo, ale muožli býti, aby mi všecky spolu dány byly druhú středu v postě [12. března]. Také bych já nedbal pak, jestliže se vám zdá, aby mi již tak vydáváno bylo, jakož sem navrchu napsal, nechžť by mi kla- deny byly u Hanykeyře. Jižť co jest v tom úmyslu vašeho, prosím, dajte mi v od- pověď, abych se věděl čím spraviti. Dán na Pardubicích ve čtvrtek po s. Paulu léta 11. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého. (L. S.) Urozenýmu pánu, panu Janovi z Potšteina, najvyššiemu mincmajstru královstvie Českého, příteli mému milému. 78. Vilím z Pernšteina mincmistru Janovi z Potšteina, aby mu dluh za krále zaplacen byl. V Pardubicích 1511, 21. ledna. — Orig. arch. KH. č. 273. Urozený pane, pane a příteli muoj milý! Král JMt mi psáti ráčil. Pan Lev*) mi také píše, že vám král JMt ráčil poručiti a rozkázati, což se dluhu mého do- 6*
z roku 1510 a 1511. 43 vaný nebyl položen k svědomí, aneb vy že byšte nerozkázali to položiti, tak svrchu- psaný Behem praví, že se v tom, pokudž příleží, vedle práva a řádu mieti a zacho- vati chce, ač jestliže by skrze to neplacení které škody vzal. Dán na hradě Praž- ském leta oc X° v pondělí den sv. Martina. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, královstvie Českého najvyšší hofmistr. Slovutné opatrnosti pánóm purgmistru a radě i vší obci města Chba, přátelóm milým 77. Vilím z Pernšteina nejvyššímu mincmistru Janovi z Potšteina o splácení mu dluhu z mince královské Na Pardubicích 1511, 16. ledna. — Orig. arch. KH. č. 271. Urozený pane, pane a příteli muoj milý! Jakož ste mi psali, což se toho dluhu dotýče, o kterýž sem vám psal, dali ste mi v odpověď, že ste rozkázali úřed- níkuom mince, aby mi ta suma, kteráž mi jest zůstána, vyplněna byla do svatého Jiří [23. dubna] oc: napřed já vám z toho děkuji a vděčně přijímám, a zase v čem byšte mne slušném potřebovali a mně možné učiniti bylo, rád učiním. Pak za toto vás prosím, ač jest vám to možné pro mne učiniti, že tak učiníte, aby mi bylo vy- dáváno každaj tajden po dvou stech kopách míšenských až do vyplnění té sumy. Pakli by to nemohlo býti, ale po puol druhém stu kopách aby mi vydáváno bylo až do vyplnění té sumy. A to proto, aby vám lehčeji přišlo mně ten dluh spraviti, a druhé proto, abych já také svou potřebu, kteráž mi jest dosti pilná, zednati mohl; neb sem já své peníze za krále JMt dal. A protož já vás za to prosím, že to spuosobíte, aby mi na tajden tak vydáváno bylo až do vyplnění té sumy. A což v tom pro mne učiníte, já zase v čem byšte mne slušném potřebovali, rád učiním. Pakli by se vám toho učiniti nezdálo, ale muožli býti, aby mi všecky spolu dány byly druhú středu v postě [12. března]. Také bych já nedbal pak, jestliže se vám zdá, aby mi již tak vydáváno bylo, jakož sem navrchu napsal, nechžť by mi kla- deny byly u Hanykeyře. Jižť co jest v tom úmyslu vašeho, prosím, dajte mi v od- pověď, abych se věděl čím spraviti. Dán na Pardubicích ve čtvrtek po s. Paulu léta 11. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého. (L. S.) Urozenýmu pánu, panu Janovi z Potšteina, najvyššiemu mincmajstru královstvie Českého, příteli mému milému. 78. Vilím z Pernšteina mincmistru Janovi z Potšteina, aby mu dluh za krále zaplacen byl. V Pardubicích 1511, 21. ledna. — Orig. arch. KH. č. 273. Urozený pane, pane a příteli muoj milý! Král JMt mi psáti ráčil. Pan Lev*) mi také píše, že vám král JMt ráčil poručiti a rozkázati, což se dluhu mého do- 6*
Strana 44
44 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina týče, kterajž mi JMt dlužen, aby mi skrz vás spraven byl. Pak abyšte věděli, že se panem Bernartem mincmajstrem starajm**) takovou smlúvu měl sem, že za polovici tý mědi v každém centnýři měl mi dáti za čtyry hřivny stříbra, a v polovici v každém centnýři za puol čtvrtý hřivny stříbra; a tak sme toho ssumovali, že toho mělo při- jíti XXII° ſ; pak dáno mi na to IM ſP. Pak již vy mi to voznamte, chcete-li vy mi toho dluhu vostatek vyplniti, poněvadž jest vám o tom králem JMtí rozkázáno; než jedné mi to tak voznamte, aby mi potom nebylo jinam vokazováno, neb já s svého upomínati budu. Pak jedné vy mi to tak voznamte, co jest úmyslu vašeho, chcete-li vy mi to spraviti, aby to spraveno bylo do sv. Jiří konečně, a já abych k vám vo to hleděl; napište mi prostě, co jest úmyslu vašeho, po tomto poslu, abych já se tím uměl na konec zpraviti. Neb jestliže by mi toho od vás nemělo spraveno býti aneb vodkládáno, tak jako ste mi vodkládali na pány správce vo těch pět set kop, muosil bych já zase k králi JMti poslati a JMti psáti, i panu Lvovi také; neb sem já těch peněz velkaj díl za krále dal. Pak, což v tom koli pro mne učiníte, znaje to, že jest spravedlivaj dluch, když by vám toho v vašich potřebách jaká potřeba byla, mohl bych se vám k něčemu trefiti. Pak již mi konečnou toho vodpověď dajte, co jest v tom úmyslu vašeho, a co jest vám v tom možného učiniti. Prosím, zbavte mne práce, však by se mohlo trefiti, že byšte i sobě tím zle neudělali; neb mi pan Lev píše, abych se o to nestaral, že mi má to konečně spraveno býti. Ex Pardubic Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, f. III post Fabiani anno 1511. najvyšší hofmistr královstvie Českého oc. (L. S.) Urozenému pánu panu Janovi z Počteina na Žampachu, najvyššiemu minc- majstru královstvie Českého, příteli mému milému. *) Zdeněk Lev z Rožmitála. **) Bernard z Waldšteina byl mincmistrem 1505—1510. 79. Správcové království Českého vysílají do Kutné Hory Viléma z Pernšteina a jiné 3 osoby za sebe, aby nedostatky při horách vyšetřili a odstranili. Na hradě Pražském 1511, 25. října. — Orig. arch. KH. č. 124. Služby naše vzkazujem, múdří a opatrní přátelé milí! Jakož vám prve vě- domo jest, že sme některé z nás z správcí, z pánóv a z vládyk, do Hory poslati pro potřeby krále JMti a tohoto královstvie měli, aby užitkové krále JMti vyhle- dati se mohli a tak řídili, kterak by JMKské i tomuto královstvie dobré a užitečné bylo: i protož již z nás pro takové i jiné potřeby do Hory z sebe poséláme urozené pány, pana Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého, pana Ber- narta z Walšteina na Krupce, pana Jana z Wartenberka na Děvíně, a urozeného a statečného rytieře pana Kunatu Pešíka z Komárova. Protož vám poroučíme, což by oni kolivěk zřídili, spuosobili a rozkázali při věcech horních, aneb cožkoli jiného
44 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina týče, kterajž mi JMt dlužen, aby mi skrz vás spraven byl. Pak abyšte věděli, že se panem Bernartem mincmajstrem starajm**) takovou smlúvu měl sem, že za polovici tý mědi v každém centnýři měl mi dáti za čtyry hřivny stříbra, a v polovici v každém centnýři za puol čtvrtý hřivny stříbra; a tak sme toho ssumovali, že toho mělo při- jíti XXII° ſ; pak dáno mi na to IM ſP. Pak již vy mi to voznamte, chcete-li vy mi toho dluhu vostatek vyplniti, poněvadž jest vám o tom králem JMtí rozkázáno; než jedné mi to tak voznamte, aby mi potom nebylo jinam vokazováno, neb já s svého upomínati budu. Pak jedné vy mi to tak voznamte, co jest úmyslu vašeho, chcete-li vy mi to spraviti, aby to spraveno bylo do sv. Jiří konečně, a já abych k vám vo to hleděl; napište mi prostě, co jest úmyslu vašeho, po tomto poslu, abych já se tím uměl na konec zpraviti. Neb jestliže by mi toho od vás nemělo spraveno býti aneb vodkládáno, tak jako ste mi vodkládali na pány správce vo těch pět set kop, muosil bych já zase k králi JMti poslati a JMti psáti, i panu Lvovi také; neb sem já těch peněz velkaj díl za krále dal. Pak, což v tom koli pro mne učiníte, znaje to, že jest spravedlivaj dluch, když by vám toho v vašich potřebách jaká potřeba byla, mohl bych se vám k něčemu trefiti. Pak již mi konečnou toho vodpověď dajte, co jest v tom úmyslu vašeho, a co jest vám v tom možného učiniti. Prosím, zbavte mne práce, však by se mohlo trefiti, že byšte i sobě tím zle neudělali; neb mi pan Lev píše, abych se o to nestaral, že mi má to konečně spraveno býti. Ex Pardubic Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, f. III post Fabiani anno 1511. najvyšší hofmistr královstvie Českého oc. (L. S.) Urozenému pánu panu Janovi z Počteina na Žampachu, najvyššiemu minc- majstru královstvie Českého, příteli mému milému. *) Zdeněk Lev z Rožmitála. **) Bernard z Waldšteina byl mincmistrem 1505—1510. 79. Správcové království Českého vysílají do Kutné Hory Viléma z Pernšteina a jiné 3 osoby za sebe, aby nedostatky při horách vyšetřili a odstranili. Na hradě Pražském 1511, 25. října. — Orig. arch. KH. č. 124. Služby naše vzkazujem, múdří a opatrní přátelé milí! Jakož vám prve vě- domo jest, že sme některé z nás z správcí, z pánóv a z vládyk, do Hory poslati pro potřeby krále JMti a tohoto královstvie měli, aby užitkové krále JMti vyhle- dati se mohli a tak řídili, kterak by JMKské i tomuto královstvie dobré a užitečné bylo: i protož již z nás pro takové i jiné potřeby do Hory z sebe poséláme urozené pány, pana Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého, pana Ber- narta z Walšteina na Krupce, pana Jana z Wartenberka na Děvíně, a urozeného a statečného rytieře pana Kunatu Pešíka z Komárova. Protož vám poroučíme, což by oni kolivěk zřídili, spuosobili a rozkázali při věcech horních, aneb cožkoli jiného
Strana 45
= let 1511—1513. 45 změniti by chtěli, abyšte se v tom tak zachovali, jako bychme my osobně tam všickni správce souce to učinili a rozkázali. Dán na hradě Pražském v sobotu před svatými Šimonišem a Judú apoštoly božími, leta oc V°XI. Páni a vládyky, kteříž v soudu zemském sedají, správce královstvie Českého. (L. S.) Múdrým a opatrným pánóm šefmistróm a radě na Horách Kutnách, přátelóm milým. (Stranou regest:) Páni zprávce, že některé pány vysílají, aby k horním užitkuom při- hlédli a volně měnili. 80. Král Vladislav Vilímovi z Pernšteina: aby sekretáře královského doktora Augustina Kaesen- broda o proboštství Brněnské připraviti nedal, a proti synovi Bohuše ze Zvole, jenž týž klášter u papeže sobě vyprosil. přichránil. V Budíně 1512, 1. června. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Došlo jest nás, kterak syn statečného Bohuše z Zvole probošství Brněnské (které jsi k snažné naší přímluvě a prosbě velebnému Augustinovi doktorovi, sekretáři někdy našemu, se pannú abatyší Tišnovskú dal) u Otce Svatého sobě vyprosil, a téhož Augustina o to proboství připraviti hledí. I poněvadž se ta věc netoliko doktora Augustina, než i panny a tebe, jakožto toho kláštera oprávnieho pána, dotýče, žádáme toho na tobě s pilností, aby jmenovaného Augustina doktora neopustil, a pannu a sám sebe z spravedlivosti své, kterú k po- dací toho probostvie máte, vyvésti nedal; kdež my také tebe a pannu i téhož Augu- stina v tom opustiti nikoli nemínieme. Datum Bude, feria III. post festum Spiritus Sancti anno domini oc XII°, regnorum autem nostrorum Hungarie XXII°, Boemie Ex commissione propria regie Majestatis. vero XLI°. Urozenému Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému. 81. Vilím z Pernšteina žádá Olomúckých za propuštění sirotka z kláštera. (1513, v lednu.) — Form. arch. měst. Brn. č. 97. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní přátelé milí! Jakož jest syn muoj s vámi mluvil v Olomúci, což se Mikuláše zemského písaře a sirotka toho, pastor- kyně jeho, kteráž jest nyní v klášteře, dotýče: i měli jste jemu odpověď na žádost jeho dáti, kdež ste pak jemu odpovědi na to žádné ješče nedali. Kdež já vás prosím, že to učiníte k přímluvě mej, a toho sirotka z kláštera vypustiti rozkážete, poněvadž on Mikuláš se k tomu poddává, že ji zase v moc vaši, tu kdež rozkážete, postaviti
= let 1511—1513. 45 změniti by chtěli, abyšte se v tom tak zachovali, jako bychme my osobně tam všickni správce souce to učinili a rozkázali. Dán na hradě Pražském v sobotu před svatými Šimonišem a Judú apoštoly božími, leta oc V°XI. Páni a vládyky, kteříž v soudu zemském sedají, správce královstvie Českého. (L. S.) Múdrým a opatrným pánóm šefmistróm a radě na Horách Kutnách, přátelóm milým. (Stranou regest:) Páni zprávce, že některé pány vysílají, aby k horním užitkuom při- hlédli a volně měnili. 80. Král Vladislav Vilímovi z Pernšteina: aby sekretáře královského doktora Augustina Kaesen- broda o proboštství Brněnské připraviti nedal, a proti synovi Bohuše ze Zvole, jenž týž klášter u papeže sobě vyprosil. přichránil. V Budíně 1512, 1. června. — Orig. arch. Roudn. B. 1. Vladislav oc. Urozený věrný náš milý. Došlo jest nás, kterak syn statečného Bohuše z Zvole probošství Brněnské (které jsi k snažné naší přímluvě a prosbě velebnému Augustinovi doktorovi, sekretáři někdy našemu, se pannú abatyší Tišnovskú dal) u Otce Svatého sobě vyprosil, a téhož Augustina o to proboství připraviti hledí. I poněvadž se ta věc netoliko doktora Augustina, než i panny a tebe, jakožto toho kláštera oprávnieho pána, dotýče, žádáme toho na tobě s pilností, aby jmenovaného Augustina doktora neopustil, a pannu a sám sebe z spravedlivosti své, kterú k po- dací toho probostvie máte, vyvésti nedal; kdež my také tebe a pannu i téhož Augu- stina v tom opustiti nikoli nemínieme. Datum Bude, feria III. post festum Spiritus Sancti anno domini oc XII°, regnorum autem nostrorum Hungarie XXII°, Boemie Ex commissione propria regie Majestatis. vero XLI°. Urozenému Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému. 81. Vilím z Pernšteina žádá Olomúckých za propuštění sirotka z kláštera. (1513, v lednu.) — Form. arch. měst. Brn. č. 97. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní přátelé milí! Jakož jest syn muoj s vámi mluvil v Olomúci, což se Mikuláše zemského písaře a sirotka toho, pastor- kyně jeho, kteráž jest nyní v klášteře, dotýče: i měli jste jemu odpověď na žádost jeho dáti, kdež ste pak jemu odpovědi na to žádné ješče nedali. Kdež já vás prosím, že to učiníte k přímluvě mej, a toho sirotka z kláštera vypustiti rozkážete, poněvadž on Mikuláš se k tomu poddává, že ji zase v moc vaši, tu kdež rozkážete, postaviti
Strana 46
46 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina chce před panem hajtmanem aneboli ku právu. Kdež vám věřím, že jemu v tom přímluvy mej užiti dáte pro potomní ode mne vám takovejž libosti okázánie. Ex [sic]. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého. [Purkmistru a radě města Olomúce.] 82. Vilím z Pernšteina žádá opětně Olomouckých, aby sirotek z kláštera vypuštěn byl. V Prostějově 1513, 23. ledna. — Form. arch. měst. Brna č. 97. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni, přátelé moji milí! Jakož sem vám psal, což se Mikuláše zemského písaře dotýče, i nedali ste mi na to žádnej konečnej odpovědi, chcete-li to k přímluvě a žádosti mej učiniti. Kdež mně se ještě před pánem Buohem zdá, že Mikuláš spravedlivej věci na vás žádá. A protož vás ještě prosím jako přátel svých milých, že to pro mne učiníte a mně se v tom skutečně přátelsky najíti dáte, aby ten sirotek na takový zpuosob bez prodlévání z kláštera vypuštěn byl, jakož sem vám onehdy psal. Avšak víte, že rád pro vás všecko činím a činiti chci, což mi jedné možného jest, ač to od vás také, jakož sem i prve znal, ještě poznám, že se též ke mně přátelsky upřímně zachováte. Protož mi úmysl svuoj oznamte po tomto poslu, ať se tiem umiem konečně spraviti; neb tý víry do vás nemám, byšte týto mej slušnej žádosti spravedlivě odepříti jměli. Ex Prostějov. Dominica post Vincenci. Anno oc V°XIII°. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého oc. 83. Olomoučtí Vilémovi a Janovi z Pernšteina: odpovídají jim, každému zvláště, na přímluvné listy jejich za jistého sirotka, že předloží věc tu nazítří všem třem radám. V Olomouci (1513, po 23. lednu). — Form. arch. měst. Brna č. 97. Jakož VMt již podruhé psáti ráčíte o Mikuláše a o toho sirotka našeho: i dali sme VMti odpověď, že zítra všecky tři rady pospolu mieti chcem a o tu věc dostatečně rozmluviti, a potom VMti konečnú odpověď dáti. Ale VMt vždy psáti ráčíte na správu Mikulášovu; kdež se VMti zdá, že slušného žádá Mikuláš; ale VMt naší správy ješče neslyšeli ste; kdyby ste ji slyšeli, mámy za to, že VMt snad ji- náče [byl psáti ráčili. Pán Buoh zná, že bychom VMti rádi uslyšeli, kdyby byla možná věc nám učiniti, a jest nám velmi protiv mysli, že VMti oslyšeti máme. Než nade všecko ješče sme na tom, že buohdá zítra všecky tři rady spuolu na rathouse míti budem, a tu jim všem VMti psaní obojie čísti dáme, a na čem se všecky tři rady ustanoví, to VMti tajno nebude; a stane-li se to, stane se k VMti přímluvě. Prosíme VMti, že neráčíte nám za zlé mieti. Ex Olo[mu]cz ciues: [sic].
46 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina chce před panem hajtmanem aneboli ku právu. Kdež vám věřím, že jemu v tom přímluvy mej užiti dáte pro potomní ode mne vám takovejž libosti okázánie. Ex [sic]. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého. [Purkmistru a radě města Olomúce.] 82. Vilím z Pernšteina žádá opětně Olomouckých, aby sirotek z kláštera vypuštěn byl. V Prostějově 1513, 23. ledna. — Form. arch. měst. Brna č. 97. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni, přátelé moji milí! Jakož sem vám psal, což se Mikuláše zemského písaře dotýče, i nedali ste mi na to žádnej konečnej odpovědi, chcete-li to k přímluvě a žádosti mej učiniti. Kdež mně se ještě před pánem Buohem zdá, že Mikuláš spravedlivej věci na vás žádá. A protož vás ještě prosím jako přátel svých milých, že to pro mne učiníte a mně se v tom skutečně přátelsky najíti dáte, aby ten sirotek na takový zpuosob bez prodlévání z kláštera vypuštěn byl, jakož sem vám onehdy psal. Avšak víte, že rád pro vás všecko činím a činiti chci, což mi jedné možného jest, ač to od vás také, jakož sem i prve znal, ještě poznám, že se též ke mně přátelsky upřímně zachováte. Protož mi úmysl svuoj oznamte po tomto poslu, ať se tiem umiem konečně spraviti; neb tý víry do vás nemám, byšte týto mej slušnej žádosti spravedlivě odepříti jměli. Ex Prostějov. Dominica post Vincenci. Anno oc V°XIII°. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého oc. 83. Olomoučtí Vilémovi a Janovi z Pernšteina: odpovídají jim, každému zvláště, na přímluvné listy jejich za jistého sirotka, že předloží věc tu nazítří všem třem radám. V Olomouci (1513, po 23. lednu). — Form. arch. měst. Brna č. 97. Jakož VMt již podruhé psáti ráčíte o Mikuláše a o toho sirotka našeho: i dali sme VMti odpověď, že zítra všecky tři rady pospolu mieti chcem a o tu věc dostatečně rozmluviti, a potom VMti konečnú odpověď dáti. Ale VMt vždy psáti ráčíte na správu Mikulášovu; kdež se VMti zdá, že slušného žádá Mikuláš; ale VMt naší správy ješče neslyšeli ste; kdyby ste ji slyšeli, mámy za to, že VMt snad ji- náče [byl psáti ráčili. Pán Buoh zná, že bychom VMti rádi uslyšeli, kdyby byla možná věc nám učiniti, a jest nám velmi protiv mysli, že VMti oslyšeti máme. Než nade všecko ješče sme na tom, že buohdá zítra všecky tři rady spuolu na rathouse míti budem, a tu jim všem VMti psaní obojie čísti dáme, a na čem se všecky tři rady ustanoví, to VMti tajno nebude; a stane-li se to, stane se k VMti přímluvě. Prosíme VMti, že neráčíte nám za zlé mieti. Ex Olo[mu]cz ciues: [sic].
Strana 47
z roku 1513. 47 84. Vilím z Pernšteina nejvyššímu purkrabí a nejv. kancléři podává zdání své v příčině Slezákův a Mělnických; ubezpečuje, že nikdy nebyl proti panskému stavu s knížetem Bartolomějem. V Pardubicích 1513, 4. srpna. — Cop. v arch. Třeboň. č. 3268. Urozeným pánóm, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najv. purkrabí Praž- skému, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najv. kancléři král. Česk., pánóm příteli a bratru mému milému. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane příteli a bratře moji milí! Přál bych vám, byšte zdrávi byli a dobře se měli. Což se příjezdu ke mně vašeho do- týče, kdež ste mi vzkázali po panu sekretářovi, že toho nynie na tento čas potřeby neznáte, poněvadž snad vás zašla nějaká pilnější potřeba: já také při tom toho nechávám. Také když ste mi vzkázati ráčili, abych vám odpověď dal na některé kusy, což se Slezákuov a Mělnických dotýče, já vám svuoj rozum píši, však proto lepšiemu rozumu miesto dávám. A což se Slezákuov dotýče, mně by se jistě za dobré zdálo, aby to od nich přijato bylo a v to s nimi šlo, a jich abychom neopouštěli; a jedno vedle povinnosti to máme učiniti, druhé pro potřebu naši, třetí také pro potřebu pána našeho, a čtvrté proto, jakú smlúvu s nimi v Kladště máme. A kto jest ten, kto s nimi činiti má, to sobě rozvažte, a odkud se jim to děje. Což se Mělnických dotýče, toto by mně se zdálo, co by najméň o to mohlo mluveno býti, a v mlčenie aby to bylo až do tohoto sjezdu našeho, kterýž v Kolíně držán býti má; já bych to za dobré chválil. A všecky ruoznice s Pražany i s jinými městy aby beze všech řečí, puotek, nesnází zanechány byly, mně by se zdálo, že by nebylo zlé. Však při tom jedné zámek Pražský opatřiti: když jsú oni najkrotší, tehda se najvíc opatrovati. Pane kancléři, bratře muoj milý! Jakož mi píšete o kněze Bartoloměje; potom jste mi vzkázali po Prockovi po sekretářovi, že by on se mnú pochluboval, že jsem já jeho veliký přítel, jako by s mú radú své věci puosobil. Neviem, ještě-li já vám nejsem dosti znám v svých obyčejích, proč jinému dáte sobě před oči? Ufámť já pánu Bohu, žeť sem já ten: vedle panského a rytířského stavu jsem a budu, dokudž hrdla i statku mého stává, a nad to při pánu svém. Poněvadž zápis máme, jaké pokuty, toho při tom nechávám. A by nebylo žádného zápisu, a bych měl na vuoli učiniti, což chci, jinam bych bohda nemohl od panského a rytieřského stavu v těch potřebách. Kněze Bartoloměje já nechávám za takového, jakýž jest, nic jemu nepři- činiem a nic jemu neujímám; leč jest to přátelstvie, že mi v svém psanie napsal: jestliže by o něm kto myslil, mluvil neb psal, že by on co zrádně nešlechetně činil,
z roku 1513. 47 84. Vilím z Pernšteina nejvyššímu purkrabí a nejv. kancléři podává zdání své v příčině Slezákův a Mělnických; ubezpečuje, že nikdy nebyl proti panskému stavu s knížetem Bartolomějem. V Pardubicích 1513, 4. srpna. — Cop. v arch. Třeboň. č. 3268. Urozeným pánóm, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najv. purkrabí Praž- skému, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najv. kancléři král. Česk., pánóm příteli a bratru mému milému. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane příteli a bratře moji milí! Přál bych vám, byšte zdrávi byli a dobře se měli. Což se příjezdu ke mně vašeho do- týče, kdež ste mi vzkázali po panu sekretářovi, že toho nynie na tento čas potřeby neznáte, poněvadž snad vás zašla nějaká pilnější potřeba: já také při tom toho nechávám. Také když ste mi vzkázati ráčili, abych vám odpověď dal na některé kusy, což se Slezákuov a Mělnických dotýče, já vám svuoj rozum píši, však proto lepšiemu rozumu miesto dávám. A což se Slezákuov dotýče, mně by se jistě za dobré zdálo, aby to od nich přijato bylo a v to s nimi šlo, a jich abychom neopouštěli; a jedno vedle povinnosti to máme učiniti, druhé pro potřebu naši, třetí také pro potřebu pána našeho, a čtvrté proto, jakú smlúvu s nimi v Kladště máme. A kto jest ten, kto s nimi činiti má, to sobě rozvažte, a odkud se jim to děje. Což se Mělnických dotýče, toto by mně se zdálo, co by najméň o to mohlo mluveno býti, a v mlčenie aby to bylo až do tohoto sjezdu našeho, kterýž v Kolíně držán býti má; já bych to za dobré chválil. A všecky ruoznice s Pražany i s jinými městy aby beze všech řečí, puotek, nesnází zanechány byly, mně by se zdálo, že by nebylo zlé. Však při tom jedné zámek Pražský opatřiti: když jsú oni najkrotší, tehda se najvíc opatrovati. Pane kancléři, bratře muoj milý! Jakož mi píšete o kněze Bartoloměje; potom jste mi vzkázali po Prockovi po sekretářovi, že by on se mnú pochluboval, že jsem já jeho veliký přítel, jako by s mú radú své věci puosobil. Neviem, ještě-li já vám nejsem dosti znám v svých obyčejích, proč jinému dáte sobě před oči? Ufámť já pánu Bohu, žeť sem já ten: vedle panského a rytířského stavu jsem a budu, dokudž hrdla i statku mého stává, a nad to při pánu svém. Poněvadž zápis máme, jaké pokuty, toho při tom nechávám. A by nebylo žádného zápisu, a bych měl na vuoli učiniti, což chci, jinam bych bohda nemohl od panského a rytieřského stavu v těch potřebách. Kněze Bartoloměje já nechávám za takového, jakýž jest, nic jemu nepři- činiem a nic jemu neujímám; leč jest to přátelstvie, že mi v svém psanie napsal: jestliže by o něm kto myslil, mluvil neb psal, že by on co zrádně nešlechetně činil,
Strana 48
48 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina že by naň v hrdlo lhal jako zrádce nešlechetný. A já jemu zase odpověď dal na jeho psanie: míní-li to kdo na mne aneb praví aneb myslí, že v hrdlo lže jako ne- šlechetný zrádce cti mé. Pak jižť já nevím, daleké-li jest čili blízké to přátelstvie. Již pak o mně věř, kto chce jak chce, toho já při tom nechávám. Než muoj milý pane bratře, shledáte to, žeť já kněze Bartolomějuov přítel chci býti takový, jakýž jest on našich stavuov, pokudž najdál uměti a moci budu. Dvorněť mne lidé malují, ale jinak mne nemohú malovati, než jakýž sem byl z své mladosti až do mých šedin. A takovýž bohdá budu až do hrobu, pánu Bohu svému věřím. Ex Pardubic, Vilém z Pernšteina oc. fer. V“ ante Sixti anno oc 13. 85. Vilím z Pernšteina nejvyššímu purkrabí a nejv. kancléři o čekaném poselství královském. V Pardubicích 1513, 5. srpna. — Cop. v arch. Třeboň. č. 3268. Urozeným pánóm, panu Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najv. purkrabí Praž- skému, panu Ladslavovi z Šternberka na Bechyni, najv. kancléři král. Česk., pánóm a přátelóm mým milým. (Pakli by tu pana kancléře nebylo, pan purkrabie najvyšší tento list sobě otevři.) Urození páni, příteli a bratře muoj milí. Přišlo mi na mysl dnes ráno, že Procek pověděl mi, že král některým osobám chce poručiti to poselství díti zde v zemi, vedle naučení vašeho. Nevím, dobře-li mi se zdá; než mně by se lépe zdálo, aby král poslal pana hajtmana moravského s tím poselstvím; a jakž by již zpraven byl, tak by mluvil. A to pro příčinu tu, již vzalo-li by se co před se, že by se s ním tu také hned na místě zuostalo, což se Moravy dotýče. I také mně se zdá, že by i lidem příjemnějšího něco bylo, když by jiný byl, než obyvatel země. Pak trefuje-li se mé psanie k čemu, to vy sobě rozvažte; pakli se netrefuje, nic škodné není mé psanie. Než museli byšte dnem i nocí poslati na koni, a Procek aby se zase stavil u pana hajtmana. Mějtež se dobře. Ex Pardubic, fer. VI. ante Laurentii anno oc 1513. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najv. hofmistr král. Českého. 86. Zdeněk Lev z Rožmitála Vilímovi z Pernšteina: aby hejtman moravský na sněm český od krále poslán byl; o chování se knížete Bartoloměje. Dat. na hradě Pražském 1513, 6. srp. AČ. XII. 175. 87. Vilím z Pernšteina abatyši Tišnovské: aby žádnému odpovědi nedávala v příčině obsazení proboštství kláštera Tišnovského. Na Pardubicích 1513, 2. list. — Opis zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 4723. Velebné panně, panně abatyši kláštera Tišnovského, panně milé. Velebná panno, panno milá! To probošství, kteréž jest [k] klášteru tomu, kteréž doctor Augustin drží, psalli by vám kdokolivěk o to, ačby Buoh doctora
48 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina že by naň v hrdlo lhal jako zrádce nešlechetný. A já jemu zase odpověď dal na jeho psanie: míní-li to kdo na mne aneb praví aneb myslí, že v hrdlo lže jako ne- šlechetný zrádce cti mé. Pak jižť já nevím, daleké-li jest čili blízké to přátelstvie. Již pak o mně věř, kto chce jak chce, toho já při tom nechávám. Než muoj milý pane bratře, shledáte to, žeť já kněze Bartolomějuov přítel chci býti takový, jakýž jest on našich stavuov, pokudž najdál uměti a moci budu. Dvorněť mne lidé malují, ale jinak mne nemohú malovati, než jakýž sem byl z své mladosti až do mých šedin. A takovýž bohdá budu až do hrobu, pánu Bohu svému věřím. Ex Pardubic, Vilém z Pernšteina oc. fer. V“ ante Sixti anno oc 13. 85. Vilím z Pernšteina nejvyššímu purkrabí a nejv. kancléři o čekaném poselství královském. V Pardubicích 1513, 5. srpna. — Cop. v arch. Třeboň. č. 3268. Urozeným pánóm, panu Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najv. purkrabí Praž- skému, panu Ladslavovi z Šternberka na Bechyni, najv. kancléři král. Česk., pánóm a přátelóm mým milým. (Pakli by tu pana kancléře nebylo, pan purkrabie najvyšší tento list sobě otevři.) Urození páni, příteli a bratře muoj milí. Přišlo mi na mysl dnes ráno, že Procek pověděl mi, že král některým osobám chce poručiti to poselství díti zde v zemi, vedle naučení vašeho. Nevím, dobře-li mi se zdá; než mně by se lépe zdálo, aby král poslal pana hajtmana moravského s tím poselstvím; a jakž by již zpraven byl, tak by mluvil. A to pro příčinu tu, již vzalo-li by se co před se, že by se s ním tu také hned na místě zuostalo, což se Moravy dotýče. I také mně se zdá, že by i lidem příjemnějšího něco bylo, když by jiný byl, než obyvatel země. Pak trefuje-li se mé psanie k čemu, to vy sobě rozvažte; pakli se netrefuje, nic škodné není mé psanie. Než museli byšte dnem i nocí poslati na koni, a Procek aby se zase stavil u pana hajtmana. Mějtež se dobře. Ex Pardubic, fer. VI. ante Laurentii anno oc 1513. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najv. hofmistr král. Českého. 86. Zdeněk Lev z Rožmitála Vilímovi z Pernšteina: aby hejtman moravský na sněm český od krále poslán byl; o chování se knížete Bartoloměje. Dat. na hradě Pražském 1513, 6. srp. AČ. XII. 175. 87. Vilím z Pernšteina abatyši Tišnovské: aby žádnému odpovědi nedávala v příčině obsazení proboštství kláštera Tišnovského. Na Pardubicích 1513, 2. list. — Opis zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 4723. Velebné panně, panně abatyši kláštera Tišnovského, panně milé. Velebná panno, panno milá! To probošství, kteréž jest [k] klášteru tomu, kteréž doctor Augustin drží, psalli by vám kdokolivěk o to, ačby Buoh doctora
Strana 49
z roku 1513. 49 Augustina neuchoval, žádné, žádné odpovědi nedávajte, než mějte na mne útěk; neb mi jest již o to psáno více, než jedné. Věřím, že se tak v tom zachováte, nebť já k vaší škodě ani tomu klášteru nic před se nevezmu; než což bych najlepšímu věděl, uměl, co najlepšímu tomu klášteru spůsobiti, věrně bych to rád udělal, nic svého po tím neobmýšleje. A bude-li pán Buoh ráčiti něco dobrého, pozná ten klášter ode mne; a k tomuž sem i své potomky zavázal. Ex Parduwicz f. IIII. post festum omnium sanctorum anno 1513. Velím [sic] z Pernšteina na Helfenšteině, najv. hofmistr král. Českého. 88. Kněz Jan z Šemberka i všechna kapitola od sv. Petra v Brně Vilémovi z Pernšteina: v příčině obsazení proboštství při klášteře Tišnovském. V Brně 1513, 7. list. — Opis zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 4723. Urozenému pánu, panu Vilímovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššímu hofmistru království Českého, pánu nám příznivýmu. Modlitbu svú vám vzkazujeme, urozený pane a pane milostivý! VMti ozna- mujem tímto psaním naším, kterak doctor Augustin, probošt kostela našeho, smertí [sJšel jest z toho světa, slavné paměti. Vedle toho utekli jsme se ku panně abatyši kláštera Tišnovského, jakožto ku podací panně toho probošství, žádajíce JíMti za to, aby tím nepospíchala a chvíli toho sobě vzala, a v tom se vyptala na dobrého a hodného člověka, který by se mohl hoditi tomu našimu kostelu k správě a ochraně, ale ne pro užitky ty a toliko příslušející k tomu probošství, a také aby při tom kostele sám osobně bydlil. A prosili jsme JíMti, aby toho probošství žádnému bez našeho vědomí nepodávala, a to z taj příčiny, že mezi námi jsú někteří při kostele našim, kteříž známost mají a svědomi sú takových lidech [sic], kteříž by hodni byli k uochraně a správě kostela, nežli ona sama panna. Dala nám jest takovú odpověď na to naše vznešení a žádost, že bez VMti vůle a vědomí nic nechce učiniti; a také nám ten list, kterýž jste jí VMt ráčili psáti, ještě před smertí nebožtíka doctora Augustina jest okázala; kterémužto psaní vyrozuměvše, že se k tomu VMt ráčíte příznivě a příchylně míti, toho sme od VMti velice vděčni. Protož za to VMti všecci prosíme, že se v tom proti panně abatyši i tudíž konventu jejich ráčíte za- chovati a při jich spravedlivosti zanechati; toho VMti všecci my chceme se před pánem Bohem modlitvami zasloužiti. Datum [v] Brně fer. II. post Leonardi 1513. Kněz Jan z Šemberka a všichna kapitola od sv. Petra v Berně. Archiv Český XVI.
z roku 1513. 49 Augustina neuchoval, žádné, žádné odpovědi nedávajte, než mějte na mne útěk; neb mi jest již o to psáno více, než jedné. Věřím, že se tak v tom zachováte, nebť já k vaší škodě ani tomu klášteru nic před se nevezmu; než což bych najlepšímu věděl, uměl, co najlepšímu tomu klášteru spůsobiti, věrně bych to rád udělal, nic svého po tím neobmýšleje. A bude-li pán Buoh ráčiti něco dobrého, pozná ten klášter ode mne; a k tomuž sem i své potomky zavázal. Ex Parduwicz f. IIII. post festum omnium sanctorum anno 1513. Velím [sic] z Pernšteina na Helfenšteině, najv. hofmistr král. Českého. 88. Kněz Jan z Šemberka i všechna kapitola od sv. Petra v Brně Vilémovi z Pernšteina: v příčině obsazení proboštství při klášteře Tišnovském. V Brně 1513, 7. list. — Opis zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 4723. Urozenému pánu, panu Vilímovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššímu hofmistru království Českého, pánu nám příznivýmu. Modlitbu svú vám vzkazujeme, urozený pane a pane milostivý! VMti ozna- mujem tímto psaním naším, kterak doctor Augustin, probošt kostela našeho, smertí [sJšel jest z toho světa, slavné paměti. Vedle toho utekli jsme se ku panně abatyši kláštera Tišnovského, jakožto ku podací panně toho probošství, žádajíce JíMti za to, aby tím nepospíchala a chvíli toho sobě vzala, a v tom se vyptala na dobrého a hodného člověka, který by se mohl hoditi tomu našimu kostelu k správě a ochraně, ale ne pro užitky ty a toliko příslušející k tomu probošství, a také aby při tom kostele sám osobně bydlil. A prosili jsme JíMti, aby toho probošství žádnému bez našeho vědomí nepodávala, a to z taj příčiny, že mezi námi jsú někteří při kostele našim, kteříž známost mají a svědomi sú takových lidech [sic], kteříž by hodni byli k uochraně a správě kostela, nežli ona sama panna. Dala nám jest takovú odpověď na to naše vznešení a žádost, že bez VMti vůle a vědomí nic nechce učiniti; a také nám ten list, kterýž jste jí VMt ráčili psáti, ještě před smertí nebožtíka doctora Augustina jest okázala; kterémužto psaní vyrozuměvše, že se k tomu VMt ráčíte příznivě a příchylně míti, toho sme od VMti velice vděčni. Protož za to VMti všecci prosíme, že se v tom proti panně abatyši i tudíž konventu jejich ráčíte za- chovati a při jich spravedlivosti zanechati; toho VMti všecci my chceme se před pánem Bohem modlitvami zasloužiti. Datum [v] Brně fer. II. post Leonardi 1513. Kněz Jan z Šemberka a všichna kapitola od sv. Petra v Berně. Archiv Český XVI.
Strana 50
50 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 89. Vilím z Pernšteina kapitole sv. Petra v Brně odpovídá na list předešlý. Na Pardubicích 1513, 12. list. — Kopiář zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 4723. Velebným kněžím, knězi Janovi z Šimburka i vší kapitole kostela sv. Petra v Brně, přátelóm milým. Velební kněží, přátelé milí! Což se toho probošství dotýče, jakož mi píšete: víte vy dobře, že klášter Tišnovský jest klášter muoj dědičný, a to, co jest k tomu klášteru, jest mé, a mnú bochdá [sic] panně abbatyši ani tomu klášteru nic zlýho nepřijde; ne abych sobě to usoboval, než aby to nyní i mými potomky k tomu klášteru tak držáno a opravováno bylo, aby jim radši přibývalo, nežli ubývalo, a dá-li mi to milý Bůch [sic], tak se zachovám i po smrti své to opatřím, aby také bylo, budeli pán Bůch [sic] ráčiti. — Jakož mi pak píšete, aby se to z vaší vůlí dálo: poctiví kněží, možnú věc já pro vás rád udělám, ale bych já měl své dědictví vám podávati, vím, že byšte mi k tomu sami neradili, a také vaše žádost byla by mně škodna. Než tou věcí chci já rád prodlíti a se pannú abbatyší to rozvážiti, což dobrého bude, aby se tak stalo; než cizozemci žádnému nedám, ani k tomu svolím, aby dáno bylo, kdožby nebyl jazyku našeho. Neb jest vám to vědomá věc, že doctor Augustin se mnú se o to soudil, ješto sem ještě dědičným pánem nebyl, a proto mi ta věc byla přisouzena vedle mých listův soudem, kteréž já na to mám od dávné chvíle; ale ten sem já nález vymazal k vůli některým pánóm, neb sem toho znal potřebu nějakú, ale však sobě neškodnú. Poctiví kněží! V čem já vás mohu sobě zachovati a pro vás činiti, chci rád. Ex Pardubicz sabbato ipso die quinque fratum anno 1513. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr král. Českého. 90. Zdeněk Lev z Rožmitála očišťuje se Vilímovi z Pernšteina z pomluv, kteréž o osobě jeho se roznášejí oc. Dat. na Blatné 1513, 2. pros. AČ. VII. 22. 91. Hejtman moravský Jan z Lomnice píše důvěrně Petrovi z Rosenberka, jak Vilém z Pernšteina se stará, aby úřad hofmistrský synu jeho Vojtěchovi dán byl. Dat. v Meziříčí 1514, 21. února. AČ. XI. 155. 92. Zdeněk Lev z Rožmitála oznamuje Vilímovi z Pernšteina o psaní Pražan králi Pol- skému; obává se, aby nevznikla domácí válka. Dat. na Blatné 1514, 27. únor. AČ. VII. 37.
50 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 89. Vilím z Pernšteina kapitole sv. Petra v Brně odpovídá na list předešlý. Na Pardubicích 1513, 12. list. — Kopiář zemsk. arch. Mor. Bočkova sb. č. 4723. Velebným kněžím, knězi Janovi z Šimburka i vší kapitole kostela sv. Petra v Brně, přátelóm milým. Velební kněží, přátelé milí! Což se toho probošství dotýče, jakož mi píšete: víte vy dobře, že klášter Tišnovský jest klášter muoj dědičný, a to, co jest k tomu klášteru, jest mé, a mnú bochdá [sic] panně abbatyši ani tomu klášteru nic zlýho nepřijde; ne abych sobě to usoboval, než aby to nyní i mými potomky k tomu klášteru tak držáno a opravováno bylo, aby jim radši přibývalo, nežli ubývalo, a dá-li mi to milý Bůch [sic], tak se zachovám i po smrti své to opatřím, aby také bylo, budeli pán Bůch [sic] ráčiti. — Jakož mi pak píšete, aby se to z vaší vůlí dálo: poctiví kněží, možnú věc já pro vás rád udělám, ale bych já měl své dědictví vám podávati, vím, že byšte mi k tomu sami neradili, a také vaše žádost byla by mně škodna. Než tou věcí chci já rád prodlíti a se pannú abbatyší to rozvážiti, což dobrého bude, aby se tak stalo; než cizozemci žádnému nedám, ani k tomu svolím, aby dáno bylo, kdožby nebyl jazyku našeho. Neb jest vám to vědomá věc, že doctor Augustin se mnú se o to soudil, ješto sem ještě dědičným pánem nebyl, a proto mi ta věc byla přisouzena vedle mých listův soudem, kteréž já na to mám od dávné chvíle; ale ten sem já nález vymazal k vůli některým pánóm, neb sem toho znal potřebu nějakú, ale však sobě neškodnú. Poctiví kněží! V čem já vás mohu sobě zachovati a pro vás činiti, chci rád. Ex Pardubicz sabbato ipso die quinque fratum anno 1513. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr král. Českého. 90. Zdeněk Lev z Rožmitála očišťuje se Vilímovi z Pernšteina z pomluv, kteréž o osobě jeho se roznášejí oc. Dat. na Blatné 1513, 2. pros. AČ. VII. 22. 91. Hejtman moravský Jan z Lomnice píše důvěrně Petrovi z Rosenberka, jak Vilém z Pernšteina se stará, aby úřad hofmistrský synu jeho Vojtěchovi dán byl. Dat. v Meziříčí 1514, 21. února. AČ. XI. 155. 92. Zdeněk Lev z Rožmitála oznamuje Vilímovi z Pernšteina o psaní Pražan králi Pol- skému; obává se, aby nevznikla domácí válka. Dat. na Blatné 1514, 27. únor. AČ. VII. 37.
Strana 51
z roku 1513 a 1514. 51 93. Vilím z Pernšteina Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála: že by Uhři a někteří Čechové jednali s králem Římským o dceru královskou a děti královské, kdyby král Vladislav zemříti měl; nevěří, aby král měl nějaké zápisy s městy; připomíná, že by prospěšné bylo, aby stavové upřímně mezi sebou jednali o zachování svobod, na sněmu aby jednalo se ne o spory, ale o dobro království oc. V Pardubicích 1514, 6. března. — Současný přepis arch. Třeb., Historica 3599e. Urozený pane, pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám, byste zdrávi byli a dobře se měli. Nic sem o tom neslyšel, co mi píšete v prvním artykuli; než co sem slyšel poslední den masopustní na Pardubicích u sebe, to vám oznamuji. Toto sem slyšel od člověka toho, kterýž snad o jejich věcech městckých dosti mnoho po- číná věděti: že sú psaly list města králi Polskému, a to k tomuto rozumu, že by se něco jednalo skrze Uhry a skrze některé Čechy s králem Římským o cery královské byt a o nějakú správu dětí královských, kdyby Buoh krále neuchoval. Pak takli jest čili nenie, toho já neviem; než co mi praveno, to vám píši. A tak sem slyšel, že sú hned zejména ty osoby menovaly, kteří z Čech jednají; ale bych věděl, které, toho neviem. To ode mne vědúc, muožte se doptati, tak-li jest čili nenie, jakož bojím se prostě, že jest tak. K tomu mi více toto praveno: jestliže jest tak, že veliký počet lidí panského a rytieřského stavu s městy v závazek puojde proti tomu, a (tak mi ten pověděl) i proti něčemu jinému viec; ale pravil mi, že se jemu toho nehodí praviti. Já se jeho také neptal. Než což se panského, rytieřského stavu do- týče a městckého, tu jest pověděl, že tu věc máme již na konci; proti tomu se nic nestane. Pan kancléř dnes ode mne jede; o tom jest nic nevěděl, až sem já jemu pověděl. Pak co se to děje, tomu sem já hlúp rozuměti; než co by dobrého bylo tohoto královstvie, rád bych to viděl, skrz kohožkolivěk by se jednalo, buď skrz Uhry, buď skrz Čechy. Pak takové věci, o kterýchž píšete: přátelstvoť, by nepřieli, a tyto rovně tolikéž. Což se zápisuov dotýče, že by král měl nějaké s městy, není podobné k vieře to mi věřiti; ani králi pánu našemu, ani městóm nebylo by to slušné učiniti. A ta chlúba, bojím se, že by jim byla počtena ke zlému, než k dobrému u múdrých. Také náš pán by se měl s nimi zapisovati: u mne to není podobné, rovně jako by náš pán nás, panský a rytieřský stav, za lidi zlé a nevěrné držal. A kto by k ta- kovým věcem radil, hoden by byl něčeho jiného, než vy píšete. Co se dotýče krále milosti, kdež mi píšete v třetím artykuli, že by měl městóm slib činiti a oni JMti také: takové věci více sú posměšné, nežli rozumné pánu našemu činiti a jim přijímati; neb sem já váš list ukazoval panu kancléřovi (neb mi se zdálo neškodné), poněvadž tam jede. Na popele mohli bychom seděti, 7*
z roku 1513 a 1514. 51 93. Vilím z Pernšteina Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála: že by Uhři a někteří Čechové jednali s králem Římským o dceru královskou a děti královské, kdyby král Vladislav zemříti měl; nevěří, aby král měl nějaké zápisy s městy; připomíná, že by prospěšné bylo, aby stavové upřímně mezi sebou jednali o zachování svobod, na sněmu aby jednalo se ne o spory, ale o dobro království oc. V Pardubicích 1514, 6. března. — Současný přepis arch. Třeb., Historica 3599e. Urozený pane, pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám, byste zdrávi byli a dobře se měli. Nic sem o tom neslyšel, co mi píšete v prvním artykuli; než co sem slyšel poslední den masopustní na Pardubicích u sebe, to vám oznamuji. Toto sem slyšel od člověka toho, kterýž snad o jejich věcech městckých dosti mnoho po- číná věděti: že sú psaly list města králi Polskému, a to k tomuto rozumu, že by se něco jednalo skrze Uhry a skrze některé Čechy s králem Římským o cery královské byt a o nějakú správu dětí královských, kdyby Buoh krále neuchoval. Pak takli jest čili nenie, toho já neviem; než co mi praveno, to vám píši. A tak sem slyšel, že sú hned zejména ty osoby menovaly, kteří z Čech jednají; ale bych věděl, které, toho neviem. To ode mne vědúc, muožte se doptati, tak-li jest čili nenie, jakož bojím se prostě, že jest tak. K tomu mi více toto praveno: jestliže jest tak, že veliký počet lidí panského a rytieřského stavu s městy v závazek puojde proti tomu, a (tak mi ten pověděl) i proti něčemu jinému viec; ale pravil mi, že se jemu toho nehodí praviti. Já se jeho také neptal. Než což se panského, rytieřského stavu do- týče a městckého, tu jest pověděl, že tu věc máme již na konci; proti tomu se nic nestane. Pan kancléř dnes ode mne jede; o tom jest nic nevěděl, až sem já jemu pověděl. Pak co se to děje, tomu sem já hlúp rozuměti; než co by dobrého bylo tohoto královstvie, rád bych to viděl, skrz kohožkolivěk by se jednalo, buď skrz Uhry, buď skrz Čechy. Pak takové věci, o kterýchž píšete: přátelstvoť, by nepřieli, a tyto rovně tolikéž. Což se zápisuov dotýče, že by král měl nějaké s městy, není podobné k vieře to mi věřiti; ani králi pánu našemu, ani městóm nebylo by to slušné učiniti. A ta chlúba, bojím se, že by jim byla počtena ke zlému, než k dobrému u múdrých. Také náš pán by se měl s nimi zapisovati: u mne to není podobné, rovně jako by náš pán nás, panský a rytieřský stav, za lidi zlé a nevěrné držal. A kto by k ta- kovým věcem radil, hoden by byl něčeho jiného, než vy píšete. Co se dotýče krále milosti, kdež mi píšete v třetím artykuli, že by měl městóm slib činiti a oni JMti také: takové věci více sú posměšné, nežli rozumné pánu našemu činiti a jim přijímati; neb sem já váš list ukazoval panu kancléřovi (neb mi se zdálo neškodné), poněvadž tam jede. Na popele mohli bychom seděti, 7*
Strana 52
52 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina tak píšete. Varujme se toho popela; snadnéť jest o to mluviti, ale ktoť jest toho neskusil, nevíť, coť je to. Muožť se na mysli lehká zdáti, ale kdyžť pokusí toho přesedět, je mu víc, nežliby plané trnky jedl. A s těmi rotami a s těmi neupří- mostmi jedni k druhým: dostiť jest k tomu podobné, nebudeliť veliké božské milosti. Třeba nám na to pamatovati, co to na sobě nese připomínání člověku po smrti, a co roduom těm náleží na tom dobrého neb zlého. Komu dá pán Buoh umřieti, aby v dobrém připomínání po smrti živ byl mezi lidmi, velikú milost pán Buoh s ním učiní. Dajž nám to všem milý pán Buoh! Což se měst dotýče, že by k králi nechtěly s mocí poslati, to sem slyšel. A tak mám za to, že jest tak. A tak mám za to, z pánuov i z rytieřstva že jich veliký diel na témž jest; tak sem slyšel. Pak nevím, jest-li tak; než, co sem slyšel, to vám píši. Co se sjezdu dotýče, aby položen byl: já jeho nehyzdím. I toho nehyzdím, abychom sami mezi sebú jednati mohli, že by lépe bylo, než bychom tam vysielali s mocí; neb když tu moc budete chtíti rozvážiti, tolikéž doma rovně najdete, jako tam. A kdež muožem svobody zřízené předešlými dobrými lidmi a obyvateli králov- stvie tohoto zachovati a proti nim nejednati, není nic nerozumného, kteříž sú o ně pracně jednali a zjednali od předešlých pánuov svých; a budeme-li jedné chtíti upřímně jednati s sebú, bez rot, a jedni druhých nenadievati sami i skrz lidi, ješto ta věc nemuož nikterak skryta býti, aby jí lidé nesrozuměli (kterak tu pak viera muož mezi lidmi býti?); než věříce sobě, abychom upřímně jednali; neb jednáme o svá hrdla, o své statky, o své cti, ješto se tak dobře chudého dotýče jako boha- tého. I byl by pán Buoh s námi a dal by nám pomoc svú. Píšete při tom, abychom války pokusili, že ten los snad na to připadl, aby- chom věděli, co svým potomkóm praviti. Najjistší to pravení bude: ktož měl, že nebude mieti, a ktož neměl, že ten bude mieti. A naši potomci budú nás ještě po naší smrti zlořečiti. Pak mnohá královstvie skrz takové nesvornosti a neupřímosti jsú zahynula, ješto již království neslovú. Co se psaní královského dotýče panu Kostkovi: pane a přieteli milý, onehdá mi jeho přípis okazoval Vilém Hořický, přijev ke mně, a pravil mi, že je rozdávají mezi lidi. K tomuť jest podobné v něm, co píšete; ale jáť sem jeho přiepisu nevzal, ani sem na něj myslil; než zle mi se ty věci líbí; a vedle mého rozumu zdá mi se, že jest to retoryka Prockova, tak jakž já rozumiem z mnohých slov. Což se pana kancléře dotýče, ten dnes ode mne jede a jede před se. Psaní vaše sem jemu okázal, abyste o tom věděli. Pane a přieteli milý! Byť byl věrný a upřímný sněm, aby před časem lidé nestrojili se k němu, než k tomu, ktož má co na svú přísahu povědíti, aby pověděl, co jest dobrého tohoto královstvie, v tom nikam jinam se ne[ulhýbaje; než což se
52 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina tak píšete. Varujme se toho popela; snadnéť jest o to mluviti, ale ktoť jest toho neskusil, nevíť, coť je to. Muožť se na mysli lehká zdáti, ale kdyžť pokusí toho přesedět, je mu víc, nežliby plané trnky jedl. A s těmi rotami a s těmi neupří- mostmi jedni k druhým: dostiť jest k tomu podobné, nebudeliť veliké božské milosti. Třeba nám na to pamatovati, co to na sobě nese připomínání člověku po smrti, a co roduom těm náleží na tom dobrého neb zlého. Komu dá pán Buoh umřieti, aby v dobrém připomínání po smrti živ byl mezi lidmi, velikú milost pán Buoh s ním učiní. Dajž nám to všem milý pán Buoh! Což se měst dotýče, že by k králi nechtěly s mocí poslati, to sem slyšel. A tak mám za to, že jest tak. A tak mám za to, z pánuov i z rytieřstva že jich veliký diel na témž jest; tak sem slyšel. Pak nevím, jest-li tak; než, co sem slyšel, to vám píši. Co se sjezdu dotýče, aby položen byl: já jeho nehyzdím. I toho nehyzdím, abychom sami mezi sebú jednati mohli, že by lépe bylo, než bychom tam vysielali s mocí; neb když tu moc budete chtíti rozvážiti, tolikéž doma rovně najdete, jako tam. A kdež muožem svobody zřízené předešlými dobrými lidmi a obyvateli králov- stvie tohoto zachovati a proti nim nejednati, není nic nerozumného, kteříž sú o ně pracně jednali a zjednali od předešlých pánuov svých; a budeme-li jedné chtíti upřímně jednati s sebú, bez rot, a jedni druhých nenadievati sami i skrz lidi, ješto ta věc nemuož nikterak skryta býti, aby jí lidé nesrozuměli (kterak tu pak viera muož mezi lidmi býti?); než věříce sobě, abychom upřímně jednali; neb jednáme o svá hrdla, o své statky, o své cti, ješto se tak dobře chudého dotýče jako boha- tého. I byl by pán Buoh s námi a dal by nám pomoc svú. Píšete při tom, abychom války pokusili, že ten los snad na to připadl, aby- chom věděli, co svým potomkóm praviti. Najjistší to pravení bude: ktož měl, že nebude mieti, a ktož neměl, že ten bude mieti. A naši potomci budú nás ještě po naší smrti zlořečiti. Pak mnohá královstvie skrz takové nesvornosti a neupřímosti jsú zahynula, ješto již království neslovú. Co se psaní královského dotýče panu Kostkovi: pane a přieteli milý, onehdá mi jeho přípis okazoval Vilém Hořický, přijev ke mně, a pravil mi, že je rozdávají mezi lidi. K tomuť jest podobné v něm, co píšete; ale jáť sem jeho přiepisu nevzal, ani sem na něj myslil; než zle mi se ty věci líbí; a vedle mého rozumu zdá mi se, že jest to retoryka Prockova, tak jakž já rozumiem z mnohých slov. Což se pana kancléře dotýče, ten dnes ode mne jede a jede před se. Psaní vaše sem jemu okázal, abyste o tom věděli. Pane a přieteli milý! Byť byl věrný a upřímný sněm, aby před časem lidé nestrojili se k němu, než k tomu, ktož má co na svú přísahu povědíti, aby pověděl, co jest dobrého tohoto královstvie, v tom nikam jinam se ne[ulhýbaje; než což se
Strana 53
z. roku 1514. 53 muož rozumem ukázati, aby to mluvil; ne aby rotami křičeli tito toto a tito toto, a již prve zuostali, k čemu mají kteří svolovati. U mneť jest to věc nespravedlivá a zlá, tomuto královstvie škodná. Mne jest taky, pane a přieteli milý, došla řeč, že by někteří měli mluviti, kdež jest Libák stál a mluvil, i poně uzřeli tam, že by byl taky mezi nimi Záruba čili kto pravili, že jest to páně Pernšteinského rota. Pravím takto: kto to kolivěk o mně mluví aneb duomlúvá se na mne, že bych k tomu řekl aneb o tom věděl, aby měl s tiemto státi aneb vedle toho mluviti, a nerci věděl, ale na to myslil, o Zárubovi ani o žádném živém člověku: pravím, že na mne lžě jako nešlechetný zrádce cti mé, a ne zráce, ale arcizrádce cti mé a lotr, kterýž nic dobrého v tomto královstvic nejedná takovými lživými a nepravými řečmi. A tak mi pravili, že to před vámi mluvil a před pánem z Roznberka. Prosím vás, jest-li tak, ukažte jemu toto mé psanie: bude-liť v lotru která dobrá žíla, nebudeť mlčeti a ohlásíť se k tomu. Bychť svědky měl dostatečné, nepsalť bych vám o to, než mluvil bych sám zjevně. Pro pána Boha, milý pane! myslme na to, abychme mezi sebú pokoj udělali, aby toto královstvie šeredně hanebně skrz takové věci nezahynulo a zlé připomínání nezuostalo; a najvětší láska ve všech stavích zuostane, abychom spolu doma jednali a zjednali. Ex Pardubicz feria II. post Translacionis beati Wenczeslai anno etc. 1514. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého. Urozenému pánu, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blathné, najvyššiemu pur- krabí Pražskému, pánu a přieteli mému milému. 94. Zdeněk Lev z Rožmitála Vilémovi z Pernšteina v příčině psaní stavu městského králi Polskému; sněm bez přítomnosti královy že by nebyl na prospěch země oc. Dat. na Blatné 1514, 12. břez. AČ. VII. 42. 95. Vilím z Pernšteina Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála, aby vedle moci úřadu svého zmatky a spory v zemi pomáhal uklízeti oc. Na Pardubicích 1514, 13. března. — Souč. přepis arch. Třeb. Historica 3599 k. Urozený pane, pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám, byste se dobře měli a zdrávi byli. Teď vám posielám list od kněze Karla, a při tom penieze jakés falešné. Z té přiečiny vám posielám, že já již neviem s těmito zmatky a spletky o potřebu netoliko svú, ale o zemskú, nevím, s kým oč mluviti, neb komu oč psáti; poněvadž vdy miesto královské držíte, v súdu i v jiných spuosobích vedle úřadu vašeho, pak aby rčeno nebylo, že by mnú co na tom sešlo, já vám tu věc oznamuji, vy jí račte hnúti, jak se vám zdá.
z. roku 1514. 53 muož rozumem ukázati, aby to mluvil; ne aby rotami křičeli tito toto a tito toto, a již prve zuostali, k čemu mají kteří svolovati. U mneť jest to věc nespravedlivá a zlá, tomuto královstvie škodná. Mne jest taky, pane a přieteli milý, došla řeč, že by někteří měli mluviti, kdež jest Libák stál a mluvil, i poně uzřeli tam, že by byl taky mezi nimi Záruba čili kto pravili, že jest to páně Pernšteinského rota. Pravím takto: kto to kolivěk o mně mluví aneb duomlúvá se na mne, že bych k tomu řekl aneb o tom věděl, aby měl s tiemto státi aneb vedle toho mluviti, a nerci věděl, ale na to myslil, o Zárubovi ani o žádném živém člověku: pravím, že na mne lžě jako nešlechetný zrádce cti mé, a ne zráce, ale arcizrádce cti mé a lotr, kterýž nic dobrého v tomto královstvic nejedná takovými lživými a nepravými řečmi. A tak mi pravili, že to před vámi mluvil a před pánem z Roznberka. Prosím vás, jest-li tak, ukažte jemu toto mé psanie: bude-liť v lotru která dobrá žíla, nebudeť mlčeti a ohlásíť se k tomu. Bychť svědky měl dostatečné, nepsalť bych vám o to, než mluvil bych sám zjevně. Pro pána Boha, milý pane! myslme na to, abychme mezi sebú pokoj udělali, aby toto královstvie šeredně hanebně skrz takové věci nezahynulo a zlé připomínání nezuostalo; a najvětší láska ve všech stavích zuostane, abychom spolu doma jednali a zjednali. Ex Pardubicz feria II. post Translacionis beati Wenczeslai anno etc. 1514. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého. Urozenému pánu, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blathné, najvyššiemu pur- krabí Pražskému, pánu a přieteli mému milému. 94. Zdeněk Lev z Rožmitála Vilémovi z Pernšteina v příčině psaní stavu městského králi Polskému; sněm bez přítomnosti královy že by nebyl na prospěch země oc. Dat. na Blatné 1514, 12. břez. AČ. VII. 42. 95. Vilím z Pernšteina Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála, aby vedle moci úřadu svého zmatky a spory v zemi pomáhal uklízeti oc. Na Pardubicích 1514, 13. března. — Souč. přepis arch. Třeb. Historica 3599 k. Urozený pane, pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám, byste se dobře měli a zdrávi byli. Teď vám posielám list od kněze Karla, a při tom penieze jakés falešné. Z té přiečiny vám posielám, že já již neviem s těmito zmatky a spletky o potřebu netoliko svú, ale o zemskú, nevím, s kým oč mluviti, neb komu oč psáti; poněvadž vdy miesto královské držíte, v súdu i v jiných spuosobích vedle úřadu vašeho, pak aby rčeno nebylo, že by mnú co na tom sešlo, já vám tu věc oznamuji, vy jí račte hnúti, jak se vám zdá.
Strana 54
54 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Také toto vězte, že v těchto kútech, by co přišlo na mě, že já o lidech ne- rozumiem, by se k čemu měli; a v Chrudimským kraji ani žádného hajtmana nenie- Pak porozumějtež tomu: práva stála těmi odklady, žádný o nic péče již nemá vedle těch řečí sněmovních, stavové v roztrženie. Čeho tato země naše čeká? Pane a přieteli milý! Pana mincmajstra očekávám k sobě; neb mi píše, že u mne bude, než že je nemocen, že nemuož jeti. Než napsal sem mu něco krátce, a z přiečiny z té nechci vám psáti nic; než jestliže by tak bylo, křivda by se mu od vás dála, bez mého provinění. Pak muožete tomu rozuměti, že jsme všecko lidé a daleko v nás více starý zákon panuje, než nový. Ale pána Boha beru sobě k svě- domie, že na žádném miestě já vám té příčiny nedávám, a nerad bych dal jako jednomu ve všech Čechách, leč bych k tomu svévolně připraven byl. Dán na Par- dubicích v pondělí po svatém Rehoři leta XIIII°. Vilém z Pernšteina a na Helffenšteině etc. Urozenému pánu, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najvyššiemu purkrabí Pražskému, pánu a přieteli mému milému. 96. Petr z Rosenberka oznamuje Kryštoforovi ze Švamberka, že Vojtěch syn Vilímův z Pernšteina již jest hofmistrem. Dat. na Krumlově 1514, 10. dubna. AČ. XI. 158. 97. Zigmund král Polský Vilímovi z Pernšteina: chválí věrné jeho služby králi Vladislavovi prokazované. Ve Vilně 1514, 12. května. — Acta Tomiciana Tom. III. p. 92. Sigismundus rex Vilhelmo de Pernstein. Magnifice domine, sincere nobis di- lecte! Licet non dubitemus, quod fraterna Majestas, serenissimus dominus Vladislaus rex, germanus noster charissimus, ab omnibus fidelibus regni sui Bohemie proceribus ametur, quodque ab eisdem Sue Majestatis et suorum suavissimorum natorum decoro et salutari statui semper bene consuletur; tamen in primis habemus laudatam Vestre Magnificentie erga Suam Majestatem suosque amantissimos natos fidem et affectum. Quoniam vero nobis tribui arrogamus, quidquid aut Sue Majestati aut Sue Mtis natis tribuitur, habemus idcirco Vestre Magnificentie ob eam rem gratias et agi- mus, et nostram voluntatem simul cum bono affectu eidem offerimus; rogamus tamen: velit et deinceps in futurum ita, ut incepit et semper ex virtutis sue innate boni- tate facere consuevit, rem fraterne Mtis et Sue Mtis natorum rem in prospectu bono habere, eandem favore prosequi et fidei sue constantia a malevolis tueri, et his, que eidem in eam sententiam nomine nostro ab illustrissimo domino Bartholomeo duce Monsterbergensi dicentur, velit credere ceu nobis ipsis secum dicentibus. Habebit
54 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Také toto vězte, že v těchto kútech, by co přišlo na mě, že já o lidech ne- rozumiem, by se k čemu měli; a v Chrudimským kraji ani žádného hajtmana nenie- Pak porozumějtež tomu: práva stála těmi odklady, žádný o nic péče již nemá vedle těch řečí sněmovních, stavové v roztrženie. Čeho tato země naše čeká? Pane a přieteli milý! Pana mincmajstra očekávám k sobě; neb mi píše, že u mne bude, než že je nemocen, že nemuož jeti. Než napsal sem mu něco krátce, a z přiečiny z té nechci vám psáti nic; než jestliže by tak bylo, křivda by se mu od vás dála, bez mého provinění. Pak muožete tomu rozuměti, že jsme všecko lidé a daleko v nás více starý zákon panuje, než nový. Ale pána Boha beru sobě k svě- domie, že na žádném miestě já vám té příčiny nedávám, a nerad bych dal jako jednomu ve všech Čechách, leč bych k tomu svévolně připraven byl. Dán na Par- dubicích v pondělí po svatém Rehoři leta XIIII°. Vilém z Pernšteina a na Helffenšteině etc. Urozenému pánu, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najvyššiemu purkrabí Pražskému, pánu a přieteli mému milému. 96. Petr z Rosenberka oznamuje Kryštoforovi ze Švamberka, že Vojtěch syn Vilímův z Pernšteina již jest hofmistrem. Dat. na Krumlově 1514, 10. dubna. AČ. XI. 158. 97. Zigmund král Polský Vilímovi z Pernšteina: chválí věrné jeho služby králi Vladislavovi prokazované. Ve Vilně 1514, 12. května. — Acta Tomiciana Tom. III. p. 92. Sigismundus rex Vilhelmo de Pernstein. Magnifice domine, sincere nobis di- lecte! Licet non dubitemus, quod fraterna Majestas, serenissimus dominus Vladislaus rex, germanus noster charissimus, ab omnibus fidelibus regni sui Bohemie proceribus ametur, quodque ab eisdem Sue Majestatis et suorum suavissimorum natorum decoro et salutari statui semper bene consuletur; tamen in primis habemus laudatam Vestre Magnificentie erga Suam Majestatem suosque amantissimos natos fidem et affectum. Quoniam vero nobis tribui arrogamus, quidquid aut Sue Majestati aut Sue Mtis natis tribuitur, habemus idcirco Vestre Magnificentie ob eam rem gratias et agi- mus, et nostram voluntatem simul cum bono affectu eidem offerimus; rogamus tamen: velit et deinceps in futurum ita, ut incepit et semper ex virtutis sue innate boni- tate facere consuevit, rem fraterne Mtis et Sue Mtis natorum rem in prospectu bono habere, eandem favore prosequi et fidei sue constantia a malevolis tueri, et his, que eidem in eam sententiam nomine nostro ab illustrissimo domino Bartholomeo duce Monsterbergensi dicentur, velit credere ceu nobis ipsis secum dicentibus. Habebit
Strana 55
z roku 1514. 55 enim Magnificentia Vestra ob eam rem nos sibi et sue domui obligatos. Datum Vilne XII. Maji.*) *) Tomkův Dějepis Prahy X. p. 365. 98. Vilím z Pernšteina Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála: čeho se lidé, králi na pomoc do Uher vy- slaní pod vedením knížete Bartoloměje z Minstrberka, na cestě proti pánům z Lichtenšteina byli dopustili. V Krumlově 1514, 19. srpna. — Souč. přepis v arch. Třeb. Historica 3625 f. 5. Urozený pane, pane a přieteli milý! Byšte se dobře jměli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Rač věděti, že kněz Bartholoměj táhna do Uher, v Rakúsích, tak jakž jsem zpraven, že nějaká škoda se dála panu Lichtnštajnarovi (kdež by bylo mnoho o tom psáti: že by bylo překáženo lidem páně Lichtnštajnarovým od ja- kýchsi Tateruov aneb drábuov, a lidé ti se bránili); tu kněz Bartholoměj i jiní všickni, kteříž s ním táhnú, i všecka města zejména, odpověděli jsú panu Lichtn- štajnarovi, a zejména v každým listu všickni odpovídají, kteříž s ním táhnú, neb sem ty listy odpovědní viděl*), a každé město též, z kteréhož jsú lidé posláni. Pak, milý pane purkrabie, z té příčiny vám píši, abyšte rozvážili, co by z takové věci mohlo královstvie Českému pojíti, o tom nevědúce, aby snad někto v něco neupadl; neb kněz Bartholoměj, co on před se béře, musí věděti, k jakému konci to vede. Toho já chci tak nechati. A ciesař jest také pán křesťanský najvyšší. Pokud mu to trpělivě bude, tomu já také nerozumiem; než mněť by nebylo. Ale jest jedné o nás, abychme neplatili, nepijíce. Protož již vy to vedlé rozumu svého račte opatřiti; a pánu z Roznberka dajte to, prosím vás, bez meškání věděti. Pra- žanóm jsem já také list napsal, také jim tu věc oznamuje, aby o tom věděli. Než jest tento unšlak v tej odpovědi, že kněz Bartoloměj s těmi, kteříž s ním táhnú, postavil, jestliže by toho drábi litovati chtěli, že by oni jich v tom opustiti nemohli. A při tom zpuosobu čest svú ohrazují. Co jiného praví, nepíši, po tej cestě co se děje, ač jest tak. Ex Krumlow sabbato post Assumpcionis beate Marie virginis, anno oc 1514. Vilém z Pernšteina a na Helfnšteině oc. Urozenému pánu, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najvyššiemu purkrabí Pražskýmu, pánu a přieteli mému milému. *) Rotmistři vojska Pražského a městského z Čech oznamují v odpovědném listu Wolfgangovi a Lin- hartovi z Lichtenšteina v neděli po sv. Vavřinci 1514: „Jakož ste nám skrze samy sebe i služebníky své ně- které pacholky, kteréž s námi k potřebě krále JMti pána nás všech milostivého táhnú, neohradivše proti JMKské, kniežeti Bartholomějovi JMti ani pánóm hajtmanóm toho vojska ani nám, bez všelijaké slušné pří- činy ukrutně zranili a ssekali; kdež my vám toho déle trpěti nemohúce, s takového svévolného pychu a lech- kosti podle možnosti mstíti chcme. A protož tiemto listem cti naše i všech tovařišuov a pacholků našich, kteří v našich rotách jsú, proti vám, služebníkóm a poddaným vašim, tak jak na dobré lidi sluší, ohražené mieti chceme.“ (Cop. v arch. Třeb. Hist. 3623.)
z roku 1514. 55 enim Magnificentia Vestra ob eam rem nos sibi et sue domui obligatos. Datum Vilne XII. Maji.*) *) Tomkův Dějepis Prahy X. p. 365. 98. Vilím z Pernšteina Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála: čeho se lidé, králi na pomoc do Uher vy- slaní pod vedením knížete Bartoloměje z Minstrberka, na cestě proti pánům z Lichtenšteina byli dopustili. V Krumlově 1514, 19. srpna. — Souč. přepis v arch. Třeb. Historica 3625 f. 5. Urozený pane, pane a přieteli milý! Byšte se dobře jměli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Rač věděti, že kněz Bartholoměj táhna do Uher, v Rakúsích, tak jakž jsem zpraven, že nějaká škoda se dála panu Lichtnštajnarovi (kdež by bylo mnoho o tom psáti: že by bylo překáženo lidem páně Lichtnštajnarovým od ja- kýchsi Tateruov aneb drábuov, a lidé ti se bránili); tu kněz Bartholoměj i jiní všickni, kteříž s ním táhnú, i všecka města zejména, odpověděli jsú panu Lichtn- štajnarovi, a zejména v každým listu všickni odpovídají, kteříž s ním táhnú, neb sem ty listy odpovědní viděl*), a každé město též, z kteréhož jsú lidé posláni. Pak, milý pane purkrabie, z té příčiny vám píši, abyšte rozvážili, co by z takové věci mohlo královstvie Českému pojíti, o tom nevědúce, aby snad někto v něco neupadl; neb kněz Bartholoměj, co on před se béře, musí věděti, k jakému konci to vede. Toho já chci tak nechati. A ciesař jest také pán křesťanský najvyšší. Pokud mu to trpělivě bude, tomu já také nerozumiem; než mněť by nebylo. Ale jest jedné o nás, abychme neplatili, nepijíce. Protož již vy to vedlé rozumu svého račte opatřiti; a pánu z Roznberka dajte to, prosím vás, bez meškání věděti. Pra- žanóm jsem já také list napsal, také jim tu věc oznamuje, aby o tom věděli. Než jest tento unšlak v tej odpovědi, že kněz Bartoloměj s těmi, kteříž s ním táhnú, postavil, jestliže by toho drábi litovati chtěli, že by oni jich v tom opustiti nemohli. A při tom zpuosobu čest svú ohrazují. Co jiného praví, nepíši, po tej cestě co se děje, ač jest tak. Ex Krumlow sabbato post Assumpcionis beate Marie virginis, anno oc 1514. Vilém z Pernšteina a na Helfnšteině oc. Urozenému pánu, panu Zdenkovi Lvovi z Rožmitála a z Blatné, najvyššiemu purkrabí Pražskýmu, pánu a přieteli mému milému. *) Rotmistři vojska Pražského a městského z Čech oznamují v odpovědném listu Wolfgangovi a Lin- hartovi z Lichtenšteina v neděli po sv. Vavřinci 1514: „Jakož ste nám skrze samy sebe i služebníky své ně- které pacholky, kteréž s námi k potřebě krále JMti pána nás všech milostivého táhnú, neohradivše proti JMKské, kniežeti Bartholomějovi JMti ani pánóm hajtmanóm toho vojska ani nám, bez všelijaké slušné pří- činy ukrutně zranili a ssekali; kdež my vám toho déle trpěti nemohúce, s takového svévolného pychu a lech- kosti podle možnosti mstíti chcme. A protož tiemto listem cti naše i všech tovařišuov a pacholků našich, kteří v našich rotách jsú, proti vám, služebníkóm a poddaným vašim, tak jak na dobré lidi sluší, ohražené mieti chceme.“ (Cop. v arch. Třeb. Hist. 3623.)
Strana 56
56 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 99. Zdeněk Lev z Rožmitála Vilímovi z Pernšteina v příčině tažení knížete Bartoloměje do Uher. Dat. na Blatné 1514, 23. srpna. AČ. VII. 177. 100. Pražané Vilímovi z Pernšteina: děkují za oznámení, co se bylo s válečným lidem jich pod knížetem Bartolomějem z Minstrberka na cestě do Uher stalo, i oznamují, že lid ten do Uher vyslali jen na pomoc králi Vladislavovi. V Praze (1514, 25. srpna). — Opis arch. Třeb. tern. 3625 č. 9. Službu svú vzkazujem VMti, urozený pane, pane přieteli náš milý! Což nám oznamovati ráčíte o lidech s kniežetem JMtí od nás vyslaných, a z které příčiny to nám věděti dávati ráčíte, tomu jsme vyrozuměli. Kdež VMti, jako svému milému panu přieteli, s pilností děkujem, že nám to, což by nám mohlo býti ke škodě, před časem, čehož bychom se vystříci mohli, oznamovati ráčíte; neb my to v paměti majíc, VMti vším přátelstviem u nás spomínati chcme. Než abyšte věděti ráčili, že jsme těch lidí pro žádnú jinú v světě příčinu nevyslali, než pro tu pilnú a téměř poslední krále pána našeho najmilostivějšieho potřebu, pro kterú nás s pilností žá- dati ráčil. Pak my o tomto nic nevíme, děje-li se co mimo to, a knieže Bartoloměj JMt nám také nic jest o tom neoznámil. A té my naděje jsme, že knieže JMt ani hajtman náš v jiné se dávati nebudú, mimo JKMti potřebu a nad naše jim poru- čenie. Však pro vyvarovánie horšieho my to, což spěšně býti muože, přezvěděti chcme, abychme věděli, co dále činiti máme. A jestliže by co mimo náš úmysl přišlo, že bychme toho neradi viděli, ani tiem vinni býti chtěli. Datum Praha [sic] fer. VI. post. Bartholomaei. 101. Vilém z Pernšteina Janovi z Lomnice: o opatřeních proti jich nepřátelům při dvoře krá- lovském; o záměru knížete Bartoloměje. V Židlochovicích 1514, 4. září. — Opis arch. Třeb. tern. 3625 č. 11. Urozený pane, pane bratře muoj milý! Přál bych vám, byšte zdrávi byli a dobře se měli. Bych vám psal co, nevím, než co ví pán Buoh. Pan kancléř,*) ten byl u mne na Krumlově, a ten předse jede. A jinému nerozumiem, než ta svornost, kterú ste zednali v Hoře**) mezi námi, že ta tak sama v sobě jest a bude buohdá. Pak což se tam těch Procků***) a jiných dotýče, jáť jiného vám neumiem psáti, než žeť pan kancléř o to věrně bude státi, aby svuoj konec vzali. A s tím jede. A co se pak vyššieho [sic] dotýče, o kteréhož mi píšete, co arcibiskup†) praví, také pan kancléř již tu neví ani po těchto spuosobích co vidí, co se děje, a žeť vo všecko bude před králem JMtí mluviti při panu kardinalovi.††)
56 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 99. Zdeněk Lev z Rožmitála Vilímovi z Pernšteina v příčině tažení knížete Bartoloměje do Uher. Dat. na Blatné 1514, 23. srpna. AČ. VII. 177. 100. Pražané Vilímovi z Pernšteina: děkují za oznámení, co se bylo s válečným lidem jich pod knížetem Bartolomějem z Minstrberka na cestě do Uher stalo, i oznamují, že lid ten do Uher vyslali jen na pomoc králi Vladislavovi. V Praze (1514, 25. srpna). — Opis arch. Třeb. tern. 3625 č. 9. Službu svú vzkazujem VMti, urozený pane, pane přieteli náš milý! Což nám oznamovati ráčíte o lidech s kniežetem JMtí od nás vyslaných, a z které příčiny to nám věděti dávati ráčíte, tomu jsme vyrozuměli. Kdež VMti, jako svému milému panu přieteli, s pilností děkujem, že nám to, což by nám mohlo býti ke škodě, před časem, čehož bychom se vystříci mohli, oznamovati ráčíte; neb my to v paměti majíc, VMti vším přátelstviem u nás spomínati chcme. Než abyšte věděti ráčili, že jsme těch lidí pro žádnú jinú v světě příčinu nevyslali, než pro tu pilnú a téměř poslední krále pána našeho najmilostivějšieho potřebu, pro kterú nás s pilností žá- dati ráčil. Pak my o tomto nic nevíme, děje-li se co mimo to, a knieže Bartoloměj JMt nám také nic jest o tom neoznámil. A té my naděje jsme, že knieže JMt ani hajtman náš v jiné se dávati nebudú, mimo JKMti potřebu a nad naše jim poru- čenie. Však pro vyvarovánie horšieho my to, což spěšně býti muože, přezvěděti chcme, abychme věděli, co dále činiti máme. A jestliže by co mimo náš úmysl přišlo, že bychme toho neradi viděli, ani tiem vinni býti chtěli. Datum Praha [sic] fer. VI. post. Bartholomaei. 101. Vilém z Pernšteina Janovi z Lomnice: o opatřeních proti jich nepřátelům při dvoře krá- lovském; o záměru knížete Bartoloměje. V Židlochovicích 1514, 4. září. — Opis arch. Třeb. tern. 3625 č. 11. Urozený pane, pane bratře muoj milý! Přál bych vám, byšte zdrávi byli a dobře se měli. Bych vám psal co, nevím, než co ví pán Buoh. Pan kancléř,*) ten byl u mne na Krumlově, a ten předse jede. A jinému nerozumiem, než ta svornost, kterú ste zednali v Hoře**) mezi námi, že ta tak sama v sobě jest a bude buohdá. Pak což se tam těch Procků***) a jiných dotýče, jáť jiného vám neumiem psáti, než žeť pan kancléř o to věrně bude státi, aby svuoj konec vzali. A s tím jede. A co se pak vyššieho [sic] dotýče, o kteréhož mi píšete, co arcibiskup†) praví, také pan kancléř již tu neví ani po těchto spuosobích co vidí, co se děje, a žeť vo všecko bude před králem JMtí mluviti při panu kardinalovi.††)
Strana 57
z roku 1514. 57 Než co se mého psanie naposledy vám dotýče, odkud by měli vyjíti listové králi i všem stavuom i osobám, jakož pomníte, v této naší jiezdě do Uher velmi nám jest věc platná, s kým činiti máme.†††). Panu kancléřovi se zdá, že jest se věc lepší a rozumnější nemohla vymysliti k našim potřebám a toho člověka zkáze. A protož dajte vy to rozumně věděti pánu z Roznberka a panu Lvovi, co já pod tím obmýšlím, aby tomu dostatečně rozuměli a s své strany také to jednali, neprodlévajíc. Jáť píši jako ten, že bych dobrého těm pánóm přál jako sám sobě. A chceme-li rozumu užívati a jím se spravovati, ufáme pánu Buohu, že dobře stane a lotróm konec uděláme. Mějtež se dobře. Ex Židlochowicz fer. II. post Egidii Vilém z Pernšteina na Helfnštaině oc. anno oc XIIII°. *) Ladislav z Šternberka. **) Přátelský sjezd v Hoře Kutné konán na konci měsíce června 1514 od pánů českých, kdež na společném jednotném počínání se usnesli. ***) Procek Malý z Cetně a Albrecht Rendl z Oušavy, pomocníci kníž. Bartoloměje z Minstrberka. †) Arcibiskup Kaločský Řehoř Frangepani. ††) Kardinál arcibiskup Ostřihomský Tomáš Bakáč. †††) Tomu artikuli abyšte ráčili vyrozuměti, že míní o ciesaře. (Přípis pana J. z Lomnice.) [Cedule:] Muoj milý pane bratře, prosím vás, pošlete k těm oběma pánóm, nemeškajíc, na koníku někoho; a co vám dadie za odpověď, pošlete mi to do Pro- stějova nemeškajíc; za to vás velmi prosím. A co se pana kancléře dotýče, tiem jisti buďte tak vedle jeho slov, které jest ke mně mluvil, i ode mne také poněkud raddu mú slyšel, že se společně v ničem děliti nebudem. Jakož sem já pak králi psal list vedle jeho zdánie jeden, a tomu panu Šidloveckému, ač s ním znám velmi nejsem, psal sem druhý, ale naň na pana kancléře ukázav, co s ním mluviti bude. A teď vám posielám artikul, jaké se zkurvysynstvo jednalo; oznamte je pánóm těm. Také sluší těm pánóm nespati. Já jako ten, kterýž sem s sebe složil ty věci, ale proto poznají to, že věrně budu pomáhati vedle své najvětší možnosti. Než v tom mějte velmi velkú pilnost, a Janovi synu o též sem poručil: lidé, kteří jsú z Moravy tam, ne s toliko ty, které jste poslali, ale i jiné, ty, kteříž jsú tam na službě, jakž muožete, z Uher vymluvte. Mnoho dobrého tiem uděláte. Co se Slezákuov dotýče, těch já sobě mnoho nevážím. Toto abyšte věděli, ale to zachovajte, že kněz Bartoloměj pravil panu kanc- léřovi, (ale prosím vás, mlčte), že prostě chce v Rakúsích zuostati s těmi lidmi, a že má nějakú námluvu s některými poddanými ciesařskými. Bojím se, by grof Petr také v tom nebyl. Než tiemto své psanie zavazuji: ktož nemá, a své škaredě ztratil a utratil, a chce zase mieti, že musí lotrem i lhářem býti; a to u sebe za poctivost on bude jmieti, aby tiem statku dobýval. Tento artikul pošlete panu z Roznberka i panu Lvovi, a napište jim, že sem já vám psal, abyšte jim jej poslali. Pan Šidlovecký, by něco jiného jednal, dobře by udělal. Archiv Český XVI. 8
z roku 1514. 57 Než co se mého psanie naposledy vám dotýče, odkud by měli vyjíti listové králi i všem stavuom i osobám, jakož pomníte, v této naší jiezdě do Uher velmi nám jest věc platná, s kým činiti máme.†††). Panu kancléřovi se zdá, že jest se věc lepší a rozumnější nemohla vymysliti k našim potřebám a toho člověka zkáze. A protož dajte vy to rozumně věděti pánu z Roznberka a panu Lvovi, co já pod tím obmýšlím, aby tomu dostatečně rozuměli a s své strany také to jednali, neprodlévajíc. Jáť píši jako ten, že bych dobrého těm pánóm přál jako sám sobě. A chceme-li rozumu užívati a jím se spravovati, ufáme pánu Buohu, že dobře stane a lotróm konec uděláme. Mějtež se dobře. Ex Židlochowicz fer. II. post Egidii Vilém z Pernšteina na Helfnštaině oc. anno oc XIIII°. *) Ladislav z Šternberka. **) Přátelský sjezd v Hoře Kutné konán na konci měsíce června 1514 od pánů českých, kdež na společném jednotném počínání se usnesli. ***) Procek Malý z Cetně a Albrecht Rendl z Oušavy, pomocníci kníž. Bartoloměje z Minstrberka. †) Arcibiskup Kaločský Řehoř Frangepani. ††) Kardinál arcibiskup Ostřihomský Tomáš Bakáč. †††) Tomu artikuli abyšte ráčili vyrozuměti, že míní o ciesaře. (Přípis pana J. z Lomnice.) [Cedule:] Muoj milý pane bratře, prosím vás, pošlete k těm oběma pánóm, nemeškajíc, na koníku někoho; a co vám dadie za odpověď, pošlete mi to do Pro- stějova nemeškajíc; za to vás velmi prosím. A co se pana kancléře dotýče, tiem jisti buďte tak vedle jeho slov, které jest ke mně mluvil, i ode mne také poněkud raddu mú slyšel, že se společně v ničem děliti nebudem. Jakož sem já pak králi psal list vedle jeho zdánie jeden, a tomu panu Šidloveckému, ač s ním znám velmi nejsem, psal sem druhý, ale naň na pana kancléře ukázav, co s ním mluviti bude. A teď vám posielám artikul, jaké se zkurvysynstvo jednalo; oznamte je pánóm těm. Také sluší těm pánóm nespati. Já jako ten, kterýž sem s sebe složil ty věci, ale proto poznají to, že věrně budu pomáhati vedle své najvětší možnosti. Než v tom mějte velmi velkú pilnost, a Janovi synu o též sem poručil: lidé, kteří jsú z Moravy tam, ne s toliko ty, které jste poslali, ale i jiné, ty, kteříž jsú tam na službě, jakž muožete, z Uher vymluvte. Mnoho dobrého tiem uděláte. Co se Slezákuov dotýče, těch já sobě mnoho nevážím. Toto abyšte věděli, ale to zachovajte, že kněz Bartoloměj pravil panu kanc- léřovi, (ale prosím vás, mlčte), že prostě chce v Rakúsích zuostati s těmi lidmi, a že má nějakú námluvu s některými poddanými ciesařskými. Bojím se, by grof Petr také v tom nebyl. Než tiemto své psanie zavazuji: ktož nemá, a své škaredě ztratil a utratil, a chce zase mieti, že musí lotrem i lhářem býti; a to u sebe za poctivost on bude jmieti, aby tiem statku dobýval. Tento artikul pošlete panu z Roznberka i panu Lvovi, a napište jim, že sem já vám psal, abyšte jim jej poslali. Pan Šidlovecký, by něco jiného jednal, dobře by udělal. Archiv Český XVI. 8
Strana 58
58 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Muoj milý pane bratře, chcete-li vy výstrahu ciesaři dáti sami od sebe, to muožete učiniti, ale mne nemenuojte. Neb jistě mi věřte, že bych já se ciesaři JMti z úmysla nerad tratil [sic], než puokudž bych znal, že JMti vděčno jest, radši bych slúžil, pokud by mi možné bylo, ač já JMti mohu málo učiniti a téměř nic. Pan kancléřtě byl u mne i na Židlochovicích; o ty věci o všecky sme do- statečně mluvili, i poněkud pamět sem jemu znamenal. A tiem buďte jisti: vedle pana kardinála že všecko činiti bude. 102. Petr z Rosenberka a Zdeněk Lev Vilémovi z Pernšteina: těší se z toho, že k nim přistoupil. Dat. v Strakonicích 1514, 10. září. AČ. XI. 167. 103. Vilém z Pernšteina slibuje Petrovi z Rosenberka a Zdeňkovi Lvovi, že chce s nimi státi za jedno. Dat. v Prostějově 1514, 14. září. AČ. XI. 169. 104. Vilém z Pernšteina Černčickému, hejtmanu kraje Hradeckého: že o sjezdu v Benešově žádné zprávy nemůže podati oc. Na Pardubicích 1514, 23. září. — Opis arch. Třeb. tern. 3631 č. 2. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Což se toho sjezdu dotýče, kterýž byl v Benešově, oznamujete mi: mně nic o tom vědomo není. Při tom mi posíláte přiepis listu od najvyššího pana purkrabí: hotovost já chválím a k té rád pomáhati budu, na čemž bychom kolivěk zespolka zuostali; neb bych rád všecko dobré viděl tohoto královstvie, jako kto, i našich krajuov. Žádáte, abych vám k tomu radil: bych tomu uměl rozuměti aneb v tom co věděl, rád bych to udělal: ale když čemu nerozumiem a v ničemž nic nevím, k čemu raditi? Než mnúť bohdá dobrého nic rušeno nebude, ale však tak, abych to dobré také poznal. Neb pán z Roznberka i pan Lev list sú mi psali do Moravy, ale o těch sjezdích sú mi nic nepsali, a ten mi psali nedávno. Pak pan kancléř, ten byl u mne na Židlochovicích, ten mi o tom nic nepravil, by jaký sjezd měl býti v Benešově. Syn muoj také přijel z Hluboké, ten mi také o ničem nepravil, ani o ničem ví, ani on na něm byl. Milý pane Černčický! Jakož mi píšete, což se škody dotýče, kterúž nynie chudým lidem udělali: znám, že o tom péči máte; já vám z toho děkuji a tolikéž bych zase chtěl pečovati i pomáhati proti takovým zradám. Než jáť se s lotry o pa- lici dráti nebudu, než bude-liť vuole boží, žeť na to mysliti budu, ač nebude napra- veno lidem mým, žeť té škody, kteráž se jim stala, budu mstíti, na žádnú svú škodu větší se neohlédaje. Dán na Pardubicích v sobotu po s. Matúši léta oc XIIII°. Vilém z Pernstaina na Helfenštaině.
58 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina Muoj milý pane bratře, chcete-li vy výstrahu ciesaři dáti sami od sebe, to muožete učiniti, ale mne nemenuojte. Neb jistě mi věřte, že bych já se ciesaři JMti z úmysla nerad tratil [sic], než puokudž bych znal, že JMti vděčno jest, radši bych slúžil, pokud by mi možné bylo, ač já JMti mohu málo učiniti a téměř nic. Pan kancléřtě byl u mne i na Židlochovicích; o ty věci o všecky sme do- statečně mluvili, i poněkud pamět sem jemu znamenal. A tiem buďte jisti: vedle pana kardinála že všecko činiti bude. 102. Petr z Rosenberka a Zdeněk Lev Vilémovi z Pernšteina: těší se z toho, že k nim přistoupil. Dat. v Strakonicích 1514, 10. září. AČ. XI. 167. 103. Vilém z Pernšteina slibuje Petrovi z Rosenberka a Zdeňkovi Lvovi, že chce s nimi státi za jedno. Dat. v Prostějově 1514, 14. září. AČ. XI. 169. 104. Vilém z Pernšteina Černčickému, hejtmanu kraje Hradeckého: že o sjezdu v Benešově žádné zprávy nemůže podati oc. Na Pardubicích 1514, 23. září. — Opis arch. Třeb. tern. 3631 č. 2. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Což se toho sjezdu dotýče, kterýž byl v Benešově, oznamujete mi: mně nic o tom vědomo není. Při tom mi posíláte přiepis listu od najvyššího pana purkrabí: hotovost já chválím a k té rád pomáhati budu, na čemž bychom kolivěk zespolka zuostali; neb bych rád všecko dobré viděl tohoto královstvie, jako kto, i našich krajuov. Žádáte, abych vám k tomu radil: bych tomu uměl rozuměti aneb v tom co věděl, rád bych to udělal: ale když čemu nerozumiem a v ničemž nic nevím, k čemu raditi? Než mnúť bohdá dobrého nic rušeno nebude, ale však tak, abych to dobré také poznal. Neb pán z Roznberka i pan Lev list sú mi psali do Moravy, ale o těch sjezdích sú mi nic nepsali, a ten mi psali nedávno. Pak pan kancléř, ten byl u mne na Židlochovicích, ten mi o tom nic nepravil, by jaký sjezd měl býti v Benešově. Syn muoj také přijel z Hluboké, ten mi také o ničem nepravil, ani o ničem ví, ani on na něm byl. Milý pane Černčický! Jakož mi píšete, což se škody dotýče, kterúž nynie chudým lidem udělali: znám, že o tom péči máte; já vám z toho děkuji a tolikéž bych zase chtěl pečovati i pomáhati proti takovým zradám. Než jáť se s lotry o pa- lici dráti nebudu, než bude-liť vuole boží, žeť na to mysliti budu, ač nebude napra- veno lidem mým, žeť té škody, kteráž se jim stala, budu mstíti, na žádnú svú škodu větší se neohlédaje. Dán na Pardubicích v sobotu po s. Matúši léta oc XIIII°. Vilém z Pernstaina na Helfenštaině.
Strana 59
z roku 1514. 59 105. Ladslav z Šternberka Vilémovi z Pernšteina: že císař Maxmilian popudil Vasila knížete Ruského k boji proti Sigmundovi králi Polskému, jehož král Vladislav jako bratra svého opustiti nemíní; o zamýšleném sjezdu při sv. Martině, o odporných rádcích a pletichách při dvoře královském. Na Budíně 1514, 5. října. — Opis arch. Třeb. tern. 3634 č. 3. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a bratře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám rád přál. Račte věděti, že jest mne král JMt ráčil poslati na Bačku [k] panu arcibiskupovi, a to z té příčiny, aby jel k císaři v po- selstvie od pána našeho. Neb račte věděti, že jest císař svého posla poslal do Moskvy a zbouřil naň Moskevské knieže; jakož pak Moskevský na krále Polského JMt táhl, a dobyl mu Smolensko. Také poslal do Říma, žádaje na otci svatém, aby ho dal v kledbu. Při tom také na JMt zbouřil Pruského mistra i ten Iflant, nemaje k JMti žádné příčiny, než právě ze zlé vuole. Tu král Polský králi pánu našemu pana Kristofa jest vyslal, žaluje JMti, co mu se děje od císaře a beze všeho JMti provi- něnie, prosíc JMti jakožto bratra svého, aby ho JMt neráčil opúštěti pro ty křivdy takové, kteréž ciesař JMt beze všeho JMti proviněnie činí. Pak pan arcibiskup po- jede k císaři JMti, mám za to, že s tím: jestliže by ciesař těch svrchupsaných věcí neráčil opustiti, že by král JMt krále Polského JMti jakožto bratra svého vopustiti neráčil. Kdež se mně zdá, že jest slušné, aby pán náš JMt krále Polského JMti v takové věci neráčil opustiti, kterúž císař JMt proti králi Polskému před se vzíti ráčí nekřesťansky; a mám za to, že se tudy to zpřieznění stěžkem nezruší mezi císařem JMtí a pánem naším, jestliže císař JMt té věci, kterúž jest proti králi Pol- skému vzíti ráčil, nebude ráčiti změniti. Druhé račte věděti, že král Polský JMt ráčil jest znamenitého posla k císaři JMti vypraviti, při tom i s nějakými dary. Pak císař krále Polského posla JMti slyšeti jest neráčil, tu kdež jest JMt našel; než musil za JMtí jeti několik neděl, a těch darů, kteréž mu král Polský JMt ráčil poslati, vzieti jest neráčil. Tu jest Moskovský knieže svého posla také měl. Toho jest císař ctil i [s] sebú na lov brával, i na lodě, ješto jest někde přes vodu jel, k sobě ho vsaditi ráčil. Pak to sobě král Polský JMt velmi obtěžuje takového posměchu, kterýž jest se JMti i JMti poslu stal; i pánu našemu to libo není. Ale však račte věděti, že proto při JMti lidé jsú a zvláště Uhři někteří, že by toho poselstvie neradi viděli a ruší to, jakž mohú. Ale mám za to, žeť toho bohdá nedovedú. Pane bratře muoj milý. Psal sem byl panu purkrabí do Čech, že sem to na králi JMti obdržel, že ten sjezd jest měl před se jíti o svatém Martině. A Rendl to zvěděv, i dal králi ten list, kterýž Pražané JMti píší, a také kterýž JMti kněz Bartoloměj píše, i také tu ceduli, kterúž JMti též píše, v kteréž jest se sám svú 8*
z roku 1514. 59 105. Ladslav z Šternberka Vilémovi z Pernšteina: že císař Maxmilian popudil Vasila knížete Ruského k boji proti Sigmundovi králi Polskému, jehož král Vladislav jako bratra svého opustiti nemíní; o zamýšleném sjezdu při sv. Martině, o odporných rádcích a pletichách při dvoře královském. Na Budíně 1514, 5. října. — Opis arch. Třeb. tern. 3634 č. 3. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a bratře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám rád přál. Račte věděti, že jest mne král JMt ráčil poslati na Bačku [k] panu arcibiskupovi, a to z té příčiny, aby jel k císaři v po- selstvie od pána našeho. Neb račte věděti, že jest císař svého posla poslal do Moskvy a zbouřil naň Moskevské knieže; jakož pak Moskevský na krále Polského JMt táhl, a dobyl mu Smolensko. Také poslal do Říma, žádaje na otci svatém, aby ho dal v kledbu. Při tom také na JMt zbouřil Pruského mistra i ten Iflant, nemaje k JMti žádné příčiny, než právě ze zlé vuole. Tu král Polský králi pánu našemu pana Kristofa jest vyslal, žaluje JMti, co mu se děje od císaře a beze všeho JMti provi- něnie, prosíc JMti jakožto bratra svého, aby ho JMt neráčil opúštěti pro ty křivdy takové, kteréž ciesař JMt beze všeho JMti proviněnie činí. Pak pan arcibiskup po- jede k císaři JMti, mám za to, že s tím: jestliže by ciesař těch svrchupsaných věcí neráčil opustiti, že by král JMt krále Polského JMti jakožto bratra svého vopustiti neráčil. Kdež se mně zdá, že jest slušné, aby pán náš JMt krále Polského JMti v takové věci neráčil opustiti, kterúž císař JMt proti králi Polskému před se vzíti ráčí nekřesťansky; a mám za to, že se tudy to zpřieznění stěžkem nezruší mezi císařem JMtí a pánem naším, jestliže císař JMt té věci, kterúž jest proti králi Pol- skému vzíti ráčil, nebude ráčiti změniti. Druhé račte věděti, že král Polský JMt ráčil jest znamenitého posla k císaři JMti vypraviti, při tom i s nějakými dary. Pak císař krále Polského posla JMti slyšeti jest neráčil, tu kdež jest JMt našel; než musil za JMtí jeti několik neděl, a těch darů, kteréž mu král Polský JMt ráčil poslati, vzieti jest neráčil. Tu jest Moskovský knieže svého posla také měl. Toho jest císař ctil i [s] sebú na lov brával, i na lodě, ješto jest někde přes vodu jel, k sobě ho vsaditi ráčil. Pak to sobě král Polský JMt velmi obtěžuje takového posměchu, kterýž jest se JMti i JMti poslu stal; i pánu našemu to libo není. Ale však račte věděti, že proto při JMti lidé jsú a zvláště Uhři někteří, že by toho poselstvie neradi viděli a ruší to, jakž mohú. Ale mám za to, žeť toho bohdá nedovedú. Pane bratře muoj milý. Psal sem byl panu purkrabí do Čech, že sem to na králi JMti obdržel, že ten sjezd jest měl před se jíti o svatém Martině. A Rendl to zvěděv, i dal králi ten list, kterýž Pražané JMti píší, a také kterýž JMti kněz Bartoloměj píše, i také tu ceduli, kterúž JMti též píše, v kteréž jest se sám svú 8*
Strana 60
60 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina rukú podepsal. Pak král JMt ráčil jest mi listy ty i s tou cedulí poslati, a ráčil mi rozkázati, abych JMti k tomu radil. I šel sem hned s těmi listy k JMti a po- věděl sem JMti, že já k těm listóm neumím raditi, a to proto, že nevím, co jste se jim zapsati ráčili; druhé, že já kněze Bartoloměje ceduli nerozumím, v které se jest rukú svú podepsal, a že se mně zdá, jako by bylo kus odpovědi. „Než milostivý králi, poněvadž jsú některé osoby, kteří jsú VKMti k takovým zápisóm radili a VMt k tomu uvedli, nechť voni k tomu radie.“ Pak Rendl sepsal tuto ceduli, kterúž vám i s těmi listy posielám. Pak král mi ji poslal; i šel sem zase k JMti, i pověděl jsem JMti, poněvadž jsú z těch zápisů, kteréž jest král Pražanóm učiniti ráčil, ně- které kusy vypsané dali, že JMti prosím, aby mi ráčil všecken přípis toho majestátu rozkázati dáti, a že já JMti také odpověď na to dáti chci, pokudž mi náležeti bude; neb že JMt dobře rozuměti muože, že se tu dotýče stavu panského i rytieřského, a když oni o tom zvědí, že oni také k tomu mluviti budou to, což k tomu příslu- šeti bude. Nemohl sem toho zednati. Při tom sem znal, že jest vo to Rendl usiloval, aby to vždy zkazil, aby z toho sjezdu nic nebylo; neb jest mluvil před Dobřanským: „Nebudeť z toho nic, aby se vo mne a vo druhého měřili.“ I řekl mu Dobřanský: „A což pak chceš, aby pro tě celé královstvie zahynulo?“ A on mu zase řekl: „Ba, nerci královstvie, ale všecko aby zahynulo, leda já místo měl.“ Pak to sem já králi JMti všecko oznámil, jaký jest on člověk a že by on nedbal, aby všecken svět zahynul, aby on místo měl, a že jest tu ani VMti nevymínil. I tu sem zednal, že král JMt k tomu ráčil svoliti, aby ten sjezd byl předse, a ráčil mi rozkázati, abych psal do Čech, do Moravy i do Slez těm, kteréž by ráčil JMt míti při sobě, ješto byli by stranám trpěliví. Pak Rendl to zvěděv, šel jest králi. Co jest s JMtí mluvil, toho nevím a věděti nemohu. Než hned ho král s panem Kostkú kniežeti vypravil, a tu zase přijev, přinesl jest tyto artikule sepsané, kteréž vám teď posielám. Tu sem já králi JMti šel a s JMtí sem mluvil, co sem najlépe uměl, podle rozumu svého JMti sem to předložil, co by JMti i nám všem JMti poddaným z toho zlého přijíti by mohlo, jestliže toho roku předse položiti neráčí. I zjednal sem, že JMt poslati ráčil Jana Dobřenského knie- žeti Bartolomějovi, napřed aby pověděl, co s tou cedulí míní, v které se jest rukú svú podepsal, a druhé, že ho JMt žádá, aby tomu roku odporen nebyl, aby stál. I dal jest tuto odpověď, což mu král JMt po panu Kostkovi a Rendlovi vzkázati ráčil, že na tom stojí. A při tom JMti tento list píše, kteréhož vám také přípis posielám. I muoj milý pane bratře, když sem znal, že jest již ten sjezd zkažen a předse že svého pruochodu míti nemůže, a že knieže i Pražané navedeni jsú, aby nestáli, leč jim král prve to všecko učiní, což jest se jim zapsati ráčil: tu sem JMti před- ložil, co JMti i JMti dědicóm z toho zlého přijde i všem JMti poddaným, i jaké slovo JMt po sobě nechá a s čím na onen svět puojde. Mlčel jako sen.
60 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina rukú podepsal. Pak král JMt ráčil jest mi listy ty i s tou cedulí poslati, a ráčil mi rozkázati, abych JMti k tomu radil. I šel sem hned s těmi listy k JMti a po- věděl sem JMti, že já k těm listóm neumím raditi, a to proto, že nevím, co jste se jim zapsati ráčili; druhé, že já kněze Bartoloměje ceduli nerozumím, v které se jest rukú svú podepsal, a že se mně zdá, jako by bylo kus odpovědi. „Než milostivý králi, poněvadž jsú některé osoby, kteří jsú VKMti k takovým zápisóm radili a VMt k tomu uvedli, nechť voni k tomu radie.“ Pak Rendl sepsal tuto ceduli, kterúž vám i s těmi listy posielám. Pak král mi ji poslal; i šel sem zase k JMti, i pověděl jsem JMti, poněvadž jsú z těch zápisů, kteréž jest král Pražanóm učiniti ráčil, ně- které kusy vypsané dali, že JMti prosím, aby mi ráčil všecken přípis toho majestátu rozkázati dáti, a že já JMti také odpověď na to dáti chci, pokudž mi náležeti bude; neb že JMt dobře rozuměti muože, že se tu dotýče stavu panského i rytieřského, a když oni o tom zvědí, že oni také k tomu mluviti budou to, což k tomu příslu- šeti bude. Nemohl sem toho zednati. Při tom sem znal, že jest vo to Rendl usiloval, aby to vždy zkazil, aby z toho sjezdu nic nebylo; neb jest mluvil před Dobřanským: „Nebudeť z toho nic, aby se vo mne a vo druhého měřili.“ I řekl mu Dobřanský: „A což pak chceš, aby pro tě celé královstvie zahynulo?“ A on mu zase řekl: „Ba, nerci královstvie, ale všecko aby zahynulo, leda já místo měl.“ Pak to sem já králi JMti všecko oznámil, jaký jest on člověk a že by on nedbal, aby všecken svět zahynul, aby on místo měl, a že jest tu ani VMti nevymínil. I tu sem zednal, že král JMt k tomu ráčil svoliti, aby ten sjezd byl předse, a ráčil mi rozkázati, abych psal do Čech, do Moravy i do Slez těm, kteréž by ráčil JMt míti při sobě, ješto byli by stranám trpěliví. Pak Rendl to zvěděv, šel jest králi. Co jest s JMtí mluvil, toho nevím a věděti nemohu. Než hned ho král s panem Kostkú kniežeti vypravil, a tu zase přijev, přinesl jest tyto artikule sepsané, kteréž vám teď posielám. Tu sem já králi JMti šel a s JMtí sem mluvil, co sem najlépe uměl, podle rozumu svého JMti sem to předložil, co by JMti i nám všem JMti poddaným z toho zlého přijíti by mohlo, jestliže toho roku předse položiti neráčí. I zjednal sem, že JMt poslati ráčil Jana Dobřenského knie- žeti Bartolomějovi, napřed aby pověděl, co s tou cedulí míní, v které se jest rukú svú podepsal, a druhé, že ho JMt žádá, aby tomu roku odporen nebyl, aby stál. I dal jest tuto odpověď, což mu král JMt po panu Kostkovi a Rendlovi vzkázati ráčil, že na tom stojí. A při tom JMti tento list píše, kteréhož vám také přípis posielám. I muoj milý pane bratře, když sem znal, že jest již ten sjezd zkažen a předse že svého pruochodu míti nemůže, a že knieže i Pražané navedeni jsú, aby nestáli, leč jim král prve to všecko učiní, což jest se jim zapsati ráčil: tu sem JMti před- ložil, co JMti i JMti dědicóm z toho zlého přijde i všem JMti poddaným, i jaké slovo JMt po sobě nechá a s čím na onen svět puojde. Mlčel jako sen.
Strana 61
z roku 1514 a 1515. 61 Protož, muoj milý pane bratře, znajíce takovú věc, račte jiným oznámiti a vo to se srovnati i s stavem rytieřským, na čem to postaviti ráčíte, abyšte to, což muož najspíš, k konci přivedli. Neb jistě mi věřte, jestliže se sami neopatříme, pánem naším jistě zkaženi budem. A protož by mi se zdálo, abyšte někoho sem vypravili s nějakým poselstvím dobře tuhým; neb já nic odolati nemohu, a což mi dnes koli přidí [sic], nic mi nazajtří nezdržie. A tím račte jisti býti, že slovy svými nic JMti neulevuji, což by k jinému špalku mluvil. I znajíce to, račte již to opatřiti rozumy svými; mnúť nic neschází a sjíti bohdá nemá. A s těmi lidmi nic činiti nemám, aniž sem s kterým ještě slova mluvil. Datum Budae fer. V. post Francisci anno Domini MVCXIIII°. Ladslav z Šternberka. Když sem vám byl tyto listy již napsal a chtěl sem vám ráno poslati, poslal po mne král a tu mi pověděl: co se měst dotýče, že ty stanú, než knieže že ten nestane z těch příčin, které jest voznámil. Pověděl jsem JMti, poněvadž města stanú, že já již podle prvnějšieho VMti poručenie ty listy rozeslati chci. Co se kniežete dotýče, mám za to, že ho ti páni za to také velmi prositi nebudou, vo to slyšení. Než co sem srozoměl, když tu budú, že se dá srovnati. Neb to žádný nešikuje než Rendl, a to proto, že se sám za se bojí, a že by rád, aby jeho věc mohla s jinými srovnána býti. Arcibiskup i Pětikostelský jistě k němu žádné lásky nemají, to já dobře vím, neb sú se mnú vo to mnoho mluvili, a zvláště biskup Pětikostelský; neb dvorné věci šikuje, a bojím se, že něco splete, ale že to, co jest, nemohu věděti. Než to vím, že jest krále na něco navedl, ukazuje mu v tom něco dobrého. A JMt jest hned hotov k tomu přistúpiti. Než nemohu toho na králi žádnú měrú zvěděti, co jest; než tomu dobře rozomím, že jest vo někoho. Co se hospod dotýče, těžko vo ně bude, však kterú budu moci vám najlepšie, postarám se vo to i synóm vašim. Ruka má: Ladslav z Šternberka oc. 106. Zdeněk Lev z Rožmitála Petrovi z Rožmberka: že mu psal Vilím z Pernšteina, a on Lev že zase jemu odpověděl v příčině jízdy ku králi do Uher. Dat. na hradě Pražském 1514, 7. října. AČ. VII. 106. 107. Zdeněk Lev z Rožmitála Petrovi z Rožmberka: že Vilím z Pernšteina v úterý 13. ledna přijel na Pardubice, a manželka Vilémova že ten týden zemřela. Dat. na Blatné 1515, 26. ledna. AČ. VII. 113. 108. Chebští posílají Vilímovi z Pernšteina do Var dva soudky medoviny, a poroučí se do jeho přízně. (V Chebě) 1515, 11. května. — Konc. arch. Chebského, Kasten CI. Hern Wilhelm hern vom Pernstein oc. Wolgeborner vnd edler her! Vnnser gar willig dinst euern g. mit vleis zuuoran. Gnediger her, wir vernemen, wie eur
z roku 1514 a 1515. 61 Protož, muoj milý pane bratře, znajíce takovú věc, račte jiným oznámiti a vo to se srovnati i s stavem rytieřským, na čem to postaviti ráčíte, abyšte to, což muož najspíš, k konci přivedli. Neb jistě mi věřte, jestliže se sami neopatříme, pánem naším jistě zkaženi budem. A protož by mi se zdálo, abyšte někoho sem vypravili s nějakým poselstvím dobře tuhým; neb já nic odolati nemohu, a což mi dnes koli přidí [sic], nic mi nazajtří nezdržie. A tím račte jisti býti, že slovy svými nic JMti neulevuji, což by k jinému špalku mluvil. I znajíce to, račte již to opatřiti rozumy svými; mnúť nic neschází a sjíti bohdá nemá. A s těmi lidmi nic činiti nemám, aniž sem s kterým ještě slova mluvil. Datum Budae fer. V. post Francisci anno Domini MVCXIIII°. Ladslav z Šternberka. Když sem vám byl tyto listy již napsal a chtěl sem vám ráno poslati, poslal po mne král a tu mi pověděl: co se měst dotýče, že ty stanú, než knieže že ten nestane z těch příčin, které jest voznámil. Pověděl jsem JMti, poněvadž města stanú, že já již podle prvnějšieho VMti poručenie ty listy rozeslati chci. Co se kniežete dotýče, mám za to, že ho ti páni za to také velmi prositi nebudou, vo to slyšení. Než co sem srozoměl, když tu budú, že se dá srovnati. Neb to žádný nešikuje než Rendl, a to proto, že se sám za se bojí, a že by rád, aby jeho věc mohla s jinými srovnána býti. Arcibiskup i Pětikostelský jistě k němu žádné lásky nemají, to já dobře vím, neb sú se mnú vo to mnoho mluvili, a zvláště biskup Pětikostelský; neb dvorné věci šikuje, a bojím se, že něco splete, ale že to, co jest, nemohu věděti. Než to vím, že jest krále na něco navedl, ukazuje mu v tom něco dobrého. A JMt jest hned hotov k tomu přistúpiti. Než nemohu toho na králi žádnú měrú zvěděti, co jest; než tomu dobře rozomím, že jest vo někoho. Co se hospod dotýče, těžko vo ně bude, však kterú budu moci vám najlepšie, postarám se vo to i synóm vašim. Ruka má: Ladslav z Šternberka oc. 106. Zdeněk Lev z Rožmitála Petrovi z Rožmberka: že mu psal Vilím z Pernšteina, a on Lev že zase jemu odpověděl v příčině jízdy ku králi do Uher. Dat. na hradě Pražském 1514, 7. října. AČ. VII. 106. 107. Zdeněk Lev z Rožmitála Petrovi z Rožmberka: že Vilím z Pernšteina v úterý 13. ledna přijel na Pardubice, a manželka Vilémova že ten týden zemřela. Dat. na Blatné 1515, 26. ledna. AČ. VII. 113. 108. Chebští posílají Vilímovi z Pernšteina do Var dva soudky medoviny, a poroučí se do jeho přízně. (V Chebě) 1515, 11. května. — Konc. arch. Chebského, Kasten CI. Hern Wilhelm hern vom Pernstein oc. Wolgeborner vnd edler her! Vnnser gar willig dinst euern g. mit vleis zuuoran. Gnediger her, wir vernemen, wie eur
Strana 62
62 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Fernšteina gnad dieser zeit in Kayser Karls Pade sein sol; vnd dieweil wir vns zu eurn g. albeg vnd ye aller gnaden vnd guts versehen, gezelet vnd noch anicz alle gnad bey eurn gnaden befunden, vnd des hinfur keinen zweiuel haben, schicken wir eurn g. hiemit zwey veszlein vnsers mets, domit wir eur gnad vereren, mit allen hoen vleis bitende, den vnd solch geringe erung in gnaden annemen vnd den sundern guten willen fur die werck vermercken, vnser vnd der vnsern gnediger herr wie bishero sein vnd bleiben. Das wollen wir vmb eur gnad als vnsern besundern g. herrn gar willig vnd gern verdinen. Geben am freitag noch Cantate anno oc decimoquinto. 109. Vilím z Pernšteina děkuje Chebským z přátelské vůle, a slibuje v jich potřebách přátelsky se ukázati. V Karlových Varech 1515, 14. května. — Orig. arch. Chebského, Kasten CI. Službu svú vzkazuji, moudří a opatrní páni a přátelé moji milí! Z přátelské vuole, kterúž ke mně máte, velmi děkuji, a když bych já mohl vám k vuoli v vaší potřebě co učiniti, tím jisti buďte, že učiním rád i všecko přátelství vokáži. Na to se ubezpečte. Dán v Vařích v neděli před s. Žofií léta M'VCXV°. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině. Moudrým a opatrným pánuom purgmistru a raddě města Chba, přáteluom mým milým. 110. Král Vladislav Vilímovi Kostkovi z Postupic, nejvyš. mincmistru královstvie Českého: „Psaliť sme již nejednú přikazujíce, aby urozenému Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, věrnému našemu milému, ten plat, kterýž na minci naší zapsaný má a jej za své peníze koupil, platil a vydával, a to také, což jemu zadržáno jest, spravil. I píše nám opět týž Vilém obtěžuje sobě to, že se jemu vedle rozkázání našeho a zápisu jeho dosti neděje, proše nás v tom za opatření; pakli by vždy jemu tozadržováno a zadržalé spraveno nebylo, že by se již musil vedle listu zachovati. I poněvadž on věci spravedlivé žádá a ten plat za své pe- níze koupil, a vždycky prve jemu i těm, kdož ten zápis měli, takový plat se vydával: přísněť přikazujem a tak konečně míti chcme, aby ty témuž Vilémovi častopsanú sumu bez odtahuov a všelijakých odporuov vydával, a to, což jemu zadržáno jest, to také zaplatil ... Takéť sme prve poručili, aby témuž Vilémovi sto hřiven stříbra vydal; i srozuměli sme tomu, že si toho neučinil, nébrž i to stříbro, kteréž první mincmejstr jemu na to odkládal, vzal. I poněvadž jemu toho darmo nedáváme, poroučiemeť s pilností, aby také na zaplacení těch sto hřiven stříbra stříbro odkládal a jemu je, což najspíše muožeš, zaplatil. Neb on Vilém za nás pět set zlatých dal, a listy, kteréž na nás na tři tisíce zlatých byly, vyplatil. Datum Bude, sab- bato die post octavam Omnium Sanctorum anno oc XV°“ = v Budíně 1515, 10. listopadu. — Orig. někdy ve sbírce Donnebauerově.
62 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Fernšteina gnad dieser zeit in Kayser Karls Pade sein sol; vnd dieweil wir vns zu eurn g. albeg vnd ye aller gnaden vnd guts versehen, gezelet vnd noch anicz alle gnad bey eurn gnaden befunden, vnd des hinfur keinen zweiuel haben, schicken wir eurn g. hiemit zwey veszlein vnsers mets, domit wir eur gnad vereren, mit allen hoen vleis bitende, den vnd solch geringe erung in gnaden annemen vnd den sundern guten willen fur die werck vermercken, vnser vnd der vnsern gnediger herr wie bishero sein vnd bleiben. Das wollen wir vmb eur gnad als vnsern besundern g. herrn gar willig vnd gern verdinen. Geben am freitag noch Cantate anno oc decimoquinto. 109. Vilím z Pernšteina děkuje Chebským z přátelské vůle, a slibuje v jich potřebách přátelsky se ukázati. V Karlových Varech 1515, 14. května. — Orig. arch. Chebského, Kasten CI. Službu svú vzkazuji, moudří a opatrní páni a přátelé moji milí! Z přátelské vuole, kterúž ke mně máte, velmi děkuji, a když bych já mohl vám k vuoli v vaší potřebě co učiniti, tím jisti buďte, že učiním rád i všecko přátelství vokáži. Na to se ubezpečte. Dán v Vařích v neděli před s. Žofií léta M'VCXV°. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině. Moudrým a opatrným pánuom purgmistru a raddě města Chba, přáteluom mým milým. 110. Král Vladislav Vilímovi Kostkovi z Postupic, nejvyš. mincmistru královstvie Českého: „Psaliť sme již nejednú přikazujíce, aby urozenému Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, věrnému našemu milému, ten plat, kterýž na minci naší zapsaný má a jej za své peníze koupil, platil a vydával, a to také, což jemu zadržáno jest, spravil. I píše nám opět týž Vilém obtěžuje sobě to, že se jemu vedle rozkázání našeho a zápisu jeho dosti neděje, proše nás v tom za opatření; pakli by vždy jemu tozadržováno a zadržalé spraveno nebylo, že by se již musil vedle listu zachovati. I poněvadž on věci spravedlivé žádá a ten plat za své pe- níze koupil, a vždycky prve jemu i těm, kdož ten zápis měli, takový plat se vydával: přísněť přikazujem a tak konečně míti chcme, aby ty témuž Vilémovi častopsanú sumu bez odtahuov a všelijakých odporuov vydával, a to, což jemu zadržáno jest, to také zaplatil ... Takéť sme prve poručili, aby témuž Vilémovi sto hřiven stříbra vydal; i srozuměli sme tomu, že si toho neučinil, nébrž i to stříbro, kteréž první mincmejstr jemu na to odkládal, vzal. I poněvadž jemu toho darmo nedáváme, poroučiemeť s pilností, aby také na zaplacení těch sto hřiven stříbra stříbro odkládal a jemu je, což najspíše muožeš, zaplatil. Neb on Vilém za nás pět set zlatých dal, a listy, kteréž na nás na tři tisíce zlatých byly, vyplatil. Datum Bude, sab- bato die post octavam Omnium Sanctorum anno oc XV°“ = v Budíně 1515, 10. listopadu. — Orig. někdy ve sbírce Donnebauerově.
Strana 63
z roku 1515. 63 111. Purkmistr a rada města Olomouce Vilémovi z Pernšteina: aby Bojanovští a Beneš Vahaňský spoluobyvateli jich práva jemu přiřknutého užiti dali. (V Olomouci ok. 1515.) — Form. arch. měst. Brna č. 97. Urozený pane, pane nám příznivý! Službu svú VMti vzkazujem. VMti ozna- mujem, že spuoluobyvatel náš jménem Jiřík Hefftar, maje spravedlnost podle pří- buznosti k statku pozuostalému] po nebožčíku Václavovi Brodském, totiž k vino- hradóm i k jinému statku v Bojanovicích, v Němčičkách a v Gurdějově*) i jinde, kdež by se čeho doptati mohl; kdež pak když týž spuoluobyvatel náš po tom statku stál, překážka se jemu v tom a zmatek děl i podnes děje od jednoho VMti podda- ného jménem Pavla Březohlávka z Prostějova, kterejž nejsa žádným přirozeným pří- telem téhož Václava Brodského, než prostě svévolně témuž Heftarovi překážku činil a činí. Jakož pak i ta věc na pana Šarovce před někderým časem podána byla, zda by je o to srovnati mohl. Ale poněvadž týž Březohlávek k něčomu [sic] slušnému přistúpiti nechtěl, ráčil jich k tomu podati, aby sebe právem hleděli, a tak to obojí strana přijavši, k orteli i k vyššímu právu dokládali jsú. Ale když z práva ortel ku polepšení témuž spuoluobyvateli našemu a právu jeho přišel, tu opět znovu tepruv nad právo a spravedlnost týž Březohlávek jemu zmatky a Bojanovščí divné odtahy a trmačky činí, k velikým nákladóm i škodám člověka našeho připravujíce; kdež jsme my vždycky ti byli, kdyžkoli VMti lidí jaká potřeba byla, že jsme je rádi fedrovali a každému práva užiti dali. A protož VMti dle spravedlnosti prosíme, že VMt ráčíte i Bojanovským i panu Benešovi Vahaňskému psáti a rozkázati, aby již takových bezpotřebných a nad právo neobyčejných odtahuov zanechajíc, spoluobyvateli našemu konec učiníc, práva jeho obdrženého jemu užiti dali, aby skrze takové jejich odtahy dalších škod a nákladuov uvarován býti mohl. Kdež VMt znajíce takovú věc, a že my podle slušnosti spravedlivého žádáme, ráčíte rozkázati spěšný konec učiniti; a my toho VMti rádi zasluhovati budem. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Če- ského oc, pánu nám milostivě příznivému. *) Kurdějov u Hustopeče. 112. Zdeněk Lev z Rožmitála Jaroslavovi z Šelnberka: jak by se měli stavové panský a rytířský zachovati k Pražanům, aby o to s Vojtěchem z Pernšteina a otcem jeho Vilémem rozmluvil, poněvadž jim také jest potřebí o svobody stavovské státi jako jiným; oznamuje, že pan hofmistr (Vojtěch z Pernšteina) se oženil (s Johankou z Wartnberka) oc. Dat. v Budíně 1516, 7. února. AČ. VII. 151—152.
z roku 1515. 63 111. Purkmistr a rada města Olomouce Vilémovi z Pernšteina: aby Bojanovští a Beneš Vahaňský spoluobyvateli jich práva jemu přiřknutého užiti dali. (V Olomouci ok. 1515.) — Form. arch. měst. Brna č. 97. Urozený pane, pane nám příznivý! Službu svú VMti vzkazujem. VMti ozna- mujem, že spuoluobyvatel náš jménem Jiřík Hefftar, maje spravedlnost podle pří- buznosti k statku pozuostalému] po nebožčíku Václavovi Brodském, totiž k vino- hradóm i k jinému statku v Bojanovicích, v Němčičkách a v Gurdějově*) i jinde, kdež by se čeho doptati mohl; kdež pak když týž spuoluobyvatel náš po tom statku stál, překážka se jemu v tom a zmatek děl i podnes děje od jednoho VMti podda- ného jménem Pavla Březohlávka z Prostějova, kterejž nejsa žádným přirozeným pří- telem téhož Václava Brodského, než prostě svévolně témuž Heftarovi překážku činil a činí. Jakož pak i ta věc na pana Šarovce před někderým časem podána byla, zda by je o to srovnati mohl. Ale poněvadž týž Březohlávek k něčomu [sic] slušnému přistúpiti nechtěl, ráčil jich k tomu podati, aby sebe právem hleděli, a tak to obojí strana přijavši, k orteli i k vyššímu právu dokládali jsú. Ale když z práva ortel ku polepšení témuž spuoluobyvateli našemu a právu jeho přišel, tu opět znovu tepruv nad právo a spravedlnost týž Březohlávek jemu zmatky a Bojanovščí divné odtahy a trmačky činí, k velikým nákladóm i škodám člověka našeho připravujíce; kdež jsme my vždycky ti byli, kdyžkoli VMti lidí jaká potřeba byla, že jsme je rádi fedrovali a každému práva užiti dali. A protož VMti dle spravedlnosti prosíme, že VMt ráčíte i Bojanovským i panu Benešovi Vahaňskému psáti a rozkázati, aby již takových bezpotřebných a nad právo neobyčejných odtahuov zanechajíc, spoluobyvateli našemu konec učiníc, práva jeho obdrženého jemu užiti dali, aby skrze takové jejich odtahy dalších škod a nákladuov uvarován býti mohl. Kdež VMt znajíce takovú věc, a že my podle slušnosti spravedlivého žádáme, ráčíte rozkázati spěšný konec učiniti; a my toho VMti rádi zasluhovati budem. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Če- ského oc, pánu nám milostivě příznivému. *) Kurdějov u Hustopeče. 112. Zdeněk Lev z Rožmitála Jaroslavovi z Šelnberka: jak by se měli stavové panský a rytířský zachovati k Pražanům, aby o to s Vojtěchem z Pernšteina a otcem jeho Vilémem rozmluvil, poněvadž jim také jest potřebí o svobody stavovské státi jako jiným; oznamuje, že pan hofmistr (Vojtěch z Pernšteina) se oženil (s Johankou z Wartnberka) oc. Dat. v Budíně 1516, 7. února. AČ. VII. 151—152.
Strana 64
64 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 113. Vilém z Pernšteina domlouvá Olomúckým, že mu sťali poddaného člověka. V Hranicích 1516, 1. června. — Form. arch. měst. Brna č. 97. Litterae domini Wilhelmi. Páni Olomučané! Sťali ste mi člověka, kdež vám úředník muoj psal, abyšte mu oznámili, proč jste jej vsadili. Odpovědi jste mu žádné nedali. Synu mému, kterémuž jsem k spravování poručil bez sebe, také jste mu nic neoznámili, aniž jste jemu co věděti dali. Jáť jsem vám toho neprovinil svou vuolí, jak jsem živ, abyšte měli takovú věc proti mně počíti a učiniti. Pak mně jest mého člověka žel, a žel bude; a vy, kteříž ste nyní na radě, muož to některý z vás poznati, že toho litovati budu. Ex Hranic Dominica ante festum Bonifacii anno domini XVCXVI°. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině. 114. Olomúčané oznamují Vilímovi z Pernšteina, proč stíti dali poddaného jeho člověka. V Olomúci 1516, 9. června. — Form. arch. měst. Brna č. 97. Responsio desuper dominorum Olomucensium. Službu naši VMti vzkazujem, urozený pane, pane nám milostivě příznivý! Ráčili ste nám psáti, že jsme VMti člověka sťali, a úředníku VMti, proč by člověk ten vsazen byl, když nám psal, od- povědi jsme nedali žádné oc. K tomu jse, milostivý pane, známe, že jest sťat, a dá-li Buoh, spravedlivě a vedle práva se prokázati může. Úředníku také jsme odpověď dali, a Vašek téhož sťatého otec tu odpověď vzal u purkmistra. Při konci VMt do- týkati ráčíte, že VMti člověka toho žel jest, a ti, kteříž nyní na radě jsú, někteří z nich někdy mohú poznati, že toho VMt litovati ráčí oc. Že bychom k tomu měli VMti mnoho psáti, není potřebí, poněvadž VMt víte, že mámy pána a krále, který ač JMKská ješče léta svá nejmá, však jest pán náš najmilostivější. Před JMKskú chcem prokázati, že jsme proti právu nic neučinili, než vedle povinnosti, kterúž jsme zavázáni právu, tak jsme se zachovali, jak právo káže. Kdež víme i známe do VMti to jako do pána spravedlnosti milovníka, když se VMti téhož člověka skutek oznámí, že tu nelibost, kterúž nyní snad VMt k nám nésti ráčíte, změniti ráčíte. Kdež pak i v pravdě to mluviti muožem: bychom VMti a syna milého VMti pana hajtmana JMti nešanovali, často bychom poddané VMti trestati musili. Než což muožem sná- šeti i zevně příliš proti právu není, to vždy snášíme, chtíce se VMti i JMti zacho- vati. A tím druhdy jest, že sobě svévolní i zlí příklad berú i o něco se horšieho pokúší, jako nebožčík učinil, člověka zevně zbivši, velmi zranil, který glejt měl, maje právo v městě. I proto žádnú jmierú jináče se jemu státi nemohlo, než vedle práva, a nic jsme všetečného před se nebrali. Ex Olomúc, feria II° Primi et Feliciani, anno domini XVI°.
64 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 113. Vilém z Pernšteina domlouvá Olomúckým, že mu sťali poddaného člověka. V Hranicích 1516, 1. června. — Form. arch. měst. Brna č. 97. Litterae domini Wilhelmi. Páni Olomučané! Sťali ste mi člověka, kdež vám úředník muoj psal, abyšte mu oznámili, proč jste jej vsadili. Odpovědi jste mu žádné nedali. Synu mému, kterémuž jsem k spravování poručil bez sebe, také jste mu nic neoznámili, aniž jste jemu co věděti dali. Jáť jsem vám toho neprovinil svou vuolí, jak jsem živ, abyšte měli takovú věc proti mně počíti a učiniti. Pak mně jest mého člověka žel, a žel bude; a vy, kteříž ste nyní na radě, muož to některý z vás poznati, že toho litovati budu. Ex Hranic Dominica ante festum Bonifacii anno domini XVCXVI°. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině. 114. Olomúčané oznamují Vilímovi z Pernšteina, proč stíti dali poddaného jeho člověka. V Olomúci 1516, 9. června. — Form. arch. měst. Brna č. 97. Responsio desuper dominorum Olomucensium. Službu naši VMti vzkazujem, urozený pane, pane nám milostivě příznivý! Ráčili ste nám psáti, že jsme VMti člověka sťali, a úředníku VMti, proč by člověk ten vsazen byl, když nám psal, od- povědi jsme nedali žádné oc. K tomu jse, milostivý pane, známe, že jest sťat, a dá-li Buoh, spravedlivě a vedle práva se prokázati může. Úředníku také jsme odpověď dali, a Vašek téhož sťatého otec tu odpověď vzal u purkmistra. Při konci VMt do- týkati ráčíte, že VMti člověka toho žel jest, a ti, kteříž nyní na radě jsú, někteří z nich někdy mohú poznati, že toho VMt litovati ráčí oc. Že bychom k tomu měli VMti mnoho psáti, není potřebí, poněvadž VMt víte, že mámy pána a krále, který ač JMKská ješče léta svá nejmá, však jest pán náš najmilostivější. Před JMKskú chcem prokázati, že jsme proti právu nic neučinili, než vedle povinnosti, kterúž jsme zavázáni právu, tak jsme se zachovali, jak právo káže. Kdež víme i známe do VMti to jako do pána spravedlnosti milovníka, když se VMti téhož člověka skutek oznámí, že tu nelibost, kterúž nyní snad VMt k nám nésti ráčíte, změniti ráčíte. Kdež pak i v pravdě to mluviti muožem: bychom VMti a syna milého VMti pana hajtmana JMti nešanovali, často bychom poddané VMti trestati musili. Než což muožem sná- šeti i zevně příliš proti právu není, to vždy snášíme, chtíce se VMti i JMti zacho- vati. A tím druhdy jest, že sobě svévolní i zlí příklad berú i o něco se horšieho pokúší, jako nebožčík učinil, člověka zevně zbivši, velmi zranil, který glejt měl, maje právo v městě. I proto žádnú jmierú jináče se jemu státi nemohlo, než vedle práva, a nic jsme všetečného před se nebrali. Ex Olomúc, feria II° Primi et Feliciani, anno domini XVI°.
Strana 65
z roku 1516. 65 115. Jan z Pernšteina Olomúckým: že není pravda, aby otec jeho Vilém z Pernšteina jim byl odpověděl; žádá je, aby rozšiřování takových řečí zastavili. Na Tovačově 1516, 23. června. — Form. arch. měst. Brna. Múdří a opatrní páni oc. Zpraven sem, kterak v městě vašem řeči jsú o panu otci mém i o mne, že by vám pan otec muoj odpověděl; a ty věci zjevně se u vás v krčmách hlásají, neb sem to od těch slyšel, kteříž sú to v Olomúci slyšeli. Jak pan otec muoj, i já na to sme nikdy nemysleli a nemyslíme, a pán Buoh nás toho uchová, abychom to před se bráti jměli, kdež svú pečeť máme, abychom se nad ní zapomenuli. Pak poněvadž pečeť svú při landfridu jmáme, jináče buohda neučiníme neb to známe, co to na sobě nese, kto by komu v mierné a pokojné zemi pod řádem a pod landfridem odpověděl. Pak divná mi jest věc, proč vy takových nepra- vých a nešlechetných řečí, kteréž k lechkosti naší poctivosti jsú, v městě svým do- pustíte. Ale není div, jak ste nám jiná přátelstvie okazovati počali, tak toto. Pak já toho na vás žádám, že vy takové věci zastavíte. Chcete-li to učiniti aneb ne- chcete, odpověď mi dajte, ať já se vím čím spraviti. Ex Tovačov, f. II. ante festum S. Joannis Baptiste, anno domini oc XVI. Jan z Pernšteina a na Tovačově, hajtman markrabstvie Moravského. 116. Vilím z Pernšteina pánům a rytířům na sněmu v Benešově shromážděným: touží, že ustano- vení sněmu loňského v příčině dluhů a důchodů královských zůstala nevykonána; napomíná slovy důtklivými k svornosti stavův, aby království České nevzalo škody. (Užito Palackým v Děj. V. b. 313.) V Pardubicích 1516, 4. července. — Souč. opis arch. Třeb. Historica 3671 fol. 23. Službu svú vzkazuji, urození páni páni, urození a stateční rytieři, urozené vládyky, páni bratří a páni přátelé moji milí! Vaší Milosti muož v paměti býti, na předešlém sněmu žě jsem VMtem pověděl, což se dluhuo těch dotýče, kteréž jsou v tomto království přišly, na čěm byste se všickni ustanovili, že mnou nebude nic scházeti. Ale však na zpuosob tento: předkem a napřed, aby zámci, kteříž příslu- šejí králi a zemi, i všeliké duochody, kterýmiž se jmeny mohú jmenovati, aby to všecko napřed zemi v ruce uvedeno bylo. A země majíci to v moci v své, aby to zřiedila a ten řád udělala tomu, kohož volí sobě poručila, k zpravování spravedli- vému, a z toho již dluhové aby placeni byli ti, kteříž jsou spravedliví a zač jsou lidé slibovali. A tak, jakož jest to všecko na předešlém sněmu zřiezeno a zapsáno, komu jmá z těch duochoduov dáváno býti a jak, a na to jsú ke dskám relatorové a ne- Archiv Český XVI.
z roku 1516. 65 115. Jan z Pernšteina Olomúckým: že není pravda, aby otec jeho Vilém z Pernšteina jim byl odpověděl; žádá je, aby rozšiřování takových řečí zastavili. Na Tovačově 1516, 23. června. — Form. arch. měst. Brna. Múdří a opatrní páni oc. Zpraven sem, kterak v městě vašem řeči jsú o panu otci mém i o mne, že by vám pan otec muoj odpověděl; a ty věci zjevně se u vás v krčmách hlásají, neb sem to od těch slyšel, kteříž sú to v Olomúci slyšeli. Jak pan otec muoj, i já na to sme nikdy nemysleli a nemyslíme, a pán Buoh nás toho uchová, abychom to před se bráti jměli, kdež svú pečeť máme, abychom se nad ní zapomenuli. Pak poněvadž pečeť svú při landfridu jmáme, jináče buohda neučiníme neb to známe, co to na sobě nese, kto by komu v mierné a pokojné zemi pod řádem a pod landfridem odpověděl. Pak divná mi jest věc, proč vy takových nepra- vých a nešlechetných řečí, kteréž k lechkosti naší poctivosti jsú, v městě svým do- pustíte. Ale není div, jak ste nám jiná přátelstvie okazovati počali, tak toto. Pak já toho na vás žádám, že vy takové věci zastavíte. Chcete-li to učiniti aneb ne- chcete, odpověď mi dajte, ať já se vím čím spraviti. Ex Tovačov, f. II. ante festum S. Joannis Baptiste, anno domini oc XVI. Jan z Pernšteina a na Tovačově, hajtman markrabstvie Moravského. 116. Vilím z Pernšteina pánům a rytířům na sněmu v Benešově shromážděným: touží, že ustano- vení sněmu loňského v příčině dluhů a důchodů královských zůstala nevykonána; napomíná slovy důtklivými k svornosti stavův, aby království České nevzalo škody. (Užito Palackým v Děj. V. b. 313.) V Pardubicích 1516, 4. července. — Souč. opis arch. Třeb. Historica 3671 fol. 23. Službu svú vzkazuji, urození páni páni, urození a stateční rytieři, urozené vládyky, páni bratří a páni přátelé moji milí! Vaší Milosti muož v paměti býti, na předešlém sněmu žě jsem VMtem pověděl, což se dluhuo těch dotýče, kteréž jsou v tomto království přišly, na čěm byste se všickni ustanovili, že mnou nebude nic scházeti. Ale však na zpuosob tento: předkem a napřed, aby zámci, kteříž příslu- šejí králi a zemi, i všeliké duochody, kterýmiž se jmeny mohú jmenovati, aby to všecko napřed zemi v ruce uvedeno bylo. A země majíci to v moci v své, aby to zřiedila a ten řád udělala tomu, kohož volí sobě poručila, k zpravování spravedli- vému, a z toho již dluhové aby placeni byli ti, kteříž jsou spravedliví a zač jsou lidé slibovali. A tak, jakož jest to všecko na předešlém sněmu zřiezeno a zapsáno, komu jmá z těch duochoduov dáváno býti a jak, a na to jsú ke dskám relatorové a ne- Archiv Český XVI.
Strana 66
A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 66 božtíka krále JMti povolenie a rozkázánie: a proto se tomu i podnes dosti nestalo a neděje, než o první věci se křičí, a tím své přikrývajíc, aby předse držěli. Pak taková držění jak jsou k užitku vší obci tohoto království, račte to rozvážiti! Pakli jsou k škodě, proč to ráčíte trpěti, škodu i posměch, a hanebný? Pak já pravím, kdyžto těmto všem věcím se dosti stane, kteréž jsou na předním sněmu zjednány a zapsány a králem JMtí nebožtíkem stvrzeny i svoleny, a relatorové k tomu jsou, a při tom nestoliko na samém uvázání aby mělo přestáno býti, než aby to ukázáno bylo od té chvíle, jak jest to dskami zapsáno a relatorové na to jsou, a královské povolenie jest i snad rozkazovánie mnohá, kterýmž dálo-li jest se dosti, to račte rozvážiti. Pak ti užitkové od tej chvíle na to-li jsou se obracovali, jakž jest za- psáno na tom sněmu, na kterémž jsme se svolili a relatorové k němu jsou! Pakli se kam jinam dávali a tu se nedávali, kde jsou se měli dávati, to již račte rozvážiti. Neb jmá-li to býti, aby někto, vnikna v něco, chtěl to držeti a užívati proti rozkázání královskému, proti svolení zemskému na sněmu obecním učiněnému, a při- krývati tu věc cizí věcí předešlou? Ješto řád a právo jest a muož každý viniti, kohož chce, z předešlých věcí, jestliže mu se zdá, že jest co neřádného dělal kdo, a od sebe sám učiniti, což učiniti má. Neb jakž se zámkuov, Hory i těch duochoduov, kteréž v městech jsou i jinde, kteréž králi a zemi přísluší, užívá, to račte vy roz- vážiti, a děje-li se tak vedle sněmu zuostalého a královského povolení. Pakli se tak neděje a děje se jináč, abychme jměli hotové v bláto metati a užitku zemi nečiniti z toho, než z svých statkuov své dávati: u mne jest věc obtiežná a nerad bych se toho dopustil. Milí páni, když tyto věci na konci postaveny budou, předkem a napřed, beze všech ocasuov, aby to již země v moci měla, a ktož co užíval v těch časech, aby to ukázal počtem před zemí, ktož k tomu voleni budou: tehdy já, na čěmž se ko- livěk svolíte všickni, což se již pomoci dotýče na ty dluhy, mnou nemá nic sjíti, a vedle Vašich Milostí chci všecko učiniti, co bych měl spravedlivě učiniti, jako jeden z obyvateluov královstvie tohoto, podle najbohatšího aneb najchudšího, podle statku svého. Než dokudž tyto věci na konci nebudou, račte mi věřiti, že já se v nic nedám, v žádnú pomoc, to VMti oznamuji. Milí páni, račte mysliti na toto království! Nebudem-li v svornosti všickni stavové tři a práva svého pruochodu nebudem-li jmíti, aby pod tím bohatý chudému nemohl křivdy činiti, než aby každý při své spravedlnosti zuostati mohl, tak dobře chudý jako bohatý: bez toho (muoj rozum nejní) jiná všecka jednání nemohou na konečném kruntu státi, ani na stálém ani na bezpečném. Krále majiece, nemáme vedle let JMti. Zřiezení v zemi žádné není dostatečné. Na hajtmanech v krajích zavazovati není velmi bezpečné; práva všecka když svuoj pruochod měla, proto mnoho nedostatkuov při hajtmanech bylo. A nad to kdyžby práva nešla, co bude!
A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 66 božtíka krále JMti povolenie a rozkázánie: a proto se tomu i podnes dosti nestalo a neděje, než o první věci se křičí, a tím své přikrývajíc, aby předse držěli. Pak taková držění jak jsou k užitku vší obci tohoto království, račte to rozvážiti! Pakli jsou k škodě, proč to ráčíte trpěti, škodu i posměch, a hanebný? Pak já pravím, kdyžto těmto všem věcím se dosti stane, kteréž jsou na předním sněmu zjednány a zapsány a králem JMtí nebožtíkem stvrzeny i svoleny, a relatorové k tomu jsou, a při tom nestoliko na samém uvázání aby mělo přestáno býti, než aby to ukázáno bylo od té chvíle, jak jest to dskami zapsáno a relatorové na to jsou, a královské povolenie jest i snad rozkazovánie mnohá, kterýmž dálo-li jest se dosti, to račte rozvážiti. Pak ti užitkové od tej chvíle na to-li jsou se obracovali, jakž jest za- psáno na tom sněmu, na kterémž jsme se svolili a relatorové k němu jsou! Pakli se kam jinam dávali a tu se nedávali, kde jsou se měli dávati, to již račte rozvážiti. Neb jmá-li to býti, aby někto, vnikna v něco, chtěl to držeti a užívati proti rozkázání královskému, proti svolení zemskému na sněmu obecním učiněnému, a při- krývati tu věc cizí věcí předešlou? Ješto řád a právo jest a muož každý viniti, kohož chce, z předešlých věcí, jestliže mu se zdá, že jest co neřádného dělal kdo, a od sebe sám učiniti, což učiniti má. Neb jakž se zámkuov, Hory i těch duochoduov, kteréž v městech jsou i jinde, kteréž králi a zemi přísluší, užívá, to račte vy roz- vážiti, a děje-li se tak vedle sněmu zuostalého a královského povolení. Pakli se tak neděje a děje se jináč, abychme jměli hotové v bláto metati a užitku zemi nečiniti z toho, než z svých statkuov své dávati: u mne jest věc obtiežná a nerad bych se toho dopustil. Milí páni, když tyto věci na konci postaveny budou, předkem a napřed, beze všech ocasuov, aby to již země v moci měla, a ktož co užíval v těch časech, aby to ukázal počtem před zemí, ktož k tomu voleni budou: tehdy já, na čěmž se ko- livěk svolíte všickni, což se již pomoci dotýče na ty dluhy, mnou nemá nic sjíti, a vedle Vašich Milostí chci všecko učiniti, co bych měl spravedlivě učiniti, jako jeden z obyvateluov královstvie tohoto, podle najbohatšího aneb najchudšího, podle statku svého. Než dokudž tyto věci na konci nebudou, račte mi věřiti, že já se v nic nedám, v žádnú pomoc, to VMti oznamuji. Milí páni, račte mysliti na toto království! Nebudem-li v svornosti všickni stavové tři a práva svého pruochodu nebudem-li jmíti, aby pod tím bohatý chudému nemohl křivdy činiti, než aby každý při své spravedlnosti zuostati mohl, tak dobře chudý jako bohatý: bez toho (muoj rozum nejní) jiná všecka jednání nemohou na konečném kruntu státi, ani na stálém ani na bezpečném. Krále majiece, nemáme vedle let JMti. Zřiezení v zemi žádné není dostatečné. Na hajtmanech v krajích zavazovati není velmi bezpečné; práva všecka když svuoj pruochod měla, proto mnoho nedostatkuov při hajtmanech bylo. A nad to kdyžby práva nešla, co bude!
Strana 67
z roku 1516 a 1517. 67 Jest božie dopuštění. Od pohanuov ani od křesťanuov z milosti boží kaženi nejsme v tomto království. Máme-li je sami sebú zkaziti a při tom i sami se i toho krále, pána našeho mladého, o ně připraviti? Neb bude-li zkaženo, malýť z něho užitek jmíti bude. Jaká naše hanba i také po našich smrtech zlé připomínánie o nás bude v jiných královstvích a zemích! Tu nedějí: tento práv a tento křiv. Než když zemřeme, smiešejíť nás všecky spuolu, tak dobře pravého jako křivého. Račte na to mysliti a cest nějakých pohledati, pajchu i všelikú zlobivost odložiece od sebe, aby pro malé věci veliká zkáza nepřišla! Ač by potřebí bylo o tom více psáti, ale VMtm jako múdrým dosti jest na tom. A také vím, že VMt o tom o všem lépe víte a lépe tomu rozumíte, než já na to umím mysliti. Ale však poněvadž jsem vždy jeden chudý pán v této zemi a obyvatel, svuoj úmysl vedle povinnosti své oznamuji jako ten, kterýž bych tohoto království rád všecko dobré a poctivé viděl a jemu rád ve všem slúžil, v čemž bych mohl. Bych snad mnoho více psal, ač jest i tak mnoho, snad by někto řekl, žě nějakú kroniku píši. Chci na tom přestati. Datum Pardubicz feria VI. in die sancti Vilém z Pernšteina a na Helffenšteině. Procopi, anno domini 1516. Urozeným pánuom pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vládykám, nyní v Benešově na sněmu shromážděným, pánuom bratřím a pánuom přátelóm mým milým. 117. Jan z Pernšteina Olomouckým: aby mu pověděli, proč brání kupcům svým prodávati zbroj lidem jeho, kterým on poručil koupiti ji pro potřebu svou i zemskou. Na Tovačově (1516, 31. srpna). — Form. arch. měst. Brna č. 97. Múdří a opatrní páni přátelé milí! Vězte, že sem rozkázal lidem svým zbroje kupovati pro potřebu svú i vší země. I spravují mne lidé moji, že jsú chtěli zbroje kupovati u jednoho kupce u vás, ale on že jest jim jí prodávati nesměl, protože by mu bylo skrze vás zapovědíno, aby jim jí neprodával. I přátelé milí, já vás za to žádám, že vy mi tu věc oznám[íte, proč vy kupcuom toho hájíte, aby lidem mým zbroje neprodávali pro potřebu mú i zemskú. Ex Thovačuov dominica ante Egi[dii]. Jan z Pernnsteina. 118. Vilém z Pernšteina pánům a rytířům v Netolicích shromážděným: dává neobojetnou odpověď o záští mezi Hynkem Bočkem z Kunstatu a Burianem Trčkou na Lipnici, (místněji vyloženém Palackým v Děj. V. b. 324—328.) V Pardubicích 1517, 28. července. — Opis arch. Třeb. Historica 3686 fol. 15. Službu svú vzkazuji, urození páni páni, urození a stateční rytieři, urozené vládyky, páni přátelé moji milí! Ač nevím, kto mi ráčíte psáti, a také nevím, komu 9*
z roku 1516 a 1517. 67 Jest božie dopuštění. Od pohanuov ani od křesťanuov z milosti boží kaženi nejsme v tomto království. Máme-li je sami sebú zkaziti a při tom i sami se i toho krále, pána našeho mladého, o ně připraviti? Neb bude-li zkaženo, malýť z něho užitek jmíti bude. Jaká naše hanba i také po našich smrtech zlé připomínánie o nás bude v jiných královstvích a zemích! Tu nedějí: tento práv a tento křiv. Než když zemřeme, smiešejíť nás všecky spuolu, tak dobře pravého jako křivého. Račte na to mysliti a cest nějakých pohledati, pajchu i všelikú zlobivost odložiece od sebe, aby pro malé věci veliká zkáza nepřišla! Ač by potřebí bylo o tom více psáti, ale VMtm jako múdrým dosti jest na tom. A také vím, že VMt o tom o všem lépe víte a lépe tomu rozumíte, než já na to umím mysliti. Ale však poněvadž jsem vždy jeden chudý pán v této zemi a obyvatel, svuoj úmysl vedle povinnosti své oznamuji jako ten, kterýž bych tohoto království rád všecko dobré a poctivé viděl a jemu rád ve všem slúžil, v čemž bych mohl. Bych snad mnoho více psal, ač jest i tak mnoho, snad by někto řekl, žě nějakú kroniku píši. Chci na tom přestati. Datum Pardubicz feria VI. in die sancti Vilém z Pernšteina a na Helffenšteině. Procopi, anno domini 1516. Urozeným pánuom pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vládykám, nyní v Benešově na sněmu shromážděným, pánuom bratřím a pánuom přátelóm mým milým. 117. Jan z Pernšteina Olomouckým: aby mu pověděli, proč brání kupcům svým prodávati zbroj lidem jeho, kterým on poručil koupiti ji pro potřebu svou i zemskou. Na Tovačově (1516, 31. srpna). — Form. arch. měst. Brna č. 97. Múdří a opatrní páni přátelé milí! Vězte, že sem rozkázal lidem svým zbroje kupovati pro potřebu svú i vší země. I spravují mne lidé moji, že jsú chtěli zbroje kupovati u jednoho kupce u vás, ale on že jest jim jí prodávati nesměl, protože by mu bylo skrze vás zapovědíno, aby jim jí neprodával. I přátelé milí, já vás za to žádám, že vy mi tu věc oznám[íte, proč vy kupcuom toho hájíte, aby lidem mým zbroje neprodávali pro potřebu mú i zemskú. Ex Thovačuov dominica ante Egi[dii]. Jan z Pernnsteina. 118. Vilém z Pernšteina pánům a rytířům v Netolicích shromážděným: dává neobojetnou odpověď o záští mezi Hynkem Bočkem z Kunstatu a Burianem Trčkou na Lipnici, (místněji vyloženém Palackým v Děj. V. b. 324—328.) V Pardubicích 1517, 28. července. — Opis arch. Třeb. Historica 3686 fol. 15. Službu svú vzkazuji, urození páni páni, urození a stateční rytieři, urozené vládyky, páni přátelé moji milí! Ač nevím, kto mi ráčíte psáti, a také nevím, komu 9*
Strana 68
68 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina odpověď dávám, pak kde jste koli ráčili spolu býti na tento čas, toto odpověď má jest: že o takovém rozpisování po krajích málo ani mnoho nevěděl jsem nic, než pan Berka, kterýž jest na Cinnburce, ten mi jest toho rozpisovánie přípis poslal. A při tom poslal mi přípis, kterak mu pan Špetle starý píše vo jakés vosazenie nějakého zámku, a žě by syna svého v tom opustiti nechtěl, radě se se mnú, co má s tú věcí učiniti; a při tom mi posílaje, co pánóm moravským za odpověď dává. Dobře-li mi se zdá, tu sem já jemu dal odpověď, že já s těmi věcmi nemám činiti tak mnoho, než odpověď, kterúž je pánuom moravským dal, že mně se dobře líbí. Než žě jest to rada má, aby ty listy všecky bez meškánie poslal najvyššiemu panu purkrabí, a jím panem purkrabí aby se o to zpravil. Potom přijel ke mně pan Burjan Špetle též s takovým listem pánuov moravských, také mi jej ukazuje, žádaje ode mne věděti, co má s tú věcí učiniti, a třeba-li jest o tu věc sjezdu položiti v kraji. Dal jsem mu tu odpověď, poněvadž se má ta věc nynie jednati v Mýtě s pány moravskými, mně se zdá, že sjezdu není potřebí, ani odpovědi na tento čas jim dávati. Potud o tom vím, a v pravdě pravím jako dobrý, nic viec. Kdež mi pak ráčíte psáti, abych jse k tomu přičinil, aby se páni moravští pokojně zachovali a pana Bočka k témuž vedli: věrně sem se o to staral i mnohé práce měl, v tom sebe nelituje, kudy a jak by Morava v království Českým mohla býti a trvati bez pohnutí, znaje toho mnohé zmatky a velmi škodné, jakož pak mnohá mluvení má s panem purgkrabí najvyšším bývala sú o to častokrát. Pak kudy ta věc ku pravému konci nepřišla, kto chce právě to rozvážiti, muož najíti, že jest to vina. I ještě bych témuž rád, co by na mně bylo, aby mohl všecek svět v království České pojat býti; já bych to věrně rád přál tomuto království, a mou pomocí, ač dosti nestatečnou, již mnou by tomuto království nic nesešlo, co by je- diný mně bylo k poctivosti možný učiniti. I teď nyní páni moravští i rytieřstvo, kteříž jsú v Mýtě byli, tu jsú ke mně všickni na Pardubice přijeli. Mluvil jsem k nim to všecko, co má věrný přítel k přá- teluom mluviti. A to, což jsem mluvil, by královstvie Český samo mělo to mluviti, zdá mi se, žě by mnoho víc mluviti nemohlo, ač snad lepší by rozum mluvilo. Pak já se k tomu jináč přičiniti neumím, než v přípis listu, kterýž mi ráčíte psáti, jim hned bez meškání psáti chci. Než by byl sjezd VMtí, dávno k kterémuž sem já radíval, prosíval, nemohla má řeč místa míti; než ještě při některých sjezdích lechká slova a neužitečná tomuto království jsú mluvena, ač jest tak, a oni je sobě vobtěžují, pokudž jsem já to od některých slyšel. Také mi ráčíte psáti, co páni moravští v tom vedlé pana Bočka před se berou. Žě má vuole v tom není, jistěť páně Bočkovou radou v takových věcech nejsem a buohdá nebudu; ani s jeho věcmi vo takové věci mám co činiti. Také ráčíte psáti, žě podle vašich stavuov stálý jsem. Kdež jste mne tak
68 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina odpověď dávám, pak kde jste koli ráčili spolu býti na tento čas, toto odpověď má jest: že o takovém rozpisování po krajích málo ani mnoho nevěděl jsem nic, než pan Berka, kterýž jest na Cinnburce, ten mi jest toho rozpisovánie přípis poslal. A při tom poslal mi přípis, kterak mu pan Špetle starý píše vo jakés vosazenie nějakého zámku, a žě by syna svého v tom opustiti nechtěl, radě se se mnú, co má s tú věcí učiniti; a při tom mi posílaje, co pánóm moravským za odpověď dává. Dobře-li mi se zdá, tu sem já jemu dal odpověď, že já s těmi věcmi nemám činiti tak mnoho, než odpověď, kterúž je pánuom moravským dal, že mně se dobře líbí. Než žě jest to rada má, aby ty listy všecky bez meškánie poslal najvyššiemu panu purkrabí, a jím panem purkrabí aby se o to zpravil. Potom přijel ke mně pan Burjan Špetle též s takovým listem pánuov moravských, také mi jej ukazuje, žádaje ode mne věděti, co má s tú věcí učiniti, a třeba-li jest o tu věc sjezdu položiti v kraji. Dal jsem mu tu odpověď, poněvadž se má ta věc nynie jednati v Mýtě s pány moravskými, mně se zdá, že sjezdu není potřebí, ani odpovědi na tento čas jim dávati. Potud o tom vím, a v pravdě pravím jako dobrý, nic viec. Kdež mi pak ráčíte psáti, abych jse k tomu přičinil, aby se páni moravští pokojně zachovali a pana Bočka k témuž vedli: věrně sem se o to staral i mnohé práce měl, v tom sebe nelituje, kudy a jak by Morava v království Českým mohla býti a trvati bez pohnutí, znaje toho mnohé zmatky a velmi škodné, jakož pak mnohá mluvení má s panem purgkrabí najvyšším bývala sú o to častokrát. Pak kudy ta věc ku pravému konci nepřišla, kto chce právě to rozvážiti, muož najíti, že jest to vina. I ještě bych témuž rád, co by na mně bylo, aby mohl všecek svět v království České pojat býti; já bych to věrně rád přál tomuto království, a mou pomocí, ač dosti nestatečnou, již mnou by tomuto království nic nesešlo, co by je- diný mně bylo k poctivosti možný učiniti. I teď nyní páni moravští i rytieřstvo, kteříž jsú v Mýtě byli, tu jsú ke mně všickni na Pardubice přijeli. Mluvil jsem k nim to všecko, co má věrný přítel k přá- teluom mluviti. A to, což jsem mluvil, by královstvie Český samo mělo to mluviti, zdá mi se, žě by mnoho víc mluviti nemohlo, ač snad lepší by rozum mluvilo. Pak já se k tomu jináč přičiniti neumím, než v přípis listu, kterýž mi ráčíte psáti, jim hned bez meškání psáti chci. Než by byl sjezd VMtí, dávno k kterémuž sem já radíval, prosíval, nemohla má řeč místa míti; než ještě při některých sjezdích lechká slova a neužitečná tomuto království jsú mluvena, ač jest tak, a oni je sobě vobtěžují, pokudž jsem já to od některých slyšel. Také mi ráčíte psáti, co páni moravští v tom vedlé pana Bočka před se berou. Žě má vuole v tom není, jistěť páně Bočkovou radou v takových věcech nejsem a buohdá nebudu; ani s jeho věcmi vo takové věci mám co činiti. Také ráčíte psáti, žě podle vašich stavuov stálý jsem. Kdež jste mne tak
Strana 69
z roku 1517. 69 nalezli ve všem v tom, a najdete buohdá v tom, v čem mne máte spravedlivě najíti, a což budu míti vedlí stavu učiniti královstvie tohoto, panského a pánuov rytieřstva. A sněm když o to všem krajóm položen bude, chci rád naň jeti, leč by Pánbuoh na mne co dopustil a nemohl bych, ale s plnú mocí poslati, jako bych sám byl. A tu na čěmž se všickni stavové ustanoví, panský a rytieřský, ne několik osob, jistě všecko učiním, což dobrý učiniti má vedle spravedlivosti. A při tom aby ve všecky zápisy nahledeno bylo, ne tak, aby je sobě někto chtěl svým rozumem vy- kládati, než tak, abychme je sobě všickni zespolka rozvážili, co sme povinovati činiti aneb nejsme. Pak kdyžkolivěk ráčíte sněm položiti panskýmu a rytieřskému stavu, nedopustí-li na mne Pánbuoh nic, já také meškati nebudu a pojedu, ale však tak, aby všickni krajové královstvie Českého obesláni byli. Měst já v tu při, co se pana Bočka dotýče, nepřimienuji, poněvadž já slyším, že jsú se v stranu daly; ač jest tak. Kdež mi ráčíte psáti o statek muoj, kterýž mám v Moravě, že jest v moci mé, (některý jest a některý není), žádajíc toho, abych dal věděti, kterak já s tím statkem chci se zachovati: toho já také žádám, abyste mi ráčili svou radu dáti, kterak bych já se měl s tím statkem zachovati, poněvadž v tom právě sedím a to právo podnikám z toho statku, a k tomu víc než ode třidcíti let, jakž jest zápis udělán za krále Matyáše, kterýž se obnovuje a při kterémž má vdycky pečet jest. Pak jestližě uslyším radu vaši takovou, kteráž by mi s mou poctivostí učiniti byla, jistě přijmu ji rád. Pakli bych znal, žě mi ta věc není s mou poctivostí učiniti, tohoť já pro žádný statek ani pro jinou žádnou vymyšlenou věc neučiním, než to, co mi jest se ctí učiniti, to učiním. Než radu vaši chci rád slyšeti. Při tom ráčíte vypisovati příčiny, kteréž jsú učinili páni moravští do krajuov k lechkosti soudu zemskému. Oni leta mají, odpovídajte za se. Při tom ráčíte psáti, abych v takové věci vedle vás stál: poněvadž jsem v královstvie Českém a statek mám jakýžkolivěk, kteréhož mi ráčil pán Buoh puojčiti do vuole své, a těmi právy královstvie Českého se spravuji a je podnikám, pak což by kolivěk na mně kto chtěl nespravedlivě hanebného a škodného uvésti, na jiném nejsem, než vedle jiných obyvateluov, panského a pánuov rytieřstva stavuov, kteříž jsú v království tomto, ve všech krajích státi, jako jeden pán z obce; neb jistě že bych žádné poškvrny, nerci kterému soudu v království tomto, ale žádné osobě, kteráž v kterémž soudu sedá, nepřál, aby ji měl míti, by pak muoj který nepřítel byl, ježto by mi dobrého nepřál; ač stěžka by se někto nenalez, že by mi více zlého než dobrého přál, ale buohdá, bez mého všeho provinění. Datum Pardu- bicz fer. III. post s. Jacobi, annorum 1517. Vilém z Pernšteina a na Helffnšteině oc. Urozeným pánuom pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vládykám, kteří jsú v Netolicích spolu byli, pánóm přátelóm mým milým.
z roku 1517. 69 nalezli ve všem v tom, a najdete buohdá v tom, v čem mne máte spravedlivě najíti, a což budu míti vedlí stavu učiniti královstvie tohoto, panského a pánuov rytieřstva. A sněm když o to všem krajóm položen bude, chci rád naň jeti, leč by Pánbuoh na mne co dopustil a nemohl bych, ale s plnú mocí poslati, jako bych sám byl. A tu na čěmž se všickni stavové ustanoví, panský a rytieřský, ne několik osob, jistě všecko učiním, což dobrý učiniti má vedle spravedlivosti. A při tom aby ve všecky zápisy nahledeno bylo, ne tak, aby je sobě někto chtěl svým rozumem vy- kládati, než tak, abychme je sobě všickni zespolka rozvážili, co sme povinovati činiti aneb nejsme. Pak kdyžkolivěk ráčíte sněm položiti panskýmu a rytieřskému stavu, nedopustí-li na mne Pánbuoh nic, já také meškati nebudu a pojedu, ale však tak, aby všickni krajové královstvie Českého obesláni byli. Měst já v tu při, co se pana Bočka dotýče, nepřimienuji, poněvadž já slyším, že jsú se v stranu daly; ač jest tak. Kdež mi ráčíte psáti o statek muoj, kterýž mám v Moravě, že jest v moci mé, (některý jest a některý není), žádajíc toho, abych dal věděti, kterak já s tím statkem chci se zachovati: toho já také žádám, abyste mi ráčili svou radu dáti, kterak bych já se měl s tím statkem zachovati, poněvadž v tom právě sedím a to právo podnikám z toho statku, a k tomu víc než ode třidcíti let, jakž jest zápis udělán za krále Matyáše, kterýž se obnovuje a při kterémž má vdycky pečet jest. Pak jestližě uslyším radu vaši takovou, kteráž by mi s mou poctivostí učiniti byla, jistě přijmu ji rád. Pakli bych znal, žě mi ta věc není s mou poctivostí učiniti, tohoť já pro žádný statek ani pro jinou žádnou vymyšlenou věc neučiním, než to, co mi jest se ctí učiniti, to učiním. Než radu vaši chci rád slyšeti. Při tom ráčíte vypisovati příčiny, kteréž jsú učinili páni moravští do krajuov k lechkosti soudu zemskému. Oni leta mají, odpovídajte za se. Při tom ráčíte psáti, abych v takové věci vedle vás stál: poněvadž jsem v královstvie Českém a statek mám jakýžkolivěk, kteréhož mi ráčil pán Buoh puojčiti do vuole své, a těmi právy královstvie Českého se spravuji a je podnikám, pak což by kolivěk na mně kto chtěl nespravedlivě hanebného a škodného uvésti, na jiném nejsem, než vedle jiných obyvateluov, panského a pánuov rytieřstva stavuov, kteříž jsú v království tomto, ve všech krajích státi, jako jeden pán z obce; neb jistě že bych žádné poškvrny, nerci kterému soudu v království tomto, ale žádné osobě, kteráž v kterémž soudu sedá, nepřál, aby ji měl míti, by pak muoj který nepřítel byl, ježto by mi dobrého nepřál; ač stěžka by se někto nenalez, že by mi více zlého než dobrého přál, ale buohdá, bez mého všeho provinění. Datum Pardu- bicz fer. III. post s. Jacobi, annorum 1517. Vilém z Pernšteina a na Helffnšteině oc. Urozeným pánuom pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vládykám, kteří jsú v Netolicích spolu byli, pánóm přátelóm mým milým.
Strana 70
70 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 119. Stavové moravští panu Vilémovi z Pernšteina o nevoli své proti stavům království Českého. V Brně 1518, 21. září. — Kop. arch. Třeb. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, pánu a přieteli na- šemu milému a pánu nám přieznivému. Pozdravení a službu svú VMti vzkazujem, urozený pane, pane a přieteli náš milý a pane nám přieznivý! Co se těch smluv mezi královstvím Českým a markrab- stvím Moravským dotýče, ku kterýmž sme na radu VMti přistoupili, znajíce, že VMt dobrým oumyslem a pro dobré zemí těchto jednati ráčíte: ale nám se podle těch smluv neděje. Jakož teď VMti přípis psaní svého posíláme, co pánuom a stavuom do královstvie Českého píšem, z kteréhožto psaní všemu šíře vyrozuměti ráčíte. A při tom VMti prosíme, že to jednati ráčíte, ať nám smlúvy a zápisy naše zase vrátí, a my jim jejich též položiti chcme. Neb známe, že skrze takové zpuosoby pod těmi smlúvami na nás a tuto zemi záhuba a škoda přijíti by mohla, a mezi námi a tě- mito zeměmi více ruoznic než dobrého přátelství vzniknouti, čehož bychom my se rádi uvarovati, a takové smlouvy nám škodné s nimi přátelsky rozvésti chtěli. Datum Brune, fer. II. die s. Matthei apostoli, anno domini 1518. Páni, preláti, rytieřstvo a města markrabstvie Moravského. Tohoto listu i Vilémovy odpovědi k němu užil Palacký v Děj. V. b. 349. 120. Vilím z Pernšteina přimlouvá se vřele k stavům moravským, aby svornost mezi nimi a Čechy byla zachována. V Praze 1518, 27. září. — Cop. arch. Třeb. Historica 3686 f. 47. Službu svú vzkazuji VMti, duostojný v Bozě otče, urození páni, urození a sta- teční rytieři, urozené vládyky, moudří a opatrní páni a přátelé moji milí! Psaní, kteréž ste mi ráčili učiniti, mne v něm tím dotýkajíce, že jste VMti na radu mou s královstviem Českým k těm smluvám přistoupili oc: za to se nestydím, žě jsem VMtem k tomu radil, a radil jsem jako ten, kterýž z povinnosti obmýšlejí tohoto královstvie dobré a zemí k němu příslušejících, nic méně o jednu, než jako o druhú, aby mohlo to královstvie a ty země v svornosti a v lásce státi a o sobě to pře- mýšleti, což by dobrého a poctivého těch zemí bylo, jakož jiná královstvie a pano- vání tím stojí v křesťanství i pohanech, a kdež toho není, v zahynutí přicházejí. Pak já jsa rodič v též zemi Moravské, i předkové moji, a maje v ní to, čehož mi pán Buoh ráčil puojčiti do vuole své, radil jsem tak dobře sobě jako VMtem, poněvadž v ní statek jmám. A radil jsem věrně a spravedlivě, hledě více na ty věci, kteréž potomně budou, než kteréž nyní jsou. A z toho pánu Bohu všemohúciemu děkuji,
70 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina 119. Stavové moravští panu Vilémovi z Pernšteina o nevoli své proti stavům království Českého. V Brně 1518, 21. září. — Kop. arch. Třeb. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, pánu a přieteli na- šemu milému a pánu nám přieznivému. Pozdravení a službu svú VMti vzkazujem, urozený pane, pane a přieteli náš milý a pane nám přieznivý! Co se těch smluv mezi královstvím Českým a markrab- stvím Moravským dotýče, ku kterýmž sme na radu VMti přistoupili, znajíce, že VMt dobrým oumyslem a pro dobré zemí těchto jednati ráčíte: ale nám se podle těch smluv neděje. Jakož teď VMti přípis psaní svého posíláme, co pánuom a stavuom do královstvie Českého píšem, z kteréhožto psaní všemu šíře vyrozuměti ráčíte. A při tom VMti prosíme, že to jednati ráčíte, ať nám smlúvy a zápisy naše zase vrátí, a my jim jejich též položiti chcme. Neb známe, že skrze takové zpuosoby pod těmi smlúvami na nás a tuto zemi záhuba a škoda přijíti by mohla, a mezi námi a tě- mito zeměmi více ruoznic než dobrého přátelství vzniknouti, čehož bychom my se rádi uvarovati, a takové smlouvy nám škodné s nimi přátelsky rozvésti chtěli. Datum Brune, fer. II. die s. Matthei apostoli, anno domini 1518. Páni, preláti, rytieřstvo a města markrabstvie Moravského. Tohoto listu i Vilémovy odpovědi k němu užil Palacký v Děj. V. b. 349. 120. Vilím z Pernšteina přimlouvá se vřele k stavům moravským, aby svornost mezi nimi a Čechy byla zachována. V Praze 1518, 27. září. — Cop. arch. Třeb. Historica 3686 f. 47. Službu svú vzkazuji VMti, duostojný v Bozě otče, urození páni, urození a sta- teční rytieři, urozené vládyky, moudří a opatrní páni a přátelé moji milí! Psaní, kteréž ste mi ráčili učiniti, mne v něm tím dotýkajíce, že jste VMti na radu mou s královstviem Českým k těm smluvám přistoupili oc: za to se nestydím, žě jsem VMtem k tomu radil, a radil jsem jako ten, kterýž z povinnosti obmýšlejí tohoto královstvie dobré a zemí k němu příslušejících, nic méně o jednu, než jako o druhú, aby mohlo to královstvie a ty země v svornosti a v lásce státi a o sobě to pře- mýšleti, což by dobrého a poctivého těch zemí bylo, jakož jiná královstvie a pano- vání tím stojí v křesťanství i pohanech, a kdež toho není, v zahynutí přicházejí. Pak já jsa rodič v též zemi Moravské, i předkové moji, a maje v ní to, čehož mi pán Buoh ráčil puojčiti do vuole své, radil jsem tak dobře sobě jako VMtem, poněvadž v ní statek jmám. A radil jsem věrně a spravedlivě, hledě více na ty věci, kteréž potomně budou, než kteréž nyní jsou. A z toho pánu Bohu všemohúciemu děkuji,
Strana 71
z let 1518—1520. 71 že ani předkové moji ani já nikda jsme k tomu neradili, aby v jaké roztržení to královstvie a ty země mezi sebou jměly přijíti, než o to a pro to i popelem náš statek položen jest. A pravím takto: ktož jiného obmýšlí, než svornost aby byla a láska v tom království a v těch zemiech, že zle a neprávě obmýšlí; pakli kdo to obmýšlí, snad žě tomu by rád, aby v roztržení pod jiný národ to přišlo, aby ty země společně nezuostaly, kteréž jsou vtělené v to královstvie; mně jse zdá, žě zle obmýšlí a ne- spravedlivě, viec snad jinému národu přeje, nežli národu a jazyku svému. Ale milí páni a přátelé, bych já toho neznal? Znám, žě poněkud od krá- lovstvie Českého při tomto nynějším jednání VMtem jse ukrátilo, ale jistě ne z úmyslu, ale z dvorného roztržení při tom sněmě v jednáních. A protož rač VMt na to se dobře rozmysliti, ne na tento čas myslíce, ale v potomnie, což dobrého jest, toho jse račte držeti. Než mneť pán Buoh ostřeže, jeho svaté milosti věřím, abych já se měl v jiný národ dávati. Však je tak i prve před námi bývalo, žě viec přáli jiným národóm, než jazyku svému, mohli se nalézti někteří. A proto pán Buoh to změ- ňoval, i totoť také muož změniti, ač kto jinak co myslí, nežli s tímto jazykem zů- stati, jsa mezi námi v kteréžkolivěk zemi. Dat Prage, fer. II. ante Wenceslai. Vilém z Pernšteina oc. 121. Zdeněk Lev z Rožmitála Petrovi z Rosenberka: že starý pán z Pernšteina také v Praze o sněmu byl a že proto přijel, což se pana kancléře [Ladislava z Šternberka] dotýče, stoje podle něho proti Jakubovi z Vřesovic. Datum na hradě Pražském 1519, 16. října. AČ. XII. 187. 122. Vilém z Pernšteina jsa nemocen, posílá purkmistru a radě města Prahy na místě svém slu- žebníky své, aby z truhlice, v níž má své listy, některé vyňali a jiné tam vložili. V Praze 1520, 10. ledna. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Službu svú vzkazuji, vzáctné opatrnosti páni a přátelé moji milí! Jakož jsem jměl dnes k vám na rathauz sám přijíti, i pro nedostatek zdraví svého nemohu. Z příčiny z tej, jakož u vás jmám truhlici s listy svými poručnými i s jinými, i jest mi potřeba, některého listu ven vyníti a jiný tam položiti; i nemoha sám pro ne- dostatek zdraví svého jíti, i posílám na svém místě urozené vládyky Bohuslava Běš- kovce z Běškovic oc, Čeňka Pařízka z Pařízku oc, Mikuláše Tumpergara z Nové Vsi, služebníky své, a Pavla z Hory Obřanskej písaře svého, aby oni již na mém místě ten list vyňali a jiný tam položili. I prosím, že jim toho věřiti budete tak, jako bych já sám osobně tu byl. Dán v Praze, v úterý před ochtábem svatých Tří Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině. králuov léta Páně M°VXX°. Vzáctné opatrnosti pánóm purkmistru a raddě města Prahy, pánóm a přátelóm mým milým.
z let 1518—1520. 71 že ani předkové moji ani já nikda jsme k tomu neradili, aby v jaké roztržení to královstvie a ty země mezi sebou jměly přijíti, než o to a pro to i popelem náš statek položen jest. A pravím takto: ktož jiného obmýšlí, než svornost aby byla a láska v tom království a v těch zemiech, že zle a neprávě obmýšlí; pakli kdo to obmýšlí, snad žě tomu by rád, aby v roztržení pod jiný národ to přišlo, aby ty země společně nezuostaly, kteréž jsou vtělené v to královstvie; mně jse zdá, žě zle obmýšlí a ne- spravedlivě, viec snad jinému národu přeje, nežli národu a jazyku svému. Ale milí páni a přátelé, bych já toho neznal? Znám, žě poněkud od krá- lovstvie Českého při tomto nynějším jednání VMtem jse ukrátilo, ale jistě ne z úmyslu, ale z dvorného roztržení při tom sněmě v jednáních. A protož rač VMt na to se dobře rozmysliti, ne na tento čas myslíce, ale v potomnie, což dobrého jest, toho jse račte držeti. Než mneť pán Buoh ostřeže, jeho svaté milosti věřím, abych já se měl v jiný národ dávati. Však je tak i prve před námi bývalo, žě viec přáli jiným národóm, než jazyku svému, mohli se nalézti někteří. A proto pán Buoh to změ- ňoval, i totoť také muož změniti, ač kto jinak co myslí, nežli s tímto jazykem zů- stati, jsa mezi námi v kteréžkolivěk zemi. Dat Prage, fer. II. ante Wenceslai. Vilém z Pernšteina oc. 121. Zdeněk Lev z Rožmitála Petrovi z Rosenberka: že starý pán z Pernšteina také v Praze o sněmu byl a že proto přijel, což se pana kancléře [Ladislava z Šternberka] dotýče, stoje podle něho proti Jakubovi z Vřesovic. Datum na hradě Pražském 1519, 16. října. AČ. XII. 187. 122. Vilém z Pernšteina jsa nemocen, posílá purkmistru a radě města Prahy na místě svém slu- žebníky své, aby z truhlice, v níž má své listy, některé vyňali a jiné tam vložili. V Praze 1520, 10. ledna. — Orig. arch. Roudn. B. 125. Službu svú vzkazuji, vzáctné opatrnosti páni a přátelé moji milí! Jakož jsem jměl dnes k vám na rathauz sám přijíti, i pro nedostatek zdraví svého nemohu. Z příčiny z tej, jakož u vás jmám truhlici s listy svými poručnými i s jinými, i jest mi potřeba, některého listu ven vyníti a jiný tam položiti; i nemoha sám pro ne- dostatek zdraví svého jíti, i posílám na svém místě urozené vládyky Bohuslava Běš- kovce z Běškovic oc, Čeňka Pařízka z Pařízku oc, Mikuláše Tumpergara z Nové Vsi, služebníky své, a Pavla z Hory Obřanskej písaře svého, aby oni již na mém místě ten list vyňali a jiný tam položili. I prosím, že jim toho věřiti budete tak, jako bych já sám osobně tu byl. Dán v Praze, v úterý před ochtábem svatých Tří Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině. králuov léta Páně M°VXX°. Vzáctné opatrnosti pánóm purkmistru a raddě města Prahy, pánóm a přátelóm mým milým.
Strana 72
72 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina z roku 1520 a 1521. 123. Vilím z Pernšteina Pražanům Staroměstským, aby z truhlice listův, kteréž u nich uschované má, služebníkům jeho kšaft vzíti a jiný tam vložiti dovolili. Na Pardubicích 1520, 8. září. — Orig. arch. Roudn. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině vzáctnee opatrnosti pánuom purgmistru a radě města Prahy, pánuom přáteluom mým zvláště milým. Službu svú vzkazuji. Listy, kteréž jmám u vás na rathouze, což se statkuov mých dotýče a zřízení o ty statky, jakož to sepsáno jmáte, na který zpuosob u vás ode mne leží, jakožto u těch, kdež (v pravdě pravím) zvláštní duověrnost v vás maje; pak teď k vám posýlám uro- zené vládyky, služebníky své, Jana z Vahančic, kterýž jest ty listy všecky psal, a při něm posílám Vavřince z Ochotníka; a kšaft, kterýž jsem nyní udělal, aby k jiným listuom mým položen byl, a místo toho jiný kšaft, kterýž Jan Vahanský ví, aby vzal; jakož o tom také mistru Janovi z Vratu a na Toušimi píši, ač by tu byl, aby on to již jednal, aby oni tam držáni nebyli pro mou pilnou potřebu a odjezd. Pakli by jeho tu nebylo, prosím vás jako svých milých přátel, že je vypravíte bez pro- dlévání, neb jistě mi jest toho potřeba a velikaa, a zvláště pro mee zdraví, neb jmám hned odjezd. A u toho kšaftu jsou pečeti urozených pánuov: pana Jindřicha Štastného z Waldštajna oc, pana Haška Zvieřetického z Wartmberka oc, pana Sla- vaty z Chlumu a na Košmberce; a urozených vládyk: pana Petra Příbka z Otto- slavic oc, pana Václava Opršala ze Žher oc, pana Bohuslava Běškovce z Běškovic. A toho prosím, že jim již věřiti budete, jako bych jaa tu sám osobně byl. A k tomu listu pečeť svou vlastní velikou rozkázal sem přitisknouti na svědomí. Dán na Par- dubicích v sobotu den Narození panny Marie léta Páně M°VCXX°. (Přitisknutá pečeť částečně porušena.) 124. Jiné dopisy pana Viléma z Pernšteina, 143 kusy na počet, posílané rozličným osobám od 4. ledna 1520 do 18. března 1521, tištěny jsou v AČ. I. 69—137. a II. 136—174.
72 A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina z roku 1520 a 1521. 123. Vilím z Pernšteina Pražanům Staroměstským, aby z truhlice listův, kteréž u nich uschované má, služebníkům jeho kšaft vzíti a jiný tam vložiti dovolili. Na Pardubicích 1520, 8. září. — Orig. arch. Roudn. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině vzáctnee opatrnosti pánuom purgmistru a radě města Prahy, pánuom přáteluom mým zvláště milým. Službu svú vzkazuji. Listy, kteréž jmám u vás na rathouze, což se statkuov mých dotýče a zřízení o ty statky, jakož to sepsáno jmáte, na který zpuosob u vás ode mne leží, jakožto u těch, kdež (v pravdě pravím) zvláštní duověrnost v vás maje; pak teď k vám posýlám uro- zené vládyky, služebníky své, Jana z Vahančic, kterýž jest ty listy všecky psal, a při něm posílám Vavřince z Ochotníka; a kšaft, kterýž jsem nyní udělal, aby k jiným listuom mým položen byl, a místo toho jiný kšaft, kterýž Jan Vahanský ví, aby vzal; jakož o tom také mistru Janovi z Vratu a na Toušimi píši, ač by tu byl, aby on to již jednal, aby oni tam držáni nebyli pro mou pilnou potřebu a odjezd. Pakli by jeho tu nebylo, prosím vás jako svých milých přátel, že je vypravíte bez pro- dlévání, neb jistě mi jest toho potřeba a velikaa, a zvláště pro mee zdraví, neb jmám hned odjezd. A u toho kšaftu jsou pečeti urozených pánuov: pana Jindřicha Štastného z Waldštajna oc, pana Haška Zvieřetického z Wartmberka oc, pana Sla- vaty z Chlumu a na Košmberce; a urozených vládyk: pana Petra Příbka z Otto- slavic oc, pana Václava Opršala ze Žher oc, pana Bohuslava Běškovce z Běškovic. A toho prosím, že jim již věřiti budete, jako bych jaa tu sám osobně byl. A k tomu listu pečeť svou vlastní velikou rozkázal sem přitisknouti na svědomí. Dán na Par- dubicích v sobotu den Narození panny Marie léta Páně M°VCXX°. (Přitisknutá pečeť částečně porušena.) 124. Jiné dopisy pana Viléma z Pernšteina, 143 kusy na počet, posílané rozličným osobám od 4. ledna 1520 do 18. března 1521, tištěny jsou v AČ. I. 69—137. a II. 136—174.
Strana 73
C. XXII. LISTINÁŘ PANA VILÉMA Z PERNŠTEINA z let 1304—1521. Sebral a k vydání upravil František Dvorský. 1. (V. XX) List správní krále Václava Českého a Polského, jímž prodal fojtství v Kralicích ně- jakému Ebrovi [z Kralic] a jeho dědicóm, s krčmú, s mlýnem, s laznú a s jiným příslušenstvím. V Brně 1304, 24. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 478 b; arch. měst. Brn. f. 197. Nos Venceslaus Dei gracia Boemie et Polonie rex notum facimus universis, quod nos iudicium ville nostre forensis in Crelicz cum iudicio ville Hyrdoborzic, uno laneo et taberna, que soluit quinque lotones in censu, molendino, balneo, duobus macellis carnium, duabus mensis panum et vno subside in ipsa villa forensi, ac aliis iuribus ad idem iudicium rite spectantibus, Ebroni de Crelicz vendidimus pro centum marcis argenti in grossis denariis*) pro marca qualibet, et easdem marcas integre recepimus ab eodem, per dictum Ebronem et heredes ipsius hereditario iure in per- petuum possidendum; ita tamen, quod de dicto iudicio quolibet anno in festo beati Georgii ipse Hebro et heredes sui predicti 4°r marcas argenti in denariis grossis et pondere supradictis nobis soluere teneantur; causas vero, que ad iudicium camerarii nostri pertinent, quas videlicet in Olomucz et in Brunna et in aliis civitatibus nostris Morauie ipse camerarius iudicare consueuit, non ipse Ebro vel heredes sui, sed ipse camerarius vel villicus ibidem in Crelicz iudicabit, et ipse Hebro et heredes sui habebunt tercium denarium de eisdem. In cuius rei testimonium presentes litteras fieri et sigillis majestatis nostre jussimus communiri. Datum Brunne, per manus venerabilis Petri Basiliensis episcopi, Wyssiehradensis prepositi regnique Boemie can- cellarii, principis nostri dilecti. Anno domini 134 [sic] IX. Kalendas Junii, indictione secunda, anno regnorum nostrorum Boemie octauo, Polonie vero quarto. Výtah tištěn Chytilem v Cod. dipl. Mor. V. str. 173 č. 165, Emlerem v Regestech II. str. 869 č. 2006, *) Kodex Pernšteinský, chovaný v archivu města Brna, má ještě: „Pragen- Palackým AČ. VI. 496 č. 1. sibus ad pondus Moravicum, videlicet sexaginta quatuor grossos denarios.“ Archiv Český XVI 10
C. XXII. LISTINÁŘ PANA VILÉMA Z PERNŠTEINA z let 1304—1521. Sebral a k vydání upravil František Dvorský. 1. (V. XX) List správní krále Václava Českého a Polského, jímž prodal fojtství v Kralicích ně- jakému Ebrovi [z Kralic] a jeho dědicóm, s krčmú, s mlýnem, s laznú a s jiným příslušenstvím. V Brně 1304, 24. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 478 b; arch. měst. Brn. f. 197. Nos Venceslaus Dei gracia Boemie et Polonie rex notum facimus universis, quod nos iudicium ville nostre forensis in Crelicz cum iudicio ville Hyrdoborzic, uno laneo et taberna, que soluit quinque lotones in censu, molendino, balneo, duobus macellis carnium, duabus mensis panum et vno subside in ipsa villa forensi, ac aliis iuribus ad idem iudicium rite spectantibus, Ebroni de Crelicz vendidimus pro centum marcis argenti in grossis denariis*) pro marca qualibet, et easdem marcas integre recepimus ab eodem, per dictum Ebronem et heredes ipsius hereditario iure in per- petuum possidendum; ita tamen, quod de dicto iudicio quolibet anno in festo beati Georgii ipse Hebro et heredes sui predicti 4°r marcas argenti in denariis grossis et pondere supradictis nobis soluere teneantur; causas vero, que ad iudicium camerarii nostri pertinent, quas videlicet in Olomucz et in Brunna et in aliis civitatibus nostris Morauie ipse camerarius iudicare consueuit, non ipse Ebro vel heredes sui, sed ipse camerarius vel villicus ibidem in Crelicz iudicabit, et ipse Hebro et heredes sui habebunt tercium denarium de eisdem. In cuius rei testimonium presentes litteras fieri et sigillis majestatis nostre jussimus communiri. Datum Brunne, per manus venerabilis Petri Basiliensis episcopi, Wyssiehradensis prepositi regnique Boemie can- cellarii, principis nostri dilecti. Anno domini 134 [sic] IX. Kalendas Junii, indictione secunda, anno regnorum nostrorum Boemie octauo, Polonie vero quarto. Výtah tištěn Chytilem v Cod. dipl. Mor. V. str. 173 č. 165, Emlerem v Regestech II. str. 869 č. 2006, *) Kodex Pernšteinský, chovaný v archivu města Brna, má ještě: „Pragen- Palackým AČ. VI. 496 č. 1. sibus ad pondus Moravicum, videlicet sexaginta quatuor grossos denarios.“ Archiv Český XVI 10
Strana 74
74 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 2. List zápisný od krále Jana Fridrichovi z Linavy na VII lánuov v Čelechovicích a na mlýn Chodovský o jednom kole ve 100 hřivnách dluhu královského za služby. Dat. blízko Brna 1315, (29. května). Tištěno z orig. C. D. Mor. VI. str. 67 č. 94; u výtahu Eml. Reg. III. str. 108 č. 264. (Cod. Pernst. Frant. Mus. Brn. f. IICXXVI; Cod. Pernst. v arch. měs. Brna f. 106 a 107). 3. List zápisný od krále Jana Vokovi z Kravař na 7 lánův v Čelechovicích a na mlýn jménem Chodovský o jednom kole, jež byl vyplatil od Fridricha z Linavy. Dat. v Praze, pátý den máje 1. 1321 (5. května). Cod. D. Mor. VI str. 136. č. 180. (Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 225 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 106 b.) 4. (A. I.) List krále Jana z latinského vyložený na zámek Plumlov s jeho příslušenstvím, kterýž panu Vokovi z Kravař prodává za dva tisíce hřiven a za dvě stě hřiven. (1325.) — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 225; arch. měst. Brn. f. 106 b. My Jan z božie milosti Český, Polský král, i také Lucemburský hrabě, vyznáváme tímto listem přede všemi, že hrad Plumlov, kderýž jsme ondy u osvieceného Mikuláše vý- vody Opavského, kněze našeho milého, za tisíc osm set hřiven grošuov peněz Pražských čísla moravského, totjižto šedesáte čtyři grošě počítajíce za každú hřivnu, spravedlivým trhem jsme kúpili, řečenému věrnému našemu Vokovi z Kravař, najvyššiemu Olomúcké cudy komorníku, se vsmi Plumlov, Smirzic, Krasic, Čechvic i také Drahúš*) hradu i městečku [ .... ], i s jinými vesnicemi k těm hraduom příslušejíciemi, s lidmi, s zbožiem, s dědinami ornými i neornými, vodami, mlýny, rybníky, lovišti totjižto potoky, lukami, pastvištěmi, horami, pláněmi, údoly, chrastinami neboli lesy, křovinami, lovy, platy, užitky i požitky, poctami i panstviem, i také s podaciem kostela i se všemi jich příslušnostmi k těm hraduom příslušejíciemi, za dva tisíce hřiven a za dvě stě hřiven grošuov peněz čísla a počtu svrchupsaných, kderéž jsme od něho hotové vzali, vyznáváme [.. ] prodali jsme a prodáváme právem dědičným, aby týž Vok, dědicové jeho i potomci jeho drželi, vládli, užívali, prodali i učinili s těmi hrady i se všiem příslušenstviem jich svrchu řečených na všem nebo rozdílně jakožto svým vlastniem, jakž by se jim líbilo; slibujíce věrně a právě témuž Vokovi i jeho dědicóm předřečené hrady se všiem jich příslušenstviem ve všem neb rozdílně ode všeho narčenie podle práva země bez jich škody a nákladuov všelikých vypraviti. Na svědomie toho [oc]. *) Smržice, Krasice, Čechovice, a snad Drahany locativ Drahás. 5. (d. IIII) List od krále Jana na vsi opravní Žakovice, Mostkovice, Selutice, Luchčín, Drozdo- vice, Čechovice, [kteréž zapisuje] panu Vokovi z Kravař [za služby, k hradu Plumlovu]. V Praze 1325. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 227 b; arch. měst. Brn. f. 107. My Jan z božie milosti Český a Polský král i Lucemburský hrabě, oznamujem tímto listem všem, že znamenavše našeho věrného milého Voka z Kravař, najvyššieho Olomúcského komorníka, vzáctné a užitečné služby, jenž majestátu našemu mnoze se líbily, zbožie neboli
74 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 2. List zápisný od krále Jana Fridrichovi z Linavy na VII lánuov v Čelechovicích a na mlýn Chodovský o jednom kole ve 100 hřivnách dluhu královského za služby. Dat. blízko Brna 1315, (29. května). Tištěno z orig. C. D. Mor. VI. str. 67 č. 94; u výtahu Eml. Reg. III. str. 108 č. 264. (Cod. Pernst. Frant. Mus. Brn. f. IICXXVI; Cod. Pernst. v arch. měs. Brna f. 106 a 107). 3. List zápisný od krále Jana Vokovi z Kravař na 7 lánův v Čelechovicích a na mlýn jménem Chodovský o jednom kole, jež byl vyplatil od Fridricha z Linavy. Dat. v Praze, pátý den máje 1. 1321 (5. května). Cod. D. Mor. VI str. 136. č. 180. (Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 225 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 106 b.) 4. (A. I.) List krále Jana z latinského vyložený na zámek Plumlov s jeho příslušenstvím, kterýž panu Vokovi z Kravař prodává za dva tisíce hřiven a za dvě stě hřiven. (1325.) — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 225; arch. měst. Brn. f. 106 b. My Jan z božie milosti Český, Polský král, i také Lucemburský hrabě, vyznáváme tímto listem přede všemi, že hrad Plumlov, kderýž jsme ondy u osvieceného Mikuláše vý- vody Opavského, kněze našeho milého, za tisíc osm set hřiven grošuov peněz Pražských čísla moravského, totjižto šedesáte čtyři grošě počítajíce za každú hřivnu, spravedlivým trhem jsme kúpili, řečenému věrnému našemu Vokovi z Kravař, najvyššiemu Olomúcké cudy komorníku, se vsmi Plumlov, Smirzic, Krasic, Čechvic i také Drahúš*) hradu i městečku [ .... ], i s jinými vesnicemi k těm hraduom příslušejíciemi, s lidmi, s zbožiem, s dědinami ornými i neornými, vodami, mlýny, rybníky, lovišti totjižto potoky, lukami, pastvištěmi, horami, pláněmi, údoly, chrastinami neboli lesy, křovinami, lovy, platy, užitky i požitky, poctami i panstviem, i také s podaciem kostela i se všemi jich příslušnostmi k těm hraduom příslušejíciemi, za dva tisíce hřiven a za dvě stě hřiven grošuov peněz čísla a počtu svrchupsaných, kderéž jsme od něho hotové vzali, vyznáváme [.. ] prodali jsme a prodáváme právem dědičným, aby týž Vok, dědicové jeho i potomci jeho drželi, vládli, užívali, prodali i učinili s těmi hrady i se všiem příslušenstviem jich svrchu řečených na všem nebo rozdílně jakožto svým vlastniem, jakž by se jim líbilo; slibujíce věrně a právě témuž Vokovi i jeho dědicóm předřečené hrady se všiem jich příslušenstviem ve všem neb rozdílně ode všeho narčenie podle práva země bez jich škody a nákladuov všelikých vypraviti. Na svědomie toho [oc]. *) Smržice, Krasice, Čechovice, a snad Drahany locativ Drahás. 5. (d. IIII) List od krále Jana na vsi opravní Žakovice, Mostkovice, Selutice, Luchčín, Drozdo- vice, Čechovice, [kteréž zapisuje] panu Vokovi z Kravař [za služby, k hradu Plumlovu]. V Praze 1325. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 227 b; arch. měst. Brn. f. 107. My Jan z božie milosti Český a Polský král i Lucemburský hrabě, oznamujem tímto listem všem, že znamenavše našeho věrného milého Voka z Kravař, najvyššieho Olomúcského komorníka, vzáctné a užitečné služby, jenž majestátu našemu mnoze se líbily, zbožie neboli
Strana 75
z let 1315—1357. 75 vsi, totjižto Žakovice*), Mostkovice, Selutice, Luchčín, Drozdovice, Čechovice i jich lidi, úřadu neboli obraně řečeného Oka (sic) k hradu Plumlovu podali jsme; přikazujíce i chtíce, aby zbožie řečené ho] obyvatelé témuž Okovi [sic] k jeho obraně hleděti jměli i poslušni byli, a aby vladař Olomúcký, kderýž nynie jest anebo budúcie čas bude, předřečenému Okovi v ře- čených vladařstvie i také ve vsech jemu skrze nás, jako svrchu předloženo, nikderak nepřekážel. Té věci na svědomie tento list pečetí našie většie rozkázali jsme ohrazditi. Dán v Praze léta oc tisícého třístého dvacátého pátého oc. *) Snad Žárovice. 6. (A. I) List od Jana margrabie Moravského daný na ves Oplocany s jejím příslušenstvím panu Ctiborovi z Tovačova. V Brně (1355), 29. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 499; arch. měst. Brn. f. 189. Johannes Dei gracia marchio Morauie, fideli nostro dilecto Cztiborio de Tho- waczow gratiam et omne bonum. Tue fidelitatis obsequia, quibus nostre fideliter in- sudando Celsitudini hactenus placuisti, debita consideratione pensantes*), volentesque eorum contemplacione te non immerito premiare, vt nobis ad seruiendum erigi possis prompcior in futurum, tibi et heredibus tuis vnum laneum cum dimidio in villa Oploczan, quinque subsides cum agris, pratis, pascuis, piscacionibus, cum flumine, jure poncium et omni eo jure et pertinenciis, quos Gregorius ibidem tenuit, de libera- litate nostre benignitatis damus fauorose et donamus per te heredesque tuos et suc- cessores habendos, tenendos, vtifruendos et possidendos, concedendoque tibi et tuis successoribus predictos laneum cum dimidio et memoratis eorum pertinenciis dandi, vendendi, legandi, permutandi, obligandi et disponendi pro tue voluntatis beneplacito plenam et liberam facultatem. Harum nostrarum sub sigilli nostri consueti appensione testimonio literarum datum Brunne anno Domini 1354 sabbato in festo Decolacionis beati Johannis Baptiste oc.**) *) V Cod. Pernst. města Brna stojí: pensitantes. **) Památka Stětí sv. Jana byla 1. 1354 v pátek, 1. 1355 v sobotu, tudíž snad má býti: 1355. 7. (XLII.) List ciesaře Karla na mýto u Pardubic [daný bratřím Arnoštovi arcibiskupu Praž- skému, Bohušovi a Smilovi z Pardubic.*] V Praze 1357, 19. srpna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 35 b. In nomine sancte et indiuidue Trinitatis feliciter amen. Karolus Quartus, diuina fauente clemencia imperator semper augustus et Boemie rex, ad perpetuam rei memoriam: Quamquam ad vniuersos et singulos imperialis clemencie dextram ex- tendere teneamur, illos tamen prerogatiua uberioris fauoris et gracie premiandos merito reputamus, quorum recta fides comprobata operibus dinoscitur et pro quibus assidua et preclara sinceritatis et obsequiorum merita apud nostram Celsitudinem multipliciter intercedunt. 10*
z let 1315—1357. 75 vsi, totjižto Žakovice*), Mostkovice, Selutice, Luchčín, Drozdovice, Čechovice i jich lidi, úřadu neboli obraně řečeného Oka (sic) k hradu Plumlovu podali jsme; přikazujíce i chtíce, aby zbožie řečené ho] obyvatelé témuž Okovi [sic] k jeho obraně hleděti jměli i poslušni byli, a aby vladař Olomúcký, kderýž nynie jest anebo budúcie čas bude, předřečenému Okovi v ře- čených vladařstvie i také ve vsech jemu skrze nás, jako svrchu předloženo, nikderak nepřekážel. Té věci na svědomie tento list pečetí našie většie rozkázali jsme ohrazditi. Dán v Praze léta oc tisícého třístého dvacátého pátého oc. *) Snad Žárovice. 6. (A. I) List od Jana margrabie Moravského daný na ves Oplocany s jejím příslušenstvím panu Ctiborovi z Tovačova. V Brně (1355), 29. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 499; arch. měst. Brn. f. 189. Johannes Dei gracia marchio Morauie, fideli nostro dilecto Cztiborio de Tho- waczow gratiam et omne bonum. Tue fidelitatis obsequia, quibus nostre fideliter in- sudando Celsitudini hactenus placuisti, debita consideratione pensantes*), volentesque eorum contemplacione te non immerito premiare, vt nobis ad seruiendum erigi possis prompcior in futurum, tibi et heredibus tuis vnum laneum cum dimidio in villa Oploczan, quinque subsides cum agris, pratis, pascuis, piscacionibus, cum flumine, jure poncium et omni eo jure et pertinenciis, quos Gregorius ibidem tenuit, de libera- litate nostre benignitatis damus fauorose et donamus per te heredesque tuos et suc- cessores habendos, tenendos, vtifruendos et possidendos, concedendoque tibi et tuis successoribus predictos laneum cum dimidio et memoratis eorum pertinenciis dandi, vendendi, legandi, permutandi, obligandi et disponendi pro tue voluntatis beneplacito plenam et liberam facultatem. Harum nostrarum sub sigilli nostri consueti appensione testimonio literarum datum Brunne anno Domini 1354 sabbato in festo Decolacionis beati Johannis Baptiste oc.**) *) V Cod. Pernst. města Brna stojí: pensitantes. **) Památka Stětí sv. Jana byla 1. 1354 v pátek, 1. 1355 v sobotu, tudíž snad má býti: 1355. 7. (XLII.) List ciesaře Karla na mýto u Pardubic [daný bratřím Arnoštovi arcibiskupu Praž- skému, Bohušovi a Smilovi z Pardubic.*] V Praze 1357, 19. srpna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 35 b. In nomine sancte et indiuidue Trinitatis feliciter amen. Karolus Quartus, diuina fauente clemencia imperator semper augustus et Boemie rex, ad perpetuam rei memoriam: Quamquam ad vniuersos et singulos imperialis clemencie dextram ex- tendere teneamur, illos tamen prerogatiua uberioris fauoris et gracie premiandos merito reputamus, quorum recta fides comprobata operibus dinoscitur et pro quibus assidua et preclara sinceritatis et obsequiorum merita apud nostram Celsitudinem multipliciter intercedunt. 10*
Strana 76
76 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Sane pro parte venerabilis Arnesti sancte Pragensis sedis archiepiscopi, prin- cipis, consiliarii et deuoti nostri carissimi; nec non honorabilis Bohusschii prepositi Luthomericensis, capellani et familiaris nostri domestici commensalis; ac Smylonis de Pordubicz [sic], filiorum quondam Arnesti de Hostina, propositum extitit coram nobis, quod cum dudum dictus olim Arnestus pater eorum de Hostina, dum ageret in humanis, castrum suum hereditarium dictum Weissemberg et bona ad ipsum perti- nencia cum Czerhone de Duba et Haymanno de Nachod de consensu aliorum fratrum suorum pro bonis in Pordubicz permutasset, tunc Czerho et Haymann de Nachod predicti possessionem dictorum bonorum in Pordubicz cum omnibus et singulis suis pertinentiis et specialiter cum theloneo, quod super fluuio Albee penes opidum pre- dictum in Pordubicz de qualibet strue lignorum, que pluthi uulgariter dicitur, per quatuor grossos cum dimidio recipi est solitum et consuetum, eidem olim Arnesto de Hostina assignarunt jure hereditario possidendum. In cuius thelonei percepcione ipsi Czerho et Haymannus de Nachod predicti a longe retroactis temporibus extite- runt, sicut etiam prefatus olim Arnestus ac Arnestus archiepiscopus, Bohuschius pre- positus et Smylo, filii sui prefati, eandem possessionem vsque ad presens tempus noscuntur habuisse. Quare nostro culmini pro parte dictorum Arnesti, Bohusschii et Smilonis fratrum noscitur supplicatum, quatenus predictum theloneum, sic antiquis temporibus vsitatum, ipsis eorum heredibus et successoribus approbare, ratificare, innouare, de nouo concedere, auctorizare de benignitate nostra dignaremur. Nos attendentes clare mentis oculis multiplicia grata obsequia et accepta nostre Celsitudini multa studia per prefatos Arnestum archiepiscopum consiliarium nostrum, Bohusschium et Smilonem hactenus fructuose exhibita et imposterum utilius exhibenda, ipsorumque supplicacionibus fauorabiliter inclinati, prefatis fratribus Ar- nesto, Bohusschio et Smiloni et eorum heredibus ac successoribus in perpetuum dictum theloneum cum vniuersis et singulis suis redditibus, emolumentis et juribus animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed ex certa sciencia, auctoritate regia Boemie approbamus, ratificamus, innouamus, de nouo concedimus, auctorizamus et ex innata nobis benignitatis clemencia liberaliter confirmamus. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc nostre Majestatis paginam infringere uel ei ausu temerario quolibet contraire. Si quis autem contrarium attemptare pre- sumpserit, ultra id, quod attemptata quelibet cunctis viribus eo ipso carere decerni- mus, legalis sanccionis pena subiaceat, et indignacionem nostram penamque centum marcarum auri puri, quarum medietatem regali camere Boemie et reliquis [?] lesorum usibus applicari statuimus tociens, quoties contrafactum fuerit, se nouerit incursurum; sicut alias sub titulo regali, dum Romanorum regia auctoritate fungebamur, sub annis Domini M'CCC XLVII', regni nostri anno primo, premissa omnia et singula memi- nimus concessisse.
76 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Sane pro parte venerabilis Arnesti sancte Pragensis sedis archiepiscopi, prin- cipis, consiliarii et deuoti nostri carissimi; nec non honorabilis Bohusschii prepositi Luthomericensis, capellani et familiaris nostri domestici commensalis; ac Smylonis de Pordubicz [sic], filiorum quondam Arnesti de Hostina, propositum extitit coram nobis, quod cum dudum dictus olim Arnestus pater eorum de Hostina, dum ageret in humanis, castrum suum hereditarium dictum Weissemberg et bona ad ipsum perti- nencia cum Czerhone de Duba et Haymanno de Nachod de consensu aliorum fratrum suorum pro bonis in Pordubicz permutasset, tunc Czerho et Haymann de Nachod predicti possessionem dictorum bonorum in Pordubicz cum omnibus et singulis suis pertinentiis et specialiter cum theloneo, quod super fluuio Albee penes opidum pre- dictum in Pordubicz de qualibet strue lignorum, que pluthi uulgariter dicitur, per quatuor grossos cum dimidio recipi est solitum et consuetum, eidem olim Arnesto de Hostina assignarunt jure hereditario possidendum. In cuius thelonei percepcione ipsi Czerho et Haymannus de Nachod predicti a longe retroactis temporibus extite- runt, sicut etiam prefatus olim Arnestus ac Arnestus archiepiscopus, Bohuschius pre- positus et Smylo, filii sui prefati, eandem possessionem vsque ad presens tempus noscuntur habuisse. Quare nostro culmini pro parte dictorum Arnesti, Bohusschii et Smilonis fratrum noscitur supplicatum, quatenus predictum theloneum, sic antiquis temporibus vsitatum, ipsis eorum heredibus et successoribus approbare, ratificare, innouare, de nouo concedere, auctorizare de benignitate nostra dignaremur. Nos attendentes clare mentis oculis multiplicia grata obsequia et accepta nostre Celsitudini multa studia per prefatos Arnestum archiepiscopum consiliarium nostrum, Bohusschium et Smilonem hactenus fructuose exhibita et imposterum utilius exhibenda, ipsorumque supplicacionibus fauorabiliter inclinati, prefatis fratribus Ar- nesto, Bohusschio et Smiloni et eorum heredibus ac successoribus in perpetuum dictum theloneum cum vniuersis et singulis suis redditibus, emolumentis et juribus animo deliberato, non per errorem aut improuide, sed ex certa sciencia, auctoritate regia Boemie approbamus, ratificamus, innouamus, de nouo concedimus, auctorizamus et ex innata nobis benignitatis clemencia liberaliter confirmamus. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc nostre Majestatis paginam infringere uel ei ausu temerario quolibet contraire. Si quis autem contrarium attemptare pre- sumpserit, ultra id, quod attemptata quelibet cunctis viribus eo ipso carere decerni- mus, legalis sanccionis pena subiaceat, et indignacionem nostram penamque centum marcarum auri puri, quarum medietatem regali camere Boemie et reliquis [?] lesorum usibus applicari statuimus tociens, quoties contrafactum fuerit, se nouerit incursurum; sicut alias sub titulo regali, dum Romanorum regia auctoritate fungebamur, sub annis Domini M'CCC XLVII', regni nostri anno primo, premissa omnia et singula memi- nimus concessisse.
Strana 77
z let 1357—1359. 77 Signum serenissimi principis et domini domini Karoli Quarti Romanorum im- peratoris inuictissimi et gloriosissimi, Boemie regis. Testis huius rei sunt venerabiles Przieczslaus Wratislauiensis, et Theodricus Mindensis ecclesiarum episcopi illustres ; Petrus Borbownensis,**) Bolco Swidnicensis, Prziemko Tessinensis et Conradus Olsni- censis duces spectabiles; Burchardus burcgrauius Magdeburgensis, imperialis curie magister, Albertus de Anhalt, Otto de Furfenberg***) et Johannes de Recz, comites nobiles ; Rudolphus de Wartha, Fridericus de Waltse, Thymo de Coldicz et Henricus Bavarus de Bopardia ac alii complures. Presencium sub nostre imperialis Majestatis sigillo testimonio literarum datum Prage anno domini M'CCC° quinquagesimo septimo, decima indiccione, XIIII° Kalendas Septembris, regnorum nostrorum anno Romanorum duodecimo, Boemie vndecimo, imperii vero tercio. Pro d. cancellario Rudolphus de Frideberg. *) Českým starým překladem uveřejnil list takový Frant. Palacký v Arch. Česk. IV. 173; však kla- deme sem předce původní text latinský také proto, aby nesprávné datum v listině české bylo napraveno. **) Bourbon. ***) Fürstenberg. 8. (C. III) List povolujície na zbožie Tovačovské prodané od Karla Římského ciesaře a Českého krále Janovi margkrabiemu Moravskému a Ctiborovi z Cimburka. V Praze 1359, 5. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 450 b; arch. měst. Brn. f. 190. Karolus Quartus, diuina fauente clemencia Romanorum imperator semper Au- gustus et Bohemie rex. Notum facimus tenore presencium vniversis, quod in con- tractum vendicionis initum actenus seu celebratum siue factum inter illustrem Jo- hannem marchionem Morauie, principem et fratrem nostrum carissimum, ab vna, et Stiborium quondam de Czymburk dictum de Thowaczow et heredes eius parte ab alia, sub omnibus illis modis, sicut inter eos tum dictum est, actenus super bonis Thowaczow voluntarie ac de certa nostra sciencia consentimus, ratum et gratum habituri, quidquid inter eos super dictis bonis ordinatum seu dictum extitit siue factum. Presencium sub imperialis nostre Majestatis sigillo testimonio literarum datum Prage anno 1359 indictione duodecima, Nonas Nouembris, regnorum nostrorum anno quatuordecimo, imperii vero quinto. 9. List správní na zboží Tovačovské, na Tovačov městečko a na vsi k tomu příslušející se všemi jich příslušnostmi, od Jana markrabí Moravského daný Ctiborovi z Cimburka za 1800 hřiven. Dat. Brunae, die beate Elisabeth (19. listopadu) 1359. List ten latině psaný vložen byl do desk Olomouckých a vytištěn v publikaci: Die Landtafel des Markgrafthumes Mähren I. p. 30. n°. 611. Opis nalezá se v Cod. Pernst. Frant. mus. v Brně f. 449, a v Cod. Pernst. měst. Brn. f. 189. Výtah tištěn v AČ. VI. 497 č. 6.
z let 1357—1359. 77 Signum serenissimi principis et domini domini Karoli Quarti Romanorum im- peratoris inuictissimi et gloriosissimi, Boemie regis. Testis huius rei sunt venerabiles Przieczslaus Wratislauiensis, et Theodricus Mindensis ecclesiarum episcopi illustres ; Petrus Borbownensis,**) Bolco Swidnicensis, Prziemko Tessinensis et Conradus Olsni- censis duces spectabiles; Burchardus burcgrauius Magdeburgensis, imperialis curie magister, Albertus de Anhalt, Otto de Furfenberg***) et Johannes de Recz, comites nobiles ; Rudolphus de Wartha, Fridericus de Waltse, Thymo de Coldicz et Henricus Bavarus de Bopardia ac alii complures. Presencium sub nostre imperialis Majestatis sigillo testimonio literarum datum Prage anno domini M'CCC° quinquagesimo septimo, decima indiccione, XIIII° Kalendas Septembris, regnorum nostrorum anno Romanorum duodecimo, Boemie vndecimo, imperii vero tercio. Pro d. cancellario Rudolphus de Frideberg. *) Českým starým překladem uveřejnil list takový Frant. Palacký v Arch. Česk. IV. 173; však kla- deme sem předce původní text latinský také proto, aby nesprávné datum v listině české bylo napraveno. **) Bourbon. ***) Fürstenberg. 8. (C. III) List povolujície na zbožie Tovačovské prodané od Karla Římského ciesaře a Českého krále Janovi margkrabiemu Moravskému a Ctiborovi z Cimburka. V Praze 1359, 5. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 450 b; arch. měst. Brn. f. 190. Karolus Quartus, diuina fauente clemencia Romanorum imperator semper Au- gustus et Bohemie rex. Notum facimus tenore presencium vniversis, quod in con- tractum vendicionis initum actenus seu celebratum siue factum inter illustrem Jo- hannem marchionem Morauie, principem et fratrem nostrum carissimum, ab vna, et Stiborium quondam de Czymburk dictum de Thowaczow et heredes eius parte ab alia, sub omnibus illis modis, sicut inter eos tum dictum est, actenus super bonis Thowaczow voluntarie ac de certa nostra sciencia consentimus, ratum et gratum habituri, quidquid inter eos super dictis bonis ordinatum seu dictum extitit siue factum. Presencium sub imperialis nostre Majestatis sigillo testimonio literarum datum Prage anno 1359 indictione duodecima, Nonas Nouembris, regnorum nostrorum anno quatuordecimo, imperii vero quinto. 9. List správní na zboží Tovačovské, na Tovačov městečko a na vsi k tomu příslušející se všemi jich příslušnostmi, od Jana markrabí Moravského daný Ctiborovi z Cimburka za 1800 hřiven. Dat. Brunae, die beate Elisabeth (19. listopadu) 1359. List ten latině psaný vložen byl do desk Olomouckých a vytištěn v publikaci: Die Landtafel des Markgrafthumes Mähren I. p. 30. n°. 611. Opis nalezá se v Cod. Pernst. Frant. mus. v Brně f. 449, a v Cod. Pernst. měst. Brn. f. 189. Výtah tištěn v AČ. VI. 497 č. 6.
Strana 78
78 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 10. Šimon kněz a mistr řádu kazatelského činí Ingrama z Pernšteina a Anežku manželku jeho pro přízeň jejich k řádu účastnými všech milostí církevních, jichž sami užívají. Datum Pragae 1359. Cod. Mor. IX. 116. 11. Ingram z Pernšteina daruje klášteru jeptišek v Doubravníku šest hřiven ročního dů- chodu. Dat. 1360 in die circumcisionis dom'. (1. ledna). Cod. Mor. IX. 116. 12. (y. XXII) List Jana margrabie Moravského, jímž svoluje panu Bočkovi z Kunstatu, aby mohl kúpiti ves Bolelúc. V Brně 1363, 21. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 446 b; arch. měst. Brn. f. 198 b. Johannes Dei gracia marchio Morauie nobili Boczkoni de Cunstat, fideli nostro dilecto, salutem, graciam et fauorem. Fidelis dilecte! Villam Bolelucz cum duabus araturis, molendino, pratis, pascuis, piscatoribus, fluminibus, lacubus et cum silua Okruhli vulgariter nuncupata, et aliis siluis, rubetis, nemoribus, agris cultis et incultis, ac singulis vtilitatibus et proventibus ad dictam villam spectantibus, necnon cum vno laneo in Virbicze, duabus curticulis in Wrahowicz cum ipsorum juribus et vniuersis pertinenciis, prout eadem olim Martinus de Drahonowicz tenuit et per ipsius mortem iuxta terre Morauie consuetudinem ad nostram Celsitudinem fore noscuntur legitime deuoluta, dilecto nobis Franconi, nostre camere prouisori, jure hereditario per nos deditam [?] villam et alia premissa cum suis pertinenciis omnibus, vt prefertur, circa ipsam successionem vero empcionis titulo comparasse dinoscentes, pro te tuisque he- redibus graciose consentimus emere et jure hereditario possidere inantea, pacifice vtifrui et tenere, promittentes et te, tuos heredes in bonis predictis et eorum per- tinenciis non impedire, sed eadem bona cum ipsorum pertinenciis vniuersis exbrigare omnino ab impeticionibus, sicut jura terre nostre exigunt et requirunt. Presentium sub nostro sigillo testimonio literarum datum Brunne anno Domini 1363 die beati Thome apostoli gloriosi. Text tohoto listu jest pomaten. Smysl jest: Markrabě Jan odúmrť Bolelouckou byl daroval Frankovi, od něhož pak koupí přešla na Bočka z Kunstatu, k čemuž markrabě svoluje. 13. (z. XXIII) List zprávní na ves Rakodavy s půl dvorem a s mlýnem a s štěpnicí od Budislava [z Rakodav] panu Ctiborovi Tovačovskému. V Rakodavech 1365, 12. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 447 b; arch. měst. Brn. ƒ. 199. Ego Budslaus de Rakodaw tenore presencium vniuersis recognosco tam pre- sentibus quam futuris, quod mea bona in Rakodaw villa, que mihi de paterna here-
78 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 10. Šimon kněz a mistr řádu kazatelského činí Ingrama z Pernšteina a Anežku manželku jeho pro přízeň jejich k řádu účastnými všech milostí církevních, jichž sami užívají. Datum Pragae 1359. Cod. Mor. IX. 116. 11. Ingram z Pernšteina daruje klášteru jeptišek v Doubravníku šest hřiven ročního dů- chodu. Dat. 1360 in die circumcisionis dom'. (1. ledna). Cod. Mor. IX. 116. 12. (y. XXII) List Jana margrabie Moravského, jímž svoluje panu Bočkovi z Kunstatu, aby mohl kúpiti ves Bolelúc. V Brně 1363, 21. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 446 b; arch. měst. Brn. f. 198 b. Johannes Dei gracia marchio Morauie nobili Boczkoni de Cunstat, fideli nostro dilecto, salutem, graciam et fauorem. Fidelis dilecte! Villam Bolelucz cum duabus araturis, molendino, pratis, pascuis, piscatoribus, fluminibus, lacubus et cum silua Okruhli vulgariter nuncupata, et aliis siluis, rubetis, nemoribus, agris cultis et incultis, ac singulis vtilitatibus et proventibus ad dictam villam spectantibus, necnon cum vno laneo in Virbicze, duabus curticulis in Wrahowicz cum ipsorum juribus et vniuersis pertinenciis, prout eadem olim Martinus de Drahonowicz tenuit et per ipsius mortem iuxta terre Morauie consuetudinem ad nostram Celsitudinem fore noscuntur legitime deuoluta, dilecto nobis Franconi, nostre camere prouisori, jure hereditario per nos deditam [?] villam et alia premissa cum suis pertinenciis omnibus, vt prefertur, circa ipsam successionem vero empcionis titulo comparasse dinoscentes, pro te tuisque he- redibus graciose consentimus emere et jure hereditario possidere inantea, pacifice vtifrui et tenere, promittentes et te, tuos heredes in bonis predictis et eorum per- tinenciis non impedire, sed eadem bona cum ipsorum pertinenciis vniuersis exbrigare omnino ab impeticionibus, sicut jura terre nostre exigunt et requirunt. Presentium sub nostro sigillo testimonio literarum datum Brunne anno Domini 1363 die beati Thome apostoli gloriosi. Text tohoto listu jest pomaten. Smysl jest: Markrabě Jan odúmrť Bolelouckou byl daroval Frankovi, od něhož pak koupí přešla na Bočka z Kunstatu, k čemuž markrabě svoluje. 13. (z. XXIII) List zprávní na ves Rakodavy s půl dvorem a s mlýnem a s štěpnicí od Budislava [z Rakodav] panu Ctiborovi Tovačovskému. V Rakodavech 1365, 12. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 447 b; arch. měst. Brn. ƒ. 199. Ego Budslaus de Rakodaw tenore presencium vniuersis recognosco tam pre- sentibus quam futuris, quod mea bona in Rakodaw villa, que mihi de paterna here-
Strana 79
= let 1359—1368. 79 ditate pervenerunt, videlicet mediam curiam ibidem, medium pomerium cum medio lit- tore, in quo pomerium predictum consistit, medium molendinum, quinque quartalia agrorum in eadem villa soluencia, duas curticulas, mediam piscacionem et mediam tabernam et mediam partem littoris cum medietate aque, que est contra Biscupicz, sicut se campi et limites predicte ville Racodaw bonorum extendunt, et mediam partem omnium aquarum ibidem existencium cum suis decursibus fluentibus et non fluentibus, et cum omni dominio, nichil michi penitus in eisdem bonis intra et extra villam reseruando et excipiendo, bona mea voluntate omniumque amicorum meorum consilio maturo ad veram hereditatem vendidi presentibus et resignaui nobili domino Stiborio de Thowaczow dicto de Czymburk et suis heredibus, sive quicunque hanc literam habuerit, pro septuaginta marcis grossorum denariorum Pra- geusium argentorum, LXIIII grossos pro qualibet marca computando. Ego quoque Budslaus de Rakodaw predictus, Stiborius et Janko fratres de Krniowicz [?], Barsso de Bystrzicz, Bohussius de Zarowic in solidum manuque conjuncta, omni occasione procul mota, promittimus predicto domino Stiborio suisque heredibus seu quicumque hanc literam habuerit, vt prefertur, nostra bona fide sine omni dolo*) in primo concilio terre Morauie in tabulas terre imponere seu intabulare et ab omni impetitione seu impedimento secundum jus terre Morauie a qualibet persona exbrigare. Quod si non fecerimus et in aliquo promissum nostrum violaremus, vt prefertur, quod absit, et per dominum Stiborium predictum seu per suos heredes, siue quicunque hanc literam habuerit, fuerimus ammoniti, ex tunc promittimus nostra bona fide, omni dolo remoto ac omni occasione procul mota, duo quicunque ex nobis, alter alterius a presencia non precedens, quilibet cum uno famulo et duabus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Olomucensi in domo honesta nobis per ipsos deputata mox subministrare tenebuntur, et abinde non recessuri tamdiu, donec omnia premissa vna cum dampnis, si ex [hloc quocunque modo euenire possent, exbrigata fuerint et soluta integraliter et indivisim. In cuius rei testimonium predicta omnia ex certa nostra sciencia si- gillorum nostrorum munimine duximus roboranda. Datum et actum in Rakodaw sabbato in vigilia Pasce anno Domini 1365. Zápis o prodeji Rakodav položen byl do desk zemských a vytištěn v publikací: „Die Landtafel des Markgrafthumes Mähren I. p. 40 Nro 807. *) Kodex pernšteinský v archivu města Brna má ještě: „vel cuicunque mandaverit“. 14. (x. XXI) List zprávní od Beneše z Výškova [sic] daný Onšovi z Lobodic na vsi Rakodavích se příslušenstviem k tej vsi, a to puol dvoru s staveniem, polovicí rolí a puol štěpnice V Olomouci 1368, 25. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 465 b; arch. měst. Brn. f. 195. Nos Benesius dictus de Wiczkow [sic] recognoscimus tenore presencium vni- uersis, quod matura deliberacione bona nostra in villa Rakodaw omnia, que aput
= let 1359—1368. 79 ditate pervenerunt, videlicet mediam curiam ibidem, medium pomerium cum medio lit- tore, in quo pomerium predictum consistit, medium molendinum, quinque quartalia agrorum in eadem villa soluencia, duas curticulas, mediam piscacionem et mediam tabernam et mediam partem littoris cum medietate aque, que est contra Biscupicz, sicut se campi et limites predicte ville Racodaw bonorum extendunt, et mediam partem omnium aquarum ibidem existencium cum suis decursibus fluentibus et non fluentibus, et cum omni dominio, nichil michi penitus in eisdem bonis intra et extra villam reseruando et excipiendo, bona mea voluntate omniumque amicorum meorum consilio maturo ad veram hereditatem vendidi presentibus et resignaui nobili domino Stiborio de Thowaczow dicto de Czymburk et suis heredibus, sive quicunque hanc literam habuerit, pro septuaginta marcis grossorum denariorum Pra- geusium argentorum, LXIIII grossos pro qualibet marca computando. Ego quoque Budslaus de Rakodaw predictus, Stiborius et Janko fratres de Krniowicz [?], Barsso de Bystrzicz, Bohussius de Zarowic in solidum manuque conjuncta, omni occasione procul mota, promittimus predicto domino Stiborio suisque heredibus seu quicumque hanc literam habuerit, vt prefertur, nostra bona fide sine omni dolo*) in primo concilio terre Morauie in tabulas terre imponere seu intabulare et ab omni impetitione seu impedimento secundum jus terre Morauie a qualibet persona exbrigare. Quod si non fecerimus et in aliquo promissum nostrum violaremus, vt prefertur, quod absit, et per dominum Stiborium predictum seu per suos heredes, siue quicunque hanc literam habuerit, fuerimus ammoniti, ex tunc promittimus nostra bona fide, omni dolo remoto ac omni occasione procul mota, duo quicunque ex nobis, alter alterius a presencia non precedens, quilibet cum uno famulo et duabus equis obstagium verum et solitum in ciuitate Olomucensi in domo honesta nobis per ipsos deputata mox subministrare tenebuntur, et abinde non recessuri tamdiu, donec omnia premissa vna cum dampnis, si ex [hloc quocunque modo euenire possent, exbrigata fuerint et soluta integraliter et indivisim. In cuius rei testimonium predicta omnia ex certa nostra sciencia si- gillorum nostrorum munimine duximus roboranda. Datum et actum in Rakodaw sabbato in vigilia Pasce anno Domini 1365. Zápis o prodeji Rakodav položen byl do desk zemských a vytištěn v publikací: „Die Landtafel des Markgrafthumes Mähren I. p. 40 Nro 807. *) Kodex pernšteinský v archivu města Brna má ještě: „vel cuicunque mandaverit“. 14. (x. XXI) List zprávní od Beneše z Výškova [sic] daný Onšovi z Lobodic na vsi Rakodavích se příslušenstviem k tej vsi, a to puol dvoru s staveniem, polovicí rolí a puol štěpnice V Olomouci 1368, 25. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 465 b; arch. měst. Brn. f. 195. Nos Benesius dictus de Wiczkow [sic] recognoscimus tenore presencium vni- uersis, quod matura deliberacione bona nostra in villa Rakodaw omnia, que aput
Strana 80
80 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Tisyldum emeramus, hereditarie vendidimus Onsoni de Lobodicz, videlicet mediam curiam cum edificiis, mediam araturam predicte curie, medium pomerium, medium mo- lendinum, mediam tabernam, medium flumen, [cum] duabus curticful is, quinque quar- talia soluencia, et omnia, que ad predicta bona spectant, cum omni dominio intra villam et extra villam, nichil nobis neque nostris heredibus ibidem reseruando, cum omni eo jure, quo nosmet vsque tenuimus, pro 60 marcis grossorum Pragensium, pro qualibet marca 64 grossos numerando. Quam quidem hereditatem siue vendi- cionem nos Benessius dictus de Wisskow, principales nostri fidejussores, videlicet Tobias et Johannes dicti de Wisskow, Nedwidko de Dubczian, Zbynko de Dubczian, Daliborius de Ewans, Blahut de Chrudichrom, promittimus bona fide et sine omni dolo ac coniuncta manu, occasione omni procul mota, prefato Onssioni de Lobodicz ac heredibus ipsius predictam hereditatem ab omni impedimento disbrigare secundum jus terre huius oc nos edocebit, ita, quod si aliquis jure eundem impedire vellet oc. Insuper nos Benesius pretactus dictus de Wyczkow vna cum fidejussoribus preno- minatis seu predictis nostris promittimus bona fide et sine omni dolo ac coniuncta manu Onsoni de Lobodicz sepe dicto ac ipsius heredibus, et ad manus fratris ipsius Jankonis de Lobodicz et heredibus ipsius, in primo colloquio dominorum Olomuczen- sium, quam primum tabule aperientur terre, intabulare seu imponere ad tabulas terre sine dilatione. Quodsi non disbrigaremus predictam hereditatem ab impedimentis, vt prefertur, seu non intabularemus ad tabulas terre, sive nostrum promissum in aliquo violaremus prenotatum Onsoni sepe dicto et ipsius heredibus et suo germano Jankoni et heredibus ipsius, quod absit oc asuetum obstagium in ciuitate Olomucz oc anno Domini 1368 in die conuersionis beati Pauli apostoli doctoris gloriosi. 15. (u. XX) List zprávní od Miloty z Evan udělaný panu Ctiborovi z Tovačova na puol druhého lánu ve vsi Evani se vším příslušenstviem k tomu puoldruhém[u] lánu rolí. 1371, 12. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 464 b; arch. měst. Brn. f. 193. Nouerint vniuersi presencium noticiam habituri, quod ego Milota dictus de Ewans voluntate mea bona, deliberato animo, consilio amicorum nostrorum et con- sensu omnium, quorum interest, nobili viro domino Stiborio de Czymburgk dicto alias de Thowaczow suisque heredibus vendidi et iuste vendicionis [titulo] tradidi bona mea in villa Ewans, videlicet alterum medium laneum cum omnibus ad eadem spectantibus vtilitatibus et parvis et magnis, in villa et extra villam, cum omni jure et pleno dominio, prout eandem hereditatem vsque huc tenuimus et possedimus, mihi tamen nec meis ibidem nichil juris reseruando, pro viginti et sex marcis gros- sorum Pragensium morauici numeri et pagamenti, videlicet sexaginta quatuor grossos
80 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Tisyldum emeramus, hereditarie vendidimus Onsoni de Lobodicz, videlicet mediam curiam cum edificiis, mediam araturam predicte curie, medium pomerium, medium mo- lendinum, mediam tabernam, medium flumen, [cum] duabus curticful is, quinque quar- talia soluencia, et omnia, que ad predicta bona spectant, cum omni dominio intra villam et extra villam, nichil nobis neque nostris heredibus ibidem reseruando, cum omni eo jure, quo nosmet vsque tenuimus, pro 60 marcis grossorum Pragensium, pro qualibet marca 64 grossos numerando. Quam quidem hereditatem siue vendi- cionem nos Benessius dictus de Wisskow, principales nostri fidejussores, videlicet Tobias et Johannes dicti de Wisskow, Nedwidko de Dubczian, Zbynko de Dubczian, Daliborius de Ewans, Blahut de Chrudichrom, promittimus bona fide et sine omni dolo ac coniuncta manu, occasione omni procul mota, prefato Onssioni de Lobodicz ac heredibus ipsius predictam hereditatem ab omni impedimento disbrigare secundum jus terre huius oc nos edocebit, ita, quod si aliquis jure eundem impedire vellet oc. Insuper nos Benesius pretactus dictus de Wyczkow vna cum fidejussoribus preno- minatis seu predictis nostris promittimus bona fide et sine omni dolo ac coniuncta manu Onsoni de Lobodicz sepe dicto ac ipsius heredibus, et ad manus fratris ipsius Jankonis de Lobodicz et heredibus ipsius, in primo colloquio dominorum Olomuczen- sium, quam primum tabule aperientur terre, intabulare seu imponere ad tabulas terre sine dilatione. Quodsi non disbrigaremus predictam hereditatem ab impedimentis, vt prefertur, seu non intabularemus ad tabulas terre, sive nostrum promissum in aliquo violaremus prenotatum Onsoni sepe dicto et ipsius heredibus et suo germano Jankoni et heredibus ipsius, quod absit oc asuetum obstagium in ciuitate Olomucz oc anno Domini 1368 in die conuersionis beati Pauli apostoli doctoris gloriosi. 15. (u. XX) List zprávní od Miloty z Evan udělaný panu Ctiborovi z Tovačova na puol druhého lánu ve vsi Evani se vším příslušenstviem k tomu puoldruhém[u] lánu rolí. 1371, 12. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 464 b; arch. měst. Brn. f. 193. Nouerint vniuersi presencium noticiam habituri, quod ego Milota dictus de Ewans voluntate mea bona, deliberato animo, consilio amicorum nostrorum et con- sensu omnium, quorum interest, nobili viro domino Stiborio de Czymburgk dicto alias de Thowaczow suisque heredibus vendidi et iuste vendicionis [titulo] tradidi bona mea in villa Ewans, videlicet alterum medium laneum cum omnibus ad eadem spectantibus vtilitatibus et parvis et magnis, in villa et extra villam, cum omni jure et pleno dominio, prout eandem hereditatem vsque huc tenuimus et possedimus, mihi tamen nec meis ibidem nichil juris reseruando, pro viginti et sex marcis gros- sorum Pragensium morauici numeri et pagamenti, videlicet sexaginta quatuor grossos
Strana 81
z let 1368—1371. 81 pro qualibet marca computando. Et hec quidem bona promittimus ego predictus Mi- lota et nos, videlicet Nicolaus de Medecz dictus de Stichowicz*) et ego Vlricus Hol- wrno dictus de Prus et ego Vlricus de Kladnik,**) ego Vlricus de Prussnicz [sic] et ego Raczko de Olschan et ego Jacobus Sskura de Culhra [sic] dictus de Ewans, promittimus bona nostra fide pari et coniuncta manu indissolubili, fraude et dolo omnibus procul motis, prefato domino Stiborio suisque heredibus prenotatis, nec non ad manus nobilium dominorum, videlicet domini Czienkonis de Ssechowicz***) et domini Jaroslai, fratris domini Stibori jam dicti, prefata bona in primo colloquio domino- rum, cum tabule terre patebunt, ipsis intabulare et ab ipsa die intabulacionis ad terminum secundum ius tere Morauie disbrigare nostris laboribus et expensis a quo- libet impetente, quocunque iure impedita seu allocuta fuerint. Insuper promittimus, quod cui ius competeret, qui vellet predicta bona exe- mere eo jure, quod wlgariter zuczi [recte ssutí] nuncupatur, et si eundem nostris peticionibus ab eadem intencione amouere non valeremus, ex tunc promittimus sepe dicto domino Stiborio suisque prenotatis, ad quorum manus promisimus, in quadra- ginta marcis grossorum obligari, pro quibus nos licite poterint monere, et nos ipsis indilate sine omni occasione tenebimur persoluere. Et si horum premissorum aliquid infringerimus, predicta bona non disbrigando vel in primo colloquio dominorum ta- bulis tere non assignando, ex tunc vnus ex nobis, qui primum moniti fuerimus a domino Stiborio pretacto vel a suis prenotatis, quilibet cum vno famulo et duobus equis ciuitatem Olomucz sine omni occasione nos intrare tenebimur, inibi verum et consuetum obstagium obseruando in domo honesta, ipsis a prefatis nostris credito- ribus deputata, et ab eadem nulla occasione egressuri tamdiu, donec plene efata bona per nos fuerint tabulata vel disbrigata. Et si contingeret, vt superius dictum est, quod exemcionem, que vulgariter zwezi [ssutí] dicitur, peticionibus sedare non pos- semus, ex tunc obstagium jam dictum tenebimur ad monicionem nostrorum credi- torum subintrare et abinde non exituri tamdiu, donec quadraginta marce grossorum per nos cum omnibus et singulis dampnis exinde racionabiliter contractis vel qua- litercunque perceptis, cum scitu tamen proborum virorum, per nos fuerint integra- liter persolute. Eius rei in testimonium presentem literam sigillorum nostrorum mu- nimine dedimus roboratam, sub anno Domini 1371 in die sancti Gregori pape. *) Snad Štěchovice u Kroměžíře. **) Kladník u Lipníka. ***) Snad z Letovic. 16. Ingram z Pernšteina postupuje klášteru sv. Kříže v Doubravníku ves Leskovec s tím závazkem, aby za předky jeho i za něho anniversaria vykonávána byla. Dat. v Doubravníku 1371, 21. března. Cod. Mor. X 136. Archiv Český XVI. 11
z let 1368—1371. 81 pro qualibet marca computando. Et hec quidem bona promittimus ego predictus Mi- lota et nos, videlicet Nicolaus de Medecz dictus de Stichowicz*) et ego Vlricus Hol- wrno dictus de Prus et ego Vlricus de Kladnik,**) ego Vlricus de Prussnicz [sic] et ego Raczko de Olschan et ego Jacobus Sskura de Culhra [sic] dictus de Ewans, promittimus bona nostra fide pari et coniuncta manu indissolubili, fraude et dolo omnibus procul motis, prefato domino Stiborio suisque heredibus prenotatis, nec non ad manus nobilium dominorum, videlicet domini Czienkonis de Ssechowicz***) et domini Jaroslai, fratris domini Stibori jam dicti, prefata bona in primo colloquio domino- rum, cum tabule terre patebunt, ipsis intabulare et ab ipsa die intabulacionis ad terminum secundum ius tere Morauie disbrigare nostris laboribus et expensis a quo- libet impetente, quocunque iure impedita seu allocuta fuerint. Insuper promittimus, quod cui ius competeret, qui vellet predicta bona exe- mere eo jure, quod wlgariter zuczi [recte ssutí] nuncupatur, et si eundem nostris peticionibus ab eadem intencione amouere non valeremus, ex tunc promittimus sepe dicto domino Stiborio suisque prenotatis, ad quorum manus promisimus, in quadra- ginta marcis grossorum obligari, pro quibus nos licite poterint monere, et nos ipsis indilate sine omni occasione tenebimur persoluere. Et si horum premissorum aliquid infringerimus, predicta bona non disbrigando vel in primo colloquio dominorum ta- bulis tere non assignando, ex tunc vnus ex nobis, qui primum moniti fuerimus a domino Stiborio pretacto vel a suis prenotatis, quilibet cum vno famulo et duobus equis ciuitatem Olomucz sine omni occasione nos intrare tenebimur, inibi verum et consuetum obstagium obseruando in domo honesta, ipsis a prefatis nostris credito- ribus deputata, et ab eadem nulla occasione egressuri tamdiu, donec plene efata bona per nos fuerint tabulata vel disbrigata. Et si contingeret, vt superius dictum est, quod exemcionem, que vulgariter zwezi [ssutí] dicitur, peticionibus sedare non pos- semus, ex tunc obstagium jam dictum tenebimur ad monicionem nostrorum credi- torum subintrare et abinde non exituri tamdiu, donec quadraginta marce grossorum per nos cum omnibus et singulis dampnis exinde racionabiliter contractis vel qua- litercunque perceptis, cum scitu tamen proborum virorum, per nos fuerint integra- liter persolute. Eius rei in testimonium presentem literam sigillorum nostrorum mu- nimine dedimus roboratam, sub anno Domini 1371 in die sancti Gregori pape. *) Snad Štěchovice u Kroměžíře. **) Kladník u Lipníka. ***) Snad z Letovic. 16. Ingram z Pernšteina postupuje klášteru sv. Kříže v Doubravníku ves Leskovec s tím závazkem, aby za předky jeho i za něho anniversaria vykonávána byla. Dat. v Doubravníku 1371, 21. března. Cod. Mor. X 136. Archiv Český XVI. 11
Strana 82
82 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 17. (z. XXIII) List zprávní Onše, Jana a Svatoše z Nezamyslic udělaný panu Ctiborovi z Cim- burka na puoldruhého lánu ve vsi Evani a na tvrz v Nezamyslicích s její příslušenstvím. Bez místa 1371, po 11. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 465 b; arch. měst. Brn. f. 195 b.—196. Nos Onsso, Yan et Swatuss fratres de Nezamislicz recognoscimus vniversis, quod nobili viro domino Cztiborio de Thowaczow dicto de Czimburg et suis here- dibus hereditarie vendidimus jure pro centum marcis grossorum denariorum Pragen- sium numeri morauici et pro aliis bonis in villa Eywanie, videlicet vno laneo cum medio, bona nostra hereditaria in Nezamyslicz, videlicet municionem cum agricultura, 7 marcas grossorum pragensium census annuos cum irrepungnancia [tak psáno místo: jure patronatus] ecclesie ibidem, omniaque et singula bona nostra ibidem, que [hja- buimus, cum ipsorum bonorum agris cultis et incultis, pratis, pascuis, piscacionibus, fluminibus, riuis, siluis, nemoribus, molendinis et cum omni iure, vniversitate [sic] ac pleno dominio ipsorum bonorum, nichil penitus iuris siue dominii nobis in bonis huiusmodi reseruantes. Et nos fratres prefati ac nos Bohusska ac Zdenko fratres de Cocor, Jacub dictus Conczek de Prus et Johan de Krasna, omnes in solidum pro- mittimus bona fide prefato domino Stiborio et suis heredibus et ad manus domini Czenkonis de Lethouicz et fratrum domini Stiborii prefati dicta bona cum ipsorum vniuersis pertinenciis disbrigare secundum ius terre Morauie a quolibet homine et specialiter de abscussione, que suti wlgariter dicitur, et ipsa bona in tabulas terre predicte imponere, quam primum ipse tabule fuerint aperte oc. Asuetum obstagium in ciuitate Olomucz oc. Anno 1371 post diem beati Martini. 18. (y. XXII) List od pana Voka a pana Lacka bratří z Kravař, vyznávajície, že žádného práva nemají k tomu dvoru, kterýž Milota prodal Ctiborovi z Cimburka. 1371, 13. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 465 b; arch. měst. Brn. f. 195 b. Nos dominus Voco de Crauar et dominus Laczko, frater dicti domini Voco- nis, et residui fratres eorum et cum heredibus ipsorum dominorum de Crauar notum facimus vniuersis, quia in curia, quam Milota cliens vendidit domino Cztiborio dicto Kaczicze de Czymburk, nullum jus habemus, nec aliquo jure ad nos supradictos do- minum Voconem et fratrem eiusdem Voconis Laczkonem et singulos fratres eorun- dem spectat: ideo spondemus nos fratres prefati vna cum heredibus nostris, pre- dictum Milotam in vendicione sua non impedire. Harum, quibus sigilla nostra pre- senti busde certa nostra sciencia appensa sunt, testimonio literarum datum in die sancte Lucie anno 1371 oc.
82 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 17. (z. XXIII) List zprávní Onše, Jana a Svatoše z Nezamyslic udělaný panu Ctiborovi z Cim- burka na puoldruhého lánu ve vsi Evani a na tvrz v Nezamyslicích s její příslušenstvím. Bez místa 1371, po 11. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 465 b; arch. měst. Brn. f. 195 b.—196. Nos Onsso, Yan et Swatuss fratres de Nezamislicz recognoscimus vniversis, quod nobili viro domino Cztiborio de Thowaczow dicto de Czimburg et suis here- dibus hereditarie vendidimus jure pro centum marcis grossorum denariorum Pragen- sium numeri morauici et pro aliis bonis in villa Eywanie, videlicet vno laneo cum medio, bona nostra hereditaria in Nezamyslicz, videlicet municionem cum agricultura, 7 marcas grossorum pragensium census annuos cum irrepungnancia [tak psáno místo: jure patronatus] ecclesie ibidem, omniaque et singula bona nostra ibidem, que [hja- buimus, cum ipsorum bonorum agris cultis et incultis, pratis, pascuis, piscacionibus, fluminibus, riuis, siluis, nemoribus, molendinis et cum omni iure, vniversitate [sic] ac pleno dominio ipsorum bonorum, nichil penitus iuris siue dominii nobis in bonis huiusmodi reseruantes. Et nos fratres prefati ac nos Bohusska ac Zdenko fratres de Cocor, Jacub dictus Conczek de Prus et Johan de Krasna, omnes in solidum pro- mittimus bona fide prefato domino Stiborio et suis heredibus et ad manus domini Czenkonis de Lethouicz et fratrum domini Stiborii prefati dicta bona cum ipsorum vniuersis pertinenciis disbrigare secundum ius terre Morauie a quolibet homine et specialiter de abscussione, que suti wlgariter dicitur, et ipsa bona in tabulas terre predicte imponere, quam primum ipse tabule fuerint aperte oc. Asuetum obstagium in ciuitate Olomucz oc. Anno 1371 post diem beati Martini. 18. (y. XXII) List od pana Voka a pana Lacka bratří z Kravař, vyznávajície, že žádného práva nemají k tomu dvoru, kterýž Milota prodal Ctiborovi z Cimburka. 1371, 13. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 465 b; arch. měst. Brn. f. 195 b. Nos dominus Voco de Crauar et dominus Laczko, frater dicti domini Voco- nis, et residui fratres eorum et cum heredibus ipsorum dominorum de Crauar notum facimus vniuersis, quia in curia, quam Milota cliens vendidit domino Cztiborio dicto Kaczicze de Czymburk, nullum jus habemus, nec aliquo jure ad nos supradictos do- minum Voconem et fratrem eiusdem Voconis Laczkonem et singulos fratres eorun- dem spectat: ideo spondemus nos fratres prefati vna cum heredibus nostris, pre- dictum Milotam in vendicione sua non impedire. Harum, quibus sigilla nostra pre- senti busde certa nostra sciencia appensa sunt, testimonio literarum datum in die sancte Lucie anno 1371 oc.
Strana 83
z let 1371—1380. 83 19. (est. XXVI) List zprávní na dvuor ve Evani od paní Zbynky daný panu Ctiborovi Tovačovskému. 1373, 13. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 467; arch. měst. Brn. f. 196 b. Nouerint vniversi presencium noticiam habituri, quod ego Zbinka, relicta Alschonis pie memorie quondam dicti de Ewanie, bona mea voluntate vendidi et iusto vendi- cionis titulo resignaui jus seu dotalicium, quod habui in villa Ewanie in curia ma- riti mei jam dicti, nobili viro domino Stiborio dicto de Czymburk suisque heredibus pro triginta marcis grossorum Pragensium morauici pagamenti, videlicet 64 g. pro qualibet marca computando. Nos igitur Johannes dictus de Ewania et Nicolaus dictus de Wrablo de Ewania et Bolko de Penczicz, Arnosstus de Kunczicz et Brocho dictus de Czelczicz jam dicte domine Zdence in solidum pari et coniuncta manu et cum ipsa promissores promittimus bona nostra fide, fraude et dolo omnibus remotis, pre- dicto domino Stiborio et suis prenotatis predictam curiam in primo coloquio domi- norum, cum tabule terre patebunt, intabulare et dilatare. Quod si non fecerimus, quod absit, ex tunc prefato domino Stiborio et suis pretactis fatemur nos in quadra- ginta marcis grossorum pretacti numeri debitorie obligari, pro quibus nos licite po- tuerit monere; et nos ipsis promittimus bona nostra fide persoluere. Quod si non persoluerimus, quod absit, ex tunc prefato domino Stiborio et suis prenominatis con- cedimus plenam potestatem, jam dictas quadraginta marcas acquirere inter cristianos seu judeos, vbi facilius potuerint, omni super damno, nec non omnia alia damna, que abinde sepe dicto domino Stiboro vel suis predictis euenire seu qualiter acrescere possint cum scitu proborum, vt sint nostra damna et non ipsorum. Huius rei in testimonium presentem literam sigillorum nostrorum munimine dedimus roboratam. Datum anno domini 1373 in octaua Epifanie Domini oc. 20. (t. XVIIII) List od pana Voka z Kravař zprávní na vsi Troubky a Člunek s mlýnem tu v Trúbkách i se vším jiným příslušenstvím, jakož pak list tento v sobě to šíře zavírá. 1380, 17. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 463; arch. měst. Brn. f. 192b—193. Nos Voco de Crawar dominus de Eyczin *) tenore presencium publice fatemur vniversis, quod animo deliberato, sano fratrum prorsus consilio et amicorum, generoso domino Stiborio de Czymburg domino in Thowaczow et suis heredibus ac successo- ribus rite et rationabiliter vendidimus et iusto vendicionis titulo in veram heredi- tatem donamus et assignamus villas nostras Trubky et Czlunek cum municione ibidem in Trubky et molendino ibidem, curia allodiali, et molendinum aliud, quod situm est prope Trubky in flumine Moraue, et mediam Morauam et ripam illam Moraue, que ad metam ville dicte Brodek se extendit vsque ad limites, qui vulgariter dicuntur 11*
z let 1371—1380. 83 19. (est. XXVI) List zprávní na dvuor ve Evani od paní Zbynky daný panu Ctiborovi Tovačovskému. 1373, 13. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 467; arch. měst. Brn. f. 196 b. Nouerint vniversi presencium noticiam habituri, quod ego Zbinka, relicta Alschonis pie memorie quondam dicti de Ewanie, bona mea voluntate vendidi et iusto vendi- cionis titulo resignaui jus seu dotalicium, quod habui in villa Ewanie in curia ma- riti mei jam dicti, nobili viro domino Stiborio dicto de Czymburk suisque heredibus pro triginta marcis grossorum Pragensium morauici pagamenti, videlicet 64 g. pro qualibet marca computando. Nos igitur Johannes dictus de Ewania et Nicolaus dictus de Wrablo de Ewania et Bolko de Penczicz, Arnosstus de Kunczicz et Brocho dictus de Czelczicz jam dicte domine Zdence in solidum pari et coniuncta manu et cum ipsa promissores promittimus bona nostra fide, fraude et dolo omnibus remotis, pre- dicto domino Stiborio et suis prenotatis predictam curiam in primo coloquio domi- norum, cum tabule terre patebunt, intabulare et dilatare. Quod si non fecerimus, quod absit, ex tunc prefato domino Stiborio et suis pretactis fatemur nos in quadra- ginta marcis grossorum pretacti numeri debitorie obligari, pro quibus nos licite po- tuerit monere; et nos ipsis promittimus bona nostra fide persoluere. Quod si non persoluerimus, quod absit, ex tunc prefato domino Stiborio et suis prenominatis con- cedimus plenam potestatem, jam dictas quadraginta marcas acquirere inter cristianos seu judeos, vbi facilius potuerint, omni super damno, nec non omnia alia damna, que abinde sepe dicto domino Stiboro vel suis predictis euenire seu qualiter acrescere possint cum scitu proborum, vt sint nostra damna et non ipsorum. Huius rei in testimonium presentem literam sigillorum nostrorum munimine dedimus roboratam. Datum anno domini 1373 in octaua Epifanie Domini oc. 20. (t. XVIIII) List od pana Voka z Kravař zprávní na vsi Troubky a Člunek s mlýnem tu v Trúbkách i se vším jiným příslušenstvím, jakož pak list tento v sobě to šíře zavírá. 1380, 17. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 463; arch. měst. Brn. f. 192b—193. Nos Voco de Crawar dominus de Eyczin *) tenore presencium publice fatemur vniversis, quod animo deliberato, sano fratrum prorsus consilio et amicorum, generoso domino Stiborio de Czymburg domino in Thowaczow et suis heredibus ac successo- ribus rite et rationabiliter vendidimus et iusto vendicionis titulo in veram heredi- tatem donamus et assignamus villas nostras Trubky et Czlunek cum municione ibidem in Trubky et molendino ibidem, curia allodiali, et molendinum aliud, quod situm est prope Trubky in flumine Moraue, et mediam Morauam et ripam illam Moraue, que ad metam ville dicte Brodek se extendit vsque ad limites, qui vulgariter dicuntur 11*
Strana 84
84 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Rozthoky; item Beczwam flumen cum ripis vtrisque annectis ville, que dicitur Dul- chonicz [Dluhonice], vsque flumen Morauam; item fluuium Lukawecz cum ripis am- babus; item viam, dictam Ples; item tercium denarium omnium proventuum seu utilitatum et lignorum, que de siluis domini Friderici et de Cropina, quae per dictam viam educentur, cum agris cultis et incultis, villis, vallibus, siluis, nemoribus, rubetis, ortis, campis, venacionibus, aucupacionibus, aquis aquarumve decursibus, stagnis, piscinis, piscaturis, pascuis, pratis, censibus, redditibus, fructibus, cum jure patronatus ecclesie, metis, limitibus, gadibus, granicis et singulis pertinenciis, cum mero et pleno dominio, sicut hec omnia et frater noster a retroactis temporibus tenuimus pacifice et quiete, pro nongentis**) et triginta marcis grossorum Pragensium morauici numeri et pagamenti, videlicet qualibet pro marca LXIIII computando grossos, nobis plene et ad integrum datis, numeratis et persolutis, dantes et tradentes hec omnia prefatis domino Stiborio de Czymburg, heredibus et successoribus suis in per- petuam hereditatem omnia prius dicta, nichil dominii nobis et heredibus nostris in bonis predictis penitus reseruantes. Et sic nos Voco predictus et nos similiter fideiussores ipsius Benessius de Crawar dominus de Crumnau, Laczko de Crauar dominus de Helffnsstein, Wenceslaus de Crawar dominus de Straznicz, Petrus de Crawar dominus de Plumnau, fratres Elblinus et Polka***) germani de Brananticz dicti de Stitini, promittimus et spondemus dicto domino Stiborio et suis heredibus ac successoribus, nec non ad fideles manus videlicet domini Czenchonis de Letouicz dicti de Nonau,†) et domini Jarossii et do- mini Adalberti fratrum de Czymburgk bona fide omni absque dolo supradicta bona ab omnibus impeticionibus thelonie [?] quolibet impediente disgrauare, liberare et tueri, et provt justicia terre exigit et deposcit. Eciam hoc addimus, vt quicumque judi- cialiter supradicta bona a domino Stiborio, heredibus et successoribus suis eximere vellet, quod vulgariter sutí nuncupatur, hoc promittimus liberum facere ab omnibus et defensare sic, quod dominus Stiborius et heredes sui circa sepe fata bona perma- neant, impeticione nulla obstante. Insuper promittimus in proximo colloquio domi- norum, quam primum celebratum fuerit, nobis dicta bona extabulare et ipsi domino Stiborio intabulare propriis laboribus et impensis. Quod si quodcunque premissorum non fecerimus, ex tunc tres nostrum, qui- cunque per prefatos dominum Stiborium, heredes et successores et ad eorum manus in compromissum moniti fuerimus, quilibet debet loco sui vnum clientem militarem hominem cum vno famulo et duobus equis in ciuitatem Olomucz ad hospicium ho- nestum, quod ipsi nobis specialiter deputauerint, solitum dirigere obstagium et pre- stare neque exituri de eo, donec omnia hec ad plenum fecerimus, que supra in litera expressantur, et dampna, que racionabiliter de huius negligencia contraxerint, eis per nos fuerint integraliter persoluta. Et hec omnia in suis clausulis superius expressatis
84 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Rozthoky; item Beczwam flumen cum ripis vtrisque annectis ville, que dicitur Dul- chonicz [Dluhonice], vsque flumen Morauam; item fluuium Lukawecz cum ripis am- babus; item viam, dictam Ples; item tercium denarium omnium proventuum seu utilitatum et lignorum, que de siluis domini Friderici et de Cropina, quae per dictam viam educentur, cum agris cultis et incultis, villis, vallibus, siluis, nemoribus, rubetis, ortis, campis, venacionibus, aucupacionibus, aquis aquarumve decursibus, stagnis, piscinis, piscaturis, pascuis, pratis, censibus, redditibus, fructibus, cum jure patronatus ecclesie, metis, limitibus, gadibus, granicis et singulis pertinenciis, cum mero et pleno dominio, sicut hec omnia et frater noster a retroactis temporibus tenuimus pacifice et quiete, pro nongentis**) et triginta marcis grossorum Pragensium morauici numeri et pagamenti, videlicet qualibet pro marca LXIIII computando grossos, nobis plene et ad integrum datis, numeratis et persolutis, dantes et tradentes hec omnia prefatis domino Stiborio de Czymburg, heredibus et successoribus suis in per- petuam hereditatem omnia prius dicta, nichil dominii nobis et heredibus nostris in bonis predictis penitus reseruantes. Et sic nos Voco predictus et nos similiter fideiussores ipsius Benessius de Crawar dominus de Crumnau, Laczko de Crauar dominus de Helffnsstein, Wenceslaus de Crawar dominus de Straznicz, Petrus de Crawar dominus de Plumnau, fratres Elblinus et Polka***) germani de Brananticz dicti de Stitini, promittimus et spondemus dicto domino Stiborio et suis heredibus ac successoribus, nec non ad fideles manus videlicet domini Czenchonis de Letouicz dicti de Nonau,†) et domini Jarossii et do- mini Adalberti fratrum de Czymburgk bona fide omni absque dolo supradicta bona ab omnibus impeticionibus thelonie [?] quolibet impediente disgrauare, liberare et tueri, et provt justicia terre exigit et deposcit. Eciam hoc addimus, vt quicumque judi- cialiter supradicta bona a domino Stiborio, heredibus et successoribus suis eximere vellet, quod vulgariter sutí nuncupatur, hoc promittimus liberum facere ab omnibus et defensare sic, quod dominus Stiborius et heredes sui circa sepe fata bona perma- neant, impeticione nulla obstante. Insuper promittimus in proximo colloquio domi- norum, quam primum celebratum fuerit, nobis dicta bona extabulare et ipsi domino Stiborio intabulare propriis laboribus et impensis. Quod si quodcunque premissorum non fecerimus, ex tunc tres nostrum, qui- cunque per prefatos dominum Stiborium, heredes et successores et ad eorum manus in compromissum moniti fuerimus, quilibet debet loco sui vnum clientem militarem hominem cum vno famulo et duobus equis in ciuitatem Olomucz ad hospicium ho- nestum, quod ipsi nobis specialiter deputauerint, solitum dirigere obstagium et pre- stare neque exituri de eo, donec omnia hec ad plenum fecerimus, que supra in litera expressantur, et dampna, que racionabiliter de huius negligencia contraxerint, eis per nos fuerint integraliter persoluta. Et hec omnia in suis clausulis superius expressatis
Strana 85
z let 1380—1385. 85 promittimus et volumus temporibus perpetuis inuiolabiliter obseruare. Harum, quibus sigilla nostra sunt appensa, testimonio literarum datum et actum anno oc 138 [sic] f. IIII. proxima post festum sancti Galli. Zápis o tom vložen do desk zemských cudy Olomoucké a vytištěn v Landtafel des M. Mähren I. p. 127 Nr. 42. *) Kodex Pernšt. v archivě města Brna má Tyczin; tak vytiskl Palacký AČ. VI. 497 č. 14; dlužno rozuměti Jičín (Moravský), po německu Titschein, ježto Vok z Kravař psával se de Gyczin; viz Vol- ného Topografii, Prerauer Kreis str. 35. **) Kodex Pernšteinský chovaný v archivu města Brna má: pro trecentis. ***) Kodex Pernšteinský má: Elbinus et Pelka. †) z Ronova, Volného Topogr. Brn. kraj 2 str. 89. 21. s. XVIII) List od pana Jošta markrabie Moravského, jímž dává Ctiborovi z Cimburka dva lány rolí a čtvrt rolí s podsedkem k dědictví v Evani. 1382, 15. květ. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 463 b; arch. měst. Brn. f. 192. Jodocus Dei gracia marchio et dominus Morauie, notum facimus tenore pre- sencium vniuersis, quod nobili viro Stiborio de Czymburk et suis heredibus dedimus et assignauimus hereditarie in Ewan duos laneos agrorum cum vno quartali et sub- side ad idem, per mortem Alsonis de Ewana ad nos deuolutos, vt asseritur, cum omni jure et dominio, sicut ad nos fuerint legitime deuoluti. In cuius testimonium sigillum nostrum est appensum. Anno Domini 1382 in die Ascensionis Christi. 22. (contra XXV) List správní na věnnee právo ve vsi Evani na dva lány rolí bez čtvrti a na krčmě od Beneše Dúpovce panu Ctiborovi z Thovačova. 1385, 23. led. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 466 b; arch. měst. Brn. f. 196. Ego Benessius dictus Dupowecz de Walcz, recognosco tenore presencium vniuersis, me nobili domino Stiborio de Czymburg et suis heredibus, ad fideles manus nobilium Czienkonis de Lethowicz, Alberti et Jaroslai de Czymburk, tres laneos minus vno quartali, vnam tabernam, hortum et pratum in villa Ewan cum omnibus eorum pertinenciis, provt racione dotalicii solusmet in sexaginta marcis grossorum Pragen- sium possedi et habui, nichil penitus in eisdem bonis michi et meis heredibus reser- uando, rite et racionabiliter ac hereditarie, quod fateor, vendidisse. Nos vero Lim- hardus de Horzitow, Mikssik de Hradek, Boczko de Zielcz, fidejussores et com- promissores dicti Benessii cum et pro ipso, tum in solida manu coniuncta et indi- uisa promittimus fide nostra sincera, dicta bona a quolibet homine tam spirituali quam seculari impetente seu quouis modo alio infestante vel impediente secundum jus et consuetudinem terre Morauie liberare et exbrigare taliter, vt idem dominus Stiborius seu heredes, successores sui, aut ad eorum promissarias manus circa pre- dicta bona in villa Ewan in perpetuum debeant permanere, et in proximo coloquio dominorum Olomuczensium celebraturo nobis, heredibus nostris hoc nostrum jus do-
z let 1380—1385. 85 promittimus et volumus temporibus perpetuis inuiolabiliter obseruare. Harum, quibus sigilla nostra sunt appensa, testimonio literarum datum et actum anno oc 138 [sic] f. IIII. proxima post festum sancti Galli. Zápis o tom vložen do desk zemských cudy Olomoucké a vytištěn v Landtafel des M. Mähren I. p. 127 Nr. 42. *) Kodex Pernšt. v archivě města Brna má Tyczin; tak vytiskl Palacký AČ. VI. 497 č. 14; dlužno rozuměti Jičín (Moravský), po německu Titschein, ježto Vok z Kravař psával se de Gyczin; viz Vol- ného Topografii, Prerauer Kreis str. 35. **) Kodex Pernšteinský chovaný v archivu města Brna má: pro trecentis. ***) Kodex Pernšteinský má: Elbinus et Pelka. †) z Ronova, Volného Topogr. Brn. kraj 2 str. 89. 21. s. XVIII) List od pana Jošta markrabie Moravského, jímž dává Ctiborovi z Cimburka dva lány rolí a čtvrt rolí s podsedkem k dědictví v Evani. 1382, 15. květ. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 463 b; arch. měst. Brn. f. 192. Jodocus Dei gracia marchio et dominus Morauie, notum facimus tenore pre- sencium vniuersis, quod nobili viro Stiborio de Czymburk et suis heredibus dedimus et assignauimus hereditarie in Ewan duos laneos agrorum cum vno quartali et sub- side ad idem, per mortem Alsonis de Ewana ad nos deuolutos, vt asseritur, cum omni jure et dominio, sicut ad nos fuerint legitime deuoluti. In cuius testimonium sigillum nostrum est appensum. Anno Domini 1382 in die Ascensionis Christi. 22. (contra XXV) List správní na věnnee právo ve vsi Evani na dva lány rolí bez čtvrti a na krčmě od Beneše Dúpovce panu Ctiborovi z Thovačova. 1385, 23. led. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 466 b; arch. měst. Brn. f. 196. Ego Benessius dictus Dupowecz de Walcz, recognosco tenore presencium vniuersis, me nobili domino Stiborio de Czymburg et suis heredibus, ad fideles manus nobilium Czienkonis de Lethowicz, Alberti et Jaroslai de Czymburk, tres laneos minus vno quartali, vnam tabernam, hortum et pratum in villa Ewan cum omnibus eorum pertinenciis, provt racione dotalicii solusmet in sexaginta marcis grossorum Pragen- sium possedi et habui, nichil penitus in eisdem bonis michi et meis heredibus reser- uando, rite et racionabiliter ac hereditarie, quod fateor, vendidisse. Nos vero Lim- hardus de Horzitow, Mikssik de Hradek, Boczko de Zielcz, fidejussores et com- promissores dicti Benessii cum et pro ipso, tum in solida manu coniuncta et indi- uisa promittimus fide nostra sincera, dicta bona a quolibet homine tam spirituali quam seculari impetente seu quouis modo alio infestante vel impediente secundum jus et consuetudinem terre Morauie liberare et exbrigare taliter, vt idem dominus Stiborius seu heredes, successores sui, aut ad eorum promissarias manus circa pre- dicta bona in villa Ewan in perpetuum debeant permanere, et in proximo coloquio dominorum Olomuczensium celebraturo nobis, heredibus nostris hoc nostrum jus do-
Strana 86
86 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina talicii predicti extabulare et predicto domino Stiborio suisque heredibus et ad eorum promissarias manus in tabulas terre intubulare et insignare promittimus sine omni contrarietate. In eventum autem, si non fecerimus, quod absit oc asuetum obstagium in ciuitate Olomucz oc. Anno oc 1385 f. II ante Conuersionem sancti Pauli oc. 23. Bohuslav, Ingram, Smil a Vilém bratří z Pernšteina darují kostelu v Dalečíně od jich dvoru tamže půl lánu k dědičnému užívání. Dat. na Pernšteině 1385, 28. října. Cod. Mor. XI. 339. 24. (D. IIII) Smlúva skrz pana Jošta markrabie Moravského mezi pány Petrem z Kravař a Bern- hartem z Cimburka a z Tovačova o právo, stěhovné slove*). V Brně 1389, 11. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 450 b; arch. měst. Brn. ƒ. 189. Nos Jodocus Dei gracia marchio Brandeburgensis ac dominus Morauie, notum facimus presentibus et futuris, nam prout insurrexerant guerrae nec non lites inter generosum Petrum de Cravarz dominum in Plumlow, et generosum Bernhardum de Czymburk dictum de Thovaczov, de ablacione aliquarum rerum in ponte seu in theo- loneo ob respectu vno iure dicto stiehowne; prout nos istas controversias audi- uimus, nec non decreuimus decernere et ex robusta nostra possessione una cum consilio fidelium nostrorum Erhardi de Conino Miesto [sic], Petri senioris de Cravarz alias de Straznicz, Wilhelmi de Pernstein, Jarossii de Czymburk, Petri Hecht de Rosycz spontanea [eorum et] amicorum [eorum]**) voluntate sic testamur: Quum ob respectu huius dominus in Plumlow non debuit legitime dicto Bern- hardo domino in Thowaczow homines in campo recipere, quoniam hoc dictum stie- howne digne et iusto recepit, et veraciter approbavimus et circumspeximus inve- teratis registris nostris, provt retenta nostrorum antecessorum proſhlibitum devetavit, et prohibitum decreuimus iuxta omnem ripam aque Morauie, que Towaczow subjacet, et que subjacet iuxta villam Trubky et retro a villa Uhrziczicz in Thowaczow, et a Thowaczow usque agros inter Racodaw et sine fundo paludes vel limum dictum Bahno [usque sine fundo fenestras].***) Si qua magna frigora iemali [tempore] congelata existerint, adincrescat; si quis furtiue intenderet pertransire usque in profundum paludis dicti Bahno, quo sine fundo fenestrae sunt, quia hoc dominium eius est iuxta data Johannis patris nostri. Si autem ex eventu aliquem acciperet, iterum accipiet inscío et faciet cum ablacione iuxta suam voluntatem. Sed de villa Trhowa Cralicz non debet pontes aberrare, nam ista villa in suis fructibus et pontibus in paludis libertatem consequetur, sicut ab antiquo more, et cum illis, que ad eam spectant ; sed inaquosi Mertuin que appellantur, ille Bernhardus potest defendere iuxta omnes res, que ablate sunt aut in fide iurium (?) inter partes deuenerunt, restitui debent. De
86 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina talicii predicti extabulare et predicto domino Stiborio suisque heredibus et ad eorum promissarias manus in tabulas terre intubulare et insignare promittimus sine omni contrarietate. In eventum autem, si non fecerimus, quod absit oc asuetum obstagium in ciuitate Olomucz oc. Anno oc 1385 f. II ante Conuersionem sancti Pauli oc. 23. Bohuslav, Ingram, Smil a Vilém bratří z Pernšteina darují kostelu v Dalečíně od jich dvoru tamže půl lánu k dědičnému užívání. Dat. na Pernšteině 1385, 28. října. Cod. Mor. XI. 339. 24. (D. IIII) Smlúva skrz pana Jošta markrabie Moravského mezi pány Petrem z Kravař a Bern- hartem z Cimburka a z Tovačova o právo, stěhovné slove*). V Brně 1389, 11. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 450 b; arch. měst. Brn. ƒ. 189. Nos Jodocus Dei gracia marchio Brandeburgensis ac dominus Morauie, notum facimus presentibus et futuris, nam prout insurrexerant guerrae nec non lites inter generosum Petrum de Cravarz dominum in Plumlow, et generosum Bernhardum de Czymburk dictum de Thovaczov, de ablacione aliquarum rerum in ponte seu in theo- loneo ob respectu vno iure dicto stiehowne; prout nos istas controversias audi- uimus, nec non decreuimus decernere et ex robusta nostra possessione una cum consilio fidelium nostrorum Erhardi de Conino Miesto [sic], Petri senioris de Cravarz alias de Straznicz, Wilhelmi de Pernstein, Jarossii de Czymburk, Petri Hecht de Rosycz spontanea [eorum et] amicorum [eorum]**) voluntate sic testamur: Quum ob respectu huius dominus in Plumlow non debuit legitime dicto Bern- hardo domino in Thowaczow homines in campo recipere, quoniam hoc dictum stie- howne digne et iusto recepit, et veraciter approbavimus et circumspeximus inve- teratis registris nostris, provt retenta nostrorum antecessorum proſhlibitum devetavit, et prohibitum decreuimus iuxta omnem ripam aque Morauie, que Towaczow subjacet, et que subjacet iuxta villam Trubky et retro a villa Uhrziczicz in Thowaczow, et a Thowaczow usque agros inter Racodaw et sine fundo paludes vel limum dictum Bahno [usque sine fundo fenestras].***) Si qua magna frigora iemali [tempore] congelata existerint, adincrescat; si quis furtiue intenderet pertransire usque in profundum paludis dicti Bahno, quo sine fundo fenestrae sunt, quia hoc dominium eius est iuxta data Johannis patris nostri. Si autem ex eventu aliquem acciperet, iterum accipiet inscío et faciet cum ablacione iuxta suam voluntatem. Sed de villa Trhowa Cralicz non debet pontes aberrare, nam ista villa in suis fructibus et pontibus in paludis libertatem consequetur, sicut ab antiquo more, et cum illis, que ad eam spectant ; sed inaquosi Mertuin que appellantur, ille Bernhardus potest defendere iuxta omnes res, que ablate sunt aut in fide iurium (?) inter partes deuenerunt, restitui debent. De
Strana 87
z let 1385—1392. 87 illo stiehowni tenetur recipere octo gr. et octo nigros denarios, [qui] pro uno grosso sunt, et de [quolibet] curru magno vel parvo, de et super praemissis, qui quatuor equorum ducuntur aut plus, octo denarios nigros vel grossum; sed si minus equi sunt, quatuor denarios nigros, et de quolibet pondere emptoris seu venditoris pedestre bajulantes unum nigrum denarium, et sic receptum est in registro antiquo. Et ista superscripta ad memoriam partibus assistentibus praesentibus literas sigillorum nostrorum sigillare admisimus, ut scirent decernere et regere metipsos in futurum et amici existerint. Datum Brunae anno oc nativitatis domini 1389 in die undecimo mensis Octobris. *) Opis původní jest chybný a zkomolený. **) V současném překladu českém psáno: „s dobro- ***) Současný překlad český má ještě: „kdež bezedná okna jsú“. volnú jich a přátel vuolí“. 25. (c. III) List pana Petra z Kravař, jímž dává klášteru Prostějovskému XXII lánuov v Chřepicích. (Okolo 1390). — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 281 b. Petrus de Crawarz alias de Plumlow monasterio beate Marie virginis ordinis sancti Augustini per eum fundato in Prostieyow et conuentui eiusdem monasterii et Jacobo eiusdem monasterii preposito et fratribus canonicis regularibus, presen- tibus et futuris et eorum in perpetuum successoribus ibidem Deo famulantibus, in villa Krzepicz XXII laneos cum curia allodiali, cum curticulis et ortis olorum ac hominibus censualibus, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, rubetis, limitibus, aquis, aquarumve decursibus, fluuiis, vinearum montibus et decimis cum jure moncium, et aliis vniuersis corum pertinentiis et vtilitatibus, ad dictos laneos, curticulos et vinearum montes spectantibus, cum pleno jure et dominio, prout Henricus plebanus in Lethowicz et eius filiaster Petrus de Mrzlicz*) tenuerunt, nichil ibidem sibi juris et dominii in predictis bonis reseruantes, praeter solam tuicionem et defensionem et etiam excepta regali berna, que semper salua debet domino Jodoco marchioni Mo- rauie et suis successoribus manere, quociens eam indici contingit, dedit et donauit ad laudem omnipotentis Dei [per] predictos prepositum, fratres et conuentum monasterii in Prostieyow perpetuis temporibus possidendum. *) Jindřich a Petr Střízek z Mrzlic jmenováni jsou u Volného, Brn. diecese II. 247. 26. (s. XVIII) List smluvčie o mosty, kteréž jdú přes zbožie manské kněze arcibiskupa Pražského s Kojetskými měšťany s jedné, a s těmi many s strany druhej. 1392, 14. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 441 b; arch. měst. Brn. f. 146—147. My purgmistr, fojt i přísežní konšelé i všecka obec z Kojetína vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož tento list uzří neb čtúc slyšeti budú, že s při- kázániem a s povoleniem našeho pána kněze arcibiskupa i s jeho radú a s vuolí
z let 1385—1392. 87 illo stiehowni tenetur recipere octo gr. et octo nigros denarios, [qui] pro uno grosso sunt, et de [quolibet] curru magno vel parvo, de et super praemissis, qui quatuor equorum ducuntur aut plus, octo denarios nigros vel grossum; sed si minus equi sunt, quatuor denarios nigros, et de quolibet pondere emptoris seu venditoris pedestre bajulantes unum nigrum denarium, et sic receptum est in registro antiquo. Et ista superscripta ad memoriam partibus assistentibus praesentibus literas sigillorum nostrorum sigillare admisimus, ut scirent decernere et regere metipsos in futurum et amici existerint. Datum Brunae anno oc nativitatis domini 1389 in die undecimo mensis Octobris. *) Opis původní jest chybný a zkomolený. **) V současném překladu českém psáno: „s dobro- ***) Současný překlad český má ještě: „kdež bezedná okna jsú“. volnú jich a přátel vuolí“. 25. (c. III) List pana Petra z Kravař, jímž dává klášteru Prostějovskému XXII lánuov v Chřepicích. (Okolo 1390). — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 281 b. Petrus de Crawarz alias de Plumlow monasterio beate Marie virginis ordinis sancti Augustini per eum fundato in Prostieyow et conuentui eiusdem monasterii et Jacobo eiusdem monasterii preposito et fratribus canonicis regularibus, presen- tibus et futuris et eorum in perpetuum successoribus ibidem Deo famulantibus, in villa Krzepicz XXII laneos cum curia allodiali, cum curticulis et ortis olorum ac hominibus censualibus, agris cultis et incultis, pratis, pascuis, rubetis, limitibus, aquis, aquarumve decursibus, fluuiis, vinearum montibus et decimis cum jure moncium, et aliis vniuersis corum pertinentiis et vtilitatibus, ad dictos laneos, curticulos et vinearum montes spectantibus, cum pleno jure et dominio, prout Henricus plebanus in Lethowicz et eius filiaster Petrus de Mrzlicz*) tenuerunt, nichil ibidem sibi juris et dominii in predictis bonis reseruantes, praeter solam tuicionem et defensionem et etiam excepta regali berna, que semper salua debet domino Jodoco marchioni Mo- rauie et suis successoribus manere, quociens eam indici contingit, dedit et donauit ad laudem omnipotentis Dei [per] predictos prepositum, fratres et conuentum monasterii in Prostieyow perpetuis temporibus possidendum. *) Jindřich a Petr Střízek z Mrzlic jmenováni jsou u Volného, Brn. diecese II. 247. 26. (s. XVIII) List smluvčie o mosty, kteréž jdú přes zbožie manské kněze arcibiskupa Pražského s Kojetskými měšťany s jedné, a s těmi many s strany druhej. 1392, 14. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 441 b; arch. měst. Brn. f. 146—147. My purgmistr, fojt i přísežní konšelé i všecka obec z Kojetína vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož tento list uzří neb čtúc slyšeti budú, že s při- kázániem a s povoleniem našeho pána kněze arcibiskupa i s jeho radú a s vuolí
Strana 88
88 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina slovutných panoší, s Bohunkem z Popovic a Jarkem z Popovic, s knězem, many i s jejich obcí volili jsme sobě obapolně dobré panoše okolní i dobré obecné lidi ze vsí okolních, a tak jakož nám obapolně náš pan kněz arcibiskup rozkázal i jeho rada o všecky věci, kteréž mezi námi v nesnázi byly, o které jsme se sami smlú- vati nemohli. A tak nás obapolně smluvili a rozkázali o mosty, jesto slovú Lávky, kteréž jsme je udělali a dělati jmáme přes jejich vlastnie panstvie a s jejich povo- leniem, a to jest jejich od starej Hané až do Turvlta a jejich obce z Popovic; a těch máme sedm mostuov udělati, a pod každým mostem máme strúhu anebo příkopu v obú kopati a provésti a skrze Turult, aby se svrchupsaným kněze manuom žádná škoda nedála, aby voda volně odcházela a jim neškodilo na jejich panstvie, a to máme dělati s svú prací a svými náklady i naši potomkové. Pakli by kdy, skrze naše nedbánie nebo potomkuov našiech, kderá škoda se dála a stala těmi mosty pro naše neopravovánie a zanedbánie nebo nechtěnie, tak jako jsme se svrchu zapsali i budúcí naši svrchupsaným kněze manuom nebo jejich potomkóm jich obcí z Popovic, ač by se kderá škoda dála a stala na jejich roli neboli na lukách nebo na jejich pastvištích obecních, máme a slibujem, abychom sobě volili obapolně IIII panoše řádu rytířského, my svrchupsaní měšťané neboli po- tomkové naši dva, a svrchupsaní kněze manové neboli potomkové jejich druhá dva, a ti mají té škody ohledati; a což nám ti čtyři rozkáží, smluvíce se spolu, za ty škody dáti, to všeckno slibujem učiniti, odložiti a zaplatiti hotovými penězi, jakož nám ti IIII rozkáží. A my svrchupsaní měšťané i obec z Kojetína a potomkové naši neboli ti, kdož na našiech purgrechtích po nás věčně seděti budú, slibujem svú dobrú starú vírú ctně zdržeti, tak jakož jsme se svrchu zapsali i potomky naše svrchu- psaným kněze manuom i jich erbóm nebo jich potomkóm. A to všecko, co se v tomto listu jmenuje, to máme obapolně sobě zdržeti, ty smlúvy vyrčené, i potomkové naši. A také jsme smluveni s svrchupsanými kněze many, obcí jejich o pastviště, jako slove Popovský trávník, o kderéž mezi námi v nesnázi bylo, a to jsú svrchupsaní kněze manové provedli, jich obec starými do- brými lidmi, že mají tak dobré právo na tom pastvišti svobodně pásti bez překážky i obec jejich, jako my svrchupsaní měšťané s našie obcí; a tu jmáme spolem pásti, neb jsú to naše společní pastviště a svobodné, a tak jmá mezi námi věčně ostati ty smlúvy i mezi budúcími našimi obapolně. A to pastviště záležie od Koryt podle staré Hanej až k našiem paadělkóm. A ta řeka tady teče k padělku, a tu sú pravé hranice mezi námi a mezi kněze many, a v té řece máme společně ryby loviti s saky, i oni i my, svobodně beze všech svád, kdož kdy bude moci nebo chtíci. A to všeckno, co se v tomto listu jmenuje, slibujem to ctně zdržeti beze lsti my svrchupsaní měšťané i potomkové naši. A jestliže by kdy my svrchupsaní měšťané nebo potomkové naši, jehož pán Buoh nedaj, ty svrchupsané smlúvy zrušili
88 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina slovutných panoší, s Bohunkem z Popovic a Jarkem z Popovic, s knězem, many i s jejich obcí volili jsme sobě obapolně dobré panoše okolní i dobré obecné lidi ze vsí okolních, a tak jakož nám obapolně náš pan kněz arcibiskup rozkázal i jeho rada o všecky věci, kteréž mezi námi v nesnázi byly, o které jsme se sami smlú- vati nemohli. A tak nás obapolně smluvili a rozkázali o mosty, jesto slovú Lávky, kteréž jsme je udělali a dělati jmáme přes jejich vlastnie panstvie a s jejich povo- leniem, a to jest jejich od starej Hané až do Turvlta a jejich obce z Popovic; a těch máme sedm mostuov udělati, a pod každým mostem máme strúhu anebo příkopu v obú kopati a provésti a skrze Turult, aby se svrchupsaným kněze manuom žádná škoda nedála, aby voda volně odcházela a jim neškodilo na jejich panstvie, a to máme dělati s svú prací a svými náklady i naši potomkové. Pakli by kdy, skrze naše nedbánie nebo potomkuov našiech, kderá škoda se dála a stala těmi mosty pro naše neopravovánie a zanedbánie nebo nechtěnie, tak jako jsme se svrchu zapsali i budúcí naši svrchupsaným kněze manuom nebo jejich potomkóm jich obcí z Popovic, ač by se kderá škoda dála a stala na jejich roli neboli na lukách nebo na jejich pastvištích obecních, máme a slibujem, abychom sobě volili obapolně IIII panoše řádu rytířského, my svrchupsaní měšťané neboli po- tomkové naši dva, a svrchupsaní kněze manové neboli potomkové jejich druhá dva, a ti mají té škody ohledati; a což nám ti čtyři rozkáží, smluvíce se spolu, za ty škody dáti, to všeckno slibujem učiniti, odložiti a zaplatiti hotovými penězi, jakož nám ti IIII rozkáží. A my svrchupsaní měšťané i obec z Kojetína a potomkové naši neboli ti, kdož na našiech purgrechtích po nás věčně seděti budú, slibujem svú dobrú starú vírú ctně zdržeti, tak jakož jsme se svrchu zapsali i potomky naše svrchu- psaným kněze manuom i jich erbóm nebo jich potomkóm. A to všecko, co se v tomto listu jmenuje, to máme obapolně sobě zdržeti, ty smlúvy vyrčené, i potomkové naši. A také jsme smluveni s svrchupsanými kněze many, obcí jejich o pastviště, jako slove Popovský trávník, o kderéž mezi námi v nesnázi bylo, a to jsú svrchupsaní kněze manové provedli, jich obec starými do- brými lidmi, že mají tak dobré právo na tom pastvišti svobodně pásti bez překážky i obec jejich, jako my svrchupsaní měšťané s našie obcí; a tu jmáme spolem pásti, neb jsú to naše společní pastviště a svobodné, a tak jmá mezi námi věčně ostati ty smlúvy i mezi budúcími našimi obapolně. A to pastviště záležie od Koryt podle staré Hanej až k našiem paadělkóm. A ta řeka tady teče k padělku, a tu sú pravé hranice mezi námi a mezi kněze many, a v té řece máme společně ryby loviti s saky, i oni i my, svobodně beze všech svád, kdož kdy bude moci nebo chtíci. A to všeckno, co se v tomto listu jmenuje, slibujem to ctně zdržeti beze lsti my svrchupsaní měšťané i potomkové naši. A jestliže by kdy my svrchupsaní měšťané nebo potomkové naši, jehož pán Buoh nedaj, ty svrchupsané smlúvy zrušili
Strana 89
= let 1392—1399. 89 a nezdrželi, jakož jsme se svrchu zapsali a všeckny věci od nás neb na nás shle- dáno bylo [?], nebopotomkové naši toho držěti nechtěli, tehdy my svrchupsaní měšťané i obec z Kojetína i budúcí potomkové dáváme plnú moc tímto listem svrchupsaným kněze manóm i jich erbóm nebo jejich potomkóm i jejich obci z Popovic, aby nás i potomky naše připohnali a pohnali mocí tohoto listu veřej od veřeje duchovním právem před našeho pána arcibiskupa Pražského a před jeho úřad i před kapitolu. A což by ztrávili svrchupsaní kněze manové, nebo kderé škody vzali, jezdíc nebo přátely vodíc před kněze Milost nebo před jeho úřad pro naše nezdrženie svrchu- psaných věcí, a ty škody slibujem my svrchupsaní měšťané, i potomkové naši mají též činiti a platiti ty škody, kteréž by vzali a dokázali svědomiem bez přísah a bez věrovánie. A jestliže bychom kdy, jehož toho pán Buoh nedaj, my svrchupsaní mě- šťané neboli obec z Kojetína a potomkové naši proti tomuto listu mluvili a proti těm smlúvám svrchupsaným, jakož jsmy se svrchu zapsali a potomky naše, a bychme proti své cti mluvili i proti své víře: kněze Milost náš pán arcibiskup nebo kapitola má k nám toho popraviti a přikázati, abychme ty svrchupsané smlúvy věčně zdrželi obapolně i potomkové naši, tak jakož jsme se svrchupsaným kněze ma- nuom zapsali i potomky naše. A pro potvrzenie svrchupsaných budúcích věčných věcí a smlúvy věčný s našiem dobrým vědomiem a s přivoleniem plné obce našie z Kojetína a s jejich dobrú vuolí přivěsili jsme svú vlastnie městskú pečet, kderúž jmáme od staradávna, k tomuto listu. Jenž jest dán a psán ten pátek po božiem Těle od narozenie Syna božieho tisícého třístého devadesátého druhého léta oc. 27. Jindřich na Meziřičí vyznává, že prodal ves Rohy knězi Mikšovi faráři z Meziříčí. Na Náměšti 1399, 16. října. — Cod. Pernst. v arch. měst. Brn. f. 299 b. . Já Jindřich pán v Meziřiečí vyznávám tímto listem všem obecně, kdož jej uzří nebo čtúce slyšeti budou, že s dobrým rozmyslem a přátelskú radú tehdy, když sem toho dobře mocen byl, prodal jsem od sebe i od svých všech erbuov tu ves a to zbožie, ježto sluove Rohy, se všiem panstvím i s tím se všiem, což k té vsi slušie, se všemi lukami, se všemi past[vamji i pastvištěmi, i se všemi lidmi platnými, se všie rolí oranú i neoranú, se všemi lesy; kromě toho černého lesu, ježto slove Ochoze, ten sobě erbuom budúciem svým zachovávám; než sice se všemi chrasti- nami, se všemi potoky, se všemi vodami, se všemi mezmi, nic sobě ani svým erbuom tu žádného práva ani kterého panstvie nezanechávajíc, než tak úplně s tím všiem panstviem a tiem právem, jakož sem já Jindřich i moji předkové tu ves drželi až do tejto chvíle; jediné když bude berně královská volána i obecná v zemi, tehdy Archiv Český XVI. 12
= let 1392—1399. 89 a nezdrželi, jakož jsme se svrchu zapsali a všeckny věci od nás neb na nás shle- dáno bylo [?], nebopotomkové naši toho držěti nechtěli, tehdy my svrchupsaní měšťané i obec z Kojetína i budúcí potomkové dáváme plnú moc tímto listem svrchupsaným kněze manóm i jich erbóm nebo jejich potomkóm i jejich obci z Popovic, aby nás i potomky naše připohnali a pohnali mocí tohoto listu veřej od veřeje duchovním právem před našeho pána arcibiskupa Pražského a před jeho úřad i před kapitolu. A což by ztrávili svrchupsaní kněze manové, nebo kderé škody vzali, jezdíc nebo přátely vodíc před kněze Milost nebo před jeho úřad pro naše nezdrženie svrchu- psaných věcí, a ty škody slibujem my svrchupsaní měšťané, i potomkové naši mají též činiti a platiti ty škody, kteréž by vzali a dokázali svědomiem bez přísah a bez věrovánie. A jestliže bychom kdy, jehož toho pán Buoh nedaj, my svrchupsaní mě- šťané neboli obec z Kojetína a potomkové naši proti tomuto listu mluvili a proti těm smlúvám svrchupsaným, jakož jsmy se svrchu zapsali a potomky naše, a bychme proti své cti mluvili i proti své víře: kněze Milost náš pán arcibiskup nebo kapitola má k nám toho popraviti a přikázati, abychme ty svrchupsané smlúvy věčně zdrželi obapolně i potomkové naši, tak jakož jsme se svrchupsaným kněze ma- nuom zapsali i potomky naše. A pro potvrzenie svrchupsaných budúcích věčných věcí a smlúvy věčný s našiem dobrým vědomiem a s přivoleniem plné obce našie z Kojetína a s jejich dobrú vuolí přivěsili jsme svú vlastnie městskú pečet, kderúž jmáme od staradávna, k tomuto listu. Jenž jest dán a psán ten pátek po božiem Těle od narozenie Syna božieho tisícého třístého devadesátého druhého léta oc. 27. Jindřich na Meziřičí vyznává, že prodal ves Rohy knězi Mikšovi faráři z Meziříčí. Na Náměšti 1399, 16. října. — Cod. Pernst. v arch. měst. Brn. f. 299 b. . Já Jindřich pán v Meziřiečí vyznávám tímto listem všem obecně, kdož jej uzří nebo čtúce slyšeti budou, že s dobrým rozmyslem a přátelskú radú tehdy, když sem toho dobře mocen byl, prodal jsem od sebe i od svých všech erbuov tu ves a to zbožie, ježto sluove Rohy, se všiem panstvím i s tím se všiem, což k té vsi slušie, se všemi lukami, se všemi past[vamji i pastvištěmi, i se všemi lidmi platnými, se všie rolí oranú i neoranú, se všemi lesy; kromě toho černého lesu, ježto slove Ochoze, ten sobě erbuom budúciem svým zachovávám; než sice se všemi chrasti- nami, se všemi potoky, se všemi vodami, se všemi mezmi, nic sobě ani svým erbuom tu žádného práva ani kterého panstvie nezanechávajíc, než tak úplně s tím všiem panstviem a tiem právem, jakož sem já Jindřich i moji předkové tu ves drželi až do tejto chvíle; jediné když bude berně královská volána i obecná v zemi, tehdy Archiv Český XVI. 12
Strana 90
90 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina z tej vsi mně Jindřichovi jmají dáti čtyři hřivny do mé komory; a tu ves jmeno- vanú Rohy já Jindřich prve také jmenovaný prodal sem i listem tiemto prodávám počestnému knězi Mikšovi farářovi z Meziříčie, Brikciovi jeho bratru, a Pavlovi Velikovu synu také z Mezeříčie, věčně ku pravému dědictstvie a k věčnému zádušie a kaplanstvie k tomu Božiemu domu a kostelu tudiež v Mezeřiečie za třidceti a za sto hřiven grošův. A tyť jsem peníze já Jindřich prve jmenovaný od nich prve jmenovaných od kněze Mikše, od Brikcie jeho bratra i od Pavla Velikovu syna hotové vzal a úplně. A tu ves oni jmenovaní moji kupci mně Jindřichovi zaplatili penězi hotovými. Protož já Jindřich často jmenovaný Mezeřícký pravý jistec, i za mne i podle mne rukojmie a přislibce urození páni slovutné panoše pan Lacek z Kravař, pan Vaněk z Bozkovic, pan Budiš z Budišova, Sazema z Tasova, Ondřej z Okarče, Bušek z Náramče, my všechni slibujem naší dobrú vírú, rukú společnie nerozdílnú a beze lsti najprve dobyti povolenie od markrabie, aby ta ves věčně udědila [sic] tomu zá- dušie svrchujmenovanému. A potom slibujem túž vierú, když najprvní sněm bude v Brně a dcky zemské budú otevřeny, tu jistú ves Rohy prve jmenovanú ihned ve dcky vložiti jim našim kubciem a tomu zádušie svrchupsanému, a také spravovati, vysvoboditi od každého člověka od duchovnieho i od světského, od křesťana i od žida, jakož země Moravská za právo jmá. Pakli bychom toho neučinili, jehož Buoh nedaj, tehdy dva z nás rukojmí, kteréž by napomenuli prve řečený kněz Mikeš farář, Brikcí jeho bratr a Pavel Veli- kuov syn, ti ihned na jiné neukazujíce ani se jinými vymlúvajíce, než každý miesto sebe aby poslal panoši rytířského s jedním pacholkem a se dvěma koňoma do města do Jihlavy v hospodu šlechetného hospodáře, kdež by nám oni často řečený kněz Mikeš, Brikcí bratr jeho i Pavel Velikuov syn ukázali, tu aby vlehli a vležení věrně drželi, a odtad aby nevyjeli na žádné právo, až prve ta ves Rohy menovaná bude ve dcky vložena, spravena i vysvobozena, jakož svrchupsáno jest i jmenováno. Pakli by oni často řečení kněz Mikeš farář, Brikcí jeho bratr, Pavel Velikuov syn které škody skrze to vzali, nakládajíc na jiezdy, na posly nebo které jiné škody, ježto by ukázati mohli svědomiem a bez přísahy i bez věrování, ty jisté škody jim slibujem tú vierú úplně zaplatiti; pakli by k tej chvíli který z nás rukojmí sšel, jehož Buoh uchovaj, tehdy my, což nás rukojmí ostane, slibujem ve dvú měsící jiného rukojmie miesto toho postaviti tak hodného a tento list zasě obnoviti. A kdož tento list náš bude jmieti s jich dobrú vuolí i svědomím, ten jmá též právo jako oni sami. A tej vší řeči na svědomí jsmy své pečeti k tomuto listu naší dobrú vuolí a svědomiem přivěsili. Ježto dán jest na Náměštči, léta počítajíc od Božieho narozenie po tisíci po třech stech po devadesáti léta devátého, den svatého Havla.
90 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina z tej vsi mně Jindřichovi jmají dáti čtyři hřivny do mé komory; a tu ves jmeno- vanú Rohy já Jindřich prve také jmenovaný prodal sem i listem tiemto prodávám počestnému knězi Mikšovi farářovi z Meziříčie, Brikciovi jeho bratru, a Pavlovi Velikovu synu také z Mezeříčie, věčně ku pravému dědictstvie a k věčnému zádušie a kaplanstvie k tomu Božiemu domu a kostelu tudiež v Mezeřiečie za třidceti a za sto hřiven grošův. A tyť jsem peníze já Jindřich prve jmenovaný od nich prve jmenovaných od kněze Mikše, od Brikcie jeho bratra i od Pavla Velikovu syna hotové vzal a úplně. A tu ves oni jmenovaní moji kupci mně Jindřichovi zaplatili penězi hotovými. Protož já Jindřich často jmenovaný Mezeřícký pravý jistec, i za mne i podle mne rukojmie a přislibce urození páni slovutné panoše pan Lacek z Kravař, pan Vaněk z Bozkovic, pan Budiš z Budišova, Sazema z Tasova, Ondřej z Okarče, Bušek z Náramče, my všechni slibujem naší dobrú vírú, rukú společnie nerozdílnú a beze lsti najprve dobyti povolenie od markrabie, aby ta ves věčně udědila [sic] tomu zá- dušie svrchujmenovanému. A potom slibujem túž vierú, když najprvní sněm bude v Brně a dcky zemské budú otevřeny, tu jistú ves Rohy prve jmenovanú ihned ve dcky vložiti jim našim kubciem a tomu zádušie svrchupsanému, a také spravovati, vysvoboditi od každého člověka od duchovnieho i od světského, od křesťana i od žida, jakož země Moravská za právo jmá. Pakli bychom toho neučinili, jehož Buoh nedaj, tehdy dva z nás rukojmí, kteréž by napomenuli prve řečený kněz Mikeš farář, Brikcí jeho bratr a Pavel Veli- kuov syn, ti ihned na jiné neukazujíce ani se jinými vymlúvajíce, než každý miesto sebe aby poslal panoši rytířského s jedním pacholkem a se dvěma koňoma do města do Jihlavy v hospodu šlechetného hospodáře, kdež by nám oni často řečený kněz Mikeš, Brikcí bratr jeho i Pavel Velikuov syn ukázali, tu aby vlehli a vležení věrně drželi, a odtad aby nevyjeli na žádné právo, až prve ta ves Rohy menovaná bude ve dcky vložena, spravena i vysvobozena, jakož svrchupsáno jest i jmenováno. Pakli by oni často řečení kněz Mikeš farář, Brikcí jeho bratr, Pavel Velikuov syn které škody skrze to vzali, nakládajíc na jiezdy, na posly nebo které jiné škody, ježto by ukázati mohli svědomiem a bez přísahy i bez věrování, ty jisté škody jim slibujem tú vierú úplně zaplatiti; pakli by k tej chvíli který z nás rukojmí sšel, jehož Buoh uchovaj, tehdy my, což nás rukojmí ostane, slibujem ve dvú měsící jiného rukojmie miesto toho postaviti tak hodného a tento list zasě obnoviti. A kdož tento list náš bude jmieti s jich dobrú vuolí i svědomím, ten jmá též právo jako oni sami. A tej vší řeči na svědomí jsmy své pečeti k tomuto listu naší dobrú vuolí a svědomiem přivěsili. Ježto dán jest na Náměštči, léta počítajíc od Božieho narozenie po tisíci po třech stech po devadesáti léta devátého, den svatého Havla.
Strana 91
z let 1399—1405. 91 28. Vilím z Pernšteina a syn jeho Štěpán propouštějí měšťanům v Bystřici blíže Pernšteina právo odúmrtní, a dávají jim svobodu volné pořízení činiti o statcích svých. Na Pernšteině 1403, 11. listop. — Opis v arch. Roudn. p. 15/49. Já Vilém z Pernšteina a já Štěpán také z Pernšteina syn jeho, i naši er- bové nynější i budoucí, vyznáváme tímto listem, že sme uzřeli znamenitou pilnost a snažnou víru, jenž sou k nám měli a ustavičně mají naši milí věrní měšťané, což jich máme v Bystřici: protož dali sme jim a zvláštní naší milostí mocí tohoto listu dáváme jim i jich erbuom nebo jich dětem, nynějším i budoucím, i také všem lidem tu na naší dědině usedlým i neusedlým, tu moc a svobodnost, aby oni mohli i mohou své zboží movité i nemovité, jakýmžkolivěk jménem to slove, dáti, odkázati, poručiti za zdravého svého života nebo na smrtedlné posteli svým přirozeným přátelům nebo komuž budou chtíti; a což by na nás takových odmrtí práva spadlo, to jim pro- pouštíme a slibujeme svou dobrou vírú beze lsti, v to nevpadati ani překážeti slovem ani skutkem takovou výmluvou, aby to nebylo na pohoršení našim purkrechtům. K tomu všemu na potvrzení a pro lepší jistotu pečeti naše dali sme k to- muto listu přivěsiti; a k tomu sme připrosili urozeného pana Heralta z Kumstatu řečeného z Skal, a Mikšíka Rožienku z Rožienky, aby oni své pečeti podle našich pečetí k tomuto listu na svědomí tomu všemu svrchupsanému přivěsili; kterýž list jest dán na Pernšteině z dobrým naším svědomím léta od narození Syna božího tisíc čtyřista třetího den svatého Martina. Následuje vidimační klausule rady města Poličky dd. 13. pros. 1578. 29. (x. XXI) List margkrabie Prokopa, jímž dává foitství v Kralicích se vším od staradávna pří- slušenstviem Vavřincovi a Janovi vlastním bratřím z Renic [z Hranic]. V Brně 1405, 7. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 479 b; arch. měst. Brn. f. 197—198. Nos Procopius Dei gracia marchio Morauie, recognoscimus tenore presencium publice vniuersis, quod ex innata benignitate de subditorum promocione et presertim horum, qui in nostris seruiciis nonnullas insompnes noctes ducunt, diei et estus pondus portantes, obligamur prouidere: quapropter animo reducentes fida seruicia honorabilis Laurencii de Renicz, protonotarii nostri fidelis cari, plebani Bse[ne]- czensis, nobis per ipsum exibita, ipsi prefato Laurencio et Johanni de Renicz, fratri suo germano, et heredibus ac successoribus eorum advocacionem nostram seu judi- cium in oppido Kralicz, que ad nos justo hereditario jure pertinet et dinoscitur pertinere, cum omnibus ipsius advocacie pertinenciis et vtilitatibus, quibuscunque cen- seantur nominibus, nichil penitus excluso, secundum quae ad eandem ab antiquo di- 12*
z let 1399—1405. 91 28. Vilím z Pernšteina a syn jeho Štěpán propouštějí měšťanům v Bystřici blíže Pernšteina právo odúmrtní, a dávají jim svobodu volné pořízení činiti o statcích svých. Na Pernšteině 1403, 11. listop. — Opis v arch. Roudn. p. 15/49. Já Vilém z Pernšteina a já Štěpán také z Pernšteina syn jeho, i naši er- bové nynější i budoucí, vyznáváme tímto listem, že sme uzřeli znamenitou pilnost a snažnou víru, jenž sou k nám měli a ustavičně mají naši milí věrní měšťané, což jich máme v Bystřici: protož dali sme jim a zvláštní naší milostí mocí tohoto listu dáváme jim i jich erbuom nebo jich dětem, nynějším i budoucím, i také všem lidem tu na naší dědině usedlým i neusedlým, tu moc a svobodnost, aby oni mohli i mohou své zboží movité i nemovité, jakýmžkolivěk jménem to slove, dáti, odkázati, poručiti za zdravého svého života nebo na smrtedlné posteli svým přirozeným přátelům nebo komuž budou chtíti; a což by na nás takových odmrtí práva spadlo, to jim pro- pouštíme a slibujeme svou dobrou vírú beze lsti, v to nevpadati ani překážeti slovem ani skutkem takovou výmluvou, aby to nebylo na pohoršení našim purkrechtům. K tomu všemu na potvrzení a pro lepší jistotu pečeti naše dali sme k to- muto listu přivěsiti; a k tomu sme připrosili urozeného pana Heralta z Kumstatu řečeného z Skal, a Mikšíka Rožienku z Rožienky, aby oni své pečeti podle našich pečetí k tomuto listu na svědomí tomu všemu svrchupsanému přivěsili; kterýž list jest dán na Pernšteině z dobrým naším svědomím léta od narození Syna božího tisíc čtyřista třetího den svatého Martina. Následuje vidimační klausule rady města Poličky dd. 13. pros. 1578. 29. (x. XXI) List margkrabie Prokopa, jímž dává foitství v Kralicích se vším od staradávna pří- slušenstviem Vavřincovi a Janovi vlastním bratřím z Renic [z Hranic]. V Brně 1405, 7. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 479 b; arch. měst. Brn. f. 197—198. Nos Procopius Dei gracia marchio Morauie, recognoscimus tenore presencium publice vniuersis, quod ex innata benignitate de subditorum promocione et presertim horum, qui in nostris seruiciis nonnullas insompnes noctes ducunt, diei et estus pondus portantes, obligamur prouidere: quapropter animo reducentes fida seruicia honorabilis Laurencii de Renicz, protonotarii nostri fidelis cari, plebani Bse[ne]- czensis, nobis per ipsum exibita, ipsi prefato Laurencio et Johanni de Renicz, fratri suo germano, et heredibus ac successoribus eorum advocacionem nostram seu judi- cium in oppido Kralicz, que ad nos justo hereditario jure pertinet et dinoscitur pertinere, cum omnibus ipsius advocacie pertinenciis et vtilitatibus, quibuscunque cen- seantur nominibus, nichil penitus excluso, secundum quae ad eandem ab antiquo di- 12*
Strana 92
92 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina noscuntur spectare et pertinere, cum emendis solitis et consuetis et ibidem laneo libero et cum pleno jure, de certa nostra sciencia*) speciali dedimus, dona[vilmus et virtute presencium damus, donamus, conferimus et largimur per ipsum Laurencium et fratrem suum Johannem ac eciam heredes eius et successores suos perpetuis tempo- ribus tenendam, habendam, possidendam, vsufruendam, alienandam, commutandam, obligandam, vendendam et in vsus proprios conuertendam, pro ipsius Laurentii et fratris sui pretacti ac heredum et successorum suorum libito voluntatis,**) nichil nobis et heredibus nostris ac successoribus nostris, marchionibus Morauie, dominii vel proprietatis in eadem aduocacia reseruantes. Et si nos vel heredes ac successores nostri, marchiones et domini Morauie, pretactam aduocacionem in Cralicz a prefato Laurencio vel fratre suo Johanne et heredibus ac successoribus eorum vellet vel vellent rehabere seu redimere vel ex- soluere, ex tunc primum et ante omnia pretacto Laurencio vel fratri suo Johanni et heredibus et successoribus suis centum marcas grossorum Pragensium morauici numeri et pagamenti debebunt et tenebuntur dare et paratis in pecuniis persoluere in cauto loco per sepe fatum Laurencium et Johannem fratrem suum et ipsorum he- redes et successores deputato nostri heredes et successores et assignare. Presencium nostro sub appenso sigillo dedimus testimonio literarum. Datum et actum in Brunna die et festo sancti Spiritus anno Domini 145° oc [sic]. *) Rukopis Pernšteinský chovaný v archivu města Brna má ještě: et gratia. **) Tamtéž na místě „libito voluntatis“ napsáno „libera voluntate“. 30. Jošt markrabí Moravský a Brandeburský dává fojtství v Kralicích se vším příslu- šenstvím Vavřincovi a Janovi vlastním bratřím z Hranic (z Renic). Dat. listiny latinské v Brně 1. 1406, feria tertia proxima post festum circumcisionis domini (5. ledna). Cod. Pernst. mus. Frant. f. 479 b. 31. Vilím z Pernšteina a syn jeho Štěpán dávají rychtáři Bystřickému Klimešovi louku od Ušperku k pravému purkrechtu. Na Pernšteině 1412, 29. června. — Opis Bočkův 7041 z orig. v arch. zem. v Brně. My Vilém z Pernšteina a Štěpán syn náš z Pernšteina i naši erbové vyzná- váme oc, že znamenavše věrnú službu, ješto nám naši věrní Klímeš rychtář náš z Bystřice, a Jan bratranec jeho i jejich erbové do tej chvíle činili, i také sme od nich za to hotové peníze vzali, dali sme jim a mocí tohoto listu dáváme lúku naši od Ušperku, jako sme ji sami drželi, aby oni tu jistú lúku k pravému purkrechtu drželi, měli i požívali bez všej našej odpory i překážky. A také jim dáváme tuto moc, že kdyžby oni chtěli své purkrechty prodati, aby mohli i tu lúku s těmi purk-
92 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina noscuntur spectare et pertinere, cum emendis solitis et consuetis et ibidem laneo libero et cum pleno jure, de certa nostra sciencia*) speciali dedimus, dona[vilmus et virtute presencium damus, donamus, conferimus et largimur per ipsum Laurencium et fratrem suum Johannem ac eciam heredes eius et successores suos perpetuis tempo- ribus tenendam, habendam, possidendam, vsufruendam, alienandam, commutandam, obligandam, vendendam et in vsus proprios conuertendam, pro ipsius Laurentii et fratris sui pretacti ac heredum et successorum suorum libito voluntatis,**) nichil nobis et heredibus nostris ac successoribus nostris, marchionibus Morauie, dominii vel proprietatis in eadem aduocacia reseruantes. Et si nos vel heredes ac successores nostri, marchiones et domini Morauie, pretactam aduocacionem in Cralicz a prefato Laurencio vel fratre suo Johanne et heredibus ac successoribus eorum vellet vel vellent rehabere seu redimere vel ex- soluere, ex tunc primum et ante omnia pretacto Laurencio vel fratri suo Johanni et heredibus et successoribus suis centum marcas grossorum Pragensium morauici numeri et pagamenti debebunt et tenebuntur dare et paratis in pecuniis persoluere in cauto loco per sepe fatum Laurencium et Johannem fratrem suum et ipsorum he- redes et successores deputato nostri heredes et successores et assignare. Presencium nostro sub appenso sigillo dedimus testimonio literarum. Datum et actum in Brunna die et festo sancti Spiritus anno Domini 145° oc [sic]. *) Rukopis Pernšteinský chovaný v archivu města Brna má ještě: et gratia. **) Tamtéž na místě „libito voluntatis“ napsáno „libera voluntate“. 30. Jošt markrabí Moravský a Brandeburský dává fojtství v Kralicích se vším příslu- šenstvím Vavřincovi a Janovi vlastním bratřím z Hranic (z Renic). Dat. listiny latinské v Brně 1. 1406, feria tertia proxima post festum circumcisionis domini (5. ledna). Cod. Pernst. mus. Frant. f. 479 b. 31. Vilím z Pernšteina a syn jeho Štěpán dávají rychtáři Bystřickému Klimešovi louku od Ušperku k pravému purkrechtu. Na Pernšteině 1412, 29. června. — Opis Bočkův 7041 z orig. v arch. zem. v Brně. My Vilém z Pernšteina a Štěpán syn náš z Pernšteina i naši erbové vyzná- váme oc, že znamenavše věrnú službu, ješto nám naši věrní Klímeš rychtář náš z Bystřice, a Jan bratranec jeho i jejich erbové do tej chvíle činili, i také sme od nich za to hotové peníze vzali, dali sme jim a mocí tohoto listu dáváme lúku naši od Ušperku, jako sme ji sami drželi, aby oni tu jistú lúku k pravému purkrechtu drželi, měli i požívali bez všej našej odpory i překážky. A také jim dáváme tuto moc, že kdyžby oni chtěli své purkrechty prodati, aby mohli i tu lúku s těmi purk-
Strana 93
z let 1405—1414. 93 rechty prodati; a komužby kolivěk prodali, slibujem jim na tom ižádným kusem ne- překážeti, ani těm, kdož by od nich kúpili. Protož pro lepší jistotu a bezpečenství svrchupsaného našeho dání své sme vlastní pečeti k tomuto listu dali přivěsiti. A k tomu sme připrosili ctných panoší Mikšíka z Roženky, Vojka z Chlevského, Mikéšky z Janovic, aby s námi a podle nás své pečeti toho na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán na Pernšteině leta od narození syna Božího čtrnácte set dvanáctého, den svatého Petra a Pavla Božích apoštoluov. 32. Ubrmanská výpověď Erharta z Kunina Města o užívání rybníků Netínských Lackem z Kravař a konventem kláštera Třebíčského, (potvrzená králem Vladislavem na Budíně 1495, 3. srpna). Na Meziříčí 1414, 25. května. — Cod. Pernst. v arch. měst. Brn. f. 286. My Vladislav z Boží milosti uherský, český, dalmatský, charvatský oc král, mar- krabě moravský, lucemburský a slezské kníže a lužické margkrabě oc, oznamujem tímto listem všem, že jest nám ukázán list smlúvy a výpovědi pod pečetí na pargameně celý a neporušený, kteroužto smlúvu a vejpověď učinil jest urozený někdy Erhart z Kunína Města mezi urozeným někdy Lackem z Kravař z jedné a opatem a konventem kláštera Třebíckého z strany druhé vo to, což se rybníkův Netínských dotýče; kterýžto list takto v sobě slovo od slova zní: Já Erhart z Kunína Města odjinad z Skal vyznávám tímto listem všem, kdož jej uzří neb uslyší čtúce, že jakož urozený pan Lacek z Kravař s jedné strany a nábožní kněží konvent kláštera Třebíckého z druhé strany na mě přišli jakožto na mocného ubrmana, ježto bylo mezi nimi o ty rybníky Netínské, ježto je nebožtík pan Jan dobré paměti z Mezříčí dělal s povolením margkrabiným a opatovým i ce- lého konventu kláštera Třebíckého vůlí, a za to jim měl oddati, jakž by kdo dobrý řekl; tu pak pan Lacek jakožto spravedlivý dědic toho zboží Mezříckého místo pana Jana přišel na mne i s tím konventem Třebíckým jakožto na mocného ubr- mana, abych mezi nimi vyřekl a konec učinil. Tu pak já Erhart svrchupsaný vyříkám, aby pan Lacek tomu klášteru a kon- ventu Třebíckému tu ves Zhoř s lukami, s lesy i se vším příslušenstvím, nic sobě ani budoucím svým na té vsi Zhoři ani na příslušenství té vsi nepozůstavuje, jim ji ve dcky na prvním sněmu Brněnském, když dcky zemské najprv otevřeny budou, k věčnému záduší vložil za ty rybníky, jakož je pan Jan Mezřícký založil; a za to mají obapolně pan Lacek i konvent kláštera Třebíckého královy Mti prositi, aby k tomu ráčil své povolení dáti. A dále jako sem já tu hranice vyvedl, na tom mají obapolně dosti míti; najprv, že ten les, který de od první hráze až do druhé hráze pod cestú mezi rybníkoma, to buď vše páně Lackovo i jeho budoucích, až do černého lesa; a pan Lacek má sobě vodu vésti do týchž rybníkův Nětinských s jich klášterské dědiny skrze jich dědinu, kdež jeho nebo jeho budou-
z let 1405—1414. 93 rechty prodati; a komužby kolivěk prodali, slibujem jim na tom ižádným kusem ne- překážeti, ani těm, kdož by od nich kúpili. Protož pro lepší jistotu a bezpečenství svrchupsaného našeho dání své sme vlastní pečeti k tomuto listu dali přivěsiti. A k tomu sme připrosili ctných panoší Mikšíka z Roženky, Vojka z Chlevského, Mikéšky z Janovic, aby s námi a podle nás své pečeti toho na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán na Pernšteině leta od narození syna Božího čtrnácte set dvanáctého, den svatého Petra a Pavla Božích apoštoluov. 32. Ubrmanská výpověď Erharta z Kunina Města o užívání rybníků Netínských Lackem z Kravař a konventem kláštera Třebíčského, (potvrzená králem Vladislavem na Budíně 1495, 3. srpna). Na Meziříčí 1414, 25. května. — Cod. Pernst. v arch. měst. Brn. f. 286. My Vladislav z Boží milosti uherský, český, dalmatský, charvatský oc král, mar- krabě moravský, lucemburský a slezské kníže a lužické margkrabě oc, oznamujem tímto listem všem, že jest nám ukázán list smlúvy a výpovědi pod pečetí na pargameně celý a neporušený, kteroužto smlúvu a vejpověď učinil jest urozený někdy Erhart z Kunína Města mezi urozeným někdy Lackem z Kravař z jedné a opatem a konventem kláštera Třebíckého z strany druhé vo to, což se rybníkův Netínských dotýče; kterýžto list takto v sobě slovo od slova zní: Já Erhart z Kunína Města odjinad z Skal vyznávám tímto listem všem, kdož jej uzří neb uslyší čtúce, že jakož urozený pan Lacek z Kravař s jedné strany a nábožní kněží konvent kláštera Třebíckého z druhé strany na mě přišli jakožto na mocného ubrmana, ježto bylo mezi nimi o ty rybníky Netínské, ježto je nebožtík pan Jan dobré paměti z Mezříčí dělal s povolením margkrabiným a opatovým i ce- lého konventu kláštera Třebíckého vůlí, a za to jim měl oddati, jakž by kdo dobrý řekl; tu pak pan Lacek jakožto spravedlivý dědic toho zboží Mezříckého místo pana Jana přišel na mne i s tím konventem Třebíckým jakožto na mocného ubr- mana, abych mezi nimi vyřekl a konec učinil. Tu pak já Erhart svrchupsaný vyříkám, aby pan Lacek tomu klášteru a kon- ventu Třebíckému tu ves Zhoř s lukami, s lesy i se vším příslušenstvím, nic sobě ani budoucím svým na té vsi Zhoři ani na příslušenství té vsi nepozůstavuje, jim ji ve dcky na prvním sněmu Brněnském, když dcky zemské najprv otevřeny budou, k věčnému záduší vložil za ty rybníky, jakož je pan Jan Mezřícký založil; a za to mají obapolně pan Lacek i konvent kláštera Třebíckého královy Mti prositi, aby k tomu ráčil své povolení dáti. A dále jako sem já tu hranice vyvedl, na tom mají obapolně dosti míti; najprv, že ten les, který de od první hráze až do druhé hráze pod cestú mezi rybníkoma, to buď vše páně Lackovo i jeho budoucích, až do černého lesa; a pan Lacek má sobě vodu vésti do týchž rybníkův Nětinských s jich klášterské dědiny skrze jich dědinu, kdež jeho nebo jeho budou-
Strana 94
94 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina cím potřebí bude. A což by najdále rybníci zatopili, to jest a má býti věčně páně Lackovo i jeho budoucích. Než jiní lesové, ti sou a mají býti kláštera Třebíckého. A tomu na svědomí a pro lepší jistotu svou sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu. Jenž jest dán na Mezříčí den sv. Urbana léta od narození syna Božího po tisíc čtyři sta čtrnáctého. Při tom pak prošeni sme jménem urozeného Jana z Lomnice a na Mezříčí, najvyššího komorníka markrabství Moravského, věrného našeho milého, jakožto od držitele těch gruntův, abychom jemu a erbóm jeho toho svrchupsaného listu potvrditi ráčili. Kteréžto prosbě souce nakloněni, s dobrým rozmyslem a radou věrných našich, mocí královskou a jakožto margkrabě moravský toho svrchu dotčeného listu ve všem jeho znění a položení, tak jakž sám v sobě jest, k prosbě jmenovaného Jana Mezříckého potvrdili sme a tímto listem mocně potvrzujem, a jej i erby jeho při tom při všem, což ten list svrchupsaný v sobě drží a zavírá, zuostavujem milostivě. A kdož by tento list měl s již psaného Jana Mezříckého a erbův jeho dobrou vůlí a svobodnou, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svě- domí pečeť naši královskou k tomuto listu přivěsiti sme rozkázali. Dán na Budíně, v pondělí po svatém Petru v okovách, léta Božího tisícího čtyřstého devadesátého pátého, království našich Uherského pátého a Českého čtyřmecítmého léta. 33. (b. II) List od Vavřince z Podhájí, kanovníka Olomúckého, jímž dává faráři Smržickemu hřivnu platu ročního na mlýně Smržickém. V Olomouci 1415, 9. července — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 281. b; arch. měst. Brn. ƒ. 122 b—123. Ego Laurencius, natus Johannis dicti Jamka de Podhagi alias in Bonicz, armiger Olomucensis dioecesis, recognosco tenore presencium vniuersis, quod maturo consilio amicorum meorum prehabito animoque deliberato, non compulsus nec coactus sed sponte, libere dedi, donaui, tradidi et assignaui ac perpetue deputaui vnam mar- cam grossorum Pragensium numeri et pagamenti morauicorum in bonis meis here- ditariis liberis et nulli hominum obligatis, scilicet in molendino, quod habui et pos- sedi hereditarie in villa Smrzicz cum omnibus juribus, fructibus et emolumentis, juribus et pertinenciis suis, nichil proprietatis aut juris michi aut heredibus vel successoribus meis in eisdem reseruatis, demto solo dominio, videlicet berna regali, quam pro me et heredibus aut successoribus meis legitimis racione directi dominii reseruo et volo habere tenore presencium reseruatam, nomine veri ac primi et legitimi testamenti pro remedio anime fratris mei Jacobi bone memorie dicti Hay, armigeri ibidem de Podhagi, et XX grossos telonei ollarum, quod tollitur ibidem in Smrzicz et in op- pido Kostelecz, quod tollitur singulis annis per plebanum seu rectorem ecclesie paro- chialis in Smrzicz pro tempore existentem, perpetuis temporibus tollendis et perci- piendis, sub tali condicione: quod plebanus siue rector eiusdem ecclesie in Smrzicz
94 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina cím potřebí bude. A což by najdále rybníci zatopili, to jest a má býti věčně páně Lackovo i jeho budoucích. Než jiní lesové, ti sou a mají býti kláštera Třebíckého. A tomu na svědomí a pro lepší jistotu svou sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu. Jenž jest dán na Mezříčí den sv. Urbana léta od narození syna Božího po tisíc čtyři sta čtrnáctého. Při tom pak prošeni sme jménem urozeného Jana z Lomnice a na Mezříčí, najvyššího komorníka markrabství Moravského, věrného našeho milého, jakožto od držitele těch gruntův, abychom jemu a erbóm jeho toho svrchupsaného listu potvrditi ráčili. Kteréžto prosbě souce nakloněni, s dobrým rozmyslem a radou věrných našich, mocí královskou a jakožto margkrabě moravský toho svrchu dotčeného listu ve všem jeho znění a položení, tak jakž sám v sobě jest, k prosbě jmenovaného Jana Mezříckého potvrdili sme a tímto listem mocně potvrzujem, a jej i erby jeho při tom při všem, což ten list svrchupsaný v sobě drží a zavírá, zuostavujem milostivě. A kdož by tento list měl s již psaného Jana Mezříckého a erbův jeho dobrou vůlí a svobodnou, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svě- domí pečeť naši královskou k tomuto listu přivěsiti sme rozkázali. Dán na Budíně, v pondělí po svatém Petru v okovách, léta Božího tisícího čtyřstého devadesátého pátého, království našich Uherského pátého a Českého čtyřmecítmého léta. 33. (b. II) List od Vavřince z Podhájí, kanovníka Olomúckého, jímž dává faráři Smržickemu hřivnu platu ročního na mlýně Smržickém. V Olomouci 1415, 9. července — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 281. b; arch. měst. Brn. ƒ. 122 b—123. Ego Laurencius, natus Johannis dicti Jamka de Podhagi alias in Bonicz, armiger Olomucensis dioecesis, recognosco tenore presencium vniuersis, quod maturo consilio amicorum meorum prehabito animoque deliberato, non compulsus nec coactus sed sponte, libere dedi, donaui, tradidi et assignaui ac perpetue deputaui vnam mar- cam grossorum Pragensium numeri et pagamenti morauicorum in bonis meis here- ditariis liberis et nulli hominum obligatis, scilicet in molendino, quod habui et pos- sedi hereditarie in villa Smrzicz cum omnibus juribus, fructibus et emolumentis, juribus et pertinenciis suis, nichil proprietatis aut juris michi aut heredibus vel successoribus meis in eisdem reseruatis, demto solo dominio, videlicet berna regali, quam pro me et heredibus aut successoribus meis legitimis racione directi dominii reseruo et volo habere tenore presencium reseruatam, nomine veri ac primi et legitimi testamenti pro remedio anime fratris mei Jacobi bone memorie dicti Hay, armigeri ibidem de Podhagi, et XX grossos telonei ollarum, quod tollitur ibidem in Smrzicz et in op- pido Kostelecz, quod tollitur singulis annis per plebanum seu rectorem ecclesie paro- chialis in Smrzicz pro tempore existentem, perpetuis temporibus tollendis et perci- piendis, sub tali condicione: quod plebanus siue rector eiusdem ecclesie in Smrzicz
Strana 95
z let 1414—1417. 95 pro tempore existens singulis annis semel in anno, videlicet proximo die dominico ante festum natiuitatis Christi vigilias, nouem lecciones cum laudibus tenebitur et tenetur decantare, et in crastino vnam missam de beata virgine et aliam pro de- functis cantare, et sex missas similiter pro defunctis tenebitur disponere, vt legantur, et cuilibet officiali vnum grossum assignare et expensas pro pauperibus duos grossos, decano vnum grossum et rectori paruulorum vnum grossum, pro candelis et aliis necessariis ad ipsas exequias plebanus siue rector ecclesie prouidebitur. In casu vero, si plebanus siue rector ecclesie predicte negligenciam in dicto anniuersario peragendo committeret, quod absit, extunc penam medie marce gr. irremissibiliter incurret, quam penam medie marce g. conuentui nostro beate virginis in Prostana ordinis canonicorum regularium pro huiusmodi anniuersario, duntaxat pro illa vice neglecto, pro eodem peragendo affectualiter assignabit. Datum Olomucz anno Domini millesimo quadringentesimo quinto decimo in octaua visitacionis sancte Marie virginis in domo circumspecti viri magistri Petri de Morkowicz, procuratoris causarum consistorii Olomucensis generalis. In cuius robur et testimonium sigillum Laurencii de Podhay alias de Wojnicz et Johannis dicti Jamka, patris ipsius, vna cum sigillo vicariatus ecclesie Olomucensis, et sigillum do- mini Nicolai de Ottoslawicz, sigillum Wenceslai purkrabii in castro Plumlow, et do- mini Petri, pro tunc plebani eiusdem ecclesie in Smrzicz, presentibus sunt appensa oc. 34. (XVI.) List krále Václava, jímž panu Puothovi [z Častolovic] zapisuje sumu na klášteře Opatovicském. V Praze 1417, 15. června — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 15. Wenceslaus Dei gracia Romanorum rex semper augustus et Bohemie rex, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod animo deliberato nobili Pothe de Czastolowicz, fideli nostro dilecto, in et super summis berne nostre regalis nobis singulis annis per honorabilem et religiosos abbatem et conuentum monasterii Opato- wicensis, deuotos nostros dilectos, ad cameram nostram regalem persoluendis centum et quinquaginta sexagenas grossorum Pragensium tollendas et percipiendas deputa- [vilmus et proscripsimus, deputamus et virtute presencium regia auctoritate Boemie et de certa nostra sciencia proscribimus graciose, sic videlicet, quod ipse easdem centum et quinquaginta sexagenas grossorum de predictis summis nostris regalibus in festo sancti Martini anno Domini millesimo quadringentesimo decimo octauo inci- piendo, et in beate Marie virginis Purificacionis et sancti Georgii immediate post hoc secuturis festis et terminis, et deinceps singulis annis super eisdem festis et terminis a prefato monasterio nostro Opatowicensi tollere, recipere et leuare debeat, quamdiu
z let 1414—1417. 95 pro tempore existens singulis annis semel in anno, videlicet proximo die dominico ante festum natiuitatis Christi vigilias, nouem lecciones cum laudibus tenebitur et tenetur decantare, et in crastino vnam missam de beata virgine et aliam pro de- functis cantare, et sex missas similiter pro defunctis tenebitur disponere, vt legantur, et cuilibet officiali vnum grossum assignare et expensas pro pauperibus duos grossos, decano vnum grossum et rectori paruulorum vnum grossum, pro candelis et aliis necessariis ad ipsas exequias plebanus siue rector ecclesie prouidebitur. In casu vero, si plebanus siue rector ecclesie predicte negligenciam in dicto anniuersario peragendo committeret, quod absit, extunc penam medie marce gr. irremissibiliter incurret, quam penam medie marce g. conuentui nostro beate virginis in Prostana ordinis canonicorum regularium pro huiusmodi anniuersario, duntaxat pro illa vice neglecto, pro eodem peragendo affectualiter assignabit. Datum Olomucz anno Domini millesimo quadringentesimo quinto decimo in octaua visitacionis sancte Marie virginis in domo circumspecti viri magistri Petri de Morkowicz, procuratoris causarum consistorii Olomucensis generalis. In cuius robur et testimonium sigillum Laurencii de Podhay alias de Wojnicz et Johannis dicti Jamka, patris ipsius, vna cum sigillo vicariatus ecclesie Olomucensis, et sigillum do- mini Nicolai de Ottoslawicz, sigillum Wenceslai purkrabii in castro Plumlow, et do- mini Petri, pro tunc plebani eiusdem ecclesie in Smrzicz, presentibus sunt appensa oc. 34. (XVI.) List krále Václava, jímž panu Puothovi [z Častolovic] zapisuje sumu na klášteře Opatovicském. V Praze 1417, 15. června — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 15. Wenceslaus Dei gracia Romanorum rex semper augustus et Bohemie rex, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod animo deliberato nobili Pothe de Czastolowicz, fideli nostro dilecto, in et super summis berne nostre regalis nobis singulis annis per honorabilem et religiosos abbatem et conuentum monasterii Opato- wicensis, deuotos nostros dilectos, ad cameram nostram regalem persoluendis centum et quinquaginta sexagenas grossorum Pragensium tollendas et percipiendas deputa- [vilmus et proscripsimus, deputamus et virtute presencium regia auctoritate Boemie et de certa nostra sciencia proscribimus graciose, sic videlicet, quod ipse easdem centum et quinquaginta sexagenas grossorum de predictis summis nostris regalibus in festo sancti Martini anno Domini millesimo quadringentesimo decimo octauo inci- piendo, et in beate Marie virginis Purificacionis et sancti Georgii immediate post hoc secuturis festis et terminis, et deinceps singulis annis super eisdem festis et terminis a prefato monasterio nostro Opatowicensi tollere, recipere et leuare debeat, quamdiu
Strana 96
96 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina id ipsum nostre placuit voluntati, ista tamen condicione interposita: quod ipse Potha racione predictarum centum et quinquaginta sexagenarum grossorum, quamdiu ipse easdem a prefato monasterio nostro de regie nostre Majestatis beneplacito receperit, nobis cum quindecim lanceatis equis et armis bene fulcitis contra quoscunque, nemine excepto, obsequi et seruire debebit, dum et quocies per nos aut officiales nostros nostro nomine desuper fuerit requisitus; dum eciam ipse Potha in obsequiis nostris constitutus fuerit, extunc sibi ad instar aliorum militum et clientum pro tunc in ob- sequiis nostris existencium de necessitate debebimus prouidere. Et si nos predicto Pothe easdem centum et quinquaginta sexagenas grosso- rum per amplius dare nollemus, ex tunc id ipsum sibi prius per quartale vnius anni intimare debemus, quod eciam ipse nobis paratissime facere debebit viceuersa. Man- dantes igitur et precipientes predictis abbati et conuentui monasterii Opatowicensis, qui sunt seu pro tempore fuerint, deuotis nostris dilectis, presentibus firmiter et districte, quatenus ipsi prefato Pothe predictas centum et quinquaginta sexagenas grossorum de prefatis summis nostris regalibus singulis annis, quamdiu id ipsum nostre voluntati placuerit, super terminis superius nominatis dent integraliter et per- soluant. Nam quocies id ipsum fecerint, tocies ipsos et eorum monasterium de eisdem centum et quinquaginta sexagenis grossorum in summis nostris regalibus, ut premit- titur, pro nobis, heredibus et successoribus ac officialibus nostris quibuscunque vir- tute presencium, regia auctoritate Boemie et de certa nostra sciencia liberos dicimus, quittos et solutos. Presencium sub regie nostre Majestatis sigillo testimonio literarum datum Prage anno Domini millesimo quadringentesimo decimo septimo, die quinta- decima Junii, regnorum nostrorum anno Boemie quinquagesimo quarto, Romanorum Ad relacionem Henrici de Lazan capitanei Wrat. vero quadragesimo primo. Johannes de Bamberk. 35. (t. XVIIII) List krále Václava, Římského a Českého krále, v němž puojčuje manstvie na To- vačově tvrzi i s městečkem Janovi a Ctiborovi z Cimburka, bratřím vlastním Anny z Cimburka. V Praze 1418, 14. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 478 b; arch. měst. Brn. ƒ. 196 b—197. Venceslaus Dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod cum nobilis Anna quondam nobilis Bern- hardi de Czymburg nata, nobis sincere dilecta, municionem suam, que cum oppido Thowaczow et singulis aliis suis pertinenciis a nobis et marchionatu nostro Morauie dependunt in feodum, nobilibus Johanni et Stiborio de Czymburg fratribus, patruis suis, fidelibus nostris dilectis, dederit et resignauit: nos ad vtriusque partis peticionis instanciam, non per errorem aut improvide, sed animo deliberato ad predictorum bonorum
96 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina id ipsum nostre placuit voluntati, ista tamen condicione interposita: quod ipse Potha racione predictarum centum et quinquaginta sexagenarum grossorum, quamdiu ipse easdem a prefato monasterio nostro de regie nostre Majestatis beneplacito receperit, nobis cum quindecim lanceatis equis et armis bene fulcitis contra quoscunque, nemine excepto, obsequi et seruire debebit, dum et quocies per nos aut officiales nostros nostro nomine desuper fuerit requisitus; dum eciam ipse Potha in obsequiis nostris constitutus fuerit, extunc sibi ad instar aliorum militum et clientum pro tunc in ob- sequiis nostris existencium de necessitate debebimus prouidere. Et si nos predicto Pothe easdem centum et quinquaginta sexagenas grosso- rum per amplius dare nollemus, ex tunc id ipsum sibi prius per quartale vnius anni intimare debemus, quod eciam ipse nobis paratissime facere debebit viceuersa. Man- dantes igitur et precipientes predictis abbati et conuentui monasterii Opatowicensis, qui sunt seu pro tempore fuerint, deuotis nostris dilectis, presentibus firmiter et districte, quatenus ipsi prefato Pothe predictas centum et quinquaginta sexagenas grossorum de prefatis summis nostris regalibus singulis annis, quamdiu id ipsum nostre voluntati placuerit, super terminis superius nominatis dent integraliter et per- soluant. Nam quocies id ipsum fecerint, tocies ipsos et eorum monasterium de eisdem centum et quinquaginta sexagenis grossorum in summis nostris regalibus, ut premit- titur, pro nobis, heredibus et successoribus ac officialibus nostris quibuscunque vir- tute presencium, regia auctoritate Boemie et de certa nostra sciencia liberos dicimus, quittos et solutos. Presencium sub regie nostre Majestatis sigillo testimonio literarum datum Prage anno Domini millesimo quadringentesimo decimo septimo, die quinta- decima Junii, regnorum nostrorum anno Boemie quinquagesimo quarto, Romanorum Ad relacionem Henrici de Lazan capitanei Wrat. vero quadragesimo primo. Johannes de Bamberk. 35. (t. XVIIII) List krále Václava, Římského a Českého krále, v němž puojčuje manstvie na To- vačově tvrzi i s městečkem Janovi a Ctiborovi z Cimburka, bratřím vlastním Anny z Cimburka. V Praze 1418, 14. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 478 b; arch. měst. Brn. ƒ. 196 b—197. Venceslaus Dei gracia Romanorum rex semper augustus et Boemie rex, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod cum nobilis Anna quondam nobilis Bern- hardi de Czymburg nata, nobis sincere dilecta, municionem suam, que cum oppido Thowaczow et singulis aliis suis pertinenciis a nobis et marchionatu nostro Morauie dependunt in feodum, nobilibus Johanni et Stiborio de Czymburg fratribus, patruis suis, fidelibus nostris dilectis, dederit et resignauit: nos ad vtriusque partis peticionis instanciam, non per errorem aut improvide, sed animo deliberato ad predictorum bonorum
Strana 97
z let 1418—1420. 97 cum suis pertinenciis donacionem consensum et assensum nostros regios prebuimus et prebemus presentibus graciose, decernentes et volentes expresse, quatenus predicti Johannes et Stiborius fratres et eorum heredes predictam municionem cum oppido Tho- waczow et singulis suis pertinenciis, in quibuscunque consistant, nil penitus excepto, ex nunc inantea a nobis et corona regni nostri Boemie ac marchionatu nostro Mo- rauie feudi nomine habere et hereditarie possidere debeant, impedimentis quorumlibet penitus proculmotis, seruiciis tamen nostris ac aliorum quorumlibet juribus semper saluis. Presencium sub regie nostre Majestatis sigillo testimonio literarum datum Pragae anno Domini millesimo quadringentesimo decimo octauo, die quarta decima Junii, regnorum nostrorum anno Boemie quinquagesimo quinto, Romanorum vero quadragesimo secundo. 36. (I.) Přiepis listu ciesaře Zigmunda krále Českého o berni na klášteře Opatovském Alšovi z Šternberka a Puotovi z Častolovic. V Čáslavi 1420, 26. listop. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 5. Sigismundus Dei gracia Romanorum rex semper augustus, ac Hungarie, Bo- hemie, Dalmacie, Croacie oc rex, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod nobilibus Alssoni de Sternberk alias de Holic, et Puote de Czastolowic, fidelibus nostris dilectis, racione veri et legitimi debiti per nos cum eis contracti, tam racione seruiciorum nobis contra nostros rebelles et Viklephistas impensorum, quam damno- rum in eisdem seruiciis nostris per eos perceptorum, in tribus milibus sexagenarum grossorum Pragensium debitorie dinoscimur obligari; volentesque ipsos de eodem ipsorum debito certos facere et graciose contentari, animo deliberato, de certa nostra sciencia et auctoritate regia Bohemie ipsis Alssoni et Puote et heredibus eorum, seu qui presentem nostram literam cum ipsorum bona voluntate habuerit, summam nostram bernalem in monasterio Opatowic, videlicet trecentas sexagenas grossorum, quas nobis et camere nostre regie abbas et conuentus predicti monasterii annis sin- gulis dare et soluere consueuerunt, inpignorauimus et proscripsimus, impignoramus et proscribimus per presentes; dantes et concedentes prefatis Alssoni et Puote ipso- rumque heredibus et qui presentes cum ipsorum bona voluntate habuerit, prefatas trecentas sexagenas grossorum a prefato abbate et conuentu monasterii Opathouiensi annis singulis plenam auctoritatem nostro nomine tollendi, colligendi et leuandi et in suos vsus conuertendi tamdiu, quousque ipsis prefata tria milia sexagenarum gros- sorum a nobis, heredibus et successoribus nostris non fuerint realiter et ad plenum persoluta. Mandantes abbati et conuentui in Opatowic, presentibus et futuris, fir- miter et districte, quatenus ipsorum summam bernalem, videlicet trecentas sexagenas grossorum Pragensium, quas nobis et camere nostre singulis annis persoluere con- Archiv Český XVI 13
z let 1418—1420. 97 cum suis pertinenciis donacionem consensum et assensum nostros regios prebuimus et prebemus presentibus graciose, decernentes et volentes expresse, quatenus predicti Johannes et Stiborius fratres et eorum heredes predictam municionem cum oppido Tho- waczow et singulis suis pertinenciis, in quibuscunque consistant, nil penitus excepto, ex nunc inantea a nobis et corona regni nostri Boemie ac marchionatu nostro Mo- rauie feudi nomine habere et hereditarie possidere debeant, impedimentis quorumlibet penitus proculmotis, seruiciis tamen nostris ac aliorum quorumlibet juribus semper saluis. Presencium sub regie nostre Majestatis sigillo testimonio literarum datum Pragae anno Domini millesimo quadringentesimo decimo octauo, die quarta decima Junii, regnorum nostrorum anno Boemie quinquagesimo quinto, Romanorum vero quadragesimo secundo. 36. (I.) Přiepis listu ciesaře Zigmunda krále Českého o berni na klášteře Opatovském Alšovi z Šternberka a Puotovi z Častolovic. V Čáslavi 1420, 26. listop. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 5. Sigismundus Dei gracia Romanorum rex semper augustus, ac Hungarie, Bo- hemie, Dalmacie, Croacie oc rex, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod nobilibus Alssoni de Sternberk alias de Holic, et Puote de Czastolowic, fidelibus nostris dilectis, racione veri et legitimi debiti per nos cum eis contracti, tam racione seruiciorum nobis contra nostros rebelles et Viklephistas impensorum, quam damno- rum in eisdem seruiciis nostris per eos perceptorum, in tribus milibus sexagenarum grossorum Pragensium debitorie dinoscimur obligari; volentesque ipsos de eodem ipsorum debito certos facere et graciose contentari, animo deliberato, de certa nostra sciencia et auctoritate regia Bohemie ipsis Alssoni et Puote et heredibus eorum, seu qui presentem nostram literam cum ipsorum bona voluntate habuerit, summam nostram bernalem in monasterio Opatowic, videlicet trecentas sexagenas grossorum, quas nobis et camere nostre regie abbas et conuentus predicti monasterii annis sin- gulis dare et soluere consueuerunt, inpignorauimus et proscripsimus, impignoramus et proscribimus per presentes; dantes et concedentes prefatis Alssoni et Puote ipso- rumque heredibus et qui presentes cum ipsorum bona voluntate habuerit, prefatas trecentas sexagenas grossorum a prefato abbate et conuentu monasterii Opathouiensi annis singulis plenam auctoritatem nostro nomine tollendi, colligendi et leuandi et in suos vsus conuertendi tamdiu, quousque ipsis prefata tria milia sexagenarum gros- sorum a nobis, heredibus et successoribus nostris non fuerint realiter et ad plenum persoluta. Mandantes abbati et conuentui in Opatowic, presentibus et futuris, fir- miter et districte, quatenus ipsorum summam bernalem, videlicet trecentas sexagenas grossorum Pragensium, quas nobis et camere nostre singulis annis persoluere con- Archiv Český XVI 13
Strana 98
98 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina sueuerunt, amodo annuatim in terminis suis et consuetis prefatis Alssoni et Puote ipsorumque heredibus et qui presentes cum ipsorum bona voluntate habuerit, dent, porrigant et realiter persoluant, neque aliud faciant seu facere presumant, prout nostram indignacionem voluerint arcius euitare. Presencium sub nostri regalis appen- sione testimonio literarum datum Czaslauie anno Domini millesimo quadringentesimo vigesimo, feria tercia proxima post festum sancte Katherine, regnorum nostrorum anno Hungarie tricesimo quarto, Romanorum vero vndecimo et Bohemie primo. Ad mandatum domini regis Michael, canonicus Pragensis. V registřích zápisův královských v Arch. Čes. I. str. 539 č. 242 uveřejněn regest listiny této i jiných k ní náležitých; k témuž také táhne se listina uveřejněná tamže na str. 148 čís. 12. 37. (k. X) List zprávní od Jana z Opatovic Arklebovi z Vickova na VII kop grošuov platu v Smržicích. V Tovačově 1430, 2. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 230 b; arch. měst. Brn. f. 109. Já Jan z Opatovic a z Dlúhé Vsi, týto věci jistec, a my rukojmie: Filip z Pačkovic, Jošt z Šelmberka, Mikeš z Lilče, Beneš z Laškova, Friciek z Olšan, Arkleb z Kunkovic, spoluslibce s ním a zaň společně a nerozdílně vyznáváme oc, že jsem sstúpil a mocí listu tohoto sstupuji sedm kop platu úročnieho ve vsi Smr- žovicích ku pravému věnnému právu, tak jako sem sám držal, slovutným Arklebovi Vickovcovi, Filipovi Smrzicovým [?] bratřím vlastním z Vickova i jich erbóm v sedm- desáti kopách groší dobrých stříbrných rázu Pražského a moravského čísla, za každú kopu šedesáte grošuov počítajíce. A těch jistých sedm kop grošuov platu svrchupsa- ného máme a slibujem naší dobrú a čistú vierú na prvniem sněmu panském, když dcky zemské budú odevřeny v Olomúci, ve cky vložiti a vepsati jim našiem věři- telóm svrchupsaným k věnnému právu, zpraviti a to osvoboditi před každým člověkem duchovním i svědským i od židů, kdož by to právem zemským nařkl, jakož práva zemská záleží, naším nákladem a prací naší. A jestliže bychom toho neučinili a jim svrchupsaným věřitelóm našim nesplnili, tak jakož jsme slíbili a z toho nás dva rukojmie od našiech věřiteluov poslem neb listem byla napomenuta oc. Leženie oby- čejné v Prostějově městě. Jenž jest dán a psán v Tovačově v sobotu před Početím panny Marie léta oc tisíc čtyřista třidcátého počítajíce oc. 38. Vavřinec Háj z Podhájí slibuje vložiti ve dsky zemské v Olomouci dvůr svůj v Pod- hájí Janovi Kopáčovi i ženě jeho a panoši Janovi Krumsínovi z Lešan. Pečeti k listu při- věsili: Jiřík z Kravař a z Strážnice, pán jeho, a panoše Jakub z Dřínového a Jan ze Zdětína, purkrabí na Plumlově. Dat. na Plumlově, v sobotu před Hromnicemi (30. ledna) 1434. Cod. Pernst. mus. Frant. v Brn. f. 254; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 118—119.
98 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina sueuerunt, amodo annuatim in terminis suis et consuetis prefatis Alssoni et Puote ipsorumque heredibus et qui presentes cum ipsorum bona voluntate habuerit, dent, porrigant et realiter persoluant, neque aliud faciant seu facere presumant, prout nostram indignacionem voluerint arcius euitare. Presencium sub nostri regalis appen- sione testimonio literarum datum Czaslauie anno Domini millesimo quadringentesimo vigesimo, feria tercia proxima post festum sancte Katherine, regnorum nostrorum anno Hungarie tricesimo quarto, Romanorum vero vndecimo et Bohemie primo. Ad mandatum domini regis Michael, canonicus Pragensis. V registřích zápisův královských v Arch. Čes. I. str. 539 č. 242 uveřejněn regest listiny této i jiných k ní náležitých; k témuž také táhne se listina uveřejněná tamže na str. 148 čís. 12. 37. (k. X) List zprávní od Jana z Opatovic Arklebovi z Vickova na VII kop grošuov platu v Smržicích. V Tovačově 1430, 2. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 230 b; arch. měst. Brn. f. 109. Já Jan z Opatovic a z Dlúhé Vsi, týto věci jistec, a my rukojmie: Filip z Pačkovic, Jošt z Šelmberka, Mikeš z Lilče, Beneš z Laškova, Friciek z Olšan, Arkleb z Kunkovic, spoluslibce s ním a zaň společně a nerozdílně vyznáváme oc, že jsem sstúpil a mocí listu tohoto sstupuji sedm kop platu úročnieho ve vsi Smr- žovicích ku pravému věnnému právu, tak jako sem sám držal, slovutným Arklebovi Vickovcovi, Filipovi Smrzicovým [?] bratřím vlastním z Vickova i jich erbóm v sedm- desáti kopách groší dobrých stříbrných rázu Pražského a moravského čísla, za každú kopu šedesáte grošuov počítajíce. A těch jistých sedm kop grošuov platu svrchupsa- ného máme a slibujem naší dobrú a čistú vierú na prvniem sněmu panském, když dcky zemské budú odevřeny v Olomúci, ve cky vložiti a vepsati jim našiem věři- telóm svrchupsaným k věnnému právu, zpraviti a to osvoboditi před každým člověkem duchovním i svědským i od židů, kdož by to právem zemským nařkl, jakož práva zemská záleží, naším nákladem a prací naší. A jestliže bychom toho neučinili a jim svrchupsaným věřitelóm našim nesplnili, tak jakož jsme slíbili a z toho nás dva rukojmie od našiech věřiteluov poslem neb listem byla napomenuta oc. Leženie oby- čejné v Prostějově městě. Jenž jest dán a psán v Tovačově v sobotu před Početím panny Marie léta oc tisíc čtyřista třidcátého počítajíce oc. 38. Vavřinec Háj z Podhájí slibuje vložiti ve dsky zemské v Olomouci dvůr svůj v Pod- hájí Janovi Kopáčovi i ženě jeho a panoši Janovi Krumsínovi z Lešan. Pečeti k listu při- věsili: Jiřík z Kravař a z Strážnice, pán jeho, a panoše Jakub z Dřínového a Jan ze Zdětína, purkrabí na Plumlově. Dat. na Plumlově, v sobotu před Hromnicemi (30. ledna) 1434. Cod. Pernst. mus. Frant. v Brn. f. 254; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 118—119.
Strana 99
z let 1420—1436. 99 39. (x. XXI) List od kněze Albrechta mocný na Újezd i na jiné Petrovi z Újezda a Kateřině manželce jeho. V Egenburku 1434, 22. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 15 b; arch. měst. Brn. f. 13. Albertus Dei gracia dux Austrie, Stirie, Carinthie et Carniole, marchio Mo- rawie comesque Tirolis oc, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod nos fideli nostro dilecto Petro de Vgezd et honeste Katerine vxori ipsius, non per erro- rem aut inprouide, sed animo deliberato et de certa nostra sciencia tanquam domi- nus et marchio Morauie, graciam fecimus et facimus tenore presencium specialem, vt ipsi vniuersa et singula bona sua libera, vbicunque consistant, que de presenti in marchionatu nostro Morauie tenent et possident, in uita seu in articulo mortis coniunctim vel divisim cuicunque vel quibus persone seu personis dare, donare et legare valeant atque possint, quodque donacio huiusmodi proinde robur et firmitatem obtineat, ac si iuxta ritum et consvetudinem terre nostre Morawie tabulis eiusdem terre foret inserta; decernentes nichilominus et volentes expresse, ut ille seu illi, cui uel quibus Petrus et Katerina coniuges prefati huiusmodi bona sua donanda vel le- ganda decreuerint habere, tenere et omni jure, quo ipsi eadem possident, perpetuis temporibus possint et debeant libere possidere, fraude et dolo quibuslibet penitus procul motis, juribus tamen quorumlibet aliorum in premissis semper saluis. Harum testimonio literarum sigilli nostri minoris marchionatus appensione roboratarum da- tum in Egemburka in die sancte Marie Magdalene anno Domini 1434. 40. (A. I) List ciesaře Zigmunda, jímž zastavuje a zapisuje Kojetín městečko a vesnice k tomu příslušejície se všemi jejich příslušnostmi panu Jiříkovi Šternberskému a jeho erbuom. V Bělehradě 1436, 25. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 425; arch. měst. Brn. f. 137. My Zigmund, z božie milosti Římský císař, vždy rozmnožitel říše, a Uherský, Český, Dalmacský, Charvatský oc král. Vyznáváme . . . oc že vzhlédše na věrnú službu urozeného Jiříka z Šternberka a z Lukova našeho věrného milého, i také jako jsme prvé, než jsme do Vlach jeli, byli jsme jemu za jeho službu na počtě IIM uher- ských červených zlatých zůstali, a že i potom nám vždy věrně slúžil a v budúcích časech slúžiti bude; tak my chtíce jemu za jeho dluh a za jeho službu dosti učiniti, protož s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech svrchupsanému Jiříkovi i jeho erbóm, a osvícené Anežce kněžně Opavské, manželce jeho, a k věrným rukám uroze- nému Lackovi z Štermberka a z Lukova, bratru jeho vlastniemu, a slovutnému Petrovi Romanovi z Vitovic zapsali jsme a zastavili, zapisujem a zastavujem jakožto král Český mocí tohoto listu v VtiM červených zlatých svrchupsaných Kojetín městečko blíž 13*
z let 1420—1436. 99 39. (x. XXI) List od kněze Albrechta mocný na Újezd i na jiné Petrovi z Újezda a Kateřině manželce jeho. V Egenburku 1434, 22. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 15 b; arch. měst. Brn. f. 13. Albertus Dei gracia dux Austrie, Stirie, Carinthie et Carniole, marchio Mo- rawie comesque Tirolis oc, notum facimus tenore presencium vniuersis, quod nos fideli nostro dilecto Petro de Vgezd et honeste Katerine vxori ipsius, non per erro- rem aut inprouide, sed animo deliberato et de certa nostra sciencia tanquam domi- nus et marchio Morauie, graciam fecimus et facimus tenore presencium specialem, vt ipsi vniuersa et singula bona sua libera, vbicunque consistant, que de presenti in marchionatu nostro Morauie tenent et possident, in uita seu in articulo mortis coniunctim vel divisim cuicunque vel quibus persone seu personis dare, donare et legare valeant atque possint, quodque donacio huiusmodi proinde robur et firmitatem obtineat, ac si iuxta ritum et consvetudinem terre nostre Morawie tabulis eiusdem terre foret inserta; decernentes nichilominus et volentes expresse, ut ille seu illi, cui uel quibus Petrus et Katerina coniuges prefati huiusmodi bona sua donanda vel le- ganda decreuerint habere, tenere et omni jure, quo ipsi eadem possident, perpetuis temporibus possint et debeant libere possidere, fraude et dolo quibuslibet penitus procul motis, juribus tamen quorumlibet aliorum in premissis semper saluis. Harum testimonio literarum sigilli nostri minoris marchionatus appensione roboratarum da- tum in Egemburka in die sancte Marie Magdalene anno Domini 1434. 40. (A. I) List ciesaře Zigmunda, jímž zastavuje a zapisuje Kojetín městečko a vesnice k tomu příslušejície se všemi jejich příslušnostmi panu Jiříkovi Šternberskému a jeho erbuom. V Bělehradě 1436, 25. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 425; arch. měst. Brn. f. 137. My Zigmund, z božie milosti Římský císař, vždy rozmnožitel říše, a Uherský, Český, Dalmacský, Charvatský oc král. Vyznáváme . . . oc že vzhlédše na věrnú službu urozeného Jiříka z Šternberka a z Lukova našeho věrného milého, i také jako jsme prvé, než jsme do Vlach jeli, byli jsme jemu za jeho službu na počtě IIM uher- ských červených zlatých zůstali, a že i potom nám vždy věrně slúžil a v budúcích časech slúžiti bude; tak my chtíce jemu za jeho dluh a za jeho službu dosti učiniti, protož s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech svrchupsanému Jiříkovi i jeho erbóm, a osvícené Anežce kněžně Opavské, manželce jeho, a k věrným rukám uroze- nému Lackovi z Štermberka a z Lukova, bratru jeho vlastniemu, a slovutnému Petrovi Romanovi z Vitovic zapsali jsme a zastavili, zapisujem a zastavujem jakožto král Český mocí tohoto listu v VtiM červených zlatých svrchupsaných Kojetín městečko blíž 13*
Strana 100
100 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Kroměříže se všiem příslušenstviem, kteréžto zbožie příslušie k arcibiskupstvie Praž- skému; a chcme, aby svrchupsaný Jiřík a jeho erbové i ti, komuž tento list svědčie, svrchupsané městečko Kojetín s vesnicemi, s dvory, poplatky spravedlivými, s lesy, řekami, potoky, rybníky, lukami, lovy, dědinami oranými i neoranými, pastvami a se všiem jiným spravedlivým příslušenstviem tak dlúho jměli, drželi a požívali, dokudž my neb erbové a budúcí králi Češtie [sic] anebo arcibiskupové Pražštie jim VM zlatých svrchupsaných úplně a docela nezaplatíme aneb jim za to dosti neučiníme. A jestliže by kdo o to na ně sáhl kterakýmkolivěk obyčejem, od těch je jmáme zastúpiti a vysvoboditi bez jich škody. A když bychom my neb budúcí naši, králi Čeští aneb arcibiskupové Pražští, od svrchupsaných Jiříka neb od těch, komuž tento list svědčie, to zbožie svrchupsané chtěli vyplatiti, tehdy jmáme jim puol léta napřed dáti věděti a jim jich peníze položiti ve třech aneb ve čtyřech mílech od Kojetína svrchupsaného, kdež bychom se my neb naši budúcí obapolně a dobrovolně smluvili, a oni mají také nám aneb našiem budúcím toho zbožie bez zmatku všeliakého a prodlenie postúpiti. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného Jiříka, jeho erbuov aneb těch, kterýmž tento list svědčie, dobrú vuolí, ten jmá a jmíti bude též právo jako oni sami. A toho na svědomie a jistotu náš vlastnie majestát kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Bělehradě léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého třidcátého šestého na den svatého Pavla na víru Obrácenie, let královstvie našiech Uherského čtyřidcátého devátého, Římského šestmiezcítmého, Če- ského šestnáctého a císařství v třetím létě oc. 41. Sigmund císař Divišovi Bořkovi z Miletínka zastavuje hrad Kunětickou Horu, mě- stečko Bohdaneč a zboží kláštera Opatovského v půl pátu tisíci kopách gr. V Praze 1436, 21. září. AČ. IV. 175 č. 2. Sigmund císař Vaňkovi z Miletínka zastavuje vsi opatství Sedleckého v tisíci kopách gr. Dat. ut supra. AČ. IV. 176 č. 3. 42. Jiřík z Šternberka odjinud z Lukova, Anežka kněžna Opavská a paní Fulnecká, Lacek z Šternberka a z Lukova, a Petr Roman z Vitovic, postupují Janovi z Cimburka a z Tova- čova a paní Žofce z Kunštátu manželce jeho, dobrou volí listu císaře Zikmunda na Kojetínské zboží za 5000 fl. Pečeti přivěsili: Vaněk z Bozkovic, t. č. hejtman markr. Mor., Jan z Cor- štýna, Jiřík z Kravař a z Strážnice, Beneš z Bozkovic, Zbeněk Dúbravka z Osového a Henýk z Waldšteina a z Židlochovic. Dat. v Olomúci, v neděli po sv. Pavlu na víru obrácení (27. ledna) 1437. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 426; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 137—138.
100 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Kroměříže se všiem příslušenstviem, kteréžto zbožie příslušie k arcibiskupstvie Praž- skému; a chcme, aby svrchupsaný Jiřík a jeho erbové i ti, komuž tento list svědčie, svrchupsané městečko Kojetín s vesnicemi, s dvory, poplatky spravedlivými, s lesy, řekami, potoky, rybníky, lukami, lovy, dědinami oranými i neoranými, pastvami a se všiem jiným spravedlivým příslušenstviem tak dlúho jměli, drželi a požívali, dokudž my neb erbové a budúcí králi Češtie [sic] anebo arcibiskupové Pražštie jim VM zlatých svrchupsaných úplně a docela nezaplatíme aneb jim za to dosti neučiníme. A jestliže by kdo o to na ně sáhl kterakýmkolivěk obyčejem, od těch je jmáme zastúpiti a vysvoboditi bez jich škody. A když bychom my neb budúcí naši, králi Čeští aneb arcibiskupové Pražští, od svrchupsaných Jiříka neb od těch, komuž tento list svědčie, to zbožie svrchupsané chtěli vyplatiti, tehdy jmáme jim puol léta napřed dáti věděti a jim jich peníze položiti ve třech aneb ve čtyřech mílech od Kojetína svrchupsaného, kdež bychom se my neb naši budúcí obapolně a dobrovolně smluvili, a oni mají také nám aneb našiem budúcím toho zbožie bez zmatku všeliakého a prodlenie postúpiti. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného Jiříka, jeho erbuov aneb těch, kterýmž tento list svědčie, dobrú vuolí, ten jmá a jmíti bude též právo jako oni sami. A toho na svědomie a jistotu náš vlastnie majestát kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Bělehradě léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého třidcátého šestého na den svatého Pavla na víru Obrácenie, let královstvie našiech Uherského čtyřidcátého devátého, Římského šestmiezcítmého, Če- ského šestnáctého a císařství v třetím létě oc. 41. Sigmund císař Divišovi Bořkovi z Miletínka zastavuje hrad Kunětickou Horu, mě- stečko Bohdaneč a zboží kláštera Opatovského v půl pátu tisíci kopách gr. V Praze 1436, 21. září. AČ. IV. 175 č. 2. Sigmund císař Vaňkovi z Miletínka zastavuje vsi opatství Sedleckého v tisíci kopách gr. Dat. ut supra. AČ. IV. 176 č. 3. 42. Jiřík z Šternberka odjinud z Lukova, Anežka kněžna Opavská a paní Fulnecká, Lacek z Šternberka a z Lukova, a Petr Roman z Vitovic, postupují Janovi z Cimburka a z Tova- čova a paní Žofce z Kunštátu manželce jeho, dobrou volí listu císaře Zikmunda na Kojetínské zboží za 5000 fl. Pečeti přivěsili: Vaněk z Bozkovic, t. č. hejtman markr. Mor., Jan z Cor- štýna, Jiřík z Kravař a z Strážnice, Beneš z Bozkovic, Zbeněk Dúbravka z Osového a Henýk z Waldšteina a z Židlochovic. Dat. v Olomúci, v neděli po sv. Pavlu na víru obrácení (27. ledna) 1437. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 426; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 137—138.
Strana 101
z roku 1436 a 1437. 101 43. (q. XVI) List správní od Jana Dietěte ze Mštěnic Zdenkovi z Švabenic na to právo, kteréž [v] Vrahovicích má po panně Kateřině z Vrahovic. Na Mstěnicích 1437, 1. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 236 b; arch. měst. Brn. ƒ. 112 Já Jan Dítě ze Mštenic i s svými erby vyznávám ... Tak jakož poctivá panna Kateřina z Vrahovic mne a Zdenka z Švabenic a jeho ženu paní Zuzanu i jich děti na pravý spolek dckami přijala na to na všecko, což tu v Vrahovicích jměla dě- dicstvie svého: protož já svrchupsaný Jan Dítě prodal jsem i sstúpil i mocí listu tohoto prodávám i stupuji toho všeho svého dielu i dědicstvie, což mi se jest dostalo mého dielu po smrti svrchupsané panny Kateřiny, to sem vše prodal slovutným pa- noším Zdenkovi z Švabenic a jeho erbóm, a k věrným jeho rukám slovutným panoši Heršovi z Švabenic bratru jeho vlastniemu, a Kubovi z Štětkovic, za čtyři a za sto zlatých červených dobrých uherských, kderéž jsem od něho hotové a zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jan Dítě i s svými erby, prvnie jistec nahoře i dole psaných věcí, a my Zich z Wolperka a z Selítek, Jan z Krumsína, Wolf z Žerůtek, Bernart z Šemíkovic, rukojmie a spoluslibce vespolek, kupitelóm našiem svrchupsaným ten jistý svuoj díl v Vrahovicích, tak jakož psáno stojí, sobě ižádného práva ani kderého vlastenstvie nezachovávajíc, [. ..] na prvniem panském sněmu, když dcky zemské v Olomúci otevřeny budú, neb konečně na druhém ve cky vložiti a vepsati, tak jako země Moravská za právo jmá, a to s svým nákladem a prací sobě z desk vymazati a vypsati a od každého člověka vysvoboditi, ktož by toho právem zemským nařkl, tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo. Pakli bychom toho svrchupsaného zbožie svrchupsaným věřitelóm našiem ve cky nevložili aneb vložiti nemohli, tehdy jmáme a slibujem jim svrchupsaným věřitelóm našiem čtyři a sto f. zase dáti ve čtyřech nedělech po jich napomenutie. Leženie obyčejné v městě Olomúci oc. Jenž jest dán a psán na Mstěnicích v pondělí po Velikonoci léta 14XXXVII léta oc. 44. (V.) Dobrá vuole od kněžny Anny [z Osvětima] Hlaváčovi z Donína na zápisy [zboží Opa- tovského za tisíc kop gr.] Na Kladště 1437, 25. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 6 b. Já Anna kněžna z Osvětína, najvyšší poručnice sirotkuov i všeho zboží dobré paměti urozeného pana Puothy z Častolovic, syna mého, vyznávám ... Jakož uro- zený pan Aleš z Šternberka a z Holic a pan Puotha svrchupsaný měli a mají od ciesařovy Milosti a od opata i konventu kláštera Opatovského řádně zapsáno tři tisíce kop grošuov na tom zbuoží již psaného kláštera Opatovského, jakož to ti li- stové na to udělaní šíře a světleji svědčí a ukazují, že svrchupsaný pan Půtha na
z roku 1436 a 1437. 101 43. (q. XVI) List správní od Jana Dietěte ze Mštěnic Zdenkovi z Švabenic na to právo, kteréž [v] Vrahovicích má po panně Kateřině z Vrahovic. Na Mstěnicích 1437, 1. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 236 b; arch. měst. Brn. ƒ. 112 Já Jan Dítě ze Mštenic i s svými erby vyznávám ... Tak jakož poctivá panna Kateřina z Vrahovic mne a Zdenka z Švabenic a jeho ženu paní Zuzanu i jich děti na pravý spolek dckami přijala na to na všecko, což tu v Vrahovicích jměla dě- dicstvie svého: protož já svrchupsaný Jan Dítě prodal jsem i sstúpil i mocí listu tohoto prodávám i stupuji toho všeho svého dielu i dědicstvie, což mi se jest dostalo mého dielu po smrti svrchupsané panny Kateřiny, to sem vše prodal slovutným pa- noším Zdenkovi z Švabenic a jeho erbóm, a k věrným jeho rukám slovutným panoši Heršovi z Švabenic bratru jeho vlastniemu, a Kubovi z Štětkovic, za čtyři a za sto zlatých červených dobrých uherských, kderéž jsem od něho hotové a zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jan Dítě i s svými erby, prvnie jistec nahoře i dole psaných věcí, a my Zich z Wolperka a z Selítek, Jan z Krumsína, Wolf z Žerůtek, Bernart z Šemíkovic, rukojmie a spoluslibce vespolek, kupitelóm našiem svrchupsaným ten jistý svuoj díl v Vrahovicích, tak jakož psáno stojí, sobě ižádného práva ani kderého vlastenstvie nezachovávajíc, [. ..] na prvniem panském sněmu, když dcky zemské v Olomúci otevřeny budú, neb konečně na druhém ve cky vložiti a vepsati, tak jako země Moravská za právo jmá, a to s svým nákladem a prací sobě z desk vymazati a vypsati a od každého člověka vysvoboditi, ktož by toho právem zemským nařkl, tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo. Pakli bychom toho svrchupsaného zbožie svrchupsaným věřitelóm našiem ve cky nevložili aneb vložiti nemohli, tehdy jmáme a slibujem jim svrchupsaným věřitelóm našiem čtyři a sto f. zase dáti ve čtyřech nedělech po jich napomenutie. Leženie obyčejné v městě Olomúci oc. Jenž jest dán a psán na Mstěnicích v pondělí po Velikonoci léta 14XXXVII léta oc. 44. (V.) Dobrá vuole od kněžny Anny [z Osvětima] Hlaváčovi z Donína na zápisy [zboží Opa- tovského za tisíc kop gr.] Na Kladště 1437, 25. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 6 b. Já Anna kněžna z Osvětína, najvyšší poručnice sirotkuov i všeho zboží dobré paměti urozeného pana Puothy z Častolovic, syna mého, vyznávám ... Jakož uro- zený pan Aleš z Šternberka a z Holic a pan Puotha svrchupsaný měli a mají od ciesařovy Milosti a od opata i konventu kláštera Opatovského řádně zapsáno tři tisíce kop grošuov na tom zbuoží již psaného kláštera Opatovského, jakož to ti li- stové na to udělaní šíře a světleji svědčí a ukazují, že svrchupsaný pan Půtha na
Strana 102
102 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tom svém dílu, totiž na půl druhém tisíci kop grošuov, kterýž měl na tom zboží Opatovském podle svrchupsaného pana Alše zapsáno, urozenému panu Hlaváčovi z Donína, přieteli svému přirozenému, dal jest tisíce kop grošuov a mocně jemu to poručil a odkázal, jakož mnoho dobrým lidem to jest svědomo. Pak po smrti svrchu- psaného pana Puothy, když se byli všecc]i poručníci na Kladsko sjeli a mě v tu chvíli najvyšší poručnicí volili, tu sem jiných poručníkuov všech povolením nahoře- psanému panu Hlaváčovi těch svrchupsaných tisíce kop grošuov také dala, i nynie mocí tohoto listu jemu dávám podle rozkázánie svrchupsaného pana Puothy na těch listech i na tom zbuožie Opatovském, kromě těch pět set kop po páně Alšovu dílu a po těch tisíce kopách již psaných pozuostalých, těch sobě a těm sirotkóm svým a páně Půthovým dětem pozůstavuji k jich a k svému požitku. A ktož by tento list měl s svrchupsaného pana Hlaváče dobrú vuolí, ten má i mieti bude tuž moc i též právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí, jako on sám. A toho na po- tvrzenie a pro lepší jistost svú pečeť vlastní kázala sem k tomuto listu přivěsiti; a prosila sem urozených pana Haška z Walštajna, paní Anny vdovy z Koldic, někdy manželky svrchupsaného pana Puothy, a slovutných Markvarta z Mezilesí, Jana z Tožice, Pavlíka z Chotěčic a Václava Tluksy z Dohalic, že jsú také pro lepší svě- domie své pečeti přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán na Kladště léta od naro- zenie Syna buožieho tisícého čtyřstého třidcátého sedmého ve čtvrtek den s. Marka evangelisty. 45. Arkleb Vickovec z Vickova prodal platu ročního shádaného na lidech platných a usedlých ve vsi Smržicích 7 kop ku pravému věnnému právu ctihodnému Hanušovi Liljen- blutovi z Majta, měštěnínu Olomúckému, a manželce jeho paní Markytě, a k věrným jeho rukám panoším Alšovi z Vrahovic, Hynkovi z Rokytnice a Maškovi z Kostelce, za 70 kop gr. Dat. v Olomouci, v sobotu na sv. Vavřince (10. srpna) 1437. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 230; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 109. 46. (IIII) Druhá dobrá vuole od kněžny Anny z Osvětima Hlaváčovi z Donína na druhú polovici [zápisů na zboží kláštera Opatovského.] V Praze 1437, 16. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 7. Já Anna kněžna z Osvětína, poručnice sirotkuov i sboží dobré paměti uro- zeného pana Puothy z Častolovic, syna mého milého, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej uzří nebo čtúce slyšeti budú: Jakož urozený pan Aleš z Štern- berka a z Holic a pan Puotha svrchupsaný měli a mají od ciesařovy Mti a od opata i konventa kláštera Opatovského tři tisíce kop grošuov řádně zapsáno na tom sboží nahořepsaného kláštera Opatovského, jakožto ti listové na to udělaní šíře a světleji
102 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tom svém dílu, totiž na půl druhém tisíci kop grošuov, kterýž měl na tom zboží Opatovském podle svrchupsaného pana Alše zapsáno, urozenému panu Hlaváčovi z Donína, přieteli svému přirozenému, dal jest tisíce kop grošuov a mocně jemu to poručil a odkázal, jakož mnoho dobrým lidem to jest svědomo. Pak po smrti svrchu- psaného pana Puothy, když se byli všecc]i poručníci na Kladsko sjeli a mě v tu chvíli najvyšší poručnicí volili, tu sem jiných poručníkuov všech povolením nahoře- psanému panu Hlaváčovi těch svrchupsaných tisíce kop grošuov také dala, i nynie mocí tohoto listu jemu dávám podle rozkázánie svrchupsaného pana Puothy na těch listech i na tom zbuožie Opatovském, kromě těch pět set kop po páně Alšovu dílu a po těch tisíce kopách již psaných pozuostalých, těch sobě a těm sirotkóm svým a páně Půthovým dětem pozůstavuji k jich a k svému požitku. A ktož by tento list měl s svrchupsaného pana Hlaváče dobrú vuolí, ten má i mieti bude tuž moc i též právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí, jako on sám. A toho na po- tvrzenie a pro lepší jistost svú pečeť vlastní kázala sem k tomuto listu přivěsiti; a prosila sem urozených pana Haška z Walštajna, paní Anny vdovy z Koldic, někdy manželky svrchupsaného pana Puothy, a slovutných Markvarta z Mezilesí, Jana z Tožice, Pavlíka z Chotěčic a Václava Tluksy z Dohalic, že jsú také pro lepší svě- domie své pečeti přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán na Kladště léta od naro- zenie Syna buožieho tisícého čtyřstého třidcátého sedmého ve čtvrtek den s. Marka evangelisty. 45. Arkleb Vickovec z Vickova prodal platu ročního shádaného na lidech platných a usedlých ve vsi Smržicích 7 kop ku pravému věnnému právu ctihodnému Hanušovi Liljen- blutovi z Majta, měštěnínu Olomúckému, a manželce jeho paní Markytě, a k věrným jeho rukám panoším Alšovi z Vrahovic, Hynkovi z Rokytnice a Maškovi z Kostelce, za 70 kop gr. Dat. v Olomouci, v sobotu na sv. Vavřince (10. srpna) 1437. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 230; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 109. 46. (IIII) Druhá dobrá vuole od kněžny Anny z Osvětima Hlaváčovi z Donína na druhú polovici [zápisů na zboží kláštera Opatovského.] V Praze 1437, 16. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 7. Já Anna kněžna z Osvětína, poručnice sirotkuov i sboží dobré paměti uro- zeného pana Puothy z Častolovic, syna mého milého, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej uzří nebo čtúce slyšeti budú: Jakož urozený pan Aleš z Štern- berka a z Holic a pan Puotha svrchupsaný měli a mají od ciesařovy Mti a od opata i konventa kláštera Opatovského tři tisíce kop grošuov řádně zapsáno na tom sboží nahořepsaného kláštera Opatovského, jakožto ti listové na to udělaní šíře a světleji
Strana 103
z let 1437—1440. 103 svědčí a ukazují; že svrchupsaný pan Puotha na tom svém dílu, totiž na půldruhém tisíci kop grošuov, kterýž měl na tom zboží Opatovském podle svrchupsaného pana Alše zapsáno, dal jest urozenému panu Hlaváčovi z Donína, přieteli svému přirozenému, tisíce kop grošuov a mocně jemu to poručil a odkázal, jakož mnoho dobrým lidem jest to svědomo. Pak po smrti svrchupsaného pana Puothy, když se byli všickni po- ručníci na Kladsko sjeli a mne v tu chvíli najvyšší poručnicí volili, tu sem jiných poručníkuov povolením již psanému panu Hlaváčovi těch nahořepsaných tisíce kop grošuov také dala i nynie mocí tohoto listu jemu dávám podle svrchupsaného pana Alše na těch listech i na tom zboží Opatovském, a k tomu také za jeho páně Hlaváčovy dluhy, za rukojemství a za službu, i také za ten list, kterýž mi na tři sta kop udělal a v mú moc dal, dala sem a mocí tohoto listu jemu úplně dávám těch pět set kop grošuov na týchž listech i na tom zboží Opatovském, tak aby on toho půldruhého tisíce kop grošuov mocen byl dáti, prodati, zastaviti, směniti aneb s tím učiniti, jak by sě jemu zdálo. A již já i ti sirotci žádného práva ani moci na těch listech více nemámy, než všecko právo i moc dala sem a dávám panu Hlaváčovi svrchupsanému. A ktož by tento list měl s jeho dobrú vuolí, ten má i mieti bude túž moc i právo ke všem svrchupsaným věcem, jako on sám pan Hlaváč svrchupsaný. A toho na potvrzení pečeť svú vlastní kázala sem přivěsiti k tomuto listu; a pro lepší svědomie prosila sem urozených pana Alše z Šternberka a z Holic, pana Mikuláše Zajiece z Hazmburka seděním na Kosti a pana Haška z Walštýna, a slovutných panoší Markvarta z Mezilesí, Jana Črnína z Vysoké a Zbynka z Kocova, že sú také své pečeti na svědomie přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Prazě léta ot narozenie Syna buožieho tisícého čtyřstého třidcátého sedmého tu středu den s. Havla. 47. Hlaváč z Donína dává všecky zápisy, kteréž má od kněžny Anny z Osvětima na Opa- tovské zboží, Zikmundovi z Wartmberka seděním na Děčíně. Pečeti přivěsili: Hašek z Wal- štajna, Hynek Krušina z Lichtmburka seděním na Kumburce, a Jiřík z Dubé na Wizmburce. Dat. v Praze, ten čtvrtek po sv. Havle (17. října) 1437. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 6. 48. Jan z Pernšteina vyznává, že má Benešovi z Bozkovic a Janovi z Lomnice na svůj oddíl za hrad Skály položiti Janovi z Břežan 60 kop gr. Na Pernštejně 1440, 5. dub. — Orig. arch. města Brna. Já Jan z Pernšteina i [s] svými erby vyznávám tiemto listem přede všemi, ktož jej uzsřie [sic] neb čtúce uslyšie, že jsem slíbil a mocí tohoto listu slibuji svú dobrú čistú vierú urozeným pánóm, panu Benešovi z Bozkovic a panu Janovi z Lomp-
z let 1437—1440. 103 svědčí a ukazují; že svrchupsaný pan Puotha na tom svém dílu, totiž na půldruhém tisíci kop grošuov, kterýž měl na tom zboží Opatovském podle svrchupsaného pana Alše zapsáno, dal jest urozenému panu Hlaváčovi z Donína, přieteli svému přirozenému, tisíce kop grošuov a mocně jemu to poručil a odkázal, jakož mnoho dobrým lidem jest to svědomo. Pak po smrti svrchupsaného pana Puothy, když se byli všickni po- ručníci na Kladsko sjeli a mne v tu chvíli najvyšší poručnicí volili, tu sem jiných poručníkuov povolením již psanému panu Hlaváčovi těch nahořepsaných tisíce kop grošuov také dala i nynie mocí tohoto listu jemu dávám podle svrchupsaného pana Alše na těch listech i na tom zboží Opatovském, a k tomu také za jeho páně Hlaváčovy dluhy, za rukojemství a za službu, i také za ten list, kterýž mi na tři sta kop udělal a v mú moc dal, dala sem a mocí tohoto listu jemu úplně dávám těch pět set kop grošuov na týchž listech i na tom zboží Opatovském, tak aby on toho půldruhého tisíce kop grošuov mocen byl dáti, prodati, zastaviti, směniti aneb s tím učiniti, jak by sě jemu zdálo. A již já i ti sirotci žádného práva ani moci na těch listech více nemámy, než všecko právo i moc dala sem a dávám panu Hlaváčovi svrchupsanému. A ktož by tento list měl s jeho dobrú vuolí, ten má i mieti bude túž moc i právo ke všem svrchupsaným věcem, jako on sám pan Hlaváč svrchupsaný. A toho na potvrzení pečeť svú vlastní kázala sem přivěsiti k tomuto listu; a pro lepší svědomie prosila sem urozených pana Alše z Šternberka a z Holic, pana Mikuláše Zajiece z Hazmburka seděním na Kosti a pana Haška z Walštýna, a slovutných panoší Markvarta z Mezilesí, Jana Črnína z Vysoké a Zbynka z Kocova, že sú také své pečeti na svědomie přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Prazě léta ot narozenie Syna buožieho tisícého čtyřstého třidcátého sedmého tu středu den s. Havla. 47. Hlaváč z Donína dává všecky zápisy, kteréž má od kněžny Anny z Osvětima na Opa- tovské zboží, Zikmundovi z Wartmberka seděním na Děčíně. Pečeti přivěsili: Hašek z Wal- štajna, Hynek Krušina z Lichtmburka seděním na Kumburce, a Jiřík z Dubé na Wizmburce. Dat. v Praze, ten čtvrtek po sv. Havle (17. října) 1437. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 6. 48. Jan z Pernšteina vyznává, že má Benešovi z Bozkovic a Janovi z Lomnice na svůj oddíl za hrad Skály položiti Janovi z Břežan 60 kop gr. Na Pernštejně 1440, 5. dub. — Orig. arch. města Brna. Já Jan z Pernšteina i [s] svými erby vyznávám tiemto listem přede všemi, ktož jej uzsřie [sic] neb čtúce uslyšie, že jsem slíbil a mocí tohoto listu slibuji svú dobrú čistú vierú urozeným pánóm, panu Benešovi z Bozkovic a panu Janovi z Lomp-
Strana 104
104 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nice i jiným pánóm a zemanóm, kteříž jsú rukojmie za osm set kop groší, kteréž jmají dány býti slovutnému panoši Janovi z Břežan za hrad za Skály, že mám na svój oddiel položiti šedesáte kop grošiev [sic] dobrých střiebrných rázu pražského a čísla, za každú kopu šedesáte groší počítajíc, neb zlatý dobrý po osmimezcietma grošiech počítajíc, u Brně na rathouze položiti purgmistrovi a konšelóm v jejich moc rozdielně, tociž třidceti kop na svatý Václav nynie najprv příščie a třidceti kop na svatý Martin inhed potom příščí. Pakli bych svrchupsaných peněz na ty dny a časy nepoložil a nedal, jakož sě svrchu píše, a proto které škody vzaty byly, ty škody i jiščinu [sic] slibuji podstúpiti a zaplatiti beze všie zlej lsti a výmluvy všelikaké. A tomu na svědomie a jistost já svrchupsaný Jan svú vlastní pečet přiciskl sem k to- muto listu. Jenž jest dán na Pernšteině v ten úterý před svatým Sixtem léta od narozenie božieho tisíc čtyři sta čtyřidcátého. Přitisknuta jest papírová pečeť se znakem Pernšteinů a legendou: S † Johannis de Persteyn. Znamenáno jest, kteříž mají listy své položiti za ty peníze, kteréž mají za hrad Skály dány býti. Item kněz biskup šedesáte kop g. Item pan Jan z Lompnice šedesáte kop g. kromě svých zeman. Item pan Jan z Persteina šedesáte kop g. [s] svými zemany. Item pan Hennyk [z Waldšteina] třidceti kop g. kromě zeman. Item pan Jošt [Hecht] z Rosic třidceti kop g. kromě zeman. Item pan Zdeněk [z Waldšteina] patnáste kop g. kromě zeman. Item pan Heralt z Lyssic patnáste kop g. Item pan Procek [z Kunstatu a z Opatovic? či z Wilmberka?] šest kop g. Item paní podkomořina patnáste kop g. Item Suchého Črta [Hynka z Kunstatu na Jevišovicích] sirotci pět kop g. Item pan Dobeš [z Meziříčí a z Trnávky] dvadceti kop g. Item pan Beneš z Bozkovic dvatceti kop g. kromě zeman. Item pan Vaněk z Bozkovic dvatceti kop g. kromě zeman. Item kněz opat Třebícký čtyřidceti kop g. i [s] svým probostvím. Item kněz opat Lucký čtyřidceti kop g. Item kněz probošt Kunický třidceti kop g. Item kněz převor z Novej Vsi dvadceti kop g. Item kněz převor od svatého Thůmy deset kop g. Item kanovníci od svatého Petra patnáste kop g. Item abatyše Králového kláštera čtyřidceti kop g. Item město Brno šedesáte kop g. Item Znojmo šedesáte kop g. Item Jihlava čtyřidceti kop g. Item Ejvančice patnáste kop g. Item Michal Kunigfelder dvatceti kop g. Item probošt Knihnický patnáste kop
104 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nice i jiným pánóm a zemanóm, kteříž jsú rukojmie za osm set kop groší, kteréž jmají dány býti slovutnému panoši Janovi z Břežan za hrad za Skály, že mám na svój oddiel položiti šedesáte kop grošiev [sic] dobrých střiebrných rázu pražského a čísla, za každú kopu šedesáte groší počítajíc, neb zlatý dobrý po osmimezcietma grošiech počítajíc, u Brně na rathouze položiti purgmistrovi a konšelóm v jejich moc rozdielně, tociž třidceti kop na svatý Václav nynie najprv příščie a třidceti kop na svatý Martin inhed potom příščí. Pakli bych svrchupsaných peněz na ty dny a časy nepoložil a nedal, jakož sě svrchu píše, a proto které škody vzaty byly, ty škody i jiščinu [sic] slibuji podstúpiti a zaplatiti beze všie zlej lsti a výmluvy všelikaké. A tomu na svědomie a jistost já svrchupsaný Jan svú vlastní pečet přiciskl sem k to- muto listu. Jenž jest dán na Pernšteině v ten úterý před svatým Sixtem léta od narozenie božieho tisíc čtyři sta čtyřidcátého. Přitisknuta jest papírová pečeť se znakem Pernšteinů a legendou: S † Johannis de Persteyn. Znamenáno jest, kteříž mají listy své položiti za ty peníze, kteréž mají za hrad Skály dány býti. Item kněz biskup šedesáte kop g. Item pan Jan z Lompnice šedesáte kop g. kromě svých zeman. Item pan Jan z Persteina šedesáte kop g. [s] svými zemany. Item pan Hennyk [z Waldšteina] třidceti kop g. kromě zeman. Item pan Jošt [Hecht] z Rosic třidceti kop g. kromě zeman. Item pan Zdeněk [z Waldšteina] patnáste kop g. kromě zeman. Item pan Heralt z Lyssic patnáste kop g. Item pan Procek [z Kunstatu a z Opatovic? či z Wilmberka?] šest kop g. Item paní podkomořina patnáste kop g. Item Suchého Črta [Hynka z Kunstatu na Jevišovicích] sirotci pět kop g. Item pan Dobeš [z Meziříčí a z Trnávky] dvadceti kop g. Item pan Beneš z Bozkovic dvatceti kop g. kromě zeman. Item pan Vaněk z Bozkovic dvatceti kop g. kromě zeman. Item kněz opat Třebícký čtyřidceti kop g. i [s] svým probostvím. Item kněz opat Lucký čtyřidceti kop g. Item kněz probošt Kunický třidceti kop g. Item kněz převor z Novej Vsi dvadceti kop g. Item kněz převor od svatého Thůmy deset kop g. Item kanovníci od svatého Petra patnáste kop g. Item abatyše Králového kláštera čtyřidceti kop g. Item město Brno šedesáte kop g. Item Znojmo šedesáte kop g. Item Jihlava čtyřidceti kop g. Item Ejvančice patnáste kop g. Item Michal Kunigfelder dvatceti kop g. Item probošt Knihnický patnáste kop
Strana 105
z roku 1440 a 1441. 105 Item opat Žďárský dvatceti kop g. Item opat Zabrdovský deset kop g. Item abatyše z Oslavan deset kop g. Item abatyše z Daličic šest kop g. Item probošt od svatého Petra pět kop g. Item probošt svatého Ypolita patnáste kop g. Některá jmena jsme v závorkách doplnili podle zápisu sněmovního v AČ. X. 256. 49. (XXX) List na zboží Jestbořické Mikulášovi Bochovcovi od biskupa Pavla Olomúckého, jímž zapisuje na tom zboží šest set kop groší širokých. V Olomúci 1441, 7. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 27. My Pavel buoží milostí biskup Olomúcký, vyznáváme . . ., že pro některé a kostela našeho Olomúckého veliké a pilné potřeby naše zboží kostelní, ješto sluší k Ještěbořicóm, s zdravú radú a z přivolení velebných kněží, bratří našich, kněží a kapitoly kostela Olomúckého s jejich jednostajnú vnolí to svrchupsané zboží a vsi kostela našeho Olomúckého, kteréž v Čechách jmáme, to jest zejména Crkaň, Barchov, Bezděkov, Opočen, Na Háji, Lány, Opočnec Malý, ty všechny vsi s lidmi usedlými i neusedlými, platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s poplatky, s požitky, se všemi robotami i se všemi súdy s manských lidí, robotami, s lukami, s pastvami, s loviščemi i s tiem lesem, ješto slove Bor, i s jinými lesy, i s tiem mlýnem, ješto slove na Veselici, s řekami i s tú řekú, kteráž zkrzě Barchov teče, i s Labem, což k tomu panství příslušelo, s potoky, s rybářstvím, s horami, s doly i se vší panskú zvuolí i se všiem plným právem, panstviem i se všiem příslušenstviem, což k tomu zboží Jestřebořickému [sic] od staradávna příslušalo jest, krom Jestřebořic [sic] samé vsi, nic tu sobě ani potomkóm našim kostela našeho Olomúckého ani komu jinému práva, panstvie, ani kterého vlastenstvie na tom zboží a na těch vsech nepozuosta- vujíce ani zachovávajíce, i s přievozem proti Opočenci, a na Psinci kopu platu ročnieho, i s jinými všelikterakými požitky, kterak by koli sě jmenovaly, což k tomu zboží přísluší a jakož v svých mezech a hraniciech okršleno jest a záleží, v šesti stech kopách groší dobrých střiebrných rázu a čísla Pražského, šestdesát grošuov za každú kopu počítajíc, zastavili sme a mocí listu tohoto zastavujem urozenému Mikulášovi z Buchova i jeho jednomu dietěti, kteréž by k sobě řádně přijal a jmenoval; pakli by dietěte nejměl, ale miesto toho Janovi, Andělovu synu z Ronovce; toliko do dvú jejich životuov k držení, k požívání a k opravování svobodně, bez našeho neb našiech potomkóv biskupóv Olomúckých překazenie všelikakého. A jestliže bychom my anebo naši potomkové, budúcie biskupové Olomúcčí chtěli svrchupsané zboží vyplatiti po Mikuláše Buchovce a druhého života jejich smrti, dadúc šest set kop grošuov dobrých střiebrných těm neb tomu, ktož by tento list 14 Archiv Český XVI.
z roku 1440 a 1441. 105 Item opat Žďárský dvatceti kop g. Item opat Zabrdovský deset kop g. Item abatyše z Oslavan deset kop g. Item abatyše z Daličic šest kop g. Item probošt od svatého Petra pět kop g. Item probošt svatého Ypolita patnáste kop g. Některá jmena jsme v závorkách doplnili podle zápisu sněmovního v AČ. X. 256. 49. (XXX) List na zboží Jestbořické Mikulášovi Bochovcovi od biskupa Pavla Olomúckého, jímž zapisuje na tom zboží šest set kop groší širokých. V Olomúci 1441, 7. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 27. My Pavel buoží milostí biskup Olomúcký, vyznáváme . . ., že pro některé a kostela našeho Olomúckého veliké a pilné potřeby naše zboží kostelní, ješto sluší k Ještěbořicóm, s zdravú radú a z přivolení velebných kněží, bratří našich, kněží a kapitoly kostela Olomúckého s jejich jednostajnú vnolí to svrchupsané zboží a vsi kostela našeho Olomúckého, kteréž v Čechách jmáme, to jest zejména Crkaň, Barchov, Bezděkov, Opočen, Na Háji, Lány, Opočnec Malý, ty všechny vsi s lidmi usedlými i neusedlými, platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s poplatky, s požitky, se všemi robotami i se všemi súdy s manských lidí, robotami, s lukami, s pastvami, s loviščemi i s tiem lesem, ješto slove Bor, i s jinými lesy, i s tiem mlýnem, ješto slove na Veselici, s řekami i s tú řekú, kteráž zkrzě Barchov teče, i s Labem, což k tomu panství příslušelo, s potoky, s rybářstvím, s horami, s doly i se vší panskú zvuolí i se všiem plným právem, panstviem i se všiem příslušenstviem, což k tomu zboží Jestřebořickému [sic] od staradávna příslušalo jest, krom Jestřebořic [sic] samé vsi, nic tu sobě ani potomkóm našim kostela našeho Olomúckého ani komu jinému práva, panstvie, ani kterého vlastenstvie na tom zboží a na těch vsech nepozuosta- vujíce ani zachovávajíce, i s přievozem proti Opočenci, a na Psinci kopu platu ročnieho, i s jinými všelikterakými požitky, kterak by koli sě jmenovaly, což k tomu zboží přísluší a jakož v svých mezech a hraniciech okršleno jest a záleží, v šesti stech kopách groší dobrých střiebrných rázu a čísla Pražského, šestdesát grošuov za každú kopu počítajíc, zastavili sme a mocí listu tohoto zastavujem urozenému Mikulášovi z Buchova i jeho jednomu dietěti, kteréž by k sobě řádně přijal a jmenoval; pakli by dietěte nejměl, ale miesto toho Janovi, Andělovu synu z Ronovce; toliko do dvú jejich životuov k držení, k požívání a k opravování svobodně, bez našeho neb našiech potomkóv biskupóv Olomúckých překazenie všelikakého. A jestliže bychom my anebo naši potomkové, budúcie biskupové Olomúcčí chtěli svrchupsané zboží vyplatiti po Mikuláše Buchovce a druhého života jejich smrti, dadúc šest set kop grošuov dobrých střiebrných těm neb tomu, ktož by tento list 14 Archiv Český XVI.
Strana 106
106 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jměl s jejich, Mikuláše Buchovcovú a druhého života dobrú vuolí, ten má, ty penieze šest set kop grošuov dobrých střiebrných svrchupsaných vezma od nás, zbožie našeho svrchupsaného nám neb našim potomkóm biskupóm Olomúckým zasě v naši moc vrátiti a dáti, žádných škod ani nákladuov nepočítajíce ani žádajíce. A když bychom koli jměli jim platiti, tehda máme jim ty penieze klásti v Čechách v některém městě svobodném a bezpečném nám i druhé straně ve čtyřech mílech vzdálí od pomezie Moravského; a tu s listem druhá strana přijeti má a penieze vzieti a list nám zasě vrátiti. Také berni, kterúž nám nebo potomkóm našim k korunování s toho zbožie platiti mají, nám a našim potomkóm úplně zachováváme. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu a pevnost pečet naši biskupskú k tomuto listu kázali sme přivěsiti. A my kněz Petr z Račic děkan, kněz Jan Haz probošt, kněz Martin z Dobřan arcipřiest, mistr Jan z Týna, Křištofor z Bethova, Dominik z Olomúce, Mikuláš z Oder, Martin z Moravičan, Petr z Ščepánova, Mikuláš z Břiestu, Bohuše ze Zvole, Petr Stern od Hory, Jan z Opavy a Jan z Bludova i všecka ka- pitola kostela Olomúckého, pilně znamenavše svrchupsanee příčiny řádně a hodně i podobně, s dobrým naším rozmyslem k svrchupsanému zastavenie zboží svrchupsa- ného dali sme a mocí listu tohoto dáváme plné a svobodné právo a k tomu svolujeme, což sě v tomto listu svrchu píše, to jest nás všech plná vuole. A tomu na svědomí a pro lepší jistotu našeho svolenie a věcí svrchupsaných pečet naši kapitolní podle pečeti kněze Pavla biskupa napřed jmenovaného přivěsili sme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta od narození Syna buožieho tisícieho čtyřistého čtyřidcátého prvého léta, ten pátek po svatém Prokopě. 50. (h. VIII) Dobrá vuole od Hanúška [z Lilienblutu], měštěnína Olomúckého, panu Jiříkovi z Kravař na VII kop platu v Smržiciech. V Olomouci 1441, 4. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 229 b; arch. měst. Brn. f. 108 b. Já Hanúšek z Liligenblut z Mýta, měštěnín Olomúcský, vyznávám ... Jakož jsem kúpil sobě a paní Margetě, ženě své, i našiem erbóm sedm kop groší platu ročnieho shádaného na lidech platných a usedlých ve vsi SmJržicích se všiem plným právem a panstviem ku pravému věnnému právu za sedmdesáte kop groší od slo- vutného panošie Arkleba Vickovce z Vickova, jakožto jeho hlavní list jmám a plněji svědčící: k tomu jistému platu i k tomu listu hlavniemu dal sem a mocí listu tohoto dávám od sebe i od své ženy i od našiech erbuov i od těch ode všech, komuž by ten list svědšil, s dobrým rozmyslem plnú svú dobrú vuoli i všechno právo své urozenému panu Jiříkovi z Kravař a z Strážnice a jeho erbóm, a k věrným rukám jeho urozeným pánóm panu Pertultovi z Lippé, najvyššiemu maršálku královstvie Českého, a panu Lackovi z Štemberka a z Lukova, tak aby svrchupsaný pan Jiřík,
106 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jměl s jejich, Mikuláše Buchovcovú a druhého života dobrú vuolí, ten má, ty penieze šest set kop grošuov dobrých střiebrných svrchupsaných vezma od nás, zbožie našeho svrchupsaného nám neb našim potomkóm biskupóm Olomúckým zasě v naši moc vrátiti a dáti, žádných škod ani nákladuov nepočítajíce ani žádajíce. A když bychom koli jměli jim platiti, tehda máme jim ty penieze klásti v Čechách v některém městě svobodném a bezpečném nám i druhé straně ve čtyřech mílech vzdálí od pomezie Moravského; a tu s listem druhá strana přijeti má a penieze vzieti a list nám zasě vrátiti. Také berni, kterúž nám nebo potomkóm našim k korunování s toho zbožie platiti mají, nám a našim potomkóm úplně zachováváme. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu a pevnost pečet naši biskupskú k tomuto listu kázali sme přivěsiti. A my kněz Petr z Račic děkan, kněz Jan Haz probošt, kněz Martin z Dobřan arcipřiest, mistr Jan z Týna, Křištofor z Bethova, Dominik z Olomúce, Mikuláš z Oder, Martin z Moravičan, Petr z Ščepánova, Mikuláš z Břiestu, Bohuše ze Zvole, Petr Stern od Hory, Jan z Opavy a Jan z Bludova i všecka ka- pitola kostela Olomúckého, pilně znamenavše svrchupsanee příčiny řádně a hodně i podobně, s dobrým naším rozmyslem k svrchupsanému zastavenie zboží svrchupsa- ného dali sme a mocí listu tohoto dáváme plné a svobodné právo a k tomu svolujeme, což sě v tomto listu svrchu píše, to jest nás všech plná vuole. A tomu na svědomí a pro lepší jistotu našeho svolenie a věcí svrchupsaných pečet naši kapitolní podle pečeti kněze Pavla biskupa napřed jmenovaného přivěsili sme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta od narození Syna buožieho tisícieho čtyřistého čtyřidcátého prvého léta, ten pátek po svatém Prokopě. 50. (h. VIII) Dobrá vuole od Hanúška [z Lilienblutu], měštěnína Olomúckého, panu Jiříkovi z Kravař na VII kop platu v Smržiciech. V Olomouci 1441, 4. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 229 b; arch. měst. Brn. f. 108 b. Já Hanúšek z Liligenblut z Mýta, měštěnín Olomúcský, vyznávám ... Jakož jsem kúpil sobě a paní Margetě, ženě své, i našiem erbóm sedm kop groší platu ročnieho shádaného na lidech platných a usedlých ve vsi SmJržicích se všiem plným právem a panstviem ku pravému věnnému právu za sedmdesáte kop groší od slo- vutného panošie Arkleba Vickovce z Vickova, jakožto jeho hlavní list jmám a plněji svědčící: k tomu jistému platu i k tomu listu hlavniemu dal sem a mocí listu tohoto dávám od sebe i od své ženy i od našiech erbuov i od těch ode všech, komuž by ten list svědšil, s dobrým rozmyslem plnú svú dobrú vuoli i všechno právo své urozenému panu Jiříkovi z Kravař a z Strážnice a jeho erbóm, a k věrným rukám jeho urozeným pánóm panu Pertultovi z Lippé, najvyššiemu maršálku královstvie Českého, a panu Lackovi z Štemberka a z Lukova, tak aby svrchupsaný pan Jiřík,
Strana 107
z let 1441—1443. 107 erbové a věrné ruky předepsané k tomu svrchupsanému platu i k listu hlavnímu na ten plat tak plné právo jměli, jako sem já jměl i s svú ženú i s našiemi erby; a toho jim mocně stupuji tímto listem od sebe, od své ženy i od našiech erbuov, nic sobě na tom platu i na tom listu hlavním práva nepozůstavujíce. K tomu na jistotu a na svědomie svú jsem vlastní pečet s mým dobrým vědomím s dobrú volí přivěsil k tomuto listu; a prosil sem slovutných panoší Jana Zúbka ze Zděčína, tehdy purk- rabie Olomúcského, Jana a Hynka bratřiech z Rokytnice, Alše z Vrahovišč, Franka z Hartmanova a Jana Krumpsína z Lešan, že jsú těm věcem svrchupsaným své vlastnie pečeti podle mne také na svědomie přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Olomúci v pátek před svatým Vavřincem léta oc tisícého čtyřistého čtyřicátého prvního oc. 51. List Pavla biskupa Olomúckého, jímž zastavuje Jestbořice Mikulášovi Bochovcov v 500 P gr., aby se v ně bez překážky mohl uvázati. V Brně 1442, 21. čce. AČ. IV. 177. 52. (y. XXII). Dobrá vuole od Kateřiny z Újezda panu Žibřidovi z Pernšteina a jiným na Újezd a na jiné. 1443, 28. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 16; arch. měst. Brn. f. 13 b. Já Kateřina někdy manželka dobré paměti Petrova z Újezda, vyznávám ... Jakož mám list od osvieceného knížete Albrechta vývody Rakúského, Štýrského, Korytanského oc, markrabie Moravského slovutné paměti, pod jeho majestátem, kterýž svědčí ve jméně mně Kateřině nadepsané a Petrovi z Újezda manželu mému nade- psanému dobré paměti, na Újezd a na jiné zbožie, kteréž v Moravě mám neb jmíti budu, že to zboží na smrti mohu dáti rozkázati a poručiti rozdílně nebo pospolně, komuž já chci, jakož to plněji ten hlavní správnie [obsahuje. Ten] list se všiem plným právem týmž, jakož mně svědčí, dala jsem a mocí tohoto listu dávám svú dobrú vuolí urozenému panu Janovi Žibřidovi z Pernšteina, a slovutným panošiem Zikmundovi z Rawsmpruka a Mikulášovi Šorcovi z Valu; a také keréž bych kolivěk právo jměla na zboží v Moravě i v Čechách jakžkolivěk jmenované i na peníze, že to právo jim dávám a porúčím z svú dobrú vuolí, tak aby oni již k tomu zápisu i ke všem věcem, kdež bych kolivěk které právo jměla, i k dluhuom, všecko též plné právo jměli, kteréž sem já jměla. A toho všeho pro lepší jistotu a potvrzení svú sem vlastní pečeť přivěsila k tomuto listu; a prosila jsem urozeného pána pana Oldřicha z Hradce, a slovutných panoší, Jana řečeného Moravský ze Zhoří, ten čas purkrabí v Hradci, Mikuláše z Plašné, purkrabí tutiž v Hradci, Jana z Velemovic, Petra řečeného Strauch z Chlumku, a Albrechta z Vydří, že jsú své pečeti k mé 14*
z let 1441—1443. 107 erbové a věrné ruky předepsané k tomu svrchupsanému platu i k listu hlavnímu na ten plat tak plné právo jměli, jako sem já jměl i s svú ženú i s našiemi erby; a toho jim mocně stupuji tímto listem od sebe, od své ženy i od našiech erbuov, nic sobě na tom platu i na tom listu hlavním práva nepozůstavujíce. K tomu na jistotu a na svědomie svú jsem vlastní pečet s mým dobrým vědomím s dobrú volí přivěsil k tomuto listu; a prosil sem slovutných panoší Jana Zúbka ze Zděčína, tehdy purk- rabie Olomúcského, Jana a Hynka bratřiech z Rokytnice, Alše z Vrahovišč, Franka z Hartmanova a Jana Krumpsína z Lešan, že jsú těm věcem svrchupsaným své vlastnie pečeti podle mne také na svědomie přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Olomúci v pátek před svatým Vavřincem léta oc tisícého čtyřistého čtyřicátého prvního oc. 51. List Pavla biskupa Olomúckého, jímž zastavuje Jestbořice Mikulášovi Bochovcov v 500 P gr., aby se v ně bez překážky mohl uvázati. V Brně 1442, 21. čce. AČ. IV. 177. 52. (y. XXII). Dobrá vuole od Kateřiny z Újezda panu Žibřidovi z Pernšteina a jiným na Újezd a na jiné. 1443, 28. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 16; arch. měst. Brn. f. 13 b. Já Kateřina někdy manželka dobré paměti Petrova z Újezda, vyznávám ... Jakož mám list od osvieceného knížete Albrechta vývody Rakúského, Štýrského, Korytanského oc, markrabie Moravského slovutné paměti, pod jeho majestátem, kterýž svědčí ve jméně mně Kateřině nadepsané a Petrovi z Újezda manželu mému nade- psanému dobré paměti, na Újezd a na jiné zbožie, kteréž v Moravě mám neb jmíti budu, že to zboží na smrti mohu dáti rozkázati a poručiti rozdílně nebo pospolně, komuž já chci, jakož to plněji ten hlavní správnie [obsahuje. Ten] list se všiem plným právem týmž, jakož mně svědčí, dala jsem a mocí tohoto listu dávám svú dobrú vuolí urozenému panu Janovi Žibřidovi z Pernšteina, a slovutným panošiem Zikmundovi z Rawsmpruka a Mikulášovi Šorcovi z Valu; a také keréž bych kolivěk právo jměla na zboží v Moravě i v Čechách jakžkolivěk jmenované i na peníze, že to právo jim dávám a porúčím z svú dobrú vuolí, tak aby oni již k tomu zápisu i ke všem věcem, kdež bych kolivěk které právo jměla, i k dluhuom, všecko též plné právo jměli, kteréž sem já jměla. A toho všeho pro lepší jistotu a potvrzení svú sem vlastní pečeť přivěsila k tomuto listu; a prosila jsem urozeného pána pana Oldřicha z Hradce, a slovutných panoší, Jana řečeného Moravský ze Zhoří, ten čas purkrabí v Hradci, Mikuláše z Plašné, purkrabí tutiž v Hradci, Jana z Velemovic, Petra řečeného Strauch z Chlumku, a Albrechta z Vydří, že jsú své pečeti k mé 14*
Strana 108
108 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina k prozbě na svědomí svrchupsaných věcí přivěsili k tomuto listu bez své škody. Jenž jest dán a psán léta oc M'IIIICXLIII v ten čtvrtek před svatým Ondřejem apoštolem božím. 53. Boček z Otaslavic dal Jiříkovi z Kravař a ze Strážnice podací kostelní v Smržicích a dědictví v téže vsi za podací kostelní v Pozořicích; i zavázal se, že takové postoupení má při prvním nebo druhém sněmu panském ve dsky zemské v Olomouci vložiti. Na svědomí pe- četi přivěsili: Procek z Wilnberka a panoše Aleš z Vrahovic, Zich z Selítek a Jakub z Dří- nového. Na Plumlově v středu před sv. Filipem Jakubem (29. dubna) 1444. Cod. Pernst Františk. mus. Brn. f. 254 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 119. 54. (g. VII) List správní od Jakuba z Dřínového na XX hřiven platu v Kostelci panu Jiříkovi z Kravař. Na Plumlově 1444, 11. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 255 b; arch. měst. Brn. f. 119. Já Jakub z Dřínového vyznávám . . . Jakož jmám dědicstvie na lidech uká- zaných v Kostelci s platem odhádaným XX hřiven groší ve dvú stú hřivnách groší, jakož listi moji, kteréž na to jmám, plněji svědčí, a to dědicstvie ve dckách jmám vložené mně a mým erbóm i budúcím, že to jisté dědicstvie prostě krom platu vzdávám a mocí listu tohoto postupuji urozenému pánu panu Jiříkovi z Kravař a s Strážnice, jeho erbóm a budúcím i tomu, ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Jiříka dobrú vuolí. Kteréžto dědicstvie já Jakub svrchupsaný slibuji a mám na prvniem sněmu panském, když dcky zemské v Olomúci otevřieny budú, jemu panu Jiříkovi, erbóm a budúcím jeho ve dcsky zemské vložiti . . . A když by pan Jiřík svrchupsaný, erbové jeho neboli budúcí chtěli své lidi a XX hřiven groší platu v Kostelci zase jmíti, tehdy má mi čtvrt léta napřed dáti věděti a v tom čtvrti létě když mi mé peníze dvě stě hřiven groší dá, mám a slibuji jemu panu Jiříkovi, erbóm a budúcím jeho toho platu v Kostelci a lidí zase postúpiti beze všech výmluv. A my Jan z Dřínového, Petr z Dřínového, Adam z Dřínového, Znata z Ojnic a z Krbenie, Jan Krumpsín z Lešan, Zdeněk z Viceměřic, rukojmie a spoluslibce s svrchupsaným jistcem a zaň všickni vespolek rukú společnie a nerozdílnú slibujem svú dobrú čistú vierú beze všie zlé lsti, že svrchupsanému panu Jiříkovi jeho erbóm a budúcím ty všecky věci svrchupsané mají ctně, pevně a věrně zdržány a dokonány býti docela i úplně, jakož se svrchupíše. Pakli bychom toho neučinili a nesplnili... [ležení v Olomouci]. Tomu na potvrzenie a pro lepšie jistotu a svědomie naše vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Plumlově ten úterý po svatém Vavřinci léta od narozenie Syna božieho M° IIIICXL čtvrtého počítajíce.
108 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina k prozbě na svědomí svrchupsaných věcí přivěsili k tomuto listu bez své škody. Jenž jest dán a psán léta oc M'IIIICXLIII v ten čtvrtek před svatým Ondřejem apoštolem božím. 53. Boček z Otaslavic dal Jiříkovi z Kravař a ze Strážnice podací kostelní v Smržicích a dědictví v téže vsi za podací kostelní v Pozořicích; i zavázal se, že takové postoupení má při prvním nebo druhém sněmu panském ve dsky zemské v Olomouci vložiti. Na svědomí pe- četi přivěsili: Procek z Wilnberka a panoše Aleš z Vrahovic, Zich z Selítek a Jakub z Dří- nového. Na Plumlově v středu před sv. Filipem Jakubem (29. dubna) 1444. Cod. Pernst Františk. mus. Brn. f. 254 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 119. 54. (g. VII) List správní od Jakuba z Dřínového na XX hřiven platu v Kostelci panu Jiříkovi z Kravař. Na Plumlově 1444, 11. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 255 b; arch. měst. Brn. f. 119. Já Jakub z Dřínového vyznávám . . . Jakož jmám dědicstvie na lidech uká- zaných v Kostelci s platem odhádaným XX hřiven groší ve dvú stú hřivnách groší, jakož listi moji, kteréž na to jmám, plněji svědčí, a to dědicstvie ve dckách jmám vložené mně a mým erbóm i budúcím, že to jisté dědicstvie prostě krom platu vzdávám a mocí listu tohoto postupuji urozenému pánu panu Jiříkovi z Kravař a s Strážnice, jeho erbóm a budúcím i tomu, ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Jiříka dobrú vuolí. Kteréžto dědicstvie já Jakub svrchupsaný slibuji a mám na prvniem sněmu panském, když dcky zemské v Olomúci otevřieny budú, jemu panu Jiříkovi, erbóm a budúcím jeho ve dcsky zemské vložiti . . . A když by pan Jiřík svrchupsaný, erbové jeho neboli budúcí chtěli své lidi a XX hřiven groší platu v Kostelci zase jmíti, tehdy má mi čtvrt léta napřed dáti věděti a v tom čtvrti létě když mi mé peníze dvě stě hřiven groší dá, mám a slibuji jemu panu Jiříkovi, erbóm a budúcím jeho toho platu v Kostelci a lidí zase postúpiti beze všech výmluv. A my Jan z Dřínového, Petr z Dřínového, Adam z Dřínového, Znata z Ojnic a z Krbenie, Jan Krumpsín z Lešan, Zdeněk z Viceměřic, rukojmie a spoluslibce s svrchupsaným jistcem a zaň všickni vespolek rukú společnie a nerozdílnú slibujem svú dobrú čistú vierú beze všie zlé lsti, že svrchupsanému panu Jiříkovi jeho erbóm a budúcím ty všecky věci svrchupsané mají ctně, pevně a věrně zdržány a dokonány býti docela i úplně, jakož se svrchupíše. Pakli bychom toho neučinili a nesplnili... [ležení v Olomouci]. Tomu na potvrzenie a pro lepšie jistotu a svědomie naše vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Plumlově ten úterý po svatém Vavřinci léta od narozenie Syna božieho M° IIIICXL čtvrtého počítajíce.
Strana 109
z roku 1443 a 1444. 109 55. (CLVII) List na pargameně od konventa Třebíckého, kterýmž slibují rukojmie bez škody vy- vaditi, kteříž jsú za opata Třebíckého slibovali pod stávkami. 1444, 12. listop. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 91 b; arch. měst. Brn. f. 131. Ve jméno buožie amen. Já bratr Jan převor, Dominik probošt v Luze, bratr Mathes i vešken konvent kláštera Třebíckého řádu s. Benedikta Olomúckého biskupstvie známo činíme . . . Tak jakož duostojný v Boze otec a kněz, kněz Trojan, dřéve řečeného našeho kláštera opat a otec náš milý, v čas uvázánie svého opatstvie tohoto kláštera již řečeného obořeného a dluhy velikými zašlého a obtíženého svú pilností a snažností beze vší tesknosti a lenosti k chvále boží a jeho milé matce, jenž jest dědička, dosti nákladným a znamenitým stavením počel jej jest zase stavěti a hospo- dářstvie napravovati a vésti, a vzdy stavie a opravuje, jakož to sami patřímy a vidímy, i jiní viděti a patřiti mohú, a vzdy vidíme a patřímy větší a větší chtivost k stavení a k uopravování i hospodářstvie zase k napravování: ale nemaje čiem těch dluhů před jeho uvázáním zašlých čím platiti a nákladu k již řečenému stavenie a dostatku k hospodářstvie kde vzieti, a nechtě od počatého diela přestati jakožto od potřebného, že mosel jest u přátel svých i u jiných lidí dobrých zde i onde, kdež mohl, peněz hotových vypójčovati a sě dlužiti, a těmi penězi dluhy platiti a zástavné vsi klášterské vyplacovati a ostatkem to stavenie jím počaté konati a hospodářstvie zasě napravovati, a za ty dluhy a penieze tak vypuojčované slovutné panoše své klášterské i také jiné s prozbú pilnú v rukojemstvie zastavovati, a to na mnohá a na rozličná miesta a vzdy s naším konventským vědomím, s radú i s povolením, tak jakož sě to všě v těch listech na ty dluhy učiněných lépe vypravuje a vypisuje. A ti svrchupsaní panoše a rukojmie, jsúc tak již na mnohá a na rozličná miesta za kněze Trojana opata svrchupsaného sem i tam v rukojemstvie zavázáni, pamatujíc, že jsmy všickni smrtedlni, a to vážíce, jestliže by již řečeného kněze Trojana opata pán Buoh neuchoval, že by snad budúcím opatóm příčina mohla dána býti, že by oni těch dluhuov svrchupsaných platce býti nechtěli; protož ti svrchu- psaní panoše a rukojmie na kněze opatově milosti, jakožto na jistci těch všech dluhuov nahoře psaných, tohoto s prozbú žádali, abychme my konvent svrchupsaný těch všech dluhů již jmenovaných jim podpory a zástupce byli pro svrchupsanú příčinu. A my svrchupsaný konvent znamenavše a spatřivše ty všecky dluhy pro hodné potřeby tohoto kláštera zašlé a těch svrchupsaných panoší a rukojmí vieru a do- brovolenstvie, že jsú vzdy k JMti opatově, k naší a k klášterské potřebě po vše časy hotovi byli a bez omluvy slibovali, a nechtíc jich prozby a žádání jakožto podobného zavrci, ale jakžto podpory chtíc jich budúcie příhodu, kteréž sě ubávají [sic], opa- třiti, z dobrým rozmyslem všech ze spolka, s plným potazem k jich prozbě a k tomu
z roku 1443 a 1444. 109 55. (CLVII) List na pargameně od konventa Třebíckého, kterýmž slibují rukojmie bez škody vy- vaditi, kteříž jsú za opata Třebíckého slibovali pod stávkami. 1444, 12. listop. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 91 b; arch. měst. Brn. f. 131. Ve jméno buožie amen. Já bratr Jan převor, Dominik probošt v Luze, bratr Mathes i vešken konvent kláštera Třebíckého řádu s. Benedikta Olomúckého biskupstvie známo činíme . . . Tak jakož duostojný v Boze otec a kněz, kněz Trojan, dřéve řečeného našeho kláštera opat a otec náš milý, v čas uvázánie svého opatstvie tohoto kláštera již řečeného obořeného a dluhy velikými zašlého a obtíženého svú pilností a snažností beze vší tesknosti a lenosti k chvále boží a jeho milé matce, jenž jest dědička, dosti nákladným a znamenitým stavením počel jej jest zase stavěti a hospo- dářstvie napravovati a vésti, a vzdy stavie a opravuje, jakož to sami patřímy a vidímy, i jiní viděti a patřiti mohú, a vzdy vidíme a patřímy větší a větší chtivost k stavení a k uopravování i hospodářstvie zase k napravování: ale nemaje čiem těch dluhů před jeho uvázáním zašlých čím platiti a nákladu k již řečenému stavenie a dostatku k hospodářstvie kde vzieti, a nechtě od počatého diela přestati jakožto od potřebného, že mosel jest u přátel svých i u jiných lidí dobrých zde i onde, kdež mohl, peněz hotových vypójčovati a sě dlužiti, a těmi penězi dluhy platiti a zástavné vsi klášterské vyplacovati a ostatkem to stavenie jím počaté konati a hospodářstvie zasě napravovati, a za ty dluhy a penieze tak vypuojčované slovutné panoše své klášterské i také jiné s prozbú pilnú v rukojemstvie zastavovati, a to na mnohá a na rozličná miesta a vzdy s naším konventským vědomím, s radú i s povolením, tak jakož sě to všě v těch listech na ty dluhy učiněných lépe vypravuje a vypisuje. A ti svrchupsaní panoše a rukojmie, jsúc tak již na mnohá a na rozličná miesta za kněze Trojana opata svrchupsaného sem i tam v rukojemstvie zavázáni, pamatujíc, že jsmy všickni smrtedlni, a to vážíce, jestliže by již řečeného kněze Trojana opata pán Buoh neuchoval, že by snad budúcím opatóm příčina mohla dána býti, že by oni těch dluhuov svrchupsaných platce býti nechtěli; protož ti svrchu- psaní panoše a rukojmie na kněze opatově milosti, jakožto na jistci těch všech dluhuov nahoře psaných, tohoto s prozbú žádali, abychme my konvent svrchupsaný těch všech dluhů již jmenovaných jim podpory a zástupce byli pro svrchupsanú příčinu. A my svrchupsaný konvent znamenavše a spatřivše ty všecky dluhy pro hodné potřeby tohoto kláštera zašlé a těch svrchupsaných panoší a rukojmí vieru a do- brovolenstvie, že jsú vzdy k JMti opatově, k naší a k klášterské potřebě po vše časy hotovi byli a bez omluvy slibovali, a nechtíc jich prozby a žádání jakožto podobného zavrci, ale jakžto podpory chtíc jich budúcie příhodu, kteréž sě ubávají [sic], opa- třiti, z dobrým rozmyslem všech ze spolka, s plným potazem k jich prozbě a k tomu
Strana 110
110 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina žádánie sme svolili a slíbili, a tiemto listem svolujem a slibujem za svrchupsaného kněze Trojana opata a otce našeho za nás i za budúcí opaty, že svrchujmenovaní panoše a rukojmie mají bez jich škod z těch rukojemstvie ctně a řádně vyvazeni býti. Pakli by někteří z těch aneb všichni a každý podle jeho zavázánie svým časem, jakož to ti listové na ty dluhy učinění svědčie a tak, jakož sě svrchu píše, vyvazen neb vypraven nebyl, a skrz to které škody vzal, jehož toho Buoh uchovaj: tehdy pro to nevyvazenie a pro ty škody dovodené a nezaplacené dáváme plnú moc tiemto listem svrchupsaným panoším a rukojmím spolem aneb rozdílně a každému samému, aby lidi naše klášterské mohli stavovati v městech, městečkách, ve vsech i na cestách tak dlúho, dokudž by všichni od prvnieho až do poslednieho rukojmí svrchupsaných vyvazeni aneb odbyti nebyli. A tomu na potvrzenie naši pečet kon- ventskú s naší vuolí a dobrým vědomím kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest [dán] v ten čtvrtek po s. Martinu léta buožieho tisícého čtyřstého čtyřidcátého čtvrtého. 56. (Abeceda druhá. A. I) List od pana Jiříka z Kravař Janovi Kotrčovi, jímž prodává půl dvora v Smržicích. Na Strážnici 1446, 20. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 247 b; arch. měst. Brn. ƒ. 116 b—117. Já Jiřík z Kravař a z Strážnice, pán Plumlovský, vyznávám... Jakož poctivý kněz Zigmund probošt, kaplan muoj věrný a milý, i s konventem svým, s kaplany svými věrnými milými kláštera našeho Prostějovského, ukázali jsú se dobrotivě proti mně o ten dvuor, kterýž ležie ve vsi našie Smržicích rozdílně, jedna polovice dvora s jedné strany vsi od Prostějova a druhá polovice s nivami s druhé strany té vsi od Olšan, ješto slove Simanuov, jakkoli jest širok v sí roli ten jistý dvuor svrchupsaný, kněz Zigmund probošt i s konventem svým dali jsú mně své plné povolenie a plnú svú moc a vuoli, a mocna jsú toho učinili na mém místě slovutného panoši Jana Krumsína z Lešan, abych já svrchupsaný pan Jiřík neboli Jan Krumsín na mém místě mohli ten dvuor svrchupsaný v Smržicích v plat ku purgrechtu rozprodati mezi lidi k věčnému drženie buďto s půlem nebo rozdílně, jakž by se nám kolivěk zdálo a líbilo. A protož já svrchupsaný pan Jiřík prodal sem a mocí listu tohoto prodávám toho puol dvora, ješto leží od Prostějova ve třech obořích [sic] s tej strany s dvo- řišckem i s tú nivú, ješto ležie za farářovým sadem, ku pravému purgrechtu s rolí oranú i neoranú, se dvěma lukama, jedna lúka ležie od Drozdovského pole a druhá lúka ležie od Oleška, s mezemi, s hranicemi, tak jakož jest to držel slovutný Mikuláš z Domamyslic a jak [v] svých mezech a hraniciech záležie a jest vymezeno a odděleno,
110 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina žádánie sme svolili a slíbili, a tiemto listem svolujem a slibujem za svrchupsaného kněze Trojana opata a otce našeho za nás i za budúcí opaty, že svrchujmenovaní panoše a rukojmie mají bez jich škod z těch rukojemstvie ctně a řádně vyvazeni býti. Pakli by někteří z těch aneb všichni a každý podle jeho zavázánie svým časem, jakož to ti listové na ty dluhy učinění svědčie a tak, jakož sě svrchu píše, vyvazen neb vypraven nebyl, a skrz to které škody vzal, jehož toho Buoh uchovaj: tehdy pro to nevyvazenie a pro ty škody dovodené a nezaplacené dáváme plnú moc tiemto listem svrchupsaným panoším a rukojmím spolem aneb rozdílně a každému samému, aby lidi naše klášterské mohli stavovati v městech, městečkách, ve vsech i na cestách tak dlúho, dokudž by všichni od prvnieho až do poslednieho rukojmí svrchupsaných vyvazeni aneb odbyti nebyli. A tomu na potvrzenie naši pečet kon- ventskú s naší vuolí a dobrým vědomím kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest [dán] v ten čtvrtek po s. Martinu léta buožieho tisícého čtyřstého čtyřidcátého čtvrtého. 56. (Abeceda druhá. A. I) List od pana Jiříka z Kravař Janovi Kotrčovi, jímž prodává půl dvora v Smržicích. Na Strážnici 1446, 20. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 247 b; arch. měst. Brn. ƒ. 116 b—117. Já Jiřík z Kravař a z Strážnice, pán Plumlovský, vyznávám... Jakož poctivý kněz Zigmund probošt, kaplan muoj věrný a milý, i s konventem svým, s kaplany svými věrnými milými kláštera našeho Prostějovského, ukázali jsú se dobrotivě proti mně o ten dvuor, kterýž ležie ve vsi našie Smržicích rozdílně, jedna polovice dvora s jedné strany vsi od Prostějova a druhá polovice s nivami s druhé strany té vsi od Olšan, ješto slove Simanuov, jakkoli jest širok v sí roli ten jistý dvuor svrchupsaný, kněz Zigmund probošt i s konventem svým dali jsú mně své plné povolenie a plnú svú moc a vuoli, a mocna jsú toho učinili na mém místě slovutného panoši Jana Krumsína z Lešan, abych já svrchupsaný pan Jiřík neboli Jan Krumsín na mém místě mohli ten dvuor svrchupsaný v Smržicích v plat ku purgrechtu rozprodati mezi lidi k věčnému drženie buďto s půlem nebo rozdílně, jakž by se nám kolivěk zdálo a líbilo. A protož já svrchupsaný pan Jiřík prodal sem a mocí listu tohoto prodávám toho puol dvora, ješto leží od Prostějova ve třech obořích [sic] s tej strany s dvo- řišckem i s tú nivú, ješto ležie za farářovým sadem, ku pravému purgrechtu s rolí oranú i neoranú, se dvěma lukama, jedna lúka ležie od Drozdovského pole a druhá lúka ležie od Oleška, s mezemi, s hranicemi, tak jakož jest to držel slovutný Mikuláš z Domamyslic a jak [v] svých mezech a hraniciech záležie a jest vymezeno a odděleno,
Strana 111
z let 1444—1446. 111 opatrnému Jankovi, řečenému Kotrčie, a jich dětem vlastniem a jich budúcím po- tomkóm ku pravému purgrechtu a k věčnému požívánie za sto hřiven za X hřiven groší dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII grošie za každú hřivnu počítajíc, kteréžto peníze jimž (sic) jsme od nich vzali hotové a zaplacené, takže on svrchu psaný Janek Kotršek, žena jeho i jich dědici i budúcí potomkové jejich mají toho puol dvoru a s purgrechtem i s lukami a s jeho se vším příslu- šenstviem požívati a jej držeti a těžeti, jakž oni najlépe uměti budú. A má s něho vydávati II hřivně úroku svrchupsanému knězi Zigmundovi proboštu i všemu konventu našeho kláštera i všeho konventu našeho Prostějovského a jich budúcích, a to rozdílně jednu hřivnu o svatém Václavě a čtvero kur a druhú hřivnu o svatém Jiří a II kopě vajec, a tak po všechna léta ten plat svrchupsaný vydávati a platiti mají svrchupsaný Janek i jeho budúcí potomkové věčně. Také z vlastnie milosti a lásky i tuto svobodu jemu Jankovi a jeho budúcím i potomkóm přidává[m] odmrti, kterúž jsem já dal lidem svým v Smržicích, aby on Janek a budúcí na tom purgrechtě též právo a tu svobodu jměli, jakož ti lidé naši v Smržicích mají. Také jest umluveno, aby sobě mohli k své potřebě pivo vařiti v svým dvoře, když by kolivěk chtěli anebo mohli s to býti, ale jinému žádnému nejmají prodávati ani dávati do vsi neboli ven ze vsi, a na tom jiem nemá překáženo býti ode mne svrchu psaného pana Jiříka, od mých erbuov i budúcích pánuov Plumlovských, ani od probošta a konventu kláštera našeho Prostějovského i také od té obce Sumrzicské [sic]. Také s konšelstviem nejmají nic činiti z toho purgrechtu, než podle obce což by bylo opravovati k branám neboli k jiným obecniem potřebám, proti tomu nemají býti ani odmlúvati. A na vojnu, když by potřebie bylo, jmá vedle obce učiniti, jakž by bylo rozkázáno anebo jakž by kto na tej dědině v Smržicích s lánu odbýval, tolikéž oni dávati a odbývati jmají. A jakož jest zadní příjezd do dvora, toho jim ta obec Smržicská brániti nejmá. A jakož jsú příkopy okolo újezda a okolo luk, ty příkopy svrchupsané Jan Kotršie i jeho budúcí potomci mají opravovati, když by koli mohli dospěch [sic] jmíti. A jestliže by se vin kterých dopustili svrchupsaný Janek neboli jeho budúcí, s těmi vinami nejmá fojt Smržicský nic činiti, než mají se o ty viny smluviti s kně- žími Prostějovskými aneb s pány svými budúcími, pány Plumlovskými, aneboli s jejich ředníky. Také toho přidáváme Jankovi svrchupsanému, ženě i dětem jeho i jichú budúcím na ten dvuor i s tú rolí: prodati jinému člověku hodnému a dělnému v takýž právo purgrechtní, jakž by koli mohli najlépe odprodati, polovici neb třetinu, jakž by koli mohli a líbilo se jich vuoli, bez škody panstva a zádušie kláštera našeho Prostějovského. A desátek spravedlivý, ten má před se vydáván býti farářovi, jakož od staradávna šel. Také což by kúpil k své potřebě na trhu v Prostějově, s toho žádného mýta dávati nejmají, on Janek svrchupsaný a jeho budúcí měšťanóm
z let 1444—1446. 111 opatrnému Jankovi, řečenému Kotrčie, a jich dětem vlastniem a jich budúcím po- tomkóm ku pravému purgrechtu a k věčnému požívánie za sto hřiven za X hřiven groší dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII grošie za každú hřivnu počítajíc, kteréžto peníze jimž (sic) jsme od nich vzali hotové a zaplacené, takže on svrchu psaný Janek Kotršek, žena jeho i jich dědici i budúcí potomkové jejich mají toho puol dvoru a s purgrechtem i s lukami a s jeho se vším příslu- šenstviem požívati a jej držeti a těžeti, jakž oni najlépe uměti budú. A má s něho vydávati II hřivně úroku svrchupsanému knězi Zigmundovi proboštu i všemu konventu našeho kláštera i všeho konventu našeho Prostějovského a jich budúcích, a to rozdílně jednu hřivnu o svatém Václavě a čtvero kur a druhú hřivnu o svatém Jiří a II kopě vajec, a tak po všechna léta ten plat svrchupsaný vydávati a platiti mají svrchupsaný Janek i jeho budúcí potomkové věčně. Také z vlastnie milosti a lásky i tuto svobodu jemu Jankovi a jeho budúcím i potomkóm přidává[m] odmrti, kterúž jsem já dal lidem svým v Smržicích, aby on Janek a budúcí na tom purgrechtě též právo a tu svobodu jměli, jakož ti lidé naši v Smržicích mají. Také jest umluveno, aby sobě mohli k své potřebě pivo vařiti v svým dvoře, když by kolivěk chtěli anebo mohli s to býti, ale jinému žádnému nejmají prodávati ani dávati do vsi neboli ven ze vsi, a na tom jiem nemá překáženo býti ode mne svrchu psaného pana Jiříka, od mých erbuov i budúcích pánuov Plumlovských, ani od probošta a konventu kláštera našeho Prostějovského i také od té obce Sumrzicské [sic]. Také s konšelstviem nejmají nic činiti z toho purgrechtu, než podle obce což by bylo opravovati k branám neboli k jiným obecniem potřebám, proti tomu nemají býti ani odmlúvati. A na vojnu, když by potřebie bylo, jmá vedle obce učiniti, jakž by bylo rozkázáno anebo jakž by kto na tej dědině v Smržicích s lánu odbýval, tolikéž oni dávati a odbývati jmají. A jakož jest zadní příjezd do dvora, toho jim ta obec Smržicská brániti nejmá. A jakož jsú příkopy okolo újezda a okolo luk, ty příkopy svrchupsané Jan Kotršie i jeho budúcí potomci mají opravovati, když by koli mohli dospěch [sic] jmíti. A jestliže by se vin kterých dopustili svrchupsaný Janek neboli jeho budúcí, s těmi vinami nejmá fojt Smržicský nic činiti, než mají se o ty viny smluviti s kně- žími Prostějovskými aneb s pány svými budúcími, pány Plumlovskými, aneboli s jejich ředníky. Také toho přidáváme Jankovi svrchupsanému, ženě i dětem jeho i jichú budúcím na ten dvuor i s tú rolí: prodati jinému člověku hodnému a dělnému v takýž právo purgrechtní, jakž by koli mohli najlépe odprodati, polovici neb třetinu, jakž by koli mohli a líbilo se jich vuoli, bez škody panstva a zádušie kláštera našeho Prostějovského. A desátek spravedlivý, ten má před se vydáván býti farářovi, jakož od staradávna šel. Také což by kúpil k své potřebě na trhu v Prostějově, s toho žádného mýta dávati nejmají, on Janek svrchupsaný a jeho budúcí měšťanóm
Strana 112
112 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Prostějovským, jakož jsú od staradávna nedávali jim z toho dvora, než co by po kupecstvie bylo, z toho jmá mýto dáváno býti. A já svrchupsaný pan Jiřík slibuji svú dobrú, čistú vierú sám za se i za své erby, pány budúcí Plumlovské, že to všecko, co se svrchu píše, nemá jiem na tom na všem překáženo býti, než jmá jim to ctně a řádně zdržáno býti ve všech kusích bez porušenie a příkazu. Já kněz Zigmund probošt i se všiem konventem kláštera Prostějovského k tomuto dobrovolnému od nás svolenie a dánie urozenému pánu a panu Jiříkovi z Kravař, pánu našemu milostivému, toho dvoru a k tomu ke všemu prodaji přiznávám se mocí tohoto listu a svolujem s našie plnú mocí konventskú svrchupsanému Jankovi, ženě i dědicuom jeho a potomkóm, a slibujem svú dobrú čistú vierú, že to vše, co se v tomto listu píše, má jim ctně a řádně zdržáno býti ve všech kusech ode mne Zigmunda, probošta, i všeho konuenta kláštera našeho Prostějovského i od našich budúcích úplně a docela beze všeho zmatku a vší nesnáze. Tomu na potvrzenie já pan Jiřík svrchupsaný svú sem vlastnie pečet přivěsit kázal k tomuto listu, také pro lepšie jistotu a na svědomie podle mne urozeného pána pana Jiříka z Kravař a s Strážnice, pána našeho milostivého, já Zigmund probošt i se všiem konventem s plné moci našie a svolenie mocného a pevného naši vlastnie pečet konventskú dobrovolně s našiem dobrým vědomiem přitiskli jsme k tomuto listu. Jenž jest dán na Strážnici v pátek před svatým Urbanem léta oc M'III'XLVI° oc. 57. (h. VIII) List správní od Katheřiny z Lilče na dva dvory v Stichovicích panu Jiříkovi z Kravař a s Strážnice. Na Plumlově 1446, 24. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 256; arch. měst. Brn. 119 b—120. Já Katheřina z Lilčě, vdova po nebožci Arklebovi Vickovcovi z Vickova, vyznávám . . . Jakož urozený pan Petr z Kravař a z Strážnice dobré paměti a pan Jiřík syn jeho nebožtíkovi Arklebovi Vickovcovi z Vickova, muži mému, zapsali a zastavili jsú dva dvory: v Stikovicích jeden dvuor, na kterémž Znata nebožtík seděl z Ojnic, s mlýnem a s osmi lány, se dvěma podsedkoma, s rolí i s lidmi, kteříž tu roli drží, a s půžitky, s poplatky, s robotami, s lesy i s lúkú, a druhý dvuor, který slove Jaroškovský, i s tú rolí, kteráž k němu slušie i s tiem lesem, i s jiným se všiem jich těch dvú dvoruov svrchupsaných příslušenstviem, na kterých[ž] to dvořích svrchupsaných s jich se všiem příslušenstviem zapsal mi jest Arkleb Vickovic z Vickova, muž muoj nebožtík, věno mé, II° hřiven groší bez dvú hřiven, jakož to dcky Olo- múcské plnějie svědčí a ukazují a v nichž jest zapsáno. V kteréžto dcsky urozený pan Jiřík z Kravař a z Strážnice na svrchupsaných dvořích s jich se všiem příslu-
112 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Prostějovským, jakož jsú od staradávna nedávali jim z toho dvora, než co by po kupecstvie bylo, z toho jmá mýto dáváno býti. A já svrchupsaný pan Jiřík slibuji svú dobrú, čistú vierú sám za se i za své erby, pány budúcí Plumlovské, že to všecko, co se svrchu píše, nemá jiem na tom na všem překáženo býti, než jmá jim to ctně a řádně zdržáno býti ve všech kusích bez porušenie a příkazu. Já kněz Zigmund probošt i se všiem konventem kláštera Prostějovského k tomuto dobrovolnému od nás svolenie a dánie urozenému pánu a panu Jiříkovi z Kravař, pánu našemu milostivému, toho dvoru a k tomu ke všemu prodaji přiznávám se mocí tohoto listu a svolujem s našie plnú mocí konventskú svrchupsanému Jankovi, ženě i dědicuom jeho a potomkóm, a slibujem svú dobrú čistú vierú, že to vše, co se v tomto listu píše, má jim ctně a řádně zdržáno býti ve všech kusech ode mne Zigmunda, probošta, i všeho konuenta kláštera našeho Prostějovského i od našich budúcích úplně a docela beze všeho zmatku a vší nesnáze. Tomu na potvrzenie já pan Jiřík svrchupsaný svú sem vlastnie pečet přivěsit kázal k tomuto listu, také pro lepšie jistotu a na svědomie podle mne urozeného pána pana Jiříka z Kravař a s Strážnice, pána našeho milostivého, já Zigmund probošt i se všiem konventem s plné moci našie a svolenie mocného a pevného naši vlastnie pečet konventskú dobrovolně s našiem dobrým vědomiem přitiskli jsme k tomuto listu. Jenž jest dán na Strážnici v pátek před svatým Urbanem léta oc M'III'XLVI° oc. 57. (h. VIII) List správní od Katheřiny z Lilče na dva dvory v Stichovicích panu Jiříkovi z Kravař a s Strážnice. Na Plumlově 1446, 24. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 256; arch. měst. Brn. 119 b—120. Já Katheřina z Lilčě, vdova po nebožci Arklebovi Vickovcovi z Vickova, vyznávám . . . Jakož urozený pan Petr z Kravař a z Strážnice dobré paměti a pan Jiřík syn jeho nebožtíkovi Arklebovi Vickovcovi z Vickova, muži mému, zapsali a zastavili jsú dva dvory: v Stikovicích jeden dvuor, na kterémž Znata nebožtík seděl z Ojnic, s mlýnem a s osmi lány, se dvěma podsedkoma, s rolí i s lidmi, kteříž tu roli drží, a s půžitky, s poplatky, s robotami, s lesy i s lúkú, a druhý dvuor, který slove Jaroškovský, i s tú rolí, kteráž k němu slušie i s tiem lesem, i s jiným se všiem jich těch dvú dvoruov svrchupsaných příslušenstviem, na kterých[ž] to dvořích svrchupsaných s jich se všiem příslušenstviem zapsal mi jest Arkleb Vickovic z Vickova, muž muoj nebožtík, věno mé, II° hřiven groší bez dvú hřiven, jakož to dcky Olo- múcské plnějie svědčí a ukazují a v nichž jest zapsáno. V kteréžto dcsky urozený pan Jiřík z Kravař a z Strážnice na svrchupsaných dvořích s jich se všiem příslu-
Strana 113
z roku 1446. 113 šenstviem vložil mi jest ve dcsky II“ hřiven groší bez dvú hřiven k věnnému právu, a o to jisté věnné právo na svrchupsaných dvořích mně zapsané a ve dcsky vložené smluvil se jest dnes se mnú a ode mne vyplatil urozený pán pan Jiřík z Kravař a z Strážnice, a zaplatil mi jest úplně a docela těch svrchupsaných II° hřiven groší bez dvú hřiven mého věnného práva penězi hotovými a dobrými. Protož já svrchupsaná Katheřina, jistec věcí nahoře i dolepsaných, a my Jakob z Dřienového, Arkleb z Vickova a Pačlavic, Bohdal a Vaněk bratří vlastnie z Bařic, Jan z Vickova a ze Pteni a Bedřich z Lilče, rukojmie a spoluslibce s ní paní Katheřinú svrchupsanú a za ni, všickni vespolek slibujem naší dobrú, čistú vierú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti jemu svrchupsanému panu Jiříkovi i jeho erbóm i budúcím i tomu, ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Jiříka dobrú vuolí, těch II hřiven groší bez dvú hřiven mého svrchupsaného věnného práva na těch dvořiech v Stikhovicích s jich se všiem příslušenstviem o prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcky zemské v Olomúci otevřieny budú, sobě ven z desk vyložiti a vymazati našiem nákladem a prací. A to jisté věnné právo máme a slibujem zpraviti a osvoboditi od každého člověka duchovnieho i svědského i od židuov rok a den, ktož by to věnné právo zemským právem nařekl, tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo, svrchupsanému panu Jiříkovi a jeho erbóm i budúcím tak, jako země Moravská za právo jmá a na věnné právo záležie, a to beze všeho zmatku. Pakli bychom toho neučinili . . . leženie do města Olomúce. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu své vlastnie pečeti s našiem dobrým vědomiem a vuolí přivěsili jsme k tomu listu. Jenž jest dán a psán na Plumlově v úterý před božiem Vstúpeniem léta od narozenie Syna božieho tisícího čtyřistého šestého [sic] počítajíce oc. 58. (z. XXIII). Dobrá vuole od Mikuláše Šorce na Újezd pánuom Pernšteinským. B. m. (1446, 14. června). — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 16 b; arch. měst. Brn. ƒ. 13 b —14. Já Mikuláš Šorc z Valu vyznávám... že sem prodal všechno své zboží a své právo, kteréž jsem jměl k tomu zboží v Újezdě rozkázáním a poručenstvím slovutné paní Kateřiny z Újezda dobré paměti, i také ten díl, kterýž mi se tu dostal po smrti Zikmunda z Rawsnepurka, urozeným pánuom panu Janovi Zibřidovi z Pernšteina a panu Janovi strýci jeho také z Pernšteina i jich erbuom, za III sta kop grošuov a za XX I grošův dobrých stříbrných rázu a čísla Pražského; kteréžto peníze dali a zaplatili jsú mi úplně a docela. A protož já nadepsaný Mikuláš dal sem a mocí tohoto listu svú dobrú vuolí dávám svrchupsaným pánuom, jich erbuom ten poručený list a rozkázání svrchupsané paní Kateřiny na to zboží, i druhý 15 Archiv Český XVI.
z roku 1446. 113 šenstviem vložil mi jest ve dcsky II“ hřiven groší bez dvú hřiven k věnnému právu, a o to jisté věnné právo na svrchupsaných dvořích mně zapsané a ve dcsky vložené smluvil se jest dnes se mnú a ode mne vyplatil urozený pán pan Jiřík z Kravař a z Strážnice, a zaplatil mi jest úplně a docela těch svrchupsaných II° hřiven groší bez dvú hřiven mého věnného práva penězi hotovými a dobrými. Protož já svrchupsaná Katheřina, jistec věcí nahoře i dolepsaných, a my Jakob z Dřienového, Arkleb z Vickova a Pačlavic, Bohdal a Vaněk bratří vlastnie z Bařic, Jan z Vickova a ze Pteni a Bedřich z Lilče, rukojmie a spoluslibce s ní paní Katheřinú svrchupsanú a za ni, všickni vespolek slibujem naší dobrú, čistú vierú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti jemu svrchupsanému panu Jiříkovi i jeho erbóm i budúcím i tomu, ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Jiříka dobrú vuolí, těch II hřiven groší bez dvú hřiven mého svrchupsaného věnného práva na těch dvořiech v Stikhovicích s jich se všiem příslušenstviem o prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcky zemské v Olomúci otevřieny budú, sobě ven z desk vyložiti a vymazati našiem nákladem a prací. A to jisté věnné právo máme a slibujem zpraviti a osvoboditi od každého člověka duchovnieho i svědského i od židuov rok a den, ktož by to věnné právo zemským právem nařekl, tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo, svrchupsanému panu Jiříkovi a jeho erbóm i budúcím tak, jako země Moravská za právo jmá a na věnné právo záležie, a to beze všeho zmatku. Pakli bychom toho neučinili . . . leženie do města Olomúce. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu své vlastnie pečeti s našiem dobrým vědomiem a vuolí přivěsili jsme k tomu listu. Jenž jest dán a psán na Plumlově v úterý před božiem Vstúpeniem léta od narozenie Syna božieho tisícího čtyřistého šestého [sic] počítajíce oc. 58. (z. XXIII). Dobrá vuole od Mikuláše Šorce na Újezd pánuom Pernšteinským. B. m. (1446, 14. června). — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 16 b; arch. měst. Brn. ƒ. 13 b —14. Já Mikuláš Šorc z Valu vyznávám... že sem prodal všechno své zboží a své právo, kteréž jsem jměl k tomu zboží v Újezdě rozkázáním a poručenstvím slovutné paní Kateřiny z Újezda dobré paměti, i také ten díl, kterýž mi se tu dostal po smrti Zikmunda z Rawsnepurka, urozeným pánuom panu Janovi Zibřidovi z Pernšteina a panu Janovi strýci jeho také z Pernšteina i jich erbuom, za III sta kop grošuov a za XX I grošův dobrých stříbrných rázu a čísla Pražského; kteréžto peníze dali a zaplatili jsú mi úplně a docela. A protož já nadepsaný Mikuláš dal sem a mocí tohoto listu svú dobrú vuolí dávám svrchupsaným pánuom, jich erbuom ten poručený list a rozkázání svrchupsané paní Kateřiny na to zboží, i druhý 15 Archiv Český XVI.
Strana 114
114 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina list krále Albrechta slavné paměti markrabství moravského oc na to, aby ona to své zboží mohla dáti a rozkázati, komuž by chtěla, a tu dobrú vuoli její na krále Albrechta list; i také jim dávám ten list i tu výpověď páně Janovu z Hradce, jakož jest mezi panem Zibřidem Janem a mezi mnú s jedné strany a mezi Václavem z Lískovce a Janem Malovcem s druhé strany vypověděl po smrti Zikmunda z Rasem- pruka o jeho díl, i o jiné všecky listy, ač by kteří byli na to již jmenované zboží, kterýmiž bych já právo jměl nebo mohl míti s toho svrchupsaného rozkázání, ješto by se mne dotýkali, k tomu svrchupsanému zboží v Újezdě i s tím se vším, což k tomu přisluší, zdržeti, požívati, prodati, změniti, zastaviti, dáti aneb odkázati, komuž budu chtíti, a učiniti s ním jakožto z svým vlastním zbožím dědičným. A na tom ani moji erbové a budúcí ani kdo jiný od nás nemáme jim překážeti, ani na to sáhnúti věčně žádným právem ani kterým obyčejem ani kterú jinú věcí, neb já a moji erbové k těm již jmenovaným listuom a k tomu svrchupsanému zboží již víc žádného práva nemáme. A na potvrzení toho všeho svú sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu; a prosil sem urozených pánuov, pana Jana z Hradce a pana Oldřich[a] z Hradce, a statečného rytíře pana Jana Drhu z Dolan a z Kněžic, a slovutných panoší Jana z Lipníka a Oldřicha z Marýže a Václava z Vydří, že jsú své pečeti k mé k prozbě na svědomí svrchupsaných věcí přivěsili k tomuto listu, jim a jich erbuom bez škody. Jenž jest dán léta oc M'IIIIOXXXVI°*) ten úterý před Božím Tèlem. *) Má býti snad 1446; připomínáť listina zesnulého již krále Albrechta II., kterýž zemřel 1439; Kateřina pak z Újezda, o kteréž zmínka jako zemřelé se činí, byla živa ještě 1443, viz list z 28. list. 1443, výše str. 107 č. 52. 59. (i. VIIII) List správní od Václava z Lyzna [? snad ze Slížan] a z Počenic na osm hřiven platu v Soběsucích panu Jiříkovi z Kravař. V Olomouci 1447, 16. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 257 b; arch. měst. Brn. ƒ. 120. Já Václav Lyzna z Počěnic, a Anna manželka jeho vlastní, vyznávámy .. . Jakož máme ve dckách osm hřiven platu ročnieho ve vsi Soběsucích v osmdesáti hřivnách grošuov ku pravému věnnému právu osm hřiven platu již jmenovaného, urozený pán pan Jiřík z Kravař a s Strážnice smluvil se jest dnes s námi a úplně splatil penězi hotovými a dobrými, což jsmy na té vsi svrchupsané jměli věnného práva. A protož my Vácslav a Anna svrchupsaní slibujem svú dobrú čistú vierú jemu panu Jiříkovi a jeho erbóm i budúcím to jisté věnné právo, kteréž jmáme na té vsi Soběsucích, na prvniem panském sněmu neb konečně na druhém, když dcky zemské otevřieny budú, slibujem sobě z desk vyložiti a jemu panu Jiříkovi a jeho budúcím vložiti a vysvoboditi a zpraviti řádně, což by bylo pro nás neb námi to věnné právo zavazeno, to všechno slibujem zpraviti a vysvoboditi před každým člo-
114 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina list krále Albrechta slavné paměti markrabství moravského oc na to, aby ona to své zboží mohla dáti a rozkázati, komuž by chtěla, a tu dobrú vuoli její na krále Albrechta list; i také jim dávám ten list i tu výpověď páně Janovu z Hradce, jakož jest mezi panem Zibřidem Janem a mezi mnú s jedné strany a mezi Václavem z Lískovce a Janem Malovcem s druhé strany vypověděl po smrti Zikmunda z Rasem- pruka o jeho díl, i o jiné všecky listy, ač by kteří byli na to již jmenované zboží, kterýmiž bych já právo jměl nebo mohl míti s toho svrchupsaného rozkázání, ješto by se mne dotýkali, k tomu svrchupsanému zboží v Újezdě i s tím se vším, což k tomu přisluší, zdržeti, požívati, prodati, změniti, zastaviti, dáti aneb odkázati, komuž budu chtíti, a učiniti s ním jakožto z svým vlastním zbožím dědičným. A na tom ani moji erbové a budúcí ani kdo jiný od nás nemáme jim překážeti, ani na to sáhnúti věčně žádným právem ani kterým obyčejem ani kterú jinú věcí, neb já a moji erbové k těm již jmenovaným listuom a k tomu svrchupsanému zboží již víc žádného práva nemáme. A na potvrzení toho všeho svú sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu; a prosil sem urozených pánuov, pana Jana z Hradce a pana Oldřich[a] z Hradce, a statečného rytíře pana Jana Drhu z Dolan a z Kněžic, a slovutných panoší Jana z Lipníka a Oldřicha z Marýže a Václava z Vydří, že jsú své pečeti k mé k prozbě na svědomí svrchupsaných věcí přivěsili k tomuto listu, jim a jich erbuom bez škody. Jenž jest dán léta oc M'IIIIOXXXVI°*) ten úterý před Božím Tèlem. *) Má býti snad 1446; připomínáť listina zesnulého již krále Albrechta II., kterýž zemřel 1439; Kateřina pak z Újezda, o kteréž zmínka jako zemřelé se činí, byla živa ještě 1443, viz list z 28. list. 1443, výše str. 107 č. 52. 59. (i. VIIII) List správní od Václava z Lyzna [? snad ze Slížan] a z Počenic na osm hřiven platu v Soběsucích panu Jiříkovi z Kravař. V Olomouci 1447, 16. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 257 b; arch. měst. Brn. ƒ. 120. Já Václav Lyzna z Počěnic, a Anna manželka jeho vlastní, vyznávámy .. . Jakož máme ve dckách osm hřiven platu ročnieho ve vsi Soběsucích v osmdesáti hřivnách grošuov ku pravému věnnému právu osm hřiven platu již jmenovaného, urozený pán pan Jiřík z Kravař a s Strážnice smluvil se jest dnes s námi a úplně splatil penězi hotovými a dobrými, což jsmy na té vsi svrchupsané jměli věnného práva. A protož my Vácslav a Anna svrchupsaní slibujem svú dobrú čistú vierú jemu panu Jiříkovi a jeho erbóm i budúcím to jisté věnné právo, kteréž jmáme na té vsi Soběsucích, na prvniem panském sněmu neb konečně na druhém, když dcky zemské otevřieny budú, slibujem sobě z desk vyložiti a jemu panu Jiříkovi a jeho budúcím vložiti a vysvoboditi a zpraviti řádně, což by bylo pro nás neb námi to věnné právo zavazeno, to všechno slibujem zpraviti a vysvoboditi před každým člo-
Strana 115
z let 1446—1448. 115 věkem duchovniem i svědským, tak jakož země Moravská za právo jmá, a učiniti, tak jakož na věnné právo záležie a v Moravskej zemi obyčej jest. A my Bareš z Čehovic a Jan Smolka z Lazník, Znatha z Ojnic a z Krbenie, Arkleb z Vickova a z Pačlavic, Prokop z Dědkovic, Vaněk z Bařic a z Počfejnic, rukojmie a spoluslibce s nimi a za ně, všichni vespolek rukú společnie nerozdílnú, slibujem naší dobrú a čistú vírú, že ty všechny věci, kteréž se svrchu i dole v tomto listu píší, a zvláště to věnné právo, kteréž jest na svrchupsané vsi zapsáno, jmá ctně a řádně spraveno býti a vyloženo, tak jakž se na tomto listu na vrchu vypi- suje, beze všeho zmatku i beze všech nesnází nákladem našiem věřitelóm našiem svrchupsaným. Pakli bychom toho neučinili a toho věnného práva neosvobodili a ne- spravili, tak jakož se navrchu vypisuje, jehož Buoh nedaj, tehda ihned bez mešká- nie . . . [leženie v Olomúci]. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta oc M'IIII XLVII tu neděli po Rozeslánie svatých apoštoluov oc. 60. (u. XX) Přípis listu Pertultova z Lipého a pana Hynka z Waldšteina, což se dotýče měštan Brněnských a mýta Židlochovského. V Brně 1448, 4. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 103 b; arch. měst. Brn. ƒ. 62 b — 63. Já Percholt z Lippého, najvyšší maršálek království Českého, a já Heník z Waldšteina s našimi erby a budúciemi vyznáváme ... Jakož nás purgmistr a rada města Brna k zemskému soudu pohnali o to mýto, ještoť od nich a jejich obci v Židlochoviciech na mostu berou, a to provedli a za mostné obdrželi a k tomu o puol druhého sta hřiven za škody, jakož jsou se dali na Jedovice zvésti: o to jsme se obapolně z dobrú vuolí umluvili a konečně na tom zuostali, že budúciech časiech na věky to mostné neboli mýto na tom mostě v Židlochoviciech od měšťan a obci Brněnské nic výše bráno jmá býti, než v dolepsané míře: Najprvé od každého vozu, cožkolivěk na tom povezeno bude a z s koliko koňmi přes ten most v Židlochoviciech povezú, ode všeho nemá více bráno býti nežli dva peníze; a jestliže ten vuoz toho dne zase pojede buďto s nákladem nebo prázden, z toho ani z s koní toho dne nemá nic vzato býti; než když by nazajtří nebo potom ten vuoz zase s nákladem přes ten most zase jel, od toho také všeho nemá více bráno býti nežli dva peníze. Item když by který měštěnín neboli měštka v Brně přebývajície do vino- hradu nebo z vinohradu jeli nebo svou čeleď nebo posly na vozy poslali, od těch také nemá nic bráno býti. Také což desátkuov, ješto k markrabině komoře sluší, povezú, z těch ani od formanuov ani od koní žádné mostné nemá dáno býti. A to, což se svrchupíše, my dříve psaní Percholt z Lippého a Heník z Waldšteina svou dobrou, čistou vierú sli- 15*
z let 1446—1448. 115 věkem duchovniem i svědským, tak jakož země Moravská za právo jmá, a učiniti, tak jakož na věnné právo záležie a v Moravskej zemi obyčej jest. A my Bareš z Čehovic a Jan Smolka z Lazník, Znatha z Ojnic a z Krbenie, Arkleb z Vickova a z Pačlavic, Prokop z Dědkovic, Vaněk z Bařic a z Počfejnic, rukojmie a spoluslibce s nimi a za ně, všichni vespolek rukú společnie nerozdílnú, slibujem naší dobrú a čistú vírú, že ty všechny věci, kteréž se svrchu i dole v tomto listu píší, a zvláště to věnné právo, kteréž jest na svrchupsané vsi zapsáno, jmá ctně a řádně spraveno býti a vyloženo, tak jakž se na tomto listu na vrchu vypi- suje, beze všeho zmatku i beze všech nesnází nákladem našiem věřitelóm našiem svrchupsaným. Pakli bychom toho neučinili a toho věnného práva neosvobodili a ne- spravili, tak jakož se navrchu vypisuje, jehož Buoh nedaj, tehda ihned bez mešká- nie . . . [leženie v Olomúci]. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta oc M'IIII XLVII tu neděli po Rozeslánie svatých apoštoluov oc. 60. (u. XX) Přípis listu Pertultova z Lipého a pana Hynka z Waldšteina, což se dotýče měštan Brněnských a mýta Židlochovského. V Brně 1448, 4. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 103 b; arch. měst. Brn. ƒ. 62 b — 63. Já Percholt z Lippého, najvyšší maršálek království Českého, a já Heník z Waldšteina s našimi erby a budúciemi vyznáváme ... Jakož nás purgmistr a rada města Brna k zemskému soudu pohnali o to mýto, ještoť od nich a jejich obci v Židlochoviciech na mostu berou, a to provedli a za mostné obdrželi a k tomu o puol druhého sta hřiven za škody, jakož jsou se dali na Jedovice zvésti: o to jsme se obapolně z dobrú vuolí umluvili a konečně na tom zuostali, že budúciech časiech na věky to mostné neboli mýto na tom mostě v Židlochoviciech od měšťan a obci Brněnské nic výše bráno jmá býti, než v dolepsané míře: Najprvé od každého vozu, cožkolivěk na tom povezeno bude a z s koliko koňmi přes ten most v Židlochoviciech povezú, ode všeho nemá více bráno býti nežli dva peníze; a jestliže ten vuoz toho dne zase pojede buďto s nákladem nebo prázden, z toho ani z s koní toho dne nemá nic vzato býti; než když by nazajtří nebo potom ten vuoz zase s nákladem přes ten most zase jel, od toho také všeho nemá více bráno býti nežli dva peníze. Item když by který měštěnín neboli měštka v Brně přebývajície do vino- hradu nebo z vinohradu jeli nebo svou čeleď nebo posly na vozy poslali, od těch také nemá nic bráno býti. Také což desátkuov, ješto k markrabině komoře sluší, povezú, z těch ani od formanuov ani od koní žádné mostné nemá dáno býti. A to, což se svrchupíše, my dříve psaní Percholt z Lippého a Heník z Waldšteina svou dobrou, čistou vierú sli- 15*
Strana 116
116 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina bujem za se i za naše erby a budúcie, že to nemá proměněno býti nižádným oby- čejem, než tak docela zdržáno a zachováno nadepsaným měšťanóm Brněnským, jejich erbóm a budúciem na věky. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu své jsme vlastní pečeti s naším dobrým vědomím přivěsili k tomuto listu; a připrosili jsme urozených pánuov pana Jiříka z Kravař a s Strážnice, pana Jana z Pernšteina, pana Milotu z Tvorkova a z Němčic, a slovutných panoší Krištofora Piknosku z Kóříma a Václava z Tulešic v ty časy hofrychtéře pánuov Lipských, že jsou své pečeti na svědomí vedle našich přivěsili k tomuto listu. Jenž jest [dán] a psán v Brně léta po narození Syna božieho tiesiec čtyry sta čtyrytcátého osmého, ten pondělí den Přenesení svatého Václava, dědice Českého. 61. Jan z Cimburka hejtman Moravský spolu s jinými pány, mezi nimiž Jan z Pernšteina, kupují od Pangrace hrady Světlov a Sehradice, aby z nich zemi škody se nedály, a hned je prodá- vají dvěma zemanům. Na poli před Milotici 1449, 15. května. — Desky Olom. kv. č. 12. f. 27 b. My Jan z Cimburka a z Thovačova, hajtman markrabství Moravského, Pertuolt z Lippé, najvyšší maršálek království Českého, Jiřík z Kravař a z Strážnice, Beneš z Bozkovic a z Černé Hory, podkomoří marg[rjabstvie Moravského, Jan z Pernšteina, Kuna z Kunstatu a z Bolehradic, Vaněk z Bozkovic a z Letovic, Lacek z Štern- berka a s Lukova, Vilém [z] Zvieřetic a z Sebranic, Karel z Vlašimě a z Úsova, Adam z Konice a z Slavkova, Jindřich z Bozkovic a z Nových Hradů a Jan z Dra- hotúš a s Deblína vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, ktož jej uzří aneb čtúc slyšeti budú: že vzhlédše a znamenavše mnohé a rozličné záhuby, kteréž jsú se zemi tejto od mnohých let dály s hradův, s Světlova a s Sehradic; i vzhlédli jsme na to a pilnú myslí jsme sobě to vážili, kterak bychme to mohli staviti, aby se nám s těch zámkův a hraduov a pro ty zámky víc v tejto zemi naší škody ne- dály; i kúpili jsme ty hrady pravým trhem ode pana Pangrace od svatého Miku- láše a s Brance s jich se vším právem a panstvím i příslušenstvím, tak jakž jest on sám držal, za sumu peněz, jakož se v tomto listě dole píše. A po tom v témž trhu a v tej sumě peněz s naším dobrým rozmyslem a s naší všech společnú vůlí prodali jsme a mocí listu tohoto prodáváme hrad náš vlastní Světlov i se vším jeho příslušenstvím a panstvím, s městečkem Bojkovici s kostelním podacím, ves Provodov, ves Krhov, ves Pytín s kostelním podacím, ves Hostětín, ves Luhačovice, ves Litkovice, ves Pozlovice s kostelním podacím, ves Ře- techov, ves Opatovice, ves Kladna, ves Žilín i s tím právem, což k Světlovu sluší v Přechovicích, s dvory, s rolí oranú i neoranú, s lidmi usedlými i neusedlými, s plat-
116 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina bujem za se i za naše erby a budúcie, že to nemá proměněno býti nižádným oby- čejem, než tak docela zdržáno a zachováno nadepsaným měšťanóm Brněnským, jejich erbóm a budúciem na věky. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu své jsme vlastní pečeti s naším dobrým vědomím přivěsili k tomuto listu; a připrosili jsme urozených pánuov pana Jiříka z Kravař a s Strážnice, pana Jana z Pernšteina, pana Milotu z Tvorkova a z Němčic, a slovutných panoší Krištofora Piknosku z Kóříma a Václava z Tulešic v ty časy hofrychtéře pánuov Lipských, že jsou své pečeti na svědomí vedle našich přivěsili k tomuto listu. Jenž jest [dán] a psán v Brně léta po narození Syna božieho tiesiec čtyry sta čtyrytcátého osmého, ten pondělí den Přenesení svatého Václava, dědice Českého. 61. Jan z Cimburka hejtman Moravský spolu s jinými pány, mezi nimiž Jan z Pernšteina, kupují od Pangrace hrady Světlov a Sehradice, aby z nich zemi škody se nedály, a hned je prodá- vají dvěma zemanům. Na poli před Milotici 1449, 15. května. — Desky Olom. kv. č. 12. f. 27 b. My Jan z Cimburka a z Thovačova, hajtman markrabství Moravského, Pertuolt z Lippé, najvyšší maršálek království Českého, Jiřík z Kravař a z Strážnice, Beneš z Bozkovic a z Černé Hory, podkomoří marg[rjabstvie Moravského, Jan z Pernšteina, Kuna z Kunstatu a z Bolehradic, Vaněk z Bozkovic a z Letovic, Lacek z Štern- berka a s Lukova, Vilém [z] Zvieřetic a z Sebranic, Karel z Vlašimě a z Úsova, Adam z Konice a z Slavkova, Jindřich z Bozkovic a z Nových Hradů a Jan z Dra- hotúš a s Deblína vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, ktož jej uzří aneb čtúc slyšeti budú: že vzhlédše a znamenavše mnohé a rozličné záhuby, kteréž jsú se zemi tejto od mnohých let dály s hradův, s Světlova a s Sehradic; i vzhlédli jsme na to a pilnú myslí jsme sobě to vážili, kterak bychme to mohli staviti, aby se nám s těch zámkův a hraduov a pro ty zámky víc v tejto zemi naší škody ne- dály; i kúpili jsme ty hrady pravým trhem ode pana Pangrace od svatého Miku- láše a s Brance s jich se vším právem a panstvím i příslušenstvím, tak jakž jest on sám držal, za sumu peněz, jakož se v tomto listě dole píše. A po tom v témž trhu a v tej sumě peněz s naším dobrým rozmyslem a s naší všech společnú vůlí prodali jsme a mocí listu tohoto prodáváme hrad náš vlastní Světlov i se vším jeho příslušenstvím a panstvím, s městečkem Bojkovici s kostelním podacím, ves Provodov, ves Krhov, ves Pytín s kostelním podacím, ves Hostětín, ves Luhačovice, ves Litkovice, ves Pozlovice s kostelním podacím, ves Ře- techov, ves Opatovice, ves Kladna, ves Žilín i s tím právem, což k Světlovu sluší v Přechovicích, s dvory, s rolí oranú i neoranú, s lidmi usedlými i neusedlými, s plat-
Strana 117
z roku 1448 a 1449. 117 sými i neplatnými, s robotami, s výspy, s horami, s lesy, s háji, s chrastinami, n lukami, s pastvami, s pastviščěmi, s vodami tekutými i stojatými, s břehy, s mlýny panskými i platnými i se všemi požitky, kterýmiž mény mohú jmenovány býti, s me- zemi, hranicemi, s rybníky, i se vším plným právem a panstvím, to což jsme od Pangrace kúpili a což jest on držal, nic sobě tu ani žádnému žádného práva, panství ani kterého vlastenství nezachovávajíce ani pozóstavujíce, jakož v svých mezách [sic a hranicích obklíčeno jest, to jsme všecko prodali a úplně a docela a mocí tohoto listu prodáváme ku pravému dědicství slovutnému panoši Burianovi z Vlčnova a jeho erbóm i budúcím a Zichovi z Lipiny strýci jeho, a věrným rukám slovutným pa- noším Jindřichovi Mirkovi z Chlumu a z Dražejovic a Mikulášovi Bystřici z Ojnic a z Milonic za čtyři tisíce zlatých a za dvě stě zlatých uherských dobrých červených spravedlivé váhy, kteréž jsme již od nich hotové vzali a zaplacené. A protož my svrchupsaní jistci a spravedliví zprávce nahoře i dolepsaných věcí také jsme prodali hrad svuoj Sehradice v tej sumě svrchupsanej našim kupi- telóm svrchupsaným ku pravému manství, kteréž sluší pod biskupa Olomúckého, ves Sehradice, dvě Lhotce, v jednej kostelní podací, ves Nevšová, ves Radimov, ves Vasil, s dvory, s mlýny panskými i platnými, s lidmi usedlými i neusedlými, s rolí oranú i neoranú, s robotami, poplatky i s užitky, kterýmiž se koli mény menovati mohú, s horami, s lesy, s háji, s chrastinami, lukami, s pastvami i s pastviščemi, s vodami tekutými i netekutými, s břehy, s úroky i se vším právem a panstvím, tu sobě nic práva ani kterého vlastenství nezachovávajíce na tom manstvie, to jsme prodali ku pravému manství témuž Burianovi i jeho erbóm a Zichovi strýci jeho i věrným rukám svrchupsaným. Protož my páni svrchupsaní slibujem svú dobrú čistú vierú, rukú společní a nerozdílnú beze vší zlé lsti to všecko zboží svrchupsané věřitelóm našim již jme- novaným, což se Světlovského zboží dotyče, ve dsky zemské vložiti a vepsati ku pravému dědicství na prvním panském senmu [sic] neb konečně na druhém, když dcky zemské v Olomúci otevřeny budú, a sobě aneb komuž by to zboží dckami zapsáno a zavázáno bylo, z desk zemských vyložiti a vypsati svým nákladem a prací vymazati máme; a to také máme a slibujem zpraviti a osvoboditi před každým živým člověkem, světským i duchovním, před křesťany i před židy i před věnnými právy, kromě toho, kteréž jest věno na Krhově, i přede všemi jinými, ktož by to zboží zemským právem nařekl, od desk vložení do tří let pořád zběhlých bez omlúvánie a prodlení všeliakého. A to tak slibujem učiniti a zdržeti, jakož se svrchu píše, i za ssutí, aby kupitelé naši vždy při tom zboží zóstali. Také slibujem to zboží svrchupsané Sehradské vzdáti a vysvoboditi před duostojným u Boze otcem knězem Pavlem biskupem Olomúcským aneb ktož by po něm biskupem byl, ku pravému manství, i od těch ode všech, ktož by k tomu manství právo měl, že máme vzdáti
z roku 1448 a 1449. 117 sými i neplatnými, s robotami, s výspy, s horami, s lesy, s háji, s chrastinami, n lukami, s pastvami, s pastviščěmi, s vodami tekutými i stojatými, s břehy, s mlýny panskými i platnými i se všemi požitky, kterýmiž mény mohú jmenovány býti, s me- zemi, hranicemi, s rybníky, i se vším plným právem a panstvím, to což jsme od Pangrace kúpili a což jest on držal, nic sobě tu ani žádnému žádného práva, panství ani kterého vlastenství nezachovávajíce ani pozóstavujíce, jakož v svých mezách [sic a hranicích obklíčeno jest, to jsme všecko prodali a úplně a docela a mocí tohoto listu prodáváme ku pravému dědicství slovutnému panoši Burianovi z Vlčnova a jeho erbóm i budúcím a Zichovi z Lipiny strýci jeho, a věrným rukám slovutným pa- noším Jindřichovi Mirkovi z Chlumu a z Dražejovic a Mikulášovi Bystřici z Ojnic a z Milonic za čtyři tisíce zlatých a za dvě stě zlatých uherských dobrých červených spravedlivé váhy, kteréž jsme již od nich hotové vzali a zaplacené. A protož my svrchupsaní jistci a spravedliví zprávce nahoře i dolepsaných věcí také jsme prodali hrad svuoj Sehradice v tej sumě svrchupsanej našim kupi- telóm svrchupsaným ku pravému manství, kteréž sluší pod biskupa Olomúckého, ves Sehradice, dvě Lhotce, v jednej kostelní podací, ves Nevšová, ves Radimov, ves Vasil, s dvory, s mlýny panskými i platnými, s lidmi usedlými i neusedlými, s rolí oranú i neoranú, s robotami, poplatky i s užitky, kterýmiž se koli mény menovati mohú, s horami, s lesy, s háji, s chrastinami, lukami, s pastvami i s pastviščemi, s vodami tekutými i netekutými, s břehy, s úroky i se vším právem a panstvím, tu sobě nic práva ani kterého vlastenství nezachovávajíce na tom manstvie, to jsme prodali ku pravému manství témuž Burianovi i jeho erbóm a Zichovi strýci jeho i věrným rukám svrchupsaným. Protož my páni svrchupsaní slibujem svú dobrú čistú vierú, rukú společní a nerozdílnú beze vší zlé lsti to všecko zboží svrchupsané věřitelóm našim již jme- novaným, což se Světlovského zboží dotyče, ve dsky zemské vložiti a vepsati ku pravému dědicství na prvním panském senmu [sic] neb konečně na druhém, když dcky zemské v Olomúci otevřeny budú, a sobě aneb komuž by to zboží dckami zapsáno a zavázáno bylo, z desk zemských vyložiti a vypsati svým nákladem a prací vymazati máme; a to také máme a slibujem zpraviti a osvoboditi před každým živým člověkem, světským i duchovním, před křesťany i před židy i před věnnými právy, kromě toho, kteréž jest věno na Krhově, i přede všemi jinými, ktož by to zboží zemským právem nařekl, od desk vložení do tří let pořád zběhlých bez omlúvánie a prodlení všeliakého. A to tak slibujem učiniti a zdržeti, jakož se svrchu píše, i za ssutí, aby kupitelé naši vždy při tom zboží zóstali. Také slibujem to zboží svrchupsané Sehradské vzdáti a vysvoboditi před duostojným u Boze otcem knězem Pavlem biskupem Olomúcským aneb ktož by po něm biskupem byl, ku pravému manství, i od těch ode všech, ktož by k tomu manství právo měl, že máme vzdáti
Strana 118
118 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a osvoboditi před každým živým člověkem, světským i duchovním i před židy i před věnnými právy, ktož by to koli manským právem nařekl, to máme a slibujem zpra- viti a vysvoboditi kupitelóm našim svrchupsaným tolikrát, kolikrát by jim toho po- třebí bylo, dědicství tak jakož na dědicství záleží, a manství tak jakož na manství záleží, tak aby oni vzdy při tom manství zóstali. A také slibujem za ssutí toho manství. A to vše slibujem učiniti a zdržeti a zachovati, jakožto na dobrého záleží a sluší, kupitelóm našim svrchupsaným, což se dědicství i manstvie dotýče. Pakli bychom toho čeho nezdrželi, jehož Buoh nedaj, tehda inhed kteříž bychom my z svrchupsaných pánův čtyři napomenuti byli od kupitelův našich svrchu- psaných, ústy, listy nebo poslem, jeden na druhého neukazuje ani se jeden druhým vymlúvaje, máme a slibujem vjeti a vléci oc . . . v obyčejné ležení do města do Hradiště oc.... A ktož by tento list jměl s kupiteluov našich dobrú volí neb jejich erbuov svrchupsaných, ten má jmieti tuž moc a právo k těm ke všem věcem nahoře i dolepsaným, jako oni svrchupsaní kupitelé naši neb jejich erbové. Tomu na potvrzení a pro lepší jistost a pevnost a všem svrchupsaným věcem na zdrženie my všickni páni nahoře psaní své vlastnie pečeti s naším dobrým a jistým vědomím kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán a psán na poli před Milotici ve čtvrtek den svatej Sophie léta od narození Syna božího M'CCCCXLVIIII počítajíce. 62. Blažek zastavuje Janovi Lhotkovi z Dlužína ves Rudvíkov (nyní Rudíkov u Velkého Meziříčí) ve 400 zl. dluhu na tři leta. V Meziříčí 1449, 28. září. — Cod. Pernst. v arch. měst. Brn. f. 291. [List předcházející vytržen] listu dání pod takúto úmluvú, že já Blažek svrchu- psaný neb moji erbové, když ta tři léta vejdú, mám a slibuji svrchupsanému Janovi Lhotkovi z Dlužína neb jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ten první den po svatém Václavě ihned bez poručení čtyři sta zlatých i s úrokem léta třetího zase navrátiti, a úplně a docela odčísti, tak jakož sem od svých kupiteluov vzal. Pakli bych toho neučinil a jemu jeho čtyři sta zlatých ihned na ten den svrchupsaný nenavrátil a nedal, neb jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, tak jakož se svrchu píše: tehdy jemu mám svrchu- psanému Janovi Lhotkovi, jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ves Rudvíkov nadepsanú se vším její příslušenstvím ve dcky zemské vložiti a vepsati na prvním sněmu panským, když najprv dcky zemské v Brně ote- vříny budú, ku pravému dědictví svým nákladem a svú prací beze všech zmatkuov, a list správní jemu neb jeho věrné ruce aneb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ihned učiniti, tak jakož země Moravská za právo jmá, a to v jednom měsíci úplně zběhlém po napomenutie. Také ta tři léta dříve psanú ves Rudvíkov
118 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a osvoboditi před každým živým člověkem, světským i duchovním i před židy i před věnnými právy, ktož by to koli manským právem nařekl, to máme a slibujem zpra- viti a vysvoboditi kupitelóm našim svrchupsaným tolikrát, kolikrát by jim toho po- třebí bylo, dědicství tak jakož na dědicství záleží, a manství tak jakož na manství záleží, tak aby oni vzdy při tom manství zóstali. A také slibujem za ssutí toho manství. A to vše slibujem učiniti a zdržeti a zachovati, jakožto na dobrého záleží a sluší, kupitelóm našim svrchupsaným, což se dědicství i manstvie dotýče. Pakli bychom toho čeho nezdrželi, jehož Buoh nedaj, tehda inhed kteříž bychom my z svrchupsaných pánův čtyři napomenuti byli od kupitelův našich svrchu- psaných, ústy, listy nebo poslem, jeden na druhého neukazuje ani se jeden druhým vymlúvaje, máme a slibujem vjeti a vléci oc . . . v obyčejné ležení do města do Hradiště oc.... A ktož by tento list jměl s kupiteluov našich dobrú volí neb jejich erbuov svrchupsaných, ten má jmieti tuž moc a právo k těm ke všem věcem nahoře i dolepsaným, jako oni svrchupsaní kupitelé naši neb jejich erbové. Tomu na potvrzení a pro lepší jistost a pevnost a všem svrchupsaným věcem na zdrženie my všickni páni nahoře psaní své vlastnie pečeti s naším dobrým a jistým vědomím kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán a psán na poli před Milotici ve čtvrtek den svatej Sophie léta od narození Syna božího M'CCCCXLVIIII počítajíce. 62. Blažek zastavuje Janovi Lhotkovi z Dlužína ves Rudvíkov (nyní Rudíkov u Velkého Meziříčí) ve 400 zl. dluhu na tři leta. V Meziříčí 1449, 28. září. — Cod. Pernst. v arch. měst. Brn. f. 291. [List předcházející vytržen] listu dání pod takúto úmluvú, že já Blažek svrchu- psaný neb moji erbové, když ta tři léta vejdú, mám a slibuji svrchupsanému Janovi Lhotkovi z Dlužína neb jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ten první den po svatém Václavě ihned bez poručení čtyři sta zlatých i s úrokem léta třetího zase navrátiti, a úplně a docela odčísti, tak jakož sem od svých kupiteluov vzal. Pakli bych toho neučinil a jemu jeho čtyři sta zlatých ihned na ten den svrchupsaný nenavrátil a nedal, neb jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, tak jakož se svrchu píše: tehdy jemu mám svrchu- psanému Janovi Lhotkovi, jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ves Rudvíkov nadepsanú se vším její příslušenstvím ve dcky zemské vložiti a vepsati na prvním sněmu panským, když najprv dcky zemské v Brně ote- vříny budú, ku pravému dědictví svým nákladem a svú prací beze všech zmatkuov, a list správní jemu neb jeho věrné ruce aneb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ihned učiniti, tak jakož země Moravská za právo jmá, a to v jednom měsíci úplně zběhlém po napomenutie. Také ta tři léta dříve psanú ves Rudvíkov
Strana 119
z roku 1449 a 1450. 119 mám a slibuji jemu Janovi Lhotkovi, jeho věrné ruce i tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, spravovati a svoboditi před každým člověkem světským i du- chovním, od židuov, od sirotkuov, od věnných zástav, kdož by to kolvěk právem zemským nařekl, aby to čistě a svobodně držáno bylo bez příkazy všelijakej. Také jestliže bych tu ves Rudvíkov nahořepsanú já Blažek v těch třech letech chtěl prodati, mám Janovi Lhotkovi neb jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, najprv dáti věděti, a nechtěli-li by oni kúpiti, tehdy já své mohu prodati, komuž mi se zdáti bude. Také pod túto vymienkú, že což jest lesu k stavení, nemám toho já Blažek nadepsaný ani moji erbové ani také Jan Lhotka napřed psaný, jeho věrná ruka ani ten, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, prodávati, než Jan Lhotka, jeho věrná ruka neb ten, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, mají moci les k pálení prodávati; než z obú stran já Blažek i Jan Lhotka máme sobě les k stavení bráti a rúbati a lidem také obapolně k stavení dávati do tej vsi Rudvíkova. A protož já častopsaný Blažek jistec, a my Ondřej z Řečan a z Okarce, Jan Konšelský z Pulic a z Jinošova, Mikuláš Kozlovec z Kozlova, Ondráček z Jemničky a z Studnic, Pavlík z Ostrožnice a z Přeckova a Niklas Němec z Tasova, rukojmie a spoluslibce s ním Blažkem a zaň, slibujem svú dobrú vierú křesťanskú, rukú spo- lečnie a nerozdílnú beze vší zlé lsti, to vše, což se v tomto listu svrchu i dole píše, ctně a v celosti zdržeti a úplně ve všech kusích zachovati. Pakli bychom toho všeho neučinili . . . [ležení v městě Meziříčí]. A tomu všemu na potvrzení a pro lepšie jistotu pečeti naše vlastnie s naším jistým vědomiem přivěsili sme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Meziříčí, léta po narození syna Božieho tisíc čtyři sta čtyřidcátého devátého, v neděli den svatého Václava mučedlníka. 63. (g. VII) List zprávnie od Prokopa z Simřě panu Vokovi z Sovince na dvuor v Simři. Na Drahotouši (1450) 29. června. — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 140 b; arch. měst. Brn. ƒ. 82. Já Prokop z Simře vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám svuoj vlastní dvuor dědičný v Simři s požitky i s užitky, s lesy, s potoky, s chrastmi, s chrastinami, s lukami, s past- vami, s pastvištěmi, s rolí ornú i neornú, s hranicemi, s mezemi i se všiem plným právem, panstviem a příslušenstviem, jakožto ten dvuor s jeho příslušenstviem od staradávua v svých mezech záležie a jest vyměřeno, nic sobě tu ani svým erbóm ani budúcím potomkóm práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávajíc, jakož sem to sám držel, to sem vše prodal ku pravému dědicstvie urozenému panu Vokovi z Sovince, pánu Helfnšteinskému i jeho erbóm za šest a za třidceti hřiven groší
z roku 1449 a 1450. 119 mám a slibuji jemu Janovi Lhotkovi, jeho věrné ruce i tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, spravovati a svoboditi před každým člověkem světským i du- chovním, od židuov, od sirotkuov, od věnných zástav, kdož by to kolvěk právem zemským nařekl, aby to čistě a svobodně držáno bylo bez příkazy všelijakej. Také jestliže bych tu ves Rudvíkov nahořepsanú já Blažek v těch třech letech chtěl prodati, mám Janovi Lhotkovi neb jeho věrné ruce neb tomu, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, najprv dáti věděti, a nechtěli-li by oni kúpiti, tehdy já své mohu prodati, komuž mi se zdáti bude. Také pod túto vymienkú, že což jest lesu k stavení, nemám toho já Blažek nadepsaný ani moji erbové ani také Jan Lhotka napřed psaný, jeho věrná ruka ani ten, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, prodávati, než Jan Lhotka, jeho věrná ruka neb ten, kdož by tento list měl s jich dobrú vuolí, mají moci les k pálení prodávati; než z obú stran já Blažek i Jan Lhotka máme sobě les k stavení bráti a rúbati a lidem také obapolně k stavení dávati do tej vsi Rudvíkova. A protož já častopsaný Blažek jistec, a my Ondřej z Řečan a z Okarce, Jan Konšelský z Pulic a z Jinošova, Mikuláš Kozlovec z Kozlova, Ondráček z Jemničky a z Studnic, Pavlík z Ostrožnice a z Přeckova a Niklas Němec z Tasova, rukojmie a spoluslibce s ním Blažkem a zaň, slibujem svú dobrú vierú křesťanskú, rukú spo- lečnie a nerozdílnú beze vší zlé lsti, to vše, což se v tomto listu svrchu i dole píše, ctně a v celosti zdržeti a úplně ve všech kusích zachovati. Pakli bychom toho všeho neučinili . . . [ležení v městě Meziříčí]. A tomu všemu na potvrzení a pro lepšie jistotu pečeti naše vlastnie s naším jistým vědomiem přivěsili sme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Meziříčí, léta po narození syna Božieho tisíc čtyři sta čtyřidcátého devátého, v neděli den svatého Václava mučedlníka. 63. (g. VII) List zprávnie od Prokopa z Simřě panu Vokovi z Sovince na dvuor v Simři. Na Drahotouši (1450) 29. června. — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 140 b; arch. měst. Brn. ƒ. 82. Já Prokop z Simře vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám svuoj vlastní dvuor dědičný v Simři s požitky i s užitky, s lesy, s potoky, s chrastmi, s chrastinami, s lukami, s past- vami, s pastvištěmi, s rolí ornú i neornú, s hranicemi, s mezemi i se všiem plným právem, panstviem a příslušenstviem, jakožto ten dvuor s jeho příslušenstviem od staradávua v svých mezech záležie a jest vyměřeno, nic sobě tu ani svým erbóm ani budúcím potomkóm práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávajíc, jakož sem to sám držel, to sem vše prodal ku pravému dědicstvie urozenému panu Vokovi z Sovince, pánu Helfnšteinskému i jeho erbóm za šest a za třidceti hřiven groší
Strana 120
120 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dobrých stříbrných rázu pražského a čísla moravského, za každú hřivnu čtyři a še- desáte groší počítajíce, kteréž sem již hotové a úplně zaplacené od něho vzal. A protož já svrchupsaný Prokop, jistec a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Thas z Rysmburka a z Bělotína, Procek z Výškovic, Žabka z Staré Vsi, Jan Chyba z Kovačova, Benešek z Trnavky a Jindřich z Kunčic, rukojmie a spra- vedliví zprávce s Prokopem a zaň slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú vierú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti svrchupsanému panu Vokovi a jeho erbuom ten jistý dvuor se všiem jeho příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se svrchu píše, jehož pán Buoh nedaj, leženie obyčejné v Olomúci oc. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Voka a jeho erbuov dobrú vuolí, ten jmá i bude jmíti tuž moc i též plné právo ke všem věcím svrchupsaným, jako oni kupitelé naši svrchupsani. Tomu všemu na potvrzenie, pevnost a jistotu my jistec a rukojmie svrchupsaní své vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem i dobrú vuolí kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Draho- túšie v pátek*) den svatých Petra a Pavla apoštoluov, léta od narozenie Syna bo- žieho tisícého čtyřistého padesátého pořad čtúc oc. *) Léta 1450 bylo svatých Petra a Pavla v pondělí; na pátek připadl ten svátek v následujícím de- setiletí r. 1453 a 1459, a snad jeden z těch dvou roků má se rozuměti. 64. List kněze Trojana opata i všeho konventu kláštera Třebíckého na LXXX kop gr. purgmistru a radě města Třebíče. Na Třebíči 1450, 25. července. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 134. My Trojan z boží milostí opat, kněz Matěj převor, kněz Jan Senec a probošt v Komárově, kněz Dominik a kněz Martin starší i vešken konvent kláštera Třebíckého zákona svatého Benedikta Olomúckého biskupství, vyznáváme . . . že sme dluhu pra- vého a spravedlivého dlužni osmdesáte kop grošuov dobrých stříbrných rázu Praž- ského a čísla moravského, za každú kopu šedesáte grošuo počítajíce, opatrným purg- mistru, rychtáři a konšeluom i vší obci města Třebíče věrným našim milým, kdežto již psané peníze vzali jsme od nich s radú a přimluvením nás všech bratří nahoře- psaných pro naše a kláštera našeho lepší a užitečnější, tak že sme jím vyplatili ves naši řečenú Kúty k klášteru našemu od dávna příslušející od slovutného panoše od Vaňka z Opatova syna Dobešova. [Z] kterýchžto svrchupsaných peněz hlavních a jistinných máme a slibujem i dlužni sme platiti a z komory naší vydávati hotovými penězi osm kop grošuov dobrých úroku ročního a pravého a spravedlivého na všaký svatý Jiří jednou v roce od dánii listu tohoto měšťanuom svrchupsaným. A tak potom tolikéž platiti máme
120 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dobrých stříbrných rázu pražského a čísla moravského, za každú hřivnu čtyři a še- desáte groší počítajíce, kteréž sem již hotové a úplně zaplacené od něho vzal. A protož já svrchupsaný Prokop, jistec a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Thas z Rysmburka a z Bělotína, Procek z Výškovic, Žabka z Staré Vsi, Jan Chyba z Kovačova, Benešek z Trnavky a Jindřich z Kunčic, rukojmie a spra- vedliví zprávce s Prokopem a zaň slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú vierú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti svrchupsanému panu Vokovi a jeho erbuom ten jistý dvuor se všiem jeho příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se svrchu píše, jehož pán Buoh nedaj, leženie obyčejné v Olomúci oc. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Voka a jeho erbuov dobrú vuolí, ten jmá i bude jmíti tuž moc i též plné právo ke všem věcím svrchupsaným, jako oni kupitelé naši svrchupsani. Tomu všemu na potvrzenie, pevnost a jistotu my jistec a rukojmie svrchupsaní své vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem i dobrú vuolí kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Draho- túšie v pátek*) den svatých Petra a Pavla apoštoluov, léta od narozenie Syna bo- žieho tisícého čtyřistého padesátého pořad čtúc oc. *) Léta 1450 bylo svatých Petra a Pavla v pondělí; na pátek připadl ten svátek v následujícím de- setiletí r. 1453 a 1459, a snad jeden z těch dvou roků má se rozuměti. 64. List kněze Trojana opata i všeho konventu kláštera Třebíckého na LXXX kop gr. purgmistru a radě města Třebíče. Na Třebíči 1450, 25. července. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 134. My Trojan z boží milostí opat, kněz Matěj převor, kněz Jan Senec a probošt v Komárově, kněz Dominik a kněz Martin starší i vešken konvent kláštera Třebíckého zákona svatého Benedikta Olomúckého biskupství, vyznáváme . . . že sme dluhu pra- vého a spravedlivého dlužni osmdesáte kop grošuov dobrých stříbrných rázu Praž- ského a čísla moravského, za každú kopu šedesáte grošuo počítajíce, opatrným purg- mistru, rychtáři a konšeluom i vší obci města Třebíče věrným našim milým, kdežto již psané peníze vzali jsme od nich s radú a přimluvením nás všech bratří nahoře- psaných pro naše a kláštera našeho lepší a užitečnější, tak že sme jím vyplatili ves naši řečenú Kúty k klášteru našemu od dávna příslušející od slovutného panoše od Vaňka z Opatova syna Dobešova. [Z] kterýchžto svrchupsaných peněz hlavních a jistinných máme a slibujem i dlužni sme platiti a z komory naší vydávati hotovými penězi osm kop grošuov dobrých úroku ročního a pravého a spravedlivého na všaký svatý Jiří jednou v roce od dánii listu tohoto měšťanuom svrchupsaným. A tak potom tolikéž platiti máme
Strana 121
z roku 1450 a 1451. 121 na všaký již rok jmenovaný tak dlúho dokudž by nám svrchupsanii měšťané naši puol léta napřed nedali věděti nebo my jim; a v tom plném polouletii, v kterémž by nám dali věděti, máme a slibujem naší dobrou a čistou vírú beze vší zlé lsti svrchu[psanú] jistinu 80 m gr. dobrých stříbrných i s úrokem osm kop groší dáti a hotovými penězi úplně a docela zaplatiti věřiteluom našim již psaným bez pro- dlení dalšího a zmatku všeliakého, [k] kterémuž i naše budoucí zavazujíce. A též zase když bychom my Trojan opat a konvent nahořepsaný aneb naši budoucí dali půl léta napřed věděti svrchupsaným měšťanuom našim, chtíce jim jistinu svrchu- psanú i s úrokem osm kop grošno splniti a zaplatiti, tehdy věřitelé svrchní mají od nás neb od našich budoucích beze všii odpory přijíti a list tento v naši moc položiti. A ktož by tento list jměl s napředpsaných měšťan našich jejich dobrou vuolí, ten má a míti bude touž plnou moc a právo plné ke všem věcem svrchu- psaným, jakožto oni svrchupsanii věřitelé naši. Tomu všemu na svědomii a pro lepší jistotu i pevnost pečeti naše, to jest opatovu a konventskou, s jistým naším vědomím dali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Třebíči, léta od narozenii syna Božího tisíc čtyry sta padesátého, v sobotu den svatého Jakuba, apoštola Božího. 65. (III) Dobrá vuole od pana Alše z Šternbergka panu Soběslavavi z Miletínka na dva listy, [kteréž má od císaře Zikmunda a od opata Opatovského na důchody a zboží téhož kláštera, však aby smlouva Mikulášem Trčkou o to udělaná mezi nimi zachována byla.] 1451, 5. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 6. b. Já Aleš z Šternberka vyznávám . .. že ta dva zápisy, — z nichžto jedním naj- jasnější knieže a pán pan Sigmund, slavné paměti Řiemský ciesař, král Český, mně a nebožci panu Půthovi z Častolovic tři sta kop grošuov dluhu a za službu naši ročnieho platu berně své královské na klášteru Opatovicích ve třech tisíciech kop grošuov zapsal jest, a druhý list, jímžto opat i jiní kněží a bratřie již pověděného kláštera a konventa Opatovického v témž zápisu zejména napsaní svým i budúcích svých jménem slibují tři sta kop grošuov platiti a vydávati nám a našim budúcím rozdílně každý rok a pod těmi výmienkami a pokutami, jakož tíž zápisové to plněji v sobě zavírají a svědčí, — dal sem dobrovolně a mocí tohoto listu s mú plnú svobodnú a dobrú vuolí dávám urozenému Soběslavovi z Miletínka se vším a plným právem mým, což se mé polovice v těch zápisích dotýče, a tu polovici, kteráž mně příslušela jest, moc, vedle toho i právo jemu dávaje k tomu, což sě mé polovice dotýče, aby s tím mohl učiniti, což sě jemu líbí nebo líbiti bude, nic jinak, než jako by ti zá- pisové též jako mně jemu samému na polovici svědčili, a to bez mé již a bez dě- dicuov i budúcích mých všelikteraké překážky a odporu. Archiv Český XVI. 16
z roku 1450 a 1451. 121 na všaký již rok jmenovaný tak dlúho dokudž by nám svrchupsanii měšťané naši puol léta napřed nedali věděti nebo my jim; a v tom plném polouletii, v kterémž by nám dali věděti, máme a slibujem naší dobrou a čistou vírú beze vší zlé lsti svrchu[psanú] jistinu 80 m gr. dobrých stříbrných i s úrokem osm kop groší dáti a hotovými penězi úplně a docela zaplatiti věřiteluom našim již psaným bez pro- dlení dalšího a zmatku všeliakého, [k] kterémuž i naše budoucí zavazujíce. A též zase když bychom my Trojan opat a konvent nahořepsaný aneb naši budoucí dali půl léta napřed věděti svrchupsaným měšťanuom našim, chtíce jim jistinu svrchu- psanú i s úrokem osm kop grošno splniti a zaplatiti, tehdy věřitelé svrchní mají od nás neb od našich budoucích beze všii odpory přijíti a list tento v naši moc položiti. A ktož by tento list jměl s napředpsaných měšťan našich jejich dobrou vuolí, ten má a míti bude touž plnou moc a právo plné ke všem věcem svrchu- psaným, jakožto oni svrchupsanii věřitelé naši. Tomu všemu na svědomii a pro lepší jistotu i pevnost pečeti naše, to jest opatovu a konventskou, s jistým naším vědomím dali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Třebíči, léta od narozenii syna Božího tisíc čtyry sta padesátého, v sobotu den svatého Jakuba, apoštola Božího. 65. (III) Dobrá vuole od pana Alše z Šternbergka panu Soběslavavi z Miletínka na dva listy, [kteréž má od císaře Zikmunda a od opata Opatovského na důchody a zboží téhož kláštera, však aby smlouva Mikulášem Trčkou o to udělaná mezi nimi zachována byla.] 1451, 5. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 6. b. Já Aleš z Šternberka vyznávám . .. že ta dva zápisy, — z nichžto jedním naj- jasnější knieže a pán pan Sigmund, slavné paměti Řiemský ciesař, král Český, mně a nebožci panu Půthovi z Častolovic tři sta kop grošuov dluhu a za službu naši ročnieho platu berně své královské na klášteru Opatovicích ve třech tisíciech kop grošuov zapsal jest, a druhý list, jímžto opat i jiní kněží a bratřie již pověděného kláštera a konventa Opatovického v témž zápisu zejména napsaní svým i budúcích svých jménem slibují tři sta kop grošuov platiti a vydávati nám a našim budúcím rozdílně každý rok a pod těmi výmienkami a pokutami, jakož tíž zápisové to plněji v sobě zavírají a svědčí, — dal sem dobrovolně a mocí tohoto listu s mú plnú svobodnú a dobrú vuolí dávám urozenému Soběslavovi z Miletínka se vším a plným právem mým, což se mé polovice v těch zápisích dotýče, a tu polovici, kteráž mně příslušela jest, moc, vedle toho i právo jemu dávaje k tomu, což sě mé polovice dotýče, aby s tím mohl učiniti, což sě jemu líbí nebo líbiti bude, nic jinak, než jako by ti zá- pisové též jako mně jemu samému na polovici svědčili, a to bez mé již a bez dě- dicuov i budúcích mých všelikteraké překážky a odporu. Archiv Český XVI. 16
Strana 122
122 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Avšak při tom ta smlúva mezi námi panem Mikulášem Trčkú udělaná a po- psaná [sic], a ta aby nezrušitedlně mně od pana Soběslava předepsaného byla sdržána a zachována. Na potvrzenie toho pečet mu vlastní dal sem k tomuto listu přivě- siti dobrovolně a s přiznáním, prosiv urozeného pána pana Sdenka z Šternberka, najvyššieho purkrabí Pražského, a slovutných panoší Bořivoje staršieho z Lochovic a Jindřicha z Vranýho, že sú také pečeti své dali vedle mne na svědomie přivěsiti k témužto listu. Jenž jest dán léta od narozenie Syna buožieho tisícého čtyřstého padesátého prvnieho, ten úterý před hodem slavným křtění téhož Syna božieho. 66. Katruše, Dorota a Maruše sestry vlastní z Meziboří prodávají dědictví své ves Střítež, ves Loučky a dvůr v Pavlovicích i dvůr ve Svratce Janovi z Pernšteina za 123 kop gr. čes. V Křižanově 1452, 1. května — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 7 b; arch. měst. Brn. f. 10 b. — 11. (r. XVII) List na ves Střítež oc. My Katruše, Dorotha a Maruše, sestry vlastní z Meziboří, vyznáváme . . . že z dobrým rozmyslem a přátel našich radú v ta doba, ježto jsme to dobře učiniti mohly, spravedlivým trhem a prodajem prodaly jsme a prodáváme, vzdaly jsme a vzdá vá]me své vlastní zboží a dědictví, tutiž [sic] ves Střítež, ves Lúčky a dvuor v Pavlovicích se vším příslušenstvím, jakož od dávna v svých hranicích záleží, svého vlastního dědictví a panství, jakož jsme to samy držely neb-li naši předkové, i ten list také jsme prodaly, kterýž máme na ten dvuor ve Svratce, na kterémž Zich nyní sedí, urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho erbuom i budúcím ku pravému dědicství za sto kop grošův a za XXIII kop g. a za XX g. dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla, za každú kopu LX g. počítajíce, kteréž jsme od něho hotové vzaly a zaplacené, tak jakož jsme to samy držely od dávna a požívaly neb naši předkové, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s lesy, s hájemi [sic], s chrastinami, s lukami, s pastvami, s řekami, s potoky, s vodami tekutými i netekutými, s doly, s horami, s cestami, s mezemi, s hranicemi, i s plným právem a panstvím, jakož to zboží od staradávna v svých mezech a hranicích jest rozděleno a okršleno, a jakož jsme my držely a požívaly jeho, nic sobě v tom ani svým erbuom ani našim budúcím práva ani vlastenství nepozůstavujíce. A to jisté zboží, panství a dědicství svrchupsané my Katruše, Dorotha a Ma- ruše sestry nahořepsané odlučujem od sebe i od svých muožuov i od svých erbuov a budúcích mocí tohoto listu, a dříve řečenému pánu panu Janovi z Pernšteina ku- piteli svému, jeho erbuom i jeho budúcím to zboží se vším jeho panstvím i se vším jeho příslušenstvím přivlašcujem [sic] a jeho postupujem a postúpily sme mocí tohoto listu pravým a věrným prodajem, v tom sobě žádného ústrku ani nového nálezu ne- činíce. Za kteréžto zboží jsme rukojmie podle dříve psaných Katruše, Doroty a Ma-
122 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Avšak při tom ta smlúva mezi námi panem Mikulášem Trčkú udělaná a po- psaná [sic], a ta aby nezrušitedlně mně od pana Soběslava předepsaného byla sdržána a zachována. Na potvrzenie toho pečet mu vlastní dal sem k tomuto listu přivě- siti dobrovolně a s přiznáním, prosiv urozeného pána pana Sdenka z Šternberka, najvyššieho purkrabí Pražského, a slovutných panoší Bořivoje staršieho z Lochovic a Jindřicha z Vranýho, že sú také pečeti své dali vedle mne na svědomie přivěsiti k témužto listu. Jenž jest dán léta od narozenie Syna buožieho tisícého čtyřstého padesátého prvnieho, ten úterý před hodem slavným křtění téhož Syna božieho. 66. Katruše, Dorota a Maruše sestry vlastní z Meziboří prodávají dědictví své ves Střítež, ves Loučky a dvůr v Pavlovicích i dvůr ve Svratce Janovi z Pernšteina za 123 kop gr. čes. V Křižanově 1452, 1. května — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 7 b; arch. měst. Brn. f. 10 b. — 11. (r. XVII) List na ves Střítež oc. My Katruše, Dorotha a Maruše, sestry vlastní z Meziboří, vyznáváme . . . že z dobrým rozmyslem a přátel našich radú v ta doba, ježto jsme to dobře učiniti mohly, spravedlivým trhem a prodajem prodaly jsme a prodáváme, vzdaly jsme a vzdá vá]me své vlastní zboží a dědictví, tutiž [sic] ves Střítež, ves Lúčky a dvuor v Pavlovicích se vším příslušenstvím, jakož od dávna v svých hranicích záleží, svého vlastního dědictví a panství, jakož jsme to samy držely neb-li naši předkové, i ten list také jsme prodaly, kterýž máme na ten dvuor ve Svratce, na kterémž Zich nyní sedí, urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho erbuom i budúcím ku pravému dědicství za sto kop grošův a za XXIII kop g. a za XX g. dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla, za každú kopu LX g. počítajíce, kteréž jsme od něho hotové vzaly a zaplacené, tak jakož jsme to samy držely od dávna a požívaly neb naši předkové, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s lesy, s hájemi [sic], s chrastinami, s lukami, s pastvami, s řekami, s potoky, s vodami tekutými i netekutými, s doly, s horami, s cestami, s mezemi, s hranicemi, i s plným právem a panstvím, jakož to zboží od staradávna v svých mezech a hranicích jest rozděleno a okršleno, a jakož jsme my držely a požívaly jeho, nic sobě v tom ani svým erbuom ani našim budúcím práva ani vlastenství nepozůstavujíce. A to jisté zboží, panství a dědicství svrchupsané my Katruše, Dorotha a Ma- ruše sestry nahořepsané odlučujem od sebe i od svých muožuov i od svých erbuov a budúcích mocí tohoto listu, a dříve řečenému pánu panu Janovi z Pernšteina ku- piteli svému, jeho erbuom i jeho budúcím to zboží se vším jeho panstvím i se vším jeho příslušenstvím přivlašcujem [sic] a jeho postupujem a postúpily sme mocí tohoto listu pravým a věrným prodajem, v tom sobě žádného ústrku ani nového nálezu ne- činíce. Za kteréžto zboží jsme rukojmie podle dříve psaných Katruše, Doroty a Ma-
Strana 123
z roku 1451 a 1452. 123 ruše, sestr vlastních z Meziboří, Ondřej z Březí, Mikuláš z Náramče, Vaněk Melún z Hrádku, Vaněk z Hlinného, Jan ze Zvole, Mikuláš ze Lhoty; a slibujem za ně i za jich muže rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú a čistú věrú beze vší zlé lsti i bez odporuov, jemu dříve řečenému kupiteli našemu i jeho erbuom a budúcím to zboží již jmenované se vším jeho příslušenstvím svrchupsaným na první sněm panský, když dckly zemské najprve otevřeny budú, ve dcky zemské vložiti a ve- psati i přiděditi svrchupsanému panu Janovi kupiteli našemu i jeho erbuom a bu- dúcím, neb ktož by na tom zboží svrchupsaném co jměl, z desk vyložiti a vymazati... A také my sestry nahoře psané, Katruše, Dorota, Maruše, máme své muože na spolek přijíti na prvním sjezdu panském. A jestliže bychme své muže přebyly, že by muži naši prvé zemřeli než my, tehdy zboží svrchupsané máme panu Janovi kupiteli našemu neb jeho erbuom a jeho budúcím na prvním panském sněmu aneb konečně na druhém ve dckly zemské vložiti a vepsati, jakož toho řád jest a obyčej v zemi Moravské, svým nákladem a prací. A také jestliže bychom my sestry častopsaný prvé zemřely nežli naši muži, tehdy muži naši, Matěj a Mikuláš neb jich erbové, mají a dlužni budú zboží nahoře jmenované panu Janovi kupiteli našemu i jeho erbuom a budúcím ve dcky zemské vložiti podle řádu a obyčeje země Moravské. A jestliže bychme my sestry nahoře psané s svými muži již jmenovanými prve zemřeli, nežli by zboží svrchupsané panu Janovi kupiteli našemu neb jeho erbuom ve de[kly zemské vloženo bylo, tehdy my rukojmie svrchupsaní máme a slibujem svú dobrú a čistú věrú panu Janovi svrchupsanému z Pernšteina i jeho erbóm a budúcím to zbožie svrchupsané ve dcky zemské vložiti i to všecko učiniti a do- konati, tak jakož výše psáno stojí, svým nákladem a prací svú. Pakli bychom toho všeho, což sě nahoře píše, neučinili, a toho zbožie svrchu- psaného našiem kupitelóm svrchupsaným ve dcky zemské nevložili a nezpravili, tak jako sě svrchu píše, jehož Bože nedaj, tehdy ihned bez meškánie která dva z nás rukojmie svrchupsaných oc Leženie obyčejnie v městě Brně. Jenž jest dán a psán v Křižanově léta oc tisícího čtyřistého padesátého druhého na den slavných a duo- stojných apoštoluov Philipa a Jakub[a]. 67. Jan Sýkora z Buku, jenž sloužil při Václavovi Sudlici z Nezpečova jako nepříteli Brněnských, slibuje, že nebude mstíti svého zajetí aniž škod. V Brně 1452, 16. června. — Orig. arch. města Brna. Já Jan Sýkora z Buku vyznávám tímto listem všem vuobec, ktož jej uzřie aneb čtúc slyšeti budú: Jakož jsem byl vězeň múdrých a opatrných pánuov purg- mistra a všie rady města Brna a od jejich žoldnéřuov proto jat, takže jsem slúžil jejich nepřieteli Václavovi Sudlici z Nezpečova seděním na Hodoníně, takže jsú svrchu- 16*
z roku 1451 a 1452. 123 ruše, sestr vlastních z Meziboří, Ondřej z Březí, Mikuláš z Náramče, Vaněk Melún z Hrádku, Vaněk z Hlinného, Jan ze Zvole, Mikuláš ze Lhoty; a slibujem za ně i za jich muže rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú a čistú věrú beze vší zlé lsti i bez odporuov, jemu dříve řečenému kupiteli našemu i jeho erbuom a budúcím to zboží již jmenované se vším jeho příslušenstvím svrchupsaným na první sněm panský, když dckly zemské najprve otevřeny budú, ve dcky zemské vložiti a ve- psati i přiděditi svrchupsanému panu Janovi kupiteli našemu i jeho erbuom a bu- dúcím, neb ktož by na tom zboží svrchupsaném co jměl, z desk vyložiti a vymazati... A také my sestry nahoře psané, Katruše, Dorota, Maruše, máme své muože na spolek přijíti na prvním sjezdu panském. A jestliže bychme své muže přebyly, že by muži naši prvé zemřeli než my, tehdy zboží svrchupsané máme panu Janovi kupiteli našemu neb jeho erbuom a jeho budúcím na prvním panském sněmu aneb konečně na druhém ve dckly zemské vložiti a vepsati, jakož toho řád jest a obyčej v zemi Moravské, svým nákladem a prací. A také jestliže bychom my sestry častopsaný prvé zemřely nežli naši muži, tehdy muži naši, Matěj a Mikuláš neb jich erbové, mají a dlužni budú zboží nahoře jmenované panu Janovi kupiteli našemu i jeho erbuom a budúcím ve dcky zemské vložiti podle řádu a obyčeje země Moravské. A jestliže bychme my sestry nahoře psané s svými muži již jmenovanými prve zemřeli, nežli by zboží svrchupsané panu Janovi kupiteli našemu neb jeho erbuom ve de[kly zemské vloženo bylo, tehdy my rukojmie svrchupsaní máme a slibujem svú dobrú a čistú věrú panu Janovi svrchupsanému z Pernšteina i jeho erbóm a budúcím to zbožie svrchupsané ve dcky zemské vložiti i to všecko učiniti a do- konati, tak jakož výše psáno stojí, svým nákladem a prací svú. Pakli bychom toho všeho, což sě nahoře píše, neučinili, a toho zbožie svrchu- psaného našiem kupitelóm svrchupsaným ve dcky zemské nevložili a nezpravili, tak jako sě svrchu píše, jehož Bože nedaj, tehdy ihned bez meškánie která dva z nás rukojmie svrchupsaných oc Leženie obyčejnie v městě Brně. Jenž jest dán a psán v Křižanově léta oc tisícího čtyřistého padesátého druhého na den slavných a duo- stojných apoštoluov Philipa a Jakub[a]. 67. Jan Sýkora z Buku, jenž sloužil při Václavovi Sudlici z Nezpečova jako nepříteli Brněnských, slibuje, že nebude mstíti svého zajetí aniž škod. V Brně 1452, 16. června. — Orig. arch. města Brna. Já Jan Sýkora z Buku vyznávám tímto listem všem vuobec, ktož jej uzřie aneb čtúc slyšeti budú: Jakož jsem byl vězeň múdrých a opatrných pánuov purg- mistra a všie rady města Brna a od jejich žoldnéřuov proto jat, takže jsem slúžil jejich nepřieteli Václavovi Sudlici z Nezpečova seděním na Hodoníně, takže jsú svrchu- 16*
Strana 124
124 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina psaní páni purgmistr a rada nadepsaného města Brna a jejich žoldnéři to řádně učinili a mě jali; a přes to ku prosbě kněze Bedřicha z Strážnice a s Kolína a k jeho žádosti svrchupsaní páni propustili jsú mě, a což mi jest od Jejich Mtí žoldnéři vzato, kuoň a jiné věci, když jsú mě byli jali, to jest bitováno: z toho ze všeho já svrchupsaný Jan Sýkora z Buku ani kto jiný jménem mým ničím zlým jim svrchupsaným pánuom zpomínati nemáme ani jich žoldnéřóm i jich poddaným věčně. A to já Jan Sýkora nadepsaný slibuji to všeckno zdržeti a zachovati, což svrchu- psáno jest v tomto listu, pod svú ctí a pod najvyšším právem jim svrchupsaným pánuom purgmistru, všie radě i všie obci i jich žoldneřóm i poddaným svrchupsa- ného města Brna. Tomu na svědomie a pro lepší jistotu prosil jsem urozeného pána pana Jana Zibřída z Pernšteina, a slovutného panoše Jeronyma z Dražejovic, a mú- drého a opatrného Václava Permana, měštěnína Brněnského, že jsú své pečeti na svědomie přidávili k tomuto listu, jim a jich erbuom bez škody, neb sem já své pečeti při sobě neměl. Jenž jest dán a psán v Brně ten pátek po svatém Vítě léta od narozenie Syna božieho tisícieho čtyřstého padesátého druhého léta počítajíce. Přitisknuty 3 pečeti z části zachovalé. 68. List o slady dělání [daný Jindřichem z Lipého obci Nového Města v Moravě u Žďáru]. Na Mor. Krumlově 1452, 20. srpna. — Cop. arch. Roudn. P. 15/50. My Jindřich z Lipého, nejvyšší maršálek království Českého, vyznáváme . . . že přišli před nás naši milí a věrní rychtář, konšelé i všecka obec Nového Města našeho, prosíce nás snažnú prosbú o starodávní práva, kteráž sou měli tu v Novém Městě, a zvlášť o slady dělání, žádajíc od nás listu potvrzení na ta práva. Tu zna- menavše v tom jich lepší a k jich prosbě a žádosti, tak jakož sou nás zpravili vedle zprávy starodávních lidí, potvrdili sme a mocí tohoto listu potvrzujem jim toho mocně i budoucně. Item nejprve kdožkoli, buď podruh neb s ulice a chce dělati slady lidem s peněz, ten má vzíti od sladu šest grošův a nic víc, a svá drva k tomu má dáti. Item jestliže by kdo buď podruh neb s ulice chtěl slad sobě udělati z své pšenice, to má udělati s odpuštěním rychtářovým a konšelským, a když jemu odpuštěno bude a chce jej tu zase prodati ten slad v městečku, má přijíti dvanácte grošův mimo svůj náklad a nic víc. Pakli by přes pole kam svůj slad prodal, ten prodej jakž nejlép muož, to jemu nemá bráněno býti. Item též kdož svú sladovni má a prodává slady mimo svú potřebu domácím, též má přijíti dvanáct grošův mimo svůj náklad a nic víc; a jestliže by kdo prodal kterou měřici na různo doma, ten má přijíti na měřici, což sluší do těch dvanácti grošův a nic víc; a pakli by která strana, buď ten, ješto prodává aneb ten, ješto
124 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina psaní páni purgmistr a rada nadepsaného města Brna a jejich žoldnéři to řádně učinili a mě jali; a přes to ku prosbě kněze Bedřicha z Strážnice a s Kolína a k jeho žádosti svrchupsaní páni propustili jsú mě, a což mi jest od Jejich Mtí žoldnéři vzato, kuoň a jiné věci, když jsú mě byli jali, to jest bitováno: z toho ze všeho já svrchupsaný Jan Sýkora z Buku ani kto jiný jménem mým ničím zlým jim svrchupsaným pánuom zpomínati nemáme ani jich žoldnéřóm i jich poddaným věčně. A to já Jan Sýkora nadepsaný slibuji to všeckno zdržeti a zachovati, což svrchu- psáno jest v tomto listu, pod svú ctí a pod najvyšším právem jim svrchupsaným pánuom purgmistru, všie radě i všie obci i jich žoldneřóm i poddaným svrchupsa- ného města Brna. Tomu na svědomie a pro lepší jistotu prosil jsem urozeného pána pana Jana Zibřída z Pernšteina, a slovutného panoše Jeronyma z Dražejovic, a mú- drého a opatrného Václava Permana, měštěnína Brněnského, že jsú své pečeti na svědomie přidávili k tomuto listu, jim a jich erbuom bez škody, neb sem já své pečeti při sobě neměl. Jenž jest dán a psán v Brně ten pátek po svatém Vítě léta od narozenie Syna božieho tisícieho čtyřstého padesátého druhého léta počítajíce. Přitisknuty 3 pečeti z části zachovalé. 68. List o slady dělání [daný Jindřichem z Lipého obci Nového Města v Moravě u Žďáru]. Na Mor. Krumlově 1452, 20. srpna. — Cop. arch. Roudn. P. 15/50. My Jindřich z Lipého, nejvyšší maršálek království Českého, vyznáváme . . . že přišli před nás naši milí a věrní rychtář, konšelé i všecka obec Nového Města našeho, prosíce nás snažnú prosbú o starodávní práva, kteráž sou měli tu v Novém Městě, a zvlášť o slady dělání, žádajíc od nás listu potvrzení na ta práva. Tu zna- menavše v tom jich lepší a k jich prosbě a žádosti, tak jakož sou nás zpravili vedle zprávy starodávních lidí, potvrdili sme a mocí tohoto listu potvrzujem jim toho mocně i budoucně. Item nejprve kdožkoli, buď podruh neb s ulice a chce dělati slady lidem s peněz, ten má vzíti od sladu šest grošův a nic víc, a svá drva k tomu má dáti. Item jestliže by kdo buď podruh neb s ulice chtěl slad sobě udělati z své pšenice, to má udělati s odpuštěním rychtářovým a konšelským, a když jemu odpuštěno bude a chce jej tu zase prodati ten slad v městečku, má přijíti dvanácte grošův mimo svůj náklad a nic víc. Pakli by přes pole kam svůj slad prodal, ten prodej jakž nejlép muož, to jemu nemá bráněno býti. Item též kdož svú sladovni má a prodává slady mimo svú potřebu domácím, též má přijíti dvanáct grošův mimo svůj náklad a nic víc; a jestliže by kdo prodal kterou měřici na různo doma, ten má přijíti na měřici, což sluší do těch dvanácti grošův a nic víc; a pakli by která strana, buď ten, ješto prodává aneb ten, ješto
Strana 125
z roku 1452 a 1453. 125 dělá neb kupuje, jinak byl shledán, že by víc přijal, než to, což svrchu psáno stojí, a nechtěl přikázání a našeho potvrzení zachovati ani obecního svolení, ten nám jest propadl kopu grošův spravedlivě viny na seznání rychtářový a konšelův. A kdož by neprávě slady dělal lidem a v tom shledán byl, má k tomu popraveno býti, tak jakož na to sluší. A toho na svědomí a pevnější jistotu a potvrzení dáváme jim tento náš list s přivěšenou naší vlastní pečetí. Jenž jest dán a psán na Krumlově v neděli po hodu Matky boží Nanebevzetí léta od narození Syna božího tisícího čtyřistého a padesátého druhého léta oc. 69. (i. VIIII) List zprávnie na Křižanov od pana Voka z Sovince, od paní Machny z Mezříčie panu Janovi a panu Zikmundovi z Pernšteina oc. Na Helfenšteině 1453, 18. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 65 b; arch. měst. Brn. f. 37—38. My Vok z Sovince a z Helfnšteina, a Ma]chna z Mezříčie manželka uroze- ného pana Voka z Sovince napředpsaného i s svými erby a budúcími společně a ne- rozdílně, vyznáváme . . . že s našiem dobrým rozmyslem a svých přátel radú v ta [sic] doby, ješto jsme to dobře učiniti mohli, spravedlivým trhem a prodajem prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme, vzdali jsme a vzdáváme své vlastnie zbožie a dědicstvie, kteréž na mne Machnu napřed psanú spravedlivě spadlo, rozkázániem a dániem panny Aleny z Křižanova, diel náš také i na hradě i na městečku a na- lezeniem panským a jakož jsme toho v drženie byli, to jest diel náš v městečku Bobrové i na všech vsech, což k Křižanovu slušie, a na dvořích, na rolích orných i neorných, na lukách i na pastvištiech i na hájích i na chrastinách i na potocích i na lesích i na úlehlech i na rybnících, na chrastinách i na všem příslušenstvie, což k hradu Křižanovu a k městečku příslušie, i na mezech i na hranicích se všemi požitky i užitky, s úroky, s činžemi, se všemi robotami, kteréž na klášterstvie k tomu spravedlivě jsú, i se všemi poplatky, kterýmiž se koli jmény jmenují, tak úplně a docela, jakož jest to zbožie držal dobré paměti pan Milota a my po něm, nic sobě na něm ani svým erbóm ani budúcím svým práva ani vlastenstvie nepozůsta- vujíce; a k tomu diel svuoj dědičný, a k čemuž já Vok svrchupsaný, paní Machna svrchupsaná žena má právo jmáme na tej vsi Hrutovicích a což k tej vsi příslušie, i s dvorem i těch X � kop platu ročnieho, kteréž se nám po panně Martě abatyši dostalo: to vše svrchupsané zbožie ku pravému dědicstvie, a k tomu také X � gr. platu ročnieho, jakož jest ženě mej paní Machně svrchupsané sto kop groší věna jejího, panské nalezenie, na tom zbožie svrchupsaném na sirotčí straně odhádáno, urozeným pánům panu Janovi z Pernšteina a panu Zigmundovi téhož hesla z Pern-
z roku 1452 a 1453. 125 dělá neb kupuje, jinak byl shledán, že by víc přijal, než to, což svrchu psáno stojí, a nechtěl přikázání a našeho potvrzení zachovati ani obecního svolení, ten nám jest propadl kopu grošův spravedlivě viny na seznání rychtářový a konšelův. A kdož by neprávě slady dělal lidem a v tom shledán byl, má k tomu popraveno býti, tak jakož na to sluší. A toho na svědomí a pevnější jistotu a potvrzení dáváme jim tento náš list s přivěšenou naší vlastní pečetí. Jenž jest dán a psán na Krumlově v neděli po hodu Matky boží Nanebevzetí léta od narození Syna božího tisícího čtyřistého a padesátého druhého léta oc. 69. (i. VIIII) List zprávnie na Křižanov od pana Voka z Sovince, od paní Machny z Mezříčie panu Janovi a panu Zikmundovi z Pernšteina oc. Na Helfenšteině 1453, 18. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 65 b; arch. měst. Brn. f. 37—38. My Vok z Sovince a z Helfnšteina, a Ma]chna z Mezříčie manželka uroze- ného pana Voka z Sovince napředpsaného i s svými erby a budúcími společně a ne- rozdílně, vyznáváme . . . že s našiem dobrým rozmyslem a svých přátel radú v ta [sic] doby, ješto jsme to dobře učiniti mohli, spravedlivým trhem a prodajem prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme, vzdali jsme a vzdáváme své vlastnie zbožie a dědicstvie, kteréž na mne Machnu napřed psanú spravedlivě spadlo, rozkázániem a dániem panny Aleny z Křižanova, diel náš také i na hradě i na městečku a na- lezeniem panským a jakož jsme toho v drženie byli, to jest diel náš v městečku Bobrové i na všech vsech, což k Křižanovu slušie, a na dvořích, na rolích orných i neorných, na lukách i na pastvištiech i na hájích i na chrastinách i na potocích i na lesích i na úlehlech i na rybnících, na chrastinách i na všem příslušenstvie, což k hradu Křižanovu a k městečku příslušie, i na mezech i na hranicích se všemi požitky i užitky, s úroky, s činžemi, se všemi robotami, kteréž na klášterstvie k tomu spravedlivě jsú, i se všemi poplatky, kterýmiž se koli jmény jmenují, tak úplně a docela, jakož jest to zbožie držal dobré paměti pan Milota a my po něm, nic sobě na něm ani svým erbóm ani budúcím svým práva ani vlastenstvie nepozůsta- vujíce; a k tomu diel svuoj dědičný, a k čemuž já Vok svrchupsaný, paní Machna svrchupsaná žena má právo jmáme na tej vsi Hrutovicích a což k tej vsi příslušie, i s dvorem i těch X � kop platu ročnieho, kteréž se nám po panně Martě abatyši dostalo: to vše svrchupsané zbožie ku pravému dědicstvie, a k tomu také X � gr. platu ročnieho, jakož jest ženě mej paní Machně svrchupsané sto kop groší věna jejího, panské nalezenie, na tom zbožie svrchupsaném na sirotčí straně odhádáno, urozeným pánům panu Janovi z Pernšteina a panu Zigmundovi téhož hesla z Pern-
Strana 126
126 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina šteina, synu jeho i jich erbóm i budúcím jejich, to vše zbožie svrchupsané, což se dědicstvie dotýče, během zemským ku pravému dědicstvie, a což se manstvie dotýče, k manstvie, a což se věna dotýče, k věnnému právu, za VIC � gr. a za XL ſ? gr. dobrých stříbrných rázu pražského a čísla moravského, za každú kopu šedesáte groší počítajíce. Kterýchžto šest set kop groší a čtyřidceti kop groší svrchupsaných již jsú nám dali a zaplatili úplně a docela kupitelé naši svrchupsaní. A to jisté panstvie a dědicstvie i manstvie i věnné právo svrchupsané my nadepsaní Vok z Sovince a Machna z Mezříčie i naši erbové i s budúcími svými odlučujem od sebe i od svých erbuov, od svých budúcích mocí tohoto listu, a dřieve řečeným pánóm panu Janovi a panu Zigmundovi kupitelóm našim i jich erbuom a budúcím jejich to zbožie svrchupsané se všiem jeho plným panstviem a příslu- šenstviem přivlašťujem a postupujem i postúpili jsme pravým a věrným prodajem, v tom zbožie žádného ústrku ani nového nalezenie nečiníce. Za kteréžto zbožie a panstvie svrchupsané jsme rukojmie podle napředpsaného pana Voka z Sovince a z Helfnšteinu a paní Machny z Mezříčie my Jan z Cimburka a z Thovačova, Mathúš z Šternberka a s Lukova, Jiřík z Šternberka a s Lukova, Vok z Helfnšteina, Půta z Sovince a s Helfnšteina, Hynek z Sovince a se Pňovic, [a] slibujem s nimi a za ně rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú, beze všie zlé lsti i odpor- nosti jim dřieve řečeným pánóm panu Janovi a Zigmundovi kupiteluom našiem a jich erbóm i budúcím jich to zbožie, panstvie i věnné právo již častojmenované se všiem jeho příslušenstviem svrchupsaným na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho všeho, což se nahoře píše, neučinili a toho zbožie svrchu- psaného kupitelóm našiem svrchupsaným ve dcky zemské neb v knihy panské ne- vložili a nezpravili, tak jakož se svrchupíše, jehož Bože nedaj oc. Leženie obyčejné v městě Brně oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Helfnšteině tu středu před svatým Jiřím léta božieho tisícého čtyřistého padesá- tého třetího léta oc. 70. (k. X) List zprávní od Martina z Heršic [sic] Janovi z Dobré Vody na dvuor v Stichovicích a na jeden podsedek. V Malé Senici 1454, 1. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 258 b; arch. měst. Brn. ƒ. 120 b—121. Já Martin ze Hřiště [sic] a s Senice vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú prodal sem a mocí listu tohoto prodávám ku pravému dědicstvie dvuor svuoj s mlýnem, s jedniem podsedkem a s lidmi platnými, svobodnými a ne- závadnými tu v Stěchovicích, s rolí oranú i neoranú, s řekú, s háji, s lesy, s lukami, s pastvištěmi, s sady, s zahradami i se všemi svobodami, s užitky, s poplatky, s ji-
126 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina šteina, synu jeho i jich erbóm i budúcím jejich, to vše zbožie svrchupsané, což se dědicstvie dotýče, během zemským ku pravému dědicstvie, a což se manstvie dotýče, k manstvie, a což se věna dotýče, k věnnému právu, za VIC � gr. a za XL ſ? gr. dobrých stříbrných rázu pražského a čísla moravského, za každú kopu šedesáte groší počítajíce. Kterýchžto šest set kop groší a čtyřidceti kop groší svrchupsaných již jsú nám dali a zaplatili úplně a docela kupitelé naši svrchupsaní. A to jisté panstvie a dědicstvie i manstvie i věnné právo svrchupsané my nadepsaní Vok z Sovince a Machna z Mezříčie i naši erbové i s budúcími svými odlučujem od sebe i od svých erbuov, od svých budúcích mocí tohoto listu, a dřieve řečeným pánóm panu Janovi a panu Zigmundovi kupitelóm našim i jich erbuom a budúcím jejich to zbožie svrchupsané se všiem jeho plným panstviem a příslu- šenstviem přivlašťujem a postupujem i postúpili jsme pravým a věrným prodajem, v tom zbožie žádného ústrku ani nového nalezenie nečiníce. Za kteréžto zbožie a panstvie svrchupsané jsme rukojmie podle napředpsaného pana Voka z Sovince a z Helfnšteinu a paní Machny z Mezříčie my Jan z Cimburka a z Thovačova, Mathúš z Šternberka a s Lukova, Jiřík z Šternberka a s Lukova, Vok z Helfnšteina, Půta z Sovince a s Helfnšteina, Hynek z Sovince a se Pňovic, [a] slibujem s nimi a za ně rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú, beze všie zlé lsti i odpor- nosti jim dřieve řečeným pánóm panu Janovi a Zigmundovi kupiteluom našiem a jich erbóm i budúcím jich to zbožie, panstvie i věnné právo již častojmenované se všiem jeho příslušenstviem svrchupsaným na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho všeho, což se nahoře píše, neučinili a toho zbožie svrchu- psaného kupitelóm našiem svrchupsaným ve dcky zemské neb v knihy panské ne- vložili a nezpravili, tak jakož se svrchupíše, jehož Bože nedaj oc. Leženie obyčejné v městě Brně oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Helfnšteině tu středu před svatým Jiřím léta božieho tisícého čtyřistého padesá- tého třetího léta oc. 70. (k. X) List zprávní od Martina z Heršic [sic] Janovi z Dobré Vody na dvuor v Stichovicích a na jeden podsedek. V Malé Senici 1454, 1. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 258 b; arch. měst. Brn. ƒ. 120 b—121. Já Martin ze Hřiště [sic] a s Senice vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú prodal sem a mocí listu tohoto prodávám ku pravému dědicstvie dvuor svuoj s mlýnem, s jedniem podsedkem a s lidmi platnými, svobodnými a ne- závadnými tu v Stěchovicích, s rolí oranú i neoranú, s řekú, s háji, s lesy, s lukami, s pastvištěmi, s sady, s zahradami i se všemi svobodami, s užitky, s poplatky, s ji-
Strana 127
z roku 1453 a 1454. 127 nými všemi příslušnostmi, což k tomu dvoru a k mlýnu a k podsedku příslušie, s mezemi, s hranicemi, tak jakož ten dvuor s mlýnem i s podsedkem v svých mezech od staradávna záležie a jest vyměřen, tak jakož sem to sám držel, nic sobě aní svým erbóm tu práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávaje, než to sem vše prodal statečnému rytíři panu Janovi z Dobré Vody a k věrné jeho ruce slovut- nému panoši Václavovi z Dúbravice za XL hřiven groší dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII groší za každú hřivnu počítajíc, kteréžto hřivny již jsem od nich vzal hotové a zaplacené úplně a docela. Protož já Martin svrchupsaný jistec a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Bareš z Cihovic, Víšek z Stříteže, Jan Chudobín z Bořic, Čeněk ze Lhoty, Radislav z Rakových, Jaroslav z Hřišce, rukojmie a spravedliví zprávce s ním s Martinem a zaň slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti kupitelóm našiem svrchupsaným, ten jistý dvuor svrchupsaný s lidmi i s jich příslušenstviem se všiem na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když desky zemské v Olomúci neb v Brně otevřieny budú, sobě ven z desk vy- psati a vymazati . . . Také ten dvuor svrchupsaný i s lidmi máme a slibujem zpraviti a vysvobo- diti od každého člověka duchovnieho i svědského i od židuov a zvláště od věnných práv za plná tři léta pořád zběhlá po dckách vloženie, ktož by to zbožie právem zemským nařekl, tolikrát kolikrát by toho potřebie bylo kupitelóm našiem svrchu- psaným neb jich věrné ruce svrchupsané. Také jim slibujem zvláště za sutie, aby oni kupitelé naši svrchupsaní, jich věrná ruka svrchupsaná vzdy při tom zbožie a dědicstvie zůstala beze všeho zmatku. Pakli bychom toho neučinili, tak jakož se svrchu píše, a nesplnili na všem nebo na dílie, jakož Buoh nedaj, tehdy ihned bez meškánie . .. obyčejné leženie do města Olomúce. Tomu na svědomie a na potvrzenie a pro lepšie jistotu své vlastnie pečeti s naším jistým vědomím a dobrú vuolí přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Malé Senici léta oc M'IIIICLIIII ten den na Nové léto oc. 71. (XXXII) List od biskupa Jana, jímž potvrzuje prvnieho listu [z r. 1441, 7. čce] a přidává život Mikulášovi a jeho jednomu dietěti, a k tomu připisuje ves Ještbořice. 1454, 8. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 32. My Jan, buoží milostí biskup Olomúcký, známo činíme . . . Jakož slavné paměti přědek náš kněz Pavel biskup Olomúcký zboží kostela našeho Olomúckého v Čechách, ješto slušie k Jestibořiciem, kromě té samej vsi Jestibořice, urozenému a statečnému rytieřovi panu Mikulášovi z Buchova do dvú životuov v šesti stech
z roku 1453 a 1454. 127 nými všemi příslušnostmi, což k tomu dvoru a k mlýnu a k podsedku příslušie, s mezemi, s hranicemi, tak jakož ten dvuor s mlýnem i s podsedkem v svých mezech od staradávna záležie a jest vyměřen, tak jakož sem to sám držel, nic sobě aní svým erbóm tu práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávaje, než to sem vše prodal statečnému rytíři panu Janovi z Dobré Vody a k věrné jeho ruce slovut- nému panoši Václavovi z Dúbravice za XL hřiven groší dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII groší za každú hřivnu počítajíc, kteréžto hřivny již jsem od nich vzal hotové a zaplacené úplně a docela. Protož já Martin svrchupsaný jistec a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Bareš z Cihovic, Víšek z Stříteže, Jan Chudobín z Bořic, Čeněk ze Lhoty, Radislav z Rakových, Jaroslav z Hřišce, rukojmie a spravedliví zprávce s ním s Martinem a zaň slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti kupitelóm našiem svrchupsaným, ten jistý dvuor svrchupsaný s lidmi i s jich příslušenstviem se všiem na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když desky zemské v Olomúci neb v Brně otevřieny budú, sobě ven z desk vy- psati a vymazati . . . Také ten dvuor svrchupsaný i s lidmi máme a slibujem zpraviti a vysvobo- diti od každého člověka duchovnieho i svědského i od židuov a zvláště od věnných práv za plná tři léta pořád zběhlá po dckách vloženie, ktož by to zbožie právem zemským nařekl, tolikrát kolikrát by toho potřebie bylo kupitelóm našiem svrchu- psaným neb jich věrné ruce svrchupsané. Také jim slibujem zvláště za sutie, aby oni kupitelé naši svrchupsaní, jich věrná ruka svrchupsaná vzdy při tom zbožie a dědicstvie zůstala beze všeho zmatku. Pakli bychom toho neučinili, tak jakož se svrchu píše, a nesplnili na všem nebo na dílie, jakož Buoh nedaj, tehdy ihned bez meškánie . .. obyčejné leženie do města Olomúce. Tomu na svědomie a na potvrzenie a pro lepšie jistotu své vlastnie pečeti s naším jistým vědomím a dobrú vuolí přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Malé Senici léta oc M'IIIICLIIII ten den na Nové léto oc. 71. (XXXII) List od biskupa Jana, jímž potvrzuje prvnieho listu [z r. 1441, 7. čce] a přidává život Mikulášovi a jeho jednomu dietěti, a k tomu připisuje ves Ještbořice. 1454, 8. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 32. My Jan, buoží milostí biskup Olomúcký, známo činíme . . . Jakož slavné paměti přědek náš kněz Pavel biskup Olomúcký zboží kostela našeho Olomúckého v Čechách, ješto slušie k Jestibořiciem, kromě té samej vsi Jestibořice, urozenému a statečnému rytieřovi panu Mikulášovi z Buchova do dvú životuov v šesti stech
Strana 128
128 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kopách grošuov dobrých stříbrných rázu a počtu pražského zastavil, zapsal a sstúpil ku požívánie a k drženie pod některými úmluvami i výmienky, jakož to ty všechny věci, úmluvy i výmienky v listu a zápisu na to vydaném šířeji psáno stojí. A my znamenavše svrchupsaného Mikuláše snažnú, pilnú i věrnú službu, kterúžť jest nám i našemu kostelu Olomúckému skutečně učinil, a nám časy budúcí aby tiem snažněji činil a činiti mohl, nad tu zástavu i nad to nade všecko právo i požitky, kteréž od napřěd jmenovaného kněze Pavla biskupa, jakožť sě v jeho listu hlavniem na tu zástavu vydaném jmenuje, z naší zvláštní dobroty přidali sme, za- psali sme i zastavili sme a mocí tohoto listu našeho, s přivoleniem a svoleniem ve- lebných kněží bratří našich kněžie děkana, probošta, kanovníkóv a kapitoly kostela našeho Olomúckého, urozenému a statečnému rytieřovi panu Mikulášovi napřed psa- nému a k tomu jeho jednomu dietěti, kteréž by k sobě řádně přijal a jmenoval, stoliko v teež sumě v šesti stech kopách grošuov, jakožť to zbožie jmenované jemu jest zastaveno, nic viece na tu sumu nepočítajíce, aniž ji povětšujíce, tu ves Jestibořice s lidmi poplatnými i nepoplatnými, s úroky spravedlivými, se všemi po- žitky, užitky, s rolí ornú i neornú, s lukami, s pastviščemi i se všiem příslušenstviem, cožť k té vsi od staradávna příslušie, podacie kostela tu v Jestibořiciech, zvláště i také jiné výmienky, kteréž v listu prvniem hlavniem psané stojí, a výplatu oby- čejem v tom listu vydaném nám a našim potomkóm poostavujem a zachováváme. To však znamenitě přidávajíce, aby toto naše přidánie té vsi Jestibořice nemuože [sic býti oblášce [sic] vyplacováno, než vespolek a všechno spolu mohlo a má býti vy- placeno v šesti stech kopách, tak jakož v prvniem listu plněji psáno jest. Také toto jest znamenitě vymluveno [sic], jestliže by svrchupsaný Bochovec anebo ten jeho jeden život, kteréhož by k sobě řádně přijal aneboli jeho potomkové, kteřížkolivěk které stavenie v té vsi Jestibořice nebo okolo nie na tom zboží učinili, buď tvrz nebo dvuor, a když bychom my nebo naši potomkové toho zboží vyplatili, toho nám anebo našim potomkóm beze všie nesnázi mají sstúpiti, nižádných nákladuov prostavenie ani jinak učiněných ani škod nepočítajíc. Toho na svědomí a na potvrzenie naši pečet kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán léta od narozenie Syna buožieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého ten pátek po Matce buoží, ješto slove Hromnice. A my kněžie, Bohuše ze Zvole, doktor v duchovních právích, děkan, Jan z Lompnice probošt, Martin z Dobřan arcipřiest, Dominik z Olomúce, Mikuláš z Oder, Petr z Štěpánova, Martin z Moravičan, Mikuláš z Břiestu, Petr Stern, Jan Sevr z Opavy, Jan z Bludova, Jan Pavsvěngl, Mikuláš Rykus, Jan z Sternberga, Philip z Olomúce a Jan z Frejbergu, kanovníci a kapitola kostela Olomúckého, k svrchupsanému přidánie, zapsánie a postupovánie nahoře psané vsi Jestibořice, tak jakož sě nahoře píše, dobrovolně svolili sme a povolili sme, svolujeme i povolujeme
128 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kopách grošuov dobrých stříbrných rázu a počtu pražského zastavil, zapsal a sstúpil ku požívánie a k drženie pod některými úmluvami i výmienky, jakož to ty všechny věci, úmluvy i výmienky v listu a zápisu na to vydaném šířeji psáno stojí. A my znamenavše svrchupsaného Mikuláše snažnú, pilnú i věrnú službu, kterúžť jest nám i našemu kostelu Olomúckému skutečně učinil, a nám časy budúcí aby tiem snažněji činil a činiti mohl, nad tu zástavu i nad to nade všecko právo i požitky, kteréž od napřěd jmenovaného kněze Pavla biskupa, jakožť sě v jeho listu hlavniem na tu zástavu vydaném jmenuje, z naší zvláštní dobroty přidali sme, za- psali sme i zastavili sme a mocí tohoto listu našeho, s přivoleniem a svoleniem ve- lebných kněží bratří našich kněžie děkana, probošta, kanovníkóv a kapitoly kostela našeho Olomúckého, urozenému a statečnému rytieřovi panu Mikulášovi napřed psa- nému a k tomu jeho jednomu dietěti, kteréž by k sobě řádně přijal a jmenoval, stoliko v teež sumě v šesti stech kopách grošuov, jakožť to zbožie jmenované jemu jest zastaveno, nic viece na tu sumu nepočítajíce, aniž ji povětšujíce, tu ves Jestibořice s lidmi poplatnými i nepoplatnými, s úroky spravedlivými, se všemi po- žitky, užitky, s rolí ornú i neornú, s lukami, s pastviščemi i se všiem příslušenstviem, cožť k té vsi od staradávna příslušie, podacie kostela tu v Jestibořiciech, zvláště i také jiné výmienky, kteréž v listu prvniem hlavniem psané stojí, a výplatu oby- čejem v tom listu vydaném nám a našim potomkóm poostavujem a zachováváme. To však znamenitě přidávajíce, aby toto naše přidánie té vsi Jestibořice nemuože [sic býti oblášce [sic] vyplacováno, než vespolek a všechno spolu mohlo a má býti vy- placeno v šesti stech kopách, tak jakož v prvniem listu plněji psáno jest. Také toto jest znamenitě vymluveno [sic], jestliže by svrchupsaný Bochovec anebo ten jeho jeden život, kteréhož by k sobě řádně přijal aneboli jeho potomkové, kteřížkolivěk které stavenie v té vsi Jestibořice nebo okolo nie na tom zboží učinili, buď tvrz nebo dvuor, a když bychom my nebo naši potomkové toho zboží vyplatili, toho nám anebo našim potomkóm beze všie nesnázi mají sstúpiti, nižádných nákladuov prostavenie ani jinak učiněných ani škod nepočítajíc. Toho na svědomí a na potvrzenie naši pečet kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán léta od narozenie Syna buožieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého ten pátek po Matce buoží, ješto slove Hromnice. A my kněžie, Bohuše ze Zvole, doktor v duchovních právích, děkan, Jan z Lompnice probošt, Martin z Dobřan arcipřiest, Dominik z Olomúce, Mikuláš z Oder, Petr z Štěpánova, Martin z Moravičan, Mikuláš z Břiestu, Petr Stern, Jan Sevr z Opavy, Jan z Bludova, Jan Pavsvěngl, Mikuláš Rykus, Jan z Sternberga, Philip z Olomúce a Jan z Frejbergu, kanovníci a kapitola kostela Olomúckého, k svrchupsanému přidánie, zapsánie a postupovánie nahoře psané vsi Jestibořice, tak jakož sě nahoře píše, dobrovolně svolili sme a povolili sme, svolujeme i povolujeme
Strana 129
z roku 1454. 129 a dáváme naši dobrú vuoli. A tomu svolenie našemu na svědomí naši pečet kapitolní také sme kázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán léta a dne, jakož nahoře psáno jest. 72. Anna z Dlužína propouští bratra svého Jana Lhotku ze zápisu, kterýž jí učinil na polovic zboží po otci jich. V Meziříčí 1454, 18. března. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 296 recte 298. Já Anna z Lužína, někdy manželka slovutného panoše Zigmunda z Chlevského, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie aneb čtúc uslyšie, že jakož sem měla spolek dckami s bratrem svým s Janem Lhotkú tudiež z Dlužína [sic] od otce našeho dobrej paměti na Studnicích sto kop groší, tak že naň připadlo padesáte kop groší na tom zboží a na mne padesáte po otce našeho smrti, a bratr muoj svrchupsaný prodal to zbožie, a nemoha toho spraviti pro mú polovici, kterúž jsem já na tom zbožie měla, i zaručil úředníkóm u desk k jejich ruce, aby mne s toho zbožie na jiné převedl, abych já vždy svú polovicí jista byla, a na to list udělal s rukojmiemi a u desk zemských položil úředníkóm. A já svrchupsaná Anna jsúci vdovú a sama sebe mocna, učinila jsem úmluvu dobrotivú s bratrem svým již řečeným dobrovolně o ten diel svuoj svrchupsaný, jakož na to list od něho mám zvláštní. A protož já Anna již řečená z prvního zápisu, kterýž u desk leží, jímž se zapsal úřadu, již řečeného Jana Lhotku bratra svého i jeho rukojmie i úřad dobrovolně mocně tohoto listu mocí propouščím a prázdna činím a kvituji, slibujíci svú dobrú věrú tím zápisem u desk položeným ani bratra svého již řečeného ani jeho erbuov a budúcích, ani úřadu ani jeho rukojmí věčně na budúcie časy nikdy neupomínati žádnú věcí, a ten list již řečený u desk položený mocí tohoto listu ruším a umařuji, aby žádnej moci viece neměl na časy budúcie. A tomu na potvrzenie a pro lepší pevnost svú jsem vlastní pečeť s svým jistým vědomím dobrovolně přivěsila k tomuto listu, a připrosila sem urozených pánuov pana Jana z Pernšteina a pana Václava z Lompnice a z Meziříčie, a slovutných pa- noší Prokopa z Studeného, Mikuláše Něpra z Vojslavic a z Pozdětína, Matějka z Náchoda a z Březníka a Mikuláše Kozlovce z Kozlova, že jsú také tomu na svě- domie své pečeti podle mé bez své i svých erbuov škody přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Meziříčí, ten pondělí po svaté Kedrutě léta po narození syna Božieho tisícího čtyřstého padesátého čtvrtého. 73. (o. XIIII) List krále Ladislava [kterýmž postupuje právo] panu Janovi z Pernšteina na Víckov a na Drahonín. V Praze 1454, 26. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 71 b; vytrž. listy mus. Brn. č. 164. Ladislaus Dei gracia Vngarie, Bohemie, Dalmacie oc rex, Austrie dux et Archiv Český XVI. 17
z roku 1454. 129 a dáváme naši dobrú vuoli. A tomu svolenie našemu na svědomí naši pečet kapitolní také sme kázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán léta a dne, jakož nahoře psáno jest. 72. Anna z Dlužína propouští bratra svého Jana Lhotku ze zápisu, kterýž jí učinil na polovic zboží po otci jich. V Meziříčí 1454, 18. března. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 296 recte 298. Já Anna z Lužína, někdy manželka slovutného panoše Zigmunda z Chlevského, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzřie aneb čtúc uslyšie, že jakož sem měla spolek dckami s bratrem svým s Janem Lhotkú tudiež z Dlužína [sic] od otce našeho dobrej paměti na Studnicích sto kop groší, tak že naň připadlo padesáte kop groší na tom zboží a na mne padesáte po otce našeho smrti, a bratr muoj svrchupsaný prodal to zbožie, a nemoha toho spraviti pro mú polovici, kterúž jsem já na tom zbožie měla, i zaručil úředníkóm u desk k jejich ruce, aby mne s toho zbožie na jiné převedl, abych já vždy svú polovicí jista byla, a na to list udělal s rukojmiemi a u desk zemských položil úředníkóm. A já svrchupsaná Anna jsúci vdovú a sama sebe mocna, učinila jsem úmluvu dobrotivú s bratrem svým již řečeným dobrovolně o ten diel svuoj svrchupsaný, jakož na to list od něho mám zvláštní. A protož já Anna již řečená z prvního zápisu, kterýž u desk leží, jímž se zapsal úřadu, již řečeného Jana Lhotku bratra svého i jeho rukojmie i úřad dobrovolně mocně tohoto listu mocí propouščím a prázdna činím a kvituji, slibujíci svú dobrú věrú tím zápisem u desk položeným ani bratra svého již řečeného ani jeho erbuov a budúcích, ani úřadu ani jeho rukojmí věčně na budúcie časy nikdy neupomínati žádnú věcí, a ten list již řečený u desk položený mocí tohoto listu ruším a umařuji, aby žádnej moci viece neměl na časy budúcie. A tomu na potvrzenie a pro lepší pevnost svú jsem vlastní pečeť s svým jistým vědomím dobrovolně přivěsila k tomuto listu, a připrosila sem urozených pánuov pana Jana z Pernšteina a pana Václava z Lompnice a z Meziříčie, a slovutných pa- noší Prokopa z Studeného, Mikuláše Něpra z Vojslavic a z Pozdětína, Matějka z Náchoda a z Březníka a Mikuláše Kozlovce z Kozlova, že jsú také tomu na svě- domie své pečeti podle mé bez své i svých erbuov škody přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Meziříčí, ten pondělí po svaté Kedrutě léta po narození syna Božieho tisícího čtyřstého padesátého čtvrtého. 73. (o. XIIII) List krále Ladislava [kterýmž postupuje právo] panu Janovi z Pernšteina na Víckov a na Drahonín. V Praze 1454, 26. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 71 b; vytrž. listy mus. Brn. č. 164. Ladislaus Dei gracia Vngarie, Bohemie, Dalmacie oc rex, Austrie dux et Archiv Český XVI. 17
Strana 130
130 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina marchio Morawie oc. Notum facimus tenore presencium vniuersis, quod attentis fidelibus obsequiis, Majestati nostre per nobilem Johannem de Pernsstein, fidelem nostrum dilectum, hactenus exhibitis et in futurum studiis suis exſhlibendis, omne ius, quod nobis competit aut quomodolibet potest competere in castro rupto Wiczkow et villis Drahonin et Wiczkowek cum curiis, censibus, agris, pratis, pascuis, piscinis, riuis, siluis, rubetis, omnibusque iuribus, libertatibus et pertinenciis prenominato Johanni dedimus et contulimus gratiose, ita ut ipse Johannes, sui heredes et succes- sores dictum castrum cum villis et pertinenciis jure et titulo feudali a nobis et suc- cessoribus nostris marchionibus Morawie habere, tenere et hereditarie possidere possint et debeant cum omnibus seruiciis et oneribus, cum quibus bona dicta hactenus in feudum tenere, habere et possidere consueuerunt, quibusuis semotis impedimentis, juribus tamen quorumlibet aliorum semper saluis. Praesentium sub appensione sigilli nostri regalis testimonio litterarum datum Pragae die sanctorum Ioannis et Pauli, anno domini millesimo quadringentesimo quinquagesimo quarto, regnorum nostrorum anno Vngarie quintodecimo, Bohemie vero primo. Ad mandatum domini regis. 74. (VII) Dobrá vuole na všecky listy od Jana z Wartmberka Soběslavovi Mrzákovi z Mile- tínka [na zboží Opatovské, kteréž otci jeho Sigmundovi od Hlaváče z Donína, tomuto pak od kněžny Anny z Osvětína byly vydány]. V Praze 1454, 7. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 8. Já Jan mladší z Wartmberka a z Děčína vyznávám ... Jakož mám listy dobré vuole, kteréž od osviecené kněžny Anny z Osvětína, najvyšší poručnice sirotkuov i sboží dobré paměti pana Puoty z Častolovic, svědčí panu Hlaváčovi z Donína; a dále také list dobré vuole od téhož pana Hlaváče, svědčí nebožci panu otci mému, panu Sigmundovi z Wartmberka a z Děčína; na ty listy, jakož pan Aleš z Štermberka a pan Puotha z Častolovic spolu měli od slavné paměti ciesaře Zigmunda a od opata i konventu kláštera Opatovského zapsáno tři tisíce kop grošuov, tak jakož ti listové hlavní i svrchudotčené dobré vuole šíře v sobě zavírají. Kteréžto svrchupsané hlavnie listy i dobré vuole panu Hlaváčovi z Donína již psanému od kněžny dřéve psané, a dále od téhož pana Hlaváče panu otci mému učiněné, i všecko právo v nich za- psané dal sem a mocí listu tohoto jakožto pravý dědic otce svého dávám urozenému a statečnému rytieři panu Soběslavovi Mrzákovi z Miletínka, jeho dětem i budúcím, a ty listy již psané mají ode mne s mú dobrú a svobodnú vuolí. A ktož by tento list měl s téhož páně Mrzákovú dobrú vuolí, ten má i mieti bude túž celú moc i plné právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí. Toho na potvrzenie pečet svú vlastní dal sem přivěsiti k tomuto listu; a prosil sem urozených pánuov, pana Sbynka Zajiece z Hazmburku, pana Jana Za-
130 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina marchio Morawie oc. Notum facimus tenore presencium vniuersis, quod attentis fidelibus obsequiis, Majestati nostre per nobilem Johannem de Pernsstein, fidelem nostrum dilectum, hactenus exhibitis et in futurum studiis suis exſhlibendis, omne ius, quod nobis competit aut quomodolibet potest competere in castro rupto Wiczkow et villis Drahonin et Wiczkowek cum curiis, censibus, agris, pratis, pascuis, piscinis, riuis, siluis, rubetis, omnibusque iuribus, libertatibus et pertinenciis prenominato Johanni dedimus et contulimus gratiose, ita ut ipse Johannes, sui heredes et succes- sores dictum castrum cum villis et pertinenciis jure et titulo feudali a nobis et suc- cessoribus nostris marchionibus Morawie habere, tenere et hereditarie possidere possint et debeant cum omnibus seruiciis et oneribus, cum quibus bona dicta hactenus in feudum tenere, habere et possidere consueuerunt, quibusuis semotis impedimentis, juribus tamen quorumlibet aliorum semper saluis. Praesentium sub appensione sigilli nostri regalis testimonio litterarum datum Pragae die sanctorum Ioannis et Pauli, anno domini millesimo quadringentesimo quinquagesimo quarto, regnorum nostrorum anno Vngarie quintodecimo, Bohemie vero primo. Ad mandatum domini regis. 74. (VII) Dobrá vuole na všecky listy od Jana z Wartmberka Soběslavovi Mrzákovi z Mile- tínka [na zboží Opatovské, kteréž otci jeho Sigmundovi od Hlaváče z Donína, tomuto pak od kněžny Anny z Osvětína byly vydány]. V Praze 1454, 7. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 8. Já Jan mladší z Wartmberka a z Děčína vyznávám ... Jakož mám listy dobré vuole, kteréž od osviecené kněžny Anny z Osvětína, najvyšší poručnice sirotkuov i sboží dobré paměti pana Puoty z Častolovic, svědčí panu Hlaváčovi z Donína; a dále také list dobré vuole od téhož pana Hlaváče, svědčí nebožci panu otci mému, panu Sigmundovi z Wartmberka a z Děčína; na ty listy, jakož pan Aleš z Štermberka a pan Puotha z Častolovic spolu měli od slavné paměti ciesaře Zigmunda a od opata i konventu kláštera Opatovského zapsáno tři tisíce kop grošuov, tak jakož ti listové hlavní i svrchudotčené dobré vuole šíře v sobě zavírají. Kteréžto svrchupsané hlavnie listy i dobré vuole panu Hlaváčovi z Donína již psanému od kněžny dřéve psané, a dále od téhož pana Hlaváče panu otci mému učiněné, i všecko právo v nich za- psané dal sem a mocí listu tohoto jakožto pravý dědic otce svého dávám urozenému a statečnému rytieři panu Soběslavovi Mrzákovi z Miletínka, jeho dětem i budúcím, a ty listy již psané mají ode mne s mú dobrú a svobodnú vuolí. A ktož by tento list měl s téhož páně Mrzákovú dobrú vuolí, ten má i mieti bude túž celú moc i plné právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí. Toho na potvrzenie pečet svú vlastní dal sem přivěsiti k tomuto listu; a prosil sem urozených pánuov, pana Sbynka Zajiece z Hazmburku, pana Jana Za-
Strana 131
z roku 1454. 131 jímače z Kunstatu, pana Jana z Wartmberka a z Blankštajna, statečného a slo- vutných pana Jana z Čečelic a z Tečeněvsi, Alše z Veležic seděním na Brocně, a Stibora z Tloskova, aby své pečeti na svědomie věcí svrchupsaných přivěsili k tomuto listu. Jenž dán a psán v Praze léta od narozenie Syna buožieho ti- sícého čtyrstého padesátého a čtvrtého ten pondělí po s. Františku. 75. (i.) List zprávní od Jana Krumsína z Lešan na IIIj hřivny a na jiné příslušenstvie ve vsi Čelčicích pannám Barboře a Ludmilé (sic), sestrám vlastniem z Čelčic. V Olomúci 1454, 13, pros. —Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 491 b; arch. měst. Brn. ƒ. 175b—176. Já Jan Krumsín z Lešan a s Fulneka, první jistec a zprávce dolepsaných věcí, vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a svých přátel radú dobrovolně prodal sem a mocí tohoto listu prodávám zboží své ku pravému dědictví, IIIj hřivny groší a II g. platu úročnieho a shádaného ve vsi Čelčicích, a III � vajec a XX“ vajec a kůr XIII, na IIj lánu a na jedné zahradě i na jiných lidech, keříž ty lány neb purkrechty drží neb držeti budú, s mezemi, s hranicemi i se všemi poplatky, s po- žitky, s pastvami, s vodami i se všemi užitky, keréž sem jměl kolivěk a jakož sem to sám držel a požíval, a jakož to zboží v svých mezech a hranicích od staradávna záleží a jest vymezeno a vysazeno, nic sobě ani svým erbuom a budúcím tu ani na tom práva, panství ani kerého vlastenství nezachovávaje, než to sem vše prodal ku pravému dědictví slovutným pannám, panně Barboře a panně Lidmile, sestrám z Čelčic,*) a k věrným jich rukám slovutným pannám, panně Elšce a panně Dorotě sestrám tudíž z Čilčic, i tomu, kdož by tento list jměl s svrchupsaných panny Barbory a panny Lidmily dobrú vuolí, za XXXIIII hřiven grošuov dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII g. za každú hřivnu počítajíc, kteréžto peníze svrchupsané od svrchupsaných kupiteluov mých již sem vzal hotové a zúplna a docela zaplacené. A protož já Jan Krumsín svrchupsaný, jistec a první zprávlce nahoře i dole psaných věcí, a my Zdeněk z Švabenic a z Konice, Jan z Rokytnice, Vácslav z Šva- benic a z Stražiště, Bareš z Čihovic a z Dubčan, sudí práva menšího kraje Olo- múckého, Jan Smolka z Lazník a Petr z Čefrtoryje, rukojmie a spravedliví správce s niem s Janem svrchupsaným Krumsínem a zaň slibujem všickni vespolek rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú, beze vší zlé lsti jim kupiteluom našim svrchupsaným ten jistý plat IIIj hřivny a II g. platu ročnieho a kůry a vajce ve vsi v Čelčicích, tak jakož se navrchu píše, s jeho se vším příslušenstvím a panstvím na prvniem sněmu panském . .. Pakli bychom toho čeho neučinili, což se svrchu píše a nedokonali na všem nebo na diele, jehož pán Buoh nedaj, ležení obyčejné 17*
z roku 1454. 131 jímače z Kunstatu, pana Jana z Wartmberka a z Blankštajna, statečného a slo- vutných pana Jana z Čečelic a z Tečeněvsi, Alše z Veležic seděním na Brocně, a Stibora z Tloskova, aby své pečeti na svědomie věcí svrchupsaných přivěsili k tomuto listu. Jenž dán a psán v Praze léta od narozenie Syna buožieho ti- sícého čtyrstého padesátého a čtvrtého ten pondělí po s. Františku. 75. (i.) List zprávní od Jana Krumsína z Lešan na IIIj hřivny a na jiné příslušenstvie ve vsi Čelčicích pannám Barboře a Ludmilé (sic), sestrám vlastniem z Čelčic. V Olomúci 1454, 13, pros. —Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 491 b; arch. měst. Brn. ƒ. 175b—176. Já Jan Krumsín z Lešan a s Fulneka, první jistec a zprávce dolepsaných věcí, vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a svých přátel radú dobrovolně prodal sem a mocí tohoto listu prodávám zboží své ku pravému dědictví, IIIj hřivny groší a II g. platu úročnieho a shádaného ve vsi Čelčicích, a III � vajec a XX“ vajec a kůr XIII, na IIj lánu a na jedné zahradě i na jiných lidech, keříž ty lány neb purkrechty drží neb držeti budú, s mezemi, s hranicemi i se všemi poplatky, s po- žitky, s pastvami, s vodami i se všemi užitky, keréž sem jměl kolivěk a jakož sem to sám držel a požíval, a jakož to zboží v svých mezech a hranicích od staradávna záleží a jest vymezeno a vysazeno, nic sobě ani svým erbuom a budúcím tu ani na tom práva, panství ani kerého vlastenství nezachovávaje, než to sem vše prodal ku pravému dědictví slovutným pannám, panně Barboře a panně Lidmile, sestrám z Čelčic,*) a k věrným jich rukám slovutným pannám, panně Elšce a panně Dorotě sestrám tudíž z Čilčic, i tomu, kdož by tento list jměl s svrchupsaných panny Barbory a panny Lidmily dobrú vuolí, za XXXIIII hřiven grošuov dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII g. za každú hřivnu počítajíc, kteréžto peníze svrchupsané od svrchupsaných kupiteluov mých již sem vzal hotové a zúplna a docela zaplacené. A protož já Jan Krumsín svrchupsaný, jistec a první zprávlce nahoře i dole psaných věcí, a my Zdeněk z Švabenic a z Konice, Jan z Rokytnice, Vácslav z Šva- benic a z Stražiště, Bareš z Čihovic a z Dubčan, sudí práva menšího kraje Olo- múckého, Jan Smolka z Lazník a Petr z Čefrtoryje, rukojmie a spravedliví správce s niem s Janem svrchupsaným Krumsínem a zaň slibujem všickni vespolek rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú, beze vší zlé lsti jim kupiteluom našim svrchupsaným ten jistý plat IIIj hřivny a II g. platu ročnieho a kůry a vajce ve vsi v Čelčicích, tak jakož se navrchu píše, s jeho se vším příslušenstvím a panstvím na prvniem sněmu panském . .. Pakli bychom toho čeho neučinili, což se svrchu píše a nedokonali na všem nebo na diele, jehož pán Buoh nedaj, ležení obyčejné 17*
Strana 132
132 C. XXII. Listinář pana Vilém z Pernšteina v městě Olomúci. Jenž jest dán v Olomúci ten pátek na s. Lucii pannu léta oc M'CCCC'LIIII°. *) Codex Pernšteinský chovaný v archivu města Brna má in margine na místě slova v textu z Čelčic vypraveno: z Choltic. Ves Čelčice jest mezi Prostějovem a Kojetínem. 76. List od krále Ladislava, kterýmž zapisuje panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu na Pohořeliciech IIM zlatých uherských. Ve Vídni 1455, 7. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 122; arch. měst. Brn. ƒ. 75 b. My Ladislav . . . známo činíme tímto listem všem, že znajíce se dlužni býti zname- nitému Janovi Zajímačovi z Kunstatu, rádci a věrnému našemu milému, dva tisíce zlatých uherských, v nichžto [sic] najjasnější Alžběta, rodička naše najmilejší, jemu pozůstavila; kdež jsme žádali pro jeho u nás čistú víru a hotové a neustálé posluhování o sumě napřed řečené jeho bezpečného býti, ne skrze podvod anebo neopatrnost, ale dokonalým a dobrým rozmyslem a radú věrných našich milých, jistým naším vědomím, mocí královskú v Čechách a jakožto v margrabství Moravském témuž Janovi pozuostavujem i připisujem, že napředřečené dva ti- síce zlatých uherských městečko naše Pohořelice se všemi mocnostmi a příslušnostmi jeho... a zvláště s mýtem obecným tu spravedlivě porozumějíc bráti a potřebovati; kteréžto městečko s příslušnostmi svrchu řečenými při řečeném Janovi a jeho budúcích do práva určeného býti půjčujem, dokavadž by skrze nás neb naše potomky již řečená suma dva tisíce zlatých uherských jemu nebo dědicuom jeho zúplna a dokonale zaplacena nebyla. A chceme, prvé nežli by městečko to skrz nás anebo dědice naše odjato anebo vyplaceno bylo, napřed rok plný řečenému Janovi anebo dědicuom jeho, že je vyplatiti a odjíti chceme, máme dáti věděti. A přikazujeme podkomořímu našemu napřed řečeného margrabstvie, kterýž nyní jest a napotom bude, aby se v niveč nevkládal v též městečko a práva; než aby řečený Jan i dědicové jeho, pokudž by jim nebylo zaplaceno zúplna a docela, toho městečka, což k němu příleží, do úplna dáváme. Přitomnosti [sic] pod naší královskú pečetí přivěšení na svědomí listu tohoto. Dán [v] Vídni den sedmý měsíce března, léta božího tisícého čtyrystého padesátého pátého, krá- lovství našich Uherského XV léta, Českého druhého. Jest chatrný překlad z latiny. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 50. 77. (o) List od opata kláštera Třebíckého, jímž prodává do Jihlavy II1/2 kopy g. a XV g. na vsi Bitovčicích a na Návši. Na Třebíčí (po 1455). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. ƒ. 399 b; arch. měst. Brn. ƒ. 132. My Matěj božie milostí opat kláštera Třebíckého vyznávám, ... že z dobrým rozmyslem a s plnú radú bratří našich a s přivolením prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme půl třetí kopy grošuov a patnácte grošuov platu ročního na našem klášterském zbožie, zejména na Návši a na Bitovčicích,*) opatrnému a múdrému muži Mikulášovi Budalovi měštěnínu v Jihlavě a paní Kateřině manželce jeho i jich erbóm, za padesáte zlatých dobrých uherských se lvy, váhy spravedlivé, kteréž jsme
132 C. XXII. Listinář pana Vilém z Pernšteina v městě Olomúci. Jenž jest dán v Olomúci ten pátek na s. Lucii pannu léta oc M'CCCC'LIIII°. *) Codex Pernšteinský chovaný v archivu města Brna má in margine na místě slova v textu z Čelčic vypraveno: z Choltic. Ves Čelčice jest mezi Prostějovem a Kojetínem. 76. List od krále Ladislava, kterýmž zapisuje panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu na Pohořeliciech IIM zlatých uherských. Ve Vídni 1455, 7. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 122; arch. měst. Brn. ƒ. 75 b. My Ladislav . . . známo činíme tímto listem všem, že znajíce se dlužni býti zname- nitému Janovi Zajímačovi z Kunstatu, rádci a věrnému našemu milému, dva tisíce zlatých uherských, v nichžto [sic] najjasnější Alžběta, rodička naše najmilejší, jemu pozůstavila; kdež jsme žádali pro jeho u nás čistú víru a hotové a neustálé posluhování o sumě napřed řečené jeho bezpečného býti, ne skrze podvod anebo neopatrnost, ale dokonalým a dobrým rozmyslem a radú věrných našich milých, jistým naším vědomím, mocí královskú v Čechách a jakožto v margrabství Moravském témuž Janovi pozuostavujem i připisujem, že napředřečené dva ti- síce zlatých uherských městečko naše Pohořelice se všemi mocnostmi a příslušnostmi jeho... a zvláště s mýtem obecným tu spravedlivě porozumějíc bráti a potřebovati; kteréžto městečko s příslušnostmi svrchu řečenými při řečeném Janovi a jeho budúcích do práva určeného býti půjčujem, dokavadž by skrze nás neb naše potomky již řečená suma dva tisíce zlatých uherských jemu nebo dědicuom jeho zúplna a dokonale zaplacena nebyla. A chceme, prvé nežli by městečko to skrz nás anebo dědice naše odjato anebo vyplaceno bylo, napřed rok plný řečenému Janovi anebo dědicuom jeho, že je vyplatiti a odjíti chceme, máme dáti věděti. A přikazujeme podkomořímu našemu napřed řečeného margrabstvie, kterýž nyní jest a napotom bude, aby se v niveč nevkládal v též městečko a práva; než aby řečený Jan i dědicové jeho, pokudž by jim nebylo zaplaceno zúplna a docela, toho městečka, což k němu příleží, do úplna dáváme. Přitomnosti [sic] pod naší královskú pečetí přivěšení na svědomí listu tohoto. Dán [v] Vídni den sedmý měsíce března, léta božího tisícého čtyrystého padesátého pátého, krá- lovství našich Uherského XV léta, Českého druhého. Jest chatrný překlad z latiny. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 50. 77. (o) List od opata kláštera Třebíckého, jímž prodává do Jihlavy II1/2 kopy g. a XV g. na vsi Bitovčicích a na Návši. Na Třebíčí (po 1455). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. ƒ. 399 b; arch. měst. Brn. ƒ. 132. My Matěj božie milostí opat kláštera Třebíckého vyznávám, ... že z dobrým rozmyslem a s plnú radú bratří našich a s přivolením prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme půl třetí kopy grošuov a patnácte grošuov platu ročního na našem klášterském zbožie, zejména na Návši a na Bitovčicích,*) opatrnému a múdrému muži Mikulášovi Budalovi měštěnínu v Jihlavě a paní Kateřině manželce jeho i jich erbóm, za padesáte zlatých dobrých uherských se lvy, váhy spravedlivé, kteréž jsme
Strana 133
z let 1454—1456. 133 od nich vzali hotové a úplně a docela zaplacené. Kterýžto plat a úrok jim máme a slibujeme skrze ruce naše a rychtáře našeho z té vsi z Bitovčic vydávati a v jich moc do Jihlavy naším nákladem bez jich práce klásti, a to rozdílně: na svatý Jiří, kterýž po dání listu tohoto najprv přijíti má, osmdesáte grošie a půl třetího groše, a na svatý Havel ihned potom příští též osmdesáte grošie a půl třetího groše úroka, a tak potom vzdycky na každý rok v budúcích časích na ty úročnie dni již jme- nované slibujem dávati bez prodlení všelikého. S takúto však vymienkú: když by koli svrchupsaný Mikuláš, manželka jeho neb erbové jeho nechtěli toho déle držeti, aneb že bych já svrchupsaný opat neb moji budúcí chtěli ten plat zase odkúpiti a splatiti, a dali sobě puol léta napřed věděti kteráž koli strana druhé, tehdy v tom polúletí od napomenutí pořád zběhlém máme a slibujem jim svrchupsaným věřitelóm našim těch nahořepsaných padesáte zlatých dáti i s úrokem a splniti úplně a docela, a oni nám tento list vrátiti beze vší odpornosti mají. A my Nacek Kožichovský z Kvicovic, ty časy purkrabie na Třebíči, Ondřej z Bukovice, Oldřich z Heraltic, Mikuláš z Hrochova, Jan Čáslav z Hrádku a z Mi- kulovic, Mikuláš z Okrašovic, rukojmie a spoluslibce za svrchupsaného kněze opata a s ním a zaň slibujem všickni naší dobrú čistú věrú, rukú společní a ne- rozdílnú, to všecko, což se svrchupíše, učiniti a splniti bez přerušení všelikého. Pakli bychom toho neučiuili, . . . [ležení v Jihlavě nebo v Meziříčí]. A kdož by tento list měl [s] svrchupsaných věřiteluov našich dobrú vuolí, ten má i míti bude tuž plnú moc a právo ke všem věcem svrchupsaným jako oni sami. Toho na potvr- zení oc. Datum Třebíč [oc]. *) Snad dlužno čísti: na vsi na Bitovčicích; neboť místo řečené Náveš, Nová Ves nebo nějak po- dobně není u Bitovčic v krajině Jihlavské. 78. (h. VIII) Kněz Jan z Bystřice postupuje zápis hlavní na zboží Jimramovské Janovi z Pern- šteina po smrti své s jistými výminkami. V Praze 1456, 17. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 5; arch. měst. Brn. ƒ. 5 b—6. Já kněz Jan z Bystřice známo činím .. . Jakož jsem smlúvu učinil s uroze- ným pánem panem Janem z Pernšteina od sebe i od paní Margéty ze Svratky, mateře své, o Jimramovské zboží i což k tomu přísluší, takže máme to všecko zboží se vším příslušenstvím držeti i toho všeho zboží požívati do naší živnosti, a v tom času svrchupsaný pan Jan z Pernšteina i jeho dědicové nemají nám na svrchupsané zboží sahati ani kterých robot na lidi toho zboží pokládati; a chtěl-li by nám kdo na to zboží sáhnúti, proti takovému neb takovým týž pan Jan z Pern- šteina i dědicové jeho mají nás neb toho, komuž bychom to zboží od sebe poručili, brániti a hájiti. A po naší smrti má na již psaného pana Jana z Pernšteina a na jeho dědice svrchupsané zboží Jimramovské spadnúti s túto výmienkú: což bych já
z let 1454—1456. 133 od nich vzali hotové a úplně a docela zaplacené. Kterýžto plat a úrok jim máme a slibujeme skrze ruce naše a rychtáře našeho z té vsi z Bitovčic vydávati a v jich moc do Jihlavy naším nákladem bez jich práce klásti, a to rozdílně: na svatý Jiří, kterýž po dání listu tohoto najprv přijíti má, osmdesáte grošie a půl třetího groše, a na svatý Havel ihned potom příští též osmdesáte grošie a půl třetího groše úroka, a tak potom vzdycky na každý rok v budúcích časích na ty úročnie dni již jme- nované slibujem dávati bez prodlení všelikého. S takúto však vymienkú: když by koli svrchupsaný Mikuláš, manželka jeho neb erbové jeho nechtěli toho déle držeti, aneb že bych já svrchupsaný opat neb moji budúcí chtěli ten plat zase odkúpiti a splatiti, a dali sobě puol léta napřed věděti kteráž koli strana druhé, tehdy v tom polúletí od napomenutí pořád zběhlém máme a slibujem jim svrchupsaným věřitelóm našim těch nahořepsaných padesáte zlatých dáti i s úrokem a splniti úplně a docela, a oni nám tento list vrátiti beze vší odpornosti mají. A my Nacek Kožichovský z Kvicovic, ty časy purkrabie na Třebíči, Ondřej z Bukovice, Oldřich z Heraltic, Mikuláš z Hrochova, Jan Čáslav z Hrádku a z Mi- kulovic, Mikuláš z Okrašovic, rukojmie a spoluslibce za svrchupsaného kněze opata a s ním a zaň slibujem všickni naší dobrú čistú věrú, rukú společní a ne- rozdílnú, to všecko, což se svrchupíše, učiniti a splniti bez přerušení všelikého. Pakli bychom toho neučiuili, . . . [ležení v Jihlavě nebo v Meziříčí]. A kdož by tento list měl [s] svrchupsaných věřiteluov našich dobrú vuolí, ten má i míti bude tuž plnú moc a právo ke všem věcem svrchupsaným jako oni sami. Toho na potvr- zení oc. Datum Třebíč [oc]. *) Snad dlužno čísti: na vsi na Bitovčicích; neboť místo řečené Náveš, Nová Ves nebo nějak po- dobně není u Bitovčic v krajině Jihlavské. 78. (h. VIII) Kněz Jan z Bystřice postupuje zápis hlavní na zboží Jimramovské Janovi z Pern- šteina po smrti své s jistými výminkami. V Praze 1456, 17. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 5; arch. měst. Brn. ƒ. 5 b—6. Já kněz Jan z Bystřice známo činím .. . Jakož jsem smlúvu učinil s uroze- ným pánem panem Janem z Pernšteina od sebe i od paní Margéty ze Svratky, mateře své, o Jimramovské zboží i což k tomu přísluší, takže máme to všecko zboží se vším příslušenstvím držeti i toho všeho zboží požívati do naší živnosti, a v tom času svrchupsaný pan Jan z Pernšteina i jeho dědicové nemají nám na svrchupsané zboží sahati ani kterých robot na lidi toho zboží pokládati; a chtěl-li by nám kdo na to zboží sáhnúti, proti takovému neb takovým týž pan Jan z Pern- šteina i dědicové jeho mají nás neb toho, komuž bychom to zboží od sebe poručili, brániti a hájiti. A po naší smrti má na již psaného pana Jana z Pernšteina a na jeho dědice svrchupsané zboží Jimramovské spadnúti s túto výmienkú: což bych já
Strana 134
134 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina do sta kop grošův a máti má již psaná do XI grošův věna svého dali-li bychom komu pospolně neb rozdílně, to všecko po naší smrti dříve psaný pan Jan z Pernšteina neb jeho dědicové tomu neb těm, komuž bychom odkázali a poručili, svrchupsané peníze v celosti dáti a vyplniti mají bez odporu všelijakého; a ten neb ti, komuž bychom nadepsané peníze poručili a odkázali, nemá neb nemají aniž povinni budú svrchupsaného Jimramovského zboží panu Janovi svrchupsanému ani dědicóm jeho postupovati, leč by nadepsaný pan Jan z Pernšteina nebo jeho dědicové dříve psa- ných 1° a XL IP grošův tomu neb těm, komuž bych já neb máti má svrchupsaná pospolně neb rozdílně poručili bychom, splnili by a v celosti zaplatili, tak jakož list, kterýž mám od již psaného pana Jana z Pernšteina na tu svrchupsanú smlúvu uči- něný ukazuje a v sobě zavírá. Podle kteréžto smlúvy dříve psané já již psaný kněz Jan ten list a zápis hlavní, kterýž od urozeného pána pana Jana z Cimburka a s Thovačova, hajtmana markrabství Moravského, a od urozené paní paní Žofky, manželky téhož pana Jana z Cimburka, nebožtíku otci mému Vankovi, někdy purg- rabí Pernšteinskému, a mně, jeho synu a dědici pozuostalému, na dříve psané zboží svědčící i všecko právo již psanému otci mému a mně po něm zapsané dal jsem a mocí listu tohoto dávám urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho dědi- cóm a budúcím, takže to zboží svrchupsané Jimramovské podle toho zápisu hlavního mohú sobě ve dcky vklásti dědicky podle řádu země Moravské, kterýžto svrchu- psaný hlavní list a zápis na zboží Jimramovské svědčící dříve psaný pan Jan z Pern- šteina a jeho dědicové mají ode mne s mú dobrú a svobodnú vuolí. Toho na zdr- žení a na potvrzení pečet svú vlastní přivěsil jsem k tomuto listu, a prosil jsem urozených pánuov pana Jindřicha z Dubé purgrabie na Karlšteině, a pana Herrycha z Lichtumburka a z Bíthova, pana Mikuláše Berky z Dubé, a statečného rytieře pana Zbeinka [sic] z Soběšína, a slovutných panoší Heřmana ze Zhorce a Mikuláše z Dražovic, aby své pečeti vlastní podle mé k svědomí věcí svrchupsaných k témuž listu přivěsili. A my již psaní Jindřich z Dubé, Herrych z Lichtumburka, Mikuláš Berka z Dubé, Zbyněk z Soběšína, Heřman ze Zhorce, Mikuláš z Dražovic, jsúce osobně prošeni od svrchupsaného kněze Jana z Bystřice, pečeti své přirozené na svědomí dali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Praze léta oc M'CCCCLVI v úterý po hodu Matky boží Nanebevzetí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 51. 79. (CCXLVIIII) List od krále Ladislava, co se Jemnice dotýče [na kteréž bratřím Albrechtovi, Hynkovi a Štefanovi z Lichtnburka zapisuje 10.000 fl.]. Ve Vídni 1457, 11. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 160. My Ladislav .. . známo činíme tiemto listem všem vuobec, že jsme dali a zapsali urozeným věrným našim milým, Albrechtovi, Hynkovi, Štefanovi bratřím
134 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina do sta kop grošův a máti má již psaná do XI grošův věna svého dali-li bychom komu pospolně neb rozdílně, to všecko po naší smrti dříve psaný pan Jan z Pernšteina neb jeho dědicové tomu neb těm, komuž bychom odkázali a poručili, svrchupsané peníze v celosti dáti a vyplniti mají bez odporu všelijakého; a ten neb ti, komuž bychom nadepsané peníze poručili a odkázali, nemá neb nemají aniž povinni budú svrchupsaného Jimramovského zboží panu Janovi svrchupsanému ani dědicóm jeho postupovati, leč by nadepsaný pan Jan z Pernšteina nebo jeho dědicové dříve psa- ných 1° a XL IP grošův tomu neb těm, komuž bych já neb máti má svrchupsaná pospolně neb rozdílně poručili bychom, splnili by a v celosti zaplatili, tak jakož list, kterýž mám od již psaného pana Jana z Pernšteina na tu svrchupsanú smlúvu uči- něný ukazuje a v sobě zavírá. Podle kteréžto smlúvy dříve psané já již psaný kněz Jan ten list a zápis hlavní, kterýž od urozeného pána pana Jana z Cimburka a s Thovačova, hajtmana markrabství Moravského, a od urozené paní paní Žofky, manželky téhož pana Jana z Cimburka, nebožtíku otci mému Vankovi, někdy purg- rabí Pernšteinskému, a mně, jeho synu a dědici pozuostalému, na dříve psané zboží svědčící i všecko právo již psanému otci mému a mně po něm zapsané dal jsem a mocí listu tohoto dávám urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho dědi- cóm a budúcím, takže to zboží svrchupsané Jimramovské podle toho zápisu hlavního mohú sobě ve dcky vklásti dědicky podle řádu země Moravské, kterýžto svrchu- psaný hlavní list a zápis na zboží Jimramovské svědčící dříve psaný pan Jan z Pern- šteina a jeho dědicové mají ode mne s mú dobrú a svobodnú vuolí. Toho na zdr- žení a na potvrzení pečet svú vlastní přivěsil jsem k tomuto listu, a prosil jsem urozených pánuov pana Jindřicha z Dubé purgrabie na Karlšteině, a pana Herrycha z Lichtumburka a z Bíthova, pana Mikuláše Berky z Dubé, a statečného rytieře pana Zbeinka [sic] z Soběšína, a slovutných panoší Heřmana ze Zhorce a Mikuláše z Dražovic, aby své pečeti vlastní podle mé k svědomí věcí svrchupsaných k témuž listu přivěsili. A my již psaní Jindřich z Dubé, Herrych z Lichtumburka, Mikuláš Berka z Dubé, Zbyněk z Soběšína, Heřman ze Zhorce, Mikuláš z Dražovic, jsúce osobně prošeni od svrchupsaného kněze Jana z Bystřice, pečeti své přirozené na svědomí dali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Praze léta oc M'CCCCLVI v úterý po hodu Matky boží Nanebevzetí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 51. 79. (CCXLVIIII) List od krále Ladislava, co se Jemnice dotýče [na kteréž bratřím Albrechtovi, Hynkovi a Štefanovi z Lichtnburka zapisuje 10.000 fl.]. Ve Vídni 1457, 11. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 160. My Ladislav .. . známo činíme tiemto listem všem vuobec, že jsme dali a zapsali urozeným věrným našim milým, Albrechtovi, Hynkovi, Štefanovi bratřím
Strana 135
z roku 1456 a 1457. 135 z Lichtumburga a z Bítova a jich dědicóm za jich věrnú službu deset tisíc zlatých spravedlivých mince naší Kremnické na Jemnici a na zámku, a což k tomu přísluší, a k tomu všecko právo, kteréž nám k margrabstvie Moravskému přísluší, město Jemnici i zámek Vostojkovice, Palovice, Baňovice s úrokem, s rolími, s lukami, s pastvami, s rybníky, s potoky, s lesem, s javoří i se vším příslušenstvím urozeným a věrným Albrechtovi, Hynkovi a Štefanovi a jich dědicóm dali sme milostivě a ob- dařili a dáváme. Protož přikazujem hajtmanóm i všem cudy desk Brněnských marg- rabstvie našeho Moravského úředníkóm, že jim ve dcky vložíte Albrechtovi, Hyn- kovi, Štefanovi a jich dědicóm již pravým dědicóm, však jiným právóm bez pohor- šení. Pro lepší jistotu věcí přítomných naši královskú pečet na svědomie k tomuto listu přivěsili jsme. Dán v Vídni jedenáctý den měsíce črvna léta M'CCCCLVII, království našich léta Uherského oc osmnástého, Českého čtvrtého. K zevění [sic] pana Zdenka z Šternberka. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 52. 80. (y. XXII) List krále Ladislava, jímž starému panu Janovi Tovačovskému zapisuje Přerov ve třech tisíciech zlatých. Ve Vídni 1457, 11. září. — Cod. Pernst. mus. Brn. ƒ. 153; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 85. Ladislaus ... notum facimus vniuersis, quod consideratis multis fidelibus et indefessis seruiciis, que nobilis Johannes de Cimburk, capitaneus marchionatus nostri Morauie, fidelis noster dilectus, nostre Magestati atque serenissimis parentibus no- stris grate exibuit, deliberato et sano nostrorum procerum et fidelium accedente con- silio, de certa nostra sciencia, auctoritate regia Bohemie et marchionali Morauie obligamus, inscribimus et pignori damus sibi eiusque heredibus et illis, qui cum ipsius Joannis vel suorum heredum bona voluntate has literas nostras habuerint, castrum et montem Przerow cum opido et Syrzawa aliisque omnibus ipsorum perti- nenciis, ac cum cunctis robottis ad ea pertinentibus ex circumiacentibus villis, pro quantitate et summa duorum milium florenorum hung., quos sibi debere recognoscimus et fatemur, et in mille aliis florenis hung., in quibus serenissima regina Elizabet, carissima mater nostra, sibi obligabatur, vt in literis eiusdem serenissime Elizabet, quas ipse Johannes nostre Magestati restituit, apparebat. Volumus tamen, quatenus praefatus Johannes suique heredes et illi, qui ipsius vel heredum suorum bona vo- luntate literas nostras habuerint, dictum castrum cum oppido in predicto monte suis expensis edificare et instaurare debeant et teneantur, ac castrum ipsum cum monte, oppido et omnibus pertinenciis suprascriptis, postquam dicta tria milia florenorum eis integre soluta fuerint, reddere et restituere nobis nostrisque successoribus et camere nostre et non alteri, nec aliquid petere vel recipere possint pro pecuniis,
z roku 1456 a 1457. 135 z Lichtumburga a z Bítova a jich dědicóm za jich věrnú službu deset tisíc zlatých spravedlivých mince naší Kremnické na Jemnici a na zámku, a což k tomu přísluší, a k tomu všecko právo, kteréž nám k margrabstvie Moravskému přísluší, město Jemnici i zámek Vostojkovice, Palovice, Baňovice s úrokem, s rolími, s lukami, s pastvami, s rybníky, s potoky, s lesem, s javoří i se vším příslušenstvím urozeným a věrným Albrechtovi, Hynkovi a Štefanovi a jich dědicóm dali sme milostivě a ob- dařili a dáváme. Protož přikazujem hajtmanóm i všem cudy desk Brněnských marg- rabstvie našeho Moravského úředníkóm, že jim ve dcky vložíte Albrechtovi, Hyn- kovi, Štefanovi a jich dědicóm již pravým dědicóm, však jiným právóm bez pohor- šení. Pro lepší jistotu věcí přítomných naši královskú pečet na svědomie k tomuto listu přivěsili jsme. Dán v Vídni jedenáctý den měsíce črvna léta M'CCCCLVII, království našich léta Uherského oc osmnástého, Českého čtvrtého. K zevění [sic] pana Zdenka z Šternberka. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 52. 80. (y. XXII) List krále Ladislava, jímž starému panu Janovi Tovačovskému zapisuje Přerov ve třech tisíciech zlatých. Ve Vídni 1457, 11. září. — Cod. Pernst. mus. Brn. ƒ. 153; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 85. Ladislaus ... notum facimus vniuersis, quod consideratis multis fidelibus et indefessis seruiciis, que nobilis Johannes de Cimburk, capitaneus marchionatus nostri Morauie, fidelis noster dilectus, nostre Magestati atque serenissimis parentibus no- stris grate exibuit, deliberato et sano nostrorum procerum et fidelium accedente con- silio, de certa nostra sciencia, auctoritate regia Bohemie et marchionali Morauie obligamus, inscribimus et pignori damus sibi eiusque heredibus et illis, qui cum ipsius Joannis vel suorum heredum bona voluntate has literas nostras habuerint, castrum et montem Przerow cum opido et Syrzawa aliisque omnibus ipsorum perti- nenciis, ac cum cunctis robottis ad ea pertinentibus ex circumiacentibus villis, pro quantitate et summa duorum milium florenorum hung., quos sibi debere recognoscimus et fatemur, et in mille aliis florenis hung., in quibus serenissima regina Elizabet, carissima mater nostra, sibi obligabatur, vt in literis eiusdem serenissime Elizabet, quas ipse Johannes nostre Magestati restituit, apparebat. Volumus tamen, quatenus praefatus Johannes suique heredes et illi, qui ipsius vel heredum suorum bona vo- luntate literas nostras habuerint, dictum castrum cum oppido in predicto monte suis expensis edificare et instaurare debeant et teneantur, ac castrum ipsum cum monte, oppido et omnibus pertinenciis suprascriptis, postquam dicta tria milia florenorum eis integre soluta fuerint, reddere et restituere nobis nostrisque successoribus et camere nostre et non alteri, nec aliquid petere vel recipere possint pro pecuniis,
Strana 136
136 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina quas in castro predicto cum oppido edificando vel instaurando expendent. Presentium sub appensione nostri regalis sigilli testimonio literarum datum Wienne die vnde- cima Septembris, anno Domini milesimo quadringentesimo quinquagesimo septimo, regnorum nostrorum anno Hungarie oc XVIII°, Bohemie vero quarto. Ad mandatum domini regis in consilio domino Procopio de Rabensten cancellario referente. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 53. 81. (e. V) List od krále Ladislava potvrzujície zbožie Tovačovského pana Janovi z Cimburka a z Tovačova. V Praze 1457, 22. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 451 b; arch. měst. Brn. ƒ. 190 b—191. Ladislaus ... Ad perpetuam rei memoriam ... Cum nobilis Johannes de Czymburk, capitaneus marchionatus nostri Morauie, fidelis noster dilectus, qui no- stris antecessoribus et magestati nostre presertim in ipso capitaniatu diu inconcussa fide, accurata diligencia magnoque studio et virtute seruiuit, nostre Serenitati humi- liter supplicauerit, quatenus benignitate regia dignemur ei et suis heredibus appro- bare, ratificare et confirmare quasdam literas cum omnibus contentis in ipsis, ab illustri Johanne, marchione Morauie, Stiborio auo suo datas ac concessas, cuius tenor sequitur in hec verba: Zde vepsán list markrabí Jana, daný v Brně 19. list. 1359, o němž viz výše str. 77 č. 9. Nos inspectis multis ac gratis seruiciis, que ipse Johannes eiusque pater et progenitor nobis ac antecessoribusque nostris jugiter cum sincera dilectione sollicite exhibuerunt, deliberato et sano nostrorum procerum et fidelium accedente consilio, de certa nostra sciencia, auctoritate regia Boemie et marchionali Morauie supra- scriptas literas cum omnibus contentis in eis, prout supra inserte sunt, eidem Jo- hanni ipsiusque heredibus approbamus, ratificamus, et confirmamus cum omnibus punctis, clausulis, articulis et sentenciis suis, prout earum tenor de verbo ad verbum his literis nostris supra expressus est, volumusque ac decreuimus ea omnia obtinere perpetuis temporibus plenum firmum et inviolabile robur. Concedimus preterea sibi, quo Celsitudinis nostre beneficencia senciat gracias in se augeri, vt ipsi et eius he- redibus ac successoribus liceat omni obstaculo et impedimento semoto super omnibus bonis, que preinsertis literis in feudum data esse dicuntur, et non super aliis dota- licia ipsorum vxoribus ordinare, constituere et firmare, atque in tabulis czude Olo- muczensis inscribi facere. Quare mandamus ac precipimus camerario, notario, aliisque officialibus czude tabularum Olomuczensis, qui nunc sunt vel in posterum erunt, fidelibus nostris dilectis, quatenus dotalicia, que super prefatis bonis ab ipso Jo-
136 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina quas in castro predicto cum oppido edificando vel instaurando expendent. Presentium sub appensione nostri regalis sigilli testimonio literarum datum Wienne die vnde- cima Septembris, anno Domini milesimo quadringentesimo quinquagesimo septimo, regnorum nostrorum anno Hungarie oc XVIII°, Bohemie vero quarto. Ad mandatum domini regis in consilio domino Procopio de Rabensten cancellario referente. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 53. 81. (e. V) List od krále Ladislava potvrzujície zbožie Tovačovského pana Janovi z Cimburka a z Tovačova. V Praze 1457, 22. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 451 b; arch. měst. Brn. ƒ. 190 b—191. Ladislaus ... Ad perpetuam rei memoriam ... Cum nobilis Johannes de Czymburk, capitaneus marchionatus nostri Morauie, fidelis noster dilectus, qui no- stris antecessoribus et magestati nostre presertim in ipso capitaniatu diu inconcussa fide, accurata diligencia magnoque studio et virtute seruiuit, nostre Serenitati humi- liter supplicauerit, quatenus benignitate regia dignemur ei et suis heredibus appro- bare, ratificare et confirmare quasdam literas cum omnibus contentis in ipsis, ab illustri Johanne, marchione Morauie, Stiborio auo suo datas ac concessas, cuius tenor sequitur in hec verba: Zde vepsán list markrabí Jana, daný v Brně 19. list. 1359, o němž viz výše str. 77 č. 9. Nos inspectis multis ac gratis seruiciis, que ipse Johannes eiusque pater et progenitor nobis ac antecessoribusque nostris jugiter cum sincera dilectione sollicite exhibuerunt, deliberato et sano nostrorum procerum et fidelium accedente consilio, de certa nostra sciencia, auctoritate regia Boemie et marchionali Morauie supra- scriptas literas cum omnibus contentis in eis, prout supra inserte sunt, eidem Jo- hanni ipsiusque heredibus approbamus, ratificamus, et confirmamus cum omnibus punctis, clausulis, articulis et sentenciis suis, prout earum tenor de verbo ad verbum his literis nostris supra expressus est, volumusque ac decreuimus ea omnia obtinere perpetuis temporibus plenum firmum et inviolabile robur. Concedimus preterea sibi, quo Celsitudinis nostre beneficencia senciat gracias in se augeri, vt ipsi et eius he- redibus ac successoribus liceat omni obstaculo et impedimento semoto super omnibus bonis, que preinsertis literis in feudum data esse dicuntur, et non super aliis dota- licia ipsorum vxoribus ordinare, constituere et firmare, atque in tabulis czude Olo- muczensis inscribi facere. Quare mandamus ac precipimus camerario, notario, aliisque officialibus czude tabularum Olomuczensis, qui nunc sunt vel in posterum erunt, fidelibus nostris dilectis, quatenus dotalicia, que super prefatis bonis ab ipso Jo-
Strana 137
= let 1457—1459. 137 hanne vel eius heredibus aut successoribus constituuntur ipsorum vxoribus, quando ab ipsis fuerint requisiti, ea in prefatis tabulis scribere et annotare nullomodo omit- tant. In eorum fidem has nostras literas fieri et sigilli nostre Magestatis jussimus appensione muniri. Datum Prage vigesima secunda Nouembris anno Domini 1457°, regnorum nostrorum anno Vngarie oc decimo octauo, Boemie vero quinto. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 54. 82. (X) List krále Jiřieho, jímž zapisuje život panu Mrzákovi [Soběslavovi z Miletínka] na Huoře Kuněticské. V Praze 1459, 20. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 10. My Jiří z božie milosti král Český, markrabie Moravský, Lucemburský a Slezský vévoda a Lužicský markrabie, oznamujem všem, že znamenavše věrnost i služby hotovost urozeného Soběslava z Miletínka a z Pardubic, věrného našeho milého, kterúž nám činil jest, činí a činiti má, i také pro jeho pilnú prosbu, s dobrým roz- myslem a radú věrných našiech tuto milost jemu sme učinili a tiemto listem mocí královskú činíme, aby žádný hradu Hory Kunětické a sboží k tomu hradu od cie- saře Zigmunda slavné paměti předka našeho někdy otci jeho i jemu zapsaných* nemohl od něho vyplatiti do jeho života bez jeho vuole; ale on má držeti ten hrad- i s sbožími jemu zapsanými v tom právě, jakož listové s majestátem ciesaře Zigmunda svědčie, na ten hrad a sboží jim zapsaní a vydaní. Než po smrti téhož Soběslava, když bychom my neb budúcí králové Čeští ten hrad Kunětickú Horu s sbožím k tomu hradu záplatným [sic], neb ti, jimž by ta výplata spravedlivě příslušala, od jeho dědicuov nebo od těch, komuž by on to poručil, jmieti a vyplatiti chtěli, máme a mají jim tu sumu, což na tom hradu a sboží ciesař Zigmund jim zapsal, v ce- losti a úplně jim dáti; a oni vezmúce tu sumu, mají toho hradu i sboží s tiem hradem jim zapsaných, jakož svrchu sě píše, beze všie odpornosti postúpiti. Také sme témuž Soběslavovi povolili, aby na dělánie toho hradu Kunětické Hory naložil a prodělal tři sta kop grošuov, a když by od nás neb budúciech králuov Českých ten hrad od dědicuov jeho byl vyplacován, máme a budú jmieti jim těch tři sta kop grošuov při sstupování toho hradu konečně dáti a zaplatiti penězi hotovými beze všeho zmatku. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán v Praze v sobotu den svatého Fabiana léta božieho tisiecího čtřstého padesátého devátého, královstvie našeho léta prvního. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 55. *) Viz A. Č. IV. 175. Archiv Český XVI 18
= let 1457—1459. 137 hanne vel eius heredibus aut successoribus constituuntur ipsorum vxoribus, quando ab ipsis fuerint requisiti, ea in prefatis tabulis scribere et annotare nullomodo omit- tant. In eorum fidem has nostras literas fieri et sigilli nostre Magestatis jussimus appensione muniri. Datum Prage vigesima secunda Nouembris anno Domini 1457°, regnorum nostrorum anno Vngarie oc decimo octauo, Boemie vero quinto. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 54. 82. (X) List krále Jiřieho, jímž zapisuje život panu Mrzákovi [Soběslavovi z Miletínka] na Huoře Kuněticské. V Praze 1459, 20. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 10. My Jiří z božie milosti král Český, markrabie Moravský, Lucemburský a Slezský vévoda a Lužicský markrabie, oznamujem všem, že znamenavše věrnost i služby hotovost urozeného Soběslava z Miletínka a z Pardubic, věrného našeho milého, kterúž nám činil jest, činí a činiti má, i také pro jeho pilnú prosbu, s dobrým roz- myslem a radú věrných našiech tuto milost jemu sme učinili a tiemto listem mocí královskú činíme, aby žádný hradu Hory Kunětické a sboží k tomu hradu od cie- saře Zigmunda slavné paměti předka našeho někdy otci jeho i jemu zapsaných* nemohl od něho vyplatiti do jeho života bez jeho vuole; ale on má držeti ten hrad- i s sbožími jemu zapsanými v tom právě, jakož listové s majestátem ciesaře Zigmunda svědčie, na ten hrad a sboží jim zapsaní a vydaní. Než po smrti téhož Soběslava, když bychom my neb budúcí králové Čeští ten hrad Kunětickú Horu s sbožím k tomu hradu záplatným [sic], neb ti, jimž by ta výplata spravedlivě příslušala, od jeho dědicuov nebo od těch, komuž by on to poručil, jmieti a vyplatiti chtěli, máme a mají jim tu sumu, což na tom hradu a sboží ciesař Zigmund jim zapsal, v ce- losti a úplně jim dáti; a oni vezmúce tu sumu, mají toho hradu i sboží s tiem hradem jim zapsaných, jakož svrchu sě píše, beze všie odpornosti postúpiti. Také sme témuž Soběslavovi povolili, aby na dělánie toho hradu Kunětické Hory naložil a prodělal tři sta kop grošuov, a když by od nás neb budúciech králuov Českých ten hrad od dědicuov jeho byl vyplacován, máme a budú jmieti jim těch tři sta kop grošuov při sstupování toho hradu konečně dáti a zaplatiti penězi hotovými beze všeho zmatku. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán v Praze v sobotu den svatého Fabiana léta božieho tisiecího čtřstého padesátého devátého, královstvie našeho léta prvního. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 55. *) Viz A. Č. IV. 175. Archiv Český XVI 18
Strana 138
138 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 83. (o. XIIII) List kněží kláštera Prostějovského, jímž vyznávají, že jim pan Jiřík z Kravař po- volení dal, aby dva hájky u Rakúsek pod plat prodati mohli. Na Plumově 1459, 23. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 234; arch. měst. Brn. f. 111. My kněz Adam probošt i vešken konvent kláštera Prostějovského, nynějšie i budúcí, vyznáváme . . ., že znamenavše škody a příkaz, kterýž sú se nám po všecka léta na vohařicích našiech a na Staré Vsi u vsi našie Rakússek děly, chtíce to opatřiti, aby nám a budúciem našiem z toho mohl některaký užitek jíti: i prosili jsme urozeného pána pana Jiříka z Kravař a z Strážnice, jakožto pána našeho zbožie toho svrchnieho, aby ráčil příti těch dvú hájků a Staré Vsi s tím lidem z Rakúšek*) prodati; a JMt viděv v tom škodu naši, ráčil jest k tomu dáti své povolenie. A tak prodali jsme to těm lidem svrchupsaným z Rakúšek a jich budúciem mocí listu tohoto, v plat na věčné časy prodáváme takú měrú: že nám a budúciem našiem za to jmají ti lidé platu na každý rok vydávati jednu kopu grošuov na svatého Ducha od dánie listu tohoto najprv příštieho a dvanáctero kur, a každý, ktož by dobytek jměl, jeden sýr, a na svatého Ducha potom příštieho druhú kopu g. platu a XII kur, ale sýruov nic; a tak na každý rok tím obyčejem mají nám a budúciem našim ti lidé ten plat, kury a sýry vydávati beze všeho zmatku. A my svrchupsaný kněz Adam a probošt i konvent i budúcie naši slibujem svú dobrú čistú věrú, beze všie zlé lsti, že jim na tom na ničemž žádnú věcí překáženo nebude, než že jim to tak, jakož jim od nás jest prodáno, bude zachováno beze všeho zmatku. Tomu na potvrzenie pečet naši konventskú s naším dobrým vědomiem při- věsili jsme k tomuto listu; a pro lepšie jistotu prosili jsme svrchupsaného pana Ji- říka, že jest podle svého k tomu svolenie podle nás svú pečeť přivěsiti kázal na svědomie k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Plumlově v pátek před svatým Matějem apoštolem božiem, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého pa- desátého devátého léta oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 56. *) Snad dlužno čísti: dvú hájkú u Staré Vsi těm lidem z Rakúsek. Ves řečená Rakousky nyní v Moravě není, ale na mapě Šemberově čte se na jihovýchodní straně od Prostějova jmeno návrší nebo nivy Rakousky. Staré Vsi nyní u Prostějova není. 84. (ter. XXVIII) List zprávní od Anny z Bořitova a Zdenka z Počenic na ves Soběsuky a na Kašlavice panu Jiříkovi z Kravař. V Olomouci 1459, 1. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 246; arch. měst. Brn. ƒ. 116 b. My Anna z Bořitova a Zdeněk z Počenic i s našimi erby vyznáváme... Tak jakož ves Soběsuky a ves Kašlavice,*) jakož to šíře dcsky zemské, — máme ve dckách zemských k věnnému právu vloženie v Olomúci a v Brně, — okazují, od
138 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 83. (o. XIIII) List kněží kláštera Prostějovského, jímž vyznávají, že jim pan Jiřík z Kravař po- volení dal, aby dva hájky u Rakúsek pod plat prodati mohli. Na Plumově 1459, 23. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 234; arch. měst. Brn. f. 111. My kněz Adam probošt i vešken konvent kláštera Prostějovského, nynějšie i budúcí, vyznáváme . . ., že znamenavše škody a příkaz, kterýž sú se nám po všecka léta na vohařicích našiech a na Staré Vsi u vsi našie Rakússek děly, chtíce to opatřiti, aby nám a budúciem našiem z toho mohl některaký užitek jíti: i prosili jsme urozeného pána pana Jiříka z Kravař a z Strážnice, jakožto pána našeho zbožie toho svrchnieho, aby ráčil příti těch dvú hájků a Staré Vsi s tím lidem z Rakúšek*) prodati; a JMt viděv v tom škodu naši, ráčil jest k tomu dáti své povolenie. A tak prodali jsme to těm lidem svrchupsaným z Rakúšek a jich budúciem mocí listu tohoto, v plat na věčné časy prodáváme takú měrú: že nám a budúciem našiem za to jmají ti lidé platu na každý rok vydávati jednu kopu grošuov na svatého Ducha od dánie listu tohoto najprv příštieho a dvanáctero kur, a každý, ktož by dobytek jměl, jeden sýr, a na svatého Ducha potom příštieho druhú kopu g. platu a XII kur, ale sýruov nic; a tak na každý rok tím obyčejem mají nám a budúciem našim ti lidé ten plat, kury a sýry vydávati beze všeho zmatku. A my svrchupsaný kněz Adam a probošt i konvent i budúcie naši slibujem svú dobrú čistú věrú, beze všie zlé lsti, že jim na tom na ničemž žádnú věcí překáženo nebude, než že jim to tak, jakož jim od nás jest prodáno, bude zachováno beze všeho zmatku. Tomu na potvrzenie pečet naši konventskú s naším dobrým vědomiem při- věsili jsme k tomuto listu; a pro lepšie jistotu prosili jsme svrchupsaného pana Ji- říka, že jest podle svého k tomu svolenie podle nás svú pečeť přivěsiti kázal na svědomie k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Plumlově v pátek před svatým Matějem apoštolem božiem, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého pa- desátého devátého léta oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 502 č. 56. *) Snad dlužno čísti: dvú hájkú u Staré Vsi těm lidem z Rakúsek. Ves řečená Rakousky nyní v Moravě není, ale na mapě Šemberově čte se na jihovýchodní straně od Prostějova jmeno návrší nebo nivy Rakousky. Staré Vsi nyní u Prostějova není. 84. (ter. XXVIII) List zprávní od Anny z Bořitova a Zdenka z Počenic na ves Soběsuky a na Kašlavice panu Jiříkovi z Kravař. V Olomouci 1459, 1. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 246; arch. měst. Brn. ƒ. 116 b. My Anna z Bořitova a Zdeněk z Počenic i s našimi erby vyznáváme... Tak jakož ves Soběsuky a ves Kašlavice,*) jakož to šíře dcsky zemské, — máme ve dckách zemských k věnnému právu vloženie v Olomúci a v Brně, — okazují, od
Strana 139
z roku 1459. 139 urozených pánuov pana Jiříka z Kravař a z Strážnice, pána našeho milostivého, kterýžto pan Jiřík svrchupsané vsi vyplatil jest od nás a nám úplně zaplatil penězi hotovými a dobrými, což jsme koli na těch vsech jměli, i to dědicstvie, kteréž nám byl dal na Radislavicích i rychtářstvie v Raclavicích, kteréž jsme tu jměli kúpené, to nám všecko zaplatil a u nás kúpil toho s našie dobrú vuolí. A protož my svrchu- psaní Anna a Zdeněk i s našimi erby i potomky slibujem svú dobrú čistú věrú beze všie zlé lsti svrchupsanému panu Jiříkovi a jeho erbóm i budúcím potomkóm na prvním sněmu panském . .. i také ty spolky, ač bychom který na to spolu s kým činili, i také všecky vyčistiti máme panu Jiříkovi častopsanému, jeho erbóm i budúcím jeho potomkóm. A my Magnus z Melic a z Prus, Filip Tichný z Pačla- vic, Prokop z Domamyslic, Jan z Vyčic, Prokop Rýsek z Dědkovic, Jan Čertoryje, rukojmie a spoluslibce s nimi a s Annú a s Zdenkem svrchupsaným a za ně, všickni vespolek slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společnie a nerozdílnú, že ty všicky věci, kteréž se svrchu píší v tomto listu, mají ctně a řádně zdržány a úplně uči- něny býti, tak jakžkolivěk svrchu vypisuje a zapisuje. Leženie obyčejné v městě Olomúci. Dán na Račicích oc Léta oc M'IIIILVIIII ve čtvrtek středopostní. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 57. *) Snad se mají rozuměti Radslavice u Výškova, o nichž jest zmínka dvojí níže. Vsi Kašlavic v Moravě není. 85. (l. XI) List od Doroty z Štosova, jímž slibuje panu Jiříkovi z Kravař dvuor Stichovský z desk vymazati. Na Plumlově (1459), 3. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 260; arch. měst. Brn. ƒ. 121. Já Dorota z Štosova vyznávám ... Jakož nebožtík Slavek z Dobré Vody, někdy muž muoj dobré paměti, jměl jest zápis na dvuor v Stichovicích i na lidi i na jiné věci k témuž dvoru příslušející od urozených pánuov pana Petra z Kravař a z Strážnice od pana Vácslava a pana Jiříka, synuov jeho vlastních dudjiž [sic z Kravař a z Strážnice, i přijal jest mne byl svrchupsaný Slavek na spolek na ten dvuor předepsaný i na jiné věci k němu příslušející, a to právo, kteréž jest na něm jměl, mně podle řádu a obyčeje země této zapsav, ve dcsky zemské v Olomúci mi jest vložil. A poněvadž on svrchupsaný Slavek, muž muoj dobré paměti, toho dvora a těch lidí i jiných věcí k němu příslušejících, od svrchupsaných pánuov jemu za- psaných, dále jest nejměl, než stoliko do jeho života samého, a mne jest na to na spolek dckami přijal: já Dorota svrchupsaná podle toho slibuji svú dobrú čistú věrú beze všie zlé lsti jemu, panu Jiříkovi svrchupsanému, erbóm jeho neboli bu- dúcím ten jistý dvuor s lidmi i s jeho příslušenstviem mně ve dcsky vložený na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když desky zemské v Olomúci otevřieny budú, sobě i tomu každému, ač by k tomu kdo po nebožtíkovi Slavkovi 18*
z roku 1459. 139 urozených pánuov pana Jiříka z Kravař a z Strážnice, pána našeho milostivého, kterýžto pan Jiřík svrchupsané vsi vyplatil jest od nás a nám úplně zaplatil penězi hotovými a dobrými, což jsme koli na těch vsech jměli, i to dědicstvie, kteréž nám byl dal na Radislavicích i rychtářstvie v Raclavicích, kteréž jsme tu jměli kúpené, to nám všecko zaplatil a u nás kúpil toho s našie dobrú vuolí. A protož my svrchu- psaní Anna a Zdeněk i s našimi erby i potomky slibujem svú dobrú čistú věrú beze všie zlé lsti svrchupsanému panu Jiříkovi a jeho erbóm i budúcím potomkóm na prvním sněmu panském . .. i také ty spolky, ač bychom který na to spolu s kým činili, i také všecky vyčistiti máme panu Jiříkovi častopsanému, jeho erbóm i budúcím jeho potomkóm. A my Magnus z Melic a z Prus, Filip Tichný z Pačla- vic, Prokop z Domamyslic, Jan z Vyčic, Prokop Rýsek z Dědkovic, Jan Čertoryje, rukojmie a spoluslibce s nimi a s Annú a s Zdenkem svrchupsaným a za ně, všickni vespolek slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společnie a nerozdílnú, že ty všicky věci, kteréž se svrchu píší v tomto listu, mají ctně a řádně zdržány a úplně uči- něny býti, tak jakžkolivěk svrchu vypisuje a zapisuje. Leženie obyčejné v městě Olomúci. Dán na Račicích oc Léta oc M'IIIILVIIII ve čtvrtek středopostní. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 57. *) Snad se mají rozuměti Radslavice u Výškova, o nichž jest zmínka dvojí níže. Vsi Kašlavic v Moravě není. 85. (l. XI) List od Doroty z Štosova, jímž slibuje panu Jiříkovi z Kravař dvuor Stichovský z desk vymazati. Na Plumlově (1459), 3. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 260; arch. měst. Brn. ƒ. 121. Já Dorota z Štosova vyznávám ... Jakož nebožtík Slavek z Dobré Vody, někdy muž muoj dobré paměti, jměl jest zápis na dvuor v Stichovicích i na lidi i na jiné věci k témuž dvoru příslušející od urozených pánuov pana Petra z Kravař a z Strážnice od pana Vácslava a pana Jiříka, synuov jeho vlastních dudjiž [sic z Kravař a z Strážnice, i přijal jest mne byl svrchupsaný Slavek na spolek na ten dvuor předepsaný i na jiné věci k němu příslušející, a to právo, kteréž jest na něm jměl, mně podle řádu a obyčeje země této zapsav, ve dcsky zemské v Olomúci mi jest vložil. A poněvadž on svrchupsaný Slavek, muž muoj dobré paměti, toho dvora a těch lidí i jiných věcí k němu příslušejících, od svrchupsaných pánuov jemu za- psaných, dále jest nejměl, než stoliko do jeho života samého, a mne jest na to na spolek dckami přijal: já Dorota svrchupsaná podle toho slibuji svú dobrú čistú věrú beze všie zlé lsti jemu, panu Jiříkovi svrchupsanému, erbóm jeho neboli bu- dúcím ten jistý dvuor s lidmi i s jeho příslušenstviem mně ve dcsky vložený na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když desky zemské v Olomúci otevřieny budú, sobě i tomu každému, ač by k tomu kdo po nebožtíkovi Slavkovi 18*
Strana 140
140 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina které právo jměl, z desk zemských vyložiti a vymazati s svým nákladem a prací, tak aby to svrchupsanému Jiříkovi, erbóm jeho a budúcím čistě a svobodně zase postúpeno bylo beze všeho zmatku. A protož já Dorota svrchupsaná a my Jan z Veselíčka, Jan z Dobré Vody, Petr z Čertoraj, Jan z Čertoraj, Mikuláš Chudobín z Bořic a Čeněk z Pulic, ruko- jmie a spoluslibce s ní se paní Dorotú svrchupsanú a za ni, všickni vespolek sli- bujem svú dobrú čistú vírú, rukú společnie a nerozdílnú beze vší zlé lsti jemu panu Jiříkovi svrchupsanému, jeho erbóm i budúcím, že ten dvuor jí paní Dorotě ve dcsky vložený s jeho příslušenstviem, tak jakož se svrchupíše, z desk vyložen a vymazán bude čistě a svobodně našiem nákladem a prací, beze všelikteraké odpor- nosti a zmatku i obmeškánie všelikterakého. Pakli bychom toho neučinili ... [leženie do města Olomúce]. Tomu na potvrzenie já Dorota i rukojmie svrchupsaní své jsme vlastnie pečeti s našiem dobrým vědomiem přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán na Plumlově v tu sobotu den svaté Kunhuty léta oc M'HIILVIII°*) léta počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 58. *) Léta 1458 bylo sv. Kunhuty 3. března v pátek; na sobotu připadalo sv. Kunhuty I. 1459. 86. (f. VI) List od krále Jiřieho, jímž zapsal a zastavil městečko Kralice paní Žofce z Kunstatu a panu Janovi z Cimburka a s Tovačova. V Brně 1459, 14. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 453; arch. měst. Brn. f. 149. My Jiří ... oznamujem tiemto listem všem, že urozeným Žofce z Kunstatu, Janovi z Cimburgka a s Thovačova a jich erbuom, za dluh jich, kterýž jim vinovati [sic] jsme, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto margkrabie Moravský zapsali jsme a tímto listem zapisujem a zastavujem městečko naše Kralice s lidmi, úroky, poplatky a všemi puožitky toho městečka v XVI° f. uherských na zlatě i na váze dobrých, tak aby řečení Zofka, Jan i jich dědicové městečko Kralice s lidmi v něm obývajícími, se všemi příslušnostmi toho městečka, úroky a poplatky spravedlivé nám příslušejícé od nich vybierajíc a jich požívajíc drželi tak dlúho, dokudž my neb budúcí naši margkrabie Moravští jim puol léta napřed věděti dadúce, těch XVI“ f. uherských dobrých nedali bychme. A když bychme v tom puolúletí my neb budúcí margkrabie Moravští jim XVI° f. uherských dobrých dali a zaplatili, mají a jmíti budú, vezmúce tu sumu zlatých po vyjití toho polúletí řečeného městečka Kralic ihned beze vší odpornosti nám neb budúcím margkrabím postúpiti a list tento navrátiti. A již řečení Zofka, Jan a jich dědicové nemají těch lidí novými ani jinými neobyčejnými poplatky a robotami obtěžovati, leč by s jich vuolí byli, obyčejem nižádným. A kdož tento list jmíti bude s dobrú vuolí již řeče- ných Zofii a Jana neb jich dědicuov, tomu bude též právo příslušeti k tomu, což
140 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina které právo jměl, z desk zemských vyložiti a vymazati s svým nákladem a prací, tak aby to svrchupsanému Jiříkovi, erbóm jeho a budúcím čistě a svobodně zase postúpeno bylo beze všeho zmatku. A protož já Dorota svrchupsaná a my Jan z Veselíčka, Jan z Dobré Vody, Petr z Čertoraj, Jan z Čertoraj, Mikuláš Chudobín z Bořic a Čeněk z Pulic, ruko- jmie a spoluslibce s ní se paní Dorotú svrchupsanú a za ni, všickni vespolek sli- bujem svú dobrú čistú vírú, rukú společnie a nerozdílnú beze vší zlé lsti jemu panu Jiříkovi svrchupsanému, jeho erbóm i budúcím, že ten dvuor jí paní Dorotě ve dcsky vložený s jeho příslušenstviem, tak jakož se svrchupíše, z desk vyložen a vymazán bude čistě a svobodně našiem nákladem a prací, beze všelikteraké odpor- nosti a zmatku i obmeškánie všelikterakého. Pakli bychom toho neučinili ... [leženie do města Olomúce]. Tomu na potvrzenie já Dorota i rukojmie svrchupsaní své jsme vlastnie pečeti s našiem dobrým vědomiem přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán na Plumlově v tu sobotu den svaté Kunhuty léta oc M'HIILVIII°*) léta počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 58. *) Léta 1458 bylo sv. Kunhuty 3. března v pátek; na sobotu připadalo sv. Kunhuty I. 1459. 86. (f. VI) List od krále Jiřieho, jímž zapsal a zastavil městečko Kralice paní Žofce z Kunstatu a panu Janovi z Cimburka a s Tovačova. V Brně 1459, 14. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 453; arch. měst. Brn. f. 149. My Jiří ... oznamujem tiemto listem všem, že urozeným Žofce z Kunstatu, Janovi z Cimburgka a s Thovačova a jich erbuom, za dluh jich, kterýž jim vinovati [sic] jsme, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto margkrabie Moravský zapsali jsme a tímto listem zapisujem a zastavujem městečko naše Kralice s lidmi, úroky, poplatky a všemi puožitky toho městečka v XVI° f. uherských na zlatě i na váze dobrých, tak aby řečení Zofka, Jan i jich dědicové městečko Kralice s lidmi v něm obývajícími, se všemi příslušnostmi toho městečka, úroky a poplatky spravedlivé nám příslušejícé od nich vybierajíc a jich požívajíc drželi tak dlúho, dokudž my neb budúcí naši margkrabie Moravští jim puol léta napřed věděti dadúce, těch XVI“ f. uherských dobrých nedali bychme. A když bychme v tom puolúletí my neb budúcí margkrabie Moravští jim XVI° f. uherských dobrých dali a zaplatili, mají a jmíti budú, vezmúce tu sumu zlatých po vyjití toho polúletí řečeného městečka Kralic ihned beze vší odpornosti nám neb budúcím margkrabím postúpiti a list tento navrátiti. A již řečení Zofka, Jan a jich dědicové nemají těch lidí novými ani jinými neobyčejnými poplatky a robotami obtěžovati, leč by s jich vuolí byli, obyčejem nižádným. A kdož tento list jmíti bude s dobrú vuolí již řeče- ných Zofii a Jana neb jich dědicuov, tomu bude též právo příslušeti k tomu, což
Strana 141
z roku 1459. 141 v tomto listu psáno stojí, jakožto jim samým. Tomu na svědomí pečet naši králov- skú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v outerý v Brně před hodem Matky boží Nanebevzetí léta od narození Syna božího tisícého čtyřistého padesátého devá- tého, království našeho léta druhého. Výtáh tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 59. 87. (u) Přemek kníže Těšínský dává kostelní podací své v Dubanech blíž Olomouce rytíři Protiv- covi ze Zástřizl a z Pavlovic, i oznámil o tom sousedům v Dubanech tímto listem. Na Veveří 1459, 14. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 296; arch. měst. Brn. f. 125. Přemek z boží milosti kníže Těšínské a pán Velikého Hlohova oc. Opatrným muožóm Martinovi Šlachovi a Vachovi synu jeho i jiným súsedóm v Dubanech, keříž přísluší k nám a k našemu kostelnímu poddací tudíž v Dubanech, nám milým, dá- váme věděti, že sme to kostelní poddací naše i s vámi dali ku pravému dědictvie statečnému rytíři, panu Protivcovi z Zástřizl a z Pavlovic i jeho erbóm i budúcím: protož to vědúce, přikazujeme vám, abyšte k němu přišli na Pavlovice nebo kamž vám rozkáže, a člověčenství abyšte jemu slíbili, nebť my vás jemu propúštíme z člo- věčenství tímto listem; i věřímyť vám, že tak učiníte a jeho poslušni budete. Dán na Veveří v úterý na vigiljí Matky boží Nanebevzetí hodu panny najdůstojnější, léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého padesátého devátého léta, pod naší pečetí na svědomí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 60. 88. Král Jiří připisuje Janovi Zajímačovi z Kunstatu, radě své, tisíc zl. uh. k summě, kterouž má zapsanou od krále Ladislava na městečku Pohořelicích, tak aby městečko to držel a z něho splacován nebyl až do svého života; po smrti pak jeho mají králové Čeští, když by téhož městečka užívati chtěli, dědicům jeho rok napřed dáti věděti. Dat. v Praze, v sobotu před sv. Havlem (13. října) 1459. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 120; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 73 b. Výtah AČ. 503 č. 61. 89. Jan z Nové Vsi a z Radkova vyznává, že nebude Janovi z Pernšteina při dělání rybníků překážeti. V Radkově 1459, 27. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 13 b; arch. měst. Brn. ƒ. 11 b—12. (s. XVIII) List od Radkovského na místa rybničná. Já Jan z Nové Vsi a z Radkova vyznávám . . . že sem dal a mocí tohoto listu dávám i oddávám sám od sebe i od svých erbuov i od budúcích potomkuov
z roku 1459. 141 v tomto listu psáno stojí, jakožto jim samým. Tomu na svědomí pečet naši králov- skú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v outerý v Brně před hodem Matky boží Nanebevzetí léta od narození Syna božího tisícého čtyřistého padesátého devá- tého, království našeho léta druhého. Výtáh tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 59. 87. (u) Přemek kníže Těšínský dává kostelní podací své v Dubanech blíž Olomouce rytíři Protiv- covi ze Zástřizl a z Pavlovic, i oznámil o tom sousedům v Dubanech tímto listem. Na Veveří 1459, 14. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 296; arch. měst. Brn. f. 125. Přemek z boží milosti kníže Těšínské a pán Velikého Hlohova oc. Opatrným muožóm Martinovi Šlachovi a Vachovi synu jeho i jiným súsedóm v Dubanech, keříž přísluší k nám a k našemu kostelnímu poddací tudíž v Dubanech, nám milým, dá- váme věděti, že sme to kostelní poddací naše i s vámi dali ku pravému dědictvie statečnému rytíři, panu Protivcovi z Zástřizl a z Pavlovic i jeho erbóm i budúcím: protož to vědúce, přikazujeme vám, abyšte k němu přišli na Pavlovice nebo kamž vám rozkáže, a člověčenství abyšte jemu slíbili, nebť my vás jemu propúštíme z člo- věčenství tímto listem; i věřímyť vám, že tak učiníte a jeho poslušni budete. Dán na Veveří v úterý na vigiljí Matky boží Nanebevzetí hodu panny najdůstojnější, léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého padesátého devátého léta, pod naší pečetí na svědomí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 60. 88. Král Jiří připisuje Janovi Zajímačovi z Kunstatu, radě své, tisíc zl. uh. k summě, kterouž má zapsanou od krále Ladislava na městečku Pohořelicích, tak aby městečko to držel a z něho splacován nebyl až do svého života; po smrti pak jeho mají králové Čeští, když by téhož městečka užívati chtěli, dědicům jeho rok napřed dáti věděti. Dat. v Praze, v sobotu před sv. Havlem (13. října) 1459. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 120; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 73 b. Výtah AČ. 503 č. 61. 89. Jan z Nové Vsi a z Radkova vyznává, že nebude Janovi z Pernšteina při dělání rybníků překážeti. V Radkově 1459, 27. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 13 b; arch. měst. Brn. ƒ. 11 b—12. (s. XVIII) List od Radkovského na místa rybničná. Já Jan z Nové Vsi a z Radkova vyznávám . . . že sem dal a mocí tohoto listu dávám i oddávám sám od sebe i od svých erbuov i od budúcích potomkuov
Strana 142
142 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svých urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho erbuom i budúcím potomkuom jeho, jakož rybníky dělá Kuchynku, Skřinařku a rybník nad Libochovú Dolní, jakož se tu mých lidí z Radkova mezí dotýče: toho já Jan svrchupsaný i moji erbové i moji budúcí potomci slibujem a nemáme svrchupsanému panu Janovi ani jeho bu- dúcím potomkuom nižádnú věcí brániti ani jim v tom kterak kolivěk překážeti. A což těmi rybníky svrchupsanými chrastin neboli luk nebo rolí aneb cokolivěk za- topí a hrází v jich [sic] dělati budú, toho svrchupsaný pan Jan z Pernšteina ani erbové ani jeho budúcí potomkové nemají ani dlužni budú mně Janovi svrchu- psanému, ani mým erbuom ani také budúcím mým potomkuom ani mým lidem z Radkova, kteréž tu nyní mám aneb potom míti budu, niktera klž žádným obyčejem splacovati ani oddávati: než to já Jan svrchupsaný i svými erby a budúcími potomky máme a slibujem panu Janovi nahoře psanému z Pernšteina i jeho erbuom a bu- dúcím potomkuom od sebe i od našich lidí z Radkova vysvoboditi a svobodno uči- niti, tak aby vzdy při tom zůstali. A to všechno, což nahoře psáno stojí v tomto listu, já Jan z Nové Vsi a z Radkova svrchupsaný i [s] svými erby i svými budú- cími potomky, urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina svrchupsanému i jeho erbuom a budúcím potomkuom slibujem svú dobrú věrú a čistú cně a řádně zdržeti a za- chovati beze všech výmluv i forteluov všelikterakých. A toho na svědomí i pro lepší jistotu a pevnější potvrzení věcí nahořepsaných svú vlastní pečet s svým jistým vědomím a svú dobrú vuolí kázal sem přivěsiti k tomuto listu; a připrosil jsem uro- zeného pána Smila z Dúbravice a z Osového, a slovutných panoší Voyjnu staršího z Litavy, Mikuláše z Mirošova a z Meziboří, v ty časy úředníka na Křižanově, Mi- kuláše z Kozlova, Smila z Radněvsi a Gedeonka z Moravče, že jsú své pečeti k mé k prosbě přivěsili k tomuto listu na svědomí, jim i jich erbuom bez škody. Jenž jest psán a dán v Radkově ten úterý po s. Kateřině léta oc M'IIIICLVIIII° léta. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 62. 90. Král Jiří dává Jindřichovi Šaškovi z Rakového právo věnné po Anně Kopáčové na vsi Podhájí. Dat. v Olomouci, die octava Februarii (8. února) 1460. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 238; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 187. Výtah AČ. VI. 503 č. 63. 91. (p. XV) List na Janovičky paní Bohunce z Lompnice [králem Jiřím obnovený]. V Praze 1460, 21. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 11b; arch. měst. Brn. f. 10. Georgius, ... notum facimus tenore presencium universis, quod deuota nostra dilecta nobilis Bohunka de Lompnicz, contoralis nobilis Johannis de Pernsstin, fi- delis nostri dilecti, nobis retulit, quod literas donacionis quondam domini Ladislai
142 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svých urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho erbuom i budúcím potomkuom jeho, jakož rybníky dělá Kuchynku, Skřinařku a rybník nad Libochovú Dolní, jakož se tu mých lidí z Radkova mezí dotýče: toho já Jan svrchupsaný i moji erbové i moji budúcí potomci slibujem a nemáme svrchupsanému panu Janovi ani jeho bu- dúcím potomkuom nižádnú věcí brániti ani jim v tom kterak kolivěk překážeti. A což těmi rybníky svrchupsanými chrastin neboli luk nebo rolí aneb cokolivěk za- topí a hrází v jich [sic] dělati budú, toho svrchupsaný pan Jan z Pernšteina ani erbové ani jeho budúcí potomkové nemají ani dlužni budú mně Janovi svrchu- psanému, ani mým erbuom ani také budúcím mým potomkuom ani mým lidem z Radkova, kteréž tu nyní mám aneb potom míti budu, niktera klž žádným obyčejem splacovati ani oddávati: než to já Jan svrchupsaný i svými erby a budúcími potomky máme a slibujem panu Janovi nahoře psanému z Pernšteina i jeho erbuom a bu- dúcím potomkuom od sebe i od našich lidí z Radkova vysvoboditi a svobodno uči- niti, tak aby vzdy při tom zůstali. A to všechno, což nahoře psáno stojí v tomto listu, já Jan z Nové Vsi a z Radkova svrchupsaný i [s] svými erby i svými budú- cími potomky, urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina svrchupsanému i jeho erbuom a budúcím potomkuom slibujem svú dobrú věrú a čistú cně a řádně zdržeti a za- chovati beze všech výmluv i forteluov všelikterakých. A toho na svědomí i pro lepší jistotu a pevnější potvrzení věcí nahořepsaných svú vlastní pečet s svým jistým vědomím a svú dobrú vuolí kázal sem přivěsiti k tomuto listu; a připrosil jsem uro- zeného pána Smila z Dúbravice a z Osového, a slovutných panoší Voyjnu staršího z Litavy, Mikuláše z Mirošova a z Meziboří, v ty časy úředníka na Křižanově, Mi- kuláše z Kozlova, Smila z Radněvsi a Gedeonka z Moravče, že jsú své pečeti k mé k prosbě přivěsili k tomuto listu na svědomí, jim i jich erbuom bez škody. Jenž jest psán a dán v Radkově ten úterý po s. Kateřině léta oc M'IIIICLVIIII° léta. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 62. 90. Král Jiří dává Jindřichovi Šaškovi z Rakového právo věnné po Anně Kopáčové na vsi Podhájí. Dat. v Olomouci, die octava Februarii (8. února) 1460. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 238; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 187. Výtah AČ. VI. 503 č. 63. 91. (p. XV) List na Janovičky paní Bohunce z Lompnice [králem Jiřím obnovený]. V Praze 1460, 21. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 11b; arch. měst. Brn. f. 10. Georgius, ... notum facimus tenore presencium universis, quod deuota nostra dilecta nobilis Bohunka de Lompnicz, contoralis nobilis Johannis de Pernsstin, fi- delis nostri dilecti, nobis retulit, quod literas donacionis quondam domini Ladislai
Strana 143
z let 1459—1462. 143 super villa Janowiczky sibi datas, cum castrum Pernsstin igne consumeretur atroci, litera unacum rebus aliis consumta fuerit, Serenitati igitur nostre humiliter suppli- cauit, quatenus literas nostras super eadem donacione sibi innovare et donare digna- remur graciose. Nos suplicacionibus ipsius fauorabiliter inclinati, eidem Bohuncze de Lompnicz dictam curiam et villam Janowiczky, ad predecessorem nostrum Ladislaum regem per mortem Wenceslai de Janowicz deuolutam, cum omnibus et singulis per- tinenciis earum, quocumque nomine nuncuperentur, ipsamque donacionem, vt premit- titur, innouauimus et presentibus donamus et contulimus graciose. Mandamus igitur cameralibus vniuersisque tabularum cude Brunensis officialibus, fidelibus nostris di- lectis, quatenus prefate Bohuncze dictorum bonorum possessionem tradant ipsaque bona eiusdem cude tabulis predicte Bohuncze annotari non ommittant, saluis tamen semper iuribus alienis. Presentium sub nostra regalis sigilli appensione testimonio li- terarum datum Prage die vicesima prima Junii anno Domini 1460, regni nostri anno 3°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 64. 92. (CCVI) List pana Jana Pardusa učiněný se panem Vankem z Milětínka na zdělání rybníkóv buďto hrází nebo vodú topením, že sobě toho přejí. 1462, 22. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 133. Já Jan Pardus z Vratkova seděním na Rychumburce vyznávám ... že tak jakož sě jest stala výpověď urozeným pánem panem Soběslavem z Milětínka a s Par- dubic a panem Václavem Cardú, mezi nebožčíkem panem Vankem z Milětínka a mnú o zbožie, o peníze i o jiné věci a i o to, jestliže by kteří rybníci od nás obojích kde zděláni byli, ješto by tiem děláním škoda sě lidem jeho nebo mým dála, buďto hrází nebo vodú topením, anebo jestliže by sě ješče kde dělati mohli, že sobě toho přejem a máme příti, jakožto ta výpověď v sobě to šířě svědčí a zavierá: ale tak, že ta škoda, kteráž by sě těch rybníkuov děláním stala, že má opravena býti těm, komuž by sě stala, po přátelích dvú s oboje strany vydaných, tak aby sě těm lidem za jich škodu dosti stalo, tak jakž by oni rozkázali, a ti rybníci, kteříž by zděláni byli, mají tak zóstati bez překážky mé i mých budúcích. A já i moji budúcí mám i slibuji urozeným panu Jiříkovi a panu Divišovi bratřím z Milětínka a s Pardubic i jich budúcím náměstkóm toho přieti, a to tak vše zdržeti jakožto dobrý člověk, jako sě svrchupíšě. A to slibuji sám za se i za své budúcí držitelě mých zboží, že to všechno, což sě svrchu vypisuje, má ctně, věrně, právě a křesťansky zdržáno býti. Na svědomí toho všeho já svrchupsaný Jan Pardus svú sem pečet přivěsil k tomuto listu; a připrosil sem urozených a statečných pana Jana Koldy z Žampachu a pana Jana z Chlumu a s Košmberka, a slovutného panoše Bernartha z Crhenic, že sú pe-
z let 1459—1462. 143 super villa Janowiczky sibi datas, cum castrum Pernsstin igne consumeretur atroci, litera unacum rebus aliis consumta fuerit, Serenitati igitur nostre humiliter suppli- cauit, quatenus literas nostras super eadem donacione sibi innovare et donare digna- remur graciose. Nos suplicacionibus ipsius fauorabiliter inclinati, eidem Bohuncze de Lompnicz dictam curiam et villam Janowiczky, ad predecessorem nostrum Ladislaum regem per mortem Wenceslai de Janowicz deuolutam, cum omnibus et singulis per- tinenciis earum, quocumque nomine nuncuperentur, ipsamque donacionem, vt premit- titur, innouauimus et presentibus donamus et contulimus graciose. Mandamus igitur cameralibus vniuersisque tabularum cude Brunensis officialibus, fidelibus nostris di- lectis, quatenus prefate Bohuncze dictorum bonorum possessionem tradant ipsaque bona eiusdem cude tabulis predicte Bohuncze annotari non ommittant, saluis tamen semper iuribus alienis. Presentium sub nostra regalis sigilli appensione testimonio li- terarum datum Prage die vicesima prima Junii anno Domini 1460, regni nostri anno 3°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 64. 92. (CCVI) List pana Jana Pardusa učiněný se panem Vankem z Milětínka na zdělání rybníkóv buďto hrází nebo vodú topením, že sobě toho přejí. 1462, 22. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 133. Já Jan Pardus z Vratkova seděním na Rychumburce vyznávám ... že tak jakož sě jest stala výpověď urozeným pánem panem Soběslavem z Milětínka a s Par- dubic a panem Václavem Cardú, mezi nebožčíkem panem Vankem z Milětínka a mnú o zbožie, o peníze i o jiné věci a i o to, jestliže by kteří rybníci od nás obojích kde zděláni byli, ješto by tiem děláním škoda sě lidem jeho nebo mým dála, buďto hrází nebo vodú topením, anebo jestliže by sě ješče kde dělati mohli, že sobě toho přejem a máme příti, jakožto ta výpověď v sobě to šířě svědčí a zavierá: ale tak, že ta škoda, kteráž by sě těch rybníkuov děláním stala, že má opravena býti těm, komuž by sě stala, po přátelích dvú s oboje strany vydaných, tak aby sě těm lidem za jich škodu dosti stalo, tak jakž by oni rozkázali, a ti rybníci, kteříž by zděláni byli, mají tak zóstati bez překážky mé i mých budúcích. A já i moji budúcí mám i slibuji urozeným panu Jiříkovi a panu Divišovi bratřím z Milětínka a s Pardubic i jich budúcím náměstkóm toho přieti, a to tak vše zdržeti jakožto dobrý člověk, jako sě svrchupíšě. A to slibuji sám za se i za své budúcí držitelě mých zboží, že to všechno, což sě svrchu vypisuje, má ctně, věrně, právě a křesťansky zdržáno býti. Na svědomí toho všeho já svrchupsaný Jan Pardus svú sem pečet přivěsil k tomuto listu; a připrosil sem urozených a statečných pana Jana Koldy z Žampachu a pana Jana z Chlumu a s Košmberka, a slovutného panoše Bernartha z Crhenic, že sú pe-
Strana 144
144 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina četi své vedle mne na svědomí přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán léta božieho MCCCCLXII v pátek na s. Vincencí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 65. List týž zapsán podruhé jako č. 241 se změněným re- gestem v tato slova: „List od Jana Pardusa seděním na Rychmburce, což se rybníkuov dotýče dělati na tom, což k Pardubičkám Mnichovým příslušie.“ 93. Jan z Cimburka prodal lidem svým z Dluhonic pastviště dědičné řečené Blaně pod úrok. Na Tovačově 1462, 20. června. — Kopie pozd. arch. Roudn. P. 15/49. Jan z Cimburka pán na Tovačově i s svými erby a budoucími potomky, pány Tovačovskými, vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, že znamenavše požitek a užitek svuoj a budoucích svých, pánuov Tovačovských, chtíce také, aby lidé z Dluhonic od nás a našich úředníkuov utiskáni nebyli, pastviště své vlastní dědičné, řečené Blaně, kteréž podle doubravy Dluhonské leží, zamezené ouředníky a hejnými našimi, za jmenovitú sumu peněz těmž lidem z Dluhonic a jich budou- cími [sic] prodali sme a prodáváme mocí tohoto listu, nám od nich úplně a docela zaplacenú, takže nadepsaní lidé i jich budoucí nadepsaného pastviště lesem a past- vami požívati mají a moc jmíti budou na časy věčné. A s toho pastviště nám i bu- doucím našim jednu kopu grošuov mince obecnie platu ročního na den svatého Mar- tina na všaký rok platiti a činžovati lidé prvé psaní i jich budoucí budú a mají, a tu ouředníkuom našim klásti a dávati mají v Troubkách na dědině naší. Na kte- rémžto pastvišti my Jan [z] Cimburka s svými erby a budoucími potomky pány Tovačovskými slibujeme tímto listem, že lidem častopsanejm i jich budoucím nemá v nižádné míře překáženo býti. Tomu na svědomí a na potvrzení pečet svou vlastní k tomuto listu přivěsiti kázal jsem. Dán na Tovačově tu neděli po hodu Těla božího let božích tisíc čtyři sta šedesátého druhého. 94. List krále Jiřího, jímž dává opravu na klášteře Tišnovském panu Janovi z Pernšteina a čtyřuom [sic] synuom jeho. V Praze 1462, 24. června. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 54 b. My Jiří z Boží milosti král Český, markrabě Moravský, Lucemburský a Slezský vejvoda a Lužický markrabě oc, oznamujem tímto listem všem: jakož urozený Jan z Pernšteina, věrný náš milý, pro své věrné služby, kteréž předkuom našim králuom Českým a markrabím Moravským i také naam okazoval jest, došel jest toho, že oprava na klášteře našem Tišnovském jemu dána jest. My také ustavičnost jeho věrnú shledavše, kterúž nás jakožto pána svého věrně se přidržie, nám byl i jest služeben, i chtíce také, aby synové jeho toho jeho nám zachování požili, a jakož on nám byl věren a služeben, též i oni aby mohli a měli nám toho zasluhovati: protož
144 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina četi své vedle mne na svědomí přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán léta božieho MCCCCLXII v pátek na s. Vincencí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 65. List týž zapsán podruhé jako č. 241 se změněným re- gestem v tato slova: „List od Jana Pardusa seděním na Rychmburce, což se rybníkuov dotýče dělati na tom, což k Pardubičkám Mnichovým příslušie.“ 93. Jan z Cimburka prodal lidem svým z Dluhonic pastviště dědičné řečené Blaně pod úrok. Na Tovačově 1462, 20. června. — Kopie pozd. arch. Roudn. P. 15/49. Jan z Cimburka pán na Tovačově i s svými erby a budoucími potomky, pány Tovačovskými, vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, že znamenavše požitek a užitek svuoj a budoucích svých, pánuov Tovačovských, chtíce také, aby lidé z Dluhonic od nás a našich úředníkuov utiskáni nebyli, pastviště své vlastní dědičné, řečené Blaně, kteréž podle doubravy Dluhonské leží, zamezené ouředníky a hejnými našimi, za jmenovitú sumu peněz těmž lidem z Dluhonic a jich budou- cími [sic] prodali sme a prodáváme mocí tohoto listu, nám od nich úplně a docela zaplacenú, takže nadepsaní lidé i jich budoucí nadepsaného pastviště lesem a past- vami požívati mají a moc jmíti budou na časy věčné. A s toho pastviště nám i bu- doucím našim jednu kopu grošuov mince obecnie platu ročního na den svatého Mar- tina na všaký rok platiti a činžovati lidé prvé psaní i jich budoucí budú a mají, a tu ouředníkuom našim klásti a dávati mají v Troubkách na dědině naší. Na kte- rémžto pastvišti my Jan [z] Cimburka s svými erby a budoucími potomky pány Tovačovskými slibujeme tímto listem, že lidem častopsanejm i jich budoucím nemá v nižádné míře překáženo býti. Tomu na svědomí a na potvrzení pečet svou vlastní k tomuto listu přivěsiti kázal jsem. Dán na Tovačově tu neděli po hodu Těla božího let božích tisíc čtyři sta šedesátého druhého. 94. List krále Jiřího, jímž dává opravu na klášteře Tišnovském panu Janovi z Pernšteina a čtyřuom [sic] synuom jeho. V Praze 1462, 24. června. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 54 b. My Jiří z Boží milosti král Český, markrabě Moravský, Lucemburský a Slezský vejvoda a Lužický markrabě oc, oznamujem tímto listem všem: jakož urozený Jan z Pernšteina, věrný náš milý, pro své věrné služby, kteréž předkuom našim králuom Českým a markrabím Moravským i také naam okazoval jest, došel jest toho, že oprava na klášteře našem Tišnovském jemu dána jest. My také ustavičnost jeho věrnú shledavše, kterúž nás jakožto pána svého věrně se přidržie, nám byl i jest služeben, i chtíce také, aby synové jeho toho jeho nám zachování požili, a jakož on nám byl věren a služeben, též i oni aby mohli a měli nám toho zasluhovati: protož
Strana 145
z roku 1462. 145 s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Janovi z Pernšteina a synuom jeho urozenému Zikmundovi, Vilé- movi, Janovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina, věrným našim milým, opravu na klášteře našem Tišnovu dali sme a dáváme tak, aby oni tu opravu na klášteře našem Tišnovu jměli a všecky puožitky k té opravě příslušející k užitku svému vybírali až do svých živností bez našii, budoucích naších králuov Českých a markrabii Moravských i všech jiných lidii všelijaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze, den svatého Jana křti- tele Božího, léta od narození syna Božího M'IIII“LXII, království našeho léta desátého. 95. (l. XI) Smlúva mezi panem Vokem z Sovince a kapitolú Olomúckú, co se Sušic dotýče. V Olomouci 1462, 15. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 143; arch. měst. Brn. ƒ. 83. My Jan z Lompnice probošt, a Jan z Bludova kanovník kostela Olomúc- ského vyznáváme ... Jakož mezi velebnými kněžími, preláty a kanovníky kapitoly kostela Olomúcského a jich lidmi poddanými z Sušic s jedné, a urozeným pánem panem Vokem z Sovince seděniem na Helfnšteině s strany druhé ruoznice a pře o někte- raký závrbek neboli chrast vrbovú a o lúky, roli i chrasti, na kteréž sú se táhli lidé Sušičštie k lesu Helfnšteinském příležijící od dávných chvílí jsú byly: že léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého šestdesátého druhého, ten pondělí*) svatého Vilibalda [7. července] o ty o všecky ruoznice a pře svrchupsané smlúva konečná a přátelská stala se jest mezi stranami svrchujmenovanými takováto, že pan Vok, jeho erbové i budúcí mají toho závrbku užívati a za svuoj jej jmíti i s řekú Bečví, pokudž ten závrbek zastál, tak jakož meze jeho v ty časy učiněné a vysa- zené ukazují, na časy budúcí věčně bez překážky kněží kapitoly Olomúcské nyněj- šiech i budúcích i lidí jich z Sušic svrchupsaných. A též lidé ti z Sušic nynějšie i budúcí role, luk i chrastin těch, o kteréž prvé při byly, tak jakož jsú vymě- řeny, ukázány a zamezeny, mají požívati a v drženie pokojném býti a za své vlastnie je jmíti na věčné časy bez překážky svrchupsaného pana Voka, jeho erbuov i bu- dúcích poddaných všelikteraké. Kterúžto smlúvu my na místě všie kapitoly [s] svrchu- psaným panem Vokem, tak jakož se vypisuje, slíbili jsme sobě a mocí listu tohoto slibujem ctně, věrně a právě a křesťansky držeti na věčné časy. Tomu na svědomie pečeti kapitolní, a urozeného a statečného a slovutných pana Jindřicha z Sovince a páně Janova z Rokytnice, Prockova z Vyškovic, Bohuslavova z Kokor, Jindři- chova Mojkova z Pavlovic a Janova z Ochab a z Prosinic, kteříž při těch úmluvách byli, jsú přivěšeny jim a jich erbóm bez škody. Jenž jest dán v Olomúci léta svrchu- psaného ve čtvrtek po svaté Margetě oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 66. *) L. 1462 bylo sv. Vilibalda 7. července ve středu, a nikoli v pondělí. Archiv Český XVI. 19
z roku 1462. 145 s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Janovi z Pernšteina a synuom jeho urozenému Zikmundovi, Vilé- movi, Janovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina, věrným našim milým, opravu na klášteře našem Tišnovu dali sme a dáváme tak, aby oni tu opravu na klášteře našem Tišnovu jměli a všecky puožitky k té opravě příslušející k užitku svému vybírali až do svých živností bez našii, budoucích naších králuov Českých a markrabii Moravských i všech jiných lidii všelijaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze, den svatého Jana křti- tele Božího, léta od narození syna Božího M'IIII“LXII, království našeho léta desátého. 95. (l. XI) Smlúva mezi panem Vokem z Sovince a kapitolú Olomúckú, co se Sušic dotýče. V Olomouci 1462, 15. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 143; arch. měst. Brn. ƒ. 83. My Jan z Lompnice probošt, a Jan z Bludova kanovník kostela Olomúc- ského vyznáváme ... Jakož mezi velebnými kněžími, preláty a kanovníky kapitoly kostela Olomúcského a jich lidmi poddanými z Sušic s jedné, a urozeným pánem panem Vokem z Sovince seděniem na Helfnšteině s strany druhé ruoznice a pře o někte- raký závrbek neboli chrast vrbovú a o lúky, roli i chrasti, na kteréž sú se táhli lidé Sušičštie k lesu Helfnšteinském příležijící od dávných chvílí jsú byly: že léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého šestdesátého druhého, ten pondělí*) svatého Vilibalda [7. července] o ty o všecky ruoznice a pře svrchupsané smlúva konečná a přátelská stala se jest mezi stranami svrchujmenovanými takováto, že pan Vok, jeho erbové i budúcí mají toho závrbku užívati a za svuoj jej jmíti i s řekú Bečví, pokudž ten závrbek zastál, tak jakož meze jeho v ty časy učiněné a vysa- zené ukazují, na časy budúcí věčně bez překážky kněží kapitoly Olomúcské nyněj- šiech i budúcích i lidí jich z Sušic svrchupsaných. A též lidé ti z Sušic nynějšie i budúcí role, luk i chrastin těch, o kteréž prvé při byly, tak jakož jsú vymě- řeny, ukázány a zamezeny, mají požívati a v drženie pokojném býti a za své vlastnie je jmíti na věčné časy bez překážky svrchupsaného pana Voka, jeho erbuov i bu- dúcích poddaných všelikteraké. Kterúžto smlúvu my na místě všie kapitoly [s] svrchu- psaným panem Vokem, tak jakož se vypisuje, slíbili jsme sobě a mocí listu tohoto slibujem ctně, věrně a právě a křesťansky držeti na věčné časy. Tomu na svědomie pečeti kapitolní, a urozeného a statečného a slovutných pana Jindřicha z Sovince a páně Janova z Rokytnice, Prockova z Vyškovic, Bohuslavova z Kokor, Jindři- chova Mojkova z Pavlovic a Janova z Ochab a z Prosinic, kteříž při těch úmluvách byli, jsú přivěšeny jim a jich erbóm bez škody. Jenž jest dán v Olomúci léta svrchu- psaného ve čtvrtek po svaté Margetě oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 503 č. 66. *) L. 1462 bylo sv. Vilibalda 7. července ve středu, a nikoli v pondělí. Archiv Český XVI. 19
Strana 146
146 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 96. (i. VIIII) List správní na Jimramov a na jiné vsi od pana Jana z Cimburka a s Tovačova [Janovi z Pernšteina]. Na Tovačově 1462, 13. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 5 b; arch. měst. Brn. ƒ. 6. My Jan z Cimburka a s Thovačova a Žofka z Kunstatu, manželka urozeného pana Jana z Cimburka napředpsaného, i s svými erby a budúcími společně a ne- rozdílně vyznáváme . . . že s naším dobrým rozmlyslem [sic] a svých přátel radú v ta doba, ježto jsme to dobře učiniti mohli, spravedlivým trhem a prodajem pro- dali jsme a prodáváme, vzdali jsme a vzdáváme své vlastní zboží a dědicství, to jest Jimramov městečko i s tím dvorem v Jimramově i s poddacím kostelním, k kterémuž bych já tu svrchupsaná Žofka právo jměla, a také s hradištěm z Skalami i s jeho s vším příslušenstvím; také ves Javorek, ves Ubyšín řečenú, Sulkovec, také ves Unčín a také ves Pavlovice, k čemuž jsem já tu právo jměla, a také ves Pi- czulín [?] řečenú, Lhotu, k čemuž jsem já tu právo jměla, urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho erbóm a budúcím jeho, tak jakož se svrchu píše, ku pravému dědicství za XVIIIIjC f. dobrých uherských červených mince dobré spravedlivé, rázu se lvy, kterýchžto XVIIIIj“ f. jsú nám dali a zaplatili úplně a docela kupitel náš svrchupsaný, a tak jakož jsme to zboží sami drželi a požívali neb naši předkové, s úroky, s robotami, s rolí oranú i neoranú, s lesy, s háji, s chrastinami, s lukami, s pastvami, s rybníky i s řekami, s potoky, s vodami tekutými i netekutými, s doly, s horami, s cestami, jakož to zboží a panství svrchupsané v svých mezech a hra- nicích jest rozděleno a okršleno, nic sobě v tom ani svým erbóm ani svým budúcím práva ani vlastenství nepozuostavujíce. A to jisté zboží, panství a dědictví svrchu- jmenované my nadepsaný Jan z Cimburka a s Thovačova, Žofka z Kunstatu i naši erbové i s budúcími svými odlučujem od sebe i od svých erbóv i od svých budúcích mocí tohoto listu, a dříve řečenému panu Janovi z Pernšteina, kupiteli našemu, i jeho erbóm i budúcím jeho to zboží svrchupsané se vším jeho panstvím a pří- slušenstvím přivlastňujem a jeho postupujem a postúpili jsme pravým věrným pro- dajem, v tom sobě žádného ústrku ani nového nálezu činíc. Za kteréžto zboží a panství svrchupsané jsme rukojmie podle napřed psaného pana Jana z Cimburka a s Thova- čova s paní Žofkú z Kunstatu Procek z Kunstatu, najvyššie komorník desk a soudu práva Olomúckého, Jan z Cimburka a z Jičína, Vok z Sovince a z Hel[fenJšteina, Jan Kuna z Kunstatu, Oldřich Štos z Kaunic a z Dřevohostic, Jan z Morkovic, slibujeme s nimi a za ně rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú a čistú věrú beze vší zlé lsti i odpornosti jemu prvé řečenému panu Janovi z Pernšteina, kupiteli našemu i jeho erbóm a budúcím jich, to zboží a panství již často jmenované se vším jeho příslu- šenstvím svrchupsaným na prvniem sněmu panském... Pakli bychom toho všeho,
146 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 96. (i. VIIII) List správní na Jimramov a na jiné vsi od pana Jana z Cimburka a s Tovačova [Janovi z Pernšteina]. Na Tovačově 1462, 13. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 5 b; arch. měst. Brn. ƒ. 6. My Jan z Cimburka a s Thovačova a Žofka z Kunstatu, manželka urozeného pana Jana z Cimburka napředpsaného, i s svými erby a budúcími společně a ne- rozdílně vyznáváme . . . že s naším dobrým rozmlyslem [sic] a svých přátel radú v ta doba, ježto jsme to dobře učiniti mohli, spravedlivým trhem a prodajem pro- dali jsme a prodáváme, vzdali jsme a vzdáváme své vlastní zboží a dědicství, to jest Jimramov městečko i s tím dvorem v Jimramově i s poddacím kostelním, k kterémuž bych já tu svrchupsaná Žofka právo jměla, a také s hradištěm z Skalami i s jeho s vším příslušenstvím; také ves Javorek, ves Ubyšín řečenú, Sulkovec, také ves Unčín a také ves Pavlovice, k čemuž jsem já tu právo jměla, a také ves Pi- czulín [?] řečenú, Lhotu, k čemuž jsem já tu právo jměla, urozenému pánu panu Janovi z Pernšteina i jeho erbóm a budúcím jeho, tak jakož se svrchu píše, ku pravému dědicství za XVIIIIjC f. dobrých uherských červených mince dobré spravedlivé, rázu se lvy, kterýchžto XVIIIIj“ f. jsú nám dali a zaplatili úplně a docela kupitel náš svrchupsaný, a tak jakož jsme to zboží sami drželi a požívali neb naši předkové, s úroky, s robotami, s rolí oranú i neoranú, s lesy, s háji, s chrastinami, s lukami, s pastvami, s rybníky i s řekami, s potoky, s vodami tekutými i netekutými, s doly, s horami, s cestami, jakož to zboží a panství svrchupsané v svých mezech a hra- nicích jest rozděleno a okršleno, nic sobě v tom ani svým erbóm ani svým budúcím práva ani vlastenství nepozuostavujíce. A to jisté zboží, panství a dědictví svrchu- jmenované my nadepsaný Jan z Cimburka a s Thovačova, Žofka z Kunstatu i naši erbové i s budúcími svými odlučujem od sebe i od svých erbóv i od svých budúcích mocí tohoto listu, a dříve řečenému panu Janovi z Pernšteina, kupiteli našemu, i jeho erbóm i budúcím jeho to zboží svrchupsané se vším jeho panstvím a pří- slušenstvím přivlastňujem a jeho postupujem a postúpili jsme pravým věrným pro- dajem, v tom sobě žádného ústrku ani nového nálezu činíc. Za kteréžto zboží a panství svrchupsané jsme rukojmie podle napřed psaného pana Jana z Cimburka a s Thova- čova s paní Žofkú z Kunstatu Procek z Kunstatu, najvyššie komorník desk a soudu práva Olomúckého, Jan z Cimburka a z Jičína, Vok z Sovince a z Hel[fenJšteina, Jan Kuna z Kunstatu, Oldřich Štos z Kaunic a z Dřevohostic, Jan z Morkovic, slibujeme s nimi a za ně rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú a čistú věrú beze vší zlé lsti i odpornosti jemu prvé řečenému panu Janovi z Pernšteina, kupiteli našemu i jeho erbóm a budúcím jich, to zboží a panství již často jmenované se vším jeho příslu- šenstvím svrchupsaným na prvniem sněmu panském... Pakli bychom toho všeho,
Strana 147
z roku 1462 a 1463. 147 což se nahoře píše, neučinili, a toho zboží svrchupsanáho našim kupitelóm svrchu- psaným ve dcky zemské nevložili a nespravili, tak jakož se svrchu píše, jehož Bože nedaj, tehdy ihned bez meškání kteráž z nás dva rukojmí oc Ležení obyčejné v městě Brně oc Jenž jest dán a psán na Thovačově léta M'CCCCLXII v ten pondělí před svo. kříže Přenesením. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 67. 97. (d. IIII) List krále Jiřího panu Janovi z Pernšteina a synóm jeho, jímž dává na Tišnovském zboží platu LX hřiven. V Praze 1463, 3. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 91 b; arch. měst. Brn. f. 52 b—53. My Jiřie . .. oznamujem tímto listem všem, že vzhlédše na mnohé věrné služby urozeného Jana z Pernšteina, věrného našeho milého, kteréž jest nám činil a činie, potom tím lépe aby činiti mohl, čímž více nás svých služeb vděčna a k sobě milostiva pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a ja- kožto markrabie Moravský těch LXti hřiven platu našeho na klášteru našem Tiš- novském ročnieho, kterýž nynie náš milý Ondřej z Studnic béře a do živnosti své vybierati má, jemu a synóm jeho urozeným Zigmundovi a Vilémovi a Janovi z Pern- šteina, věrným našiem milým, dali jsme a tímto listem dáváme. Takovýmto však oby- čejem: když by již řečený Ondřej s toho světa sšel a umřel, tehdy tepruv po jeho smrti již řečený Jan z Pernšteina a synové jeho svrchupsaní tu sumu šestdesáte hřiven grošuov z toho kláštera na roky toho placenie obyčejné aby jměli, k své ruce a užitku vybierali bez našie, budúcích našiech králuov Českých a markrabí Mo- ravských i všech jiných lidie všeliké překážky až do jich všech živností, totjižto Jana z Pernšteina a synuov jeho Zigmunda, Viléma a Jana; než po smrti jich všech tepruv ta suma šedesáte hřiven grošuov platu ročnieho nám neb budúcím králóm Českým a markrabím Moravským a komoře našie bude svobodná. Protož přikazujem tímto listem abatyši a konventu kláštera Tišnovského, kteráž nynie jest neb potom bude, aby těch LX hřiven grošuov platu ročnieho již psaným Janovi z Pernšteina a synóm jeho po smrti Ondřeje z Studnic na časy toho placenie obyčejné tak a dotud, jako svrchu psáno stojie, platily i vydávaly beze všie odpornosti. A kolikrát- koli těch LX hřiven groší který rok jim dadí a vyplní, tolikrát my jie, totjižto abatyše a konvent kláštera Tišnovského, tímto listem kvitujeme a tímto listem kvitováni býti chcme. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek před Přeneseniem svatého Vácslava, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého šestdesátého třetieho, královstvie našeho léta pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 68. 19*
z roku 1462 a 1463. 147 což se nahoře píše, neučinili, a toho zboží svrchupsanáho našim kupitelóm svrchu- psaným ve dcky zemské nevložili a nespravili, tak jakož se svrchu píše, jehož Bože nedaj, tehdy ihned bez meškání kteráž z nás dva rukojmí oc Ležení obyčejné v městě Brně oc Jenž jest dán a psán na Thovačově léta M'CCCCLXII v ten pondělí před svo. kříže Přenesením. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 67. 97. (d. IIII) List krále Jiřího panu Janovi z Pernšteina a synóm jeho, jímž dává na Tišnovském zboží platu LX hřiven. V Praze 1463, 3. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 91 b; arch. měst. Brn. f. 52 b—53. My Jiřie . .. oznamujem tímto listem všem, že vzhlédše na mnohé věrné služby urozeného Jana z Pernšteina, věrného našeho milého, kteréž jest nám činil a činie, potom tím lépe aby činiti mohl, čímž více nás svých služeb vděčna a k sobě milostiva pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a ja- kožto markrabie Moravský těch LXti hřiven platu našeho na klášteru našem Tiš- novském ročnieho, kterýž nynie náš milý Ondřej z Studnic béře a do živnosti své vybierati má, jemu a synóm jeho urozeným Zigmundovi a Vilémovi a Janovi z Pern- šteina, věrným našiem milým, dali jsme a tímto listem dáváme. Takovýmto však oby- čejem: když by již řečený Ondřej s toho světa sšel a umřel, tehdy tepruv po jeho smrti již řečený Jan z Pernšteina a synové jeho svrchupsaní tu sumu šestdesáte hřiven grošuov z toho kláštera na roky toho placenie obyčejné aby jměli, k své ruce a užitku vybierali bez našie, budúcích našiech králuov Českých a markrabí Mo- ravských i všech jiných lidie všeliké překážky až do jich všech živností, totjižto Jana z Pernšteina a synuov jeho Zigmunda, Viléma a Jana; než po smrti jich všech tepruv ta suma šedesáte hřiven grošuov platu ročnieho nám neb budúcím králóm Českým a markrabím Moravským a komoře našie bude svobodná. Protož přikazujem tímto listem abatyši a konventu kláštera Tišnovského, kteráž nynie jest neb potom bude, aby těch LX hřiven grošuov platu ročnieho již psaným Janovi z Pernšteina a synóm jeho po smrti Ondřeje z Studnic na časy toho placenie obyčejné tak a dotud, jako svrchu psáno stojie, platily i vydávaly beze všie odpornosti. A kolikrát- koli těch LX hřiven groší který rok jim dadí a vyplní, tolikrát my jie, totjižto abatyše a konvent kláštera Tišnovského, tímto listem kvitujeme a tímto listem kvitováni býti chcme. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek před Přeneseniem svatého Vácslava, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého šestdesátého třetieho, královstvie našeho léta pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 68. 19*
Strana 148
148 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 98. (1. XI) List zprávní na Křižanov od rukojmí, kteří byli za pana Smila z Dúbravice, za paní Anežku z Mezříčie panu Janovi z Pernšteina oc. Na Spilberce 1463, 22. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 67 b; arch. měst. Brn. ƒ. 38 b—40. Já Jindřich z Lippého, hýtman markrabstvie Moravského a najvyššie maršálek královstvie Českého, Milota z Tvorkova a z Němčic, Jan z Waldšteina a z Slavkova, Hynce z Kukvic, tak jakož jsme rukojmie a slíbili za pana Smila dobré paměti z Dúbravice z Osového a za paní Anežku z Mezříčie, manželku jeho, i za jich erby a budúcí společně a nerozdílně, kteřížto jsú prodali zbožie své a diel v mě- stečku Křižanově i na hradě, a k čemuž tu právo jměli oc, jakož se potom dále a šíře vypisuje, urozenému panu Janovi z Pernšteina: jsúce napomenuti častokrát od pana Jana z Pernšteina již psaného, abychom jemu list obnovili a učinili, tak jakož jsme slíbili, s paní Anežkú svrchupsanú jsme mluvili a prosili, aby nás vyvadila. A ona jest toho netbala učiniti. A my svrchupsaní rukojmie nemohúc trpěti tak často napomínánie a lánie od pana Jana z Pernšteina svrchupsaného, sami jsme se jistci udělali a tímto listem činíme a vyznáváme, že jsme prodali a prodáváme zbožie to, kteréž jest na paní Anežku spravedlivě spadlo, rozkázániem a dániem paní Aleniným a nálezem panským ku pravému dědicstvie, k tomu toho jejího práva, kteréž na paní Anežku na vsi na Hrutovicích [...], vzdali jsme a vzdáváme jejie vlastnie zbožie a dědicstvie, a jakož jsú toho sami v drženie byli, to jest diel jejich v městečku Křižanově, diel jejiech také i na hradě a k čemuž jsú právo jměli na tom kostelu Matky božie tu před hradem Křižanovem, i na městečku Bobrovej i na všech vsech, což k Křižanovu slušie, na dvořích, na rolích orných i neorných, na lukách i na pastvištiech i na úlehlech i na rybnících, na řekách i na potocích, na lesích, na hájích i na chrastinách i na všem příslušenstvie, což k hradu Křižanovu a k mě- stečku příslušie, i na mezích i na hranicech, se všemi požitky, s úroky, s činžemi i se všemi robotami, kteréž na klášterstvie k tomu spravedlivě jsú, a k čemuž jsú oni pan Smil a paní Anežka svrchupsaní tu právo jměli, i se všemi poplatky, kte- rýmiž se koli jmény jmenují, tak úplně a docela, jakož jest to zbožie držal dobré paměti Milotha a oni po něm, nic sobě v tom ani jich erbóm ani budúcím jich práva ani vlastenstvie nepozůstavujíce, prodali jsme urozenému panu Janovi z Pern- šteina a jeho erbóm i budúcím jeho to vše zbožie svrchupsané, což se dědicstvie dotýče, během zemským ku pravému dědicstvie, a co se manstvie dotýče, k manstvie, za pět set kop groší bez dvatceti kop grošuov dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, za každú kopu šedesáte groší počítajíc. Kterýžto V° g. bez XX g. svrchupsaných jest jim dal a zaplatil úplně a docela kupitel náš svrchupsaný.
148 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 98. (1. XI) List zprávní na Křižanov od rukojmí, kteří byli za pana Smila z Dúbravice, za paní Anežku z Mezříčie panu Janovi z Pernšteina oc. Na Spilberce 1463, 22. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 67 b; arch. měst. Brn. ƒ. 38 b—40. Já Jindřich z Lippého, hýtman markrabstvie Moravského a najvyššie maršálek královstvie Českého, Milota z Tvorkova a z Němčic, Jan z Waldšteina a z Slavkova, Hynce z Kukvic, tak jakož jsme rukojmie a slíbili za pana Smila dobré paměti z Dúbravice z Osového a za paní Anežku z Mezříčie, manželku jeho, i za jich erby a budúcí společně a nerozdílně, kteřížto jsú prodali zbožie své a diel v mě- stečku Křižanově i na hradě, a k čemuž tu právo jměli oc, jakož se potom dále a šíře vypisuje, urozenému panu Janovi z Pernšteina: jsúce napomenuti častokrát od pana Jana z Pernšteina již psaného, abychom jemu list obnovili a učinili, tak jakož jsme slíbili, s paní Anežkú svrchupsanú jsme mluvili a prosili, aby nás vyvadila. A ona jest toho netbala učiniti. A my svrchupsaní rukojmie nemohúc trpěti tak často napomínánie a lánie od pana Jana z Pernšteina svrchupsaného, sami jsme se jistci udělali a tímto listem činíme a vyznáváme, že jsme prodali a prodáváme zbožie to, kteréž jest na paní Anežku spravedlivě spadlo, rozkázániem a dániem paní Aleniným a nálezem panským ku pravému dědicstvie, k tomu toho jejího práva, kteréž na paní Anežku na vsi na Hrutovicích [...], vzdali jsme a vzdáváme jejie vlastnie zbožie a dědicstvie, a jakož jsú toho sami v drženie byli, to jest diel jejich v městečku Křižanově, diel jejiech také i na hradě a k čemuž jsú právo jměli na tom kostelu Matky božie tu před hradem Křižanovem, i na městečku Bobrovej i na všech vsech, což k Křižanovu slušie, na dvořích, na rolích orných i neorných, na lukách i na pastvištiech i na úlehlech i na rybnících, na řekách i na potocích, na lesích, na hájích i na chrastinách i na všem příslušenstvie, což k hradu Křižanovu a k mě- stečku příslušie, i na mezích i na hranicech, se všemi požitky, s úroky, s činžemi i se všemi robotami, kteréž na klášterstvie k tomu spravedlivě jsú, a k čemuž jsú oni pan Smil a paní Anežka svrchupsaní tu právo jměli, i se všemi poplatky, kte- rýmiž se koli jmény jmenují, tak úplně a docela, jakož jest to zbožie držal dobré paměti Milotha a oni po něm, nic sobě v tom ani jich erbóm ani budúcím jich práva ani vlastenstvie nepozůstavujíce, prodali jsme urozenému panu Janovi z Pern- šteina a jeho erbóm i budúcím jeho to vše zbožie svrchupsané, což se dědicstvie dotýče, během zemským ku pravému dědicstvie, a co se manstvie dotýče, k manstvie, za pět set kop groší bez dvatceti kop grošuov dobrých stříbrných rázu Pražského a čísla moravského, za každú kopu šedesáte groší počítajíc. Kterýžto V° g. bez XX g. svrchupsaných jest jim dal a zaplatil úplně a docela kupitel náš svrchupsaný.
Strana 149
z roku 1463. 149 A to jisté panstvie a dědicstvie i manstvie svrchupsané my nadepsaní jistci odlučujem od psaného pana Smila z Dúbravice a z Osového a paní Anežky z Me- zříčie, jich erbuov i jich budúcích mocí tohoto listu, a dřieve řečenému panu Janovi kupiteli jejich i jeho erbuom i jeho budúcím to zbožie svrchupsané se vším jeho plným panstviem a příslušenstviem přivlaštujem a jeho postupujem, a postúpili jsme pravým a věrným prodajem, v tom sobě žádného ústrku ani nového žádného nálezu nečiníce. Za kteréžto panstvie a zbožie svrchupsané jsme rukojmie podle psaných jistcí pana Jindřicha z Lippého, ty časy hajtmana markrabstvie Moravského a najvyššieho maršálka královstvie Českého, pana Miloty z Tvorkova a z Němčic, pana Jana z Waldšteina a s Slavkova, Hynce z Kukvic svrchupsaných, Jiřík z Kravař a z Strá- žnice, Jan z Cimburka a z Jičína, Boček z Kunstatu a z Horních Kunic, Hynek z Waldšteina a s Židlochovic, Mikuláš z Bystřice a z Ojnic a z Kroměříže, Protivec z Zástři[zjel a z Pavlovic, s nimi a za ně slibujem kupiteli našemu i jeho erbóm i budúcím jeho to zbožie a panstvie i manstvie častopsané se všiem jeho příslu- šenstviem svrchupsaným na prvniem sněmě panském ... Pakli bychom toho všeho neučinili, což se svrchu píše, a toho zbožie svrchupsaného kupiteli našemu svrchu- psanému ve dcsky zemské nevložili a nezpravili, tak jakož se svrchu píše, jehož Bože nedaj oc. Leženie obyčejné v městě Brně oc. V tém listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Špilberce léta od narozenie syna božieho tisícého čtyři- stého šedesátého třetího, v pátek den svaté Maří Magdaleny oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 69. 99. (i. VIIII) List krále Jiřího panu Čenkovi Kunovi z Kunstatu, jímž zastavuje Novošice v XVC zlatých uherských. V Praze 1463, 7. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 96; arch. měst. Brn. ƒ. 55 b—56. My Jiří ... oznamujem tímto listem všem, že znamenavše a v skutku shle- davše mnohé věrné a pilné služby urozeného Čenka Kuny z Kunstatu, věrného na- šeho milého, kteréž jest nám činil, činie a potom tím lépe aby činiti mohl a měl, čím nás k sobě milostivějšieho pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú zapsali jsme a zastavili a tímto listem zapisujem a zastavujem ves kláštera našeho Žďárského řečenú Novošice s lidmi úročniemi, dědinami, lukami, rybníky, potoky i se všemi i všelikým příslušenstviem, jakž ta ves v svých mezech záležie, témuž Čenkovi z Kunstatu i jeho dědicóm v XV° f. uherských, tak aby řečený Čeněk Kuna již psanú ves se všemi a všelikými užitky, poplatky a přísluš- nostmi k té vsi z staradávna příslušným i] jměl, držel a toho požíval bez našie, budúcích králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí všeliké pře-
z roku 1463. 149 A to jisté panstvie a dědicstvie i manstvie svrchupsané my nadepsaní jistci odlučujem od psaného pana Smila z Dúbravice a z Osového a paní Anežky z Me- zříčie, jich erbuov i jich budúcích mocí tohoto listu, a dřieve řečenému panu Janovi kupiteli jejich i jeho erbuom i jeho budúcím to zbožie svrchupsané se vším jeho plným panstviem a příslušenstviem přivlaštujem a jeho postupujem, a postúpili jsme pravým a věrným prodajem, v tom sobě žádného ústrku ani nového žádného nálezu nečiníce. Za kteréžto panstvie a zbožie svrchupsané jsme rukojmie podle psaných jistcí pana Jindřicha z Lippého, ty časy hajtmana markrabstvie Moravského a najvyššieho maršálka královstvie Českého, pana Miloty z Tvorkova a z Němčic, pana Jana z Waldšteina a s Slavkova, Hynce z Kukvic svrchupsaných, Jiřík z Kravař a z Strá- žnice, Jan z Cimburka a z Jičína, Boček z Kunstatu a z Horních Kunic, Hynek z Waldšteina a s Židlochovic, Mikuláš z Bystřice a z Ojnic a z Kroměříže, Protivec z Zástři[zjel a z Pavlovic, s nimi a za ně slibujem kupiteli našemu i jeho erbóm i budúcím jeho to zbožie a panstvie i manstvie častopsané se všiem jeho příslu- šenstviem svrchupsaným na prvniem sněmě panském ... Pakli bychom toho všeho neučinili, což se svrchu píše, a toho zbožie svrchupsaného kupiteli našemu svrchu- psanému ve dcsky zemské nevložili a nezpravili, tak jakož se svrchu píše, jehož Bože nedaj oc. Leženie obyčejné v městě Brně oc. V tém listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Špilberce léta od narozenie syna božieho tisícého čtyři- stého šedesátého třetího, v pátek den svaté Maří Magdaleny oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 69. 99. (i. VIIII) List krále Jiřího panu Čenkovi Kunovi z Kunstatu, jímž zastavuje Novošice v XVC zlatých uherských. V Praze 1463, 7. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 96; arch. měst. Brn. ƒ. 55 b—56. My Jiří ... oznamujem tímto listem všem, že znamenavše a v skutku shle- davše mnohé věrné a pilné služby urozeného Čenka Kuny z Kunstatu, věrného na- šeho milého, kteréž jest nám činil, činie a potom tím lépe aby činiti mohl a měl, čím nás k sobě milostivějšieho pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú zapsali jsme a zastavili a tímto listem zapisujem a zastavujem ves kláštera našeho Žďárského řečenú Novošice s lidmi úročniemi, dědinami, lukami, rybníky, potoky i se všemi i všelikým příslušenstviem, jakž ta ves v svých mezech záležie, témuž Čenkovi z Kunstatu i jeho dědicóm v XV° f. uherských, tak aby řečený Čeněk Kuna již psanú ves se všemi a všelikými užitky, poplatky a přísluš- nostmi k té vsi z staradávna příslušným i] jměl, držel a toho požíval bez našie, budúcích králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí všeliké pře-
Strana 150
150 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kážky, nejsa od nás ani od žádného jiného s toho bez vuole své splacován do své živnosti. Než po smrti jeho když bychom my neb budúcí králové Češtie a markrabie Moravštie neb ti, jimž ta výplata toho zbožie spravedlivě příslušala by, dědicóm a budúcím jeho těch XV f. uherských na zlatě i na váze dobrých dali a splnili úplně, od nich té výplaty požádajíc, mají beze všie odpornosti tu sumu od nás neb od těch, jako se svrchu píše [ .. .. ], té vsi nám neb těm zase ihned postúpiti i list tento navrátiti; nejmá také řečený Čeněk těch lidí i jeho dědicové ani budúcí novými nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami proti jich vuoli utiskati obyčejem nižádným, ale mají je v jich starodávních právích a poplat- cích zachovati. A ktož by tento list jměl s již psaného Čenka Kuny nebo jeho dědi- cuov dobrú a svobodnú vuolí, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných též, jakžto jim samým. Tomu na svědomie pečeť naši královskú ká- zali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek po svatém Františku léta oc tisícého čtyřistého šedesátého třetího, královstvie našeho léta šestého oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 70. 100. (XV) List krále Jiřieho, jímž Samuelovi z Hrádku dopúští rybník na Přibýšovských dědinách dělati. V Praze 1463, 26. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 14 b. Georgius ... notum facimus tenore presencium vniuersis, quod considerata sincera fide et plurimis seruiciis, que nobis strenuus Samuel de Hradek, consiliarius fidelis noster dilectus, prompte exibuit et exibebit in futurum, sibi fauimus et indul- simus ac virtute presencium indulgemus, vt ipse in agris ville Przebyssow,*) ad capitulum ecclesie Boleslauiensis pertinentis, et in agris suis ad castrum eius Chlu- mecz spectantibus, piscinam seu lacum facere et de nouo construere valeat atque possit, prout sibi melius et vtilius videbitur expedire, ita tamen, vt videlicet quantum spacium de agris dicte ville aqua lacus seu piscine per eum facte occupauerit, tan- tum incolis eiusdem ville, quorum agri piscina fuerint occupati, de agris aliis vicem referre debeat et teneatur iuxta consuetudinem regni nostri Bohemie circa piscinas erigendas antiquitus obseruari solitam. Qua quidem piscina ipse et sui successores vti poterint et debebunt omni eo iure, quo alia bona hereditaria, ad castrum Chlu- mecz pertinencia, noscuntur possideri, impedimentis quorumlibet proculmotis. Presen- cium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio literarum datum Prage vige- sima sexta Octobris anno Domini millesimo quadringentesimo sexagesimo tercio, regni nostri anno sexto. Ad mandatum domini regis Procopius de Rabnssteyn, cancellarius. Jiná stejná listina českým jazykem psaná datována jest 20. listopadu 1463, kterouž Palacký vytiskl u výtahu AČ. VI. 504 č. 71. *) Ves Přebýšov u Žiželic píše se nyní také Přivýšov i Převýšov.
150 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kážky, nejsa od nás ani od žádného jiného s toho bez vuole své splacován do své živnosti. Než po smrti jeho když bychom my neb budúcí králové Češtie a markrabie Moravštie neb ti, jimž ta výplata toho zbožie spravedlivě příslušala by, dědicóm a budúcím jeho těch XV f. uherských na zlatě i na váze dobrých dali a splnili úplně, od nich té výplaty požádajíc, mají beze všie odpornosti tu sumu od nás neb od těch, jako se svrchu píše [ .. .. ], té vsi nám neb těm zase ihned postúpiti i list tento navrátiti; nejmá také řečený Čeněk těch lidí i jeho dědicové ani budúcí novými nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami proti jich vuoli utiskati obyčejem nižádným, ale mají je v jich starodávních právích a poplat- cích zachovati. A ktož by tento list jměl s již psaného Čenka Kuny nebo jeho dědi- cuov dobrú a svobodnú vuolí, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných též, jakžto jim samým. Tomu na svědomie pečeť naši královskú ká- zali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek po svatém Františku léta oc tisícého čtyřistého šedesátého třetího, královstvie našeho léta šestého oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 70. 100. (XV) List krále Jiřieho, jímž Samuelovi z Hrádku dopúští rybník na Přibýšovských dědinách dělati. V Praze 1463, 26. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 14 b. Georgius ... notum facimus tenore presencium vniuersis, quod considerata sincera fide et plurimis seruiciis, que nobis strenuus Samuel de Hradek, consiliarius fidelis noster dilectus, prompte exibuit et exibebit in futurum, sibi fauimus et indul- simus ac virtute presencium indulgemus, vt ipse in agris ville Przebyssow,*) ad capitulum ecclesie Boleslauiensis pertinentis, et in agris suis ad castrum eius Chlu- mecz spectantibus, piscinam seu lacum facere et de nouo construere valeat atque possit, prout sibi melius et vtilius videbitur expedire, ita tamen, vt videlicet quantum spacium de agris dicte ville aqua lacus seu piscine per eum facte occupauerit, tan- tum incolis eiusdem ville, quorum agri piscina fuerint occupati, de agris aliis vicem referre debeat et teneatur iuxta consuetudinem regni nostri Bohemie circa piscinas erigendas antiquitus obseruari solitam. Qua quidem piscina ipse et sui successores vti poterint et debebunt omni eo iure, quo alia bona hereditaria, ad castrum Chlu- mecz pertinencia, noscuntur possideri, impedimentis quorumlibet proculmotis. Presen- cium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio literarum datum Prage vige- sima sexta Octobris anno Domini millesimo quadringentesimo sexagesimo tercio, regni nostri anno sexto. Ad mandatum domini regis Procopius de Rabnssteyn, cancellarius. Jiná stejná listina českým jazykem psaná datována jest 20. listopadu 1463, kterouž Palacký vytiskl u výtahu AČ. VI. 504 č. 71. *) Ves Přebýšov u Žiželic píše se nyní také Přivýšov i Převýšov.
Strana 151
z roku 1463. 151 101. (IX) List krále Jiřieho, jímž zapisuje Kamarétovi [z Žirovnice] městečko Přelúčí ve dvanádsti stech kopách g. Na Kladště 1463, 30. listopadu. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 9 b. My Jiřie ... oznamujem tiemto listem všem, že shledavše mnohú věrnost a služeb ustavičnost statečného Purkartha Kamaréta z Žirovnicie, komorníka našeho věrného milého, kterúž nám vděčně a hotově slúže činil jest a okazoval i podnes činiti nepřestává, a potom v časiech budúciech tiem lépe aby činiti mohl, čímž nás k sobě milostivějšieho pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú jemu i jeho dědicóm zapsali sme a zastavili a tiemto listem zapisujem a zastavujem sbožie kláštera Opatovského vdole psané, totižto městečko Přelúčie se dvěma mlýny na Labi tudiež, jeden na jedné straně řeky a druhý na druhé straně na témž stavu, se všemi příslušnostmi, užitky a robotami z staradávna k tomu příslušnými, item přievoz na Labi tudiež s rybáři, Labem a jezery z staradávna k tomu příslušnými, tak jakž Jetřich z Miletínka to držel jest, také dvuor poplužný tudiež s lukami, lesy, luhy, chrastinami, rybníky, item vesnice Lhotu Větčí, Lhotu Menší, Mikošín, Jankovicč, Košaticě, Škudly, a jednoho rybáře v Labětíně, s dědi- nami, lukami, pastvišti i všemi a všelikými toho městečka, dvoru, mlýnuov a vsí příslušnostmi, užitky a poplatky, nic nevymieňujíc ani pozuostavujíc, a konečně se vším panstvím ve dvanácti stech kopách groší, tak aby již řečený Kamaréth již psané zboží měl, držel a toho požíval bez našie, budúciech králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky, nejsa s toho od nás ani od žádného jiného splacován do své živnosti. Než po smrti téhož Kamarétha, když bychom my neb budúcí králové Čeští nebo ti, jimž výplata toho sboží spravedlivě příslušela by, dědicuom a budúciem jeho za výplatu toho sbožie dvanácte set kop groší peněz dobrých, kteříž by ty časy v zemi České obecně bráni byli, dali a úplně zaplatili, mají beze všie od- pornosti těm, od nichž ty peníze příjmú, sbožie svrchupsaného se všemi přísluš- nostmi postúpiti a list tento navrátiti. Nemá také již řečený Kamaréth, dědicové i budúcie jeho lidi toho sbožie novými nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami proti jich vuoli obtěžovati obyčejem nižádným. A ktož by tento list měl s již psaného Kamarétha neb jeho dědicuov a budúciech dobrú vuolí a svo- bodnú, chcem aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných též jakožto jemu samému. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Kladště v středu den svatého Ondřeje apoštola, léta od narozenie Syna božieho tisiecího čtyřstého šestdesátého třetieho, královstvie našeho léta šestého. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 72.
z roku 1463. 151 101. (IX) List krále Jiřieho, jímž zapisuje Kamarétovi [z Žirovnice] městečko Přelúčí ve dvanádsti stech kopách g. Na Kladště 1463, 30. listopadu. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 9 b. My Jiřie ... oznamujem tiemto listem všem, že shledavše mnohú věrnost a služeb ustavičnost statečného Purkartha Kamaréta z Žirovnicie, komorníka našeho věrného milého, kterúž nám vděčně a hotově slúže činil jest a okazoval i podnes činiti nepřestává, a potom v časiech budúciech tiem lépe aby činiti mohl, čímž nás k sobě milostivějšieho pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú jemu i jeho dědicóm zapsali sme a zastavili a tiemto listem zapisujem a zastavujem sbožie kláštera Opatovského vdole psané, totižto městečko Přelúčie se dvěma mlýny na Labi tudiež, jeden na jedné straně řeky a druhý na druhé straně na témž stavu, se všemi příslušnostmi, užitky a robotami z staradávna k tomu příslušnými, item přievoz na Labi tudiež s rybáři, Labem a jezery z staradávna k tomu příslušnými, tak jakž Jetřich z Miletínka to držel jest, také dvuor poplužný tudiež s lukami, lesy, luhy, chrastinami, rybníky, item vesnice Lhotu Větčí, Lhotu Menší, Mikošín, Jankovicč, Košaticě, Škudly, a jednoho rybáře v Labětíně, s dědi- nami, lukami, pastvišti i všemi a všelikými toho městečka, dvoru, mlýnuov a vsí příslušnostmi, užitky a poplatky, nic nevymieňujíc ani pozuostavujíc, a konečně se vším panstvím ve dvanácti stech kopách groší, tak aby již řečený Kamaréth již psané zboží měl, držel a toho požíval bez našie, budúciech králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky, nejsa s toho od nás ani od žádného jiného splacován do své živnosti. Než po smrti téhož Kamarétha, když bychom my neb budúcí králové Čeští nebo ti, jimž výplata toho sboží spravedlivě příslušela by, dědicuom a budúciem jeho za výplatu toho sbožie dvanácte set kop groší peněz dobrých, kteříž by ty časy v zemi České obecně bráni byli, dali a úplně zaplatili, mají beze všie od- pornosti těm, od nichž ty peníze příjmú, sbožie svrchupsaného se všemi přísluš- nostmi postúpiti a list tento navrátiti. Nemá také již řečený Kamaréth, dědicové i budúcie jeho lidi toho sbožie novými nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami proti jich vuoli obtěžovati obyčejem nižádným. A ktož by tento list měl s již psaného Kamarétha neb jeho dědicuov a budúciech dobrú vuolí a svo- bodnú, chcem aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných též jakožto jemu samému. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Kladště v středu den svatého Ondřeje apoštola, léta od narozenie Syna božieho tisiecího čtyřstého šestdesátého třetieho, královstvie našeho léta šestého. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 72.
Strana 152
152 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 102. (g. VII) List krále Jiřieho, jímž všecky zápisy potvrzuje na zámek Tovačov a na to všecko, což k tomu zámku příslušie [Janovi z Cimburka, i dovoluje, aby mohl manželce své Žofii z Kunstatu věno její na Tovačově do desk vložiti]. V Olomouci 1464, 16. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 453 b; arch. měst. Brn. ƒ. 149b — 151. My Jiří . . . oznamujem, že předstúpil před nás urozený Jan z Cimburgka a s Thovačova, věrný náš milý, i učinil jest nám povinnost manskú s zámku tvrze Thovačova a s zboží některých k němu v manstvie příslušejících, ukázav nám mnohé listy jasných knížat, předkuov našich, kterak ten zámek Thovačov i s zbožím a panstvím k němu příslušným od jeho předkuov jest držán a naň Jana jest přišel, jakož listové Jana margkrabie, ciesaře Karla, Jošta margkrabie, Václava, Ladislava králuov Českých a margkrabí Moravských oznamují a v sobě zavírají; jakož pak my ty všecky listy ohledavše a jich pevnost seznavši, oblíbili jsme a je oblibujem a mocně oznamujem a v ničem nezpozdile držíme. Ale že těch všech listuov první základ jest list Jana markrabie Bramburského a Moravského, a všech listuov po- slední list Ladislava krále, kterýž pod majestátem jeho to oznamuje v tato slova: Následuje český současný překlad listu krále Ladislava, jímž potvrzuje zboží Tovačovského Janovi z Cimburka, dd. v Praze 1457, 22. listopadu. V něm jest inserován překlad listiny Jana markrabí Moravského na zboží Tovačovské, dané v Brně 1359, 19. listopadu, o níž viz výše str. 77 č. 9. Ale že my Jiří král, nyní časuov těchto jsúc přítomností svú osobní v mar- krabství našem Moravském, uptali jsme se, že by všechna blata a pustiny, kteráž nemohla požívána býti pro hlubokost bezednú, až dosavad k nám jsú příslušela a příslušejí, sáhli jsme na to a podkomořímu našemu na to jsme sáhnuti rozkázali, i jiné úředníky zemské a s nimi mnohé naše věrné na ta blata k ohledání jsme vy- slali. Ale že již jmenovaný Jan ukázal jest nám list jasného Jošta předka našeho, margkrabie Moravského, kterýž o některé ruoznice neb nesnázky výpověď učinil mezi urozeným Petrem s Kravař a s Plumlova a Bernhartem z Cimburka a s Tovačova, a na konečné rozdělení vyříká; jakož slovo od slova listu toho rozum tento jest: Zde vložen český překlad listiny Joštovy, dané v Brně 11. října 1389, kteráž tištěna jest výše str. 86 č. 24. Protož my Jiří král, seznavše a uznavše téhož Jana celú spravedlnost i staro- dávní držení těch blat v místech jmenovaných, jeho Jana a erby, potomky jeho pány Tovačovské, při tom jich držení zuostavujem a necháváme a chceme jmíti, aby oni toho bez všeliké překážky v držení byli. Nad to jim z milosti naší Janovi i jeho erbuom i potomkuom plnú vuoli a moc dáváme, aby oni na tom blatě mohli buď rybníky neb lúky v puožitky platu zdělati a rozdělati k svému puožitku i vuoli obrátiti, jakž by se jim najlépe líbilo neb zdálo, a jestliže by co ještě k nám tu
152 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 102. (g. VII) List krále Jiřieho, jímž všecky zápisy potvrzuje na zámek Tovačov a na to všecko, což k tomu zámku příslušie [Janovi z Cimburka, i dovoluje, aby mohl manželce své Žofii z Kunstatu věno její na Tovačově do desk vložiti]. V Olomouci 1464, 16. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 453 b; arch. měst. Brn. ƒ. 149b — 151. My Jiří . . . oznamujem, že předstúpil před nás urozený Jan z Cimburgka a s Thovačova, věrný náš milý, i učinil jest nám povinnost manskú s zámku tvrze Thovačova a s zboží některých k němu v manstvie příslušejících, ukázav nám mnohé listy jasných knížat, předkuov našich, kterak ten zámek Thovačov i s zbožím a panstvím k němu příslušným od jeho předkuov jest držán a naň Jana jest přišel, jakož listové Jana margkrabie, ciesaře Karla, Jošta margkrabie, Václava, Ladislava králuov Českých a margkrabí Moravských oznamují a v sobě zavírají; jakož pak my ty všecky listy ohledavše a jich pevnost seznavši, oblíbili jsme a je oblibujem a mocně oznamujem a v ničem nezpozdile držíme. Ale že těch všech listuov první základ jest list Jana markrabie Bramburského a Moravského, a všech listuov po- slední list Ladislava krále, kterýž pod majestátem jeho to oznamuje v tato slova: Následuje český současný překlad listu krále Ladislava, jímž potvrzuje zboží Tovačovského Janovi z Cimburka, dd. v Praze 1457, 22. listopadu. V něm jest inserován překlad listiny Jana markrabí Moravského na zboží Tovačovské, dané v Brně 1359, 19. listopadu, o níž viz výše str. 77 č. 9. Ale že my Jiří král, nyní časuov těchto jsúc přítomností svú osobní v mar- krabství našem Moravském, uptali jsme se, že by všechna blata a pustiny, kteráž nemohla požívána býti pro hlubokost bezednú, až dosavad k nám jsú příslušela a příslušejí, sáhli jsme na to a podkomořímu našemu na to jsme sáhnuti rozkázali, i jiné úředníky zemské a s nimi mnohé naše věrné na ta blata k ohledání jsme vy- slali. Ale že již jmenovaný Jan ukázal jest nám list jasného Jošta předka našeho, margkrabie Moravského, kterýž o některé ruoznice neb nesnázky výpověď učinil mezi urozeným Petrem s Kravař a s Plumlova a Bernhartem z Cimburka a s Tovačova, a na konečné rozdělení vyříká; jakož slovo od slova listu toho rozum tento jest: Zde vložen český překlad listiny Joštovy, dané v Brně 11. října 1389, kteráž tištěna jest výše str. 86 č. 24. Protož my Jiří král, seznavše a uznavše téhož Jana celú spravedlnost i staro- dávní držení těch blat v místech jmenovaných, jeho Jana a erby, potomky jeho pány Tovačovské, při tom jich držení zuostavujem a necháváme a chceme jmíti, aby oni toho bez všeliké překážky v držení byli. Nad to jim z milosti naší Janovi i jeho erbuom i potomkuom plnú vuoli a moc dáváme, aby oni na tom blatě mohli buď rybníky neb lúky v puožitky platu zdělati a rozdělati k svému puožitku i vuoli obrátiti, jakž by se jim najlépe líbilo neb zdálo, a jestliže by co ještě k nám tu
Strana 153
z roku 1464. 153 práva na těch blatech příslušelo, to jim všechno mocně dáváme, a se i potomky naše krále České a markrabie Moravské zbavujeme, a [s] sebe nyní přenášíme; však to znamenitě vymieňujíce, jestliže by keré vytopení rybníky kerými se stalo z mezí nynějších toho blata a mokřin, kteréž nyní jsú pro blata toho mokrost mokré a pro povýšenú hráz buď do rolí neb osušných [sic] luk, jimž mokrost těch blat nyní neškodí, ty oddati mají a povinni budú řádem a právem i obyčejem, zvy- klostí, [jak] v zemi České království našeho jest a předky našimi nalezeno za právo. Také jakož v listu krále Ladislava nahoře dotčeno jest, že jemu Janovi a jeho erbuom i budúcím dopúští se věčně k věčnému právu věna ve dsky zemské v Olo- múci jich manželkám vpisovati a vkládati, nad to my dopúštíme a povolujem, aby již psaný Jan manželce své urozené Žofce z Kunstatu za zboží její dědičná, keréž jest ona měla po otci svém, urozeném Heraltovi z Kunstatu a s Skal, jíž jest je již dotčený Jan rozprodal a k svému užitku přivedl, na vsech Vírovanech, Evani, Vy- klecích, Oplocanech, a což tu manství našeho jest, ve dsky zemské v Olomúci jí Žofce vložiti a vepsati dědicky [...], aby ona Žofka mohla za své dosti jmíti a dskami to dáti i poručiti neb spolkem, komuž by se jí líbilo neb zdálo, rozdílně neb spo- lečně; však ti neb ten, kdož by to po již dotčené Žofce a jejím dániem jměl, nám hned a budúcím našim i manství zase v jednom roce a ve dni [...] i manství zase pod- niknúti má po dotčené Žofce smrti. Protož přikazujem hýtmanu, komorníku, sudímu, písaři i jiným úředníkuom nynějším i budúcím, když by od již psaného Jana požá- dani byli, aby všechny jmenované vsi neb diel jich již psané Žofce ve dsky Olo- múcské vepsati dopustili bez zmatku. Tomu všemu na potvrzení a jistotu pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali. Dán v Olomúci šestnástý den měsíce ledna, léta božieho M'CCCCLXIIII, království našeho léta VI°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 73. 103. (s. XVIII) Smlúva mezi panem Šaškem z Rakových a paní Katheřinú z Rakových o ves Podhájí. V Olomouci 1464, 27. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 238; arch. měst. Brn. ƒ. 112 b. My Beneš z Laškova, Mikuláš Chudobín z Bořic a z Krakovce, a Čeněk z Polic a z Čelechovic, známo činíme . . . Jakož slovutný panoše Jindřich Šašek z Rakových s jedné, a slovutná paní Kateřina z Rakových a z Podhájí, sestra jeho strýčená, [s] strany druhé, přestali jsú na nás mocně, abychom je o ty různice a nesnáze, kteréž jsú mezi nimi byly o ves o Podhájí, smluvili a ty věci mezi nimi k místu a k konci přivedli. A my viděvše listy KMti krále Jiřieho Českého a mar- krabě Moravského, pána našeho milostivého, kterýmižto JMt jej Jindřicha Šaška předepsaného obdaroval jest a všecko své právo, kteréž jest tu na JMt bylo spadlo, Archiv Český XVI. 20
z roku 1464. 153 práva na těch blatech příslušelo, to jim všechno mocně dáváme, a se i potomky naše krále České a markrabie Moravské zbavujeme, a [s] sebe nyní přenášíme; však to znamenitě vymieňujíce, jestliže by keré vytopení rybníky kerými se stalo z mezí nynějších toho blata a mokřin, kteréž nyní jsú pro blata toho mokrost mokré a pro povýšenú hráz buď do rolí neb osušných [sic] luk, jimž mokrost těch blat nyní neškodí, ty oddati mají a povinni budú řádem a právem i obyčejem, zvy- klostí, [jak] v zemi České království našeho jest a předky našimi nalezeno za právo. Také jakož v listu krále Ladislava nahoře dotčeno jest, že jemu Janovi a jeho erbuom i budúcím dopúští se věčně k věčnému právu věna ve dsky zemské v Olo- múci jich manželkám vpisovati a vkládati, nad to my dopúštíme a povolujem, aby již psaný Jan manželce své urozené Žofce z Kunstatu za zboží její dědičná, keréž jest ona měla po otci svém, urozeném Heraltovi z Kunstatu a s Skal, jíž jest je již dotčený Jan rozprodal a k svému užitku přivedl, na vsech Vírovanech, Evani, Vy- klecích, Oplocanech, a což tu manství našeho jest, ve dsky zemské v Olomúci jí Žofce vložiti a vepsati dědicky [...], aby ona Žofka mohla za své dosti jmíti a dskami to dáti i poručiti neb spolkem, komuž by se jí líbilo neb zdálo, rozdílně neb spo- lečně; však ti neb ten, kdož by to po již dotčené Žofce a jejím dániem jměl, nám hned a budúcím našim i manství zase v jednom roce a ve dni [...] i manství zase pod- niknúti má po dotčené Žofce smrti. Protož přikazujem hýtmanu, komorníku, sudímu, písaři i jiným úředníkuom nynějším i budúcím, když by od již psaného Jana požá- dani byli, aby všechny jmenované vsi neb diel jich již psané Žofce ve dsky Olo- múcské vepsati dopustili bez zmatku. Tomu všemu na potvrzení a jistotu pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali. Dán v Olomúci šestnástý den měsíce ledna, léta božieho M'CCCCLXIIII, království našeho léta VI°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 73. 103. (s. XVIII) Smlúva mezi panem Šaškem z Rakových a paní Katheřinú z Rakových o ves Podhájí. V Olomouci 1464, 27. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 238; arch. měst. Brn. ƒ. 112 b. My Beneš z Laškova, Mikuláš Chudobín z Bořic a z Krakovce, a Čeněk z Polic a z Čelechovic, známo činíme . . . Jakož slovutný panoše Jindřich Šašek z Rakových s jedné, a slovutná paní Kateřina z Rakových a z Podhájí, sestra jeho strýčená, [s] strany druhé, přestali jsú na nás mocně, abychom je o ty různice a nesnáze, kteréž jsú mezi nimi byly o ves o Podhájí, smluvili a ty věci mezi nimi k místu a k konci přivedli. A my viděvše listy KMti krále Jiřieho Českého a mar- krabě Moravského, pána našeho milostivého, kterýmižto JMt jej Jindřicha Šaška předepsaného obdaroval jest a všecko své právo, kteréž jest tu na JMt bylo spadlo, Archiv Český XVI. 20
Strana 154
154 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jemu na Podhájí dal jest, s jich obapolnie dobrú vuolí a povoleniem takto jsme mezi nimi vyřkli a mocí tohoto listu vyříkáme: Tak aby ona předepsaná paní Kate- řina jemu Jindřichovi Šaškovi a jeho erbóm a budúcím to právo na Podhájí, tak jakož jest to sama držala a požívala, ve dcky zemské vložiti beze všech nesnází az matkuov i umenšenie všelikterakého s svým nákladem a prací [...], tak jakož země Moravská za právo jmá; a on Jindřich Šašek svrchupsaný, jeho erbové i budúcí, jí paní Kateřiny sestry své s mužem jejím jmá tu nechati seděti v Podhájí až do jich obú životuov a odtud jimi žádnú věcí hýbati nejmají. A když by jich obú dvú Buoh neuchoval, tehdy jemu Jindřichovi Šaškovi předepsanému a jeho erbuom i bu- dúcím to všecko, což jsú oni v Podhájí drželi a požívali, jmá puštěno býti beze všeho zmatku i odpornosti všelikteraké. A ta zahrada, na kteréž ona svrchupsaná paní Kateřina sama nynie sedie, tu své dceři po své smrti odkázati muož takúto měrú, aby dcera její na té zahradě sedíci po její smrti aneb jinému, komuž by se jí líbilo, odprodadúci, jemu Jindřichovi Šaškovi předepsanému, jeho erbóm a budúcím XII g. platu ročnieho platila a činžovala [sic] na věčné časy bez zmatku všelikterakého. Tomu na potvrzenie my ubrmané svrchupsaní své sme vlastnie pečeti přivě- sili k tomuto listu s našiem jistým vědomiem; a pro lepšie jistotu připrosili jsme slo- vutných panoší Jana Rybníčka [z] Zdislavic, Prokopa z Domamyslic a z Dřienového, Henrycha z Tučína a z Tučap a Jana z Čertoryji a z Dítkovic, že jsú své pečeti přivěsili na svědomie podle nás k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v pátek po svatém Pavlu na víru obrácenie, léta oc tisícého čtyřistého šedesátého čtvrtého. Výtah tištěn Palackým A. Č. VI. 505. f. 74. 104. (k. X) List od pana Voka z Sovince, jímž zavazuje statek svuoj, že paní Machna žena jeho nejmá se navracovat na zbožie Křižanovské oc. V Brně 1464, 19. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 67; arch. měst. Brn. f. 38. Já Vok z Sovince a z Helfnšteina i s svými erby vyznávám . . . Jakož urození páni pan Jan z Pernšteina, a pan Jan z Waldšteina a z Slavkova, pan Štefan z Lichtnburka a z Bítova, pan Jaroslav z Lompnice a z Mezříčie, a statečný rytíř Jan z Rokytnice, slíbili jsú za mú ženu paní Machnu, pod takovúto pokutú zavazujíce sami se, erby své i svá všecka zbožie za návratek Křižanovského zbožie, kteréžto ode mne, Voka napředpsaného, erbuov mých ode paní Machny manželky mej svrchupsané ve dcky vloženo jest urozenému panu Janovi z Pernšteina, erbóm jeho, že napředpsaná paní Machna manželka má na to zbožie již jmenované návratku žádného učiniti nejmá: A protož já svrchupsaný Vok i s svými erby slibuji svú dobrú a čistú věrú
154 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jemu na Podhájí dal jest, s jich obapolnie dobrú vuolí a povoleniem takto jsme mezi nimi vyřkli a mocí tohoto listu vyříkáme: Tak aby ona předepsaná paní Kate- řina jemu Jindřichovi Šaškovi a jeho erbóm a budúcím to právo na Podhájí, tak jakož jest to sama držala a požívala, ve dcky zemské vložiti beze všech nesnází az matkuov i umenšenie všelikterakého s svým nákladem a prací [...], tak jakož země Moravská za právo jmá; a on Jindřich Šašek svrchupsaný, jeho erbové i budúcí, jí paní Kateřiny sestry své s mužem jejím jmá tu nechati seděti v Podhájí až do jich obú životuov a odtud jimi žádnú věcí hýbati nejmají. A když by jich obú dvú Buoh neuchoval, tehdy jemu Jindřichovi Šaškovi předepsanému a jeho erbuom i bu- dúcím to všecko, což jsú oni v Podhájí drželi a požívali, jmá puštěno býti beze všeho zmatku i odpornosti všelikteraké. A ta zahrada, na kteréž ona svrchupsaná paní Kateřina sama nynie sedie, tu své dceři po své smrti odkázati muož takúto měrú, aby dcera její na té zahradě sedíci po její smrti aneb jinému, komuž by se jí líbilo, odprodadúci, jemu Jindřichovi Šaškovi předepsanému, jeho erbóm a budúcím XII g. platu ročnieho platila a činžovala [sic] na věčné časy bez zmatku všelikterakého. Tomu na potvrzenie my ubrmané svrchupsaní své sme vlastnie pečeti přivě- sili k tomuto listu s našiem jistým vědomiem; a pro lepšie jistotu připrosili jsme slo- vutných panoší Jana Rybníčka [z] Zdislavic, Prokopa z Domamyslic a z Dřienového, Henrycha z Tučína a z Tučap a Jana z Čertoryji a z Dítkovic, že jsú své pečeti přivěsili na svědomie podle nás k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v pátek po svatém Pavlu na víru obrácenie, léta oc tisícého čtyřistého šedesátého čtvrtého. Výtah tištěn Palackým A. Č. VI. 505. f. 74. 104. (k. X) List od pana Voka z Sovince, jímž zavazuje statek svuoj, že paní Machna žena jeho nejmá se navracovat na zbožie Křižanovské oc. V Brně 1464, 19. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 67; arch. měst. Brn. f. 38. Já Vok z Sovince a z Helfnšteina i s svými erby vyznávám . . . Jakož urození páni pan Jan z Pernšteina, a pan Jan z Waldšteina a z Slavkova, pan Štefan z Lichtnburka a z Bítova, pan Jaroslav z Lompnice a z Mezříčie, a statečný rytíř Jan z Rokytnice, slíbili jsú za mú ženu paní Machnu, pod takovúto pokutú zavazujíce sami se, erby své i svá všecka zbožie za návratek Křižanovského zbožie, kteréžto ode mne, Voka napředpsaného, erbuov mých ode paní Machny manželky mej svrchupsané ve dcky vloženo jest urozenému panu Janovi z Pernšteina, erbóm jeho, že napředpsaná paní Machna manželka má na to zbožie již jmenované návratku žádného učiniti nejmá: A protož já svrchupsaný Vok i s svými erby slibuji svú dobrú a čistú věrú
Strana 155
z roku 1464. 155 a pod takovúto pokutú zavazuji svá všecka zbožie i svých erbuov, že svrchupsaní páni rukojmie i s svými erby ctně a řádně vyvázáni budú bez jich všie škody a jejich erbuov. A na potvrzenie a lepšie jistotu svú vlastnie pečet s svým vědomiem dobrovolně přivěsil sem k tomuto listu; a připrosil sem urozených pánuov pana Jin- dřicha z Lippého, hajtmana markrabstvie Moravského a najvyššieho maršalka krá- lovstvie Českého, pana Vaňka z Bozkovic, najvyššieho komorníka práva zemského u Brně, pana Mathúše z Šternberka a s Lukova, pana Voka s Helfnšteinu, pana Půty z Sovince, a statečného rytíře pana Jindřicha Bařicského z Morkovic, že jsú mi ku prosbě mé pečeti své vlastnie přivěsili k tomuto listu na svědomie, sobě a erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Brně v pondělí před svatým Be- nedictem o sněmu panském léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého še- desátého čtvrtého oc. Výtah tištěn Palackým A. Č. VI. 505. č. 75. 105. (XIIII) List krále Jiřieho, jímž panu Samuelovi [ze Hrádku] zapisuje Přibýšuov ve třech stech kopách g. V Praze 1464, 24. května. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Č. f. 14. My Jiří .. . oznamujem tiemto listem všem, že statečnému Samuelovi z Hrádku, věrnému našemu milému, dlužni sme dluhu pravého tři sta kop grošuov peněz dobrých, kterýchž nám k žádosti našie pójčil jest; v kterýchžto třech stech kopách grošuov zastavili sme témuž Samuelovi a dědicóm jeho ves Přibýšov kostela Boleslavského s lidmi, platem, dědinami, lukami, rybníčky, lesy i všelikými tee vsi příslušnostmi, poplatky a požitky, tak aby on i jeho dědicové řečenú ves a lidi s příslušnostmi tee vsi měl a měli, drželi a požívali bez našie, budúciech králuov Českých i všech jiných lidí překážky všeliké, nejsa s toho od nás ani žádného jiného splacován do své živnosti. Než po smrti již psaného Samuele, když bychom my neb budúcie krá- lové Čeští nebo ti, jimž ta výplata spravedlivě příslušeti bude, těch tři sta kop gro- šuov penězi dobrými, kteříž v našie zemi České obecně bráni budú, jim dali a za- platili, rok plný napřed k výplatě jim věděti dadúce, mají beze všie odpornosti nám neb těm, od nichž těch tři sta kop grošuov přijmú, vsi Přibýšova svrchupsané se všemi tee vsi příslušnostmi postúpiti a list tento navrátiti. Nemá také již psaný Samuel, dědicové i budúcie jeho lidí těch poplatky a robotami nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými žádným obyčejem proti jich vuoli obtěžovati. A ktož by tento list měl s již psaného Samuele neb dědicuov a budúciech jeho dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze 20*
z roku 1464. 155 a pod takovúto pokutú zavazuji svá všecka zbožie i svých erbuov, že svrchupsaní páni rukojmie i s svými erby ctně a řádně vyvázáni budú bez jich všie škody a jejich erbuov. A na potvrzenie a lepšie jistotu svú vlastnie pečet s svým vědomiem dobrovolně přivěsil sem k tomuto listu; a připrosil sem urozených pánuov pana Jin- dřicha z Lippého, hajtmana markrabstvie Moravského a najvyššieho maršalka krá- lovstvie Českého, pana Vaňka z Bozkovic, najvyššieho komorníka práva zemského u Brně, pana Mathúše z Šternberka a s Lukova, pana Voka s Helfnšteinu, pana Půty z Sovince, a statečného rytíře pana Jindřicha Bařicského z Morkovic, že jsú mi ku prosbě mé pečeti své vlastnie přivěsili k tomuto listu na svědomie, sobě a erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Brně v pondělí před svatým Be- nedictem o sněmu panském léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého še- desátého čtvrtého oc. Výtah tištěn Palackým A. Č. VI. 505. č. 75. 105. (XIIII) List krále Jiřieho, jímž panu Samuelovi [ze Hrádku] zapisuje Přibýšuov ve třech stech kopách g. V Praze 1464, 24. května. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Č. f. 14. My Jiří .. . oznamujem tiemto listem všem, že statečnému Samuelovi z Hrádku, věrnému našemu milému, dlužni sme dluhu pravého tři sta kop grošuov peněz dobrých, kterýchž nám k žádosti našie pójčil jest; v kterýchžto třech stech kopách grošuov zastavili sme témuž Samuelovi a dědicóm jeho ves Přibýšov kostela Boleslavského s lidmi, platem, dědinami, lukami, rybníčky, lesy i všelikými tee vsi příslušnostmi, poplatky a požitky, tak aby on i jeho dědicové řečenú ves a lidi s příslušnostmi tee vsi měl a měli, drželi a požívali bez našie, budúciech králuov Českých i všech jiných lidí překážky všeliké, nejsa s toho od nás ani žádného jiného splacován do své živnosti. Než po smrti již psaného Samuele, když bychom my neb budúcie krá- lové Čeští nebo ti, jimž ta výplata spravedlivě příslušeti bude, těch tři sta kop gro- šuov penězi dobrými, kteříž v našie zemi České obecně bráni budú, jim dali a za- platili, rok plný napřed k výplatě jim věděti dadúce, mají beze všie odpornosti nám neb těm, od nichž těch tři sta kop grošuov přijmú, vsi Přibýšova svrchupsané se všemi tee vsi příslušnostmi postúpiti a list tento navrátiti. Nemá také již psaný Samuel, dědicové i budúcie jeho lidí těch poplatky a robotami nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými žádným obyčejem proti jich vuoli obtěžovati. A ktož by tento list měl s již psaného Samuele neb dědicuov a budúciech jeho dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze 20*
Strana 156
156 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ve čtvrtek před svatým Urbanem léta od narození Syna božieho tisiecieho čtřstého šestdesátého čtvrtého, královstvie našeho léta sedmého. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 505 č. 76. 106. (u. XX) List od opata a konventu kláštera Hradiščského, jímž na Hranicském zbožie zapisují osm set kop grošuov panu Ctiborovi z Cimburka. Na Hradišti 1464, 13. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 151; arch. měst. Brn. ƒ. 87 b—88; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 83. My kněz Jiří [z] smilovánie božieho opat, Jakub přěvor, Marek subpřěvoří, Mikuláš circator, Jan cantor, Matiáš farář v Nákle, Rehoř farář v Cholině, Balthazar probošt klášterský, i vešken konvent kláštera Hradištského svatého Štěpána řádu Premonstratenského blíž Olomúce, vyznáváme . . . že jsme dlužni pravého a spra- vedlivého dluhu osm set hřiven grošuov stříbrných rázu Pražského a čísla morav- ského, za každú hřivnu čtyři a šedesáte groší počítajíce, neb na zlatě, jakž by ty časy na širokých penězích platily, a za náklad rybníka Polomského XIIII hřiven mince obecnie, která v ty časy trhy chudými i bohatými dieti se bude, urozenému pánu panu Ctiborovi z Cimburka a s Tovačova, ty časy najvyššiemu hofrechtýřovi markrabství Moravského, a jeho erbóm, budúcím i tomu, ktož by ten list jměl s svrchupsaného pana Ctibora neb jeho erbuov dobrú vuolí, i těch peněz, kteréž otec jeho dobré paměti a on pan Stibor s povolením královským za naše dluhy, kteréž předkové naši na město Hranice a na zbožie a panstvie toho města příslu- šenstvie zapsali jsú byli, on vyplatil a své peníze dal jest, i také těch peněz, kteréž jsme jemu přidali s povolením krále Albrechta slavné paměti pro jeho dobrú vuoli, kteréž k nám jest jměl, a toho všeho summa jest osm set hřiven grošuov dobrých rázu a čísla svrchupsaného a XIIII hřiven groší mince obecné. V kterýchto osmi stech hřivnách a v čtrnácti hřivnách my svrchupsaní kněz opat a konvent, majíc povolenie od najjasnějšieho knížete a pána Jiřího z milosti božie krále Českého a markrabie Moravského, pána našeho najmilostivějšieho, město naše Hranice svrchu- psané i se všiem jeho příslušenstviem toho zbožie, panstviem, poplatky i užitky, nic sobě nepozůstavujíc, kromě berně královské neboli jeho poplatek, když by zavoláni byli v zemi, tu nám fojtové a staršie svrchupsaného zbožie do klášterského zbožie sumy mají dáti a na klášter přinésti; kromě toho kusu již svrchupsaného, zapisu- jemy [sic] a zastavujeme svrchupsanému panu Ctiborovi i jeho erbóm a budúcím, i tomu, ktož by tento list jměl s páně Stiborovú neb jeho erbuov dobrú vuolí. A to pod takovými úmluvami: že svrchupsaný pan Stibor jmá to zbožie držeti do života svého, nám a klášteru našemu i našiem potomkóm vydávati jmá na každý rok sumu
156 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ve čtvrtek před svatým Urbanem léta od narození Syna božieho tisiecieho čtřstého šestdesátého čtvrtého, královstvie našeho léta sedmého. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 505 č. 76. 106. (u. XX) List od opata a konventu kláštera Hradiščského, jímž na Hranicském zbožie zapisují osm set kop grošuov panu Ctiborovi z Cimburka. Na Hradišti 1464, 13. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 151; arch. měst. Brn. ƒ. 87 b—88; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 83. My kněz Jiří [z] smilovánie božieho opat, Jakub přěvor, Marek subpřěvoří, Mikuláš circator, Jan cantor, Matiáš farář v Nákle, Rehoř farář v Cholině, Balthazar probošt klášterský, i vešken konvent kláštera Hradištského svatého Štěpána řádu Premonstratenského blíž Olomúce, vyznáváme . . . že jsme dlužni pravého a spra- vedlivého dluhu osm set hřiven grošuov stříbrných rázu Pražského a čísla morav- ského, za každú hřivnu čtyři a šedesáte groší počítajíce, neb na zlatě, jakž by ty časy na širokých penězích platily, a za náklad rybníka Polomského XIIII hřiven mince obecnie, která v ty časy trhy chudými i bohatými dieti se bude, urozenému pánu panu Ctiborovi z Cimburka a s Tovačova, ty časy najvyššiemu hofrechtýřovi markrabství Moravského, a jeho erbóm, budúcím i tomu, ktož by ten list jměl s svrchupsaného pana Ctibora neb jeho erbuov dobrú vuolí, i těch peněz, kteréž otec jeho dobré paměti a on pan Stibor s povolením královským za naše dluhy, kteréž předkové naši na město Hranice a na zbožie a panstvie toho města příslu- šenstvie zapsali jsú byli, on vyplatil a své peníze dal jest, i také těch peněz, kteréž jsme jemu přidali s povolením krále Albrechta slavné paměti pro jeho dobrú vuoli, kteréž k nám jest jměl, a toho všeho summa jest osm set hřiven grošuov dobrých rázu a čísla svrchupsaného a XIIII hřiven groší mince obecné. V kterýchto osmi stech hřivnách a v čtrnácti hřivnách my svrchupsaní kněz opat a konvent, majíc povolenie od najjasnějšieho knížete a pána Jiřího z milosti božie krále Českého a markrabie Moravského, pána našeho najmilostivějšieho, město naše Hranice svrchu- psané i se všiem jeho příslušenstviem toho zbožie, panstviem, poplatky i užitky, nic sobě nepozůstavujíc, kromě berně královské neboli jeho poplatek, když by zavoláni byli v zemi, tu nám fojtové a staršie svrchupsaného zbožie do klášterského zbožie sumy mají dáti a na klášter přinésti; kromě toho kusu již svrchupsaného, zapisu- jemy [sic] a zastavujeme svrchupsanému panu Ctiborovi i jeho erbóm a budúcím, i tomu, ktož by tento list jměl s páně Stiborovú neb jeho erbuov dobrú vuolí. A to pod takovými úmluvami: že svrchupsaný pan Stibor jmá to zbožie držeti do života svého, nám a klášteru našemu i našiem potomkóm vydávati jmá na každý rok sumu
Strana 157
z roku 1464 a 1465. 157 peněz mince obecnie, kterýmiž trh mezi chudými i bohatými v ty časy díti se bude, totjiž osmdesáte kop groší, za každú kopu šedesáte groší počítajíc, mince svrchu- psané, a to rozdílně, na svatého Václava XXX I a na den svatého Jiří třidceti kop a na den svatého Jana Křtitele božieho XX ! po časy věčné, dokavadž jeho živnost trvati bude. A když by pán Buoh smrt na svrchupsaného pana Ctibora dopustil, a my neboli potomci naši město své Hranice, zbožie svrchupsané vyplatiti chtěli, tehdy máme erbóm jeho neb tomu, ktož by jměl na tento list dobrú vuoli, jmáme jim napřed rok dáti věděti a osm set hřiven grošuov svrchupsaných a XIIII hřiven na haléřích v tom roce vyplniti a zaplatiti úplně a docela, a tu sumu jim v našem městě Hranicích v jich moc položiti. A vezmúce ty peníze, ihned oni mají nám neboli našiem budúcím stúpiti naše město Hranice i s jeho se všiem příslušenstviem malým i velikým, od vypověděného dne úplně v roce sstúpiti mají v naši moc bez odporu a nesnází všeliakých, na to nákladuov ani škod nepočítajíc nižádných, a sstúpivši v naši moc dáti jmají. A jestliže by v živnosti neb po smrti pana Stibora ten zámek s jeho pří- slušenstviem v ruce nepřátelské přišel a ztracen byl kterýmkolivěk obyčejem, jehož pán Buoh zachovaj, tehda erbové jeho neb ten, ktož by tento list jměl s páně Cti- borovú dobrú vuolí neb jeho erbuov, naši věřitelé nám neboli potomkóm našiem bez našiech nákladuov mají z rukú nepřátelských vypraviti a nám tak sstúpiti mají, jakož se svrchu píše. Také jestliže by naši věřitelé po naší výpovědi které škody vzali pro naše nesplněnie po tom roce vypovědělém, ješto by je bez přísah a věro- vánie dobrým svědomím pokázati mohli, ty jim slibujem zase nahražditi a odložiti bez zmatkuov všelikterakých. Tomu na svědomie pro lepšie jistotu své jsme vlastnie pečeti k tomuto listu přivěsiti kázali. Jenž jest dán a psán na Hradišti kláštera našeho blíž Olomúce léta božieho tisícého čtyřistého šedesátého čtvrtého, den svaté Margety. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 505 č. 77. 107. Král Jiří potvrzuje smlouvu, kterouž učinili kněz Jiřík opat kláštera Hradištského se Ctiborem z Cimburka, že Ctibor držeti může městečko téhož kláštera Hranice v osmi stech hřivnách do života svého, a že ročně klášteru 80 gr. z něho platiti má. Datum v Praze, v pátek před nedělí Reminiscere (8. března) 1465. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 152; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 88 b; též vytržené listy z kod. mus. Česk. v mus. Frant. Brn. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 505 č. 78.
z roku 1464 a 1465. 157 peněz mince obecnie, kterýmiž trh mezi chudými i bohatými v ty časy díti se bude, totjiž osmdesáte kop groší, za každú kopu šedesáte groší počítajíc, mince svrchu- psané, a to rozdílně, na svatého Václava XXX I a na den svatého Jiří třidceti kop a na den svatého Jana Křtitele božieho XX ! po časy věčné, dokavadž jeho živnost trvati bude. A když by pán Buoh smrt na svrchupsaného pana Ctibora dopustil, a my neboli potomci naši město své Hranice, zbožie svrchupsané vyplatiti chtěli, tehdy máme erbóm jeho neb tomu, ktož by jměl na tento list dobrú vuoli, jmáme jim napřed rok dáti věděti a osm set hřiven grošuov svrchupsaných a XIIII hřiven na haléřích v tom roce vyplniti a zaplatiti úplně a docela, a tu sumu jim v našem městě Hranicích v jich moc položiti. A vezmúce ty peníze, ihned oni mají nám neboli našiem budúcím stúpiti naše město Hranice i s jeho se všiem příslušenstviem malým i velikým, od vypověděného dne úplně v roce sstúpiti mají v naši moc bez odporu a nesnází všeliakých, na to nákladuov ani škod nepočítajíc nižádných, a sstúpivši v naši moc dáti jmají. A jestliže by v živnosti neb po smrti pana Stibora ten zámek s jeho pří- slušenstviem v ruce nepřátelské přišel a ztracen byl kterýmkolivěk obyčejem, jehož pán Buoh zachovaj, tehda erbové jeho neb ten, ktož by tento list jměl s páně Cti- borovú dobrú vuolí neb jeho erbuov, naši věřitelé nám neboli potomkóm našiem bez našiech nákladuov mají z rukú nepřátelských vypraviti a nám tak sstúpiti mají, jakož se svrchu píše. Také jestliže by naši věřitelé po naší výpovědi které škody vzali pro naše nesplněnie po tom roce vypovědělém, ješto by je bez přísah a věro- vánie dobrým svědomím pokázati mohli, ty jim slibujem zase nahražditi a odložiti bez zmatkuov všelikterakých. Tomu na svědomie pro lepšie jistotu své jsme vlastnie pečeti k tomuto listu přivěsiti kázali. Jenž jest dán a psán na Hradišti kláštera našeho blíž Olomúce léta božieho tisícého čtyřistého šedesátého čtvrtého, den svaté Margety. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 505 č. 77. 107. Král Jiří potvrzuje smlouvu, kterouž učinili kněz Jiřík opat kláštera Hradištského se Ctiborem z Cimburka, že Ctibor držeti může městečko téhož kláštera Hranice v osmi stech hřivnách do života svého, a že ročně klášteru 80 gr. z něho platiti má. Datum v Praze, v pátek před nedělí Reminiscere (8. března) 1465. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 152; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 88 b; též vytržené listy z kod. mus. Česk. v mus. Frant. Brn. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 505 č. 78.
Strana 158
158 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 108. (z. XXIII) List krále Jiřieho, jímž panu Ctiborovi z Cimburka na Přerově připisuje dva tisíce zlatých k první sumě. V Praze 1465, 8. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 153; arch. měst. Brn. ƒ. 88 b—89; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brn. č. 86. My Jiří . . . oznamujem listem tímto všěm, že znamenavše mnohé věrné a pilné služby urozeného Ctibora z Cimburka Thovačovského, věrného našeho milého, kteréž nám činil jest, činí a potom tím lépe aby činiti mohl a měl, čímž nás milosti- vější k sobě pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ctiborovi a dědicóm jeho na hradě a městu našem v markrabství Moravském Přerovu i na všech toho hradu a města požitcích a příslušnostech, tak jakož on v tyto časy v držení toho jest, k tomu prvnímu zá- pisu, kterýž od předka našeho najjasnějšího pana Ladislava krále Českého zapsán má, přidali sme a připsali dva tisíce zlatých uherských na zlatě i na váze dobrých a ku první sumě přirazili takovýmto obyčejem, aby již psaný Ctibor i jeho erbové již psaný hrad a město našě Přerov s užitky s toho města a příslušností k tomu městu příslušných pocházejícími měl a měli, drželi a požívali bez našie, budúcích králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí všeliké překážky, nejsa již psaný Ctibor od nás i od budúcích našich, králuov Češkých a margrabí Moravských, s toho splacován do své a syna svého, kteréhož by jmenoval, živnosti. Pakli by syna neměl, ale po jeho smrti do živnosti urozeného Jaroše z Cimburka, bratra jeho, jestliže by jej živa přebyl. Než po smrti jich, když bychom my neb budúcí naši markrabie Moravští, dědicóm a budúcím jich ty sumy, kteréž prvním zápisem i tímto nynějším naším zapsány mají a těmi zápisy je okáží, jim dali a splnili úplně a docela a za to dosti učinili, mají a povinni budú sumy ty oběma zápisoma zapsané, to jest pět tisíc zlatých uherských dobrých na zlatě i na vázě příjmúce, hradu a města Přerova nám neb budúcím našim bez zmatku a odpornosti podstúpiti. A ktož by tento list měl s již psaného Ctibora neb jeho erbuov dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslu- šelo plné právo všěch věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek před nedělí postní Remi- niscere léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého šestdesátého pátého, královstvie našeho léta sedmého. Ad relacionem domini Procopii de Rabensstein, cancellarii. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 79.
158 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 108. (z. XXIII) List krále Jiřieho, jímž panu Ctiborovi z Cimburka na Přerově připisuje dva tisíce zlatých k první sumě. V Praze 1465, 8. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 153; arch. měst. Brn. ƒ. 88 b—89; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brn. č. 86. My Jiří . . . oznamujem listem tímto všěm, že znamenavše mnohé věrné a pilné služby urozeného Ctibora z Cimburka Thovačovského, věrného našeho milého, kteréž nám činil jest, činí a potom tím lépe aby činiti mohl a měl, čímž nás milosti- vější k sobě pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ctiborovi a dědicóm jeho na hradě a městu našem v markrabství Moravském Přerovu i na všech toho hradu a města požitcích a příslušnostech, tak jakož on v tyto časy v držení toho jest, k tomu prvnímu zá- pisu, kterýž od předka našeho najjasnějšího pana Ladislava krále Českého zapsán má, přidali sme a připsali dva tisíce zlatých uherských na zlatě i na váze dobrých a ku první sumě přirazili takovýmto obyčejem, aby již psaný Ctibor i jeho erbové již psaný hrad a město našě Přerov s užitky s toho města a příslušností k tomu městu příslušných pocházejícími měl a měli, drželi a požívali bez našie, budúcích králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí všeliké překážky, nejsa již psaný Ctibor od nás i od budúcích našich, králuov Češkých a margrabí Moravských, s toho splacován do své a syna svého, kteréhož by jmenoval, živnosti. Pakli by syna neměl, ale po jeho smrti do živnosti urozeného Jaroše z Cimburka, bratra jeho, jestliže by jej živa přebyl. Než po smrti jich, když bychom my neb budúcí naši markrabie Moravští, dědicóm a budúcím jich ty sumy, kteréž prvním zápisem i tímto nynějším naším zapsány mají a těmi zápisy je okáží, jim dali a splnili úplně a docela a za to dosti učinili, mají a povinni budú sumy ty oběma zápisoma zapsané, to jest pět tisíc zlatých uherských dobrých na zlatě i na vázě příjmúce, hradu a města Přerova nám neb budúcím našim bez zmatku a odpornosti podstúpiti. A ktož by tento list měl s již psaného Ctibora neb jeho erbuov dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslu- šelo plné právo všěch věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek před nedělí postní Remi- niscere léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého šestdesátého pátého, královstvie našeho léta sedmého. Ad relacionem domini Procopii de Rabensstein, cancellarii. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 504 č. 79.
Strana 159
z roku 1465. 159 109. (XI) List krále Jiřieho, kterýmž zboží Kunětické Horské a Opatovské převodí na kniežata a syny své, a k tomu v Sezemiciech a jiných vesniciech s lesem Křivcem pět tisiec kop grošuov zapisuje. V Praze 1465, 5. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 10b. My Jiří ... oznamujem tiemto listem všem: Jakož osviecení Viktorin, Jindřich a Hynek, vévody Minstrberské, hrabie Kladští, kniežata, s bratrem svým urozeným Bočkem z Kunstatu, páni na Poděbradech, synové naši milí, naším rozkázáním po- dnikli jsú a podstúpili dluhy zápisuov níže jmenovaných, a ty platili a platiti sě za- vázali těm, kteříž k těm zápisuom právo měli a od nichž ty zápisy mají; totižto list zápisný někdy najjasnějšieho kniežete pána Zigmunda, kterýžto jsa králem Římským a Českým, zapsal jest někdy urozeným Alšovi z Sternberga Holickému a Puothovi z Častolovic tři sta kop grošuov sumy ročnie na klášteře Oppatovském ve třech tisieciech kopách grošuov; a druhý list opata a konventu téhož kláštera, kterýmžto zavazují sě vydávati již psaným osobám i jich budúciem tu sumu každý rok, dokudž třmi tisieci kopami grošuov ta suma zasě vyplacena od nich nebude; a ti listové prodáváni sú a dáváni rozličným osobám, až naposledy někdy urozený Soběslav z Miletínka a z Pardubic kúpil jest je. Item list zápisný pana Zigmunda ciesaře Římského a krále Českého, předka našeho, kterýmžto někdy Divišovi Bořkovi z Miletínka a dědicóm jeho hrad Kuně- tickú Horu s městečkem Bohdančem a vesnicě kláštera Oppatovského ...*) Item list zápisný téhož ciesaře Zigmunda, kterýmžto někdy Havlovi z Dřevenice zapsal jest vsi kláštera Oppatovského, totižto Chrústov, Osek, Dubečno a Dvořiště s příslušnostmi těch vsí v šesti stech kopách grošuov, kterýžto Anna, dcera téhož Havla, prodala Soběslavovi z Miletínka, a Soběslav dále prodal to Bočkovi a Marti- novi bratřím z Hrádku, jakož pak na prodávánie těch listuov dobré vuole podle obyčeje země našie České, které osoby kterým prodávaly a dávaly sú, učiněný s pe- četmi jich světleji to okazují. Item list ten, kterýž my Soběslavovi z Miletínka dali sme, aby tři sta kop grošuov mohl naložiti a prodělati na opravení hradu Kunětické Hory; a také že vy- platili jsú tíž synové naši list zápisný od statečného Samuele z Hrádku, kterýmžto my zapsali sme jemu ves Přibýšov kostela Boleslavského ve třech stech kopách grošuov, i s tiem listem našiem druhým, kterýmžto povolili sme témuž Samuelovi rybník dělati na dědinách vsi Přibýšova: My chtiecě teež syny naše opatřiti, aby skrze přejetie [sic] a placenie těch dluhuov škody neměli, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú
z roku 1465. 159 109. (XI) List krále Jiřieho, kterýmž zboží Kunětické Horské a Opatovské převodí na kniežata a syny své, a k tomu v Sezemiciech a jiných vesniciech s lesem Křivcem pět tisiec kop grošuov zapisuje. V Praze 1465, 5. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 10b. My Jiří ... oznamujem tiemto listem všem: Jakož osviecení Viktorin, Jindřich a Hynek, vévody Minstrberské, hrabie Kladští, kniežata, s bratrem svým urozeným Bočkem z Kunstatu, páni na Poděbradech, synové naši milí, naším rozkázáním po- dnikli jsú a podstúpili dluhy zápisuov níže jmenovaných, a ty platili a platiti sě za- vázali těm, kteříž k těm zápisuom právo měli a od nichž ty zápisy mají; totižto list zápisný někdy najjasnějšieho kniežete pána Zigmunda, kterýžto jsa králem Římským a Českým, zapsal jest někdy urozeným Alšovi z Sternberga Holickému a Puothovi z Častolovic tři sta kop grošuov sumy ročnie na klášteře Oppatovském ve třech tisieciech kopách grošuov; a druhý list opata a konventu téhož kláštera, kterýmžto zavazují sě vydávati již psaným osobám i jich budúciem tu sumu každý rok, dokudž třmi tisieci kopami grošuov ta suma zasě vyplacena od nich nebude; a ti listové prodáváni sú a dáváni rozličným osobám, až naposledy někdy urozený Soběslav z Miletínka a z Pardubic kúpil jest je. Item list zápisný pana Zigmunda ciesaře Římského a krále Českého, předka našeho, kterýmžto někdy Divišovi Bořkovi z Miletínka a dědicóm jeho hrad Kuně- tickú Horu s městečkem Bohdančem a vesnicě kláštera Oppatovského ...*) Item list zápisný téhož ciesaře Zigmunda, kterýmžto někdy Havlovi z Dřevenice zapsal jest vsi kláštera Oppatovského, totižto Chrústov, Osek, Dubečno a Dvořiště s příslušnostmi těch vsí v šesti stech kopách grošuov, kterýžto Anna, dcera téhož Havla, prodala Soběslavovi z Miletínka, a Soběslav dále prodal to Bočkovi a Marti- novi bratřím z Hrádku, jakož pak na prodávánie těch listuov dobré vuole podle obyčeje země našie České, které osoby kterým prodávaly a dávaly sú, učiněný s pe- četmi jich světleji to okazují. Item list ten, kterýž my Soběslavovi z Miletínka dali sme, aby tři sta kop grošuov mohl naložiti a prodělati na opravení hradu Kunětické Hory; a také že vy- platili jsú tíž synové naši list zápisný od statečného Samuele z Hrádku, kterýmžto my zapsali sme jemu ves Přibýšov kostela Boleslavského ve třech stech kopách grošuov, i s tiem listem našiem druhým, kterýmžto povolili sme témuž Samuelovi rybník dělati na dědinách vsi Přibýšova: My chtiecě teež syny naše opatřiti, aby skrze přejetie [sic] a placenie těch dluhuov škody neměli, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú
Strana 160
160 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ty všecky listy svrchudotčené i sumy a zbožie těmi listy a zápisy zapsané, jakož již dotčeny jsú, jichž suma jest osm tisiec kop a sedm set kop grošuov, se všemi těch sboží užitky, poplatky, puožitky a příslušenstvími, jakž v těch listech sě vypi- sují, na již řečené syny naše přenesli sme a přenášíme, chtiece a mocí královskú ustavujíce, aby již řečení synové naši i jich dědicové hrad Kunětickú Horu i sbožie svrchudotčená se všemi toho hradu a těch sboží příslušenstvími měli, drželi a jich požívali bez našie, budúciech králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky tak dlúho, dokudž bychom my neb budúcí naši králové Čeští anebo ti, jimž by vý- plata těch zboží spravedlivě příslušala, od nich těch zboží z těch zápisuov nevypla- tili a jim dosti za to neučinili, a k těm zápisuom aby plné právo měli a obdrželi, tak jako by jim zejména svědčili. Nad to také z milosti našie městečko Sezemice s vesnicemi, dvory, dědinami, rybníky, lesy, lukami i se všemi toho kláštera Sezemic příslušenstvími týmž synóm našiem a dědicóm jich ke jmění, držení a požívání jich přidali sme a přidáváme, s těmito vesnicemi kláštera Oppatovského, kterýchž Hradečtí byli sú v držení, ze- jména Březhrad, Lhotku, Chrastnici, Sedlcě, Práskačku, Urbanice, Hvozdnici, Vlčkovu Lhotu, Plačice, Stežerky, Stežery, Vysokú Rúdničku a les Křivec, s luhy, s lukami i všemi poplatky, užitky i příslušenstvími, a v pěti tisíciech kopách grošuov jim to sme zapsali a zastavili takovýmto obyčejem: když bychom my neb budúcí naši krá- lové Čeští anebo ti, jimž by těch sboží výplata spravedlivě příslušala, chtěli od nich ta sboží zase mieti a vyplatiti, že máme a povinni budem jim pět tisiec kop grošuov peněz dobrých v zemi České obecně berných dáti, ale těch všech sboží v tomto listu jmenovaných po smrti našie žádný od synuov našiech již psaných do jich všech ži- votuov bez jich vuole vyplacovati nemá ani bude moci. A ktož by tento list měl s svrchupsaných synuov našiech neb jich dědicuov dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek po svatém Ambroži léta od narození Syna božieho tisícieho čtřstého šestdesátého pátého, království Ad mandatum domini regis. našeho léta sedmého. Výtah tištěn Palackým AČ, VI. 550 č. 80. *) Tento list daný 1436, 21. září tištěn jest v AČ. IV. 175 č. 2. 110. (XII) List krále Jiřieho, jímž kniežatóm na Kunětické Huoře a na všem zboží dvadtseti M kop grošuov zapisuje, k prvním sumám přiráží. V Praze, 1465, 23. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 11 b. My Jiřie ... oznamujem tiemto listem všem: Velebnosti královské příslušie, každému za jeho zaslúženie hodné odplaty činiti, tiem pak viece, čímž jich častějšie a většie i užitečnějšie služby shledávají sě. I patřiece k tomu, kterak k zpravovánie
160 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ty všecky listy svrchudotčené i sumy a zbožie těmi listy a zápisy zapsané, jakož již dotčeny jsú, jichž suma jest osm tisiec kop a sedm set kop grošuov, se všemi těch sboží užitky, poplatky, puožitky a příslušenstvími, jakž v těch listech sě vypi- sují, na již řečené syny naše přenesli sme a přenášíme, chtiece a mocí královskú ustavujíce, aby již řečení synové naši i jich dědicové hrad Kunětickú Horu i sbožie svrchudotčená se všemi toho hradu a těch sboží příslušenstvími měli, drželi a jich požívali bez našie, budúciech králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky tak dlúho, dokudž bychom my neb budúcí naši králové Čeští anebo ti, jimž by vý- plata těch zboží spravedlivě příslušala, od nich těch zboží z těch zápisuov nevypla- tili a jim dosti za to neučinili, a k těm zápisuom aby plné právo měli a obdrželi, tak jako by jim zejména svědčili. Nad to také z milosti našie městečko Sezemice s vesnicemi, dvory, dědinami, rybníky, lesy, lukami i se všemi toho kláštera Sezemic příslušenstvími týmž synóm našiem a dědicóm jich ke jmění, držení a požívání jich přidali sme a přidáváme, s těmito vesnicemi kláštera Oppatovského, kterýchž Hradečtí byli sú v držení, ze- jména Březhrad, Lhotku, Chrastnici, Sedlcě, Práskačku, Urbanice, Hvozdnici, Vlčkovu Lhotu, Plačice, Stežerky, Stežery, Vysokú Rúdničku a les Křivec, s luhy, s lukami i všemi poplatky, užitky i příslušenstvími, a v pěti tisíciech kopách grošuov jim to sme zapsali a zastavili takovýmto obyčejem: když bychom my neb budúcí naši krá- lové Čeští anebo ti, jimž by těch sboží výplata spravedlivě příslušala, chtěli od nich ta sboží zase mieti a vyplatiti, že máme a povinni budem jim pět tisiec kop grošuov peněz dobrých v zemi České obecně berných dáti, ale těch všech sboží v tomto listu jmenovaných po smrti našie žádný od synuov našiech již psaných do jich všech ži- votuov bez jich vuole vyplacovati nemá ani bude moci. A ktož by tento list měl s svrchupsaných synuov našiech neb jich dědicuov dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pátek po svatém Ambroži léta od narození Syna božieho tisícieho čtřstého šestdesátého pátého, království Ad mandatum domini regis. našeho léta sedmého. Výtah tištěn Palackým AČ, VI. 550 č. 80. *) Tento list daný 1436, 21. září tištěn jest v AČ. IV. 175 č. 2. 110. (XII) List krále Jiřieho, jímž kniežatóm na Kunětické Huoře a na všem zboží dvadtseti M kop grošuov zapisuje, k prvním sumám přiráží. V Praze, 1465, 23. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 11 b. My Jiřie ... oznamujem tiemto listem všem: Velebnosti královské příslušie, každému za jeho zaslúženie hodné odplaty činiti, tiem pak viece, čímž jich častějšie a většie i užitečnějšie služby shledávají sě. I patřiece k tomu, kterak k zpravovánie
Strana 161
z roku 1465. 161 obecného dobrého královstvie našeho Českého vždy den ode dne mnohé užitky a ná- klady s sboží osviecených Viktorina, Jindřicha a Hynka vévod Minstrberských, hrabí Kladských, kniežat a synuov našiech milých, a urozeného Bočka bratří a pánuov z Kunstatu a z Poděbrad, brali sme a béřeme a jich v tom dobrú vuoli a povolnost shledáváme; i jsúce povinni z náchylnosti krve i také vedle spravedlnosti je opatřiti, aby oni toho i svých služeb, kteréž životy svými k dobrému obecnému královstvie našeho činili sú a činie, škodni nebyli, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech milých, mocí královskú již psaným synóm našiem i jich dědicuom a budúciem na hradě Kunětické Hoře a na zbožích kláštera Opatovic všech, jichž oni skrze vypla- cenie zápisuov na to svědčíciech v držení vešli sú, jakož ti zápisové šieře a světleji to okazují, přidali sme jim a připsali a tiemto listem přidáváme a připisujem i ku první sumě přiražujem dvadceti tisiecuov kop grošuov dobrých peněz střiebrných takovýmto obyčejem. Když bychom my neb budúcí naši, králové Čeští anebo ty osoby, jimž by výplata hradu Kunětické Hory a sboží kláštera Opatovského i jiných, kterýchž oni svými zápisy podle Hory Kunětické v držení jsú, jenž v osmi tisieciech kopách a sedmi stech kopách grošuov dobrých peněz střiebrných jsú jim zastavena, od nich z tee zástavy a těch zápisuov, tak jakož ti zápisové okazují, zasě chtěli vyplatiti, že máme a povinni budem ihned při tee výplatě a podle tee sumy těchto dvadceti tisiec kop grošuov peněz dobrých, té chvíle v zemi našie České obecně běžných, jim dáti bez prodlévánie všelikého i odpornosti. A oni vezmúce od nás ty sumy společně, točižto osmmezcietma tisiecuov kop a sedm set kop grošuov, mají a povinni budú nám hradu Kunětické Hory se všemi těmi sbožiemi zase postúpiti a všecky první zápisy na to svědčície i tento náš nynějšie navrátiti. A ktož by tento list měl s již psaných synuov našiech nebo dědicuov jich a budúcích dobrú a svobodnú volí, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných též jakožto jim samým. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze léta od narození Syna božieho ti- siecieho čtřstého šestdesátého pátého, královstvie našeho léta sedmého, den sv. Jiří. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 81. 111. List krále Jiřího, kterýmž zapisuje podle zápisu císaře Sigmunda 600 � gr. Miku- lášovi Berkovi na vsi Libišanech. V Praze 1465, 18. června. AČ. IV. 178. 112. Král Jiří připisuje Jarošovi z Cimburka Tovačovskému k 5000 zl. uh., císařem Zi- kmundem na městečku Kojetíně a přísl. jemu zapsaných, ještě 1000 zl. uh.; z kteréhož zboží do živnosti své splacován býti nemá. Datum v Praze, v úterý po sv. Markýtě (16. čce) 1465. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 426; cod. Pernst. měst. Brn. f. 138. Archiv Český XVI. 21
z roku 1465. 161 obecného dobrého královstvie našeho Českého vždy den ode dne mnohé užitky a ná- klady s sboží osviecených Viktorina, Jindřicha a Hynka vévod Minstrberských, hrabí Kladských, kniežat a synuov našiech milých, a urozeného Bočka bratří a pánuov z Kunstatu a z Poděbrad, brali sme a béřeme a jich v tom dobrú vuoli a povolnost shledáváme; i jsúce povinni z náchylnosti krve i také vedle spravedlnosti je opatřiti, aby oni toho i svých služeb, kteréž životy svými k dobrému obecnému královstvie našeho činili sú a činie, škodni nebyli, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech milých, mocí královskú již psaným synóm našiem i jich dědicuom a budúciem na hradě Kunětické Hoře a na zbožích kláštera Opatovic všech, jichž oni skrze vypla- cenie zápisuov na to svědčíciech v držení vešli sú, jakož ti zápisové šieře a světleji to okazují, přidali sme jim a připsali a tiemto listem přidáváme a připisujem i ku první sumě přiražujem dvadceti tisiecuov kop grošuov dobrých peněz střiebrných takovýmto obyčejem. Když bychom my neb budúcí naši, králové Čeští anebo ty osoby, jimž by výplata hradu Kunětické Hory a sboží kláštera Opatovského i jiných, kterýchž oni svými zápisy podle Hory Kunětické v držení jsú, jenž v osmi tisieciech kopách a sedmi stech kopách grošuov dobrých peněz střiebrných jsú jim zastavena, od nich z tee zástavy a těch zápisuov, tak jakož ti zápisové okazují, zasě chtěli vyplatiti, že máme a povinni budem ihned při tee výplatě a podle tee sumy těchto dvadceti tisiec kop grošuov peněz dobrých, té chvíle v zemi našie České obecně běžných, jim dáti bez prodlévánie všelikého i odpornosti. A oni vezmúce od nás ty sumy společně, točižto osmmezcietma tisiecuov kop a sedm set kop grošuov, mají a povinni budú nám hradu Kunětické Hory se všemi těmi sbožiemi zase postúpiti a všecky první zápisy na to svědčície i tento náš nynějšie navrátiti. A ktož by tento list měl s již psaných synuov našiech nebo dědicuov jich a budúcích dobrú a svobodnú volí, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných též jakožto jim samým. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze léta od narození Syna božieho ti- siecieho čtřstého šestdesátého pátého, královstvie našeho léta sedmého, den sv. Jiří. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 81. 111. List krále Jiřího, kterýmž zapisuje podle zápisu císaře Sigmunda 600 � gr. Miku- lášovi Berkovi na vsi Libišanech. V Praze 1465, 18. června. AČ. IV. 178. 112. Král Jiří připisuje Jarošovi z Cimburka Tovačovskému k 5000 zl. uh., císařem Zi- kmundem na městečku Kojetíně a přísl. jemu zapsaných, ještě 1000 zl. uh.; z kteréhož zboží do živnosti své splacován býti nemá. Datum v Praze, v úterý po sv. Markýtě (16. čce) 1465. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 426; cod. Pernst. měst. Brn. f. 138. Archiv Český XVI. 21
Strana 162
162 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Týž král přidává témuž ku prvním zápisům na témž městečku ještě 1000 fl. uh. za věrné jeho služby, tak aby všechna summa zástavní činila 7000 fl. uh. Datum v Brně v so- botu po sv. Prokopu (5. čce) 1466. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 427; cod. Pernst. měst. Brn. f. 138 b. 113. List krále Jiřího na manství Neratovské (u Bohdánče) Majnušovi z Chvalkovic. V Praze 1465, 26. července. AČ. IV. 179. 114. Jan, Píšek, Mikeš a Jindřich bratří vlastní z Čechtína vyznávají, že sestra jejich paní Alena, manželka Ondřeje z Strážku, poněvadž věnem opatřena byla, nechce se více navracovati na zboží v Strážku. 1465, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 15; arch. měst. Brn. f. 12b—13. (u. XX) List na dvuor a na dva lány v Strážku. My Jan, Píšek, Mikeš a Jindřich bratří vlastní z Čechtína vyznáváme... Jakož slovutná paní Alena, manželka Ondřeje z Strážku, sestra naše, znesena jest byla na dvuor a na dva lány, totiž v Strážku, kterážto potom věnem svým jest opatřena a vedle obyčeje a potřebnosti, jakož na to záleží, dobře ujištěna: protož my svrchu- psaní bratří slibujem společně za sestru naši nahoře psanú naší dobrú věrú, že jse nemá po smrti muže svého, ač déle živa bude než on, na ten již dotčený dvůr tá- hnúti a nižádným obyčejem naříkati viece. A my Nacek z Kvičovic purkrabie na Třebíči, Boček [z] Zakřan purkrabie na Měříně, Mikuláš z Hrochova a z Petrovic, Ctibor z Arklebic a z Uostakova, rukojmie a spoluslibce s nimi a za ně, všickni rukú společní a nerozdílnú slibujeme svú dobrú a čistú věrú beze vší zlé lsti uro- zenému pánu panu Janovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku desk a práva Brněn- ského, erbóm jeho i budúcím, i tomu, ktož by tento list jměl s jich dobrú vuolí, jestliže by pán Buch již psaného Ondřeje smrti neuchoval prvé, nežli paní Aleny ženy jeho, že jse nemá paní Alena na ten dvůr svrchu dotčený s jeho příslušenstvím dle věna svého táhnúti ani tím znášením navracovati; ač by pak chtěla, že my to máme a dlužni jsme zastúpiti a ten dvuor s jeho příslušenstvím, co se toho vzne- šení a věna nadepsaného dotýče, osvoboditi a spraviti naším nákladem a prací, kolikrát by toho potřebí bylo, bez prodlévání všelikterakého. Pakli bychom toho ne- učinili a pan Jan a erbové a budúcí jeho kterého z nás dvú rukojmí nahoře psaných o to napomenuli ústy, listem neb poslem, hned jeden na druhého neukazuje oc. Ležení obyčejné v městě v Mězeříčí. Jenž jest dán a psán léta božieho oc M'IIIICLX"V° u outerý den svatého Lamperta.
162 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Týž král přidává témuž ku prvním zápisům na témž městečku ještě 1000 fl. uh. za věrné jeho služby, tak aby všechna summa zástavní činila 7000 fl. uh. Datum v Brně v so- botu po sv. Prokopu (5. čce) 1466. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 427; cod. Pernst. měst. Brn. f. 138 b. 113. List krále Jiřího na manství Neratovské (u Bohdánče) Majnušovi z Chvalkovic. V Praze 1465, 26. července. AČ. IV. 179. 114. Jan, Píšek, Mikeš a Jindřich bratří vlastní z Čechtína vyznávají, že sestra jejich paní Alena, manželka Ondřeje z Strážku, poněvadž věnem opatřena byla, nechce se více navracovati na zboží v Strážku. 1465, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 15; arch. měst. Brn. f. 12b—13. (u. XX) List na dvuor a na dva lány v Strážku. My Jan, Píšek, Mikeš a Jindřich bratří vlastní z Čechtína vyznáváme... Jakož slovutná paní Alena, manželka Ondřeje z Strážku, sestra naše, znesena jest byla na dvuor a na dva lány, totiž v Strážku, kterážto potom věnem svým jest opatřena a vedle obyčeje a potřebnosti, jakož na to záleží, dobře ujištěna: protož my svrchu- psaní bratří slibujem společně za sestru naši nahoře psanú naší dobrú věrú, že jse nemá po smrti muže svého, ač déle živa bude než on, na ten již dotčený dvůr tá- hnúti a nižádným obyčejem naříkati viece. A my Nacek z Kvičovic purkrabie na Třebíči, Boček [z] Zakřan purkrabie na Měříně, Mikuláš z Hrochova a z Petrovic, Ctibor z Arklebic a z Uostakova, rukojmie a spoluslibce s nimi a za ně, všickni rukú společní a nerozdílnú slibujeme svú dobrú a čistú věrú beze vší zlé lsti uro- zenému pánu panu Janovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku desk a práva Brněn- ského, erbóm jeho i budúcím, i tomu, ktož by tento list jměl s jich dobrú vuolí, jestliže by pán Buch již psaného Ondřeje smrti neuchoval prvé, nežli paní Aleny ženy jeho, že jse nemá paní Alena na ten dvůr svrchu dotčený s jeho příslušenstvím dle věna svého táhnúti ani tím znášením navracovati; ač by pak chtěla, že my to máme a dlužni jsme zastúpiti a ten dvuor s jeho příslušenstvím, co se toho vzne- šení a věna nadepsaného dotýče, osvoboditi a spraviti naším nákladem a prací, kolikrát by toho potřebí bylo, bez prodlévání všelikterakého. Pakli bychom toho ne- učinili a pan Jan a erbové a budúcí jeho kterého z nás dvú rukojmí nahoře psaných o to napomenuli ústy, listem neb poslem, hned jeden na druhého neukazuje oc. Ležení obyčejné v městě v Mězeříčí. Jenž jest dán a psán léta božieho oc M'IIIICLX"V° u outerý den svatého Lamperta.
Strana 163
z roku 1465 a 1466. 163 115. (m. XII) List zprávní [od Václava z Roseče] na Lesonice panu Janovi, panu Zigmundovi, panu Vilémovi z Pernšteina. 1465, 11. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 69; arch. měst. Brn. f. 40—41. Já Václav z Rosěči i s svými erby vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám ku pravému dědicstvie tvrz Lesonice se dvorem a ves také řečenú Lesonice, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s lukami, s pastvami a s pastvištěmi, s lesy, chrastinami, s doly, s potoky, s horami, s řekami, s rybníky, s mezemi, s hranicemi, s jinými se všemi požitky i příslušnostmi, což k tej řečené tvrzi, dvoru a vsi od staradávna příslušie a příslušalo jest, jakožto svrchupsané zbožie v svých mezech a hranicech záležie a jest vyměřeno, a tak jakož ve dcskách zemských jmám, nic tu na tom ani svým erbóm ani budúcí[m] práva ani kterého vlastenstvie nezachovávaje, urozeným pánóm panu Janovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zem- ského v Brně, panu Zigmundovi, panu Vilémovi bratřím vlastniem, synuom napřed psaného pana tudjiž z Pernšteina, i jich dědicóm za V° f. uherských červených a dobrých mince a váhy spravedlivé, rázu se lvy, a za šest a za šedesáte kop grošuov a za XL g. peněz obecně berných, za každú kopu LX g. počítajíc, a za VII den. za groš čtúce, kteréžto sem již od nich hotové vzal úplně a docela zaplacené. Kdež protož já svrchupsaný Vácslav i s svými erby, jistec a zprávce věcí nahoře i dole psaných, a my Dietra z Bohušic, Jindřich z Hrochova a z Ratibořic, Bohuslav z Žer- tišovic a z Vranína, Křištofar takéž z Žertišovic a z Vranína, Augustin z Řečice, Vácslav Tluksa z Krajovic, rukojmie a spravedliví správce a spoluslibce zaň s Vác- slavem svrchupsaným a zaň i za jeho erby všichni vespolek slibujem rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú a čistú věrú beze všie zlé lsti kupitelóm našiem svrchu- psaným, jejich dědicóm to zbožie, tvrz Lesonice se dvorem i se vsí, tak jakož se svrchu píše, s jeho se všiem příslušenstviem na prvním sněmu panském . . . . ve dcsky vložiti. Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se v tomto listu vypisuje oc. Leženie obyčejné v městě Třebíči oc. V tomž listu dobrá vuole se vy- pisuje. Jenž jest dán a psán léta božieho oc tisícého čtyřistého šedesátého pátého v pondělí den svatého Martina oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 84. 116. Díl Plumlovský po smrti Jiříka z Kravař. 1466, 9. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 251; arch. měst. Brn. f. 118b. Item hrad Plumlov let božiech tisíc IIII LXVI° f. IIII ante Margarethe. Item Podivín městečko, a což tu jest. Item Prostějov městečko. Item Ko- 21*
z roku 1465 a 1466. 163 115. (m. XII) List zprávní [od Václava z Roseče] na Lesonice panu Janovi, panu Zigmundovi, panu Vilémovi z Pernšteina. 1465, 11. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 69; arch. měst. Brn. f. 40—41. Já Václav z Rosěči i s svými erby vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám ku pravému dědicstvie tvrz Lesonice se dvorem a ves také řečenú Lesonice, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s lukami, s pastvami a s pastvištěmi, s lesy, chrastinami, s doly, s potoky, s horami, s řekami, s rybníky, s mezemi, s hranicemi, s jinými se všemi požitky i příslušnostmi, což k tej řečené tvrzi, dvoru a vsi od staradávna příslušie a příslušalo jest, jakožto svrchupsané zbožie v svých mezech a hranicech záležie a jest vyměřeno, a tak jakož ve dcskách zemských jmám, nic tu na tom ani svým erbóm ani budúcí[m] práva ani kterého vlastenstvie nezachovávaje, urozeným pánóm panu Janovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zem- ského v Brně, panu Zigmundovi, panu Vilémovi bratřím vlastniem, synuom napřed psaného pana tudjiž z Pernšteina, i jich dědicóm za V° f. uherských červených a dobrých mince a váhy spravedlivé, rázu se lvy, a za šest a za šedesáte kop grošuov a za XL g. peněz obecně berných, za každú kopu LX g. počítajíc, a za VII den. za groš čtúce, kteréžto sem již od nich hotové vzal úplně a docela zaplacené. Kdež protož já svrchupsaný Vácslav i s svými erby, jistec a zprávce věcí nahoře i dole psaných, a my Dietra z Bohušic, Jindřich z Hrochova a z Ratibořic, Bohuslav z Žer- tišovic a z Vranína, Křištofar takéž z Žertišovic a z Vranína, Augustin z Řečice, Vácslav Tluksa z Krajovic, rukojmie a spravedliví správce a spoluslibce zaň s Vác- slavem svrchupsaným a zaň i za jeho erby všichni vespolek slibujem rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú a čistú věrú beze všie zlé lsti kupitelóm našiem svrchu- psaným, jejich dědicóm to zbožie, tvrz Lesonice se dvorem i se vsí, tak jakož se svrchu píše, s jeho se všiem příslušenstviem na prvním sněmu panském . . . . ve dcsky vložiti. Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se v tomto listu vypisuje oc. Leženie obyčejné v městě Třebíči oc. V tomž listu dobrá vuole se vy- pisuje. Jenž jest dán a psán léta božieho oc tisícého čtyřistého šedesátého pátého v pondělí den svatého Martina oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 84. 116. Díl Plumlovský po smrti Jiříka z Kravař. 1466, 9. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 251; arch. měst. Brn. f. 118b. Item hrad Plumlov let božiech tisíc IIII LXVI° f. IIII ante Margarethe. Item Podivín městečko, a což tu jest. Item Prostějov městečko. Item Ko- 21*
Strana 164
164 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina stelec městečko. Item ves Mstichovice. Item ves Štinava. Item ves Žárovice. Item ves Soběsuky. Item ves Chřenovice. Item Smržice. Item Rošťany. Item ves Drahan. Item ves Hartmanice. Item ves Bohučín. Item ves pustá Valtov. Item ves Maršín pustá. Ta městečka a vsi s činžemi, s požitky, s robotami, s dvory i se všemi po- platky, s rybníky i s řekami, s lesy i s jiným se všiem příslušenstviem ve všech jich mezech a hranicech i s opravú kláštera Prostějovského; a komu se ten diel dostane, podstúpiti a zaplatiti jmá VIIjM f. dluhu oc. Item ten diel jmá také k Račicím přidati IjC f. na den svatého Václava najprv příštieho. Item ten diel má jmíti na Bzenci IIjM f. Item co právem prosúzeno bylo na ty dluhy, kteréž tři dílové zastúpiti mají a na se berú, to má tento diel podle jiných díluov platiti rovně. Item Milotice škodu neb zisk při městě podle jiných díluov trpěti má, zisk i ztrátu. Item jestliže by oprava Zabidovského od Kačic odešla, tehda k Račicím tento diel jmá přidati padesát hřiven groší širokých, a to v polúletie od toho času, když by to odešlo; pakli by ta oprava při Račicských ostala vyprošeniem na králově Mti, tehda nemá nic přidati. Item svrchními věcmi i nábytky rovně se na čtyři díly rozděliti mají. Item ten diel podle jiných dvú dieluov podle velikosti sumy jemu příslušné, na to požívati bude Bzence. Item z toho, co panu Vácslavovi z Bozkovic na den svatého Vácslava nynie příštieho sto zlatých a XIIj f., ješto za dluhy diel jmá ještě dáno býti. Item jestliže by co na kom právem vysúdili aneb obdrželi, toho všickni čtyři dílové rovně požívati jmají. Tento diel jest panny Johančin z Kravař a z Strážnice oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 85. 117. (b. II) List zprávnie na Helfnšteinské zbožie od pana Voka z Sovince a jeho synuov panu Albrechtovi Kostkovi z Postupic. Na Helfenšteině 1467, 6. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 134 b; cod. měst. Brn. ƒ. 78—89; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 64. My Vok z Sovince, Ctibor a Jaroslav synové jeho, bratří vlastnie odtadž z Sovince, vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú prodali jsme a mocí listu tohoto prodáváme ku pravému dědicstvie naše vlastnie panstvie a zbožie, hrad Helfnštein, město Lipník, mlýn pod Lipníkem na Bečvě, a vsi dole- psané: Osek, Podolště [Podolší], Lúčka, Újezd, Mladici [?], co slušie k Helfnšteinskému, Slavkov, Ranošov, Kozlov, Vykleky a Lazníky, také co k Helfnšteinu slušie, Stani- měřice, Trnávku, Horku nad Lipníkem, Újezd Volavý, Týn, Lhotu, Hlínské, Sobě-
164 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina stelec městečko. Item ves Mstichovice. Item ves Štinava. Item ves Žárovice. Item ves Soběsuky. Item ves Chřenovice. Item Smržice. Item Rošťany. Item ves Drahan. Item ves Hartmanice. Item ves Bohučín. Item ves pustá Valtov. Item ves Maršín pustá. Ta městečka a vsi s činžemi, s požitky, s robotami, s dvory i se všemi po- platky, s rybníky i s řekami, s lesy i s jiným se všiem příslušenstviem ve všech jich mezech a hranicech i s opravú kláštera Prostějovského; a komu se ten diel dostane, podstúpiti a zaplatiti jmá VIIjM f. dluhu oc. Item ten diel jmá také k Račicím přidati IjC f. na den svatého Václava najprv příštieho. Item ten diel má jmíti na Bzenci IIjM f. Item co právem prosúzeno bylo na ty dluhy, kteréž tři dílové zastúpiti mají a na se berú, to má tento diel podle jiných díluov platiti rovně. Item Milotice škodu neb zisk při městě podle jiných díluov trpěti má, zisk i ztrátu. Item jestliže by oprava Zabidovského od Kačic odešla, tehda k Račicím tento diel jmá přidati padesát hřiven groší širokých, a to v polúletie od toho času, když by to odešlo; pakli by ta oprava při Račicských ostala vyprošeniem na králově Mti, tehda nemá nic přidati. Item svrchními věcmi i nábytky rovně se na čtyři díly rozděliti mají. Item ten diel podle jiných dvú dieluov podle velikosti sumy jemu příslušné, na to požívati bude Bzence. Item z toho, co panu Vácslavovi z Bozkovic na den svatého Vácslava nynie příštieho sto zlatých a XIIj f., ješto za dluhy diel jmá ještě dáno býti. Item jestliže by co na kom právem vysúdili aneb obdrželi, toho všickni čtyři dílové rovně požívati jmají. Tento diel jest panny Johančin z Kravař a z Strážnice oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 85. 117. (b. II) List zprávnie na Helfnšteinské zbožie od pana Voka z Sovince a jeho synuov panu Albrechtovi Kostkovi z Postupic. Na Helfenšteině 1467, 6. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 134 b; cod. měst. Brn. ƒ. 78—89; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 64. My Vok z Sovince, Ctibor a Jaroslav synové jeho, bratří vlastnie odtadž z Sovince, vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú prodali jsme a mocí listu tohoto prodáváme ku pravému dědicstvie naše vlastnie panstvie a zbožie, hrad Helfnštein, město Lipník, mlýn pod Lipníkem na Bečvě, a vsi dole- psané: Osek, Podolště [Podolší], Lúčka, Újezd, Mladici [?], co slušie k Helfnšteinskému, Slavkov, Ranošov, Kozlov, Vykleky a Lazníky, také co k Helfnšteinu slušie, Stani- měřice, Trnávku, Horku nad Lipníkem, Újezd Volavý, Týn, Lhotu, Hlínské, Sobě-
Strana 165
z roku 1466 a 1467. 165 chleby, Radotín, Něčice, Hornie Něčice, Dolnie Opatovice, Zimotín, Rakové, Pa- rešovice [Paršovice], Črnotín, Simřě krom toho, což tu Petr držie, Vlašovice [čti Valšovice], puol Zbrašova, Ústí před Hranicemi, což k Helfnšteinu slušie, a Hlízov, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s dvory, s robotami, s činžemi, s poplatky i se všemi užitky, s horami, s údoly, s lesy, s háji, s chrastmi, s chrastinami, s lukami, s řekami, s vodami tekutými i netekutými, s pastvami, s pastvištěmi, s rybníky, s rybničištěmi, s mlýny, s potoky, s břehy, s stavy, s zahradami, s štěpnicemi, s haltéři, s kostelními podacími, s mezemi, s hranicemi, s lovištěmi ptačími i neptačími i s zví- řecími i s jiným se všiem příslušenstviem, co k hradu Helfnšteinu a k tomu Helfn- šteinskému zbožie od staradávna příslušalo a příslušie, tak jakož to zbožie v svých mezech a hraniciech záležie a jest zamezeno, tak jakož jsme to sami drželi, nic sobě tu ani svým erbóm ani svým budúcím práva, panstvie ani kterého vlastenstvie na tom zbožie nezachovávajíce ani pozůstavujíce, než to sme všecko prodali urozenému pánu panu Albrechtovi z Postupic, fojtu markrabstvie Lužicského, a jeho erbóm a k jeho věrným rukám urozenému pánu panu Zdenkovi z Postupic, mincmajstru královstvie Českého, bratru jeho, a urozené paní paní Lidmile z Kravař a s Strážnice, manželce vlastnie pana Albrechta svrchupsaného, a urozeným pánóm panu Janovi z Postupic a z Brandýsa, bratru páně Albrechtovu, a panu Jiříkovi z Lanšteina a s Bystřice i tomu, ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Albrechta neb erbuov jeho dobrú vuolí, aby jměl túž moc i též plné právo k tomu ke všemu, což se v tomto listu píše, za třidceti tisíc zlatých dobrých uherských červených rázu Kremnicského se lvy a váhy dobré spravedlivé krom jednoho zlatého, které jsme již od nich vzali hotové a zaplacené úplně a docela. Protož my napřed psaní jistci a první správce těchto všech nahoře i dole psaných věcí, a my Mathúš z Šternberka a s Lukova, Jindřich z Jentšteina a na Rabšteině, Albrecht z Štermberka a s Lukova, Oldřich z Bozkovic a s Trnávky, Jan z Ludanic a z Rokytnice, Jan Tunkl z Brníčka a s Zábřeha, rukojmie a spra- vedliví správce s nimi s svrchupsanými pány a za ně všickni vespolek slibujem naší čistú dobrú věrú, rukú společní a nerozdílnú beze všie zlé lsti i forteluov i všeliakých výmluv a nesnází i beze všeho zmatku svrchupsanému pánu panu Albrechtovi a jeho erbóm i jeho věrným rukám, kupitelóm našiem svrchupsaným, to jisté zbožie Helfn- šteinské, tak jakož se svrchupíše, se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . ve dcsky zemské vložiti. Pakli bychom toho neučinili, což se svrchu píše, a nedokonali na všem nebo na díle, jehož toho pán Buoh nedaj oc. Leženie pořád obyčejné v městě Olomúci oc. Jenž jest dán a psán na Helfnšteině v středu před božiem Vstúpeniem na nebe, po na- rozenie Syna božieho tisícého čtyřstého šedesátého sedmého léta pořád čtúce. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 86.
z roku 1466 a 1467. 165 chleby, Radotín, Něčice, Hornie Něčice, Dolnie Opatovice, Zimotín, Rakové, Pa- rešovice [Paršovice], Črnotín, Simřě krom toho, což tu Petr držie, Vlašovice [čti Valšovice], puol Zbrašova, Ústí před Hranicemi, což k Helfnšteinu slušie, a Hlízov, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s dvory, s robotami, s činžemi, s poplatky i se všemi užitky, s horami, s údoly, s lesy, s háji, s chrastmi, s chrastinami, s lukami, s řekami, s vodami tekutými i netekutými, s pastvami, s pastvištěmi, s rybníky, s rybničištěmi, s mlýny, s potoky, s břehy, s stavy, s zahradami, s štěpnicemi, s haltéři, s kostelními podacími, s mezemi, s hranicemi, s lovištěmi ptačími i neptačími i s zví- řecími i s jiným se všiem příslušenstviem, co k hradu Helfnšteinu a k tomu Helfn- šteinskému zbožie od staradávna příslušalo a příslušie, tak jakož to zbožie v svých mezech a hraniciech záležie a jest zamezeno, tak jakož jsme to sami drželi, nic sobě tu ani svým erbóm ani svým budúcím práva, panstvie ani kterého vlastenstvie na tom zbožie nezachovávajíce ani pozůstavujíce, než to sme všecko prodali urozenému pánu panu Albrechtovi z Postupic, fojtu markrabstvie Lužicského, a jeho erbóm a k jeho věrným rukám urozenému pánu panu Zdenkovi z Postupic, mincmajstru královstvie Českého, bratru jeho, a urozené paní paní Lidmile z Kravař a s Strážnice, manželce vlastnie pana Albrechta svrchupsaného, a urozeným pánóm panu Janovi z Postupic a z Brandýsa, bratru páně Albrechtovu, a panu Jiříkovi z Lanšteina a s Bystřice i tomu, ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Albrechta neb erbuov jeho dobrú vuolí, aby jměl túž moc i též plné právo k tomu ke všemu, což se v tomto listu píše, za třidceti tisíc zlatých dobrých uherských červených rázu Kremnicského se lvy a váhy dobré spravedlivé krom jednoho zlatého, které jsme již od nich vzali hotové a zaplacené úplně a docela. Protož my napřed psaní jistci a první správce těchto všech nahoře i dole psaných věcí, a my Mathúš z Šternberka a s Lukova, Jindřich z Jentšteina a na Rabšteině, Albrecht z Štermberka a s Lukova, Oldřich z Bozkovic a s Trnávky, Jan z Ludanic a z Rokytnice, Jan Tunkl z Brníčka a s Zábřeha, rukojmie a spra- vedliví správce s nimi s svrchupsanými pány a za ně všickni vespolek slibujem naší čistú dobrú věrú, rukú společní a nerozdílnú beze všie zlé lsti i forteluov i všeliakých výmluv a nesnází i beze všeho zmatku svrchupsanému pánu panu Albrechtovi a jeho erbóm i jeho věrným rukám, kupitelóm našiem svrchupsaným, to jisté zbožie Helfn- šteinské, tak jakož se svrchupíše, se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . ve dcsky zemské vložiti. Pakli bychom toho neučinili, což se svrchu píše, a nedokonali na všem nebo na díle, jehož toho pán Buoh nedaj oc. Leženie pořád obyčejné v městě Olomúci oc. Jenž jest dán a psán na Helfnšteině v středu před božiem Vstúpeniem na nebe, po na- rozenie Syna božieho tisícého čtyřstého šedesátého sedmého léta pořád čtúce. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 86.
Strana 166
166 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 118. (g. VII) List krále Jiřího, jímž dává opravu na klášteře Tišnovském panu Janovi z Pern- šteina [a] čtyřóm synóm jeho. V Praze (1467) 24. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 93 b. My Jiří . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Jan z Pernšteina, věrný náš milý, pro své věrné služby, kteréž předkóm našiem, králóm Českým a markrabiem Moravským, i také nám okazoval jest, došel jest toho, že oprava na klášteře našem Tišnovském jemu dána jest; my také věrnost jeho ustavičnú shledavše, kterúž nás jakožto pána svého věrně se přidržie, nám byl i jest služeben, i chtíce také, aby synové jeho toho jeho nám zachovánie požili, a jakož on nám byl věren a slu- žeben, též i oni aby mohli a měli nám toho zasluhovati: protož s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ja- novi z Pernšteina a synóm jeho, urozenému Zigmundovi, Vilémovi, Janovi a Vrati- slavovi bratřím z Pernšteina, věrným našiem milým, opravu na klášteře našem Tiš- novu dali jsme a dáváme, tak aby oni tu opravu na tom klášteře jměli a všecky požitky k té opravě příslušející k užitku svému vybírali až do svých živností bez našie, budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí všeliaké překážky. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze den svatého Jana Křtitele božieho, léta od narozenie Syna božieho M'IIII LXIII [sic], královstvie našeho léta desátého [sic] oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 87, jenž snad opravil vročení dle orig. Roudnického. 119. (XXXVI) List krále Jiřieho, jímž listuov na Ještborské zboží potvrzuje, a k tomu připisuje čtyři sta kop grošuov přisúzených a přidává opět čtyři sta kop g. z milosti své Mikulášovi Bochovcovi. V Praze 1467, 24. srpna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 30b. My Jiří ... oznamujem tiemto listem všem: Jakož duostojný někdy kněz Pavel a kněz Jan biskupové Olomúčtí s kapitolú svú sbožie kostela Olomúckého, dvuor a ves Ještěbořicě s příslušenstvími, ležície v našie zemi České, statečnému Mikulášovi z Buchova, věrnému našemu milému, a dědicóm jeho v šesti stech kopách grošuov zastavili sú do některých časuov, jakož ti listové okazují. I znamenajíce, kterak ti biskupové pro některý užitek toho kostela to jsú učinili, těm jich zápisuom mocí královskú jakožto král Český a markrabie Moravský moc dali sme a tiemto listem dáváme, a těch listuov potvrzujem ve všech jich ku- siech i artikulech, tak aby ti listové plnú moc měli, jako by s povolením předkuov našiech králuov Českých vyšli.
166 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 118. (g. VII) List krále Jiřího, jímž dává opravu na klášteře Tišnovském panu Janovi z Pern- šteina [a] čtyřóm synóm jeho. V Praze (1467) 24. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 93 b. My Jiří . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Jan z Pernšteina, věrný náš milý, pro své věrné služby, kteréž předkóm našiem, králóm Českým a markrabiem Moravským, i také nám okazoval jest, došel jest toho, že oprava na klášteře našem Tišnovském jemu dána jest; my také věrnost jeho ustavičnú shledavše, kterúž nás jakožto pána svého věrně se přidržie, nám byl i jest služeben, i chtíce také, aby synové jeho toho jeho nám zachovánie požili, a jakož on nám byl věren a slu- žeben, též i oni aby mohli a měli nám toho zasluhovati: protož s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ja- novi z Pernšteina a synóm jeho, urozenému Zigmundovi, Vilémovi, Janovi a Vrati- slavovi bratřím z Pernšteina, věrným našiem milým, opravu na klášteře našem Tiš- novu dali jsme a dáváme, tak aby oni tu opravu na tom klášteře jměli a všecky požitky k té opravě příslušející k užitku svému vybírali až do svých živností bez našie, budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí všeliaké překážky. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze den svatého Jana Křtitele božieho, léta od narozenie Syna božieho M'IIII LXIII [sic], královstvie našeho léta desátého [sic] oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 87, jenž snad opravil vročení dle orig. Roudnického. 119. (XXXVI) List krále Jiřieho, jímž listuov na Ještborské zboží potvrzuje, a k tomu připisuje čtyři sta kop grošuov přisúzených a přidává opět čtyři sta kop g. z milosti své Mikulášovi Bochovcovi. V Praze 1467, 24. srpna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 30b. My Jiří ... oznamujem tiemto listem všem: Jakož duostojný někdy kněz Pavel a kněz Jan biskupové Olomúčtí s kapitolú svú sbožie kostela Olomúckého, dvuor a ves Ještěbořicě s příslušenstvími, ležície v našie zemi České, statečnému Mikulášovi z Buchova, věrnému našemu milému, a dědicóm jeho v šesti stech kopách grošuov zastavili sú do některých časuov, jakož ti listové okazují. I znamenajíce, kterak ti biskupové pro některý užitek toho kostela to jsú učinili, těm jich zápisuom mocí královskú jakožto král Český a markrabie Moravský moc dali sme a tiemto listem dáváme, a těch listuov potvrzujem ve všech jich ku- siech i artikulech, tak aby ti listové plnú moc měli, jako by s povolením předkuov našiech králuov Českých vyšli.
Strana 167
z roku 1467. 167 A jakož již psaný Mikuláš z Buchova právem zemským země České na témž sboží Ještěborském obdržel jest čtyři sta kop grošuov právem, abychom jej ráčili opatřiti, aby na ně jistotu měl: my shledavše mnohé věrné a pilné služby téhož Mi- kuláše, kteréž nám činil, činí a potom tiem lépe aby činiti mohl a měl, a že sě jest nás jakožto krále Českého, pána svého, věrně přidržal a přidrží, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský těch čtyři sta kop grošuov právem zemským od něho obdržených, a k tomu čtyři sta kop grošuov z milosti našie jemu a dědicuom jeho na tom sboží nad ty prvnie jeho zá- pisy přidali sme a přidáváme a ku první sumě přiražujem, tak aby týž Mikuláš a dědicové jeho to sbožie, dvuor a ves Ještěbořicě s příslušenstvími měli, drželi a toho požievali bez všeliké překážky tak a potud, jakož zápisové těch biskupuov okazují. A když by od dědicuov jeho ti zápisové byli vyplacováni, tehdy těchto osm set kop grošuov s první sumú šesti sty kopami grošuov mají společně za vy- placenie toho sbožie od toho neb od těch, ktož to vyplacovati budú, jim dáni býti bez všelikého prodlévánie i odpornosti. A ktož by tento list měl s již psaného Mikuláše neb jeho dědicuov dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných též jakožto jim samým. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme při- věsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pondělí den svatého Bartholoměje apoštola léta od narození božieho Syna tisiecího čtřstého šestdesátého sedmého, královstvie Ad mandatum domini regis. našeho léta desátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 88. 120. List od krále Jiřího JMti, kterýmž JMt zavazuje Olomúcské a Brněnské měšťany, aby cla nebo majta v Pohořeliciech dávali. V Praze 1467, 16. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 121 b; arch. měst. Brn. f. 75. My Jiří . . . oznamujem tímto listem všem, že pro tu neslušnost, kterúž měšťané Olomúčtí a Brněnští proti nám činie, že súce naši, nám se zprotivili a nám odpověděvše a učinivše se našimi nepřátely, nás a naše věrné poddané, což najvíce mohli, nekřesťansky hubili a hubie, braním, pálením i mordem; a že pak shlédše věrnost a mnohé služby urozeného Jindřicha z Kunstatu a z Jevišovic, věrného na- šeho milého, kteréž nám okázal a okazuje, nás, jakožto krále Českého a margrabie Moravského, pána svého věrně se přidrží a proti těm nám zprotiveným nám pomá- haje; i chtíce jemu to milostivě nahrazením milostivě učiniti, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich milých, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský tuto milost jemu a dědicuom jeho dali jsme a dáváme: jakož měšťané Olomúčtí a Brněnští cla nebo mýta v Pohořelicích nedávali jsú, že tu svobodu odjali jsme a odjímáme,
z roku 1467. 167 A jakož již psaný Mikuláš z Buchova právem zemským země České na témž sboží Ještěborském obdržel jest čtyři sta kop grošuov právem, abychom jej ráčili opatřiti, aby na ně jistotu měl: my shledavše mnohé věrné a pilné služby téhož Mi- kuláše, kteréž nám činil, činí a potom tiem lépe aby činiti mohl a měl, a že sě jest nás jakožto krále Českého, pána svého, věrně přidržal a přidrží, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský těch čtyři sta kop grošuov právem zemským od něho obdržených, a k tomu čtyři sta kop grošuov z milosti našie jemu a dědicuom jeho na tom sboží nad ty prvnie jeho zá- pisy přidali sme a přidáváme a ku první sumě přiražujem, tak aby týž Mikuláš a dědicové jeho to sbožie, dvuor a ves Ještěbořicě s příslušenstvími měli, drželi a toho požievali bez všeliké překážky tak a potud, jakož zápisové těch biskupuov okazují. A když by od dědicuov jeho ti zápisové byli vyplacováni, tehdy těchto osm set kop grošuov s první sumú šesti sty kopami grošuov mají společně za vy- placenie toho sbožie od toho neb od těch, ktož to vyplacovati budú, jim dáni býti bez všelikého prodlévánie i odpornosti. A ktož by tento list měl s již psaného Mikuláše neb jeho dědicuov dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných též jakožto jim samým. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme při- věsiti k tomuto listu. Dán v Praze v pondělí den svatého Bartholoměje apoštola léta od narození božieho Syna tisiecího čtřstého šestdesátého sedmého, královstvie Ad mandatum domini regis. našeho léta desátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 88. 120. List od krále Jiřího JMti, kterýmž JMt zavazuje Olomúcské a Brněnské měšťany, aby cla nebo majta v Pohořeliciech dávali. V Praze 1467, 16. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 121 b; arch. měst. Brn. f. 75. My Jiří . . . oznamujem tímto listem všem, že pro tu neslušnost, kterúž měšťané Olomúčtí a Brněnští proti nám činie, že súce naši, nám se zprotivili a nám odpověděvše a učinivše se našimi nepřátely, nás a naše věrné poddané, což najvíce mohli, nekřesťansky hubili a hubie, braním, pálením i mordem; a že pak shlédše věrnost a mnohé služby urozeného Jindřicha z Kunstatu a z Jevišovic, věrného na- šeho milého, kteréž nám okázal a okazuje, nás, jakožto krále Českého a margrabie Moravského, pána svého věrně se přidrží a proti těm nám zprotiveným nám pomá- haje; i chtíce jemu to milostivě nahrazením milostivě učiniti, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich milých, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský tuto milost jemu a dědicuom jeho dali jsme a dáváme: jakož měšťané Olomúčtí a Brněnští cla nebo mýta v Pohořelicích nedávali jsú, že tu svobodu odjali jsme a odjímáme,
Strana 168
168 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina chtíce a mocí královskú ustavujíce, poněvadž to proti nám ztratili jsú, aby od této chvíle po všecky časy potomní a budúcí ti měšťané Olomúčtí a Brněnští, kteříž na to mýto pojedú, též jakožto jiní obyčej mají clíti, se všech věcí aby clo a mýto dávali beze všeliké odpornosti pod tú pokutú, jakož na clech právo a obyčej jest. Tomu na svědomí pečet naši královskú rozkázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze den s. Havla léta od narození Syna božího tisícého čtyrystého šedesátého Ad mandatum domini regis. sedmého, království našeho léta IX° [sic]. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 89. 121. (m) List od Jiříka z Košině na XIII1/2 hřivny platu postoupený bratru Kryštoforovi z Košině. Na Tovačově 1468, 5. března. — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 492 b; arch. měst. Brn. f. 177 b. Já Jiřík z Košině vyznávám... Jakož najjasnějšie kníže pán pan Jiří z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc, pán muoj najmilostivějšie, ráčil jest obda- řiti a zapsati bratru mému Křištoforovi z Košině a mně XIIIj hřivny g. platu ro- čnieho mnišek] kláštera s. Katheřiny v Olomúci v Ij“ hřivnách groší na vsi dědičné Věrovany řečené urozeného pána pana Jaroše z Cimburka a s Thovačova, a maje- státem svým JKMt nám toho potvrdil, jakož JKMti majestát šíře okazuje a vypi- suje. A já svrchupsaný Jiřík z Košině s svým dobrým rozmyslem dal sem a mocí tohoto listu dávám svú dobrú vuoli, moc i právo své, kderéž jmám od JKMti za- psané v majestátu, slovutnému panoši Křištoforovi z Košině, bratru mému milému, tak aby on tuž moc i právo jměl i jmá k tomu zápisu i k tomu ke všemu, což zápis ten svědčí, což se dílu mého dotýče, s tím učiniti, vedle vuole své dáti, za- psati, prodati, zastaviti, jako bych já sám učinil, beze všie mé překážky. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu připrosil sem urozeného pána Jana z Ludanic a z Ro- kytnice, a statečných rytířuov pana Protivce z Zástřizl a ze Ždánic, pana Beneše Krčmy z Konipas, a slovutných panoší Bohušky z Kokor, Jana Krupsy z Přieluka a Zbynka z Vrahovic a z Náměštie, že jsú pečeti své k tomuto listu na svědomie přivěsili podle mne. Jenž jest dán a psán na Thovačově léta od narozenie Syna bo- žieho M'CCCC'LXVIII, tu sobotu po přenesenie svatého Václava oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 90. 122. List krále Jiřího, kterýmž zapisuje podle prvního zápisu Máslojedy i jiné vsi Petrovi a Benešovi bratřím z Ostromíře na 2500 � gr. č. V Praze 1468, 7. dubna. AČ. IV. 180.
168 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina chtíce a mocí královskú ustavujíce, poněvadž to proti nám ztratili jsú, aby od této chvíle po všecky časy potomní a budúcí ti měšťané Olomúčtí a Brněnští, kteříž na to mýto pojedú, též jakožto jiní obyčej mají clíti, se všech věcí aby clo a mýto dávali beze všeliké odpornosti pod tú pokutú, jakož na clech právo a obyčej jest. Tomu na svědomí pečet naši královskú rozkázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze den s. Havla léta od narození Syna božího tisícého čtyrystého šedesátého Ad mandatum domini regis. sedmého, království našeho léta IX° [sic]. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 506 č. 89. 121. (m) List od Jiříka z Košině na XIII1/2 hřivny platu postoupený bratru Kryštoforovi z Košině. Na Tovačově 1468, 5. března. — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 492 b; arch. měst. Brn. f. 177 b. Já Jiřík z Košině vyznávám... Jakož najjasnějšie kníže pán pan Jiří z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc, pán muoj najmilostivějšie, ráčil jest obda- řiti a zapsati bratru mému Křištoforovi z Košině a mně XIIIj hřivny g. platu ro- čnieho mnišek] kláštera s. Katheřiny v Olomúci v Ij“ hřivnách groší na vsi dědičné Věrovany řečené urozeného pána pana Jaroše z Cimburka a s Thovačova, a maje- státem svým JKMt nám toho potvrdil, jakož JKMti majestát šíře okazuje a vypi- suje. A já svrchupsaný Jiřík z Košině s svým dobrým rozmyslem dal sem a mocí tohoto listu dávám svú dobrú vuoli, moc i právo své, kderéž jmám od JKMti za- psané v majestátu, slovutnému panoši Křištoforovi z Košině, bratru mému milému, tak aby on tuž moc i právo jměl i jmá k tomu zápisu i k tomu ke všemu, což zápis ten svědčí, což se dílu mého dotýče, s tím učiniti, vedle vuole své dáti, za- psati, prodati, zastaviti, jako bych já sám učinil, beze všie mé překážky. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu připrosil sem urozeného pána Jana z Ludanic a z Ro- kytnice, a statečných rytířuov pana Protivce z Zástřizl a ze Ždánic, pana Beneše Krčmy z Konipas, a slovutných panoší Bohušky z Kokor, Jana Krupsy z Přieluka a Zbynka z Vrahovic a z Náměštie, že jsú pečeti své k tomuto listu na svědomie přivěsili podle mne. Jenž jest dán a psán na Thovačově léta od narozenie Syna bo- žieho M'CCCC'LXVIII, tu sobotu po přenesenie svatého Václava oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 90. 122. List krále Jiřího, kterýmž zapisuje podle prvního zápisu Máslojedy i jiné vsi Petrovi a Benešovi bratřím z Ostromíře na 2500 � gr. č. V Praze 1468, 7. dubna. AČ. IV. 180.
Strana 169
z let 1468—1470. 169 123. (e. V) List krále Jiřího, jímž dává polovici užitkuov panu Janovi z Pernšteina do své vuole na Tišnovském zboží. V Praze 1469, 19. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 92; arch. měst. Brn. f. 53 b—54. My Jiří . . . známo činíme tímto listem všem, že shledavše mnohé věrné a pilné služby urozeného Jana z Pernšteina, věrného našeho milého, kteréž nám činil, činie a potom lépe aby mohl a jměl činiti, zvláště pak že tyto časy nás jakožto krále Českého a markrabí Moravského pána svého věrně se jest přidržel a přidrží, nám proti našiem nepřátelóm a těm nám zprotivilým věrně pomáhaje: i chtíce jemu za to pomáhati, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a ja- kožto markrabie Moravský témuž Janovi z Pernšteina dali jsme a tímto listem dá- váme pravú polovici všech poplatkuov a duochoduov a užitkuov zbožie našeho klá- štera Tišnovského, tak aby on tu polovici všech těch poplatkuov a duochoduov z toho zbožie k svému užitku vybíral bez překážky všech lidí, a to toliko do našie vuole a dalšieho rozkázánie. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přitisknúti k tomuto listu. Dán v Praze v pondělie po svatém Vítě léta od narozenie Syna božieho M'IIII"LX'VIIII', královstvie našeho léta XII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 92. 124. Král Jiří stvrzuje prodej vsi Popovic blíž Kojetína se dvěma dvory, s krčmou, mlýnem a některými podsedky i jinými příslušnostmi, kteréž zboží náleží jako manství k arcibiskupství Pražskému a jež prodal Jan z Popovic za 450 hřiven gr. širokých čes. čísla mor. Datum v Praze, v pátek den početí panny Marie (8. pros.) 1. 1469. Cod. Pernst. arch. mus. Frant. v Brn. f. 435 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 143. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 93 125. Král Jiří dává všecko právo své, kteréž na něho jako na markrabí Moravského po smrti Anny z Výškovic připadlo na vsech Výškovicích a Zahnašovicích, Albertovi Kostkovi z Postupic, fojtovi Lužickému. Dat. na Horách Kutných 9. ún. 1470. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 54 č. 70; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 199 b. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 94. 126. Dobrá vůle na list, kterýmž král Jiří byl zapsal 600 � gr. Mikuláši Berkovi na vsi Libišanech, daná od téhož Mikuláše Berky knížeti Jindřichovi Minstrberskému. V Praze 1470, 17. února. AČ. IV. 181. Archiv Český XVI 22
z let 1468—1470. 169 123. (e. V) List krále Jiřího, jímž dává polovici užitkuov panu Janovi z Pernšteina do své vuole na Tišnovském zboží. V Praze 1469, 19. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 92; arch. měst. Brn. f. 53 b—54. My Jiří . . . známo činíme tímto listem všem, že shledavše mnohé věrné a pilné služby urozeného Jana z Pernšteina, věrného našeho milého, kteréž nám činil, činie a potom lépe aby mohl a jměl činiti, zvláště pak že tyto časy nás jakožto krále Českého a markrabí Moravského pána svého věrně se jest přidržel a přidrží, nám proti našiem nepřátelóm a těm nám zprotivilým věrně pomáhaje: i chtíce jemu za to pomáhati, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a ja- kožto markrabie Moravský témuž Janovi z Pernšteina dali jsme a tímto listem dá- váme pravú polovici všech poplatkuov a duochoduov a užitkuov zbožie našeho klá- štera Tišnovského, tak aby on tu polovici všech těch poplatkuov a duochoduov z toho zbožie k svému užitku vybíral bez překážky všech lidí, a to toliko do našie vuole a dalšieho rozkázánie. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přitisknúti k tomuto listu. Dán v Praze v pondělie po svatém Vítě léta od narozenie Syna božieho M'IIII"LX'VIIII', královstvie našeho léta XII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 92. 124. Král Jiří stvrzuje prodej vsi Popovic blíž Kojetína se dvěma dvory, s krčmou, mlýnem a některými podsedky i jinými příslušnostmi, kteréž zboží náleží jako manství k arcibiskupství Pražskému a jež prodal Jan z Popovic za 450 hřiven gr. širokých čes. čísla mor. Datum v Praze, v pátek den početí panny Marie (8. pros.) 1. 1469. Cod. Pernst. arch. mus. Frant. v Brn. f. 435 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 143. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 93 125. Král Jiří dává všecko právo své, kteréž na něho jako na markrabí Moravského po smrti Anny z Výškovic připadlo na vsech Výškovicích a Zahnašovicích, Albertovi Kostkovi z Postupic, fojtovi Lužickému. Dat. na Horách Kutných 9. ún. 1470. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 54 č. 70; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 199 b. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 94. 126. Dobrá vůle na list, kterýmž král Jiří byl zapsal 600 � gr. Mikuláši Berkovi na vsi Libišanech, daná od téhož Mikuláše Berky knížeti Jindřichovi Minstrberskému. V Praze 1470, 17. února. AČ. IV. 181. Archiv Český XVI 22
Strana 170
170 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 127. (et. XXIIII) Dobrá vuole na listy od Ctibora z Cimburka Albrechtovi Kostkovi z Postupic [na Hranice a na Přerov]. Na Hranicích 1470, 8. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 154; arch. měst. Brn. ƒ. 89; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 87. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, komormaystr krále Českého a hajtman margrabství Moravského, známo činím ... že jakož mám listy na zboží své zástavnie, najprv na zámek Hranice, město i [s] zbožím k němu příslušným, jakož na to zbožie Hranické list hlavní od velebného kněze opata a konventu kláštera Hradišckého ukazuje a v tom listu dobrá vůle jest, a na ten list od najjasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a margrabie Moravského oc potvrzenie; také jakož mám listy na zámek zástavný margrabský, jménem Přerov s jeho příslušenstvím, zápis a zástavu, jakož list jeden urozenému pánu panu Janovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu ty časy margrabství Moravského, otci mému dobré paměti, svědčí; list la- tinský od najjasnějšího knížete a pána pana Ladislava krále Uherského, Českého a markrabí Moravského mně jakožto erbu otce svého svědčí, a druhý list od naj- jasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a markrabí Moravského mne a mým erbuom svědčí: na ty na všeckny listy, totiž na Hranice od opata, na Přerov od již psaných králuov, já svrchupsaný Ctibor dávám svú plnú a svobodnú dobrú vuoli sám od sebe i od svých erbuov urozenému panu Albrechtovi Kostkovi z Po- stupic i jeho erbuom a potomkóm, tak aby on a oni jměli a drželi již psaná zbožie v mém plném právě, jakož to já a erbové moji držali sme. Tomu na jistotu svú sem vlastní pečet přivěsiti kázal; a připrosil sem urozeného pana Mikuláše z Gut- štainu, hofmistra osvíceného knížete kněze Viktorina, a slovutných panoší Jana Mu- kaře z Kokor a s Čekyně, Miloty Morkovského z Morkovic, a Jindřicha z Bystřice, najvyššího písaře práva a súdu zemského v markrabstvie Moravském, Václava z Převor, ty časy hajtmana na Thovačově, a Jindřicha z Cho[ljtic, že jsú své pečeti k tomuto listu přivěsili na svědomie, sobě a svým erbuom bez škody. Jenž jest psán na Hranicích v půstě v tu neděli, kteráž se zpievá Judica, léta božího tisícího čtyřstého sedmdesátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 95. 128. (h. VIII) List krále Jiřieho, jímž zastavil městečko Kralice panu Ctiborovi Tovačovskému. Na Horách Kutných 1470, 22. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 456; arch. měst. Brn. 152. My Jiří ... oznamujem tímto listem všem, že jsúce dlužni urozenému Ctibo- rovi z Cimburka Tovačovskému, hýft manu našemu v Moravě věrnému milému, VIII°
170 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 127. (et. XXIIII) Dobrá vuole na listy od Ctibora z Cimburka Albrechtovi Kostkovi z Postupic [na Hranice a na Přerov]. Na Hranicích 1470, 8. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 154; arch. měst. Brn. ƒ. 89; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 87. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, komormaystr krále Českého a hajtman margrabství Moravského, známo činím ... že jakož mám listy na zboží své zástavnie, najprv na zámek Hranice, město i [s] zbožím k němu příslušným, jakož na to zbožie Hranické list hlavní od velebného kněze opata a konventu kláštera Hradišckého ukazuje a v tom listu dobrá vůle jest, a na ten list od najjasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a margrabie Moravského oc potvrzenie; také jakož mám listy na zámek zástavný margrabský, jménem Přerov s jeho příslušenstvím, zápis a zástavu, jakož list jeden urozenému pánu panu Janovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu ty časy margrabství Moravského, otci mému dobré paměti, svědčí; list la- tinský od najjasnějšího knížete a pána pana Ladislava krále Uherského, Českého a markrabí Moravského mně jakožto erbu otce svého svědčí, a druhý list od naj- jasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a markrabí Moravského mne a mým erbuom svědčí: na ty na všeckny listy, totiž na Hranice od opata, na Přerov od již psaných králuov, já svrchupsaný Ctibor dávám svú plnú a svobodnú dobrú vuoli sám od sebe i od svých erbuov urozenému panu Albrechtovi Kostkovi z Po- stupic i jeho erbuom a potomkóm, tak aby on a oni jměli a drželi již psaná zbožie v mém plném právě, jakož to já a erbové moji držali sme. Tomu na jistotu svú sem vlastní pečet přivěsiti kázal; a připrosil sem urozeného pana Mikuláše z Gut- štainu, hofmistra osvíceného knížete kněze Viktorina, a slovutných panoší Jana Mu- kaře z Kokor a s Čekyně, Miloty Morkovského z Morkovic, a Jindřicha z Bystřice, najvyššího písaře práva a súdu zemského v markrabstvie Moravském, Václava z Převor, ty časy hajtmana na Thovačově, a Jindřicha z Cho[ljtic, že jsú své pečeti k tomuto listu přivěsili na svědomie, sobě a svým erbuom bez škody. Jenž jest psán na Hranicích v půstě v tu neděli, kteráž se zpievá Judica, léta božího tisícího čtyřstého sedmdesátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 95. 128. (h. VIII) List krále Jiřieho, jímž zastavil městečko Kralice panu Ctiborovi Tovačovskému. Na Horách Kutných 1470, 22. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 456; arch. měst. Brn. 152. My Jiří ... oznamujem tímto listem všem, že jsúce dlužni urozenému Ctibo- rovi z Cimburka Tovačovskému, hýft manu našemu v Moravě věrnému milému, VIII°
Strana 171
z roku 1470. 171 f. dobrých uherských, kderéž jest k žádosti našie vypuojčno [sic] jich lidem a slu- žebníkóm našiem za nás za službu dal, a chtíce jej opatřiti, aby on toho škody nejměl, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ctiborovi a dědicóm jeho zapsali jsme a zastavili a tímto listem zapisujem a zastavujem městečko Kralice s příslušnostmi k témuž městečku příslušnými, kteréž osviecený Viktorin, Hynek a Jindřich, vývody Minstrberští a hrabie Kladští, knížata, a urozený Boček, bratří páni z Kunstatu a s Poděbrad, synové naši milí, na urozeném Jarošovi z Cimburka jsú vyfrajmarčili, tak aby řečený Ctibor a jeho dědicové řečené městečko s příslušnostmi k němu příslušnými jměli, drželi a jeho požívali bez našie, synuov našich i jiných všech lidí všeliaké překážky tak dlúho, dokudž těch VIII° f. uherských dobrých na zlatě i na váze my neb synové naši jim nedali bychom a úplně nezaplatili. A když bychom jim tu sumu zlatých zaplatili aneb dosti učinili, mají beze všie odpornosti toho městečka s příslušnostmi nám postúpiti a list tento navrátiti. A ktož by tento list jměl s již psaného Ctibora neb jeho dědicuov dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Horách Kutnách v úterý před s. Urbanem léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého sedmdesátého, království našeho léta třináctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 96. 129. (b. II) List krále Jiřího, jímž zastavuje polovici užitkuov všech na Tišnovském zboží panu Janovi z Pernšteina. V Praze 1470, 25. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 90; arch. měst. Brn. ƒ. 51 b—52. My Jiří . . . oznamujem tímto listem všem, že shledavše mnohú věrnost a služby urozeného Jana z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věr- ného našeho milého, kteréž jest nám činil a činie, nás jakožto krále Českého a mar- krabí Moravského, pána svého dědičného, věrně se přidržě a nám proti těm nám zprotivělým a nepřátelóm našiem věrně pomáhaje, i chtíce jemu vděčnost naši a dobrú vuoli okázati, aby nám tiem lépe mohl a jměl se hoditi, pomáhati a slúžiti, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Janovi z Pernšteina a dědicóm jeho zapsali jsme a zastavili, tímto listem za- pisujem a zastavujem pravú polovici všech půžitkuov, poplatkuov a důchoduov zbožie kláštera našeho Tišnovského ve třech tisících zlatých uherských dobrých, tak aby řečený Jan z Pernšteina a dědicové jeho tu polovici požitkuov a duochoduov toho zbožie jměli, drželi, vybírali a jich požívali bez našie i budúcích našiech králuov Českých a markrabie Moravských a abatyší i konventu téhož kláštera i všech jiných lidí všeliaké překážky. A abatyše s konventem téhož kláštera druhé polovice těch 22*
z roku 1470. 171 f. dobrých uherských, kderéž jest k žádosti našie vypuojčno [sic] jich lidem a slu- žebníkóm našiem za nás za službu dal, a chtíce jej opatřiti, aby on toho škody nejměl, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ctiborovi a dědicóm jeho zapsali jsme a zastavili a tímto listem zapisujem a zastavujem městečko Kralice s příslušnostmi k témuž městečku příslušnými, kteréž osviecený Viktorin, Hynek a Jindřich, vývody Minstrberští a hrabie Kladští, knížata, a urozený Boček, bratří páni z Kunstatu a s Poděbrad, synové naši milí, na urozeném Jarošovi z Cimburka jsú vyfrajmarčili, tak aby řečený Ctibor a jeho dědicové řečené městečko s příslušnostmi k němu příslušnými jměli, drželi a jeho požívali bez našie, synuov našich i jiných všech lidí všeliaké překážky tak dlúho, dokudž těch VIII° f. uherských dobrých na zlatě i na váze my neb synové naši jim nedali bychom a úplně nezaplatili. A když bychom jim tu sumu zlatých zaplatili aneb dosti učinili, mají beze všie odpornosti toho městečka s příslušnostmi nám postúpiti a list tento navrátiti. A ktož by tento list jměl s již psaného Ctibora neb jeho dědicuov dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Horách Kutnách v úterý před s. Urbanem léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého sedmdesátého, království našeho léta třináctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 96. 129. (b. II) List krále Jiřího, jímž zastavuje polovici užitkuov všech na Tišnovském zboží panu Janovi z Pernšteina. V Praze 1470, 25. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 90; arch. měst. Brn. ƒ. 51 b—52. My Jiří . . . oznamujem tímto listem všem, že shledavše mnohú věrnost a služby urozeného Jana z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věr- ného našeho milého, kteréž jest nám činil a činie, nás jakožto krále Českého a mar- krabí Moravského, pána svého dědičného, věrně se přidržě a nám proti těm nám zprotivělým a nepřátelóm našiem věrně pomáhaje, i chtíce jemu vděčnost naši a dobrú vuoli okázati, aby nám tiem lépe mohl a jměl se hoditi, pomáhati a slúžiti, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Janovi z Pernšteina a dědicóm jeho zapsali jsme a zastavili, tímto listem za- pisujem a zastavujem pravú polovici všech půžitkuov, poplatkuov a důchoduov zbožie kláštera našeho Tišnovského ve třech tisících zlatých uherských dobrých, tak aby řečený Jan z Pernšteina a dědicové jeho tu polovici požitkuov a duochoduov toho zbožie jměli, drželi, vybírali a jich požívali bez našie i budúcích našiech králuov Českých a markrabie Moravských a abatyší i konventu téhož kláštera i všech jiných lidí všeliaké překážky. A abatyše s konventem téhož kláštera druhé polovice těch 22*
Strana 172
172 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina puožitkuov také bez překážky téhož Jana, budúcích i dědicuov jeho aby požívati mohla tak dlúho, dokudž [bychom] my neb budúcí naši, králové Čeští a markrabie Mo- ravští, anebo ty osoby, jimž by ta výplata spravedlivě příslušala, těch tří tisíc zlatých uherských [nezaplatili. Nejmá také řečený Jan, dědicové i budúcí jeho lidí toho zbožie novýmfi] nespravedlivými] a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami obtěžovati proti jich vuoli žádným obyčejem. A ktož by tento list jměl s svrchu- psaného Jana z Pernšteina neb jeho dědicuov dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchu psaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v neděli den svaté Ka- theřiny, léta od narozenie Syna božího tisícého čtyřistého sedmdesátého, královstvie našeho léta třináctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 97. 130. (n. XIII) List krále Jiřieho daný panu Ctiborovi z Tovačova, aby k cudám ani právóm aneb soudóm jejich lidé nestávali, což jich kolivěk k Tovačovu příslušie. V Praze 1470, 18. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 459b; arch. měst. Brn. f. 192. Georgius ... Notum facimus tenore presencium vniuersis, quod grata habentes seruicia nobilis Cztiborii de Czymburg et Thowaczow, capitanei marchionatus nostri Morauie, fidelis nostri dilecti, que nobis exibuit exibetque nobis contra faciosos per- duelles nostros opere consilioque, quibus maioribus potuit assistendo, futurisque tem- poribus studiosius tenebitur exibere; volentes itaque ipsi ac heredibus suis graciam nostram facere specialem, ab omnibus czudis et quibuscunque judiciis supradicti marchionatus nostri Moravie, quantum ad municionem Thowaczow et bona ad id pertinencia [sic], ipsos duximus eximendos, ita quod ipsi coram quocunque judicio super causis personas eorum vel ipsorum municionem Thowaczow ac bona ad id perti- nencia concernentibus citari, trahi non debeant vel judicari ad instanciam cuius- cunque partis, quam coram Magestate nostra futurisque Bohemie regibus ac marchio- nibus Morauie, aut coram magistro curie nostre in curia nostra regali, cui id in mandatum dederimus, vbi tales causas volumus mediante justicia definiri; irritum esse volentes, si in alio quocunque judicio quippiam secus actum fuerit contra ipsos. Inhibemus igitur vniuersis camerariis, cudariis, beneficiariis et iudicibus marchionatus eiusdem presentibus ac pro tempore futuris, quibus presentes exibite fuerint, firmiter et districte, ne contra presentem nostram graciam aliquid audeant attentare, prout indignationem nostram gravissimam voluerint euitare. Presencium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio literarum datum Prage die decima octaua Decembris anno Domini 1471 [sic], regni nostri anno 3° [sic]. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 98.
172 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina puožitkuov také bez překážky téhož Jana, budúcích i dědicuov jeho aby požívati mohla tak dlúho, dokudž [bychom] my neb budúcí naši, králové Čeští a markrabie Mo- ravští, anebo ty osoby, jimž by ta výplata spravedlivě příslušala, těch tří tisíc zlatých uherských [nezaplatili. Nejmá také řečený Jan, dědicové i budúcí jeho lidí toho zbožie novýmfi] nespravedlivými] a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami obtěžovati proti jich vuoli žádným obyčejem. A ktož by tento list jměl s svrchu- psaného Jana z Pernšteina neb jeho dědicuov dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchu psaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v neděli den svaté Ka- theřiny, léta od narozenie Syna božího tisícého čtyřistého sedmdesátého, královstvie našeho léta třináctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 507 č. 97. 130. (n. XIII) List krále Jiřieho daný panu Ctiborovi z Tovačova, aby k cudám ani právóm aneb soudóm jejich lidé nestávali, což jich kolivěk k Tovačovu příslušie. V Praze 1470, 18. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 459b; arch. měst. Brn. f. 192. Georgius ... Notum facimus tenore presencium vniuersis, quod grata habentes seruicia nobilis Cztiborii de Czymburg et Thowaczow, capitanei marchionatus nostri Morauie, fidelis nostri dilecti, que nobis exibuit exibetque nobis contra faciosos per- duelles nostros opere consilioque, quibus maioribus potuit assistendo, futurisque tem- poribus studiosius tenebitur exibere; volentes itaque ipsi ac heredibus suis graciam nostram facere specialem, ab omnibus czudis et quibuscunque judiciis supradicti marchionatus nostri Moravie, quantum ad municionem Thowaczow et bona ad id pertinencia [sic], ipsos duximus eximendos, ita quod ipsi coram quocunque judicio super causis personas eorum vel ipsorum municionem Thowaczow ac bona ad id perti- nencia concernentibus citari, trahi non debeant vel judicari ad instanciam cuius- cunque partis, quam coram Magestate nostra futurisque Bohemie regibus ac marchio- nibus Morauie, aut coram magistro curie nostre in curia nostra regali, cui id in mandatum dederimus, vbi tales causas volumus mediante justicia definiri; irritum esse volentes, si in alio quocunque judicio quippiam secus actum fuerit contra ipsos. Inhibemus igitur vniuersis camerariis, cudariis, beneficiariis et iudicibus marchionatus eiusdem presentibus ac pro tempore futuris, quibus presentes exibite fuerint, firmiter et districte, ne contra presentem nostram graciam aliquid audeant attentare, prout indignationem nostram gravissimam voluerint euitare. Presencium sub nostri regalis sigilli appensione testimonio literarum datum Prage die decima octaua Decembris anno Domini 1471 [sic], regni nostri anno 3° [sic]. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 98.
Strana 173
z roku 1470. 173 131. (i. VIIII) List krále Jiřieho, jímž pana Ctibora [z Cimburka] z manstvie propúští [s tvrzí Tovačovem, městem a příslušenstvím]. V Praze 1470, 26. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 456 b; arch. měst. Brn. ƒ. 152. My Jiří ... oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Ctibor z Cimburka Thovačovský, hejtman margkrabství našeho Moravského, věrný náš milý, má a drží tvrz Thovačov s městem Starým a s Hrobím [sic], Novým městem a vesnicí Thova- čovec, Czyp, Virovany, Evaně, Oplocany a Vykleky s dědinami, rybníky, lesy, lukami i s jinými všelikými toho zboží příslušnostmi, kteréž nám jakožto králi Českému a markrabí Moravskému v manství záleží a příslušejí: i shledavše mnohé věrné služby téhož Ctibora, kteréž nám činil jest a činí, nás jakožto krále Českého a pána svého věrně se přidržě a nám proti našim nepřáteluom a těm nám protivilým věrně po- máhaje, a potom tím lépe aby nám mohl a měl slúžiti, hodné se nám zdálo, zvláštní milost jemu Ctiborovi, dědicuom a budúcím jeho tuto milost jsme učinili a činíme, že ta všecka zboží jeho, totižto tvrz Thovačov s Starým a Novým městem a vsi svrchupsanými, [s] dědinami, rybníky, lesy, lukami i jinými všelikými toho zboží pří- slušnostmi, jenž nám k manství příslušela, z toho manství propustili jsme a konečně propúštíme i svobodné činíme, tak aby řečený Ctibor, dědicové i budúcí jeho žádných služeb manských od tejto chvíle po všecky věčné časy nám i budúcím našim, králuom Českým a margrabí Moravským z toho zboží více nečinili ani činiti povinni byli. Ale aby ta zboží v též svobodě, jakožto jiní páni a zemané markrabství našeho Mo- ravského, keříž svobodná zboží mají, měli, drželi a jich požívali dědicky a budúcně bez naší, budúcích našich králuov Českých, margkrabí Moravských i všech jiných lidí všeliaké překážky; a řečený Ctibor, dědicové i budúcí jeho mají se jmíti k nám i budúcím králuom Českým a margrabí Moravským, tak jakožto jiní páni a zemané téhož margrabstvie, kteříž svobodná zboží mají, věrně a právě. Ten také zámek Tho- vačov má nám toliko samým do živnosti naší neb lidem našim k naší potřebě proti našim nepřáteluom býti otevřen, kolikrátkoli toho potřebovali bychom a na něm neb dědicích jeho požádali, na náš náklad a bez škody řečeného Ctibora a jeho dědicuov. Protož přikazujem komorníku i jiným úředníkuom cudy Olomúcké, když by dcsky cudy Olomúcké byly otevříny a řečený Ctibor nebo jeho dědicové toho by požádali, aby jemu tento list ve dsky též cudy bez odpornosti i prodlévání vložili a vepsali, jinak toho nečiníce. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v středu den sv. Štěpána léta božího M'CCCCLXX, království našeho léta XIII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 99.
z roku 1470. 173 131. (i. VIIII) List krále Jiřieho, jímž pana Ctibora [z Cimburka] z manstvie propúští [s tvrzí Tovačovem, městem a příslušenstvím]. V Praze 1470, 26. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 456 b; arch. měst. Brn. ƒ. 152. My Jiří ... oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Ctibor z Cimburka Thovačovský, hejtman margkrabství našeho Moravského, věrný náš milý, má a drží tvrz Thovačov s městem Starým a s Hrobím [sic], Novým městem a vesnicí Thova- čovec, Czyp, Virovany, Evaně, Oplocany a Vykleky s dědinami, rybníky, lesy, lukami i s jinými všelikými toho zboží příslušnostmi, kteréž nám jakožto králi Českému a markrabí Moravskému v manství záleží a příslušejí: i shledavše mnohé věrné služby téhož Ctibora, kteréž nám činil jest a činí, nás jakožto krále Českého a pána svého věrně se přidržě a nám proti našim nepřáteluom a těm nám protivilým věrně po- máhaje, a potom tím lépe aby nám mohl a měl slúžiti, hodné se nám zdálo, zvláštní milost jemu Ctiborovi, dědicuom a budúcím jeho tuto milost jsme učinili a činíme, že ta všecka zboží jeho, totižto tvrz Thovačov s Starým a Novým městem a vsi svrchupsanými, [s] dědinami, rybníky, lesy, lukami i jinými všelikými toho zboží pří- slušnostmi, jenž nám k manství příslušela, z toho manství propustili jsme a konečně propúštíme i svobodné činíme, tak aby řečený Ctibor, dědicové i budúcí jeho žádných služeb manských od tejto chvíle po všecky věčné časy nám i budúcím našim, králuom Českým a margrabí Moravským z toho zboží více nečinili ani činiti povinni byli. Ale aby ta zboží v též svobodě, jakožto jiní páni a zemané markrabství našeho Mo- ravského, keříž svobodná zboží mají, měli, drželi a jich požívali dědicky a budúcně bez naší, budúcích našich králuov Českých, margkrabí Moravských i všech jiných lidí všeliaké překážky; a řečený Ctibor, dědicové i budúcí jeho mají se jmíti k nám i budúcím králuom Českým a margrabí Moravským, tak jakožto jiní páni a zemané téhož margrabstvie, kteříž svobodná zboží mají, věrně a právě. Ten také zámek Tho- vačov má nám toliko samým do živnosti naší neb lidem našim k naší potřebě proti našim nepřáteluom býti otevřen, kolikrátkoli toho potřebovali bychom a na něm neb dědicích jeho požádali, na náš náklad a bez škody řečeného Ctibora a jeho dědicuov. Protož přikazujem komorníku i jiným úředníkuom cudy Olomúcké, když by dcsky cudy Olomúcké byly otevříny a řečený Ctibor nebo jeho dědicové toho by požádali, aby jemu tento list ve dsky též cudy bez odpornosti i prodlévání vložili a vepsali, jinak toho nečiníce. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v středu den sv. Štěpána léta božího M'CCCCLXX, království našeho léta XIII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 99.
Strana 174
174 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 132. (m. XII) List zprávní na Popovice od Krištofora z Popovic udělaný [Vojislavovi a Janovi bratřím z Pačlavic a k jejich věrné ruce Petrovi Romanovi z Vitovic]. V Kroměříži 1471, 10. dubna — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. f. 434 b; arch. měst. Brn. f. 142 b—143. Já Kristofor z Popovic vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem přátel svých radú i povoleniem prodal sem a mocí listu tohoto prodávám ves svú Popovice blíž u Kojetína ležící se dvěma dvoroma, s rybníky, s potoky, s rolí oranú i neoranú, s lidmi platnými, s hájem, jesto s ......., s luhy, s lukami i s tú lúkú, kteráž ve Zmirovském poli leží, i se všemi požitky, jakož to zbožie v svých mezech záležie, i s robotami, s plným právem a panstviem i se všiem příslušenstviem, jakž se kolivěk jmenuje, jakož sem ji sám od staradávna držel a požíval, nic sobě tu práva, panstvie ani kderého vlastenstvie ani svým erbóm nezachovávaje ani pozůstavuje, ku pravému manstvie k arcibiskupstvie Českému prodal sem a mocí listu tohoto prodávám i sstu- puji slovutným panoším Vojislavovi a Janovi bratřím vlastniem z Pačlavic i jich erbuom i budúcím potomkóm, a k věrné ruce jejich slovutnému panoši Petrovi Ro- manovi z Vitovic a se Zlína, (a ktož by tento list jměl s svrchupsaných Vojslava a Jana a jich erbuov neb jich věrné ruky dobrú vuolí, aby též právo jměl, jako se svrchu píše), za IIIIj“ hřiven groší širokých stříbrných dobrých rázu Pražského a čísla moravského, za každú hřivnu LXIIII g. počítajíc, ješto sem je již od nich hotové a úplně zaplacené vzal. Protož já svrchupsaný Křištofor a my Zigmund z Sovince, Jan Kepma ze Zvole, Mikeš z Kokor, Vaněk Pivo z Bařic, Vácslav Koleso z Racslavic, Stibor z Penčic, rukojmie a zprávce s ním a zaň i za jeho erby slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú to jisté zbožie Popovice se všiem příslušenstviem a panstviem již jmenovaným bratřím a jich erbóm a věrné ruce, i budúcím jich po- tomkóm, ku pravému manstvie k arcibiskupstvie Českému, najprve když kněz arci- biskup v Rúdnici v zemi bude, před ním jakožto pánem toho manstvie vzdáti od nás i od svých erbuov vysvoboditi, a sobě z desk vypsati a jim s svým nákladem ve dcky vložiti a vepsati, a rok a den potom vzdánie zpraviti od každého člověka duchovnieho i svědského, křesťana i žida, ješto by právem manským to zbožie a manstvie nařekl neb zavadil, jakožto právo a obyčej manský jest, spraviti a vy- svoboditi s svým nákladem. Pakli bychom toho neučinili, co se svrchupíše, jehož Buoh nedaj, leženie obyčejné v městě Brně neb v Prostějově. Jenž jest dán a psán v Kroměříži u Velikú středu po narozenie Syna božieho tisíc čtyřista sedmdesát prvého léta počítajíc oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 100.
174 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 132. (m. XII) List zprávní na Popovice od Krištofora z Popovic udělaný [Vojislavovi a Janovi bratřím z Pačlavic a k jejich věrné ruce Petrovi Romanovi z Vitovic]. V Kroměříži 1471, 10. dubna — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. f. 434 b; arch. měst. Brn. f. 142 b—143. Já Kristofor z Popovic vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem přátel svých radú i povoleniem prodal sem a mocí listu tohoto prodávám ves svú Popovice blíž u Kojetína ležící se dvěma dvoroma, s rybníky, s potoky, s rolí oranú i neoranú, s lidmi platnými, s hájem, jesto s ......., s luhy, s lukami i s tú lúkú, kteráž ve Zmirovském poli leží, i se všemi požitky, jakož to zbožie v svých mezech záležie, i s robotami, s plným právem a panstviem i se všiem příslušenstviem, jakž se kolivěk jmenuje, jakož sem ji sám od staradávna držel a požíval, nic sobě tu práva, panstvie ani kderého vlastenstvie ani svým erbóm nezachovávaje ani pozůstavuje, ku pravému manstvie k arcibiskupstvie Českému prodal sem a mocí listu tohoto prodávám i sstu- puji slovutným panoším Vojislavovi a Janovi bratřím vlastniem z Pačlavic i jich erbuom i budúcím potomkóm, a k věrné ruce jejich slovutnému panoši Petrovi Ro- manovi z Vitovic a se Zlína, (a ktož by tento list jměl s svrchupsaných Vojslava a Jana a jich erbuov neb jich věrné ruky dobrú vuolí, aby též právo jměl, jako se svrchu píše), za IIIIj“ hřiven groší širokých stříbrných dobrých rázu Pražského a čísla moravského, za každú hřivnu LXIIII g. počítajíc, ješto sem je již od nich hotové a úplně zaplacené vzal. Protož já svrchupsaný Křištofor a my Zigmund z Sovince, Jan Kepma ze Zvole, Mikeš z Kokor, Vaněk Pivo z Bařic, Vácslav Koleso z Racslavic, Stibor z Penčic, rukojmie a zprávce s ním a zaň i za jeho erby slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú to jisté zbožie Popovice se všiem příslušenstviem a panstviem již jmenovaným bratřím a jich erbóm a věrné ruce, i budúcím jich po- tomkóm, ku pravému manstvie k arcibiskupstvie Českému, najprve když kněz arci- biskup v Rúdnici v zemi bude, před ním jakožto pánem toho manstvie vzdáti od nás i od svých erbuov vysvoboditi, a sobě z desk vypsati a jim s svým nákladem ve dcky vložiti a vepsati, a rok a den potom vzdánie zpraviti od každého člověka duchovnieho i svědského, křesťana i žida, ješto by právem manským to zbožie a manstvie nařekl neb zavadil, jakožto právo a obyčej manský jest, spraviti a vy- svoboditi s svým nákladem. Pakli bychom toho neučinili, co se svrchupíše, jehož Buoh nedaj, leženie obyčejné v městě Brně neb v Prostějově. Jenž jest dán a psán v Kroměříži u Velikú středu po narozenie Syna božieho tisíc čtyřista sedmdesát prvého léta počítajíc oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 100.
Strana 175
z roku 1471 a 1472. 175 133. (ter. XXVIII) List krále Vladislava na Oslovanské zbožie, jímž dává opravu panu Vilémovi z Pernšteina do života oc. Na Horách Kutných 1471, 25. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 60b; arch. měst. Brn. ƒ. 32; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 122. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem, že pro mnohé věrné a pilné služby urozeného Viléma z Pernšteina, věrného našeho milého, kteréž nám činil, činie a potom tím lépe aby mohl a jměl činiti, s dobrým rozmyslem a věrných našiech radú, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilémovi dali jsme a tímto listem dáváme opravu kláštera našeho Oslovanského v markrabstvie našem Moravském ležícého, tak aby on tu opravu téhož kláštera se všemi duochody, požitky a příslušnostmi k té opravě příslušnými jměl, držel a jí požíval bez našie a budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských, i všech jiných lidí všeliaké překážky, a to až do své živnosti a nic déle. A po smrti jeho jmá ta oprava zase na nás neb na budúcí naše, krále České a markrabie Moravské, připadnúti bez zmatku i všeliaké odpornosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Horách Kutnách v středu po svatém Mathúši léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého sedmdesátého prvnieho, královstvie našeho léta prvnieho oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 101. 134. Král Vladislav dává Vilémovi z Pernšteina právo, kteréž na něho jako na krále Česk. a markrabí Mor. po smrti Štěpána a Václava bratří z Plenkovic připadlo, na zbořené tvrzi a vsi Plenkovicích s přísluš. Dat. na Horách Kutnách ve čtvrtek před sv. Václavem (26. září) 1471. Op. nov. v zems. arch. mor. v Brně v Bočkově sbírce. 135. Král Vladislav potvrzuje Ctiborovi z Cimburka a z Tovačova, hejtmanu markr. Mor. a kanclíři království Čes., za mnohé pilné a užitečné služby, kterýmiž králi a obecnému do- brému král. Česk. ne lenivě, ale pracně s dobrou myslí posluhuje, zápisův od krále Jiřího obdržených na zboží Tovačovské, aby manstvím nebylo. Dat. v Praze, v pátek den sv. Miku- láše (6. pros.) 1471. Cod. Perns. Františk. mus. v Brn. f. 459; Cod. Perns. měst. Brn. f. 153 b a 154. Výtah tištěn AČ. VI. 508. č. 102. 136. (contra. XXV) List od opata a konventu kláštera Hradišckého, jímž zapisují dva tisíce zlatých na Hranicích Albrechtovi z Postupic. V Mor. Třebové 1472, 20. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 154b; arch. měst. Brn. 89b—90; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 88. My Jiří, z božího smilování opat kláštera Hradišce blíž Olomúce, a kněz Jakub převor, kněz Balthazar probošt, kněz Marek podpřevoří i všecken konvent
z roku 1471 a 1472. 175 133. (ter. XXVIII) List krále Vladislava na Oslovanské zbožie, jímž dává opravu panu Vilémovi z Pernšteina do života oc. Na Horách Kutných 1471, 25. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 60b; arch. měst. Brn. ƒ. 32; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 122. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem, že pro mnohé věrné a pilné služby urozeného Viléma z Pernšteina, věrného našeho milého, kteréž nám činil, činie a potom tím lépe aby mohl a jměl činiti, s dobrým rozmyslem a věrných našiech radú, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilémovi dali jsme a tímto listem dáváme opravu kláštera našeho Oslovanského v markrabstvie našem Moravském ležícého, tak aby on tu opravu téhož kláštera se všemi duochody, požitky a příslušnostmi k té opravě příslušnými jměl, držel a jí požíval bez našie a budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských, i všech jiných lidí všeliaké překážky, a to až do své živnosti a nic déle. A po smrti jeho jmá ta oprava zase na nás neb na budúcí naše, krále České a markrabie Moravské, připadnúti bez zmatku i všeliaké odpornosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Horách Kutnách v středu po svatém Mathúši léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého sedmdesátého prvnieho, královstvie našeho léta prvnieho oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 508 č. 101. 134. Král Vladislav dává Vilémovi z Pernšteina právo, kteréž na něho jako na krále Česk. a markrabí Mor. po smrti Štěpána a Václava bratří z Plenkovic připadlo, na zbořené tvrzi a vsi Plenkovicích s přísluš. Dat. na Horách Kutnách ve čtvrtek před sv. Václavem (26. září) 1471. Op. nov. v zems. arch. mor. v Brně v Bočkově sbírce. 135. Král Vladislav potvrzuje Ctiborovi z Cimburka a z Tovačova, hejtmanu markr. Mor. a kanclíři království Čes., za mnohé pilné a užitečné služby, kterýmiž králi a obecnému do- brému král. Česk. ne lenivě, ale pracně s dobrou myslí posluhuje, zápisův od krále Jiřího obdržených na zboží Tovačovské, aby manstvím nebylo. Dat. v Praze, v pátek den sv. Miku- láše (6. pros.) 1471. Cod. Perns. Františk. mus. v Brn. f. 459; Cod. Perns. měst. Brn. f. 153 b a 154. Výtah tištěn AČ. VI. 508. č. 102. 136. (contra. XXV) List od opata a konventu kláštera Hradišckého, jímž zapisují dva tisíce zlatých na Hranicích Albrechtovi z Postupic. V Mor. Třebové 1472, 20. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 154b; arch. měst. Brn. 89b—90; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 88. My Jiří, z božího smilování opat kláštera Hradišce blíž Olomúce, a kněz Jakub převor, kněz Balthazar probošt, kněz Marek podpřevoří i všecken konvent
Strana 176
176 O XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kláštera téhož, vyznávámy . . . že jakož některých časuov byly se války pozdvihly, a města mnohá v České a v Moravské zemi králi Jiřímu králi Českému zprotivila, tehdy týž král Jiří poslal na již řečený klášter lidi své a hajtmana nám ustavil slo- vutného panoši Vaňka Šatného, takže z božího dopuštění přišel náš klášter v ruce nepřátel již řečeného krále Jiřího králi Uherskému, nepříteli jeho. Tehdy svrchu- psaný Vaněk Šatný z rozkázání téhož krále Českého osadil hrad pustý, ješto slove Hrádek, a z toho Hrádku opanoval zboží svrchupsaného kláštera a obrátil je k tomu Hrádku. A my svrchupsaný opat a konvent, nevědúce se kam dieti, smluvili jsme se [s] svrchupsaným Vankem po smrti krále Jiřího o ten Hrádek, že nám jeho stúpil, tak že sme jemu měli dáti hotových dva tisíce zlatých uherských váhy a mince spravedlivé; a nemajíce jich kde vzíti, prosili sme urozeného pána pana Albrechta z Postupic a na Helfnšteině, aby nás [v] těch dvú tisíciech zlatých k již řečenému Vankovi zastúpil; a přijav prozbu naši, přejal jest dluh náš na se a zastúpil. Kte- rýchžto dva tisíce zlatých již urozenému panu Albrechtovi zapsali sme a mocí tohoto listu zapisujem do dvú životuov erbovních na našem městě jménem Hranicích a na všem zbožie k němu příležícím. Na kterémž městě a jeho zboží má také prvé list s jistú sumú, kterýž list svědčí, že nám má úroku vydávati osmdesáte kop grošuov na každý rok: z toho úroku my jej propouštíme a prázdna činíme do svrchu psaných dvú životuov, a jemu slibujem svú dobrú a čistú vírú ctně, věrně a právě beze všech forteluov zdržeti. A ktož by tento list jměl s dobrú vuolí s již svrchupsaného pana Albrechta neb jeho druhého života, ten bude mieti ke všem věcem svrchupsaným takovéž právo i moc jako sám pan Albrecht s svým druhým životem až dotud, dokudž bychom toho nevyplatili tú sumú, kteráž v tomto i v druhém listu jest napsána. Tomu na svědomí a lepší jistotu věcí svrchupsaných svú vlastní pečeť i konventu našeho při- věsili sme s naším jistým vědomím a dobrovolně k tomuto listu a k nim se přizná- váme. Jenž jest psán a dán v Moravské Třebové ten pondělí den svatého Fabiana léta božieho tisícího čtyrstého sedmdesátého druhého počítajíce. 137. Král Vladislav dává Vilémovi a Zikmundovi bratřím z Pernšteina opravu kláštera Oslovanského do jich obou živnosti. Dat. v Praze, v středu po veliké noci (1. dub.) 1472. Cod. Pernst. mus. Frant. v Brn. f. 61; cod. měst. Brn. f. 32 b; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brně č. 123. Výtah tištěn AČ. VI. 508. č. 101. 138. Vilím z Pernšteina postupuje právo králem Vladislavem mu dané na tvrz, dvůr a ves Plenkovice panoším Janovi, Jiříkovi a Václavovi bratřím Komoňům z Bezděkova. Jistcové byli páni: Zigmund z Doubravice, Jetřich z Leskovce, a panoše Vít z Kralic, Jan z Nové Vsi
176 O XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kláštera téhož, vyznávámy . . . že jakož některých časuov byly se války pozdvihly, a města mnohá v České a v Moravské zemi králi Jiřímu králi Českému zprotivila, tehdy týž král Jiří poslal na již řečený klášter lidi své a hajtmana nám ustavil slo- vutného panoši Vaňka Šatného, takže z božího dopuštění přišel náš klášter v ruce nepřátel již řečeného krále Jiřího králi Uherskému, nepříteli jeho. Tehdy svrchu- psaný Vaněk Šatný z rozkázání téhož krále Českého osadil hrad pustý, ješto slove Hrádek, a z toho Hrádku opanoval zboží svrchupsaného kláštera a obrátil je k tomu Hrádku. A my svrchupsaný opat a konvent, nevědúce se kam dieti, smluvili jsme se [s] svrchupsaným Vankem po smrti krále Jiřího o ten Hrádek, že nám jeho stúpil, tak že sme jemu měli dáti hotových dva tisíce zlatých uherských váhy a mince spravedlivé; a nemajíce jich kde vzíti, prosili sme urozeného pána pana Albrechta z Postupic a na Helfnšteině, aby nás [v] těch dvú tisíciech zlatých k již řečenému Vankovi zastúpil; a přijav prozbu naši, přejal jest dluh náš na se a zastúpil. Kte- rýchžto dva tisíce zlatých již urozenému panu Albrechtovi zapsali sme a mocí tohoto listu zapisujem do dvú životuov erbovních na našem městě jménem Hranicích a na všem zbožie k němu příležícím. Na kterémž městě a jeho zboží má také prvé list s jistú sumú, kterýž list svědčí, že nám má úroku vydávati osmdesáte kop grošuov na každý rok: z toho úroku my jej propouštíme a prázdna činíme do svrchu psaných dvú životuov, a jemu slibujem svú dobrú a čistú vírú ctně, věrně a právě beze všech forteluov zdržeti. A ktož by tento list jměl s dobrú vuolí s již svrchupsaného pana Albrechta neb jeho druhého života, ten bude mieti ke všem věcem svrchupsaným takovéž právo i moc jako sám pan Albrecht s svým druhým životem až dotud, dokudž bychom toho nevyplatili tú sumú, kteráž v tomto i v druhém listu jest napsána. Tomu na svědomí a lepší jistotu věcí svrchupsaných svú vlastní pečeť i konventu našeho při- věsili sme s naším jistým vědomím a dobrovolně k tomuto listu a k nim se přizná- váme. Jenž jest psán a dán v Moravské Třebové ten pondělí den svatého Fabiana léta božieho tisícího čtyrstého sedmdesátého druhého počítajíce. 137. Král Vladislav dává Vilémovi a Zikmundovi bratřím z Pernšteina opravu kláštera Oslovanského do jich obou živnosti. Dat. v Praze, v středu po veliké noci (1. dub.) 1472. Cod. Pernst. mus. Frant. v Brn. f. 61; cod. měst. Brn. f. 32 b; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brně č. 123. Výtah tištěn AČ. VI. 508. č. 101. 138. Vilím z Pernšteina postupuje právo králem Vladislavem mu dané na tvrz, dvůr a ves Plenkovice panoším Janovi, Jiříkovi a Václavovi bratřím Komoňům z Bezděkova. Jistcové byli páni: Zigmund z Doubravice, Jetřich z Leskovce, a panoše Vít z Kralic, Jan z Nové Vsi
Strana 177
z roku 1472. 177 a z Radkové, Mikuláš Něpr z Vojslavic, Hynek ze Lhoty a z Pucova, Zigmund z Rajce a z Valče. Na Mezříčí léta 1472 v sobotu den sv. Marka ev. (25. dubna). 139. Viktorin kníže Minstrberský postupuje ze zvláštní bratrské lásky bratru svému Jin- dřichovi starš. knížeti Minstrberskému všecko právo a spravedlnost na zámku a hradě zbořeném Edelšteině, na městečku Cukmantli, na zlatých horách k tomu přísl., i na hradě Potšteině, se všemi příslušnostmi, požitky v zemi neb na zemi, v řekách aneb potocích oc. Dat. ve čtvrtek po sv. Duše (21. květ.) 1472. Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. č. 293. Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 104. 140. (l.) List zprávní od Bernartha z Žerotína Ctiborovi Tovačovskému na ves Hrděbořice. V Dřevohosticích 1472, 12. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 492 b; arch. měst. Brn. f. 176 b—177. Já Bernarth z Žerotína a z Dřevohostic i s svými erby vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú i povoleniem prodal sem a mocí listu to- hoto prodávám ves svú dědičnú Hrděbořice s pastvami, s pastvištěmi, rolí ornú i ne- ornú, s lukami i s lidmi platnými i se všemi požitky a mezemi, jakož ta ves v nich od staradávna ležie, s mlýnem, s robotami, s plným právem, panstviem i se všiem příslušenstviem, tak jakož sem ji sám držel a požíval, nic sobě ani erbóm svým tu práva, panstvie ani kderého vlastenstvie nezachovávaje ani pozůstavuje, ku pravému dědicstvie urozenému pánu panu Ctiborovi z Cimburka a s Tovačova, ty časy hyt- manu markrabstvie Moravského a kancléři královstvie Českého, a jeho erbóm a bu- dúcím potomkóm, a k věrným rukám jeho urozenému pánu panu Jarošovi z Cim- burka Tovačovskému, hajtmanu kraje Boleslavského, a urozenému pánu panu Ja- novi z Cimburka a s Jičína strýci jeho, a urozené paní paní Elšce z Melic, man- želce jeho vlastnie, i tomu, kdož by tento list jměl s svrchupsaného pana Stibora, jeho erbuov neb věrných ruk dobrú vuolí, aby též právo jměli jako oni kupitelé naši svrchupsaní, za IIII“ f. dobrých uherských zlatem i váhú spravedlivých, kderéž již od něho hotové a zúplna zaplacené vzal sem. Protož já Bernhart svrchupsaný, a my Jan z Ludanic a z Rokytnice, Jan z Žerotína a na Fulneku, Prokop z Prusinovic a z Količína, Jan Bořita z Bystřice, Bohuslav z Kokor a z Tršic, Arkleb z Vickova a z Prusinovic, rukojmie a zprávce s ním a zaň i za jeho erby, slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společní a ne- rozdílnú tu jistú ves Hrděbořice se všiem její příslušenstviem a panstviem již jme- novanému panu Stiborovi a jeho erbóm i věrným rukám i budúcím jich potomkóm i těm, kdož by tento list jměl s jich dobrú vuolí, když najprvé dcsky zemské v Olomouci otevřeny budú . . . ve dcsky vepsati... Pakli bychom toho všeho neučinili, Archiv Český XVI. 23
z roku 1472. 177 a z Radkové, Mikuláš Něpr z Vojslavic, Hynek ze Lhoty a z Pucova, Zigmund z Rajce a z Valče. Na Mezříčí léta 1472 v sobotu den sv. Marka ev. (25. dubna). 139. Viktorin kníže Minstrberský postupuje ze zvláštní bratrské lásky bratru svému Jin- dřichovi starš. knížeti Minstrberskému všecko právo a spravedlnost na zámku a hradě zbořeném Edelšteině, na městečku Cukmantli, na zlatých horách k tomu přísl., i na hradě Potšteině, se všemi příslušnostmi, požitky v zemi neb na zemi, v řekách aneb potocích oc. Dat. ve čtvrtek po sv. Duše (21. květ.) 1472. Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. č. 293. Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 104. 140. (l.) List zprávní od Bernartha z Žerotína Ctiborovi Tovačovskému na ves Hrděbořice. V Dřevohosticích 1472, 12. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 492 b; arch. měst. Brn. f. 176 b—177. Já Bernarth z Žerotína a z Dřevohostic i s svými erby vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú i povoleniem prodal sem a mocí listu to- hoto prodávám ves svú dědičnú Hrděbořice s pastvami, s pastvištěmi, rolí ornú i ne- ornú, s lukami i s lidmi platnými i se všemi požitky a mezemi, jakož ta ves v nich od staradávna ležie, s mlýnem, s robotami, s plným právem, panstviem i se všiem příslušenstviem, tak jakož sem ji sám držel a požíval, nic sobě ani erbóm svým tu práva, panstvie ani kderého vlastenstvie nezachovávaje ani pozůstavuje, ku pravému dědicstvie urozenému pánu panu Ctiborovi z Cimburka a s Tovačova, ty časy hyt- manu markrabstvie Moravského a kancléři královstvie Českého, a jeho erbóm a bu- dúcím potomkóm, a k věrným rukám jeho urozenému pánu panu Jarošovi z Cim- burka Tovačovskému, hajtmanu kraje Boleslavského, a urozenému pánu panu Ja- novi z Cimburka a s Jičína strýci jeho, a urozené paní paní Elšce z Melic, man- želce jeho vlastnie, i tomu, kdož by tento list jměl s svrchupsaného pana Stibora, jeho erbuov neb věrných ruk dobrú vuolí, aby též právo jměli jako oni kupitelé naši svrchupsaní, za IIII“ f. dobrých uherských zlatem i váhú spravedlivých, kderéž již od něho hotové a zúplna zaplacené vzal sem. Protož já Bernhart svrchupsaný, a my Jan z Ludanic a z Rokytnice, Jan z Žerotína a na Fulneku, Prokop z Prusinovic a z Količína, Jan Bořita z Bystřice, Bohuslav z Kokor a z Tršic, Arkleb z Vickova a z Prusinovic, rukojmie a zprávce s ním a zaň i za jeho erby, slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společní a ne- rozdílnú tu jistú ves Hrděbořice se všiem její příslušenstviem a panstviem již jme- novanému panu Stiborovi a jeho erbóm i věrným rukám i budúcím jich potomkóm i těm, kdož by tento list jměl s jich dobrú vuolí, když najprvé dcsky zemské v Olomouci otevřeny budú . . . ve dcsky vepsati... Pakli bychom toho všeho neučinili, Archiv Český XVI. 23
Strana 178
178 což se v tomto listu píše, jehož pán Buoh nedaj, leženie obyčejné v městě Olomúci neb v Kroměříži oc. Jenž jest dán a psán v Dře[vo]hosticích ten pátek před s. Vítem léta M'CCCCLXXII počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 105. C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 141. (k. X) List krále Vladislava, jímž potvrzuje [Ctiborovi z Cimburka] zápisuov na městečko Kralice, a přispojuje [sic] ty Kralice k zámku Tovačovu. V Praze 1472, 13. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 457. b; arch. měst. Brn. ƒ. 152 b—153. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že předstúpil jest před nás urozený Ctibor z Cimburka a na Thovačově, hytman markrabstvie Moravského a kanclíř královstvie Českého, věrný náš milý, i zpravil jest nás, že jmá II listy na pergameně celá a neporušená s visutými pečetmi od najjasnějšieho krále Jiřího šťastné paměti, předka našeho, kterýmižto jemu a dědicóm jeho zapsal jest městečko řečené Kralice s jeho příslušnostmi v markrabstvie našem Moravském ležícé, jedním zápisem v XVIC f. uherských a druhým zápisem v VIIIC f. uherských k jměnie, drženie a požívánie, jakož ti zápisové ty věci šíře a světlejie v sobě držie a zavírají: i prosil jest nás, abychom jej i dědice jeho při tom zůstaviti a jim toho potvrditi ráčili. My jeho slušnú prosbu znamenajíce, i také pro jeho věrné služby, kteréž nám činil, činí a potom tím lépe aby mohl činiti, i také že on s dobrú myslí a ne- tesklivě práci jest nesl, hrdla svého i statku nelituje, když jsme jměli korunu krá- lovskú přijíti, a s námi do královstvie Českého přijel jest: my chtíce jemu vděčnost naši okázati, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ctiborovi a dědicóm jeho již dotčených zápisuov na městečko Kralice i na jeho příslušnosti ve všech kusích, článcích a clausulích, tak jako by tuto slovo od slova vepsáni byli, potvrdili jsmy a tímto listem potvrzujem milostivě, tuto milost zvláštnie již psanému Ctiboru a dědicóm jeho činíce, že svrchu- psané městečko Kralice se všěmi příslušnostmi k němu příslušnými připojili jsme a spojili a tímto listem spojujem dědičně k zámku Tovačovu, (nebo to městečko prvé k Tovačovu jest příslušalo, ale předky našiemi, králi Českými a markrabími Moravskými, jest od Tovačova odděleno), aby oni to jměli, drželi a požívali v týchž právích a svobodách a vysazeních, jakož Tovačov s jeho příslušnostmi drží, a to bez našie, budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských, i všech jiných lidí všeliké překážky. Protož přikazujem hytmanu našemu markrabstvie našeho Moravského i také jiným úředníkóm našiem, aby již psaného Ctibora při této našie milosti zachovali, jim nepřekážejíc ani překážeti dopúštějíc, a zvláště komorníku i jiným úředníkóm desk cúdy Olomúcské, věrným našiem milým, nynějšiem i budúcím, když by byli
178 což se v tomto listu píše, jehož pán Buoh nedaj, leženie obyčejné v městě Olomúci neb v Kroměříži oc. Jenž jest dán a psán v Dře[vo]hosticích ten pátek před s. Vítem léta M'CCCCLXXII počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 105. C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 141. (k. X) List krále Vladislava, jímž potvrzuje [Ctiborovi z Cimburka] zápisuov na městečko Kralice, a přispojuje [sic] ty Kralice k zámku Tovačovu. V Praze 1472, 13. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 457. b; arch. měst. Brn. ƒ. 152 b—153. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že předstúpil jest před nás urozený Ctibor z Cimburka a na Thovačově, hytman markrabstvie Moravského a kanclíř královstvie Českého, věrný náš milý, i zpravil jest nás, že jmá II listy na pergameně celá a neporušená s visutými pečetmi od najjasnějšieho krále Jiřího šťastné paměti, předka našeho, kterýmižto jemu a dědicóm jeho zapsal jest městečko řečené Kralice s jeho příslušnostmi v markrabstvie našem Moravském ležícé, jedním zápisem v XVIC f. uherských a druhým zápisem v VIIIC f. uherských k jměnie, drženie a požívánie, jakož ti zápisové ty věci šíře a světlejie v sobě držie a zavírají: i prosil jest nás, abychom jej i dědice jeho při tom zůstaviti a jim toho potvrditi ráčili. My jeho slušnú prosbu znamenajíce, i také pro jeho věrné služby, kteréž nám činil, činí a potom tím lépe aby mohl činiti, i také že on s dobrú myslí a ne- tesklivě práci jest nesl, hrdla svého i statku nelituje, když jsme jměli korunu krá- lovskú přijíti, a s námi do královstvie Českého přijel jest: my chtíce jemu vděčnost naši okázati, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Ctiborovi a dědicóm jeho již dotčených zápisuov na městečko Kralice i na jeho příslušnosti ve všech kusích, článcích a clausulích, tak jako by tuto slovo od slova vepsáni byli, potvrdili jsmy a tímto listem potvrzujem milostivě, tuto milost zvláštnie již psanému Ctiboru a dědicóm jeho činíce, že svrchu- psané městečko Kralice se všěmi příslušnostmi k němu příslušnými připojili jsme a spojili a tímto listem spojujem dědičně k zámku Tovačovu, (nebo to městečko prvé k Tovačovu jest příslušalo, ale předky našiemi, králi Českými a markrabími Moravskými, jest od Tovačova odděleno), aby oni to jměli, drželi a požívali v týchž právích a svobodách a vysazeních, jakož Tovačov s jeho příslušnostmi drží, a to bez našie, budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských, i všech jiných lidí všeliké překážky. Protož přikazujem hytmanu našemu markrabstvie našeho Moravského i také jiným úředníkóm našiem, aby již psaného Ctibora při této našie milosti zachovali, jim nepřekážejíc ani překážeti dopúštějíc, a zvláště komorníku i jiným úředníkóm desk cúdy Olomúcské, věrným našiem milým, nynějšiem i budúcím, když by byli
Strana 179
z roku 1472. 179 požádáni od téhož Ctibora nebo dědicuov jeho, aby jim svrchupsané městečko Kralice i s jeho příslušnostmi ve dcsky též cúdy dědicsky vložili vedle práva a obyčeje markrabstvie Moravského, tak aby učinili pod uvarovániem hněvu našeho královského. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v sobotu před svatým Vítem léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyři- steho sedmdesátého druhého, královstvie našeho léta prvnieho. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 106. 142. Král Vladislav potvrzuje Janovi z Pernšteina pro jeho věrné služby, a také „že se nás věrně, stále a právě jakožto pána svého přidrží“, zápisu krále Jiřího na polovici požitkův zboží kláštera Tišnovského ve 3000 zl. uh., a připisnje mu k první summě ještě 2000 zl. uh. Dat. v Praze, v pondělí den sv. Víta [15. červ.] 1472. Cod. Pernst. Františk. mus. Brn. f. 90 b a 91; cod. Pernst. měst. Brn. f. 52. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 107. 143. (CLXXV.) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina, panem Herrichem z Lichtnštaina a ji- nými puntovníky [rakouskými, že nemají bývati proti sobě, leč by panovníci jejich válku měli mezi sebou]. Na Nikolšpurce 1472, 19. června. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 108. Já Herrich z Lichtnšteina a s Nikolšpurku vyznávám . . . že sem já a na miestě bratruov svých a na miestě pánuov dole jmenovaných, pana hrabí Maydburského, pana Herricha Puchomeře, pana Jiříka z Egkerczavu, pana Jiříka z Pottndorfu, pana Oldřicha z Grafeneku, pana Víta z Eberštorfu, pana Hertle Puchomeře, pana Bern- harta z Tahenštainu, pana Hanuše z Hochenberku, pana Albrechta z Rorru, pana Zigmunda z Topplu, pana Bernharta z Tahenšteinu a pana Kymrigara a na miestě, jeho Durrara na Šifeldě, pana Wolfganga z Rukendorfu, pana Kamareta z Fronnaw pana Martina Druksess, pana Dosa [sic], pana Hanuše Matseber, pana Zigmunda Eyncingar, pana Jiříka z Hochenpergu, pana Waytroher, pana Jiříka Tyrnach, pana Bernharta s Tokcharu, pana Jiříka z Aysenegker, pana Šoda z Ligenfeldu, pana Víta Funfkirchena, s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Mezříčie ta- kovútu smlúvu konečnú mezi sebú udělali jsme takovýmižto řečmi a týmž obyčejem: že já Herrich z Lichtnštejna a s Nicolšpurku s bratry svými a s již jmenovanými pány, anižto naši služebníci i poddací, se všech zámkuov našich, kterakkolivěk sě jmenují, jemu svrchupsanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina ani jeho všem pod- daným duchovním i světským nižádným obyčejem viec uškoditi aniž protiva jemu býti nemáme. Než jestliže by nám svrchupsaným pánóm kto bezprávie učiniti a utisknúti a svú vuoli s námi mieti chtěl, a když bychom pana Viléma z Pernšteina obeslali a jeho žádali, tehda má nám již jmenovaným pánóm ku pomoci lidi na naše penieze vésti anebo hajtmana svého miesto sebe poslati. Pakli by sám jel a pán Buoh na 23*
z roku 1472. 179 požádáni od téhož Ctibora nebo dědicuov jeho, aby jim svrchupsané městečko Kralice i s jeho příslušnostmi ve dcsky též cúdy dědicsky vložili vedle práva a obyčeje markrabstvie Moravského, tak aby učinili pod uvarovániem hněvu našeho královského. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v sobotu před svatým Vítem léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyři- steho sedmdesátého druhého, královstvie našeho léta prvnieho. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 106. 142. Král Vladislav potvrzuje Janovi z Pernšteina pro jeho věrné služby, a také „že se nás věrně, stále a právě jakožto pána svého přidrží“, zápisu krále Jiřího na polovici požitkův zboží kláštera Tišnovského ve 3000 zl. uh., a připisnje mu k první summě ještě 2000 zl. uh. Dat. v Praze, v pondělí den sv. Víta [15. červ.] 1472. Cod. Pernst. Františk. mus. Brn. f. 90 b a 91; cod. Pernst. měst. Brn. f. 52. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 107. 143. (CLXXV.) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina, panem Herrichem z Lichtnštaina a ji- nými puntovníky [rakouskými, že nemají bývati proti sobě, leč by panovníci jejich válku měli mezi sebou]. Na Nikolšpurce 1472, 19. června. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 108. Já Herrich z Lichtnšteina a s Nikolšpurku vyznávám . . . že sem já a na miestě bratruov svých a na miestě pánuov dole jmenovaných, pana hrabí Maydburského, pana Herricha Puchomeře, pana Jiříka z Egkerczavu, pana Jiříka z Pottndorfu, pana Oldřicha z Grafeneku, pana Víta z Eberštorfu, pana Hertle Puchomeře, pana Bern- harta z Tahenštainu, pana Hanuše z Hochenberku, pana Albrechta z Rorru, pana Zigmunda z Topplu, pana Bernharta z Tahenšteinu a pana Kymrigara a na miestě, jeho Durrara na Šifeldě, pana Wolfganga z Rukendorfu, pana Kamareta z Fronnaw pana Martina Druksess, pana Dosa [sic], pana Hanuše Matseber, pana Zigmunda Eyncingar, pana Jiříka z Hochenpergu, pana Waytroher, pana Jiříka Tyrnach, pana Bernharta s Tokcharu, pana Jiříka z Aysenegker, pana Šoda z Ligenfeldu, pana Víta Funfkirchena, s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Mezříčie ta- kovútu smlúvu konečnú mezi sebú udělali jsme takovýmižto řečmi a týmž obyčejem: že já Herrich z Lichtnštejna a s Nicolšpurku s bratry svými a s již jmenovanými pány, anižto naši služebníci i poddací, se všech zámkuov našich, kterakkolivěk sě jmenují, jemu svrchupsanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina ani jeho všem pod- daným duchovním i světským nižádným obyčejem viec uškoditi aniž protiva jemu býti nemáme. Než jestliže by nám svrchupsaným pánóm kto bezprávie učiniti a utisknúti a svú vuoli s námi mieti chtěl, a když bychom pana Viléma z Pernšteina obeslali a jeho žádali, tehda má nám již jmenovaným pánóm ku pomoci lidi na naše penieze vésti anebo hajtmana svého miesto sebe poslati. Pakli by sám jel a pán Buoh na 23*
Strana 180
180 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina něho vězenie dopustil, jehož pane Bože nedaj, tehda my svrchupsaní páni máme a slibujem jeho z toho vězenie vypraviti beze vší škody jeho a přátel jeho. Také týž pan Vilém z Pernšteina protiva nám býti nemá, anižto protiv našim služebníkóm i poddaným duchovním i světským s túto výmienkú: leč by jeho pán král Český anebo margrabie Moravský jeho vzhůru JJMtí ku pomoci vedle země žádali. Také týmž obyčejem, jestliže by nás již jmenovaných pánuov knieže náš a pán, ktož by tu chvíli zemí Rakúskú vládl, vedle JMti udělati máme, tomu zápisu s obú stranú žádné straně škoditi nemá. Ale svévolně protiva sobě býti nemáme. Protož já svrchupsaný Herrich z Lichtnšteina a s Nicolšpurku a nahořepsaní páni řekli sme a slibujeme tisíc zlatých dáti nahoře psanému pánu panu Vilémovi z Pern- šteina a s Meziříčie na den jmenovitý, totižto tu středu po svaté Marketě po dánie listu tohoto najprv přieštie. A to, co sě svrchu píše, já Herrich z Nicolšpurku a s bratry svými a s již jmenovanými pány slibujem již jmenovanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a s Meziříčí to všě tak ctně, věrně a stále pod naší dobrú věrú zdržeti beze všech zmatkuov všelikterakých. A k tomu na jisté potvrzenie a zdrženie sám za se a za bratry své i za již svrchupsané pány já Herrich z Lichtnšteina a s Nicolšpurku kázal sem svú vlastní pečet k tomuto listu přidáviti. Jenž jest dán na Nicolšpurce léta buožieho tisícého čtyřstého sedmdesátého druhého ten pátek po svatém Vítě. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 108. 144. V dlužním zápisu, vydaném třiadvaceti předními pány českými a moravsk. a deseti vládykami jako rukojměmi za knížete Viktorina Minstrberského Matyášovi králi Uherskému na 100.000 fl. uh., jmenován Jan z Pernšteina a syn jeho Vilém. 1472, 25. července. Monum. univers. Prag. I. pars 2. 122. Dlugoš 483. 145. Přibík z Ostražnice prodává ves a tvrz Přeckov Tomanovi Henikarovi z Rajsova za 400 fl. uh. 1472, 14. srpna. — Cod. Pernst. arch. města Brna f. 295. Já Přibík z Ostražnice i s svými erby a budúciemi společně a nerozdílně vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem a svých přátel radou v ta doba [sic], ježto sem se [sic] to dobře učiniti mohl, spravedlivým trhem a prodajem prodal sem a prodávám, vzdal sem a vzdávám mocí listu tohoto své vlastní zboží a dědictvie, to jest tvrz Přeckov s dvorem a ves při ní s lidmi, s rolí oranú i neoranú, s lú- kami, s pastvami, s úlehlemi, s rybníky, s rybniščemi, s potoky, s háji, s lesy, s chrasti- nami, s horami i dolinami, i se vším příslušenstvím, což k té svrchupsané tvrzi a vsi přísluší, s mezemi, s hranicemi, se všemi požitky i užitky, s úroky, s činžemi i se všemi robotami, kteréž k tomu spravedlivě sú, i se všemi poplatky, kterýmiž se koli jmény jmenují, tak úplně a docela, jakož sem to zbožie sám i otec muoj
180 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina něho vězenie dopustil, jehož pane Bože nedaj, tehda my svrchupsaní páni máme a slibujem jeho z toho vězenie vypraviti beze vší škody jeho a přátel jeho. Také týž pan Vilém z Pernšteina protiva nám býti nemá, anižto protiv našim služebníkóm i poddaným duchovním i světským s túto výmienkú: leč by jeho pán král Český anebo margrabie Moravský jeho vzhůru JJMtí ku pomoci vedle země žádali. Také týmž obyčejem, jestliže by nás již jmenovaných pánuov knieže náš a pán, ktož by tu chvíli zemí Rakúskú vládl, vedle JMti udělati máme, tomu zápisu s obú stranú žádné straně škoditi nemá. Ale svévolně protiva sobě býti nemáme. Protož já svrchupsaný Herrich z Lichtnšteina a s Nicolšpurku a nahořepsaní páni řekli sme a slibujeme tisíc zlatých dáti nahoře psanému pánu panu Vilémovi z Pern- šteina a s Meziříčie na den jmenovitý, totižto tu středu po svaté Marketě po dánie listu tohoto najprv přieštie. A to, co sě svrchu píše, já Herrich z Nicolšpurku a s bratry svými a s již jmenovanými pány slibujem již jmenovanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a s Meziříčí to všě tak ctně, věrně a stále pod naší dobrú věrú zdržeti beze všech zmatkuov všelikterakých. A k tomu na jisté potvrzenie a zdrženie sám za se a za bratry své i za již svrchupsané pány já Herrich z Lichtnšteina a s Nicolšpurku kázal sem svú vlastní pečet k tomuto listu přidáviti. Jenž jest dán na Nicolšpurce léta buožieho tisícého čtyřstého sedmdesátého druhého ten pátek po svatém Vítě. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 108. 144. V dlužním zápisu, vydaném třiadvaceti předními pány českými a moravsk. a deseti vládykami jako rukojměmi za knížete Viktorina Minstrberského Matyášovi králi Uherskému na 100.000 fl. uh., jmenován Jan z Pernšteina a syn jeho Vilém. 1472, 25. července. Monum. univers. Prag. I. pars 2. 122. Dlugoš 483. 145. Přibík z Ostražnice prodává ves a tvrz Přeckov Tomanovi Henikarovi z Rajsova za 400 fl. uh. 1472, 14. srpna. — Cod. Pernst. arch. města Brna f. 295. Já Přibík z Ostražnice i s svými erby a budúciemi společně a nerozdílně vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem a svých přátel radou v ta doba [sic], ježto sem se [sic] to dobře učiniti mohl, spravedlivým trhem a prodajem prodal sem a prodávám, vzdal sem a vzdávám mocí listu tohoto své vlastní zboží a dědictvie, to jest tvrz Přeckov s dvorem a ves při ní s lidmi, s rolí oranú i neoranú, s lú- kami, s pastvami, s úlehlemi, s rybníky, s rybniščemi, s potoky, s háji, s lesy, s chrasti- nami, s horami i dolinami, i se vším příslušenstvím, což k té svrchupsané tvrzi a vsi přísluší, s mezemi, s hranicemi, se všemi požitky i užitky, s úroky, s činžemi i se všemi robotami, kteréž k tomu spravedlivě sú, i se všemi poplatky, kterýmiž se koli jmény jmenují, tak úplně a docela, jakož sem to zbožie sám i otec muoj
Strana 181
z roku 1472. 181 držali, nic sobě v tom ani svým erbóm ani búdúciem práva ani zvlastenstvie [sic] nepozůstavujíce, slovutnému panoši Tomanovi Henikarovi z Rajsova, jeho erbóm i bú- dúciem jeho tu tvrz s tiem zbožiem svrchupsaným ku pravému dědicstvie a panstvie za čtyři sta zlatých dobrých uherských červených s rázem se lvy a váhy spravedlivé na zlatě, kteréžto zlaté již mi jest dal a zaplatil úplně a docela kupitel muoj svrchu- psaný. A to jisté svrchupsané panstvie a dědicstvie já svrchupsaný Přibík odlučuji od sebe i od svých erbuov i od svých budúcích mocí tohoto listu, a dřieve řečenému Tomanovi Henikarovi kupiteli svému a švagru milému, jeho erbuom i jeho budúciem to zboží svrchujmenované se všiem jeho příslušenstviem a plným panstviem přivlastňuji a jeho postupuji pravým věrným prodajem, tak jakož jest otec muoj dobré paměti držal a požíval a já po něm, v tom sobě žádného ústrku ani nového nálezu nečině. Za kteréžto zboží svrchupsané my rukojmie podle Přibíka z Ostražnice napřed psaného Jan z Pulic a z Binošova, Jan Lhotka z Lužína a z Rudvíkova, Vaněk z Panova, Jan z Jemničky a z Studnic, Arnošt z Medlova, Jiřík z Jesenice, slibujem s niem a zaň rukú společní a nerozdílnú, našie dobrú a čistú věrú, beze všie zlosti i odpornosti jemu prve řečenému Tomanovi Henikarovi kupiteli našemu, erbuom jeho i budúciem jich, to zbožie a panstvie častopsané se všiem jeho příslušenstviem svrchujmenovaným na prvním sněmu panským nebo konečně na druhým, když dcky zemské u Brně najprve otevříny budú, ve dcky vložiti a sobě vyložiti, a jemu psa- nému kupiteli našemu vepsati i přiděditi i erbóm jeho a budúciem jich; a kdož by na tom zbožie a panstvie svrchupsaném co jměl, to z desk vyložiti a vymazati svým nákladem a prací. A to slibujem učiniti a dokonati proti každému člověku světskému i duchovnímu, od židuov, od sirotkuov, od věnného práva, kromě věna mateře svrchu- psaného Přibíka a věna sestry jeho, kterúž psaný Toman Henikar má nynie za svú manželku; to svrchupsaný Henikar, jeho erbové zastúpiti mají, obojí to věno. A my, což by jiného bylo, ač by kdo nařekl, máme a slibujem vysvoboditi a spraviti od toho každého, kdožby to zbožie právem zemským nařekl, kolikrátkolvěk by toho po- třebí bylo, tak jakož země Moravská za právo jmá a obyčeje požívá, dědicstvie spra- vovati našiem nákladem, škodú i prací. A jestliže by se kdo o to pokusil, chtě to zbožie a panstvie svrchupsané ssúti, tehdy my to slibujem vysvoboditi a odvaditi svým nákladem a na svuoj groš, tak aby on svrchupsaný Toman Henikar, kupitel náš, erbové jeho i budúcie jich vždy při tom zbožie a panstvie jmenovaném zůstali. Pakli bychom toho všeho, což se svrchu píše, neučinili a toho zbožie svrchu- psaného našiem kupiteluom svrchupsaným ve cky zemské nevložili a nezapravili,... obyčejné ležení do města Brna. A tomu všemu na svědomí a pro lepšie jistotu své sme vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem my jistec i rukojmie přivěsili k to- muto listu. Jenž dán a psán v pátek, postíce se k slavnému hodu matky Božie nanebevzetí, léta božieho tisiecieho čtyřistého sedmdesátého druhého.
z roku 1472. 181 držali, nic sobě v tom ani svým erbóm ani búdúciem práva ani zvlastenstvie [sic] nepozůstavujíce, slovutnému panoši Tomanovi Henikarovi z Rajsova, jeho erbóm i bú- dúciem jeho tu tvrz s tiem zbožiem svrchupsaným ku pravému dědicstvie a panstvie za čtyři sta zlatých dobrých uherských červených s rázem se lvy a váhy spravedlivé na zlatě, kteréžto zlaté již mi jest dal a zaplatil úplně a docela kupitel muoj svrchu- psaný. A to jisté svrchupsané panstvie a dědicstvie já svrchupsaný Přibík odlučuji od sebe i od svých erbuov i od svých budúcích mocí tohoto listu, a dřieve řečenému Tomanovi Henikarovi kupiteli svému a švagru milému, jeho erbuom i jeho budúciem to zboží svrchujmenované se všiem jeho příslušenstviem a plným panstviem přivlastňuji a jeho postupuji pravým věrným prodajem, tak jakož jest otec muoj dobré paměti držal a požíval a já po něm, v tom sobě žádného ústrku ani nového nálezu nečině. Za kteréžto zboží svrchupsané my rukojmie podle Přibíka z Ostražnice napřed psaného Jan z Pulic a z Binošova, Jan Lhotka z Lužína a z Rudvíkova, Vaněk z Panova, Jan z Jemničky a z Studnic, Arnošt z Medlova, Jiřík z Jesenice, slibujem s niem a zaň rukú společní a nerozdílnú, našie dobrú a čistú věrú, beze všie zlosti i odpornosti jemu prve řečenému Tomanovi Henikarovi kupiteli našemu, erbuom jeho i budúciem jich, to zbožie a panstvie častopsané se všiem jeho příslušenstviem svrchujmenovaným na prvním sněmu panským nebo konečně na druhým, když dcky zemské u Brně najprve otevříny budú, ve dcky vložiti a sobě vyložiti, a jemu psa- nému kupiteli našemu vepsati i přiděditi i erbóm jeho a budúciem jich; a kdož by na tom zbožie a panstvie svrchupsaném co jměl, to z desk vyložiti a vymazati svým nákladem a prací. A to slibujem učiniti a dokonati proti každému člověku světskému i duchovnímu, od židuov, od sirotkuov, od věnného práva, kromě věna mateře svrchu- psaného Přibíka a věna sestry jeho, kterúž psaný Toman Henikar má nynie za svú manželku; to svrchupsaný Henikar, jeho erbové zastúpiti mají, obojí to věno. A my, což by jiného bylo, ač by kdo nařekl, máme a slibujem vysvoboditi a spraviti od toho každého, kdožby to zbožie právem zemským nařekl, kolikrátkolvěk by toho po- třebí bylo, tak jakož země Moravská za právo jmá a obyčeje požívá, dědicstvie spra- vovati našiem nákladem, škodú i prací. A jestliže by se kdo o to pokusil, chtě to zbožie a panstvie svrchupsané ssúti, tehdy my to slibujem vysvoboditi a odvaditi svým nákladem a na svuoj groš, tak aby on svrchupsaný Toman Henikar, kupitel náš, erbové jeho i budúcie jich vždy při tom zbožie a panstvie jmenovaném zůstali. Pakli bychom toho všeho, což se svrchu píše, neučinili a toho zbožie svrchu- psaného našiem kupiteluom svrchupsaným ve cky zemské nevložili a nezapravili,... obyčejné ležení do města Brna. A tomu všemu na svědomí a pro lepšie jistotu své sme vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem my jistec i rukojmie přivěsili k to- muto listu. Jenž dán a psán v pátek, postíce se k slavnému hodu matky Božie nanebevzetí, léta božieho tisiecieho čtyřistého sedmdesátého druhého.
Strana 182
182 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 146. Albrecht z Postupic a na Helfnšteině postupuje panoši Ctiborovi z Ledské listu, kterýž má od krále Jiřího na ves Výškovice s přísluš. Pečeti přivěsili: Heralt z Kunstatu a z Plum- lova, Jan z Postupic a na Litomyšli, Jan z Chlumu a z Košmberka, rytíř Bernard z Žerotína a z Dřevohostic, panoše Prokop z Prusinovic a z Količína, a Hereš z Příluka. Dat. na Hra- nicích ve čtvrtek jedenáct tisíc panen (22. říj.) 1472. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 142; cod. Pernst. měst. Brn. f. 82 b. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 109. 147. (CLXXIIII.) List krále Mathiáše, jímž sě zapisuje pana Zigmunda z Pernšteina z vězení vyvaditi.*) V Soproni 1472, 14. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 107. My Mathiáš z buoží milosti Uherský, Český oc král a margrabie Moravský, vyznáváme tímto listem, že s urozeným, věrným naším milým, Vilémem z Pernšteina tuto smlúvu učinili sme: Jakož urozený Zdeněk z Šternberka, hajtman královstvie našeho Českého a najvyššie purgrabie Pražský, věrný naš milý, v svém vězenie má urozeného Zigmunda z Pernštýna, bratra již psaného Viléma, toho my vypraviti jmáme a konečně prázdna učiniti bez šacunku i všeliké škody všech Pernšteinských od datum listu tohoto až do Matky buožie Hromnic [2. února 1473] najprv přieštích, přiříkajíce slovem svým královským tu věc nahoře psanú v celosti a neporušitedlně zachovati a tomu dosti učiniti. Oni také již psaní z Pernšteina bratřie nám za to slúžiti mají, nás sě přidržeti jako pána svého až do konce té války, kterúž nynie s Čechy a s Poláky vedeme. A té věci na potvrzenie a na zdrženie pečeti naši krá- lovskú k tomuto listu přidáviti jsme kázali. Datum Edenburgk sabbato post festum s. Martini anno oc LXXII°, regnorum nostrorum Hungarie XV., Bohemie vero anno quarto. Ad relacionem domini Alberti Kostka de Postupicz. *) Palackého Dějiny V. 1. 74. 148. Jan z Pernšteina vyznává, že prodal dvůr svůj ve Vojetíně Matějovi Mirkovcovi z Brumova a manželce jeho za 80 zl. uherských, s takovou však výminkou, aby nikoho jiného za pána neměli, kromě pány Pernšteinské. Na Pernšteině 1473, 26. února. — Cop. vid. r. 1650 zemsk. arch. Mor. sub art. Vojetín. Já Jan z Pernšteina, najvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Brně, i s svými erby vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem svým spravedlivým trhem a prodajem prodal sem a prodávám dvuor v Vojetíně svého vlastního dědictví a panství opatrnému muži Matějovi Mirkovcovi z Brumova, Kuně manželce jeho jejich erbům i budoucím, a to ku pravému dědictví za osmdesáte zlatých dobrých
182 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 146. Albrecht z Postupic a na Helfnšteině postupuje panoši Ctiborovi z Ledské listu, kterýž má od krále Jiřího na ves Výškovice s přísluš. Pečeti přivěsili: Heralt z Kunstatu a z Plum- lova, Jan z Postupic a na Litomyšli, Jan z Chlumu a z Košmberka, rytíř Bernard z Žerotína a z Dřevohostic, panoše Prokop z Prusinovic a z Količína, a Hereš z Příluka. Dat. na Hra- nicích ve čtvrtek jedenáct tisíc panen (22. říj.) 1472. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 142; cod. Pernst. měst. Brn. f. 82 b. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 109. 147. (CLXXIIII.) List krále Mathiáše, jímž sě zapisuje pana Zigmunda z Pernšteina z vězení vyvaditi.*) V Soproni 1472, 14. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 107. My Mathiáš z buoží milosti Uherský, Český oc král a margrabie Moravský, vyznáváme tímto listem, že s urozeným, věrným naším milým, Vilémem z Pernšteina tuto smlúvu učinili sme: Jakož urozený Zdeněk z Šternberka, hajtman královstvie našeho Českého a najvyššie purgrabie Pražský, věrný naš milý, v svém vězenie má urozeného Zigmunda z Pernštýna, bratra již psaného Viléma, toho my vypraviti jmáme a konečně prázdna učiniti bez šacunku i všeliké škody všech Pernšteinských od datum listu tohoto až do Matky buožie Hromnic [2. února 1473] najprv přieštích, přiříkajíce slovem svým královským tu věc nahoře psanú v celosti a neporušitedlně zachovati a tomu dosti učiniti. Oni také již psaní z Pernšteina bratřie nám za to slúžiti mají, nás sě přidržeti jako pána svého až do konce té války, kterúž nynie s Čechy a s Poláky vedeme. A té věci na potvrzenie a na zdrženie pečeti naši krá- lovskú k tomuto listu přidáviti jsme kázali. Datum Edenburgk sabbato post festum s. Martini anno oc LXXII°, regnorum nostrorum Hungarie XV., Bohemie vero anno quarto. Ad relacionem domini Alberti Kostka de Postupicz. *) Palackého Dějiny V. 1. 74. 148. Jan z Pernšteina vyznává, že prodal dvůr svůj ve Vojetíně Matějovi Mirkovcovi z Brumova a manželce jeho za 80 zl. uherských, s takovou však výminkou, aby nikoho jiného za pána neměli, kromě pány Pernšteinské. Na Pernšteině 1473, 26. února. — Cop. vid. r. 1650 zemsk. arch. Mor. sub art. Vojetín. Já Jan z Pernšteina, najvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Brně, i s svými erby vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem svým spravedlivým trhem a prodajem prodal sem a prodávám dvuor v Vojetíně svého vlastního dědictví a panství opatrnému muži Matějovi Mirkovcovi z Brumova, Kuně manželce jeho jejich erbům i budoucím, a to ku pravému dědictví za osmdesáte zlatých dobrých
Strana 183
z roku 1472 a 1473. 183 uherských na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž sem již od nich hotové vzal úplně a docela zaplacené, tak jakož sem ten dvuor svrchupsaný sám od staradávna držal a jeho požíval, nebli moji předkové, s rolí oranou i neoranou, s lesy, chrasti- nami, s cestami, s mezami [sic], s hranicemi, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi a s mlý- ništěmi i s tím, což k tomu mlýništi přísluší, s vodami tekutými i netekutými, s doly, ho- rami i se vším plným právem a panstvím, jakožto ten dvůr svrchupsaný v svých mezách a hranicách od starodávna jest rozdělen a okršlen, nic sobě na tom ani svým erbům ani budoucím práva, ani kterého zvlastenství [sic] nepozůstavuje, kromě toho, což níže psáno stojí. Já Jan z Pernšteina, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Brně, ten dvůr svrchupsaný se vším jeho příslušenstvím nahoře jmenovaným prodal sem a prodávám ku pravému dědictví napředpsanému Matějovi Mirkovcovi, Kuně man- želce jeho, jejich erbům i budoucím, mocně a s mocí tohoto listu jej od sebe i od svých erbův i budoucích odlučuji a častopsanému Matějovi Mirkovcovi, Kuně man- želce jeho, kupitelům svým, erbům jejich i budoucím přiděďuji a přivlastňuji ke jmění, držení věčnému a požívání jakožto svého vlastního dědictví beze vší překážky mej, Jana svrchupsaného z Pernšteina i mých erbův i budoucích našich takovúto vejmluvú [sic], aby napředpsaný Matěj Mirkovic, Kuna manželka jeho, erbové i budoucí jejich, kteříž by kolivěk na tom dvoře seděli, pánův žádných jiných aby neměli, ani k jiným pánům žádného outočiště o nic neměli, nežli ku pánům Pernšteinským, a je aby za pány měli. A to všecko, což svrchu psáno stojí, já Jan z Pernšteina, nejvyšší ko- morník desk a soudu práva zemského v Brně, s svými erby budoucími častojme- novanému Matějovi Mirkovcovi, kupiteli svému, Kuně manželce jeho, jejich erbům i budoucím, slibujeme svou dobrou a čistou vírou beze vší zlé lsti a bez odpory to všecko, což v tomto listu svrchu psáno stojí, ctně, věrně, řádně, právě a nepo- rušitedlně zdržeti a v celosti zachovati, tak jakož svrchupsáno stojí. A kdožby tento list měl s dobrou vůlí Matěje Mirkovce svrchupsaného, nebo Kuny manželky jeho anebo jejich erbův, ten má a míti bude takovúž plnou moc a právo k tomu ke všemu, což v tomto listu svrchupsáno stojí, jakožto oni kupitelé naši častojmenovaní. A na potvrzení a pro lepší jistotu já svrchupsaný Jan z Pernšteina, nejvyšší ko- morník desk a soudu práva zemského v Brně, svou vlastní pečet s svým vědomím do- brovolně kázal sem přivěsiti k tomuto listu; a k tomu sem připrosil urozených pánův pana Jindřicha z Lipého, najvyššího maršálka království Českého, pana Bočka z Kunštatu, nejvyššího komorníka desk a soudu práva zemského v Olomouci, pana Václava, pana Albrechta bratří z Bozkovic, a slovoutných panoší Víta z Kralic a Ma- těje z Náchoda a z Březníka, že jsou oni k žádosti a prosbě mej pečeti své vlastní vedle mne přivěsili k tomuto listu na svědomí, sobě i svým erbům beze škody. Jenž jest psán na Pernšteině léta od narození Syna Božího tisícího čtyrstého sedm- desátého třetího, v pátek po svatém Matěji apoštolu božím.
z roku 1472 a 1473. 183 uherských na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž sem již od nich hotové vzal úplně a docela zaplacené, tak jakož sem ten dvuor svrchupsaný sám od staradávna držal a jeho požíval, nebli moji předkové, s rolí oranou i neoranou, s lesy, chrasti- nami, s cestami, s mezami [sic], s hranicemi, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi a s mlý- ništěmi i s tím, což k tomu mlýništi přísluší, s vodami tekutými i netekutými, s doly, ho- rami i se vším plným právem a panstvím, jakožto ten dvůr svrchupsaný v svých mezách a hranicách od starodávna jest rozdělen a okršlen, nic sobě na tom ani svým erbům ani budoucím práva, ani kterého zvlastenství [sic] nepozůstavuje, kromě toho, což níže psáno stojí. Já Jan z Pernšteina, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Brně, ten dvůr svrchupsaný se vším jeho příslušenstvím nahoře jmenovaným prodal sem a prodávám ku pravému dědictví napředpsanému Matějovi Mirkovcovi, Kuně man- želce jeho, jejich erbům i budoucím, mocně a s mocí tohoto listu jej od sebe i od svých erbův i budoucích odlučuji a častopsanému Matějovi Mirkovcovi, Kuně man- želce jeho, kupitelům svým, erbům jejich i budoucím přiděďuji a přivlastňuji ke jmění, držení věčnému a požívání jakožto svého vlastního dědictví beze vší překážky mej, Jana svrchupsaného z Pernšteina i mých erbův i budoucích našich takovúto vejmluvú [sic], aby napředpsaný Matěj Mirkovic, Kuna manželka jeho, erbové i budoucí jejich, kteříž by kolivěk na tom dvoře seděli, pánův žádných jiných aby neměli, ani k jiným pánům žádného outočiště o nic neměli, nežli ku pánům Pernšteinským, a je aby za pány měli. A to všecko, což svrchu psáno stojí, já Jan z Pernšteina, nejvyšší ko- morník desk a soudu práva zemského v Brně, s svými erby budoucími častojme- novanému Matějovi Mirkovcovi, kupiteli svému, Kuně manželce jeho, jejich erbům i budoucím, slibujeme svou dobrou a čistou vírou beze vší zlé lsti a bez odpory to všecko, což v tomto listu svrchu psáno stojí, ctně, věrně, řádně, právě a nepo- rušitedlně zdržeti a v celosti zachovati, tak jakož svrchupsáno stojí. A kdožby tento list měl s dobrou vůlí Matěje Mirkovce svrchupsaného, nebo Kuny manželky jeho anebo jejich erbův, ten má a míti bude takovúž plnou moc a právo k tomu ke všemu, což v tomto listu svrchupsáno stojí, jakožto oni kupitelé naši častojmenovaní. A na potvrzení a pro lepší jistotu já svrchupsaný Jan z Pernšteina, nejvyšší ko- morník desk a soudu práva zemského v Brně, svou vlastní pečet s svým vědomím do- brovolně kázal sem přivěsiti k tomuto listu; a k tomu sem připrosil urozených pánův pana Jindřicha z Lipého, najvyššího maršálka království Českého, pana Bočka z Kunštatu, nejvyššího komorníka desk a soudu práva zemského v Olomouci, pana Václava, pana Albrechta bratří z Bozkovic, a slovoutných panoší Víta z Kralic a Ma- těje z Náchoda a z Březníka, že jsou oni k žádosti a prosbě mej pečeti své vlastní vedle mne přivěsili k tomuto listu na svědomí, sobě i svým erbům beze škody. Jenž jest psán na Pernšteině léta od narození Syna Božího tisícího čtyrstého sedm- desátého třetího, v pátek po svatém Matěji apoštolu božím.
Strana 184
184 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 149. Mikuláš z Buchova a na Žumberce dává synu svému Štěpánovi z Buchova list od kněze Jana Háze biskupa Olomouckého na Ježtbořice, a tu ves se dvorem i se vším příslu- šenstvím mu postupuje. Pečeti přivěsili Jan z Šternberka a na Zaječicích, Jindřich z Pot- šteina a z Makova, panoše Mikuláš z Bolehlav a z Krucburku, a Štěpán Anděl z Ronovce a na Štěpánově. Dat. v středu před Božím vstoupením (26. května) 1473. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 29. Výtah tištěn AČ. 509 č. 110. 150. Mikuláš z Buchova a na Žumberce dává synu svému Zbenkovi z Buchova „pro lásku, kterouž k němu jako synu milému chová“, listy od kněze Pavla biskupa Olomouckého na Ježd- bořické zboží. Pečeti přivěsili na svědomí: Jan z Šternberka na Zaječicích, Jindřich z Pot- šteina a z Makova, a panoše Mikuláš z Vuolehlav a v Krucburku, a Štěpán Anjel z Ronovce a na Štěpanově. Dat. tu středu před božím na nebevstoupením (26. květn.) 1473. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 30 b. č. 35. Výtah tištěn AČ. VI. 509 sub č. 110. 151. Snešení sněmovní o zřízení země Moravské dle zjednání Niského a smlouvy Bene- šovské uvádí mezi zástupci stavův markrabství Moravského: Vilíma z Pernšteina na Meziříčí. V Brně 1473, 27. června. AČ. V. 369; výtah AČ. IV. 470 č. 13. 152. Vilím z Pernšteina oznamuje, že zachovati chce mír s Jindřichem Streinem ze Schwarzenavy, dokud válku v Rakousích povede. Terespurk 1473, 25. září. — Op. arch. Roudn. B. 125. Ich Wilhalm von Pernstain vnd auf Meserzicz bekhenn mit dem Brief allen, den er furkhumbt vnd gezaigt wirt, das ich mit dem edln Herrn Herrn Hainrichen Strein von Schwarzenaw in ain Anstant eins kristenleichen Frid gegangen pin mit allen mein Lewten, Dienern, Hindersessn, geistlichen vnd weltlichen; vnd glob ihm den zu haldn von allen mein geschlossen, als lang mein Krieg yetz im Landt zu Osterreich wert. Wer aber Sachn, dass im von mir oder den Mein im oder dem Sein etwas genommen oder die Sein vngefär gefangen würden, so schol vnd wil ich im die Gefangnen von Stund an on Entgeltnus ledig schaffen vnd das genomen Guet wieder geben trewlich vnd vngeuerlich. Des zu ainer waren Vrkhunt gib ich im den Brief besiglt mit meinem aufgedruckhten Insigl. Geben zu Terespurckh am Sambstag vor Sant Micheltag Anno domini oc LXXIII.*) *) Stejným slovo za slovem listem ddo 24. Sept. 1473 vyznal Jindřich Strein ze Schwarzenavy (Hain- reich Strewn von Schwarcznaw), že mír s Vilímem z Pernšteina zachová, pokud válčiti bude v Rakousích.
184 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 149. Mikuláš z Buchova a na Žumberce dává synu svému Štěpánovi z Buchova list od kněze Jana Háze biskupa Olomouckého na Ježtbořice, a tu ves se dvorem i se vším příslu- šenstvím mu postupuje. Pečeti přivěsili Jan z Šternberka a na Zaječicích, Jindřich z Pot- šteina a z Makova, panoše Mikuláš z Bolehlav a z Krucburku, a Štěpán Anděl z Ronovce a na Štěpánově. Dat. v středu před Božím vstoupením (26. května) 1473. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 29. Výtah tištěn AČ. 509 č. 110. 150. Mikuláš z Buchova a na Žumberce dává synu svému Zbenkovi z Buchova „pro lásku, kterouž k němu jako synu milému chová“, listy od kněze Pavla biskupa Olomouckého na Ježd- bořické zboží. Pečeti přivěsili na svědomí: Jan z Šternberka na Zaječicích, Jindřich z Pot- šteina a z Makova, a panoše Mikuláš z Vuolehlav a v Krucburku, a Štěpán Anjel z Ronovce a na Štěpanově. Dat. tu středu před božím na nebevstoupením (26. květn.) 1473. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 30 b. č. 35. Výtah tištěn AČ. VI. 509 sub č. 110. 151. Snešení sněmovní o zřízení země Moravské dle zjednání Niského a smlouvy Bene- šovské uvádí mezi zástupci stavův markrabství Moravského: Vilíma z Pernšteina na Meziříčí. V Brně 1473, 27. června. AČ. V. 369; výtah AČ. IV. 470 č. 13. 152. Vilím z Pernšteina oznamuje, že zachovati chce mír s Jindřichem Streinem ze Schwarzenavy, dokud válku v Rakousích povede. Terespurk 1473, 25. září. — Op. arch. Roudn. B. 125. Ich Wilhalm von Pernstain vnd auf Meserzicz bekhenn mit dem Brief allen, den er furkhumbt vnd gezaigt wirt, das ich mit dem edln Herrn Herrn Hainrichen Strein von Schwarzenaw in ain Anstant eins kristenleichen Frid gegangen pin mit allen mein Lewten, Dienern, Hindersessn, geistlichen vnd weltlichen; vnd glob ihm den zu haldn von allen mein geschlossen, als lang mein Krieg yetz im Landt zu Osterreich wert. Wer aber Sachn, dass im von mir oder den Mein im oder dem Sein etwas genommen oder die Sein vngefär gefangen würden, so schol vnd wil ich im die Gefangnen von Stund an on Entgeltnus ledig schaffen vnd das genomen Guet wieder geben trewlich vnd vngeuerlich. Des zu ainer waren Vrkhunt gib ich im den Brief besiglt mit meinem aufgedruckhten Insigl. Geben zu Terespurckh am Sambstag vor Sant Micheltag Anno domini oc LXXIII.*) *) Stejným slovo za slovem listem ddo 24. Sept. 1473 vyznal Jindřich Strein ze Schwarzenavy (Hain- reich Strewn von Schwarcznaw), že mír s Vilímem z Pernšteina zachová, pokud válčiti bude v Rakousích.
Strana 185
z roku 1473 a 1474. 185 153. (CCVIII). Smlúva na Nemošický rybník struhy dělání a vody vedení, [kterouž učinili Hertvík ze Mnětic s Jindřichem z Potšteina]. 1474, 22. července. — Cod Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 135. Já Hertvík ze Mnetic [sic] a já Jiřík syn jeho také odtud ze Mnětic, vyznáváme . . . že z dobrú a svobodnú vuolí naší i s radú přátel našich učinili jsme smlúvu a svolení s urozeným panem Jindřichem z Podšteina a [na] Nemošicích i s jeho bu- dúcími o věci dolepsané, že on již psaný pan Jindřich má vodu pojíti od Kštětína a dovésti ji do našeho rybníka starého, a strúhu anebo příkop má na místo udělati tak zhlúbí a tak šíří, jakž by toho potřebí bylo, i stavidla u řeky v tom příkopě udělati má, tak aby ta voda mohla zastavena nebo puščena býti ku potřebě obú stranú. A to má udělati na svuoj náklad. A potom pak v budúcích časích již psanú strúhu i ta stavidla, aneb což by koli k vedení tej vody potřebí bylo, to máme spolu obojí opravovati, totiž my polovici a on polovici nákladu učiniti. A také jestliže by nám kto překážel anebo překážeti chtěl mocí nebo zlo- dějsky nám ke škodě, toho sobě máme radni a pomocni býti a zespolka hájiti. A pak ta voda přivedená do již psaného rybníka má jíti a s toho rybníka do dru- hého pod tím, kterýž udělán jest, a skrze ty již psané rybníky našě má jíti doluov do rybníka páně Jindřichova z Podšteina a na Nemošicích a na jeho dědicstvie k jeho potřebě. Ale však bylo-li by nám potřebí vody na ta dva rybníky našě aneb z nich na jeden, máme tu vodu napřed mieti a držeti, pokudž ta potřeba kázati bude, ale však ne tak vysoko má býti držína, aby nemohla volně příkopem z řeky jíti, než aby mohla volně bez prýščení [sic] do něho jíti, a odtud do druhého. A dálě, jakož již psáno stojí, jinam nikam od nás ani naším vědomím nemá ta voda obrácena býti, než do páně Jindřichova rybníka a na jeho dědictví a skrze našě dědicství, buďte ti rybníci naši zastaveni nebo nebuďte; leč bychom který lovili, tu chvíli vodu budem moci zastaviti stavidly. A když bychom slovili, tehdy my anebo on, bylo-li by jemu potřebí, bude moci stavidla vyníti, aby voda jemu šla anebo nám ku potřebě. A ta stavidla od nás Hertvíka a Jiříka ze Mnětic i našich dědicuov nemají zastavena býti nikdy bez vuolě páně Jindřichovy i jeho dědicuov, než pro tu potřebu k lovení, anebo že by na řece byla voda veliká, takže by jí snad příliš mnoho šlo, tu chvíli my anebo on zastaviti bude moci, aby sě škoda nestala některým. A také] chtěli-[li] bychom sobě co opraviti na rybníce, tehda také na tu chvíli muožem zastaviti pro kterúkolivěk potřebu, a to sobě opravíce, ihned máme zase stavidla vyníti a vodu pustiti. A jestli pak že bychom my rybník svuoj starý osušiti chtěli, proto vzdy voda má před se jíti; a pakli by nám proto jití osechnúti nemohl, tehdy máme příkop udělati, kudy bychom mohli najsnáz vodu přivésti, a to obě straně, aby ta voda vzdy ku potřěbě nemeškala jíti. Archiv Český XVI. 24
z roku 1473 a 1474. 185 153. (CCVIII). Smlúva na Nemošický rybník struhy dělání a vody vedení, [kterouž učinili Hertvík ze Mnětic s Jindřichem z Potšteina]. 1474, 22. července. — Cod Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 135. Já Hertvík ze Mnetic [sic] a já Jiřík syn jeho také odtud ze Mnětic, vyznáváme . . . že z dobrú a svobodnú vuolí naší i s radú přátel našich učinili jsme smlúvu a svolení s urozeným panem Jindřichem z Podšteina a [na] Nemošicích i s jeho bu- dúcími o věci dolepsané, že on již psaný pan Jindřich má vodu pojíti od Kštětína a dovésti ji do našeho rybníka starého, a strúhu anebo příkop má na místo udělati tak zhlúbí a tak šíří, jakž by toho potřebí bylo, i stavidla u řeky v tom příkopě udělati má, tak aby ta voda mohla zastavena nebo puščena býti ku potřebě obú stranú. A to má udělati na svuoj náklad. A potom pak v budúcích časích již psanú strúhu i ta stavidla, aneb což by koli k vedení tej vody potřebí bylo, to máme spolu obojí opravovati, totiž my polovici a on polovici nákladu učiniti. A také jestliže by nám kto překážel anebo překážeti chtěl mocí nebo zlo- dějsky nám ke škodě, toho sobě máme radni a pomocni býti a zespolka hájiti. A pak ta voda přivedená do již psaného rybníka má jíti a s toho rybníka do dru- hého pod tím, kterýž udělán jest, a skrze ty již psané rybníky našě má jíti doluov do rybníka páně Jindřichova z Podšteina a na Nemošicích a na jeho dědicstvie k jeho potřebě. Ale však bylo-li by nám potřebí vody na ta dva rybníky našě aneb z nich na jeden, máme tu vodu napřed mieti a držeti, pokudž ta potřeba kázati bude, ale však ne tak vysoko má býti držína, aby nemohla volně příkopem z řeky jíti, než aby mohla volně bez prýščení [sic] do něho jíti, a odtud do druhého. A dálě, jakož již psáno stojí, jinam nikam od nás ani naším vědomím nemá ta voda obrácena býti, než do páně Jindřichova rybníka a na jeho dědictví a skrze našě dědicství, buďte ti rybníci naši zastaveni nebo nebuďte; leč bychom který lovili, tu chvíli vodu budem moci zastaviti stavidly. A když bychom slovili, tehdy my anebo on, bylo-li by jemu potřebí, bude moci stavidla vyníti, aby voda jemu šla anebo nám ku potřebě. A ta stavidla od nás Hertvíka a Jiříka ze Mnětic i našich dědicuov nemají zastavena býti nikdy bez vuolě páně Jindřichovy i jeho dědicuov, než pro tu potřebu k lovení, anebo že by na řece byla voda veliká, takže by jí snad příliš mnoho šlo, tu chvíli my anebo on zastaviti bude moci, aby sě škoda nestala některým. A také] chtěli-[li] bychom sobě co opraviti na rybníce, tehda také na tu chvíli muožem zastaviti pro kterúkolivěk potřebu, a to sobě opravíce, ihned máme zase stavidla vyníti a vodu pustiti. A jestli pak že bychom my rybník svuoj starý osušiti chtěli, proto vzdy voda má před se jíti; a pakli by nám proto jití osechnúti nemohl, tehdy máme příkop udělati, kudy bychom mohli najsnáz vodu přivésti, a to obě straně, aby ta voda vzdy ku potřěbě nemeškala jíti. Archiv Český XVI. 24
Strana 186
186 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A více sme sě svolili s častopsaným panem Jindřichem, že my Hertvík a Jiřík ze Mnětic ten rybník napřed psaný nový pod tím starým rybníkem a nad jeho ryb- níkem a dědicstviem jeho udělali jsme. A což sě tkne dědin Vostřešanských, kteréž sme tím rybníkem novým zatopili neb zatopíme, ty nám má on již psaný pan Jindřich vysvoboditi a zpraviti. A on také, jakož jest svého rybníka přidělal, což by dědin našich aneb lidí našich zatopil anebo-li zkazil, to my jemu také máme vysvoboditi a zpraviti. A také toto má sě od nás státi, když bychom chtěli rybníky své spustiti, máme jemu dáti najméně VI neděl napřed věděti, aby on svého, bylo-li by nám toho anebo jemu potřebí, upustil. A také proto, bylo-li by jemu co potřebí, aby sobě opravil, aby mu sě škoda nestala. A ješčě toto více učiniti máme: tu silnici, kteráž jest od Drozdic k Ostřišanóm, jakož jeho rybníkem zatopena jest aneb bude, máme ji pustiti po svém dědicstvie a po tee nové hrázi až do Ostřěšanských dědin. Také byla-li by jaká škoda na naší hrázi od vody z jeho rybníka, to nám má lesem opravovati, jakž by toho potřeba byla. A těch míst oddaných dědinami, což osýchati bude, každý bude moci požívati s obú stranú, já Hertvík a Jiřík při jeho rybníce svého, a on také pan Jindřich i jeho budúcí při našem rybníce také svého. A ty všechny věci svrchupsané v tomto listu my Hertvík a Jiřík ze Mnětic slibujem ctně a právě a křesťansky zachovati a držěti, tak jako na dobré lidi sluší, a tu smlúvu v zemské dcsky vložiti panu Jindřichovi i jeho budúcím. A toho na svě- domí a pro lepší jistotu a pevnost my Hertvík a Jiřík, syn jeho, přivěsili jsme pe- četi našě k tomuto listu s naším jistým vědomím a přiznáním; a pro širší a další svědomí připrosili sma [sic] urozených pánuov a statečných rytieřuov slovutných pa- noší, pana Jiříka z Milětínka a na Pardubicích, pana Čeňka z Barchova a na Da- šicích, pana Václava Homolě z Rysumburka, pana Divišě z Poběžovic a v Tuni- chodích, pana Viktorina z Kunčieho, bytem v Chrudimi, že jsú podle nás pečěti své přivěsiti dali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán léta božieho M'CCCCLXXIIII pátek den s. Maří Mag- daleny. *) Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 111. *) Týž list zapsán podruhé chybnějším textem pod č. 245 s tímto nadpisem: „Smlúva mezi Hertvíkem a Nemošickým [o rybník] u Nemošic, co se vedení vody dotýče“. 154. Kníže Jindřich mladší jinak Hynek Minstrberský, hrabě Kladský, z bratrské lásky a za mnohá dobrodiní postupuje všechno právo a spravedlnost na hradě Potšteině knížeti Minstrberskému Jindřichovi staršímu. Dat. 1474, v středu po sv. Jakubě apoštolu Božím [27. července]. Codex Pernst. v arch. mus. král. Česk. CCXCIII.
186 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A více sme sě svolili s častopsaným panem Jindřichem, že my Hertvík a Jiřík ze Mnětic ten rybník napřed psaný nový pod tím starým rybníkem a nad jeho ryb- níkem a dědicstviem jeho udělali jsme. A což sě tkne dědin Vostřešanských, kteréž sme tím rybníkem novým zatopili neb zatopíme, ty nám má on již psaný pan Jindřich vysvoboditi a zpraviti. A on také, jakož jest svého rybníka přidělal, což by dědin našich aneb lidí našich zatopil anebo-li zkazil, to my jemu také máme vysvoboditi a zpraviti. A také toto má sě od nás státi, když bychom chtěli rybníky své spustiti, máme jemu dáti najméně VI neděl napřed věděti, aby on svého, bylo-li by nám toho anebo jemu potřebí, upustil. A také proto, bylo-li by jemu co potřebí, aby sobě opravil, aby mu sě škoda nestala. A ješčě toto více učiniti máme: tu silnici, kteráž jest od Drozdic k Ostřišanóm, jakož jeho rybníkem zatopena jest aneb bude, máme ji pustiti po svém dědicstvie a po tee nové hrázi až do Ostřěšanských dědin. Také byla-li by jaká škoda na naší hrázi od vody z jeho rybníka, to nám má lesem opravovati, jakž by toho potřeba byla. A těch míst oddaných dědinami, což osýchati bude, každý bude moci požívati s obú stranú, já Hertvík a Jiřík při jeho rybníce svého, a on také pan Jindřich i jeho budúcí při našem rybníce také svého. A ty všechny věci svrchupsané v tomto listu my Hertvík a Jiřík ze Mnětic slibujem ctně a právě a křesťansky zachovati a držěti, tak jako na dobré lidi sluší, a tu smlúvu v zemské dcsky vložiti panu Jindřichovi i jeho budúcím. A toho na svě- domí a pro lepší jistotu a pevnost my Hertvík a Jiřík, syn jeho, přivěsili jsme pe- četi našě k tomuto listu s naším jistým vědomím a přiznáním; a pro širší a další svědomí připrosili sma [sic] urozených pánuov a statečných rytieřuov slovutných pa- noší, pana Jiříka z Milětínka a na Pardubicích, pana Čeňka z Barchova a na Da- šicích, pana Václava Homolě z Rysumburka, pana Divišě z Poběžovic a v Tuni- chodích, pana Viktorina z Kunčieho, bytem v Chrudimi, že jsú podle nás pečěti své přivěsiti dali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán léta božieho M'CCCCLXXIIII pátek den s. Maří Mag- daleny. *) Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 111. *) Týž list zapsán podruhé chybnějším textem pod č. 245 s tímto nadpisem: „Smlúva mezi Hertvíkem a Nemošickým [o rybník] u Nemošic, co se vedení vody dotýče“. 154. Kníže Jindřich mladší jinak Hynek Minstrberský, hrabě Kladský, z bratrské lásky a za mnohá dobrodiní postupuje všechno právo a spravedlnost na hradě Potšteině knížeti Minstrberskému Jindřichovi staršímu. Dat. 1474, v středu po sv. Jakubě apoštolu Božím [27. července]. Codex Pernst. v arch. mus. král. Česk. CCXCIII.
Strana 187
18" 155. Král Matyáš uherský zastavuje Dobešovi z Bozkovic za služby vykonané a za škody při službách vzaté vsi Vojkovice, Telnici a Sokolnici, ku klášteru Třebíckému příslušející, ve 2000 kop. čes. V Nise 1474, 5. září. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. Matiáš . . . oznamujem všem vůbec tímto listem, že předstúpiv před nás urozený Dobeš z Bozkovic a z Černé Hory, hajtman na Spilberce, věrný náš milý, nás pokorně prosil, abychom za jeho službu, kterúž sme jemu zadržali a kterúž sme jemu na dvadcet koní vydávati přiřkli neb slíbili, také za škody, kteréž jest v službě naší vzal, jej milostivě opatřiti ráčili. My znamenavše již jmenovaného Dobeše věrnú službu, kterúž jest nám činil, činí a potom aby tím lépe činiti mohl, nechtíc jemu to bez hodné vodplaty zapo- menúti, zapsali jsme a mocí listu tohoto jakožto král Český a markrabie Moravský jemu zapisujem tyto dolepsané vsi s jich se všemi příslušnostmi, kteréžto vsi jsme k našemu zámku Spilberku byli obrátili, totižto Vojkovice, Telnici a Sokolnici i s ryb- níkem, kterýž slove Dunava, s úroky, s dvory, s lesy, lukami, pastvami, s vodami tekutými i netekutými i s jiným vším příslušenstvím, kterýmžkoli jménem jmeno- vány býti mohú, a jakož ty vsi a to zboží od staradávna jsú příslušely klášteru Třebíčskému, kteréhož sme my v této křesťanské válce mečem na našech nepřátelích velikými a znamenitými náklady dobyli a mocně opanovali, ve dvú tisících kopách groších českých širokých stříbrných, za uherský zlatý osummezcítma grošuov počí- tajíc; všakž takovýmto obyčejem a výmienkú: aby svrchupsaný Dobeš již psané vsi a to zboží se všelikými jejich požitky, důchody, poplatky a příslušenstvím držal a požíval, bychom pak i zámek ten náš svrchupsaný Špilberk od někoho vzíti chtěli neb vzali, dotud a tak dlúho, dokudž bychom my aneb budúcí naši, králové Češčí a markrabie Moravští, aneb ty osoby, jimž by ta výplata s povolením všakž naším neb našich potomkuov králuov Českých a markrabí Moravských příslušela, témuož Dobešovi, erbuom neb potomkuom jeho těch dvú tisíce kop grošuov nedali a úplně nezaplatili i toho k tomu, což by na dvoruov stavení a rybníkuov opravování naložil, a což by slušným počtem bez přísah provésti mohl. Přikazujíc úředníkuom zemským v Moravě i všem našim poddaným, nynějším i budúcím, mocí královskú v Čechách a jakož markrabie Moravský, abyšte svrchupsaného Dobeše při tomto našem obda- rování bez všelijaké překážky zachovali. Také když bychom my neb potomci naši zboží svrchupsané od téhož Dobeše v sumě nahoře psané vyplatiti chtěli, máme jemu puol léta napřed věděti dáti, a on vezma sumu svrchupsanú, má nám neb potomkuom našim těch vsí, panství neb zboží toho beze všeho odporu postúpiti. A ktož by tento list jměl [s] svrchupsaných Do- beše, erbuov a budúcích jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo 24*
18" 155. Král Matyáš uherský zastavuje Dobešovi z Bozkovic za služby vykonané a za škody při službách vzaté vsi Vojkovice, Telnici a Sokolnici, ku klášteru Třebíckému příslušející, ve 2000 kop. čes. V Nise 1474, 5. září. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. Matiáš . . . oznamujem všem vůbec tímto listem, že předstúpiv před nás urozený Dobeš z Bozkovic a z Černé Hory, hajtman na Spilberce, věrný náš milý, nás pokorně prosil, abychom za jeho službu, kterúž sme jemu zadržali a kterúž sme jemu na dvadcet koní vydávati přiřkli neb slíbili, také za škody, kteréž jest v službě naší vzal, jej milostivě opatřiti ráčili. My znamenavše již jmenovaného Dobeše věrnú službu, kterúž jest nám činil, činí a potom aby tím lépe činiti mohl, nechtíc jemu to bez hodné vodplaty zapo- menúti, zapsali jsme a mocí listu tohoto jakožto král Český a markrabie Moravský jemu zapisujem tyto dolepsané vsi s jich se všemi příslušnostmi, kteréžto vsi jsme k našemu zámku Spilberku byli obrátili, totižto Vojkovice, Telnici a Sokolnici i s ryb- níkem, kterýž slove Dunava, s úroky, s dvory, s lesy, lukami, pastvami, s vodami tekutými i netekutými i s jiným vším příslušenstvím, kterýmžkoli jménem jmeno- vány býti mohú, a jakož ty vsi a to zboží od staradávna jsú příslušely klášteru Třebíčskému, kteréhož sme my v této křesťanské válce mečem na našech nepřátelích velikými a znamenitými náklady dobyli a mocně opanovali, ve dvú tisících kopách groších českých širokých stříbrných, za uherský zlatý osummezcítma grošuov počí- tajíc; všakž takovýmto obyčejem a výmienkú: aby svrchupsaný Dobeš již psané vsi a to zboží se všelikými jejich požitky, důchody, poplatky a příslušenstvím držal a požíval, bychom pak i zámek ten náš svrchupsaný Špilberk od někoho vzíti chtěli neb vzali, dotud a tak dlúho, dokudž bychom my aneb budúcí naši, králové Češčí a markrabie Moravští, aneb ty osoby, jimž by ta výplata s povolením všakž naším neb našich potomkuov králuov Českých a markrabí Moravských příslušela, témuož Dobešovi, erbuom neb potomkuom jeho těch dvú tisíce kop grošuov nedali a úplně nezaplatili i toho k tomu, což by na dvoruov stavení a rybníkuov opravování naložil, a což by slušným počtem bez přísah provésti mohl. Přikazujíc úředníkuom zemským v Moravě i všem našim poddaným, nynějším i budúcím, mocí královskú v Čechách a jakož markrabie Moravský, abyšte svrchupsaného Dobeše při tomto našem obda- rování bez všelijaké překážky zachovali. Také když bychom my neb potomci naši zboží svrchupsané od téhož Dobeše v sumě nahoře psané vyplatiti chtěli, máme jemu puol léta napřed věděti dáti, a on vezma sumu svrchupsanú, má nám neb potomkuom našim těch vsí, panství neb zboží toho beze všeho odporu postúpiti. A ktož by tento list jměl [s] svrchupsaných Do- beše, erbuov a budúcích jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo 24*
Strana 188
188 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k to- muto listu jsme přivěsiti kázali. Jenž jest dán v Nise v pondělí před hodem Matky boží Narození léta od narození Syna božího tisícího čtyrystého sedumdesátého dčtvrtého, království našich Uherského sedumnástého a Českého léta šestého. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 112. 156. Poslové kurfiršta Saského Arnošta, kteří vypraveni byli do ležení krále Polského Kazimíra blíže města Břehu v Slezsku, aby zprostředkovali mír mezi Vladislavem králem Českým a Ma- tyášem králem Uherským, podávají svému pánu zprávu o nešťastné pro Matyáše krále potyčce, v které pán z Pernšteina a Petr z Haugvic v zajetí polské se dostali. 1474, 15. října. — Velkovév. archiv ve Weimaru. Reg. C. fol. 97. w. 3. . . . . Vff die mitlwoch hat es sich begeben, das der Konig von Hungern oc seyne hofelute den merern teyl usz dem heer zcu den, die er vormals zcum Brigen ligen geschikt hatte, vnd eynen anslagk gemacht, das er die Polen vbir der futernng dernyderlegen wolt, als auch wol hette gescheen mogen, wo seyn hauptlute, den das befolen gewest, den sachen recht gethan hetten. So abir eyn vorsehen dorynn gescheen, vnd sie mit den Polen zcu schicken gewonnen, haben sie an sulchem gescheffte uff deszmal eyn vorlust gethan, also das die Polan yn bie XXX spissen vnd eczlich knechte abgefangen haben, dorunder der von Bernstein und Peter von Hugewicz sint, vnd gar nahe bey hundert pferden angewonnen vnd erschossen, vnd yn sust vil schaden an pferden gethan, vnd haben sich domit zcu angesicht beider teyle uff dem Felde von eynander gescheiden... Viz Palackého Dějiny V. I. 103. 157. (CCXCV.) Královna Johanna zastavuje hrad Potštein s městečkem Kostelcem n. Orl. i přísl. v 1250 ſP gr. česk. hofmistru svému Hynkovi z Waldšteina. (Okolo 1474.) — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. My Johanna boží milostí králová Česká, margrabina Moravská oc známo či- níme tiemto listem všem, že pro pilnú a znamenitú potřebu koruny této a pro obranu jí proti nepřátelóm a zhúbcóm zemi rády radny a pomocny chtějíce býti, nákladuov našich, kteréž jsme prvé učinily i ještě hotovy jsúce učiniti, nelitujíce, z té potřebnosti s dobrým rozmyslem a z zdravú radú věrných našich milých hrad náš Podštein zapsaly a zastavily jsme a mocí listu tohoto jakožto králová Česká zastavujem a zapisujem urozenému Hynkovi z Waldšteina, hofmistru našemu věrnému milému, a jeho dědicóm a budúcím i tomu každému, komuž by on svú dobrú vuoli k tomu dal, s Kostelcem s městečkem nad Orlicí, s dvory poplužnými, s dvory kme-
188 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k to- muto listu jsme přivěsiti kázali. Jenž jest dán v Nise v pondělí před hodem Matky boží Narození léta od narození Syna božího tisícího čtyrystého sedumdesátého dčtvrtého, království našich Uherského sedumnástého a Českého léta šestého. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 112. 156. Poslové kurfiršta Saského Arnošta, kteří vypraveni byli do ležení krále Polského Kazimíra blíže města Břehu v Slezsku, aby zprostředkovali mír mezi Vladislavem králem Českým a Ma- tyášem králem Uherským, podávají svému pánu zprávu o nešťastné pro Matyáše krále potyčce, v které pán z Pernšteina a Petr z Haugvic v zajetí polské se dostali. 1474, 15. října. — Velkovév. archiv ve Weimaru. Reg. C. fol. 97. w. 3. . . . . Vff die mitlwoch hat es sich begeben, das der Konig von Hungern oc seyne hofelute den merern teyl usz dem heer zcu den, die er vormals zcum Brigen ligen geschikt hatte, vnd eynen anslagk gemacht, das er die Polen vbir der futernng dernyderlegen wolt, als auch wol hette gescheen mogen, wo seyn hauptlute, den das befolen gewest, den sachen recht gethan hetten. So abir eyn vorsehen dorynn gescheen, vnd sie mit den Polen zcu schicken gewonnen, haben sie an sulchem gescheffte uff deszmal eyn vorlust gethan, also das die Polan yn bie XXX spissen vnd eczlich knechte abgefangen haben, dorunder der von Bernstein und Peter von Hugewicz sint, vnd gar nahe bey hundert pferden angewonnen vnd erschossen, vnd yn sust vil schaden an pferden gethan, vnd haben sich domit zcu angesicht beider teyle uff dem Felde von eynander gescheiden... Viz Palackého Dějiny V. I. 103. 157. (CCXCV.) Královna Johanna zastavuje hrad Potštein s městečkem Kostelcem n. Orl. i přísl. v 1250 ſP gr. česk. hofmistru svému Hynkovi z Waldšteina. (Okolo 1474.) — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. My Johanna boží milostí králová Česká, margrabina Moravská oc známo či- níme tiemto listem všem, že pro pilnú a znamenitú potřebu koruny této a pro obranu jí proti nepřátelóm a zhúbcóm zemi rády radny a pomocny chtějíce býti, nákladuov našich, kteréž jsme prvé učinily i ještě hotovy jsúce učiniti, nelitujíce, z té potřebnosti s dobrým rozmyslem a z zdravú radú věrných našich milých hrad náš Podštein zapsaly a zastavily jsme a mocí listu tohoto jakožto králová Česká zastavujem a zapisujem urozenému Hynkovi z Waldšteina, hofmistru našemu věrnému milému, a jeho dědicóm a budúcím i tomu každému, komuž by on svú dobrú vuoli k tomu dal, s Kostelcem s městečkem nad Orlicí, s dvory poplužnými, s dvory kme-
Strana 189
z roku 1475. 189 cími, s platem, s dědinami, robotami, lukami, s lesy, s vodami, se vším plným panstvím a zvolí od staradávna i nynějšími k němu příslušenstvími, tak jakož sme samy toho zámku požívaly a v držení byly, nic sobě tu ovšem nepozuostavujíce, v tisíci kopách g. českých širokých, v IIj“ českých též šir. na dielo a nápravu zámku. Také jemu připisu- jeme, tak aby on mohl až do těch IIj nakládati a nic výše. Pakli co níže?], to což by mohl registry slušně ukázati, to jemu zase má při výplatě také navráceno býti. S těmito také zvláštními výmienkami: aby svrchupsaný zámek nám ku po- třebě našie buďto k válce neb k utiešení na náš groš, když bychme jeho anebo jeho dědicuov a budúcích aneb toho, komuž by on k tomu svú dobrú vuoli dal, požádaly, odevřien a svoboden byl beze vší překážky. Toho zámku také aby žádnému zapsati a zastaviti nemohl bez vuole naší až do naší smrti. A když bychme my, ten anebo ti, komuž by ta výplata spravedlivě příslušela, svrchupsanému Hynkovi a jeho dě- dicóm anebo komuž by on jej zavázal, daly puol léta napřed věděti, a svrchupsaná suma, tak jakož se svrchu píše, docela a úplně jemu anebo těm, komuž by příslu- šelo, navrácena byla a zaplacena, tehdy svrchupsaný zámek též jakož jest od nás byl zavázán, má zase v moc naši, anebo komuž by ta výplata příslušela, postúpen býti beze všeho odporu a nesnází. Jestli pak že by již psaný Hynek pro nějakú svú pilnú potřebu ten zámek komu jinému zastaviti chtěl a v teež sumě svrchu psané zapsati, tehdy má nám také dáti puol léta napřed věděti, a jestliže bychme jeho v témž polúletí nevyplatily, tehdy bude moci zastaviti a zapsati, komuž se jemu líbiti bude, v témž ovšem ... [Nedopsáno.] Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 103. 158. (e. V.) List kniežat Viktorina a Jindřicha kniežat Minstrberských oc, v němž právo své a dobrú vuoli převozují na VIIM fl., kteréž zapsány jsú na Kojetíně, a to panu Bočkovi z Kunstatu oc. V Brně 1475, 10. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 428; arch. měst. Brn. f. 138 b—139. My Viktorin, Jindřich a Hynek, z božie milosti knížata Minstrberská, hrabie Kladští, páni z Kunstatu a z Poděbrad, vyznáváme . . . že jakož jmáme listy od najjasnějšieho knížete a pána pana Zigmunda, z božie milosti císaře Římského, krále Uherského, Českého oc slavné paměti, list jeden na pět tisíc zlatých uherských dobrých, jímž zapisuje městečko Kojetín s sbožiem k němu příslušejícím urozenému pánu panu Jiříkovi z Šternberka a s Lukova, a na ten list císařský na VM f. dobré vuole od již psaného pana Jiříka urozenému pánu panu Janovi z Cimburka a s Thovačova jemu a jeho erbóm svědčící; též jakož jmáme druhý list na dva tisíce zlatých uherských od najjasnějšieho knížete a pána pana Jiřího krále Českého, markrabie Moravského, otce našeho najmilejšieho, jímž připisuje na týmž městečku Kojetínu a jeho příslu-
z roku 1475. 189 cími, s platem, s dědinami, robotami, lukami, s lesy, s vodami, se vším plným panstvím a zvolí od staradávna i nynějšími k němu příslušenstvími, tak jakož sme samy toho zámku požívaly a v držení byly, nic sobě tu ovšem nepozuostavujíce, v tisíci kopách g. českých širokých, v IIj“ českých též šir. na dielo a nápravu zámku. Také jemu připisu- jeme, tak aby on mohl až do těch IIj nakládati a nic výše. Pakli co níže?], to což by mohl registry slušně ukázati, to jemu zase má při výplatě také navráceno býti. S těmito také zvláštními výmienkami: aby svrchupsaný zámek nám ku po- třebě našie buďto k válce neb k utiešení na náš groš, když bychme jeho anebo jeho dědicuov a budúcích aneb toho, komuž by on k tomu svú dobrú vuoli dal, požádaly, odevřien a svoboden byl beze vší překážky. Toho zámku také aby žádnému zapsati a zastaviti nemohl bez vuole naší až do naší smrti. A když bychme my, ten anebo ti, komuž by ta výplata spravedlivě příslušela, svrchupsanému Hynkovi a jeho dě- dicóm anebo komuž by on jej zavázal, daly puol léta napřed věděti, a svrchupsaná suma, tak jakož se svrchu píše, docela a úplně jemu anebo těm, komuž by příslu- šelo, navrácena byla a zaplacena, tehdy svrchupsaný zámek též jakož jest od nás byl zavázán, má zase v moc naši, anebo komuž by ta výplata příslušela, postúpen býti beze všeho odporu a nesnází. Jestli pak že by již psaný Hynek pro nějakú svú pilnú potřebu ten zámek komu jinému zastaviti chtěl a v teež sumě svrchu psané zapsati, tehdy má nám také dáti puol léta napřed věděti, a jestliže bychme jeho v témž polúletí nevyplatily, tehdy bude moci zastaviti a zapsati, komuž se jemu líbiti bude, v témž ovšem ... [Nedopsáno.] Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 103. 158. (e. V.) List kniežat Viktorina a Jindřicha kniežat Minstrberských oc, v němž právo své a dobrú vuoli převozují na VIIM fl., kteréž zapsány jsú na Kojetíně, a to panu Bočkovi z Kunstatu oc. V Brně 1475, 10. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 428; arch. měst. Brn. f. 138 b—139. My Viktorin, Jindřich a Hynek, z božie milosti knížata Minstrberská, hrabie Kladští, páni z Kunstatu a z Poděbrad, vyznáváme . . . že jakož jmáme listy od najjasnějšieho knížete a pána pana Zigmunda, z božie milosti císaře Římského, krále Uherského, Českého oc slavné paměti, list jeden na pět tisíc zlatých uherských dobrých, jímž zapisuje městečko Kojetín s sbožiem k němu příslušejícím urozenému pánu panu Jiříkovi z Šternberka a s Lukova, a na ten list císařský na VM f. dobré vuole od již psaného pana Jiříka urozenému pánu panu Janovi z Cimburka a s Thovačova jemu a jeho erbóm svědčící; též jakož jmáme druhý list na dva tisíce zlatých uherských od najjasnějšieho knížete a pána pana Jiřího krále Českého, markrabie Moravského, otce našeho najmilejšieho, jímž připisuje na týmž městečku Kojetínu a jeho příslu-
Strana 190
190 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina šenstvie toho všeho zbožie k první sumě císaře Zigmunda zapsané ku pěti tisícóm zlatých dva tisíce zlatých vše uherských, dobrých na zlatě i na váze spravedlivých, a tak aby suma toho všeho byla VIIM zlatých, a to urozenému pánu panu Jarošovi z Cimburka a na Boleslavi a jeho erbóm a páně Jarošuov život; a na ty všecky listy a sumy zlatých nahoře psaných, život též pan Jaroš z Cimburka a na Boleslavi dal jest nám svú dobrú vuoli, jakož táž dobrá vuole šířejie a světleje ukazuje a v sobě zavírá. Protož my Victorin, Jindřich a Hynek, knížata a bratřie svrchupsaní, na ty všecky listy a sumy v nich vznící, totjiž VIIM f. uherských a život a na to městečko Kojetín i se všiem panstviem k tomu zbožie příslušejícím, i na ty dobré vuole dali jsme a mocí listu tohoto dáváme své všecko právo a svú svobodnú dobrú vuoli urozeným pánuom panu Bočkovi a panu Janovi bratřím z Kunstatu a z Horních Kunic a jich erbóm, a ty listy napřed psané a dobré vuole týmž pánuom panu Bočkovi a panu Janovi v jich moc dáti jmáme, tak aby svrchupsaní páni pan Boček a pan Jan a erbové jich plné právo jměli k té sumě i na listech v sobě znících i na tom panstvie Kojetínském VIIM f. A ktož by tento list jměl svrchupsaných pánuov pana Bočka a pana Jana aneb erbuov jich dobrú vuolí, ten jmá aneb jmíti bude tuž plnú moc a plné právo k tomu ke všemu, což se svrchu píše, jakož oni sami. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu my Victorin, Jindřich a Hynek kní- žata svrchupsaní své jsme vlastnie pečeti přivěsiti kázali k tomuto listu dobrovolně; a připrosili jsme duojstojného v Boze otce, kněze a pána pana Jana z božie mi- losti biskupa Lithomyšlského, opata Lucského, a urozených pánuov pana Pertolta z Lippého, najvyššieho maršálka království Českého, pana Viléma z Pernšteina a na Mezříčie, pana Jiříka z Waytmille a z Žerotic, a statečného rytíře pana Hynka ze Zvole, a slovutného panoši Hynci z Kukvic a na Rosicích, že jsú také své vlastnie pečeti vedle našiech přivěsili k tomuto listu na svědomie, sobě a svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán u Brně v pondělí po svatém Ambroži léta 1475. 159. Albrecht z Postupic, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Olomouci, dává Vilímovi a Janovi z Pernšteina svou dobrou vůli na zápis, kterýž má od Voka ze So- vince a synův jeho na hrad Helfenštein s přísluš. Dat. na Helfenšteině v sobotu před svatým Jiřím (22. dubna) 1475. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 136; cod. Pernst. měst. Brn. f. 79. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 113. 160. Albrecht z Postupic dává listy od Ctibora z Cimburka, hejtmana markr. Moravského a kanclíře království Č., na Hranice a Přerov, na zámky a město, jakož listové od kněze
190 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina šenstvie toho všeho zbožie k první sumě císaře Zigmunda zapsané ku pěti tisícóm zlatých dva tisíce zlatých vše uherských, dobrých na zlatě i na váze spravedlivých, a tak aby suma toho všeho byla VIIM zlatých, a to urozenému pánu panu Jarošovi z Cimburka a na Boleslavi a jeho erbóm a páně Jarošuov život; a na ty všecky listy a sumy zlatých nahoře psaných, život též pan Jaroš z Cimburka a na Boleslavi dal jest nám svú dobrú vuoli, jakož táž dobrá vuole šířejie a světleje ukazuje a v sobě zavírá. Protož my Victorin, Jindřich a Hynek, knížata a bratřie svrchupsaní, na ty všecky listy a sumy v nich vznící, totjiž VIIM f. uherských a život a na to městečko Kojetín i se všiem panstviem k tomu zbožie příslušejícím, i na ty dobré vuole dali jsme a mocí listu tohoto dáváme své všecko právo a svú svobodnú dobrú vuoli urozeným pánuom panu Bočkovi a panu Janovi bratřím z Kunstatu a z Horních Kunic a jich erbóm, a ty listy napřed psané a dobré vuole týmž pánuom panu Bočkovi a panu Janovi v jich moc dáti jmáme, tak aby svrchupsaní páni pan Boček a pan Jan a erbové jich plné právo jměli k té sumě i na listech v sobě znících i na tom panstvie Kojetínském VIIM f. A ktož by tento list jměl svrchupsaných pánuov pana Bočka a pana Jana aneb erbuov jich dobrú vuolí, ten jmá aneb jmíti bude tuž plnú moc a plné právo k tomu ke všemu, což se svrchu píše, jakož oni sami. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu my Victorin, Jindřich a Hynek kní- žata svrchupsaní své jsme vlastnie pečeti přivěsiti kázali k tomuto listu dobrovolně; a připrosili jsme duojstojného v Boze otce, kněze a pána pana Jana z božie mi- losti biskupa Lithomyšlského, opata Lucského, a urozených pánuov pana Pertolta z Lippého, najvyššieho maršálka království Českého, pana Viléma z Pernšteina a na Mezříčie, pana Jiříka z Waytmille a z Žerotic, a statečného rytíře pana Hynka ze Zvole, a slovutného panoši Hynci z Kukvic a na Rosicích, že jsú také své vlastnie pečeti vedle našiech přivěsili k tomuto listu na svědomie, sobě a svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán u Brně v pondělí po svatém Ambroži léta 1475. 159. Albrecht z Postupic, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Olomouci, dává Vilímovi a Janovi z Pernšteina svou dobrou vůli na zápis, kterýž má od Voka ze So- vince a synův jeho na hrad Helfenštein s přísluš. Dat. na Helfenšteině v sobotu před svatým Jiřím (22. dubna) 1475. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 136; cod. Pernst. měst. Brn. f. 79. Výtah tištěn AČ. VI. 509 č. 113. 160. Albrecht z Postupic dává listy od Ctibora z Cimburka, hejtmana markr. Moravského a kanclíře království Č., na Hranice a Přerov, na zámky a město, jakož listové od kněze
Strana 191
z roku 1475. 191 opata Hradištského a jiní listové od králův Českých ukazují, Vilímovi a Janovi z Pernšteina. Datum na Helfenšteině v sobotu před sv. Jiřím (22. dubna) 1475. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 155; cod. Pernst. měst. Brn. f. 90; vytržené listy z kod. Mus. Čes. nyní Frant. mus. Brn. č. 89. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 114. 161. (A. I.) Smlúva na papíře o dluhy, kteréž pan Vilém z Pernšteina na zbožie Helfenšteinském podstúpil. Na Helfenšteině 1475, 25. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 134; arch. měst. Brn. f. 77 b—78; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 63. Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského a kancléř království Českého, a Jan z Pernšteina, najvyššie komorník desk a soudu práva zemskýho u Brně, oznamujem ... Jakož urozený pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině dluhy některé podstúpil za urozeného pána pana Albrechta z Postupic, najvyššieho komorníka cudy Olomúcké, kteréžto již dotčený pan Albrecht panu Vilémovi na ceduli popsané dal jest, jakož pak pan Vilém již z dlužníky o to jest uhodil, a jim listy obnově platce býti má a listy páně Albrechtovy vyvaditi, a jmenovitě tyto dluhy: Horšovi z Příluka XI“ f. uherských, Šatnému za Přierov IIM f., Bohuslavovi z Tršic VI'LXV f., Prosenicským Janovi a jeho bratřím VIIIIC f, Dýmovi VI° f., Buchlovskému IIC f., Matějovi ze Chab III f., Pavlovskému IIC a LXXX f., Heršovi z Pavlovic II f., Bartušovskému IIIC f., Pohořílkovi IIjC f., Sýkorovi IIC f. a XXX f., Stiborovi Obešlíkovi sto zlatých, panu Barskému Ij f., Ctiborovi Vezecskému LXXXX f., Matějkovi Šišemskému II° f., fojtovi Vyškovskému II° f., a v tom držie ves Trnávku; Kunkovskému IjC f. a X f., a v tom držie Herlicské lány u Lipníka; Tam- šaldovi IIII“ f., a v tom držie ves Črnotín; Bořitovi V° f., a v tom držie ves Jezeřnici. A ty listy na ty dluhy svrchupsané pan Vilém panu Albrechtovi konečně do dne svatého Vácslava najprv příštieho položiti a vrátiti má vyvazené. A za to my Ctibor a Jan nahoře psaní slíbili jsme a mocí listu tohoto slibujem svú dobrú věrú již psanému panu Albrechtovi, že ti listové na dluhy jmenované mají do dne svatého Václava panu Albrechtovi vráceni býti a vyvazeni, však s takúto výmienkú: jestliže by pro úroky na těch listech a sumách kteří z těch dlužníkuov nahoře psaných listuov vydati nechtěli, protože jest některým pan Albrecht úrokuov nezpravil a s nimi neuhodil, jim úroky zadržav, tím my povinni býti nejmáme, na jistinu sumy, kteráž by v listu byla, quitancí obecnú země a dostatečnú panu Albrechtovi položiti, tak aby on z jistiny napomínán nebyl a mocně byl kvitován. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu pečeti naše vlastnie k tomuto listu kázali sme přitisknúti; a připrosili jsme slovutných panoší Vaňka Šatného z Ještědu, Ruprechta z Vrchlabí a Jana z Nové Vsi a z Radkova, že sú své pečeti podle našiech
z roku 1475. 191 opata Hradištského a jiní listové od králův Českých ukazují, Vilímovi a Janovi z Pernšteina. Datum na Helfenšteině v sobotu před sv. Jiřím (22. dubna) 1475. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 155; cod. Pernst. měst. Brn. f. 90; vytržené listy z kod. Mus. Čes. nyní Frant. mus. Brn. č. 89. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 114. 161. (A. I.) Smlúva na papíře o dluhy, kteréž pan Vilém z Pernšteina na zbožie Helfenšteinském podstúpil. Na Helfenšteině 1475, 25. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 134; arch. měst. Brn. f. 77 b—78; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 63. Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského a kancléř království Českého, a Jan z Pernšteina, najvyššie komorník desk a soudu práva zemskýho u Brně, oznamujem ... Jakož urozený pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině dluhy některé podstúpil za urozeného pána pana Albrechta z Postupic, najvyššieho komorníka cudy Olomúcké, kteréžto již dotčený pan Albrecht panu Vilémovi na ceduli popsané dal jest, jakož pak pan Vilém již z dlužníky o to jest uhodil, a jim listy obnově platce býti má a listy páně Albrechtovy vyvaditi, a jmenovitě tyto dluhy: Horšovi z Příluka XI“ f. uherských, Šatnému za Přierov IIM f., Bohuslavovi z Tršic VI'LXV f., Prosenicským Janovi a jeho bratřím VIIIIC f, Dýmovi VI° f., Buchlovskému IIC f., Matějovi ze Chab III f., Pavlovskému IIC a LXXX f., Heršovi z Pavlovic II f., Bartušovskému IIIC f., Pohořílkovi IIjC f., Sýkorovi IIC f. a XXX f., Stiborovi Obešlíkovi sto zlatých, panu Barskému Ij f., Ctiborovi Vezecskému LXXXX f., Matějkovi Šišemskému II° f., fojtovi Vyškovskému II° f., a v tom držie ves Trnávku; Kunkovskému IjC f. a X f., a v tom držie Herlicské lány u Lipníka; Tam- šaldovi IIII“ f., a v tom držie ves Črnotín; Bořitovi V° f., a v tom držie ves Jezeřnici. A ty listy na ty dluhy svrchupsané pan Vilém panu Albrechtovi konečně do dne svatého Vácslava najprv příštieho položiti a vrátiti má vyvazené. A za to my Ctibor a Jan nahoře psaní slíbili jsme a mocí listu tohoto slibujem svú dobrú věrú již psanému panu Albrechtovi, že ti listové na dluhy jmenované mají do dne svatého Václava panu Albrechtovi vráceni býti a vyvazeni, však s takúto výmienkú: jestliže by pro úroky na těch listech a sumách kteří z těch dlužníkuov nahoře psaných listuov vydati nechtěli, protože jest některým pan Albrecht úrokuov nezpravil a s nimi neuhodil, jim úroky zadržav, tím my povinni býti nejmáme, na jistinu sumy, kteráž by v listu byla, quitancí obecnú země a dostatečnú panu Albrechtovi položiti, tak aby on z jistiny napomínán nebyl a mocně byl kvitován. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu pečeti naše vlastnie k tomuto listu kázali sme přitisknúti; a připrosili jsme slovutných panoší Vaňka Šatného z Ještědu, Ruprechta z Vrchlabí a Jana z Nové Vsi a z Radkova, že sú své pečeti podle našiech
Strana 192
192 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina na svědomie k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán na Helfnšteině v úterý na svatého Marka léta od narozenie Syna božieho čtyřistého sedmdesátého pátého. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 115. 162. Dobrá vůle na list zápisní na 600 na vsi Libišanech od Jana Črta Skalického, měštěnína města Hradce Králové, knížeti Jindřichovi z Minstrberka. S. 1. 1475, 22. července. AČ. IV. 182. 163. Na sjezdu obecném v městě Brně den sv. Jakuba (25. července) 1475 byl mezi pány přítomen Vilém z Pernšteina, kterémuž bylo rozkázáno, aby služebníku svému Haškovi nařídil přivésti sirotka panu Jindřichovi z Bozkovic. Brandl, Lib. Cit. V. str. 4 č. 14. 164. Na sjezdu v Olomúci Vilém z Pernšteina připověděl se k Plenkovicím a k Němčicím, že k nim právo má. 6. srpna 1475. Brandl, Lib. Cit. V. 12. 165. Ctibor z Ledské postupuje Vilímovi z Pernšteina listů, kteréž má od krále Jiřího a od Albrechta z Postupic, nejvyš. komorníka práva zemsk. v Olomouci, na ves Vyškovice. Datum na Štolbachu ve čtvrtek den povýšení sv. Kříže (14. září) 1475. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 142 b; cod. Pernst. měst. Brn. f. 82 b a 83. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 116. 166. (CLXII.) Dobrá vuole od Bavora z Holovic na Tučín panu Vilémovi z Pernšteina. Na Krumlově 1475, 19. října. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. a vytrž. l. Frant. mus. Brn. č. 162. Já Viktorin Bavor z Holovic vyznávám ... Jakož list mám od najjasnějšieho knížete a pána pana Jiří, krále Českého a margrabie Moravského slavné paměti, kterýž mně i tomu, ktož by jej s mú dobrú vuolí měl, svědčí na sto kop groší na puol vsi na Tučíně, jakož ten list s majestátem v sobě šíře zavírá a vykazuje: protož já svrchupsaný Viktorin Bavor na ten list královský nahoře dotčený dal sem a mocí tohoto listu dávám svú dobrú a svobodnú vuoli urozenému pánu p. Vilémovi z Pern- šteina na Helfnšteině, tak aby on k tomu ke všemu, což mně ten list královský svědčí a k čemuž já tu právo měl sem a mám*), toho všeho mocen byl a právo měl, jako já Viktorin Bavor svrchupsaný. Tomu na svědomie a potvrzenie svú sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu dobrovolně; a připrosil sem urozených pánuov pana Pertuolta z Lipého, najvyššieho maršálka královstvie Českého, pana Jindřicha z Dúbravice, pana Jana z Vlašímě, a slovutných panoší Zicha z Popůvek, hofrychtéře dvoru pánuov Lipských, Ludvíka z Tavikovic purgkrabie na Krumlově, a Frydrycha
192 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina na svědomie k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán na Helfnšteině v úterý na svatého Marka léta od narozenie Syna božieho čtyřistého sedmdesátého pátého. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 115. 162. Dobrá vůle na list zápisní na 600 na vsi Libišanech od Jana Črta Skalického, měštěnína města Hradce Králové, knížeti Jindřichovi z Minstrberka. S. 1. 1475, 22. července. AČ. IV. 182. 163. Na sjezdu obecném v městě Brně den sv. Jakuba (25. července) 1475 byl mezi pány přítomen Vilém z Pernšteina, kterémuž bylo rozkázáno, aby služebníku svému Haškovi nařídil přivésti sirotka panu Jindřichovi z Bozkovic. Brandl, Lib. Cit. V. str. 4 č. 14. 164. Na sjezdu v Olomúci Vilém z Pernšteina připověděl se k Plenkovicím a k Němčicím, že k nim právo má. 6. srpna 1475. Brandl, Lib. Cit. V. 12. 165. Ctibor z Ledské postupuje Vilímovi z Pernšteina listů, kteréž má od krále Jiřího a od Albrechta z Postupic, nejvyš. komorníka práva zemsk. v Olomouci, na ves Vyškovice. Datum na Štolbachu ve čtvrtek den povýšení sv. Kříže (14. září) 1475. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 142 b; cod. Pernst. měst. Brn. f. 82 b a 83. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 116. 166. (CLXII.) Dobrá vuole od Bavora z Holovic na Tučín panu Vilémovi z Pernšteina. Na Krumlově 1475, 19. října. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. a vytrž. l. Frant. mus. Brn. č. 162. Já Viktorin Bavor z Holovic vyznávám ... Jakož list mám od najjasnějšieho knížete a pána pana Jiří, krále Českého a margrabie Moravského slavné paměti, kterýž mně i tomu, ktož by jej s mú dobrú vuolí měl, svědčí na sto kop groší na puol vsi na Tučíně, jakož ten list s majestátem v sobě šíře zavírá a vykazuje: protož já svrchupsaný Viktorin Bavor na ten list královský nahoře dotčený dal sem a mocí tohoto listu dávám svú dobrú a svobodnú vuoli urozenému pánu p. Vilémovi z Pern- šteina na Helfnšteině, tak aby on k tomu ke všemu, což mně ten list královský svědčí a k čemuž já tu právo měl sem a mám*), toho všeho mocen byl a právo měl, jako já Viktorin Bavor svrchupsaný. Tomu na svědomie a potvrzenie svú sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu dobrovolně; a připrosil sem urozených pánuov pana Pertuolta z Lipého, najvyššieho maršálka královstvie Českého, pana Jindřicha z Dúbravice, pana Jana z Vlašímě, a slovutných panoší Zicha z Popůvek, hofrychtéře dvoru pánuov Lipských, Ludvíka z Tavikovic purgkrabie na Krumlově, a Frydrycha
Strana 193
z roku 1475 a 1476. 193 z Lužic, že jsú své pečeti na svědomie věcí svrchupsaných přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Krumlově, ve čtvrtek po svatém Lukáši, léta Božieho čtyř- stého sedmdesátého pátého. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 117. *) Až dotud opsán list z kodexu Pernšteinského v Českém museu chovaného; utržená pak část ostatní nachází se na listech vytržených ve Františkově museu Brněnském. 167. Vilém z Pernšteina kvituje Jindřicha ze Smiřic a na Housce z 2500 zl. uh., kteréž od něho na dlužnou sumu 7700 zl. uh. byl přijal. Jistcové byli: Jan z Postupic a na Litomyšli, hejtman kraje Chrudimského, panoše Hynek Plzák ze Zdenína, Bohuslav z Ostrova a Jan ze Zámrsku. Na Litomyšli 1475 v středu po sv. Brikcí (15. list.). Orig. v arch. Třeb. Fam. Pernstein. 168. (q. XVI) List od Bystřických na devět kop platu ročního knězi rannému, [kterýž postupují Vilémovi z Pernšteina]. V Bystřici 1476, 18. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 12; arch. měst. Brn. ƒ. 10 b. My rychtář a konšelé i všecka obec městečka Bystřice, nynější i budúcí, vy- znáváme . . . Jakož máme list dobré paměti na urozeného pána pana Viléma z Pern- štaina, pána a děda pánuov našich milostivých, na devadesát kop grošův peněz ko- stelních, kterýmžto listem dotčeným pán pan Vilémem [sic] od sebe i od svých erbuov zapsal jest nám kop VIIII platu ročního na vsech dědičných Písečném, Diethochově a Strachotově, aby ten plat jmenovaný byl vydáván knězi hodnému k slúžení mše ranné, jakož týž list ty věci v sobě šíře a znamenitěji zavírá a vysvědčuje. A protož my předepsaní rychtář a konšelé i všecka obec městečka Bystřice nynější i budúcí ten list svrchujmenovaný hlavní dobrovolně beze všeho přinucení dali jsme a mocí tohoto listu dáváme urozenému pánu panu Vilémovi z Pernštaina pánu na- šemu milostivému i jeho erbuom, a slibujem ten plat předepsaný kop VIIII napraviti, způsobiti náklady svými, aby mše ranná ke cti a k chvále pánu Bohu a panně Ma- riji slúžena byla, a to na budúcí časy; a to napraviti máme konečně od s. Jiří po dání listu tohoto ve dvú letú [sic] pořád zběhlých. Pakli bychom toho neučinilí a svrchupsaného platu k té věci nenapravili a nezpůsobili tak, jakož jse tuto zapi- sujem, jehož pane Bože nedaj, tehdá naše seznávání tímto listem, nezdržení proti pánuom našim, jsúce hodni kázně vedle provinění, jakož na lidi nezdrželé pánuom svým záleží, a protož vzdy ty věci z povinnosti napraviti a dokonati jmáme, tak jakož svrchu psáno stojí. Na svědomí a pro lepší jistotu my rychtář a konšelé i všeckna obec Bystřická, nynější i budúcí, svú vlastní pečet svým vědomím a dobrovolně při- věsili jsme k tomuto listu. Jenž jest psán v Bystřici léta oc M'IIIILXXVI ve čtvrtek před s. Jiřím. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 510 č. 118. Archiv Český XVI. 25
z roku 1475 a 1476. 193 z Lužic, že jsú své pečeti na svědomie věcí svrchupsaných přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Krumlově, ve čtvrtek po svatém Lukáši, léta Božieho čtyř- stého sedmdesátého pátého. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 117. *) Až dotud opsán list z kodexu Pernšteinského v Českém museu chovaného; utržená pak část ostatní nachází se na listech vytržených ve Františkově museu Brněnském. 167. Vilém z Pernšteina kvituje Jindřicha ze Smiřic a na Housce z 2500 zl. uh., kteréž od něho na dlužnou sumu 7700 zl. uh. byl přijal. Jistcové byli: Jan z Postupic a na Litomyšli, hejtman kraje Chrudimského, panoše Hynek Plzák ze Zdenína, Bohuslav z Ostrova a Jan ze Zámrsku. Na Litomyšli 1475 v středu po sv. Brikcí (15. list.). Orig. v arch. Třeb. Fam. Pernstein. 168. (q. XVI) List od Bystřických na devět kop platu ročního knězi rannému, [kterýž postupují Vilémovi z Pernšteina]. V Bystřici 1476, 18. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 12; arch. měst. Brn. ƒ. 10 b. My rychtář a konšelé i všecka obec městečka Bystřice, nynější i budúcí, vy- znáváme . . . Jakož máme list dobré paměti na urozeného pána pana Viléma z Pern- štaina, pána a děda pánuov našich milostivých, na devadesát kop grošův peněz ko- stelních, kterýmžto listem dotčeným pán pan Vilémem [sic] od sebe i od svých erbuov zapsal jest nám kop VIIII platu ročního na vsech dědičných Písečném, Diethochově a Strachotově, aby ten plat jmenovaný byl vydáván knězi hodnému k slúžení mše ranné, jakož týž list ty věci v sobě šíře a znamenitěji zavírá a vysvědčuje. A protož my předepsaní rychtář a konšelé i všecka obec městečka Bystřice nynější i budúcí ten list svrchujmenovaný hlavní dobrovolně beze všeho přinucení dali jsme a mocí tohoto listu dáváme urozenému pánu panu Vilémovi z Pernštaina pánu na- šemu milostivému i jeho erbuom, a slibujem ten plat předepsaný kop VIIII napraviti, způsobiti náklady svými, aby mše ranná ke cti a k chvále pánu Bohu a panně Ma- riji slúžena byla, a to na budúcí časy; a to napraviti máme konečně od s. Jiří po dání listu tohoto ve dvú letú [sic] pořád zběhlých. Pakli bychom toho neučinilí a svrchupsaného platu k té věci nenapravili a nezpůsobili tak, jakož jse tuto zapi- sujem, jehož pane Bože nedaj, tehdá naše seznávání tímto listem, nezdržení proti pánuom našim, jsúce hodni kázně vedle provinění, jakož na lidi nezdrželé pánuom svým záleží, a protož vzdy ty věci z povinnosti napraviti a dokonati jmáme, tak jakož svrchu psáno stojí. Na svědomí a pro lepší jistotu my rychtář a konšelé i všeckna obec Bystřická, nynější i budúcí, svú vlastní pečet svým vědomím a dobrovolně při- věsili jsme k tomuto listu. Jenž jest psán v Bystřici léta oc M'IIIILXXVI ve čtvrtek před s. Jiřím. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 510 č. 118. Archiv Český XVI. 25
Strana 194
194 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 169. (f. VI.) List zprávní na Drahotúšské zbožie od pana Ctibora z Cimburka panu Vilémovi z Pernšteina. Na Tovačově 1476, 25. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 139b; arch. měst. Brn. ƒ. 81. Já Ctibor z Cimburka a s Tovačova, hajtman markrabstvie Moravského a kancléř královstvie Českého, i s svými erby vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám své dědičné a vlastnie dě- dicstvie hrad Drahotúš s městečkem Drahotúšem a se vsemi dolepsanými, totjižto ves Jezernice, Slavič, ves Milenov, ves Klokočí, ves Velikú, ves Mikulovku, ves Pod- hoří, ves Uhřinov, ves Středulesy, ves Bohuslavky, ves Hrabůvka, ves Radikov, vsi pusté dvě Zabikov a Jiřatsko, kromě vsi Popelova a také pusté a rolí Strulevské, kteráž ležie blíž potoka Veličky, ješto teče pod město Hranice, kterúžto rolí již držie k špitáli Hranicskému a věčně držeti budú, neb sem já tu rolí sám sobě k drženie byl kúpil a Štěpánovi služebníkovi svému k dědicstvie a svobodě ji dal, a bez tej také rolí i vsi Popelova již psané panu Albrechtovi Kostkovi z Postupic to zbožie svrchupsané byl sem prodal; než jiné všecko panstvie a příslušenstvie, což od stara- dávna k tomu zámku svrchupsanému příslušie, jakož sem to držal s dvory, s ryb- níky, s mlýny, s břehy, s řekami, potoky, neřestí [sic], s lesy, s háji, s horami, chrastmi, s chrastinami, s hony s zvířecími a rybami i ptačími lovy a s medařským právem, s lukami, pastvami, pastvištěmi, s činží, poplatky spravedlivými i se všiem příslušenstviem, kterýmižkoli jmény mohú jmenovány býti, tak jakož sem to sám držal, nic sobě tu panstvie ani kterého vlastenstvie na tom zbožie nepozůstavuje ani svým erbóm, než to vše prodal sem urozenému pánu panu Vilémovi z Pern- šteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, a erbóm jeho i tomu, ktož by tento list jměl s jeho páně Vilémovú dobrú a svobodnú volí neb erbuov jeho, za puol sedma tisíce zlatých dobrých uherských zlatem i váhú spravedlivých, kteréžto zlaté již psané já Ctibor svrchupsaný hotové a úplně zaplacené vzal sem od kupiteluov svých svrchupsaných. A protož já svrchupsaný Ctibor, svrchupsaný jistec svrchu i dolepsaných věcí, a my Pertuolt z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, Procek z Kunstatu, Jindřich z Bozkovic a z Jičína, Vácslav z Bozkovic, Hynce z Kukvic a s Rosic a Zdeněk z Švabenic, rukojmie a spravedliví spoluslibce s ním se panem Ctiborem a zaň všickni vespolek slibujem naší dobrú a čistú křesťanskú věrú, rukú společnie a nerozdílnú dřieve řečejnému panu Vilémovi a jeho erbóm i tomu, ktož by tento list jměl s jich kupiteluov našiech dobrú vuolí, to jisté zbožie svrchupsané na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho všeho nedokonali, což se v tomto listu píše, buď na všem nebo na dílě, jehož Buoh nedaj, leženie obyčejné v Olomúci. Jenž
194 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 169. (f. VI.) List zprávní na Drahotúšské zbožie od pana Ctibora z Cimburka panu Vilémovi z Pernšteina. Na Tovačově 1476, 25. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 139b; arch. měst. Brn. ƒ. 81. Já Ctibor z Cimburka a s Tovačova, hajtman markrabstvie Moravského a kancléř královstvie Českého, i s svými erby vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám své dědičné a vlastnie dě- dicstvie hrad Drahotúš s městečkem Drahotúšem a se vsemi dolepsanými, totjižto ves Jezernice, Slavič, ves Milenov, ves Klokočí, ves Velikú, ves Mikulovku, ves Pod- hoří, ves Uhřinov, ves Středulesy, ves Bohuslavky, ves Hrabůvka, ves Radikov, vsi pusté dvě Zabikov a Jiřatsko, kromě vsi Popelova a také pusté a rolí Strulevské, kteráž ležie blíž potoka Veličky, ješto teče pod město Hranice, kterúžto rolí již držie k špitáli Hranicskému a věčně držeti budú, neb sem já tu rolí sám sobě k drženie byl kúpil a Štěpánovi služebníkovi svému k dědicstvie a svobodě ji dal, a bez tej také rolí i vsi Popelova již psané panu Albrechtovi Kostkovi z Postupic to zbožie svrchupsané byl sem prodal; než jiné všecko panstvie a příslušenstvie, což od stara- dávna k tomu zámku svrchupsanému příslušie, jakož sem to držal s dvory, s ryb- níky, s mlýny, s břehy, s řekami, potoky, neřestí [sic], s lesy, s háji, s horami, chrastmi, s chrastinami, s hony s zvířecími a rybami i ptačími lovy a s medařským právem, s lukami, pastvami, pastvištěmi, s činží, poplatky spravedlivými i se všiem příslušenstviem, kterýmižkoli jmény mohú jmenovány býti, tak jakož sem to sám držal, nic sobě tu panstvie ani kterého vlastenstvie na tom zbožie nepozůstavuje ani svým erbóm, než to vše prodal sem urozenému pánu panu Vilémovi z Pern- šteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, a erbóm jeho i tomu, ktož by tento list jměl s jeho páně Vilémovú dobrú a svobodnú volí neb erbuov jeho, za puol sedma tisíce zlatých dobrých uherských zlatem i váhú spravedlivých, kteréžto zlaté již psané já Ctibor svrchupsaný hotové a úplně zaplacené vzal sem od kupiteluov svých svrchupsaných. A protož já svrchupsaný Ctibor, svrchupsaný jistec svrchu i dolepsaných věcí, a my Pertuolt z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, Procek z Kunstatu, Jindřich z Bozkovic a z Jičína, Vácslav z Bozkovic, Hynce z Kukvic a s Rosic a Zdeněk z Švabenic, rukojmie a spravedliví spoluslibce s ním se panem Ctiborem a zaň všickni vespolek slibujem naší dobrú a čistú křesťanskú věrú, rukú společnie a nerozdílnú dřieve řečejnému panu Vilémovi a jeho erbóm i tomu, ktož by tento list jměl s jich kupiteluov našiech dobrú vuolí, to jisté zbožie svrchupsané na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho všeho nedokonali, což se v tomto listu píše, buď na všem nebo na dílě, jehož Buoh nedaj, leženie obyčejné v Olomúci. Jenž
Strana 195
z roku 1476. 195 jest dán a psán na Thovačově v sobotu den svatého Urbana léta oc tisíc čtyři sta sedmdesáte a šest počítajíce oc. Výtah tištěn AČ. VI. 510 f. 119. 170. Vilím z Pernšteina dává městu Bystřici a vsem k němu příslušejícím právo odúmrtní. Na Pernšteině 1476, 30. května. — Opis v zem. arch. v Brně v Bočkově sbírce. My Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, i s svými erby a budúcími oznamujem tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti neb čtúc slyšeti budú: Jakož dobré paměti urozený pán pan Vilém z Pernšteina, pán a děd náš milý, vzal jest 90 kop gr. peněz kostelních od rychtáře a konšeluov a obce Bystřickej, ješto z těch peněz má ranná mše slúžena býti tu v Bystřici, a kněz hodný a dobrý má k té mši s naší radú a našich erbuov volen a zjednán býti, a na ty peníze svrchudotčené týž pán a děd náš milý 9 kop platu ročního zapsal jest na zboží našem dědičném, na vsech Písečném, Ditochově a Stracho- tově, kterýžto plat o dotčené mši ranní naši milí a věrní měšťané Bystřičtí dobrovolně a beze všeho přinucení slíbili jsú nám svými náklady napraviti, aby mše ranná tak, jakož se svrchu píše, byla slúžena na budúcí časy. A my Vilém svrchupsaný s svými erby i budúcími znamenavše znamenitú pilnost a stálost a snažnú vierú, jenž jsú k nám měli a ustavičně mají naši milí a věrní měšťané Bystřičtí, dali jsme jim a zvláštní milostí a mocí tohoto listu dáváme i všem jiným lidem, totižto i podruhóm, kteříž mezi nimi přebývají, mlýnům, veskám Bratrušínu a Dvořištěm, ježto k řečenému městečku Bystřici příslušejí, právo odúmrti, kterážby na nás spravedlivě spadla, v to zboží jim nižádným obyčejem ani věcí ne- sáhati, ani jim z toho co bráti. Než aby [měli] tu plnú svobodnost, aby to zboží od- úmrtné z jednoho sirotka na druhého, z jednoho přítele na druhého spadlo, ta k že každý člověk obývající v Bystřici, ve mlýnech a veskách předepsaných můž své zboží mohovité i nemohovité, jakýmžkolivěk jménem to zboží slove, za zdravého života aneboli na smrtelné posteli dáti a odkázati, komuž bude chtíti. A my svrchupsaný Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině oc, moji erbové i budúcí slibujeme svú dobrú a čistú věrú nelstivě a neporušitedlně svrchupsaným měšťanům Bystřickým s jejich obyvateli dotčenými v to nevpadati ani překážeti slovem ani skutkem; než věrně a právě v tom se zachovávati, a to na budúcí časy, což by odúmrti na nás spadlo spravedlivě, jakož se svrchu píše, sirotci a přátelé aneboli po- ručníci, komuž by co od toho poručeno bylo, mají moc mezi se rozdávati, rozkazovati a toho zboží jakožto svého vlastního užívati tu v Bystřici, nikam jinam na jiná panství neodnášejíc. Tomu na svědomí a na potvrzení věcí svrchupsaných my Vilém nahoře- dotčený naši vlastní pečet k tomuto listu kázali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán 25*
z roku 1476. 195 jest dán a psán na Thovačově v sobotu den svatého Urbana léta oc tisíc čtyři sta sedmdesáte a šest počítajíce oc. Výtah tištěn AČ. VI. 510 f. 119. 170. Vilím z Pernšteina dává městu Bystřici a vsem k němu příslušejícím právo odúmrtní. Na Pernšteině 1476, 30. května. — Opis v zem. arch. v Brně v Bočkově sbírce. My Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, i s svými erby a budúcími oznamujem tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti neb čtúc slyšeti budú: Jakož dobré paměti urozený pán pan Vilém z Pernšteina, pán a děd náš milý, vzal jest 90 kop gr. peněz kostelních od rychtáře a konšeluov a obce Bystřickej, ješto z těch peněz má ranná mše slúžena býti tu v Bystřici, a kněz hodný a dobrý má k té mši s naší radú a našich erbuov volen a zjednán býti, a na ty peníze svrchudotčené týž pán a děd náš milý 9 kop platu ročního zapsal jest na zboží našem dědičném, na vsech Písečném, Ditochově a Stracho- tově, kterýžto plat o dotčené mši ranní naši milí a věrní měšťané Bystřičtí dobrovolně a beze všeho přinucení slíbili jsú nám svými náklady napraviti, aby mše ranná tak, jakož se svrchu píše, byla slúžena na budúcí časy. A my Vilém svrchupsaný s svými erby i budúcími znamenavše znamenitú pilnost a stálost a snažnú vierú, jenž jsú k nám měli a ustavičně mají naši milí a věrní měšťané Bystřičtí, dali jsme jim a zvláštní milostí a mocí tohoto listu dáváme i všem jiným lidem, totižto i podruhóm, kteříž mezi nimi přebývají, mlýnům, veskám Bratrušínu a Dvořištěm, ježto k řečenému městečku Bystřici příslušejí, právo odúmrti, kterážby na nás spravedlivě spadla, v to zboží jim nižádným obyčejem ani věcí ne- sáhati, ani jim z toho co bráti. Než aby [měli] tu plnú svobodnost, aby to zboží od- úmrtné z jednoho sirotka na druhého, z jednoho přítele na druhého spadlo, ta k že každý člověk obývající v Bystřici, ve mlýnech a veskách předepsaných můž své zboží mohovité i nemohovité, jakýmžkolivěk jménem to zboží slove, za zdravého života aneboli na smrtelné posteli dáti a odkázati, komuž bude chtíti. A my svrchupsaný Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině oc, moji erbové i budúcí slibujeme svú dobrú a čistú věrú nelstivě a neporušitedlně svrchupsaným měšťanům Bystřickým s jejich obyvateli dotčenými v to nevpadati ani překážeti slovem ani skutkem; než věrně a právě v tom se zachovávati, a to na budúcí časy, což by odúmrti na nás spadlo spravedlivě, jakož se svrchu píše, sirotci a přátelé aneboli po- ručníci, komuž by co od toho poručeno bylo, mají moc mezi se rozdávati, rozkazovati a toho zboží jakožto svého vlastního užívati tu v Bystřici, nikam jinam na jiná panství neodnášejíc. Tomu na svědomí a na potvrzení věcí svrchupsaných my Vilém nahoře- dotčený naši vlastní pečet k tomuto listu kázali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán 25*
Strana 196
196 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina na Pernšteině ve čtvrtek [před] slavným hodem ducha svatého, leta od narození syna božího 1476. 171. Pertolt z Lipého dává zápisy od krále Ladislava na 800 fl. na Evančicích, od krále Jiřího na potvrzení listův na Evančice s hradem Rabšteinem zbořeným, na Litobratřice a na Nikulčice Vilímovi z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyš. komorníku desk a soudu práva zemsk. v Brně. Datum na Krumlově v pátek po hodu těla Božího (14. června) 1476. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 66. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 120. 172. Pertolt z Lipého a Vilém z Pernšteina dávají Nosislavským právo svobodného kšaftování, však s některými výminkami. Na Mor. Krumlově 1476, 17. června. — Arch. zem. v Brně, pam. kniha Nosislavská, fol. B. 20. Vejpis listu na odmrt. My Perthuolt z Lipého, najvyšší maršálek království Českého, a Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší komorník desk zemských cudy Brněnské, známo činíme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří a nebo čtúc slyšeti bude, že předstúpivše před nás rychtář, konšelé a někteří z obce Nosislavě, věrní naši milí, nás s pilnú, slušnú a pokornú prozbú prosíce, abychme jim i potom- kuom i budúcím jejich k tomu svú dobrú vůli dali a listem naším toho potvrdili, aby statky své, komužby se z nich kterému zdálo, buď příteli aneb komuž kolivěk porúčeti a dáti mohli. My k takým prozbám jejich slušným dobrotivě súce náchylni, znamenajíce také jejich škody, kteréž jsú v tyto časy od nepřátel našich i jinak brali, k nám se věrně a právě jměli a jmíti mají, z naší vzláštní milosti a příznivosti jim rychtáři, konšeluom a vší obci v Nosislavi, nynějším i budúcím, věrným našim milým, svolili sme a svolujem a k tomu tímto listem plnú moc a právo dáváme, aby oni obyvatelé Nosislavští nynější a budúcí své statky, buď mnoho nebo málo, mohli a moci budou poručiti buď za svého zdravého života aneb na smrtedlné posteli, buď příteli svému aneb komuž se z nich zdáti bude. A to poručenství a kšaft dáti se má před rych- tářem a konšeli tu na dědině buď přede všemi aneb některým z konšeluov, podle obyčeje a řádu té dědiny. S takú to ovšem výměnkú, jestliže by který z obyvateluov Nosislavských kte- rému přespolnímu příteli svému aneb komu jinému za zdravého života aneb na smrtedlné posteli na jinú dědinu poručil, a pán Bůh toho, kterýž statek svuoj poručil, smrti neuchovalby, tehda ten přespolní, komužby ten statek poručen byl, tím statkem z té dědiny z Nosislavě nemá hnúti, ale k tomu statku do Nosislavě přistěhovati se, a tu při tom bydleti má. Také obyvatelé Nosislavští nynější ani budoucí žádných
196 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina na Pernšteině ve čtvrtek [před] slavným hodem ducha svatého, leta od narození syna božího 1476. 171. Pertolt z Lipého dává zápisy od krále Ladislava na 800 fl. na Evančicích, od krále Jiřího na potvrzení listův na Evančice s hradem Rabšteinem zbořeným, na Litobratřice a na Nikulčice Vilímovi z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyš. komorníku desk a soudu práva zemsk. v Brně. Datum na Krumlově v pátek po hodu těla Božího (14. června) 1476. Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 66. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 120. 172. Pertolt z Lipého a Vilém z Pernšteina dávají Nosislavským právo svobodného kšaftování, však s některými výminkami. Na Mor. Krumlově 1476, 17. června. — Arch. zem. v Brně, pam. kniha Nosislavská, fol. B. 20. Vejpis listu na odmrt. My Perthuolt z Lipého, najvyšší maršálek království Českého, a Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší komorník desk zemských cudy Brněnské, známo činíme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří a nebo čtúc slyšeti bude, že předstúpivše před nás rychtář, konšelé a někteří z obce Nosislavě, věrní naši milí, nás s pilnú, slušnú a pokornú prozbú prosíce, abychme jim i potom- kuom i budúcím jejich k tomu svú dobrú vůli dali a listem naším toho potvrdili, aby statky své, komužby se z nich kterému zdálo, buď příteli aneb komuž kolivěk porúčeti a dáti mohli. My k takým prozbám jejich slušným dobrotivě súce náchylni, znamenajíce také jejich škody, kteréž jsú v tyto časy od nepřátel našich i jinak brali, k nám se věrně a právě jměli a jmíti mají, z naší vzláštní milosti a příznivosti jim rychtáři, konšeluom a vší obci v Nosislavi, nynějším i budúcím, věrným našim milým, svolili sme a svolujem a k tomu tímto listem plnú moc a právo dáváme, aby oni obyvatelé Nosislavští nynější a budúcí své statky, buď mnoho nebo málo, mohli a moci budou poručiti buď za svého zdravého života aneb na smrtedlné posteli, buď příteli svému aneb komuž se z nich zdáti bude. A to poručenství a kšaft dáti se má před rych- tářem a konšeli tu na dědině buď přede všemi aneb některým z konšeluov, podle obyčeje a řádu té dědiny. S takú to ovšem výměnkú, jestliže by který z obyvateluov Nosislavských kte- rému přespolnímu příteli svému aneb komu jinému za zdravého života aneb na smrtedlné posteli na jinú dědinu poručil, a pán Bůh toho, kterýž statek svuoj poručil, smrti neuchovalby, tehda ten přespolní, komužby ten statek poručen byl, tím statkem z té dědiny z Nosislavě nemá hnúti, ale k tomu statku do Nosislavě přistěhovati se, a tu při tom bydleti má. Také obyvatelé Nosislavští nynější ani budoucí žádných
Strana 197
z roku 1476 a 1477. 197 věcí na svých erbích, na dědinách kněžím a kosteluom porúčeti nemají, kromě ho- tových peněz, to mohú a moci budou poručiti a dáti kněžím aneb k kosteluom. A my Pertuolth z Lipého oc a Vilém z Pernšteina na Helfenšteině oc svrchu- psaní pro jejich nám a předkuom našim zasloužení, a aby v potomních časích oni i potomkové jejich nám i našim potomkuom tím pilněji a snažněji poslúžiti mohli, ne skrze které omýlení neboli neopatrnost, ale s dobrým a plným rozmyslem, s radú přátel našich i s naším jistým vědomím jim napřed psaným rychtáři, konšeluom i všem obyvateluom v Nosislavi, věrným našim milým, nynějším i budoucím to všeckno, což se píše v tomto listu, upevnili a utvrdili sme a mocí listu tohoto upevňujem a po- tvrzujem, chtíce prostě, aby tento list náš nyní i napotom ve všem svém položeni moc i právo měl bez naší i našich erbuov a potomků všelikteraké překážky. A v to jim nemáme, naši erbové ani naši budúcí a potomci žádnú mocí, ani kterým obyčejem sáhati na věčné časy. Tomu všemu na potvrzení, na zdržení a pro lepší jistotu i na svědomí svrchupsaných věcí své sme vlastní pečeti s naším jistým vědomím převě- siti kázali k tomuto listu. Jenž jest psán a dán na Krumlově v pondělí po hodu slavném těla božího, leta od narození syna božího tisícého čtyřstého sedmdesátého šestého počítajíce. 173. Eliška z Bozkovic známo činí, že Vilím z Pernšteina na 1500 zl. uh. věnných peněz, kteréž jí dlužen byl a ona manželu svému Linhartovi z Gutšteina a na Wartmberce darovala, dal mu jistotu na papíře s visutými pečeťmi, a protož jej ze sumy té prázdna činí. Datum na Pernšteině, v neděli na hod narození panny Marie (8. září) 1476. Cod. Pernstein v arch. mus. král. Česk. 172. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 121. 174. List od knížete Jindřicha Minstrberského panoši Václavovi Zahrádkovi ze Zahrádky na grunty v Dříči a Bukovině. Na Kladště 1476, 28. list. AČ. IV. 183. 175. (t. XVIIII.) List od Kateřiny Kanické z Choltic na dvuor v Klecanech. Na Pernšteině 1477, 6. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 14 b; arch. měst. Brn. ƒ. 12. Já Kateřina z Choltic vyznávám . . . Jakož slovutný panoše Jan z Nové Vsi a z Radkova a Gedeon z Olešničky a z Moravce s jinými dobrými lidmi byli jsú mi rukojmie za věno za L grošův dobrých stříbrných za dobré paměti nebož- tíka Petra Kanického, manžela mého milého, jakož zápis jejich tý věci v sobě šíře zavíral jest, a dotčený manžel muoj nebožtík měl jest list od dobré paměti uroze- ného pána pana Jana z Pernšteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zem- ského v Brně, i od jeho erbuov na sto a nſa] XX zlatých dobrých uherských k pl-
z roku 1476 a 1477. 197 věcí na svých erbích, na dědinách kněžím a kosteluom porúčeti nemají, kromě ho- tových peněz, to mohú a moci budou poručiti a dáti kněžím aneb k kosteluom. A my Pertuolth z Lipého oc a Vilém z Pernšteina na Helfenšteině oc svrchu- psaní pro jejich nám a předkuom našim zasloužení, a aby v potomních časích oni i potomkové jejich nám i našim potomkuom tím pilněji a snažněji poslúžiti mohli, ne skrze které omýlení neboli neopatrnost, ale s dobrým a plným rozmyslem, s radú přátel našich i s naším jistým vědomím jim napřed psaným rychtáři, konšeluom i všem obyvateluom v Nosislavi, věrným našim milým, nynějším i budoucím to všeckno, což se píše v tomto listu, upevnili a utvrdili sme a mocí listu tohoto upevňujem a po- tvrzujem, chtíce prostě, aby tento list náš nyní i napotom ve všem svém položeni moc i právo měl bez naší i našich erbuov a potomků všelikteraké překážky. A v to jim nemáme, naši erbové ani naši budúcí a potomci žádnú mocí, ani kterým obyčejem sáhati na věčné časy. Tomu všemu na potvrzení, na zdržení a pro lepší jistotu i na svědomí svrchupsaných věcí své sme vlastní pečeti s naším jistým vědomím převě- siti kázali k tomuto listu. Jenž jest psán a dán na Krumlově v pondělí po hodu slavném těla božího, leta od narození syna božího tisícého čtyřstého sedmdesátého šestého počítajíce. 173. Eliška z Bozkovic známo činí, že Vilím z Pernšteina na 1500 zl. uh. věnných peněz, kteréž jí dlužen byl a ona manželu svému Linhartovi z Gutšteina a na Wartmberce darovala, dal mu jistotu na papíře s visutými pečeťmi, a protož jej ze sumy té prázdna činí. Datum na Pernšteině, v neděli na hod narození panny Marie (8. září) 1476. Cod. Pernstein v arch. mus. král. Česk. 172. Výtah tištěn AČ. VI. 510 č. 121. 174. List od knížete Jindřicha Minstrberského panoši Václavovi Zahrádkovi ze Zahrádky na grunty v Dříči a Bukovině. Na Kladště 1476, 28. list. AČ. IV. 183. 175. (t. XVIIII.) List od Kateřiny Kanické z Choltic na dvuor v Klecanech. Na Pernšteině 1477, 6. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 14 b; arch. měst. Brn. ƒ. 12. Já Kateřina z Choltic vyznávám . . . Jakož slovutný panoše Jan z Nové Vsi a z Radkova a Gedeon z Olešničky a z Moravce s jinými dobrými lidmi byli jsú mi rukojmie za věno za L grošův dobrých stříbrných za dobré paměti nebož- tíka Petra Kanického, manžela mého milého, jakož zápis jejich tý věci v sobě šíře zavíral jest, a dotčený manžel muoj nebožtík měl jest list od dobré paměti uroze- ného pána pana Jana z Pernšteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zem- ského v Brně, i od jeho erbuov na sto a nſa] XX zlatých dobrých uherských k pl-
Strana 198
198 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nění, i též svrchupsaný Petr Kanický, manžel muoj milý, když jest se roznemohl, jsa při rozumu a paměti dobré, těch sto a XX zlatých před dobrými lidmi odkázal jest rukojmím napředpsaným, aby jimi věno mé předepsané mně spravili. I již já Kateřina svrchujmenovaná jsúci sama sebe dobře mocna, dobrovolně a beze všeho přinucení skrze slovutného panoši Jana z Nové Vsi a z Radkova a Jana Kedruthu z Bystřice, ty časy purkrabí na Pernšteině, smlúvu dokonalú s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšším komorníkem desk a práva zemských cudy Brněnské, i s jeho erby [ . . . . . ] takovýmto způsobem, že já Kateřina častopsaná a Matěj manžel muoj dvůr v Klecanech máme držeti k tomu vyplatíce hampajs a to do našich obú životuov, a II ſ platu ročního pan Vilém a erbové jeho mají nám vydávati, a to rozdílně na s. Jiří příští kopu grošův peněz drobných a na svatý Václav druhú kopu, jakož JMti zápis o tom šíře svědčí. A ty listy, kteréž sem já Kateřina předepsaná jměla na urozeného pána pana Jana z Pernšteina dobré paměti a na jeho erby a na své věno, dala jsem v moc rukojmím předepsaným, propúštějíce je mocně mocí tohoto listu z věnného svrchupsaného, a slibuji svú dobrú čistú věrú nižádným obyčejem jich více nenapomínati na budúcí časy, než tu smlúvu věrně, právě a neporušitedlně zdržeti a zachovati chci. Na svědomí a pro lepší jistotu já Kateřina, své pečeti nemajíci, prosila sem slovutného panoši Jiříka z Býšovce, že jest on pečeť svú místo mé k tomuto listu na svědomí přivěsil. A k tomu jsem připrosila slovutných panoší Mikuláše Něpra z Vojslavic, Jana Děvečky z Hernšteina, Zigmunda z Rájce a z Vokarce, Mikuláše z Lišova a s Panova, Beneše Plachého z Voděrad, Filipa Bule z Pořitova, že jsú oni pečeti své na svědomí přivěsili k tomuto listu, sobě i svým erbuom bez škody. Jenž jest dán a psán na Pernšteině léta od narození Syna božího tisícího čtyrystého sedmdesátého VII°, ve čtvrtek na den svaté panny Doroty. 176. Na sjezdu Brněnském držaném 1477 v první neděli v postě (23. února) dáno panské naučení, aby sirotek Planetský od Vilíma z Pernšteina dán byl hejtmanovi zemskému, kterýž sirotka toho dále opatřiti má. L. Cit. V. 31. 177. Boček a Jan bratří z Kunstatu a z Horních Kunic měli zápisy od císaře Zikmunda na 5000 fl. uh. zapsaných na městečku Kojetíně Jiříkovi z Štermberka a z Lukova, od téhož pak Jiříka Janovi z Cimburka a z Tovačova svědčící; druhý list na 2000 fl. uh. od krále Jiřího, kteréž připisuje ku 5000 dříve psaným císaře Zikmunda, tak aby všeho bylo 7000 fl., Jarošovi z Cimburka a na Boleslavi, kterýž opět dal je knížatům Viktorinovi, Jindřichovi a Hynkovi Minstrberským, od nich pak postoupeny byly Bočkovi a Janovi bratřím z Kun- statu,*) a tito dávají je dobrou volí Janovi Heraltovi z Kunstatu a z Plumlova. Dat. v Brně,
198 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nění, i též svrchupsaný Petr Kanický, manžel muoj milý, když jest se roznemohl, jsa při rozumu a paměti dobré, těch sto a XX zlatých před dobrými lidmi odkázal jest rukojmím napředpsaným, aby jimi věno mé předepsané mně spravili. I již já Kateřina svrchujmenovaná jsúci sama sebe dobře mocna, dobrovolně a beze všeho přinucení skrze slovutného panoši Jana z Nové Vsi a z Radkova a Jana Kedruthu z Bystřice, ty časy purkrabí na Pernšteině, smlúvu dokonalú s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšším komorníkem desk a práva zemských cudy Brněnské, i s jeho erby [ . . . . . ] takovýmto způsobem, že já Kateřina častopsaná a Matěj manžel muoj dvůr v Klecanech máme držeti k tomu vyplatíce hampajs a to do našich obú životuov, a II ſ platu ročního pan Vilém a erbové jeho mají nám vydávati, a to rozdílně na s. Jiří příští kopu grošův peněz drobných a na svatý Václav druhú kopu, jakož JMti zápis o tom šíře svědčí. A ty listy, kteréž sem já Kateřina předepsaná jměla na urozeného pána pana Jana z Pernšteina dobré paměti a na jeho erby a na své věno, dala jsem v moc rukojmím předepsaným, propúštějíce je mocně mocí tohoto listu z věnného svrchupsaného, a slibuji svú dobrú čistú věrú nižádným obyčejem jich více nenapomínati na budúcí časy, než tu smlúvu věrně, právě a neporušitedlně zdržeti a zachovati chci. Na svědomí a pro lepší jistotu já Kateřina, své pečeti nemajíci, prosila sem slovutného panoši Jiříka z Býšovce, že jest on pečeť svú místo mé k tomuto listu na svědomí přivěsil. A k tomu jsem připrosila slovutných panoší Mikuláše Něpra z Vojslavic, Jana Děvečky z Hernšteina, Zigmunda z Rájce a z Vokarce, Mikuláše z Lišova a s Panova, Beneše Plachého z Voděrad, Filipa Bule z Pořitova, že jsú oni pečeti své na svědomí přivěsili k tomuto listu, sobě i svým erbuom bez škody. Jenž jest dán a psán na Pernšteině léta od narození Syna božího tisícího čtyrystého sedmdesátého VII°, ve čtvrtek na den svaté panny Doroty. 176. Na sjezdu Brněnském držaném 1477 v první neděli v postě (23. února) dáno panské naučení, aby sirotek Planetský od Vilíma z Pernšteina dán byl hejtmanovi zemskému, kterýž sirotka toho dále opatřiti má. L. Cit. V. 31. 177. Boček a Jan bratří z Kunstatu a z Horních Kunic měli zápisy od císaře Zikmunda na 5000 fl. uh. zapsaných na městečku Kojetíně Jiříkovi z Štermberka a z Lukova, od téhož pak Jiříka Janovi z Cimburka a z Tovačova svědčící; druhý list na 2000 fl. uh. od krále Jiřího, kteréž připisuje ku 5000 dříve psaným císaře Zikmunda, tak aby všeho bylo 7000 fl., Jarošovi z Cimburka a na Boleslavi, kterýž opět dal je knížatům Viktorinovi, Jindřichovi a Hynkovi Minstrberským, od nich pak postoupeny byly Bočkovi a Janovi bratřím z Kun- statu,*) a tito dávají je dobrou volí Janovi Heraltovi z Kunstatu a z Plumlova. Dat. v Brně,
Strana 199
z roku 1477. 199 v outerý den přenesení sv. Václava (4. března) 1477. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 430; cod. Pernst. měst. Brn. f. 140. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 122. *) Srv. listinu 1475, 10. dubna výše str. 189 č. 158. 178. (e. V.) List od pana Heralta z Kunstatu panu Vilémovi [z Pernšteina], jímž se zapisuje lidi z Helfnšteinského zbožie i odjinud z rukojemství vyvaditi, kteříž za p. Albrechta Kostku byli. V Mor. Třebové 1477, před 25. květnem. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 138 b; arch. měst. Brn. f. 80 b—81. Já Heralt z Kunstatu a s Plumlova známo činím . . . že jakož múdří a opa- trní purgmistři a rady i obce měst Lipníka a Hranic, i někteří jiní lidé a poddaní urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka desk a súdu práva zemského u Brně, jsú rukojmie za urozeného pána pana Albrechta z Postupic, naj- vyššieho komorníka desk a súdu práva zemského v Olomúci dobré paměti, a za věno urozené paní paní Machně z Meziříčie, kteréž jmá na zbožie Helfenšteinském zapsáno, jakož pak list její věnný to v sobě šíře a světlejie svědčí a ukazuje: já Heralt svrchupsaný slíbil sem a slibuji svú dobrú a čistú věrú beze všie zlé lsti panu Vilé- movi z Pernšteina svrchupsanému i erbóm jeho, že měšťany a lidi jeho svrchupsané z rukojemstvie všech, kdež jsú koli v rukojemstvie zavázáni za svrchupsaného pana Albrechta, i také jestliže jsú za nebožtíka pana Voka Sovinského komu v rukojemstvie, ješto by ty dluhy pan Albrecht spravedlivě na smluvách, kupuje Helfenštein, zastúpiti a zaplatiti jměl, mám a slibuji beze všie jich škody vyvaditi a vysvoboditi, a věno, kteréž svrchupsaná paní Machna na Helfnšteinském zbožie zapsáno jmá, [na] jiná zbožie a dědicstvie mé přivésti a ukázati neb penězi hotovými zaplatiti, a to od to- hoto svatého Vácslava, kterýž po datum listu tohoto najprve přijíti jmá, úplně v roce pořád zběhlém, a v tom čase lidé páně Vilémovi svrchupsaného od paní Vo- kové v ničemž upomínáni býti ani hynúti nejmají. A jestliže by svrchupsaní měšťané neb lidé páně Vilémovi svrchupsaného skrze ta rukojemstvie které škody v tom časi [sic] vzeli, máme jim ty škody úplně a docela nahražditi [sic] a zaplatiti beze všie jich škody a všeliakých odporností a odtahuov. A my purgmistři a rady a všecky obce měst Moravské Třebové a Prostějova nynějšie i budúcí, rukojmie a spoluslibce s svrchupsaným pánem panem Heraltem, pánem našiem milostivým, s JMtí a za JMt všickni vespolek slibujem dobrú a čistú věrú naší, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti panu Vilémovi svrchupsanému i jeho erbóm, že jemu a lidem jeho ty všecky věci svrchupsané, jakož se svrchu píše [ . . . . . ] jehož Bože nedaj, dáváme tímto listem plnú moc i plné právo panu Vilémovi svrchupsanému i erbóm jeho, že budú moci nás a lidi naše i naše statky i jiné všecky lidi k zbožie Třebovskému a Prostějovskému příslušející stavovati v městech,
z roku 1477. 199 v outerý den přenesení sv. Václava (4. března) 1477. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 430; cod. Pernst. měst. Brn. f. 140. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 122. *) Srv. listinu 1475, 10. dubna výše str. 189 č. 158. 178. (e. V.) List od pana Heralta z Kunstatu panu Vilémovi [z Pernšteina], jímž se zapisuje lidi z Helfnšteinského zbožie i odjinud z rukojemství vyvaditi, kteříž za p. Albrechta Kostku byli. V Mor. Třebové 1477, před 25. květnem. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 138 b; arch. měst. Brn. f. 80 b—81. Já Heralt z Kunstatu a s Plumlova známo činím . . . že jakož múdří a opa- trní purgmistři a rady i obce měst Lipníka a Hranic, i někteří jiní lidé a poddaní urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka desk a súdu práva zemského u Brně, jsú rukojmie za urozeného pána pana Albrechta z Postupic, naj- vyššieho komorníka desk a súdu práva zemského v Olomúci dobré paměti, a za věno urozené paní paní Machně z Meziříčie, kteréž jmá na zbožie Helfenšteinském zapsáno, jakož pak list její věnný to v sobě šíře a světlejie svědčí a ukazuje: já Heralt svrchupsaný slíbil sem a slibuji svú dobrú a čistú věrú beze všie zlé lsti panu Vilé- movi z Pernšteina svrchupsanému i erbóm jeho, že měšťany a lidi jeho svrchupsané z rukojemstvie všech, kdež jsú koli v rukojemstvie zavázáni za svrchupsaného pana Albrechta, i také jestliže jsú za nebožtíka pana Voka Sovinského komu v rukojemstvie, ješto by ty dluhy pan Albrecht spravedlivě na smluvách, kupuje Helfenštein, zastúpiti a zaplatiti jměl, mám a slibuji beze všie jich škody vyvaditi a vysvoboditi, a věno, kteréž svrchupsaná paní Machna na Helfnšteinském zbožie zapsáno jmá, [na] jiná zbožie a dědicstvie mé přivésti a ukázati neb penězi hotovými zaplatiti, a to od to- hoto svatého Vácslava, kterýž po datum listu tohoto najprve přijíti jmá, úplně v roce pořád zběhlém, a v tom čase lidé páně Vilémovi svrchupsaného od paní Vo- kové v ničemž upomínáni býti ani hynúti nejmají. A jestliže by svrchupsaní měšťané neb lidé páně Vilémovi svrchupsaného skrze ta rukojemstvie které škody v tom časi [sic] vzeli, máme jim ty škody úplně a docela nahražditi [sic] a zaplatiti beze všie jich škody a všeliakých odporností a odtahuov. A my purgmistři a rady a všecky obce měst Moravské Třebové a Prostějova nynějšie i budúcí, rukojmie a spoluslibce s svrchupsaným pánem panem Heraltem, pánem našiem milostivým, s JMtí a za JMt všickni vespolek slibujem dobrú a čistú věrú naší, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti panu Vilémovi svrchupsanému i jeho erbóm, že jemu a lidem jeho ty všecky věci svrchupsané, jakož se svrchu píše [ . . . . . ] jehož Bože nedaj, dáváme tímto listem plnú moc i plné právo panu Vilémovi svrchupsanému i erbóm jeho, že budú moci nás a lidi naše i naše statky i jiné všecky lidi k zbožie Třebovskému a Prostějovskému příslušející stavovati v městech,
Strana 200
200 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina městečkách i ve vsech i na poli, a to tak dlúho a tak často, dokudž by jim a jich lidem věci svrchupsané zúplna a docela splněny a dokonány nebyly; a kteréž by koli škody měšťané a lidé svrchupsaní kterakkoli vzali, ješto by je dobrým svědomiem bez věrovánie a přísah pokázati mohli, ty škody slibujem jim penězi hotovými za- platiti úplně a docela beze všeho zmatku pod pokutú svrchupsanú. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Viléma neb erbuov jeho s dobrú vuolí, ten má a jmíti bude tuž plnú moc i též plné právo ke všem věcím svrchupsaným, jako pan Vilém neb erbové jeho svrchupsaní. Tomu všemu na potvrzenie a lepšie jistotu věcí svrchu- psaných my jistec i rukojmie svrchupsaní pečeti naše vlastnie přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Třebové Moravské před hodem svatého Ducha léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého sedmdesátého sedmého pořád čtúc. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 123. 179. (CLXXXI.) Registřík, na němž jsú sepsáni dluhové na městě Lipníku. 1477, před 25. květnem. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 111. Znamenávají se dluhové pana Voka z Sovince, někdy pána na Helfenšteině, pánóm a zemanóm i kněžím do Olomúce a měšťanóm, kteřížto dluhové jsú zapsáni na městě Lipníce, a měšťané Lipenští a všeckna obec za ty dluhy jsú rukojmie. A o ty dluhy jezdiece, posly posielajíce, utratili sme na XXX kromě toho, což jsú lidee stávkami proškodovali. Item knězi Václavovi Vodičkovi k jeho oltfáři, počítajíc toliko hlavní penieze. Má list na IVC zlatých. Item kněz Václav Fik má list na Ij“ zlatých. Item kněz Kristin Milichlagfer] má list na II zlatých a na XX hřiven drobných peněz. Item panně Kateřině, sestře Otíkové, I° zlatých. Item do putničieho domu CLX zlatých. Item kazateli od s. Mauricí II° zlatých. Item kněz Wolfgang má list na I° a XX hřiven g. širokých. Item kněz Michal Prušák má list na I sto hřiven groší širokých. Item abatyše od s. Jakuba má list na LXXX hřiven gr. širokých. Item rektor na hradě XL hřiven širokých. Item rektor s. Mauricia XXXV hřiven. Item dominus Nicolaus Claudus L hřiven. Item kněžím od svatého Michala XXX hřiven drobných. Item faráři Svatomaurickému XL hřiven drobných. Item knězi Prokopovi I° hřiven drobných.
200 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina městečkách i ve vsech i na poli, a to tak dlúho a tak často, dokudž by jim a jich lidem věci svrchupsané zúplna a docela splněny a dokonány nebyly; a kteréž by koli škody měšťané a lidé svrchupsaní kterakkoli vzali, ješto by je dobrým svědomiem bez věrovánie a přísah pokázati mohli, ty škody slibujem jim penězi hotovými za- platiti úplně a docela beze všeho zmatku pod pokutú svrchupsanú. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného pana Viléma neb erbuov jeho s dobrú vuolí, ten má a jmíti bude tuž plnú moc i též plné právo ke všem věcím svrchupsaným, jako pan Vilém neb erbové jeho svrchupsaní. Tomu všemu na potvrzenie a lepšie jistotu věcí svrchu- psaných my jistec i rukojmie svrchupsaní pečeti naše vlastnie přivěsili jsme k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Třebové Moravské před hodem svatého Ducha léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého sedmdesátého sedmého pořád čtúc. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 123. 179. (CLXXXI.) Registřík, na němž jsú sepsáni dluhové na městě Lipníku. 1477, před 25. květnem. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 111. Znamenávají se dluhové pana Voka z Sovince, někdy pána na Helfenšteině, pánóm a zemanóm i kněžím do Olomúce a měšťanóm, kteřížto dluhové jsú zapsáni na městě Lipníce, a měšťané Lipenští a všeckna obec za ty dluhy jsú rukojmie. A o ty dluhy jezdiece, posly posielajíce, utratili sme na XXX kromě toho, což jsú lidee stávkami proškodovali. Item knězi Václavovi Vodičkovi k jeho oltfáři, počítajíc toliko hlavní penieze. Má list na IVC zlatých. Item kněz Václav Fik má list na Ij“ zlatých. Item kněz Kristin Milichlagfer] má list na II zlatých a na XX hřiven drobných peněz. Item panně Kateřině, sestře Otíkové, I° zlatých. Item do putničieho domu CLX zlatých. Item kazateli od s. Mauricí II° zlatých. Item kněz Wolfgang má list na I° a XX hřiven g. širokých. Item kněz Michal Prušák má list na I sto hřiven groší širokých. Item abatyše od s. Jakuba má list na LXXX hřiven gr. širokých. Item rektor na hradě XL hřiven širokých. Item rektor s. Mauricia XXXV hřiven. Item dominus Nicolaus Claudus L hřiven. Item kněžím od svatého Michala XXX hřiven drobných. Item faráři Svatomaurickému XL hřiven drobných. Item knězi Prokopovi I° hřiven drobných.
Strana 201
z roku 1477. 201 Item knězi zakristianovi na hrad LXXXVI hřiven drobných. Knězi Mikulášovi kanovníku XXX hřiven drobných. Item knězi Thomášovi, synu městského písaře, XXXV hřiven drobných. Item panu Kašparovi 1° hřiven drobných. Item knězi Stankovi Uhrovi XX hřiven drobných. Item knězi Hoblovi LXXV hřiven Víd[enský]ch peněz. Item kněžím od s. Františka L ſP peněz Víd[enský]ch. Item panu Bělíkovi, item panu Jaroslavovi, panu Protivcovi za úroky panně Dorotě, panu Heršovi z Příluka, panu Šatnému, panu Prockovi, panu Martinovi z Galčic, panu Prosenickému, panu Věžeckému, panu Hustopeckému, panu Ješkovi Horeckému, panu Pňovskému, knězi Václavovi Ukvaldskému, fojtu Třebovskému, panu hajtmanovi našemu, panu Pšeničkovi, Kilianovi z Olomúce, Mníškovi, Krškovi, Sýko- rovi, Kunčickému, Ocáskovi, panu Zúbkovi, panně Zúbkové, paní Markové, Pohoříl- kovi, pannám od s. Jakuba, Škochovi, panu Václavovi Švabenskému. 180. (CLXXVII.) Svědomie od pana Ctibora z Cimburku o jednání Hranic. Na Tovačově 1477, 24. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 109. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabstvie Moravského a kancléř královstvie Českého, známo činím . .. že když v Brně byli jsme čas některý, jsa při tom, když jest urozený pán Albrecht Kostka z Postupic, nebožtík, pro- dával zámky své Helfenštein, Přerov a Hranice a zbuožie k nim příslušecí uroze- nému panu Vilémovi z Pernšteina oc, slyšal sem mezi jinú řečie, že učinil pan Vilém otázku na pana Albrechta, co jemu na Hranicích prodává? a on jemu řekl, že čtyři tisíce zlatých a tři životy. A já řekl sem k tomu: Pane Albrechte, nemáš na tom tak mnoho, neb sem já tobě neprodal, než jeden život, kterýž na tom měl sem, a tu sumu na opatu. A on mi jest řekl: Jmám, a ty pane Viléme o to starosti neměj, nebuď to tvá škoda, ale má. Potom když jsme v Lipníce byli při stupovánie těch zámkuov, pan Bilík Hranic jest postúpiti nechtěl, a pan Vilém vida to, řekl: Hle pane Albrechte, řekl jsi mi v Brně, že já o nic zmatkuov mieti nebudu, a tuto já již o Hranice zmatek jmám. A on jemu zase řekl: Neměj péče, pane Viléme, nebudeš o to jmieti zmatkuov žádných, toť slibuji, nebuď to škoda tvá, ale má, neb což sem já tobě řekl a s tebú smluvil, tomu dosti učiniti chci. — Tomu na svědomie svú vlastnie pečet k tomuto listu přitisknúti sem kázal. Jenž jest dán a psán na Thovačově v úterý den s. Jana Křtitele buožieho léta oc LXXVII°. 181. Dobrá vůle daná od knížete Jindřicha Minstrberského na list zápisný v 600 P gr. na vsi Libišanech panoši Václavovi ze Zahrádky. Na Hoře Kunětické 1477, 17. čce. AČ. IV. 184. 26 Archiv Český XVI.
z roku 1477. 201 Item knězi zakristianovi na hrad LXXXVI hřiven drobných. Knězi Mikulášovi kanovníku XXX hřiven drobných. Item knězi Thomášovi, synu městského písaře, XXXV hřiven drobných. Item panu Kašparovi 1° hřiven drobných. Item knězi Stankovi Uhrovi XX hřiven drobných. Item knězi Hoblovi LXXV hřiven Víd[enský]ch peněz. Item kněžím od s. Františka L ſP peněz Víd[enský]ch. Item panu Bělíkovi, item panu Jaroslavovi, panu Protivcovi za úroky panně Dorotě, panu Heršovi z Příluka, panu Šatnému, panu Prockovi, panu Martinovi z Galčic, panu Prosenickému, panu Věžeckému, panu Hustopeckému, panu Ješkovi Horeckému, panu Pňovskému, knězi Václavovi Ukvaldskému, fojtu Třebovskému, panu hajtmanovi našemu, panu Pšeničkovi, Kilianovi z Olomúce, Mníškovi, Krškovi, Sýko- rovi, Kunčickému, Ocáskovi, panu Zúbkovi, panně Zúbkové, paní Markové, Pohoříl- kovi, pannám od s. Jakuba, Škochovi, panu Václavovi Švabenskému. 180. (CLXXVII.) Svědomie od pana Ctibora z Cimburku o jednání Hranic. Na Tovačově 1477, 24. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 109. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabstvie Moravského a kancléř královstvie Českého, známo činím . .. že když v Brně byli jsme čas některý, jsa při tom, když jest urozený pán Albrecht Kostka z Postupic, nebožtík, pro- dával zámky své Helfenštein, Přerov a Hranice a zbuožie k nim příslušecí uroze- nému panu Vilémovi z Pernšteina oc, slyšal sem mezi jinú řečie, že učinil pan Vilém otázku na pana Albrechta, co jemu na Hranicích prodává? a on jemu řekl, že čtyři tisíce zlatých a tři životy. A já řekl sem k tomu: Pane Albrechte, nemáš na tom tak mnoho, neb sem já tobě neprodal, než jeden život, kterýž na tom měl sem, a tu sumu na opatu. A on mi jest řekl: Jmám, a ty pane Viléme o to starosti neměj, nebuď to tvá škoda, ale má. Potom když jsme v Lipníce byli při stupovánie těch zámkuov, pan Bilík Hranic jest postúpiti nechtěl, a pan Vilém vida to, řekl: Hle pane Albrechte, řekl jsi mi v Brně, že já o nic zmatkuov mieti nebudu, a tuto já již o Hranice zmatek jmám. A on jemu zase řekl: Neměj péče, pane Viléme, nebudeš o to jmieti zmatkuov žádných, toť slibuji, nebuď to škoda tvá, ale má, neb což sem já tobě řekl a s tebú smluvil, tomu dosti učiniti chci. — Tomu na svědomie svú vlastnie pečet k tomuto listu přitisknúti sem kázal. Jenž jest dán a psán na Thovačově v úterý den s. Jana Křtitele buožieho léta oc LXXVII°. 181. Dobrá vůle daná od knížete Jindřicha Minstrberského na list zápisný v 600 P gr. na vsi Libišanech panoši Václavovi ze Zahrádky. Na Hoře Kunětické 1477, 17. čce. AČ. IV. 184. 26 Archiv Český XVI.
Strana 202
202 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 182. Král Vladislav potvrzuje Petrovi Kdulincovi z Ostromíře, hejtmanu kraje Hradeckého, zápis krále Jiřího z dne 7. dubna 1468, kterýmž mu postoupeny byly vesnice kláštera Opa- tovského Maslojedy, Račice, Benátky a Habřinky ve 2500 P, i připisuje mu k sumě zástavní 500 P gr. Dat. v Praze, v úterý před sv. Linhartem (4. list.) 1477. AČ. IV. 184. 183. Král Vladislav potvrzuje listu krále Jiřího, kterýmž byl 7. října 1463 zastavil Čeň- kovi Kunovi z Kunstatu ve 1500 fl. uh. Novošice ves kláštera Žďárského s přísluš., témuž Čeňkovi Kunovi z Kunstatu, nejvyš. komorníku cudy Olomoucké, a synům jeho Tímovi a Ji- římu. Dat. v Praze, v pátek po sv. Linhartu (7. listop.) 1477. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 96 b; a Cod. Pernst. měst. Brn. f. 56. Výtah tištěn AČ. VI. 504 č. 70. 184. (XIII.) List krále Vladislava, jímž knězi Jindřichovi [z Minstrberka] všech zápisuov již psaných potvrzuje, i synóm jeho, kteréž má nebo mieti bude, a k prvním sumám tři tisiece kop g. připisuje a přirazuje. V Praze 1477, 13. listopadu. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 12b. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že přistúpil před nás osviecený Jindřich, vévoda Mistrberský [sic], hrabie Klatský oc, knieže a ujec náš milý, a ukázal nám některé listy a zápisy předkuov našiech, králuov Českých, i také některé listy dobrých volí na ty listy a zápisy udělané, což sě dotýče hradu Kunětické Hory se všemi příslušnostmi k témuž hradu příslušnými, i také což sě dotýče sboží klášteruov Opatovského a Sezemského, kteréžto věci také vypisují se v některých listech naj- jasnějšieho krále Jiřieho, předka našeho šťastné paměti: Item v jednom listu, že jakož již psaný Jindřich s osviecenými Viktorinem a Hynkem, vévodami Mistrberskými, hrabiemi Kladskými, a s bratrem svým urozeným Bočkem z Kunstatu, věrným našiem milým, vyplatili sú a podstúpili dluhy zápisuov níže jmenovaných. Item list zápisný najjasnějšieho pana Sigmunda, krále Českého, kterýmžto zapsal jest někdy urozeným Alšovi z Štermberka Holickému a Puothovi z Častolovic tři sta kop grošuov sumy ročnie na klášteře Oppatovském ve třech tisieciech kopách groších, a druhý list opata a konventu téhož kláštera, kterýmžto se zavazuje již psaným osobám i jich budúciem vydávati každý rok tu sumu, dokudž třmi tisieci ko- pami groší ta suma zasě vyplacena nebude. Item list zápisný téhož pana Zigmunda, krále Českého, kterýmžto někdy Di- višovi Bořkovi z Miletínka a dědicóm jeho zapsal jest hrad Kunětickú Horu s mě- stečkem Bohdančem a vesnice kláštera Oppatovského . . .
202 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 182. Král Vladislav potvrzuje Petrovi Kdulincovi z Ostromíře, hejtmanu kraje Hradeckého, zápis krále Jiřího z dne 7. dubna 1468, kterýmž mu postoupeny byly vesnice kláštera Opa- tovského Maslojedy, Račice, Benátky a Habřinky ve 2500 P, i připisuje mu k sumě zástavní 500 P gr. Dat. v Praze, v úterý před sv. Linhartem (4. list.) 1477. AČ. IV. 184. 183. Král Vladislav potvrzuje listu krále Jiřího, kterýmž byl 7. října 1463 zastavil Čeň- kovi Kunovi z Kunstatu ve 1500 fl. uh. Novošice ves kláštera Žďárského s přísluš., témuž Čeňkovi Kunovi z Kunstatu, nejvyš. komorníku cudy Olomoucké, a synům jeho Tímovi a Ji- římu. Dat. v Praze, v pátek po sv. Linhartu (7. listop.) 1477. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 96 b; a Cod. Pernst. měst. Brn. f. 56. Výtah tištěn AČ. VI. 504 č. 70. 184. (XIII.) List krále Vladislava, jímž knězi Jindřichovi [z Minstrberka] všech zápisuov již psaných potvrzuje, i synóm jeho, kteréž má nebo mieti bude, a k prvním sumám tři tisiece kop g. připisuje a přirazuje. V Praze 1477, 13. listopadu. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 12b. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že přistúpil před nás osviecený Jindřich, vévoda Mistrberský [sic], hrabie Klatský oc, knieže a ujec náš milý, a ukázal nám některé listy a zápisy předkuov našiech, králuov Českých, i také některé listy dobrých volí na ty listy a zápisy udělané, což sě dotýče hradu Kunětické Hory se všemi příslušnostmi k témuž hradu příslušnými, i také což sě dotýče sboží klášteruov Opatovského a Sezemského, kteréžto věci také vypisují se v některých listech naj- jasnějšieho krále Jiřieho, předka našeho šťastné paměti: Item v jednom listu, že jakož již psaný Jindřich s osviecenými Viktorinem a Hynkem, vévodami Mistrberskými, hrabiemi Kladskými, a s bratrem svým urozeným Bočkem z Kunstatu, věrným našiem milým, vyplatili sú a podstúpili dluhy zápisuov níže jmenovaných. Item list zápisný najjasnějšieho pana Sigmunda, krále Českého, kterýmžto zapsal jest někdy urozeným Alšovi z Štermberka Holickému a Puothovi z Častolovic tři sta kop grošuov sumy ročnie na klášteře Oppatovském ve třech tisieciech kopách groších, a druhý list opata a konventu téhož kláštera, kterýmžto se zavazuje již psaným osobám i jich budúciem vydávati každý rok tu sumu, dokudž třmi tisieci ko- pami groší ta suma zasě vyplacena nebude. Item list zápisný téhož pana Zigmunda, krále Českého, kterýmžto někdy Di- višovi Bořkovi z Miletínka a dědicóm jeho zapsal jest hrad Kunětickú Horu s mě- stečkem Bohdančem a vesnice kláštera Oppatovského . . .
Strana 203
z roku 1477. 203 Item list zápisný téhož krále Zigmunda, kterýmžto někdy Havlovi z Dřevenice zapsal jest vsi kláštera Opatovského, totižto Chrústov, Osek, Dubečno a Dvořiště s příslušnostmi těch vsí v šesti stech kopách groších. Item list, kterýž již psaný král Jiří dal jest někdy Soběslavovi z Miletínka, aby tři sta kop grošuov mohl prodělati na hrad Kunětickú Horu.*) A těch všech listuov již psaný král Jiří jest potvrdil a na již psané syny své právo jich jest přenesl, a toho suma jest osm tisiecuov a čtyři sta kop grošuov. A k tomu častopsaný král Jiřie častopsaným synóm svým zapsal a zastavil městečko Sezemice s vesnicemi od Hory i s jinými toho kláštera Sezemic příslušnostmi a s vesnicemi kláštera Opatovského, kterýchžto Hradečtí v držení byli, ... v pěti tisieciech kopách groších s tú milostí, aby oni všickni nebyli splacováni od žádného s těch sboží do jich všech živností bez jich vuole**) Item druhý list téhož krále Jiřieho, kterýmžto častopsaným synóm svým, dědicóm i budúciem jich připsal jest a ku prvním sumám přirazil dvadceti tisiec kop grošuov peněz dobrých na již psaném hradě Kunětické Hoře a na zbožích kláštera Opatov- ského všech i na jiných sbožiech, kterýchžto vedle Hory Kunětické v držení jsú.***) Item třetí list již psaného krále Jiřieho, kterýmžto zapsal a zastavil někdy Purkarthovi Gamaretovi z Žirovnice a dědicóm jeho sbožie kláštera Opatovského..†) Item čtvrtý list také krále Jiřieho, v kterémž sě vypisuje, že někdy statečný Burian Trčka z Lípy kúpil jest u statečného Alše z Rysmberka zápis svrchupsaného pana Zigmunda, praděda našeho, svědčící na zástavu vsí kláštera Opatovského na Maslojedy ves a dvuor poplužný, Račice a Benátky vsi s dvorem poplužným a vsi Habřinky se všemi jich příslušnostmi v patnádsti stech kopách groších; a k tomu že týž Burian puojčil již psanému králi Jiřiemu dvú stú kop grošuov peněz, i připsal jemu těch dvě stě kop k sumě svrchupsané a k tomu zapsal jemu v těch dvú stú kopách summu na těch vesniciech do komory královské příslušející, jakož pak ti listové a zápisové i s listy dobrých volí na to udělanými ty věci šíře a světleji v sobě drží a zavierají. I zpravil jest nás týž Jindřich, že na dělení, když sě jest dělil s bratřími svými, ti všickni listové a zápisové i se všiem sbožím svrchu psaným naň a na dědice jeho jsú přišli: i prosil jest nás, abychom jej při tom zuostaviti a toho jemu potvrditi ráčili. My v tom znajíce jeho slušnú prosbu i také věrné služby, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, nás věrně, právě a stále, jakožto krále Českého pána svého dědičného přidržie sě a nám k obecnému dobrému pomáhaje, a potom tiem lépe aby mohl a měl nám slúžiti, a znajíce také to, že on k tomu sboží i k těm zápisuom řádně jest přišel: s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú již psanému Jindřichovi a dědicóm jeho všech svrchudotčených listuov a zápisuov i s listy 26*
z roku 1477. 203 Item list zápisný téhož krále Zigmunda, kterýmžto někdy Havlovi z Dřevenice zapsal jest vsi kláštera Opatovského, totižto Chrústov, Osek, Dubečno a Dvořiště s příslušnostmi těch vsí v šesti stech kopách groších. Item list, kterýž již psaný král Jiří dal jest někdy Soběslavovi z Miletínka, aby tři sta kop grošuov mohl prodělati na hrad Kunětickú Horu.*) A těch všech listuov již psaný král Jiří jest potvrdil a na již psané syny své právo jich jest přenesl, a toho suma jest osm tisiecuov a čtyři sta kop grošuov. A k tomu častopsaný král Jiřie častopsaným synóm svým zapsal a zastavil městečko Sezemice s vesnicemi od Hory i s jinými toho kláštera Sezemic příslušnostmi a s vesnicemi kláštera Opatovského, kterýchžto Hradečtí v držení byli, ... v pěti tisieciech kopách groších s tú milostí, aby oni všickni nebyli splacováni od žádného s těch sboží do jich všech živností bez jich vuole**) Item druhý list téhož krále Jiřieho, kterýmžto častopsaným synóm svým, dědicóm i budúciem jich připsal jest a ku prvním sumám přirazil dvadceti tisiec kop grošuov peněz dobrých na již psaném hradě Kunětické Hoře a na zbožích kláštera Opatov- ského všech i na jiných sbožiech, kterýchžto vedle Hory Kunětické v držení jsú.***) Item třetí list již psaného krále Jiřieho, kterýmžto zapsal a zastavil někdy Purkarthovi Gamaretovi z Žirovnice a dědicóm jeho sbožie kláštera Opatovského..†) Item čtvrtý list také krále Jiřieho, v kterémž sě vypisuje, že někdy statečný Burian Trčka z Lípy kúpil jest u statečného Alše z Rysmberka zápis svrchupsaného pana Zigmunda, praděda našeho, svědčící na zástavu vsí kláštera Opatovského na Maslojedy ves a dvuor poplužný, Račice a Benátky vsi s dvorem poplužným a vsi Habřinky se všemi jich příslušnostmi v patnádsti stech kopách groších; a k tomu že týž Burian puojčil již psanému králi Jiřiemu dvú stú kop grošuov peněz, i připsal jemu těch dvě stě kop k sumě svrchupsané a k tomu zapsal jemu v těch dvú stú kopách summu na těch vesniciech do komory královské příslušející, jakož pak ti listové a zápisové i s listy dobrých volí na to udělanými ty věci šíře a světleji v sobě drží a zavierají. I zpravil jest nás týž Jindřich, že na dělení, když sě jest dělil s bratřími svými, ti všickni listové a zápisové i se všiem sbožím svrchu psaným naň a na dědice jeho jsú přišli: i prosil jest nás, abychom jej při tom zuostaviti a toho jemu potvrditi ráčili. My v tom znajíce jeho slušnú prosbu i také věrné služby, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, nás věrně, právě a stále, jakožto krále Českého pána svého dědičného přidržie sě a nám k obecnému dobrému pomáhaje, a potom tiem lépe aby mohl a měl nám slúžiti, a znajíce také to, že on k tomu sboží i k těm zápisuom řádně jest přišel: s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú již psanému Jindřichovi a dědicóm jeho všech svrchudotčených listuov a zápisuov i s listy 26*
Strana 204
204 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dobrých volí ve všech kusiech, artikulech, článciech a klausulech, tak jako by tuto slovo od slova vepsány byly, potvrdili sme a tiemto listem potvrzujem a jě při tom zuostavujem milostivě. A k tomu z milosti naší na již psaném hradě Kunětické Hoře, na městečkách, vesniciech a konečně na všech sboží svrchupsaných připsali sme jim a tiemto listem připisujem a ku prvním sumám přirazujem tři tisiece kop grošuov širokých českých dobrých střiebrných rázu Pražského, tuto milost zvláštní témuž Jindřichovi a synóm jeho, kteréž má nebo mieti bude, činíce a dávajíce, aby oni všickni od nás i také budúciech našich králuov Českých ani od žádného jiného s již psaného hradu, městeček, sboží a vsí se všech jich příslušností splacováni nebyli bez své vuole do jich všech živností. Než po smrti jich všech, když bychom my neb budúcí naši králové Čeští nebo ty osoby, jimž by ta výplata spravedlivě příslušela, chtěli od dědicuov nebo budúciech jich již psaný hrad Kunětickú Horu s městečky, vesnicemi i s jinými sbožími vyplatiti, máme jim dáti těchto tři tisiece kop grošuov širokých českých dobrých střiebrných rázu Pražského s prvními všemi sumami, kteréž svrchudotčenými listy zapsány mají, a oni vezmúc ty všecky sumy vcele a úplně, mají nám neb těm, od kohož ty sumy přijmú, již psaného hradu s městečky i se všemi jinými sbožími svrchudotčenými postúpiti a list tento s svrchudotčenými listy navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti. A jestliže by týž Jindřich neb dědicové jeho udělali rybník na tom dole proti Bohdanči, na kterémžto jest ves řečená Piezice [sic] kláštera Opatovského, tehdy což by tiem rybníkem zatopili, mají slušně vedle řádu a obyčeje země České to, což sě zatopí, zase lidem oddati. A jestliže by kdy častopsaná sboží od nás neb budúciech našiech králuov Českých nebo od těch osob, jimž by ta výplata spravedlivě příslušala, byla vyplacena tak a tiem obyčejem, jakož sě svrchu vypisuje, proto ten rybník, kterýž by udělali na místě již psaném, má při témž Jindřichovi a dědiciech i budúciech jeho dědicky zuostati a to, což by sě zatopilo tiem rybníkem. A což se za to lidem oddá, má také při těch lidech i jich budúciech dědicky zuostati. A ktož by tento list měl s již psaného Jindřicha neb dědicuov jeho dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek den svatého Brikcí léta od narození Syna božieho tisiecieho čtřstého sedmdesátého sedmého, královstvie našeho léta sedmého. Ad mandatum domini regis domino Czenkone de Clingsstein, procuratore domini regis, referente. *) Viz listinu 1459, 20. ledna výše str. 137 č. 182. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 124. **) 1465, 5. dubna výše str. 159 č. 109. ***) 1465, 23. dubna str. 160 č. 110. †) Viz 1463, 30. list. str. 151.
204 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dobrých volí ve všech kusiech, artikulech, článciech a klausulech, tak jako by tuto slovo od slova vepsány byly, potvrdili sme a tiemto listem potvrzujem a jě při tom zuostavujem milostivě. A k tomu z milosti naší na již psaném hradě Kunětické Hoře, na městečkách, vesniciech a konečně na všech sboží svrchupsaných připsali sme jim a tiemto listem připisujem a ku prvním sumám přirazujem tři tisiece kop grošuov širokých českých dobrých střiebrných rázu Pražského, tuto milost zvláštní témuž Jindřichovi a synóm jeho, kteréž má nebo mieti bude, činíce a dávajíce, aby oni všickni od nás i také budúciech našich králuov Českých ani od žádného jiného s již psaného hradu, městeček, sboží a vsí se všech jich příslušností splacováni nebyli bez své vuole do jich všech živností. Než po smrti jich všech, když bychom my neb budúcí naši králové Čeští nebo ty osoby, jimž by ta výplata spravedlivě příslušela, chtěli od dědicuov nebo budúciech jich již psaný hrad Kunětickú Horu s městečky, vesnicemi i s jinými sbožími vyplatiti, máme jim dáti těchto tři tisiece kop grošuov širokých českých dobrých střiebrných rázu Pražského s prvními všemi sumami, kteréž svrchudotčenými listy zapsány mají, a oni vezmúc ty všecky sumy vcele a úplně, mají nám neb těm, od kohož ty sumy přijmú, již psaného hradu s městečky i se všemi jinými sbožími svrchudotčenými postúpiti a list tento s svrchudotčenými listy navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti. A jestliže by týž Jindřich neb dědicové jeho udělali rybník na tom dole proti Bohdanči, na kterémžto jest ves řečená Piezice [sic] kláštera Opatovského, tehdy což by tiem rybníkem zatopili, mají slušně vedle řádu a obyčeje země České to, což sě zatopí, zase lidem oddati. A jestliže by kdy častopsaná sboží od nás neb budúciech našiech králuov Českých nebo od těch osob, jimž by ta výplata spravedlivě příslušala, byla vyplacena tak a tiem obyčejem, jakož sě svrchu vypisuje, proto ten rybník, kterýž by udělali na místě již psaném, má při témž Jindřichovi a dědiciech i budúciech jeho dědicky zuostati a to, což by sě zatopilo tiem rybníkem. A což se za to lidem oddá, má také při těch lidech i jich budúciech dědicky zuostati. A ktož by tento list měl s již psaného Jindřicha neb dědicuov jeho dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek den svatého Brikcí léta od narození Syna božieho tisiecieho čtřstého sedmdesátého sedmého, královstvie našeho léta sedmého. Ad mandatum domini regis domino Czenkone de Clingsstein, procuratore domini regis, referente. *) Viz listinu 1459, 20. ledna výše str. 137 č. 182. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 124. **) 1465, 5. dubna výše str. 159 č. 109. ***) 1465, 23. dubna str. 160 č. 110. †) Viz 1463, 30. list. str. 151.
Strana 205
z roku 1477 a 1478. 205 185. List krále Vladislava, kterýmž potvrzuje listy Václ. Zahrádkovi na ves Libišany, a k tomu připisuje mu 100 fP gr. V Praze, 1477, 14 list. AČ. IV. 186. 186. Linhart z Gutnšteina a na Watmberce kvituje Vilíma z Pernšteina z 500 �? gr. širokých, kteréž na dluh půl osma sta � g. širokých byl obdržel. Dat. 1477, ve čtvrtek na sv. Barboru (4. pros.) Codex Pernst. v arch. mus. král. Česk. 167. Výtah v AČ. VI. 511 č. 125. 187. Dorota z Wolfperga postupuje třetinu dědictví svého, kteréhož se třem sestrám po nebož. otci Zichovi z Wolfperga dostalo ve vsech Selítkách a Klobúcích, sestře své vlastní paní Johance z Wolfperga. Dat. v Kroměříži ve čtvrtek sv. Vincencí (22. ledn.) 1478. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 242; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 114 b. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 126. 188. Vilím z Pernšteina propouští měšťanům i podruhům v Horní Bobrové a poddaným ve vsi Po- dolí právo odúmrtní, však s výminkou, aby zděděné neodnášeli na jiné panství. Na Pernšteině 1478, 20. dubna. — Opis v zemsk. arch. v Brně v Bočkově sbírce č. 6759. My Vilím z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského při Brně, s svými erby i budoucími vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtouce slyšeti bude. Seznamenavše znamenitou pilnost a snažnost a stálou víru, jenž jsou k nám měli a ustavičně mají naši milí a věrní měšťané v Horní Bobrové, dali jsme jim [z] zvláštní své milosti a mocí tohoto listu dáváme i všem jiným lidem, totiž i podruhům, kteří mezi nimi přebývají a ve vsi Podolí, mlejnům všem, ježto k řečenému městečku Horní Bobrové příslušejí, právo odúmrti, kteráž by na nás spravedlivě spadala, a v to zboží jim nižádným obyčejem ani věcí nesahati ani jim co z toho bráti. Než aby měli tu sami svobodnost, aby to zboží odúmrtné z jednoho sirotka na druhého, z jednoho přítele na druhého spadlo, tak že každý člověk obývajíce v Horní Bobrové a ve vsi Podolí i v mlejnech prvepsaných můž své zboží mohovité i nemohovité, jakýmž kolivěk jménem to zboží slove, za zdravého života neb na smrtedlné posteli dáti, odkázati, komuž budou chtíti. My svrchu psaný Vilím z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší komorník desk zemských cudy brněnské, moji erbové i budoucí slibujem svou dobrou čistou vírou nelstivě a neporušitedlně svrchu psaným měšťanům Bobrovským s jejich obyvateli do[t)čenými vsi Podolí s mlejny nahoře jmenovanými v to zboží nevpadati, ani překážeti slovem ani skutkem, než věrně a právě v tom se zachovati, a to na budoucí časy, což by odúmrti na nás spravedlivě spadlo, jakož se svrchu píše, sirotci a přátelé, poručníci, komuž by co od koho poručeno bylo, mají moc mezi se rozdávati,
z roku 1477 a 1478. 205 185. List krále Vladislava, kterýmž potvrzuje listy Václ. Zahrádkovi na ves Libišany, a k tomu připisuje mu 100 fP gr. V Praze, 1477, 14 list. AČ. IV. 186. 186. Linhart z Gutnšteina a na Watmberce kvituje Vilíma z Pernšteina z 500 �? gr. širokých, kteréž na dluh půl osma sta � g. širokých byl obdržel. Dat. 1477, ve čtvrtek na sv. Barboru (4. pros.) Codex Pernst. v arch. mus. král. Česk. 167. Výtah v AČ. VI. 511 č. 125. 187. Dorota z Wolfperga postupuje třetinu dědictví svého, kteréhož se třem sestrám po nebož. otci Zichovi z Wolfperga dostalo ve vsech Selítkách a Klobúcích, sestře své vlastní paní Johance z Wolfperga. Dat. v Kroměříži ve čtvrtek sv. Vincencí (22. ledn.) 1478. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 242; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 114 b. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 126. 188. Vilím z Pernšteina propouští měšťanům i podruhům v Horní Bobrové a poddaným ve vsi Po- dolí právo odúmrtní, však s výminkou, aby zděděné neodnášeli na jiné panství. Na Pernšteině 1478, 20. dubna. — Opis v zemsk. arch. v Brně v Bočkově sbírce č. 6759. My Vilím z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského při Brně, s svými erby i budoucími vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtouce slyšeti bude. Seznamenavše znamenitou pilnost a snažnost a stálou víru, jenž jsou k nám měli a ustavičně mají naši milí a věrní měšťané v Horní Bobrové, dali jsme jim [z] zvláštní své milosti a mocí tohoto listu dáváme i všem jiným lidem, totiž i podruhům, kteří mezi nimi přebývají a ve vsi Podolí, mlejnům všem, ježto k řečenému městečku Horní Bobrové příslušejí, právo odúmrti, kteráž by na nás spravedlivě spadala, a v to zboží jim nižádným obyčejem ani věcí nesahati ani jim co z toho bráti. Než aby měli tu sami svobodnost, aby to zboží odúmrtné z jednoho sirotka na druhého, z jednoho přítele na druhého spadlo, tak že každý člověk obývajíce v Horní Bobrové a ve vsi Podolí i v mlejnech prvepsaných můž své zboží mohovité i nemohovité, jakýmž kolivěk jménem to zboží slove, za zdravého života neb na smrtedlné posteli dáti, odkázati, komuž budou chtíti. My svrchu psaný Vilím z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší komorník desk zemských cudy brněnské, moji erbové i budoucí slibujem svou dobrou čistou vírou nelstivě a neporušitedlně svrchu psaným měšťanům Bobrovským s jejich obyvateli do[t)čenými vsi Podolí s mlejny nahoře jmenovanými v to zboží nevpadati, ani překážeti slovem ani skutkem, než věrně a právě v tom se zachovati, a to na budoucí časy, což by odúmrti na nás spravedlivě spadlo, jakož se svrchu píše, sirotci a přátelé, poručníci, komuž by co od koho poručeno bylo, mají moc mezi se rozdávati,
Strana 206
206 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina rozkazovati a toho zboží jakožto svého vlastního užívati tu v Horní Bobrové, nikam jinam na jiná panství neodnášejíc. Tomu na svědomí a na potvrzení věcí již psaných my Vilím svrchupsaný naši vlastní pečet k tomuto listu kázali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Pernšteině léta od narození syna božího tisícího čtyrstého sedmdesátého osmého, ten pondělí před svatým Jiřím. 189. Výpověď Jana z Pernšteina a jiných v rozepři o pastviště Blaně u vsi Dluhonic. Na hradě Tovačově 1478, 19. května. — Cop. vid. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka č. 7749. Já Jan z Pernšteina a Cimburku na Tovačově, spolu zde s těmi JichMtmi pány k tomu dožádanými nížepsanými, známo činíme a vyznáváme tímto listem přede všemi, kdož jej uzří neb čtouc slyšeti budou: Jakož v letu 1462 tu neděli po hodu Těla Božího [20. čna.] pastviště, řečené Blaně, u vsi Dluhonic podle dúbravy Dluhonskej a Rokytskej ležící a po břeh vody Bečvy zavřené, lidem z Dluhonic prodáno jest; jakož sou se byly staly rozepře a různice, žaloby o Blaně pastvisko, a tak jakož jest obec Rokytská před nás sou předstoupili, stížnost a žaloby sobě kladli na lidi Dluhonských, a že jim do jejich obecních pastvisek, i jakož také do hrubé blaně za Bečvon ležící bezprávně přes hranice síhají, a nemalé škody s dobytkem činívají, a tolikéž též že jim v lovení ryb, které právo tak oni od starodávna v Bečvě lapati [...], překážku činívají, mne o psaní, vysvětlení a vyjádření hranic a véjezd poníženě žádali. A protož my níže pořád psaní na žádost urozeného pána, pana Jana z Cimburku a z Pernšteina spolu s ním na ta místa osobami svými vyjevše, a toho všeho ohledavše, jich žaloby a odpory dostatečně vyslyšavše, to všeckno vážili i takto vypovídáme: Nejprv o trávník blaně, a že nic dále ta prodaná blaně Dluhonských se nevztahuje, toliko ode vsi Dluhonic až pod doubravu Dluhonskou a Roketskou a pod Bílou hlínu a po břeh vody Bečvy sem s té strany k Roketnici; a za Bečvou pak a že na časy věčné Dluhonští dokonce nic pohledávati nemohou, toliko kde se jim od vrchnosti povolení dalo na hrubej blani za Bečvou dobytky pásti; a z kteréhožto pastviště tíž Dluhonští lidé dávali ročně do důchodův Roketských ovsa LXXXXX mír, slepic LXXXXX kusů, peněz CXIIII zl. mor. XXIIII gr. V d. Tolikéž též a že Roketští to právo mají, od mlejniska až po husí brod ryby v Bečvě bez všelijakej překážky lapati; a z tej řeky Bečvy povinovati sou platu do důchodův Roketnických po IIII zl. mor. odváděti. I protož já svrchupsaný Jan z Pernšteina a Cimburku na svědomí rozkázal sem k tomu listu svou vlastní pečet přivěsiti; a pro šerší a hodnověrnou vědomost
206 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina rozkazovati a toho zboží jakožto svého vlastního užívati tu v Horní Bobrové, nikam jinam na jiná panství neodnášejíc. Tomu na svědomí a na potvrzení věcí již psaných my Vilím svrchupsaný naši vlastní pečet k tomuto listu kázali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Pernšteině léta od narození syna božího tisícího čtyrstého sedmdesátého osmého, ten pondělí před svatým Jiřím. 189. Výpověď Jana z Pernšteina a jiných v rozepři o pastviště Blaně u vsi Dluhonic. Na hradě Tovačově 1478, 19. května. — Cop. vid. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka č. 7749. Já Jan z Pernšteina a Cimburku na Tovačově, spolu zde s těmi JichMtmi pány k tomu dožádanými nížepsanými, známo činíme a vyznáváme tímto listem přede všemi, kdož jej uzří neb čtouc slyšeti budou: Jakož v letu 1462 tu neděli po hodu Těla Božího [20. čna.] pastviště, řečené Blaně, u vsi Dluhonic podle dúbravy Dluhonskej a Rokytskej ležící a po břeh vody Bečvy zavřené, lidem z Dluhonic prodáno jest; jakož sou se byly staly rozepře a různice, žaloby o Blaně pastvisko, a tak jakož jest obec Rokytská před nás sou předstoupili, stížnost a žaloby sobě kladli na lidi Dluhonských, a že jim do jejich obecních pastvisek, i jakož také do hrubé blaně za Bečvon ležící bezprávně přes hranice síhají, a nemalé škody s dobytkem činívají, a tolikéž též že jim v lovení ryb, které právo tak oni od starodávna v Bečvě lapati [...], překážku činívají, mne o psaní, vysvětlení a vyjádření hranic a véjezd poníženě žádali. A protož my níže pořád psaní na žádost urozeného pána, pana Jana z Cimburku a z Pernšteina spolu s ním na ta místa osobami svými vyjevše, a toho všeho ohledavše, jich žaloby a odpory dostatečně vyslyšavše, to všeckno vážili i takto vypovídáme: Nejprv o trávník blaně, a že nic dále ta prodaná blaně Dluhonských se nevztahuje, toliko ode vsi Dluhonic až pod doubravu Dluhonskou a Roketskou a pod Bílou hlínu a po břeh vody Bečvy sem s té strany k Roketnici; a za Bečvou pak a že na časy věčné Dluhonští dokonce nic pohledávati nemohou, toliko kde se jim od vrchnosti povolení dalo na hrubej blani za Bečvou dobytky pásti; a z kteréhožto pastviště tíž Dluhonští lidé dávali ročně do důchodův Roketských ovsa LXXXXX mír, slepic LXXXXX kusů, peněz CXIIII zl. mor. XXIIII gr. V d. Tolikéž též a že Roketští to právo mají, od mlejniska až po husí brod ryby v Bečvě bez všelijakej překážky lapati; a z tej řeky Bečvy povinovati sou platu do důchodův Roketnických po IIII zl. mor. odváděti. I protož já svrchupsaný Jan z Pernšteina a Cimburku na svědomí rozkázal sem k tomu listu svou vlastní pečet přivěsiti; a pro šerší a hodnověrnou vědomost
Strana 207
z roku 1478. 207 shlídnouce já spolu s tými pány všechny ty případnosti obojich stran, připrosil sem urozených pánuo, pana Albrechta z Lichtenburgu a na Hostýni [Hostimi], pana Zigmunda z Ludanic a na Veveří, a urozených a statečných rytířův pana Jakuba [z] Šarova na Krumsíně hofrychtéře a pana Jana z Čertoryje na Dědkovicích, a urozených vládyk pana Jana Robicarova [sic], pana Mikuláše Doupovce z Doupova, že tíž podle mne po shlídnutí těch všech věcí pečeti své k tomu svědomí přivěsiti rozkázali. Jenž jest dán a psán na hradě Tovačově ten úterý po sv. Žofii leta Páně tisícího štyrstého sedmdesátého osmého. 190. (CLXXI). Spis při postupovánie Pernšteina, [kterýž udělán byl mezi Vilémem z Pernšteina a bratry jeho Janem a Vratislavem]. Na Pernšteině 1478, 14. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 106. Léta od narozenie Syna buožieho tisícího čtyřstého sedmdesátého osmého v středu před s. Havlem na Pernšteině urozený pan Vilém z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brněnské, při zstupování hradu Pernštýna bratróm svým, panu Janovi a panu Vratislavovi z Pernšteina, vzav před sě list dielčí bratřím svým dotčeným i kázal jest jej a čísti dal. A jakož v tom listu dielčím znamenitě tito artikulové stáli jsú a stojí: když by jeho mladšie bratřie k letóm přišli, že bez zmatku jich díluov jim postúpiti má, též že statku a dieluov mladších starší zavésti nemá; i znaje to a je pana Jana a pana Vratislava k letóm přišlé, zprávu jest jim učinil, že otec jich urozený pan Jan z Pernšteina oc dobré paměti odemřel panu Vilémovi, panu Janovi, panu Vrati- slavovi a mladšiemu panu Jimramovi, bratřiem, na jich diely dluhuov sedm tisíc zlatých a čtyři sta zlatých; ale pan Vilém v těch letech, kteréž jest po otci zpravoval, tak jest o nich péči jměl, a oznámil jim, že na tu sumu na jich dva diely, totiž páně Januov a páně Vratislavuov, ještě zuostává sě puol čtrnádcta sta zlatých, a ostatek sám dluhuov na bratra mladšieho podstúpil. A jmenovitě jsú tito dluhové u těchto osob, aby pan Jan a pan Vratislav zastúpili: Item Kralickým dvě stě zlatých a XXVIII zlatých a XVI g. starých. Item Panovcovi pět set zlatých. Item Jiříčkovi z Býšovce L zlatých. Item Pacovskému sto zlatých. Item paní Perchtě sto zlatých. Pánóm Lúckým tři sta zlatých, Kanickej sto zlatých. A byli-li by kteří listové a zápisové u těch osob páně Vilémovi, mají ve třech měsících po datum listu tohoto vypraviti a panu Vilémovi vrátiti a svými listy ty dluhy obnoviti těm osobám. Také jakož pan Vilém od pana Jana z Pernšteina oc otce svého a jich měl jest [...], kterýmiž panu Vilémovi zavazuje syny své mladší, i sám za ně i s nimi slibuje za dluh puol sedma tisíce zlatých dvě stě a pětatřidceti zlatých, kteréž pan
z roku 1478. 207 shlídnouce já spolu s tými pány všechny ty případnosti obojich stran, připrosil sem urozených pánuo, pana Albrechta z Lichtenburgu a na Hostýni [Hostimi], pana Zigmunda z Ludanic a na Veveří, a urozených a statečných rytířův pana Jakuba [z] Šarova na Krumsíně hofrychtéře a pana Jana z Čertoryje na Dědkovicích, a urozených vládyk pana Jana Robicarova [sic], pana Mikuláše Doupovce z Doupova, že tíž podle mne po shlídnutí těch všech věcí pečeti své k tomu svědomí přivěsiti rozkázali. Jenž jest dán a psán na hradě Tovačově ten úterý po sv. Žofii leta Páně tisícího štyrstého sedmdesátého osmého. 190. (CLXXI). Spis při postupovánie Pernšteina, [kterýž udělán byl mezi Vilémem z Pernšteina a bratry jeho Janem a Vratislavem]. Na Pernšteině 1478, 14. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 106. Léta od narozenie Syna buožieho tisícího čtyřstého sedmdesátého osmého v středu před s. Havlem na Pernšteině urozený pan Vilém z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brněnské, při zstupování hradu Pernštýna bratróm svým, panu Janovi a panu Vratislavovi z Pernšteina, vzav před sě list dielčí bratřím svým dotčeným i kázal jest jej a čísti dal. A jakož v tom listu dielčím znamenitě tito artikulové stáli jsú a stojí: když by jeho mladšie bratřie k letóm přišli, že bez zmatku jich díluov jim postúpiti má, též že statku a dieluov mladších starší zavésti nemá; i znaje to a je pana Jana a pana Vratislava k letóm přišlé, zprávu jest jim učinil, že otec jich urozený pan Jan z Pernšteina oc dobré paměti odemřel panu Vilémovi, panu Janovi, panu Vrati- slavovi a mladšiemu panu Jimramovi, bratřiem, na jich diely dluhuov sedm tisíc zlatých a čtyři sta zlatých; ale pan Vilém v těch letech, kteréž jest po otci zpravoval, tak jest o nich péči jměl, a oznámil jim, že na tu sumu na jich dva diely, totiž páně Januov a páně Vratislavuov, ještě zuostává sě puol čtrnádcta sta zlatých, a ostatek sám dluhuov na bratra mladšieho podstúpil. A jmenovitě jsú tito dluhové u těchto osob, aby pan Jan a pan Vratislav zastúpili: Item Kralickým dvě stě zlatých a XXVIII zlatých a XVI g. starých. Item Panovcovi pět set zlatých. Item Jiříčkovi z Býšovce L zlatých. Item Pacovskému sto zlatých. Item paní Perchtě sto zlatých. Pánóm Lúckým tři sta zlatých, Kanickej sto zlatých. A byli-li by kteří listové a zápisové u těch osob páně Vilémovi, mají ve třech měsících po datum listu tohoto vypraviti a panu Vilémovi vrátiti a svými listy ty dluhy obnoviti těm osobám. Také jakož pan Vilém od pana Jana z Pernšteina oc otce svého a jich měl jest [...], kterýmiž panu Vilémovi zavazuje syny své mladší, i sám za ně i s nimi slibuje za dluh puol sedma tisíce zlatých dvě stě a pětatřidceti zlatých, kteréž pan
Strana 208
208 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Vilém panu Janovi Mezříckému za Mezříčie a paní Bohunce za věno dal, jakožto šíře dielčí listové v sobě ukazují. Na kterýžto dluh jmenovaný pan Jan a pan Vratislav zuostávají a dáti mají panu Vilémovi tři tísíce zlatých puoltřetieho sta a XVIII zlatých ode dne svatého Václava již minulého úplně ve třech letech, a list s rukojmiemi obyčejný každý na diel sumy tee panu Vilémovi udělati má, a to konečně ve třech měsiecích listy na Helfenšteině v moc panu Vilémovi položiti mají, a sumu tu nynie do listu dokonánie mají dobrými lidmi panu Vilémovi ujistiti, a polovici druhú té sumy na sobě pan Vilém a na panu Jimramovi bratru mladšiem ku placenie jest pozuostavil. Item zbuoží a dieluov jich nezahubených jim jest postúpil i listy a zápisy jim příslušné k jejich dielóm v moc jich dal, špíže, prachuov, hakovnic, šípuov i jiné špíže při nich na zámku jest nechal, kromě houfnic a tarasnic, neb těch diel svuoj i mladšieho bratra vzal jest. Item postlání na dvanádcte ložie po panu otci svém nalezl jest a s tolikéž loží jim jest zase nechal. Item dal-li by pán Buoh dcerám páně Zigmundovým z Pernšteina dobré paměti, kteréž čtyři zuostaly, k letóm vdaným přijíti, po každé pan Vilém, pan Jan, pan Vratislav, pan Jimram, bratří svrchupsaní, společně dáti mají věna tři sta zlatých a výpravu slušnú. Item dluhové, kteříž zuostali zmateční, ješto na pana otce jich počítali, kterýchž více nenie, než tři sta neb čtyři sta zlatých, ješto panu Vilémovi sě nezdají k placení spravedliví, ač by přišlo komu, že by který obdržán byl súdem, tehda všichni bratřie, pan Vilém, pan Jan, pan Vratislav, pan Jimram mají ten dluh spolu platiti a vyvaditi. I majíce tyto věci pan Jan a pan Vratislav předloženy od pana Viléma bratra svého, všichny ty věci nahoře psané zavděk jsú přijali, vzemšě od něho listy jim příslušné a registra každý svého oddílu, jemu děkovali jako bratru svému a jej rukama svýma dániem propustili, pravíce, že jeho nemají a nechtí z ničehuož více napomínati a že nad nimi učinil právě jako bratr jich věrný. A při tom zstupování byli jsú urození páni pan Ctibor z Cimburka a s Tho- vačova, hajtman margrabstvie Moravského a kancléř královstvie Českého, pan Pertuolt z Lippého, najvyšší maršálek královstvie Českého, pan Boček z Kunstatu a na Horních Kunicích, pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova, pan Jan z Bietova a z Knihnic, pan Petr z Šternberka, pan Jindřich z Dúbravice, pan Jan z Kunstatu a na Buchlově, pan Jan z Lompnice a na Mezříčí, pan Jan z Lichtenburka a s Jemnice, pan Jimram, pan Zigmund z Dúbravice a z Osového, pan Jiřík z Wajtmille. A na pamět i svědomie svrchupsaných věcí my Vilém, Jan a Vratislav naše pečeti k tomuto listu sme přitiskli, a připrosili sme urozených pánuov, pana Ctibora
208 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Vilém panu Janovi Mezříckému za Mezříčie a paní Bohunce za věno dal, jakožto šíře dielčí listové v sobě ukazují. Na kterýžto dluh jmenovaný pan Jan a pan Vratislav zuostávají a dáti mají panu Vilémovi tři tísíce zlatých puoltřetieho sta a XVIII zlatých ode dne svatého Václava již minulého úplně ve třech letech, a list s rukojmiemi obyčejný každý na diel sumy tee panu Vilémovi udělati má, a to konečně ve třech měsiecích listy na Helfenšteině v moc panu Vilémovi položiti mají, a sumu tu nynie do listu dokonánie mají dobrými lidmi panu Vilémovi ujistiti, a polovici druhú té sumy na sobě pan Vilém a na panu Jimramovi bratru mladšiem ku placenie jest pozuostavil. Item zbuoží a dieluov jich nezahubených jim jest postúpil i listy a zápisy jim příslušné k jejich dielóm v moc jich dal, špíže, prachuov, hakovnic, šípuov i jiné špíže při nich na zámku jest nechal, kromě houfnic a tarasnic, neb těch diel svuoj i mladšieho bratra vzal jest. Item postlání na dvanádcte ložie po panu otci svém nalezl jest a s tolikéž loží jim jest zase nechal. Item dal-li by pán Buoh dcerám páně Zigmundovým z Pernšteina dobré paměti, kteréž čtyři zuostaly, k letóm vdaným přijíti, po každé pan Vilém, pan Jan, pan Vratislav, pan Jimram, bratří svrchupsaní, společně dáti mají věna tři sta zlatých a výpravu slušnú. Item dluhové, kteříž zuostali zmateční, ješto na pana otce jich počítali, kterýchž více nenie, než tři sta neb čtyři sta zlatých, ješto panu Vilémovi sě nezdají k placení spravedliví, ač by přišlo komu, že by který obdržán byl súdem, tehda všichni bratřie, pan Vilém, pan Jan, pan Vratislav, pan Jimram mají ten dluh spolu platiti a vyvaditi. I majíce tyto věci pan Jan a pan Vratislav předloženy od pana Viléma bratra svého, všichny ty věci nahoře psané zavděk jsú přijali, vzemšě od něho listy jim příslušné a registra každý svého oddílu, jemu děkovali jako bratru svému a jej rukama svýma dániem propustili, pravíce, že jeho nemají a nechtí z ničehuož více napomínati a že nad nimi učinil právě jako bratr jich věrný. A při tom zstupování byli jsú urození páni pan Ctibor z Cimburka a s Tho- vačova, hajtman margrabstvie Moravského a kancléř královstvie Českého, pan Pertuolt z Lippého, najvyšší maršálek královstvie Českého, pan Boček z Kunstatu a na Horních Kunicích, pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova, pan Jan z Bietova a z Knihnic, pan Petr z Šternberka, pan Jindřich z Dúbravice, pan Jan z Kunstatu a na Buchlově, pan Jan z Lompnice a na Mezříčí, pan Jan z Lichtenburka a s Jemnice, pan Jimram, pan Zigmund z Dúbravice a z Osového, pan Jiřík z Wajtmille. A na pamět i svědomie svrchupsaných věcí my Vilém, Jan a Vratislav naše pečeti k tomuto listu sme přitiskli, a připrosili sme urozených pánuov, pana Ctibora
Strana 209
= let 1478 a 1479. 209 z Cimburka a s Thovačova oc, pana Pertolta z Lippého oc svrchudotčených, že jsú své pečeti podle našich na svědomíe k tomuto listu přitiskli. 191. (CLXXVIII). Svědomie Radkovského a Děvečkovo, což sě klenotuov první ženy nebožtíka pana Zigmunda dotýče. Na Pernšteině 1478, 16. října — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 109. Jan z Nové Vsi a z Radkova, Jan Děvečka z Heršteina na Crhově, Jan Kedruta z Bystřice známo činíme . .. že to dobře pamatujeme a při tom jsme byli, když urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššie komorník cudy Brněnské, když sě jest v zámek Zubrštein uvazoval, mluvil jest s urozenú paní Elškú z Bozkovic o klenoty, dal-li jí pan Zigmund, bratr jeho nebožtík, první svej manželky paní Elšky klenoty. I odpověděla jemu paní Elška z Bozkovic, že jí nedal, než že jí řekl pan Zigmund nebožtík: Paní Elška, teď máš, ješto budeš mezi dobrými lidmi také moci odbýti a choditi. I řekl jest jí pan Vilém: Paní Elška milá, i já tobě také svěřuji těch klenotuov, že s nimi učiníš nad těmi sirotky věrně a právě, a zvláště nad pannú Bohunkú dcerú, kterúž jest s první manželkú pan Zigmund nebožtík [ . . . ] Tomu na svědomie pečeti naše jsme přitiskli. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pátek na den sv. Havla léta buožieho tisícého čtyřstého sedmdesátého osmého. 192. Vilém Tetauer z Tetova na Zlíně a Margareta z Kazi [sic], manželka jeho, oznamují, že dali schovati k věrné ruce Vilímovi z Pernšteina 7000 zl. uh. a 13 prstenů s některými ještě jinými věcmi; z kteréž summy odjali 2500 zl. uh. a 13 prstenův, jež od V. z P. obdrželi a z čehož jej prázdna činí. Dat. na Zlíně v pondělí po sv. Lukáši evangelistu (19. října) 1478. Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. 173. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 127. 193. (L. XI.) List od krále Mathiáše, jímž potvrzuje všech zápisóv panu Ctiborovi na zbožie Tovačovské. V Olomouci 1479, 13. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 458b; arch. měst. Brn. ƒ. 153 b. My Mathiáš . . . oznamujem tímto listem všem, že k žádostivé prosbě uro- zeného Ctibora z Cimburgka, hajtmana margrabstvie Moravského, věrného našeho milého, ohledavši zápisuov a milostí, [kteréž] jasná kniežata králové Čeští a margrabie Moravští jeho předkuom a jemu Ctiborovi učinili a milostmi svými dali jsú, jakož list Jana margrabie Moravského, Ladislava, Jiřího a Vladislava králuov Českých, listové jemu na zámek Thovačov daní a k svobodě učinění, též i městečko Kralice, Archiv Český XVI 27
= let 1478 a 1479. 209 z Cimburka a s Thovačova oc, pana Pertolta z Lippého oc svrchudotčených, že jsú své pečeti podle našich na svědomíe k tomuto listu přitiskli. 191. (CLXXVIII). Svědomie Radkovského a Děvečkovo, což sě klenotuov první ženy nebožtíka pana Zigmunda dotýče. Na Pernšteině 1478, 16. října — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 109. Jan z Nové Vsi a z Radkova, Jan Děvečka z Heršteina na Crhově, Jan Kedruta z Bystřice známo činíme . .. že to dobře pamatujeme a při tom jsme byli, když urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššie komorník cudy Brněnské, když sě jest v zámek Zubrštein uvazoval, mluvil jest s urozenú paní Elškú z Bozkovic o klenoty, dal-li jí pan Zigmund, bratr jeho nebožtík, první svej manželky paní Elšky klenoty. I odpověděla jemu paní Elška z Bozkovic, že jí nedal, než že jí řekl pan Zigmund nebožtík: Paní Elška, teď máš, ješto budeš mezi dobrými lidmi také moci odbýti a choditi. I řekl jest jí pan Vilém: Paní Elška milá, i já tobě také svěřuji těch klenotuov, že s nimi učiníš nad těmi sirotky věrně a právě, a zvláště nad pannú Bohunkú dcerú, kterúž jest s první manželkú pan Zigmund nebožtík [ . . . ] Tomu na svědomie pečeti naše jsme přitiskli. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pátek na den sv. Havla léta buožieho tisícého čtyřstého sedmdesátého osmého. 192. Vilém Tetauer z Tetova na Zlíně a Margareta z Kazi [sic], manželka jeho, oznamují, že dali schovati k věrné ruce Vilímovi z Pernšteina 7000 zl. uh. a 13 prstenů s některými ještě jinými věcmi; z kteréž summy odjali 2500 zl. uh. a 13 prstenův, jež od V. z P. obdrželi a z čehož jej prázdna činí. Dat. na Zlíně v pondělí po sv. Lukáši evangelistu (19. října) 1478. Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. 173. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 127. 193. (L. XI.) List od krále Mathiáše, jímž potvrzuje všech zápisóv panu Ctiborovi na zbožie Tovačovské. V Olomouci 1479, 13. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 458b; arch. měst. Brn. ƒ. 153 b. My Mathiáš . . . oznamujem tímto listem všem, že k žádostivé prosbě uro- zeného Ctibora z Cimburgka, hajtmana margrabstvie Moravského, věrného našeho milého, ohledavši zápisuov a milostí, [kteréž] jasná kniežata králové Čeští a margrabie Moravští jeho předkuom a jemu Ctiborovi učinili a milostmi svými dali jsú, jakož list Jana margrabie Moravského, Ladislava, Jiřího a Vladislava králuov Českých, listové jemu na zámek Thovačov daní a k svobodě učinění, též i městečko Kralice, Archiv Český XVI 27
Strana 210
210 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kteréž někdy od Thovačova odděleno bylo, zase dáno k němu a vtěleno jest a nad zástavy dědické přidáno, jakož ti listové všichni slovo od slova sami v sobě šíře ukazují a zavírají. A protož z zvláštní naší milosti pro službu jeho Ctibora, v kteréž se nám zalíbil a v budúcích časích tím snažněji aby nám činiti mohl, s jistým naším vědomím a s zdravú radú věrných našich milých, mocí naší královskú jakožto král Český, margrabie Moravský témuž Ctiborovi, erbuom i budúcím jeho potomkuom, pánuom Thovačovským těch všech listuov, milostí, svobod a obdarování potvrzujeme], pevnieme a tvrdíme, a jej Ctibora a budúcí potomky jeho pány Thovačovské při nich zuostavujem nepohnutě a zachovati chcme a máme tak mocně, jako by ti listové slovo od slova v tento list náš se všemi punkty, klausulemi a artikuli vepsáni byli. Přikazujíce mocí naší královskú hajtmanu, komorníku, sudímu a jiným [úředníkům] desk a práva Moravského v Olomúci, nynějším i budúcím, aby témuž Ctiborovi všecky ty milosti a obdarování již psaných králuov i toto naše obdarování a potvrzení ve dsky zemské vepsali a vložili, když najprv dsky zemské v Olomúci otevříny by byly, pod uvarovániem hněvu našeho nemalého. Tomu na svědomí pečet naši krá- lovskú k tomuto listu přivěsiti sme kázali. Dán v Olomúci v pátek po s. Sixtu léta od narození božího MCCCC'LXXVIIII, království našich Uherský ho] oc XXII° a Če- ského XI°. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 128. 194. Hereš z Přeluka vyznává, že prodal za 200 fl. uh. dva lány role a dvě zahrady s lidmi usedlými a platnými, kteréž na něho po strýci jeho nebož. Krupsovi v Evani byly přišly, se vším přísluš. Ctiborovi z Cimburka a z Tovačova, hejtmanu markrab. Mor. a kanclíři králov- ství, a Jarošovi bratru jeho vlastnímu z Cimburka, a k věrné ruce jich Vilímovi z Pernšteina. Dat. v Prostějově v outerý den sv. Václava (28. září) 1479. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 461 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 151. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 129. 195. Štěpán z Buchova postupuje bratru svému Zbyňkovi (Zbenkovi) list a zápis kněze Jana Haze biskupa Olomouckého na ves Ještbořice se dvorem i se vším příslušenstvím, někdy otci jich Mikulášovi z Buchova [v 600 � gr. učiněný. Dat. 1479 ve čtvrtek po sv. Tomáši apoštolu (23. pros.) Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 30. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 130. (Srv. listinu ze 7. čce 1441 výše str. 105 č. 49). 196. Při učiněném l. 1480 zřízení mezi pány moravskými, kterak v stolicích seděti mají, naznamenán po pravé ruce kněze biskupa a hejtmana zemského jako druhý pán: Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. V. 37. Na sjezdu v Olomouci při svátku Tří králův (6. ledna) 1480 nalezeno mezi panem Markvartem a Vilémem z Pernšteina v příčině Semtic. LCit. V. 40 č. 226.
210 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kteréž někdy od Thovačova odděleno bylo, zase dáno k němu a vtěleno jest a nad zástavy dědické přidáno, jakož ti listové všichni slovo od slova sami v sobě šíře ukazují a zavírají. A protož z zvláštní naší milosti pro službu jeho Ctibora, v kteréž se nám zalíbil a v budúcích časích tím snažněji aby nám činiti mohl, s jistým naším vědomím a s zdravú radú věrných našich milých, mocí naší královskú jakožto král Český, margrabie Moravský témuž Ctiborovi, erbuom i budúcím jeho potomkuom, pánuom Thovačovským těch všech listuov, milostí, svobod a obdarování potvrzujeme], pevnieme a tvrdíme, a jej Ctibora a budúcí potomky jeho pány Thovačovské při nich zuostavujem nepohnutě a zachovati chcme a máme tak mocně, jako by ti listové slovo od slova v tento list náš se všemi punkty, klausulemi a artikuli vepsáni byli. Přikazujíce mocí naší královskú hajtmanu, komorníku, sudímu a jiným [úředníkům] desk a práva Moravského v Olomúci, nynějším i budúcím, aby témuž Ctiborovi všecky ty milosti a obdarování již psaných králuov i toto naše obdarování a potvrzení ve dsky zemské vepsali a vložili, když najprv dsky zemské v Olomúci otevříny by byly, pod uvarovániem hněvu našeho nemalého. Tomu na svědomí pečet naši krá- lovskú k tomuto listu přivěsiti sme kázali. Dán v Olomúci v pátek po s. Sixtu léta od narození božího MCCCC'LXXVIIII, království našich Uherský ho] oc XXII° a Če- ského XI°. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 128. 194. Hereš z Přeluka vyznává, že prodal za 200 fl. uh. dva lány role a dvě zahrady s lidmi usedlými a platnými, kteréž na něho po strýci jeho nebož. Krupsovi v Evani byly přišly, se vším přísluš. Ctiborovi z Cimburka a z Tovačova, hejtmanu markrab. Mor. a kanclíři králov- ství, a Jarošovi bratru jeho vlastnímu z Cimburka, a k věrné ruce jich Vilímovi z Pernšteina. Dat. v Prostějově v outerý den sv. Václava (28. září) 1479. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 461 b; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 151. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 129. 195. Štěpán z Buchova postupuje bratru svému Zbyňkovi (Zbenkovi) list a zápis kněze Jana Haze biskupa Olomouckého na ves Ještbořice se dvorem i se vším příslušenstvím, někdy otci jich Mikulášovi z Buchova [v 600 � gr. učiněný. Dat. 1479 ve čtvrtek po sv. Tomáši apoštolu (23. pros.) Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 30. Výtah tištěn AČ. VI. 511 č. 130. (Srv. listinu ze 7. čce 1441 výše str. 105 č. 49). 196. Při učiněném l. 1480 zřízení mezi pány moravskými, kterak v stolicích seděti mají, naznamenán po pravé ruce kněze biskupa a hejtmana zemského jako druhý pán: Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. V. 37. Na sjezdu v Olomouci při svátku Tří králův (6. ledna) 1480 nalezeno mezi panem Markvartem a Vilémem z Pernšteina v příčině Semtic. LCit. V. 40 č. 226.
Strana 211
z roku 1479 a 1480. 211 197. Mezi pány v Olomouci shromážděnými při ohledávání nálezů byl Vilém z Pernšteina, komorník Brněnský. Při neděli Reminiscere (27. ún.) 1480. LCit. V. 41. Učiněn nález mezi Vilémem z Pernšteina a Heraltem z Kunštátu v příčině sirotka. Dat. ut sup. LC. V. 42. 198. (d. IIII.) List zprávní na Helfnšteinské zbožie od pana Heralta z Kunstatu panu Vilémovi z Pernšteina. V Olomúci 1480, 4. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 136 b; arch. měst. Brn. ƒ. 79 b—80; vytrž. list. v arch. mus. Brn. č. 85. Já Heralt z Kunstatu a s Plumlova vyznávám . .. že jakož nebožtík pan Vok z Sovince dobré paměti ujec muoj milý s syny s svými byl jest prodal nebožtíku panu Albrechtovi Kostkovi z Postupic dobré paměti ku pravému dědicstvie své vlastnie panstvie a dědictvie hrad Helfnštein, město Lipník, mlýn pod Lipníkem na Bečvě a vsi dolepsané: Osek, Podolšie, Loučku, Újezd, Vladici, což slušie k Helfn- šteinu, Slavkov, Zanosov [Ranošov], Kozlov, Vykleky a Lazníky, také což k Helfn- šteinu slušie, Staniměřice, Trnávku, Horku nad Lipníkem, Újezd Volavý, Týn, Lhotu, Hlinsko, Soběchleby, Radotín, Medčice [Něčice] Hornie, Medčice Dolní, Opatovice, Zimotín, Rakové, Paryšovice, Črnotín, Simřě, krom toho, což tu Petr držie, Valšovic[e], puol Zbrašova, Ústí a před Hranicemi, což k Helfnšteinu slušie, a Hlízov,*) s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s dvory, s robotami, s činžemi, s poplatky i se všemi užitky, s horami, s údoly, s lesy, s háji, s chrastmi, s chra- stinami, s lukami, s řekami, s vodami tekutými i netekutými, s pastvami, s past- vištěmi, s rybníky, s rybništěmi, s mlýny, s potoky, s břehy, s stavy, s zahradami, s štěpnicemi, s haltéři, s kostelními podacími, s mezemi, s hranicemi, s lovištěmi ptačními i neptačními i s zvířecími i se všiem jiným příslušenstviem, což k hradu Helfnšteinskému a k tomu Helfnšteinskému zbožie od staradávna příslušalo a příslušie, tak jakož to zbožie v svých mezech a hranicech záležie a jest zamezeno a tak jakož týž pan Vok i s syny svými to sami drželi a požívali, nic sobě ani svým erbóm ani svým budúcím práva, panstvie, ani kterého vlastenstvie na tom zbožie neza- chovávajíce ani pozůstavujíce, než to jsú všecko prodali panu Albrechtovi Kostkovi svrchupsanému oc za třidceti tisíc zlatých uherských dobrých červených rázu Kremnicského se lvy a váhy dobré a spravedlivé, krom jednoho zlatého; kteréžto zlaté svrchupsané pan Vok nahoře psaný i s syny svými od již psaného pana Albrechta vzali hotové a zaplacené úplně a docela, jakož pak též pan Vok svrchupsaný i s syny svými na ta svrchujmenovaná zbožie list zprávní panu Albrechtovi Kostkovi svrchupsanému podle obyčeje země této udělal jest, jakož pak též páně Vokuov 27*
z roku 1479 a 1480. 211 197. Mezi pány v Olomouci shromážděnými při ohledávání nálezů byl Vilém z Pernšteina, komorník Brněnský. Při neděli Reminiscere (27. ún.) 1480. LCit. V. 41. Učiněn nález mezi Vilémem z Pernšteina a Heraltem z Kunštátu v příčině sirotka. Dat. ut sup. LC. V. 42. 198. (d. IIII.) List zprávní na Helfnšteinské zbožie od pana Heralta z Kunstatu panu Vilémovi z Pernšteina. V Olomúci 1480, 4. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 136 b; arch. měst. Brn. ƒ. 79 b—80; vytrž. list. v arch. mus. Brn. č. 85. Já Heralt z Kunstatu a s Plumlova vyznávám . .. že jakož nebožtík pan Vok z Sovince dobré paměti ujec muoj milý s syny s svými byl jest prodal nebožtíku panu Albrechtovi Kostkovi z Postupic dobré paměti ku pravému dědicstvie své vlastnie panstvie a dědictvie hrad Helfnštein, město Lipník, mlýn pod Lipníkem na Bečvě a vsi dolepsané: Osek, Podolšie, Loučku, Újezd, Vladici, což slušie k Helfn- šteinu, Slavkov, Zanosov [Ranošov], Kozlov, Vykleky a Lazníky, také což k Helfn- šteinu slušie, Staniměřice, Trnávku, Horku nad Lipníkem, Újezd Volavý, Týn, Lhotu, Hlinsko, Soběchleby, Radotín, Medčice [Něčice] Hornie, Medčice Dolní, Opatovice, Zimotín, Rakové, Paryšovice, Črnotín, Simřě, krom toho, což tu Petr držie, Valšovic[e], puol Zbrašova, Ústí a před Hranicemi, což k Helfnšteinu slušie, a Hlízov,*) s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, s dvory, s robotami, s činžemi, s poplatky i se všemi užitky, s horami, s údoly, s lesy, s háji, s chrastmi, s chra- stinami, s lukami, s řekami, s vodami tekutými i netekutými, s pastvami, s past- vištěmi, s rybníky, s rybništěmi, s mlýny, s potoky, s břehy, s stavy, s zahradami, s štěpnicemi, s haltéři, s kostelními podacími, s mezemi, s hranicemi, s lovištěmi ptačními i neptačními i s zvířecími i se všiem jiným příslušenstviem, což k hradu Helfnšteinskému a k tomu Helfnšteinskému zbožie od staradávna příslušalo a příslušie, tak jakož to zbožie v svých mezech a hranicech záležie a jest zamezeno a tak jakož týž pan Vok i s syny svými to sami drželi a požívali, nic sobě ani svým erbóm ani svým budúcím práva, panstvie, ani kterého vlastenstvie na tom zbožie neza- chovávajíce ani pozůstavujíce, než to jsú všecko prodali panu Albrechtovi Kostkovi svrchupsanému oc za třidceti tisíc zlatých uherských dobrých červených rázu Kremnicského se lvy a váhy dobré a spravedlivé, krom jednoho zlatého; kteréžto zlaté svrchupsané pan Vok nahoře psaný i s syny svými od již psaného pana Albrechta vzali hotové a zaplacené úplně a docela, jakož pak též pan Vok svrchupsaný i s syny svými na ta svrchujmenovaná zbožie list zprávní panu Albrechtovi Kostkovi svrchupsanému podle obyčeje země této udělal jest, jakož pak též páně Vokuov 27*
Strana 212
212 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina zprávní list to všecko v sobě šíře a světlejie oznamuje a zavírá. Kterýžto zprávní svrchupsaný list i své všecko právo, kteréž jest na tom zprávniem listu jměl, též pan Albrecht svrchupsaný dal jest i s svú dobrú vuolí urozenému pánu panu Vilémovi z Pernsteina oc.*) Ale že pan Vok svrchupsaný i s svými syny i s některými rukojmiemi, kteříž sú byli zprávce zbožie Helfnšteinského, zemřeli jsú, i rozkázáno jest a nalezeno pány mně Heraltovi nahoře psanému jakožto nápadníku statku pánuov Sovinských, ujcuov mých, kteréž podle poručenstvie na mne po jich smrti spravedlivě jest přišlo, abych já panu Vilémovi svrchupsanému na zbožie Helfnšteinském list zprávní udělal: A protož já svrchupsaný Heralt, jistec a první zprávce těchto všech nahoře i dole psaných věcí, a my Pertult z Lippého a na Krumlově, najvyššie maršálek královstvie Českého, Albrecht staršie z Šternberka a s Lúkova, Oldřich z Bozkovic a na Cimburce, Jan z Lompnice a na Mezříčie, Václav Bařicský z Morkovic a na Mičovicích, Křištofor z Pieničína a s Drahanovic, rukojmie a spravedliví zprávce s ním s svrchupsaným panem Heraltem a zaň všickni vespolek slibujem naší čistú dobrú věrú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti i forteluov, všeliakých výmluv a nesnází i beze všeho zmatku svrchupsanému panu Vilémovi a jeho erbóm, kupitelóm našiem, to jisté zbožie Helfnšteinské, tak jakož se svrchu píše, se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském ... ve dcsky zemské vložiti. Pakli bychom toho neučinili . . . leženie do města Olomúce . . . Tomu všemu na potvrzení a jistost my jistec a rukojmie svrchupsaní naše vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v sobotu den svatého Vácslava Přenesenie, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 131. — Jan Heralt z Kunstatu vložil Vilímovi z Pernšteina hrad Hel- fenštein s městem Lipníkem do desk Olomouckých při soudu zemském dne 24. června 1480 konaném; téhož pak dne vepsal do těchže desk Jindřich z Sovince odpor proti takovému vkladu zboží Helfenšteinského tě- mito slovy: „Jindřich z Sovince odpor činím proti tomu zboží Helfenšteinskému, ježto pan Heralt vkládá panu Vilémovi z Pernšteinu, že jsem slíbil za nebožčíka pana Voka strýce svého, a to jest základ muoj panu Pro- tivcovi staršímu“. Desky Olom. kv. 12. v Brně. *) Tato místní jména s některými rozdíly čtou se též v listině ze 6. května 1467 výše str. 164 č. 117. **) Viz listinu z r. 1475, 22. dubna výše str. 190 č. 159. 199. (con. XXVII). List krále Matiáše, jímž potvrzuje zápisuov na Hranice, a k tomu přidává život panu Vilémovi z Pernšteina a náklady na stavenie, kteréž by naložil. V Budíně 1480, 23. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 155 b; arch. měst. Brn. f. 90 b—91; vytrž. list. v mus. Brn. č. 90. My Matiáš ... jakož město Hranice v markrabství našem Moravském ležící se všiem zbožiem k tomu příslušejícím od kláštera Hradišckého blíž Olomúce zastaveno
212 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina zprávní list to všecko v sobě šíře a světlejie oznamuje a zavírá. Kterýžto zprávní svrchupsaný list i své všecko právo, kteréž jest na tom zprávniem listu jměl, též pan Albrecht svrchupsaný dal jest i s svú dobrú vuolí urozenému pánu panu Vilémovi z Pernsteina oc.*) Ale že pan Vok svrchupsaný i s svými syny i s některými rukojmiemi, kteříž sú byli zprávce zbožie Helfnšteinského, zemřeli jsú, i rozkázáno jest a nalezeno pány mně Heraltovi nahoře psanému jakožto nápadníku statku pánuov Sovinských, ujcuov mých, kteréž podle poručenstvie na mne po jich smrti spravedlivě jest přišlo, abych já panu Vilémovi svrchupsanému na zbožie Helfnšteinském list zprávní udělal: A protož já svrchupsaný Heralt, jistec a první zprávce těchto všech nahoře i dole psaných věcí, a my Pertult z Lippého a na Krumlově, najvyššie maršálek královstvie Českého, Albrecht staršie z Šternberka a s Lúkova, Oldřich z Bozkovic a na Cimburce, Jan z Lompnice a na Mezříčie, Václav Bařicský z Morkovic a na Mičovicích, Křištofor z Pieničína a s Drahanovic, rukojmie a spravedliví zprávce s ním s svrchupsaným panem Heraltem a zaň všickni vespolek slibujem naší čistú dobrú věrú, rukú společnie a nerozdílnú beze všie zlé lsti i forteluov, všeliakých výmluv a nesnází i beze všeho zmatku svrchupsanému panu Vilémovi a jeho erbóm, kupitelóm našiem, to jisté zbožie Helfnšteinské, tak jakož se svrchu píše, se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském ... ve dcsky zemské vložiti. Pakli bychom toho neučinili . . . leženie do města Olomúce . . . Tomu všemu na potvrzení a jistost my jistec a rukojmie svrchupsaní naše vlastnie pečeti s našiem jistým vědomiem přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v sobotu den svatého Vácslava Přenesenie, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 131. — Jan Heralt z Kunstatu vložil Vilímovi z Pernšteina hrad Hel- fenštein s městem Lipníkem do desk Olomouckých při soudu zemském dne 24. června 1480 konaném; téhož pak dne vepsal do těchže desk Jindřich z Sovince odpor proti takovému vkladu zboží Helfenšteinského tě- mito slovy: „Jindřich z Sovince odpor činím proti tomu zboží Helfenšteinskému, ježto pan Heralt vkládá panu Vilémovi z Pernšteinu, že jsem slíbil za nebožčíka pana Voka strýce svého, a to jest základ muoj panu Pro- tivcovi staršímu“. Desky Olom. kv. 12. v Brně. *) Tato místní jména s některými rozdíly čtou se též v listině ze 6. května 1467 výše str. 164 č. 117. **) Viz listinu z r. 1475, 22. dubna výše str. 190 č. 159. 199. (con. XXVII). List krále Matiáše, jímž potvrzuje zápisuov na Hranice, a k tomu přidává život panu Vilémovi z Pernšteina a náklady na stavenie, kteréž by naložil. V Budíně 1480, 23. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 155 b; arch. měst. Brn. f. 90 b—91; vytrž. list. v mus. Brn. č. 90. My Matiáš ... jakož město Hranice v markrabství našem Moravském ležící se všiem zbožiem k tomu příslušejícím od kláštera Hradišckého blíž Olomúce zastaveno
Strana 213
z roku 1480. 213 jest před některými časy od opatuov a konventa téhož kláštera, jakož pak zápisové od nich na to vyšlí šíře v sobě to ukazují; i prosil jest nás urozený Vilém z Pern- šteina na Helfnšteině, najvyšší komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, abychom jemu těch zápisuov i jiných všech, kteréž na to má od zástavních pánuov již jmenovaného města, zvláště jemu těch zápisuov i jiných všech, kteréž na to jmá od urozeného Albrechta z Postupic, milostivě potvrditi a utvrditi ráčili. My vzhlédše na jeho věrnú a pilnú službu i také slušnú prosbu, a aby on tím náchylnějšie a povolnějšie k službě našie mohl býti, těch všech zápisuov na to vyšlých od kohož- kolivěk a kterakkolivěk ti jmenováni mohú býti, kteréž on na to jmá, se všiem spravedlivým právem potvrdili jsme jemu, a tímto našiem listem jakožto král Český a markrabie Moravský potvrzujem a znovu utvrzujem ve všech kusích, punktích i artikulech, tak jakož ti zápisní listové v sobě ukazujie, nic jináče, než jako by ti zápisové každý slovo od slova v tomto našem listu psáni byli. A nad to nade všecko pro jeho pilné a povolné služby, kteréž nám činil jest a na budúcí časy povinen bude činiti nám a budúcím našiem markrabím Moravským, [z] zvláštní milosti] naší jemu přidali jsme a tímto listem přidáváme na tom zbožie jakožto na komoře našie jeho život, i k tomuto jestliže by cokolivěk naložil na stavenie zámku toho neboli na opravovánie toho zbožie, co by slušně uznáno bylo, tehdy chtěli-li by to budúcí opatové k tomu klášteru od něho neboli potomkuov jeho zase vyplatiti po jeho smrti, tehdy svrchupsanému Vilémovi neboli potomkóm jeho budú a mají ten náklad, sumy hlavní, kteráž na tom zbožie zapsána jest, zaplatiti a položiti beze všech odporuov a všeliaké překážky naší a potomkuov a všech poddaných našiech. K tomu na svědomie pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán v Budíně ve čtvrtek před květnú nedělí, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého, království našiech Uherského léta dvamecet- De commissione domini regis. mého a Českého jedenáctého. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 132 a č. 133. 200. (LIX). List od krále Mathiáše na Cimburk panu Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1480, 23. března. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 46 b. My Mathiáš ... známo činíme tiemto listem všem vespolek, že my znamenavše věrnú a pilnú službu urozeného Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věrného nám milého, kterúž jest nám činil tyto všecky časy a na budúcí časy činiti móže nám i budúciem markrabím Moravským, a aby služby své od nás naši vděčnost [mieti] mohl a tiem povolnější k naší službě byl, dali jsme a zapsali jemu a jeho erbóm a budúcím zámek náš Cimburk, kterýž
z roku 1480. 213 jest před některými časy od opatuov a konventa téhož kláštera, jakož pak zápisové od nich na to vyšlí šíře v sobě to ukazují; i prosil jest nás urozený Vilém z Pern- šteina na Helfnšteině, najvyšší komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, abychom jemu těch zápisuov i jiných všech, kteréž na to má od zástavních pánuov již jmenovaného města, zvláště jemu těch zápisuov i jiných všech, kteréž na to jmá od urozeného Albrechta z Postupic, milostivě potvrditi a utvrditi ráčili. My vzhlédše na jeho věrnú a pilnú službu i také slušnú prosbu, a aby on tím náchylnějšie a povolnějšie k službě našie mohl býti, těch všech zápisuov na to vyšlých od kohož- kolivěk a kterakkolivěk ti jmenováni mohú býti, kteréž on na to jmá, se všiem spravedlivým právem potvrdili jsme jemu, a tímto našiem listem jakožto král Český a markrabie Moravský potvrzujem a znovu utvrzujem ve všech kusích, punktích i artikulech, tak jakož ti zápisní listové v sobě ukazujie, nic jináče, než jako by ti zápisové každý slovo od slova v tomto našem listu psáni byli. A nad to nade všecko pro jeho pilné a povolné služby, kteréž nám činil jest a na budúcí časy povinen bude činiti nám a budúcím našiem markrabím Moravským, [z] zvláštní milosti] naší jemu přidali jsme a tímto listem přidáváme na tom zbožie jakožto na komoře našie jeho život, i k tomuto jestliže by cokolivěk naložil na stavenie zámku toho neboli na opravovánie toho zbožie, co by slušně uznáno bylo, tehdy chtěli-li by to budúcí opatové k tomu klášteru od něho neboli potomkuov jeho zase vyplatiti po jeho smrti, tehdy svrchupsanému Vilémovi neboli potomkóm jeho budú a mají ten náklad, sumy hlavní, kteráž na tom zbožie zapsána jest, zaplatiti a položiti beze všech odporuov a všeliaké překážky naší a potomkuov a všech poddaných našiech. K tomu na svědomie pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán v Budíně ve čtvrtek před květnú nedělí, léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého, království našiech Uherského léta dvamecet- De commissione domini regis. mého a Českého jedenáctého. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 132 a č. 133. 200. (LIX). List od krále Mathiáše na Cimburk panu Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1480, 23. března. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 46 b. My Mathiáš ... známo činíme tiemto listem všem vespolek, že my znamenavše věrnú a pilnú službu urozeného Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věrného nám milého, kterúž jest nám činil tyto všecky časy a na budúcí časy činiti móže nám i budúciem markrabím Moravským, a aby služby své od nás naši vděčnost [mieti] mohl a tiem povolnější k naší službě byl, dali jsme a zapsali jemu a jeho erbóm a budúcím zámek náš Cimburk, kterýž
Strana 214
214 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina k našemu markrabstvie přísluší, s městečkem Koryčany, s kostelním podacím i s těmi vsi a dědinami, kteréž k němu od staradávna příslušely, totižto Leskovce, Černíkovice s dvorem, a se třemi rybníky v Stupově, s mlýny, s lesy, s horami, s doly, s hony, mezemi, s hranicemi, s lukami, s rolími, s pastvami, s plným právem, s súdy, s vi- nami i s jinými duochody a požitky, činžemi i jinými duochody a požitky, jakž by kolivěk jmenovány býti mohly, nic ovšem nevynímajíc, a mocí tototo listu dáváme a na tom zapisujem tisiece kop a sedm set kop groší českých ku pravému jmění, držení a ku požívání, tak aby již jmenovaný Vilém toho požívati mohl beze všie naší a potomkuov i poddaných našiech přěkážky dotud, dokudž bychom my nebo budúcí margrabie Moravští jemu a jeho budúciem erbóm svrchupsanej sumy nedali a docela nezaplatili. A kto by tento list náš měl s svrchupsaného Viléma neb jeho erbuov dobrú vuolí, ten má a mieti bude k tomu ke všemu, což sě v tomto listu píše, plnú moc a právo, jako on Vilém svrchudotčený neb erbové jeho. K tomu na svědomí pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán v Budíně ve čtvrtek před květnú nedělí léta od narození Syna božieho tisiecího čtřstého osmdesátého, královstvie našiech Uherského léta dvamectdcítmého a Českého jedenádctého. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 133. 201. Zápis z desk trhových království Českého (Primo Andreae J. 12), kterýmž přiznali se Jan st. a Jan ml. bratří z Dobřenic, že prodali dědinu v Pěčici Jindřichovi staršímu knížeti Minstr- berskému. 1480, 20. dubna. Cod. Pernst. mus. kr. Č. f. 22. Tištěno Emlerem v Reliq. II. 381. 202. Zápis o zasednutí sněmu zemského v Olomouci v sobotu den sv. Jana Křt. (24. června) 1480, kdež po výčtu přítomných pánů, (mezi nimi Vilém z Pernšteina jako nejv. komorník cudy Brněnské), vepsáno jest zřízení, které se stalo v Brně 1480 v pondělí před Narozením matky Boží (4. září, spíš 1479, 6. září) za přítomnosti kr. Matyáše, s radou předních pánův moravských, (mezi nimi Vilém z Pernšteina, nejvyšší komorník cudy Brněnské), o přednosti starých rodů panských. Z desk Olomouckých č. 12 str. 1 tištěno Šemberou v Čas. Č. Musea 1846 str. 554—558, Palackým v AČ. V. 399—402; z desk Brněnských č. 11 str. 1 místy úplněji v Demuthově Gesch. d. mähr. Landtafel str. 74—77, též v Brandlově Knize Tovačovské kap. 53—60. Zápisy v obojích deskách kladou to zřízení k pondělí před Narozením matky boží (4. září) 1480. Ježto však zápis do desk Olomouckých stal se již v sobotu den sv. Jana Křt. (24. června) 1480 (viz Čas. Č. Mus. 1846 str. 554 dole), a dle jiných svědectví král Matyáš ve dnech 28. srpna až 6. září 1479 zdržoval se v Brně, ale 3. září 1480 nacházel se v ležení vojenském u řeky Dravy, soudí z toho Palacký v Děj. V. a. 207 pozn. 169, že snešení stalo se v Brně 6. září 1479, a roku potomního 1480 bylo zapisováno do desk. 203. Jan Selický z Dobré Vody postupuje zboží své v Stichovicích, kteréž má od panoše Martina ze Hři če a z Senice, Zdeňkovi z [Sjtichovic služebníku svému a otci jeho Václavkovi
214 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina k našemu markrabstvie přísluší, s městečkem Koryčany, s kostelním podacím i s těmi vsi a dědinami, kteréž k němu od staradávna příslušely, totižto Leskovce, Černíkovice s dvorem, a se třemi rybníky v Stupově, s mlýny, s lesy, s horami, s doly, s hony, mezemi, s hranicemi, s lukami, s rolími, s pastvami, s plným právem, s súdy, s vi- nami i s jinými duochody a požitky, činžemi i jinými duochody a požitky, jakž by kolivěk jmenovány býti mohly, nic ovšem nevynímajíc, a mocí tototo listu dáváme a na tom zapisujem tisiece kop a sedm set kop groší českých ku pravému jmění, držení a ku požívání, tak aby již jmenovaný Vilém toho požívati mohl beze všie naší a potomkuov i poddaných našiech přěkážky dotud, dokudž bychom my nebo budúcí margrabie Moravští jemu a jeho budúciem erbóm svrchupsanej sumy nedali a docela nezaplatili. A kto by tento list náš měl s svrchupsaného Viléma neb jeho erbuov dobrú vuolí, ten má a mieti bude k tomu ke všemu, což sě v tomto listu píše, plnú moc a právo, jako on Vilém svrchudotčený neb erbové jeho. K tomu na svědomí pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán v Budíně ve čtvrtek před květnú nedělí léta od narození Syna božieho tisiecího čtřstého osmdesátého, královstvie našiech Uherského léta dvamectdcítmého a Českého jedenádctého. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 133. 201. Zápis z desk trhových království Českého (Primo Andreae J. 12), kterýmž přiznali se Jan st. a Jan ml. bratří z Dobřenic, že prodali dědinu v Pěčici Jindřichovi staršímu knížeti Minstr- berskému. 1480, 20. dubna. Cod. Pernst. mus. kr. Č. f. 22. Tištěno Emlerem v Reliq. II. 381. 202. Zápis o zasednutí sněmu zemského v Olomouci v sobotu den sv. Jana Křt. (24. června) 1480, kdež po výčtu přítomných pánů, (mezi nimi Vilém z Pernšteina jako nejv. komorník cudy Brněnské), vepsáno jest zřízení, které se stalo v Brně 1480 v pondělí před Narozením matky Boží (4. září, spíš 1479, 6. září) za přítomnosti kr. Matyáše, s radou předních pánův moravských, (mezi nimi Vilém z Pernšteina, nejvyšší komorník cudy Brněnské), o přednosti starých rodů panských. Z desk Olomouckých č. 12 str. 1 tištěno Šemberou v Čas. Č. Musea 1846 str. 554—558, Palackým v AČ. V. 399—402; z desk Brněnských č. 11 str. 1 místy úplněji v Demuthově Gesch. d. mähr. Landtafel str. 74—77, též v Brandlově Knize Tovačovské kap. 53—60. Zápisy v obojích deskách kladou to zřízení k pondělí před Narozením matky boží (4. září) 1480. Ježto však zápis do desk Olomouckých stal se již v sobotu den sv. Jana Křt. (24. června) 1480 (viz Čas. Č. Mus. 1846 str. 554 dole), a dle jiných svědectví král Matyáš ve dnech 28. srpna až 6. září 1479 zdržoval se v Brně, ale 3. září 1480 nacházel se v ležení vojenském u řeky Dravy, soudí z toho Palacký v Děj. V. a. 207 pozn. 169, že snešení stalo se v Brně 6. září 1479, a roku potomního 1480 bylo zapisováno do desk. 203. Jan Selický z Dobré Vody postupuje zboží své v Stichovicích, kteréž má od panoše Martina ze Hři če a z Senice, Zdeňkovi z [Sjtichovic služebníku svému a otci jeho Václavkovi
Strana 215
z roku 1480. 215 i bratru jeho Azariášovi. Dat. v Bystřici, v úterý den sv. Jakuba (25. července) 1480. Cod. Pernst. Franti. mus. v Brně f. 261; cod. Pernst. m. Brn. f. 121 b. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 134. 204. Jindřich Šašek z Rakových vyznává, že věno 52 hřivny gr. širokých Anny manželky Jana Kropáče, kteréž měla na vsi Podhájí s platem i se vším příslušenstvím, a jež po smrti její spadlo na krále Jiřího, od téhož pak jemu dáno bylo, postupuje Heraltovi z Kunstatu a z Plumlova. Dat. v Krumlově (Mor.) 1480, v úterý v ochtáb matky Boží nanebevzetí (22. srpna). Cod. Pernst. Františkova mus. v Brně f. 241; v arch. m. Brn. f. 114. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 135. 205. Jan Rúsek z Křtěvic fojt Hranický vyznává, že prodal dva lány role od fojtství Hranického s rybníčky, s chrastmi Vilémovi z Pernšteina za 210 fl. uh., kteréž mu se vším přísluš. přiděďuje a přivlastňuje. Dat, v Hranicích v outerý před sv. Bartolomějem (22. srp.) 1480. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 164; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 97. Výtah AČ. VI. 512 č. 136. 206. Zápis o zasednutí sněmu obecného, držaného v Brně. V Brně 1480, 7. září. — D. Brn. č. 11. f. 1. Anno Domini M'CCCC° octuagesimo in primo colloquio ciuitatis Brunensis, quod celebratum est profesto Natiuitatis Marie [7. Sept.] in presencia dominorum baronum inferius notatorum, videlicet reuerendissimi in Cristo patris et domini domini Prothasii episcopi Olomucensis, domini Cztibori de Cimburg et Thowaczow, capitanei marchionatus Morauie, domini Wilhelmi de Pernsstain, supremi camerarii cude Brunensis, domini Wenceslai de Ludanicz, supremi cudarii czude Brunensis, et famosi Thobie de Monte Gigantis, protonotarii tabularum marchionatus Morauie, domini Pertoldi de Lippa, domini Wenceslai de Bozkowicz, supremi camerarii czude Olomucensis, domini Markwardi de Lompnicza, domini Boczkonis senioris de Cunstat, domini Hinkonis de Waldsstayn alias de Zelowicz, domini Vlrici de Bozkowicz, domini Henrici de Sowinecz, domini Johannis dicti Sirotek de Lichtenburk, domini Johannis Boczkonis iunioris de Cunstat, domini Johannis de Lompnicza, domini Johannis de Sowinecz, domini Hynkonis de Ludanicz; illi omnes domini barones a dextris domini capitanei consederunt. A sinistris vero hi: dominus Herrich de Lichtenburg, dominus Hinko de Waldsstain alias de Brtnica, dominus Albertus senior de Ssternberk, dominus Karolus iunior de Wlassim, dominus Erhardus de Cunstat, dominus Albertus de Bozkowicz, dominus Putha de Lichtenburk, dominus Gimram de Dubrawicza, dominus Putha de Sowinecz, dominus Georgius Tunkl de Brniczko senior, dominus Georgius de Waitmille.
z roku 1480. 215 i bratru jeho Azariášovi. Dat. v Bystřici, v úterý den sv. Jakuba (25. července) 1480. Cod. Pernst. Franti. mus. v Brně f. 261; cod. Pernst. m. Brn. f. 121 b. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 134. 204. Jindřich Šašek z Rakových vyznává, že věno 52 hřivny gr. širokých Anny manželky Jana Kropáče, kteréž měla na vsi Podhájí s platem i se vším příslušenstvím, a jež po smrti její spadlo na krále Jiřího, od téhož pak jemu dáno bylo, postupuje Heraltovi z Kunstatu a z Plumlova. Dat. v Krumlově (Mor.) 1480, v úterý v ochtáb matky Boží nanebevzetí (22. srpna). Cod. Pernst. Františkova mus. v Brně f. 241; v arch. m. Brn. f. 114. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 135. 205. Jan Rúsek z Křtěvic fojt Hranický vyznává, že prodal dva lány role od fojtství Hranického s rybníčky, s chrastmi Vilémovi z Pernšteina za 210 fl. uh., kteréž mu se vším přísluš. přiděďuje a přivlastňuje. Dat, v Hranicích v outerý před sv. Bartolomějem (22. srp.) 1480. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 164; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 97. Výtah AČ. VI. 512 č. 136. 206. Zápis o zasednutí sněmu obecného, držaného v Brně. V Brně 1480, 7. září. — D. Brn. č. 11. f. 1. Anno Domini M'CCCC° octuagesimo in primo colloquio ciuitatis Brunensis, quod celebratum est profesto Natiuitatis Marie [7. Sept.] in presencia dominorum baronum inferius notatorum, videlicet reuerendissimi in Cristo patris et domini domini Prothasii episcopi Olomucensis, domini Cztibori de Cimburg et Thowaczow, capitanei marchionatus Morauie, domini Wilhelmi de Pernsstain, supremi camerarii cude Brunensis, domini Wenceslai de Ludanicz, supremi cudarii czude Brunensis, et famosi Thobie de Monte Gigantis, protonotarii tabularum marchionatus Morauie, domini Pertoldi de Lippa, domini Wenceslai de Bozkowicz, supremi camerarii czude Olomucensis, domini Markwardi de Lompnicza, domini Boczkonis senioris de Cunstat, domini Hinkonis de Waldsstayn alias de Zelowicz, domini Vlrici de Bozkowicz, domini Henrici de Sowinecz, domini Johannis dicti Sirotek de Lichtenburk, domini Johannis Boczkonis iunioris de Cunstat, domini Johannis de Lompnicza, domini Johannis de Sowinecz, domini Hynkonis de Ludanicz; illi omnes domini barones a dextris domini capitanei consederunt. A sinistris vero hi: dominus Herrich de Lichtenburg, dominus Hinko de Waldsstain alias de Brtnica, dominus Albertus senior de Ssternberk, dominus Karolus iunior de Wlassim, dominus Erhardus de Cunstat, dominus Albertus de Bozkowicz, dominus Putha de Lichtenburk, dominus Gimram de Dubrawicza, dominus Putha de Sowinecz, dominus Georgius Tunkl de Brniczko senior, dominus Georgius de Waitmille.
Strana 216
216 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Po tomto seznamu sněmovníků z panstva vepsáno jest v deskách Brněnských zřízení o přednosti rodův, zpomenuté výše str. 214 č. 202. Podobný seznam pánů sněmovavších v Olomouci 24. června 1480 jest vy- tištěn v Čas. Č. Mus. 1846, 554—5; pročež ho zde neotiskujeme. Jiné seznamy panstva moravského, zaseda- jícího na soudě r. 1480, kdež mnoho si dávali záležeti na pořádku dle přednosti, tištěny jsou Brandlem v Kn. Půhonných V. 37, 49. 207. (h. VIII). Svědomí o cestu mezi Bedihoštěm a Hrubčici od Čihovského blata, že ta cesta prv nebývala. 1480, 14. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 472 b; arch. měst. Brn. f. 161. My purgmistr a radda města Prostějova oznamujem, ... že přistúpivši před nás opatrní a víry hodní lidé starožitní z Hrubčic, z nichžto někteří pomnějí od markrabiny války, jmieni Niklas, Jakub, Vitonský, Martin Šubrada, Daniel, Matěj Hrubecký a Václav Široček i jiní, vyznali jsú všichni jednostajně před námi, že jim to dobře svědomo jest, jakož nyní udělána jest cesta od Čihovského*) blata mezi Bedihoštcem a Hrubčicemi, že tu nikdy jindy před časy za jich paměti cesty nebývalo. Druhé jsú vyznali tíž lidé, že když jsú Kraličané neb odjinud lidé jezdili mimo Hrubčice a přes Hrubecké blato mezi okna a struhy na Čihovskú stranu, a seno séci chtěli, že sú jim vzdycky Čihovští toho bránili; a když potom po časích opět Hrubečští na témž blatě sena séci se pokusili a něco drahně byli nasekli, že jim pán jejich, ty časy urozený pán pan Jiřík Strážnický, to seno posečené na Plumlov pobrati kázal, a vždycky toho blata bránil. Tak sú před námi svrchupsaní lidé pod přísahú vyznali, že to jináče není, a že by to ústně také i jinde vyznati chtěli, když by toho potřebí bylo. A my tomu na svědomí pečet města našeho svrchupsaného dali jsme přitisknúti k tomuto listu. Jenž jest dán léta oc M'CCCCLXXX°, den s. kříže Povýšení ve čtvrtek. *) Někdejší ves Čihovice slove nyní Čechovice. Volného Topogr. kr. Olom. 773. 208. (h. VIII). List o[d] pana Jana Bočka, jímž se zavazuje panu Janovi Heraltovi, všecky listy a zápisy na zbožie Kojetínské položiti a ve všem zastávati, ač by jej kto nařkl kterým právem. V Brně 1480, 24. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 431; arch. měst. Brn. f. 140 b—141. Já Jan Boček z Kunstatu a na Buchlově známo činím ... že jakož sem prodal zbožie Kojetínské se všiem jeho příslušenstviem urozenému pánu panu Janovi Heraltovi z Kunstatu a s Plumlova i jeho erbuom i jeho věrným rukám, jakož pak ten list, kterýž jsem témuž panu Janovi Heraltovi prvé na se udělal, to v sobě šíře světlejie oznamuje a zavírá, témuž panu Janovi Heraltovi svrchupsanému od datum listu tohoto do svatého Jiří najprv příštího všecky listy hlavní i zápisy, kteréž na to svrchupsané zbožie svědčie, i s dobrými vuolemi podle všie dostatečnosti, jakož ta potřeba káže, v jeho moc dáti a položiti jmáme neb jeho věrných ruk. A jestliže
216 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Po tomto seznamu sněmovníků z panstva vepsáno jest v deskách Brněnských zřízení o přednosti rodův, zpomenuté výše str. 214 č. 202. Podobný seznam pánů sněmovavších v Olomouci 24. června 1480 jest vy- tištěn v Čas. Č. Mus. 1846, 554—5; pročež ho zde neotiskujeme. Jiné seznamy panstva moravského, zaseda- jícího na soudě r. 1480, kdež mnoho si dávali záležeti na pořádku dle přednosti, tištěny jsou Brandlem v Kn. Půhonných V. 37, 49. 207. (h. VIII). Svědomí o cestu mezi Bedihoštěm a Hrubčici od Čihovského blata, že ta cesta prv nebývala. 1480, 14. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 472 b; arch. měst. Brn. f. 161. My purgmistr a radda města Prostějova oznamujem, ... že přistúpivši před nás opatrní a víry hodní lidé starožitní z Hrubčic, z nichžto někteří pomnějí od markrabiny války, jmieni Niklas, Jakub, Vitonský, Martin Šubrada, Daniel, Matěj Hrubecký a Václav Široček i jiní, vyznali jsú všichni jednostajně před námi, že jim to dobře svědomo jest, jakož nyní udělána jest cesta od Čihovského*) blata mezi Bedihoštcem a Hrubčicemi, že tu nikdy jindy před časy za jich paměti cesty nebývalo. Druhé jsú vyznali tíž lidé, že když jsú Kraličané neb odjinud lidé jezdili mimo Hrubčice a přes Hrubecké blato mezi okna a struhy na Čihovskú stranu, a seno séci chtěli, že sú jim vzdycky Čihovští toho bránili; a když potom po časích opět Hrubečští na témž blatě sena séci se pokusili a něco drahně byli nasekli, že jim pán jejich, ty časy urozený pán pan Jiřík Strážnický, to seno posečené na Plumlov pobrati kázal, a vždycky toho blata bránil. Tak sú před námi svrchupsaní lidé pod přísahú vyznali, že to jináče není, a že by to ústně také i jinde vyznati chtěli, když by toho potřebí bylo. A my tomu na svědomí pečet města našeho svrchupsaného dali jsme přitisknúti k tomuto listu. Jenž jest dán léta oc M'CCCCLXXX°, den s. kříže Povýšení ve čtvrtek. *) Někdejší ves Čihovice slove nyní Čechovice. Volného Topogr. kr. Olom. 773. 208. (h. VIII). List o[d] pana Jana Bočka, jímž se zavazuje panu Janovi Heraltovi, všecky listy a zápisy na zbožie Kojetínské položiti a ve všem zastávati, ač by jej kto nařkl kterým právem. V Brně 1480, 24. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 431; arch. měst. Brn. f. 140 b—141. Já Jan Boček z Kunstatu a na Buchlově známo činím ... že jakož sem prodal zbožie Kojetínské se všiem jeho příslušenstviem urozenému pánu panu Janovi Heraltovi z Kunstatu a s Plumlova i jeho erbuom i jeho věrným rukám, jakož pak ten list, kterýž jsem témuž panu Janovi Heraltovi prvé na se udělal, to v sobě šíře světlejie oznamuje a zavírá, témuž panu Janovi Heraltovi svrchupsanému od datum listu tohoto do svatého Jiří najprv příštího všecky listy hlavní i zápisy, kteréž na to svrchupsané zbožie svědčie, i s dobrými vuolemi podle všie dostatečnosti, jakož ta potřeba káže, v jeho moc dáti a položiti jmáme neb jeho věrných ruk. A jestliže
Strana 217
z roku 1480. 217 by ktožkolivěk na to svrchupsané zbožie sáhnúti právem a je v čem nařiekati chtěl, já Jan Boček svrchupsaný slibuji svrchujmenovaného pana Jana Heralta, erby jeho i jeho věrné ruky svrchupsané v tom zastúpiti, za ně odpovídati tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo, takže svrchupsaný pan Jan Heralt, erbové i věrné ruky jeho škody žádné v tom jmíti nejmají; ač by pak které škody skrze které narčenie zbožie svrchupsaného kterakkoli vzali, ty všecky škody já Jan Boček svrchupsaný slibuji jim kupitelóm mým svrchupsaným nahraditi a penězi hotovými úplně a docela za- platiti bez všech odtahuov a všeliakých omluv, nesnází i zmatkuov. A my Pertolt z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, Boček z Kunstatu a z Horních Kunic, Mikuláš z Vojislavic a na Veselí, Matěj z Náchodu a z Březníka, Ludvík z Tavíkovic, Zigmund z Mirova a z Okarce, rukojmie a spolu- slibce s ním s svrchupsaným panem Janem Bočkem a zaň i za jeho erby, slibujem všickni vespolek naší dobrú a čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú beze všie zlé lsti kupitelóm našiem svrchupsaným, že jim ty všecky věci svrchupsané věrně a právě a docela zdržány a dokonány budú tak, jakož se svrchu píše, beze všeho zmatku. Pakli by se to nestalo a nedokonalo na všem nebo na dílě, tak jakož se svrchu píše, jehož pán Buoh ostřiez, leženie obyčejné v městě Olomúci nebo v Pro- stějově. A v témž listu se dobrá vůle vypisuje. Jenž jest dán a psán v Brně léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého tu neděli před s. Václavem. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 137. 209. Při půhonu Zikmunda z Mirova na Jindřicha Pěnici z Lazuov z 500 fl. jmenován poručníkem Vilém z Pernšteina. 1480, 17. list. v Olomúci. LCit. VI. 7. 210. Na sjezdu v Brně při půhonech Ctibora z Cimburka na Štěpána z Lomnice ze 3000 hř.; na Jana Kropáče z Nevědomí z 5000 fl. uh.; na téhož ze 2000 fl. uh. byl poručníkem Vilém z Pernšteina. 1480, 24. Nov. LCit. V. 267, 268. 211. Zikmund z Vojslavic dává právo své na dva lány bez čtvrti v Krasonicích Janovi z Lomnice. V Meziříčí 1480, 24. listop. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 296. Já Zikmund z Vojslavic vyznávám tímto listem přede všemi, kdož jej uzří neb čtúc slyšeti budú: Jakož najjasnějšie knieže a pán pan Ladislav král Uherský, Český a markrabě Moravský oc slavné paměti ráčil mi své právo dáti, kteréž na JKMt spadlo po smrti Stanka z Krasonic a Jitky manželky jeho, dva lány bez čtvrti tu v Krasonicích, jakož o tom šíře se vypisuje v jeho královském listu; za [čti: na] kte- Archiv Český XVI. 28
z roku 1480. 217 by ktožkolivěk na to svrchupsané zbožie sáhnúti právem a je v čem nařiekati chtěl, já Jan Boček svrchupsaný slibuji svrchujmenovaného pana Jana Heralta, erby jeho i jeho věrné ruky svrchupsané v tom zastúpiti, za ně odpovídati tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo, takže svrchupsaný pan Jan Heralt, erbové i věrné ruky jeho škody žádné v tom jmíti nejmají; ač by pak které škody skrze které narčenie zbožie svrchupsaného kterakkoli vzali, ty všecky škody já Jan Boček svrchupsaný slibuji jim kupitelóm mým svrchupsaným nahraditi a penězi hotovými úplně a docela za- platiti bez všech odtahuov a všeliakých omluv, nesnází i zmatkuov. A my Pertolt z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, Boček z Kunstatu a z Horních Kunic, Mikuláš z Vojislavic a na Veselí, Matěj z Náchodu a z Březníka, Ludvík z Tavíkovic, Zigmund z Mirova a z Okarce, rukojmie a spolu- slibce s ním s svrchupsaným panem Janem Bočkem a zaň i za jeho erby, slibujem všickni vespolek naší dobrú a čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú beze všie zlé lsti kupitelóm našiem svrchupsaným, že jim ty všecky věci svrchupsané věrně a právě a docela zdržány a dokonány budú tak, jakož se svrchu píše, beze všeho zmatku. Pakli by se to nestalo a nedokonalo na všem nebo na dílě, tak jakož se svrchu píše, jehož pán Buoh ostřiez, leženie obyčejné v městě Olomúci nebo v Pro- stějově. A v témž listu se dobrá vůle vypisuje. Jenž jest dán a psán v Brně léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého tu neděli před s. Václavem. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 137. 209. Při půhonu Zikmunda z Mirova na Jindřicha Pěnici z Lazuov z 500 fl. jmenován poručníkem Vilém z Pernšteina. 1480, 17. list. v Olomúci. LCit. VI. 7. 210. Na sjezdu v Brně při půhonech Ctibora z Cimburka na Štěpána z Lomnice ze 3000 hř.; na Jana Kropáče z Nevědomí z 5000 fl. uh.; na téhož ze 2000 fl. uh. byl poručníkem Vilém z Pernšteina. 1480, 24. Nov. LCit. V. 267, 268. 211. Zikmund z Vojslavic dává právo své na dva lány bez čtvrti v Krasonicích Janovi z Lomnice. V Meziříčí 1480, 24. listop. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 296. Já Zikmund z Vojslavic vyznávám tímto listem přede všemi, kdož jej uzří neb čtúc slyšeti budú: Jakož najjasnějšie knieže a pán pan Ladislav král Uherský, Český a markrabě Moravský oc slavné paměti ráčil mi své právo dáti, kteréž na JKMt spadlo po smrti Stanka z Krasonic a Jitky manželky jeho, dva lány bez čtvrti tu v Krasonicích, jakož o tom šíře se vypisuje v jeho královském listu; za [čti: na] kte- Archiv Český XVI. 28
Strana 218
218 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina réžto dánie jeho královské a své právo dal sem a mocí tohoto listu dávám i na ten list královský dobrovolně svú dobrú vuoli urozenému pánu panu Janovi z Lomnice a z Meziříčí a jeho erbóm, tak aby svrchupsaný pan Jan a jeho erbové měli túž plnú moc a též plné právo k těm dvě[ma] lanoma bez čtvrti tu v Krasonicích i k tomu dání královskému svrchupsanému, jakož sem já svrchupsaný Zikmund měl. Tomu na potvrzení a pro lepšie svědomie svú sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu; a připrosil sem urozeného pána pana Vratislava z Pernšteina, a slovutných panošie Václava Něpra z Voslavic [sic], Jana z Heraltic, Mikuláše Kalinu z Skály, Václava z Porostlé a Čeňka ze Zvole, že jsú tomu na svědomie své vlastnie pečeti přivěsili k tomuto listu, sobě i svým erbuom bez škody. Jenž jest dán a psán v Mezeříčí léta Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého ten pátek před svatů Kateřinú. 212. Markýta z Vranova pohání Vilíma z Pernšteina a z Lipníka, že jí v požitky zboží jejího, manželem jejím Janem z Pernšteina jí daného, v Jakubovicích, v Křižanově, v Kundra- ticích sáhl a je bral. Dat. v Olomúci 1480, fer. VI. p. f. s. Andreae ap. [1. pros.] LCit. IV. 17. 213. 1480, 1. pros. Při půhonu Martina Věrného z Přerova na Čeňka z Pulic a z Čele- chovic ze 300 hř. gr. stř. jmenován poručníkem Vilém z Pernšteina, nejv. komorník desk a cudy Brněnské. Brandlovy LCit. VI. 19. — Rovněž tak kdež Jan z Petřvaldu a Mikuláš z Kateřinic pohání Jana Pňovského z Sovince z 5000 fl. uh; LC. VI. 21. — Též při půhonu Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hejtmana markr. Mor., na Čeňka Kuželíka z Žeravic z 600 fl. LC. VI. 24. — Při půhonech Ctib. z Cimburka na pány Zbynka, Jaroslava, Ctibora bratří z Landšteina, že se uvázali v hrad Buchlov a že sestru svou paní Alžbětu z Landšteina ze země vdali, LC. VI. 25. 1480, 2. pros. Rovněž Vilém z Pernšteina jmenován poručníkem při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Jakuba z Šárova o odstrčení od trhu; na Jiříka Tunkle z Brníčka ze 1200 fl; na Beneše a Ludvíka bratří z Waitmile o 20 hř. platu v Opatovicích; a na Půtu z Lichtenburka z 600 hř. LC. VI. 37, 38. — Při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Štěpána Krocara z Leotakher ze 3000 fl. uh; na Matěje z Bizhradce a z Chuděchrom ze 3000 fi. uh., a na Ctibora z Cimburka z půl páta tisíce zl. uh. LC. VI. 38 a 39. 1480, 15. pros. Opět při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Štěpána Krocara z Leotakher ze 300 fl. uh., na Jana Kunu z Kunštátu ze 200 fl. uh; na Jana Bořitu z By- střice ze 1700 fl.; na Matúše z Nákla a z Lovčiček z 200 fl.; na Kryštofora z Pěnčína z 500 fl.; na Matěje z Bizhradce z 1000 fl. uh.; na téhož ze 2000 fl.; a opět na téhož ze 1300 fl. uh.; na Krocara z Leotakar ze 3000 fl. uh.; na Kunku z Cimburka ze 100 fl. LC. VI. 69 až 72. — Při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na obec měs. Mohelnice ze 100 hř.; na Jana Perničku z Onic z 1000 fl. uh.; na Bohuslava z Kokor z 500 fl. uh. LC. VI. 81, 82. — Při půhonu Albrechta z Šternberka na Ctibora z Cimburka v příčině správy na Holešovské zboží. LC. VI. 84.
218 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina réžto dánie jeho královské a své právo dal sem a mocí tohoto listu dávám i na ten list královský dobrovolně svú dobrú vuoli urozenému pánu panu Janovi z Lomnice a z Meziříčí a jeho erbóm, tak aby svrchupsaný pan Jan a jeho erbové měli túž plnú moc a též plné právo k těm dvě[ma] lanoma bez čtvrti tu v Krasonicích i k tomu dání královskému svrchupsanému, jakož sem já svrchupsaný Zikmund měl. Tomu na potvrzení a pro lepšie svědomie svú sem vlastní pečeť přivěsil k tomuto listu; a připrosil sem urozeného pána pana Vratislava z Pernšteina, a slovutných panošie Václava Něpra z Voslavic [sic], Jana z Heraltic, Mikuláše Kalinu z Skály, Václava z Porostlé a Čeňka ze Zvole, že jsú tomu na svědomie své vlastnie pečeti přivěsili k tomuto listu, sobě i svým erbuom bez škody. Jenž jest dán a psán v Mezeříčí léta Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého ten pátek před svatů Kateřinú. 212. Markýta z Vranova pohání Vilíma z Pernšteina a z Lipníka, že jí v požitky zboží jejího, manželem jejím Janem z Pernšteina jí daného, v Jakubovicích, v Křižanově, v Kundra- ticích sáhl a je bral. Dat. v Olomúci 1480, fer. VI. p. f. s. Andreae ap. [1. pros.] LCit. IV. 17. 213. 1480, 1. pros. Při půhonu Martina Věrného z Přerova na Čeňka z Pulic a z Čele- chovic ze 300 hř. gr. stř. jmenován poručníkem Vilém z Pernšteina, nejv. komorník desk a cudy Brněnské. Brandlovy LCit. VI. 19. — Rovněž tak kdež Jan z Petřvaldu a Mikuláš z Kateřinic pohání Jana Pňovského z Sovince z 5000 fl. uh; LC. VI. 21. — Též při půhonu Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hejtmana markr. Mor., na Čeňka Kuželíka z Žeravic z 600 fl. LC. VI. 24. — Při půhonech Ctib. z Cimburka na pány Zbynka, Jaroslava, Ctibora bratří z Landšteina, že se uvázali v hrad Buchlov a že sestru svou paní Alžbětu z Landšteina ze země vdali, LC. VI. 25. 1480, 2. pros. Rovněž Vilém z Pernšteina jmenován poručníkem při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Jakuba z Šárova o odstrčení od trhu; na Jiříka Tunkle z Brníčka ze 1200 fl; na Beneše a Ludvíka bratří z Waitmile o 20 hř. platu v Opatovicích; a na Půtu z Lichtenburka z 600 hř. LC. VI. 37, 38. — Při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Štěpána Krocara z Leotakher ze 3000 fl. uh; na Matěje z Bizhradce a z Chuděchrom ze 3000 fi. uh., a na Ctibora z Cimburka z půl páta tisíce zl. uh. LC. VI. 38 a 39. 1480, 15. pros. Opět při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Štěpána Krocara z Leotakher ze 300 fl. uh., na Jana Kunu z Kunštátu ze 200 fl. uh; na Jana Bořitu z By- střice ze 1700 fl.; na Matúše z Nákla a z Lovčiček z 200 fl.; na Kryštofora z Pěnčína z 500 fl.; na Matěje z Bizhradce z 1000 fl. uh.; na téhož ze 2000 fl.; a opět na téhož ze 1300 fl. uh.; na Krocara z Leotakar ze 3000 fl. uh.; na Kunku z Cimburka ze 100 fl. LC. VI. 69 až 72. — Při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na obec měs. Mohelnice ze 100 hř.; na Jana Perničku z Onic z 1000 fl. uh.; na Bohuslava z Kokor z 500 fl. uh. LC. VI. 81, 82. — Při půhonu Albrechta z Šternberka na Ctibora z Cimburka v příčině správy na Holešovské zboží. LC. VI. 84.
Strana 219
z roku 1480. 219 214. Kněz Václav oltářník a zakristán kostela Olomouckého pohání Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině ze 400 zl. uh. Dat. v Olomúci fer. VI p. f. s. Luciae (15. pros.) LCit. VI. 66. 215. (ter. XXVIII.) List kr. Vladislava, jímž listuov na Hranice potvrzuje p. Vilémovi z Pernšteina. V Praze 1480, 20. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 156. b; arch. měst. Brn. ƒ. 91; vytrž. l. v mus. Brn. č. 91. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že ukázáni jsú nám tři listové, jeden kněze Jiříka někdy opata kláštera Hradišckého svatého Štěpána řádu Přemonstratenského blíž Olomúce a konventu všeho téhož kláštera, s visutými pečetmi na pergameně téhož opata a konventu, kterýmžto zapisují osm set a čtrnácte hřiven grošuov širokých rázu Pražského a čísla moravského na městě Hranicech téhož klá- štera i na jiných příslušnostech k témuž městu příslušejících urozenému Ctiborovi z Cimburka, té míry hofrychtéři markrabství Moravského, erbóm a budúcím jeho osm set za dluh a XIIII hřiven za náklad rybníka Polomského, kromě berně, když by zavolána byla v zemi, a také k tomu aby jim od téhož Ctibora, erbuov a budúcích jeho osmdesáte kop grošuov peněz obecně berných každý rok s téhož města vydáváno bylo, to obé jsú sobě pozůstavili k témuž klášteru. Ukázán jest nám také druhý list najjasnějšieho krále Jiřieho, předka našeho šťastné paměti, kterýmžto k svrchu dotčenému zápisu povolenie dává. A ten list jest nám také ukázán jmenovaného opata a konventu, kterýmžto zapisují dva tisíce zlatých uherských urozenému někdy Albrechtovi Kostkovi z Postupic do jeho a druhého života jeho na již psaném městě Hranicích, a k tomu těch osm- desáte kop grošuov aby nevydávali témuž opatu a konventu do těch dvú životuov a dokudž by jim tato suma, to jest dva tisíce zlatých, s prvními osmi sty a XIIIIti hřivnami vcele a zúplna zaplacena nebyla od téhož opata a konventu; a to proto, že jest též opat a konvent učinil, že též Albrecht zastúpil jest je u slovutného Vanka Šatného v těch dvú tisícech zlatých uherských, jesto jemu dlužni byli za to, jesto [sic] jim Hrádku postúpil; jakož pak ti všichni listové ty věci šíře a světlejie držie a zavírají. Zpraveni jsme, že ti všichni třie listové přišli jsú i s městečkem Hranicemi v moc urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věrného našeho milého, když jest Helfnštein kúpil od již psaného Albrechta. I prošeni jsme jménem téhož Viléma, abychom jemu a dědicóm jeho těch listuov potvrditi ráčili: my hledíce k službám věrným téhož Víléma, kteréž nám činil, činie a potom tiem lépe aby mohl a jměl činiti, s dobrým rozmyslem a [radú] věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilémovi a dědicóm jeho svrchudot- 28*
z roku 1480. 219 214. Kněz Václav oltářník a zakristán kostela Olomouckého pohání Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině ze 400 zl. uh. Dat. v Olomúci fer. VI p. f. s. Luciae (15. pros.) LCit. VI. 66. 215. (ter. XXVIII.) List kr. Vladislava, jímž listuov na Hranice potvrzuje p. Vilémovi z Pernšteina. V Praze 1480, 20. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 156. b; arch. měst. Brn. ƒ. 91; vytrž. l. v mus. Brn. č. 91. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že ukázáni jsú nám tři listové, jeden kněze Jiříka někdy opata kláštera Hradišckého svatého Štěpána řádu Přemonstratenského blíž Olomúce a konventu všeho téhož kláštera, s visutými pečetmi na pergameně téhož opata a konventu, kterýmžto zapisují osm set a čtrnácte hřiven grošuov širokých rázu Pražského a čísla moravského na městě Hranicech téhož klá- štera i na jiných příslušnostech k témuž městu příslušejících urozenému Ctiborovi z Cimburka, té míry hofrychtéři markrabství Moravského, erbóm a budúcím jeho osm set za dluh a XIIII hřiven za náklad rybníka Polomského, kromě berně, když by zavolána byla v zemi, a také k tomu aby jim od téhož Ctibora, erbuov a budúcích jeho osmdesáte kop grošuov peněz obecně berných každý rok s téhož města vydáváno bylo, to obé jsú sobě pozůstavili k témuž klášteru. Ukázán jest nám také druhý list najjasnějšieho krále Jiřieho, předka našeho šťastné paměti, kterýmžto k svrchu dotčenému zápisu povolenie dává. A ten list jest nám také ukázán jmenovaného opata a konventu, kterýmžto zapisují dva tisíce zlatých uherských urozenému někdy Albrechtovi Kostkovi z Postupic do jeho a druhého života jeho na již psaném městě Hranicích, a k tomu těch osm- desáte kop grošuov aby nevydávali témuž opatu a konventu do těch dvú životuov a dokudž by jim tato suma, to jest dva tisíce zlatých, s prvními osmi sty a XIIIIti hřivnami vcele a zúplna zaplacena nebyla od téhož opata a konventu; a to proto, že jest též opat a konvent učinil, že též Albrecht zastúpil jest je u slovutného Vanka Šatného v těch dvú tisícech zlatých uherských, jesto jemu dlužni byli za to, jesto [sic] jim Hrádku postúpil; jakož pak ti všichni listové ty věci šíře a světlejie držie a zavírají. Zpraveni jsme, že ti všichni třie listové přišli jsú i s městečkem Hranicemi v moc urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věrného našeho milého, když jest Helfnštein kúpil od již psaného Albrechta. I prošeni jsme jménem téhož Viléma, abychom jemu a dědicóm jeho těch listuov potvrditi ráčili: my hledíce k službám věrným téhož Víléma, kteréž nám činil, činie a potom tiem lépe aby mohl a jměl činiti, s dobrým rozmyslem a [radú] věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilémovi a dědicóm jeho svrchudot- 28*
Strana 220
220 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina čených tří listuov ve všech kusích, článcích, artikulech, tak jako by slovo od slova tuto vepsáni byli, potvrdili jsme a tímto listem potvrzujem, všecko právo těmi listy svědčící na téhož Viléma a dědice jeho tímto listem přěvodíce a přenášejíce, tak aby oni již psané město Hranice s jeho příslušenstviem jměli, drželi a jeho požívali bez našie a budúcích králuov Českých a markrabie Moravských i všech jiných lidí všeliké překážky, avšak tak a vedle toho, jakož se svrchudotčenými listy vypisuje a dokud se jim vedle těch listuov dosti nestane. A kdož by tento list jměl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu pří- slušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v středu u vigiljí svatého Thomáše apoštola božieho, léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého, královstvie našeho léta Ad mandatum domini regis. desátého oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 138. 216. Ctibor Obešlík z Lipultovic a z Veselíčka prodal svůj dvůr dědičný, kterýž měl od Ctibora z Cimburka a z Tovačova, Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, nejv. komorníku cudy Brněnské, za 200 zl. uh. Dat. v Olomúci 1480. Cod. Pernst. v arch. Frant. mus. v Brně f. 163; cod. Pernst. měst. Brn. f. 95b—96; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 101. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 139. 217. Při soudu zemském držaném v Brně 1. 1480 učiněn vklad do desk, kterýmž Šabart z Rudolce přijal (13. srpna) manželku svou Elišku z Křivého na tvrz Rudolec a vsi k ní příslušné, čehož poslem ke dskám byli Vilém z Pernšteina a Boček starší z Kunstatu. Při vkladu, kterýmž Machna z Chruděchrom a z Přeckova, vdova po Pavlovi Přeckov- ském, přijala na pravý spolek dceru svou Dorotu na 60 gr. věna svého zapsaného na Přeckově, byl Vilém z Pernšteina poslem vedle Jana z Lomnice. Při vkladu Jana Bočka z Kunštátu, kterýmž zapisuje manželce své Kunce z Pern- šteina 2000 zl. věna jejího na Valeckém zboží, byl příjemcem Vilém z Pernšteina. D. Brn. kv. č. 11. 218. Vklady do desk učiněné na soudu zemském držaném v Brně 1. 1480. 1480. — D. Brn. kv. č. 11. f. 4. a) Pertolt z Lipého činí Viléma z Pernšteina mocným poručníkem statku i dětí svých. Pertuolt z Lipého Viléma z Pernšteina činí mocného poručníka všeho statku svého i dětí svých, a jestliže by jeho pán Buoh smrti neuchoval a dětí jeho, aby ten statek a zboží jeho naň na Viléma bez zmatku všecken spadl mocně; než vy- miňuje do tří tisíc zlatých, jestliže by co do těch tří tisíc zlatých služebníkóm svým rozkázal, to aby Vilém již psaný jim dal a naplnil.
220 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina čených tří listuov ve všech kusích, článcích, artikulech, tak jako by slovo od slova tuto vepsáni byli, potvrdili jsme a tímto listem potvrzujem, všecko právo těmi listy svědčící na téhož Viléma a dědice jeho tímto listem přěvodíce a přenášejíce, tak aby oni již psané město Hranice s jeho příslušenstviem jměli, drželi a jeho požívali bez našie a budúcích králuov Českých a markrabie Moravských i všech jiných lidí všeliké překážky, avšak tak a vedle toho, jakož se svrchudotčenými listy vypisuje a dokud se jim vedle těch listuov dosti nestane. A kdož by tento list jměl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu pří- slušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v středu u vigiljí svatého Thomáše apoštola božieho, léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého, královstvie našeho léta Ad mandatum domini regis. desátého oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 138. 216. Ctibor Obešlík z Lipultovic a z Veselíčka prodal svůj dvůr dědičný, kterýž měl od Ctibora z Cimburka a z Tovačova, Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, nejv. komorníku cudy Brněnské, za 200 zl. uh. Dat. v Olomúci 1480. Cod. Pernst. v arch. Frant. mus. v Brně f. 163; cod. Pernst. měst. Brn. f. 95b—96; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 101. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 139. 217. Při soudu zemském držaném v Brně 1. 1480 učiněn vklad do desk, kterýmž Šabart z Rudolce přijal (13. srpna) manželku svou Elišku z Křivého na tvrz Rudolec a vsi k ní příslušné, čehož poslem ke dskám byli Vilém z Pernšteina a Boček starší z Kunstatu. Při vkladu, kterýmž Machna z Chruděchrom a z Přeckova, vdova po Pavlovi Přeckov- ském, přijala na pravý spolek dceru svou Dorotu na 60 gr. věna svého zapsaného na Přeckově, byl Vilém z Pernšteina poslem vedle Jana z Lomnice. Při vkladu Jana Bočka z Kunštátu, kterýmž zapisuje manželce své Kunce z Pern- šteina 2000 zl. věna jejího na Valeckém zboží, byl příjemcem Vilém z Pernšteina. D. Brn. kv. č. 11. 218. Vklady do desk učiněné na soudu zemském držaném v Brně 1. 1480. 1480. — D. Brn. kv. č. 11. f. 4. a) Pertolt z Lipého činí Viléma z Pernšteina mocným poručníkem statku i dětí svých. Pertuolt z Lipého Viléma z Pernšteina činí mocného poručníka všeho statku svého i dětí svých, a jestliže by jeho pán Buoh smrti neuchoval a dětí jeho, aby ten statek a zboží jeho naň na Viléma bez zmatku všecken spadl mocně; než vy- miňuje do tří tisíc zlatých, jestliže by co do těch tří tisíc zlatých služebníkóm svým rozkázal, to aby Vilém již psaný jim dal a naplnil.
Strana 221
z roku 1480 a 1481. 221 b) Pertolt z Lipého manželce své Alžbětě z Kravař vkládá ve dsky městečko Hostěradice s příslušenstvím. Pertuolt z Lipého vkládám Alžbětě z Kravař, manželce své vlastní, Hostě- radice městečko své se vším příslušenstvím i s rybníkem takovú měrú: což její věno svědčí, IIjM kop groší pražských, když by mne pán Bůh neuchoval, aby ona mohla to dotud požívati, pokud by jí její věno nebylo dáno. Příjemcí toho věna jest Vilém z Pernštainu. c) Vilém z Pernšteina Václavovi z Marýže vkládá ve dsky vsi své Újezd a Lesonice s příslušenstvím. Vilém z Pernštainu i s svými erby Václavovi z Marýže a jeho erbóm klade ve dsky ku pravému dědictví své vlastní dědictví a zboží, totižto ves Újezd s lidmi platnými i neplatnými, s osedlými i pustými, s mlýny, a k tomu s dvorem poplužným i s kostelním podacím i s jiným se vším příslušenstvím, což k tomu od staradávna přísluší, a tak, jakož to sám držal a požíval, nic sobě ani erbóm svým tu ne- pozóstavuje. A k tomu druhé zboží, ves Lesonice s tvrzí a s dvorem poplužným i s lidmi platnými i neplatnými, s mlýny, s rybníky, s rybniščemi i se všemi důchody a požitky, i se vším plným příslušenstvím a panstvím, s mezemi a hranicemi, nic sobě ani erbóm svým tu nezóstavuje ani zachovávaje, než to oboje zboží, Újezdské a Lesnicské [sic] s jich se vším příslušenstvím od staradávna k nim příslušným mocně vkládá a vpisuje. d) Vilém, Jan, Vratislav a Jimram bratří z Pernšteina Hyncovi z Kukvic vkládají ve dsky ves Loučky (fol. 8). Vilém, Jan, Vratislav a Jimram bratří z Pernštaina Hyncovi z Kukvic a jeho erbóm ves řečenú Lúčky, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i ne- oranu, s lukami, s pastvami, s pastviščemi, s chrastinami, s potoky, s horami, s údolími, s mezemi, hranicemi, i se všemi jinými právy a požitky i příslušenstvím, ješto k té vsi od staradávna přísluší, kterýmižkoli jmény mohú býti jmenovny [sic], nic sobě ani svým erbóm ani budúcím na tom zboží žádného práva, panství ani kterého vlastenství nepozóstavujíc ani zachovávajíce, prodali jsme a ve dsky vkládáme ku pravému dědicství a dědičnému držení. 219. 1481, 5. ledna v Olomúci. Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonech Ctibora z Cimburka na Jana Heralta z Kunštátu z 5000 fl., na téhož o rukojemství za zástavu hradu Buchlova, a opět na téhož, že drží statek Voka z Sovince; na Albrechta ml. z Šternberka o správu zboží Holešovského. LCit. VI. 85, 86. — Rovněž při půhonu Jiříka z Plavče na Henricha z Lichtenburka z 600 zl. uh. LCit. V. 379. — Též kde Jan Heralt z Kunštatu pohání Matouška z Nákla z 200 zl. uh. LCit. V. 387.
z roku 1480 a 1481. 221 b) Pertolt z Lipého manželce své Alžbětě z Kravař vkládá ve dsky městečko Hostěradice s příslušenstvím. Pertuolt z Lipého vkládám Alžbětě z Kravař, manželce své vlastní, Hostě- radice městečko své se vším příslušenstvím i s rybníkem takovú měrú: což její věno svědčí, IIjM kop groší pražských, když by mne pán Bůh neuchoval, aby ona mohla to dotud požívati, pokud by jí její věno nebylo dáno. Příjemcí toho věna jest Vilém z Pernštainu. c) Vilém z Pernšteina Václavovi z Marýže vkládá ve dsky vsi své Újezd a Lesonice s příslušenstvím. Vilém z Pernštainu i s svými erby Václavovi z Marýže a jeho erbóm klade ve dsky ku pravému dědictví své vlastní dědictví a zboží, totižto ves Újezd s lidmi platnými i neplatnými, s osedlými i pustými, s mlýny, a k tomu s dvorem poplužným i s kostelním podacím i s jiným se vším příslušenstvím, což k tomu od staradávna přísluší, a tak, jakož to sám držal a požíval, nic sobě ani erbóm svým tu ne- pozóstavuje. A k tomu druhé zboží, ves Lesonice s tvrzí a s dvorem poplužným i s lidmi platnými i neplatnými, s mlýny, s rybníky, s rybniščemi i se všemi důchody a požitky, i se vším plným příslušenstvím a panstvím, s mezemi a hranicemi, nic sobě ani erbóm svým tu nezóstavuje ani zachovávaje, než to oboje zboží, Újezdské a Lesnicské [sic] s jich se vším příslušenstvím od staradávna k nim příslušným mocně vkládá a vpisuje. d) Vilém, Jan, Vratislav a Jimram bratří z Pernšteina Hyncovi z Kukvic vkládají ve dsky ves Loučky (fol. 8). Vilém, Jan, Vratislav a Jimram bratří z Pernštaina Hyncovi z Kukvic a jeho erbóm ves řečenú Lúčky, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i ne- oranu, s lukami, s pastvami, s pastviščemi, s chrastinami, s potoky, s horami, s údolími, s mezemi, hranicemi, i se všemi jinými právy a požitky i příslušenstvím, ješto k té vsi od staradávna přísluší, kterýmižkoli jmény mohú býti jmenovny [sic], nic sobě ani svým erbóm ani budúcím na tom zboží žádného práva, panství ani kterého vlastenství nepozóstavujíc ani zachovávajíce, prodali jsme a ve dsky vkládáme ku pravému dědicství a dědičnému držení. 219. 1481, 5. ledna v Olomúci. Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonech Ctibora z Cimburka na Jana Heralta z Kunštátu z 5000 fl., na téhož o rukojemství za zástavu hradu Buchlova, a opět na téhož, že drží statek Voka z Sovince; na Albrechta ml. z Šternberka o správu zboží Holešovského. LCit. VI. 85, 86. — Rovněž při půhonu Jiříka z Plavče na Henricha z Lichtenburka z 600 zl. uh. LCit. V. 379. — Též kde Jan Heralt z Kunštatu pohání Matouška z Nákla z 200 zl. uh. LCit. V. 387.
Strana 222
222 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 220. Nálezy soudu zemského ve při mezi Václavem a Janem Heraltem z Kunstatu, zástupcem Vi- léma z Pernšteina, o obnovení listu, a mezi Markvartem z Lomnice a tímto o poručenství Markéty z Vranova. 1481, před 6. lednem. — Olom. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 9. Léta téhož (1481) nálezové panští na póhony nové před hodem sv. tří Králuov učinění: Mezi knězem Václavem zakrystánem a panem Janem Heraltem z Kunštátu, zástupcí páně Vilémovým z Pernšteina, páni nalezli: Poněvadž pan Heralt nápadníkem páně Vokovým jest a zástupcí páně Vilémovým a zprávcí, a zná, že list pravý jest, povinen pan Heralt jest toho vyčistiti a list obnoviti. Mezi panem Markvartem z Lompnice, poručníkem paní Margrety z Vranova manželky jeho, a panem Vilémem z Pernšteina komorníkem oc páni nalezli: Poněvadž pan Markvart žaluje, a jest poručníkův více, než on sám, že pan Vilém tomu póhonu odpovídati nemá. 221. Preláti, páni (mezi kterými Vilím z Pernšteina), rytířstvo a města markrabství Moravského slibují a zavazují se, že mír císařem Fridrichem a zástupci moravskými mezi knížetstvím Ra- kouským a markrabstvím Moravským uzavřený bude zachován a nepřerušen. 1481, 6. ledna. — Orig. perg. v stát. arch. ve Vídni, Repert. I. Jakož najjasnějšie kníže a pán pan Fridrich, z božie milosti Římský ciesař, vždycky rozmnožitel řieše oc, se pány země této Moravské, zejmena panem Ctiborem z Cimburka a z Tovačova, hajtmanem markrabstvie Moravského, a panem Václavem z Bozkovic, najvyšším komorníkem cudy Olomúcské, kteříž jsú k JCMti ode všech jejie obyvateluov byli vysláni do Vídně, ráčil jest učiniti a sjednati sám od sebe, erbuov svých a země a knížetstvie svého Rakúského upokojenie a mier celý s zemí Moravskú. A toho mieru a upokojenie jim pánuom nahořepsaným dáti také ráčil jest list pod svú visutú pečetí takovúto měrú, aby JCMti zase od některých prelátuov, pánuov, rytieřstva a měst v táž slova neb k témuž rozumu, jako JMti list zní, českú neb moravskú řečí udělán byl a JMti poslán, jakož to již od těch pánuov JMti přiřčeno jest. A protož my chtíce těm věcem svrchupsaným a posly našimi s JMtí smluveným dosti učiniti, list tento v táž slova a rozum, jako JMti list zní, dáváme. Protazius [z] božie milosti biskup Olomúcský, Ctibor z Cimburka a z Tovačo- va, hajtman markrabstvie Moravského, Pertuolt z Lipého, najvyššie maršálek králov- stvie Českého, Václav z Bozkovic najvyšší komorník cudy Olomúcké, Vilém z Pern- šteina, najvyššie komorník cudy Brněnské, Markvart z Lompnice, Heinrych z Lichtem- burka a z Bítova, Jan Kuna z Kunštátu, Hynek z Waldšteina, Albrecht staršie
222 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 220. Nálezy soudu zemského ve při mezi Václavem a Janem Heraltem z Kunstatu, zástupcem Vi- léma z Pernšteina, o obnovení listu, a mezi Markvartem z Lomnice a tímto o poručenství Markéty z Vranova. 1481, před 6. lednem. — Olom. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 9. Léta téhož (1481) nálezové panští na póhony nové před hodem sv. tří Králuov učinění: Mezi knězem Václavem zakrystánem a panem Janem Heraltem z Kunštátu, zástupcí páně Vilémovým z Pernšteina, páni nalezli: Poněvadž pan Heralt nápadníkem páně Vokovým jest a zástupcí páně Vilémovým a zprávcí, a zná, že list pravý jest, povinen pan Heralt jest toho vyčistiti a list obnoviti. Mezi panem Markvartem z Lompnice, poručníkem paní Margrety z Vranova manželky jeho, a panem Vilémem z Pernšteina komorníkem oc páni nalezli: Poněvadž pan Markvart žaluje, a jest poručníkův více, než on sám, že pan Vilém tomu póhonu odpovídati nemá. 221. Preláti, páni (mezi kterými Vilím z Pernšteina), rytířstvo a města markrabství Moravského slibují a zavazují se, že mír císařem Fridrichem a zástupci moravskými mezi knížetstvím Ra- kouským a markrabstvím Moravským uzavřený bude zachován a nepřerušen. 1481, 6. ledna. — Orig. perg. v stát. arch. ve Vídni, Repert. I. Jakož najjasnějšie kníže a pán pan Fridrich, z božie milosti Římský ciesař, vždycky rozmnožitel řieše oc, se pány země této Moravské, zejmena panem Ctiborem z Cimburka a z Tovačova, hajtmanem markrabstvie Moravského, a panem Václavem z Bozkovic, najvyšším komorníkem cudy Olomúcské, kteříž jsú k JCMti ode všech jejie obyvateluov byli vysláni do Vídně, ráčil jest učiniti a sjednati sám od sebe, erbuov svých a země a knížetstvie svého Rakúského upokojenie a mier celý s zemí Moravskú. A toho mieru a upokojenie jim pánuom nahořepsaným dáti také ráčil jest list pod svú visutú pečetí takovúto měrú, aby JCMti zase od některých prelátuov, pánuov, rytieřstva a měst v táž slova neb k témuž rozumu, jako JMti list zní, českú neb moravskú řečí udělán byl a JMti poslán, jakož to již od těch pánuov JMti přiřčeno jest. A protož my chtíce těm věcem svrchupsaným a posly našimi s JMtí smluveným dosti učiniti, list tento v táž slova a rozum, jako JMti list zní, dáváme. Protazius [z] božie milosti biskup Olomúcský, Ctibor z Cimburka a z Tovačo- va, hajtman markrabstvie Moravského, Pertuolt z Lipého, najvyššie maršálek králov- stvie Českého, Václav z Bozkovic najvyšší komorník cudy Olomúcké, Vilém z Pern- šteina, najvyššie komorník cudy Brněnské, Markvart z Lompnice, Heinrych z Lichtem- burka a z Bítova, Jan Kuna z Kunštátu, Hynek z Waldšteina, Albrecht staršie
Strana 223
z roku 1481. 223 z Šternberka, Karel z Vlašímě oc; a z rytieřstva Hynek ze Zvole, Václav z Baště, Jiřík Kužel z Žeravic, Jakub Járovec z Járova; a z měst purkmistři a raddy měst Olomúce a Brna; jménem a mocí vší země Moravskej i všech její obyvateluov s našimi erby i budúcími známo činíme tiemto listem všem, jimž čten neb okázán bude: Že jsme udělali a vstúpili v mier celý, pravý, věrný a křesťanský s JCMtí, erby JMti a knížetstvím JMti Rakúským, erby jich i budúcími, že již od datum listu tohoto mezi těmi zeměmi a jich obú obyvateli věrný křesťanský, pravý, spravedlivý a stálý pokoj jmá držán a zachován býti. A z těch obú zemí jednej do druhej vál- kami ani kterým saháním škody se díti nemají, než obú zemí těch nahořepsaných obyvatelé moci budú bezpečně a bez překážky kupecstvie, potřeby i obchody své z jedné země do druhé vésti a jednati. Pakliby se z které těch zemí do druhej válka která v tom pokoji vztrhla, aneb se od koho do nie sahalo aneb škoda která stala obyvatelóm kterejkoli země, proto nemá ten pokoj tím rušen býti, než v své moci a váze zóstati; a proto země jedna do druhé nemá žádnú záhubú sahati, ani obyvatelé jich proti sobě mocí povstávati a sobě škoditi. Než my z Moravy, ač by se to v Moravě stalo, neb pan hejtman náš, máme býti obesláni a hledáni, abychom takového rušitele pokoje, kterýžby takovú věc učinil, po takovej žalobě k tomu drželi, aby on před těmi čtyřmi pány, kteříž od obú zemí k tomu budú voleni, z každé země dva, ježto takové věci súditi a rozeznati mají, stál. Též zase ač by se to v Rakúsích stalo, ciesař JMt. má od nás, aneb od JCMti k tomu usazený, aneb ode pana hajtmana našeho obeslán býti, a takového škuodci a výtržníka k tomu jmieti, aby stál před těmi pány již prvé psanými, tak aby se pokoji tomu dosti předse státi mohlo. A ti čtyři páni k tomu od obú zemí vydaní takových věcí k ohledání a rozeznání mají se spolu sjeti na mezech těch zemí mezi Znojmem a Recí ve čtyřech nedělech po žalobě vyšlej, beze všeho fortele. A jakž ti čtyři, sjedúc se, tu věc rozeznají a vyřknú, tomu tak aby se dosti stalo a škody ty napraveny a opraveny byly; pakliby ten škůdce podle jich rozeznání toho tak opraviti a navrátiti nechtěl a poslušen býti, ta země, z kterej se ta škoda stala, má se proti takovému pozdvihnúti a skutečně přičiniti, aby se tomu návratek stal a oprava, kterémuž se škoda stala. Také ač by obyvatelé z jedné země do druhé o pominulé pře aneb záští mezi sebú v různici aneb nesnáz kterú jíti chtěli, buďto slovy nebo skutky, svévolně aneb beze lsti, mají k tomu čtyři páni vydáni býti, ti kteříž by byli nestrannie a bez podezření, dva z Rakús a dva z Moravy. Ti také všetci, ježto při proti sobě jmieti chtí, z kterejkoli země dvú těch svrchupsaných zemí, každý svú osobú na staro- dávných a zvyklých místech mezi Znojmem a Recem k tomu býti má, tu neděli jenž slove Letare o středopostie najprv příštím. Pakliby to v tu neděli Letare bezelstně a z hodných příčin býti nemohlo, tehdy v neděli provodní hned potom přieští
z roku 1481. 223 z Šternberka, Karel z Vlašímě oc; a z rytieřstva Hynek ze Zvole, Václav z Baště, Jiřík Kužel z Žeravic, Jakub Járovec z Járova; a z měst purkmistři a raddy měst Olomúce a Brna; jménem a mocí vší země Moravskej i všech její obyvateluov s našimi erby i budúcími známo činíme tiemto listem všem, jimž čten neb okázán bude: Že jsme udělali a vstúpili v mier celý, pravý, věrný a křesťanský s JCMtí, erby JMti a knížetstvím JMti Rakúským, erby jich i budúcími, že již od datum listu tohoto mezi těmi zeměmi a jich obú obyvateli věrný křesťanský, pravý, spravedlivý a stálý pokoj jmá držán a zachován býti. A z těch obú zemí jednej do druhej vál- kami ani kterým saháním škody se díti nemají, než obú zemí těch nahořepsaných obyvatelé moci budú bezpečně a bez překážky kupecstvie, potřeby i obchody své z jedné země do druhé vésti a jednati. Pakliby se z které těch zemí do druhej válka která v tom pokoji vztrhla, aneb se od koho do nie sahalo aneb škoda která stala obyvatelóm kterejkoli země, proto nemá ten pokoj tím rušen býti, než v své moci a váze zóstati; a proto země jedna do druhé nemá žádnú záhubú sahati, ani obyvatelé jich proti sobě mocí povstávati a sobě škoditi. Než my z Moravy, ač by se to v Moravě stalo, neb pan hejtman náš, máme býti obesláni a hledáni, abychom takového rušitele pokoje, kterýžby takovú věc učinil, po takovej žalobě k tomu drželi, aby on před těmi čtyřmi pány, kteříž od obú zemí k tomu budú voleni, z každé země dva, ježto takové věci súditi a rozeznati mají, stál. Též zase ač by se to v Rakúsích stalo, ciesař JMt. má od nás, aneb od JCMti k tomu usazený, aneb ode pana hajtmana našeho obeslán býti, a takového škuodci a výtržníka k tomu jmieti, aby stál před těmi pány již prvé psanými, tak aby se pokoji tomu dosti předse státi mohlo. A ti čtyři páni k tomu od obú zemí vydaní takových věcí k ohledání a rozeznání mají se spolu sjeti na mezech těch zemí mezi Znojmem a Recí ve čtyřech nedělech po žalobě vyšlej, beze všeho fortele. A jakž ti čtyři, sjedúc se, tu věc rozeznají a vyřknú, tomu tak aby se dosti stalo a škody ty napraveny a opraveny byly; pakliby ten škůdce podle jich rozeznání toho tak opraviti a navrátiti nechtěl a poslušen býti, ta země, z kterej se ta škoda stala, má se proti takovému pozdvihnúti a skutečně přičiniti, aby se tomu návratek stal a oprava, kterémuž se škoda stala. Také ač by obyvatelé z jedné země do druhé o pominulé pře aneb záští mezi sebú v různici aneb nesnáz kterú jíti chtěli, buďto slovy nebo skutky, svévolně aneb beze lsti, mají k tomu čtyři páni vydáni býti, ti kteříž by byli nestrannie a bez podezření, dva z Rakús a dva z Moravy. Ti také všetci, ježto při proti sobě jmieti chtí, z kterejkoli země dvú těch svrchupsaných zemí, každý svú osobú na staro- dávných a zvyklých místech mezi Znojmem a Recem k tomu býti má, tu neděli jenž slove Letare o středopostie najprv příštím. Pakliby to v tu neděli Letare bezelstně a z hodných příčin býti nemohlo, tehdy v neděli provodní hned potom přieští
Strana 224
224 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina konečně na tom místě již psaném anebo tu, kdež by se o místo svolili a na něm se sjeti měli. Ti čtyři páni již tak k tomu od obojí zemi vydaní všecky ty, ktož proti komu pře z jedné země do druhé jmieti by chtěli, v žalobách i odpořích mají slyšeti, a vyslyšíc je podle potřeby, jakž ti čtyři páni anebo jich diel větčí v tom vyřkne a rozezná, to má tak zachováno a držáno býti, a každý tomu povinen bude dosti učiniti. Pakli by kto při jmieti chtěl proti komu a k roku takovému nestál aneb pře své nežaloval, ten svú při ztratí, a víc jemu ten, proti němuž při mieti chtěl, ničímž povinen nebude. Též zase nestál-li by ten, k němuž by pře byla, což by ti čtyři páni anebo diel větčí z nich v tom vyřkli, při tom má zóstáno býti, a ten má tomu škodu odložiti a návratek učiniti, ktož jej obžaloval. A nechtěl-li by toho kto učiniti a uposlechnúti, země ta v kteréž sedí, má toho k tomu držeti, aby stál k tomu roku; leč by válka neb jiná znamenitá příčina tomu překážela, a že by proto beze lsti státi nemohl na tom roce, proto posly své jisté ten s plnú mocí svú k tomu roku poslati jmá, kteříž by řeč a při jeho na tom roce před těmi čtyřmi pány vedli i k žalobě na místě jeho odpovídali. Jestli pak že by se ti čtyři páni buďto v artikuli jednom nebo jich v více oč srovnati nemohli, a mezi nimi rostrk byl, mají se svoliti ti čtyři páni na jednoho ubrmana o ten artikul aneb artikule, a nad toho ubrmana jiného nehledati, než což v tom vyřkne, na tom přestati; a ten aby byl v některej tej zemi usedlý. Také my aneb pan hajtman náš v Moravě a JCMt aneb JMti raddy v Ra- kúsiech máme dáti obapolně oznámiti, aby všichni ti, ktož do Rakús z Moravy a z Rakús do Moravy proti komu pře mají, ty pře, kteříž z Moravy do Rakús mají, nám neb panu hajtmanu našemu, a kteříž z Rakús pře do Moravy mají, císaři JMti aneb JMti raddám sepsané mezi tímto časem a hromnicemi poslali. A když se to stane, máme my aneb pan hajtman náš od obyvateluov markrabstvie tohoto pře zapečetěné císaři JMti aneb JMti radám bez prodlevání poslati, a JCMt též zase svých pod- daných pře nám aneb panu hajtmanu našemu obyčejem takovým, a to proto, aby každý na tom roce položeném před těmi čtyřmi pány na pře druhého uměl odpovídati. Také tento již jmenovaný pokoj má zjevně v těch obú zemiech po městech a městečkách mezi tímto časem a svátku svatých Tří Králuov najprv příštiech volán býti, tak aby každý o tom věděti mohl. Pakli by se přihodilo, že by kupci, jedúc z země do druhej, na cestách neb ve vsech z příhody ke škodě přišli, aneb že by se jim moc stala, těm neb tomu obyvatelé té země, v kteréž by se to stalo, mají a povinni jsú pomoc učiniti a oň státi a od města do města a ode vsi ke vsi honiti, tak jako by jejich samých pře byla. Pakli by kto takové zbožie v té zemi u sebe přechoval, aneb toho škůdci fedroval, proti takovému má se ta země jmieti jako proti zločinci, škůdci země a rušiteli pokoje.
224 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina konečně na tom místě již psaném anebo tu, kdež by se o místo svolili a na něm se sjeti měli. Ti čtyři páni již tak k tomu od obojí zemi vydaní všecky ty, ktož proti komu pře z jedné země do druhé jmieti by chtěli, v žalobách i odpořích mají slyšeti, a vyslyšíc je podle potřeby, jakž ti čtyři páni anebo jich diel větčí v tom vyřkne a rozezná, to má tak zachováno a držáno býti, a každý tomu povinen bude dosti učiniti. Pakli by kto při jmieti chtěl proti komu a k roku takovému nestál aneb pře své nežaloval, ten svú při ztratí, a víc jemu ten, proti němuž při mieti chtěl, ničímž povinen nebude. Též zase nestál-li by ten, k němuž by pře byla, což by ti čtyři páni anebo diel větčí z nich v tom vyřkli, při tom má zóstáno býti, a ten má tomu škodu odložiti a návratek učiniti, ktož jej obžaloval. A nechtěl-li by toho kto učiniti a uposlechnúti, země ta v kteréž sedí, má toho k tomu držeti, aby stál k tomu roku; leč by válka neb jiná znamenitá příčina tomu překážela, a že by proto beze lsti státi nemohl na tom roce, proto posly své jisté ten s plnú mocí svú k tomu roku poslati jmá, kteříž by řeč a při jeho na tom roce před těmi čtyřmi pány vedli i k žalobě na místě jeho odpovídali. Jestli pak že by se ti čtyři páni buďto v artikuli jednom nebo jich v více oč srovnati nemohli, a mezi nimi rostrk byl, mají se svoliti ti čtyři páni na jednoho ubrmana o ten artikul aneb artikule, a nad toho ubrmana jiného nehledati, než což v tom vyřkne, na tom přestati; a ten aby byl v některej tej zemi usedlý. Také my aneb pan hajtman náš v Moravě a JCMt aneb JMti raddy v Ra- kúsiech máme dáti obapolně oznámiti, aby všichni ti, ktož do Rakús z Moravy a z Rakús do Moravy proti komu pře mají, ty pře, kteříž z Moravy do Rakús mají, nám neb panu hajtmanu našemu, a kteříž z Rakús pře do Moravy mají, císaři JMti aneb JMti raddám sepsané mezi tímto časem a hromnicemi poslali. A když se to stane, máme my aneb pan hajtman náš od obyvateluov markrabstvie tohoto pře zapečetěné císaři JMti aneb JMti radám bez prodlevání poslati, a JCMt též zase svých pod- daných pře nám aneb panu hajtmanu našemu obyčejem takovým, a to proto, aby každý na tom roce položeném před těmi čtyřmi pány na pře druhého uměl odpovídati. Také tento již jmenovaný pokoj má zjevně v těch obú zemiech po městech a městečkách mezi tímto časem a svátku svatých Tří Králuov najprv příštiech volán býti, tak aby každý o tom věděti mohl. Pakli by se přihodilo, že by kupci, jedúc z země do druhej, na cestách neb ve vsech z příhody ke škodě přišli, aneb že by se jim moc stala, těm neb tomu obyvatelé té země, v kteréž by se to stalo, mají a povinni jsú pomoc učiniti a oň státi a od města do města a ode vsi ke vsi honiti, tak jako by jejich samých pře byla. Pakli by kto takové zbožie v té zemi u sebe přechoval, aneb toho škůdci fedroval, proti takovému má se ta země jmieti jako proti zločinci, škůdci země a rušiteli pokoje.
Strana 225
z roku 1481. 225 Také ačby kteří z rytieřstva, buďto z služebných lidí aneb obecných z Moravy aneb z Rakús v službu aneb na žold jeli neb jeti chtěli, ti budú to moci učiniti a jeti, kam se jim koli zdáti a líbiti bude, vedle svobody země životy svými. Než z měst, hraduov a jejie gruntuov a zbožie nemají z jedné země do druhé váleti ani sahati, ani v jedné zemi proti druhej na vojnu dáti volati. A jestli že by se kterej zemi nezdálo již jmenovaného pokoje déle držeti, ta země má druhej zemi listem svým otevřeným po jednom rytieřském člověku, my z Moravy pod pečeťmi našimi, a JCMt pod svú, neb erbové JMti pečetí, puol léta napřed oznámiti a výpověď učiniti; a proto toho puol letha pokoj ten má bez fortele zdržán a zachován býti. Což se pak těch, kteříž z jedné země do druhej zjímáni jsú, dotýče, to ti čtyři nahoře jmenovaní páni na tom již jmenovaném roce mají rozeznati a výpověď učiniti, mají-li ti vězení prázdni býti, anebo má-li se jim další rok a do kterého času dáti. Též také o těch šacunciech a holdech, kteříž dáni a zaplaceni nejsú, tíž páni rozeznati mají, mají-li dokonce propuščeni býti čili odročeni. Tomu všemu na svědomie a jistotu my nahoře psaní všecci na místě všech obyvateluov země této naše vlastní pečeti k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán v Olomúci na sněmu obecném hlavním v sobotu na den svatých Tří Králuov aneb svíček, létha od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého osm- desátého prvního. K listu přivěšeno na perg. proužcích 8 červených a 9 modrých pečetí v témž pořádku, v jakém jich páni v listiné jsou vyčteni. — List císaře Fridricha téhož znění, daný ve Vídni 15. prosince 1480, chová se v arch. stavovském v Brně; srv. AČ. X. 282 č. XLV. 222. Zápis o zasedání sněmu obecního, držaného v Olomúci dne 6. ledna 1481. 1481, 6. ledna. D. Olom. kv. č. 12, f. 19. Anno Domini M'CCCCLXXXI sabbato in festo Epiphaniarum Domini in ciuitate Olomucensi celebratum est generale colloquium dominorum baronum czude Olomucensis, presidentibus: reuerendo in Christo patre domino domino Protasio episcopo Olomucensi, domino Stiborio de Cimburk alias de Thowaczow, capitaneo marchionatus Morauie, domino Wenceslao de Bozkowicz, supremo camerario eiusdem czude Olomuczensis, domino Johanne [sic], supremo czudario eiusdem czude, famoso Thobia de Monte Gigantis, prothonotario tabularum marchionatus Morauie, domino Pertoldo de Lippa, supremo marescalco regni Bohemie, domino Wilhelmo de Pern- sstayn, supremo camerario czude Brunensis, domino Johanne dicto Sirotek de Lichtn- burg, domino Johanne Kuna de Cunstat alias de Hodonin, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Brtnicza, domino Vlriko de Bozkowicz, domino Alberto seniore de Ssternberk, domino Johanne Pniowsky de Sowinecz, domino Karolo juniore de Archiv Český XVI. 29
z roku 1481. 225 Také ačby kteří z rytieřstva, buďto z služebných lidí aneb obecných z Moravy aneb z Rakús v službu aneb na žold jeli neb jeti chtěli, ti budú to moci učiniti a jeti, kam se jim koli zdáti a líbiti bude, vedle svobody země životy svými. Než z měst, hraduov a jejie gruntuov a zbožie nemají z jedné země do druhé váleti ani sahati, ani v jedné zemi proti druhej na vojnu dáti volati. A jestli že by se kterej zemi nezdálo již jmenovaného pokoje déle držeti, ta země má druhej zemi listem svým otevřeným po jednom rytieřském člověku, my z Moravy pod pečeťmi našimi, a JCMt pod svú, neb erbové JMti pečetí, puol léta napřed oznámiti a výpověď učiniti; a proto toho puol letha pokoj ten má bez fortele zdržán a zachován býti. Což se pak těch, kteříž z jedné země do druhej zjímáni jsú, dotýče, to ti čtyři nahoře jmenovaní páni na tom již jmenovaném roce mají rozeznati a výpověď učiniti, mají-li ti vězení prázdni býti, anebo má-li se jim další rok a do kterého času dáti. Též také o těch šacunciech a holdech, kteříž dáni a zaplaceni nejsú, tíž páni rozeznati mají, mají-li dokonce propuščeni býti čili odročeni. Tomu všemu na svědomie a jistotu my nahoře psaní všecci na místě všech obyvateluov země této naše vlastní pečeti k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán v Olomúci na sněmu obecném hlavním v sobotu na den svatých Tří Králuov aneb svíček, létha od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého osm- desátého prvního. K listu přivěšeno na perg. proužcích 8 červených a 9 modrých pečetí v témž pořádku, v jakém jich páni v listiné jsou vyčteni. — List císaře Fridricha téhož znění, daný ve Vídni 15. prosince 1480, chová se v arch. stavovském v Brně; srv. AČ. X. 282 č. XLV. 222. Zápis o zasedání sněmu obecního, držaného v Olomúci dne 6. ledna 1481. 1481, 6. ledna. D. Olom. kv. č. 12, f. 19. Anno Domini M'CCCCLXXXI sabbato in festo Epiphaniarum Domini in ciuitate Olomucensi celebratum est generale colloquium dominorum baronum czude Olomucensis, presidentibus: reuerendo in Christo patre domino domino Protasio episcopo Olomucensi, domino Stiborio de Cimburk alias de Thowaczow, capitaneo marchionatus Morauie, domino Wenceslao de Bozkowicz, supremo camerario eiusdem czude Olomuczensis, domino Johanne [sic], supremo czudario eiusdem czude, famoso Thobia de Monte Gigantis, prothonotario tabularum marchionatus Morauie, domino Pertoldo de Lippa, supremo marescalco regni Bohemie, domino Wilhelmo de Pern- sstayn, supremo camerario czude Brunensis, domino Johanne dicto Sirotek de Lichtn- burg, domino Johanne Kuna de Cunstat alias de Hodonin, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Brtnicza, domino Vlriko de Bozkowicz, domino Alberto seniore de Ssternberk, domino Johanne Pniowsky de Sowinecz, domino Karolo juniore de Archiv Český XVI. 29
Strana 226
226 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Wlassim, domino Henrico de Sowinecz, domino Jahanne dicto Erhard de Cunstat, domino Wenceslao de Ludanicz, supremo czudario czude Brunensis, domino Boczkone dicto Cuna de Cunstat alias de Buzow, domino Putha de Sowinecz, domino Alberto juniore de Ssternberk, domino Pertoldo de Tworkow, domino Gimramo de Dubra- wicza, domino Georgio dicto Tunkl de Brniczko, ceterisque dominis baronibus marchionatus Morauie. 223. Král Matiáš Ctiborovi z Cimburka vkládá ve dsky vsi Banov a Bystřici. V Olomouci 1481, 6. ledna. — D. Olom. kv. č. 12. fol. 20 b. Král Mathiáš Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova a jeho erbóm vkládá ve dsky ves Banov „a ves Bystřici tudiež příležitú s jejími příslušnostmi, kteréž vsi dány jsú již psanému Ctiborovi poručenstvím Jana z Cimburka a z Jičína na ten frejmark, kterýž se stal Banovem na Slavičín, a to k jeho pravému a dědičnému držení a erbuov jeho i potomkův. Poslové ke dskám Vilém z Pernštaina a Albrecht starší z Šternberka." 224. Zápis o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 11. března 1481. 1481, 11. března. — D. Brn. kv. č. 11. f. 9. b. Anno Domini 1481 celebratum est secundum colloquium in ciuitate Brunensi dominico Inuocauit me, presidentibus dominis baronibus infrascriptis, et reuerendo in Christo patre et domino domino Prothasio episcopo Olomucensi, domino Stiborio de Cimburk alias de Thowaczow, capitaneo marchionatus Morauie, domino Wilhelmo de Pernsstayn, supremo camerario czude Brunensis, domino Venceslao de Ludanicz, supremo czudario czude eiusdem, et famoso Thobia de Monte Gigantis, supremo notario tabularum marchionatus Morauie, domino Pertoldo de Lippa, supremo marescalko regni Bohemie, domino Venceslao de Bozkowicz, supremo camerario czude Olomu- censis, domino Johanne de Lichtnburk et Vetouia, domino Markwardo de Lomp- nicza, domino Alberto de Ssternberk, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Brtnicza, domino Johanne Cuna de Cunstat, domino Putha de Lichtnburk, domino Erhardo de Cunstat, domino Boczkone de Cunstat, domino Vlrico de Bozkowicz, domino Alberto de Bozkowicz, domino Johanne dicto Suchy Czert de Cunstat, domino Vra- tislao de Pernsstayn, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Zelowicz, domino Johanne de Lomnicz alias de Mezirzicz, domino Sigismundo de Dubrawicza, domino Hynkone de Ludanicz, domino Gimramo de Dubrawicza, domino Putha de Sowinecz, domino Stephano de Lompnicza, domino Stiborio de Lantsstayn, domino Georgio Tunkl de Brniczko alias de Zabrzeh, domino Ludowico de Waytmille.
226 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Wlassim, domino Henrico de Sowinecz, domino Jahanne dicto Erhard de Cunstat, domino Wenceslao de Ludanicz, supremo czudario czude Brunensis, domino Boczkone dicto Cuna de Cunstat alias de Buzow, domino Putha de Sowinecz, domino Alberto juniore de Ssternberk, domino Pertoldo de Tworkow, domino Gimramo de Dubra- wicza, domino Georgio dicto Tunkl de Brniczko, ceterisque dominis baronibus marchionatus Morauie. 223. Král Matiáš Ctiborovi z Cimburka vkládá ve dsky vsi Banov a Bystřici. V Olomouci 1481, 6. ledna. — D. Olom. kv. č. 12. fol. 20 b. Král Mathiáš Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova a jeho erbóm vkládá ve dsky ves Banov „a ves Bystřici tudiež příležitú s jejími příslušnostmi, kteréž vsi dány jsú již psanému Ctiborovi poručenstvím Jana z Cimburka a z Jičína na ten frejmark, kterýž se stal Banovem na Slavičín, a to k jeho pravému a dědičnému držení a erbuov jeho i potomkův. Poslové ke dskám Vilém z Pernštaina a Albrecht starší z Šternberka." 224. Zápis o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 11. března 1481. 1481, 11. března. — D. Brn. kv. č. 11. f. 9. b. Anno Domini 1481 celebratum est secundum colloquium in ciuitate Brunensi dominico Inuocauit me, presidentibus dominis baronibus infrascriptis, et reuerendo in Christo patre et domino domino Prothasio episcopo Olomucensi, domino Stiborio de Cimburk alias de Thowaczow, capitaneo marchionatus Morauie, domino Wilhelmo de Pernsstayn, supremo camerario czude Brunensis, domino Venceslao de Ludanicz, supremo czudario czude eiusdem, et famoso Thobia de Monte Gigantis, supremo notario tabularum marchionatus Morauie, domino Pertoldo de Lippa, supremo marescalko regni Bohemie, domino Venceslao de Bozkowicz, supremo camerario czude Olomu- censis, domino Johanne de Lichtnburk et Vetouia, domino Markwardo de Lomp- nicza, domino Alberto de Ssternberk, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Brtnicza, domino Johanne Cuna de Cunstat, domino Putha de Lichtnburk, domino Erhardo de Cunstat, domino Boczkone de Cunstat, domino Vlrico de Bozkowicz, domino Alberto de Bozkowicz, domino Johanne dicto Suchy Czert de Cunstat, domino Vra- tislao de Pernsstayn, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Zelowicz, domino Johanne de Lomnicz alias de Mezirzicz, domino Sigismundo de Dubrawicza, domino Hynkone de Ludanicz, domino Gimramo de Dubrawicza, domino Putha de Sowinecz, domino Stephano de Lompnicza, domino Stiborio de Lantsstayn, domino Georgio Tunkl de Brniczko alias de Zabrzeh, domino Ludowico de Waytmille.
Strana 227
z roku 1481. 227 225. Vklady do desk učiněné na soudu zemském, držaném v Brně dne 11. března 1481. V Brně 1481, 11. března. — D. Brn. kv. č. 11. f. 13, 15, 16. a) Vilém z Pernšteina Janovi z Radiněvsi vkládá ve dsky louku pod horou Chocholem. Vilém z Pernštainu Janovi z Radiněvsi a jeho erbóm lúku, kteráž leží pod horú Chocholem, tak jakož v svém položení od staradávna záleží, i s břehem potoč- ným, kterýž k té lúce příleží, v dlúhosti a v šíři, pokudž ta lúka jest, vkládám ku pravému dědictví a panstvie, nic sobě ani svým erbóm ani budúcím práva kterého ani vlastenství nepozóstavuje. b) Hynce z Kukvic Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky právo své na městečku Křižanově, Bobrovém oc, postoupené jemu prvé od bratří z Doubravice. Hynce z Kukvic vklad ten, kterýž jemu a erbóm jeho vložili Hynek, Zig- mund, Václav a Jiřík bratří z Dúbravice za zprávu zboží Křižanovského, k čemuž na tom máti jich po Aleně právo jměla, kromě práva toho, kteréž máti jich na vsi Hruthovicích měla, tak úplně a to všechno, což otec a máti jich drželi, to jest díl jejich městečko Křižanov a díl jejich také na hradě, a k čemuž jsú právo jměli na tom kostelíku Matky božie tu před hradem Křižanovem i na městečku Bobrovém i na všech vsech, což ku Křižanovu přísluší na dvořích, na rolích oraných i neora- ných, na lukách i na pastvách, na úlehlech, na rybnících, na řekách, na potocích, na lesech, na hájích, na chrastinách i na všem příslušenství, což k hradu Křižanovu sluší a městečku, jakož se svrchu píše, s mezemi, s hranicemi, se všemi požitky a užitky i úroky i se všemi robotami, kteréž na klášterství k tomu spravedlivě jsú, a k čemuž tu právo oni a mátě jich měli, se všemi poplatky, kterýmiž se koli mény jmenují, tak úplně, jakož Milota Křižanovský to držal a otec a máti jich svrchu- psaných Hynka, Zigmunda, Václava a Jiříka, nic sobě ani svým erbóm a budúcím žádného práva, panstvie ani příslušenství kterého nezachovávajíc ani pozóstavujíc, ve dsky vkládám a vpisuji Vilémovi z Pernštaina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, Vratislavovi a Jimramovi bratřím z Pernšteina i jich erbóm, každému což k dílu kterého kterému vedle listu dílčího přísluší, ku pravému dědičnému držení. c) Vratislav z Pernšteina Vilémovi odtudž vkládá ve dsky hrad Pernštein s příslušenstvím. Vratislav z Pernštainu Vilémovi z Pernštainu hrad Pernštain se vším jeho příslušenstvím, i to všecko, k čemuž právo má a což má neb jmíti bude, takovú měrú, jestliže by jeho pán Buoh smrti bez synuov uchovati neráčil, aby naň to všecko spadlo, pakli by syny jměl, aby byl jejich mocným poručníkem, a neuchoval-li by Buoh synů jeho, tehda to naň spadnúti má a spadá, ve dsky vkládá a vpisuje.*) *) Viz zápis z r. 1478, 14. října tištěný výše str. 207 č. 190. 29*)
z roku 1481. 227 225. Vklady do desk učiněné na soudu zemském, držaném v Brně dne 11. března 1481. V Brně 1481, 11. března. — D. Brn. kv. č. 11. f. 13, 15, 16. a) Vilém z Pernšteina Janovi z Radiněvsi vkládá ve dsky louku pod horou Chocholem. Vilém z Pernštainu Janovi z Radiněvsi a jeho erbóm lúku, kteráž leží pod horú Chocholem, tak jakož v svém položení od staradávna záleží, i s břehem potoč- ným, kterýž k té lúce příleží, v dlúhosti a v šíři, pokudž ta lúka jest, vkládám ku pravému dědictví a panstvie, nic sobě ani svým erbóm ani budúcím práva kterého ani vlastenství nepozóstavuje. b) Hynce z Kukvic Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky právo své na městečku Křižanově, Bobrovém oc, postoupené jemu prvé od bratří z Doubravice. Hynce z Kukvic vklad ten, kterýž jemu a erbóm jeho vložili Hynek, Zig- mund, Václav a Jiřík bratří z Dúbravice za zprávu zboží Křižanovského, k čemuž na tom máti jich po Aleně právo jměla, kromě práva toho, kteréž máti jich na vsi Hruthovicích měla, tak úplně a to všechno, což otec a máti jich drželi, to jest díl jejich městečko Křižanov a díl jejich také na hradě, a k čemuž jsú právo jměli na tom kostelíku Matky božie tu před hradem Křižanovem i na městečku Bobrovém i na všech vsech, což ku Křižanovu přísluší na dvořích, na rolích oraných i neora- ných, na lukách i na pastvách, na úlehlech, na rybnících, na řekách, na potocích, na lesech, na hájích, na chrastinách i na všem příslušenství, což k hradu Křižanovu sluší a městečku, jakož se svrchu píše, s mezemi, s hranicemi, se všemi požitky a užitky i úroky i se všemi robotami, kteréž na klášterství k tomu spravedlivě jsú, a k čemuž tu právo oni a mátě jich měli, se všemi poplatky, kterýmiž se koli mény jmenují, tak úplně, jakož Milota Křižanovský to držal a otec a máti jich svrchu- psaných Hynka, Zigmunda, Václava a Jiříka, nic sobě ani svým erbóm a budúcím žádného práva, panstvie ani příslušenství kterého nezachovávajíc ani pozóstavujíc, ve dsky vkládám a vpisuji Vilémovi z Pernštaina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, Vratislavovi a Jimramovi bratřím z Pernšteina i jich erbóm, každému což k dílu kterého kterému vedle listu dílčího přísluší, ku pravému dědičnému držení. c) Vratislav z Pernšteina Vilémovi odtudž vkládá ve dsky hrad Pernštein s příslušenstvím. Vratislav z Pernštainu Vilémovi z Pernštainu hrad Pernštain se vším jeho příslušenstvím, i to všecko, k čemuž právo má a což má neb jmíti bude, takovú měrú, jestliže by jeho pán Buoh smrti bez synuov uchovati neráčil, aby naň to všecko spadlo, pakli by syny jměl, aby byl jejich mocným poručníkem, a neuchoval-li by Buoh synů jeho, tehda to naň spadnúti má a spadá, ve dsky vkládá a vpisuje.*) *) Viz zápis z r. 1478, 14. října tištěný výše str. 207 č. 190. 29*)
Strana 228
228 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 226. Učiněn nález mezi knězem Martinem komendorem kláštera u sv. Jana v Brně a Vi- lémem z Pernšteina v příčině sirotka. Dat. Brunae, fer. IIIa post Gregorii (13. března) 1481. LCit. V. 410. Mezi knězem Linhartem opatem Žďárským a Vilémem z Pernšteina nález učiněn opět o sirotka. Dat. ut supra. LCit. V. 427. 227. Jaroš Tovačovský z Cimburka a na Boleslavi, nejvyš. komorník král. Čes., postupuje Janovi Heraltovi z Kunštatu všech listů, kteréž má na zboží Kojetínské po císaři Zikmundovi a králi Jiřím. Dán ve středu den sv. Marka (25. April.) 1481. Cod. Pernst. Frant. mus. f. 429; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 139—140. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 140. 228. 1481, 11. května. Při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na Beneše a Ludvíka bratří z Waitmile z 60 hř. stř., na tytéž ze 150 fl. uh., ze 200 fl. uh., z 1000 fl. uh. a z 500 fl. uh.; na Jana Šaška z Podháje z 30 hř., byl poručníkem Vilím z Pernšteina. LCit. VI. 95, 96. 229. Vilím z Pernšteina pohání paní Markétu z Vranova, manželku Markvarta z Lomnice, že vzala peníze sirotkův páně Bohušových; druhý půhon učinil téhož dne na tutéž Markétu, že vzala lžíci zlatou a truhlici stříbrem okovanou. Dat. 1481, fer. VI. p. Sophiae (18. května). LCit. V. 297. Kněz Martin komendor a konvent domu sv. Jana v Starém Brně pohání Viléma z Pern- šteina jako poručníka z 500 hř., že drží faru v Křižanově. Dat. ut supra. LCit. V. 309. 230. Kněz Michal na místě probošta a kapitoly kostela sv. Petra v Brně pohánějí Viléma z Pern- šteina ze zadržení úroků 40 hřiven. 1481, 18. května. — Brn. kniha půh. v zemsk. arch. v Brně č. 5 a f. 17b. Anno 1481 fer. VI post Zophie. Kněz Michal na místě probošta a kapitola kostela sv. Petra v Brně poh. pana Viléma z Pernšteina, najvyššího komorníka cudy Brněnské, z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému senmu ze sta zlatých dobrých uherských, a tu jemu vinu dáváme, že nám zadržel úrokuov XL hř. a těch nám spraviti nechce. Zná-li se v tom, zná se v pravdě, pakli pří, chcem listem pokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídáme. Poklid. 231. 1481, 18. května. Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonech Jana z Lichtm- burka na Hynka z Waldšteina z 1000 fl., na Půtu z Lichtmburka ze 200 hř., na kněze Mi- kuláše oltářníka v Olbramicích z 10 hř., na Jana Mráčka z Jeniny ze 213 �?; a při půhonech
228 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 226. Učiněn nález mezi knězem Martinem komendorem kláštera u sv. Jana v Brně a Vi- lémem z Pernšteina v příčině sirotka. Dat. Brunae, fer. IIIa post Gregorii (13. března) 1481. LCit. V. 410. Mezi knězem Linhartem opatem Žďárským a Vilémem z Pernšteina nález učiněn opět o sirotka. Dat. ut supra. LCit. V. 427. 227. Jaroš Tovačovský z Cimburka a na Boleslavi, nejvyš. komorník král. Čes., postupuje Janovi Heraltovi z Kunštatu všech listů, kteréž má na zboží Kojetínské po císaři Zikmundovi a králi Jiřím. Dán ve středu den sv. Marka (25. April.) 1481. Cod. Pernst. Frant. mus. f. 429; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 139—140. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 140. 228. 1481, 11. května. Při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na Beneše a Ludvíka bratří z Waitmile z 60 hř. stř., na tytéž ze 150 fl. uh., ze 200 fl. uh., z 1000 fl. uh. a z 500 fl. uh.; na Jana Šaška z Podháje z 30 hř., byl poručníkem Vilím z Pernšteina. LCit. VI. 95, 96. 229. Vilím z Pernšteina pohání paní Markétu z Vranova, manželku Markvarta z Lomnice, že vzala peníze sirotkův páně Bohušových; druhý půhon učinil téhož dne na tutéž Markétu, že vzala lžíci zlatou a truhlici stříbrem okovanou. Dat. 1481, fer. VI. p. Sophiae (18. května). LCit. V. 297. Kněz Martin komendor a konvent domu sv. Jana v Starém Brně pohání Viléma z Pern- šteina jako poručníka z 500 hř., že drží faru v Křižanově. Dat. ut supra. LCit. V. 309. 230. Kněz Michal na místě probošta a kapitoly kostela sv. Petra v Brně pohánějí Viléma z Pern- šteina ze zadržení úroků 40 hřiven. 1481, 18. května. — Brn. kniha půh. v zemsk. arch. v Brně č. 5 a f. 17b. Anno 1481 fer. VI post Zophie. Kněz Michal na místě probošta a kapitola kostela sv. Petra v Brně poh. pana Viléma z Pernšteina, najvyššího komorníka cudy Brněnské, z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému senmu ze sta zlatých dobrých uherských, a tu jemu vinu dáváme, že nám zadržel úrokuov XL hř. a těch nám spraviti nechce. Zná-li se v tom, zná se v pravdě, pakli pří, chcem listem pokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídáme. Poklid. 231. 1481, 18. května. Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonech Jana z Lichtm- burka na Hynka z Waldšteina z 1000 fl., na Půtu z Lichtmburka ze 200 hř., na kněze Mi- kuláše oltářníka v Olbramicích z 10 hř., na Jana Mráčka z Jeniny ze 213 �?; a při půhonech
Strana 229
z roku 1481. 229 Jana Bočka z Kunštatu na Hynce z Kukvic z 200 hř., a Jana z Lechvic na Henricha z Lichtn- šteina ze 450 fl. LCit. V. 283, 284. Též při půhonech Ctibora z Cimburka na Jana Kropáče z Nevědomí ze 200 hř., na téhož ze 200 fl., na Milotu Herinka z Sloupna ze 330 � 25 gr. LCit. V. 296. Při půhonu Vaňka z Panova na Hynka z Doubravice ze 200 fP. LCit. V. 300. Při půhonech Jana z Bítova na Henricha z Bítova z 1000 fl., na Půtu z Bítova ze 2000 fl., na purkmistra a radu města Znojma z 500 fl., na Jana ze Svojkova a Jana Lhotku z Studnic ze 100 f. LCit. 310, 311. 232. (contra. XXV). List od Držovských panu Heraltovi, že za louku Trávník, kterúž jest jim rybníkem zatopil, přijali dvě čtvrti rolie. V Prostějově 1481, 22. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 243 b; arch. měst. Brn. ƒ. 115. My fojt a konšelé i všecka obec vsi Držovic vyznáváme .. . že s dobré vuole, nejsúce k tomu nuceni a znajíce, že nám jest bez škody, učinili sme smlúvu celú a dokonalú s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, pánem našiem milostivým, pro dobré a užitečné JMti o lúku Trávník a pastviště naše, na kterýchž jest pan Heralt svrchupsaný rybník udělal, že sme za všecko od psaného pana Heralta přijali a přijímáme dvě čtvrti role v našiech polech a V louček k těm čtvrtím příslušející a pastviště Močidla s průhonem okopaným a omezeným, kteréž měšťan Prostějovských byly, kteréž jsú nám odevzdali a list na to udělali; a na tom přestáveme [sic], a slibujem sami za se i za své budúcí potomky, že svrchu- psaného pana Heralta, erby a budúcích jich potomky, nynie i věčně více upomínati nejmáme ani se naň více táhnúti, než při tom zůstati; tak jakož list svrchupsaného pana Heralta, kterýž nám na to, což nám JMt za to dal, svědčí a okazuje. Tak Hlučel řeku, kteráž přes Močidla jde, nejmá [?] čistiti a břehy opravovati, aby tú strúhú voda předse šla a nezanášela se, a škody Prostějovským na role a na lukách nečinila; než jestliže by se beze lsti povodeň kdy na ty role s lúky vylila, o to k nám Prostějovští hleděti ani mluviti nebudú moci. Také pokudž Močidla zastala [sic], v té řece ryby loviti jmáme v pátek a v středu saky a čeřeny, a v tom nám pře- káženo býti nejmá. Tomu všemu na potvrzenie a pro lepšie jistotu my fojt a konšelé i všecka obec vsi svrchupsané, pečeti své] nejmajíc, prosili jsme osobně urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Tovačova, hajtmana markrabstvie Moravského, že jest svú pečet přivěsil na svědomie k tomuto listu, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán v Prostějově ten outerý před svatým Urbanem léta oc M'IIII“LXXXI oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 141.
z roku 1481. 229 Jana Bočka z Kunštatu na Hynce z Kukvic z 200 hř., a Jana z Lechvic na Henricha z Lichtn- šteina ze 450 fl. LCit. V. 283, 284. Též při půhonech Ctibora z Cimburka na Jana Kropáče z Nevědomí ze 200 hř., na téhož ze 200 fl., na Milotu Herinka z Sloupna ze 330 � 25 gr. LCit. V. 296. Při půhonu Vaňka z Panova na Hynka z Doubravice ze 200 fP. LCit. V. 300. Při půhonech Jana z Bítova na Henricha z Bítova z 1000 fl., na Půtu z Bítova ze 2000 fl., na purkmistra a radu města Znojma z 500 fl., na Jana ze Svojkova a Jana Lhotku z Studnic ze 100 f. LCit. 310, 311. 232. (contra. XXV). List od Držovských panu Heraltovi, že za louku Trávník, kterúž jest jim rybníkem zatopil, přijali dvě čtvrti rolie. V Prostějově 1481, 22. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 243 b; arch. měst. Brn. ƒ. 115. My fojt a konšelé i všecka obec vsi Držovic vyznáváme .. . že s dobré vuole, nejsúce k tomu nuceni a znajíce, že nám jest bez škody, učinili sme smlúvu celú a dokonalú s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, pánem našiem milostivým, pro dobré a užitečné JMti o lúku Trávník a pastviště naše, na kterýchž jest pan Heralt svrchupsaný rybník udělal, že sme za všecko od psaného pana Heralta přijali a přijímáme dvě čtvrti role v našiech polech a V louček k těm čtvrtím příslušející a pastviště Močidla s průhonem okopaným a omezeným, kteréž měšťan Prostějovských byly, kteréž jsú nám odevzdali a list na to udělali; a na tom přestáveme [sic], a slibujem sami za se i za své budúcí potomky, že svrchu- psaného pana Heralta, erby a budúcích jich potomky, nynie i věčně více upomínati nejmáme ani se naň více táhnúti, než při tom zůstati; tak jakož list svrchupsaného pana Heralta, kterýž nám na to, což nám JMt za to dal, svědčí a okazuje. Tak Hlučel řeku, kteráž přes Močidla jde, nejmá [?] čistiti a břehy opravovati, aby tú strúhú voda předse šla a nezanášela se, a škody Prostějovským na role a na lukách nečinila; než jestliže by se beze lsti povodeň kdy na ty role s lúky vylila, o to k nám Prostějovští hleděti ani mluviti nebudú moci. Také pokudž Močidla zastala [sic], v té řece ryby loviti jmáme v pátek a v středu saky a čeřeny, a v tom nám pře- káženo býti nejmá. Tomu všemu na potvrzenie a pro lepšie jistotu my fojt a konšelé i všecka obec vsi svrchupsané, pečeti své] nejmajíc, prosili jsme osobně urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Tovačova, hajtmana markrabstvie Moravského, že jest svú pečet přivěsil na svědomie k tomuto listu, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán v Prostějově ten outerý před svatým Urbanem léta oc M'IIII“LXXXI oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 141.
Strana 230
230 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 233. 1481, 25. května: Filip z Prostějova a z kláštera blíž města Olomouce pohání Viléma z Pernšteina z 80 hř., kteréž má biskupu Varadínskému, synu jeho, vydávati platu klášterního na každý rok z města Hranic. V Olomúci 1481 fer. VI. in festo s. Urbani (25. května). LCit. VI. 104. Václav z Morkovic pohání Viléma z Pernšteina ze 3000 fl. uh. jako rukojmí za Ctibora z Cimburka. Dat. ut. s. LCit. VI. 116. 234. 1481, 25. května: Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonu Jana Heralta z Kunštatu na Bohuslava z Kokor a Zbyňka z Vrahovic ze 400 fl. uh. LCit. VI. 104; — při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na Pertolta z Lipého ze 41 hř., na Ctibora z Cimburka ze 3000 fl. uh., na Kateřinu z Konice ze 140 fl. LCit. VI. 121—122; — při půhonech Ctibora z Cimburka na Hynka a Jana bratří z Ludanic ze 200 hř., na Stibora z Landšteina ze 3000 hř., na paní Kunku z Cimburka ze 200 fl. uh., na Jana Heralta z Kunštatu ze 400 fl. uh., na paní Kateřinu z Konice ze 200 fl. uh. a na Jana Heralta z Kunštatu ze 200 fl. uh., LCit. VI. 122—124. 235. 1481, 1. června: Při půhonu Vratislava z Pernšteina na Mikuláše Čipíka ze Lhoty ze 100 fP gr. byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. V. 296. 236. 1481, 8. června: Margreta z Vranova pohání Vilíma z Pernšteina z 50 hř., kteréž požaduje za dobytky ze dvorův po manželu svém Janovi z Pernšteina; více ze 40 hř. jako úročních peněz lidí Křižanovských a Kundračických; dále z 50 fl. uh., kteréž jí z rozkazu Jana z Pernšteina vydati má, a z 150 hř. za svrchky ve dvoře Jakubovském. V Olomúci, f. VI. a. f. s. Viti. LCit. VI. 133. Kněz Jan děkan i kapitola kostela Olomúckého pohánějí Vilíma z Pernšteina ze 200 hř., že jim sahá přes hranice v grunt a panství kostela, a že dělá příkop a stav v Bečvi. Dat. ut. s. LC. VI. 139. Markvart z Lompnice pohání Viléma z Pernšteina ze 200 fl. uh., že dopustil lidem pobrati z Letovského zboží. Dat. ut. s. LC. VI. 147. 237. 1481, 8. června: Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonu Jana Heralta z Kun- štatu na Jiříka Kužele z Žeravic ze 100 fl. uh., LCit. VI. 135; — při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na paní Kunku z Kravař ze 4000 fl. uh., na Pertolta z Lipého z 2500 fl. uh., na Oldřicha z Bozkovic z 1500 fl. uh., na Jana Berku z Dubé z 50 fl. uh., na paní Alžbětu z Kravař z 9000 fl. uh., LC. VI. 141—144; — při půhonu paní Kunky z Cimburka na Laclava z Podmanína z 1000 fl. uh., na kněze Tasa biskupa Olomúckého ze 300 fl. uh., na Jana Heralta z Kunštatu ze 400 fl. uh., LC. VI. 145—146.
230 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 233. 1481, 25. května: Filip z Prostějova a z kláštera blíž města Olomouce pohání Viléma z Pernšteina z 80 hř., kteréž má biskupu Varadínskému, synu jeho, vydávati platu klášterního na každý rok z města Hranic. V Olomúci 1481 fer. VI. in festo s. Urbani (25. května). LCit. VI. 104. Václav z Morkovic pohání Viléma z Pernšteina ze 3000 fl. uh. jako rukojmí za Ctibora z Cimburka. Dat. ut. s. LCit. VI. 116. 234. 1481, 25. května: Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonu Jana Heralta z Kunštatu na Bohuslava z Kokor a Zbyňka z Vrahovic ze 400 fl. uh. LCit. VI. 104; — při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na Pertolta z Lipého ze 41 hř., na Ctibora z Cimburka ze 3000 fl. uh., na Kateřinu z Konice ze 140 fl. LCit. VI. 121—122; — při půhonech Ctibora z Cimburka na Hynka a Jana bratří z Ludanic ze 200 hř., na Stibora z Landšteina ze 3000 hř., na paní Kunku z Cimburka ze 200 fl. uh., na Jana Heralta z Kunštatu ze 400 fl. uh., na paní Kateřinu z Konice ze 200 fl. uh. a na Jana Heralta z Kunštatu ze 200 fl. uh., LCit. VI. 122—124. 235. 1481, 1. června: Při půhonu Vratislava z Pernšteina na Mikuláše Čipíka ze Lhoty ze 100 fP gr. byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. V. 296. 236. 1481, 8. června: Margreta z Vranova pohání Vilíma z Pernšteina z 50 hř., kteréž požaduje za dobytky ze dvorův po manželu svém Janovi z Pernšteina; více ze 40 hř. jako úročních peněz lidí Křižanovských a Kundračických; dále z 50 fl. uh., kteréž jí z rozkazu Jana z Pernšteina vydati má, a z 150 hř. za svrchky ve dvoře Jakubovském. V Olomúci, f. VI. a. f. s. Viti. LCit. VI. 133. Kněz Jan děkan i kapitola kostela Olomúckého pohánějí Vilíma z Pernšteina ze 200 hř., že jim sahá přes hranice v grunt a panství kostela, a že dělá příkop a stav v Bečvi. Dat. ut. s. LC. VI. 139. Markvart z Lompnice pohání Viléma z Pernšteina ze 200 fl. uh., že dopustil lidem pobrati z Letovského zboží. Dat. ut. s. LC. VI. 147. 237. 1481, 8. června: Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonu Jana Heralta z Kun- štatu na Jiříka Kužele z Žeravic ze 100 fl. uh., LCit. VI. 135; — při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na paní Kunku z Kravař ze 4000 fl. uh., na Pertolta z Lipého z 2500 fl. uh., na Oldřicha z Bozkovic z 1500 fl. uh., na Jana Berku z Dubé z 50 fl. uh., na paní Alžbětu z Kravař z 9000 fl. uh., LC. VI. 141—144; — při půhonu paní Kunky z Cimburka na Laclava z Podmanína z 1000 fl. uh., na kněze Tasa biskupa Olomúckého ze 300 fl. uh., na Jana Heralta z Kunštatu ze 400 fl. uh., LC. VI. 145—146.
Strana 231
z roku 1481. 231 238. 1481, 15. června: Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonu Jana Bočka z Kunštatu na Jana Špana z Barnstaina v příčině zástavy zboží Valeckého. LCit. V. 319; — při půhonu Vaňka z Panova na Zikmunda z Doubravice z 15 fl. LC. V. 323;— při půhonu purkmistra a rady města Jemnice na Wolfganga Offnara z Radočic z 50 gr. LC. V. 328. 239. 1481, 22 června: Při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na Lidmilu z Kravař ze 100 fl. uh., na touž ze 200 fl. uh., a na Kryštofora z Penčína ze 400 fl. uh., byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. VI. 154—155. 240. Zápis do desk o zasedání sněmu panského, držaného v Olomúci dne 24. června 1481. 1481, 24. června. — D. Olom. č. 12. f. 25 b. Anno Domini millesimo CCCCLXXXI na den svatého Jana Křtitele božieho držán jest sněm panský v městě Olomúci a právo, na němž jsú seděli: duostojný v Boze otec a pán pan Thas biskup Olomúcský, pan Ctibor z Cimburka a s Thova- čova, hajtman marg[rabstvie Moravského, pan Václav z Bozkovic, najvyšší komorník cudy Olomúcské, pan Jan z Žerotína najvyšší sudí tejž cudy Olomúcskej, a slovutný panoše Thobiáš z Hory Obřanské, najvyšší písař zemský, pan Perthuolt z Lippého, najvyšší maršálek královstvie Českého, pan Markvarth z Lompnice, pan Vilém z Pernšteinu, najvyšší komorník cude [sic] Brněnské, pan Jan Kuna z Kunstatu, pan Jindřich z Sovince, pan Hynek z Waldšteinu, pan Jan Heralt z Kunstatu, pan Albrecht starší z Šternberka, pan Karel mladší z Vlašímě, pan Hynek z Ludanic a z Rokytnice, pan Stibor z Lantštainu, pan Jimram z Dúbravice, pan Jiřík Tunkl starší z Brníčka a jiní páni. 241. Nálezy soudu zemského ve při o dluhy mezi Filipem z Prostějova a Vilémem z Pernšteina, a ve při mezi tímto a Markvartem z Lomnice o věno Markéty z Vranova. 1481, 24. června. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 fol. 24 b. a 30. Annorum dom. MCCCC 81. circa festum Sti. Johannis Baptiste in colloqnio dominorum adinuenciones infrasripte: Mezi Filipcem z Prostějova a panem Vilémem z Pernšteina oc páni nalezli: Poněvadž pan Vilém ukazuje list od opata i konventa, a od pana Kostky dobrú vůli na ty listy, a opat i konvent za peníze vzali, a králova milost pán náš ny- nější toho potvrditi ráčil: že pan Vilém k tomu vedle těch listuov právo má a od- povídati nemá.
z roku 1481. 231 238. 1481, 15. června: Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonu Jana Bočka z Kunštatu na Jana Špana z Barnstaina v příčině zástavy zboží Valeckého. LCit. V. 319; — při půhonu Vaňka z Panova na Zikmunda z Doubravice z 15 fl. LC. V. 323;— při půhonu purkmistra a rady města Jemnice na Wolfganga Offnara z Radočic z 50 gr. LC. V. 328. 239. 1481, 22 června: Při půhonech Jana Heralta z Kunštatu na Lidmilu z Kravař ze 100 fl. uh., na touž ze 200 fl. uh., a na Kryštofora z Penčína ze 400 fl. uh., byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. VI. 154—155. 240. Zápis do desk o zasedání sněmu panského, držaného v Olomúci dne 24. června 1481. 1481, 24. června. — D. Olom. č. 12. f. 25 b. Anno Domini millesimo CCCCLXXXI na den svatého Jana Křtitele božieho držán jest sněm panský v městě Olomúci a právo, na němž jsú seděli: duostojný v Boze otec a pán pan Thas biskup Olomúcský, pan Ctibor z Cimburka a s Thova- čova, hajtman marg[rabstvie Moravského, pan Václav z Bozkovic, najvyšší komorník cudy Olomúcské, pan Jan z Žerotína najvyšší sudí tejž cudy Olomúcskej, a slovutný panoše Thobiáš z Hory Obřanské, najvyšší písař zemský, pan Perthuolt z Lippého, najvyšší maršálek královstvie Českého, pan Markvarth z Lompnice, pan Vilém z Pernšteinu, najvyšší komorník cude [sic] Brněnské, pan Jan Kuna z Kunstatu, pan Jindřich z Sovince, pan Hynek z Waldšteinu, pan Jan Heralt z Kunstatu, pan Albrecht starší z Šternberka, pan Karel mladší z Vlašímě, pan Hynek z Ludanic a z Rokytnice, pan Stibor z Lantštainu, pan Jimram z Dúbravice, pan Jiřík Tunkl starší z Brníčka a jiní páni. 241. Nálezy soudu zemského ve při o dluhy mezi Filipem z Prostějova a Vilémem z Pernšteina, a ve při mezi tímto a Markvartem z Lomnice o věno Markéty z Vranova. 1481, 24. června. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 fol. 24 b. a 30. Annorum dom. MCCCC 81. circa festum Sti. Johannis Baptiste in colloqnio dominorum adinuenciones infrasripte: Mezi Filipcem z Prostějova a panem Vilémem z Pernšteina oc páni nalezli: Poněvadž pan Vilém ukazuje list od opata i konventa, a od pana Kostky dobrú vůli na ty listy, a opat i konvent za peníze vzali, a králova milost pán náš ny- nější toho potvrditi ráčil: že pan Vilém k tomu vedle těch listuov právo má a od- povídati nemá.
Strana 232
232 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Mezi panem Markvartem z Lompnice, poručníkem a mužem paní Margrety z Vranova, a panem Vilémem z Pernšteina oc páni nalezli: Poněvadž paní Margreta věnem odbyta jest, a toto nad věno její přidáno do smrti neb do stavu proměnění, a zvlášče nadbytové od zboží vymíněni nejsú, pan Vilém tomu nemá odpovídati. Mezi týmž panem Markvartem, poručníkem paní Margrety ut sup., a týmž panem Vilémem z Pernšteina páni nalezli: Poněvadž v řečech zmatek sobě učinili, že těm póhonóm nyní pan Vilém odpovídati nemá. 242. Protasius biskup Olomúcký spolu s jinými pány moravskými, mezi nimiž Vilém z Pernšteina, Ctiborovi z Lantšteina vkládají ve dsky hrad Světlov. V Olomouci 1481, 24. června. — D. Olom. č. 12 f. 28. Prothasius biskup Olomúcký, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margfr]abstvie Moravského, Perthuolt z Lippého, najvyšší maršálek království Čes- kého, Václav z Bozkovic, najvyšší komorník cudy Olomúcské, Vilém z Pernštaina, najvyšší komorník cudy Brněnské, Karel z Vlašimě, Boček Kuna z Kunstatu, na místě a slovem všech jiných pánův a erbuov zóstalých a po páních v listu nahořepsaném hrad Světlov i s zbožím k němu příslušným, jakož list nahoře psaný svědčí, se vším tím právem panu Stiborovi z Lantštaina a jeho erbóm a budúcím vkládají a vpisují ku pravému dědicství. 243. Král Matyáš Ctiborovi z Cimburka a Vilímovi z Pernšteina: aby Janovi Kropáčovi z Nevě- domí právo jemu dané na vsi Milešovicích do desk zemských vepsati dali. Dt. Budae f. IIa post festum S. Joannis Baptistae anno dom. oc LXXXI° (na Budíně, 1481, 25. června). Original na papíře s pečetí v archivu zemském v Brně. 244. Kněz Protasius biskup Olomúcký opovídá před soudem zemským, že král Matiáš proti právu odňal jemu město jeho Kroměříž. V Olomúci 1481, 30. června. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 fol. 38. b. Léta tisícího CCCCLXXXI v sobotu po hodu svatých Petra a Pavla apoštoluov božích, před zahájeným právem v Olomúci u sv. Michala duostojný u Boze otec kněz Prothasius biskup Olomúcký v přítomnosti pana Ctibora z Cimburka, hajtmana markrab- ství Moravského, pana Perthuolta z Lippého, najvyššího maršálka království Českého, pana Václava z Bozkovic, najvyššího komorníka cudy Olomúcké, pana Viléma z Pern- štaina, najvyššího komorníka cudy Brněnské, a jiných pánův, kteříž súd zasedli, opo- věděl se jest sám od sebe a kostela svého Olomúckého oznamuje, kterak najjasnější kníže a pán pan Mathiáš Uherský a Český oc král a markrabí Moravský, vzem od
232 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Mezi panem Markvartem z Lompnice, poručníkem a mužem paní Margrety z Vranova, a panem Vilémem z Pernšteina oc páni nalezli: Poněvadž paní Margreta věnem odbyta jest, a toto nad věno její přidáno do smrti neb do stavu proměnění, a zvlášče nadbytové od zboží vymíněni nejsú, pan Vilém tomu nemá odpovídati. Mezi týmž panem Markvartem, poručníkem paní Margrety ut sup., a týmž panem Vilémem z Pernšteina páni nalezli: Poněvadž v řečech zmatek sobě učinili, že těm póhonóm nyní pan Vilém odpovídati nemá. 242. Protasius biskup Olomúcký spolu s jinými pány moravskými, mezi nimiž Vilém z Pernšteina, Ctiborovi z Lantšteina vkládají ve dsky hrad Světlov. V Olomouci 1481, 24. června. — D. Olom. č. 12 f. 28. Prothasius biskup Olomúcký, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margfr]abstvie Moravského, Perthuolt z Lippého, najvyšší maršálek království Čes- kého, Václav z Bozkovic, najvyšší komorník cudy Olomúcské, Vilém z Pernštaina, najvyšší komorník cudy Brněnské, Karel z Vlašimě, Boček Kuna z Kunstatu, na místě a slovem všech jiných pánův a erbuov zóstalých a po páních v listu nahořepsaném hrad Světlov i s zbožím k němu příslušným, jakož list nahoře psaný svědčí, se vším tím právem panu Stiborovi z Lantštaina a jeho erbóm a budúcím vkládají a vpisují ku pravému dědicství. 243. Král Matyáš Ctiborovi z Cimburka a Vilímovi z Pernšteina: aby Janovi Kropáčovi z Nevě- domí právo jemu dané na vsi Milešovicích do desk zemských vepsati dali. Dt. Budae f. IIa post festum S. Joannis Baptistae anno dom. oc LXXXI° (na Budíně, 1481, 25. června). Original na papíře s pečetí v archivu zemském v Brně. 244. Kněz Protasius biskup Olomúcký opovídá před soudem zemským, že král Matiáš proti právu odňal jemu město jeho Kroměříž. V Olomúci 1481, 30. června. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 fol. 38. b. Léta tisícího CCCCLXXXI v sobotu po hodu svatých Petra a Pavla apoštoluov božích, před zahájeným právem v Olomúci u sv. Michala duostojný u Boze otec kněz Prothasius biskup Olomúcký v přítomnosti pana Ctibora z Cimburka, hajtmana markrab- ství Moravského, pana Perthuolta z Lippého, najvyššího maršálka království Českého, pana Václava z Bozkovic, najvyššího komorníka cudy Olomúcké, pana Viléma z Pern- štaina, najvyššího komorníka cudy Brněnské, a jiných pánův, kteříž súd zasedli, opo- věděl se jest sám od sebe a kostela svého Olomúckého oznamuje, kterak najjasnější kníže a pán pan Mathiáš Uherský a Český oc král a markrabí Moravský, vzem od
Strana 233
z roku 1481. 233 něho zámek a město jeho a kostela Olomúckého Kroměříž v dobré vůli, ne jako pán a král ješče ty časy jeho, a vyved je z zápisu jeho biskupského, kterýmž to město a zámek byl od náměstka jeho kněze Bohuše zapsaný panu Mikulášovi z Ojnic do života s mnohými výminkami slušnýšími [sic], kostelu jeho i jemu a budúcím biskupuom užitečnými, v osmi tisících zlatých, málo méně nebo více, týž zámek bez jeho kněze biskupa vědomí a vuole zapsal jest i postúpil u veliké summě dvé to neb více větší, než biskupa byla, neměv k tomu JMt žádného takového práva, požívav JMt několiko let toho statku úředníky svými, potom též zápisníci, jako již od XI neb více let: ač by on kněz biskup nepohnal JMti, zanepráznění nynější a práva přešla; prose pana hajtmana a pana komorníka a pánuov jiných, aby jim to v paměti bylo a jeho právu k škodě nebylo. Neb by to JKMti zanepráznění nebylo, že chtěl byl o to pohnati i všecko, což země za právo má, učiniti. Item týž den téhož léta oc opověděl se týž kněz biskup na pány z Zápolé, pana Heinricha a pana Štephana, bratří vlastní hrabě Spilš]ské, kteříž ten zámek a město v tom zápisu drží, aby to jeho právu neškodilo; prosil jest přitom všech pánuov ku KMti za přímluvu, zda by ta věc mohla kterak býti dobrú vuolí zjednána, že na něm nemá nic slušného sjíti. Item k tomu také jest [se] opověděl, že již od toho času, jakž jest zámku a města, tak jakož se píše nahoře, postúpil, zadržáno jest blíž ke dvěma tisícem zlatých; neb jemu a kapitule Kroměřížské mělo vydáváno býti na každý rok LXXX kop dobrých peněz vedle zápisu páně Mikulášova, a to jemu vydáváno až po sí čas není od toho, jakž jest to postúpení učinil. 245. Nález soudu zemského ve při mezi knězem Janem děkanem a kapitolou Olomúckou s jedné a Vilémem z Pernšteina se strany druhé o meze. 1481, 30. června. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 fol. 41. (L. 1481 v sobotu po hodu svatých Petra a Pavla). Mezi knězem Janem děkanem a kapitolú kostela Olomúckého a panem Vilémem Pernšteinským páni nalezli: Poněvadž ne [slsutím ale vzteklým utržením Bečva tak mnoho jest odjala Helštajnskému zboží, jakož úředníci i lidé seznali; jakož se kněží na to táhnú, aby úředníci na to ještě vedeni byli a lidi obapolnie ještě při tom měli, a když lidi obapolnie povedú, kterak a jak jest tok a meze starodávní byly, tak má po břehu kněžském mezeno býti. Zdá-li se pak panu Vilémovi, vodu do starodávního toku uvésti, to jest při jeho dobré vuoli; pakli v tom toku zuostane, jakož jest nyní Bečva, aneb kde se jinam obrátí, proto rybáři kněžští mějte tu zvuoli v rybářství, jakož jsú v starém toku měli, podle břehu jednoho. Archiv Český XVI. 30
z roku 1481. 233 něho zámek a město jeho a kostela Olomúckého Kroměříž v dobré vůli, ne jako pán a král ješče ty časy jeho, a vyved je z zápisu jeho biskupského, kterýmž to město a zámek byl od náměstka jeho kněze Bohuše zapsaný panu Mikulášovi z Ojnic do života s mnohými výminkami slušnýšími [sic], kostelu jeho i jemu a budúcím biskupuom užitečnými, v osmi tisících zlatých, málo méně nebo více, týž zámek bez jeho kněze biskupa vědomí a vuole zapsal jest i postúpil u veliké summě dvé to neb více větší, než biskupa byla, neměv k tomu JMt žádného takového práva, požívav JMt několiko let toho statku úředníky svými, potom též zápisníci, jako již od XI neb více let: ač by on kněz biskup nepohnal JMti, zanepráznění nynější a práva přešla; prose pana hajtmana a pana komorníka a pánuov jiných, aby jim to v paměti bylo a jeho právu k škodě nebylo. Neb by to JKMti zanepráznění nebylo, že chtěl byl o to pohnati i všecko, což země za právo má, učiniti. Item týž den téhož léta oc opověděl se týž kněz biskup na pány z Zápolé, pana Heinricha a pana Štephana, bratří vlastní hrabě Spilš]ské, kteříž ten zámek a město v tom zápisu drží, aby to jeho právu neškodilo; prosil jest přitom všech pánuov ku KMti za přímluvu, zda by ta věc mohla kterak býti dobrú vuolí zjednána, že na něm nemá nic slušného sjíti. Item k tomu také jest [se] opověděl, že již od toho času, jakž jest zámku a města, tak jakož se píše nahoře, postúpil, zadržáno jest blíž ke dvěma tisícem zlatých; neb jemu a kapitule Kroměřížské mělo vydáváno býti na každý rok LXXX kop dobrých peněz vedle zápisu páně Mikulášova, a to jemu vydáváno až po sí čas není od toho, jakž jest to postúpení učinil. 245. Nález soudu zemského ve při mezi knězem Janem děkanem a kapitolou Olomúckou s jedné a Vilémem z Pernšteina se strany druhé o meze. 1481, 30. června. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 fol. 41. (L. 1481 v sobotu po hodu svatých Petra a Pavla). Mezi knězem Janem děkanem a kapitolú kostela Olomúckého a panem Vilémem Pernšteinským páni nalezli: Poněvadž ne [slsutím ale vzteklým utržením Bečva tak mnoho jest odjala Helštajnskému zboží, jakož úředníci i lidé seznali; jakož se kněží na to táhnú, aby úředníci na to ještě vedeni byli a lidi obapolnie ještě při tom měli, a když lidi obapolnie povedú, kterak a jak jest tok a meze starodávní byly, tak má po břehu kněžském mezeno býti. Zdá-li se pak panu Vilémovi, vodu do starodávního toku uvésti, to jest při jeho dobré vuoli; pakli v tom toku zuostane, jakož jest nyní Bečva, aneb kde se jinam obrátí, proto rybáři kněžští mějte tu zvuoli v rybářství, jakož jsú v starém toku měli, podle břehu jednoho. Archiv Český XVI. 30
Strana 234
234 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 246. Zdeněk, Azariáš bratří vlastní z [Sltichovic a Václav z [Sltichovic postupují dvůr, mlýn a podsedek v Stichovicích, někdy Janem Selickým z Dobré Vody jim daný, Janovi Heraltovi z Kunstatu a z Plumlova. Dat. v Olomúci v sobotu po sv. Prokopu (7. čce) 1481. Cod. Pernst. Františkova mus. v Brně f. 262; cod. měst. Brn. f. 122. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 134. 247. (f. VI). Vajpověď biskupem Tasem a panem Ctiborem z Cimburka učiněná o dluhy, které pozuostaly po panu Jiříkovi z Kravař. V Olomouci 1481, 10. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 282 b; arch. měst. Brn. ƒ. 123 b — 124. Thas z božie milosti biskup Olomúcský, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského, známo činíme tímto listem všem vůbec, že zna- menavše ruoznice znamenité, kteréž jsú se mezi urozeným pánem panem Pertultem z Lippého, najvyššiem maršálkem královstvie Českého, panem Vácslavem z Bozkovic, najvyššiem komorníkem cudy Olomúcské, panem Janem Heraltem z Kunstatu a panem Janem z Dubé se dály o statek pozůstalý a dluhy pozůstalé po dobré paměti uroze- ného pana Jiříka z Kravař na jich manželky spadlý, urozené panie Lidmilu, Kunku, Johanku, Alžbětu oc: i chtiece je zbaviti dalšiech škod, kteréž by na ně přijieti mohly, my napřed psanie ubrmané mocně jsme, na nás přestana, vyřkli a takto vyříkáme. Item najprve ten diel Šternberský, kderýž se jest dostal panie Lidmile sestře staršie, ten jmá vyčištěn býti, poněvadž se jest pan Jan Dubský manžel jejie vyčetl, že jest dluhem naň přišlým dosti učinil. Item též diel jmá druhý sestry paní paní Kunky, kterýž se jest dostal jí, vyčištěn býti, aby na něm dluhuov žádných nebylo, jakož jest bez dluhuov byl a jí se dostal, a pan Vácslav se veň uvázal manžel jejic na jejiem místě. Item třetie sestry, paní Johanky Plumlovské, kterýž se jí jest dostal, a manžel jejie pan Heralt z těch dluhuov, kteréž jsú na ten diel byly přišly, slušně ukázal, že jest ty dluhy spravil, také jmá vyčiščen býti. Item poněvadž pan maršálek, kterýž najmladšie sestru jmá, paní Alžbětu, okázati nemuož dostatečně listy ani kvitancími, by ty dluhy, kteříž jsú na jich diel Strážnicský přišli, zpravil, ani on sám ani otec jeho, kterýž jest ten diel v jich mladosti spravoval, a protož aby se tiemto dielem třem jiným dosti stalo, jmá je vyčísti, a napřed na Šternberském zbožie, Mladějovicích sto zlatých osmdesáte zlatých, na vsi Pincku sto hřiven grošie širokých a LX hřiven g. širokých, to učinic na zlaté puol čtvrta sta zlatých a XXVII f. bez čtyří grošuov širokých, Erlhapové na Stermberce III° f, a toho všeho suma učinie puol deváta sta f. a VII f. bez IIII g. širokých; item na Plumlovském zbožie Přieštierovi měšťanu Olomúcskému LX hřiven
234 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 246. Zdeněk, Azariáš bratří vlastní z [Sltichovic a Václav z [Sltichovic postupují dvůr, mlýn a podsedek v Stichovicích, někdy Janem Selickým z Dobré Vody jim daný, Janovi Heraltovi z Kunstatu a z Plumlova. Dat. v Olomúci v sobotu po sv. Prokopu (7. čce) 1481. Cod. Pernst. Františkova mus. v Brně f. 262; cod. měst. Brn. f. 122. Výtah tištěn AČ. VI. 512 č. 134. 247. (f. VI). Vajpověď biskupem Tasem a panem Ctiborem z Cimburka učiněná o dluhy, které pozuostaly po panu Jiříkovi z Kravař. V Olomouci 1481, 10. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 282 b; arch. měst. Brn. ƒ. 123 b — 124. Thas z božie milosti biskup Olomúcský, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského, známo činíme tímto listem všem vůbec, že zna- menavše ruoznice znamenité, kteréž jsú se mezi urozeným pánem panem Pertultem z Lippého, najvyššiem maršálkem královstvie Českého, panem Vácslavem z Bozkovic, najvyššiem komorníkem cudy Olomúcské, panem Janem Heraltem z Kunstatu a panem Janem z Dubé se dály o statek pozůstalý a dluhy pozůstalé po dobré paměti uroze- ného pana Jiříka z Kravař na jich manželky spadlý, urozené panie Lidmilu, Kunku, Johanku, Alžbětu oc: i chtiece je zbaviti dalšiech škod, kteréž by na ně přijieti mohly, my napřed psanie ubrmané mocně jsme, na nás přestana, vyřkli a takto vyříkáme. Item najprve ten diel Šternberský, kderýž se jest dostal panie Lidmile sestře staršie, ten jmá vyčištěn býti, poněvadž se jest pan Jan Dubský manžel jejie vyčetl, že jest dluhem naň přišlým dosti učinil. Item též diel jmá druhý sestry paní paní Kunky, kterýž se jest dostal jí, vyčištěn býti, aby na něm dluhuov žádných nebylo, jakož jest bez dluhuov byl a jí se dostal, a pan Vácslav se veň uvázal manžel jejic na jejiem místě. Item třetie sestry, paní Johanky Plumlovské, kterýž se jí jest dostal, a manžel jejie pan Heralt z těch dluhuov, kteréž jsú na ten diel byly přišly, slušně ukázal, že jest ty dluhy spravil, také jmá vyčiščen býti. Item poněvadž pan maršálek, kterýž najmladšie sestru jmá, paní Alžbětu, okázati nemuož dostatečně listy ani kvitancími, by ty dluhy, kteříž jsú na jich diel Strážnicský přišli, zpravil, ani on sám ani otec jeho, kterýž jest ten diel v jich mladosti spravoval, a protož aby se tiemto dielem třem jiným dosti stalo, jmá je vyčísti, a napřed na Šternberském zbožie, Mladějovicích sto zlatých osmdesáte zlatých, na vsi Pincku sto hřiven grošie širokých a LX hřiven g. širokých, to učinic na zlaté puol čtvrta sta zlatých a XXVII f. bez čtyří grošuov širokých, Erlhapové na Stermberce III° f, a toho všeho suma učinie puol deváta sta f. a VII f. bez IIII g. širokých; item na Plumlovském zbožie Přieštierovi měšťanu Olomúcskému LX hřiven
Strana 235
z roku 1481. 235 drobných, Klimentovi kostelníkovi u sv. Mauricie čtyři sta zlatých, knězi Mikulášovi Klecavému sto a LXXX zlatých, měšťanóm Jičínským LXXX f, Zaškovu sirotku v Stařechovicích L f, Kateřině a Regině sestrám z Olomúce třiadevadesáte f, suma zlatých kromě peněz nahoře psaných osm set f. a III f; item na Račicském zbožie na Stařechovicích sto hřiven g. širokých, to učinie na zlatě II° f. a XXVII f. a XVI g., — zastúpiti, a to konečně ve čtyřech nedělech aneb v osmi, a těmto jiným pánóm, kteříž ty diely jmají, listy, ač jsú kteří, aneb dostatečnie kvitancí jmáme zjednati, a kdež by dluhové bez listuov, též kvitancí od těch zjednati oc. O ty dluhy a pro ně na- hoře jeden na druhého nejmá žádných předešlých škod hnáti, než jeden druhého o ty věci se všech póhonuov propustiti a více se o to nepoháněti. Item což se Postřělimova dotýče, takto rozkazujemy, aby pan maršálek, pan Jan tu věc sami zastúpili a z svých dieluov zpravili; a pan Vácslav nebude jmíti s tiem nic činiti, a také, ač by jemu co vystávalo a jmělo vedle dielčiech cedulí co býti přidáno, z toho je jmá také propustiti ani viec upomienati; a oni všickni tři ve čtyřech nedělech kněžiem, a ktož k tomu právo jmá, list dostatečný udělati a plat jistý na vsi některé jim příležný [sic] ukázati, jakož jim na ně přípis bude vydán; a ve dvú letú od datum této výpovědi pořad zběhlých mají ves tak dobrú a dědičnú jim příležitú kúpiti dědičnú, a tu ve dsky zemské vložiti a zpraviti, jakož obyčej v zemi jest, aneb zase Potřělmovek [sic] zjednati. A jestliže by co déle kterým z nich bylo a na některém dielu toho prošieřeno [sic], všickni dielové škoduojte a vedle dílných cedulí škodu neste. A tomu na svědomie a této výpovědi na zdrženie my svrchupsaní ubrmané pečeti naše vlastnie dali jsme k tomuto listu přitisknúti. Jenž jest dán a psán na sjezdu v Olomúci, léta od narozenie Syna božieho 1481, ten úterý před sv. Margetú oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 142. (b. II). Dílové dcer pana Jiříka Strážnického, jak mají napravováni býti. K r. 1481, 10. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 248 b; arch. měst. Brn. ƒ. 117 b. Item dílové tito budú tři takto napraveni: Item díl, kterýž jest Strážnicský, zůstaň tak, jakož jest pány položen, a ten diel Ijc f k Račicím přidá. Item těch V f, kterýchž jmá dáti pan Kostka vedle svého přivolenie, ať jsú také k Račicím přidány. Item Ij“ f díl Plumlovských, také přidány k Račicím. Item jiné věci buďte vedle cedule ode pánuov vydaných při své moci, jakž stojí psány. Item ten, komuž se Strážnice dostane, jestliže bude chtíti při sobě Bzenec zachovati, tehda toho, komuž se Plumlov dostane IIjM f, a toho, komuž se Račice 30*
z roku 1481. 235 drobných, Klimentovi kostelníkovi u sv. Mauricie čtyři sta zlatých, knězi Mikulášovi Klecavému sto a LXXX zlatých, měšťanóm Jičínským LXXX f, Zaškovu sirotku v Stařechovicích L f, Kateřině a Regině sestrám z Olomúce třiadevadesáte f, suma zlatých kromě peněz nahoře psaných osm set f. a III f; item na Račicském zbožie na Stařechovicích sto hřiven g. širokých, to učinie na zlatě II° f. a XXVII f. a XVI g., — zastúpiti, a to konečně ve čtyřech nedělech aneb v osmi, a těmto jiným pánóm, kteříž ty diely jmají, listy, ač jsú kteří, aneb dostatečnie kvitancí jmáme zjednati, a kdež by dluhové bez listuov, též kvitancí od těch zjednati oc. O ty dluhy a pro ně na- hoře jeden na druhého nejmá žádných předešlých škod hnáti, než jeden druhého o ty věci se všech póhonuov propustiti a více se o to nepoháněti. Item což se Postřělimova dotýče, takto rozkazujemy, aby pan maršálek, pan Jan tu věc sami zastúpili a z svých dieluov zpravili; a pan Vácslav nebude jmíti s tiem nic činiti, a také, ač by jemu co vystávalo a jmělo vedle dielčiech cedulí co býti přidáno, z toho je jmá také propustiti ani viec upomienati; a oni všickni tři ve čtyřech nedělech kněžiem, a ktož k tomu právo jmá, list dostatečný udělati a plat jistý na vsi některé jim příležný [sic] ukázati, jakož jim na ně přípis bude vydán; a ve dvú letú od datum této výpovědi pořad zběhlých mají ves tak dobrú a dědičnú jim příležitú kúpiti dědičnú, a tu ve dsky zemské vložiti a zpraviti, jakož obyčej v zemi jest, aneb zase Potřělmovek [sic] zjednati. A jestliže by co déle kterým z nich bylo a na některém dielu toho prošieřeno [sic], všickni dielové škoduojte a vedle dílných cedulí škodu neste. A tomu na svědomie a této výpovědi na zdrženie my svrchupsaní ubrmané pečeti naše vlastnie dali jsme k tomuto listu přitisknúti. Jenž jest dán a psán na sjezdu v Olomúci, léta od narozenie Syna božieho 1481, ten úterý před sv. Margetú oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 142. (b. II). Dílové dcer pana Jiříka Strážnického, jak mají napravováni býti. K r. 1481, 10. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 248 b; arch. měst. Brn. ƒ. 117 b. Item dílové tito budú tři takto napraveni: Item díl, kterýž jest Strážnicský, zůstaň tak, jakož jest pány položen, a ten diel Ijc f k Račicím přidá. Item těch V f, kterýchž jmá dáti pan Kostka vedle svého přivolenie, ať jsú také k Račicím přidány. Item Ij“ f díl Plumlovských, také přidány k Račicím. Item jiné věci buďte vedle cedule ode pánuov vydaných při své moci, jakž stojí psány. Item ten, komuž se Strážnice dostane, jestliže bude chtíti při sobě Bzenec zachovati, tehda toho, komuž se Plumlov dostane IIjM f, a toho, komuž se Račice 30*
Strana 236
236 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dostanu, IIIM a II° f bude moci splatiti odtavad se Bzence; pakli by nezachoval Bzence, aby právo provoláno bylo, kdo by jej kúpiti chtěl, tomu aby v témž právu prodán byl. Znamenají se ještě dluhové, kteréž pan maršálek zastoupiti má. 248. (m. XII). Frejmark mezi panem Heraltem z Kunstatu a kněžími kláštera Prostějovského o XXII hřiven platu. V Olomúci 1481, 4. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 232 b; arch. měst. Brn. ƒ. 110. My kněz Vácslav probošt i vešken konvent kanovníkuov duchovnicch řádu sv. Augustina kláštera Prostějovského, nynějšie i budúcie, vyznáváme . . . že znamenavše na tom užitek svuoj a své dobré, s dobrým rozmyslem a dobrovolně beze všeho přinucenie s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova smlúvu pevnú učinili a dokonali jsme, a to takú, že pan Heralt postúpil jest nám platu toho a tolikéž, kteréhož jest nám byl postúpil nebožtík pan Jiřík Strážnicský dobré paměti, totjižto dvě a dvaceti hřiven platu ročnicho i s jinými požitky, jakožto kury, vajce, sýry ve vsech Smržicích, Rakúskách a v Prostějově, což jim tu příslušie; kderéhožto platu i s požitky svrchupsanými máme požievati svobodně beze všie pře- kážky páně Heraltovy, erbuov a budúciech jeho pánuov Plumlovských, dokud jest on živ, a po jeho smrti dotud, dokudž bychom k zádušie kláštera našeho již psaného navráceni nebyli. Na kterémžto platu my přestáváme. A což by kolivěk jiného zá- dušic našeho kláštera Prostějovského mimo ten plat bylo a jest, to všecko pan Heralt k ruce své bráti a požívati jmá až do své živnosti, a v tom my jemu překážeti nejmáme ani budúcí naši, a žádným právem anebo póhony ani kderým vymyšleným obyčejem zmatkuov a překážky i nesnází nečiniti, než jako se svrchu píše, na tom platu přestati a dosti jmíti jmáme, a z více jeho [nenapomienati, dokudž jest živ. A jestliže by pan Heralt nebo erbové nebo budúcie jeho buďto luk anebo dědin našicch anebo platuov našeho kláštera svrchupsaného potřebovali a k svému požitku obrátiti chtěli, jmáme jim toho příti, všakž tak, aby nám nebo budúciem našicm luk aneb dědin v tak dobrém, jako by naše bylo, kúpili a zjednali za své peníze, anebo platu dědičného kúpili tolikéž, což bychom těch luk anebo dědin našiech anebo platuov našeho kláštera svrchupsaného potřebovali a k svému užitku obrátiti chtěli, máme jim toho příti, anebo dědin na peníze požiti mohli [sic], a nám to osvobodili a očistili, tak jakž tato země za právo jmá. A jestliže by se lidé na gruntiech kláštera Prostějovského již psaného osazovati chtěli s vuolí pana Heralta svrchupsa- ného a erbuov jeho, pánuov Plumlovských, budem jim toho moci příti a odpustiti, aby se stavěli, a plat ten nám od těch lidí k našemu užitku vydáván a placen býti jmá.
236 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dostanu, IIIM a II° f bude moci splatiti odtavad se Bzence; pakli by nezachoval Bzence, aby právo provoláno bylo, kdo by jej kúpiti chtěl, tomu aby v témž právu prodán byl. Znamenají se ještě dluhové, kteréž pan maršálek zastoupiti má. 248. (m. XII). Frejmark mezi panem Heraltem z Kunstatu a kněžími kláštera Prostějovského o XXII hřiven platu. V Olomúci 1481, 4. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 232 b; arch. měst. Brn. ƒ. 110. My kněz Vácslav probošt i vešken konvent kanovníkuov duchovnicch řádu sv. Augustina kláštera Prostějovského, nynějšie i budúcie, vyznáváme . . . že znamenavše na tom užitek svuoj a své dobré, s dobrým rozmyslem a dobrovolně beze všeho přinucenie s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova smlúvu pevnú učinili a dokonali jsme, a to takú, že pan Heralt postúpil jest nám platu toho a tolikéž, kteréhož jest nám byl postúpil nebožtík pan Jiřík Strážnicský dobré paměti, totjižto dvě a dvaceti hřiven platu ročnicho i s jinými požitky, jakožto kury, vajce, sýry ve vsech Smržicích, Rakúskách a v Prostějově, což jim tu příslušie; kderéhožto platu i s požitky svrchupsanými máme požievati svobodně beze všie pře- kážky páně Heraltovy, erbuov a budúciech jeho pánuov Plumlovských, dokud jest on živ, a po jeho smrti dotud, dokudž bychom k zádušie kláštera našeho již psaného navráceni nebyli. Na kterémžto platu my přestáváme. A což by kolivěk jiného zá- dušic našeho kláštera Prostějovského mimo ten plat bylo a jest, to všecko pan Heralt k ruce své bráti a požívati jmá až do své živnosti, a v tom my jemu překážeti nejmáme ani budúcí naši, a žádným právem anebo póhony ani kderým vymyšleným obyčejem zmatkuov a překážky i nesnází nečiniti, než jako se svrchu píše, na tom platu přestati a dosti jmíti jmáme, a z více jeho [nenapomienati, dokudž jest živ. A jestliže by pan Heralt nebo erbové nebo budúcie jeho buďto luk anebo dědin našicch anebo platuov našeho kláštera svrchupsaného potřebovali a k svému požitku obrátiti chtěli, jmáme jim toho příti, všakž tak, aby nám nebo budúciem našicm luk aneb dědin v tak dobrém, jako by naše bylo, kúpili a zjednali za své peníze, anebo platu dědičného kúpili tolikéž, což bychom těch luk anebo dědin našiech anebo platuov našeho kláštera svrchupsaného potřebovali a k svému užitku obrátiti chtěli, máme jim toho příti, anebo dědin na peníze požiti mohli [sic], a nám to osvobodili a očistili, tak jakž tato země za právo jmá. A jestliže by se lidé na gruntiech kláštera Prostějovského již psaného osazovati chtěli s vuolí pana Heralta svrchupsa- ného a erbuov jeho, pánuov Plumlovských, budem jim toho moci příti a odpustiti, aby se stavěli, a plat ten nám od těch lidí k našemu užitku vydáván a placen býti jmá.
Strana 237
z roku 1481. 237 A protož my kněz Vácslav probošt a vešken konvent kláštera nadepsaného slíbili jsme a mocí listu tohoto slibujem sami za se i za budúcie naše, kněžie klá- štera již psaného, že ty všecky věci svrchupsané od nás a budúciech našiech panu Heraltovi svrchupsanému, erbóm i budúciem jeho pánóm Plumlovským ctně, právě, cele, pevně a neporušitedlně sdržány a zachovány budú beze všech zmatkuov. Tomu na potvrzenie a na zdrženie pro lepšie jistotu věcí svrchupsaných my kněz Vácslav probošt i vešken konvent kláštera nadepsaného pečet naši konventskú i s našiem vědomiem dobrovolně přivěsili jsme k tomuto listu; a pro lepšie svědomie prosili jsme urozených pánuov, pana Ctibora z Cimburka a s Tovačova, hajtmana markrab- stvie Moravského, pana Viléma z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, pana Čeňka Kuny z Kunstatu, pana Jindřicha z Strážnice a na Dúbra- vici, a pana Vácslava z Ludanic a na Dlúhé Vsi, najvyššieho sudího cudy Brněnské, i slovutných panoší Kristofora z Pěničína [sic] a s Dranovic [sic], sudího menšieho v Olo- múci, že jsú své pečeti vedle nás na svědomie přivěsili k tomuto listu a sobě i erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci v úterý před narozeniem Matky božie léta oc 1481 oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 143. 249. Zápis do desk o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 16. října 1481. 1481, 16. října. — DBrn. č. 11. f. 17 b. Anno Domini milesimo CCCC'LXXXI in festo sancti Galli celebratum est colloquium generale dominorum baronum in ciuitate Brunensi presidentibus: in Christo reuerendo patre et domino domino Prothasio episcopo Olomucensi, domino Cztiborio de Czimburk, capitaneo marchionatus Morauie, domino Wilhelmo de Pernsstayn, su- premo camerario czude Brunensis, domino Wenceslao de Ludanicz, supremo czudario eiusdem czude, et Thobia de Monte Gigantis, prothonotario thabularum marchionatus Morauie, domino Pertholdo de Lipa, supremo maresscalko regni Boemie, domino Markwardo de Lompnicz, domino Herrico de Lichtnburk, domino Wenceslao de Bozkowic, supremo camerario czude Olomucensis, domino Johanne de Lichtenburk, domino Johanne Kuna de Cunstat, domino Hynkone de Waldstayn alias de Brtnicza, domino Erhardo de Cunstat, domino Alberto seniore de Ssternberk, domino Vlrico de Bozkowicz, domino Alberto de Bozkowicz, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Zelowicz, domino Boczkone de Cunstat alias de Buzow, domino Johanne de Zirotin, supremo czudario czude Olomucensis, aliorumque baronum ibidem presi- dencium.
z roku 1481. 237 A protož my kněz Vácslav probošt a vešken konvent kláštera nadepsaného slíbili jsme a mocí listu tohoto slibujem sami za se i za budúcie naše, kněžie klá- štera již psaného, že ty všecky věci svrchupsané od nás a budúciech našiech panu Heraltovi svrchupsanému, erbóm i budúciem jeho pánóm Plumlovským ctně, právě, cele, pevně a neporušitedlně sdržány a zachovány budú beze všech zmatkuov. Tomu na potvrzenie a na zdrženie pro lepšie jistotu věcí svrchupsaných my kněz Vácslav probošt i vešken konvent kláštera nadepsaného pečet naši konventskú i s našiem vědomiem dobrovolně přivěsili jsme k tomuto listu; a pro lepšie svědomie prosili jsme urozených pánuov, pana Ctibora z Cimburka a s Tovačova, hajtmana markrab- stvie Moravského, pana Viléma z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, pana Čeňka Kuny z Kunstatu, pana Jindřicha z Strážnice a na Dúbra- vici, a pana Vácslava z Ludanic a na Dlúhé Vsi, najvyššieho sudího cudy Brněnské, i slovutných panoší Kristofora z Pěničína [sic] a s Dranovic [sic], sudího menšieho v Olo- múci, že jsú své pečeti vedle nás na svědomie přivěsili k tomuto listu a sobě i erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci v úterý před narozeniem Matky božie léta oc 1481 oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 143. 249. Zápis do desk o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 16. října 1481. 1481, 16. října. — DBrn. č. 11. f. 17 b. Anno Domini milesimo CCCC'LXXXI in festo sancti Galli celebratum est colloquium generale dominorum baronum in ciuitate Brunensi presidentibus: in Christo reuerendo patre et domino domino Prothasio episcopo Olomucensi, domino Cztiborio de Czimburk, capitaneo marchionatus Morauie, domino Wilhelmo de Pernsstayn, su- premo camerario czude Brunensis, domino Wenceslao de Ludanicz, supremo czudario eiusdem czude, et Thobia de Monte Gigantis, prothonotario thabularum marchionatus Morauie, domino Pertholdo de Lipa, supremo maresscalko regni Boemie, domino Markwardo de Lompnicz, domino Herrico de Lichtnburk, domino Wenceslao de Bozkowic, supremo camerario czude Olomucensis, domino Johanne de Lichtenburk, domino Johanne Kuna de Cunstat, domino Hynkone de Waldstayn alias de Brtnicza, domino Erhardo de Cunstat, domino Alberto seniore de Ssternberk, domino Vlrico de Bozkowicz, domino Alberto de Bozkowicz, domino Hynkone de Waldsstayn alias de Zelowicz, domino Boczkone de Cunstat alias de Buzow, domino Johanne de Zirotin, supremo czudario czude Olomucensis, aliorumque baronum ibidem presi- dencium.
Strana 238
238 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 250. Katruše z Meziboří Vratislavovi z Pernšteina vkládá ve dsky ves Střítež a dvůr v Pavlovičkách s příslušenstvím. V Brně 1481, 16. října. — D. Brn. č. 11. f. 18 b. Katruše z Meziboří Vratislavovi z Pernšteina a jeho erbóm ves Střítež a dvuor v Pavlovičkách se vším příslušenstvím, jakož od staradávna k té vsi a k tomu dvoru přísluší, nic sobě tu prostě nepozóstavujíci, jakož jsem to sama držala, než to všecko vkládám a vpisuji ku pravému dědicstvie. 251. Vilém z Pernšteina byl poručníkem 1481, 16. listop. při půhonech Jeronyma z Lidéřova na Jana z Žerotína ze 400 hř., Václava Zbelky na Beneše Pražmu z Bílkova z 800P gr. LCit. VI. 159; — 1481, 23. list. při půhonu Vratislava z Pernšteina na Arkleba z Litavy z 200 k. LCit. V. 337; — 1481, 7. pros. při půhonu Kunky z Cimburka na Ladslava z Podmanína z 250 fl. uh. a z 200 fl. uh. LCit. VI. 169, 170; — při půhonu Albrechta st. z Šternberka na Půtu z Lichtmburka ze 400 fp. LCit. V. 343. 252. Kněz Linhart opat a konvent kláštera Žďárského pohání Viléma z Pernšteina jako poručníka z 800 hř., že jim drží vsi Pikarec a Medlov oc. Dat. v Brně 1481 f. VI. an. nativ. Christi (21. pros.) LCit. V. 368. 253. Vilém z Pernšteina byl poručníkem 1481, 21. pros. při půhonu Pertolta z Lipého na Václava z Pivína ze 150 fl. LCit. V. 348; — při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Mark- varta z Lomnice z 8000 fl. uh., na Štěpána Krocara Leotakara za 3000 fl. uh., na Jana Krocara ze 300 fl. uh., a při půhonech Vratisl. z Pernšteina na paní Markýtu z Vranova ze 185 fl. uh., a na touž paní Markýtu, že vzala bezprávně lžíci zlatou a truhlici stříbrem okovanou po otci jeho; při půhonech Vaňka z Panova za Žofku z Vartnova z 31 fl. uh., na Štěpána z Lomp- nice z 31 fl. uh. LCit. V. 351—354. 254. (r. XVII.) List zprávnie na Prosenice od Ruprechta panu Vilémovi z Pernšteina. Na Prosenicích 1481, 23. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 148 b; arch. měst. Brn. ƒ. 86. Já Roprecht z Vrchlabé i s svými erby, první jistec a zprávce věcí dole- psaných, vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám své vlastnie zbožie a dědicstvie, totjižto tvrz Prosenice se vsemi Prosenici a Sedlci, se dvorem v Prosenicích a se dvorem v Sedlci k těm vsem přísedícím, s mlýnem a s puol vsí Kozlovic, s dvorem a s lukami, tak jakož sem to
238 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 250. Katruše z Meziboří Vratislavovi z Pernšteina vkládá ve dsky ves Střítež a dvůr v Pavlovičkách s příslušenstvím. V Brně 1481, 16. října. — D. Brn. č. 11. f. 18 b. Katruše z Meziboří Vratislavovi z Pernšteina a jeho erbóm ves Střítež a dvuor v Pavlovičkách se vším příslušenstvím, jakož od staradávna k té vsi a k tomu dvoru přísluší, nic sobě tu prostě nepozóstavujíci, jakož jsem to sama držala, než to všecko vkládám a vpisuji ku pravému dědicstvie. 251. Vilém z Pernšteina byl poručníkem 1481, 16. listop. při půhonech Jeronyma z Lidéřova na Jana z Žerotína ze 400 hř., Václava Zbelky na Beneše Pražmu z Bílkova z 800P gr. LCit. VI. 159; — 1481, 23. list. při půhonu Vratislava z Pernšteina na Arkleba z Litavy z 200 k. LCit. V. 337; — 1481, 7. pros. při půhonu Kunky z Cimburka na Ladslava z Podmanína z 250 fl. uh. a z 200 fl. uh. LCit. VI. 169, 170; — při půhonu Albrechta st. z Šternberka na Půtu z Lichtmburka ze 400 fp. LCit. V. 343. 252. Kněz Linhart opat a konvent kláštera Žďárského pohání Viléma z Pernšteina jako poručníka z 800 hř., že jim drží vsi Pikarec a Medlov oc. Dat. v Brně 1481 f. VI. an. nativ. Christi (21. pros.) LCit. V. 368. 253. Vilém z Pernšteina byl poručníkem 1481, 21. pros. při půhonu Pertolta z Lipého na Václava z Pivína ze 150 fl. LCit. V. 348; — při půhonech Jana Heralta z Kunštátu na Mark- varta z Lomnice z 8000 fl. uh., na Štěpána Krocara Leotakara za 3000 fl. uh., na Jana Krocara ze 300 fl. uh., a při půhonech Vratisl. z Pernšteina na paní Markýtu z Vranova ze 185 fl. uh., a na touž paní Markýtu, že vzala bezprávně lžíci zlatou a truhlici stříbrem okovanou po otci jeho; při půhonech Vaňka z Panova za Žofku z Vartnova z 31 fl. uh., na Štěpána z Lomp- nice z 31 fl. uh. LCit. V. 351—354. 254. (r. XVII.) List zprávnie na Prosenice od Ruprechta panu Vilémovi z Pernšteina. Na Prosenicích 1481, 23. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 148 b; arch. měst. Brn. ƒ. 86. Já Roprecht z Vrchlabé i s svými erby, první jistec a zprávce věcí dole- psaných, vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám své vlastnie zbožie a dědicstvie, totjižto tvrz Prosenice se vsemi Prosenici a Sedlci, se dvorem v Prosenicích a se dvorem v Sedlci k těm vsem přísedícím, s mlýnem a s puol vsí Kozlovic, s dvorem a s lukami, tak jakož sem to
Strana 239
z roku 1481 a 1482. 239 sám držel, s lidmi platnými i neplatnými, s činžemi, poplatky, s robotami, s užitky, s rybníky, s rybništěmi, s lesy, s háji, s chrastinami, s dúbravami, s řekami, s po- toky, s jezery, s toky vodnými, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, i s jinú rolí ornú i neornú, s hranicemi, s mezmi, se všiem plným právem, panstviem a příslu- šenstviem, jakož ta tvrz a ty vsi v svých mezech od staradávna záležie a jsú vy- mezeny, nic sobě tu ani svým erbóm ani budúcím potomkóm práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávajíc ani pozůstavujíc, tak jakož sem to sám držel a jeho požíval, to sem všecko prodal ku pravému dědicstvie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, a k věrné ruce JMti urozenému pánu panu Vratislavovi z Pern- šteina, bratru JMti vlastnímu, za XVI“ f. dobrých červených uherských, kteréž sem již od JMti hotové a zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Ruprecht, a my Bohuslav z Kokor a na Tršicích, Mikeš z Kokor a z Majetína, Zdeněk z Kokor, Vítek z Dobrčic a z Riekovic, Jan Mukař z Kokor a z Čekyně, Ctibor Obešlík z Lipoltovic a z Veselíčka, rukojmie a spravedliví zprávce věcí svrchu i dole psaných, s ním s Ruprechtem a zaň slibujem ... Leženic obyčejné v Olomúci neb v Lipníku oc. V témž listu dobrá vuole se vypi- suje oc. Jenž jest dán a psán na Prosenicích v neděli po svatém Thůmu léta oc tisícého čtyřistého osmdesátého prvnieho počítajíce oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 144. 255. (1481) Ctibor z Cimburka a z Tovačova praví v předmluvě ku Knize Tovačovské, že ten spis píše k žádosti některých pánů moravských, mezi nimiž na 4. místě jmenuje Vilíma z Pernšteina, nejvyššího komorníka cudy Brněnské. Brandlovo vydání Knihy Tovač. str. 1; o době, kdy psána byla, tamže str. XXI sl. Též v potvrzení privilegií moravských od krále Matyáše, daném dne 25. července 1479, jmenován jest Vilém z Pernšteina, nejv. komorník desk zemských a práva v Brně, mezi pány, k jichž žádosti to potvr- zení bylo vydáno; Brandl, Kniha Tovač. str. 12, 13. 256. Vilím a Vratislav bratří vlastní z Pernšteina propouštějí poddaným ze vsi Prosetína a jiným právo odúmrtí. Na Pernšteině 1482, 3. ledna. — Opis z r. 1859 v arch. zemsk. v Brně, orig. v obci Prosetínské. My Vilím z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Brně, a Vratislav z Pernšteina bratří vlastní, páni a dědici zboží a vsí dolepsaných . .. že předstoupili před nás opatrní naši věrní milí rychtář a konšelé i všechny obce z těchto našich vsí: z Prosetína, ze Čtyrdvorů, Kčenova a Hodonína, a prosili jsou nás pokorně, abychom s nimi udělali [sic] o odmrti,
z roku 1481 a 1482. 239 sám držel, s lidmi platnými i neplatnými, s činžemi, poplatky, s robotami, s užitky, s rybníky, s rybništěmi, s lesy, s háji, s chrastinami, s dúbravami, s řekami, s po- toky, s jezery, s toky vodnými, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, i s jinú rolí ornú i neornú, s hranicemi, s mezmi, se všiem plným právem, panstviem a příslu- šenstviem, jakož ta tvrz a ty vsi v svých mezech od staradávna záležie a jsú vy- mezeny, nic sobě tu ani svým erbóm ani budúcím potomkóm práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávajíc ani pozůstavujíc, tak jakož sem to sám držel a jeho požíval, to sem všecko prodal ku pravému dědicstvie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, a k věrné ruce JMti urozenému pánu panu Vratislavovi z Pern- šteina, bratru JMti vlastnímu, za XVI“ f. dobrých červených uherských, kteréž sem již od JMti hotové a zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Ruprecht, a my Bohuslav z Kokor a na Tršicích, Mikeš z Kokor a z Majetína, Zdeněk z Kokor, Vítek z Dobrčic a z Riekovic, Jan Mukař z Kokor a z Čekyně, Ctibor Obešlík z Lipoltovic a z Veselíčka, rukojmie a spravedliví zprávce věcí svrchu i dole psaných, s ním s Ruprechtem a zaň slibujem ... Leženic obyčejné v Olomúci neb v Lipníku oc. V témž listu dobrá vuole se vypi- suje oc. Jenž jest dán a psán na Prosenicích v neděli po svatém Thůmu léta oc tisícého čtyřistého osmdesátého prvnieho počítajíce oc. Výtah tištěn AČ. VI. 513 č. 144. 255. (1481) Ctibor z Cimburka a z Tovačova praví v předmluvě ku Knize Tovačovské, že ten spis píše k žádosti některých pánů moravských, mezi nimiž na 4. místě jmenuje Vilíma z Pernšteina, nejvyššího komorníka cudy Brněnské. Brandlovo vydání Knihy Tovač. str. 1; o době, kdy psána byla, tamže str. XXI sl. Též v potvrzení privilegií moravských od krále Matyáše, daném dne 25. července 1479, jmenován jest Vilém z Pernšteina, nejv. komorník desk zemských a práva v Brně, mezi pány, k jichž žádosti to potvr- zení bylo vydáno; Brandl, Kniha Tovač. str. 12, 13. 256. Vilím a Vratislav bratří vlastní z Pernšteina propouštějí poddaným ze vsi Prosetína a jiným právo odúmrtí. Na Pernšteině 1482, 3. ledna. — Opis z r. 1859 v arch. zemsk. v Brně, orig. v obci Prosetínské. My Vilím z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší komorník desk a soudu práva zemského v Brně, a Vratislav z Pernšteina bratří vlastní, páni a dědici zboží a vsí dolepsaných . .. že předstoupili před nás opatrní naši věrní milí rychtář a konšelé i všechny obce z těchto našich vsí: z Prosetína, ze Čtyrdvorů, Kčenova a Hodonína, a prosili jsou nás pokorně, abychom s nimi udělali [sic] o odmrti,
Strana 240
240 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kteréž páni a předkové naši i my tudíž až dosavad v těch vsech brali jsme. A my vzhlednouce na jejich pokornou a snažnou žádost, i tudíž sami toho žádost majíci, aby ti lidé svrchupsaní naši v již řečených vsech nynější i budoucí mohli se pod námi lépe živiti i jiní cizí pod nás se táhnouti, z naší vlastní milosti a dobrotivosti učinili jsme těm našim lidem [v] vejšpsaných vsech nynějším i jich budoucím potomkům takovouto milost: že ty všechny odmrti, kteréž prve my neb předkové naši brali spravedlivě, jsme jim propustili a oddali a tímto listem propouštíme a oddáváme na časy budoucí takovým obyčejem, aby jedenkaždý obyvatel v těch našich častopsaných vsech nynější buď budoucí, buď za zdravého života aneb na smrtedlné posteli, mohl statek svůj mohovitý neb nemohovitý, buď rolí neb jiné, což by měl, poručiti, dáti a odevzdati příteli svému přirozenému aneb jinému, komužby se jemu zdálo, a s svým učiniti, jakžby se jemu zdálo nejlépe. Však toto zvláštně vymiňujíce: jestližeby který bez dětí umřel a přátely měl na jiné dědině panství jiného, a poručil by statek svůj jim, tedy ten, kdožby chtěl k tomu statku míti nejlepší spravedlnost a právo, povinen jest v tom a při tom statku na našem panství a v té dědině živiti se a pod námi býti, jinam statkem tím nehýbaje. Druhé také, jestliže by neměl dětí neb takových přátel přirozených, a chtěl své ženě statek svůj odkázati, a by- laliby ta žena již odemřeného tu na dědině i v vdovství svém, tak jak na dobré ženy sluší, živa, tím statkem se obchodíce, tedy toho propůjčujeme; pakliby neslušně živa byla, mrhajíc neb mrhati chtějíci ten statek, ježto to byloliby známé, tedy taková věc na nás anebo budoucí naše potomky má zase znešena býti, a jakby se nám zdálo v té věci učiniti neb té obci jak by bylo uznáno s tím statkem. Protož my Vilím a Vratislav svrchupsaní i svými erby budoucími slibujeme svrchupsaným lidem našim, ty všechny věci zdržeti a zachovati v celosti, což se v tomto listu píše, bez všech zmatků a fortelů všelijakých. Tomu na svědomí své pečeti k tomuto listu kázali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Pernšteině leta božího 1482 ve čtvrtek po novém letě. 257. Zápis do desk o zasedání sněmu obecního a soudu zemského, držaného v Olomúci dne 7. ledna 1482. 1482, 7. ledna. — D. Olom. č. 12 f. 32. Anno Domini millesimo CCCCLXXXII v pondělí po svíčkách držán jest sněm v městě Olomúci a právo, na němž jsú byli páni tito dolepsaní: duostojný v Boze otec a pán pan Tas biskup Olomúcský, pan Ctibor z Cimburka a s Thova- čova, hajtman marg[rjabstvie Moravského, pan Václav z Bozkovic, najvyšší komorník cudy Olomúcské, pan Jan z Žerotína, najvyšší sudí tejž cudy Olomúcskej, Thobiáš z Hory Obřanské, najvyšší písař desk a práv margrjabstvie Moravského, pan Vilém
240 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kteréž páni a předkové naši i my tudíž až dosavad v těch vsech brali jsme. A my vzhlednouce na jejich pokornou a snažnou žádost, i tudíž sami toho žádost majíci, aby ti lidé svrchupsaní naši v již řečených vsech nynější i budoucí mohli se pod námi lépe živiti i jiní cizí pod nás se táhnouti, z naší vlastní milosti a dobrotivosti učinili jsme těm našim lidem [v] vejšpsaných vsech nynějším i jich budoucím potomkům takovouto milost: že ty všechny odmrti, kteréž prve my neb předkové naši brali spravedlivě, jsme jim propustili a oddali a tímto listem propouštíme a oddáváme na časy budoucí takovým obyčejem, aby jedenkaždý obyvatel v těch našich častopsaných vsech nynější buď budoucí, buď za zdravého života aneb na smrtedlné posteli, mohl statek svůj mohovitý neb nemohovitý, buď rolí neb jiné, což by měl, poručiti, dáti a odevzdati příteli svému přirozenému aneb jinému, komužby se jemu zdálo, a s svým učiniti, jakžby se jemu zdálo nejlépe. Však toto zvláštně vymiňujíce: jestližeby který bez dětí umřel a přátely měl na jiné dědině panství jiného, a poručil by statek svůj jim, tedy ten, kdožby chtěl k tomu statku míti nejlepší spravedlnost a právo, povinen jest v tom a při tom statku na našem panství a v té dědině živiti se a pod námi býti, jinam statkem tím nehýbaje. Druhé také, jestliže by neměl dětí neb takových přátel přirozených, a chtěl své ženě statek svůj odkázati, a by- laliby ta žena již odemřeného tu na dědině i v vdovství svém, tak jak na dobré ženy sluší, živa, tím statkem se obchodíce, tedy toho propůjčujeme; pakliby neslušně živa byla, mrhajíc neb mrhati chtějíci ten statek, ježto to byloliby známé, tedy taková věc na nás anebo budoucí naše potomky má zase znešena býti, a jakby se nám zdálo v té věci učiniti neb té obci jak by bylo uznáno s tím statkem. Protož my Vilím a Vratislav svrchupsaní i svými erby budoucími slibujeme svrchupsaným lidem našim, ty všechny věci zdržeti a zachovati v celosti, což se v tomto listu píše, bez všech zmatků a fortelů všelijakých. Tomu na svědomí své pečeti k tomuto listu kázali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Pernšteině leta božího 1482 ve čtvrtek po novém letě. 257. Zápis do desk o zasedání sněmu obecního a soudu zemského, držaného v Olomúci dne 7. ledna 1482. 1482, 7. ledna. — D. Olom. č. 12 f. 32. Anno Domini millesimo CCCCLXXXII v pondělí po svíčkách držán jest sněm v městě Olomúci a právo, na němž jsú byli páni tito dolepsaní: duostojný v Boze otec a pán pan Tas biskup Olomúcský, pan Ctibor z Cimburka a s Thova- čova, hajtman marg[rjabstvie Moravského, pan Václav z Bozkovic, najvyšší komorník cudy Olomúcské, pan Jan z Žerotína, najvyšší sudí tejž cudy Olomúcskej, Thobiáš z Hory Obřanské, najvyšší písař desk a práv margrjabstvie Moravského, pan Vilém
Strana 241
z roku 1482. 241 z Pernštajnu, najvyšší komorník cudy Brněnské, pan Markvarth z Lompnice, pan Jan Kuna z Kunstatu, pan Jan Heralt z Kunstatu, pan Jindřich z Sovince, pan Oldřich z Bozkovic, pan Hynek z Waldšteina, pan Albrecht starší z Šternberka, pan Karel mladší z Vlašimě, pan Jan Pňovský z Sovince, pan Ctibor z Lantšteina, pan Jiřík starší Tunkl z Brníčka a Zábřeha a jiní páni. 258. Ctibor z Cimburka Vilémovi z Pernšteina dává v zástavu některé statky své pro případ, že by manželka jeho Elška z Melic pro prodej hradu Náměště proti Vilémovi právně nastupovala. Na soudě zemském v Olomouci 1482, 7. ledna. — DOlom. č. 12 f. 32b. Ctibor z Cimburka a z Thovačova Vilémovi z Pernštajnu na Thovačově zá- klad ukazuje jako komorníku Brněnskému, jestliže by Elška z Melic, manželka jeho, pro prodaj dědicství hradu Náměšče Viléma nařkla, a nestalo se jí dosti podle vkladu jeho prvního jí Elšce na městečku Kralicích, Hrděbořicích, Ejvani, Vyklecích a Ryb- nicích, což jí vloženo jest, aby se Vilém statkem jeho Ctibora hojiti mohl a se vypravoval. 259. Albrecht st. z Šternberka Viléma z Pernšteina činí mocným poručníkem statků i dětí svých. Na soudě zemském v Olomouci 1482, 7. ledna. — DOlom. č. 12 f. 33. Albrecht starší z Šternberka činím mocného poručníka dskami všeho statku svého i dětí svých pana Viléma z Pernštajna, najvyššího komorníka cudy Brněnské. 260. Odklad ve při mezi knězem Zikmundem a Vilémem z Pernšteina. 1482, 17. ledna. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 53. Anno oc LXXXII sabato in die Anthonii. Mezi knězem Zigmundem, oltář- níkem oltáře sv. Marie Egypské, a panem Vilémem z Pernštajnu, poručníkem paní Kunky z Cimburka a z Jičína, páni nalezli: Poněvadž dostatečně z desk není vy- hledáno, páni toho do Olomúce odkládají, aby lépe ve dskách hledáno bylo. 261. (b. II.) Svolenie kněze Thasa biskupa Olomúckého o smlúvy, kteréž učiněny byly mezi panem Ctiborem Thovačovským a kostelem Olomúckým o lúky, nivy a pastvy s obuo stran lidí jejich z Evaně a z Hrubčic. V Olomouci (1482) 17. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 482 b; měst. Brn. f. 167. Prothasius boží milostí biskup Olomúcký oznamujem tiemto listem věku nynějšiemu i budúcímu: Jakož mezi urozeným pánem panem Ctiborem z Cimburka Archiv Český XVI. 31
z roku 1482. 241 z Pernštajnu, najvyšší komorník cudy Brněnské, pan Markvarth z Lompnice, pan Jan Kuna z Kunstatu, pan Jan Heralt z Kunstatu, pan Jindřich z Sovince, pan Oldřich z Bozkovic, pan Hynek z Waldšteina, pan Albrecht starší z Šternberka, pan Karel mladší z Vlašimě, pan Jan Pňovský z Sovince, pan Ctibor z Lantšteina, pan Jiřík starší Tunkl z Brníčka a Zábřeha a jiní páni. 258. Ctibor z Cimburka Vilémovi z Pernšteina dává v zástavu některé statky své pro případ, že by manželka jeho Elška z Melic pro prodej hradu Náměště proti Vilémovi právně nastupovala. Na soudě zemském v Olomouci 1482, 7. ledna. — DOlom. č. 12 f. 32b. Ctibor z Cimburka a z Thovačova Vilémovi z Pernštajnu na Thovačově zá- klad ukazuje jako komorníku Brněnskému, jestliže by Elška z Melic, manželka jeho, pro prodaj dědicství hradu Náměšče Viléma nařkla, a nestalo se jí dosti podle vkladu jeho prvního jí Elšce na městečku Kralicích, Hrděbořicích, Ejvani, Vyklecích a Ryb- nicích, což jí vloženo jest, aby se Vilém statkem jeho Ctibora hojiti mohl a se vypravoval. 259. Albrecht st. z Šternberka Viléma z Pernšteina činí mocným poručníkem statků i dětí svých. Na soudě zemském v Olomouci 1482, 7. ledna. — DOlom. č. 12 f. 33. Albrecht starší z Šternberka činím mocného poručníka dskami všeho statku svého i dětí svých pana Viléma z Pernštajna, najvyššího komorníka cudy Brněnské. 260. Odklad ve při mezi knězem Zikmundem a Vilémem z Pernšteina. 1482, 17. ledna. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 53. Anno oc LXXXII sabato in die Anthonii. Mezi knězem Zigmundem, oltář- níkem oltáře sv. Marie Egypské, a panem Vilémem z Pernštajnu, poručníkem paní Kunky z Cimburka a z Jičína, páni nalezli: Poněvadž dostatečně z desk není vy- hledáno, páni toho do Olomúce odkládají, aby lépe ve dskách hledáno bylo. 261. (b. II.) Svolenie kněze Thasa biskupa Olomúckého o smlúvy, kteréž učiněny byly mezi panem Ctiborem Thovačovským a kostelem Olomúckým o lúky, nivy a pastvy s obuo stran lidí jejich z Evaně a z Hrubčic. V Olomouci (1482) 17. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 482 b; měst. Brn. f. 167. Prothasius boží milostí biskup Olomúcký oznamujem tiemto listem věku nynějšiemu i budúcímu: Jakož mezi urozeným pánem panem Ctiborem z Cimburka Archiv Český XVI. 31
Strana 242
242 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a s Thovačova najvyšším hajtmanem margrabstvie Moravského s jedné, a velebnými kněžími Janem děkanem a kapitolú kostela našeho Olomúckého [s] strany druhé, smlúvy staly jsú se takové: My Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabstvic Moravského, s svými erby a budúcími potomky svými, pány Thovačovskými, a kněží Jan děkan, Beneš z Waldštajna probošt, Hynek ze Zvole práva duchovnieho doktor, Adam téhož práva doktor, Alexius z Jihlavy, Blazij z Olomúce, Jan Esmbek, Mikuláš Šuspangl, Jan Roth, Mikuláš z Grecce, Václav Tašnar, mistr Václav Kracer, Mikuláš Foršter, Jan Alvinder z Hamelburka, mistr Jan z Soravy a Stanislav z Olomúce, kanovníci a kapitola kostela Olomúckého za se i za své budúcí vyznávám[e] tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtúci slyšeti budú: Jakož jest byla ruoznice a nesnáz některá mezi námi a lidmi našimi Ejvan- skými a Hrubčickými o blata, pastvy a puožitky na blatech od jedné vsi do druhé, o kteréž i puohonové mezi námi dáli se, i úředníci zemští z rozkázání pánuov k ohledání jich na ně byli jsú vysláni, kdežto lidé starožitní obapolně od stran byli jsú postaveni k přísahám hotoví, takto dobrovolně na věčnost k nepohnutému za- chování a beze všech budúcích a potomních nářkuov a nových o to ruoznic k zdržení bez rozdílení úředníkuov a přísah lidských smluvili sme se o ně a mocně při tom zuostavujem a necháváme na věčnost, jakož se dole tuto píše: Item najprve jakož sem já svrchupsaný Stibor udělal na těch blatech sobě a svým budúcím tři nivy, kdež někdy prvé za dávních a starých let minulých olší a rokytí veliké bylo, mé hajné, a na těch nivách já Ctibor séci a seti mám, a když by koli již ty tři nivy jakýmžkoli obilém osety byly anebo užitkem, tehdy hned mají hájeny býti. A jestliže by se pak v tom zahájení událo koňuom nebo kerému dobytku jinému beze lsti na to vjíti, a škoda kterákoli že by se stala, ta nemá svévolně mstína býti, ale má podle slušnosti škoda opravena býti. A když by kolivěk ten puožitek a obilé z těch tří niv sňato bylo, tehdy mají ty tři nivy též ku past- vám obojím lidem svrchupsaných lidí svobodny býti. Item také jakož z nadepsaných vsí lidé z staradávna jedni k druhým svo- bodně až ke vsi pásli a své užitky jměli, též ještě i nyní obojí jedni k druhým svobodu mějte, jakož z staradávna. Item jakož sem já Ctibor lidem svým z Ejvaně na těch blatiech na míru provazcuov lúky nadal, proti tomu na tu míru těch provazcuov tolikéž my děkan a kapitola nadepsaní lidem svým Hrubčickým u vsi Hrubčic též odměřiti a tak mnoho dáti máme bez všelikého platu, jako lidem páně Ctiborovým již dáno jest. A když by trávy obojí lidé sobě z těch luk sklidili, tehdy také na tom zahájení pastvy mají obojím lidem svobodny býti. A to sklizení má se všech luk státi do s. Bartholoměje.
242 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a s Thovačova najvyšším hajtmanem margrabstvie Moravského s jedné, a velebnými kněžími Janem děkanem a kapitolú kostela našeho Olomúckého [s] strany druhé, smlúvy staly jsú se takové: My Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabstvic Moravského, s svými erby a budúcími potomky svými, pány Thovačovskými, a kněží Jan děkan, Beneš z Waldštajna probošt, Hynek ze Zvole práva duchovnieho doktor, Adam téhož práva doktor, Alexius z Jihlavy, Blazij z Olomúce, Jan Esmbek, Mikuláš Šuspangl, Jan Roth, Mikuláš z Grecce, Václav Tašnar, mistr Václav Kracer, Mikuláš Foršter, Jan Alvinder z Hamelburka, mistr Jan z Soravy a Stanislav z Olomúce, kanovníci a kapitola kostela Olomúckého za se i za své budúcí vyznávám[e] tiemto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtúci slyšeti budú: Jakož jest byla ruoznice a nesnáz některá mezi námi a lidmi našimi Ejvan- skými a Hrubčickými o blata, pastvy a puožitky na blatech od jedné vsi do druhé, o kteréž i puohonové mezi námi dáli se, i úředníci zemští z rozkázání pánuov k ohledání jich na ně byli jsú vysláni, kdežto lidé starožitní obapolně od stran byli jsú postaveni k přísahám hotoví, takto dobrovolně na věčnost k nepohnutému za- chování a beze všech budúcích a potomních nářkuov a nových o to ruoznic k zdržení bez rozdílení úředníkuov a přísah lidských smluvili sme se o ně a mocně při tom zuostavujem a necháváme na věčnost, jakož se dole tuto píše: Item najprve jakož sem já svrchupsaný Stibor udělal na těch blatech sobě a svým budúcím tři nivy, kdež někdy prvé za dávních a starých let minulých olší a rokytí veliké bylo, mé hajné, a na těch nivách já Ctibor séci a seti mám, a když by koli již ty tři nivy jakýmžkoli obilém osety byly anebo užitkem, tehdy hned mají hájeny býti. A jestliže by se pak v tom zahájení událo koňuom nebo kerému dobytku jinému beze lsti na to vjíti, a škoda kterákoli že by se stala, ta nemá svévolně mstína býti, ale má podle slušnosti škoda opravena býti. A když by kolivěk ten puožitek a obilé z těch tří niv sňato bylo, tehdy mají ty tři nivy též ku past- vám obojím lidem svrchupsaných lidí svobodny býti. Item také jakož z nadepsaných vsí lidé z staradávna jedni k druhým svo- bodně až ke vsi pásli a své užitky jměli, též ještě i nyní obojí jedni k druhým svobodu mějte, jakož z staradávna. Item jakož sem já Ctibor lidem svým z Ejvaně na těch blatiech na míru provazcuov lúky nadal, proti tomu na tu míru těch provazcuov tolikéž my děkan a kapitola nadepsaní lidem svým Hrubčickým u vsi Hrubčic též odměřiti a tak mnoho dáti máme bez všelikého platu, jako lidem páně Ctiborovým již dáno jest. A když by trávy obojí lidé sobě z těch luk sklidili, tehdy také na tom zahájení pastvy mají obojím lidem svobodny býti. A to sklizení má se všech luk státi do s. Bartholoměje.
Strana 243
z roku 1482. 243 Item jakož sem já Ctibor také podle lidí svých lúky sobě k svému užitku udělal u Ejvaně, též my kněží a kapitola nadepsaní tolikéž luk sobě ku požitku svému u Hrubčic udělati a zahájiti máme; ale oboje mají též v tom času sklizeny býti, a potom lidé na nich zvuoli jmíti. Item jedna niva, ješto se skonávají rolné meze Hrubčických a Ejvanských, keráž niva běží podle jednej nivy, jenž slovú Ostrovy, a mezi mú Ctiborovú naj- vyšší nivú u Propadlného, ta mně Ctiborovi zuostati má, a to za práci, že sem o toho blata práci osušování měl. Item zákupní lúka u Hrubčic, kteráž jest z staradávna a k Hrubčicím pří- sluší, ta lúka při svej spravedlnosti zuostaň i rolí, keráž k ní přísluší, jakož od staradávna byla. Item jezero, keréž slove Černé, o kterémž já Ctibor a my kněží, kapitula kostela Olomúckého, v listech našich obapolně zmínku máme, toho jezera abychom obojí požívali, a lidé těch obú vsí aby v něm lovili a loviti mohli bez překážky. Item toto také mezi sebú zjednali sme a dobré vuole ustanovujem: jestliže by kdy v časích budúcích přišla jaká potřeba na to blato a bylo potřebí opravovati, aby obojí spolu naši lidé byli sobě pomocni a povinni opravovati, proto aby zase nezašlo vodú, jako prvé zašlo bylo. Item také jestliže by lidé panen z kláštera sv. Jakuba na předhradí Olomú- ckém ze vsi Klopotovic k těm pastvám a blatuom kterú spravedlnost měli a tu že by slušně užívali, aby při tom také zuostaveni a zachováni byli. A tomu všemu na svědomí všech věcí svrchupsaných na zdržení a věčné zachování my Ctibor a kněží kapitula nahořepsaní na místě budúcích potomkuov svých pečeti své dali sme k tomuto listu přivěsiti; a pro větší pevnost a jistotu ku potvrzení věcí všech nahořepsaných prosili sme obapolně duostojného u Boze otce a pána pana Prothasia biskupa Olomúckého, aby svú pečet též k tomuto listu při- věsiti kázati ráčil. Protož my Protasius biskup nahořepsaný znamenavše slušnú a mírnú smlúvu a přátelské svolení stran nahoře psaných, jako se nahoře vypisuje, že jest kostelu našemu Olomúckému neškodlivé a bezužitečné, k němu svolujeme, je, aby na budúcí časy pevně zdržáno a ve všech kusích nahoře psaných zachováno bylo, potvrzujem, a takovážto dva listy zpuosobivše, každé straně pro zprávu na pamět dali jsme. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta oc M'CCCC'LXXXXII [sic]*) den s. Antonína. Výtah tistěn AČ. VI. 515 č. 145. *) Kněz Protasius (Tas) biskup Olomúcký zemřel 24. srpna 1482, tudíž nemůže býti 1492. 31*
z roku 1482. 243 Item jakož sem já Ctibor také podle lidí svých lúky sobě k svému užitku udělal u Ejvaně, též my kněží a kapitola nadepsaní tolikéž luk sobě ku požitku svému u Hrubčic udělati a zahájiti máme; ale oboje mají též v tom času sklizeny býti, a potom lidé na nich zvuoli jmíti. Item jedna niva, ješto se skonávají rolné meze Hrubčických a Ejvanských, keráž niva běží podle jednej nivy, jenž slovú Ostrovy, a mezi mú Ctiborovú naj- vyšší nivú u Propadlného, ta mně Ctiborovi zuostati má, a to za práci, že sem o toho blata práci osušování měl. Item zákupní lúka u Hrubčic, kteráž jest z staradávna a k Hrubčicím pří- sluší, ta lúka při svej spravedlnosti zuostaň i rolí, keráž k ní přísluší, jakož od staradávna byla. Item jezero, keréž slove Černé, o kterémž já Ctibor a my kněží, kapitula kostela Olomúckého, v listech našich obapolně zmínku máme, toho jezera abychom obojí požívali, a lidé těch obú vsí aby v něm lovili a loviti mohli bez překážky. Item toto také mezi sebú zjednali sme a dobré vuole ustanovujem: jestliže by kdy v časích budúcích přišla jaká potřeba na to blato a bylo potřebí opravovati, aby obojí spolu naši lidé byli sobě pomocni a povinni opravovati, proto aby zase nezašlo vodú, jako prvé zašlo bylo. Item také jestliže by lidé panen z kláštera sv. Jakuba na předhradí Olomú- ckém ze vsi Klopotovic k těm pastvám a blatuom kterú spravedlnost měli a tu že by slušně užívali, aby při tom také zuostaveni a zachováni byli. A tomu všemu na svědomí všech věcí svrchupsaných na zdržení a věčné zachování my Ctibor a kněží kapitula nahořepsaní na místě budúcích potomkuov svých pečeti své dali sme k tomuto listu přivěsiti; a pro větší pevnost a jistotu ku potvrzení věcí všech nahořepsaných prosili sme obapolně duostojného u Boze otce a pána pana Prothasia biskupa Olomúckého, aby svú pečet též k tomuto listu při- věsiti kázati ráčil. Protož my Protasius biskup nahořepsaný znamenavše slušnú a mírnú smlúvu a přátelské svolení stran nahoře psaných, jako se nahoře vypisuje, že jest kostelu našemu Olomúckému neškodlivé a bezužitečné, k němu svolujeme, je, aby na budúcí časy pevně zdržáno a ve všech kusích nahoře psaných zachováno bylo, potvrzujem, a takovážto dva listy zpuosobivše, každé straně pro zprávu na pamět dali jsme. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta oc M'CCCC'LXXXXII [sic]*) den s. Antonína. Výtah tistěn AČ. VI. 515 č. 145. *) Kněz Protasius (Tas) biskup Olomúcký zemřel 24. srpna 1482, tudíž nemůže býti 1492. 31*
Strana 244
244 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 262. Vilím z Pernšteina prodává ode dvoru, jejž zakoupil od Ctibora Obešlíka z Lipoltovic, některé nivy několika měšťanům Přerovským. Na Hranicích 1482, 22. února. — Orig. arch. města Přerova. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, vyznávám ... jakož sem kúpil dvór svobodný dědičný a nezávadný s jeho příslušenstvím u Stibora Obešlíka z Lipuoltovic a z Veselíčka, kterýžto dvuor leží a má položení v nivách a v mezách svých v poli Přerovském, od kteréhožto dvora odprodal sem a mocí tohoto listu odprodávám sám od sebe, od erbuov svých i potomkuov, nivy některé opatrným lidem svým tu v Přerově usedlým, zvlášče každú nivu za sumu jmenovitú peněz, kteréžto peníze již sem od nich hotové a zapla- cené vzal, v plat, kterýž od nich plat bráti mám, tak jakž od staradávna peníz v penízi jde, jakožto registra má ty lidi i ten plat zejména šíře v sobě oznamují, jim i jich všem potomkóm v pravé purkrechtní právo, tak aby oni, děti jich i jich potomkové mohli sobě ty nivy v témž právě prodávati, odevzdávati, zaměňovati a za zdravého života nebo na smrtedlný posteli poroučeti, komuž by se jim zdálo, vedle svobod svých, kteréž svobody oni v listech svých hlavních prve zapsány mají, beze vší přiekazy mej, erbóv mých i potomkóv. Jestli pak že by z dopuščění Božieho komu z nich umřieti se událo bez poručenství, a dětí nejměl, což by koli od toho dvoru úkupem držal, to spadni na jeho najbližší přátely. A protož já svrchupsaný Vilém slibuji sám od sebe, od erbuov svých i potomkuov jim svrchupsaným lidem mým, ty věci zdržeti a v skutku zachovati, tak jakož se nahoře vypisují. Tomu na po- tvrzení a lepší jistoty pevnost věcí nahoře psanejch pečet svú přivěsiti sem kázal k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Hraniciech v pátek den sv. Petra nasto- lování léta po narození syna Božího tisícího čtyřistého osmdesátého druhého. Listina pergamenová s visutou zachovalou pečetí. — Starý opis v pamětné knize Tovačovské f. 188 v mor. archivu zemském. 263. Zápis v deskách o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 14. dubna 1482. 1482, 14. dubna. — D. Brn. č. 11. f. 21. Anno Domini millesimo CCCCLXXXII dominico in conductu Pasche in ciui- tate Brunensi celebratum est colloquium generale dominorum baronum, in quo presi- debant hi infrascripti, videlicet] reuerendus in Christo pater et dominus dominus Prothasius episcopus Olomucensis, dominus Stiborius de Cimburg alias de Thowaczow, capitaneus marchionatus Morauie, dominus Pertoldus de Lippa, supremus marescalcus regni Boemie, dominus Wilhelmus de Pernsstan, supremus camerarius czude Brunensis, dominus Venceslaus de Ludanicz, supremus czudarius eiusdem czude Brunensis, et
244 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 262. Vilím z Pernšteina prodává ode dvoru, jejž zakoupil od Ctibora Obešlíka z Lipoltovic, některé nivy několika měšťanům Přerovským. Na Hranicích 1482, 22. února. — Orig. arch. města Přerova. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, vyznávám ... jakož sem kúpil dvór svobodný dědičný a nezávadný s jeho příslušenstvím u Stibora Obešlíka z Lipuoltovic a z Veselíčka, kterýžto dvuor leží a má položení v nivách a v mezách svých v poli Přerovském, od kteréhožto dvora odprodal sem a mocí tohoto listu odprodávám sám od sebe, od erbuov svých i potomkuov, nivy některé opatrným lidem svým tu v Přerově usedlým, zvlášče každú nivu za sumu jmenovitú peněz, kteréžto peníze již sem od nich hotové a zapla- cené vzal, v plat, kterýž od nich plat bráti mám, tak jakž od staradávna peníz v penízi jde, jakožto registra má ty lidi i ten plat zejména šíře v sobě oznamují, jim i jich všem potomkóm v pravé purkrechtní právo, tak aby oni, děti jich i jich potomkové mohli sobě ty nivy v témž právě prodávati, odevzdávati, zaměňovati a za zdravého života nebo na smrtedlný posteli poroučeti, komuž by se jim zdálo, vedle svobod svých, kteréž svobody oni v listech svých hlavních prve zapsány mají, beze vší přiekazy mej, erbóv mých i potomkóv. Jestli pak že by z dopuščění Božieho komu z nich umřieti se událo bez poručenství, a dětí nejměl, což by koli od toho dvoru úkupem držal, to spadni na jeho najbližší přátely. A protož já svrchupsaný Vilém slibuji sám od sebe, od erbuov svých i potomkuov jim svrchupsaným lidem mým, ty věci zdržeti a v skutku zachovati, tak jakož se nahoře vypisují. Tomu na po- tvrzení a lepší jistoty pevnost věcí nahoře psanejch pečet svú přivěsiti sem kázal k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Hraniciech v pátek den sv. Petra nasto- lování léta po narození syna Božího tisícího čtyřistého osmdesátého druhého. Listina pergamenová s visutou zachovalou pečetí. — Starý opis v pamětné knize Tovačovské f. 188 v mor. archivu zemském. 263. Zápis v deskách o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 14. dubna 1482. 1482, 14. dubna. — D. Brn. č. 11. f. 21. Anno Domini millesimo CCCCLXXXII dominico in conductu Pasche in ciui- tate Brunensi celebratum est colloquium generale dominorum baronum, in quo presi- debant hi infrascripti, videlicet] reuerendus in Christo pater et dominus dominus Prothasius episcopus Olomucensis, dominus Stiborius de Cimburg alias de Thowaczow, capitaneus marchionatus Morauie, dominus Pertoldus de Lippa, supremus marescalcus regni Boemie, dominus Wilhelmus de Pernsstan, supremus camerarius czude Brunensis, dominus Venceslaus de Ludanicz, supremus czudarius eiusdem czude Brunensis, et
Strana 245
z roku 1482. 245 famosus Thobias de Monte Gigantis, prothonotarius thabularum morchionatus Morauie, dominus Markwardus de Lompnicz, dominus Johannes Kuna de Cunstat, Hemericus de Lichtemburk, dominus Johannes de Lichtmburg, dominus Venceslaus de Bozkowicz, supremus camerarius czude Olomucensis, dominus Hynco de Waldsstayn alias de Brtnicza, dominus Gimramus de Dubrauicza, dominus Albertus de Ssternberk senior, dominus Albertus de Bozkowicz, dominus Hynco et Sigismundus fratres de Dubrawicza, dominus Hemerichus Putha de Sowinecz, dominus Putha de Lichtmburg, dominus Wratislaus de Pernsstayn, dominus Ludowicus de Waittmille, dominus Georgius Tunkl de Brniczko senior, dominus Johannes de Zirotin, supremus czudarius czude Olomucensis oc. 264. (u. XX.) List od kněží Prostějovských, jímž od kláštera Prostějovského dávají některé lúky a dědiny panu Heraltovi z Kunstatu a na Plumlově. V Olomúci 1482, 8. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 239 b; měst. Brn. f. 113. My kněz Vácslav probošt i vešken konvent kanovníkuov zřízených řádu svatého Augustina kláštera Matky božie v Prostějově vyznáváme ... Jakož sme s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, pánem našiem milo- stivým, smlúvu dobrovolnú učinili a zapsali a pečetmi obapolně mezi sebú utvrdili, [v] kteréžto smlúvě jest položeno: jestliže by pan Heralt svrchupsaný buďto luk, dědin nebo platů našich potřeboval a k svému užitku obrátiti chtěl, že JMti toho příti jmáme, a JMt nám tolikéž luk aneb dědin nebo platuov jmá zase oddati v tak dobrém, jako by naše bylo, anebo platu dědičného postúpiti, což bychom těch luk nebo dědin platy požívati mohli, jakož ta smlúva to všecko v sobě šíře a světlejie zavírá. Protož my znamenavše, že svrchupsaný luk a dědin našiech potřebuje a k svému užitku obrátiti míní, pro JMti dobré a naše také užitečné panu Heraltovi svrchu- psanému luk a dědin našiech vlastniech dolepsaných dobrovolně sme postúpili a dali. Item najprve v Smirzicích [Smržicích] dvuor náš, kterýž slove Lotršovský, a čtyři lúky; item u Prostějova v Újezdě našem II lány role a louku, kteráž ležie okopána v [u] jiných dvú našiech lánuov od Močidlek od cesty až k Valdově louce; item v Rakúškách Ij lánu dvorské role s padělkem, kterýž k tomu Ij“ lánu pří- slušie; item louku Chmelinec a II malé lúce a nivy, kteráž ležie vedle travné cesty Prostějovské od příkopy; item nivu a lúku na Rohoznici, v Krasicích III čtvrti role. Ty všecky dědiny a lúky častopsanému panu Heraltovi, jeho erbóm i budúcím dali jsme a mocí tímto listem dáváme, nic sobě práva, panstvie ani kterého vlasten- stvie na nich nepozůstavujíce, ku pravému dědicstvie. Za kterýchžto dědin a louky pan Heralt svrchupsaný dal a mocně nám postúpil XV hřiven groší dobrých stříbrných platu ročnieho rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII g. za každú hřivnu počítajíce, ve vsi Dřevicích s lidmi svými
z roku 1482. 245 famosus Thobias de Monte Gigantis, prothonotarius thabularum morchionatus Morauie, dominus Markwardus de Lompnicz, dominus Johannes Kuna de Cunstat, Hemericus de Lichtemburk, dominus Johannes de Lichtmburg, dominus Venceslaus de Bozkowicz, supremus camerarius czude Olomucensis, dominus Hynco de Waldsstayn alias de Brtnicza, dominus Gimramus de Dubrauicza, dominus Albertus de Ssternberk senior, dominus Albertus de Bozkowicz, dominus Hynco et Sigismundus fratres de Dubrawicza, dominus Hemerichus Putha de Sowinecz, dominus Putha de Lichtmburg, dominus Wratislaus de Pernsstayn, dominus Ludowicus de Waittmille, dominus Georgius Tunkl de Brniczko senior, dominus Johannes de Zirotin, supremus czudarius czude Olomucensis oc. 264. (u. XX.) List od kněží Prostějovských, jímž od kláštera Prostějovského dávají některé lúky a dědiny panu Heraltovi z Kunstatu a na Plumlově. V Olomúci 1482, 8. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 239 b; měst. Brn. f. 113. My kněz Vácslav probošt i vešken konvent kanovníkuov zřízených řádu svatého Augustina kláštera Matky božie v Prostějově vyznáváme ... Jakož sme s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, pánem našiem milo- stivým, smlúvu dobrovolnú učinili a zapsali a pečetmi obapolně mezi sebú utvrdili, [v] kteréžto smlúvě jest položeno: jestliže by pan Heralt svrchupsaný buďto luk, dědin nebo platů našich potřeboval a k svému užitku obrátiti chtěl, že JMti toho příti jmáme, a JMt nám tolikéž luk aneb dědin nebo platuov jmá zase oddati v tak dobrém, jako by naše bylo, anebo platu dědičného postúpiti, což bychom těch luk nebo dědin platy požívati mohli, jakož ta smlúva to všecko v sobě šíře a světlejie zavírá. Protož my znamenavše, že svrchupsaný luk a dědin našiech potřebuje a k svému užitku obrátiti míní, pro JMti dobré a naše také užitečné panu Heraltovi svrchu- psanému luk a dědin našiech vlastniech dolepsaných dobrovolně sme postúpili a dali. Item najprve v Smirzicích [Smržicích] dvuor náš, kterýž slove Lotršovský, a čtyři lúky; item u Prostějova v Újezdě našem II lány role a louku, kteráž ležie okopána v [u] jiných dvú našiech lánuov od Močidlek od cesty až k Valdově louce; item v Rakúškách Ij lánu dvorské role s padělkem, kterýž k tomu Ij“ lánu pří- slušie; item louku Chmelinec a II malé lúce a nivy, kteráž ležie vedle travné cesty Prostějovské od příkopy; item nivu a lúku na Rohoznici, v Krasicích III čtvrti role. Ty všecky dědiny a lúky častopsanému panu Heraltovi, jeho erbóm i budúcím dali jsme a mocí tímto listem dáváme, nic sobě práva, panstvie ani kterého vlasten- stvie na nich nepozůstavujíce, ku pravému dědicstvie. Za kterýchžto dědin a louky pan Heralt svrchupsaný dal a mocně nám postúpil XV hřiven groší dobrých stříbrných platu ročnieho rázu Pražského a čísla moravského, LXIIII g. za každú hřivnu počítajíce, ve vsi Dřevicích s lidmi svými
Strana 246
246 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vlastními, kterýž kúpil od pana Zbenka Náměšckého; kteréhožto platu požívati jmáme i naši budúcí na věčné časy. A ten plat pan Heralt svrchupsaný jmá nám na prv- nějšiem sněmu, když dcky zemské v Olomúci otevřieny budú, ve dcky zemské vložiti a vepsati podle řádu a obyčeje zemského ku pravému dědictvie, nic sobě ani svým erbóm na tom nepozůstavujem [sic], kromě dědičnú opravu. A my též panu Heraltovi, erbóm a budúcím jeho slibujem ty dědiny a lúky svrchupsané na témž sněmu ve dcky zemské vložiti a vepsati ku pravému dědicstvie. S kterýmižto lukami a dědinami pan Heralt, erbové a budúcí jeho mohú a moci budú učiniti jako s svým vlastniem, a v tom jim od nás a budúcích našiech na věčné časy překáženo býti nejmá. Těm všem věcem na potvrzenie a pevnost my kněz Václav probošt a konvent kláštera svrchupsaného pečet naši konventskú s naším jistým vědomiem dobrovolně sme přivěsili k tomuto listu; a pro lepšie svědomie prosili jsme urozených pánuov, pana Vácslava Kuny z Kunstatu a na Buzově, pana Jindřicha z Sovince a na Dú- bravici, a slovutných panoší Křištofora z Pěnczieho, sudieho menšieho práva v Olo- múci, Zbenka z Vrahovic a s Náměště, Kunše Naksery z Chotěvic, Jana z Přeboř a ze Lhoty, že jsú své vlastnie pečeti vedle nás na svědomie k tomuto listu přivěsili, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci v středu den svatého Stanislava, léta od narozenie Syna božieho M'IIIICLXXXII počítajíc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 146. 265. 1482, 10. května. Při půhonech Vratislava z Pernšteina na Markvarta z Lompnice z 60 fl. uh. a na Arkleba Vojnu z Litavy ze 150 hř., jakož i při půhonu Heralta z Kunštátu na Matouše z Nákla ze 160 hř. a na téhož ze 100 fl. uh, byl poručníkem Vilím z Pernšteina. LCit. V. 390—392. 266. Král Vladislav potvrzuje Vilímovi z Pernšteina všech zápisův, kteréž má na město Hranice od Albrechta Kostky z Postupic, svoluje, aby od žádného do své živnosti z města toho nebyl splacován, a připisuje mu náklad na stavení a opravu téhož města k původní výplatě. Dat. v Praze v pondělí před Božím vstoupením (13. květ.) 1482. (Viz listinu z 23. března 1480 zde na str. 212 č. 199.) Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 157; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 916—992; vytržené listy z Cod. Pernst. mus. král. Česk. nyní Frant. mus. Brn. č. 92. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 147. 267. (d. IIII.) Žaloba a odpor mezi panem Ctiborem Thovačovským a mezi panem Vácslavem z Bozkovic, najvyššiem komorníkem cudy Olomúcké, o blata a pastvy, o lidi jejich Evanské a Klenovské, a na to nález pány na sněmě Brněnském. V Olomúci 1482, 15. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 485; měst. Brn. ƒ. 170. Léta od narozenie syna božieho M'CCCCLXXXII, tu středu před božiem
246 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vlastními, kterýž kúpil od pana Zbenka Náměšckého; kteréhožto platu požívati jmáme i naši budúcí na věčné časy. A ten plat pan Heralt svrchupsaný jmá nám na prv- nějšiem sněmu, když dcky zemské v Olomúci otevřieny budú, ve dcky zemské vložiti a vepsati podle řádu a obyčeje zemského ku pravému dědictvie, nic sobě ani svým erbóm na tom nepozůstavujem [sic], kromě dědičnú opravu. A my též panu Heraltovi, erbóm a budúcím jeho slibujem ty dědiny a lúky svrchupsané na témž sněmu ve dcky zemské vložiti a vepsati ku pravému dědicstvie. S kterýmižto lukami a dědinami pan Heralt, erbové a budúcí jeho mohú a moci budú učiniti jako s svým vlastniem, a v tom jim od nás a budúcích našiech na věčné časy překáženo býti nejmá. Těm všem věcem na potvrzenie a pevnost my kněz Václav probošt a konvent kláštera svrchupsaného pečet naši konventskú s naším jistým vědomiem dobrovolně sme přivěsili k tomuto listu; a pro lepšie svědomie prosili jsme urozených pánuov, pana Vácslava Kuny z Kunstatu a na Buzově, pana Jindřicha z Sovince a na Dú- bravici, a slovutných panoší Křištofora z Pěnczieho, sudieho menšieho práva v Olo- múci, Zbenka z Vrahovic a s Náměště, Kunše Naksery z Chotěvic, Jana z Přeboř a ze Lhoty, že jsú své vlastnie pečeti vedle nás na svědomie k tomuto listu přivěsili, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci v středu den svatého Stanislava, léta od narozenie Syna božieho M'IIIICLXXXII počítajíc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 146. 265. 1482, 10. května. Při půhonech Vratislava z Pernšteina na Markvarta z Lompnice z 60 fl. uh. a na Arkleba Vojnu z Litavy ze 150 hř., jakož i při půhonu Heralta z Kunštátu na Matouše z Nákla ze 160 hř. a na téhož ze 100 fl. uh, byl poručníkem Vilím z Pernšteina. LCit. V. 390—392. 266. Král Vladislav potvrzuje Vilímovi z Pernšteina všech zápisův, kteréž má na město Hranice od Albrechta Kostky z Postupic, svoluje, aby od žádného do své živnosti z města toho nebyl splacován, a připisuje mu náklad na stavení a opravu téhož města k původní výplatě. Dat. v Praze v pondělí před Božím vstoupením (13. květ.) 1482. (Viz listinu z 23. března 1480 zde na str. 212 č. 199.) Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 157; Cod. Pernst. měst. Brn. f. 916—992; vytržené listy z Cod. Pernst. mus. král. Česk. nyní Frant. mus. Brn. č. 92. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 147. 267. (d. IIII.) Žaloba a odpor mezi panem Ctiborem Thovačovským a mezi panem Vácslavem z Bozkovic, najvyššiem komorníkem cudy Olomúcké, o blata a pastvy, o lidi jejich Evanské a Klenovské, a na to nález pány na sněmě Brněnském. V Olomúci 1482, 15. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 485; měst. Brn. ƒ. 170. Léta od narozenie syna božieho M'CCCCLXXXII, tu středu před božiem
Strana 247
z roku 1482. 247 vstúpeniem, z rozkázánie všech pánuov na sjezdu v Olomúci úředníci práva menšieho zemského přijeli jsú k ohledánie té různice a nesnáze, kderáž jest o blata, pastvy, lúky, role a jiné puožitky mezi urozenými pány, panem Vácslavem z Bozkovic, naj- vyššiem komorníkem cudy Olomúcské, a lidmi jeho poddanými ze vsi Klenovic s jedné, a panem Ctiborem z Cimburka a s Thovačova, najvyššiem hytmanem markrabstvie Moravského a lidmi jeho poddanými ze vsi Ejvaně [s] strany druhé, takže tu na ta blata, když jsme již, kdež jsú oboje strany svrchupsané stály. Tehdy slovutný panoše Jiřík purkrabie Račicský, jsa s plnú mocí k tomu poslán od již psaného pana Vác- slava a na místě jeho, učinil jest žalobu proti panu hytmanovi a lidem jeho z Evaně v tato slova řka: Páni úředníci milí, pán muoj JMt a já na místě pána svého JMti, jsa s plnú mocí k tomu poslán, vám na pana hytmana JMt a lidi jeho z Evaně žaluji a vinu dávám, že blata tato, kderýchž nynie pan hytman hájí, ta jsú vždycky svobodna byla Klenovským lidem pána mého JMti pásti až k Evani, a zase také lidem Evan- ským až k Klenovicím, a to lidmi starožitnými provésti chci. Item druhé vinu dávám panu hytmanovi, že dobytkové z jiných žádných vesnic na ta blata honěni nebyli, zvláště z Vyklek a z Klopotovic, ti jsú tu nikdy svobody pásti nejměli; a to již pan hytman ty lidi na blata obrátil a vpustil, a skrze to lidé Klenovští pána mého úzkost jmají v pastvách. Item třetí vinu dávám panu hytmanovi, že cest aneb průhonuov k těm blatóm prve žádných nebylo, a to jest již pan hytman pro požitky své průhony zdělal přes role, že tudy jiní lidé z jiných vesnic honie dobytky své na blata, ješto prvé nehonili. Item čtvrté vinu dávám, že, ješto prvé na těch blatech luk žádných hajných [sic] nebylo, a již jest pan hytman sobě lúky zdělal a hají jich ku požitku svému, ješto v tom lidé pána mého úzkost a ujmu v pastvách jmají. Item páté také vinu dávám, že dvoruov panských ani zemanských prvé žádných tu v Evani nebylo, a již pan hytman sobě v Evani dvory zdělal vnově a v nich dobytky své jmá, ješto prvé pan hytman ani jiní předkové jeho takových dobytkuov ve dvořích nikdy jest nemíval, a to všecko lidem pána mého Klenovským jest k obtiežnosti. Item po té po všie žalobě naposledy též úředník páně Vácslavuov takto řekl: Páni úředníci milí! Tuto žalobu, kterúž jsem učinil na místě pána mého, činím ji s plnú mocí od pána svého JMti jsa poslán. A podle této žaloby, páni úředníci milí, cožkolivěk vámi neb pány Jich Mtmi zjednáno bude, buďto zde neb na sjezdu v Olomúci, já na místě pána svého JMti slibuji a přiříkám, že to vše věrně a právě křesťansky zdržáno bude od pána mého JMti. Neb tuto žalobu všecku jiným ničímž, než toliko lidmi starožitnými provésti chci, kteříž jsú za to právo prvé již činili.
z roku 1482. 247 vstúpeniem, z rozkázánie všech pánuov na sjezdu v Olomúci úředníci práva menšieho zemského přijeli jsú k ohledánie té různice a nesnáze, kderáž jest o blata, pastvy, lúky, role a jiné puožitky mezi urozenými pány, panem Vácslavem z Bozkovic, naj- vyššiem komorníkem cudy Olomúcské, a lidmi jeho poddanými ze vsi Klenovic s jedné, a panem Ctiborem z Cimburka a s Thovačova, najvyššiem hytmanem markrabstvie Moravského a lidmi jeho poddanými ze vsi Ejvaně [s] strany druhé, takže tu na ta blata, když jsme již, kdež jsú oboje strany svrchupsané stály. Tehdy slovutný panoše Jiřík purkrabie Račicský, jsa s plnú mocí k tomu poslán od již psaného pana Vác- slava a na místě jeho, učinil jest žalobu proti panu hytmanovi a lidem jeho z Evaně v tato slova řka: Páni úředníci milí, pán muoj JMt a já na místě pána svého JMti, jsa s plnú mocí k tomu poslán, vám na pana hytmana JMt a lidi jeho z Evaně žaluji a vinu dávám, že blata tato, kderýchž nynie pan hytman hájí, ta jsú vždycky svobodna byla Klenovským lidem pána mého JMti pásti až k Evani, a zase také lidem Evan- ským až k Klenovicím, a to lidmi starožitnými provésti chci. Item druhé vinu dávám panu hytmanovi, že dobytkové z jiných žádných vesnic na ta blata honěni nebyli, zvláště z Vyklek a z Klopotovic, ti jsú tu nikdy svobody pásti nejměli; a to již pan hytman ty lidi na blata obrátil a vpustil, a skrze to lidé Klenovští pána mého úzkost jmají v pastvách. Item třetí vinu dávám panu hytmanovi, že cest aneb průhonuov k těm blatóm prve žádných nebylo, a to jest již pan hytman pro požitky své průhony zdělal přes role, že tudy jiní lidé z jiných vesnic honie dobytky své na blata, ješto prvé nehonili. Item čtvrté vinu dávám, že, ješto prvé na těch blatech luk žádných hajných [sic] nebylo, a již jest pan hytman sobě lúky zdělal a hají jich ku požitku svému, ješto v tom lidé pána mého úzkost a ujmu v pastvách jmají. Item páté také vinu dávám, že dvoruov panských ani zemanských prvé žádných tu v Evani nebylo, a již pan hytman sobě v Evani dvory zdělal vnově a v nich dobytky své jmá, ješto prvé pan hytman ani jiní předkové jeho takových dobytkuov ve dvořích nikdy jest nemíval, a to všecko lidem pána mého Klenovským jest k obtiežnosti. Item po té po všie žalobě naposledy též úředník páně Vácslavuov takto řekl: Páni úředníci milí! Tuto žalobu, kterúž jsem učinil na místě pána mého, činím ji s plnú mocí od pána svého JMti jsa poslán. A podle této žaloby, páni úředníci milí, cožkolivěk vámi neb pány Jich Mtmi zjednáno bude, buďto zde neb na sjezdu v Olomúci, já na místě pána svého JMti slibuji a přiříkám, že to vše věrně a právě křesťansky zdržáno bude od pána mého JMti. Neb tuto žalobu všecku jiným ničímž, než toliko lidmi starožitnými provésti chci, kteříž jsú za to právo prvé již činili.
Strana 248
248 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Kderýchžto svědkuov z strany páně Vácslavovy, cizích a přespolniech i také jeho vlastniech, popsali jsme zejména jedenácte. (e. V.) Odpověď na tu žalobu páně hajtmanova, kterúž pan Václav Bozkovský činil. V Olomúci 1482, 15. květ. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 485b; arch. měst. Brn. ƒ. 170b-173. Item pan hytman JMt sám osobně stoje, na ty kusy předepsané a žalobu naň učiněnú takto jest odpověděl: Item najprve na ten první kus, což se blat dotýče, že by svobodna byla, tak pověděl, že blata nikdy lidem Klenovským ani lidem mým Ejvanským svobodna k pastvám nebyla sú, neb jest to markrabstvie, ješto to k Thovačovu slušalo jest a vždy slušie a slušeti jmá; a také že jsú nikdy k sobě nemohli pásti Evanští k Klenovským, a zase Klenovští k Evanským, a to pro velmi veliká blata a vokna bezedná, kderáž vždy byla a ještě jsú; neb pokudž koli okna bezedna jsú, že já k tomu spravedlnost jmám a jmíti chci, neb to k Thovačovu slušie. A to já dcskami, listy královskými i markrabskými i lidmi starožitnými provésti chci. Item na druhý a třetí kus, co se průhonuov a lidí cizích na pastvy vpúštěnie dotýče oc, tak pan hytman praví, že jsú průhony vždycky, a že lidé z Thovačova, z Vyklek i z Klepotovic i z Oplocan s vůlí pánuov Thovačovských na ta blata vždycky dobytky své na pastvy honili jsú, a to dotud, dokudž koli obilé na polích nebylo; ale dokudž obilé s polí sebráno nebylo, tehdy honiti nemohli, leč se úhor trefil. A to také v paměti starožitných lidí provésti chce. Item na čtvrtý kus, což se luk dotýče oc, pan hytman tak odpověděl, že jsú lúky vždy od staradávna byly a býti mají. A to pan hytman listy kupnými a pro- daji provésti chce; neb ti, kdož jsú sobě dvory tu v Evani prodávali, že jsú i s lu- kami prodávali, a to se těmi listy prokázati muož. Item na ten kus pátý, což se dvoruov zemanských tu v Evani dotýče, že by nikdy tu nebývali oc, pan hytman tak praví, že jsú dvorové z staradávna v Evani byli, neb sám pan hytman tu v Evani jeden dvuor od nebožtíka Heršě jest kúpil, k kderémužto dvoru lúky k svobodě byly jsú a ještě jsú spravedlivě; a také že i dobytkuov v těch dvořích dosti vždy jmívali jsú a jakožto zemané svobodní. A poněvadž já již sa pak pánem toho vrchním, a to jsem kúpil, i zdá mi se a tak pravím, že já takovú, nébrž většie svobodu dobytkuov chovati jmám a jmíti chci, než jiní, neb to provésti všě mohu, že tak prvé jest bývalo z staradávna. Item dále pan hytman jest pověděl, co se rolí dotýčě, že tu, kdež nynie rolí jest zdělána, že jest to předkuov jeho vždycky bylo, a to jsú vždy pokojně drželi a toho také v té chvíli užívali, jakž mohli, jakožto prodávániem olšie; poněvadž pak to olšie za předkuov jeho a za něho jest svedeno a na něho to přišlo, a toho v drženie jest, že on to také obrátil již jest v svém a na svém v role, a toho
248 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Kderýchžto svědkuov z strany páně Vácslavovy, cizích a přespolniech i také jeho vlastniech, popsali jsme zejména jedenácte. (e. V.) Odpověď na tu žalobu páně hajtmanova, kterúž pan Václav Bozkovský činil. V Olomúci 1482, 15. květ. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 485b; arch. měst. Brn. ƒ. 170b-173. Item pan hytman JMt sám osobně stoje, na ty kusy předepsané a žalobu naň učiněnú takto jest odpověděl: Item najprve na ten první kus, což se blat dotýče, že by svobodna byla, tak pověděl, že blata nikdy lidem Klenovským ani lidem mým Ejvanským svobodna k pastvám nebyla sú, neb jest to markrabstvie, ješto to k Thovačovu slušalo jest a vždy slušie a slušeti jmá; a také že jsú nikdy k sobě nemohli pásti Evanští k Klenovským, a zase Klenovští k Evanským, a to pro velmi veliká blata a vokna bezedná, kderáž vždy byla a ještě jsú; neb pokudž koli okna bezedna jsú, že já k tomu spravedlnost jmám a jmíti chci, neb to k Thovačovu slušie. A to já dcskami, listy královskými i markrabskými i lidmi starožitnými provésti chci. Item na druhý a třetí kus, co se průhonuov a lidí cizích na pastvy vpúštěnie dotýče oc, tak pan hytman praví, že jsú průhony vždycky, a že lidé z Thovačova, z Vyklek i z Klepotovic i z Oplocan s vůlí pánuov Thovačovských na ta blata vždycky dobytky své na pastvy honili jsú, a to dotud, dokudž koli obilé na polích nebylo; ale dokudž obilé s polí sebráno nebylo, tehdy honiti nemohli, leč se úhor trefil. A to také v paměti starožitných lidí provésti chce. Item na čtvrtý kus, což se luk dotýče oc, pan hytman tak odpověděl, že jsú lúky vždy od staradávna byly a býti mají. A to pan hytman listy kupnými a pro- daji provésti chce; neb ti, kdož jsú sobě dvory tu v Evani prodávali, že jsú i s lu- kami prodávali, a to se těmi listy prokázati muož. Item na ten kus pátý, což se dvoruov zemanských tu v Evani dotýče, že by nikdy tu nebývali oc, pan hytman tak praví, že jsú dvorové z staradávna v Evani byli, neb sám pan hytman tu v Evani jeden dvuor od nebožtíka Heršě jest kúpil, k kderémužto dvoru lúky k svobodě byly jsú a ještě jsú spravedlivě; a také že i dobytkuov v těch dvořích dosti vždy jmívali jsú a jakožto zemané svobodní. A poněvadž já již sa pak pánem toho vrchním, a to jsem kúpil, i zdá mi se a tak pravím, že já takovú, nébrž většie svobodu dobytkuov chovati jmám a jmíti chci, než jiní, neb to provésti všě mohu, že tak prvé jest bývalo z staradávna. Item dále pan hytman jest pověděl, co se rolí dotýčě, že tu, kdež nynie rolí jest zdělána, že jest to předkuov jeho vždycky bylo, a to jsú vždy pokojně drželi a toho také v té chvíli užívali, jakž mohli, jakožto prodávániem olšie; poněvadž pak to olšie za předkuov jeho a za něho jest svedeno a na něho to přišlo, a toho v drženie jest, že on to také obrátil již jest v svém a na svém v role, a toho
Strana 249
z roku 1482. 249 užívá jako svého, jakž umie; neb to olšie aneb městiště, kdež nynie role jsú, to jest vždy hájeno bylo. A to všě provésti se muož díl dcskami, listy královskými i mark- rabskými, i také pamětí starých lidí; neb ta blata jsú markrabstvie, a ješto to vždycky z starodávna k Thovačovu slušelo jest a slušie spravedlivě. Item těch svědkuov z strany páně hytmanovy zejména popsáno bylo bez jednoho XXXX, cizích i přespolních i také jeho vlastniech lidí. Item potom úředníci takto stranám rozkázali a k němu mluvili: Item po tej svrchupsané žalobě úředníkem páně Václavovým mocně učiněné, potom po odporu páně hajtmanovu rozkázáno jest od úředníkuov zemských stranám obapolně, aby svědky každá strana své před úředníky postavili, a že když stanú, že úředníci k niem a k těm svědkuom také mluviti mají. I když sú svědkové obapolně postaveni byli, i nechtíc jich ku přísahám tak lehce dopustiti, i rozkázali jsme obojím svědkuom, aby oni, slyševše žalobu od úředníka páně Václavova i také odpor k tomu slyševše páně hajtmanuov, poněvadž svědčiti chtí, aby se sami spolem najprve o ty věci namluvili a poradili a se pamatovali velmi dobře jedni s druhými, kterak sú ty věci prvé na blatech, oč nesnázka jest, za jich paměti zachovávány byly, a budú-li se moci v tom upamatovati a srovnati a za jednoho člověka se smluviti, tehdy aby nám úředníkuom to pověděli, a že my také v tom je slušně opatříc, slyšeti chcem. Tehdy ti svědkové obojí strany se uradivše a v jednostajné vuoli a za jednoho člověka se ustanovili, i nám úředníkuom i před obojí stranú zjevně pověděli, že sú se srovnali v jedné vuoli a že již, ač slyšeti chcem, pověděti a pravú pravdu na místé přísahy vyznati chtí. A my chtíce jejich také v tom vyznání slušně opatřiti, aby jejich svědectví v lehkost tolika lidí k hanbě nebylo, i otázali jsme se obapolně stran a řkúce: Poněvadž tito svědkové hotovi jsúc, svědčiti chtí, chceme-li je oba- polně trpěti v jich svědectví a na nich, což vyznají, dosti jmíti a na tom přestati. Tu najprve úředník páně Václavuov a na místě pana Václava slíbil a přiřkl jest, že na jich seznání dosti jmíti a přestati i konečně zdržeti chce. Tu také pan hytman JMt mocně k našemu otázání jest přiřkl, že též na jich vyznání přestati a to vše, pokudž těmi lidmi vyznáno bude, také zdržeti a zachovati chcem. A my podle tako- vého obapolně na těch svědcích mocného přestání rozkázali jsme těm svědkuom zjevně nad [sic] hlas přede všemi lidmi a před obapolníma stranama svědčiti a to, oč sú se sjednotlili, pověděti. I pověděli takto: Toto jest sepsání svědkuov o těch blatech a pastvách: Item najprve z jednostajné vuole ti svědkové pověděli sú pamět svú skrze jednoho člověka jménem Daniele z Hrubčic: Archiv Český XVI 32
z roku 1482. 249 užívá jako svého, jakž umie; neb to olšie aneb městiště, kdež nynie role jsú, to jest vždy hájeno bylo. A to všě provésti se muož díl dcskami, listy královskými i mark- rabskými, i také pamětí starých lidí; neb ta blata jsú markrabstvie, a ješto to vždycky z starodávna k Thovačovu slušelo jest a slušie spravedlivě. Item těch svědkuov z strany páně hytmanovy zejména popsáno bylo bez jednoho XXXX, cizích i přespolních i také jeho vlastniech lidí. Item potom úředníci takto stranám rozkázali a k němu mluvili: Item po tej svrchupsané žalobě úředníkem páně Václavovým mocně učiněné, potom po odporu páně hajtmanovu rozkázáno jest od úředníkuov zemských stranám obapolně, aby svědky každá strana své před úředníky postavili, a že když stanú, že úředníci k niem a k těm svědkuom také mluviti mají. I když sú svědkové obapolně postaveni byli, i nechtíc jich ku přísahám tak lehce dopustiti, i rozkázali jsme obojím svědkuom, aby oni, slyševše žalobu od úředníka páně Václavova i také odpor k tomu slyševše páně hajtmanuov, poněvadž svědčiti chtí, aby se sami spolem najprve o ty věci namluvili a poradili a se pamatovali velmi dobře jedni s druhými, kterak sú ty věci prvé na blatech, oč nesnázka jest, za jich paměti zachovávány byly, a budú-li se moci v tom upamatovati a srovnati a za jednoho člověka se smluviti, tehdy aby nám úředníkuom to pověděli, a že my také v tom je slušně opatříc, slyšeti chcem. Tehdy ti svědkové obojí strany se uradivše a v jednostajné vuoli a za jednoho člověka se ustanovili, i nám úředníkuom i před obojí stranú zjevně pověděli, že sú se srovnali v jedné vuoli a že již, ač slyšeti chcem, pověděti a pravú pravdu na místé přísahy vyznati chtí. A my chtíce jejich také v tom vyznání slušně opatřiti, aby jejich svědectví v lehkost tolika lidí k hanbě nebylo, i otázali jsme se obapolně stran a řkúce: Poněvadž tito svědkové hotovi jsúc, svědčiti chtí, chceme-li je oba- polně trpěti v jich svědectví a na nich, což vyznají, dosti jmíti a na tom přestati. Tu najprve úředník páně Václavuov a na místě pana Václava slíbil a přiřkl jest, že na jich seznání dosti jmíti a přestati i konečně zdržeti chce. Tu také pan hytman JMt mocně k našemu otázání jest přiřkl, že též na jich vyznání přestati a to vše, pokudž těmi lidmi vyznáno bude, také zdržeti a zachovati chcem. A my podle tako- vého obapolně na těch svědcích mocného přestání rozkázali jsme těm svědkuom zjevně nad [sic] hlas přede všemi lidmi a před obapolníma stranama svědčiti a to, oč sú se sjednotlili, pověděti. I pověděli takto: Toto jest sepsání svědkuov o těch blatech a pastvách: Item najprve z jednostajné vuole ti svědkové pověděli sú pamět svú skrze jednoho člověka jménem Daniele z Hrubčic: Archiv Český XVI 32
Strana 250
250 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Item najprve což se pastev dotýče na těch blatech, tak se pamatujem, že sú vždycky pásli Ejvaněné z strany své, a Klenovští také pásli z strany své, a to až po okna anebo po strúhu, kerúž pan hytman udělal vnově na okních; neb jedni k druhým nikdy svobodně jíti ani pásti nemohli, a to pro blata a pro okna bezedná; a tak každá strana, jakž mohla, užívala strany své. Co se olšie dotýče: Item což se olšie dotýče z strany páně hajtmanovy, keréž někdy bylo, ale za předkuov páně hajtmanových zhynulo a sešlo, o tom tak vyznali, že to pomní, že za předkuov páně hajtmanových vždy bylo hájeno, a hajní předkuov páně hajt- manových to k ruce Thovačovským pánuom vždy prodávali lidem svým i cizím vždy do vesnic i do Klenovic, tu sú kupovali. A poněvadž svedené olší, již pan hytman na tom místě sobě rolí zdělal. Co se dvoruov a zeman i dobytkuov dotýče: Item co se dvoruov a zeman dotýče, i dobytkuov, o tom tak vyznali, že ti zemané, kdeříž bytem v Evani byli a na svých dvořích seděli, že jsú dobytky své jmívali, i také z Thovačova jim páni jich do dvoruov dobytky jsú jim své dávali, totjiž telata i klisice, aby je chovali na pastviskách, a že jsú vždy dobytky jměli a pastvy, pokudž najdále mohli, po okna. Co se průhonuov a cizích lidí pasenie dotýče: Item co se průhonuov a cizích lidí pasenie dotýče, o tom tak vyznali a tak se pamatují, že tak prvé bylo, že kdyžkoli lidé obilé svá spásli a sebrali, tehdy hnali lidé z Oplocan, z Thovačova i z Vyklek a z Klopotovic dobytky své na past- viska, pokudž jsú mohli, a o to nikdy žádných nebylo nesnází; ale pokudž obilé sebráno nebylo, tehdy dobytkuov hnáti nesměli. Co se luk dotýče, kderéž pan Roman držal: Item co se luk dotýče, o tom tak vyznali a tak se pamatují, že když pan Roman Klenovice držel, že jest lúky tři jměl; a když pak dvuor sedláci skúpili, tehdy pan Roman k té obci II lúky pustil a třetie sobě zůstavil, a té lúky i podnes pan Vácslav požívá. Než o jiných lukách strany páně hytmanovy tak pověděli, že toho v své paměti nejmají, slušěly-li jsú jaké lúky k těm dvoruom do Ejvaně, čili nic, a kde byly; než má-li pan hytman co v listech o lukách, jakož praví, o tom my nevíme, aniž proti tomu jsme. Co se dobytkuov na pastvy dávánie dotýče: Item také vyznali, že kdožkolivěk Klenovice držel kderýkoli pán, ten také dobytky své dával do Klenovic ku pastvám, jakožto pán Thovačovský.
250 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Item najprve což se pastev dotýče na těch blatech, tak se pamatujem, že sú vždycky pásli Ejvaněné z strany své, a Klenovští také pásli z strany své, a to až po okna anebo po strúhu, kerúž pan hytman udělal vnově na okních; neb jedni k druhým nikdy svobodně jíti ani pásti nemohli, a to pro blata a pro okna bezedná; a tak každá strana, jakž mohla, užívala strany své. Co se olšie dotýče: Item což se olšie dotýče z strany páně hajtmanovy, keréž někdy bylo, ale za předkuov páně hajtmanových zhynulo a sešlo, o tom tak vyznali, že to pomní, že za předkuov páně hajtmanových vždy bylo hájeno, a hajní předkuov páně hajt- manových to k ruce Thovačovským pánuom vždy prodávali lidem svým i cizím vždy do vesnic i do Klenovic, tu sú kupovali. A poněvadž svedené olší, již pan hytman na tom místě sobě rolí zdělal. Co se dvoruov a zeman i dobytkuov dotýče: Item co se dvoruov a zeman dotýče, i dobytkuov, o tom tak vyznali, že ti zemané, kdeříž bytem v Evani byli a na svých dvořích seděli, že jsú dobytky své jmívali, i také z Thovačova jim páni jich do dvoruov dobytky jsú jim své dávali, totjiž telata i klisice, aby je chovali na pastviskách, a že jsú vždy dobytky jměli a pastvy, pokudž najdále mohli, po okna. Co se průhonuov a cizích lidí pasenie dotýče: Item co se průhonuov a cizích lidí pasenie dotýče, o tom tak vyznali a tak se pamatují, že tak prvé bylo, že kdyžkoli lidé obilé svá spásli a sebrali, tehdy hnali lidé z Oplocan, z Thovačova i z Vyklek a z Klopotovic dobytky své na past- viska, pokudž jsú mohli, a o to nikdy žádných nebylo nesnází; ale pokudž obilé sebráno nebylo, tehdy dobytkuov hnáti nesměli. Co se luk dotýče, kderéž pan Roman držal: Item co se luk dotýče, o tom tak vyznali a tak se pamatují, že když pan Roman Klenovice držel, že jest lúky tři jměl; a když pak dvuor sedláci skúpili, tehdy pan Roman k té obci II lúky pustil a třetie sobě zůstavil, a té lúky i podnes pan Vácslav požívá. Než o jiných lukách strany páně hytmanovy tak pověděli, že toho v své paměti nejmají, slušěly-li jsú jaké lúky k těm dvoruom do Ejvaně, čili nic, a kde byly; než má-li pan hytman co v listech o lukách, jakož praví, o tom my nevíme, aniž proti tomu jsme. Co se dobytkuov na pastvy dávánie dotýče: Item také vyznali, že kdožkolivěk Klenovice držel kderýkoli pán, ten také dobytky své dával do Klenovic ku pastvám, jakožto pán Thovačovský.
Strana 251
z roku 1482. 251 Vyznánie, že blata jsú markrabstvie: Item naposledy vyznali, že ta blata jsú markrabstvie, a že jsú vždycky, jakž oni pomněti mohú, a tak jsú od starých předkuov slýchali, že k Thovačovu ta blata slušejí; neb i Thovačov jest byl markrabstvie. Item když jsú to tito svědkové již zevně a hlasně před stranami obapolně vyznali, tehdy jsme se stran otázali, přestávají-li na tom. I řekli obojí, že přestávají. I tak jsme to ihned před stranami sepsali pro paměti. Než pan hytman k tomu jest ještě takto pověděl, že ještě k těchto lidí jich seznání před pány Jich Mtí šíře dcskami, listy královskými i markrabskými provésti chci, a pokudžkolivěk páni Jich Mt mú spravedlnost uznají, nálezem svým spravedlivým mně obrátí a rozkáží, tak já učiniti a na tom dosti jmíti chci. A při tom při všem jednánie, což se tuto spisovalo, byli jsú urození páni pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova, a pan Albrecht z Šternberka a s Holešova, a pan Jan Pnovský z Sovince, a mnoho jiných zeman a dobrých lidí městských i sedlských. Na tuto při sepsanú nález panský v Brně na sjezdu se stal: Mezi panem Ctiborem z Cimburka hytmanem oc a panem Jaroslavem z Bozkovic komorníkem Olomúcským na místě panie Kunky z Kravař s plnú mocí paní Kunčinú, páni nalezli: Poněvadž podle řádu a obyčeje zemského úředníci na to vedeni jsú, a ti podle potřeby lidi starožitné stran obojích majíce před sebú, dostatečně vysly- šeli, kdeříž lidé obapolně za jednoho se srovnavše, vyznali, na nichž a jejich vy- znánie strany obapolně a mocně jsú přestaly a dosti jmíti řekly. Při tom vyznánie aby zachováno bylo, páni toho nechávají, a strana straně přes to [aby] nepřekážela, a úředníci menšie aby na to vedeni byli a to zamezili vedle těch lidí vyznánie a sepsánie, pro uvarovánie nesnází budúcích, a zvláště po okna, kdež strúha nová udělána jest, každý z své strany aby užíval, jakž najlép umie. Svědkové popsaní z strany pana hytmana JMti: Najprv z Hrubčic Martin Čubrda, Jakub, Matěj Slanina, Petr, z Hrdibořic Vácslav, z Uhřičic Jan Rúbal, Jandaj a Jiřík, z Kojetína Michek a Hrbec, z Biskupic Jan, z Nenakunic Štěpán, z Chropyně Licko, z Dražovic Vach, z Kokor Martin, z Evaně Jan Hledík, Pešiek, Petr, Jiřík, Hanek, Bublák, z Oplocan Kudlabec a Vach, z Thovačova Martin Myslík, Jakubec, Jan Kúkol, Havel starý fojt, Rabl, z Kralic Matěj Těžký, Jan Končiek, Augustin, Lukáš, Mathes, Vácslav Uher, Rehák, z Věrovan Ondřej, z Lobodic Jetřich. Těch XLti svědkuov jest. Svědkové sepsaní [s] strany pana Vácslava Bozkovského: Item najprve ze vsi Obědkovic Holík a Martin, Šimek, Jan, Petr, a z Chval- 32*
z roku 1482. 251 Vyznánie, že blata jsú markrabstvie: Item naposledy vyznali, že ta blata jsú markrabstvie, a že jsú vždycky, jakž oni pomněti mohú, a tak jsú od starých předkuov slýchali, že k Thovačovu ta blata slušejí; neb i Thovačov jest byl markrabstvie. Item když jsú to tito svědkové již zevně a hlasně před stranami obapolně vyznali, tehdy jsme se stran otázali, přestávají-li na tom. I řekli obojí, že přestávají. I tak jsme to ihned před stranami sepsali pro paměti. Než pan hytman k tomu jest ještě takto pověděl, že ještě k těchto lidí jich seznání před pány Jich Mtí šíře dcskami, listy královskými i markrabskými provésti chci, a pokudžkolivěk páni Jich Mt mú spravedlnost uznají, nálezem svým spravedlivým mně obrátí a rozkáží, tak já učiniti a na tom dosti jmíti chci. A při tom při všem jednánie, což se tuto spisovalo, byli jsú urození páni pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova, a pan Albrecht z Šternberka a s Holešova, a pan Jan Pnovský z Sovince, a mnoho jiných zeman a dobrých lidí městských i sedlských. Na tuto při sepsanú nález panský v Brně na sjezdu se stal: Mezi panem Ctiborem z Cimburka hytmanem oc a panem Jaroslavem z Bozkovic komorníkem Olomúcským na místě panie Kunky z Kravař s plnú mocí paní Kunčinú, páni nalezli: Poněvadž podle řádu a obyčeje zemského úředníci na to vedeni jsú, a ti podle potřeby lidi starožitné stran obojích majíce před sebú, dostatečně vysly- šeli, kdeříž lidé obapolně za jednoho se srovnavše, vyznali, na nichž a jejich vy- znánie strany obapolně a mocně jsú přestaly a dosti jmíti řekly. Při tom vyznánie aby zachováno bylo, páni toho nechávají, a strana straně přes to [aby] nepřekážela, a úředníci menšie aby na to vedeni byli a to zamezili vedle těch lidí vyznánie a sepsánie, pro uvarovánie nesnází budúcích, a zvláště po okna, kdež strúha nová udělána jest, každý z své strany aby užíval, jakž najlép umie. Svědkové popsaní z strany pana hytmana JMti: Najprv z Hrubčic Martin Čubrda, Jakub, Matěj Slanina, Petr, z Hrdibořic Vácslav, z Uhřičic Jan Rúbal, Jandaj a Jiřík, z Kojetína Michek a Hrbec, z Biskupic Jan, z Nenakunic Štěpán, z Chropyně Licko, z Dražovic Vach, z Kokor Martin, z Evaně Jan Hledík, Pešiek, Petr, Jiřík, Hanek, Bublák, z Oplocan Kudlabec a Vach, z Thovačova Martin Myslík, Jakubec, Jan Kúkol, Havel starý fojt, Rabl, z Kralic Matěj Těžký, Jan Končiek, Augustin, Lukáš, Mathes, Vácslav Uher, Rehák, z Věrovan Ondřej, z Lobodic Jetřich. Těch XLti svědkuov jest. Svědkové sepsaní [s] strany pana Vácslava Bozkovského: Item najprve ze vsi Obědkovic Holík a Martin, Šimek, Jan, Petr, a z Chval- 32*
Strana 252
252 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kovic Jan Bílý, z Klenovic Jan, z Hrušky Vácslav, z Viceměřic Pavel, z Mirovic Vachanec, z Prostějova Jan Švec. Těch XI svědkuov jest oc. Výtah tišiěn AČ. VI. 514 č. 148. — Zapsáni jsou dále půhonové, počtem 13, kterýmiž pohání ka- pitola kostela Olomouckého Adama z Cimburka a z Tovačova. 268. 1482, 31. května: Při půhonu Jana Heralta z Kunštatu na Oldřicha z Bozkovic ze 6000 fl. uh., na Pertolta z Lipého ze 2000 fl. uh., na Oldřicha z Bozkovic ze 100 fl. uh., na Jana Bočka z Kunstátu z 5000 fl. uh., byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. 207, 212—214. 269. Jiřík z Rozseče pohání Viléma z Pernšteina ze 100 fl. a z 66 40 gr., kteréž otec jeho Jan z Pernšteina zůstal dlužen dědu jmenovaného Jiříka. Dat. v Brně, fer. VI. post corporis Christi (7. června) 1482 LCit. V. 401. 270. 1482, 7. června: Při půhonech Ctibora z Cimburka na Beneše a Ludvíka bratří z Wajtmile z 1600 fl. uh., na paní Kateřinu z Konice, na Henricha z Lichtnšteina, na Jin- dřicha z Hradce, na Jana z Lomnice, na Markvarta z Lomnice, na Jana Malého z Vážan a na mnohé jiné byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. 402—404. 271. V registřích soudu komorního ve při mezi Štěpánem Enzingarem a Wolfgangem z Krajku vinil Enzingar pana Krajíře, že jináče učinil výpověď mezi ním a panem Pernštejn- ským Vilémem. (1482, 17. srpna). AČ. VIII. 402. 272. Jan Pšenička z Račína a manželka jeho Eliška z Krajce dávají listy správní — jeden na Jana z Lomnice na dědictví na ves Rudu a na čtyři člověky tu v Rudě, kteříž příslušejí k kostelnímu podacímu, a na dvůr kněžský v Rudě; druhý list znějící na panoše Vaňka a Alexandra bratří z Panova na tvrz Panov, na ves Košikov a na ves Rudu — panoši Hyncovi z Kukvic a na Rosicích a paní Elišce z Onic manželce jeho. Svědkové: Václav z Ludanic a na Veveří, sudí cudy Brněnské, Hynek z Doubravice a z Osového, Štěpán z Lomnice a na Náměšti, panoše Aleš Herult z Herultic, Jan Tišnovský z Věže a Václav z Vahančic. Dat. ve Velké Byteši v pátek před povýšením sv. Kříže (13. září) 1482. Cod. Pernst. měst. Brn. f. 288. 273. Jan Pšenička z Račína prodává Hyncovi z Kukvic a na Rosicích a k věrné ruce paní Elišce z Onic, manželce jeho, ves Rudu se vším přísl. za 250 fl. uh. Svědkové: Štěpán z Lomnice a na Náměšti, Aleš Herult z Herultic, Jan Tišnovský z Věže, Václav z Vahančic, Jan z Jestřebí a Jan ze Zdíkova a z Otěchleb. Dat. ve Velké Byteši v pátek před sv. Ma- toušem apoštolem (20. září) 1482. Cod. Pernst. měst. Brn. f. 288 b.
252 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kovic Jan Bílý, z Klenovic Jan, z Hrušky Vácslav, z Viceměřic Pavel, z Mirovic Vachanec, z Prostějova Jan Švec. Těch XI svědkuov jest oc. Výtah tišiěn AČ. VI. 514 č. 148. — Zapsáni jsou dále půhonové, počtem 13, kterýmiž pohání ka- pitola kostela Olomouckého Adama z Cimburka a z Tovačova. 268. 1482, 31. května: Při půhonu Jana Heralta z Kunštatu na Oldřicha z Bozkovic ze 6000 fl. uh., na Pertolta z Lipého ze 2000 fl. uh., na Oldřicha z Bozkovic ze 100 fl. uh., na Jana Bočka z Kunstátu z 5000 fl. uh., byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. 207, 212—214. 269. Jiřík z Rozseče pohání Viléma z Pernšteina ze 100 fl. a z 66 40 gr., kteréž otec jeho Jan z Pernšteina zůstal dlužen dědu jmenovaného Jiříka. Dat. v Brně, fer. VI. post corporis Christi (7. června) 1482 LCit. V. 401. 270. 1482, 7. června: Při půhonech Ctibora z Cimburka na Beneše a Ludvíka bratří z Wajtmile z 1600 fl. uh., na paní Kateřinu z Konice, na Henricha z Lichtnšteina, na Jin- dřicha z Hradce, na Jana z Lomnice, na Markvarta z Lomnice, na Jana Malého z Vážan a na mnohé jiné byl poručníkem Vilém z Pernšteina. LCit. 402—404. 271. V registřích soudu komorního ve při mezi Štěpánem Enzingarem a Wolfgangem z Krajku vinil Enzingar pana Krajíře, že jináče učinil výpověď mezi ním a panem Pernštejn- ským Vilémem. (1482, 17. srpna). AČ. VIII. 402. 272. Jan Pšenička z Račína a manželka jeho Eliška z Krajce dávají listy správní — jeden na Jana z Lomnice na dědictví na ves Rudu a na čtyři člověky tu v Rudě, kteříž příslušejí k kostelnímu podacímu, a na dvůr kněžský v Rudě; druhý list znějící na panoše Vaňka a Alexandra bratří z Panova na tvrz Panov, na ves Košikov a na ves Rudu — panoši Hyncovi z Kukvic a na Rosicích a paní Elišce z Onic manželce jeho. Svědkové: Václav z Ludanic a na Veveří, sudí cudy Brněnské, Hynek z Doubravice a z Osového, Štěpán z Lomnice a na Náměšti, panoše Aleš Herult z Herultic, Jan Tišnovský z Věže a Václav z Vahančic. Dat. ve Velké Byteši v pátek před povýšením sv. Kříže (13. září) 1482. Cod. Pernst. měst. Brn. f. 288. 273. Jan Pšenička z Račína prodává Hyncovi z Kukvic a na Rosicích a k věrné ruce paní Elišce z Onic, manželce jeho, ves Rudu se vším přísl. za 250 fl. uh. Svědkové: Štěpán z Lomnice a na Náměšti, Aleš Herult z Herultic, Jan Tišnovský z Věže, Václav z Vahančic, Jan z Jestřebí a Jan ze Zdíkova a z Otěchleb. Dat. ve Velké Byteši v pátek před sv. Ma- toušem apoštolem (20. září) 1482. Cod. Pernst. měst. Brn. f. 288 b.
Strana 253
z roku 1482. 253 274. (p. XV.) List krále Mathiáše, jiemž dává Mrakšovi a bratřiem jeho právo své [na] Lithavském zboží. V Hainburce 1482, 26. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 71 b; arch. měst. Brn. ƒ. 42; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brn. č. 165. My Mathiáš z božie milosti Uherský a Český král, markrabie Moravský a Lužicský, vývoda Lucmberský a Slezský, oznamujem tiemto listem všem, že před- stúpiv před nás slovutný Mrakeš z Noskova, služebník a dvořenín náš věrný milý, nás s pilností prosil jest, abychom jemu a bratřiem jeho Janovi a Petrovi a jich erbóm právo naše, kteréž my k statku slovutných někdy Jiříka a Arkleba synóv Vojnových po jich smrti máme, milostivě dáti ráčili: my k takovej slušné prozbě jeho, znamenavše mnohé věrné pilné a ustavičné služby, kteréž nám okazoval a činil a ješče činiti nepřestává, chtiec, aby budúcně nám tiem dostatečněji slúžiti mohl, dali jsme a mocí naší královskú a jakožto markrabie Moravský tiemto listem dáváme právo naše všecko, cožkoli zúplna po smrti jmenovaných Jiříka a Arkleba na nás spravedlivě spadlo, svrchupsaným Mrakšovi, Janovi a Petrovi bratřiem z Noskova a jich erbóm a potomkóm, zejména tyto dolepsané vsi: Litavu, Olši, Drahonín, La- žany, Mileším, Skryje, Oujezd, Jilmové i diel v Nové Vsi, i jiné všecko, k čemužkoli po smrti častopsaných Jiříka a Arkleba právo jmáme, se všiem jiech příslušenstvím, s lidmi, s platy, s užitky, s lesy, s háji, s vodami tekutými i netekutými, s dvory, s rolí oranú i neoranú, s rybníky, s lukami, s mlýny, s pastvami, s pastviščemi, s hony, s lovy, s robotami i se všelijakými jinými požitky, právy, panstvie a duo- chody, jakýmižkoli jmény býti mohú jmenovány, tak aby nahoře psaný Mrakeš, Jan a Petr, erbové a potomci jich ty vsi a zbožie, pokudž koli právem dosáhnúti mohú, měli, drželi a toho jako svého vlastnieho požívali tiem všiem obyčejem a právem, jakož to někdy svrchudotčený Vojna a synové jeho jměli a drželi a toho jako svého vlastního bez umenšenie všelijakého. A ktož by tento list náš jměl s jich Mrakšovú, Janovú a Petrovú z Noskova nahořepsaných dobrú vuolí, ten chceme aby jměl též plné právo i túž plnú moc ke všem věcem v tomto listu psaným, jako oni sami. Tomu na svědomie pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti jsme rozkázali. Dán v Hainburce v sobotu před s. apoštolův Šimona a Judy léta oc 14LXXXII, krá- lovstvie našiech Uherského V° a dvacátého a Českého XIIII°. Ad mandatum proprium domini regis. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 149. 275. List Jindřicha a Hynka bratří knížat Minstrberských, kterýmž zastavují městečko Přeloučí s přísl. Štěpánovi Andělovi z Ronovce ve 2000 fl. uhersk. Na Poděbradech 1482, 19. list. AČ. IV. 187.
z roku 1482. 253 274. (p. XV.) List krále Mathiáše, jiemž dává Mrakšovi a bratřiem jeho právo své [na] Lithavském zboží. V Hainburce 1482, 26. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 71 b; arch. měst. Brn. ƒ. 42; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brn. č. 165. My Mathiáš z božie milosti Uherský a Český král, markrabie Moravský a Lužicský, vývoda Lucmberský a Slezský, oznamujem tiemto listem všem, že před- stúpiv před nás slovutný Mrakeš z Noskova, služebník a dvořenín náš věrný milý, nás s pilností prosil jest, abychom jemu a bratřiem jeho Janovi a Petrovi a jich erbóm právo naše, kteréž my k statku slovutných někdy Jiříka a Arkleba synóv Vojnových po jich smrti máme, milostivě dáti ráčili: my k takovej slušné prozbě jeho, znamenavše mnohé věrné pilné a ustavičné služby, kteréž nám okazoval a činil a ješče činiti nepřestává, chtiec, aby budúcně nám tiem dostatečněji slúžiti mohl, dali jsme a mocí naší královskú a jakožto markrabie Moravský tiemto listem dáváme právo naše všecko, cožkoli zúplna po smrti jmenovaných Jiříka a Arkleba na nás spravedlivě spadlo, svrchupsaným Mrakšovi, Janovi a Petrovi bratřiem z Noskova a jich erbóm a potomkóm, zejména tyto dolepsané vsi: Litavu, Olši, Drahonín, La- žany, Mileším, Skryje, Oujezd, Jilmové i diel v Nové Vsi, i jiné všecko, k čemužkoli po smrti častopsaných Jiříka a Arkleba právo jmáme, se všiem jiech příslušenstvím, s lidmi, s platy, s užitky, s lesy, s háji, s vodami tekutými i netekutými, s dvory, s rolí oranú i neoranú, s rybníky, s lukami, s mlýny, s pastvami, s pastviščemi, s hony, s lovy, s robotami i se všelijakými jinými požitky, právy, panstvie a duo- chody, jakýmižkoli jmény býti mohú jmenovány, tak aby nahoře psaný Mrakeš, Jan a Petr, erbové a potomci jich ty vsi a zbožie, pokudž koli právem dosáhnúti mohú, měli, drželi a toho jako svého vlastnieho požívali tiem všiem obyčejem a právem, jakož to někdy svrchudotčený Vojna a synové jeho jměli a drželi a toho jako svého vlastního bez umenšenie všelijakého. A ktož by tento list náš jměl s jich Mrakšovú, Janovú a Petrovú z Noskova nahořepsaných dobrú vuolí, ten chceme aby jměl též plné právo i túž plnú moc ke všem věcem v tomto listu psaným, jako oni sami. Tomu na svědomie pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti jsme rozkázali. Dán v Hainburce v sobotu před s. apoštolův Šimona a Judy léta oc 14LXXXII, krá- lovstvie našiech Uherského V° a dvacátého a Českého XIIII°. Ad mandatum proprium domini regis. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 149. 275. List Jindřicha a Hynka bratří knížat Minstrberských, kterýmž zastavují městečko Přeloučí s přísl. Štěpánovi Andělovi z Ronovce ve 2000 fl. uhersk. Na Poděbradech 1482, 19. list. AČ. IV. 187.
Strana 254
254 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina 276. Při srovnání a smíření bratrském mezi knížaty Minstrberskými o všeliké různice byl vedle jiných jednatelem Vilém z Pernšteina. Na Poděbradech 1482, 22. listop. AČ. I. 311. 277. (CLIII.) Smlúva mezi panem Vilémem a panem Vratislavem z Pernšteina [o díly po ze- mřelých bratřích jejich Janovi a Jimramovi pozůstalé]. Na Pernšteině 1482, 29. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 90. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského v Brně, a Vratislav z Pernšteina, bratří vlastní, vyznáváme . .. Jakož po smrti urozených pánuov pana Jana a pana Jimrama z Pernšteina; bratruov našich vlastniech dobré paměti, dielové jejich a zbožie vedle těch listuov dielčiech, kteréž mezi námi jsú spuosobeni a zřiezenie, na nás přišli sú pravým a spravedlivým ná- padem, že my svrchupsaní Vilém a Vratislav učinili sme mezi sebú dobrovolnú smlúvu o ty diely dotčené bratruov našich takovú, že já Vratislav mám držeti ten diel ne- božtíka páně Janů všecek zúplna, jakož ten diel v sobě položen jest se všiem pří- slušenstviem, nic z toho nevynímajíce ani pozuostavujíce, než jakž jest položeno v dielčiech listech. A já Vilém mám držeti ten diel nebožtíka páně Jimramů také všecek zúplna, jakož ten diel v sobě položen jest; než z toho dielu postúpil sěm a přidal sěm panu Vratislavovi bratru svému městečko Bystřici, tak samo v sobě s těmi požitky a platy, což tu jich jest v tom městečku, aby on to držel a nic viece k svému panstvie. Pakli by sě z nás kterému v tom státi nezdálo, tehda máme sě o to rovně rozděliti vedle dielčiech listuov. O dluhy takto srovnali sme: Kteříž dluhové sú, ješto pan Jan platiti měl, ty já Vratislav zastupuji a platiti mám; a kteréž pan Jimram platiti měl, také já Vilém zastupuji ty a platiti mám. Než jestliže bychom kdy jinak chtěli sě děliti, tehda aby ti dielové a zboží beze všech dluhuov byli čisti, kromě toho dluhu, kterýž já Vilém mám na bratří své, jakož listové dielčí to ukazují i jiní, kteréž na to mám, ač na pana Jimrama žádného nemám listu, neb statek jeho držel sěm, ale proto mi tolikéž povinen jako jiní z bratruov. A jakož kněz opat Žďárský aneb ti křižovníci v Starém Brně chtěli by mieti nějakú spravedlnost v těch obú dielech, i jestli by buď súdem neb přátelskú smlúvú přišly které škody zkrze to, tehda ty škody máme obapolně nésti a rovně v tom škodovati. Kterúžto smlúvu my svrchupsaní Vilém a Vratislav slibujeme sobě ctně a právě bez všelijakého přerušenie držeti a v celosti zachovati, jako na bratří sluší. Tomu na jistotu, zdržení i na svědomí své sme pečeti k tomu listu přivěsiti kázali,
254 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina 276. Při srovnání a smíření bratrském mezi knížaty Minstrberskými o všeliké různice byl vedle jiných jednatelem Vilém z Pernšteina. Na Poděbradech 1482, 22. listop. AČ. I. 311. 277. (CLIII.) Smlúva mezi panem Vilémem a panem Vratislavem z Pernšteina [o díly po ze- mřelých bratřích jejich Janovi a Jimramovi pozůstalé]. Na Pernšteině 1482, 29. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 90. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského v Brně, a Vratislav z Pernšteina, bratří vlastní, vyznáváme . .. Jakož po smrti urozených pánuov pana Jana a pana Jimrama z Pernšteina; bratruov našich vlastniech dobré paměti, dielové jejich a zbožie vedle těch listuov dielčiech, kteréž mezi námi jsú spuosobeni a zřiezenie, na nás přišli sú pravým a spravedlivým ná- padem, že my svrchupsaní Vilém a Vratislav učinili sme mezi sebú dobrovolnú smlúvu o ty diely dotčené bratruov našich takovú, že já Vratislav mám držeti ten diel ne- božtíka páně Janů všecek zúplna, jakož ten diel v sobě položen jest se všiem pří- slušenstviem, nic z toho nevynímajíce ani pozuostavujíce, než jakž jest položeno v dielčiech listech. A já Vilém mám držeti ten diel nebožtíka páně Jimramů také všecek zúplna, jakož ten diel v sobě položen jest; než z toho dielu postúpil sěm a přidal sěm panu Vratislavovi bratru svému městečko Bystřici, tak samo v sobě s těmi požitky a platy, což tu jich jest v tom městečku, aby on to držel a nic viece k svému panstvie. Pakli by sě z nás kterému v tom státi nezdálo, tehda máme sě o to rovně rozděliti vedle dielčiech listuov. O dluhy takto srovnali sme: Kteříž dluhové sú, ješto pan Jan platiti měl, ty já Vratislav zastupuji a platiti mám; a kteréž pan Jimram platiti měl, také já Vilém zastupuji ty a platiti mám. Než jestliže bychom kdy jinak chtěli sě děliti, tehda aby ti dielové a zboží beze všech dluhuov byli čisti, kromě toho dluhu, kterýž já Vilém mám na bratří své, jakož listové dielčí to ukazují i jiní, kteréž na to mám, ač na pana Jimrama žádného nemám listu, neb statek jeho držel sěm, ale proto mi tolikéž povinen jako jiní z bratruov. A jakož kněz opat Žďárský aneb ti křižovníci v Starém Brně chtěli by mieti nějakú spravedlnost v těch obú dielech, i jestli by buď súdem neb přátelskú smlúvú přišly které škody zkrze to, tehda ty škody máme obapolně nésti a rovně v tom škodovati. Kterúžto smlúvu my svrchupsaní Vilém a Vratislav slibujeme sobě ctně a právě bez všelijakého přerušenie držeti a v celosti zachovati, jako na bratří sluší. Tomu na jistotu, zdržení i na svědomí své sme pečeti k tomu listu přivěsiti kázali,
Strana 255
z roku 1482. 255 a připrosili sme urozených pánuov pana Hynka z Ludanic a s Rokytnice, pana Václava z Ludanic a na Veveří, najvyššieho sudí cudy Brněnské, a slovutných panoší Jana z Nové Vsi a s Radkova, Jana Děvečku z Heršteina na Crhově, Gedeonka z Oleš- ničky a s Moravce, a Zigmunda Valeckého z Mirova, že sú své pečeti podle našich na svědomie k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pátek před svatým Ondřejem léta buožieho tisícieho čtyřstého osmdesátého druhého. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 150. 278. (CXXI.) List od pana Jimrama z Dúbravice, jímž sě zapisuje smlúvy zdržeti panu Vilémovi z Pernšteina, kteréž učinil se panem Pertuoltem z Lippého oc. Na Krumlově 1482, 6. prosince. — Vytrž. l. cod. Pernst. ve Frant. mus. Brn. Já Jimram z Dúbravice a na Templšteině vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti neb čtúce slyšeti budú: Jakož sem měl smlúvu s urozeným pánem panem Pertuoltem z Lipého, najvyšším maršálkem královstvie Českého, ujcem svým dobré paměti, o dluh svuoj, v kterémž dluhu postúpen mi hrad Templštein s tím zbožím, jakož šíře v té smlúvě a světleji všechno sě zavírá a ukazuje. I poně- vadž statek všechen ten svrchupsaného pana Pertuolta přišel jest spolkem dckami na urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, že já svrchupsaný Jimram slibuji svú dobrú čistú vírú, beze všech zmatkův i forteluov, jemu panu Vilémovi svrchupsanému v tom ve všem tak se jmieti a zachovati, což v tom listu smlúvčím jest položeno a zapsáno. A jestliže by pan Buoh pana Viléma prve nežli mne smrti neuchoval a ti sirotkové k letóm nepřišli, tehda též slibuji tomu, komuž by pan Vilém po smrti své poručil, týmž vším povinen býti, jako panu Vilémovi, že po mé smrti má to všechno býti postú- peno bez uplacování tomu poručníku páně Vilémovu, buďte sirotci živi neb mrtvi. Tomu na svědomí a zdržení já svrchupsaný Jimram k tomuto listu pečeť svú přivěsil sem; a připrosil sem urozených pánuov pana Hynka z Ludanic a z Rokytnice, pana Václava z Ludanic a s Veveří, najvyššího sudího cudy Brněnské, a slovutných panoší Zicha z Popůvek, hofrychtéře dvoru pánuov Lipských, Zikmunda Valeckého z Mirova, Jana z Lechvic a Bohunka z Mysločovic, že jsú své pečeti podle mé na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově, v pátek den svatého Mikuláše, léta Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého druhého čtúc. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 151. 279. (CXLIII.) List krále Vladislava, jímž panu Vilémovi z Pernšteina dává úřad najvyššieho maršálstvie Českého. V Praze 1482, 26. pros. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 83. My Vladislav . . . oznamujem listem tiemto všem, že jsme spraveni v jistotě
z roku 1482. 255 a připrosili sme urozených pánuov pana Hynka z Ludanic a s Rokytnice, pana Václava z Ludanic a na Veveří, najvyššieho sudí cudy Brněnské, a slovutných panoší Jana z Nové Vsi a s Radkova, Jana Děvečku z Heršteina na Crhově, Gedeonka z Oleš- ničky a s Moravce, a Zigmunda Valeckého z Mirova, že sú své pečeti podle našich na svědomie k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pátek před svatým Ondřejem léta buožieho tisícieho čtyřstého osmdesátého druhého. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 150. 278. (CXXI.) List od pana Jimrama z Dúbravice, jímž sě zapisuje smlúvy zdržeti panu Vilémovi z Pernšteina, kteréž učinil se panem Pertuoltem z Lippého oc. Na Krumlově 1482, 6. prosince. — Vytrž. l. cod. Pernst. ve Frant. mus. Brn. Já Jimram z Dúbravice a na Templšteině vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti neb čtúce slyšeti budú: Jakož sem měl smlúvu s urozeným pánem panem Pertuoltem z Lipého, najvyšším maršálkem královstvie Českého, ujcem svým dobré paměti, o dluh svuoj, v kterémž dluhu postúpen mi hrad Templštein s tím zbožím, jakož šíře v té smlúvě a světleji všechno sě zavírá a ukazuje. I poně- vadž statek všechen ten svrchupsaného pana Pertuolta přišel jest spolkem dckami na urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, že já svrchupsaný Jimram slibuji svú dobrú čistú vírú, beze všech zmatkův i forteluov, jemu panu Vilémovi svrchupsanému v tom ve všem tak se jmieti a zachovati, což v tom listu smlúvčím jest položeno a zapsáno. A jestliže by pan Buoh pana Viléma prve nežli mne smrti neuchoval a ti sirotkové k letóm nepřišli, tehda též slibuji tomu, komuž by pan Vilém po smrti své poručil, týmž vším povinen býti, jako panu Vilémovi, že po mé smrti má to všechno býti postú- peno bez uplacování tomu poručníku páně Vilémovu, buďte sirotci živi neb mrtvi. Tomu na svědomí a zdržení já svrchupsaný Jimram k tomuto listu pečeť svú přivěsil sem; a připrosil sem urozených pánuov pana Hynka z Ludanic a z Rokytnice, pana Václava z Ludanic a s Veveří, najvyššího sudího cudy Brněnské, a slovutných panoší Zicha z Popůvek, hofrychtéře dvoru pánuov Lipských, Zikmunda Valeckého z Mirova, Jana z Lechvic a Bohunka z Mysločovic, že jsú své pečeti podle mé na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově, v pátek den svatého Mikuláše, léta Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého druhého čtúc. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 151. 279. (CXLIII.) List krále Vladislava, jímž panu Vilémovi z Pernšteina dává úřad najvyššieho maršálstvie Českého. V Praze 1482, 26. pros. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. ƒ. 83. My Vladislav . . . oznamujem listem tiemto všem, že jsme spraveni v jistotě
Strana 256
256 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina od urozeného Ctibora z Cimburgka na Thovačově, hajtmana margrabstvie Morav- ského nám milého, kterak urozený někdy Pertuolt z Lipého, najvyššie maršálek královstvie Českého, přijal jest na pravý spolek urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské nám milého, i také že jest učinil téhož Viléma poručníkem otcovským syna svého i jiných dětí svých i všeho statku svého, jakož pak tu všecku věc zřiedil jest vedle řádu a práva markrabstvie Moravského. My pak znajíce takový spuosob a zřiezenie téhož Pertuolta, kteréž jest učinil, a také prošeni jsúce od některých přátel téhož Viléma, abychom jemu to z milosti naší učiniti a přidati ráčili, aby on titul maršalstvie Českého nésti a psáti mohl, i také jiných ctí a milostí k témuž úřadu příslušejíciech aby užíval: my hlediece na takovú prozbu přátel téhož Viléma i také na povolnost jeho, a také znajíce to, že on nám i vší koruně naší České tiem úřadem dobřě sě hoditi muože; i jsúce k takové prozbě milostivě nakloněni, z dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí krá- lovskú, hlediece na svrchudotčený spuosob i také na hodnost téhož Viléma, že nám i vší koruně naší České hoditi sě tiem úřadem muože, plnú moc i právo dáváme jemu tiemto listem, aby on celý titul, což sě maršálstvie Českého dotýče, nésti a psáti mohl, i také všech ctí a milostí témuž úřadu příslušejíciech aby mohl užívati a užíval na místě syna téhož Pertuolta, a to bez našie, budúciech našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké přěkážky. Však proto, dokud ten úřad držeti bude, všecky povinnosti má a povinen bude nám i buduciem našim králóm Českým činiti, pokudž maršálek královstvie Českého povinen jest z úřadu svého činiti, a to z práva nebo z obyčeje, bez všeliké odpornosti, vedle smluv celých a dokonalých mezi námi a najjasnějšiem panem Mathiášem králem Uherským oc bratrem a přie- telem naším milým učiněných. Ale proto týž Vilém při tom tituli i také úřadu má zuostaven býti toliko do let rozómných téhož sirotka, syna jmenovaného Perthuolta, bez škody téhož sirotka. A jestliže by sirotek ten nedojda let rozumných i umřel, tehdy hned tento list náš viece žádné moci mieti nemá, ale má nám neb budúciem našim králóm Českým navrácen býti bez všeliké odpornosti. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek na den svatého Štěpána, léta buožieho tisícieho čtyřistého osmdesátého druhého, královstvie našeho léta dvanádctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 152. 280. Vilím a Vratislav bratří z Pernšteina dávají městečku Doubravníku a lidem poddaným ze vsí Klokočí, Rakového, Maňové, Huslí, Chreptova (Křeptova), Křižovic a ze Zahrádky právo odúmrtní s výminkami, jakéž ustanoveny při listině Prosetínské 3. ledna 1482, tištěné
256 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina od urozeného Ctibora z Cimburgka na Thovačově, hajtmana margrabstvie Morav- ského nám milého, kterak urozený někdy Pertuolt z Lipého, najvyššie maršálek královstvie Českého, přijal jest na pravý spolek urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské nám milého, i také že jest učinil téhož Viléma poručníkem otcovským syna svého i jiných dětí svých i všeho statku svého, jakož pak tu všecku věc zřiedil jest vedle řádu a práva markrabstvie Moravského. My pak znajíce takový spuosob a zřiezenie téhož Pertuolta, kteréž jest učinil, a také prošeni jsúce od některých přátel téhož Viléma, abychom jemu to z milosti naší učiniti a přidati ráčili, aby on titul maršalstvie Českého nésti a psáti mohl, i také jiných ctí a milostí k témuž úřadu příslušejíciech aby užíval: my hlediece na takovú prozbu přátel téhož Viléma i také na povolnost jeho, a také znajíce to, že on nám i vší koruně naší České tiem úřadem dobřě sě hoditi muože; i jsúce k takové prozbě milostivě nakloněni, z dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí krá- lovskú, hlediece na svrchudotčený spuosob i také na hodnost téhož Viléma, že nám i vší koruně naší České hoditi sě tiem úřadem muože, plnú moc i právo dáváme jemu tiemto listem, aby on celý titul, což sě maršálstvie Českého dotýče, nésti a psáti mohl, i také všech ctí a milostí témuž úřadu příslušejíciech aby mohl užívati a užíval na místě syna téhož Pertuolta, a to bez našie, budúciech našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké přěkážky. Však proto, dokud ten úřad držeti bude, všecky povinnosti má a povinen bude nám i buduciem našim králóm Českým činiti, pokudž maršálek královstvie Českého povinen jest z úřadu svého činiti, a to z práva nebo z obyčeje, bez všeliké odpornosti, vedle smluv celých a dokonalých mezi námi a najjasnějšiem panem Mathiášem králem Uherským oc bratrem a přie- telem naším milým učiněných. Ale proto týž Vilém při tom tituli i také úřadu má zuostaven býti toliko do let rozómných téhož sirotka, syna jmenovaného Perthuolta, bez škody téhož sirotka. A jestliže by sirotek ten nedojda let rozumných i umřel, tehdy hned tento list náš viece žádné moci mieti nemá, ale má nám neb budúciem našim králóm Českým navrácen býti bez všeliké odpornosti. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek na den svatého Štěpána, léta buožieho tisícieho čtyřistého osmdesátého druhého, královstvie našeho léta dvanádctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 514 č. 152. 280. Vilím a Vratislav bratří z Pernšteina dávají městečku Doubravníku a lidem poddaným ze vsí Klokočí, Rakového, Maňové, Huslí, Chreptova (Křeptova), Křižovic a ze Zahrádky právo odúmrtní s výminkami, jakéž ustanoveny při listině Prosetínské 3. ledna 1482, tištěné
Strana 257
z roku 1483. 257 výše str. 239 č. 256. Dat. na Pernšteině ve čtvrtek po novém létě (2. led.) 1483. Cop. vid. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka č. 7707. Téhož dne propustili jmenovaní bratří z Pernšteina lidem poddaným v městečku Med- vědicích a ze vsí Ujčova, Kovářové, Leskovce, Klecan, Černvíru, Skorotic, Boru, Jámy, Smrčku, Sýrku, Újezda u Černé Hory právo odúmrtní s podmínkami, při Prosetínské listině 3. ledna 1482 vypsanými. Orig. perg. v arch. osady Nedvědické. 281. (n. XIII.) Smlouva mezi pány Perštajnskými a knězem Martinem, komendorem od Svatého Jana před Brnem, o faru Křižanovskú. Na Pernšteině 1483, 2. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 9b; arch. měst. Brn. f. 9. My kněz Martin komendor i vešken konvent domu S° Jana před Brnem zákona křížovničího, nynější i budúcí, vyznáváme ... že jsmy učinili dobrovolnú a konečnú smlúvu s urozenými pány panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšším komorníkem desk a súdu práva zemského v Brně, a panem Vratislavem z Pernšteina takovú: Jakož my kněz Martin a konvent svrchupsaný chtěli bychom jmíti nějakú spravedlnost k té faře Křižanovské v městečku svrchupsaných pánuov, že my kněz Martin i konvent svrchupsaný nynější i budúcí tu faru Křižanovskú svrchupsaným pánuom panu Vilémovi a panu Vratislavovi do jejich dvú životú mocně ku pravému a dědičnému držení a požívání postúpili jsme, s tím se vším právem i se všemi desátky i příslušenstvím, což k té faře od staradávna přísluší, i s pod- dacími kostelními, takže do životuov Jejich Mtí žádného kněze nemáme v tu faru uvoditi ani mocni budeme komu ji poddávati, než oni páni svrchupsaní. A též oni páni Pernšteinští Jich Mti nám svrchupsanému knězi Martinovi a konventu nynějším i budúcím za to postúpili jsú ku pravému požívání těch užitkuov na těch lidech v Radmičkách[?], k čemuž tu právo mají neb my, a k tomu vsi pusté Lúčky s těmi rybníčky a k čemuž tu také právo mají neb my, abychom my toho požívali. Pakli by pán Buoh těch svrchupsaných pánuov smrti neuchoval, tehdá my svrchupsaný konvent budeme moci toho užívati vedle spravedlnosti, pokudž bychom ji jměli, bez překážky pánuov Pernšteinských. A tuto smlúvu my svrchupsaný kněz Martin i konvent nynější i budúcí slibujeme cně a právě zdržeti, tak jakož jse svrchu píše, beze všech zmatkuov i forteluov všelijakých. Tomu na potvrzení a na svědomí my kněz Martin a konvent svrchu dotčený pečeti své k tomuto listu jsme dobrovolně přivěsili. Jenž jest dán a psán na Pernšteině ve čtvrtek po Novém létě léta božího M'IIIICLXXXIII°. 282. Mezi nálezy 4. února 1483 v Olomouci učiněnými vyznamenáni jsou rukojmové Cti- borovi z Cimburka, Vilémovi z Pernšteina a Janovi z Cimburka za 100 fl., kteréž na posly ku králi od země vypravené byly půjčeny. LCit. V. 67. Archiv Český XVI. 33
z roku 1483. 257 výše str. 239 č. 256. Dat. na Pernšteině ve čtvrtek po novém létě (2. led.) 1483. Cop. vid. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka č. 7707. Téhož dne propustili jmenovaní bratří z Pernšteina lidem poddaným v městečku Med- vědicích a ze vsí Ujčova, Kovářové, Leskovce, Klecan, Černvíru, Skorotic, Boru, Jámy, Smrčku, Sýrku, Újezda u Černé Hory právo odúmrtní s podmínkami, při Prosetínské listině 3. ledna 1482 vypsanými. Orig. perg. v arch. osady Nedvědické. 281. (n. XIII.) Smlouva mezi pány Perštajnskými a knězem Martinem, komendorem od Svatého Jana před Brnem, o faru Křižanovskú. Na Pernšteině 1483, 2. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 9b; arch. měst. Brn. f. 9. My kněz Martin komendor i vešken konvent domu S° Jana před Brnem zákona křížovničího, nynější i budúcí, vyznáváme ... že jsmy učinili dobrovolnú a konečnú smlúvu s urozenými pány panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšším komorníkem desk a súdu práva zemského v Brně, a panem Vratislavem z Pernšteina takovú: Jakož my kněz Martin a konvent svrchupsaný chtěli bychom jmíti nějakú spravedlnost k té faře Křižanovské v městečku svrchupsaných pánuov, že my kněz Martin i konvent svrchupsaný nynější i budúcí tu faru Křižanovskú svrchupsaným pánuom panu Vilémovi a panu Vratislavovi do jejich dvú životú mocně ku pravému a dědičnému držení a požívání postúpili jsme, s tím se vším právem i se všemi desátky i příslušenstvím, což k té faře od staradávna přísluší, i s pod- dacími kostelními, takže do životuov Jejich Mtí žádného kněze nemáme v tu faru uvoditi ani mocni budeme komu ji poddávati, než oni páni svrchupsaní. A též oni páni Pernšteinští Jich Mti nám svrchupsanému knězi Martinovi a konventu nynějším i budúcím za to postúpili jsú ku pravému požívání těch užitkuov na těch lidech v Radmičkách[?], k čemuž tu právo mají neb my, a k tomu vsi pusté Lúčky s těmi rybníčky a k čemuž tu také právo mají neb my, abychom my toho požívali. Pakli by pán Buoh těch svrchupsaných pánuov smrti neuchoval, tehdá my svrchupsaný konvent budeme moci toho užívati vedle spravedlnosti, pokudž bychom ji jměli, bez překážky pánuov Pernšteinských. A tuto smlúvu my svrchupsaný kněz Martin i konvent nynější i budúcí slibujeme cně a právě zdržeti, tak jakož jse svrchu píše, beze všech zmatkuov i forteluov všelijakých. Tomu na potvrzení a na svědomí my kněz Martin a konvent svrchu dotčený pečeti své k tomuto listu jsme dobrovolně přivěsili. Jenž jest dán a psán na Pernšteině ve čtvrtek po Novém létě léta božího M'IIIICLXXXIII°. 282. Mezi nálezy 4. února 1483 v Olomouci učiněnými vyznamenáni jsou rukojmové Cti- borovi z Cimburka, Vilémovi z Pernšteina a Janovi z Cimburka za 100 fl., kteréž na posly ku králi od země vypravené byly půjčeny. LCit. V. 67. Archiv Český XVI. 33
Strana 258
258 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 283. Král Vladislav připisuje Heraltovi z Kunstatu a na Plumlově na městečku Kojetíně k arcibiskupství Pražsk. náležejícím k prvnějším sumám zápisným ještě 1000 fl. uh. Datum v Praze v sobotu před sv. Řehořem (8. břez.) 1483. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 432, měst. Brn. f. 141. Výtah tištěn AČ. VI. 515 č. 153. 284. List krále Vladislava, jímž dává povolení bratřím Jindřichovi a Hynkovi kníž. Minstr- berským k zástavě městečka Přelouči Štěpánovi Andělovi z Ronovce. V Praze 1483, 10. března. AČ. IV. 188. 285. (k. X.) List krále Vladislava, jímž povolenie dává panu Heraltovi, aby dělal rybník na svém zbožie Kojetínském přes překážky. V Praze 1483, 20. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 433; arch. měst. Brn. ƒ. 141 b—142. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že přistúpil jest před nás urozený Heralt z Kunstatu a na Plumlově nám milý, a zpravil jest nás toho, že by chtěl dělati některý rybník na zbožie svém, ješto se to také zbožie Kojetínského arcibiskupstvie Pražského dotýkalo, a díl také že by na též zbožie Kojetínské ti rybníci topili; i prosil jest nás, abychom jemu v tom povolenie naše dáti ráčili. My v tom hledíce jeho povolnosti a služeb k sobě, v kterýchžto se jest nám zachovával a zachovává, i chtíce jemu také v tom vděčnost naši ukázati, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú již psanému Heraltovi a dědicóm jeho tuto milost učinili jsme a tímto listem činíme a dáváme, aby oni dělajíc rybníky na zbožie svém, cožkolivěk zatopie gruntův, dědin neb luk anebo jiných zbožie na tom zbožie Kojetínském, aby to slušně oddati mohli a oddali těm, komuž co zatopie, bez všelikého útisku těch lidí; a cožkolivěk oddadí vedle řádu a obyčeje markrabstvie Moravského a bez útisku těm lidem, což by dělániem takových rybníkuov zatopili, to jmá při těch lidech zůstati věčně; a což by také těmi rybníky odtud zatopeno bylo, to také jmá zůstati při témž Heraltovi i budúcích jeho věčně. A jestliže by kde kterého člověka vykúpili pro zatopení těch rybníkuov, co se již psaného zbožie Kojetínského dotýče, mají zase tu blízko tak dobrého a toliko platu k témuž zbožie kúpiti a postúpiti. A jestliže by toho potřeba kázala a chtěli vésti vodu kde na ty rybníky a strúhy dělali přes to zbožie Kojetínské, proto ty strúhy skrze to zbožie svobodně dělati a tudy vodu budú moci vésti; ale což by kolivěk takovými struhami a vedeniem vody dědin neb gruntuov pokazili, těm lidem to zase vedle slušnosti také oddati mají, a to, což oddadí, též při těch lidech zůstati jmá; a ty strúhy při témž Heraltovi a dědicích i budúcích jeho, a již při tom při všem mají zachováni býti bez našie, budúcích našiech králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky.
258 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 283. Král Vladislav připisuje Heraltovi z Kunstatu a na Plumlově na městečku Kojetíně k arcibiskupství Pražsk. náležejícím k prvnějším sumám zápisným ještě 1000 fl. uh. Datum v Praze v sobotu před sv. Řehořem (8. břez.) 1483. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 432, měst. Brn. f. 141. Výtah tištěn AČ. VI. 515 č. 153. 284. List krále Vladislava, jímž dává povolení bratřím Jindřichovi a Hynkovi kníž. Minstr- berským k zástavě městečka Přelouči Štěpánovi Andělovi z Ronovce. V Praze 1483, 10. března. AČ. IV. 188. 285. (k. X.) List krále Vladislava, jímž povolenie dává panu Heraltovi, aby dělal rybník na svém zbožie Kojetínském přes překážky. V Praze 1483, 20. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 433; arch. měst. Brn. ƒ. 141 b—142. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že přistúpil jest před nás urozený Heralt z Kunstatu a na Plumlově nám milý, a zpravil jest nás toho, že by chtěl dělati některý rybník na zbožie svém, ješto se to také zbožie Kojetínského arcibiskupstvie Pražského dotýkalo, a díl také že by na též zbožie Kojetínské ti rybníci topili; i prosil jest nás, abychom jemu v tom povolenie naše dáti ráčili. My v tom hledíce jeho povolnosti a služeb k sobě, v kterýchžto se jest nám zachovával a zachovává, i chtíce jemu také v tom vděčnost naši ukázati, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú již psanému Heraltovi a dědicóm jeho tuto milost učinili jsme a tímto listem činíme a dáváme, aby oni dělajíc rybníky na zbožie svém, cožkolivěk zatopie gruntův, dědin neb luk anebo jiných zbožie na tom zbožie Kojetínském, aby to slušně oddati mohli a oddali těm, komuž co zatopie, bez všelikého útisku těch lidí; a cožkolivěk oddadí vedle řádu a obyčeje markrabstvie Moravského a bez útisku těm lidem, což by dělániem takových rybníkuov zatopili, to jmá při těch lidech zůstati věčně; a což by také těmi rybníky odtud zatopeno bylo, to také jmá zůstati při témž Heraltovi i budúcích jeho věčně. A jestliže by kde kterého člověka vykúpili pro zatopení těch rybníkuov, co se již psaného zbožie Kojetínského dotýče, mají zase tu blízko tak dobrého a toliko platu k témuž zbožie kúpiti a postúpiti. A jestliže by toho potřeba kázala a chtěli vésti vodu kde na ty rybníky a strúhy dělali přes to zbožie Kojetínské, proto ty strúhy skrze to zbožie svobodně dělati a tudy vodu budú moci vésti; ale což by kolivěk takovými struhami a vedeniem vody dědin neb gruntuov pokazili, těm lidem to zase vedle slušnosti také oddati mají, a to, což oddadí, též při těch lidech zůstati jmá; a ty strúhy při témž Heraltovi a dědicích i budúcích jeho, a již při tom při všem mají zachováni býti bez našie, budúcích našiech králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky.
Strana 259
z roku 1483. 259 A ktož by tento list jměl s již psaného Heralta neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek před svatým Benediktem léta božieho tisícého čtyřistého osmde- sátého třetího, královstvie našeho léta dvanáctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 153. 286. Učiněn nález v Brně mezi Jaroslavem z Bozkovic a Vilímem z Pernšteina fer. IIII post conduct. Paschae (9. dubna) 1483 o manství mezi Mrakšem a pány Pernšteinskými. LCit. V. 70. 287. (d. IIII.) Znamenává se průvod mýta Prostějovského, jak jest provedeno a v registřiech zemských zapsáno léta páně tisícého čtyřistého osmdesátého třetieho, ten pátek po ochtábu Těla božieho. 1483, 6. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 250; arch. měst. Brn. f. 118. Z rozkázánie panského popsána jsú majta z některých měst, vsí i také zám- kové, a najprve z města Prostějova, co od čeho jest dáváno a kterak bráno, o tom jsú vyznali lidé dolepsaní všecko páně Heraltovi z Prostějova pod přísahú, kteráž panem hajtmanem na Tovačově vydána jest oc. Vácslav řečený Próvod annorum LXXVII. Tomáš annorum etatis sue LXX. Jan Vietrkuje annorum oc LXXX. Filip Fidronan annorum LXX. Valentin Sesta annorum LX. Augustin Ruka annorum LVI. Jiřík Svořina annorum L. Jan Chrúst annorum LXVI. Jan Ostračep annorum LIII. Martin alias Havel annorum LXI. Staněk kovář annorum L. Item tito lidé svrchujmenovaní všickni spolu přísahu učinivše vyznali jsú, že jak oni pamatovati mohú, že jednostajně v městě Prostějově mýta jest nikdy ne- vybral, než jeden od druhého, zvláště komuž jest poručeno, ten to vybíral, konšel anebo jiný člověk přísežný. Takto jsú vybírali: Item sukna z vozu zavázaného III g. Item s postavu sukna obecného II d. alb. Item barveného sukna IIII d. Item od načetého nejmá nic dáno býti. Item od stěhovanie z města nebo mimo město ode všech vozuov, co jich jměli, IIII g. Item s vína draylinku zemského I g. Item s rakúského aneb s uherského po II g. Item z bečky piva starého I g. Item s prázdného draylinku, když k vinohraduom vezú i g. Item s tuny herynkuov neb ryb IIII d. Item s bečky ryb živých I g. Item s vozu ryb suchých IIII g. Item se tří tun oleje I g. Item s vozu soli I g. Item s měřice vápna II d. Item s vozu koží IIII d. Item s vozu krokví aneb šindeluov II d. Item také s jiného lesu, a s jízdby jedné IIII g, a s vozu desk. Item s cent- néře železa aneb oceli neb olova neb osku [sic] neb jiných važných věcí po II d., 33*
z roku 1483. 259 A ktož by tento list jměl s již psaného Heralta neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze ve čtvrtek před svatým Benediktem léta božieho tisícého čtyřistého osmde- sátého třetího, královstvie našeho léta dvanáctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 153. 286. Učiněn nález v Brně mezi Jaroslavem z Bozkovic a Vilímem z Pernšteina fer. IIII post conduct. Paschae (9. dubna) 1483 o manství mezi Mrakšem a pány Pernšteinskými. LCit. V. 70. 287. (d. IIII.) Znamenává se průvod mýta Prostějovského, jak jest provedeno a v registřiech zemských zapsáno léta páně tisícého čtyřistého osmdesátého třetieho, ten pátek po ochtábu Těla božieho. 1483, 6. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 250; arch. měst. Brn. f. 118. Z rozkázánie panského popsána jsú majta z některých měst, vsí i také zám- kové, a najprve z města Prostějova, co od čeho jest dáváno a kterak bráno, o tom jsú vyznali lidé dolepsaní všecko páně Heraltovi z Prostějova pod přísahú, kteráž panem hajtmanem na Tovačově vydána jest oc. Vácslav řečený Próvod annorum LXXVII. Tomáš annorum etatis sue LXX. Jan Vietrkuje annorum oc LXXX. Filip Fidronan annorum LXX. Valentin Sesta annorum LX. Augustin Ruka annorum LVI. Jiřík Svořina annorum L. Jan Chrúst annorum LXVI. Jan Ostračep annorum LIII. Martin alias Havel annorum LXI. Staněk kovář annorum L. Item tito lidé svrchujmenovaní všickni spolu přísahu učinivše vyznali jsú, že jak oni pamatovati mohú, že jednostajně v městě Prostějově mýta jest nikdy ne- vybral, než jeden od druhého, zvláště komuž jest poručeno, ten to vybíral, konšel anebo jiný člověk přísežný. Takto jsú vybírali: Item sukna z vozu zavázaného III g. Item s postavu sukna obecného II d. alb. Item barveného sukna IIII d. Item od načetého nejmá nic dáno býti. Item od stěhovanie z města nebo mimo město ode všech vozuov, co jich jměli, IIII g. Item s vína draylinku zemského I g. Item s rakúského aneb s uherského po II g. Item z bečky piva starého I g. Item s prázdného draylinku, když k vinohraduom vezú i g. Item s tuny herynkuov neb ryb IIII d. Item s bečky ryb živých I g. Item s vozu ryb suchých IIII g. Item se tří tun oleje I g. Item s vozu soli I g. Item s měřice vápna II d. Item s vozu koží IIII d. Item s vozu krokví aneb šindeluov II d. Item také s jiného lesu, a s jízdby jedné IIII g, a s vozu desk. Item s cent- néře železa aneb oceli neb olova neb osku [sic] neb jiných važných věcí po II d., 33*
Strana 260
260 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina také s loje, s sádla i vyziny též. Item s vozu vlny II g. Item s vozu chmele I g. Item s vozu jablek neb ovoce i g. Item s prázdného vozu formanského, když s plachtú jede po obilé, i g. Item s vozu na zemi lesnieho necek, čberuov, kbeluov, korcuov IIII d. Item s kbelu medu II d. Item s švestek aneb s trnek II d. Item s trúby plátna II d. Item s voza krámnieho s krámnými věcmi, když skrze neb mimo město jedú, II d. Item s každého koně II d, a s vosla neb s krávy též II d. Item s drobného dobytka po I d. Item s vořechů vlaských s vozu v štěpnici o halléři brali, a s každé kuše peniez. Item s draylinku kos IIII g. Item se sta srpuov II g. Item když kde vezl v truhlách sekery, kožichy neb jiné věci, s tím mýtný vedle slušnosti uházel, a kterýž nesl šafrán aneb šlojířě, s tím také mýtný uházel podle slušnosti. Item od prázdných kádí křečevných, když by mimo město neb z města kdo vezl, II d. Item s bečky prázdné též II d, a s tuny prázdné I d. A tento nález panský na to se takto stal. Item o mýto Prostějovské páni nalezli: Poněvadž se tomu mýtu páně Heraltovu od žádného neodpírá, aby tak bráno bylo, jakož za starodávna bráno bylo, neb to na drobné peníze napsáno jest. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 154. 288. Léta 1483 v středu po sv. Vítu (18. června) mezi pány v Prostějově shromážděnými byl Vilím z Pernšteina, jemuž dáno naučení panské o peníze, kteréž by položiti chtěl a v dě- dictví se uvázati mohl; nález pak mezi ním a Janem Kropáčem z Nevědomí odložen. LCit. V. 76, 77. 289. (CXLIIII.) List krále Vladislava, jímž Vilémovi z Pernšteina na úřad maršálství království Českého přidává život, ač by Buoh sirotka neuchoval. V Praze 1483, 29. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 84. My Vladislav . .. oznamujem tiemto listem všem, že sme spravenie v jistotě od urozeného Ctibora z Cimburgka na Thovačově, hajtmana markrabstvie Moravského nám milého, kterak urozený někdy Perthuolt z Lippého, najvyššie maršálek králov- stvie Českého, přijal jest na pravý spolek urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské nám milého, i také že jest učinil téhož Viléma poručníkem otcovským syna svého i jiných dětí svých i všeho statku svého, jakož pak tu všicku věc zřiedil jest vedle řádu a práva markrabstvie Moravského. My pak znajíce takový spuosob a zřiezenie téhož Perthuolta, kteréž jest učinil, a také prošeni jsúce za téhož Viléma od najjasnějšieho kniežete pana Mathiáše Uher- ského krále oc, bratra a přietele našeho milého, abychom jemu to z milosti našie učiniti a přidati ráčili, aby on titul maršálstvie Českého nésti a psáti mohl, i také jiných ctí a milostí k témuž úřadu příslušejíciech aby užíval: my hlediece na takovú
260 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina také s loje, s sádla i vyziny též. Item s vozu vlny II g. Item s vozu chmele I g. Item s vozu jablek neb ovoce i g. Item s prázdného vozu formanského, když s plachtú jede po obilé, i g. Item s vozu na zemi lesnieho necek, čberuov, kbeluov, korcuov IIII d. Item s kbelu medu II d. Item s švestek aneb s trnek II d. Item s trúby plátna II d. Item s voza krámnieho s krámnými věcmi, když skrze neb mimo město jedú, II d. Item s každého koně II d, a s vosla neb s krávy též II d. Item s drobného dobytka po I d. Item s vořechů vlaských s vozu v štěpnici o halléři brali, a s každé kuše peniez. Item s draylinku kos IIII g. Item se sta srpuov II g. Item když kde vezl v truhlách sekery, kožichy neb jiné věci, s tím mýtný vedle slušnosti uházel, a kterýž nesl šafrán aneb šlojířě, s tím také mýtný uházel podle slušnosti. Item od prázdných kádí křečevných, když by mimo město neb z města kdo vezl, II d. Item s bečky prázdné též II d, a s tuny prázdné I d. A tento nález panský na to se takto stal. Item o mýto Prostějovské páni nalezli: Poněvadž se tomu mýtu páně Heraltovu od žádného neodpírá, aby tak bráno bylo, jakož za starodávna bráno bylo, neb to na drobné peníze napsáno jest. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 154. 288. Léta 1483 v středu po sv. Vítu (18. června) mezi pány v Prostějově shromážděnými byl Vilím z Pernšteina, jemuž dáno naučení panské o peníze, kteréž by položiti chtěl a v dě- dictví se uvázati mohl; nález pak mezi ním a Janem Kropáčem z Nevědomí odložen. LCit. V. 76, 77. 289. (CXLIIII.) List krále Vladislava, jímž Vilémovi z Pernšteina na úřad maršálství království Českého přidává život, ač by Buoh sirotka neuchoval. V Praze 1483, 29. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 84. My Vladislav . .. oznamujem tiemto listem všem, že sme spravenie v jistotě od urozeného Ctibora z Cimburgka na Thovačově, hajtmana markrabstvie Moravského nám milého, kterak urozený někdy Perthuolt z Lippého, najvyššie maršálek králov- stvie Českého, přijal jest na pravý spolek urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské nám milého, i také že jest učinil téhož Viléma poručníkem otcovským syna svého i jiných dětí svých i všeho statku svého, jakož pak tu všicku věc zřiedil jest vedle řádu a práva markrabstvie Moravského. My pak znajíce takový spuosob a zřiezenie téhož Perthuolta, kteréž jest učinil, a také prošeni jsúce za téhož Viléma od najjasnějšieho kniežete pana Mathiáše Uher- ského krále oc, bratra a přietele našeho milého, abychom jemu to z milosti našie učiniti a přidati ráčili, aby on titul maršálstvie Českého nésti a psáti mohl, i také jiných ctí a milostí k témuž úřadu příslušejíciech aby užíval: my hlediece na takovú
Strana 261
z roku 1483. 261 prozbu již psaného bratra našeho JMti i také na povolnost téhož Viléma, a také znajíce to, že on nám i vší koruně našie České tiem úřadem dobře sě hoditi muože, i jsúce k takové prozbě milostivě nakloněni, z dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú, hlediece na svrchudotčený spuosob i také na hodnost téhož Viléma, že nám i vší koruně našie České hoditi sě tiem úřadem muože, plnú moc i právo dáváme jemu tiemto listem, aby on celý titul, což sě maršálstvie Českého dotýče, nésti a psáti mohl, i také všech ctí a milostí k témuž úřadu příslušejíciech aby mohl užívati a užíval na místě syna téhož Perthuolta, a to bez naší, budúciech našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky; však proto dokud ten úřad držeti bude, všecky povinnosti má a povinen bude nám i budúciem našim králóm Českým činiti, pokudž maršálek královstvie Českého povinen jest z úřadu svého či- niti, a to z práva nebo z obyčeje bez všeliké odpornosti, vedle smluv celých a doko- nalých mezi námi a již psaným panem Mathiášem králem Uherským oc bratrem a přietelem naším milým učiněných; ale proto týž Vilém při tom tituli a také úřadu má zuostaven býti toliko do let rozómných téhož sirotka, syna jmenovaného Per- thuolta, bez škody téhož sirotka. A jestliže by sirotek ten nedojda let rozomných i umřel, tehdy tuto další milost při tom témuž Vilémovi tiemto listem činíme a dáváme, že jej při témž úřadu maršálstvie Českého, i také při tituli i také při jiných všech příslušnostech k témuž úřadu příslušejíciech, tak a vedle toho, jakož sě nahoře vypisuje, zuostavujem toli- ko do jeho živnosti. A jestliže že by kto po smrti jmenovaného sirotka, než by let rozomných došel, měl kterú spravedlnost k témuž úřadu, proto tato našě milost učiněná témuž Vilémovi má býti každému bez ujmy a bez škody na jeho spravedlnosti. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v neděli den svatých Petra a Pavla apoštoluov buožiech, léta buožieho tisícieho čtyřistého osmdesátého třetieho, královstvie našeho léta dvanáctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 155. 290. (LV.) Smlúva na papíře mezi panem Petrem z Rozimberka a panem Vilémem z Pernšteina, což sě vdání paní Alžběty dotýče. Na Mor. Krumlově 1483, 30. července. — Cod Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 44. Léta od narozenie Syna Božieho tisiecího čtřstého osmdesátého třetieho, v středu den svatého Abdona, na Krumlově mezi námi Petrem z Rozumberka oc a Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem maršálkem královstvie Českého a najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského u Brně, stala sě jest smlúva
z roku 1483. 261 prozbu již psaného bratra našeho JMti i také na povolnost téhož Viléma, a také znajíce to, že on nám i vší koruně našie České tiem úřadem dobře sě hoditi muože, i jsúce k takové prozbě milostivě nakloněni, z dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú, hlediece na svrchudotčený spuosob i také na hodnost téhož Viléma, že nám i vší koruně našie České hoditi sě tiem úřadem muože, plnú moc i právo dáváme jemu tiemto listem, aby on celý titul, což sě maršálstvie Českého dotýče, nésti a psáti mohl, i také všech ctí a milostí k témuž úřadu příslušejíciech aby mohl užívati a užíval na místě syna téhož Perthuolta, a to bez naší, budúciech našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky; však proto dokud ten úřad držeti bude, všecky povinnosti má a povinen bude nám i budúciem našim králóm Českým činiti, pokudž maršálek královstvie Českého povinen jest z úřadu svého či- niti, a to z práva nebo z obyčeje bez všeliké odpornosti, vedle smluv celých a doko- nalých mezi námi a již psaným panem Mathiášem králem Uherským oc bratrem a přietelem naším milým učiněných; ale proto týž Vilém při tom tituli a také úřadu má zuostaven býti toliko do let rozómných téhož sirotka, syna jmenovaného Per- thuolta, bez škody téhož sirotka. A jestliže by sirotek ten nedojda let rozomných i umřel, tehdy tuto další milost při tom témuž Vilémovi tiemto listem činíme a dáváme, že jej při témž úřadu maršálstvie Českého, i také při tituli i také při jiných všech příslušnostech k témuž úřadu příslušejíciech, tak a vedle toho, jakož sě nahoře vypisuje, zuostavujem toli- ko do jeho živnosti. A jestliže že by kto po smrti jmenovaného sirotka, než by let rozomných došel, měl kterú spravedlnost k témuž úřadu, proto tato našě milost učiněná témuž Vilémovi má býti každému bez ujmy a bez škody na jeho spravedlnosti. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Praze v neděli den svatých Petra a Pavla apoštoluov buožiech, léta buožieho tisícieho čtyřistého osmdesátého třetieho, královstvie našeho léta dvanáctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 155. 290. (LV.) Smlúva na papíře mezi panem Petrem z Rozimberka a panem Vilémem z Pernšteina, což sě vdání paní Alžběty dotýče. Na Mor. Krumlově 1483, 30. července. — Cod Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 44. Léta od narozenie Syna Božieho tisiecího čtřstého osmdesátého třetieho, v středu den svatého Abdona, na Krumlově mezi námi Petrem z Rozumberka oc a Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem maršálkem královstvie Českého a najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského u Brně, stala sě jest smlúva
Strana 262
262 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina konečná taková a spuosobem takovým: Že já Vilém svrchupsaný urozenú paní paní Alžbětu z Kravař a Strážnice vdal jsem a oddati jsem dal obyčejem a řádem křesťan- ským za pravú manželku svrchupsanému panu Petrovi s její dobrú vuolí a s přivo- lením její. A já také Petr svrchupsaný mám jí svrchupsané paní Alžběty nechati v tom stavě vdovském až do času jmenovitého Svíček najprv přieštiech, a po tom času, když mi sě zdáti bude, že mohu s ní býti a přebývati jako s manželkú svú. Druhé, že při vieře její mám ji zuostaviti a bez vuole její nemám jí od viery tisknúti. Item Strážnice zámku aneb toho jejího zboží nemám také bez vuole její od- bývati ani prodávati. Item opět já Petr svrchupsaný proti třem tisíciem zlatých uherských věna, kteréž mi po sobě svrchu psaná paní Alžběta na Strážnici dává, mám jí šest tisiec zlatých uherských odvěnovati [sic] a ujistiti, takovým však obyčejem: jestliže by mne Petra již psaného pan Buoh smrti prvé neuchoval, než paní Alžběty dotčené, tehda potomci moji paní Alžbětě mají dáti tři tisiece zlatých uherských, a tři tisiece zlatých druhých má paní Alžběta sobě zasě přijíti, kteréž mi na Stráž- nici po sobě ukázala. A list věnný paní Alžbětě mám položiti na svatý Václav najprv přieští konečně v moc panu Vilémovi svrchupsanému. Item o dluhy: Jakož paní Alžbětě k její dielu na Strážnici devět tisiec zlatých uherských přiděleno jest dluhuov, na tom dluhu paní Alžbětě má sraženo býti tři tisiece zlatých na tom listu, kterýž měla věnný list na pět tisiec zlatých, a dva tisiece zlatých sešlo jest na Strážnicském zboží, poněvadž při ní zuostaly a po ní jich nevzal. A jakož Bzenec ode všech čtyř sestr sespolka jest prodán za osm tisiec zlatých uherských a za dvě stě zlatých, a na tom paní Alžbětě častopsané jejího oddielu přijíti mělo dva tisiece zlatých a padesáte zlatých uherských: těch dva tisiece zlatých a padesáte zlatých také jí sjíti má. A mimo to, což sě srazilo, zuostává ještě čtyři tisíce zlatých uherských bez padesáti zlatých; ty já svrchupsaný Petr mám panu Vilémovi svrchupsanému ujistiti do listu dokonání do svatého Václava najprv přieštieho, aby toho dluhu mně čekáno bylo do svatého Jiřie najprv přieštieho, a na svatý Václav list mám panu Vilémovi konečně položiti vedle přiepisu obyčejného, kterýž mi bude od pana Viléma vydán buď českým neb moravským obyčejem. Pakli by co také z Bzeneckého dielu na paní Alžbětin diel více bylo vzato, to já Vilém svrchupsaný mám také panu Petrovi častopsanému navrátiti anebo na jeho dluze sraziti. A tuto smlúvu my svrchupsaní Petr a Vilém máme a slibujem sobě ctně a právě beze všeho fortele a lsti zdržeti a zachovati bez všelikého přerušenie. Tomu na svědomí i na jistotu své pečeti k tomuto listu a této smlúvě přitiskli jsme; a připrosili jsme urozených pánuov pana Beneše z Waitmille, purgrabí na Karšteině [sic] a mincmajstra na Horách Gutnách, kterýž jest tyto věci mezi námi jednal,
262 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina konečná taková a spuosobem takovým: Že já Vilém svrchupsaný urozenú paní paní Alžbětu z Kravař a Strážnice vdal jsem a oddati jsem dal obyčejem a řádem křesťan- ským za pravú manželku svrchupsanému panu Petrovi s její dobrú vuolí a s přivo- lením její. A já také Petr svrchupsaný mám jí svrchupsané paní Alžběty nechati v tom stavě vdovském až do času jmenovitého Svíček najprv přieštiech, a po tom času, když mi sě zdáti bude, že mohu s ní býti a přebývati jako s manželkú svú. Druhé, že při vieře její mám ji zuostaviti a bez vuole její nemám jí od viery tisknúti. Item Strážnice zámku aneb toho jejího zboží nemám také bez vuole její od- bývati ani prodávati. Item opět já Petr svrchupsaný proti třem tisíciem zlatých uherských věna, kteréž mi po sobě svrchu psaná paní Alžběta na Strážnici dává, mám jí šest tisiec zlatých uherských odvěnovati [sic] a ujistiti, takovým však obyčejem: jestliže by mne Petra již psaného pan Buoh smrti prvé neuchoval, než paní Alžběty dotčené, tehda potomci moji paní Alžbětě mají dáti tři tisiece zlatých uherských, a tři tisiece zlatých druhých má paní Alžběta sobě zasě přijíti, kteréž mi na Stráž- nici po sobě ukázala. A list věnný paní Alžbětě mám položiti na svatý Václav najprv přieští konečně v moc panu Vilémovi svrchupsanému. Item o dluhy: Jakož paní Alžbětě k její dielu na Strážnici devět tisiec zlatých uherských přiděleno jest dluhuov, na tom dluhu paní Alžbětě má sraženo býti tři tisiece zlatých na tom listu, kterýž měla věnný list na pět tisiec zlatých, a dva tisiece zlatých sešlo jest na Strážnicském zboží, poněvadž při ní zuostaly a po ní jich nevzal. A jakož Bzenec ode všech čtyř sestr sespolka jest prodán za osm tisiec zlatých uherských a za dvě stě zlatých, a na tom paní Alžbětě častopsané jejího oddielu přijíti mělo dva tisiece zlatých a padesáte zlatých uherských: těch dva tisiece zlatých a padesáte zlatých také jí sjíti má. A mimo to, což sě srazilo, zuostává ještě čtyři tisíce zlatých uherských bez padesáti zlatých; ty já svrchupsaný Petr mám panu Vilémovi svrchupsanému ujistiti do listu dokonání do svatého Václava najprv přieštieho, aby toho dluhu mně čekáno bylo do svatého Jiřie najprv přieštieho, a na svatý Václav list mám panu Vilémovi konečně položiti vedle přiepisu obyčejného, kterýž mi bude od pana Viléma vydán buď českým neb moravským obyčejem. Pakli by co také z Bzeneckého dielu na paní Alžbětin diel více bylo vzato, to já Vilém svrchupsaný mám také panu Petrovi častopsanému navrátiti anebo na jeho dluze sraziti. A tuto smlúvu my svrchupsaní Petr a Vilém máme a slibujem sobě ctně a právě beze všeho fortele a lsti zdržeti a zachovati bez všelikého přerušenie. Tomu na svědomí i na jistotu své pečeti k tomuto listu a této smlúvě přitiskli jsme; a připrosili jsme urozených pánuov pana Beneše z Waitmille, purgrabí na Karšteině [sic] a mincmajstra na Horách Gutnách, kterýž jest tyto věci mezi námi jednal,
Strana 263
z roku 1483. 263 pana Ludvíka z Waitmille, a urozených panoší Jana Záhorku z Zahořicí, Viléma z Mnichnic, Jana z Lechovic a Zigmunda Váleckého z Mirova, ty časy hajtmana na Krumlově, že jsú své pečeti podle našiech na svědomí k tomuto listu a k této smlúvě přitiskli. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 156. 291. (con. XXVII.) List smluvný mezi panem Hynkem [z Ludanic] Rokytckým a panem Ctiborem Thovačovským o třetie peniez s lesuov, kteříž přísluší k Chropyni. Na Krumlově 1483, 8. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 467 b; arch. měst. Brn. f. 156-157. Já Hynek z Ludanic a s Rokytnice vyznávám . . . Jakož byli póhonové o třetie peniez na lesích k Chropyni příslušejících, kderéž někdy pan Fryduš držel, od urozeného pána pana Jana z Cimburka a z Thovačova oc na urozeného pana Jana z Ludanic otce mého, a potom od urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a z Thovačova, hytmana markrabstvie Moravského, na mne jakožto na držitele těch listuov, ačkoli pro smrt i nespůsob póhonuov mnohým tiem póhonem otec muoj i já obraňovali jsme se, až vzdy k nálezu panskému přišlo, že pan Ctibor podle desk panstvie vsi Trúbek panským přísudem spravedliv nalezen jest a k tomu třetímu penízi právo jmá i jeho potomci, páni Thovačovští. I nechtě v dalšie súdy a v škody od téhož pana Ctibora pohnán býti, učijnil sem s ním smlúvu, tak že sto zlatých hotových i všecky škody, ač bych je byl mohl obdržeti podle sumy jistiny na těch sto zlatých, kderéž by koli mně povinovat byl, jemu sem dal a propustil, ješto sem je na panu Ctiborovi pro dluh pana Jiříka z Lantšteina podle jiné sumy byl obdržel, ty sem jemu dal a mocně propustil, tak aby již psaný pan Ctibor do živnosti mej Hynka toho třetího peníze z těch lesuov nebral. Kderýž znamenitě jest les ten, jenž slově Příseka, a svuoj počátek jmá od mezí, kdež Lukavec padá v Moravu řeku, a běží v ten les podle Moravy, jakož pak toho meze jsú, na kderýchž úředníci byli, kdež jest pan Ctibor starožitnými lidmi tu věc vyvedl. Pakli by pán Buoh mě Hynka živnosti neuchoval, tehdy hned potomci moji i každý, kdož by to po mně jměl právem mým, neb páni dědiční, opatové a konvent Vyzovský, kteřížto podle mne v tom súdu stáli jsú, a já jich právem bránil jsem se, v držení vešli, zase ti budú povinni panu Ctiborovi a jeho potomkóm třetí peniez podle desk a přísudu panského dávati. Pakli bych já, jsa v živnosti, prodal aneb zastavil neb kderak kolivěk v drženie jinému uvedl, tehdy hned ten peniez třetí jmá panu Ctiborovi a jeho potomkuom vydáván býti bez zmatkuov. Také každý rok, když bych to mýtiti chtěl, mám ohlásiti hajnými svými panu Ctiborovi, že to mýtím, a že k tomu třetímu peniezi spravedlnost má, ale pro smlúvu tuto že jemu jeho nedává, ale aby vzdy věděno bylo a s paměti lidské nevyšlo a právu jeho ku pohoršení nebylo. Také panu Ctibo-
z roku 1483. 263 pana Ludvíka z Waitmille, a urozených panoší Jana Záhorku z Zahořicí, Viléma z Mnichnic, Jana z Lechovic a Zigmunda Váleckého z Mirova, ty časy hajtmana na Krumlově, že jsú své pečeti podle našiech na svědomí k tomuto listu a k této smlúvě přitiskli. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 156. 291. (con. XXVII.) List smluvný mezi panem Hynkem [z Ludanic] Rokytckým a panem Ctiborem Thovačovským o třetie peniez s lesuov, kteříž přísluší k Chropyni. Na Krumlově 1483, 8. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 467 b; arch. měst. Brn. f. 156-157. Já Hynek z Ludanic a s Rokytnice vyznávám . . . Jakož byli póhonové o třetie peniez na lesích k Chropyni příslušejících, kderéž někdy pan Fryduš držel, od urozeného pána pana Jana z Cimburka a z Thovačova oc na urozeného pana Jana z Ludanic otce mého, a potom od urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a z Thovačova, hytmana markrabstvie Moravského, na mne jakožto na držitele těch listuov, ačkoli pro smrt i nespůsob póhonuov mnohým tiem póhonem otec muoj i já obraňovali jsme se, až vzdy k nálezu panskému přišlo, že pan Ctibor podle desk panstvie vsi Trúbek panským přísudem spravedliv nalezen jest a k tomu třetímu penízi právo jmá i jeho potomci, páni Thovačovští. I nechtě v dalšie súdy a v škody od téhož pana Ctibora pohnán býti, učijnil sem s ním smlúvu, tak že sto zlatých hotových i všecky škody, ač bych je byl mohl obdržeti podle sumy jistiny na těch sto zlatých, kderéž by koli mně povinovat byl, jemu sem dal a propustil, ješto sem je na panu Ctiborovi pro dluh pana Jiříka z Lantšteina podle jiné sumy byl obdržel, ty sem jemu dal a mocně propustil, tak aby již psaný pan Ctibor do živnosti mej Hynka toho třetího peníze z těch lesuov nebral. Kderýž znamenitě jest les ten, jenž slově Příseka, a svuoj počátek jmá od mezí, kdež Lukavec padá v Moravu řeku, a běží v ten les podle Moravy, jakož pak toho meze jsú, na kderýchž úředníci byli, kdež jest pan Ctibor starožitnými lidmi tu věc vyvedl. Pakli by pán Buoh mě Hynka živnosti neuchoval, tehdy hned potomci moji i každý, kdož by to po mně jměl právem mým, neb páni dědiční, opatové a konvent Vyzovský, kteřížto podle mne v tom súdu stáli jsú, a já jich právem bránil jsem se, v držení vešli, zase ti budú povinni panu Ctiborovi a jeho potomkóm třetí peniez podle desk a přísudu panského dávati. Pakli bych já, jsa v živnosti, prodal aneb zastavil neb kderak kolivěk v drženie jinému uvedl, tehdy hned ten peniez třetí jmá panu Ctiborovi a jeho potomkuom vydáván býti bez zmatkuov. Také každý rok, když bych to mýtiti chtěl, mám ohlásiti hajnými svými panu Ctiborovi, že to mýtím, a že k tomu třetímu peniezi spravedlnost má, ale pro smlúvu tuto že jemu jeho nedává, ale aby vzdy věděno bylo a s paměti lidské nevyšlo a právu jeho ku pohoršení nebylo. Také panu Ctibo-
Strana 264
264 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina rovi na každý rok duby k stavení od Xti až do polúkopí s práva mám dávati, a chtěl-li by také kterého dubu k lodi neb k člonu, toho jemu odpůr]ce nemám býti a mám jemu také dáti z toho lesu na znamení a za to, že při mně toho třetího penieze nechává. Také nemám těch lesuov na hlavu mýtiti, tak aby pojednú neb po dvakrát nebo třikrát smýtěny byly, než mám ty lesy v slušné mytbě požívati. Tomu na svědomí a jistotu já Hynek svrchupsaný pečeť vlastní kázal sem přivěsiti k tomuto listu; a připrosil jsem urozených pánuov pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyžšího maršálka království Českého a najvyžšího komorníka cudy Brněnské, a urozeného pana Václava z Ludanic a na Veveří, najvyžšího sudí cudy Brněnské, že sú své pečeti podle mé na svědomí kázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Krumlově v pátek před sv. Vavřincem léta oc M'CCCC'LXXXIII° oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 157. 292. (LVI.) List věnný paní Alžbětě z Kravař od pana Petra z Rozmberka [na 3000 zl. uh.]. Na Krumlově 1483, 30. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 44 b. Já Petr z Roznberka oc vyznávám . . . Jakož sem sobě řádem křesťanským pojal za manželku urozenú paní paní Alžbětu z Kravař a z Strážnice, vdovu po urozeném pánu panu Pertuoltovi z Lippého oc dobré paměti, kteráž mi po sobě ukázala a jmenovala tři tisíce zlatých uherských, a to na zámku svým na Strážnici s jejie příslušenstvím, a já proti tomu také sem jí věnoval a mocí listu tohoto věnuji tři tisiece zlatých uherských dobrých, zlata, rázu i váhy spravedlivých, a to takovým během dolepsaným: jestliže by pán Buoh všemohúcí mne smrti prvé neuchoval, nežli nadepsané paní Alžběty z Kravař, manželky mé milé, jehož Bože rač dlúho ostřieci, tehdy těch tří tisiece zlatých uherských, kteréž jest paní Alžběta nadepsaná mně po sobě na Strážnici ukázala a jmenovala, mají jí zasě zuostati na Strážnici; ale ty tři tisícě zlatých uherských, kteréž sem já paní Alžbětě jmenoval a odvěnil, bratři moji a dědici a budúcí naši mají, dlužni jsú a povinni nadepsané paní Alžbětě z Kravař manželce mé milé aneb k jejie věrné ruce urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu maršálkovi královstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské oc, dáti a zaplatiti v plným roce po mé smrti rovně pořad zběhlém. Pakli by těch tří tisíce zlatých uherských nadepsaných v tom roce paní Alžbětě svrchupsané, manželce mé milé, aneb k její věrné ruce nadepsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc dáno nebylo, tehdy má s těch tří tisíc zlatých uherských nadepsaných paní Alžbětě, manželce mé milé nadepsané, vydáváno býti ročnieho úroka tři sta zlatých uherských dobrých, a to rozdielně, na každý svatý Jiří puol
264 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina rovi na každý rok duby k stavení od Xti až do polúkopí s práva mám dávati, a chtěl-li by také kterého dubu k lodi neb k člonu, toho jemu odpůr]ce nemám býti a mám jemu také dáti z toho lesu na znamení a za to, že při mně toho třetího penieze nechává. Také nemám těch lesuov na hlavu mýtiti, tak aby pojednú neb po dvakrát nebo třikrát smýtěny byly, než mám ty lesy v slušné mytbě požívati. Tomu na svědomí a jistotu já Hynek svrchupsaný pečeť vlastní kázal sem přivěsiti k tomuto listu; a připrosil jsem urozených pánuov pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyžšího maršálka království Českého a najvyžšího komorníka cudy Brněnské, a urozeného pana Václava z Ludanic a na Veveří, najvyžšího sudí cudy Brněnské, že sú své pečeti podle mé na svědomí kázali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Krumlově v pátek před sv. Vavřincem léta oc M'CCCC'LXXXIII° oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 157. 292. (LVI.) List věnný paní Alžbětě z Kravař od pana Petra z Rozmberka [na 3000 zl. uh.]. Na Krumlově 1483, 30. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 44 b. Já Petr z Roznberka oc vyznávám . . . Jakož sem sobě řádem křesťanským pojal za manželku urozenú paní paní Alžbětu z Kravař a z Strážnice, vdovu po urozeném pánu panu Pertuoltovi z Lippého oc dobré paměti, kteráž mi po sobě ukázala a jmenovala tři tisíce zlatých uherských, a to na zámku svým na Strážnici s jejie příslušenstvím, a já proti tomu také sem jí věnoval a mocí listu tohoto věnuji tři tisiece zlatých uherských dobrých, zlata, rázu i váhy spravedlivých, a to takovým během dolepsaným: jestliže by pán Buoh všemohúcí mne smrti prvé neuchoval, nežli nadepsané paní Alžběty z Kravař, manželky mé milé, jehož Bože rač dlúho ostřieci, tehdy těch tří tisiece zlatých uherských, kteréž jest paní Alžběta nadepsaná mně po sobě na Strážnici ukázala a jmenovala, mají jí zasě zuostati na Strážnici; ale ty tři tisícě zlatých uherských, kteréž sem já paní Alžbětě jmenoval a odvěnil, bratři moji a dědici a budúcí naši mají, dlužni jsú a povinni nadepsané paní Alžbětě z Kravař manželce mé milé aneb k jejie věrné ruce urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu maršálkovi královstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské oc, dáti a zaplatiti v plným roce po mé smrti rovně pořad zběhlém. Pakli by těch tří tisíce zlatých uherských nadepsaných v tom roce paní Alžbětě svrchupsané, manželce mé milé, aneb k její věrné ruce nadepsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc dáno nebylo, tehdy má s těch tří tisíc zlatých uherských nadepsaných paní Alžbětě, manželce mé milé nadepsané, vydáváno býti ročnieho úroka tři sta zlatých uherských dobrých, a to rozdielně, na každý svatý Jiří puol
Strana 265
z roku 1483. 265 druhého sta zlatých uherských dobrých a na svatého Havla též také puol druhého sta zlatých uherských dobrých, a to tak dlúho a dotud, dokudž by těch tří tisíc zlatých uherských sumy hlavnie věna nadepsaného paní Alžbětě svrchupsané aneb k její věrné ruce panu Vilémovi z Pernšteina nadepsanému v moc jich dáno a za- placeno nebylo úplně a docela. A tomu všemu pro lepší pevnost a jistotu zastavil sem nadepsané paní Al- žbětě z Kravař manželce mé milé a k jejie věrné ruce panu Vilémovi z Pernšteina svrchupsanému rukojmie urozené pány, pana Voka z Roznberka oc, pana Bohuslava z Švamberka a na Zviekově, pana Petra z Šternberka, a urozené panoše Kunaše z Machovic, purkrabí na Maidšteině, Kunrata z Petrovic, Zdebora z Kozieho, Viléma z Dúdleb, purkrabí na Krumlově, Oldřicha ze Dvorce, purkrabí na Velišíně, a Beneše z Komařic. A my již jmenovaní rukojmie za pana Petra z Roznberka, jistce svrchu- psaného, s ním i zaň, vyznávajíc slibujeme tiemto listem naší dobrú věrú křesťanskú všichni jednostajně rukú společní a nerozdielnú, to všecko, což v tomto listu svrchu psáno jest, věřitelóm našiem nadepsaným zdržeti, zachovati a splniti úplně a docela bez zmatku a odporu všelikterakého. Pakli bychom toho neučinili a těch všech věcí, což v tomto listu dotčeno jest, aneb keré z nich nenaplnili, tehdy hned my rukojmie nadepsaní, kteříž napo- menuti budem od věřiteluov našiech aneb od jednoho z nich listem, poslem nebo ústně, máme a slibujem vjeti a vlehnúti oc. Leženie v městě u Vysokém Mýtě aneb v Poličce oc. A ktož by tento list měl s dobrú vuolí našie věříce [sic] neb její věrné ruky častopsané, ten má i mieti bude tuž moc i též plné právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí, jakožto věříce [sic] naše aneb její věrná ruka svrchupsaná. Také jestliže by božím dopuštěním paní Alžběta z Kravař nadepsaná s tohoto světa sešla, prvé nežli pan Petr z Roznberka svrchupsaný, jehož Bože rač dlúho ostřieci, tehdy tento list dále nižádné moci nemá, ale má nadepsanému Petrovi z Roznberka zase vrácen býti. Tomu všemu na potvrzenie a lepší jistotu i pevnost my všickni, jistec i rukojmie svrchupsaní, pečeti naše vlastní s našiem dobrým vě- domím i plným a celým přiznániem dali jsme přivěsiti k tomuto listu dobrovolně. Jenž jest dán a psán na Krumlově léta od narození Syna božieho tisiecího čtřstého osmdesátého třetieho ten úterý po svatém Michalu. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 158. 293. Na sjezdu 1. 1483 fer. V pro festo s. Galli (15. října) byli v Brně shromážděni pá- nové, mezi nimiž Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. 78. Archiv Český XVI 34
z roku 1483. 265 druhého sta zlatých uherských dobrých a na svatého Havla též také puol druhého sta zlatých uherských dobrých, a to tak dlúho a dotud, dokudž by těch tří tisíc zlatých uherských sumy hlavnie věna nadepsaného paní Alžbětě svrchupsané aneb k její věrné ruce panu Vilémovi z Pernšteina nadepsanému v moc jich dáno a za- placeno nebylo úplně a docela. A tomu všemu pro lepší pevnost a jistotu zastavil sem nadepsané paní Al- žbětě z Kravař manželce mé milé a k jejie věrné ruce panu Vilémovi z Pernšteina svrchupsanému rukojmie urozené pány, pana Voka z Roznberka oc, pana Bohuslava z Švamberka a na Zviekově, pana Petra z Šternberka, a urozené panoše Kunaše z Machovic, purkrabí na Maidšteině, Kunrata z Petrovic, Zdebora z Kozieho, Viléma z Dúdleb, purkrabí na Krumlově, Oldřicha ze Dvorce, purkrabí na Velišíně, a Beneše z Komařic. A my již jmenovaní rukojmie za pana Petra z Roznberka, jistce svrchu- psaného, s ním i zaň, vyznávajíc slibujeme tiemto listem naší dobrú věrú křesťanskú všichni jednostajně rukú společní a nerozdielnú, to všecko, což v tomto listu svrchu psáno jest, věřitelóm našiem nadepsaným zdržeti, zachovati a splniti úplně a docela bez zmatku a odporu všelikterakého. Pakli bychom toho neučinili a těch všech věcí, což v tomto listu dotčeno jest, aneb keré z nich nenaplnili, tehdy hned my rukojmie nadepsaní, kteříž napo- menuti budem od věřiteluov našiech aneb od jednoho z nich listem, poslem nebo ústně, máme a slibujem vjeti a vlehnúti oc. Leženie v městě u Vysokém Mýtě aneb v Poličce oc. A ktož by tento list měl s dobrú vuolí našie věříce [sic] neb její věrné ruky častopsané, ten má i mieti bude tuž moc i též plné právo k tomu ke všemu, což tento list svědčí, jakožto věříce [sic] naše aneb její věrná ruka svrchupsaná. Také jestliže by božím dopuštěním paní Alžběta z Kravař nadepsaná s tohoto světa sešla, prvé nežli pan Petr z Roznberka svrchupsaný, jehož Bože rač dlúho ostřieci, tehdy tento list dále nižádné moci nemá, ale má nadepsanému Petrovi z Roznberka zase vrácen býti. Tomu všemu na potvrzenie a lepší jistotu i pevnost my všickni, jistec i rukojmie svrchupsaní, pečeti naše vlastní s našiem dobrým vě- domím i plným a celým přiznániem dali jsme přivěsiti k tomuto listu dobrovolně. Jenž jest dán a psán na Krumlově léta od narození Syna božieho tisiecího čtřstého osmdesátého třetieho ten úterý po svatém Michalu. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 158. 293. Na sjezdu 1. 1483 fer. V pro festo s. Galli (15. října) byli v Brně shromážděni pá- nové, mezi nimiž Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. 78. Archiv Český XVI 34
Strana 266
266 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 294. Vratislav z Pernšteina potvrzuje měšťanům v městečku Bystřici list od bratra svého Vilíma z Pernšteina na odúmrť jim daný. Datum na Pernšteině léta 1483 ve čtvrtek den sv. Brikcí (13. listop.). (Listina vidimována radou města Poličky 1578.) Opis v arch. Roud. P. 15/49. 295. (D. IIII.) List krále Mathiáše, jímž své právo dává k blatóm u Čihovic příležíciem Jakubovi Šárovcovi. V Budíně 1484, 4. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 470 b; arch. měst. Brn. f. 159. My Mathiáš . . . oznamujem, že zpravil jest nás slov. Jakub z Šárova a z Krum- sína, hofrech[téř] markrabstvie našeho Moravského, věrný nám milý, kderak by zbožie a panstvie nějaké, totjiž ves Čihovice v témž markrabstvie našěm ležící, před časem již zběhlým z dvorem, rybníky, blaty aneb bahny, pastvami, lukami i jinými pří- slušnostmi kúpil, a k dědictvie spupnému dcskami zemskými vedle obyčeje té země zavázáno jměl; o kderážto blata aneboli bahna [vlpředešlých časech od požívajících a sic příležejících panstviech i dědin těm blatóm nesnáz povstala jest, tak že po mnohých nesnázích a v tom jednánie vyznáno jest, jakož jsme zpraveni lidmi staro- žitnými, že by ta blata neboli bahna od staradávna k markrabstvie příslušala. I prosil jest nás též Jakub, abychom jemu a erbóm jeho právo naše, kderéž jmáme nebo jmíti můžeme na těch blatech aneboli bahnech potud, pokud jsú jich od stara- dávna k tomu panstvie a k té dědině požívali, milostivě dáti ráčili. A my vzhlédše na jeho slušnú prosbu i také mnohé ustavičné služby, kderéž jest nám činil, činí a má budúcně činiti, právo našě jemu Jakubovi a erbóm jeho, kderéž jmáme aneb jmíti můžeme k tomu blatu aneboli bahnu, dali jsme a mocí listu tohoto s dobrým rozmyslem jakožto král Český a markrabie Moravský dá- váme, chtíce, aby jmenovaný Jakub, erbové jeho i potomci těch blat aneboli bahen jako od staradávna a již vedle práva a obdarování našiech k tomu panstvie a k té dědině požívali, totjiž od jednich polí k druhým polím, a pokudž jsú ta pole Čihov- ská od těch blat osáhlá a hranice ukazují, s obú stran až do prostředku těch blat proti vsi Hrubčicím, a aby na těch rybníky, lúky a pastvy zdělati mohli a k svému užitku, jakž by se jim zdálo, přivésti bez našie budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských i jiných všech lidí všeliaké překážky. A ktož by tento list jměl s svrchujmenovaného Jakuba neb erbuov jeho dobrú vuolí, ten jmá a jmíti bude tuž moc a plné právo ke všem věcím svrchupsaným, jako on neb erbové jeho jměli. Tomu na potvrzenie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu od narozenie Syna božieho M'CCCCLXXXIIII., královstvie našiech Uherského oc XXVI a Českého XV° léta oc, v středu po hodu Hromic dán v Budíně oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 159.
266 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 294. Vratislav z Pernšteina potvrzuje měšťanům v městečku Bystřici list od bratra svého Vilíma z Pernšteina na odúmrť jim daný. Datum na Pernšteině léta 1483 ve čtvrtek den sv. Brikcí (13. listop.). (Listina vidimována radou města Poličky 1578.) Opis v arch. Roud. P. 15/49. 295. (D. IIII.) List krále Mathiáše, jímž své právo dává k blatóm u Čihovic příležíciem Jakubovi Šárovcovi. V Budíně 1484, 4. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 470 b; arch. měst. Brn. f. 159. My Mathiáš . . . oznamujem, že zpravil jest nás slov. Jakub z Šárova a z Krum- sína, hofrech[téř] markrabstvie našeho Moravského, věrný nám milý, kderak by zbožie a panstvie nějaké, totjiž ves Čihovice v témž markrabstvie našěm ležící, před časem již zběhlým z dvorem, rybníky, blaty aneb bahny, pastvami, lukami i jinými pří- slušnostmi kúpil, a k dědictvie spupnému dcskami zemskými vedle obyčeje té země zavázáno jměl; o kderážto blata aneboli bahna [vlpředešlých časech od požívajících a sic příležejících panstviech i dědin těm blatóm nesnáz povstala jest, tak že po mnohých nesnázích a v tom jednánie vyznáno jest, jakož jsme zpraveni lidmi staro- žitnými, že by ta blata neboli bahna od staradávna k markrabstvie příslušala. I prosil jest nás též Jakub, abychom jemu a erbóm jeho právo naše, kderéž jmáme nebo jmíti můžeme na těch blatech aneboli bahnech potud, pokud jsú jich od stara- dávna k tomu panstvie a k té dědině požívali, milostivě dáti ráčili. A my vzhlédše na jeho slušnú prosbu i také mnohé ustavičné služby, kderéž jest nám činil, činí a má budúcně činiti, právo našě jemu Jakubovi a erbóm jeho, kderéž jmáme aneb jmíti můžeme k tomu blatu aneboli bahnu, dali jsme a mocí listu tohoto s dobrým rozmyslem jakožto král Český a markrabie Moravský dá- váme, chtíce, aby jmenovaný Jakub, erbové jeho i potomci těch blat aneboli bahen jako od staradávna a již vedle práva a obdarování našiech k tomu panstvie a k té dědině požívali, totjiž od jednich polí k druhým polím, a pokudž jsú ta pole Čihov- ská od těch blat osáhlá a hranice ukazují, s obú stran až do prostředku těch blat proti vsi Hrubčicím, a aby na těch rybníky, lúky a pastvy zdělati mohli a k svému užitku, jakž by se jim zdálo, přivésti bez našie budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Moravských i jiných všech lidí všeliaké překážky. A ktož by tento list jměl s svrchujmenovaného Jakuba neb erbuov jeho dobrú vuolí, ten jmá a jmíti bude tuž moc a plné právo ke všem věcím svrchupsaným, jako on neb erbové jeho jměli. Tomu na potvrzenie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu od narozenie Syna božieho M'CCCCLXXXIIII., královstvie našiech Uherského oc XXVI a Českého XV° léta oc, v středu po hodu Hromic dán v Budíně oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 159.
Strana 267
z roku 1484. 267 296. (t. XVIIII.) List krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, jímž dává moc, aby mohl nové hory zaraziti. Na Horách Kutných 1484, 25. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 76; arch. měst. Brn. 45 b—46. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že předstúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najjvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, a prosil jest nás, abychom jemu povolenie naše dáti ráčili, aby on na zboží svém dědičném, manském neb zápisném, anebo také kteréž drží po urozeném někdy Pertulthovi z Lippého, maršálku královstvie Českého, mohl hory nové zaraziti aneb staré duoly dobývati a dělati na svrchu- psaném zboží tiem právem, kteréž by nám tu příslušelo jakožto králi Českému a markrabie Moravskému; a při tom jest také nás prosil, abychom jeho další mi- lostí naší opatřiti ráčili: my znajíce jeho věrné služby, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, a potom tiem lépe aby mohl nám slúžiti, čiemž nás k sobě milostivějšieho pozná, i jsúce k jeho v tom prozbě milostivě nakloněnie, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú témuž Vilémovi dopustili sme a dali a tiemto listem dáváme plnú moc i všecko právo naše, kteréž nám tu příslušelo aneb příslušie jakožto králi Českému a markrabie Moravskému, aby on mohl na všelijakém zboží svém hory nové zaraziti anebo staré duoly sdělati a těch hor aby mohl požívati tak, kterak by sě jemu líbilo najlépe a najužitečněji zdálo, ovšem naše jemu plné právo dávajíc a nic sobě na tom nepozuostavujíce napřed, a kdež by jej jsám Buoh nadělil na takových svrchupsaných horách, aby naši urburu sobě bráti mohl. Tyto milosti naše duole psané při tom témuž Vilémovi činíce a dávajíce, což se stříbra kúpení dotýče, kteréž nám příslušie, aby on to mohl k své ruce sobě bráti nebo kupovati a obrátiti, kamž by se jemu zdálo a líbilo. Také aby na tako- vých horách mohl dělati a pavovati a sobě zřízenie a řád na niech učiniti a spuoso- biti, jak by se jemu najhodněji a najlépe zdálo. Item všecky duoly staré nebo nové propůjčovati na našem miestě nebo našeho mincmajstra, a komuž by je kolivěk pro- půjčil, dále má jmíti tuž moc a právo, jako bychme my sami anebo mincmajstr náš na našem miestě propůjčil. It. huti leshafy [lenšafty] aby mohl propůjčovati anebo jsám k své ruce dělati. It. trh svobodný a právo hornie, kdež by kolivěk takové hory zara- zil, staré nebo nové, aby mohl jmíti šenky i jiné živnosti nebo potřeby aby mohl dáti vésti i sobě spuosobiti, a to bez překážky naší i budúcích králuov našich Čes- kých i všech jiných lidí všeliké překážky, tak aby na těch horách vší svobody horské mohli požívati tak a tiem obyčejem, jako řád a právo na Horách Kutnách jest. A takové svrchupsané milosti a svobody těch hor dali jsme jmenovanému Vilémovi a svolili 34*
z roku 1484. 267 296. (t. XVIIII.) List krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, jímž dává moc, aby mohl nové hory zaraziti. Na Horách Kutných 1484, 25. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 76; arch. měst. Brn. 45 b—46. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že předstúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najjvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, a prosil jest nás, abychom jemu povolenie naše dáti ráčili, aby on na zboží svém dědičném, manském neb zápisném, anebo také kteréž drží po urozeném někdy Pertulthovi z Lippého, maršálku královstvie Českého, mohl hory nové zaraziti aneb staré duoly dobývati a dělati na svrchu- psaném zboží tiem právem, kteréž by nám tu příslušelo jakožto králi Českému a markrabie Moravskému; a při tom jest také nás prosil, abychom jeho další mi- lostí naší opatřiti ráčili: my znajíce jeho věrné služby, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, a potom tiem lépe aby mohl nám slúžiti, čiemž nás k sobě milostivějšieho pozná, i jsúce k jeho v tom prozbě milostivě nakloněnie, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú témuž Vilémovi dopustili sme a dali a tiemto listem dáváme plnú moc i všecko právo naše, kteréž nám tu příslušelo aneb příslušie jakožto králi Českému a markrabie Moravskému, aby on mohl na všelijakém zboží svém hory nové zaraziti anebo staré duoly sdělati a těch hor aby mohl požívati tak, kterak by sě jemu líbilo najlépe a najužitečněji zdálo, ovšem naše jemu plné právo dávajíc a nic sobě na tom nepozuostavujíce napřed, a kdež by jej jsám Buoh nadělil na takových svrchupsaných horách, aby naši urburu sobě bráti mohl. Tyto milosti naše duole psané při tom témuž Vilémovi činíce a dávajíce, což se stříbra kúpení dotýče, kteréž nám příslušie, aby on to mohl k své ruce sobě bráti nebo kupovati a obrátiti, kamž by se jemu zdálo a líbilo. Také aby na tako- vých horách mohl dělati a pavovati a sobě zřízenie a řád na niech učiniti a spuoso- biti, jak by se jemu najhodněji a najlépe zdálo. Item všecky duoly staré nebo nové propůjčovati na našem miestě nebo našeho mincmajstra, a komuž by je kolivěk pro- půjčil, dále má jmíti tuž moc a právo, jako bychme my sami anebo mincmajstr náš na našem miestě propůjčil. It. huti leshafy [lenšafty] aby mohl propůjčovati anebo jsám k své ruce dělati. It. trh svobodný a právo hornie, kdež by kolivěk takové hory zara- zil, staré nebo nové, aby mohl jmíti šenky i jiné živnosti nebo potřeby aby mohl dáti vésti i sobě spuosobiti, a to bez překážky naší i budúcích králuov našich Čes- kých i všech jiných lidí všeliké překážky, tak aby na těch horách vší svobody horské mohli požívati tak a tiem obyčejem, jako řád a právo na Horách Kutnách jest. A takové svrchupsané milosti a svobody těch hor dali jsme jmenovanému Vilémovi a svolili 34*
Strana 268
268 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina toliko do jeho živnosti; a když by jeho pán Buoh neuchoval, tehdy naše právo, totiž stříbra kúpenie do našie mince a také urbura aby nám neb našiem budúcím zasě do komory naší připadla i také vrchní právo, kteréž nám jakožto králi Českému pří- slušelo, ale proto jeho dědice a budúcí, pokudž kruntovniemu pánu i také náklad- níkóm a kverkóm dolovním neb lenšaftním příslušie, aby při tom zuostaveni a za- chováni byli. Tomu na svědomí pečet našie královskú kázali jsme k tomuto listu přivěsiti. Dán na Horách Kutnách v středu den s. Matěje apoštola buožieho oc léta Syna božieho oc ICCCC'LXXXIIII° královstvie našeho léta XIII°. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 160. 297. Na sněmu v Brně 1484 dominica Reminiscere (14. března) z rozkázání krále Matyáše odbývaném byl mezi pány: Vilím z Pernšteina, nejvyšší maršálek král. Čes. Brandl LC. 88. 298. List krále Uherského Matiáše Korvina na volné kšaftování daný Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1484, 29. března. — Orig. arch. města Brna f. Q. N. 3 Kast. V. My Mathiáš z božie milosti Uherský a Český král oc a margkrabie Moravský oc oznamujem ... že k snažnej a pokornej prozbě urozeného Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho maršálka královstvie Českého a najvyššieho komorníka cudy Brněnskej, věrného našeho milého, a pro množství služeb jeho věrných nám ustavičně okazovaných tuto milost jemu učinili jsme a svolili a tiemto listem mocně činíme a svolujem, aby on statek svuoj všecek buďto na dědictví, zástavách, zápisiech, listech i jiné všecko, k čemužkoli právo má aneb míti bude, ničehož nepozuostavujíc, za svého zdravého života aneb na smrtedlnej posteli dáti, poručiti, zapsati, zavázati, zastaviti aneb odkázati svobodně mohl, komuž by koli se jemu najlépe zdálo a líbilo, beze vší naší a potomkuov našich i všech jiných lidí všelijakej přikážky [sic]. Kte- réžto jeho poručenstvie, závazek a odkázánie chcme, aby tuož plnú moc a pevnost mělo, jako by dckami zemskými zapsáno a utvrzeno bylo. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme rozkázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Budíně v pondělí po hodu Zvěstovánie panny Marie od narozenie Syna božieho tisícieho čtyrstého osmdesátého čtvrtého, království Uherského oc dvadcátého sedmého a Če- Ad mandatum domini regis. ského patnáctého léta. Listina perg. s pečetí visutou královskou, úplně zachovalou. In rubro: Rta registrata).
268 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina toliko do jeho živnosti; a když by jeho pán Buoh neuchoval, tehdy naše právo, totiž stříbra kúpenie do našie mince a také urbura aby nám neb našiem budúcím zasě do komory naší připadla i také vrchní právo, kteréž nám jakožto králi Českému pří- slušelo, ale proto jeho dědice a budúcí, pokudž kruntovniemu pánu i také náklad- níkóm a kverkóm dolovním neb lenšaftním příslušie, aby při tom zuostaveni a za- chováni byli. Tomu na svědomí pečet našie královskú kázali jsme k tomuto listu přivěsiti. Dán na Horách Kutnách v středu den s. Matěje apoštola buožieho oc léta Syna božieho oc ICCCC'LXXXIIII° královstvie našeho léta XIII°. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 160. 297. Na sněmu v Brně 1484 dominica Reminiscere (14. března) z rozkázání krále Matyáše odbývaném byl mezi pány: Vilím z Pernšteina, nejvyšší maršálek král. Čes. Brandl LC. 88. 298. List krále Uherského Matiáše Korvina na volné kšaftování daný Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1484, 29. března. — Orig. arch. města Brna f. Q. N. 3 Kast. V. My Mathiáš z božie milosti Uherský a Český král oc a margkrabie Moravský oc oznamujem ... že k snažnej a pokornej prozbě urozeného Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho maršálka královstvie Českého a najvyššieho komorníka cudy Brněnskej, věrného našeho milého, a pro množství služeb jeho věrných nám ustavičně okazovaných tuto milost jemu učinili jsme a svolili a tiemto listem mocně činíme a svolujem, aby on statek svuoj všecek buďto na dědictví, zástavách, zápisiech, listech i jiné všecko, k čemužkoli právo má aneb míti bude, ničehož nepozuostavujíc, za svého zdravého života aneb na smrtedlnej posteli dáti, poručiti, zapsati, zavázati, zastaviti aneb odkázati svobodně mohl, komuž by koli se jemu najlépe zdálo a líbilo, beze vší naší a potomkuov našich i všech jiných lidí všelijakej přikážky [sic]. Kte- réžto jeho poručenstvie, závazek a odkázánie chcme, aby tuož plnú moc a pevnost mělo, jako by dckami zemskými zapsáno a utvrzeno bylo. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme rozkázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Budíně v pondělí po hodu Zvěstovánie panny Marie od narozenie Syna božieho tisícieho čtyrstého osmdesátého čtvrtého, království Uherského oc dvadcátého sedmého a Če- Ad mandatum domini regis. ského patnáctého léta. Listina perg. s pečetí visutou královskou, úplně zachovalou. In rubro: Rta registrata).
Strana 269
z roku 1484. 269 299. (CV.) List na Evančice od krále Vladislava, jímž dává život a připisuje osm tisíc zlatých panu Vilémovi z Pernšteina. Na Horách Kutných 1484, 3. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 66. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený někdy Pertuolt z Lippého, najvyšší maršálek království Českého, po předcích svých držel jest některá zboží margrabství Moravského, zejména město Evančice, Rúchovany a Mikulčice s jich příslušnostmi v některých zápisích předkův našich, jakož pak ti zápisové to šíře a světle v sobě drží a zavírají: že pak týž Pertuolt učinil jest mocným poručníkem dckami všeho statku svého urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho maršálka krá- lovstvie Českého a najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věrného našeho milého, zřídiv to vedle práva a řádu země Moravské: i prosil jest nás týž Vilém, abychom jemu při tom některú milost naši učiniti ráčili. My znajíce jeho povolné a věrné služby, kteréž nám činil, činí a činiti ne- přestává a potom tím lépe aby mohl nám slúžiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná: i jsúce v tom k němu zvláštní milostí nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú témuž Vilémovi na svrchupsaném zboží i na tom na všem, což ti zápisové v sobě drží a nač zjevně ukazují, připsali sme a tímto listem zapisujem a přirazujem k prvním sumám osm tisíc zlatých uherských oc . . . Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Horách Kutnách v sobotu před s. Ambrožem léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého čtvrtého, království našeho léta třinádctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 161. 300. Král Matyáš pro věrnost, lásku i povolnost některých pánův moravských, mezi nimiž na druhém místě jmenován Vilím z Pernšteina, slibuje stavům markrabství Moravského, že v příčině daně zachová se vedle starodávných práv. Dat. v Budíně 1484, 9. dubna. AČ. X. 284 oc. 301. Vilém z Pernšteina postupuje Jindřichovi z Lipého zápisův od krále Vladislava na město Evančice, Rouchovany a Mikulčice. Datum na Krumlově v sobotu den sv. Stanislava (8. květ. 1484). Vytrž. listy ve Frant. mus. v Brně. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 162. 302. (CVII.) List od krále Matyáše, jímž Evančice k dědictví dává panu Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1484, 10. června. — Vytrž. l. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. My Matyáš, ... jakož od předkuov našich slavné paměti králuov Českých a markrabí Moravských městečka naše Evančice a Rúchovany s jich příslušenstvím
z roku 1484. 269 299. (CV.) List na Evančice od krále Vladislava, jímž dává život a připisuje osm tisíc zlatých panu Vilémovi z Pernšteina. Na Horách Kutných 1484, 3. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 66. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený někdy Pertuolt z Lippého, najvyšší maršálek království Českého, po předcích svých držel jest některá zboží margrabství Moravského, zejména město Evančice, Rúchovany a Mikulčice s jich příslušnostmi v některých zápisích předkův našich, jakož pak ti zápisové to šíře a světle v sobě drží a zavírají: že pak týž Pertuolt učinil jest mocným poručníkem dckami všeho statku svého urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho maršálka krá- lovstvie Českého a najvyššieho komorníka cudy Brněnské, věrného našeho milého, zřídiv to vedle práva a řádu země Moravské: i prosil jest nás týž Vilém, abychom jemu při tom některú milost naši učiniti ráčili. My znajíce jeho povolné a věrné služby, kteréž nám činil, činí a činiti ne- přestává a potom tím lépe aby mohl nám slúžiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná: i jsúce v tom k němu zvláštní milostí nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú témuž Vilémovi na svrchupsaném zboží i na tom na všem, což ti zápisové v sobě drží a nač zjevně ukazují, připsali sme a tímto listem zapisujem a přirazujem k prvním sumám osm tisíc zlatých uherských oc . . . Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Horách Kutnách v sobotu před s. Ambrožem léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého čtvrtého, království našeho léta třinádctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 161. 300. Král Matyáš pro věrnost, lásku i povolnost některých pánův moravských, mezi nimiž na druhém místě jmenován Vilím z Pernšteina, slibuje stavům markrabství Moravského, že v příčině daně zachová se vedle starodávných práv. Dat. v Budíně 1484, 9. dubna. AČ. X. 284 oc. 301. Vilém z Pernšteina postupuje Jindřichovi z Lipého zápisův od krále Vladislava na město Evančice, Rouchovany a Mikulčice. Datum na Krumlově v sobotu den sv. Stanislava (8. květ. 1484). Vytrž. listy ve Frant. mus. v Brně. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 162. 302. (CVII.) List od krále Matyáše, jímž Evančice k dědictví dává panu Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1484, 10. června. — Vytrž. l. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. My Matyáš, ... jakož od předkuov našich slavné paměti králuov Českých a markrabí Moravských městečka naše Evančice a Rúchovany s jich příslušenstvím
Strana 270
270 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina zapsána jsú urozenému Jindřichovi z Lipého na Krumlově, někdy maršálku království Českého a jeho erbóm, v jmenovitej sumě, tudiež i životové jim přidáni jsú, jakož zápisové na to vyšlí šíře v sobě ukazují: i přistúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek královstvie Českého a najvyšší komorník cudy Brněn- ské věrný náš milý, a nás pokorně prosil, když by již ti životové sešli, abychom my jemu téhož městečka s Rúchovany tudiež i s tím se vším, což k tomu přísluší zá- pisu, nechati ráčili. A my znamenavše jeho slušnú prosbu i tudiež jeho mnohé pilné služby, kteréž nám činil a činiti nepřestává, mocí naší královskú a jakožto margrabě Moravský dali sme a mocí tohoto listu dáváme i připisujem jemu život, tak aby on již jmenovaného městečka Evančic s Rúchovany i s jeho se vším příslušenstvím, když by životové prve zapsaní sešli, mohl v drženie býti a toho požívati jakožto svého, a od nás ani budúcích markrabí Moravských s toho splacován býti nemá za svej živ- nosti. Než když by jeho pán Buoh také po těch životích neuchoval, a my neboli budú- cí potomci naši margrabí Moravští zase již jmenované městečko s Rúchovany a s jeho příslušenstvím jmieti chtěli, tehdy dadúc tu sumu erbóm neboli potomkóm jeho vedle zápisuov od předkuov našich spravedlivě vyšlých, tehdy má nám to zase beze všech odporuov postúpeno býti. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti sme roz- kázali k tomuto listu. Dán v Budíně ve čtvrtek před svatou Trojicí, od narození syna Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého čtvrtého, království našich Uherského oc Ad mandatum domini regis. dvadcátého sedmého a Českého patnádctého léta. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 163. 303. V zápisu krále Matyáše a stavův markrabství Mor. na upokojení a vedení řádu v zemi Moravské jmenován mezi jinými na předním místě Vilém z Pernšteina, nejv. maršálek království Česk. a nejvyšší komorník cudy Brněnské. V Budíně 1484, 24. června. AČ. V. 414. 304. (f. VI.) List na Přerov od krále Matiáše, jímž dává panu Vilémovi z Pernšteina, co by na stavenie naložil oc. V Budíně 1484, 4. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 160b; arch. měst. Brn. 94; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 97. My Matiáš ... oznamujem tímto listem všem vůbec: Jakož někdy od předkuov našiech markrabí Moravských předkóm urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho maršálka královstvie Českého a najvyššie ho] komorník a] cudy Brněnské, věrného našeho milého, zámek a městečko Přerov se vším zbožím k tomu příslušejícím v ně- kterú sumu jest zapsáno a zastaveno, jakož pak list na tu zástavu vyšlý šíře to v sobě zavírá, kteréhožto zámku a městečka Přerova s zbožiem k němu příslušeljícím
270 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina zapsána jsú urozenému Jindřichovi z Lipého na Krumlově, někdy maršálku království Českého a jeho erbóm, v jmenovitej sumě, tudiež i životové jim přidáni jsú, jakož zápisové na to vyšlí šíře v sobě ukazují: i přistúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek královstvie Českého a najvyšší komorník cudy Brněn- ské věrný náš milý, a nás pokorně prosil, když by již ti životové sešli, abychom my jemu téhož městečka s Rúchovany tudiež i s tím se vším, což k tomu přísluší zá- pisu, nechati ráčili. A my znamenavše jeho slušnú prosbu i tudiež jeho mnohé pilné služby, kteréž nám činil a činiti nepřestává, mocí naší královskú a jakožto margrabě Moravský dali sme a mocí tohoto listu dáváme i připisujem jemu život, tak aby on již jmenovaného městečka Evančic s Rúchovany i s jeho se vším příslušenstvím, když by životové prve zapsaní sešli, mohl v drženie býti a toho požívati jakožto svého, a od nás ani budúcích markrabí Moravských s toho splacován býti nemá za svej živ- nosti. Než když by jeho pán Buoh také po těch životích neuchoval, a my neboli budú- cí potomci naši margrabí Moravští zase již jmenované městečko s Rúchovany a s jeho příslušenstvím jmieti chtěli, tehdy dadúc tu sumu erbóm neboli potomkóm jeho vedle zápisuov od předkuov našich spravedlivě vyšlých, tehdy má nám to zase beze všech odporuov postúpeno býti. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti sme roz- kázali k tomuto listu. Dán v Budíně ve čtvrtek před svatou Trojicí, od narození syna Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého čtvrtého, království našich Uherského oc Ad mandatum domini regis. dvadcátého sedmého a Českého patnádctého léta. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 163. 303. V zápisu krále Matyáše a stavův markrabství Mor. na upokojení a vedení řádu v zemi Moravské jmenován mezi jinými na předním místě Vilém z Pernšteina, nejv. maršálek království Česk. a nejvyšší komorník cudy Brněnské. V Budíně 1484, 24. června. AČ. V. 414. 304. (f. VI.) List na Přerov od krále Matiáše, jímž dává panu Vilémovi z Pernšteina, co by na stavenie naložil oc. V Budíně 1484, 4. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 160b; arch. měst. Brn. 94; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 97. My Matiáš ... oznamujem tímto listem všem vůbec: Jakož někdy od předkuov našiech markrabí Moravských předkóm urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho maršálka královstvie Českého a najvyššie ho] komorník a] cudy Brněnské, věrného našeho milého, zámek a městečko Přerov se vším zbožím k tomu příslušejícím v ně- kterú sumu jest zapsáno a zastaveno, jakož pak list na tu zástavu vyšlý šíře to v sobě zavírá, kteréhožto zámku a městečka Přerova s zbožiem k němu příslušeljícím
Strana 271
z roku 1484. 271 jmenovaný Vilém po smrti předních svých v témž právě v drženie jest přišel a uveden: i prosil jest nás jmenovaný Vilém, abychom jemu k stavenie, opravovánie téhož zámku Přerova povolenie dáti ráčili, a což by na něm prostavěl, k zástavnie sumě a k tomu jeho život samého na tom připsati ráčili. Znamenavše žádost jeho, poznavše slušnú věrnost, také jeho služby, kteréž nám činil jest a činiti nepřestává, poznavše, a chtíce jemu toho vděčnost naši krá- lovskú, jakož slušné jest, ukázati, přivolili jsme a zapsali a tímto listem přivolujem a zapisujem jmenovanému Vilémovi na již psaném zámku a městečku Přerovu a zbožie k tomu příslušejícím jeho samého život, také že ani my ani potomci naši markrabie Moravští nejmáme jeho, jmenovaného Viléma samého do jeho smrti s toho často jme- novaného zbožie splacovati, k tomu také to, že on častojmenovaný Vilém jmá a bude moci jmenovaný zámek Přerov stavěti a opravovati, jakž se jemu najlépe zdáti bude. A cožkolivěk na něm prostavie podle slušného uznánie, to všecko my a potomci naši jmáme a povinni budem po jmenovaného Viléma smrti jeho spravedlivě zůstalým po- tomkóm, když bychom my neb potomci naši to zbožie zase od nich jmíti a vypla- titi chtěli, spolu s zástavní sumú na častopsané zbožie zapsanú dáti a úplně a do- cela zaplatiti; oni také častojmenovaného Viléma potomci, když se to, jako svrchu sazeno jest, stane, mají a povinni budú nám aneb potomkóm našiem častojmenova- ného zámku a městečka Přerova se vším tím, což kolivěk jest k tomu zapsáno a za- staveno, buď málo neb mnoho a jakž se kolivěk jmenuje neb jmenovati muož, po- stúpiti beze všeho zmatku a odporu. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme zavěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v neděli den sv. Prokopa, let božiech tisícého čtyřistého osmdesátého čtvrtého, královstvie našiech Uherského dvacátého sedmého a Českého šestnáctého léta. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 164. 305. Na sjezdu v Olomouci v úterý den sv. panny Markéty (13. čce) 1484 držaném, byl mezi pány Vilém z Pernšteina, mezi nímž a Čeňkem Kunou učiněn nález. Brandl LCit. V. 94, 95. 306. 1484, 14. července dáno pány na sjezdu v Olomouci naučení Vilémovi z Pernšteina v příčině Einzigara. Brandl LC. V. 108. 307. (contra XXV.) Smlúva na papíře mezi panem Vilémem z Pernšteina a knězem Mikulášem o plat v Nosislavi, knězem biskupem [Varadinským] udělaná. V Brně 1484, 18. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 59*); arch. měst. Brn. ƒ. 30 b; vytrž. l. v mus. Brn. č. 111. Léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého čtvrtého, v středu před svatým
z roku 1484. 271 jmenovaný Vilém po smrti předních svých v témž právě v drženie jest přišel a uveden: i prosil jest nás jmenovaný Vilém, abychom jemu k stavenie, opravovánie téhož zámku Přerova povolenie dáti ráčili, a což by na něm prostavěl, k zástavnie sumě a k tomu jeho život samého na tom připsati ráčili. Znamenavše žádost jeho, poznavše slušnú věrnost, také jeho služby, kteréž nám činil jest a činiti nepřestává, poznavše, a chtíce jemu toho vděčnost naši krá- lovskú, jakož slušné jest, ukázati, přivolili jsme a zapsali a tímto listem přivolujem a zapisujem jmenovanému Vilémovi na již psaném zámku a městečku Přerovu a zbožie k tomu příslušejícím jeho samého život, také že ani my ani potomci naši markrabie Moravští nejmáme jeho, jmenovaného Viléma samého do jeho smrti s toho často jme- novaného zbožie splacovati, k tomu také to, že on častojmenovaný Vilém jmá a bude moci jmenovaný zámek Přerov stavěti a opravovati, jakž se jemu najlépe zdáti bude. A cožkolivěk na něm prostavie podle slušného uznánie, to všecko my a potomci naši jmáme a povinni budem po jmenovaného Viléma smrti jeho spravedlivě zůstalým po- tomkóm, když bychom my neb potomci naši to zbožie zase od nich jmíti a vypla- titi chtěli, spolu s zástavní sumú na častopsané zbožie zapsanú dáti a úplně a do- cela zaplatiti; oni také častojmenovaného Viléma potomci, když se to, jako svrchu sazeno jest, stane, mají a povinni budú nám aneb potomkóm našiem častojmenova- ného zámku a městečka Přerova se vším tím, což kolivěk jest k tomu zapsáno a za- staveno, buď málo neb mnoho a jakž se kolivěk jmenuje neb jmenovati muož, po- stúpiti beze všeho zmatku a odporu. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme zavěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v neděli den sv. Prokopa, let božiech tisícého čtyřistého osmdesátého čtvrtého, královstvie našiech Uherského dvacátého sedmého a Českého šestnáctého léta. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 164. 305. Na sjezdu v Olomouci v úterý den sv. panny Markéty (13. čce) 1484 držaném, byl mezi pány Vilém z Pernšteina, mezi nímž a Čeňkem Kunou učiněn nález. Brandl LCit. V. 94, 95. 306. 1484, 14. července dáno pány na sjezdu v Olomouci naučení Vilémovi z Pernšteina v příčině Einzigara. Brandl LC. V. 108. 307. (contra XXV.) Smlúva na papíře mezi panem Vilémem z Pernšteina a knězem Mikulášem o plat v Nosislavi, knězem biskupem [Varadinským] udělaná. V Brně 1484, 18. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 59*); arch. měst. Brn. ƒ. 30 b; vytrž. l. v mus. Brn. č. 111. Léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého čtvrtého, v středu před svatým
Strana 272
272 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Bartolomějem v městě Brně stala se jest smlúva mezi urozeným pánem panem Vi- lémem z Pernšteina, najvyššiem maršálkem královstvie Českého, s jedný, a pootivým knězem Mikulášem Šimlem kanovníkem kostela Brněnského s strany druhé, o plat prebendy tej, kteráž k jeho kanovnicstvie příslušie, kteráž jemu knězi Mikulášovi z Nosislavě z vinných desátkuov a z jiných požitkuov od pánuov Krumlovských sta- vena byla, takže od mnohých let též kněz Mikuláš i předkové jeho těch duocho- duov požívati nemohli jsú. My pak Jan biskup Varadínský oc a kostela Olomúc- ského zprávce, žádajíce, aby kostelové pod naši zprávu příslušející v své řády uvedeni mohli býti, takto mezi nimi vyřkli jsme: aby jmenovaný pan Vilém od Nosislavských vinný desátek i jiné požitky, kteréžkoli k tej prebendě slušie, do své živnosti na každý rok bral a jich požíval, a na odměnu toho aby též na každý rok x f. uher- ských knězi Mikulášovi neb jeho potomkóm na den svatého Michala archanjela vy- dávati povinen byl; a když by pán Buoh na předřečeného pána Pernšteinského smrt dopustil, tehdá ti všickni duochodové z Nosislavě mají převedeni býti na kněze Mi- kuláše jmenovaného neb jeho potomky, tak aby ti duochodové zase mohli k kostelu Brněnskému a k tej prebendě bez většiech a dalšiech nesnází přijíti, a žádný jiný se více v ty požitky jmenované prebendy vkládati nejmá, vedle tohoto našeho s vuolí obojí strany jednati, než aby beze všech zmatkuov zase k kostelu Brněnskému mohli přijíti. Tomu jednánie na potvrzenie pečeť našeho prstena přidáviti jsme kázali k to- muto listu. Jenž jest dán ut supra oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 165. * Fol. 36 až 58 jsou z kodexu vytržena. 308. (CXVIII.) List od opata a konventu kláštera Zbraslavského, jímž zapisují desátek v Rúcho- vanech panu Vilémovi z Pernšteina a panu Jindřichovi z Lipého do jich životuov. Na Zbraslavi 1484, 1. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 70. My Jan z boží milosti opat, a převor a klíčník i vešken konvent kláštera Zbraslavského arcibiskupství Praského zákona Cisterského, známo činíme . . . Jakož jest předek náš, kněz Jan opat i [s] svým konventem kláštera našeho svrchupsaného zapsal a zastavil desátek v Rúchovanech s jeho všelijakým příslušenstvím ve třech stech kopách groších českých, jakož to pak list hlavní předka našeho, kterýž udělán jest na to, šíře a dále v sobě zavírá, urozenému pánu panu Jindřichovi z Lipého, najvyššiemu maršálku království Českého, a k tomu v témž listu zapsal jest týž předek náš, aby do živnosti jmenovaného pana maršálka ten desátek jmenovaný v Rú- chovanech s jeho příslušenstvím od něho nebyl vyplacen: po smrti nebožtíka pana maršálka, když jest již nám výplata zase spravedlivě přišla, smluvili smy sě s uro- zenými pány panem Benešem purgrabí na Karštýně a mincmajstrem na Horách Kut- nách, a panem Ludvíkem bratřími z Wajtmille v takové míře, že jmenovaný pan
272 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Bartolomějem v městě Brně stala se jest smlúva mezi urozeným pánem panem Vi- lémem z Pernšteina, najvyššiem maršálkem královstvie Českého, s jedný, a pootivým knězem Mikulášem Šimlem kanovníkem kostela Brněnského s strany druhé, o plat prebendy tej, kteráž k jeho kanovnicstvie příslušie, kteráž jemu knězi Mikulášovi z Nosislavě z vinných desátkuov a z jiných požitkuov od pánuov Krumlovských sta- vena byla, takže od mnohých let též kněz Mikuláš i předkové jeho těch duocho- duov požívati nemohli jsú. My pak Jan biskup Varadínský oc a kostela Olomúc- ského zprávce, žádajíce, aby kostelové pod naši zprávu příslušející v své řády uvedeni mohli býti, takto mezi nimi vyřkli jsme: aby jmenovaný pan Vilém od Nosislavských vinný desátek i jiné požitky, kteréžkoli k tej prebendě slušie, do své živnosti na každý rok bral a jich požíval, a na odměnu toho aby též na každý rok x f. uher- ských knězi Mikulášovi neb jeho potomkóm na den svatého Michala archanjela vy- dávati povinen byl; a když by pán Buoh na předřečeného pána Pernšteinského smrt dopustil, tehdá ti všickni duochodové z Nosislavě mají převedeni býti na kněze Mi- kuláše jmenovaného neb jeho potomky, tak aby ti duochodové zase mohli k kostelu Brněnskému a k tej prebendě bez většiech a dalšiech nesnází přijíti, a žádný jiný se více v ty požitky jmenované prebendy vkládati nejmá, vedle tohoto našeho s vuolí obojí strany jednati, než aby beze všech zmatkuov zase k kostelu Brněnskému mohli přijíti. Tomu jednánie na potvrzenie pečeť našeho prstena přidáviti jsme kázali k to- muto listu. Jenž jest dán ut supra oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 165. * Fol. 36 až 58 jsou z kodexu vytržena. 308. (CXVIII.) List od opata a konventu kláštera Zbraslavského, jímž zapisují desátek v Rúcho- vanech panu Vilémovi z Pernšteina a panu Jindřichovi z Lipého do jich životuov. Na Zbraslavi 1484, 1. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 70. My Jan z boží milosti opat, a převor a klíčník i vešken konvent kláštera Zbraslavského arcibiskupství Praského zákona Cisterského, známo činíme . . . Jakož jest předek náš, kněz Jan opat i [s] svým konventem kláštera našeho svrchupsaného zapsal a zastavil desátek v Rúchovanech s jeho všelijakým příslušenstvím ve třech stech kopách groších českých, jakož to pak list hlavní předka našeho, kterýž udělán jest na to, šíře a dále v sobě zavírá, urozenému pánu panu Jindřichovi z Lipého, najvyššiemu maršálku království Českého, a k tomu v témž listu zapsal jest týž předek náš, aby do živnosti jmenovaného pana maršálka ten desátek jmenovaný v Rú- chovanech s jeho příslušenstvím od něho nebyl vyplacen: po smrti nebožtíka pana maršálka, když jest již nám výplata zase spravedlivě přišla, smluvili smy sě s uro- zenými pány panem Benešem purgrabí na Karštýně a mincmajstrem na Horách Kut- nách, a panem Ludvíkem bratřími z Wajtmille v takové míře, že jmenovaný pan
Strana 273
z roku 1484. 273 Beneš a pan Ludvík měli jsú dáti těch tři sta kop vedle zněnie listu toho, kterýž předek náš udělal nebožtíku panu maršálkovi, synu jeho nebožtíka páně maršálkovu, totiž urozenému pánu panu Pertuoltovi z Lipého, najvyššiemu maršálku království Českého, a k tomu jsú nám připuojčili sto kop grošuov míšenských mečových, a v ta- kovéž sumě tří set kop grošuov vedle znění listu prvnieho a ve stu kopách groší míšenských mečových měli jsú ten náš desátek v Rúchovanech s jeho příslušenstvím držeti, a k tomu do životuov jmenovaného pana Ludvíka a syna jeho pana Laclava z Wajtmille neměli jsú splacováni býti. I zpravili jsú nás jmenovaní pan Beneš a pan Ludvík, že mají o ten desátek a tu spravedlnost smlúvu a zjednání s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššiem maršálkem králov- stvie Českého a najvyšším komorníkem cudy Brněnské, a žádali nás, abychom jich všecko právo na jmenovaného pana Viléma pana maršálka převedli. A my jmenovaný opat, převor, klíčník i vešken konvent mocí listu tohoto zastavujem a zapisujem ten náš desátek v Rúchovanech s jeho všelijakým příslušen- stvím v těch třech stech kopách groších vedle zněnie listu toho prvnieho předka na- šeho, a k tomu ve stu kopách groších míšenských mečových jmenovanému pánu Vi- lémovi z Pernšteina a jeho dědicóm a budúcím, a k tomu aby od nás ani od našich budúcích s toho desátku mohli [sic] splaceni býti do živnosti jmenovaného pana Viléma a také do živnosti urozeného pána pana Jindřicha z Lipého, syna nebožtíka pana Pertuoltova, a toho desátku našeho a s všelijakú jeho spravedlností aby mohli užívati, požívati jako svého vlastnieho, bez naší a našich budúcích všelijaké překážky. A když by Buoh pana Viléma a pana Jindřicha jmenovaných neuchoval, tehdy proto držen pravé a mocné jmenovaných pánuov mají jmieti na tom desátku, dokudž by jim svrchupsané sumy právě a v celosti nebyly zaplaceny; ale když by čas přišel po živnosti jmenovaných pánuov, a my sumy jmenované anebo naši budúcí zaplatiti a dáti chtěli, mají od nás přijíti a nám desátku našeho zase postúpiti a listy vrátiti. K tomu na potvrzení a na svědomí a pravú jistotu a zdrženie svrchupsaných věcí dali sme přivěsiti pečeť naši a konventu kláštera našeho. Jenž jest dán a psán v klá- šteře na Zbraslavi léta božieho tisícého čtyřstého osmdesátého čtvrtého den sv. Jiljí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 166. 309. Jan z Pelhřimova prodává právo své na lese a na lukách u Kojetína na Dunkovicích, kteréž na něj spadlo po dědu jeho, když Popovice prodali, za 29 fl. Ctiborovi z Cimburka a z Tovačova. Dat. na Tovačově, v neděli před povýšením sv. kříže (12. září) 1484. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 167. 310. Ve smlouvě, kterouž Ctibor z Cimburka dává neteř svou Anežku Jindřichovi z Hradce za manželku, byl svědkem také Vilém z Pernšteina na Helfenšteině. Dat. na Polné 1484, 15. října. AČ. IX. 359. Archiv Český XVI. 35
z roku 1484. 273 Beneš a pan Ludvík měli jsú dáti těch tři sta kop vedle zněnie listu toho, kterýž předek náš udělal nebožtíku panu maršálkovi, synu jeho nebožtíka páně maršálkovu, totiž urozenému pánu panu Pertuoltovi z Lipého, najvyššiemu maršálku království Českého, a k tomu jsú nám připuojčili sto kop grošuov míšenských mečových, a v ta- kovéž sumě tří set kop grošuov vedle znění listu prvnieho a ve stu kopách groší míšenských mečových měli jsú ten náš desátek v Rúchovanech s jeho příslušenstvím držeti, a k tomu do životuov jmenovaného pana Ludvíka a syna jeho pana Laclava z Wajtmille neměli jsú splacováni býti. I zpravili jsú nás jmenovaní pan Beneš a pan Ludvík, že mají o ten desátek a tu spravedlnost smlúvu a zjednání s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššiem maršálkem králov- stvie Českého a najvyšším komorníkem cudy Brněnské, a žádali nás, abychom jich všecko právo na jmenovaného pana Viléma pana maršálka převedli. A my jmenovaný opat, převor, klíčník i vešken konvent mocí listu tohoto zastavujem a zapisujem ten náš desátek v Rúchovanech s jeho všelijakým příslušen- stvím v těch třech stech kopách groších vedle zněnie listu toho prvnieho předka na- šeho, a k tomu ve stu kopách groších míšenských mečových jmenovanému pánu Vi- lémovi z Pernšteina a jeho dědicóm a budúcím, a k tomu aby od nás ani od našich budúcích s toho desátku mohli [sic] splaceni býti do živnosti jmenovaného pana Viléma a také do živnosti urozeného pána pana Jindřicha z Lipého, syna nebožtíka pana Pertuoltova, a toho desátku našeho a s všelijakú jeho spravedlností aby mohli užívati, požívati jako svého vlastnieho, bez naší a našich budúcích všelijaké překážky. A když by Buoh pana Viléma a pana Jindřicha jmenovaných neuchoval, tehdy proto držen pravé a mocné jmenovaných pánuov mají jmieti na tom desátku, dokudž by jim svrchupsané sumy právě a v celosti nebyly zaplaceny; ale když by čas přišel po živnosti jmenovaných pánuov, a my sumy jmenované anebo naši budúcí zaplatiti a dáti chtěli, mají od nás přijíti a nám desátku našeho zase postúpiti a listy vrátiti. K tomu na potvrzení a na svědomí a pravú jistotu a zdrženie svrchupsaných věcí dali sme přivěsiti pečeť naši a konventu kláštera našeho. Jenž jest dán a psán v klá- šteře na Zbraslavi léta božieho tisícého čtyřstého osmdesátého čtvrtého den sv. Jiljí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 166. 309. Jan z Pelhřimova prodává právo své na lese a na lukách u Kojetína na Dunkovicích, kteréž na něj spadlo po dědu jeho, když Popovice prodali, za 29 fl. Ctiborovi z Cimburka a z Tovačova. Dat. na Tovačově, v neděli před povýšením sv. kříže (12. září) 1484. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 167. 310. Ve smlouvě, kterouž Ctibor z Cimburka dává neteř svou Anežku Jindřichovi z Hradce za manželku, byl svědkem také Vilém z Pernšteina na Helfenšteině. Dat. na Polné 1484, 15. října. AČ. IX. 359. Archiv Český XVI. 35
Strana 274
274 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 311. Mikuláš mladší z Hořic a na Pecce vysvědčuje, že mu jest dobře svědomo a při tom byl, když Vilém z Pernšteina prodával zboží Liblické Jindřichovi ze Smiřic, že jest prodal je s dvaceti kopami platu komorního, a tu věc jemu oznámil přede všemi, kdož při tom trhu byli, aby pro ten plat na něho (Pernšteina) pán Smiřický se nenavracoval. Dat. 1484 v ne- děli po sv. Brikcí (14. list.) Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. č 62. 312. (LI.) Smlúva na papíře mezi panem Vilémem z Pernšteina a pány Lichtnštajnary, což sě panny Barbory a syna jich pana Wolfkanga dotýče. Na Mor. Krumlově (1484, 29. prosince). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 40. Stala sě jest smlúva mezi námi Vilémem z Pernštaina, najvyššiem maršálkem královstvie Českého a najvyššiem komorníkem cudy Brněnské, s jedné, a Henrychem a Křištoforem bratřími z Lichtnšteinu strany druhé, o spřieznění přátelské, tak že já Vilém z Pernštaina pannu Barboru, dceru páně Pertuolthovu z Lipého, maršálka krá- lovstvie Českého, dáti mám k svatému manželství synu pana Křištofora, panu Wolf- gankovi, a po ni věna jeden tisíc zlatých uherských. A proti tomu my Henrich a Křištofor a Wolfgang máme odvěniti [sic] puol druhého tisiece zlatých podle práva země Moravské, tak aby věna toho suma byla puol třetieho tisiece zlatých. Pakli by pán Buoh dopustil na Jindřicha sirotka, totiž syna již psaného pana Pertuolta smrti, tehdy já Vilém z své dobré vuole a za to její právo po smrti Jindřicha jí panně Barboře devět tisíc zlatých uherských dáti mám na roky takové, že po smrti Jindřicha neb vdání panny Barbory počna v jednom roce pořád zběhlém tři tisiece zlatých vydávati mám, a potom opět v druhém roce též tři tisiece zlatých dáti mám, a potom opět v třetím roce též posledniech tři tisiece zlatých dáti mám. A my Henrich a Křištofor a Wolfgank, syn a strýc náš máme těch devět tisíc zlatých uherských jí panně Barboře ujistiti listem k ruce páně Vilémově a jeho erbóm neb potomkóm s rukojmiemi dobrými, v zemi Moravské usedlými, aneb na statku ukázati dcskami zemskými, a panna Barbora má sě odřéci všeho svého práva, ač by sě jí zdálo které mieti k statku otce jejího, a se dcskami odepsati a panu Vilémovi, erbóm jeho neb potomkóm vepsati a vložiti, ač by pan Jindřich, bratr její, prvé z světa zšel. A to my Henrich a Křištofor a Wolfgank máme panu Vilémovi ujistiti též listem s rukojmiemi podle vydánie přípisu skrze pana hajtmana Moravského, tak aby přátelstvie mezi námi zuostalo bez súduov a všech nárokuov. A též já Vilém mám panně Barboře, panu Henrichovi a panu Křištoforovi a panu Wolfgangovi list s rukojmiemi na tu sumu udělati a ujistiti, aby erbové neb potomci moji povinni byli ty penieze dáti, věna jeden tisiec zlatých a devět tisiec za to, jakož sě nahoře píše, na roky psané bez zmatku.
274 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 311. Mikuláš mladší z Hořic a na Pecce vysvědčuje, že mu jest dobře svědomo a při tom byl, když Vilém z Pernšteina prodával zboží Liblické Jindřichovi ze Smiřic, že jest prodal je s dvaceti kopami platu komorního, a tu věc jemu oznámil přede všemi, kdož při tom trhu byli, aby pro ten plat na něho (Pernšteina) pán Smiřický se nenavracoval. Dat. 1484 v ne- děli po sv. Brikcí (14. list.) Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. č 62. 312. (LI.) Smlúva na papíře mezi panem Vilémem z Pernšteina a pány Lichtnštajnary, což sě panny Barbory a syna jich pana Wolfkanga dotýče. Na Mor. Krumlově (1484, 29. prosince). — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 40. Stala sě jest smlúva mezi námi Vilémem z Pernštaina, najvyššiem maršálkem královstvie Českého a najvyššiem komorníkem cudy Brněnské, s jedné, a Henrychem a Křištoforem bratřími z Lichtnšteinu strany druhé, o spřieznění přátelské, tak že já Vilém z Pernštaina pannu Barboru, dceru páně Pertuolthovu z Lipého, maršálka krá- lovstvie Českého, dáti mám k svatému manželství synu pana Křištofora, panu Wolf- gankovi, a po ni věna jeden tisíc zlatých uherských. A proti tomu my Henrich a Křištofor a Wolfgang máme odvěniti [sic] puol druhého tisiece zlatých podle práva země Moravské, tak aby věna toho suma byla puol třetieho tisiece zlatých. Pakli by pán Buoh dopustil na Jindřicha sirotka, totiž syna již psaného pana Pertuolta smrti, tehdy já Vilém z své dobré vuole a za to její právo po smrti Jindřicha jí panně Barboře devět tisíc zlatých uherských dáti mám na roky takové, že po smrti Jindřicha neb vdání panny Barbory počna v jednom roce pořád zběhlém tři tisiece zlatých vydávati mám, a potom opět v druhém roce též tři tisiece zlatých dáti mám, a potom opět v třetím roce též posledniech tři tisiece zlatých dáti mám. A my Henrich a Křištofor a Wolfgank, syn a strýc náš máme těch devět tisíc zlatých uherských jí panně Barboře ujistiti listem k ruce páně Vilémově a jeho erbóm neb potomkóm s rukojmiemi dobrými, v zemi Moravské usedlými, aneb na statku ukázati dcskami zemskými, a panna Barbora má sě odřéci všeho svého práva, ač by sě jí zdálo které mieti k statku otce jejího, a se dcskami odepsati a panu Vilémovi, erbóm jeho neb potomkóm vepsati a vložiti, ač by pan Jindřich, bratr její, prvé z světa zšel. A to my Henrich a Křištofor a Wolfgank máme panu Vilémovi ujistiti též listem s rukojmiemi podle vydánie přípisu skrze pana hajtmana Moravského, tak aby přátelstvie mezi námi zuostalo bez súduov a všech nárokuov. A též já Vilém mám panně Barboře, panu Henrichovi a panu Křištoforovi a panu Wolfgangovi list s rukojmiemi na tu sumu udělati a ujistiti, aby erbové neb potomci moji povinni byli ty penieze dáti, věna jeden tisiec zlatých a devět tisiec za to, jakož sě nahoře píše, na roky psané bez zmatku.
Strana 275
z roku 1484 a 1485. 275 A svadba má býti, když panna Barbora let šestnásti dojde, hned ten první masopust. A mám já Vilém neb moji potomci jim, panu Henrichovi, panu Křišto- forovi a panu Wolfgankovi puol léta napřed dáti věděti. Pakli by pán Buoh smrt dopustil na kteréhokoli, buď na pana Wolfganga neb na pannu Barboru, jehož Bože ostřez, tehda z této smlúvy ani z listuov těch více nic býti nemá aniž sebe budeme povinni těmi listy upomínati, leč by živi jsúce spolu svatého manželstvie spojenie došli. A ty listy obapolně máme sobě dokonati a položiti od dne nynějšieho do první neděle postní [20. února] najprv přieští. A to sme sobě slíbili my Vilém, Henrich, Křištofor a Wolfgang pode dvěma tisieci hřivnami groší Pražských širokých, a k této smlúvě na jistotu své pečeti i na svědomí jsme přidávili; a připrosili jsme urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova hajtmana markrabstvie Moravského, a pana Jana Bočka z Kunstatu a s Polné, že jsú své pečeti podle našiech na svědomí k této smlúvě a k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán na Krumlově v středu před Novým létem léta božieho tisiecího čtřstého osmdesátého pátého [sic].*) Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 168. — Čti 1484, poněvadž další o tom listiny sepsány byly roku 1485, 2. února a 24. února. 313. Vilém z Pernšteina potvrzuje Kurdějovským privilej Jindřicha z Lipého na volné kšaftování, danou na hradě Krumlově 1466, 6. února Datum Krumlov fer. IV. post Innocentum (5. ledna) 1485. Regest v zemsk. arch. v Brně v Bočkově sbírce z orig. v Kurdějově. 314. Vilím z Pernšteina vyznává, že vedle smlouvy s Hendrychem a Krištoforem bratřími vlastními z Lichtenšteina o manželství syna a bratrance jich Wolfganga z Lichtenšteina s pannou Barborou, dcerou někdy Pertolta z Lipého, obapolní listy měly býti v první neděli v postě (20. ún.) udělány a položeny, však že na tom zůstalo, aby listy ty položeny byly na středo- postí příští (10. břez.). Dat. na Krumlově v středu na Hromnice (2. ún.) 1485. Cod. Pernst. v mus. král. Česk. č. 54. 315. (CXV.) Quitancí od [Jana a Jiříka bratří] Rechmberkuov na devět set zlatých panu Vilémovi z Pernštaina. Na Mor. Krumlově 7. února 1485. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 67. My Jan a Jiřík bratří vlastní z Rechmberku a z Želetic i s erby svými a bu- dúcími potomky vyznáváme ... že jakož sme měli list hlavní, list na pargameně s rukojmiemi, s visutými pečetmi, kterýž jest svědčil otci nebožtíkovi našemu a nám na devět set zlatých na zástavu vsi Vitonice na urozeného pána pana Jindřicha z Lippého, najvyššieho maršálka království Českého dobré paměti, a jeho erby, jakož pak ten list šíře v sobě to zavíral a ukazoval, kterýžto list svrchupsaný hlavní my 35*
z roku 1484 a 1485. 275 A svadba má býti, když panna Barbora let šestnásti dojde, hned ten první masopust. A mám já Vilém neb moji potomci jim, panu Henrichovi, panu Křišto- forovi a panu Wolfgankovi puol léta napřed dáti věděti. Pakli by pán Buoh smrt dopustil na kteréhokoli, buď na pana Wolfganga neb na pannu Barboru, jehož Bože ostřez, tehda z této smlúvy ani z listuov těch více nic býti nemá aniž sebe budeme povinni těmi listy upomínati, leč by živi jsúce spolu svatého manželstvie spojenie došli. A ty listy obapolně máme sobě dokonati a položiti od dne nynějšieho do první neděle postní [20. února] najprv přieští. A to sme sobě slíbili my Vilém, Henrich, Křištofor a Wolfgang pode dvěma tisieci hřivnami groší Pražských širokých, a k této smlúvě na jistotu své pečeti i na svědomí jsme přidávili; a připrosili jsme urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova hajtmana markrabstvie Moravského, a pana Jana Bočka z Kunstatu a s Polné, že jsú své pečeti podle našiech na svědomí k této smlúvě a k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán na Krumlově v středu před Novým létem léta božieho tisiecího čtřstého osmdesátého pátého [sic].*) Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 516 č. 168. — Čti 1484, poněvadž další o tom listiny sepsány byly roku 1485, 2. února a 24. února. 313. Vilém z Pernšteina potvrzuje Kurdějovským privilej Jindřicha z Lipého na volné kšaftování, danou na hradě Krumlově 1466, 6. února Datum Krumlov fer. IV. post Innocentum (5. ledna) 1485. Regest v zemsk. arch. v Brně v Bočkově sbírce z orig. v Kurdějově. 314. Vilím z Pernšteina vyznává, že vedle smlouvy s Hendrychem a Krištoforem bratřími vlastními z Lichtenšteina o manželství syna a bratrance jich Wolfganga z Lichtenšteina s pannou Barborou, dcerou někdy Pertolta z Lipého, obapolní listy měly býti v první neděli v postě (20. ún.) udělány a položeny, však že na tom zůstalo, aby listy ty položeny byly na středo- postí příští (10. břez.). Dat. na Krumlově v středu na Hromnice (2. ún.) 1485. Cod. Pernst. v mus. král. Česk. č. 54. 315. (CXV.) Quitancí od [Jana a Jiříka bratří] Rechmberkuov na devět set zlatých panu Vilémovi z Pernštaina. Na Mor. Krumlově 7. února 1485. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 67. My Jan a Jiřík bratří vlastní z Rechmberku a z Želetic i s erby svými a bu- dúcími potomky vyznáváme ... že jakož sme měli list hlavní, list na pargameně s rukojmiemi, s visutými pečetmi, kterýž jest svědčil otci nebožtíkovi našemu a nám na devět set zlatých na zástavu vsi Vitonice na urozeného pána pana Jindřicha z Lippého, najvyššieho maršálka království Českého dobré paměti, a jeho erby, jakož pak ten list šíře v sobě to zavíral a ukazoval, kterýžto list svrchupsaný hlavní my 35*
Strana 276
276 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina stratili sme a doptati sě jeho nikde nemuožem; ale proto urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfnšteině, najvyšší maršálek království Českého a najvyšší komorník cudy Brněnské, pán náš milostivý, s námi ráčil jest milostivě naložiti v té věci a dluh nám ten svrchupsaný, totiž devět set zlatých úplně a docela zaplatiti, ač sme my JMti listu toho nevydali ani vrátiti mohli. Protož my svrchupsaní Jan a Jiřík nahořepsaného pana Viléma JMt i JMti erby a potomky i rukojmie v tomto listu psané sami od sebe, od svých erbuov a budúcích potomkuov kvitujeme, propúštíme a mocně tímto listem z těch devíti set zlatých svrchupsaných prázdny činíme, a ten list hlavní svrchupsaný mocně tímto listem moříme, slibujíce, že JMt pan Vilém svrchupsaný ani JMti erbové neb potomci ani ti rukojmie v tom listu psaní od nás, erbuov našich neb potomkuov nemají z těch devíti set zlatých ani od žádného jiného člověka napomínáni býti na časy věčné a budúcí. Pakli by pan Vilém svrchupsaný neb JMti erbové neb potomci jakú škodu vzali aneb k kterému zmatku přišli skrze ten list ztracený, že by tím listem kto JMt neb erby a potomky jeho napomínati chtěl: tehda dáváme JMti moc, erbóm i budúcím JMti, aby sě v náš statek buď dědičný neb manský, kterýž nynie máme a držíme i kterýž bychom napotom jinde měli, v ten sě uvázali a jej drželi dotud, dokudž by panu Vilémovi neb JMti erbóm i budúcím JMti ty škody zase nebyly navráceny, kteréž by skrze ten list stracený vzali. A protiv tomu slibujeme nebývati žádným obyčejem ani kterým právem duchovním i světským. A též slibujem i za paní mateř naši, ač by jí co svědčilo v tom listu straceném a ona jím upomínati chtěla pana Viléma neb JMti erby a potomky neb rukojmie, tehda též pro takové upomínání aneb zmatky činění tím vším obyčejem, jakž sě svrchu píše, pan Vilém JMt, erbové a potomci JMti aby sě v statek náš uvázali a jej drželi. Tomu na potvrzení i na svědomí my svrchupsaní Jan a Jiřík pečeti naše k tomuto listu jsme přivěsili. A připrosili smy urozených pánuov pana Puothy z Lichtm- burka a z Bíthova, pana Jiříka z Wajtmille a na Žeroticiech, a slovutných panoší Zigmunda Valeckého z Mirova, ty časy hajtmana na Krumlově, Jindřicha z Vlašimě a z Slatiny, Jana z Petrovce a s Višňového a Petra z Kyjova, že jsú pečeti své podle našich na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově v pondělí po s. Dorotě léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 169. 316. (LII.) List od pánuov Lichtnštajnaruov o věc, což sě pana Wolfganga a panny Barbory dotýče. Na Mikulově 1485, 24. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 41. My Henrich a Křištofor bratří vlastní z Lichtnštajnu a s Nikolšpurku i s erby svými vyznáváme . . . že jsme dlužni pravého a spravedlivého dluhu věnného puol
276 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina stratili sme a doptati sě jeho nikde nemuožem; ale proto urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfnšteině, najvyšší maršálek království Českého a najvyšší komorník cudy Brněnské, pán náš milostivý, s námi ráčil jest milostivě naložiti v té věci a dluh nám ten svrchupsaný, totiž devět set zlatých úplně a docela zaplatiti, ač sme my JMti listu toho nevydali ani vrátiti mohli. Protož my svrchupsaní Jan a Jiřík nahořepsaného pana Viléma JMt i JMti erby a potomky i rukojmie v tomto listu psané sami od sebe, od svých erbuov a budúcích potomkuov kvitujeme, propúštíme a mocně tímto listem z těch devíti set zlatých svrchupsaných prázdny činíme, a ten list hlavní svrchupsaný mocně tímto listem moříme, slibujíce, že JMt pan Vilém svrchupsaný ani JMti erbové neb potomci ani ti rukojmie v tom listu psaní od nás, erbuov našich neb potomkuov nemají z těch devíti set zlatých ani od žádného jiného člověka napomínáni býti na časy věčné a budúcí. Pakli by pan Vilém svrchupsaný neb JMti erbové neb potomci jakú škodu vzali aneb k kterému zmatku přišli skrze ten list ztracený, že by tím listem kto JMt neb erby a potomky jeho napomínati chtěl: tehda dáváme JMti moc, erbóm i budúcím JMti, aby sě v náš statek buď dědičný neb manský, kterýž nynie máme a držíme i kterýž bychom napotom jinde měli, v ten sě uvázali a jej drželi dotud, dokudž by panu Vilémovi neb JMti erbóm i budúcím JMti ty škody zase nebyly navráceny, kteréž by skrze ten list stracený vzali. A protiv tomu slibujeme nebývati žádným obyčejem ani kterým právem duchovním i světským. A též slibujem i za paní mateř naši, ač by jí co svědčilo v tom listu straceném a ona jím upomínati chtěla pana Viléma neb JMti erby a potomky neb rukojmie, tehda též pro takové upomínání aneb zmatky činění tím vším obyčejem, jakž sě svrchu píše, pan Vilém JMt, erbové a potomci JMti aby sě v statek náš uvázali a jej drželi. Tomu na potvrzení i na svědomí my svrchupsaní Jan a Jiřík pečeti naše k tomuto listu jsme přivěsili. A připrosili smy urozených pánuov pana Puothy z Lichtm- burka a z Bíthova, pana Jiříka z Wajtmille a na Žeroticiech, a slovutných panoší Zigmunda Valeckého z Mirova, ty časy hajtmana na Krumlově, Jindřicha z Vlašimě a z Slatiny, Jana z Petrovce a s Višňového a Petra z Kyjova, že jsú pečeti své podle našich na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově v pondělí po s. Dorotě léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 169. 316. (LII.) List od pánuov Lichtnštajnaruov o věc, což sě pana Wolfganga a panny Barbory dotýče. Na Mikulově 1485, 24. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 41. My Henrich a Křištofor bratří vlastní z Lichtnštajnu a s Nikolšpurku i s erby svými vyznáváme . . . že jsme dlužni pravého a spravedlivého dluhu věnného puol
Strana 277
z roku 1485. 277 třetieho tisiece zlatých uherských váhy i mince spravedlivé urozenej panně Barboře z Lippého za syna a bratrance našeho, urozeného pana Wolfganga z Lichtnšteina; kteréžto zlaté nahoře psané máme a slibujeme jí panně Barboře ve dcky zemské v Moravě vložiti a vepsati svým nákladem a prací na svým vlastním dědicství čistém a nezávadném, a jí platu ročnieho ukázati a shádati puol třetieho sta zlatých uher- ských podle práva země Moravské, a to čistiti a svoboditi po dcskách vloženie před židy, před křesťany i před jinými věnnými právy za plná tři léta pořad zběhlá, tak jakož země Moravská za právo má; však pod takovú úmluvú, jestliže by panna Bar- bora k letóm šestnácti přišla a došla, že syn a bratranec náš pan Wolfgang již na- hoře psaný má ji k svatému manželstvie pojíti bez zmatkuov i omluv všelijakých, a to věnné právo hned po svatbě na najprvnějšiem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcky zemské u Brně otevříny budú, vepsati a vložiti. Pakli by panny Barbory smrti pán Buoh před šestnásti lety neuchoval, než by jich došla, tehdy toho věnného práva nebudem povinni vkládati ani vpisovati, než má nám tento zápis zase vrácen býti bez zmatkuov a více žádné moci nemá jmieti. Pakli by panna Barbora let šestnásti došla, a pan Wolfgang z které příčiny s ní v stav manželský vstúpiti nechtěl, tehda máme a povinni jsme i slibujeme uroze- nému pánu panu Vilémovi z Pernštajna na Helfenštajně, najvyššiemu maršálku krá- lovstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, jeho potomkóm aneb poručníkóm dáti a položiti dva tisiece hřiven groší Pražských širokých beze všeho zmatku i všelijakých forteluov konečně ve čtyřech nedělích po napomenutí. A to jsme všechno slíbili a slibujem jí panně Barboře svrchupsané, a k její věrné ruce uroze- nému pánu panu Vilémovi z Pernštajna oc na Helfenštajně nahořepsanému. A my Jan Kuna z Kunstatu a na Hodoníně, Albrecht starší z Štermberka, Albrecht z Boz- kovic a na Lethoviciech, Jan z Lompnice a na Meziříčie, podkomořie markrabstvie Moravského, Zdeněk z Lichtnburka a s Biethova, Ludvig z Wejtmille, rukojmie s nimi a za ně, pana Henricha a pana Křištofora a za jejich erby, za pana Wolf- ganka z Liechtnšteina, syna a bratrance jich, slibujem svú dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdielnú, to všechno, což sě nahoře píše, zdržeti, svoboditi jí panně Barboře a k její věrné ruce svrchupsané beze všech forteluov a zmatkuov všeli- kterakých. Pakli bychom toho všeho neb na diele neučinili a nenaplnili neb ve dcsky zemské nevepsali, jehož pane Bože ostřez, tehda inhed bez meškánie kteráž dva z nás rukojmí svrchupsaných najprve napomenuta budem od již psané panny Barbory neb od její věrné ruky svrchupsané, máme a slibujeme vjeti v obyčejné leženie do města Brna ... A vzali-li by které škody koli věřitelé naši nahoře psaní pro nezdrženie a nedokonání věcí v tomto listu psaných, ješto by je prostým svědomím bez přiesah a věrovánie pokázati mohli, ty všecky škody my jistci a rukojmie nahořepsaní máme a slibujem vedle jich vuole odložiti a zaplatiti. A jestliže by v tom času pán Buoh
z roku 1485. 277 třetieho tisiece zlatých uherských váhy i mince spravedlivé urozenej panně Barboře z Lippého za syna a bratrance našeho, urozeného pana Wolfganga z Lichtnšteina; kteréžto zlaté nahoře psané máme a slibujeme jí panně Barboře ve dcky zemské v Moravě vložiti a vepsati svým nákladem a prací na svým vlastním dědicství čistém a nezávadném, a jí platu ročnieho ukázati a shádati puol třetieho sta zlatých uher- ských podle práva země Moravské, a to čistiti a svoboditi po dcskách vloženie před židy, před křesťany i před jinými věnnými právy za plná tři léta pořad zběhlá, tak jakož země Moravská za právo má; však pod takovú úmluvú, jestliže by panna Bar- bora k letóm šestnácti přišla a došla, že syn a bratranec náš pan Wolfgang již na- hoře psaný má ji k svatému manželstvie pojíti bez zmatkuov i omluv všelijakých, a to věnné právo hned po svatbě na najprvnějšiem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcky zemské u Brně otevříny budú, vepsati a vložiti. Pakli by panny Barbory smrti pán Buoh před šestnásti lety neuchoval, než by jich došla, tehdy toho věnného práva nebudem povinni vkládati ani vpisovati, než má nám tento zápis zase vrácen býti bez zmatkuov a více žádné moci nemá jmieti. Pakli by panna Barbora let šestnásti došla, a pan Wolfgang z které příčiny s ní v stav manželský vstúpiti nechtěl, tehda máme a povinni jsme i slibujeme uroze- nému pánu panu Vilémovi z Pernštajna na Helfenštajně, najvyššiemu maršálku krá- lovstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, jeho potomkóm aneb poručníkóm dáti a položiti dva tisiece hřiven groší Pražských širokých beze všeho zmatku i všelijakých forteluov konečně ve čtyřech nedělích po napomenutí. A to jsme všechno slíbili a slibujem jí panně Barboře svrchupsané, a k její věrné ruce uroze- nému pánu panu Vilémovi z Pernštajna oc na Helfenštajně nahořepsanému. A my Jan Kuna z Kunstatu a na Hodoníně, Albrecht starší z Štermberka, Albrecht z Boz- kovic a na Lethoviciech, Jan z Lompnice a na Meziříčie, podkomořie markrabstvie Moravského, Zdeněk z Lichtnburka a s Biethova, Ludvig z Wejtmille, rukojmie s nimi a za ně, pana Henricha a pana Křištofora a za jejich erby, za pana Wolf- ganka z Liechtnšteina, syna a bratrance jich, slibujem svú dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdielnú, to všechno, což sě nahoře píše, zdržeti, svoboditi jí panně Barboře a k její věrné ruce svrchupsané beze všech forteluov a zmatkuov všeli- kterakých. Pakli bychom toho všeho neb na diele neučinili a nenaplnili neb ve dcsky zemské nevepsali, jehož pane Bože ostřez, tehda inhed bez meškánie kteráž dva z nás rukojmí svrchupsaných najprve napomenuta budem od již psané panny Barbory neb od její věrné ruky svrchupsané, máme a slibujeme vjeti v obyčejné leženie do města Brna ... A vzali-li by které škody koli věřitelé naši nahoře psaní pro nezdrženie a nedokonání věcí v tomto listu psaných, ješto by je prostým svědomím bez přiesah a věrovánie pokázati mohli, ty všecky škody my jistci a rukojmie nahořepsaní máme a slibujem vedle jich vuole odložiti a zaplatiti. A jestliže by v tom času pán Buoh
Strana 278
278 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina z nás rukojmí kterého smrti neuchoval, my živí a zuostalí rukojmie slibujeme a máme jiného rukojmie tak dobrého a mohovitého v jednom měsíci pořad zběhlém k sobě v toto rukojemstvie přistaviti a podle sebe zapsati, a tento list v táž slova obnoviti a jej již psanej panně Barboře neb její věrným rukám svrchupsaným v jich moc dáti pod leženiem svrchupsaným. Tomu na potvrzenie i na svědomí my Henrich a Křištofor bratří vlastní a rukojmie svrchupsaní pečeti naše s našiem jistým vědomiem k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Nikolšpurce den svatého Mathiáše apo- štola božieho, léta od narození Syna božieho tisiecího čtřstého osmdesátého pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 170. 317. (LIII.) List druhý od pánuov Lichtnštajnaruov, což sě pana Wolfganga a panny Barbory dotýče. Na Mikulově 1485, 24. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 42. My Henrich a Křištofor bratřie vlastnie z Lichtnštajnu a s Nicolšpurku i s svými erby vyznáváme ... Jakož skrz nás sě jest smlúva stala s urozeným pánem panem Vilémem z Pernštajna na Helfenštajně, najvyšším maršálkem královstvie Če- ského a najvyššiem komorníkem cudy Brněnské, že syn a bratranec náš, pan Wolf- gang z Liechtnštajna má pannu Barboru z Lippého, dceru nebožčieka pana Pertuolta z Lippého maršálka královstvie Českého, k svatému manželstvie pojíti a vzieti, a po tejž panně Barboře panu Wolfgangovi týž nahoře psaný pan Vilém na místě svým a sirotka, syna pana Pertuolta nahoře psaného, od sebe i od sirotka pana Jindřicha po panně Barboře věnoval a jmenoval jeden tisíc zlatých uherských, jakož jeho list na ty penieze máme. I proti tomu jsme my jiný list věnný podle práva země Moravské udělali a témuž panu Vilémovi v moc dali. Ale že toto jest mezi námi umluveno a smluveno i pečeťmi našimi potvrzeno, že pan Vilém jsa mocný a pravý společník a poručník a dcskami zemskými v Brně přijat na pravý spolek od již psaného pana Pertuoltha z Lippého oc z svej dobré vuole podvolil sě jest nám, ač by pan Jindřich z Lippého oc sirotek bratr panny Barbory, let nedojda, s tohoto světa sšel, že k tomu tisíci zlatých věna daných devět tisiec zlatých uherských jí panně Barboře a Wolfgangovi synu a bratranci našemu dáti má na roky jmenované, jakož na to jeho zápis nám učiněný šieře ukazuje. Protož my Henrich a Kristof slíbili sme a slibujem naší dobrú věrú křesťan- skú sami za se, za pana Wolfganga, syna a bratrance našeho, i za erby naše i za pannu Barboru, manželku syna a bratrance našeho, jemu panu Vilémovi, jeho erbóm i jeho potomkóm, komuž by on statek svuoj ten poručil, na víc sě netáhnúti, nena- říkati, aniž oč státi žádným právem ani nárokem, kterýmkoli vymyšleným obyčejem,
278 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina z nás rukojmí kterého smrti neuchoval, my živí a zuostalí rukojmie slibujeme a máme jiného rukojmie tak dobrého a mohovitého v jednom měsíci pořad zběhlém k sobě v toto rukojemstvie přistaviti a podle sebe zapsati, a tento list v táž slova obnoviti a jej již psanej panně Barboře neb její věrným rukám svrchupsaným v jich moc dáti pod leženiem svrchupsaným. Tomu na potvrzenie i na svědomí my Henrich a Křištofor bratří vlastní a rukojmie svrchupsaní pečeti naše s našiem jistým vědomiem k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Nikolšpurce den svatého Mathiáše apo- štola božieho, léta od narození Syna božieho tisiecího čtřstého osmdesátého pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 170. 317. (LIII.) List druhý od pánuov Lichtnštajnaruov, což sě pana Wolfganga a panny Barbory dotýče. Na Mikulově 1485, 24. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Česk. f. 42. My Henrich a Křištofor bratřie vlastnie z Lichtnštajnu a s Nicolšpurku i s svými erby vyznáváme ... Jakož skrz nás sě jest smlúva stala s urozeným pánem panem Vilémem z Pernštajna na Helfenštajně, najvyšším maršálkem královstvie Če- ského a najvyššiem komorníkem cudy Brněnské, že syn a bratranec náš, pan Wolf- gang z Liechtnštajna má pannu Barboru z Lippého, dceru nebožčieka pana Pertuolta z Lippého maršálka královstvie Českého, k svatému manželstvie pojíti a vzieti, a po tejž panně Barboře panu Wolfgangovi týž nahoře psaný pan Vilém na místě svým a sirotka, syna pana Pertuolta nahoře psaného, od sebe i od sirotka pana Jindřicha po panně Barboře věnoval a jmenoval jeden tisíc zlatých uherských, jakož jeho list na ty penieze máme. I proti tomu jsme my jiný list věnný podle práva země Moravské udělali a témuž panu Vilémovi v moc dali. Ale že toto jest mezi námi umluveno a smluveno i pečeťmi našimi potvrzeno, že pan Vilém jsa mocný a pravý společník a poručník a dcskami zemskými v Brně přijat na pravý spolek od již psaného pana Pertuoltha z Lippého oc z svej dobré vuole podvolil sě jest nám, ač by pan Jindřich z Lippého oc sirotek bratr panny Barbory, let nedojda, s tohoto světa sšel, že k tomu tisíci zlatých věna daných devět tisiec zlatých uherských jí panně Barboře a Wolfgangovi synu a bratranci našemu dáti má na roky jmenované, jakož na to jeho zápis nám učiněný šieře ukazuje. Protož my Henrich a Kristof slíbili sme a slibujem naší dobrú věrú křesťan- skú sami za se, za pana Wolfganga, syna a bratrance našeho, i za erby naše i za pannu Barboru, manželku syna a bratrance našeho, jemu panu Vilémovi, jeho erbóm i jeho potomkóm, komuž by on statek svuoj ten poručil, na víc sě netáhnúti, nena- říkati, aniž oč státi žádným právem ani nárokem, kterýmkoli vymyšleným obyčejem,
Strana 279
z roku 1485. 279 než na tom přestati a toho spolku otce panny Barbory páně Pertuolthova potvrditi jemu panu Vilémovi, erbóm a potomkóm jeho a znovu ve dsky zemské vložiti, a dcskami sě odepsati panna Barbora má svým nákladem a prací konečně na prvniem sněmu panském, když dcsky zemské po smrti pana Jindřicha sirotka otevříny by v Brně byly, a to svoboditi, jako země Moravská za právo má. A těch devět tisiec zlatých vezmúc, máme a slibujem panně Barboře ujistiti na listech neb na zbožiech ukázati dědicských v zemi Moravské od nás držených, čistých a nezávadných tak: ač by prvé syna a bratrance našeho, pana Wolfganga, než panny Barbory smrti Buoh neuchoval, a již sě manželsky sešli, že k věnu svému těch devět tisíc zlatých svo- bodné a nezávadné jmieti má a s nimi bude moci učiniti, jakž sě jí bude zdáti. Však toto jest znamenitě vymíněno: jestliže by z dopuštěnie božieho kterého smrt zašla, buď pana Wolfganga neb pannu Barboru, než by k letóm přišli, že toho ničeho po- vinni sobě s obú stranú nebudem, než těchto zápisuov prázdni; než dá-li pán Buoh jim k letóm přijíti, to všechno povinni budem jemu panu Vilémovi, jeho erbóm a po- tomkóm učiniti a naplniti i jí panně Barboře, jako sě nahoře píše, a k jeho páně Vilémově věrným rukám, urozeným pánóm, panu Ctiborovi z Cimburka a s Thova- čova hajtmanu markrabstvie Moravského, a panu Janovi Bočkovi Suchému Čertu z Kunstatu a na Polné. A my Jan Kuna z Kunstatu a na Hodoníně, Albrecht starší z Šternberka, Albrecht z Bozkovic a na Lethoviciech, Jan z Lompnice a na Meziříčie, podkomořie markrabstvie Moravského, Zdeněk z Lichtnburka a s Biethova a Ludvig z Wejtmille, s nimi panem Henrichem a Kristoforem a za ně i jich erby slibujem svú dobrú křesťanskú věrú, rukú společní a nerozdielnú to všechno splniti, zdržeti a zacho- vati, což sě v tomto listu píše, bez zmatku a forteluov všelijakých. Pakli bychom čeho neučinili na diele nebo na všem, jehož Bože ostřez, tehda inhed, kteráž bychom dva napomenuta byla od pana Viléma, erbuov neb věrných ruk jeho svrchupsaných, máme a slibujeme vjeti v obyčejné leženie do města Brna . . . Tomu na potvrzenie i na svědomí my Henrich a Kristofor a rukojmie svrchupsaní pečeti naše s našiem jistým vědomím k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Nikolšpurce den svatého Matiáše apoštola božieho, léta od narození Syna božieho tisiecieho čtyřstého osmdesátého pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 170. 318. (k. X.) Svědomí o blata Čihovská, že jsú nikda nebyla nařiekána od žádného za pana Jiřieka Stražnického. Na Račicívh 1485, 14 dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 473 b; arch. měst. Brn. f. 161 b — 162. Já Jan Amich ze Všechovic známo činiem tíemto listem všem vuobec, kdož
z roku 1485. 279 než na tom přestati a toho spolku otce panny Barbory páně Pertuolthova potvrditi jemu panu Vilémovi, erbóm a potomkóm jeho a znovu ve dsky zemské vložiti, a dcskami sě odepsati panna Barbora má svým nákladem a prací konečně na prvniem sněmu panském, když dcsky zemské po smrti pana Jindřicha sirotka otevříny by v Brně byly, a to svoboditi, jako země Moravská za právo má. A těch devět tisiec zlatých vezmúc, máme a slibujem panně Barboře ujistiti na listech neb na zbožiech ukázati dědicských v zemi Moravské od nás držených, čistých a nezávadných tak: ač by prvé syna a bratrance našeho, pana Wolfganga, než panny Barbory smrti Buoh neuchoval, a již sě manželsky sešli, že k věnu svému těch devět tisíc zlatých svo- bodné a nezávadné jmieti má a s nimi bude moci učiniti, jakž sě jí bude zdáti. Však toto jest znamenitě vymíněno: jestliže by z dopuštěnie božieho kterého smrt zašla, buď pana Wolfganga neb pannu Barboru, než by k letóm přišli, že toho ničeho po- vinni sobě s obú stranú nebudem, než těchto zápisuov prázdni; než dá-li pán Buoh jim k letóm přijíti, to všechno povinni budem jemu panu Vilémovi, jeho erbóm a po- tomkóm učiniti a naplniti i jí panně Barboře, jako sě nahoře píše, a k jeho páně Vilémově věrným rukám, urozeným pánóm, panu Ctiborovi z Cimburka a s Thova- čova hajtmanu markrabstvie Moravského, a panu Janovi Bočkovi Suchému Čertu z Kunstatu a na Polné. A my Jan Kuna z Kunstatu a na Hodoníně, Albrecht starší z Šternberka, Albrecht z Bozkovic a na Lethoviciech, Jan z Lompnice a na Meziříčie, podkomořie markrabstvie Moravského, Zdeněk z Lichtnburka a s Biethova a Ludvig z Wejtmille, s nimi panem Henrichem a Kristoforem a za ně i jich erby slibujem svú dobrú křesťanskú věrú, rukú společní a nerozdielnú to všechno splniti, zdržeti a zacho- vati, což sě v tomto listu píše, bez zmatku a forteluov všelijakých. Pakli bychom čeho neučinili na diele nebo na všem, jehož Bože ostřez, tehda inhed, kteráž bychom dva napomenuta byla od pana Viléma, erbuov neb věrných ruk jeho svrchupsaných, máme a slibujeme vjeti v obyčejné leženie do města Brna . . . Tomu na potvrzenie i na svědomí my Henrich a Kristofor a rukojmie svrchupsaní pečeti naše s našiem jistým vědomím k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Nikolšpurce den svatého Matiáše apoštola božieho, léta od narození Syna božieho tisiecieho čtyřstého osmdesátého pátého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 170. 318. (k. X.) Svědomí o blata Čihovská, že jsú nikda nebyla nařiekána od žádného za pana Jiřieka Stražnického. Na Račicívh 1485, 14 dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 473 b; arch. měst. Brn. f. 161 b — 162. Já Jan Amich ze Všechovic známo činiem tíemto listem všem vuobec, kdož
Strana 280
280 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jej uzří neb čtúc slyšeti budú: Jakož jsem byl na Plumlově mnoho let u dobré pa- měti pana Jiříka Strážnického i v úřadu o ta blata, kteráž sú pod rybníky Čihov- skými, pokudž těch lidí Čihovských pole zastala, že vždycky jsem slýchal od pana nebožtíka dobré paměti, že jest tak přikazoval lidem svým, aby bránili, k čemuž sú spravedlivi, a nedali sobě křivdy činiti, a to jest přikazoval i úředníkuom, aby jim toho radni i pomocni byli. A nepamatuji toho, by kdy od kterého pána naříkána byla, aby se kdo na to táhl. A to mi jest dobře památno i svědomo, a když by toho potřebí k tomu bylo, i ústně bych to znáti chtěl. Jenž jest dán na Račicích ten čtvrtek po provodní neděli léta oc M'CCCC'LXXXV°. (i. VIIII). 1485, 14. dubna na Výškově Prokop z Domamyslic svědčil: Že mi jest toto dobře vědomo i památno, že když sem byl v službě v Štem- berce u paní Elšky paní Rozmberské, kteráž ty chvíle Čihovice k Šternberku držela s rybníky i s blaty, že od žádného naříkána nebyla o blata, pokudž těch lidí Či- hovských pole zastala k Čeleckým hranicím, ani jí kdo co překážel. A odtad sem také byl potom u pánuov Strážnických Jich Mtí dobré paměti, pana Jiříka, že také nikdy překážíno nebylo, než že vždy Jich Mt i úředníkuom i Čihovským přikazovali, aby blat bránili a křivdy sobě činiti nedali. A to bych chtěl i ústně seznati, kdy by toho pořeba byla. A tomu na svědomí svú sem vlastní pečet přitiskl k tomuto listu. Jenž jest dán na Vyškově ten čtvrtek po provodní neděli léta oc M'CCCC'LXXXV°. (l. XI.) 1485, 17. dubna v Čihovicích Zbeněk z Vrahovic a z Náměště, Hynek z Popuovek a v Pozořicích, Mikuláš z Počenic a v Želči vyznali: Že předstúpili před nás opatrní a víry hodní lidé z Uherčic, zejména tito: Matěj Žáček, Martin řemenář, Pavel Rozek, Matěj Badal, Matěj Kačer, Rehoř, Jiřík, Pavel a Jiřík Svratek, a ti lidé svrchupsaní vyznali před námi, že tu lúku, skrze kerúž pan Šárovec příkopu počal dělati, kupovali od Čihovských lidí až pod cestu, keráž jest pod příkopú tú, a tú cestú seno že by vozili lidé z blata; a někteří z nich vyznali, že kupovali trávu u týchž lidí Čihovských a síkali až po velikú strúhu, ke- rážto strúha skrze okna jde oc. 319. Vilím z Pernšteina dává Vojtěchovi koželuhovi, který usadil se pod kopcem na Přerově, lhotu neb nepoplatnost na 10 let. Na Hranicích 1485, 30. dubna. — Arch. zemský v Brně, Pamětní kniha Tovač. fol. 189. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší maršálek království Českého a nejvyšší komorník cudy Brněnské, známo činíme . .. že sem dal a mocí tohoto listu dávám opatrnému Vojtěchovi koželuhovi, kterýž se postavil pod kopcem na Přerově,
280 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jej uzří neb čtúc slyšeti budú: Jakož jsem byl na Plumlově mnoho let u dobré pa- měti pana Jiříka Strážnického i v úřadu o ta blata, kteráž sú pod rybníky Čihov- skými, pokudž těch lidí Čihovských pole zastala, že vždycky jsem slýchal od pana nebožtíka dobré paměti, že jest tak přikazoval lidem svým, aby bránili, k čemuž sú spravedlivi, a nedali sobě křivdy činiti, a to jest přikazoval i úředníkuom, aby jim toho radni i pomocni byli. A nepamatuji toho, by kdy od kterého pána naříkána byla, aby se kdo na to táhl. A to mi jest dobře památno i svědomo, a když by toho potřebí k tomu bylo, i ústně bych to znáti chtěl. Jenž jest dán na Račicích ten čtvrtek po provodní neděli léta oc M'CCCC'LXXXV°. (i. VIIII). 1485, 14. dubna na Výškově Prokop z Domamyslic svědčil: Že mi jest toto dobře vědomo i památno, že když sem byl v službě v Štem- berce u paní Elšky paní Rozmberské, kteráž ty chvíle Čihovice k Šternberku držela s rybníky i s blaty, že od žádného naříkána nebyla o blata, pokudž těch lidí Či- hovských pole zastala k Čeleckým hranicím, ani jí kdo co překážel. A odtad sem také byl potom u pánuov Strážnických Jich Mtí dobré paměti, pana Jiříka, že také nikdy překážíno nebylo, než že vždy Jich Mt i úředníkuom i Čihovským přikazovali, aby blat bránili a křivdy sobě činiti nedali. A to bych chtěl i ústně seznati, kdy by toho pořeba byla. A tomu na svědomí svú sem vlastní pečet přitiskl k tomuto listu. Jenž jest dán na Vyškově ten čtvrtek po provodní neděli léta oc M'CCCC'LXXXV°. (l. XI.) 1485, 17. dubna v Čihovicích Zbeněk z Vrahovic a z Náměště, Hynek z Popuovek a v Pozořicích, Mikuláš z Počenic a v Želči vyznali: Že předstúpili před nás opatrní a víry hodní lidé z Uherčic, zejména tito: Matěj Žáček, Martin řemenář, Pavel Rozek, Matěj Badal, Matěj Kačer, Rehoř, Jiřík, Pavel a Jiřík Svratek, a ti lidé svrchupsaní vyznali před námi, že tu lúku, skrze kerúž pan Šárovec příkopu počal dělati, kupovali od Čihovských lidí až pod cestu, keráž jest pod příkopú tú, a tú cestú seno že by vozili lidé z blata; a někteří z nich vyznali, že kupovali trávu u týchž lidí Čihovských a síkali až po velikú strúhu, ke- rážto strúha skrze okna jde oc. 319. Vilím z Pernšteina dává Vojtěchovi koželuhovi, který usadil se pod kopcem na Přerově, lhotu neb nepoplatnost na 10 let. Na Hranicích 1485, 30. dubna. — Arch. zemský v Brně, Pamětní kniha Tovač. fol. 189. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší maršálek království Českého a nejvyšší komorník cudy Brněnské, známo činíme . .. že sem dal a mocí tohoto listu dávám opatrnému Vojtěchovi koželuhovi, kterýž se postavil pod kopcem na Přerově,
Strana 281
z roku 1485. 281 ukazateli listu tohoto lhotu, svobodu plnou od datum listu tohoto za deset let pořád zběhlých, tak aby on té lhoty a svobody tak a tím obyčejem užíval a užívati mohl, jako jiní naši lidé to na kopci užívali sou a užívají. Také jemu Vojtěchovi svrchupsanému i jeho potomkóm dali sme a přidali, aby on i jeho potomci, kteří by na tom domě byli, na budoucí časy k tomu kopci příslušeli a s těmi lidmi na kopci v těch právích, svobodách a poplatcích seděli a s nimi odbejvali, těch všech svobod a práv též užívali, jako ti na kopci. A při tom jej slibujem nechati i jeho potomky. Tomu na svědomí pečet naši kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Hranicich v sobotu po sv. Jiří leta Božího tisícího čtyřstého osm- desátého pátého. 320. Beneš Kdulinec z Ostromíře činí Viléma z Pernšteina poručníkem dětí svých i jich zboží. S. 1. 1485, 4. květ. AČ. V. 532. 321. V registřích soudu komorního zapsána pře mezi Vilémem z Pernšteina a Jindřichem ze Smiřic o vymínění platu komorního při prodeji statku Liblic. S. 1. 1485, 6. května. AČ. VIII. 421. 322. (CIX.) List od krále Vladislava, jímž dává poddací v Evančicích panu Vilémovi z Pernšteina. Na hradě Pražském 1485, 8. června. — Vytržené listy kodexu Pernst. v mus. Frant. v Brně. My Vladislav .. . oznamujem tímto listem všem, že prosil jest nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyšší komorník cudy Brněnské věrný náš milý, abychom jemu ráčili dáti podací kostela a fary v městečku Evančicích, kteréžto přísluší jednomu z kanovníkuov probostvie Mělnického. My v tom hlediece k věrným a ustavičným službám téhož Viléma, kteréž nám činil, činí a či- niti nepřestává, nám věrně k obecnému dobrému pomáhajíce, a potom tiem lépe aby mohl nám slúžiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná, jsúce v tom k jeho prosbě milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich mocí královskú dali sme a tímto listem dáváme témuž Vilémovi podací kostela a fary jmenovaného mě- stečka Evančic, tak aby on jakožto pán podací mohl podávati a dávati faráře k témuž kostelu a faře v jmenovaném městečku, kohož sě jemu zdáti bude a líbiti. Však proto má dávati tu takového kněze a faráře, aby sě srovnal s těmi lidmi téhož mě- stečka u víře a rozdávání svátostí, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky. A to podací již psané fary má trvati témuž Vi- lémovi do jeho živnosti a nic déle. A hned po smrti jeho tento list náš viece žádné moci mieti nemá. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto Archiv Český XVI. 36
z roku 1485. 281 ukazateli listu tohoto lhotu, svobodu plnou od datum listu tohoto za deset let pořád zběhlých, tak aby on té lhoty a svobody tak a tím obyčejem užíval a užívati mohl, jako jiní naši lidé to na kopci užívali sou a užívají. Také jemu Vojtěchovi svrchupsanému i jeho potomkóm dali sme a přidali, aby on i jeho potomci, kteří by na tom domě byli, na budoucí časy k tomu kopci příslušeli a s těmi lidmi na kopci v těch právích, svobodách a poplatcích seděli a s nimi odbejvali, těch všech svobod a práv též užívali, jako ti na kopci. A při tom jej slibujem nechati i jeho potomky. Tomu na svědomí pečet naši kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Hranicich v sobotu po sv. Jiří leta Božího tisícího čtyřstého osm- desátého pátého. 320. Beneš Kdulinec z Ostromíře činí Viléma z Pernšteina poručníkem dětí svých i jich zboží. S. 1. 1485, 4. květ. AČ. V. 532. 321. V registřích soudu komorního zapsána pře mezi Vilémem z Pernšteina a Jindřichem ze Smiřic o vymínění platu komorního při prodeji statku Liblic. S. 1. 1485, 6. května. AČ. VIII. 421. 322. (CIX.) List od krále Vladislava, jímž dává poddací v Evančicích panu Vilémovi z Pernšteina. Na hradě Pražském 1485, 8. června. — Vytržené listy kodexu Pernst. v mus. Frant. v Brně. My Vladislav .. . oznamujem tímto listem všem, že prosil jest nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyšší komorník cudy Brněnské věrný náš milý, abychom jemu ráčili dáti podací kostela a fary v městečku Evančicích, kteréžto přísluší jednomu z kanovníkuov probostvie Mělnického. My v tom hlediece k věrným a ustavičným službám téhož Viléma, kteréž nám činil, činí a či- niti nepřestává, nám věrně k obecnému dobrému pomáhajíce, a potom tiem lépe aby mohl nám slúžiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná, jsúce v tom k jeho prosbě milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich mocí královskú dali sme a tímto listem dáváme témuž Vilémovi podací kostela a fary jmenovaného mě- stečka Evančic, tak aby on jakožto pán podací mohl podávati a dávati faráře k témuž kostelu a faře v jmenovaném městečku, kohož sě jemu zdáti bude a líbiti. Však proto má dávati tu takového kněze a faráře, aby sě srovnal s těmi lidmi téhož mě- stečka u víře a rozdávání svátostí, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky. A to podací již psané fary má trvati témuž Vi- lémovi do jeho živnosti a nic déle. A hned po smrti jeho tento list náš viece žádné moci mieti nemá. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto Archiv Český XVI. 36
Strana 282
282 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina listu. Dán na hradě Pražském, v středu po hodu Božieho těla léta Buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého pátého, královstvie našeho léta čtrnádctého. Ad relationem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 171. 323. (CXLII.) List od krále Mathiáše, jímž panu Vilémovi z Pernšteina vuoli dává, aby komornicstvie Brněnské mohl vzdáti panu Vratislavovi z Pernšteina. Ve Vídni 1485, 1. srpna. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 83. My Mathiáš ... oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pern- šeina oc, věrný náš milý, dvěma úřady, jedním od nás, totižto komornicstviem Brněnským, a druhým od najjasnějšího bratra a přietele našeho, krále Českého JMti, s naším všakž přivoleniem, obdařen jest, totiž maršaltctviem královstvie Českého: i přistúpiv přěd nás jmenovaný Vilém z Pernšteina, vznesl jest na nás, kterak by sě nadaal, že stěžka na potomní časy těm oběma úřadóm stačiti moci bude, aby oba mohl spravovati dostatečně, zvláště proto, poněvadž práva v Čechách i v Moravě puojdú, a on vedle úřadů svých při obojích právích bývati by mosel sic vedle po- vinnosti. I prosil jest nás se všie pokorú, abychom toho jemu přieti ráčili, ač by úřadu toho, kterýž od nás má, totiž komornicstvie Brněnského držeti pro nahoře psané nebo jiné kteréžkoli příčiny nemohl, aby jej poručiti neb vzdáti mohl urozenému Vratislavovi z Pernšteina, bratru svému vlastnímu, tak aby on na místo jeho v ten úřad vstúpiti mohl. My znamenavše jmenovaného Viléma mnohých služeb ustavičnost, chtiece také, aby jiní věrní naši, znajíce milosti naše, kteréž věrným našim za jejich služby oka- zujem, tiem pilněji a ochotněji nám slúžili, již jmenovaného Viléma z Pernšteina prozby uslyšeti jsme ráčili milostivě a jemu k tomu svolili sme, aby on jmenovanému Vratislavovi bratru svému ten úřad komornictvie Brněnského, když by sám při něm zuostati a jeho držeti nemohl, mohl poručiti a vzdáti nebo s sebe naň převésti. A protož vám urozeným Ctiborovi z Cimburka a na Thovačově jakožto hajtmanu, komorníku Olomúckému i jiným našim úředníkóm i všem markrabstvie našeho Mo- ravského obyvatelóm nynějším i budúciem, věrným našim milým, přísně přikazujem, kdyby jmenovaný urozený Vilém z Pernšteina nemoha toho úřadu komornictvie pro úřad maršalctvie déle držeti, vám list tento náš ukázal a při tom již psanému Vra- tislavovi vzdáti chtěl, abyšte nečekajíc jiného našeho rozkázánie, téhož Vratislava z Pernšteina za komorníka Brněnského mezi sě přijali, vědúce, žeť jest to vuole naše i přísné rozkázánie. Jemužto na potvrzenie pečet naši královskú přitisknúti jsme k to- muto listu rozkázali.
282 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina listu. Dán na hradě Pražském, v středu po hodu Božieho těla léta Buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého pátého, královstvie našeho léta čtrnádctého. Ad relationem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 171. 323. (CXLII.) List od krále Mathiáše, jímž panu Vilémovi z Pernšteina vuoli dává, aby komornicstvie Brněnské mohl vzdáti panu Vratislavovi z Pernšteina. Ve Vídni 1485, 1. srpna. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 83. My Mathiáš ... oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pern- šeina oc, věrný náš milý, dvěma úřady, jedním od nás, totižto komornicstviem Brněnským, a druhým od najjasnějšího bratra a přietele našeho, krále Českého JMti, s naším všakž přivoleniem, obdařen jest, totiž maršaltctviem královstvie Českého: i přistúpiv přěd nás jmenovaný Vilém z Pernšteina, vznesl jest na nás, kterak by sě nadaal, že stěžka na potomní časy těm oběma úřadóm stačiti moci bude, aby oba mohl spravovati dostatečně, zvláště proto, poněvadž práva v Čechách i v Moravě puojdú, a on vedle úřadů svých při obojích právích bývati by mosel sic vedle po- vinnosti. I prosil jest nás se všie pokorú, abychom toho jemu přieti ráčili, ač by úřadu toho, kterýž od nás má, totiž komornicstvie Brněnského držeti pro nahoře psané nebo jiné kteréžkoli příčiny nemohl, aby jej poručiti neb vzdáti mohl urozenému Vratislavovi z Pernšteina, bratru svému vlastnímu, tak aby on na místo jeho v ten úřad vstúpiti mohl. My znamenavše jmenovaného Viléma mnohých služeb ustavičnost, chtiece také, aby jiní věrní naši, znajíce milosti naše, kteréž věrným našim za jejich služby oka- zujem, tiem pilněji a ochotněji nám slúžili, již jmenovaného Viléma z Pernšteina prozby uslyšeti jsme ráčili milostivě a jemu k tomu svolili sme, aby on jmenovanému Vratislavovi bratru svému ten úřad komornictvie Brněnského, když by sám při něm zuostati a jeho držeti nemohl, mohl poručiti a vzdáti nebo s sebe naň převésti. A protož vám urozeným Ctiborovi z Cimburka a na Thovačově jakožto hajtmanu, komorníku Olomúckému i jiným našim úředníkóm i všem markrabstvie našeho Mo- ravského obyvatelóm nynějším i budúciem, věrným našim milým, přísně přikazujem, kdyby jmenovaný urozený Vilém z Pernšteina nemoha toho úřadu komornictvie pro úřad maršalctvie déle držeti, vám list tento náš ukázal a při tom již psanému Vra- tislavovi vzdáti chtěl, abyšte nečekajíc jiného našeho rozkázánie, téhož Vratislava z Pernšteina za komorníka Brněnského mezi sě přijali, vědúce, žeť jest to vuole naše i přísné rozkázánie. Jemužto na potvrzenie pečet naši královskú přitisknúti jsme k to- muto listu rozkázali.
Strana 283
z roku 1485. 283 Jenž jest dán a psán ve Vídni v pondělí den svatého Petra anno Domini oc LXXXV. Relacio oc pfer] dominum] Joannem]. espiscopum] Warad[iensem] oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 172. 324. (CCXVII.) Nález panský o roboty, což sě Přerova dotýčě. V Brně 1485, 18. září. — Codex Pernst. Arch. mus. král. Česk.; arch. měst. Brn. f. 97 b — 98 V kodexu Musea Českého napřed vepsáno jest vyznání, kteréž učinil pan Ctibor z Cimburka 1485 v neděli po sv. Lampartě (18. září) v Brně, do slova tak, jak vytištěno jest již v AČ. X. 288 č. 54, též v Brand- lových LCit. V. 121 č. 502, krom že na samém konci počty vsí jsou v kodexu Č. Musea o půl jedné menší, ježto tam stojí psáno: „kterýchž jest summa XII /2 tý aneb XIII1/2 tý“. Kodex Pernšteinský Františkova Musea Brněnského má také nález panský zde níže otištěný, avšak místo předcházejícího úvodu stojí tam tento nadpis: „Annorum oc 89 f. IIII. post Viti [17. června 1489] pan hajtman JMt Ctibor z Cimburka k žádosti urozeného pana Viléma z Pernšteina, nejv. maršálka král. Českého, vypsání z kněh městských Přerovských, což se robot k zámku Přerovu dotýče, pro budúcí paměť vepsati jest kázal slovo od slova, jakož jest v knihách již psaných o to [sic] stálo.“ V kodexu Musea Českého po vyznání Ctiborově další text dosud nikde netištěný jest tento: Znamenaj: za pana Zdenka Lukovského, jakož Přerov držel a spravoval od markrabiny Mti i kníže Přemka knížete Opavského léta MCCC padesátého [1350], jakož najprve příkopu první a bližšie od města Přerova počali kopati a pargán okolo města plésti z práva Přerova. A tak jsme od starožitných lidí spraveni od LXXX a od devadesáti i více let, a tak je naše starší lidi, měščany v tu chvíli i starší lidi z města našeho Přerova markrabina Mt osviecené kníže, markrabie naše a země Mo- ravské pán a náš pán milostivý, markrabie Jošt z svých kněh a z registruov najstar- ších spravil našě starší dobré paměti. Kterýchžto jména takto psaná dolě stojí: naj- prve Hazman řečený Hatalem, Pavel krejčieř, Tunkl, Pavel Vlk, Pabešt, Neužil, Vo- lek, Petr Zubr, Ebenglaych krajčieř, Pešiek krejčieř, Domanec bratr jeho, Znach, Hanzl řečený Keckar, Mikeš Nekázaný, Ondřejec, Mareš Předmostský, Umšlavech, Tapl, Jandl, Niclík, Janek na konci, Petr krajčí otec Mikulášuov, ti všichni zpravili. A z předměstí: Jakub řečený Volnar, Psorndietl, Damlík, Kylík, Kozlovský, Pur- grábek Andrpiffl řečený, Petr řečený Findensin, Mostl starý, Lorenc Zampach, Hejlic, Ješek, Pešek, Kolář, Dietl jeho pastorek, Gnetlhansl, Hejnuš, Petrhang, Petr Funfis, Pešiek, Hájek, Grob, Mertl Handl, Zentft bratr jeho, Hana Zentft, Rehák, Mertl Zeyz- grysl, Nagvem, Kerych, Zigléř, Radíček, Hans Greylicer. Ti všichni, jichž jména svrchupsána stojí, všickni vespolek jedním hlasem před mladšími pod přísahú vyznali, že jměli pilné přikázánie od markrabiny Mti, Jošta markrabie pána svého, pod zbožím a pod hrdlem, abychom nic markrabstvie neopú- ščeli a na jedinú stúpěji [sic] ustúpili, což markrabstvie, královstvie příslušie a pří- slušalo od staradávna k městu, a vy měščané že to máte za ně učiniti. To dal z svých 36*
z roku 1485. 283 Jenž jest dán a psán ve Vídni v pondělí den svatého Petra anno Domini oc LXXXV. Relacio oc pfer] dominum] Joannem]. espiscopum] Warad[iensem] oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 172. 324. (CCXVII.) Nález panský o roboty, což sě Přerova dotýčě. V Brně 1485, 18. září. — Codex Pernst. Arch. mus. král. Česk.; arch. měst. Brn. f. 97 b — 98 V kodexu Musea Českého napřed vepsáno jest vyznání, kteréž učinil pan Ctibor z Cimburka 1485 v neděli po sv. Lampartě (18. září) v Brně, do slova tak, jak vytištěno jest již v AČ. X. 288 č. 54, též v Brand- lových LCit. V. 121 č. 502, krom že na samém konci počty vsí jsou v kodexu Č. Musea o půl jedné menší, ježto tam stojí psáno: „kterýchž jest summa XII /2 tý aneb XIII1/2 tý“. Kodex Pernšteinský Františkova Musea Brněnského má také nález panský zde níže otištěný, avšak místo předcházejícího úvodu stojí tam tento nadpis: „Annorum oc 89 f. IIII. post Viti [17. června 1489] pan hajtman JMt Ctibor z Cimburka k žádosti urozeného pana Viléma z Pernšteina, nejv. maršálka král. Českého, vypsání z kněh městských Přerovských, což se robot k zámku Přerovu dotýče, pro budúcí paměť vepsati jest kázal slovo od slova, jakož jest v knihách již psaných o to [sic] stálo.“ V kodexu Musea Českého po vyznání Ctiborově další text dosud nikde netištěný jest tento: Znamenaj: za pana Zdenka Lukovského, jakož Přerov držel a spravoval od markrabiny Mti i kníže Přemka knížete Opavského léta MCCC padesátého [1350], jakož najprve příkopu první a bližšie od města Přerova počali kopati a pargán okolo města plésti z práva Přerova. A tak jsme od starožitných lidí spraveni od LXXX a od devadesáti i více let, a tak je naše starší lidi, měščany v tu chvíli i starší lidi z města našeho Přerova markrabina Mt osviecené kníže, markrabie naše a země Mo- ravské pán a náš pán milostivý, markrabie Jošt z svých kněh a z registruov najstar- ších spravil našě starší dobré paměti. Kterýchžto jména takto psaná dolě stojí: naj- prve Hazman řečený Hatalem, Pavel krejčieř, Tunkl, Pavel Vlk, Pabešt, Neužil, Vo- lek, Petr Zubr, Ebenglaych krajčieř, Pešiek krejčieř, Domanec bratr jeho, Znach, Hanzl řečený Keckar, Mikeš Nekázaný, Ondřejec, Mareš Předmostský, Umšlavech, Tapl, Jandl, Niclík, Janek na konci, Petr krajčí otec Mikulášuov, ti všichni zpravili. A z předměstí: Jakub řečený Volnar, Psorndietl, Damlík, Kylík, Kozlovský, Pur- grábek Andrpiffl řečený, Petr řečený Findensin, Mostl starý, Lorenc Zampach, Hejlic, Ješek, Pešek, Kolář, Dietl jeho pastorek, Gnetlhansl, Hejnuš, Petrhang, Petr Funfis, Pešiek, Hájek, Grob, Mertl Handl, Zentft bratr jeho, Hana Zentft, Rehák, Mertl Zeyz- grysl, Nagvem, Kerych, Zigléř, Radíček, Hans Greylicer. Ti všichni, jichž jména svrchupsána stojí, všickni vespolek jedním hlasem před mladšími pod přísahú vyznali, že jměli pilné přikázánie od markrabiny Mti, Jošta markrabie pána svého, pod zbožím a pod hrdlem, abychom nic markrabstvie neopú- ščeli a na jedinú stúpěji [sic] ustúpili, což markrabstvie, královstvie příslušie a pří- slušalo od staradávna k městu, a vy měščané že to máte za ně učiniti. To dal z svých 36*
Strana 284
284 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina najstaršiech registruov a knih vypsáno, i o parkán okolo města, kteréž vsi mají jej dělati a plésti. A tak jsme ku paměti tiemto písmem přivedli: Najprve s tejto strany Bečvy najprve Břest, Znokovice [?], Zkaštice, Kyselovice, Zaříčí, Chropiň a puol Bochořě, jakož sluší k Velěhradu neb k Vyzovicím k klášteru; a z druhý strany vody Bečvy najprve Dluhonice, Brodek, Krčmany, Týnec, Suchonice, Vacanovice, Pen- čice. A proto jsme to v knihy naše městské kázali vepsati pro lidi staré, jenž z bo- žiem dopuščením scházejí, aby tiemto psaním a kázáním markrabiným od města Pře- rova neodešlo. A ti všichni svrchupsaní svědkové pod přísahú před námi mladými vyznali, a což ješče starších lidí zuostalo, i mladí by právo chtěli učiniti, že jest to tak úplně, a toho také opúščeti nesmějí pod zbožiem i pod hrdly oc. A to vepsánie za markrabie Jošta markrabiny Mti sě stalo, a konšelé přísežni v tu chvíli byli: Hanus Hranický, Beneš, Petr Zdenecký, Blažej řečený Příčina, a Vnislav Fojt, a z podmostí konšelé Dietl a Jakub Pustíšto jsú za to právo učinili. Item a tito dolepsaní dvanádcte v tu chvíli jsúc, za to přísahali, a byli toho zpravenie od starších lidí, že to jinak není: najprve Vácslav řečený Čelák, it. Marek, it. Martin Allušic, it. Matěj Ziman, it. Matěj Babinec, it. Ondrušiek Malhotský, Paul Fuchlar, it. Ondrušiek Hundertjar, it. Hans Fumf, it. Martin mlynář, it. Kubík a Petr z Lětin; a potom jiných XXIIII za to učinili, že jinak nenie. A potom všicka obec naše města Přerovského křikli hlasem velikým, pozdvihajíc prsty zhuory, že to jinak nenie. A tak jsme měli přikázánie od markrabiny Mti oc. Léta po narozenie Syna božieho tisícého IIIICXXXI° [1431] znamenaj, že sě starožitní lidé svolali, ješto pamatovali a od LX a od LXXX let, potom jakož Tá- boři město Přerov dobyli a knihy městské zedrali, a tak pamatovali od těch časuov a let, kteří mají parkán od staradávna dělati a před tiem dělali, ješto najprve za nás a za pana Zdenka Lukovského dělali; a najprve blížní [sic] příkopu okolo města kopati počali i parkány dělali, i mají dělati vždy, když jest potřebí a káží oc. Jiný přepis panského nálezu tohoto v témže codexu má po tomto odstavci zapsáno: Toto vypsáno jest z registr zemských v Brně u vigiljích svatých Šimona a Judy apoštoluov léta M°VCII°. Item najprvé s tejto strany Bečvie: it. Břest, it. Znokovice, Skaštice, Kyselo- vice, Chropině, it. Zaříčí a puol Bochořě; z oné strany Bečvie Dluhonice, Brodek, Krčmany, Týnec, Suchonice a Penčice, Vacanovice oc. A také ti starožitní lidee od svých starších dobře od LXXX let slyšali, a tak jsú byli zpraveni, že to jinak není. Nález panský.*) Mezi mistrem Danielem a knězem Václavem Vyzovským na místě kapituly ko- stela Olomúcského, a panem Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem královstvie Českého, páni nalezli: Jakož kněží na místě kapituly ukázali list najjasnějšieho knížete a pána pana
284 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina najstaršiech registruov a knih vypsáno, i o parkán okolo města, kteréž vsi mají jej dělati a plésti. A tak jsme ku paměti tiemto písmem přivedli: Najprve s tejto strany Bečvy najprve Břest, Znokovice [?], Zkaštice, Kyselovice, Zaříčí, Chropiň a puol Bochořě, jakož sluší k Velěhradu neb k Vyzovicím k klášteru; a z druhý strany vody Bečvy najprve Dluhonice, Brodek, Krčmany, Týnec, Suchonice, Vacanovice, Pen- čice. A proto jsme to v knihy naše městské kázali vepsati pro lidi staré, jenž z bo- žiem dopuščením scházejí, aby tiemto psaním a kázáním markrabiným od města Pře- rova neodešlo. A ti všichni svrchupsaní svědkové pod přísahú před námi mladými vyznali, a což ješče starších lidí zuostalo, i mladí by právo chtěli učiniti, že jest to tak úplně, a toho také opúščeti nesmějí pod zbožiem i pod hrdly oc. A to vepsánie za markrabie Jošta markrabiny Mti sě stalo, a konšelé přísežni v tu chvíli byli: Hanus Hranický, Beneš, Petr Zdenecký, Blažej řečený Příčina, a Vnislav Fojt, a z podmostí konšelé Dietl a Jakub Pustíšto jsú za to právo učinili. Item a tito dolepsaní dvanádcte v tu chvíli jsúc, za to přísahali, a byli toho zpravenie od starších lidí, že to jinak není: najprve Vácslav řečený Čelák, it. Marek, it. Martin Allušic, it. Matěj Ziman, it. Matěj Babinec, it. Ondrušiek Malhotský, Paul Fuchlar, it. Ondrušiek Hundertjar, it. Hans Fumf, it. Martin mlynář, it. Kubík a Petr z Lětin; a potom jiných XXIIII za to učinili, že jinak nenie. A potom všicka obec naše města Přerovského křikli hlasem velikým, pozdvihajíc prsty zhuory, že to jinak nenie. A tak jsme měli přikázánie od markrabiny Mti oc. Léta po narozenie Syna božieho tisícého IIIICXXXI° [1431] znamenaj, že sě starožitní lidé svolali, ješto pamatovali a od LX a od LXXX let, potom jakož Tá- boři město Přerov dobyli a knihy městské zedrali, a tak pamatovali od těch časuov a let, kteří mají parkán od staradávna dělati a před tiem dělali, ješto najprve za nás a za pana Zdenka Lukovského dělali; a najprve blížní [sic] příkopu okolo města kopati počali i parkány dělali, i mají dělati vždy, když jest potřebí a káží oc. Jiný přepis panského nálezu tohoto v témže codexu má po tomto odstavci zapsáno: Toto vypsáno jest z registr zemských v Brně u vigiljích svatých Šimona a Judy apoštoluov léta M°VCII°. Item najprvé s tejto strany Bečvie: it. Břest, it. Znokovice, Skaštice, Kyselo- vice, Chropině, it. Zaříčí a puol Bochořě; z oné strany Bečvie Dluhonice, Brodek, Krčmany, Týnec, Suchonice a Penčice, Vacanovice oc. A také ti starožitní lidee od svých starších dobře od LXXX let slyšali, a tak jsú byli zpraveni, že to jinak není. Nález panský.*) Mezi mistrem Danielem a knězem Václavem Vyzovským na místě kapituly ko- stela Olomúcského, a panem Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem královstvie Českého, páni nalezli: Jakož kněží na místě kapituly ukázali list najjasnějšieho knížete a pána pana
Strana 285
z roku 1485. 285 Přemysla, krále Českého třetieho oc a margrabí Moravského, kterak by JMt vysvo- bozoval vsi téhož kostela Olomúcského a panstvie toho ode všech robot a potřeb. Tomu též pan Vilém ukázal jest výpis knich Přerovských, které jsú vydali margrabie Moravščí, i tudiež paměti lidí starých s přísahú, kterak od staradávna ti lidee z těch vsí k Přerovu robotovali jsú, též i vyznání pana Ctibora z Cimburgka oc hajtmana, kterýž tak pánem Přerova byl, že jsú za jeho držení z těch vsí robotovali, a kterak jest týž pan Ctibor, jsa v držení Přerova, a obeslán jsa od hajtmana kněze Vikto- rina, súdil sě s panem Karlem ty chvílě podkomořiem margrabstvie Moravského na místě králě Jiřího slavné paměti JMti, i s kněžiemi a kapitolú kostela Olomúc- ského, a že jsú témuž panu Ctiborovi ty roboty na těch lidech přisúzěny k Přerovu z těch vsí. A protož při prvniem rozsudku tu věc zuostavují a panu Vilémovi ty roboty na těch lidech za pravé přisuzují, poněvadž jsú je ti lidee jiným pánóm Přerovským, předkóm jeho, činili, a kněží svými privilějimi i potvrzeními královskými z držení jich nevyvadli [sic], že ta privilegia a potvrzení panu Vilémovi k žádné škodě nejsú, a že pan Vilém již víc z toho odpovídati nemá. *) Tento nález panský k věci náležející jest z let 1490—1514, kdy Vilém z Pernšteina byl hofmistrem. 325. (con. XXVII.) List zprávní na Nosislav od Havla z Batelova panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Mor. Krumlově 1485, 26. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 60; arch. měst. Brn. ƒ. 31—32; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brn. č. 120. Já Havel z Batelova a z Nosislavě i s svými erby, první jistec a zprávce věcí dolepsaných vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a s radú svých přátel, v ty časy, ješto jsem toho dobře mocen byl, prodal sem a mocí tohoto listu prodávám své vlastnie dědicstvie, zbožie žádnému nezávadné, tvrz Nosislav s těmi lidmi, kteréž sem já tu v Nosislavi jměl, k tomu držel, s dvorem poplužním, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s pastvami, s pastvištěmi, s vodami, s řekú, s lesy, s chrastinami, s luhy, s lukami, s sadmi, s vinohrady, jmenovitě s Nivkú, Greštú, Žídek, Novosad a Bezděkov, s desátky, zemním i s kostelním podacím, s jezery, s pustinami, s platy, poplatky, ves Želice, s rolí ornú i neornú, s lukami, s lesy, s pastvami, s pastvištěmi, s luhy, s platy, a v Žapčicích dvuor a čtyři lány, s lidmi platnými i neplatnými, s luhy, s lesy, s mezemi, s hranicemi i se všiem příslušenstviem, což k tej tvrzi od staradávna příslušie a záležie, v svých mezech a hranicech tak úplně, jakož sem to sám držel a požíval i moji předkové, se všiem právem a panstviem a příslušenstviem plným, nic sobě ani erbóm svým ani budúcím na tom zbožie práva panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávajíce, než to sem všecko prodal ku pra- vému dědicstvie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfnšteině, naj-
z roku 1485. 285 Přemysla, krále Českého třetieho oc a margrabí Moravského, kterak by JMt vysvo- bozoval vsi téhož kostela Olomúcského a panstvie toho ode všech robot a potřeb. Tomu též pan Vilém ukázal jest výpis knich Přerovských, které jsú vydali margrabie Moravščí, i tudiež paměti lidí starých s přísahú, kterak od staradávna ti lidee z těch vsí k Přerovu robotovali jsú, též i vyznání pana Ctibora z Cimburgka oc hajtmana, kterýž tak pánem Přerova byl, že jsú za jeho držení z těch vsí robotovali, a kterak jest týž pan Ctibor, jsa v držení Přerova, a obeslán jsa od hajtmana kněze Vikto- rina, súdil sě s panem Karlem ty chvílě podkomořiem margrabstvie Moravského na místě králě Jiřího slavné paměti JMti, i s kněžiemi a kapitolú kostela Olomúc- ského, a že jsú témuž panu Ctiborovi ty roboty na těch lidech přisúzěny k Přerovu z těch vsí. A protož při prvniem rozsudku tu věc zuostavují a panu Vilémovi ty roboty na těch lidech za pravé přisuzují, poněvadž jsú je ti lidee jiným pánóm Přerovským, předkóm jeho, činili, a kněží svými privilějimi i potvrzeními královskými z držení jich nevyvadli [sic], že ta privilegia a potvrzení panu Vilémovi k žádné škodě nejsú, a že pan Vilém již víc z toho odpovídati nemá. *) Tento nález panský k věci náležející jest z let 1490—1514, kdy Vilém z Pernšteina byl hofmistrem. 325. (con. XXVII.) List zprávní na Nosislav od Havla z Batelova panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Mor. Krumlově 1485, 26. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 60; arch. měst. Brn. ƒ. 31—32; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brn. č. 120. Já Havel z Batelova a z Nosislavě i s svými erby, první jistec a zprávce věcí dolepsaných vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a s radú svých přátel, v ty časy, ješto jsem toho dobře mocen byl, prodal sem a mocí tohoto listu prodávám své vlastnie dědicstvie, zbožie žádnému nezávadné, tvrz Nosislav s těmi lidmi, kteréž sem já tu v Nosislavi jměl, k tomu držel, s dvorem poplužním, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s pastvami, s pastvištěmi, s vodami, s řekú, s lesy, s chrastinami, s luhy, s lukami, s sadmi, s vinohrady, jmenovitě s Nivkú, Greštú, Žídek, Novosad a Bezděkov, s desátky, zemním i s kostelním podacím, s jezery, s pustinami, s platy, poplatky, ves Želice, s rolí ornú i neornú, s lukami, s lesy, s pastvami, s pastvištěmi, s luhy, s platy, a v Žapčicích dvuor a čtyři lány, s lidmi platnými i neplatnými, s luhy, s lesy, s mezemi, s hranicemi i se všiem příslušenstviem, což k tej tvrzi od staradávna příslušie a záležie, v svých mezech a hranicech tak úplně, jakož sem to sám držel a požíval i moji předkové, se všiem právem a panstviem a příslušenstviem plným, nic sobě ani erbóm svým ani budúcím na tom zbožie práva panstvie ani kterého vlastenstvie nezachovávajíce, než to sem všecko prodal ku pra- vému dědicstvie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfnšteině, naj-
Strana 286
286 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vyššiemu maršálku královstvie Českého oc a JMti erbóm, a k věrné ruce jeho uro- zeným pánóm, panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu markrabství Moravského, a panu Vratislavovi z Pernšteina, za XX set zlatých dobrých uherských váhy i mince spravedlivých, kteréž zlaté svrchupsané já sem již hotové v svú moc zaplacené vzal a přijal úplně a docela. Protož já Havel svrchupsaný, první zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Pertuolt z Tvorkova a na Louce, Jiřík z Mukoděl a z Bohutic, Aleš z Polanky a z Bošovic, Stěpán z Mukoděl a z Vedrovic, Jan z Říčan a na Tybořicích, Jiřík z Mrdic a na Lelekovicích, rukojmie a spravedliví zprávce a slibce s ním Havlem svrchupsaným a zaň i za jeho erby všickni vespolek slibujem .. . Pakli bychom my jistec a rukojmie svrchupsaní toho všeho neučinili, což se v tomto listu píše, buďto na všem nebo na díle oc. Leženie obyčejné v Brně neb v Lipníku. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Krumlově v středu před s. Šimonišem a Judú, léta božieho tisícého čtyřistého osm- desátého pátého oc. Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 f. 5 dne 17. března 1490. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 173. 326. (g. VII.) List od krále Vladislava, jímž potvrzuje všech listuov na Přerov panu Vilémovi z Pernšteina. Na hradě Pražském 1485, 4. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 161; arch. měst. Brn. ƒ. 94b; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 98. My Vladislav . . . že přistúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, a zpravil jest nás, že jmá a držie zámek Přerov, ležící v markrabství Moravském, se zbožím a jiným příslušenstviem k němu příslušnými v některých zá- pisích předkuov našiech, králuov Českých a markrabí Moravských, i prosil jest nás, abychom jemu a dědicóm jeho potvrditi a při tom je některými milostmi našimi opatřiti ráčili: my znajíce jeho věrné a ustavičné služby, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, nám věrně k obecnému dobrému pomáhaje, prací a nákladuov svých v tom nelituje, a potom tím lépe aby mohl nám slúžiti, čím nás milostivějšieho k sobě pozná, i jsúce v tom k jeho prosbě milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilé- movi a dědicóm jeho všech zápisuov, listuov, kteréž jmá na již psaný zámek nebo hrad Přerov se všiem jeho příslušenstviem, poplatky a požitky ve všech kusích, článcích, klausulech, tak jakož tuto slovo od slova vepsány byly, potvrdili jsme a tímto listem potvrzujem a je při tom zůstavujem milostivě, právo všecko, těmi listy svědčící, na téhož Viléma a na dědice jeho tímto listem převodíce a přenášejíce. Tuto milost zvláštní témuž Vilémovi při tom činíce a dávajíce, aby též Vilém
286 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vyššiemu maršálku královstvie Českého oc a JMti erbóm, a k věrné ruce jeho uro- zeným pánóm, panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu markrabství Moravského, a panu Vratislavovi z Pernšteina, za XX set zlatých dobrých uherských váhy i mince spravedlivých, kteréž zlaté svrchupsané já sem již hotové v svú moc zaplacené vzal a přijal úplně a docela. Protož já Havel svrchupsaný, první zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Pertuolt z Tvorkova a na Louce, Jiřík z Mukoděl a z Bohutic, Aleš z Polanky a z Bošovic, Stěpán z Mukoděl a z Vedrovic, Jan z Říčan a na Tybořicích, Jiřík z Mrdic a na Lelekovicích, rukojmie a spravedliví zprávce a slibce s ním Havlem svrchupsaným a zaň i za jeho erby všickni vespolek slibujem .. . Pakli bychom my jistec a rukojmie svrchupsaní toho všeho neučinili, což se v tomto listu píše, buďto na všem nebo na díle oc. Leženie obyčejné v Brně neb v Lipníku. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Krumlově v středu před s. Šimonišem a Judú, léta božieho tisícého čtyřistého osm- desátého pátého oc. Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 f. 5 dne 17. března 1490. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 173. 326. (g. VII.) List od krále Vladislava, jímž potvrzuje všech listuov na Přerov panu Vilémovi z Pernšteina. Na hradě Pražském 1485, 4. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 161; arch. měst. Brn. ƒ. 94b; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 98. My Vladislav . . . že přistúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, a zpravil jest nás, že jmá a držie zámek Přerov, ležící v markrabství Moravském, se zbožím a jiným příslušenstviem k němu příslušnými v některých zá- pisích předkuov našiech, králuov Českých a markrabí Moravských, i prosil jest nás, abychom jemu a dědicóm jeho potvrditi a při tom je některými milostmi našimi opatřiti ráčili: my znajíce jeho věrné a ustavičné služby, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, nám věrně k obecnému dobrému pomáhaje, prací a nákladuov svých v tom nelituje, a potom tím lépe aby mohl nám slúžiti, čím nás milostivějšieho k sobě pozná, i jsúce v tom k jeho prosbě milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilé- movi a dědicóm jeho všech zápisuov, listuov, kteréž jmá na již psaný zámek nebo hrad Přerov se všiem jeho příslušenstviem, poplatky a požitky ve všech kusích, článcích, klausulech, tak jakož tuto slovo od slova vepsány byly, potvrdili jsme a tímto listem potvrzujem a je při tom zůstavujem milostivě, právo všecko, těmi listy svědčící, na téhož Viléma a na dědice jeho tímto listem převodíce a přenášejíce. Tuto milost zvláštní témuž Vilémovi při tom činíce a dávajíce, aby též Vilém
Strana 287
z roku 1485 a 1486. 287 od nás i také budúcích našiech králuov Českých a markrabí Moravských ani od žádného jiného nebyl splacován bez své vuole s již jmenovaného zámku Přerova i se všech jeho příslušenství do své živnosti, a také aby mohl ten zámek stavěti a opravovati. A když bychom my neb budúcí naši králové Čeští a markrabie Mo- ravští chtěli od dědicuov neb budúcích našich jeho již psaný zámek Přerov s jeho příslušenstvím vyplatiti, tehdy jmáme jim dáti za výplatu to všecko, což týž Vilém na dělánie a opravu již psaného zámku naložil, ješto by to svědomiem nebo registry okázáno bylo, s prvními sumami všemi, [v] kterýchž týž zámek se všemi svými pří- slušnostmi zapsán jest; a oni vezmúce ty všecky sumy vcele a úplně, mají nám neb těm, od kohož ty sumy přijmú, již psaného zámku Přerova postúpiti a list tento s svrchudotčenými listy navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti. A ktož by tento list jměl s již psaného Viléma aneb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na hradě Pražském v pátek po hodu Všech svatých léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého pátého, královstvie našeho léta patnáctého oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 174. 327. Vilém z Pernšteina prodává Kurdějovským les k dědictví za 100 kop gr. víd. s vý- hradou, že, kdo by z lesu vinohrady dělati chtěl, má desátek platiti. Na Krumlově den sv. Va- lentina [14. února] 1486. Regest v zem. arch. v Brně, Bočk. sb., z orig. arch. Kurdějovského. 328. Vilím z Pernšteina prodává Nosislavským některé louky za sumu 140 kop a za 12 kop ročního platu. Na Mor. Krumlově 1486, 5. března. — Arch. zem. v Brně, kniha Nosislavská f. B. 23 b. Vilém z Pernšteina . . . že předstoupili před nás opatrní rychtář, konšelé i všecka obec z Nosislavi, věrní naši milí, a prosili nás pokorně, abychom jim tu milost učinili a lúky naše, kteréž k Želizku*) vsi naší pusté příslušejí, i také tu lúku, kteráž k dvoru Želizkému přísluší a lidmi v Želicích byla klizívána, i s jezérky, krom lesu, k jejich potřebám a k dědictví jim prodali. My znajíce v tom slušnú žádost jejich i také požitek, kterýž oni tu míti mohou, z naší zvláštní milosti a pří- chylnosti těm lidem našim svrchupsaným v Nosislavi nynějším i budoucím potomkuom jejich prodali sme a mocí tohoto listu prodáváme za summu jmenovitú za sto kop a za čtyřidceti kop grošů peněz drobných vídenských, kterúž sme již od nich přijali,
z roku 1485 a 1486. 287 od nás i také budúcích našiech králuov Českých a markrabí Moravských ani od žádného jiného nebyl splacován bez své vuole s již jmenovaného zámku Přerova i se všech jeho příslušenství do své živnosti, a také aby mohl ten zámek stavěti a opravovati. A když bychom my neb budúcí naši králové Čeští a markrabie Mo- ravští chtěli od dědicuov neb budúcích našich jeho již psaný zámek Přerov s jeho příslušenstvím vyplatiti, tehdy jmáme jim dáti za výplatu to všecko, což týž Vilém na dělánie a opravu již psaného zámku naložil, ješto by to svědomiem nebo registry okázáno bylo, s prvními sumami všemi, [v] kterýchž týž zámek se všemi svými pří- slušnostmi zapsán jest; a oni vezmúce ty všecky sumy vcele a úplně, mají nám neb těm, od kohož ty sumy přijmú, již psaného zámku Přerova postúpiti a list tento s svrchudotčenými listy navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti. A ktož by tento list jměl s již psaného Viléma aneb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na hradě Pražském v pátek po hodu Všech svatých léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého pátého, královstvie našeho léta patnáctého oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 174. 327. Vilém z Pernšteina prodává Kurdějovským les k dědictví za 100 kop gr. víd. s vý- hradou, že, kdo by z lesu vinohrady dělati chtěl, má desátek platiti. Na Krumlově den sv. Va- lentina [14. února] 1486. Regest v zem. arch. v Brně, Bočk. sb., z orig. arch. Kurdějovského. 328. Vilím z Pernšteina prodává Nosislavským některé louky za sumu 140 kop a za 12 kop ročního platu. Na Mor. Krumlově 1486, 5. března. — Arch. zem. v Brně, kniha Nosislavská f. B. 23 b. Vilém z Pernšteina . . . že předstoupili před nás opatrní rychtář, konšelé i všecka obec z Nosislavi, věrní naši milí, a prosili nás pokorně, abychom jim tu milost učinili a lúky naše, kteréž k Želizku*) vsi naší pusté příslušejí, i také tu lúku, kteráž k dvoru Želizkému přísluší a lidmi v Želicích byla klizívána, i s jezérky, krom lesu, k jejich potřebám a k dědictví jim prodali. My znajíce v tom slušnú žádost jejich i také požitek, kterýž oni tu míti mohou, z naší zvláštní milosti a pří- chylnosti těm lidem našim svrchupsaným v Nosislavi nynějším i budoucím potomkuom jejich prodali sme a mocí tohoto listu prodáváme za summu jmenovitú za sto kop a za čtyřidceti kop grošů peněz drobných vídenských, kterúž sme již od nich přijali,
Strana 288
288 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jakož pak ty louky v svých mezech a hranicech záleží, a to ku pravému jejich dě- dičnému držení a požívání, tak aby oni lidé naši budoucí Nosislavští i nynější těch všech luk dotčených, krom lesu, mohli užívati k svým potřebám a učiniti jako s svým vlastním. Však takovým obyčejem: že oni svrchupsaní lidé naši Nosislavští nynější i budoucí jich potomkové nám svrchupsanému Vilémovi, našim erbuom i budoucím potomkuom našim mají a povinovati budú z těch luk našich svrchupsaných na každý rok dvanácte kop peněz drobných platiti, a to na každý sv. Václav ten plat svrchu- psaný poněžitý dlužni budou platiti a dávati na časy věčné. A tak dadouce a spravíce ten plat svrchupsaný, my Vilém svrchupsaný s erby svými a budoucími potomky našimi slibujeme lidem našim Nosislavským nynějším i budoucím potomkuom jich v těch lukách více v ničemž nepřekážeti, než při tom je zachovati, tak aby oni mohli požívati toho jako svýho vlastního beze všech zmatků a forteluov všelikerakých. A jestližeby která berně neb daň královská přišla, tu sobě vynímáme a pozůstavujem. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu svú pečet k tomuto listu kázali sme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Krumlově tu neděli, jenž slove Laetare, leta od narození syna Božího tisícého čtyřstého osmdesátého šestého. *) Pozemky, které náležely k zaniklé vsi Želicům, měly by dle obyčeje slouti Želicko; zde píší se omylem Želizko, a na Šemberově mapě Moravy Želivsko (při cestě od Přísnotic k Vranovicům). 329. (o. XIIII.) List krále Matiáše, kterýmž dává právo své na Újezdě panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Budíně 1486, 3. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 146; měst. Brn. ƒ. 84 b. My Matiáš . .. že k snažné a pokorné prosbě urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho maršálka královstvie Českého a najvyššieho komorníka desk a súdu práva zemského u Brně, věrného našeho milého, k tomu také pro jeho mnohé věrné služby, kteréž nám ustavičně činie a budúcně činiti muož, jemu a jeho erbuom a potomkóm všecko právo naše, ač které jakožto král Český a markrabie Moravský ke vsi Újezd Veliký řečený v témž markrabstvie našem máme, se vším její příslušenstviem dali jsme a mocí naší královskú a jakožto markrabie Moravský tímto listem dáváme k jměnie, drženie a požívánie se všemi právy, požitky a duochody, cožkoli jim na tom spravedlivě dáti jmáme a můžem, bez umenšenie všelikého. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Budíně v pondělie po próvodech léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osm- desátého šestého, královstvie našiech Uherského oc dvacátého devátého a Českého sedmnáctého léta oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 176.
288 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jakož pak ty louky v svých mezech a hranicech záleží, a to ku pravému jejich dě- dičnému držení a požívání, tak aby oni lidé naši budoucí Nosislavští i nynější těch všech luk dotčených, krom lesu, mohli užívati k svým potřebám a učiniti jako s svým vlastním. Však takovým obyčejem: že oni svrchupsaní lidé naši Nosislavští nynější i budoucí jich potomkové nám svrchupsanému Vilémovi, našim erbuom i budoucím potomkuom našim mají a povinovati budú z těch luk našich svrchupsaných na každý rok dvanácte kop peněz drobných platiti, a to na každý sv. Václav ten plat svrchu- psaný poněžitý dlužni budou platiti a dávati na časy věčné. A tak dadouce a spravíce ten plat svrchupsaný, my Vilém svrchupsaný s erby svými a budoucími potomky našimi slibujeme lidem našim Nosislavským nynějším i budoucím potomkuom jich v těch lukách více v ničemž nepřekážeti, než při tom je zachovati, tak aby oni mohli požívati toho jako svýho vlastního beze všech zmatků a forteluov všelikerakých. A jestližeby která berně neb daň královská přišla, tu sobě vynímáme a pozůstavujem. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu svú pečet k tomuto listu kázali sme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Krumlově tu neděli, jenž slove Laetare, leta od narození syna Božího tisícého čtyřstého osmdesátého šestého. *) Pozemky, které náležely k zaniklé vsi Želicům, měly by dle obyčeje slouti Želicko; zde píší se omylem Želizko, a na Šemberově mapě Moravy Želivsko (při cestě od Přísnotic k Vranovicům). 329. (o. XIIII.) List krále Matiáše, kterýmž dává právo své na Újezdě panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Budíně 1486, 3. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 146; měst. Brn. ƒ. 84 b. My Matiáš . .. že k snažné a pokorné prosbě urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho maršálka královstvie Českého a najvyššieho komorníka desk a súdu práva zemského u Brně, věrného našeho milého, k tomu také pro jeho mnohé věrné služby, kteréž nám ustavičně činie a budúcně činiti muož, jemu a jeho erbuom a potomkóm všecko právo naše, ač které jakožto král Český a markrabie Moravský ke vsi Újezd Veliký řečený v témž markrabstvie našem máme, se vším její příslušenstviem dali jsme a mocí naší královskú a jakožto markrabie Moravský tímto listem dáváme k jměnie, drženie a požívánie se všemi právy, požitky a duochody, cožkoli jim na tom spravedlivě dáti jmáme a můžem, bez umenšenie všelikého. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Budíně v pondělie po próvodech léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osm- desátého šestého, královstvie našiech Uherského oc dvacátého devátého a Českého sedmnáctého léta oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 176.
Strana 289
z roku 1486. 289 330. (est. XXVI.) List krále Matiáše, jímžto potvrzuje [smlouvy, kterouž učinil Jan Filipec biskup Varadínský o plat v Nosislavi]. 1486, 9. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 59b; arch. měst. Brn. f. 30 b—31; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brně č. 122. Commissio propria domini regis. My Matiáš ... že jakož prebenda jedna kanov- nicská kapitoly Brněnské skrz předky naše slavné paměti na některých duochodích v Nosi- slavi nadána a vysazena byla, kteráž potom, jakž slyšíme, velice sešla a zlehčena byla jest, takže již od mnoha let kanovníku též prebendy nic vydáváno jest nebylo; potom pak skrze duostojného u Boze kněze Jana, biskupa Varadínského a zprávce kostela Olomúc- ského, najvyššieho kancléře královstvie našiech Uherského a Českého, věrného našeho milého, mezi urozeným Vilémem z Pernšteina, najvyššiem maršálkem královstvie Če- ského a najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského u Brně, věrným našiem milým, jakožto pánem a držitelem v ty časy Nosislavským s jedné, a kanovníkem jmenované prebendy s druhé strany stala se smlúva a zjednánie, co témuž kanovníku a potomkóm jeho na každý rok vydáváno jmá býti, jakož listy téhož biskupa na to udělané šíře ukazují. Kteréhožto zjednánie a smlúvy my jakožto král Český a mar- krabie Moravský a svrchupsané prebendy fundator potvrdili jsme a tímto listem po- tvrzujem, tak aby od obojí strany, totjiž jmenovaného Viléma z Pernšteina a všech potomkuov jeho, pánuov Nosislavských, i dotčeného kanovníka a potomkuov jeho na věky nepřerušitedlně držána a v celosti zachována byla. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme k tomuto listu rozkázali. Jenž jest dán a psán v neděli po próvodích tisícého čtyřistého osmdesátého šestého, královstvie našiech Uherského oc dvatcátého devátého a Českého sedmnáctého. Viz listinu ddo. 18. srpna 1484 zde str. 271 č. 307. — Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 175. 331. (n. XIII.) Smlúva na papíře o Újezd mezi panem Vilémem z Pernšteina a Pavlem z Sukovic oc. Na Helfenšteině 1486, 23. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 145; arch. měst. Brn. f. 84. Já Vilém z Pernšteina oc a já Pavel z Sukovic známo činíme . . . že jsme uči- nili konečnú a dokonalú smlúvu mezi sebú o ves Újezd Veliký s jeho se všiem pří- slušenstviem takovú, že já svrchupsaný Vilém kúpil sem tu ves dotčenú Újezd u svrchupsaného Pavla Sukovského za šest set zlatých takovým obyčejem a výmienkú, že on Sukovský svrchupsaný jmá mi tu ves svrchupsanú s jejie příslušenstviem ve dcsky zemské vložiti a vepsati na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcsky najprv budú v Olomúci otevřieny, a po dckách vloženie jmá mi to zpra- vovati obyčejem řádu země Moravské, a list zprávnie má mi udělati na to s ruko- 37 Archiv Český XVI.
z roku 1486. 289 330. (est. XXVI.) List krále Matiáše, jímžto potvrzuje [smlouvy, kterouž učinil Jan Filipec biskup Varadínský o plat v Nosislavi]. 1486, 9. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 59b; arch. měst. Brn. f. 30 b—31; vytrž. listy ve Frant. mus. v Brně č. 122. Commissio propria domini regis. My Matiáš ... že jakož prebenda jedna kanov- nicská kapitoly Brněnské skrz předky naše slavné paměti na některých duochodích v Nosi- slavi nadána a vysazena byla, kteráž potom, jakž slyšíme, velice sešla a zlehčena byla jest, takže již od mnoha let kanovníku též prebendy nic vydáváno jest nebylo; potom pak skrze duostojného u Boze kněze Jana, biskupa Varadínského a zprávce kostela Olomúc- ského, najvyššieho kancléře královstvie našiech Uherského a Českého, věrného našeho milého, mezi urozeným Vilémem z Pernšteina, najvyššiem maršálkem královstvie Če- ského a najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského u Brně, věrným našiem milým, jakožto pánem a držitelem v ty časy Nosislavským s jedné, a kanovníkem jmenované prebendy s druhé strany stala se smlúva a zjednánie, co témuž kanovníku a potomkóm jeho na každý rok vydáváno jmá býti, jakož listy téhož biskupa na to udělané šíře ukazují. Kteréhožto zjednánie a smlúvy my jakožto král Český a mar- krabie Moravský a svrchupsané prebendy fundator potvrdili jsme a tímto listem po- tvrzujem, tak aby od obojí strany, totjiž jmenovaného Viléma z Pernšteina a všech potomkuov jeho, pánuov Nosislavských, i dotčeného kanovníka a potomkuov jeho na věky nepřerušitedlně držána a v celosti zachována byla. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme k tomuto listu rozkázali. Jenž jest dán a psán v neděli po próvodích tisícého čtyřistého osmdesátého šestého, královstvie našiech Uherského oc dvatcátého devátého a Českého sedmnáctého. Viz listinu ddo. 18. srpna 1484 zde str. 271 č. 307. — Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 175. 331. (n. XIII.) Smlúva na papíře o Újezd mezi panem Vilémem z Pernšteina a Pavlem z Sukovic oc. Na Helfenšteině 1486, 23. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 145; arch. měst. Brn. f. 84. Já Vilém z Pernšteina oc a já Pavel z Sukovic známo činíme . . . že jsme uči- nili konečnú a dokonalú smlúvu mezi sebú o ves Újezd Veliký s jeho se všiem pří- slušenstviem takovú, že já svrchupsaný Vilém kúpil sem tu ves dotčenú Újezd u svrchupsaného Pavla Sukovského za šest set zlatých takovým obyčejem a výmienkú, že on Sukovský svrchupsaný jmá mi tu ves svrchupsanú s jejie příslušenstviem ve dcsky zemské vložiti a vepsati na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcsky najprv budú v Olomúci otevřieny, a po dckách vloženie jmá mi to zpra- vovati obyčejem řádu země Moravské, a list zprávnie má mi udělati na to s ruko- 37 Archiv Český XVI.
Strana 290
290 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jmiemi obyčejem země Moravské. Pakli by mi listu zprávnieho udělati nemohl, tehdá Sukovský svrchupsaný jestliže by kde sobě co kúpil na dědicstvie za šest [set] zla- tých svrchupsaných aneb jich puojčil na zástavu aneb pod úroky, tehdy má mi těmi šesti sty zlatými spravovati. Jestliže by kdo to zbožie svrchupsané kterým právem nařkl dotud, dokudž by mi toho zbožie nezpravil, tak jakož obyčej a řád v zemi jest, a list ten, kterýž by na šest set zlatých udělán byl, buď na kup neb na zá- stavu aneb na peníze, ten jmá mu svrchupsanému Vilémovi svědčiti, dokudž by mu dostatečné správy neučinil a nedokonal. Než co se Vlčkuov dotýče, toho nenie mi povinen svrchupsaný Sukovský spravovati, ale já Vilém svrchupsaný jmám sám sobě to zpravovati, a ten kup, jestliže by na dědicstvie co kúpil aneb na zástavu jich puojčil, stuoj to za šest set zlatých nebo nestuoj, proto vždy mi má do těch šesti set zlatých zpravovati. A jestliže by mne Sukovského pán Buoh smrti neuchoval, tehda moji erbové a potomci budú povinni této smlúvě tak dosti učiniti, jako já sám. Pakli by mne svrchupsaného Viléma pán Buoh smrti neuchoval, prvé než by tato smlúva dokonala se, tehdá panu Vratislavovi bratru mému svrchupsaný Sukovský povinen bude učiniti vedle této smlúvy. Pakli by i pana Vratislava pán Buoh ne- uchoval, tehdá panu Ctiborovi z Cimburka. A též zase jestliže by svrchupsaného Pavla Sukovského pán Buoh smrti neuchoval, pan Vratislav bratr muoj aneb pan Ctibor svrchupsaní budú také Sukovského erbóm aneb potomkóm jeho povinni učiniti vedle smlúvy této. Tomu na svědomie a na jistotu my přitiskli jsme svrchupsaní Vilém a Pavel pečeti své k tomuto listu; a k této smlúvě připrosili jsme urozeného pána pana Hynka z Ludanic a s Rokytnice, a statečného rytíře pana Vácslava z Baště a se Všěchovic, a slovutných panoší pana Bohuslava z Kokor a na Tršicích, Vácslava Šterna z Štern- berka a z Domaželic a Vavřince Starůstku z Poličky, že sú své pečeti podle našiech na svědomie k této smlúvě a k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán na Helfn- šteině v neděli den svatého Jiřie léta oc osmdesátého šestého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 176. 332. Vilím z Pernšteina dává klášteru Žďárskému Horní Bobrové, začež mu klášter postu- puje půl městečka Horního Křižanova. Dat. ve Žďáře 1486, 1. května. AČ. IX. 401. Klášter Žďárský postupuje s povolením knížat Minstrberských Vilémovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina půl statku Horního Křižanova za Horní Bobrové. Datum ut supra. AČ. IX. 403. Vklad Vilíma a Vratislava z Pernšteina na Horní Bobrové klášteru Žďárskému, a zase vklad kněze Víta a konventu klášt. Žďárského Vilémovi a Vratislavovi z Pernšteina na Horní Křižanov, zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 14 dne 22. března 1490.
290 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jmiemi obyčejem země Moravské. Pakli by mi listu zprávnieho udělati nemohl, tehdá Sukovský svrchupsaný jestliže by kde sobě co kúpil na dědicstvie za šest [set] zla- tých svrchupsaných aneb jich puojčil na zástavu aneb pod úroky, tehdy má mi těmi šesti sty zlatými spravovati. Jestliže by kdo to zbožie svrchupsané kterým právem nařkl dotud, dokudž by mi toho zbožie nezpravil, tak jakož obyčej a řád v zemi jest, a list ten, kterýž by na šest set zlatých udělán byl, buď na kup neb na zá- stavu aneb na peníze, ten jmá mu svrchupsanému Vilémovi svědčiti, dokudž by mu dostatečné správy neučinil a nedokonal. Než co se Vlčkuov dotýče, toho nenie mi povinen svrchupsaný Sukovský spravovati, ale já Vilém svrchupsaný jmám sám sobě to zpravovati, a ten kup, jestliže by na dědicstvie co kúpil aneb na zástavu jich puojčil, stuoj to za šest set zlatých nebo nestuoj, proto vždy mi má do těch šesti set zlatých zpravovati. A jestliže by mne Sukovského pán Buoh smrti neuchoval, tehda moji erbové a potomci budú povinni této smlúvě tak dosti učiniti, jako já sám. Pakli by mne svrchupsaného Viléma pán Buoh smrti neuchoval, prvé než by tato smlúva dokonala se, tehdá panu Vratislavovi bratru mému svrchupsaný Sukovský povinen bude učiniti vedle této smlúvy. Pakli by i pana Vratislava pán Buoh ne- uchoval, tehdá panu Ctiborovi z Cimburka. A též zase jestliže by svrchupsaného Pavla Sukovského pán Buoh smrti neuchoval, pan Vratislav bratr muoj aneb pan Ctibor svrchupsaní budú také Sukovského erbóm aneb potomkóm jeho povinni učiniti vedle smlúvy této. Tomu na svědomie a na jistotu my přitiskli jsme svrchupsaní Vilém a Pavel pečeti své k tomuto listu; a k této smlúvě připrosili jsme urozeného pána pana Hynka z Ludanic a s Rokytnice, a statečného rytíře pana Vácslava z Baště a se Všěchovic, a slovutných panoší pana Bohuslava z Kokor a na Tršicích, Vácslava Šterna z Štern- berka a z Domaželic a Vavřince Starůstku z Poličky, že sú své pečeti podle našiech na svědomie k této smlúvě a k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán na Helfn- šteině v neděli den svatého Jiřie léta oc osmdesátého šestého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 517 č. 176. 332. Vilím z Pernšteina dává klášteru Žďárskému Horní Bobrové, začež mu klášter postu- puje půl městečka Horního Křižanova. Dat. ve Žďáře 1486, 1. května. AČ. IX. 401. Klášter Žďárský postupuje s povolením knížat Minstrberských Vilémovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina půl statku Horního Křižanova za Horní Bobrové. Datum ut supra. AČ. IX. 403. Vklad Vilíma a Vratislava z Pernšteina na Horní Bobrové klášteru Žďárskému, a zase vklad kněze Víta a konventu klášt. Žďárského Vilémovi a Vratislavovi z Pernšteina na Horní Křižanov, zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 14 dne 22. března 1490.
Strana 291
z roku 1486. 291 333. (m. XII.) List zprávnie na Vitonice od pana Jana z Žerotína panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Fulnece 1486, 4. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 144; arch. měst. Brn. ƒ. 83 b—84. Já Jan z Žerotína a s Fulneka i s svými erby vyznávám .. . že sem prodal a mocí tohoto listu prodávám od sebe i od svých erbuov své vlastnie zbožie a dě- dicstvie, totjižto ves Vitonice s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s činžemi, s platy i s užitky i s požitky, s mlýnem, i s tiem platem, kterýž sem jměl na Žákovském mlýně, s lúkú, s lesem, s chrastmi, s vodami tekutými i netekutými, s jiným se všiem panstviem i příslušenstviem, což k té vsi svrchupsané příslušalo a příslušie od starodávna, s mezemi, s chrastinami, tak jakož ta ves od staradávna v svých mezech a hranicech záležie a jest vymezena, tak jakož sem to sám držel, nic sobě tu ani svým erbóm práva, panstvie ani kterého vlastenstvie na tom neza- chovávaje ani pozůstavuje, než to sem všecko prodal ku pravému dědicstvie uroze- nému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššiemu maršálku krá- lovstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, a urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, vlastniemu bratru svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina, a jich erbuom, a k jejich věrné ruce urozenému pánu panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu markrabstvie Moravského, za tisíc zlatých dobrých uher- ských na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž sem již hotové od něho úplně a docela zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jan z Žerotína a s Fulneka jistec a první zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Bohuslav z Kokor a na Tršicích, Arkleb z Vickova a na Prusinovicích, Beneš Pražma z Bielkova a na Leštné, Vítek z Přestavlk a v Ří- kovicích, Jan Mukař z Tršic a na Čekyni, Vácslav z Prusinovic a na Postatě, ru- kojmie a spoluslibce s niem svrchupsaným panem Janem a zaň všickni vespolek slibujem svú dobrú čistú věrú, rukú společnie a nerozdílnú, beze všie zlé lsti jim kupitelóm našiem svrchupsaným to zbožie svrchupsané spravovati a osvobozovati od každého člověka duchovnieho i světského, od židuov i od sirotkuov i od věnných práv, ktož by to zbožie svrchupsané právem zemským nařkl na všem nebo na dílě, tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo jim kupitelóm našiem svrchupsaným, a na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho všeho neučinili a zbožie svrchupsaného svrchu- psaným kupitelóm našiem nezpravili a neosvobodili, tak jakož se svrchu píše, jehož pane Bože rač ostříci oc. Leženie obyčejné v městě Olomúci oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje. Jenž jest dán a psán na Fulnece ve čtvrtek den božieho Vstúpenie léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého šestého po- čítajíce oc. Vklad zapsán do desk Olomúckých č. 13 fol. 4 dne 6. ledna 1490. — Výtah tišťěn Palackým AC. VI. 518 č. 178. 37*
z roku 1486. 291 333. (m. XII.) List zprávnie na Vitonice od pana Jana z Žerotína panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Fulnece 1486, 4. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 144; arch. měst. Brn. ƒ. 83 b—84. Já Jan z Žerotína a s Fulneka i s svými erby vyznávám .. . že sem prodal a mocí tohoto listu prodávám od sebe i od svých erbuov své vlastnie zbožie a dě- dicstvie, totjižto ves Vitonice s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s činžemi, s platy i s užitky i s požitky, s mlýnem, i s tiem platem, kterýž sem jměl na Žákovském mlýně, s lúkú, s lesem, s chrastmi, s vodami tekutými i netekutými, s jiným se všiem panstviem i příslušenstviem, což k té vsi svrchupsané příslušalo a příslušie od starodávna, s mezemi, s chrastinami, tak jakož ta ves od staradávna v svých mezech a hranicech záležie a jest vymezena, tak jakož sem to sám držel, nic sobě tu ani svým erbóm práva, panstvie ani kterého vlastenstvie na tom neza- chovávaje ani pozůstavuje, než to sem všecko prodal ku pravému dědicstvie uroze- nému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyššiemu maršálku krá- lovstvie Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, a urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, vlastniemu bratru svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina, a jich erbuom, a k jejich věrné ruce urozenému pánu panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu markrabstvie Moravského, za tisíc zlatých dobrých uher- ských na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž sem již hotové od něho úplně a docela zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jan z Žerotína a s Fulneka jistec a první zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Bohuslav z Kokor a na Tršicích, Arkleb z Vickova a na Prusinovicích, Beneš Pražma z Bielkova a na Leštné, Vítek z Přestavlk a v Ří- kovicích, Jan Mukař z Tršic a na Čekyni, Vácslav z Prusinovic a na Postatě, ru- kojmie a spoluslibce s niem svrchupsaným panem Janem a zaň všickni vespolek slibujem svú dobrú čistú věrú, rukú společnie a nerozdílnú, beze všie zlé lsti jim kupitelóm našiem svrchupsaným to zbožie svrchupsané spravovati a osvobozovati od každého člověka duchovnieho i světského, od židuov i od sirotkuov i od věnných práv, ktož by to zbožie svrchupsané právem zemským nařkl na všem nebo na dílě, tolikrát, kolikrát by toho potřebie bylo jim kupitelóm našiem svrchupsaným, a na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho všeho neučinili a zbožie svrchupsaného svrchu- psaným kupitelóm našiem nezpravili a neosvobodili, tak jakož se svrchu píše, jehož pane Bože rač ostříci oc. Leženie obyčejné v městě Olomúci oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje. Jenž jest dán a psán na Fulnece ve čtvrtek den božieho Vstúpenie léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého šestého po- čítajíce oc. Vklad zapsán do desk Olomúckých č. 13 fol. 4 dne 6. ledna 1490. — Výtah tišťěn Palackým AC. VI. 518 č. 178. 37*
Strana 292
292 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 334. Petr hrabě od sv. Jiří a z Pezinku i na Jičíně vyznává, že jest dlužen panoši Pavlovi Sukovskému z Sukovic 600 fl. uh. Dat. v Jičíně, v neděli na den sv. Ducha (14. květ.) 1486. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 77. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 179. 335. (CXIX.) List od Elšky z Knihnic, jímž sě odřieká všeho práva svého v Knihniciech [za 60 ſk Vilémem z Pernšteina jí daných]. Na Náměšti 1486, 20. května. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. Já Elška z Knihnic vyznávám ... Jakož jest skrze pány many na Krumlově mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyšším mar- šálkem královstvie Českého a najvyšším komorníkem cudy Brněnské, a mezi mnú zjednáno o zboží, ves Knihnice a o všeckno příslušenství toho zboží, a mně nade- psaný JMt za mé všeckno právo dal šedesáte kop, kteréž sú mi již vyplněny úplně a docela, a já sem všeho manství nahoře psaného zboží před pány many sě odřekla a JMti v moc postúpila, a ač by bylo co v tej vsi Knihnicích na dědictví, abych sě toho také odřekla před panem hajtmanem nebo dckami, jakž by sě panu hajtmanovi a pánóm zdálo. Protož já nadepsaná Elška slibuji tímto listem, že to chci učiniti, jakož nahoře psáno stojí, před panem hajtmanem aneb dckami aneb jakž by pan hajtman anebo páni naučení dali toho zboží v Knihnicích, ač by co na dědictvie bylo, odřéci a učiniti vedle panského nálezu a naučení, a to věrně a právě zdržeti beze všeho fortele a zmatku všelikterakého. Tomu na svědomie svú jsem vlastní pečet přivěsila k tomuto listu; a pro lepší jistotu a svědomí připrosila sem urozených pá- nuov, pana Hynka z Dúbravice a na Osovém a pana Štěpána z Lompnice a na Ná- měšti, a slovutných panoší Matěje z Náchoda a z Březníka, Hynka ze Lhoty a z Pucova, Thomáše z Kojčína [sic] a z Jinošova a Jiříka z Jesenice, že jsú své pečeti podle mee přivěsili k tomuto listu na svědomí, sobě a svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán na Náměšti tu sobotu před s. Trojicí léta buožieho tisícého čtyřstého Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 180. osmdesátého šestého čtúc. 336. Pavel Sukovský ze Sukovic postupuje Vilímovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina zápis dlužní na 600 fl. uh. na Petra hraběte od sv. Jiří a z Pezinku. Datum na Rokytnici v pondělí před sv. Vítem (12. června) 1486. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 78. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 181. 337. (D. IIII.) List správnie na dvuor v Dolním Chlevském, [kterýž směnil Jan Staníček z Dol- ního Chlevského za dvůr v Klecanech s Vilémem a Vratislavem bratřími z Pernšteina]. Na Pernšteině 1484, 14. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 2b; arch. měst. Brn. ƒ. 3. Já Jan Staníček z Dolního Chlevského vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem
292 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 334. Petr hrabě od sv. Jiří a z Pezinku i na Jičíně vyznává, že jest dlužen panoši Pavlovi Sukovskému z Sukovic 600 fl. uh. Dat. v Jičíně, v neděli na den sv. Ducha (14. květ.) 1486. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 77. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 179. 335. (CXIX.) List od Elšky z Knihnic, jímž sě odřieká všeho práva svého v Knihniciech [za 60 ſk Vilémem z Pernšteina jí daných]. Na Náměšti 1486, 20. května. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. Já Elška z Knihnic vyznávám ... Jakož jest skrze pány many na Krumlově mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfnšteině, najvyšším mar- šálkem královstvie Českého a najvyšším komorníkem cudy Brněnské, a mezi mnú zjednáno o zboží, ves Knihnice a o všeckno příslušenství toho zboží, a mně nade- psaný JMt za mé všeckno právo dal šedesáte kop, kteréž sú mi již vyplněny úplně a docela, a já sem všeho manství nahoře psaného zboží před pány many sě odřekla a JMti v moc postúpila, a ač by bylo co v tej vsi Knihnicích na dědictví, abych sě toho také odřekla před panem hajtmanem nebo dckami, jakž by sě panu hajtmanovi a pánóm zdálo. Protož já nadepsaná Elška slibuji tímto listem, že to chci učiniti, jakož nahoře psáno stojí, před panem hajtmanem aneb dckami aneb jakž by pan hajtman anebo páni naučení dali toho zboží v Knihnicích, ač by co na dědictvie bylo, odřéci a učiniti vedle panského nálezu a naučení, a to věrně a právě zdržeti beze všeho fortele a zmatku všelikterakého. Tomu na svědomie svú jsem vlastní pečet přivěsila k tomuto listu; a pro lepší jistotu a svědomí připrosila sem urozených pá- nuov, pana Hynka z Dúbravice a na Osovém a pana Štěpána z Lompnice a na Ná- měšti, a slovutných panoší Matěje z Náchoda a z Březníka, Hynka ze Lhoty a z Pucova, Thomáše z Kojčína [sic] a z Jinošova a Jiříka z Jesenice, že jsú své pečeti podle mee přivěsili k tomuto listu na svědomí, sobě a svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán na Náměšti tu sobotu před s. Trojicí léta buožieho tisícého čtyřstého Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 180. osmdesátého šestého čtúc. 336. Pavel Sukovský ze Sukovic postupuje Vilímovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina zápis dlužní na 600 fl. uh. na Petra hraběte od sv. Jiří a z Pezinku. Datum na Rokytnici v pondělí před sv. Vítem (12. června) 1486. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 78. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 181. 337. (D. IIII.) List správnie na dvuor v Dolním Chlevském, [kterýž směnil Jan Staníček z Dol- ního Chlevského za dvůr v Klecanech s Vilémem a Vratislavem bratřími z Pernšteina]. Na Pernšteině 1484, 14. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 2b; arch. měst. Brn. ƒ. 3. Já Jan Staníček z Dolního Chlevského vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem
Strana 293
z roku 1486. 293 učinil jsem fraymark a směnu a mocí tohoto listu činím o dvuor svuoj vlastní dě- dičný v Dolním Chlevském, na dvuor v Klecanech s rolí oranú i neoranú, s platy, s užitky i požitky, kterýmižkoli jmény jmenovány býti mohú, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, s lesy, s háji, s chrastinami, s vodami tekutými i netekutými, s břehy i s jiným vším příslušenstvím, což k tomu dvoru mému v Dolním Chlevském od starodávna příslušie, s mezemi, s hranicemi, jakož ten dvuor v svých mezech a hra- nicích od starodávna jest vyměřen, se vším plným právem a panstvím, sobě ani erbóm svým tu práva, panství ani kterého vlastenství nezachovávaje ani pozuostavuje, než o to o všecko jsem fraymark a směnu učinil s urozenými pány, panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšším maršálkem království Českého a najvyšším komorníkem cudy Brněnské, a panem Vratislavem z Pernšteina, bratřími vlastními, i s erby jich. A my Zikmund z Dúbravice a na Osovém, Jan z Nové Vsi a na Rad- kově, Jan Děvečka z Heršteina a na Crhově, Gedeon z Olešničky a na Moravci, Čeněk ze Zvole, Jan Káče z Pavlovic, rukojmie a spravedliví správce s ním svrchu- psaným Janem Staníkem [sic] a zaň slibujeme všickni vespolek rukú společní a ne- rozdílnú, naší dobrú čistú věrú beze vší zlé lsti pánóm svrchupsaným i jich erbóm ten jistý dvuor předepsaný, tak jakož se svrchu píše, s jeho plným příslušenstvím na prvním sněmu panském ... Pakli bychom toho neučinili a nedokonali, což se svrchu píše, na všem nebo na díle, jehož toho pán Buoh nedaj, tehdy ihned bez meškání, kteráž dva z nás rukojmí svrchupsaných napomenuta budem ... ležání obyčejné v městě v Brně oc. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v středu před s. Vítem léta oc. CCCCLXXXVI°. Výtah tistěn Palackým VI. 518 č. 182. — Na soudu zemském v Brně dne 17. března 1490 Adam z Býšovce dvůr v Dolním Chlevském vložil do desk Vilímovi a Vratislavovi z Pernšteina. DBrn. kv. č. 12 f. 8. 338. Vilím z Pernšteina udílí Nosislavským svobodné kšaftování. Na Mor. Krumlově 1486, 16. června. — Arch. zemsk. v Brně, kniha Nosislavská f. B. 20b. Vilém z Pernšteina . . . že předstoupivše před nás rychtář, konšelé i všecka obec z Nosislavě, věrní naši milí, nás s pilností a pokorně prosíce, abychom jim, potomkuom i budúcím jejich k tomu svú dobrú vůli dali a listem naším toho po- tvrdili, aby oni statky své, komuž by se z nich kterému zdálo, buď příteli aneb komuž by kolivěk poručiti a dáti mohli. My k takovým prosbám jejich slušným dobrotivě súce náchylni, znamenajíce také škody jejich, kteréž sú v časy pominulé od nepřátel i jinak brali, a k nám se věrně a právě měli a mají míti, z naší zvláštní milosti a příznivosti jim rychtáři, konšeluom i vší obci v Nosislavi, nynějším i budúcím našim věrným milým, svolili sme a svolujem a k tomu tímto listem plnú moc a právo dáváme, aby oni obyvatelé Nosislavští nynější a budúcí své statky, buď mnoho neb
z roku 1486. 293 učinil jsem fraymark a směnu a mocí tohoto listu činím o dvuor svuoj vlastní dě- dičný v Dolním Chlevském, na dvuor v Klecanech s rolí oranú i neoranú, s platy, s užitky i požitky, kterýmižkoli jmény jmenovány býti mohú, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, s lesy, s háji, s chrastinami, s vodami tekutými i netekutými, s břehy i s jiným vším příslušenstvím, což k tomu dvoru mému v Dolním Chlevském od starodávna příslušie, s mezemi, s hranicemi, jakož ten dvuor v svých mezech a hra- nicích od starodávna jest vyměřen, se vším plným právem a panstvím, sobě ani erbóm svým tu práva, panství ani kterého vlastenství nezachovávaje ani pozuostavuje, než o to o všecko jsem fraymark a směnu učinil s urozenými pány, panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšším maršálkem království Českého a najvyšším komorníkem cudy Brněnské, a panem Vratislavem z Pernšteina, bratřími vlastními, i s erby jich. A my Zikmund z Dúbravice a na Osovém, Jan z Nové Vsi a na Rad- kově, Jan Děvečka z Heršteina a na Crhově, Gedeon z Olešničky a na Moravci, Čeněk ze Zvole, Jan Káče z Pavlovic, rukojmie a spravedliví správce s ním svrchu- psaným Janem Staníkem [sic] a zaň slibujeme všickni vespolek rukú společní a ne- rozdílnú, naší dobrú čistú věrú beze vší zlé lsti pánóm svrchupsaným i jich erbóm ten jistý dvuor předepsaný, tak jakož se svrchu píše, s jeho plným příslušenstvím na prvním sněmu panském ... Pakli bychom toho neučinili a nedokonali, což se svrchu píše, na všem nebo na díle, jehož toho pán Buoh nedaj, tehdy ihned bez meškání, kteráž dva z nás rukojmí svrchupsaných napomenuta budem ... ležání obyčejné v městě v Brně oc. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v středu před s. Vítem léta oc. CCCCLXXXVI°. Výtah tistěn Palackým VI. 518 č. 182. — Na soudu zemském v Brně dne 17. března 1490 Adam z Býšovce dvůr v Dolním Chlevském vložil do desk Vilímovi a Vratislavovi z Pernšteina. DBrn. kv. č. 12 f. 8. 338. Vilím z Pernšteina udílí Nosislavským svobodné kšaftování. Na Mor. Krumlově 1486, 16. června. — Arch. zemsk. v Brně, kniha Nosislavská f. B. 20b. Vilém z Pernšteina . . . že předstoupivše před nás rychtář, konšelé i všecka obec z Nosislavě, věrní naši milí, nás s pilností a pokorně prosíce, abychom jim, potomkuom i budúcím jejich k tomu svú dobrú vůli dali a listem naším toho po- tvrdili, aby oni statky své, komuž by se z nich kterému zdálo, buď příteli aneb komuž by kolivěk poručiti a dáti mohli. My k takovým prosbám jejich slušným dobrotivě súce náchylni, znamenajíce také škody jejich, kteréž sú v časy pominulé od nepřátel i jinak brali, a k nám se věrně a právě měli a mají míti, z naší zvláštní milosti a příznivosti jim rychtáři, konšeluom i vší obci v Nosislavi, nynějším i budúcím našim věrným milým, svolili sme a svolujem a k tomu tímto listem plnú moc a právo dáváme, aby oni obyvatelé Nosislavští nynější a budúcí své statky, buď mnoho neb
Strana 294
294 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina málo, mohli a moci budou poručiti buď za svého zdravého života aneb na smrtedlné posteli buď příteli svému aneb komuž se z nich zdáti bude. A to poručenství a kšaft dáti se má před rychtářem a konšeli tu na dědině, buď přede všemi aneb některými z konšeluov podle obyčeje a řádu té dědiny. S takovúto ovšem vejmínku, jestližeby který z obyvateluov Nosislavských kterému přespolnímu příteli svému aneb komu jinému za zdravého života neb na smrtedlné posteli na jinú dědinu poručil, a pán Buoh toho, kterýž svůj statek poručil, neuchoval by, tehda ten přespolní, komužby ten statek poručen byl, tím statkem z té dědiny z Nosislavi nemá hnúti, ale k tomu statku do Nosislavě přistěhovati se a tu při tom bydleti má. Také obyvatelé Nosi- slavští nynější ani budoucí žádných věcí na svých erbích na dědinách kněžím a ko- steluom poručiti nemají, kromě hotových peněz, to mohú a moci budú poručiti a dáti kněžím neb k kosteluom. A protož my ... Jenž jest dán a psán na Krum- lově v pátek po svatém Vítě léta od narození syna Božího tisícého čtyřstého osm- desátého šestého poč. 339. Smlúva mezi panem Ladslavem z Bozkovic a knězem Šimonem opatem Vilémovským o pro- božství Uherčické, někdy příslušející k klášteru Vilémovskému. Na Spimberce 1486, 23. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 529; arch. měst. Brn. ƒ. 186, Ve jméno boží, amen. Léta od narození Syna božího čtyřistého osmdesátého šestého, ten pátek před s. Janem křtitelem božím, na Špimberce stala se jest dobro- volná smlúva mezi urozeným pánem panem Ladslavem z Bozkovic a velebným knězem Šimonem opatem Vilémovským, v přítomnosti urozeného pána pana Dobeše z Boz- kovic a z Črné Hory a velebných kněží, kněze Vavřince probošta Rejhradského, a kněze Jakuba probošta Komarovského, o probošstvie Uherčické, někdy příslušející k klášteru Vilémovskému, kteréhož jest pan Ladslav po smrti dobré paměti páně Jaroslavovy, bratra svého nedílného, spravedlivě všel v držení, taková, že pan Lad- slav vzhled na pána Boha a kláštera toho veliké ochuzení, a skrze přímluvu nahoře psaného pana Dobeše strýce svého již jmenované probožstvie dobrovolně vrátil jest napřed psanému knězi Šimonovi opatu Vilémovskému; s takovú však výmienkú: na- před aby oprava toho probožství zůstala při Židlochovicích; lúky, kteréž při postu- pování ukázány budou knězi opatovi, těch aby užíval, a jiné k Židlochoviciem zů- stati mají; robot také, s kteréž by ti chudí lidé býti mohli, kněz opat odpírati nemá; hony zvířecí, les k opravování Židlochovic, to sobě pan Ladslav také pozůstavil. A za takovú dobrú vůli, kterúž jest pan Ladslav učinil knězi opatovi i jeho konventu, má kněz opat s svým konventem i potomci jich nyní i na budoucí časy za pana Lad- slava a za předky, přátely jeho, nynější i budoucie pány Bozkovce [sic] pána Boha prositi vedle obyčeje crkve svaté. A to jest častopsaný kněz opat slíbil věrně zacho-
294 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina málo, mohli a moci budou poručiti buď za svého zdravého života aneb na smrtedlné posteli buď příteli svému aneb komuž se z nich zdáti bude. A to poručenství a kšaft dáti se má před rychtářem a konšeli tu na dědině, buď přede všemi aneb některými z konšeluov podle obyčeje a řádu té dědiny. S takovúto ovšem vejmínku, jestližeby který z obyvateluov Nosislavských kterému přespolnímu příteli svému aneb komu jinému za zdravého života neb na smrtedlné posteli na jinú dědinu poručil, a pán Buoh toho, kterýž svůj statek poručil, neuchoval by, tehda ten přespolní, komužby ten statek poručen byl, tím statkem z té dědiny z Nosislavi nemá hnúti, ale k tomu statku do Nosislavě přistěhovati se a tu při tom bydleti má. Také obyvatelé Nosi- slavští nynější ani budoucí žádných věcí na svých erbích na dědinách kněžím a ko- steluom poručiti nemají, kromě hotových peněz, to mohú a moci budú poručiti a dáti kněžím neb k kosteluom. A protož my ... Jenž jest dán a psán na Krum- lově v pátek po svatém Vítě léta od narození syna Božího tisícého čtyřstého osm- desátého šestého poč. 339. Smlúva mezi panem Ladslavem z Bozkovic a knězem Šimonem opatem Vilémovským o pro- božství Uherčické, někdy příslušející k klášteru Vilémovskému. Na Spimberce 1486, 23. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 529; arch. měst. Brn. ƒ. 186, Ve jméno boží, amen. Léta od narození Syna božího čtyřistého osmdesátého šestého, ten pátek před s. Janem křtitelem božím, na Špimberce stala se jest dobro- volná smlúva mezi urozeným pánem panem Ladslavem z Bozkovic a velebným knězem Šimonem opatem Vilémovským, v přítomnosti urozeného pána pana Dobeše z Boz- kovic a z Črné Hory a velebných kněží, kněze Vavřince probošta Rejhradského, a kněze Jakuba probošta Komarovského, o probošstvie Uherčické, někdy příslušející k klášteru Vilémovskému, kteréhož jest pan Ladslav po smrti dobré paměti páně Jaroslavovy, bratra svého nedílného, spravedlivě všel v držení, taková, že pan Lad- slav vzhled na pána Boha a kláštera toho veliké ochuzení, a skrze přímluvu nahoře psaného pana Dobeše strýce svého již jmenované probožstvie dobrovolně vrátil jest napřed psanému knězi Šimonovi opatu Vilémovskému; s takovú však výmienkú: na- před aby oprava toho probožství zůstala při Židlochovicích; lúky, kteréž při postu- pování ukázány budou knězi opatovi, těch aby užíval, a jiné k Židlochoviciem zů- stati mají; robot také, s kteréž by ti chudí lidé býti mohli, kněz opat odpírati nemá; hony zvířecí, les k opravování Židlochovic, to sobě pan Ladslav také pozůstavil. A za takovú dobrú vůli, kterúž jest pan Ladslav učinil knězi opatovi i jeho konventu, má kněz opat s svým konventem i potomci jich nyní i na budoucí časy za pana Lad- slava a za předky, přátely jeho, nynější i budoucie pány Bozkovce [sic] pána Boha prositi vedle obyčeje crkve svaté. A to jest častopsaný kněz opat slíbil věrně zacho-
Strana 295
z roku 1486. 295 vati i své mladší k témuž vésti. Toho všeho, což svrchupsáno stojí, na potvrzení a lepší jistotu napředpsaný pan Ladslav a kněz Šimon opat své vlastní pečeti při- dávili sme k této smlúvě. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 183. 340. Jiřík Racek z Mrdic a na Lelekovicích vyznává, že 100 fl., kteréž mu byl dlužen panoše Havel z Batelova a odkázal je na Vilíma z Pernšteina k záplatě, od téhož byl již ob- držel. Datum v Brně den sv. Jana (24. června) 1486. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 248. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518. č. 184. 341. (n. XIII.) Svědomí úředníkuov zemských o blata Čihovská, že pan Šárovec své svědky vy- stavil a pan Heralt svědkuov jmíti nemohl, pokud jejich obuo blata jsú. V Olomúci 1486, 13. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 474; arch. měst. Brn. f. 162 b. Zbyněk z Vrahovic a z Náměště, Hynek z Popůvek a z Pozořic, Mikuláš z Počenic a v Lezci [čti v Želči] oznamujem tímto listem přede všemi, že když jsme někderý čas byli na blatech u Čihovic k žádosti pana Jakuba Šárovce, když jsú před úředníky stáli, najprve byla řeč, kdo jmá žalovati. Pověděli úředníci zdání své skrze mistra Jakuba, aby pan Šárovec žaloval. Když počal žalobu vésti, pan Heralt toho žádal, aby pan Šárovec ukázal, nač se táhne a pokud chce jmíti; pan Šárovec pověděl, že jmá svědky své i jiné věci pohotově, a že chce pokázati, že příkopu dělal v svém dědicstvie. Úředníci poradivše se, i mluvili ku panu Heraltovi skrze mistra Jakuba, aby řekl také k té věci přistúpiti, že již vidíme pana Šárovce pohotově i svědky jeho, račtež také kázati svým vystúpiti před nás, ať oni prvé rozmluví, neb jest tak obyčej, snad se sami srovnají. Pan Heralt k tomu ráčil pověděti, aby pan Šárovec sám ukázal, a když ukáže, snad nebude potřebie o to súduov jmíti. Pakli se nám bude co zdáti k tomu mluviti, také svědky najdem. Úředníci tak pověděli, že my panu Šárovcovi nevelímy, než chce-li ukázati, v tom jeho vůle jest. Pan Šárovec radil se o to s námi, a svědkové jeho v tajnosti řekli jsú jemu před námi: Ukaž pane; a pověděli jemu, pokud a [k] kterému znamení má ukázati, a tak řekli: Za to právo učiníme a tady za tebú povedem. Pan Šárovec vystúpil i řekl: Páni úředníci, já chci ukázati, poďte za mnú. A oni řekli: Nepuojdem, nezdá se nám toho učiniti, neb před námi nikdy dobří lidé sami takových věcí neukazovali. Tu jsú úředníci rok odložili do dvú nedělí. Pan Šárovec k úředníkóm mluvil, žádaje jich za to dle spravedlnosti, aby jeho svědky slyšeli i spravedlnost, že jest se všiem poho- tově a že jemu nepotřebie žádného roku odkládati, připomínaje i pana hytmana JMt, když jest na cestách ráčil býti, když pan Heralt svědkuov pohotově nejměl, že mé
z roku 1486. 295 vati i své mladší k témuž vésti. Toho všeho, což svrchupsáno stojí, na potvrzení a lepší jistotu napředpsaný pan Ladslav a kněz Šimon opat své vlastní pečeti při- dávili sme k této smlúvě. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 183. 340. Jiřík Racek z Mrdic a na Lelekovicích vyznává, že 100 fl., kteréž mu byl dlužen panoše Havel z Batelova a odkázal je na Vilíma z Pernšteina k záplatě, od téhož byl již ob- držel. Datum v Brně den sv. Jana (24. června) 1486. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 248. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518. č. 184. 341. (n. XIII.) Svědomí úředníkuov zemských o blata Čihovská, že pan Šárovec své svědky vy- stavil a pan Heralt svědkuov jmíti nemohl, pokud jejich obuo blata jsú. V Olomúci 1486, 13. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 474; arch. měst. Brn. f. 162 b. Zbyněk z Vrahovic a z Náměště, Hynek z Popůvek a z Pozořic, Mikuláš z Počenic a v Lezci [čti v Želči] oznamujem tímto listem přede všemi, že když jsme někderý čas byli na blatech u Čihovic k žádosti pana Jakuba Šárovce, když jsú před úředníky stáli, najprve byla řeč, kdo jmá žalovati. Pověděli úředníci zdání své skrze mistra Jakuba, aby pan Šárovec žaloval. Když počal žalobu vésti, pan Heralt toho žádal, aby pan Šárovec ukázal, nač se táhne a pokud chce jmíti; pan Šárovec pověděl, že jmá svědky své i jiné věci pohotově, a že chce pokázati, že příkopu dělal v svém dědicstvie. Úředníci poradivše se, i mluvili ku panu Heraltovi skrze mistra Jakuba, aby řekl také k té věci přistúpiti, že již vidíme pana Šárovce pohotově i svědky jeho, račtež také kázati svým vystúpiti před nás, ať oni prvé rozmluví, neb jest tak obyčej, snad se sami srovnají. Pan Heralt k tomu ráčil pověděti, aby pan Šárovec sám ukázal, a když ukáže, snad nebude potřebie o to súduov jmíti. Pakli se nám bude co zdáti k tomu mluviti, také svědky najdem. Úředníci tak pověděli, že my panu Šárovcovi nevelímy, než chce-li ukázati, v tom jeho vůle jest. Pan Šárovec radil se o to s námi, a svědkové jeho v tajnosti řekli jsú jemu před námi: Ukaž pane; a pověděli jemu, pokud a [k] kterému znamení má ukázati, a tak řekli: Za to právo učiníme a tady za tebú povedem. Pan Šárovec vystúpil i řekl: Páni úředníci, já chci ukázati, poďte za mnú. A oni řekli: Nepuojdem, nezdá se nám toho učiniti, neb před námi nikdy dobří lidé sami takových věcí neukazovali. Tu jsú úředníci rok odložili do dvú nedělí. Pan Šárovec k úředníkóm mluvil, žádaje jich za to dle spravedlnosti, aby jeho svědky slyšeli i spravedlnost, že jest se všiem poho- tově a že jemu nepotřebie žádného roku odkládati, připomínaje i pana hytmana JMt, když jest na cestách ráčil býti, když pan Heralt svědkuov pohotově nejměl, že mé
Strana 296
296 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svědky proto kázal slyšeti, a panu Heraltovi rok dán. I to oznamoval, že bych já potom snad těch svědkuov nemohl jmíti k své potřebě, a to by mi vámi sešlo. A to jest nám dobře v paměti, že se tak dálo, a bylo-li by toho potřebí, i ústně bychme to seznati chtěli. Tomu na svědomie našemu vyznání své sme vlastnie pečeti při- dávili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v neděli po svatém Tiburcí anno oc LXXXVI°. 342. (E. V.) List správnie na dvuor Veselíčko a na lidi k němu příslušející. Na Pernšteině 1486, 2. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 3; arch. měst. Brn. ƒ. 3b—4. My Jakub Fiňásek z Dúbravníka a z Olešničky, Jan Černý z Prosetína a ze Čtyř Dvoruov vyznáváme . . . Jakož jest byl koupil opatrný Martin z Ústí, řečený Hromádka, dvuor ve vsi Veselém s lidmi k tomu dvoru příslušejícími od opatrného Maška z Veselého i se vším jiným právem a požitky k tomu dvoru příslušejícími za LIIIIj fl. uherského, za kteréhožto Hromádku my jsme byli rukojmie svrchupsanému Maškovi. A v tom času svrchupsaného Martina Hromádky pán Buoh smrti neuchoval jest, dříve než to svrchupsanému Maškovi zaplaceno jest, a my svrchupsaní rukojmie, ne- majíc se čím jiným vyvaditi, uvázali jsme se v ten dvuor svrchupsaný i v ty lidi s povolením Machny ze Všechovic, manželky jeho, kupitelkyně téhož dvora. Protož my Jakub Fiňásek a Jan Černý, rukojmie svrchupsaní, ten dvuor svrchupsaný i s lidmi platnými i neplatnými prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme ... panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu maršálku království Českého a najvyš- šiemu komorníku cudy Brněnské, a panu Vratislavovi z Pernšteina, bratřím vlastním, jejich erbóm i jejich budúcím potomkóm za LIIIIj f. uherského červených, na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž jsme již od svrchupsaných pánuov hotové a zúplna zaplacené vzali. A my Jan z Nové Vsi a na Radkově, Jan Děvečka z Herštejna a na Crhově, Gedeon z Olešničky a s Moravce, Václav Puczhart z Oděrad, Jan Puczhart z Oděrad, Jan Staníček z Dolního Chlevského a v Klecanech, rukojmie a spravedliví správce s Jakubem Fiňáskem a Janem Černým svrchupsanými, s nimi a za ně sli- bujíce všickni vespolek rukú společní a nerozdílnú naší dobrú čistú věrú beze vší zlé lsti panu Vilémovi a panu Vratislavovi, pánóm svrchupsaným, jejich erbóm ten jistý dvuor napředpsaný i s lidmi, tak jakož se svrchu píše, s jejich plným právem, příslušenstvím na prvním sněmu panském ve dsky vložiti ... Pakli bychom toho neučinili a nedokonali, což se svrchu píše, na všem nebo na díle, jehož toho Buoh nedaj, tehdá ihned bez meškání, kteráž dva z nás rukojmí svrchupsaných napomenuta budem ... ležení obyčejné v městě Brně oc. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v sobotu po svatém Jiljí léta oc M'CCCCLXXXVI°.
296 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svědky proto kázal slyšeti, a panu Heraltovi rok dán. I to oznamoval, že bych já potom snad těch svědkuov nemohl jmíti k své potřebě, a to by mi vámi sešlo. A to jest nám dobře v paměti, že se tak dálo, a bylo-li by toho potřebí, i ústně bychme to seznati chtěli. Tomu na svědomie našemu vyznání své sme vlastnie pečeti při- dávili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v neděli po svatém Tiburcí anno oc LXXXVI°. 342. (E. V.) List správnie na dvuor Veselíčko a na lidi k němu příslušející. Na Pernšteině 1486, 2. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 3; arch. měst. Brn. ƒ. 3b—4. My Jakub Fiňásek z Dúbravníka a z Olešničky, Jan Černý z Prosetína a ze Čtyř Dvoruov vyznáváme . . . Jakož jest byl koupil opatrný Martin z Ústí, řečený Hromádka, dvuor ve vsi Veselém s lidmi k tomu dvoru příslušejícími od opatrného Maška z Veselého i se vším jiným právem a požitky k tomu dvoru příslušejícími za LIIIIj fl. uherského, za kteréhožto Hromádku my jsme byli rukojmie svrchupsanému Maškovi. A v tom času svrchupsaného Martina Hromádky pán Buoh smrti neuchoval jest, dříve než to svrchupsanému Maškovi zaplaceno jest, a my svrchupsaní rukojmie, ne- majíc se čím jiným vyvaditi, uvázali jsme se v ten dvuor svrchupsaný i v ty lidi s povolením Machny ze Všechovic, manželky jeho, kupitelkyně téhož dvora. Protož my Jakub Fiňásek a Jan Černý, rukojmie svrchupsaní, ten dvuor svrchupsaný i s lidmi platnými i neplatnými prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme ... panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu maršálku království Českého a najvyš- šiemu komorníku cudy Brněnské, a panu Vratislavovi z Pernšteina, bratřím vlastním, jejich erbóm i jejich budúcím potomkóm za LIIIIj f. uherského červených, na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž jsme již od svrchupsaných pánuov hotové a zúplna zaplacené vzali. A my Jan z Nové Vsi a na Radkově, Jan Děvečka z Herštejna a na Crhově, Gedeon z Olešničky a s Moravce, Václav Puczhart z Oděrad, Jan Puczhart z Oděrad, Jan Staníček z Dolního Chlevského a v Klecanech, rukojmie a spravedliví správce s Jakubem Fiňáskem a Janem Černým svrchupsanými, s nimi a za ně sli- bujíce všickni vespolek rukú společní a nerozdílnú naší dobrú čistú věrú beze vší zlé lsti panu Vilémovi a panu Vratislavovi, pánóm svrchupsaným, jejich erbóm ten jistý dvuor napředpsaný i s lidmi, tak jakož se svrchu píše, s jejich plným právem, příslušenstvím na prvním sněmu panském ve dsky vložiti ... Pakli bychom toho neučinili a nedokonali, což se svrchu píše, na všem nebo na díle, jehož toho Buoh nedaj, tehdá ihned bez meškání, kteráž dva z nás rukojmí svrchupsaných napomenuta budem ... ležení obyčejné v městě Brně oc. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v sobotu po svatém Jiljí léta oc M'CCCCLXXXVI°.
Strana 297
z roku 1486. 297 343. (r. XVII.) List od krále Matiáše panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina, co sě erbu Hrdého Mikuláše dotýče. V Jihlavě 1486, 2. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 73 b; měst. Brn. f. 43 b—44. Matiáš .. . Jakož k pilné potřebě Mikulášovi Hrdému z Klokočné erb buo- volovu hlavu, kteráž v nose kruh má, dali jsme, aby on toho erbu jakožto jiní ry- tieřští lidé svých erbuov požívají, požíval, kteréhož jeho předkové na svých páních vyslúžili sú, a mezi vladykami aby takovým našiem obdarováním za vladyku od- býval a za toho jmien byl. I přistúpil jest před nás, když sme se s najjasnějšiem knížetem panem Vladislavem králem Českým a markrabie Moravským, bratrem a pří- telem naším milým, v Jihlavě sjéžděli, urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie mar- šálek královstvic Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, nás spravuje, kterak by jmenovaný Mikuláš túž buovolovu hlavu s kruhem u nosu sobě vyprosil, aby se s jeho erbem, totiž s zubrovú hlavú, zvlášče na rytí nebo testu srovnala, se vší nás proše snažností, abychom vzhlédnúti na to ráčili, že on v tejto zemi s urozeným Vratislavem bratrem svým vlastniem toho erbu sú, a že by to mohlo lehce se při- hoditi, že by oni oba bez erbuov a dědicuov s tohoto světa mohli sjíti, a tak by po některých časích jmenovaný Mikuláš s svými bratřími, kteříž, jak my slyšíme, též erbu jako on Mikuláš požívají, jmenovaného Viléma a Vratislava z Pernšteina erbu požívali; nás opět s najvyššie pilností proše, abychom témuž Mikulášovi ani jeho bratřiem takového erbu požívati nedopustijti] ráčili; pakli by jeho požívati chtěli, aby nějaká proměna mezi erbem pánuov z Pernšteina a téhož Mikuláše Hrdého byla i jeho bratří. My pak znamenavše slušnú prozbu jmlenovaného Viléma, váživše také, že by to ani slušné bylo ani spravedlivé, bly] kdo se druhému v erb jeho jměl pod jakúž- koli barvú vetříti, chtíce také, aby rozdiel mezi týmž erbem jmenovaných pánuov z Pernšteina a již psaného Mikuláše a jeho bratří byl, ač on Mikuláš z Klokočnej častopsaný toho erbu požívati chce, aby jej mohl nésti, tuto při tom mají proměnu: Najprve aby kruh ten z nosa tej hlavě vyňat byl, a k tomu aby pravého ucha ne- jměl, a tady aby mezi těmi erby rozeznánie, čí který jest, mohlo býti; nebo ač by na malovánie barvami rozdíl mohl býti, ale když by nebylo takové, jakž se navrchu píše, proměny, tehdy by na testu neb na řezu, na dřívě nebo kameně žádný jednoho od druhého erbu neuměl by rozeznati. A protož přikazujem témuž Mikulášovi, ač chce toho erbu požívati, aby jeho požíval s takovú proměnú, jakož se nahoře píše. Pakli by toho učiniti nechtěl, po prvniem, druhém a třetiem napomenutí, kdyby na- pomenut byl od urozených Viléma neb Vratislava neboli jich erbuov z Pernšteina, tehdy tiemto listem již jmenovaným pánóm z Pernšteina plnú dáváme moc, aby oni, kdežkoli by ten erb celý, an se s jejich erbem srovnává, nalezli, buďto malovaný Archiv Český XVI 38
z roku 1486. 297 343. (r. XVII.) List od krále Matiáše panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina, co sě erbu Hrdého Mikuláše dotýče. V Jihlavě 1486, 2. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 73 b; měst. Brn. f. 43 b—44. Matiáš .. . Jakož k pilné potřebě Mikulášovi Hrdému z Klokočné erb buo- volovu hlavu, kteráž v nose kruh má, dali jsme, aby on toho erbu jakožto jiní ry- tieřští lidé svých erbuov požívají, požíval, kteréhož jeho předkové na svých páních vyslúžili sú, a mezi vladykami aby takovým našiem obdarováním za vladyku od- býval a za toho jmien byl. I přistúpil jest před nás, když sme se s najjasnějšiem knížetem panem Vladislavem králem Českým a markrabie Moravským, bratrem a pří- telem naším milým, v Jihlavě sjéžděli, urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie mar- šálek královstvic Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, nás spravuje, kterak by jmenovaný Mikuláš túž buovolovu hlavu s kruhem u nosu sobě vyprosil, aby se s jeho erbem, totiž s zubrovú hlavú, zvlášče na rytí nebo testu srovnala, se vší nás proše snažností, abychom vzhlédnúti na to ráčili, že on v tejto zemi s urozeným Vratislavem bratrem svým vlastniem toho erbu sú, a že by to mohlo lehce se při- hoditi, že by oni oba bez erbuov a dědicuov s tohoto světa mohli sjíti, a tak by po některých časích jmenovaný Mikuláš s svými bratřími, kteříž, jak my slyšíme, též erbu jako on Mikuláš požívají, jmenovaného Viléma a Vratislava z Pernšteina erbu požívali; nás opět s najvyššie pilností proše, abychom témuž Mikulášovi ani jeho bratřiem takového erbu požívati nedopustijti] ráčili; pakli by jeho požívati chtěli, aby nějaká proměna mezi erbem pánuov z Pernšteina a téhož Mikuláše Hrdého byla i jeho bratří. My pak znamenavše slušnú prozbu jmlenovaného Viléma, váživše také, že by to ani slušné bylo ani spravedlivé, bly] kdo se druhému v erb jeho jměl pod jakúž- koli barvú vetříti, chtíce také, aby rozdiel mezi týmž erbem jmenovaných pánuov z Pernšteina a již psaného Mikuláše a jeho bratří byl, ač on Mikuláš z Klokočnej častopsaný toho erbu požívati chce, aby jej mohl nésti, tuto při tom mají proměnu: Najprve aby kruh ten z nosa tej hlavě vyňat byl, a k tomu aby pravého ucha ne- jměl, a tady aby mezi těmi erby rozeznánie, čí který jest, mohlo býti; nebo ač by na malovánie barvami rozdíl mohl býti, ale když by nebylo takové, jakž se navrchu píše, proměny, tehdy by na testu neb na řezu, na dřívě nebo kameně žádný jednoho od druhého erbu neuměl by rozeznati. A protož přikazujem témuž Mikulášovi, ač chce toho erbu požívati, aby jeho požíval s takovú proměnú, jakož se nahoře píše. Pakli by toho učiniti nechtěl, po prvniem, druhém a třetiem napomenutí, kdyby na- pomenut byl od urozených Viléma neb Vratislava neboli jich erbuov z Pernšteina, tehdy tiemto listem již jmenovaným pánóm z Pernšteina plnú dáváme moc, aby oni, kdežkoli by ten erb celý, an se s jejich erbem srovnává, nalezli, buďto malovaný Archiv Český XVI 38
Strana 298
298 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nebo rytý, aby moc jměli, jemu kruh z nosa odjíti a pravé ucho uřezati; nebo my nechceme toho nikterakž dopustiti, aby erbové čížkoli jměli za našeho panovánie v jakú lehkost přijíti. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Jihlavě v neděli po s. Jiljí léta oc 14LXXXVI°. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 185. 344. (c. III.) List krále Matiáše na opravu kláštera Tišnovského panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina. Ve Znojmě 1486, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 72; měst. Brn. f. 33 b—34; cod. Pernst. mus. česk. č. 125. Matiáš . .. oznamujem tímto listem všem vůbec i každému zvláště, že vzhlédše na služebnost ustavičnú, kterúž nám urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník desk a súdu práva zemského u Brně, věrný náš nám zvláště milý, činil, aby tím lépe a s většie pilností povinen činiti byl, zna- menavše také, že k nám jakožto k markrabí Moravskému vší země pečlivost Mo- ravské příslušie, aby se v ní řádové dáli, aby se jednomu jako druhému obecná spravedlivost v ní dála, a poněvadž ke všemu osobú naší sami přihlédnúti nemóžem, skrze věrné naše poddané nedostatek ten napraviti potřebie nám zdá se, zvláště co se zbožie klášterských dotýče. A protož aby ten, ktož pánu Bohu v klášteřích slúží a k zbožím svým přihlédati nemohúc, nehynuli, předkové naši jim oprávce dávali jsú, kteříž by jejich zbožie opravovali a těch chudých lidí, kteříž k takovým klá- šteróm příslušie, bránili přede všemi, ktož by jim jaké křivdy nebo nátisky činiti chtěli]. Též i my znamenavše, že klášter Tišnovský, v kterémžto panny pánu Bohu ustavičně slúžiti nepřestávají, nynie bez pánuov opravních jest, nechtíce jeho bez pánuov opravních nechati, i dali jsme a mocí tohoto listu dáváme plnú opravu na zbožie téhož kláštera Tišnovského nahoře jmenovaného Vilémovi z Pernšteina oc, také aby on to zbožie jmenovaného kláštera opravovati a jeho hájiti povinen byl, jako svého vlastnieho; všakž tak, aby panna abatyše téhož kláštera Tišnovského, nynějšie i budúcí, všecko, spravedlivé úroky i jiné poplatky braly beze všech překaz téhož Viléma z Pernšteina, kromě vin a odmrtí, těch panny abatyše [aby] nemohl[y] bez vuole a vědomie častojmenovaného Viléma Pernšteinského [bráti], než když by kte- réžkoli viny chudí lidé téhož zbožie propadli, ty aby též Vilém Pernšteinský oc aneb jeho úředník súditi mohli ved[lje práva obyčeje zemského. A což se koli vin odsúdí, těch aby Vilém častopsaný Pernšteinský oc ani jeho úředník nejměl moci bráti, než aby ty viny panna abatyše neb její úředník bráti mohl. Což se pak odmrtí dotýče, těch týž Vilém Pernštýnský ani jeho úředník bráti nejmá a prostě do nich nic
298 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nebo rytý, aby moc jměli, jemu kruh z nosa odjíti a pravé ucho uřezati; nebo my nechceme toho nikterakž dopustiti, aby erbové čížkoli jměli za našeho panovánie v jakú lehkost přijíti. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Jihlavě v neděli po s. Jiljí léta oc 14LXXXVI°. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 518 č. 185. 344. (c. III.) List krále Matiáše na opravu kláštera Tišnovského panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina. Ve Znojmě 1486, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 72; měst. Brn. f. 33 b—34; cod. Pernst. mus. česk. č. 125. Matiáš . .. oznamujem tímto listem všem vůbec i každému zvláště, že vzhlédše na služebnost ustavičnú, kterúž nám urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník desk a súdu práva zemského u Brně, věrný náš nám zvláště milý, činil, aby tím lépe a s většie pilností povinen činiti byl, zna- menavše také, že k nám jakožto k markrabí Moravskému vší země pečlivost Mo- ravské příslušie, aby se v ní řádové dáli, aby se jednomu jako druhému obecná spravedlivost v ní dála, a poněvadž ke všemu osobú naší sami přihlédnúti nemóžem, skrze věrné naše poddané nedostatek ten napraviti potřebie nám zdá se, zvláště co se zbožie klášterských dotýče. A protož aby ten, ktož pánu Bohu v klášteřích slúží a k zbožím svým přihlédati nemohúc, nehynuli, předkové naši jim oprávce dávali jsú, kteříž by jejich zbožie opravovali a těch chudých lidí, kteříž k takovým klá- šteróm příslušie, bránili přede všemi, ktož by jim jaké křivdy nebo nátisky činiti chtěli]. Též i my znamenavše, že klášter Tišnovský, v kterémžto panny pánu Bohu ustavičně slúžiti nepřestávají, nynie bez pánuov opravních jest, nechtíce jeho bez pánuov opravních nechati, i dali jsme a mocí tohoto listu dáváme plnú opravu na zbožie téhož kláštera Tišnovského nahoře jmenovaného Vilémovi z Pernšteina oc, také aby on to zbožie jmenovaného kláštera opravovati a jeho hájiti povinen byl, jako svého vlastnieho; všakž tak, aby panna abatyše téhož kláštera Tišnovského, nynějšie i budúcí, všecko, spravedlivé úroky i jiné poplatky braly beze všech překaz téhož Viléma z Pernšteina, kromě vin a odmrtí, těch panny abatyše [aby] nemohl[y] bez vuole a vědomie častojmenovaného Viléma Pernšteinského [bráti], než když by kte- réžkoli viny chudí lidé téhož zbožie propadli, ty aby též Vilém Pernšteinský oc aneb jeho úředník súditi mohli ved[lje práva obyčeje zemského. A což se koli vin odsúdí, těch aby Vilém častopsaný Pernšteinský oc ani jeho úředník nejměl moci bráti, než aby ty viny panna abatyše neb její úředník bráti mohl. Což se pak odmrtí dotýče, těch týž Vilém Pernštýnský ani jeho úředník bráti nejmá a prostě do nich nic
Strana 299
z roku 1486. 299 nejmá míti. Ale poněvadž ty odúmrti k klášteru příslušejie, a druhdy úředníci klá- šterštie příliš chudé lidi těmi odmrtmi přesahají, ješto zbožie skrze to zbožie téhož kláštera spustnúti by mohlo, protož chcme, aby panna abatyše nynějšie i budúcí ani jich úředníci žádných odmrtí bráti nemohli bez vuole a vědomie již jmenovaného Viléma Pernšteinského oc. Než panny abatyše nynější i budúcí při spravedlivých duochodech jmají zůstaveny býti bez překážky jmenovaného Viléma Pernšteinského. A pakli by se lidé toho kláštera spravedlivých poplatkuov nebo robot panně abatyši neb budúcí vydávati kdy zapřeli, předepsaný Vilém z Pernšteina oc povinen je bude k tomu připraviti, aby panně v tom se od nich dosti stalo, čím sú jí povinni. A poněvadž často psaný Vilém z Pernšteina oc vlastnieho bratra urozeného Viléma*) jmá, chtíce témuž Vilémovi**) milost ukázati, jako jemu Vilémovi, též i Vratislavovi bratru jeho vlastniemu tu opravu jmenovaného kláštera dáváme a porúčíme, tak aby oni oba již do jejich smrtí a svých životuov požívali mocí naší jakožto krále Če- ského a markrabí Moravského. Dán v Znojmě v neděli den svatého Lamperta let božiech tisícého čtyřistého osmdesátého šestého, královstvie našiech Uherského oc dvadcátého devátého a Českého osmnáctého oc. Johannes episcopus Waradiensis, cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 186. *) Čti Vratislava. **) Čti Vratislavovi. 345. (CXLVIII.) List krále Vladislava na dluh dvanádcte set zlatých panu Vilémovi z Pernšteina. Na hradě Pražském 1486, 3. října. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že sme dlužni dluhu pra- vého a spravedlivého urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku krá- lovství Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské věrnému našemu milému, dvanácte set zlatých uherských na zlatě i na váze dobrých, kterúžto sumu zlatých máme a slovem naším královským slibujem témuž Vilémovi a dědicóm jeho dáti a úplně zaplatiti, však rozdielně na časy dolepsané. Item najprve čtyři sta zlatých uherských dobrých máme jim dáti od svatého Havla po dání listu tohoto najprv příštieho v plném roce pořád zběhlém, a druhých čtyři sta zlatých uherských dobrých máme jim dáti opět od toho svatého Havla v plném roce pořád zběhlém, a třetích čtyři sta zlatých dobrých uherských a po- sledních máme jim dáti opět od toho svatého Havla v plném roce pořád zběhlém, takže jim tu sumu hlavní, to jest dvanácte set zlatých uherských dobrých, vyplniti a zaplatiti máme na časy již psané, to jest ote dne svatého Havla po dání listu tohoto najprv příštieho ve třěch letech pořád zběhlých beze všeho delšieho prodlé- vánie. A jestliže by nás pán Buoh smrti v tom času neuchoval, prvé než bychom 38*
z roku 1486. 299 nejmá míti. Ale poněvadž ty odúmrti k klášteru příslušejie, a druhdy úředníci klá- šterštie příliš chudé lidi těmi odmrtmi přesahají, ješto zbožie skrze to zbožie téhož kláštera spustnúti by mohlo, protož chcme, aby panna abatyše nynějšie i budúcí ani jich úředníci žádných odmrtí bráti nemohli bez vuole a vědomie již jmenovaného Viléma Pernšteinského oc. Než panny abatyše nynější i budúcí při spravedlivých duochodech jmají zůstaveny býti bez překážky jmenovaného Viléma Pernšteinského. A pakli by se lidé toho kláštera spravedlivých poplatkuov nebo robot panně abatyši neb budúcí vydávati kdy zapřeli, předepsaný Vilém z Pernšteina oc povinen je bude k tomu připraviti, aby panně v tom se od nich dosti stalo, čím sú jí povinni. A poněvadž často psaný Vilém z Pernšteina oc vlastnieho bratra urozeného Viléma*) jmá, chtíce témuž Vilémovi**) milost ukázati, jako jemu Vilémovi, též i Vratislavovi bratru jeho vlastniemu tu opravu jmenovaného kláštera dáváme a porúčíme, tak aby oni oba již do jejich smrtí a svých životuov požívali mocí naší jakožto krále Če- ského a markrabí Moravského. Dán v Znojmě v neděli den svatého Lamperta let božiech tisícého čtyřistého osmdesátého šestého, královstvie našiech Uherského oc dvadcátého devátého a Českého osmnáctého oc. Johannes episcopus Waradiensis, cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 186. *) Čti Vratislava. **) Čti Vratislavovi. 345. (CXLVIII.) List krále Vladislava na dluh dvanádcte set zlatých panu Vilémovi z Pernšteina. Na hradě Pražském 1486, 3. října. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že sme dlužni dluhu pra- vého a spravedlivého urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku krá- lovství Českého a najvyššiemu komorníku cudy Brněnské věrnému našemu milému, dvanácte set zlatých uherských na zlatě i na váze dobrých, kterúžto sumu zlatých máme a slovem naším královským slibujem témuž Vilémovi a dědicóm jeho dáti a úplně zaplatiti, však rozdielně na časy dolepsané. Item najprve čtyři sta zlatých uherských dobrých máme jim dáti od svatého Havla po dání listu tohoto najprv příštieho v plném roce pořád zběhlém, a druhých čtyři sta zlatých uherských dobrých máme jim dáti opět od toho svatého Havla v plném roce pořád zběhlém, a třetích čtyři sta zlatých dobrých uherských a po- sledních máme jim dáti opět od toho svatého Havla v plném roce pořád zběhlém, takže jim tu sumu hlavní, to jest dvanácte set zlatých uherských dobrých, vyplniti a zaplatiti máme na časy již psané, to jest ote dne svatého Havla po dání listu tohoto najprv příštieho ve třěch letech pořád zběhlých beze všeho delšieho prodlé- vánie. A jestliže by nás pán Buoh smrti v tom času neuchoval, prvé než bychom 38*
Strana 300
300 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jim ten dluh dali a úplně zaplatili, tehdy budúcie naše krále České zavazujem tiemto listem ke všem věcem svrchupsaným, tak aby jim ten dluh na čas svrchupsaný spl- nili a zaplatili úplně. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma nebo dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k to- muto listu. Dán na hradě Pražském v úterý přěd svatým Františkem léta buožieho tisícieho čtyřstého osmdesátého šestého, království našeho léta šestnáctého oc. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 187. 346. Král Matyáš povyšuje k prosbě Vilíma z Pernšteina ves Nosislav za městečko a udílí mu znak městský. Na Výškově 1486, 4. října. — Arch. zemsk. v Brně, pam. kniha Nosislavská f. B. 18. Mathiáš z Boží milosti Uherský a Český král a markrabě Moravský oc. Oznamujem tímto listem všem, že k žádosti a ustavičné prosbě urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššího maršálka království Českého a nejvyššího komorníka cudy Brněnské, važivši také jeho mnohých služeb hotovost, kterúž jest nám činil, a aby tím lépe činiti mohl a povinen byl, ves jeho Nosislav z naší vzláštní milosti obda- řili sme a obdařujem tímto naším listem jakožto král Český a markrabě Moravský, tak aby již předřečená Nosislav ne ves, ale městečko slouti na budoucí časy mohlo. A poněvadž jiná městečka markrabství našeho Moravského, každé vedle řádu svého, nade vsi obecné svobodami, jarmarky a trhy vysazené sou, my chtějíce, aby jim se toto vrovnati mohlo, jarmark dvakrát v roce, totiž jednou na den sv. Jana Křtitele božího a druhý na den sv. Martina, též také trh obecní jednou v tejden, totiž v středu, jim dali sme a mocí listu tohoto dáváme, však jiným jarmarkům a trhům v okolních městečkách bez škody. A aby vždy hojnějších našich milostí oužitek poznati mohli, erb jmenovanému městečku na tomto malovaný, totiž štít a na štítu červené pole, a na něm malována jest větev neb rév vinného kořene, se třmi zelenými listy a s jedním žlutým hroznem vína a se dvěma hrozny modrými, a s jedné strany té větve nebo révy kopačka nebo motyka vinohradská, a z druhé strany též větve nůž, jímž v vinohradích révy obřezují, dali sme a dáváme, chtíc, aby téhož erbu na pečeti i jinde na malování nebo rytí požívati mohli. A protož chcme, aby takové naše obdarování bylo rozhlášeno po jarmarcích a obecných trzích v městech, v městečkách i ve vsech; přikazujíce při tom všem, abyšte již, znajíce toto naše obdarování, toho městečka Nosislavě při tom, čímž od nás obdarováni sou, zachovali, jináč v tom pod zachováním milosti naší nečiníce. Dán na Výškově v středu den sv. Františka, let božích tisícího čtyřstého osmdesátého šestého.
300 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jim ten dluh dali a úplně zaplatili, tehdy budúcie naše krále České zavazujem tiemto listem ke všem věcem svrchupsaným, tak aby jim ten dluh na čas svrchupsaný spl- nili a zaplatili úplně. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma nebo dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k to- muto listu. Dán na hradě Pražském v úterý přěd svatým Františkem léta buožieho tisícieho čtyřstého osmdesátého šestého, království našeho léta šestnáctého oc. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 187. 346. Král Matyáš povyšuje k prosbě Vilíma z Pernšteina ves Nosislav za městečko a udílí mu znak městský. Na Výškově 1486, 4. října. — Arch. zemsk. v Brně, pam. kniha Nosislavská f. B. 18. Mathiáš z Boží milosti Uherský a Český král a markrabě Moravský oc. Oznamujem tímto listem všem, že k žádosti a ustavičné prosbě urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššího maršálka království Českého a nejvyššího komorníka cudy Brněnské, važivši také jeho mnohých služeb hotovost, kterúž jest nám činil, a aby tím lépe činiti mohl a povinen byl, ves jeho Nosislav z naší vzláštní milosti obda- řili sme a obdařujem tímto naším listem jakožto král Český a markrabě Moravský, tak aby již předřečená Nosislav ne ves, ale městečko slouti na budoucí časy mohlo. A poněvadž jiná městečka markrabství našeho Moravského, každé vedle řádu svého, nade vsi obecné svobodami, jarmarky a trhy vysazené sou, my chtějíce, aby jim se toto vrovnati mohlo, jarmark dvakrát v roce, totiž jednou na den sv. Jana Křtitele božího a druhý na den sv. Martina, též také trh obecní jednou v tejden, totiž v středu, jim dali sme a mocí listu tohoto dáváme, však jiným jarmarkům a trhům v okolních městečkách bez škody. A aby vždy hojnějších našich milostí oužitek poznati mohli, erb jmenovanému městečku na tomto malovaný, totiž štít a na štítu červené pole, a na něm malována jest větev neb rév vinného kořene, se třmi zelenými listy a s jedním žlutým hroznem vína a se dvěma hrozny modrými, a s jedné strany té větve nebo révy kopačka nebo motyka vinohradská, a z druhé strany též větve nůž, jímž v vinohradích révy obřezují, dali sme a dáváme, chtíc, aby téhož erbu na pečeti i jinde na malování nebo rytí požívati mohli. A protož chcme, aby takové naše obdarování bylo rozhlášeno po jarmarcích a obecných trzích v městech, v městečkách i ve vsech; přikazujíce při tom všem, abyšte již, znajíce toto naše obdarování, toho městečka Nosislavě při tom, čímž od nás obdarováni sou, zachovali, jináč v tom pod zachováním milosti naší nečiníce. Dán na Výškově v středu den sv. Františka, let božích tisícího čtyřstého osmdesátého šestého.
Strana 301
z roku 1486. 301 347. (CVI.) List od krále Matyáše na Evančice, jímž panu Vilémovi z Pernšteina [to zboží manské svobodí za dědičné]. Na Výškově 1486, 4. října. — Orig. arch. kap. Pražs. I. 5; mus. Frant. v Brně vytržené listy z cod. Pernst. Commissio propria domini regis. Matyáš z boží milosti Uherský a Český král oc a markrabě Moravský oc oznamujem tímto listem všem vuobec, ktož jej uzří neb čtúc slyšeti budú, že jest předstúpil před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého a najvyšší komorník desk a práva Brněnského věrný náš milý, i zpravil jest nás, kterak má a drží městečko Evančice s městečkem Rúcho- vany a vsi Litobratřice a Nikulčice a hrad zbořený Rabštein, k němuž sú dvě vesce, Dokovany a Heřmanice, a že by ta dvě městečka i ty vsi nám jakožto králi Če- skému a markrabí Moravskému dědičně příslušely, a že on s tolika to všecko, což sě nahoře píše, zápisem od předkuov našich králuov Českých a margkrabí Moravských drží, s pilností nás proše, abychom jemu jmenovaná zboží v dědictví dáti ráčili. My pak vzhledše na jeho pokornú prosbu, váživše také jeho znamenitých služeb, kteréž jest nám činil [v] oužitek, a aby nám tím snažněji a ochotněji je na potomní časy činiti ousiloval, jemu tu milost učinili sme a činíme, a jemu ta městečka i s tím hradem zbořeným a zbožím k němu příslušejícím, jakož sě nahoře jmenují, se všemi k nim příslušnostmi, totiž s rolími oranými i neoranými, s lukami, pastvami, a pastvištěmi, s lesy, s rybníky, s vodami tekutými i netekutými, s vinicemi i s místy kdež by vinnice mohly dělány býti, se všemi těch nahořepsaných městeček, vsí i toho zbořeného hradu příslušnostmi, dáváme v pravé a zpupné dědictví, z toho jej manství a manský povinnosti propúštíc a ve všem prázdna činíce, tak aby jmenovaný Vilém i jeho dědicové na věčné časy nám ani budúcím našim králóm Českým a markrabím Moravským více povinni nebyli vedle jiných manuov činiti, než ta jmenovaná zboží aby v též svobodě, jakožto jiní páni a zemené svá zboží drží, [drželi] a jich jakožto svo- bodných a dědičných požívali nynie i budúcně, bez naší i budúcích králuov Českých a margkrabí Moravských i všech jiných lidí překazy; všakž tak, aby řečený Vilém z Pernšteina i jeho dědicové nám i našim budúcím králóm Českým a margkrabím Moravským z těch často dotčených zbuoží vedle jiných pánuov a zeman, kteříž svá zbuoží mají dědičná, činiti povinni byli. Protož přikazujem hajtmanu margkrabstvie Moravského, komorníku i jiným úředníkóm desk a cudy Brněnské, když najprve dcky práva Brněnského otevřeny budú, a řečený Vilém z Pernšteina toho požádá, abyšte jemu hned toto naše obda- rování s tímto listem i s těmi zbožími nahoře jmenovanými bez odpornosti ve dcky vložili a vepsali ku pravému a zpupnému dědicstvie na věčné časy, jináč toho ne-
z roku 1486. 301 347. (CVI.) List od krále Matyáše na Evančice, jímž panu Vilémovi z Pernšteina [to zboží manské svobodí za dědičné]. Na Výškově 1486, 4. října. — Orig. arch. kap. Pražs. I. 5; mus. Frant. v Brně vytržené listy z cod. Pernst. Commissio propria domini regis. Matyáš z boží milosti Uherský a Český král oc a markrabě Moravský oc oznamujem tímto listem všem vuobec, ktož jej uzří neb čtúc slyšeti budú, že jest předstúpil před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého a najvyšší komorník desk a práva Brněnského věrný náš milý, i zpravil jest nás, kterak má a drží městečko Evančice s městečkem Rúcho- vany a vsi Litobratřice a Nikulčice a hrad zbořený Rabštein, k němuž sú dvě vesce, Dokovany a Heřmanice, a že by ta dvě městečka i ty vsi nám jakožto králi Če- skému a markrabí Moravskému dědičně příslušely, a že on s tolika to všecko, což sě nahoře píše, zápisem od předkuov našich králuov Českých a margkrabí Moravských drží, s pilností nás proše, abychom jemu jmenovaná zboží v dědictví dáti ráčili. My pak vzhledše na jeho pokornú prosbu, váživše také jeho znamenitých služeb, kteréž jest nám činil [v] oužitek, a aby nám tím snažněji a ochotněji je na potomní časy činiti ousiloval, jemu tu milost učinili sme a činíme, a jemu ta městečka i s tím hradem zbořeným a zbožím k němu příslušejícím, jakož sě nahoře jmenují, se všemi k nim příslušnostmi, totiž s rolími oranými i neoranými, s lukami, pastvami, a pastvištěmi, s lesy, s rybníky, s vodami tekutými i netekutými, s vinicemi i s místy kdež by vinnice mohly dělány býti, se všemi těch nahořepsaných městeček, vsí i toho zbořeného hradu příslušnostmi, dáváme v pravé a zpupné dědictví, z toho jej manství a manský povinnosti propúštíc a ve všem prázdna činíce, tak aby jmenovaný Vilém i jeho dědicové na věčné časy nám ani budúcím našim králóm Českým a markrabím Moravským více povinni nebyli vedle jiných manuov činiti, než ta jmenovaná zboží aby v též svobodě, jakožto jiní páni a zemené svá zboží drží, [drželi] a jich jakožto svo- bodných a dědičných požívali nynie i budúcně, bez naší i budúcích králuov Českých a margkrabí Moravských i všech jiných lidí překazy; všakž tak, aby řečený Vilém z Pernšteina i jeho dědicové nám i našim budúcím králóm Českým a margkrabím Moravským z těch často dotčených zbuoží vedle jiných pánuov a zeman, kteříž svá zbuoží mají dědičná, činiti povinni byli. Protož přikazujem hajtmanu margkrabstvie Moravského, komorníku i jiným úředníkóm desk a cudy Brněnské, když najprve dcky práva Brněnského otevřeny budú, a řečený Vilém z Pernšteina toho požádá, abyšte jemu hned toto naše obda- rování s tímto listem i s těmi zbožími nahoře jmenovanými bez odpornosti ve dcky vložili a vepsali ku pravému a zpupnému dědicstvie na věčné časy, jináč toho ne-
Strana 302
302 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina činíce. A jestliže by často řečený Vilém komu na toto naše obdarování prve, nežli by jemu to ve dcky vloženo bylo, své právo dal s svú dobrú vuolí, ten jmá a jmieti bude též plné právo ke všem věcem, jako on Vilém častojmenovaný. Tomu na potvr- zení pečeť naši královskú přivěsiti kázali sme k tomuto listu. Jenž jest psán a dán na Výškově, v středu den svatého Františka léta od narození syna Buožieho tisícého čtyřstého sedmdesátého šestého. Johannes episcopus Varadiensis oc cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 188. 348. Král Matiáš nařizuje Mikulášovi z Lisova a ze Španova, hejtmanu Novohradskému, (kterýžto zámek Nový Hrad asi 1476 Oldřichovi z Grafneku, od téhož pak rakouskému pánu Tomášovi z Láku v 6000 zl. uh. byl zastaven, od kteréhož právo zástavní r. 1485 bylo převedeno na krále Matyáše), kdyby bratří Petr a Vok z Rožmberka na den sv. Martina (11. listop.) jemu anebo později Vilémovi z Pernšteina nejvyš. marš. král. Česk. položili v jeho moc na Krumlově Moravském sumu zápisnou 6000 zl. uh., aby jim Nového Hradu postoupil. Dat. z Jihlavy 1486, 8. Oct. Sedláček, Hrady zámky III. 213 (z arch. Novohradsk.) 349. Král Vladislav dává Jakubovi Šárovcovi z Krumsína, kterýž koupil ves Čihovice s blaty neb bahny i jiným příslušenstvím, o kteráž blata od okolních obyvatelů nesnáze po- vstaly a o nichž vyznáno bylo, že od starodávna k markrabství Moravskému příslušela, právo své, kteréž mu k nim jako králi Českému a markrabí Moravskému přináleželo. Datum na hradě Pražském v pondělí po sv. Františku (9. října) 1486. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 471; cod. Pernst. měst. Brn. f. 159—160. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 159. 350. Na sjezdu panském držaném v Brně fer. II. in f. s. Galli (16. října) 1486 byl mezi pány Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. V. 139. 351. Ve smlouvě mezi stavy moravskými, zvláště o kupování statkův zemských od mě- šťanův a domův městských od pánův a rytířstva, na předním místě jmenován Vilém z Pern- šteina, nejv. maršálek král. Česk. V Brně 1486, 28. října. — AČ. V. 428. 352. (CXVII.) Smlúva, co se Kurdějovských a Hustopeckých dotýče, mezi panem Vilémem z Pern- štaina a pannú abatyší z Králové kláštera. Na Veveří 1486, 28. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 69. Léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého šestého ve čtvrtek před sv. Havlem stala sě jest smlúva celá a dokonalá mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfnšteině, najvyšším maršálkem království Českého, a mezi velebnú pannú Margetú z Donína, abbatyší Králové kláštera v Starém Brně a konventem
302 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina činíce. A jestliže by často řečený Vilém komu na toto naše obdarování prve, nežli by jemu to ve dcky vloženo bylo, své právo dal s svú dobrú vuolí, ten jmá a jmieti bude též plné právo ke všem věcem, jako on Vilém častojmenovaný. Tomu na potvr- zení pečeť naši královskú přivěsiti kázali sme k tomuto listu. Jenž jest psán a dán na Výškově, v středu den svatého Františka léta od narození syna Buožieho tisícého čtyřstého sedmdesátého šestého. Johannes episcopus Varadiensis oc cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 188. 348. Král Matiáš nařizuje Mikulášovi z Lisova a ze Španova, hejtmanu Novohradskému, (kterýžto zámek Nový Hrad asi 1476 Oldřichovi z Grafneku, od téhož pak rakouskému pánu Tomášovi z Láku v 6000 zl. uh. byl zastaven, od kteréhož právo zástavní r. 1485 bylo převedeno na krále Matyáše), kdyby bratří Petr a Vok z Rožmberka na den sv. Martina (11. listop.) jemu anebo později Vilémovi z Pernšteina nejvyš. marš. král. Česk. položili v jeho moc na Krumlově Moravském sumu zápisnou 6000 zl. uh., aby jim Nového Hradu postoupil. Dat. z Jihlavy 1486, 8. Oct. Sedláček, Hrady zámky III. 213 (z arch. Novohradsk.) 349. Král Vladislav dává Jakubovi Šárovcovi z Krumsína, kterýž koupil ves Čihovice s blaty neb bahny i jiným příslušenstvím, o kteráž blata od okolních obyvatelů nesnáze po- vstaly a o nichž vyznáno bylo, že od starodávna k markrabství Moravskému příslušela, právo své, kteréž mu k nim jako králi Českému a markrabí Moravskému přináleželo. Datum na hradě Pražském v pondělí po sv. Františku (9. října) 1486. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. f. 471; cod. Pernst. měst. Brn. f. 159—160. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 515 č. 159. 350. Na sjezdu panském držaném v Brně fer. II. in f. s. Galli (16. října) 1486 byl mezi pány Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. V. 139. 351. Ve smlouvě mezi stavy moravskými, zvláště o kupování statkův zemských od mě- šťanův a domův městských od pánův a rytířstva, na předním místě jmenován Vilém z Pern- šteina, nejv. maršálek král. Česk. V Brně 1486, 28. října. — AČ. V. 428. 352. (CXVII.) Smlúva, co se Kurdějovských a Hustopeckých dotýče, mezi panem Vilémem z Pern- štaina a pannú abatyší z Králové kláštera. Na Veveří 1486, 28. října. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 69. Léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého šestého ve čtvrtek před sv. Havlem stala sě jest smlúva celá a dokonalá mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfnšteině, najvyšším maršálkem království Českého, a mezi velebnú pannú Margetú z Donína, abbatyší Králové kláštera v Starém Brně a konventem
Strana 303
z roku 1486. 303 již psaného kláštera, skrze mne Václava z Ludanic a na Veveří, najvyššieho sudieho desk súdu práva zemského u Brně, o ruoznici, kteráž jest byla mezi Kurdějovskými a Hustopeckými o meze. Item najprve o tu horu, kde kamení lámají, ač jest v Kurdějovských horách mezách [sic], proto mají Hustopečtí svobodu, kámen lámati k potřebám svým, však takovú měrú, leč by sobě Kurdějovští počali lámati v těch dolích, Hustopečtí nemají lámati ani překážeti bez vuole jich. Též zase když by Hustopečtí počali lámati v těch dolích, Kurdějovští nemají lámati ani jim překážeti, a tak s obú stranú sobě v tom lámání žádné překážky dělati nemají, než toho společně bez přiekazy jedni druhým požívati. Item Kurdějovští nemají dále vinohraduov dělati než po vrchní cestu, kteráž přes Šteimperk jde k Dolniemu Šemperku a od téhož Šemperku zase dolní cestú podle mezného kamene, kteréž sazeno jest, až zase na Šteimperk. Item co sě dotýče té nivy, kteráž německy slove Prayttin a leží mezi Mi- nichšperkem, který do Kurdějova sluší, a horú, která slove Moes, ta má slušeti k Hustopečím vedle starodávnieho vymezenie. Co sě pak dotýče té nové hory Moes, počnúce od staré hory Moes, těch hranic až k Plankeperku od prvnieho hraničného kamene, od jednoho k druhému a k hoře Pamlisen řečené, také k hraničnému kameni od Pamlisen přes lúku, přes Zbeb mezi dvěma hráz[emji, mezi kterými jest hraničný kámen zasazen, což z tej strany od Kurdějova jest, to k Kurdějovu příslušeti má, a což z tej strany od Hustopeče jest, to k Hustopečím příslušeti má. A tak ty meze sobě mají bez přerušenie s obú stranú zachovávati, jakož sě v listu vypisuje a kamením vysázené jsú, a strana straně přes to již nesahati, než to na věčné časy zdržeti a zachovati mají. Tomu na svědomie a pro lepší jistotu věcí svrchupsaných já svrchupsaný Václav svú vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti sem rozkázal. Jenž jest dán a psán na Veveří den svatých Šimoniše a Jude léta nahoře psaného. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 189. 353. (Abeceda třetí: A. I.) List správnie od Mandaleny z Držovic na dvuor v Držovicích panu Heraltovi z Kunstatu. Na Tovačově 1486, 3. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 280; arch. měst. Brn. ƒ. 122. Já Magdalena z Držovic oznamuji ... Jakož mi se po otci mém dostala rolí, dědicstvie to mé v Držovicích, a smlúva pod pečetí dobrých lidí před rukama jest; kterúžto rolí a dvuor mně příslušný kdy urozený pán pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova oc JMt, rybník dělaje, u mne jest kúpil za LX f., i skrz nález panský stalo se nám rozkázánie, abych já Magdalena brala dvě čěsti [sic], a Kuna macecha
z roku 1486. 303 již psaného kláštera, skrze mne Václava z Ludanic a na Veveří, najvyššieho sudieho desk súdu práva zemského u Brně, o ruoznici, kteráž jest byla mezi Kurdějovskými a Hustopeckými o meze. Item najprve o tu horu, kde kamení lámají, ač jest v Kurdějovských horách mezách [sic], proto mají Hustopečtí svobodu, kámen lámati k potřebám svým, však takovú měrú, leč by sobě Kurdějovští počali lámati v těch dolích, Hustopečtí nemají lámati ani překážeti bez vuole jich. Též zase když by Hustopečtí počali lámati v těch dolích, Kurdějovští nemají lámati ani jim překážeti, a tak s obú stranú sobě v tom lámání žádné překážky dělati nemají, než toho společně bez přiekazy jedni druhým požívati. Item Kurdějovští nemají dále vinohraduov dělati než po vrchní cestu, kteráž přes Šteimperk jde k Dolniemu Šemperku a od téhož Šemperku zase dolní cestú podle mezného kamene, kteréž sazeno jest, až zase na Šteimperk. Item co sě dotýče té nivy, kteráž německy slove Prayttin a leží mezi Mi- nichšperkem, který do Kurdějova sluší, a horú, která slove Moes, ta má slušeti k Hustopečím vedle starodávnieho vymezenie. Co sě pak dotýče té nové hory Moes, počnúce od staré hory Moes, těch hranic až k Plankeperku od prvnieho hraničného kamene, od jednoho k druhému a k hoře Pamlisen řečené, také k hraničnému kameni od Pamlisen přes lúku, přes Zbeb mezi dvěma hráz[emji, mezi kterými jest hraničný kámen zasazen, což z tej strany od Kurdějova jest, to k Kurdějovu příslušeti má, a což z tej strany od Hustopeče jest, to k Hustopečím příslušeti má. A tak ty meze sobě mají bez přerušenie s obú stranú zachovávati, jakož sě v listu vypisuje a kamením vysázené jsú, a strana straně přes to již nesahati, než to na věčné časy zdržeti a zachovati mají. Tomu na svědomie a pro lepší jistotu věcí svrchupsaných já svrchupsaný Václav svú vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti sem rozkázal. Jenž jest dán a psán na Veveří den svatých Šimoniše a Jude léta nahoře psaného. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 189. 353. (Abeceda třetí: A. I.) List správnie od Mandaleny z Držovic na dvuor v Držovicích panu Heraltovi z Kunstatu. Na Tovačově 1486, 3. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 280; arch. měst. Brn. ƒ. 122. Já Magdalena z Držovic oznamuji ... Jakož mi se po otci mém dostala rolí, dědicstvie to mé v Držovicích, a smlúva pod pečetí dobrých lidí před rukama jest; kterúžto rolí a dvuor mně příslušný kdy urozený pán pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova oc JMt, rybník dělaje, u mne jest kúpil za LX f., i skrz nález panský stalo se nám rozkázánie, abych já Magdalena brala dvě čěsti [sic], a Kuna macecha
Strana 304
304 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina má jednu třetinu i [s] sirotky jinými bratřími a sestrami svými. Z túž Kunú ma- cechú přišli jsme a tak abychom ten dvuor zespolka témuž nahoře psanému panu Heraltovi čistili a svobodili, a ve cky zemské vkladli a vepsali a sobě vymazali. Protož já nahoře psaná Magdalena vzala jsem svého dielu, těch dvú čěstí, kderéž na mne přišly jsú, od téhož pana Heralta před panem hajtmanem zaplaceného XI f. uherských úplně a docela zaplacených, a podle toho panského nálezu témuž panu Heraltovi slibuji sama za se i za své erby a potomky svú čistú dobrú věrú i za toho každého, což by anebo ktož by muoj statek aneb co mého statku vzal, že jmáme témuž panu Heraltovi a jeho erbóm i tomu každému, kdož by ten list s téhož pana Heralta neb jeho erbuov dobrú volí jměl, ten jistý dvuor a ty mé čěsti na prvniem sněmu panském aneb konečně na druhém ve dcky zemské v Olomúci, když by otevřeny byly, vložiti a vepsati a sobě vymazati. Pakli bychom toho ne- učinili, tehdy dáváme plnú moc témuž panu Heraltovi i erbóm jeho i tomu, kdož by jeho dobrú vóli na tom jměl, mně Magdaleně neb potomkóm mým statky v městech, v městečkách, ve vsech i na poli, kdež bychom kolivěk jměli, stavovati právem a hyndrovati dotad, dokudž bychom ve dcky zemské nevložili a nevepsali a sobě nevymazali a očistili; nad to jměli-li] bychom co na dědicstvie aneb budúcie moji též, z toho moci nás budú věřitelé naši pro nedokonánie a o vočištěnie a v leženie*) pravené pohoniti zemským právem, kolikrát by jim toho potřebie bylo. Pakli by i skrze to nás k vloženie připraviti nemohli, dáváme plnú moc panu hajtmanovi najvyššiemu i budúciem pánóm země této, ten dvuor a rolí i se všiem příslušenstviem ve dcky zemské vepsati a vložiti kupitelóm nahoře psaným. Tomu na jistotu, své pečeti nejmajíc, slovem svým, erbuov svých i potomkuov svých urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hajtmana markrabstvie Moravského, a pana Jana Pňovského z Sovince, najvyššieho sudieho desk a práva zemského v Olomúci, a múdrých a opatrných pánuov purgmistra a rady města Olo- múce, aby k tomuto listu na svědomie své pečeti na budúcie paměti přivěsili, sobě a erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán na Tovačově tu neděli před svatým Mikulášem léta oc tisícého čtyřistého osmdesátého šestého oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 190. *) Čti: a vloženie. 354. Vilím z Pernšteina prodává dědičný dvůr v Simři Jakubovi Kolárovi a Janovi Snášelovi a činí jim rozličná obdarování. Na Hranicích 1486, 12. prosince. — Opis vid. arch. zemského v Brně. Vilím z Pernšteina . . . známo činíme tímto listem všem vůbec, kdož jej čísti anebo čtouci slyšeti budou, že jsme prodali a mocí listu tohoto prodáváme dvůr náš dědičný a vlastní v Simři i s tím kusem kněžské role opatrným mužům Jakubovi
304 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina má jednu třetinu i [s] sirotky jinými bratřími a sestrami svými. Z túž Kunú ma- cechú přišli jsme a tak abychom ten dvuor zespolka témuž nahoře psanému panu Heraltovi čistili a svobodili, a ve cky zemské vkladli a vepsali a sobě vymazali. Protož já nahoře psaná Magdalena vzala jsem svého dielu, těch dvú čěstí, kderéž na mne přišly jsú, od téhož pana Heralta před panem hajtmanem zaplaceného XI f. uherských úplně a docela zaplacených, a podle toho panského nálezu témuž panu Heraltovi slibuji sama za se i za své erby a potomky svú čistú dobrú věrú i za toho každého, což by anebo ktož by muoj statek aneb co mého statku vzal, že jmáme témuž panu Heraltovi a jeho erbóm i tomu každému, kdož by ten list s téhož pana Heralta neb jeho erbuov dobrú volí jměl, ten jistý dvuor a ty mé čěsti na prvniem sněmu panském aneb konečně na druhém ve dcky zemské v Olomúci, když by otevřeny byly, vložiti a vepsati a sobě vymazati. Pakli bychom toho ne- učinili, tehdy dáváme plnú moc témuž panu Heraltovi i erbóm jeho i tomu, kdož by jeho dobrú vóli na tom jměl, mně Magdaleně neb potomkóm mým statky v městech, v městečkách, ve vsech i na poli, kdež bychom kolivěk jměli, stavovati právem a hyndrovati dotad, dokudž bychom ve dcky zemské nevložili a nevepsali a sobě nevymazali a očistili; nad to jměli-li] bychom co na dědicstvie aneb budúcie moji též, z toho moci nás budú věřitelé naši pro nedokonánie a o vočištěnie a v leženie*) pravené pohoniti zemským právem, kolikrát by jim toho potřebie bylo. Pakli by i skrze to nás k vloženie připraviti nemohli, dáváme plnú moc panu hajtmanovi najvyššiemu i budúciem pánóm země této, ten dvuor a rolí i se všiem příslušenstviem ve dcky zemské vepsati a vložiti kupitelóm nahoře psaným. Tomu na jistotu, své pečeti nejmajíc, slovem svým, erbuov svých i potomkuov svých urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hajtmana markrabstvie Moravského, a pana Jana Pňovského z Sovince, najvyššieho sudieho desk a práva zemského v Olomúci, a múdrých a opatrných pánuov purgmistra a rady města Olo- múce, aby k tomuto listu na svědomie své pečeti na budúcie paměti přivěsili, sobě a erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán na Tovačově tu neděli před svatým Mikulášem léta oc tisícého čtyřistého osmdesátého šestého oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 190. *) Čti: a vloženie. 354. Vilím z Pernšteina prodává dědičný dvůr v Simři Jakubovi Kolárovi a Janovi Snášelovi a činí jim rozličná obdarování. Na Hranicích 1486, 12. prosince. — Opis vid. arch. zemského v Brně. Vilím z Pernšteina . . . známo činíme tímto listem všem vůbec, kdož jej čísti anebo čtouci slyšeti budou, že jsme prodali a mocí listu tohoto prodáváme dvůr náš dědičný a vlastní v Simři i s tím kusem kněžské role opatrným mužům Jakubovi
Strana 305
z roku 1486. 305 Kolárovi a Janovi Snášelovi, ženám i dětem jejich i jejich budoucím potomkům, z rolí oranou i neoranou, s loukami, s lesem, s chrastinami i s jeho plným příslu- šenstvím tak a v těch hranicích, jakož ten dvůr od starodávna v svých mezech zá- leží a jest vyměřen, a to za jmenovanú summu, kterouž jsme již od nich hotovou úplně a docela zaplacenou vzali, pod tou však výminkú a povahou dole psanou, že oni svrchupsaní Jakub Kolár a Jan Snášel i jejich budoucí potomkové nám svrchu- psanému Vilémovi, erbům i budoucím pánům Helfenšteinským dlužni a povinni budou z toho dvoru činžovati a platiti v roce osm kop groší peněz obecně v tejto zemi berných, za každý groš sedm peněz počítajíce, a to rozdílně, na svatý Jiří nejprve příští čtyry kopy peněz svrchupsaných a na svatý Václav potom opět příští druhé čtyry kopy týchž peněz, a tak na ty časy a dni ten svrchupsaný plat peněžitý dlužni budou platiti a vydávati na časy věčné a nic jiného; a tak ten plat dadouce a spra- více, všech jiných poplatků a robot již z řečeného dvora prázdni budou, krom když by berně královská v zemi zavolána byla v Moravské, tu sobě, erbům svým a bu- doucím pánům Helfenšteinským pozůstavuji. Když by pastva na lesích panských padla, svrchupsaní Jakub Kolár a Jan Snášel i jejich budoucí potomci šestnáctero sviní a nic více na pastvu bez uplaco- vání budou moci hnáti a pásti. Také drva ku pálení i lesu k stavení v horách panských má se jim časem dáti ku potřebě, kdež jim ouředníky našimi rozkázáno bude a hejnými panskými ukázáno; a tak oni svrchupsaní Jakub Kolár a Jan Snášel, ženy i děti jejich i budoucí potomci ten svrchupsaný dvůr tím obyčejem a právem také, jakož se nahoře vypisuje, a v tom oddíle, jakož sou se oni oň rozdělili, každý z nich bude moci svůj oddíl držeti, míti, vládnouti, požívati, prodati, dáti, zastaviti, zaměniti a s tím vedle vůle a libosti své naložiti jako svým vlastním, však bez umenšení platu svrchupsaného, a osobě pánu hodné. Také v odmrti my ani naši bu- doucí potomci v žádné nemáme jim sahati, než aby oni mohli statek svůj, jakýžkoli míti budou, poručiti, komuž budou chtíti, přátelům přirozeným nebo nepřirozeným, za zdravého života neb na smrtedlné posteli, však tak, aby ten statek z našeho panství na jiná přenášen nebyl, ale na našem panství zůstal tím obyčejem, jakož jiným lidem našim jsme toho půjčili, co se odmrtí dotejče. A protož já svrchupsaný Vilím slibuji sám za se, za své erby i budoucí potomky pány Helfenšteinské svrchu- dotčeným Jakubovi Kolárovi a Janovi Snášelovi, dětem, ženám jejich i budoucím potomkům v to nikterakž nesahati mocí ani kterým obyčejem, než při tom při všem je zachovati, tak jakož se v tomto listu píše a zavírá oc. Tomu na potvrzení a na svědomí pečet naši k tomuto listu jsme přivěsiti kázali oc. Jenž jest psán a dán na Hranicích v outerý před svatou Lucií léta od narození Syna božího 1486. Následuje vidimační klausule purkmistra a rady m. Dřevohostic daná 1622 v pátek po sv. Vavřinci. Archiv Český XVI. 39
z roku 1486. 305 Kolárovi a Janovi Snášelovi, ženám i dětem jejich i jejich budoucím potomkům, z rolí oranou i neoranou, s loukami, s lesem, s chrastinami i s jeho plným příslu- šenstvím tak a v těch hranicích, jakož ten dvůr od starodávna v svých mezech zá- leží a jest vyměřen, a to za jmenovanú summu, kterouž jsme již od nich hotovou úplně a docela zaplacenou vzali, pod tou však výminkú a povahou dole psanou, že oni svrchupsaní Jakub Kolár a Jan Snášel i jejich budoucí potomkové nám svrchu- psanému Vilémovi, erbům i budoucím pánům Helfenšteinským dlužni a povinni budou z toho dvoru činžovati a platiti v roce osm kop groší peněz obecně v tejto zemi berných, za každý groš sedm peněz počítajíce, a to rozdílně, na svatý Jiří nejprve příští čtyry kopy peněz svrchupsaných a na svatý Václav potom opět příští druhé čtyry kopy týchž peněz, a tak na ty časy a dni ten svrchupsaný plat peněžitý dlužni budou platiti a vydávati na časy věčné a nic jiného; a tak ten plat dadouce a spra- více, všech jiných poplatků a robot již z řečeného dvora prázdni budou, krom když by berně královská v zemi zavolána byla v Moravské, tu sobě, erbům svým a bu- doucím pánům Helfenšteinským pozůstavuji. Když by pastva na lesích panských padla, svrchupsaní Jakub Kolár a Jan Snášel i jejich budoucí potomci šestnáctero sviní a nic více na pastvu bez uplaco- vání budou moci hnáti a pásti. Také drva ku pálení i lesu k stavení v horách panských má se jim časem dáti ku potřebě, kdež jim ouředníky našimi rozkázáno bude a hejnými panskými ukázáno; a tak oni svrchupsaní Jakub Kolár a Jan Snášel, ženy i děti jejich i budoucí potomci ten svrchupsaný dvůr tím obyčejem a právem také, jakož se nahoře vypisuje, a v tom oddíle, jakož sou se oni oň rozdělili, každý z nich bude moci svůj oddíl držeti, míti, vládnouti, požívati, prodati, dáti, zastaviti, zaměniti a s tím vedle vůle a libosti své naložiti jako svým vlastním, však bez umenšení platu svrchupsaného, a osobě pánu hodné. Také v odmrti my ani naši bu- doucí potomci v žádné nemáme jim sahati, než aby oni mohli statek svůj, jakýžkoli míti budou, poručiti, komuž budou chtíti, přátelům přirozeným nebo nepřirozeným, za zdravého života neb na smrtedlné posteli, však tak, aby ten statek z našeho panství na jiná přenášen nebyl, ale na našem panství zůstal tím obyčejem, jakož jiným lidem našim jsme toho půjčili, co se odmrtí dotejče. A protož já svrchupsaný Vilím slibuji sám za se, za své erby i budoucí potomky pány Helfenšteinské svrchu- dotčeným Jakubovi Kolárovi a Janovi Snášelovi, dětem, ženám jejich i budoucím potomkům v to nikterakž nesahati mocí ani kterým obyčejem, než při tom při všem je zachovati, tak jakož se v tomto listu píše a zavírá oc. Tomu na potvrzení a na svědomí pečet naši k tomuto listu jsme přivěsiti kázali oc. Jenž jest psán a dán na Hranicích v outerý před svatou Lucií léta od narození Syna božího 1486. Následuje vidimační klausule purkmistra a rady m. Dřevohostic daná 1622 v pátek po sv. Vavřinci. Archiv Český XVI. 39
Strana 306
306 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Podobná obdarování byla učiněna v dědině Vysokém Oujezdě Pavlovi Kračmarovi 1486, na dvůr v dědině Valšovicích Matějovi 1482, na dvůr v dědině Biškovicích Bernartovi 1486, v dědině Horním Oujezdě Pavlovi Chlapkovi, na dvorství v dědině Paryšovicích Jurovi, na dvorství v Rakovém Janu Holanovi, na dvůr v Horních Něčicích Tomášovi dvořákovi, na dvorství v Dolním Oujezdě Jurovi Palicovi Květoňovi, na dvorství v dědině Biškovicích Vaň- kovi Mrázovi, na dvorství v dědině Horního Oujezda Janu Masařovi; obdarování nedatovaná položiti možno na konec 15. století. Více dáno obdarování na dvůr ve vsi Biškovicích Janovi Hronovi 1505, na dvorství v dědině Loučce Mikulášovi Hanušovi 1506, na fojtství a krčmu v Biškovicích muži Janovi 1506, na mlýn pod Dolním rybníkem Prosenským 1507, na dvorství fojta Rakovského 1509, na mlýn konec hráze rybníka Prosenického Ondřejovi Šilhancovi 1518, 24. června. 355. Král Vladislav dává Vilímovi z Pernšteina k zpupnému dědictví zboží dosud manské, kteréž držel, a to městečka Evančice, Rúchovany, vsi Litobratřice, Nikulčice, hrad zbořený Rabštein, se dvěma vescemi Dokovany a Heřmanice. Datum na hradě Pražském na den sv. Štěpána (26. pros.) 1486. Vytrž. listy Cod. Pernst. v mus. Frant. Brn. č. 108. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 188. (Srv. list krále Matyáše ze 4. října 1486 zde str. 301 č. 347.) 356. (f. VI.) List krále Vladislava na opravu zbožie Tišnovského panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina oc. Na hradě Pražském 1486, 26. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 64; arch. měst. Brn. ƒ. 35. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že prosil jest nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, abychom ráčili dáti jemu a urozenému Vratislavovi z Pernšteina, bratru jeho, opravu kláštera Tišnovského, ležícého v markrabstvie našem Moravském. My znajíce věrné a ustavičné služby téhož Viléma, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, nám věrně k obecnému dobrému pomáhaje a potom tím lépe aby mohl nám slúžiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná, i jsúce v tom k jeho prosbě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí krá- lovskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilémovi a Vratislavovi bratru jeho dali jsme a tímto listem dáváme opravu již psaného kláštera, tak aby oni jakožto páni oprávce téhož kláštera i všeho zbožie k němu příslušejícého, ten klášter i s zbožím jeho v své opravě jměli, drželi a jej zpravovali, a to beze všech jiných lidí všeliaké překážky. Ašak proto co se dotýče poplatkuov a duochoduov sprave- dlivých k témuž klášteru příslušejících, v tých Vilém i také jmenovaný Vratislav žádných překážek aby nečinili panně avatyši a konventu kláštera nynějšiem i bu- dúcím, aby ony volně a svobodně bez jich překážky a s jich pomocí to sobě vybíraly a vybírati mohly. A což se dotýče vin nebo odúmrtí, mají býti brány s lidí, však
306 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Podobná obdarování byla učiněna v dědině Vysokém Oujezdě Pavlovi Kračmarovi 1486, na dvůr v dědině Valšovicích Matějovi 1482, na dvůr v dědině Biškovicích Bernartovi 1486, v dědině Horním Oujezdě Pavlovi Chlapkovi, na dvorství v dědině Paryšovicích Jurovi, na dvorství v Rakovém Janu Holanovi, na dvůr v Horních Něčicích Tomášovi dvořákovi, na dvorství v Dolním Oujezdě Jurovi Palicovi Květoňovi, na dvorství v dědině Biškovicích Vaň- kovi Mrázovi, na dvorství v dědině Horního Oujezda Janu Masařovi; obdarování nedatovaná položiti možno na konec 15. století. Více dáno obdarování na dvůr ve vsi Biškovicích Janovi Hronovi 1505, na dvorství v dědině Loučce Mikulášovi Hanušovi 1506, na fojtství a krčmu v Biškovicích muži Janovi 1506, na mlýn pod Dolním rybníkem Prosenským 1507, na dvorství fojta Rakovského 1509, na mlýn konec hráze rybníka Prosenického Ondřejovi Šilhancovi 1518, 24. června. 355. Král Vladislav dává Vilímovi z Pernšteina k zpupnému dědictví zboží dosud manské, kteréž držel, a to městečka Evančice, Rúchovany, vsi Litobratřice, Nikulčice, hrad zbořený Rabštein, se dvěma vescemi Dokovany a Heřmanice. Datum na hradě Pražském na den sv. Štěpána (26. pros.) 1486. Vytrž. listy Cod. Pernst. v mus. Frant. Brn. č. 108. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 188. (Srv. list krále Matyáše ze 4. října 1486 zde str. 301 č. 347.) 356. (f. VI.) List krále Vladislava na opravu zbožie Tišnovského panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina oc. Na hradě Pražském 1486, 26. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 64; arch. měst. Brn. ƒ. 35. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že prosil jest nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého a najvyššie komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, abychom ráčili dáti jemu a urozenému Vratislavovi z Pernšteina, bratru jeho, opravu kláštera Tišnovského, ležícého v markrabstvie našem Moravském. My znajíce věrné a ustavičné služby téhož Viléma, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, nám věrně k obecnému dobrému pomáhaje a potom tím lépe aby mohl nám slúžiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná, i jsúce v tom k jeho prosbě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí krá- lovskú a jakožto markrabie Moravský témuž Vilémovi a Vratislavovi bratru jeho dali jsme a tímto listem dáváme opravu již psaného kláštera, tak aby oni jakožto páni oprávce téhož kláštera i všeho zbožie k němu příslušejícého, ten klášter i s zbožím jeho v své opravě jměli, drželi a jej zpravovali, a to beze všech jiných lidí všeliaké překážky. Ašak proto co se dotýče poplatkuov a duochoduov sprave- dlivých k témuž klášteru příslušejících, v tých Vilém i také jmenovaný Vratislav žádných překážek aby nečinili panně avatyši a konventu kláštera nynějšiem i bu- dúcím, aby ony volně a svobodně bez jich překážky a s jich pomocí to sobě vybíraly a vybírati mohly. A což se dotýče vin nebo odúmrtí, mají býti brány s lidí, však
Strana 307
= let 1486 a 1487. 307 s povoleniem panny avatyše, a vedle milosti mají ty viny i odúmrti vzaté býti obráceny na dobré a na opravu téhož kláštera. Při tom také mají zachováni býti bez všeliké překážky. A tato milost naše, co se té opravy dotýče, jmá trvati již psaným Vilémovi a Vratislavovi do jich obú živnosti a nic déle. A po smrti jich obú hned tento list více žádné moci jmíti nejmá, ale jmá býti zkažen neb navrácen nám neb budúcím králóm Českým a markrabím Moravským bez všeliké odpornosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přitisknúti k tomuto listu. Dán na Pražském hradě na den svatého Štěpána léta božieho tisícého čtyřistého osmde- sátého šestého, královstvie našeho léta šestnáctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Boemie oc. Výtah tištěn AČ. VI. 519 č. 191. — Srv. podobný list krále Matyáše daný 17. září 1486, zde str. 298 č. 344. 357. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a minemistr na Horách Kutných, slibuje, že králem Vladislavem Vilímovi z Pernšteina povinných 1200 fl. uh. z důchodův a mince královské zaplatí ve třech lhůtách po sobě jdoucích, vždy na sv. Havel po 400 fl. S. 1. v středu den sv. Jana apoštola a evangelisty 1487 (27. prosince 1486). Cod. Pernst. mus. Česk. č. 149. Není-li v původním datum žádného omylu, počítá se zde nový rok od hodu Narození Páně. 358. (h. VIII.) List krále Matiáše, jímž k dědicstvie panu Vilémovi z Pernšteina dává Přerov oc. 1487, 10. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 162; arch. měst. Brn. f. 95; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 99. My Matiáš .. . oznamujem tímto listem všem vůbec, že jakož urozený Vilím z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého, věrný náš milý, v sumách ně- kterých od předkuov našiech i nás zapsaných jměl jest a jmá v drženie svém hrad a město Přerov, s vesnicemi i se všemi mezemi a hranicemi a toho hradu a města Přerova požitky a všeliakým příslušenstviem, jakož ti zápisové to šíře v sobě uka- zují a zavírají, a nad ty sumy životy a náklady na stavení toho zámku opravenie: i seznavše my téhož Viléma mnohé věrné a nám užitečné služby, kteréž jest nám jakožto pánu svému činil v mnohé časy i nynie nepřestává činiti, a chtíce my jemu to milostí naší královskú odplatiti, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech milých, mocí královskú jakožto král Český a markrabie Moravský témuž Vilémovi ten hrad Přerov i s městem, s vesnicemi: s Syřavú [Šířavú] před městem, Lhotú i ve vsi, kteréž Čech říkají, což tu manuov k službě téhož Viléma zámku od staradávna pří- slušie, i se všemi lukami, pastvami, lesy, chrastinami, hranicemi, i se všiem plným právem a panstviem dali jsme a mocí tohoto listu dáváme ku pravému dědicstvie a dědičnému drženie témuž Vilémovi a jeho erbóm i tomu každému, ktož by tento list náš jměl s téhož Viléma dobrú vuolí a svobodnú, prvé než by tento list náš ve dcsky vjíti mohl. 39*
= let 1486 a 1487. 307 s povoleniem panny avatyše, a vedle milosti mají ty viny i odúmrti vzaté býti obráceny na dobré a na opravu téhož kláštera. Při tom také mají zachováni býti bez všeliké překážky. A tato milost naše, co se té opravy dotýče, jmá trvati již psaným Vilémovi a Vratislavovi do jich obú živnosti a nic déle. A po smrti jich obú hned tento list více žádné moci jmíti nejmá, ale jmá býti zkažen neb navrácen nám neb budúcím králóm Českým a markrabím Moravským bez všeliké odpornosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přitisknúti k tomuto listu. Dán na Pražském hradě na den svatého Štěpána léta božieho tisícého čtyřistého osmde- sátého šestého, královstvie našeho léta šestnáctého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Boemie oc. Výtah tištěn AČ. VI. 519 č. 191. — Srv. podobný list krále Matyáše daný 17. září 1486, zde str. 298 č. 344. 357. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a minemistr na Horách Kutných, slibuje, že králem Vladislavem Vilímovi z Pernšteina povinných 1200 fl. uh. z důchodův a mince královské zaplatí ve třech lhůtách po sobě jdoucích, vždy na sv. Havel po 400 fl. S. 1. v středu den sv. Jana apoštola a evangelisty 1487 (27. prosince 1486). Cod. Pernst. mus. Česk. č. 149. Není-li v původním datum žádného omylu, počítá se zde nový rok od hodu Narození Páně. 358. (h. VIII.) List krále Matiáše, jímž k dědicstvie panu Vilémovi z Pernšteina dává Přerov oc. 1487, 10. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 162; arch. měst. Brn. f. 95; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 99. My Matiáš .. . oznamujem tímto listem všem vůbec, že jakož urozený Vilím z Pernšteina, najvyššie maršálek královstvie Českého, věrný náš milý, v sumách ně- kterých od předkuov našiech i nás zapsaných jměl jest a jmá v drženie svém hrad a město Přerov, s vesnicemi i se všemi mezemi a hranicemi a toho hradu a města Přerova požitky a všeliakým příslušenstviem, jakož ti zápisové to šíře v sobě uka- zují a zavírají, a nad ty sumy životy a náklady na stavení toho zámku opravenie: i seznavše my téhož Viléma mnohé věrné a nám užitečné služby, kteréž jest nám jakožto pánu svému činil v mnohé časy i nynie nepřestává činiti, a chtíce my jemu to milostí naší královskú odplatiti, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech milých, mocí královskú jakožto král Český a markrabie Moravský témuž Vilémovi ten hrad Přerov i s městem, s vesnicemi: s Syřavú [Šířavú] před městem, Lhotú i ve vsi, kteréž Čech říkají, což tu manuov k službě téhož Viléma zámku od staradávna pří- slušie, i se všemi lukami, pastvami, lesy, chrastinami, hranicemi, i se všiem plným právem a panstviem dali jsme a mocí tohoto listu dáváme ku pravému dědicstvie a dědičnému drženie témuž Vilémovi a jeho erbóm i tomu každému, ktož by tento list náš jměl s téhož Viléma dobrú vuolí a svobodnú, prvé než by tento list náš ve dcsky vjíti mohl. 39*
Strana 308
308 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Protož přikazujem hajtmanu markrabstvie Moravského našeho, nynějšiemu i budúcímu, aby témuž Vilémovi neb dědicóm jeho neb tomu, ktož by tento list jměl s jeho dobrú vuolí, když by od nich prázden byl a dcsky zemské najprv v Olo- múci otevřieny budú, posly ke dcskám na miestě našem dal podle úřadu svého. A též přikazujem komorníku, sudiemu i písaři téhož práva zemského tu v Olomúci, aby ta zbožie nadepsaná i tento list náš ve dcsky vložili a vepsali bez odpornosti i zmatku všeliakého, když by koli požádáni byli, pod uvarovániem hněvu našeho královského. Také týž Vilém a jeho dědicové a držitelé zámku toho Přerova jmají se k nám s týmž zámkem Přerovem i k našiem potomkóm, králóm Českým a markrabím Moravským, v poddanosti tak jmíti, jakož jiní páni a rytířstvo téhož markrabství Moravského s svých zbožie dědičných povinni jsú. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na poli před Novým Městem v sobotu před svatým Řehořem papežem, od narozenie Syna božieho tisícého čtyři- stého osmdesátého sedmého, královstvie našiech Uherského oc třidcátého a Českého osmnáctého oc. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Paluckým AČ. VI. 519 č. 192. — Vklad zapsán do desk Olomouckých č. 13. fol. 5. 359. (XXVII.) Zápis v deskách království Českého, kterýmž pohání Baltazar Mrzák z Miletínka Jindřicha kníže Minsterberské o zadržení listů krále Jiřího. 1487, 7. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 21. Vložen póhon léta buožieho MCCCCLXXXVII. v sobotu po svatém Ambroži. Balthazar Mrzák z Valetínka [čti z Miletínka] pohánie osvieceného Jindřicha staršieho, knieže Minstrberské a hrabí Kladské oc a z Letic [čti z Litic], z majestátuov a z listuov zadrženie, kteréžto král Jiří slavné paměti k sobě vzial, k kterýmžto listóm a ma- jestátóm má lepší právo, nežli on kněz Jindřich, po dědu a po otci svém. Dokládá sě těchž listuov a majestátuov, kteréž JMt má; žádá, aby ti listové a majestáti po- loženi byli před králem JMtí a pány. Zná-li sě, spravedlivě sě zná; pakli sě nezná, žádá spravedlivého panského nálezu. 360. (CLXVI.) Quitancí od Plangnara [z Kynšperku] panu Vilémovi na čtyři tisíce zlatých. Na Tovačově 1487, 18. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Jan Plangnar z Kinšperku na Uherském Brodu urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku království Českého a najvyššímu ko- morníku cudy Brněnské. Službu svú TMti, urozený pane pane milý. Jakož sem list u TMti položil k věrné ruce, kterýž mám na krále JMt pána našeho milostivého na čtyři tisíce zlatých, v němž TMt také podle jiných pánuov
308 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Protož přikazujem hajtmanu markrabstvie Moravského našeho, nynějšiemu i budúcímu, aby témuž Vilémovi neb dědicóm jeho neb tomu, ktož by tento list jměl s jeho dobrú vuolí, když by od nich prázden byl a dcsky zemské najprv v Olo- múci otevřieny budú, posly ke dcskám na miestě našem dal podle úřadu svého. A též přikazujem komorníku, sudiemu i písaři téhož práva zemského tu v Olomúci, aby ta zbožie nadepsaná i tento list náš ve dcsky vložili a vepsali bez odpornosti i zmatku všeliakého, když by koli požádáni byli, pod uvarovániem hněvu našeho královského. Také týž Vilém a jeho dědicové a držitelé zámku toho Přerova jmají se k nám s týmž zámkem Přerovem i k našiem potomkóm, králóm Českým a markrabím Moravským, v poddanosti tak jmíti, jakož jiní páni a rytířstvo téhož markrabství Moravského s svých zbožie dědičných povinni jsú. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na poli před Novým Městem v sobotu před svatým Řehořem papežem, od narozenie Syna božieho tisícého čtyři- stého osmdesátého sedmého, královstvie našiech Uherského oc třidcátého a Českého osmnáctého oc. Ad mandatum domini regis. Výtah tištěn Paluckým AČ. VI. 519 č. 192. — Vklad zapsán do desk Olomouckých č. 13. fol. 5. 359. (XXVII.) Zápis v deskách království Českého, kterýmž pohání Baltazar Mrzák z Miletínka Jindřicha kníže Minsterberské o zadržení listů krále Jiřího. 1487, 7. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 21. Vložen póhon léta buožieho MCCCCLXXXVII. v sobotu po svatém Ambroži. Balthazar Mrzák z Valetínka [čti z Miletínka] pohánie osvieceného Jindřicha staršieho, knieže Minstrberské a hrabí Kladské oc a z Letic [čti z Litic], z majestátuov a z listuov zadrženie, kteréžto král Jiří slavné paměti k sobě vzial, k kterýmžto listóm a ma- jestátóm má lepší právo, nežli on kněz Jindřich, po dědu a po otci svém. Dokládá sě těchž listuov a majestátuov, kteréž JMt má; žádá, aby ti listové a majestáti po- loženi byli před králem JMtí a pány. Zná-li sě, spravedlivě sě zná; pakli sě nezná, žádá spravedlivého panského nálezu. 360. (CLXVI.) Quitancí od Plangnara [z Kynšperku] panu Vilémovi na čtyři tisíce zlatých. Na Tovačově 1487, 18. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Jan Plangnar z Kinšperku na Uherském Brodu urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku království Českého a najvyššímu ko- morníku cudy Brněnské. Službu svú TMti, urozený pane pane milý. Jakož sem list u TMti položil k věrné ruce, kterýž mám na krále JMt pána našeho milostivého na čtyři tisíce zlatých, v němž TMt také podle jiných pánuov
Strana 309
z roku 1487. 309 jedním jste [sic] mi rukojmím: protož TMti prosím, rač ten list panu hajtmanovi v moc na JKMti místě vydati. Neb dluh ten již psaný zaplacen mi jest a dán od již psaného pana hajtmana na JKMti miestě i vás jiných rukojmí všech. A jáť sli- buji tiemto listem vás z něho nenaříkati ani napomínati věčně, a vyznávám, že jste mi s ním právě udělali. Tomu na svědomie svú sem pečet vlastní přidávil k tomuto listu. Dán na Thovačově v středu po Velikonoci annorum Domini 1487. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 193. 361. Vilím z Pernšteina osvobozuje Olbramické od vinného desátku a horního práva z hory Olbramské za smluvený plat 1500 zl. Na Mor. Krumlově 1487, 8. května. — Opis arch. zemsk. v Brně, Bočkova sb. č. 11057. Vilém z Pernšteina na Helfensteině, najvyšší maršálek království Českého, i s svými erby a budúcími potomky známo činíme . .. že jakož jsme z naší hory Olbramské od lidí z Olbramic i odjinud, kteříž tu v tej hoře své vinohrady mají, desátek vinný a horního práva neb zemního jmíti chtěli, tak jakož jest řád a obyčej i právo v jiných horách na našem panství, desátkuov a zemního bráti, nejsúce v tom listem ani kterú jinú spravedlností od předkuov našich opatřeni: i přišli jsú před nás opatrní perkmistr, rychtář a perknosi tej hoře [hory] naší nahoře psanej, majíce po- volení od jiných lidí, kteříž tu vinohrady své pod námi mají, pokorně nás prosíce, abychom s nimi o ten desátek milostivě uhoditi ráčili, a aby při prvních právích a svobodách a platích peněžitých, kteréž jsú předkům našim dávali a spravovali, zuostali a potom v budúcích časích věčně aby při tom zuostati mohli. My vzhlédnúce na jejich slušnú žádost, chtíce jim dobrotivost okázati, aby tím lépe horu Olbramskú naši svrchupsanú, grunt náš, polepšiti a zdělati a aby tím lépe požívati mohli, z naší zvlášční milosti a příznivosti s nimi svrchupsanými perkmistrem, rychtářem a perknosy hory tej Olbramské svrchupsanej udělali jsme smlúvu konečnú, kterážto smlúva dokonale jest napsána a pečetmi smluvčími potvrzena a v sobě šíře a světleji zavírá, že nám vedle smluv těch mají za to, aby nám de- sátkuov a práva horního nedávali, ani erbóm neb potomkóm našim, patnáste set zlatých uherských dáti na ty časy a roky, kteréž se v smlúvě jmenují. A kdyby nám ta summa svrchupsaná patnáste set zlatých úplně a docela od nich vyplněna byla a spravena, dadúce a spravujíce nám, erbóm neb potomkóm našim na každý rok o vinobraní plat peněžitý: všech desátkuov a práv horních neb zemního [na věčné časy prázdni a svobodni mají býti, zvlášče z toho závazku a základu, v kterémž jsú sě nám perkmistr, rychtář a perknosi vedle smluv podvolili, když sě tomu všemu dosti stane, propuštěni býti mají. Slibujíce tímto listem, naší dobrú věrú sami za se za
z roku 1487. 309 jedním jste [sic] mi rukojmím: protož TMti prosím, rač ten list panu hajtmanovi v moc na JKMti místě vydati. Neb dluh ten již psaný zaplacen mi jest a dán od již psaného pana hajtmana na JKMti miestě i vás jiných rukojmí všech. A jáť sli- buji tiemto listem vás z něho nenaříkati ani napomínati věčně, a vyznávám, že jste mi s ním právě udělali. Tomu na svědomie svú sem pečet vlastní přidávil k tomuto listu. Dán na Thovačově v středu po Velikonoci annorum Domini 1487. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 193. 361. Vilím z Pernšteina osvobozuje Olbramické od vinného desátku a horního práva z hory Olbramské za smluvený plat 1500 zl. Na Mor. Krumlově 1487, 8. května. — Opis arch. zemsk. v Brně, Bočkova sb. č. 11057. Vilém z Pernšteina na Helfensteině, najvyšší maršálek království Českého, i s svými erby a budúcími potomky známo činíme . .. že jakož jsme z naší hory Olbramské od lidí z Olbramic i odjinud, kteříž tu v tej hoře své vinohrady mají, desátek vinný a horního práva neb zemního jmíti chtěli, tak jakož jest řád a obyčej i právo v jiných horách na našem panství, desátkuov a zemního bráti, nejsúce v tom listem ani kterú jinú spravedlností od předkuov našich opatřeni: i přišli jsú před nás opatrní perkmistr, rychtář a perknosi tej hoře [hory] naší nahoře psanej, majíce po- volení od jiných lidí, kteříž tu vinohrady své pod námi mají, pokorně nás prosíce, abychom s nimi o ten desátek milostivě uhoditi ráčili, a aby při prvních právích a svobodách a platích peněžitých, kteréž jsú předkům našim dávali a spravovali, zuostali a potom v budúcích časích věčně aby při tom zuostati mohli. My vzhlédnúce na jejich slušnú žádost, chtíce jim dobrotivost okázati, aby tím lépe horu Olbramskú naši svrchupsanú, grunt náš, polepšiti a zdělati a aby tím lépe požívati mohli, z naší zvlášční milosti a příznivosti s nimi svrchupsanými perkmistrem, rychtářem a perknosy hory tej Olbramské svrchupsanej udělali jsme smlúvu konečnú, kterážto smlúva dokonale jest napsána a pečetmi smluvčími potvrzena a v sobě šíře a světleji zavírá, že nám vedle smluv těch mají za to, aby nám de- sátkuov a práva horního nedávali, ani erbóm neb potomkóm našim, patnáste set zlatých uherských dáti na ty časy a roky, kteréž se v smlúvě jmenují. A kdyby nám ta summa svrchupsaná patnáste set zlatých úplně a docela od nich vyplněna byla a spravena, dadúce a spravujíce nám, erbóm neb potomkóm našim na každý rok o vinobraní plat peněžitý: všech desátkuov a práv horních neb zemního [na věčné časy prázdni a svobodni mají býti, zvlášče z toho závazku a základu, v kterémž jsú sě nám perkmistr, rychtář a perknosi vedle smluv podvolili, když sě tomu všemu dosti stane, propuštěni býti mají. Slibujíce tímto listem, naší dobrú věrú sami za se za
Strana 310
310 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina erby a budúcí potomky naše, to všechno, což se v tomto listu píše, zdržeti a za- chovati a svrchupsaných perkmistra, rychtáře a perknosy a lidi, kteříž vinohrady své v tej hoře naší Olbramské mají, při těch prvních právích, svobodách a platích pe- něžitých nechati a pozóstaviti, tak jakož jsú prve byli a dávali, a jakož jsú jiné hory v tejto zemi Moravskej zachovány a při čemž potom jiné hory v tejto zemi Mo- ravské budú zachovány, desátkuov, ani práv horních, neb zemního věčně od nich nežádajíce, beze všeho přerušení a fortele všelikterakého. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu i na potvrzení svú jsme vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti kázali; a připrosili jsme urozených pánuov, pana Heralta z Kunštátu, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského v Olomúci, pana Vratislava z Pernštejna, najvyššího komorníka cudy Brněnské, pana Václava z Ludanic, najvyššího sudí cudy Brněnské, a slovutných panoší smluvčích Jana Lechvického z Zástřizl, hofrychtéře dvoru našeho, Mikuláše Tulešického z Petce [z Peče?], Jiříka Ku- sieho z Mukoděl a Bohutic, a Ščepána Kusieho z Mukoděl a z Vedrovic, že jsú své pečeti podle naší na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest] dán a psán na Krumlově v úterý den svatého Stanislava od narození syna božího leta tisícího čtyřistého osm- desátého sedmého počítajíce. Léta 1488, 20. dubna učiněna opětně smlouva na papíře mezi Olbramskými a Vilémem z Pernšteina o vyplacení vinného desátku sumou 1500 fl. uh. Vytrž. listy v arch. Frant. mus. Brn. č. 110. Z toho výtah AČ. VI. 521 č. 202. 362. List Viléma z Pernšteina Kurdějovským na rybníček v Caislgruntu ode dvora Kurdě- jovského. Na Krumlově (Moravském) v středu po sv. Stanislavu (9. května) 1487. Zem. arch. v Brně, regest Bočkovy sbírky z orig. arch. Kurdějovského. 363. Král Vladislav dává k dědictví Vilémovi z Pernšteina hrad a město Přerov se vším příslušenstvím. Datum na hradě Pražském v úterý před sv. Vítem (12. června) 1487. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 162 b; cod. Pernst. měst. Brn. f. 95; vytrž. listy Frant. mus. Brn. č. 100. Výtah tištěn v AČ. VI. 519 č. 192. Král Matyáš vydal list téhož smyslu již dne 10. března 1487, viz výše str. 307 č. 358. Když po těchto listech královských zboží Přerovské bylo Vilémovi z Pernšteina vloženo do desk zemských Olomouckých č. 13 fol. 5, kapitula Olomoucká dala vložiti odpor proti tomu vkladu dne 6. ledna 1490 v tato slova: Mistr Daniel a kněz Václav z Vyzovic na místě kapituly kostela Olomúcské odpor činí proti vkladu Vilémovi z Pernšteina zboží Přerovského, což se týče robot a opravy na vsi kostela Olomúcského, Penčice, Suchonice, Dluhonice, Krčmany, Týnec a jiné vsi téhož kostela, ač by tím vkladem již psaný Vilém k těm vsem o též ro- boty a opravu kteréž právo jmíti chtěl; a praví, že též vsi k těm robotám povinny
310 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina erby a budúcí potomky naše, to všechno, což se v tomto listu píše, zdržeti a za- chovati a svrchupsaných perkmistra, rychtáře a perknosy a lidi, kteříž vinohrady své v tej hoře naší Olbramské mají, při těch prvních právích, svobodách a platích pe- něžitých nechati a pozóstaviti, tak jakož jsú prve byli a dávali, a jakož jsú jiné hory v tejto zemi Moravskej zachovány a při čemž potom jiné hory v tejto zemi Mo- ravské budú zachovány, desátkuov, ani práv horních, neb zemního věčně od nich nežádajíce, beze všeho přerušení a fortele všelikterakého. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu i na potvrzení svú jsme vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti kázali; a připrosili jsme urozených pánuov, pana Heralta z Kunštátu, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského v Olomúci, pana Vratislava z Pernštejna, najvyššího komorníka cudy Brněnské, pana Václava z Ludanic, najvyššího sudí cudy Brněnské, a slovutných panoší smluvčích Jana Lechvického z Zástřizl, hofrychtéře dvoru našeho, Mikuláše Tulešického z Petce [z Peče?], Jiříka Ku- sieho z Mukoděl a Bohutic, a Ščepána Kusieho z Mukoděl a z Vedrovic, že jsú své pečeti podle naší na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest] dán a psán na Krumlově v úterý den svatého Stanislava od narození syna božího leta tisícího čtyřistého osm- desátého sedmého počítajíce. Léta 1488, 20. dubna učiněna opětně smlouva na papíře mezi Olbramskými a Vilémem z Pernšteina o vyplacení vinného desátku sumou 1500 fl. uh. Vytrž. listy v arch. Frant. mus. Brn. č. 110. Z toho výtah AČ. VI. 521 č. 202. 362. List Viléma z Pernšteina Kurdějovským na rybníček v Caislgruntu ode dvora Kurdě- jovského. Na Krumlově (Moravském) v středu po sv. Stanislavu (9. května) 1487. Zem. arch. v Brně, regest Bočkovy sbírky z orig. arch. Kurdějovského. 363. Král Vladislav dává k dědictví Vilémovi z Pernšteina hrad a město Přerov se vším příslušenstvím. Datum na hradě Pražském v úterý před sv. Vítem (12. června) 1487. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 162 b; cod. Pernst. měst. Brn. f. 95; vytrž. listy Frant. mus. Brn. č. 100. Výtah tištěn v AČ. VI. 519 č. 192. Král Matyáš vydal list téhož smyslu již dne 10. března 1487, viz výše str. 307 č. 358. Když po těchto listech královských zboží Přerovské bylo Vilémovi z Pernšteina vloženo do desk zemských Olomouckých č. 13 fol. 5, kapitula Olomoucká dala vložiti odpor proti tomu vkladu dne 6. ledna 1490 v tato slova: Mistr Daniel a kněz Václav z Vyzovic na místě kapituly kostela Olomúcské odpor činí proti vkladu Vilémovi z Pernšteina zboží Přerovského, což se týče robot a opravy na vsi kostela Olomúcského, Penčice, Suchonice, Dluhonice, Krčmany, Týnec a jiné vsi téhož kostela, ač by tím vkladem již psaný Vilém k těm vsem o též ro- boty a opravu kteréž právo jmíti chtěl; a praví, že též vsi k těm robotám povinny
Strana 311
z roku 1487. 311 nejsú ani k opravě přísluší. Na to svobody a listy margr]abské praví že mají. (D. Olom. č. 13 f. 11). Vysvětlení o robotách zde zmíněných čte se výše str. 283 č. 324, kdež otištěn jest také nález panský o té věci, nepříznivý kapitule Olomoucké. Jiné odpory učiněny byly takto: Jan Mukař z Kokor činí odpor vkladu královskému, kterýmž Vilémovi z Pern- šteina Přerov vkládá a ves Lhota nad Pěnčici v tom listu zapisuje: že k tej Lhotě právo má dědičné, kromě čtyř člověků, a také že se Předmostí celé menuje, a on tu tři člověky dědičné má. Více témuž vkladu Stašek, Ondra Korytník, Matěj Bacák, Martin a Vaněk odpor činí, že se vkládá všecko Předmostí, a oni tu dědičné dvory své mají. (D. Olom. č. 13 f. 10.) 364. (1. XI.) List správní od Jana Děvečky z Heršteina rychtáři Trpínskému na tvrz a na ves Crhov. Na Pernštnině 1487, 3. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 7; arch. měst. Brn. 7. Já Jan Děvečka z Heršteina i s svými erby vyznávám ... že z dobrým rozmyslem a s raddú přátel svých prodal jsem a mocí tohoto listu prodávám ku pra- vému dědicství tvrz a ves svú vlastní Crhov s rybníky, se dvorem, s lukami, řekami, potoky, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s platy, s požitky i po- platky, s robotami, s pustinami, s pastvami, s pastvištěmi, s horami i s doly, s jiným se vším příslušenstvím . . . ku pravému dědicství slovutnému Mikulášovi rychtáři z Trpína i jeho dětem nynějším i budúcím a manželce jeho vlastní, a k věrné ruce jejich urozenému pánu pana Ješkovi Svojanovskému z Bozkovic a na Rúdnici za Ve zlatých uherských na zlatě i na váze spravedlivých i mince, kteréž jsem již od nich vzal hotové úplně a docela zaplacené. A protož já svrchupsaný Jan Děvečka z Hernšteina i svými erby, jistec a správce těchto věcí nahoře i dole psaných, a my Zigmund z Dúbravice a z Osového, Jan z Nové Vsi a na Radkově, Aleš Herult z Herultic, Jan z Heraltic, Beneš z Vahančic, Václav z Tetic a z Roženky, rukojmic a spravedliví správce s ním svrchupsaným Jankem Děvečkú, jeho erby a za ně sli- bujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú beze vší zlé lsti kupiteluom nahoře psaným tu jistú tvrz a ves Crhov s jejím se vším příslušenstvím, jakož svrchu psáno stojí, na prvním sněmu panském . .. Pakli bychom toho všeho, což se v tomto listu píše, neučinili a nedokonali, jehož Buoh nedaj, tehdy ihned, kteráž by dva z nás rukojmí svrchupsaných napomenuta byla oc Ležení oby- čejné v městě Olomúci. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v úterý před s. Prokopem léta od narození syna božího M'IIIICLXXXVII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 195. — Vklad zapsán do desk Olomouckých č. 13 fol. 5 dne 6. ledna 1490.
z roku 1487. 311 nejsú ani k opravě přísluší. Na to svobody a listy margr]abské praví že mají. (D. Olom. č. 13 f. 11). Vysvětlení o robotách zde zmíněných čte se výše str. 283 č. 324, kdež otištěn jest také nález panský o té věci, nepříznivý kapitule Olomoucké. Jiné odpory učiněny byly takto: Jan Mukař z Kokor činí odpor vkladu královskému, kterýmž Vilémovi z Pern- šteina Přerov vkládá a ves Lhota nad Pěnčici v tom listu zapisuje: že k tej Lhotě právo má dědičné, kromě čtyř člověků, a také že se Předmostí celé menuje, a on tu tři člověky dědičné má. Více témuž vkladu Stašek, Ondra Korytník, Matěj Bacák, Martin a Vaněk odpor činí, že se vkládá všecko Předmostí, a oni tu dědičné dvory své mají. (D. Olom. č. 13 f. 10.) 364. (1. XI.) List správní od Jana Děvečky z Heršteina rychtáři Trpínskému na tvrz a na ves Crhov. Na Pernštnině 1487, 3. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 7; arch. měst. Brn. 7. Já Jan Děvečka z Heršteina i s svými erby vyznávám ... že z dobrým rozmyslem a s raddú přátel svých prodal jsem a mocí tohoto listu prodávám ku pra- vému dědicství tvrz a ves svú vlastní Crhov s rybníky, se dvorem, s lukami, řekami, potoky, s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s platy, s požitky i po- platky, s robotami, s pustinami, s pastvami, s pastvištěmi, s horami i s doly, s jiným se vším příslušenstvím . . . ku pravému dědicství slovutnému Mikulášovi rychtáři z Trpína i jeho dětem nynějším i budúcím a manželce jeho vlastní, a k věrné ruce jejich urozenému pánu pana Ješkovi Svojanovskému z Bozkovic a na Rúdnici za Ve zlatých uherských na zlatě i na váze spravedlivých i mince, kteréž jsem již od nich vzal hotové úplně a docela zaplacené. A protož já svrchupsaný Jan Děvečka z Hernšteina i svými erby, jistec a správce těchto věcí nahoře i dole psaných, a my Zigmund z Dúbravice a z Osového, Jan z Nové Vsi a na Radkově, Aleš Herult z Herultic, Jan z Heraltic, Beneš z Vahančic, Václav z Tetic a z Roženky, rukojmic a spravedliví správce s ním svrchupsaným Jankem Děvečkú, jeho erby a za ně sli- bujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú beze vší zlé lsti kupiteluom nahoře psaným tu jistú tvrz a ves Crhov s jejím se vším příslušenstvím, jakož svrchu psáno stojí, na prvním sněmu panském . .. Pakli bychom toho všeho, což se v tomto listu píše, neučinili a nedokonali, jehož Buoh nedaj, tehdy ihned, kteráž by dva z nás rukojmí svrchupsaných napomenuta byla oc Ležení oby- čejné v městě Olomúci. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v úterý před s. Prokopem léta od narození syna božího M'IIIICLXXXVII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 195. — Vklad zapsán do desk Olomouckých č. 13 fol. 5 dne 6. ledna 1490.
Strana 312
312 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 365. (o. XIIII.) Smlúva mezi panem Vratislavem z Pernšteina oc a měšťany Polickými o ostrov nad Jimramovem i o jiné oc. V Bystrici 1487, 4. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 10 b; arch. měst. Brn. f. 9-10. My Vratislav z Pernštajna, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, i svými erby a budúcími potomky, a my pufrkmistr a rada města Poličky nynější i budúcí vyznáváme tímto listem všem vůbec, ktož jej uzří nebo čtúc slyšeti budú: Jakož před mnohými časy ruoznice a nesnáze mezi předky našimi i tudíž námi bývaly jsú o věci dolepsané, kteréžto různice nemohly jsú od mnoha let k konci a k srovnání přijíti, až tepruov skrze nás Vratislava z Pernštajna oc a purkmistřem a radú města Poličky svrchupsanými tyto věci konec a místo vzaly jsú s naší obapolnie dobrú vuolí. Item najprv jakož jsme se my Poličští měšťané táhli na ostrov, kterýž nad Jimramovem leží, ten ostrov při Jimramovských zůstati jmá bez překážky naší i budúcích našich, a naň se víc táhnúti nemáme. Item řeka, kteráž jest ten ostrov protrhla, i chtěli jsme my měšťané Poličští, aby starým tokem puštěna byla, ale tak jsmy na tom smlúvú zůstali, aby tím tokem protrženým púštěna byla a předce šla, kudyž nyní jde, a po starém toku aby kamení hraničné sazeno bylo pro potomní zmatky. Item o stav Borovnický takto jsme srovnali, že kdybych já Vratislav z Pern- štajna oc a erbové aneb potomci moji ten stav spúštěti chtěli, máme o tom dáti věděti měšťanuom Poličským, aby své k tomu vyslali, a spolu abychom ten stav ho- nili, a což by se uhonilo, tiem se právě zděliti máme; a po spuštění toho stavu obapolně jej zase zahraditi máme, a ten stav aby výše zahraždín ani držán nebyl, než tak, jakž od staradávna stával. Item my měsťané Poličští, jakož jsme se táhli, že lidé naši v středu a v pátek dopoledne právo v řekách honiti mají, na tom jsme se srovnali, že my i lidé naši stavu ani v řekách pana Vratislava svrchupsaného žádného práva k honění nemáme, kromě při spúštění stavu, jakož svrchu píše. Item což se břehu k straně měšťan Polických dotýče, já svrchupsaný Vratislav, erbové i potomci moji jim Polickým měsťanuom, nynějším i budúcím na břehu suchém v straně jich překážeti v ničemž nemám ani překážeti lidem svým dopustiti jmám, a oni nám také ani lidé jich v řekách žádné překážky činiti nemají. Item jakož lidé moji z Borovnice Vra- tislava z Pernšteina oc svrchupsaného drží některaké lúky, a měšťané Poličští táhnú se, že by na těch lukách výplatu jměli: takto jsme mezi sebú o to zůstali, aby lidé z Borovnice těch luk požívali za XXX let pořád zběhlých od datum listu tohoto, bez všelijaké překážky nás měšťan Poličských, nynějších i budúcích aneb lidí našich, a po XXX letech budem míti my měšťané Poličští nynější i budúci svú spravedlnost k těm lukám před sebú k vyplacení jich, ač jse nám zdáti bude; než
312 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 365. (o. XIIII.) Smlúva mezi panem Vratislavem z Pernšteina oc a měšťany Polickými o ostrov nad Jimramovem i o jiné oc. V Bystrici 1487, 4. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 10 b; arch. měst. Brn. f. 9-10. My Vratislav z Pernštajna, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, i svými erby a budúcími potomky, a my pufrkmistr a rada města Poličky nynější i budúcí vyznáváme tímto listem všem vůbec, ktož jej uzří nebo čtúc slyšeti budú: Jakož před mnohými časy ruoznice a nesnáze mezi předky našimi i tudíž námi bývaly jsú o věci dolepsané, kteréžto různice nemohly jsú od mnoha let k konci a k srovnání přijíti, až tepruov skrze nás Vratislava z Pernštajna oc a purkmistřem a radú města Poličky svrchupsanými tyto věci konec a místo vzaly jsú s naší obapolnie dobrú vuolí. Item najprv jakož jsme se my Poličští měšťané táhli na ostrov, kterýž nad Jimramovem leží, ten ostrov při Jimramovských zůstati jmá bez překážky naší i budúcích našich, a naň se víc táhnúti nemáme. Item řeka, kteráž jest ten ostrov protrhla, i chtěli jsme my měšťané Poličští, aby starým tokem puštěna byla, ale tak jsmy na tom smlúvú zůstali, aby tím tokem protrženým púštěna byla a předce šla, kudyž nyní jde, a po starém toku aby kamení hraničné sazeno bylo pro potomní zmatky. Item o stav Borovnický takto jsme srovnali, že kdybych já Vratislav z Pern- štajna oc a erbové aneb potomci moji ten stav spúštěti chtěli, máme o tom dáti věděti měšťanuom Poličským, aby své k tomu vyslali, a spolu abychom ten stav ho- nili, a což by se uhonilo, tiem se právě zděliti máme; a po spuštění toho stavu obapolně jej zase zahraditi máme, a ten stav aby výše zahraždín ani držán nebyl, než tak, jakž od staradávna stával. Item my měsťané Poličští, jakož jsme se táhli, že lidé naši v středu a v pátek dopoledne právo v řekách honiti mají, na tom jsme se srovnali, že my i lidé naši stavu ani v řekách pana Vratislava svrchupsaného žádného práva k honění nemáme, kromě při spúštění stavu, jakož svrchu píše. Item což se břehu k straně měšťan Polických dotýče, já svrchupsaný Vratislav, erbové i potomci moji jim Polickým měsťanuom, nynějším i budúcím na břehu suchém v straně jich překážeti v ničemž nemám ani překážeti lidem svým dopustiti jmám, a oni nám také ani lidé jich v řekách žádné překážky činiti nemají. Item jakož lidé moji z Borovnice Vra- tislava z Pernšteina oc svrchupsaného drží některaké lúky, a měšťané Poličští táhnú se, že by na těch lukách výplatu jměli: takto jsme mezi sebú o to zůstali, aby lidé z Borovnice těch luk požívali za XXX let pořád zběhlých od datum listu tohoto, bez všelijaké překážky nás měšťan Poličských, nynějších i budúcích aneb lidí našich, a po XXX letech budem míti my měšťané Poličští nynější i budúci svú spravedlnost k těm lukám před sebú k vyplacení jich, ač jse nám zdáti bude; než
Strana 313
z roku 1487. 313 proto ti lidé z Borovnice mají vždy každého roku ten plat dávati s těch luk, jakž nyní dávají. A jmenovitě jsú ty lúky v tomto zastaveny: jedna v LXX g., druhá v V věr- duncích a třetí v stu g. a čtvrtá v Ij P. Protož my Vratislav z Pernštajna nejvyšší komorník soudu a desk práva zemského v Brně, purgmistr a rada města Poličky svrchupsaní i svými erby a budúcími potomky slibujem sobě tuto smlúvu, kusy, artikule svrchupsané cně, právě a v celosti zdržeti a zachovati beze všeho pře- rušení a zmatkuov všelijakých. Tomu na svědomí a potvrzení své vlastní pečeti s naším jistým vědomím přivěsili jsme k tomuto listu; a pro širší svědomí při- prosili jsme urozeného pána pana Zigmunda z Dúbravice a z Osového, a slovutných panoší Jana Děvečky z Hernštajna, Gedeona z Olešničky a na Moravči, Jindřicha z Bysovce a ve Křtětíně, že jsú své pečeti podle našich na svědomí k tomuto listu při- věsili. Jenž jest dán a psán v Bystřici v středu den s. Prokopa léta oc M'IIILXXXVII°. 366. (CLXX.) List Španovského poručenstvie na papíře, [kterýmž činí zřízení o statku svém]. Na Mor. Krumlově 1487, 12. července. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 106. Já Mikuláš z Lisova a z Špaňova známo činím všem vuobec, že znamenav nebezpečnost života mého a jsa při pravém zdravie, z dobrým rozmyslem i s radú přátel svých, a nechtě, aby po mé smrti který zmatek byl, jestliže bych bez erbuov s tohoto světa sšel, učinil sem zřízení a poručenie mocné statku svého, kteréhož mi nynie pán Buoh popřieti ráčil, což by toho koli na hotových penězích po mé smrti zuostalo, nebolito na jiných svrchcích, aby to všecko vydáno bylo paní Markétě sestře mé vlastní, Janovi synu jejímu, a Janovi Hrdoňovi, těm třem osobám nedílně. Pakli by z těch tří na koho pán Buoh smrti prvé než na mne dopustil, tehdy živým zuostalým po mé smrti též aby dáno bylo až i do jich erbuov. Item jestliže by po mně živí zůstali Jan a Kateřina, děti nebožtíka Hokniky [sic] a nebožky Kateřiny sestry mé, aby z toho ze všeho jim dáno bylo dvě stě zlatých uherských. Pakli by z těch jedno zuostalo, tehdy sto zlatých. Item poručil-li bych co pro pána Boha a zvláště aneboli čeledi, to aby dáno bylo; pakli bych to kterak obměškal, ale čeleď má aby slušně odbyta byla, a dvě kopě platu věčného aby kúpeny byly těm lidem nuzným, kteříž v předměstí Domažlickém blízko kostela Matky buožie jsú, ješto pohřeb a poddací předkuov mých jest, aby placeno na každý rok bylo pojednú nebo rozdílně. Tomu na svědomie svú vlastní pečet sem přitiskl k tomuto listu. Jenž jest dán a psán mú vlastní rukú v Krumlově Moravském ve čtvrtek před s. pannú Marketú léta božieho tisícého čtyřstého osmdesátého sedmého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 194. Archiv Český XVI. 40
z roku 1487. 313 proto ti lidé z Borovnice mají vždy každého roku ten plat dávati s těch luk, jakž nyní dávají. A jmenovitě jsú ty lúky v tomto zastaveny: jedna v LXX g., druhá v V věr- duncích a třetí v stu g. a čtvrtá v Ij P. Protož my Vratislav z Pernštajna nejvyšší komorník soudu a desk práva zemského v Brně, purgmistr a rada města Poličky svrchupsaní i svými erby a budúcími potomky slibujem sobě tuto smlúvu, kusy, artikule svrchupsané cně, právě a v celosti zdržeti a zachovati beze všeho pře- rušení a zmatkuov všelijakých. Tomu na svědomí a potvrzení své vlastní pečeti s naším jistým vědomím přivěsili jsme k tomuto listu; a pro širší svědomí při- prosili jsme urozeného pána pana Zigmunda z Dúbravice a z Osového, a slovutných panoší Jana Děvečky z Hernštajna, Gedeona z Olešničky a na Moravči, Jindřicha z Bysovce a ve Křtětíně, že jsú své pečeti podle našich na svědomí k tomuto listu při- věsili. Jenž jest dán a psán v Bystřici v středu den s. Prokopa léta oc M'IIILXXXVII°. 366. (CLXX.) List Španovského poručenstvie na papíře, [kterýmž činí zřízení o statku svém]. Na Mor. Krumlově 1487, 12. července. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 106. Já Mikuláš z Lisova a z Špaňova známo činím všem vuobec, že znamenav nebezpečnost života mého a jsa při pravém zdravie, z dobrým rozmyslem i s radú přátel svých, a nechtě, aby po mé smrti který zmatek byl, jestliže bych bez erbuov s tohoto světa sšel, učinil sem zřízení a poručenie mocné statku svého, kteréhož mi nynie pán Buoh popřieti ráčil, což by toho koli na hotových penězích po mé smrti zuostalo, nebolito na jiných svrchcích, aby to všecko vydáno bylo paní Markétě sestře mé vlastní, Janovi synu jejímu, a Janovi Hrdoňovi, těm třem osobám nedílně. Pakli by z těch tří na koho pán Buoh smrti prvé než na mne dopustil, tehdy živým zuostalým po mé smrti též aby dáno bylo až i do jich erbuov. Item jestliže by po mně živí zůstali Jan a Kateřina, děti nebožtíka Hokniky [sic] a nebožky Kateřiny sestry mé, aby z toho ze všeho jim dáno bylo dvě stě zlatých uherských. Pakli by z těch jedno zuostalo, tehdy sto zlatých. Item poručil-li bych co pro pána Boha a zvláště aneboli čeledi, to aby dáno bylo; pakli bych to kterak obměškal, ale čeleď má aby slušně odbyta byla, a dvě kopě platu věčného aby kúpeny byly těm lidem nuzným, kteříž v předměstí Domažlickém blízko kostela Matky buožie jsú, ješto pohřeb a poddací předkuov mých jest, aby placeno na každý rok bylo pojednú nebo rozdílně. Tomu na svědomie svú vlastní pečet sem přitiskl k tomuto listu. Jenž jest dán a psán mú vlastní rukú v Krumlově Moravském ve čtvrtek před s. pannú Marketú léta božieho tisícého čtyřstého osmdesátého sedmého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 519 č. 194. Archiv Český XVI. 40
Strana 314
314 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 367. (s. XVIII.) List od Hrdého Mikuláše, jímž se zapisuje panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina, což sě erbu jeho dotýče. V Kroměříži 1487, 20. srpna. — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 75; arch. měst. Brn. f. 44 b—45 b. Já Mikuláš z Klokočné, hajtman na Kroměříži, oznamuji listem tímto všem vůbec sám za se i za erby a budúcí potomky své, kteříž by ze mne neb z budúcích mých přátel a strajcův mých pošli, na věčné časy: Jakož najjasnější kníže pán pan Matiáš, Uherský, Český, Dalmatský, Charvatský oc král, markrabie Moravský, Lu- cemburský a Slezský vývoda a markrabie Lužický, z milosti své a z moci příslušnosti královské ráčil mne jest obdařiti erbem a klenotem štítu ku požívání mému i mých budúcích ke všem rytířským potřebám tak a k tomu míru [sic], jako jiní [z] vládyk a rytieřských lidí požívati mají a požívají, kterýžto erb jest bauvolova hlava v čer- veném štítě a kruh bez zatočení prostý v nose bílý, a na helmě táž hlava černá bauvolova s kruhem v nose bílým, kterýž v štítě, podobná, mezi dvěma rozdě- lenýma křídloma kobovýma, a fafrnoch červený a bíly krytí helmového, jakož JMKské list pod majestátem na to mám a šíře ukazuje. I vznikla jest byla o to ruoznice na mne od urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho mar- šálka král. Českého, a puotka, že bych se JMti a rodu Jich Mti pánóm z Pernšteina v erb třel a k podobenství na pečetech dělal a maloval, kteréž by mi nepříslušelo. A znaje já to nahoře psaný Mikuláš, že s JMtí mohl bych mnoho ruoznic jmíti, i skrze duostojného u Boze otce a pána kněze Jana biskupa Varadínského a Olo- múckého oc JMt, a urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova naj- vyššieho hajtmana markrabství Moravského stala se jest o to mezi panem Vilémem JMtí a mnou smlúva taková, abych já JMti seznánie učinil takové, abych JMti a pánuov budúciech z Pernšteina erbu a klenotu nepožíval. Protož já svrchupsaný Mikuláš slibuji tímto listem svú dobrú čistú křesťanskú věrú sám za se i erby své ode mne pošlé i potomky, že Jich Mtí erbu nésti nemáme nižádným kusem ani v barvách malovati, než tak jakož obdarování JKMti mám a jakož zápis na to svědčí, toho budu moci požívati i erbové moji přirození, ne za zubrovu hlavu, ale bauvolovu hlavu v štítě sprostném netočeném kruhem bílým, jakož Jich Mtí pánuov z Pernšteina houžev točená jest v zubrově hlavě, a to všudy i ústně vyznávati. Pakli bychom to kdy učinili buď slovy, z kumštu, nebo opravdu sobě Jich Mtí erb a klenot připsati chtěli, neb na barvě jinak malovati neb na pečetech rýti, a JMti to na nás hodným svědomím prokázali, já Mikuláš neb erbové moji dá- váme plnú moc témuž panu Vilémovi z Pernšteina a panu Vratislavovi a Jich Mtí erbóm a budúcím pánóm z Pernšteina tímto listem, [že] nám toho brániti a k nám budú moci sáhnúti jako proti těm, kteříž by všetečně proti Jich Mti učinili. A to
314 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 367. (s. XVIII.) List od Hrdého Mikuláše, jímž se zapisuje panu Vilémovi a panu Vratislavovi z Pernšteina, což sě erbu jeho dotýče. V Kroměříži 1487, 20. srpna. — Cod. Perns. Frant. mus. Brn. ƒ. 75; arch. měst. Brn. f. 44 b—45 b. Já Mikuláš z Klokočné, hajtman na Kroměříži, oznamuji listem tímto všem vůbec sám za se i za erby a budúcí potomky své, kteříž by ze mne neb z budúcích mých přátel a strajcův mých pošli, na věčné časy: Jakož najjasnější kníže pán pan Matiáš, Uherský, Český, Dalmatský, Charvatský oc král, markrabie Moravský, Lu- cemburský a Slezský vývoda a markrabie Lužický, z milosti své a z moci příslušnosti královské ráčil mne jest obdařiti erbem a klenotem štítu ku požívání mému i mých budúcích ke všem rytířským potřebám tak a k tomu míru [sic], jako jiní [z] vládyk a rytieřských lidí požívati mají a požívají, kterýžto erb jest bauvolova hlava v čer- veném štítě a kruh bez zatočení prostý v nose bílý, a na helmě táž hlava černá bauvolova s kruhem v nose bílým, kterýž v štítě, podobná, mezi dvěma rozdě- lenýma křídloma kobovýma, a fafrnoch červený a bíly krytí helmového, jakož JMKské list pod majestátem na to mám a šíře ukazuje. I vznikla jest byla o to ruoznice na mne od urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho mar- šálka král. Českého, a puotka, že bych se JMti a rodu Jich Mti pánóm z Pernšteina v erb třel a k podobenství na pečetech dělal a maloval, kteréž by mi nepříslušelo. A znaje já to nahoře psaný Mikuláš, že s JMtí mohl bych mnoho ruoznic jmíti, i skrze duostojného u Boze otce a pána kněze Jana biskupa Varadínského a Olo- múckého oc JMt, a urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova naj- vyššieho hajtmana markrabství Moravského stala se jest o to mezi panem Vilémem JMtí a mnou smlúva taková, abych já JMti seznánie učinil takové, abych JMti a pánuov budúciech z Pernšteina erbu a klenotu nepožíval. Protož já svrchupsaný Mikuláš slibuji tímto listem svú dobrú čistú křesťanskú věrú sám za se i erby své ode mne pošlé i potomky, že Jich Mtí erbu nésti nemáme nižádným kusem ani v barvách malovati, než tak jakož obdarování JKMti mám a jakož zápis na to svědčí, toho budu moci požívati i erbové moji přirození, ne za zubrovu hlavu, ale bauvolovu hlavu v štítě sprostném netočeném kruhem bílým, jakož Jich Mtí pánuov z Pernšteina houžev točená jest v zubrově hlavě, a to všudy i ústně vyznávati. Pakli bychom to kdy učinili buď slovy, z kumštu, nebo opravdu sobě Jich Mtí erb a klenot připsati chtěli, neb na barvě jinak malovati neb na pečetech rýti, a JMti to na nás hodným svědomím prokázali, já Mikuláš neb erbové moji dá- váme plnú moc témuž panu Vilémovi z Pernšteina a panu Vratislavovi a Jich Mtí erbóm a budúcím pánóm z Pernšteina tímto listem, [že] nám toho brániti a k nám budú moci sáhnúti jako proti těm, kteříž by všetečně proti Jich Mti učinili. A to
Strana 315
z roku 1487. 315 budú moci učiniti, proti nám se zdvihnúti tolikrát, kolikrát bychom my proti Jich Mtem zavinili, ješto by to Jich Mt na nás hodným svědomím prokázali. Tomu na věčnú pamět a od nás na zdržení věcí nahoře psaných já Mikuláš z Klokočna svú vlastní pečet dobrovolně jsem přivěsil s jistým svědomím svým; a připrosil jsem uro- zených pánů pana Albrechta z Šternberka a z Lukova a pana Hynka z Ludanic a z Rokytnice, a slovutných panoší Adama z Strabenic, Jakuba z Kostelce, Jiříka z Melic, Vaňka z Lojova, že sú své pečeti vedle mé bez jich a erbuov svých škody k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán v Kroměříži v pondělí po hodu slavném Matky boží Nanebevzetí léta oc M'CCCC'LXXXVII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 196. 368. L. 1487 v neděli po matky Boží narození (9. září) držán sněm panský v Brně, na němž vedle jiných byl Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. V. 114. 369. Mikuláš rychtář z Trpína postupuje Vilímovi a Vratislavovi z Pernšteina zápis pa- noše Jana Děvečky z Heršteina na tvrz a na ves Crhov. Datum na Svojanově, v pátek den sv. Matúše evangelisty a apoštola (21. září) 1487. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 6 b; cod. Pernst. měst. Brn. fol. 7. Výtah tištěn v AČ. VI. 520 č. 195. 370. Vilím a Vratislav, bratří vlastní z Pernšteina, osvobozují vsi Nedvědice oc od hlásky, kterouž na hradě Pernšteinském vykonávali. Na Pernšteině 1487, 3. října. — Orig. arch. obce Nedvědic č. 96 B. My Vilém z Pernšteina a na Helfunštajně [sic] najvyšší maršálek královstvie Českého, a Vratislav z Pernštajna, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně, bratří vlastní, páni a dědici zboží Pernštajnského, známo činíme . .. jakož jsú nám a k našemu zámku Pernštajnu opatrní věrní naši milí ze vsí těchto: z Nedvě- dice, z Klecan, z Čenvíra, z Sajřku, z Jámy, z Boru a z Byšovce hlásku činili od některých časuov a vždy každého roku jednoho hlásného na svrchupsaný hrad Pern- štajn dávali jsú, skrze kterúž hlásku lidee naši svrchupsaní u veliké obtížnosti byli jsú: protož my Vilém a Vratislav, bratří vlastní a páni Pernštajnští svrchupsaní, vzhledše na jich takovú k jich živnosti obtiežnost, s své zvláštní milosti a dobro- tivosti odpustili jsme jim a mocí listu tohoto odpúštíme a prázdna činíme svrchu- psané vsi a lidi naše v nich obývající nynější i budúcí, tak aby nám, erbóm našim i budúcím pánóm Pernštajnským takové hlásky víc z těch vsí svrchupsaných nečinili ani spravedlivě povinni činiti byli; a tiemto listem erby své i budúcí pány Pern- štajnské zavazujem, aby se na věčné časy na ty lidi a vsi svrchupsané na tu hlásku 40*
z roku 1487. 315 budú moci učiniti, proti nám se zdvihnúti tolikrát, kolikrát bychom my proti Jich Mtem zavinili, ješto by to Jich Mt na nás hodným svědomím prokázali. Tomu na věčnú pamět a od nás na zdržení věcí nahoře psaných já Mikuláš z Klokočna svú vlastní pečet dobrovolně jsem přivěsil s jistým svědomím svým; a připrosil jsem uro- zených pánů pana Albrechta z Šternberka a z Lukova a pana Hynka z Ludanic a z Rokytnice, a slovutných panoší Adama z Strabenic, Jakuba z Kostelce, Jiříka z Melic, Vaňka z Lojova, že sú své pečeti vedle mé bez jich a erbuov svých škody k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán v Kroměříži v pondělí po hodu slavném Matky boží Nanebevzetí léta oc M'CCCC'LXXXVII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 196. 368. L. 1487 v neděli po matky Boží narození (9. září) držán sněm panský v Brně, na němž vedle jiných byl Vilém z Pernšteina. Brandl LCit. V. 114. 369. Mikuláš rychtář z Trpína postupuje Vilímovi a Vratislavovi z Pernšteina zápis pa- noše Jana Děvečky z Heršteina na tvrz a na ves Crhov. Datum na Svojanově, v pátek den sv. Matúše evangelisty a apoštola (21. září) 1487. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 6 b; cod. Pernst. měst. Brn. fol. 7. Výtah tištěn v AČ. VI. 520 č. 195. 370. Vilím a Vratislav, bratří vlastní z Pernšteina, osvobozují vsi Nedvědice oc od hlásky, kterouž na hradě Pernšteinském vykonávali. Na Pernšteině 1487, 3. října. — Orig. arch. obce Nedvědic č. 96 B. My Vilém z Pernšteina a na Helfunštajně [sic] najvyšší maršálek královstvie Českého, a Vratislav z Pernštajna, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně, bratří vlastní, páni a dědici zboží Pernštajnského, známo činíme . .. jakož jsú nám a k našemu zámku Pernštajnu opatrní věrní naši milí ze vsí těchto: z Nedvě- dice, z Klecan, z Čenvíra, z Sajřku, z Jámy, z Boru a z Byšovce hlásku činili od některých časuov a vždy každého roku jednoho hlásného na svrchupsaný hrad Pern- štajn dávali jsú, skrze kterúž hlásku lidee naši svrchupsaní u veliké obtížnosti byli jsú: protož my Vilém a Vratislav, bratří vlastní a páni Pernštajnští svrchupsaní, vzhledše na jich takovú k jich živnosti obtiežnost, s své zvláštní milosti a dobro- tivosti odpustili jsme jim a mocí listu tohoto odpúštíme a prázdna činíme svrchu- psané vsi a lidi naše v nich obývající nynější i budúcí, tak aby nám, erbóm našim i budúcím pánóm Pernštajnským takové hlásky víc z těch vsí svrchupsaných nečinili ani spravedlivě povinni činiti byli; a tiemto listem erby své i budúcí pány Pern- štajnské zavazujem, aby se na věčné časy na ty lidi a vsi svrchupsané na tu hlásku 40*
Strana 316
316 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nikdy nenavracovali. Tomu na svědomie a potvrzení my svrchupsaní Vilém a Vra- tislav své vlastní pečeti s naším jistým vědomím kázali jsme k tomuto listu přivěsiti. Jenž jest psán a dán na Pernštajně, v středu po svatém Michalu archangelu božím léta od narozenie syna božieho tisiecieh [sic] čtyřstého osmdesátého sedmého počítajíc. Zachovaly se červené pečeti Viléma i Vratislava z Pernšteina, zavěšené na proužcích pergam. — Téhož dne osvobozují městečko Doubravník, vsi Klokočí a Rakové od stavení hlásného na hrad Pernšteinský. Opis vid. v zemsk. arch. Brn. v Bočkově sbírce. 371. Vilím z Pernšteina dává všem, kdož poblíž hradu na kopci u Přerova stavěti budou, lhotu na 10 let, díl ostrova k založení zahrad, i osvobozuje je od dávek oc. Na Mor. Krumlově 1487, 23. října. — Arch. zem. markr. Mor. v Brně, Pam. kn. Tovač. ƒ. 190. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyšší maršálek království Českého, i s erby svejmi a budoucími potomky, pány Přerovskými, známo činíme . . . že zna- menavše spuštění zámku našeho Přerova a potřebu, i chtíce zase týž zámek opraviti a nám i budoucím potomkóm našim k osazení přivésti, dali sme a mocí tohoto listu dáváme všem těm lidem, kteříž na tom kopci u Přerova stavějí se aneb stavěti se budú, plnú a svobodnou lhotu za deset let od datum listu tohoto úplně zběhlých, tak aby ti lidé na kopci byli prázdni všech platuo dole psanejch. Od nás, ani od ouředníkuo našich nemá býti na nich nic toho žádáno, až do desíti let. A k těm domóm na kopci přidali sme díl ostrovu jim k zahradám k každému domu, kterýž za předkuov našich dán od měšťan k opravení stavu u mlejna, že my místo toho ostrovu dáváme k témuž stavu dříví z lesuo našich. Pak po vyjití té lhoty ti lidé na kopci mají a budou povinni nám platiti z domuov největších po čtyřech groších peněz drobnejch, kteříž ty časy půjdou mezi lidmi v tom městě, a to dvakrát v roce, a z menších domuo méně, jakž který zaměstknává. I toho platu my nechtíce sobě kořistovati, oddali sme a oddáváme na pomoc městu našemu Přerovu, jich obapolné dobré ob- mýšlejíce, tak aby ten plat dadouce obci města toho, plnou svobodu měli v pastvách, lesích, v řekách i v jinejch ve všech věcech, jakožto dolní. Item také máme a slibujem těm lidem na kopci dáti lesu k stavení v horách Hel[fenJšteinských, což jim bude potřebí. Item řemeslníci, kteříž tu budou, ti nám ne- budou nic povinovati platiti, než soukeníci od valchování budou nám platiti po sedmi penězích drobnejch, kteříž ty časy mezi lidmi puojdou, a od rámuo polovici toho. Pakli by kdo rám postaviti mohl, to jim nemá bráněno býti, a z toho nebudou po- vinni pánu platiti. Item fiedrunk k dávání jim první po mlynáři k valše a drev, což jim bude k tomu potřebí, dáti máme. Item kováři z brusuo a ševci z stup budou nám platiti. Item ti ševci, kteříž budou na kopci, po vyjití té lhoty budou nám platiti s těmi ševci dolě, tak což přijde dáti jednomo dolě, aby dal toho polovici jeden, a v trhu a prodávání aby měli plnou svobodu.
316 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nikdy nenavracovali. Tomu na svědomie a potvrzení my svrchupsaní Vilém a Vra- tislav své vlastní pečeti s naším jistým vědomím kázali jsme k tomuto listu přivěsiti. Jenž jest psán a dán na Pernštajně, v středu po svatém Michalu archangelu božím léta od narozenie syna božieho tisiecieh [sic] čtyřstého osmdesátého sedmého počítajíc. Zachovaly se červené pečeti Viléma i Vratislava z Pernšteina, zavěšené na proužcích pergam. — Téhož dne osvobozují městečko Doubravník, vsi Klokočí a Rakové od stavení hlásného na hrad Pernšteinský. Opis vid. v zemsk. arch. Brn. v Bočkově sbírce. 371. Vilím z Pernšteina dává všem, kdož poblíž hradu na kopci u Přerova stavěti budou, lhotu na 10 let, díl ostrova k založení zahrad, i osvobozuje je od dávek oc. Na Mor. Krumlově 1487, 23. října. — Arch. zem. markr. Mor. v Brně, Pam. kn. Tovač. ƒ. 190. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyšší maršálek království Českého, i s erby svejmi a budoucími potomky, pány Přerovskými, známo činíme . . . že zna- menavše spuštění zámku našeho Přerova a potřebu, i chtíce zase týž zámek opraviti a nám i budoucím potomkóm našim k osazení přivésti, dali sme a mocí tohoto listu dáváme všem těm lidem, kteříž na tom kopci u Přerova stavějí se aneb stavěti se budú, plnú a svobodnou lhotu za deset let od datum listu tohoto úplně zběhlých, tak aby ti lidé na kopci byli prázdni všech platuo dole psanejch. Od nás, ani od ouředníkuo našich nemá býti na nich nic toho žádáno, až do desíti let. A k těm domóm na kopci přidali sme díl ostrovu jim k zahradám k každému domu, kterýž za předkuov našich dán od měšťan k opravení stavu u mlejna, že my místo toho ostrovu dáváme k témuž stavu dříví z lesuo našich. Pak po vyjití té lhoty ti lidé na kopci mají a budou povinni nám platiti z domuov největších po čtyřech groších peněz drobnejch, kteříž ty časy půjdou mezi lidmi v tom městě, a to dvakrát v roce, a z menších domuo méně, jakž který zaměstknává. I toho platu my nechtíce sobě kořistovati, oddali sme a oddáváme na pomoc městu našemu Přerovu, jich obapolné dobré ob- mýšlejíce, tak aby ten plat dadouce obci města toho, plnou svobodu měli v pastvách, lesích, v řekách i v jinejch ve všech věcech, jakožto dolní. Item také máme a slibujem těm lidem na kopci dáti lesu k stavení v horách Hel[fenJšteinských, což jim bude potřebí. Item řemeslníci, kteříž tu budou, ti nám ne- budou nic povinovati platiti, než soukeníci od valchování budou nám platiti po sedmi penězích drobnejch, kteříž ty časy mezi lidmi puojdou, a od rámuo polovici toho. Pakli by kdo rám postaviti mohl, to jim nemá bráněno býti, a z toho nebudou po- vinni pánu platiti. Item fiedrunk k dávání jim první po mlynáři k valše a drev, což jim bude k tomu potřebí, dáti máme. Item kováři z brusuo a ševci z stup budou nám platiti. Item ti ševci, kteříž budou na kopci, po vyjití té lhoty budou nám platiti s těmi ševci dolě, tak což přijde dáti jednomo dolě, aby dal toho polovici jeden, a v trhu a prodávání aby měli plnou svobodu.
Strana 317
z roku 1487. 317 Item od cechuov řemeslníci i jiní obyvatelé na kopci ode všech ouřaduov aby prázdni a svobodni byli. Item piva vařiti sobě pro čeleď i k šenkování i jiné obchody mohou vésti tejmž právem, jako i dolní měšťané. Item taky ty lidi vysvo- bozujem od hlásek obecních. Než když by potřeba přišla a na kopci hlásali, tehdá oni mají ponuocku držeti k spravování hlásnejch na zdi. Item když by přišla po- třeba, aby na branách stávali, oni majíce jednoho branného k odvírání a zamykání, víc nebudou povinovati. Item také, když by vojna přišla, ti lidé na kopci nemají nuceni býti, aby sami svými osobami měli na vojnu jíti, než podle měšťanuov dolních, což by oni sadili na se podle platuo starodávních, tito také podle platuo, kterýž s jich domů bude, povinovati budou jim ku pomoci dáti. A to učiníce, což se svrchu píše, nejsou pánu ani obci povinni více žádných platuo, robot, honuov, ani kterých jinejch věcí. Item také dáváme všem obyvatelóm na kopci plnou svobodu, aby mohli statky dáti a poručiti, komuž chtí, buď za zdravého života aneb na smrtedlné po- steli, a to bez všelijakých překážek. A my Vilím svrchupsanej nejprve sami za se, za své erby i za budoucí po- tomky, pány Přerovské, to všecko, což se v tomto listu píše, těm lidem na kopci, nynějším i budoucím, slibujem ctně a řádně zdržeti a jich při tom zachovati bez všelijakého přerušení. Tomu na svědomí a lepší jistotu a na zdržení věcí svrchu- psanejch naši vlastní pečet kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Krumlově v outerý před svatejmi Šimonišem a Judou léta od narození syna bo- žieho tisícího čtyřstého osmdesátého sedmého. 372. (k.) List, jímž Anna z Kunětic se zavazuje panu Ctiborovi Thovačovskému, že jemu louku, slove v Kapliciech, do desk zemských vložiti měla. V Hradišti 1487, 15. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 491 b; arch. měst. Brn. ƒ. 176 Já Anna z Kunětic oznamuji ... Jakož mi se po otci mém dostal dvuor, rolí a lúky, dědictví mé tu v Kuněticích, a smlúvy i listy pod pečetmi dobrých lidí před rukama jsú, keréžto zachovány býti mají, kerážto lúka jenž slove v Kaplicích, mně a dětem mým přísluší; a když urozený pán pan Ctibor z Cimburka a s Tho- vačova, hajtman margrabství Moravského JMt, rybník dělaje u mne jest tu lúku za LV f. kúpil, i skrze nález panský stalo se nám rozkázánie, abych já Anna s dětmi svými brala peníze, a tak abychom tu lúku v Kaplicích ze spolka témuž nadepsa- nému panu Ctiborovi a erbuom JMti čistili a svobodili a ve dsky zemské vložili a vepsali a sobě vymazali. Protož já Anna nahoře psaná i s svýmí dětmi vzala sem od téhož pana Ctibora LV f. úplně a docela zaplacených, jemu panu Ctiborovi
z roku 1487. 317 Item od cechuov řemeslníci i jiní obyvatelé na kopci ode všech ouřaduov aby prázdni a svobodni byli. Item piva vařiti sobě pro čeleď i k šenkování i jiné obchody mohou vésti tejmž právem, jako i dolní měšťané. Item taky ty lidi vysvo- bozujem od hlásek obecních. Než když by potřeba přišla a na kopci hlásali, tehdá oni mají ponuocku držeti k spravování hlásnejch na zdi. Item když by přišla po- třeba, aby na branách stávali, oni majíce jednoho branného k odvírání a zamykání, víc nebudou povinovati. Item také, když by vojna přišla, ti lidé na kopci nemají nuceni býti, aby sami svými osobami měli na vojnu jíti, než podle měšťanuov dolních, což by oni sadili na se podle platuo starodávních, tito také podle platuo, kterýž s jich domů bude, povinovati budou jim ku pomoci dáti. A to učiníce, což se svrchu píše, nejsou pánu ani obci povinni více žádných platuo, robot, honuov, ani kterých jinejch věcí. Item také dáváme všem obyvatelóm na kopci plnou svobodu, aby mohli statky dáti a poručiti, komuž chtí, buď za zdravého života aneb na smrtedlné po- steli, a to bez všelijakých překážek. A my Vilím svrchupsanej nejprve sami za se, za své erby i za budoucí po- tomky, pány Přerovské, to všecko, což se v tomto listu píše, těm lidem na kopci, nynějším i budoucím, slibujem ctně a řádně zdržeti a jich při tom zachovati bez všelijakého přerušení. Tomu na svědomí a lepší jistotu a na zdržení věcí svrchu- psanejch naši vlastní pečet kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Krumlově v outerý před svatejmi Šimonišem a Judou léta od narození syna bo- žieho tisícího čtyřstého osmdesátého sedmého. 372. (k.) List, jímž Anna z Kunětic se zavazuje panu Ctiborovi Thovačovskému, že jemu louku, slove v Kapliciech, do desk zemských vložiti měla. V Hradišti 1487, 15. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 491 b; arch. měst. Brn. ƒ. 176 Já Anna z Kunětic oznamuji ... Jakož mi se po otci mém dostal dvuor, rolí a lúky, dědictví mé tu v Kuněticích, a smlúvy i listy pod pečetmi dobrých lidí před rukama jsú, keréžto zachovány býti mají, kerážto lúka jenž slove v Kaplicích, mně a dětem mým přísluší; a když urozený pán pan Ctibor z Cimburka a s Tho- vačova, hajtman margrabství Moravského JMt, rybník dělaje u mne jest tu lúku za LV f. kúpil, i skrze nález panský stalo se nám rozkázánie, abych já Anna s dětmi svými brala peníze, a tak abychom tu lúku v Kaplicích ze spolka témuž nadepsa- nému panu Ctiborovi a erbuom JMti čistili a svobodili a ve dsky zemské vložili a vepsali a sobě vymazali. Protož já Anna nahoře psaná i s svýmí dětmi vzala sem od téhož pana Ctibora LV f. úplně a docela zaplacených, jemu panu Ctiborovi
Strana 318
318 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a JMti erbuom a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššímu maršálku království Českého, slibuji sama za se i za své děti a potomky svú dobrú, čistú vírú i za toho každého, kdož by muoj statek anebo co mého statku vzal, že máme témuž panu Ctiborovi a JMti erbuom a věrné ruce JMti i tomu každému, kdož by tento list jměl s téhož pana Ctibora neb JMti erbuov a věrné ruky jich dobrú vuolí, tu jistú lúku na prvním panském sjezdu ... Pakli bychom toho neučinili, tehdy dáváme plnú moc témuž panu Ctiborovi, erbuom JMti i věrné ruce jich svrchupsané i tomu, kdož by dobrú vuoli na to od nich jměl, mně Anně neb potomkuom mým statky v městech, v městečkách, ve vsech, na poli, kdež bychom co měli, stavovati právem a hyndrovati dotud, dokudž bychom ve dsky zemské ne- vložili a nevpsali a neočistili a sobě nevymazali, tak jakž obyčej jest v tejto zemi. Pakli by skrze to nás k vložení připraviti nemohli, dáváme plnú moc panu hajtmanovi nynějšímu i budúcímu i pánuom země tejto, ten dvuor a roli a lúku v Kaplicích i se vším příslušenstvím ve dsky zemské vepsati a vložiti kupiteluom našim nahoře- psaným. Tomu na svědomí a jistotu, své pečeti nemajíc, připrosila sem velebného kněze Beneše, opata kláštera Velehradského, a slovutných panoší Mikuláše z Ořecho- vého, Jindřicha z Domamyslic a z Buchlovic, Jindřicha Trčky z Tušic, Beneše z Oře- chového a Jana z Komné, že sú své pečeti přivěsili k tomuto listu, sobě a erbuom svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Hradišti ten čtvrtek po s. Martině léta oc M'CCCCLXXXVII° počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 198. 373. Baltazar Mrzák z Miletínka pohání Jindřicha starš. kníže Minstrberské, že uvázal se bezprávně v zboží Sezemské. Půhon vložen v pátek o suchých dnech adventních (14. pros.) 1487. Cod. Pernst. arch. mus. Česk. fol. 21 b. 374. (r. XVII.) Smlúva mezi panem Heraltem [z Kunštatu] a panem Hynkem Rokytským o lesy mezi lesy Kojetskými a Chropinskými, komu by jměly příslušeti, a ti lesové slovú Mrtviny a Jestřebie. Na Rokytnici 1487, 21. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 440 b; arch. měst. Brn. f. 145b—146. Léta po narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého sedmého po- čítajíc, jakož půtka a různice byla mezi urozenými pány panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského v Olomúci, s jedné, a panem Hynkem z Ludanic a s Rokytnice strany druhé o lesy a ostrovy, kteříž leží mezi lesy Kojetskými a Chropinskými, zejména Mrtviny, Jestřebie, takže
318 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a JMti erbuom a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššímu maršálku království Českého, slibuji sama za se i za své děti a potomky svú dobrú, čistú vírú i za toho každého, kdož by muoj statek anebo co mého statku vzal, že máme témuž panu Ctiborovi a JMti erbuom a věrné ruce JMti i tomu každému, kdož by tento list jměl s téhož pana Ctibora neb JMti erbuov a věrné ruky jich dobrú vuolí, tu jistú lúku na prvním panském sjezdu ... Pakli bychom toho neučinili, tehdy dáváme plnú moc témuž panu Ctiborovi, erbuom JMti i věrné ruce jich svrchupsané i tomu, kdož by dobrú vuoli na to od nich jměl, mně Anně neb potomkuom mým statky v městech, v městečkách, ve vsech, na poli, kdež bychom co měli, stavovati právem a hyndrovati dotud, dokudž bychom ve dsky zemské ne- vložili a nevpsali a neočistili a sobě nevymazali, tak jakž obyčej jest v tejto zemi. Pakli by skrze to nás k vložení připraviti nemohli, dáváme plnú moc panu hajtmanovi nynějšímu i budúcímu i pánuom země tejto, ten dvuor a roli a lúku v Kaplicích i se vším příslušenstvím ve dsky zemské vepsati a vložiti kupiteluom našim nahoře- psaným. Tomu na svědomí a jistotu, své pečeti nemajíc, připrosila sem velebného kněze Beneše, opata kláštera Velehradského, a slovutných panoší Mikuláše z Ořecho- vého, Jindřicha z Domamyslic a z Buchlovic, Jindřicha Trčky z Tušic, Beneše z Oře- chového a Jana z Komné, že sú své pečeti přivěsili k tomuto listu, sobě a erbuom svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Hradišti ten čtvrtek po s. Martině léta oc M'CCCCLXXXVII° počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 198. 373. Baltazar Mrzák z Miletínka pohání Jindřicha starš. kníže Minstrberské, že uvázal se bezprávně v zboží Sezemské. Půhon vložen v pátek o suchých dnech adventních (14. pros.) 1487. Cod. Pernst. arch. mus. Česk. fol. 21 b. 374. (r. XVII.) Smlúva mezi panem Heraltem [z Kunštatu] a panem Hynkem Rokytským o lesy mezi lesy Kojetskými a Chropinskými, komu by jměly příslušeti, a ti lesové slovú Mrtviny a Jestřebie. Na Rokytnici 1487, 21. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 440 b; arch. měst. Brn. f. 145b—146. Léta po narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého osmdesátého sedmého po- čítajíc, jakož půtka a různice byla mezi urozenými pány panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského v Olomúci, s jedné, a panem Hynkem z Ludanic a s Rokytnice strany druhé o lesy a ostrovy, kteříž leží mezi lesy Kojetskými a Chropinskými, zejména Mrtviny, Jestřebie, takže
Strana 319
z roku 1487 a 1488. 319 k nim právo jmíti chtěl pan Hynek Rokytský k lesóm Chropinským, a panu He- raltovi se také zdálo, že k nim právo jmá, k lesóm Kojetským. I pohnal jest pan Hynek Rokytský z toho pana Heralta právem zemským, a pan Heralt toho póhonu bránil se před pány tiem, že jest pán zástavní zbožie toho a ne dědic, a nejsa dědic, nenie toho mocen rozsuzovati ani vysuzovati. I pověděno jest panu Heraltovi pány, aby kapitolu arcibiskupstvie Pražského našel, a jměli-li by oni na to spravedlivost jakú, aby sobě toho dobyl od nich a okázal. A kapitola jemu pověděla, aby se toho držel, jakž zastal a požíval, tak jakž jiní páni požívali, a pan Heralt nemá nic ji- ného od nich jmíti pro vyvarování budúcích nesnází. I učinili jsú smlúvu přátelskú obapolně se panem Hynkem Rokytským o ty lesy a o struhy takovú, což jest pan Heralt lůni smýtil a sprodal, toho aby požil, a pan Hynek Rokytský, což jest také letos prodal a smýtil, toho aby požil; než potom časy budúcí když by se ti ostrovové mýtili a prodávali, aby pan Heralt hajného jednoho postavil, a pan Hynek druhého, a ti dva hajní aby zespolka prodávali; a zač prodadí, tím mýtem páni aby se napoly rozdělili, a tak pod tú smlúvú svrchupsaní těch lesuov a ostrovuov beze všech potomních různic a nesnází aby užívali do jich obú životuov. A protož my svrchupsaní Heralt z Kunstatu oc, Hynek z Ludanic pro lepšie svě- domie a smlúvy našie obapolnie přátelský nahořepsaný na zdrženie pečeti naše vlastnie s našiem vědomiem přitisknúti jsme kázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Rokytnici v pátek den s. Thomáše apoštola oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 199. 375. (LXI) Svědomie od pana Hořického, což sě Liblic dotýče. 1488, 15. března. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 48 b. Já Mikuláš mladší z Hořic a na Pecce, purgrabie kraje Hradeckého, známo činím . . . že mi jest to dobře svědomo i v paměti, když někdy urozená paní Jo- hanka z Liblic kladla jest ve dcky sboží Liblické urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnšteině, panu manželu svému milému, tehdy pan Petr Gdu- linec dobré paměti za ni jest pověděl, řka: Pane Pernšteinský], pane synu milý! Teďť čistého a nezávadného postupuji, kromě toho ospu, kterýž sě s toho zbuožie vydává na hrad k proboství Vyšehradskému. Pakli by které jiné závady na tom byly, jáť je slibuji sám svým vám očistiti statkem. A já svrchupsaný Mikuláš JMti pánu chci to všě ústně seznati, kdež by jemu toho koli bylo potřebie, neb sem při tom byl, když jsú sě ty věci dály. Těm všem tuto položeným věcem na potvrzenie kázal sem svú pečet k tomuto listu přitisknúti dobrovolně. Jenž jest dán léta od narozenie Syna buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého osmého tu v sobotu před svatú Gedrutú.
z roku 1487 a 1488. 319 k nim právo jmíti chtěl pan Hynek Rokytský k lesóm Chropinským, a panu He- raltovi se také zdálo, že k nim právo jmá, k lesóm Kojetským. I pohnal jest pan Hynek Rokytský z toho pana Heralta právem zemským, a pan Heralt toho póhonu bránil se před pány tiem, že jest pán zástavní zbožie toho a ne dědic, a nejsa dědic, nenie toho mocen rozsuzovati ani vysuzovati. I pověděno jest panu Heraltovi pány, aby kapitolu arcibiskupstvie Pražského našel, a jměli-li by oni na to spravedlivost jakú, aby sobě toho dobyl od nich a okázal. A kapitola jemu pověděla, aby se toho držel, jakž zastal a požíval, tak jakž jiní páni požívali, a pan Heralt nemá nic ji- ného od nich jmíti pro vyvarování budúcích nesnází. I učinili jsú smlúvu přátelskú obapolně se panem Hynkem Rokytským o ty lesy a o struhy takovú, což jest pan Heralt lůni smýtil a sprodal, toho aby požil, a pan Hynek Rokytský, což jest také letos prodal a smýtil, toho aby požil; než potom časy budúcí když by se ti ostrovové mýtili a prodávali, aby pan Heralt hajného jednoho postavil, a pan Hynek druhého, a ti dva hajní aby zespolka prodávali; a zač prodadí, tím mýtem páni aby se napoly rozdělili, a tak pod tú smlúvú svrchupsaní těch lesuov a ostrovuov beze všech potomních různic a nesnází aby užívali do jich obú životuov. A protož my svrchupsaní Heralt z Kunstatu oc, Hynek z Ludanic pro lepšie svě- domie a smlúvy našie obapolnie přátelský nahořepsaný na zdrženie pečeti naše vlastnie s našiem vědomiem přitisknúti jsme kázali k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Rokytnici v pátek den s. Thomáše apoštola oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 199. 375. (LXI) Svědomie od pana Hořického, což sě Liblic dotýče. 1488, 15. března. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 48 b. Já Mikuláš mladší z Hořic a na Pecce, purgrabie kraje Hradeckého, známo činím . . . že mi jest to dobře svědomo i v paměti, když někdy urozená paní Jo- hanka z Liblic kladla jest ve dcky sboží Liblické urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfnšteině, panu manželu svému milému, tehdy pan Petr Gdu- linec dobré paměti za ni jest pověděl, řka: Pane Pernšteinský], pane synu milý! Teďť čistého a nezávadného postupuji, kromě toho ospu, kterýž sě s toho zbuožie vydává na hrad k proboství Vyšehradskému. Pakli by které jiné závady na tom byly, jáť je slibuji sám svým vám očistiti statkem. A já svrchupsaný Mikuláš JMti pánu chci to všě ústně seznati, kdež by jemu toho koli bylo potřebie, neb sem při tom byl, když jsú sě ty věci dály. Těm všem tuto položeným věcem na potvrzenie kázal sem svú pečet k tomuto listu přitisknúti dobrovolně. Jenž jest dán léta od narozenie Syna buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého osmého tu v sobotu před svatú Gedrutú.
Strana 320
320 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 376. (LXXXII.) List zprávní na Bystřici od pana Žampacha a manželky jeho panu Vilémovi z Pernšteina. Na Zampachu 1488, 25. března. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. Já Jan z Počtajna a na Žampachu a Elška z Zástřizl i s svými erby, první jistci a zprávce věcí dolepsanýcb vyznáváme . . . že s naším dobrým rozmyslem a s naší dobrú vuolí i s přátel našich radú prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme ku pravému dědictví své vlastní a dědičné zboží, totižto tvrz Bystřici a ves týmž jménem jmenovanú tudiež u tvrze přísedící, ves Čechovice, ves Mrskleší, ves Varhošč, a tu prodáváme k manství kostela Olomúckého, s lidmi platnými i neplatnými, s ko- stelním poddacím, krom toho platu peněžitého, kterýž mají kněží z Olomúce tu na lidech, s dvory poplužnými, s rolí oranú i neoranú, s platy, užitky, s robotami, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, s horami i s doly, s lesy, s háji, s chrastinami, s rybníky, s vodami tekutými, s potoky, mlýny i s jiným se vším příslušenstvím, což k té tvrzi a k těm vsem svrchupsaným od staradávna přísluší, s mezemi, s hra- nicemi, kterými sě koli jmény jmenují a jakož to zboží Bystřické v svých mezech a hraniciech od staradávna záleží a vysazeno jest, se vším plným právem, panstvím a vlastenstvím, tak jakož sme sami drželi, nic sobě ani svým erbóm ani budúcím potomkóm práva, panství, ani kterého vlastenství na tom zbuoží nepozůstavujíce. K tomu také prodali sme též ku pravému dědictví zbuoží naše Hluboký hrad a ves Hlubočec, ves Nepřívazí a v Posluchově tři sedláky, s platy a s úroky, a také vsi pusté Lhotu, Jestřebí a Varonov [sic] s rolí oranú i neoranú, s mlýny, s mlýništěmi, s lidmi, požitky, s robotami, s lukami, s lesy, s hranicemi, s rybníky, s vodami, s potoky, totiž s potokem Bystřicí i s břehy i se vším plným panstvím, což k tomu hradu již psanému od staradávna přísluší, v těch mezech a hraniciech, jakož to zbuoží Hluboké záleží a jakož sme to sami drželi a požívali, nic sobě ani erbóm našim ani budúcím potomkóm práva na tom nepozůstavujíce, než ta všecka zboží nahoře- psaná, tak jakož sě vypisuje, prodali sme svobodně a nezávadně urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu maršálkovi královstvie Českého, a JMti erbóm, a k věrné JMti ruce urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru JMti vlastnímu, za pět tisíc zlatých dobrých uherských červených, váhy a mince spravedlivých, kteréž sme již hotové od něho a úplně vzali zaplacené. A protož já Jan a Elška svrchupsaní i s erby našimi, první jistci a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Václav z Ludanic a na Veveří, najvyšší sudí cudy Brněnské, Jiřík Tunkl starší z Brníčka a s Zábřeha, Jan z Zástřizl a z Nemotic, Jaroš z Zástřizl a z Morkovic, Protivec z Zástřizl a z Čejkovic, Jiřík z Zástřizl a
320 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 376. (LXXXII.) List zprávní na Bystřici od pana Žampacha a manželky jeho panu Vilémovi z Pernšteina. Na Zampachu 1488, 25. března. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. Já Jan z Počtajna a na Žampachu a Elška z Zástřizl i s svými erby, první jistci a zprávce věcí dolepsanýcb vyznáváme . . . že s naším dobrým rozmyslem a s naší dobrú vuolí i s přátel našich radú prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme ku pravému dědictví své vlastní a dědičné zboží, totižto tvrz Bystřici a ves týmž jménem jmenovanú tudiež u tvrze přísedící, ves Čechovice, ves Mrskleší, ves Varhošč, a tu prodáváme k manství kostela Olomúckého, s lidmi platnými i neplatnými, s ko- stelním poddacím, krom toho platu peněžitého, kterýž mají kněží z Olomúce tu na lidech, s dvory poplužnými, s rolí oranú i neoranú, s platy, užitky, s robotami, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, s horami i s doly, s lesy, s háji, s chrastinami, s rybníky, s vodami tekutými, s potoky, mlýny i s jiným se vším příslušenstvím, což k té tvrzi a k těm vsem svrchupsaným od staradávna přísluší, s mezemi, s hra- nicemi, kterými sě koli jmény jmenují a jakož to zboží Bystřické v svých mezech a hraniciech od staradávna záleží a vysazeno jest, se vším plným právem, panstvím a vlastenstvím, tak jakož sme sami drželi, nic sobě ani svým erbóm ani budúcím potomkóm práva, panství, ani kterého vlastenství na tom zbuoží nepozůstavujíce. K tomu také prodali sme též ku pravému dědictví zbuoží naše Hluboký hrad a ves Hlubočec, ves Nepřívazí a v Posluchově tři sedláky, s platy a s úroky, a také vsi pusté Lhotu, Jestřebí a Varonov [sic] s rolí oranú i neoranú, s mlýny, s mlýništěmi, s lidmi, požitky, s robotami, s lukami, s lesy, s hranicemi, s rybníky, s vodami, s potoky, totiž s potokem Bystřicí i s břehy i se vším plným panstvím, což k tomu hradu již psanému od staradávna přísluší, v těch mezech a hraniciech, jakož to zbuoží Hluboké záleží a jakož sme to sami drželi a požívali, nic sobě ani erbóm našim ani budúcím potomkóm práva na tom nepozůstavujíce, než ta všecka zboží nahoře- psaná, tak jakož sě vypisuje, prodali sme svobodně a nezávadně urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu maršálkovi královstvie Českého, a JMti erbóm, a k věrné JMti ruce urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru JMti vlastnímu, za pět tisíc zlatých dobrých uherských červených, váhy a mince spravedlivých, kteréž sme již hotové od něho a úplně vzali zaplacené. A protož já Jan a Elška svrchupsaní i s erby našimi, první jistci a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Václav z Ludanic a na Veveří, najvyšší sudí cudy Brněnské, Jiřík Tunkl starší z Brníčka a s Zábřeha, Jan z Zástřizl a z Nemotic, Jaroš z Zástřizl a z Morkovic, Protivec z Zástřizl a z Čejkovic, Jiřík z Zástřizl a
Strana 321
z roku 1488. 321 z Litenčic, rukojmie a spoluslibce a zprávce s ním svrchupsaným panem Janem a paní Elškú i za jich erby a za ně všickni vespolek slibujem svú dobrú a čistú vírú, rukú společní a nerozdílnú beze vší zlé lsti kupiteli našemu svrchu psanému i jeho erbóm ta jistá zboží svrchupsaná se vším příslušenstvím i s kostelním poddacím na prvním sněmu panském . . . ve dcky vložiti... a plná tři léta spraviti . . . (kromě vsi Varhoště svrchupsané), a to tolikrát, kolikrát by toho potřebí bylo v těch třech letech ku- piteli našemu svrchupsanému nebo jeho erbóm. Než tu ves Varhošč svrchupsanú s jejím příslušenstvím slibujem a mámy spraviti a osvoboditi, tak jakož manství kostela Olo- múckého záleží, a to před důstojným knězem biskupem Olomúckým JMtí vzdáti a konati tak, jakož manové kostela Olomúckého za právo mají. Také slibujeme zvláště kupiteli našemu svrchupsanému i erbóm jeho za zsutí těch zboží, tak aby kupitel náš svrchupsaný i jeho erbové vždy při těch zboží a dě- dictví, to jest Bystřeckého [sic] a Hlubockého, zůstali bez zmatku. Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali což se svrchupíše, buďto na všem nebo na díle, jehož pán Buoh nedaj oc. Leženie obyčejné v Olomúci nebo v Hranicích oc. V témž listu dobrá vůle sě vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Žampachu léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého osmého ten úterý den Zvěstování Matky božie. Výtah tištěn AČ. VI. 520 č. 200. — Vklad zapsán do desk Olomouckých č. 13. f. 4 dne 6. ledna 1490. 377. (s. XVIII.) Výrok mezi panem Vilémem z Pernšteina JMtí a Karasem z Dulibenky [o silnice, rybníky oc]. Na Krumsíně 1488, 25. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 169 b; arch. měst. Brn. ƒ. 100. Léta od narozenie Syna buožího tisícého čtyřistého osmdesátého osmého v outerý den Zvěstovánie panny Marie stal se jest výrok mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem maršálkem královstvie Če- ského, s jedný, a slovutným panoší Janem Karasem z Dulibenky, manem krále JMti, strany druhé o různice a pře duolepsané skrze mne Jakuba z Šárova a na Krum- síně, najvyššieho hofrychtéře markrabstvie Moravského, a urozené pány pana Al- brechta staršího z Šternberka a na Holešově a pana Hynka z Ludanic a na Roky- tnici. Item najprve o silnici na[d] rybníkem takto vypovídáme, aby, pokudž ukázáno jest, cěsta aby tady byla, a v tom sítí, kdež vrchovišče vychází, tu aby obojí ma- nové i lidé Karasovi příkopu a mostek na té příkopě dělali. Item co se dotýče toho rybníka o pastvy, takto vypovídáme: Poněvadž svolenie prvních pánuov jest, i k tomu přezvěděvšě od starých lidí, že ten rybník na místo oddán nenie a že za to, pokudž by ten rybník v konci netopil, pokudž námi vyznamenáno jest, toho spuolu pastvú požívati mají. Pakli by to všecko rybníkem potopil, v tom jemu překážeti nemají; 41 Archiv Český XVI.
z roku 1488. 321 z Litenčic, rukojmie a spoluslibce a zprávce s ním svrchupsaným panem Janem a paní Elškú i za jich erby a za ně všickni vespolek slibujem svú dobrú a čistú vírú, rukú společní a nerozdílnú beze vší zlé lsti kupiteli našemu svrchu psanému i jeho erbóm ta jistá zboží svrchupsaná se vším příslušenstvím i s kostelním poddacím na prvním sněmu panském . . . ve dcky vložiti... a plná tři léta spraviti . . . (kromě vsi Varhoště svrchupsané), a to tolikrát, kolikrát by toho potřebí bylo v těch třech letech ku- piteli našemu svrchupsanému nebo jeho erbóm. Než tu ves Varhošč svrchupsanú s jejím příslušenstvím slibujem a mámy spraviti a osvoboditi, tak jakož manství kostela Olo- múckého záleží, a to před důstojným knězem biskupem Olomúckým JMtí vzdáti a konati tak, jakož manové kostela Olomúckého za právo mají. Také slibujeme zvláště kupiteli našemu svrchupsanému i erbóm jeho za zsutí těch zboží, tak aby kupitel náš svrchupsaný i jeho erbové vždy při těch zboží a dě- dictví, to jest Bystřeckého [sic] a Hlubockého, zůstali bez zmatku. Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali což se svrchupíše, buďto na všem nebo na díle, jehož pán Buoh nedaj oc. Leženie obyčejné v Olomúci nebo v Hranicích oc. V témž listu dobrá vůle sě vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Žampachu léta buožieho tisícého čtyřstého osmdesátého osmého ten úterý den Zvěstování Matky božie. Výtah tištěn AČ. VI. 520 č. 200. — Vklad zapsán do desk Olomouckých č. 13. f. 4 dne 6. ledna 1490. 377. (s. XVIII.) Výrok mezi panem Vilémem z Pernšteina JMtí a Karasem z Dulibenky [o silnice, rybníky oc]. Na Krumsíně 1488, 25. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 169 b; arch. měst. Brn. ƒ. 100. Léta od narozenie Syna buožího tisícého čtyřistého osmdesátého osmého v outerý den Zvěstovánie panny Marie stal se jest výrok mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem maršálkem královstvie Če- ského, s jedný, a slovutným panoší Janem Karasem z Dulibenky, manem krále JMti, strany druhé o různice a pře duolepsané skrze mne Jakuba z Šárova a na Krum- síně, najvyššieho hofrychtéře markrabstvie Moravského, a urozené pány pana Al- brechta staršího z Šternberka a na Holešově a pana Hynka z Ludanic a na Roky- tnici. Item najprve o silnici na[d] rybníkem takto vypovídáme, aby, pokudž ukázáno jest, cěsta aby tady byla, a v tom sítí, kdež vrchovišče vychází, tu aby obojí ma- nové i lidé Karasovi příkopu a mostek na té příkopě dělali. Item co se dotýče toho rybníka o pastvy, takto vypovídáme: Poněvadž svolenie prvních pánuov jest, i k tomu přezvěděvšě od starých lidí, že ten rybník na místo oddán nenie a že za to, pokudž by ten rybník v konci netopil, pokudž námi vyznamenáno jest, toho spuolu pastvú požívati mají. Pakli by to všecko rybníkem potopil, v tom jemu překážeti nemají; 41 Archiv Český XVI.
Strana 322
322 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a pakli by toho kusu nevytopil kdy, tehdy toho požívati mají podle toho, pokudž námi ukázáno jest, a více nic. Item co sě dotýče ruolí nad rybníkem, jakož sobě vinu dávali, takto vypo- vídáme: Poněvadž obojí dostatečně neprovodí, by jináč býti jmělo, pokudž jest nynie zůráno, při tom toho tak necháváme, buď to kamením znamenáno. Item co sě ryb- níka dotýče, od té ruolí, takto vypovídáme: poněvadž sami manové vyznávají, že za ten rybník jest oddáno, že Karas jest spravedliv rybníka užívati buď rybami neb travú, jakž muož najlépe bez překážky svrchupsaných manóv. Item co se dotýče lúky pod týmž rybníkem, takto vypovídáme: ačkolivěk frajmarkové sě stali neoby- čejní s té příčiny, že bez vuole předkuov Karasových člověk jeho dědičný profraj- marčiti ani prodati mocen nebude, ale pro tu příčinu toho frajmarku tak necháváme, poněvadž předkové Karasovi snad tři drželi a o to nemluvili s té příčiny, a Havránky při té lúce necháváme na budúcí časy. Item co sě příkopy pod rybníkem dotýče, pokudž lúka Havránkova jest, tu Havránek jsám opravovati jmá, než pod jeho lúkú lidé Karasovi s Havránkem spuolu opravovati mají až do řeky. Item co sě dotýče rybníka, jakož rolí jeho s obú stranú jest, takto vypovídáme: toho Karas požívaj, jakž umí, pokudž jeho rolí jest, a v tom jemu manové překážeti nemají. Item co se lúky Karasovy dotýče a rybníčka nad lúčkú, poněvadž v jeho roli leží, on toho po- žívaj, jakž umí, v tom jemu manové překážeti nemají; poněvadž Karas svých luk hájiti právo má, také manóm v jich lúky sahati nemá, leč by své puožitky sklidili. Pakli by chtěl na jich lukách svobodu jmíti, povinen jiem bude v té své lúce též příti. Item co se obecních pastev dotýče, toho obapolně požívajte jeden druhým bez překážky. Item co se obecného lesu dotýče jakož to ve při mají, takto o to vypo- vídáme: poněvadž jest tak dobře lidí Karasových i manských, že Karas té obce rúbati právo má k súhradem [sic], kde by je plésti jměl, ale více nic. Item jakož nynie vnově po našem právním ohledání udělal hrázi v Havránkově roli, to Karas hned oprav, pokudž jest námi znamenáno, aby Havránek mohl svého požívati jako prvé. Item co se orání za pastvu dotýče, jakož Karasovi mají orati manové, každý po čtyřech záhoních, to sú povinni učiniti, a to takové záhony obyčejnie, jakož sú prvé orávali, tu kdež jiem na dvoře svým Karas ukáže. Item co se příkopy u mlýna do- týče, kterúž jest Karas dělal s vuolí manovú i svých lidí, jakož se k tomu jsám před námi znal, že jich za to žádal, to jest zastaveno; a na to sú lidé vyznali, že jest ta příkopa obce manóv i jeho lidí spuolu. Item co se cesty dotýče, kteráž pod tvrzí jest, kterú ze vsi jezdí, ta při tom tak zuostaň bez překážky obú stran. Item co se dotýče pastvišť obecních, chrastin a řek obecních, na kteréž sě Karas táhne, pravě, že by jeho byly, ale žádným týž Karas těch mezí neprokazuje, pokudž by on jsám spravedlnost jměl, než manové postavili sú před námi starožitné lidi, kteříž sú takto vyznali: že těch pastvišč, chrastin a řek společně manové i lidé Karasovi
322 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a pakli by toho kusu nevytopil kdy, tehdy toho požívati mají podle toho, pokudž námi ukázáno jest, a více nic. Item co sě dotýče ruolí nad rybníkem, jakož sobě vinu dávali, takto vypo- vídáme: Poněvadž obojí dostatečně neprovodí, by jináč býti jmělo, pokudž jest nynie zůráno, při tom toho tak necháváme, buď to kamením znamenáno. Item co sě ryb- níka dotýče, od té ruolí, takto vypovídáme: poněvadž sami manové vyznávají, že za ten rybník jest oddáno, že Karas jest spravedliv rybníka užívati buď rybami neb travú, jakž muož najlépe bez překážky svrchupsaných manóv. Item co se dotýče lúky pod týmž rybníkem, takto vypovídáme: ačkolivěk frajmarkové sě stali neoby- čejní s té příčiny, že bez vuole předkuov Karasových člověk jeho dědičný profraj- marčiti ani prodati mocen nebude, ale pro tu příčinu toho frajmarku tak necháváme, poněvadž předkové Karasovi snad tři drželi a o to nemluvili s té příčiny, a Havránky při té lúce necháváme na budúcí časy. Item co sě příkopy pod rybníkem dotýče, pokudž lúka Havránkova jest, tu Havránek jsám opravovati jmá, než pod jeho lúkú lidé Karasovi s Havránkem spuolu opravovati mají až do řeky. Item co sě dotýče rybníka, jakož rolí jeho s obú stranú jest, takto vypovídáme: toho Karas požívaj, jakž umí, pokudž jeho rolí jest, a v tom jemu manové překážeti nemají. Item co se lúky Karasovy dotýče a rybníčka nad lúčkú, poněvadž v jeho roli leží, on toho po- žívaj, jakž umí, v tom jemu manové překážeti nemají; poněvadž Karas svých luk hájiti právo má, také manóm v jich lúky sahati nemá, leč by své puožitky sklidili. Pakli by chtěl na jich lukách svobodu jmíti, povinen jiem bude v té své lúce též příti. Item co se obecních pastev dotýče, toho obapolně požívajte jeden druhým bez překážky. Item co se obecného lesu dotýče jakož to ve při mají, takto o to vypo- vídáme: poněvadž jest tak dobře lidí Karasových i manských, že Karas té obce rúbati právo má k súhradem [sic], kde by je plésti jměl, ale více nic. Item jakož nynie vnově po našem právním ohledání udělal hrázi v Havránkově roli, to Karas hned oprav, pokudž jest námi znamenáno, aby Havránek mohl svého požívati jako prvé. Item co se orání za pastvu dotýče, jakož Karasovi mají orati manové, každý po čtyřech záhoních, to sú povinni učiniti, a to takové záhony obyčejnie, jakož sú prvé orávali, tu kdež jiem na dvoře svým Karas ukáže. Item co se příkopy u mlýna do- týče, kterúž jest Karas dělal s vuolí manovú i svých lidí, jakož se k tomu jsám před námi znal, že jich za to žádal, to jest zastaveno; a na to sú lidé vyznali, že jest ta příkopa obce manóv i jeho lidí spuolu. Item co se cesty dotýče, kteráž pod tvrzí jest, kterú ze vsi jezdí, ta při tom tak zuostaň bez překážky obú stran. Item co se dotýče pastvišť obecních, chrastin a řek obecních, na kteréž sě Karas táhne, pravě, že by jeho byly, ale žádným týž Karas těch mezí neprokazuje, pokudž by on jsám spravedlnost jměl, než manové postavili sú před námi starožitné lidi, kteříž sú takto vyznali: že těch pastvišč, chrastin a řek společně manové i lidé Karasovi
Strana 323
z roku 1488. 323 užívali vždycky bez překážky těch pánuov, kteříž sú to zboží drželi, a to zejména tito lidé: Jelen z Bystřice, Jan Kolář z Rostění, Ondra a Petr z Kroměříže, Bláha fojt z Újezdce, Mikeš Kostelník z Kostelce, Vaněk fojt z Kurovic, Vašek a Matěj z Kurovic, Zajíc z Prus, Jan Vydra z Prus, Jakub z Pěnčic, Jakub z Domažělic, Vácslav z Čech, Mikeš a Petr z Staré Vsi; a to sú ti lidé svrchujmenovaní vyznali na místě přísahy, a když by toho potřebí bylo, že chtie za to právo učiniti. A protož já svrchupsaný Jakub z Šárova hofrychtéř oc a my Albrecht starší z Šternberka a Hynek z Ludanic svrchupsaní k tomuto výroku pro lepší svědomí a pamět potomní své vlastní pečeti kázali jsme přivěsiti, a každý straně jeden list výroční jsme dali. Dán a psán na Krumsini léta oc jakož nahoře psáno stojí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 201. 378. (1. XI.) List zprávní na most a na mostní u Přerova panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Přerově 1488, 30. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 164; arch. měst. Brn. f. 96; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 102. Já Margetha Věrná tak řečená bydleniem v Přerově vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a radú přátel svých prodala jsem a mocí listu tohoto prodávám most i mostní, své vlastnie dědicstvie tu v Přerově, kterýž most jest přes Bečev, se všiem právem a příslušenstviem, což k tomu od staradávna příslušie, sama od sebe i s svými společníky, kteréž jsem byla dckami na spolek přijala, a to zejména tyto: Prokopa muže svého Věrného, Jana syna svého, Magdalenu dceru svú, a to urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššiemu maršálku královstvie Českého, a JMti erbóm, a urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu ko- morníku cudy Brněnské, bratru vlastniemu téhož pana Viléma, a to ku pravému jich dědicstvie za sto hřiven peněz obecně berných, kteréž jsme od JMti hotové vzali úplně a docela zaplacené. Protož my Margetha, Prokop, Jan a Magdalena, prvé psaní jistci a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my rukojmie Jindřich z Kokor a z Žerovic, Jan Mukař z Kokor a z Čekyně, Vácslav z Wilbachu a z Pavlovic, Jan z Petřzvaldu a z Tupce, Ctibor z Dobrčic a z Přestavlk, Ctibor Obešlík z Lipuoltic a z Veselíčka, rukojmie a spoluslibce s Margetú, Prokopem, Janem a Magdalenu, s nimi a za ně slibujem svú dobrú a čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú všickni vespolek slibujem kupitelóm našiem svrchupsaným ten most a mostní i s jeho se všiem příslušenstviem, což k tomu od staradávna příslušie, a na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho neučinili všeho, což se nahoře i dole píše, a nedokonali, jehož Bože ostřez oc. Leženie obyčejné v Olomúci oc. Jenž jest dán a psán na Přerově tu středu před 41*
z roku 1488. 323 užívali vždycky bez překážky těch pánuov, kteříž sú to zboží drželi, a to zejména tito lidé: Jelen z Bystřice, Jan Kolář z Rostění, Ondra a Petr z Kroměříže, Bláha fojt z Újezdce, Mikeš Kostelník z Kostelce, Vaněk fojt z Kurovic, Vašek a Matěj z Kurovic, Zajíc z Prus, Jan Vydra z Prus, Jakub z Pěnčic, Jakub z Domažělic, Vácslav z Čech, Mikeš a Petr z Staré Vsi; a to sú ti lidé svrchujmenovaní vyznali na místě přísahy, a když by toho potřebí bylo, že chtie za to právo učiniti. A protož já svrchupsaný Jakub z Šárova hofrychtéř oc a my Albrecht starší z Šternberka a Hynek z Ludanic svrchupsaní k tomuto výroku pro lepší svědomí a pamět potomní své vlastní pečeti kázali jsme přivěsiti, a každý straně jeden list výroční jsme dali. Dán a psán na Krumsini léta oc jakož nahoře psáno stojí. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 520 č. 201. 378. (1. XI.) List zprávní na most a na mostní u Přerova panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Přerově 1488, 30. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 164; arch. měst. Brn. f. 96; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 102. Já Margetha Věrná tak řečená bydleniem v Přerově vyznávám . . . že s dobrým rozmyslem a radú přátel svých prodala jsem a mocí listu tohoto prodávám most i mostní, své vlastnie dědicstvie tu v Přerově, kterýž most jest přes Bečev, se všiem právem a příslušenstviem, což k tomu od staradávna příslušie, sama od sebe i s svými společníky, kteréž jsem byla dckami na spolek přijala, a to zejména tyto: Prokopa muže svého Věrného, Jana syna svého, Magdalenu dceru svú, a to urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššiemu maršálku královstvie Českého, a JMti erbóm, a urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu ko- morníku cudy Brněnské, bratru vlastniemu téhož pana Viléma, a to ku pravému jich dědicstvie za sto hřiven peněz obecně berných, kteréž jsme od JMti hotové vzali úplně a docela zaplacené. Protož my Margetha, Prokop, Jan a Magdalena, prvé psaní jistci a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my rukojmie Jindřich z Kokor a z Žerovic, Jan Mukař z Kokor a z Čekyně, Vácslav z Wilbachu a z Pavlovic, Jan z Petřzvaldu a z Tupce, Ctibor z Dobrčic a z Přestavlk, Ctibor Obešlík z Lipuoltic a z Veselíčka, rukojmie a spoluslibce s Margetú, Prokopem, Janem a Magdalenu, s nimi a za ně slibujem svú dobrú a čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú všickni vespolek slibujem kupitelóm našiem svrchupsaným ten most a mostní i s jeho se všiem příslušenstviem, což k tomu od staradávna příslušie, a na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho neučinili všeho, což se nahoře i dole píše, a nedokonali, jehož Bože ostřez oc. Leženie obyčejné v Olomúci oc. Jenž jest dán a psán na Přerově tu středu před 41*
Strana 324
324 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svatým Philipem a Jakubem léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého osmého počítajíc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 521 č. 203. Při soudu zemském v Olomouci 6. ledna 1490 Markéta a muž její Prokop Věrný učinili vklad mostu i s mostným do desk Olomouckých č. 13 f. 4, však proti tomu odpor učiněn byl v tato slova: Mahdalena z Olomúce, dcera Prokopova a Marušina Věrného a Věrnej s Pře- rova, činím odpor protiva tomu vkladu, jakož Margreta a Prokop rodiče moji vklá- dají do desk Vilémovi z Pernštajna mostní tu v Přerově, že jsem já toho mostního dědička nedílná, a že já k tomu právo mám. A Václav vnuk Věrného z Přerova činil odpor také tomu vkladu Margretinu a Prokopovu Věrného, pravě se k tomu lepší právo jmíti. (D. Olom. č. 13 f. 4 b, 5.) 379. Zbyněk Bochovec z Buchova dává Jindřichovi starš. knížeti Minstrberskému zápisy na zboží Ještbořické. Datum s. 1. v pátek po vstoupení Páně (16. května) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 37. (Viz listiny ddo. 1441 7. července, 1454 8. února, 1467 24. srpna, 1473 26. května, 1479 23. pros.) Výtah tištěn v AČ. VI. 521 č. 204. 380. Ctibor Světlovský z Lanšteina prázdna činí švagra svého Vilíma z Pernšteina z 300 fl., kteréž mu byl zaplatil po zemřelé paní Dorotě, bratraně své a manželce jeho. Datum s. l. v outerý po sv. Duše (27. května) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 168. Výtah tištěn v AČ. VI. 521 č. 205. 381. Jindřich st. kníže Minstrberský prodává od Kunětické Hory kláštera Opatovského dě- diny v Rosicích, v Dúbravicích, Ohrazenici oc Václavovi Žehušickému z Nestajova za 3000 fl. uh. Datum s. 1. v sobotu o suchých dnech letničních, jinak po sv. Urbanu (31. května) 1488. Cod Pernst. mus. král. Česk. fol. 22 b. AČ. V. 538 č. 23. Jindřich kníže Minstrberský prodává od biskupství Olomouckého v Jestbořicích pří- slušenství Václ. Žehušickému z Nestajova za 2000 fl. uh. Datum s. 1. v sobotu po sv. Urbanu (31 května) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 23 b. AČ. V. 539 č. 24. 382. List vyvazený od Viléma Zuba z Landšteina, zástavní od knížete Jindřicha z Minstr- berka na městečku Bohdanči a některých vesnicích. S. 1. 1488, 27. června. AČ. IV. 189. 383. Jindřich kníže Minstrberský prodává od Kunětické Hory kláštera Sezemského dědiny zápisné v Sezemicích, městečko s přísl., v Počaplech dvůr kmetcí oc Janovi Andělovi z Ro- novce za 1050 fl. uh. Datum s. 1. fer. V ante Procopii (3. července) 1488. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. fol. 24 b. AČ. V. 539 č. 25.
324 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svatým Philipem a Jakubem léta božieho tisícého čtyřistého osmdesátého osmého počítajíc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 521 č. 203. Při soudu zemském v Olomouci 6. ledna 1490 Markéta a muž její Prokop Věrný učinili vklad mostu i s mostným do desk Olomouckých č. 13 f. 4, však proti tomu odpor učiněn byl v tato slova: Mahdalena z Olomúce, dcera Prokopova a Marušina Věrného a Věrnej s Pře- rova, činím odpor protiva tomu vkladu, jakož Margreta a Prokop rodiče moji vklá- dají do desk Vilémovi z Pernštajna mostní tu v Přerově, že jsem já toho mostního dědička nedílná, a že já k tomu právo mám. A Václav vnuk Věrného z Přerova činil odpor také tomu vkladu Margretinu a Prokopovu Věrného, pravě se k tomu lepší právo jmíti. (D. Olom. č. 13 f. 4 b, 5.) 379. Zbyněk Bochovec z Buchova dává Jindřichovi starš. knížeti Minstrberskému zápisy na zboží Ještbořické. Datum s. 1. v pátek po vstoupení Páně (16. května) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 37. (Viz listiny ddo. 1441 7. července, 1454 8. února, 1467 24. srpna, 1473 26. května, 1479 23. pros.) Výtah tištěn v AČ. VI. 521 č. 204. 380. Ctibor Světlovský z Lanšteina prázdna činí švagra svého Vilíma z Pernšteina z 300 fl., kteréž mu byl zaplatil po zemřelé paní Dorotě, bratraně své a manželce jeho. Datum s. l. v outerý po sv. Duše (27. května) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 168. Výtah tištěn v AČ. VI. 521 č. 205. 381. Jindřich st. kníže Minstrberský prodává od Kunětické Hory kláštera Opatovského dě- diny v Rosicích, v Dúbravicích, Ohrazenici oc Václavovi Žehušickému z Nestajova za 3000 fl. uh. Datum s. 1. v sobotu o suchých dnech letničních, jinak po sv. Urbanu (31. května) 1488. Cod Pernst. mus. král. Česk. fol. 22 b. AČ. V. 538 č. 23. Jindřich kníže Minstrberský prodává od biskupství Olomouckého v Jestbořicích pří- slušenství Václ. Žehušickému z Nestajova za 2000 fl. uh. Datum s. 1. v sobotu po sv. Urbanu (31 května) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 23 b. AČ. V. 539 č. 24. 382. List vyvazený od Viléma Zuba z Landšteina, zástavní od knížete Jindřicha z Minstr- berka na městečku Bohdanči a některých vesnicích. S. 1. 1488, 27. června. AČ. IV. 189. 383. Jindřich kníže Minstrberský prodává od Kunětické Hory kláštera Sezemského dědiny zápisné v Sezemicích, městečko s přísl., v Počaplech dvůr kmetcí oc Janovi Andělovi z Ro- novce za 1050 fl. uh. Datum s. 1. fer. V ante Procopii (3. července) 1488. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. fol. 24 b. AČ. V. 539 č. 25.
Strana 325
z roku 1488. 325 384. (con. XXVII.) List věnný paní Machny z Pernšteina od pana Petra z Žirotína. Na Strážnici 1488, 25. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 82 b; arch. měst. Brn. ƒ. 50. Já Petr z Žerotína a s Fulneku i s svými erby, první jistec a dlužník dluhu duole psaného, a my Jan Kuna z Kunstatu oc a na Hodoníně, Jan Berka z Dubé a z Lippého a na Štemberce, Hynek z Ludanic a na Rokytnici, Jan z Žerotína a Fulneku, Mikuláš z Vojslavic a v Luže [sic], Filip z Víckova a na Prusinovicích, ru- kojmie a spoluslibce s ním svrchupsaným panem Pterem [sic] a zaň všickni vespolek slibujeme a vyznáváme . . . že sme dlužni pravého a spravedlivého dluhu věnných peněz VIIIC f. dobrých uherských na zlatě na váze spravedlivých urozenej paní paní Machně z Pernšteina, vlastní svrchupsaného pana Petra manželce, ku pravému její věnu, a k její věrným rukám urozeným pánóm panu Vilémovi z Pernšteina na Helfn- šteině, najvyššiemu maršálku královstvie Českého, a panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského v Brně; kterýchto osm set zlatých svrchupsaných my jistec i rukojmie svrchupsanie máme a slibujeme naší dobrú a čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú jí svrchupsaný paní Machně manželce vlastní svrchupsaného pana Petra a její věrným rukám svrchupsaným těch VIII f. dáti a hotovými dobrými zlatými takovými, jakož se svrchu píše, odčísti a zaplatiti, tak jestliže by pán Buoh svrchupsaného pana Petra z Žerotína a s Fulneku prvé smrti uchovati neráčil, nežli paní Machny manželky jeho svrchupsannej, a to v osmi nedělech pořád zběhlých beze všeho zmatku, forteluov a nesnází všelikterakých, aneb jí svrchupsanej paní Machně na svém vlastniem panstvie a na čistém dědicstvie, na svých vlastních lidech usedlých a žádnému nezávadných plat ukázati, tak jakož řád a obyčej v zemi jest, a to věno svrchupsanej paní Machně ku pravému její věnu ve dcsky zemské v Olomúci vložiti na prvním sněmu panském . .. Pakli bychom toho všeho neučinili .. . v obyčejné leženie do města Olomúce v duom ctného hospo- dáře oc. V tom listu dobrá vuole se vypisuje oc. Dán oc na Strážnici v pátek den s. Jakuba apoštola božieho léta oc 1488° počítajíce. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 521 č. 206. 385. Nález ve při mezi Tímou z Koldic a Ctiborem Tovačovským z Cimburka na místě sirotka bratra jeho Jana vydán byl při soudu komorním za přítomnosti Vilíma z Pernšteina oc. S. 1. 1488, 29. září. AČ. IX. 466. 386. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a mincmistr na Horách Kutných, přiznává se, že jest dlužen za krále Vladislava 1000 fl. uh. Vilémovi z Pernšteina a k věrné ruce
z roku 1488. 325 384. (con. XXVII.) List věnný paní Machny z Pernšteina od pana Petra z Žirotína. Na Strážnici 1488, 25. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 82 b; arch. měst. Brn. ƒ. 50. Já Petr z Žerotína a s Fulneku i s svými erby, první jistec a dlužník dluhu duole psaného, a my Jan Kuna z Kunstatu oc a na Hodoníně, Jan Berka z Dubé a z Lippého a na Štemberce, Hynek z Ludanic a na Rokytnici, Jan z Žerotína a Fulneku, Mikuláš z Vojslavic a v Luže [sic], Filip z Víckova a na Prusinovicích, ru- kojmie a spoluslibce s ním svrchupsaným panem Pterem [sic] a zaň všickni vespolek slibujeme a vyznáváme . . . že sme dlužni pravého a spravedlivého dluhu věnných peněz VIIIC f. dobrých uherských na zlatě na váze spravedlivých urozenej paní paní Machně z Pernšteina, vlastní svrchupsaného pana Petra manželce, ku pravému její věnu, a k její věrným rukám urozeným pánóm panu Vilémovi z Pernšteina na Helfn- šteině, najvyššiemu maršálku královstvie Českého, a panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského v Brně; kterýchto osm set zlatých svrchupsaných my jistec i rukojmie svrchupsanie máme a slibujeme naší dobrú a čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú jí svrchupsaný paní Machně manželce vlastní svrchupsaného pana Petra a její věrným rukám svrchupsaným těch VIII f. dáti a hotovými dobrými zlatými takovými, jakož se svrchu píše, odčísti a zaplatiti, tak jestliže by pán Buoh svrchupsaného pana Petra z Žerotína a s Fulneku prvé smrti uchovati neráčil, nežli paní Machny manželky jeho svrchupsannej, a to v osmi nedělech pořád zběhlých beze všeho zmatku, forteluov a nesnází všelikterakých, aneb jí svrchupsanej paní Machně na svém vlastniem panstvie a na čistém dědicstvie, na svých vlastních lidech usedlých a žádnému nezávadných plat ukázati, tak jakož řád a obyčej v zemi jest, a to věno svrchupsanej paní Machně ku pravému její věnu ve dcsky zemské v Olomúci vložiti na prvním sněmu panském . .. Pakli bychom toho všeho neučinili .. . v obyčejné leženie do města Olomúce v duom ctného hospo- dáře oc. V tom listu dobrá vuole se vypisuje oc. Dán oc na Strážnici v pátek den s. Jakuba apoštola božieho léta oc 1488° počítajíce. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 521 č. 206. 385. Nález ve při mezi Tímou z Koldic a Ctiborem Tovačovským z Cimburka na místě sirotka bratra jeho Jana vydán byl při soudu komorním za přítomnosti Vilíma z Pernšteina oc. S. 1. 1488, 29. září. AČ. IX. 466. 386. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a mincmistr na Horách Kutných, přiznává se, že jest dlužen za krále Vladislava 1000 fl. uh. Vilémovi z Pernšteina a k věrné ruce
Strana 326
326 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jeho Vratislavovi z Pernšteina, kteréž v roce od sv. Jiří najprve příštího sběhlém zaplatiti se zavazuje. Datum v Praze, v pátek po sv. Františku (10. října) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 150. Výtah tištěn AČ. VI. 521 č. 208. 387. Ve smlouvě mezi Matyášem králem Uherským a knížaty Hanušem Zahaňským a Jin- dřichem Minstrberským ustanoveno, že za postoupené jich statky králi Uherskému 40.000 fl. uh. ve dvou polovicích položeno býti má králem Matyášem na Výškově u kněze Jana biskupa Varadínského, a kdyby týž zemřel, u Viléma Pernšteinského, království Českého maršálka, na Krumlově (Moravském). Datum ve Vídni, v pondělí po mlaďátkách (29. prosince) 1488. AČ. I. 317; cod. diplomat. Poloniae IV. p. 177. 388. Václav z Švabenic a z Laškova prodal 13 �P gr. platu ročního shádaného i za kury ve vsi Vrahovicích s lidmi osedlými Heraltovi z Kunštatu a z Plumlova, nejvyš. komorníku desk a soudu práva zemského v Olomouci, za 460 fl. uh. a za 3 gr. široké. Dat. na Laškově, fer. III. in festo B [sic] 1488. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 235 b; arch. měst. Brn. fol. 111—112. Výtah tištěn AČ. VI. 521 č. 207. 389. Matyáš král Uherský oznamuje, že Hanuše a Mikuláše knížata Opolská, kteříž spun- tovali se s knížaty Hanušem Zahaňským a Jindřichem Minstrberským a proti němu králi válku zvedli, na milost přijal s výminkami, že mají jemu králi zapsati se, vrátiti mu listy dlužní beze všeho zaplacení, a že mají jemu položiti 15.000 fl. uh. na Výškově, a kdyby ta- kovou sumu složiti nemohli, že mají Malý Hlohov, Proudník a Bělou odevzdati v první postní neděli nejv. kanclíři Janovi z Šelnberka a nejv. maršálku Vilémovi z Pernšteina v zástavu na tak dlouho, dokud 15.000 fl. uh. splaceno nebude. Datum na Výškově 1489 v úterý den sv. Fabiana a Šebestiana (20. ledna). Cod. diplom. Silesiae V. 128, 129. 390. (A. I.) Král Matyáš dává Vratislavovi z Pernšteina právo své ke vsi Medlanům. Ve Vídni 1489, 3. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 1. My Mathiáš .. . oznamujem tímto listem všem vuobec, že prošeni jsúc od urozeného Vratislava z Pernšteina, najvyššieho komorníka desk a soudu práva zemského u Brně, věrného našeho milého, a znamenavše jeho věrné služby, kteréž nám oka- zuje a činí, a aby budúcně tím snažněji činiti mohl, dali jsme a tímto naším listem, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský dáváme všecko a všelijaké právo naše, ač které ke vsi celé Medlany řečené máme, aneb kterakkoli jmíti muožem, jemu Vratislavovi z Pernšteina a erbóm a potomkóm jeho se vším jejím příslušenstvím, panstvím, právy, duochody a požitky všelijakými v mezech a hranicích od starodávna
326 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jeho Vratislavovi z Pernšteina, kteréž v roce od sv. Jiří najprve příštího sběhlém zaplatiti se zavazuje. Datum v Praze, v pátek po sv. Františku (10. října) 1488. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 150. Výtah tištěn AČ. VI. 521 č. 208. 387. Ve smlouvě mezi Matyášem králem Uherským a knížaty Hanušem Zahaňským a Jin- dřichem Minstrberským ustanoveno, že za postoupené jich statky králi Uherskému 40.000 fl. uh. ve dvou polovicích položeno býti má králem Matyášem na Výškově u kněze Jana biskupa Varadínského, a kdyby týž zemřel, u Viléma Pernšteinského, království Českého maršálka, na Krumlově (Moravském). Datum ve Vídni, v pondělí po mlaďátkách (29. prosince) 1488. AČ. I. 317; cod. diplomat. Poloniae IV. p. 177. 388. Václav z Švabenic a z Laškova prodal 13 �P gr. platu ročního shádaného i za kury ve vsi Vrahovicích s lidmi osedlými Heraltovi z Kunštatu a z Plumlova, nejvyš. komorníku desk a soudu práva zemského v Olomouci, za 460 fl. uh. a za 3 gr. široké. Dat. na Laškově, fer. III. in festo B [sic] 1488. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 235 b; arch. měst. Brn. fol. 111—112. Výtah tištěn AČ. VI. 521 č. 207. 389. Matyáš král Uherský oznamuje, že Hanuše a Mikuláše knížata Opolská, kteříž spun- tovali se s knížaty Hanušem Zahaňským a Jindřichem Minstrberským a proti němu králi válku zvedli, na milost přijal s výminkami, že mají jemu králi zapsati se, vrátiti mu listy dlužní beze všeho zaplacení, a že mají jemu položiti 15.000 fl. uh. na Výškově, a kdyby ta- kovou sumu složiti nemohli, že mají Malý Hlohov, Proudník a Bělou odevzdati v první postní neděli nejv. kanclíři Janovi z Šelnberka a nejv. maršálku Vilémovi z Pernšteina v zástavu na tak dlouho, dokud 15.000 fl. uh. splaceno nebude. Datum na Výškově 1489 v úterý den sv. Fabiana a Šebestiana (20. ledna). Cod. diplom. Silesiae V. 128, 129. 390. (A. I.) Král Matyáš dává Vratislavovi z Pernšteina právo své ke vsi Medlanům. Ve Vídni 1489, 3. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 1. My Mathiáš .. . oznamujem tímto listem všem vuobec, že prošeni jsúc od urozeného Vratislava z Pernšteina, najvyššieho komorníka desk a soudu práva zemského u Brně, věrného našeho milého, a znamenavše jeho věrné služby, kteréž nám oka- zuje a činí, a aby budúcně tím snažněji činiti mohl, dali jsme a tímto naším listem, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský dáváme všecko a všelijaké právo naše, ač které ke vsi celé Medlany řečené máme, aneb kterakkoli jmíti muožem, jemu Vratislavovi z Pernšteina a erbóm a potomkóm jeho se vším jejím příslušenstvím, panstvím, právy, duochody a požitky všelijakými v mezech a hranicích od starodávna
Strana 327
z roku 1488 a 1489. 327 zvyklých, nic sobě na tom ani potomkóm našim markrabím Moravským nepozuostavujíc, tak aby on to mohl držeti, prodati, směniti, zastaviti aneb s tím, jakž by se jemu zdálo, jako s svým vlastním naložiti bez naší a všech potomkuov našich všelijaké překážky. A kdož by tento list jměl náš s jeho, Vratislava z Pernšteina anebo jeho erbuov a potomkuov dobrú vuolí, ten má a jmíti [bude] všecko celé právo ke všem věcem v tomto listu položeným a zapsaným, jako on sám, bez všelijakého umenšení. Tomu na svědomí pečet naši královskú s jistým naším vědomím kázali jsme přivě- siti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán u Vídni v úterý poslední masopustní léta oC CCCC'LXXXVIIII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 521 č. 209. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 20. 391. Král Matyáš dává všechno právo své na vsi Dubňanech Vilémovi a Vratislavovi z Pernšteina. Ve Vídni 1489, 3. března. — DBrn. kv. č. 12 f. 8. List na Dubňany. My Mathiáš z boží milosti Uherský a Český král oc kníže Rakúské oc známo činíme tímto listem všem vóbec, že k snažnej a pokornej prosbě a k tomu pro množství věrných a ustavičných služeb, kteréž nám urozeny Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého, okazoval a činil a budúcně oka- zovati muož, dali jsme a tiemto listem naším jakožto král Český a margrlabie Mo- ravský dáváme jmenovaným Vilémovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina a jich erbóm a potomkóm všecko a všeliaké právo naše, ač které na vsi Dubňanech blíž Jarohněvic máme aneb kterakkoli mieti móžeme, ku pravému jmění, držení a poží- vání se vším její příslušenstvím, panstvím, půžitky, právy a důchody, jakýmiž koli jmény mohú jmenovány býti, nic sobě na tom nepozóstavujíce ani budúcím našim, margrjabím Moravským. A ktož by tento list náš jměl s jich Viléma a Vratislava bratří z Pernšteina aneb jich erbův a potomků dobrú vuolí, ten má a jmíti bude všecko celé a plné právo ke všem věcem v tomto listu psaným, jako oni sami svrchu- psaní, bez umenšenjí všeliakého. Tomu na svědomí pečet naši královskú s jistým vědomím naším kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán a psán u Vídni ten úterý poslední masopustní léta božího tisícího CCCC° 89. počítajíce. Poslové tomu vkladu dáni skrz Heralta z Kunstatu na místě Ctibora z Cimburka hajtmana, Zi- gmunda Osovského z Dúbravice a Znata z Lompnice. 392. (u. XX.) List zprávní od Viktorina Fricka na to, což v Dyákovicích jměl, panu Vilémovi [a Vratislavovi] z Pernšteina. Na Pernšteině 1489, 2. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 43; arch. měst. Brn. ƒ. 27b-28. Já Viktorin Friciek z Weyczinštorfu i s svými erby vyznávám . . . že s dobrým
z roku 1488 a 1489. 327 zvyklých, nic sobě na tom ani potomkóm našim markrabím Moravským nepozuostavujíc, tak aby on to mohl držeti, prodati, směniti, zastaviti aneb s tím, jakž by se jemu zdálo, jako s svým vlastním naložiti bez naší a všech potomkuov našich všelijaké překážky. A kdož by tento list jměl náš s jeho, Vratislava z Pernšteina anebo jeho erbuov a potomkuov dobrú vuolí, ten má a jmíti [bude] všecko celé právo ke všem věcem v tomto listu položeným a zapsaným, jako on sám, bez všelijakého umenšení. Tomu na svědomí pečet naši královskú s jistým naším vědomím kázali jsme přivě- siti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán u Vídni v úterý poslední masopustní léta oC CCCC'LXXXVIIII°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 521 č. 209. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 20. 391. Král Matyáš dává všechno právo své na vsi Dubňanech Vilémovi a Vratislavovi z Pernšteina. Ve Vídni 1489, 3. března. — DBrn. kv. č. 12 f. 8. List na Dubňany. My Mathiáš z boží milosti Uherský a Český král oc kníže Rakúské oc známo činíme tímto listem všem vóbec, že k snažnej a pokornej prosbě a k tomu pro množství věrných a ustavičných služeb, kteréž nám urozeny Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého, okazoval a činil a budúcně oka- zovati muož, dali jsme a tiemto listem naším jakožto král Český a margrlabie Mo- ravský dáváme jmenovaným Vilémovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina a jich erbóm a potomkóm všecko a všeliaké právo naše, ač které na vsi Dubňanech blíž Jarohněvic máme aneb kterakkoli mieti móžeme, ku pravému jmění, držení a poží- vání se vším její příslušenstvím, panstvím, půžitky, právy a důchody, jakýmiž koli jmény mohú jmenovány býti, nic sobě na tom nepozóstavujíce ani budúcím našim, margrjabím Moravským. A ktož by tento list náš jměl s jich Viléma a Vratislava bratří z Pernšteina aneb jich erbův a potomků dobrú vuolí, ten má a jmíti bude všecko celé a plné právo ke všem věcem v tomto listu psaným, jako oni sami svrchu- psaní, bez umenšenjí všeliakého. Tomu na svědomí pečet naši královskú s jistým vědomím naším kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž dán a psán u Vídni ten úterý poslední masopustní léta božího tisícího CCCC° 89. počítajíce. Poslové tomu vkladu dáni skrz Heralta z Kunstatu na místě Ctibora z Cimburka hajtmana, Zi- gmunda Osovského z Dúbravice a Znata z Lompnice. 392. (u. XX.) List zprávní od Viktorina Fricka na to, což v Dyákovicích jměl, panu Vilémovi [a Vratislavovi] z Pernšteina. Na Pernšteině 1489, 2. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 43; arch. měst. Brn. ƒ. 27b-28. Já Viktorin Friciek z Weyczinštorfu i s svými erby vyznávám . . . že s dobrým
Strana 328
328 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina rozmyšlem a přátel radú svých prodal jsem a mocí listu tohoto prodávám dvuor svuoj vlastní dědičný v Dyákovicích s puol druhým lánem rolí k tomu dvoru od starodávna příslušející, tak jakož jsem to sám držel, a k tomu čtyři lány rolí s lidmi platnými i neplatnými na těch láních sedícími od starodávna k tomu dvoru příslu- šejícími . . . jsem prodal za sto zlatých uherských na zlatě i na váze spravedlivých urozeným pánům panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu mar- šálku královstvie Českého, a panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, bratřiem vlastniem, i jejich erbóm, kteréžto zlaté od již jmenovaných pánuov hotové a úplně docela zaplacené vzal jsem. A my Jan z Nové Vsi a na Radkově, Gedeon z Olešničky a na Moravci, Aleš Herulth z Herultic, Jan Tišňovský z Vezie [z Věže?], Čeněk ze Zvole, Vaněk z Olešničky, rukojmie a spravedlivie správce s ním svrchupsaným Viktorinem Frickem a zaň všickni sli- bujem vespolek rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú čistú věru beze vší zlé lsti pánuom svrchupsaným i erbóm jejich ten dvór svrchujmenovaný, tak jako se svrchu píše, s jeho se všiem příslušenstviem a panstviem na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho neučinili .. . Leženie obyčejné v městě Brně nebo v Lipníku, z nich dvú v jednom oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Pernšteině ve čtvrtek před s. Ambrožem léta buožieho tisícého 4LXXXVIIII. Výtah tistěn VI. 522 č. 210. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 10 dne 17. března 1490. 393. (t. XVIIII.) List zprávní na Dyákovice ode pana Dobeše a pana Beneše z Bozkovic panu Vilémovi z Pernšteina [směnili Dyjákovice za ves Křivé]. Na Bozkovicích 1489, 13. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 42 b; arch. měst. Brn. ƒ. 27. My Dobeš a Beneš bratří vlastní z Bozkovic a z Černé Hory i s svými erby vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem učinili jsme směnu a frajmark a mocí tohoto listu činíme o ves naši Dyákovice i o všecko, co jsme v tý vsi jměli a drželi, se všemi mezemi a hranicemi, což k tej vsi od starodávna příslušie, nic sobě ani erbóm svým práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezacho[vájvajíc, než o to o všecko jsme sfrejmarčili a směnili na ves Křivé s urozeným pánem panem Vilémem z Pern- šteina, najvyššiem maršálkem královstvie Českého. A my Albrecht z Bozkovic a na Lethovicích, Ladislav z Bozkovic a na Třebové, Karel z Vlašimě na Úsově, Aleš Okařecký z Polanky na Bohušovicích, Bedřich z Dřínovic na Rajci, Hynek z Popůvek v Požeřicích, rukojmie a spravedliví správce [s] svrchupsanými pány panem Dobešem a panem Benešem s nimi a za ně všichni slibujem rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú beze vší zlé lesti panu Vilémovi svrchupsanému, erbóm jeho a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, tu ves předepsanú Dyákovice, jakož se svrchu
328 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina rozmyšlem a přátel radú svých prodal jsem a mocí listu tohoto prodávám dvuor svuoj vlastní dědičný v Dyákovicích s puol druhým lánem rolí k tomu dvoru od starodávna příslušející, tak jakož jsem to sám držel, a k tomu čtyři lány rolí s lidmi platnými i neplatnými na těch láních sedícími od starodávna k tomu dvoru příslu- šejícími . . . jsem prodal za sto zlatých uherských na zlatě i na váze spravedlivých urozeným pánům panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu mar- šálku královstvie Českého, a panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, bratřiem vlastniem, i jejich erbóm, kteréžto zlaté od již jmenovaných pánuov hotové a úplně docela zaplacené vzal jsem. A my Jan z Nové Vsi a na Radkově, Gedeon z Olešničky a na Moravci, Aleš Herulth z Herultic, Jan Tišňovský z Vezie [z Věže?], Čeněk ze Zvole, Vaněk z Olešničky, rukojmie a spravedlivie správce s ním svrchupsaným Viktorinem Frickem a zaň všickni sli- bujem vespolek rukú společní a nerozdílnú, naší dobrú čistú věru beze vší zlé lsti pánuom svrchupsaným i erbóm jejich ten dvór svrchujmenovaný, tak jako se svrchu píše, s jeho se všiem příslušenstviem a panstviem na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho neučinili .. . Leženie obyčejné v městě Brně nebo v Lipníku, z nich dvú v jednom oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Pernšteině ve čtvrtek před s. Ambrožem léta buožieho tisícého 4LXXXVIIII. Výtah tistěn VI. 522 č. 210. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 10 dne 17. března 1490. 393. (t. XVIIII.) List zprávní na Dyákovice ode pana Dobeše a pana Beneše z Bozkovic panu Vilémovi z Pernšteina [směnili Dyjákovice za ves Křivé]. Na Bozkovicích 1489, 13. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 42 b; arch. měst. Brn. ƒ. 27. My Dobeš a Beneš bratří vlastní z Bozkovic a z Černé Hory i s svými erby vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem učinili jsme směnu a frajmark a mocí tohoto listu činíme o ves naši Dyákovice i o všecko, co jsme v tý vsi jměli a drželi, se všemi mezemi a hranicemi, což k tej vsi od starodávna příslušie, nic sobě ani erbóm svým práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nezacho[vájvajíc, než o to o všecko jsme sfrejmarčili a směnili na ves Křivé s urozeným pánem panem Vilémem z Pern- šteina, najvyššiem maršálkem královstvie Českého. A my Albrecht z Bozkovic a na Lethovicích, Ladislav z Bozkovic a na Třebové, Karel z Vlašimě na Úsově, Aleš Okařecký z Polanky na Bohušovicích, Bedřich z Dřínovic na Rajci, Hynek z Popůvek v Požeřicích, rukojmie a spravedliví správce [s] svrchupsanými pány panem Dobešem a panem Benešem s nimi a za ně všichni slibujem rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú beze vší zlé lesti panu Vilémovi svrchupsanému, erbóm jeho a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, tu ves předepsanú Dyákovice, jakož se svrchu
Strana 329
z roku 1489. 329 píše, s její se vším příslušenstviem a panstviem na prvním sněmu panském . . . Pakli bychom toho neučinili ... Leženie obyčejné v městě Olomúci aneb v Brně, z těch dvú v jedném. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Bozkovicích v pondělí po květné neděli léta oc 14LXXXVIIII°. Výtah tištěn AČ. VI. 522 č. 211. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 f. 14 dne 22. března 1492. 394. Vilém z Pernšteina dává obci města Hranic les Drahotúch pod plat. Na Hranicích 1489, 21. dubna. — Orig. perg. v arch. zemsk. král. Česk. č. 83. Vilém z Pernšteina .. známo činíme tiemto listem všem vuobec, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú, že znamenajíce úzkost měšťan našich i předměšťan Hranických, což se pastvy dotýče, i učinili jsme pro užitek téhož města našeho Hranic a v plat peněžitý dali sme a mocí listu tohoto dáváme múdrým a opatrným purgmistru, radě i vší obci města našeho Hranic i tudiež také předměšťanóm Hra- nickým nynějším i budúciem ten les náš dědičný blíž Hranic, jenž slove Drahotúch, tak v těch mezách a hraniciech, jakož od staradávna jest vyměřen a vymezen, a pokudž již úředníky našimi jest jim ukázáno i odděleno, a jakž prve a pokud drželi jsú to také Drahotúšané lidee naši a užívali, k jejich budúcímu drženie a po- žívánie, tak že svrchupsaní měštěné i předměštěné naši Hranicští nynější i budúcí jejich potomci z toho Drahotúchu budú a mají povinni býti na časy budúcné nám, našim erbóm a budúciem pánóm Helfenšteinským platiti každý rok šest hřiven grošuov peněz drobných v této zemi obecně berných, za každú hřivnu kopu a čtyři groše počítajíce a za groš sedm peněz čtúce. A to takto rozdielně oni měštěné Hranicští z města mají platiti: v roce puol pátý hřivny grošuov peněz svrchupsaných, totiž o sv. Jiřie dvě hřivně a šestnáste grošuov a o sv. Václavě tolikéž peněz svrchu- psaných. A předměštěné mají platiti v roce puol druhé hřivny, totiž o svatém Jiřie puol hřivny a šestnáste grošuov a o svatém Václavě tolikéž peněz svrchupsaných; a tak potom vždycky na ty časy jmenované mají a povinni jsú ten plat svrchu- psaný tak platiti a vydávati, jakož sě svrchu píše, a nám a potomkóm našim neboli úředníkóm našim nynějším i budúciem na Helfenštein zámek náš nositi a klásti, komuž by ten plat i jiní příleželi vybierati a přijímati, beze všech odporuov a zmatkuov všelikterakých. A tak ti svrchupsaní měštěné a předměštěné naši nynější i budúcí ten plat dávajíce na ty časy svrchupsané, budú moci toho Drahotúchu svrchupsaného pastvami užívati, jakž budú najlépe moci, jako svého vlastnieho. Item toto jest zvláště vymieněno, že oni častopsaní lidee naši Hranicští, měštěné i předměštěné nynější i budúcí, mají u toho Drahotúcha oplety nějaké zdělati, a toho pilni býti, aby dobytkové nemohli na škodu lidem našim Drahotúským Archiv Český XVI 42
z roku 1489. 329 píše, s její se vším příslušenstviem a panstviem na prvním sněmu panském . . . Pakli bychom toho neučinili ... Leženie obyčejné v městě Olomúci aneb v Brně, z těch dvú v jedném. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Bozkovicích v pondělí po květné neděli léta oc 14LXXXVIIII°. Výtah tištěn AČ. VI. 522 č. 211. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 f. 14 dne 22. března 1492. 394. Vilém z Pernšteina dává obci města Hranic les Drahotúch pod plat. Na Hranicích 1489, 21. dubna. — Orig. perg. v arch. zemsk. král. Česk. č. 83. Vilém z Pernšteina .. známo činíme tiemto listem všem vuobec, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú, že znamenajíce úzkost měšťan našich i předměšťan Hranických, což se pastvy dotýče, i učinili jsme pro užitek téhož města našeho Hranic a v plat peněžitý dali sme a mocí listu tohoto dáváme múdrým a opatrným purgmistru, radě i vší obci města našeho Hranic i tudiež také předměšťanóm Hra- nickým nynějším i budúciem ten les náš dědičný blíž Hranic, jenž slove Drahotúch, tak v těch mezách a hraniciech, jakož od staradávna jest vyměřen a vymezen, a pokudž již úředníky našimi jest jim ukázáno i odděleno, a jakž prve a pokud drželi jsú to také Drahotúšané lidee naši a užívali, k jejich budúcímu drženie a po- žívánie, tak že svrchupsaní měštěné i předměštěné naši Hranicští nynější i budúcí jejich potomci z toho Drahotúchu budú a mají povinni býti na časy budúcné nám, našim erbóm a budúciem pánóm Helfenšteinským platiti každý rok šest hřiven grošuov peněz drobných v této zemi obecně berných, za každú hřivnu kopu a čtyři groše počítajíce a za groš sedm peněz čtúce. A to takto rozdielně oni měštěné Hranicští z města mají platiti: v roce puol pátý hřivny grošuov peněz svrchupsaných, totiž o sv. Jiřie dvě hřivně a šestnáste grošuov a o sv. Václavě tolikéž peněz svrchu- psaných. A předměštěné mají platiti v roce puol druhé hřivny, totiž o svatém Jiřie puol hřivny a šestnáste grošuov a o svatém Václavě tolikéž peněz svrchupsaných; a tak potom vždycky na ty časy jmenované mají a povinni jsú ten plat svrchu- psaný tak platiti a vydávati, jakož sě svrchu píše, a nám a potomkóm našim neboli úředníkóm našim nynějším i budúciem na Helfenštein zámek náš nositi a klásti, komuž by ten plat i jiní příleželi vybierati a přijímati, beze všech odporuov a zmatkuov všelikterakých. A tak ti svrchupsaní měštěné a předměštěné naši nynější i budúcí ten plat dávajíce na ty časy svrchupsané, budú moci toho Drahotúchu svrchupsaného pastvami užívati, jakž budú najlépe moci, jako svého vlastnieho. Item toto jest zvláště vymieněno, že oni častopsaní lidee naši Hranicští, měštěné i předměštěné nynější i budúcí, mají u toho Drahotúcha oplety nějaké zdělati, a toho pilni býti, aby dobytkové nemohli na škodu lidem našim Drahotúským Archiv Český XVI 42
Strana 330
330 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vycházeti, jakož se toho prve mnoho dálo. Pakli by kdy bylo zanedbáno, a že by lidee naši Drahotúští našli dobytky jaké na škodě buď v obilí neb v lukách, tehda Drahotúští mějte moc ten dobytek zajíti a nepropúštěti jeho, leč purgmistři Draho- tuščí s některými konšely ohledají té škody, a jakž purgmistróm těm zdáti se bude, aby ta škoda byla napravena, tak aby měštěné a předměštěné Hranicští tu škodu opravili tomu, komuž by se škoda stala. A nám i našim erbóm a potomkóm tíž měštěné i předměštěné Hranicští nynější i budúcí za takovú škodu propadnú viny puol hřivny grošuov peněz drobných, a beze vší milosti mají dáti a tu položiti, kdež úředníky našimi bude jim rozkázáno. Také toto vymieňujem, což se dobytka našeho dotýče se dvora Hranického, že ten dobytek budú moci hnáti do téhož Drahotúcha na pastvu nyní i na potomní časy, a toho nemá býti od měšťan a předměšťan našiech již psaných ani hájeno v tom překážíno. A protož my svrchupsaný Vilém slibujeme i s erby svými a bu- dúcími potomky, ty svrchupsané lidi naše měštěny a předměštěny Hranické nynější i budúcí při tom tak zachovati bez přerušenie, jakož se v tomto listu píše a okazuje. Tomu na svědomí a na potvrzení pečet naši k tomuto listu jsme přivěsiti kázali. Jenž jest dán a psán na Hranicích, v úterý před svatým Jiřiem léta od narozenie syna Bo- žieho tisícieho čtyřstého osmdesátého devátého. 395. Purkmistr a rada města Přerova vyznávají, jaké jsou povinnosti nově osedlých obyvatelův na kopci Přerově, a jaké jich svobody. V Přerově 1489, 22. dubna. — Arch. zemsk. markr. Mor. Pam. kniha Tovačovská f. 191. My purgmistr a rada i všecka obec nynější i budoucí města Přerova vyzná- váme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej čísti nebo čtouce slyšeti budou: Jakož urozenej pán pan Vilém z Pernšteina na Helfnšteině, nejvyžší maršálek krá- lovství Českého, pán náš milostivej, ráčil jest dáti lhotu a plnou svobodu těm, kteříž se na kopci Přerově stavějí a stavěti budou, za deset let jmenovitě, a to s naším povolením a dobrou vuolí, i tudíž také těch, kteříž někdy purgrechty své na kopci tom měli sou a mají, a s těch nemají nikdy upomínati, než mocně a dobrovolně sou je oddali a oddávají těm, kteříž se postavili a postaviti chtí, v tom jim nižádnejm obyčejem nemáme a slibujeme nepřekážeti, než aby oni obchody své vésti mohli a toho požívati beze vší překážky naší i budoucích našich tak vedle obdarování pána našeho dotčeného JMti a našeho povolení. Než jakož ti obyvatelé na kopci po vyjití té lhoty povinovati budou z domuov plat v roce dvakrát dávati, z každého štyři groše drobných peněz obecně bernejch, kterýmiž trh v našem městě mezi sebou díti [sic] budeme, a z menších domuo méně, jakož na kterej bude položeno: i toho platu pán náš JMt neráčil jest sobě koři-
330 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vycházeti, jakož se toho prve mnoho dálo. Pakli by kdy bylo zanedbáno, a že by lidee naši Drahotúští našli dobytky jaké na škodě buď v obilí neb v lukách, tehda Drahotúští mějte moc ten dobytek zajíti a nepropúštěti jeho, leč purgmistři Draho- tuščí s některými konšely ohledají té škody, a jakž purgmistróm těm zdáti se bude, aby ta škoda byla napravena, tak aby měštěné a předměštěné Hranicští tu škodu opravili tomu, komuž by se škoda stala. A nám i našim erbóm a potomkóm tíž měštěné i předměštěné Hranicští nynější i budúcí za takovú škodu propadnú viny puol hřivny grošuov peněz drobných, a beze vší milosti mají dáti a tu položiti, kdež úředníky našimi bude jim rozkázáno. Také toto vymieňujem, což se dobytka našeho dotýče se dvora Hranického, že ten dobytek budú moci hnáti do téhož Drahotúcha na pastvu nyní i na potomní časy, a toho nemá býti od měšťan a předměšťan našiech již psaných ani hájeno v tom překážíno. A protož my svrchupsaný Vilém slibujeme i s erby svými a bu- dúcími potomky, ty svrchupsané lidi naše měštěny a předměštěny Hranické nynější i budúcí při tom tak zachovati bez přerušenie, jakož se v tomto listu píše a okazuje. Tomu na svědomí a na potvrzení pečet naši k tomuto listu jsme přivěsiti kázali. Jenž jest dán a psán na Hranicích, v úterý před svatým Jiřiem léta od narozenie syna Bo- žieho tisícieho čtyřstého osmdesátého devátého. 395. Purkmistr a rada města Přerova vyznávají, jaké jsou povinnosti nově osedlých obyvatelův na kopci Přerově, a jaké jich svobody. V Přerově 1489, 22. dubna. — Arch. zemsk. markr. Mor. Pam. kniha Tovačovská f. 191. My purgmistr a rada i všecka obec nynější i budoucí města Přerova vyzná- váme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej čísti nebo čtouce slyšeti budou: Jakož urozenej pán pan Vilém z Pernšteina na Helfnšteině, nejvyžší maršálek krá- lovství Českého, pán náš milostivej, ráčil jest dáti lhotu a plnou svobodu těm, kteříž se na kopci Přerově stavějí a stavěti budou, za deset let jmenovitě, a to s naším povolením a dobrou vuolí, i tudíž také těch, kteříž někdy purgrechty své na kopci tom měli sou a mají, a s těch nemají nikdy upomínati, než mocně a dobrovolně sou je oddali a oddávají těm, kteříž se postavili a postaviti chtí, v tom jim nižádnejm obyčejem nemáme a slibujeme nepřekážeti, než aby oni obchody své vésti mohli a toho požívati beze vší překážky naší i budoucích našich tak vedle obdarování pána našeho dotčeného JMti a našeho povolení. Než jakož ti obyvatelé na kopci po vyjití té lhoty povinovati budou z domuov plat v roce dvakrát dávati, z každého štyři groše drobných peněz obecně bernejch, kterýmiž trh v našem městě mezi sebou díti [sic] budeme, a z menších domuo méně, jakož na kterej bude položeno: i toho platu pán náš JMt neráčil jest sobě koři-
Strana 331
z roku 1489. 331 stovati, ale oddati jest nám svrchupsanejm purgmistru a radě i vší obci nynější i budoucí na pomoc ráčil, aby oni vydadouce nám ten plat, plnou svobodu měli*) v lesích, pastvách, v řekách i ve všech věcech. A více nejsou ani budou povinovati nám ani obci města tohoto s práva co činiti, než mají požívati plné svobody tak vedle obdarování pána našeho JMti a zápisu na to učiněného, krom roboty na stav. A to takto: když bychom my se obešli všickni po dvakrát, tehda oni již jmenovaní obyvatelé na kopci povinni budou robotu třetí podniknouti, až by se také z nich všickni obešli, a tak vždy k tej potřebnosti roboty stavové pomáhati mají třetí po- řádkú [sic], a po vyjití lhoty všech domuov na kopci až i posledních. Item byla-li by kdy vojna, tu taky budou povinni nám pomoc dáti, tak jakž potřeba ukáže, jestliže my dámy podle platuo svých, tehda oni taky podle svých, kteréž z domuo platí, jestliže my dáme puol platu, tehdy oni také svého puol. Dálě také povolujeme i svobodu dáváme, ač by jim byla potřeba zvláštního jmíti pastejře, pro tu příčinu, že sou v zámku zavřeni, že jej budou moci chovati a pásti svobodně v tom poli, kdež stádo obecní puojde krom zápovědi, což sobě obec v kterém poli schválí. A to my všecko, což se v tomto listu píše a zavazuje, svrchupsaní purg- mistr a rada i všecka obec nynější i budoucí slibujem svou dobrou čistou vírú ctně a právě beze všech forteluo učiniti a zdržeti a tak se zachovati, jakož se svrchu píše. Tomu všemu na svědomí a na potvrzení my častojmenovaní purgmistr, rada i všecka obec města Přerova naši pečet městckou dobrovolně k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán v Přerově v středu po velikonoci léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého osmdesátého devátého oc *) Ve vyznání Přerovských z l. 1479, 24. srpna připsáno ještě: „a právo s námi“. V téže listině vypuštěny jsou odstavce o robotě a pomoci na vojnu. 396. (l. XI.) List krále Vladislava, jímž panu Heraltovi [z Kunštatu] dává svobodu, aby ves Po- povice k žádnému manství nepříslušela, ani aby ji kto skúpiti mohl, krom arcibiskup Pražský. V Praze 1489, 12. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 433 b; arch. měst. Brn. f. 142. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Heral[t] z Kunstatu na Plumlově, nám milý, má a držie zbožie Kojetínské s jeho přísluš- nostmi v zápisích předkuov našich králuov Českých i tudjiž v zápisích našiech, ležící v markrabstvie Moravském, ježto to zbožie příslušie arcibiskupu kostela Pražského, i zpravil jest náš týž Heralt, že jest kúpil Popovice s příslušnostmi, ježto příslušie manstviem k zbožie Kojetínskému, a prosil jest nás, abychom jemu i také dědícóm a budúcím jeho při tom některé milosti učiniti ráčili. My hledíce k jeho věrným a ustavičným službám téhož Heralta, kteréž nám činil, činí a potom tím lépe aby mohl a jměl činiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná, i jsúce k té jeho prozbě 42*
z roku 1489. 331 stovati, ale oddati jest nám svrchupsanejm purgmistru a radě i vší obci nynější i budoucí na pomoc ráčil, aby oni vydadouce nám ten plat, plnou svobodu měli*) v lesích, pastvách, v řekách i ve všech věcech. A více nejsou ani budou povinovati nám ani obci města tohoto s práva co činiti, než mají požívati plné svobody tak vedle obdarování pána našeho JMti a zápisu na to učiněného, krom roboty na stav. A to takto: když bychom my se obešli všickni po dvakrát, tehda oni již jmenovaní obyvatelé na kopci povinni budou robotu třetí podniknouti, až by se také z nich všickni obešli, a tak vždy k tej potřebnosti roboty stavové pomáhati mají třetí po- řádkú [sic], a po vyjití lhoty všech domuov na kopci až i posledních. Item byla-li by kdy vojna, tu taky budou povinni nám pomoc dáti, tak jakž potřeba ukáže, jestliže my dámy podle platuo svých, tehda oni taky podle svých, kteréž z domuo platí, jestliže my dáme puol platu, tehdy oni také svého puol. Dálě také povolujeme i svobodu dáváme, ač by jim byla potřeba zvláštního jmíti pastejře, pro tu příčinu, že sou v zámku zavřeni, že jej budou moci chovati a pásti svobodně v tom poli, kdež stádo obecní puojde krom zápovědi, což sobě obec v kterém poli schválí. A to my všecko, což se v tomto listu píše a zavazuje, svrchupsaní purg- mistr a rada i všecka obec nynější i budoucí slibujem svou dobrou čistou vírú ctně a právě beze všech forteluo učiniti a zdržeti a tak se zachovati, jakož se svrchu píše. Tomu všemu na svědomí a na potvrzení my častojmenovaní purgmistr, rada i všecka obec města Přerova naši pečet městckou dobrovolně k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán v Přerově v středu po velikonoci léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého osmdesátého devátého oc *) Ve vyznání Přerovských z l. 1479, 24. srpna připsáno ještě: „a právo s námi“. V téže listině vypuštěny jsou odstavce o robotě a pomoci na vojnu. 396. (l. XI.) List krále Vladislava, jímž panu Heraltovi [z Kunštatu] dává svobodu, aby ves Po- povice k žádnému manství nepříslušela, ani aby ji kto skúpiti mohl, krom arcibiskup Pražský. V Praze 1489, 12. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 433 b; arch. měst. Brn. f. 142. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Heral[t] z Kunstatu na Plumlově, nám milý, má a držie zbožie Kojetínské s jeho přísluš- nostmi v zápisích předkuov našich králuov Českých i tudjiž v zápisích našiech, ležící v markrabstvie Moravském, ježto to zbožie příslušie arcibiskupu kostela Pražského, i zpravil jest náš týž Heralt, že jest kúpil Popovice s příslušnostmi, ježto příslušie manstviem k zbožie Kojetínskému, a prosil jest nás, abychom jemu i také dědícóm a budúcím jeho při tom některé milosti učiniti ráčili. My hledíce k jeho věrným a ustavičným službám téhož Heralta, kteréž nám činil, činí a potom tím lépe aby mohl a jměl činiti, čímž nás milostivějšieho k sobě pozná, i jsúce k té jeho prozbě 42*
Strana 332
332 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem, věrných našiech radú, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský tyto milosti témuž Heraltovi, dědicóm i budúcím jeho učinili jsme a tímto listem činíme a dáváme. Item najprve aby od nižádných osob duchovních i také svědských nebyli splacováni bez své vuole s toho zbožie Kojetínského i se všech jeho příslušností, než toliko od arcibiskupa kostela Pražského řádně voleného a od stolice apoštolské stvr- zeného, a od jiného žádného. Item dále témuž Heraltovi, dědicóm i budúcím jeho také tuto milost činíme, aby oni nebyli povinni žádných služeb manských ani povinnosti [z] zbožie Popovského i všech jeho příslušností činiti nižádnému, než toliko svrchudotčenému arcibiskupu, když by byl tak řádně volen a stvrzen, jako se svrchu vypisuje; a také též arci- biskup, když by již byl tak řádně přišlý, má jim poddati léna na to zbožie Popovské v plném roce pořad zběhlém, když by toho požádali. A tak aby též Heralt, dědicové i budúcí jeho mohli to zbožie svrchupsané dáti, prodati, zastaviti a s tím učiniti, což by se jim najlepšieho zdálo a najužitečnějšieho, však proto bez ujmy, práva a služeb manských na tom zbožie Popovském od staradávna vysazených, a to bez našie, budúcích našich králuov Českých a markrabí Moravských i také arcibiskupů Pražských i všech jiných lidí všeliké překážky. A ktož by tento list jměl s již psaného Heralta nebo dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na hradě Pražském v úterý po svatém Stanislavu léta božieho tisícího čtyřistého osm- desátého devátého, královstvie našeho léta osmnáctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 212. 397. (n. XIII.) Frýmark mezi panem Heraltem z Kunstatu a panem Janem Pňovským z Sovince na ves Držovice a Vrahovice, kteréž jest držel pan Jan Pňovský právem sirotším nebožtíka Jiříka Světlovského. V Brně 1489, před 25. květnem. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 233; arch. měst. Brn. ƒ. 110 b—111. Já Jan Pňovský z Sovince, najvyššie sudí desk a súdu práva zemského v Olo- múci, i s svými erby, prvnie jistec a zprávce věcí dolepsaných vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú frajmarčil sem s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zem- ského v Olomúci, vsemi, totjižto Vrahovici a Držovici s jich příslušenstviem, co jsem tu jměl a držel právem sirotčiem sirotkuov nebožtíka Jiříka Světlovského a z Nezdenic, s radú panskú moha to učiniti jako mocný poručník, neb jsem jim ten statek vedle
332 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem, věrných našiech radú, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský tyto milosti témuž Heraltovi, dědicóm i budúcím jeho učinili jsme a tímto listem činíme a dáváme. Item najprve aby od nižádných osob duchovních i také svědských nebyli splacováni bez své vuole s toho zbožie Kojetínského i se všech jeho příslušností, než toliko od arcibiskupa kostela Pražského řádně voleného a od stolice apoštolské stvr- zeného, a od jiného žádného. Item dále témuž Heraltovi, dědicóm i budúcím jeho také tuto milost činíme, aby oni nebyli povinni žádných služeb manských ani povinnosti [z] zbožie Popovského i všech jeho příslušností činiti nižádnému, než toliko svrchudotčenému arcibiskupu, když by byl tak řádně volen a stvrzen, jako se svrchu vypisuje; a také též arci- biskup, když by již byl tak řádně přišlý, má jim poddati léna na to zbožie Popovské v plném roce pořad zběhlém, když by toho požádali. A tak aby též Heralt, dědicové i budúcí jeho mohli to zbožie svrchupsané dáti, prodati, zastaviti a s tím učiniti, což by se jim najlepšieho zdálo a najužitečnějšieho, však proto bez ujmy, práva a služeb manských na tom zbožie Popovském od staradávna vysazených, a to bez našie, budúcích našich králuov Českých a markrabí Moravských i také arcibiskupů Pražských i všech jiných lidí všeliké překážky. A ktož by tento list jměl s již psaného Heralta nebo dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na hradě Pražském v úterý po svatém Stanislavu léta božieho tisícího čtyřistého osm- desátého devátého, královstvie našeho léta osmnáctého. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 212. 397. (n. XIII.) Frýmark mezi panem Heraltem z Kunstatu a panem Janem Pňovským z Sovince na ves Držovice a Vrahovice, kteréž jest držel pan Jan Pňovský právem sirotším nebožtíka Jiříka Světlovského. V Brně 1489, před 25. květnem. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 233; arch. měst. Brn. ƒ. 110 b—111. Já Jan Pňovský z Sovince, najvyššie sudí desk a súdu práva zemského v Olo- múci, i s svými erby, prvnie jistec a zprávce věcí dolepsaných vyznávám . .. že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú frajmarčil sem s urozeným pánem panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zem- ského v Olomúci, vsemi, totjižto Vrahovici a Držovici s jich příslušenstviem, co jsem tu jměl a držel právem sirotčiem sirotkuov nebožtíka Jiříka Světlovského a z Nezdenic, s radú panskú moha to učiniti jako mocný poručník, neb jsem jim ten statek vedle
Strana 333
z roku 1489. 333 panského zdánie a rady ujistil; a já svrchupsaný Jan již psanému panu Heraltovi a jeho erbóm i jeho věrným rukám urozeným pánóm panu Vilémovi z Pernšteina na Helfnštejně, najvyššiemu maršálku královstvie Českého a panu Bočkovi Kunovi z Kun- statu a [ ..] Bučově dal sem a frajmarčil již psané vsi a dědicstvie své vlastnie a nikomu nezávadné za ves Kotelic s jejím vším příslušenstviem, [k] kderéžto vsi svrchupsané přidal mi jest svrchupsaný pan Heralt tisíce zlatých osmdesáte pět zlatých a VIIj g., kderéžto zlaté svrchupsané zúplna a docela zaplatil mi a vyplnil mi, v kderéchžto vsech svrchupsaných jest platu ročnieho i s kury i s vajci sedmdesáte kop a dvě kopě a puol osmnácta grošie, a se dvora Vrahovského a s Hlucele pod mostkem sedm hřiven grošuov i s jinými poplatky, s hájkem i s pastvami, s pastvištěmi, s lukami s rolí oranú i neoranú, s soudem, s rybníky, s kostelniem podaciem, s vodami tekutými i netekutými, s mezemi, s hranicemi i se všiem plným právem i panstviem, kterak a kderými jmény kolivěk mohú se jmenovati a k již psaným vsem a zbožie od stara- dávna příslušelo, vymezeno a zamezeno jest, jako sem to sám držal a požíval a toho registra kupitelóm našiem dal, nic tu sobě práva, panstvie ani kderého vlastenstvie nepozůstavuje ani erbóm svým i potomkóm nezachovávaje, než to jsem všě pro- frajmarčil a prodal ku pravému dědicstvie kupitelóm svým svrchupsaným sám od sebe i od svých erbuov i od těch sirotkuov nebožtíka Jiříka z Nezdenic řečeného Světlovský. A protož já svrchupsaný Jan Pňovský i se svými erby i potomky, prvnie jistec a zprávce v tomto listu nahoře i dole psaných věcí, a my Petr hrabě ze Svatého Jiří a z Pezinku na Jičíně, Přibík Mládenec z Miličína, Jan z Zástřizel a z Němotic, Beneš z Hustopeč a na Štermberce, Vácslav Sirovátka ze Lhoty a Jiřík Sirovátka ze Lhoty, rukojmie a spravedliví zprávce nahoře i dolepsaných věcí, s ním svrchu- psaným panem Janem Pnovským zaň i za jeho erby slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, společnú a nerozdílnú beze vší zlé lsti svrchupsanému panu He- raltovi i jeho erbóm neb jeho věrným rukám to zbožie svrchupsané se všiem jeho panstviem i příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . Leženie obyčejné v městě Olomúci. Jenž jest dán a psán v Brně před svatým Urbanem léta oc 1489 oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 213. 398. Jiří z Jemničky vyznává, že prodal lidi své dědičné, domy, role v městečku Tasově, půl potoka Janovi z Lomnice za 140 fl. uh. 1489, 29. května. — Cod. Pernst. měst. Brn. f. 302. Já Jiřík z Jemničky a na Evanči ... že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám ku pravému dědictvie a panstvie své lidi dědičné, kteréž sem měl v městečku Tasově, kteříž k tomu kaplanstvie příslušie, duom nárožní se vším jeho příslušenstviem a duom, na kterémž sedí Matěj rybář,
z roku 1489. 333 panského zdánie a rady ujistil; a já svrchupsaný Jan již psanému panu Heraltovi a jeho erbóm i jeho věrným rukám urozeným pánóm panu Vilémovi z Pernšteina na Helfnštejně, najvyššiemu maršálku královstvie Českého a panu Bočkovi Kunovi z Kun- statu a [ ..] Bučově dal sem a frajmarčil již psané vsi a dědicstvie své vlastnie a nikomu nezávadné za ves Kotelic s jejím vším příslušenstviem, [k] kderéžto vsi svrchupsané přidal mi jest svrchupsaný pan Heralt tisíce zlatých osmdesáte pět zlatých a VIIj g., kderéžto zlaté svrchupsané zúplna a docela zaplatil mi a vyplnil mi, v kderéchžto vsech svrchupsaných jest platu ročnieho i s kury i s vajci sedmdesáte kop a dvě kopě a puol osmnácta grošie, a se dvora Vrahovského a s Hlucele pod mostkem sedm hřiven grošuov i s jinými poplatky, s hájkem i s pastvami, s pastvištěmi, s lukami s rolí oranú i neoranú, s soudem, s rybníky, s kostelniem podaciem, s vodami tekutými i netekutými, s mezemi, s hranicemi i se všiem plným právem i panstviem, kterak a kderými jmény kolivěk mohú se jmenovati a k již psaným vsem a zbožie od stara- dávna příslušelo, vymezeno a zamezeno jest, jako sem to sám držal a požíval a toho registra kupitelóm našiem dal, nic tu sobě práva, panstvie ani kderého vlastenstvie nepozůstavuje ani erbóm svým i potomkóm nezachovávaje, než to jsem všě pro- frajmarčil a prodal ku pravému dědicstvie kupitelóm svým svrchupsaným sám od sebe i od svých erbuov i od těch sirotkuov nebožtíka Jiříka z Nezdenic řečeného Světlovský. A protož já svrchupsaný Jan Pňovský i se svými erby i potomky, prvnie jistec a zprávce v tomto listu nahoře i dole psaných věcí, a my Petr hrabě ze Svatého Jiří a z Pezinku na Jičíně, Přibík Mládenec z Miličína, Jan z Zástřizel a z Němotic, Beneš z Hustopeč a na Štermberce, Vácslav Sirovátka ze Lhoty a Jiřík Sirovátka ze Lhoty, rukojmie a spravedliví zprávce nahoře i dolepsaných věcí, s ním svrchu- psaným panem Janem Pnovským zaň i za jeho erby slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, společnú a nerozdílnú beze vší zlé lsti svrchupsanému panu He- raltovi i jeho erbóm neb jeho věrným rukám to zbožie svrchupsané se všiem jeho panstviem i příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . Leženie obyčejné v městě Olomúci. Jenž jest dán a psán v Brně před svatým Urbanem léta oc 1489 oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 213. 398. Jiří z Jemničky vyznává, že prodal lidi své dědičné, domy, role v městečku Tasově, půl potoka Janovi z Lomnice za 140 fl. uh. 1489, 29. května. — Cod. Pernst. měst. Brn. f. 302. Já Jiřík z Jemničky a na Evanči ... že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú prodal sem a mocí tohoto listu prodávám ku pravému dědictvie a panstvie své lidi dědičné, kteréž sem měl v městečku Tasově, kteříž k tomu kaplanstvie příslušie, duom nárožní se vším jeho příslušenstviem a duom, na kterémž sedí Matěj rybář,
Strana 334
334 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a les, kterýž k tomu domku přísluší, a puol potoka, kterýž slove Jesinka, a láznu, na kteréž sedí Žiž, a lán rolí, na kteréž sedí Petr Valda, a puol lánu, na kterémž sedí Šimek Jelito, a podsedek, na kterémž sedí Michal Masař, se všemi užitky a po- žitky, s plným panstviem, nic sobě na těch lidech a domích s jich příslušenstviem nepozůstavuje ani svým erbóm a budúciem práva, panstvie ani kterého vlastenstvie, než se všiem právem, jakož sem to držel a toho sám požíval v tu Tasově, urozenému pánu panu Janovi z Lompnice a na Mezeříčie podkomořiemu margkrabstvie Morav- ského, jeho erbóm a budúcím, za sto a čtyřidceti zlatých dobrých uherských mince a váhy spravedlivých na zlatě, kteréž sem od něho již hotové a úplně zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jiřík i [s] svými erby, první jistec a správce věcí již jmenovaných, a my Gedeon z Olešničky a na Moravci, Jindřich z Čechtína a na Hrubčiciech, Tomáš z Kojčína a na Jinošově, Jan z Jestřebě, Karel z Bezděkova a na Řeznovicích a Arnošt z Jemničky a na Studniciech rukojmie... A toho všeho na svědomí a pro lepšie jistotu my jistec i rukojmie již jmenovaní své sme vlastnie pečeti s naším dobrým vědomím přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán i psán ten pátek po Božiem nanebevstoupení léta od narozenie syna Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého devátého. 399. Rozsudek krále Vladislava a soudcův zemských ve při mezi knížetem Jindřichem Minstr- berským a Baltazarem Mrzákem z Miletínka o listy krále Jiřího. 1489, 16. června. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. f. 21. Léta buožieho MCCCCLXXXIX. v úterý po svatém Vítu najjasnější knieže a pán, pan Vladislav buoží milostí král Český oc se pány a vladyky na plném soudu slyševše strany a jich s obú stran přě líčenie a odpory, kdež týž Balthazar Mrzák póvod vinil jej, kněze Jindřicha pohnaného, z listuov a majestátuov, kteréžto král Jiří slavné paměti k sobě vzial, a také na ty listy a majestáty dobré vuole aby okázal. Proti tomu kněz Albrecht, poručník pohnaného, okázal listy, mezi kterýmižto listy list krále Jiřieho ukázal, v kterémžto listu JMt dává Soběslavovi, otci kněze Baltha- zarovu, aby jeho žádný nemohl s Konětické Huory splatiti do jeho života, a při tom také pravě: Poněvadž jest výplata ta žádnému jinému nesvědčila ani dědicóm jeho, než do života jeho, že jest to král Jiří jakožto král Český dobře vyplatiti mohl. Při tom okázal jest, kdež jest jemu král Jiří témuž Balthazarovi se pány na plném súdu dal léta pro sirotčie lepší, jakož pak týž zápis to v sobě šíře svědčie. Proti tomu kněz Balthazar pravil jest, že jest byl v sedmi letech, když sú mu ta léta dána, ježto jest toho na JMKské žádný z přátel ani z poručníkuov jeho nežádal, při tom nau- čenie žádaje, mohla-li jest ta věc býti, či nic, podle práva.
334 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a les, kterýž k tomu domku přísluší, a puol potoka, kterýž slove Jesinka, a láznu, na kteréž sedí Žiž, a lán rolí, na kteréž sedí Petr Valda, a puol lánu, na kterémž sedí Šimek Jelito, a podsedek, na kterémž sedí Michal Masař, se všemi užitky a po- žitky, s plným panstviem, nic sobě na těch lidech a domích s jich příslušenstviem nepozůstavuje ani svým erbóm a budúciem práva, panstvie ani kterého vlastenstvie, než se všiem právem, jakož sem to držel a toho sám požíval v tu Tasově, urozenému pánu panu Janovi z Lompnice a na Mezeříčie podkomořiemu margkrabstvie Morav- ského, jeho erbóm a budúcím, za sto a čtyřidceti zlatých dobrých uherských mince a váhy spravedlivých na zlatě, kteréž sem od něho již hotové a úplně zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jiřík i [s] svými erby, první jistec a správce věcí již jmenovaných, a my Gedeon z Olešničky a na Moravci, Jindřich z Čechtína a na Hrubčiciech, Tomáš z Kojčína a na Jinošově, Jan z Jestřebě, Karel z Bezděkova a na Řeznovicích a Arnošt z Jemničky a na Studniciech rukojmie... A toho všeho na svědomí a pro lepšie jistotu my jistec i rukojmie již jmenovaní své sme vlastnie pečeti s naším dobrým vědomím přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán i psán ten pátek po Božiem nanebevstoupení léta od narozenie syna Božieho tisícého čtyřstého osmdesátého devátého. 399. Rozsudek krále Vladislava a soudcův zemských ve při mezi knížetem Jindřichem Minstr- berským a Baltazarem Mrzákem z Miletínka o listy krále Jiřího. 1489, 16. června. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. f. 21. Léta buožieho MCCCCLXXXIX. v úterý po svatém Vítu najjasnější knieže a pán, pan Vladislav buoží milostí král Český oc se pány a vladyky na plném soudu slyševše strany a jich s obú stran přě líčenie a odpory, kdež týž Balthazar Mrzák póvod vinil jej, kněze Jindřicha pohnaného, z listuov a majestátuov, kteréžto král Jiří slavné paměti k sobě vzial, a také na ty listy a majestáty dobré vuole aby okázal. Proti tomu kněz Albrecht, poručník pohnaného, okázal listy, mezi kterýmižto listy list krále Jiřieho ukázal, v kterémžto listu JMt dává Soběslavovi, otci kněze Baltha- zarovu, aby jeho žádný nemohl s Konětické Huory splatiti do jeho života, a při tom také pravě: Poněvadž jest výplata ta žádnému jinému nesvědčila ani dědicóm jeho, než do života jeho, že jest to král Jiří jakožto král Český dobře vyplatiti mohl. Při tom okázal jest, kdež jest jemu král Jiří témuž Balthazarovi se pány na plném súdu dal léta pro sirotčie lepší, jakož pak týž zápis to v sobě šíře svědčie. Proti tomu kněz Balthazar pravil jest, že jest byl v sedmi letech, když sú mu ta léta dána, ježto jest toho na JMKské žádný z přátel ani z poručníkuov jeho nežádal, při tom nau- čenie žádaje, mohla-li jest ta věc býti, či nic, podle práva.
Strana 335
z roku 1489. 335 Tu KMt se pány a vladyky na plném súdu nalezli za právo, a Jan z Šelm- berka kancléř království Českého, a Zdeněk Kostka z Postupic z pánuov, a Albrecht Ojieř z Očedělic z vladyk panský a vladycký potaz vynesli: Poněvadž jemu Sobě- slavovi Mrzákovi, otci kněze Balthazarovu, drženie dále nesvědčilo, než toliko do jeho živnosti, že jest JMt to dobře vyplatiti mohl, jakožto král Český, kterémužto výplata příslušala jakožto králi Českému, a z té příčiny léta témuž knězi Baltha- zarovi na plném súdu daná ke škodě sú nebyla. I dali sú knězi Jindřichovi za právo. Dal památné. Vyznánie všech úředníkuov. Viz zápis z dne 7. dubna 1487 výše str. 308 č. 359. 400. L. 1489 fer. IV. post Viti (17. června) dal hejtman zemský Ctibor z Cimburka k žá- dosti Viléma z Pernšteina vypsání z knih městských Přerovských, což se robot k zámku Pře- rovu dotýče, vepsati do knih půhonných slovo za slovem. Tištěno výše str. 283 č. 324; též Brandl LCit. V. 196 č. 783. 401. Zápis v deskách zemských, kterýmž Baltasar Mrzák z Miletínka propouští Jindřicha knížete Minstrberského z půhonu. 1489, 17. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 22. Léta buožieho MCCCCLXXXIX° v středu po svatém Vítu Balthazar Mrzák póvod propustil jest jej kněze Jindřicha pohnaného s tohoto póhonu a slíbil jest, že téhož póhonu vésti nemá aniž moci bude, nižádným právem ani skutkem časy budúcí a věčně; protož póhon vymazán jest. Vyznánie všech úředníkuov. A hned tu nadepsaný Balthazar slíbil za sě a za své budúcie, že nemá aniž moci bude naříkati ani napomínati dědiny v Sezemiciech ani žádný jiný právem jeho, ač by které právo k tomu měl, nižádným právem ani skutkem. A osviecený Albrecht knieže Minstrnberské oc a Pavel z Jenšteina, poručníci kněze Jindřicha pohnaného, také jménem jeho kněze Jindřichovým slíbili sú, že Jana, Mikuláše a Bohuslava bratřie z Lobkovic, rukojmí za nadepsaného kněze Balthazara póvoda, naříkati ani napomínati nemají ze škod pro to rukojemství nižádným právem ani skutkem časy budúcie a věčně. A také nemají ze škod naříkati nadepsaných rukojmí, což sě dotýče póhonu o Konětickú Horu, časy budúcí a věčně. 402. (CLXI.) List zprávní na Radotice od Václava z Menhartic panu Villémovi [a Vratislavovi] z Pernštejna. V Jemnici 1489, 2. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Václav z Menhartic i s erby svými vyznávám ... že sem prodal a mocí listu tohoto prodávám i úplně sstupuji zbuoží a dědictvie své vlastní, tvrz Radotice
z roku 1489. 335 Tu KMt se pány a vladyky na plném súdu nalezli za právo, a Jan z Šelm- berka kancléř království Českého, a Zdeněk Kostka z Postupic z pánuov, a Albrecht Ojieř z Očedělic z vladyk panský a vladycký potaz vynesli: Poněvadž jemu Sobě- slavovi Mrzákovi, otci kněze Balthazarovu, drženie dále nesvědčilo, než toliko do jeho živnosti, že jest JMt to dobře vyplatiti mohl, jakožto král Český, kterémužto výplata příslušala jakožto králi Českému, a z té příčiny léta témuž knězi Baltha- zarovi na plném súdu daná ke škodě sú nebyla. I dali sú knězi Jindřichovi za právo. Dal památné. Vyznánie všech úředníkuov. Viz zápis z dne 7. dubna 1487 výše str. 308 č. 359. 400. L. 1489 fer. IV. post Viti (17. června) dal hejtman zemský Ctibor z Cimburka k žá- dosti Viléma z Pernšteina vypsání z knih městských Přerovských, což se robot k zámku Pře- rovu dotýče, vepsati do knih půhonných slovo za slovem. Tištěno výše str. 283 č. 324; též Brandl LCit. V. 196 č. 783. 401. Zápis v deskách zemských, kterýmž Baltasar Mrzák z Miletínka propouští Jindřicha knížete Minstrberského z půhonu. 1489, 17. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 22. Léta buožieho MCCCCLXXXIX° v středu po svatém Vítu Balthazar Mrzák póvod propustil jest jej kněze Jindřicha pohnaného s tohoto póhonu a slíbil jest, že téhož póhonu vésti nemá aniž moci bude, nižádným právem ani skutkem časy budúcí a věčně; protož póhon vymazán jest. Vyznánie všech úředníkuov. A hned tu nadepsaný Balthazar slíbil za sě a za své budúcie, že nemá aniž moci bude naříkati ani napomínati dědiny v Sezemiciech ani žádný jiný právem jeho, ač by které právo k tomu měl, nižádným právem ani skutkem. A osviecený Albrecht knieže Minstrnberské oc a Pavel z Jenšteina, poručníci kněze Jindřicha pohnaného, také jménem jeho kněze Jindřichovým slíbili sú, že Jana, Mikuláše a Bohuslava bratřie z Lobkovic, rukojmí za nadepsaného kněze Balthazara póvoda, naříkati ani napomínati nemají ze škod pro to rukojemství nižádným právem ani skutkem časy budúcie a věčně. A také nemají ze škod naříkati nadepsaných rukojmí, což sě dotýče póhonu o Konětickú Horu, časy budúcí a věčně. 402. (CLXI.) List zprávní na Radotice od Václava z Menhartic panu Villémovi [a Vratislavovi] z Pernštejna. V Jemnici 1489, 2. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Václav z Menhartic i s erby svými vyznávám ... že sem prodal a mocí listu tohoto prodávám i úplně sstupuji zbuoží a dědictvie své vlastní, tvrz Radotice
Strana 336
336 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina s dvorem, se vsí, s rolí oranú i neoranú, s lukami, s pastvami, i s pastvištěmi, s lidmi platnými i neplatnými, s rybníky, s vodami tekutými i netekutými, s lesy, s chrasti- nami, s hory i s doly, se vším plným právem a panstvím a příslušenstvím, se všemi požitky a užitky, což k tomu zboží od staradávna přísluší, tak jakož to zboží v svých hranicích a mezech od staradávna záleží, ku pravému dědictvie, sobě tu ani erbóm a budúcím svým žádného práva ani panstvie nepozůstavujíc, prodal jsem urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu maršálku království Českého, a JMti erbóm a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vratislavovi z Pern- šteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského v Brně za sedm set zlatých dobrých uherských ... A za to Jejich Mti zastavuji v rukojemstvie slovutné panoše Mikulášě z Zahrádek a na] Hobze [?], Jana z Aupoměšic, Václava Dievůčka z Počepic a z Lúky, Václava Klauzala z Rynarce a z Slavíkovic, Jana Čeluda z Pa- lovic a z Budkova a Jana z Kostník. Jenž jest dán a psán v Jemnici ten čtvrtek den panny Marie Navštívenie léta buožieho tisícieho čtyřstého osmdesátého devátého počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 215. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 (Knihy Vra- tislava z Pernšteina) fol. 3 dne 17. března 1490. 403. Arnošt z Jemničky vyznává, že prodal některé vsi Janovi z Lomnice za 225 fl. uh. Na Meziříčí 1489, 7. července. — Cod. Pernst. měst. Brn. f. 301. Já Arnošt z Jemničky a na Studnicech . . . že s dobrým rozmyslem a svých přátel radou prodal sem a mocí listu tohoto prodávám ku pravému dědictví a k plnému panství ves svou dědičnú Oslavu a dvůr poplužní se všemi lidmi čistými a nezávad- nými, platnými i neplatnými, s úroky i se všemi požitky a důchody, kterýchž sem já sám požíval a užíval, s mlýnem a řekú, kteréž sem sám užíval, s stavem, s potoky, kteříž k tomu příslušejí, s lukami, s pastvami, s pastvistěmi i s rybničištěm i se všemi mezemi a hranicemi, jakž od staradávna vyměřeny jsou a já toho požíval, ves Bítovec, les Lípové, les Beranice, les Braništka, les Tomanov horní i dolní, s chrasti- nami i se všemi požitky, kterajmiž se koli jmény jmenují, i s plným panstvím, nic sobě na té vsi ani na lidech ani na všem příslušenství toho panství Oslavy ani svým erbóm a budoucím práva panství ani kterého vlastenství nepozůstavuje, než se vším právem a panstvím, jakož sem sám držel a požíval, toho urozenému pánu panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčí, podkomořímu markrabstvie Moravského, jeho erbóm a budúcím za dvě stě zlatých a za pětmecétma zlatých dobrých uherských mince a váhy spravedlivých na zlatě, kteréž sem již od něho hotové a úplně zapla- cené vzal. A protož já svrchupsaný Arnošt i svými erby a budúcími, první jistec a zprávce věcí již jmenovaných, a my Jindřich z Čechtína a na Hrubčicích, Mikuláš
336 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina s dvorem, se vsí, s rolí oranú i neoranú, s lukami, s pastvami, i s pastvištěmi, s lidmi platnými i neplatnými, s rybníky, s vodami tekutými i netekutými, s lesy, s chrasti- nami, s hory i s doly, se vším plným právem a panstvím a příslušenstvím, se všemi požitky a užitky, což k tomu zboží od staradávna přísluší, tak jakož to zboží v svých hranicích a mezech od staradávna záleží, ku pravému dědictvie, sobě tu ani erbóm a budúcím svým žádného práva ani panstvie nepozůstavujíc, prodal jsem urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu maršálku království Českého, a JMti erbóm a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vratislavovi z Pern- šteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského v Brně za sedm set zlatých dobrých uherských ... A za to Jejich Mti zastavuji v rukojemstvie slovutné panoše Mikulášě z Zahrádek a na] Hobze [?], Jana z Aupoměšic, Václava Dievůčka z Počepic a z Lúky, Václava Klauzala z Rynarce a z Slavíkovic, Jana Čeluda z Pa- lovic a z Budkova a Jana z Kostník. Jenž jest dán a psán v Jemnici ten čtvrtek den panny Marie Navštívenie léta buožieho tisícieho čtyřstého osmdesátého devátého počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 215. — Vklad zapsán do desk Brněnských č. 12 (Knihy Vra- tislava z Pernšteina) fol. 3 dne 17. března 1490. 403. Arnošt z Jemničky vyznává, že prodal některé vsi Janovi z Lomnice za 225 fl. uh. Na Meziříčí 1489, 7. července. — Cod. Pernst. měst. Brn. f. 301. Já Arnošt z Jemničky a na Studnicech . . . že s dobrým rozmyslem a svých přátel radou prodal sem a mocí listu tohoto prodávám ku pravému dědictví a k plnému panství ves svou dědičnú Oslavu a dvůr poplužní se všemi lidmi čistými a nezávad- nými, platnými i neplatnými, s úroky i se všemi požitky a důchody, kterýchž sem já sám požíval a užíval, s mlýnem a řekú, kteréž sem sám užíval, s stavem, s potoky, kteříž k tomu příslušejí, s lukami, s pastvami, s pastvistěmi i s rybničištěm i se všemi mezemi a hranicemi, jakž od staradávna vyměřeny jsou a já toho požíval, ves Bítovec, les Lípové, les Beranice, les Braništka, les Tomanov horní i dolní, s chrasti- nami i se všemi požitky, kterajmiž se koli jmény jmenují, i s plným panstvím, nic sobě na té vsi ani na lidech ani na všem příslušenství toho panství Oslavy ani svým erbóm a budoucím práva panství ani kterého vlastenství nepozůstavuje, než se vším právem a panstvím, jakož sem sám držel a požíval, toho urozenému pánu panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčí, podkomořímu markrabstvie Moravského, jeho erbóm a budúcím za dvě stě zlatých a za pětmecétma zlatých dobrých uherských mince a váhy spravedlivých na zlatě, kteréž sem již od něho hotové a úplně zapla- cené vzal. A protož já svrchupsaný Arnošt i svými erby a budúcími, první jistec a zprávce věcí již jmenovaných, a my Jindřich z Čechtína a na Hrubčicích, Mikuláš
Strana 337
z roku 1489. 337 z Jemničky a z Oslavičky, Václav z Vlasatic a z Kunic, Jiřík z Jemničky a z Evance, Karel z Bezděkova na Řeznovicích, Jan Kozlovec z Kladna, rukojmie . . . A toho všeho na svědomie a pro lepšie jistotu my jistec i rukojmie již v tomto listu psaní své sme vlastní pečeti s naším jistým vědomím přivěsili k tomuto listu. Jenž dán na Mezeříčí v outerý před svatú Margétú mučedlnicí Boží, léta Páně tisícého čtyři- stého osmdesátého devátého. 404. (p. XV.) Smlúva mezi panem Ctiborem z Thovačova a panem Heraltem o strouhy a stav a mlýn u Kralic a o kamenný most u Kralic. Na Pernšteině 1489, 13. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 240 a 460 b; arch. měst. Brn. f. 113b—114, 154 b—155. My Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně, a Hynek z Ludanic a na Rokytnici vyznáváme ... že jakož byly pře a ruoznice mezi urozenými pány, panem Ctiborem z Cimburka a s Thovačova hajtmanem margrabstvie Moravského s jedné, a panem Heraltem z Kunstatu a na Plumlově, najvyžším komorníkem desk a súdu práva zemského v Olomúci strany druhé, o kteréžto nesnáze svrchupsaní páni na nás jsú mocně přestali. Item najprve jakož jest pan hajtman pana Heralta vinil o silnici pod rybníky Rohoznickými, takto vypovídáme: Poněvadž z těch rybníkuov Rohoznických voda jde, a silnice se kazí, povinen jest pan Heralt a bude i budúcí jeho strúhu dobře širokú udělati a most kamenný na tej strúze, aby voda tú strúhú volně jíti mohla a silnici neškodila. Item co se dotýče mlýna Kralického, takto vypovídáme: Poněvadž pan hytman se panem Heraltem prvé smlúvu jměli o stav, že pan Heralt dopustil páně hytma- novu mlynáři Kralicskému v svém stav udělati, kterýž pod rybníkem Rakúským jest u mezí páně hytmanových a páně Heraltových: mlynář páně hytmanuov z Kralic ten stav sobě ku potřebě mlýna svého opravovati má bez překážky a uplacování páně Heraltové [?] i jeho budúcích; a což se opravy toho stavu dotýče, ten mlynář z Kralic gruntem Kralickým sobě opravovati má a ne páně Heraltovým, poněvadž panu Heraltovi i jeho budúcím z toho nic platiti nemá. Item co se strúhy staré dotýče, keráž de od Vrahovic k Kralicím, a opravy její, to při smlúvě první zuostavujem, kerúž jest pan hytman s pečetmi ukázal, aby sě tak obojí zachovali, jakož smlúva ukazuje. Item co sě toho okliku, ku kterémuž meze přicházejí, pod rybníkem Rakúským dotýče, nám sě zdá po zprávě lidí, i sami vidúc dříví jiné mezné, že ta vrba na tom okliku spravedlivých mezí a hranicích [sic] jest, než z tolika to aby pan Heralt to opravú opatřil, aby sě ta vrba ne- podemlela, pro věčnú paměť těch mezí. Archiv Český XVI. 43
z roku 1489. 337 z Jemničky a z Oslavičky, Václav z Vlasatic a z Kunic, Jiřík z Jemničky a z Evance, Karel z Bezděkova na Řeznovicích, Jan Kozlovec z Kladna, rukojmie . . . A toho všeho na svědomie a pro lepšie jistotu my jistec i rukojmie již v tomto listu psaní své sme vlastní pečeti s naším jistým vědomím přivěsili k tomuto listu. Jenž dán na Mezeříčí v outerý před svatú Margétú mučedlnicí Boží, léta Páně tisícého čtyři- stého osmdesátého devátého. 404. (p. XV.) Smlúva mezi panem Ctiborem z Thovačova a panem Heraltem o strouhy a stav a mlýn u Kralic a o kamenný most u Kralic. Na Pernšteině 1489, 13. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 240 a 460 b; arch. měst. Brn. f. 113b—114, 154 b—155. My Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně, a Hynek z Ludanic a na Rokytnici vyznáváme ... že jakož byly pře a ruoznice mezi urozenými pány, panem Ctiborem z Cimburka a s Thovačova hajtmanem margrabstvie Moravského s jedné, a panem Heraltem z Kunstatu a na Plumlově, najvyžším komorníkem desk a súdu práva zemského v Olomúci strany druhé, o kteréžto nesnáze svrchupsaní páni na nás jsú mocně přestali. Item najprve jakož jest pan hajtman pana Heralta vinil o silnici pod rybníky Rohoznickými, takto vypovídáme: Poněvadž z těch rybníkuov Rohoznických voda jde, a silnice se kazí, povinen jest pan Heralt a bude i budúcí jeho strúhu dobře širokú udělati a most kamenný na tej strúze, aby voda tú strúhú volně jíti mohla a silnici neškodila. Item co se dotýče mlýna Kralického, takto vypovídáme: Poněvadž pan hytman se panem Heraltem prvé smlúvu jměli o stav, že pan Heralt dopustil páně hytma- novu mlynáři Kralicskému v svém stav udělati, kterýž pod rybníkem Rakúským jest u mezí páně hytmanových a páně Heraltových: mlynář páně hytmanuov z Kralic ten stav sobě ku potřebě mlýna svého opravovati má bez překážky a uplacování páně Heraltové [?] i jeho budúcích; a což se opravy toho stavu dotýče, ten mlynář z Kralic gruntem Kralickým sobě opravovati má a ne páně Heraltovým, poněvadž panu Heraltovi i jeho budúcím z toho nic platiti nemá. Item co se strúhy staré dotýče, keráž de od Vrahovic k Kralicím, a opravy její, to při smlúvě první zuostavujem, kerúž jest pan hytman s pečetmi ukázal, aby sě tak obojí zachovali, jakož smlúva ukazuje. Item co sě toho okliku, ku kterémuž meze přicházejí, pod rybníkem Rakúským dotýče, nám sě zdá po zprávě lidí, i sami vidúc dříví jiné mezné, že ta vrba na tom okliku spravedlivých mezí a hranicích [sic] jest, než z tolika to aby pan Heralt to opravú opatřil, aby sě ta vrba ne- podemlela, pro věčnú paměť těch mezí. Archiv Český XVI. 43
Strana 338
338 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Item co sě dotýče Komára a peněz sirotčích, takto vypovídáme: Poněvadž pan Heralt toho v držení jest, že povinen tomu sirotku peněz dáti, keréž vydány nejsú. A bude-li sě panu Heraltovi zdáti pana Jana Pňovského z čeho viniti, bude jmíti před sebú. Item jakož sú se také dříve řečení páni ráčili na nás poddati o odmrť v Kra- licích sirotkuov Vřesovskýho: my vidúc list vysazení městečka Kralic od margkrabie Jošta daný, v kterémž znamenitě psáno stojí, kdož by statek svuoj poručil za zdravého života neb na smrtedlné posteli, že to mocně činí, a v témž listu psáno stojí, že [na] najbližšího přítele příbuznosti statek spadnúti jmá: i nám sě zdá podle téhož listu margrabina pro poručenství Vřesovského, že mátě těch sirotkuov jedno podle příbuznosti i podle poručenství k tomu spravedlnost má, a Mezek muž její podle ní. Item jakož jest pan Heralt pana hajtmana vinil, že by jemu rybníkem silnici u Thovačova, kteráž jde k Kojetínu, zkazil, takto vypovídáme: že povinen jest pan hytman a bude i jeho budúcí, aby na tej hráze haťmi cestu opravoval, aby formané tudy jeti mohli. Item jakož jsú za nebožtíka pana Jana Thovačovského Kojetínští slíbili a zaň XV ſP dali, jakož i kvitancí to provodí, že sú je Pražmo[vi] dali těch XV ſ?: i po- vinen jest pan hytman Kojetínským zase dáti. Tomu na svědomí my svrchupsaní Vratislav z Pernšteina oc a Hynek z Lu- danic a z Rokytnice k té naší výpovědi a smlúvě pečeti naše jsme přivěsiti kázali, kdežto tej výpovědi a smlúvy každé straně jeden list pro budúcí pamět a zdržení dali jsme. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pondělí den s. panny Margety léta od Syna božieho narození M'CCCCLXXXVIIII, počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 217. 405. (b. II.) List krále Mathiáše, jímž přidává na Hranicích synóm páně Vilémovým z Pernšteina a panu Vratislavovi z Pernšteina životuov oc. V Budíně 1489, 9. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 158; měst. Brn. ƒ. 92; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 93. Commissio propria domini regis. My Mathiáš ... Jakož urozený Vilém z Pern- šteina, najvyššie maršálek královstvie Českého, věrný náš milý, jmá zápisy na město Hranice, v nichžto některých osob ještě živých životy zapsané jmá; my pak váživše jeho mnohých služeb povolnost, kteréž jest nám činil a aby potom tím snažnějie činiti povinen byl, k tomu jemu přidáváme a zapisujem životy synuov jeho vlastních, kteréž jmá i potom by jmíti mohl, a také život urozeného Vratislava z Pernšteina komorníka súdu a práva Brněnského, bratra jmenovaného Viléma vlastnieho, tak
338 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Item co sě dotýče Komára a peněz sirotčích, takto vypovídáme: Poněvadž pan Heralt toho v držení jest, že povinen tomu sirotku peněz dáti, keréž vydány nejsú. A bude-li sě panu Heraltovi zdáti pana Jana Pňovského z čeho viniti, bude jmíti před sebú. Item jakož sú se také dříve řečení páni ráčili na nás poddati o odmrť v Kra- licích sirotkuov Vřesovskýho: my vidúc list vysazení městečka Kralic od margkrabie Jošta daný, v kterémž znamenitě psáno stojí, kdož by statek svuoj poručil za zdravého života neb na smrtedlné posteli, že to mocně činí, a v témž listu psáno stojí, že [na] najbližšího přítele příbuznosti statek spadnúti jmá: i nám sě zdá podle téhož listu margrabina pro poručenství Vřesovského, že mátě těch sirotkuov jedno podle příbuznosti i podle poručenství k tomu spravedlnost má, a Mezek muž její podle ní. Item jakož jest pan Heralt pana hajtmana vinil, že by jemu rybníkem silnici u Thovačova, kteráž jde k Kojetínu, zkazil, takto vypovídáme: že povinen jest pan hytman a bude i jeho budúcí, aby na tej hráze haťmi cestu opravoval, aby formané tudy jeti mohli. Item jakož jsú za nebožtíka pana Jana Thovačovského Kojetínští slíbili a zaň XV ſP dali, jakož i kvitancí to provodí, že sú je Pražmo[vi] dali těch XV ſ?: i po- vinen jest pan hytman Kojetínským zase dáti. Tomu na svědomí my svrchupsaní Vratislav z Pernšteina oc a Hynek z Lu- danic a z Rokytnice k té naší výpovědi a smlúvě pečeti naše jsme přivěsiti kázali, kdežto tej výpovědi a smlúvy každé straně jeden list pro budúcí pamět a zdržení dali jsme. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pondělí den s. panny Margety léta od Syna božieho narození M'CCCCLXXXVIIII, počítajíc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 522 č. 217. 405. (b. II.) List krále Mathiáše, jímž přidává na Hranicích synóm páně Vilémovým z Pernšteina a panu Vratislavovi z Pernšteina životuov oc. V Budíně 1489, 9. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 158; měst. Brn. ƒ. 92; vytrž. listy ve Frant. m. v Brně č. 93. Commissio propria domini regis. My Mathiáš ... Jakož urozený Vilém z Pern- šteina, najvyššie maršálek královstvie Českého, věrný náš milý, jmá zápisy na město Hranice, v nichžto některých osob ještě živých životy zapsané jmá; my pak váživše jeho mnohých služeb povolnost, kteréž jest nám činil a aby potom tím snažnějie činiti povinen byl, k tomu jemu přidáváme a zapisujem životy synuov jeho vlastních, kteréž jmá i potom by jmíti mohl, a také život urozeného Vratislava z Pernšteina komorníka súdu a práva Brněnského, bratra jmenovaného Viléma vlastnieho, tak
Strana 339
z let 1489 a 1490. 339 abychom my ani jiný žádný duchovnie ani svědský již jmenovaných Viléma s jeho syny a Vratislava z Pernšteina oc dotud on i ti, kterýž on Vilém životy zapsané jmá, s toho města splatiti nemohli, než aby oni to bez překážky drželi a toho po- žívali, tak jakož jejich zápisové ukazují a svědčí. Tomu na svědomie pečeť naši královskú přivěsiti jsme rozkázali k tomuto listu. Dán v Budíně v středu po na- rozenie panny Marie léta božieho tisícího čtyřistého osmdesátého devátého, králov- stvie našiech Uherského třidcátého druhého a Českého dvacátého prvnieho. Johannes episcopus Waradiensis oc cancellarius. Výtah tištěn AČ. VI. 522 č. 218. 406. Vklad dvoru dědičného u Přerova, řečeného Sekerkovský. [Zápis učiněný při soudu zemském.] V Olomouci 1490, 6. ledna. — DOlom. kv. č. 13 f. 5. Hynek z Ludanic a s Rokytnice, Bohuslav z Kokor na Tršicích, Zdeněk z Kokor na Majetíně, rukojmie a zprávce za Stibora Obešlíka z Lipultovic a z Ve- selice a jeho erby, dvuor dědičný u Přerova řečený Sekyrkovský, kterýž kúpen u Cti- bora z Cimburka s rolí oranú i neoranú, s lukami i s jiným se vším příslušenstvím, což k tomu dvoru od staradávna příslušelo a přísluší a v svých mezách jest, jakož jest dotčený Ctibor z Cimburga byl kúpil ten dvůr, nic sobě ani erbóm téhož Ctibora Obešlíka na tom dvoře panství a vlastenství nepozóstavujíce, Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině a erbóm jeho vkládáme a vpisujeme ve dsky k dědičnému držení a dědicstvie. 407. (et. XXIIII.) List od Kuny z Držovic, jímž kvituje pana Heralta z Kunstatu, že jest od něho za zátopu rolí u Držovic rybníkem vzala XX f. V Olomouci 1490, 9. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 243 b; arch. měst. Brn. f. 114 b—115. Já Kuna z Držovic oznamuji... Jakož mi se po muži svém u věně dostala rolí v Držovicích, a smlúva listem pod pečetmi dobrých lidí před rukama jest, na kterúžto roli a dvory mně příslušné když urozený pán pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského v Olomúci JMt, rybník dělaje, zakoupil jest kus role, o kterúžto roli učinil jest smlúvu s nebožtíkem mužem mým, že jemu jiný kus role s toho dáti jměl; a v tom nebožtík muž muoj umřel, a Magdalena, pastorkyně má, prodala ten kus role panu Heraltovi za LX f.; a skrze nález panský stalo se nám rozkázanie, abych já Kuna brala jednu třetinu i s sirotky, a Magdalena pastorkyně má II čěsti [sic], a tak abychom ten dvuor zespolka témuž nahoře psanému panu Heraltovi čistily a svobodily a ve dcsky zemské kladly a ve- 43*
z let 1489 a 1490. 339 abychom my ani jiný žádný duchovnie ani svědský již jmenovaných Viléma s jeho syny a Vratislava z Pernšteina oc dotud on i ti, kterýž on Vilém životy zapsané jmá, s toho města splatiti nemohli, než aby oni to bez překážky drželi a toho po- žívali, tak jakož jejich zápisové ukazují a svědčí. Tomu na svědomie pečeť naši královskú přivěsiti jsme rozkázali k tomuto listu. Dán v Budíně v středu po na- rozenie panny Marie léta božieho tisícího čtyřistého osmdesátého devátého, králov- stvie našiech Uherského třidcátého druhého a Českého dvacátého prvnieho. Johannes episcopus Waradiensis oc cancellarius. Výtah tištěn AČ. VI. 522 č. 218. 406. Vklad dvoru dědičného u Přerova, řečeného Sekerkovský. [Zápis učiněný při soudu zemském.] V Olomouci 1490, 6. ledna. — DOlom. kv. č. 13 f. 5. Hynek z Ludanic a s Rokytnice, Bohuslav z Kokor na Tršicích, Zdeněk z Kokor na Majetíně, rukojmie a zprávce za Stibora Obešlíka z Lipultovic a z Ve- selice a jeho erby, dvuor dědičný u Přerova řečený Sekyrkovský, kterýž kúpen u Cti- bora z Cimburka s rolí oranú i neoranú, s lukami i s jiným se vším příslušenstvím, což k tomu dvoru od staradávna příslušelo a přísluší a v svých mezách jest, jakož jest dotčený Ctibor z Cimburga byl kúpil ten dvůr, nic sobě ani erbóm téhož Ctibora Obešlíka na tom dvoře panství a vlastenství nepozóstavujíce, Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině a erbóm jeho vkládáme a vpisujeme ve dsky k dědičnému držení a dědicstvie. 407. (et. XXIIII.) List od Kuny z Držovic, jímž kvituje pana Heralta z Kunstatu, že jest od něho za zátopu rolí u Držovic rybníkem vzala XX f. V Olomouci 1490, 9. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 243 b; arch. měst. Brn. f. 114 b—115. Já Kuna z Držovic oznamuji... Jakož mi se po muži svém u věně dostala rolí v Držovicích, a smlúva listem pod pečetmi dobrých lidí před rukama jest, na kterúžto roli a dvory mně příslušné když urozený pán pan Heralt z Kunstatu a s Plumlova, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského v Olomúci JMt, rybník dělaje, zakoupil jest kus role, o kterúžto roli učinil jest smlúvu s nebožtíkem mužem mým, že jemu jiný kus role s toho dáti jměl; a v tom nebožtík muž muoj umřel, a Magdalena, pastorkyně má, prodala ten kus role panu Heraltovi za LX f.; a skrze nález panský stalo se nám rozkázanie, abych já Kuna brala jednu třetinu i s sirotky, a Magdalena pastorkyně má II čěsti [sic], a tak abychom ten dvuor zespolka témuž nahoře psanému panu Heraltovi čistily a svobodily a ve dcsky zemské kladly a ve- 43*
Strana 340
340 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina psaly a sobě vymazaly. Protož já nahoře psaná Kuna vzala sem svého dílu té jedné čěsti XX f. od téhož pana Heralta před panem hajtmanem úplně zaplacených a docela, a podle téhož panského nálezu témuž panu Heraltovi slibuji sama za se i za své erby i za ty sirotky svú dobrú čistú věrú i za toho každého, což by aneb ktož by muoj statek neb co mého statku vzal, že jmáme témuž panu Heraltovi a JMti erbóm i tomu každému, ktož by ten list s téhož pana Heralta aneb jeho erbuov dobrú volí jměl, ten jistý dvuor a tu mú jednu čěst, kteráž na mne přišla, na prvniem sněmu panském ... Pakli by skrze to nás k vloženie připraviti nemohli, dáváme plnú moc panu hytmanovi nynějšiemu i budúcímu i pánóm země této, ten dvuor a rolí se všiem příslušenstviem ve dcsky zemské vložiti a vepsati kupitelóm našiem nahoře psaným. Tomu na jistotu, své pečeti nemajíc, připrosila sem slovem svým, erbuov svých i potomkuov svých slovutných panoší Vácslava z Švabenic a na La- škově, Petra z Hory, Jiříka Noska z Voštěrádek a na Čelechovicích, že sú své pečeti přivěsili na svědomie k tomuto listu, sobě i erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta oc M'IIII LXXXX° v sobotu po svíčkách oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 220. 408. (con. XXVII.) Smlúva mezi panem Heraltem z Kunstatu a panem Janem Dubským, panem Vratislavem udělaná, o dluhy, kteréž pan Heralt na Štemberském zboží zastúpiti jměl a vyčistiti. V Olomúci 1490, 14. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 245 b; arch. měst. Brn. f. 116. Já Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského u Brně, známo činím . . . Jakož jest byla ruoznice o artikule dolepsané mezi uro- zenými pány, panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského v Olomúci, a panem Janem Berkú z Dubé a z Lippého, kdežto svrchupsaní páni na mně jsú přestali a s jich obapolnie dobrú vuolí k smlúvě a k jednánie, a já maje při sobě pány a přátely své, takto sem s jich obapolnie dobrú vuolí je smluvil: Item najprv což jest ještě závad a listovniech dluhuov na Štermberském zbožie, kteréž pan Heralt dávno vyčistiti a s toho zbožie svésti jměl podle smluv, kteréž prvé mezi sebú mají, a tak s jich obapolnie dobrú vuolí mnú zjednáni jsú, aby pan Jan Dubský té věci v mlčenie zachoval až do najprvnějšieho sněmu Brněn- ského, a pan Heralt svrchupsaný aby se na to s pilností vyptal, což ještě listovniech dluhuov jest, kteréž pan Heralt vyvaditi jmá, a ty dluhy spíšíc, aby do Brna na ten sněm s sebú přiněsl; a též také pan Dubský, bude-li se kterých dluhuov moci doptati, aby je také sepsal a na ten sněm Brněnský je přinesl; a tu ti dluhové aby přede mnú byli položeni, a já vida to, v tom pilnost jmíti chci a s radú pánuov a přátel svých abych je o to, ač moci budu, s jich obapolnú dobrú vuolí smluvil.
340 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina psaly a sobě vymazaly. Protož já nahoře psaná Kuna vzala sem svého dílu té jedné čěsti XX f. od téhož pana Heralta před panem hajtmanem úplně zaplacených a docela, a podle téhož panského nálezu témuž panu Heraltovi slibuji sama za se i za své erby i za ty sirotky svú dobrú čistú věrú i za toho každého, což by aneb ktož by muoj statek neb co mého statku vzal, že jmáme témuž panu Heraltovi a JMti erbóm i tomu každému, ktož by ten list s téhož pana Heralta aneb jeho erbuov dobrú volí jměl, ten jistý dvuor a tu mú jednu čěst, kteráž na mne přišla, na prvniem sněmu panském ... Pakli by skrze to nás k vloženie připraviti nemohli, dáváme plnú moc panu hytmanovi nynějšiemu i budúcímu i pánóm země této, ten dvuor a rolí se všiem příslušenstviem ve dcsky zemské vložiti a vepsati kupitelóm našiem nahoře psaným. Tomu na jistotu, své pečeti nemajíc, připrosila sem slovem svým, erbuov svých i potomkuov svých slovutných panoší Vácslava z Švabenic a na La- škově, Petra z Hory, Jiříka Noska z Voštěrádek a na Čelechovicích, že sú své pečeti přivěsili na svědomie k tomuto listu, sobě i erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci léta oc M'IIII LXXXX° v sobotu po svíčkách oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 220. 408. (con. XXVII.) Smlúva mezi panem Heraltem z Kunstatu a panem Janem Dubským, panem Vratislavem udělaná, o dluhy, kteréž pan Heralt na Štemberském zboží zastúpiti jměl a vyčistiti. V Olomúci 1490, 14. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 245 b; arch. měst. Brn. f. 116. Já Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského u Brně, známo činím . . . Jakož jest byla ruoznice o artikule dolepsané mezi uro- zenými pány, panem Heraltem z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníkem desk a súdu práva zemského v Olomúci, a panem Janem Berkú z Dubé a z Lippého, kdežto svrchupsaní páni na mně jsú přestali a s jich obapolnie dobrú vuolí k smlúvě a k jednánie, a já maje při sobě pány a přátely své, takto sem s jich obapolnie dobrú vuolí je smluvil: Item najprv což jest ještě závad a listovniech dluhuov na Štermberském zbožie, kteréž pan Heralt dávno vyčistiti a s toho zbožie svésti jměl podle smluv, kteréž prvé mezi sebú mají, a tak s jich obapolnie dobrú vuolí mnú zjednáni jsú, aby pan Jan Dubský té věci v mlčenie zachoval až do najprvnějšieho sněmu Brněn- ského, a pan Heralt svrchupsaný aby se na to s pilností vyptal, což ještě listovniech dluhuov jest, kteréž pan Heralt vyvaditi jmá, a ty dluhy spíšíc, aby do Brna na ten sněm s sebú přiněsl; a též také pan Dubský, bude-li se kterých dluhuov moci doptati, aby je také sepsal a na ten sněm Brněnský je přinesl; a tu ti dluhové aby přede mnú byli položeni, a já vida to, v tom pilnost jmíti chci a s radú pánuov a přátel svých abych je o to, ač moci budu, s jich obapolnú dobrú vuolí smluvil.
Strana 341
z roku 1490. 341 Item co se dluhu Obšova z Třebové dotýče, tak sem je s jich obapolnú dobrú vuolí smluvil: pan Heralt podstúpil a na den svatého Jiří nynie najprv příštieho jemu Obšovi jej dáti a zaplatiti má. Item co se Postřelmůvka dotýče, tak sem je s jich obapolnú dobrú vuolí smluvil: Poněvadž panu Heraltovi přípis podle prvniech smluv vydán jest, aby podle téhož přípisu pan Heralt panu Dubskému list ve dvú nedělech od datum listu tohoto pořad zběhlých udělal. A tato smlúva a artikule svrchupsané stala se jest svrchupsaným pánem, pana Heralta a pana Jana Dubského s jich oba- polnú dobrú volí. Toho na svědomie a lepšie jistotu já svrchupsaný Vratislav oc svú vlastnie pečet s svým jistým vědomiem rozkázal sem k tomuto listu přitisknúti. Jenž jest dán a psán v Olomúci ve čtvrtek před svatú Proškú léta od narozenie Syna božieho M'IIIICXC počítajíc oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 221. (c. III.) Znamenají se dluhové, kteréž pan Heralt na se přijal na svuoj diel oc. (Kr. 1490, 14. ledna). — Cod. Pernst. Frant. m. Brn. f. 249 b. Item u kněze Rotha v Olomúci III° f. It. u téhož kněze Rotha sto XL f. It. u téhož kněze XX f. It. u Jana svíčníka v Olomúci XL f. It. u kněze Jakuba Uničovského sto f. It. u kněze Jeronyma, oltářníka u svatého Mauricí pod věží, sto f. It. u Vaňka illuminatora VIIIC f. It. u Smolky IIIC � XL f. It. u Mistra Jiříka Albergara II'XX f. It. u Jana Evrle kostelníka Matky božie XL f. It. u kněze Materného a kapitoly XL f. It. u kněze Martina, kazatele hradského, sto XL hřiven g. širokých, facit III'XXIII f. VIII g. It. paní Dorotě Bohuslavské sto f. It. do Litovle IC f. It. knězi Kristinovi LX f. It. Mates Evinkarovi V° f. It. Hanuš Linkovi III° f. It. sirotku Jana písaře sto hřiven širokých g., učiní II° ſ XXVIII f. XII g. It. Havránkovi židu IIjC f. I f. It. Jakubovi Zábřezskýmu IIII° f. a III f. Summa VMIj° f. III f.
z roku 1490. 341 Item co se dluhu Obšova z Třebové dotýče, tak sem je s jich obapolnú dobrú vuolí smluvil: pan Heralt podstúpil a na den svatého Jiří nynie najprv příštieho jemu Obšovi jej dáti a zaplatiti má. Item co se Postřelmůvka dotýče, tak sem je s jich obapolnú dobrú vuolí smluvil: Poněvadž panu Heraltovi přípis podle prvniech smluv vydán jest, aby podle téhož přípisu pan Heralt panu Dubskému list ve dvú nedělech od datum listu tohoto pořad zběhlých udělal. A tato smlúva a artikule svrchupsané stala se jest svrchupsaným pánem, pana Heralta a pana Jana Dubského s jich oba- polnú dobrú volí. Toho na svědomie a lepšie jistotu já svrchupsaný Vratislav oc svú vlastnie pečet s svým jistým vědomiem rozkázal sem k tomuto listu přitisknúti. Jenž jest dán a psán v Olomúci ve čtvrtek před svatú Proškú léta od narozenie Syna božieho M'IIIICXC počítajíc oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 221. (c. III.) Znamenají se dluhové, kteréž pan Heralt na se přijal na svuoj diel oc. (Kr. 1490, 14. ledna). — Cod. Pernst. Frant. m. Brn. f. 249 b. Item u kněze Rotha v Olomúci III° f. It. u téhož kněze Rotha sto XL f. It. u téhož kněze XX f. It. u Jana svíčníka v Olomúci XL f. It. u kněze Jakuba Uničovského sto f. It. u kněze Jeronyma, oltářníka u svatého Mauricí pod věží, sto f. It. u Vaňka illuminatora VIIIC f. It. u Smolky IIIC � XL f. It. u Mistra Jiříka Albergara II'XX f. It. u Jana Evrle kostelníka Matky božie XL f. It. u kněze Materného a kapitoly XL f. It. u kněze Martina, kazatele hradského, sto XL hřiven g. širokých, facit III'XXIII f. VIII g. It. paní Dorotě Bohuslavské sto f. It. do Litovle IC f. It. knězi Kristinovi LX f. It. Mates Evinkarovi V° f. It. Hanuš Linkovi III° f. It. sirotku Jana písaře sto hřiven širokých g., učiní II° ſ XXVIII f. XII g. It. Havránkovi židu IIjC f. I f. It. Jakubovi Zábřezskýmu IIII° f. a III f. Summa VMIj° f. III f.
Strana 342
342 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 409. Král Matiáš oznamuje Znojemským, že ustanovil Vilíma z Pernšteina k vyšetření škod, které učinil rybník od nich založený některým obyvatelům, a že po učiněné náhradě poškozeným mohou rybníka toho užívati bez překážky. Ve Vídni 1490, 8. března. — Opis nov. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka. My Mathiáš ... že opatrní purgmistr a rada města našeho Znojma, věrní milí, k nám jednoho svých obyvateluov vyslali, kterýž přišed k duostojnému Janovi biskupu Varadínskému, kancléři našemu věrnému milému, jeho spravil jest, že tíž měšťané naši nějaký rybník k městu udělali jsú, kterýž topí na dědinu jednomu člověku k zámku Znojemskému příslušejícímu, a na druhého, kterýž k kostelu také Znojemskému přísluší, kteréhož kostela jména nevěděli jsme; a při tom prosil, abychom my jim k tomu milostivě přivolili, a že oni těm lidem, na kterýchž dědiny ten rybník topí, nebo jinú dědinu oddati, aneb penězi splatiti chtí. A poněvadž my tomu grun- tovně nesrozuměli jsme, tu věc k ohledání urozenému Vilémovi z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššímu maršálku království Českého věrnému našemu milému, poručili jsme, a což týž Vilém aneboli kteréž on k tomu vyšle, jestliže by sám k tomu přijeti nemohl, za to vyřknou, aby jmenovaní měšťané naši to těm nahořepsaným lidem za to učinili. A ti lidé aby to také přijali, buďto oddáním dědiny nebo penězi zaplacení. A když již těm lidem za jich dosti učiněno bude vedle jmenovaného Vi- léma anebo těch, kteréž on k tomu vyšle, vyrčení, tehda my jim tímto naším listem přivolení dáváme, aby oni toho rybníka k městu užívali, jakž nejlépe budú moci, na věčné časy bez všeliaké naší i všech našich králuov Českých a markrabí Moravských překážky, i také těch, kteří nyní nebo potom ten zámek Znojemský drží nebo držeti budú. Tomu na svědomí pečet naši královskú jsme přitisknúti k tomuto listu kázali. Jenž jest psán a dán v Vídni ten pondělí před svatým Řehořem leta božího tisícího čřyrstého devadesátého, království našich Uherského třitcátého třetího, Českého jednoho a dvadcátého leta počítajíc. 410. (d. IIII.) List krále Matiáše na opravu na klášteře Tišnovském panu Vilémovi, panu Vrati- slavovi a synóm páně Vilémovým z Pernšteina oc, do jejich životuo. Ve Vídni 1490, 8. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 62b; arch. měst. Brn. f. 34. My Matiáš .. . oznamujem tímto listem všem vůbec: Jakož jsme dali uro- zenému Vilémovi z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššiemu maršálku královstvie Če- ského, a Vratislavovi též z Pernšteina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, bratřím vlastním, věrným našim milým, list na opravu kláštera Tišnovského, aby oni tu opravu držali až do svých životuov, jakož pak list na tu opravu od nás jim daný to šíře vysvětluje. I předstúpiv před nás jmenovaný Vilém, nás pokorně prosil,
342 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 409. Král Matiáš oznamuje Znojemským, že ustanovil Vilíma z Pernšteina k vyšetření škod, které učinil rybník od nich založený některým obyvatelům, a že po učiněné náhradě poškozeným mohou rybníka toho užívati bez překážky. Ve Vídni 1490, 8. března. — Opis nov. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka. My Mathiáš ... že opatrní purgmistr a rada města našeho Znojma, věrní milí, k nám jednoho svých obyvateluov vyslali, kterýž přišed k duostojnému Janovi biskupu Varadínskému, kancléři našemu věrnému milému, jeho spravil jest, že tíž měšťané naši nějaký rybník k městu udělali jsú, kterýž topí na dědinu jednomu člověku k zámku Znojemskému příslušejícímu, a na druhého, kterýž k kostelu také Znojemskému přísluší, kteréhož kostela jména nevěděli jsme; a při tom prosil, abychom my jim k tomu milostivě přivolili, a že oni těm lidem, na kterýchž dědiny ten rybník topí, nebo jinú dědinu oddati, aneb penězi splatiti chtí. A poněvadž my tomu grun- tovně nesrozuměli jsme, tu věc k ohledání urozenému Vilémovi z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššímu maršálku království Českého věrnému našemu milému, poručili jsme, a což týž Vilém aneboli kteréž on k tomu vyšle, jestliže by sám k tomu přijeti nemohl, za to vyřknou, aby jmenovaní měšťané naši to těm nahořepsaným lidem za to učinili. A ti lidé aby to také přijali, buďto oddáním dědiny nebo penězi zaplacení. A když již těm lidem za jich dosti učiněno bude vedle jmenovaného Vi- léma anebo těch, kteréž on k tomu vyšle, vyrčení, tehda my jim tímto naším listem přivolení dáváme, aby oni toho rybníka k městu užívali, jakž nejlépe budú moci, na věčné časy bez všeliaké naší i všech našich králuov Českých a markrabí Moravských překážky, i také těch, kteří nyní nebo potom ten zámek Znojemský drží nebo držeti budú. Tomu na svědomí pečet naši královskú jsme přitisknúti k tomuto listu kázali. Jenž jest psán a dán v Vídni ten pondělí před svatým Řehořem leta božího tisícího čřyrstého devadesátého, království našich Uherského třitcátého třetího, Českého jednoho a dvadcátého leta počítajíc. 410. (d. IIII.) List krále Matiáše na opravu na klášteře Tišnovském panu Vilémovi, panu Vrati- slavovi a synóm páně Vilémovým z Pernšteina oc, do jejich životuo. Ve Vídni 1490, 8. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 62b; arch. měst. Brn. f. 34. My Matiáš .. . oznamujem tímto listem všem vůbec: Jakož jsme dali uro- zenému Vilémovi z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššiemu maršálku královstvie Če- ského, a Vratislavovi též z Pernšteina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, bratřím vlastním, věrným našim milým, list na opravu kláštera Tišnovského, aby oni tu opravu držali až do svých životuov, jakož pak list na tu opravu od nás jim daný to šíře vysvětluje. I předstúpiv před nás jmenovaný Vilém, nás pokorně prosil,
Strana 343
z roku 1490. 343 abychom jemu tu milost učiniti ráčili a tu opravu řečeného kláštera Tišnovského také synóm jeho, kteréž jmá neb jmíti bude, přidali milostivě, aby oni též právo všecko k tej opravě jmíti mohli, jakožto psaný Vilém a Vratislav. A my vzhlédše na jeho takovú pokornú prosbu, váživše jeho také mnohých a znamenitých služeb hotovost, kteréž jest nám činil a činie a aby potomní časy tím lépe činiti mohl, jemu tuto milost učinili jsme a činíme a všem jeho synóm, kteréž jmá neb jmíti bude, tu opravu na již jmenovaném klášteře Tišnovském přidali jsme a tímto našiem listem přidáváme jakožto král Český a markrabie Moravský, tak aby již psaného Viléma všickni synové k tej opravě to všecko právo jměli a ji drželi až do svých životuov, jakožto svrchupsaní Vilém, Vratislav, bez našie a všech našiech králuov Českých a markrabí Moravských všeliaké překážky. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Vídni v pondělí před svatým Řehořem léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého, královstvie našiech Uherského třidcátého třetího a Českého jednoho a dvacátého čtúc oc. Johannes episcopus Waradiensis, cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 222. — Srv. list z 17. září 1486 výše str. 298 č. 344. 411. (e. V.) List krále Matiáše na markrabin plat na zbožie Tišnovském panu Vilémovi a panu Vratislavovi a synóm páně Vilémovým z Pernšteina. Ve Vídni 1490, 8. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 63; arch. měst. Brn. ƒ. 34b—35. My Matiáš ... oznamujem tímto listem všem vůbec: Jakož jest plat na klá- šteře Tišnovském k markrabství našemu Moravskému čtyřiašedesáte hřiven groší širokých, buďto více nebo méně, kterýžto plat zapsán jest od předkuov, králuov Českých a markrabí Moravských, urozenému Janovi z Pernšteina a některým synóm jeho až do životuv jejich; pak již ti životové vyšli, že jest jediný život zůstal, totjižto urozeného Viléma z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššieho maršálka království Českého, věrného našeho milého, kterýž před nás předstúpiv, pokorně nás prosil, abychom jemu přidali k tomu platu životy urozeného Vratislava též z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, bratra jeho vlastnieho, a synuov téhož Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude, aby oni to všecko právo k tomu platu jmíti mohli, jakožto psaný Vilém a předkové jeho. My pak vzhlédše na jeho takovú pokornú prosbu, váživše také jeho znamenitých služeb, kteréž jest nám činil, činie a aby nám tím snažnějie a ochotnějie je na potomnie časy činiti usiloval, jemu tu milost učinili jsme a činíme, a ty životy téhož jmenovaného Vratislava bratra jeho a synuov téhož Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude, přidáváme a tímto našiem listem jakožto král Český a markrabie Moravský přidali jsme, aby oni to všecko právo na jme- novaném klášteře Tišnovském k tomuto platu jměli a jeho užívali až do jich životuov,
z roku 1490. 343 abychom jemu tu milost učiniti ráčili a tu opravu řečeného kláštera Tišnovského také synóm jeho, kteréž jmá neb jmíti bude, přidali milostivě, aby oni též právo všecko k tej opravě jmíti mohli, jakožto psaný Vilém a Vratislav. A my vzhlédše na jeho takovú pokornú prosbu, váživše jeho také mnohých a znamenitých služeb hotovost, kteréž jest nám činil a činie a aby potomní časy tím lépe činiti mohl, jemu tuto milost učinili jsme a činíme a všem jeho synóm, kteréž jmá neb jmíti bude, tu opravu na již jmenovaném klášteře Tišnovském přidali jsme a tímto našiem listem přidáváme jakožto král Český a markrabie Moravský, tak aby již psaného Viléma všickni synové k tej opravě to všecko právo jměli a ji drželi až do svých životuov, jakožto svrchupsaní Vilém, Vratislav, bez našie a všech našiech králuov Českých a markrabí Moravských všeliaké překážky. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Vídni v pondělí před svatým Řehořem léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého, královstvie našiech Uherského třidcátého třetího a Českého jednoho a dvacátého čtúc oc. Johannes episcopus Waradiensis, cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 222. — Srv. list z 17. září 1486 výše str. 298 č. 344. 411. (e. V.) List krále Matiáše na markrabin plat na zbožie Tišnovském panu Vilémovi a panu Vratislavovi a synóm páně Vilémovým z Pernšteina. Ve Vídni 1490, 8. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 63; arch. měst. Brn. ƒ. 34b—35. My Matiáš ... oznamujem tímto listem všem vůbec: Jakož jest plat na klá- šteře Tišnovském k markrabství našemu Moravskému čtyřiašedesáte hřiven groší širokých, buďto více nebo méně, kterýžto plat zapsán jest od předkuov, králuov Českých a markrabí Moravských, urozenému Janovi z Pernšteina a některým synóm jeho až do životuv jejich; pak již ti životové vyšli, že jest jediný život zůstal, totjižto urozeného Viléma z Pernšteina na Helfnšteině, najvyššieho maršálka království Českého, věrného našeho milého, kterýž před nás předstúpiv, pokorně nás prosil, abychom jemu přidali k tomu platu životy urozeného Vratislava též z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské, bratra jeho vlastnieho, a synuov téhož Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude, aby oni to všecko právo k tomu platu jmíti mohli, jakožto psaný Vilém a předkové jeho. My pak vzhlédše na jeho takovú pokornú prosbu, váživše také jeho znamenitých služeb, kteréž jest nám činil, činie a aby nám tím snažnějie a ochotnějie je na potomnie časy činiti usiloval, jemu tu milost učinili jsme a činíme, a ty životy téhož jmenovaného Vratislava bratra jeho a synuov téhož Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude, přidáváme a tímto našiem listem jakožto král Český a markrabie Moravský přidali jsme, aby oni to všecko právo na jme- novaném klášteře Tišnovském k tomuto platu jměli a jeho užívali až do jich životuov,
Strana 344
344 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jakožto svrchupsaný Vilém a předkové jeho, bez našie a všech našiech králuov Českých a markrabí Moravských všeliaké překážky. A když by ti životové vyšli, jakož se v tomto listu píší, a jejich potomkóm na ten plat nějaké zápisy nechal, tehdá my neb búdúcí králové Češtie a markrabie Moravštie jim móžem ty zápisy zplatiti, ač které zápisy na to jmíti budú, a ten plat na jmenovaném klášteře Tišnovském zase k našie ko- moře obrátiti, a oni nám toho budú povinni postúpiti. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Vídni v pondělí před svatým Řehořem léta božieho tisicého čtyřistého devadesátého, královstvie našiech Uherského třidcátého třetieho a Českého jednoho a dvadcátého čtúc oc. Johannes episcopus Waradiensis, cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 222. 412. Zápis v deskách o zasedání sněmu a soudu zemského markrabství Moravského. V Brně 1490, 17. března. — DBrn. kv. č. 12 f. 1, 3b, 6, 8b, 10b (knihy Vrat. z Pern. z r. 1490). Léta Páně tisícího CCCC 90, v středu před nedělí družební [17. března] držán jest sněm panský a obecní v městě Brně, na němž seděli jsú súdíce tito páni dole- psaní, a [sic] duostojný v Boze otec a pán pan Jan biskup Varadínský a Olomúcský, pan Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabství Moravského, pan Vra- tislav z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brnějské [sic], pan Václav z Ludanic, najvyšší sudí cudy tejž Brněnskej, Thobiáš z Hory Obřanskej, najvyšší písař desk a práv markrabství Moravského, pan Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého, pan Heralt z Kunstatu, najvyšší komorník cudy Olomúcské, pan Jan Kuna z Kunstatu, pan Herrich z Lichtmburka, pan Dobeš z Bozkovic, pan Albrecht starší z Šternberka, pan Jan z Dubé, pan Jan z Lompnice, pan Karel z Vlašimě, pan Jan z Sovince, najvyšší sudí cudy Olomúcské, pan Lipult z Krajku, pan Hynek z Dúbra- vice, pan Hynek z Ludanic, pan Pertult z Tvorkova, pan Stibor z Lantšteina, pan Ludvík z Waytmille, pan Jiřík Thunkl z Brníčka starší, pan Jan z Žerotína na Fulnece, i jiní někteří páni oc. Na soudu zemském, držaném v Brně dne 17. března 1490, učiněny byly mezi jinými tyto vklady do desk: Vilém z Pernšteina, mocný poručník sirotka Pertulta z Lipého jménem Jin- dřicha, Benešovi a Ludvíkovi z Waytmille a jich erbôm to všechno právo manské, s čehož byl manem týž Beneš s Martinic, propúščí z manství a povinnosti manskej, v jeho Beneše a Ludvíka dědičnú [moc] a v dědicství převodí. Jiřík z Kozlovic, syn Kozlovcův, před panem hajtmanem a pány odřekl se jest všeho práva svého, kteréž by jměl po otci svém k tomu zboží Myslibořicím
344 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jakožto svrchupsaný Vilém a předkové jeho, bez našie a všech našiech králuov Českých a markrabí Moravských všeliaké překážky. A když by ti životové vyšli, jakož se v tomto listu píší, a jejich potomkóm na ten plat nějaké zápisy nechal, tehdá my neb búdúcí králové Češtie a markrabie Moravštie jim móžem ty zápisy zplatiti, ač které zápisy na to jmíti budú, a ten plat na jmenovaném klášteře Tišnovském zase k našie ko- moře obrátiti, a oni nám toho budú povinni postúpiti. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Vídni v pondělí před svatým Řehořem léta božieho tisicého čtyřistého devadesátého, královstvie našiech Uherského třidcátého třetieho a Českého jednoho a dvadcátého čtúc oc. Johannes episcopus Waradiensis, cancellarius. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 222. 412. Zápis v deskách o zasedání sněmu a soudu zemského markrabství Moravského. V Brně 1490, 17. března. — DBrn. kv. č. 12 f. 1, 3b, 6, 8b, 10b (knihy Vrat. z Pern. z r. 1490). Léta Páně tisícího CCCC 90, v středu před nedělí družební [17. března] držán jest sněm panský a obecní v městě Brně, na němž seděli jsú súdíce tito páni dole- psaní, a [sic] duostojný v Boze otec a pán pan Jan biskup Varadínský a Olomúcský, pan Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabství Moravského, pan Vra- tislav z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brnějské [sic], pan Václav z Ludanic, najvyšší sudí cudy tejž Brněnskej, Thobiáš z Hory Obřanskej, najvyšší písař desk a práv markrabství Moravského, pan Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého, pan Heralt z Kunstatu, najvyšší komorník cudy Olomúcské, pan Jan Kuna z Kunstatu, pan Herrich z Lichtmburka, pan Dobeš z Bozkovic, pan Albrecht starší z Šternberka, pan Jan z Dubé, pan Jan z Lompnice, pan Karel z Vlašimě, pan Jan z Sovince, najvyšší sudí cudy Olomúcské, pan Lipult z Krajku, pan Hynek z Dúbra- vice, pan Hynek z Ludanic, pan Pertult z Tvorkova, pan Stibor z Lantšteina, pan Ludvík z Waytmille, pan Jiřík Thunkl z Brníčka starší, pan Jan z Žerotína na Fulnece, i jiní někteří páni oc. Na soudu zemském, držaném v Brně dne 17. března 1490, učiněny byly mezi jinými tyto vklady do desk: Vilém z Pernšteina, mocný poručník sirotka Pertulta z Lipého jménem Jin- dřicha, Benešovi a Ludvíkovi z Waytmille a jich erbôm to všechno právo manské, s čehož byl manem týž Beneš s Martinic, propúščí z manství a povinnosti manskej, v jeho Beneše a Ludvíka dědičnú [moc] a v dědicství převodí. Jiřík z Kozlovic, syn Kozlovcův, před panem hajtmanem a pány odřekl se jest všeho práva svého, kteréž by jměl po otci svém k tomu zboží Myslibořicím
Strana 345
z roku 1490. 345 neb k čemužkoli kde právo jměl by, všeho se zbavuje a odříká, i erby své nynie i bu- dúcně, a to s sebe skládá a snímá a s svých erbuov. To odřečení stalo se před Vi- lémem z Pernšteinu oc, Janem Kunú z Kunstatu Hodonským, Albrechtem z Štern- berka starším, Janem z Dubé, Laclavem z Bozkovic, Albrechtem z Bozkovic, Janem Pňovským, Karlem z Vlašimě a jinými mnohými pány. Machna ze Všechovic, manželka někdy Martina Hromádky z Ústí, Vilémovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina i jich erbóm a budúcím dvuor ve vsi Veselém . . . ve dsky vkládá a vpisuje ku pravému dědičnému držení a požívání. Zich z Popůvek Vilémovi z Pernšteina a jeho erbóm IIII lány v Šemikovicích, kteříž naň spolkem přišli po Anně [z] Zvémyslic, mateři jeho, ku pravému a dědi- čnému jeho držení a požívání ve dsky vkládá a vpisuje. 413. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a minemistr na Horách Kutných, zavazuje se tisíc zlat. uh., králem Vladislavem panu Vilímovi z Pernšteina dlužných, zaplatiti místo o sv. Jiří v nově ujednané lhůtě o sv. Václavě nejprvé příštím. Jistcové: Zikmund z Weit- mile syn Benešův, panoše Jan Lechvický z Zástřizl, hofrychtéř dvoru maršálkova (V. z Pern- šteina) na Krumlově. Datum v Brně, v sobotu před nedělí Judica (27. března) 1490. Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. č. 151. Výtah tištěn AČ. VI. 523 č. 223. 414. (c. III.) Smlúva panem Vilémem z Pernšteina udělaná mezi panem Ctiborem z Thovačova s jedné a Jakubem z Šárova [s] strany druhé, o ves Čihovice. V Brně 1490, 31. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 470 b; arch. měst. Brn. f. 159. Vilém z Pernšteina, najvyžší maršálek království Českého, známo činiem .. . že sem učinil smlúvu mezi urozeným pánem panem Ctiborem z Cimburka a s Tho- vačova, hajtmanem margrabstvie Moravského, s jedné, a slovutným panoší panem Jakubem z Šárova a s Krumsína, najvyšším hofrychtéřem margrabstvie Moravského, [s] strany druhé, takovú, že dotčený pan Jakub prodal jest svrchupsanému panu Cti- borovi ves Čihovice za XXVIIIC f. uherských dobrých na zlatě, keréž zlaté má jemu pan Ctibor dáti na sv. Václav najprv příští, a on jemu má také Čihovic postúpiti, než úrok ten svatováclavský i jiné požitky má pan Jakub sobě vybrati. Také pan Jakub toho rybníku, kerýž jest nasadil, má panu Ctiborovi nechati. Pakli pan Ctibor dá prvé před s. Václavem kdyžkoli panu Jakubovi těch svrchupsaných XXVIIIC f., tehdy také pan Jakub, kdyžkoli jemu ty penieze položeny budú, má panu Ctiborovi vsi Čihovic postúpiti. A pan Jakub list správní má panu Ctiborovi na tu ves udělati. A to sobě obapolně věrně a právě slíbili zdržeti. Tomu na svědomí já svrchupsaný Vilém sekret svuoj k tejto smlúvě sem přitiskl. Jenž jest napsán a dán v Brně před květnú nedělí v středu léta oc M'CCCC'LXXXX°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 224. Archiv Český XVI. 44
z roku 1490. 345 neb k čemužkoli kde právo jměl by, všeho se zbavuje a odříká, i erby své nynie i bu- dúcně, a to s sebe skládá a snímá a s svých erbuov. To odřečení stalo se před Vi- lémem z Pernšteinu oc, Janem Kunú z Kunstatu Hodonským, Albrechtem z Štern- berka starším, Janem z Dubé, Laclavem z Bozkovic, Albrechtem z Bozkovic, Janem Pňovským, Karlem z Vlašimě a jinými mnohými pány. Machna ze Všechovic, manželka někdy Martina Hromádky z Ústí, Vilémovi a Vratislavovi bratřím z Pernšteina i jich erbóm a budúcím dvuor ve vsi Veselém . . . ve dsky vkládá a vpisuje ku pravému dědičnému držení a požívání. Zich z Popůvek Vilémovi z Pernšteina a jeho erbóm IIII lány v Šemikovicích, kteříž naň spolkem přišli po Anně [z] Zvémyslic, mateři jeho, ku pravému a dědi- čnému jeho držení a požívání ve dsky vkládá a vpisuje. 413. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a minemistr na Horách Kutných, zavazuje se tisíc zlat. uh., králem Vladislavem panu Vilímovi z Pernšteina dlužných, zaplatiti místo o sv. Jiří v nově ujednané lhůtě o sv. Václavě nejprvé příštím. Jistcové: Zikmund z Weit- mile syn Benešův, panoše Jan Lechvický z Zástřizl, hofrychtéř dvoru maršálkova (V. z Pern- šteina) na Krumlově. Datum v Brně, v sobotu před nedělí Judica (27. března) 1490. Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. č. 151. Výtah tištěn AČ. VI. 523 č. 223. 414. (c. III.) Smlúva panem Vilémem z Pernšteina udělaná mezi panem Ctiborem z Thovačova s jedné a Jakubem z Šárova [s] strany druhé, o ves Čihovice. V Brně 1490, 31. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 470 b; arch. měst. Brn. f. 159. Vilém z Pernšteina, najvyžší maršálek království Českého, známo činiem .. . že sem učinil smlúvu mezi urozeným pánem panem Ctiborem z Cimburka a s Tho- vačova, hajtmanem margrabstvie Moravského, s jedné, a slovutným panoší panem Jakubem z Šárova a s Krumsína, najvyšším hofrychtéřem margrabstvie Moravského, [s] strany druhé, takovú, že dotčený pan Jakub prodal jest svrchupsanému panu Cti- borovi ves Čihovice za XXVIIIC f. uherských dobrých na zlatě, keréž zlaté má jemu pan Ctibor dáti na sv. Václav najprv příští, a on jemu má také Čihovic postúpiti, než úrok ten svatováclavský i jiné požitky má pan Jakub sobě vybrati. Také pan Jakub toho rybníku, kerýž jest nasadil, má panu Ctiborovi nechati. Pakli pan Ctibor dá prvé před s. Václavem kdyžkoli panu Jakubovi těch svrchupsaných XXVIIIC f., tehdy také pan Jakub, kdyžkoli jemu ty penieze položeny budú, má panu Ctiborovi vsi Čihovic postúpiti. A pan Jakub list správní má panu Ctiborovi na tu ves udělati. A to sobě obapolně věrně a právě slíbili zdržeti. Tomu na svědomí já svrchupsaný Vilém sekret svuoj k tejto smlúvě sem přitiskl. Jenž jest napsán a dán v Brně před květnú nedělí v středu léta oc M'CCCC'LXXXX°. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 224. Archiv Český XVI. 44
Strana 346
346 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 415. Král Vladislav zapisuje Vilímovi z Pernšteina hrad Hlubokou. Datum na hradě Praž- ském 1490, 1. května. AČ. X. 375. 416. Václav ze Švabenic pohání Vilíma z Pernšteina ze 70 fl. uh., že jako rukojmí za Pertolta z Lipého z ležení ho nevyvadil. V Olomúci 1490, v pátek po nalezení sv. Kříže (7. května). Brandl LCit. VI. 221. 417. Kněz Martin, farář kostela sv. Petra na předhradí Olomouckém, pohání Vilíma z Pern- šteina z 10 hř., že drží ves Mrsklesy k Bystřici, kdež jednu hřivnu záplaty zapsanou má, a té jemu jako faráři vydávati nechce. V Olomúci, v pátek po božím vstúpení 1490 (21. května). LCit. VI. 224. Kněz Jan děkan a kapitola kostela Olomúckého pohání Vil. z Pernšteina ze 300 hř., že vsi jejich kostelní robotami obtěžuje k Přerovu, a že chce míti opravu v některých jejich vsech. Datum ut s. Brandl LCit. VI. 235. K tomu půhonu snad náleží nález tištěný výše str. 284—285 č. 324; srv. str. 335 č. 400. 418. V Olomúci 1490, 21. května. Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonech Cti- bora z Cimburka na Jana Mukaře z Kokor ze 400 fl. uh.; na Jana Bořitu z Bystřice ze 200 hř.; na paní Kunku z Kravař z 1000 hř.; na Jana Zoubka ze Zdetína z 10 hř. a opět na téhož z 10 hř.; na Jana Heralta z Kunstatu z 50 hř.; na Jana Linka měštěnína Olomú- ckého ze 120 fl. uh. LCit. VI. 226—27. — Též při půhonech Ctibora z Cimburka na Dobeše a Beneše bratří z Boskovic z 2500 fl. uh.; na tytéž z 1500 fl. uh.; na Annu z Kunětic z 50 fl. uh. LC. VI. 231; - rovněž při půhonech Heralta z Kunštatu na Jana Pňovského z Sovince ze 200 fl.; na téhož z 50 fl. uh., ze 23 hř., ze sta hř., z 90 hř., z 48 fl. uh. LC. VI. 239—240. 419. (LX.) Spis při stupování zámku Hluboké [Vilémovi z Pernšteina]. 1490, 24. května. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 47. Tyto podepsané potřeby zstúpeny jsú na zámku Hluboké urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku královstvie Českého JMti, léta M'CCCC'LXXXX v pondělí před svatým Urbanem [24. května]: Item sladu LXXXXIII strycuov [sic], ječmene XXX strychuov přednieho, a zadního ječmene VI strychuov na tluč, pšenice VIII strychuov, it. ovsa XL strychuov, it. žita nemláceného polúperni pod kříž, it. VIj bochóv slanin a pět vepřuov na krmnice dobrých tlustých, it. XIIII sýruov velikých, it. tři hrnce másla prostřední, it. dva hrnce prostřednie sádla, it. oleje Ij centnéře, it. pohanky čtyři strychy, it. semence čtyři strychy, it. dva kaufy zelee, it. XII hakovnic, it. sto kulek k hakovniciem
346 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 415. Král Vladislav zapisuje Vilímovi z Pernšteina hrad Hlubokou. Datum na hradě Praž- ském 1490, 1. května. AČ. X. 375. 416. Václav ze Švabenic pohání Vilíma z Pernšteina ze 70 fl. uh., že jako rukojmí za Pertolta z Lipého z ležení ho nevyvadil. V Olomúci 1490, v pátek po nalezení sv. Kříže (7. května). Brandl LCit. VI. 221. 417. Kněz Martin, farář kostela sv. Petra na předhradí Olomouckém, pohání Vilíma z Pern- šteina z 10 hř., že drží ves Mrsklesy k Bystřici, kdež jednu hřivnu záplaty zapsanou má, a té jemu jako faráři vydávati nechce. V Olomúci, v pátek po božím vstúpení 1490 (21. května). LCit. VI. 224. Kněz Jan děkan a kapitola kostela Olomúckého pohání Vil. z Pernšteina ze 300 hř., že vsi jejich kostelní robotami obtěžuje k Přerovu, a že chce míti opravu v některých jejich vsech. Datum ut s. Brandl LCit. VI. 235. K tomu půhonu snad náleží nález tištěný výše str. 284—285 č. 324; srv. str. 335 č. 400. 418. V Olomúci 1490, 21. května. Vilém z Pernšteina byl poručníkem při půhonech Cti- bora z Cimburka na Jana Mukaře z Kokor ze 400 fl. uh.; na Jana Bořitu z Bystřice ze 200 hř.; na paní Kunku z Kravař z 1000 hř.; na Jana Zoubka ze Zdetína z 10 hř. a opět na téhož z 10 hř.; na Jana Heralta z Kunstatu z 50 hř.; na Jana Linka měštěnína Olomú- ckého ze 120 fl. uh. LCit. VI. 226—27. — Též při půhonech Ctibora z Cimburka na Dobeše a Beneše bratří z Boskovic z 2500 fl. uh.; na tytéž z 1500 fl. uh.; na Annu z Kunětic z 50 fl. uh. LC. VI. 231; - rovněž při půhonech Heralta z Kunštatu na Jana Pňovského z Sovince ze 200 fl.; na téhož z 50 fl. uh., ze 23 hř., ze sta hř., z 90 hř., z 48 fl. uh. LC. VI. 239—240. 419. (LX.) Spis při stupování zámku Hluboké [Vilémovi z Pernšteina]. 1490, 24. května. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 47. Tyto podepsané potřeby zstúpeny jsú na zámku Hluboké urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu maršálku královstvie Českého JMti, léta M'CCCC'LXXXX v pondělí před svatým Urbanem [24. května]: Item sladu LXXXXIII strycuov [sic], ječmene XXX strychuov přednieho, a zadního ječmene VI strychuov na tluč, pšenice VIII strychuov, it. ovsa XL strychuov, it. žita nemláceného polúperni pod kříž, it. VIj bochóv slanin a pět vepřuov na krmnice dobrých tlustých, it. XIIII sýruov velikých, it. tři hrnce másla prostřední, it. dva hrnce prostřednie sádla, it. oleje Ij centnéře, it. pohanky čtyři strychy, it. semence čtyři strychy, it. dva kaufy zelee, it. XII hakovnic, it. sto kulek k hakovniciem
Strana 347
z roku 1490. 347 a soudček prachu XIIII liber, sanytru II centnéře XX liber, síry IIIIj centnéře a XVI liber, it. šípuov VI kop nasazených, it. šípuov nenasazených LXXXXte I, it. střelišč XXIII I. připravených opeřených, it. soli XVII prostic, it. [ ...] XXIII strychuov, it. su- duov VIIII řiedkého piva, it. pět suduov kaufóv starého piva a šestý sud varník, it. XVII suoduov varníkóv prázdných a čtyři sudy kaufné prázdné, it. osm suduov věrtelních prázdných pivných, it. dva sudy vodná, it. v kuchyni šest kotlíkuov mě- děnných, it. moždieř veliký, it. tři pánve železné malé, it. dršlák měděnný, it. dva rožny, it. dvě lžíce a šufan, it. rošt, it. dva kosieře, it. mis X dřevenných a pět okřínuov, it. struhadlo a dva dčbery kuchynná a dva dčbery pivná, it. kádce malá, it. tři škopky, it. v pivovaře pánev veliká dobrá měděnná, it. káď veliká miesná, it. druhá veliká stieracie, it. jiných kádí břečkových XIIII“. It. tři nevody, jeden nový, nikdy jím nevláčeno, item tenat srních XIII“, it. dvě zaječí, it. jeden provaz studničný veliký, it. druhý provaz veliký u mlýna, ješto je- řábem táhnú, item motyk VIIII a dva nosatce, it. pila veliká, jako prkna řeží, it. zvonec [nja věži, it. ložnie šaty, na jednom loži peřina duchna, polštář, dvě podušce a prostěradlo jedno, it. na druhém loži též, it. na třetím loži dvě peřině a jedno prostě- radlo, it. peřinek jiných pět, it. na zámku čtyři vozy nové, jeden vodný, druhý tenata voziti, třetí lesný vuoz a čtvrtý fasunk, it. pět vozuov rybnikářských dobrých a dva s zlámanými koly, a dvě korbě bez přieprav, it. saně veliké s korbú, it. XII- vozníkóv ve dvořě i na hradě starých, někteří slepí a druzí chromí, s nádobím. It. v kovárni [sic] nádobie kovárské, it. nákovadlen, měchy, rohatina, hřebovna veliká, it. čtyři kladiva veliká, devatery kleště, it. dva verchamry, čtyři plocky, dvě hřebovny menšie, sekáč, falc, probojník, štemfl a k šínóm také probojník a štemfl, it. seclík, halvejzí, kropáč, rožen, jedny kleště konské, it. jedno kladivce konské, nythams a struh konský, a truhla k tomu železí, it. kolářské nádobie, it. veliký nebozez, projímač s příplatkem, it. dvě sekery, bradatka a tesla a zavrták, it. opět dva vozy okovaná, it. dva pluhy s železy zavoraná, it. dvě bráně železné, it. tři koše hnojné, it. šest húní, čtyři kožené a dvě uherské zedrané, it. pět kratcí chmelovych, jedna lžíce chmelová a tři nože chmelové, it. lopata železná, rohatiny, it. čtyři koši sladoví, it. kád veliká polévací, it. dva stoly ve dvoře. It. dojných krav XXVII a tři býky, osm výklestkuov, it. devatero jalovat [sic] lonských, a XII letošniech telat ostavených a tré telat pod kravami, a dva voly krmná, it. sviní většiech XXXVIII a menší[ch] sviní XVIII, it. slepic IIII I, it. husí starých VI a sedmý húser, it. housenec [sic] XLV, kačic starých VI, a mladých kačat XLII, ovec II � a XX i s jehenci, a dobře polovice jest jedniec [sic], it. stoluov na zámku VII a osmý šentyš, it. ubrusuov plátenných šest, it. tři kesery a čber mierný a vědro mierné, it. osmery škorně rybářské, it. uhlé lípového na prach s vuoz dobrý, it. v kovárni uhlé se dva vozy veliká, it. osmery včely, it. kotel v pekárni, it. obilé 44*
z roku 1490. 347 a soudček prachu XIIII liber, sanytru II centnéře XX liber, síry IIIIj centnéře a XVI liber, it. šípuov VI kop nasazených, it. šípuov nenasazených LXXXXte I, it. střelišč XXIII I. připravených opeřených, it. soli XVII prostic, it. [ ...] XXIII strychuov, it. su- duov VIIII řiedkého piva, it. pět suduov kaufóv starého piva a šestý sud varník, it. XVII suoduov varníkóv prázdných a čtyři sudy kaufné prázdné, it. osm suduov věrtelních prázdných pivných, it. dva sudy vodná, it. v kuchyni šest kotlíkuov mě- děnných, it. moždieř veliký, it. tři pánve železné malé, it. dršlák měděnný, it. dva rožny, it. dvě lžíce a šufan, it. rošt, it. dva kosieře, it. mis X dřevenných a pět okřínuov, it. struhadlo a dva dčbery kuchynná a dva dčbery pivná, it. kádce malá, it. tři škopky, it. v pivovaře pánev veliká dobrá měděnná, it. káď veliká miesná, it. druhá veliká stieracie, it. jiných kádí břečkových XIIII“. It. tři nevody, jeden nový, nikdy jím nevláčeno, item tenat srních XIII“, it. dvě zaječí, it. jeden provaz studničný veliký, it. druhý provaz veliký u mlýna, ješto je- řábem táhnú, item motyk VIIII a dva nosatce, it. pila veliká, jako prkna řeží, it. zvonec [nja věži, it. ložnie šaty, na jednom loži peřina duchna, polštář, dvě podušce a prostěradlo jedno, it. na druhém loži též, it. na třetím loži dvě peřině a jedno prostě- radlo, it. peřinek jiných pět, it. na zámku čtyři vozy nové, jeden vodný, druhý tenata voziti, třetí lesný vuoz a čtvrtý fasunk, it. pět vozuov rybnikářských dobrých a dva s zlámanými koly, a dvě korbě bez přieprav, it. saně veliké s korbú, it. XII- vozníkóv ve dvořě i na hradě starých, někteří slepí a druzí chromí, s nádobím. It. v kovárni [sic] nádobie kovárské, it. nákovadlen, měchy, rohatina, hřebovna veliká, it. čtyři kladiva veliká, devatery kleště, it. dva verchamry, čtyři plocky, dvě hřebovny menšie, sekáč, falc, probojník, štemfl a k šínóm také probojník a štemfl, it. seclík, halvejzí, kropáč, rožen, jedny kleště konské, it. jedno kladivce konské, nythams a struh konský, a truhla k tomu železí, it. kolářské nádobie, it. veliký nebozez, projímač s příplatkem, it. dvě sekery, bradatka a tesla a zavrták, it. opět dva vozy okovaná, it. dva pluhy s železy zavoraná, it. dvě bráně železné, it. tři koše hnojné, it. šest húní, čtyři kožené a dvě uherské zedrané, it. pět kratcí chmelovych, jedna lžíce chmelová a tři nože chmelové, it. lopata železná, rohatiny, it. čtyři koši sladoví, it. kád veliká polévací, it. dva stoly ve dvoře. It. dojných krav XXVII a tři býky, osm výklestkuov, it. devatero jalovat [sic] lonských, a XII letošniech telat ostavených a tré telat pod kravami, a dva voly krmná, it. sviní většiech XXXVIII a menší[ch] sviní XVIII, it. slepic IIII I, it. husí starých VI a sedmý húser, it. housenec [sic] XLV, kačic starých VI, a mladých kačat XLII, ovec II � a XX i s jehenci, a dobře polovice jest jedniec [sic], it. stoluov na zámku VII a osmý šentyš, it. ubrusuov plátenných šest, it. tři kesery a čber mierný a vědro mierné, it. osmery škorně rybářské, it. uhlé lípového na prach s vuoz dobrý, it. v kovárni uhlé se dva vozy veliká, it. osmery včely, it. kotel v pekárni, it. obilé 44*
Strana 348
348 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vsetého, it. žita po stu stryšiech, it. pšenice po XII stryšiech, it. ovsa po stu stryšiech, it. ječmene po XL stryšiech, it. hrachu po šesti stryšiech, to vše vseto. It. co sě dotýče násad do rybníkuov, it. do Bestrevského rybníka velikého, do toho jest vsazeno dvúletého plodu XII° ſ. It. do rybníka nade Zliví, do toho vsazeno plodu dvúletého II � a II fr. It. do Všechlapského dolejšieho rybníka vsazeno plodu dvúletého III° � XXVI a kopu kapruov drdelných [sic]. It. do rybníka Všechlapského hořejšieho vsazeno CVII � plodu dvúletého a jedna kopa kapruov trdelných. It. do Bavorského rybníka vsazeno plodu dvúletého CV ſ? a kapruov trdelných II f. It. v Podskalském rybníku jest výmětkuov Ij“ P. It. v Podhradském rybníčku jest plod dvúletý a sto kapruov trdelných a II výmětkuov. It. v Dlúhém rybníčku jest XVI kapruov třecích. It. v Většiem rybníku na Světlíku jest plodu dvúletého vsazeno LIIII ſ a dvě kopě kapruov třeciech. It. v Menšiem rybníce na Světlíku jest XXVI � dvúletého. It. do Velechvinského rybníka vsazeno výmětkuov XXVIII dobrých. It. ve Zlivském hořejšiem rybníce jest sto kapruov třeciech. It. v rybníce prostředniem ve Zlivském jest sto kapruov drdelných. It. do najmenšieho rybníka na Zlivském vsazeno XVI . kapróv trdelných. 420. Jiřík z Jesenice vyznává, že prodal dům svůj v Tasově Janovi z Lomnice. V Jesenici 1490, 7. června. — Cod. Perns. arch. měst. Brn. ƒ. 300 b. Já Jiřík z Jesenice i s svými erby a budúciemi vyznávám tímto listem přede všemi vuobec, kdož jej uzřie nebo čtúci uslyšie, že dobrovolně a s radú přátel svých prodal sem a mocí tohoto listu prodávám duom svuoj dědičný v Tasově, kterýž mi se dostal po mém strejci knězi Hyncovi, kterýž jest na něm umřel, urozenému pánu panu Janovi z Lomnice a na Meziřiečí, podkomořiemu markrabství Moravského, jeho erbuom a budúcím pánům Mezeříckým, za hotové penieze, kteréž sem vzal hotové úplně zaplacené. Kterýžto duom v Tasově odevzdal sem a mocí tohoto listu ode- vzdávám ku pravému dědicstvie i s lesem a potokem Jesenkú, nic sobě tu nepozuo- stavuje práva ani kterého zvlastenstvie, než s tiem se vším, což k tomu domu pří- sluší, jakož sú to moji předci drželi a já po nich držel a požíval bez naříkání. Pakli by kdo ten dům s jeho příslušenstvím právem nařekl zemským, tehdy já svrchupsaný Jiřík i s svými erby budúcími mám a slibuji svú dobrú čistú křesťanskú
348 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vsetého, it. žita po stu stryšiech, it. pšenice po XII stryšiech, it. ovsa po stu stryšiech, it. ječmene po XL stryšiech, it. hrachu po šesti stryšiech, to vše vseto. It. co sě dotýče násad do rybníkuov, it. do Bestrevského rybníka velikého, do toho jest vsazeno dvúletého plodu XII° ſ. It. do rybníka nade Zliví, do toho vsazeno plodu dvúletého II � a II fr. It. do Všechlapského dolejšieho rybníka vsazeno plodu dvúletého III° � XXVI a kopu kapruov drdelných [sic]. It. do rybníka Všechlapského hořejšieho vsazeno CVII � plodu dvúletého a jedna kopa kapruov trdelných. It. do Bavorského rybníka vsazeno plodu dvúletého CV ſ? a kapruov trdelných II f. It. v Podskalském rybníku jest výmětkuov Ij“ P. It. v Podhradském rybníčku jest plod dvúletý a sto kapruov trdelných a II výmětkuov. It. v Dlúhém rybníčku jest XVI kapruov třecích. It. v Většiem rybníku na Světlíku jest plodu dvúletého vsazeno LIIII ſ a dvě kopě kapruov třeciech. It. v Menšiem rybníce na Světlíku jest XXVI � dvúletého. It. do Velechvinského rybníka vsazeno výmětkuov XXVIII dobrých. It. ve Zlivském hořejšiem rybníce jest sto kapruov třeciech. It. v rybníce prostředniem ve Zlivském jest sto kapruov drdelných. It. do najmenšieho rybníka na Zlivském vsazeno XVI . kapróv trdelných. 420. Jiřík z Jesenice vyznává, že prodal dům svůj v Tasově Janovi z Lomnice. V Jesenici 1490, 7. června. — Cod. Perns. arch. měst. Brn. ƒ. 300 b. Já Jiřík z Jesenice i s svými erby a budúciemi vyznávám tímto listem přede všemi vuobec, kdož jej uzřie nebo čtúci uslyšie, že dobrovolně a s radú přátel svých prodal sem a mocí tohoto listu prodávám duom svuoj dědičný v Tasově, kterýž mi se dostal po mém strejci knězi Hyncovi, kterýž jest na něm umřel, urozenému pánu panu Janovi z Lomnice a na Meziřiečí, podkomořiemu markrabství Moravského, jeho erbuom a budúcím pánům Mezeříckým, za hotové penieze, kteréž sem vzal hotové úplně zaplacené. Kterýžto duom v Tasově odevzdal sem a mocí tohoto listu ode- vzdávám ku pravému dědicstvie i s lesem a potokem Jesenkú, nic sobě tu nepozuo- stavuje práva ani kterého zvlastenstvie, než s tiem se vším, což k tomu domu pří- sluší, jakož sú to moji předci drželi a já po nich držel a požíval bez naříkání. Pakli by kdo ten dům s jeho příslušenstvím právem nařekl zemským, tehdy já svrchupsaný Jiřík i s svými erby budúcími mám a slibuji svú dobrú čistú křesťanskú
Strana 349
z roku 1490. 349 věrú to narčení zastúpiti svým nákladem a prací a to vyvaditi tak, aby vždy při tom kúpenie svrchupsaný pan Jan jeho erbové a budúcí páni Mezeříčstí zuostali. A my Zikmund z Dúbravice a na Osovém, Václav z Dúbravice a na Osovém, Gedeon z Olešničky a z Moravce, Tomáš z Chojčína a z Jinošova, Jan z Jestřebie a Jiřík z Jemničky a z Evance, rukojmie a spoluslibce i s svými erby za svrchu- psaného Jiříka z Jesenice . .. Jenž jest dán v Jesenici v pondělí před hodem těla Božího, léta Páně tisícieho čtyřistého devadesátého. 421. Vilém z Pernšteina pohání opata a konvent kláštera Žďárského z nedodržení smlouvy směnné. 1490, 11. června. — Brn. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 10 a, b. L. 1490 v pátek po Božím těle sedění třetí. Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého, pohoním kněze Víta opata i všeho konventu kláštera Žďárského z dědin i zástav oc ku prvnímu panskému sněmu ze dvú tisíc hř. groší dobrých stříbrných, a tu jim vinu dávám, že fundatorové jich a opat i konvent téhož kláštera učinili směnu a frajmark se mnú, a tomu mi dosti nečiní podle listu fraj- marčího. Znají-li se oc, pakli pří, chci listem pokázati. Škody opovídám, poručníka činím pana Vratislava z Pernšteina bratra svého na zisk i na ztrátu. Poklid. Vilém z Pernšteina ut sup. pohoním téhož opata a konventa k témuž právu oc z tisíc hř. groší dobrých stříbrných, a tu jim vinu dávám, že sú mi tomu frajmarku dosti neučinili podle listu, a já skrz to škody vzal. Znají-li oc, pakli pří, chci listem pokázati. Škody opovídám, poručníka činím pana Vratislava ut sup. Poklid. Vilém z Pernšteina ut sup. pohoním pana Václava z Lukavic z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu z šesti tisíc hř. gr. dobrých stříbrných, a tu jemu vinu dávám, že mi jest rukojmí za správu tvrze Bystřice blíž Olomúce s jejím příslu- šenstvím, a o to sem já narčen. Ználi mi se oc, pakli pří, chci listem správním pokázati. Škody oc, poručníka činím ut sup. — [Stranou poznamenáno:] Poklid na ten póhon tím obyčejem, ač by kdo to zboží Bystřické nařekl, že muož pan Vilém pohnati o správu téhož zboží. Vilém z Pernšteina ut sup. pohoním paní Elšky z Zástřizl a z Hluku z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu z tisíc hř. groší dobrých stříbrných, a tu jí vinu dávám, že topí rybníkem na mé u Morkůvek. Ználi se oc, pakli pří, ač jest věc vědoma, chci na panském nálezu dosti míti. Škody oc, poručníka činím ut sup. — [Stranou poznamenáno:] Poklid na tento póhon, že jest přestáno oba- polně na pana Vratislava z Pernšteina a na pana Václava z Ludanic, ač by smluviti nemohli a nesmluvili, aby zase pan Vilém mohl pohnati. Václav z Ludanic oc pohoním paní Elšky z Zástřizl a z Hluku z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu z šesti tisíc hř. groší dobrých, a tu jí vinu dávám,
z roku 1490. 349 věrú to narčení zastúpiti svým nákladem a prací a to vyvaditi tak, aby vždy při tom kúpenie svrchupsaný pan Jan jeho erbové a budúcí páni Mezeříčstí zuostali. A my Zikmund z Dúbravice a na Osovém, Václav z Dúbravice a na Osovém, Gedeon z Olešničky a z Moravce, Tomáš z Chojčína a z Jinošova, Jan z Jestřebie a Jiřík z Jemničky a z Evance, rukojmie a spoluslibce i s svými erby za svrchu- psaného Jiříka z Jesenice . .. Jenž jest dán v Jesenici v pondělí před hodem těla Božího, léta Páně tisícieho čtyřistého devadesátého. 421. Vilém z Pernšteina pohání opata a konvent kláštera Žďárského z nedodržení smlouvy směnné. 1490, 11. června. — Brn. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 10 a, b. L. 1490 v pátek po Božím těle sedění třetí. Vilém z Pernšteina, najvyšší maršálek království Českého, pohoním kněze Víta opata i všeho konventu kláštera Žďárského z dědin i zástav oc ku prvnímu panskému sněmu ze dvú tisíc hř. groší dobrých stříbrných, a tu jim vinu dávám, že fundatorové jich a opat i konvent téhož kláštera učinili směnu a frajmark se mnú, a tomu mi dosti nečiní podle listu fraj- marčího. Znají-li se oc, pakli pří, chci listem pokázati. Škody opovídám, poručníka činím pana Vratislava z Pernšteina bratra svého na zisk i na ztrátu. Poklid. Vilém z Pernšteina ut sup. pohoním téhož opata a konventa k témuž právu oc z tisíc hř. groší dobrých stříbrných, a tu jim vinu dávám, že sú mi tomu frajmarku dosti neučinili podle listu, a já skrz to škody vzal. Znají-li oc, pakli pří, chci listem pokázati. Škody opovídám, poručníka činím pana Vratislava ut sup. Poklid. Vilém z Pernšteina ut sup. pohoním pana Václava z Lukavic z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu z šesti tisíc hř. gr. dobrých stříbrných, a tu jemu vinu dávám, že mi jest rukojmí za správu tvrze Bystřice blíž Olomúce s jejím příslu- šenstvím, a o to sem já narčen. Ználi mi se oc, pakli pří, chci listem správním pokázati. Škody oc, poručníka činím ut sup. — [Stranou poznamenáno:] Poklid na ten póhon tím obyčejem, ač by kdo to zboží Bystřické nařekl, že muož pan Vilém pohnati o správu téhož zboží. Vilém z Pernšteina ut sup. pohoním paní Elšky z Zástřizl a z Hluku z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu z tisíc hř. groší dobrých stříbrných, a tu jí vinu dávám, že topí rybníkem na mé u Morkůvek. Ználi se oc, pakli pří, ač jest věc vědoma, chci na panském nálezu dosti míti. Škody oc, poručníka činím ut sup. — [Stranou poznamenáno:] Poklid na tento póhon, že jest přestáno oba- polně na pana Vratislava z Pernšteina a na pana Václava z Ludanic, ač by smluviti nemohli a nesmluvili, aby zase pan Vilém mohl pohnati. Václav z Ludanic oc pohoním paní Elšky z Zástřizl a z Hluku z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu z šesti tisíc hř. groší dobrých, a tu jí vinu dávám,
Strana 350
350 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina že sem za ni rukojmí panu Vilémovi z Pernšteina za správu Bystřice, a on mne jest pan Vilém pohnal, že se jemu Bystřice naříká. Ználi se oc, pakli pří, chci na panském — nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím pana Hynka z Ludanic. Poklid se stal o ten póhon takovej, jako o páně Vilémův z Pernšteina. 422. Barbora z Borotína pohání Viléma z Pernšteina z bezprávné koupě vsi Lažan Barboře náležející. 1490, 11. června. — Brn. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 13. L. 1490 v pátek po Božím těle sedění třetí. Barbora z Borotína pohoním pana Viléma z Pernšteina, najvyššího maršálka království Českého, z dědin z šesti a ze sta kop gr. širokých, a tu jemu vinu dávám, že mne odkúpil dědictví mého od Mrakše vsi Lažany s jeho příslušenstvím, ježto já k tej vsi lepší právo mám po svém otci, nežli Mrakeš. Ználi se oc, pakli pří, chci dckami pokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám. — [Stranou poznamenáno:] Nález ke dckám. 423. Jan Pňovský ze Sovince pohání Viléma z Pernšteina z 6000 fl. uh., že mu jest ru- kojmí za Sovinec. V Olomúci 1490 den sv. Cyrina biskupa a mučedníka (12. června). Brandl LCit. VI. 244. 424. Při půhonech Heralta z Kunštatu na Ctibora z Cimburka z 1500 fl. uh., z 1150 fl. uh., z 50 hř.; na Jiříka Tunkle z Brníčka z 1500 fl. uh., z 1150 fl. uh.; na Beneše a Lu- dvíka bratří z Weitmile ze 400 fl. uh., ze 2000 fl. uh. byl poručníkem Vilém z Pernšteina. 1490, 18. června. Brandl, LCit. VI. 257—58. 425. Na sjezdu panském v Prostějově 1490 fer. V. post Jacobi (29. července) učiněn nález, aby za prodaný Byňov od Viléma z Pernšteina peníze kladeny byly. Brandl, LCit. V. 224. 426. (b. II.) List zprávní od p. Jakuba Šárovce na ves Čihovice i s dvorem poplužním panu Ctiborovi Thovačovskému. 1490, 29. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 470; arch. měst. Brn. f. 158. Já Jakub z Šárova a na Krumsíně, hofrychtéř margrabstvie Moravského, i s svými erby, první jistec a zprávce věcí dole psaných vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a radú přátel svých dobrovolně prodal jsem a mocí tohoto listu prodávám zboží a dědictví své vlastní, ves Čihovice s dvorem poplužniem , . . panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu margrabstvie Moravského, a panu Adamovi
350 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina že sem za ni rukojmí panu Vilémovi z Pernšteina za správu Bystřice, a on mne jest pan Vilém pohnal, že se jemu Bystřice naříká. Ználi se oc, pakli pří, chci na panském — nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím pana Hynka z Ludanic. Poklid se stal o ten póhon takovej, jako o páně Vilémův z Pernšteina. 422. Barbora z Borotína pohání Viléma z Pernšteina z bezprávné koupě vsi Lažan Barboře náležející. 1490, 11. června. — Brn. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 13. L. 1490 v pátek po Božím těle sedění třetí. Barbora z Borotína pohoním pana Viléma z Pernšteina, najvyššího maršálka království Českého, z dědin z šesti a ze sta kop gr. širokých, a tu jemu vinu dávám, že mne odkúpil dědictví mého od Mrakše vsi Lažany s jeho příslušenstvím, ježto já k tej vsi lepší právo mám po svém otci, nežli Mrakeš. Ználi se oc, pakli pří, chci dckami pokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám. — [Stranou poznamenáno:] Nález ke dckám. 423. Jan Pňovský ze Sovince pohání Viléma z Pernšteina z 6000 fl. uh., že mu jest ru- kojmí za Sovinec. V Olomúci 1490 den sv. Cyrina biskupa a mučedníka (12. června). Brandl LCit. VI. 244. 424. Při půhonech Heralta z Kunštatu na Ctibora z Cimburka z 1500 fl. uh., z 1150 fl. uh., z 50 hř.; na Jiříka Tunkle z Brníčka z 1500 fl. uh., z 1150 fl. uh.; na Beneše a Lu- dvíka bratří z Weitmile ze 400 fl. uh., ze 2000 fl. uh. byl poručníkem Vilém z Pernšteina. 1490, 18. června. Brandl, LCit. VI. 257—58. 425. Na sjezdu panském v Prostějově 1490 fer. V. post Jacobi (29. července) učiněn nález, aby za prodaný Byňov od Viléma z Pernšteina peníze kladeny byly. Brandl, LCit. V. 224. 426. (b. II.) List zprávní od p. Jakuba Šárovce na ves Čihovice i s dvorem poplužním panu Ctiborovi Thovačovskému. 1490, 29. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 470; arch. měst. Brn. f. 158. Já Jakub z Šárova a na Krumsíně, hofrychtéř margrabstvie Moravského, i s svými erby, první jistec a zprávce věcí dole psaných vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a radú přátel svých dobrovolně prodal jsem a mocí tohoto listu prodávám zboží a dědictví své vlastní, ves Čihovice s dvorem poplužniem , . . panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu margrabstvie Moravského, a panu Adamovi
Strana 351
z roku 1490. 351 odtudž z Cimburka a s Thovačova, bratranci jeho vlastnímu a jeho erbuom, a k věrné ruce jich urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc, hofmistru království Če- ského, za XX set a za VIIIC f. dobrých uherských, keréž sem již od nich hotové a zúplna zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jakub, první jistec a zprávce nahoře i dolepsaných věcí, a my Vratislav z Pernšteina najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, Albrecht starší z Šternberka a na Holešově, Hynek z Ludanic a na Roky- tnici, Václav z Ludanic a na Veveří, najvyšší sudí desk a práva súdu zemského v Brně, Arnošt Kužel z Žerovic a s Kvasic a Jan Mukař z Kokor na Čekyni, ru- kojmie a spravedliví spolusprávce nahoře i dolepsaných věcí, s niem s svrchupsaným panem Jakubem a zaň slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú, beze vší zlé lsti svrchupsaným pánuom kupiteluom, erbuom jich a jejich věrné ruce to jisté zboží, ves Čihovice se vším jejím příslušenstvím, na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se v tomto listu píše, buď na všem nebo na diele, jehož pane Bože nedaj oc. Ležení obyčejné v městě Olomúci, léta oc M'CCCCLXXXX° oc [ve čtvrtek po sv. Jakubu apoštolu]. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 224. 427. Jakub z Šárova, hofrychtéř markrabství Moravského, prodav pánům Ctiborovi a Adamovi z Cimburka ves Čihovice, postupuje jim také listův královských na blata či bahna při též vsi. Na Krumsíně 1490, 29. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 472; arch. měst. Brn. ƒ. 160. Já Jakub z Šárova a na Krumsíně, najvyšší hofrychtéř markrabstvie Morav- ského, oznamuji tímto listem všem: Jakož jsem prodal ves Čihovice, své vlastní dědicství, a naň správní list udělal urozeným pánuom Ctiborovi a Adamovi oc a jich erbuom; i při tom maje dva listy od najjasnějších kniežat a pánuov, pana Mathiáše a pana Vladislava králuov Uherských a Českých, margrabí Moravských, kdež mi Jich Mti všecko své právo, keréž by na blatech tu pod Čihovici i okolo jinde Jich Mtem jako margrabím Moravským příslušelo, to právo dali jsú mně a erbuom mým i tomu, kdož by ty listy měl s mú dobrú vuolí. Protož já Jakub nahořepsaný při tom trhu na ty listy sám od sebe i od erbuov svých plnú, svobodnú a dobrú vuoli dávám panu Ctiborovi a panu Adamovi a jich erbuom a dědicuom, pánuom Thovačovským, tak aby k těm listóm i k těm blatóm právo měli, jako já Jakub nahoře psaný, jakož ti listové ukazují. Tomu na potvrzení vlastní pečeť [s] svým jistým vědomím dobrovolně přivěsil sem k tomuto listu; a pro lepší jistotu připrosil jsem urozených pánuov, pana Vratislava z Pern- šteina, najvyššího komorníka desk a práva súdu zemského u Brně, pana Albrechta staršieho z Šternberka a na Holešově, pana Hynka z Ludanic a na Rokytnici, pana
z roku 1490. 351 odtudž z Cimburka a s Thovačova, bratranci jeho vlastnímu a jeho erbuom, a k věrné ruce jich urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc, hofmistru království Če- ského, za XX set a za VIIIC f. dobrých uherských, keréž sem již od nich hotové a zúplna zaplacené vzal. A protož já svrchupsaný Jakub, první jistec a zprávce nahoře i dolepsaných věcí, a my Vratislav z Pernšteina najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně, Albrecht starší z Šternberka a na Holešově, Hynek z Ludanic a na Roky- tnici, Václav z Ludanic a na Veveří, najvyšší sudí desk a práva súdu zemského v Brně, Arnošt Kužel z Žerovic a s Kvasic a Jan Mukař z Kokor na Čekyni, ru- kojmie a spravedliví spolusprávce nahoře i dolepsaných věcí, s niem s svrchupsaným panem Jakubem a zaň slibujem všickni vespolek naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú, beze vší zlé lsti svrchupsaným pánuom kupiteluom, erbuom jich a jejich věrné ruce to jisté zboží, ves Čihovice se vším jejím příslušenstvím, na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se v tomto listu píše, buď na všem nebo na diele, jehož pane Bože nedaj oc. Ležení obyčejné v městě Olomúci, léta oc M'CCCCLXXXX° oc [ve čtvrtek po sv. Jakubu apoštolu]. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 523 č. 224. 427. Jakub z Šárova, hofrychtéř markrabství Moravského, prodav pánům Ctiborovi a Adamovi z Cimburka ves Čihovice, postupuje jim také listův královských na blata či bahna při též vsi. Na Krumsíně 1490, 29. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 472; arch. měst. Brn. ƒ. 160. Já Jakub z Šárova a na Krumsíně, najvyšší hofrychtéř markrabstvie Morav- ského, oznamuji tímto listem všem: Jakož jsem prodal ves Čihovice, své vlastní dědicství, a naň správní list udělal urozeným pánuom Ctiborovi a Adamovi oc a jich erbuom; i při tom maje dva listy od najjasnějších kniežat a pánuov, pana Mathiáše a pana Vladislava králuov Uherských a Českých, margrabí Moravských, kdež mi Jich Mti všecko své právo, keréž by na blatech tu pod Čihovici i okolo jinde Jich Mtem jako margrabím Moravským příslušelo, to právo dali jsú mně a erbuom mým i tomu, kdož by ty listy měl s mú dobrú vuolí. Protož já Jakub nahořepsaný při tom trhu na ty listy sám od sebe i od erbuov svých plnú, svobodnú a dobrú vuoli dávám panu Ctiborovi a panu Adamovi a jich erbuom a dědicuom, pánuom Thovačovským, tak aby k těm listóm i k těm blatóm právo měli, jako já Jakub nahoře psaný, jakož ti listové ukazují. Tomu na potvrzení vlastní pečeť [s] svým jistým vědomím dobrovolně přivěsil sem k tomuto listu; a pro lepší jistotu připrosil jsem urozených pánuov, pana Vratislava z Pern- šteina, najvyššího komorníka desk a práva súdu zemského u Brně, pana Albrechta staršieho z Šternberka a na Holešově, pana Hynka z Ludanic a na Rokytnici, pana
Strana 352
352 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Vácslava z Ludanic a na Veveří, najvyššieho sudieho desk a práva súdu zemského v Brně, a slovutných panoší Arnošta Kužele z Žeravic a s Kvasic a Jana Mukaře z Kokor a na Čekyni, že sú své pečeti vedle mé tomu na svědomí přivěsili k tomuto listu, sobě i erbuom svým bez škody. Jenž jest dán a psán na Krumsíně ve čtvrtek po s. Jakubě, apoštolu božím léta oc M'CCCCLXXXX°. Výtah tištěn AČ. VI. 523 č. 225. 428. (h.) List zprávní na ves Čelčice panu Ctiborovi Thovačovskému od Jana, Petra, Zigmunda bratří vlastních z Črtoraj. Na Dědkovicích 1490, 10. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 490 b; arch. měst. Brn. f. 175. My Jan, Petr a Zigmund bratří z Čertoraj a s Dědkovic vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem a přátel našich raddú prodali jsme a mocí tohoto listu pro- dáváme své vlastní zboží a dědictví, ves Čelcice s lidmi platnými i neplatnými, s čin žemi, s poplatky a se XIII lány bez čtvrti, s rolí ornú i neornú, s lukami, pastvami, pastvištěmi, s doly, dolinami, s rybníčkem, s vodami tekutými i stojatými i s jiným se vším příslušenstvím, což k tej vsi od staradávna příslušelo a přísluší, s mezemi, s hranicemi, jakož to zboží svrchupsané od staradávna v svých mezech a hranicích záleží a jest vymezeno, s kury, s vajci, se vším plným právem, panstvím a příslu- šenstvím, tak jakož sme to sami drželi a požívali, a ve dskách máme a nám svědčí, nic sobě ani svým erbuom a búdúcím potomkuom tu na tom práva panství ani kterého vlastenství nepozuostavujíc, než to sme všecko prodali a prodáváme ku pra- vému dědictví urozeným pánuom panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu margrabstvie Moravského, a panu Adamovi Thovačovskému odtudž z Cimburka, bra- tranci jeho, a k věrné ruce jich urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, naj- vyššiemu maršálku království Českého, i tomu každému, kdož by tento list jměl s svrchupsaných pana Ctibora, pana Adama neb jich věrné ruky dobrú vuolí, za VIC f. a za XX f. dobrých, uherských, váhy i mince spravedlivých, keréž sme již hotové a zaplacené úplně a docela od již psaných pana Ctibora a pana Adama i jich věrné ruky vzali. A protož my Jan, Petr a Zigmund, první jistci a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Ješek z Veselice a na Dědkovicích, Mikuláš Šlárka z Počenic, Jiřík z Honbic a z Ořechového, Jiřík z Zástřizl a na Litenčicích, Jiřík Nosek z Bo- řitova a na Čelechovicích, a Jan Zajíček ze Zborovic a z Lysek, rukojmie a spravedliví spoluslibce a zprávce vsi nahoře psané, s nimi Janem, Petrem, Zigmundem již psa- nými a za ně všichni vespolek slibujeme naší dobrú čistú vírú, rukú společní a ne- rozdílnú beze vší zlé lsti kupiteluom našim svrchupsaným tu jistú ves svrchupsanú na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho všeho, což se svrchu i dole píše,
352 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Vácslava z Ludanic a na Veveří, najvyššieho sudieho desk a práva súdu zemského v Brně, a slovutných panoší Arnošta Kužele z Žeravic a s Kvasic a Jana Mukaře z Kokor a na Čekyni, že sú své pečeti vedle mé tomu na svědomí přivěsili k tomuto listu, sobě i erbuom svým bez škody. Jenž jest dán a psán na Krumsíně ve čtvrtek po s. Jakubě, apoštolu božím léta oc M'CCCCLXXXX°. Výtah tištěn AČ. VI. 523 č. 225. 428. (h.) List zprávní na ves Čelčice panu Ctiborovi Thovačovskému od Jana, Petra, Zigmunda bratří vlastních z Črtoraj. Na Dědkovicích 1490, 10. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 490 b; arch. měst. Brn. f. 175. My Jan, Petr a Zigmund bratří z Čertoraj a s Dědkovic vyznáváme . . . že s dobrým rozmyslem a přátel našich raddú prodali jsme a mocí tohoto listu pro- dáváme své vlastní zboží a dědictví, ves Čelcice s lidmi platnými i neplatnými, s čin žemi, s poplatky a se XIII lány bez čtvrti, s rolí ornú i neornú, s lukami, pastvami, pastvištěmi, s doly, dolinami, s rybníčkem, s vodami tekutými i stojatými i s jiným se vším příslušenstvím, což k tej vsi od staradávna příslušelo a přísluší, s mezemi, s hranicemi, jakož to zboží svrchupsané od staradávna v svých mezech a hranicích záleží a jest vymezeno, s kury, s vajci, se vším plným právem, panstvím a příslu- šenstvím, tak jakož sme to sami drželi a požívali, a ve dskách máme a nám svědčí, nic sobě ani svým erbuom a búdúcím potomkuom tu na tom práva panství ani kterého vlastenství nepozuostavujíc, než to sme všecko prodali a prodáváme ku pra- vému dědictví urozeným pánuom panu Ctiborovi z Cimburka a s Thovačova, hajtmanu margrabstvie Moravského, a panu Adamovi Thovačovskému odtudž z Cimburka, bra- tranci jeho, a k věrné ruce jich urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, naj- vyššiemu maršálku království Českého, i tomu každému, kdož by tento list jměl s svrchupsaných pana Ctibora, pana Adama neb jich věrné ruky dobrú vuolí, za VIC f. a za XX f. dobrých, uherských, váhy i mince spravedlivých, keréž sme již hotové a zaplacené úplně a docela od již psaných pana Ctibora a pana Adama i jich věrné ruky vzali. A protož my Jan, Petr a Zigmund, první jistci a zprávce nahoře i dole psaných věcí, a my Ješek z Veselice a na Dědkovicích, Mikuláš Šlárka z Počenic, Jiřík z Honbic a z Ořechového, Jiřík z Zástřizl a na Litenčicích, Jiřík Nosek z Bo- řitova a na Čelechovicích, a Jan Zajíček ze Zborovic a z Lysek, rukojmie a spravedliví spoluslibce a zprávce vsi nahoře psané, s nimi Janem, Petrem, Zigmundem již psa- nými a za ně všichni vespolek slibujeme naší dobrú čistú vírú, rukú společní a ne- rozdílnú beze vší zlé lsti kupiteluom našim svrchupsaným tu jistú ves svrchupsanú na prvniem sněmu panském ... Pakli bychom toho všeho, což se svrchu i dole píše,
Strana 353
z roku 1490. 353 na všem nebo na diele neučinili, jehož pane Bože nedaj, ležení obyčejné v městě Olomúci. Jenž jest dán a psán na Dědkovicích, v úterý den s. Vavřince léta oc M'CCCC'LXXXX°. Výtah tistěn AČ. VI. 523 č. 226. 429. Král Vladislav potvrzuje k žádosti některých osob ze stavův moravských, mezi nimiž na druhém místě Vilém z Pernšteina, nejvyš. maršálek král. Česk., všecky jich privileje a svobody. Datum Budae 1490, 1. září. AČ. XI. 386—389 (kdež na konci mylné datum 1. pros.) 430. Král Vladislav dav Vilémovi z Pernšteina opravu na klášteře Oslovanském, pro zvláštní služby jeho dává na témž klášteře společnou opravu bratru jeho Vratislavovi a synům Vilé- movým, kteréž má neb míti bude, však aby kláštera toho nemožnými věcmi přes slušnost ne- obtěžovali, nýbrž při starodávných výsadách ho zachovali. Datum na Budíně, v neděli před sv. Václavem (26. září) 1490. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 61 b; arch. měst. Brn. f. 32, 33; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 124. Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 101. 431. (h. VIII.) List krále Vladislava, jímž dává panu Vilémovi z Pernšteina [podíl] na poddací kosteluov Tišnovského zbožie oc. Na Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 65; arch. měst. Brn. ƒ. 36 b; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 130. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pern- šteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, má opravu na klášteře Tišnovském, i spravil jest nás, že by některá poddací kostelní od toho kláštera odešla, takže je jiní drží, práva k tomu nemajíce. A protož my tu věc již psanému Vilémovi tiemto listem mocně porúčíme, aby sě on o takové poddací mohl súditi, kdež by kolivěk bylo v Moravě nebo v Slezí, a vysúdě, aby je k tomu klášteru zasě obrátil. A po- něvadž on toho kláštera oprávcí jest a takovú péči o něm jmíti má, chcme tomu, aby abatyše nynější ani budúcí žádnému knězi far nepoddávala, kteráž k tomu klá- šteru příslušie, leč by to prvé na jmenovaného Viléma vznesla a jemu to oznámila, komu té fary poddati chce. Než proto komu by ona poddati chtěla, člověku hodnému, má jí k tomu povoliti již psaný Vilém bez odpornosti, a při presentací, kteráž by kterému faráři dána byla, má býti pečet abbatyše téhož kláštera, a podle toho také svrchupsaného Viléma pečet, jakožto oprávce téhož kláštera. Tomu na svědomie pečet našie královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v pondělí před svatým Vácslavem léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého, královstvie našeho Uherského prvního a Českého léta dvacátého oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 231. Archiv Český XVI. 45
z roku 1490. 353 na všem nebo na diele neučinili, jehož pane Bože nedaj, ležení obyčejné v městě Olomúci. Jenž jest dán a psán na Dědkovicích, v úterý den s. Vavřince léta oc M'CCCC'LXXXX°. Výtah tistěn AČ. VI. 523 č. 226. 429. Král Vladislav potvrzuje k žádosti některých osob ze stavův moravských, mezi nimiž na druhém místě Vilém z Pernšteina, nejvyš. maršálek král. Česk., všecky jich privileje a svobody. Datum Budae 1490, 1. září. AČ. XI. 386—389 (kdež na konci mylné datum 1. pros.) 430. Král Vladislav dav Vilémovi z Pernšteina opravu na klášteře Oslovanském, pro zvláštní služby jeho dává na témž klášteře společnou opravu bratru jeho Vratislavovi a synům Vilé- movým, kteréž má neb míti bude, však aby kláštera toho nemožnými věcmi přes slušnost ne- obtěžovali, nýbrž při starodávných výsadách ho zachovali. Datum na Budíně, v neděli před sv. Václavem (26. září) 1490. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 61 b; arch. měst. Brn. f. 32, 33; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 124. Výtah tištěn AČ. VI. 508 č. 101. 431. (h. VIII.) List krále Vladislava, jímž dává panu Vilémovi z Pernšteina [podíl] na poddací kosteluov Tišnovského zbožie oc. Na Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 65; arch. měst. Brn. ƒ. 36 b; vytržené listy Frant. mus. Brn. č. 130. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pern- šteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, má opravu na klášteře Tišnovském, i spravil jest nás, že by některá poddací kostelní od toho kláštera odešla, takže je jiní drží, práva k tomu nemajíce. A protož my tu věc již psanému Vilémovi tiemto listem mocně porúčíme, aby sě on o takové poddací mohl súditi, kdež by kolivěk bylo v Moravě nebo v Slezí, a vysúdě, aby je k tomu klášteru zasě obrátil. A po- něvadž on toho kláštera oprávcí jest a takovú péči o něm jmíti má, chcme tomu, aby abatyše nynější ani budúcí žádnému knězi far nepoddávala, kteráž k tomu klá- šteru příslušie, leč by to prvé na jmenovaného Viléma vznesla a jemu to oznámila, komu té fary poddati chce. Než proto komu by ona poddati chtěla, člověku hodnému, má jí k tomu povoliti již psaný Vilém bez odpornosti, a při presentací, kteráž by kterému faráři dána byla, má býti pečet abbatyše téhož kláštera, a podle toho také svrchupsaného Viléma pečet, jakožto oprávce téhož kláštera. Tomu na svědomie pečet našie královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v pondělí před svatým Vácslavem léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého, královstvie našeho Uherského prvního a Českého léta dvacátého oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnbergk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 231. Archiv Český XVI. 45
Strana 354
354 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 432. (d. IIII.) List od krále Vladislava, aby pan hofmistr mohl jednati sobě o dědicstvie o zbožie Hranicské s opatem a konventem kláštera Hradišckého oc. Na Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 159; arch. měst. Brn. f. 93. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že spravil jest nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, že jmá a držie město Hranice s jeho příslušnostmi v markrabství Moravském v některých zápisích předkuov našiech, v zápisích našiech i také v zápisích opatuov a konventu kláštera Hradišckého; a při tom prosil jest nás, abychom jemu v tom povolenie naše dáti ráčili, aby on s opatem a se všiem konventem téhož kláštera o to jednati mohl, aby jemu to město Hranice s jeho příslušenstvím dědičně přijíti a zůstati mohlo: kdežto my jakožto pán vrchní téhož kláštera vzhlédše na hotovost služeb již psaného Viléma, svolili jsme a tímto listem svolujem, povolenie naše královské k tomu dá- vajíce, aby on, když by se jemu kolivěk zdálo, mohl o to město s jeho příslušen- stviem na svrchupsaný zpuosob s opatem i se všiem konventem jmenovaného klá- štera jednati sám skrze se, nebo skrze ty prostředky, kteréž by k tomu najplatnějšie znal a věděl, a jestliže by to na nich obdržel, a oni s své dobré vuole k tomu a svo- bodné přistúpili a to město s jeho příslušenstviem jemu dědičně pustili smlúvú neb kterakkolivěk jinak, tehdy chcme, aby svrchupsaný Vilém a jeho erbové to město Hranice s jeho příslušenstviem jměli, drželi a jeho ku pravému a řádnému dědicstvie požívali, tak jako jiní páni a obyvatelé markrabstvie našeho Moravského svých dě- dičných měst požívají z práva neb obyčeje, a to bez našie i všech jiných lidí všeliké překážky. Přikazujíce hajtmanu jmenovaného markrabství Moravského a naj- vyššiemu komorníku cudy Olomúcké, aby oni svrchupsané město Hranice s jeho pří- slušenstviem témuž Vilémovi a jeho erbóm ve dcsky zemské práva Olomúcského vložili beze všie odpornosti, však tak a tú vymienkú: jestliže by se též Vilém s opatem a s konventem o to město s svrchudotčeného kláštera s jich dobrú vuolí smluvil o to, že by dostatečně pokázal, tehda aby se to vloženie ve dcsky zemské stalo a jináč nic. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme k tomuto listu přivěsiti. Dán na Budíně v pondělí před svatým Vácslavem léta božieho tisícého čtyřstého devadesátého, královstvie našiech Uherského prvnieho a Českého dvadcátého oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, regni Boemie cancellarii oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 228.
354 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 432. (d. IIII.) List od krále Vladislava, aby pan hofmistr mohl jednati sobě o dědicstvie o zbožie Hranicské s opatem a konventem kláštera Hradišckého oc. Na Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 159; arch. měst. Brn. f. 93. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že spravil jest nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, že jmá a držie město Hranice s jeho příslušnostmi v markrabství Moravském v některých zápisích předkuov našiech, v zápisích našiech i také v zápisích opatuov a konventu kláštera Hradišckého; a při tom prosil jest nás, abychom jemu v tom povolenie naše dáti ráčili, aby on s opatem a se všiem konventem téhož kláštera o to jednati mohl, aby jemu to město Hranice s jeho příslušenstvím dědičně přijíti a zůstati mohlo: kdežto my jakožto pán vrchní téhož kláštera vzhlédše na hotovost služeb již psaného Viléma, svolili jsme a tímto listem svolujem, povolenie naše královské k tomu dá- vajíce, aby on, když by se jemu kolivěk zdálo, mohl o to město s jeho příslušen- stviem na svrchupsaný zpuosob s opatem i se všiem konventem jmenovaného klá- štera jednati sám skrze se, nebo skrze ty prostředky, kteréž by k tomu najplatnějšie znal a věděl, a jestliže by to na nich obdržel, a oni s své dobré vuole k tomu a svo- bodné přistúpili a to město s jeho příslušenstviem jemu dědičně pustili smlúvú neb kterakkolivěk jinak, tehdy chcme, aby svrchupsaný Vilém a jeho erbové to město Hranice s jeho příslušenstviem jměli, drželi a jeho ku pravému a řádnému dědicstvie požívali, tak jako jiní páni a obyvatelé markrabstvie našeho Moravského svých dě- dičných měst požívají z práva neb obyčeje, a to bez našie i všech jiných lidí všeliké překážky. Přikazujíce hajtmanu jmenovaného markrabství Moravského a naj- vyššiemu komorníku cudy Olomúcké, aby oni svrchupsané město Hranice s jeho pří- slušenstviem témuž Vilémovi a jeho erbóm ve dcsky zemské práva Olomúcského vložili beze všie odpornosti, však tak a tú vymienkú: jestliže by se též Vilém s opatem a s konventem o to město s svrchudotčeného kláštera s jich dobrú vuolí smluvil o to, že by dostatečně pokázal, tehda aby se to vloženie ve dcsky zemské stalo a jináč nic. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme k tomuto listu přivěsiti. Dán na Budíně v pondělí před svatým Vácslavem léta božieho tisícého čtyřstého devadesátého, královstvie našiech Uherského prvnieho a Českého dvadcátého oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, regni Boemie cancellarii oc. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 228.
Strana 355
z roku 1490. 355 433. (u. XX.) List krále Vladislava, jiemž dává najvyššie hofmisterstvie královstvie Českého panu Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. v Brn. ƒ. 77. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že znamenavše i v skutku shledavše mnohé ustavičné a pilné služby urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho hofmistra království Českého, věrného našeho milého, kteréž jest nám prvé i nynie činil a činiti nepřestává, nám věrně k našie cti a k dobrému našemu pomáhaje, v tom svých prací nelituje i nákladuov znamenitých; i chtiece, aby jemu od nás takové jeho veliké a věrné služby milostí naší i všiem dobrým spomínány a nahrazeny byly: z dobrým rozmyslem a našiem jistým vědomím, pro zvláštní hodnost, kterúž jsme na týmž Vilémovi seznali, dali jsme jemu a tiemto listem, mocí naší královskú dáváme úřad najvyššie hofmisterstvie [v] královstvie našiem Českém k pravému jmění, držení a požívánie se všemi úřadu toho spravedlivými příslušnostmi, a to do živnosti jmenovaného Viléma; chtíce tomu, aby on ten úřad jměl a držel a jeho požíval do živnosti své, nejsa toho zbavován ani kterak odtiskán od nás ani od budúcích našich králuov Českých, ani od žádného jiného, bez své svobodné vuole. A dále majíce k tomu náchylnost, aby jmenovaný Vilém nám tiem dosta- tečněji slúžiti i také ten úřad spravovati mohl, toto jsme jemu přiřekli a tiemto listem slovem našiem přiříkáme učiniti tak, že jemu máme ne s práva, ale z milosti z komory našie královské na každý rok tisíc � grošuov českých širokých stříbrných vydávati, a to takovýmto zpuosobem: že od svatého Vácslava najprv příščího ve třech letech pořad zběhlých máme jemu počíti vydávati po tisíci P g. českých širokých stříbrných a dobrých, a hned potom v plném roce pořád zběhlém dáti jemu máme druhých Im � grošuov českých, a tak vždy již dále vydávati jmenovanému Vilémovi jmáme na každý rok při svatém Vácslavě po Im � g. širokých českých do jeho živ- nosti, beze všeho zmatku a zadržovánie. A jmenovaný Vilém má a povinen bude menšiemu hofmistru dvoru našeho královstvie našeho Českého nynějšiemu nebo búdúcímu z toho tisíce �P grošuov českých svrchupsaných vydávati Ij g. českých stříbrných a dobrých, též každý rok při s. Vácslavě, počna od tohoto roku a času, když mu sumu svrchupsanú platiti a vy- dávati budeme; a to jmenovaný Vilém vydávati má menšímu hofmistru dvoru našeho též na každý rok beze všeho zadržovánie, a to tehdáž a z té sumy, kterúž od nás podle svrchupsaného zpuosobu bráti a přijímati bude. A jestliže by nás pán Buoh smrti neuchoval, prvé nežli jmenovaného Viléma, takže by jmenovaný Vilém po smrti našie v tom úřadu svrchu dotčeném vedle dánie našeho zuostal, tehdy budúcí naše krále České ke všem věcem v tomto listu polo- 45*
z roku 1490. 355 433. (u. XX.) List krále Vladislava, jiemž dává najvyššie hofmisterstvie královstvie Českého panu Vilémovi z Pernšteina. V Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. v Brn. ƒ. 77. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že znamenavše i v skutku shledavše mnohé ustavičné a pilné služby urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho hofmistra království Českého, věrného našeho milého, kteréž jest nám prvé i nynie činil a činiti nepřestává, nám věrně k našie cti a k dobrému našemu pomáhaje, v tom svých prací nelituje i nákladuov znamenitých; i chtiece, aby jemu od nás takové jeho veliké a věrné služby milostí naší i všiem dobrým spomínány a nahrazeny byly: z dobrým rozmyslem a našiem jistým vědomím, pro zvláštní hodnost, kterúž jsme na týmž Vilémovi seznali, dali jsme jemu a tiemto listem, mocí naší královskú dáváme úřad najvyššie hofmisterstvie [v] královstvie našiem Českém k pravému jmění, držení a požívánie se všemi úřadu toho spravedlivými příslušnostmi, a to do živnosti jmenovaného Viléma; chtíce tomu, aby on ten úřad jměl a držel a jeho požíval do živnosti své, nejsa toho zbavován ani kterak odtiskán od nás ani od budúcích našich králuov Českých, ani od žádného jiného, bez své svobodné vuole. A dále majíce k tomu náchylnost, aby jmenovaný Vilém nám tiem dosta- tečněji slúžiti i také ten úřad spravovati mohl, toto jsme jemu přiřekli a tiemto listem slovem našiem přiříkáme učiniti tak, že jemu máme ne s práva, ale z milosti z komory našie královské na každý rok tisíc � grošuov českých širokých stříbrných vydávati, a to takovýmto zpuosobem: že od svatého Vácslava najprv příščího ve třech letech pořad zběhlých máme jemu počíti vydávati po tisíci P g. českých širokých stříbrných a dobrých, a hned potom v plném roce pořád zběhlém dáti jemu máme druhých Im � grošuov českých, a tak vždy již dále vydávati jmenovanému Vilémovi jmáme na každý rok při svatém Vácslavě po Im � g. širokých českých do jeho živ- nosti, beze všeho zmatku a zadržovánie. A jmenovaný Vilém má a povinen bude menšiemu hofmistru dvoru našeho královstvie našeho Českého nynějšiemu nebo búdúcímu z toho tisíce �P grošuov českých svrchupsaných vydávati Ij g. českých stříbrných a dobrých, též každý rok při s. Vácslavě, počna od tohoto roku a času, když mu sumu svrchupsanú platiti a vy- dávati budeme; a to jmenovaný Vilém vydávati má menšímu hofmistru dvoru našeho též na každý rok beze všeho zadržovánie, a to tehdáž a z té sumy, kterúž od nás podle svrchupsaného zpuosobu bráti a přijímati bude. A jestliže by nás pán Buoh smrti neuchoval, prvé nežli jmenovaného Viléma, takže by jmenovaný Vilém po smrti našie v tom úřadu svrchu dotčeném vedle dánie našeho zuostal, tehdy budúcí naše krále České ke všem věcem v tomto listu polo- 45*
Strana 356
356 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ženým, co se téhož Viléma dotýče, mocně tiemto listem zavazujem, chtíce tomu, aby jemu všecky věci svrchudotčené od nás i od budúcích našich králuov Českých pevně a neporušitedlně zdržány a zachovány byly. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v pondělí před s. Vácslavem léta oc tisícího CCCC'LXXXX, královstvie našich Uherského v prvním létě a Českého ve dvacátém. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 229. — O právech a povinnostech nejvyššího hofmistra král Vladislav vydal majestát, jehož obsah r. 1500 byl pojat do Zřízení Zemského čl. 470, 471, tištěn v AČ. V. str. 226 až 228; vepsán též do kodexu Pernst. arch. Frant. mus. Brn. f. 84 b. Srovnej rozpravy J. Čelakovského v AČ. X. 443—444, XIII. str. V. 434. (XLVIIII a č. 298 nedokonč.) List krále Vladislava, jímž panu Vilémovi z Pernšteina na zámku Hluboké zapisuje, co by na stavení prostavěl aneb na rybníky naložil aneb těm, komuž prvé zatopeno, zaplatil, a kvituje ze dvú set kop g. Na Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 39. My Vladislav .. . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého našeho, věrný náš milý, má a drží zámek Hlubokú s jejími příslušnostmi v zápisiech našiech, jakož pak tíž zá- pisové naši ty věci v sobě šieře drží a ukazují; ale že pak v skutku shledavše, kterak jmenovaný zámek Hluboká velmi spustlý jest a na mnohých místech téměř jako na upadení, i chtiece, aby sě taková škoda v čas předešla, svolili jsme a tiemto listem svolujem, povolení naše královské jmenovanému Vilémovi a dědicóm jeho k tomu dávajíce, aby oni mohli prostavěti a pronaložiti na opravu aneb na nové stavení téhož zámku až do dvú tisiecí zlatých uherských tu na těch místech, kdež by sě jim najpotřebněji a najlépe stavěti a opravovati na jmenovaném zámku zdálo a líbilo. A což jsú kolivěk na opravu aneb na stavenie do svrchupsané sumy pro- naložili aneb pronaloží, ješto by to registry aneb hodným svědomiem řádně pokázali, to my neb budúcie naši králové Čeští máme jim zase zúplna při vyplacovánie téhož zámku s hlavními sumami, kteréž na tom zámku zapsány mají, dáti a konečně vy- plniti beze všie odpornosti. A také k tomuto jsme svolili a tiemto listem svolujem, což jsú kolivěk již psaný Vilém aneb dědicové jeho naložili neb naloží na opravu starých rybníkuov k témuž zámku příslušejíciech aneb na dielo nových rybníkuov, ješto by to registry aneb hodným svědomím pokázali, to jim též od nás aneb od budúciech našiech králuov Českých s sumami hlavními při vyplacování dáno a zaplaceno býti má beze všeho zmatku. Item jakož ještě za drženie našeho jsú některým lidem dědiny a lúky rybníky k témuž zámku příslušejíciemi zatopeny, za kteréžto věci těm lidem oddáno a dosti
356 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ženým, co se téhož Viléma dotýče, mocně tiemto listem zavazujem, chtíce tomu, aby jemu všecky věci svrchudotčené od nás i od budúcích našich králuov Českých pevně a neporušitedlně zdržány a zachovány byly. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v pondělí před s. Vácslavem léta oc tisícího CCCC'LXXXX, královstvie našich Uherského v prvním létě a Českého ve dvacátém. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 229. — O právech a povinnostech nejvyššího hofmistra král Vladislav vydal majestát, jehož obsah r. 1500 byl pojat do Zřízení Zemského čl. 470, 471, tištěn v AČ. V. str. 226 až 228; vepsán též do kodexu Pernst. arch. Frant. mus. Brn. f. 84 b. Srovnej rozpravy J. Čelakovského v AČ. X. 443—444, XIII. str. V. 434. (XLVIIII a č. 298 nedokonč.) List krále Vladislava, jímž panu Vilémovi z Pernšteina na zámku Hluboké zapisuje, co by na stavení prostavěl aneb na rybníky naložil aneb těm, komuž prvé zatopeno, zaplatil, a kvituje ze dvú set kop g. Na Budíně 1490, 27. září. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 39. My Vladislav .. . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého našeho, věrný náš milý, má a drží zámek Hlubokú s jejími příslušnostmi v zápisiech našiech, jakož pak tíž zá- pisové naši ty věci v sobě šieře drží a ukazují; ale že pak v skutku shledavše, kterak jmenovaný zámek Hluboká velmi spustlý jest a na mnohých místech téměř jako na upadení, i chtiece, aby sě taková škoda v čas předešla, svolili jsme a tiemto listem svolujem, povolení naše královské jmenovanému Vilémovi a dědicóm jeho k tomu dávajíce, aby oni mohli prostavěti a pronaložiti na opravu aneb na nové stavení téhož zámku až do dvú tisiecí zlatých uherských tu na těch místech, kdež by sě jim najpotřebněji a najlépe stavěti a opravovati na jmenovaném zámku zdálo a líbilo. A což jsú kolivěk na opravu aneb na stavenie do svrchupsané sumy pro- naložili aneb pronaloží, ješto by to registry aneb hodným svědomiem řádně pokázali, to my neb budúcie naši králové Čeští máme jim zase zúplna při vyplacovánie téhož zámku s hlavními sumami, kteréž na tom zámku zapsány mají, dáti a konečně vy- plniti beze všie odpornosti. A také k tomuto jsme svolili a tiemto listem svolujem, což jsú kolivěk již psaný Vilém aneb dědicové jeho naložili neb naloží na opravu starých rybníkuov k témuž zámku příslušejíciech aneb na dielo nových rybníkuov, ješto by to registry aneb hodným svědomím pokázali, to jim též od nás aneb od budúciech našiech králuov Českých s sumami hlavními při vyplacování dáno a zaplaceno býti má beze všeho zmatku. Item jakož ještě za drženie našeho jsú některým lidem dědiny a lúky rybníky k témuž zámku příslušejíciemi zatopeny, za kteréžto věci těm lidem oddáno a dosti
Strana 357
z roku 1490. 357 učiněno nenie; i chtiece, aby sě tomu dosti stalo, jakož spravedlivé jest, dali sme tiemto listem jmenovanému Vilémovi k tomu povolenie, aby on sě s těmi, komuž co zatopeno jest, smlúvati a jim za to penězi hotovými dosti učiniti mohl. A to také což by za to zatopení hotových peněz dal, pokudž by řádně registry neb svě- domím hodným vokázal, má jemu a jeho dědicóm od nás aneb od našiech budúciech králuov Českých na svrchupsaný spuosob dáno býti. Také jakož jsme jmenovanému Vilémovi při zstupovánie svrchudotčeného zámku měli položiti podle smlúvy dvě stě kop grošuov českých širokých, a on též při postupovánie svém vedle smlúvy měl jest nám zase dvě stě kop groší českých položiti: i poněvadž sme my jemu těch dvú set kop groší nepoložili, již my jej tiemto listem z toho quitujem a mocně propúštíme, takže jmenovaný Vilém a dě- dicové jeho nebudú povinni nám ani budúciem našiem králóm Českým při zstupo- vánie téhož zámku sumy jmenované dáti. Chtiece a tiemto listem ustanovujíce, aby již psaný Vilém a dědicové jeho od nás i od budúciech našiech králuov Českých i ode všech jiných lidí při svrchupsaných věcech držáni a zachováni byli beze vší překážky a přerušenie. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme k tomuto listu přivěsiti. Dán na Budíně v pondělí před svatým Václavem léta božieho tisiecího čtřstého de- vadesátého, královstvie našiech Uherského prvního a Českého léta dvadcátého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, regni Boemie cancellarii. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 230, a tamže 582 č. 319 z českých register král. v stát. archivu ve Vídni. 435. (1.) List od krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, jímž dává moc, aby mohl zástavy od Hluboké vyplacovati[?], a ač kdo na tom rybníky zdělali, s nimi sě o to smlúvati. V Budíně 1490, 28. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 39 b. My Vladislav ... oznamujem tiemto listem všem, že jakož jsme zapsali a za- stavili hrad náš Hlubokú s jejími příslušnostmi v některých jistých sumách uroze- nému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, jakož pak ty věci zápisové naši světleji ukazují; i že pak porozuměli jsme tomu, kterak někteří z poddaných našiech bez vuole a vědomí našeho zdělali jsú sobě rybníky znova a těmi rybníky zatopili jsú grunty některé k témuž hradu příslušejície, i chtiece, aby ta věc napravena byla, poručili jsme a tiemto listem po- rúčíme jmenovanému Vilémovi plnú moc a plné naše právo jemu k tomu dávajíce,
z roku 1490. 357 učiněno nenie; i chtiece, aby sě tomu dosti stalo, jakož spravedlivé jest, dali sme tiemto listem jmenovanému Vilémovi k tomu povolenie, aby on sě s těmi, komuž co zatopeno jest, smlúvati a jim za to penězi hotovými dosti učiniti mohl. A to také což by za to zatopení hotových peněz dal, pokudž by řádně registry neb svě- domím hodným vokázal, má jemu a jeho dědicóm od nás aneb od našiech budúciech králuov Českých na svrchupsaný spuosob dáno býti. Také jakož jsme jmenovanému Vilémovi při zstupovánie svrchudotčeného zámku měli položiti podle smlúvy dvě stě kop grošuov českých širokých, a on též při postupovánie svém vedle smlúvy měl jest nám zase dvě stě kop groší českých položiti: i poněvadž sme my jemu těch dvú set kop groší nepoložili, již my jej tiemto listem z toho quitujem a mocně propúštíme, takže jmenovaný Vilém a dě- dicové jeho nebudú povinni nám ani budúciem našiem králóm Českým při zstupo- vánie téhož zámku sumy jmenované dáti. Chtiece a tiemto listem ustanovujíce, aby již psaný Vilém a dědicové jeho od nás i od budúciech našiech králuov Českých i ode všech jiných lidí při svrchupsaných věcech držáni a zachováni byli beze vší překážky a přerušenie. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme k tomuto listu přivěsiti. Dán na Budíně v pondělí před svatým Václavem léta božieho tisiecího čtřstého de- vadesátého, královstvie našiech Uherského prvního a Českého léta dvadcátého. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, regni Boemie cancellarii. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 230, a tamže 582 č. 319 z českých register král. v stát. archivu ve Vídni. 435. (1.) List od krále Vladislava panu Vilémovi z Pernšteina, jímž dává moc, aby mohl zástavy od Hluboké vyplacovati[?], a ač kdo na tom rybníky zdělali, s nimi sě o to smlúvati. V Budíně 1490, 28. září. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. f. 39 b. My Vladislav ... oznamujem tiemto listem všem, že jakož jsme zapsali a za- stavili hrad náš Hlubokú s jejími příslušnostmi v některých jistých sumách uroze- nému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, jakož pak ty věci zápisové naši světleji ukazují; i že pak porozuměli jsme tomu, kterak někteří z poddaných našiech bez vuole a vědomí našeho zdělali jsú sobě rybníky znova a těmi rybníky zatopili jsú grunty některé k témuž hradu příslušejície, i chtiece, aby ta věc napravena byla, poručili jsme a tiemto listem po- rúčíme jmenovanému Vilémovi plnú moc a plné naše právo jemu k tomu dávajíce,
Strana 358
358 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina aby on sě s těmi osobami, ktož jsú svými rybníky které grunty k svrchudotčenému hradu příslušejície zatopili, smluviti, uházeti, napomínati a s tiem udělati jako s svým vlastním mohl tak, jakž by sě jemu najlépe vidělo a zdálo. A cožkolivěk učiní, chcme, aby tolikéž moci a pevnosti mělo, jako bychme my sami osobně ty věci zavřeli a spuosobili. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přievěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v úterý den svatého Václava léta božieho tisiecieho čtřstého devadesátého, královstvie našeho Uherského v prvním létě a Českého dvadcátém. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, regni Boemie cancellarii. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 230. — Václav Březan v „Registrum všelijakých listův na pány z Švamberka se vztahujících a na hradě Zvíkově složených,“ kteréž nyní se chová v knihovně univ. Pražské XVII. C. 14, fol. 62 b, podává svými slovy obsah listu, kterým král Ladislav 24. srpna 1454 Oldři- chovi z Rosenberka a dědicům zapsal některé vsi od Hluboké ke Zvíkovu, [kterýž tištěn jest v AČ. XV. 302 č. 18]. Potom Březan pokračuje: „Týž majestát se vším právem odevzdaný sobě měvše páni z Švanberka, a byvše v držení a užívání vesnic těch od hradu Hluboké, král Vladislav vejplatu dav na nich Vilémovi z Pernšteina, nejv. hofmistru kr. Č., listovně pana Henrycha z Švanberka napomínati ráčí, aby s zápisy na to zboží před pány z Rožmberka stál, a přijma od Pernšteinského summu, týchž zápisů jemu s tím zbožím po- stoupil. Datum na Budíně 1. P. 1490. Při tom přípis listu královskýho ku panu Vokovi a Petrovi bratřím z Rožmberka v též příčině.“ 436. (f. VI.) List mocný od krále Vladislava paní Johance z Kravař, aby své mohla poručiti, komuž by se jí zdálo a líbilo. V Budíně 1490, 6. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 228; arch. měst. Brn. ƒ. 107 b—108. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že jsme prošeni od některých věrných našiech jménem urozené Johanky z Kravař nábožné našie milé, abychom jí povolenie naše k tomu dáti ráčili, aby ona o statku svém pozřízenie [sic] učiniti mohla. A my jsúce k té prosbě milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem mocí krá- lovskú a jakožto markrabie Moravský, Johance povolili jsme a tímto listem povolujem, tak aby ona všecken statek svuoj dědičný, věnný, zápisný, mohovitý i nemohovitý, opravní, jakžkoli a kderakými by kolivěk jmény jmenován býti mohl, kderý jmá aneb v časích budúciech jmíti bude, dáti, poručiti a odkázati mohla společně nebo rozdílně za zdravého života nebo na smrtedlné posteli, komuž se jí zdáti a líbiti bude, kromě duchovniech osob, anebo aby poručníky statku svého sdělati mohla, též koho se jí zdáti a líbiti bude. Kderéhož dánie, poručenie a odkázánie a poručníkuov již jmenovanú Johankú statku jejieho sdělánie chcme, aby tolikéž moci a pevnosti jmělo, jako by dckami zemskými zapsáno a utvrzeno aneb před hajtmanem mark- rabstvie Moravského způsobeno a zřízeno bylo. Tuto milost zvláštnie Johance při tom činíce, jestliže by [jí] pán Buoh smrti v tom neuchoval, prvé nežli jí tento list náš v moc přišel, a ona komu v té míře co poručila, dala a odkázala a zapsala, chcem, aby to poručenstvie, dánie, odkázánie a zapsánie moc jmělo tak právě, jako by
358 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina aby on sě s těmi osobami, ktož jsú svými rybníky které grunty k svrchudotčenému hradu příslušejície zatopili, smluviti, uházeti, napomínati a s tiem udělati jako s svým vlastním mohl tak, jakž by sě jemu najlépe vidělo a zdálo. A cožkolivěk učiní, chcme, aby tolikéž moci a pevnosti mělo, jako bychme my sami osobně ty věci zavřeli a spuosobili. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přievěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v úterý den svatého Václava léta božieho tisiecieho čtřstého devadesátého, královstvie našeho Uherského v prvním létě a Českého dvadcátém. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, regni Boemie cancellarii. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 524 č. 230. — Václav Březan v „Registrum všelijakých listův na pány z Švamberka se vztahujících a na hradě Zvíkově složených,“ kteréž nyní se chová v knihovně univ. Pražské XVII. C. 14, fol. 62 b, podává svými slovy obsah listu, kterým král Ladislav 24. srpna 1454 Oldři- chovi z Rosenberka a dědicům zapsal některé vsi od Hluboké ke Zvíkovu, [kterýž tištěn jest v AČ. XV. 302 č. 18]. Potom Březan pokračuje: „Týž majestát se vším právem odevzdaný sobě měvše páni z Švanberka, a byvše v držení a užívání vesnic těch od hradu Hluboké, král Vladislav vejplatu dav na nich Vilémovi z Pernšteina, nejv. hofmistru kr. Č., listovně pana Henrycha z Švanberka napomínati ráčí, aby s zápisy na to zboží před pány z Rožmberka stál, a přijma od Pernšteinského summu, týchž zápisů jemu s tím zbožím po- stoupil. Datum na Budíně 1. P. 1490. Při tom přípis listu královskýho ku panu Vokovi a Petrovi bratřím z Rožmberka v též příčině.“ 436. (f. VI.) List mocný od krále Vladislava paní Johance z Kravař, aby své mohla poručiti, komuž by se jí zdálo a líbilo. V Budíně 1490, 6. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 228; arch. měst. Brn. ƒ. 107 b—108. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že jsme prošeni od některých věrných našiech jménem urozené Johanky z Kravař nábožné našie milé, abychom jí povolenie naše k tomu dáti ráčili, aby ona o statku svém pozřízenie [sic] učiniti mohla. A my jsúce k té prosbě milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem mocí krá- lovskú a jakožto markrabie Moravský, Johance povolili jsme a tímto listem povolujem, tak aby ona všecken statek svuoj dědičný, věnný, zápisný, mohovitý i nemohovitý, opravní, jakžkoli a kderakými by kolivěk jmény jmenován býti mohl, kderý jmá aneb v časích budúciech jmíti bude, dáti, poručiti a odkázati mohla společně nebo rozdílně za zdravého života nebo na smrtedlné posteli, komuž se jí zdáti a líbiti bude, kromě duchovniech osob, anebo aby poručníky statku svého sdělati mohla, též koho se jí zdáti a líbiti bude. Kderéhož dánie, poručenie a odkázánie a poručníkuov již jmenovanú Johankú statku jejieho sdělánie chcme, aby tolikéž moci a pevnosti jmělo, jako by dckami zemskými zapsáno a utvrzeno aneb před hajtmanem mark- rabstvie Moravského způsobeno a zřízeno bylo. Tuto milost zvláštnie Johance při tom činíce, jestliže by [jí] pán Buoh smrti v tom neuchoval, prvé nežli jí tento list náš v moc přišel, a ona komu v té míře co poručila, dala a odkázala a zapsala, chcem, aby to poručenstvie, dánie, odkázánie a zapsánie moc jmělo tak právě, jako by
Strana 359
z roku 1490. 359 jmenovaná Johanka tento list náš v své moci za své živnosti jměla. Tomu na svě- domie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v středu po svatém Františku léta božieho tisícího čtyřstého devadesátého, králov- stvie našich Uherského v prvním létě a Českého v dvacátém. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 232. 437. Svědomí Kryštofa Návoje z Starchuvic (jinak z Starohlivic) o výplatě dvou vesnic k zámku Kunětické Hoře náležejících od Jindřicha z Jezera. Na Kunětické Hoře 1490, 17. října. AČ. IV. 192. — Svědomí Duchoně z Rybitvi, purkrabího na Kunětické Hoře, v téže příčině. Datum ut supra. AČ. IV. 192. 438. Jindřich z Náchoda a z Březníka, hejtman na Kunětické Hoře, vyznává, že na místě pána svého, Viléma z Pernšteina, přijal od Beneše z Weitmile, purkrabí Karlšteinského a minc- mistra na Horách Kutných, dluh 500 kop gr. č. Svědkem byl Kristof Návoj ze Starohlivic. Na Hoře Kunětické 1. 1490 v pátek před sv. Linhartem zpovědníkem (5. listopadu). Orig. pap. v arch. města Kutné Hory. 439. Svědomí biskupa Jana Varadínského, že výplata zástavy dvou vesnic k zámku Kuně- ticko-Horskému náležejících stala se z rozkázání jeho. Na Výškově 1490, 6. list. AČ. IV. 193. 440. (CCXXIIII.) List, jímž se Lužický zapisuje panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Výškově 1490, 8. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Já Mikuláš Lužický z Cecvic vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budou: Jakož najduostojnějšie v Boze otec a pán pan Jan biskup Varadínský oc, pán muoj milostivý JMt, ráčil mi jest z milosti své dáti a popříti tvrze Kunovice s její se vším příslušenstviem i s Částkovem, kterýž jest JMt k tomu přijednal dědičně od pana Viléma Pernšteinského, a na to mi jest ráčil zápis svuoj učiniti do života mého, tak když by mne svrchupsaného Mikuláše pán Buoh smrti neuchoval, že to všecko zboží má postúpeno býti*) po mé smrti urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfištaině [sic], najvyššiemu hofmistru královstvie Českého; pakli by JMti pana Viléma z Pernšteina oc pan Buoh smrti neuchoval, ale kohož by JMt poručníkem na svém místě mocným udělal statku kněze biskupova JMti vlastnieho aneb JMti poručeného, že tomu má též povinno býti, jako svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc. Pakli by pán Buoh i toho poručníka smrti neuchoval, kteréhož by pan Vilém z Pernšteina oc na místě svém udělal, tehda
z roku 1490. 359 jmenovaná Johanka tento list náš v své moci za své živnosti jměla. Tomu na svě- domie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v středu po svatém Františku léta božieho tisícího čtyřstého devadesátého, králov- stvie našich Uherského v prvním létě a Českého v dvacátém. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 232. 437. Svědomí Kryštofa Návoje z Starchuvic (jinak z Starohlivic) o výplatě dvou vesnic k zámku Kunětické Hoře náležejících od Jindřicha z Jezera. Na Kunětické Hoře 1490, 17. října. AČ. IV. 192. — Svědomí Duchoně z Rybitvi, purkrabího na Kunětické Hoře, v téže příčině. Datum ut supra. AČ. IV. 192. 438. Jindřich z Náchoda a z Březníka, hejtman na Kunětické Hoře, vyznává, že na místě pána svého, Viléma z Pernšteina, přijal od Beneše z Weitmile, purkrabí Karlšteinského a minc- mistra na Horách Kutných, dluh 500 kop gr. č. Svědkem byl Kristof Návoj ze Starohlivic. Na Hoře Kunětické 1. 1490 v pátek před sv. Linhartem zpovědníkem (5. listopadu). Orig. pap. v arch. města Kutné Hory. 439. Svědomí biskupa Jana Varadínského, že výplata zástavy dvou vesnic k zámku Kuně- ticko-Horskému náležejících stala se z rozkázání jeho. Na Výškově 1490, 6. list. AČ. IV. 193. 440. (CCXXIIII.) List, jímž se Lužický zapisuje panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Výškově 1490, 8. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Já Mikuláš Lužický z Cecvic vyznávám tímto listem obecně přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budou: Jakož najduostojnějšie v Boze otec a pán pan Jan biskup Varadínský oc, pán muoj milostivý JMt, ráčil mi jest z milosti své dáti a popříti tvrze Kunovice s její se vším příslušenstviem i s Částkovem, kterýž jest JMt k tomu přijednal dědičně od pana Viléma Pernšteinského, a na to mi jest ráčil zápis svuoj učiniti do života mého, tak když by mne svrchupsaného Mikuláše pán Buoh smrti neuchoval, že to všecko zboží má postúpeno býti*) po mé smrti urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfištaině [sic], najvyššiemu hofmistru královstvie Českého; pakli by JMti pana Viléma z Pernšteina oc pan Buoh smrti neuchoval, ale kohož by JMt poručníkem na svém místě mocným udělal statku kněze biskupova JMti vlastnieho aneb JMti poručeného, že tomu má též povinno býti, jako svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc. Pakli by pán Buoh i toho poručníka smrti neuchoval, kteréhož by pan Vilém z Pernšteina oc na místě svém udělal, tehda
Strana 360
360 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tomu ten statek svrchupsaný všecek má postúpen býti vedle toho poručenstvie, kteréž pan biskup JMt učiniti ráčil jest. Jakož pak list ten, kterýž mi JMt pan biskup učiniti na to ráčil, šíře v sobě okazuje a zavírá, jak já se v tom statku zachovati mám. Protož já svrchupsaný Mikuláš Lužický slibuji svú dobrú čistú křesťanskú věrú sám za se i za budúcí své i za toho každého, ktož by po mně toho statku neb jiného mého v moc přišel, že svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti, jakožto mocnému poručníku od JMti pana biskupa učiněnému, i každému tomu, jakož se svrchu píše, hned po mé smrti má postúpeno býti a ničímž se nemá za- stíráno býti. A jestliže bych co na tom zavaditi chtěl aneb zavadil, to mocné býti nemá, než tak čisté a svobodné svrchupsanému panu Vilému poručníku mocnému od kněze biskupa JMti učiněnému má postúpeno býti od toho, komuž by se muoj statek dostal, tak jakož mi od JMti postúpeno jest i se všemi svrchky, jakož toho scedule [sic jsú a zápis JMti také ukazuje. A ten zápis kněze biskupa JMti hned při zstupovánie zámku má zase vydán a vrácen býti svrchupsanému panu Vilémovi poručníku JMti, a více žádné moci ten zápis míti nemá. Také jakož já svrchupsaný Mikuláš Lužický z Cecvic držím zámek od svrchu- psaného pana biskupa JMti, jménem Ostroh s jeho příslušenstviem v dluhu svém, totiž v pěti tisících zlatých uherských tak, kdyby JMt peníze mé položiti a dáti ráčil, že sem JMti povinen zase téhož zámku postúpiti se všiem jeho příslušenstviem i s těmi svrchky se všemi, kteréž mi JMt postúpil, že z té povinnosti JMt pan biskup mne jest ráčil propustiti, tu lásku a milost v tom mi čině, abych já odtud nebyl zplacován do své živnosti. Než po smrti mé, když by svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina oc JMt poručník mocný od kněze biskupa JMti učiněný aneb ten, kohož by JMt po smrti své na místě svém mocným poručníkem učinil, položili čtyři tisíce zlatých uherských tomu, ktož by po smrti mé Mikuláše Lužického toho statku neb jiného mého v moc přišel, tehda ten hned povinen jest a bude zámku Ostroha s jeho příslušenstviem i z svrchky postúpiti častopsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc aneb tomu, kohož by JMt na místě svém poručníkem mocným učinil, ač by JMti pán Buoh smrti neuchoval. Také já svrchupsaný Mikuláš Lužický z těch zámkuov svrchupsaných nemám žádné války počínati v zemi ani ven z země, ani komu jinému toho dopúštěti bez vědomí a vuole často psaného pana Viléma z Pernšteina oc aneboli toho, kohož by JMt na místě svém učinil po smrti své mocným poručníkem. A já Mikuláš Lužický již častopsaný slibuji svú dobrú křesťanskú věrú, že tyto všecky věci, kteréž se v tomto listu zapisují, což se Kunovic i Ostroha dotýče, i jiného, mají tak v celosti zachovány a zdržány býti za mé živnosti, i po smrti mé od těch, ktož by po mé smrti v statek se muoj uvázali, beze všech zmatkuov, forteluov i vše- lijaké nesnáze.
360 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tomu ten statek svrchupsaný všecek má postúpen býti vedle toho poručenstvie, kteréž pan biskup JMt učiniti ráčil jest. Jakož pak list ten, kterýž mi JMt pan biskup učiniti na to ráčil, šíře v sobě okazuje a zavírá, jak já se v tom statku zachovati mám. Protož já svrchupsaný Mikuláš Lužický slibuji svú dobrú čistú křesťanskú věrú sám za se i za budúcí své i za toho každého, ktož by po mně toho statku neb jiného mého v moc přišel, že svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti, jakožto mocnému poručníku od JMti pana biskupa učiněnému, i každému tomu, jakož se svrchu píše, hned po mé smrti má postúpeno býti a ničímž se nemá za- stíráno býti. A jestliže bych co na tom zavaditi chtěl aneb zavadil, to mocné býti nemá, než tak čisté a svobodné svrchupsanému panu Vilému poručníku mocnému od kněze biskupa JMti učiněnému má postúpeno býti od toho, komuž by se muoj statek dostal, tak jakož mi od JMti postúpeno jest i se všemi svrchky, jakož toho scedule [sic jsú a zápis JMti také ukazuje. A ten zápis kněze biskupa JMti hned při zstupovánie zámku má zase vydán a vrácen býti svrchupsanému panu Vilémovi poručníku JMti, a více žádné moci ten zápis míti nemá. Také jakož já svrchupsaný Mikuláš Lužický z Cecvic držím zámek od svrchu- psaného pana biskupa JMti, jménem Ostroh s jeho příslušenstviem v dluhu svém, totiž v pěti tisících zlatých uherských tak, kdyby JMt peníze mé položiti a dáti ráčil, že sem JMti povinen zase téhož zámku postúpiti se všiem jeho příslušenstviem i s těmi svrchky se všemi, kteréž mi JMt postúpil, že z té povinnosti JMt pan biskup mne jest ráčil propustiti, tu lásku a milost v tom mi čině, abych já odtud nebyl zplacován do své živnosti. Než po smrti mé, když by svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina oc JMt poručník mocný od kněze biskupa JMti učiněný aneb ten, kohož by JMt po smrti své na místě svém mocným poručníkem učinil, položili čtyři tisíce zlatých uherských tomu, ktož by po smrti mé Mikuláše Lužického toho statku neb jiného mého v moc přišel, tehda ten hned povinen jest a bude zámku Ostroha s jeho příslušenstviem i z svrchky postúpiti častopsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc aneb tomu, kohož by JMt na místě svém poručníkem mocným učinil, ač by JMti pán Buoh smrti neuchoval. Také já svrchupsaný Mikuláš Lužický z těch zámkuov svrchupsaných nemám žádné války počínati v zemi ani ven z země, ani komu jinému toho dopúštěti bez vědomí a vuole často psaného pana Viléma z Pernšteina oc aneboli toho, kohož by JMt na místě svém učinil po smrti své mocným poručníkem. A já Mikuláš Lužický již častopsaný slibuji svú dobrú křesťanskú věrú, že tyto všecky věci, kteréž se v tomto listu zapisují, což se Kunovic i Ostroha dotýče, i jiného, mají tak v celosti zachovány a zdržány býti za mé živnosti, i po smrti mé od těch, ktož by po mé smrti v statek se muoj uvázali, beze všech zmatkuov, forteluov i vše- lijaké nesnáze.
Strana 361
z roku 1490. 361 Tomu na svědomí pečet svú k tomuto listu přivěsil sem. A připrosil sem urozených pánuov pana Zigmunda z Dúbravice na Osovém, pana Jana z Žerotína na Fulnece, statečného rytíře pana Jakuba z Šárova na Krumsíně, najvyššieho hof- rychtéře markrabstvie Moravského, a slovutných panoší Bohuslava z Kokor a na Tršicích, Jana Kropáče z Nevědomí a Jana z Zástřízl a z Nemotic, že jsú své pe- četi vedle mé na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Výškově v pondělí před svatým Martinem léta od narozenie Syna božího tisícího čtyrstého devadesátého. *) Začátek listiny až dotud opsán z listů vytržených z kodexu Pernšteinského v museu království Českého, kteréž listy, počtem 25, nalézají se v museu Františkově v Brně. 441. (XXVIII.) List krále Vladislava na Kunětickú Horu, jímž potvrzuje zápisuov prvních, a k tomu dává spravedlnost svú, ač by která na JMt přišla, panu Vilémovi z Pernšteina. V Prešpurce 1490, 13. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 26. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, má a drží hrad Kunětickú Horu s jeho příslušnostmi v některých jistých zápisích předkuov našich králuov Českých a v zápisích našich i také v zápisiech osvieceného Jindřicha vývody Minstrberského, hrabie Kladského, kniežete a ujce našeho věrného milého, k kterýmž jest již psaný Vilém s dobrými vuolemi řádně přišel; při kterémžto držení jmenovaného Viléma a dědice jeho zuostavujem a jim toho mocí královskú tiemto listem potvr- Zujem, tak aby oni ten zámek Kunětickú Horu se všemi jeho příslušnostmi vedle zněnie zápisuov, kteréž na to mají, měli, drželi a jeho požívali bez naší, budúciech našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky. Tuto milost zvláštní již psanému Vilémovi a jeho dědicóm při tom činíme a tiemto listem z milosti našie královské pro věrné služby téhož Viléma dáváme: jestliže by v předešlých časiech pro některé nálezy a pokuty, kteréž sú sě námi a pány v súdu zemském královstie Českého staly, aneb kterým koli jiným spuosobem které právo na nás jakožto na krále Českého k tomu zámku Kunětické Hoře a k jeho příslušnostem a zvláště k rybníku Bohdaneckému přišlo a připadlo, to všecko právo naše témuž Vilémovi a jeho dědicóm dali sme mocně, nic sobě ani budúciem našim králóm Českým na témž hradě s jeho příslušnostmi viece nepozuostavujíce, než to- liko samu výplatu vedle zněnie zápisóv. A k tomuto povolenie naše královské také dáváme, aby již psaný Vilém všecka zboží, kteráž od již psaného hradu Kunětickee Hory zastavena a zapsána sú, vyplatiti mohl vedle zněnie těch zápisuov, v kterýchž zapsána sú, beze všie odpornosti držitelóv těch zboží. A k tomu ještě nad to milost témuž Vilémovi a dědicóm jeho učinili sme a tiemto listem činíme a dáváme tako- 46 Archiv Český XVI.
z roku 1490. 361 Tomu na svědomí pečet svú k tomuto listu přivěsil sem. A připrosil sem urozených pánuov pana Zigmunda z Dúbravice na Osovém, pana Jana z Žerotína na Fulnece, statečného rytíře pana Jakuba z Šárova na Krumsíně, najvyššieho hof- rychtéře markrabstvie Moravského, a slovutných panoší Bohuslava z Kokor a na Tršicích, Jana Kropáče z Nevědomí a Jana z Zástřízl a z Nemotic, že jsú své pe- četi vedle mé na svědomí k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Výškově v pondělí před svatým Martinem léta od narozenie Syna božího tisícího čtyrstého devadesátého. *) Začátek listiny až dotud opsán z listů vytržených z kodexu Pernšteinského v museu království Českého, kteréž listy, počtem 25, nalézají se v museu Františkově v Brně. 441. (XXVIII.) List krále Vladislava na Kunětickú Horu, jímž potvrzuje zápisuov prvních, a k tomu dává spravedlnost svú, ač by která na JMt přišla, panu Vilémovi z Pernšteina. V Prešpurce 1490, 13. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 26. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, má a drží hrad Kunětickú Horu s jeho příslušnostmi v některých jistých zápisích předkuov našich králuov Českých a v zápisích našich i také v zápisiech osvieceného Jindřicha vývody Minstrberského, hrabie Kladského, kniežete a ujce našeho věrného milého, k kterýmž jest již psaný Vilém s dobrými vuolemi řádně přišel; při kterémžto držení jmenovaného Viléma a dědice jeho zuostavujem a jim toho mocí královskú tiemto listem potvr- Zujem, tak aby oni ten zámek Kunětickú Horu se všemi jeho příslušnostmi vedle zněnie zápisuov, kteréž na to mají, měli, drželi a jeho požívali bez naší, budúciech našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké překážky. Tuto milost zvláštní již psanému Vilémovi a jeho dědicóm při tom činíme a tiemto listem z milosti našie královské pro věrné služby téhož Viléma dáváme: jestliže by v předešlých časiech pro některé nálezy a pokuty, kteréž sú sě námi a pány v súdu zemském královstie Českého staly, aneb kterým koli jiným spuosobem které právo na nás jakožto na krále Českého k tomu zámku Kunětické Hoře a k jeho příslušnostem a zvláště k rybníku Bohdaneckému přišlo a připadlo, to všecko právo naše témuž Vilémovi a jeho dědicóm dali sme mocně, nic sobě ani budúciem našim králóm Českým na témž hradě s jeho příslušnostmi viece nepozuostavujíce, než to- liko samu výplatu vedle zněnie zápisóv. A k tomuto povolenie naše královské také dáváme, aby již psaný Vilém všecka zboží, kteráž od již psaného hradu Kunětickee Hory zastavena a zapsána sú, vyplatiti mohl vedle zněnie těch zápisuov, v kterýchž zapsána sú, beze všie odpornosti držitelóv těch zboží. A k tomu ještě nad to milost témuž Vilémovi a dědicóm jeho učinili sme a tiemto listem činíme a dáváme tako- 46 Archiv Český XVI.
Strana 362
362 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina vúto, že my ani budúcí naši králové Čeští nemáme žádnému žádných životuov za- pisovati ani dávati na těch zboží, kteráž k již psanému hradu příslušejí a kteráž vyplacena jsú aneb býti mohú od téhož Viléma aneb od dědicuov jeho, a to dotud, dokuž již psaný Vilém a dědicové jeho svrchupsaného hradu Kunětickee Hory s jeho příslušnostmi v držení budú. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán v Prešpurce v sobotu den svatého Brikcí léta buožieho tisícieho CCCCLXXXX. oc království našich Uherského prvnieho a Českého dvadcátého léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg regni Boemie cancellarii. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 223. 442. (c. III.) List krále Vladislava, [kterýmž] potvrzuje listuov na Hranice, na markrabin plat v Tišnově a na opravu kláštera Tišnovského pánóm z Pernšteina. V Prešpurce 1490, 14. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 158 b; cod. Pernst. mus. česk. č. 94; arch. měst. Brn. f. 53 b—54. My Vladislav . .. oznamujem tímto listem všem, že přistúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, a ukázal jest nám řádné vidimus tří listuov najjasnějšieho pána Mathiáše, Uherského a Českého krále, předka našeho slavné paměti, — prvnie, kterýmž jest již psaný král pro věrné služby téhož Viléma ráčil dáti a zapsati životy všech synuov již psaného Viléma, kteréž jmá neb v časích budúcích jmíti bude, i také životy urozeného Vratislava z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské a bratra vlastnieho téhož Viléma, na městě Hranicích též zapsati jest ráčil; — druhý, kterýmž tyž král Matiáš z milosti své přidává opravu kláštera Tišnovského všem synóm již psaného Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude; — a třetie, kterým svrchupsaný král Matiáš na tom platu kláštera Tišnovského, to jest na čtyřech a na šedesáti hřivnách grošuov českých, kterýž již psaný Vilém do živnosti své zapsaný jmá, život již psanému Vratislavovi a synóm téhož Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude, přidává a zapisuje, jakož pak to ti listové jmenovaného krále šíře a otevřenějie v sobě ukazují. A při tom prosil jest nás již psaný Vilém, abychom jemu a dědicóm jeho a svrchupsanému Vratislavovi těch listuov svrchudotčených jmenovaného krále Matiáše potvrditi a při nich je zůstaviti ráčili. Kterýmžto prosbám pro pilných a snažných služeb již psaného Viléma ho- tovost k tomu jsúce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem, mocí královskú a ja- kožto markrabie Moravský listuov svrchupsaných ve všech artikulech, článcích a klausulech, jakoby tuto slovo od slova vepsáni a položeni byli, jim potvrdili jsme a tímto listem potvrzujem, a to při tom při všem, což jim již psaný král Mathiáš těmi
362 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina vúto, že my ani budúcí naši králové Čeští nemáme žádnému žádných životuov za- pisovati ani dávati na těch zboží, kteráž k již psanému hradu příslušejí a kteráž vyplacena jsú aneb býti mohú od téhož Viléma aneb od dědicuov jeho, a to dotud, dokuž již psaný Vilém a dědicové jeho svrchupsaného hradu Kunětickee Hory s jeho příslušnostmi v držení budú. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán v Prešpurce v sobotu den svatého Brikcí léta buožieho tisícieho CCCCLXXXX. oc království našich Uherského prvnieho a Českého dvadcátého léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg regni Boemie cancellarii. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 223. 442. (c. III.) List krále Vladislava, [kterýmž] potvrzuje listuov na Hranice, na markrabin plat v Tišnově a na opravu kláštera Tišnovského pánóm z Pernšteina. V Prešpurce 1490, 14. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 158 b; cod. Pernst. mus. česk. č. 94; arch. měst. Brn. f. 53 b—54. My Vladislav . .. oznamujem tímto listem všem, že přistúpil jest před nás urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, a ukázal jest nám řádné vidimus tří listuov najjasnějšieho pána Mathiáše, Uherského a Českého krále, předka našeho slavné paměti, — prvnie, kterýmž jest již psaný král pro věrné služby téhož Viléma ráčil dáti a zapsati životy všech synuov již psaného Viléma, kteréž jmá neb v časích budúcích jmíti bude, i také životy urozeného Vratislava z Pernšteina, najvyššieho komorníka cudy Brněnské a bratra vlastnieho téhož Viléma, na městě Hranicích též zapsati jest ráčil; — druhý, kterýmž tyž král Matiáš z milosti své přidává opravu kláštera Tišnovského všem synóm již psaného Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude; — a třetie, kterým svrchupsaný král Matiáš na tom platu kláštera Tišnovského, to jest na čtyřech a na šedesáti hřivnách grošuov českých, kterýž již psaný Vilém do živnosti své zapsaný jmá, život již psanému Vratislavovi a synóm téhož Viléma, kteréž jmá neb jmíti bude, přidává a zapisuje, jakož pak to ti listové jmenovaného krále šíře a otevřenějie v sobě ukazují. A při tom prosil jest nás již psaný Vilém, abychom jemu a dědicóm jeho a svrchupsanému Vratislavovi těch listuov svrchudotčených jmenovaného krále Matiáše potvrditi a při nich je zůstaviti ráčili. Kterýmžto prosbám pro pilných a snažných služeb již psaného Viléma ho- tovost k tomu jsúce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem, mocí královskú a ja- kožto markrabie Moravský listuov svrchupsaných ve všech artikulech, článcích a klausulech, jakoby tuto slovo od slova vepsáni a položeni byli, jim potvrdili jsme a tímto listem potvrzujem, a to při tom při všem, což jim již psaný král Mathiáš těmi
Strana 363
z roku 1490. 363 listy dává a zapisuje, zůstavujem milostivě, tak aby oni vedle znění těch zápisuov, životuov jim na jmenovaném městě Hranicích i také na opravě a platu kláštera Tišnovského od jmenovaného krále daných užívali a užívati mohli, beze všie a bu- dúcích našiech králuov Českých i jiných všech lidí všeliké překážky. Tomu na svě- domie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Prešpurce v neděli po svatém Martině léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého, královstvie našiech Uherského oc v prvniem létě a Českého ve dvanáctém létě. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, regni Boemie cancellarii oc. Výtah tištěn Palackým AC. VI. 524 č. 234. 443. Svědomí knížetem Jindř. Minstrberským dané, že Kryštof Návoj z Starchuvic, hejtman Kuněticko-Horský, vyplatil 2 vesnice od Jindř. z Jezera z rozkázání pána svého. V Prostě- jově 1490, 16. list. AČ. IV. 193. 444. (Abeceda druhá A. I.) List krále Vladislava, jímž potvrzuje listy a svobody předkuov svých, kteříž byli dáni p. Ctiborovi Thovačovskému i dědícóm jeho, aby hrad Thovačov i se všiem zbožiem k tomu hradu příslušejíciem, nynějšiem i potomniem, ač by které k tomu přikúpeno bylo, a sám také listem tímto takovéž povolení dává, aby ta zboží mohli dáti, prodati, poru- čiti a s tím učiniti, jak by se jim zdálo, za zdravého života i na smrtedlné posteli. V Prešpurce 1490, 17. listop. — Codex Pernst. Frant. mus. Brn. f. 469; arch. měst. Brn. f. 157 b—158. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že předstúpil jest před nás urozený Ctibor z Cimburgka a s Thovačova, hajtman margrabstvie našeho Morav- ského, věrný náš milý, a přivedl jest nám ku paměti, že jsme jemu a dědicuom jeho v některých předešlých časích listu od krále Jiřího předka našeho slavné paměti daného, co se zámku a města Thovačova s jich příslušnostmi dotýče, potvrditi ráčili, kterýchžto listuov najjasnější knieže pan Matiáš Uherský, Český král, předek náš slavné paměti, též potvrditi jest ráčil, i týmž listem naším že jsme jemu a dědicuom, budúcím pánuom Thovačovským, tu milost učinili, aby oni mohli zboží svá k témuž zámku příslušející společně neb rozdílně dáti, odkázati anebo poručiti listem svým, svú rukú psaným, anebo listem s sedmi pečetmi na svědomí, jakož pak týž list náš jim na to daný ty všecky věci v sobě šíře a světleji zavírá a drží. A při tom zpravil jest nás již psaný Ctibor, že jest některá zboží k jmenovanému zámku Tovačovu přikúpil a znova připojil, i že ještě k témuž zámku přikúpiti a připojiti některá zboží úmysl jmá, proše nás, abychom jemu a dědicuom jeho k tomu povolení naše dáti ráčili, aby oni ta všecka zboží, keráž jest již psaný Ctibor přikúpil a k jmeno- 46*
z roku 1490. 363 listy dává a zapisuje, zůstavujem milostivě, tak aby oni vedle znění těch zápisuov, životuov jim na jmenovaném městě Hranicích i také na opravě a platu kláštera Tišnovského od jmenovaného krále daných užívali a užívati mohli, beze všie a bu- dúcích našiech králuov Českých i jiných všech lidí všeliké překážky. Tomu na svě- domie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Prešpurce v neděli po svatém Martině léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého, královstvie našiech Uherského oc v prvniem létě a Českého ve dvanáctém létě. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, regni Boemie cancellarii oc. Výtah tištěn Palackým AC. VI. 524 č. 234. 443. Svědomí knížetem Jindř. Minstrberským dané, že Kryštof Návoj z Starchuvic, hejtman Kuněticko-Horský, vyplatil 2 vesnice od Jindř. z Jezera z rozkázání pána svého. V Prostě- jově 1490, 16. list. AČ. IV. 193. 444. (Abeceda druhá A. I.) List krále Vladislava, jímž potvrzuje listy a svobody předkuov svých, kteříž byli dáni p. Ctiborovi Thovačovskému i dědícóm jeho, aby hrad Thovačov i se všiem zbožiem k tomu hradu příslušejíciem, nynějšiem i potomniem, ač by které k tomu přikúpeno bylo, a sám také listem tímto takovéž povolení dává, aby ta zboží mohli dáti, prodati, poru- čiti a s tím učiniti, jak by se jim zdálo, za zdravého života i na smrtedlné posteli. V Prešpurce 1490, 17. listop. — Codex Pernst. Frant. mus. Brn. f. 469; arch. měst. Brn. f. 157 b—158. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že předstúpil jest před nás urozený Ctibor z Cimburgka a s Thovačova, hajtman margrabstvie našeho Morav- ského, věrný náš milý, a přivedl jest nám ku paměti, že jsme jemu a dědicuom jeho v některých předešlých časích listu od krále Jiřího předka našeho slavné paměti daného, co se zámku a města Thovačova s jich příslušnostmi dotýče, potvrditi ráčili, kterýchžto listuov najjasnější knieže pan Matiáš Uherský, Český král, předek náš slavné paměti, též potvrditi jest ráčil, i týmž listem naším že jsme jemu a dědicuom, budúcím pánuom Thovačovským, tu milost učinili, aby oni mohli zboží svá k témuž zámku příslušející společně neb rozdílně dáti, odkázati anebo poručiti listem svým, svú rukú psaným, anebo listem s sedmi pečetmi na svědomí, jakož pak týž list náš jim na to daný ty všecky věci v sobě šíře a světleji zavírá a drží. A při tom zpravil jest nás již psaný Ctibor, že jest některá zboží k jmenovanému zámku Tovačovu přikúpil a znova připojil, i že ještě k témuž zámku přikúpiti a připojiti některá zboží úmysl jmá, proše nás, abychom jemu a dědicuom jeho k tomu povolení naše dáti ráčili, aby oni ta všecka zboží, keráž jest již psaný Ctibor přikúpil a k jmeno- 46*
Strana 364
364 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vanému zámku Tovačovu připojil aneb keráž by ještě on Ctibor aneb dědicové jeho k témuž zámku přikúpili a připojili, mohli dáti, odkázati též jako svá jiná zboží k témuž hradu příslušející. K kteréžto prosbě pro pilné a ustavičné služby již psa- ného Ctibora jsúce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a mocí královskú a ja- kožto margrabie Moravský svolili jsme a tímto listem svolujem, povolení naše krá- lovské již psanému Ctiborovi a dědicuom jeho k tomu dávajíce, aby oni ta všecka zboží, keráž sú k již psanému zámku přikúpili anebo kerá by ještě přivésti a ob- sáhnúti spravedlivě k témuž zámku mohli, dáti, odkázati aneb poručiti mohli společně nebo rozdílně za zdravého života nebo na smrtedlné posteli, komuž by se jim a kterým osobám kolivěk zdálo a líbilo, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých a margrabí Moravských i všech jiných lidí všeliaké překážky. Keréžto dání, odkázání neb poručení svrchu dotčených zboží chcme aby tolikéž moci a pevnosti jmělo, jako by dskami zemskými jmenovaného margrabstvie Moravského zapsáno a utvrzeno bylo. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k to- muto listu. Dán v Prešpurce v středu*) po sv. Martině léta oc M'CCCC'LXXXX', královstvie našich Uherského oc v prvniem a Českého ve dvacátém létě. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 236. — *) V Codexu Pernšteinském chovaném v archivu města Brna stojí „v sobotu“ na místě „v středu“. 445. Na sjezdu v Brně držaném l. 1490 fer. VI. post Andreae (3. prosince) učiněn nález mezi Vilémem z Pernšteina a rukojměmi po Heraltovi z Kunstatu v příčině dluhu. Brandl LCit. V. 228. 446. Boček Kuna z Kunstatu a na Búzově dává Vilémovi z Pernšteina náhradu za zátopu, kterou rybník Kronvířský nad jezerem Kobylským způsobuje. 1490, 5. pros. — Orig. perg. v arch. zem. v Brně, art. Hodonín-Pavlovice č. 42; Cod. Pernst. mus. Česk. č. 116. Já Boček Kuna z Kunštátu a na Búzově i s erby svými a budúcími po- tomky . . . jakož jsem s povolením urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššího hofmistra království Českého, rybníkem svým Kronvířem krunty jeho nad jezerem Kobylským zatopil, kdežto já předepsaný Boček Kuna ty krunty rybníkem mým svrchudotčeným zatopené svým vlastním dědictvím oddal jsem, tak že jest svrchupsaný pan Vilém to mé oddání za dosti ode mne přijal, jakož pak to oddání v sobě samo vymezeno jest. Protož já svrchupsaný Boček Kuna i s erby svými a budúcími potomky slibujem tímto listem víc se na ty dědiny za tu zátopu oddané nenavracovati, ani táhnúti nemáme [sic], než toho svrchupsaný pan Vilém i jeho erbové a budúcí páni Krumlovští jakožto svého vlastního dědictví
364 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vanému zámku Tovačovu připojil aneb keráž by ještě on Ctibor aneb dědicové jeho k témuž zámku přikúpili a připojili, mohli dáti, odkázati též jako svá jiná zboží k témuž hradu příslušející. K kteréžto prosbě pro pilné a ustavičné služby již psa- ného Ctibora jsúce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a mocí královskú a ja- kožto margrabie Moravský svolili jsme a tímto listem svolujem, povolení naše krá- lovské již psanému Ctiborovi a dědicuom jeho k tomu dávajíce, aby oni ta všecka zboží, keráž sú k již psanému zámku přikúpili anebo kerá by ještě přivésti a ob- sáhnúti spravedlivě k témuž zámku mohli, dáti, odkázati aneb poručiti mohli společně nebo rozdílně za zdravého života nebo na smrtedlné posteli, komuž by se jim a kterým osobám kolivěk zdálo a líbilo, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých a margrabí Moravských i všech jiných lidí všeliaké překážky. Keréžto dání, odkázání neb poručení svrchu dotčených zboží chcme aby tolikéž moci a pevnosti jmělo, jako by dskami zemskými jmenovaného margrabstvie Moravského zapsáno a utvrzeno bylo. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k to- muto listu. Dán v Prešpurce v středu*) po sv. Martině léta oc M'CCCC'LXXXX', královstvie našich Uherského oc v prvniem a Českého ve dvacátém létě. Výtah tištěn AČ. VI. 524 č. 236. — *) V Codexu Pernšteinském chovaném v archivu města Brna stojí „v sobotu“ na místě „v středu“. 445. Na sjezdu v Brně držaném l. 1490 fer. VI. post Andreae (3. prosince) učiněn nález mezi Vilémem z Pernšteina a rukojměmi po Heraltovi z Kunstatu v příčině dluhu. Brandl LCit. V. 228. 446. Boček Kuna z Kunstatu a na Búzově dává Vilémovi z Pernšteina náhradu za zátopu, kterou rybník Kronvířský nad jezerem Kobylským způsobuje. 1490, 5. pros. — Orig. perg. v arch. zem. v Brně, art. Hodonín-Pavlovice č. 42; Cod. Pernst. mus. Česk. č. 116. Já Boček Kuna z Kunštátu a na Búzově i s erby svými a budúcími po- tomky . . . jakož jsem s povolením urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššího hofmistra království Českého, rybníkem svým Kronvířem krunty jeho nad jezerem Kobylským zatopil, kdežto já předepsaný Boček Kuna ty krunty rybníkem mým svrchudotčeným zatopené svým vlastním dědictvím oddal jsem, tak že jest svrchupsaný pan Vilém to mé oddání za dosti ode mne přijal, jakož pak to oddání v sobě samo vymezeno jest. Protož já svrchupsaný Boček Kuna i s erby svými a budúcími potomky slibujem tímto listem víc se na ty dědiny za tu zátopu oddané nenavracovati, ani táhnúti nemáme [sic], než toho svrchupsaný pan Vilém i jeho erbové a budúcí páni Krumlovští jakožto svého vlastního dědictví
Strana 365
z roku 1490. 365 požívati mají na časy budúcí, bez všelikteraké přiekazy mé i mých erbuov a budúcích potomkuov. A také jestliže by jezero Kobylské z daru pána Buoha všemohúcího vodu dostatečně jmělo a na grunty mé pod týž rybník Kronvíř topilo až k samé hrázi i na hráz téhož svrchupsaného rybníka Kronvíře, proti tomu já svrchupsaný Boček Kuna i erbové moji a budúcí býti nemám ani toho brániti mám na časy budúcí, než svrchupsanému panu Vilémovi, erbóm jeho i budúcím pánóm Krumlovským, i tomu každému, ač by kdy kto toho svrchupsaného jezera Kobylského v držení byl, přáti toho máme, tak jakož se svrchu píše. Tomu na svědomí a lepší jistotu já svrchupsaný Boček Kuna svú vlastní pečet sem přivěsil k tomuto listu. A připrosil jsem urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hajtmana markrabství Moravského, pana Vratislava z Pern- šteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského u Brně, pana Jana Kuny z Kunštátu a na Hodoníně, pana Oldřicha z Bozkovic a na Trnávce, pana Jana staršího z Lompnice a pana Zigmunda z Dúbravice a z Osového, že jsú své pečeti vedle mé na svědomí k tomuto listu přivěsili, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest psán a dán v Brně o sněmu v neděli před svatým Mikulášem léta od narození Syna božího tisícího čtyřstého devadesátého. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 237. 447. (b. II.) List krále Vladislava na papíře, jímž dává moc panu Vilémovi z Pernšteina, aby mohl zboží od Třebíče zástavné vyplacovati. V Trnavě 1490, 15. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 391 b; arch. měst. Brn. ƒ. 129; vytrž. listy z kod. mus. česk. č. 132. My Vladislav . . . urozeným, statečným, slovutným pánóm, rytieřstvu i všem, kteříž by která zboží od kláštera Třebíckého v které zástavě drželi, věrným našim milým, vzkazujem milost královskú a všecko dobré. Věrní milí! Na vědomí vám dáváme, že my klášter Třebíč se vším zbožím a příslušenstvím jeho zapsali a za- stavili jsme urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, při tom jemu poručivše, aby on všecka zboží a vsi, kteráž by od téhož kláštera komu jinému zapsána a zastavena byla, od každého vedle znění jeho zápisu vyplatiti a k tomu klášteru zase obrátiti mohl. Protož žá- dáme na vás všech i na každém zvlášť, kteříž byšte od jmenovaného Viléma jsúce napomenuti, vedle zápisuov svých na kterákolivěk zboží již psaného kláštera sumu svú přijmúce jemu jich postupovali a jeho jich zmocnili. Pakli byšte s ním oč uho- diti a srovnati nemohli, tehdy abyšte stáli před urozeným Ctiborem z Cimburka a s Thovačova, hajtmanem markrabstvie Moravského, věrným naším milým, neb jsme my jemu tu věc poručili, jestliže by s kým o takové věci již psaný Vilém uhoditi nemohl, aby on jmenovaný Ctibor to mezi nimi rozeznal. I vědúce v tom
z roku 1490. 365 požívati mají na časy budúcí, bez všelikteraké přiekazy mé i mých erbuov a budúcích potomkuov. A také jestliže by jezero Kobylské z daru pána Buoha všemohúcího vodu dostatečně jmělo a na grunty mé pod týž rybník Kronvíř topilo až k samé hrázi i na hráz téhož svrchupsaného rybníka Kronvíře, proti tomu já svrchupsaný Boček Kuna i erbové moji a budúcí býti nemám ani toho brániti mám na časy budúcí, než svrchupsanému panu Vilémovi, erbóm jeho i budúcím pánóm Krumlovským, i tomu každému, ač by kdy kto toho svrchupsaného jezera Kobylského v držení byl, přáti toho máme, tak jakož se svrchu píše. Tomu na svědomí a lepší jistotu já svrchupsaný Boček Kuna svú vlastní pečet sem přivěsil k tomuto listu. A připrosil jsem urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hajtmana markrabství Moravského, pana Vratislava z Pern- šteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského u Brně, pana Jana Kuny z Kunštátu a na Hodoníně, pana Oldřicha z Bozkovic a na Trnávce, pana Jana staršího z Lompnice a pana Zigmunda z Dúbravice a z Osového, že jsú své pečeti vedle mé na svědomí k tomuto listu přivěsili, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest psán a dán v Brně o sněmu v neděli před svatým Mikulášem léta od narození Syna božího tisícího čtyřstého devadesátého. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 237. 447. (b. II.) List krále Vladislava na papíře, jímž dává moc panu Vilémovi z Pernšteina, aby mohl zboží od Třebíče zástavné vyplacovati. V Trnavě 1490, 15. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 391 b; arch. měst. Brn. ƒ. 129; vytrž. listy z kod. mus. česk. č. 132. My Vladislav . . . urozeným, statečným, slovutným pánóm, rytieřstvu i všem, kteříž by která zboží od kláštera Třebíckého v které zástavě drželi, věrným našim milým, vzkazujem milost královskú a všecko dobré. Věrní milí! Na vědomí vám dáváme, že my klášter Třebíč se vším zbožím a příslušenstvím jeho zapsali a za- stavili jsme urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, při tom jemu poručivše, aby on všecka zboží a vsi, kteráž by od téhož kláštera komu jinému zapsána a zastavena byla, od každého vedle znění jeho zápisu vyplatiti a k tomu klášteru zase obrátiti mohl. Protož žá- dáme na vás všech i na každém zvlášť, kteříž byšte od jmenovaného Viléma jsúce napomenuti, vedle zápisuov svých na kterákolivěk zboží již psaného kláštera sumu svú přijmúce jemu jich postupovali a jeho jich zmocnili. Pakli byšte s ním oč uho- diti a srovnati nemohli, tehdy abyšte stáli před urozeným Ctiborem z Cimburka a s Thovačova, hajtmanem markrabstvie Moravského, věrným naším milým, neb jsme my jemu tu věc poručili, jestliže by s kým o takové věci již psaný Vilém uhoditi nemohl, aby on jmenovaný Ctibor to mezi nimi rozeznal. I vědúce v tom
Strana 366
366 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vuoli a rozkázání naše, zachovejte se v tom tak vedle psaní našeho, neb jest to konečná vuole naše. Dán v Trnavě v středu po s. Lucii léta božího M'CCCC'LXXXX° království našich Uherského prvního a Českého dvatcátého. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 238. 448. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Půtou z Lichtmburka o směnu, kterouž byli učinili, totiž že Vilém dal zámek a město Jemnici Půtovi za zámek jeho Sádek. Dat. na Krumlově v pondělí po vánocích (27. pros.) 1490. AČ. VI. 525 č. 239. Vklad na hrad Sádek Vilémovi z Pernšteina od Půty z Lichtmburka zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 14 dne 22. března 1492. 449. (CCXXII) Vklad ve dsky zboží Evanovského [Janovi Filipcovi biskupu Varadínskému od Jana z Švamberka, mistra převorství Strakonického]. 1490. — Vytržené listy z kodexu Pernst. v Mus. Frant. v Brně. Jan z Švamberka a na Strakoniciech, mistr převorství v Čechách a v Moravě, v Slezí, v Polščě, v Rakúsiech, v Štyrščě, v Korytanech, v Karnoli, a kněz Mikuláš toho času převor na Strakonicích i vešken konvent domu Strakonicského zákona svatého Jana Jerosolimitánského, mocí svú a bratřích [sic] svých, a majíce povolení od najjasnějšiech knížat a pánuov pana Matyáše Uherského, Českého krále oc, kní- žete Rakúského a margrabí Moravského oc, a pana Vladislava krále Českého a mar- grabí Moravského oc, hrad pustý řečený Orlovice, městečko Evanovice s dvorem, a vsi dole psané: ves Orlovice, ves Hoščice, ves Markovice s dvorem, s rolí oranú i neoranú i s poplužími, s horami, s lesy, s háji, s dolinami, lukami, pastvami i pu- ščinami, s platy, s činžemi, s poplatky, rybníky, s mlýny, řekami, potoky, desátky platnými, s kostelními poddacími, s šenkem, s robotami, mezemi a hranicemi, s plným právem a panstvím, tak jakož to zboží Orlovské a Ejvanovské a ty vsi dotčené od staradávna záleží a vymezeny jsú a k nám a zákonu našemu příslušely a požívali jsme, ovšem tu sobě nic nevymieňujíce kterého panství a dědicství nám ani našemu zákonu ani budúcím potomním náměstkóm našim, duostojnému v Boze otci panu Janovi biskupu Varadínskému a správci kostela Olomúcského a jeho erbóm zemského a světského řádu vkládáme a vpisujeme ve dsky ku pravému jich dědičnému držení a dědicství. Léta Božieho tisiecího čtyřstého devadesátého vepsán jest tento vpis ve dsky práva Olomúcského v první knihy pana Jana Heralta z Kunštatu a s Plumlova.
366 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vuoli a rozkázání naše, zachovejte se v tom tak vedle psaní našeho, neb jest to konečná vuole naše. Dán v Trnavě v středu po s. Lucii léta božího M'CCCC'LXXXX° království našich Uherského prvního a Českého dvatcátého. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 238. 448. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Půtou z Lichtmburka o směnu, kterouž byli učinili, totiž že Vilém dal zámek a město Jemnici Půtovi za zámek jeho Sádek. Dat. na Krumlově v pondělí po vánocích (27. pros.) 1490. AČ. VI. 525 č. 239. Vklad na hrad Sádek Vilémovi z Pernšteina od Půty z Lichtmburka zapsán do desk Brněnských č. 12 fol. 14 dne 22. března 1492. 449. (CCXXII) Vklad ve dsky zboží Evanovského [Janovi Filipcovi biskupu Varadínskému od Jana z Švamberka, mistra převorství Strakonického]. 1490. — Vytržené listy z kodexu Pernst. v Mus. Frant. v Brně. Jan z Švamberka a na Strakoniciech, mistr převorství v Čechách a v Moravě, v Slezí, v Polščě, v Rakúsiech, v Štyrščě, v Korytanech, v Karnoli, a kněz Mikuláš toho času převor na Strakonicích i vešken konvent domu Strakonicského zákona svatého Jana Jerosolimitánského, mocí svú a bratřích [sic] svých, a majíce povolení od najjasnějšiech knížat a pánuov pana Matyáše Uherského, Českého krále oc, kní- žete Rakúského a margrabí Moravského oc, a pana Vladislava krále Českého a mar- grabí Moravského oc, hrad pustý řečený Orlovice, městečko Evanovice s dvorem, a vsi dole psané: ves Orlovice, ves Hoščice, ves Markovice s dvorem, s rolí oranú i neoranú i s poplužími, s horami, s lesy, s háji, s dolinami, lukami, pastvami i pu- ščinami, s platy, s činžemi, s poplatky, rybníky, s mlýny, řekami, potoky, desátky platnými, s kostelními poddacími, s šenkem, s robotami, mezemi a hranicemi, s plným právem a panstvím, tak jakož to zboží Orlovské a Ejvanovské a ty vsi dotčené od staradávna záleží a vymezeny jsú a k nám a zákonu našemu příslušely a požívali jsme, ovšem tu sobě nic nevymieňujíce kterého panství a dědicství nám ani našemu zákonu ani budúcím potomním náměstkóm našim, duostojnému v Boze otci panu Janovi biskupu Varadínskému a správci kostela Olomúcského a jeho erbóm zemského a světského řádu vkládáme a vpisujeme ve dsky ku pravému jich dědičnému držení a dědicství. Léta Božieho tisiecího čtyřstého devadesátého vepsán jest tento vpis ve dsky práva Olomúcského v první knihy pana Jana Heralta z Kunštatu a s Plumlova.
Strana 367
z roku 1490. 367 450. Smlouva, kterouž zavazuje se Jan Mayer, mistr židovský království Českého a markrabství Moravského, na místě všech židův markrabství Moravského platiti Vilémovi z Pernšteina najvyššímu hofmistru 50 fl. ročně až do jeho smrti; začež je jmenovaný pán v potřebách jejich má přichrániti. B. m. (1490?) — Cod. Pernstein. arch. města Brna fol. 30. Jan Mayer žid, mistr židovský království Českého a markrabství Moravského, známo činím tímto listem všem vuobec, kdež čten nebo čtúci slyšán bude, že sem k potřebě a k žádosti všech židuov markrabství Moravského učinil smlúvu mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyšším hofmistrem království Českého JMtí, a těmi židy všemi obývajícími v markrabství Moravském, tak že ti židé nynějšii i budoucí potomní mají býti a jsou [povinni] do živnosti pana Viléma svrchupsaného JMti platiti padesáte zlatých uherských, a to hned počnúc od vaanoc najprv příštích po datum listu tohoto, a tak každý rok až do živnosti JMti platiti a vydávati jmáme. A nadepsaný pán Vilém JMt, když by se ti židé k JMti utekli, což by koli nebylo proti pánu Bohu a zemi, jich radú svou neopúštěti a jim co dobrého učiniti [aby] ráčil. Jaa svrchupsaný Mayer jakožto smlúvce všich židuov obývajících v markrabstvie Moravském, a rukojmie podepsaní slibujeme všickni jednostajně na místě všech židuov obývajících v zemi Moravské, kdežkoli jsou neb budou, že se tomu všemu dosti státi má od nás všech svrchupsanému pánu JMti tak a na ten čas, jakož se svrchu píše. Pakli bychom toho neučinili a summy tej L fl. svrchupsaných kterýkoli rok při času v moc nedali a úplně nezaplatili, pánu JMti dáváme tímto listem plnú moc i právo my podepsanii židé sami od sebe i od svých erbuov i budoucích židuov, že nás i erby naše bude moci stavovati i svú mocí k tomu připravovati, abychom JMti dosti činili do živnosti JMti, tak jakož jsme se sami dobrovolně a [z] zvláštnie příchylnosti k JMti v to podali. Tomu na svědomí a lepší jistotu jaa nadepsaný Mayer mistr židovský, i my podepsanii židee všickni rukojmie, svými vlastními rukami toho všeho na zdržení sme se podepsali, že tomu všemu dosti činiti jmáme, což se v tomto listu píše. Item, tito jsou za to rukojmové: item mistr Mayer, Myšl z Evančic, Januš z Evančic, David z Evančic, Kaffman z Pohořelic, Judlman z Pohořelic, Izaak z Strážnice, starý Izaak z Strážnice, Mertl z Evančic, Januš z Pohořelic, Michal Hesl z Evančic. 451. (CLXXXIIII) Cedule rukú kněze Jindřichovú napsaná o dluhy Konětickohorské. (1490) — Cod. Pernst. arch. musea kr. Č. Zástava Konětické Hory. Item Kaffunk držie Rokytno s jinými vesnicemi v Vč ſk groších.
z roku 1490. 367 450. Smlouva, kterouž zavazuje se Jan Mayer, mistr židovský království Českého a markrabství Moravského, na místě všech židův markrabství Moravského platiti Vilémovi z Pernšteina najvyššímu hofmistru 50 fl. ročně až do jeho smrti; začež je jmenovaný pán v potřebách jejich má přichrániti. B. m. (1490?) — Cod. Pernstein. arch. města Brna fol. 30. Jan Mayer žid, mistr židovský království Českého a markrabství Moravského, známo činím tímto listem všem vuobec, kdež čten nebo čtúci slyšán bude, že sem k potřebě a k žádosti všech židuov markrabství Moravského učinil smlúvu mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyšším hofmistrem království Českého JMtí, a těmi židy všemi obývajícími v markrabství Moravském, tak že ti židé nynějšii i budoucí potomní mají býti a jsou [povinni] do živnosti pana Viléma svrchupsaného JMti platiti padesáte zlatých uherských, a to hned počnúc od vaanoc najprv příštích po datum listu tohoto, a tak každý rok až do živnosti JMti platiti a vydávati jmáme. A nadepsaný pán Vilém JMt, když by se ti židé k JMti utekli, což by koli nebylo proti pánu Bohu a zemi, jich radú svou neopúštěti a jim co dobrého učiniti [aby] ráčil. Jaa svrchupsaný Mayer jakožto smlúvce všich židuov obývajících v markrabstvie Moravském, a rukojmie podepsaní slibujeme všickni jednostajně na místě všech židuov obývajících v zemi Moravské, kdežkoli jsou neb budou, že se tomu všemu dosti státi má od nás všech svrchupsanému pánu JMti tak a na ten čas, jakož se svrchu píše. Pakli bychom toho neučinili a summy tej L fl. svrchupsaných kterýkoli rok při času v moc nedali a úplně nezaplatili, pánu JMti dáváme tímto listem plnú moc i právo my podepsanii židé sami od sebe i od svých erbuov i budoucích židuov, že nás i erby naše bude moci stavovati i svú mocí k tomu připravovati, abychom JMti dosti činili do živnosti JMti, tak jakož jsme se sami dobrovolně a [z] zvláštnie příchylnosti k JMti v to podali. Tomu na svědomí a lepší jistotu jaa nadepsaný Mayer mistr židovský, i my podepsanii židee všickni rukojmie, svými vlastními rukami toho všeho na zdržení sme se podepsali, že tomu všemu dosti činiti jmáme, což se v tomto listu píše. Item, tito jsou za to rukojmové: item mistr Mayer, Myšl z Evančic, Januš z Evančic, David z Evančic, Kaffman z Pohořelic, Judlman z Pohořelic, Izaak z Strážnice, starý Izaak z Strážnice, Mertl z Evančic, Januš z Pohořelic, Michal Hesl z Evančic. 451. (CLXXXIIII) Cedule rukú kněze Jindřichovú napsaná o dluhy Konětickohorské. (1490) — Cod. Pernst. arch. musea kr. Č. Zástava Konětické Hory. Item Kaffunk držie Rokytno s jinými vesnicemi v Vč ſk groších.
Strana 368
368 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina It. Mikuláš, Otcuov bratr, držie Kunětice s jinými vesnicemi v IM groších a v LXXXII I g. It. týž Mikuláš držie Dolany s jinými vesnicemi v VI° P g. It. Karpas z Chrudimě držie Čankovice a Zminný v Vic P groších. It. Bezchleba z Chrudimě držie Hostovice a něco v Komárově v Ij° a v XXV. ſP g. It. Mikulášovi Holohlavskému zastaveny Břehy s jinými vesnicemi v Vc a XXXVIIII zlatých uherských. It. Bezchleba z Chrudimě drží lidi v Komárově ve II° zlatých uherských. It. Karpas z Chrudimě drží platu v Kolodějích Větších s Horkú v Ij“ a ve II f. uherských. It. Čertová z Hradce drží tři lúky ve stu zlatých. It. dvuor Přelúčský zastaven v Ij“ P g. It. Žehušicský držie Živanice s tú se vší rychtú a Rosice se vší tú rychtú v XVIj �P g., pokadž naše pamět jest, proto sě jistoty nevie, neb jest dckami zapsáno. It. Bezchleba drží Dříteč ve III° f. It. drží Brikcí z Libanic Choteč v IIj“ ve XLII f. It. Jan Anděl drží mlýn Sezemský v IIIIj zlatých uherských. It. Osice a rybáře na Blatníce zapsány Otcovi ve II f. uherských; má na tom životy. It. Osice ves s dvorem poplužným držie Otcovy děti v VII f.; mají životy. It. Anděl držie Sezemice s jinými vesnicemi v VIC � g. It. Přelúčie držie Štěpán Anděl; na to jest zápis královský, IjM P g. it. IIj. It. IIjC f. na Úřeticské Lhotě. It. v Svietkově IjC � g. drží Liška. It. I sto f. na Makošinách má zapsáno Mat. Brkov. It. Liška držie v Svietkově dvuor v XLV �l gr. It. na Bohdanči. (CLXXXV) Cedule druhá o též dluhy rukú kancléře kněze Jindřichova psaná. Item Anděl puojčil na Sezemice V° XXV g. českých, a to jest jemu dckami zapsáno, když by strana straně dala puol léta napřed věděti při sv. Jiřie nebo při sv. Havle. It. týž Anděl puojčil jest na mlýn Sezemský II XXV P g. českých, a to jest jemu zapsáno listem s rukojmiemi s takovú výmienkú, když by koli strana straně puol léta dala napřed věděti, tehdy muož vyplaceno býti.
368 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina It. Mikuláš, Otcuov bratr, držie Kunětice s jinými vesnicemi v IM groších a v LXXXII I g. It. týž Mikuláš držie Dolany s jinými vesnicemi v VI° P g. It. Karpas z Chrudimě držie Čankovice a Zminný v Vic P groších. It. Bezchleba z Chrudimě držie Hostovice a něco v Komárově v Ij° a v XXV. ſP g. It. Mikulášovi Holohlavskému zastaveny Břehy s jinými vesnicemi v Vc a XXXVIIII zlatých uherských. It. Bezchleba z Chrudimě drží lidi v Komárově ve II° zlatých uherských. It. Karpas z Chrudimě drží platu v Kolodějích Větších s Horkú v Ij“ a ve II f. uherských. It. Čertová z Hradce drží tři lúky ve stu zlatých. It. dvuor Přelúčský zastaven v Ij“ P g. It. Žehušicský držie Živanice s tú se vší rychtú a Rosice se vší tú rychtú v XVIj �P g., pokadž naše pamět jest, proto sě jistoty nevie, neb jest dckami zapsáno. It. Bezchleba drží Dříteč ve III° f. It. drží Brikcí z Libanic Choteč v IIj“ ve XLII f. It. Jan Anděl drží mlýn Sezemský v IIIIj zlatých uherských. It. Osice a rybáře na Blatníce zapsány Otcovi ve II f. uherských; má na tom životy. It. Osice ves s dvorem poplužným držie Otcovy děti v VII f.; mají životy. It. Anděl držie Sezemice s jinými vesnicemi v VIC � g. It. Přelúčie držie Štěpán Anděl; na to jest zápis královský, IjM P g. it. IIj. It. IIjC f. na Úřeticské Lhotě. It. v Svietkově IjC � g. drží Liška. It. I sto f. na Makošinách má zapsáno Mat. Brkov. It. Liška držie v Svietkově dvuor v XLV �l gr. It. na Bohdanči. (CLXXXV) Cedule druhá o též dluhy rukú kancléře kněze Jindřichova psaná. Item Anděl puojčil na Sezemice V° XXV g. českých, a to jest jemu dckami zapsáno, když by strana straně dala puol léta napřed věděti při sv. Jiřie nebo při sv. Havle. It. týž Anděl puojčil jest na mlýn Sezemský II XXV P g. českých, a to jest jemu zapsáno listem s rukojmiemi s takovú výmienkú, když by koli strana straně puol léta dala napřed věděti, tehdy muož vyplaceno býti.
Strana 369
z let 1490 a 1491. 369 It. Mikuláš, Otcuov bratr, puojčil jest na Kunětice, Brozany, Hradiště a jiné vsi tisíc kop g. Také sě má dáti půl léta napřed věděti, neb na to list má s rukojmiemi. It. týž Mikuláš puojčil na jednu vésku na Polizy [Polisy] IIj zlatých. It. Bezchleba z Chrudimě drží jednu ves Dřietez [Dříteč], na kterúž puojčil III“ f., ta sě má na sv. Jiří vyplatiti. It. Kafunk z Homole držie Rokytno a některé jiné vsi, ty, když jemu tisíc zlatých a který den položeny budú, má jich hned postúpiti. It. Jindřich z Jezera drží Čankovice a Bližňovice a Skalici ve XIIC f., to sě jemu hned dáti má, jakož byl prótah kniežetem JMtí vzat do sv. Kateřiny, a již jest kniežeti JMti pověděno, že v tento pátek chce vlehnúti, nebude-li jemu ta suma položena. It. pan Zub, ten drží městečko Bohdaneč a některé vesnice ve XIIII° g., dal již puol léta napřed věděti, že sě jemu suma položiti má na sv. Jiřie; a rozumie sě na něm, by jemu hned některý tento týden anebo kterýžkoli jiný [ . . . . ], že sumu svú vezma, postúpil by hned toho. Item Brikcí z Libanic, ten držie jednu ves Choteč v IIj a v XLII f. Tomu sě má dáti puol léta napřed věděti. It. pan Václav Žehušický, ten puojčil na Rosice blíž ke třem tisicóm zlatých, to jest jemu dckami zapsáno, i nemuože sě věděti, kdy by výplata příslušela, než musí sě ohledati při suchých dnech ve dckách. It. Otec sám držie také některé vesnice, jakožto Dolany, Rohoznice, Křičeň, za to mám, v VIC g. Má sě jemu k výplatě dáti puol léta napřed věděti. It. Karpas z Chrudimě, ten držie Lány ves s některými jinými vesnicemi v XI° f. Tomu sě má dáti puol léta napřed věděti. It. Hyndrák a Bezchleba držie Hostovice a Komárov, o tom neviemy sumy, nebo kancléře nemajíce, neviemy sě čím zpraviti, kterýž listy všecky ty zástavní má v registrech sepsány. It. Jindřich Veliký Dlúhoveský drží Břehy a Lohynice. Také sumy neviemy, to sě šíře vyhledá v registrum. It. pan Zahrádka držie ves Bukovinu ve I° f. It. Pardubský Svietkov. It. pan Liška držie Blansko, i neviem kerak. 452. (CLXXXXVII) List ode pánuov Lichtenšteinaruov o roku svatby přidání [panny Barbory, dcery Pertolta z Lipého.] (Začátkem 1491.) — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Kristof z Lechtenšteina [sic] a s Nikolšpurku, a Wolfgank syn již psaného páně Kristofuov z Lechtnšteina a s Nikolšpurku, známo činíme tiemto listem obecně Archiv Český XVI 47
z let 1490 a 1491. 369 It. Mikuláš, Otcuov bratr, puojčil jest na Kunětice, Brozany, Hradiště a jiné vsi tisíc kop g. Také sě má dáti půl léta napřed věděti, neb na to list má s rukojmiemi. It. týž Mikuláš puojčil na jednu vésku na Polizy [Polisy] IIj zlatých. It. Bezchleba z Chrudimě drží jednu ves Dřietez [Dříteč], na kterúž puojčil III“ f., ta sě má na sv. Jiří vyplatiti. It. Kafunk z Homole držie Rokytno a některé jiné vsi, ty, když jemu tisíc zlatých a který den položeny budú, má jich hned postúpiti. It. Jindřich z Jezera drží Čankovice a Bližňovice a Skalici ve XIIC f., to sě jemu hned dáti má, jakož byl prótah kniežetem JMtí vzat do sv. Kateřiny, a již jest kniežeti JMti pověděno, že v tento pátek chce vlehnúti, nebude-li jemu ta suma položena. It. pan Zub, ten drží městečko Bohdaneč a některé vesnice ve XIIII° g., dal již puol léta napřed věděti, že sě jemu suma položiti má na sv. Jiřie; a rozumie sě na něm, by jemu hned některý tento týden anebo kterýžkoli jiný [ . . . . ], že sumu svú vezma, postúpil by hned toho. Item Brikcí z Libanic, ten držie jednu ves Choteč v IIj a v XLII f. Tomu sě má dáti puol léta napřed věděti. It. pan Václav Žehušický, ten puojčil na Rosice blíž ke třem tisicóm zlatých, to jest jemu dckami zapsáno, i nemuože sě věděti, kdy by výplata příslušela, než musí sě ohledati při suchých dnech ve dckách. It. Otec sám držie také některé vesnice, jakožto Dolany, Rohoznice, Křičeň, za to mám, v VIC g. Má sě jemu k výplatě dáti puol léta napřed věděti. It. Karpas z Chrudimě, ten držie Lány ves s některými jinými vesnicemi v XI° f. Tomu sě má dáti puol léta napřed věděti. It. Hyndrák a Bezchleba držie Hostovice a Komárov, o tom neviemy sumy, nebo kancléře nemajíce, neviemy sě čím zpraviti, kterýž listy všecky ty zástavní má v registrech sepsány. It. Jindřich Veliký Dlúhoveský drží Břehy a Lohynice. Také sumy neviemy, to sě šíře vyhledá v registrum. It. pan Zahrádka držie ves Bukovinu ve I° f. It. Pardubský Svietkov. It. pan Liška držie Blansko, i neviem kerak. 452. (CLXXXXVII) List ode pánuov Lichtenšteinaruov o roku svatby přidání [panny Barbory, dcery Pertolta z Lipého.] (Začátkem 1491.) — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Kristof z Lechtenšteina [sic] a s Nikolšpurku, a Wolfgank syn již psaného páně Kristofuov z Lechtnšteina a s Nikolšpurku, známo činíme tiemto listem obecně Archiv Český XVI 47
Strana 370
370 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú: Jakož sě jest stala dokonalá a ko- nečná smlúva, i tudiež také listy s rukojmiemi to šíře jest ujiščeno, z urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfnsteině, v ty časy maršálkem a nynie najvyšším hofmistrem království Českého, což sě panny Barbory, dcery páně Pertuolthovy z Lip- pého oc dobré paměti dotýče, takže když by svrchupsané panně Barboře z Lippého bylo XVI let, že já Wolfgank svrchupsaný z Lechtenšteina mám ji pojíti v svaté manželstvie a sobě za manželku vzieti, jakož pak ta smlúva a listové na to učinění to v sobě všecko šířě a světleji zavierají a ukazují; kterúžto smlúvu a listy my svrchupsaní Kristof a Wolfgank máme jedny a svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina druhé pod pečětmi k tomu dobrých lidí na svědomí přitištěnými, i také pod pe- čětmi s rukojmiemi visutými. I prosili jsme my svrchupsaní Kristof a Wolfgank z Lechtenšteina svrchu- jmenovaného pana Viléma z Pernšteina oc, aby tu svatbú ješče prodlil a ji odložil od tohoto masopustu nynie příščieho do roka. Kdež k naší potřěbě a k žádosti týž pan Vilém z Pernšteina oc nám jest to učinil. I jestliže by pak nynie aneb potom v tom roce svrchupsaná panna Barbora měla těch XVIte let, že my svrchupsaný Kristof a Wolfgank z Lechtenšteina nemáme sobě toho k žádné pomoci bráti, aniž tu má býti co k jaké škodě tej smlúvě a tím listem mezi nimi učiněným ani k jaké přěkážce; neb ač to prodlení svatby tej svrchupsanej pan Vilém z Pernštejna oc nám k naší potřěbě a žádosti učinil jest, proto my svrchupsaný Kristof a Wolfgank slibujeme naší dobrú čistú věrú křesťanskú v tom ve všem tak sě zachovati a tomu všemu dosti učiniti, což v tej smlúvě svrchupsanej a v těch listech s rukojmiemi sě zavierá a ukazuje, beze všech zmatkuov, forteluov i výmluv všelikterakých. Tomu na svědomí pečeti své k tomuto listu jsme přivěsili. Datum [sic]*). *) Viz listiny tištěné výše str. 274 č. 312, str. 276 č. 316. 453. (q. XVI) List zprávnie na Veselíčko od pana Ctibora panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Tovačově 1491, 6. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 147 b; měst. Brn.ƒ. 85 b—86. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského, oznamuji . . . že z rady a naučenie a rozkázánie panského statek sirotkuov někdy slovutného Ctibora z Lipoltic a z Veselíčka pro sirotšie lepšie, tak že k tomu statku mnoho sirotkuov jest bylo, a obklíčeno jich zbožie panstviem Helfnšteinským, aby jim radšie přibývalo na hotových penězích nežli na statku tak malém mohlo by po- strženo býti a menšie užitek přijíti, protož s radú týchž pánuov markrabstvie Mo- ravského prodal sem jakožto hýtman markrabstvie Moravského a mocí tohoto listu prodávám týchž sirotkuov jménem, Jana, Šťastného, Vácslava i jiných mladšiech si-
370 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina přede všemi, ktož jej čísti nebo čtúce slyšeti budú: Jakož sě jest stala dokonalá a ko- nečná smlúva, i tudiež také listy s rukojmiemi to šíře jest ujiščeno, z urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfnsteině, v ty časy maršálkem a nynie najvyšším hofmistrem království Českého, což sě panny Barbory, dcery páně Pertuolthovy z Lip- pého oc dobré paměti dotýče, takže když by svrchupsané panně Barboře z Lippého bylo XVI let, že já Wolfgank svrchupsaný z Lechtenšteina mám ji pojíti v svaté manželstvie a sobě za manželku vzieti, jakož pak ta smlúva a listové na to učinění to v sobě všecko šířě a světleji zavierají a ukazují; kterúžto smlúvu a listy my svrchupsaní Kristof a Wolfgank máme jedny a svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina druhé pod pečětmi k tomu dobrých lidí na svědomí přitištěnými, i také pod pe- čětmi s rukojmiemi visutými. I prosili jsme my svrchupsaní Kristof a Wolfgank z Lechtenšteina svrchu- jmenovaného pana Viléma z Pernšteina oc, aby tu svatbú ješče prodlil a ji odložil od tohoto masopustu nynie příščieho do roka. Kdež k naší potřěbě a k žádosti týž pan Vilém z Pernšteina oc nám jest to učinil. I jestliže by pak nynie aneb potom v tom roce svrchupsaná panna Barbora měla těch XVIte let, že my svrchupsaný Kristof a Wolfgank z Lechtenšteina nemáme sobě toho k žádné pomoci bráti, aniž tu má býti co k jaké škodě tej smlúvě a tím listem mezi nimi učiněným ani k jaké přěkážce; neb ač to prodlení svatby tej svrchupsanej pan Vilém z Pernštejna oc nám k naší potřěbě a žádosti učinil jest, proto my svrchupsaný Kristof a Wolfgank slibujeme naší dobrú čistú věrú křesťanskú v tom ve všem tak sě zachovati a tomu všemu dosti učiniti, což v tej smlúvě svrchupsanej a v těch listech s rukojmiemi sě zavierá a ukazuje, beze všech zmatkuov, forteluov i výmluv všelikterakých. Tomu na svědomí pečeti své k tomuto listu jsme přivěsili. Datum [sic]*). *) Viz listiny tištěné výše str. 274 č. 312, str. 276 č. 316. 453. (q. XVI) List zprávnie na Veselíčko od pana Ctibora panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Tovačově 1491, 6. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 147 b; měst. Brn.ƒ. 85 b—86. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského, oznamuji . . . že z rady a naučenie a rozkázánie panského statek sirotkuov někdy slovutného Ctibora z Lipoltic a z Veselíčka pro sirotšie lepšie, tak že k tomu statku mnoho sirotkuov jest bylo, a obklíčeno jich zbožie panstviem Helfnšteinským, aby jim radšie přibývalo na hotových penězích nežli na statku tak malém mohlo by po- strženo býti a menšie užitek přijíti, protož s radú týchž pánuov markrabstvie Mo- ravského prodal sem jakožto hýtman markrabstvie Moravského a mocí tohoto listu prodávám týchž sirotkuov jménem, Jana, Šťastného, Vácslava i jiných mladšiech si-
Strana 371
z roku 1491. 371 rotkuov, vsi dědičné Veselíčko s dvorem poplužním a ves Chylčie s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s rybníky, s lesy, s háji, s horami, s lukami, s sady, s pastvami, s pastvištěmi, s vodami tekutými i netekutými i se všiem plným právem, panstviem a příslušenstviem, tak jakož ty vsi v svých mezech záležie a od staradávna vyměřeny jsú, s platy, s činžemi, nic ovšem tu nevymieňuje ani pozůsta- vuje, kromě toho platu, kterýž opatu a konventu kláštera Hradištského blíž Olomúce odtud vychází, ten k témuž klášteru odtud vychází a jmá podle staradávnieho práva, než se všiem jiným plným právem, panstviem a vlastenstviem ku pravému dědicstvie prodal sem urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru krá- lovstvie Českého a jeho erbóm, a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vrati- slavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, za VI“ f. dobrých uherských, kteréž sem již od nich hotové a zaplacené vzal. Protož já nahoře psaný Ctibor hýtman, první jistec a zprávce nahoře i dole- psaných věcí, a my Kristofor z Tvorkova, Jeronym z Lidéřova a na Odrách, Beneš z Hustopeč a z Štramberka, Beneš Pražma z Bielkova, Kliment z Bránek, Jan Tu- pecský z Petrzwaldu, rukojmie a spravedliví spoluslibče s ním se panem Ctiborem a zaň všickni vespolek slibujem rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú, čistú věrú beze všie zlé lsti jim kupitelóm našiem svrchupsaným to jisté zbožie napředpsané s jeho se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho neučinili, což se svrchu píše, a nedokonali na všem nebo na dílě, jehož Buoh nedaj oc. Leženie obyčejné v městě Olomúci oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje. Jenž jest dán a psán na Thovačově na den svíček léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého devadesátého prvnieho počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 240. 454. Smlouva mezi knížetem Jindřichem starším Minstrberským a Vilímem z Pernšteina o Horu Kunětickou. Ve Žďáře 1491, 8. ledna. AČ. IV. 194. č. 21. 455. Kníže Jindřich Minstrberský praví v listu, kterýž psal biskupu Varadínskému o ma- jestáty a listy na horu Kunětickou, jež mu byl schovati dal, že o všecko právo a spravedlnost k hoře Kunětické učinil smlouvu s Vilémem z Pernšteina. Ve Žďáře 1491, 8. ledna. AČ. IV. 196 č. 22. 456. Jindřich kníže Minstrberský převádí všecko právo své ke vsi Libišanům na Viléma z Pernšteina. Ve Žďáře 1491, 8. ledna. AČ. IV. 197 č. 23. 47*
z roku 1491. 371 rotkuov, vsi dědičné Veselíčko s dvorem poplužním a ves Chylčie s lidmi platnými i neplatnými, s rolí ornú i neornú, s rybníky, s lesy, s háji, s horami, s lukami, s sady, s pastvami, s pastvištěmi, s vodami tekutými i netekutými i se všiem plným právem, panstviem a příslušenstviem, tak jakož ty vsi v svých mezech záležie a od staradávna vyměřeny jsú, s platy, s činžemi, nic ovšem tu nevymieňuje ani pozůsta- vuje, kromě toho platu, kterýž opatu a konventu kláštera Hradištského blíž Olomúce odtud vychází, ten k témuž klášteru odtud vychází a jmá podle staradávnieho práva, než se všiem jiným plným právem, panstviem a vlastenstviem ku pravému dědicstvie prodal sem urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru krá- lovstvie Českého a jeho erbóm, a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vrati- slavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, za VI“ f. dobrých uherských, kteréž sem již od nich hotové a zaplacené vzal. Protož já nahoře psaný Ctibor hýtman, první jistec a zprávce nahoře i dole- psaných věcí, a my Kristofor z Tvorkova, Jeronym z Lidéřova a na Odrách, Beneš z Hustopeč a z Štramberka, Beneš Pražma z Bielkova, Kliment z Bránek, Jan Tu- pecský z Petrzwaldu, rukojmie a spravedliví spoluslibče s ním se panem Ctiborem a zaň všickni vespolek slibujem rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú, čistú věrú beze všie zlé lsti jim kupitelóm našiem svrchupsaným to jisté zbožie napředpsané s jeho se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském . . . Pakli bychom toho neučinili, což se svrchu píše, a nedokonali na všem nebo na dílě, jehož Buoh nedaj oc. Leženie obyčejné v městě Olomúci oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje. Jenž jest dán a psán na Thovačově na den svíček léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého devadesátého prvnieho počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 240. 454. Smlouva mezi knížetem Jindřichem starším Minstrberským a Vilímem z Pernšteina o Horu Kunětickou. Ve Žďáře 1491, 8. ledna. AČ. IV. 194. č. 21. 455. Kníže Jindřich Minstrberský praví v listu, kterýž psal biskupu Varadínskému o ma- jestáty a listy na horu Kunětickou, jež mu byl schovati dal, že o všecko právo a spravedlnost k hoře Kunětické učinil smlouvu s Vilémem z Pernšteina. Ve Žďáře 1491, 8. ledna. AČ. IV. 196 č. 22. 456. Jindřich kníže Minstrberský převádí všecko právo své ke vsi Libišanům na Viléma z Pernšteina. Ve Žďáře 1491, 8. ledna. AČ. IV. 197 č. 23. 47*
Strana 372
372 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 457. (CLII) List od pana Albrechta Holešovského na dluh sedm set zlatých a dvúadvadceti zlatých a osm groší českých panu Vilémovi z Pernšteina. Na Holešově 1491, 12. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Albrecht starší z Šternberga a s Lúkova i s svými erby, první jistec a dlužník dluhu dolepsaného, vyznávám . . . že sěm dlužen pravého a spravedlivého dluhu mně vděk puojčeného sedm set zlatých a dvaadvadceti zlatých dobrých uherských váhy a mince spravedlivých a osm groší českých širokých urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru království Českého, a jeho erbóm, a k věrné ruce jejich urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského v Brně, i tomu každému, ktož by tento list měl s již psaného pana Viléma z Pernšteina, jeho erbuov aneb věrné ruky svrchupsaných dobrú vuolí; takovýmto obyčejem: že já svrchupsaný Albrecht mám a slibuji tyto úroky z té sumy svrchupsané mně puojčené vydávati a spravo- vati osobám dolepsaným každý rok tak vedle zápisu jejich, a to od tohoto svatého Jiří najprv příštieho do pěti let pořád zběhlých, poněvadž nemohl sěm na těch kněžích a jiných, jimž takoví dluhové příslušejí, to zjednati sobě, aby ode mne listy s ru- kojmiemi byli přijali na ty dluhy. A to zejména těmto osobám do Olomúce: Item najprve k svatému Michalu do konventu knězi převorovi jistiny jest sto zlatých a třidceti zlatých bez dvú zlatých, z toho sě úroku dává šest hřiven, a to rozdielně na svatý Jiří tři hřivny a na svatý Václav tři hřivny. Item knězi Martinovi, oltářníkovi u svaté Alžběty v špitáli v Olomúci sto zlatých a osmdesáte zlatých, a z toho úroku dává sě o svatém Jiří puol pátý hřivny a o svatém Václavě tolikéž, ale za to sú rukojmie Prostějovští měšťané, ale pan Vilém z Pernšteina jest povinovat z toho je vyvaditi. Item na rathúz do Olomúce jistiny jest čtyři sta zlatých a čtrnádcte zlatých uherských a osm groší širokých, z toho úroku na Lipníku jest zapsáno puol desátý hřivny a osm groší o svatém Jiří, a o svatém Václavě teež puol desátý hřivny a osm groší. A ti penězi svrchupsaní, jistina i úrok, sluší k kostelóm svatého Mauricí v Olomúci a diel k kostelu Matky buoží na předhradí Olomúckém a diel k kostelu sv. Petra také na předhradí Olomúckém. Za kteréžto sumy sú prvé rukojmie již psaným kněžím a měšťanóm opatrní purgmistr, rada i všicka obec města Lipníka. A v tom rukojemstvie mají státi za mne Albrechta svrchupsaného do těch pěti let; neb mi jest to učinil k prosbě a žádosti mé svrchupsaný Vilém z Pern- šteina, aby ti měšťané Lipenští v tom rukojemství stáli za mne do těch pěti let. Kterúžto sumu svrchupsanú sedm set zlatých a dvaadvadceti zlatých a osm groší širokých já svrchupsaný Albrecht slibuji svú dobrú čistú věrú dáti a zaplatiti
372 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 457. (CLII) List od pana Albrechta Holešovského na dluh sedm set zlatých a dvúadvadceti zlatých a osm groší českých panu Vilémovi z Pernšteina. Na Holešově 1491, 12. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Albrecht starší z Šternberga a s Lúkova i s svými erby, první jistec a dlužník dluhu dolepsaného, vyznávám . . . že sěm dlužen pravého a spravedlivého dluhu mně vděk puojčeného sedm set zlatých a dvaadvadceti zlatých dobrých uherských váhy a mince spravedlivých a osm groší českých širokých urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru království Českého, a jeho erbóm, a k věrné ruce jejich urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského v Brně, i tomu každému, ktož by tento list měl s již psaného pana Viléma z Pernšteina, jeho erbuov aneb věrné ruky svrchupsaných dobrú vuolí; takovýmto obyčejem: že já svrchupsaný Albrecht mám a slibuji tyto úroky z té sumy svrchupsané mně puojčené vydávati a spravo- vati osobám dolepsaným každý rok tak vedle zápisu jejich, a to od tohoto svatého Jiří najprv příštieho do pěti let pořád zběhlých, poněvadž nemohl sěm na těch kněžích a jiných, jimž takoví dluhové příslušejí, to zjednati sobě, aby ode mne listy s ru- kojmiemi byli přijali na ty dluhy. A to zejména těmto osobám do Olomúce: Item najprve k svatému Michalu do konventu knězi převorovi jistiny jest sto zlatých a třidceti zlatých bez dvú zlatých, z toho sě úroku dává šest hřiven, a to rozdielně na svatý Jiří tři hřivny a na svatý Václav tři hřivny. Item knězi Martinovi, oltářníkovi u svaté Alžběty v špitáli v Olomúci sto zlatých a osmdesáte zlatých, a z toho úroku dává sě o svatém Jiří puol pátý hřivny a o svatém Václavě tolikéž, ale za to sú rukojmie Prostějovští měšťané, ale pan Vilém z Pernšteina jest povinovat z toho je vyvaditi. Item na rathúz do Olomúce jistiny jest čtyři sta zlatých a čtrnádcte zlatých uherských a osm groší širokých, z toho úroku na Lipníku jest zapsáno puol desátý hřivny a osm groší o svatém Jiří, a o svatém Václavě teež puol desátý hřivny a osm groší. A ti penězi svrchupsaní, jistina i úrok, sluší k kostelóm svatého Mauricí v Olomúci a diel k kostelu Matky buoží na předhradí Olomúckém a diel k kostelu sv. Petra také na předhradí Olomúckém. Za kteréžto sumy sú prvé rukojmie již psaným kněžím a měšťanóm opatrní purgmistr, rada i všicka obec města Lipníka. A v tom rukojemstvie mají státi za mne Albrechta svrchupsaného do těch pěti let; neb mi jest to učinil k prosbě a žádosti mé svrchupsaný Vilém z Pern- šteina, aby ti měšťané Lipenští v tom rukojemství stáli za mne do těch pěti let. Kterúžto sumu svrchupsanú sedm set zlatých a dvaadvadceti zlatých a osm groší širokých já svrchupsaný Albrecht slibuji svú dobrú čistú věrú dáti a zaplatiti
Strana 373
z roku 1491. 373 svrchupsaným kněžím a měšťanóm do Olomúce od tohoto svatého Jiří najprv přištieho úplně přes pět let pořád zběhlých beze všech dalšiech odtahuov, a ty listy od nich na ty svrchupsané sumy vyvaditi a panu Vilémovi z Pernšteina svrchupsanému je vrátiti, a úroky ty také tak na ty listy spravovati, jakož sě svrchu píše, beze všech zmatkuov. Pakli bych já svrchupsaný Albrecht mohl prvé před tiem časem, než by těch pět let přišlo, ty listy svrchupsané vyvaditi, tehda když bych ty listy vyvadil a panu Vilémovi z Pernšteina je vrátil, pan Vilém bude také mně tento list mój zasě po- vinen vrátiti. Pakli bych prvé nemohl těch listuov vyvaditi, tehda konečně beze všech odtahuov na ten čas po vyjití těch pět let, jakož sě svrchu píše, mám a slibuji ty listy již psané vyvaditi a panu Vilémovi z Pernšteina aneb erbóm jeho v moc jejich dáti a vrátiti. A my purgmistr, konšelee i všecka obec města Holešova nynější i budúcie, rukojmie a spoluslibce s svrchupsaným panem Albrechtem, pánem naším milostivým, a za JMt i erby JMti, slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdielnú to všecko, což sě v tomto listu píše, svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina, JMti erbóm i jejich věrné ruce svrchupsané, v celosti tak zdržěti a zaplatiti i úroky na ty časy, tak jakož sě svrchu píše, spravovati beze všech zmatkuov, forteluov i nesnází všelijakých. Pakli bychom čeho toho neučinili, buď jistinu že bychom na ten čas nezaplatili aneb úrokuov kdy na časy svrchupsané, nespravili, tak jakož sě svrchu píše, tehda my svrchupsaní rukojmie dáváme plnú moc a právo tiemto listem věřitelóm našim svrchupsaným, aby mohli nás a statky naše stavovati v městech, v městečkách, ve vsech i na poli dotud, dokudž by sě tomu dosti všemu nestalo, což sě v tomto listu píše. A protiv tomu býti nemáme žádným obyčejem ani kterým právem duchovniem ani světským, a v tom nemají nám ku pomoci býti žádní frejunkové ani jaká zřie- zenie zemská, dokudž by sě tomu všemu dosti nestalo, tak jakož sě nahoře píše. A jestliže by věřitelee naši svrchupsaní jaké škody vziali pro nesplnění a nezdržení věcí svrchupsaných, ješto by je mohli pokázati bez přísah a věrovánie, ty škody také máme a slibujem jim nahraditi a zaplatiti penězi hotovými. Tomu na svědomí a na potvrzenie my svrchupsaní jistec i rukojmie pečeti naše k tomuto listu sme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Holešově tu středu po svíčkách léta od narozenie Syna buožieho tisícieho čtyřistého devadesátého prvnieho. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 525 č. 241. 458. Jindřich starší kníže Minstrberský kvituje Vilíma z Pernšteina z 500 P gr. č., kteréž byl přijal na sumu 3000 P gr. č. splatnou na den sv. Jiří nejprve příští. Datum na Kladště v úterý den Obrácení sv. Pavla (25. ledna) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn v AČ. VI. 525 č. 242.
z roku 1491. 373 svrchupsaným kněžím a měšťanóm do Olomúce od tohoto svatého Jiří najprv přištieho úplně přes pět let pořád zběhlých beze všech dalšiech odtahuov, a ty listy od nich na ty svrchupsané sumy vyvaditi a panu Vilémovi z Pernšteina svrchupsanému je vrátiti, a úroky ty také tak na ty listy spravovati, jakož sě svrchu píše, beze všech zmatkuov. Pakli bych já svrchupsaný Albrecht mohl prvé před tiem časem, než by těch pět let přišlo, ty listy svrchupsané vyvaditi, tehda když bych ty listy vyvadil a panu Vilémovi z Pernšteina je vrátil, pan Vilém bude také mně tento list mój zasě po- vinen vrátiti. Pakli bych prvé nemohl těch listuov vyvaditi, tehda konečně beze všech odtahuov na ten čas po vyjití těch pět let, jakož sě svrchu píše, mám a slibuji ty listy již psané vyvaditi a panu Vilémovi z Pernšteina aneb erbóm jeho v moc jejich dáti a vrátiti. A my purgmistr, konšelee i všecka obec města Holešova nynější i budúcie, rukojmie a spoluslibce s svrchupsaným panem Albrechtem, pánem naším milostivým, a za JMt i erby JMti, slibujem naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdielnú to všecko, což sě v tomto listu píše, svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina, JMti erbóm i jejich věrné ruce svrchupsané, v celosti tak zdržěti a zaplatiti i úroky na ty časy, tak jakož sě svrchu píše, spravovati beze všech zmatkuov, forteluov i nesnází všelijakých. Pakli bychom čeho toho neučinili, buď jistinu že bychom na ten čas nezaplatili aneb úrokuov kdy na časy svrchupsané, nespravili, tak jakož sě svrchu píše, tehda my svrchupsaní rukojmie dáváme plnú moc a právo tiemto listem věřitelóm našim svrchupsaným, aby mohli nás a statky naše stavovati v městech, v městečkách, ve vsech i na poli dotud, dokudž by sě tomu dosti všemu nestalo, což sě v tomto listu píše. A protiv tomu býti nemáme žádným obyčejem ani kterým právem duchovniem ani světským, a v tom nemají nám ku pomoci býti žádní frejunkové ani jaká zřie- zenie zemská, dokudž by sě tomu všemu dosti nestalo, tak jakož sě nahoře píše. A jestliže by věřitelee naši svrchupsaní jaké škody vziali pro nesplnění a nezdržení věcí svrchupsaných, ješto by je mohli pokázati bez přísah a věrovánie, ty škody také máme a slibujem jim nahraditi a zaplatiti penězi hotovými. Tomu na svědomí a na potvrzenie my svrchupsaní jistec i rukojmie pečeti naše k tomuto listu sme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Holešově tu středu po svíčkách léta od narozenie Syna buožieho tisícieho čtyřistého devadesátého prvnieho. Výtah tištěn Palackým AČ. VI. 525 č. 241. 458. Jindřich starší kníže Minstrberský kvituje Vilíma z Pernšteina z 500 P gr. č., kteréž byl přijal na sumu 3000 P gr. č. splatnou na den sv. Jiří nejprve příští. Datum na Kladště v úterý den Obrácení sv. Pavla (25. ledna) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn v AČ. VI. 525 č. 242.
Strana 374
374 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina 459. (A. I.) List správní na Sádek od pana Puoty z Lichtnburka panu Vilémovi z Pernšteina. Na Jemnici 1491, 26. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 417 b; arch. měst. Brn. f. 135 b—136. Já Puotha z Lichtnburka a Biethova i s svými erby vyznávám . . . že jsem udělal směnu a frajmark s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Českého, hradem svým Sádkem na Je]m- pnici město a na ves Radotice se všiem jejich příslušenstviem, tak jakož jest to sám on držel urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, [a jemu] i jeho erbóm se všiem jeho příslušenstviem, což k tomu hradu Sádku od starodávna příslušie, s dvory, s rybníky, s lesy, s háji, s horami, s doly, s dolinami, s potoky, s řekami, k němu dědicstviem příslušejícím, totiž Kojeticemi, Rokytankú Horní i Dolní i v Lov- kovicích puol sedma lánu a čtvrt, což k tomu jest, s dvory jejich kmecími osedlými i neosidlými i s měščišči, s lidmi tu na nich osedlými nynějšiemi i budúcími i s rolí mi] oranými i neoranými, s hranicemi, s mezemi, se vší zvolí, což k těm vsem a k témuž zboží svrchupsanému od staradávna příslušie, i se třimi mlýny blíž hradu příležícími, dávám se všiem plným právem a panstviem, ničehehož tu ani erbóm svým ani bu- dúcím svým nevymieňuje, nepozůstavuje práva ani vlastenstvie nižádného; kterýžto hrad a zboží svrchupsaná mám a slibuji ve dcsky zemské na prvním sněmu panském . . . A my Albrecht starší [z] Šternberka a na Holešově, Ščepán z Lomnice a na Náměšti, Ludvík z Waytmille, Mikuláš Hafska [Hauska] z Zahrádek a Urbanče, Mi- kuláš z Zahrádek a z Hobze, Vácslav z Menhartic, rukojmie a spoluslibce a správce s ním svrchupsaným Puothú a erby jeho, spuolu s ním a zaň slibujem rukú společní a nerozdílnú to všecko, což se v tomto listu [píše], spravovati a osvobozovati a vy- čiščovati podle zněnie listu tohoto. Pakli bychom toho neučinilji] ve všem nebo v díle, tehdy ihned oc. Leženie obyčejné v městě Brně oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Datum na Jemnici oc tu středu po sv. Pavlu na vieru Obrácenie léta oc IMCCCC'LXXXXI°. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 243. 460. (XX.) Dobrá vuole na listy Kunětickohorské od kněze Jindřicha panu Vilémovi z Pernšteina. Na Kladště 1491, 31. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 17 b. My Jindřich starší, buoží milostí knieže Minsterberské a hrabie Kladský, pán z Kunstatu a z Poděbrad oc, vyznáváme ... že jakož máme listy a zápisy s maje- státy na zámek Huoru Kuněticskú a na ta zbožie od najjasnějšiech kniežat a pánuov, najprve od pana Zigmunda krále Českého slavné paměti JMti, kterýmžto jest za- psati ráčil někdy urozeným panu Alšovi z Šternberka Holickému a Puothovi z Ča-
374 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina 459. (A. I.) List správní na Sádek od pana Puoty z Lichtnburka panu Vilémovi z Pernšteina. Na Jemnici 1491, 26. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 417 b; arch. měst. Brn. f. 135 b—136. Já Puotha z Lichtnburka a Biethova i s svými erby vyznávám . . . že jsem udělal směnu a frajmark s urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Českého, hradem svým Sádkem na Je]m- pnici město a na ves Radotice se všiem jejich příslušenstviem, tak jakož jest to sám on držel urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, [a jemu] i jeho erbóm se všiem jeho příslušenstviem, což k tomu hradu Sádku od starodávna příslušie, s dvory, s rybníky, s lesy, s háji, s horami, s doly, s dolinami, s potoky, s řekami, k němu dědicstviem příslušejícím, totiž Kojeticemi, Rokytankú Horní i Dolní i v Lov- kovicích puol sedma lánu a čtvrt, což k tomu jest, s dvory jejich kmecími osedlými i neosidlými i s měščišči, s lidmi tu na nich osedlými nynějšiemi i budúcími i s rolí mi] oranými i neoranými, s hranicemi, s mezemi, se vší zvolí, což k těm vsem a k témuž zboží svrchupsanému od staradávna příslušie, i se třimi mlýny blíž hradu příležícími, dávám se všiem plným právem a panstviem, ničehehož tu ani erbóm svým ani bu- dúcím svým nevymieňuje, nepozůstavuje práva ani vlastenstvie nižádného; kterýžto hrad a zboží svrchupsaná mám a slibuji ve dcsky zemské na prvním sněmu panském . . . A my Albrecht starší [z] Šternberka a na Holešově, Ščepán z Lomnice a na Náměšti, Ludvík z Waytmille, Mikuláš Hafska [Hauska] z Zahrádek a Urbanče, Mi- kuláš z Zahrádek a z Hobze, Vácslav z Menhartic, rukojmie a spoluslibce a správce s ním svrchupsaným Puothú a erby jeho, spuolu s ním a zaň slibujem rukú společní a nerozdílnú to všecko, což se v tomto listu [píše], spravovati a osvobozovati a vy- čiščovati podle zněnie listu tohoto. Pakli bychom toho neučinilji] ve všem nebo v díle, tehdy ihned oc. Leženie obyčejné v městě Brně oc. V témž listu dobrá vuole se vypisuje oc. Datum na Jemnici oc tu středu po sv. Pavlu na vieru Obrácenie léta oc IMCCCC'LXXXXI°. Výtah tištěn AČ. VI. 525 č. 243. 460. (XX.) Dobrá vuole na listy Kunětickohorské od kněze Jindřicha panu Vilémovi z Pernšteina. Na Kladště 1491, 31. ledna. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Čes. fol. 17 b. My Jindřich starší, buoží milostí knieže Minsterberské a hrabie Kladský, pán z Kunstatu a z Poděbrad oc, vyznáváme ... že jakož máme listy a zápisy s maje- státy na zámek Huoru Kuněticskú a na ta zbožie od najjasnějšiech kniežat a pánuov, najprve od pana Zigmunda krále Českého slavné paměti JMti, kterýmžto jest za- psati ráčil někdy urozeným panu Alšovi z Šternberka Holickému a Puothovi z Ča-
Strana 375
z roku 1491. 375 stolovic jmenovitú summu na klášteře Opatovském, jakož pak ten list v sobě to ukazuje, a druhý list opata a konventu téhož kláštera, kterýmžto sě zavazuje již psaným osobám i jich budúciem vydávati každý rok tu sumu, jakož to list také ten v sobě ukazuje. It. list zapsaný téhož krále Zigmunda JMti, kterýmžto někdy Divišovi Boř- kovi z Miletínka a dědicóm jeho zapsati jest ráčil hrad Kuněticskú Huoru s mě- stečkem Bohdančem a s vesnicemi jinými, i s vesnicemi také kláštera Opatovského, i všemi jich již psaných hradu, městečka i vsí příslušnostmi, v sumě také jmenovité, jakož také ten zápis v sobě to ukazuje. It. opět list zápisný téhož krále Zigmunda JMti, kterýmžto někdy Havlovi z Dřevenice zapsati jest ráčil vsi kláštera Opatovského zejména a v sumě jmenovitě, jakož ten list to v sobě ukazuje. It. list krále Václava, jímž zapisuje panu Puothovi sumu na klášteře Opatovském. It. list od krále Jiřieho slavné paměti, kterýmžto JMt dáti jest povolení své ráčil někdy Soběslavovi z Miletínka, co sě dotýče opravy hradu Kuněticské Huory. It. list téhož krále Jiřieho JMti, kterýmž ráčil jest těch všech listuov svrchu- psaných potvrditi a právo své všecko JMt na nás, svrchupsaného Jindřicha a na bratřie naše přinésti [sic]; a k tomu JMt nám ráčil zapsati městečko Sezemice s ves- nicemi od Huory i s jinými toho kláštera Sezemic příslušnostmi, a s vesnicemi klá- štera Opatovského, jakož ten list sám v sobě to ukazuje. A při tom ráčil jest týž král Jiří JMt tu milost nám tiem listem učiniti, abychom my ani bratřie naši z těch zboží nebyli splacováni od žádného do nás všech životuov bez našie vuole. It. opět list téhož krále Jiřieho, kterýmžto JMt nám, našiem dědicóm i bu- dúcím ráčil jest připsati a k sumám prvním přiraziti sumu jmenovitú na již psaném hradě Huoře Kuněticské a na zboží kláštera Opatovského i na jich všech zbožiech. It. list téhož krále Jiřieho, kterýmžto JMt zapsati a zastaviti jest ráčil někdy Purkarthovi Gamarethovi z Žirovnice a dědicóm jeho zboží kláštera Opatovského, totiž městečko Přelúčí a vsi některé, kteréž sě v tom listu zejména jmenují, a to v sumě jmenovité. It. listy dva téhož krále Jiřieho JMti, kteříž svědčie panu Samuelovi. It. opět list téhož krále Jiřieho JMti, svědčící na zástavu vsi kláštera Opatovského. Jakož pak ti listové a zápisové svrchupsaní i s listy dobrých vuolí na to udělanými ty věci šieře a světleji v sobě držie a zavazují [sic]. Kteřížto všickni li- stové a zápisové svrchujmenovaní na nás Jindřicha svrchupsaného a naše dědice při dělení, když jsme sě dělili s bratřími svými, i se všiem zbožiem svrchupsaným přišli jsú. It. list najjasnějšieho kniežete a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a markrabie Moravského, Lucemburského a Slezského kniežete oc, pána
z roku 1491. 375 stolovic jmenovitú summu na klášteře Opatovském, jakož pak ten list v sobě to ukazuje, a druhý list opata a konventu téhož kláštera, kterýmžto sě zavazuje již psaným osobám i jich budúciem vydávati každý rok tu sumu, jakož to list také ten v sobě ukazuje. It. list zapsaný téhož krále Zigmunda JMti, kterýmžto někdy Divišovi Boř- kovi z Miletínka a dědicóm jeho zapsati jest ráčil hrad Kuněticskú Huoru s mě- stečkem Bohdančem a s vesnicemi jinými, i s vesnicemi také kláštera Opatovského, i všemi jich již psaných hradu, městečka i vsí příslušnostmi, v sumě také jmenovité, jakož také ten zápis v sobě to ukazuje. It. opět list zápisný téhož krále Zigmunda JMti, kterýmžto někdy Havlovi z Dřevenice zapsati jest ráčil vsi kláštera Opatovského zejména a v sumě jmenovitě, jakož ten list to v sobě ukazuje. It. list krále Václava, jímž zapisuje panu Puothovi sumu na klášteře Opatovském. It. list od krále Jiřieho slavné paměti, kterýmžto JMt dáti jest povolení své ráčil někdy Soběslavovi z Miletínka, co sě dotýče opravy hradu Kuněticské Huory. It. list téhož krále Jiřieho JMti, kterýmž ráčil jest těch všech listuov svrchu- psaných potvrditi a právo své všecko JMt na nás, svrchupsaného Jindřicha a na bratřie naše přinésti [sic]; a k tomu JMt nám ráčil zapsati městečko Sezemice s ves- nicemi od Huory i s jinými toho kláštera Sezemic příslušnostmi, a s vesnicemi klá- štera Opatovského, jakož ten list sám v sobě to ukazuje. A při tom ráčil jest týž král Jiří JMt tu milost nám tiem listem učiniti, abychom my ani bratřie naši z těch zboží nebyli splacováni od žádného do nás všech životuov bez našie vuole. It. opět list téhož krále Jiřieho, kterýmžto JMt nám, našiem dědicóm i bu- dúcím ráčil jest připsati a k sumám prvním přiraziti sumu jmenovitú na již psaném hradě Huoře Kuněticské a na zboží kláštera Opatovského i na jich všech zbožiech. It. list téhož krále Jiřieho, kterýmžto JMt zapsati a zastaviti jest ráčil někdy Purkarthovi Gamarethovi z Žirovnice a dědicóm jeho zboží kláštera Opatovského, totiž městečko Přelúčí a vsi některé, kteréž sě v tom listu zejména jmenují, a to v sumě jmenovité. It. listy dva téhož krále Jiřieho JMti, kteříž svědčie panu Samuelovi. It. opět list téhož krále Jiřieho JMti, svědčící na zástavu vsi kláštera Opatovského. Jakož pak ti listové a zápisové svrchupsaní i s listy dobrých vuolí na to udělanými ty věci šieře a světleji v sobě držie a zavazují [sic]. Kteřížto všickni li- stové a zápisové svrchujmenovaní na nás Jindřicha svrchupsaného a naše dědice při dělení, když jsme sě dělili s bratřími svými, i se všiem zbožiem svrchupsaným přišli jsú. It. list najjasnějšieho kniežete a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a markrabie Moravského, Lucemburského a Slezského kniežete oc, pána
Strana 376
376 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina mého milostivého, kterýmžto JKMt nám svrchupsanému Jindřichovi a dědicóm našim ráčila jest těch všech svrchupsaných listuov a zápisuov i s listy dobrých vuolí ve všech kusích, artikulech, článciech a klausulech potvrditi a nás milostivě při tom zuostaviti; a k tomu JKMt z milosti své na již psaném hradě Kuněticské Huoře, na městečkách, vesnicech a na všech zbožích svrchupsaných nám ráčila jest k prvním sumám připsati sumu jmenovitú. A tuto JKMt zvláštní také milost jest ráčil nám svrchujmenovanému Jindři- chovi učiniti i našim dědicóm, kteréž máme aneb jmieti budem, abychom my všickni od JKMti ani budúcích JJMtí králuov Českých ani od žádného jiného z již psaného hradu, městeček, zboží i vsí se všech jich příslušnostmi zplacovánie nebyli do našich všech živností bez vuole naší. A k tomu také JKMt ráčila týmž listem nám zapsati, jestliže bychom my neb naši dědicové udělali rybník na tom dole proti Bohdanči, na kterémž jest ves dědičná naše, řečená Pězice, že ten rybník má při nás a dědicích i budúcích našich dědicky zuostati. Jakož pak ten list JKMti všecky ty věci šíře a světleji v sobě drží a zavazuje; v kterémžto listu JMti zmienka jest o dobré vuoli tak, ktož by ten list jměl s naší aneb našich dědicuov dobrú vuolí, tomu aby pří- slušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. A protož my svrchupsaný Jindřich dali sme a mocí listu tohoto dáváme, sami od sebe i od svých erbuov a dědicuov, naši plnú a svobodnú dobrú vuoli na ty na všecky svrchupsané listy a zápisy, i na ty všecky dobré vuole i na ty všecky spra- vedlnosti, kteréž v těch listech psány stojí a kteréž sme my anebo dědicové naši k těm zápisóm a listóm i zbožím svrchupsaným jměli neb jmieti mohli, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru království Českého, a jeho erbóm a dědicóm, tak aby on pan Vilém z Pernšteina oc, jeho erbové a budúcí dědicové jměli k tomu ke všemu plné právo i plnú moc, což se v těch zápisiech svrchupsaných a listech vypisuje, i k těm zbožím a k těm všem spravedlnostem, nic sobě tu ani našim dědicóm nepozuostavujíce, než s tiem aby svrchupsaný pan Vilém a jeho erbové [a] dědicové učinili jako s svým, jakž se im najlépe zdáti bude. Tomu na svědomie pečet naši vlastní kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. A pro širšie svědomie připrosili jsme urozených pánuov a vladyk, pana Viléma Zuba z Lantšteina a na Chlumci, pana Petra z Náchoda a na Rysmburce, pana Jindřicha z Rychnova a na Veselici, pana Matěje Hložka z Žampachu a na Bolehošti, Hilbranta z Kaffunk a na Homoli, Hanuše Panvice z Rengersdorfu, aby pečeti své vedle naší k tomuto listu dobrovolně sobě bez škody dali přivěsiti. A my Vilém Zub, Petr z Náchoda, Jindřich z Rychnova, Matěj Hložek, Hilbrant z Kafunk a Hanuš Panvic, jsúce od svrchupsaného kněze Jindřicha JMti
376 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina mého milostivého, kterýmžto JKMt nám svrchupsanému Jindřichovi a dědicóm našim ráčila jest těch všech svrchupsaných listuov a zápisuov i s listy dobrých vuolí ve všech kusích, artikulech, článciech a klausulech potvrditi a nás milostivě při tom zuostaviti; a k tomu JKMt z milosti své na již psaném hradě Kuněticské Huoře, na městečkách, vesnicech a na všech zbožích svrchupsaných nám ráčila jest k prvním sumám připsati sumu jmenovitú. A tuto JKMt zvláštní také milost jest ráčil nám svrchujmenovanému Jindři- chovi učiniti i našim dědicóm, kteréž máme aneb jmieti budem, abychom my všickni od JKMti ani budúcích JJMtí králuov Českých ani od žádného jiného z již psaného hradu, městeček, zboží i vsí se všech jich příslušnostmi zplacovánie nebyli do našich všech živností bez vuole naší. A k tomu také JKMt ráčila týmž listem nám zapsati, jestliže bychom my neb naši dědicové udělali rybník na tom dole proti Bohdanči, na kterémž jest ves dědičná naše, řečená Pězice, že ten rybník má při nás a dědicích i budúcích našich dědicky zuostati. Jakož pak ten list JKMti všecky ty věci šíře a světleji v sobě drží a zavazuje; v kterémžto listu JMti zmienka jest o dobré vuoli tak, ktož by ten list jměl s naší aneb našich dědicuov dobrú vuolí, tomu aby pří- slušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. A protož my svrchupsaný Jindřich dali sme a mocí listu tohoto dáváme, sami od sebe i od svých erbuov a dědicuov, naši plnú a svobodnú dobrú vuoli na ty na všecky svrchupsané listy a zápisy, i na ty všecky dobré vuole i na ty všecky spra- vedlnosti, kteréž v těch listech psány stojí a kteréž sme my anebo dědicové naši k těm zápisóm a listóm i zbožím svrchupsaným jměli neb jmieti mohli, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru království Českého, a jeho erbóm a dědicóm, tak aby on pan Vilém z Pernšteina oc, jeho erbové a budúcí dědicové jměli k tomu ke všemu plné právo i plnú moc, což se v těch zápisiech svrchupsaných a listech vypisuje, i k těm zbožím a k těm všem spravedlnostem, nic sobě tu ani našim dědicóm nepozuostavujíce, než s tiem aby svrchupsaný pan Vilém a jeho erbové [a] dědicové učinili jako s svým, jakž se im najlépe zdáti bude. Tomu na svědomie pečet naši vlastní kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. A pro širšie svědomie připrosili jsme urozených pánuov a vladyk, pana Viléma Zuba z Lantšteina a na Chlumci, pana Petra z Náchoda a na Rysmburce, pana Jindřicha z Rychnova a na Veselici, pana Matěje Hložka z Žampachu a na Bolehošti, Hilbranta z Kaffunk a na Homoli, Hanuše Panvice z Rengersdorfu, aby pečeti své vedle naší k tomuto listu dobrovolně sobě bez škody dali přivěsiti. A my Vilém Zub, Petr z Náchoda, Jindřich z Rychnova, Matěj Hložek, Hilbrant z Kafunk a Hanuš Panvic, jsúce od svrchupsaného kněze Jindřicha JMti
Strana 377
z roku 1491. 377 prošeni, dali sme své vlastnie pečeti k tomuto listu dobrovolně s naším jistým vě- domím sobě bez škody přivěsiti. Jenž jest dán na Kladště v pondělí před hodem Matky božie Hromnic léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého prvnieho. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 244. 461. Tobiáš z Hory Obřanské, nejvyšší písař zemský markrabství Moravského, kvituje Vi- léma z Pernšteina z jistých dodavkův na dluhy, za kteréž rukojmí byl za Jana Heralta z Kun- štátu (Kunšovi Naxerovi za 700 zl., Fridrichovi Štosovi za 700 zl., do Vídně za 70 a 80 zl. uh.), sumou 80 zl. Datum na Tovačově fer. II ante festum Purificationis Mariae virginis (14. ledna) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn v AČ. VI. 526 č. 245. 462. Vilím z Pernšteina prodává dvůr U Volší Thomanovi za jistou sumu a činži roční tří kop. Datum na Krumlově v sobotu den sv. Háty (5. února) 1491. Opis v zem. arch. markr. Mor. sub Olší. 463. Jindřich starší kníže Minstrberský prodal dědictví své v Pěčici Vilémovi z Pern- šteina za 100 �? gr. č. Dat. v pátek o suchých dnech postních (25. ún.) 1491. Emler Rel tab. t. II. 445. 464. Jindřich kníže Minstrberský přenesl všecko právo své, kteréž měl k zboží Jestboři- ckému, na Vilíma z Pernšteina. S. 1. 1491, v sobotu po sv. Matěji (26. února). AČ. V. 539 č. 24. — Týž kníže přenesl všecko právo své k výplatám a k dědinám od Kunětické hory, jmenovitě k městečku Sezemicům a 3 vsem, na Vilíma z Pernšteina. Dat. ut supra. AČ. V. 540 č. 25. — Týž kníže postupuje právo své k výplatám a k dědinám od Kunětické hory, jmenovitě k Rosicům a 8 jiným vsem, Vilímovi z Pernšteina. Datum ut supra. Emler Rel. tab. ter. tom. II. 429. 465. Vladislav král dává Janovi Meziříckému z Lomnice opravu proboštství Měřínského. V Košicích 1491, 3. března. — Cod. Perns. arch. měst. Brn. ƒ. 285. My Vladislav . . . že znamenavše i v skutku shledavše mnoho pilných a hotových služeb ustavičnost, kteréž jest nám urozený Jan Mezřícký z Lomnice, najvyšší ko- morník soudu a práva v Olomúci věrnej náš milaj, činil, až dosavad činiti nepřestává, i chtíce jemu takové a nám vděčné činěné služby milostí naší nahrazditi, dali sme jemu a dědicóm jeho a tímto listem jakožto král Český a markrabě Moravský mocně dá- váme opravu proboštství a zboží Měřínského se vším příslušenstvím, tak aby již psaný Jan a dědicové jeho to probošství a zboží v opravě a v poručení měli a je 48 Archiv Český XVI.
z roku 1491. 377 prošeni, dali sme své vlastnie pečeti k tomuto listu dobrovolně s naším jistým vě- domím sobě bez škody přivěsiti. Jenž jest dán na Kladště v pondělí před hodem Matky božie Hromnic léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého prvnieho. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 244. 461. Tobiáš z Hory Obřanské, nejvyšší písař zemský markrabství Moravského, kvituje Vi- léma z Pernšteina z jistých dodavkův na dluhy, za kteréž rukojmí byl za Jana Heralta z Kun- štátu (Kunšovi Naxerovi za 700 zl., Fridrichovi Štosovi za 700 zl., do Vídně za 70 a 80 zl. uh.), sumou 80 zl. Datum na Tovačově fer. II ante festum Purificationis Mariae virginis (14. ledna) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn v AČ. VI. 526 č. 245. 462. Vilím z Pernšteina prodává dvůr U Volší Thomanovi za jistou sumu a činži roční tří kop. Datum na Krumlově v sobotu den sv. Háty (5. února) 1491. Opis v zem. arch. markr. Mor. sub Olší. 463. Jindřich starší kníže Minstrberský prodal dědictví své v Pěčici Vilémovi z Pern- šteina za 100 �? gr. č. Dat. v pátek o suchých dnech postních (25. ún.) 1491. Emler Rel tab. t. II. 445. 464. Jindřich kníže Minstrberský přenesl všecko právo své, kteréž měl k zboží Jestboři- ckému, na Vilíma z Pernšteina. S. 1. 1491, v sobotu po sv. Matěji (26. února). AČ. V. 539 č. 24. — Týž kníže přenesl všecko právo své k výplatám a k dědinám od Kunětické hory, jmenovitě k městečku Sezemicům a 3 vsem, na Vilíma z Pernšteina. Dat. ut supra. AČ. V. 540 č. 25. — Týž kníže postupuje právo své k výplatám a k dědinám od Kunětické hory, jmenovitě k Rosicům a 8 jiným vsem, Vilímovi z Pernšteina. Datum ut supra. Emler Rel. tab. ter. tom. II. 429. 465. Vladislav král dává Janovi Meziříckému z Lomnice opravu proboštství Měřínského. V Košicích 1491, 3. března. — Cod. Perns. arch. měst. Brn. ƒ. 285. My Vladislav . . . že znamenavše i v skutku shledavše mnoho pilných a hotových služeb ustavičnost, kteréž jest nám urozený Jan Mezřícký z Lomnice, najvyšší ko- morník soudu a práva v Olomúci věrnej náš milaj, činil, až dosavad činiti nepřestává, i chtíce jemu takové a nám vděčné činěné služby milostí naší nahrazditi, dali sme jemu a dědicóm jeho a tímto listem jakožto král Český a markrabě Moravský mocně dá- váme opravu proboštství a zboží Měřínského se vším příslušenstvím, tak aby již psaný Jan a dědicové jeho to probošství a zboží v opravě a v poručení měli a je 48 Archiv Český XVI.
Strana 378
378 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina spravovali v jich potřebách proti každému, tak jako řádnému správci přísluší, i také aby na tom zboží vrchní panství měli, a to bez naší, budoucích našich králův Českých a margkrabí Moravských i všech jiných lidí všelijaké překážky. Toto znamenitě vymieňujíce, že jmenovaný Jan a dědicové jeho všecken plat peněžitý mají k klášteru Třebíckému vydávati bez zadržování. Než oni proto té opravy jmenovaného zboží tak užívati mají, jako sou předkové jich od starodávna i oni také užívali beze vší překážky. A jestliže by který nedostatek svrchu dotčené opravy již psaný Jan a dědicové jeho měli, to my jim všecko z milosti naší královské tímto listem mocně nahrazďujem a upevňujem. A také jmenovaný Jan s svými dědici ne- mají žádnými vinami téhož proboštství a lidí z toho zboží obtížovati nyní i v časích potomních, než tolko ty viny bráti moci budou, kteréž by konšely městečka Měřína podle práva za spravedlivé usúzeny byly, a i ty proto z milosti bráti mají. Přika- zujíce hajtmanu i jiným ouředníkóm margkrabství našeho Moravského věrným našim milým nynějším i budoucím, aby jmenovanému Janovi a jeho dědicóm [v] svrchu dotčené opravě nepřekáželi ani překážeti dopouštěli, ale je při tomto dání našem zachovali beze vší překážky. A kdož by tento list měl s již psaného Jana nebo dědicův jeho dobrou vůlí a svobodnou, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k to- muto listu. Dán v Košicích ve štvrtek po neděli postní Reminescere, léta Božího tisícího čtyrstého devadesátého prvního, království našich Uherského oc v prvním létě a Českého ve XXtém. 466. Jiřík Miloš z Hostovic prodal dědictví své v Hostovicích Vilémovi z Pernšteina za 15 kop gr. č. 1491, 7. března. — DZ. větší VI. fol. A. 24. Jiřík Miloš z Hostovic přiznává, že dědictví své v Hostovicích, jeden lán dědiny i s rybníkem řečený m] Zástava, kterýž lán s rybníčkem držel Jiřík Habrovec, item kus dědiny v Radíši i s lesem, což tu měl, i se vší zvolí k tomu příslušející, všecko což tu měl, tak jakož smlúvy dckami památnými zapsané plněji svědčí, žádného práva sobě tu dále nepozuostavuje, prodal Vilémovi z Pernšteina najvyššímu hof- mistru království Českého a jeho dědicům za patnádcte kop gr. č. úplně zaplacených, a jemu toho dědictví dědicky postoupil. Spraviti má on prodávající toliko před každým člověkem právem zemským oc, jakož forma. Stalo se v pondělí před svatým Řehořem v týchž dckách [Viktorinových] A prvním. 467. Hynek z Sudomíře a z Hostovic prodal dědictví své: louky u Hostovic, v Radíši les, item kus dědiny od podacího Hostovského, item sedliště pusté v Motošíně, Vilémovi z Pern- šteina najvyššímu hofmistru království Českého, za 20 kop gr. č. V pondělí před sv. Řehořem (7. března) 1. 1491. DZ. VI. A. 24 (Viktorinovy).
378 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina spravovali v jich potřebách proti každému, tak jako řádnému správci přísluší, i také aby na tom zboží vrchní panství měli, a to bez naší, budoucích našich králův Českých a margkrabí Moravských i všech jiných lidí všelijaké překážky. Toto znamenitě vymieňujíce, že jmenovaný Jan a dědicové jeho všecken plat peněžitý mají k klášteru Třebíckému vydávati bez zadržování. Než oni proto té opravy jmenovaného zboží tak užívati mají, jako sou předkové jich od starodávna i oni také užívali beze vší překážky. A jestliže by který nedostatek svrchu dotčené opravy již psaný Jan a dědicové jeho měli, to my jim všecko z milosti naší královské tímto listem mocně nahrazďujem a upevňujem. A také jmenovaný Jan s svými dědici ne- mají žádnými vinami téhož proboštství a lidí z toho zboží obtížovati nyní i v časích potomních, než tolko ty viny bráti moci budou, kteréž by konšely městečka Měřína podle práva za spravedlivé usúzeny byly, a i ty proto z milosti bráti mají. Přika- zujíce hajtmanu i jiným ouředníkóm margkrabství našeho Moravského věrným našim milým nynějším i budoucím, aby jmenovanému Janovi a jeho dědicóm [v] svrchu dotčené opravě nepřekáželi ani překážeti dopouštěli, ale je při tomto dání našem zachovali beze vší překážky. A kdož by tento list měl s již psaného Jana nebo dědicův jeho dobrou vůlí a svobodnou, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali sme přivěsiti k to- muto listu. Dán v Košicích ve štvrtek po neděli postní Reminescere, léta Božího tisícího čtyrstého devadesátého prvního, království našich Uherského oc v prvním létě a Českého ve XXtém. 466. Jiřík Miloš z Hostovic prodal dědictví své v Hostovicích Vilémovi z Pernšteina za 15 kop gr. č. 1491, 7. března. — DZ. větší VI. fol. A. 24. Jiřík Miloš z Hostovic přiznává, že dědictví své v Hostovicích, jeden lán dědiny i s rybníkem řečený m] Zástava, kterýž lán s rybníčkem držel Jiřík Habrovec, item kus dědiny v Radíši i s lesem, což tu měl, i se vší zvolí k tomu příslušející, všecko což tu měl, tak jakož smlúvy dckami památnými zapsané plněji svědčí, žádného práva sobě tu dále nepozuostavuje, prodal Vilémovi z Pernšteina najvyššímu hof- mistru království Českého a jeho dědicům za patnádcte kop gr. č. úplně zaplacených, a jemu toho dědictví dědicky postoupil. Spraviti má on prodávající toliko před každým člověkem právem zemským oc, jakož forma. Stalo se v pondělí před svatým Řehořem v týchž dckách [Viktorinových] A prvním. 467. Hynek z Sudomíře a z Hostovic prodal dědictví své: louky u Hostovic, v Radíši les, item kus dědiny od podacího Hostovského, item sedliště pusté v Motošíně, Vilémovi z Pern- šteina najvyššímu hofmistru království Českého, za 20 kop gr. č. V pondělí před sv. Řehořem (7. března) 1. 1491. DZ. VI. A. 24 (Viktorinovy).
Strana 379
z roku 1491. 379 468. Jakub z Šárova a na Krumsíně, nejvyšší hofrychtéř markrabství Moravského, prodal dě- dictví své vlastní Šešulku, Slúp a tři člověky ve vsi Vavřinci paní Johance z Kravař a k věrným její rukám paní Lidmile z Kunštátu dceři její a Vratislavovi z Pernšteina za 200 fP. zl. bez třinácti zl. uh. Dat. na Krumsíně v pondělí po Oculi (7. března) 1491. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 231; arch. měst. Brn. 109 b. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 246. 469. (p. XV) List zprávní na Bymov od pana Ctibora z Cimburka panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Tovačově 1491, 12. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 146; arch. měst. Brn. f. 85. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského, oznamuji . . . že z rady a naučenie i rozkázánie panského statek sirotčí někdy slo- vutného panoše Vácslava Sulovského z Třebule pro dluhy, kteříž jsú po něm na těch sirotcích zůstali, aby z toho placeni byli, a což by mimo ty dluhy zůstalo, to na sirotšie dobré těch sirotkuov, aby jim radšie přibývalo statku nežli ubývalo, obráceno bylo, prodal sem jakožto hytman markrabstvie Moravského a mocí listu tohoto prodávám, totjiž tvrz Bymov se vším týmž jménem jmenovanému s lidmi platnými i neplatnými, s dvorem, s rolí ornú i neornú, s činžemi, s platy, s lesem, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, s vodami tekutými i netekutými, s rybníky, s rybništěmi, s mlýnem a s pustinami i se všiem plným právem, panstviem a pří- slušenstviem, tak jakož ta ves a tvrz od staradávna v svých mezech záležie a jest vyměřena, nic ovšem nevymieňuje ani pozůstavuje, než to všecko prodal sem ku pravému dědicstvie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina hofmistru královstvie Českého a jeho erbóm, a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru jeho vlastniemu, za XII set zlatých dobrých uherských, diel na zlatě a díl na penězích obecně berných, jakož smlúva mezi námi učiněná to dále a šíře v sobě ukazuje a zavírá. A protož já svrchupsaný Ctibor hytman, první jistec a správce nahoře i dole psaných věcí, a my Cristofor z Tvorkova, Jeronym z Liderova a na Odrách, Beneš z Hustopeč a z Štramberka, Beneš Pražma z Bielkova, Kliment z Bránek, Jan Tu- pecský z Petrzvaldu, rukojmie a spravedliví spoluslibce s ním se panem Ctiborem a zaň slibujem všickni vespolek rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú beze všie zlé lsti jim kupitelóm našiem svrchupsaným to jisté zbožie napřed psané s jeho se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcsky zemské v městě Olomúci otevřeny budú ... Pakli bychom toho neuči- nili, což se svrchu píše, a těch věcí nedokonali a nesplnili na všem nebo na dílě, jehož Bože ostřez ... leženie obyčejné v městě Olomúci oc. V témž listu dobrá vuole 48*
z roku 1491. 379 468. Jakub z Šárova a na Krumsíně, nejvyšší hofrychtéř markrabství Moravského, prodal dě- dictví své vlastní Šešulku, Slúp a tři člověky ve vsi Vavřinci paní Johance z Kravař a k věrným její rukám paní Lidmile z Kunštátu dceři její a Vratislavovi z Pernšteina za 200 fP. zl. bez třinácti zl. uh. Dat. na Krumsíně v pondělí po Oculi (7. března) 1491. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 231; arch. měst. Brn. 109 b. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 246. 469. (p. XV) List zprávní na Bymov od pana Ctibora z Cimburka panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Tovačově 1491, 12. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 146; arch. měst. Brn. f. 85. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman markrabstvie Moravského, oznamuji . . . že z rady a naučenie i rozkázánie panského statek sirotčí někdy slo- vutného panoše Vácslava Sulovského z Třebule pro dluhy, kteříž jsú po něm na těch sirotcích zůstali, aby z toho placeni byli, a což by mimo ty dluhy zůstalo, to na sirotšie dobré těch sirotkuov, aby jim radšie přibývalo statku nežli ubývalo, obráceno bylo, prodal sem jakožto hytman markrabstvie Moravského a mocí listu tohoto prodávám, totjiž tvrz Bymov se vším týmž jménem jmenovanému s lidmi platnými i neplatnými, s dvorem, s rolí ornú i neornú, s činžemi, s platy, s lesem, s lukami, s pastvami, s pastvištěmi, s vodami tekutými i netekutými, s rybníky, s rybništěmi, s mlýnem a s pustinami i se všiem plným právem, panstviem a pří- slušenstviem, tak jakož ta ves a tvrz od staradávna v svých mezech záležie a jest vyměřena, nic ovšem nevymieňuje ani pozůstavuje, než to všecko prodal sem ku pravému dědicstvie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina hofmistru královstvie Českého a jeho erbóm, a k věrné ruce jeho urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru jeho vlastniemu, za XII set zlatých dobrých uherských, diel na zlatě a díl na penězích obecně berných, jakož smlúva mezi námi učiněná to dále a šíře v sobě ukazuje a zavírá. A protož já svrchupsaný Ctibor hytman, první jistec a správce nahoře i dole psaných věcí, a my Cristofor z Tvorkova, Jeronym z Liderova a na Odrách, Beneš z Hustopeč a z Štramberka, Beneš Pražma z Bielkova, Kliment z Bránek, Jan Tu- pecský z Petrzvaldu, rukojmie a spravedliví spoluslibce s ním se panem Ctiborem a zaň slibujem všickni vespolek rukú společnie a nerozdílnú, naší dobrú čistú věrú beze všie zlé lsti jim kupitelóm našiem svrchupsaným to jisté zbožie napřed psané s jeho se všiem příslušenstviem na prvniem sněmu panském neb konečně na druhém, když dcsky zemské v městě Olomúci otevřeny budú ... Pakli bychom toho neuči- nili, což se svrchu píše, a těch věcí nedokonali a nesplnili na všem nebo na dílě, jehož Bože ostřez ... leženie obyčejné v městě Olomúci oc. V témž listu dobrá vuole 48*
Strana 380
380 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Thovačově v sobotu den svatého Rehoře léta Páně tisícého čtyřistého devadesátého prvnieho oc počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 247. — Tvrz a ves Bymov zde jmenovaná má snad se čísti Byňov nebo Biňov. V tištěných Deskách Olomouckých str. 40 č. 803, 804 vyskytá se Bynow při roce 1365. Poloha toho místa ve východní Moravě nyní není povědoma. 470. (XXXVIII) Dobrá vuole od kněze Jindřicha panu Vilémovi z Pernšteina na všecky listy zboží Ještborského. 1491, 19. brezna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. f. 32. Jindřich starší, boží milostí knieže Minstrberské a hrabie Kladský oc, známo číníme . . . že ten list a zápis duostojného otce pana Pavla šťastné paměti biskupa Olomúcského, jímž nebožčiekovi Mikulášovi z Buchova s povolením své kapitoly ně- které zejména vsi k Ještbořicím příslušejície s jich všemi a všelikterakými pří- sluštnostmi v šesti stech kopách groší českých zapisuje, kterýž zápis od nadepsaného Mikuláše Bochovce na Zbynka, syna jeho, s dobrú vuolí podle řádu a práva země České přišel jest. Item list a zápis duostojného otce pana Jana Haze, také někdy biskupa Olo- múcského dobré paměti, jímž s povolením své kapitoly nadepsanému Mikulášovi Bo- chovcovi ves Ještbořice s jejími všemi duochody, platy, puožitky a příslušnostmi k jiným vesnicem v prvním zápisu položeným v šesti stech kopách groší přičinie a připisuje, na kterýž zápis nadepsaný Mikuláš Bochovec Štěpánovi synu svému mladšiemu byl dobrú vuoli udělal a vydal, kterýž zápis Zbyněk svrchupsaný od již jmenovaného Štěpána bratra svého podle zřízenie země České s jeho dobrú vuolí jest na se přěvedl. Item zápis krále Jiřieho slavné paměti pána a otce našeho milého, jímž jest zápisy svrchujmenovaných biskupuov Olomúcských, čtyři sta kop groší na všem Ješt- borském zboží súdem a právem zemským obdržaných potvrditi a upevniti, a k tomu z milosti své druhých čtyři sta kop groší témuž Mikulášovi Bochovcovi na všem Ještborském zboží připsati a k prvním summám přiraziti ráčil, tak a s těmi domien- kami [sic], jakož ti všickni zápisové ty všecky věci v sobě šieře a světleji zavierají. Kteréž všecky listy a zápisy my nadepsaný kněz Jindřich řádně podle práva země České z dobrými volemi od nadepsaného Zbynka Bochovce na se přivedše, uroze- nému panu Vilémovi z Pernštajna a s Helfnštajna hofmistru královstvie Českého a jeho dědicóm, s naší dobrú a svobodnú volí i také s těmi dobrými volemi na ty zápisy vydanými a na nás přišlými dali jsme a dáváme, tiemto listem podle toho všecko naše právo, načež ti zápisové svědčie, na pana Viléma nadepsaného a na jeho dědice přěvodíme, takže těch zápisuov i s dobrými volemi a toho, načež svědčie, mohú a moci budú užievati a s tiem se vším, kdy a co se jim zdáti a líbiti bude,
380 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina se vypisuje oc. Jenž jest dán a psán na Thovačově v sobotu den svatého Rehoře léta Páně tisícého čtyřistého devadesátého prvnieho oc počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 247. — Tvrz a ves Bymov zde jmenovaná má snad se čísti Byňov nebo Biňov. V tištěných Deskách Olomouckých str. 40 č. 803, 804 vyskytá se Bynow při roce 1365. Poloha toho místa ve východní Moravě nyní není povědoma. 470. (XXXVIII) Dobrá vuole od kněze Jindřicha panu Vilémovi z Pernšteina na všecky listy zboží Ještborského. 1491, 19. brezna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Čes. f. 32. Jindřich starší, boží milostí knieže Minstrberské a hrabie Kladský oc, známo číníme . . . že ten list a zápis duostojného otce pana Pavla šťastné paměti biskupa Olomúcského, jímž nebožčiekovi Mikulášovi z Buchova s povolením své kapitoly ně- které zejména vsi k Ještbořicím příslušejície s jich všemi a všelikterakými pří- sluštnostmi v šesti stech kopách groší českých zapisuje, kterýž zápis od nadepsaného Mikuláše Bochovce na Zbynka, syna jeho, s dobrú vuolí podle řádu a práva země České přišel jest. Item list a zápis duostojného otce pana Jana Haze, také někdy biskupa Olo- múcského dobré paměti, jímž s povolením své kapitoly nadepsanému Mikulášovi Bo- chovcovi ves Ještbořice s jejími všemi duochody, platy, puožitky a příslušnostmi k jiným vesnicem v prvním zápisu položeným v šesti stech kopách groší přičinie a připisuje, na kterýž zápis nadepsaný Mikuláš Bochovec Štěpánovi synu svému mladšiemu byl dobrú vuoli udělal a vydal, kterýž zápis Zbyněk svrchupsaný od již jmenovaného Štěpána bratra svého podle zřízenie země České s jeho dobrú vuolí jest na se přěvedl. Item zápis krále Jiřieho slavné paměti pána a otce našeho milého, jímž jest zápisy svrchujmenovaných biskupuov Olomúcských, čtyři sta kop groší na všem Ješt- borském zboží súdem a právem zemským obdržaných potvrditi a upevniti, a k tomu z milosti své druhých čtyři sta kop groší témuž Mikulášovi Bochovcovi na všem Ještborském zboží připsati a k prvním summám přiraziti ráčil, tak a s těmi domien- kami [sic], jakož ti všickni zápisové ty všecky věci v sobě šieře a světleji zavierají. Kteréž všecky listy a zápisy my nadepsaný kněz Jindřich řádně podle práva země České z dobrými volemi od nadepsaného Zbynka Bochovce na se přivedše, uroze- nému panu Vilémovi z Pernštajna a s Helfnštajna hofmistru královstvie Českého a jeho dědicóm, s naší dobrú a svobodnú volí i také s těmi dobrými volemi na ty zápisy vydanými a na nás přišlými dali jsme a dáváme, tiemto listem podle toho všecko naše právo, načež ti zápisové svědčie, na pana Viléma nadepsaného a na jeho dědice přěvodíme, takže těch zápisuov i s dobrými volemi a toho, načež svědčie, mohú a moci budú užievati a s tiem se vším, kdy a co se jim zdáti a líbiti bude,
Strana 381
z roku 1491. 381 jako s svým vlastním učiniti bez. našie, dědicuov a budúciech našiech i jiných všech lidí právem našiem všelikteraké přěkážky. Tomu na pevnost a pamět budúcí pečet duostojenstvie našeho kázali jsme k tomuto listu dobrovolně přivěsiti, prosivše urozených pánuov a vladyk, pana Be- neše z Wartembergka a na Borovnici, pana Jana Fulšteina z Slavkova, maršálka dvoru našeho, pana Jindřicha z Rychnova a na Veselici, Hanuše Panvice z Rengers- dorfu, Matěje Sudličky z Borovnice, hajtmana našeho na Liticiech, a Melchiora Doníka ze Ždanic, že jsú k šieršiemu svědomí své pečeti podle našie sobě bez škody k této dobré vuoli přivěsiti dali. A my nadepsaní Beneš z Wartembergka, Jan Fulštein, maršálek dvoru kněze Jindřicha JMti, Jindřich z Rychnova, Hanuš Panvic, Matěj Sudlička, hejtman na Liticiech, a Melchior Doník ze Ždanic, jsúce od nadepsaného kněze Jindřicha JMti prošeni, dali jsme své vlastní pečeti k tomuto listu sobě bez škody přievěsiti. Jenž jest dán a psán v sobotu po hodu svaté Kedruthy léta božieho tisiecieho čtřstého devadesátého prvního počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 248. 471. Tobiáš z Hory Obřanské oznamuje, že přijal od Vilíma z Pernšteina dodavkův na dluhy za měšťany Lipenské (Lipnické), na kteréž dluhy byl rukojmím (za Heralta z Kunštátu 450 a 26 zl. i 12 gr. b., za pana Dašického na 600 zl. a 16 zl. i 4 gr. b.). Datum v Olo- mouci fer. 4. post conductum Paschae (13. dubna) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 245. 472. Na sjezdu v Olomouci 1. 1491 fer. V. post conductum Paschae (14. dubna) konaném učiněn nález mezi kapitolou kostela Olomouckého a Vilémem z Pernšteina v příčině práva k podacímu Tišňovského kláštera. Brandl LCit. V. 235 č. 886. — Opis arch. kníž. z Lobkovic v Roudnici P. 13/14 po textu Brandlem otištěném má ještě tento dodavek: Knězi Adamovi doktoru pány jest rozkázáno: Poněvadž po nálezu panském jiného poddací nemá, než první, aby ty peníze, kteréž jest od těch lidí vzal, lidem těm zase vrátil. A jakož praví, že jest peněz nětco na službu boží obrátil, z těch aby počet učinil, a to pokázal; najde-li se co, že jest prvé na služb boží obrátil, než se jest nález panský stal, ta věc při tom zůstati má. 473. Jindřich st. kníže Minstrberský dává plnou moc panoši Hanušovi Panvicovi z Rengers- dorfu, aby na Litomyšli přijal od Viléma z Pernšteina 2500 kop gr. č. za panství Horu Kúně- tickou. Dat. na Kladště, v sobotu po sv. Tiburcí a Valerianu (16. dubn.) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 249 se sumou mylně čtenou 3000 kop. — Týž
z roku 1491. 381 jako s svým vlastním učiniti bez. našie, dědicuov a budúciech našiech i jiných všech lidí právem našiem všelikteraké přěkážky. Tomu na pevnost a pamět budúcí pečet duostojenstvie našeho kázali jsme k tomuto listu dobrovolně přivěsiti, prosivše urozených pánuov a vladyk, pana Be- neše z Wartembergka a na Borovnici, pana Jana Fulšteina z Slavkova, maršálka dvoru našeho, pana Jindřicha z Rychnova a na Veselici, Hanuše Panvice z Rengers- dorfu, Matěje Sudličky z Borovnice, hajtmana našeho na Liticiech, a Melchiora Doníka ze Ždanic, že jsú k šieršiemu svědomí své pečeti podle našie sobě bez škody k této dobré vuoli přivěsiti dali. A my nadepsaní Beneš z Wartembergka, Jan Fulštein, maršálek dvoru kněze Jindřicha JMti, Jindřich z Rychnova, Hanuš Panvic, Matěj Sudlička, hejtman na Liticiech, a Melchior Doník ze Ždanic, jsúce od nadepsaného kněze Jindřicha JMti prošeni, dali jsme své vlastní pečeti k tomuto listu sobě bez škody přievěsiti. Jenž jest dán a psán v sobotu po hodu svaté Kedruthy léta božieho tisiecieho čtřstého devadesátého prvního počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 248. 471. Tobiáš z Hory Obřanské oznamuje, že přijal od Vilíma z Pernšteina dodavkův na dluhy za měšťany Lipenské (Lipnické), na kteréž dluhy byl rukojmím (za Heralta z Kunštátu 450 a 26 zl. i 12 gr. b., za pana Dašického na 600 zl. a 16 zl. i 4 gr. b.). Datum v Olo- mouci fer. 4. post conductum Paschae (13. dubna) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 245. 472. Na sjezdu v Olomouci 1. 1491 fer. V. post conductum Paschae (14. dubna) konaném učiněn nález mezi kapitolou kostela Olomouckého a Vilémem z Pernšteina v příčině práva k podacímu Tišňovského kláštera. Brandl LCit. V. 235 č. 886. — Opis arch. kníž. z Lobkovic v Roudnici P. 13/14 po textu Brandlem otištěném má ještě tento dodavek: Knězi Adamovi doktoru pány jest rozkázáno: Poněvadž po nálezu panském jiného poddací nemá, než první, aby ty peníze, kteréž jest od těch lidí vzal, lidem těm zase vrátil. A jakož praví, že jest peněz nětco na službu boží obrátil, z těch aby počet učinil, a to pokázal; najde-li se co, že jest prvé na služb boží obrátil, než se jest nález panský stal, ta věc při tom zůstati má. 473. Jindřich st. kníže Minstrberský dává plnou moc panoši Hanušovi Panvicovi z Rengers- dorfu, aby na Litomyšli přijal od Viléma z Pernšteina 2500 kop gr. č. za panství Horu Kúně- tickou. Dat. na Kladště, v sobotu po sv. Tiburcí a Valerianu (16. dubn.) 1491. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 249 se sumou mylně čtenou 3000 kop. — Týž
Strana 382
382 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kníže kvituje Vilíma z Pernšteina z 2500 kop gr. č. a z 500 kop gr. č. dříve již přijatých ja- kožto sumy k doplacení Hory Kunětické zcela vyplněné. Dat. ut supra. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn tamže. 474. 1491, 23. dubna. Václav Žehušický z Nestajova prodal dědictví své zápisné v Jestbo- řicích Vilémovi z Pernšteina. AČ. V. 546 č. 32. Emler Rel. tab. t. II. 448. — Téhož dne prodal dědiny své zápisné v Rosicích Vác. Žehušický z Nestajova Vilímovi z Pernšteina. AČ. V. 546 č. 33. Rel. tab. II. 447. — Jan Anděl z Ronovce prodal dědiny své zápisné v Seze- micích Vilímovi z Pernšteina. AČ. V. 547 č. 34. Rel. tab. t. II. 448. 475. Vilém z Pernšteina pouští Kurdějovským vinohrady pod plat a osvobozuje je za jistou sumu od desátku. Na (Moravském) Krumlově v pondělí po sv. Trojici (30. května) 1491. Orig. v Kurdějově, regest v zem. arch. v Brně v Bočkově sbírce. 476. (XL.) Smlúva na papíře mezi kniežetem Jindřichem a panem Vilémem z Pernšteina o Par- dubice a o dvuor Hostovský. Na Poděbradech 1491, 8. června. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 33 b. Léta božieho tisiecieho čtřstého devadesátého prvního, tu středu před svatým Primem, stala sě jest celá a dokonalá smlúva mezi osvieceným kniežetem a pánem panem Jindřichem staršiem, kniežetem Minstrberským, hrabí Kladským oc s jedné, a urozeným pánem panem Vilémem z Pernštaina a na Helfnštaině, najvyššiem hof- mistrem královstvie Českého, s strany druhé, a to taková, že prvé jmenované knieže všecko právo své, kteréž má k Pardubicóm zapsané dskami od Pardubského i také od kněze Baltazara Mrzáka aneb od kohož kolivěk jiného, prodal jest prvé psanému panu Vilémovi i jeho dědicóm, a při tom dvuor Hostovský, kterýž k Pardubiciem nepříslušie, a za to za obé svrchupsaný pan Vilém má dáti kniežeti neb jeho dědicóm puol třetieho tisiece kop, na míšenské groše počítajíc, a to konečně na svatého Havla po dání smlúvy této najprv přieštieho. A jakož také na tom dvoře Hostovském pán Pernštanský prvé má LXXXV í, že to má minúti a nenie jich knieže pánu Pernštanskému povinen platiti. A proti tomu knieže má ve čtyřech nedělech pořád zběhlých pánu Pernštanskému a jeho dědicóm všecka práva svá, kteráž má k Pardubiciem, tak jakož se svrchu píše, za- psati dskami a naň a na jeho dědice převésti, a ten dvuor Hostovský má knieže pánu Pernštanskému při témž čase dědičně ve dsky klásti a zpravovati s tiem se všiem příslušenstvím, jakož jest sám knieže dvuor ten kúpil, a pán Pernštanský při témž času má list dostatečný s rukojmiemi kniežeti v moc dáti na tu sumu svrchu- psanú, totiž na IIjM P g., na míšenské počítajíc.
382 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kníže kvituje Vilíma z Pernšteina z 2500 kop gr. č. a z 500 kop gr. č. dříve již přijatých ja- kožto sumy k doplacení Hory Kunětické zcela vyplněné. Dat. ut supra. Cod. Pernst. mus. král. Česk. Výtah tištěn tamže. 474. 1491, 23. dubna. Václav Žehušický z Nestajova prodal dědictví své zápisné v Jestbo- řicích Vilémovi z Pernšteina. AČ. V. 546 č. 32. Emler Rel. tab. t. II. 448. — Téhož dne prodal dědiny své zápisné v Rosicích Vác. Žehušický z Nestajova Vilímovi z Pernšteina. AČ. V. 546 č. 33. Rel. tab. II. 447. — Jan Anděl z Ronovce prodal dědiny své zápisné v Seze- micích Vilímovi z Pernšteina. AČ. V. 547 č. 34. Rel. tab. t. II. 448. 475. Vilém z Pernšteina pouští Kurdějovským vinohrady pod plat a osvobozuje je za jistou sumu od desátku. Na (Moravském) Krumlově v pondělí po sv. Trojici (30. května) 1491. Orig. v Kurdějově, regest v zem. arch. v Brně v Bočkově sbírce. 476. (XL.) Smlúva na papíře mezi kniežetem Jindřichem a panem Vilémem z Pernšteina o Par- dubice a o dvuor Hostovský. Na Poděbradech 1491, 8. června. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 33 b. Léta božieho tisiecieho čtřstého devadesátého prvního, tu středu před svatým Primem, stala sě jest celá a dokonalá smlúva mezi osvieceným kniežetem a pánem panem Jindřichem staršiem, kniežetem Minstrberským, hrabí Kladským oc s jedné, a urozeným pánem panem Vilémem z Pernštaina a na Helfnštaině, najvyššiem hof- mistrem královstvie Českého, s strany druhé, a to taková, že prvé jmenované knieže všecko právo své, kteréž má k Pardubicóm zapsané dskami od Pardubského i také od kněze Baltazara Mrzáka aneb od kohož kolivěk jiného, prodal jest prvé psanému panu Vilémovi i jeho dědicóm, a při tom dvuor Hostovský, kterýž k Pardubiciem nepříslušie, a za to za obé svrchupsaný pan Vilém má dáti kniežeti neb jeho dědicóm puol třetieho tisiece kop, na míšenské groše počítajíc, a to konečně na svatého Havla po dání smlúvy této najprv přieštieho. A jakož také na tom dvoře Hostovském pán Pernštanský prvé má LXXXV í, že to má minúti a nenie jich knieže pánu Pernštanskému povinen platiti. A proti tomu knieže má ve čtyřech nedělech pořád zběhlých pánu Pernštanskému a jeho dědicóm všecka práva svá, kteráž má k Pardubiciem, tak jakož se svrchu píše, za- psati dskami a naň a na jeho dědice převésti, a ten dvuor Hostovský má knieže pánu Pernštanskému při témž čase dědičně ve dsky klásti a zpravovati s tiem se všiem příslušenstvím, jakož jest sám knieže dvuor ten kúpil, a pán Pernštanský při témž času má list dostatečný s rukojmiemi kniežeti v moc dáti na tu sumu svrchu- psanú, totiž na IIjM P g., na míšenské počítajíc.
Strana 383
z roku 1491. 383 A tuto smlúvu jsú sobě obapolně věrně, právě a křesťansky beze všeho pře- rušenie slíbili zdržeti. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu věcí svrchupsaných my Jindřich a Vilém nadepsaní sekrety své vlastnie k smlúvě této přidáviti jsme kázali. A při tom jsme připrosili osvieceného kniežete a pána pana Hynka mladšieho kniežete Minstrberského, hrabí Kladského oc, a urozeného pána pana Jana z Šelmbergka, kancléře královstvie Českého, že jsú podle nás jakožto smlúvce těchto věcí sekrety své přidávili. Dán na Poděbradech léta a dne, jakož sě svrchu píše. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 250. 477. (XLI.) Smlúva na papíře o Pardubice mezi panem Vilémem z Pernšteina a Jiříkem Pardubským a Jeníkem, kdež túž smlúvú ona dva prodávají právo své na Pardubiciech panu Vilémovi z Pernšteina. Na Kunětické Hoře 1491, 10. června. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 34. Léta božieho tisiecího čtyřstého devadesátého prvního v pátek před svatým Vítem na Koněticské Huoře mezi urozenými a statečnými rytieři, panem Jiříkem Pardubským z Miletínka strany jedné, a panem Jeníkem z Mečkova a na Uheršče strany druhé, o zámek Pardubice stala sě jest smlúva, o to právo, kteréž jest měl pan Jeník na Pardubiciech, i o to o všecko, což jest za téhož pana Jiříka pan Jeník dal, takže udělavši tu smlúvu svrchupsaní pan Jiřík a pan Jeník, i prodali jsú Pardubice dědičně urozenému pánu panu Vilémovi z Pernštaina a na Helfenštainé najvyššímu hofmistru královstvie Českého a jeho dědicóm, z své svobodné a s jedno- stajné vuole za tři tisiece kop grošie a za puol třetieho sta kop grošie českých ši- rokých. Pan Jiřík Pardubský má pánu JMti ve dsky zemské klásti právo své dě- dičné i s tú správú, kteráž jemu příležela jest po otci a po předciech jeho, že na pána JMt převodí, a k tomu sám spravovati má pánu JMti, čímž má neb mieti bude, vedle obyčeje a řádu země České. A pan Jeník také má klásti pánu JMti ve dcsky zemské své právo, jakož sě byl na Pardubice uvedl i na vrch práva dovedl, a má pánu JMti to učistiti a své závady, kteréž by koli učinil, má spraviti, čímž má neb mieti bude, vedle obyčeje a řádu zemského. A když sě tyto věci všecky dokonají a ve dcsky zemské vloží, tehdy pán JMt má pana Jeníka zastúpiti od pana Čabelicského ve dvú tisiecí kopách g. českých, a to na ty roky, jakož již jmenovaný pan Jeník smlúvu má se panem Čabelicským, a dvě stě kop g. témuž panu Jeníkovi pán JMt dáti má tento pondělí najprv přieští. A pan Jeník se panem Pardubským při tom času mají počet přede pánem JMtí učiniti toho, co jest pan Jeník za pana Pardubského vydal. Pakli by sě o ten počet přede pánem JMtí srovnati nemohli, tehdy mají po dvú přítelích ku pánu JMti přidati, a což by sě těm čtyřem a pánu JMti za spra-
z roku 1491. 383 A tuto smlúvu jsú sobě obapolně věrně, právě a křesťansky beze všeho pře- rušenie slíbili zdržeti. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu věcí svrchupsaných my Jindřich a Vilém nadepsaní sekrety své vlastnie k smlúvě této přidáviti jsme kázali. A při tom jsme připrosili osvieceného kniežete a pána pana Hynka mladšieho kniežete Minstrberského, hrabí Kladského oc, a urozeného pána pana Jana z Šelmbergka, kancléře královstvie Českého, že jsú podle nás jakožto smlúvce těchto věcí sekrety své přidávili. Dán na Poděbradech léta a dne, jakož sě svrchu píše. Výtah tištěn AČ. VI. 526 č. 250. 477. (XLI.) Smlúva na papíře o Pardubice mezi panem Vilémem z Pernšteina a Jiříkem Pardubským a Jeníkem, kdež túž smlúvú ona dva prodávají právo své na Pardubiciech panu Vilémovi z Pernšteina. Na Kunětické Hoře 1491, 10. června. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. f. 34. Léta božieho tisiecího čtyřstého devadesátého prvního v pátek před svatým Vítem na Koněticské Huoře mezi urozenými a statečnými rytieři, panem Jiříkem Pardubským z Miletínka strany jedné, a panem Jeníkem z Mečkova a na Uheršče strany druhé, o zámek Pardubice stala sě jest smlúva, o to právo, kteréž jest měl pan Jeník na Pardubiciech, i o to o všecko, což jest za téhož pana Jiříka pan Jeník dal, takže udělavši tu smlúvu svrchupsaní pan Jiřík a pan Jeník, i prodali jsú Pardubice dědičně urozenému pánu panu Vilémovi z Pernštaina a na Helfenštainé najvyššímu hofmistru královstvie Českého a jeho dědicóm, z své svobodné a s jedno- stajné vuole za tři tisiece kop grošie a za puol třetieho sta kop grošie českých ši- rokých. Pan Jiřík Pardubský má pánu JMti ve dsky zemské klásti právo své dě- dičné i s tú správú, kteráž jemu příležela jest po otci a po předciech jeho, že na pána JMt převodí, a k tomu sám spravovati má pánu JMti, čímž má neb mieti bude, vedle obyčeje a řádu země České. A pan Jeník také má klásti pánu JMti ve dcsky zemské své právo, jakož sě byl na Pardubice uvedl i na vrch práva dovedl, a má pánu JMti to učistiti a své závady, kteréž by koli učinil, má spraviti, čímž má neb mieti bude, vedle obyčeje a řádu zemského. A když sě tyto věci všecky dokonají a ve dcsky zemské vloží, tehdy pán JMt má pana Jeníka zastúpiti od pana Čabelicského ve dvú tisiecí kopách g. českých, a to na ty roky, jakož již jmenovaný pan Jeník smlúvu má se panem Čabelicským, a dvě stě kop g. témuž panu Jeníkovi pán JMt dáti má tento pondělí najprv přieští. A pan Jeník se panem Pardubským při tom času mají počet přede pánem JMtí učiniti toho, co jest pan Jeník za pana Pardubského vydal. Pakli by sě o ten počet přede pánem JMtí srovnati nemohli, tehdy mají po dvú přítelích ku pánu JMti přidati, a což by sě těm čtyřem a pánu JMti za spra-
Strana 384
384 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vedlivé zdálo, mají na tom přestati beze všie odpornosti. A nad to výše má pan Jiřík panu Jeníkovi puol druhého sta kop g. českých dáti. A vostatek peněz, kteréž za též Pardubice u pána JMti zuostati mají na takový spuosob, ač by pan Jeník všech těch dluhuov páně Jiříkových Pardubského prázden byl, kteréž jsú byly na pana Jeníka přišly z rozkázání krále JMti a pánuov JJMtí; a když by týž pan Jeník těch dluhuov prázden byl, o kteréž by rukojmie neb dlužníci k Pardubiciem hleděli aneb hleděti chtěli, a pánu JMti aby ta věc vě- doma byla, bude JMt pán povinen, témuž panu Jiříkovi Pardubskému od tohoto svatého Václava najprv přieštieho v plném roce ostatek tej sumy vydati; ale však tak, aby Pardubice od každých závad čisty a svobodny byly a pan Jeník také aby s těch dluhuov napomínán více nebyl. A zbude-li více co peněz mimo očištění Pardubic a mimo dlužníky, to pan Jiřík Pardubský má zdvihnúti aneb dědicové jeho. Item což sě zámku postúpení dotýče, má pánu JMti postúpen býti od tohoto pondělka přieščieho ve dvú neděliech, a to s těmi svršky a nábytky i se všemi příslušnostmi k zámku podle tej cedule, jakož má pan Čabelicský jednu a pan Jeník druhú, a k tomu rybníky, dvory, lesy, lúky, dvory kmetcí s platem, s městečkem, s vesnicemi, s lidmi platnými i neplatnými, s splavem na Labi i s Labem i se všie plnú zvolí, což k Pardubiciem přísluší, sobě žádného práva nepozuostavujíc ani svým dědicóm, kteréž by kterým spuosobem mohlo vymyšleno býti, než tak mají postúpiti, jako na dobré lidi sluší. Než toto sě znamenitě oznamuje: Jakož pán JMt právo jejich jest kúpil, od pana Jiříka Pardubského dědicství jeho, a od pana Jeníka všecko právo jeho, kteréž oni obadva jměla, jakož cedule nahoře okazuje, za tři tisiece kop g. a za puol třetieho sta kop g. českých širokých; a s té summy svrchupsané již pán JMt pana Jeníka zastupuje v tom dluhu u pana Čabelicského ve dvú tisieci kopách groší českých, item najprve na svatého Jiří nynie najprv přieščieho pět set kop g. českých, a potom hned na svatého Havla teež pět set kop g. českých, a od toho svatého Havla v plném roce opět pět set kop g. českých, a od toho svatého Havla hned v plném roce opět pět set kop g. českých. A s té sumy v pondělí najprv přieščí má pán JMt panu Jeníkovi dáti dvě stě kop g. českých. A vostatek tej sumy to má tak státi, jakož nahoře psáno stojí, a to pro příčinu tu, aby již Pardubice očištěny byly s té sumy, jakož nahoře psáno stojí, ode všech závad i ode všech dlužníkóv. Item dvuor za městečkem, v kterémž nynie pan Jiřík Pardubský sedí, v tom má zuostati dotud, dokudž pán JMt jemu bude ráčiti příti, s tiem, což k tomu drží. A když by pán JMt ráčil ten dvuor mieti od pana Jiříka Pardubského, tehdy pan Prokop Liška a pan Vaněk Zámrzský mají toho moc rozkázati, co jemu má pán JMt za ten dvuor dáti, co by sě těm za spravedlivé zdálo; pakli by beze lsti ne- mohli s těch dvú svrchupsaných který s nich býti, tehdy pan Dašicský a pan Ho-
384 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina vedlivé zdálo, mají na tom přestati beze všie odpornosti. A nad to výše má pan Jiřík panu Jeníkovi puol druhého sta kop g. českých dáti. A vostatek peněz, kteréž za též Pardubice u pána JMti zuostati mají na takový spuosob, ač by pan Jeník všech těch dluhuov páně Jiříkových Pardubského prázden byl, kteréž jsú byly na pana Jeníka přišly z rozkázání krále JMti a pánuov JJMtí; a když by týž pan Jeník těch dluhuov prázden byl, o kteréž by rukojmie neb dlužníci k Pardubiciem hleděli aneb hleděti chtěli, a pánu JMti aby ta věc vě- doma byla, bude JMt pán povinen, témuž panu Jiříkovi Pardubskému od tohoto svatého Václava najprv přieštieho v plném roce ostatek tej sumy vydati; ale však tak, aby Pardubice od každých závad čisty a svobodny byly a pan Jeník také aby s těch dluhuov napomínán více nebyl. A zbude-li více co peněz mimo očištění Pardubic a mimo dlužníky, to pan Jiřík Pardubský má zdvihnúti aneb dědicové jeho. Item což sě zámku postúpení dotýče, má pánu JMti postúpen býti od tohoto pondělka přieščieho ve dvú neděliech, a to s těmi svršky a nábytky i se všemi příslušnostmi k zámku podle tej cedule, jakož má pan Čabelicský jednu a pan Jeník druhú, a k tomu rybníky, dvory, lesy, lúky, dvory kmetcí s platem, s městečkem, s vesnicemi, s lidmi platnými i neplatnými, s splavem na Labi i s Labem i se všie plnú zvolí, což k Pardubiciem přísluší, sobě žádného práva nepozuostavujíc ani svým dědicóm, kteréž by kterým spuosobem mohlo vymyšleno býti, než tak mají postúpiti, jako na dobré lidi sluší. Než toto sě znamenitě oznamuje: Jakož pán JMt právo jejich jest kúpil, od pana Jiříka Pardubského dědicství jeho, a od pana Jeníka všecko právo jeho, kteréž oni obadva jměla, jakož cedule nahoře okazuje, za tři tisiece kop g. a za puol třetieho sta kop g. českých širokých; a s té summy svrchupsané již pán JMt pana Jeníka zastupuje v tom dluhu u pana Čabelicského ve dvú tisieci kopách groší českých, item najprve na svatého Jiří nynie najprv přieščieho pět set kop g. českých, a potom hned na svatého Havla teež pět set kop g. českých, a od toho svatého Havla v plném roce opět pět set kop g. českých, a od toho svatého Havla hned v plném roce opět pět set kop g. českých. A s té sumy v pondělí najprv přieščí má pán JMt panu Jeníkovi dáti dvě stě kop g. českých. A vostatek tej sumy to má tak státi, jakož nahoře psáno stojí, a to pro příčinu tu, aby již Pardubice očištěny byly s té sumy, jakož nahoře psáno stojí, ode všech závad i ode všech dlužníkóv. Item dvuor za městečkem, v kterémž nynie pan Jiřík Pardubský sedí, v tom má zuostati dotud, dokudž pán JMt jemu bude ráčiti příti, s tiem, což k tomu drží. A když by pán JMt ráčil ten dvuor mieti od pana Jiříka Pardubského, tehdy pan Prokop Liška a pan Vaněk Zámrzský mají toho moc rozkázati, co jemu má pán JMt za ten dvuor dáti, co by sě těm za spravedlivé zdálo; pakli by beze lsti ne- mohli s těch dvú svrchupsaných který s nich býti, tehdy pan Dašicský a pan Ho-
Strana 385
z roku 1491. 385 lický budú povinni mezi pánem JMtí a panem Jiříkem Pardubským o týž dvuor vyřknúti, co jemu má pán JMt za ten dvuor dáti. Item duom v městečku, ten má pan Jiřík Pardubský držeti purkrechtním právem a s něho všecko činiti a odbývati vedle obce, dokudž pán JMt jemu toho ráčí příti. Pakli by pán JMt tu jeho neráčil mieti, tehdy pan Jiřík Pardubský má pánu JMti osaditi člověkem hodným tak vedle obyčeje a řádu. Item což kněz Jindřich JMt na Pardubiciech práva má, o to pán JMt s knězem Jindřichem JMtí sám uházej. Item pán JMt, pan Jiřík Pardubský a pan Jeník konečně tento čtvrtek najprv přieščí mají hned vyjeti do Prahy ke dckám a ve dcsky mají pánu JMti vložiti Pardubice, tak jakož cedule ukazuje. Item jestliže by suma páně Jeníkova, jakož napřed psáno stojí, menšie byla, když počet přede pánem JMtí a před těmi přátely, kteréž k Jeho Mti přidadí, učiněn bude, totiž dvú tisíc kop groší českých a dvě stě kop groší českých, kromě Ij“ kop groší českých, kteréž pan Jiřík má dáti panu Jeníkovi za jeho právo: co by koli méně bylo, to má při pánu JMti zuostati podle tej sumy, kteráž panu Jiříkovi příslušie. A tyto smlúvy všecky napřed psané my Vilém z Pernšteina oc, Jiřík z Mi- letínka a z Pardubic, Jeník z Mečkova a na Uheršče slíbili jsme sobě věrně a právě zdržeti a jim dosti učiniti beze všeho přerušenie i všeliké zlé lsti, tak jakož napřed psáno stojí. Tomu na svědomí a pro dokonalú jistotu své vlastní pečeti k těmto smlúvám přitiskli jsme, připrosivše k témuž svědomí urozených pánuov pana Bohuše Kostky z Postupic a na Lithomyšli, pana Viléma Zuba z Lantšteina a na Chlumci, pana Petra z Warthmberka a na Bydžově, urozeného a statečného rytieře pana Čenka z Barchova a na Dašiciech, a urozených panoší, pana Neptalima z Frimburku a na Holiciech, pana Prokopa Lišku z Vysoké a na Braniciech, pana Vanka z Zámrsku, pana Kunathu z Dobřenic, pana Jindřicha Březnicského z Náchoda, pana Bořka z Zabídovic, že sú své pečeti vedle nás na svědomí přitiskli. Dán a psán léta a dne nahoře psaného. 478. (XXXIX.) Smlúva na papíře mezi panem Vilémem z Pernšteina a paní Hestrú z Ježkovic o Osice. 1491, 13. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 32 b. Léta božieho M'CCCCXCI v pondělí před svatým Vítem stala sě jest celá a konečná smlúva mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina, najvyššiem hof- mistrem královstvie Češkého, s jedné, a paní Hesterú z Ježkovic, mocnú poručnicí sirotkuov někdy Janových Otcových z Chrástu, s strany druhé, a to takováto: Jakož jest měl již psaný Jan Otec list od osvieceného kniežete a pána pana Jindřicha 49 Archiv Český XVI.
z roku 1491. 385 lický budú povinni mezi pánem JMtí a panem Jiříkem Pardubským o týž dvuor vyřknúti, co jemu má pán JMt za ten dvuor dáti. Item duom v městečku, ten má pan Jiřík Pardubský držeti purkrechtním právem a s něho všecko činiti a odbývati vedle obce, dokudž pán JMt jemu toho ráčí příti. Pakli by pán JMt tu jeho neráčil mieti, tehdy pan Jiřík Pardubský má pánu JMti osaditi člověkem hodným tak vedle obyčeje a řádu. Item což kněz Jindřich JMt na Pardubiciech práva má, o to pán JMt s knězem Jindřichem JMtí sám uházej. Item pán JMt, pan Jiřík Pardubský a pan Jeník konečně tento čtvrtek najprv přieščí mají hned vyjeti do Prahy ke dckám a ve dcsky mají pánu JMti vložiti Pardubice, tak jakož cedule ukazuje. Item jestliže by suma páně Jeníkova, jakož napřed psáno stojí, menšie byla, když počet přede pánem JMtí a před těmi přátely, kteréž k Jeho Mti přidadí, učiněn bude, totiž dvú tisíc kop groší českých a dvě stě kop groší českých, kromě Ij“ kop groší českých, kteréž pan Jiřík má dáti panu Jeníkovi za jeho právo: co by koli méně bylo, to má při pánu JMti zuostati podle tej sumy, kteráž panu Jiříkovi příslušie. A tyto smlúvy všecky napřed psané my Vilém z Pernšteina oc, Jiřík z Mi- letínka a z Pardubic, Jeník z Mečkova a na Uheršče slíbili jsme sobě věrně a právě zdržeti a jim dosti učiniti beze všeho přerušenie i všeliké zlé lsti, tak jakož napřed psáno stojí. Tomu na svědomí a pro dokonalú jistotu své vlastní pečeti k těmto smlúvám přitiskli jsme, připrosivše k témuž svědomí urozených pánuov pana Bohuše Kostky z Postupic a na Lithomyšli, pana Viléma Zuba z Lantšteina a na Chlumci, pana Petra z Warthmberka a na Bydžově, urozeného a statečného rytieře pana Čenka z Barchova a na Dašiciech, a urozených panoší, pana Neptalima z Frimburku a na Holiciech, pana Prokopa Lišku z Vysoké a na Braniciech, pana Vanka z Zámrsku, pana Kunathu z Dobřenic, pana Jindřicha Březnicského z Náchoda, pana Bořka z Zabídovic, že sú své pečeti vedle nás na svědomí přitiskli. Dán a psán léta a dne nahoře psaného. 478. (XXXIX.) Smlúva na papíře mezi panem Vilémem z Pernšteina a paní Hestrú z Ježkovic o Osice. 1491, 13. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. fol. 32 b. Léta božieho M'CCCCXCI v pondělí před svatým Vítem stala sě jest celá a konečná smlúva mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina, najvyššiem hof- mistrem královstvie Češkého, s jedné, a paní Hesterú z Ježkovic, mocnú poručnicí sirotkuov někdy Janových Otcových z Chrástu, s strany druhé, a to takováto: Jakož jest měl již psaný Jan Otec list od osvieceného kniežete a pána pana Jindřicha 49 Archiv Český XVI.
Strana 386
386 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina staršieho kniežete Minsterberského, hrabí Kladského oc, jímž JMt zapsal dvuor a ves řečenú Vosice v VII zlatých uherských, a druhý list od téhož kniežete, jímž již psanému Otcovi zapisuje ves Vosičky a jednoho rybáře s některými příslušnostmi, jakož to ti listové v sobě šieře okazují, a to všicko on Otec měl jest držeti i jeho synové, nejsúc s toho splacováni bez své vuole, dokudž by živi byli, jakož pak těch všech věcí král JMt, pán náš, ráčil jest listem svým potvrditi. A protož za to za všecko právo, kteréž ti sirotci mají k svrchupsaným listóm i také k tomu statku i tak za ty životy, kteréž jsú na tom měli, má dáti prvé jme- novaný pan Vilém z Pernšteina V° P g. českých paní Hesteře, mateři těch sirotkuov, jakožto mocné poručnici, a to rozdielně na svatý Jiří po dání smlúvy této najprv přieštieho IIj“ P g. českých, a od tohoto svatého Jiří opět v plném roce pořád zběhlém IIj“ I g. českých, a to jim má ujistiti listem obyčejným s rukojmiemi ko- nečně v šesti nedělech pořad zběhlých. A když pan Vilém paní Hesteře list ten v moc dá, tehdy hned také paní Hestera má panu Vilémovi při témž zasě vydati všecky listy královské i kniežetcí, kteříž jsú svědčili nebožčieku Janovi Otcovi, muži jejiemu, na Vosice a na Vosičky, nic sobě tu ani těm sirotkuom nepozuostavujíc. A toto také znamenitě jest smluveno, že paní Hestera má držeti svrchu- psaný dvuor se vsí i také s druhú vsí Vosičkami, s pastvištěmi, s tiem rybářem i se všiem, jakž jest to nebožčík Jan Otec držal, bez přěkážky pana Viléma Pern- štanského, a to od tohoto svatého Jiří najprv přieštieho do plného roku pořád zběhlého. Než po vyjití toho času má a povinna bude již psanému panu Vilémovi k ruce neb k jeho dědicóm toho dvoru i jiného všeho, což sě svrchu píše, hned po- stúpiti beze všeho odporu, poberúci odtad své svrchky a nábytky. A jakož jest také nebožčiek Mikuláš Otec z Chrástu, strýc těch sirotkuov, držel vsi od Kuněticské Huory v VI kopách g. českých zejména tyto: Dolany, Ro- hoznici, Křičenie, Žaravice a Lhotku, a ještě za svého zdravého života udělal smlúvu s svrchupsaným panem Vilémem z Pernštajna, tak že na čas v té smlúvě položený měl jest vzieti za to V° g. českých, a sto � g. mělo jemu sraženo býti: k tomu jest také paní Hestera přistúpila a svolila, že prvé psaný pan Vilém z Pernšteina i jeho dědicové nebudú povinni za tu výplatu více dáti paní Hesteře ani jejiem si- rotkóm za výplatu těch vsí než VC g. českých. A pro šieršie svědomí věcí nahoře psaných já Vilém a Hestera svrchupsaní své vlastní pečeti k smlúvě této přiložili sme; a připrosili sme podle toho urozeného pána pana Jana z Šelnbergka kancléře království Českého, a urozeného panoši Jindřicha z Náchoda, že jsú podle nás k této smlúvě pečeti své přiložili. Dán léta a dne, jakož sě svrchu píše. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 251.
386 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina staršieho kniežete Minsterberského, hrabí Kladského oc, jímž JMt zapsal dvuor a ves řečenú Vosice v VII zlatých uherských, a druhý list od téhož kniežete, jímž již psanému Otcovi zapisuje ves Vosičky a jednoho rybáře s některými příslušnostmi, jakož to ti listové v sobě šieře okazují, a to všicko on Otec měl jest držeti i jeho synové, nejsúc s toho splacováni bez své vuole, dokudž by živi byli, jakož pak těch všech věcí král JMt, pán náš, ráčil jest listem svým potvrditi. A protož za to za všecko právo, kteréž ti sirotci mají k svrchupsaným listóm i také k tomu statku i tak za ty životy, kteréž jsú na tom měli, má dáti prvé jme- novaný pan Vilém z Pernšteina V° P g. českých paní Hesteře, mateři těch sirotkuov, jakožto mocné poručnici, a to rozdielně na svatý Jiří po dání smlúvy této najprv přieštieho IIj“ P g. českých, a od tohoto svatého Jiří opět v plném roce pořád zběhlém IIj“ I g. českých, a to jim má ujistiti listem obyčejným s rukojmiemi ko- nečně v šesti nedělech pořad zběhlých. A když pan Vilém paní Hesteře list ten v moc dá, tehdy hned také paní Hestera má panu Vilémovi při témž zasě vydati všecky listy královské i kniežetcí, kteříž jsú svědčili nebožčieku Janovi Otcovi, muži jejiemu, na Vosice a na Vosičky, nic sobě tu ani těm sirotkuom nepozuostavujíc. A toto také znamenitě jest smluveno, že paní Hestera má držeti svrchu- psaný dvuor se vsí i také s druhú vsí Vosičkami, s pastvištěmi, s tiem rybářem i se všiem, jakž jest to nebožčík Jan Otec držal, bez přěkážky pana Viléma Pern- štanského, a to od tohoto svatého Jiří najprv přieštieho do plného roku pořád zběhlého. Než po vyjití toho času má a povinna bude již psanému panu Vilémovi k ruce neb k jeho dědicóm toho dvoru i jiného všeho, což sě svrchu píše, hned po- stúpiti beze všeho odporu, poberúci odtad své svrchky a nábytky. A jakož jest také nebožčiek Mikuláš Otec z Chrástu, strýc těch sirotkuov, držel vsi od Kuněticské Huory v VI kopách g. českých zejména tyto: Dolany, Ro- hoznici, Křičenie, Žaravice a Lhotku, a ještě za svého zdravého života udělal smlúvu s svrchupsaným panem Vilémem z Pernštajna, tak že na čas v té smlúvě položený měl jest vzieti za to V° g. českých, a sto � g. mělo jemu sraženo býti: k tomu jest také paní Hestera přistúpila a svolila, že prvé psaný pan Vilém z Pernšteina i jeho dědicové nebudú povinni za tu výplatu více dáti paní Hesteře ani jejiem si- rotkóm za výplatu těch vsí než VC g. českých. A pro šieršie svědomí věcí nahoře psaných já Vilém a Hestera svrchupsaní své vlastní pečeti k smlúvě této přiložili sme; a připrosili sme podle toho urozeného pána pana Jana z Šelnbergka kancléře království Českého, a urozeného panoši Jindřicha z Náchoda, že jsú podle nás k této smlúvě pečeti své přiložili. Dán léta a dne, jakož sě svrchu píše. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 251.
Strana 387
z roku 1491. 387 479. (g. VII.) List správnie na Blažejovičky a na IIII lány v Blažejoviciech od Štěpána Kusého a paní Katheřiny ze Zvole. Na Krumlově 1491, 15. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 4b; arch. měst. Brn. f. 5. My Štěpán Kusý z Mukoděl a z Bedrovic, a Kateřina ze Zvole manželka již psaného Štěpána, i s našimi erby známo činíme . . . že z dobrým rozmyslem a přátel svých radú dobrovolně prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme a po- stupujem své vlastní zboží, ves Blažejovičky a ve vsi Blažkově IIII lány, na kte- rýchžto čtyřech láních v Blažkově tito lidé zejména nynie sedie: Pavel na lánu, Blažek na lánu, Prokop na lánu, Matúš na lánu ... to jsme všecko prodali ku pra- vému dědictví svobodně nezávadně urozeným pánóm, panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině najvyššiemu hofmistru kr. Českého, a panu Vratislavovi z Pern- šteina, najvyššiemu komorníku desk a soudu práva zemského u Brně, i jich erbóm i tomu každému, kdož by ten list jměl s jich dobrú vuolí aneb jednoho z nich, aby též právo jměl k těm ke všem věcem, jako oni sami svrchupsaní páni, za I° f. a za XXV f. dobrých uherských, kteréž jsme od nich úplně a docela zaplacené vzali. A protož my svrchupsaní Štěpán a Katheřina, jistci a praví první zprávce nahoře i duole psaných věcí, a my Markvarth Valecký z Mírova, páně hofmistruov oc najvyšší úředník, Mikuláš Tulešický z Peče a Knihnicích, Jiřík Kusý z Mukoděl a z Bohutic, Kunc z Norbu a z Tulešic, Matěj Vacek z Bezděkova a z Tupanova, Alexander z Chlevského a s Skalice, rukojmie a spravedliví správce ... Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se v tomto listu píše, buď na všem neb na díle, jehož pane Bože nedaj, tehdy ihned kteráž dva z nás rukojmí napomenuta budem od věřiteluov našich . . . ležení obyčejné v městě Brně aneb v Bystřici u Pernšteina oc. Jenž jest dán na Krumlově v středu den s. Víta léta oc M'CCCC'LXXXXI°. 480. Jindřich st. kníže Minstrberský prodal dědictví své v Hostovicích Vilémovi z Pern- šteina za 100 kop gr. č. Dat. v sobotu po sv. Vítě (18. června) 1491. Emler Rel. t. t. II. 448. 481. Zdeslav Jeník z Mečkova prodává dědictví své v Pardubicích Vilímovi z Pernšteina za 2000 kop gr. č. S. 1. 1491, 18. června. DZ. VI. A. 23. AČ. V. 545. Emler Rel. tab. II. 448. 482. (XXIII). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a Prokopem Liškú z Vysoké o Svietkov. Na Kunětické Hůře 1491, 18. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 19 b. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, Prokop Liška z Vysoké a na Běrunicích vyznáváme . . . že jsme udělali spolu smlúvu 49*
z roku 1491. 387 479. (g. VII.) List správnie na Blažejovičky a na IIII lány v Blažejoviciech od Štěpána Kusého a paní Katheřiny ze Zvole. Na Krumlově 1491, 15. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 4b; arch. měst. Brn. f. 5. My Štěpán Kusý z Mukoděl a z Bedrovic, a Kateřina ze Zvole manželka již psaného Štěpána, i s našimi erby známo činíme . . . že z dobrým rozmyslem a přátel svých radú dobrovolně prodali jsme a mocí tohoto listu prodáváme a po- stupujem své vlastní zboží, ves Blažejovičky a ve vsi Blažkově IIII lány, na kte- rýchžto čtyřech láních v Blažkově tito lidé zejména nynie sedie: Pavel na lánu, Blažek na lánu, Prokop na lánu, Matúš na lánu ... to jsme všecko prodali ku pra- vému dědictví svobodně nezávadně urozeným pánóm, panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině najvyššiemu hofmistru kr. Českého, a panu Vratislavovi z Pern- šteina, najvyššiemu komorníku desk a soudu práva zemského u Brně, i jich erbóm i tomu každému, kdož by ten list jměl s jich dobrú vuolí aneb jednoho z nich, aby též právo jměl k těm ke všem věcem, jako oni sami svrchupsaní páni, za I° f. a za XXV f. dobrých uherských, kteréž jsme od nich úplně a docela zaplacené vzali. A protož my svrchupsaní Štěpán a Katheřina, jistci a praví první zprávce nahoře i duole psaných věcí, a my Markvarth Valecký z Mírova, páně hofmistruov oc najvyšší úředník, Mikuláš Tulešický z Peče a Knihnicích, Jiřík Kusý z Mukoděl a z Bohutic, Kunc z Norbu a z Tulešic, Matěj Vacek z Bezděkova a z Tupanova, Alexander z Chlevského a s Skalice, rukojmie a spravedliví správce ... Pakli bychom toho všeho neučinili a nedokonali, což se v tomto listu píše, buď na všem neb na díle, jehož pane Bože nedaj, tehdy ihned kteráž dva z nás rukojmí napomenuta budem od věřiteluov našich . . . ležení obyčejné v městě Brně aneb v Bystřici u Pernšteina oc. Jenž jest dán na Krumlově v středu den s. Víta léta oc M'CCCC'LXXXXI°. 480. Jindřich st. kníže Minstrberský prodal dědictví své v Hostovicích Vilémovi z Pern- šteina za 100 kop gr. č. Dat. v sobotu po sv. Vítě (18. června) 1491. Emler Rel. t. t. II. 448. 481. Zdeslav Jeník z Mečkova prodává dědictví své v Pardubicích Vilímovi z Pernšteina za 2000 kop gr. č. S. 1. 1491, 18. června. DZ. VI. A. 23. AČ. V. 545. Emler Rel. tab. II. 448. 482. (XXIII). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a Prokopem Liškú z Vysoké o Svietkov. Na Kunětické Hůře 1491, 18. června. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 19 b. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, Prokop Liška z Vysoké a na Běrunicích vyznáváme . . . že jsme udělali spolu smlúvu 49*
Strana 388
388 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina o ten list na Svítkov, kterýž mám od krále Vladislava JMti, Uherského a Českého krále oc, jímž mi JMt zapsati ráčil a mně Prokopovi na tej vsi puoldruhého sta kop g. českých, jakož ten list sám v sobě okazuje. I prosil sem já urozeného pána pana Viléma z Pernšteina oc, aby mi JMt toho listu ráčil zase puojčiti a svěřiti k mé pilnie a znamenité potřebě k súdu, a já tu věc zjednaje, slibuji již psanému pánu JMti zase jej vrátiti a JMti dědicóm v moc JMti. Pakli by mne pán Buoh smrti neuchoval, ale dědicové moji, kteréž k tomu zavazuji. Pakli by ten list mně svěřený od svrchupsaného pána JMti při mně nebo při mých dědicích kterakkoli zuostal, že ten list nemá žádné moci mieti, ani pánu JMti ani dědicóm JMti nemá býti k žádné škodě, neb jest již JMt mně Prokopovi svrchupsanému tomu všemu dosti učinil, což mi za ten list učiniti jměl, a více JMt mně ani mým dědicóm po- vinovat nenie. Také jakož držím dvuor v Svietkově a les řečený Tůni, když mi JMt aneb mým dědicóm jdá [sic] XLV peněz drobných, tehdy se JMt muož v své uvázati. Tomu na svědomie a potvrzenie své vlastnie a přirozené pečeti k tomuto listu přivěsili sme; a pro lepšie svědomie a jistotu připrosili sme urozených vladyk, pana Jindřicha Březnického z Náchoda a pana Bočka z Zabídovic, že jsú k tomuto listu vedle nás pečeti své dali přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Huoře Kunětické v sobotu před s. Janem Křtitelem božím léta Božieho tisícieho čtyřstého devadesá- tého prvnieho počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 252. 483. (q. XVI) Smlúva mezi panem Ctiborem Thovačovským a opatem klátera Hradišckého o strúhu a stav mlýna u vsi Bezmirova. Na Tovačově 1491, 11. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 439 b; arch. měst. Brn. f. 144 b — 145. Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hýtman markrabstvie Moravského, Marek opat a konvent kláštera Hradiště, oznamujem ... Znamenavše škody, kderéž v bu- dúcích časech, kdy by lidé staří a svědomí věcí dolepsaných zemřeli, potomně v súdy a v nesnázi většie přijíti by mohly, o kusy dolepsané mezi místem Kojetínským a panstviem tiem Kojet[ín]ským s strany jedné, a mezi vsí Bezmirovem panstviem kláštera našeho strany druhé, kdežto slovutný panoše Vácslav Čech z Hrádku, menšie komorník Olomúcský, a Tobiáš z Hory Obřanský, úředníci zemští, lidi dolepsané na místě přísahy a jich duše slyšeli jsú a podle práva jich se ptali, co se struhy Hanej a stavu u Bezmirova k Hradištskému mlýnu dotýče, jakož pak ty svědky sepsavše i na nich se zeptavše na ceduli nám sepsané a znamenané dali. Item strany mé Ctibora tito svědkové byli jsú zejména: It. Jakub Buben z Kroměříže pomní ten od LXXVIti let. Vaněk ze Skole od Kroměříže byl na tom
388 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina o ten list na Svítkov, kterýž mám od krále Vladislava JMti, Uherského a Českého krále oc, jímž mi JMt zapsati ráčil a mně Prokopovi na tej vsi puoldruhého sta kop g. českých, jakož ten list sám v sobě okazuje. I prosil sem já urozeného pána pana Viléma z Pernšteina oc, aby mi JMt toho listu ráčil zase puojčiti a svěřiti k mé pilnie a znamenité potřebě k súdu, a já tu věc zjednaje, slibuji již psanému pánu JMti zase jej vrátiti a JMti dědicóm v moc JMti. Pakli by mne pán Buoh smrti neuchoval, ale dědicové moji, kteréž k tomu zavazuji. Pakli by ten list mně svěřený od svrchupsaného pána JMti při mně nebo při mých dědicích kterakkoli zuostal, že ten list nemá žádné moci mieti, ani pánu JMti ani dědicóm JMti nemá býti k žádné škodě, neb jest již JMt mně Prokopovi svrchupsanému tomu všemu dosti učinil, což mi za ten list učiniti jměl, a více JMt mně ani mým dědicóm po- vinovat nenie. Také jakož držím dvuor v Svietkově a les řečený Tůni, když mi JMt aneb mým dědicóm jdá [sic] XLV peněz drobných, tehdy se JMt muož v své uvázati. Tomu na svědomie a potvrzenie své vlastnie a přirozené pečeti k tomuto listu přivěsili sme; a pro lepšie svědomie a jistotu připrosili sme urozených vladyk, pana Jindřicha Březnického z Náchoda a pana Bočka z Zabídovic, že jsú k tomuto listu vedle nás pečeti své dali přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Huoře Kunětické v sobotu před s. Janem Křtitelem božím léta Božieho tisícieho čtyřstého devadesá- tého prvnieho počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 252. 483. (q. XVI) Smlúva mezi panem Ctiborem Thovačovským a opatem klátera Hradišckého o strúhu a stav mlýna u vsi Bezmirova. Na Tovačově 1491, 11. července. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 439 b; arch. měst. Brn. f. 144 b — 145. Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hýtman markrabstvie Moravského, Marek opat a konvent kláštera Hradiště, oznamujem ... Znamenavše škody, kderéž v bu- dúcích časech, kdy by lidé staří a svědomí věcí dolepsaných zemřeli, potomně v súdy a v nesnázi většie přijíti by mohly, o kusy dolepsané mezi místem Kojetínským a panstviem tiem Kojet[ín]ským s strany jedné, a mezi vsí Bezmirovem panstviem kláštera našeho strany druhé, kdežto slovutný panoše Vácslav Čech z Hrádku, menšie komorník Olomúcský, a Tobiáš z Hory Obřanský, úředníci zemští, lidi dolepsané na místě přísahy a jich duše slyšeli jsú a podle práva jich se ptali, co se struhy Hanej a stavu u Bezmirova k Hradištskému mlýnu dotýče, jakož pak ty svědky sepsavše i na nich se zeptavše na ceduli nám sepsané a znamenané dali. Item strany mé Ctibora tito svědkové byli jsú zejména: It. Jakub Buben z Kroměříže pomní ten od LXXVIti let. Vaněk ze Skole od Kroměříže byl na tom
Strana 389
z roku 1491. 389 mlýně Hradištském mlynářem od LXXVti let. It. Vácslav Vašků z Uhřičic pomní od XLti let když byl rybářem v Kojetíně. It. Jiřík z Kojetína, ale zchovanec Bezmirovský, nebo jej mladým dítětem tu přinesli, pomní od XLti let. It. Vaněk Raz z Kojetína, bratr Jiříkuov, ale rodič Bezmirovský od XXXII let. It. Mikuláš Hnát z Kojetína tu rodilý pomní od LXXXti let. It. Sedláček z Kojetína pomní od LXti let. It. Jakub Hledík z Kojetína pomní od XXXti let. It. Bláha z Ko- jetína pomní od LXti let. It. Vlk z Kojetína pomní od L let. It. Vácslav Perdů z Kojetína pomní od Lti let. It. Jaroš z Kojetína pomní od XXXti let, a Jakub Hrbec z Kojetína pomní od XXti let. Od strany mé Marka opata a konventu tito svědkové jsú byli zejména: It. Beneš Páral z Bezmirova pomní od L let, jakož jest tu v [Bezmírově. It. Martin Mráz z Bezmirova pomní od XL let. It. Jan Těžký z Hradištku pomní od XL let. It. Bohuše z Bezmirova pomní od L let. A ti svědkové svrchupsaní s obojí strany naší vyznali jsú na svú víru i na svú duši jednostajně, že o té struze a o tom stavu pamatují, že jest stavu toho přičiněno vzhůru VII loket, než jest z starodávnu bylo, a že jsú přes ten stav s lodmi těžkými i náklady všeliakými svobodně jezdili vzhůru i doluov, a že v té struze u toho stavu lidé jezdíc na koních až do pasu oplývali, a že jest pod tiem stavem v té struze příkopicí svobodný průchod voda jměla až do potoka řečeného Tekého, a ten mlýn Hradištský proto svobodně jest mlěl, a mlynáři jsú sobě ty pří- kopy a struhy častokrát opravovali a cídili. I poněvadž ti lidé nahoře psaní to jsú poznali, na jich vyznání já Ctibor a Marek na tom jsme se svolili, aby ten stav zase sňat a zbořen byl a tak zacho- váno bylo, jakož ti lidé vyznali jsú, aby lodie i voda svobodně tak jako od staro- dávna jíti mohla; a nemají mlynáři toho mlýnu nikdy stavu výše držeti, než jakož nynie lidé vyznali jsú. Také jakož Haná struha počnúc od lávek, řečené již hati, se jest zanesla a zahnisila, protože v ní v těchto časích konopie močili jsú, i poněvadž těmi našimi obojími lidmi i Kojetínskými i Bezmirovskými to se jest dálo, na tom jsme se svo- lili, aby moji Ctiborovi Kojetští a moji Marka Bezmirovští tej struhy Hanej zase k opravení a k vymetánie nynie společně sobě spomohli; však ne k věčnosti na nich to býti jmá, než toliko nynie; než potom mlynáři, tak jakž od staradávna, oni pro sekuojte a ciďte tu řěku. Než toto také mezi sebú jsme uložili a na tom se svolili, aby žádný více v tej řece Hanej žádných konopí nemočil, a to každý z nás pod hřivnú groší základu propadeného svýmlidem uložiti jmá; a když by kdokolivěk na- močil z kderých našiech, bez milosti pán s toho člověka tu hřivnu jmá sníti aneb s fojta, jestliže by fojt toho zanedbal neb zamlčěl oc. Kdož konopie močiti chce,
z roku 1491. 389 mlýně Hradištském mlynářem od LXXVti let. It. Vácslav Vašků z Uhřičic pomní od XLti let když byl rybářem v Kojetíně. It. Jiřík z Kojetína, ale zchovanec Bezmirovský, nebo jej mladým dítětem tu přinesli, pomní od XLti let. It. Vaněk Raz z Kojetína, bratr Jiříkuov, ale rodič Bezmirovský od XXXII let. It. Mikuláš Hnát z Kojetína tu rodilý pomní od LXXXti let. It. Sedláček z Kojetína pomní od LXti let. It. Jakub Hledík z Kojetína pomní od XXXti let. It. Bláha z Ko- jetína pomní od LXti let. It. Vlk z Kojetína pomní od L let. It. Vácslav Perdů z Kojetína pomní od Lti let. It. Jaroš z Kojetína pomní od XXXti let, a Jakub Hrbec z Kojetína pomní od XXti let. Od strany mé Marka opata a konventu tito svědkové jsú byli zejména: It. Beneš Páral z Bezmirova pomní od L let, jakož jest tu v [Bezmírově. It. Martin Mráz z Bezmirova pomní od XL let. It. Jan Těžký z Hradištku pomní od XL let. It. Bohuše z Bezmirova pomní od L let. A ti svědkové svrchupsaní s obojí strany naší vyznali jsú na svú víru i na svú duši jednostajně, že o té struze a o tom stavu pamatují, že jest stavu toho přičiněno vzhůru VII loket, než jest z starodávnu bylo, a že jsú přes ten stav s lodmi těžkými i náklady všeliakými svobodně jezdili vzhůru i doluov, a že v té struze u toho stavu lidé jezdíc na koních až do pasu oplývali, a že jest pod tiem stavem v té struze příkopicí svobodný průchod voda jměla až do potoka řečeného Tekého, a ten mlýn Hradištský proto svobodně jest mlěl, a mlynáři jsú sobě ty pří- kopy a struhy častokrát opravovali a cídili. I poněvadž ti lidé nahoře psaní to jsú poznali, na jich vyznání já Ctibor a Marek na tom jsme se svolili, aby ten stav zase sňat a zbořen byl a tak zacho- váno bylo, jakož ti lidé vyznali jsú, aby lodie i voda svobodně tak jako od staro- dávna jíti mohla; a nemají mlynáři toho mlýnu nikdy stavu výše držeti, než jakož nynie lidé vyznali jsú. Také jakož Haná struha počnúc od lávek, řečené již hati, se jest zanesla a zahnisila, protože v ní v těchto časích konopie močili jsú, i poněvadž těmi našimi obojími lidmi i Kojetínskými i Bezmirovskými to se jest dálo, na tom jsme se svo- lili, aby moji Ctiborovi Kojetští a moji Marka Bezmirovští tej struhy Hanej zase k opravení a k vymetánie nynie společně sobě spomohli; však ne k věčnosti na nich to býti jmá, než toliko nynie; než potom mlynáři, tak jakž od staradávna, oni pro sekuojte a ciďte tu řěku. Než toto také mezi sebú jsme uložili a na tom se svolili, aby žádný více v tej řece Hanej žádných konopí nemočil, a to každý z nás pod hřivnú groší základu propadeného svýmlidem uložiti jmá; a když by kdokolivěk na- močil z kderých našiech, bez milosti pán s toho člověka tu hřivnu jmá sníti aneb s fojta, jestliže by fojt toho zanedbal neb zamlčěl oc. Kdož konopie močiti chce,
Strana 390
390 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ten v toho pána a člověk jeho udělaj sobě močidlo při najbližším IIII lokty od břehu, tak aby tekutá voda trním neb dřívím zakládána a zahnišována nikderakž nebyla. Pro též ty věci budúcí dva listy mezi sebú jsme udělali a pečetmi svými přivěšenými zapečetili, a já Ctibor jeden jmám a já Marek opat druhý, abychom se tím na věčnost zpravovali. Jenž dáni a psáni jsú na Thovačově v pondělí před svatú Margetú léta od narození Syna božieho tisícého čtyřistého devadesátého prvního léta počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 253. 484. Vilém z Pernšteina propouští k prosbě knězi Jiříkovi i jiným budoucím farářům Kur- dějovským šest čtvrtí vinohradův na hoře Hernlaiten za kostelem, kterýchž lidé poddaní Kurdějovští drží, tak aby z těch šesti čtvrtí vinohradův od lidí na každý rok o vinobraní horní právo a desátek brali a k užitku svému obraceli. Dat. na Krumlově v pátek den ro- zeslání sv. apoštolů (15. července) 1491. Opis v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka. 485. (CLXXXXVI) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] o Plumluovky s Kuncem z Norbu. Na Mor. Krumlově 1491, 17. července. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXI v neděli den svatého Alexieho na Krumlově stala sě jest smlúva námi Zigmundem Valecským z Mírova a Jiříkem Kusým z Mu- kodil a na Bohuticích, mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina oc s jedné a slovutným panoší Kuncem z Norbu s strany druhé, taková: Jakož jest dotčený Kunc měl list na svá manství, kteráž jemu pán JMt ráčil s své milosti dáti, než že jest sobě JMt to pozuostaviti ráčil, že jest Kunc nemohl žádného na to na spolek přijíti bez vuolě páně JMti, že Kunc za to právo JMti pánu dal jest Plumlovky, to manstvie, tak že pán JMt od sirotka toho, dcery nebožky Elšky, manželky téhož Kunce, ve všem jej zastúpiti má, a Kunc má letos vinné desátky s té huory [v] Plumlovkách sobě vybrati i jiné požitky, kteréž by jemu příslušěly; a rybník, kterýž nasadil, ten také má sobě vyloviti; a vinohrad ten, kterýž sobě přikúpil, Kunc také muožě sobě prodati a s tím učiniti jako [s] svým. A list ten starý, kterýž jest měl Kunc na to manství, ten má pánu JMti vrátiti. Což sě pak dotýčě toho manstvie [v] Višňovém a v Jehřiciech,*) kteréž Kunc tu má, na to manství pán JMt má Kuncovi nový list udělati takový, jakož řád a obyčej jest na manstvie dělati. Tomu na svědomí my svrchupsaní Zigmund Valecký a Jiřík Kusý, smlúvčí, pečeti své sme k tomuto listu přitiskli. Actum die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 254. — *) O Jehřicích (Gehřic), vsi zaniklé blíže Višnového, zmiňuje se Volný v topografii markr. Mor. III. 570.
390 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ten v toho pána a člověk jeho udělaj sobě močidlo při najbližším IIII lokty od břehu, tak aby tekutá voda trním neb dřívím zakládána a zahnišována nikderakž nebyla. Pro též ty věci budúcí dva listy mezi sebú jsme udělali a pečetmi svými přivěšenými zapečetili, a já Ctibor jeden jmám a já Marek opat druhý, abychom se tím na věčnost zpravovali. Jenž dáni a psáni jsú na Thovačově v pondělí před svatú Margetú léta od narození Syna božieho tisícého čtyřistého devadesátého prvního léta počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 253. 484. Vilém z Pernšteina propouští k prosbě knězi Jiříkovi i jiným budoucím farářům Kur- dějovským šest čtvrtí vinohradův na hoře Hernlaiten za kostelem, kterýchž lidé poddaní Kurdějovští drží, tak aby z těch šesti čtvrtí vinohradův od lidí na každý rok o vinobraní horní právo a desátek brali a k užitku svému obraceli. Dat. na Krumlově v pátek den ro- zeslání sv. apoštolů (15. července) 1491. Opis v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka. 485. (CLXXXXVI) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] o Plumluovky s Kuncem z Norbu. Na Mor. Krumlově 1491, 17. července. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXI v neděli den svatého Alexieho na Krumlově stala sě jest smlúva námi Zigmundem Valecským z Mírova a Jiříkem Kusým z Mu- kodil a na Bohuticích, mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina oc s jedné a slovutným panoší Kuncem z Norbu s strany druhé, taková: Jakož jest dotčený Kunc měl list na svá manství, kteráž jemu pán JMt ráčil s své milosti dáti, než že jest sobě JMt to pozuostaviti ráčil, že jest Kunc nemohl žádného na to na spolek přijíti bez vuolě páně JMti, že Kunc za to právo JMti pánu dal jest Plumlovky, to manstvie, tak že pán JMt od sirotka toho, dcery nebožky Elšky, manželky téhož Kunce, ve všem jej zastúpiti má, a Kunc má letos vinné desátky s té huory [v] Plumlovkách sobě vybrati i jiné požitky, kteréž by jemu příslušěly; a rybník, kterýž nasadil, ten také má sobě vyloviti; a vinohrad ten, kterýž sobě přikúpil, Kunc také muožě sobě prodati a s tím učiniti jako [s] svým. A list ten starý, kterýž jest měl Kunc na to manství, ten má pánu JMti vrátiti. Což sě pak dotýčě toho manstvie [v] Višňovém a v Jehřiciech,*) kteréž Kunc tu má, na to manství pán JMt má Kuncovi nový list udělati takový, jakož řád a obyčej jest na manstvie dělati. Tomu na svědomí my svrchupsaní Zigmund Valecký a Jiřík Kusý, smlúvčí, pečeti své sme k tomuto listu přitiskli. Actum die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 254. — *) O Jehřicích (Gehřic), vsi zaniklé blíže Višnového, zmiňuje se Volný v topografii markr. Mor. III. 570.
Strana 391
z roku 1491. 391 486. Král Vladislav dovoluje k přímluvě Viléma z Pernšteina, aby obyvatelé městečka Sezemic trh výroční a každý týden trh koňský držeti mohli. U Stoličného Bělehradu 1491, 26. července. — Opis nový vid. v arch. mus. kr. Čes. My Vladislav . . . že jest nás prosil urozený Vilém z Pernšteina, nejvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, abychom obyvatelům městečka jeho Sezemic jarmark roční a trh konský dáti ráčili. [K] kteréžto prozbě jsouce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskou k prozbě již psaného Viléma obyvatelům svrchudotčeného městečka Sezemic jarmark roční ten outerý po svaté Trojici dáti a je tím jarmarkem milostivě obdařiti ráčili jsme, tak aby oni i budoucí jich na svrchu psaný den ten jarmark roční s osmi dny pořad zběhlými každý rok měli, drželi a jeho požívali, tak jako jiná městečka v království našem Českém svých jarmarkův požívají z práva nebo z obyčeje, a to bez našich budoucích, králův Českých, i všech jiných lidí všeliké překážky nyní i v časích bu- doucích. A k tomu obyvatelům svrchupsaného městečka Sezemic pro věrné služby jmenovaného Viléma pána jich tuto naši další milost činíme, dávajíce jim k tomu povolení naše, aby oni při jarmarku i bez jarmarku trh konský v outerý každý týden držeti a míti mohli. Přikazujíce podkomořímu království Českého i jiným všem ouřed- níkům a poddaným našim, aby obyvatelům jmenovaného městečka nynějším i bu- doucím v požívání svrchupsaného jarmarku a trhu konského nepřekáželi ani překážeti dopouštěli nyní i potomně; však proto chceme, aby tato naše svrchudotčená obda- rování byla každým našim poddaným bez ujmy na jich právích a spravedlnostech. Tomu na svědomí pečet naši královskou přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán u vojště našem před Bělehradem v outerý po svatém Jakubu apoštolu božím léta božího tisícího čtyrystého devadesátého prvního, let království našich Uherského prvního a Českého dvadcátého léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, cancellarii regni Boemiae. 487. Král Vladislav dává k přimluvné prosbě Vilíma z Pernšteina městečku Bohdanči jarmark roční a týdenní trh koňský. Dat. u vojště před (Stoličným) Bělehradem, v středu po sv. Jakubu apoštolu (27. čce) 1491. Vidim. privil. města Bohdanče. 488. (XXIX). List od krále Vladislava, jímž dává na Kunětickú Horu životy panu Vilémovi, panu Vratislavovi, panu Janovi, panu Vojtěchovi z Pernšteina, a jiných prvních listóv potvrzuje. U Stoličného Bělehradu 1491, 26. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Č. fol. 26. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, má a drží zámek
z roku 1491. 391 486. Král Vladislav dovoluje k přímluvě Viléma z Pernšteina, aby obyvatelé městečka Sezemic trh výroční a každý týden trh koňský držeti mohli. U Stoličného Bělehradu 1491, 26. července. — Opis nový vid. v arch. mus. kr. Čes. My Vladislav . . . že jest nás prosil urozený Vilém z Pernšteina, nejvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, abychom obyvatelům městečka jeho Sezemic jarmark roční a trh konský dáti ráčili. [K] kteréžto prozbě jsouce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskou k prozbě již psaného Viléma obyvatelům svrchudotčeného městečka Sezemic jarmark roční ten outerý po svaté Trojici dáti a je tím jarmarkem milostivě obdařiti ráčili jsme, tak aby oni i budoucí jich na svrchu psaný den ten jarmark roční s osmi dny pořad zběhlými každý rok měli, drželi a jeho požívali, tak jako jiná městečka v království našem Českém svých jarmarkův požívají z práva nebo z obyčeje, a to bez našich budoucích, králův Českých, i všech jiných lidí všeliké překážky nyní i v časích bu- doucích. A k tomu obyvatelům svrchupsaného městečka Sezemic pro věrné služby jmenovaného Viléma pána jich tuto naši další milost činíme, dávajíce jim k tomu povolení naše, aby oni při jarmarku i bez jarmarku trh konský v outerý každý týden držeti a míti mohli. Přikazujíce podkomořímu království Českého i jiným všem ouřed- níkům a poddaným našim, aby obyvatelům jmenovaného městečka nynějším i bu- doucím v požívání svrchupsaného jarmarku a trhu konského nepřekáželi ani překážeti dopouštěli nyní i potomně; však proto chceme, aby tato naše svrchudotčená obda- rování byla každým našim poddaným bez ujmy na jich právích a spravedlnostech. Tomu na svědomí pečet naši královskou přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán u vojště našem před Bělehradem v outerý po svatém Jakubu apoštolu božím léta božího tisícího čtyrystého devadesátého prvního, let království našich Uherského prvního a Českého dvadcátého léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, cancellarii regni Boemiae. 487. Král Vladislav dává k přimluvné prosbě Vilíma z Pernšteina městečku Bohdanči jarmark roční a týdenní trh koňský. Dat. u vojště před (Stoličným) Bělehradem, v středu po sv. Jakubu apoštolu (27. čce) 1491. Vidim. privil. města Bohdanče. 488. (XXIX). List od krále Vladislava, jímž dává na Kunětickú Horu životy panu Vilémovi, panu Vratislavovi, panu Janovi, panu Vojtěchovi z Pernšteina, a jiných prvních listóv potvrzuje. U Stoličného Bělehradu 1491, 26. července. — Cod. Pernst. v arch. mus. kr. Č. fol. 26. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, má a drží zámek
Strana 392
392 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Kunětickú Horu s jeho příslušnostmi v některých jistých zápisiech předkuov našich i v zápisiech našich, i také v zápisích osvieceného Jindřicha kniežete Minstrberského a hrabí Kladského, ujce našeho věrného milého, k kterýmžto zápisóm již psaný Vilém s dobrými vuolemi řádně jest přišel, při kterémžto držení a při tom při všem, což jemu těmi zápisy svědčí, jej a dědice jeho zuostavujem a jim toho všeho milostivě potvrzujem. A nad to, znamenavše ustavičnú a věrnú službu, kterúž nám týž Vilém den ode dne činí a skutečně ukazuje, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú tuto milost při tom již psanému Vilémovi a urozenému Vra- tislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru téhož Viléma, a synóm jeho, zejména Janovi, Vojtěchovi, učinili sme a tiemto listem činíme a mocně dáváme, tak aby oni všickni do svých živností s již psaného zámku Kunětické Hory s jeho příslušnostmi od nás a budúciech našich, králuov Českých, ani od žádného ji- ného spláceni nebyli ani býti mohli bez své vuole, a to obyčejem nižádným. Než po smrti jich osob svrchudotčených, když bychme my neb budúcí králové naši Čeští neb ty osoby, jimž by ta výplata příslušela, spravedlivě chtěli již psaný zámek Kunětickú Horu s jeho příslušnostmi od dědicuov neb od budúciech jich vyplatiti, to budeme moci učiniti, a máme jim dáti za výplatu téhož zámku s jeho přísluš- nostmi ty všecky sumy, kteréž oni na tom zapsány mají podle zněnie zápisóv; a oni vezmúce ty všecky sumy v cele a úplně, mají a povinni budú nám neb těm, od kohož ty sumy přijmú, již psaného zámku s jeho příslušnostmi postúpiti a ty všecky listy a zápisy, kteréž na tom mají zapsány, i s tiemto naším listem navrátiti bez zmatku i všelijaké odpornosti. A ktož by list tento jměl s již psaných Viléma, Vra- tislava, Jana a Vojtěcha dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k tomuto listu přivěsiti sme kázali. Psán a dán v Bělehradě v pondělí den svatého Petra v okovách léta buožieho oc LXXXXI a království našich Uherského prvnieho a Českého dvadcátého léta. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 255. 489. (CXLVII) List od krále Vladislava dluhu na šest tisíc zlatých panu Vilémovi a panu Vra- tislavovi z Pernšteina. Na zámku Balatě 1491, 4. srpna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že sme dlužni dluhu pra- vého a spravedlivého šest tisíc zlatých uherských na zlatě i na váze pravých a dobrých urozeným Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a Vra- tislavovi teež z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru téhož Viléma, věrným našim milým, a erbóm jich. Kterúžto sumu svrchupsanú máme, tiemto
392 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Kunětickú Horu s jeho příslušnostmi v některých jistých zápisiech předkuov našich i v zápisiech našich, i také v zápisích osvieceného Jindřicha kniežete Minstrberského a hrabí Kladského, ujce našeho věrného milého, k kterýmžto zápisóm již psaný Vilém s dobrými vuolemi řádně jest přišel, při kterémžto držení a při tom při všem, což jemu těmi zápisy svědčí, jej a dědice jeho zuostavujem a jim toho všeho milostivě potvrzujem. A nad to, znamenavše ustavičnú a věrnú službu, kterúž nám týž Vilém den ode dne činí a skutečně ukazuje, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú tuto milost při tom již psanému Vilémovi a urozenému Vra- tislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru téhož Viléma, a synóm jeho, zejména Janovi, Vojtěchovi, učinili sme a tiemto listem činíme a mocně dáváme, tak aby oni všickni do svých živností s již psaného zámku Kunětické Hory s jeho příslušnostmi od nás a budúciech našich, králuov Českých, ani od žádného ji- ného spláceni nebyli ani býti mohli bez své vuole, a to obyčejem nižádným. Než po smrti jich osob svrchudotčených, když bychme my neb budúcí králové naši Čeští neb ty osoby, jimž by ta výplata příslušela, spravedlivě chtěli již psaný zámek Kunětickú Horu s jeho příslušnostmi od dědicuov neb od budúciech jich vyplatiti, to budeme moci učiniti, a máme jim dáti za výplatu téhož zámku s jeho přísluš- nostmi ty všecky sumy, kteréž oni na tom zapsány mají podle zněnie zápisóv; a oni vezmúce ty všecky sumy v cele a úplně, mají a povinni budú nám neb těm, od kohož ty sumy přijmú, již psaného zámku s jeho příslušnostmi postúpiti a ty všecky listy a zápisy, kteréž na tom mají zapsány, i s tiemto naším listem navrátiti bez zmatku i všelijaké odpornosti. A ktož by list tento jměl s již psaných Viléma, Vra- tislava, Jana a Vojtěcha dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k tomuto listu přivěsiti sme kázali. Psán a dán v Bělehradě v pondělí den svatého Petra v okovách léta buožieho oc LXXXXI a království našich Uherského prvnieho a Českého dvadcátého léta. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 255. 489. (CXLVII) List od krále Vladislava dluhu na šest tisíc zlatých panu Vilémovi a panu Vra- tislavovi z Pernšteina. Na zámku Balatě 1491, 4. srpna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že sme dlužni dluhu pra- vého a spravedlivého šest tisíc zlatých uherských na zlatě i na váze pravých a dobrých urozeným Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a Vra- tislavovi teež z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru téhož Viléma, věrným našim milým, a erbóm jich. Kterúžto sumu svrchupsanú máme, tiemto
Strana 393
z roku 1491. 393 listem slovem naším královským slibujem již psaným Vilémovi a Vratislavovi aneb jich erbóm dáti, splniti a konečně zaplatiti od svatého Václava po datum listu tohoto najprve příštieho v plném roce pořad zběhlém beze všeho zmatku a dalšiech odtahuov. A jestliže by nás pán Buoh smrti neuchoval, prvé nežli by jim suma svrchu- psaná, to jest šest tisíc zlatých uherských, od nás dána a splněna byla, tehdy bu- dúcie našě Uherské a České krále k vyplnění a k zaplacení svrchudotčené sumy tiemto listem mocně zavazujem. A ktož by tento list jměl s již psaných Viléma, Vratislava aneb erbuov jich dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú při- věsiti sme kázali k tomuto listu. Dán na zámku Balatě ve čtvrtek před Matkú buoží sněžnú léta buožieho tisícieho čtyřstého devadesátého prvnieho, království našich Ad mandatum domini regis. Uherského prvnieho a Českého dvadcátého léta. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 256. 490. (A. I.) List od krále Vladislava, jímž zastavuje Třebíč v puolšestnádctu tisíci zlatých panu Vilémovi z Pernšteina. Na zámku Palatě 1491, 25. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 390 b; arch. měst. Brn. ƒ. 128 b—129; vytrž. l. z cod. Pernst. mus. česk. č. 131. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že klášter náš Třebíč s městem, s many, zbožím Měřínským, s vesnicemi, s rybníky, s lesy, s řekami, s potoky, s mlýny i se všemi jinými puožitky a poplatky, kromě těch vsí, kteréž k Špimberku drží, kteréž k tomu klášteru a městu svrchudotčenému a k zboží Měřínskému od starodávna příslušie spravedlivě, v patnácti tisících a v pěti stech zlatých uherských dluhu spravedlivého zapsali jsme a tímto listem mocně zapisujem urozenému Vilé- movi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu mi- lému, a jeho dědicóm, tak aby oni již psaný klášter Třebíč s městem a s many, s zbožím Měřínským i se všemi jinými příslušnostmi měli, drželi a jeho požívali bez naší, budúcích našich, králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidé všelijaké překážky. Tuto milost zvláštní témuž Vilémovi a jeho dědicóm při tom činíce a dávajíce, že žádnému nemáme na svrchupsaném klášteře a na městě Třebíči, na zboží Měřínském i na všech jiných příslušnostech výplaty dávati mimo ně; než toliko my sami a budúcí naši králové Čeští a markrabie Moravský anebo kněží a konvent svrchudotčeného kláštera Třebíče, když bychom kolivěk chtěli jmenovaný klášter a město Třebíč s zbožím Měřínským i se všemi jinými příslušnostmi od téhož Vi- léma neb od dědicuov jeho vyplatiti, to sobě pozuostavujem, že to vyplatiti a moci budem učiniti, a máme jim nebo oni nám dáti rok napřed věděti. A když bychom my jim nebo oni nám dali rok napřed věděti a svých peněz požádali anebo my Archiv Český XVI. 50
z roku 1491. 393 listem slovem naším královským slibujem již psaným Vilémovi a Vratislavovi aneb jich erbóm dáti, splniti a konečně zaplatiti od svatého Václava po datum listu tohoto najprve příštieho v plném roce pořad zběhlém beze všeho zmatku a dalšiech odtahuov. A jestliže by nás pán Buoh smrti neuchoval, prvé nežli by jim suma svrchu- psaná, to jest šest tisíc zlatých uherských, od nás dána a splněna byla, tehdy bu- dúcie našě Uherské a České krále k vyplnění a k zaplacení svrchudotčené sumy tiemto listem mocně zavazujem. A ktož by tento list jměl s již psaných Viléma, Vratislava aneb erbuov jich dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú při- věsiti sme kázali k tomuto listu. Dán na zámku Balatě ve čtvrtek před Matkú buoží sněžnú léta buožieho tisícieho čtyřstého devadesátého prvnieho, království našich Ad mandatum domini regis. Uherského prvnieho a Českého dvadcátého léta. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 256. 490. (A. I.) List od krále Vladislava, jímž zastavuje Třebíč v puolšestnádctu tisíci zlatých panu Vilémovi z Pernšteina. Na zámku Palatě 1491, 25. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 390 b; arch. měst. Brn. ƒ. 128 b—129; vytrž. l. z cod. Pernst. mus. česk. č. 131. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že klášter náš Třebíč s městem, s many, zbožím Měřínským, s vesnicemi, s rybníky, s lesy, s řekami, s potoky, s mlýny i se všemi jinými puožitky a poplatky, kromě těch vsí, kteréž k Špimberku drží, kteréž k tomu klášteru a městu svrchudotčenému a k zboží Měřínskému od starodávna příslušie spravedlivě, v patnácti tisících a v pěti stech zlatých uherských dluhu spravedlivého zapsali jsme a tímto listem mocně zapisujem urozenému Vilé- movi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu mi- lému, a jeho dědicóm, tak aby oni již psaný klášter Třebíč s městem a s many, s zbožím Měřínským i se všemi jinými příslušnostmi měli, drželi a jeho požívali bez naší, budúcích našich, králuov Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidé všelijaké překážky. Tuto milost zvláštní témuž Vilémovi a jeho dědicóm při tom činíce a dávajíce, že žádnému nemáme na svrchupsaném klášteře a na městě Třebíči, na zboží Měřínském i na všech jiných příslušnostech výplaty dávati mimo ně; než toliko my sami a budúcí naši králové Čeští a markrabie Moravský anebo kněží a konvent svrchudotčeného kláštera Třebíče, když bychom kolivěk chtěli jmenovaný klášter a město Třebíč s zbožím Měřínským i se všemi jinými příslušnostmi od téhož Vi- léma neb od dědicuov jeho vyplatiti, to sobě pozuostavujem, že to vyplatiti a moci budem učiniti, a máme jim nebo oni nám dáti rok napřed věděti. A když bychom my jim nebo oni nám dali rok napřed věděti a svých peněz požádali anebo my Archiv Český XVI. 50
Strana 394
394 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svrchupsaného zboží, tehdy po vyjití toho roku máme jim dáti za výplatu svrchu- dotčeného kláštera a města Třebíče s many, s zbožím Měřínskym i se všemi jinými příslušnostmi jmenovanú sumu, to jest XVM f. a VC f. uherských na zlatě i na váze dobrých a pravých, aneb za tu sumu širokých grošuov českých dobrých střie- brných rázu Pražského, za každý zlatý uherský třidceti grošuov a jeden groš českých počítajíc; a oni vezmúce tu sumu v cele a úplně, mají a povinni budú nám nebo těm, od kohož tu sumu přijmú, již psaného kláštera a města Třebíče s many, s zbožím Měřínským i se všemi jinými příslušnostmi postúpiti a list tento navrátiti bez zmatku i všelijaké odpornosti. A také jestliže by již psaný Vilém aneb dědicové jeho, jsúce v držení svrchu- dotčeného kláštera, i vyplatili která zástavná zboží k témuž klášteru příslušející, ta- kové všecky sumy, kteréž by listy neb kvitancími řádně okázali, mají jim s sumami hlavními svchudotčenými při vyplacování úplně dány a zaplaceny býti. A jestliže by o která zboží k témuž klášteru příslušející svrchupsaný Vilém anebo jeho dědicové právem zemským pohnáni byli, tehdy bez vuole a vědomí našeho se z žádným sú- diti nemají, leč bychme my rozkázali; a jestliže by co soudem prosoudili, to jejich škoda nemá býti, než naše. A kteréž by kolivěk dluhy v držení svém zaplatili, kteréž by spravedlivě opat a konvent svrchudotčeného kláštera platiti povinni byli, ješto to kvitancími neb hodným svědomím okázali by, ty jim tak zúplna mají při vyplacování téhož kláštera dány a zaplaceny býti. I také jestliže by svrchudotčený Vilém neb dě- dicové jeho o ten klášter neb o město Třebíč neb o některé zboží k němu příslu- šející skrze války neb jakým] úkladem přišli, to také jim žádná škoda býti nemá. A jakož před některým časem byli jsme zapsali a zastavili již jmenovaný klášter Třebíč s jeho příslušenstvím i také s proboštstvím Měřínským prvé psanému Vilémovi z Pernšteina, kteréhožto listu datum bylo jest v Prešpurce po svatém Martinu léta božího tisícího CCCC'LXXXX, kterážto summa těch VIIM f. uherských vešla jest v tento list podle jiných sum, a onen list jest zkažen: pak jestliže bychme po dání téhož prvního listu našeho který zápis na ta zboží nebo které milosti činili, že to nemá prvé psanému Vilémovi ani jeho dědicóm k škodě býti dotad, dokadž téhož kláštera s jeho příslušenstvím i také zbožím Měřínským od něho nebo od jeho budúcích nevyplatíme nebolito naši budúcí králové Čeští a markrabie Moravští. A kdož by tento list jměl s jmenovaného Viléma a dědicuov jeho dobrú vuolí a svo- bodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na zámku Palatě ve čtvrtek po s. Bartoloměji apoštolu božím léta božího tisí- cieho CCCCLXXXXI', královstvie našich Uherského oc v druhém létě a Českého v jedenmezcítmém. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 257.
394 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina svrchupsaného zboží, tehdy po vyjití toho roku máme jim dáti za výplatu svrchu- dotčeného kláštera a města Třebíče s many, s zbožím Měřínskym i se všemi jinými příslušnostmi jmenovanú sumu, to jest XVM f. a VC f. uherských na zlatě i na váze dobrých a pravých, aneb za tu sumu širokých grošuov českých dobrých střie- brných rázu Pražského, za každý zlatý uherský třidceti grošuov a jeden groš českých počítajíc; a oni vezmúce tu sumu v cele a úplně, mají a povinni budú nám nebo těm, od kohož tu sumu přijmú, již psaného kláštera a města Třebíče s many, s zbožím Měřínským i se všemi jinými příslušnostmi postúpiti a list tento navrátiti bez zmatku i všelijaké odpornosti. A také jestliže by již psaný Vilém aneb dědicové jeho, jsúce v držení svrchu- dotčeného kláštera, i vyplatili která zástavná zboží k témuž klášteru příslušející, ta- kové všecky sumy, kteréž by listy neb kvitancími řádně okázali, mají jim s sumami hlavními svchudotčenými při vyplacování úplně dány a zaplaceny býti. A jestliže by o která zboží k témuž klášteru příslušející svrchupsaný Vilém anebo jeho dědicové právem zemským pohnáni byli, tehdy bez vuole a vědomí našeho se z žádným sú- diti nemají, leč bychme my rozkázali; a jestliže by co soudem prosoudili, to jejich škoda nemá býti, než naše. A kteréž by kolivěk dluhy v držení svém zaplatili, kteréž by spravedlivě opat a konvent svrchudotčeného kláštera platiti povinni byli, ješto to kvitancími neb hodným svědomím okázali by, ty jim tak zúplna mají při vyplacování téhož kláštera dány a zaplaceny býti. I také jestliže by svrchudotčený Vilém neb dě- dicové jeho o ten klášter neb o město Třebíč neb o některé zboží k němu příslu- šející skrze války neb jakým] úkladem přišli, to také jim žádná škoda býti nemá. A jakož před některým časem byli jsme zapsali a zastavili již jmenovaný klášter Třebíč s jeho příslušenstvím i také s proboštstvím Měřínským prvé psanému Vilémovi z Pernšteina, kteréhožto listu datum bylo jest v Prešpurce po svatém Martinu léta božího tisícího CCCC'LXXXX, kterážto summa těch VIIM f. uherských vešla jest v tento list podle jiných sum, a onen list jest zkažen: pak jestliže bychme po dání téhož prvního listu našeho který zápis na ta zboží nebo které milosti činili, že to nemá prvé psanému Vilémovi ani jeho dědicóm k škodě býti dotad, dokadž téhož kláštera s jeho příslušenstvím i také zbožím Měřínským od něho nebo od jeho budúcích nevyplatíme nebolito naši budúcí králové Čeští a markrabie Moravští. A kdož by tento list jměl s jmenovaného Viléma a dědicuov jeho dobrú vuolí a svo- bodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na zámku Palatě ve čtvrtek po s. Bartoloměji apoštolu božím léta božího tisí- cieho CCCCLXXXXI', královstvie našich Uherského oc v druhém létě a Českého v jedenmezcítmém. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 257.
Strana 395
z roku 1491. 395 491. List krále Vladislava, kterýmž dává výplatu na vsech Maslojedech, Račicích, Benátkách oc kláštera Opatovického Sigmundovi Kurzbachovi. Na zámku Balatuv Uhřích 1491, 28. srpna. AČ. IV. 197 č. 24. Výtah v AČ. VI. 527 č. 258. 492. (e. V). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a opatem a konventem Hradišckým o dě- dicstvie na Hranicích 9c. V Olomúci 1491, 4. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 159; arch. měst. Brn. ƒ. 93 b—94; vytrž. l. z cod. Pernst. mus. česk. č. 96. Léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého prvnieho stala se jest smlúva konečná mezi námi Vilémem z Pernšteina najvyššiem hofmistrem královstvie Českého s strany jedné, a knězem Markem opatem Hradištským a konventem a bratřími téhož kláštera řádu Premonstratenského strany druhé: Jakož opatové kláštera toho zápisy v sumách zástavných na městě Hranicích, z dávna jiným jménem Bielý Kostel němecským hlaholem, a k zbožie tomu Hranicím příslušné učinili jsú; a potom jasná knížata, králové Čeští a markrabie Moravštie, páni vrchní kláštera toho, potvrzení těch zápisuov učinili jsú i sumy nákladové, ješto tíž zápisové šíře to v sobě osazeno mají a zavírají a hlasitě vysvědčují; a najposléz jasné kníže král Vladislav Uherský, Český oc král, ráčil jest listem svým toho povolenie a vuoli dáti, aby držiteli, mně Vilémovi, to zbožie Hranicské se všiem příslušenstviem někdy téhož kláštera našeho dědicské ve dcsky zemské vloženo a vepsáno bylo: i znajíc my opat a konvent na- hoře psaní, že to zbožie již psané tak daleko zavedeno a zapsáno jest a sumami přesazeno, že k tomu nikterak pro chudobu přijíti a zašlost naši k výplatě přijíty nemůžem; a já Vilém nechtě těm bratřím a kláštera toho tak naprosto odjíti, z své dobré vuole, ne z povinnosti ani z práva, a k škodě svým zápisóm to čině, než aby též konvent ode mne za to vzdy jmíti mohl užitek k chvále božie při tom a k tomu klášteru jmíti mohli, na tomto jsme obapolně přestali, že já Vilém jmám knězi Markovi opatu a konventu nynějšiemu i budúcímu toho kláštera Hradiště ves za tisíce [sic] zlatých kúpiti za své peníze v zemi zde v Moravské, a jim ve dcsky zemské vložiti a vepsati svým nákladem a prací, a při tom jmám upřímě, pokudž beze lsti najvíc jiná příčina býti muož, a o to péči jmíti a státi sám skrz se a přá- tely své, aby kněz Marek a konvent nynějšie i budúcí toho kláštera k tomu klášteru v drženie své přijíti mohli. A my opat Marek, konvent nynějšie i budúcí jmáme a povinni budeme jemu panu Vilémovi, erbóm a budúcím jeho to zbožie Hranicské bez umenšenie ve všem jeho příslušenstvie, nic nevymieňujíc, ve dcsky země Mo- ravské v městě Olomúci vložiti a vepsati bez odpornosti, forteluov i všeho odtahu, když o to napomenuti budeme a nám od již psaného se také dosti stane a svuoj klášter držeti budeme. A tejto našie smlúvě dobrovolně já Vilém z Pernšteina oc 50*
z roku 1491. 395 491. List krále Vladislava, kterýmž dává výplatu na vsech Maslojedech, Račicích, Benátkách oc kláštera Opatovického Sigmundovi Kurzbachovi. Na zámku Balatuv Uhřích 1491, 28. srpna. AČ. IV. 197 č. 24. Výtah v AČ. VI. 527 č. 258. 492. (e. V). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a opatem a konventem Hradišckým o dě- dicstvie na Hranicích 9c. V Olomúci 1491, 4. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 159; arch. měst. Brn. ƒ. 93 b—94; vytrž. l. z cod. Pernst. mus. česk. č. 96. Léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého prvnieho stala se jest smlúva konečná mezi námi Vilémem z Pernšteina najvyššiem hofmistrem královstvie Českého s strany jedné, a knězem Markem opatem Hradištským a konventem a bratřími téhož kláštera řádu Premonstratenského strany druhé: Jakož opatové kláštera toho zápisy v sumách zástavných na městě Hranicích, z dávna jiným jménem Bielý Kostel němecským hlaholem, a k zbožie tomu Hranicím příslušné učinili jsú; a potom jasná knížata, králové Čeští a markrabie Moravštie, páni vrchní kláštera toho, potvrzení těch zápisuov učinili jsú i sumy nákladové, ješto tíž zápisové šíře to v sobě osazeno mají a zavírají a hlasitě vysvědčují; a najposléz jasné kníže král Vladislav Uherský, Český oc král, ráčil jest listem svým toho povolenie a vuoli dáti, aby držiteli, mně Vilémovi, to zbožie Hranicské se všiem příslušenstviem někdy téhož kláštera našeho dědicské ve dcsky zemské vloženo a vepsáno bylo: i znajíc my opat a konvent na- hoře psaní, že to zbožie již psané tak daleko zavedeno a zapsáno jest a sumami přesazeno, že k tomu nikterak pro chudobu přijíti a zašlost naši k výplatě přijíty nemůžem; a já Vilém nechtě těm bratřím a kláštera toho tak naprosto odjíti, z své dobré vuole, ne z povinnosti ani z práva, a k škodě svým zápisóm to čině, než aby též konvent ode mne za to vzdy jmíti mohl užitek k chvále božie při tom a k tomu klášteru jmíti mohli, na tomto jsme obapolně přestali, že já Vilém jmám knězi Markovi opatu a konventu nynějšiemu i budúcímu toho kláštera Hradiště ves za tisíce [sic] zlatých kúpiti za své peníze v zemi zde v Moravské, a jim ve dcsky zemské vložiti a vepsati svým nákladem a prací, a při tom jmám upřímě, pokudž beze lsti najvíc jiná příčina býti muož, a o to péči jmíti a státi sám skrz se a přá- tely své, aby kněz Marek a konvent nynějšie i budúcí toho kláštera k tomu klášteru v drženie své přijíti mohli. A my opat Marek, konvent nynějšie i budúcí jmáme a povinni budeme jemu panu Vilémovi, erbóm a budúcím jeho to zbožie Hranicské bez umenšenie ve všem jeho příslušenstvie, nic nevymieňujíc, ve dcsky země Mo- ravské v městě Olomúci vložiti a vepsati bez odpornosti, forteluov i všeho odtahu, když o to napomenuti budeme a nám od již psaného se také dosti stane a svuoj klášter držeti budeme. A tejto našie smlúvě dobrovolně já Vilém z Pernšteina oc 50*
Strana 396
396 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a my opat Marek a konvent bratří kláštera svrchupsaného na zdrženie a jistoty tejto smlúvy, kdež jsme slíbili sobě naší dobrú vuolí tyto smlúvy držeti a naplniti, svými pečetmi jsme zapečetili a na jistoty přidávili; a pro lepšie jistotu obapolně připrosili jsme urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova, hajtmana markrabstvie Moravského, že jest svú pečeť vedle našiech na svědomie k tomuto listu přidávil. Jenž jest dán a psán v Olomúci [v neděli] před hodem narozenie panny Marie oc. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 259. 493. Vilém z Pernšteina propouští městečku Bohdanči právo odúmrtní. Na Kunětické Hůře 1491, 12. září. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Vilém z Pernšteina . . . že předstoupili před nás naši věrní milí, rychtář a konšelé i všecka obec z městečka Bohdanče, a prosili jsou nás s pilností a po- korně, abychom s nimi tu milost učiniti ráčili a odoumrti abychom jim propustili, kteréž od časův minulých brány bývaly: a my vzhlédše na jich pilnou a pokornú prosbu, z naší zvláštní milosti, aby tím pilněji své role a obchody činili a dělali, a aby jiní lidé tím raději tu i jinde pod nás se táhli, ty všechny odúmrti těm lidem našim z městečka Bohdanče nynějším i budoucím jich potomkům jsme oddali a pro- pustili a mocí tohoto listu oddáváme a propouštíme, takže oni všechno zboží své, buďto role nebo jiné kterékoli nabyté věci, mohovité i nemohovité, i všechny svrchní věci, kdož by chtěl, budou moci dáti, oddati, poručiti za zdravého života neb na smrtedlné posteli, komuž se jim kolivěk zdáti a líbiti bude, buď mužskému nebo ženskému pohlaví, přirozeným neb nepřirozeným, tak však, aby to zboží a ten statek toho sešlého po smrti na jiná panství nebylo přenešeno, ale ten, kterýž by pravým přirozeným nebyl i poručenstvím chtěl se uvázati v zůstalé věci, tehdy se má vstě- hovati k orání té roli aneb jiného obchodu. Chceme také, jestliže by kdy mezi kterými příčina byla hádky, kdož by bližší přítel byl, chtíce se uvázati v nápad umrlého, aby hádka ta skrze konšele té dě- diny byla rozeznána. Pakli by pro sprostnost konšelův to nemohlo tu na tej dědině dokonáno býti, tehdy k náměstkům a potomkům našim má oddáno konečně býti. Pakli by se nám neb našim potomkům tej pře nezdálo na se vzíti, tehdy teprv, kdež ta dě- dina právo v jiných příčinách béře, tu mají o to ohledáni býti, a což by koli bylo těmi konšeli, kdež právo berú, o tej hádce jim vyrčeno, aby na tom mocně přestali. A protož my Vilém z Pernšteina oc svrchupsaný i [s] svými erby a budoucími potomky, pány Helfenšteinskými slibujeme ctně a řádně bez přerušení v celosti zdržeti a zachovati lidem našim svrchupsaným i jich budoucím potomkům ta svrchupsaná dání a svobody beze všech zmatkův a překazy.
396 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a my opat Marek a konvent bratří kláštera svrchupsaného na zdrženie a jistoty tejto smlúvy, kdež jsme slíbili sobě naší dobrú vuolí tyto smlúvy držeti a naplniti, svými pečetmi jsme zapečetili a na jistoty přidávili; a pro lepšie jistotu obapolně připrosili jsme urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova, hajtmana markrabstvie Moravského, že jest svú pečeť vedle našiech na svědomie k tomuto listu přidávil. Jenž jest dán a psán v Olomúci [v neděli] před hodem narozenie panny Marie oc. Výtah tištěn AČ. VI. 527 č. 259. 493. Vilém z Pernšteina propouští městečku Bohdanči právo odúmrtní. Na Kunětické Hůře 1491, 12. září. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Vilém z Pernšteina . . . že předstoupili před nás naši věrní milí, rychtář a konšelé i všecka obec z městečka Bohdanče, a prosili jsou nás s pilností a po- korně, abychom s nimi tu milost učiniti ráčili a odoumrti abychom jim propustili, kteréž od časův minulých brány bývaly: a my vzhlédše na jich pilnou a pokornú prosbu, z naší zvláštní milosti, aby tím pilněji své role a obchody činili a dělali, a aby jiní lidé tím raději tu i jinde pod nás se táhli, ty všechny odúmrti těm lidem našim z městečka Bohdanče nynějším i budoucím jich potomkům jsme oddali a pro- pustili a mocí tohoto listu oddáváme a propouštíme, takže oni všechno zboží své, buďto role nebo jiné kterékoli nabyté věci, mohovité i nemohovité, i všechny svrchní věci, kdož by chtěl, budou moci dáti, oddati, poručiti za zdravého života neb na smrtedlné posteli, komuž se jim kolivěk zdáti a líbiti bude, buď mužskému nebo ženskému pohlaví, přirozeným neb nepřirozeným, tak však, aby to zboží a ten statek toho sešlého po smrti na jiná panství nebylo přenešeno, ale ten, kterýž by pravým přirozeným nebyl i poručenstvím chtěl se uvázati v zůstalé věci, tehdy se má vstě- hovati k orání té roli aneb jiného obchodu. Chceme také, jestliže by kdy mezi kterými příčina byla hádky, kdož by bližší přítel byl, chtíce se uvázati v nápad umrlého, aby hádka ta skrze konšele té dě- diny byla rozeznána. Pakli by pro sprostnost konšelův to nemohlo tu na tej dědině dokonáno býti, tehdy k náměstkům a potomkům našim má oddáno konečně býti. Pakli by se nám neb našim potomkům tej pře nezdálo na se vzíti, tehdy teprv, kdež ta dě- dina právo v jiných příčinách béře, tu mají o to ohledáni býti, a což by koli bylo těmi konšeli, kdež právo berú, o tej hádce jim vyrčeno, aby na tom mocně přestali. A protož my Vilém z Pernšteina oc svrchupsaný i [s] svými erby a budoucími potomky, pány Helfenšteinskými slibujeme ctně a řádně bez přerušení v celosti zdržeti a zachovati lidem našim svrchupsaným i jich budoucím potomkům ta svrchupsaná dání a svobody beze všech zmatkův a překazy.
Strana 397
z roku 1491. 397 Tomu na svědomí a pro lepší jistotu naši vlastní pečet k tomuto listu ká- zali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Hůře Kunětické léta božího tisícího čtyrstého devadesátého prvního, v pondělí před Vyvýšením svatého kříže. 494. Vilém z Pernšteina oddává městečku Sezemicím právo odúmrtí s těmi vymienkami, jako téhož dne dal městečku Bohdanči. Dat. na Hoře Kunětické v pondělí před Vyvýšením sv. Kříže (12. září) 1491. Opis nov. vid. v arch. mus. král Česk. 495. (CLXXXXII) Smlúva [Viléma z Pernšteina] s Hynkem z Sudoměře o struhy dělání a vody ve- dení na rybníky. 1491, 25. září. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXI v neděli před s. Václavem mezi urozeným pánem a panem Vilémem z Pernšteina oc s jedné, a slovutným panoší Hynkem z Sudoměřě s strany druhé, stala sě jest smlúva o struhy dělání a vody vedení na rybníky JMti Kuněticskohorské i Pardubské, struhu, tak jakž potřeba káže, udělati a vodu vésti beze všie překážky, kadyž sě koli dovésti bude moci. A za to jest do- brovolně odmieru [sic] přijal, jmenovitě pastviščě a lúku JMti dědičnú tuž v Hosto- vicích od dvora Habračovského i s tiem jezerem, kteréž jest Habrovec držel. Pán JMt nadepsanému Hynkovi přes struhu, kadyž sě voda povede, most, aby na své lúky neb dědiny svobodně jeti mohl, znova udělati má dáti svým nákladem; než potom Hynek nadepsaný i jeho potomci budú povinni sami sobě na svuoj náklad takový most opravovati a dělati. Také týž Hynek muož a moci bude lavičku přes struhu k své potřebě dáti udělati bez překážky pána JMti. A k tomu okolo struhy v svých dědinách bude moci dobytek svuoj svobodně pásti, a což by kolivěk nad struhú v tom břehu dříví zrostlo, to sobě svrchupsaný Hynek mýtiti má a k svému požitku bude mieti. A co sě vody na jeho rybník dotýče, ta voda s té struhy má jemu puščena býti, ale však tak, aby pánu JMti ke škodě a k překážce nic nebylo. A jestliže by svrchupsanému Hynkovi jakú škodu rybníkem Lánským neb rybníkem Zminským pán JMt udělal, tehdy jemu tu škodu má napraviti tak vedle jeho vuolě, aneb na kterýchž by dobrých lidech toho přestali. A to, což pán JMt Hynkovi nadepsanému za struhy dělání a vody vedení oddati ráčil, má jemu ve dsky zemské vložiti dědičně, a teež zase Hynek JMti struhu, kteráž sě podle tejto smlúvy dělati bude, má dědičně do desk vložiti, a to při těchto suchých dnech konečně najprv příščích, a pán JMt od desk zaplatiti má. A tuto smlúvu svrchupsanú slíbili jsme sobě obapolně právě a věrně v celosti zachovati bez
z roku 1491. 397 Tomu na svědomí a pro lepší jistotu naši vlastní pečet k tomuto listu ká- zali jsme přivěsiti. Jenž jest dán a psán na Hůře Kunětické léta božího tisícího čtyrstého devadesátého prvního, v pondělí před Vyvýšením svatého kříže. 494. Vilém z Pernšteina oddává městečku Sezemicím právo odúmrtí s těmi vymienkami, jako téhož dne dal městečku Bohdanči. Dat. na Hoře Kunětické v pondělí před Vyvýšením sv. Kříže (12. září) 1491. Opis nov. vid. v arch. mus. král Česk. 495. (CLXXXXII) Smlúva [Viléma z Pernšteina] s Hynkem z Sudoměře o struhy dělání a vody ve- dení na rybníky. 1491, 25. září. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXI v neděli před s. Václavem mezi urozeným pánem a panem Vilémem z Pernšteina oc s jedné, a slovutným panoší Hynkem z Sudoměřě s strany druhé, stala sě jest smlúva o struhy dělání a vody vedení na rybníky JMti Kuněticskohorské i Pardubské, struhu, tak jakž potřeba káže, udělati a vodu vésti beze všie překážky, kadyž sě koli dovésti bude moci. A za to jest do- brovolně odmieru [sic] přijal, jmenovitě pastviščě a lúku JMti dědičnú tuž v Hosto- vicích od dvora Habračovského i s tiem jezerem, kteréž jest Habrovec držel. Pán JMt nadepsanému Hynkovi přes struhu, kadyž sě voda povede, most, aby na své lúky neb dědiny svobodně jeti mohl, znova udělati má dáti svým nákladem; než potom Hynek nadepsaný i jeho potomci budú povinni sami sobě na svuoj náklad takový most opravovati a dělati. Také týž Hynek muož a moci bude lavičku přes struhu k své potřebě dáti udělati bez překážky pána JMti. A k tomu okolo struhy v svých dědinách bude moci dobytek svuoj svobodně pásti, a což by kolivěk nad struhú v tom břehu dříví zrostlo, to sobě svrchupsaný Hynek mýtiti má a k svému požitku bude mieti. A co sě vody na jeho rybník dotýče, ta voda s té struhy má jemu puščena býti, ale však tak, aby pánu JMti ke škodě a k překážce nic nebylo. A jestliže by svrchupsanému Hynkovi jakú škodu rybníkem Lánským neb rybníkem Zminským pán JMt udělal, tehdy jemu tu škodu má napraviti tak vedle jeho vuolě, aneb na kterýchž by dobrých lidech toho přestali. A to, což pán JMt Hynkovi nadepsanému za struhy dělání a vody vedení oddati ráčil, má jemu ve dsky zemské vložiti dědičně, a teež zase Hynek JMti struhu, kteráž sě podle tejto smlúvy dělati bude, má dědičně do desk vložiti, a to při těchto suchých dnech konečně najprv příščích, a pán JMt od desk zaplatiti má. A tuto smlúvu svrchupsanú slíbili jsme sobě obapolně právě a věrně v celosti zachovati bez
Strana 398
398 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina zmatku a přerušení všelikterakého. A tomu na svědomí a pro lepší jistotu a pevnost své sme vlastní pečeti k tejto smlúvě přitiskli; a připrosili jsme urozených vladyk pana Neptalima z Frimburga a na Holicích, pana Jana z Prudic a na Fridnavě, a pana Heřmana z Sulic a na Slepoticích, a pana Jindřicha z Náchodu, že jsú vedle nás k tejto smlúvě na svědomí své pečeti přitiskli. Actum anno et die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 528 č. 260. 496. (CLXXXIX) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] s Bavorem z Hustiřan, což sě rybníkem zatopení dotýče Bohdaneckým. 1491, 26. září. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXI. v pondělí před svatým Václavem mezi pánem] a panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyššiem hofmistrem královstvie Českého s jedné, a urozeným vladykú panem Bavorem z Hustiřan a na Bukuovce s strany drnhé, stala sě jest smlúva o rybník veliký Bohdanecký, kterýmž sě panu Bavorovi i jeho lidem nětco dědiny topí, a zase pan Bavor pánu JMti rybníkem Roz- hrnú kruntu nětco topí, o to mezi pánem JMtí a Bavorem svrchupsaným stal sě jest konec, že jest jedno místo oddáno za druhé, a když by byl rybník Bohdanecský na místo pln, tak jakž má plný býti, a páně Bavoruov Rozhrna teež, tehdy obědvě straně mají na meze vyjeti a meze zdělati, aby na věčnost a budúcně tak stály pro potomní zmatky. A jestliže by pán JMt rybníkem Bohdanecským co více topil, když by plný stál, tehdy svrchupsaný pan Bavor nemá proti tomu býti ani co říkati ani jeho bu- důcí ani jeho lidé. A teež také jestliže by svrchupsaný Bavor co více rybníkem Rozhrnú topil pánu JMti, proti tomu pán JMt nemá býti ani jeho budúcí potomci ani JMti lidee. A tuto smlúvu svrchupsanú slíbili sme sobě obapolně věrně, právě, křesťansky beze všech forteluov zdržeti a zachovati, tak jako sě svrchu píše. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu, pevnost i zdržení své sme vlastní pečeti k tejto smlúvě přitiskli; a připrosili jsme urozených vladyk, pana Jana Špetlě z Prudic a na Frydnavě, a pana Jindřicha Březnického z Náchodu, a pana Bočka z Zabídovic, že jsú podle nás k tejto smlúvě pečeti své přitiskli, jim a jich erbóm bez škody. Actum anno et die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 528 č. 261. 497. (CLXXXXI) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] se panem Jiříkem Milošem z Hostovic o dědinu směnnú lánem na lán oc. 1491, 3. října. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Léta Božieho MCCCCLXXXXI. v pondělí po s. Michalu archangelu božiem stala sě jest smlúva mezi urozeným páne[m] a panem Vilémem z Pernšteina oc
398 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina zmatku a přerušení všelikterakého. A tomu na svědomí a pro lepší jistotu a pevnost své sme vlastní pečeti k tejto smlúvě přitiskli; a připrosili jsme urozených vladyk pana Neptalima z Frimburga a na Holicích, pana Jana z Prudic a na Fridnavě, a pana Heřmana z Sulic a na Slepoticích, a pana Jindřicha z Náchodu, že jsú vedle nás k tejto smlúvě na svědomí své pečeti přitiskli. Actum anno et die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 528 č. 260. 496. (CLXXXIX) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] s Bavorem z Hustiřan, což sě rybníkem zatopení dotýče Bohdaneckým. 1491, 26. září. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXI. v pondělí před svatým Václavem mezi pánem] a panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyššiem hofmistrem královstvie Českého s jedné, a urozeným vladykú panem Bavorem z Hustiřan a na Bukuovce s strany drnhé, stala sě jest smlúva o rybník veliký Bohdanecký, kterýmž sě panu Bavorovi i jeho lidem nětco dědiny topí, a zase pan Bavor pánu JMti rybníkem Roz- hrnú kruntu nětco topí, o to mezi pánem JMtí a Bavorem svrchupsaným stal sě jest konec, že jest jedno místo oddáno za druhé, a když by byl rybník Bohdanecský na místo pln, tak jakž má plný býti, a páně Bavoruov Rozhrna teež, tehdy obědvě straně mají na meze vyjeti a meze zdělati, aby na věčnost a budúcně tak stály pro potomní zmatky. A jestliže by pán JMt rybníkem Bohdanecským co více topil, když by plný stál, tehdy svrchupsaný pan Bavor nemá proti tomu býti ani co říkati ani jeho bu- důcí ani jeho lidé. A teež také jestliže by svrchupsaný Bavor co více rybníkem Rozhrnú topil pánu JMti, proti tomu pán JMt nemá býti ani jeho budúcí potomci ani JMti lidee. A tuto smlúvu svrchupsanú slíbili sme sobě obapolně věrně, právě, křesťansky beze všech forteluov zdržeti a zachovati, tak jako sě svrchu píše. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu, pevnost i zdržení své sme vlastní pečeti k tejto smlúvě přitiskli; a připrosili jsme urozených vladyk, pana Jana Špetlě z Prudic a na Frydnavě, a pana Jindřicha Březnického z Náchodu, a pana Bočka z Zabídovic, že jsú podle nás k tejto smlúvě pečeti své přitiskli, jim a jich erbóm bez škody. Actum anno et die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 528 č. 261. 497. (CLXXXXI) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] se panem Jiříkem Milošem z Hostovic o dědinu směnnú lánem na lán oc. 1491, 3. října. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Léta Božieho MCCCCLXXXXI. v pondělí po s. Michalu archangelu božiem stala sě jest smlúva mezi urozeným páne[m] a panem Vilémem z Pernšteina oc
Strana 399
z roku 1491. 399 s strany jedné, a urozeným pánem Jiříkem Milošem z Hostovic s strany druhé, o dě- dinu směnnú lánem na lán, rybníčkem na rybníčěk, kterýž slove Zástava, v tom lánu, kterýž jest držel Jiřík Habrovec ke dvoru svému tu v Hostovicích, kteréž Zástavy již psaný Jiřík Miloš má tej vody požívati tú starú vodotočí, aby byla do Radišě puščěna skrze les páně do jeho, kdež on svého lesu kus má. A jestliže by mohl Jiřík Miloš tu v svém rybníček udělati, ta voda nemá jemu hajena býti ku požitku jeho. A když by rybníček spustiti Miloš měl přes krunty pána JMti, pán JMt ani úředníci JMti nemají jemu toho hájiti. Pakli by sě již psanému Jiříkovi Milošovi rybníky páně co zatopilo, pán JMt má jemu za to jiné oddati, což by sě zadosti zdálo dobrým lidem. A jestliže by kdy přišlo k tomu, že by na ten lán, kterýž pán JMt směniti a oddati ráčil již psa- nému Jiříkovi Milošovi, kto sáhl a zvlášče právem duchovniem nebo svědským, já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc slibuji to spravovati Pardubicemi. A teež zase sáhl-li by kdo na ten lán právem duchovniem nebo světským, kterýž jest pánu JMti směněn, já svrchupsaný Jiřík Miloš slibuji pánu JMti to spravo- vati, čímž mám aneb mieti budu. A tuto smlúvu svrchupsanú my svrchupsaní Vilém z Pernšteina oc a Jiřík Miloš z Hostovic máme společně sobě ve desky zemské vlo- žiti konečně od datum tejto smlúvy sepsané na suché dni najprv příščí, a tu smlúvu sobě zdržeti právě křesťansky, tak jako na dobré lidi přísluší, slibujíce sami za se i za své dědice. Tomu na svědomí pečeti naše vlastní k tejto smlúvě dali sme přitisknúti, připrosivšě urozených vladyk, pana Hynka z Sudomiřě, Jiříka Habrovce z Habrova, Prokopa z Škrovadu, že sú k naší prozbě k tejto smlúvě na svědomí pečeti své dali přitisknouti. Jenž jest psána a dána v Hostovicích léta a dne svrchupsaného. Výtah tištěn AČ. VI 528 č. 262. 498. Hynek z Sudomiře prodal dědictví své v Hostovicích, dva provazce dědiny a čtvrt ke dvoru kmecímu, na němž sedí Beneš, item 3 provazce dědiny a záhon ke dvoru kmecímu, na němž sedí Jira, Vilémovi z Pernsteina, nejvyššímu hofmistru království Českého, za 1 kopu gr. č. V pondělí před sv. Divišem (3. října) 1. 1491. DZ. VI. A. 25. 499. Vladislav král dovoluje Vratislavovi z Pernšteina zvýšiti hráze rybníka Jarohněvického. 1491, 12. října. — Orig. perg. v arch. zem. v Brně, Hodonín-Pavlovice č. 25. My Vladislav ... že jest nás zpravil urozený Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, že by chtěl rybníka u Jarohněvic, kterýž slove Mokronoský, hrází povýšiti, a tím rybníkem že by něco gruntuov Šardických, kteříž příslušejí k klášteru svatého Thuomy do Brna, zatopil. A dále nás týž Vra-
z roku 1491. 399 s strany jedné, a urozeným pánem Jiříkem Milošem z Hostovic s strany druhé, o dě- dinu směnnú lánem na lán, rybníčkem na rybníčěk, kterýž slove Zástava, v tom lánu, kterýž jest držel Jiřík Habrovec ke dvoru svému tu v Hostovicích, kteréž Zástavy již psaný Jiřík Miloš má tej vody požívati tú starú vodotočí, aby byla do Radišě puščěna skrze les páně do jeho, kdež on svého lesu kus má. A jestliže by mohl Jiřík Miloš tu v svém rybníček udělati, ta voda nemá jemu hajena býti ku požitku jeho. A když by rybníček spustiti Miloš měl přes krunty pána JMti, pán JMt ani úředníci JMti nemají jemu toho hájiti. Pakli by sě již psanému Jiříkovi Milošovi rybníky páně co zatopilo, pán JMt má jemu za to jiné oddati, což by sě zadosti zdálo dobrým lidem. A jestliže by kdy přišlo k tomu, že by na ten lán, kterýž pán JMt směniti a oddati ráčil již psa- nému Jiříkovi Milošovi, kto sáhl a zvlášče právem duchovniem nebo svědským, já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc slibuji to spravovati Pardubicemi. A teež zase sáhl-li by kdo na ten lán právem duchovniem nebo světským, kterýž jest pánu JMti směněn, já svrchupsaný Jiřík Miloš slibuji pánu JMti to spravo- vati, čímž mám aneb mieti budu. A tuto smlúvu svrchupsanú my svrchupsaní Vilém z Pernšteina oc a Jiřík Miloš z Hostovic máme společně sobě ve desky zemské vlo- žiti konečně od datum tejto smlúvy sepsané na suché dni najprv příščí, a tu smlúvu sobě zdržeti právě křesťansky, tak jako na dobré lidi přísluší, slibujíce sami za se i za své dědice. Tomu na svědomí pečeti naše vlastní k tejto smlúvě dali sme přitisknúti, připrosivšě urozených vladyk, pana Hynka z Sudomiřě, Jiříka Habrovce z Habrova, Prokopa z Škrovadu, že sú k naší prozbě k tejto smlúvě na svědomí pečeti své dali přitisknouti. Jenž jest psána a dána v Hostovicích léta a dne svrchupsaného. Výtah tištěn AČ. VI 528 č. 262. 498. Hynek z Sudomiře prodal dědictví své v Hostovicích, dva provazce dědiny a čtvrt ke dvoru kmecímu, na němž sedí Beneš, item 3 provazce dědiny a záhon ke dvoru kmecímu, na němž sedí Jira, Vilémovi z Pernsteina, nejvyššímu hofmistru království Českého, za 1 kopu gr. č. V pondělí před sv. Divišem (3. října) 1. 1491. DZ. VI. A. 25. 499. Vladislav král dovoluje Vratislavovi z Pernšteina zvýšiti hráze rybníka Jarohněvického. 1491, 12. října. — Orig. perg. v arch. zem. v Brně, Hodonín-Pavlovice č. 25. My Vladislav ... že jest nás zpravil urozený Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brněnské, věrný náš milý, že by chtěl rybníka u Jarohněvic, kterýž slove Mokronoský, hrází povýšiti, a tím rybníkem že by něco gruntuov Šardických, kteříž příslušejí k klášteru svatého Thuomy do Brna, zatopil. A dále nás týž Vra-
Strana 400
400 C, XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tislav zpravil, že převor nynější i konvent předepsaného kláštera dali jsú jemu svú dobrú a plnú vuoli, tu vymienku sobě pozuostavivše, ač by vuole naše k takové zátopě těch gruntuov byla a jim dosti za jich oddláno a učiněno bylo, že oni k tomu svolují. I jsúce těch věcí od jmenovaného Vratislava zpraveni a s pilností od něho prošeni, abychme jemu v tom povolení naše dáti ráčili, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, k jeho prosbě pro mnohé, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, služby milostivě nakloněni jsúce, jemu, erbuom a budúcím jeho své povolení k tomu po- výšení a zátopě již psaného rybníka mocí královskú a jakožto markrabě Moravský dali jsme a listem tímto dáváme. Všakž to znamenitě vymieňujíce, aby prve jmeno- vaný Vratislav převorovi a konventu jmenovaného kláštera za ty jich grunty, kteréž jim tím rybníkem zatopí, zase dosti oddal a učinil z svých dědičných gruntuov tak, ježto by oni sami řekli, že se jest jim dosti za to stalo. A on Vratislav maje toto povolení naše, má při tom s erby a budúcími svými zuostati, a toho rybníka pový- šiti bez všelikteraké našie i budúcích našich králóv Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí překážky. Však proto chcme, aby toto povolení naše bylo bez ujmy každému na jeho spravedlnosti. Tomu na svědomí pečeť naši královskú přivě- siti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v středu před svatým Havlem léta božího tisícího čtyřstého devadesátého prvního, království našich Uherského druhého a Českého jedenmezcítmého letha. Ad mandatum domini regis. 500. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Heřmanem z Sulic na Slepoticích o louku pod dvorem nad mlýnem Lhotským, kterouž Václav z Úřetic drží od paní Anny Havrdové z Úřetic, a již jmenovaný Heřman postoupil panu Vilémovi, kterýž má dvěma lidem páně Heřmanovým oddati jiné louky pod Hostovicemi. Dat. na Hoře Kunětické, v neděli den sv. Havla (16. říjn.) 1491. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Výtah v AČ. VI. 528 č. 264. 501. Kunka z Kravař a z Strážnice a Ladslav z Boskovic a na Třebové prodali ves svou Klenovice Ctiborovi z Cimburka a k věrné ruce jeho Vilímovi a Vratislavovi z Pernšteina za 26381/2 zl. uh. a za dva gr. Dat. na Třebové v pondělí po sv. Havle (17. říjn.) 1491. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. fol. 489; měst. Brn. fol. 174. Výtah v AČ. VI. 528 č. 265. 502. Zápis v knihách města Prahy, že Vilém z Pernšteina koupil dům u bílého medvěda za 2821/2 kopy gr. pražských. 1491, 29. října. — Desky zemské Miscell. č. 38 ƒ. 311 (Lib. contr. vir. II. 1477—1492). Wylhelmus de Persstyn, supremus magister curie regni Bohemie, emit pro se, heredibus et successoribus suis domum in ludiforo ad album ursum dictam, inter
400 C, XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tislav zpravil, že převor nynější i konvent předepsaného kláštera dali jsú jemu svú dobrú a plnú vuoli, tu vymienku sobě pozuostavivše, ač by vuole naše k takové zátopě těch gruntuov byla a jim dosti za jich oddláno a učiněno bylo, že oni k tomu svolují. I jsúce těch věcí od jmenovaného Vratislava zpraveni a s pilností od něho prošeni, abychme jemu v tom povolení naše dáti ráčili, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, k jeho prosbě pro mnohé, kteréž nám činil, činí a činiti nepřestává, služby milostivě nakloněni jsúce, jemu, erbuom a budúcím jeho své povolení k tomu po- výšení a zátopě již psaného rybníka mocí královskú a jakožto markrabě Moravský dali jsme a listem tímto dáváme. Všakž to znamenitě vymieňujíce, aby prve jmeno- vaný Vratislav převorovi a konventu jmenovaného kláštera za ty jich grunty, kteréž jim tím rybníkem zatopí, zase dosti oddal a učinil z svých dědičných gruntuov tak, ježto by oni sami řekli, že se jest jim dosti za to stalo. A on Vratislav maje toto povolení naše, má při tom s erby a budúcími svými zuostati, a toho rybníka pový- šiti bez všelikteraké našie i budúcích našich králóv Českých a markrabí Moravských i všech jiných lidí překážky. Však proto chcme, aby toto povolení naše bylo bez ujmy každému na jeho spravedlnosti. Tomu na svědomí pečeť naši královskú přivě- siti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v středu před svatým Havlem léta božího tisícího čtyřstého devadesátého prvního, království našich Uherského druhého a Českého jedenmezcítmého letha. Ad mandatum domini regis. 500. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Heřmanem z Sulic na Slepoticích o louku pod dvorem nad mlýnem Lhotským, kterouž Václav z Úřetic drží od paní Anny Havrdové z Úřetic, a již jmenovaný Heřman postoupil panu Vilémovi, kterýž má dvěma lidem páně Heřmanovým oddati jiné louky pod Hostovicemi. Dat. na Hoře Kunětické, v neděli den sv. Havla (16. říjn.) 1491. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Výtah v AČ. VI. 528 č. 264. 501. Kunka z Kravař a z Strážnice a Ladslav z Boskovic a na Třebové prodali ves svou Klenovice Ctiborovi z Cimburka a k věrné ruce jeho Vilímovi a Vratislavovi z Pernšteina za 26381/2 zl. uh. a za dva gr. Dat. na Třebové v pondělí po sv. Havle (17. říjn.) 1491. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. fol. 489; měst. Brn. fol. 174. Výtah v AČ. VI. 528 č. 265. 502. Zápis v knihách města Prahy, že Vilém z Pernšteina koupil dům u bílého medvěda za 2821/2 kopy gr. pražských. 1491, 29. října. — Desky zemské Miscell. č. 38 ƒ. 311 (Lib. contr. vir. II. 1477—1492). Wylhelmus de Persstyn, supremus magister curie regni Bohemie, emit pro se, heredibus et successoribus suis domum in ludiforo ad album ursum dictam, inter
Strana 401
z roku 1491. 401 domos Johannis ad botros et olim Zdimironis sitam utrinque, erga Johannem Kraysam de Krzeczowicz, pro CCLXXX I gr. prag. et pro IIj ſl gr. prag. super pelles ad habendum, tenendum atque hereditarie possidendum omni eo iure, quo solus habuit, tenuit et possedit. Quam promisit disbrigare secundum ius civitatis. Cui subarravit XXV f� gross. pragensium, residuum in festo Georgii proximo L fl gr., et in quatuor festis Galli et Georgii ordinarie se successive per L ſ? gr. per omnia pragensium solvere tenetur. Et peccunia erit fidejussor peccunie. Actum in consilio sabbato post Simonis et Jude oc [1491.] Ioannes Kraysa tulit CL sexag. gr. prag. trium terminorum sancti Galli et Georgii a domino Wyl- helmo de Persstyn pro domo illi vendita, quem cum heredibus et eius successoribus de illis CL sexag. gr prag. quittat et libertat nunc et tempore omni. Actum in consilio f. V. die Francisci anno domini oc XCII [4. října 1492] Johanne Ziez magistro civium. Johannes Kraysa tulit L sexag. gr. prag. termini scti. Georgii proxime venturi a domino Wylhelmo de Persstyn pro domo illi vendita, quem cum heredibus et eius successoribus de illis L sexag. gr. prag. suceptis quittum, liberum et solutum dicit nunc et temporibus perpetue secuturis. Actum in consilio f. III die s. Gregorii anno domini oc XCIII [12. března 1493], domino Johanne Ziez magistro civium existente. 503. (CCV). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a paní Anežkú na Rychumburce o ves ře- čenú Černá. 1491, 31. října. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého, Anežka z Chlumu a z Košumberka a na Rychumburce známo činíme . . . že jsme nčinili smlúvu konečnú a věčnú o ves od Pardubiček, řečenú Černá, a [to] takovúto, že já svrchupsaná Anežka prodala jsem již psanému panu Vilémovi dřéve jmenovanú ves za sumu devadesáte kop puol třetí kopy za pět grošuov, všecko širokých českých, a ty sem od již psaného pána přijala a mám jemu hned té vsi postúpiti se všěmi jejími příslušnostmi, nic sobě, dědicóm ani budúcím svým práva na teež vsi žádného nepozuostavujíc, a to s takovúto výmienkú: jestliže bych já, dědici neb budúcí moji měli kdy Pardubičěk postúpiti, zápis svuoj přijmúc, a na mě a dědice aneb na budúcí mé pro již řečenú ves Černú jaká nesnáz přišla, a to proto, že jest od Pardubičěk a v témž sápisu stojí, mám, dědici i budúcí moji již psanému panu Vilémovi z Pern- šteina oc, dědicóm neb budúcím jeho tu sumu zase navrátiti, a již psaný pan Vilém z Pernšteina oc, dědici a budúcí jeho svú sumu ode mne příjmúce, budú povinni mě, dědice i budúcí v tom zastúpiti. A já již psaný Vilém z Pernšteina oc slibuji sám za se i za své dědice a potomky, jestliže by kdy Pardubičky měly vyplaceny býti a již jmenovaná paní Anežka, dědici neb budúcí její toho zbožie Pardubičěk sstúpiti měli, svuoj zápis pří- jmúce a [pro] již řečěnú ves Černú mně prodanú jaká puotka aneb nesnádka [sic] na již jmenovanú paní Anežku, dědice nebo budúcí přišla, protože jest v témž zápisu jako 51 Archiv Český XVI
z roku 1491. 401 domos Johannis ad botros et olim Zdimironis sitam utrinque, erga Johannem Kraysam de Krzeczowicz, pro CCLXXX I gr. prag. et pro IIj ſl gr. prag. super pelles ad habendum, tenendum atque hereditarie possidendum omni eo iure, quo solus habuit, tenuit et possedit. Quam promisit disbrigare secundum ius civitatis. Cui subarravit XXV f� gross. pragensium, residuum in festo Georgii proximo L fl gr., et in quatuor festis Galli et Georgii ordinarie se successive per L ſ? gr. per omnia pragensium solvere tenetur. Et peccunia erit fidejussor peccunie. Actum in consilio sabbato post Simonis et Jude oc [1491.] Ioannes Kraysa tulit CL sexag. gr. prag. trium terminorum sancti Galli et Georgii a domino Wyl- helmo de Persstyn pro domo illi vendita, quem cum heredibus et eius successoribus de illis CL sexag. gr prag. quittat et libertat nunc et tempore omni. Actum in consilio f. V. die Francisci anno domini oc XCII [4. října 1492] Johanne Ziez magistro civium. Johannes Kraysa tulit L sexag. gr. prag. termini scti. Georgii proxime venturi a domino Wylhelmo de Persstyn pro domo illi vendita, quem cum heredibus et eius successoribus de illis L sexag. gr. prag. suceptis quittum, liberum et solutum dicit nunc et temporibus perpetue secuturis. Actum in consilio f. III die s. Gregorii anno domini oc XCIII [12. března 1493], domino Johanne Ziez magistro civium existente. 503. (CCV). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a paní Anežkú na Rychumburce o ves ře- čenú Černá. 1491, 31. října. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého, Anežka z Chlumu a z Košumberka a na Rychumburce známo činíme . . . že jsme nčinili smlúvu konečnú a věčnú o ves od Pardubiček, řečenú Černá, a [to] takovúto, že já svrchupsaná Anežka prodala jsem již psanému panu Vilémovi dřéve jmenovanú ves za sumu devadesáte kop puol třetí kopy za pět grošuov, všecko širokých českých, a ty sem od již psaného pána přijala a mám jemu hned té vsi postúpiti se všěmi jejími příslušnostmi, nic sobě, dědicóm ani budúcím svým práva na teež vsi žádného nepozuostavujíc, a to s takovúto výmienkú: jestliže bych já, dědici neb budúcí moji měli kdy Pardubičěk postúpiti, zápis svuoj přijmúc, a na mě a dědice aneb na budúcí mé pro již řečenú ves Černú jaká nesnáz přišla, a to proto, že jest od Pardubičěk a v témž sápisu stojí, mám, dědici i budúcí moji již psanému panu Vilémovi z Pern- šteina oc, dědicóm neb budúcím jeho tu sumu zase navrátiti, a již psaný pan Vilém z Pernšteina oc, dědici a budúcí jeho svú sumu ode mne příjmúce, budú povinni mě, dědice i budúcí v tom zastúpiti. A já již psaný Vilém z Pernšteina oc slibuji sám za se i za své dědice a potomky, jestliže by kdy Pardubičky měly vyplaceny býti a již jmenovaná paní Anežka, dědici neb budúcí její toho zbožie Pardubičěk sstúpiti měli, svuoj zápis pří- jmúce a [pro] již řečěnú ves Černú mně prodanú jaká puotka aneb nesnádka [sic] na již jmenovanú paní Anežku, dědice nebo budúcí přišla, protože jest v témž zápisu jako 51 Archiv Český XVI
Strana 402
402 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Pardubičky: mám a slibuji i dědici a budúcí v tom již jmenovanú paní Anežku, dědice i budúcí zastúpiti, tak aby proto žádné škody neměli. Pakli bych toho neučinil já, dědici neb budúcí moji, dávám plnú moc i právo častopsané paní Anežce, dědicóm i budúcím jejím, aby sě uvázali u ves mú dědičnú od Pardubic řečenú Bukovina, a rybník nad túž vsí řečený Bukovský, a to drželi a požívali jako svého vlastnieho, a to bez překážky mé, dědicuov a budúcích mých, a to tak dlúho, dokudž bych já, dědici aneb budúcí moji toho zmatku, což sě Černé dotýčě, nezpravili a je bez jich škody toho nevyvadili, častopsanú paní Anežku, dě- dice a budúcí její. A když by sě tomu dosti stalo ode mne, dědicuov neb budúcích mých, že by s té závady, což sě Černé dotýčě, vypraveni a vysvobozeni byli, mají mně, dědicóm neb budúcím mým té vsi s rybníkem beze všeho prodlévání zase postúpiti. A když by strana straně dala věděti, aby tato smlúva deskami zapsána byla, má a povinna bude druhá strana v prvé, druhé neb konečně v třetí suché dni tomu dosti učiniti. A já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc a Anežka z Chlumu slibujem sami za se, za dědice i za budúcí své, tejto smlúvě dosti učiniti, jako sě svrchu píšě. Tomu na svědomí a zdržení věcí svrchupsaných své vlastní a přirozené pečeti k tejto smlúvě přivěsiti jsme dali; a pro lepší jistotu prosili jsme urozených pánuov pana Albrechta z Chlumu a na Košumberce, pana Jana Štošě z Kúnic, a urozených vladyk pana Heřmana z Sulic a na Slepoticích, pana Vanka z Zámrsku, pana Neptalima z Frym- burka a na Holicích, pana Mikulášě z Mezilesic a na Tajnci, pana Zigmunda z Po- běžovic a na Tunichodích, že jsú pečeti své podle nás na svědomí k tejto smlúvě dali přivěsiti. Jenž jest dán a psán léta od narození Syna božieho MCCCCLXXXXI. v pondělí u vigiljí Všech svatých. Intabulata libro memoriali anno Domini MCCCCLXXXXII f. V. post Benedicti. [1492, 22. března]. — Výtah v AČ. VI 528 č. 266. 504. (CCIII) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a paní Anežkú z Chlumu na Rychumburce o lúky, kteréž sě lidem z Úřetic strúhú zatopily. 1491, 5. list. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta od narození Syna božieho MCCCCLXXXXI v sobotu před svatým Lin- hartem stala sě jest smlúva mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina a na Helfen- šteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Českého, strany jedné, a urozenú paní paní Anežkú z Chlumu a s Košmberka a na Rychumburce strany druhej o lúky, kteréž sě lidem z Uřečic napřes [napřed] s povolěním již psanej paní Anežky, tudiež těch lidí přijaly, a to taková, že napředpsaný pan Vilém ráčil jest těm lidem rozkázati oddati lukami za lúky, což sě kterému člověku čeho přijalo těmi hrázemi a struhami dělániem nad mlýnem Lhotským, a tíž lidee z Uřětic proto mají požívati těch kusuov,
402 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Pardubičky: mám a slibuji i dědici a budúcí v tom již jmenovanú paní Anežku, dědice i budúcí zastúpiti, tak aby proto žádné škody neměli. Pakli bych toho neučinil já, dědici neb budúcí moji, dávám plnú moc i právo častopsané paní Anežce, dědicóm i budúcím jejím, aby sě uvázali u ves mú dědičnú od Pardubic řečenú Bukovina, a rybník nad túž vsí řečený Bukovský, a to drželi a požívali jako svého vlastnieho, a to bez překážky mé, dědicuov a budúcích mých, a to tak dlúho, dokudž bych já, dědici aneb budúcí moji toho zmatku, což sě Černé dotýčě, nezpravili a je bez jich škody toho nevyvadili, častopsanú paní Anežku, dě- dice a budúcí její. A když by sě tomu dosti stalo ode mne, dědicuov neb budúcích mých, že by s té závady, což sě Černé dotýčě, vypraveni a vysvobozeni byli, mají mně, dědicóm neb budúcím mým té vsi s rybníkem beze všeho prodlévání zase postúpiti. A když by strana straně dala věděti, aby tato smlúva deskami zapsána byla, má a povinna bude druhá strana v prvé, druhé neb konečně v třetí suché dni tomu dosti učiniti. A já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc a Anežka z Chlumu slibujem sami za se, za dědice i za budúcí své, tejto smlúvě dosti učiniti, jako sě svrchu píšě. Tomu na svědomí a zdržení věcí svrchupsaných své vlastní a přirozené pečeti k tejto smlúvě přivěsiti jsme dali; a pro lepší jistotu prosili jsme urozených pánuov pana Albrechta z Chlumu a na Košumberce, pana Jana Štošě z Kúnic, a urozených vladyk pana Heřmana z Sulic a na Slepoticích, pana Vanka z Zámrsku, pana Neptalima z Frym- burka a na Holicích, pana Mikulášě z Mezilesic a na Tajnci, pana Zigmunda z Po- běžovic a na Tunichodích, že jsú pečeti své podle nás na svědomí k tejto smlúvě dali přivěsiti. Jenž jest dán a psán léta od narození Syna božieho MCCCCLXXXXI. v pondělí u vigiljí Všech svatých. Intabulata libro memoriali anno Domini MCCCCLXXXXII f. V. post Benedicti. [1492, 22. března]. — Výtah v AČ. VI 528 č. 266. 504. (CCIII) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a paní Anežkú z Chlumu na Rychumburce o lúky, kteréž sě lidem z Úřetic strúhú zatopily. 1491, 5. list. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta od narození Syna božieho MCCCCLXXXXI v sobotu před svatým Lin- hartem stala sě jest smlúva mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina a na Helfen- šteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Českého, strany jedné, a urozenú paní paní Anežkú z Chlumu a s Košmberka a na Rychumburce strany druhej o lúky, kteréž sě lidem z Uřečic napřes [napřed] s povolěním již psanej paní Anežky, tudiež těch lidí přijaly, a to taková, že napředpsaný pan Vilém ráčil jest těm lidem rozkázati oddati lukami za lúky, což sě kterému člověku čeho přijalo těmi hrázemi a struhami dělániem nad mlýnem Lhotským, a tíž lidee z Uřětic proto mají požívati těch kusuov,
Strana 403
z roku 1491. 403 kteříž sě nezatopí, pastvú, žětiem trávy, sázěním vrbí po těch hrázech, a těch vrbin aby mohli užívati všelikterak bez překážky svrchupsaného pana Viléma, dědicuov i budúcích jeho. A jestliže by sě jaké škody na těch hrázích dobytky od lidí již psaných dály, že by sě vezly, tehdy již psaný pan Vilém má rozkázati zase opravovati tu zemi svým nákladem, i dědici i bud[úcjí jeho. A také již psaný pán, dědici a bu- dúcí jeho strúhy, kteráž sě za těmi hrázemi v lukách dělati bude vedle samé hráze, má, povinen jest vždycky rozkázati cíditi a vyčiščovati tolikrát, kolikrát by toho bylo potřebí, aby voda mohla svobodný odpad jmieti. Toto také znamenitě vymíněno jest, jestliže by potom přes toto oddání lidem z Uřěčic všem jakékoli škody sě dály, a zvláščě podmokáním, tehdy již psaný pan Vilém, dědici i budúcí jeho povinen bude ty škody zase těm lidem spraviti tak, pokudž by sě dobrým lidem zdálo zadosti, kteříž by koli k tomu žádáni a volěni byli již psanými stranami oběma s toho kraje, a to konečně ve dvú nedělích. Pakli by sě tomu dosti nestalo, takže by kterékoli škody těm lidem nebyly opraveny, tehdy svrchupsaná paní Anežka, dědici i budúcí její budú sě moci uvázati s komor- níkem Pražským ve vsi Přerov a Lhotoku [sic], kteréž k Pardubicím příslušejí, a požívati dotud a tak dlúho, dokudž by všecky škody nebyly napraveny lidem z Uřečic panem Vilémem nahořepsaným, dědici a budúcími jeho. A jestliže by svrchupsaný pan Vilém, dědici neb budúcí jeho s těch luk kterýmkoli právem duchovniem nebo světským byl vyveden, svrchupsaná paní Anežka, dědici i budúcí její mají to spravovati polovicí vsi Uřeticěmi. A pakli by paní Anežka, dědici nebo budúcí její s toho kruntu vyvedena byla s těch luk, kteréž jsú oddány od nahoře psaného pána kterýmkoli právem duochovniem i svědským, nahořepsaný pán, dědici a budúcí jeho mají to spravovati nahořepsanými vesnicemi. A my svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc a Anežka z Chlumu oc tyto smlúvy slibujem sobě věrně zdržěti, a také tyto smlúvy máme sobě ve dcsky vložiti na prvé, na druhé a konečně na třetí suché dni. Tomu na svědomí pečeti své vlastní dali jsme přitisknúti; a pro lepší jistotu připrosili jsme urozeného pána pana Albrechta z Chlumu a na Košmberce, a urozených vladyk pana Heřmana z Sulic a na Slepo- ticích, pana Neptalima z Frimburka a na Holicích, pana Mikulášě z Mezilesic a na Tajnci, že jsú k tejto smlúvě podle nás dali své pečeti přitisknúti. Actum anno et die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 528 č. 267. 505. Beneš Bystřický z Studnic odříká se všeho práva na díl vsi Rudvíkova, kterýž dostal se mu s bratřími Václavem a Janem po neb. Janovi z Lužína, a jejž prodal za jistou sumu 51*
z roku 1491. 403 kteříž sě nezatopí, pastvú, žětiem trávy, sázěním vrbí po těch hrázech, a těch vrbin aby mohli užívati všelikterak bez překážky svrchupsaného pana Viléma, dědicuov i budúcích jeho. A jestliže by sě jaké škody na těch hrázích dobytky od lidí již psaných dály, že by sě vezly, tehdy již psaný pan Vilém má rozkázati zase opravovati tu zemi svým nákladem, i dědici i bud[úcjí jeho. A také již psaný pán, dědici a bu- dúcí jeho strúhy, kteráž sě za těmi hrázemi v lukách dělati bude vedle samé hráze, má, povinen jest vždycky rozkázati cíditi a vyčiščovati tolikrát, kolikrát by toho bylo potřebí, aby voda mohla svobodný odpad jmieti. Toto také znamenitě vymíněno jest, jestliže by potom přes toto oddání lidem z Uřěčic všem jakékoli škody sě dály, a zvláščě podmokáním, tehdy již psaný pan Vilém, dědici i budúcí jeho povinen bude ty škody zase těm lidem spraviti tak, pokudž by sě dobrým lidem zdálo zadosti, kteříž by koli k tomu žádáni a volěni byli již psanými stranami oběma s toho kraje, a to konečně ve dvú nedělích. Pakli by sě tomu dosti nestalo, takže by kterékoli škody těm lidem nebyly opraveny, tehdy svrchupsaná paní Anežka, dědici i budúcí její budú sě moci uvázati s komor- níkem Pražským ve vsi Přerov a Lhotoku [sic], kteréž k Pardubicím příslušejí, a požívati dotud a tak dlúho, dokudž by všecky škody nebyly napraveny lidem z Uřečic panem Vilémem nahořepsaným, dědici a budúcími jeho. A jestliže by svrchupsaný pan Vilém, dědici neb budúcí jeho s těch luk kterýmkoli právem duchovniem nebo světským byl vyveden, svrchupsaná paní Anežka, dědici i budúcí její mají to spravovati polovicí vsi Uřeticěmi. A pakli by paní Anežka, dědici nebo budúcí její s toho kruntu vyvedena byla s těch luk, kteréž jsú oddány od nahoře psaného pána kterýmkoli právem duochovniem i svědským, nahořepsaný pán, dědici a budúcí jeho mají to spravovati nahořepsanými vesnicemi. A my svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc a Anežka z Chlumu oc tyto smlúvy slibujem sobě věrně zdržěti, a také tyto smlúvy máme sobě ve dcsky vložiti na prvé, na druhé a konečně na třetí suché dni. Tomu na svědomí pečeti své vlastní dali jsme přitisknúti; a pro lepší jistotu připrosili jsme urozeného pána pana Albrechta z Chlumu a na Košmberce, a urozených vladyk pana Heřmana z Sulic a na Slepo- ticích, pana Neptalima z Frimburka a na Holicích, pana Mikulášě z Mezilesic a na Tajnci, že jsú k tejto smlúvě podle nás dali své pečeti přitisknúti. Actum anno et die ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 528 č. 267. 505. Beneš Bystřický z Studnic odříká se všeho práva na díl vsi Rudvíkova, kterýž dostal se mu s bratřími Václavem a Janem po neb. Janovi z Lužína, a jejž prodal za jistou sumu 51*
Strana 404
404 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina peněz bratru svému Janovi Bystřickému. Svědkové: panoše Václav Čeč z Nemyčevsi, maršálek dvoru královského, Mikuláš z Rozína, Jan Mládě z Krajšova. Dat. s. 1. ve středu po sv. Brikcí (16. listop.) 1491. Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 297. b. 506. (CLXXXXIII) List krále Vladislava, v němž dává [Vilémovi z Pernšteina] výplatu na vsi Kvítkovicích, kterúž Rúbíkové drží. Na Budíně 1491, 1. pros. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož slovutní Mikuláš a Oldřich bratří Rúbíkové z Hlavatec, věrní naši milí, mají a drží ves řečenú Kvít- kovice s jejím příslušenstviem od zámku Hluboké, kterúžto ves chtíce v našě držení zase uvésti, dali jsme plnú moc i konečné našě povolění dáváme urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, aby on tu ves na místě našěm a k ruce naší mohl vyplatiti, když sě jemu kolivěk zdáti bude, a s túž jmenovanú vsí tak učiniti, jakož od nás naučení má. Protož při- kazujem již psaným Mikulášovi a Oldřichovi, aby vezmúce od jmenovaného Viléma peníze podle znění zápisuov svých, jemu na místě našem svrchudotčené vsi postúpili, a listy, kteréž na tom zapsány mají, navrátili bez] zmatku i všeliké odpornosti. Pakli by tomu jaky odpor činiti chtěli, dali jsme jemu tu moc, aby na našěm místě o to k nim hleděti a je s toho všelikterak napomínati, i o to našiem právem k nim mluviti mohl. A jestliže by kteří s těch držiteluov co více mimo zápisy požívali, o to také již psaný Vilém z Pernšteina má a moc mieti bude k nim mluviti a je s toho vi- niti, jako my sami. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně ve čtvrtek po s. Ondřeji apoštolu božiem léta bo- žieho MCCCCLXXXXI, královstvie našiech Uherského druhého a Českého XXI léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 269. 507. Král Vladislav dává Vilémovi z Pernšteina a bratru jeho Vratislavovi moc, aby vy- platiti mohli vsi Jaronice, Břehov, Dubenec, buď k zámku Hluboké neb k Protivínu příslušející. Dat. na Budíně ve čtvrtek po sv. Ondřeji apoštolu (1. pros.) 1491. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 194. 508. (CLXXXXV) List králě Vladislava, v němž dává [Vilémovi z Pernšteina a bratru jeho Vratislavovi] výplatu na vsech Malých Pardubičkách, na Jeseničanech na Dražkovicích a na vsi řěčené Černá. V Budíně 1491, 1. pros. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jest nás prosil urozený Vilém z Pernšteina oc věrný náš milý, abychom jemu výplatu dáti ráčili na vsech
404 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina peněz bratru svému Janovi Bystřickému. Svědkové: panoše Václav Čeč z Nemyčevsi, maršálek dvoru královského, Mikuláš z Rozína, Jan Mládě z Krajšova. Dat. s. 1. ve středu po sv. Brikcí (16. listop.) 1491. Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 297. b. 506. (CLXXXXIII) List krále Vladislava, v němž dává [Vilémovi z Pernšteina] výplatu na vsi Kvítkovicích, kterúž Rúbíkové drží. Na Budíně 1491, 1. pros. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož slovutní Mikuláš a Oldřich bratří Rúbíkové z Hlavatec, věrní naši milí, mají a drží ves řečenú Kvít- kovice s jejím příslušenstviem od zámku Hluboké, kterúžto ves chtíce v našě držení zase uvésti, dali jsme plnú moc i konečné našě povolění dáváme urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, aby on tu ves na místě našěm a k ruce naší mohl vyplatiti, když sě jemu kolivěk zdáti bude, a s túž jmenovanú vsí tak učiniti, jakož od nás naučení má. Protož při- kazujem již psaným Mikulášovi a Oldřichovi, aby vezmúce od jmenovaného Viléma peníze podle znění zápisuov svých, jemu na místě našem svrchudotčené vsi postúpili, a listy, kteréž na tom zapsány mají, navrátili bez] zmatku i všeliké odpornosti. Pakli by tomu jaky odpor činiti chtěli, dali jsme jemu tu moc, aby na našěm místě o to k nim hleděti a je s toho všelikterak napomínati, i o to našiem právem k nim mluviti mohl. A jestliže by kteří s těch držiteluov co více mimo zápisy požívali, o to také již psaný Vilém z Pernšteina má a moc mieti bude k nim mluviti a je s toho vi- niti, jako my sami. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně ve čtvrtek po s. Ondřeji apoštolu božiem léta bo- žieho MCCCCLXXXXI, královstvie našiech Uherského druhého a Českého XXI léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 269. 507. Král Vladislav dává Vilémovi z Pernšteina a bratru jeho Vratislavovi moc, aby vy- platiti mohli vsi Jaronice, Břehov, Dubenec, buď k zámku Hluboké neb k Protivínu příslušející. Dat. na Budíně ve čtvrtek po sv. Ondřeji apoštolu (1. pros.) 1491. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 194. 508. (CLXXXXV) List králě Vladislava, v němž dává [Vilémovi z Pernšteina a bratru jeho Vratislavovi] výplatu na vsech Malých Pardubičkách, na Jeseničanech na Dražkovicích a na vsi řěčené Černá. V Budíně 1491, 1. pros. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jest nás prosil urozený Vilém z Pernšteina oc věrný náš milý, abychom jemu výplatu dáti ráčili na vsech
Strana 405
z roku 1491. 405 zejména těchto: na Malých Pardubičkách, na Jeseničanech, na Dražkovicích a na vsi řečené Černá, kteréžto vsi v kraji Chrudimském leží; kteréžto prozbě pro mnohé a věrné služby jmenovaného Viléma jsúce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem, mocí královskú svolili jsme a tiemto listem svolujem, povolění našě k tomu mocně dávajíce, tak aby jmenovaný Vilém a urozený Vratislav z Pernšteina oc, bratr téhož Viléma, věrný náš milý, i dědicové jich, když by sě jim kolivěk zdálo, vidělo aneb líbilo, mohli již psané vsi vyplatiti s jich příslušnostmi a k svému držení přivésti. A když by koli tak učinili a jmenované vsi podle znění zápisuov jich vyplatili, tehdy aby je měli a jich požievali spravedlivě bez naší, budúcích našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké přěkážky. Při kteréžto věci tuto zvláštní milost již psaným Vilémovi a Vratislavovi i dědicóm jich činíme a dáváme, že v časiech budúcích na svrchudotčených vsech mimo ně žádnému výplaty dávati nemáme, než toliko my sami aneb budúcí naši králové Čeští k našemu vlastniemu držení, bude-li sě nám zdáti, budeme moci jmenované vsi s jich příslušnostmi od jmenovaných Viléma a Vra- tislava aneb dědicuov jich vyplatiti podle znění zápisuov, kteréž oni vyplatí. A když bychme kolivěk jmenované vsi s jich příslušnostmi od nich vyplatiti chtěli, tehdy máme jim dáti za výplatu jich ty všecky sumy, kteréž oni, vyplacujíce ty vsi, dadí podle znění těch zápisuov, kteréž vyplatí. A oni vezmúce tu sumu vcělě a úplně, mají a povinni budú nám aneb budúcím našim králóm Českým svrchupsaných vsí se všemi jich příslušnostmi postúpiti, a list tento se všemi jinými listy, kteréž vy- platí, navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti. Toto však [z] zvláštní naší milosti přimienujíce [sic] a k tomu našě povolení tiemto listem dávajíce: jestliže by za držění svého jmenovaní Vilém a Vratislav a dědicové jich kterakž kolivěk struhy skrze svrchudotčené vsi aneb skrze jich příslušnosti zdělali pro vedení vody na rybníky své, kteréž k Kuněticské Huořě aneb k Pardubicím drží, takové struhy všecky, bychom my pak neb budúcí naši králové Čeští již psané vsi od nich vyplatili, mají při již psaných Vilémovi a Vratislavovi i dědicích jich zuostati; s takovúto však výmienkú, že oni Vilém a Vratislav aneb dědicové jich, jestliže by přes které krunty těch lidí svrchudotčených, buď skrze dědiny, buď skrze lúky, buď skrze pastviščě z potřeby své dělali, tehdy mají těm lidem za to, což by jim tím děláním struhy zdělali, zase navrátiti, oddati aneb s nimi sě smluviti podle obyčeje a řádu země České. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně ve čtvrtek po s. Ondřeji apoštolu božiem léta božieho MCCCCLXXXXI., království našich Uherského v druhém létě a Českého XXI. Ad relacionem domini Johannis de Sselmberg, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 268.
z roku 1491. 405 zejména těchto: na Malých Pardubičkách, na Jeseničanech, na Dražkovicích a na vsi řečené Černá, kteréžto vsi v kraji Chrudimském leží; kteréžto prozbě pro mnohé a věrné služby jmenovaného Viléma jsúce milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem, mocí královskú svolili jsme a tiemto listem svolujem, povolění našě k tomu mocně dávajíce, tak aby jmenovaný Vilém a urozený Vratislav z Pernšteina oc, bratr téhož Viléma, věrný náš milý, i dědicové jich, když by sě jim kolivěk zdálo, vidělo aneb líbilo, mohli již psané vsi vyplatiti s jich příslušnostmi a k svému držení přivésti. A když by koli tak učinili a jmenované vsi podle znění zápisuov jich vyplatili, tehdy aby je měli a jich požievali spravedlivě bez naší, budúcích našich králuov Českých i všech jiných lidí všeliké přěkážky. Při kteréžto věci tuto zvláštní milost již psaným Vilémovi a Vratislavovi i dědicóm jich činíme a dáváme, že v časiech budúcích na svrchudotčených vsech mimo ně žádnému výplaty dávati nemáme, než toliko my sami aneb budúcí naši králové Čeští k našemu vlastniemu držení, bude-li sě nám zdáti, budeme moci jmenované vsi s jich příslušnostmi od jmenovaných Viléma a Vra- tislava aneb dědicuov jich vyplatiti podle znění zápisuov, kteréž oni vyplatí. A když bychme kolivěk jmenované vsi s jich příslušnostmi od nich vyplatiti chtěli, tehdy máme jim dáti za výplatu jich ty všecky sumy, kteréž oni, vyplacujíce ty vsi, dadí podle znění těch zápisuov, kteréž vyplatí. A oni vezmúce tu sumu vcělě a úplně, mají a povinni budú nám aneb budúcím našim králóm Českým svrchupsaných vsí se všemi jich příslušnostmi postúpiti, a list tento se všemi jinými listy, kteréž vy- platí, navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti. Toto však [z] zvláštní naší milosti přimienujíce [sic] a k tomu našě povolení tiemto listem dávajíce: jestliže by za držění svého jmenovaní Vilém a Vratislav a dědicové jich kterakž kolivěk struhy skrze svrchudotčené vsi aneb skrze jich příslušnosti zdělali pro vedení vody na rybníky své, kteréž k Kuněticské Huořě aneb k Pardubicím drží, takové struhy všecky, bychom my pak neb budúcí naši králové Čeští již psané vsi od nich vyplatili, mají při již psaných Vilémovi a Vratislavovi i dědicích jich zuostati; s takovúto však výmienkú, že oni Vilém a Vratislav aneb dědicové jich, jestliže by přes které krunty těch lidí svrchudotčených, buď skrze dědiny, buď skrze lúky, buď skrze pastviščě z potřeby své dělali, tehdy mají těm lidem za to, což by jim tím děláním struhy zdělali, zase navrátiti, oddati aneb s nimi sě smluviti podle obyčeje a řádu země České. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně ve čtvrtek po s. Ondřeji apoštolu božiem léta božieho MCCCCLXXXXI., království našich Uherského v druhém létě a Českého XXI. Ad relacionem domini Johannis de Sselmberg, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 268.
Strana 406
406 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 509. (CLXXXXVIII) List králě Vladislava, jenž píšě Rúbíkóm o ves Kvítkovice, aby ji postúpili [Vilímovi z Pernšteina]. Na Budíně 1491, 2. pros. — Cod. Pernst. arch. musea král. Česk. Vladislav . . . slovutným Mikulášovi Oldřichovi, Albrechtovi Roubíkóm z Hla- vatec, věrným našim milým, milost naši královskú vzkazujem. Věrní milí! Jakož držíte ves naši Kvítkovice se vším příslušenstvím, i věztež, že jsme poručili urozenému Vi- lémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, aby on tu ves Kvietkovice od vás na našem miestě a k naší ruce vyplatil a vám penieze vedle listu dal, když se jemu kolivěk zdáti bude: i protož vám přikazujem, abyšte jemu toho odporni nebyli a vsi nám našě postúpili v jeho moc. A když by se jemu kolivěk zdálo tu ves svrchupsanú vyplatiti, tehdy sme vám list tento odevřený dáti kázali, aneb ktož by to kolivěk držel, buď jeden z vás neb ktož- koli jiný právem naším. Pakliž byšte nám chtěli jaký zmatek v tom činiti, neb ten, ktož by to naším právem držel, tehdy jsme témuž Vilémovi tu moc dali, aby k vám o to mohl mluviti jako my sami. Tomu na svědomí pečet naši královskú přitisknúti jsme kázali. Dán na Budíně v pátek po svatém Ondřeji apoštolu léta božieho tisí- cieho čtyřistého devadesátého prvnieho a království našich Uherského druhého a Če- ského jedenmezcietmého. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 269. 510. (C. III). List od Mikuláše Šubra, kterýmž se i erby své a budúcie zapisuje, že jiných pánuov on ani ten, kdož po něm na tom dvoře bude, jmíti nemá, nežli pány Pernštýnské. Na Pernšteině 1491, 9. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 2 b; arch. měst. Brn. ƒ. 2 — 3. Já Mikuláš řečený Šubr, dvořák z Vrdonína, i s svými erby a budúcími potomky známo tímto listem činím . .. že shledav k sobě lásku a milost od uro- zeného pána pana Vratislava z Pernšteina, najvyššieho komorníka desk a soudu práva zemského u Brně, pána svého milostivého, z žádného přinucení ani z žádné bezděčnosti, ale dobrovolně a [z] svobodné vuole, moha to učiniti, poddal jsem se i své erby a budúcí na tom dvoře sedící, i mocí listu tohoto poddávám svrchupsanému panu Vratislavovi z Pernšteina oc, JMti erbóm a budúcím potomkóm pánóm Pern- štýnským, takovým obyčejem, že já s erby svými a budúcími na tom dvoře sedícími pánuov žádných jiných jmíti nemáme, nežli svrchupsaného pana Vratislava a budúcí pány Pernštýnské, ani k jiným pánóm žádného útočiště o nic jmíti nemáme, nežli k svrchupsanému panu Vratislavovi a budúcím pánóm Pernštýnským. A to já svrchu- psaný Mikuláš Šubr slibuji sám za se i za své erby i za budúci potomky na tom
406 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 509. (CLXXXXVIII) List králě Vladislava, jenž píšě Rúbíkóm o ves Kvítkovice, aby ji postúpili [Vilímovi z Pernšteina]. Na Budíně 1491, 2. pros. — Cod. Pernst. arch. musea král. Česk. Vladislav . . . slovutným Mikulášovi Oldřichovi, Albrechtovi Roubíkóm z Hla- vatec, věrným našim milým, milost naši královskú vzkazujem. Věrní milí! Jakož držíte ves naši Kvítkovice se vším příslušenstvím, i věztež, že jsme poručili urozenému Vi- lémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, aby on tu ves Kvietkovice od vás na našem miestě a k naší ruce vyplatil a vám penieze vedle listu dal, když se jemu kolivěk zdáti bude: i protož vám přikazujem, abyšte jemu toho odporni nebyli a vsi nám našě postúpili v jeho moc. A když by se jemu kolivěk zdálo tu ves svrchupsanú vyplatiti, tehdy sme vám list tento odevřený dáti kázali, aneb ktož by to kolivěk držel, buď jeden z vás neb ktož- koli jiný právem naším. Pakliž byšte nám chtěli jaký zmatek v tom činiti, neb ten, ktož by to naším právem držel, tehdy jsme témuž Vilémovi tu moc dali, aby k vám o to mohl mluviti jako my sami. Tomu na svědomí pečet naši královskú přitisknúti jsme kázali. Dán na Budíně v pátek po svatém Ondřeji apoštolu léta božieho tisí- cieho čtyřistého devadesátého prvnieho a království našich Uherského druhého a Če- ského jedenmezcietmého. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 269. 510. (C. III). List od Mikuláše Šubra, kterýmž se i erby své a budúcie zapisuje, že jiných pánuov on ani ten, kdož po něm na tom dvoře bude, jmíti nemá, nežli pány Pernštýnské. Na Pernšteině 1491, 9. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 2 b; arch. měst. Brn. ƒ. 2 — 3. Já Mikuláš řečený Šubr, dvořák z Vrdonína, i s svými erby a budúcími potomky známo tímto listem činím . .. že shledav k sobě lásku a milost od uro- zeného pána pana Vratislava z Pernšteina, najvyššieho komorníka desk a soudu práva zemského u Brně, pána svého milostivého, z žádného přinucení ani z žádné bezděčnosti, ale dobrovolně a [z] svobodné vuole, moha to učiniti, poddal jsem se i své erby a budúcí na tom dvoře sedící, i mocí listu tohoto poddávám svrchupsanému panu Vratislavovi z Pernšteina oc, JMti erbóm a budúcím potomkóm pánóm Pern- štýnským, takovým obyčejem, že já s erby svými a budúcími na tom dvoře sedícími pánuov žádných jiných jmíti nemáme, nežli svrchupsaného pana Vratislava a budúcí pány Pernštýnské, ani k jiným pánóm žádného útočiště o nic jmíti nemáme, nežli k svrchupsanému panu Vratislavovi a budúcím pánóm Pernštýnským. A to já svrchu- psaný Mikuláš Šubr slibuji sám za se i za své erby i za budúci potomky na tom
Strana 407
z roku 1491. 407 dvoře sedící, že se věrně a právě proti svrchupsaným pánóm Pernštýnským zacho- vati máme, a to všecko držeti a v celosti zachovati, což se v tomto listu píše. Tomu na svědomí já svrchupsaný Mikuláš a pro lepšie pevnost, pečeti své nemaje, prosil jsem slovutného panoše pana Jana Děvečky z Heršteina, že jest svú pečeť místo mne k tomuto listu přivěsil; a k tomu jsem prosil urozených pánuov, pana Znathy z Lomp- nicze a pana Václava z Dúbravice a na Osovém, a slovutných panoší Gedeona z Oleš- ničky a na Moravči, Beneše z Vahančic, ty časy purgrabie na Pernšteině, Čenka ze Zvole, Václava z Tečic a z Roženky, že jsú k prozbě a k žádosti mé pečeti své na svědomí přivěsili k tomuto listu, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pátek po hodu Početí panny Marie léta od narození syna božího M'IIIICLXXXXI°. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 270. 511. Smlouva mezi Vilémem a Vratislavem bratřími z Pernšteina z jedné, a klášterem Žďárským ze strany druhé, o desátky vinné v Zaječím a v Pavlovicích, o majetek klášterský v Medlově, o desátky obilné oc. Na Perštýně 1491, 11. pros. AČ. IX. 413. 512. Král Vladislav propouští všecko odúmrtní právo své ke dvoru a mlýnu ve vsi Skaličce Vra- tislavovi z Pernšteina. Na Budíně 1491, 13. pros. — DBrn. kv. č. 12. f. 39. List na Skaličku. My Vladislav . . . že všecko právo naše a nápad náš, kterýž na nás jakožto na krále Českého a margfrjabie Moravského přišlo a připadlo po smrti slovutného Pechana a po smrti slovutné Katheřiny manželky jeho aneb po komžkoli jiném, ke dvoru a k mlýnu ve vsi Skaličšce s dědinami, s lukami a potoky i se všemi a všelikterakými toho dvoru a mlýnu spravedlivými a starodávnými pří- slušnostmi, jakýmiž by kolivěk mohly a měly mény menovány býti, dali jsme a tímto listem mocně dáváme jakožto král Český a margrjabie Moravský urozenému Vra- tislavovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku desk a práva súdu zemského u Brně, věrnému našemu milému, a erbóm jeho k jmění, držení a požívání tím vším právem a způsobem, kterýmž jsú menovaní Pechan a Katheřina manželka jeho neb ktož- kolivěk jiný svrchudotčený dvuor a mlýn s jich příslušnostmi měli, drželi a jich požívali; tak aby jmenovaný Vratislav a erbové jeho svrchudotčený dvuor a mlýn i se všemi jich svrchudotčenými příslušnostmi měli, drželi a jich požívali, a to bez naší, budúcích králův Českých a margrabí Moravských i všech jiných lidí všeliké překážky. Přikazujíce hajtmanu svrchudotčeného margrjabství i také větším i menším úředníkóm Olomúcského a Brněnského práva, nynějším i budúcím, aby oni vezmúce
z roku 1491. 407 dvoře sedící, že se věrně a právě proti svrchupsaným pánóm Pernštýnským zacho- vati máme, a to všecko držeti a v celosti zachovati, což se v tomto listu píše. Tomu na svědomí já svrchupsaný Mikuláš a pro lepšie pevnost, pečeti své nemaje, prosil jsem slovutného panoše pana Jana Děvečky z Heršteina, že jest svú pečeť místo mne k tomuto listu přivěsil; a k tomu jsem prosil urozených pánuov, pana Znathy z Lomp- nicze a pana Václava z Dúbravice a na Osovém, a slovutných panoší Gedeona z Oleš- ničky a na Moravči, Beneše z Vahančic, ty časy purgrabie na Pernšteině, Čenka ze Zvole, Václava z Tečic a z Roženky, že jsú k prozbě a k žádosti mé pečeti své na svědomí přivěsili k tomuto listu, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v pátek po hodu Početí panny Marie léta od narození syna božího M'IIIICLXXXXI°. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 270. 511. Smlouva mezi Vilémem a Vratislavem bratřími z Pernšteina z jedné, a klášterem Žďárským ze strany druhé, o desátky vinné v Zaječím a v Pavlovicích, o majetek klášterský v Medlově, o desátky obilné oc. Na Perštýně 1491, 11. pros. AČ. IX. 413. 512. Král Vladislav propouští všecko odúmrtní právo své ke dvoru a mlýnu ve vsi Skaličce Vra- tislavovi z Pernšteina. Na Budíně 1491, 13. pros. — DBrn. kv. č. 12. f. 39. List na Skaličku. My Vladislav . . . že všecko právo naše a nápad náš, kterýž na nás jakožto na krále Českého a margfrjabie Moravského přišlo a připadlo po smrti slovutného Pechana a po smrti slovutné Katheřiny manželky jeho aneb po komžkoli jiném, ke dvoru a k mlýnu ve vsi Skaličšce s dědinami, s lukami a potoky i se všemi a všelikterakými toho dvoru a mlýnu spravedlivými a starodávnými pří- slušnostmi, jakýmiž by kolivěk mohly a měly mény menovány býti, dali jsme a tímto listem mocně dáváme jakožto král Český a margrjabie Moravský urozenému Vra- tislavovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku desk a práva súdu zemského u Brně, věrnému našemu milému, a erbóm jeho k jmění, držení a požívání tím vším právem a způsobem, kterýmž jsú menovaní Pechan a Katheřina manželka jeho neb ktož- kolivěk jiný svrchudotčený dvuor a mlýn s jich příslušnostmi měli, drželi a jich požívali; tak aby jmenovaný Vratislav a erbové jeho svrchudotčený dvuor a mlýn i se všemi jich svrchudotčenými příslušnostmi měli, drželi a jich požívali, a to bez naší, budúcích králův Českých a margrabí Moravských i všech jiných lidí všeliké překážky. Přikazujíce hajtmanu svrchudotčeného margrjabství i také větším i menším úředníkóm Olomúcského a Brněnského práva, nynějším i budúcím, aby oni vezmúce
Strana 408
408 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina před se podle práva a spravedlivosti svrchudotčené naše dání, v ně nahlédli a je spravedlivě rozeznali, a jestliže jest svrchudotčené zboží na nás spravedlivě spadlo a při- padlo, tehdy aby oni podle práva a obyčeje svrchudotčeného margſrlabství jmenova- ného Vratislava aneb erby jeho v svrchudotčený dvuor a mlýn se všemi jich přísluš- nostmi uvedli a toho zboží je zmocnili, i také je dále v tom podle práva a vší po- třeby opatřili, tak aby oni v tom žádného dalšího zmatku neměli. Však proto chcme, aby toto naše dání bylo každému bez ujmy na jeho spravedlivosti. A ktož by tento list měl s svrchudotčeného Vratislava neb erbův jeho dobrú a svobodnú volí, chcme, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v úterý den svatej panny Lucie, léta božího tisícího čtyrstého devadesátého prvního, království našich Uherského druhého a Českého jedenmedsítmého léta. Poslové k tomu vkladu od pana Vratislava, hajtmana a najvyššího komorníka margrjabství Moravského, dáni pan Zigmund Osovský z Dúbravice a pan Ščepán z Lompnice. 513. (CLIX) Smlúva na papíře o Jemnici a o Sádek mezi panem Vilémem z Pernšteina a panem Puothú z Lichtnburku. Na Mor. Krumlově 1491, 26. pros. — Cod. Pernst. musea král. Čes. f. 101. Léta od narozenie Syna buožieho M'CCCCLXXXXI° v ten pondělí po Vá- nocích na Krumlově stala sě jest smlúva mezi urozenými pány, panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině najvyšším hofmistrem královstvie Českého z jedné, a panem Puothú z Lichtnburku a z Bíthova oc z strany druhé, o frajmark, takže pan Vilém z Pernšteina oc ráčil jest frajmarčiti s zámkem svým a městem Jemnicí a se vsí Radoticemi se vším jejich příslušenstvím se panem Puothú svrchupsaným na zámek Sádek i což k Sádku přísluší se vším jeho příslušenstvím, tak jakž pan Puota toho sám požíval a to držel; takže svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina oc má listy ty a spravedlnosti své, kteréž má na Jemnici od najjasnějších knížat a pánuov, pana Mathiáše Uherského, Českého oc krále slavné paměti, a pána pana Vladislava též Uherského a Českého oc krále Jich Mtí, vydati a na ty listy dobrú vuoli panu Půthovi a panu Albrechtovi bratru jeho a jejich erbóm obyčejnú udělati, a též zase pan Puota má panu Vilémovi z Pernšteina oc na Sádek i na to, což k Sádku pří- sluší se vším tím příslušenstvím, list zprávní udělati obyčejný. A ty listy obapolně mají sobě položiti pan Vilém z Pernšteina ty královské listy svrchupsané s dobrú vuolí na to učiněnú, i také správní list na Radotice obyčejný konečně od datum smlúvy tejto ve čtyřech nedělích k věrné ruce u Hynka Polického na Polici, a pan
408 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina před se podle práva a spravedlivosti svrchudotčené naše dání, v ně nahlédli a je spravedlivě rozeznali, a jestliže jest svrchudotčené zboží na nás spravedlivě spadlo a při- padlo, tehdy aby oni podle práva a obyčeje svrchudotčeného margſrlabství jmenova- ného Vratislava aneb erby jeho v svrchudotčený dvuor a mlýn se všemi jich přísluš- nostmi uvedli a toho zboží je zmocnili, i také je dále v tom podle práva a vší po- třeby opatřili, tak aby oni v tom žádného dalšího zmatku neměli. Však proto chcme, aby toto naše dání bylo každému bez ujmy na jeho spravedlivosti. A ktož by tento list měl s svrchudotčeného Vratislava neb erbův jeho dobrú a svobodnú volí, chcme, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v úterý den svatej panny Lucie, léta božího tisícího čtyrstého devadesátého prvního, království našich Uherského druhého a Českého jedenmedsítmého léta. Poslové k tomu vkladu od pana Vratislava, hajtmana a najvyššího komorníka margrjabství Moravského, dáni pan Zigmund Osovský z Dúbravice a pan Ščepán z Lompnice. 513. (CLIX) Smlúva na papíře o Jemnici a o Sádek mezi panem Vilémem z Pernšteina a panem Puothú z Lichtnburku. Na Mor. Krumlově 1491, 26. pros. — Cod. Pernst. musea král. Čes. f. 101. Léta od narozenie Syna buožieho M'CCCCLXXXXI° v ten pondělí po Vá- nocích na Krumlově stala sě jest smlúva mezi urozenými pány, panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině najvyšším hofmistrem královstvie Českého z jedné, a panem Puothú z Lichtnburku a z Bíthova oc z strany druhé, o frajmark, takže pan Vilém z Pernšteina oc ráčil jest frajmarčiti s zámkem svým a městem Jemnicí a se vsí Radoticemi se vším jejich příslušenstvím se panem Puothú svrchupsaným na zámek Sádek i což k Sádku přísluší se vším jeho příslušenstvím, tak jakž pan Puota toho sám požíval a to držel; takže svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina oc má listy ty a spravedlnosti své, kteréž má na Jemnici od najjasnějších knížat a pánuov, pana Mathiáše Uherského, Českého oc krále slavné paměti, a pána pana Vladislava též Uherského a Českého oc krále Jich Mtí, vydati a na ty listy dobrú vuoli panu Půthovi a panu Albrechtovi bratru jeho a jejich erbóm obyčejnú udělati, a též zase pan Puota má panu Vilémovi z Pernšteina oc na Sádek i na to, což k Sádku pří- sluší se vším tím příslušenstvím, list zprávní udělati obyčejný. A ty listy obapolně mají sobě položiti pan Vilém z Pernšteina ty královské listy svrchupsané s dobrú vuolí na to učiněnú, i také správní list na Radotice obyčejný konečně od datum smlúvy tejto ve čtyřech nedělích k věrné ruce u Hynka Polického na Polici, a pan
Strana 409
z roku 1491. 409 Půtha také panu Vilémovi ten list zprávní na Sádek a to zboží, jakož sě svrchu píše, list zprávní též na ten den, na kterýž jemu pan Vilém listy své položí, položiti má u téhož Hynka Polického k věrné ruce. A pan Vilém má vydati přiepisy panu Půtovi, jak má list správní udělati na Sádek, a pan Půtha také má vydati panu Vilémovi přiepis, jaký má list jemu zprávní udělati na Radotice a dobrú vuoli na ty listy královské svrchupsané. Item také pan Puotha při tom má udělati list na dvě stě zlatých panu Vilémovi vedle přiepisu jemu vydaného, kteréž má v roce panu Vilémovi dáti, a ten list má také na ten den s jinými listy u pana Polického k věrné ruce položiti, a pan Polický má každé straně jeho listy vydati. Item jestliže by pak pan Puotha spravedlnost svú v tom roce chtěl na Frišov, kterúž má panu Vilémovi dáti, tehda pan Puota nebude povinen panu Vilémovi z Pernšteina oc těch dvú set zlatých dáti; a pan Vilém z Pernšteina oc má panu Půtovi zase ten list na dvě stě zlatých vrátiti. Než pan Vilém má sobě sám Frišova v těch XVII zlatých od Ofnara vyplatiti, a těmi spravedlnostmi již má mieti všecko právo, jakož pan Puota měl jest. Item jestliže by lidé které viny propadli, a ty že by ještě vzaté nebyly z lidí, ty mají viny z obú stranú lidem propuštěny býti. Item jakož měštěné Jemnitští mají od pana Viléma z Pernšteina oc čtyři drajlinky vína po XXXti zlatých, ty pe- nieze Jemnitští panu Vilémovi z Pernšteina mají dáti konečně na s. Jana najprv přieštieho. A k tomu má pan Puotha Jemnické držeti a tomu tak dosti učiniti. A toho přijde sto a XX“ zlatých. Item o svrchky takto jest smluveno, že pan Vilém z Pernšteina oc má na Jemnici nechati houfničky a tarasničky, kteréž tam prvé byly, a k tomu XVI ha- kovnic. Skel všech a stoluov všech má ponecháno býti, krom tří stoluov, ty pan Vilém z Pernšteina oc má odtud sobě vzieti. Item zámkuov u mostu, u sklepuov a forten, těch má pan Vilém z Pernšteina oc na Jemnici nechati. Item také pan Vilém z Pernšteina oc má panu Puotovi nechati obilé lon- ského i letošnieho, kteréž jest nemlácené, než s toliko že s toho obilee má se vy- mlátiti IIj mta pšenice, a tomu má zaplatiti a dáti, u kohož jest Kobík zjednal a kúpil, aneb dáti je, kamž pan Vilém bude ráčiti. Item což jest v rybnících, obapolně tím nemají hýbati. Než což sě toho ryb- níka faráře Jemnického dotýče, z toho pan Puotha má sobě ryby pobrati, než faráři rybníčka toho má zase postúpiti. A více pan Vilém z Pernšteina oc panu Půthovi na zámku Jemnici ani ve dvoře ani jinde nenie povinen nechávati, než což sě svrchu píše. Item toto sě znamenitě vymienuje v tejto smlúvě, že Mikuláš Kobík z Opa- tova pronajal jest zámek Jemnici od pana Viléma z Pernšteina oc, a ten má svá obilee tu ve dvoře, ta aby on mohl sobě svobodně vymlátiti buď v stozích neb v sto- Archiv Český XVI. 52
z roku 1491. 409 Půtha také panu Vilémovi ten list zprávní na Sádek a to zboží, jakož sě svrchu píše, list zprávní též na ten den, na kterýž jemu pan Vilém listy své položí, položiti má u téhož Hynka Polického k věrné ruce. A pan Vilém má vydati přiepisy panu Půtovi, jak má list správní udělati na Sádek, a pan Půtha také má vydati panu Vilémovi přiepis, jaký má list jemu zprávní udělati na Radotice a dobrú vuoli na ty listy královské svrchupsané. Item také pan Puotha při tom má udělati list na dvě stě zlatých panu Vilémovi vedle přiepisu jemu vydaného, kteréž má v roce panu Vilémovi dáti, a ten list má také na ten den s jinými listy u pana Polického k věrné ruce položiti, a pan Polický má každé straně jeho listy vydati. Item jestliže by pak pan Puotha spravedlnost svú v tom roce chtěl na Frišov, kterúž má panu Vilémovi dáti, tehda pan Puota nebude povinen panu Vilémovi z Pernšteina oc těch dvú set zlatých dáti; a pan Vilém z Pernšteina oc má panu Půtovi zase ten list na dvě stě zlatých vrátiti. Než pan Vilém má sobě sám Frišova v těch XVII zlatých od Ofnara vyplatiti, a těmi spravedlnostmi již má mieti všecko právo, jakož pan Puota měl jest. Item jestliže by lidé které viny propadli, a ty že by ještě vzaté nebyly z lidí, ty mají viny z obú stranú lidem propuštěny býti. Item jakož měštěné Jemnitští mají od pana Viléma z Pernšteina oc čtyři drajlinky vína po XXXti zlatých, ty pe- nieze Jemnitští panu Vilémovi z Pernšteina mají dáti konečně na s. Jana najprv přieštieho. A k tomu má pan Puotha Jemnické držeti a tomu tak dosti učiniti. A toho přijde sto a XX“ zlatých. Item o svrchky takto jest smluveno, že pan Vilém z Pernšteina oc má na Jemnici nechati houfničky a tarasničky, kteréž tam prvé byly, a k tomu XVI ha- kovnic. Skel všech a stoluov všech má ponecháno býti, krom tří stoluov, ty pan Vilém z Pernšteina oc má odtud sobě vzieti. Item zámkuov u mostu, u sklepuov a forten, těch má pan Vilém z Pernšteina oc na Jemnici nechati. Item také pan Vilém z Pernšteina oc má panu Puotovi nechati obilé lon- ského i letošnieho, kteréž jest nemlácené, než s toliko že s toho obilee má se vy- mlátiti IIj mta pšenice, a tomu má zaplatiti a dáti, u kohož jest Kobík zjednal a kúpil, aneb dáti je, kamž pan Vilém bude ráčiti. Item což jest v rybnících, obapolně tím nemají hýbati. Než což sě toho ryb- níka faráře Jemnického dotýče, z toho pan Puotha má sobě ryby pobrati, než faráři rybníčka toho má zase postúpiti. A více pan Vilém z Pernšteina oc panu Půthovi na zámku Jemnici ani ve dvoře ani jinde nenie povinen nechávati, než což sě svrchu píše. Item toto sě znamenitě vymienuje v tejto smlúvě, že Mikuláš Kobík z Opa- tova pronajal jest zámek Jemnici od pana Viléma z Pernšteina oc, a ten má svá obilee tu ve dvoře, ta aby on mohl sobě svobodně vymlátiti buď v stozích neb v sto- Archiv Český XVI. 52
Strana 410
410 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dole, slámu, plevy rozprodati, i to, což jeho jiného jest; a tomu aby měl prodlenie až do středopostí beze vší překazy páně Puotovy. Item pan Puota také panu Vilémovi z Pernšteina oc má nechati na Sádku všeho obilee, kteréž má v těch dvú dvořích, i také sen, k tomu všech stoluov, ty muože odtud vzieti, stkel [sic] všech, zámkuov u mostuov, u sklepuov a forten, těch všech má pan Puota na Sádku nechati. A víc nic jiného nenie povinovat nechávati. Item což sě zámkuov i lidí zastupování obapolně dotýče, tak to smluveno jest, že pan Vilém z Pernšteina má Jemnice postúpiti Hynkovi Polickému v jeho moc v tento pátek najprv přieštie, a pan Puotha má Sádku i lidí postúpiti Janovi Koňasovi také ten den v pátek v jeho moc, a panu Puothovi má Jemnice postúpena býti od Hynka Polického v sobotu tu na Nové léto přieštie. A když již pan Puotha v zámek Jemnici sě uváže a lidé jemu propuštěni budú, tehda Jan Konias také zámku Sádku i lidí má hned postúpiti tomu, komuž by pan Vilém z Pernšteina rozkázal a koho sám poslal. Item také pan Vilém z Pernšteina oc z toho zámku Sádku má dáti list při- znavací k lantfridu, a pan Puotha z zámku Jemnice list přiznavací také k témuž lantfridu dáti má, a ty listy mají přiznavací obapolně u pana hajtmana zemského na Thovačově položiti. A my svrchupsaní Vilém z Pernšteina a Puotha z Lichtnburka, nemajíce svých pečetí při sobě, aby k tejto smlúvě byly přitiščeny, i slíbili smy sobě obapolně rukú dáním a našemi dobrými vierami, beze všech forteluov a lstí tuto smlúvu sobě věrně a v celosti tak zachovati a držeti beze všeho přerušenie, jakož se nahoře píše. A prosili sme slovutných panoší Jana Lechvického z Zástřizl hofrechtéře »c, Hynka z Backovic a z Police, Jana Koniasa z Vydřieho a na Knihnicích, a Jana Zeleného z Říčan, aby svej pečeti na svědomí k tejto smlúvě přitiskli, napřed aby toho svě- domi byli, že smy sobě slíbili tak tuto smlúvu držeti a ji v celosti zachovati, jakož se svrchu píše. 514. (CLVI). Smlúva na papíře [mezi Vilémem z Pernšteina a Janem Jeníčkem z Olbramic a Cti- borem Hostakovským z Arklebic], což sě rukojmí za opata Třebíckého dotýče, kteříž zaň sli- bovali a za ten konvent. Na Krumlově 1491, 30. pros. — Codex Pernst. mus. král. Česk. Od narozenie Syna buožieho léta tisícého čtyřstého devadesátého prvnieho, ten pátek před Novým létem na Krumlově stala sě jest smlúva, námi Janem Lech- vickým z Zástřizl hofrychtéřem dvoru páně hofmistrova JMti a Janem Zeleným z Říčan, mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině naj-
410 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dole, slámu, plevy rozprodati, i to, což jeho jiného jest; a tomu aby měl prodlenie až do středopostí beze vší překazy páně Puotovy. Item pan Puota také panu Vilémovi z Pernšteina oc má nechati na Sádku všeho obilee, kteréž má v těch dvú dvořích, i také sen, k tomu všech stoluov, ty muože odtud vzieti, stkel [sic] všech, zámkuov u mostuov, u sklepuov a forten, těch všech má pan Puota na Sádku nechati. A víc nic jiného nenie povinovat nechávati. Item což sě zámkuov i lidí zastupování obapolně dotýče, tak to smluveno jest, že pan Vilém z Pernšteina má Jemnice postúpiti Hynkovi Polickému v jeho moc v tento pátek najprv přieštie, a pan Puotha má Sádku i lidí postúpiti Janovi Koňasovi také ten den v pátek v jeho moc, a panu Puothovi má Jemnice postúpena býti od Hynka Polického v sobotu tu na Nové léto přieštie. A když již pan Puotha v zámek Jemnici sě uváže a lidé jemu propuštěni budú, tehda Jan Konias také zámku Sádku i lidí má hned postúpiti tomu, komuž by pan Vilém z Pernšteina rozkázal a koho sám poslal. Item také pan Vilém z Pernšteina oc z toho zámku Sádku má dáti list při- znavací k lantfridu, a pan Puotha z zámku Jemnice list přiznavací také k témuž lantfridu dáti má, a ty listy mají přiznavací obapolně u pana hajtmana zemského na Thovačově položiti. A my svrchupsaní Vilém z Pernšteina a Puotha z Lichtnburka, nemajíce svých pečetí při sobě, aby k tejto smlúvě byly přitiščeny, i slíbili smy sobě obapolně rukú dáním a našemi dobrými vierami, beze všech forteluov a lstí tuto smlúvu sobě věrně a v celosti tak zachovati a držeti beze všeho přerušenie, jakož se nahoře píše. A prosili sme slovutných panoší Jana Lechvického z Zástřizl hofrechtéře »c, Hynka z Backovic a z Police, Jana Koniasa z Vydřieho a na Knihnicích, a Jana Zeleného z Říčan, aby svej pečeti na svědomí k tejto smlúvě přitiskli, napřed aby toho svě- domi byli, že smy sobě slíbili tak tuto smlúvu držeti a ji v celosti zachovati, jakož se svrchu píše. 514. (CLVI). Smlúva na papíře [mezi Vilémem z Pernšteina a Janem Jeníčkem z Olbramic a Cti- borem Hostakovským z Arklebic], což sě rukojmí za opata Třebíckého dotýče, kteříž zaň sli- bovali a za ten konvent. Na Krumlově 1491, 30. pros. — Codex Pernst. mus. král. Česk. Od narozenie Syna buožieho léta tisícého čtyřstého devadesátého prvnieho, ten pátek před Novým létem na Krumlově stala sě jest smlúva, námi Janem Lech- vickým z Zástřizl hofrychtéřem dvoru páně hofmistrova JMti a Janem Zeleným z Říčan, mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině naj-
Strana 411
z roku 1491. 411 vyššiem hofmistrem královstvie Českého s jedné, a slovutnými panoši Janem Jeníčkem z Olbramic a Ctiborem Hostakovským z Arklebic z strany druhej, o dluhy a ruko- jemstvie Třebícké, kteříž jsú mosili plátce býti vedle listuov a rukojemstvie svého. První list jest tento na sto zlatých, kterýž svědčí Dobešovi od Hory. Druhý list svědčí paní Anně z Nitkovic na sto kop a na deset kop grošuov širokých. Třetí list jest sirotkóm Provázkovým na sto zlatých. Čtvrtý list jest, kterýž sě Jeníčka samého dotýče, na tři sta zlatých Jankovským. Pátý list jest na šest set f. Janovi Zelenému, v kterémž jest Jeníček dal svuoj oddíl polovici tři sta zlatých. Šestý list jest, v kterémž sě Hostakovského samého dotýče Zahradeckému na sto f. a na čtyřidceti zlatých. Sedmý list jest na dvě stě zlatých Zichovi Dobelickému, v kterémž jest Ho- stakovský polovici toho dluhu dal sto zlatých. Osmý list jest, kterýž sě dostal Kyjovskému skrz dobrú vuoli na půltřetieho sta zlatých, v kterémž jest dal Hostakovský polovici, sto zlatých a pětadvaceti zlatých. Devátý list jest, kterýž svědčí Jetřichovi na sto kop a devatenádcte kop, kterýž jest Hostakovský sám zaplatil a vyvadil. A z těch listuov a dluhuov musili jsú úroky vydávati od desíti let a škody brali jsú. Ty listy nahoře psané a své všecko právo mají nahoře psaný Jeníček a Hostakovský panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti vydati a na ně dostatečnie dobré vuole zdělati: kterémuž který list sám svědčí a samého sě rukojemstvie dotýče, sám dobrú vuoli udělaj, a kde společně, oba spolu udělajta, a kdež sě dotýče, ješto jest Tichý s Hostakovským a s Hrubčickým rukojmie a Hostakovský co na svuoj oddíl dal, na to také JMti dobrú vuoli udělaj. A list, kterýž mají od opata a konventu Třebíckého pod stávkami, v kterémž je slibují vyvaditi, také JMti vydati mají. A to mají JMti uručiti, aby ty listy a dobré vuole JMti udělali a vydali tento masopust i s tiem listem od opata a konventu. Pakli by kterého listu beze lsti tento masopust jmieti a zjednati nemohli, ale konečně na svatého Jiřie najprv přieští jej JMti vy- dati mají. Za to jsú rukojmie panu Vilémovi JMti za Jeníčka Hynek Jeníček z Ol- bramic syn jeho, a za Hostakovského rukojmie Václav Klauzal z Rynarce a Hynek Jeníček z Olbramic. A pán JMt také Jeníčkovi a Hostakovskému uručiti má ty penieze, kteréž JMt s nimi smluvil, aby jim vydány byly na ty časy a roky vedle smlúvy. A toho dluhu jim pán JMt, co jim nedodal, dlužen zuostává tisíce zlatých, každému pět set zlatých. Jeníčkovi má JMt tři sta zlatých na svatý Jiří najprv přieští, polovici peněz a polovici zlatých dáti, a na dvě stě zlatých list udělati od tohoto svatého Jiřie přes rok, zaplatiti polovice zlatých a polovice peněz. A Hostakovskému na sv. Jiří JMt 52*
z roku 1491. 411 vyššiem hofmistrem královstvie Českého s jedné, a slovutnými panoši Janem Jeníčkem z Olbramic a Ctiborem Hostakovským z Arklebic z strany druhej, o dluhy a ruko- jemstvie Třebícké, kteříž jsú mosili plátce býti vedle listuov a rukojemstvie svého. První list jest tento na sto zlatých, kterýž svědčí Dobešovi od Hory. Druhý list svědčí paní Anně z Nitkovic na sto kop a na deset kop grošuov širokých. Třetí list jest sirotkóm Provázkovým na sto zlatých. Čtvrtý list jest, kterýž sě Jeníčka samého dotýče, na tři sta zlatých Jankovským. Pátý list jest na šest set f. Janovi Zelenému, v kterémž jest Jeníček dal svuoj oddíl polovici tři sta zlatých. Šestý list jest, v kterémž sě Hostakovského samého dotýče Zahradeckému na sto f. a na čtyřidceti zlatých. Sedmý list jest na dvě stě zlatých Zichovi Dobelickému, v kterémž jest Ho- stakovský polovici toho dluhu dal sto zlatých. Osmý list jest, kterýž sě dostal Kyjovskému skrz dobrú vuoli na půltřetieho sta zlatých, v kterémž jest dal Hostakovský polovici, sto zlatých a pětadvaceti zlatých. Devátý list jest, kterýž svědčí Jetřichovi na sto kop a devatenádcte kop, kterýž jest Hostakovský sám zaplatil a vyvadil. A z těch listuov a dluhuov musili jsú úroky vydávati od desíti let a škody brali jsú. Ty listy nahoře psané a své všecko právo mají nahoře psaný Jeníček a Hostakovský panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti vydati a na ně dostatečnie dobré vuole zdělati: kterémuž který list sám svědčí a samého sě rukojemstvie dotýče, sám dobrú vuoli udělaj, a kde společně, oba spolu udělajta, a kdež sě dotýče, ješto jest Tichý s Hostakovským a s Hrubčickým rukojmie a Hostakovský co na svuoj oddíl dal, na to také JMti dobrú vuoli udělaj. A list, kterýž mají od opata a konventu Třebíckého pod stávkami, v kterémž je slibují vyvaditi, také JMti vydati mají. A to mají JMti uručiti, aby ty listy a dobré vuole JMti udělali a vydali tento masopust i s tiem listem od opata a konventu. Pakli by kterého listu beze lsti tento masopust jmieti a zjednati nemohli, ale konečně na svatého Jiřie najprv přieští jej JMti vy- dati mají. Za to jsú rukojmie panu Vilémovi JMti za Jeníčka Hynek Jeníček z Ol- bramic syn jeho, a za Hostakovského rukojmie Václav Klauzal z Rynarce a Hynek Jeníček z Olbramic. A pán JMt také Jeníčkovi a Hostakovskému uručiti má ty penieze, kteréž JMt s nimi smluvil, aby jim vydány byly na ty časy a roky vedle smlúvy. A toho dluhu jim pán JMt, co jim nedodal, dlužen zuostává tisíce zlatých, každému pět set zlatých. Jeníčkovi má JMt tři sta zlatých na svatý Jiří najprv přieští, polovici peněz a polovici zlatých dáti, a na dvě stě zlatých list udělati od tohoto svatého Jiřie přes rok, zaplatiti polovice zlatých a polovice peněz. A Hostakovskému na sv. Jiří JMt 52*
Strana 412
412 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina má pět set zlatých dáti, a zaplatiti polovice zlatých a polovice peněz, aneb jej v dluzích zastúpiti. A za to jim pán JMt rukojmie postavil Zigmunda Valeckého z Mírova hajtmana na Krumlově, Jana Lechvického z Zástřizl hofrychtéře dvoru páně hofmi- strova JMti, a Jana Zeleného z Říčan. A tato smlúva má u nás smlúvčích ležeti dotud, až sě tyto všecky věci dokonají. Tomu na svědomie i pro lepší jistotu my smlúvčí napřed i my rukojmie za oboje strany své sme pečeti k tejto smlúvě přitiskli. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 271. 515. (b. II.) Seznam dlužných listů opatů Třebíckých, kteréž vyplatil Vilém z Pernšteina od rukojmí. (1491). — Codex Pernst. Frant. mus. Brn. f. 385; arch. měst Brn. f. 128; mus. Česk. f. 95. Znamenají se listové opatuov kláštera Třebíckého, kteří jsú s rukojmiemi, kteréžto listy jsú vyplacovali rukojmie sami, kteří jsú živi zuostali a své peníze dávali; kdež pak rukojmím podpuorce se učinili převor a konvent kláštera Třebíckého, jim slibujíc, že ty sliby, které jsú za opaty činili, jim k žádné škodě býti nemají, jakož pak ten list podpuorčí jest s jinými listy, kteří [jsú] opatští s rukojmiemi položeni na Pernšteině v jedné škatuli; kdež pak urozený pán pan Vilém z Pernšteina oc jakožto držitel toho panstvie Třebíckého jest vyplatil ty listy všecky od rukojmí, i úroky, kteréž jsú rukojmie za opaty dávali, ty jest všecky pan Vilém z Pernšteina zaplatil rukojmím, jakož pak ti listové od rukojmí panu Vilémovi z Pernšteina daní to v sobě všecko otevřeně ukazují. A pan Vilém z Pernšteina vedle spravedlností svých a zá- pisuov muož a má z těch listuov úroky před se bráti dotud, dokud by Třebíč vy- placen nebyl oc. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na IIj f., kteryž svědčí paní Elšce z Březí a Janovi synu jejímu z Neznašova, a na ten list dobrá vuole od Jana z Neznašova Petrovi z Kyjovic. A ten list vyvadili i tu dobrú vuoli Jindřich z Čechtína, Ctibor Hostakovský z Arklebic od Petra Kyjovského, a úroku zadržalého za X let jemu dali. Kterýžto list zaplatil jest i ty úroky pan Vilém z Pernšteina, jakož ten list od Jindřicha a Ctibora Hostakovského v sobě šíře ukazuje, panu Vi- lémovi daný. List od kněze Matěje opata Třebíckého na III f. uherských paní Kateřině z Želetic a panu Benešovi z Vlašimě; a ten list zaplatil Janíček [sic] z Olbramic Jankovskému z Vlašimě i s úroky za X let zadržalými; kterýžto list pan Vilém z Pernšteina hlavně vyvadil od Jeníčka z Olbramic, jakož to list od Janíčka panu Vi- lémovi daný v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na VIC f. Vankovi Ze- lenému z Říčan, kterýžto list vyvadil pan Vilém z Pernšteina od Jana Zeleného
412 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina má pět set zlatých dáti, a zaplatiti polovice zlatých a polovice peněz, aneb jej v dluzích zastúpiti. A za to jim pán JMt rukojmie postavil Zigmunda Valeckého z Mírova hajtmana na Krumlově, Jana Lechvického z Zástřizl hofrychtéře dvoru páně hofmi- strova JMti, a Jana Zeleného z Říčan. A tato smlúva má u nás smlúvčích ležeti dotud, až sě tyto všecky věci dokonají. Tomu na svědomie i pro lepší jistotu my smlúvčí napřed i my rukojmie za oboje strany své sme pečeti k tejto smlúvě přitiskli. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 271. 515. (b. II.) Seznam dlužných listů opatů Třebíckých, kteréž vyplatil Vilém z Pernšteina od rukojmí. (1491). — Codex Pernst. Frant. mus. Brn. f. 385; arch. měst Brn. f. 128; mus. Česk. f. 95. Znamenají se listové opatuov kláštera Třebíckého, kteří jsú s rukojmiemi, kteréžto listy jsú vyplacovali rukojmie sami, kteří jsú živi zuostali a své peníze dávali; kdež pak rukojmím podpuorce se učinili převor a konvent kláštera Třebíckého, jim slibujíc, že ty sliby, které jsú za opaty činili, jim k žádné škodě býti nemají, jakož pak ten list podpuorčí jest s jinými listy, kteří [jsú] opatští s rukojmiemi položeni na Pernšteině v jedné škatuli; kdež pak urozený pán pan Vilém z Pernšteina oc jakožto držitel toho panstvie Třebíckého jest vyplatil ty listy všecky od rukojmí, i úroky, kteréž jsú rukojmie za opaty dávali, ty jest všecky pan Vilém z Pernšteina zaplatil rukojmím, jakož pak ti listové od rukojmí panu Vilémovi z Pernšteina daní to v sobě všecko otevřeně ukazují. A pan Vilém z Pernšteina vedle spravedlností svých a zá- pisuov muož a má z těch listuov úroky před se bráti dotud, dokud by Třebíč vy- placen nebyl oc. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na IIj f., kteryž svědčí paní Elšce z Březí a Janovi synu jejímu z Neznašova, a na ten list dobrá vuole od Jana z Neznašova Petrovi z Kyjovic. A ten list vyvadili i tu dobrú vuoli Jindřich z Čechtína, Ctibor Hostakovský z Arklebic od Petra Kyjovského, a úroku zadržalého za X let jemu dali. Kterýžto list zaplatil jest i ty úroky pan Vilém z Pernšteina, jakož ten list od Jindřicha a Ctibora Hostakovského v sobě šíře ukazuje, panu Vi- lémovi daný. List od kněze Matěje opata Třebíckého na III f. uherských paní Kateřině z Želetic a panu Benešovi z Vlašimě; a ten list zaplatil Janíček [sic] z Olbramic Jankovskému z Vlašimě i s úroky za X let zadržalými; kterýžto list pan Vilém z Pernšteina hlavně vyvadil od Jeníčka z Olbramic, jakož to list od Janíčka panu Vi- lémovi daný v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na VIC f. Vankovi Ze- lenému z Říčan, kterýžto list vyvadil pan Vilém z Pernšteina od Jana Zeleného
Strana 413
z roku 1491. 413 z Říčan syna jeho, a úroky zadržalé od dobytie Třebíckého jemu všecky zpravil, jakož to list od Zeleného panu Vilémovi daný v sobě šíře ukazuje; a na týž list dobrá vuole od Janíčka z Olbramic panu Vilémovi z Pernšteina, na kterýž jest oddílu svého dal IIIC f. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I° � na XVIIII I grošův dobrých berných Náckovi z Kvičovic a Jetřichovi z Praneku a Oldřichovi z Heraltic; a ten list vyplatil Ctibor Hostakovský z Arklebic, za kterýžto rukojmie jest sám jediný živý zuostal; a ten list od Ctibora vyplatil jest pan Vilém z Pern- šteina i s úroky, kteréž jest do Xti let vyplatiti musil, jakož list od Ctibora Ho- stakovského panu Vilémovi [daný] v sobě všecko ukazuje. List [od] kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na II f. Zichovi z Popůvek; a ten list vyvadili Ctibor Hostakovský z Arklebic a Jan Tichý z Je- mničky, rukojmie toho listu, kteříž sami dva zuostali, dali po IC f. uherských, a úroky za X let spraviti musili; kterúžto jistinu i s úroky zaplatil jim jest pan Vilém z Pernšteina, jakož pak ti listové od Hostakovského a od Tichého panu Vilémovi daní v sobě šíře ukazují. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I f. Náckovi z Kvi- čovic a Mikulášovi Provázkovi z Okrašovic, kterýžto list vyplatil Jeníček z Olbramic a Ctibor Hostakovský z Arklebic, sami dva rukojmie zuostavše; kterýžto list vy- platil [jest] pan Vilém z Pernšteina od nich i s úroky, kterýž jsú za X let platiti musili, jakož pak ten list od Jeníčka a Hostakovského panu Vilémovi daný to v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I f. uherských Do- bešovi z Rehořova a paní Johance z Rodkova; a ten list vyplatili Janíček z Olbramic, Ctibor Hostakovský z Arklebic [sama dva rukojmie zuostavše]*), i úroky od Xti let na tu jistinu zaplatili; kterýžto list vyvadil jest pan Vilém z Pernšteina od nich i úroky od Xti let zaplatil jim, jakož ten list od nich pánu daný v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I° f. a na XLti f. paní Ofce z Krnčic, a na ten list dobrá vuole od paní Ofky z Krnčic Mikulášovi z Zahrádek a Janovi z Zahrádek; kterýžto list vyvadil Ctibor Hostakovský z Arklebic, který jest sám jediný rukojmie zuostal, a jistinu zaplatil a úroky na tu jistinu za X let; kterýžto list i s dobrú vuolí vyplatil jest pan Vilém z Pernšteina od Hostakovského, jakož pak ten list od Hostakovského panu Vilémovi daný to v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi paní Anně z Medkovic [sic]**) na I f. a na X ſ grošův českých; kterýžto list vyplatil Janíček z Olbramic a Ctibor Hostakovský z Arklebic, ješto sama dva rukojmie zuostala; kterýžto list od nich vyplatil pan Vilém z Pernšteina i úroky, kteréž za X let platiti musili, za-
z roku 1491. 413 z Říčan syna jeho, a úroky zadržalé od dobytie Třebíckého jemu všecky zpravil, jakož to list od Zeleného panu Vilémovi daný v sobě šíře ukazuje; a na týž list dobrá vuole od Janíčka z Olbramic panu Vilémovi z Pernšteina, na kterýž jest oddílu svého dal IIIC f. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I° � na XVIIII I grošův dobrých berných Náckovi z Kvičovic a Jetřichovi z Praneku a Oldřichovi z Heraltic; a ten list vyplatil Ctibor Hostakovský z Arklebic, za kterýžto rukojmie jest sám jediný živý zuostal; a ten list od Ctibora vyplatil jest pan Vilém z Pern- šteina i s úroky, kteréž jest do Xti let vyplatiti musil, jakož list od Ctibora Ho- stakovského panu Vilémovi [daný] v sobě všecko ukazuje. List [od] kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na II f. Zichovi z Popůvek; a ten list vyvadili Ctibor Hostakovský z Arklebic a Jan Tichý z Je- mničky, rukojmie toho listu, kteříž sami dva zuostali, dali po IC f. uherských, a úroky za X let spraviti musili; kterúžto jistinu i s úroky zaplatil jim jest pan Vilém z Pernšteina, jakož pak ti listové od Hostakovského a od Tichého panu Vilémovi daní v sobě šíře ukazují. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I f. Náckovi z Kvi- čovic a Mikulášovi Provázkovi z Okrašovic, kterýžto list vyplatil Jeníček z Olbramic a Ctibor Hostakovský z Arklebic, sami dva rukojmie zuostavše; kterýžto list vy- platil [jest] pan Vilém z Pernšteina od nich i s úroky, kterýž jsú za X let platiti musili, jakož pak ten list od Jeníčka a Hostakovského panu Vilémovi daný to v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I f. uherských Do- bešovi z Rehořova a paní Johance z Rodkova; a ten list vyplatili Janíček z Olbramic, Ctibor Hostakovský z Arklebic [sama dva rukojmie zuostavše]*), i úroky od Xti let na tu jistinu zaplatili; kterýžto list vyvadil jest pan Vilém z Pernšteina od nich i úroky od Xti let zaplatil jim, jakož ten list od nich pánu daný v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na I° f. a na XLti f. paní Ofce z Krnčic, a na ten list dobrá vuole od paní Ofky z Krnčic Mikulášovi z Zahrádek a Janovi z Zahrádek; kterýžto list vyvadil Ctibor Hostakovský z Arklebic, který jest sám jediný rukojmie zuostal, a jistinu zaplatil a úroky na tu jistinu za X let; kterýžto list i s dobrú vuolí vyplatil jest pan Vilém z Pernšteina od Hostakovského, jakož pak ten list od Hostakovského panu Vilémovi daný to v sobě šíře ukazuje. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi paní Anně z Medkovic [sic]**) na I f. a na X ſ grošův českých; kterýžto list vyplatil Janíček z Olbramic a Ctibor Hostakovský z Arklebic, ješto sama dva rukojmie zuostala; kterýžto list od nich vyplatil pan Vilém z Pernšteina i úroky, kteréž za X let platiti musili, za-
Strana 414
414 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina platil jim, jakož pak ten list od Janíčka a Hostakovského panu Vilémovi daný v sobě šíře ukazuje. List od převora a konventa kláštera Třebíckého, kterýmž slibují rukojmie bez škody vyvaditi, kteří za opata Třebícského slibovali pod stávkami. Smlúva na papíře mezi pánem JMtí a rukojmiemi, kteří za opata Tře- bíckého slibovali. Kvitancí od Hostakovského na I° f. *) Doplněno z Pernšteinského rukopisu Musea král. Českého. — **) Recte z Nietkovic, jakž v Pern- šteinském rukopisu musea král. Česk. se nachází. 516. Seznam listů zastávních panství Třebíckého, kteréž Vilém z Pernšteina vyplatil. (1491). Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 97; měst. Brn. f. 127. Znamenají se listové zástav panstvie Třebíckého, kteréžto jest vyplacoval pan Vilém z Pernšteina, s dobrými vuolemi; nač který list jest, to se všecko v listech opatských najde. List od kněze Matěje opata Třebíckého na Pivcovu Zhoř Janovi a Jiříkovi bratřím z Šeborova, kterúž zastavují ve II zlatých uherských. Item na ten list dobrá vuole od Jiříka z Šeborova Michalovi rychtáři z Radostína a Petrovi rychtáři z Kně- ževsi. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Michala rychtáře z Ra- dostína Janovi Olešnickému z Kladné. It. na túž dobrú vuoli a na týž list dobrá vuole od Jana Olešnického purgmistru a radě města Meziříčí k špitáli. It. na týž dobré vuole i na ten list dobrá vuole od purgmistra a rady města Meziříčí panu Vilémovi z Pernšteina. List od krále Vladislava Pavlovskému na ves Zhorce, kterýž mu JMt dal z tej příčiny, že jsú mu listové shořeli, kteréž jest měl od konventa kláštera Tře- bíckého. A ten list svědčí na sto zlatých. It. na ten list královský dobrá vuole od Pavlovského panu Vilémovi z Pernšteina. List od knize [sic] Matěje opata Třebíckého na ves Radešov Janovi Komo- rovskému a paní Elšce z Odlochovic, kteráž jest zastavena v pěti stech zlatých uherských. It. na ten list dobrá vuole od paní Elšky z Odlochovic Alexandrovi a Adamovi bratřím ze Mstěnic. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Davida ze Mstěnic synóm jeho. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na ves Čímiř, kteráž jest zastavena ve IIIC f. uherských Janovi Komorovskému a paní Elšce z Odlochovic. It. na ten list dobrá vuole od paní Elšky z Odlochovic Alexandrovi a Davidovi bratřím ze Mstěnic. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Davida ze Mstěnic synóm jeho. It. na ty oba listy na Radešov, na Čímiř i na všecky dobré
414 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina platil jim, jakož pak ten list od Janíčka a Hostakovského panu Vilémovi daný v sobě šíře ukazuje. List od převora a konventa kláštera Třebíckého, kterýmž slibují rukojmie bez škody vyvaditi, kteří za opata Třebícského slibovali pod stávkami. Smlúva na papíře mezi pánem JMtí a rukojmiemi, kteří za opata Tře- bíckého slibovali. Kvitancí od Hostakovského na I° f. *) Doplněno z Pernšteinského rukopisu Musea král. Českého. — **) Recte z Nietkovic, jakž v Pern- šteinském rukopisu musea král. Česk. se nachází. 516. Seznam listů zastávních panství Třebíckého, kteréž Vilém z Pernšteina vyplatil. (1491). Cod. Pernst. mus. král. Česk. f. 97; měst. Brn. f. 127. Znamenají se listové zástav panstvie Třebíckého, kteréžto jest vyplacoval pan Vilém z Pernšteina, s dobrými vuolemi; nač který list jest, to se všecko v listech opatských najde. List od kněze Matěje opata Třebíckého na Pivcovu Zhoř Janovi a Jiříkovi bratřím z Šeborova, kterúž zastavují ve II zlatých uherských. Item na ten list dobrá vuole od Jiříka z Šeborova Michalovi rychtáři z Radostína a Petrovi rychtáři z Kně- ževsi. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Michala rychtáře z Ra- dostína Janovi Olešnickému z Kladné. It. na túž dobrú vuoli a na týž list dobrá vuole od Jana Olešnického purgmistru a radě města Meziříčí k špitáli. It. na týž dobré vuole i na ten list dobrá vuole od purgmistra a rady města Meziříčí panu Vilémovi z Pernšteina. List od krále Vladislava Pavlovskému na ves Zhorce, kterýž mu JMt dal z tej příčiny, že jsú mu listové shořeli, kteréž jest měl od konventa kláštera Tře- bíckého. A ten list svědčí na sto zlatých. It. na ten list královský dobrá vuole od Pavlovského panu Vilémovi z Pernšteina. List od knize [sic] Matěje opata Třebíckého na ves Radešov Janovi Komo- rovskému a paní Elšce z Odlochovic, kteráž jest zastavena v pěti stech zlatých uherských. It. na ten list dobrá vuole od paní Elšky z Odlochovic Alexandrovi a Adamovi bratřím ze Mstěnic. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Davida ze Mstěnic synóm jeho. List od kněze Matěje opata Třebíckého s rukojmiemi na ves Čímiř, kteráž jest zastavena ve IIIC f. uherských Janovi Komorovskému a paní Elšce z Odlochovic. It. na ten list dobrá vuole od paní Elšky z Odlochovic Alexandrovi a Davidovi bratřím ze Mstěnic. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Davida ze Mstěnic synóm jeho. It. na ty oba listy na Radešov, na Čímiř i na všecky dobré
Strana 415
z roku 1491. 415 vuole dobrá vuole panu Vilémovi z Pernšteina od Jana Šašovského ze Mstěnic na VIIIC f. uherských. List od kněze Trojana na Chlum paní Katheřině z Čec]htína na XL IP gro- šuov českých. It. na ten list dobrá vuole od Jeronyma Bočka [z] Zakřan panu Vi- lémovi z Pernšteina. List od kněze Nácka opata Třebíckého na Meziříčíčko Ješkovi Střízkovi a synóm jeho na XXX I grošuov českých. List druhý od kněze Jindřicha opata Třebíckého la- tinský na Meziříčíčko Střízkovi na XXX I grošuov českých. It. na ty listy dobrá vuole Benešovi z Slúpna a Bětě z Kojetic od Mikuláše Střízky. It. dobrá v 1ole od Běty z Ko- jetic Janovi z Ebrharce. It. dobrá vuole od Jana z Ebrharce panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na Sedlce v VIC f. a ve XXX f. Pešovi a Jakubovi bratřím z Litrbachu. List druhý od kněze Matěje opata Třebíckého Pešovi a Jakubovi bratřím z Litrbachu na ves Hertvíkovice na II° f. na XX zlatých uherských. List od krále Mathiaše, jímž dává spolek panu Dobešovi z Bozkovic z si- rotkem Jakuba z Litrbachu. It. dobrá vuole na ty listy od pana Dobeše a pana Be- neše z Bozkovic panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves pustú Svatoslav Mikulášovi Rudlovi měštěnínu v Jihlavě na XXIIII ſP g. It. dobrá vuole od Mikuláše Rudle panu Vilémovi z Pernšteina pod pečetí města Jihlavy. List od kněze Matěje opata Třebíckého na les černý a na desátek ve vsi Chlumě ve XL P grošuov. It. dobrá vuole na týž list od Jeronyma Bočka [z] Zakřan panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Nácka opata Třebíckého na ves Zhořec Mikšovi Žídkovi z Me- ziříčí v XXV � groších českých. It. dobrá vuole od Mikše Žídka Mojkovi z Sedlce a Jindřichovi z Vranovic. It. na ten list potvrzení krále Jiřího Janovi Klusáčkovi. It. dobrá vuole na ty listy Janovi z Vranova od Jana Klusáčka. It. dobrá vuole od Jana z Vranova panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Kochanov na IIj° f. Michkovi Střeškovi z Miziříčíčka. It. na ten list dobrá vuole od Elšky a Hedviky z Meziříčíčka. It. dobrá vuole na ten list od Machny z Slúpna a Elšky z Meziříčíčka panu Vilé- movi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves pustú Svatoslav na IC f. uherských a na X IP grošuov Janovi Vidlákovi. It. dobrá vuole od Vidláka na ten list panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Rybné Sabartovi z Ruduolce v LXXX f. uherských a XII I grošuov. It. dobrá vuole na ten list od Jana z Vra- nova a na Ruduolci panu Vilémovi z Pernšteina.
z roku 1491. 415 vuole dobrá vuole panu Vilémovi z Pernšteina od Jana Šašovského ze Mstěnic na VIIIC f. uherských. List od kněze Trojana na Chlum paní Katheřině z Čec]htína na XL IP gro- šuov českých. It. na ten list dobrá vuole od Jeronyma Bočka [z] Zakřan panu Vi- lémovi z Pernšteina. List od kněze Nácka opata Třebíckého na Meziříčíčko Ješkovi Střízkovi a synóm jeho na XXX I grošuov českých. List druhý od kněze Jindřicha opata Třebíckého la- tinský na Meziříčíčko Střízkovi na XXX I grošuov českých. It. na ty listy dobrá vuole Benešovi z Slúpna a Bětě z Kojetic od Mikuláše Střízky. It. dobrá v 1ole od Běty z Ko- jetic Janovi z Ebrharce. It. dobrá vuole od Jana z Ebrharce panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na Sedlce v VIC f. a ve XXX f. Pešovi a Jakubovi bratřím z Litrbachu. List druhý od kněze Matěje opata Třebíckého Pešovi a Jakubovi bratřím z Litrbachu na ves Hertvíkovice na II° f. na XX zlatých uherských. List od krále Mathiaše, jímž dává spolek panu Dobešovi z Bozkovic z si- rotkem Jakuba z Litrbachu. It. dobrá vuole na ty listy od pana Dobeše a pana Be- neše z Bozkovic panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves pustú Svatoslav Mikulášovi Rudlovi měštěnínu v Jihlavě na XXIIII ſP g. It. dobrá vuole od Mikuláše Rudle panu Vilémovi z Pernšteina pod pečetí města Jihlavy. List od kněze Matěje opata Třebíckého na les černý a na desátek ve vsi Chlumě ve XL P grošuov. It. dobrá vuole na týž list od Jeronyma Bočka [z] Zakřan panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Nácka opata Třebíckého na ves Zhořec Mikšovi Žídkovi z Me- ziříčí v XXV � groších českých. It. dobrá vuole od Mikše Žídka Mojkovi z Sedlce a Jindřichovi z Vranovic. It. na ten list potvrzení krále Jiřího Janovi Klusáčkovi. It. dobrá vuole na ty listy Janovi z Vranova od Jana Klusáčka. It. dobrá vuole od Jana z Vranova panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Kochanov na IIj° f. Michkovi Střeškovi z Miziříčíčka. It. na ten list dobrá vuole od Elšky a Hedviky z Meziříčíčka. It. dobrá vuole na ten list od Machny z Slúpna a Elšky z Meziříčíčka panu Vilé- movi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves pustú Svatoslav na IC f. uherských a na X IP grošuov Janovi Vidlákovi. It. dobrá vuole od Vidláka na ten list panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Rybné Sabartovi z Ruduolce v LXXX f. uherských a XII I grošuov. It. dobrá vuole na ten list od Jana z Vra- nova a na Ruduolci panu Vilémovi z Pernšteina.
Strana 416
416 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Čechtín Ješkovi z Kvičovic na LII �P g. peněz drobných. Item na ten list dobrá vuole od Jana Ptačovského z Kvičovic panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na Vickov a na Sokolí Zichovi z Jemničky na sto f. a na II f. uherská. It. dobrá vuole na ten list o Zicha Mi- kulášovi [z] Zárubic. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Mikuláše z Zárubic panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Trojana opata Třebíckého na ves Jersín Jinochovi z Měřína na LXXX I g. českých. It. na ten list dobrá vuole od Mikuláše Jinocha Václavovi Rohanovi, měštěnínu Meziříckému. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Maška z Meziříčí panu Janovi z Lompnice a na Meziříčí. It. na ten list a na ty dobré vuole dobrá vuole od pana Jana z Lompnice panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Rehořov na IIC f. uherských. It. dobrá vuole na ten list od Jana z Vranova panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves pustú Střízov na IC f. uherských. It. dobrá vuole na ten list od Markvarta z Kralovic panu Vilémovi z Pernšteina. 517. Zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního, držaného v Olomúci. V Olomúci 1492, 6. ledna. — DOlom. kv. č. 14 — f. 1—11. a) Anno domini millesimo CCCC’LXXXXII° in festo Epiphanie [6. ledna) in ciuitate Olomucensi celebratum est colloquium generale dominorum czude Olomu- censis ex admissione serenissimi principis et domini domini Wladislai Vngarie, Boemie oc regis et marchionis Morauie, per magnificos dominos dominum Stiborium de Cimburk, capitaneum marchionatus Morauie, dominum Wilhelmum de Pernsstayn, supremum magistrum curie regni Boemie, dominum Johannem de Lompnicz, supremum camerarium czude Olomucensis, dominum Johannem de Sowinecz, supremum czuda- rium czude Olomucensis, et famosum Thobiam de Monte Gigantis, summum notarium tabularum marchionatus Morauie, dominum Wratislaum de Pernsstan oc, dominum Vlricum de Bozkowicz, dominum Johannem de Lompnicz, dominum Albertum de Bozkowicz, dominum Hendricum de Sowinecz, dominum Sigismundum de Dubrawicz, dominum Hynek de Ludanicz, dominum Wenceslaum de Ludanicz, qui omnes supra- scripti in dextro latere domini capitanei sederunt; in dextro [sic] vero latere sederunt dominus Johannes Kuna de Cunstat, dominus Johannes de Duba, dominus Albertus senior de Ssternberg, dominus Karolus de Wlassim, dominus Benedictus de Bozkowicz, dominus Boczko Kuna de Cunsstat, dominus Albertus junior de Ssternberg ceterique domini barones marchionatus Morauie.
416 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Čechtín Ješkovi z Kvičovic na LII �P g. peněz drobných. Item na ten list dobrá vuole od Jana Ptačovského z Kvičovic panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na Vickov a na Sokolí Zichovi z Jemničky na sto f. a na II f. uherská. It. dobrá vuole na ten list o Zicha Mi- kulášovi [z] Zárubic. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Mikuláše z Zárubic panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Trojana opata Třebíckého na ves Jersín Jinochovi z Měřína na LXXX I g. českých. It. na ten list dobrá vuole od Mikuláše Jinocha Václavovi Rohanovi, měštěnínu Meziříckému. It. na ten list a na tu dobrú vuoli dobrá vuole od Maška z Meziříčí panu Janovi z Lompnice a na Meziříčí. It. na ten list a na ty dobré vuole dobrá vuole od pana Jana z Lompnice panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves Rehořov na IIC f. uherských. It. dobrá vuole na ten list od Jana z Vranova panu Vilémovi z Pernšteina. List od kněze Matěje opata Třebíckého na ves pustú Střízov na IC f. uherských. It. dobrá vuole na ten list od Markvarta z Kralovic panu Vilémovi z Pernšteina. 517. Zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního, držaného v Olomúci. V Olomúci 1492, 6. ledna. — DOlom. kv. č. 14 — f. 1—11. a) Anno domini millesimo CCCC’LXXXXII° in festo Epiphanie [6. ledna) in ciuitate Olomucensi celebratum est colloquium generale dominorum czude Olomu- censis ex admissione serenissimi principis et domini domini Wladislai Vngarie, Boemie oc regis et marchionis Morauie, per magnificos dominos dominum Stiborium de Cimburk, capitaneum marchionatus Morauie, dominum Wilhelmum de Pernsstayn, supremum magistrum curie regni Boemie, dominum Johannem de Lompnicz, supremum camerarium czude Olomucensis, dominum Johannem de Sowinecz, supremum czuda- rium czude Olomucensis, et famosum Thobiam de Monte Gigantis, summum notarium tabularum marchionatus Morauie, dominum Wratislaum de Pernsstan oc, dominum Vlricum de Bozkowicz, dominum Johannem de Lompnicz, dominum Albertum de Bozkowicz, dominum Hendricum de Sowinecz, dominum Sigismundum de Dubrawicz, dominum Hynek de Ludanicz, dominum Wenceslaum de Ludanicz, qui omnes supra- scripti in dextro latere domini capitanei sederunt; in dextro [sic] vero latere sederunt dominus Johannes Kuna de Cunstat, dominus Johannes de Duba, dominus Albertus senior de Ssternberg, dominus Karolus de Wlassim, dominus Benedictus de Bozkowicz, dominus Boczko Kuna de Cunsstat, dominus Albertus junior de Ssternberg ceterique domini barones marchionatus Morauie.
Strana 417
z roku 1492. 417 b) Vilém z Pernšteina manželce své Johance z Liblic za statek její, jejž byl v království Českém prodal, vkládá ve dsky zboží Drahotúšské a město Lipník s vesnicemi k tomu pří- slušejícími (fol. 1 b). Vilém z Pernšteina oc Johance z Liblic manželce svej vlastní za statek její, kterýž se jemu po ní dostal, a on jej v království Českém prodal za XII tisíc zlatých, a III tisíce zlatých věna, tak že učiní toho XV tisíc zlatých všeho, najprve zboží všichno Drahotúské, kteréž od pana Ctibora z Cimburka oc ve dskách mám, nic odtud nevymiňuje, k tomu Lipník městečko i s mlýnem, s horami, ves Osek s mlýny oběma i rybníky, ves Podolší i s rybníkem i s dvorem i se všemi plnými robotami, vsi Újezdy oba i s lesy, kterýchž ti hajní hlédají a spravují, i s plnými hranicemi, což k tomu městečku Lipníku a k těm vsem a horám od staradávna přísluší, k tomu také hrad i město Přerov i se vším tím panstvím, což mi dědicství královského na tom již ve dsky vloženo a k dědicství přišlo, ves Kozlovice vkládám a vpisuje [sic v svrchupsaných XV tisíc zlatých jí paní Johance ku pravému jejímu věnu. Příjemcí toho věna pan Vratislav z Pernšteinu, naj vyšší komorník cudy Brněnskej, bratr jeho vlastní. c) Vilém z Pernšteina Arklebovi a Filipovi bratřím z Vickova vkládá ve dsky ves Hroznov (fol. 1 b). Vilém z Pernšteina oc, ves Hroznov, manství mé, kteréž jest Rozumberk držal, pustú, s rolí oranú i neoranú oc . . . vkládám i dávám ku pravému dědictví již psanú ves s jejím příslušenstvím Arklebovi a Filipovi bratřím] z Vickova a na Prusinovicích, erbóm jejich, práva, panství ani kterého vlastenství sobě ani svým erbóm ani potomkóm na tom nepozůstavuje, tak jakž ji oni sami v manském právě držali. d) Vilém z Pernšteina Vratislavovi z Pernšteina vkládá ve dsky tvrz Jarohněvice s vesnicemi k ní příslušejícími (fol. 2). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Vratislavovi z Pern- šteina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, i jeho erbóm a budúcím potomkóm tvrz Jarohněvice, ves Dubňany, ves pustú Mokrovósy, ves pustú Jarohněviče a v Mokro- vósí[ch] kostelní podací oc ve dsky vkládá a vpisuje ku pravému držení a dědi- čnému požívání. e) Vilém z Pernšteina Janovi biskupu Varadínskému vkládá ve dsky tvrz a ves Bystřici s vesnicemi k tomu příslušejícími (fol. 2). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, duostojnému pánu panu Janovi, biskupu Varadínskému, tvrz Bystřici a ves týmž jménem menovanú tudíž u tvrze přísedící, ves Čechovice, ves Mrsklesy, ves Varhošč, a ta jest manství kostela Olomúcského, hrad Hluboké a ves Hlubočec, ves Nepřivazy, v Posluchově tři Archiv Český XVI. 53
z roku 1492. 417 b) Vilém z Pernšteina manželce své Johance z Liblic za statek její, jejž byl v království Českém prodal, vkládá ve dsky zboží Drahotúšské a město Lipník s vesnicemi k tomu pří- slušejícími (fol. 1 b). Vilém z Pernšteina oc Johance z Liblic manželce svej vlastní za statek její, kterýž se jemu po ní dostal, a on jej v království Českém prodal za XII tisíc zlatých, a III tisíce zlatých věna, tak že učiní toho XV tisíc zlatých všeho, najprve zboží všichno Drahotúské, kteréž od pana Ctibora z Cimburka oc ve dskách mám, nic odtud nevymiňuje, k tomu Lipník městečko i s mlýnem, s horami, ves Osek s mlýny oběma i rybníky, ves Podolší i s rybníkem i s dvorem i se všemi plnými robotami, vsi Újezdy oba i s lesy, kterýchž ti hajní hlédají a spravují, i s plnými hranicemi, což k tomu městečku Lipníku a k těm vsem a horám od staradávna přísluší, k tomu také hrad i město Přerov i se vším tím panstvím, což mi dědicství královského na tom již ve dsky vloženo a k dědicství přišlo, ves Kozlovice vkládám a vpisuje [sic v svrchupsaných XV tisíc zlatých jí paní Johance ku pravému jejímu věnu. Příjemcí toho věna pan Vratislav z Pernšteinu, naj vyšší komorník cudy Brněnskej, bratr jeho vlastní. c) Vilém z Pernšteina Arklebovi a Filipovi bratřím z Vickova vkládá ve dsky ves Hroznov (fol. 1 b). Vilém z Pernšteina oc, ves Hroznov, manství mé, kteréž jest Rozumberk držal, pustú, s rolí oranú i neoranú oc . . . vkládám i dávám ku pravému dědictví již psanú ves s jejím příslušenstvím Arklebovi a Filipovi bratřím] z Vickova a na Prusinovicích, erbóm jejich, práva, panství ani kterého vlastenství sobě ani svým erbóm ani potomkóm na tom nepozůstavuje, tak jakž ji oni sami v manském právě držali. d) Vilém z Pernšteina Vratislavovi z Pernšteina vkládá ve dsky tvrz Jarohněvice s vesnicemi k ní příslušejícími (fol. 2). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Vratislavovi z Pern- šteina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, i jeho erbóm a budúcím potomkóm tvrz Jarohněvice, ves Dubňany, ves pustú Mokrovósy, ves pustú Jarohněviče a v Mokro- vósí[ch] kostelní podací oc ve dsky vkládá a vpisuje ku pravému držení a dědi- čnému požívání. e) Vilém z Pernšteina Janovi biskupu Varadínskému vkládá ve dsky tvrz a ves Bystřici s vesnicemi k tomu příslušejícími (fol. 2). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, duostojnému pánu panu Janovi, biskupu Varadínskému, tvrz Bystřici a ves týmž jménem menovanú tudíž u tvrze přísedící, ves Čechovice, ves Mrsklesy, ves Varhošč, a ta jest manství kostela Olomúcského, hrad Hluboké a ves Hlubočec, ves Nepřivazy, v Posluchově tři Archiv Český XVI. 53
Strana 418
418 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina člověky, vsi pusté Lhota Jestřebí a Baranov s lidmi platnými i neplatnými, s ko- stelním podacím, kromě toho platu peněžitého, kterýž mají kněží z Olomúce tu na lidech oc, ve dcky vkládá a vpisuje ku pravému jeho držení a dědičnému požívání. f) Jan biskup Varadínský činí Viléma z Pernšteina mocným poručníkem statku svého i statků Johannesa z Kunovic (fol. 2). Jan, biskup Varadínský oc Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra krá- lovství Českého, činím mocného poručníka Johannesa z Kunovic i všeho statku jeho i statku svého, kterýž já mám aneb on má, aneb jmíti budeme, aby s tím mohl již on učiniti, jak by se jemu zdálo. g) Jan biskup Varadínský činí Viléma z Pernšteina mocným poručníkem statku i dětí sestry své Doroty z Prostějova (fol. 2). Jan biskup Varadínský činí mocného poručníka Dorothy z Prostějova sestry svej a dětí její Dorotiných a od ní pošlých pacholíkův i děveček, Viléma z Pern- šteina, najvyššího hofmistra království Českého. h) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky Johance z Kravař a z Plumlova některé vsi (fol. 5). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Ctibor z Cimburka a z Thovačova, hajtman margrJabství Moravského, Jan z Lompnice, najvyšší komorník desk Olomúcských, Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník desk Brněnských, Jan Kuna z Kunstatu, Oldřich z Bozkovic, Jan Berka z Dubé, Albrecht starší z Štern- berka, Karel z Vlašimě, Zigmund z Dúbravic, Jindřich z Sovince, Půtha z Lichtm- burka, Lipuolt z Krajku, Hynek z Ludanic, Jiřík Thunkl z Brníčka, Jiřík z Wayt- mille, Jan z Žerotína, Jakub z Šárova, Bohuslav z Kokor, Jaroš z Zástřizl, Hynek z Backovic, Arnošt Kužel z Žeravic, Kuneš Naksera z Chotěvic, Václav Čech z Hrádku, Bedřich z Drnovic, rukojmie za nebožtíka Jana Heralta z Kunstatu i na místě všech jiných rukojmí i rukojmích erbův, kteříž jsme se po smrti téhož Jana Heralta v jeho statek uvázali a jím se z dluhův, za kteréž jsme zaň rukojmí byli, vyvazovali, Jo- hance z Kravař a z Plumlova i její budúcím potomkóm ves všicku celú Vrahovice s dvorem a s kostelním podacím, ves celú Držovice, ve vsi Podhájí, což tu týž Heralt od Šaška a Kopačky měl, dvuor a mlýn s jedním podsedkem, v Stichovicích, což tu Jan Selitský měl, oc ve dsky vkládají a vpisují ku pravému jmění, držení a dědič- nému požívání. i) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky Vítkovi ze Ptení některé vsi (fol. 5). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Ctibor z Cimburka oc [jako v předešlé listině] Vítkovi z Prostějova i jeho erbóm ves Ptení s lidmi plat-
418 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina člověky, vsi pusté Lhota Jestřebí a Baranov s lidmi platnými i neplatnými, s ko- stelním podacím, kromě toho platu peněžitého, kterýž mají kněží z Olomúce tu na lidech oc, ve dcky vkládá a vpisuje ku pravému jeho držení a dědičnému požívání. f) Jan biskup Varadínský činí Viléma z Pernšteina mocným poručníkem statku svého i statků Johannesa z Kunovic (fol. 2). Jan, biskup Varadínský oc Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra krá- lovství Českého, činím mocného poručníka Johannesa z Kunovic i všeho statku jeho i statku svého, kterýž já mám aneb on má, aneb jmíti budeme, aby s tím mohl již on učiniti, jak by se jemu zdálo. g) Jan biskup Varadínský činí Viléma z Pernšteina mocným poručníkem statku i dětí sestry své Doroty z Prostějova (fol. 2). Jan biskup Varadínský činí mocného poručníka Dorothy z Prostějova sestry svej a dětí její Dorotiných a od ní pošlých pacholíkův i děveček, Viléma z Pern- šteina, najvyššího hofmistra království Českého. h) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky Johance z Kravař a z Plumlova některé vsi (fol. 5). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Ctibor z Cimburka a z Thovačova, hajtman margrJabství Moravského, Jan z Lompnice, najvyšší komorník desk Olomúcských, Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník desk Brněnských, Jan Kuna z Kunstatu, Oldřich z Bozkovic, Jan Berka z Dubé, Albrecht starší z Štern- berka, Karel z Vlašimě, Zigmund z Dúbravic, Jindřich z Sovince, Půtha z Lichtm- burka, Lipuolt z Krajku, Hynek z Ludanic, Jiřík Thunkl z Brníčka, Jiřík z Wayt- mille, Jan z Žerotína, Jakub z Šárova, Bohuslav z Kokor, Jaroš z Zástřizl, Hynek z Backovic, Arnošt Kužel z Žeravic, Kuneš Naksera z Chotěvic, Václav Čech z Hrádku, Bedřich z Drnovic, rukojmie za nebožtíka Jana Heralta z Kunstatu i na místě všech jiných rukojmí i rukojmích erbův, kteříž jsme se po smrti téhož Jana Heralta v jeho statek uvázali a jím se z dluhův, za kteréž jsme zaň rukojmí byli, vyvazovali, Jo- hance z Kravař a z Plumlova i její budúcím potomkóm ves všicku celú Vrahovice s dvorem a s kostelním podacím, ves celú Držovice, ve vsi Podhájí, což tu týž Heralt od Šaška a Kopačky měl, dvuor a mlýn s jedním podsedkem, v Stichovicích, což tu Jan Selitský měl, oc ve dsky vkládají a vpisují ku pravému jmění, držení a dědič- nému požívání. i) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky Vítkovi ze Ptení některé vsi (fol. 5). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Ctibor z Cimburka oc [jako v předešlé listině] Vítkovi z Prostějova i jeho erbóm ves Ptení s lidmi plat-
Strana 419
z хоки 1492. 419 nými i neplatnými, kromě toho platu, což tu farář Ohrozimský má, ves pustú Bernov s mlýnem platným oc ve dsky vkládáme a vpisujeme ku pravému jeho držení a dě- dičnému požívání. k) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu k špitálu Prostějovskému vkládají ve dsky ves Čechůvky s příslušenstvím (fol 5 b). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého oc [jako v předešlé], kteříž jsme se po smrti téhož Jana Heralta v jeho statek uvázali a jím se z dluhův, za kteréž jsme zaň rukojmie byli, vyvazovali, purgrmistru a radě města Prostějova, nynějším i budúcím jich potomkóm k špitáli Prostějovskému ves Čechůvky oc ve dsky vkládáme a vpisujeme ku pravému jejich držení a dědičnému požívání. l) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu Ctiborovi z Cimburka vkládají ve dsky 4 hřivny platu ve vsi Čelčicích (fol. 6). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, .. . kteříž jsme se po smrti téhož Jana Heralta v jeho statek uvázali a jím se z dluhuov, za kteréž jsme zaň rukojmie byli, vyvazovali, ve vsi Čelčicích IIII hřivny platu, kury a vajce a což jest na tom dvoře z starodávna platu bylo, a tu pan Heralt jměl a držal a jemu prodáno námi, nic nevymiňujíc, vkládáme a vpisujem Stiborovi z Cimburka a s Thovačova oc a jeho erbóm i budúcím potomkóm ku pravému jich dědičnému dr- žení, jmění a požívání. m) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu Janovi Pňov- skému z Sovince vkládají ve dsky hrad a městečko Sovinec s vesnicemi k tomu příslušejícími (fol. 10). Vilém z Pernšteina oc hrad Sovinec s městečkem Sovincem s mýtem Huzov- ským, s Sovinským a Lúčským a se vsmi i s jinými městečky, jakož k témuž Sovinci hradu příslušelo a přísluší od starodávna a to zboží Sovinské jest vymezené a za- mezené, jakož jsme to sami drželi a předkové naši, totižto ves Paseku, ves Brunařov, ves Jiříkov, ves Těchanov, ves Křivá, ve vsi Lúčce což od starodávna přísluší k So- vinci, s kostelním podacim tu v Lúčce, ves Stránské, ves Moravice, ves Štahle, mě- stečko Fridland, ves Mníšek, ves Brumsayf, ves Valšov, ves Vajglov, ves Albrechtice aneb Helvíkov, ves Arnoltice, ve vsi Rudě také což od starodávna k Sovinci pří- sluší, ves Křížov, ves Karlov, i v těch ve všech vsech, kdež kostelové jsú, s kostelním podacím oc, což k tomu hradu Sovinci od staradávna příslušalo a přísluší, krom manství biskupova, kteréž k jinej zprávě přísluší, než což k dědictví toliko přísluší k Sovinci, Janovi Pňovskému z Sovince a jeho erbóm vkládáme a vpisujem ve dsky ku pravému jich dědičnému držení a dědicství. 53*
z хоки 1492. 419 nými i neplatnými, kromě toho platu, což tu farář Ohrozimský má, ves pustú Bernov s mlýnem platným oc ve dsky vkládáme a vpisujeme ku pravému jeho držení a dě- dičnému požívání. k) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu k špitálu Prostějovskému vkládají ve dsky ves Čechůvky s příslušenstvím (fol 5 b). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého oc [jako v předešlé], kteříž jsme se po smrti téhož Jana Heralta v jeho statek uvázali a jím se z dluhův, za kteréž jsme zaň rukojmie byli, vyvazovali, purgrmistru a radě města Prostějova, nynějším i budúcím jich potomkóm k špitáli Prostějovskému ves Čechůvky oc ve dsky vkládáme a vpisujeme ku pravému jejich držení a dědičnému požívání. l) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu Ctiborovi z Cimburka vkládají ve dsky 4 hřivny platu ve vsi Čelčicích (fol. 6). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, .. . kteříž jsme se po smrti téhož Jana Heralta v jeho statek uvázali a jím se z dluhuov, za kteréž jsme zaň rukojmie byli, vyvazovali, ve vsi Čelčicích IIII hřivny platu, kury a vajce a což jest na tom dvoře z starodávna platu bylo, a tu pan Heralt jměl a držal a jemu prodáno námi, nic nevymiňujíc, vkládáme a vpisujem Stiborovi z Cimburka a s Thovačova oc a jeho erbóm i budúcím potomkóm ku pravému jich dědičnému dr- žení, jmění a požívání. m) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu Janovi Pňov- skému z Sovince vkládají ve dsky hrad a městečko Sovinec s vesnicemi k tomu příslušejícími (fol. 10). Vilém z Pernšteina oc hrad Sovinec s městečkem Sovincem s mýtem Huzov- ským, s Sovinským a Lúčským a se vsmi i s jinými městečky, jakož k témuž Sovinci hradu příslušelo a přísluší od starodávna a to zboží Sovinské jest vymezené a za- mezené, jakož jsme to sami drželi a předkové naši, totižto ves Paseku, ves Brunařov, ves Jiříkov, ves Těchanov, ves Křivá, ve vsi Lúčce což od starodávna přísluší k So- vinci, s kostelním podacim tu v Lúčce, ves Stránské, ves Moravice, ves Štahle, mě- stečko Fridland, ves Mníšek, ves Brumsayf, ves Valšov, ves Vajglov, ves Albrechtice aneb Helvíkov, ves Arnoltice, ve vsi Rudě také což od starodávna k Sovinci pří- sluší, ves Křížov, ves Karlov, i v těch ve všech vsech, kdež kostelové jsú, s kostelním podacím oc, což k tomu hradu Sovinci od staradávna příslušalo a přísluší, krom manství biskupova, kteréž k jinej zprávě přísluší, než což k dědictví toliko přísluší k Sovinci, Janovi Pňovskému z Sovince a jeho erbóm vkládáme a vpisujem ve dsky ku pravému jich dědičnému držení a dědicství. 53*
Strana 420
420 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina n) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu Tobiášovi z Hory Obřanské vkládají ve dsky právo na vsech Stětovicích a Vrbatkách (fol. 11). Vilém z Pernšteina oc Thobiášovi z Hory Obřanské, najvyššímu písaři zem- skému, a jeho dětem to všecko právo, kteréž jest již psanému Janovi Heraltovi pří- slušalo a předkóm jeho ve vsech Ščitovicích a v Vrbatkách na lidech platných i neplatných a na mlýně u Ščitovic X hřiven groší platu oc ve dsky vkládáme a vpisujeme ku pravému jich dědičnému držení a požívání. 518. Tři nálezy soudu zemského ve přech Viléma z Pernšteina. V Olomúci 1492, 13. ledna. — Olom. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6. fol. 57 b. Léta Páně tisícího CCCC 92 první pátek po Svíčkách nálezové panští tito dolepsaní stali se tu v městě Olomúci. a) Mezi knězem Janem děkanem a kapitolú kostela Olomúckého a na místě jich mistra Daniele a knězem Václavem Vyškovským a zástupcemi pana Jana Pňov- ského z Sovince, panem Vilémem z Pernštaina najvyšším hofmistrem král. Če- ského, panem Bočkem Kunú z Kunštátu na Búzově, panem Hynkem z Ludanic a panem Václavem též z Ludanic i jinými rukojměmi, páni nalezli: Poněvadž se kněží na dcky táhnú, aby výpis z desk vzat byl a do Brna přede pány přinešen, a páni slyšíc, nález učiniti ráčí. b) Mezi panem Janem Pňovským z Sovince a panem Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem král. Českého, panem Bočkem Kunú z Kunštátu na Búzově a panem Hynkem z Ludanic a panem Václavem též z Ludanic i jinými rukojměmi za správu Sovince páni nalezli: Poněvadž se tíž rukojmí k listu a k pečetem svým znají, aby učinili podle listu a pečetí svých znění. c) Mezi mistrem Danielem a knězem Václavem Vyškovským na místě kapi- toly kostela Olomúckého a pánem Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem král. Českého, páni nalezli: Jakož kněží na místě kapitoly ukázali jsú list najjasnějšího knížete a pána pana Přemysla krále třetího a markrabí Moravského, kterak by JMt vysvobozoval vsi téhož kostela Olomúckého a panství toho ode všech robot;*) protiv tomu též pan Vilém ukázal jest výpisy knih Přerovských, kteréž sú vydali markrabí Moravščí, i tudyž paměti lidí starých s přísahú, kterak od starodávna lidé ti z těch vsí k Přerovu robotovali sú,**) též i vyznání pana Ctibora z Cimburka hajtmana oc, kterýž také pánem Přerova byl, že jsú za jeho držení z těch vsí k Přerovu robo- tovali, a kterak jeho [čti: jest] týž pan Ctibor, jsa v držení Přerova, obeslán jsa od hajtmana kněze Viktorina, súdil se [s] panem Karlem ty chvíle podkomořím marg- rabství Moravského na místě krále Jiřího slavné paměti JMti, i s kněžími, kapitolú
420 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina n) Vilém z Pernšteina a jiní páni jakožto rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu Tobiášovi z Hory Obřanské vkládají ve dsky právo na vsech Stětovicích a Vrbatkách (fol. 11). Vilém z Pernšteina oc Thobiášovi z Hory Obřanské, najvyššímu písaři zem- skému, a jeho dětem to všecko právo, kteréž jest již psanému Janovi Heraltovi pří- slušalo a předkóm jeho ve vsech Ščitovicích a v Vrbatkách na lidech platných i neplatných a na mlýně u Ščitovic X hřiven groší platu oc ve dsky vkládáme a vpisujeme ku pravému jich dědičnému držení a požívání. 518. Tři nálezy soudu zemského ve přech Viléma z Pernšteina. V Olomúci 1492, 13. ledna. — Olom. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6. fol. 57 b. Léta Páně tisícího CCCC 92 první pátek po Svíčkách nálezové panští tito dolepsaní stali se tu v městě Olomúci. a) Mezi knězem Janem děkanem a kapitolú kostela Olomúckého a na místě jich mistra Daniele a knězem Václavem Vyškovským a zástupcemi pana Jana Pňov- ského z Sovince, panem Vilémem z Pernštaina najvyšším hofmistrem král. Če- ského, panem Bočkem Kunú z Kunštátu na Búzově, panem Hynkem z Ludanic a panem Václavem též z Ludanic i jinými rukojměmi, páni nalezli: Poněvadž se kněží na dcky táhnú, aby výpis z desk vzat byl a do Brna přede pány přinešen, a páni slyšíc, nález učiniti ráčí. b) Mezi panem Janem Pňovským z Sovince a panem Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem král. Českého, panem Bočkem Kunú z Kunštátu na Búzově a panem Hynkem z Ludanic a panem Václavem též z Ludanic i jinými rukojměmi za správu Sovince páni nalezli: Poněvadž se tíž rukojmí k listu a k pečetem svým znají, aby učinili podle listu a pečetí svých znění. c) Mezi mistrem Danielem a knězem Václavem Vyškovským na místě kapi- toly kostela Olomúckého a pánem Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem král. Českého, páni nalezli: Jakož kněží na místě kapitoly ukázali jsú list najjasnějšího knížete a pána pana Přemysla krále třetího a markrabí Moravského, kterak by JMt vysvobozoval vsi téhož kostela Olomúckého a panství toho ode všech robot;*) protiv tomu též pan Vilém ukázal jest výpisy knih Přerovských, kteréž sú vydali markrabí Moravščí, i tudyž paměti lidí starých s přísahú, kterak od starodávna lidé ti z těch vsí k Přerovu robotovali sú,**) též i vyznání pana Ctibora z Cimburka hajtmana oc, kterýž také pánem Přerova byl, že jsú za jeho držení z těch vsí k Přerovu robo- tovali, a kterak jeho [čti: jest] týž pan Ctibor, jsa v držení Přerova, obeslán jsa od hajtmana kněze Viktorina, súdil se [s] panem Karlem ty chvíle podkomořím marg- rabství Moravského na místě krále Jiřího slavné paměti JMti, i s kněžími, kapitolú
Strana 421
z roku 1492. 421 kostela Olomúckého, a že sú témuž panu Ctiborovi ty roboty na těch lidech při- súzeny k Přerovu z těch vsí:***) a protož páni při prvním rozsudku tu věc zósta- vují, a panu Vilémovi ty roboty na těch lidech za pravé přisúzeny [čti: přisuzují], poněvadž jsú ti lidé jiným pánóm Přerovským předkóm jeho činili, i kněží svými privilegijemi i potvrzeními královskými z držení jich nevyvedli, že ta privilegia i po- tvrzení panu Vilémovi k žádné škodě nejsú, a že pan Vilém již víc z toho odpo- vídati nemá. Nález c) jest tištěn již zde výše str. 284—285 č. 324 s některými odchylkami na horší i na lepší stranu; lepší varianty odtamtud postavili jsme zde do závorek []. K tomuto nálezu nepochybně náleží půhon z 21. května 1490, tištěný Brandlem LCit. VI. 235 č. 1410. — *) Privilegium zde míněné z r. 1207 tištěno jest v Erbenových Regestech I. 228 č. 501. — **) Viz AČ. XVI. 283—284 č. 324 = Brandl LCit. V. 196—198 č. 783. — ***) Viz AČ. X. 288 č 54. 519. Ctibor z Cimburka a z Tovačova prodal statek sirotkův nebožtíka Sukovského Byňov za 1200 zl. Vilémovi z Pernšteina. Dat. v Olomouci v sobotu po ochtábu svíček (14. ledn.) 1492. Cod. Pernst. mus. Česk. Výtah tištěn v AČ. VI. 529 č. 272. 520. Mezi pány českými a moravskými v Budíně při dvoře královském ve dnech 11—19. února 1492 meškajícími byl Vilém z Pernšteina. Cod. Pernst. někdy v Litomyšli. Pal. Děj. čes. V. I. 322. 521. (CC) List králě Vladislava na Hlivice, kteréž pánu [Vilémovi z Pernšteina] dává dědičně. Na Budíně 1492, 11. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že majíce zřenie k mnoho věrným platným a užitečným službám, kteréž nám urozený Vilém z Pernšteina, naj- vyšší hofmistr království Českého věrný náš milý, skutečně činí a ukazuje, nákla- duov a prací svých pro nás i pro královstvie našich dobré a poctivé nelituje, ale ve všech našich potřebách vzdycky sě nám povolného a hotového naleznúti dává, i chtíce jemu takové věrné služby dobrým nahraditi, z milosti naší královské a jakožto knížě Slezské město Hlivice s many, s vesnicemi, s platy, s dvory, s řekami, s potoky, s rybníky, s lukami, s dědinami, s lesy i se všemi a s všelikými poplatky a požitky i s tiem se vším příslušenstviem, tak jakž jest sě v jmenované Hlivice osvícený Ka- zimír kníže Těšínské, hajtman Horní a Dolní Slezí, ujec náš věrný milý, z rozká- zání našeho od Jana Bělíka z Kornic uvázal, i s tiem se všiem zbožím, kteréž jest k tomu týž Bělík přikúpil, tak to všecko k pravému dědicství jmenovanému Vilé- movi a dědicóm jeho dali jsme a tiemto listem mocně dáváme, tak aby oni jmeno- vaná zboží dědičně jměli, drželi a jich požívali tiem vším právem a zpuosobem, jakožto
z roku 1492. 421 kostela Olomúckého, a že sú témuž panu Ctiborovi ty roboty na těch lidech při- súzeny k Přerovu z těch vsí:***) a protož páni při prvním rozsudku tu věc zósta- vují, a panu Vilémovi ty roboty na těch lidech za pravé přisúzeny [čti: přisuzují], poněvadž jsú ti lidé jiným pánóm Přerovským předkóm jeho činili, i kněží svými privilegijemi i potvrzeními královskými z držení jich nevyvedli, že ta privilegia i po- tvrzení panu Vilémovi k žádné škodě nejsú, a že pan Vilém již víc z toho odpo- vídati nemá. Nález c) jest tištěn již zde výše str. 284—285 č. 324 s některými odchylkami na horší i na lepší stranu; lepší varianty odtamtud postavili jsme zde do závorek []. K tomuto nálezu nepochybně náleží půhon z 21. května 1490, tištěný Brandlem LCit. VI. 235 č. 1410. — *) Privilegium zde míněné z r. 1207 tištěno jest v Erbenových Regestech I. 228 č. 501. — **) Viz AČ. XVI. 283—284 č. 324 = Brandl LCit. V. 196—198 č. 783. — ***) Viz AČ. X. 288 č 54. 519. Ctibor z Cimburka a z Tovačova prodal statek sirotkův nebožtíka Sukovského Byňov za 1200 zl. Vilémovi z Pernšteina. Dat. v Olomouci v sobotu po ochtábu svíček (14. ledn.) 1492. Cod. Pernst. mus. Česk. Výtah tištěn v AČ. VI. 529 č. 272. 520. Mezi pány českými a moravskými v Budíně při dvoře královském ve dnech 11—19. února 1492 meškajícími byl Vilém z Pernšteina. Cod. Pernst. někdy v Litomyšli. Pal. Děj. čes. V. I. 322. 521. (CC) List králě Vladislava na Hlivice, kteréž pánu [Vilémovi z Pernšteina] dává dědičně. Na Budíně 1492, 11. února. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že majíce zřenie k mnoho věrným platným a užitečným službám, kteréž nám urozený Vilém z Pernšteina, naj- vyšší hofmistr království Českého věrný náš milý, skutečně činí a ukazuje, nákla- duov a prací svých pro nás i pro královstvie našich dobré a poctivé nelituje, ale ve všech našich potřebách vzdycky sě nám povolného a hotového naleznúti dává, i chtíce jemu takové věrné služby dobrým nahraditi, z milosti naší královské a jakožto knížě Slezské město Hlivice s many, s vesnicemi, s platy, s dvory, s řekami, s potoky, s rybníky, s lukami, s dědinami, s lesy i se všemi a s všelikými poplatky a požitky i s tiem se vším příslušenstviem, tak jakž jest sě v jmenované Hlivice osvícený Ka- zimír kníže Těšínské, hajtman Horní a Dolní Slezí, ujec náš věrný milý, z rozká- zání našeho od Jana Bělíka z Kornic uvázal, i s tiem se všiem zbožím, kteréž jest k tomu týž Bělík přikúpil, tak to všecko k pravému dědicství jmenovanému Vilé- movi a dědicóm jeho dali jsme a tiemto listem mocně dáváme, tak aby oni jmeno- vaná zboží dědičně jměli, drželi a jich požívali tiem vším právem a zpuosobem, jakožto
Strana 422
422 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina jiní páni a obyvatelě knížetstvie Slezského svých dědičných zboží užívají z práva nebo z obyčeje, i také aby je prodati, směniti a s ním jako svým vlastním dědicstviem podle své vuolě učiniti mohli, všakž bez škody naší i toho knížetstvie Slezského, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých a kniežat Slezských i všech jiných lidí všelijaké překážky, nynie i v časích budúcích; kteréhožto nahoře dotčeného zboží jmenovaný kněz Kazimír podle poručení našeho má, povinen jest témuž Vilémovi nebo dědicóm jeho na den svatého Václava po dání listu tohoto najprv příščieho s tiem se všiem i s těmi se všemi nábytky, jakž sě jest v ta zboží od jmenovaného Bělíka uvázal, postúpiti bez zmatku i beze všech dalších odtahuov. A jestliže by nás pán Buoh prvé smrti neuchoval, než by den jmenovaného svatého Václava přišel, tehdy již psaný kněz Kazimír, nečekaje přijití téhož svatého Václava, povinen jest jmenovaného zboží s tím se vším tak, jakož sě nahoře píšě, svrchu dotčenému Vilémovi aneb dědicóm jeho postúpiti teež beze všěho zmatku a dalších odtahuov. K tomu také jmenovaný kněz Kazimír má ty všecky listy na to zbožie Hla- vicský (sic) i na všecka jiná zboží, kteráž jest týž Bělík k tomu přikúpil, kteréžto listy kněz Kazimír od téhož Bělíka vzal jest, svrchujmenovanému Vilémovi hned dáti a vydati, když by kolivěk po ně k němu poslal, bez zmatkuov i beze všech odta- huov, jakož jest pak tomu všemu jmenovaný kněz Kazimír z rozkázání našeho témuž Vilémovi a dědicóm jeho dosti učiniti slíbil podle téhož, jakož sě svrchu píšě, beze všeho umenšení. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného Viléma a dědicuov jeho dobrú volí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušělo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v sobotu po svatej panně Školastice léta božieho MCCCCLXXXXII a království našich Uherského druhého a Českého dvadcátého prvnieho léta. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 273. 522. (CCLIIII) List krále Vladislava na IIIIM zlatých dluhu panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Budíně 1492, 19. února — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jsme dlužni dluhu pra- vého a spravedlivého IIIIM zlatých pravých a dobrých urozenému Vilémovi z Pern- šteina oc věrnému našemu milému, kerúž tu sumu máme a tiemto listem slovem naším královským přiříkáme dáti a konečně vyplniti na tento zpuosob: Najprve že urozený Beneš z Waithmille, purgrabie na Karlšteině a minc- majstr na Horách Kuthnách, věrný náš milý, osm set kop grošuov českých širokých dobrých z rozkázánie našeho z duochodův, kteréž z lesů našich u města Hradce nad
422 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina jiní páni a obyvatelě knížetstvie Slezského svých dědičných zboží užívají z práva nebo z obyčeje, i také aby je prodati, směniti a s ním jako svým vlastním dědicstviem podle své vuolě učiniti mohli, všakž bez škody naší i toho knížetstvie Slezského, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých a kniežat Slezských i všech jiných lidí všelijaké překážky, nynie i v časích budúcích; kteréhožto nahoře dotčeného zboží jmenovaný kněz Kazimír podle poručení našeho má, povinen jest témuž Vilémovi nebo dědicóm jeho na den svatého Václava po dání listu tohoto najprv příščieho s tiem se všiem i s těmi se všemi nábytky, jakž sě jest v ta zboží od jmenovaného Bělíka uvázal, postúpiti bez zmatku i beze všech dalších odtahuov. A jestliže by nás pán Buoh prvé smrti neuchoval, než by den jmenovaného svatého Václava přišel, tehdy již psaný kněz Kazimír, nečekaje přijití téhož svatého Václava, povinen jest jmenovaného zboží s tím se vším tak, jakož sě nahoře píšě, svrchu dotčenému Vilémovi aneb dědicóm jeho postúpiti teež beze všěho zmatku a dalších odtahuov. K tomu také jmenovaný kněz Kazimír má ty všecky listy na to zbožie Hla- vicský (sic) i na všecka jiná zboží, kteráž jest týž Bělík k tomu přikúpil, kteréžto listy kněz Kazimír od téhož Bělíka vzal jest, svrchujmenovanému Vilémovi hned dáti a vydati, když by kolivěk po ně k němu poslal, bez zmatkuov i beze všech odta- huov, jakož jest pak tomu všemu jmenovaný kněz Kazimír z rozkázání našeho témuž Vilémovi a dědicóm jeho dosti učiniti slíbil podle téhož, jakož sě svrchu píšě, beze všeho umenšení. A ktož by tento list jměl s svrchupsaného Viléma a dědicuov jeho dobrú volí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušělo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v sobotu po svatej panně Školastice léta božieho MCCCCLXXXXII a království našich Uherského druhého a Českého dvadcátého prvnieho léta. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 273. 522. (CCLIIII) List krále Vladislava na IIIIM zlatých dluhu panu Vilémovi z Pernšteina oc. Na Budíně 1492, 19. února — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jsme dlužni dluhu pra- vého a spravedlivého IIIIM zlatých pravých a dobrých urozenému Vilémovi z Pern- šteina oc věrnému našemu milému, kerúž tu sumu máme a tiemto listem slovem naším královským přiříkáme dáti a konečně vyplniti na tento zpuosob: Najprve že urozený Beneš z Waithmille, purgrabie na Karlšteině a minc- majstr na Horách Kuthnách, věrný náš milý, osm set kop grošuov českých širokých dobrých z rozkázánie našeho z duochodův, kteréž z lesů našich u města Hradce nad
Strana 423
z roku 1492. 423 Labem vybírá, témuž Vilémovi neb dědicuom jeho dáti a vyplniti má tímto obyčejem, počna na Hromnice najprv příští od dání listu tohoto má dáti II° grošuov českých širokých dobrých, a odtud v roce pořád zběhlým druhé II grošuov českých, a tak vzdy v roce pořad zběhlým třětích i čtvrtých II grošuov českých má jemu již psaný Beneš z důchodův nahořě dotčených vydati až do vyplněnie sumy nahořě jme- nované. A ostatek, to jest XIICC grošuov českých, má již psanému Vilémovi aneb dědicuom jeho statečný Albrecht z Leskovce, podkomořie království Českého, věrný náš milý, z sum hromničných, keréž do komory naší z měst království našeho Če- ského a zvláště z města Hradce nad Labem přijímá, dáti a konečně vyplniti má a povinen jest zpuosobem takovýmto, takže jim dáti má na Hromnice po dání listu tohoto najprv příští III � grošuov českých dobrých širokých, a odtud v roce pořád zběhlém druhých IIICC P grošuov českých širokých dobrých, a tak vzdy v roce pořád zběhlém třetích i čtvrtých III P grošuov českých jim sum nahoře dotčených dáti má a povinen jest, až do vyplnění sumy jmenované, to jest XIIC grošuov českých, beze všeho zmatku i zadržování, jakož již psaný Beneš a Albrecht z rozkázánie našeho tomu všemu dosti učiniti listy svými témuž Vilémovi a dědicuom jeho jsú se zapsali. Také když by kolivěk svrchupsaná suma již psanému Vilémovi neb dědicuom jeho dána a vyplněna byla, tehdy tento list náš i s těmi listy, kderýmiž jsú se me- novaní Beneš a Albrecht nahoředotčeným věcem témuž Vilémovi a erbuom jeho dosti učiniti zapsali, navrátiti má bez zmatku a všeliké odpornosti. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma aneb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu plné právo příslušelo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v neděli po svatém Valentinu léta božího tisícího čtyřstého devade- sátého druhého, království našich Uherského druhého a Českého jedenmetcítmýho léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 275. 523. (d. IIII). List krále Vladislava na klášter Třebíč, v němž zapisuje pánu [Vilímovi z Pernšteina], což by na opravu a na stavení naložil, při postupování téhož zámku má pánu zase navrátiti. Na Budíně 1492, 19. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 391 b; arch. měst. Brn. ƒ. 129. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem, že jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr království Českého, věrný náš milý, klášter Třebíč s městem i se všemi jeho příslušnostmi v některých zápisích našich má a drží, kdežto týž Vilém z Pernšteina zpravil jest nás, že stavení na týmž klášteře velmi sešlé jest a zvláště v kostele a na krovích, kteréžto věci pro uvarování větších škod
z roku 1492. 423 Labem vybírá, témuž Vilémovi neb dědicuom jeho dáti a vyplniti má tímto obyčejem, počna na Hromnice najprv příští od dání listu tohoto má dáti II° grošuov českých širokých dobrých, a odtud v roce pořád zběhlým druhé II grošuov českých, a tak vzdy v roce pořad zběhlým třětích i čtvrtých II grošuov českých má jemu již psaný Beneš z důchodův nahořě dotčených vydati až do vyplněnie sumy nahořě jme- nované. A ostatek, to jest XIICC grošuov českých, má již psanému Vilémovi aneb dědicuom jeho statečný Albrecht z Leskovce, podkomořie království Českého, věrný náš milý, z sum hromničných, keréž do komory naší z měst království našeho Če- ského a zvláště z města Hradce nad Labem přijímá, dáti a konečně vyplniti má a povinen jest zpuosobem takovýmto, takže jim dáti má na Hromnice po dání listu tohoto najprv příští III � grošuov českých dobrých širokých, a odtud v roce pořád zběhlém druhých IIICC P grošuov českých širokých dobrých, a tak vzdy v roce pořád zběhlém třetích i čtvrtých III P grošuov českých jim sum nahoře dotčených dáti má a povinen jest, až do vyplnění sumy jmenované, to jest XIIC grošuov českých, beze všeho zmatku i zadržování, jakož již psaný Beneš a Albrecht z rozkázánie našeho tomu všemu dosti učiniti listy svými témuž Vilémovi a dědicuom jeho jsú se zapsali. Také když by kolivěk svrchupsaná suma již psanému Vilémovi neb dědicuom jeho dána a vyplněna byla, tehdy tento list náš i s těmi listy, kderýmiž jsú se me- novaní Beneš a Albrecht nahoředotčeným věcem témuž Vilémovi a erbuom jeho dosti učiniti zapsali, navrátiti má bez zmatku a všeliké odpornosti. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma aneb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu plné právo příslušelo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v neděli po svatém Valentinu léta božího tisícího čtyřstého devade- sátého druhého, království našich Uherského druhého a Českého jedenmetcítmýho léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 275. 523. (d. IIII). List krále Vladislava na klášter Třebíč, v němž zapisuje pánu [Vilímovi z Pernšteina], což by na opravu a na stavení naložil, při postupování téhož zámku má pánu zase navrátiti. Na Budíně 1492, 19. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 391 b; arch. měst. Brn. ƒ. 129. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem, že jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr království Českého, věrný náš milý, klášter Třebíč s městem i se všemi jeho příslušnostmi v některých zápisích našich má a drží, kdežto týž Vilém z Pernšteina zpravil jest nás, že stavení na týmž klášteře velmi sešlé jest a zvláště v kostele a na krovích, kteréžto věci pro uvarování větších škod
Strana 424
424 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina opravy potřebují; i prohlédajíce k tomu, aby se takové věci v čas předešly, svolili sme k tomu, a tímto listem svolujem, povolení naše královské dávajíce, aby již jme- novaný Vilém zdi staré i také krovy na jmenovaném klášteře zuopravoval, a což by kolivěk na takové opravování naložil, ješto by to registry řádně okázal, takové všecky sumy mají jemu neb erbóm jeho při vyplacování jmenovaného kláštera od nás neb od budúcích našich králuov Českých anebolito od opata a konventu téhož kláštera s jinými sumami dány a zaplaceny býti beze všeho zmatku. Také k tomu jsme svo- lili a tímto listem mocně svolujeme, aby jmenovaný Vilém na zboží a na gruntiech k jmenovanému klášteru příslušejících mohl rybníky nové podle zdání svého zdělati, i také, bylo-li by kde potřebie, staré rybníky zopravovati, a což by kolivěk na dílo nových aneb na opravování starých rybníkuov naložil, ježto by to registry slušně okázal, to jemu všecko neb erbóm jeho též při vyplacování jmenovaného kláštera, tak jakož se svrchu píše, dáno a vyplněno býti má beze všie odpornosti. A ktož by tento list jměl s již psaného Viléma a erbuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu plné právo všech věcí svrchupsaných příslušelo. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto jsme přivěsiti rozkázali. Dán na Budíně léta božího MCCCC'LXXXXII', království našich Uherského II° a Českého XXI, v neděli po svatém Valentinu. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 274. 524. (e. V). List od krále Vladislava, jímž dává opravu [na] vsech Čechovicích, Mostkovicích, Selítkách, Litotinách, Drozdovicích, Čelechovicích, Slatiniciech Velikých, Slatěnicích Malých, na Charvátech paní Johance z Kravař a paní Lidmile z Kunstatu a panu Vratislavovi z Pern- šteina. Na Budíně 1492, 19. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 227; arch. měst. Brn. f. 107. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem, že jest před nás předstúpil uro- zený Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského u Brně, věrný náš milý, zpravil nás a list okázal, kterak jsú někdeří předkové naši a ze- jména najjasnějšie kníže pán Jan Český a Polský král slavné paměti, pánóm Plum- lovským opravu na vsech těchto dáti a je tím obdařiti ráčili na Čechovicích, Mostkovicích, Selítkách, Litotini, Drozdovicích, Čelechovicích, na Slatinicích Velikých a na Slati- nicích Malých, na Charvátech, což tu jest panen od svatého Jakuba v Olomúci, na Olšanech, což tu jest panen od svaté Kateřiny také v Olomúci, na Ohrozimi, což tu jest kapitolního do Olomúce, s lidmi v těch vsech sedícími i se všemi jich přísluš- nostmi k témuž zámku Plumlovu, kderéžto opravy na těch vsech jmenovaných páni Plumlovští jsú požívali a jimi vládli. I poněvadž jsú již páni zámku svrchupsaného, kderýmž ta oprava příslušala, sešli a zemřeli, srozuměli jsme, že jsú ty opravy jmeno- vaných vsí na nás jakožto na krále Českého a markrabie Moravského spravedlivě při-
424 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina opravy potřebují; i prohlédajíce k tomu, aby se takové věci v čas předešly, svolili sme k tomu, a tímto listem svolujem, povolení naše královské dávajíce, aby již jme- novaný Vilém zdi staré i také krovy na jmenovaném klášteře zuopravoval, a což by kolivěk na takové opravování naložil, ješto by to registry řádně okázal, takové všecky sumy mají jemu neb erbóm jeho při vyplacování jmenovaného kláštera od nás neb od budúcích našich králuov Českých anebolito od opata a konventu téhož kláštera s jinými sumami dány a zaplaceny býti beze všeho zmatku. Také k tomu jsme svo- lili a tímto listem mocně svolujeme, aby jmenovaný Vilém na zboží a na gruntiech k jmenovanému klášteru příslušejících mohl rybníky nové podle zdání svého zdělati, i také, bylo-li by kde potřebie, staré rybníky zopravovati, a což by kolivěk na dílo nových aneb na opravování starých rybníkuov naložil, ježto by to registry slušně okázal, to jemu všecko neb erbóm jeho též při vyplacování jmenovaného kláštera, tak jakož se svrchu píše, dáno a vyplněno býti má beze všie odpornosti. A ktož by tento list jměl s již psaného Viléma a erbuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu plné právo všech věcí svrchupsaných příslušelo. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto jsme přivěsiti rozkázali. Dán na Budíně léta božího MCCCC'LXXXXII', království našich Uherského II° a Českého XXI, v neděli po svatém Valentinu. Výtah tištěn AČ. VI. 529 č. 274. 524. (e. V). List od krále Vladislava, jímž dává opravu [na] vsech Čechovicích, Mostkovicích, Selítkách, Litotinách, Drozdovicích, Čelechovicích, Slatiniciech Velikých, Slatěnicích Malých, na Charvátech paní Johance z Kravař a paní Lidmile z Kunstatu a panu Vratislavovi z Pern- šteina. Na Budíně 1492, 19. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 227; arch. měst. Brn. f. 107. My Vladislav ... oznamujem tímto listem všem, že jest před nás předstúpil uro- zený Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského u Brně, věrný náš milý, zpravil nás a list okázal, kterak jsú někdeří předkové naši a ze- jména najjasnějšie kníže pán Jan Český a Polský král slavné paměti, pánóm Plum- lovským opravu na vsech těchto dáti a je tím obdařiti ráčili na Čechovicích, Mostkovicích, Selítkách, Litotini, Drozdovicích, Čelechovicích, na Slatinicích Velikých a na Slati- nicích Malých, na Charvátech, což tu jest panen od svatého Jakuba v Olomúci, na Olšanech, což tu jest panen od svaté Kateřiny také v Olomúci, na Ohrozimi, což tu jest kapitolního do Olomúce, s lidmi v těch vsech sedícími i se všemi jich přísluš- nostmi k témuž zámku Plumlovu, kderéžto opravy na těch vsech jmenovaných páni Plumlovští jsú požívali a jimi vládli. I poněvadž jsú již páni zámku svrchupsaného, kderýmž ta oprava příslušala, sešli a zemřeli, srozuměli jsme, že jsú ty opravy jmeno- vaných vsí na nás jakožto na krále Českého a markrabie Moravského spravedlivě při-
Strana 425
z roku 1492. 425 šly. A jsúce při tom prošeni od již psaného Vratislava, abychom tu opravu na již psaných vsech urozené Johance z Kravař a z Plumlova, a pakli by jí pán Buoh Jo- hanky smrti neuchoval, tehdy urozené Lidmile z Kunstatu dceři již psané Johanky, a jejímu svrchupsanému Vratislavovi manželu též Lidmily, a erbóm a dědicóm jeho Vratislavovým milostivě dáti ráčili. K kderéžto prosbě pro mnohé a věrné služby Vra- tislava svrchupsaného, kderéž nám činil a činiti nepřestává, jsúc milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, jakožto král Český a markrabie Mo- ravský opravu na vsech svrchupsaných a lidech těch s jich příslušenstviem napřed jme- nované Johance, a pakli by jí pán Buoh smrti neuchoval, tehdy Lidmile dceři jejie, a Vratislavovi svrchupsanému, erbóm a dědicóm jeho dali jsme a mocí listu tohoto mocně dáváme, tak aby oni ty všecky vsi, kderéž jse svrchu jmenují a vypisují, v opravě a v poručenie svém jměli a drželi, užívali, jimi vládli tiem všiem právem a obyčejem, jako prvějšie páni Plumlovštie, a v potřebách jich aby je proti každému obhajovali, tak jako řádným správcóm slušie, a to bez našie, budúcie našich králuov Českých a markrabie Moravských i všech jiných lidí všelijaké překážky. Přikazujíce hajtmanu markrabstvie Moravského nynějšiemu i budúciem, aby již psané Johance, a po smrti Lidmile dceři jejie a Vratislavovi často psanému a erbóm i dědicóm jeho svrchu dotčené opravě nepřekáželi ani překážeti dopustili, ale je při tom dánie našem zachovali bez překážky všelijaké. Tomu na svědomie pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v neděli po svatém Valentině léta božieho tisícého čtyřistého deva- desátého druhého, a královstvie našeho Uherského oc druhého a Českého dvacátého prvnieho léta oc. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 276. 525. (r. XVII) List krále Vladislava na město Hranice, kterýmž potvrzuje smlúvy opata i konventu kláštera Hradištského [s Vilímem z Pernšteina]. V Budíně 1492, 19. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 169; měst. Brn. f. 99 b. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem oc: Jakož jest věrný oc urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, udělal smlúvu o město Hranice s jeho příslušenstviem s poctivým opatem kláštera Hradišckého, při kteréžto smlúvě jsú jiech obú stran pečeti, a k tomu také urozený Ctibor z Cimburka a s Tovačova, hajtman markrabstvie Moravského, věrný náš milý, pečeť svú k tej smlúvě přitiskl jest, kteréžto smlúvy potvrdili jsme a mocí tiemto listem potvrzujem a ji při tom, jakož sama v sobě jest, necháváme, takže nynější, budúcí opatové a konvent jmenovaný kláštera sú a budú povinni tý smlúvy zdržeti a podle ní jmenovanému Vilémovi a erbóm jeho dosti učiniti. A jestliže by sě čemu Archiv Český XVI. 54
z roku 1492. 425 šly. A jsúce při tom prošeni od již psaného Vratislava, abychom tu opravu na již psaných vsech urozené Johance z Kravař a z Plumlova, a pakli by jí pán Buoh Jo- hanky smrti neuchoval, tehdy urozené Lidmile z Kunstatu dceři již psané Johanky, a jejímu svrchupsanému Vratislavovi manželu též Lidmily, a erbóm a dědicóm jeho Vratislavovým milostivě dáti ráčili. K kderéžto prosbě pro mnohé a věrné služby Vra- tislava svrchupsaného, kderéž nám činil a činiti nepřestává, jsúc milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, jakožto král Český a markrabie Mo- ravský opravu na vsech svrchupsaných a lidech těch s jich příslušenstviem napřed jme- nované Johance, a pakli by jí pán Buoh smrti neuchoval, tehdy Lidmile dceři jejie, a Vratislavovi svrchupsanému, erbóm a dědicóm jeho dali jsme a mocí listu tohoto mocně dáváme, tak aby oni ty všecky vsi, kderéž jse svrchu jmenují a vypisují, v opravě a v poručenie svém jměli a drželi, užívali, jimi vládli tiem všiem právem a obyčejem, jako prvějšie páni Plumlovštie, a v potřebách jich aby je proti každému obhajovali, tak jako řádným správcóm slušie, a to bez našie, budúcie našich králuov Českých a markrabie Moravských i všech jiných lidí všelijaké překážky. Přikazujíce hajtmanu markrabstvie Moravského nynějšiemu i budúciem, aby již psané Johance, a po smrti Lidmile dceři jejie a Vratislavovi často psanému a erbóm i dědicóm jeho svrchu dotčené opravě nepřekáželi ani překážeti dopustili, ale je při tom dánie našem zachovali bez překážky všelijaké. Tomu na svědomie pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v neděli po svatém Valentině léta božieho tisícého čtyřistého deva- desátého druhého, a královstvie našeho Uherského oc druhého a Českého dvacátého prvnieho léta oc. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 276. 525. (r. XVII) List krále Vladislava na město Hranice, kterýmž potvrzuje smlúvy opata i konventu kláštera Hradištského [s Vilímem z Pernšteina]. V Budíně 1492, 19. února. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 169; měst. Brn. f. 99 b. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem oc: Jakož jest věrný oc urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, udělal smlúvu o město Hranice s jeho příslušenstviem s poctivým opatem kláštera Hradišckého, při kteréžto smlúvě jsú jiech obú stran pečeti, a k tomu také urozený Ctibor z Cimburka a s Tovačova, hajtman markrabstvie Moravského, věrný náš milý, pečeť svú k tej smlúvě přitiskl jest, kteréžto smlúvy potvrdili jsme a mocí tiemto listem potvrzujem a ji při tom, jakož sama v sobě jest, necháváme, takže nynější, budúcí opatové a konvent jmenovaný kláštera sú a budú povinni tý smlúvy zdržeti a podle ní jmenovanému Vilémovi a erbóm jeho dosti učiniti. A jestliže by sě čemu Archiv Český XVI. 54
Strana 426
426 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina podle tej smlúvy za nynějšieho opata dosti nestalo, tehdy budúcí opaté s konventem budú povinni podle tej smlúvy tomu všemu dosti učiniti. A protož přikazujem hajtmanu markrabstvie, komorníku, sudiemu, písaři cudy Olomúcské, kdyby kolivěk seznali, že jest se tej smlúvě dosti stalo, a požádáni byli od již psaného Viléma aneb erbuov jeho ve dcsky svrchudotčené cudy Olomúcské dědičně vložiti, tak aby učinili bez zmatkuov i všelijakých odporností. A kdož by ten list jměl [s] svrchupsaného Viléma aneb erbuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, též má jmíti a chceme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v neděli po sv. Valentinu léta oc IMCCCCLXXXXII, královstvie našich Uherského druhého, Českého v jedenáctém létě oc. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 278. 526. Král Vladislav dává Vilémovi z Pernšteina výplatu na vsech Chropyni, Záříčí a Bo- choři po smrti Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hejtmana markrabství Mor., a Adama z Cimburka strýce jeho. Dán na Budíně v neděli po sv. Valentinu (19. ún.) 1492. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 277. 527. (CCIIII). Nález panský mezi panem Kunú [z Kunštátu] a Protivcemi [z Zástřizl o nářek cti]. V Budíně 1492, 21. února. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. V té při a různici, kteráž jest mezi panem Janem Kunú z Kunstatu s jedné a Protivci z Zástřizl a na Čejkovicích strany druhé: Jakož sě jest nahořepsaný pan Jan Kuna odvolal na králě JMt, což sě cti jeho dotýčě; kdežto JMKská ráčil jest rozkázati panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, s jinými pány českými a moravskými na tomto soudu na místě JMKské seděti. A při tom jest mluveno od pana Jana Kuny, že stojí po své cti, tak jako na ctného a zachovalého pána sluší, a jestliže Protivci chtí jej o čest jeho viniti, slyšě jich řeč, že chce na všecko odpověď slušnú dáti jako ctný a zachovalý pán. Protivci k tomu jsú pověděli, že pana Kuny ze cti jeho nic nedotýčí, aniž jeho čím viní ani viniti chtí, než že jej statku svého viní. Páni vyslyševšě žalobu i odpor, i také slyšíce jich řeč, že Protivcové ničímž pana Kuny nedotýčí, co by sě jeho cti dotýkalo: páni nalézají, že jest pan Kuna stál a stojí po cti své, jako na ctného pána slušie, a cti své dosti činí. A což s statku dotýčě, z kteréhož Protivci pana Kunu viní: páni toho při nálezu pánuov moravských nechávají, tak aby, chtí-li, sobě právem hleděli. Actum Bude f. III post festum s. Valentini annorum oc LXXXXII.
426 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina podle tej smlúvy za nynějšieho opata dosti nestalo, tehdy budúcí opaté s konventem budú povinni podle tej smlúvy tomu všemu dosti učiniti. A protož přikazujem hajtmanu markrabstvie, komorníku, sudiemu, písaři cudy Olomúcské, kdyby kolivěk seznali, že jest se tej smlúvě dosti stalo, a požádáni byli od již psaného Viléma aneb erbuov jeho ve dcsky svrchudotčené cudy Olomúcské dědičně vložiti, tak aby učinili bez zmatkuov i všelijakých odporností. A kdož by ten list jměl [s] svrchupsaného Viléma aneb erbuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, též má jmíti a chceme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně v neděli po sv. Valentinu léta oc IMCCCCLXXXXII, královstvie našich Uherského druhého, Českého v jedenáctém létě oc. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 278. 526. Král Vladislav dává Vilémovi z Pernšteina výplatu na vsech Chropyni, Záříčí a Bo- choři po smrti Ctibora z Cimburka a z Tovačova, hejtmana markrabství Mor., a Adama z Cimburka strýce jeho. Dán na Budíně v neděli po sv. Valentinu (19. ún.) 1492. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 277. 527. (CCIIII). Nález panský mezi panem Kunú [z Kunštátu] a Protivcemi [z Zástřizl o nářek cti]. V Budíně 1492, 21. února. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. V té při a různici, kteráž jest mezi panem Janem Kunú z Kunstatu s jedné a Protivci z Zástřizl a na Čejkovicích strany druhé: Jakož sě jest nahořepsaný pan Jan Kuna odvolal na králě JMt, což sě cti jeho dotýčě; kdežto JMKská ráčil jest rozkázati panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, s jinými pány českými a moravskými na tomto soudu na místě JMKské seděti. A při tom jest mluveno od pana Jana Kuny, že stojí po své cti, tak jako na ctného a zachovalého pána sluší, a jestliže Protivci chtí jej o čest jeho viniti, slyšě jich řeč, že chce na všecko odpověď slušnú dáti jako ctný a zachovalý pán. Protivci k tomu jsú pověděli, že pana Kuny ze cti jeho nic nedotýčí, aniž jeho čím viní ani viniti chtí, než že jej statku svého viní. Páni vyslyševšě žalobu i odpor, i také slyšíce jich řeč, že Protivcové ničímž pana Kuny nedotýčí, co by sě jeho cti dotýkalo: páni nalézají, že jest pan Kuna stál a stojí po cti své, jako na ctného pána slušie, a cti své dosti činí. A což s statku dotýčě, z kteréhož Protivci pana Kunu viní: páni toho při nálezu pánuov moravských nechávají, tak aby, chtí-li, sobě právem hleděli. Actum Bude f. III post festum s. Valentini annorum oc LXXXXII.
Strana 427
z roku 1492. 427 Vok z Roznberka, hajtman království Českého, Jindřich z Hradce, najvyšší komorník královstvie Českého, Puotha z Ryznburka a na Švihově, najvyšší sudí krá- lovstvie Českého, Beneš z Waitmillie, purgrabie na Karšteině, minemajstr na Hoře Kutné, Zdeněk Kostka z Postupic a na Božiem Domě, Jan z Šelmberka, kancléř království Českého, Mikuláš Trčka mladší z Lípy, hajtman království Českého, Mi- kuláš mladší z Hořic na Pecce, purgrabie kraje Hradeckého, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabství Moravského, Jan z Lomnice na Mezříčí, naj- vyšší komorník cudy Olomúcské, Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brněnské, Václav z Ludanic a na Veveří, podkomoří margrabství Moravského. 528. Johanka abatyše, Voršila převora, Anna subpřevora i všecken konvent kláštera Tišnov- ského svolují k žádosti Vratislava z Pernšteina, aby lidem poddaným, což by zatopeno bylo rybníkem, kterýž jmenovaný Vratislav dělati chce pod Jarohňovici, nahraženo bylo až do pěti lánů pozemky spustlými klášterními od Čejče a od Kopanic, však se svolením opravního jich pána Vilíma z Peršteina. Dat. v klášteře Tišnovském v sobotu po sv. Matěji (3. březn.) 1492. Orig. pap. v zemsk. arch. v Brně, Hodonín č. 51. 529. (B. II). Potvrzení od krále Vladislava na ves Medlanky [danou Vratislavovi z Pernšteina]. Na Budíně 1492, 17. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 1; arch. měst. Brn. ƒ. 2. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že jsme viděli řádné vidimus listu najjasnějšieho knížete pana Mathiáše, Uherského a Českého krále oc slavné pa- měti, předka našeho, kterýmžto listem dává ves s jejím příslušenstvím v markrabstvie Moravském ležící urozenému Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, věrnému našemu milému; a při tom jsme prošeni od téhož Vratislava s pil- ností, abychom jemu toho dání milostivě potvrditi a k tomu právo své, ač které k nám příslušie a na nás spravedlivě jakožto na krále Českého a margrabí Morav- ského, na těch, kteří jsú v té vsi Medlankách duochoduov, požitkuov nebolito svrch- kuov kterýchžkolivěk nespravedlivě užívali, přišlo a spadlo, dáti ráčili. Kteréžto prosbě pro jeho mnohé a věrné služby, kteréž nám činil a činiti nepřestává, jsúce milostivě nakloněni, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský již psaného listu a dání krále Mathiáše svrchupsaného jemu Vratislavovi a erbóm jeho daného potvrdili [jsme a mocí tohoto listu potvrzujem, pevné a mocné činíce ve všech jeho kusiech, klau- sulích i artikulích, tak jakož v sobě všecko to list ten svrchupsaný šíře a světlejie [sic] zavierá a ukazuje. Přikazujíce při tom hajtmanu markrabstvie Moravského našeho a vyšším úředníkóm cudy Brněnské, nynějším i budúcím, kdyžby koli dcky zemské odevřeny byly, a oni od již psaného Vratislava neb erbuov jeho požádáni byli, aby 54*
z roku 1492. 427 Vok z Roznberka, hajtman království Českého, Jindřich z Hradce, najvyšší komorník královstvie Českého, Puotha z Ryznburka a na Švihově, najvyšší sudí krá- lovstvie Českého, Beneš z Waitmillie, purgrabie na Karšteině, minemajstr na Hoře Kutné, Zdeněk Kostka z Postupic a na Božiem Domě, Jan z Šelmberka, kancléř království Českého, Mikuláš Trčka mladší z Lípy, hajtman království Českého, Mi- kuláš mladší z Hořic na Pecce, purgrabie kraje Hradeckého, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabství Moravského, Jan z Lomnice na Mezříčí, naj- vyšší komorník cudy Olomúcské, Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník cudy Brněnské, Václav z Ludanic a na Veveří, podkomoří margrabství Moravského. 528. Johanka abatyše, Voršila převora, Anna subpřevora i všecken konvent kláštera Tišnov- ského svolují k žádosti Vratislava z Pernšteina, aby lidem poddaným, což by zatopeno bylo rybníkem, kterýž jmenovaný Vratislav dělati chce pod Jarohňovici, nahraženo bylo až do pěti lánů pozemky spustlými klášterními od Čejče a od Kopanic, však se svolením opravního jich pána Vilíma z Peršteina. Dat. v klášteře Tišnovském v sobotu po sv. Matěji (3. březn.) 1492. Orig. pap. v zemsk. arch. v Brně, Hodonín č. 51. 529. (B. II). Potvrzení od krále Vladislava na ves Medlanky [danou Vratislavovi z Pernšteina]. Na Budíně 1492, 17. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 1; arch. měst. Brn. ƒ. 2. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem, že jsme viděli řádné vidimus listu najjasnějšieho knížete pana Mathiáše, Uherského a Českého krále oc slavné pa- měti, předka našeho, kterýmžto listem dává ves s jejím příslušenstvím v markrabstvie Moravském ležící urozenému Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, věrnému našemu milému; a při tom jsme prošeni od téhož Vratislava s pil- ností, abychom jemu toho dání milostivě potvrditi a k tomu právo své, ač které k nám příslušie a na nás spravedlivě jakožto na krále Českého a margrabí Morav- ského, na těch, kteří jsú v té vsi Medlankách duochoduov, požitkuov nebolito svrch- kuov kterýchžkolivěk nespravedlivě užívali, přišlo a spadlo, dáti ráčili. Kteréžto prosbě pro jeho mnohé a věrné služby, kteréž nám činil a činiti nepřestává, jsúce milostivě nakloněni, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský již psaného listu a dání krále Mathiáše svrchupsaného jemu Vratislavovi a erbóm jeho daného potvrdili [jsme a mocí tohoto listu potvrzujem, pevné a mocné činíce ve všech jeho kusiech, klau- sulích i artikulích, tak jakož v sobě všecko to list ten svrchupsaný šíře a světlejie [sic] zavierá a ukazuje. Přikazujíce při tom hajtmanu markrabstvie Moravského našeho a vyšším úředníkóm cudy Brněnské, nynějším i budúcím, kdyžby koli dcky zemské odevřeny byly, a oni od již psaného Vratislava neb erbuov jeho požádáni byli, aby 54*
Strana 428
428 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jim ten list na ves nahoře psanú od krále Mathiáše daný ve dcky zemské vložili a vepsali bez odpornosti všelijaké. A nad to tuto zvláštní milost témuž Vratislavovi a jeho erbóm učinili jsme a tímto listem činíme, jestliže k nám kterékolivěk právo příslušie a na nás spravedlivě spadlo jest na těch osobách, kdož jsú často- psanú ves Medlany s užitky kterýmižkolivěk, práva k tomu nemajíce, drželi a jí požívali nespravedlivě, to Vratislavovi napřed psanému a erbóm jeho mocně dáváme, tak aby on toho neb erbové jeho k tomu žádnému před právem zemským anebo před hajtmanem markrabstvie našeho Moravského hleděti a toho na nich dobývati mohli bez překážky všelijaké. Tomu na svědomie pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Budíně v sobotu den s. panny Kedruty léta božího M'CCCCLXXXXII', a královstvie našich Uherského a Českého XXI°. Ad relacionem Johannis de Raupow, magistri curie regalis. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 279. 530. Zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 22. března 1492. 1492, 22. března. — D. Brn. kv. č. 12 f. 12 b. a) Léta Páně tisícího čtyrstého devadesátého druhého, v ten čtvrtek před Zvěstováním Panny Marie [22. března] držín jest sněm panský obecní v městě Brně z rozkázánie a povolení najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a Moravského margſrlabie, skrze urozené pány pana Ctibora z Cim- burka a z Thovačova, hajtmana margſrjabstvi Moravského, pana Vratislava z Pern- šteina, najvyššího komorníka cudy Brněnské, pana Lipulta z Krajku, najvyššího su- dího cudy tejž Brněnské, Thobiáše z Hory Obřanské, najvyššího písaře desk a práv margſrjabstvie Moravského, pana Jana Kunu z Kunstatu, pana Dobeše z Bozkovic, pana Albrechta z Šternberka, pana Jana z Lompnice, pana Karla z Vlašimě, pana Jana z Sovince, pana Albrechta z Bozkovic, pana Jana Bočka z Kunstatu, pana Be- neše z Bozkovic, pana Bočka Kuny [sic] z Kunstatu, pana Hynka z Dúbravice, pana Albrechta mladšího z Šternberka, pana Ladslava z Bozkovic, pana Zigmunda z Dú- bravice, pana Jiříka z Vlašimě, pana Hynka z Ludanic, pana Václava z Ludanic, pana Stibora z Lantštajna, pana Pertulta z Tvorkova a pana Ludvíka z Waytmille i jiné pány mnohé margrjabství Moravského. b) Vilém z Pernšteina Půtovi z Lichtmburka vkládá ve dsky tvrz Radotice s příslušenstvím (fol. 14). Vilém z Pernšteina oc Půtovi z Lichtmburka a s Bítova a jeho erbóm zboží a dědicství své vlastní, tvrz Radotice s dvorem oc ve dsky zemské vkládám a vpi- suji ku pravému dědicství k držení a požívání.
428 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jim ten list na ves nahoře psanú od krále Mathiáše daný ve dcky zemské vložili a vepsali bez odpornosti všelijaké. A nad to tuto zvláštní milost témuž Vratislavovi a jeho erbóm učinili jsme a tímto listem činíme, jestliže k nám kterékolivěk právo příslušie a na nás spravedlivě spadlo jest na těch osobách, kdož jsú často- psanú ves Medlany s užitky kterýmižkolivěk, práva k tomu nemajíce, drželi a jí požívali nespravedlivě, to Vratislavovi napřed psanému a erbóm jeho mocně dáváme, tak aby on toho neb erbové jeho k tomu žádnému před právem zemským anebo před hajtmanem markrabstvie našeho Moravského hleděti a toho na nich dobývati mohli bez překážky všelijaké. Tomu na svědomie pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Budíně v sobotu den s. panny Kedruty léta božího M'CCCCLXXXXII', a královstvie našich Uherského a Českého XXI°. Ad relacionem Johannis de Raupow, magistri curie regalis. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 279. 530. Zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního, držaného v Brně dne 22. března 1492. 1492, 22. března. — D. Brn. kv. č. 12 f. 12 b. a) Léta Páně tisícího čtyrstého devadesátého druhého, v ten čtvrtek před Zvěstováním Panny Marie [22. března] držín jest sněm panský obecní v městě Brně z rozkázánie a povolení najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a Moravského margſrlabie, skrze urozené pány pana Ctibora z Cim- burka a z Thovačova, hajtmana margſrjabstvi Moravského, pana Vratislava z Pern- šteina, najvyššího komorníka cudy Brněnské, pana Lipulta z Krajku, najvyššího su- dího cudy tejž Brněnské, Thobiáše z Hory Obřanské, najvyššího písaře desk a práv margſrjabstvie Moravského, pana Jana Kunu z Kunstatu, pana Dobeše z Bozkovic, pana Albrechta z Šternberka, pana Jana z Lompnice, pana Karla z Vlašimě, pana Jana z Sovince, pana Albrechta z Bozkovic, pana Jana Bočka z Kunstatu, pana Be- neše z Bozkovic, pana Bočka Kuny [sic] z Kunstatu, pana Hynka z Dúbravice, pana Albrechta mladšího z Šternberka, pana Ladslava z Bozkovic, pana Zigmunda z Dú- bravice, pana Jiříka z Vlašimě, pana Hynka z Ludanic, pana Václava z Ludanic, pana Stibora z Lantštajna, pana Pertulta z Tvorkova a pana Ludvíka z Waytmille i jiné pány mnohé margrjabství Moravského. b) Vilém z Pernšteina Půtovi z Lichtmburka vkládá ve dsky tvrz Radotice s příslušenstvím (fol. 14). Vilém z Pernšteina oc Půtovi z Lichtmburka a s Bítova a jeho erbóm zboží a dědicství své vlastní, tvrz Radotice s dvorem oc ve dsky zemské vkládám a vpi- suji ku pravému dědicství k držení a požívání.
Strana 429
z roku 1492. 429 c) Vilém z Pernšteina a jiní rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky hrad Kunstat, tvrze Lysice a Opatovice s vesnicemi Janovi Bočkovi z Kunstatu (fol. 19). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margfrjabství Moravského, Jan z Lompnice, najvyšší ko- morník desk a práva zemského v Olomúci, Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník desk a práva zemského v Brně, Jan Kuna z Kunstatu, Oldřich z Bozkovic, Jan Berka z Dubé, Albrecht starší z Šternberka, Karel z Vlašimě, Zigmund z Dúbravice, Jindřich z Sovince, Půtha z Lichtmburka, Lipuolt z Krajku, Hynek z Ludanic, Jiřík Thunkl z Brníčka, Jiřík z Waytmille, Jan z Žerotína, Jakub z Šárova, Bohuslav z Kokor, Jaroš z Zástřizl, Hynek z Backovic, Arnošt Kužel z Žeravic, Kuneš Na- ksera z Chotěvic, Václav Čech z Hrádku, Bedřich z Drnovic, na místě jiných všech rukojmí, kteříž byli za Jana Heralta z Kunstatu, statek po smrti jeho pobravše, jím se vyvazovali z rukojemství, Janovi Bočkovi z Kunstatu na Polné i jeho erbóm hrad- Kunstat s městečkem týmž ménem jmenovaným, tvrz Lysice se vsí týmž jménem jmenovanú, tvrz Opatovice se vsí týmž jménem jmenovanú i s jinými vsmi k nim příslušnými s tím, což jest nebožtík Jan Heralt z Kunstatu byl zastavil a sám toho v držení byl oc. Než byla-li by která ves k tomu, ješto by byla v zástavě aneb věnným právem zavázána, tu sobě již psaný Boček sám vyplatiti a vypraviti má, nic sobě tu práva, panství ani kterého vlastenství nepozóstavujíc ani zachovávajíce, než to všěchno právo vkládáme a ve dsky zemské vpisujem ku pravému dědicstvic a dědičnému držení a požívání. d) Vilém z Pernšteina s týmiž rukojměmi za Jana Heralta z Kunstatu (schází jen Vratislav z Pern.) vkládají ve dsky ves Veselíčko s mlýnem v Chudobíně Vratislavovi z Pernšteina (fol. 19 b). Vilém z Pernšteina oc ves Veselíčko s mlýnem v Chudobíně, s lidmi plat- nými i neplatnými, s řekami, s lesy a s jiným se vším příslušenstvím, což k té vsi od staradávna přísluší, Vratislavovi z Pernšteina najvyššímu komorníku cudy Br- něnské a jeho erbóm ve dsky zemské vkládáme a vpisujem ku pravému dědičnému držení a požívání. e) Vilém z Pernšteina a tíž všichni rukojmě za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky vsi Kotvrdovice, Senektařov a jiné Václavovi Gedeonovi z Olešničky (fol. 19 b). Vilém z Pernšteina oc ves Kotvrdovice s tvrzí i s dvorem, ves Senektařov, ves pustú Dvorce, puol vsi Podomie pusté, ves pustú Budkovany oc Václavovi Ge- deonovi z Olešničky a jeho erbóm ku pravému dědicstvie ve dsky vkládáme a vpi- sujem ku pravému dědičnému držení a požívání.
z roku 1492. 429 c) Vilém z Pernšteina a jiní rukojmí za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky hrad Kunstat, tvrze Lysice a Opatovice s vesnicemi Janovi Bočkovi z Kunstatu (fol. 19). Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margfrjabství Moravského, Jan z Lompnice, najvyšší ko- morník desk a práva zemského v Olomúci, Vratislav z Pernšteina, najvyšší komorník desk a práva zemského v Brně, Jan Kuna z Kunstatu, Oldřich z Bozkovic, Jan Berka z Dubé, Albrecht starší z Šternberka, Karel z Vlašimě, Zigmund z Dúbravice, Jindřich z Sovince, Půtha z Lichtmburka, Lipuolt z Krajku, Hynek z Ludanic, Jiřík Thunkl z Brníčka, Jiřík z Waytmille, Jan z Žerotína, Jakub z Šárova, Bohuslav z Kokor, Jaroš z Zástřizl, Hynek z Backovic, Arnošt Kužel z Žeravic, Kuneš Na- ksera z Chotěvic, Václav Čech z Hrádku, Bedřich z Drnovic, na místě jiných všech rukojmí, kteříž byli za Jana Heralta z Kunstatu, statek po smrti jeho pobravše, jím se vyvazovali z rukojemství, Janovi Bočkovi z Kunstatu na Polné i jeho erbóm hrad- Kunstat s městečkem týmž ménem jmenovaným, tvrz Lysice se vsí týmž jménem jmenovanú, tvrz Opatovice se vsí týmž jménem jmenovanú i s jinými vsmi k nim příslušnými s tím, což jest nebožtík Jan Heralt z Kunstatu byl zastavil a sám toho v držení byl oc. Než byla-li by která ves k tomu, ješto by byla v zástavě aneb věnným právem zavázána, tu sobě již psaný Boček sám vyplatiti a vypraviti má, nic sobě tu práva, panství ani kterého vlastenství nepozóstavujíc ani zachovávajíce, než to všěchno právo vkládáme a ve dsky zemské vpisujem ku pravému dědicstvic a dědičnému držení a požívání. d) Vilém z Pernšteina s týmiž rukojměmi za Jana Heralta z Kunstatu (schází jen Vratislav z Pern.) vkládají ve dsky ves Veselíčko s mlýnem v Chudobíně Vratislavovi z Pernšteina (fol. 19 b). Vilém z Pernšteina oc ves Veselíčko s mlýnem v Chudobíně, s lidmi plat- nými i neplatnými, s řekami, s lesy a s jiným se vším příslušenstvím, což k té vsi od staradávna přísluší, Vratislavovi z Pernšteina najvyššímu komorníku cudy Br- něnské a jeho erbóm ve dsky zemské vkládáme a vpisujem ku pravému dědičnému držení a požívání. e) Vilém z Pernšteina a tíž všichni rukojmě za Jana Heralta z Kunstatu vkládají ve dsky vsi Kotvrdovice, Senektařov a jiné Václavovi Gedeonovi z Olešničky (fol. 19 b). Vilém z Pernšteina oc ves Kotvrdovice s tvrzí i s dvorem, ves Senektařov, ves pustú Dvorce, puol vsi Podomie pusté, ves pustú Budkovany oc Václavovi Ge- deonovi z Olešničky a jeho erbóm ku pravému dědicstvie ve dsky vkládáme a vpi- sujem ku pravému dědičnému držení a požívání.
Strana 430
430 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ƒ) Štěpán Kusý z Mukoděl s manželkou vkládají ve dsky ves Blažejovičky Vilémovi a Vra- tislavovi bratřím z Pernšteina (fol. 19 b). Štěpán Kusý z Mukoděl a Katheřina ze Zvole manželka jeho, Vilémovi z Pern- šteina najvyššímu hofmistru královstvie Českého, a Vratislavovi z Pernšteina naj- vyššímu komorníku cudy Brněnské i jich erbóm ves Blažejovičky a ve vsi Blažkově IIII lány s lidmi platnými i neplatnými i se vším příslušenstvím k tomu od stara- dávna příslušejícím ve dsky vkládají a vpisují ku pravému dědičnému držení. 531. V pátek po sv. Benediktu (23. březn.) 1492 učiněna jest Jindřichem z Hradce a Vi- límem z Pernšteina přátelská smlouva mezi Vokem z Rožmberka a Budějovskými, „že on Vok s pohnanými listy krále Vladislava na silnici Třeboňskú a Krumlovskú ztrhal a zkazil jest a jim póvoduom silnice svobodné pustil jest, a oni póvodové Budějovští také škody všecky jemu Vokovi a pohnaným prominuli jsú.“ Souč. přepis v arch. Třeboň. I. A. 1P. 14. 532. Vratislav z Pernšteina a Jakub z Šárova činí smlouvu mezi Ctiborem z Cimburka a Ladslavem z Bozkovic, že pan Ctibor koupiti má ves Dobrochov se vším přísl. u Ladislava z Bozkovic za 450 zl. un. oc. Dat. v Brně 1492 v neděli Oculi (25. března) Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 477; Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 164—165. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 280. 533. Albrecht z Leskovce, podkomoří království Českého, vyznává, že vedle nařízení krá- lovského dlužnou sumu Vilímovi z Pernšteina zaplatiti má z peněz, kteréž přicházejí do krá- lovské komory z měst královských, a to na dluh 1200 f gr. č., vždy na hromnice 300 m č. až do vyplnění sumy. Dat. b. m. na hod Zvěstování Panny Marie (25. bř.) 1492. Cod. Pernst. mus. kr. Česk. č. 213. 534. Vilém z Pernšteina klade klášteru Žďarskému Horní Bobrovou do desk zemských. S. 1. 1492, 27. března. AČ. IX. 416. 535. (CCXIX) Zápis Jana Kozla z Sušin, kdež sě vězením zavazuje pánóm z Pernšteina oc. V Sušině 1492, 5. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Jan Kozel z Sušin vyznávám ... že, jakož mne vzal u vězenie urozený pán pan Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého JMt, z příčin hodných: i ráčil jest to k prosbě učiniti urozeného pana Jana Zde- chovského z Sekeřic, pána mého, že mi ráčil dáti rok na čest a na vieru, abych sě JMti stavěl, když mi dá JMt napřed věděti dvě neděli, to do Dušiny na mé dě-
430 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ƒ) Štěpán Kusý z Mukoděl s manželkou vkládají ve dsky ves Blažejovičky Vilémovi a Vra- tislavovi bratřím z Pernšteina (fol. 19 b). Štěpán Kusý z Mukoděl a Katheřina ze Zvole manželka jeho, Vilémovi z Pern- šteina najvyššímu hofmistru královstvie Českého, a Vratislavovi z Pernšteina naj- vyššímu komorníku cudy Brněnské i jich erbóm ves Blažejovičky a ve vsi Blažkově IIII lány s lidmi platnými i neplatnými i se vším příslušenstvím k tomu od stara- dávna příslušejícím ve dsky vkládají a vpisují ku pravému dědičnému držení. 531. V pátek po sv. Benediktu (23. březn.) 1492 učiněna jest Jindřichem z Hradce a Vi- límem z Pernšteina přátelská smlouva mezi Vokem z Rožmberka a Budějovskými, „že on Vok s pohnanými listy krále Vladislava na silnici Třeboňskú a Krumlovskú ztrhal a zkazil jest a jim póvoduom silnice svobodné pustil jest, a oni póvodové Budějovští také škody všecky jemu Vokovi a pohnaným prominuli jsú.“ Souč. přepis v arch. Třeboň. I. A. 1P. 14. 532. Vratislav z Pernšteina a Jakub z Šárova činí smlouvu mezi Ctiborem z Cimburka a Ladslavem z Bozkovic, že pan Ctibor koupiti má ves Dobrochov se vším přísl. u Ladislava z Bozkovic za 450 zl. un. oc. Dat. v Brně 1492 v neděli Oculi (25. března) Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 477; Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 164—165. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 280. 533. Albrecht z Leskovce, podkomoří království Českého, vyznává, že vedle nařízení krá- lovského dlužnou sumu Vilímovi z Pernšteina zaplatiti má z peněz, kteréž přicházejí do krá- lovské komory z měst královských, a to na dluh 1200 f gr. č., vždy na hromnice 300 m č. až do vyplnění sumy. Dat. b. m. na hod Zvěstování Panny Marie (25. bř.) 1492. Cod. Pernst. mus. kr. Česk. č. 213. 534. Vilém z Pernšteina klade klášteru Žďarskému Horní Bobrovou do desk zemských. S. 1. 1492, 27. března. AČ. IX. 416. 535. (CCXIX) Zápis Jana Kozla z Sušin, kdež sě vězením zavazuje pánóm z Pernšteina oc. V Sušině 1492, 5. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. Já Jan Kozel z Sušin vyznávám ... že, jakož mne vzal u vězenie urozený pán pan Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého JMt, z příčin hodných: i ráčil jest to k prosbě učiniti urozeného pana Jana Zde- chovského z Sekeřic, pána mého, že mi ráčil dáti rok na čest a na vieru, abych sě JMti stavěl, když mi dá JMt napřed věděti dvě neděli, to do Dušiny na mé dě-
Strana 431
z roku 1492. 431 dicství, buď na Kunětickú Huoru neb na Pardubice aneb na kterýžkolivěk JMti zámek jiný: tehdy sě mám JMti postaviti, a žádným obyčejem tohoto vězenie nemám ani budu mieti prázden býti dotud, dokudž by mne JMt sám z úst v uši aneb rukú dániem nepropustil. A pakli by svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina oc pán Buoh smrti neuchoval: tehdy sě mám a budu mieti postaviti bratru JMti, urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, a žádným obyčejem slibuji a nemám toho slibu prázden býti, leč by mne z úst v uši aneb rukú dáním propustil, tak jakož sě svrchu píše. A to já Jan Kozel svrchupsaný z Sušin slibuji svú vieru a svú čest věrně a právě zdržeti, tak jakož sě nahoře píše. Také slibuji, jestliže by z svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina oc který jeho člověk mně Janovi Kozlovi dal z čeho vinu, že jsem jemu jakú škodu učinil: tehdy tiemto listem slibuji tomu každému člověku, z čehož mne viniti bude, napra- viti, tak jakž sě panu Zdechovskému, pánu mému, zdáti a líbiti bude. Také slibuji více lotruov a lehkých lidí prázden býti a jich sě více nepřidržati, než živiti sě vedle řádu svého. A protož já svrchupsaný Jan Kozel slibuji svú čest a svú vieru, tomu všemu dosti učiniti a to zdržeti, jakož sě nahoře píše. Tomu na svědomí pečet svú vlastní k tomuto listu přitiskl sem, a pro lepšie svědomí prosil sem urozených panoší pana Jana Zdechovského z Sekeřic, a pana Všvieslava [čti: Všeslava] z Solče a na Vy- šěhněvic [sic], a pana Haška s Syrovátky, že jsú na svědomí své pečeti vedle mej k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán v Sušině oc léta božieho oc LXXXXII“ ten čtvrtek před nedělí, jenž sluove Judica. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 281. — Sušina, Sušiny i Dušina zdají se býti jmena, dílem zkažená, nějakého dvorce nyní nepovědomého, možná z okolí Zdechovic. 536. (CCVII). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a Janem Makovským o Nemošice. 1492, 12. dubna. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXII ve čtvrtek před svatým Tiburcím, stala sě jest smlúva mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině naj- vyšším hofmistrem královstvie Českého z strany jedné, a urozeným panem Janem Ma- kovským z Podšteina z strany druhé, o tvrz Nemošice se vsí a o druhú ves Droz- dice s rybníky, s řekami, s lukami, s lesy, se vším příslušenstviem, tak jakož Odě- radskému dcsky plněji svědčí. A to jest prodal svrchupsaný pan Jan Makovský z Pod- šteina urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc za tisíc kop grošuov a za puol páta sta kop g. a za X g. všě širokých českých, a ty jemu vyplniti má svrchu- psaný pan Vilém z Pernšteina oc na takový zpuosob:
z roku 1492. 431 dicství, buď na Kunětickú Huoru neb na Pardubice aneb na kterýžkolivěk JMti zámek jiný: tehdy sě mám JMti postaviti, a žádným obyčejem tohoto vězenie nemám ani budu mieti prázden býti dotud, dokudž by mne JMt sám z úst v uši aneb rukú dániem nepropustil. A pakli by svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina oc pán Buoh smrti neuchoval: tehdy sě mám a budu mieti postaviti bratru JMti, urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, a žádným obyčejem slibuji a nemám toho slibu prázden býti, leč by mne z úst v uši aneb rukú dáním propustil, tak jakož sě svrchu píše. A to já Jan Kozel svrchupsaný z Sušin slibuji svú vieru a svú čest věrně a právě zdržeti, tak jakož sě nahoře píše. Také slibuji, jestliže by z svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina oc který jeho člověk mně Janovi Kozlovi dal z čeho vinu, že jsem jemu jakú škodu učinil: tehdy tiemto listem slibuji tomu každému člověku, z čehož mne viniti bude, napra- viti, tak jakž sě panu Zdechovskému, pánu mému, zdáti a líbiti bude. Také slibuji více lotruov a lehkých lidí prázden býti a jich sě více nepřidržati, než živiti sě vedle řádu svého. A protož já svrchupsaný Jan Kozel slibuji svú čest a svú vieru, tomu všemu dosti učiniti a to zdržeti, jakož sě nahoře píše. Tomu na svědomí pečet svú vlastní k tomuto listu přitiskl sem, a pro lepšie svědomí prosil sem urozených panoší pana Jana Zdechovského z Sekeřic, a pana Všvieslava [čti: Všeslava] z Solče a na Vy- šěhněvic [sic], a pana Haška s Syrovátky, že jsú na svědomí své pečeti vedle mej k tomuto listu přitiskli. Jenž jest dán a psán v Sušině oc léta božieho oc LXXXXII“ ten čtvrtek před nedělí, jenž sluove Judica. Výtah tištěn AČ. VI. 530 č. 281. — Sušina, Sušiny i Dušina zdají se býti jmena, dílem zkažená, nějakého dvorce nyní nepovědomého, možná z okolí Zdechovic. 536. (CCVII). Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a Janem Makovským o Nemošice. 1492, 12. dubna. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Léta božieho MCCCCLXXXXII ve čtvrtek před svatým Tiburcím, stala sě jest smlúva mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině naj- vyšším hofmistrem královstvie Českého z strany jedné, a urozeným panem Janem Ma- kovským z Podšteina z strany druhé, o tvrz Nemošice se vsí a o druhú ves Droz- dice s rybníky, s řekami, s lukami, s lesy, se vším příslušenstviem, tak jakož Odě- radskému dcsky plněji svědčí. A to jest prodal svrchupsaný pan Jan Makovský z Pod- šteina urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc za tisíc kop grošuov a za puol páta sta kop g. a za X g. všě širokých českých, a ty jemu vyplniti má svrchu- psaný pan Vilém z Pernšteina oc na takový zpuosob:
Strana 432
432 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Item najprve na den sv. Jiří najprv příščieho má pán JMt dáti Oděradskému III“ ſ gr. a X IP g. českých a panu Janovi Makovskému LXXV g. českých. Item potom na den sv. Havla najprv příščieho VIIC � g. českých Oděradskému pán JMt má dáti a zápis sobě ten očistiti. A jestliže by co bylo Oděradskému dluhu více, než jest svrchupsaný pan Jan Makovský pověděl, dcskami zapsáno, tehdy pán JMt má sobě to napraviti těmi penězi, kteréž jemu JMt pán má dáti při sv. Havlě panu Janovi Makovskému, totiž LXXV“ kopami g. českých. A jestliže by pak nestihlo tej summy a co více pán JMt dal, tehdy bude sobě mieti sraziti na týchž L“ kopách g., kteréž má pán dáti při druhém svatém Jiří panu Janovi Makovskému. A což sě ostatních IIj g. českých dotýče, ty při pánu JMti mají pozuo- stati v zprávě od tohoto svatéto Havla najprv příščieho až do tří let a do XVIII. neděl vedle práva, a s týchž peněz má pán JMt vydáviti [sic] XV I g. českých roz- dílně, najprv od tohoto s. Jiří najprv příščieho v plném roce má pán JMt dáti VIIj IP g. českých, a na svatého Havla hned potom najprv příščieho také VIIj � g., a tak na každého s. Jiří a na každého svatého Havla až do těch tří let a XVIII“ neděl má pán JMt po puol osmě kopě g. českých vydávati. A když by již ta tři léta a těch XVIII neděl vyšlo bez nářku podle práva, tehdy pán JMt má dáti panu Janu Ma- kovskému těch IIj � g. českých svrchupsaných. A jestliže by svrchupsaného pana Jana Makovského v tom jeho pán Buoh smrti neuchoval, tehdy pán JMt ten dluh povinen bude platiti paní Anně z Barchova, mateři jeho. Item jestliže by kde co lidem svým neb cizím zatopeno bylo Nemošickým rybníkem a nebylo oddáno jim nebo předky jeho, má a povinen jest svrchupsaný pan Jan Makovský pánu JMti to očistiti a lidem oddati, kterýmž by sě škoda dála, tak a potud, pokudž jest on oddati měl. Pakli by pánu JMti neočistil v těch třech letech a XVIIIti nedělích, tehdy pán JMt s té sumy svrchupsané, kteréž v zprávě pozuostaveny jsú, má sobě sám těmi penězi očistiti, pokudž ta potřeba kážě. Item pan Jan Makovský svrchupsaný má pánu JMti ten trh ve dcsky klásti a zpravovati, čímž má nebo mieti bude, Nemošice a Drozdice, tak jakož sě svrchu- píšě, na den sv. Jiří najprv příščieho v těch správách a v zápisích, jakož i otci jeho a jemu desky plněji svědčí. A jestliže by jeho pán Buoh smrti neuchoval do toho času, tehdy paní Anna z Barchova, mátě jeho, má tomu všemu dosti učiniti, jako on sám svrchupsaný pan Jan Makovský. A když by tomu dosti učinil a ve dsky pánu JMti vložil, tehdy pán JMt potom má jemu panu Janovi Makovskému ty peníze ujistiti listem, kteréž u pána pozuostanú, tak a na ty roky, jakož smlúva šířě ukazuje. Vedle tej smlúvy a za to pánu JMt slíbili do desk vložení pan Čeněk z Barchova a na Dašicích, pan Diviš z Hrádku a na Boharyni, pan Martin Holec z Nemošic a na Třehosicích.
432 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Item najprve na den sv. Jiří najprv příščieho má pán JMt dáti Oděradskému III“ ſ gr. a X IP g. českých a panu Janovi Makovskému LXXV g. českých. Item potom na den sv. Havla najprv příščieho VIIC � g. českých Oděradskému pán JMt má dáti a zápis sobě ten očistiti. A jestliže by co bylo Oděradskému dluhu více, než jest svrchupsaný pan Jan Makovský pověděl, dcskami zapsáno, tehdy pán JMt má sobě to napraviti těmi penězi, kteréž jemu JMt pán má dáti při sv. Havlě panu Janovi Makovskému, totiž LXXV“ kopami g. českých. A jestliže by pak nestihlo tej summy a co více pán JMt dal, tehdy bude sobě mieti sraziti na týchž L“ kopách g., kteréž má pán dáti při druhém svatém Jiří panu Janovi Makovskému. A což sě ostatních IIj g. českých dotýče, ty při pánu JMti mají pozuo- stati v zprávě od tohoto svatéto Havla najprv příščieho až do tří let a do XVIII. neděl vedle práva, a s týchž peněz má pán JMt vydáviti [sic] XV I g. českých roz- dílně, najprv od tohoto s. Jiří najprv příščieho v plném roce má pán JMt dáti VIIj IP g. českých, a na svatého Havla hned potom najprv příščieho také VIIj � g., a tak na každého s. Jiří a na každého svatého Havla až do těch tří let a XVIII“ neděl má pán JMt po puol osmě kopě g. českých vydávati. A když by již ta tři léta a těch XVIII neděl vyšlo bez nářku podle práva, tehdy pán JMt má dáti panu Janu Ma- kovskému těch IIj � g. českých svrchupsaných. A jestliže by svrchupsaného pana Jana Makovského v tom jeho pán Buoh smrti neuchoval, tehdy pán JMt ten dluh povinen bude platiti paní Anně z Barchova, mateři jeho. Item jestliže by kde co lidem svým neb cizím zatopeno bylo Nemošickým rybníkem a nebylo oddáno jim nebo předky jeho, má a povinen jest svrchupsaný pan Jan Makovský pánu JMti to očistiti a lidem oddati, kterýmž by sě škoda dála, tak a potud, pokudž jest on oddati měl. Pakli by pánu JMti neočistil v těch třech letech a XVIIIti nedělích, tehdy pán JMt s té sumy svrchupsané, kteréž v zprávě pozuostaveny jsú, má sobě sám těmi penězi očistiti, pokudž ta potřeba kážě. Item pan Jan Makovský svrchupsaný má pánu JMti ten trh ve dcsky klásti a zpravovati, čímž má nebo mieti bude, Nemošice a Drozdice, tak jakož sě svrchu- píšě, na den sv. Jiří najprv příščieho v těch správách a v zápisích, jakož i otci jeho a jemu desky plněji svědčí. A jestliže by jeho pán Buoh smrti neuchoval do toho času, tehdy paní Anna z Barchova, mátě jeho, má tomu všemu dosti učiniti, jako on sám svrchupsaný pan Jan Makovský. A když by tomu dosti učinil a ve dsky pánu JMti vložil, tehdy pán JMt potom má jemu panu Janovi Makovskému ty peníze ujistiti listem, kteréž u pána pozuostanú, tak a na ty roky, jakož smlúva šířě ukazuje. Vedle tej smlúvy a za to pánu JMt slíbili do desk vložení pan Čeněk z Barchova a na Dašicích, pan Diviš z Hrádku a na Boharyni, pan Martin Holec z Nemošic a na Třehosicích.
Strana 433
z roku 1492. 433 Item což sě pak Oděradského peněz kladení u desk dotýčě, to pán JMt má ty peníze ke dskám klásti, a pan Jan Makovský má také při tom při každém peněz kladení býti; a svrchupsaný Oděradský má pánu JMti všecko dcskami učiniti, což by svrchupsanému pánu Janovi Makovskému učiniti měl vedle práva. Item což sě dotýčě mateře jeho, ta má také při zápisích býti a svuoj zápis má propustiti, kterýž by kolivěk měla od syna svého aneb od kohokolivěk jiného na Nemošicích. Item což sě dotýčě spravedlnosti, kterúž by kolivěk měl svrchupsaný pan Jan Makovský na jakékolivěk vody vedení přes krunty kterékolivěk buď zápisem nebo dcskami, že ty všecky spravedlnosti pánu JMti ve dcsky zemské vložiti má. Item toto jest znamenitě vymíněno: jestliže jest Oděradský co těch lidí požíval více, než požívati měl, a smlúvy a zápisy s panem Janem Makovským toho neuka- zují, pán JMt má a bude mieti Oděradského s toho viniti a napomínati, tak jako já sám svrchupsaný Jan Makovský. A tejto smlúvy na zdržění a pro lepší jistotu pečeti našě oba dali sme k tejto smlúvě přitisknúti. A my svrchupsaní smlúvce, Čeněk z Barchova a na Da- šicích, Diviš z Hrádku a na Boharyni, Martin Holec z Nemošic a na Třebosicích, k tejto smlúvě na svědomí dali jsme přitisknúti pečeti své sobě bez škody. 537. Štěpán Kusý z Mukoděl a z Bedrovic přiznává se, že jakož po neb. Zbyňkovi ze Zvole statek spadl jest i přísudkem panským přisouzen paní Kateřině ze Zvole, sestře téhož Zbyňka a manželce jeho, poněvadž týž Zbyněk mnoho dluhů po sobě zůstavil, musil prodat ves Blažejovičky a v Blažkově právo Vratislavovi z Pernšteina za 125 zl. uh. Jmenovaný Štěpán slibuje s rukojměmi Zikmundem Valeckým z Mírova, Mikulášem Tulešickým z Peče, Jiříkem Kusým z Mukoděl, Jindřichem z Náchoda a z Březníka, Matějem Vackem z Bezdě- kova a Alexandrem z Chlevského, že kdyby jmenovaná paní Kateřina ze Zvole na to zbo- žíčko se kdy navrátila neb je nařekla, těch 125 zl. před úředníky zemskými položí. Dat. na Krumlově v pondělí po květné neděli (16. dubn.) 1492. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 4; Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 4. b. 538. Jiřík Pardubský z Miletínka převádí všecko právo své k Sezemicům na pana Viléma z Pernšteina. Na Pardubicích 1492, 17. dubna. AČ. IV. 199; výtah AČ. VI. 530 č. 283. 539. Jiřík Pardubský z Miletínka kvituje Viléma z Pernšteina z 200 m., za něž mu prodal dvůr poplužní u Pardubic. Dat. s. 1. v outerý po květné neděli (17. dubna) 1492. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 284. 540. Jan Makovský z Potnšteina prodal dědictví své v Nemošicích, v Drozdicích Vilémovi z Pern- šteina za 1460 �P gr. č. Dat. v pondělí den sv. Jiří (23. dub.) 1492. Emler Rel. tab. t. II. 450. Archiv Český XVI. 55
z roku 1492. 433 Item což sě pak Oděradského peněz kladení u desk dotýčě, to pán JMt má ty peníze ke dskám klásti, a pan Jan Makovský má také při tom při každém peněz kladení býti; a svrchupsaný Oděradský má pánu JMti všecko dcskami učiniti, což by svrchupsanému pánu Janovi Makovskému učiniti měl vedle práva. Item což sě dotýčě mateře jeho, ta má také při zápisích býti a svuoj zápis má propustiti, kterýž by kolivěk měla od syna svého aneb od kohokolivěk jiného na Nemošicích. Item což sě dotýčě spravedlnosti, kterúž by kolivěk měl svrchupsaný pan Jan Makovský na jakékolivěk vody vedení přes krunty kterékolivěk buď zápisem nebo dcskami, že ty všecky spravedlnosti pánu JMti ve dcsky zemské vložiti má. Item toto jest znamenitě vymíněno: jestliže jest Oděradský co těch lidí požíval více, než požívati měl, a smlúvy a zápisy s panem Janem Makovským toho neuka- zují, pán JMt má a bude mieti Oděradského s toho viniti a napomínati, tak jako já sám svrchupsaný Jan Makovský. A tejto smlúvy na zdržění a pro lepší jistotu pečeti našě oba dali sme k tejto smlúvě přitisknúti. A my svrchupsaní smlúvce, Čeněk z Barchova a na Da- šicích, Diviš z Hrádku a na Boharyni, Martin Holec z Nemošic a na Třebosicích, k tejto smlúvě na svědomí dali jsme přitisknúti pečeti své sobě bez škody. 537. Štěpán Kusý z Mukoděl a z Bedrovic přiznává se, že jakož po neb. Zbyňkovi ze Zvole statek spadl jest i přísudkem panským přisouzen paní Kateřině ze Zvole, sestře téhož Zbyňka a manželce jeho, poněvadž týž Zbyněk mnoho dluhů po sobě zůstavil, musil prodat ves Blažejovičky a v Blažkově právo Vratislavovi z Pernšteina za 125 zl. uh. Jmenovaný Štěpán slibuje s rukojměmi Zikmundem Valeckým z Mírova, Mikulášem Tulešickým z Peče, Jiříkem Kusým z Mukoděl, Jindřichem z Náchoda a z Březníka, Matějem Vackem z Bezdě- kova a Alexandrem z Chlevského, že kdyby jmenovaná paní Kateřina ze Zvole na to zbo- žíčko se kdy navrátila neb je nařekla, těch 125 zl. před úředníky zemskými položí. Dat. na Krumlově v pondělí po květné neděli (16. dubn.) 1492. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 4; Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 4. b. 538. Jiřík Pardubský z Miletínka převádí všecko právo své k Sezemicům na pana Viléma z Pernšteina. Na Pardubicích 1492, 17. dubna. AČ. IV. 199; výtah AČ. VI. 530 č. 283. 539. Jiřík Pardubský z Miletínka kvituje Viléma z Pernšteina z 200 m., za něž mu prodal dvůr poplužní u Pardubic. Dat. s. 1. v outerý po květné neděli (17. dubna) 1492. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 284. 540. Jan Makovský z Potnšteina prodal dědictví své v Nemošicích, v Drozdicích Vilémovi z Pern- šteina za 1460 �P gr. č. Dat. v pondělí den sv. Jiří (23. dub.) 1492. Emler Rel. tab. t. II. 450. Archiv Český XVI. 55
Strana 434
434 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 541. (X. XXI.) List správnie na Litavské zbožie od Jana Mrakše z Noskova panu Vilémovi z Pern- šteina. Na Budíně 1492, 24. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 78; arch. měst. Brn. ƒ. 46 b—47; Já Jan Mrakeš z Noskova a na Budišově i s svými erby vyznávám ... Jakož nebožtík Mrakeš, bratr muoj, prodal jest zbožie své Litavské urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru k. Českého, kteréžto zbožie již jmenované jest témuž panu Vilémovi z Pernšteina a jeho erbóm ve dcky zemské v Brně vloženo; a to jmenovitě toto zboží a vsi: ves Litavu s tvrzí, ves Olši s tvrzí, v Jilmovém, k čemuž jsme právo jměli, ves Jestřebí, ves Skryje, ves Oujezdec s kostelním podacím, v Řikoníně k čemuž jsme právo jměli, v Lubném k čemuž jsme právo jměli oc, Novú Ves, Drahonín, ves Vickov, ves Milešínek, ves Lažany, item hradiska pustá, zejména hrad Vickov, hrad Rysov, hrad Košikov, hrad Lačnov oc; že já svrchupsaný Jan Mrakeš, první zprávce a jistec věcí duole psaných, a my Zigmund z Dúbravice a na Hrotovicích, Hynek z Backovic a s Police, Zigmund Valecký z Mírova a na Okarci, Markvart z Kralovic a na Okrašovicích, Hynek z Olbramic a na Lhotě, Oldřich z Marajžě a na Nové Říši, rukojmie oc. Ležení v Brně. A v témž listu dobrá vuole se vypisuje. Jenž jest dán a psán na Budišově v úterý velikonoční léta oc LXXXXII° počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 285. 542. (CCXX). Spis Ctibora z Bukuovky a na Rúdnici při postupovánie Kuněticské Huory jemu v úřad [od p. Vilíma z Pernšteina.] (Po 1492, 25. dubna.) - Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Já Ctibor z Bukuovky a na Rúdnici vyznávám ... Jakož držím zámek od urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššieho hofmistra království Českého, pána mého milostivého, hrad Kuněticskú Huoru, jsa na ní od JMti úředníkem, jakož pak list pod JMti pečetí mám v tato slova, kterýž v tomto mém listu slovo od slova napsán jest: protož já svrchupsaný Ctibor slibuji věrně a právě k JMti sě zachovati jakožto ku pánu svému, jsa JMti úředník, napřed k JMti a potom ku panu Vratislavovi bratru JMti i k tomu, komuž by dále v tom listu příslu- šelo. Také jestliže by co na mne pán Buoh náhle ráčil dopustiti, to mám tak opatřiti, aby JMt žádného zmatku na zámku neměl. Čeleď, kterúž bych kolivěk přijímal na zámek, tu mám všecku k JMti ruce zavazovati jakožto úředník a služebník JMti. A to slibuji věrně a právě všecko zdržeti jako dobrý člověk. A k tomu pro lepšie
434 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 541. (X. XXI.) List správnie na Litavské zbožie od Jana Mrakše z Noskova panu Vilémovi z Pern- šteina. Na Budíně 1492, 24. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 78; arch. měst. Brn. ƒ. 46 b—47; Já Jan Mrakeš z Noskova a na Budišově i s svými erby vyznávám ... Jakož nebožtík Mrakeš, bratr muoj, prodal jest zbožie své Litavské urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru k. Českého, kteréžto zbožie již jmenované jest témuž panu Vilémovi z Pernšteina a jeho erbóm ve dcky zemské v Brně vloženo; a to jmenovitě toto zboží a vsi: ves Litavu s tvrzí, ves Olši s tvrzí, v Jilmovém, k čemuž jsme právo jměli, ves Jestřebí, ves Skryje, ves Oujezdec s kostelním podacím, v Řikoníně k čemuž jsme právo jměli, v Lubném k čemuž jsme právo jměli oc, Novú Ves, Drahonín, ves Vickov, ves Milešínek, ves Lažany, item hradiska pustá, zejména hrad Vickov, hrad Rysov, hrad Košikov, hrad Lačnov oc; že já svrchupsaný Jan Mrakeš, první zprávce a jistec věcí duole psaných, a my Zigmund z Dúbravice a na Hrotovicích, Hynek z Backovic a s Police, Zigmund Valecký z Mírova a na Okarci, Markvart z Kralovic a na Okrašovicích, Hynek z Olbramic a na Lhotě, Oldřich z Marajžě a na Nové Říši, rukojmie oc. Ležení v Brně. A v témž listu dobrá vuole se vypisuje. Jenž jest dán a psán na Budišově v úterý velikonoční léta oc LXXXXII° počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 285. 542. (CCXX). Spis Ctibora z Bukuovky a na Rúdnici při postupovánie Kuněticské Huory jemu v úřad [od p. Vilíma z Pernšteina.] (Po 1492, 25. dubna.) - Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Já Ctibor z Bukuovky a na Rúdnici vyznávám ... Jakož držím zámek od urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššieho hofmistra království Českého, pána mého milostivého, hrad Kuněticskú Huoru, jsa na ní od JMti úředníkem, jakož pak list pod JMti pečetí mám v tato slova, kterýž v tomto mém listu slovo od slova napsán jest: protož já svrchupsaný Ctibor slibuji věrně a právě k JMti sě zachovati jakožto ku pánu svému, jsa JMti úředník, napřed k JMti a potom ku panu Vratislavovi bratru JMti i k tomu, komuž by dále v tom listu příslu- šelo. Také jestliže by co na mne pán Buoh náhle ráčil dopustiti, to mám tak opatřiti, aby JMt žádného zmatku na zámku neměl. Čeleď, kterúž bych kolivěk přijímal na zámek, tu mám všecku k JMti ruce zavazovati jakožto úředník a služebník JMti. A to slibuji věrně a právě všecko zdržeti jako dobrý člověk. A k tomu pro lepšie
Strana 435
z roku 1492. 435 jistotu svú vlastní a přirozenú pečet přitiskl sem k tomuto listu, kterýmž sě JMti zapisuji a zavazuji. A k tomu na svědomí připrosil sem urozeného pana Jana z Se- keřic a na Zdechovicících, že jest vedle mne svú pečeť k tomuto listu přitiskl. It. tento list, kterýž já mám od JMti, stojí slovo od slova takto psáno: Léta božieho tisiecího čtyřstého devadesátého druhého, v středu den svatého Marka [1492, 25. dubna], já Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, udělal sem smlúvu s slovutným panoší Ctiborem z Bukuovky a na Rúdnici, s služebníkem svým, o hrad Kuněticskú Huoru, že on má ji držeti a ode mne na ní úředníkem býti beze všech počtuov od tohoto svatého Jiří, kterýž jest minul, nynějšieho, až do roka, a má čeledi na něm chovati: Napřed sám, a k tomu XII holomkuov hodných, a pět hlásných, a za šestého hlásného aby metali ponůcku, jakož obyčej jest na tom zámku; a k tomu dva vrátná a po- vezný. A jiného nemá na práci nic mieti, než zámku hleděti, a k Šeperce rybníku má dohlé- dati, aby sě škoda nestala. A já svrchupsaný Vilém mám jemu naň a na tu čeleď peníze i jiné věci, jakož sě dolě píše, sumu vydávati, aby již on tej čeledi platil i stravu jim zpra- voval a ji již opatroval i zámek, bez mé beze všie starosti. Než toto sě znamenitě vymienuje: jestliže by jaká potřeba byla co opatrovati na tom zámku, buď ploty aneb krovy, tehdy to má vznésti na toho úředníka, kterýž by na mém místě byl, ač by mne zde nebylo, tehdy to hned má úředník opatřiti a dělníky tam poslati dva nebo tři; a on bude povinen těm dvěma nebo třem stravu dáti a více nic. A jestliže by mně kdy více tam dělníků potřeba byla, tehdy já jim mám stravu dáti, aneb sě s ním o to smluviti zvláščně. Než což se dvoru dotýče a střech dochových, to on sobě opravuj. Než ten plot, kterýž sě nynie dělá, ten sem já povinovat sám dodělati. Pakli by co kde potřebí bylo šindelem krýti, to já sám mám kázati krýti na svuoj náklad. It. toto jemu mám každý rok dávati: peněz devadesáte kop g. českých, a to rozdielně, počnúc na svatý Havel příščí čtyřidceti pět [P g. českých, na svatý Jiří také čtyřidceti pěti [P g. českých. It. k tomu jemu mám přidati žencuov k tomu dvoru III kopy bez Xti. It. pluhuov aneb oráčuov LX. It. pět děberuov ryb na půst, když by sě rybníci spúštěli, buď na podzim nebo v půstě. It. k tomu jemu přidávám dvě lúce, kteráž slove Chmelnice, a druhú podhradní. A k tomu na to nade všecko aby jemu bylo ukázáno z deset vozuov sena, kdež by jemu pří- ležito bylo; než on to seno má sobě bez mé starosti skliditi již robotami těmi, kteréž sem jemu přidal. It. lesu k palivu na zámek i do dvora, tu okolo Huory aby sobě sekal a bral, což jemu potřebí bude, tu v té huoře, na kterýž zámek sedí; a tu aby tak sekáno bylo, aby bylo hospodářsky, aby potom pastvy mohly býti jemu ku potřebě. A já jemu mám vždy dvakrát v roce svými robotieři XXti pomoci, aby klučili po jednom dni. It. což sě honuov dotýče, těch má hleděti a nedati honiti tady okolo zámku, pokudž já mu rozkáži dálě. It. sobě k potřebě bude moci zabiti, když toho čas bude, do XXIIII za- jícuov okolo Škřivcě; ale tuto okolo zámku aby žádných honuov ani štívání (sic) nečinil ani jinému dopúštěl. It. což jemu kolivěk na zámku bude postúpeno, to všecko, když mi zámku bude po- stupovati, tolikéž zase a tak dobrého má mi postúpiti. Následující list vytržen. V opise chovaném v archivu musea král. Českého, pořízeném dle zápisu téže listiny v kodexu Pernšteinském pod signaturou No. 220 někdy v Litomyšli chovaném, nachází se ještě tento závěrek: 55*
z roku 1492. 435 jistotu svú vlastní a přirozenú pečet přitiskl sem k tomuto listu, kterýmž sě JMti zapisuji a zavazuji. A k tomu na svědomí připrosil sem urozeného pana Jana z Se- keřic a na Zdechovicících, že jest vedle mne svú pečeť k tomuto listu přitiskl. It. tento list, kterýž já mám od JMti, stojí slovo od slova takto psáno: Léta božieho tisiecího čtyřstého devadesátého druhého, v středu den svatého Marka [1492, 25. dubna], já Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, udělal sem smlúvu s slovutným panoší Ctiborem z Bukuovky a na Rúdnici, s služebníkem svým, o hrad Kuněticskú Huoru, že on má ji držeti a ode mne na ní úředníkem býti beze všech počtuov od tohoto svatého Jiří, kterýž jest minul, nynějšieho, až do roka, a má čeledi na něm chovati: Napřed sám, a k tomu XII holomkuov hodných, a pět hlásných, a za šestého hlásného aby metali ponůcku, jakož obyčej jest na tom zámku; a k tomu dva vrátná a po- vezný. A jiného nemá na práci nic mieti, než zámku hleděti, a k Šeperce rybníku má dohlé- dati, aby sě škoda nestala. A já svrchupsaný Vilém mám jemu naň a na tu čeleď peníze i jiné věci, jakož sě dolě píše, sumu vydávati, aby již on tej čeledi platil i stravu jim zpra- voval a ji již opatroval i zámek, bez mé beze všie starosti. Než toto sě znamenitě vymienuje: jestliže by jaká potřeba byla co opatrovati na tom zámku, buď ploty aneb krovy, tehdy to má vznésti na toho úředníka, kterýž by na mém místě byl, ač by mne zde nebylo, tehdy to hned má úředník opatřiti a dělníky tam poslati dva nebo tři; a on bude povinen těm dvěma nebo třem stravu dáti a více nic. A jestliže by mně kdy více tam dělníků potřeba byla, tehdy já jim mám stravu dáti, aneb sě s ním o to smluviti zvláščně. Než což se dvoru dotýče a střech dochových, to on sobě opravuj. Než ten plot, kterýž sě nynie dělá, ten sem já povinovat sám dodělati. Pakli by co kde potřebí bylo šindelem krýti, to já sám mám kázati krýti na svuoj náklad. It. toto jemu mám každý rok dávati: peněz devadesáte kop g. českých, a to rozdielně, počnúc na svatý Havel příščí čtyřidceti pět [P g. českých, na svatý Jiří také čtyřidceti pěti [P g. českých. It. k tomu jemu mám přidati žencuov k tomu dvoru III kopy bez Xti. It. pluhuov aneb oráčuov LX. It. pět děberuov ryb na půst, když by sě rybníci spúštěli, buď na podzim nebo v půstě. It. k tomu jemu přidávám dvě lúce, kteráž slove Chmelnice, a druhú podhradní. A k tomu na to nade všecko aby jemu bylo ukázáno z deset vozuov sena, kdež by jemu pří- ležito bylo; než on to seno má sobě bez mé starosti skliditi již robotami těmi, kteréž sem jemu přidal. It. lesu k palivu na zámek i do dvora, tu okolo Huory aby sobě sekal a bral, což jemu potřebí bude, tu v té huoře, na kterýž zámek sedí; a tu aby tak sekáno bylo, aby bylo hospodářsky, aby potom pastvy mohly býti jemu ku potřebě. A já jemu mám vždy dvakrát v roce svými robotieři XXti pomoci, aby klučili po jednom dni. It. což sě honuov dotýče, těch má hleděti a nedati honiti tady okolo zámku, pokudž já mu rozkáži dálě. It. sobě k potřebě bude moci zabiti, když toho čas bude, do XXIIII za- jícuov okolo Škřivcě; ale tuto okolo zámku aby žádných honuov ani štívání (sic) nečinil ani jinému dopúštěl. It. což jemu kolivěk na zámku bude postúpeno, to všecko, když mi zámku bude po- stupovati, tolikéž zase a tak dobrého má mi postúpiti. Následující list vytržen. V opise chovaném v archivu musea král. Českého, pořízeném dle zápisu téže listiny v kodexu Pernšteinském pod signaturou No. 220 někdy v Litomyšli chovaném, nachází se ještě tento závěrek: 55*
Strana 436
436 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A ve dvoře též, jakož on toho má mieti jednu ceduli a já druhú, co jemu bude po- stúpeno i s setím, též mi také postup, jakž oseto nynie je kterýmiž kolivěk potřebami, krom lnu, kdež sobě pán síval, aby ještě sel. Item on již s tiem zámkem má sě mně zachovati věrně a právě jakožto služebník a úředník mój. Pakli by na mne pán Buoh co dopustil, tehdy panu Vratislavovi bratru mému jako mně samému, pakli by pana Vratislava pán Buoh neuchoval, tehdy k dětem mým aneb tomu, ktož by dětí mých poručníkem byl. 543. Jindřich st. a Jindřich ml. jinak Hynek bratří knížata Minstrberská dávají povolení své k smlouvě, kterouž učinil kněz Vít opat i konvent kláštera Žďarského s bratřími Vilémem a Vratislavem z Pernšteina o desátky vinné, o ves Medlov i o opravu jiných vsí. Dat. na Poděbradech v úterý sv. Filipa Jakuba (1. květ.) 1492. Cod. Pernst. arch. mus. Česk. Výtah tištěn v Arch. Č. VI. 531 č. 286; smlouva sama AČ. IX. 413 č. 52. 544. Jiřík Miloš z Hostovic vyznává, že vedle smlouvy s Vilímem z Pernšteina učiněné za grunty zatopené rybníky Lánským a Zminským, anebo kdyby mu zatopeno bylo a podmokáním jaká škoda se mu dála, přijme jako náhradu od pána z Pernšteina, což dobrým lidem za slušné zdáti se bude. Dat. na Pardubicích ve čtvrtek den sv. Kříže nalezení (3. května) 1492. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Téhož dne přiznal se k stejné úmluvě s Vilímem z Pernšteina Hynek ze Sudoměře a z Hostovic. Tamže. Výtah tišt. AČ. VI. 531 č. 287. 545. Smlouva Markvartem z Mírova učiněná mezi Vilémem z Pernšteina a panošem Při- bíkem z Ostrožnice a Alexandrem Henykarem z Rayšova, že jsou dopustili přes pole svá do rybníka Boru vésti vodu. Dat. ve čtvrtek sv. Kříže nalezení (3. květn.) 1492. Cod. Pernst. Frant.mus. Brn. fol. 397 b; měst. Brn. 131—132 a fol. 292. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 288. 546. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a mincmistr na Horách Kutnách, přiznává se, že za dluh krále Vladislava Vilímovi z Pernšteina povinný zaplatí z lesův, kteréž slovou Království, blíž Hradce Králové 800 kop gr. č. na lhůty určené; pakli by v tom času, než by dluh zaplacen byl, král zemřel, a jemu (Weitmilovi) ti lesové byli odjati, tehdy že není povinen ten dluh na ty časy platiti, když by však zůstal v pokojném jich držení, že povinen bude platiti vedle znění tohoto listu. Dat. v Praze v neděli po Svátosti (6. května) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 212. Výtah tišt. AČ. VI. 531 č. 289.
436 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A ve dvoře též, jakož on toho má mieti jednu ceduli a já druhú, co jemu bude po- stúpeno i s setím, též mi také postup, jakž oseto nynie je kterýmiž kolivěk potřebami, krom lnu, kdež sobě pán síval, aby ještě sel. Item on již s tiem zámkem má sě mně zachovati věrně a právě jakožto služebník a úředník mój. Pakli by na mne pán Buoh co dopustil, tehdy panu Vratislavovi bratru mému jako mně samému, pakli by pana Vratislava pán Buoh neuchoval, tehdy k dětem mým aneb tomu, ktož by dětí mých poručníkem byl. 543. Jindřich st. a Jindřich ml. jinak Hynek bratří knížata Minstrberská dávají povolení své k smlouvě, kterouž učinil kněz Vít opat i konvent kláštera Žďarského s bratřími Vilémem a Vratislavem z Pernšteina o desátky vinné, o ves Medlov i o opravu jiných vsí. Dat. na Poděbradech v úterý sv. Filipa Jakuba (1. květ.) 1492. Cod. Pernst. arch. mus. Česk. Výtah tištěn v Arch. Č. VI. 531 č. 286; smlouva sama AČ. IX. 413 č. 52. 544. Jiřík Miloš z Hostovic vyznává, že vedle smlouvy s Vilímem z Pernšteina učiněné za grunty zatopené rybníky Lánským a Zminským, anebo kdyby mu zatopeno bylo a podmokáním jaká škoda se mu dála, přijme jako náhradu od pána z Pernšteina, což dobrým lidem za slušné zdáti se bude. Dat. na Pardubicích ve čtvrtek den sv. Kříže nalezení (3. května) 1492. Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Téhož dne přiznal se k stejné úmluvě s Vilímem z Pernšteina Hynek ze Sudoměře a z Hostovic. Tamže. Výtah tišt. AČ. VI. 531 č. 287. 545. Smlouva Markvartem z Mírova učiněná mezi Vilémem z Pernšteina a panošem Při- bíkem z Ostrožnice a Alexandrem Henykarem z Rayšova, že jsou dopustili přes pole svá do rybníka Boru vésti vodu. Dat. ve čtvrtek sv. Kříže nalezení (3. květn.) 1492. Cod. Pernst. Frant.mus. Brn. fol. 397 b; měst. Brn. 131—132 a fol. 292. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 288. 546. Beneš z Weitmile, purkrabí na Karlšteině a mincmistr na Horách Kutnách, přiznává se, že za dluh krále Vladislava Vilímovi z Pernšteina povinný zaplatí z lesův, kteréž slovou Království, blíž Hradce Králové 800 kop gr. č. na lhůty určené; pakli by v tom času, než by dluh zaplacen byl, král zemřel, a jemu (Weitmilovi) ti lesové byli odjati, tehdy že není povinen ten dluh na ty časy platiti, když by však zůstal v pokojném jich držení, že povinen bude platiti vedle znění tohoto listu. Dat. v Praze v neděli po Svátosti (6. května) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 212. Výtah tišt. AČ. VI. 531 č. 289.
Strana 437
z roku 1492. 437 547. (CCXVI) List paní Doroty z Prostějova [manželky panoše Václava Hutě z Stvolova], v němž slibuje sama za se i za své děti, že se na jvíc (sic) táhnúti nemá, než na tom dosti slibuje mieti, což by jí zavázáno bylo dsckami [od bratra jejího Jana Filipce biskupa Varadínského, na tvrzi Bystřici]. V Olomúci 1492, 15. května. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Já Dorotha z Prostějova, manželka slovutného panošě pana Václava Hutě z Stvolového (sic), známo činím . . . že jakož duostojný v Boze otec a pán, pan biskup Varadínský oc, pán a bratr muoj milý, ráčil jest z milosti a z lásky své mně a mým dětem tvrz Bystřici s její se všemi příslušnostmi dckami zavázati: protož já svrchupsaná Dorotha slibuji za se sama i za své děti, což by kolivěk kněz biskup JMt svým poručenstviem zavázal, tomu všemu dosti učiniti podle znění a zřízení poručenstvie od JMti udělaného beze všech omluv i odporností všelijakých, a na tom, což mi jest dáti ráčil, dosti jmieti a věčně sě na nic jiného netáhnúti ani na statek JMti ani otce našeho dobrej paměti. Tomu na svědomí a na zdržění svú vlastní pečět přivěsila jsem k tomuto listu; a pro lepší svědomí prosila sem urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova, hajtmana margrabství Moravského, pana Jana z Dubee a z Lippého, pana Karla z Vlašímě a na Lithovli, a statečných rytieřuov pana Jakuba z Šárova a na Krumsíně, najvyššieho hofrechtéře markrabství Moravského, a pana Mikulášě Lužického z Cečvic, a slovutného panoši pana Philipa Prusinovského z Vickova, že jsú podle mne na svědomí pečěti své k tomuto listu přivěsili, sobě a erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúcsi] v úterý den s. Zophie léta oc LXXXXII. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 290. 548. Arkleb Kunovský pohání Vilíma z Pernšteina z 5000 fl. uh., že drží tvrz Kunovice, kteráž jemu (Kunovskému) není zaplacena. V Olomúci 1492 pátek po sv. Žofii (18. května). LCit. VI. 266. Purkmistr a rada města Olomúce pohání Vilíma z Pernšteina z 1000 fl. uh. bez 18ti fl., že jest rukojmí za správu vsi Lešan. Dat. ut sup. LCit. VI. 274. 549. (r. XVII.) List, jímž pan Ctibor frejmarku potvrzuje, ješto louku na skálu frejmarčil s Ja- kubem z Bolelúce, člověkem páně Zdenkovým Majetínským. Na Tovačově 1492, 22. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 476 b; arch. měst. Brn. f. 164. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabstvie Moravského, oznamuji . . . že s vuolí a povoleniem slovutného panoše Zdenka z Kokor a na Ma-
z roku 1492. 437 547. (CCXVI) List paní Doroty z Prostějova [manželky panoše Václava Hutě z Stvolova], v němž slibuje sama za se i za své děti, že se na jvíc (sic) táhnúti nemá, než na tom dosti slibuje mieti, což by jí zavázáno bylo dsckami [od bratra jejího Jana Filipce biskupa Varadínského, na tvrzi Bystřici]. V Olomúci 1492, 15. května. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. Já Dorotha z Prostějova, manželka slovutného panošě pana Václava Hutě z Stvolového (sic), známo činím . . . že jakož duostojný v Boze otec a pán, pan biskup Varadínský oc, pán a bratr muoj milý, ráčil jest z milosti a z lásky své mně a mým dětem tvrz Bystřici s její se všemi příslušnostmi dckami zavázati: protož já svrchupsaná Dorotha slibuji za se sama i za své děti, což by kolivěk kněz biskup JMt svým poručenstviem zavázal, tomu všemu dosti učiniti podle znění a zřízení poručenstvie od JMti udělaného beze všech omluv i odporností všelijakých, a na tom, což mi jest dáti ráčil, dosti jmieti a věčně sě na nic jiného netáhnúti ani na statek JMti ani otce našeho dobrej paměti. Tomu na svědomí a na zdržění svú vlastní pečět přivěsila jsem k tomuto listu; a pro lepší svědomí prosila sem urozených pánuov pana Ctibora z Cimburka a s Thovačova, hajtmana margrabství Moravského, pana Jana z Dubee a z Lippého, pana Karla z Vlašímě a na Lithovli, a statečných rytieřuov pana Jakuba z Šárova a na Krumsíně, najvyššieho hofrechtéře markrabství Moravského, a pana Mikulášě Lužického z Cečvic, a slovutného panoši pana Philipa Prusinovského z Vickova, že jsú podle mne na svědomí pečěti své k tomuto listu přivěsili, sobě a erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúcsi] v úterý den s. Zophie léta oc LXXXXII. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 290. 548. Arkleb Kunovský pohání Vilíma z Pernšteina z 5000 fl. uh., že drží tvrz Kunovice, kteráž jemu (Kunovskému) není zaplacena. V Olomúci 1492 pátek po sv. Žofii (18. května). LCit. VI. 266. Purkmistr a rada města Olomúce pohání Vilíma z Pernšteina z 1000 fl. uh. bez 18ti fl., že jest rukojmí za správu vsi Lešan. Dat. ut sup. LCit. VI. 274. 549. (r. XVII.) List, jímž pan Ctibor frejmarku potvrzuje, ješto louku na skálu frejmarčil s Ja- kubem z Bolelúce, člověkem páně Zdenkovým Majetínským. Na Tovačově 1492, 22. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 476 b; arch. měst. Brn. f. 164. Já Ctibor z Cimburka a s Thovačova, hajtman margrabstvie Moravského, oznamuji . . . že s vuolí a povoleniem slovutného panoše Zdenka z Kokor a na Ma-
Strana 438
438 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jetíně udělal jsem frajmark a pravú, spravedlivú i dokonalú smlúvu a směnu s opa- trným Jakubem z Bolelíce, člověkem již psaného Zdenka, a to takovú: že já Ctibor svrchupsaný maje potřebnost lámati kamene [k] stavení zámku svého Thovačova, sfrajmarčil sem s týmž Jakubem louku na skálu a na kus role jeho, keráž leží v polích při roli lidí panství mého Bolelických, a tej rolí za lanné [sic] hony; za kterúžto roli a skálu já napřed psaný Ctibor dal sem jemu Jakubovi lúku v svém panství zamezenú v lesích svých Bolelických, tak aby on, dědici, budúcí potomci jeho tu lúku měli, drželi a jí požívali na věčné časy, k tomu purkrechtu místo tej rolí mně ani erbuom mým i budúcím potomkuom nic z tej lúky neplatíc, než již psanému Zdenkovi a potomkuom jeho to z tej lúky platiti mají, a což sú z svrchu- psaných honuov role jemu a předkuom jeho prvé platili a dávali, místo toho platu, kerýž jim z tej role a s skály prvé dáván byl. A já Ctibor tu roli s lúkú mám jmíti a držeti čistú a svobodnú beze všeho platu na časy věčné a dědičně, a budu moci já, erbové i budúcí moji páni Thova- čovští již psanú roli, skálu prodati, dáti, poručiti, zaměniti, zastaviti a učiniti s ní, jakž se nám zdáti a líbiti bude, jako s svú vlastní a dědičnú k našemu užitku. Též také on Jakub svrchupsaný, děti a potomci jeho s tú lúkú již psanú budú moci učiniti, jakž se jim najlépe zdáti bude, podle purgkrechtu a role jemu pozuostalé buďto prodati, dáti, zastaviti, zaměniti, poručiti za zdravého života, komuž se jemu koli zdáti a líbiti bude. A já Zdeněk z Kokor na Majetíně tímto listem seznávám, že sem dal a mocí tohoto listu dávám svú plnú dobrú vuoli a povolení k tomu frejmarku již psanému, a jej pevný, stálý a na věky nepohnutý mám a držím, a sli- buji sám za se i budúcí potomky pány Majetínské jím nehýbati, nežli jej v celosti panu Ctiborovi nahoře psanému a JMti dědicuom, pánuom Thovačovským, tak jakž se svrchu píše, zdržeti a zachovati bez fortele a zmatku všelijakého na věčné časy. A pro budúcí pamět a jistotu toho my Ctibor a Zdeněk svrchupsaní listy dva tato slovo od slova na pargameně napsati jsme kázali a k nim pečeti své vlastní sme přivěsili, a z nás každý jeden jmíti má pro pamět a ruoznici budúcí. Jenž jest dán a psán na Thovačově ten pátek po božím Těle léta oc M'CCCC'LXXXXII°. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 291. 550. Vilím z Pernšteina jako pán opravný zboží kláštera Tišňovského povoluje, aby bratr jeho Vratislav postoupil Mutěnickým náhradou za pozemky zatopené jim rybníkem pod Jaro- hňovici 5 lánů dědin, polí Kapanských aneb Čajeckých od kláštera Tišňovského. Svědkové: Ctibor z Cimburka, Václav z Ludanic na Veveří, Jakub z Šárovana Krumsíně, panoše Bohuslav z Kokor na Tršicích, Jan Mukař z Kokor na Čekyni, a Jindřich z Jezera. Dat. na Hranicích v středu den sv. Prokopa (4. čce) 1492. Orig. perg. v zemsk. arch. Brn. Hodonín č. 9.
438 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jetíně udělal jsem frajmark a pravú, spravedlivú i dokonalú smlúvu a směnu s opa- trným Jakubem z Bolelíce, člověkem již psaného Zdenka, a to takovú: že já Ctibor svrchupsaný maje potřebnost lámati kamene [k] stavení zámku svého Thovačova, sfrajmarčil sem s týmž Jakubem louku na skálu a na kus role jeho, keráž leží v polích při roli lidí panství mého Bolelických, a tej rolí za lanné [sic] hony; za kterúžto roli a skálu já napřed psaný Ctibor dal sem jemu Jakubovi lúku v svém panství zamezenú v lesích svých Bolelických, tak aby on, dědici, budúcí potomci jeho tu lúku měli, drželi a jí požívali na věčné časy, k tomu purkrechtu místo tej rolí mně ani erbuom mým i budúcím potomkuom nic z tej lúky neplatíc, než již psanému Zdenkovi a potomkuom jeho to z tej lúky platiti mají, a což sú z svrchu- psaných honuov role jemu a předkuom jeho prvé platili a dávali, místo toho platu, kerýž jim z tej role a s skály prvé dáván byl. A já Ctibor tu roli s lúkú mám jmíti a držeti čistú a svobodnú beze všeho platu na časy věčné a dědičně, a budu moci já, erbové i budúcí moji páni Thova- čovští již psanú roli, skálu prodati, dáti, poručiti, zaměniti, zastaviti a učiniti s ní, jakž se nám zdáti a líbiti bude, jako s svú vlastní a dědičnú k našemu užitku. Též také on Jakub svrchupsaný, děti a potomci jeho s tú lúkú již psanú budú moci učiniti, jakž se jim najlépe zdáti bude, podle purgkrechtu a role jemu pozuostalé buďto prodati, dáti, zastaviti, zaměniti, poručiti za zdravého života, komuž se jemu koli zdáti a líbiti bude. A já Zdeněk z Kokor na Majetíně tímto listem seznávám, že sem dal a mocí tohoto listu dávám svú plnú dobrú vuoli a povolení k tomu frejmarku již psanému, a jej pevný, stálý a na věky nepohnutý mám a držím, a sli- buji sám za se i budúcí potomky pány Majetínské jím nehýbati, nežli jej v celosti panu Ctiborovi nahoře psanému a JMti dědicuom, pánuom Thovačovským, tak jakž se svrchu píše, zdržeti a zachovati bez fortele a zmatku všelijakého na věčné časy. A pro budúcí pamět a jistotu toho my Ctibor a Zdeněk svrchupsaní listy dva tato slovo od slova na pargameně napsati jsme kázali a k nim pečeti své vlastní sme přivěsili, a z nás každý jeden jmíti má pro pamět a ruoznici budúcí. Jenž jest dán a psán na Thovačově ten pátek po božím Těle léta oc M'CCCC'LXXXXII°. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 291. 550. Vilím z Pernšteina jako pán opravný zboží kláštera Tišňovského povoluje, aby bratr jeho Vratislav postoupil Mutěnickým náhradou za pozemky zatopené jim rybníkem pod Jaro- hňovici 5 lánů dědin, polí Kapanských aneb Čajeckých od kláštera Tišňovského. Svědkové: Ctibor z Cimburka, Václav z Ludanic na Veveří, Jakub z Šárovana Krumsíně, panoše Bohuslav z Kokor na Tršicích, Jan Mukař z Kokor na Čekyni, a Jindřich z Jezera. Dat. na Hranicích v středu den sv. Prokopa (4. čce) 1492. Orig. perg. v zemsk. arch. Brn. Hodonín č. 9.
Strana 439
z roku 1492. 439 551. Král Vladislav se přiznává, že jest dlužen Vilémovi z Pernšteina 800 kop gr. č., kteréž mu po 200 kopách gr. ročně splacovány býti mají od Beneše z Weitmille z důchodu lesů blíž Hradce Králové. Na Budíně 1492, 10. srpna. — Sbírka autografů p. r. Parisa v Praze. My Vladislav z božie milosti Uherský, Český, Dalmatský, Charvátský oc král, markrabie Moravský, Lucemburské a Sliezské knieže a Lužický markrabie, oznamujem tiemto listem všem, že jsúce dlužni urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, osm set kop českých grošuov, kterýžto dluh rozdielně má jemu zaplacen a vyplněn býti, totiž na svatý Martin po dání listu tohoto najprv přieští dvě stě kop grošuov českých, a od toho svatého Martina v plném roce pořád sběhlém opět dvě stě kop grošuov, a tak vždycky na každý svatý Martin každý rok až do vyplněnie svrchupsaných osmi set kop grošuov má jemu vždy po dvú stú kopách českých grošuov dáváno býti; kterúžto věc jsme poručili urozenému Benešovi z Waitmille, purkrabí na Karlštýně a mincmajstru na Horách Kuthnách, věrnému našemu milému, proto že jest on z našeho rozkázánie jemu za to přiřekl, aby on Beneš duochody naše bera z lesuov našich, kteříž blíž Hradce nad Labem leží, tu jistú summu jmenovanému Vilémovi zaplatil a vyplnil tak, jakož se svrchu píše. A což by přes to přebylo, to aby týž Beneš obrátil tu, kdež by jemu od nás poručeno a rozkázáno bylo, anebo do komory našie položil. A těch lesuov aby týž Beneš v držení byl až do toho času, dokudž té všie summy svrchupsané tak a na ty roky nevyplní. A protož přikazujem úředníku našemu týchž lesuov nynějšiemu i budúcím, aby k jmenovanému Benešovi zřenie měl, všecky pe- nieze a duochody jemu vydával i počty činil až do těch let, dokudž by svrchupsaná summa již psanému Vilémovi dána a zaplacena nebyla. A když by jmenovaná sum- ma vyplněna byla, cožbychom my dále o těch duochodech jmenovanému Benešovi i také témuž úředníku lesuov rozkázali a poručili, v tom se tak zachovati mají a nic jináč. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek na den svatého Vavřince léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého druhého, království našich Uherského třetieho a Českého jedenme- cietmého léta. In rubro napsáno: Rta. Listina na parkameně, však pečeti utržené. 552. (q. XVI.) List od pana Jana staršího a pana Znaty bratří z Lompnice, jímž vyznávají, že jsú viděli list od krále Vladislava na Nové Hrady, na Bavorov, na Sokolníky, že panu Vilé- movi z Pernšteina ten list není vydán, protože Nových Hradů nedrží. Na Budíně 1492, 13. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 100 b; arch. měst. Brn. f. 59b-60. Jan staršie a Znatha bratřie z Lompnice známo činíme . . . že jest nám poslal urozený
z roku 1492. 439 551. Král Vladislav se přiznává, že jest dlužen Vilémovi z Pernšteina 800 kop gr. č., kteréž mu po 200 kopách gr. ročně splacovány býti mají od Beneše z Weitmille z důchodu lesů blíž Hradce Králové. Na Budíně 1492, 10. srpna. — Sbírka autografů p. r. Parisa v Praze. My Vladislav z božie milosti Uherský, Český, Dalmatský, Charvátský oc král, markrabie Moravský, Lucemburské a Sliezské knieže a Lužický markrabie, oznamujem tiemto listem všem, že jsúce dlužni urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, osm set kop českých grošuov, kterýžto dluh rozdielně má jemu zaplacen a vyplněn býti, totiž na svatý Martin po dání listu tohoto najprv přieští dvě stě kop grošuov českých, a od toho svatého Martina v plném roce pořád sběhlém opět dvě stě kop grošuov, a tak vždycky na každý svatý Martin každý rok až do vyplněnie svrchupsaných osmi set kop grošuov má jemu vždy po dvú stú kopách českých grošuov dáváno býti; kterúžto věc jsme poručili urozenému Benešovi z Waitmille, purkrabí na Karlštýně a mincmajstru na Horách Kuthnách, věrnému našemu milému, proto že jest on z našeho rozkázánie jemu za to přiřekl, aby on Beneš duochody naše bera z lesuov našich, kteříž blíž Hradce nad Labem leží, tu jistú summu jmenovanému Vilémovi zaplatil a vyplnil tak, jakož se svrchu píše. A což by přes to přebylo, to aby týž Beneš obrátil tu, kdež by jemu od nás poručeno a rozkázáno bylo, anebo do komory našie položil. A těch lesuov aby týž Beneš v držení byl až do toho času, dokudž té všie summy svrchupsané tak a na ty roky nevyplní. A protož přikazujem úředníku našemu týchž lesuov nynějšiemu i budúcím, aby k jmenovanému Benešovi zřenie měl, všecky pe- nieze a duochody jemu vydával i počty činil až do těch let, dokudž by svrchupsaná summa již psanému Vilémovi dána a zaplacena nebyla. A když by jmenovaná sum- ma vyplněna byla, cožbychom my dále o těch duochodech jmenovanému Benešovi i také témuž úředníku lesuov rozkázali a poručili, v tom se tak zachovati mají a nic jináč. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek na den svatého Vavřince léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého druhého, království našich Uherského třetieho a Českého jedenme- cietmého léta. In rubro napsáno: Rta. Listina na parkameně, však pečeti utržené. 552. (q. XVI.) List od pana Jana staršího a pana Znaty bratří z Lompnice, jímž vyznávají, že jsú viděli list od krále Vladislava na Nové Hrady, na Bavorov, na Sokolníky, že panu Vilé- movi z Pernšteina ten list není vydán, protože Nových Hradů nedrží. Na Budíně 1492, 13. srpna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 100 b; arch. měst. Brn. f. 59b-60. Jan staršie a Znatha bratřie z Lompnice známo činíme . . . že jest nám poslal urozený
Strana 440
440 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina pán pan Beneš z Bozkovic a s Černé Hory list královský potvrzenie, kterýž jsme udělali na Nové Hrady, na Bovorov, na Vojkovice, Sokolníky a Telnice, kterýžto zní slovo od slova takto: My Vladislav z božie milosti Uherský, Český, Dalmacský, Charvátský oc král, markrabie Moravský, Lucemburské a Slezské kníže a Lužicský markrabie oc, oznamujem tímto listem všem, že jest nám ukázán dostatečný vidimus pod pečetmi některých pánuov a dobrých lidí tří listuov krále Matiaše slavné paměti, předka našeho, kteréžto od jmenovaného krále urozenému Dobešovi z Bozkovic a s Černé Hory, věrnému našemu milému, dáni jsú: první list, jímžto týž král jmenovanému Dobešovi, erbóm a budúcím jeho i těm, ktož by ten list s jeho dobru vuolí jměl, zapisuje zámek Nové Hrady s jeho příslušnostmi ve čtyřech tisícech zlatých uherských, kterýžto zámek jmenovaný král [v] válce otevřené byl obehnal a v tom skrze smlúvu k němu přišel a v svú moc uvedl jest. — Druhý list, kterýmž již psaný král jme- novanému Dobešovi a dobrú vuoli jeho majícím zapisuje vsi zejména Vojkovice, Telnice a Sokolníky i s rybníkem, kterýž slove Dunava, s jejich příslušnostmi, kte- réžto vsi a rybník od staradávna jsú k klášteru Třebíči příslušaly, ve IIM g. českých širokých stříbrných, XXVIII g. za zlatý uherský počítajíc, a k tomu, což by na dvuor, stavenie a rybníkuov opravovánie naloženo bylo oc. — Třet list svrchupsaného vidimus jest, jímžto také svrchupsaný král jemu Dobešovi a uro- zeném1 Benešovi bratru jeho potvrzuje nápaduov a listuov na polovici městečſka Bavorova a na vsi Kozinov a Buchvaluov se všemi jejich příslušnostmi, kteréž na ně řádně po bratru jich vlastniem a nedílném, urozeným někdy Jindřichovi z Bozkovic a s Černé Hory, přišli jsú; jakožto pak ti všickni listové svrchupsaného krále své kusy, artikule a výmienky v sobě šíře a světlejie držie, ukazují. Při tom jsúce vysoce prošeni od svrchupsaných Dobeše a Beneše bratří abychom jim již psaných listuov našiem listem milostivě potvrdili a při tom je zů- staviti ráčili: my jsúce k takové jejich snažné prosbě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech jakožto král Český a markrabie Moravský již psaných listuov krále Matiáše ve všech jich slovech, zněnie, kusech, artikulech, tak jako by slovo od slova vepsáni byli, potvrdili jsme a tímto listem mocně potvrzujem, a milostivě je při tom při všem zůstavujem; chtíce tomu, aby již psaní listové, tak jako sami v sobě svědčí a zavírají, od nás i od budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Mo- ravských, [v] své moci a pevnosti bez přerušenie zachovánie a zůstaveni byli. A ktož by tento list jměl s dobrú volí svrchupsaných Dobeše a Beneše bratřie aneboli erbuov jich, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pondělí před hodem Matky božie Nanebevzetie, léta božieho tisí- cého čtyřistého devadesátého druhého, královstvie našiech Uherského třetieho a Českého jedenmezcítmého léta.
440 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina pán pan Beneš z Bozkovic a s Černé Hory list královský potvrzenie, kterýž jsme udělali na Nové Hrady, na Bovorov, na Vojkovice, Sokolníky a Telnice, kterýžto zní slovo od slova takto: My Vladislav z božie milosti Uherský, Český, Dalmacský, Charvátský oc král, markrabie Moravský, Lucemburské a Slezské kníže a Lužicský markrabie oc, oznamujem tímto listem všem, že jest nám ukázán dostatečný vidimus pod pečetmi některých pánuov a dobrých lidí tří listuov krále Matiaše slavné paměti, předka našeho, kteréžto od jmenovaného krále urozenému Dobešovi z Bozkovic a s Černé Hory, věrnému našemu milému, dáni jsú: první list, jímžto týž král jmenovanému Dobešovi, erbóm a budúcím jeho i těm, ktož by ten list s jeho dobru vuolí jměl, zapisuje zámek Nové Hrady s jeho příslušnostmi ve čtyřech tisícech zlatých uherských, kterýžto zámek jmenovaný král [v] válce otevřené byl obehnal a v tom skrze smlúvu k němu přišel a v svú moc uvedl jest. — Druhý list, kterýmž již psaný král jme- novanému Dobešovi a dobrú vuoli jeho majícím zapisuje vsi zejména Vojkovice, Telnice a Sokolníky i s rybníkem, kterýž slove Dunava, s jejich příslušnostmi, kte- réžto vsi a rybník od staradávna jsú k klášteru Třebíči příslušaly, ve IIM g. českých širokých stříbrných, XXVIII g. za zlatý uherský počítajíc, a k tomu, což by na dvuor, stavenie a rybníkuov opravovánie naloženo bylo oc. — Třet list svrchupsaného vidimus jest, jímžto také svrchupsaný král jemu Dobešovi a uro- zeném1 Benešovi bratru jeho potvrzuje nápaduov a listuov na polovici městečſka Bavorova a na vsi Kozinov a Buchvaluov se všemi jejich příslušnostmi, kteréž na ně řádně po bratru jich vlastniem a nedílném, urozeným někdy Jindřichovi z Bozkovic a s Černé Hory, přišli jsú; jakožto pak ti všickni listové svrchupsaného krále své kusy, artikule a výmienky v sobě šíře a světlejie držie, ukazují. Při tom jsúce vysoce prošeni od svrchupsaných Dobeše a Beneše bratří abychom jim již psaných listuov našiem listem milostivě potvrdili a při tom je zů- staviti ráčili: my jsúce k takové jejich snažné prosbě nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech jakožto král Český a markrabie Moravský již psaných listuov krále Matiáše ve všech jich slovech, zněnie, kusech, artikulech, tak jako by slovo od slova vepsáni byli, potvrdili jsme a tímto listem mocně potvrzujem, a milostivě je při tom při všem zůstavujem; chtíce tomu, aby již psaní listové, tak jako sami v sobě svědčí a zavírají, od nás i od budúcích našiech, králuov Českých a markrabí Mo- ravských, [v] své moci a pevnosti bez přerušenie zachovánie a zůstaveni byli. A ktož by tento list jměl s dobrú volí svrchupsaných Dobeše a Beneše bratřie aneboli erbuov jich, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pondělí před hodem Matky božie Nanebevzetie, léta božieho tisí- cého čtyřistého devadesátého druhého, královstvie našiech Uherského třetieho a Českého jedenmezcítmého léta.
Strana 441
z roku 1492. 441 Tomu vidimus na svědomie my svrchupsaní Jan a Znatha bratřie své vlastnie pečeti přidávili jsme. Jenž jest dán a psán na Lompnici tu středu po svatém Vavřinci, léta od na- rozenie Syna Božieho tisícého pětistého prvnieho počítajíce oc [1501, 11. srpna]. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 292. 553. Jiřík Pardubský z Miletínka vyznává, že o spravedlnost, kterou by k Sezemicím po předcích svých míti měl, smlouvu učinil s Vilémem z Pernšteina, a že všecku spravedlnost tu s sebe, s svých dědicův mužského i ženského pohlaví převádí na jmenovaného pána; i sli- buje smlouvu takovou vložiti do desk. Rukojmí: Heřman z Sulic na Slepoticích, Vaněk z Zá- mrsku, Neptalim z Frimburka na Holicích, a Jan Bušek z Hodkova, purkrabí na Pardubicích. Dat. na Pardubicích v outerý po sv. Tiburcí (14. srpn.) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 209. 554. Vilím z Pernšteina smluvil se s lidmi poddanými ze vsi Šinvaldu, aby na místě robot ke dvoru Hlivickému (ve Slezích) odváděli mu ročně 26 fl. do jeho vůle. Na Mor. Krumlově 1492, 1. října. — Cod. diplom. Silesiae I. 72—73. Vilhelm z Pršteina a na Helfenšteině, nejvyšší hofmistr království Českého, známo činíme tímto listem všem vůbec, kdož jej čísti nebo čtouce slyšeti bude, že sme smlúvu učinili s lidmi našimi ze vsi Šinvalda nynějšími i budoucími, o ty ro- boty, které sou jměli ti lidé k dvoru tomu Hlivickému, že robotovati a dělati jměli, což by se jim koli rozkázalo. I ti lidé svrchupsaní o ty roboty umluvili sou se s námi nynie na tento čas, tak že nám aneboli tomu, ač by kdo po nás byl v dr- žení toho zboží, mají vydávati za ty roboty na každý rok šest a dvadceti zlatých, a to rozdílně, na svatý Jiří nynie nejprv příštší třináste zlatých po datum listu tohoto, a na svatý Václav potom opět nejprv příštší druhých třináste zlatých, a tak vždy potom na ty časy jmenované ten plat jsou a budú povinni platiti ti lidé svrchu- psaní. Než však s túto výminkú toto sobě pozůstavujíce: Jestliže by se nám svrchu- psanému Vilhelmovi aneb našim potomkóm nezdálo kdy za ty roboty toho platu více bráti, tedy móžemy my lidem těm ten plat vypověděti, a oni ti lidé svrchupsaní ny- nější neb budúcí mají a povinovati budú v ty roboty k tomu dvoru svrchupsanému zase vstúpiti a robotovati, dělati, což by se jim rozkázalo, týž jako prve robotovali jsou; a kdyby zase ty roboty činili, tedy toho platu svrchupsaného ti lidé také prázdni budú. A jestli by kdo jiný v držení toho zboží byl a toho dvoru než my, ten týž povinovat jest a bude těm lidem svrchupsaným to všecko tak zdržeti a těch lidí při tom zachovati, co se tuto píše v tomto listu. Protož my svrchupsaný Vilém tomu na potvrzení a na svědomí pečeť naši k tomuto listu kázali sme přitisknúti, slibujíce ty věci svrchupsané tak v celosti zdr- Archiv Český XVI 56
z roku 1492. 441 Tomu vidimus na svědomie my svrchupsaní Jan a Znatha bratřie své vlastnie pečeti přidávili jsme. Jenž jest dán a psán na Lompnici tu středu po svatém Vavřinci, léta od na- rozenie Syna Božieho tisícého pětistého prvnieho počítajíce oc [1501, 11. srpna]. Výtah tištěn AČ. VI. 531 č. 292. 553. Jiřík Pardubský z Miletínka vyznává, že o spravedlnost, kterou by k Sezemicím po předcích svých míti měl, smlouvu učinil s Vilémem z Pernšteina, a že všecku spravedlnost tu s sebe, s svých dědicův mužského i ženského pohlaví převádí na jmenovaného pána; i sli- buje smlouvu takovou vložiti do desk. Rukojmí: Heřman z Sulic na Slepoticích, Vaněk z Zá- mrsku, Neptalim z Frimburka na Holicích, a Jan Bušek z Hodkova, purkrabí na Pardubicích. Dat. na Pardubicích v outerý po sv. Tiburcí (14. srpn.) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 209. 554. Vilím z Pernšteina smluvil se s lidmi poddanými ze vsi Šinvaldu, aby na místě robot ke dvoru Hlivickému (ve Slezích) odváděli mu ročně 26 fl. do jeho vůle. Na Mor. Krumlově 1492, 1. října. — Cod. diplom. Silesiae I. 72—73. Vilhelm z Pršteina a na Helfenšteině, nejvyšší hofmistr království Českého, známo činíme tímto listem všem vůbec, kdož jej čísti nebo čtouce slyšeti bude, že sme smlúvu učinili s lidmi našimi ze vsi Šinvalda nynějšími i budoucími, o ty ro- boty, které sou jměli ti lidé k dvoru tomu Hlivickému, že robotovati a dělati jměli, což by se jim koli rozkázalo. I ti lidé svrchupsaní o ty roboty umluvili sou se s námi nynie na tento čas, tak že nám aneboli tomu, ač by kdo po nás byl v dr- žení toho zboží, mají vydávati za ty roboty na každý rok šest a dvadceti zlatých, a to rozdílně, na svatý Jiří nynie nejprv příštší třináste zlatých po datum listu tohoto, a na svatý Václav potom opět nejprv příštší druhých třináste zlatých, a tak vždy potom na ty časy jmenované ten plat jsou a budú povinni platiti ti lidé svrchu- psaní. Než však s túto výminkú toto sobě pozůstavujíce: Jestliže by se nám svrchu- psanému Vilhelmovi aneb našim potomkóm nezdálo kdy za ty roboty toho platu více bráti, tedy móžemy my lidem těm ten plat vypověděti, a oni ti lidé svrchupsaní ny- nější neb budúcí mají a povinovati budú v ty roboty k tomu dvoru svrchupsanému zase vstúpiti a robotovati, dělati, což by se jim rozkázalo, týž jako prve robotovali jsou; a kdyby zase ty roboty činili, tedy toho platu svrchupsaného ti lidé také prázdni budú. A jestli by kdo jiný v držení toho zboží byl a toho dvoru než my, ten týž povinovat jest a bude těm lidem svrchupsaným to všecko tak zdržeti a těch lidí při tom zachovati, co se tuto píše v tomto listu. Protož my svrchupsaný Vilém tomu na potvrzení a na svědomí pečeť naši k tomuto listu kázali sme přitisknúti, slibujíce ty věci svrchupsané tak v celosti zdr- Archiv Český XVI 56
Strana 442
442 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina žeti těm lidem svrchupsaným, jakož se svrchu píše. Jenž jest dán a psán na Krum- lově, v pondělí po svatým Václavě, léta Božího tisícého čtyrstého devadesátého druhého. 555. Dobrá vuole páně Viléma z Pernšteina na všeckny spravedlnosti města Glivice, kteréž jest měl od krále Vladislava JMti, knížatóm Opolským udělaná. Na Mor. Krumlově 1492, 1. října. — Cop. dipl. Siles. ƒ. 220 v arch. mus. král. Česk. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, známo činím tímto listem obecně přede všemi, kdož jej čísti neb čtúce slyšeti budú: Jakož mám listy na město Hlivice a na zboží k tomu příslušející, najprve od naj- jasnějšího knížete pána pana Vladislava Uherského, Českého oc krále a markrabie Moravského oc JMti jeden list s majestátem, kterýmžto listem JKMt ráčila jest mi to město Hlivice se vším jeho příslušenstvím dáti, jakož pak ten list JKMti šíře a světleji to všecko v sobě zavírá a ukazuje; — item druhý list dobrú vuoli, kterúž jest učinil JKMti pan Jan Bělík z Kornic, když JMKské dává dobrú vuoli na město Hlivice s tiem se vším jeho příslušenstvím, i na jiné listy a spravedlnosti, kteréž jest měl, jakož také ta dobrá vuole to šířeji a světleji v sobě ukazuje a zavírá; že já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc na ty listy svrchupsané, totiž na ten ma- jestát KMti i na tu dobrú vuoli páně Bělíkovu i na ty všecky spravedlivosti, kte- réžkolivěk nad to mám, dal jsem a mocí listu tohoto dávám svú plnú a svobodnú vuoli osvieceným knížatuom a pánóm, panu Hanušovi a panu Mikolášovi knížatóm Opolským a Horního Hlohova, tak aby již jmenovaná knížata měli k tomu ke všemu, což se v těch svrchupsaných listech píše a zavazuje, i k jiným mým spravedlnostem na tom zboží Hlivickém plné právo a moc plnú, jako jsem já svrchupsaný Vilém z Pernšteina měl, a s tiem aby učinili, jako se jim nejlépe zdáti bude, jako [s] svým vlastním. Tomu na svědomie svú vlastní pečeť k tomuto listu kázal jsem přivěsiti; a připrosil jsem osvieceného knížete pána pana Hanuše knížete Opavského, Ratibor- ského oc, a urozených pánuov, pana Vratislava z Pernšteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského v Brně, pana Václava z Ludanic a na Veveří, pod- komořího markrabství Moravského, pana Zigmunda z Dúbravice a na Hrutovicích, a slovutných panoší Zikmunda Valeckého z Mírova, ty časy hajtmana na Krumlově, a Jiříka Kusého z Mukoděl a na Bohuticích, že jsou své pečeti vedle mé na svě- domie k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově léta božieho tisí- cého čtrstého devadesátého druhého.
442 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina žeti těm lidem svrchupsaným, jakož se svrchu píše. Jenž jest dán a psán na Krum- lově, v pondělí po svatým Václavě, léta Božího tisícého čtyrstého devadesátého druhého. 555. Dobrá vuole páně Viléma z Pernšteina na všeckny spravedlnosti města Glivice, kteréž jest měl od krále Vladislava JMti, knížatóm Opolským udělaná. Na Mor. Krumlově 1492, 1. října. — Cop. dipl. Siles. ƒ. 220 v arch. mus. král. Česk. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, známo činím tímto listem obecně přede všemi, kdož jej čísti neb čtúce slyšeti budú: Jakož mám listy na město Hlivice a na zboží k tomu příslušející, najprve od naj- jasnějšího knížete pána pana Vladislava Uherského, Českého oc krále a markrabie Moravského oc JMti jeden list s majestátem, kterýmžto listem JKMt ráčila jest mi to město Hlivice se vším jeho příslušenstvím dáti, jakož pak ten list JKMti šíře a světleji to všecko v sobě zavírá a ukazuje; — item druhý list dobrú vuoli, kterúž jest učinil JKMti pan Jan Bělík z Kornic, když JMKské dává dobrú vuoli na město Hlivice s tiem se vším jeho příslušenstvím, i na jiné listy a spravedlnosti, kteréž jest měl, jakož také ta dobrá vuole to šířeji a světleji v sobě ukazuje a zavírá; že já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc na ty listy svrchupsané, totiž na ten ma- jestát KMti i na tu dobrú vuoli páně Bělíkovu i na ty všecky spravedlivosti, kte- réžkolivěk nad to mám, dal jsem a mocí listu tohoto dávám svú plnú a svobodnú vuoli osvieceným knížatuom a pánóm, panu Hanušovi a panu Mikolášovi knížatóm Opolským a Horního Hlohova, tak aby již jmenovaná knížata měli k tomu ke všemu, což se v těch svrchupsaných listech píše a zavazuje, i k jiným mým spravedlnostem na tom zboží Hlivickém plné právo a moc plnú, jako jsem já svrchupsaný Vilém z Pernšteina měl, a s tiem aby učinili, jako se jim nejlépe zdáti bude, jako [s] svým vlastním. Tomu na svědomie svú vlastní pečeť k tomuto listu kázal jsem přivěsiti; a připrosil jsem osvieceného knížete pána pana Hanuše knížete Opavského, Ratibor- ského oc, a urozených pánuov, pana Vratislava z Pernšteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského v Brně, pana Václava z Ludanic a na Veveří, pod- komořího markrabství Moravského, pana Zigmunda z Dúbravice a na Hrutovicích, a slovutných panoší Zikmunda Valeckého z Mírova, ty časy hajtmana na Krumlově, a Jiříka Kusého z Mukoděl a na Bohuticích, že jsou své pečeti vedle mé na svě- domie k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově léta božieho tisí- cého čtrstého devadesátého druhého.
Strana 443
z roku 1492. 443 556. List hlavní na prodaj statku Hlivického se všemi listy i spravedlnostmi i dobrú vuolí, kterúž jmá od krále Vladislava. Na Krumlově 1492, 2. října. — Cop. dipl. Siles. f. 221 v arch. mus. král. Česk. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzří nebo čtúce slyšeti budú, že jsem prodal město Hlivice s tím příslušenstvím, co k němu přísluší, tak jakož sem se od krále JMti v to uvázal dědičně, za puol deváta tisíce zlatých uherských dobrých, na zlatě i na váze spravedlivých, osvieceným knížatuom, knězi Hanušovi, knězi Mikulášovi, knížatuom Opolským a Horního Hlohova oc, a ty všecky listy a spravedlnosti, kteréž na to mám, s dobrými vuolemi jim vydati mám. A jestli pak že by to Jan Bělík z Kornic kdy naříkal neb jeho syn aneb jich dědicové nebo kto jménem jich, tehdy já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc mám knížata svrchupsaná v tom zastúpiti před králem JMtí, před králem Vladislavem, Uherským, Českým králem, neb před JKMti potomky aneb kdež by mne JKMt poddal. Pakli by mne pán Buoh smrti neuchoval, tehdy bratr muoj pan Vratislav z Pernšteina a dědicové naši jsou povinováni tomu všemu dosti učiniti, co se v tomto listu píše. Pakli by pán Buoh mne i bratra mého i dědicóv našich smrti uchovati neráčil, tehda ti, kteříž by takový náš statek po nás drželi, budú povinni knížatuom svrchupsaným takovú zprávu a vy- svobozenie učiniti. A to já svrchupsaný Vilém z Pernšteina slibuji svú dobrú čistú věrú sám za se i za bratra svého i za dědice naše, že se tomu všemu má dosti státi, což v tomto listu psáno stojí. Pakli bych já neb bratr můj aneb dědicové našie nemohli knížatuom svrchupsaným beze lsti to zpraviti, tehda knížata svrchupsaná budú nám povinována Hlivic zase sstúpiti, tak jakž jsme jim jich postupili s tiem vším příslu- šenstvím, i listy naše všecky vrátiti, a já neb bratr muoj aneb dědicové naši máme jim zase jejich zlaté vrátiti. Než toto znamenitě povymieňujíce, což se tří vsí dotýče, Biskupic, Zábřeha a Sosnice, těch nejsem povinovat zpravovati, ač by naříkány byly, než jsem povinovat vedle knížat svrchupsaných státi a jim raden a pomocen býti já i bratr muoj i dědicové naši. Tomu na svědomie svú vlastní pečet kázal jsem k tomuto listu přivěsiti; a připrosil jsem osvieceného knížete a pána pana Hanuše knížete Opavského a Rati- borského oc, a urozených pánuov, pana Vratislava z Pernšteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského v Brně, pana Václava z Ludanic a na Veveří, podkomoří markrabstvie Moravského, pana Zikmunda z Dúbravice a na Hrutovicích, a slovutných panoší Zigmunda Valecského z Mírova, ty časy hejtmana na Krumlově, Jiříka Ku- sého z Mukoděl a na Bohuticích, že jsou své pečeti podle mne na svědomie k tomuto 56*
z roku 1492. 443 556. List hlavní na prodaj statku Hlivického se všemi listy i spravedlnostmi i dobrú vuolí, kterúž jmá od krále Vladislava. Na Krumlově 1492, 2. října. — Cop. dipl. Siles. f. 221 v arch. mus. král. Česk. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzří nebo čtúce slyšeti budú, že jsem prodal město Hlivice s tím příslušenstvím, co k němu přísluší, tak jakož sem se od krále JMti v to uvázal dědičně, za puol deváta tisíce zlatých uherských dobrých, na zlatě i na váze spravedlivých, osvieceným knížatuom, knězi Hanušovi, knězi Mikulášovi, knížatuom Opolským a Horního Hlohova oc, a ty všecky listy a spravedlnosti, kteréž na to mám, s dobrými vuolemi jim vydati mám. A jestli pak že by to Jan Bělík z Kornic kdy naříkal neb jeho syn aneb jich dědicové nebo kto jménem jich, tehdy já svrchupsaný Vilém z Pernšteina oc mám knížata svrchupsaná v tom zastúpiti před králem JMtí, před králem Vladislavem, Uherským, Českým králem, neb před JKMti potomky aneb kdež by mne JKMt poddal. Pakli by mne pán Buoh smrti neuchoval, tehdy bratr muoj pan Vratislav z Pernšteina a dědicové naši jsou povinováni tomu všemu dosti učiniti, co se v tomto listu píše. Pakli by pán Buoh mne i bratra mého i dědicóv našich smrti uchovati neráčil, tehda ti, kteříž by takový náš statek po nás drželi, budú povinni knížatuom svrchupsaným takovú zprávu a vy- svobozenie učiniti. A to já svrchupsaný Vilém z Pernšteina slibuji svú dobrú čistú věrú sám za se i za bratra svého i za dědice naše, že se tomu všemu má dosti státi, což v tomto listu psáno stojí. Pakli bych já neb bratr můj aneb dědicové našie nemohli knížatuom svrchupsaným beze lsti to zpraviti, tehda knížata svrchupsaná budú nám povinována Hlivic zase sstúpiti, tak jakž jsme jim jich postupili s tiem vším příslu- šenstvím, i listy naše všecky vrátiti, a já neb bratr muoj aneb dědicové naši máme jim zase jejich zlaté vrátiti. Než toto znamenitě povymieňujíce, což se tří vsí dotýče, Biskupic, Zábřeha a Sosnice, těch nejsem povinovat zpravovati, ač by naříkány byly, než jsem povinovat vedle knížat svrchupsaných státi a jim raden a pomocen býti já i bratr muoj i dědicové naši. Tomu na svědomie svú vlastní pečet kázal jsem k tomuto listu přivěsiti; a připrosil jsem osvieceného knížete a pána pana Hanuše knížete Opavského a Rati- borského oc, a urozených pánuov, pana Vratislava z Pernšteina, najvyššího komorníka desk a súdu práva zemského v Brně, pana Václava z Ludanic a na Veveří, podkomoří markrabstvie Moravského, pana Zikmunda z Dúbravice a na Hrutovicích, a slovutných panoší Zigmunda Valecského z Mírova, ty časy hejtmana na Krumlově, Jiříka Ku- sého z Mukoděl a na Bohuticích, že jsou své pečeti podle mne na svědomie k tomuto 56*
Strana 444
444 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově v úterý po svatém Václavě léta od narozenie Syna božieho tisícého čtrstého devadesátého druhého. 557. Jiřík Oděradský z Hrušova prodal dědictví své v Nemošicích, v Drozdicích Vilémovi z Pernšteina za 1400 fl. uh. Dat. v pondělí po sv. Františku (8. říjn.) 1492. Emler Reliq. II. 454 558. Vilím z Pernšteina vyznává, že vedle smlouvy učiněné s purkmistrem a jinými maji- teli hor vinničných v Olbramovicích o frejunk a aby při staré roční činži zůstaveni a de- sátku a perkrechtu zbaveni byli, zaplatili mu 1500 fl. uhersk., z kterýchž je prázdna činí. Datum na Mor. Krumlově, den sv. Havla (16. října) 1492. Opis něm. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka č. 11064. 559. (c. III). Smlúva mezi panem Ctiborem Thovačovským a kapitolú kostela Olomúckého o ruoznice, kteréž mezi nimi byly a vsí Polkovicemi o pastvy a cesty přes blato. Na Tovačově 1492, 27. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 484; arch. měst. Brn. f. 169—170. Stala se jest smlúva mezi námi Ctiborem z Cimburka a na Thovačově, naj- vyšším hajtmanem margkrabství Moravského, erby mými, budúcími potomky, pány a držiteli zboží Thovačovského, a námi kněžími, Janem děkanem, Janem z Jemnice arcipryštem, Adamem Kemnether doktorem, Mikulášem Šusphendlem, Janem Roth, Mikulášem z Hradce, Konradem Altaymer, Danielem z Kostelce, Václavem Krocarem, Mikulášem Forštarem, Janem Hamelburkem, Stanislavem z Olomúce, Pavlem Laškem, Václavem z Vyzovic, Jeronymem z Kerlic, Pavlem Apatykářovým, Bernhartem Junkher, Václavem Potenšteter a Michalem z Mezříčí, i vší kapitolú kostela Olomúckého ny- nějšími i budúcími o tu ruoznici, keráž byla vznikla jest mezi ním Ctiborem a mezi námi kněžími a vsí naší kapitolní Polkovicemi, jakožto pak mezi námi žaloby i puo- honové přede pány margrabstvie Moravského vzešli jsú byli. I chtíce aby mezi námi dobré přátelství a na budúcí časy zuostalo, zvláště že někteří páni mezi námi o to jsú pracovali, až najposléze statečný rytieř pan Jakub z Šárova na Krumsíně, najvyšší hofrychtéř margrabstvie Moravského, a urozený panoše Václav Čech z Hrádku a na Dřínovém, znamenitú svú prací mezi námi jsú pracovali a nás k tomu jednání přivedli. Takže já Ctibor počna od končin role vsi Lobodic až po vrbí na druhú stranu pode vsí Polkovicemi, kdež lúka okopána jest, a pode všecka pole Lobodská a panství mého Thovačovského až po pruohon a kteréhož pruohonu požívají Thova- čovští a Oplotští i Lobodští, kerýž u Nákla jest, kdežto proti tomu pruohonu luka
444 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina listu přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově v úterý po svatém Václavě léta od narozenie Syna božieho tisícého čtrstého devadesátého druhého. 557. Jiřík Oděradský z Hrušova prodal dědictví své v Nemošicích, v Drozdicích Vilémovi z Pernšteina za 1400 fl. uh. Dat. v pondělí po sv. Františku (8. říjn.) 1492. Emler Reliq. II. 454 558. Vilím z Pernšteina vyznává, že vedle smlouvy učiněné s purkmistrem a jinými maji- teli hor vinničných v Olbramovicích o frejunk a aby při staré roční činži zůstaveni a de- sátku a perkrechtu zbaveni byli, zaplatili mu 1500 fl. uhersk., z kterýchž je prázdna činí. Datum na Mor. Krumlově, den sv. Havla (16. října) 1492. Opis něm. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sbírka č. 11064. 559. (c. III). Smlúva mezi panem Ctiborem Thovačovským a kapitolú kostela Olomúckého o ruoznice, kteréž mezi nimi byly a vsí Polkovicemi o pastvy a cesty přes blato. Na Tovačově 1492, 27. října. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 484; arch. měst. Brn. f. 169—170. Stala se jest smlúva mezi námi Ctiborem z Cimburka a na Thovačově, naj- vyšším hajtmanem margkrabství Moravského, erby mými, budúcími potomky, pány a držiteli zboží Thovačovského, a námi kněžími, Janem děkanem, Janem z Jemnice arcipryštem, Adamem Kemnether doktorem, Mikulášem Šusphendlem, Janem Roth, Mikulášem z Hradce, Konradem Altaymer, Danielem z Kostelce, Václavem Krocarem, Mikulášem Forštarem, Janem Hamelburkem, Stanislavem z Olomúce, Pavlem Laškem, Václavem z Vyzovic, Jeronymem z Kerlic, Pavlem Apatykářovým, Bernhartem Junkher, Václavem Potenšteter a Michalem z Mezříčí, i vší kapitolú kostela Olomúckého ny- nějšími i budúcími o tu ruoznici, keráž byla vznikla jest mezi ním Ctiborem a mezi námi kněžími a vsí naší kapitolní Polkovicemi, jakožto pak mezi námi žaloby i puo- honové přede pány margrabstvie Moravského vzešli jsú byli. I chtíce aby mezi námi dobré přátelství a na budúcí časy zuostalo, zvláště že někteří páni mezi námi o to jsú pracovali, až najposléze statečný rytieř pan Jakub z Šárova na Krumsíně, najvyšší hofrychtéř margrabstvie Moravského, a urozený panoše Václav Čech z Hrádku a na Dřínovém, znamenitú svú prací mezi námi jsú pracovali a nás k tomu jednání přivedli. Takže já Ctibor počna od končin role vsi Lobodic až po vrbí na druhú stranu pode vsí Polkovicemi, kdež lúka okopána jest, a pode všecka pole Lobodská a panství mého Thovačovského až po pruohon a kteréhož pruohonu požívají Thova- čovští a Oplotští i Lobodští, kerýž u Nákla jest, kdežto proti tomu pruohonu luka
Strana 445
z roku 1492. 445 okopaná má, Ctibora na hoře psaného jest; a podle té lúky i okolo lúky dole podle vody, keráž mimo Polkovice jde až k lukám Oplotským, keréž za vodú drží a ode mne Ctibora jim dány jsú, a podle těch luk až nahoru vše pořád až po mezi Pol- kovskú a Obětkovskú, keráž ty dvě dědiny neb vsi dělí, takže Polkovští na těch pastvách koně, krávy, ovce, svině, husi i jiný dobytek až po pole svrchupsaná svo- bodně a volně pásti mají, s lidmi jinými panství mého Thovačovského Oplotskými i Lobodskými, kterýmž sem tiem do své vuole toho popřál na svém dědicství. Ale na těch pastvách lidé moji ani Polkovští ani budúcí moji páni Thovačovští na tom, což nahoře vysloveno jest, žádných luk dělati nemají, než trávy lidé moji i Polkovští obojí požívati budú moci, koňóm séci i dobytkuom na těch pastviskách, kromě jejich luk Polkovských dědičných podpolních, těch Polkovští svobodně bez překážky mé i budúcích mých i lidí mých požívati sami mají. A ta lúka, keráž okopaná nahoře se píše, tý já Ctibor a držitelé budúcí zboží Thovačovského trávú zahájením k svému puožitku požívati mají; a když bychom trávu sňali, tehdy též moji i Polkovští lidé na tom pásti mají a svobodu spolu jmíti, až zase do zahájení na druhý rok. Pakli by se přihodilo, že by ta lúka hrubú travú neb kopřivami neb vichorem zarostla a kazila se, ta lúka má svobodně pastvú puštěna býti a změřena hned v širokosti i v déli, a na ní mají plnú svobodu pásti. Než však já Ctibor i budúcí potomci moji, páni Thovačovští, oznámíce lidem to, budem moci od polí našich panství Thovačovského jiné místo té lúky tak dlúhé a široké zahájiti, až do vytržení té lúky okopané. A když by ta lúka okopaná zase vytržena byla, muožeme se zase na lúku tu svú navrátiti, a to zahájené pastvisko zase pustiti vedle znění nahořepsaného. Item řeka, kteráž teče mimo Polkovice, v tej vodě lidé zvuoli míti budú a svobodu ryby sobě loviti odtud, odkudž se jim pastva z hory i doluov púští. Než přihodilo-li by se, že by z dopuštění božieho rybníci moji kteří se strhli aneb ryby mi s nich sešly, totiž štiky, kapry neb plod, to já Ctibor svrchupsaný a budúcí po- tomci budem moci volně svých ryb tu hledati, a na těch nám nemají překážeti. Item cesty svobodné přes blato Polkovským býti mají beze všeho zbraňování, kudyž by lidé jiní jezdili, však mému mostniemu právu bez škody. A my kněží, kněz Jan děkan a kapitula kostela Olomúckého svrchupsaného, svolili jsme a dopustili na věčné časy, aby ti lidé z Polkovic panu Ctiborovi, erbuom a budúcím pánuom Thovačovským VI I grošuov českých bílých, aneb což by v zemi za ten g. bílý peněz platilo, a k tomu husí Lte; a ty penieze i husi lidé Polkovští na den sv. Martina biskupa božieho každý rok panu Ctiborovi a budúcím jeho pánuom Thovačovským na budúcí časy platiti a donášeti mají na zámek Thovačov. Toto znamenitě jest vymieněno: poněvadž ta blata s boží pomocí osušena jsú, přišlo-li by kdy, a ty řeky se kdy zanesly a opět opravování potřebí bylo,
z roku 1492. 445 okopaná má, Ctibora na hoře psaného jest; a podle té lúky i okolo lúky dole podle vody, keráž mimo Polkovice jde až k lukám Oplotským, keréž za vodú drží a ode mne Ctibora jim dány jsú, a podle těch luk až nahoru vše pořád až po mezi Pol- kovskú a Obětkovskú, keráž ty dvě dědiny neb vsi dělí, takže Polkovští na těch pastvách koně, krávy, ovce, svině, husi i jiný dobytek až po pole svrchupsaná svo- bodně a volně pásti mají, s lidmi jinými panství mého Thovačovského Oplotskými i Lobodskými, kterýmž sem tiem do své vuole toho popřál na svém dědicství. Ale na těch pastvách lidé moji ani Polkovští ani budúcí moji páni Thovačovští na tom, což nahoře vysloveno jest, žádných luk dělati nemají, než trávy lidé moji i Polkovští obojí požívati budú moci, koňóm séci i dobytkuom na těch pastviskách, kromě jejich luk Polkovských dědičných podpolních, těch Polkovští svobodně bez překážky mé i budúcích mých i lidí mých požívati sami mají. A ta lúka, keráž okopaná nahoře se píše, tý já Ctibor a držitelé budúcí zboží Thovačovského trávú zahájením k svému puožitku požívati mají; a když bychom trávu sňali, tehdy též moji i Polkovští lidé na tom pásti mají a svobodu spolu jmíti, až zase do zahájení na druhý rok. Pakli by se přihodilo, že by ta lúka hrubú travú neb kopřivami neb vichorem zarostla a kazila se, ta lúka má svobodně pastvú puštěna býti a změřena hned v širokosti i v déli, a na ní mají plnú svobodu pásti. Než však já Ctibor i budúcí potomci moji, páni Thovačovští, oznámíce lidem to, budem moci od polí našich panství Thovačovského jiné místo té lúky tak dlúhé a široké zahájiti, až do vytržení té lúky okopané. A když by ta lúka okopaná zase vytržena byla, muožeme se zase na lúku tu svú navrátiti, a to zahájené pastvisko zase pustiti vedle znění nahořepsaného. Item řeka, kteráž teče mimo Polkovice, v tej vodě lidé zvuoli míti budú a svobodu ryby sobě loviti odtud, odkudž se jim pastva z hory i doluov púští. Než přihodilo-li by se, že by z dopuštění božieho rybníci moji kteří se strhli aneb ryby mi s nich sešly, totiž štiky, kapry neb plod, to já Ctibor svrchupsaný a budúcí po- tomci budem moci volně svých ryb tu hledati, a na těch nám nemají překážeti. Item cesty svobodné přes blato Polkovským býti mají beze všeho zbraňování, kudyž by lidé jiní jezdili, však mému mostniemu právu bez škody. A my kněží, kněz Jan děkan a kapitula kostela Olomúckého svrchupsaného, svolili jsme a dopustili na věčné časy, aby ti lidé z Polkovic panu Ctiborovi, erbuom a budúcím pánuom Thovačovským VI I grošuov českých bílých, aneb což by v zemi za ten g. bílý peněz platilo, a k tomu husí Lte; a ty penieze i husi lidé Polkovští na den sv. Martina biskupa božieho každý rok panu Ctiborovi a budúcím jeho pánuom Thovačovským na budúcí časy platiti a donášeti mají na zámek Thovačov. Toto znamenitě jest vymieněno: poněvadž ta blata s boží pomocí osušena jsú, přišlo-li by kdy, a ty řeky se kdy zanesly a opět opravování potřebí bylo,
Strana 446
446 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Polkovští po to, pokudž té vody puožívati mají, povinni budú podle jiných lidí pánuov Thovačovských pomáhati cíditi a opravovati, aby voda pruotrž jmíti mohla k volnému toku; a nižádný člověk z Polkovic ani odjinud s panství Thovačovského nemá v tej řece ani v jiných pruotržích, kudy voda jde a pruotrž má, konopí ani lnu močiti, než Polkovští budú jmíti zvuoli podle břehu s obú stranú, kdež by se jim zdálo, močidla sobě zdělati a vymetati. Pakli by kerý v tom se neposlušně okázal a do vody tekuté namočil, tomu má ten len aneb konopie pobrán býti, a ten má kázán býti od pána svého, aby se toho více nedopustil. A tak já Ctibor nahořepsaný a my kněz Jan děkan a kapitula svrchupsaná smlúvu tuto nahořepsanú zavřevše, slíbili smy sobě svú dobrú vírú za se i za po- tomky naše tak zdržeti a zachovati, jakož se nahoře píše. Tomu na jistotu své vlastní pečeti já Ctibor a my Jan děkan a kapitula svrchupsaní přivěsili jsme, každá strana jeden list majíce. A na svědomí tohoto našeho zjednání připrosili jsme urozených pánuov, pana Jana z Lomnice a na Meziříčí, komorníka desk a práva zemského v Olomúci, pana Vratislava z Pernšteina, komorníka desk a práva zemského v Brně, pana Jana Pňovského z Sovince, sudieho práva zemského v Olomúci, a pana Václava z Ludanic a na Veveří, podkomoří margrabstvie Moravského, a zvláště i těch dvú, kteří tu práci mezi námi nesli, totiž pana Jakuba z Šárova, hofrychtéře margrabstvie Moravského, a Václava Čecha z Hrádku na Dřínovém, že sú také své pečeti přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán na Thovačově v sobotu u vigiljí svatých Šimona a Judy apoštoluov božích léta od narození Syna božího M'CCCCLXXXXII° počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 293. 560. (CCXXXI) List králě Vladislava, aby [Vilím z Pernšteina] mohl ješčě prostaviti dva tisíce zlatých na stavení na Hlubokú. Na Budíně 1492, 31. října. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož jsme před některým časem povolení našě dali urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, aby on mohl na zámku Hluboké IIM f. uherských na stavení pronaložiti: nynie pak zpravil jest nás týž Vilém, že jest již ta dva tisíce zlatých na stavení téhož zámku pronaložil, prošě nás, abychom pro dostatečnější opravení svrchudotčeného zámku ráčili k tomu povoliti, aby ješčě druhá dva M f. uherských na téhož zámku stavení pronaložiti mohl. Kteréžto prozbě jsúce nakloněni, s dobrým rozmyslem, mocí královskú svolili jsme k tomu a tiemto listem svolujeme, povolení našě dávajíce, aby již psaný Vilém a urozený Vratislav bratr jeho anebo dědicové téhož Viléma mohli na stavení svrchupsaného zámku Hluboké opět druhých dva M f. uherských pronaložiti, a což by pronaložili do té svrchu dotčené
446 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Polkovští po to, pokudž té vody puožívati mají, povinni budú podle jiných lidí pánuov Thovačovských pomáhati cíditi a opravovati, aby voda pruotrž jmíti mohla k volnému toku; a nižádný člověk z Polkovic ani odjinud s panství Thovačovského nemá v tej řece ani v jiných pruotržích, kudy voda jde a pruotrž má, konopí ani lnu močiti, než Polkovští budú jmíti zvuoli podle břehu s obú stranú, kdež by se jim zdálo, močidla sobě zdělati a vymetati. Pakli by kerý v tom se neposlušně okázal a do vody tekuté namočil, tomu má ten len aneb konopie pobrán býti, a ten má kázán býti od pána svého, aby se toho více nedopustil. A tak já Ctibor nahořepsaný a my kněz Jan děkan a kapitula svrchupsaná smlúvu tuto nahořepsanú zavřevše, slíbili smy sobě svú dobrú vírú za se i za po- tomky naše tak zdržeti a zachovati, jakož se nahoře píše. Tomu na jistotu své vlastní pečeti já Ctibor a my Jan děkan a kapitula svrchupsaní přivěsili jsme, každá strana jeden list majíce. A na svědomí tohoto našeho zjednání připrosili jsme urozených pánuov, pana Jana z Lomnice a na Meziříčí, komorníka desk a práva zemského v Olomúci, pana Vratislava z Pernšteina, komorníka desk a práva zemského v Brně, pana Jana Pňovského z Sovince, sudieho práva zemského v Olomúci, a pana Václava z Ludanic a na Veveří, podkomoří margrabstvie Moravského, a zvláště i těch dvú, kteří tu práci mezi námi nesli, totiž pana Jakuba z Šárova, hofrychtéře margrabstvie Moravského, a Václava Čecha z Hrádku na Dřínovém, že sú také své pečeti přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán na Thovačově v sobotu u vigiljí svatých Šimona a Judy apoštoluov božích léta od narození Syna božího M'CCCCLXXXXII° počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 293. 560. (CCXXXI) List králě Vladislava, aby [Vilím z Pernšteina] mohl ješčě prostaviti dva tisíce zlatých na stavení na Hlubokú. Na Budíně 1492, 31. října. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož jsme před některým časem povolení našě dali urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, aby on mohl na zámku Hluboké IIM f. uherských na stavení pronaložiti: nynie pak zpravil jest nás týž Vilém, že jest již ta dva tisíce zlatých na stavení téhož zámku pronaložil, prošě nás, abychom pro dostatečnější opravení svrchudotčeného zámku ráčili k tomu povoliti, aby ješčě druhá dva M f. uherských na téhož zámku stavení pronaložiti mohl. Kteréžto prozbě jsúce nakloněni, s dobrým rozmyslem, mocí královskú svolili jsme k tomu a tiemto listem svolujeme, povolení našě dávajíce, aby již psaný Vilém a urozený Vratislav bratr jeho anebo dědicové téhož Viléma mohli na stavení svrchupsaného zámku Hluboké opět druhých dva M f. uherských pronaložiti, a což by pronaložili do té svrchu dotčené
Strana 447
z roku 1492. 447 sumy, ješto by to registry řádně pokázali, to jim má od nás anebo od budúcích našich, králuov Českých, když by k výplatě přišlo, při vyplacování s jinými sumami, kteréž na tom zapsány mají, dáno a vyplněno býti dostatečně. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v středu přede Všemi svatými MCCCCLXXXXII, království našich III. a Českého XXII°. A[d] relacionem domini Johannis de Sselmberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 294. 561. (CCXXV) List králě Vladislava, jenž přivolění své dává, aby [Vi ím z Pernšteina a dědicové jeho] zplacováni z Hluboké nebyli, než zlatými uherskými, a žádnú jinú mincí. Na Budíně 1492, 2. listop. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav ... oznamujem tiemto listem všem, že jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, má a drží v zá- pisích našich zámek Hlubokú s jeho příslušnostmi, na kterýžto zámek puojčil jest nám k naší pilné potřěbě XXIIIIM f. uherských na zlatě hotových, a ne na žádné jiné minci: i chtíce, aby při tee věci již psaný Vilém a dědicové jeho žádné škody neměli, svolili jsme k tomu a tiemto listem svolujem, přiříkajíce slovem naším krá- lovským, když by kolivěk k výplatě zámek svrchudotčený s jeho příslušnostmi přišel, že jeho nemáme ani moci budeme my ani budúcí naši králové Čeští ani žádný jiný, což sě těch svrchudotčených XXIIIIM f. uherských dotýčě, bez jich vuolě žádnú jinú mincí vyplacovati, nežli zlatými uherskými, žádným obyčejem. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo [ke] všem věcem svrchupsaným. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po hodu Všech svatých léta božieho oc LXXXXII., království našich Uherského III. a Českého XXII. léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselmberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 294. 562. (CCXXVI) List na Rúsinov králě Vladislava, kterýž zastavuje i s mýtem a z desátky v Židlo- chovicích [v 6200 zl. uh. Vilímovi z Pernšteina]. Na Budíně 1492, 2. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav .. . oznamujem tiemto listem všem, že jakož sme dlužni dluhu pravého a spravedlivého šest tisíc zlatých a dvě stě zlatých vše uherských uroze-
z roku 1492. 447 sumy, ješto by to registry řádně pokázali, to jim má od nás anebo od budúcích našich, králuov Českých, když by k výplatě přišlo, při vyplacování s jinými sumami, kteréž na tom zapsány mají, dáno a vyplněno býti dostatečně. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v středu přede Všemi svatými MCCCCLXXXXII, království našich III. a Českého XXII°. A[d] relacionem domini Johannis de Sselmberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 294. 561. (CCXXV) List králě Vladislava, jenž přivolění své dává, aby [Vi ím z Pernšteina a dědicové jeho] zplacováni z Hluboké nebyli, než zlatými uherskými, a žádnú jinú mincí. Na Budíně 1492, 2. listop. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav ... oznamujem tiemto listem všem, že jakož urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, má a drží v zá- pisích našich zámek Hlubokú s jeho příslušnostmi, na kterýžto zámek puojčil jest nám k naší pilné potřěbě XXIIIIM f. uherských na zlatě hotových, a ne na žádné jiné minci: i chtíce, aby při tee věci již psaný Vilém a dědicové jeho žádné škody neměli, svolili jsme k tomu a tiemto listem svolujem, přiříkajíce slovem naším krá- lovským, když by kolivěk k výplatě zámek svrchudotčený s jeho příslušnostmi přišel, že jeho nemáme ani moci budeme my ani budúcí naši králové Čeští ani žádný jiný, což sě těch svrchudotčených XXIIIIM f. uherských dotýčě, bez jich vuolě žádnú jinú mincí vyplacovati, nežli zlatými uherskými, žádným obyčejem. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma neb dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo [ke] všem věcem svrchupsaným. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po hodu Všech svatých léta božieho oc LXXXXII., království našich Uherského III. a Českého XXII. léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselmberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 294. 562. (CCXXVI) List na Rúsinov králě Vladislava, kterýž zastavuje i s mýtem a z desátky v Židlo- chovicích [v 6200 zl. uh. Vilímovi z Pernšteina]. Na Budíně 1492, 2. list. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav .. . oznamujem tiemto listem všem, že jakož sme dlužni dluhu pravého a spravedlivého šest tisíc zlatých a dvě stě zlatých vše uherských uroze-
Strana 448
448 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, kterúžto sumu máme a slovem naším přiříkáme již psanému Vilé- movi aneb dědicóm jeho dáti, vyplniti a zaplatiti konečně na svatého Václava najprv příščieho beze všie odpornosti, s takovúto výmienkú: jestliže bychom jim svrchudotčené sumy na jmenovaný den svatého Václava nedali a konečně nazaplatili, tehdy zapsali sme jim a tiemto listem v svrchu jmenované sumě zapisujem městečko našě Rúsinov s mýtem i s jinými příslušnostmi, i také všecky desátky vinné v Židlochovicích, kteréž k zámku našemu Špilmberku příslušějí, tak, jestliže jmenovanému Vilémovi aneb dě- dicům jeho sumy nahoře dotčené na den jmenovaný svatého Václava nedáme a konečně nevyplníme, tehdy oni mají již psané městečko s mýtem i s jinými příslušnostmi i také s těmi desátky v Židlochovicích nahoře dotčenými v té sumě mieti, držěti a toho požívati dotud, dokudž by jim od nás aneb od budúcích našich, králuov Českých a margrabí Moravských, svrchujmenovaná suma dána a docela vyplněna nebyla. Než když by jim kolivěk od nás aneb budúcích našich, králuov Českých a margrabí Mo- ravských, svrchujmenovaná suma dána a docela vyplněna byla, tehdy oni mají a po- vinni budú nám aneb těm, od kohož tu sumu příjmú, jmenovaného městečka Rúsi- nova s mýtem i s jinými příslušnostmi, i také s těmi desátky v Židlochovicích, zase postúpiti a list tento navrátiti bez zmatku a všeliké odpornosti. A jakož svrchudotčený Vilém na jmenovanú sumu má na nás prvé list jiný s pečětí naší na pergameně, že ten list již žádné moci nemá, než má jej nám již jmenovaný Vilém bez meškání zkažený poslati. A také my hned máme Rúsinovským rozkázati, aby na svrchudotčený spuosob jmenovanému Vilémovi člověčenstvie slíbili tak, jestliže bychom jemu aneb dědicóm jeho sumy jmenované na svrchudotčený čas nedali, že jim poplatky spravedlivými zavázáni a povinni budú až do výplaty svrchudotčené. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma a dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby jemu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po hodu Všech svatých léta božieho MCCCCLXXXXII, krá- lovstvie našich Uherského III. a Českého XXII. léta. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 295. 563. List králě Vladislava na výplatu Němčic [daný Vilímovi z Pernšteina, bratru jeho Vratislavovi a synům Vilímovým Janovi a Vojtěchovi]. Na Budíně 1492, 2. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. f. 47. My Vladislav . . . že jest nás prosil urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, abychom jemu a urozenému Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, a uro-
448 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina nému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, věrnému našemu milému, kterúžto sumu máme a slovem naším přiříkáme již psanému Vilé- movi aneb dědicóm jeho dáti, vyplniti a zaplatiti konečně na svatého Václava najprv příščieho beze všie odpornosti, s takovúto výmienkú: jestliže bychom jim svrchudotčené sumy na jmenovaný den svatého Václava nedali a konečně nazaplatili, tehdy zapsali sme jim a tiemto listem v svrchu jmenované sumě zapisujem městečko našě Rúsinov s mýtem i s jinými příslušnostmi, i také všecky desátky vinné v Židlochovicích, kteréž k zámku našemu Špilmberku příslušějí, tak, jestliže jmenovanému Vilémovi aneb dě- dicům jeho sumy nahoře dotčené na den jmenovaný svatého Václava nedáme a konečně nevyplníme, tehdy oni mají již psané městečko s mýtem i s jinými příslušnostmi i také s těmi desátky v Židlochovicích nahoře dotčenými v té sumě mieti, držěti a toho požívati dotud, dokudž by jim od nás aneb od budúcích našich, králuov Českých a margrabí Moravských, svrchujmenovaná suma dána a docela vyplněna nebyla. Než když by jim kolivěk od nás aneb budúcích našich, králuov Českých a margrabí Mo- ravských, svrchujmenovaná suma dána a docela vyplněna byla, tehdy oni mají a po- vinni budú nám aneb těm, od kohož tu sumu příjmú, jmenovaného městečka Rúsi- nova s mýtem i s jinými příslušnostmi, i také s těmi desátky v Židlochovicích, zase postúpiti a list tento navrátiti bez zmatku a všeliké odpornosti. A jakož svrchudotčený Vilém na jmenovanú sumu má na nás prvé list jiný s pečětí naší na pergameně, že ten list již žádné moci nemá, než má jej nám již jmenovaný Vilém bez meškání zkažený poslati. A také my hned máme Rúsinovským rozkázati, aby na svrchudotčený spuosob jmenovanému Vilémovi člověčenstvie slíbili tak, jestliže bychom jemu aneb dědicóm jeho sumy jmenované na svrchudotčený čas nedali, že jim poplatky spravedlivými zavázáni a povinni budú až do výplaty svrchudotčené. A ktož by tento list měl s již psaného Viléma a dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby jemu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po hodu Všech svatých léta božieho MCCCCLXXXXII, krá- lovstvie našich Uherského III. a Českého XXII. léta. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 295. 563. List králě Vladislava na výplatu Němčic [daný Vilímovi z Pernšteina, bratru jeho Vratislavovi a synům Vilímovým Janovi a Vojtěchovi]. Na Budíně 1492, 2. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. f. 47. My Vladislav . . . že jest nás prosil urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, abychom jemu a urozenému Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku desk a súdu práva zemského u Brně, a uro-
Strana 449
z roku 1492. 449 zeným Janovi a Vojtěchovi, synóm svrchudotčeného Viléma, povolění našě dáti rá- čili, aby oni mohli ves kláštera Velehradského zejména Němčice s jejím příslušenstvím vyplatiti, a když by ji vyplatili, abychom jim tu milost učinili, aby s ní do své živnosti splacováni nebyli. K kteréžto prozbě súc nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský svolili sme a tímto listem svolujeme, povolení naše k tomu dávajíce, aby již psaný Vilém, Vra- tislav, Jan, Vojtěch, všickni neb jeden z nich mohli a moc jměli již psanú ves s jejím příslušenstvím podle znění zápisuov vyplatiti tím vším právem a zpuosobem, jako by túž ves opat a konvent svrchudotčeného kláštera Velehradského vyplatiti mohl a jměl; a když by k tomu kolivěk přišlo a jmenovaný Vilém, Vratislav, Jan, Vojtěch již psanú ves s jejím příslušenstvím vyplatili, tehdy aby ji jměli, drželi a požívali. Tuto jim další milost činíce, aby s té vsi s jejími příslušnostmi do jich všech čtyř životuov od nás i od našich budoucích, králuov Českých a markrabí Moravských, ani od žádného jiného splacováni nebyli žádným obyčejem bez své vuole. Než po smrti jich všech, když bychom my neb budoucí naši králové Čeští neb ty osoby, jimž [by] ta výplata spravedlivě příslušela, chtěli již psanú ves od budúcích jich vy- platiti, tehdy jim máme dáti tu sumu, kterúž oni za výplatu té vsi dali, a oni ve- zmúce tu sumu vcele a úplně, mají a povinni budou nám aneb těm, od kohož tu sumu přijmú, již psané vsi s jejími příslušnostmi postúpiti a list tento bez zmatku navráti ti] a všeliké odpornosti. A kdož by tento list měl s jich psaných Viléma, Vratislava, Jana a Vojtěcha aneb jednoho z nich dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti sme rozkázali. Dán na Budíně v pátek po Všech svatých léta 14LXXXII [čti 1492], královstvie našich Uherského III. a Českého XXII. Ad relacionem domini Johannis de Sselmberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 296. — Téhož dne dal král Vladislav nahoře jmenovaným list na vý- platu vsi kláštera Velehradského Příkluk. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 251. 564. (CCXXVIII) List králě Vladislava, v kterémž dává, ač by [Vilím z Pernšteina oc] co na rybníky staré aneb nové dělajíce naložili, aneb ač by které zboží přikúpili k tomu zboží, že jim to při vyplacování Huory [Kunětické] má dáno býti. Na Budíně 1492, 2. list. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jest nás zpravil urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, že jsú někteří rybníci staří k zámku k Kuněticské Huořě, kteréž on v zápisích drží, kteřížto rybníci znamenité opravy potřebují; a také že jsú některá místa na Archiv Český XVI. 57
z roku 1492. 449 zeným Janovi a Vojtěchovi, synóm svrchudotčeného Viléma, povolění našě dáti rá- čili, aby oni mohli ves kláštera Velehradského zejména Němčice s jejím příslušenstvím vyplatiti, a když by ji vyplatili, abychom jim tu milost učinili, aby s ní do své živnosti splacováni nebyli. K kteréžto prozbě súc nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský svolili sme a tímto listem svolujeme, povolení naše k tomu dávajíce, aby již psaný Vilém, Vra- tislav, Jan, Vojtěch, všickni neb jeden z nich mohli a moc jměli již psanú ves s jejím příslušenstvím podle znění zápisuov vyplatiti tím vším právem a zpuosobem, jako by túž ves opat a konvent svrchudotčeného kláštera Velehradského vyplatiti mohl a jměl; a když by k tomu kolivěk přišlo a jmenovaný Vilém, Vratislav, Jan, Vojtěch již psanú ves s jejím příslušenstvím vyplatili, tehdy aby ji jměli, drželi a požívali. Tuto jim další milost činíce, aby s té vsi s jejími příslušnostmi do jich všech čtyř životuov od nás i od našich budoucích, králuov Českých a markrabí Moravských, ani od žádného jiného splacováni nebyli žádným obyčejem bez své vuole. Než po smrti jich všech, když bychom my neb budoucí naši králové Čeští neb ty osoby, jimž [by] ta výplata spravedlivě příslušela, chtěli již psanú ves od budúcích jich vy- platiti, tehdy jim máme dáti tu sumu, kterúž oni za výplatu té vsi dali, a oni ve- zmúce tu sumu vcele a úplně, mají a povinni budou nám aneb těm, od kohož tu sumu přijmú, již psané vsi s jejími příslušnostmi postúpiti a list tento bez zmatku navráti ti] a všeliké odpornosti. A kdož by tento list měl s jich psaných Viléma, Vratislava, Jana a Vojtěcha aneb jednoho z nich dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k tomuto listu přivěsiti sme rozkázali. Dán na Budíně v pátek po Všech svatých léta 14LXXXII [čti 1492], královstvie našich Uherského III. a Českého XXII. Ad relacionem domini Johannis de Sselmberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 296. — Téhož dne dal král Vladislav nahoře jmenovaným list na vý- platu vsi kláštera Velehradského Příkluk. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 251. 564. (CCXXVIII) List králě Vladislava, v kterémž dává, ač by [Vilím z Pernšteina oc] co na rybníky staré aneb nové dělajíce naložili, aneb ač by které zboží přikúpili k tomu zboží, že jim to při vyplacování Huory [Kunětické] má dáno býti. Na Budíně 1492, 2. list. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jest nás zpravil urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, že jsú někteří rybníci staří k zámku k Kuněticské Huořě, kteréž on v zápisích drží, kteřížto rybníci znamenité opravy potřebují; a také že jsú některá místa na Archiv Český XVI. 57
Strana 450
450 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina témž zboží, na kterýchž nové rybníky dělati chce, a že také některá zboží k témuž zámku přikúpiti chce a připojiti z té příčiny, že by bez těch zboží těch rybníkuov dělati nemohl; a při tom prosil jest nás týž Vilém, abychom jemu a urozeným Vra- tislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru jeho, Janovi a Vojtěchovi, synóm jeho, ráčili povolění našě dáti, aby rybníky staré k témuž zámku příslušné zopravovati, i také aby rybníky nové na témž zboží zdělati a k témuž zámku obrátiti mohli, a jestliže by který zboží přikúpili pro dělání těch rybníkuov, abychom jim těch věcí neráčili dáti škodnu býti, ale milostivě je v tom opatřiti ráčili. K kteréžto prozbě milostivě jsúce nakloněni, z dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú svolili jsme a tiemto listem svolujem, povolění našě dávajíce, aby již psaný Vilém a jmenovaný bratr a synové jeho mohli staré rybníky k témuž zámku příslušějícé zopravovati i také nové zdělati, i také aby těch zboží, kteréž by kúpili pro dělání těch rybníkuov, žádné škody neměli, když by kolivěk k tomu přišlo, že bychom my aneb budúcí naši králové Čeští chtěli již psaný zámek Kuněticskú Horu s jeho příslušenstviem od nich vyplatiti, tehdy máme jim a povinni jsme při vyplacování ty všecky sumy, kteréž na opravy starých rybníkuov a na dě- lání nových rybníkuov pronaloží anebo kteréž by za ta zboží dali, kteráž by znova pro dělání jmenovaných rybníkuov přikúpili, tak však, což by řádně a slušně registry neb svědomím aneb listy okázali, zase navrátiti a zúplna s sumami jinými zaplatiti beze vší odpornosti; s tú vymienkú, že ti rybníci, kteréž by znova na tom zboží zdělali, i také ty dědiny a zboží, kteráž by k tomu zámku přikúpili pro dělání svrchupsaných rybníkuov, mají budúcně při tom zámku nám zuostati. A ktož by tento list měl s již psaných Viléma a synuov jeho svrchupsaných dobrú vuolí a svo- bodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po Všech svatých léta oc 92., královstvie našich Uherského III., Českého Ad relacionem domini Johannis de Sselmberk, XXII° léta. cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 295. 565. (CCXLIII). List krále Vladislava, kdež JMt ráčí povolenie své dáti panu Vilémovi z Pern- šteina a panu Vratislavovi a synuom páně Vilémovým Janovi a Vojtěchovi, aby mohli zboží k klášteru Opatovskému a Sezemskému příslušející vyplatiti, což odtud zastaveno jest. 1492, 2. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pern- šteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, má a drží v jistých zápisiech zámek Kunětickú Horu a kláštery Opathovský a Sezemský s jich příslušnostmi,
450 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina témž zboží, na kterýchž nové rybníky dělati chce, a že také některá zboží k témuž zámku přikúpiti chce a připojiti z té příčiny, že by bez těch zboží těch rybníkuov dělati nemohl; a při tom prosil jest nás týž Vilém, abychom jemu a urozeným Vra- tislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku cudy Brněnské, bratru jeho, Janovi a Vojtěchovi, synóm jeho, ráčili povolění našě dáti, aby rybníky staré k témuž zámku příslušné zopravovati, i také aby rybníky nové na témž zboží zdělati a k témuž zámku obrátiti mohli, a jestliže by který zboží přikúpili pro dělání těch rybníkuov, abychom jim těch věcí neráčili dáti škodnu býti, ale milostivě je v tom opatřiti ráčili. K kteréžto prozbě milostivě jsúce nakloněni, z dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú svolili jsme a tiemto listem svolujem, povolění našě dávajíce, aby již psaný Vilém a jmenovaný bratr a synové jeho mohli staré rybníky k témuž zámku příslušějícé zopravovati i také nové zdělati, i také aby těch zboží, kteréž by kúpili pro dělání těch rybníkuov, žádné škody neměli, když by kolivěk k tomu přišlo, že bychom my aneb budúcí naši králové Čeští chtěli již psaný zámek Kuněticskú Horu s jeho příslušenstviem od nich vyplatiti, tehdy máme jim a povinni jsme při vyplacování ty všecky sumy, kteréž na opravy starých rybníkuov a na dě- lání nových rybníkuov pronaloží anebo kteréž by za ta zboží dali, kteráž by znova pro dělání jmenovaných rybníkuov přikúpili, tak však, což by řádně a slušně registry neb svědomím aneb listy okázali, zase navrátiti a zúplna s sumami jinými zaplatiti beze vší odpornosti; s tú vymienkú, že ti rybníci, kteréž by znova na tom zboží zdělali, i také ty dědiny a zboží, kteráž by k tomu zámku přikúpili pro dělání svrchupsaných rybníkuov, mají budúcně při tom zámku nám zuostati. A ktož by tento list měl s již psaných Viléma a synuov jeho svrchupsaných dobrú vuolí a svo- bodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po Všech svatých léta oc 92., královstvie našich Uherského III., Českého Ad relacionem domini Johannis de Sselmberk, XXII° léta. cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 295. 565. (CCXLIII). List krále Vladislava, kdež JMt ráčí povolenie své dáti panu Vilémovi z Pern- šteina a panu Vratislavovi a synuom páně Vilémovým Janovi a Vojtěchovi, aby mohli zboží k klášteru Opatovskému a Sezemskému příslušející vyplatiti, což odtud zastaveno jest. 1492, 2. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pern- šteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, má a drží v jistých zápisiech zámek Kunětickú Horu a kláštery Opathovský a Sezemský s jich příslušnostmi,
Strana 451
z roku 1492. 451 od kteréhožto zámku i od jmenovaných klášteruov některá jistá zbožie zapsána a za- stavena jsú, kterážto zboží již psaný Vilém vyplatiti úmysl má, prosiv nás, abychom jemu a urozenému Vratislavovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, věrnému našemu milému, bratru jeho, i také urozenym Janovi a Vojtěchovi synóm téhož Viléma, k tomu ráčili dáti povolenie. Ku kteréžto prosbě jsúce nakloněni, svolili sme k tomu a tiemto listem svo- lujem, povolenie naše dávajíce, tak aby oni ta všecka zboží zástavná, kteráž k jmeno- vanému zámku a k svrchudotčeným klášteřóm příslušejí, vyplatiti mohli tiem vším právem a zpuosobem, jako bychom my to sami učiniti mohli; a kteráž by kolivěk zboží svrchudotčená vyplatili, ta aby měli, drželi a jich v tom, v čemž je vyplatí, požívali až do přejití těch všech životuov, kteréž oni na témž zámku Kunětické Hoře a na těch klášteřiech s jejich příslušnostmi zapsány mají, i také dokudž by ten zámek Kunětická Hora s kláštery častopsanými a s jich příslušnostmi vypla- cena nebyla. Než když bychom my neb budúcí naši králové Čeští již psaný zámek Ku- nětickú Horu s svrchupsanými kláštery s jich příslušnostmi podle zněnie zápisuov vyplacovali, tehdy máme a povinni sme při vyplacování jim ty všecky sumy, kteréž by oni za výplatu svrchudotčených zboží dali, podle toho, což by řádně a slušně listy a zápisy svými pokázali, že jsú za to dali, zase dáti a zúplna s jinými sumami navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti; a oni vezmúce ty všecky sumy vcele a úplně podle zněnic listuov a zápisuov svých, mají a povinni budú nám, aneb od kohož tu sumu přijmú, svchudotčeného zámku s jmenovanými kláštery s jich příslušnostmi i s těmi všemi zbožími, kteráž by vyplatili, postúpiti a listy všecky, kteréž na tom zapsány mají, i s tiemto naším listem mají navrátiti beze všie odpornosti. A ktož by tento list měl s již psaných Viléma, Vratislava, Jana a Vojtěcha dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti chcme [čti: jsme] kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po hodu Všech svatých léta božieho tisícieho čtyřistého devadesátého druhého, království našich Uherského třetieho a Českého dvamez- Ad relacionem domini Johannis de Ssellnberk, cietmého léta. cancellarii regni Boemie. 566. Král Vladislav svoluje, aby Vilím z Pernšteina a bratr jeho Vratislav aneb dědicové Vilémovi mohli na stavení zámku Kunětické Hory vynaložiti 2000 zl. uh., kteréž by jemu při výplatě zámku zaplaceny byly. Dat. na Budíně v sobotu po Všech svatých (3. list.) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 227. 57*
z roku 1492. 451 od kteréhožto zámku i od jmenovaných klášteruov některá jistá zbožie zapsána a za- stavena jsú, kterážto zboží již psaný Vilém vyplatiti úmysl má, prosiv nás, abychom jemu a urozenému Vratislavovi z Pernšteina, najvyššímu komorníku cudy Brněnské, věrnému našemu milému, bratru jeho, i také urozenym Janovi a Vojtěchovi synóm téhož Viléma, k tomu ráčili dáti povolenie. Ku kteréžto prosbě jsúce nakloněni, svolili sme k tomu a tiemto listem svo- lujem, povolenie naše dávajíce, tak aby oni ta všecka zboží zástavná, kteráž k jmeno- vanému zámku a k svrchudotčeným klášteřóm příslušejí, vyplatiti mohli tiem vším právem a zpuosobem, jako bychom my to sami učiniti mohli; a kteráž by kolivěk zboží svrchudotčená vyplatili, ta aby měli, drželi a jich v tom, v čemž je vyplatí, požívali až do přejití těch všech životuov, kteréž oni na témž zámku Kunětické Hoře a na těch klášteřiech s jejich příslušnostmi zapsány mají, i také dokudž by ten zámek Kunětická Hora s kláštery častopsanými a s jich příslušnostmi vypla- cena nebyla. Než když bychom my neb budúcí naši králové Čeští již psaný zámek Ku- nětickú Horu s svrchupsanými kláštery s jich příslušnostmi podle zněnie zápisuov vyplacovali, tehdy máme a povinni sme při vyplacování jim ty všecky sumy, kteréž by oni za výplatu svrchudotčených zboží dali, podle toho, což by řádně a slušně listy a zápisy svými pokázali, že jsú za to dali, zase dáti a zúplna s jinými sumami navrátiti bez zmatku i všeliké odpornosti; a oni vezmúce ty všecky sumy vcele a úplně podle zněnic listuov a zápisuov svých, mají a povinni budú nám, aneb od kohož tu sumu přijmú, svchudotčeného zámku s jmenovanými kláštery s jich příslušnostmi i s těmi všemi zbožími, kteráž by vyplatili, postúpiti a listy všecky, kteréž na tom zapsány mají, i s tiemto naším listem mají navrátiti beze všie odpornosti. A ktož by tento list měl s již psaných Viléma, Vratislava, Jana a Vojtěcha dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti chcme [čti: jsme] kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v pátek po hodu Všech svatých léta božieho tisícieho čtyřistého devadesátého druhého, království našich Uherského třetieho a Českého dvamez- Ad relacionem domini Johannis de Ssellnberk, cietmého léta. cancellarii regni Boemie. 566. Král Vladislav svoluje, aby Vilím z Pernšteina a bratr jeho Vratislav aneb dědicové Vilémovi mohli na stavení zámku Kunětické Hory vynaložiti 2000 zl. uh., kteréž by jemu při výplatě zámku zaplaceny byly. Dat. na Budíně v sobotu po Všech svatých (3. list.) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 227. 57*
Strana 452
452 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 567. Zdeslav Jeník z Mečkova vyznává, že na dluh 1800 kop gr. č. jemu povinný přijal od Vilíma z Pernšteina 50 kop gr. č. Rukojmí na ten dluh za jistce Vilíma z Pernšteina byli: Zdeněk Kostka z Postupic na Božím Domě, Petr z Wartmberka na Bydžově, Bohuše Kostka z Postupic na Litomyšli, Čeněk z Barchova na Dašicích, Heřman z Sulic na Slepo- ticích, Vaněk ze Zámrsk, Neptalim z Frimburka na Holicích, Mikuláš z Mezilesic na Tejnci. Svědkové na potvrzení kvitance byli: Matěj Hložek z Žampachu na Bolehošči a Vaněk ze Zámrsku. Dat. na den Matky boží Početí (8. pros.) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 211. 568. Oldřich z Kunic vyznává, že na dluh 1000 fl. uh. Vilémem z Pernšteina mu povinný přijal 200 fl. uh., z kterýchž ho kvituje. Datum v Přerově v outerý den nového léta (1. ledna) 1493. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 236. Výtah tišt. AČ. VI. 532 č. 298. 569. (CCXXXVI) List ciesarský německý na duom u Vídně [Vilémovi z Pernšteina daný). V Linci 1493, 3. ledna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. Wir Friderich von gottes gnaden Romischer Kaiser, zu allen Zeiten Merer des reichs, zw Hungeren, Talmacien, Kroacien oc Kunig, Herczog zw Osterreich, zu Steir, zu Kernndten vnd zu Krain oc, Bekhennen fur vns vnd vnser Erben, das wir angesehen haben die Dienst, so der Edl, vnser vnd des reichs lieber getrewr Wilhalm von Pernschtain vns ze tun sich willig erbewt, vnd haben Im dadurch vnd von sonndern gnaden vnnser haws zu Wienn auff der Hochstrrass, gegen Jörgen von Egkarczaw haws übergelegen, mit seiner zugehörung, so mit weilent der von Pot- tendorff tod vnnd abgang an vns khomen ist, gegeben. Geben auch wissentlich mit dem brieff, also das er vnd sein Erben das im hinfür Innhaben, nutczen, niessen, vnd damit als mit annderm Irm gut hanndlen mugen, on vnser vnd meniklichs irrung. Wir wellen In auch bey diser vnser gab desselben haws vnnd seiner Zwge- hörung gnediklich hannthaben vnd hallten vngeuerlich. Mit vrkhundt des briefs, Geben zu Lynncz an Phincztag nach dem newen Jars tag, nach Cristi gepurde vier- czehen hundert vnd Im dreivndnewnczigisten, vnsers khaisertumbs im ainsvndvier- czigisten, vnserr reiche Romischen im dreivndfunffczigisten vnd des Hungrischen im Commissio domini imperatoris propria. vierunddreissigisten Jaren. 570. Zikmund Kurzbach postupuje právo své, listem krále Vladislava mu dané, na výplatu Maslojed, Račic, Benátek oc Vilímovi z Pernšteina. S. 1. 1493, 11. února. — AČ. IV. 199.
452 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 567. Zdeslav Jeník z Mečkova vyznává, že na dluh 1800 kop gr. č. jemu povinný přijal od Vilíma z Pernšteina 50 kop gr. č. Rukojmí na ten dluh za jistce Vilíma z Pernšteina byli: Zdeněk Kostka z Postupic na Božím Domě, Petr z Wartmberka na Bydžově, Bohuše Kostka z Postupic na Litomyšli, Čeněk z Barchova na Dašicích, Heřman z Sulic na Slepo- ticích, Vaněk ze Zámrsk, Neptalim z Frimburka na Holicích, Mikuláš z Mezilesic na Tejnci. Svědkové na potvrzení kvitance byli: Matěj Hložek z Žampachu na Bolehošči a Vaněk ze Zámrsku. Dat. na den Matky boží Početí (8. pros.) 1492. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 211. 568. Oldřich z Kunic vyznává, že na dluh 1000 fl. uh. Vilémem z Pernšteina mu povinný přijal 200 fl. uh., z kterýchž ho kvituje. Datum v Přerově v outerý den nového léta (1. ledna) 1493. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 236. Výtah tišt. AČ. VI. 532 č. 298. 569. (CCXXXVI) List ciesarský německý na duom u Vídně [Vilémovi z Pernšteina daný). V Linci 1493, 3. ledna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. Wir Friderich von gottes gnaden Romischer Kaiser, zu allen Zeiten Merer des reichs, zw Hungeren, Talmacien, Kroacien oc Kunig, Herczog zw Osterreich, zu Steir, zu Kernndten vnd zu Krain oc, Bekhennen fur vns vnd vnser Erben, das wir angesehen haben die Dienst, so der Edl, vnser vnd des reichs lieber getrewr Wilhalm von Pernschtain vns ze tun sich willig erbewt, vnd haben Im dadurch vnd von sonndern gnaden vnnser haws zu Wienn auff der Hochstrrass, gegen Jörgen von Egkarczaw haws übergelegen, mit seiner zugehörung, so mit weilent der von Pot- tendorff tod vnnd abgang an vns khomen ist, gegeben. Geben auch wissentlich mit dem brieff, also das er vnd sein Erben das im hinfür Innhaben, nutczen, niessen, vnd damit als mit annderm Irm gut hanndlen mugen, on vnser vnd meniklichs irrung. Wir wellen In auch bey diser vnser gab desselben haws vnnd seiner Zwge- hörung gnediklich hannthaben vnd hallten vngeuerlich. Mit vrkhundt des briefs, Geben zu Lynncz an Phincztag nach dem newen Jars tag, nach Cristi gepurde vier- czehen hundert vnd Im dreivndnewnczigisten, vnsers khaisertumbs im ainsvndvier- czigisten, vnserr reiche Romischen im dreivndfunffczigisten vnd des Hungrischen im Commissio domini imperatoris propria. vierunddreissigisten Jaren. 570. Zikmund Kurzbach postupuje právo své, listem krále Vladislava mu dané, na výplatu Maslojed, Račic, Benátek oc Vilímovi z Pernšteina. S. 1. 1493, 11. února. — AČ. IV. 199.
Strana 453
z roku 1493. 453 571. Hynek ze Sudoměře a z Hostovic prodal dědictví své u Hostovic, v Radiši, v Mo- tošíně Vilímovi z Pernšteina za 20 kop gr. č. Dat. v pondělí před sv. Řehořem (11. březn) 1493. Emler Reliq. II. 458. 572. (CCXXXIX) List krále Vladislava, v němž dává výplatu na vsech řečených, na Pardubicích, na Mnichové [čti: na Pardubicích Mnichových], na Černé, na Nemošičkách, Malých na Jesen- čanech s rychtú, na Mikulovicích s podacím kostelním a na jiných vesnicích oc panu Vilé- movi, panu Vratislavovi, panu Janovi, panu Vojtěchovi z Pernšteina oc. Na Budíně 1493, 9. dubna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že pro mnohé hotové a vděčné i nám užitečné služby, kteréž jsú nám činili a činiti nepřestávají urození Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, a Vratislav bratr jeho teež z Pernšteina najvyšší komorník cudy Brněnské, věrní naši milí, svolili jsme jim a tiemto listem svolujem, povolení naše královské mocně k tomu dávajíce, tak aby oni aneb jeden z nich mohli, když by se jim kolivěk zdálo a líbilo, vsi, lidi a zboží tyto zejména: Pardubice Mnichové, Černú, Nemošičky, Malee Jesenčany s rychtú, Mikulovice s podacím kostelním, v Blatné tři, v Ostřěšanech jednoho a v Vesci jednoho úročníky, ves Dražkovice, s rybníky, s lesy, s kostelním poddacím a Borek les, se všemi těch svrchupsaných vsí a lidí příslušnostmi, vyplatiti od drži- teluov jejich a k svému držení přivésti, a kdyžkolivěk je vyplatí, tehdy aby je měli, drželi a jich požívali bez naší, budúciech našiech králuov Českých i všech jiných lidi všeliké překážky. Tuto zvláštní milost naši již psaným Vilémovi a Vratislavovi a urozeným Janovi a Vojtěchovi z Pernšteina, synóm jmenovaného Viléma, činíme, takže my ani budúcí naši králové Čeští ani žádný jiný svrchupsaných vsí a lidí s jejich příslušnostmi vyplacovati nemáme ani komu tee výplaty dávati, dokavadž oni všickni aneb který z nich živ jest. Než když by oni všickni čtyři smrtí sešli a žádný z nich v živnosti nebyl, tehdy my nebo budúcí naši králové Čeští budeme moci již psané vsi a lidi s jejich příslušnostmi vyplatiti od těch osob, ktož by je po smrti jejich řádně drželi, dadúc jim ty sumy, což by oni za výplatu dali, ješto by to slušně zápisy okázali; kdežto příjmúce ty sumy, mají a povinni budú nám neb těm, od kohož by ty sumy přijali, již psaných vsí a lidí s jejich příslušnostmi postúpiti s navrácením listu tohoto i jiných listuov, kteréž by na to jměli. Item jestliže by pak jmenovaná zbožie, vsi a lidi s jejich příslušnostmi drži- telee nynější bez zápisuov, nemajíce k tomu dostatečnie spravedlnosti, drželi a jich požívali, ješto by to nám aneb předkóm našim bylo příslušelo, tehdy to všecko právo a příslušnost naši dali jsme a tiemto listem mocně dáváme svrchupsaným Vi-
z roku 1493. 453 571. Hynek ze Sudoměře a z Hostovic prodal dědictví své u Hostovic, v Radiši, v Mo- tošíně Vilímovi z Pernšteina za 20 kop gr. č. Dat. v pondělí před sv. Řehořem (11. březn) 1493. Emler Reliq. II. 458. 572. (CCXXXIX) List krále Vladislava, v němž dává výplatu na vsech řečených, na Pardubicích, na Mnichové [čti: na Pardubicích Mnichových], na Černé, na Nemošičkách, Malých na Jesen- čanech s rychtú, na Mikulovicích s podacím kostelním a na jiných vesnicích oc panu Vilé- movi, panu Vratislavovi, panu Janovi, panu Vojtěchovi z Pernšteina oc. Na Budíně 1493, 9. dubna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že pro mnohé hotové a vděčné i nám užitečné služby, kteréž jsú nám činili a činiti nepřestávají urození Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, a Vratislav bratr jeho teež z Pernšteina najvyšší komorník cudy Brněnské, věrní naši milí, svolili jsme jim a tiemto listem svolujem, povolení naše královské mocně k tomu dávajíce, tak aby oni aneb jeden z nich mohli, když by se jim kolivěk zdálo a líbilo, vsi, lidi a zboží tyto zejména: Pardubice Mnichové, Černú, Nemošičky, Malee Jesenčany s rychtú, Mikulovice s podacím kostelním, v Blatné tři, v Ostřěšanech jednoho a v Vesci jednoho úročníky, ves Dražkovice, s rybníky, s lesy, s kostelním poddacím a Borek les, se všemi těch svrchupsaných vsí a lidí příslušnostmi, vyplatiti od drži- teluov jejich a k svému držení přivésti, a kdyžkolivěk je vyplatí, tehdy aby je měli, drželi a jich požívali bez naší, budúciech našiech králuov Českých i všech jiných lidi všeliké překážky. Tuto zvláštní milost naši již psaným Vilémovi a Vratislavovi a urozeným Janovi a Vojtěchovi z Pernšteina, synóm jmenovaného Viléma, činíme, takže my ani budúcí naši králové Čeští ani žádný jiný svrchupsaných vsí a lidí s jejich příslušnostmi vyplacovati nemáme ani komu tee výplaty dávati, dokavadž oni všickni aneb který z nich živ jest. Než když by oni všickni čtyři smrtí sešli a žádný z nich v živnosti nebyl, tehdy my nebo budúcí naši králové Čeští budeme moci již psané vsi a lidi s jejich příslušnostmi vyplatiti od těch osob, ktož by je po smrti jejich řádně drželi, dadúc jim ty sumy, což by oni za výplatu dali, ješto by to slušně zápisy okázali; kdežto příjmúce ty sumy, mají a povinni budú nám neb těm, od kohož by ty sumy přijali, již psaných vsí a lidí s jejich příslušnostmi postúpiti s navrácením listu tohoto i jiných listuov, kteréž by na to jměli. Item jestliže by pak jmenovaná zbožie, vsi a lidi s jejich příslušnostmi drži- telee nynější bez zápisuov, nemajíce k tomu dostatečnie spravedlnosti, drželi a jich požívali, ješto by to nám aneb předkóm našim bylo příslušelo, tehdy to všecko právo a příslušnost naši dali jsme a tiemto listem mocně dáváme svrchupsaným Vi-
Strana 454
454 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina lémovi, Vratislavovi, Janovi a Vojtěchovi, tak aby se oni mohli o to právem súditi a podle práva k svému držení přivésti. A jestliže by to tak bez uplacování k svému držení přivedli a právem naším obdrželi, tuto milost naši jim při tom činíme, tak aby oni všichni do své živnosti těch zboží, vsí a lidí s jejich příslušnostmi beze všie překážky požívali. Než po jich všech smrti mají svrchudotčená zbožie, vsi a lidee s jejich pří- slušnostmi na nás a na budúcí naše, krále České spadnúti, a nám nebo budúcím našim králóm Českým, neb komuž bychom my rozkázali, mají postúpena býti, a to bez upla- cování všelikterakého bez všie odpornosti. A ktož by tento list měl s dobrú vuolí a svobodnú svrchupsaných Viléma, Vratislava, Jana a Vojtěcha neb jednoho z nich, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v úterý velikonoční léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého třetieho, království našich Uherského třetieho a Českého dvamezcietmého léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 299. 573. (CCXXXIX) Smlúva mezi panem Vilémem a panem Hynkem z Sudoměře o škodu, což se strúhu dělání (sic) dotýče, která se dělá okolo Radišě. Na Pardubicích 1493, 22. dubna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. Léta božiehoMCCCCLXXXXIII' v pondělí před svatým Jiřiem na Pardubicích stala sě jest smlúva mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfen- šteině najvyššiem hofmistrem království Českého s jedné, a urozeným panoší panem Hynkem z Sudoměře z strany druhé, a to taková: Kteráž se škoda stane člověku páně Hynkovu, Jiříkovi Hodíkovi z Hostovic, strúhu děláním, kteráž se dělá okolo Radiše, pokudž se kolivěk napřed obilé zkazí tomu člověku, to se jemu tak mnoho panského obilé má dáti, aby sobě sám zžal, pokudž jemu bude za jeho ukázáno. A cožkolivěk se jemu zkazí rolí buď cestú neb strúhú anebo příkopem anebo osutím zemí, to má jemu oddáno býti vedle slušnosti, pokudž se bude zdáti panu Hynkovi za spravedlivé, dědinú tú, kteráž zuostává pánu JMti. Než máme o to jednati obadva s svrchupsaným panem Hynkem, abychom dědinu vyfrajmarčili za tu, kteráž vedle něho jest, a tú jemu má oddáno býti. A to máme sobě změřiti a ve dsky vložiti od [sic] těchto suchých dnech najprv příštiech. A to sme sobě slíbili obapolně věrně a právě beze všech forteluov. Dána a psána léta a dne nahořepsaného. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 300.
454 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina lémovi, Vratislavovi, Janovi a Vojtěchovi, tak aby se oni mohli o to právem súditi a podle práva k svému držení přivésti. A jestliže by to tak bez uplacování k svému držení přivedli a právem naším obdrželi, tuto milost naši jim při tom činíme, tak aby oni všichni do své živnosti těch zboží, vsí a lidí s jejich příslušnostmi beze všie překážky požívali. Než po jich všech smrti mají svrchudotčená zbožie, vsi a lidee s jejich pří- slušnostmi na nás a na budúcí naše, krále České spadnúti, a nám nebo budúcím našim králóm Českým, neb komuž bychom my rozkázali, mají postúpena býti, a to bez upla- cování všelikterakého bez všie odpornosti. A ktož by tento list měl s dobrú vuolí a svobodnú svrchupsaných Viléma, Vratislava, Jana a Vojtěcha neb jednoho z nich, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomie pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v úterý velikonoční léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého třetieho, království našich Uherského třetieho a Českého dvamezcietmého léta. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberg, cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 532 č. 299. 573. (CCXXXIX) Smlúva mezi panem Vilémem a panem Hynkem z Sudoměře o škodu, což se strúhu dělání (sic) dotýče, která se dělá okolo Radišě. Na Pardubicích 1493, 22. dubna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. Léta božiehoMCCCCLXXXXIII' v pondělí před svatým Jiřiem na Pardubicích stala sě jest smlúva mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfen- šteině najvyššiem hofmistrem království Českého s jedné, a urozeným panoší panem Hynkem z Sudoměře z strany druhé, a to taková: Kteráž se škoda stane člověku páně Hynkovu, Jiříkovi Hodíkovi z Hostovic, strúhu děláním, kteráž se dělá okolo Radiše, pokudž se kolivěk napřed obilé zkazí tomu člověku, to se jemu tak mnoho panského obilé má dáti, aby sobě sám zžal, pokudž jemu bude za jeho ukázáno. A cožkolivěk se jemu zkazí rolí buď cestú neb strúhú anebo příkopem anebo osutím zemí, to má jemu oddáno býti vedle slušnosti, pokudž se bude zdáti panu Hynkovi za spravedlivé, dědinú tú, kteráž zuostává pánu JMti. Než máme o to jednati obadva s svrchupsaným panem Hynkem, abychom dědinu vyfrajmarčili za tu, kteráž vedle něho jest, a tú jemu má oddáno býti. A to máme sobě změřiti a ve dsky vložiti od [sic] těchto suchých dnech najprv příštiech. A to sme sobě slíbili obapolně věrně a právě beze všech forteluov. Dána a psána léta a dne nahořepsaného. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 300.
Strana 455
z roku 1493. 455 574. Mikuláš Kdulinec z Ostromíře postupuje Vilémovi z Pernšteina všech práv a zápisův na vsi Maslojedy, Račice, Benátky a Habřinky, kteréž někdy dány byly králem Jiřím Petrovi a Benešovi bratřím z Ostromíře, a stvrzeny králem Vladislavem. S. 1. 1493, 1. května. AČ. IV. 200. Týž Mikuláš vyznává, že o všecky majestáty a listy, jež otec a strýc jeho Petr a Beneš bratří z Ostromíře na Maslojedy měli, smlouvu učinil s Vilímem z Pernšteina. Na Pardubicích 1493, 1. května. AČ. IV. 201. Výtah obou zápisů tištěn AČ. VI. 533 č. 302. 575. Mikuláš Kdulinec z Ostromiře oznamuje rychtáři a sousedům v Maslojedech, že je propouští a postupuje v poddanství Vilímovi z Pernšteina. 1493, 2. května. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. (CCLIII.) Mikuláš Kdulinec z Ostromiřě na Smrkovicích. Rychtáři a súsedé vsi v Maslojedech milí! Vězte, žeť jsem ty majestáty, keréž jsem měl od králuov Jich Mtí na vás zapsané, i vás i své všecko právo, keréž sem měl i s panstvím, ja- kožto pán kruntovní, dal sem urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti. A vám děkuji jako dobrým lidem, že ste mi věrni a poslušni byli. Protož vás tiemto listem propúštím ze všeho člověčenství, a JMti vás postupuji jako pánu kruntovnímu. Protož když by JMt koli ráčil poslati k vám úředlníka svého, abyšte JMti člově- čenství slíbili a tomu se nebránili. Jestliže byšte slíbiti nechtěli, a vás v tom co škodného potkalo, já bych tím vinen nebyl. K tomu na svědomí svú sem pečet k to- muto listu přitiskl. Dán na Pardubicích den s. Zigmunda, léta oc LXXXXIII°. Mikuláš Kdulinec z Ostroměřě a na Smrkovicích. Rychtáři a súsedé vsi Račice milí oc. V táž slova jako napředpsaný list na Maslojedy jest napsán léta oc LXXXXIII° Item dva listy na Benátky a na Habřinku od téhož pana Mikuláše Kdulince z Ostro- měřě jsú napsána, jako předepsaný list na Maslojedy, léta oc LXXXXIIII°. 576. Bedřich z Krumsína pohání Vilíma z Pernšteina z 600 fl. uh., že drží tvrz a ves Újezd Horní, ku kteréž Krumsín lepší právo se míti praví. V Olomúci v pátek po nalezení sv. Kříže (10. května) 1493. LCit. VI. 322. 577. (t. XVIIII). Smlúva Zigmundem Valečským udělaná o Újezd mezi panem Vratislavem z Pern- šteina oc a Bedřichem Spickým. 1493, 14. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 171 b; arch. měst. Brn. f. 101. Já Zigmund z Mírova a s Okarce známo činím . .. Jakož urozený vládyka Bedřich z Krumsína a ze Spiček chce pohnati k Olomúcskému právu o tvrz a ves
z roku 1493. 455 574. Mikuláš Kdulinec z Ostromíře postupuje Vilémovi z Pernšteina všech práv a zápisův na vsi Maslojedy, Račice, Benátky a Habřinky, kteréž někdy dány byly králem Jiřím Petrovi a Benešovi bratřím z Ostromíře, a stvrzeny králem Vladislavem. S. 1. 1493, 1. května. AČ. IV. 200. Týž Mikuláš vyznává, že o všecky majestáty a listy, jež otec a strýc jeho Petr a Beneš bratří z Ostromíře na Maslojedy měli, smlouvu učinil s Vilímem z Pernšteina. Na Pardubicích 1493, 1. května. AČ. IV. 201. Výtah obou zápisů tištěn AČ. VI. 533 č. 302. 575. Mikuláš Kdulinec z Ostromiře oznamuje rychtáři a sousedům v Maslojedech, že je propouští a postupuje v poddanství Vilímovi z Pernšteina. 1493, 2. května. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. (CCLIII.) Mikuláš Kdulinec z Ostromiřě na Smrkovicích. Rychtáři a súsedé vsi v Maslojedech milí! Vězte, žeť jsem ty majestáty, keréž jsem měl od králuov Jich Mtí na vás zapsané, i vás i své všecko právo, keréž sem měl i s panstvím, ja- kožto pán kruntovní, dal sem urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti. A vám děkuji jako dobrým lidem, že ste mi věrni a poslušni byli. Protož vás tiemto listem propúštím ze všeho člověčenství, a JMti vás postupuji jako pánu kruntovnímu. Protož když by JMt koli ráčil poslati k vám úředlníka svého, abyšte JMti člově- čenství slíbili a tomu se nebránili. Jestliže byšte slíbiti nechtěli, a vás v tom co škodného potkalo, já bych tím vinen nebyl. K tomu na svědomí svú sem pečet k to- muto listu přitiskl. Dán na Pardubicích den s. Zigmunda, léta oc LXXXXIII°. Mikuláš Kdulinec z Ostroměřě a na Smrkovicích. Rychtáři a súsedé vsi Račice milí oc. V táž slova jako napředpsaný list na Maslojedy jest napsán léta oc LXXXXIII° Item dva listy na Benátky a na Habřinku od téhož pana Mikuláše Kdulince z Ostro- měřě jsú napsána, jako předepsaný list na Maslojedy, léta oc LXXXXIIII°. 576. Bedřich z Krumsína pohání Vilíma z Pernšteina z 600 fl. uh., že drží tvrz a ves Újezd Horní, ku kteréž Krumsín lepší právo se míti praví. V Olomúci v pátek po nalezení sv. Kříže (10. května) 1493. LCit. VI. 322. 577. (t. XVIIII). Smlúva Zigmundem Valečským udělaná o Újezd mezi panem Vratislavem z Pern- šteina oc a Bedřichem Spickým. 1493, 14. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 171 b; arch. měst. Brn. f. 101. Já Zigmund z Mírova a s Okarce známo činím . .. Jakož urozený vládyka Bedřich z Krumsína a ze Spiček chce pohnati k Olomúcskému právu o tvrz a ves
Strana 456
456 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Újezd s její se vším příslušenstviem urozeného pána pana Viléma z Pernšteina oc, chtě jmíti na túž ves lepší spravedlnost, nežli svrchupsaný pan Vilém [čti Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník desk a práva markrabstvie Moravského u Brně, na miestě svrchupsaného pana Viléma bratra svého. A Bedřich svrchupsaný osobně mne jest také žádal, a já na jiech obapolnú žádost a dobrovolné i mocné na mně o tu tvrz a ves svrchupsanú, kterúž jest svrchupsaný pan Vilém od Sulkovského za VIC f. uherských kúpil, přestání, takto mezi nimi vyříkám a mocně vypovídám: Jestliže by svrchupsaný Bedřich právem svým, kteréž na tu ves jmíti chce, na již psaném panu Vilémovi ji právem zemským vysúdil, tehdy svrchupsaní páni, pan Vilém a pan Vratislav i jich erbové mají jemu a jich erbóm šest set zlatých uherských dáti anebo ten list, kterýž jměl na pana Grofpetra s Sulkovským na VI° zlatých uherských, a naň panu Vilémovi a panu Vratislavovi od Sulkovského dobrá vuole dána jest, s jich dobrů vuolí s již psaných pánuov. A on svrchupsaný Bedřich po vysúzenie a všemu tomu dostiučiněnie, co sě svrchu píše, všecko své právo na svrchujmenované tvrzi a vsi s její příslušenstviem na pana Viléma a pana Vratislava má převésti a na jich erby podle [obyčeje] země Moravské, a tu sobě ani svým erbóm práva žádného pozůstaviti nemá, tak aby on ani žádný jiný na to se na- vracovati nemohl. Pakli by nevysúdil, tehdy tato smlúva v niveč obrácena býti jmá, a svrchupsaní páni Bedřichovi a jeho erbóm ničímž více povinni [býti] nemají. Kdežto svrchupsaný pan Vratislav na miestě bratra svého sám od sebe, a Bedřich svrchupsaný dobrovolně k tejto smlúvě svolili sú a na nie mocně přestali. Kterúžto smlúvu svú pečetí zapečetiv, panu Vratislavovi jednu a Bedřichovi druhú dal jsem; a připrosil k tomu urozeného pána pana Znaty z Lomnice, a urozených vládyk Herultha z Herultic a Čenka ze Zvole, že sú na svědomí pečeti své podle mne k tomuto listu přidávili. Kterýž jest dán i psán v úterý křížové dni léta oc tisícého čtyřistého LXXXXIII. 578. Král Vladislav nařizuje hejtmanu markr. Moravského a nejv. komorníku, aby hrad pustý Kraví Horu, daný někdy králem Jiřím Janovi z Pernšteina a od téhož Vítovi z Kralic, do desk zemských vepsali. Na Budíně 1493, 17. května. — D. Brn. kv. č. 12. f. 37. List na Kraví Horu. My Vladislav . . . Jakož před některými časy pro ně- jaké válečné věci hrad řečený Kraví Hora dobyt jest od předkův našich a obyvatelův margrabství Moravského a potom i zbořen, kterýžto od těch časův až dotudto vzdycky pust stojí a v držení mnohých let od toho času až dotudto od slovutných panoší, kteříž se z Kralic píší, držán byl. Potom pak najjasnější pan Jiří král Český a mar- gIrjabie Moravský, předek náš ščastnej paměti, právo své všecko, kteréž jemu jako
456 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Újezd s její se vším příslušenstviem urozeného pána pana Viléma z Pernšteina oc, chtě jmíti na túž ves lepší spravedlnost, nežli svrchupsaný pan Vilém [čti Vratislav z Pernšteina, najvyššie komorník desk a práva markrabstvie Moravského u Brně, na miestě svrchupsaného pana Viléma bratra svého. A Bedřich svrchupsaný osobně mne jest také žádal, a já na jiech obapolnú žádost a dobrovolné i mocné na mně o tu tvrz a ves svrchupsanú, kterúž jest svrchupsaný pan Vilém od Sulkovského za VIC f. uherských kúpil, přestání, takto mezi nimi vyříkám a mocně vypovídám: Jestliže by svrchupsaný Bedřich právem svým, kteréž na tu ves jmíti chce, na již psaném panu Vilémovi ji právem zemským vysúdil, tehdy svrchupsaní páni, pan Vilém a pan Vratislav i jich erbové mají jemu a jich erbóm šest set zlatých uherských dáti anebo ten list, kterýž jměl na pana Grofpetra s Sulkovským na VI° zlatých uherských, a naň panu Vilémovi a panu Vratislavovi od Sulkovského dobrá vuole dána jest, s jich dobrů vuolí s již psaných pánuov. A on svrchupsaný Bedřich po vysúzenie a všemu tomu dostiučiněnie, co sě svrchu píše, všecko své právo na svrchujmenované tvrzi a vsi s její příslušenstviem na pana Viléma a pana Vratislava má převésti a na jich erby podle [obyčeje] země Moravské, a tu sobě ani svým erbóm práva žádného pozůstaviti nemá, tak aby on ani žádný jiný na to se na- vracovati nemohl. Pakli by nevysúdil, tehdy tato smlúva v niveč obrácena býti jmá, a svrchupsaní páni Bedřichovi a jeho erbóm ničímž více povinni [býti] nemají. Kdežto svrchupsaný pan Vratislav na miestě bratra svého sám od sebe, a Bedřich svrchupsaný dobrovolně k tejto smlúvě svolili sú a na nie mocně přestali. Kterúžto smlúvu svú pečetí zapečetiv, panu Vratislavovi jednu a Bedřichovi druhú dal jsem; a připrosil k tomu urozeného pána pana Znaty z Lomnice, a urozených vládyk Herultha z Herultic a Čenka ze Zvole, že sú na svědomí pečeti své podle mne k tomuto listu přidávili. Kterýž jest dán i psán v úterý křížové dni léta oc tisícého čtyřistého LXXXXIII. 578. Král Vladislav nařizuje hejtmanu markr. Moravského a nejv. komorníku, aby hrad pustý Kraví Horu, daný někdy králem Jiřím Janovi z Pernšteina a od téhož Vítovi z Kralic, do desk zemských vepsali. Na Budíně 1493, 17. května. — D. Brn. kv. č. 12. f. 37. List na Kraví Horu. My Vladislav . . . Jakož před některými časy pro ně- jaké válečné věci hrad řečený Kraví Hora dobyt jest od předkův našich a obyvatelův margrabství Moravského a potom i zbořen, kterýžto od těch časův až dotudto vzdycky pust stojí a v držení mnohých let od toho času až dotudto od slovutných panoší, kteříž se z Kralic píší, držán byl. Potom pak najjasnější pan Jiří král Český a mar- gIrjabie Moravský, předek náš ščastnej paměti, právo své všecko, kteréž jemu jako
Strana 457
z roku 1493. 457 margrJabí Moravskému na témž zámku s jeho příslušenstvím příslušalo, dal jest urozenému někdy Janovi z Pernšteina, jakož všecko to list ten v sobě zavírá a uka- zuje. A týž Jan z Pernšteina dal jest na ten list dobrú vůli a své všecko právo, kteréž na tom měl, slovutnému Vítovi z Kralic a jeho dědicóm, kteřížto hrad pustý i s jeho příslušenstvím držali sú a drží až dosovad, ješto v tom času mnohá práva v témž margrjabství našem Moravském přešla sú. I jsúce nynie žádáni a prošeni od slovutného Bluda z Kralic, syna svrchu- psaného Víta, pro všeliaké sešlosti a ztráty listův, kteréž na to má, abychom z mi- losti naší královské svrchupsaný hrad zbořený a ves Kuroslepy i se vším k tomu příslušenstvím, což k tomu od staradávna spravedlivě příslušalo a v jich držení bylo, ve dsky zemské cudy Brněnské vepsati a vložiti rozkázati ráčili: i jsúce k prosbě jeho milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a s naším jistým vědomím rozkázali jsme a mocí listu tohoto rozkazujem hajtmanu margrJabství Moravského, komorníku najvyššímu a sudímu cudy Brněnské, nynějším i budúcím, aby, když dcsky zemské cudy již dotčené najprv otevříny budú, a on Blud anebo dědicové jeho vás za to požádají, hrad, ves a zboží svrchupsané s listem předka našeho i s tímto naším v též dsky vepsati a vložiti kázali, řád práva v tom zachovávajíce. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v pátek po božím Vstúpení léta božího tisícího čtyrstého devadesá- tého třetího a království našich Uherského oc třetího a Českého dvametsítmého. Poslové k tomu vkladu od pana Vratislava z Pernšteina, ty časy hajtmana a najvyššího ko- morníka margrabství Moravského, dáni pan Jan Berka z Dubé a pan Václav z Ludanic. 579. Štěpán z Koloděj a z Ostrova prodal dědictví své v Blanště Vilémovi z Pernšteina za 23 ſP gr. č. Dat. v sobotu po sv. Urbanu (1. června) 1493. Emler Reliq. II. 459. 580. Václav z Ludanic pohání Viléma z Pernšteina ze zadržovaných platů a dávek, zapsaných na klášteře Třebíčském. 1493, 7. června. — Brn. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6. fol. 42. L. 1493, sedění třetí v pátek po Božím těle. Václav z Ludanic oc pohoním pana Viléma z Pernšteina oc, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin, z zástav i odtud ode všad, kdež co má, ježto sluší k Brněnskému právu, ku prvnímu panskému sněmu, ze dvú tisíc hřiven groší českých dobrých, a tu jemu vinu dávám, že drží Třebíč klášter s jeho příslušenstvím, na kterémž já zapsáno jmám LXXX hřiven groší platu ročního, kterýž mi má na každý rok vydáván býti k Veveří z toho kláštera, a on mi jeho vydávati nechce. Zná-li mi se, zná se v pravdě; pakli pří, Archiv Český XVI. 58
z roku 1493. 457 margrJabí Moravskému na témž zámku s jeho příslušenstvím příslušalo, dal jest urozenému někdy Janovi z Pernšteina, jakož všecko to list ten v sobě zavírá a uka- zuje. A týž Jan z Pernšteina dal jest na ten list dobrú vůli a své všecko právo, kteréž na tom měl, slovutnému Vítovi z Kralic a jeho dědicóm, kteřížto hrad pustý i s jeho příslušenstvím držali sú a drží až dosovad, ješto v tom času mnohá práva v témž margrjabství našem Moravském přešla sú. I jsúce nynie žádáni a prošeni od slovutného Bluda z Kralic, syna svrchu- psaného Víta, pro všeliaké sešlosti a ztráty listův, kteréž na to má, abychom z mi- losti naší královské svrchupsaný hrad zbořený a ves Kuroslepy i se vším k tomu příslušenstvím, což k tomu od staradávna spravedlivě příslušalo a v jich držení bylo, ve dsky zemské cudy Brněnské vepsati a vložiti rozkázati ráčili: i jsúce k prosbě jeho milostivě nakloněni, s dobrým rozmyslem a s naším jistým vědomím rozkázali jsme a mocí listu tohoto rozkazujem hajtmanu margrJabství Moravského, komorníku najvyššímu a sudímu cudy Brněnské, nynějším i budúcím, aby, když dcsky zemské cudy již dotčené najprv otevříny budú, a on Blud anebo dědicové jeho vás za to požádají, hrad, ves a zboží svrchupsané s listem předka našeho i s tímto naším v též dsky vepsati a vložiti kázali, řád práva v tom zachovávajíce. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v pátek po božím Vstúpení léta božího tisícího čtyrstého devadesá- tého třetího a království našich Uherského oc třetího a Českého dvametsítmého. Poslové k tomu vkladu od pana Vratislava z Pernšteina, ty časy hajtmana a najvyššího ko- morníka margrabství Moravského, dáni pan Jan Berka z Dubé a pan Václav z Ludanic. 579. Štěpán z Koloděj a z Ostrova prodal dědictví své v Blanště Vilémovi z Pernšteina za 23 ſP gr. č. Dat. v sobotu po sv. Urbanu (1. června) 1493. Emler Reliq. II. 459. 580. Václav z Ludanic pohání Viléma z Pernšteina ze zadržovaných platů a dávek, zapsaných na klášteře Třebíčském. 1493, 7. června. — Brn. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6. fol. 42. L. 1493, sedění třetí v pátek po Božím těle. Václav z Ludanic oc pohoním pana Viléma z Pernšteina oc, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin, z zástav i odtud ode všad, kdež co má, ježto sluší k Brněnskému právu, ku prvnímu panskému sněmu, ze dvú tisíc hřiven groší českých dobrých, a tu jemu vinu dávám, že drží Třebíč klášter s jeho příslušenstvím, na kterémž já zapsáno jmám LXXX hřiven groší platu ročního, kterýž mi má na každý rok vydáván býti k Veveří z toho kláštera, a on mi jeho vydávati nechce. Zná-li mi se, zná se v pravdě; pakli pří, Archiv Český XVI. 58
Strana 458
458 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina chci zápisem královským pokázati a na panském nálezu dosti jmíti. Škody opovídám, poručníka činím pana Hynka z Ludanic strýce svého na zisk i na ztrátu. — [Stranou poznamenáno:] Odklad do druhého práva. Václav z Ludanic oc pohoním pana Viléma z Pernšteina oc ze dvú set hřiven groší širokých dobrých, a tu jemu vinu dávám, že drží Třebíč klášter s jeho pří- slušenstvím, z kteréhožto kláštera mně má vydáváno býti k Veveří dva postavy sukna aneb IIIj hř. na každý rok, jeden za dvě hřivně a druhý za Ij hřivny, a toho mi vydávati nechce oc. — [Stranou poznamenáno:] Odklad do druhého práva. Poklid. Václav z Ludanic oc pohoním pana Viléma z Pernšteina oc ze dvú set hřiven groší širokých dobrých, a tu jemu vinu dávám, že drží Třebíč klášter s jeho pří- slušenstvím, z kteréhožto má mně vydáváno býti k Veveří na každý rok tři míry ovsa a tři kopy slepic, a on mi to vydávati nechce oc. — [Stranou poznamenáno: Odklad do druhého práva. Item opět léta oc 94 dal se rok panu hofmistrovi do prvního sněmu panského v Brně pro potřebu královskú. 581. List knížete Jindř. Minstrberského, jímž vyznává, že jest neprosil krále, aby co Václavu Zahrádkovi na Libišanech připisovati měl. Na Poděbradech 1493, 16. června. AČ. IV. 202. 582. (CCXL) Smlúva a trh o ves pustú Sušiny mezi panem Vilémem z Pernšteina a Janem Kozlem z Sušin oc. 1493, 20. června. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého třetieho, ten čtvrtek před s. Janem Křtitelem, stala se jest smlúva a trh dokonalý mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšším hofmistrem království Českého JMtí s strany jedné, a urozeným vládykú Janem Kozlem z Sušin s strany druhé, a to taková, že pán JMt kúpil jest u pana Jana Sušiny dvuor, ves s poplužím, s lukami, s rybníky, s lesy, s potoky i se vším příslušenstvím, což k tomu od staradávna příslušelo, jakož jsú předkové jeho drželi a užívali, i on sám, i s tú čtvrtí, kterak leží u Vyklek, i s tiem kusem lesu, kterýž mezi kněžským lesem od Vápna a mezi Vykleským, sobě tu nic nepozuostavuje ani svým budúcím, za IIIIC � g. českých širokých, s takovúto výmienkú: [že] pán JMt má jemu dáti nynie hned a při s. Havle najprv přieštím dvě stě kop grošóv českých na očištěnie toho zboží, a on hned aby těmi penězi, kdež jest který zápis dckami aneb listy aneb kterážkoli jiná závada, očistil a vyvadil, aby pán JMt o to žádných zmatkuov neměl; a na dvě stě kop g. českých pán JMt má jemu list udělati, a ten list má svědčiti od tohoto s. Havla najprv přieštieho do roka, a k věrné ruce položen býti, tu kdež by JMt svolil se s panem Kozlem, aby
458 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina chci zápisem královským pokázati a na panském nálezu dosti jmíti. Škody opovídám, poručníka činím pana Hynka z Ludanic strýce svého na zisk i na ztrátu. — [Stranou poznamenáno:] Odklad do druhého práva. Václav z Ludanic oc pohoním pana Viléma z Pernšteina oc ze dvú set hřiven groší širokých dobrých, a tu jemu vinu dávám, že drží Třebíč klášter s jeho pří- slušenstvím, z kteréhožto kláštera mně má vydáváno býti k Veveří dva postavy sukna aneb IIIj hř. na každý rok, jeden za dvě hřivně a druhý za Ij hřivny, a toho mi vydávati nechce oc. — [Stranou poznamenáno:] Odklad do druhého práva. Poklid. Václav z Ludanic oc pohoním pana Viléma z Pernšteina oc ze dvú set hřiven groší širokých dobrých, a tu jemu vinu dávám, že drží Třebíč klášter s jeho pří- slušenstvím, z kteréhožto má mně vydáváno býti k Veveří na každý rok tři míry ovsa a tři kopy slepic, a on mi to vydávati nechce oc. — [Stranou poznamenáno: Odklad do druhého práva. Item opět léta oc 94 dal se rok panu hofmistrovi do prvního sněmu panského v Brně pro potřebu královskú. 581. List knížete Jindř. Minstrberského, jímž vyznává, že jest neprosil krále, aby co Václavu Zahrádkovi na Libišanech připisovati měl. Na Poděbradech 1493, 16. června. AČ. IV. 202. 582. (CCXL) Smlúva a trh o ves pustú Sušiny mezi panem Vilémem z Pernšteina a Janem Kozlem z Sušin oc. 1493, 20. června. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta božieho tisícieho čtyřstého devadesátého třetieho, ten čtvrtek před s. Janem Křtitelem, stala se jest smlúva a trh dokonalý mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšším hofmistrem království Českého JMtí s strany jedné, a urozeným vládykú Janem Kozlem z Sušin s strany druhé, a to taková, že pán JMt kúpil jest u pana Jana Sušiny dvuor, ves s poplužím, s lukami, s rybníky, s lesy, s potoky i se vším příslušenstvím, což k tomu od staradávna příslušelo, jakož jsú předkové jeho drželi a užívali, i on sám, i s tú čtvrtí, kterak leží u Vyklek, i s tiem kusem lesu, kterýž mezi kněžským lesem od Vápna a mezi Vykleským, sobě tu nic nepozuostavuje ani svým budúcím, za IIIIC � g. českých širokých, s takovúto výmienkú: [že] pán JMt má jemu dáti nynie hned a při s. Havle najprv přieštím dvě stě kop grošóv českých na očištěnie toho zboží, a on hned aby těmi penězi, kdež jest který zápis dckami aneb listy aneb kterážkoli jiná závada, očistil a vyvadil, aby pán JMt o to žádných zmatkuov neměl; a na dvě stě kop g. českých pán JMt má jemu list udělati, a ten list má svědčiti od tohoto s. Havla najprv přieštieho do roka, a k věrné ruce položen býti, tu kdež by JMt svolil se s panem Kozlem, aby
Strana 459
z roku 1493. 459 ležel. A když by rok plnění přišel, tehdy pan Kozel má sobě za ty penieze na dě- dictvie kúpiti a Sušiny tiem pánu JMti zpravovati. Pakli by beze lsti nic pan Kozel kúpiti nemohl, tehdy penieze, komuž by na ně list k věrné ruce dán byl, aby jich puojčil na úrok k ruce páně Kozlově; ale však tiemto zpuosobem: aby pánu JMti těmi penězi Sušiny zpravovány byly. A ten list nemá vydán býti do tří let a do osmnádcti neděl, než svrchupsaný pan Jan má z těch peněz úroku užívati. A když by tři léta a osmnádste neděl vyšlo a Sušiny žádným nařečením [sic] narčeny nebyly, tehdy ten, komuž list k věrné ruce dán bude, má jemu panu Janovi beze vší pře- kážky vrátiti aneb jeho dědicóm. A což obilee, luk se dotýče, tohoto léta pan Jan má všeho užiti a skliditi, i les ten, kterýž na pasece leží, má jeho požívati, ale víc nic jeho sekati nemá. A ten rybníček, kterýž jest nade dvorem, má sobě sloviti, a jiná dva, ta jest prodal pánu JMti za dvě kopě grošuov českých bez puol osma g., a tu má býti do s. Martina. A tento trh má ve dcky hned pánu JMti kladen býti od pana Kozla. A pán JMt má hned penieze dáti k vyvazení těch zápisuov, kteříž na Sušiny jsú Kasalskému a Zig- mundovi, otčímu jeho. A tu smlúvu slíbili věrně a právě sobě zdržeti. A toho na svědomie pán JMt i pan Kozel pečeti své jsú přitiskli a připrosili jsú urozených vladyk, pana Jana z Sekyřic a na Zdechovicích, a pana Václava z Zámrsku, pana Jana Buška z Hod- kova, toho času úředníka na Huoře a na Pardubicích, že jsú své pečeti přitiskli sobě k tomuto listu bez škody. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 303. — Trh vložen do desk v pátek u vigil. sv. Petra a Pavla (28. červn.) 1493 a to do kvat. Viktorinova, i vepsán po shoření desk na novo VI. A. 25. Reliq. II. 461. 583. (e. V.) List od pana Viléma z Pernšteina paní Johance z Kravař, jímž svobodí desátek na vinohradu Kurdějovském. Na Krumlově 1493, 23. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 283; měst. Brn. ƒ. 123 b. Já Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, vyznávám .. . Jakož urozená paní paní Johanka z Kravař a s Plumlova má vinohrad na horách mých Kurdějovských ležící, z kderéhožto vinohradu předkóm mým pánóm Krumlovským i mně desátek dávati povinna jest byla; i jsa nachýlen k dotčené panie Johanky dobrotivosti pro lásku i dobrú voli, kterúž mně i bratru mému milému urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku markrabstvie Moravského, okazovala a skutečně ukazuje, tuto milost jí činíme, aby dotčená paní Johanka ani budúcie páni Plumlovštie mně ani budúciem pánóm Krumlovským a Kurdějova držícím nedávala ani povinna dáti byla desátku ani žádných poplatkuov a danie z toho vinohradu svrchudotčeného, a také aby ona paní Johanka i budúcie 58*
z roku 1493. 459 ležel. A když by rok plnění přišel, tehdy pan Kozel má sobě za ty penieze na dě- dictvie kúpiti a Sušiny tiem pánu JMti zpravovati. Pakli by beze lsti nic pan Kozel kúpiti nemohl, tehdy penieze, komuž by na ně list k věrné ruce dán byl, aby jich puojčil na úrok k ruce páně Kozlově; ale však tiemto zpuosobem: aby pánu JMti těmi penězi Sušiny zpravovány byly. A ten list nemá vydán býti do tří let a do osmnádcti neděl, než svrchupsaný pan Jan má z těch peněz úroku užívati. A když by tři léta a osmnádste neděl vyšlo a Sušiny žádným nařečením [sic] narčeny nebyly, tehdy ten, komuž list k věrné ruce dán bude, má jemu panu Janovi beze vší pře- kážky vrátiti aneb jeho dědicóm. A což obilee, luk se dotýče, tohoto léta pan Jan má všeho užiti a skliditi, i les ten, kterýž na pasece leží, má jeho požívati, ale víc nic jeho sekati nemá. A ten rybníček, kterýž jest nade dvorem, má sobě sloviti, a jiná dva, ta jest prodal pánu JMti za dvě kopě grošuov českých bez puol osma g., a tu má býti do s. Martina. A tento trh má ve dcky hned pánu JMti kladen býti od pana Kozla. A pán JMt má hned penieze dáti k vyvazení těch zápisuov, kteříž na Sušiny jsú Kasalskému a Zig- mundovi, otčímu jeho. A tu smlúvu slíbili věrně a právě sobě zdržeti. A toho na svědomie pán JMt i pan Kozel pečeti své jsú přitiskli a připrosili jsú urozených vladyk, pana Jana z Sekyřic a na Zdechovicích, a pana Václava z Zámrsku, pana Jana Buška z Hod- kova, toho času úředníka na Huoře a na Pardubicích, že jsú své pečeti přitiskli sobě k tomuto listu bez škody. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 303. — Trh vložen do desk v pátek u vigil. sv. Petra a Pavla (28. červn.) 1493 a to do kvat. Viktorinova, i vepsán po shoření desk na novo VI. A. 25. Reliq. II. 461. 583. (e. V.) List od pana Viléma z Pernšteina paní Johance z Kravař, jímž svobodí desátek na vinohradu Kurdějovském. Na Krumlově 1493, 23. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 283; měst. Brn. ƒ. 123 b. Já Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, vyznávám .. . Jakož urozená paní paní Johanka z Kravař a s Plumlova má vinohrad na horách mých Kurdějovských ležící, z kderéhožto vinohradu předkóm mým pánóm Krumlovským i mně desátek dávati povinna jest byla; i jsa nachýlen k dotčené panie Johanky dobrotivosti pro lásku i dobrú voli, kterúž mně i bratru mému milému urozenému pánu panu Vratislavovi z Pernšteina, najvyššiemu komorníku markrabstvie Moravského, okazovala a skutečně ukazuje, tuto milost jí činíme, aby dotčená paní Johanka ani budúcie páni Plumlovštie mně ani budúciem pánóm Krumlovským a Kurdějova držícím nedávala ani povinna dáti byla desátku ani žádných poplatkuov a danie z toho vinohradu svrchudotčeného, a také aby ona paní Johanka i budúcie 58*
Strana 460
460 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina páni Plumlovštie a držitelé vinohradu toho mohli a tu vuoli jměli víno z toho vino- hradu zbierati a je preč vésti, kamž by se jiem zdálo a když by se jiem líbilo. A před právem horním ani před súdem horniem též paní Johanka a páni Plumlovštie nebudú povinni stávati ani s horniem právem co činiti, než svobodně vinohrad držeti a toho požievati beze všech poplatkuov a daní jako svého vlastnieho, a to bez všeliké pře- kážky mé i budúciech mých, pánuov Krumlovských i všech držiteluov panství Kur- dějovského na budúcie časy. Tomu na svědomie já Vilém svrchupsaný svú pečet rozkázal sem k tomuto listu přivésti [sic], a pro lepšie svědomie prosil sem urozených pánuov pana Zigmunda Osovského z Dúbravice a na Hrutovicích, pana Znathy z Lompnice, a urozených vladyk Zigmunda Valecského z Mírova, Jana z Nové Vsi a z Radkova, Gedeona z Olešničky a s Moravce a Čenka ze Zvole, že jsú pečeti své vedle mé k tomuto listu přivě- sili. Jenž jest dán a psán na Krumlově tu neděli před svatým Janem Křtitelem božiem léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého devadesátého třetieho počítajíce oc. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 304. 584. Markéta z Hustiřan a Dorota ze Zahrádky převádí všecka práva svá na Libišanech na Vilíma z Pernšteina. Na Rychnově 1493, 1. čce. AČ. IV. 202. 585. Hynek z Sudomiře prodal dědictví své v Hostovicích Vilémovi z Pernšteina za 1 gr. č. Dat. v pondělí před sv. Divišem (7. října) 1493. Emler Reliq. II. 461. 586. Král Vladislav dává právo své a nápad na vsi Svinech Vratislavovi z Pernšteina. Dat. na Budíně v sobotu před sv. Kalixtem (12. října) 1493. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 18; měst. Brn. fol. 14—15. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 305. 587. Bohuše Strážkovský z Boleboře kvituje Vilíma z Pernšteina ze 200 fl., kteréž na místě královském mu byl zaplatil. Dat. na Krumlově v sobotu před sv. Martinem [9. list.] 1493. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 246. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 306. 588. Kateřina ze Strážnice prodává hrad Kostomlaty králi Vladislavovi za 5000 kop gr. pražsk.; smlouvu trhovou učinil Vilém z Pernšteina. Dat. v sobotu na den sv. Ondřeje (30. listop.) 1493. Emler Reliq. II. 462. 589. Jan Děvečka z Heršteina odkazuje dědictví své, které mu dostalo se po ženě, Vra- tislavovi z Pernšteina i přiděďuje jemu tvrziště v Selítkách a dvůr Klobúčky. Dat. na Pern-
460 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina páni Plumlovštie a držitelé vinohradu toho mohli a tu vuoli jměli víno z toho vino- hradu zbierati a je preč vésti, kamž by se jiem zdálo a když by se jiem líbilo. A před právem horním ani před súdem horniem též paní Johanka a páni Plumlovštie nebudú povinni stávati ani s horniem právem co činiti, než svobodně vinohrad držeti a toho požievati beze všech poplatkuov a daní jako svého vlastnieho, a to bez všeliké pře- kážky mé i budúciech mých, pánuov Krumlovských i všech držiteluov panství Kur- dějovského na budúcie časy. Tomu na svědomie já Vilém svrchupsaný svú pečet rozkázal sem k tomuto listu přivésti [sic], a pro lepšie svědomie prosil sem urozených pánuov pana Zigmunda Osovského z Dúbravice a na Hrutovicích, pana Znathy z Lompnice, a urozených vladyk Zigmunda Valecského z Mírova, Jana z Nové Vsi a z Radkova, Gedeona z Olešničky a s Moravce a Čenka ze Zvole, že jsú pečeti své vedle mé k tomuto listu přivě- sili. Jenž jest dán a psán na Krumlově tu neděli před svatým Janem Křtitelem božiem léta od narozenie Syna božieho tisícého čtyřistého devadesátého třetieho počítajíce oc. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 304. 584. Markéta z Hustiřan a Dorota ze Zahrádky převádí všecka práva svá na Libišanech na Vilíma z Pernšteina. Na Rychnově 1493, 1. čce. AČ. IV. 202. 585. Hynek z Sudomiře prodal dědictví své v Hostovicích Vilémovi z Pernšteina za 1 gr. č. Dat. v pondělí před sv. Divišem (7. října) 1493. Emler Reliq. II. 461. 586. Král Vladislav dává právo své a nápad na vsi Svinech Vratislavovi z Pernšteina. Dat. na Budíně v sobotu před sv. Kalixtem (12. října) 1493. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 18; měst. Brn. fol. 14—15. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 305. 587. Bohuše Strážkovský z Boleboře kvituje Vilíma z Pernšteina ze 200 fl., kteréž na místě královském mu byl zaplatil. Dat. na Krumlově v sobotu před sv. Martinem [9. list.] 1493. Cod. Pernst. mus. Česk. č. 246. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 306. 588. Kateřina ze Strážnice prodává hrad Kostomlaty králi Vladislavovi za 5000 kop gr. pražsk.; smlouvu trhovou učinil Vilém z Pernšteina. Dat. v sobotu na den sv. Ondřeje (30. listop.) 1493. Emler Reliq. II. 462. 589. Jan Děvečka z Heršteina odkazuje dědictví své, které mu dostalo se po ženě, Vra- tislavovi z Pernšteina i přiděďuje jemu tvrziště v Selítkách a dvůr Klobúčky. Dat. na Pern-
Strana 461
z roku 1493. 461 šteině v sobotu po sv. Lucii [14. pros.] 1493. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. fol. 239; měst. Brn. f. 112.113. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 307 s mylným jménem z Hornšteina místo z Heršteina. 590. Petr hrabě od sv. Jiří a z Pezinku i na Jičíně postupuje všecky listy královské, jež mu byla dala manželka jeho Žofka z Waldšteina, na zámek a město Ostroh s přísl. vládyce Jo- hannesovi z Kunovic. Svědky vedle jiných byli Vilém a Vratislav z Pernšteina. Dat. na Budíně v neděli po sv. Lucii [15. pros.] 1493. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 252. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 308. 591. Král Vladislav dává své svolení k tomu, aby Vratislav z Pernšteina postoupil lidem ze vsi Mutěnic náhradou za pozemky jim zatopené rybníkem pod Jarohňovici něco dědin polí Kapanských od kláštera Tišňovského. Dat. na Budíně v neděli po sv. Lucii [15. pros.] 1493. Orig. perg. v zemsk. arch. Brn., Hodonín č. 19. 592. (h. VIII). List krále Vladislava na opravu kláštera Tišňovského panu Vilémovi z Pernšteina a panu Vratislavovi, synóm páně Vilémovým Janovi a Vojtěchovi, kterýmž také zapsáno X f. platu ročního na Tišňovském klášteře, kterýžto plat na Špilberk za fuory dávali. Na Budíně 1493, 17. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 94b; arch. měst. Brn. f. 55. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož jest král Matiáš, předek náš ščastné paměti, dal opravu a vrchní právo na klášteře Tišňovském uro- zeným Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a Vrati- slavovi z Pernšteina bratru jeho, najvyššiemu komorníku markrabstvie Moravského, a potom my z milosti naší urozeným Janovi a Vojtěchovi synóm svrchudotčeného Viléma tuž opravu a vrchní právo na týmž klášteře přidali jsme, jakož pak to všecko list jmenovaného krále Matiáše i také list náš v sobě šíře drží a ukazuje. Ale že pak v těch listech našich nenie ten plat zřetedlně položen, kterýž lidé k tomu klášteru příslušející místo fuory k zámku našemu Špilberku platili sú, kteréhožto platu jest X f.: kterúžto věc z milosti naší královské takto nahrazujeme a těch svrchudotčených X f. témuž Vilémovi, Vratislavovi bratru jeho, Janovi a Vojtěchovi synóm téhož Viléma z Pernšteina, dali jsme a tiemto listem mocně dáváme, chtíce tomu, aby ti lidé k klášteru Tišňovskému příslušející těch X zlatých, kteréž sú za fůru k Špimberku [sic] platili, již ty zlaté dávali a platili již psanému Vilémovi aneb Vratislavovi bratru jeho, neb synóm jeho svrchudotčeného Viléma, beze všeho zadržovánie a odpornosti, a to dotud, dokudž by oni podle zněnie zápisuov svrchu- dotčený klášter v opravě drželi. A ktož by tento list jměl s jmenovaného Viléma a Vratislava bratra hoje aneb synuov jeho svrchujmenovaných dobrú vuolí a svobodnú, chceme, aby tomu
z roku 1493. 461 šteině v sobotu po sv. Lucii [14. pros.] 1493. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. fol. 239; měst. Brn. f. 112.113. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 307 s mylným jménem z Hornšteina místo z Heršteina. 590. Petr hrabě od sv. Jiří a z Pezinku i na Jičíně postupuje všecky listy královské, jež mu byla dala manželka jeho Žofka z Waldšteina, na zámek a město Ostroh s přísl. vládyce Jo- hannesovi z Kunovic. Svědky vedle jiných byli Vilém a Vratislav z Pernšteina. Dat. na Budíně v neděli po sv. Lucii [15. pros.] 1493. Cod. Pernst. mus. král. Česk. č. 252. Výtah tištěn AČ. VI. 533 č. 308. 591. Král Vladislav dává své svolení k tomu, aby Vratislav z Pernšteina postoupil lidem ze vsi Mutěnic náhradou za pozemky jim zatopené rybníkem pod Jarohňovici něco dědin polí Kapanských od kláštera Tišňovského. Dat. na Budíně v neděli po sv. Lucii [15. pros.] 1493. Orig. perg. v zemsk. arch. Brn., Hodonín č. 19. 592. (h. VIII). List krále Vladislava na opravu kláštera Tišňovského panu Vilémovi z Pernšteina a panu Vratislavovi, synóm páně Vilémovým Janovi a Vojtěchovi, kterýmž také zapsáno X f. platu ročního na Tišňovském klášteře, kterýžto plat na Špilberk za fuory dávali. Na Budíně 1493, 17. pros. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 94b; arch. měst. Brn. f. 55. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem, že jakož jest král Matiáš, předek náš ščastné paměti, dal opravu a vrchní právo na klášteře Tišňovském uro- zeným Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a Vrati- slavovi z Pernšteina bratru jeho, najvyššiemu komorníku markrabstvie Moravského, a potom my z milosti naší urozeným Janovi a Vojtěchovi synóm svrchudotčeného Viléma tuž opravu a vrchní právo na týmž klášteře přidali jsme, jakož pak to všecko list jmenovaného krále Matiáše i také list náš v sobě šíře drží a ukazuje. Ale že pak v těch listech našich nenie ten plat zřetedlně položen, kterýž lidé k tomu klášteru příslušející místo fuory k zámku našemu Špilberku platili sú, kteréhožto platu jest X f.: kterúžto věc z milosti naší královské takto nahrazujeme a těch svrchudotčených X f. témuž Vilémovi, Vratislavovi bratru jeho, Janovi a Vojtěchovi synóm téhož Viléma z Pernšteina, dali jsme a tiemto listem mocně dáváme, chtíce tomu, aby ti lidé k klášteru Tišňovskému příslušející těch X zlatých, kteréž sú za fůru k Špimberku [sic] platili, již ty zlaté dávali a platili již psanému Vilémovi aneb Vratislavovi bratru jeho, neb synóm jeho svrchudotčeného Viléma, beze všeho zadržovánie a odpornosti, a to dotud, dokudž by oni podle zněnie zápisuov svrchu- dotčený klášter v opravě drželi. A ktož by tento list jměl s jmenovaného Viléma a Vratislava bratra hoje aneb synuov jeho svrchujmenovaných dobrú vuolí a svobodnú, chceme, aby tomu
Strana 462
462 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina každému příslušelo plné právo všecko věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v úterý po sv. Lucii oc léta oc 1493° královstvie našich Uherského ve čtvrtém létě a Českého ve třímetcítmém oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 309. 593. Král Vladislav dává právo své a nápad, kterýž mu přísluší ve vsi Dlouhé na Moravě, Vratislavovi z Pernšteina. Dat. na Budíné v pátek po novém létě (3. ledna) 1494. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 17. b; měst. Brn. fol. 14. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 310. 594. Zápis sněmu obecního v městě Olomúci z roku 1494 při přítomnosti Vilíma z Pernšteina a j., že dsky zemské po nálezu královském mají vydány býti pánům a rytířstvu, kteříž je svěřili v opatrování městům Olomouci a Brnu do vůle své. V Olomúci 1494, 2. února. — Orig. pap. v arch. zem. v Brně. Léta od narozenie Syna božieho tisícieho čtyrstého devadesátého čtvrtého, v neděli den Hromnic, v městě Olomúci při obecném sněmu při přítomnosti uro- zených pánů pana Viléma z Pernšteina oc, najvyššího hofmistra království Českého, pana Ctibora z Cimburka, hajtmana margrabství Moravského, pana Jana z Lompnice a s Meziříčí, pana Vratislava z Pernšteina, najvyšších komorníků markrabství Mo- ravského, pana Jana Kuny z Kunstatu a z Hodonína, pana Albrechta z Bozkovic, pana Bočka Kuny z Kunstatu, pane Jana Pňovského z Sovince, pana Jana Berku [sic z Dubee a z Lippého, pana Jana staršího z Lompnice, pana Albrechta staršího z Šternberka, pana Zigmunda z Dúbravice, pana Ladslava z Bozkovic, pana Karla z Vlaši[mě, panJa Lipuolta z Krajku, pana Jiříka z Vlašimě, pana Smila z [. . . .], pana Hynka z Ludanic, pana Václava z Ludanic, pana [ ..... z] Lantšteina, a pana Jana z Žerotína; a urozených vládyk [......] z Šárova, hofrychtéře margrabství Moravského, Viléma Tethaura z Tethova, Jaroše z Zástřizl, Jana Koniasa z Vydří, Zigmunda Valeckého z Mírova, Bluda z Kralic, Bohuslava z Kokor, Arnošta Kužele z Žeravic, Znathy z Kukvic a z Rosic, Jiříka Sedlnického z Choltic, Václava z Šva- benic, Hynka Palického z Bozkovic, Jindřicha z Náchoda, Bohuše ze Zvole, Václava Mrlínského z Spraneka, Václava Štolbaského z Doloplaz, Václava Čecha z Hrádku, Václava Čeple z Belku, Philipa Prusinovského z Vickova, Alše z Polanky, Beneše Pražmy z Bílkova, Jiříka Racka z Mrdic a Beneše z Hustopeč. Jakož jest byla ruoznice vznikla mezi pány a rytieřstvem margrabství Mo- ravského s strany jedné, a velebnými kněžími kapitolú Olomúckú a Brněnskú a pány
462 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina každému příslušelo plné právo všecko věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v úterý po sv. Lucii oc léta oc 1493° královstvie našich Uherského ve čtvrtém létě a Českého ve třímetcítmém oc. Ad relacionem domini Johannis de Sselnberk, cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 309. 593. Král Vladislav dává právo své a nápad, kterýž mu přísluší ve vsi Dlouhé na Moravě, Vratislavovi z Pernšteina. Dat. na Budíné v pátek po novém létě (3. ledna) 1494. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 17. b; měst. Brn. fol. 14. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 310. 594. Zápis sněmu obecního v městě Olomúci z roku 1494 při přítomnosti Vilíma z Pernšteina a j., že dsky zemské po nálezu královském mají vydány býti pánům a rytířstvu, kteříž je svěřili v opatrování městům Olomouci a Brnu do vůle své. V Olomúci 1494, 2. února. — Orig. pap. v arch. zem. v Brně. Léta od narozenie Syna božieho tisícieho čtyrstého devadesátého čtvrtého, v neděli den Hromnic, v městě Olomúci při obecném sněmu při přítomnosti uro- zených pánů pana Viléma z Pernšteina oc, najvyššího hofmistra království Českého, pana Ctibora z Cimburka, hajtmana margrabství Moravského, pana Jana z Lompnice a s Meziříčí, pana Vratislava z Pernšteina, najvyšších komorníků markrabství Mo- ravského, pana Jana Kuny z Kunstatu a z Hodonína, pana Albrechta z Bozkovic, pana Bočka Kuny z Kunstatu, pane Jana Pňovského z Sovince, pana Jana Berku [sic z Dubee a z Lippého, pana Jana staršího z Lompnice, pana Albrechta staršího z Šternberka, pana Zigmunda z Dúbravice, pana Ladslava z Bozkovic, pana Karla z Vlaši[mě, panJa Lipuolta z Krajku, pana Jiříka z Vlašimě, pana Smila z [. . . .], pana Hynka z Ludanic, pana Václava z Ludanic, pana [ ..... z] Lantšteina, a pana Jana z Žerotína; a urozených vládyk [......] z Šárova, hofrychtéře margrabství Moravského, Viléma Tethaura z Tethova, Jaroše z Zástřizl, Jana Koniasa z Vydří, Zigmunda Valeckého z Mírova, Bluda z Kralic, Bohuslava z Kokor, Arnošta Kužele z Žeravic, Znathy z Kukvic a z Rosic, Jiříka Sedlnického z Choltic, Václava z Šva- benic, Hynka Palického z Bozkovic, Jindřicha z Náchoda, Bohuše ze Zvole, Václava Mrlínského z Spraneka, Václava Štolbaského z Doloplaz, Václava Čecha z Hrádku, Václava Čeple z Belku, Philipa Prusinovského z Vickova, Alše z Polanky, Beneše Pražmy z Bílkova, Jiříka Racka z Mrdic a Beneše z Hustopeč. Jakož jest byla ruoznice vznikla mezi pány a rytieřstvem margrabství Mo- ravského s strany jedné, a velebnými kněžími kapitolú Olomúckú a Brněnskú a pány
Strana 463
z roku 1493. 463 městy téhož markrabství s strany druhé, o takovúto věc: že páni a rytieřstvo svo- livše se z jednostajné vuole, aby dcky Olomúcké, kteréž kapitole Olomúcké od pánuov a rytieřstva k věrné ruce dány byly schovati, vzaty byly. Tu kapitola Olomúcká i město Olomúc odpírali sú toho, by dcky měly vzaty býti odtud, kdež od stara- dávna položeny jsú, a v tom některé obtížnosti i lehkosti své sobě pokládajíce. I chtíce tu věc k konci přivésti, aby mezi námi větší nelibosti a ruoznice nevznikly, svolili sme se obapolně před najjasnější kníže a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a markrabí Moravského, pána našeho milostivého, a obojí s plnú mocí posly své k JMti vyslavše, k celému a dokonalému rozeznání tu věc JMti v moc davše, jakožto králi a pánu svému milostivému a dědičnému. A JKMt slyšev obojí stranu, ráčil jest spravedlivý nález učiniti, kdežto slovem JKMti i při přítomnosti JMti urozený pán pan Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr krá- lovství Českého, ten nález jest pověděl a vohlásil, a to takový: Napřed že kapitola Olomúcká a Brněnská jest povinna věrnú ruku otevříti a dcky vydati pánóm a rytieřstvu; a páni i rytieřstvo vezmúce dcky, mají toho plnú vuoli a moc, je položiti tu, kdež se jim zdáti bude a líbiti. A při tom jest od JKMti povědíno týmž městóm, že dcky městóm nepříslušejí, než pánóm a rytieřstvu. Protož páni a rytieřstvo podle svrchu dotčeného nálezu najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a markrabie Moravského oc, pána našeho milostivého, dcky své od kapitoly Brněnské i Olomúcké v moc svú berú a vzali, a jsúce jich dobře mocni, [ze své dobré] a svobodné vuole k věrné ruce svěřili sú jich a [.......] od sebe pánů i rytieřstva nynějších i budúcích na [ ...... . .. mějstu Brnu nynějším i budúcím měščanóm a jich plotomkóm], a týmž vším obyčejem měščanóm města Olomúce nynějším i budúcím. Všakž s takovúto znamenitě výmienkú: když bychom kolvěk my páni a rytieřstvo anebo naši budúcí požádali nadepsaných měščan města Brna a Olomúce, nynějších i budúcích, budú a jsú povinni nám dsky zemské v naši moc vydati a vrátiti beze vší odpornosti a všelijakých nesnází. Protož námi pány a rytieřstvem i obyvateli svrchupsaného markrabství Mo- ravského tento nález a zápis jest učiněn a zřízen proto, aby mezi námi žádné ne- snáze ani které nelibosti víc nevznikalo na časy budúcí, a abychom my páni a ry- tieřstvo i potomci naši moc a vuoli toho měli tolikrát, kolikrát by se nám zdálo dcky vzíti a s nimi učiniti podle dobrého zdání našeho, pánuov a rytieřstva. A tato cedule zapečetěna jest pečetí urozeného pána pana Ctibora z Cimburgka a s Thova- čova, hajtmana margrabství Moravského, a pana Vratislava z Pernšteina, komorníka markrabství Moravského. (L. S.) (L. S.) Tečkovaná místa označují kruhovitou mezeru v textu, pocházející nejspíše od myší.
z roku 1493. 463 městy téhož markrabství s strany druhé, o takovúto věc: že páni a rytieřstvo svo- livše se z jednostajné vuole, aby dcky Olomúcké, kteréž kapitole Olomúcké od pánuov a rytieřstva k věrné ruce dány byly schovati, vzaty byly. Tu kapitola Olomúcká i město Olomúc odpírali sú toho, by dcky měly vzaty býti odtud, kdež od stara- dávna položeny jsú, a v tom některé obtížnosti i lehkosti své sobě pokládajíce. I chtíce tu věc k konci přivésti, aby mezi námi větší nelibosti a ruoznice nevznikly, svolili sme se obapolně před najjasnější kníže a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a markrabí Moravského, pána našeho milostivého, a obojí s plnú mocí posly své k JMti vyslavše, k celému a dokonalému rozeznání tu věc JMti v moc davše, jakožto králi a pánu svému milostivému a dědičnému. A JKMt slyšev obojí stranu, ráčil jest spravedlivý nález učiniti, kdežto slovem JKMti i při přítomnosti JMti urozený pán pan Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr krá- lovství Českého, ten nález jest pověděl a vohlásil, a to takový: Napřed že kapitola Olomúcká a Brněnská jest povinna věrnú ruku otevříti a dcky vydati pánóm a rytieřstvu; a páni i rytieřstvo vezmúce dcky, mají toho plnú vuoli a moc, je položiti tu, kdež se jim zdáti bude a líbiti. A při tom jest od JKMti povědíno týmž městóm, že dcky městóm nepříslušejí, než pánóm a rytieřstvu. Protož páni a rytieřstvo podle svrchu dotčeného nálezu najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava, Uherského a Českého oc krále a markrabie Moravského oc, pána našeho milostivého, dcky své od kapitoly Brněnské i Olomúcké v moc svú berú a vzali, a jsúce jich dobře mocni, [ze své dobré] a svobodné vuole k věrné ruce svěřili sú jich a [.......] od sebe pánů i rytieřstva nynějších i budúcích na [ ...... . .. mějstu Brnu nynějším i budúcím měščanóm a jich plotomkóm], a týmž vším obyčejem měščanóm města Olomúce nynějším i budúcím. Všakž s takovúto znamenitě výmienkú: když bychom kolvěk my páni a rytieřstvo anebo naši budúcí požádali nadepsaných měščan města Brna a Olomúce, nynějších i budúcích, budú a jsú povinni nám dsky zemské v naši moc vydati a vrátiti beze vší odpornosti a všelijakých nesnází. Protož námi pány a rytieřstvem i obyvateli svrchupsaného markrabství Mo- ravského tento nález a zápis jest učiněn a zřízen proto, aby mezi námi žádné ne- snáze ani které nelibosti víc nevznikalo na časy budúcí, a abychom my páni a ry- tieřstvo i potomci naši moc a vuoli toho měli tolikrát, kolikrát by se nám zdálo dcky vzíti a s nimi učiniti podle dobrého zdání našeho, pánuov a rytieřstva. A tato cedule zapečetěna jest pečetí urozeného pána pana Ctibora z Cimburgka a s Thova- čova, hajtmana margrabství Moravského, a pana Vratislava z Pernšteina, komorníka markrabství Moravského. (L. S.) (L. S.) Tečkovaná místa označují kruhovitou mezeru v textu, pocházející nejspíše od myší.
Strana 464
464 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 595. Konvent kláštera Žďárského slibuje zdržeti směnu učiněnou s Janem z Lomnice o ves Kozlov a pustou tvrz za opravu a spravedlnost na vsech dědičných kláštera Žďárského. Na Ždáře 1494, 26. února. — Cod. Perns. arch. měst. Brn. f. 294 b. My kněz Vít opat, kněz Jan převor i všecken konvent kláštera Žďárského vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten anebo čtúce slyšán bude, že z své dobré vuole a majíce povolení od osvíceného knížete a pána pana Jindřicha knížete Minsterberského, hrabě Kladského, pána z Kunštátu a z Poděbrad, fundatora kláštera našeho, s urozeným pánem panem Janem z Lomnice a na Mezeřiečí, naj- vyššiem komorníkem markrabstvie Moravského, s jeho erby a budúciemi pro [dobré? kláštera našeho směnu nebo-li frajmark učinili jsme takovýto, že jsme jemu nade- psanému panu Janovi z Lomnice a na Meziřiečí a jeho erbóm a budúciem naše vlastní zbožie a manstvie k nadepsanému našemu klášteru Žďárskému od starodávna příslušející, totižto vésku Kozlov s pustú tvrzí a s dvorem v té vésce, s lidmi, s dědinami ornými i neornými, s platem, s lukami, s lesy, s háji, s chrastinami, s rybníky, s haltéři, se všemi užitky a požitky, což k té vesce a k tomu dvoru od starodávna příslušie, kterými kolvěk jmény jmenují se, tak jakož jsme sami nebo předkové naši to drželi a požívali, nic sobě tu nepozůstavujíce, ku pravému dědicstvie . . . Za kteréž naše zbožie nahoře jmenované napředpsaný pan Jan z Lomnice a na Meziříčí oc nám svrchujmenovaným opatu a konventu i budúciem našim kláštera Žďárského svú vlastnie opravu a všecku spravedlnost, kterúž jest měl ku panstvie Meziříckému podle zněnie listóv na to dávno vyšlých jakožto budúcie potomek pánóv Mezříckých, na vsech dědičných kláštera našeho Žďárského, jmenovitě na Vetlé, Babín, Vatín, Sazemín, Kotlasy a Pokojov a na les Radonín, postúpil a zdal se všiem panstviem a příslušenstviem ku pravému dědicstvie dědičně a věčně, nic sobě ani svým erbóm a budúciem práva ani kterého vlastenstvie nepozůstavuje. Kterúž směnu a frajmark my nadepsaní opat a konvent kláštera Žďárského za nás i za naše budúcie opaty a konvent slibujem častopsanému panu Janovi z Lomnice a na Meziříčie, jeho erbóm a budúciem ve všech kusech nahoře dotčených ctně, věrně a právě i nepohnutě, jako ctným prelátům a kněžiem příslušie, věčně držeti a v celosti zachovati. A my Jindřich z božie milosti knieže Minsterberské, hrabě Kladský, pán z Kunštátu a z Poděbrad přiznávámy se, že jsme k nahoře dotčeným frajmarku a směně, tak jakož se nahoře vypisuje, jakožto kláštera nadepsaného fundator naše povolenie dali a učinili. Tomu všemu na svědomie a pevnost my již psané knieže jakožto fundator, a my opat a všecek konvent nadepsaného kláštera Žďárského pečeti naše knížecskú, opatovu i konventskú dali jsme k tomuto listu dobrovolně přivěsiti. Jenž jest dán na Žďáře, léta po narozenie syna Božieho tisícieho čtyřstého devadesátého čtvrtého, v středu po svatém Matěji apoštolu Božiem.
464 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 595. Konvent kláštera Žďárského slibuje zdržeti směnu učiněnou s Janem z Lomnice o ves Kozlov a pustou tvrz za opravu a spravedlnost na vsech dědičných kláštera Žďárského. Na Ždáře 1494, 26. února. — Cod. Perns. arch. měst. Brn. f. 294 b. My kněz Vít opat, kněz Jan převor i všecken konvent kláštera Žďárského vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi, kdež čten anebo čtúce slyšán bude, že z své dobré vuole a majíce povolení od osvíceného knížete a pána pana Jindřicha knížete Minsterberského, hrabě Kladského, pána z Kunštátu a z Poděbrad, fundatora kláštera našeho, s urozeným pánem panem Janem z Lomnice a na Mezeřiečí, naj- vyššiem komorníkem markrabstvie Moravského, s jeho erby a budúciemi pro [dobré? kláštera našeho směnu nebo-li frajmark učinili jsme takovýto, že jsme jemu nade- psanému panu Janovi z Lomnice a na Meziřiečí a jeho erbóm a budúciem naše vlastní zbožie a manstvie k nadepsanému našemu klášteru Žďárskému od starodávna příslušející, totižto vésku Kozlov s pustú tvrzí a s dvorem v té vésce, s lidmi, s dědinami ornými i neornými, s platem, s lukami, s lesy, s háji, s chrastinami, s rybníky, s haltéři, se všemi užitky a požitky, což k té vesce a k tomu dvoru od starodávna příslušie, kterými kolvěk jmény jmenují se, tak jakož jsme sami nebo předkové naši to drželi a požívali, nic sobě tu nepozůstavujíce, ku pravému dědicstvie . . . Za kteréž naše zbožie nahoře jmenované napředpsaný pan Jan z Lomnice a na Meziříčí oc nám svrchujmenovaným opatu a konventu i budúciem našim kláštera Žďárského svú vlastnie opravu a všecku spravedlnost, kterúž jest měl ku panstvie Meziříckému podle zněnie listóv na to dávno vyšlých jakožto budúcie potomek pánóv Mezříckých, na vsech dědičných kláštera našeho Žďárského, jmenovitě na Vetlé, Babín, Vatín, Sazemín, Kotlasy a Pokojov a na les Radonín, postúpil a zdal se všiem panstviem a příslušenstviem ku pravému dědicstvie dědičně a věčně, nic sobě ani svým erbóm a budúciem práva ani kterého vlastenstvie nepozůstavuje. Kterúž směnu a frajmark my nadepsaní opat a konvent kláštera Žďárského za nás i za naše budúcie opaty a konvent slibujem častopsanému panu Janovi z Lomnice a na Meziříčie, jeho erbóm a budúciem ve všech kusech nahoře dotčených ctně, věrně a právě i nepohnutě, jako ctným prelátům a kněžiem příslušie, věčně držeti a v celosti zachovati. A my Jindřich z božie milosti knieže Minsterberské, hrabě Kladský, pán z Kunštátu a z Poděbrad přiznávámy se, že jsme k nahoře dotčeným frajmarku a směně, tak jakož se nahoře vypisuje, jakožto kláštera nadepsaného fundator naše povolenie dali a učinili. Tomu všemu na svědomie a pevnost my již psané knieže jakožto fundator, a my opat a všecek konvent nadepsaného kláštera Žďárského pečeti naše knížecskú, opatovu i konventskú dali jsme k tomuto listu dobrovolně přivěsiti. Jenž jest dán na Žďáře, léta po narozenie syna Božieho tisícieho čtyřstého devadesátého čtvrtého, v středu po svatém Matěji apoštolu Božiem.
Strana 465
z roku 1494. 465 596. Vaněk z Olešničky prodal dvůr v Olešnici Vratislavovi z Pernšteina za 100 fl. uh. Dat. na Pernšteině v pátek sv. Ambrože [4 dubna] 1494. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 27; měst Brn. fol. 20. 597. (CCLXXXX.) List [krále Vladislava Vilímovi z Pernšteina daný] na most u Pardubic přes Labe. V Levoči 1494, 3. května. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Vladislav .. . oznamujem tiemto listem všem, že jest na nás vznesl uro- zený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, kterak má a drží přívoz svobodný přes řeku Labe u tvrze své Pardubic, kteréhož první držitelé bez všeliké překážky svobodně požívali jsou a po nich on také požívá; při tom nás proše, abychom jemu k tomu povolení a novú výsadu dáti ráčili, aby miesto toho přívozu přes tuž řeku most nový udělati mohl. Kdežto my k tomu prohlédajíc, že již psaný Vilém nám mnohé užitečné služby činil a činiti nepřestává, k tomu jsme jemu svolili a tiemto listem mocně svolujem, znovu vysazujem a výsadu činieme, tak aby on most nový při svrchudotčený tvrzi Pardubic [sic] přes túž řeku Labe udělal a udělati mohl, a když jej udělá, tehdy aby jej měl, držel a jeho on i bu- dúcí držitelé tvrze Pardubic požíval a požívali a svobodně beze vší překážky budúcně požívati mohli. Toto při tom vymieňujíce, že již psaný Vilém aneb budúcí držitelee mají to tak opatřiti, aby plavci les plaviti bez překážky toho mostu mohli. Také jmenovaný Vilém i potomní držitelee žádného cla aneb mýta na tom mostě výžše vybierati nemají ani jmieti budú, než toliko to, což jest od staradávna na svrchudotčeným přívozu s lidí, z vozuov, z koní, i z jiných věcí dáváno bylo. A týž most on Vilém a budúcí držitelee potřebné [?] dělati a opravovati mají, aby lidé bezpečně přeseň [sic] jezditi s vozy i se všimi potřebami a choditi mohli. A jestliže by kdy vodú, ledem a kterú příhodú ten most pokažen byl, tehdy hned bez prodlévání má se zase zdělati a opraviti od držiteluov svrchupsané tvrze Pardubic. A v tom času, dokudž by most zdělán a opraven nebyl, přívoz má na témž miestě býti, aby lidé pro potřeby své jeti a jíti přes řeku svrchudotčenú volně a svo- bodně mohli. Však proto toto povolenie a vysazení naše má býti bez ujmy každému na jeho spravedlnosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú k tomuto listu při- věsiti jsme kázali. Dán v Levoči v sobotu Nalezení s. kříže léta božieho tisícieho CCCC devadesátého čtvrtého, království našich Uherského čtvrtého a Českého XXIII“ Ad relacionem domini Johannis de Ssellnbergk, léta. cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 311. Archiv Český XVI. 59
z roku 1494. 465 596. Vaněk z Olešničky prodal dvůr v Olešnici Vratislavovi z Pernšteina za 100 fl. uh. Dat. na Pernšteině v pátek sv. Ambrože [4 dubna] 1494. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 27; měst Brn. fol. 20. 597. (CCLXXXX.) List [krále Vladislava Vilímovi z Pernšteina daný] na most u Pardubic přes Labe. V Levoči 1494, 3. května. — Cod. Pernst. mus. král. Česk. My Vladislav .. . oznamujem tiemto listem všem, že jest na nás vznesl uro- zený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, kterak má a drží přívoz svobodný přes řeku Labe u tvrze své Pardubic, kteréhož první držitelé bez všeliké překážky svobodně požívali jsou a po nich on také požívá; při tom nás proše, abychom jemu k tomu povolení a novú výsadu dáti ráčili, aby miesto toho přívozu přes tuž řeku most nový udělati mohl. Kdežto my k tomu prohlédajíc, že již psaný Vilém nám mnohé užitečné služby činil a činiti nepřestává, k tomu jsme jemu svolili a tiemto listem mocně svolujem, znovu vysazujem a výsadu činieme, tak aby on most nový při svrchudotčený tvrzi Pardubic [sic] přes túž řeku Labe udělal a udělati mohl, a když jej udělá, tehdy aby jej měl, držel a jeho on i bu- dúcí držitelé tvrze Pardubic požíval a požívali a svobodně beze vší překážky budúcně požívati mohli. Toto při tom vymieňujíce, že již psaný Vilém aneb budúcí držitelee mají to tak opatřiti, aby plavci les plaviti bez překážky toho mostu mohli. Také jmenovaný Vilém i potomní držitelee žádného cla aneb mýta na tom mostě výžše vybierati nemají ani jmieti budú, než toliko to, což jest od staradávna na svrchudotčeným přívozu s lidí, z vozuov, z koní, i z jiných věcí dáváno bylo. A týž most on Vilém a budúcí držitelee potřebné [?] dělati a opravovati mají, aby lidé bezpečně přeseň [sic] jezditi s vozy i se všimi potřebami a choditi mohli. A jestliže by kdy vodú, ledem a kterú příhodú ten most pokažen byl, tehdy hned bez prodlévání má se zase zdělati a opraviti od držiteluov svrchupsané tvrze Pardubic. A v tom času, dokudž by most zdělán a opraven nebyl, přívoz má na témž miestě býti, aby lidé pro potřeby své jeti a jíti přes řeku svrchudotčenú volně a svo- bodně mohli. Však proto toto povolenie a vysazení naše má býti bez ujmy každému na jeho spravedlnosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú k tomuto listu při- věsiti jsme kázali. Dán v Levoči v sobotu Nalezení s. kříže léta božieho tisícieho CCCC devadesátého čtvrtého, království našich Uherského čtvrtého a Českého XXIII“ Ad relacionem domini Johannis de Ssellnbergk, léta. cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 311. Archiv Český XVI. 59
Strana 466
466 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 598. Václav z Studnic dává všecko právo své, kteréž na něho vedle dvou vlastních bratří po neb. Janovi Lhotkovi z Dlužína na ves Rudvíkov bylo připadlo, bratrovi svému Janovi Bystřickému z Studnic. Svědkově: panoše Jan Kočka a Jaroš z Rovných. Dat. v Hlubčicích den sv. Žofie (15. května) 1894. Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 299. 599. Vratislav z Pernšteina, hejtman a komorník markrabství Moravského, zapisuje na místě Vilíma bratra svého do desk ves pustou Sedlec Janovi Mukařovi z Kokor. Dat. v Olomouci 24. června 1494. DOlom. kv. č. 15 fol. 3. b. 600. Na sněmu panském v Brně 1. 1494 fer. V. post Lamperti (18. září) stalo se rozká- zání panské na žalobu Viléma z Pernšteina na místě abatyše kláštera Tišňovského na Jana z Lomnice. LCit. V. 265. 601. Johanka z Kravař a Vratislav z Pernšteina zavazují potomky a dědice své, aby měšťanům Prostějovským, dříve nežli člověčenství slibovati budou, psané listy na svobody městské potvrzovali. 1494, 28. září. — Cop. pozdní v arch. kníž. z Lobkovic v Roudnici P. 15/50. My Johanka z Kravař, paní a dědička zboží Plumlovského, Vratislav z Pern- šteina, hejtman margkrabství Moravského a nejvyšší komorník téhož margkrabství, vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzdří nebo čtouce slyšeti budou, že jakož sme naddali svobody a práva městská moudrým a opatrným purgkmistru a radě i vší obci města našeho Prostějova, věrným našim a milým, nynějším i bu- doucím, a listem naším zapsali a pečetmi našimi utvrdili, že jim mají ty svobody a práva městská od nás i od našich potomkův držána a v celosti zachována býti: protož chceme, kdož by se kdy v to město uvazoval, aby měšťanům svrchupsaným, prvé nežli jemu člověčenství slíbí, těch práv našich jim daných každý potvrdě listem svým a ten náš list, kterýmž sme jim práva a svobody naddali a jich potvrdili, slovo od slova v svůj list vepsal a pečeť svou k němu i jiných dobrých lidí na svědomí při- věsili, jenž takto psán býti má: My nebo já, jmenuje se jménem, a odkud a kterak se ten pán psáti má, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzdří nebo čtouce slyšeti budou: Jakož po uro- zené paní paní Johance z Kravař a s Plumlova, a panu Vratislavovi z Pernšteina, hejtmanu margkrabství Moravského a nejvyšším komorníku téhož margkrabství, páních zboží Plumlov- ského, a tak každý jeden po druhém, kdož se po kom v to zboží aneb město uváže, buď po otci, bratru neb strejci aneb kupem, aneb jakž by kolivěk a jakým právem aneb po komž ko- livěk v držení toho zboží anebo města všel, má napsati: Uvázal sem se v zboží Plumlovské
466 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 598. Václav z Studnic dává všecko právo své, kteréž na něho vedle dvou vlastních bratří po neb. Janovi Lhotkovi z Dlužína na ves Rudvíkov bylo připadlo, bratrovi svému Janovi Bystřickému z Studnic. Svědkově: panoše Jan Kočka a Jaroš z Rovných. Dat. v Hlubčicích den sv. Žofie (15. května) 1894. Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 299. 599. Vratislav z Pernšteina, hejtman a komorník markrabství Moravského, zapisuje na místě Vilíma bratra svého do desk ves pustou Sedlec Janovi Mukařovi z Kokor. Dat. v Olomouci 24. června 1494. DOlom. kv. č. 15 fol. 3. b. 600. Na sněmu panském v Brně 1. 1494 fer. V. post Lamperti (18. září) stalo se rozká- zání panské na žalobu Viléma z Pernšteina na místě abatyše kláštera Tišňovského na Jana z Lomnice. LCit. V. 265. 601. Johanka z Kravař a Vratislav z Pernšteina zavazují potomky a dědice své, aby měšťanům Prostějovským, dříve nežli člověčenství slibovati budou, psané listy na svobody městské potvrzovali. 1494, 28. září. — Cop. pozdní v arch. kníž. z Lobkovic v Roudnici P. 15/50. My Johanka z Kravař, paní a dědička zboží Plumlovského, Vratislav z Pern- šteina, hejtman margkrabství Moravského a nejvyšší komorník téhož margkrabství, vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzdří nebo čtouce slyšeti budou, že jakož sme naddali svobody a práva městská moudrým a opatrným purgkmistru a radě i vší obci města našeho Prostějova, věrným našim a milým, nynějším i bu- doucím, a listem naším zapsali a pečetmi našimi utvrdili, že jim mají ty svobody a práva městská od nás i od našich potomkův držána a v celosti zachována býti: protož chceme, kdož by se kdy v to město uvazoval, aby měšťanům svrchupsaným, prvé nežli jemu člověčenství slíbí, těch práv našich jim daných každý potvrdě listem svým a ten náš list, kterýmž sme jim práva a svobody naddali a jich potvrdili, slovo od slova v svůj list vepsal a pečeť svou k němu i jiných dobrých lidí na svědomí při- věsili, jenž takto psán býti má: My nebo já, jmenuje se jménem, a odkud a kterak se ten pán psáti má, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzdří nebo čtouce slyšeti budou: Jakož po uro- zené paní paní Johance z Kravař a s Plumlova, a panu Vratislavovi z Pernšteina, hejtmanu margkrabství Moravského a nejvyšším komorníku téhož margkrabství, páních zboží Plumlov- ského, a tak každý jeden po druhém, kdož se po kom v to zboží aneb město uváže, buď po otci, bratru neb strejci aneb kupem, aneb jakž by kolivěk a jakým právem aneb po komž ko- livěk v držení toho zboží anebo města všel, má napsati: Uvázal sem se v zboží Plumlovské
Strana 467
z roku 1494. 467 anebo město Prostějov já N. svrchupsaný; viděl sem list a zápis někdy urozené paní paní Johanky z Kravař a z Plumlova a urozeného pána pana Vratislava z Pernšteina, hejtmana margkrabství Moravského a nejvyššího komorníka téhož margkrabství, předkuov našich nebo mých, na svobody a práva městská města Prostějova, věrných našich nebo mých milých, kterejž se slovo od slova takto píše: My Johanka z Kravař oc, Vratislav z Pernšteina oc, vyznáváme oc tak ten list náš až dokonce napíše, jakž sám v sobě zní slovo od slova oc. Protož my nebo já svrchupsaný svrchupsaných všech svobod a práv od svrchupsaných mých předkův měšťanuom i obyvateluom Prostějovským svrchupsaným naddaných i potvrzených tímto mým listem potvrzuji, a slibuji svú dobrú čistú vírú i s erby svými a potomky, ta všecka práva a svobody svrchupsané držeti a jim je v celosti beze všeho přerušení zachovati; a tímto listem všecky erby i potomky své pány města svrchupsaného jakž kolivěk v to město přišlé a se uvazující, ač by do města vjíti chtěli, zavazuji nebo zavazujem, aby jim těch svobod a práv svrchudotčených listem svým též prvé, nežli by jim člověčenství slíbili, potvrdili, a v těch ve všech právích a svobodách jejich je zachovali úplně a docela, tak jakož se svrchu píše. A tomu na potvrzení my nebo já oc svú nebo své vlastní pečeti přivěsil sem nebo přivěsili k tomuto listu; a pro lepší jistost prosil sem urozených pánuov a urozených vládyk A, B, C, D, E, F, každého jeho jménem a titulem napíše, že sou pečeti své vedle mne na svědomí přivěsili k tomuto listu. A my Johanka a Vratislav svrchupsaní tomu na potvrzení, že se ty věci tak dáti a od našich potomkův zapisovati mají, své vlastní pečeti s naším jistým vědomím dobrovolně přivěsili sme k tomuto listu; a připrosili sme urozených pánuov, pana Jana Pňovského z Sovince, nejvyššího sudího margkrabství Moravského, pana Albrechta staršího z Šternberka a z Lukova seděním na Holešově, pana Karla z Vlašímě a z Úsova seděním na Litovli, a urozených vládyk Jindřicha z Jezera, Jiříka z Šva- benic a z Konice a na Stražišti, a Vítka ze Pteni, že sou pečeti své dali vedle nás přivěsiti též k tomuto listu. Dán a psán na Plumlově léta od narození Syna božího tisícého čtyrstého devadesátého čtvrtého počítajíce, v sobotu den s. Václava. 602. Johannes Zdechovský z Sekyřic prodal dědictví své v Semíně Vilímovi z Pernšteina za 100 ſP gr. č. Dat. ve čtvrtek po sv. Remigii (2. října) 1494. Emler Reliq. II. 464. 603. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a lidmi ze vsi Munic o náhrady za grunty zatopené. 1494, 10. listopadu. — Opis pansk. arch. Hlubockého I. 1 P. č. 3. Léta božího tisícího čtyrstého devadesátého čtvrtého, ten pondělí před sv. Martinem, stala se smlúva mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšším hofmistrem království Českého, a mezi lidem JMti ze vsi Munic, a to taková: že JMt má dáti Munickým za všechny zátopy, které jsou se jim staly na jejich gruntech rybníky: nejprve dvůr, který slove Prchuov; ten JMt jim očistil. 59*
z roku 1494. 467 anebo město Prostějov já N. svrchupsaný; viděl sem list a zápis někdy urozené paní paní Johanky z Kravař a z Plumlova a urozeného pána pana Vratislava z Pernšteina, hejtmana margkrabství Moravského a nejvyššího komorníka téhož margkrabství, předkuov našich nebo mých, na svobody a práva městská města Prostějova, věrných našich nebo mých milých, kterejž se slovo od slova takto píše: My Johanka z Kravař oc, Vratislav z Pernšteina oc, vyznáváme oc tak ten list náš až dokonce napíše, jakž sám v sobě zní slovo od slova oc. Protož my nebo já svrchupsaný svrchupsaných všech svobod a práv od svrchupsaných mých předkův měšťanuom i obyvateluom Prostějovským svrchupsaným naddaných i potvrzených tímto mým listem potvrzuji, a slibuji svú dobrú čistú vírú i s erby svými a potomky, ta všecka práva a svobody svrchupsané držeti a jim je v celosti beze všeho přerušení zachovati; a tímto listem všecky erby i potomky své pány města svrchupsaného jakž kolivěk v to město přišlé a se uvazující, ač by do města vjíti chtěli, zavazuji nebo zavazujem, aby jim těch svobod a práv svrchudotčených listem svým též prvé, nežli by jim člověčenství slíbili, potvrdili, a v těch ve všech právích a svobodách jejich je zachovali úplně a docela, tak jakož se svrchu píše. A tomu na potvrzení my nebo já oc svú nebo své vlastní pečeti přivěsil sem nebo přivěsili k tomuto listu; a pro lepší jistost prosil sem urozených pánuov a urozených vládyk A, B, C, D, E, F, každého jeho jménem a titulem napíše, že sou pečeti své vedle mne na svědomí přivěsili k tomuto listu. A my Johanka a Vratislav svrchupsaní tomu na potvrzení, že se ty věci tak dáti a od našich potomkův zapisovati mají, své vlastní pečeti s naším jistým vědomím dobrovolně přivěsili sme k tomuto listu; a připrosili sme urozených pánuov, pana Jana Pňovského z Sovince, nejvyššího sudího margkrabství Moravského, pana Albrechta staršího z Šternberka a z Lukova seděním na Holešově, pana Karla z Vlašímě a z Úsova seděním na Litovli, a urozených vládyk Jindřicha z Jezera, Jiříka z Šva- benic a z Konice a na Stražišti, a Vítka ze Pteni, že sou pečeti své dali vedle nás přivěsiti též k tomuto listu. Dán a psán na Plumlově léta od narození Syna božího tisícého čtyrstého devadesátého čtvrtého počítajíce, v sobotu den s. Václava. 602. Johannes Zdechovský z Sekyřic prodal dědictví své v Semíně Vilímovi z Pernšteina za 100 ſP gr. č. Dat. ve čtvrtek po sv. Remigii (2. října) 1494. Emler Reliq. II. 464. 603. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a lidmi ze vsi Munic o náhrady za grunty zatopené. 1494, 10. listopadu. — Opis pansk. arch. Hlubockého I. 1 P. č. 3. Léta božího tisícího čtyrstého devadesátého čtvrtého, ten pondělí před sv. Martinem, stala se smlúva mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšším hofmistrem království Českého, a mezi lidem JMti ze vsi Munic, a to taková: že JMt má dáti Munickým za všechny zátopy, které jsou se jim staly na jejich gruntech rybníky: nejprve dvůr, který slove Prchuov; ten JMt jim očistil. 59*
Strana 468
468 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A také což jest jim prvé oddáno panem Kamýtským, toho užívati mají. A když by Munický rybník spuštěn byl na ryby prodejné, tehdy jim Munickým z toho rybníka má býti dáno džber ryb. A také lovencem tím, který jest přiseděl k tomu dvoru, hýbati Muničtí nemají, než on svého aby bez překážky užíval, a ten plat, který jest k tomu dvoru připlácel, má Munickým vydávati. A pastvy ve všech lesech, ty které jsou z této strany rybníkův, Muničtí užívati mají i s těmi chrastinami; však kdyby pán JMt vyplanil, potad osévati má JMt, a kdyžby pán JMt neoséval, tehdy oni pastvami užívati mají. Jednoduchý opis z 18. století, na pap.; inserováno v listině z r. 1514. 604. (CCLXX.) List, co se dotýče rozdielu o zbožie Pernšteinské a Zubršteinské a což k tomu přísluší, mezi panem Vilémem z Pernšteina oc JMtí a panem Vratislavem z Pernšteina oc bratrem JMti oc. Na Plumlově 1494, 11. list. — Codex Pernst. mus. král. Česk. My Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, a Vratislav z Pernšteina, hajtman margrabství Moravského a najvyšší komorník téhož margrabství, bratří vlastní, známo činieme . . . že jakož sě jest stal rozdiel mezi námi a nebožčíky bratry našimi za živnosti ještě nebožtíka pana otce našeho dobré paměti o zboží Pernšteinské a Zubršteinské, a což k tomu přísluší, jakož o tom dielčí listové šíře ukazují. Ale že my svrchupsaní bratří po smrti jiných bratruov našich některá městečka a vsi, dědičná i duchovní, i rybníky sobě jedni druhým sme postúpili a v držení toho sme: protož obapolně sobě slibujeme, tak jakož v držení sme, sobě v tom nepřekážeti, než toho požívati každý z nás podle drženie svého, i po nás naši dědicové též, a věčně jeden druhému na to žádným právem nesahati. Též i naši dědicové mužského pohlavie budú tohoto zjednánie sobě povinovati po nás zdržeti. Tomu na svědomie my Vilém a Vratislav bratří vlastní z Pernšteina oc pečeti své kázali jsme k těmto listóm přivěsiti, kterýž já Vilém oc jeden list mám, a já Vratislav oc druhý. A připrosili sme urozených pánuov pana Jana Pňovského z So- vince, najvyššieho sudieho margrabství Moravského, pana Znaty z Lompnice, pana Jindřicha Tunkle z Brníčka a ze Zábřehu, a urozeného a statečného rytieře pana Ja- kuba z Šárova a na Krumsíně, hofrychtéře margrabství Moravského, a urozených vládyk Jindřicha z Jezera a Vítka ze Ptení, že jsú své pečeti podle našich k tomuto listu přivěsili, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán na Plumlově v úterý den svatého Martina, léta od narození Syna božieho oc M'CCCCLXXXXIIII počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 312.
468 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A také což jest jim prvé oddáno panem Kamýtským, toho užívati mají. A když by Munický rybník spuštěn byl na ryby prodejné, tehdy jim Munickým z toho rybníka má býti dáno džber ryb. A také lovencem tím, který jest přiseděl k tomu dvoru, hýbati Muničtí nemají, než on svého aby bez překážky užíval, a ten plat, který jest k tomu dvoru připlácel, má Munickým vydávati. A pastvy ve všech lesech, ty které jsou z této strany rybníkův, Muničtí užívati mají i s těmi chrastinami; však kdyby pán JMt vyplanil, potad osévati má JMt, a kdyžby pán JMt neoséval, tehdy oni pastvami užívati mají. Jednoduchý opis z 18. století, na pap.; inserováno v listině z r. 1514. 604. (CCLXX.) List, co se dotýče rozdielu o zbožie Pernšteinské a Zubršteinské a což k tomu přísluší, mezi panem Vilémem z Pernšteina oc JMtí a panem Vratislavem z Pernšteina oc bratrem JMti oc. Na Plumlově 1494, 11. list. — Codex Pernst. mus. král. Česk. My Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, a Vratislav z Pernšteina, hajtman margrabství Moravského a najvyšší komorník téhož margrabství, bratří vlastní, známo činieme . . . že jakož sě jest stal rozdiel mezi námi a nebožčíky bratry našimi za živnosti ještě nebožtíka pana otce našeho dobré paměti o zboží Pernšteinské a Zubršteinské, a což k tomu přísluší, jakož o tom dielčí listové šíře ukazují. Ale že my svrchupsaní bratří po smrti jiných bratruov našich některá městečka a vsi, dědičná i duchovní, i rybníky sobě jedni druhým sme postúpili a v držení toho sme: protož obapolně sobě slibujeme, tak jakož v držení sme, sobě v tom nepřekážeti, než toho požívati každý z nás podle drženie svého, i po nás naši dědicové též, a věčně jeden druhému na to žádným právem nesahati. Též i naši dědicové mužského pohlavie budú tohoto zjednánie sobě povinovati po nás zdržeti. Tomu na svědomie my Vilém a Vratislav bratří vlastní z Pernšteina oc pečeti své kázali jsme k těmto listóm přivěsiti, kterýž já Vilém oc jeden list mám, a já Vratislav oc druhý. A připrosili sme urozených pánuov pana Jana Pňovského z So- vince, najvyššieho sudieho margrabství Moravského, pana Znaty z Lompnice, pana Jindřicha Tunkle z Brníčka a ze Zábřehu, a urozeného a statečného rytieře pana Ja- kuba z Šárova a na Krumsíně, hofrychtéře margrabství Moravského, a urozených vládyk Jindřicha z Jezera a Vítka ze Ptení, že jsú své pečeti podle našich k tomuto listu přivěsili, sobě i svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán na Plumlově v úterý den svatého Martina, léta od narození Syna božieho oc M'CCCCLXXXXIIII počítajíce. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 312.
Strana 469
z let 1494 a 1495. 469 605. Kunka z Pouchobrad, manželka někdy Jiříka Kozla z Sušin, prodala dědictví své věnné v Sušinách Vilémovi z Pernšteina za 125 kop gr. č. Dat. v pátek o suchých dnech adventn. (19. pros.) 1494. Emler Reliq. II. 465. 606. Úředníci zemští menšího práva v Olomouci vyznávají o výpovědi, kterouž učinili za živnosti někdy Ctibora z Cimburka o průhony, louky a pastvy na blatech, mezi lidmi pod- danými z Evaně Ctibora z Cimburka z jedné, a kněžími děkanem a kapitolou kostela Olo- mouckého a lidmi jich poddanými ze vsi Hrubčic z strany druhé. Dat. v Olomouci na sněmu o svíčkách (6. ledna) 1495. Cod. Pernst. Frant mus. Brn. fol. 482; měst. Brn. fol. 167. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 313. 607. (o. XIIII) List zprávní od rukojmí a nápadníkuov zbožie páně Heraltova panu Adamovi Tho- vačovskému na zbožie Kojetínské. V Olomúci 1495, 11. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 436; arch. měst. Brn. f. 143—144. My Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr krſálovstvie] Českého, Vratislav z Pernšteina, hýtman a najvyššie komorník markrabstvie Moravského, Jan z Lomp- nice na Meziříčie, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského v Olomúci, Jan Kuna z Kunstatu na Hodoníně, Albrecht staršie z Sternberka na Holešově, Jan z Dubé a z Lippého na Stemberce, Zigmund z Dúbravice na Hrutovicích, Ladslav z Bozkovic na Třebové, Jindřich z Sovince na Dúbravici, Karel z Vlašimě na Lithovli, Hynek z Ludanic na Rokytnici, Jan z Žerotína a s Fulneka, Jindřich Tunkl z Brníčka na Zábřeze, Jakub z Šárova na Krumsíně, najvyššie hofrychtéř markrabstvie Moravského, a Jaroš z Zástřie[z]l na Morkovicích, rukojmie a nápadníci statku někdy po uro- zeném panu Janovi Heraltovi z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníku cudy a práva Olomúcského, kterýž statek jeho na nás přišel jest skrze dluhy a zavedenie nás rukojmí, ješto všicken statek jeho sprodati jsme musili a tím se vyvazovali a svým ještě dokládali, vyznáváme tímto listem sám za se i za jiné rukojmie, kteříž v cedulích sepsaných při dckách a registřích hýtmanové [hýtmanských] znamenáni a sepsáni jsú pro věčnú paměť nás i jich, našiech erbuov a na místě jich erbuov svých i také jich erbuov tímto listem: Jako skrz nález panský na nás na všecky rukojmie přišel jest Kojetín mě- stečko, vsi Němčice, Mirovice, Stříbrníky, Hruška, Jaroměřice, Dub[rojčuov pustá ves, a Kružek pustá ves, a Dancovice, a zápisové na to Kojetínské zbožie a vsi k tomu příslušející od jasných knížat Zigmunda, Jiřího, Vladislava, Jich Mtí králuov Českých a markrabí Mo- ravských oc, — první list jasného knížete Zigmunda na VM f. uherských zástavy panu
z let 1494 a 1495. 469 605. Kunka z Pouchobrad, manželka někdy Jiříka Kozla z Sušin, prodala dědictví své věnné v Sušinách Vilémovi z Pernšteina za 125 kop gr. č. Dat. v pátek o suchých dnech adventn. (19. pros.) 1494. Emler Reliq. II. 465. 606. Úředníci zemští menšího práva v Olomouci vyznávají o výpovědi, kterouž učinili za živnosti někdy Ctibora z Cimburka o průhony, louky a pastvy na blatech, mezi lidmi pod- danými z Evaně Ctibora z Cimburka z jedné, a kněžími děkanem a kapitolou kostela Olo- mouckého a lidmi jich poddanými ze vsi Hrubčic z strany druhé. Dat. v Olomouci na sněmu o svíčkách (6. ledna) 1495. Cod. Pernst. Frant mus. Brn. fol. 482; měst. Brn. fol. 167. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 313. 607. (o. XIIII) List zprávní od rukojmí a nápadníkuov zbožie páně Heraltova panu Adamovi Tho- vačovskému na zbožie Kojetínské. V Olomúci 1495, 11. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 436; arch. měst. Brn. f. 143—144. My Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr krſálovstvie] Českého, Vratislav z Pernšteina, hýtman a najvyššie komorník markrabstvie Moravského, Jan z Lomp- nice na Meziříčie, najvyššie komorník desk a súdu práva zemského v Olomúci, Jan Kuna z Kunstatu na Hodoníně, Albrecht staršie z Sternberka na Holešově, Jan z Dubé a z Lippého na Stemberce, Zigmund z Dúbravice na Hrutovicích, Ladslav z Bozkovic na Třebové, Jindřich z Sovince na Dúbravici, Karel z Vlašimě na Lithovli, Hynek z Ludanic na Rokytnici, Jan z Žerotína a s Fulneka, Jindřich Tunkl z Brníčka na Zábřeze, Jakub z Šárova na Krumsíně, najvyššie hofrychtéř markrabstvie Moravského, a Jaroš z Zástřie[z]l na Morkovicích, rukojmie a nápadníci statku někdy po uro- zeném panu Janovi Heraltovi z Kunstatu a s Plumlova, najvyššiem komorníku cudy a práva Olomúcského, kterýž statek jeho na nás přišel jest skrze dluhy a zavedenie nás rukojmí, ješto všicken statek jeho sprodati jsme musili a tím se vyvazovali a svým ještě dokládali, vyznáváme tímto listem sám za se i za jiné rukojmie, kteříž v cedulích sepsaných při dckách a registřích hýtmanové [hýtmanských] znamenáni a sepsáni jsú pro věčnú paměť nás i jich, našiech erbuov a na místě jich erbuov svých i také jich erbuov tímto listem: Jako skrz nález panský na nás na všecky rukojmie přišel jest Kojetín mě- stečko, vsi Němčice, Mirovice, Stříbrníky, Hruška, Jaroměřice, Dub[rojčuov pustá ves, a Kružek pustá ves, a Dancovice, a zápisové na to Kojetínské zbožie a vsi k tomu příslušející od jasných knížat Zigmunda, Jiřího, Vladislava, Jich Mtí králuov Českých a markrabí Mo- ravských oc, — první list jasného knížete Zigmunda na VM f. uherských zástavy panu
Strana 470
470 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Jiříkovi z Šternberka a z Lukova a jeho věrným rukám, na ten list od téhož pana Jiříka manželky jeho a věrných ruk dobrá vuole panu Janovi z Cimburka a s Thova- čova, a potom II listy krále Jiřího, každý na tisíce zlatých zápisu k první sumě na témž zbožie panu Jarošovi jiným jménem Janovi z Cimburka a s Thovačova a jeho život a k přirazenie k prvnie sumě, takže toho jest VIIM f.; — item list dobrá vuole od kněze Viktorina, Jindřicha, Hynka bratří knížat Minstrberských, hrabí Kladských, pánuov z Kunstatu a s Poděbrad, panu Bočkovi a panu Janovi bratřím z Kunstatu a z Horních Kunic na ty listy císařské a dobrú vuoli krále Jiřího, listy panu Jaro- šovi jiným jménem Janovi svědčící, a od téhož pana Bočka a Jana bratří z Kun- statu na ty listy dobrú vuoli knížat nahoře psaných panu Janovi Heraltovi i jeho erbóm, a od téhož pana Jaroše anebo jiným jménem Jana panu Janovi Heraltovi z Kunstatu dobrá vuole na ty všecky listy císařský i královský jako vrchnieho jistce, od kteréhož tito všickni jměli jsú na tu sumu VIIM f. a život jeho; — a potom list krále Vladislavuov, jeden na tisíc zlatých a druhý na časy do řádně stvrzeného arcibiskupa Pražského k drženie toho zbožie bez výplaty od pana Jana Heralta, jeho erbuov i potomkuov i budúcích; — i také druhý list od téhož krále Vladislava, o ryb- nících dělánie a toho zbožie v užitcích opravenie, jakož ti listové to sami v sobě šíře a světlejie okazují a znějí a ohlasují. I my nahoře psaní rukojmie na místě jiných nahoře dotčených rukojmí pro- dali jsme a mocí tohoto listu prodáváme to zbožie Kojetínské i ty zápisy urozenému panu Adamovi z Cimburka a s Thovačova a jeho erbóm, i Popovice v tisíci zlatých, takže učiní toho všeho VIIIIM f. již nám daných a od téhož pana Adama úplně za- placených. A na ty zápisy všichni jmenovaní plnú a svobodnú vuoli jakožto nápad- níci pana Jana Heralta dali jsme a mocí tohoto listu dáváme od sebe i od jiných rukojmí, od našiech erbuov a jich erbuov svú plnú dobrú vuoli, nic ovšem tu nevymieňujíc, ani na těch listech královských i jiných sobě nebo komu jinému ja- kého práva pozůstavujíce, témuž panu Adamovi i jeho erbóm i tomu každému, ktož by od téhož pana Adama na ty listy dobrú vuoli jměl, aby též jemu i každému plné právo k tomu ke všemn svědčilo i příslušělo, [jako] nám ti zápisové svědčí svrchu- psaným rukojmiem a nápadníkóm a potomkóm a budúcím pana Jana Heralta. Tomu na jistotu a svědomie své sme pečeti přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v neděli po svíčkách léta Páně tisícého čtyřistého devadesátého pátého oc. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 314. 608. 1495, 25. února Johanka z Kravař a na Plumlově osvobozuje Plumlovské od odúmrti, od vykonávání hlásek, od šenkování panského vína i piva. Dat. na Plumlově, ve středu po v. Matěji, 1. 1495. Cop. vid. města Plumlova z r. 1781.
470 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Jiříkovi z Šternberka a z Lukova a jeho věrným rukám, na ten list od téhož pana Jiříka manželky jeho a věrných ruk dobrá vuole panu Janovi z Cimburka a s Thova- čova, a potom II listy krále Jiřího, každý na tisíce zlatých zápisu k první sumě na témž zbožie panu Jarošovi jiným jménem Janovi z Cimburka a s Thovačova a jeho život a k přirazenie k prvnie sumě, takže toho jest VIIM f.; — item list dobrá vuole od kněze Viktorina, Jindřicha, Hynka bratří knížat Minstrberských, hrabí Kladských, pánuov z Kunstatu a s Poděbrad, panu Bočkovi a panu Janovi bratřím z Kunstatu a z Horních Kunic na ty listy císařské a dobrú vuoli krále Jiřího, listy panu Jaro- šovi jiným jménem Janovi svědčící, a od téhož pana Bočka a Jana bratří z Kun- statu na ty listy dobrú vuoli knížat nahoře psaných panu Janovi Heraltovi i jeho erbóm, a od téhož pana Jaroše anebo jiným jménem Jana panu Janovi Heraltovi z Kunstatu dobrá vuole na ty všecky listy císařský i královský jako vrchnieho jistce, od kteréhož tito všickni jměli jsú na tu sumu VIIM f. a život jeho; — a potom list krále Vladislavuov, jeden na tisíc zlatých a druhý na časy do řádně stvrzeného arcibiskupa Pražského k drženie toho zbožie bez výplaty od pana Jana Heralta, jeho erbuov i potomkuov i budúcích; — i také druhý list od téhož krále Vladislava, o ryb- nících dělánie a toho zbožie v užitcích opravenie, jakož ti listové to sami v sobě šíře a světlejie okazují a znějí a ohlasují. I my nahoře psaní rukojmie na místě jiných nahoře dotčených rukojmí pro- dali jsme a mocí tohoto listu prodáváme to zbožie Kojetínské i ty zápisy urozenému panu Adamovi z Cimburka a s Thovačova a jeho erbóm, i Popovice v tisíci zlatých, takže učiní toho všeho VIIIIM f. již nám daných a od téhož pana Adama úplně za- placených. A na ty zápisy všichni jmenovaní plnú a svobodnú vuoli jakožto nápad- níci pana Jana Heralta dali jsme a mocí tohoto listu dáváme od sebe i od jiných rukojmí, od našiech erbuov a jich erbuov svú plnú dobrú vuoli, nic ovšem tu nevymieňujíc, ani na těch listech královských i jiných sobě nebo komu jinému ja- kého práva pozůstavujíce, témuž panu Adamovi i jeho erbóm i tomu každému, ktož by od téhož pana Adama na ty listy dobrú vuoli jměl, aby též jemu i každému plné právo k tomu ke všemn svědčilo i příslušělo, [jako] nám ti zápisové svědčí svrchu- psaným rukojmiem a nápadníkóm a potomkóm a budúcím pana Jana Heralta. Tomu na jistotu a svědomie své sme pečeti přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Olomúci v neděli po svíčkách léta Páně tisícého čtyřistého devadesátého pátého oc. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 314. 608. 1495, 25. února Johanka z Kravař a na Plumlově osvobozuje Plumlovské od odúmrti, od vykonávání hlásek, od šenkování panského vína i piva. Dat. na Plumlově, ve středu po v. Matěji, 1. 1495. Cop. vid. města Plumlova z r. 1781.
Strana 471
z roku 1495. 471 609. Valentin a Urban Hohenekerové prodávají statek Přeckov Janovi z Lomnice. V Brně 1495, 13. března. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 289. Ich Valentin Hochenegker zu Pratnbrugkh und Urban Hochnegker zu Hawn- purgkh thuen kundt offentlich mit disem Briff allermenuglich, dy lesen oder hören werden, dass wir vnser erblich Guth, inn Land zu Merhern gelegen, genannt Brzetzka w mit aller Zugehörung, wy das von altersher gehalten ist worden vnd dorzu gehort hatt, verkauft haben dem wohlgebornen Herrn Herrn Jan von Lomnic Herrn zu Me- sericz, obersten Cammerer im Land zu Merhern, und seinen Erben umb IIII° vnnd LXXX vngar. Gulden, gerecht am Golde und an Wag, in solicher Mass, dass wir obgemelt Hohnegkar mit dem obgemelten Herrn Jan oc ein Bericht vnnd Beredtnus gethan haben durch den wohlgebornen Herrn Herrn Lassla von Boskowitz vnd Tchirnahor Herrn zu der Triba, dass wir das obgemelte Gut dem eegemelten Herrn Jan oc in die Landtafel einschreiben vnd nach Gewohnheit des Landes in Merhern freien sullen vor alle den, die das anspren wollten. Vnd so wir das getan haben, so soll vns der obgemelt Herr Jan oc die obgemelt Summa fl. in vnser Gewalt ein- antwordten. Nun haben wir durch etlich redlich Vrsach auf dy Zeit des sopald nicht mugen vorendten, damit dy obgenand Summa fl. in vnseren Gewald kumen war ; haben wir yn allem Fleiss gebeten den obgemelten Herrn Lasla von Boskowic und den wohlgebornen Herrn Herrn Karl von Wlaschim Herrn zu Avsse, dass sie fur vns vnd vnser Erben dem obgemelten Herrn Jan gelubt haben vnd Pürgen worden seyn, dass wir das obengemalt Gut Brzedtzkaw dem obgemelten Herrn Jan freien sullen vor allen, die das ansprechen wollten, als oft des noth thut nach Gewohnheit des Landes zu Merhern. Vnd ob dem allen, als oben geschrieben stent, von vns nicht ein Genugen geschach, so gelob ich obgemelter Walentin vnd Urban Hochnegker fur vns vnd vnser Erben dem obgemelten Herrn Lasla vnd Herrn Karl vnd ihren Erben, vnd ob sie dorumb von dem eegemelten Herrn Jan angesprochen wurden, oder ob den eegemelten Herrn Jan ymantz dorumb ansprechen wollt, dass wir der obgemelten Herren Herrn Lasla vnd Herrn Karl in dem allem, als oft dieses noth that, fur alle rechtlich Anspruch ihr Recht, Gewehr vnd Furstand sein wollen. Vnd ob die vor- gemelt Herren Herr Lasla vnd Herr Karl von eininderth ein Abgang hätten, so geben wir ihn Gewalt mit diesem Brief von vns vnd vnsern Erben, dass sie das an vns vnd vnsern Erben, auch vnseren Guetern, wollen die gelegen sein, die wir itzund haben, oder nach haben werden, bekommen mögen, an all Widerred und Widersprechen. Des zu einem Urkund haben wir vnser Sigill in diesem Brief hengen lassen; und zu besser Sicherheit haben wir gebeten den wohlgeboren Herrn Herrn Benysch
z roku 1495. 471 609. Valentin a Urban Hohenekerové prodávají statek Přeckov Janovi z Lomnice. V Brně 1495, 13. března. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 289. Ich Valentin Hochenegker zu Pratnbrugkh und Urban Hochnegker zu Hawn- purgkh thuen kundt offentlich mit disem Briff allermenuglich, dy lesen oder hören werden, dass wir vnser erblich Guth, inn Land zu Merhern gelegen, genannt Brzetzka w mit aller Zugehörung, wy das von altersher gehalten ist worden vnd dorzu gehort hatt, verkauft haben dem wohlgebornen Herrn Herrn Jan von Lomnic Herrn zu Me- sericz, obersten Cammerer im Land zu Merhern, und seinen Erben umb IIII° vnnd LXXX vngar. Gulden, gerecht am Golde und an Wag, in solicher Mass, dass wir obgemelt Hohnegkar mit dem obgemelten Herrn Jan oc ein Bericht vnnd Beredtnus gethan haben durch den wohlgebornen Herrn Herrn Lassla von Boskowitz vnd Tchirnahor Herrn zu der Triba, dass wir das obgemelte Gut dem eegemelten Herrn Jan oc in die Landtafel einschreiben vnd nach Gewohnheit des Landes in Merhern freien sullen vor alle den, die das anspren wollten. Vnd so wir das getan haben, so soll vns der obgemelt Herr Jan oc die obgemelt Summa fl. in vnser Gewalt ein- antwordten. Nun haben wir durch etlich redlich Vrsach auf dy Zeit des sopald nicht mugen vorendten, damit dy obgenand Summa fl. in vnseren Gewald kumen war ; haben wir yn allem Fleiss gebeten den obgemelten Herrn Lasla von Boskowic und den wohlgebornen Herrn Herrn Karl von Wlaschim Herrn zu Avsse, dass sie fur vns vnd vnser Erben dem obgemelten Herrn Jan gelubt haben vnd Pürgen worden seyn, dass wir das obengemalt Gut Brzedtzkaw dem obgemelten Herrn Jan freien sullen vor allen, die das ansprechen wollten, als oft des noth thut nach Gewohnheit des Landes zu Merhern. Vnd ob dem allen, als oben geschrieben stent, von vns nicht ein Genugen geschach, so gelob ich obgemelter Walentin vnd Urban Hochnegker fur vns vnd vnser Erben dem obgemelten Herrn Lasla vnd Herrn Karl vnd ihren Erben, vnd ob sie dorumb von dem eegemelten Herrn Jan angesprochen wurden, oder ob den eegemelten Herrn Jan ymantz dorumb ansprechen wollt, dass wir der obgemelten Herren Herrn Lasla vnd Herrn Karl in dem allem, als oft dieses noth that, fur alle rechtlich Anspruch ihr Recht, Gewehr vnd Furstand sein wollen. Vnd ob die vor- gemelt Herren Herr Lasla vnd Herr Karl von eininderth ein Abgang hätten, so geben wir ihn Gewalt mit diesem Brief von vns vnd vnsern Erben, dass sie das an vns vnd vnsern Erben, auch vnseren Guetern, wollen die gelegen sein, die wir itzund haben, oder nach haben werden, bekommen mögen, an all Widerred und Widersprechen. Des zu einem Urkund haben wir vnser Sigill in diesem Brief hengen lassen; und zu besser Sicherheit haben wir gebeten den wohlgeboren Herrn Herrn Benysch
Strana 472
472 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina von Boskowicz vnd Tschirnahor, vnd den edlen vnd gestrengen Ritter Herrn Wil- helm Tetawer von Tetaw, dass sie auch ihr Sigill an diesen Brief angehängt haben, ihn und ihren Erben ohn Schaden. Geben zu Brunn, am Freitag [vor] Reminiscere, im LXXXXV Jahr. 610. Anežka z Chlumu prodala dědictví své v Černé a v Pardubičkách Vilémovi z Pern- šteina za 325 kop gr. č. Dat. v sobotu po sv. Rehoři (14. března) 1495. Emler Reliq. II. 465. 611. Vilím z Pernšteina a Jan z Šelnberka smluvili přátelsky Beneše z Bozkovic a paní Hedviku z Rožmberka, někdy manželku Dobeše z Bozkovic, v příčině jejího věna i dání jí 500 kop gr. č. a zlatého řetězu Benešovi z Bozkovic. V Praze 1495, 17. března. — Orig. pap. v arch. Třeboň. Fam. Bozkov. Nr. 1. My Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, a Jan z Šelln- berka, najvyšší kancléř téhož královstvie, vyznáváme tiemto listem, že jakož jest před některým časem byla učiněna smlúva dobrovolná a konečná mezi urozenými pány, panem Benešem z Bozkovic a z Černé Hory, a urozenú paní paní Hedvikú z Rozen- berka, manželkú někdy pana Dobeše z Bozkovic, což se věna již psané panie Hed- viky dotýče i některých jiných věcí, k kterýmž jest již psaná paní právo mieti se pravila, jakož pak ta smlúva na cedulech vyřezaná každé straně dána jest. Ale že pak po té smlúvě mezi nadepsanými stranami některé ruoznice vznikly jsú, a protož my prve psaní Vilém z Pernšteina a Jan z Šelnberka, nechtiece, aby skrze to která nelibost mezi jmenovanými stranami vzniknúti měla, v tu věc jsme se k žádosti obojích stran vložili a takto jsme je s jejich dobrú volí přátelsky a konečně smluvili: Napřed, aby ta smlúva prve skrze některé pány učiněná v své váze a pevnosti zuostala, než nad tu smlúvu aby již psaný pan Beneš z Bozkovic ne z práva, ale z přátelské vuole dal pět set kop grošuov českých předepsané paní Hedvice. A ty jí má ujistiti dostatečně s listem s rukojměmi hodnými podle práva a obyčeje země Moravské, tak že jí má zaplatiti od tohoto svatého Jiřie najprve příštieho v plném roce pořád zběhlém a čtyři neděle potom; a leženie v listu i také peněz položenie má svědčiti v Brně. A takový list s rukojměmi a ktož by jej s dobrú volí měl, paní Hedvice pan Beneš konečně do svatého Jiřie má položiti. Pakliby v tom času pán Buoh smrti neuchoval panie Hedviky, prve nežli by jí takový list dán a položen byl, tehdy komuž by ona těch pět set kop grošuov českých odkázala, tomu každému svrchupsaný pan Beneš z Boskovic povinen bude dáti a vyplniti bez umenšenie. Jakož také paní Hedvika pravila se jest právo mieti k řetězu zlatému, kterýž u pana Laclava k věrné ruce položen jest, ten řetěz panu Benešovi má také vydán býti. A což se dvú set zlatých
472 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina von Boskowicz vnd Tschirnahor, vnd den edlen vnd gestrengen Ritter Herrn Wil- helm Tetawer von Tetaw, dass sie auch ihr Sigill an diesen Brief angehängt haben, ihn und ihren Erben ohn Schaden. Geben zu Brunn, am Freitag [vor] Reminiscere, im LXXXXV Jahr. 610. Anežka z Chlumu prodala dědictví své v Černé a v Pardubičkách Vilémovi z Pern- šteina za 325 kop gr. č. Dat. v sobotu po sv. Rehoři (14. března) 1495. Emler Reliq. II. 465. 611. Vilím z Pernšteina a Jan z Šelnberka smluvili přátelsky Beneše z Bozkovic a paní Hedviku z Rožmberka, někdy manželku Dobeše z Bozkovic, v příčině jejího věna i dání jí 500 kop gr. č. a zlatého řetězu Benešovi z Bozkovic. V Praze 1495, 17. března. — Orig. pap. v arch. Třeboň. Fam. Bozkov. Nr. 1. My Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, a Jan z Šelln- berka, najvyšší kancléř téhož královstvie, vyznáváme tiemto listem, že jakož jest před některým časem byla učiněna smlúva dobrovolná a konečná mezi urozenými pány, panem Benešem z Bozkovic a z Černé Hory, a urozenú paní paní Hedvikú z Rozen- berka, manželkú někdy pana Dobeše z Bozkovic, což se věna již psané panie Hed- viky dotýče i některých jiných věcí, k kterýmž jest již psaná paní právo mieti se pravila, jakož pak ta smlúva na cedulech vyřezaná každé straně dána jest. Ale že pak po té smlúvě mezi nadepsanými stranami některé ruoznice vznikly jsú, a protož my prve psaní Vilém z Pernšteina a Jan z Šelnberka, nechtiece, aby skrze to která nelibost mezi jmenovanými stranami vzniknúti měla, v tu věc jsme se k žádosti obojích stran vložili a takto jsme je s jejich dobrú volí přátelsky a konečně smluvili: Napřed, aby ta smlúva prve skrze některé pány učiněná v své váze a pevnosti zuostala, než nad tu smlúvu aby již psaný pan Beneš z Bozkovic ne z práva, ale z přátelské vuole dal pět set kop grošuov českých předepsané paní Hedvice. A ty jí má ujistiti dostatečně s listem s rukojměmi hodnými podle práva a obyčeje země Moravské, tak že jí má zaplatiti od tohoto svatého Jiřie najprve příštieho v plném roce pořád zběhlém a čtyři neděle potom; a leženie v listu i také peněz položenie má svědčiti v Brně. A takový list s rukojměmi a ktož by jej s dobrú volí měl, paní Hedvice pan Beneš konečně do svatého Jiřie má položiti. Pakliby v tom času pán Buoh smrti neuchoval panie Hedviky, prve nežli by jí takový list dán a položen byl, tehdy komuž by ona těch pět set kop grošuov českých odkázala, tomu každému svrchupsaný pan Beneš z Boskovic povinen bude dáti a vyplniti bez umenšenie. Jakož také paní Hedvika pravila se jest právo mieti k řetězu zlatému, kterýž u pana Laclava k věrné ruce položen jest, ten řetěz panu Benešovi má také vydán býti. A což se dvú set zlatých
Strana 473
z roku 1495. 473 dotýče, kteréž jsú měly paní Hedvice dány býti rozkázáním páně Benešovým (jakož jí paní Hedvice již na to něco dáno jest), a čehož pak dodáno nenie, toho pan Beneš jí nebude povinen dávati ani doplacovati. A již všecka nevuole, kterážkolivěk mezi svrchupsanými stranami byla jest, ta má pominúti, a všecko dobré přátelstvie mezi nimi ruosti má a zachováno býti. Dán v Praze v úterý po neděli postní Reminiscere, pod pečetmi nás obú svrchupsaných smluvcí, léta Božieho tisícieho čtyřstého deva- desátého pátého. Dvě červené přitisknuté pečeti. 612. Heřman z Sulic prodal dědictví své, kus louky pod Ouřečici ke Lhotě Vilémovi z Pern- šteina za 50 kop gr. č. Dat. v sobotu den sv. Benedikta (21. března) 1495. Emler Reliq. II. 467. 613. (e. V.) List od krále Vladislava na LXXX hřiven grošův českých k panství Třebíckému pří- slušejících. Na Budíně 1495, 25. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 392; měst. Brn. ƒ. 129 vytrž. listy z kod. mus. česk. č. 280. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož jsme klášter náš Třebíč s městem i se všemi jinými jeho příslušnostmi urozenému Vilémovi z Pern- šteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, v některé jisté sumě zapsali a zastavili, na kterémžto klášteře urozený Václav z Ludanic, pod- komoří markrabstvie Moravského věrný náš milý, jměl jest zapsáno platu ročního od předkuov našich LXXX hřiven grošnov českých, dva postavy sukna, III mthy ovsa, a III � slepic, z kteréhožto platu jmenovaný Václav pohnal jest byl svrchu- psaného Viléma z Pernšteina jakožto držitele téhož kláštera Třebíče, a my v tom téhož Viléma podle zápisu našeho zastúpiti jsme měli. Ale rozómějíce tomu, že jest ten svrchudotčený plat nemohl právem obhájen býti, i svolili jsme k tomu, aby se o týž plat již psaný Vilém na místě našem s týmž Václavem smluviti mohl. Kterýžto Vilém tak jest učinil a o týž plat s týmž Václavem uhodil, takže jest jemu za ten nahoře položený plat dal a vyplnil VIIj“ � grošův českých ši- rokých a dobrých svých vlastních peněz. Kteréžto sumy chtíce aby týž Vilém škoden nebyl, i zapsali jsme ji a tímto listem zapisujem jemu a jeho dědicóm na týmž platu takovýmto obyčejem, aby svrchupsaný Vilém z Pernšteina a jeho dědicové i budúcí ten plat nahoře dotčený, to jest LXXX hřiven grošův českých, dva postavy sukna, III mthy ovsa a III slepic, v sumě svrchudotčené, totižto v VIIj �? groších českých, jměli a drželi i požívali, tuto naši další milost při tom témuž Vilémovi z Pernšteina tímto listem činíce dáváme: jestliže by svrchudotčený klášter Třebíč Archiv Český XVI 60
z roku 1495. 473 dotýče, kteréž jsú měly paní Hedvice dány býti rozkázáním páně Benešovým (jakož jí paní Hedvice již na to něco dáno jest), a čehož pak dodáno nenie, toho pan Beneš jí nebude povinen dávati ani doplacovati. A již všecka nevuole, kterážkolivěk mezi svrchupsanými stranami byla jest, ta má pominúti, a všecko dobré přátelstvie mezi nimi ruosti má a zachováno býti. Dán v Praze v úterý po neděli postní Reminiscere, pod pečetmi nás obú svrchupsaných smluvcí, léta Božieho tisícieho čtyřstého deva- desátého pátého. Dvě červené přitisknuté pečeti. 612. Heřman z Sulic prodal dědictví své, kus louky pod Ouřečici ke Lhotě Vilémovi z Pern- šteina za 50 kop gr. č. Dat. v sobotu den sv. Benedikta (21. března) 1495. Emler Reliq. II. 467. 613. (e. V.) List od krále Vladislava na LXXX hřiven grošův českých k panství Třebíckému pří- slušejících. Na Budíně 1495, 25. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 392; měst. Brn. ƒ. 129 vytrž. listy z kod. mus. česk. č. 280. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož jsme klášter náš Třebíč s městem i se všemi jinými jeho příslušnostmi urozenému Vilémovi z Pern- šteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, v některé jisté sumě zapsali a zastavili, na kterémžto klášteře urozený Václav z Ludanic, pod- komoří markrabstvie Moravského věrný náš milý, jměl jest zapsáno platu ročního od předkuov našich LXXX hřiven grošnov českých, dva postavy sukna, III mthy ovsa, a III � slepic, z kteréhožto platu jmenovaný Václav pohnal jest byl svrchu- psaného Viléma z Pernšteina jakožto držitele téhož kláštera Třebíče, a my v tom téhož Viléma podle zápisu našeho zastúpiti jsme měli. Ale rozómějíce tomu, že jest ten svrchudotčený plat nemohl právem obhájen býti, i svolili jsme k tomu, aby se o týž plat již psaný Vilém na místě našem s týmž Václavem smluviti mohl. Kterýžto Vilém tak jest učinil a o týž plat s týmž Václavem uhodil, takže jest jemu za ten nahoře položený plat dal a vyplnil VIIj“ � grošův českých ši- rokých a dobrých svých vlastních peněz. Kteréžto sumy chtíce aby týž Vilém škoden nebyl, i zapsali jsme ji a tímto listem zapisujem jemu a jeho dědicóm na týmž platu takovýmto obyčejem, aby svrchupsaný Vilém z Pernšteina a jeho dědicové i budúcí ten plat nahoře dotčený, to jest LXXX hřiven grošův českých, dva postavy sukna, III mthy ovsa a III slepic, v sumě svrchudotčené, totižto v VIIj �? groších českých, jměli a drželi i požívali, tuto naši další milost při tom témuž Vilémovi z Pernšteina tímto listem činíce dáváme: jestliže by svrchudotčený klášter Třebíč Archiv Český XVI 60
Strana 474
474 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina [s] svými příslušnostmi od téhož Viléma vyplacen byl podle znění zápisu jemu od nás učiněného, tehdy proto zvláštně již psaný Vilém do své živnosti ten plat svrchu- dotčený má v svrchudotčené sumě míti, držeti a jej od opata a konventa téhož klá- štera Třebíče vybierati, tak jakož svrchupsáno stojí, a nic víc. A oni opat a konvent téhož kláštera mají a povinni budú jemu Vilémovi z Pernšteina do jeho samého živnosti ten svrchudotčený plat z téhož kláštera dáti a vyplňovati bez zmatku i vše- liké odpornosti. Než po smrti téhož Viléma z Pernšteina, když bychom my neb budúcí naši, králové Čeští a markrabie Moravští, ten plat svrchudotčený chtěli vy- platiti, tehdy máme dědicóm aneb buducím svrchudotčeného Viléma tu sumu, to jest VIIj“ P grošův českých, dáti a vyplniti; a oni vezmúce tu jmenovanú sumu, mají a povinni jsú a budú tento zápis náš nám navrátiti a toho platu k užívání našemu zase postúpiti bez zmatku a všelijaké odpornosti. Než dokudž by kolivěk dědicóm neb budúcím téhož Viléma suma svrchupsaná dána a vyplněna nebyla, má jim ten plat vydáván býti beze všie odpornosti. A kdož by tento list jměl s již psaného Viléma, dědicuov aneb budúcích jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v sobotu po sv. Jiří léta božího oc LXXXXV°, království našich Uherského V° a Českého XXIIII°. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 315. 614. (CCLXXXXI.) List [krále Vladislava daný Vilímovi z Pernšteina] na výplatu lesuov Krá- lovstvie a vsi Bělče. Na Budíně 1495, 26. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož jest urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého věrný náš milý, vyplatil jest s po- voleniem naším lesy blíž Hradce nad Labem ležície, i také ves Běleč se všěmi jinými příslušnostmi, za kterúžto výplatu dal jest svých peněz dvamezcétma set kop grošuov českých širokých dobrých. A při tom prosil jest nás již psaný Vilém, abychom jemu a dědicuom jeho tu svrchu dotčenú sumu na již psaných lesích a vsi s jich přísluš- nostmi zapsati a drženie a užívánie toho přieti ráčili. K kteréžto prozbě jako k slušné pro věrné služby téhož Viléma jsúce naklo- něni, k tomu jsme svolili a tu svrchupsanú sumu, to jest dvamezcietma set kop grošuov českých širokých a dobrých, častopsanému Vilémovi a jeho dědicóm na již psaných lesích blíž Hradce ležíciech, kteřížto lesové slovú Královstvie, i také na jmenované vsi Bělči se všemi jich starodávnými a spravedlivými příslušnostmi zapsali sme a tímto listem jakožto král Český mocně zapisujem, tak aby již psaný Vilém
474 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina [s] svými příslušnostmi od téhož Viléma vyplacen byl podle znění zápisu jemu od nás učiněného, tehdy proto zvláštně již psaný Vilém do své živnosti ten plat svrchu- dotčený má v svrchudotčené sumě míti, držeti a jej od opata a konventa téhož klá- štera Třebíče vybierati, tak jakož svrchupsáno stojí, a nic víc. A oni opat a konvent téhož kláštera mají a povinni budú jemu Vilémovi z Pernšteina do jeho samého živnosti ten svrchudotčený plat z téhož kláštera dáti a vyplňovati bez zmatku i vše- liké odpornosti. Než po smrti téhož Viléma z Pernšteina, když bychom my neb budúcí naši, králové Čeští a markrabie Moravští, ten plat svrchudotčený chtěli vy- platiti, tehdy máme dědicóm aneb buducím svrchudotčeného Viléma tu sumu, to jest VIIj“ P grošův českých, dáti a vyplniti; a oni vezmúce tu jmenovanú sumu, mají a povinni jsú a budú tento zápis náš nám navrátiti a toho platu k užívání našemu zase postúpiti bez zmatku a všelijaké odpornosti. Než dokudž by kolivěk dědicóm neb budúcím téhož Viléma suma svrchupsaná dána a vyplněna nebyla, má jim ten plat vydáván býti beze všie odpornosti. A kdož by tento list jměl s již psaného Viléma, dědicuov aneb budúcích jeho dobrú vuolí a svobodnú, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú přivěsiti jsme kázali k tomuto listu. Dán na Budíně v sobotu po sv. Jiří léta božího oc LXXXXV°, království našich Uherského V° a Českého XXIIII°. Výtah tištěn AČ. VI. 534 č. 315. 614. (CCLXXXXI.) List [krále Vladislava daný Vilímovi z Pernšteina] na výplatu lesuov Krá- lovstvie a vsi Bělče. Na Budíně 1495, 26. dubna. — Cod. Pernst. v arch. mus. král. Česk. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož jest urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého věrný náš milý, vyplatil jest s po- voleniem naším lesy blíž Hradce nad Labem ležície, i také ves Běleč se všěmi jinými příslušnostmi, za kterúžto výplatu dal jest svých peněz dvamezcétma set kop grošuov českých širokých dobrých. A při tom prosil jest nás již psaný Vilém, abychom jemu a dědicuom jeho tu svrchu dotčenú sumu na již psaných lesích a vsi s jich přísluš- nostmi zapsati a drženie a užívánie toho přieti ráčili. K kteréžto prozbě jako k slušné pro věrné služby téhož Viléma jsúce naklo- něni, k tomu jsme svolili a tu svrchupsanú sumu, to jest dvamezcietma set kop grošuov českých širokých a dobrých, častopsanému Vilémovi a jeho dědicóm na již psaných lesích blíž Hradce ležíciech, kteřížto lesové slovú Královstvie, i také na jmenované vsi Bělči se všemi jich starodávnými a spravedlivými příslušnostmi zapsali sme a tímto listem jakožto král Český mocně zapisujem, tak aby již psaný Vilém
Strana 475
z roku 1495. 475 a dědicové jeho ty svrchudotčené lesy u Hradce i tu ves Běleč se všemi jich pří- slušnostmi v sumě svrchudotčené měli, drželi a jich požívali bez naší, budúcích našich králuov Českých i všěch jiných lidí všěliké překážky, a to tak dlúho, dokudž by jim od nás neb od budúcích našich králóv Českých suma jmenovaná, to jest dvamezcietma set kop grošův širokých a dobrých, dána a úplně zaplacena nebyla... Tuto při tom zvláštní milost témuž Vilémovi tiemto listem dáváme a činíme, že ne- máme na něm, dokudž jest on živ, žádnému žádnej výplaty dávati, co sě těch lesuov svrchudotčených a vsi jmenované dotýče, než toliko nám k našěmu vlastniemu držění, když by sě nám kolivěk zdálo a líbilo, lesy ty a ves s jejich příslušnostmi budeme moci vyplatiti vedle zněnie tohoto našeho zápisu beze vší odpornosti jmenovaného Viléma i dědicóv jeho. A ktož by tento list měl z jmenovaného Viléma neb dědicóv jeho dobrú vuolí, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v neděli po sv. Jiří léta buožieho tisiecého čtyrstého devadesátého pátého, královstvic našich Uherského v pátém létě a Českého ve čtřmezcétmém. Ad relacionem domini Johannis de Selnberg, cancellarii regni Bohemie supremi. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 316. 615. Václav z Ludanic, nejvyšší podkomoří moravský, vyznává, že přijal od krále Vla- dislava skrze Vilíma z Pernšteina 750 gr. pr. za plat a poplatky na klášteře Třebíckém, o kteréž pohnal k soudu hofmistra Pernšteina, držitele Třebíče, jedním půhonem z 80ti hřiven groší a druhým půhonem o půlčtvrté hřivny platu ročního, třetím pak půhonem o 3 mty ovsa a o tři kopy platu ročního; z kterýchž peněz krále i Pernšteina kvituje. Dat. na Veveří v pátek den sv. Filipa a Jakuba (1. května) 1495. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 396; měst. Brn. fol. 131. b. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 317. 616. Král Vladislav propouští k přímluvě Vratislava z Pernšteina Jindřichovi Tavikovskému tvrz a ves Tavikovice s přísluš. ve vsi Přeskačích z manství i nařizuje, aby témuž Tavikovskému zápis o tom ve dsky vložen a list tento královský v knihy manské byl vepsán. Dat. na Bu- díně v pátek před křížovými dny (18. května) 1495. D.Brn. kv. č. 13 fol. 18. 617. (d. IIII.) List krále Vladislava, jímž povolení dává, aby poručenství paní Johanky z Kravař panu Vratislavovi z Pernšteina ve dcky vešlo. Na Budíně 1495, 19. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 282; měst. Brn ƒ. 108 a 123. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem, že byvše prošeni po smrti uro- zeného Heralta z Kunstatu jménem urozené Johanky z Kravař, někdy manželky téhož Heralta, abychom jí list mocný dáti ráčili, kderýmž by všecek statek svuoj 60*
z roku 1495. 475 a dědicové jeho ty svrchudotčené lesy u Hradce i tu ves Běleč se všemi jich pří- slušnostmi v sumě svrchudotčené měli, drželi a jich požívali bez naší, budúcích našich králuov Českých i všěch jiných lidí všěliké překážky, a to tak dlúho, dokudž by jim od nás neb od budúcích našich králóv Českých suma jmenovaná, to jest dvamezcietma set kop grošův širokých a dobrých, dána a úplně zaplacena nebyla... Tuto při tom zvláštní milost témuž Vilémovi tiemto listem dáváme a činíme, že ne- máme na něm, dokudž jest on živ, žádnému žádnej výplaty dávati, co sě těch lesuov svrchudotčených a vsi jmenované dotýče, než toliko nám k našěmu vlastniemu držění, když by sě nám kolivěk zdálo a líbilo, lesy ty a ves s jejich příslušnostmi budeme moci vyplatiti vedle zněnie tohoto našeho zápisu beze vší odpornosti jmenovaného Viléma i dědicóv jeho. A ktož by tento list měl z jmenovaného Viléma neb dědicóv jeho dobrú vuolí, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán na Budíně v neděli po sv. Jiří léta buožieho tisiecého čtyrstého devadesátého pátého, královstvic našich Uherského v pátém létě a Českého ve čtřmezcétmém. Ad relacionem domini Johannis de Selnberg, cancellarii regni Bohemie supremi. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 316. 615. Václav z Ludanic, nejvyšší podkomoří moravský, vyznává, že přijal od krále Vla- dislava skrze Vilíma z Pernšteina 750 gr. pr. za plat a poplatky na klášteře Třebíckém, o kteréž pohnal k soudu hofmistra Pernšteina, držitele Třebíče, jedním půhonem z 80ti hřiven groší a druhým půhonem o půlčtvrté hřivny platu ročního, třetím pak půhonem o 3 mty ovsa a o tři kopy platu ročního; z kterýchž peněz krále i Pernšteina kvituje. Dat. na Veveří v pátek den sv. Filipa a Jakuba (1. května) 1495. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 396; měst. Brn. fol. 131. b. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 317. 616. Král Vladislav propouští k přímluvě Vratislava z Pernšteina Jindřichovi Tavikovskému tvrz a ves Tavikovice s přísluš. ve vsi Přeskačích z manství i nařizuje, aby témuž Tavikovskému zápis o tom ve dsky vložen a list tento královský v knihy manské byl vepsán. Dat. na Bu- díně v pátek před křížovými dny (18. května) 1495. D.Brn. kv. č. 13 fol. 18. 617. (d. IIII.) List krále Vladislava, jímž povolení dává, aby poručenství paní Johanky z Kravař panu Vratislavovi z Pernšteina ve dcky vešlo. Na Budíně 1495, 19. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 282; měst. Brn ƒ. 108 a 123. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem, že byvše prošeni po smrti uro- zeného Heralta z Kunstatu jménem urozené Johanky z Kravař, někdy manželky téhož Heralta, abychom jí list mocný dáti ráčili, kderýmž by všecek statek svuoj 60*
Strana 476
476 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dáti a poručiti mohla, komuž by se jie zdálo a líbilo; k žádosti a k prosbě jejie učinili jsme to a list takový mocný jí dali, na kderýžto potom udělala jest poru- čenstvie a zřízenie o statku svém řádně a dostatečně podle obyčeje markrabstvie Moravského. Kderéhožto listu mocného i poručenstvie nám učiněného ukázal jest nám urozený Vratislav z Pernšteina na Plumlově, hajtman a najvyššie komorník markrabstvie Moravského věrný náš milý, řádné vidimus na dvú listech papírových pod pečetmi někderých z pánuov a rytířstva, kterýmžto poručenstviem táž Johanka zapsala jest a dala všecek statek svuoj ještě za své živnosti, jsúc při dobrém rozumu, Vratislavovi svrchupsanému a erbóm jeho a v moc jeho postúpila, zejména hradu Plumlova s městem Prostějovem, s městečky, s dvory, vsmi, s lidmi dědičnými i opravnými, s lesy, s horami, s rybníky, se všiem a všeliakajm příslušenstviem, duochody a požitky, kderýmiž se kolivěk jmény jmenovati mohú, tak jakož jest to sama po svých předcích jměla a držala, a nad to což jest i sama za své peníze přikúpila, jakož pak všecky ty věci v nadepsaném poručenstvie šíře, světleji a do- statečněji položeny a osazeny jsú. A při tom jest nás prosil již psaný Vratislav, abychme jemu i erbóm jeho poručenstvie toho potvrditi ráčili. Kdežto k prosbě a pro služby jeho, kderéž jest nám mnohé a věrné činil a ustavičně činiti nepřestává, jsúce nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský potvrdili jsme kšaftu a po- ručenstvie svrchupsané Johanky zřízeného a učiněného, a mocí listu tohoto potvrzujem ve všem jeho zněnie a položenie, artikulech a klausulech, tak jako by tuto slovo od slova vepsáno bylo, a nad to jemu a erbóm jeho tuto zvláštnie milost činíme: jestliže jest na nás kde co nad ten kšaft po častopsané Johance prišlo, to všecko dali jsme a tiemto listem mocně dáváme, chtíce tomu, aby to jměli, drželi a toho požievali aneb s tiem jako s svým vlastniem učinili, jakž by se jiem koli zdálo a líbilo, a to bez překážky našie i budúciech našich, králuov Českých a markrabie Moravských i všech jiných lidí. Protož přikazujem hajtmanu, komorníkóm, sudím i jiným všem úředníkóm práva Olomúcského a Brněnského, nynějšiem i budúciem, kdyžkoli od svrchudočeného Vratislava nebo erbuov jeho požádánie budete, abyšte jim tento list náš ve dcky zemské práva Olomúcského a Brněnského nadepsanému Vratislavovi vložiti a vepsati kázali bez zmatku i všeliké odpornosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně, v outerý*) po svaté Zophii léta božieho tisícého čtyřstého devade- sátého pátého, a královstvie našiech Uherského oc pátého a Českého čtvrtého dvacátého. Poslové tomu vkládánie pan Jan staršie z Lompnice a pan Karel z Vlašimě, dánie panem Vratislavem z Pernšteina, hajtmanem markrabstvie Moravského, s radú panskú za komornicstvie pana Jana z Lompnice a na Mezříčie a [z] sněmu oc. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 318. — *) V codexu Pernsteinském, chovaném v archivu města Brna, Jest datum: „ve čtvrtek po s. Žofii“ (21. května).
476 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina dáti a poručiti mohla, komuž by se jie zdálo a líbilo; k žádosti a k prosbě jejie učinili jsme to a list takový mocný jí dali, na kderýžto potom udělala jest poru- čenstvie a zřízenie o statku svém řádně a dostatečně podle obyčeje markrabstvie Moravského. Kderéhožto listu mocného i poručenstvie nám učiněného ukázal jest nám urozený Vratislav z Pernšteina na Plumlově, hajtman a najvyššie komorník markrabstvie Moravského věrný náš milý, řádné vidimus na dvú listech papírových pod pečetmi někderých z pánuov a rytířstva, kterýmžto poručenstviem táž Johanka zapsala jest a dala všecek statek svuoj ještě za své živnosti, jsúc při dobrém rozumu, Vratislavovi svrchupsanému a erbóm jeho a v moc jeho postúpila, zejména hradu Plumlova s městem Prostějovem, s městečky, s dvory, vsmi, s lidmi dědičnými i opravnými, s lesy, s horami, s rybníky, se všiem a všeliakajm příslušenstviem, duochody a požitky, kderýmiž se kolivěk jmény jmenovati mohú, tak jakož jest to sama po svých předcích jměla a držala, a nad to což jest i sama za své peníze přikúpila, jakož pak všecky ty věci v nadepsaném poručenstvie šíře, světleji a do- statečněji položeny a osazeny jsú. A při tom jest nás prosil již psaný Vratislav, abychme jemu i erbóm jeho poručenstvie toho potvrditi ráčili. Kdežto k prosbě a pro služby jeho, kderéž jest nám mnohé a věrné činil a ustavičně činiti nepřestává, jsúce nakloněni, s dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú a jakožto markrabie Moravský potvrdili jsme kšaftu a po- ručenstvie svrchupsané Johanky zřízeného a učiněného, a mocí listu tohoto potvrzujem ve všem jeho zněnie a položenie, artikulech a klausulech, tak jako by tuto slovo od slova vepsáno bylo, a nad to jemu a erbóm jeho tuto zvláštnie milost činíme: jestliže jest na nás kde co nad ten kšaft po častopsané Johance prišlo, to všecko dali jsme a tiemto listem mocně dáváme, chtíce tomu, aby to jměli, drželi a toho požievali aneb s tiem jako s svým vlastniem učinili, jakž by se jiem koli zdálo a líbilo, a to bez překážky našie i budúciech našich, králuov Českých a markrabie Moravských i všech jiných lidí. Protož přikazujem hajtmanu, komorníkóm, sudím i jiným všem úředníkóm práva Olomúcského a Brněnského, nynějšiem i budúciem, kdyžkoli od svrchudočeného Vratislava nebo erbuov jeho požádánie budete, abyšte jim tento list náš ve dcky zemské práva Olomúcského a Brněnského nadepsanému Vratislavovi vložiti a vepsati kázali bez zmatku i všeliké odpornosti. Tomu na svědomie pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně, v outerý*) po svaté Zophii léta božieho tisícého čtyřstého devade- sátého pátého, a královstvie našiech Uherského oc pátého a Českého čtvrtého dvacátého. Poslové tomu vkládánie pan Jan staršie z Lompnice a pan Karel z Vlašimě, dánie panem Vratislavem z Pernšteina, hajtmanem markrabstvie Moravského, s radú panskú za komornicstvie pana Jana z Lompnice a na Mezříčie a [z] sněmu oc. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 318. — *) V codexu Pernsteinském, chovaném v archivu města Brna, Jest datum: „ve čtvrtek po s. Žofii“ (21. května).
Strana 477
z roku 1495. 477 618. Vladislav král oznamuje, že k přímluvě Vratislava z Pernšteina právo a nápad na ves a dvůr Chruděchromy dal Janovi Puchartovi z Oděrad. Dat. na Budíně v pátek před sv- Urbanem [22. května] 1495. D.Olom. kv. č. 16 fol. 18. 619. Blud z Kralic, Zich Kobík z Opatova činí smlouvu mezi Vratislavem z Pernšteina a vládykou Janem z Vranova a z Rudolce o zátopu učiněnou rybníkem Bohdalovským. Dat. na Pernšteině v pondělí sv. Víta [15. června] 1495. Výtah tištěn AČ. VI. 535. č. 319. Téhož dne zapsal se Jan Vranovský z Rudolce listem Vratislavovi z Pernšteina, že smlouvu v příčině zátopy rybníkem Bohdalovským učiněnou vždy držeti bude. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 18 a 19; měst. Brn. fol. 15—16. 620. Vilém a Vratislav z Pernšteina dávají Bystřickým dvůr u města ležící za roční plat k dě- dičnému užívání, svolují dále, aby na dvoře farářském v městečku domky stavěti si mohly, a za peníze pro kaplana určené aby něco koupeno a obráceno bylo k špitálu a pro chudé. Na Pernšteině 1495, 21. června. — Opis arch. zemsk. v Brně, Bočkova sb. č. 7049. My Vilém z Pernšteina oc a Vratislav z Pernšteina, páni a praví dědici zbož, Pernšteinského, i s svými erby a budúcími pány Pernšteinskými známo činíme . . , Že shledavše mnohú a stálú věrnost a poddanost moudrých a opatrných purkmistra. rychtáře, konšeluov i vší obce městečka našeho Bystřice, našich věrných a milýchí kterú jsú nám činili a ukazovali, a budúcně aby činiti a ukazovati mohli, čím nás k sobě milostivější seznají; také sami tomu chtíce, aby všickni obyvatelé dotčeného městečka, nynější i budúcí, znajíce od nás takovú lásku a milost naši, z toho po- těšení měli a svých živností tím lépe hleděti mohli, a jiní cizí do téhož městečka pod nás se táhli; z naší zvláštní milosti a lásky tuto milost jim všem nyní i potom v tom městečku jsúcím učinili jsme a mocně tímto listem činíme: Že jakož dvluor náš jest u téhož městečka Bystřice, z kteréhožto nám do- tčeného městečka obyvatelé od některých časuov plat dávají při svatém Jiří šest- desáte a puol deváta groše českého, při svatém Václavě šestdesát a puol deváta groše českého; i nechtíce, aby ta věc jim déle v nejistotě stála, dali jsme a mocí listu tohoto dáváme, aby v tom městečku obyvatelé nynější i budúcí ten dvuor a tu roli k tomu od starodávna příslušející měli, drželi a jí požívali beze vší překážky naší, erbuov a budúcích pánuov Pernšteinských, ten plat svrchupsaný nám i našim erbóm a budúcím našim na časy jmenované z toho dvoru dávajíce a platiti povinni jsouce. Než více přes ten plat aby na ně z toho dvoru platu přimyšlováno ani žá- dáno nebylo nyní, ani na časy budúcí od nás i od našich erbuov a budúcích.
z roku 1495. 477 618. Vladislav král oznamuje, že k přímluvě Vratislava z Pernšteina právo a nápad na ves a dvůr Chruděchromy dal Janovi Puchartovi z Oděrad. Dat. na Budíně v pátek před sv- Urbanem [22. května] 1495. D.Olom. kv. č. 16 fol. 18. 619. Blud z Kralic, Zich Kobík z Opatova činí smlouvu mezi Vratislavem z Pernšteina a vládykou Janem z Vranova a z Rudolce o zátopu učiněnou rybníkem Bohdalovským. Dat. na Pernšteině v pondělí sv. Víta [15. června] 1495. Výtah tištěn AČ. VI. 535. č. 319. Téhož dne zapsal se Jan Vranovský z Rudolce listem Vratislavovi z Pernšteina, že smlouvu v příčině zátopy rybníkem Bohdalovským učiněnou vždy držeti bude. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 18 a 19; měst. Brn. fol. 15—16. 620. Vilém a Vratislav z Pernšteina dávají Bystřickým dvůr u města ležící za roční plat k dě- dičnému užívání, svolují dále, aby na dvoře farářském v městečku domky stavěti si mohly, a za peníze pro kaplana určené aby něco koupeno a obráceno bylo k špitálu a pro chudé. Na Pernšteině 1495, 21. června. — Opis arch. zemsk. v Brně, Bočkova sb. č. 7049. My Vilém z Pernšteina oc a Vratislav z Pernšteina, páni a praví dědici zbož, Pernšteinského, i s svými erby a budúcími pány Pernšteinskými známo činíme . . , Že shledavše mnohú a stálú věrnost a poddanost moudrých a opatrných purkmistra. rychtáře, konšeluov i vší obce městečka našeho Bystřice, našich věrných a milýchí kterú jsú nám činili a ukazovali, a budúcně aby činiti a ukazovati mohli, čím nás k sobě milostivější seznají; také sami tomu chtíce, aby všickni obyvatelé dotčeného městečka, nynější i budúcí, znajíce od nás takovú lásku a milost naši, z toho po- těšení měli a svých živností tím lépe hleděti mohli, a jiní cizí do téhož městečka pod nás se táhli; z naší zvláštní milosti a lásky tuto milost jim všem nyní i potom v tom městečku jsúcím učinili jsme a mocně tímto listem činíme: Že jakož dvluor náš jest u téhož městečka Bystřice, z kteréhožto nám do- tčeného městečka obyvatelé od některých časuov plat dávají při svatém Jiří šest- desáte a puol deváta groše českého, při svatém Václavě šestdesát a puol deváta groše českého; i nechtíce, aby ta věc jim déle v nejistotě stála, dali jsme a mocí listu tohoto dáváme, aby v tom městečku obyvatelé nynější i budúcí ten dvuor a tu roli k tomu od starodávna příslušející měli, drželi a jí požívali beze vší překážky naší, erbuov a budúcích pánuov Pernšteinských, ten plat svrchupsaný nám i našim erbóm a budúcím našim na časy jmenované z toho dvoru dávajíce a platiti povinni jsouce. Než více přes ten plat aby na ně z toho dvoru platu přimyšlováno ani žá- dáno nebylo nyní, ani na časy budúcí od nás i od našich erbuov a budúcích.
Strana 478
478 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Také jakož jest v témž městečku dvuor farářský, na kterémž dvoře mohlo by se postaviti něco duomkuov, ješto by v těch domcích hospodáři býti mohli; i jsúce prošeni od častopsaných měšťan našich Bystřických, abychom k tomu naše povolení dáti ráčili, aby na dotčeném místě a dvoře farářském domky stavěli, k tomu jsme jim povolili a mocí tohoto listu povolujem, aby na jmenovaném dvoře farářském, ktož by chtěl a pokud by místo vystačilo, se stavěl a stavěti mohl beze vší naší, erbuov i budúcích našich překážky; všakž těch louk a rolí, k tomu dvoru od staro- dávna příslušejících, faráři k těm domkóm neodjímajíce, ani přidávajíce, než při faráři nynějším i budúcím to pozuostavujíce k požívání i budúcímu držení, tak aby ti dom- kové a v nich hospodáři na těch zahrádkách, pokudž by kterému z těch domkóv úředníky našimi co vyměřeno a ukázáno bylo, dosti měli a to drželi, na nic farář- ského se netáhnúce nyní i na časy budúcí, a nám, erbóm i budúcím našim ti dom- kové a v nich hospodáři platem tím, kterýž na ně od počátku položen byl, povinni platiti a dávati jsúce. A za ten dvuor farářský oddali jsme i mocí tohoto listu oddáváme domek, kterýž jsme za naše peníze kúpili, na kterémž někdy slovutný panoše Jan Děvečka seděl, aby na tom domku nynější i budúcí farář seděl, svrchudotčených louk a rolí požívaje a je beze vší erbuov i budúcích našich i naší překážky drže. Také jakož někdy urozený pán, pan Vilém z Pernšteina, dobré paměti hajtman markrabství Moravského a najvyšší komorník desk a súdu práva Olomúckého, pán a děd náš milý, nadal jest devadesát kop grošuov míšenských na kaplana do téhož městečka Bystřice, aby kaplan chován byl a mše ranní slúžena byla, a na to jme- novitě devět kop grošuov míšenských platu ročního na vsech našich Dětochově, Stra- chočově a Písečném ukázal jest; a dotčení měšťané naši nám listem svým zapsali jsú se, že ten plat devět kop grošuov míšenských sami kaplanu, kterýž by byl, vy- dávati a platiti chtí; i jsúce prošeni od dotčených měšťan našich Bystřických, aby- chom jim povolení naše dáti ráčili, že by oni při knězi, totižto faráři, zůstati mohli, a tu sumu hlavní, totižto devadesáte kop grošuov míšenských svrchupsaných, že by dáti chtěli, aby s naší vuolí za tu sumu něco kúpeno a k špitalu téhož městečka na chudé obráceno bylo: kdežto k jich takové slušné žádosti nakloněni jsúce, jim naše povolení k tomu dali jsme a tímto listem mocně dáváme, takovým spůsobem, aby častopsaní měštěné těch 90 kop gr. m. dali a položili konečně na tyto časy podepsané rozdílně, na svatý Václav od datum listu tohoto nyní najprve příští třid- ceti kop gr. míš., a na druhý svatý Václav hned potom najprv přišlý druhých 30 kop gr. m., a na třetí svatý Václav hned potom najprv přišlý 30 kop gr. míš., a za tu sumu aby s naší vuolí bylo něco kúpeno a k špitálu na chudé toho městečka obráceno. A ti chudí nynější i budúcí, cožkoli za těch 90 kop gr. míš. kúpeno bude, to aby drželi a toho požívali beze vší překážky naší, erbuov i budúcích našich,
478 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Také jakož jest v témž městečku dvuor farářský, na kterémž dvoře mohlo by se postaviti něco duomkuov, ješto by v těch domcích hospodáři býti mohli; i jsúce prošeni od častopsaných měšťan našich Bystřických, abychom k tomu naše povolení dáti ráčili, aby na dotčeném místě a dvoře farářském domky stavěli, k tomu jsme jim povolili a mocí tohoto listu povolujem, aby na jmenovaném dvoře farářském, ktož by chtěl a pokud by místo vystačilo, se stavěl a stavěti mohl beze vší naší, erbuov i budúcích našich překážky; všakž těch louk a rolí, k tomu dvoru od staro- dávna příslušejících, faráři k těm domkóm neodjímajíce, ani přidávajíce, než při faráři nynějším i budúcím to pozuostavujíce k požívání i budúcímu držení, tak aby ti dom- kové a v nich hospodáři na těch zahrádkách, pokudž by kterému z těch domkóv úředníky našimi co vyměřeno a ukázáno bylo, dosti měli a to drželi, na nic farář- ského se netáhnúce nyní i na časy budúcí, a nám, erbóm i budúcím našim ti dom- kové a v nich hospodáři platem tím, kterýž na ně od počátku položen byl, povinni platiti a dávati jsúce. A za ten dvuor farářský oddali jsme i mocí tohoto listu oddáváme domek, kterýž jsme za naše peníze kúpili, na kterémž někdy slovutný panoše Jan Děvečka seděl, aby na tom domku nynější i budúcí farář seděl, svrchudotčených louk a rolí požívaje a je beze vší erbuov i budúcích našich i naší překážky drže. Také jakož někdy urozený pán, pan Vilém z Pernšteina, dobré paměti hajtman markrabství Moravského a najvyšší komorník desk a súdu práva Olomúckého, pán a děd náš milý, nadal jest devadesát kop grošuov míšenských na kaplana do téhož městečka Bystřice, aby kaplan chován byl a mše ranní slúžena byla, a na to jme- novitě devět kop grošuov míšenských platu ročního na vsech našich Dětochově, Stra- chočově a Písečném ukázal jest; a dotčení měšťané naši nám listem svým zapsali jsú se, že ten plat devět kop grošuov míšenských sami kaplanu, kterýž by byl, vy- dávati a platiti chtí; i jsúce prošeni od dotčených měšťan našich Bystřických, aby- chom jim povolení naše dáti ráčili, že by oni při knězi, totižto faráři, zůstati mohli, a tu sumu hlavní, totižto devadesáte kop grošuov míšenských svrchupsaných, že by dáti chtěli, aby s naší vuolí za tu sumu něco kúpeno a k špitalu téhož městečka na chudé obráceno bylo: kdežto k jich takové slušné žádosti nakloněni jsúce, jim naše povolení k tomu dali jsme a tímto listem mocně dáváme, takovým spůsobem, aby častopsaní měštěné těch 90 kop gr. m. dali a položili konečně na tyto časy podepsané rozdílně, na svatý Václav od datum listu tohoto nyní najprve příští třid- ceti kop gr. míš., a na druhý svatý Václav hned potom najprv přišlý druhých 30 kop gr. m., a na třetí svatý Václav hned potom najprv přišlý 30 kop gr. míš., a za tu sumu aby s naší vuolí bylo něco kúpeno a k špitálu na chudé toho městečka obráceno. A ti chudí nynější i budúcí, cožkoli za těch 90 kop gr. míš. kúpeno bude, to aby drželi a toho požívali beze vší překážky naší, erbuov i budúcích našich,
Strana 479
z roku 1495 a 1496. 479 pánóv Pernšteinských. A ten plat svrchudotčený měštěné Bystřičtí mají spravovati a každého roku chudým špitále dotčeného vydávati beze vší odpornosti. Tomu na svědomí, utvrzení my svrchupsaní Vilém a Vratislav bratří vlastní naše pečeti s jistým naším vědomím kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán a psán na Pernšteině v neděli před svatým Janem křtitelem božím, léta od syna božího narození tisícího čtyřstého devadesátého pátého počítajíc. 621. Výpověď učiněná pány moravskými o mýto Prostějovské mezi Vratislavem z Pern- šteina z jedné, a Janem Berkou z Dubé, Ladslavem z Bozkovic, Jakubem z Šárova nejvyšším hofrychtéřem, i kapitolou a městem Olomúckým z strany druhé: aby mýto to provedeno bylo, jak za živnosti Heralta z Kunštátu nález panský o tom stal se jest. Dat. v Olomouci ve čtvrtek den matky Boží navštívení [2. čce.] 1495. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 285; měst. Brn. fol. 124. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 320. 622. Jindřich kníže Minstrberský prodává dědictví své Litice se vším příslušenstvím Vilímovi z Pernšteina za 25.000 �P gr. č. Dat. v pátek po sv. Jeronýmu (2. října) 1495. AČ. V. 550. Reliq. tab. II. 473. Smlouva mezi knížetem Jindřichem Minstrberským a Vilímem z Pernšteina o převod věna kněžny Uršily na Liticích zapsaného. S. 1. 1495, 2. října. AČ. V. 552. Emler Reliq. II. 474. 623. Bavor z Hustiřan dává Vilémovi z Pernšteina všecko právo své na dvůr poplužní ve vsi Neratově, jež otci jeho Majnušovi z Chvalkovic králem Jiřím uděleno bylo. S. 1. 1495, 4. pros. AČ. IV. 203. 624. Fridrich markrabí Braniborský zmocňuje některé úředníky a rady své, aby přítomni byli př směně statků, kteréž sestře jeho paní Voršile postoupeny býti mají za prodaný hrad Litice, jenž jí při závazku manželském v 20.000 zl. r. věnem dán byl. 1496, 6. ledna. — D. Zem. č. 45 f. A. 21. My Fridrich z boží milosti markrabě Bramburský, Štětínský a Pomorský oc vývoda, purkrabě Normberský oc: Jakož osvícená a urozená nejmilejší naše sestra paní Voršila z Bramdemburku rozená, Minstrberská oc kněžna a hrabinka Gladská oc, skrze posly své zvláštní nám vzkázala, kterak osvícené kníže manžel její, švagr náš, pan Jindřich vývoda Minstrberský s dobrú její volí a vědomím hrad Litice s jeho příslušenstvím prodal, kterážto zboží jí ve XXM f. rejnských při závazku manželském u věně dána, ukázána, postoupena a zapsána jsú. Kdež pak jmenovaný švagr náš jiná zboží, hrady a města místo svrchudotčené sumy k plnějšímu ubezpečení z své
z roku 1495 a 1496. 479 pánóv Pernšteinských. A ten plat svrchudotčený měštěné Bystřičtí mají spravovati a každého roku chudým špitále dotčeného vydávati beze vší odpornosti. Tomu na svědomí, utvrzení my svrchupsaní Vilém a Vratislav bratří vlastní naše pečeti s jistým naším vědomím kázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Dán a psán na Pernšteině v neděli před svatým Janem křtitelem božím, léta od syna božího narození tisícího čtyřstého devadesátého pátého počítajíc. 621. Výpověď učiněná pány moravskými o mýto Prostějovské mezi Vratislavem z Pern- šteina z jedné, a Janem Berkou z Dubé, Ladslavem z Bozkovic, Jakubem z Šárova nejvyšším hofrychtéřem, i kapitolou a městem Olomúckým z strany druhé: aby mýto to provedeno bylo, jak za živnosti Heralta z Kunštátu nález panský o tom stal se jest. Dat. v Olomouci ve čtvrtek den matky Boží navštívení [2. čce.] 1495. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 285; měst. Brn. fol. 124. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 320. 622. Jindřich kníže Minstrberský prodává dědictví své Litice se vším příslušenstvím Vilímovi z Pernšteina za 25.000 �P gr. č. Dat. v pátek po sv. Jeronýmu (2. října) 1495. AČ. V. 550. Reliq. tab. II. 473. Smlouva mezi knížetem Jindřichem Minstrberským a Vilímem z Pernšteina o převod věna kněžny Uršily na Liticích zapsaného. S. 1. 1495, 2. října. AČ. V. 552. Emler Reliq. II. 474. 623. Bavor z Hustiřan dává Vilémovi z Pernšteina všecko právo své na dvůr poplužní ve vsi Neratově, jež otci jeho Majnušovi z Chvalkovic králem Jiřím uděleno bylo. S. 1. 1495, 4. pros. AČ. IV. 203. 624. Fridrich markrabí Braniborský zmocňuje některé úředníky a rady své, aby přítomni byli př směně statků, kteréž sestře jeho paní Voršile postoupeny býti mají za prodaný hrad Litice, jenž jí při závazku manželském v 20.000 zl. r. věnem dán byl. 1496, 6. ledna. — D. Zem. č. 45 f. A. 21. My Fridrich z boží milosti markrabě Bramburský, Štětínský a Pomorský oc vývoda, purkrabě Normberský oc: Jakož osvícená a urozená nejmilejší naše sestra paní Voršila z Bramdemburku rozená, Minstrberská oc kněžna a hrabinka Gladská oc, skrze posly své zvláštní nám vzkázala, kterak osvícené kníže manžel její, švagr náš, pan Jindřich vývoda Minstrberský s dobrú její volí a vědomím hrad Litice s jeho příslušenstvím prodal, kterážto zboží jí ve XXM f. rejnských při závazku manželském u věně dána, ukázána, postoupena a zapsána jsú. Kdež pak jmenovaný švagr náš jiná zboží, hrady a města místo svrchudotčené sumy k plnějšímu ubezpečení z své
Strana 480
480 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernštena svobodné vuole umyslil jest ujistiti: kdež vyznáváme i tímto naším listem známo činíme, že k tomu a na tu potřebu řídíme a ustanovujeme úředníka našeho na Wyssensstatu, rady a věrné naše Jana z Hiršperku rytíře a Jana z Czugnrayth mladšího, společně i rozdílně; dávajíce jim jednomu každému z nich všelikterakú moc i plné rozkázání na místě a jménu našem k svrchudotčeným věcem dokonání státi, a jmenované směně zapsané odměnu a ubezpečení přijíti, i k všelikterakým jiným věcem sestře naší v této potřebě příslušejícím přítomné býti; léno, přísahy a věrnost od poddaných z těch zboží zapsaných učiněné jménem naším i sestry naší žádati i k sobě přijíti, i také všecky věci učiniti, kteréž bychom my naší vlastní osobú při tom jsúce učiniti měli a mohli. A jestliže řečené naše rady společně nebo rozdílně v svrchupsaném zpuosobu vedle obyčejuov krajin aneb statut aneb spuosobu desk království Českého, anebo jináč vedle zpuosobu práva obecného většího anebo menšího naučení potřebují, aneb že by potřebovali, k tomu všemu i k každému zvláště mocí listu tohoto úplně a dokonalým ustanovením spolu dáváme vuoli bez všelikého podvodu a lsti. Na potvrzení toho pečeť naši dali jsme přitisknúti k tomuto listu. Dán v Onulczbach den Tří králuov léta ot narození syna božího MIIHCXCVI°. A místo Jana z Czugnraytu v listu tomto zapsaného poslán jest Fabian z Felce k úřadu desk zemských od svrchupsaného Fridricha markrabie Brandemburského oc, a k tomu, což jest v tomto listu psáno, jest se dobrovolně před úředníky zemskými seznal. Tento list jest ve dsky zemské památné vložen z rozkázání najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava z boží milosti Uherského a Českého krále oc. Posel na to ke dskám byl jest Jan z Janovic, naj- vyšší purkrabie Pražský a hajtman království Českého. Vedle zápisu v témž kvaternu fol. 20 žádají shora jmenovaní plnomocníci jménem markrabí Fri- dricha krále Vladislava, aby listem pod pečetí potvrdil přijaté jimi ujištění důchodů ročních 2000 zl. uherských na knížetství Olešnickém, které Jindřich Minstrberský manželce své Voršile v náhradu učinil po prodeji statku Litic, na němž jí byl prvé zapsal 20.000 zl. r. věna. Dd. 1496 v sobotu před nedělí Laetare (12. března). 625. Zápis o začátku dělání zdi okolo Prostějova a o smrti Vratislava z Pernšteina. 1496, 15. ledna. — Arch. zem. v Brně. I očk. sb. 10273. Pam. kniha Prostějovská f. 18. Začátek zdi dělání okolo města Prostějova stal se v pátek po svatém Matěji [27. února] apoštolu ve čtrnádctú hodin. Léta po narození syna božího čtyřstého devadesátého pátého urozený pán pan Vratislav z Pernšteina, tehdáž pán Prostě- jovský, hajtman a najvyšší komorník markrabství Moravského, pán náš milostivý, učinil počátek zdi stavení okolo města Prostějova, za purgmistra Martina Šilhavého, Martina Haléřka, Jana Bubly, Vanečka, za úředníkóv nad městem na páně místě pana Jindřicha z Jezera a pana Vítka ze Ptení, a pan Jiřík Kuchta z Uzdnic [?] nad dělníky stával. A týž urozený pán pan Vratislav po začátku tej zdi v panování svém nad městem Prostějovem dluh smrti tělu svému zaplatil a umřel v sobotu
480 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernštena svobodné vuole umyslil jest ujistiti: kdež vyznáváme i tímto naším listem známo činíme, že k tomu a na tu potřebu řídíme a ustanovujeme úředníka našeho na Wyssensstatu, rady a věrné naše Jana z Hiršperku rytíře a Jana z Czugnrayth mladšího, společně i rozdílně; dávajíce jim jednomu každému z nich všelikterakú moc i plné rozkázání na místě a jménu našem k svrchudotčeným věcem dokonání státi, a jmenované směně zapsané odměnu a ubezpečení přijíti, i k všelikterakým jiným věcem sestře naší v této potřebě příslušejícím přítomné býti; léno, přísahy a věrnost od poddaných z těch zboží zapsaných učiněné jménem naším i sestry naší žádati i k sobě přijíti, i také všecky věci učiniti, kteréž bychom my naší vlastní osobú při tom jsúce učiniti měli a mohli. A jestliže řečené naše rady společně nebo rozdílně v svrchupsaném zpuosobu vedle obyčejuov krajin aneb statut aneb spuosobu desk království Českého, anebo jináč vedle zpuosobu práva obecného většího anebo menšího naučení potřebují, aneb že by potřebovali, k tomu všemu i k každému zvláště mocí listu tohoto úplně a dokonalým ustanovením spolu dáváme vuoli bez všelikého podvodu a lsti. Na potvrzení toho pečeť naši dali jsme přitisknúti k tomuto listu. Dán v Onulczbach den Tří králuov léta ot narození syna božího MIIHCXCVI°. A místo Jana z Czugnraytu v listu tomto zapsaného poslán jest Fabian z Felce k úřadu desk zemských od svrchupsaného Fridricha markrabie Brandemburského oc, a k tomu, což jest v tomto listu psáno, jest se dobrovolně před úředníky zemskými seznal. Tento list jest ve dsky zemské památné vložen z rozkázání najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava z boží milosti Uherského a Českého krále oc. Posel na to ke dskám byl jest Jan z Janovic, naj- vyšší purkrabie Pražský a hajtman království Českého. Vedle zápisu v témž kvaternu fol. 20 žádají shora jmenovaní plnomocníci jménem markrabí Fri- dricha krále Vladislava, aby listem pod pečetí potvrdil přijaté jimi ujištění důchodů ročních 2000 zl. uherských na knížetství Olešnickém, které Jindřich Minstrberský manželce své Voršile v náhradu učinil po prodeji statku Litic, na němž jí byl prvé zapsal 20.000 zl. r. věna. Dd. 1496 v sobotu před nedělí Laetare (12. března). 625. Zápis o začátku dělání zdi okolo Prostějova a o smrti Vratislava z Pernšteina. 1496, 15. ledna. — Arch. zem. v Brně. I očk. sb. 10273. Pam. kniha Prostějovská f. 18. Začátek zdi dělání okolo města Prostějova stal se v pátek po svatém Matěji [27. února] apoštolu ve čtrnádctú hodin. Léta po narození syna božího čtyřstého devadesátého pátého urozený pán pan Vratislav z Pernšteina, tehdáž pán Prostě- jovský, hajtman a najvyšší komorník markrabství Moravského, pán náš milostivý, učinil počátek zdi stavení okolo města Prostějova, za purgmistra Martina Šilhavého, Martina Haléřka, Jana Bubly, Vanečka, za úředníkóv nad městem na páně místě pana Jindřicha z Jezera a pana Vítka ze Ptení, a pan Jiřík Kuchta z Uzdnic [?] nad dělníky stával. A týž urozený pán pan Vratislav po začátku tej zdi v panování svém nad městem Prostějovem dluh smrti tělu svému zaplatil a umřel v sobotu
Strana 481
z roku 1496. 481 v noci na neděli před svatým Antoním, puol šesty neděle před svatým Matějem [1496, 15. ledna], roku nedočekav, za purgmistra Jakuba Mezka, Pavla Šešara, So- bině, Jana Křštěného a fojta Martina Haléřka. 626. Vilím z Pernšteina potvrzuje Prostějovským obdarování, jež měli sobě udělená od Petra z Kravař 30. května 1406 a od Johanky z Kravař i Vratislava z Pernšteina 25. srpna 1494 v příčině měr, práv městských dle vzoru Olomouckého, odúmrtí, užitkův z rychty, mýta a jiných. V Prostějově 1496, 9. února. — Opis ve sbírce priv. měst v arch. zemském v Praze. Já Vilím z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyšší hofmistr království Českého, pán a dědic Plumlovský, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtoucí slyšeti budou, že jsou přistoupili přede mne moudří a opatrní purgmistr a rada i všecka obec města Prostějova, věrní moji a milí, a ukázali mi listy na práva a svobody své, kteréž jsou jim nadány, jeden list od urozeného někdy pána pana Petra z Kravař a z Plumlova, a druhý někdy paní paní Johanky z Kravař a z Plumlova a urozeného pána pana Vratislava z Pernšteina, hejtmana a nejvyššího komorníka margkrabství Moravského, bratra mého milého, předkův mých, kteřížto listové takto slovo od slova zní a jsou napsáni: My Johanka z Kravař, paní a dědička zboží Plumlovského, Vratislav z Pernšteina, hejtman margkrabství Moravského a nejvyšší komorník téhož margkrabství, mocný držitel od paní Johanky svrchupsané, paní mateře mé milé, a nápadník zboží toho po smrti její, vyzná- váme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří anebo čtoucí slyšeti budou, že poněvadž skrze pilnost a pečlivost lidskou města bejvají vzdělána a vyzdvižena, my na to s pilností myslili jsme, kterak bychom město naše Prostějov zveličiti a vyzdvihnosti mohli; patříce na to a před oči naše to vezmuvše, že města královská i taky panská nejvíce tím stojí bohatěji a vyzdvi- žena bývají, i lidé se v nich množí, kteráž od pánův svých právy a svobodami městskými bývají obdarovány a těch bez překážek všelijak požívají: protož my takovýmž spůsobem již psané město naše Prostějov skrze obdarování naše práv a svobod městských vyzdvihnouti jsme umínili. S dobrým rozmyslem a radou přátel a služebníkův našich milých, a zvláště zhlédše na velikou věrnost moudrých a opatrných purgmistra a rady i všé obce města našeho prve psaného Prostějova, kterouž ku předkům našim měli, i tudíž k nám mají, a ji skutečně k nám ukazují ve vší povolnosti, povolili jsme týchž měšťanů našich věrných a milých a s nimi s pil- ností, mají-li jaká obdarování na práva svá a svobody, mluvili jsme a na ně gruntovně jsme se ptali, chtějíce jim jich potvrditi; kteřížto měšťané ukázali nám list na práva a svobody své sobě dané od urozeného někdy pána pana Petra z Kravař a z Strážnice, pána Plumlov- ského dobré paměti, strejce a předka našeho milého; kterýžto list v tato slova zní a v tomto listu napsán jest takto: Petrus de Kravar, dominus Plumloviensis et supremus camerarius czude Olomuczensis, ad perpetuam rei memoriam universis et singulis presentibus et futuris cupimus notum esse, nostros cives fideles dilectos Veteris et Novae civitatis nostrae Prostiegov, tota communitate pariter advocata, Archiv Český XVI. 61
z roku 1496. 481 v noci na neděli před svatým Antoním, puol šesty neděle před svatým Matějem [1496, 15. ledna], roku nedočekav, za purgmistra Jakuba Mezka, Pavla Šešara, So- bině, Jana Křštěného a fojta Martina Haléřka. 626. Vilím z Pernšteina potvrzuje Prostějovským obdarování, jež měli sobě udělená od Petra z Kravař 30. května 1406 a od Johanky z Kravař i Vratislava z Pernšteina 25. srpna 1494 v příčině měr, práv městských dle vzoru Olomouckého, odúmrtí, užitkův z rychty, mýta a jiných. V Prostějově 1496, 9. února. — Opis ve sbírce priv. měst v arch. zemském v Praze. Já Vilím z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyšší hofmistr království Českého, pán a dědic Plumlovský, vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtoucí slyšeti budou, že jsou přistoupili přede mne moudří a opatrní purgmistr a rada i všecka obec města Prostějova, věrní moji a milí, a ukázali mi listy na práva a svobody své, kteréž jsou jim nadány, jeden list od urozeného někdy pána pana Petra z Kravař a z Plumlova, a druhý někdy paní paní Johanky z Kravař a z Plumlova a urozeného pána pana Vratislava z Pernšteina, hejtmana a nejvyššího komorníka margkrabství Moravského, bratra mého milého, předkův mých, kteřížto listové takto slovo od slova zní a jsou napsáni: My Johanka z Kravař, paní a dědička zboží Plumlovského, Vratislav z Pernšteina, hejtman margkrabství Moravského a nejvyšší komorník téhož margkrabství, mocný držitel od paní Johanky svrchupsané, paní mateře mé milé, a nápadník zboží toho po smrti její, vyzná- váme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří anebo čtoucí slyšeti budou, že poněvadž skrze pilnost a pečlivost lidskou města bejvají vzdělána a vyzdvižena, my na to s pilností myslili jsme, kterak bychom město naše Prostějov zveličiti a vyzdvihnosti mohli; patříce na to a před oči naše to vezmuvše, že města královská i taky panská nejvíce tím stojí bohatěji a vyzdvi- žena bývají, i lidé se v nich množí, kteráž od pánův svých právy a svobodami městskými bývají obdarovány a těch bez překážek všelijak požívají: protož my takovýmž spůsobem již psané město naše Prostějov skrze obdarování naše práv a svobod městských vyzdvihnouti jsme umínili. S dobrým rozmyslem a radou přátel a služebníkův našich milých, a zvláště zhlédše na velikou věrnost moudrých a opatrných purgmistra a rady i všé obce města našeho prve psaného Prostějova, kterouž ku předkům našim měli, i tudíž k nám mají, a ji skutečně k nám ukazují ve vší povolnosti, povolili jsme týchž měšťanů našich věrných a milých a s nimi s pil- ností, mají-li jaká obdarování na práva svá a svobody, mluvili jsme a na ně gruntovně jsme se ptali, chtějíce jim jich potvrditi; kteřížto měšťané ukázali nám list na práva a svobody své sobě dané od urozeného někdy pána pana Petra z Kravař a z Strážnice, pána Plumlov- ského dobré paměti, strejce a předka našeho milého; kterýžto list v tato slova zní a v tomto listu napsán jest takto: Petrus de Kravar, dominus Plumloviensis et supremus camerarius czude Olomuczensis, ad perpetuam rei memoriam universis et singulis presentibus et futuris cupimus notum esse, nostros cives fideles dilectos Veteris et Novae civitatis nostrae Prostiegov, tota communitate pariter advocata, Archiv Český XVI. 61
Strana 482
482 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ad invicem congregatos nos de suis juribus, statutis et consuetudinibus clarissime informasse, qualiter in parte, ut putamus, mensura-seu metreta grani, vini et cerevisiae potionum Olomucensibus,*) et in ceteris juribus se Brunensibus civibus conformarent, sicque sub duarum civitatum consuetudinibus hucusque rem suam publicam direxisse. Cum autem cohabitatores civitatum illarum et locum habeant contiguum et corpus faciant quasi unum, expedire videri, ut unius etiam praedictarum civitatum ad- stricti juribus, alterius earum statutis et consuetudinibus potiantur; et quia plus essent ad Olomucium, tanquam propinquiorem civitatem, propter commoda animo inclinati, ideo nobis humiles communibus precibus instantissime supplicarunt, ut nostra indulgentia, sublatis de dictis civitatibus Brunensis ci- vitatis juribus, regulis jurium Olomucensium uti eos de caetero sineremus, praesertim cum facilius eis foret in eventum rei dubiae cives Olomucenses consulere, quam Brunenses. Nos autem post ex- positionem clarissimam omnium praemissorum in examen maturae deliberationis adduximus ea omnia et singula, quae petebant; tandem intellectis motivis eorum et discussis per rationes varias allegatis omnia, quae petebant, censuimus admittenda, praesertim quia rite advertimus, eos posse non mo- dicum unitate hujusmodi iu rebus temporalibus prosperari: animo igitur deliberato, voluntate libera ac de certa nostra scientia, nostrorum fidelium consilio accedente, omnia illa jura et singula, quibus se Brunensibus civibus hactenus conformarunt, tollimus et quoad eos annihilamus et de ipsis civi- tatibus nostris alienamus et abjicimus, decernentes expresse et vigore praesentium statuentes, imo omnino volentes, ut cives praedicti in observatione omnium jurium civilium et municipiorum, et etiam in mensuris seu metretis ac caeteris parvis et maximis negotiis Olomucensibus *) civibus nunc et in postea temporibus affuturis per omnia se conforment. Et quia omnibus conatibus ad hoc intendimus, quatenus facultates praedictorum civium nostrorum liberali munificentia augeamus, ideo de singularis nostrae gratiae indulgentia speciali saepe dictis nostris civibus concedimus et favemus, ut cujuslibet civis et incolae dictarum superius civitatum, non relictis haeredibus decedentis, res eius omnes et singulae tam immobiles quam mo- biles ad propinquiorem amicum, et non ad nos seu dominos loci, qui erunt pro tempore, sine con- tradictione qualibet, prout hoc idem observari in Olomucio comperimus, devolvantur. Porro quanto desiderio res eorum cupiamus augeri, mentem nostram apud se habitam intel- ligant, manifeste damus et donamus civibus praedictis, haeredibus et successoribus eorum judicium seu advocatiam civitatis utriusque cum omnibus emendis et aliis fructibus, utilitatibus et proventibus de eisdem judiciis seu advocatiis qualibet causa seu ratione provenientibus universis, cum theloneo et pleno jure fori, id est utilitatibus et fructibus, pullis circa Nativitatem Christi, ovis, caseis circa festivitatem Penthecostes anno quolibet, sicut ab antiquis temporibus a villanis et rusticis exigere et recipere est consuetum. Simili modo emolumenta omnia et proventus, quae de stationibus panum ac panniluviis, macellis seu mensis carnificum et carnes vendentium, et insuper quae pincernae sive propinatores cerevisiae solent dare, nihil nobis omnino, heredibus et successoribus nostris in eisdem proventibus reservantes, per dictos cives, heredes et successores eorum omnia praedicta colligenda, tollenda, recipienda et secundum prisci temporis consvetudinem repetenda, et in usus suos ac civium praedictorum, prout eis melius videbitur, convertenda; ita tamen, quod cives praedicti, heredes et successores eorum pro tantis beneficiis, libertatibus, juribus, utilitatibus et fructibus, ita benigno animo erogatis, nobis, heredibus et successoribus nostris, dominis praedictarum civitatum, anno quo- libet nonaginta marcas grossorum denariorum Pragensium, pro termino sancti Wenceslai quadraginta quinque, et pro termino sancti Georgii similiter quadraginta quinque marcas veri et justi redditus nomine censuabunt; etiam respectu illius muneris, quo eis, ut devolutiones accipiant, donavimus jus civile, viginti octo marcas grossorum, in festo sancti Wenceslai decem, in festo sancti Martini octo
482 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ad invicem congregatos nos de suis juribus, statutis et consuetudinibus clarissime informasse, qualiter in parte, ut putamus, mensura-seu metreta grani, vini et cerevisiae potionum Olomucensibus,*) et in ceteris juribus se Brunensibus civibus conformarent, sicque sub duarum civitatum consuetudinibus hucusque rem suam publicam direxisse. Cum autem cohabitatores civitatum illarum et locum habeant contiguum et corpus faciant quasi unum, expedire videri, ut unius etiam praedictarum civitatum ad- stricti juribus, alterius earum statutis et consuetudinibus potiantur; et quia plus essent ad Olomucium, tanquam propinquiorem civitatem, propter commoda animo inclinati, ideo nobis humiles communibus precibus instantissime supplicarunt, ut nostra indulgentia, sublatis de dictis civitatibus Brunensis ci- vitatis juribus, regulis jurium Olomucensium uti eos de caetero sineremus, praesertim cum facilius eis foret in eventum rei dubiae cives Olomucenses consulere, quam Brunenses. Nos autem post ex- positionem clarissimam omnium praemissorum in examen maturae deliberationis adduximus ea omnia et singula, quae petebant; tandem intellectis motivis eorum et discussis per rationes varias allegatis omnia, quae petebant, censuimus admittenda, praesertim quia rite advertimus, eos posse non mo- dicum unitate hujusmodi iu rebus temporalibus prosperari: animo igitur deliberato, voluntate libera ac de certa nostra scientia, nostrorum fidelium consilio accedente, omnia illa jura et singula, quibus se Brunensibus civibus hactenus conformarunt, tollimus et quoad eos annihilamus et de ipsis civi- tatibus nostris alienamus et abjicimus, decernentes expresse et vigore praesentium statuentes, imo omnino volentes, ut cives praedicti in observatione omnium jurium civilium et municipiorum, et etiam in mensuris seu metretis ac caeteris parvis et maximis negotiis Olomucensibus *) civibus nunc et in postea temporibus affuturis per omnia se conforment. Et quia omnibus conatibus ad hoc intendimus, quatenus facultates praedictorum civium nostrorum liberali munificentia augeamus, ideo de singularis nostrae gratiae indulgentia speciali saepe dictis nostris civibus concedimus et favemus, ut cujuslibet civis et incolae dictarum superius civitatum, non relictis haeredibus decedentis, res eius omnes et singulae tam immobiles quam mo- biles ad propinquiorem amicum, et non ad nos seu dominos loci, qui erunt pro tempore, sine con- tradictione qualibet, prout hoc idem observari in Olomucio comperimus, devolvantur. Porro quanto desiderio res eorum cupiamus augeri, mentem nostram apud se habitam intel- ligant, manifeste damus et donamus civibus praedictis, haeredibus et successoribus eorum judicium seu advocatiam civitatis utriusque cum omnibus emendis et aliis fructibus, utilitatibus et proventibus de eisdem judiciis seu advocatiis qualibet causa seu ratione provenientibus universis, cum theloneo et pleno jure fori, id est utilitatibus et fructibus, pullis circa Nativitatem Christi, ovis, caseis circa festivitatem Penthecostes anno quolibet, sicut ab antiquis temporibus a villanis et rusticis exigere et recipere est consuetum. Simili modo emolumenta omnia et proventus, quae de stationibus panum ac panniluviis, macellis seu mensis carnificum et carnes vendentium, et insuper quae pincernae sive propinatores cerevisiae solent dare, nihil nobis omnino, heredibus et successoribus nostris in eisdem proventibus reservantes, per dictos cives, heredes et successores eorum omnia praedicta colligenda, tollenda, recipienda et secundum prisci temporis consvetudinem repetenda, et in usus suos ac civium praedictorum, prout eis melius videbitur, convertenda; ita tamen, quod cives praedicti, heredes et successores eorum pro tantis beneficiis, libertatibus, juribus, utilitatibus et fructibus, ita benigno animo erogatis, nobis, heredibus et successoribus nostris, dominis praedictarum civitatum, anno quo- libet nonaginta marcas grossorum denariorum Pragensium, pro termino sancti Wenceslai quadraginta quinque, et pro termino sancti Georgii similiter quadraginta quinque marcas veri et justi redditus nomine censuabunt; etiam respectu illius muneris, quo eis, ut devolutiones accipiant, donavimus jus civile, viginti octo marcas grossorum, in festo sancti Wenceslai decem, in festo sancti Martini octo
Strana 483
z roku 1496. 483 et in festo sancti Georgii decem marcas, nobis, heredibus et successoribus nostris, illarum civitatum dominis, ipsi heredes et successores eorum in perpetuum semper dabunt. Et ut sint de donatis eis beneficiis, libertatibus et donationibus certiores, nos Petrus supe- rius nominatus pro nobis, heredibus et successoribus nostris bona fide, sincere, animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra scientia promittimus et spondemus, saepe dictos cives, nostros fideles dilectos, heredes et successores eorum circa libertates hujusmodi et indulta observare, nec quacunque ratione et causa quoque modo in parte vel in toto violare, sed potius ea nunc et in perpetuum benigne, gratiosissime et benivole observare. In cujus robur firmitatis sigillum majus de certa nostra scientia praesentibus appendi jus- simus, testimonio litterarum. Datum in Prostiegov, die et festo Penthecostes anno domini milesimo quadringentesimo sexto. [1406, 30. Maii.] Na kterýžto list a zápis již psaní měšťané i obyvatelé jich práv a svobod svých měst- ských až dosavad beze všech překážek pánův svých, předkův našich, tudíž i našich, pokojně požívali jsou tím vším řádem a způsobem, jako měšťané Holomoučtí. Kteréhožto listu a zá- pisu a těch práv a svobod městských od svrchupsaného pana Petra měšťanům a obyvatelům Prostějovským daných a zapsaných tímto listem naším mocně potvrzujem a za mocné, pevné a stálé je vyznáváme bejti, jako by slovo od slova vylíčeny a rozšířeny byly, a slibujeme i s na- šimi potomky, pány města svrchupsaného, při nich na věčné časy beze všech překážek držeti a zachovati. A nad to chtíce již psané měšťany dostatečněji v jich právích a svobodách opatřiti, aby pro krátkost slov tohoto listu páně Petrova častopsaným měšťanům zmatku někdo z potomkův našich nečinil v právích a svobodách jejich městských, a toho listu k svému rozumu, vůli a užitku nevykládal, a aby často psaní měšťané i předměšťané i obyvatelé jich, kteříž nyní jsou aneb na potomní časy budou, poznali naši milost a lásku, kterou jsme k nim měli, máme a jmíti míníme, v tom usilujíce, kterak bychom je zveličili a statky rozmnožili; jakož já Vra- tislav svrchupsaný zjednal sem od nejjasnějšího knížete a pána, pana Vladislava, Uherského, Českého krále oc a margkrabie Moravského oc, pána mého milostivého, ke cti jejich, aby čer- veným voskem pečetili a pečeť kryli, jako jiná královská města v margkrabství Moravském; a poněvadž toho z obdarování královského tak požívají bez překážky všelijakých osob, chceme, aby taky všech práv a svobod městských často psaní měšťané i obyvatelé jich požívali a uží- vali beze vší výminky, kterýchž požívají měšťané Olomoucští ve mnoze i v mále. A abychom vždy v něčem již psaných měšťanův neobmeškali, toto znamenitě ozna- mujem, že měšťané svrchupsaní při spravedlivých starodávních činžích a poplatcích od nás i od našich potomkův držáni a zachováni býti mají, a nad to nespravedlivě nemá na ně býti saháno a přimyšlováno. Než což by se vnově nyní nebo potom okolo města přisadilo, ten plat sobě a svým potomkům zachováváme. Než jestliže by se z domův městských v městě více domkův vzdělalo, ten plat ne nám nebo potomkům našim placen býti má, ale k těm domům, z který ch]ž ti domkové budou vzděláni, na věčné časy. A jakož tíž měšťané žádné roboty spravedlivě nám povinni nejsou činiti, též také při tom od nás i od našich potomkův zůstaveni bejti mají beze všech robot. Item šenkův vinných i jiných všelijakých pití, šenkování, i jiných všech kupectví a obchodův, kterak se kolivěk jmenují aneb jmenovány býti mohú, a jakýmžkoli spůsobem nebo příčinou mohly by vymyšleny býti, ješto bychom je k užitkům našim přivésti nebo při- voditi mohli a měli, těch se všech zbavujem a odříkáme i našich všech potomkův na věčné 61*
z roku 1496. 483 et in festo sancti Georgii decem marcas, nobis, heredibus et successoribus nostris, illarum civitatum dominis, ipsi heredes et successores eorum in perpetuum semper dabunt. Et ut sint de donatis eis beneficiis, libertatibus et donationibus certiores, nos Petrus supe- rius nominatus pro nobis, heredibus et successoribus nostris bona fide, sincere, animo deliberato, voluntate libera ac de certa nostra scientia promittimus et spondemus, saepe dictos cives, nostros fideles dilectos, heredes et successores eorum circa libertates hujusmodi et indulta observare, nec quacunque ratione et causa quoque modo in parte vel in toto violare, sed potius ea nunc et in perpetuum benigne, gratiosissime et benivole observare. In cujus robur firmitatis sigillum majus de certa nostra scientia praesentibus appendi jus- simus, testimonio litterarum. Datum in Prostiegov, die et festo Penthecostes anno domini milesimo quadringentesimo sexto. [1406, 30. Maii.] Na kterýžto list a zápis již psaní měšťané i obyvatelé jich práv a svobod svých měst- ských až dosavad beze všech překážek pánův svých, předkův našich, tudíž i našich, pokojně požívali jsou tím vším řádem a způsobem, jako měšťané Holomoučtí. Kteréhožto listu a zá- pisu a těch práv a svobod městských od svrchupsaného pana Petra měšťanům a obyvatelům Prostějovským daných a zapsaných tímto listem naším mocně potvrzujem a za mocné, pevné a stálé je vyznáváme bejti, jako by slovo od slova vylíčeny a rozšířeny byly, a slibujeme i s na- šimi potomky, pány města svrchupsaného, při nich na věčné časy beze všech překážek držeti a zachovati. A nad to chtíce již psané měšťany dostatečněji v jich právích a svobodách opatřiti, aby pro krátkost slov tohoto listu páně Petrova častopsaným měšťanům zmatku někdo z potomkův našich nečinil v právích a svobodách jejich městských, a toho listu k svému rozumu, vůli a užitku nevykládal, a aby často psaní měšťané i předměšťané i obyvatelé jich, kteříž nyní jsou aneb na potomní časy budou, poznali naši milost a lásku, kterou jsme k nim měli, máme a jmíti míníme, v tom usilujíce, kterak bychom je zveličili a statky rozmnožili; jakož já Vra- tislav svrchupsaný zjednal sem od nejjasnějšího knížete a pána, pana Vladislava, Uherského, Českého krále oc a margkrabie Moravského oc, pána mého milostivého, ke cti jejich, aby čer- veným voskem pečetili a pečeť kryli, jako jiná královská města v margkrabství Moravském; a poněvadž toho z obdarování královského tak požívají bez překážky všelijakých osob, chceme, aby taky všech práv a svobod městských často psaní měšťané i obyvatelé jich požívali a uží- vali beze vší výminky, kterýchž požívají měšťané Olomoucští ve mnoze i v mále. A abychom vždy v něčem již psaných měšťanův neobmeškali, toto znamenitě ozna- mujem, že měšťané svrchupsaní při spravedlivých starodávních činžích a poplatcích od nás i od našich potomkův držáni a zachováni býti mají, a nad to nespravedlivě nemá na ně býti saháno a přimyšlováno. Než což by se vnově nyní nebo potom okolo města přisadilo, ten plat sobě a svým potomkům zachováváme. Než jestliže by se z domův městských v městě více domkův vzdělalo, ten plat ne nám nebo potomkům našim placen býti má, ale k těm domům, z který ch]ž ti domkové budou vzděláni, na věčné časy. A jakož tíž měšťané žádné roboty spravedlivě nám povinni nejsou činiti, též také při tom od nás i od našich potomkův zůstaveni bejti mají beze všech robot. Item šenkův vinných i jiných všelijakých pití, šenkování, i jiných všech kupectví a obchodův, kterak se kolivěk jmenují aneb jmenovány býti mohú, a jakýmžkoli spůsobem nebo příčinou mohly by vymyšleny býti, ješto bychom je k užitkům našim přivésti nebo při- voditi mohli a měli, těch se všech zbavujem a odříkáme i našich všech potomkův na věčné 61*
Strana 484
484 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina časy i našich všech ouředníkův, tak aby ti měšťané Prostějovští i obyvatelé jich mohli těmi všemi obchody se živiti a jich užívati sami k svým užitkům, jak by nejlípe mohli. Item toho jim z naší zvláštní milosti přidáváme: jestliže by sobě jaké užitky při rathouze potomně zdělati a přivésti mohli, ty všecky při nich k městskému užitku zůstavujem po věčné časy. Též i užitek vedení vody do pivovaru k jich městskému užitku přidáváme, na kterouž prvé list a zápis ode mne Johanky svrchupsané mají, tak aby ten užitek při nich na věčné časy zůstal a při tej moci, jakž jest v tom listu obsaženo. Který ch]žto svrchupsaných práv, panem Petrem svrchupsaným nadaných a námi po- tvrzených a námi vnově nadaných, měšťané svrchupsaní na věčné časy požívati mají a budou. Slibujíce jim sami za se i potomky naše, pány města svrchupsaného, že jim v tom od nás a potomkův našich překáženo bejti nemá, než při tom při všem pokojně bez přerušení, a vše- lijakých vymyšlených překážek zachováni a držáni bejti mají, tak jakož se svrchu píše. A oni také měšťané a obyvatelé svrchupsaní i potomci jich k nám a potomkům našim, pánům města toho, mají se věrně a právě jmíti a zachovati, nás se přidržejíce. By pak jaká různice v zemi margkrabství Moravského aneb kdežkoliv jinde vznikla, aneb jaké pozdvižení v obci z jakéžkoliv příčiny aneb z jakéhokoliv návodu aneb důkladu lidského světských neb du- chovních se stalo, nemají se od nás a potomkův našich, pánův již psaného města, odtrhati, ale věrně a právě se přidržeti, jako na dobré lidi sluší. Také toto míti chceme a potomky naše v tom zavazujem: kdož by z potomkův našich v to město uvázati se měl, aby ten každý prvé, nežli jemu měšťané Prostějovští člo- věčenství slíbí, svrchupsaným měšťanům práv a svobod všech svrchupsaných předky našimi a námi nadaných a potvrzených svým listem potvrdil, podle toho přípisu našeho, kterýž měšťané svrchupsaní od nás pod našimi pečetmi mají; a když jim ten list v jich moc dá, te h da jemu měšťané člověčenství, tak jako pánu svému, mají slíbiti. A těm všem věcem na potvrzení a zdržení my Johanka a Vratislav svrchupsaní pe- četi naše vlastní s naším jistým vědomím dobrovolně přivěsiti jsme dali k tomuto listu. A pro lepší jistost prosili jsme urozených pánův, pana Jana Pinovského z Sovince, nejvyššího sudího margkrabství Moravského, pana Albrechta staršího z Šternbergka seděním na Holešově, pana Karla z Vlašimě seděním na Litovli, a urozeného a statečného rytíře pana Jakoba z Šá- rova a na Krumbsíně, nejvyššího hofrychtýře margkrabství Moravského, a urozených vladyk Jindřicha z Jezera a Vítka z Ptění, že jsou pečeti své vedle nás dali přivěsiti též k tomuto listu. Jenž jest dán na hradě Plumlově léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého deva- desátého čtvrtého počítajíc, v pondělí po svatém Bartholoměji apoštolu [1494, 25. srpna]. Kteřížto měšťané svrchupsaní s pilností jsou mne za to žádali a prosili, abych jim těch práv a svobod od pana Petra svrchupsaného nadaných i také paní Johankou a panem Vratislavem svrchupsanými potvrzených i také znova jimi nadaných listem svým potvrdil: kdežto já Vilím svrchupsaný jich slušnou a snažnou prozbu vida a k nim jsa nachýlen, těch všech práv v těch listech svrchupsaných měšťanům svrchu- psaným nadaných a zapsaných tímto listem potvrzuji, a měšťany častopsané**) při nich i s dědici a potomky svými, pány města svrchupsaného, ve všech kusích a ar- tikulech, tak jakž se v těch listech zavírají, chceme beze všeho porušení držeti a zůstaviti po věčné časy. A oni měšťané svrchupsaní i budoucí jich potomci mají
484 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina časy i našich všech ouředníkův, tak aby ti měšťané Prostějovští i obyvatelé jich mohli těmi všemi obchody se živiti a jich užívati sami k svým užitkům, jak by nejlípe mohli. Item toho jim z naší zvláštní milosti přidáváme: jestliže by sobě jaké užitky při rathouze potomně zdělati a přivésti mohli, ty všecky při nich k městskému užitku zůstavujem po věčné časy. Též i užitek vedení vody do pivovaru k jich městskému užitku přidáváme, na kterouž prvé list a zápis ode mne Johanky svrchupsané mají, tak aby ten užitek při nich na věčné časy zůstal a při tej moci, jakž jest v tom listu obsaženo. Který ch]žto svrchupsaných práv, panem Petrem svrchupsaným nadaných a námi po- tvrzených a námi vnově nadaných, měšťané svrchupsaní na věčné časy požívati mají a budou. Slibujíce jim sami za se i potomky naše, pány města svrchupsaného, že jim v tom od nás a potomkův našich překáženo bejti nemá, než při tom při všem pokojně bez přerušení, a vše- lijakých vymyšlených překážek zachováni a držáni bejti mají, tak jakož se svrchu píše. A oni také měšťané a obyvatelé svrchupsaní i potomci jich k nám a potomkům našim, pánům města toho, mají se věrně a právě jmíti a zachovati, nás se přidržejíce. By pak jaká různice v zemi margkrabství Moravského aneb kdežkoliv jinde vznikla, aneb jaké pozdvižení v obci z jakéžkoliv příčiny aneb z jakéhokoliv návodu aneb důkladu lidského světských neb du- chovních se stalo, nemají se od nás a potomkův našich, pánův již psaného města, odtrhati, ale věrně a právě se přidržeti, jako na dobré lidi sluší. Také toto míti chceme a potomky naše v tom zavazujem: kdož by z potomkův našich v to město uvázati se měl, aby ten každý prvé, nežli jemu měšťané Prostějovští člo- věčenství slíbí, svrchupsaným měšťanům práv a svobod všech svrchupsaných předky našimi a námi nadaných a potvrzených svým listem potvrdil, podle toho přípisu našeho, kterýž měšťané svrchupsaní od nás pod našimi pečetmi mají; a když jim ten list v jich moc dá, te h da jemu měšťané člověčenství, tak jako pánu svému, mají slíbiti. A těm všem věcem na potvrzení a zdržení my Johanka a Vratislav svrchupsaní pe- četi naše vlastní s naším jistým vědomím dobrovolně přivěsiti jsme dali k tomuto listu. A pro lepší jistost prosili jsme urozených pánův, pana Jana Pinovského z Sovince, nejvyššího sudího margkrabství Moravského, pana Albrechta staršího z Šternbergka seděním na Holešově, pana Karla z Vlašimě seděním na Litovli, a urozeného a statečného rytíře pana Jakoba z Šá- rova a na Krumbsíně, nejvyššího hofrychtýře margkrabství Moravského, a urozených vladyk Jindřicha z Jezera a Vítka z Ptění, že jsou pečeti své vedle nás dali přivěsiti též k tomuto listu. Jenž jest dán na hradě Plumlově léta od narození Syna božího tisícího čtyrstého deva- desátého čtvrtého počítajíc, v pondělí po svatém Bartholoměji apoštolu [1494, 25. srpna]. Kteřížto měšťané svrchupsaní s pilností jsou mne za to žádali a prosili, abych jim těch práv a svobod od pana Petra svrchupsaného nadaných i také paní Johankou a panem Vratislavem svrchupsanými potvrzených i také znova jimi nadaných listem svým potvrdil: kdežto já Vilím svrchupsaný jich slušnou a snažnou prozbu vida a k nim jsa nachýlen, těch všech práv v těch listech svrchupsaných měšťanům svrchu- psaným nadaných a zapsaných tímto listem potvrzuji, a měšťany častopsané**) při nich i s dědici a potomky svými, pány města svrchupsaného, ve všech kusích a ar- tikulech, tak jakž se v těch listech zavírají, chceme beze všeho porušení držeti a zůstaviti po věčné časy. A oni měšťané svrchupsaní i budoucí jich potomci mají
Strana 485
z roku 1496. 485 se také k nám věrně a právě ve vší poddanosti zachovati, jakožto ku pánům svým dědičným, žádné věci sobě ku pomoci proti nám neberouce, uložením světských i duchovních, což by nám i budoucím pánům ke škodě býti mělo, ani se od nás odtrhovati, než věrně se nás přidržeti po věčné časy. A těm všem věcem na potvrzení a držení já svrchupsaný Vilém pečeť svou vlastní s mým jistým vědomím přivěsiti sem dobrovolně k tomuto listu kázal. A pro lepší jistotu připrosil jsem urozeného pána pana Albrechta staršího z Šternberka a na Holešově, a urozených vládyk Jana Lechvického z Zástřizl, Václava Čeple z Brtku a na Bartošovicích, Jindřicha z Jezera, Václava Opršala z Zher***) a Vítka ze Ptění, že jsou pečeti své podle mé dali přivěsiti též k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Prostějově, v outerý den svaté Apollony, léta Páně tisícího čtyrstého devadesátého šestého počítajíc. *) Original konfirmace cís. Leopolda má chybně „Olomucensium“. **) Konfirmace Leopoldova chybně: „měšťané častopsaní“. ***) Konfirmace má: „z Hor“. 627. Johannes Ronychéř Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky ves Čepí, Skorotice a Janovice. V Brně 1496, 6. března. — D. Brn. kv. č. 13. f. 6. Johannes Ronychéř z Ronychova Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině oc, najvyššímu hofmistru království Českého, a jeho dědicóm ves Čepí s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, a k tomu v Skoroticích pět člověkův, kteříž k tomu příslušejí, s platy, s poplatky, s lukami, s pastvami, s pastviščemi, s chra- stinami, s lesy, s háji, s úroky, s užitky a požitky všeliakými, s řekú, s kostelním podacím tu v Čepím, s plným právem, panstvím a příslušenstvím, což k tomu zboží přísluší, i s ospy obilnými; item k tomu ves řečenú Janovice s dvorem, s lesy, s robotami, s lukami, s rybníkem i s jinými se všemi příslušnostmi již psaného zboží a vsi, tak jakož jsem toho všeho sám v držení byl a jeho požíval, nic sobě na tom zboží ani erbóm ani budúcím svým žádného práva ani kterého vlastenství nezachovávaje ani pozóstavuje, ve dsky zemské vkládám a vpisuji ku pravému dě- dicství, k jmění, k držení a požívání. 628. Valentin Hohenekar z Rejsova, purkrabí na Steyereku, dává list po strýci svém To- manovi Hohenekarovi z Rejsova i všecko právo své na tvrz Přeckov Janovi z Lomnice. Ru- kojmí: páni Ladslav z Boskovic na Třebové, nejv. komorník markr. Mor., Albrecht z Boskovic na Letovicích, Karel z Vlašimě a z Ousova; rytířové Jakub z Šárova na Krumsíně, hofrychtéř m. M., Znata z Kukvic a z Rosic, a vládyka Koleso z Rakové. Datum v Brně, v pondělí po sv. Kunhutě (7. bř.) 1496. Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 290.
z roku 1496. 485 se také k nám věrně a právě ve vší poddanosti zachovati, jakožto ku pánům svým dědičným, žádné věci sobě ku pomoci proti nám neberouce, uložením světských i duchovních, což by nám i budoucím pánům ke škodě býti mělo, ani se od nás odtrhovati, než věrně se nás přidržeti po věčné časy. A těm všem věcem na potvrzení a držení já svrchupsaný Vilém pečeť svou vlastní s mým jistým vědomím přivěsiti sem dobrovolně k tomuto listu kázal. A pro lepší jistotu připrosil jsem urozeného pána pana Albrechta staršího z Šternberka a na Holešově, a urozených vládyk Jana Lechvického z Zástřizl, Václava Čeple z Brtku a na Bartošovicích, Jindřicha z Jezera, Václava Opršala z Zher***) a Vítka ze Ptění, že jsou pečeti své podle mé dali přivěsiti též k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v Prostějově, v outerý den svaté Apollony, léta Páně tisícího čtyrstého devadesátého šestého počítajíc. *) Original konfirmace cís. Leopolda má chybně „Olomucensium“. **) Konfirmace Leopoldova chybně: „měšťané častopsaní“. ***) Konfirmace má: „z Hor“. 627. Johannes Ronychéř Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky ves Čepí, Skorotice a Janovice. V Brně 1496, 6. března. — D. Brn. kv. č. 13. f. 6. Johannes Ronychéř z Ronychova Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině oc, najvyššímu hofmistru království Českého, a jeho dědicóm ves Čepí s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú, a k tomu v Skoroticích pět člověkův, kteříž k tomu příslušejí, s platy, s poplatky, s lukami, s pastvami, s pastviščemi, s chra- stinami, s lesy, s háji, s úroky, s užitky a požitky všeliakými, s řekú, s kostelním podacím tu v Čepím, s plným právem, panstvím a příslušenstvím, což k tomu zboží přísluší, i s ospy obilnými; item k tomu ves řečenú Janovice s dvorem, s lesy, s robotami, s lukami, s rybníkem i s jinými se všemi příslušnostmi již psaného zboží a vsi, tak jakož jsem toho všeho sám v držení byl a jeho požíval, nic sobě na tom zboží ani erbóm ani budúcím svým žádného práva ani kterého vlastenství nezachovávaje ani pozóstavuje, ve dsky zemské vkládám a vpisuji ku pravému dě- dicství, k jmění, k držení a požívání. 628. Valentin Hohenekar z Rejsova, purkrabí na Steyereku, dává list po strýci svém To- manovi Hohenekarovi z Rejsova i všecko právo své na tvrz Přeckov Janovi z Lomnice. Ru- kojmí: páni Ladslav z Boskovic na Třebové, nejv. komorník markr. Mor., Albrecht z Boskovic na Letovicích, Karel z Vlašimě a z Ousova; rytířové Jakub z Šárova na Krumsíně, hofrychtéř m. M., Znata z Kukvic a z Rosic, a vládyka Koleso z Rakové. Datum v Brně, v pondělí po sv. Kunhutě (7. bř.) 1496. Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 290.
Strana 486
486 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 629. Jan Bystřický z Studnice prodává ves Rudvíkov a polovici kostelního podací Janovi z Lomnice za 700 fl. uh. Rukojmí: Prokop Zajímač z Kunštatu na Jevišovicích, Ladslav z Weitmile, Michal z Weitmile, Markvart z Kralovic, Jan Rechumberg z Želetic, Václav z Tvořehrazi. Dat. ve Znojmě druhý pondělí v postě (28. ún.) 1496. Jiný list o témž prodeji napsán byl 13. března 1496. Cod. Pernst. měst. Brn. 630. Král Vladislav Vilímovi z Pernšteina jako držiteli kláštera Třebíče dává výplatu na vsech téhož kláštera Vojkovicích, Sokolnicích a Telnici, kteréž drží Beneš z Boskovic a z Černé Hory. Datum v Prešpurce v neděli před Zvěstováním panny Marie (20. března) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 393; měst. Brn. fol. 129—130. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 321. 631. (et. XXIIII.) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a knězem opatem Velehradským o [Příkluky], Němčice oc. V Brně 1496, 14. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 80 b. Léta Páně tisícého čtyřistého devadesátého šestého, ve čtvrtek den svatého Tiburcí stala se smlúva námi Janem z Lomnice a na Meziříčí, hajtmanem markrabstvie Moravského, Vácslavem z Ludanic, podkomořím téhož markrabstvie, mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Če- ského, s strany jedné, a velebným knězem opatem a konventem kláštera Velehrad- ského z strany druhé, o výprosu na vsi Příkulkách [sic] a Velikých Němčicích, a to taková: že list, kterýž pan hofmistr jmá na výplatu Příkulků, ten má opatu vydati, a on se nemá na tu ves Příkluky více nic táhnúti, ani žádných jiných výpros nových k dědicství buďto k zápisuo jednati a vyprošovati on ani synové jeho nemají. A kněz opat i [s] konventem svým páně hofmistrovým má list udělati na Němčice s jejiem příslušenstviem na zástavu, který svědčiti má nahoře psanému panu Vilémovi a jeho dvěma synóm Janovi a Vojtěchovi, a na ten list opatuov má sobě pan Vilém od krále JMti potvrzenie zjednati. A ten první list, kterýž má na Němčice, má jej zkaziti. A kněz opat do těch psaných tří životuov Němčic vyplacovati nemá. Než jestliže by pán Buoh těch tří životů napřed psaných smrti uchovati neráčil, tehdy hned po jich smrti opat nynější nebo budúcí i [s] svým konventem, když by sumu, totiž tisíc zlatých uherských, položili, komuž by oni ty peníze na Němčicích zapsané poručili, tehdá hned nadepsanému opatu a jeho konventu beze všech zmatkuov a omluv nadepsanú ves postúpiti v jich moc mají a žádnému jinému. A také má nadepsaný pán i s svými syny, pokudž oni živi sú, na každý rok jmenovanému knězi opatu nynějšiemu i budúcímu a jeho konventu z Němčicských hor drajlink vína vy- dávati oc. Také nadepsaný pán má sám na sě i na syny své reversal udělati, a to
486 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 629. Jan Bystřický z Studnice prodává ves Rudvíkov a polovici kostelního podací Janovi z Lomnice za 700 fl. uh. Rukojmí: Prokop Zajímač z Kunštatu na Jevišovicích, Ladslav z Weitmile, Michal z Weitmile, Markvart z Kralovic, Jan Rechumberg z Želetic, Václav z Tvořehrazi. Dat. ve Znojmě druhý pondělí v postě (28. ún.) 1496. Jiný list o témž prodeji napsán byl 13. března 1496. Cod. Pernst. měst. Brn. 630. Král Vladislav Vilímovi z Pernšteina jako držiteli kláštera Třebíče dává výplatu na vsech téhož kláštera Vojkovicích, Sokolnicích a Telnici, kteréž drží Beneš z Boskovic a z Černé Hory. Datum v Prešpurce v neděli před Zvěstováním panny Marie (20. března) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 393; měst. Brn. fol. 129—130. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 321. 631. (et. XXIIII.) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a knězem opatem Velehradským o [Příkluky], Němčice oc. V Brně 1496, 14. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 80 b. Léta Páně tisícého čtyřistého devadesátého šestého, ve čtvrtek den svatého Tiburcí stala se smlúva námi Janem z Lomnice a na Meziříčí, hajtmanem markrabstvie Moravského, Vácslavem z Ludanic, podkomořím téhož markrabstvie, mezi urozeným panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiem hofmistrem královstvie Če- ského, s strany jedné, a velebným knězem opatem a konventem kláštera Velehrad- ského z strany druhé, o výprosu na vsi Příkulkách [sic] a Velikých Němčicích, a to taková: že list, kterýž pan hofmistr jmá na výplatu Příkulků, ten má opatu vydati, a on se nemá na tu ves Příkluky více nic táhnúti, ani žádných jiných výpros nových k dědicství buďto k zápisuo jednati a vyprošovati on ani synové jeho nemají. A kněz opat i [s] konventem svým páně hofmistrovým má list udělati na Němčice s jejiem příslušenstviem na zástavu, který svědčiti má nahoře psanému panu Vilémovi a jeho dvěma synóm Janovi a Vojtěchovi, a na ten list opatuov má sobě pan Vilém od krále JMti potvrzenie zjednati. A ten první list, kterýž má na Němčice, má jej zkaziti. A kněz opat do těch psaných tří životuov Němčic vyplacovati nemá. Než jestliže by pán Buoh těch tří životů napřed psaných smrti uchovati neráčil, tehdy hned po jich smrti opat nynější nebo budúcí i [s] svým konventem, když by sumu, totiž tisíc zlatých uherských, položili, komuž by oni ty peníze na Němčicích zapsané poručili, tehdá hned nadepsanému opatu a jeho konventu beze všech zmatkuov a omluv nadepsanú ves postúpiti v jich moc mají a žádnému jinému. A také má nadepsaný pán i s svými syny, pokudž oni živi sú, na každý rok jmenovanému knězi opatu nynějšiemu i budúcímu a jeho konventu z Němčicských hor drajlink vína vy- dávati oc. Také nadepsaný pán má sám na sě i na syny své reversal udělati, a to
Strana 487
z roku 1496. 487 takový, že na tom zboží sumy víc ani životuov kterýžch [sic] ani dědicstvie kterého vyprošovati nemá, a tak ten reversal udělati, jakož obyčej jest jiných reversalů dě- lati. Než po smrti těch tří životů že hned ta ves Němčice beze všelijakých zmatkuov má postúpena býti psanému opatu nynějšiemu neb budúcímu a jeho konventu, a žá- dnému jinému. A my svrchupsaní Jan a Vácslav k tomu na svědomie a pro lepší jistotu k tejto smlúvě své vlastní pečeti přitisknúti jsme rozkázali. Datum Brunne ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 322. 632. (z. XXIII.) Smlúva o Němčice [Vilíma z Pernsteina s nevlastní matkou] paní Marketú [z Vranova]. V Brně 1496, 14. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 80; arch. měst. Brn. f. 48 b—49. Léta buožieho tisícého čtyřistého devadesátého šestého stala sě smlúva námi Janem z Lompnice a na Meziří[čí], hajtmanem markrabstvie Moravského, Janem Pňovským z Sovince, najvyššiem sudím markrabstvie Moravského, Janem Berkú z Dubé a z Lippýho a na Šternberce, Albrechtem staršiem z Šternberka a na Holešově, Jakubem z Šárova a na Krumsíně, najvyššiem hofrychtéřem markrabstvie Moravského: Jakož sú na nás přišli a přestali mocně urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr, s jedné, a urozená paní paní Markéta z Vranova s strany druhé, o tvrz Němčice i ves i o všecko, což k tomu od starodávna pří- slušie, a to mezi nimi na jich mocném přestánie takto vypověděli jsme a vypovídáme: že pan hofmistr paní Marketě má dáti IM f. dobrých uherských na den sv. Vácslava najprv příščího, a ty je má ujistiti hned listem podle práva markrabstvie Morav- ského. A má ji pan hofmistr na tvrzi do osmi neděl nechati. A také všecky svrchky, kteréž má paní Markéta, ty sobě svobodně pobrati a odvésti má; i šafrán, který v zemi jest, má sobě vybrati. A včel tu má nechati paní Markéta, až by ten čas přišel, ač by je sobě mohla bez škody odvésti. A vinohrad, který jest kúpila, toho paní Markéta má v drženie býti, požívati podle práva horního, kteréžto vinohrady mají. Také dvuor, kterýž tu v Němčicích jest, s kterého služby se činiti mají, kterýž paní Markéta kúpila, ten při paní Markétě má zuostati v tom právě, zachovajíci se se jako jiní předkové její proti tomu pánu vrchnímu toho dvoru. Také paní Markéta má hned panu hofmistrovi Němčic tvrze i lidí i všeho, což k tomu přísluší, postú- piti; a ty všecky listy, kteréž jest jměla na Němčice, ty má panu hofmistrovi po- ložiti. A my svrchupsaní Jan z Lomnice oc, Jan Pňovský, Berka, Albrecht, Jakub Šárovec své jsme pečeti na svědomie k těmto listóm a výrokóm našim přidávili, a každé straně jeden dali pro správu lepší věcem nahořepsaným. Dán v Brně ve čtvrtek den svatého Tiburcí léta nahořepsaného oc. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 323.
z roku 1496. 487 takový, že na tom zboží sumy víc ani životuov kterýžch [sic] ani dědicstvie kterého vyprošovati nemá, a tak ten reversal udělati, jakož obyčej jest jiných reversalů dě- lati. Než po smrti těch tří životů že hned ta ves Němčice beze všelijakých zmatkuov má postúpena býti psanému opatu nynějšiemu neb budúcímu a jeho konventu, a žá- dnému jinému. A my svrchupsaní Jan a Vácslav k tomu na svědomie a pro lepší jistotu k tejto smlúvě své vlastní pečeti přitisknúti jsme rozkázali. Datum Brunne ut supra. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 322. 632. (z. XXIII.) Smlúva o Němčice [Vilíma z Pernsteina s nevlastní matkou] paní Marketú [z Vranova]. V Brně 1496, 14. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 80; arch. měst. Brn. f. 48 b—49. Léta buožieho tisícého čtyřistého devadesátého šestého stala sě smlúva námi Janem z Lompnice a na Meziří[čí], hajtmanem markrabstvie Moravského, Janem Pňovským z Sovince, najvyššiem sudím markrabstvie Moravského, Janem Berkú z Dubé a z Lippýho a na Šternberce, Albrechtem staršiem z Šternberka a na Holešově, Jakubem z Šárova a na Krumsíně, najvyššiem hofrychtéřem markrabstvie Moravského: Jakož sú na nás přišli a přestali mocně urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr, s jedné, a urozená paní paní Markéta z Vranova s strany druhé, o tvrz Němčice i ves i o všecko, což k tomu od starodávna pří- slušie, a to mezi nimi na jich mocném přestánie takto vypověděli jsme a vypovídáme: že pan hofmistr paní Marketě má dáti IM f. dobrých uherských na den sv. Vácslava najprv příščího, a ty je má ujistiti hned listem podle práva markrabstvie Morav- ského. A má ji pan hofmistr na tvrzi do osmi neděl nechati. A také všecky svrchky, kteréž má paní Markéta, ty sobě svobodně pobrati a odvésti má; i šafrán, který v zemi jest, má sobě vybrati. A včel tu má nechati paní Markéta, až by ten čas přišel, ač by je sobě mohla bez škody odvésti. A vinohrad, který jest kúpila, toho paní Markéta má v drženie býti, požívati podle práva horního, kteréžto vinohrady mají. Také dvuor, kterýž tu v Němčicích jest, s kterého služby se činiti mají, kterýž paní Markéta kúpila, ten při paní Markétě má zuostati v tom právě, zachovajíci se se jako jiní předkové její proti tomu pánu vrchnímu toho dvoru. Také paní Markéta má hned panu hofmistrovi Němčic tvrze i lidí i všeho, což k tomu přísluší, postú- piti; a ty všecky listy, kteréž jest jměla na Němčice, ty má panu hofmistrovi po- ložiti. A my svrchupsaní Jan z Lomnice oc, Jan Pňovský, Berka, Albrecht, Jakub Šárovec své jsme pečeti na svědomie k těmto listóm a výrokóm našim přidávili, a každé straně jeden dali pro správu lepší věcem nahořepsaným. Dán v Brně ve čtvrtek den svatého Tiburcí léta nahořepsaného oc. Výtah tištěn AČ. VI. 535 č. 323.
Strana 488
488 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 633. Výpověď ubrmanů Jindřicha z Jezera, Vítka ze Ptení a mistra Jakuba, písaře zemského men- šího práva v Olomúci, o vedení vody do města Prostějova. V Prostějově 1496, 23. dubna. — Arch. zemsk. v Brně, Bočkova sb. č. 10273; pamětní kn. Prostějovská f. 22. My Jindřich z Jezera, Vítek ze Ptení, mistr Jakub písař zemský menšího práva v Olomúci, vyznáváme . .. že jakož urozený pán pan Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, z jedné, a velební a poctiví kněží, kněz Konrád děkan a kněz Jan arcipřišt i všecka kapitola kostela Olomúckého, a múdří a opatrní páni purgermistr a rada města Olomúce z strany druhé, přišli a na nás mocně obapolně přestali sú o tu vodu, kteráž vzata jest v mlýnské struze nad mlýnem Drozdovským, a vede se dvojími trúbami od měšťan Prostějovských do města Prostějova do pivovaruov k užitku měšckému přes grunty lidí kapitolních a lidí pánů Olomúckých, i také o ty zahrady, kteréž leží za předměstím Prostě- jovským, kteréž zdělali lidé Prostějovští na gruntích kapitolních. O kterúžto vodu a grunty kapitolní, na nichž sú zahrady zdělány, mezi oběma stranoma s jich oba- polní dobrú vólí na jich mocné na nás přestání takto smy je smluvili a mezi nimi vypověděli, vypovídáme a vyříkáme. Najprve aby ta voda, v kterémž místě nad mlýnem Drozdovským jest v mlýnské struze vzata a ta se vede dvojími trubami skrze mlynářovu zahradu, tu na tom místě po věčné časy tak zůstala; a trúby dvěma řadoma skrze zahradu mlynáře Drozdovského aby kladeny byly, kolikrát by toho kdy měšťanóm Prostějovským po- třebí bylo, po věčné časy. A měšťané Prostějovščí také nemají více než dvěma řa- doma trúby klásti. A v tom mlynář ani potomci jeho ani žádný měšťanóm Prostě- jovským překážeti nikdy nemá. A za to mlynář Drozdovský trhového mýta i jeho potomci Prostějovským, což by na trh vezl nebo z trhu, nemají nic dávati ani pla- titi na věčné časy. Item ti lidé, přes jichžto grunty ta voda se vede a trúby se kladú, buď lidí kapitolních anebo lidí pánů měšťan Olomúckých, též trhového, což by k trhu vezli anebo z trhu, v Prostějově po věčné časy dávati a platiti nemají, a jiným lidem cizím nebo domácím z té dědiny slovem svým provázeti anebo pronášeti nemají. A jiní lidé z té dědiny z Drozdovic, kterýmž se přes jich grunty ta voda nevede, trhové týmž spůsobem starodávním, jako prve, povinni sú platiti. Také měšťané Pro- stějovští trúby, když by jim koli potřebí bylo, klásti anebo opravovati budú moci, kolikrátž by jim toho kdy potřebí bylo, a ti lidé i jich potomci jim toho brániti nemají. Item, což se zahrad dotýče, tak mezi nimi vypovídáme: aby pan Vilém dal Drozdovským tu nivu Šešarovskú, kteráž leží v jich roli Drozdovském, a tu roli,
488 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 633. Výpověď ubrmanů Jindřicha z Jezera, Vítka ze Ptení a mistra Jakuba, písaře zemského men- šího práva v Olomúci, o vedení vody do města Prostějova. V Prostějově 1496, 23. dubna. — Arch. zemsk. v Brně, Bočkova sb. č. 10273; pamětní kn. Prostějovská f. 22. My Jindřich z Jezera, Vítek ze Ptení, mistr Jakub písař zemský menšího práva v Olomúci, vyznáváme . .. že jakož urozený pán pan Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, z jedné, a velební a poctiví kněží, kněz Konrád děkan a kněz Jan arcipřišt i všecka kapitola kostela Olomúckého, a múdří a opatrní páni purgermistr a rada města Olomúce z strany druhé, přišli a na nás mocně obapolně přestali sú o tu vodu, kteráž vzata jest v mlýnské struze nad mlýnem Drozdovským, a vede se dvojími trúbami od měšťan Prostějovských do města Prostějova do pivovaruov k užitku měšckému přes grunty lidí kapitolních a lidí pánů Olomúckých, i také o ty zahrady, kteréž leží za předměstím Prostě- jovským, kteréž zdělali lidé Prostějovští na gruntích kapitolních. O kterúžto vodu a grunty kapitolní, na nichž sú zahrady zdělány, mezi oběma stranoma s jich oba- polní dobrú vólí na jich mocné na nás přestání takto smy je smluvili a mezi nimi vypověděli, vypovídáme a vyříkáme. Najprve aby ta voda, v kterémž místě nad mlýnem Drozdovským jest v mlýnské struze vzata a ta se vede dvojími trubami skrze mlynářovu zahradu, tu na tom místě po věčné časy tak zůstala; a trúby dvěma řadoma skrze zahradu mlynáře Drozdovského aby kladeny byly, kolikrát by toho kdy měšťanóm Prostějovským po- třebí bylo, po věčné časy. A měšťané Prostějovščí také nemají více než dvěma řa- doma trúby klásti. A v tom mlynář ani potomci jeho ani žádný měšťanóm Prostě- jovským překážeti nikdy nemá. A za to mlynář Drozdovský trhového mýta i jeho potomci Prostějovským, což by na trh vezl nebo z trhu, nemají nic dávati ani pla- titi na věčné časy. Item ti lidé, přes jichžto grunty ta voda se vede a trúby se kladú, buď lidí kapitolních anebo lidí pánů měšťan Olomúckých, též trhového, což by k trhu vezli anebo z trhu, v Prostějově po věčné časy dávati a platiti nemají, a jiným lidem cizím nebo domácím z té dědiny slovem svým provázeti anebo pronášeti nemají. A jiní lidé z té dědiny z Drozdovic, kterýmž se přes jich grunty ta voda nevede, trhové týmž spůsobem starodávním, jako prve, povinni sú platiti. Také měšťané Pro- stějovští trúby, když by jim koli potřebí bylo, klásti anebo opravovati budú moci, kolikrátž by jim toho kdy potřebí bylo, a ti lidé i jich potomci jim toho brániti nemají. Item, což se zahrad dotýče, tak mezi nimi vypovídáme: aby pan Vilém dal Drozdovským tu nivu Šešarovskú, kteráž leží v jich roli Drozdovském, a tu roli,
Strana 489
z roku 1496. 489 kteráž jest nad mlýnem horním, všicku, což rybníkem se nezatopí, kteráž leží nad horním mlýnem Prostějovským, i ty kusy role a loučky všecky až po haltéře, kteříž leží nad předměstí Nového Města u Prostějova, a ty všecky role dědičné po věčné časy zůstaňte při lidech Drozdovských, a zahrady s jich grunty zůstaňte při panu Vilémovi a dědicích jeho a páních Plumlovských. A jestliže by pan Vilém nebo potomci jeho chtěli a potřebovali té role pánů měšťan Olomúckých, kteráž leží na druhé straně proti těm zahradám, tehdy dadúce pan Vilém za to jiné role lidem pánů Olomúckých, což lidé za své přijmú, tedy to, což se lidem oddá, ostaň při panu Vilémovi a jeho dědicích věčně a dědičně. Kteréžto všecky svrchupsané věci a artykule obě straně mají sobě obapolně věrně a právě a v celosti beze všeho přerušení držeti a na věčné časy zachovati. A tomu na svědomí my svrchupsaní ubrmané pečeti naše vlastní k tejto naší výpo- vědi přivěsili sme. A my Vilém, kněz Konrád děkan, Jan arcipříšt i všecka kapitola kostela Olomúckého, purgermistr a rada města Olomúce svrchupsaní těm svrchu- psaným věcem na držení své jsme vlastní pečeti přivěsili k této výpovědi. Jenž jest dána a psána v Prostějově v sobotu na den svatého Jiří mučedlníka božího, léta od narození Syna božího tisícího čtyřstého devadesátého šestého počítajíce. 634. (contra XXV.) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] se panem Jiříkem Tvorkovský m] o zámek Louku. Na Mor. Krumlově 1496, 6. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 81; arch. měst. Brn. f. 49-50. Léta Páně MCCCCXCVI v pátek před svatým Stanislavem na Krumlově Moravském stala se jest smlúva mnú Václavem z Ludanic a na Veveří, podkomořím m[arkrabství] Moravského, mezi urozenými pány, panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyššiem hofmistrem království] Českého a jeho erby s jedné, a panem Jiříkem z Tvorkova od otce jeho pana Ondřeje a pana Kristofa, strajce jeho, s plnú mocí vyslaného [sic] z strany druhé i s jeho erby, o hrad Louku i s Olešnicí mě- stečkem i se vsmi k němu příslušejícími, kteréž jsú na nebožtíka pana Pertuolta z Tvorkova nápadem přišly po paní Kateřině z Lompnice manželce jeho; a to ta- ková: že svrchupsaný pan Vilém za hrad Louku svrchupsaný s jeho příslušenstvím, jakož nahoře psáno stojí, IM hřiven grošuov širokých rázu Pražského a čísla morav- ského, za každú hřivnu LXIIII g. počítajíc, dáti má; jakož již svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina na tu sumu dal VC hřiven širokých věna paní Markletě z Vra- nova, manželce nebožtíka pana Pertuolta, a L ſ grošuov širokých čeledi; a na ostatek té sumy svrchupsané pan Vilém z Pernšteina panu Jiříkovi, totiž na IIIIjc hřiven groší širokých českých má list udělati jemu a jeho erbóm s rukojměmi. Kte- rýchžto IIIIj“ hřiven grošuov českých svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina panu 62 Archiv Český XVI.
z roku 1496. 489 kteráž jest nad mlýnem horním, všicku, což rybníkem se nezatopí, kteráž leží nad horním mlýnem Prostějovským, i ty kusy role a loučky všecky až po haltéře, kteříž leží nad předměstí Nového Města u Prostějova, a ty všecky role dědičné po věčné časy zůstaňte při lidech Drozdovských, a zahrady s jich grunty zůstaňte při panu Vilémovi a dědicích jeho a páních Plumlovských. A jestliže by pan Vilém nebo potomci jeho chtěli a potřebovali té role pánů měšťan Olomúckých, kteráž leží na druhé straně proti těm zahradám, tehdy dadúce pan Vilém za to jiné role lidem pánů Olomúckých, což lidé za své přijmú, tedy to, což se lidem oddá, ostaň při panu Vilémovi a jeho dědicích věčně a dědičně. Kteréžto všecky svrchupsané věci a artykule obě straně mají sobě obapolně věrně a právě a v celosti beze všeho přerušení držeti a na věčné časy zachovati. A tomu na svědomí my svrchupsaní ubrmané pečeti naše vlastní k tejto naší výpo- vědi přivěsili sme. A my Vilém, kněz Konrád děkan, Jan arcipříšt i všecka kapitola kostela Olomúckého, purgermistr a rada města Olomúce svrchupsaní těm svrchu- psaným věcem na držení své jsme vlastní pečeti přivěsili k této výpovědi. Jenž jest dána a psána v Prostějově v sobotu na den svatého Jiří mučedlníka božího, léta od narození Syna božího tisícího čtyřstého devadesátého šestého počítajíce. 634. (contra XXV.) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] se panem Jiříkem Tvorkovský m] o zámek Louku. Na Mor. Krumlově 1496, 6. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 81; arch. měst. Brn. f. 49-50. Léta Páně MCCCCXCVI v pátek před svatým Stanislavem na Krumlově Moravském stala se jest smlúva mnú Václavem z Ludanic a na Veveří, podkomořím m[arkrabství] Moravského, mezi urozenými pány, panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyššiem hofmistrem království] Českého a jeho erby s jedné, a panem Jiříkem z Tvorkova od otce jeho pana Ondřeje a pana Kristofa, strajce jeho, s plnú mocí vyslaného [sic] z strany druhé i s jeho erby, o hrad Louku i s Olešnicí mě- stečkem i se vsmi k němu příslušejícími, kteréž jsú na nebožtíka pana Pertuolta z Tvorkova nápadem přišly po paní Kateřině z Lompnice manželce jeho; a to ta- ková: že svrchupsaný pan Vilém za hrad Louku svrchupsaný s jeho příslušenstvím, jakož nahoře psáno stojí, IM hřiven grošuov širokých rázu Pražského a čísla morav- ského, za každú hřivnu LXIIII g. počítajíc, dáti má; jakož již svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina na tu sumu dal VC hřiven širokých věna paní Markletě z Vra- nova, manželce nebožtíka pana Pertuolta, a L ſ grošuov širokých čeledi; a na ostatek té sumy svrchupsané pan Vilém z Pernšteina panu Jiříkovi, totiž na IIIIjc hřiven groší širokých českých má list udělati jemu a jeho erbóm s rukojměmi. Kte- rýchžto IIIIj“ hřiven grošuov českých svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina panu 62 Archiv Český XVI.
Strana 490
490 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Jiříkovi má dáti a platiti rozdílně, na svatý Jiří najprv příští po datum listu tohoto II° hřiven a XXV hřiven grošuov českých širokých za právo páně Ondřejovo z Tvor- kova otce jeho, páně Jiříkova svrchupsaného, a páně Kristofora strajce jeho odtudž z Tvorkova, kteréž jest na ně po panu Pertuoltovi připadlo jakožto na strajce vedle příbuznosti; a na to svrchupsané zbožie týž pan Jiřík má list obyčejný správní s rukojmiemi vedle řádu a obyčeje země Moravské udělati, aneboli od otce svého pana Ondřeje a strajce svého pana Kristofora zjednati, aby to zboží již nadepsanému panu Vilémovi a jeho erbóm ve dcky zemské Olomúcké vloženo bylo vedle řádu a obyčeje země Moravské. Tomu na svědomí já svrchupsaný Václav z Ludanic ja- kožto smlúvce svú pečeť vlastní jsem přitiskl; a urozený pán pan Vilém z Pern- šteina a pan Jiřík z Tvorkova, slíbivše sami sobě od sebe i od svých erbuov ctně a právě sobě zdržeti a zachovati, což se nahoře píše, pečeti své vlastní k tejto pan Vilém z Pernšteina a druhú pan Jiřík z Tvorkova smlúvě přitiskli, a jednu tuto smlúvu pan Vilém má a druhú pan Jiřík. Stalo se místa a dne a léta, jakož na- hoře psáno stojí oc. Výtah tištěn AČ. VI 535 č. 324. 635. Kvitancí a děkování Johannesa z [Kunovic] pánu JMti [V. z Pernšteina] z poručenství. 1496 (na začátku června). — Cod. Pernst. měst. Brn. ƒ. 28. Jaa Johannes z Kunovic vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzdří nebo čtúce slyšeti budou: Jakož najdůstojnější otec a paan, pan Jan biskup někdy Varadínský oc, pan otec muoj najmilejší JMt, od kteréhožto já všecko dobré maam, jsa poručníkem mým mocným otcovským po nebožčíku otci mém, i kdež se jest ráčil daati do zákona, ráčil jest udělati a spůsobiti poručníka mocného a otcov- ského dckami mne i statku mého, kterýž po nebožtíku otci svém milém maam, kte- réhož jest dosti málo bylo, i tudíž který mi jest JMt z svej milosti a lásky daati ráčil, urozeného pána pana Viléma z Pernšteina najvyššího hofmistra království Če- ského; kdež týž paan Vilém JMt, sa toho všeho statku mého v držení, jej jest opa- trovati a říditi raačil a ku požitku mému znamenitý mu] přivoditi. A tuto milost ráčil mi jest JMt okázati, že sa mým otcovským poručníkem, a vedle toho mocného poručenství a svěření, kterýž jest pan biskup JMt učiniti raačil, mohl JMt toho statku spravedlivě požívati až do let mých dospělých. I ráčil jest JMt pro mé dobré své povolení k tomu daati, že pan biskup JMt ráčil mi jest list od KMti nadepsaný zjednati, na kterýžto list královský ráčil mi jest statku, kteréhož mocným a otcovským poručníkem byl, mohovitého i nemohovitého postúpiti a mně jej v mú moc daati ráčil. Kdež já nahořepsaný Johannes s takové milosti a z dostatečného spravování statku mého od počátku, když se jest JMt ráčil uvázati, JMti děkoval jsem a JMti
490 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Jiříkovi má dáti a platiti rozdílně, na svatý Jiří najprv příští po datum listu tohoto II° hřiven a XXV hřiven grošuov českých širokých za právo páně Ondřejovo z Tvor- kova otce jeho, páně Jiříkova svrchupsaného, a páně Kristofora strajce jeho odtudž z Tvorkova, kteréž jest na ně po panu Pertuoltovi připadlo jakožto na strajce vedle příbuznosti; a na to svrchupsané zbožie týž pan Jiřík má list obyčejný správní s rukojmiemi vedle řádu a obyčeje země Moravské udělati, aneboli od otce svého pana Ondřeje a strajce svého pana Kristofora zjednati, aby to zboží již nadepsanému panu Vilémovi a jeho erbóm ve dcky zemské Olomúcké vloženo bylo vedle řádu a obyčeje země Moravské. Tomu na svědomí já svrchupsaný Václav z Ludanic ja- kožto smlúvce svú pečeť vlastní jsem přitiskl; a urozený pán pan Vilém z Pern- šteina a pan Jiřík z Tvorkova, slíbivše sami sobě od sebe i od svých erbuov ctně a právě sobě zdržeti a zachovati, což se nahoře píše, pečeti své vlastní k tejto pan Vilém z Pernšteina a druhú pan Jiřík z Tvorkova smlúvě přitiskli, a jednu tuto smlúvu pan Vilém má a druhú pan Jiřík. Stalo se místa a dne a léta, jakož na- hoře psáno stojí oc. Výtah tištěn AČ. VI 535 č. 324. 635. Kvitancí a děkování Johannesa z [Kunovic] pánu JMti [V. z Pernšteina] z poručenství. 1496 (na začátku června). — Cod. Pernst. měst. Brn. ƒ. 28. Jaa Johannes z Kunovic vyznávám tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzdří nebo čtúce slyšeti budou: Jakož najdůstojnější otec a paan, pan Jan biskup někdy Varadínský oc, pan otec muoj najmilejší JMt, od kteréhožto já všecko dobré maam, jsa poručníkem mým mocným otcovským po nebožčíku otci mém, i kdež se jest ráčil daati do zákona, ráčil jest udělati a spůsobiti poručníka mocného a otcov- ského dckami mne i statku mého, kterýž po nebožtíku otci svém milém maam, kte- réhož jest dosti málo bylo, i tudíž který mi jest JMt z svej milosti a lásky daati ráčil, urozeného pána pana Viléma z Pernšteina najvyššího hofmistra království Če- ského; kdež týž paan Vilém JMt, sa toho všeho statku mého v držení, jej jest opa- trovati a říditi raačil a ku požitku mému znamenitý mu] přivoditi. A tuto milost ráčil mi jest JMt okázati, že sa mým otcovským poručníkem, a vedle toho mocného poručenství a svěření, kterýž jest pan biskup JMt učiniti raačil, mohl JMt toho statku spravedlivě požívati až do let mých dospělých. I ráčil jest JMt pro mé dobré své povolení k tomu daati, že pan biskup JMt ráčil mi jest list od KMti nadepsaný zjednati, na kterýžto list královský ráčil mi jest statku, kteréhož mocným a otcovským poručníkem byl, mohovitého i nemohovitého postúpiti a mně jej v mú moc daati ráčil. Kdež já nahořepsaný Johannes s takové milosti a z dostatečného spravování statku mého od počátku, když se jest JMt ráčil uvázati, JMti děkoval jsem a JMti
Strana 491
z roku 1496. 491 což najvyš děkuji tímto listem, a bohda pokudž možnost maa najdéle bude, JMti zasluhovati chci. Protož jaa svrchupsaný Johannes slibuji saam za se i za své erby i potomky, že svrchupsaného pána pana Viléma z Pernšteina i JMti erby kvituji, ze všeho prázdna činím i tímto listem dokonce propouštím; a slibuji sám za se i za své erby, že JMt ode mne ani erbuov mých ani od žádného jiného právem mým aneb jakžkoli jináč napomínán a naříkán býti nemaa žádným právem o to a z toho poručenství; neb mi jest JMt v tom statku mém mohovitém i nemohovitém i v tom ve všem, což JMti svěříno bylo, věrně a právě učinil, jako na ctného pána sluší, podle toho svěření a poručenství, a již mi JMt ničímž povinovat není aniž JMt co při sobě mého jmaa. Tomu na svědomí svú vlastní pečet přivěsiti jsem rozkázal; a pro lepší ji- stotu a širší svědomí připrosil sem urozených pánuov, pana Jana Pňovského z So- vince, najvyžšího sudího markrabství Moravského, a pana Zigmunda Stoše z Kunic a z Albrechtic, a urozených a statečných vládyk, Jana Zulka ze Zdětína, Pavla z Mýta, Ondřeje Skalského z Ratiboře, Václava Opršala z Zher, že sú pečeti své podle mne k tomuto listu přivěsili, sobě i erbuom svým bez škody. Datum oc léta oc 14LXXXXVI°. 636. Výpověď ubrmanská ve sporu mezi kapitolou kostela Olomúckého a Vilímem z Pernšteina v příčině užívání gruntův u Bečvy poddaných ze Sušic, Raclavic a Kozlovic. V Olomúci 1496, 16. června. — Arch. zemsk. v Brně, pamětní kn. Tovačovská f. 229 b. Jan Piňovský [sic] z Sovince, nejvyšší sudí markrabství Moravského, Hynek z Ludanic a na Rokytnici, Jan z Železného, a Jakub písař menšího práva zemského v Olomouci, vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtouci slyšeti budou, že jakož jest byla ruoznice a nesnázka o dva závrbky a některé grunty u vody Bečvy v lese anebo v luhu lidí z Sušic a z Raclavic mezi velebnejmi kněžími, knězem Konradem děkanem a kapitolou kostela Olomouckého, a lidmi jich z tejchž Sušic a z Raclavic s jedné, a urozenejm pánem panem Vilémem z Pern- šteina a na Helfenšteině, nejvyšším hofmistrem království Českého, a lidmi JMti ze vsi Kozlovic z strany druhé, jakož pak o to puohon na téhož pana Viléma JMt od již psanejch kněží byl se stal k soudu a právu Olomouckému, kdež ta žaloba v témž puohonu šíře a znamenitěji položena jest. Tu my napředpsaní ubrmané Jan Piňovský [sic] z Sovince a Hynek z Ludanic a na Rokytnici z strany pana Viléma JMti, a Jan Železník a Jakub písař z strany kněží a kapitoly kostela Olomouckého, jsouc žádáni a voleni ten čtvrtek po svatém Vítu tu a na ta místa, oč ruoznice byla, sme přijeli a to viděli, a strany, obapolnie žaloby i odpovědi i některá svědomí podle potřeby sme slyšeli, a to všecko, žalobu i odpověď i svědomí dostatečně vážili sme, 62*)
z roku 1496. 491 což najvyš děkuji tímto listem, a bohda pokudž možnost maa najdéle bude, JMti zasluhovati chci. Protož jaa svrchupsaný Johannes slibuji saam za se i za své erby i potomky, že svrchupsaného pána pana Viléma z Pernšteina i JMti erby kvituji, ze všeho prázdna činím i tímto listem dokonce propouštím; a slibuji sám za se i za své erby, že JMt ode mne ani erbuov mých ani od žádného jiného právem mým aneb jakžkoli jináč napomínán a naříkán býti nemaa žádným právem o to a z toho poručenství; neb mi jest JMt v tom statku mém mohovitém i nemohovitém i v tom ve všem, což JMti svěříno bylo, věrně a právě učinil, jako na ctného pána sluší, podle toho svěření a poručenství, a již mi JMt ničímž povinovat není aniž JMt co při sobě mého jmaa. Tomu na svědomí svú vlastní pečet přivěsiti jsem rozkázal; a pro lepší ji- stotu a širší svědomí připrosil sem urozených pánuov, pana Jana Pňovského z So- vince, najvyžšího sudího markrabství Moravského, a pana Zigmunda Stoše z Kunic a z Albrechtic, a urozených a statečných vládyk, Jana Zulka ze Zdětína, Pavla z Mýta, Ondřeje Skalského z Ratiboře, Václava Opršala z Zher, že sú pečeti své podle mne k tomuto listu přivěsili, sobě i erbuom svým bez škody. Datum oc léta oc 14LXXXXVI°. 636. Výpověď ubrmanská ve sporu mezi kapitolou kostela Olomúckého a Vilímem z Pernšteina v příčině užívání gruntův u Bečvy poddaných ze Sušic, Raclavic a Kozlovic. V Olomúci 1496, 16. června. — Arch. zemsk. v Brně, pamětní kn. Tovačovská f. 229 b. Jan Piňovský [sic] z Sovince, nejvyšší sudí markrabství Moravského, Hynek z Ludanic a na Rokytnici, Jan z Železného, a Jakub písař menšího práva zemského v Olomouci, vyznáváme tímto listem obecně přede všemi, kdož jej uzří nebo čtouci slyšeti budou, že jakož jest byla ruoznice a nesnázka o dva závrbky a některé grunty u vody Bečvy v lese anebo v luhu lidí z Sušic a z Raclavic mezi velebnejmi kněžími, knězem Konradem děkanem a kapitolou kostela Olomouckého, a lidmi jich z tejchž Sušic a z Raclavic s jedné, a urozenejm pánem panem Vilémem z Pern- šteina a na Helfenšteině, nejvyšším hofmistrem království Českého, a lidmi JMti ze vsi Kozlovic z strany druhé, jakož pak o to puohon na téhož pana Viléma JMt od již psanejch kněží byl se stal k soudu a právu Olomouckému, kdež ta žaloba v témž puohonu šíře a znamenitěji položena jest. Tu my napředpsaní ubrmané Jan Piňovský [sic] z Sovince a Hynek z Ludanic a na Rokytnici z strany pana Viléma JMti, a Jan Železník a Jakub písař z strany kněží a kapitoly kostela Olomouckého, jsouc žádáni a voleni ten čtvrtek po svatém Vítu tu a na ta místa, oč ruoznice byla, sme přijeli a to viděli, a strany, obapolnie žaloby i odpovědi i některá svědomí podle potřeby sme slyšeli, a to všecko, žalobu i odpověď i svědomí dostatečně vážili sme, 62*)
Strana 492
492 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a s jich obapolnie dobrou vuolí a podle našeho na nás mocného přestání takto mezi tejmiž stranami dlě dobrého přátelství a sousedství vypovídáme: Item nejprve že Kozlovští lidé pana Viléma JMti a Raclavští a Sušicští lidé kostela Olomouckého společně tu na těch závrbcích a na gruntu kostelním dobytky své mají, a budou moci bez překážky Sušických a Raclavských spolu pásti a travou toho požívati po ty plótky, pokudž sou Kozlovští sobě zapletli, a nic dále. Než lesuov, kteříž by koli časy zběhlými vyrostli], a tu na těch místech byl[i], k tomu Kozlovští a lidé páně Vilémovi JMti žádného práva nemají, než toliko ku pastvám. A za tu svobodu od těch pastev lidé Kozlovští fojtovi do Raclavic puol kopy groší širokých a ouředníku kněží kostela Olomouckého dávati mají na svatého Martina nejprve příštího, a tak vždycky na věčné budoucí časy vždy na svatej Martin. A také jakož loučka malá v těch gruntech Sušických a Raclavských jest, kterouž Mikeš z Kozlovic řečenej Žabák drží a ji ohradil, tu aby držel bez překážky a tej požíval on i jeho budoucí na věky do vsi Kozlovic, tak a potud, jakož nyní vyzna- menána jest, a tak i zamezena býti má, a dále nic. A pakli by tejž Mikeš komu tej loučky požitek chtěl pustiti neb prodati do Kozlovic, to bude moci on učiniti i jeho budoucí, jako z svým vlastním; a s tej loučky žádného platu zvláštního se dávati nemá. A tomu na svědomí a tejto naší vejpovědi na potvrzení my ubrmané napřed psaní pečeti naše vlastní sme přivěsili a každé straně jeden list dali. Jenž dán a psán v Olomúci léta od narození Syna božího tisícího čtyřistého devadesátého šestého ve čtvrtek po svatým Vítu oc. 637. (et. XXIIII.) List, jímž se Kralicštie zbraňují, že by kněží žádných zástav v městečku na nich nejměli. V Kralicích 1496, 27. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 466; arch. měst. Brn. f. 156. My purgmistr, fojt a rada i všecka obec městečka Kralic vyznáváme tímto listem, kdež čten nebo čtúc slyšán bude: Jakož praví o zástavě, že by jměli listy kněžie na někderé lidi pána našeho JMti u nás v Kralicích: my o tej zástavě nic nevieme ani jsme nikdy k tomu své vuole dali ani své pečeti k tomu přidávili; neb my, když jsme kdy jměli kterú zástavu komukoli učiniti, bez vuole a rady pána svého nic jsme nečinili. Protož o tejto zástavě my nic nevíme, ani o tom, by pán náš JMt k tomu svú vuoli dal. K tomu na svědomie a lepšie jistotu pečet městečka našeho kázali jsmy přidáviti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v městečku Kra- licích v pondělí před sv. Petrem, léta božieho devadesátého šestého oc. 638. Vilím z Pernšteina propouští právo odúmrtní lidem na panství Hlubockém, jež od krále v zástavě drží. Na Pardubicích 1496, 22. srpna. AČ. V. 557.
492 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina a s jich obapolnie dobrou vuolí a podle našeho na nás mocného přestání takto mezi tejmiž stranami dlě dobrého přátelství a sousedství vypovídáme: Item nejprve že Kozlovští lidé pana Viléma JMti a Raclavští a Sušicští lidé kostela Olomouckého společně tu na těch závrbcích a na gruntu kostelním dobytky své mají, a budou moci bez překážky Sušických a Raclavských spolu pásti a travou toho požívati po ty plótky, pokudž sou Kozlovští sobě zapletli, a nic dále. Než lesuov, kteříž by koli časy zběhlými vyrostli], a tu na těch místech byl[i], k tomu Kozlovští a lidé páně Vilémovi JMti žádného práva nemají, než toliko ku pastvám. A za tu svobodu od těch pastev lidé Kozlovští fojtovi do Raclavic puol kopy groší širokých a ouředníku kněží kostela Olomouckého dávati mají na svatého Martina nejprve příštího, a tak vždycky na věčné budoucí časy vždy na svatej Martin. A také jakož loučka malá v těch gruntech Sušických a Raclavských jest, kterouž Mikeš z Kozlovic řečenej Žabák drží a ji ohradil, tu aby držel bez překážky a tej požíval on i jeho budoucí na věky do vsi Kozlovic, tak a potud, jakož nyní vyzna- menána jest, a tak i zamezena býti má, a dále nic. A pakli by tejž Mikeš komu tej loučky požitek chtěl pustiti neb prodati do Kozlovic, to bude moci on učiniti i jeho budoucí, jako z svým vlastním; a s tej loučky žádného platu zvláštního se dávati nemá. A tomu na svědomí a tejto naší vejpovědi na potvrzení my ubrmané napřed psaní pečeti naše vlastní sme přivěsili a každé straně jeden list dali. Jenž dán a psán v Olomúci léta od narození Syna božího tisícího čtyřistého devadesátého šestého ve čtvrtek po svatým Vítu oc. 637. (et. XXIIII.) List, jímž se Kralicštie zbraňují, že by kněží žádných zástav v městečku na nich nejměli. V Kralicích 1496, 27. června. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 466; arch. měst. Brn. f. 156. My purgmistr, fojt a rada i všecka obec městečka Kralic vyznáváme tímto listem, kdež čten nebo čtúc slyšán bude: Jakož praví o zástavě, že by jměli listy kněžie na někderé lidi pána našeho JMti u nás v Kralicích: my o tej zástavě nic nevieme ani jsme nikdy k tomu své vuole dali ani své pečeti k tomu přidávili; neb my, když jsme kdy jměli kterú zástavu komukoli učiniti, bez vuole a rady pána svého nic jsme nečinili. Protož o tejto zástavě my nic nevíme, ani o tom, by pán náš JMt k tomu svú vuoli dal. K tomu na svědomie a lepšie jistotu pečet městečka našeho kázali jsmy přidáviti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán v městečku Kra- licích v pondělí před sv. Petrem, léta božieho devadesátého šestého oc. 638. Vilím z Pernšteina propouští právo odúmrtní lidem na panství Hlubockém, jež od krále v zástavě drží. Na Pardubicích 1496, 22. srpna. AČ. V. 557.
Strana 493
z roku 1496. 493 639. Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a konventem kláštera Oslovanského o desátek v Miroslavi. Na Krumlově 1496, 31. srpna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. f. 201 b. My Kateřina abatyše, Markéta převora, Barbora podpřevoří, Kateřina cantrix i vešken konvent nynější i budúcí kláštera Oslovanského vyznáváme ... že sme udělali a mocí tohoto listu děláme plnú, celú a dokonalú smlúvu o desátek Miro- slavský, kterýž nám a konventu kláštera našeho spravedlivě příslušal a vydáván od staradávna byl urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšším hofmistrem království Českého JMtí, pánem naším opravním; a to takovú, že sme dali JMti ten desátek Miroslavský a mocí tohoto listu dáváme, ale všakž na též [sic] způsob, že za svrchu jmenovaný desátek Miroslavský pan Vilém z Pern- šteina JMt má nám a konventu kláštera našeho, nynějšímu i budúcímu, dávati a vydávati na každý rok tři drajlinky vína míry Brněnské, a to do života svrchu- psaného pana Viléma JMti, a k tomu do dvú životuo těch, komuž by svrchupsaný pán JMt to právo své dáti ráčil na tom desátku svrchupsaném, ti mají a jmiti budú touž moc i též právo ten desátek bráti a jeho požívati, jako svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina, všakž tak nám ty tři drajlinky vína vydávajíc každý rok na též způsob, jakož se svrchu píše. Pakli by svrchupsaného pana Viléma JMti život zšel a zřízení o tom desátku v životě svém žádného neučinil, ani kterým životům dvěma poručil, tehdy toho de- sátku mají a budou jmíti požívati urození páni, pan Jan a pan Vojtěch bratří vlastní z Pernšteina, synové vlastní svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina JMti pána na- šeho opravního, do svých životuov tak a na ten způsob, jakož se svrchu píše, aby nám za ten desátek vydávali tři drajlinky vína každý rok míry Brněnské, kteréž nyní v Brně požívají. Protož my svrchupsaní, abatyše i vešken konvent kláštera Oslavanského, sli- bujeme svú dobrú čistú věrú křesťansků sami za se i za své budúcí, že se tomu všemu dosti státi má a dieti od nás i budúcích abatyší i všeho konventu kláštera Oslavanského, co se v tomto listu píše a zavírá, svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina až do života JMti i těm dvěma životům, komu by právo své na tom desátku dáti ráčil, aneboli synuom JMti svrchupsaným, ač by zřízení o svrchupsaném desátku neučinil žádného. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení my svrchu- psaní abatyše a konvent kláštera Oslavanského pečet naši a konventu našeho dali sme k tomuto listu přivěsiti dobrovolně. Dán na Krumlově v středu před s. Jiljím let oc M'IIIICXCVI°. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 325.
z roku 1496. 493 639. Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina a konventem kláštera Oslovanského o desátek v Miroslavi. Na Krumlově 1496, 31. srpna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. f. 201 b. My Kateřina abatyše, Markéta převora, Barbora podpřevoří, Kateřina cantrix i vešken konvent nynější i budúcí kláštera Oslovanského vyznáváme ... že sme udělali a mocí tohoto listu děláme plnú, celú a dokonalú smlúvu o desátek Miro- slavský, kterýž nám a konventu kláštera našeho spravedlivě příslušal a vydáván od staradávna byl urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyšším hofmistrem království Českého JMtí, pánem naším opravním; a to takovú, že sme dali JMti ten desátek Miroslavský a mocí tohoto listu dáváme, ale všakž na též [sic] způsob, že za svrchu jmenovaný desátek Miroslavský pan Vilém z Pern- šteina JMt má nám a konventu kláštera našeho, nynějšímu i budúcímu, dávati a vydávati na každý rok tři drajlinky vína míry Brněnské, a to do života svrchu- psaného pana Viléma JMti, a k tomu do dvú životuo těch, komuž by svrchupsaný pán JMt to právo své dáti ráčil na tom desátku svrchupsaném, ti mají a jmiti budú touž moc i též právo ten desátek bráti a jeho požívati, jako svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina, všakž tak nám ty tři drajlinky vína vydávajíc každý rok na též způsob, jakož se svrchu píše. Pakli by svrchupsaného pana Viléma JMti život zšel a zřízení o tom desátku v životě svém žádného neučinil, ani kterým životům dvěma poručil, tehdy toho de- sátku mají a budou jmíti požívati urození páni, pan Jan a pan Vojtěch bratří vlastní z Pernšteina, synové vlastní svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina JMti pána na- šeho opravního, do svých životuov tak a na ten způsob, jakož se svrchu píše, aby nám za ten desátek vydávali tři drajlinky vína každý rok míry Brněnské, kteréž nyní v Brně požívají. Protož my svrchupsaní, abatyše i vešken konvent kláštera Oslavanského, sli- bujeme svú dobrú čistú věrú křesťansků sami za se i za své budúcí, že se tomu všemu dosti státi má a dieti od nás i budúcích abatyší i všeho konventu kláštera Oslavanského, co se v tomto listu píše a zavírá, svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina až do života JMti i těm dvěma životům, komu by právo své na tom desátku dáti ráčil, aneboli synuom JMti svrchupsaným, ač by zřízení o svrchupsaném desátku neučinil žádného. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení my svrchu- psaní abatyše a konvent kláštera Oslavanského pečet naši a konventu našeho dali sme k tomuto listu přivěsiti dobrovolně. Dán na Krumlově v středu před s. Jiljím let oc M'IIIICXCVI°. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 325.
Strana 494
494 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 640. Smlouva Adama z Cimburka s mlynářem Jakubcem ve Výrovanech o platy. Datum v neděli po Narození Matky Boží (11. září) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 481; měst. Brn. fol. 166. Výtah v AČ. VI. 536 č. 326. 641. List od krále Vladislava JMti na dědičnú opravu na dvě vsi, Uherčice a Evani, [k] klášteru Vilémovskému příslušející. V Tatě 1496, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 528; měst. Brn. ƒ. 185 b—186. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Ladslav z Bozkovic a na Třebový, věrný náš milý, jměl jest a držel v jistých zápisích od najjasnějšího knížete a pána pana Matiáše, Uherského a Českého krále a margrabí Moravského oc, předka našeho slavné paměti, dvě vsi, jménem Uherčice a Evanie, [k] klášteru Vilémovskému příslušící, v margrabstvie Moravském blíž Židlochovic le- žící; kteréžto vsi svrchupsaný Ladslav po mnohých přímluvách našich knězi Šimo- novi, ty časy opatu kláštera Vilémovského volenému a stvrzenému, bez uplacování jest navrátil, pozůstavě sobě na tom opravu, vrchní panství a dvě lúce u Evaně, jedna, kteráž slove Ungrvis, a druhá pode vsí: i prosil nás týž Ladslav, abychom jemu toho potvrditi a jej, erby i potomky jeho při tej opravě zuostaviti ráčili. My pak znajíce, že jest týž Ladslav ty svrchupsané vsi z své dobré vuole beze všeho uplacování témuž knězi Šimonovi opatu téhož kláštera k žádosti naší vrátil: s dobrým rozmyslem a raddú věrných našich milých k tomu svolili jsme a tímto listem svolujem jakožto král Český a margrabie Moravský, a témuž Ladsla- vovi, erbóm jeho i potomkóm na svrchupsaných vsech opravu dědičnú i s vrchními panstvími tímto listem dali jsme a dáváme, tak aby on Ladslav jmenovaný, erbové i potomci jeho ty vsi již řečené v své opravě dědičně jměli a drželi, nic sobě ani budúcím potomkóm našim, králóm Českým a margrabím Moravským, na svrchu- psaných vsech nepozuostavujíc; chtíce tomu, aby oni ty lidi obhajovali a jich v po- třebách jich neopouštěli, než jich jako svých vlastních obraňovali před každým, žádných obtiežností na ně nevymýšlejíce, skrze které opatu a konventu tomu na jich duocho[dích spravedlivých ujma býti by mohla. A ktož by tento list jměl oc. Tomu na svědomí pečet naši královskú k to- muto listu přivěsiti jsme kázali. Dán v Tatě den svatého Lampertha léta božího tisícého čtyřistého devadesátého šestého, a království našich Uherského sedmého a Českého šestmezcetmého. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 327.
494 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 640. Smlouva Adama z Cimburka s mlynářem Jakubcem ve Výrovanech o platy. Datum v neděli po Narození Matky Boží (11. září) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 481; měst. Brn. fol. 166. Výtah v AČ. VI. 536 č. 326. 641. List od krále Vladislava JMti na dědičnú opravu na dvě vsi, Uherčice a Evani, [k] klášteru Vilémovskému příslušející. V Tatě 1496, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 528; měst. Brn. ƒ. 185 b—186. My Vladislav . . . oznamujem tímto listem všem: Jakož urozený Ladslav z Bozkovic a na Třebový, věrný náš milý, jměl jest a držel v jistých zápisích od najjasnějšího knížete a pána pana Matiáše, Uherského a Českého krále a margrabí Moravského oc, předka našeho slavné paměti, dvě vsi, jménem Uherčice a Evanie, [k] klášteru Vilémovskému příslušící, v margrabstvie Moravském blíž Židlochovic le- žící; kteréžto vsi svrchupsaný Ladslav po mnohých přímluvách našich knězi Šimo- novi, ty časy opatu kláštera Vilémovského volenému a stvrzenému, bez uplacování jest navrátil, pozůstavě sobě na tom opravu, vrchní panství a dvě lúce u Evaně, jedna, kteráž slove Ungrvis, a druhá pode vsí: i prosil nás týž Ladslav, abychom jemu toho potvrditi a jej, erby i potomky jeho při tej opravě zuostaviti ráčili. My pak znajíce, že jest týž Ladslav ty svrchupsané vsi z své dobré vuole beze všeho uplacování témuž knězi Šimonovi opatu téhož kláštera k žádosti naší vrátil: s dobrým rozmyslem a raddú věrných našich milých k tomu svolili jsme a tímto listem svolujem jakožto král Český a margrabie Moravský, a témuž Ladsla- vovi, erbóm jeho i potomkóm na svrchupsaných vsech opravu dědičnú i s vrchními panstvími tímto listem dali jsme a dáváme, tak aby on Ladslav jmenovaný, erbové i potomci jeho ty vsi již řečené v své opravě dědičně jměli a drželi, nic sobě ani budúcím potomkóm našim, králóm Českým a margrabím Moravským, na svrchu- psaných vsech nepozuostavujíc; chtíce tomu, aby oni ty lidi obhajovali a jich v po- třebách jich neopouštěli, než jich jako svých vlastních obraňovali před každým, žádných obtiežností na ně nevymýšlejíce, skrze které opatu a konventu tomu na jich duocho[dích spravedlivých ujma býti by mohla. A ktož by tento list jměl oc. Tomu na svědomí pečet naši královskú k to- muto listu přivěsiti jsme kázali. Dán v Tatě den svatého Lampertha léta božího tisícého čtyřistého devadesátého šestého, a království našich Uherského sedmého a Českého šestmezcetmého. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 327.
Strana 495
z roku 1496. 495 642. Adam z Cimburka a z Tovačova činí smlouvu s lidmi svými Oplocanskými o roli ke dvoru Ejvanskému náležející, kterouž tíž lidé robotou vzdělávati mají, že mu z té roli a za ty roboty platiti mají ročně 14 P gr. šir. do čtyř let. Dat. s. 1. v pondělí před hodem sv Matouše (19. září) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 481; měst. Brn. f. 167. Výtah. tištěn AČ. VI. 536 č. 328. 643. Václav Opršal ze Zher dává Vilímovi z Pernšteina zápisy na ves Chrčice. Na Kru- mlově 1496, 20. září. AČ. IV. 204. 644. Vilím z Pernšteina dává městu Prostějovu dva mlýny na předměstí Prostějovském k dědič- nému užívání za 80 hřiven gr. ročního platu. Na Krumlově 1496, 21. října. — Opis ve sbírce priv. měst v arch. zem. v Praze. Já Vilím z Pernšteina oc že s dobrým rozmyslem a dobrovolně mlýny má dva vlastní a dědičná na předměstí města mého dědičného Prostějova, jeden mlýn obilný a druhý sladový a valchovní, soukenničí, šlajferny a stúpy, v kterýchž dub ševci opichají, i se všemi důchody a užitky, kterýž mně a předkům mým z těch dvouch mlýnův a valchovny soukenničí i z šlejferny a dubnice přicházely jsou, kterýmž se koliv jménem jmenovati mohou, to jsem všecko mocně dal a vzdal a mocí listu tohoto dávám a vzdávám sám od sebe i ode všech svých dědicův a potomkův mých moudrým a opatrným purgkmistru a radě i vší obci města mého dědičného Prostějova, věrným mým milým, nynějším i budoucím, ku pravému jejich dědičnému držení a požívání, nic sobě na těch mlýnech, valchovni, šlejfernách a dubnici ani dědicům a potomkům práva ani kterých užitkův tu pozůstavuje, takže svrchupsaní měšťané i potomci jich v těch svrchupsaných dvou mlýnú a valchovni, šlejferni i dubnici se všemi užitky, kterýžkoliv z nich přicházejí anebo přicházeti napotom budou, užívati a požívati moci budou na věčné časy. A jestliže by sobě jakéžkoliv užitky při těch dvouch mlýních nyní nebo potom zdělati a spůsobiti mohli, i v tom mlýně a při tom mlýně, kterýž jsou nyní koupili od urozeného vládyky Vítka ze Ptyní [sic], kterýžto mlýn leží na konci ulice Navosadův [sic] na předměstí Prostě- jovském, i také na tom všem potoce, počnouce od svrchupsaných mlýnův až do rybníka Rakouského: ty všecky užitky budou moci sobě spůsobiti a zdělati, všakž tak, co by bylo bez škody rybníka našeho a jich všech, užívati a k své ruce bráti jako své vlastní, a v tom já ani dědicové moji a potomci nemají překážeti, než toho všeho bez překážky, tak jak se svrchu píše, užívati. Také] já Vilím svrchupsaný, dědicové a potomci moji nemáme jiných žádných mlýnův nových na gruntech na předměstí Prostějovském stavěti, anebo na jiných gruntech zamýšleti aneb od jiných skupovati jim ke škodě, než je při tom tak, jakož se svrchu píše, zůstavovati.
z roku 1496. 495 642. Adam z Cimburka a z Tovačova činí smlouvu s lidmi svými Oplocanskými o roli ke dvoru Ejvanskému náležející, kterouž tíž lidé robotou vzdělávati mají, že mu z té roli a za ty roboty platiti mají ročně 14 P gr. šir. do čtyř let. Dat. s. 1. v pondělí před hodem sv Matouše (19. září) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 481; měst. Brn. f. 167. Výtah. tištěn AČ. VI. 536 č. 328. 643. Václav Opršal ze Zher dává Vilímovi z Pernšteina zápisy na ves Chrčice. Na Kru- mlově 1496, 20. září. AČ. IV. 204. 644. Vilím z Pernšteina dává městu Prostějovu dva mlýny na předměstí Prostějovském k dědič- nému užívání za 80 hřiven gr. ročního platu. Na Krumlově 1496, 21. října. — Opis ve sbírce priv. měst v arch. zem. v Praze. Já Vilím z Pernšteina oc že s dobrým rozmyslem a dobrovolně mlýny má dva vlastní a dědičná na předměstí města mého dědičného Prostějova, jeden mlýn obilný a druhý sladový a valchovní, soukenničí, šlajferny a stúpy, v kterýchž dub ševci opichají, i se všemi důchody a užitky, kterýž mně a předkům mým z těch dvouch mlýnův a valchovny soukenničí i z šlejferny a dubnice přicházely jsou, kterýmž se koliv jménem jmenovati mohou, to jsem všecko mocně dal a vzdal a mocí listu tohoto dávám a vzdávám sám od sebe i ode všech svých dědicův a potomkův mých moudrým a opatrným purgkmistru a radě i vší obci města mého dědičného Prostějova, věrným mým milým, nynějším i budoucím, ku pravému jejich dědičnému držení a požívání, nic sobě na těch mlýnech, valchovni, šlejfernách a dubnici ani dědicům a potomkům práva ani kterých užitkův tu pozůstavuje, takže svrchupsaní měšťané i potomci jich v těch svrchupsaných dvou mlýnú a valchovni, šlejferni i dubnici se všemi užitky, kterýžkoliv z nich přicházejí anebo přicházeti napotom budou, užívati a požívati moci budou na věčné časy. A jestliže by sobě jakéžkoliv užitky při těch dvouch mlýních nyní nebo potom zdělati a spůsobiti mohli, i v tom mlýně a při tom mlýně, kterýž jsou nyní koupili od urozeného vládyky Vítka ze Ptyní [sic], kterýžto mlýn leží na konci ulice Navosadův [sic] na předměstí Prostě- jovském, i také na tom všem potoce, počnouce od svrchupsaných mlýnův až do rybníka Rakouského: ty všecky užitky budou moci sobě spůsobiti a zdělati, všakž tak, co by bylo bez škody rybníka našeho a jich všech, užívati a k své ruce bráti jako své vlastní, a v tom já ani dědicové moji a potomci nemají překážeti, než toho všeho bez překážky, tak jak se svrchu píše, užívati. Také] já Vilím svrchupsaný, dědicové a potomci moji nemáme jiných žádných mlýnův nových na gruntech na předměstí Prostějovském stavěti, anebo na jiných gruntech zamýšleti aneb od jiných skupovati jim ke škodě, než je při tom tak, jakož se svrchu píše, zůstavovati.
Strana 496
496 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A jestliže by kdy z dopuštění božího anebo skrze mocnú ruku ti mlýnové k spálení anebo rozboření anebo stržením skrze rybníky zkaženi byli, tehdy jim máme lesu v horách našich Plumlovských k stavení dáti a lidmi ze všeho našeho zboží Plumlovského fůrami připomoci k svežení lesu, i příkop mlynných k pomoci vypraviti. Též jestliže by kterého dříví v našich Plumlovských lesích k dělání kol a jiných potřeb mlýnských i kolí k strúze hontovati [sic] potřebovali, máme jim dávati k takové potřebě tolikrát, kolikrát by jim toho potřebí bylo. Také na ty mlýny máme jim vodu pouštěti z našich rybníkův Plumlovského pod hradem, Zle- chovského a Štichovského, a to takovým spůsobem, že vodu z rybníku pod hradem máme pustiti, pokudž troubou mlýnskou jíti může, kteráž nyní jest, a když by ta sešla, má na týž místo v túž míru vložena býti a ne vejše; a když tou troubou nebude voda moci jíti, tehdy z rybníka Zlechovského a Štichovského vodu máme jim pustiti na ty mlýny až po ty koly, kterýž v těch dvou rybnících do země vbity jsou a železem okovány; a když se to kolí v těch rybnících z vody okáže, tehdy jim nebudem povinni vody níže z těch rybníkův pouštěti; a když by zase vody do těch rybníkův přibylo, nebo do jednoho z nich, tehdy až pod ta svrchupsaná znamení vodu jim zase vždycky pouštěti máme. Kteřížto měšťané svrchupsaní nynější, potomci jich za takové mé obdarování mně a dědicům mým i potomkům z těch svrchupsaných mlýnův, valchovně, dubnice, šlejferny i jiných všech užitkův z nich přicházejících nyní nebo na potomní časy mají a povinni budou dávati a platiti osmdesáte hřiven grošův dobrých na každý rok, a to rozdílně: na svatý Jiří po datum listu tohoto nejprv příští čtyrytceti hřiven grošův, a na svatý Václav hned potom příští čtyrydceti hřiven grošův, a tak na každý rok na ty časy svrchupsané věčně tu sumu svrchupsanou povinni budou platiti a vydávati. A jestliže by berně královská aneb jaká pomoc zemská aneb dávka položena byla kdyžkoli, já Vilím svrchupsaný, dědicové moji i potomci moji máme je v tom zastupovati a je z toho vysvoboditi tolikrát, kolikrát by se to kdy přihodilo. Kteréžto všecky kusy a artikule svrchupsané ode mne Viléma svrchupsaného a dědicův i potomkův mých svrchupsaným měšťanům Prostějovským nynějším i bu- doucím ctně, věrně, právě a beze všeho přerušení na věčné časy zdržány a zacho- vány býti mají. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení já svrchupsaný Vilím svou vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti jsem rozkázal. Dán na Krumlově v pátek po svatým Havlu léta Páně tisícího čtyrstého devadesátého šestého. 645. Prokop Plachý z Oděrad prodal ves Chlevské Vilémovi z Pernšteina za 280 fl. uh. Datum na Honcovicích v neděli před sv. Šimonem a Judou (23. října) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 26; měst. Brn. f. 19. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 330.
496 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina A jestliže by kdy z dopuštění božího anebo skrze mocnú ruku ti mlýnové k spálení anebo rozboření anebo stržením skrze rybníky zkaženi byli, tehdy jim máme lesu v horách našich Plumlovských k stavení dáti a lidmi ze všeho našeho zboží Plumlovského fůrami připomoci k svežení lesu, i příkop mlynných k pomoci vypraviti. Též jestliže by kterého dříví v našich Plumlovských lesích k dělání kol a jiných potřeb mlýnských i kolí k strúze hontovati [sic] potřebovali, máme jim dávati k takové potřebě tolikrát, kolikrát by jim toho potřebí bylo. Také na ty mlýny máme jim vodu pouštěti z našich rybníkův Plumlovského pod hradem, Zle- chovského a Štichovského, a to takovým spůsobem, že vodu z rybníku pod hradem máme pustiti, pokudž troubou mlýnskou jíti může, kteráž nyní jest, a když by ta sešla, má na týž místo v túž míru vložena býti a ne vejše; a když tou troubou nebude voda moci jíti, tehdy z rybníka Zlechovského a Štichovského vodu máme jim pustiti na ty mlýny až po ty koly, kterýž v těch dvou rybnících do země vbity jsou a železem okovány; a když se to kolí v těch rybnících z vody okáže, tehdy jim nebudem povinni vody níže z těch rybníkův pouštěti; a když by zase vody do těch rybníkův přibylo, nebo do jednoho z nich, tehdy až pod ta svrchupsaná znamení vodu jim zase vždycky pouštěti máme. Kteřížto měšťané svrchupsaní nynější, potomci jich za takové mé obdarování mně a dědicům mým i potomkům z těch svrchupsaných mlýnův, valchovně, dubnice, šlejferny i jiných všech užitkův z nich přicházejících nyní nebo na potomní časy mají a povinni budou dávati a platiti osmdesáte hřiven grošův dobrých na každý rok, a to rozdílně: na svatý Jiří po datum listu tohoto nejprv příští čtyrytceti hřiven grošův, a na svatý Václav hned potom příští čtyrydceti hřiven grošův, a tak na každý rok na ty časy svrchupsané věčně tu sumu svrchupsanou povinni budou platiti a vydávati. A jestliže by berně královská aneb jaká pomoc zemská aneb dávka položena byla kdyžkoli, já Vilím svrchupsaný, dědicové moji i potomci moji máme je v tom zastupovati a je z toho vysvoboditi tolikrát, kolikrát by se to kdy přihodilo. Kteréžto všecky kusy a artikule svrchupsané ode mne Viléma svrchupsaného a dědicův i potomkův mých svrchupsaným měšťanům Prostějovským nynějším i bu- doucím ctně, věrně, právě a beze všeho přerušení na věčné časy zdržány a zacho- vány býti mají. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení já svrchupsaný Vilím svou vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti jsem rozkázal. Dán na Krumlově v pátek po svatým Havlu léta Páně tisícího čtyrstého devadesátého šestého. 645. Prokop Plachý z Oděrad prodal ves Chlevské Vilémovi z Pernšteina za 280 fl. uh. Datum na Honcovicích v neděli před sv. Šimonem a Judou (23. října) 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 26; měst. Brn. f. 19. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 330.
Strana 497
z roku 1496. 497 646. (k. X) Smlúva se panem Vilémem z Pernšteina a panem Jindřichem z Lipého o Evančice a o Rúchovany a o jiná zboží tak, když by pan Vilém z Pernšteina panu Jindřichovi rok napřed věděti dal, tehdy má toho všeho pan Jindřich postúpiti. 1496, 4. listop. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 32 b; arch. měst. Brn. f. 21—23. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznáváme . . . že jsme udělali celú dokonalú smlúvu mezi sebú o věci dolepsané: Item najprve o město Evančice, o městečko Rúchovany a o vsi zejména tyto: Litobratřice, Heřmanice, Dokovany, Ketkovice, Čučice, Rapotice, se všemi a všelikterakými požitky a užitky spravedlivými těch zbožie, a s rybníky dvěma u Litobratřic a s jedním rybníkem u Dokovan vsi, kteří příslušejí k zámku mému pustému Rapšteinu, kterážto zboží jsú dědicstvie má svrchupsaného Viléma z Pernšteina; kdež jsem já to svrchupsaný Vilém svrchupsanému panu Jindřichovi držeti dopustil a dopřál, aby těch lidí spra- vedlivě požíval i s příslušenstviem těch zbožie spravedlivými v sumě dvú tisíc kop a dvú set kop grošuov českých rázu Pražského a osmi set zlatých uherských na zlatě, jakož sú listové předkuov jeho na to svědčili, kteréž jsem já Jindřich svrchu- psaný viděl a v své moci jměl. Ale všakž na ten zpuosob: kdybych já svrchupsaný Vilém chtěl ta zbožie zasě jmíti, tehdá mám svrchupsanému panu Jindřichovi rok napřed dáti věděti, a tu sumu nahoře psanú na rathúze Brněnském položiti k ruce svrchupsaného pana Jindřicha. A já svrchupsaný Jindřich, kdyby mi ta suma na rathúse Brněnském položena byla, mám svrchupsanému panu Vilémovi těch zbožie nahořepsaných postúpiti jakožto dědicstvie jeho vlastního, jakož jsem se pak zapsal svrchupsanému panu Vilémovi to učiniti. Pakli by na mne svrchupsaného Viléma co pán Buoh prvé dopustiti ráčil, než bych panu Jindřichovi ta zbožie svrchupsaná vypověděl a rok jemu napřed věděti dal, tehdy ta zboží při panu Jindřichovi dědičně zuostati mají, a synové, moji erbové, na to se táhnúti nemají ani jmíti budú, tej výpovědi učiniti; než sobě mají to z desk vymazati a vypsati, a panu Jindřichovi ve dcsky vložiti to všecko právo, kteréž na těch zboží, kteráž k této smlúvě sepsána stojí, a nic víc, a pan Jindřich nic jiem [sic] nebude povinovat za to dávati. Item také já svrchupsaný Jindřich, neuchoval-li by mne pán Buoh, prve nežli svrchupsaného pana Viléma, a já z tohoto světa zšel a po sobě žádných dě- dicuov nepozůstavil mužjského pohlaví, tehdy ta zboží svrchupsaná mají zuostati při svrchupsaném panu Vilémovi a při jeho dědicích, a za ta zboží svrchupsaná nemá žádný nic od svrchupsaného pana Viléma a dědicuov jeho ani se na to mým právem kdo táhnúti, než při panu Vilémovi a při jeho dědicích mají zuostati beze všeho Archiv Český XVI. 63
z roku 1496. 497 646. (k. X) Smlúva se panem Vilémem z Pernšteina a panem Jindřichem z Lipého o Evančice a o Rúchovany a o jiná zboží tak, když by pan Vilém z Pernšteina panu Jindřichovi rok napřed věděti dal, tehdy má toho všeho pan Jindřich postúpiti. 1496, 4. listop. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 32 b; arch. měst. Brn. f. 21—23. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznáváme . . . že jsme udělali celú dokonalú smlúvu mezi sebú o věci dolepsané: Item najprve o město Evančice, o městečko Rúchovany a o vsi zejména tyto: Litobratřice, Heřmanice, Dokovany, Ketkovice, Čučice, Rapotice, se všemi a všelikterakými požitky a užitky spravedlivými těch zbožie, a s rybníky dvěma u Litobratřic a s jedním rybníkem u Dokovan vsi, kteří příslušejí k zámku mému pustému Rapšteinu, kterážto zboží jsú dědicstvie má svrchupsaného Viléma z Pernšteina; kdež jsem já to svrchupsaný Vilém svrchupsanému panu Jindřichovi držeti dopustil a dopřál, aby těch lidí spra- vedlivě požíval i s příslušenstviem těch zbožie spravedlivými v sumě dvú tisíc kop a dvú set kop grošuov českých rázu Pražského a osmi set zlatých uherských na zlatě, jakož sú listové předkuov jeho na to svědčili, kteréž jsem já Jindřich svrchu- psaný viděl a v své moci jměl. Ale všakž na ten zpuosob: kdybych já svrchupsaný Vilém chtěl ta zbožie zasě jmíti, tehdá mám svrchupsanému panu Jindřichovi rok napřed dáti věděti, a tu sumu nahoře psanú na rathúze Brněnském položiti k ruce svrchupsaného pana Jindřicha. A já svrchupsaný Jindřich, kdyby mi ta suma na rathúse Brněnském položena byla, mám svrchupsanému panu Vilémovi těch zbožie nahořepsaných postúpiti jakožto dědicstvie jeho vlastního, jakož jsem se pak zapsal svrchupsanému panu Vilémovi to učiniti. Pakli by na mne svrchupsaného Viléma co pán Buoh prvé dopustiti ráčil, než bych panu Jindřichovi ta zbožie svrchupsaná vypověděl a rok jemu napřed věděti dal, tehdy ta zboží při panu Jindřichovi dědičně zuostati mají, a synové, moji erbové, na to se táhnúti nemají ani jmíti budú, tej výpovědi učiniti; než sobě mají to z desk vymazati a vypsati, a panu Jindřichovi ve dcsky vložiti to všecko právo, kteréž na těch zboží, kteráž k této smlúvě sepsána stojí, a nic víc, a pan Jindřich nic jiem [sic] nebude povinovat za to dávati. Item také já svrchupsaný Jindřich, neuchoval-li by mne pán Buoh, prve nežli svrchupsaného pana Viléma, a já z tohoto světa zšel a po sobě žádných dě- dicuov nepozůstavil mužjského pohlaví, tehdy ta zboží svrchupsaná mají zuostati při svrchupsaném panu Vilémovi a při jeho dědicích, a za ta zboží svrchupsaná nemá žádný nic od svrchupsaného pana Viléma a dědicuov jeho ani se na to mým právem kdo táhnúti, než při panu Vilémovi a při jeho dědicích mají zuostati beze všeho Archiv Český XVI. 63
Strana 498
498 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina uplacovánie. A pakli bych já svrchupsaný Jindřich z světa zšel, prvé než pan Vilém svrchupsaný, a dědicuov po sobě nechal mužlského pohlaví, tehdy pan Vilém svrchu- psaný bude mi povinen dáti tu sumu, kterúž na těch zbožie já svrchupsaný Jindřich mám, synóm mým jako i mně samému, jakož se svrchu píše; než dcerám toho pan Vilém nebuď povinovat ani dědicové jeho učiniti. Item také jakož jsem já svrchupsaný Vilém kúpil desátky obilné v Pavlo- vicích, v Kobylém, v Zaječím od opata Žďarského s povolením knížat jakožto fun- datoruov toho kláštera, kteréžto desátky do života svého držeti mám: těch také při panu Jindřichovi nechávám; ale však na ten zpuosob, kdybych má zboží vypověděl, kteráž sě v této smlúvě jmenují, že také těch desátkuov vypověděti při těch zbožie svrchupsaných moc mám, a pan Jindřich povinen bude těch desátknov hned s těmi zbožími nahoře psanými postúpiti. Item také, jakož jsem já svrchupsaný Vilém kúpil desátek Miroslavský od panny abatyše Oslovanské své [sic] do života svého a synuov svých Jana, Vojtěcha, za kterýžto desátky mám vydávati každý rok do toho kláštera Oslovanského tři dreylinky vína: toho desátku při panu Jindřichovi svrchupsaném také nechávám, a také ten též abych vypověděti mohl při těch zbožích svrchupsaných, jako i nahoře psaný desátek Pavlovský, Kobylský, Zaječský; ale pan Jindřich ty tři draylinky vína do kláštera Oslovanského vydávati jmá. Což sě desátku Litobratřicského dotýče, kterýž jest muoj dědičný, toho při panu Jindřichovi také nechávám, a ten také při tej výpovědi stuoj, jako svrchupsaní desátkové. Item také já svrchupsaný Vilém při panu Jindřichovi svrchupsaném nechávám desátku Rúchovanského, aby ho také svrchupsaný pan Jindřich požíval na ten spuosob, jako list na to učiněný od těch kněží to v sobě ukazuje. Než já Vilém svrchupsaný desátku v Šemikovicích, kteráž jest ves má dědičná, toho při sobě já nechávám a jej při sobě pozůstavuji, kterýž také slušie k Rúchovanskému desátku. Item také jakož sě vydává do kláštera Krumlovského za padesáte zlatých peněz, po pěti a po XLti groších vídenských za zlatý počítajíc, a do špitále Krum- lovského XXXIIIIj f. VIIj g., to já svrchupsaný Jindřich mám vydávati každý rok do kláštera a špitále Krumlovského, to dotud, dokudž bych jiem já svrchupsaný Jindřich těch sum nedal a nezaplatil, kteréž na to zapsány mají, vedle zněnie listu jejich. A já svrchupsaný Vilém svrchupsanému panu Jindřichovi na to postúpil jsem platu na Olbramských horách, kteréž jsem ode paní Hyncové vyjednal, a z toho platu má do kláštera Krumlovského i do špitále vydáváno býti. Pakli by se čeho nedostalo tehdy z Dyákovic má se dodávati, a to dotud, dokud by jim svrchupsaný pan Jindřich sum, které na to zapsány mají, vedle znění listu jejich nedal. Item také já Vilém svrchupsaný co jsem kúpil v Dyákovicích od Fricka dědičně, ješto mně ve dckách svědčí, toho také při panu Jindřichovi nechávám na
498 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina uplacovánie. A pakli bych já svrchupsaný Jindřich z světa zšel, prvé než pan Vilém svrchupsaný, a dědicuov po sobě nechal mužlského pohlaví, tehdy pan Vilém svrchu- psaný bude mi povinen dáti tu sumu, kterúž na těch zbožie já svrchupsaný Jindřich mám, synóm mým jako i mně samému, jakož se svrchu píše; než dcerám toho pan Vilém nebuď povinovat ani dědicové jeho učiniti. Item také jakož jsem já svrchupsaný Vilém kúpil desátky obilné v Pavlo- vicích, v Kobylém, v Zaječím od opata Žďarského s povolením knížat jakožto fun- datoruov toho kláštera, kteréžto desátky do života svého držeti mám: těch také při panu Jindřichovi nechávám; ale však na ten zpuosob, kdybych má zboží vypověděl, kteráž sě v této smlúvě jmenují, že také těch desátkuov vypověděti při těch zbožie svrchupsaných moc mám, a pan Jindřich povinen bude těch desátknov hned s těmi zbožími nahoře psanými postúpiti. Item také, jakož jsem já svrchupsaný Vilém kúpil desátek Miroslavský od panny abatyše Oslovanské své [sic] do života svého a synuov svých Jana, Vojtěcha, za kterýžto desátky mám vydávati každý rok do toho kláštera Oslovanského tři dreylinky vína: toho desátku při panu Jindřichovi svrchupsaném také nechávám, a také ten též abych vypověděti mohl při těch zbožích svrchupsaných, jako i nahoře psaný desátek Pavlovský, Kobylský, Zaječský; ale pan Jindřich ty tři draylinky vína do kláštera Oslovanského vydávati jmá. Což sě desátku Litobratřicského dotýče, kterýž jest muoj dědičný, toho při panu Jindřichovi také nechávám, a ten také při tej výpovědi stuoj, jako svrchupsaní desátkové. Item také já svrchupsaný Vilém při panu Jindřichovi svrchupsaném nechávám desátku Rúchovanského, aby ho také svrchupsaný pan Jindřich požíval na ten spuosob, jako list na to učiněný od těch kněží to v sobě ukazuje. Než já Vilém svrchupsaný desátku v Šemikovicích, kteráž jest ves má dědičná, toho při sobě já nechávám a jej při sobě pozůstavuji, kterýž také slušie k Rúchovanskému desátku. Item také jakož sě vydává do kláštera Krumlovského za padesáte zlatých peněz, po pěti a po XLti groších vídenských za zlatý počítajíc, a do špitále Krum- lovského XXXIIIIj f. VIIj g., to já svrchupsaný Jindřich mám vydávati každý rok do kláštera a špitále Krumlovského, to dotud, dokudž bych jiem já svrchupsaný Jindřich těch sum nedal a nezaplatil, kteréž na to zapsány mají, vedle zněnie listu jejich. A já svrchupsaný Vilém svrchupsanému panu Jindřichovi na to postúpil jsem platu na Olbramských horách, kteréž jsem ode paní Hyncové vyjednal, a z toho platu má do kláštera Krumlovského i do špitále vydáváno býti. Pakli by se čeho nedostalo tehdy z Dyákovic má se dodávati, a to dotud, dokud by jim svrchupsaný pan Jindřich sum, které na to zapsány mají, vedle znění listu jejich nedal. Item také já Vilém svrchupsaný co jsem kúpil v Dyákovicích od Fricka dědičně, ješto mně ve dckách svědčí, toho také při panu Jindřichovi nechávám na
Strana 499
z roku 1496. 499 ten spuosob, jako i jiných zboží, kteráž sě v této smlúvě vypisují, abych mohl vypověděti. Item já Vilém svrchupsaný při postupování statku nechal jsem na svrchu- psaném panu Jindřichovi tři tisíce zlatých dluhu, a nic víc; já svrchupsaný Jindřich mám a povinen jsem zaplatiti. A jestliže by se jací dluhové malí neb velicí našli, ty já svrchupsaný Vilém zastúpiti všecky mám, krom těch tří tisíc zlatých nahoře psaných a krom zástav, ač by po předcích jeho které se našly. Item já svrchu- psaný Jindřich nechtě na sobě toho dluhu jmíti, v těch třech tisících zlatých postopil sem panu Vilémovi svrchupsanému v Nosislavi, což tu mám svého dědič- ného, a Městečka Nového, kteréž leží blíž Pernšteina, a v Nikolčicích čtyři lány, (kteréžto Městečko Nové držal Lechvický v osmi stech zlatých s jeho příslušenstviem), aby toho požíval všeho, jako svého vlastního dědicstvie, tak jak se jemu zdá a líbí; ale všakž na ten spuosob, kdybych já svrchupsaný Jindřich to zasě chtěl jmíti od svrchupsaného pana Viléma, tehdy mám jemu rok napřed dáti věděti a jemu tři tisíce zlatých dáti, a pan Vilém svrchupsaný přijma ode mne Jindřicha svrchupsa- ného těch tří tisíc zlatých, má mi v Nosislavi, což já tu mám dědičnýho, postúpiti s těmi čtyřmi lány v Nikulčicích i Nového Městečka svrchupsaného. Pakli bych já Jindřich svrchupsaný prvé umřel, nežli bych panu Vilémovi a jeho dědicóm výpověď učinil, tehdy to má zuostati při panu Vilémovi svrchupsaném a jeho dědicích dědičně Item já svrchupsaný Jindřich toto sem sobě vymínil, abych zboží své Kru- mlovské, Kurdějovské i jiná zboží, kteráž jmám dědičná aneb jaká jiná již, mohl je dáti, poručiti společně aneb rozdílně, komu by mi se zdálo aneb líbilo, beze vší překážky svrchupsaného pana Viléma. Kteráž zbožie tuto v této smlúvě psána sú A já Vilém svrchupsaný slibuji sám za sě i za své dědice, že sě na ta zbožie nemám táhnúti tiem závazkem, který mi jest pan Pertult z Lippého neboščík dobré paměti dckami učinil, na budúcí časy. Než svrchupsaný pan Jindřich zboží svá všecka, kteráž tuto psána nejsú v této smlúvě, muož dáti nebo poručiti, komu se jemu zdáti bude a líbiti, jako své vlastní, bez mej i erbuov mých všelikteraké překážky. A my svrchu psaný Vilém z Pernšteina oc a Jindřich z Lippého oc slibujem sami za sě i za své dědice a erby svú dobrú, čistú věrú křesťanskú to všecko, což se v tomto listu píše a zavírá, věrně, právě a ctně, jako na ctné pány sluší, zacho- vati a zdržeti beze všeho porušení, a našie dědicové též povinovati budú tomu všemu dosti činiti. A já svrchupsaný Vilém mám jednu tuto smlúvu a já Jindřich svrchupsaný také jednu takovúž. Tomu na svědomí i na zdrženie a pro lepší jistotu my svrchupsaný Vilém z Pernšteina a Jindřich z Lippého své vlastní pečeti jsme k tomuto listu přivěsiti rozkázali; pro širší svědomí připrosili jsme urozených pánuov, pana Jana z Lomnice a na Mezeříčí, hajtmana markrabstvie Moravského, pana Albrechta staršího z Šternbergka a na Holešově, pana Hynka z Ludanic a na Ro- 63*
z roku 1496. 499 ten spuosob, jako i jiných zboží, kteráž sě v této smlúvě vypisují, abych mohl vypověděti. Item já Vilém svrchupsaný při postupování statku nechal jsem na svrchu- psaném panu Jindřichovi tři tisíce zlatých dluhu, a nic víc; já svrchupsaný Jindřich mám a povinen jsem zaplatiti. A jestliže by se jací dluhové malí neb velicí našli, ty já svrchupsaný Vilém zastúpiti všecky mám, krom těch tří tisíc zlatých nahoře psaných a krom zástav, ač by po předcích jeho které se našly. Item já svrchu- psaný Jindřich nechtě na sobě toho dluhu jmíti, v těch třech tisících zlatých postopil sem panu Vilémovi svrchupsanému v Nosislavi, což tu mám svého dědič- ného, a Městečka Nového, kteréž leží blíž Pernšteina, a v Nikolčicích čtyři lány, (kteréžto Městečko Nové držal Lechvický v osmi stech zlatých s jeho příslušenstviem), aby toho požíval všeho, jako svého vlastního dědicstvie, tak jak se jemu zdá a líbí; ale všakž na ten spuosob, kdybych já svrchupsaný Jindřich to zasě chtěl jmíti od svrchupsaného pana Viléma, tehdy mám jemu rok napřed dáti věděti a jemu tři tisíce zlatých dáti, a pan Vilém svrchupsaný přijma ode mne Jindřicha svrchupsa- ného těch tří tisíc zlatých, má mi v Nosislavi, což já tu mám dědičnýho, postúpiti s těmi čtyřmi lány v Nikulčicích i Nového Městečka svrchupsaného. Pakli bych já Jindřich svrchupsaný prvé umřel, nežli bych panu Vilémovi a jeho dědicóm výpověď učinil, tehdy to má zuostati při panu Vilémovi svrchupsaném a jeho dědicích dědičně Item já svrchupsaný Jindřich toto sem sobě vymínil, abych zboží své Kru- mlovské, Kurdějovské i jiná zboží, kteráž jmám dědičná aneb jaká jiná již, mohl je dáti, poručiti společně aneb rozdílně, komu by mi se zdálo aneb líbilo, beze vší překážky svrchupsaného pana Viléma. Kteráž zbožie tuto v této smlúvě psána sú A já Vilém svrchupsaný slibuji sám za sě i za své dědice, že sě na ta zbožie nemám táhnúti tiem závazkem, který mi jest pan Pertult z Lippého neboščík dobré paměti dckami učinil, na budúcí časy. Než svrchupsaný pan Jindřich zboží svá všecka, kteráž tuto psána nejsú v této smlúvě, muož dáti nebo poručiti, komu se jemu zdáti bude a líbiti, jako své vlastní, bez mej i erbuov mých všelikteraké překážky. A my svrchu psaný Vilém z Pernšteina oc a Jindřich z Lippého oc slibujem sami za sě i za své dědice a erby svú dobrú, čistú věrú křesťanskú to všecko, což se v tomto listu píše a zavírá, věrně, právě a ctně, jako na ctné pány sluší, zacho- vati a zdržeti beze všeho porušení, a našie dědicové též povinovati budú tomu všemu dosti činiti. A já svrchupsaný Vilém mám jednu tuto smlúvu a já Jindřich svrchupsaný také jednu takovúž. Tomu na svědomí i na zdrženie a pro lepší jistotu my svrchupsaný Vilém z Pernšteina a Jindřich z Lippého své vlastní pečeti jsme k tomuto listu přivěsiti rozkázali; pro širší svědomí připrosili jsme urozených pánuov, pana Jana z Lomnice a na Mezeříčí, hajtmana markrabstvie Moravského, pana Albrechta staršího z Šternbergka a na Holešově, pana Hynka z Ludanic a na Ro- 63*
Strana 500
500 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kytnici, pana Vácslava z Ludanic a na Veveří, podkomořího markrabstvie Morav- ského, a staršího pana Jana z Žerotína a na Fulneku, a urozeného a statečného rytieře pana Jakuba z Šárova a na Krumsíně, najvyššieho hofrychtéře markrabstvie Moravského, že jsú své pečeti sobě i erbóm svým bez škody na svědomí vedle našich k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán v pátek po Všech svatých léta oc tisícého čtyřistého devadesátého šestého oc. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 331. 647. (l. XI.) List, jímž pan Jindřich [z Lipého] pana Viléma [z Pernšteina] prosí, aby mu do- pustil držení Evančic a Rúchovan a jiných vsí. 1496, 4. listop. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 35b; arch. měst. Brn. f. 23. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznávám . . . že jakož urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, po urozeném pánu panu Pertulthovi z Lippého, pánu a otci mém milém dobré paměti, jakožto poručník a nápadník dckami učiněný uvázal sě jest v město Evančice, v městečko Rúchovany a ve vsi tyto: Litobratřice, Heřma- nice, Dokovany, v Ketkovice, v Čučice, v Rapotice, v rybníky, v lesy, v desátky, jakož v smlúvě to všecko šíře psáno stojí, kterúž jsme mezi sebú učinili. Kteréžto město i ta zbožie svrchupsaná byla jsú zástavná a zápisná, jako pak listové tito v sobě šíře ukazovali, kteříž na ta zbožie byli, kteréž jsem já viděl. Když pak svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina již to město Evančice a ta zbožie svrchupsaná jmá a jest jeho dědictvie, i chtěl mi jest svrchupsaný pan Vilém peníze dáti, co sú předkové moji na těch zbožích svrchupsaných jměli; a tej sumy vší jest, kteráž mně přísluší, IIM P g. II g. vše českých rázu Pražského, a VIII“ f. uherských na zlatě. Pak já svrchupsaný Jindřich prosil jsem urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, aby mi toho města Evančic i zboží svrchupsaných držeti do- pustili ráčil do vuole své. Kdež k mé žádosti a k prosbě to jest učiniti ráčil jakožto pán a přítel muoj zvlášče milý, že jest mi toho držeti dopřál v tej sumě, kterúž já na to mám, jako nahoře psaná stojí, abych to držel a toho požíval spravedlivě; a to na tento způsob: když by mi svrchupsaný pan Vilém dal napřed rok věděti a sumu tu, kterúž na těch zbožiech mám nahořepsanú, chtěl mi dáti, na rathúse v Brně položiti k mé ruce, tehdy já svrchupsaný Jindřich jmám toho města Evančic i těch zboží svrchupsaných svrchupsanému panu Vilémovi jakožto dědicstvie jeho vlastního postúpiti beze všeho zmatku a odpornosti. A měščané svrchupsaní Brněnští ještě mají a povinni budú tu sumu mně vydati, kdyby sě již svrchupsaný Vilém z Pernšteina v to zbožie uvázal. A to já svrchupsaný pan Jindřich slibuji svú dobrú čistú věrú sám za sě i za své věrně, právě, ctně zdržeti a zachovati a tomu všemu
500 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina kytnici, pana Vácslava z Ludanic a na Veveří, podkomořího markrabstvie Morav- ského, a staršího pana Jana z Žerotína a na Fulneku, a urozeného a statečného rytieře pana Jakuba z Šárova a na Krumsíně, najvyššieho hofrychtéře markrabstvie Moravského, že jsú své pečeti sobě i erbóm svým bez škody na svědomí vedle našich k tomuto listu přivěsili. Jenž jest dán a psán v pátek po Všech svatých léta oc tisícého čtyřistého devadesátého šestého oc. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 331. 647. (l. XI.) List, jímž pan Jindřich [z Lipého] pana Viléma [z Pernšteina] prosí, aby mu do- pustil držení Evančic a Rúchovan a jiných vsí. 1496, 4. listop. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 35b; arch. měst. Brn. f. 23. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznávám . . . že jakož urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého, po urozeném pánu panu Pertulthovi z Lippého, pánu a otci mém milém dobré paměti, jakožto poručník a nápadník dckami učiněný uvázal sě jest v město Evančice, v městečko Rúchovany a ve vsi tyto: Litobratřice, Heřma- nice, Dokovany, v Ketkovice, v Čučice, v Rapotice, v rybníky, v lesy, v desátky, jakož v smlúvě to všecko šíře psáno stojí, kterúž jsme mezi sebú učinili. Kteréžto město i ta zbožie svrchupsaná byla jsú zástavná a zápisná, jako pak listové tito v sobě šíře ukazovali, kteříž na ta zbožie byli, kteréž jsem já viděl. Když pak svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina již to město Evančice a ta zbožie svrchupsaná jmá a jest jeho dědictvie, i chtěl mi jest svrchupsaný pan Vilém peníze dáti, co sú předkové moji na těch zbožích svrchupsaných jměli; a tej sumy vší jest, kteráž mně přísluší, IIM P g. II g. vše českých rázu Pražského, a VIII“ f. uherských na zlatě. Pak já svrchupsaný Jindřich prosil jsem urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, aby mi toho města Evančic i zboží svrchupsaných držeti do- pustili ráčil do vuole své. Kdež k mé žádosti a k prosbě to jest učiniti ráčil jakožto pán a přítel muoj zvlášče milý, že jest mi toho držeti dopřál v tej sumě, kterúž já na to mám, jako nahoře psaná stojí, abych to držel a toho požíval spravedlivě; a to na tento způsob: když by mi svrchupsaný pan Vilém dal napřed rok věděti a sumu tu, kterúž na těch zbožiech mám nahořepsanú, chtěl mi dáti, na rathúse v Brně položiti k mé ruce, tehdy já svrchupsaný Jindřich jmám toho města Evančic i těch zboží svrchupsaných svrchupsanému panu Vilémovi jakožto dědicstvie jeho vlastního postúpiti beze všeho zmatku a odpornosti. A měščané svrchupsaní Brněnští ještě mají a povinni budú tu sumu mně vydati, kdyby sě již svrchupsaný Vilém z Pernšteina v to zbožie uvázal. A to já svrchupsaný pan Jindřich slibuji svú dobrú čistú věrú sám za sě i za své věrně, právě, ctně zdržeti a zachovati a tomu všemu
Strana 501
z roku 1496. 501 dosti učiniti, což sě v tomto listu píše. Tomu na svědomí oc pečet svú přitisknúti jsem rozkázal. Rukojmie pan Jan z Lomnice hajtman oc, pan Albrecht Holešovský, pan Hynek Rokytský, pan Vácslav Veverský, pan Žirotínský starší, pan Šárovec. Dán v pátek po Všech svatých léta oc tisícího čtyřstého devadesátého šestého. 648. Jindřich z Lipého postupuje všecko právo své na městečko Bělou a Šlapanov Vilémovi z Pernšteina. Na Mor. Krumlově 1496, 4. listop. — Orig. perg. v arch. města Něm. Brodu. Já Jindřich z Lipého, najvyšší maršálek královstvie Českého, vyznávám tiemto listem všem vuobec, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že jakož mám městečko své Bělú a Šlapanov i vesnice k tomu příslušející, kteréžto městečko i ty vesnice k tomu příslušející drží v zástavě v tisíci zlatých urozený pán pan Jan Boček z Kunštátu a na Polné; kdež já svrchupsaný Jindřich to všecko právo své, kteréž na tom zboží svrchupsaném mám, dal sem a mocí tohoto listu dávám urozenému pánu panu Vi- lémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššímu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicóm, aby oni to zboží sobě vyplatiti mohli v těch tisíci zlatých, a je vy- platíc, jeho požívali jako svého vlastnieho a s ním učinili, co se jim zdá, jako s svým vlastním. Než přišel-li by jaký nárok od kohokoli na to zboží, toho já povinovat nejsem ani budu očišťovati, než pan Vilém z Pernšteina a jeho dědicové sami sobě očišťujte a vypravuojte před každým člověkem, od kohožkoli by to narčeno bylo kterýmkoli právem. A to právo své všecko, kteréž na tom mám dědičné aneb manské, to všecko převodím sám od sebe i od svých erbuov na urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na jeho erby, věčně na budúcí časy, aby to jim příslušelo tím vším právem, jakož mně samému. A na to já se na věčné časy navracovati nemám ani erbové moji, ani žádných služeb víc s toho žádati, ani z manství napomínati jakého; než on svrchupsaný pan Vilém neb dědicové jeho to prodajte a s tím učiňte, co jim se zdá, jako s svým vlastním dědictvím. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu a zdrženie svú vlastní pečeť k tomuto listu přitisknúti sem rozkázal; a pro širší svědomí připrosil sem urozených pánuov pana Albrechta staršího z Šternberka a na Holešově, pana Václava z Ludanic a na Veveří, podkomořího markrabstvie Moravského, a urozených vládyk Jaroše z Zástřizl, na Morkovicích, Zikmunda Valeckého z Mírova, Jana Lechvického z Zástřizl, Václava Opršala z Zher, že sú pečeti své podle mne na svědomí k tomutu listu přivěsili, sobě a erbuom svým bez škody. Dán na Krumlově v pátek po všech Svatých léta božieho tisícího čtyřstého devadesátého šestého. Ze 7 visutých pečetí první utržena.
z roku 1496. 501 dosti učiniti, což sě v tomto listu píše. Tomu na svědomí oc pečet svú přitisknúti jsem rozkázal. Rukojmie pan Jan z Lomnice hajtman oc, pan Albrecht Holešovský, pan Hynek Rokytský, pan Vácslav Veverský, pan Žirotínský starší, pan Šárovec. Dán v pátek po Všech svatých léta oc tisícího čtyřstého devadesátého šestého. 648. Jindřich z Lipého postupuje všecko právo své na městečko Bělou a Šlapanov Vilémovi z Pernšteina. Na Mor. Krumlově 1496, 4. listop. — Orig. perg. v arch. města Něm. Brodu. Já Jindřich z Lipého, najvyšší maršálek královstvie Českého, vyznávám tiemto listem všem vuobec, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že jakož mám městečko své Bělú a Šlapanov i vesnice k tomu příslušející, kteréžto městečko i ty vesnice k tomu příslušející drží v zástavě v tisíci zlatých urozený pán pan Jan Boček z Kunštátu a na Polné; kdež já svrchupsaný Jindřich to všecko právo své, kteréž na tom zboží svrchupsaném mám, dal sem a mocí tohoto listu dávám urozenému pánu panu Vi- lémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššímu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicóm, aby oni to zboží sobě vyplatiti mohli v těch tisíci zlatých, a je vy- platíc, jeho požívali jako svého vlastnieho a s ním učinili, co se jim zdá, jako s svým vlastním. Než přišel-li by jaký nárok od kohokoli na to zboží, toho já povinovat nejsem ani budu očišťovati, než pan Vilém z Pernšteina a jeho dědicové sami sobě očišťujte a vypravuojte před každým člověkem, od kohožkoli by to narčeno bylo kterýmkoli právem. A to právo své všecko, kteréž na tom mám dědičné aneb manské, to všecko převodím sám od sebe i od svých erbuov na urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na jeho erby, věčně na budúcí časy, aby to jim příslušelo tím vším právem, jakož mně samému. A na to já se na věčné časy navracovati nemám ani erbové moji, ani žádných služeb víc s toho žádati, ani z manství napomínati jakého; než on svrchupsaný pan Vilém neb dědicové jeho to prodajte a s tím učiňte, co jim se zdá, jako s svým vlastním dědictvím. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu a zdrženie svú vlastní pečeť k tomuto listu přitisknúti sem rozkázal; a pro širší svědomí připrosil sem urozených pánuov pana Albrechta staršího z Šternberka a na Holešově, pana Václava z Ludanic a na Veveří, podkomořího markrabstvie Moravského, a urozených vládyk Jaroše z Zástřizl, na Morkovicích, Zikmunda Valeckého z Mírova, Jana Lechvického z Zástřizl, Václava Opršala z Zher, že sú pečeti své podle mne na svědomí k tomutu listu přivěsili, sobě a erbuom svým bez škody. Dán na Krumlově v pátek po všech Svatých léta božieho tisícího čtyřstého devadesátého šestého. Ze 7 visutých pečetí první utržena.
Strana 502
502 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 649. (m. XII.) Kvitancí panu Vilémovi [z Pernšteina] ode pana Jindřicha [z Lipého, kterýž děkuje z poručenství panu Vilémovi i slibuje plniti vše, co poručník na zboží tom zapsal]. 1496, 4. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 36 b; arch. měst. Brn. f. 23 b—24. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznávám ... že jakož urozený pán pan Perthult z Lippého, dobré paměti pan otec muoj milý, ráčil jest udělati mocného poručníka i nápadníka dckami všeho statku svého, kterýž jest po něm zuostal, urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, naj- vyššieho hofmistra královstvie Českého; kdež též pan Vilém z Pernšteina, když mi svrchupsanému Jindřichovi šestnácte let minulo a na sedmnácté léto mi šlo, statku toho zámku Krumlova i jiného zboží, kteréž mi příslušelo spravedlivě po panu otci mém, postúpiti jest mi ráčil. Kdež já svrchupsaný Jindřich urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina děkuji, neb mi jest věrně, právě, dobře učinil, a toho buohdá jemu všiem přátelstviem zasluhovati míním, a naň a na jeho dědice, jeho erby, žádným obyčejem vymyšleným ani kterými spuosobmi sě nenavracovati, ani jeho dědicuov ani erbuov jeho s čeho, co sě toho statku držení dotýče, upomínati ani viniti mám. A také dal-li jest co též pan Vilém komu z toho statku, jsa jeho v drženie, anebo zapsal anebo osvobodil neb prodal, neb z manstvie dědictví učinil, anebo profrejmarčil, aneb jakžkolivěk učinil kterémužkolivěk stavu, buď panskému, zemanskému nebo měštskému anebo sedlskému, to já všecko slibuji zdržeti a každého při tom zachovati, co jest komu svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina učinil, dal aneb zapsal, jako by má vlastní pečeť při tom byla. Také jestliže by komu co ve dcky vloženo nebylo, ješto by se svrchupsaný pan Vilém zapsal aneb slíbil to učiniti, tehdy já svrchupsaný Jindřich mám to učiniti, tak jako bych se jsám zapsal. A to všecko, což se v tomto listu píše, slibuji sám za sě i za své dědice i erby své dobrú, čistú věrú křesťanskú věrně, právě, ctně zdržeti a zachovati, tak jako na dobrého pána slušie. Tomu na svědomí pečeť svú přitisknúti jsem rozkázal oc. Rukojmie pan Jan z Lomnice hajtman oc, pan Albrecht Holešovský z Šternberka, pan Hynek Ro- kytský, pan Václav Veverský, pan Jan starší z Žerotína, pan Jakub z Šárova. Dán na Krumlově v pátek po Všech svatých léta oc devadesátého šestého. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 331. 650. (r. XVII) 1496. Listy dva pánuov Brňan pod jich pečetí, jimiž vyznávají, na který spuosob poručenstvie páně Vilémovo z Pernšteina oc a páně Jindřichovo z Lippého oc u nich na rathúze položeno jest, tuto registrovány nejsú, než pro pamět takto znamenány. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 42; měst. Brn. fol. 26 b.
502 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 649. (m. XII.) Kvitancí panu Vilémovi [z Pernšteina] ode pana Jindřicha [z Lipého, kterýž děkuje z poručenství panu Vilémovi i slibuje plniti vše, co poručník na zboží tom zapsal]. 1496, 4. listopadu. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 36 b; arch. měst. Brn. f. 23 b—24. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznávám ... že jakož urozený pán pan Perthult z Lippého, dobré paměti pan otec muoj milý, ráčil jest udělati mocného poručníka i nápadníka dckami všeho statku svého, kterýž jest po něm zuostal, urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, naj- vyššieho hofmistra královstvie Českého; kdež též pan Vilém z Pernšteina, když mi svrchupsanému Jindřichovi šestnácte let minulo a na sedmnácté léto mi šlo, statku toho zámku Krumlova i jiného zboží, kteréž mi příslušelo spravedlivě po panu otci mém, postúpiti jest mi ráčil. Kdež já svrchupsaný Jindřich urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina děkuji, neb mi jest věrně, právě, dobře učinil, a toho buohdá jemu všiem přátelstviem zasluhovati míním, a naň a na jeho dědice, jeho erby, žádným obyčejem vymyšleným ani kterými spuosobmi sě nenavracovati, ani jeho dědicuov ani erbuov jeho s čeho, co sě toho statku držení dotýče, upomínati ani viniti mám. A také dal-li jest co též pan Vilém komu z toho statku, jsa jeho v drženie, anebo zapsal anebo osvobodil neb prodal, neb z manstvie dědictví učinil, anebo profrejmarčil, aneb jakžkolivěk učinil kterémužkolivěk stavu, buď panskému, zemanskému nebo měštskému anebo sedlskému, to já všecko slibuji zdržeti a každého při tom zachovati, co jest komu svrchupsaný pan Vilém z Pernšteina učinil, dal aneb zapsal, jako by má vlastní pečeť při tom byla. Také jestliže by komu co ve dcky vloženo nebylo, ješto by se svrchupsaný pan Vilém zapsal aneb slíbil to učiniti, tehdy já svrchupsaný Jindřich mám to učiniti, tak jako bych se jsám zapsal. A to všecko, což se v tomto listu píše, slibuji sám za sě i za své dědice i erby své dobrú, čistú věrú křesťanskú věrně, právě, ctně zdržeti a zachovati, tak jako na dobrého pána slušie. Tomu na svědomí pečeť svú přitisknúti jsem rozkázal oc. Rukojmie pan Jan z Lomnice hajtman oc, pan Albrecht Holešovský z Šternberka, pan Hynek Ro- kytský, pan Václav Veverský, pan Jan starší z Žerotína, pan Jakub z Šárova. Dán na Krumlově v pátek po Všech svatých léta oc devadesátého šestého. Výtah tištěn AČ. VI. 536 č. 331. 650. (r. XVII) 1496. Listy dva pánuov Brňan pod jich pečetí, jimiž vyznávají, na který spuosob poručenstvie páně Vilémovo z Pernšteina oc a páně Jindřichovo z Lippého oc u nich na rathúze položeno jest, tuto registrovány nejsú, než pro pamět takto znamenány. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 42; měst. Brn. fol. 26 b.
Strana 503
z roku 1496. 503 651. (i. VIIII.) List ode pana Jindřicha z Lippého panu Vilémovi z Pernšteina, jímž prosí pana Viléma a pannu Bohunku [dceru jeho, aby mu dána byla za manželku]. Na Mor. Krumlově 1496, 6. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 31; měst. Brn. f. 20 b—21. Já Jindřich z Lippého, najvyšší maršálek královstvie Českého, i s svými dědici a budúcími potomky vyznávám ... že jakož jsem prosil urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, o dceru jeho, pannu Bohunku, aby mi ji k svatému manželstvie ráčil dáti; kdež též pan Vilém k potřebě mej to jest učiniti ráčil, a mně pannu Bohunku dceru svú k svatému manželství dáti ráčil na smlúvu celú a dokonalú takovúto, která se jest mezi námi obapolně stala: Že svrchupsaný pan Vilém dceru svú má mi dáti k svatému man- želstvu, a to ve čtyrech letech od masopustu najprv příščího po dání listu tohoto, když by mně svrchupsanému Jindřichovi pan Vilém svrchupsaný puol léta napřed věděti dal v těch čtyřech [letech], tehdy v tom polúletie vypovědělém jmám pannu Bohunku, dceru svrchupsaného pana Viléma, k svatému manželstvie vzíti konečně; a to pod základem desíti tisíc zlatých dobrých uherských: ač bych v tom dosti ne- učinil všemu, což sě svrchu píše, v těch čtyřech letech pořád zběhlých, tehdy těch deset tisíc zlatých mám a povinovat jsem dáti jemu svrchupsanému panu Vilémovi aneb dědicóm jeho aneb potomkóm, a týž zavazuji dědice a potomky své, aby tomu všemu dosti učinili, což se v tej smlúvě píše, ač by se tomu všemu dosti nestalo v těch čtyřech letech pořad zběhlých. A my Jan z Lomnice a na Meziříčí, hajtman markrabstvie Moravského, Albrech[t] z Šternberga a na Holešově, Hynek z Ludanic a na Rokytnici, Vácslav z Ludanic a na Veveří, podkomoří markrabstvie Moravského, Jan staršie z Žerotína a s Fulneku, Jakub z Šárova a na Krusini, najvyššie hofrychtéř markrabstvie Morav- ského, Jaroš z Zástřezil [sic] a na Morkovicích, Zigmund Valečský z Mírova, Blud z Kralic, rukojmie a spoluslibce s ním svrchupsaným panem Jindřichem a za jeho potomky a dědice, všickni vespolek slibujem rukú společní a nerozdílnú pod základem desíti tisíc zlatých uherských, že se tomu všemu dosti státi má, což sě v tomto listu nahoře píše, k tomu času nahoře psanému. Pakli by se tomu všemu dosti nestalo, tehdá ihned . .. leženie obyčejnie v Olomúci a v Brně. Tomu na svědomí a na po- tvrzenie oc Dán v Krumlově v neděli před svatým Martinem léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého šestého. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 332. 652. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Jindřichem z Lipého, kterouž slibuje pan Vilém dáti dceru svou Bohunku panu Jindřichovi k manželství ve čtyřech letech. Na Mor. Krumlově 1496, 6. list. — Orig. perg. v stát. a dvor. arch. ve Vídni. Repert. Boh. Já Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého,
z roku 1496. 503 651. (i. VIIII.) List ode pana Jindřicha z Lippého panu Vilémovi z Pernšteina, jímž prosí pana Viléma a pannu Bohunku [dceru jeho, aby mu dána byla za manželku]. Na Mor. Krumlově 1496, 6. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 31; měst. Brn. f. 20 b—21. Já Jindřich z Lippého, najvyšší maršálek královstvie Českého, i s svými dědici a budúcími potomky vyznávám ... že jakož jsem prosil urozeného pána pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, o dceru jeho, pannu Bohunku, aby mi ji k svatému manželstvie ráčil dáti; kdež též pan Vilém k potřebě mej to jest učiniti ráčil, a mně pannu Bohunku dceru svú k svatému manželství dáti ráčil na smlúvu celú a dokonalú takovúto, která se jest mezi námi obapolně stala: Že svrchupsaný pan Vilém dceru svú má mi dáti k svatému man- želstvu, a to ve čtyrech letech od masopustu najprv příščího po dání listu tohoto, když by mně svrchupsanému Jindřichovi pan Vilém svrchupsaný puol léta napřed věděti dal v těch čtyřech [letech], tehdy v tom polúletie vypovědělém jmám pannu Bohunku, dceru svrchupsaného pana Viléma, k svatému manželstvie vzíti konečně; a to pod základem desíti tisíc zlatých dobrých uherských: ač bych v tom dosti ne- učinil všemu, což sě svrchu píše, v těch čtyřech letech pořád zběhlých, tehdy těch deset tisíc zlatých mám a povinovat jsem dáti jemu svrchupsanému panu Vilémovi aneb dědicóm jeho aneb potomkóm, a týž zavazuji dědice a potomky své, aby tomu všemu dosti učinili, což se v tej smlúvě píše, ač by se tomu všemu dosti nestalo v těch čtyřech letech pořad zběhlých. A my Jan z Lomnice a na Meziříčí, hajtman markrabstvie Moravského, Albrech[t] z Šternberga a na Holešově, Hynek z Ludanic a na Rokytnici, Vácslav z Ludanic a na Veveří, podkomoří markrabstvie Moravského, Jan staršie z Žerotína a s Fulneku, Jakub z Šárova a na Krusini, najvyššie hofrychtéř markrabstvie Morav- ského, Jaroš z Zástřezil [sic] a na Morkovicích, Zigmund Valečský z Mírova, Blud z Kralic, rukojmie a spoluslibce s ním svrchupsaným panem Jindřichem a za jeho potomky a dědice, všickni vespolek slibujem rukú společní a nerozdílnú pod základem desíti tisíc zlatých uherských, že se tomu všemu dosti státi má, což sě v tomto listu nahoře píše, k tomu času nahoře psanému. Pakli by se tomu všemu dosti nestalo, tehdá ihned . .. leženie obyčejnie v Olomúci a v Brně. Tomu na svědomí a na po- tvrzenie oc Dán v Krumlově v neděli před svatým Martinem léta božieho tisícého čtyřistého devadesátého šestého. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 332. 652. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Jindřichem z Lipého, kterouž slibuje pan Vilém dáti dceru svou Bohunku panu Jindřichovi k manželství ve čtyřech letech. Na Mor. Krumlově 1496, 6. list. — Orig. perg. v stát. a dvor. arch. ve Vídni. Repert. Boh. Já Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého,
Strana 504
504 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina i s svými dědici a budúcími potomky známo činiem ... jakož se jest stala smlúva celá a dokonalá mezi námi svrchu psaným Vilémem a mezi urozeným pánem panem Jindřichem z Lipého, najvyššiem maršálkem království Českého, a to taková, že sem já svrchupsaný Vilém svrchupsanému panu Jindřichovi k prosbě jeho řekl dáti pannu Bohunku dceru svú k svatému manželstvie, a to od tohoto masopustu najprv pří- štieho po datum listu tohoto ve čtyřech letech; a to tak: když bych já panu Jin- dřichovi puol léta v těch čtyřech letech napřed věděti dal, tehda já svrchupsaný Vilém mám panu Jindřichovi ji dáti v tom polúletí vypovědělém, a to pod základem desíti tisící zlatých dobrých uherských, jestli že bych jemu jí nedal na ten čas jmenovaný, tehda mám panu Jindřichovi aneb dědicóm jeho těch deset tisíc zlatých dáti; pakli by na mne pán Buoh v tom času smrť dopustiti ráčil prvé, než by se ta věc dokonala, tehda dědice své a potomky, kteří by statkem mým po mé smrti vládli, ty všecky zavazuji, aby tomu všemu dosti učinili, což se v této smlúvě nahoře píše, jako já svrchupsaný Vilém, že mají a povinni budú těch deset tisíc zlatých dáti, a to konečně v polúletí pořád zběhlém panu Jindřichovi a v jeho moc položiti, kdyby se té smlúvě tak dosti nestalo, jakž se nahoře píše. A my Jan z Lomnice a na Meziříčie, hajtman margrabstvie Moravského, Albrecht z Šternberka na Holešově, Hynek z Ludanic na Rokytnici, Václav z Lu- danic na Veveří, podkomořie margrabstvie Moravského, Jan starší z Žerotína a z Fulneka, Jakub z Šárova a na Krumsíně, najvyšší hofrychtéř margrabstvie Morav- ského, Jaroš z Zástřizl a na Morkoviciech, a Zigmund Valecký z Mírova, všiechni vespolek slibujeme s ním svrchupsaným panem Vilémem, zaň i za jeho dědice a budúcí potomky, kteřížby jeho statkem vládli, pod základem desíti [tisíc] zlatých uherských, že se tomu všemu tak dosti [státi] má, což se nahoře píše v tomto listu, beze všech zmatkuov, forteluov i nesnází všelikterakých; pakli bychom toho neučinili, což se svrchupíše ... v obyčejné leženie do města Olomúce aneb do města Brna. Tomu na potvrzení a pro lepší jistotu i na svědomie my jistec i rukojmie svrchu- psaní své sme pečeti k tomuto listu dali a rozkázali přivěsiti. Dán a psán na Krum- lově v neděli před svatým Martinem, léta božieho tisícieho čtyrstého devadesátého šestého. Na listině vedle jistcovy ještě 6 pečetí červených, a dvě modré rukojmův na perg. proužcích. Na dorsu pozdější rukou: „list neplatnej“. 653. (o. XIIII.) List panu Vilémovi z Pernšteina od pana Jindřicha z Lippého, jímž se zapisuje, kdyby ho pán Buoh smrti neuchoval, aby ta zboží při syních páně Vilémových zuostala. Na Mor. Krumlově 1496, 15. list. —Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 38; arch. měst. Brn. ƒ. 24b-25. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s svými erby vyznávám ... že jakož k žádosti a k potřebě mý urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr království Českého, pán a otec muoj
504 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina i s svými dědici a budúcími potomky známo činiem ... jakož se jest stala smlúva celá a dokonalá mezi námi svrchu psaným Vilémem a mezi urozeným pánem panem Jindřichem z Lipého, najvyššiem maršálkem království Českého, a to taková, že sem já svrchupsaný Vilém svrchupsanému panu Jindřichovi k prosbě jeho řekl dáti pannu Bohunku dceru svú k svatému manželstvie, a to od tohoto masopustu najprv pří- štieho po datum listu tohoto ve čtyřech letech; a to tak: když bych já panu Jin- dřichovi puol léta v těch čtyřech letech napřed věděti dal, tehda já svrchupsaný Vilém mám panu Jindřichovi ji dáti v tom polúletí vypovědělém, a to pod základem desíti tisící zlatých dobrých uherských, jestli že bych jemu jí nedal na ten čas jmenovaný, tehda mám panu Jindřichovi aneb dědicóm jeho těch deset tisíc zlatých dáti; pakli by na mne pán Buoh v tom času smrť dopustiti ráčil prvé, než by se ta věc dokonala, tehda dědice své a potomky, kteří by statkem mým po mé smrti vládli, ty všecky zavazuji, aby tomu všemu dosti učinili, což se v této smlúvě nahoře píše, jako já svrchupsaný Vilém, že mají a povinni budú těch deset tisíc zlatých dáti, a to konečně v polúletí pořád zběhlém panu Jindřichovi a v jeho moc položiti, kdyby se té smlúvě tak dosti nestalo, jakž se nahoře píše. A my Jan z Lomnice a na Meziříčie, hajtman margrabstvie Moravského, Albrecht z Šternberka na Holešově, Hynek z Ludanic na Rokytnici, Václav z Lu- danic na Veveří, podkomořie margrabstvie Moravského, Jan starší z Žerotína a z Fulneka, Jakub z Šárova a na Krumsíně, najvyšší hofrychtéř margrabstvie Morav- ského, Jaroš z Zástřizl a na Morkoviciech, a Zigmund Valecký z Mírova, všiechni vespolek slibujeme s ním svrchupsaným panem Vilémem, zaň i za jeho dědice a budúcí potomky, kteřížby jeho statkem vládli, pod základem desíti [tisíc] zlatých uherských, že se tomu všemu tak dosti [státi] má, což se nahoře píše v tomto listu, beze všech zmatkuov, forteluov i nesnází všelikterakých; pakli bychom toho neučinili, což se svrchupíše ... v obyčejné leženie do města Olomúce aneb do města Brna. Tomu na potvrzení a pro lepší jistotu i na svědomie my jistec i rukojmie svrchu- psaní své sme pečeti k tomuto listu dali a rozkázali přivěsiti. Dán a psán na Krum- lově v neděli před svatým Martinem, léta božieho tisícieho čtyrstého devadesátého šestého. Na listině vedle jistcovy ještě 6 pečetí červených, a dvě modré rukojmův na perg. proužcích. Na dorsu pozdější rukou: „list neplatnej“. 653. (o. XIIII.) List panu Vilémovi z Pernšteina od pana Jindřicha z Lippého, jímž se zapisuje, kdyby ho pán Buoh smrti neuchoval, aby ta zboží při syních páně Vilémových zuostala. Na Mor. Krumlově 1496, 15. list. —Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 38; arch. měst. Brn. ƒ. 24b-25. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s svými erby vyznávám ... že jakož k žádosti a k potřebě mý urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššie hofmistr království Českého, pán a otec muoj
Strana 505
z roku 1496. 505 milý, ráčil mi jest postúpiti do vuole své Evančic města, městečka Rúchovan a vsí zejmena těchto: Lithobratřic, Heřmanic, Dokovan, Ketkovic, Čučic, Rapotic, Sudic, se všemi a všelikterakými puožitky a užitky těch zboží, a s rybníky dvěma u Litho- bratřic a s jedním u Dokovan, s lesy, kteří příslušejí k zámku pustému Rabšteinu, i to všecko, což k tomu příslušie, jakož smlúva mezi námi o to učiněná to v sobě vysvětluje, a k tomu Dyákovice, všecko dědicství svého vlastního; a ač bych já Jindřich svrchupsaný pana Viléma z Pernšteina na světě živností přebyl, [a] pan Vilém svrchu- psaný za živnosti své těch zboží nahoře psaných nevypověděl mi tak a na ten spuosob, jakož smlúva mezi námi o to učiněná to v sobě šíře ukazuje, tehdy synové páně Vilémovi ve dcky mně ta zboží vložiti a vepsati mají. Kdež já Jindřich svrchupsaný znamenav upřímost celú a dokonalú urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, a přátelství i mnohé dobrodiní, kteráž mně jest činil i skutečně okazoval; pak já Jindřich z Lippého na to pomně a mysle, kudy bych sě mohl odplatiti synóm jeho a rodu jeho, chci tomu a tiemto listem sě za- pisuji a slibuji, ač by na mne pán Bůh smrt dopustiti ráčil a já dědicuov mužlského pohlaví po sobě nepozůstavil, tehdá ta všecka zboží mají zuostati při synech páně Vilémových z Pernšteina. Pakli bych já Jindřich svrchupsaný dědice jměl mužlského pohlaví ode mne pošlé, tehdy ta zboží svrchupsaná mají zuostati při mých synech i při těch syniech, kteří by po mých synech pošli, a to tak dlúho a dotud, dokud by kmene a rodu mého stoliko muſžlského pohlaví ode mne pošlého stávalo. Pakli by kmen a rod muoj mu[ž ského pohlaví zšel, tehdy ta zboží svrchupsaná mají zuostati dědičně při kmenu a rodu svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina od něho i od dědicuov jeho pošlého, beze vší i všech lidí všelijaké překážky a odpornosti. Také já Jindřich z Lippého svrchupsaný mám a slibuji dědice páně Vilémovy svrchupsa- ného tiem všiem opatřiti, co sě v tomto listu píše, vedle všeho dostatku hned při tom časi [sic], kdy by mi ta zboží ve dcky kladena býti jměla. Pakli bych toho do- statečně neopatřil a dědicóm páně Vilémovým toho neujistil, tehdy dědicové páně Vilémovi nejsú a nebudú mi povinni, ač by kdy k tomu přišlo, ve dcky klásti, ani tej smlúvě budú povinni mi dosti učiniti, kterúž jsem já [s] svrchupsaným panem Vilémem z Pernšteina učinil o ta zboží, a to dotud, dokudž bych dědicuov svrchu- psaného pana Viléma z Pernšteina na tiem všiem [sic] dostatečně neopatřil, co sě v tomto listu vypisuje. A to já Jindřich z Lippého mám a slibuji svú dobrú věrú beze vší zlé lsti opatřiti dckami dostatečně hned při tom času, kdy by mi ta zboží, ač by kdy ke mně přišla, ve dcsky kladena byla, že sě tomu všemu dosti státi jmá, co sě v tomto listu píše a zavírá. Tomu na potvrzenie oc. Rukojmie pan Zigmund Osovský, pan Prokop Zajímač, Zigmund Valečský, Matěj Vacek, Jiřík Kusý, Jan Lechvický. Dán na Krumlově oc léta tisícího čtyřistého devadesátého šestého v outerý před s. Alžbětů. Archiv Český XVI 64
z roku 1496. 505 milý, ráčil mi jest postúpiti do vuole své Evančic města, městečka Rúchovan a vsí zejmena těchto: Lithobratřic, Heřmanic, Dokovan, Ketkovic, Čučic, Rapotic, Sudic, se všemi a všelikterakými puožitky a užitky těch zboží, a s rybníky dvěma u Litho- bratřic a s jedním u Dokovan, s lesy, kteří příslušejí k zámku pustému Rabšteinu, i to všecko, což k tomu příslušie, jakož smlúva mezi námi o to učiněná to v sobě vysvětluje, a k tomu Dyákovice, všecko dědicství svého vlastního; a ač bych já Jindřich svrchupsaný pana Viléma z Pernšteina na světě živností přebyl, [a] pan Vilém svrchu- psaný za živnosti své těch zboží nahoře psaných nevypověděl mi tak a na ten spuosob, jakož smlúva mezi námi o to učiněná to v sobě šíře ukazuje, tehdy synové páně Vilémovi ve dcky mně ta zboží vložiti a vepsati mají. Kdež já Jindřich svrchupsaný znamenav upřímost celú a dokonalú urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, a přátelství i mnohé dobrodiní, kteráž mně jest činil i skutečně okazoval; pak já Jindřich z Lippého na to pomně a mysle, kudy bych sě mohl odplatiti synóm jeho a rodu jeho, chci tomu a tiemto listem sě za- pisuji a slibuji, ač by na mne pán Bůh smrt dopustiti ráčil a já dědicuov mužlského pohlaví po sobě nepozůstavil, tehdá ta všecka zboží mají zuostati při synech páně Vilémových z Pernšteina. Pakli bych já Jindřich svrchupsaný dědice jměl mužlského pohlaví ode mne pošlé, tehdy ta zboží svrchupsaná mají zuostati při mých synech i při těch syniech, kteří by po mých synech pošli, a to tak dlúho a dotud, dokud by kmene a rodu mého stoliko muſžlského pohlaví ode mne pošlého stávalo. Pakli by kmen a rod muoj mu[ž ského pohlaví zšel, tehdy ta zboží svrchupsaná mají zuostati dědičně při kmenu a rodu svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina od něho i od dědicuov jeho pošlého, beze vší i všech lidí všelijaké překážky a odpornosti. Také já Jindřich z Lippého svrchupsaný mám a slibuji dědice páně Vilémovy svrchupsa- ného tiem všiem opatřiti, co sě v tomto listu píše, vedle všeho dostatku hned při tom časi [sic], kdy by mi ta zboží ve dcky kladena býti jměla. Pakli bych toho do- statečně neopatřil a dědicóm páně Vilémovým toho neujistil, tehdy dědicové páně Vilémovi nejsú a nebudú mi povinni, ač by kdy k tomu přišlo, ve dcky klásti, ani tej smlúvě budú povinni mi dosti učiniti, kterúž jsem já [s] svrchupsaným panem Vilémem z Pernšteina učinil o ta zboží, a to dotud, dokudž bych dědicuov svrchu- psaného pana Viléma z Pernšteina na tiem všiem [sic] dostatečně neopatřil, co sě v tomto listu vypisuje. A to já Jindřich z Lippého mám a slibuji svú dobrú věrú beze vší zlé lsti opatřiti dckami dostatečně hned při tom času, kdy by mi ta zboží, ač by kdy ke mně přišla, ve dcsky kladena byla, že sě tomu všemu dosti státi jmá, co sě v tomto listu píše a zavírá. Tomu na potvrzenie oc. Rukojmie pan Zigmund Osovský, pan Prokop Zajímač, Zigmund Valečský, Matěj Vacek, Jiřík Kusý, Jan Lechvický. Dán na Krumlově oc léta tisícího čtyřistého devadesátého šestého v outerý před s. Alžbětů. Archiv Český XVI 64
Strana 506
506 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 654. Vilém z Pernšteina prodává ves Jarohňovice, ves Dubňany, ves pustou Mokronosy Jindřichovi z Lipého, nejv. maršálku království Českého, za 6000 fl. uh. Jistcové: Zikmund Osovský z Doubravice, Prokop Zajímač z Kunštátu, Zikmund Valecký z Mírova, Jan Lech- vický z Zástřizl, Markvart Valecký z Mírova a Alexandr z Chlevského. Datum na Třebíči, v sobotu před sv. Tomášem apoštolem (17. pros.) 1496. Orig. perg. (se 7 visutými pečetmi) v zemsk. arch. v Brně, Hodonín č. 30. 655. (p. XV.) List ode pana Jindřicha z Lippého panu Vilémovi z Pernšteina, jímž zapisuje pět tisíc zlatých na Nosislavi. 1496. — Codex Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 39 b; arch. měst Brn. f. 25—26. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s svými dědici a potomky vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a raddú přátel svých prodal jsem a mocí tohoto listu prodávám v městečku svém vlastniem a dědičném Nosislavi, žádnému nezávadném, což sem tu jsám jměl a držel, s těmi lidmi, tak jakož sú předkové moji držitelé toho požívali, se všemi a všelikterakými puožitky a užitky, kterýmikoli jmény mohú jmenovány býti, a v Nikolčicích čtyři lány, nic sobě ani dědicóm svým a potomkóm nepozůstavuje ani vymieňuje, než to jsem všecko prodal a mocí tohoto listu prodávám ku pravé zástavě a k svobodnému drženie a požívánie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicuom a potomkóm za VM zlatých dobrých uherských, na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž jsem již od kupiteluov svých svrchupsaných vzal hotové a zúplna zaplacené. A jestliže by kto to zboží nařekl, mám a slibuji kupi- telóm svým svrchupsaným to zboží svrchupsané se všemi i všelikterakými užitky a puožitky, kteréž k tomu příslušejí, tak jakož sú předkové moji držitelé toho po- žívali dědičně, od každého živého člověka svoboditi a zpraviti, tak aby kupitelé moji těch lidí v tom městečku, jakž najlépe uměti budú, požívali a užívali, jakožto svého vlastnieho dědicstvie, tak jakž sě jiem najlépe zdáti a líbiti bude, i s těmi čtyřmi lány v Nikolčicích. Toto znamenitě sobě vymieňuji, kdybych já Jindřich svrchupsaný v tom mě- stečku Nosislavi, což jsem tu jměl a po předcích svých držel, chtěl zasě ty lidi jmíti, tehdy mohu kupitelóm svým svrchupsaným sumu svrchupsanú, totiž VM f. dobrých uherských na zlatě i váze spravedlivých dáti a zaplatiti, všakž tak, abych kupitelóm svým napřed věděti dal při svatém Martině, kdybych jiem sumu svrchu- psanú, totiž VM f. uherských, dáti chtěl; a kupitelé moji, přijmúc ode mne těch VM f. uherských a puožitky své všecky vyberúc, kteříž by koli v tom roce vypo- vědělém přijíti jměli, mají a povinnými budú mně těch lidí v městečku Nosislavie,
506 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 654. Vilém z Pernšteina prodává ves Jarohňovice, ves Dubňany, ves pustou Mokronosy Jindřichovi z Lipého, nejv. maršálku království Českého, za 6000 fl. uh. Jistcové: Zikmund Osovský z Doubravice, Prokop Zajímač z Kunštátu, Zikmund Valecký z Mírova, Jan Lech- vický z Zástřizl, Markvart Valecký z Mírova a Alexandr z Chlevského. Datum na Třebíči, v sobotu před sv. Tomášem apoštolem (17. pros.) 1496. Orig. perg. (se 7 visutými pečetmi) v zemsk. arch. v Brně, Hodonín č. 30. 655. (p. XV.) List ode pana Jindřicha z Lippého panu Vilémovi z Pernšteina, jímž zapisuje pět tisíc zlatých na Nosislavi. 1496. — Codex Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 39 b; arch. měst Brn. f. 25—26. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s svými dědici a potomky vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a raddú přátel svých prodal jsem a mocí tohoto listu prodávám v městečku svém vlastniem a dědičném Nosislavi, žádnému nezávadném, což sem tu jsám jměl a držel, s těmi lidmi, tak jakož sú předkové moji držitelé toho požívali, se všemi a všelikterakými puožitky a užitky, kterýmikoli jmény mohú jmenovány býti, a v Nikolčicích čtyři lány, nic sobě ani dědicóm svým a potomkóm nepozůstavuje ani vymieňuje, než to jsem všecko prodal a mocí tohoto listu prodávám ku pravé zástavě a k svobodnému drženie a požívánie urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicuom a potomkóm za VM zlatých dobrých uherských, na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž jsem již od kupiteluov svých svrchupsaných vzal hotové a zúplna zaplacené. A jestliže by kto to zboží nařekl, mám a slibuji kupi- telóm svým svrchupsaným to zboží svrchupsané se všemi i všelikterakými užitky a puožitky, kteréž k tomu příslušejí, tak jakož sú předkové moji držitelé toho po- žívali dědičně, od každého živého člověka svoboditi a zpraviti, tak aby kupitelé moji těch lidí v tom městečku, jakž najlépe uměti budú, požívali a užívali, jakožto svého vlastnieho dědicstvie, tak jakž sě jiem najlépe zdáti a líbiti bude, i s těmi čtyřmi lány v Nikolčicích. Toto znamenitě sobě vymieňuji, kdybych já Jindřich svrchupsaný v tom mě- stečku Nosislavi, což jsem tu jměl a po předcích svých držel, chtěl zasě ty lidi jmíti, tehdy mohu kupitelóm svým svrchupsaným sumu svrchupsanú, totiž VM f. dobrých uherských na zlatě i váze spravedlivých dáti a zaplatiti, všakž tak, abych kupitelóm svým napřed věděti dal při svatém Martině, kdybych jiem sumu svrchu- psanú, totiž VM f. uherských, dáti chtěl; a kupitelé moji, přijmúc ode mne těch VM f. uherských a puožitky své všecky vyberúc, kteříž by koli v tom roce vypo- vědělém přijíti jměli, mají a povinnými budú mně těch lidí v městečku Nosislavie,
Strana 507
z roku 1496. 507 kteréž jsem tu jměl, i s těmi čtyřmi lány v Nikolčicích zasě v mú moc postúpiti hned po tom roce vypovědělém. Pakli by kupitelóm mým sě toho déle nezdálo držeti, a sumu svú ode mne chtěli jmíti, totiž VM f. uherských, tedy mi rok napřed dáti věděti mají při týmž časi [sic], jako já jiem při svatém Martině; a já v tom roce vypovědělém sumu jejich mám dáti, a oni příjmúc ode mne sumu svú, a puožitky své vyberúce, kteříž by v tom roce vypovědělém přijíti jměli, mají a povinni budú mi postúpiti mého, což v tom městečku Nosislavie jsem jměl svého dědičného, i s těmi čtyřmi lány v Nikolčicích. A my Zigmund Valecký z Mírova, Blud z Kralic, Matěj Vacek z Bezděkova, svrchupsaného pana maršálka JMti hofrechtéř, Markvarth Va- lecský [sic] z Mírova, Ščepán Kusý z Mukoděl a Jan Rechnberk z Želetic, rukojmie a spuoluslibce s ním svrchupsaným panem Jindřichem a zaň i za jeho dědice a po- tomky, slibujeme naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú všichni vespolek kupitelóm našiem svrchupsaným to všecko, což sě v tomto listu píše, tak úplně a docela ve všem držeti, učiniti a zplniti, beze všech zmatkuov, forteluov i nesnází všelikterakých. Pakli bychom toho všeho neučinili ... Leženie obyčejná v Brně oc. Obnovenie listu pro smrt. Rukojmie pod ležením svrchupsaným. A kdož by tento list jměl [s] svrchupsaných kupiteluov dobrú vuolí, ten má a jmíti bude túž plnú moc i právo k tomu ke všemu, což se v tomto listu píše. Tomu na svědomí oc. Léta oc devadesátého šestého. 656. (n. XIII.) List panu Vilémovi z Pernšteina ode pana Jindřicha z Lippého, jímž dává výplatu panu Vilémovi na Bělý a na Šlapanově oc. 1496. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 37 b; arch. měst. Brn. ƒ. 24. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznávám . . . že jakož mám městečko své Bělú a Slapanov i vesnice k tomu příslušející, kteréžto městečko i ty vesnice k tomu příslušející drží v zástavě v tisíci zlatých urozený pán pan Jan Boček z Kunstatu a na Polné. Kdež já svrchupsaný Jindřich to všecko právo své, kteréž na tom zboží svrchupsaném mám, dal jsem a mocí tohoto listu dávám urozenýmu pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicóm, aby oni sobě to zboží vyplatiti mohli v těch tisíci zlatých a je vyplatili, jeho požívali jako svého vlastního a s tiem učinili, co se jim zdá, jako s svým vlastním. Než přišel-li by jaký nárok od kohokoli na to zbožie, toho já povinovat nejsem ani budu očiščovati; než pan Vilém z Pernšteina a jeho dědicové sami sobě očiščujte a vypravujte před každým člověkem, od kohožkoli by to narčeno bylo kterýmkoli právem. A to právo všecko své, kteréž na to jmám dě- dičné aneb manské, to všecko přivodiem jsám od sebe i od svých erbuov na urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na jeho erby, věčně na budúcí časy, aby to jiem pří- 64*
z roku 1496. 507 kteréž jsem tu jměl, i s těmi čtyřmi lány v Nikolčicích zasě v mú moc postúpiti hned po tom roce vypovědělém. Pakli by kupitelóm mým sě toho déle nezdálo držeti, a sumu svú ode mne chtěli jmíti, totiž VM f. uherských, tedy mi rok napřed dáti věděti mají při týmž časi [sic], jako já jiem při svatém Martině; a já v tom roce vypovědělém sumu jejich mám dáti, a oni příjmúc ode mne sumu svú, a puožitky své vyberúce, kteříž by v tom roce vypovědělém přijíti jměli, mají a povinni budú mi postúpiti mého, což v tom městečku Nosislavie jsem jměl svého dědičného, i s těmi čtyřmi lány v Nikolčicích. A my Zigmund Valecký z Mírova, Blud z Kralic, Matěj Vacek z Bezděkova, svrchupsaného pana maršálka JMti hofrechtéř, Markvarth Va- lecský [sic] z Mírova, Ščepán Kusý z Mukoděl a Jan Rechnberk z Želetic, rukojmie a spuoluslibce s ním svrchupsaným panem Jindřichem a zaň i za jeho dědice a po- tomky, slibujeme naší dobrú čistú věrú, rukú společní a nerozdílnú všichni vespolek kupitelóm našiem svrchupsaným to všecko, což sě v tomto listu píše, tak úplně a docela ve všem držeti, učiniti a zplniti, beze všech zmatkuov, forteluov i nesnází všelikterakých. Pakli bychom toho všeho neučinili ... Leženie obyčejná v Brně oc. Obnovenie listu pro smrt. Rukojmie pod ležením svrchupsaným. A kdož by tento list jměl [s] svrchupsaných kupiteluov dobrú vuolí, ten má a jmíti bude túž plnú moc i právo k tomu ke všemu, což se v tomto listu píše. Tomu na svědomí oc. Léta oc devadesátého šestého. 656. (n. XIII.) List panu Vilémovi z Pernšteina ode pana Jindřicha z Lippého, jímž dává výplatu panu Vilémovi na Bělý a na Šlapanově oc. 1496. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 37 b; arch. měst. Brn. ƒ. 24. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, vyznávám . . . že jakož mám městečko své Bělú a Slapanov i vesnice k tomu příslušející, kteréžto městečko i ty vesnice k tomu příslušející drží v zástavě v tisíci zlatých urozený pán pan Jan Boček z Kunstatu a na Polné. Kdež já svrchupsaný Jindřich to všecko právo své, kteréž na tom zboží svrchupsaném mám, dal jsem a mocí tohoto listu dávám urozenýmu pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicóm, aby oni sobě to zboží vyplatiti mohli v těch tisíci zlatých a je vyplatili, jeho požívali jako svého vlastního a s tiem učinili, co se jim zdá, jako s svým vlastním. Než přišel-li by jaký nárok od kohokoli na to zbožie, toho já povinovat nejsem ani budu očiščovati; než pan Vilém z Pernšteina a jeho dědicové sami sobě očiščujte a vypravujte před každým člověkem, od kohožkoli by to narčeno bylo kterýmkoli právem. A to právo všecko své, kteréž na to jmám dě- dičné aneb manské, to všecko přivodiem jsám od sebe i od svých erbuov na urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na jeho erby, věčně na budúcí časy, aby to jiem pří- 64*
Strana 508
508 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina slušelo tiem všiem právem, jako mně samému. A na to já se na věčné časy navra- covati nemám ani erbové moji ani žádných služeb z toho víc žádati ani z manstvie napomínati jakého, než on svrchupsaný pan Vilém neb dědicové jeho to prodajte a s tiem učiňte, co se jiem zdá, jako s svým vlastním. Tomu na svědomí pečeť svú jsem přitisknúti rozkázal oc Rukojmie pan Albrecht starší z Šternberka, pan Václav Veverský, pan Jaroš Kunkovský, pan Zigmund Valecký, pan Jan Lechvický, Vácslav Opršal. Léta oc 14LXXXXVI°. 657. (q. XVI.) List ode pana Jindřicha z Lippého panu Vilémovi z Pernšteina zprávnie na Nové Město a jiné vsi k tomu příslušející. (1496.) — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 41; arch. měst. Brn. f. 26. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s dědici svými a potomky, první jistec a zprávce věcí duole psaných, vyznávám ... že s dobrým rozmyšlem oc prodal jsem i mocí listu tohoto prodávám ku pravému dědicstvie zboží své vlastní dědičné, totiž Nové Město, ves Mnichov, ves Vlachyvice, ves Hrohož*), ves Petrovice, ves pustú na Vříšti ... panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, naj- vyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicóm a potomkóm za IIM f. dobrých uherských, na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž mi jest již dal a mi hotové položil úplně a docela zaplatil. A protož já Jindřich svrchupsaný i s dědici svými a potomky, první jistec a správce nahoře i duole psaných věcí, a my Zigmund Valecký z Mírova, Blud z Kralic, Matěj Vacek z Bezděkova, svrchupsaného pana maršálka JMti hof- rychtéř, Markvarth Valecký z Mírova, Ščepán Kusý z Mukoděl, Jan Rechnberk z Želetic, rukojmie oc. Pakli bychom toho všeho neučinili... Leženie obyčejné v Brně. Dobrá vuole s listem obnovení. Tomu na potvrzenie oc. Dán na Krumlově. *) Volný v topografii kraje Jihlavského str. 301 pomatená jmena Vlachyvice a Hrohož čte Vlacho- vice a Heralec. 658. Adam z Cimburka a z Tovačova učinil smlouvu s lidmi svými Kralickými i se vší obcí Kralickou o louku na blatě u Evaně, kterouž dosud klidívali: že mu s louky té ročně platiti budou 6 f? gr. č. na vánoce. Dat. s. 1. 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 480; měst. Brn. fol. 166. 659. Jan Makovský z Potšteina na Honbicích vyznává, jakož zastavil a slíbil prodati ves Nabočany a lidi poddané v Ostřešanech panu Slavatovi z Chlumu a z Košmberka, na kterouž zástavu přijal od p. Slavaty 170 � m., že až do dostiučinění toho pan Slavata o tu zástavu žádného zmatku míti nemá. Dat. s. l. 1496. Cod. Pernst. mus. Česk.
508 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina slušelo tiem všiem právem, jako mně samému. A na to já se na věčné časy navra- covati nemám ani erbové moji ani žádných služeb z toho víc žádati ani z manstvie napomínati jakého, než on svrchupsaný pan Vilém neb dědicové jeho to prodajte a s tiem učiňte, co se jiem zdá, jako s svým vlastním. Tomu na svědomí pečeť svú jsem přitisknúti rozkázal oc Rukojmie pan Albrecht starší z Šternberka, pan Václav Veverský, pan Jaroš Kunkovský, pan Zigmund Valecký, pan Jan Lechvický, Vácslav Opršal. Léta oc 14LXXXXVI°. 657. (q. XVI.) List ode pana Jindřicha z Lippého panu Vilémovi z Pernšteina zprávnie na Nové Město a jiné vsi k tomu příslušející. (1496.) — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 41; arch. měst. Brn. f. 26. Já Jindřich z Lippého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s dědici svými a potomky, první jistec a zprávce věcí duole psaných, vyznávám ... že s dobrým rozmyšlem oc prodal jsem i mocí listu tohoto prodávám ku pravému dědicstvie zboží své vlastní dědičné, totiž Nové Město, ves Mnichov, ves Vlachyvice, ves Hrohož*), ves Petrovice, ves pustú na Vříšti ... panu Vilémovi z Pernšteina a na Helfenšteině, naj- vyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho dědicóm a potomkóm za IIM f. dobrých uherských, na zlatě i na váze spravedlivých, kteréž mi jest již dal a mi hotové položil úplně a docela zaplatil. A protož já Jindřich svrchupsaný i s dědici svými a potomky, první jistec a správce nahoře i duole psaných věcí, a my Zigmund Valecký z Mírova, Blud z Kralic, Matěj Vacek z Bezděkova, svrchupsaného pana maršálka JMti hof- rychtéř, Markvarth Valecký z Mírova, Ščepán Kusý z Mukoděl, Jan Rechnberk z Želetic, rukojmie oc. Pakli bychom toho všeho neučinili... Leženie obyčejné v Brně. Dobrá vuole s listem obnovení. Tomu na potvrzenie oc. Dán na Krumlově. *) Volný v topografii kraje Jihlavského str. 301 pomatená jmena Vlachyvice a Hrohož čte Vlacho- vice a Heralec. 658. Adam z Cimburka a z Tovačova učinil smlouvu s lidmi svými Kralickými i se vší obcí Kralickou o louku na blatě u Evaně, kterouž dosud klidívali: že mu s louky té ročně platiti budou 6 f? gr. č. na vánoce. Dat. s. 1. 1496. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 480; měst. Brn. fol. 166. 659. Jan Makovský z Potšteina na Honbicích vyznává, jakož zastavil a slíbil prodati ves Nabočany a lidi poddané v Ostřešanech panu Slavatovi z Chlumu a z Košmberka, na kterouž zástavu přijal od p. Slavaty 170 � m., že až do dostiučinění toho pan Slavata o tu zástavu žádného zmatku míti nemá. Dat. s. l. 1496. Cod. Pernst. mus. Česk.
Strana 509
z roku 1496. 509 660. List, jímž děkuje kněz biskup [Jan Varadínský] pánu JMti [Vilímovi z Pernšteina za přijetí poručenství i za správu statků sestřence jeho Jana z Kunovic.] V Mohelnici 1496. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. f. 29. My bratr Jan, biskup někdy Varadínský oc, oznamujem tímto listem všem, že chtíce do zákona vstúpiti, majíce sestřence svého urozeného vládyku Johannesa z Kunuovic, kteréhožto Johanesa poručníkem mocným otcovským byli jsme i všeho jeho statku mohovitého i nemohovitého námi jemu daného i statku otce jeho ne- božtíka, kteréhož jest dosti málo bylo; i myslíce na dobré poctivee a užitečnee téhož sestřence našeho, prosili jsme urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, království Českého hofmistra najvyššího, aby to poručenství statku téhož Johanesa na se vzíti ráčil. Kdež pak JMt k potřebě naší to jest učiniti ráčil, že jest to poručenství toho statku Johanesa na se vzav, je řídil a spravoval, a moha ještě déle toho statku požívati, tu jest milost Johanesovi učinil, své povolení pro jeho dobré dal, abychom jemu od KMti povolení doplnění let dospělých zjednali, jakož pak zjednali sme. Na kterýžto list krále JMti jmenovaný pan hofmistr témuž Johanesovi statku jeho všeho, od naas jemu svěřeného, mohovitého i nemohovitého, jest postúpiti ráčil a v jeho moc dáti; kdež my svrchupsanému panu hofmistrovi děkovali sme a děkujeme tímto listem, že k naší prosbě to poručenství na se přijav, statek Johanesů jest pilně spra- voval a užitečně, a vedle jemu od naas svěření zase jest jemu toho všeho statku postúpil a v moc jeho dal, též i svrchky, kteréž jsou u něho položeny byly, na rathouze Olomúckém při naší přítomnosti jest položiti ráčil, tak že již svrchupsaný pan hofmistr nic Johanesova při sobě nemá aniž co postúpiti zboží v ruce Václava apatykáře, přirozeného přítele Johanesova, a svrchky na rathúze Olomúckém položiv všecky, kteréž JMti svěřeny byly jsou. Z kteréžto věci, totjiž s pilnosti statku spra- vování, s listu od KMti letuom dospělým zjednání, tudíž i s statku postoupení a svrchkuov vrácení jmenovaný Johannes témuž panu hofmistru jest děkoval, i listem svým ze všech věcí svrchudotčených JMt dostatečně kvitoval. A i my jsme JMti z takové příznivee dobré vuole děkovali a děkujeme tímto listem. Kterýž svú rukú napsavše, připrosili sme urozeného pana Štoše Zikmunda z Kunic, a pana Jana Pňovského z Sovince, že sú své vlastní pečeti na svědomí vedle mee sobě a erbuom svým bez škody přidávili k tomuto listu. Dán v Mohelnici oc léta LXXXXVI°. 661. (Okolo 1496.) Král Vladislav dává právo své na polovici vsi Meziboří, kteráž na něho připadla po slovutném Mikoláši Slovákovi a Markétě manželce jeho, paní Apoloně z Třtěnic, manželce Jana z Lomnice. (Listina neúplná, poněvadž list vytržen.) Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 290. b.
z roku 1496. 509 660. List, jímž děkuje kněz biskup [Jan Varadínský] pánu JMti [Vilímovi z Pernšteina za přijetí poručenství i za správu statků sestřence jeho Jana z Kunovic.] V Mohelnici 1496. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. f. 29. My bratr Jan, biskup někdy Varadínský oc, oznamujem tímto listem všem, že chtíce do zákona vstúpiti, majíce sestřence svého urozeného vládyku Johannesa z Kunuovic, kteréhožto Johanesa poručníkem mocným otcovským byli jsme i všeho jeho statku mohovitého i nemohovitého námi jemu daného i statku otce jeho ne- božtíka, kteréhož jest dosti málo bylo; i myslíce na dobré poctivee a užitečnee téhož sestřence našeho, prosili jsme urozeného pána pana Viléma z Pernšteina, království Českého hofmistra najvyššího, aby to poručenství statku téhož Johanesa na se vzíti ráčil. Kdež pak JMt k potřebě naší to jest učiniti ráčil, že jest to poručenství toho statku Johanesa na se vzav, je řídil a spravoval, a moha ještě déle toho statku požívati, tu jest milost Johanesovi učinil, své povolení pro jeho dobré dal, abychom jemu od KMti povolení doplnění let dospělých zjednali, jakož pak zjednali sme. Na kterýžto list krále JMti jmenovaný pan hofmistr témuž Johanesovi statku jeho všeho, od naas jemu svěřeného, mohovitého i nemohovitého, jest postúpiti ráčil a v jeho moc dáti; kdež my svrchupsanému panu hofmistrovi děkovali sme a děkujeme tímto listem, že k naší prosbě to poručenství na se přijav, statek Johanesů jest pilně spra- voval a užitečně, a vedle jemu od naas svěření zase jest jemu toho všeho statku postúpil a v moc jeho dal, též i svrchky, kteréž jsou u něho položeny byly, na rathouze Olomúckém při naší přítomnosti jest položiti ráčil, tak že již svrchupsaný pan hofmistr nic Johanesova při sobě nemá aniž co postúpiti zboží v ruce Václava apatykáře, přirozeného přítele Johanesova, a svrchky na rathúze Olomúckém položiv všecky, kteréž JMti svěřeny byly jsou. Z kteréžto věci, totjiž s pilnosti statku spra- vování, s listu od KMti letuom dospělým zjednání, tudíž i s statku postoupení a svrchkuov vrácení jmenovaný Johannes témuž panu hofmistru jest děkoval, i listem svým ze všech věcí svrchudotčených JMt dostatečně kvitoval. A i my jsme JMti z takové příznivee dobré vuole děkovali a děkujeme tímto listem. Kterýž svú rukú napsavše, připrosili sme urozeného pana Štoše Zikmunda z Kunic, a pana Jana Pňovského z Sovince, že sú své vlastní pečeti na svědomí vedle mee sobě a erbuom svým bez škody přidávili k tomuto listu. Dán v Mohelnici oc léta LXXXXVI°. 661. (Okolo 1496.) Král Vladislav dává právo své na polovici vsi Meziboří, kteráž na něho připadla po slovutném Mikoláši Slovákovi a Markétě manželce jeho, paní Apoloně z Třtěnic, manželce Jana z Lomnice. (Listina neúplná, poněvadž list vytržen.) Cod. Pernst. měst. Brn. fol. 290. b.
Strana 510
510 C. XXII. Listinář pana Viléma z Perušteina 662. Václav Opršal ze Zher dává Vilímovi z Pernšteina dobrou vůli na list, kterýž má na Michala z Weitmile na 600 � gr. čes. Na Třebíči 1497, 3. ledna. AČ. IV. 205. 663. Léta 1497 ve čtvrtek před sv. Marcelem [12. ledna] byli někteří páni a rytířové vsazeni do soudu zemského; při tom vyjmenováni jsou pánové, kteříž vedle krále na soudu zemském již prve seděli, mezi nimiž Vilém z Pernšteina. Emler Reliq. II. 485. Palacký Děj. V. 1. str. 400. 664. Zápis soudu zemského, že převedení věna manželky Jindřicha knížete Minstrberského se zboží Litického a jiných panství jest dostatečné, a že to věno Pernšteinovi nemá býti k žádné škodě. 1497, 11. března. — DKarlstein, kvatern 4, f. L. 20 v arch. zem. v Praze. V té při, kdež Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, žádal na králi JMti a na pánech na plném soudu za opatření v tom, což se dotýče převedení věna osvícené kněžny kněžny Jindřichové se zboží Litického i s jiných panství, jakož jí dsky věna jejího plněji a šíře svědčí, a za dostiučinění, a má-li na tom přívodu ostati a dosti jmíti: Tu král JMt a páni na plném soudu o tom takto rozkázati ráči[li], že to převedení svrchupsaného věna jest dostatečné, a že on Vilém má na tom dosti jmíti i dědicové jeho, a že jemu Vilémovi ani dědicům jeho to věno k žádné škodě býti nemá [na] časy budúcí a věčné. Stalo se léta buožího tisícího čtyrstého devadesátého sedmého, v sobotu před sv. Řehořem, v památných dskách T. 29. 665. Johanka z Žalmanovy Lhotky postupuje právo své na Žalmanovu Lhotku p. Vilému z Pernšteina. 1497, 22. dubna. — D. Dvor. č. 17 f. 29 b. Johanna z Žalmanovy Lhotky, manželka Víta měštěnína v Rychnově a dcera Vavřince Malšovského z Žalmanovy Lhotky, dědička zbožie svrchupsaného a provo- laného, s Vítem manželem svým přiznali jsú se před úředníky dvorskými, že o to právo své, kteréž jest jí příslušelo po předcích jejích v Žalmanově Lhotce, smlúvu dobrovolnú majíc s urozeným Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem království Českého, výprosníkem, že to všecko právo své svrchupsané témuž Vilémovi i jeho dědicóm a budúcím propustila jest a propúštie, sobě ani svým budúcím ani komu jinému nižádného práva na tom nepozůstavujíci. Stalo v sobotu před svatým Jiřím anno oc XCVII°. Po úmrtí Doroty Malšovské přišlo všecko právo na dvoře a vsi Žalmanově Lhotě na krále Vladislava, kterýž dal je Vilémovi z Pernšteina. List povolovací v příčině té vyšel l. 1496 19. prosince do Králové Hradce. D. Dv. 17 fol. 29. b.
510 C. XXII. Listinář pana Viléma z Perušteina 662. Václav Opršal ze Zher dává Vilímovi z Pernšteina dobrou vůli na list, kterýž má na Michala z Weitmile na 600 � gr. čes. Na Třebíči 1497, 3. ledna. AČ. IV. 205. 663. Léta 1497 ve čtvrtek před sv. Marcelem [12. ledna] byli někteří páni a rytířové vsazeni do soudu zemského; při tom vyjmenováni jsou pánové, kteříž vedle krále na soudu zemském již prve seděli, mezi nimiž Vilém z Pernšteina. Emler Reliq. II. 485. Palacký Děj. V. 1. str. 400. 664. Zápis soudu zemského, že převedení věna manželky Jindřicha knížete Minstrberského se zboží Litického a jiných panství jest dostatečné, a že to věno Pernšteinovi nemá býti k žádné škodě. 1497, 11. března. — DKarlstein, kvatern 4, f. L. 20 v arch. zem. v Praze. V té při, kdež Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, žádal na králi JMti a na pánech na plném soudu za opatření v tom, což se dotýče převedení věna osvícené kněžny kněžny Jindřichové se zboží Litického i s jiných panství, jakož jí dsky věna jejího plněji a šíře svědčí, a za dostiučinění, a má-li na tom přívodu ostati a dosti jmíti: Tu král JMt a páni na plném soudu o tom takto rozkázati ráči[li], že to převedení svrchupsaného věna jest dostatečné, a že on Vilém má na tom dosti jmíti i dědicové jeho, a že jemu Vilémovi ani dědicům jeho to věno k žádné škodě býti nemá [na] časy budúcí a věčné. Stalo se léta buožího tisícího čtyrstého devadesátého sedmého, v sobotu před sv. Řehořem, v památných dskách T. 29. 665. Johanka z Žalmanovy Lhotky postupuje právo své na Žalmanovu Lhotku p. Vilému z Pernšteina. 1497, 22. dubna. — D. Dvor. č. 17 f. 29 b. Johanna z Žalmanovy Lhotky, manželka Víta měštěnína v Rychnově a dcera Vavřince Malšovského z Žalmanovy Lhotky, dědička zbožie svrchupsaného a provo- laného, s Vítem manželem svým přiznali jsú se před úředníky dvorskými, že o to právo své, kteréž jest jí příslušelo po předcích jejích v Žalmanově Lhotce, smlúvu dobrovolnú majíc s urozeným Vilémem z Pernšteina, najvyšším hofmistrem království Českého, výprosníkem, že to všecko právo své svrchupsané témuž Vilémovi i jeho dědicóm a budúcím propustila jest a propúštie, sobě ani svým budúcím ani komu jinému nižádného práva na tom nepozůstavujíci. Stalo v sobotu před svatým Jiřím anno oc XCVII°. Po úmrtí Doroty Malšovské přišlo všecko právo na dvoře a vsi Žalmanově Lhotě na krále Vladislava, kterýž dal je Vilémovi z Pernšteina. List povolovací v příčině té vyšel l. 1496 19. prosince do Králové Hradce. D. Dv. 17 fol. 29. b.
Strana 511
z roku 1497. 511 666. Vladislav král dává Vilímovi z Pernšteina hrad a panství Potnšteinské zápisné k dě- dictví. S. 1. 1497, 26. dubna. AČ. V. 561. Emler Reliq. II. 484. 667. Král Vladislav dává rybník u Bohdanče řečený Plaček Vilímovi z Pernšteina. Dat. ve čtvrtek po sv. Marku (27. dubna) 1497. Emler Reliq. II. 484. 668. Hynek z Kunčic prodal tvrziště a ves Buk s dvorem, s rybníky Oldřichovi Šiškovi z Kunic a k věrné jeho ruce paní Anně z Landšteina jeho mateři, za 1250 fl. uh. Dat. na Tovačově v neděli před sv. Filipem a Jakubem (30. dubna) 1497. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 149; měst. Brn. fol. 86 a 87. Výtah AČ. VI. 537 č. 333. V původním regestu listiny napsáno, že při témž listu nalézá se dobrá vůle na ten list od Oldřicha Šišky z Kunic Vilémovi z Pernšteina; však taková dobrá vůle nevepsána. 669. List krále Vladislava, kterýmž k žádosti Viléma z Pernšteina stvrzuje všecky zápisy králů Václava, Sigmunda a Jiřího na hrad Kunětickou Horu a zboží klášterů Opatovského a Sezemického, aby je jmenovaný Vilém i se svými syny Janem a Vojtěchem vším právem užívati mohl. Na hradě Pražském v středu den nalezení sv. Kříže (3. května) 1497. AČ. IV. 219 — 221. 670. Král Vladislav dává Vilímovi z Pernšteina list na výplatu vsí Chroustova, Oseka a Dubečna. Na hradě Pražském 1497, 8. května. — Orig. perg. v arch. mus. Česk. My Vladislav oc oznamujem listem tiemto všem: jakož jsme k prosbě uro- zeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho hofmistra království Českého, věrného našeho milého, všecky listy a zápisy, kteréž jest kolivěk jměl na hrad Kunětickú Horu a na zbožie klášteruov Opatovského a Sezemicského s jejich příslušenstvím, v jeden list uvedli, kdežto v jednom listu svědčícím na ta zbožie svrchupsaná svědčí a voka- zuje výplata na vsi Chrústov, Osek a Dubečno. A poněvadž jsme ty všecky listy zkaziti rozkázali, prosil nás týž Vilém, abychme jemu zvláštní list na ty tři vsi pře- depsané, na kterýchž výplatu jměl, dáti a do tohoto listu převésti ráčili; kterúžto prosbu slušnú a spravedlivú znajíce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú v Čechách zuostavili jsme téhož Viléma a dědice jeho při výplatě vsii Chrústova, Oseka a Dubečna a tiemto listem zuostavujem, chtiece tomu, aby voni ty vsi podle zněnie zápisuov k zboží Hory Kunětické vyplatili a vyplatiti mohli, když by ty vsi k vajplatě najprv přišly. Kteréžto vyplatíce podle zněnie zápisuov, mají je jmieti, držeti a jich požívati tak a tím obyčejem, jakožto svých jiných zá-
z roku 1497. 511 666. Vladislav král dává Vilímovi z Pernšteina hrad a panství Potnšteinské zápisné k dě- dictví. S. 1. 1497, 26. dubna. AČ. V. 561. Emler Reliq. II. 484. 667. Král Vladislav dává rybník u Bohdanče řečený Plaček Vilímovi z Pernšteina. Dat. ve čtvrtek po sv. Marku (27. dubna) 1497. Emler Reliq. II. 484. 668. Hynek z Kunčic prodal tvrziště a ves Buk s dvorem, s rybníky Oldřichovi Šiškovi z Kunic a k věrné jeho ruce paní Anně z Landšteina jeho mateři, za 1250 fl. uh. Dat. na Tovačově v neděli před sv. Filipem a Jakubem (30. dubna) 1497. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 149; měst. Brn. fol. 86 a 87. Výtah AČ. VI. 537 č. 333. V původním regestu listiny napsáno, že při témž listu nalézá se dobrá vůle na ten list od Oldřicha Šišky z Kunic Vilémovi z Pernšteina; však taková dobrá vůle nevepsána. 669. List krále Vladislava, kterýmž k žádosti Viléma z Pernšteina stvrzuje všecky zápisy králů Václava, Sigmunda a Jiřího na hrad Kunětickou Horu a zboží klášterů Opatovského a Sezemického, aby je jmenovaný Vilém i se svými syny Janem a Vojtěchem vším právem užívati mohl. Na hradě Pražském v středu den nalezení sv. Kříže (3. května) 1497. AČ. IV. 219 — 221. 670. Král Vladislav dává Vilímovi z Pernšteina list na výplatu vsí Chroustova, Oseka a Dubečna. Na hradě Pražském 1497, 8. května. — Orig. perg. v arch. mus. Česk. My Vladislav oc oznamujem listem tiemto všem: jakož jsme k prosbě uro- zeného Viléma z Pernšteina, najvyššieho hofmistra království Českého, věrného našeho milého, všecky listy a zápisy, kteréž jest kolivěk jměl na hrad Kunětickú Horu a na zbožie klášteruov Opatovského a Sezemicského s jejich příslušenstvím, v jeden list uvedli, kdežto v jednom listu svědčícím na ta zbožie svrchupsaná svědčí a voka- zuje výplata na vsi Chrústov, Osek a Dubečno. A poněvadž jsme ty všecky listy zkaziti rozkázali, prosil nás týž Vilém, abychme jemu zvláštní list na ty tři vsi pře- depsané, na kterýchž výplatu jměl, dáti a do tohoto listu převésti ráčili; kterúžto prosbu slušnú a spravedlivú znajíce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú v Čechách zuostavili jsme téhož Viléma a dědice jeho při výplatě vsii Chrústova, Oseka a Dubečna a tiemto listem zuostavujem, chtiece tomu, aby voni ty vsi podle zněnie zápisuov k zboží Hory Kunětické vyplatili a vyplatiti mohli, když by ty vsi k vajplatě najprv přišly. Kteréžto vyplatíce podle zněnie zápisuov, mají je jmieti, držeti a jich požívati tak a tím obyčejem, jakožto svých jiných zá-
Strana 512
512 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina pisných vsí k témuž zámku a zboží příslušejících požívají a požívati mohú, a to dotud a do toho času, dokudž od nich hrad Kunětická Hora s jinými zbožími du- chovními vyplacena nebude .. . Tomu na svědomie pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na hradě Pražském, v pondělí den svatého Stanislava léta božieho tisícieho čtyřistého devadesátého sedmého, a královstvii našich Uherského sedmého a Českého dvadcátého šestého. [Na ohbu:] Ad relationem magnifici domini Joannis de Sselnbergk, supremi cancellarii regni Boemiae. [Tergo:] Registrata. 671. Král Vladislav ustanovuje, jakým způsobem má z mince Kutnohorské vyplácena býti služba nejv. hofmistru král. Českého Vilémovi z Pernšteina. 1497, 8. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 82. (est. XXVI.) List krále Vladislava na najvyššie hofmisterstvie panu Vilémovi z Pernšteina. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pernšteina oc věrný náš milý, má a drží od nás úřad najvyššího hofmisterství královstvie našeho Českého, [k] kterémužto úřadu vydávati jemu podle starodávního obyčeje máme s komory naší každý rok IM grošův českých dobrých, s kterýchžto IM g. českých dávati má IjC g. hofmistru dvoru našeho. Ale poněvadž my těch Ijc � grošuov hofmistru našemu sami vydáváme, nedostane se nám témuž Vilémovi více než VIIj“ [čti 850] P g. českých každý rok vydávati. I chtíce, aby on o tom věděl, kdy má kde od nás a odkud tu summu bráti a vybierati, takto jsme o tom zřídili a mocí listu tohoto jakožto král Český řídíme, chtíce tomu, aby jemu ty peníze rozdílně na každý týden po XVI groších českých dobrých, počnúc od svatého Havla po datum listu tohoto najprv příščího, z mince naší na Horách Kutnách vy- dávané a placené byly. Než poslední týden roku toho pořad zběhlého má jemu vy- dáváno býti po XXXIIII grošuov českých, a tak se všie sumy roční sběhne se a dostane VIIj“ [sic] P g. v českých. Protož přikazujem mincmajstru i jiným úředníkóm našiem v minci na Horách Kutnách nynějšiem i budúcím, věrným milým, abyšte, znajíce takové zřízení a zuostánie po placenie služby téhož Viléma k úřadu příslu- šejícé jemu aneb tomu, komuž by to na svým místě poručil, každý týden platili a vydávali beze všeho zadržovánie a zpíránie podlí toho, jakož sě nahoře vypisuje, tak aby jemu každý rok ta všecka summa, to jest VIIj [sic] � grošuov českých dobrých, vcele, zúplna vycházelo a vydáváno bylo bez umenšenie a zmatku tohov i šelijakých odporností. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme rozkázali. Dán na hradě Praským v pondělí den s. Stanislava léta oc 1497, a krá- lovstvie našiech Uherského sedmého a Českého XXVI°. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 334.
512 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina pisných vsí k témuž zámku a zboží příslušejících požívají a požívati mohú, a to dotud a do toho času, dokudž od nich hrad Kunětická Hora s jinými zbožími du- chovními vyplacena nebude .. . Tomu na svědomie pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na hradě Pražském, v pondělí den svatého Stanislava léta božieho tisícieho čtyřistého devadesátého sedmého, a královstvii našich Uherského sedmého a Českého dvadcátého šestého. [Na ohbu:] Ad relationem magnifici domini Joannis de Sselnbergk, supremi cancellarii regni Boemiae. [Tergo:] Registrata. 671. Král Vladislav ustanovuje, jakým způsobem má z mince Kutnohorské vyplácena býti služba nejv. hofmistru král. Českého Vilémovi z Pernšteina. 1497, 8. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 82. (est. XXVI.) List krále Vladislava na najvyššie hofmisterstvie panu Vilémovi z Pernšteina. My Vladislav . . . oznamujem tiemto listem všem: Jakož urozený Vilém z Pernšteina oc věrný náš milý, má a drží od nás úřad najvyššího hofmisterství královstvie našeho Českého, [k] kterémužto úřadu vydávati jemu podle starodávního obyčeje máme s komory naší každý rok IM grošův českých dobrých, s kterýchžto IM g. českých dávati má IjC g. hofmistru dvoru našeho. Ale poněvadž my těch Ijc � grošuov hofmistru našemu sami vydáváme, nedostane se nám témuž Vilémovi více než VIIj“ [čti 850] P g. českých každý rok vydávati. I chtíce, aby on o tom věděl, kdy má kde od nás a odkud tu summu bráti a vybierati, takto jsme o tom zřídili a mocí listu tohoto jakožto král Český řídíme, chtíce tomu, aby jemu ty peníze rozdílně na každý týden po XVI groších českých dobrých, počnúc od svatého Havla po datum listu tohoto najprv příščího, z mince naší na Horách Kutnách vy- dávané a placené byly. Než poslední týden roku toho pořad zběhlého má jemu vy- dáváno býti po XXXIIII grošuov českých, a tak se všie sumy roční sběhne se a dostane VIIj“ [sic] P g. v českých. Protož přikazujem mincmajstru i jiným úředníkóm našiem v minci na Horách Kutnách nynějšiem i budúcím, věrným milým, abyšte, znajíce takové zřízení a zuostánie po placenie služby téhož Viléma k úřadu příslu- šejícé jemu aneb tomu, komuž by to na svým místě poručil, každý týden platili a vydávali beze všeho zadržovánie a zpíránie podlí toho, jakož sě nahoře vypisuje, tak aby jemu každý rok ta všecka summa, to jest VIIj [sic] � grošuov českých dobrých, vcele, zúplna vycházelo a vydáváno bylo bez umenšenie a zmatku tohov i šelijakých odporností. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme rozkázali. Dán na hradě Praským v pondělí den s. Stanislava léta oc 1497, a krá- lovstvie našiech Uherského sedmého a Českého XXVI°. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 334.
Strana 513
z roku 1497. 513 672. Mandát krále Vladislava o židech, daný na hradě Pražském v pátek před sv. Trojicí (19. května) 1497, zapsán jest v Cod. Pernst. mus. král. Česk. pod č. 286 s názvem: „Krá- lovský list o židy, kterak jest uhozeno“, též, jak Palacký uvádí, v Rkpsu Pernšt. někdy v Li- tomyšli chovaném. Tištěn v AČ. V. 478—481. K nařízení královskému, jímž polehčuje se židům, přispěl s kanclířem Janem ze Šelnberka Vilím z Pernšteina; Palacký v Děj. V. 1. 400. 673. Nález velikého soudu zemského ve při mezi Mikulášem Šlikem a many kraje Loket- ského. Mezi soudci zemskými jmenován Vilém z Pernšteina, nejvyš. hofmistr král. Č. S. 1. 1497, 3. června. AČ. VI. 563. 674. Čeněk ze Zvole prodal dědictví své ve vsi Pavlovicích „s lidmi platnými i neplatnými i se vším příslušenstvím“ Vilímovi z Pernšteina za 105 � gr. m. Dat. na Bystřici v pátek před sv. Vítem [9. června] 1497. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 25; měst. Brn. fol. 19. Výtah AČ. VI. 537 č. 335. 675. Léta 1497, 7. července učinil Vilém z Pernšteina rozsudek na soudě komorním jmenem královým ve sporu Loketských s Kvirinem a Šebestianem bratřími Šliky o držení klíčů městských. Tištěno v AČ. X. 493; něm. překlad se zprávou u Schlesingera, Chronik der St. Elbogen pag. 35—37. 676. Léta MCCCCXCVII král Vladislav jeda z Prahy do Budína, toho dne (22. čce) přijel do města Pardubic; a tam v neděli po sv. Maří Magdaléně (23. čce) dva syny pana Viléma z Pernšteina, Jana a Vojtěcha, na rytířství pasoval. Veleslavín. Kalendář hist. z roku 1590 p. 398. Totéž D. Wrzesow. MS. Lupacii Rerum Boemicarum Ephemeris. 677. Král Vladislav potvrzuje nadání Vilímovo z Pernšteina Hlubockým na odoumrti. V Olomouci 1497, 1. srpna. — Opis arch. Jind. Hrad. Vladislav ... Oznamujem tímto listem všem, že jest nás zpravil urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, oznamuje nám, kterak jest některé jisté milosrdenství učinil lidem svým na zboží Hlubockým, co se odúmrtí dotejče, kterak mají statkové jich na nejbližšího přítele připadati, tak jakož to všechno list ten jim šíře od něho daný na to a světleji drží a vokazuje; proše nás při tom, abychom k tomu povolení naše dáti ráčili a toho jim potvrditi a při tom je zůstaviti. K jehožto prozbě pro mnohé věrné a ustavičné služby a také pro dobré a užitečné těch lidí nakloněni jsouce, s dobrým rozmyslem a naším Archiv Český XVI. 65
z roku 1497. 513 672. Mandát krále Vladislava o židech, daný na hradě Pražském v pátek před sv. Trojicí (19. května) 1497, zapsán jest v Cod. Pernst. mus. král. Česk. pod č. 286 s názvem: „Krá- lovský list o židy, kterak jest uhozeno“, též, jak Palacký uvádí, v Rkpsu Pernšt. někdy v Li- tomyšli chovaném. Tištěn v AČ. V. 478—481. K nařízení královskému, jímž polehčuje se židům, přispěl s kanclířem Janem ze Šelnberka Vilím z Pernšteina; Palacký v Děj. V. 1. 400. 673. Nález velikého soudu zemského ve při mezi Mikulášem Šlikem a many kraje Loket- ského. Mezi soudci zemskými jmenován Vilém z Pernšteina, nejvyš. hofmistr král. Č. S. 1. 1497, 3. června. AČ. VI. 563. 674. Čeněk ze Zvole prodal dědictví své ve vsi Pavlovicích „s lidmi platnými i neplatnými i se vším příslušenstvím“ Vilímovi z Pernšteina za 105 � gr. m. Dat. na Bystřici v pátek před sv. Vítem [9. června] 1497. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 25; měst. Brn. fol. 19. Výtah AČ. VI. 537 č. 335. 675. Léta 1497, 7. července učinil Vilém z Pernšteina rozsudek na soudě komorním jmenem královým ve sporu Loketských s Kvirinem a Šebestianem bratřími Šliky o držení klíčů městských. Tištěno v AČ. X. 493; něm. překlad se zprávou u Schlesingera, Chronik der St. Elbogen pag. 35—37. 676. Léta MCCCCXCVII král Vladislav jeda z Prahy do Budína, toho dne (22. čce) přijel do města Pardubic; a tam v neděli po sv. Maří Magdaléně (23. čce) dva syny pana Viléma z Pernšteina, Jana a Vojtěcha, na rytířství pasoval. Veleslavín. Kalendář hist. z roku 1590 p. 398. Totéž D. Wrzesow. MS. Lupacii Rerum Boemicarum Ephemeris. 677. Král Vladislav potvrzuje nadání Vilímovo z Pernšteina Hlubockým na odoumrti. V Olomouci 1497, 1. srpna. — Opis arch. Jind. Hrad. Vladislav ... Oznamujem tímto listem všem, že jest nás zpravil urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, věrný náš milý, oznamuje nám, kterak jest některé jisté milosrdenství učinil lidem svým na zboží Hlubockým, co se odúmrtí dotejče, kterak mají statkové jich na nejbližšího přítele připadati, tak jakož to všechno list ten jim šíře od něho daný na to a světleji drží a vokazuje; proše nás při tom, abychom k tomu povolení naše dáti ráčili a toho jim potvrditi a při tom je zůstaviti. K jehožto prozbě pro mnohé věrné a ustavičné služby a také pro dobré a užitečné těch lidí nakloněni jsouce, s dobrým rozmyslem a naším Archiv Český XVI. 65
Strana 514
514 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jistým vědomím, mocí královskou v Čechách svolili jsme k tomu a toho potvrdili, a tímto listem svolujem a potvrzujem, konečně tomu chtíce, aby nadepsaní lidé ze zboží Hlubocského nynější i budoucí té milosti a výsady, kterouž jest jim tejž Vilém učinil, užívali a užívati mohli, tak jakž v sobě zní a vokazuje, nyní i v budoucích časech, a to bez naší, budoucích našich králuov Českých i jiných všech lidí všelijaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti sme roz- kázali. Dán v Olomouci v outerý den svatého Petra v úkovách, leta Božího 1497, a království našeho Uherského 7. a Českého 26. Ad relationem magnifici domini Johannis de Sellenberg s. c. r. B. Tento majestát ve dcky zemské vložen z rozkázání nejjasnějšího knížete a pána pana Vla- dislava Uherského a Českého oc krále; poslové na to od JMti byli: Jindřich z Hradce, nejvyšší komorník království Českého, Půta z Ryzmberka a Švihova, nejvyšší sudí království Českého, z pánuov jsou k tomu zvláště od JMti vysláni. Stalo se leta 1500 v outerý před přenesení svatého Vácslava. Král Ferdinand v pondělí po Božím Těle 1543 stvrdil list Vladislavův, a král Maxmilian taktéž v středu po Božím Těle 1570. 678. Král Vladislav svoluje k přímluvě Viléma z Pernšteina, aby Nosislavští užívali takových práv a svobod na vinohrady, jako Židlochovští. Dat. v Olomouci v úterý den sv. Petra v okovách (1. srpna) 1497. Arch. zemsk. v Brně, kniha Nosislav. 679. Král Vladislav povoluje na prosbu Vilíma z Pernšteina soukenníkům Přerovským zvláštní pečet, kterouž také na svá sukna aby přibíjeti mohli. V Olomouci 1497, 4. srpna. — Arch. zem. v Brně, Pamětní kn. Tovač. fol. 198 b. My Vladislav z Boží milosti Uherský, Dalmatský, Charvátský oc král, mark- rabě Moravský, Lucemburský a Slezské kníže, Lužický markrabě*) oc. Oznamujem tímto listem všem, že jsme prošeni od urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého, věrného našeho milého, abychme soukeníkóm jeho Pře- rovským nynějším i budoucím tu milost učiniti ráčili: Nejprv aby pečeť svou zvláštní s svým znamením míti a ji na svá sukna, kterážby v témž městě dělali, přibíjeti mohli; a druhé aby s těmi sukny jezdili a jezditi a je prodávati mohli a moc měli po trzích, jarmarcích měst a městeček království Českého a markrabství Moravského, kdežby se jim dálo a líbilo. K jehožto prozbě nakloněni jsouce pro služby, kteréž jest nám týž Vilém mnohé věrné pilné a užitečné činil a činiti nepřestává, s dobrým rozmyslem a radou věrnejch našich, mocí královskou a jakožto markrabě Moravský svolili sme k tomu a tímto listem svolujem, povolení naše jisté dávajíce, aby nade- psaní soukeníci Přerovští nynější i budoucí pečet svou s zvláštním znamením jměli, a ji na svá sukna, kteráž by tu doma dělali, přibíjeli, a k tomu aby s těmi sukny
514 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina jistým vědomím, mocí královskou v Čechách svolili jsme k tomu a toho potvrdili, a tímto listem svolujem a potvrzujem, konečně tomu chtíce, aby nadepsaní lidé ze zboží Hlubocského nynější i budoucí té milosti a výsady, kterouž jest jim tejž Vilém učinil, užívali a užívati mohli, tak jakž v sobě zní a vokazuje, nyní i v budoucích časech, a to bez naší, budoucích našich králuov Českých i jiných všech lidí všelijaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti sme roz- kázali. Dán v Olomouci v outerý den svatého Petra v úkovách, leta Božího 1497, a království našeho Uherského 7. a Českého 26. Ad relationem magnifici domini Johannis de Sellenberg s. c. r. B. Tento majestát ve dcky zemské vložen z rozkázání nejjasnějšího knížete a pána pana Vla- dislava Uherského a Českého oc krále; poslové na to od JMti byli: Jindřich z Hradce, nejvyšší komorník království Českého, Půta z Ryzmberka a Švihova, nejvyšší sudí království Českého, z pánuov jsou k tomu zvláště od JMti vysláni. Stalo se leta 1500 v outerý před přenesení svatého Vácslava. Král Ferdinand v pondělí po Božím Těle 1543 stvrdil list Vladislavův, a král Maxmilian taktéž v středu po Božím Těle 1570. 678. Král Vladislav svoluje k přímluvě Viléma z Pernšteina, aby Nosislavští užívali takových práv a svobod na vinohrady, jako Židlochovští. Dat. v Olomouci v úterý den sv. Petra v okovách (1. srpna) 1497. Arch. zemsk. v Brně, kniha Nosislav. 679. Král Vladislav povoluje na prosbu Vilíma z Pernšteina soukenníkům Přerovským zvláštní pečet, kterouž také na svá sukna aby přibíjeti mohli. V Olomouci 1497, 4. srpna. — Arch. zem. v Brně, Pamětní kn. Tovač. fol. 198 b. My Vladislav z Boží milosti Uherský, Dalmatský, Charvátský oc král, mark- rabě Moravský, Lucemburský a Slezské kníže, Lužický markrabě*) oc. Oznamujem tímto listem všem, že jsme prošeni od urozeného Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého, věrného našeho milého, abychme soukeníkóm jeho Pře- rovským nynějším i budoucím tu milost učiniti ráčili: Nejprv aby pečeť svou zvláštní s svým znamením míti a ji na svá sukna, kterážby v témž městě dělali, přibíjeti mohli; a druhé aby s těmi sukny jezdili a jezditi a je prodávati mohli a moc měli po trzích, jarmarcích měst a městeček království Českého a markrabství Moravského, kdežby se jim dálo a líbilo. K jehožto prozbě nakloněni jsouce pro služby, kteréž jest nám týž Vilém mnohé věrné pilné a užitečné činil a činiti nepřestává, s dobrým rozmyslem a radou věrnejch našich, mocí královskou a jakožto markrabě Moravský svolili sme k tomu a tímto listem svolujem, povolení naše jisté dávajíce, aby nade- psaní soukeníci Přerovští nynější i budoucí pečet svou s zvláštním znamením jměli, a ji na svá sukna, kteráž by tu doma dělali, přibíjeli, a k tomu aby s těmi sukny
Strana 515
z roku 1497. 515 jezdili a jezditi mohli po trzích a jarmarcích měst a městeček království Českého a markrabství Moravského, a je prodávali tak a tím obyčejem, jakož to i jiní souke- níci měst a městeček království Českého a markrabství Moravského, takovéž milosti majíce, činí a činiti mohou, a to bez naší, budoucích našich králuov Českých a markrabstvi Moravských i jiných všech lidí všelijaké překážky nyní i v budoucích časích. Přikazujíce všem ouředníkóm a poddaným našim, abyšte svrchupsaným sou- keníkóm Přerovským v užívání těch milostí nepřekáželi, ani překážeti dopouštěli pod uvarováním hněvu a trestání našeho. Tomu na svědomí pečeť naši královskou k tomuto listu přivěsiti jsme rozkázali. Dán v Olomúci v pátek před svatým Sixtem, léta Božího tisícího čtyřstého devadesátého sedmého, království našich Uherského sedmého a Českého dvadcátého šestého. Ad relationem magnifici domini Joanis de Sselnberg, supremi cancellarii regni Boemie. *) Titul Českého krále vynechán. 680. Albrecht z Rychnova prodal díl svůj v Rychnově s příslušenstvím Vilémovi z Pernšteina. S. 1. 1497, 5. října. AČ. V. 567. Heřman z Rychnova prodal dědictví své tvrz Dubno a díl svůj v Rychnově Vilímovi z Pernšteina. Dat. ut supra. AČ. V. 567. 681. Jan Zdechovský z Sekyřic prodává dědictví své v Semíně nad Labem Vilémovi z Pernšteina za 300 �P gr. č. 1497, 7. října. — DZ. větší č. 6, f. A. 26. Jan Zdechovský z Sekyřic přiznává, že dědictví své v Semíně, Semín nad Labem, tvrz pustú, ves celú, dvory kmecí s platem, v Kladěrubkách dvůr kmecí pustý, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, s Labem, s jezerem i se vším s panstvím, to vše, což jest tu sám měl a držal, nic ovšem nevymienuje, tak a v témž plném právě, jakož jemu dcky od Anny dcery někdy Jana Kapouna z Smiřic plněji svědčí, žádného [sobě práva] nepozuostavuje, prodal Vilémovi z Pernšteina, najvyššímu hofmistru království Českého, a jeho dědicům za tři sta kop gr. č. úplně zaplacených, a jemu postoupil. Spraviti má sám toliko, čímž má neb míti bude, třetinú vejš. Stalo se léta MIIIICXCVII v sobotu po sv. Františku v týchž dskách [prvních Václava Hyndráka] C. XXVI. 682. Vilém z Pernšteina propouští obyvatelům polovice města Žamberka právo odúmrtí, začež jemu šest plecí do roka dávati mají. Na Pardubicích 1497, 21. října. — Opis vid. v arch. zem. v Praze, sbírka priv. měst. Vilém z Pernšteina oc že pohlédše na lidi naše dědičné, na opatrného rychtáře, 65*
z roku 1497. 515 jezdili a jezditi mohli po trzích a jarmarcích měst a městeček království Českého a markrabství Moravského, a je prodávali tak a tím obyčejem, jakož to i jiní souke- níci měst a městeček království Českého a markrabství Moravského, takovéž milosti majíce, činí a činiti mohou, a to bez naší, budoucích našich králuov Českých a markrabstvi Moravských i jiných všech lidí všelijaké překážky nyní i v budoucích časích. Přikazujíce všem ouředníkóm a poddaným našim, abyšte svrchupsaným sou- keníkóm Přerovským v užívání těch milostí nepřekáželi, ani překážeti dopouštěli pod uvarováním hněvu a trestání našeho. Tomu na svědomí pečeť naši královskou k tomuto listu přivěsiti jsme rozkázali. Dán v Olomúci v pátek před svatým Sixtem, léta Božího tisícího čtyřstého devadesátého sedmého, království našich Uherského sedmého a Českého dvadcátého šestého. Ad relationem magnifici domini Joanis de Sselnberg, supremi cancellarii regni Boemie. *) Titul Českého krále vynechán. 680. Albrecht z Rychnova prodal díl svůj v Rychnově s příslušenstvím Vilémovi z Pernšteina. S. 1. 1497, 5. října. AČ. V. 567. Heřman z Rychnova prodal dědictví své tvrz Dubno a díl svůj v Rychnově Vilímovi z Pernšteina. Dat. ut supra. AČ. V. 567. 681. Jan Zdechovský z Sekyřic prodává dědictví své v Semíně nad Labem Vilémovi z Pernšteina za 300 �P gr. č. 1497, 7. října. — DZ. větší č. 6, f. A. 26. Jan Zdechovský z Sekyřic přiznává, že dědictví své v Semíně, Semín nad Labem, tvrz pustú, ves celú, dvory kmecí s platem, v Kladěrubkách dvůr kmecí pustý, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, s Labem, s jezerem i se vším s panstvím, to vše, což jest tu sám měl a držal, nic ovšem nevymienuje, tak a v témž plném právě, jakož jemu dcky od Anny dcery někdy Jana Kapouna z Smiřic plněji svědčí, žádného [sobě práva] nepozuostavuje, prodal Vilémovi z Pernšteina, najvyššímu hofmistru království Českého, a jeho dědicům za tři sta kop gr. č. úplně zaplacených, a jemu postoupil. Spraviti má sám toliko, čímž má neb míti bude, třetinú vejš. Stalo se léta MIIIICXCVII v sobotu po sv. Františku v týchž dskách [prvních Václava Hyndráka] C. XXVI. 682. Vilém z Pernšteina propouští obyvatelům polovice města Žamberka právo odúmrtí, začež jemu šest plecí do roka dávati mají. Na Pardubicích 1497, 21. října. — Opis vid. v arch. zem. v Praze, sbírka priv. měst. Vilém z Pernšteina oc že pohlédše na lidi naše dědičné, na opatrného rychtáře, 65*
Strana 516
516 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina konšely a všecku obec polovice městečka Žamberka a což tu svého dědičného máme, nynější a budoucí, kterak jsou obtěžováni byli po všecka léta minulá braním od- úmrtí, kteréž jsou spadaly na předky naše, pány a držitele městečka polovice svrchu- psaného, ješto skrze taková odúmrti lidé ouzkost velikou na svých statcích trpěli jsou, nejsúce jimi bezpečni, a tudy i purgrechtové hynúti musili, že lidé na nich sediece, kteříž dětí neměli, ne velmi se o statek svůj starali, aby jim jeho při- bývalo, strachujíce se odúmrtí, a tak i gruntové hynuli jsou, poněvač žádný bez dětí statkem svým bezpečen nebyl. Protož my znamenavše takovou ouzkost lidskou, a tomu chtěje, aby poddaní naši pod námi se opravovali a dobře seděti mohli, aby každý s statkem svým, který má, malý neb velký, jist a bezpečen byl, živ jsa i po smrti, z naší zvláštné milosti a dobrovolně nahoře psaným rychtáři, konšelům i vší obci polovice městečka Žam- berka nynějším i budoucím všecky odúmrti, kteréž by na nás jakožto pána dědič- ného půl městečka nadepsaného spadati měly, propustili jsme a mocí listu tohoto propouštíme, takže my, dědicové ani potomci a budoucí naši od datum listu tohoto žádných odúmrtí víc bráti nemáme na věčné časy. Při tom tuto výmienku sobě zů- stavivše: kdož by koliv o statku svém movitém i nemovitém co zříditi a jej komu poručiti za zdravého života neb na smrtedlné posteli chtěl, buď [na] panství naše aneb na jiné panství, krom duchovních osob, komuž by se koliv jinému světskému zdálo a líbilo, toho každý obyvatel náš městečka polovice svrchupsaného aby plnou vůli a svobodu měl, beze vší naší, dědicův i potomkův našich překážky; všakž takovouto měrou: komuž by poručenství učiněné svědčilo, ten aby na ten purgrecht dosedl, s kteréhož člověk náš umřel, a když by na purgrechtu byl a naň dosedl, tehdy toho poručenství má zouplna a docela požiti beze všeho umenšení a beze vší pře- kážky naší i dědicův a potomkův našich, všakž tak, aby toho na jiné panství ne- nosil, než tu při tom purgrechtu aby zůstal. Než což se dotýče poručenství, to aby se dálo před rychtářem a před konšely, jedním neb dvouma z té obce, pro svědomí a pro budoucích zmatkův uvarování. Za tuto pak milost svrchupsaného půl městečka obyvatelům učiněnou a danou rychtář, konšelé i všecka obec, jimž tento list svědčí, nynější i budoucí, mají a povinni budou nám i dědicům a budoucím našim dávati a platiti šest plecí do roka, a to jmenovitě na každou Velikou noc každého léta přišlou na věčné časy. Tomu na svědomí a pro lepší a budoucí jistotu a pevnost my svrchupsaný Vilém z Pernšteina naši vlastní pečet dobrovolně rozkázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Pardubicích v tu sobotu na den Jedenácti tisíc panen, léta od narození Syna božího tisícého čtyrstého devadesátého sedmého počítaje.
516 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina konšely a všecku obec polovice městečka Žamberka a což tu svého dědičného máme, nynější a budoucí, kterak jsou obtěžováni byli po všecka léta minulá braním od- úmrtí, kteréž jsou spadaly na předky naše, pány a držitele městečka polovice svrchu- psaného, ješto skrze taková odúmrti lidé ouzkost velikou na svých statcích trpěli jsou, nejsúce jimi bezpečni, a tudy i purgrechtové hynúti musili, že lidé na nich sediece, kteříž dětí neměli, ne velmi se o statek svůj starali, aby jim jeho při- bývalo, strachujíce se odúmrtí, a tak i gruntové hynuli jsou, poněvač žádný bez dětí statkem svým bezpečen nebyl. Protož my znamenavše takovou ouzkost lidskou, a tomu chtěje, aby poddaní naši pod námi se opravovali a dobře seděti mohli, aby každý s statkem svým, který má, malý neb velký, jist a bezpečen byl, živ jsa i po smrti, z naší zvláštné milosti a dobrovolně nahoře psaným rychtáři, konšelům i vší obci polovice městečka Žam- berka nynějším i budoucím všecky odúmrti, kteréž by na nás jakožto pána dědič- ného půl městečka nadepsaného spadati měly, propustili jsme a mocí listu tohoto propouštíme, takže my, dědicové ani potomci a budoucí naši od datum listu tohoto žádných odúmrtí víc bráti nemáme na věčné časy. Při tom tuto výmienku sobě zů- stavivše: kdož by koliv o statku svém movitém i nemovitém co zříditi a jej komu poručiti za zdravého života neb na smrtedlné posteli chtěl, buď [na] panství naše aneb na jiné panství, krom duchovních osob, komuž by se koliv jinému světskému zdálo a líbilo, toho každý obyvatel náš městečka polovice svrchupsaného aby plnou vůli a svobodu měl, beze vší naší, dědicův i potomkův našich překážky; všakž takovouto měrou: komuž by poručenství učiněné svědčilo, ten aby na ten purgrecht dosedl, s kteréhož člověk náš umřel, a když by na purgrechtu byl a naň dosedl, tehdy toho poručenství má zouplna a docela požiti beze všeho umenšení a beze vší pře- kážky naší i dědicův a potomkův našich, všakž tak, aby toho na jiné panství ne- nosil, než tu při tom purgrechtu aby zůstal. Než což se dotýče poručenství, to aby se dálo před rychtářem a před konšely, jedním neb dvouma z té obce, pro svědomí a pro budoucích zmatkův uvarování. Za tuto pak milost svrchupsaného půl městečka obyvatelům učiněnou a danou rychtář, konšelé i všecka obec, jimž tento list svědčí, nynější i budoucí, mají a povinni budou nám i dědicům a budoucím našim dávati a platiti šest plecí do roka, a to jmenovitě na každou Velikou noc každého léta přišlou na věčné časy. Tomu na svědomí a pro lepší a budoucí jistotu a pevnost my svrchupsaný Vilém z Pernšteina naši vlastní pečet dobrovolně rozkázali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Pardubicích v tu sobotu na den Jedenácti tisíc panen, léta od narození Syna božího tisícého čtyrstého devadesátého sedmého počítaje.
Strana 517
z roku 1497. 517 683. Vilím z Pernšteina propouští městečku Kostelci [nad Orl.] a vsem Synkovu, Suché Rybné, Lhotě, Tuklekům, Kozodrům, Korytu a Doudlebům právo odúmrtní, aby mohli poři- zovati o statku pod výminkami vyslovenými též v předešlém listě Žamberském. Za takovou milost mají poddaní téhož městečka a vsí odváděti vrchnosti o velcenoci patnácte plecí. Datum na Pardubicích v neděli před sv. Šimonišem a Judú apoštoly Božími (22. října) léta 1497. Z orig. perg. v museu města Kostelce n. Orl. opsal Jos. Kalousek. 684. Vilém z Pernšteina osvobozuje městečko Choceň a vsi Nořín, Lhotu, Březenici, Hemži, Seč od odúmrtí, začež o sv. Martině odváděti mu mají čtyři husy. Dat. na Pardubicích v neděli před sv. Šimonišen a Judou (22. října) 1497. Op. souč. v arch. města Chocně. 685. Kapitola sv. Petra v Brně pohání Viléma z Pernšteina z rukojemství za neb. Ctibora z Cimburka. 1497, 17. listop. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 199b. Léta tisícího čtyřstého devadesátého sedmého, ten pátek po Sv. Martinu. Kněz Adam doktor probošt a kapitola kostela sv. Petra v Brně pohonímy pana Viléma z Pernštajna a na Helfenštajně, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin oc ze XL hřiven gr. peněz vídenských, a tu jemu vinu dáváme, že jest nám rukojmí za nebožtíka pana Ctibora z Cimburka za list obnovení, a již pan Ctibor jistec a jiní rukojmí zemřeli, a on nám listu obnoviti nechce. Ználi oc, pakli pří, chcem listem provésti a na panském nálezu dosti míti. Š[kody] opovídáme]. Poklid. 686. 1497, 9. pros. Ve při Zikmunda Bareše z Kamenice s Korandou z Prahy o nářek cti vynesl potaz na soudě zemském Vilím z Pernšteina. Emler Reliq. I. 210. 687. Vilím z Pernšteina k žádosti Kutnohorských propustil z člověčenství kmetičnu Kateřinu dávno ušlou z Rybitví do Kutné Hory. 1497. — Arch. mus. kr. Česk., Kutn. Lib. memorab. f. D. 2. Léta oc XCVII urozený pán pan Vilém z Pernštýna, ty časy hofmistr krá- lovství Českého, sáhl jest skrze pana Buška úředníka svého na Kateřinu, přietelkyni nebožce Jana Hlinského z Kozlíkovského domu, pravě, že jest kmetična jeho se zbožie jeho ze vsi Rybitvie nevyhoštěná, a že by od muže svého šla pryč, kterýž nedávno umřel, žádaje pánóv, aby vedle svolení všie země pánu JMti vydána byla oc. Ona tomu odpor činiec pravila, že již od XXII let, jakž od muže šla pryč, a jsem
z roku 1497. 517 683. Vilím z Pernšteina propouští městečku Kostelci [nad Orl.] a vsem Synkovu, Suché Rybné, Lhotě, Tuklekům, Kozodrům, Korytu a Doudlebům právo odúmrtní, aby mohli poři- zovati o statku pod výminkami vyslovenými též v předešlém listě Žamberském. Za takovou milost mají poddaní téhož městečka a vsí odváděti vrchnosti o velcenoci patnácte plecí. Datum na Pardubicích v neděli před sv. Šimonišem a Judú apoštoly Božími (22. října) léta 1497. Z orig. perg. v museu města Kostelce n. Orl. opsal Jos. Kalousek. 684. Vilém z Pernšteina osvobozuje městečko Choceň a vsi Nořín, Lhotu, Březenici, Hemži, Seč od odúmrtí, začež o sv. Martině odváděti mu mají čtyři husy. Dat. na Pardubicích v neděli před sv. Šimonišen a Judou (22. října) 1497. Op. souč. v arch. města Chocně. 685. Kapitola sv. Petra v Brně pohání Viléma z Pernšteina z rukojemství za neb. Ctibora z Cimburka. 1497, 17. listop. — Olom. kniha půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6 f. 199b. Léta tisícího čtyřstého devadesátého sedmého, ten pátek po Sv. Martinu. Kněz Adam doktor probošt a kapitola kostela sv. Petra v Brně pohonímy pana Viléma z Pernštajna a na Helfenštajně, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin oc ze XL hřiven gr. peněz vídenských, a tu jemu vinu dáváme, že jest nám rukojmí za nebožtíka pana Ctibora z Cimburka za list obnovení, a již pan Ctibor jistec a jiní rukojmí zemřeli, a on nám listu obnoviti nechce. Ználi oc, pakli pří, chcem listem provésti a na panském nálezu dosti míti. Š[kody] opovídáme]. Poklid. 686. 1497, 9. pros. Ve při Zikmunda Bareše z Kamenice s Korandou z Prahy o nářek cti vynesl potaz na soudě zemském Vilím z Pernšteina. Emler Reliq. I. 210. 687. Vilím z Pernšteina k žádosti Kutnohorských propustil z člověčenství kmetičnu Kateřinu dávno ušlou z Rybitví do Kutné Hory. 1497. — Arch. mus. kr. Česk., Kutn. Lib. memorab. f. D. 2. Léta oc XCVII urozený pán pan Vilém z Pernštýna, ty časy hofmistr krá- lovství Českého, sáhl jest skrze pana Buška úředníka svého na Kateřinu, přietelkyni nebožce Jana Hlinského z Kozlíkovského domu, pravě, že jest kmetična jeho se zbožie jeho ze vsi Rybitvie nevyhoštěná, a že by od muže svého šla pryč, kterýž nedávno umřel, žádaje pánóv, aby vedle svolení všie země pánu JMti vydána byla oc. Ona tomu odpor činiec pravila, že již od XXII let, jakž od muže šla pryč, a jsem
Strana 518
518 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina s ním rozvedena knězem řádně, o tom lidé dobře vědí. A také nevzala jsem z toho statku nic. Žádajíc opatřena a zachována býti vedle nálezu krále JMti při sjezdu učiněném zde na Horách Kutnách, kdež JMt ráčil povoliti tak: „Kdož by koli z oby- vatelóv zdejších z gruntóv pána kterého zběhl a byl zde nad XVI let, ten aby nikam z města vydán nebyl“ oc. Páni pak slyšiec žalobu i odpor, odložili jim do IIII nedělí, aby s svědomím zasě stáli, a zvláště táž Kateřina, jakož pravila, že jest knězem rozvedena, aby to pokázala. A když to tak stálo, v tom zdálo sě přátelóm Kateřiny, aby vysláno bylo ku pánu Pernšteinskému na Pardubice a JMti žádáno, aby pováže jejieho dávnieho odjitie z Rybitvie i také jiných věcí, neráčil na ni sáhati. I stalo se tak, že poctivý kněz Svatomír arciděkan, a pan Mathúš z domu Šipeckého, s jinými přátely jeli jsú na Pardubice ku pánu JMti, a na JMti tam obdrželi, že jest k jich prosbě ráčil ji ze všeho od sebe i ode všech potomních pánóv, kdož by koli to zbožie Pardubské v držení byli, propustiti z člověčenství i jiného všelikého závazku a pod- danosti, nemaje se na ni navracovati, ani jie z čeho nařiekati budúcně a věčně. To ti poslové vrátivše sě, oznámili pánóm; a páni k jich žádosti kázali tu věc zna- menati pro budúcí pamět oc. 688. 1497. Adam z Byšovce vkládá ve dcky Vilémovi z Pernšteina při soudě zemském v Brně zboží své v Blažkově, 5 lánů s lázní a se vším příslušenstvím. DBrn. kv. č. 13. fol. 9. b. 689. Nález soudu zemského ve při Markéty ze Lhoty s Janem Dvořákem z Písečného, jenž drží dvůr v Písečném, na nějž Markéta má list od Viléma z Pernšteina. V Brně 1498, 5. ledna. — Brn. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6. fol. 58 b. L. 1498, sedění třetí u vigiljí křtění Božího. Markéta ze Lhoty pohoním Jana dvořáka z Písečného z dědin i z zástav, odtud odevšad, kdež co má, ježto sluší k Brněnskému právu, ku prvnímu panskému sněmu, ze XX kop gr. širokých dobrých stř., a tu jemu vinu dávám, že drží dvůr v Písečném muoj zástavní po předcích mých, na kterýž dvuor mám list od pana Viléma z Pernšteina, a toho mi postúpiti nechce. Zná-li se oc, pakli pří, chci listem prokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím Havla muže svého na zisk i na ztrátu. Nález: Mezi Havlem, mužem a poručníkem Markéty ze Lhoty, a Janem dvo- řákem z Písečného páni nalezli: poněvadž Jan dvoru toho v držení jest a jej ve dskách má, a naříkán z něho nebyl, a zpráva přešla, že tomu Jan odpovídati nemá. Tento potaz z pánuov vynesli sú pan Jan Berka z Dubé a pan Václav z Ludanic, a z vládyk Blud z Kralic.
518 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina s ním rozvedena knězem řádně, o tom lidé dobře vědí. A také nevzala jsem z toho statku nic. Žádajíc opatřena a zachována býti vedle nálezu krále JMti při sjezdu učiněném zde na Horách Kutnách, kdež JMt ráčil povoliti tak: „Kdož by koli z oby- vatelóv zdejších z gruntóv pána kterého zběhl a byl zde nad XVI let, ten aby nikam z města vydán nebyl“ oc. Páni pak slyšiec žalobu i odpor, odložili jim do IIII nedělí, aby s svědomím zasě stáli, a zvláště táž Kateřina, jakož pravila, že jest knězem rozvedena, aby to pokázala. A když to tak stálo, v tom zdálo sě přátelóm Kateřiny, aby vysláno bylo ku pánu Pernšteinskému na Pardubice a JMti žádáno, aby pováže jejieho dávnieho odjitie z Rybitvie i také jiných věcí, neráčil na ni sáhati. I stalo se tak, že poctivý kněz Svatomír arciděkan, a pan Mathúš z domu Šipeckého, s jinými přátely jeli jsú na Pardubice ku pánu JMti, a na JMti tam obdrželi, že jest k jich prosbě ráčil ji ze všeho od sebe i ode všech potomních pánóv, kdož by koli to zbožie Pardubské v držení byli, propustiti z člověčenství i jiného všelikého závazku a pod- danosti, nemaje se na ni navracovati, ani jie z čeho nařiekati budúcně a věčně. To ti poslové vrátivše sě, oznámili pánóm; a páni k jich žádosti kázali tu věc zna- menati pro budúcí pamět oc. 688. 1497. Adam z Byšovce vkládá ve dcky Vilémovi z Pernšteina při soudě zemském v Brně zboží své v Blažkově, 5 lánů s lázní a se vším příslušenstvím. DBrn. kv. č. 13. fol. 9. b. 689. Nález soudu zemského ve při Markéty ze Lhoty s Janem Dvořákem z Písečného, jenž drží dvůr v Písečném, na nějž Markéta má list od Viléma z Pernšteina. V Brně 1498, 5. ledna. — Brn. kn. půh. v zemsk. arch. v Brně č. 6. fol. 58 b. L. 1498, sedění třetí u vigiljí křtění Božího. Markéta ze Lhoty pohoním Jana dvořáka z Písečného z dědin i z zástav, odtud odevšad, kdež co má, ježto sluší k Brněnskému právu, ku prvnímu panskému sněmu, ze XX kop gr. širokých dobrých stř., a tu jemu vinu dávám, že drží dvůr v Písečném muoj zástavní po předcích mých, na kterýž dvuor mám list od pana Viléma z Pernšteina, a toho mi postúpiti nechce. Zná-li se oc, pakli pří, chci listem prokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím Havla muže svého na zisk i na ztrátu. Nález: Mezi Havlem, mužem a poručníkem Markéty ze Lhoty, a Janem dvo- řákem z Písečného páni nalezli: poněvadž Jan dvoru toho v držení jest a jej ve dskách má, a naříkán z něho nebyl, a zpráva přešla, že tomu Jan odpovídati nemá. Tento potaz z pánuov vynesli sú pan Jan Berka z Dubé a pan Václav z Ludanic, a z vládyk Blud z Kralic.
Strana 519
z roku 1498. 519 690. 1498, 6. ledna. Hynek z Kunčic vkládá při soudě zemském v Olomouci ve dcky Vi- lémovi z Pernšteina tvrziště a ves Buk s příslušenstvím. DOlom. kv. č. 16 fol. 4. b. 691. 1498, 16. ledna. Vilím z Pernšteina propouští poddaným svým ve vsech Dlouhé Vsi, v Lupenici, v Lhotce, v Jedlině, v Dobřínově, v Lipovce právo odúmrtí, začež jemu všecky ty vesnice dohromady o sv. Havle odváděti mají 21 a půl ptáka. Dat. na Pardubicích, v úterý před sv. Priškú (16. ledna) 1498. DZ. větší LXIII. fol. D. 18. 692. 1498, 30. ledna. Vilím z Pernšteina propustil obec Týniště, vsi Michovice (Mnichovice), Žďáry oboje, Petrovice, Hrašovice (Rašovice) z práva odúmrtního, začež mu každého roku o sv. Martině 3 husy dávati mají. Téhož roku 25. května vyžádal Vilím z Pernšteina Týništským na králi Vladislavovi pondělní trh týhodní. Pam. arch. VIII str. 286. 693. 1498, 4. března. Jindřich z Lipého vkládá na soudu zemském v Brně ve dcky Vilí- movi z Pernšteina zboží Nové Město, vsi Mnichov, Vlachovice, Heralec, Petrovice a ves pustou Navřišči (na Vříšti). Téhož dne Vaněk z Olešničky vložil Vil. z Pernšteina ve dcky právo své ve vsi Čepím a v Olešničce. DBrn. kv. č. 13. fol. 13. b. 694. (CCLXXXVIII.) Listové od pana Slavaty na Ostřešany a na Nabočany [Vilímovi z Pern- šteina daní.] Na Pardubicích 1498, 15. května. — Codex Pernst. arch. mus. král. Česk. Já Michal z Chlumu a z Košmberka vyznávám . .. že jakož mám dva listy na papíře od urozeného pána pana Jana Makovského z Potšteina a na Honbicích pod jeho pečetí toliko samého, kteřížto listové svědší urozenému pánu panu Slava- tovi z Chlumu a z Košmberka, panu otci mému dobré paměti, a na mne přišly ja- kožto na dědice jeho, kterýmižto listy svrchupsaný pan Jan Makovský zastavuje ves Nabočany a v Ostřešanech což tu měl, jeden list svědčí na Ij“ � a na XX I vše míšenských, a druhý list svědčí na IjC �? a na XV vše míšenských, jakož pak ti listové od svrchupsaného pana Jana Makovského to v sobě šíře a světleji ukazují. Protož já svrchupsaný Michal z Chlumu a z Košmberka ty listy prodal jsem a to právo své všecko převedl jsem a tímto listem prodávám a převodím na uroze- néhe pána pana Viléma z Pernšteina, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, a na jeho dědice a potomky, aby těch lidí zástavních užívali a užívati mohli, tak jakž se jim zdáti a líbiti bude, jako svých vlastních, v tej sumě, kteráž od pana
z roku 1498. 519 690. 1498, 6. ledna. Hynek z Kunčic vkládá při soudě zemském v Olomouci ve dcky Vi- lémovi z Pernšteina tvrziště a ves Buk s příslušenstvím. DOlom. kv. č. 16 fol. 4. b. 691. 1498, 16. ledna. Vilím z Pernšteina propouští poddaným svým ve vsech Dlouhé Vsi, v Lupenici, v Lhotce, v Jedlině, v Dobřínově, v Lipovce právo odúmrtí, začež jemu všecky ty vesnice dohromady o sv. Havle odváděti mají 21 a půl ptáka. Dat. na Pardubicích, v úterý před sv. Priškú (16. ledna) 1498. DZ. větší LXIII. fol. D. 18. 692. 1498, 30. ledna. Vilím z Pernšteina propustil obec Týniště, vsi Michovice (Mnichovice), Žďáry oboje, Petrovice, Hrašovice (Rašovice) z práva odúmrtního, začež mu každého roku o sv. Martině 3 husy dávati mají. Téhož roku 25. května vyžádal Vilím z Pernšteina Týništským na králi Vladislavovi pondělní trh týhodní. Pam. arch. VIII str. 286. 693. 1498, 4. března. Jindřich z Lipého vkládá na soudu zemském v Brně ve dcky Vilí- movi z Pernšteina zboží Nové Město, vsi Mnichov, Vlachovice, Heralec, Petrovice a ves pustou Navřišči (na Vříšti). Téhož dne Vaněk z Olešničky vložil Vil. z Pernšteina ve dcky právo své ve vsi Čepím a v Olešničce. DBrn. kv. č. 13. fol. 13. b. 694. (CCLXXXVIII.) Listové od pana Slavaty na Ostřešany a na Nabočany [Vilímovi z Pern- šteina daní.] Na Pardubicích 1498, 15. května. — Codex Pernst. arch. mus. král. Česk. Já Michal z Chlumu a z Košmberka vyznávám . .. že jakož mám dva listy na papíře od urozeného pána pana Jana Makovského z Potšteina a na Honbicích pod jeho pečetí toliko samého, kteřížto listové svědší urozenému pánu panu Slava- tovi z Chlumu a z Košmberka, panu otci mému dobré paměti, a na mne přišly ja- kožto na dědice jeho, kterýmižto listy svrchupsaný pan Jan Makovský zastavuje ves Nabočany a v Ostřešanech což tu měl, jeden list svědčí na Ij“ � a na XX I vše míšenských, a druhý list svědčí na IjC �? a na XV vše míšenských, jakož pak ti listové od svrchupsaného pana Jana Makovského to v sobě šíře a světleji ukazují. Protož já svrchupsaný Michal z Chlumu a z Košmberka ty listy prodal jsem a to právo své všecko převedl jsem a tímto listem prodávám a převodím na uroze- néhe pána pana Viléma z Pernšteina, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, a na jeho dědice a potomky, aby těch lidí zástavních užívali a užívati mohli, tak jakž se jim zdáti a líbiti bude, jako svých vlastních, v tej sumě, kteráž od pana
Strana 520
520 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Makovského těmi dvěma listy nahoře dotčenými zapsána jest, a to bez mé i dědicuov i potomkuov mých i všech lidí všelijaké překážky, a to tak dlúho a dotud, dokudž by svrchupsanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina aneb jeho dědicóm a potomkóm JMti suma v těch dvú listech od pana Makovského nahoře dotčených dána nebyla i zúplna zaplacena. A já slibuji sám za se i za své dědice i potomky, že se na svrchupsaného pána pana Viléma z Pernšteina ani na jeho dědice a potomky táhnúti nemám na budúcí časy, ani kdo jiný mým právem. Než když by pan Makovský neb dědicové jeho panu Vilémovi z Pernšteina aneb dědicóm a potomkóm jeho dali tu sumu, tehdy jemu neb dědicóm jeho těch lidí svrchupsaný pan Vilém neb JMti dě- dicové a potomci JMti postúpiti mají, než jinak nic. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení já svrchupsaný Michal z Chlumu a z Košmberka svú vlastní pečet k tomuto listu jsem přitiskl; a pro lepší jistotu a pro širší svědomí připrosil jsem urozených vládyk, Jana Bartoušovského z Labouně, hajtmana na Pardubicích, a Pavla z Jemníka, že sú své pečeti podle mé na svědomí přitiskli. Dán na Pardubicích v úterý den sv. Žofie, léta božího tisícího čtyřstého devadesátého osmého. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 336. 695. List krále Vladislava daný Vilémovi z Pernšteina, aby voda z Labe, kteráž jde na rybníky jeho Šeperku (Čeperku) oc, v jisté vysokosti zůstávala. Na Budíně 1498, 23. května. — Rukop. stát. arch. ve Vídni č. 201, Registra královská XXII. lib. ƒ. 20 a-b č. 33. My Vladislav oc oznamujem listem tiemto všem, že jsú na nás vznesli ně- kteří věrní naši milí, oznamujíc nám jménem urozeného Viléma z Pernšteina, naj- vyššieho hofmistra královstvie Českého, věrného našeho milého, jakož má a drží rybník Šeperku a druhý Bohdanecký k Kunětické hoře příslušejície, na kteréž struhú vodu vede z Labe od Opatovského stavu; též také jakož jest udělal druhú struhu od Lhoty Uherčicské, kteráž jde [na] Zminský a na Lanský2) rybníky, kteřížto ryb- níci příslušejí k Sezemskému aneb k Opatovskému klášteru, a odtud že jde na ryb- níky jeho dědičné k Pardubicóm příslušejície. I obávaje se v budúcích časiech vo vedenie té vody na rybníky svrchupsané zmatkuov a nesnází, prosil jest s velikú pilností, abychom jemu tu milost učiniti a k tomu povoliti ráčili, aby ta voda, kteráž jde z Labe od Opatovského stavu na rybníky svrchupsané, též také i ta druhá, kteráž jde na Zminský a na Lanskýb) rybníky, při něm a při dědicích a budúcích jeho dědičně zuostala, a nad to aby tiem stavem, kterýž jest u Opatovic, hýbáno ani jeho kterak umenšováno nebylo, než aby tak držán byl, jako se nynie drží. Též také aby ta struha, kterúž jest udělal od Lhoty Uherčické, kteráž jde na Zminský
520 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Makovského těmi dvěma listy nahoře dotčenými zapsána jest, a to bez mé i dědicuov i potomkuov mých i všech lidí všelijaké překážky, a to tak dlúho a dotud, dokudž by svrchupsanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina aneb jeho dědicóm a potomkóm JMti suma v těch dvú listech od pana Makovského nahoře dotčených dána nebyla i zúplna zaplacena. A já slibuji sám za se i za své dědice i potomky, že se na svrchupsaného pána pana Viléma z Pernšteina ani na jeho dědice a potomky táhnúti nemám na budúcí časy, ani kdo jiný mým právem. Než když by pan Makovský neb dědicové jeho panu Vilémovi z Pernšteina aneb dědicóm a potomkóm jeho dali tu sumu, tehdy jemu neb dědicóm jeho těch lidí svrchupsaný pan Vilém neb JMti dě- dicové a potomci JMti postúpiti mají, než jinak nic. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení já svrchupsaný Michal z Chlumu a z Košmberka svú vlastní pečet k tomuto listu jsem přitiskl; a pro lepší jistotu a pro širší svědomí připrosil jsem urozených vládyk, Jana Bartoušovského z Labouně, hajtmana na Pardubicích, a Pavla z Jemníka, že sú své pečeti podle mé na svědomí přitiskli. Dán na Pardubicích v úterý den sv. Žofie, léta božího tisícího čtyřstého devadesátého osmého. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 336. 695. List krále Vladislava daný Vilémovi z Pernšteina, aby voda z Labe, kteráž jde na rybníky jeho Šeperku (Čeperku) oc, v jisté vysokosti zůstávala. Na Budíně 1498, 23. května. — Rukop. stát. arch. ve Vídni č. 201, Registra královská XXII. lib. ƒ. 20 a-b č. 33. My Vladislav oc oznamujem listem tiemto všem, že jsú na nás vznesli ně- kteří věrní naši milí, oznamujíc nám jménem urozeného Viléma z Pernšteina, naj- vyššieho hofmistra královstvie Českého, věrného našeho milého, jakož má a drží rybník Šeperku a druhý Bohdanecký k Kunětické hoře příslušejície, na kteréž struhú vodu vede z Labe od Opatovského stavu; též také jakož jest udělal druhú struhu od Lhoty Uherčicské, kteráž jde [na] Zminský a na Lanský2) rybníky, kteřížto ryb- níci příslušejí k Sezemskému aneb k Opatovskému klášteru, a odtud že jde na ryb- níky jeho dědičné k Pardubicóm příslušejície. I obávaje se v budúcích časiech vo vedenie té vody na rybníky svrchupsané zmatkuov a nesnází, prosil jest s velikú pilností, abychom jemu tu milost učiniti a k tomu povoliti ráčili, aby ta voda, kteráž jde z Labe od Opatovského stavu na rybníky svrchupsané, též také i ta druhá, kteráž jde na Zminský a na Lanskýb) rybníky, při něm a při dědicích a budúcích jeho dědičně zuostala, a nad to aby tiem stavem, kterýž jest u Opatovic, hýbáno ani jeho kterak umenšováno nebylo, než aby tak držán byl, jako se nynie drží. Též také aby ta struha, kterúž jest udělal od Lhoty Uherčické, kteráž jde na Zminský
Strana 521
z roku 1498. 521 a na Lanský rybníky, ta všecka voda aby při nich také dědičně zuostala, a ty struhy aby v té širokosti též dědičně zuostaly, a stav aby v té vysokosti držán byl, jakož se nynie drží a stojí. Jehožto žádost slušnú znajíce, a k ní pro služby jeho, kteréž jest nám mnohé věrné a užitečné činil a činiti nepřestává, nakloněni jsúce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú v Čechách svolili jsme k tomu a tiemto listem svo- lujeme, tak aby ta voda svrchupsaná, kteráž jde z Labe od Opatovského rybníka na Šeperku a potom na Bohdanecký rybník, též i ta, kteráž jde tú struhú od Lhoty Uherčické na Zminský a na Lanský rybníky a vodtud na rybníky jeho Pardubské, kteříž jsú dědiční, s těmi oběma stavy a s struhami svrchupsanými v té širokosti a vysokosti držány a zuostaveny byly, jakož se nynie držie, při témž Vilémovi, dě- dicích a budúcích jeho dědičně zuostaly*) nynie i na budúcie časy; a to bez našie, budúcích našich králuov Českých i jiných všech lidí všelijaké překážky. Všakž toto znamenitě vymieňujem: jestliže by kdy to zbožie kláštera nadepsaného k výplatě přišlo, a ty osoby, kteréž by to vyplatily, chtěly sobě buď nahoře aneb dole rybníky na té strúze a vodě udělati, že to budú moci učiniti a té vody k tomu tak požívati, jakž nynie stojí, beze všie překážky Viléma, dědicuov i budúcích jeho. Dán na Bu- díně v středu u vigiljí božieho vstúpenie anno Christi 1498, regnorum autem no- strorum Hungarie octavo, Boemie vero XXVII°. Ad relacionem magnifici domini Joannis de Sselnberg, suppremi cancellarii regni Boemie. a) Rukp. má: Lanské. — b) Opraveno jinou rukou z: Lanské. — c) Rukp. měl původně: zuostavili, ale vi přetrženo. 696. Vilém z Pernšteina městečku Rychnovu daruje pastviště řečené Lán. Na Pardubicích 1498, 29. května. — Orig. perg. v arch. panství Rychnovského n. K.; DZ. 62. L. 22. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, vyznáváme oc . .. že znamenavše pilnost živností múdrých a opatrných purkmistra a rady i vší obce městečka našeho Rychnova dědičného, nynějších i budúcích, kteréž známe, že o to myslíc pilně se starají, kudy by mohli živnosti své, pod námi jsúc, najlépe a sobě najužitečněji vésti, aby mezi lidmi těmi, kteříž po svém poctivém a užitečném stojí, počtěni býti mohli; kdež my takové lidi milujíc a k nim zvláštní náchylnost majíc, s tej milosti a náchylnosti k tomu sme nakloněni, abychom jim nějakými zvláštními milostmi k tomu pomáhali, aby oni, čímž by nás k sobě milo- stivějšího poznali, tím lépe a pilněji živnosti své, pod námi souc, dědičně vésti mohli na budúcí časy. Protož s dobrým rozmyslem a pro utvrzení obyčejův a úmyslův dobrých a chvalitebných měšťan svrchupsaných jim sme dali a puojčili a mocí listu Archiv Český XVI. 66
z roku 1498. 521 a na Lanský rybníky, ta všecka voda aby při nich také dědičně zuostala, a ty struhy aby v té širokosti též dědičně zuostaly, a stav aby v té vysokosti držán byl, jakož se nynie drží a stojí. Jehožto žádost slušnú znajíce, a k ní pro služby jeho, kteréž jest nám mnohé věrné a užitečné činil a činiti nepřestává, nakloněni jsúce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú v Čechách svolili jsme k tomu a tiemto listem svo- lujeme, tak aby ta voda svrchupsaná, kteráž jde z Labe od Opatovského rybníka na Šeperku a potom na Bohdanecký rybník, též i ta, kteráž jde tú struhú od Lhoty Uherčické na Zminský a na Lanský rybníky a vodtud na rybníky jeho Pardubské, kteříž jsú dědiční, s těmi oběma stavy a s struhami svrchupsanými v té širokosti a vysokosti držány a zuostaveny byly, jakož se nynie držie, při témž Vilémovi, dě- dicích a budúcích jeho dědičně zuostaly*) nynie i na budúcie časy; a to bez našie, budúcích našich králuov Českých i jiných všech lidí všelijaké překážky. Všakž toto znamenitě vymieňujem: jestliže by kdy to zbožie kláštera nadepsaného k výplatě přišlo, a ty osoby, kteréž by to vyplatily, chtěly sobě buď nahoře aneb dole rybníky na té strúze a vodě udělati, že to budú moci učiniti a té vody k tomu tak požívati, jakž nynie stojí, beze všie překážky Viléma, dědicuov i budúcích jeho. Dán na Bu- díně v středu u vigiljí božieho vstúpenie anno Christi 1498, regnorum autem no- strorum Hungarie octavo, Boemie vero XXVII°. Ad relacionem magnifici domini Joannis de Sselnberg, suppremi cancellarii regni Boemie. a) Rukp. má: Lanské. — b) Opraveno jinou rukou z: Lanské. — c) Rukp. měl původně: zuostavili, ale vi přetrženo. 696. Vilém z Pernšteina městečku Rychnovu daruje pastviště řečené Lán. Na Pardubicích 1498, 29. května. — Orig. perg. v arch. panství Rychnovského n. K.; DZ. 62. L. 22. My Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, vyznáváme oc . .. že znamenavše pilnost živností múdrých a opatrných purkmistra a rady i vší obce městečka našeho Rychnova dědičného, nynějších i budúcích, kteréž známe, že o to myslíc pilně se starají, kudy by mohli živnosti své, pod námi jsúc, najlépe a sobě najužitečněji vésti, aby mezi lidmi těmi, kteříž po svém poctivém a užitečném stojí, počtěni býti mohli; kdež my takové lidi milujíc a k nim zvláštní náchylnost majíc, s tej milosti a náchylnosti k tomu sme nakloněni, abychom jim nějakými zvláštními milostmi k tomu pomáhali, aby oni, čímž by nás k sobě milo- stivějšího poznali, tím lépe a pilněji živnosti své, pod námi souc, dědičně vésti mohli na budúcí časy. Protož s dobrým rozmyslem a pro utvrzení obyčejův a úmyslův dobrých a chvalitebných měšťan svrchupsaných jim sme dali a puojčili a mocí listu Archiv Český XVI. 66
Strana 522
522 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tohoto dáváme a puojčujem ku pravému jmění a držení a požívání dědičnému past- viště, kteréž slove Lán, aby svrchu psaní purkmistr a rada i všecka obec, nynější i budúcí, lidé naši dědiční toho pastviště svrchupsaného užívali a požívati mohli svobodně, jakožto svého vlastního, bez všelijaké překážky, nám ani dědicům našim na budúcí časy z toho nic neplatíc. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení svú vlastní pečet k tomuto listu sme přivěsiti rozkázali. Dán na Pardubicích v úterý před sv. Duchem leta božího tisícieho čtyrstého devadesátého osmého. Pečeť utržena — In rubro: Tento list ve dcky zemské památné rozinové léta oc LXXVI° ve čtvrtek o suchých dnech letničních L. 22 slovo od slova vložen a vepsán jest. 697. Michal z Chlumu prodal dědictví své, v Ostřešanech dvory kmecí a v Blatech dvůr kmecí se vším příslušenstvím Vilémovi z Pernšteina za 800 � gr. č. Dat. s. 1. v úterý před sv. Vítem (12. června) 1498. — Téhož dne Diviš z Hrádku a Markéta z Miličína, poručníci sirotků po někdy Matějovi z Žižína, prodali tvrz a ves Žižín týchž sirotkův Vilímovi z Pern- šteina za 200 �P gr. č. DZ. větší č. 6 fol. A 25. 698. (CCLXXXXII) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] s knězem Jiřím [Minstrberským], co se Hložkuov dotýče, [že by Hložkové od Litic něco drželi výše, než jim dcky svědčí.] 1498, 15. června. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Item jakož byla ruoznice, že by něco Hložkové od Litic drželi přes to výše, než jim dcky svědší od kněze Jindřicha, a potom prodali pánu z Pernštejna hrad Litice se vším příslušenstvím, nic sobě nepozuostavujíc: i toto se nám zdá za spra- vedlivé, aby knížatóm dal na úmluvu, že není uveden v to, což tíž Hložkové drží mimo to výše, co ve dckách má, a knížata mají se přiznati k tomu, že jsú pánu se vším příslušenstvím prodali a že ve dckách má, aby pán pohnal držiteluov statku toho, že jest jich vuole k tomu, že oni chtí vedle pána k tomu státi a zástupce býti; jestliže by pán prosúdil, že oni to vyvaditi a zastúpiti mají, pakli to pán vy- súdí na Hložciech, tehdy knížata pánu vyčišťovati povinni nejsú, co se Hložkuov do- týče, jakožto ti, kteří jsú ten statek prodali, tak jakž zpráva ukazuje, třetinú výše. A k této smlúvě kněz Jiří dal jest vuoli na místě kněze Jindřicha otce svého. Také to vymieněno jest, jestliže by on pan Vilém z Pernšteina beze lsti ku póhonu vyhlášení nestál, že sobě ku pomoci kníže JMt jemu ke škodě toho nestání vobra- covati nemají, ani to nestání proti knížatóm jemu k žádné škodě na jeho zprávě býti má. Pakli by jmenovaný pan Vilém k těmto suchým dnóm nyní příštím ne- pohnal, to jemu na jeho zprávě a spravedlnosti k žádné škodě býti nemá, takže bude moci pohnati, když by se jemu kolivěk zdálo, bez pohoršení spravedlnosti své. Při tomto zuostání byli jsú pan Hradecký, pan Švihovský, pan kancléř, pan Petr
522 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina tohoto dáváme a puojčujem ku pravému jmění a držení a požívání dědičnému past- viště, kteréž slove Lán, aby svrchu psaní purkmistr a rada i všecka obec, nynější i budúcí, lidé naši dědiční toho pastviště svrchupsaného užívali a požívati mohli svobodně, jakožto svého vlastního, bez všelijaké překážky, nám ani dědicům našim na budúcí časy z toho nic neplatíc. Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení svú vlastní pečet k tomuto listu sme přivěsiti rozkázali. Dán na Pardubicích v úterý před sv. Duchem leta božího tisícieho čtyrstého devadesátého osmého. Pečeť utržena — In rubro: Tento list ve dcky zemské památné rozinové léta oc LXXVI° ve čtvrtek o suchých dnech letničních L. 22 slovo od slova vložen a vepsán jest. 697. Michal z Chlumu prodal dědictví své, v Ostřešanech dvory kmecí a v Blatech dvůr kmecí se vším příslušenstvím Vilémovi z Pernšteina za 800 � gr. č. Dat. s. 1. v úterý před sv. Vítem (12. června) 1498. — Téhož dne Diviš z Hrádku a Markéta z Miličína, poručníci sirotků po někdy Matějovi z Žižína, prodali tvrz a ves Žižín týchž sirotkův Vilímovi z Pern- šteina za 200 �P gr. č. DZ. větší č. 6 fol. A 25. 698. (CCLXXXXII) Smlúva [Vilíma z Pernšteina] s knězem Jiřím [Minstrberským], co se Hložkuov dotýče, [že by Hložkové od Litic něco drželi výše, než jim dcky svědčí.] 1498, 15. června. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Item jakož byla ruoznice, že by něco Hložkové od Litic drželi přes to výše, než jim dcky svědší od kněze Jindřicha, a potom prodali pánu z Pernštejna hrad Litice se vším příslušenstvím, nic sobě nepozuostavujíc: i toto se nám zdá za spra- vedlivé, aby knížatóm dal na úmluvu, že není uveden v to, což tíž Hložkové drží mimo to výše, co ve dckách má, a knížata mají se přiznati k tomu, že jsú pánu se vším příslušenstvím prodali a že ve dckách má, aby pán pohnal držiteluov statku toho, že jest jich vuole k tomu, že oni chtí vedle pána k tomu státi a zástupce býti; jestliže by pán prosúdil, že oni to vyvaditi a zastúpiti mají, pakli to pán vy- súdí na Hložciech, tehdy knížata pánu vyčišťovati povinni nejsú, co se Hložkuov do- týče, jakožto ti, kteří jsú ten statek prodali, tak jakž zpráva ukazuje, třetinú výše. A k této smlúvě kněz Jiří dal jest vuoli na místě kněze Jindřicha otce svého. Také to vymieněno jest, jestliže by on pan Vilém z Pernšteina beze lsti ku póhonu vyhlášení nestál, že sobě ku pomoci kníže JMt jemu ke škodě toho nestání vobra- covati nemají, ani to nestání proti knížatóm jemu k žádné škodě na jeho zprávě býti má. Pakli by jmenovaný pan Vilém k těmto suchým dnóm nyní příštím ne- pohnal, to jemu na jeho zprávě a spravedlnosti k žádné škodě býti nemá, takže bude moci pohnati, když by se jemu kolivěk zdálo, bez pohoršení spravedlnosti své. Při tomto zuostání byli jsú pan Hradecký, pan Švihovský, pan kancléř, pan Petr
Strana 523
z roku 1498. 523 Zvieřetický, pan Křinecký, pan Hořický. Actum Prage f. sexta in die sancti Viti anno Domini oc M'CCCCXCVIII°. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 338. 699. Vilém, Kuneš, Jan bratří z Vrchlabí a na Čekyni prodávají ves Prosenice, ves Lisky s dvorem poplužním, v Radvanovicích tři člověky, ves pustou Mydlovary se vším příslušenstvím Oldřichovi z Kunic a k věrné ruce jeho mateři paní Anně z Landšteina za 1800 zl. uh. Dat. na Čekyni v pátek den sv. Víta [15. června] 1498. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. fol. 150; měst. Brn. fol. 87. — Kteréž zboží Vilém a Kuneš bratří vlastní z Vrchlabí do desk Vilémovi z Pernšteina zapsati dali 24. června 1498 při soudu zemském v Olomouci. DOl. kv. 16. fol. 11. 700. Jiřík z Tvorkova prodává dědictví své, kteréž na něho připadlo po strýci jeho Per- toltovi z Tvorkova, a to 6 člověků v Chřepicích se vším příslušenstvím Vilímovi z Pernšteina za 50 � gr. č. Datum v Olomouci v outerý před sv. Prokopem [3. čce] 1498. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 72; měst. Brn. fol. 42, 43. Výtah AČ. VI. 538 č. 340. 701. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Janem z Lomnice o zatopení vsí rybníkem Nětinským. V Olomúci 1498, 4. července. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. č. 132 f. 287. Mezi panem Vilémem z Pernšteina najvyšším hofmistrem království Českého s jedné, a panem Janem z Lomnice hajtmanem markrabství Moravského z druhé strany o různici, kteráž mezi nimi byla o topení rybníka Nětínského, s jich obapolní dobrou vůlí takto jest smluveno a sjednáno: Item najprve, že pan hejtman lidem páně hofmistrovým ty škody, kteréž se jim tím topením rybníka dotčeného staly aneb budúcně státi se měly, až do svatého Václava najprv příštího zaplatiti jmá, tak jakž by čtyřóm úmluvčím, totiž panu Ja- kubovi z Šárova hofrichtéři markrabství Moravského, panu Hanušovi Haugwicovi z Biskupic, panu Zikmundovi a Margkvartovi Valeckým [se] zdálo, kteréž sobě v taj věci obapolně za smlúvčí zvolili sou. It. v tom času, totiž do svatého Václava najprv příštího má mezi nimi jednáno býti o frajmark těch vsí, o kteréž prve mezi sebou jednali svrchupsanými čtyřmi smlúvčími, tak aby pan hajtman panu hofmistrovi tak dobré a k Třebíči příležité za ty dal, což by se těm smlúvčím zadosti zdálo; a na to povolení královské zje- dnáno býti [má] starostí a prací obú těch pánů. Pakli by jich jmenovaní čtyři úmluvčí oč smluviti nemohli, tehdy pan Václav z Ludanic, podkomoří markrabství Moravského, v tom ubrmanem býti má a toho vůli míti, chtěl-li by se o to se pány a vládykami, kteříž v soudu zemském sedají, raditi; a cožkoli ten mezi nimi vypoví, na tom oba- 66*
z roku 1498. 523 Zvieřetický, pan Křinecký, pan Hořický. Actum Prage f. sexta in die sancti Viti anno Domini oc M'CCCCXCVIII°. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 338. 699. Vilém, Kuneš, Jan bratří z Vrchlabí a na Čekyni prodávají ves Prosenice, ves Lisky s dvorem poplužním, v Radvanovicích tři člověky, ves pustou Mydlovary se vším příslušenstvím Oldřichovi z Kunic a k věrné ruce jeho mateři paní Anně z Landšteina za 1800 zl. uh. Dat. na Čekyni v pátek den sv. Víta [15. června] 1498. Cod. Pernst. mus. Frant. Brn. fol. 150; měst. Brn. fol. 87. — Kteréž zboží Vilém a Kuneš bratří vlastní z Vrchlabí do desk Vilémovi z Pernšteina zapsati dali 24. června 1498 při soudu zemském v Olomouci. DOl. kv. 16. fol. 11. 700. Jiřík z Tvorkova prodává dědictví své, kteréž na něho připadlo po strýci jeho Per- toltovi z Tvorkova, a to 6 člověků v Chřepicích se vším příslušenstvím Vilímovi z Pernšteina za 50 � gr. č. Datum v Olomouci v outerý před sv. Prokopem [3. čce] 1498. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 72; měst. Brn. fol. 42, 43. Výtah AČ. VI. 538 č. 340. 701. Smlouva mezi Vilémem z Pernšteina a Janem z Lomnice o zatopení vsí rybníkem Nětinským. V Olomúci 1498, 4. července. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. č. 132 f. 287. Mezi panem Vilémem z Pernšteina najvyšším hofmistrem království Českého s jedné, a panem Janem z Lomnice hajtmanem markrabství Moravského z druhé strany o různici, kteráž mezi nimi byla o topení rybníka Nětínského, s jich obapolní dobrou vůlí takto jest smluveno a sjednáno: Item najprve, že pan hejtman lidem páně hofmistrovým ty škody, kteréž se jim tím topením rybníka dotčeného staly aneb budúcně státi se měly, až do svatého Václava najprv příštího zaplatiti jmá, tak jakž by čtyřóm úmluvčím, totiž panu Ja- kubovi z Šárova hofrichtéři markrabství Moravského, panu Hanušovi Haugwicovi z Biskupic, panu Zikmundovi a Margkvartovi Valeckým [se] zdálo, kteréž sobě v taj věci obapolně za smlúvčí zvolili sou. It. v tom času, totiž do svatého Václava najprv příštího má mezi nimi jednáno býti o frajmark těch vsí, o kteréž prve mezi sebou jednali svrchupsanými čtyřmi smlúvčími, tak aby pan hajtman panu hofmistrovi tak dobré a k Třebíči příležité za ty dal, což by se těm smlúvčím zadosti zdálo; a na to povolení královské zje- dnáno býti [má] starostí a prací obú těch pánů. Pakli by jich jmenovaní čtyři úmluvčí oč smluviti nemohli, tehdy pan Václav z Ludanic, podkomoří markrabství Moravského, v tom ubrmanem býti má a toho vůli míti, chtěl-li by se o to se pány a vládykami, kteříž v soudu zemském sedají, raditi; a cožkoli ten mezi nimi vypoví, na tom oba- 66*
Strana 524
524 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina polně přestati mají. Stala se tato smlouva a sjednání v Olomúci, v středu den svatého Prokopa, leta od narození syna Božího tisícího čtyřistého devadesátého osmého počítajíc- 702. Nařízení z kanceláře královské nejvyšším úředníkům markrabství Moravského, aby Vilímovi z Pernšteina městečko Staříč, kteréž má od Jiříka z Tvorkova, do desk zemských vepsali. Na Budíně 1498, 30. srpna. — MS. stát. arch. ve Vídni č. 201, Registra královská XXII. lib. fol. 39 č. 77. Item dán jest list otevřený na papíře urozeným Janovi z Lomnice na Me- zřiečí hajtmanu, Ladslavovi z Bozkovic na Třebové najvyššiemu komorníku, Janovi Pňovskému z Sovince a Lipoltovi z Kreyku najvyšším sudím margkrabstvie Morav- ského, na takový zpuosob: jakož urozený Vilém z Pernšteina na Pardubicích, naj- vyšší hofmistr královstvie Českého, má a drží od urozeného Jiříka z Tvorkova mě- stečko Staříč se vsmi a jiným jeho příslušenstvím, a v Chřepicích několik člověkuov, aby to všecko, což napřed dotčeno jest, témuž Vilémovi k dědicství ve dsky zemské vložiti a vepsati rozkázali, řád práva zachovajíc, bez zmatku a všelijaké odpornosti. Tomu na svědomie oc. Dán na Budíně ve čtvrtek před sv. Jiljím anno Christi 1498. Ex commissione domini regis, referente magnifico domino Joanne de Sselnbergk, suppremo cancellario regni Boemie. Dne 24. února 1499 při soudu zemském v Brně držaném Zdeněk z Waldšteina vložil ve dsky Vilí- movi z Pernšteina městečko Staříč s kostelním podacím, vsi Čáslavice, Slavice se dvorem, Přibyslavice a Římov s příslušenstvím. DBrn. kv. č. 13 fol. 21. 703. List od krále Vladislava, kterýmž potvrzuje listuo krále Ladislava a listu krále Jiřího, kteříž svědčí na tři tisíce zlatých uherských panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu, kterážto summa jest jemu na Pohořelicích zapsána. Na Budíně 1498, 3. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 121; měst. Brn. f. 74 b—75. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem, že jsme viděli řádné vidimus dvú listuov na pargameně s visutými pečejtmi, — jednoho najjasnějšího někdy kní- žete pána pana Ladislava Uherského a Českého oc krále a margrabí Moravského, ujce našeho milého slavné paměti, kterýž jest zapsal městečko Pohořelice s jeho pří- slušenstvím urozenému někdy Janovi Zajímačovi z Kunstatu, — a druhý list najjas- nějšího někdy pana Jiřího krále Českého, předka našeho, kterýmž témuž Janovi na svrchupsaném městečku s jeho příslušenstvím nad první sumu tisíc zlatých uherských připsal; — a při tom jsme prošeni jménem urozeného Prokopa Zajímače z Kunstatu, abychme jemu těch listuov potvrditi a při nich jeho zuostaviti ráčili. K jehožto prozbě nakloněni jsúce, s dobrým rozmyslem a radú našich věrných, mocí královskú v Čechách a jakožto margrabie Moravský, potvrdili jsme svrchu-
524 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina polně přestati mají. Stala se tato smlouva a sjednání v Olomúci, v středu den svatého Prokopa, leta od narození syna Božího tisícího čtyřistého devadesátého osmého počítajíc- 702. Nařízení z kanceláře královské nejvyšším úředníkům markrabství Moravského, aby Vilímovi z Pernšteina městečko Staříč, kteréž má od Jiříka z Tvorkova, do desk zemských vepsali. Na Budíně 1498, 30. srpna. — MS. stát. arch. ve Vídni č. 201, Registra královská XXII. lib. fol. 39 č. 77. Item dán jest list otevřený na papíře urozeným Janovi z Lomnice na Me- zřiečí hajtmanu, Ladslavovi z Bozkovic na Třebové najvyššiemu komorníku, Janovi Pňovskému z Sovince a Lipoltovi z Kreyku najvyšším sudím margkrabstvie Morav- ského, na takový zpuosob: jakož urozený Vilém z Pernšteina na Pardubicích, naj- vyšší hofmistr královstvie Českého, má a drží od urozeného Jiříka z Tvorkova mě- stečko Staříč se vsmi a jiným jeho příslušenstvím, a v Chřepicích několik člověkuov, aby to všecko, což napřed dotčeno jest, témuž Vilémovi k dědicství ve dsky zemské vložiti a vepsati rozkázali, řád práva zachovajíc, bez zmatku a všelijaké odpornosti. Tomu na svědomie oc. Dán na Budíně ve čtvrtek před sv. Jiljím anno Christi 1498. Ex commissione domini regis, referente magnifico domino Joanne de Sselnbergk, suppremo cancellario regni Boemie. Dne 24. února 1499 při soudu zemském v Brně držaném Zdeněk z Waldšteina vložil ve dsky Vilí- movi z Pernšteina městečko Staříč s kostelním podacím, vsi Čáslavice, Slavice se dvorem, Přibyslavice a Římov s příslušenstvím. DBrn. kv. č. 13 fol. 21. 703. List od krále Vladislava, kterýmž potvrzuje listuo krále Ladislava a listu krále Jiřího, kteříž svědčí na tři tisíce zlatých uherských panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu, kterážto summa jest jemu na Pohořelicích zapsána. Na Budíně 1498, 3. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 121; měst. Brn. f. 74 b—75. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem, že jsme viděli řádné vidimus dvú listuov na pargameně s visutými pečejtmi, — jednoho najjasnějšího někdy kní- žete pána pana Ladislava Uherského a Českého oc krále a margrabí Moravského, ujce našeho milého slavné paměti, kterýž jest zapsal městečko Pohořelice s jeho pří- slušenstvím urozenému někdy Janovi Zajímačovi z Kunstatu, — a druhý list najjas- nějšího někdy pana Jiřího krále Českého, předka našeho, kterýmž témuž Janovi na svrchupsaném městečku s jeho příslušenstvím nad první sumu tisíc zlatých uherských připsal; — a při tom jsme prošeni jménem urozeného Prokopa Zajímače z Kunstatu, abychme jemu těch listuov potvrditi a při nich jeho zuostaviti ráčili. K jehožto prozbě nakloněni jsúce, s dobrým rozmyslem a radú našich věrných, mocí královskú v Čechách a jakožto margrabie Moravský, potvrdili jsme svrchu-
Strana 525
z roku 1498. 525 psaných listuov ve všem jejich znění, položení, punktích, klausulích a artikulech, tak jako by tuto slovo od slova vepsáni] a položeni byli, bez umenšení; chtíce tomu, aby on Prokop svrchupsané městečko Pohořelice se vším a všelijakým příslušenstvím jeho v těch třech tisících zlatých uherských jměl, držel a jeho požíval tak a tímž obyčejem, jakož v sobě ti listové, zápisové znějí a vokazují, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých a margrabí Moravských i jiných všech lidí všelijaké pře- kážky. A kdož by list tento jměl [s] svrchupsaného Prokopa dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí nahoře i dole psaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dan na Budíně v pondělí před slavností panny Marie Narození léta božího tísícého čtyrystého deva- desátého osmého, a království našich Uherského osmého a Českého dvacátého osmého. Ad relacionem magnif. domini Johannis de Sselmbergk, supremi cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 341. 704. Ondřej Fiňásek z Olešničky prodává dědictví své ve vsi Čepím a v Olešnici, což tam se strýcem svým Vaňkem měl, Vilímovi z Pernšteina za 90 gr. č. Jistcové: Jiřík z So- vince, Znata z Lompnice, Aleš Herult z Herultic, Jan z Věže, Jan Puchard z Oděrad, Jiřík z Uherčic. Datum na Lompnici ve čtvrtek sv. Františka [4. října] 1498. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 22; měst. Brn. fol. 17. Dne 24. února 1499 vložil Ondřej Fiňásek zboží ve vsech Čepím a v Olešničce do desk Brněnských při soudu zemském Vilémovi z Pernšteina. DBrn. kv. č. 13 fol. 19. 705. Ubrmanská výpověď ve sporu mezi Janem z Lomnice a Janem Vranovským z Vranova o les u Pavlova a u Kyjova. 1498, 29. října. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 286 b. Léta od narození syna Božího tisícího čtyřstého devadesátého osmého, ten pondělí po svatých Šimonu a Judu apoštolův božích: Jakož jest byla různice o les a o pole u Pavlova a u vsi Kyjova mezi urozeným pánem Janem z Lomnice a na Mezříčí hajtmanem markrabství Moravského s jedné, a urozeným vládykou panem Janem Vranovským z Vranova a lidmi jeho z Kyjova z strany druhé; kdež oni obapolně volili sou sobě ubrmany, každá strana II, pan hajtman JMt urozené vlá- dyky pana Bluda z Kralic, pana Jindřicha Březnického z Náchoda, a z strany druhé pan Vranovský pana Zicha Kubíka z Opatova, pana Jana z Marbachu; na kterýchžto ubrmaních nás svrchupsaných mocně sou přestali k rozeznání tej věci. A my svrchu- psaní ubrmané slyševše ty lidi obapolně z obou stran, nechtějíc lidi k přísahám připustiti, i takto sme to mezi nimi vypověděli a rozdělili a mocně vyříkáme, tak
z roku 1498. 525 psaných listuov ve všem jejich znění, položení, punktích, klausulích a artikulech, tak jako by tuto slovo od slova vepsáni] a položeni byli, bez umenšení; chtíce tomu, aby on Prokop svrchupsané městečko Pohořelice se vším a všelijakým příslušenstvím jeho v těch třech tisících zlatých uherských jměl, držel a jeho požíval tak a tímž obyčejem, jakož v sobě ti listové, zápisové znějí a vokazují, a to bez naší, budúcích našich králuov Českých a margrabí Moravských i jiných všech lidí všelijaké pře- kážky. A kdož by list tento jměl [s] svrchupsaného Prokopa dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí nahoře i dole psaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dan na Budíně v pondělí před slavností panny Marie Narození léta božího tísícého čtyrystého deva- desátého osmého, a království našich Uherského osmého a Českého dvacátého osmého. Ad relacionem magnif. domini Johannis de Sselmbergk, supremi cancellarii regni Boemie. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 341. 704. Ondřej Fiňásek z Olešničky prodává dědictví své ve vsi Čepím a v Olešnici, což tam se strýcem svým Vaňkem měl, Vilímovi z Pernšteina za 90 gr. č. Jistcové: Jiřík z So- vince, Znata z Lompnice, Aleš Herult z Herultic, Jan z Věže, Jan Puchard z Oděrad, Jiřík z Uherčic. Datum na Lompnici ve čtvrtek sv. Františka [4. října] 1498. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 22; měst. Brn. fol. 17. Dne 24. února 1499 vložil Ondřej Fiňásek zboží ve vsech Čepím a v Olešničce do desk Brněnských při soudu zemském Vilémovi z Pernšteina. DBrn. kv. č. 13 fol. 19. 705. Ubrmanská výpověď ve sporu mezi Janem z Lomnice a Janem Vranovským z Vranova o les u Pavlova a u Kyjova. 1498, 29. října. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 286 b. Léta od narození syna Božího tisícího čtyřstého devadesátého osmého, ten pondělí po svatých Šimonu a Judu apoštolův božích: Jakož jest byla různice o les a o pole u Pavlova a u vsi Kyjova mezi urozeným pánem Janem z Lomnice a na Mezříčí hajtmanem markrabství Moravského s jedné, a urozeným vládykou panem Janem Vranovským z Vranova a lidmi jeho z Kyjova z strany druhé; kdež oni obapolně volili sou sobě ubrmany, každá strana II, pan hajtman JMt urozené vlá- dyky pana Bluda z Kralic, pana Jindřicha Březnického z Náchoda, a z strany druhé pan Vranovský pana Zicha Kubíka z Opatova, pana Jana z Marbachu; na kterýchžto ubrmaních nás svrchupsaných mocně sou přestali k rozeznání tej věci. A my svrchu- psaní ubrmané slyševše ty lidi obapolně z obou stran, nechtějíc lidi k přísahám připustiti, i takto sme to mezi nimi vypověděli a rozdělili a mocně vyříkáme, tak
Strana 526
526 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina aby to věčně drželi sobě na věčná léta beze všeho porušení: každá strana jednu polovici pravou toho, o čež jest byla různice, jakož to jest znamenáno a vymezeno: z té strany, což přileží k Pavlovu, to buď věčně Pavlovských, a z té strany, což jest od Kyjova, to buď také páně Vranovského lidí z Kyjova. A to my svrchu- psanie ubrmané tak sme mezi nimi vypověděli a mocně vypovídáme, aby sobě to drželi budúcně. Tomu na svědomí své vlastní pečeti k tejto vajpovědi sme přidávili, a každé straně jednu sme dali, aby se tím potomně spravovali. 706. Nález soudu zemského ve při Jana z Lomnice s Vilémem z Pernšteina o držení vsi Studence. 1498, 16. listop. — Brn. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6, f. 69 a, b. L. 1498 v pátek po sv. Brikcí. Sedění první. Jan z Lomnice a na Náměšti pohoním pana Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin, z zástav i odtud odevšad, kdež co má, ješto sluší k Brněnskému právu do Brna, z XV set zl. dob. uher., a tu jemu vinu dávám, že mi drží ves Studenec s jejím příslušenstvím, ježto já k tomu lepší právo mám, nežli on. Zná-li se, zná se v pravdě; pakli pří, chci listem prokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám. Nález: Mezi panem Janem z Lomnice a panem Vilémem z Pernšteina, naj- vyšším hofmistrem království Českého, páni nalezli: poněvadž list páně Januov v válku od krále Jiřího vyšel, a ves Studenec také v válku odjata jest otci jeho, a on s bra- třími svými sobě toho zase v držení neuvedl, ani při smlúvách Olomúckých, ani Jihlavských, a ta ves po dobytí Třebíče vždycky k Třebíči držána jest až dosovad, že tomu pan Vilém odpovídati nemá. Tento potaz z pánuov vynesli sú pan Jan Berka z Dubé a pan Jan starší z Lomnice, a z vládyk Sigmund Valecký z Mírova. 707. List od krále Vladislava, kterýmž městečko Pohořelice s jeho příslušenstvím zapisuje Janovi z Komárova, do jeho života aby s něho splacován nebyl. Na Budíně 1498, 21. listop. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 120; arch. měst. Brn. f. 74. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem, že jest před velebnost naši přistúpil slovutný Jan z Komárova, věrný náš milý, oznamuje nám, že jest kúpil městečko Pohořelice s jeho příslušenstvím k margrabství našemu Moravskému pří- slušející, prose nás, abychme jemu při držení a užívání téhož městečka některú milost dáti a učiniti ráčili, tak aby je bezpečněji jmíti, držeti a jeho požívati mohl. K je- hožto prozbě pro služby jeho nakloněni jsúce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský tyto jsme dole psané milosti
526 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina aby to věčně drželi sobě na věčná léta beze všeho porušení: každá strana jednu polovici pravou toho, o čež jest byla různice, jakož to jest znamenáno a vymezeno: z té strany, což přileží k Pavlovu, to buď věčně Pavlovských, a z té strany, což jest od Kyjova, to buď také páně Vranovského lidí z Kyjova. A to my svrchu- psanie ubrmané tak sme mezi nimi vypověděli a mocně vypovídáme, aby sobě to drželi budúcně. Tomu na svědomí své vlastní pečeti k tejto vajpovědi sme přidávili, a každé straně jednu sme dali, aby se tím potomně spravovali. 706. Nález soudu zemského ve při Jana z Lomnice s Vilémem z Pernšteina o držení vsi Studence. 1498, 16. listop. — Brn. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 6, f. 69 a, b. L. 1498 v pátek po sv. Brikcí. Sedění první. Jan z Lomnice a na Náměšti pohoním pana Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin, z zástav i odtud odevšad, kdež co má, ješto sluší k Brněnskému právu do Brna, z XV set zl. dob. uher., a tu jemu vinu dávám, že mi drží ves Studenec s jejím příslušenstvím, ježto já k tomu lepší právo mám, nežli on. Zná-li se, zná se v pravdě; pakli pří, chci listem prokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám. Nález: Mezi panem Janem z Lomnice a panem Vilémem z Pernšteina, naj- vyšším hofmistrem království Českého, páni nalezli: poněvadž list páně Januov v válku od krále Jiřího vyšel, a ves Studenec také v válku odjata jest otci jeho, a on s bra- třími svými sobě toho zase v držení neuvedl, ani při smlúvách Olomúckých, ani Jihlavských, a ta ves po dobytí Třebíče vždycky k Třebíči držána jest až dosovad, že tomu pan Vilém odpovídati nemá. Tento potaz z pánuov vynesli sú pan Jan Berka z Dubé a pan Jan starší z Lomnice, a z vládyk Sigmund Valecký z Mírova. 707. List od krále Vladislava, kterýmž městečko Pohořelice s jeho příslušenstvím zapisuje Janovi z Komárova, do jeho života aby s něho splacován nebyl. Na Budíně 1498, 21. listop. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. f. 120; arch. měst. Brn. f. 74. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem, že jest před velebnost naši přistúpil slovutný Jan z Komárova, věrný náš milý, oznamuje nám, že jest kúpil městečko Pohořelice s jeho příslušenstvím k margrabství našemu Moravskému pří- slušející, prose nás, abychme jemu při držení a užívání téhož městečka některú milost dáti a učiniti ráčili, tak aby je bezpečněji jmíti, držeti a jeho požívati mohl. K je- hožto prozbě pro služby jeho nakloněni jsúce, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský tyto jsme dole psané milosti
Strana 527
z roku 1498. 527 témuž Janovi při držení a užívání městečka nadepsaného s jeho příslušenstvím učinili a tímto listem činíme: Najprve aby on to městečko Pohořelice se vším jeho a všelijakým příslušen- stvím jměl, držel a jeho požíval a požívati jmohl, nejsa odtud bez své vuole od nás ani od budúcích našich, králuov Českých a margrabí Moravských, ani od jiného žádného člověka až do své živnosti splacován. A po jeho smrti mají je a moci budú jmíti, držeti a jeho požívati dědici, erbové aneb budúcí jeho, tak dlúho a dotud, dokudž bychme my jeho aneb budúcí naši, králové Čeští a margrabie Moravští, však toliko k svému vlastnímu jmění, držení a požívání nevyplatili. A když bychom to kolivěk učiniti chtěli, tehdy jim máme dáti věděti napřed plný rok, a po vyjití toho celého roku položíc jim sumu jejich zapsanú, kterúž na tom zapsanú mají, vcele úplně, mají nám hned a povinni budou městečka svrchupsaného se vším jeho příslu- šenstvím, s kterýmž jsou to sami jměli, drželi a toho požívali, v moc naši postúpiti, a list tento i s jinými, kteréž by na to jměli, navrátiti bez zmatku, všelijaké od- pornosti. Tuto nad to jmenovanému Janovi dědicuom, erbuom a budúcím jeho zvláštní milost činíme, a k tomu svolujíc, aby sobě v témž městečku k obydlí svému udělati a ustavěti mohli a moc jměli tvrz od dřeva aneb vod kamene, kdež se jim a jakž se jim koli a najlípe zdáti a líbiti bude. Kterúž když sobě ustavějí a udělají, mají na ní a moci budú seděti, bydleti a jí požívati tím vším právem a obyčejem, jakožto také i jiní obyvatelé margrabství Moravského svých tvrzí zá- pisných užívají, bez umenšení a naší i budúcích našich králuov Českých a margrabí Moravských i jiných všech lidí všelijaké překážky. A kdož by list tento jměl s již psaného Jana, dědicuov, erbuov a budúcích jeho dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v středu před s. pannú Kateřinú léta božího tisícého čtyry- stého devadesátého osmého, a království našich Uherského devátého a Českého dva- dcátého osmého. Ad relationem domini Alberti de Kolowrath et Libsstein, magistri curie Majestatis Regie. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 341. 708. 1498, 2. pros. na Budíně. Král Vladislav v listu Petrovi z Rožmberka v příčině za- placení mu dluhu píše: „Jistě nám toho věř, žeť bychme ty peníze tak rádi dali, jakoby ty je rád přijal. Než nyní na tobě žádáme, aby ty podle pana Pernšteinského a pana kancléře tu pilnost měl při páních a rytířstvu, aby nám tu pomoc bez dalších odtahův dávali.“ Palacký Děj. V. 1. str. 414.
z roku 1498. 527 témuž Janovi při držení a užívání městečka nadepsaného s jeho příslušenstvím učinili a tímto listem činíme: Najprve aby on to městečko Pohořelice se vším jeho a všelijakým příslušen- stvím jměl, držel a jeho požíval a požívati jmohl, nejsa odtud bez své vuole od nás ani od budúcích našich, králuov Českých a margrabí Moravských, ani od jiného žádného člověka až do své živnosti splacován. A po jeho smrti mají je a moci budú jmíti, držeti a jeho požívati dědici, erbové aneb budúcí jeho, tak dlúho a dotud, dokudž bychme my jeho aneb budúcí naši, králové Čeští a margrabie Moravští, však toliko k svému vlastnímu jmění, držení a požívání nevyplatili. A když bychom to kolivěk učiniti chtěli, tehdy jim máme dáti věděti napřed plný rok, a po vyjití toho celého roku položíc jim sumu jejich zapsanú, kterúž na tom zapsanú mají, vcele úplně, mají nám hned a povinni budou městečka svrchupsaného se vším jeho příslu- šenstvím, s kterýmž jsou to sami jměli, drželi a toho požívali, v moc naši postúpiti, a list tento i s jinými, kteréž by na to jměli, navrátiti bez zmatku, všelijaké od- pornosti. Tuto nad to jmenovanému Janovi dědicuom, erbuom a budúcím jeho zvláštní milost činíme, a k tomu svolujíc, aby sobě v témž městečku k obydlí svému udělati a ustavěti mohli a moc jměli tvrz od dřeva aneb vod kamene, kdež se jim a jakž se jim koli a najlípe zdáti a líbiti bude. Kterúž když sobě ustavějí a udělají, mají na ní a moci budú seděti, bydleti a jí požívati tím vším právem a obyčejem, jakožto také i jiní obyvatelé margrabství Moravského svých tvrzí zá- pisných užívají, bez umenšení a naší i budúcích našich králuov Českých a margrabí Moravských i jiných všech lidí všelijaké překážky. A kdož by list tento jměl s již psaného Jana, dědicuov, erbuov a budúcích jeho dobrú volí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v středu před s. pannú Kateřinú léta božího tisícého čtyry- stého devadesátého osmého, a království našich Uherského devátého a Českého dva- dcátého osmého. Ad relationem domini Alberti de Kolowrath et Libsstein, magistri curie Majestatis Regie. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 341. 708. 1498, 2. pros. na Budíně. Král Vladislav v listu Petrovi z Rožmberka v příčině za- placení mu dluhu píše: „Jistě nám toho věř, žeť bychme ty peníze tak rádi dali, jakoby ty je rád přijal. Než nyní na tobě žádáme, aby ty podle pana Pernšteinského a pana kancléře tu pilnost měl při páních a rytířstvu, aby nám tu pomoc bez dalších odtahův dávali.“ Palacký Děj. V. 1. str. 414.
Strana 528
528 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 709. Vilím z Pernšteina uděluje soukenníkům v Horním a Dolním Přerově řád soukennický. Na Přerově 1498, 6. pros. — Arch. zemsk. v Brně, pamětní kn. Tovačovská f. 199. My Vilém z Pernšteina oc . .. že předstoupili sou před nás opatrní muži, soukeníci měst našich Horního i Dolního Přerova, věrní naši milí, s cedulí, na kte- réžto sepsáni byli řádové téhož řemesla, pravíce, že se jim velmi slušné a potřebné zdálo, aby ti řádové mezi nimi byli držáni a zachováni pod pokutami dole psanými, prosíce nás pokorně, abychom jim listem tímto, naším potvrzením, toho milostivě po- volili a potvrdili. My znamenavše, že slušné věci žádají, [k] takové jich žádosti a potřebě to sme učinili a činíme. Kteréžto cedule napsání bylo slovo od slova takto: K řízení řemesla soukenického nejprv voleni býti mají čtyři muži poctiví a víry hodní; a kdož by volen byl k tomu a protivil se a nechtěl svoliti, ten aby jednu hřivnu dal. Item když by starší již z sebe vyvolili a měli, aby jich poslouchali a je v poctivosti měli, tak jedny i druhé mezi sebou, a na těch aby o všecky pře přestali. Pakliby se kdo vytrhl a kterého z starších neuctil aneb z nich někoho pohaněl, takový aby propadl čtyry groše české, pakliby kdo z obecních, tehdy dva groše česká. A jestliže by se jeden s druhým svadil, a na starší toho nevznesl a sám sobě opravoval to, jakž by koli chtěl, aneb na starší nevznesa [čti: to vznes a] potom na nich přestati nechtěl: čtyři groše české aby propadl a dal nejprv, a potom vždy aby na těch starších dosti měl. Pakliby který z starších se do- činil, ten aby dvénásobní pokutu nesl. Item lidé poctiví a dobré pověsti, lůže řádného a dobrého v řemeslo aby přijímáni byli. Item kdož by se koli osaditi chtěl z domácích nebo příchozích, ten dvanácte groší českých aby položil a dal přípovědného, jediné leč by syn kterého soukeníka z domácích byl, ten bez toho dokládání má přijat býti. Pakliby kdo dceru soukeníkovu z domácích pojal, po- lovici toho dada, má přijat býti. Pakliby kdo z příchozích osaditi se chtěl, zachování své okázati má. Item zloděj žádnej nemá přijat býti, ani v tom postiženej trpín. Sukna dobrá aby dělána byla z vln dobrých, střížnejch; z koznic [sic] samejch neb z flokuo žádnej dělati nemá. Pakliby se kdo toho dopustil, ten řemesla položením, pokudž by se všem zdálo, takový aby trestán byl. Pakliby kdo faleš dělal z srstí kravích neb jinejch jakýchkoli, aneb mísil štupphor aneb šerhor, aneb mísil přízi koudelnou aneb jakoužkoli mezi vlněnou: ten postav aneb kus aby ohněm spálen byl, a kdožby to dělal, ten řemesla zbaven. Item rukou společnou aby děláno bylo, totiž co kterému postavu má snováno býti podle jeho vlasu. Pakliby kdo míně snoval [k] kterému postavu mimo obecní svolení, čtyry groše česká aby propadl. Snovadla jednostejná aby měli; pakliby kdo měl kratší mimo obecné svolení, čtyry groše české aby propadl. Item postavové na rámích aby ohledováni byli. Pakliby kdo postav natepa, ohledati by jeho nedal, a to z oumysla udělal, ten aby jeden groš český propadl. Když by udělal po- stav nenatkanej aneb štejflovitej, buď po osnově neb po outku: ten aby nebyl pečetován ani v trhu domácím prodáván. Pakliby kdo z ohledaváčuo někomu skrze nepilnost nebo přízeň postav nenatkanej aneb štrejflovitej [sic] zamlčel a potom že by uptán byl, ten aby jeden groš český propadl.
528 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 709. Vilím z Pernšteina uděluje soukenníkům v Horním a Dolním Přerově řád soukennický. Na Přerově 1498, 6. pros. — Arch. zemsk. v Brně, pamětní kn. Tovačovská f. 199. My Vilém z Pernšteina oc . .. že předstoupili sou před nás opatrní muži, soukeníci měst našich Horního i Dolního Přerova, věrní naši milí, s cedulí, na kte- réžto sepsáni byli řádové téhož řemesla, pravíce, že se jim velmi slušné a potřebné zdálo, aby ti řádové mezi nimi byli držáni a zachováni pod pokutami dole psanými, prosíce nás pokorně, abychom jim listem tímto, naším potvrzením, toho milostivě po- volili a potvrdili. My znamenavše, že slušné věci žádají, [k] takové jich žádosti a potřebě to sme učinili a činíme. Kteréžto cedule napsání bylo slovo od slova takto: K řízení řemesla soukenického nejprv voleni býti mají čtyři muži poctiví a víry hodní; a kdož by volen byl k tomu a protivil se a nechtěl svoliti, ten aby jednu hřivnu dal. Item když by starší již z sebe vyvolili a měli, aby jich poslouchali a je v poctivosti měli, tak jedny i druhé mezi sebou, a na těch aby o všecky pře přestali. Pakliby se kdo vytrhl a kterého z starších neuctil aneb z nich někoho pohaněl, takový aby propadl čtyry groše české, pakliby kdo z obecních, tehdy dva groše česká. A jestliže by se jeden s druhým svadil, a na starší toho nevznesl a sám sobě opravoval to, jakž by koli chtěl, aneb na starší nevznesa [čti: to vznes a] potom na nich přestati nechtěl: čtyři groše české aby propadl a dal nejprv, a potom vždy aby na těch starších dosti měl. Pakliby který z starších se do- činil, ten aby dvénásobní pokutu nesl. Item lidé poctiví a dobré pověsti, lůže řádného a dobrého v řemeslo aby přijímáni byli. Item kdož by se koli osaditi chtěl z domácích nebo příchozích, ten dvanácte groší českých aby položil a dal přípovědného, jediné leč by syn kterého soukeníka z domácích byl, ten bez toho dokládání má přijat býti. Pakliby kdo dceru soukeníkovu z domácích pojal, po- lovici toho dada, má přijat býti. Pakliby kdo z příchozích osaditi se chtěl, zachování své okázati má. Item zloděj žádnej nemá přijat býti, ani v tom postiženej trpín. Sukna dobrá aby dělána byla z vln dobrých, střížnejch; z koznic [sic] samejch neb z flokuo žádnej dělati nemá. Pakliby se kdo toho dopustil, ten řemesla položením, pokudž by se všem zdálo, takový aby trestán byl. Pakliby kdo faleš dělal z srstí kravích neb jinejch jakýchkoli, aneb mísil štupphor aneb šerhor, aneb mísil přízi koudelnou aneb jakoužkoli mezi vlněnou: ten postav aneb kus aby ohněm spálen byl, a kdožby to dělal, ten řemesla zbaven. Item rukou společnou aby děláno bylo, totiž co kterému postavu má snováno býti podle jeho vlasu. Pakliby kdo míně snoval [k] kterému postavu mimo obecní svolení, čtyry groše česká aby propadl. Snovadla jednostejná aby měli; pakliby kdo měl kratší mimo obecné svolení, čtyry groše české aby propadl. Item postavové na rámích aby ohledováni byli. Pakliby kdo postav natepa, ohledati by jeho nedal, a to z oumysla udělal, ten aby jeden groš český propadl. Když by udělal po- stav nenatkanej aneb štejflovitej, buď po osnově neb po outku: ten aby nebyl pečetován ani v trhu domácím prodáván. Pakliby kdo z ohledaváčuo někomu skrze nepilnost nebo přízeň postav nenatkanej aneb štrejflovitej [sic] zamlčel a potom že by uptán byl, ten aby jeden groš český propadl.
Strana 529
z roku 1498. 529 Váhy jednostejné aby měli všickni podle svolení. Pakliby kdo měl menší neb větší, ten aby propadl puol groše českého. Item luonové aby jednostajní držáni byli podle svolení při všem díle. Pakliby kdo uptán byl, že by více neb méně platil z oumysla, ten aby propadl čtyry groše české. Item vln kupování po vsech aby nebylo, zvláště kteréž příležejí k trhu našemu aneb zdejšímu Přerovskému. Pakliby kdo to učinil, ten řemesla položením aby trestán byl. Item v trzích [aby] jedni druhejm neškodili buď překupováním vln aneb při prodávání suken, [. . . .] ten aby trestán byl, jakž se všem zdáti bude. Item v scházeních svých aby se poctivě měli. Pakliby kdo jakou nepoctivost ukázal a kdo se toho dočinil, ten aby propadl puol groše českého. Item kdož by obeslán jsa od starších buď do cechu aneb pro jakoukoli potřebu, a svévolně nepřišel aneb se neopověděl, ten aby propadl puol groše českého. Item jestliže by kdo nejsa přijatý v řemeslo neb ouřad a dělal by postav neb kus, ten postav neb kus ten aby do cechu vzat byl. A pakliby který soukeník u sebe dělati do- pustil, ten aby čtyři groše české propadl. Item učedlníci v řemeslo aby přijímáni byli, a smlouvu, kterouž mají mezi sebou, tu v cechu před staršími oznámiti mají, a na pamět jeden groš český mají položiti; též když vyslouží, před staršími v cechu propuštěn býti má, a opět na pamět jeden groš český položiti má. Jestliže by kdo přijat sa v řád, i nechtěl svolení ouřaduov všelijakých cechovních držeti aneb zachovávati, ten aby v řemesle žádnejm fiedrunkem fiedrován nebyl ani v cechu trpín. Nad to jich zřízení a sepsání svrchupsané přidáváme jim z naší zvláštní mi- losti, aby na ně žádnejch suken jinejch, krom barvenejch, vozeno ani neseno nebylo, a nad to ani prodáváno krom jarmarků. A ty pokuty svrchujmenované a napsané oddávámy a dávámy soukeníkóm všem Přerovským nynějším i budoucím. Toho všeho na potvrzení pečet naši rozkázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Přerově ten čtvrtek před svatou Lucí po narození syna božího tisícího čtyřstého devadesátého osmého leta počítajíce. 710. Vilím z Pernšteina potvrzuje spojení Horního i Dolního města Přerova, kteréž obyvatelé týchž měst dobrovolně byli učinili. Na Přerově 1498, 6. prosince. — Originál města Přerova. My Vilém z Pernšteina oc . . . že opatrní muži obojieho Přerova, Dolnieho i Hornieho, věrní naši milí, okázali jsú nám spis některaký svolenie a spojenie jich všech vespolek obapolně dobrovolného, že se mezi nimi dobrovolně stalo, a prosíce nás všichni vespolek jednostajně, abychom jim toho svolenie přáti ráčili a potvrdili na budúcí čas a pamět k jich správě. My spatřivše, že taková věc, to jich dobro- volné spojenie užitek znamenitý mezi nimi nésti muož, k jich žádosti a prosbě učinili sme to a činíme mocí listu tohoto a jich svolenie potvrzujem; kteréhožto svolenie nápis byl a jest těmito slovy: Archiv Český XVI 67
z roku 1498. 529 Váhy jednostejné aby měli všickni podle svolení. Pakliby kdo měl menší neb větší, ten aby propadl puol groše českého. Item luonové aby jednostajní držáni byli podle svolení při všem díle. Pakliby kdo uptán byl, že by více neb méně platil z oumysla, ten aby propadl čtyry groše české. Item vln kupování po vsech aby nebylo, zvláště kteréž příležejí k trhu našemu aneb zdejšímu Přerovskému. Pakliby kdo to učinil, ten řemesla položením aby trestán byl. Item v trzích [aby] jedni druhejm neškodili buď překupováním vln aneb při prodávání suken, [. . . .] ten aby trestán byl, jakž se všem zdáti bude. Item v scházeních svých aby se poctivě měli. Pakliby kdo jakou nepoctivost ukázal a kdo se toho dočinil, ten aby propadl puol groše českého. Item kdož by obeslán jsa od starších buď do cechu aneb pro jakoukoli potřebu, a svévolně nepřišel aneb se neopověděl, ten aby propadl puol groše českého. Item jestliže by kdo nejsa přijatý v řemeslo neb ouřad a dělal by postav neb kus, ten postav neb kus ten aby do cechu vzat byl. A pakliby který soukeník u sebe dělati do- pustil, ten aby čtyři groše české propadl. Item učedlníci v řemeslo aby přijímáni byli, a smlouvu, kterouž mají mezi sebou, tu v cechu před staršími oznámiti mají, a na pamět jeden groš český mají položiti; též když vyslouží, před staršími v cechu propuštěn býti má, a opět na pamět jeden groš český položiti má. Jestliže by kdo přijat sa v řád, i nechtěl svolení ouřaduov všelijakých cechovních držeti aneb zachovávati, ten aby v řemesle žádnejm fiedrunkem fiedrován nebyl ani v cechu trpín. Nad to jich zřízení a sepsání svrchupsané přidáváme jim z naší zvláštní mi- losti, aby na ně žádnejch suken jinejch, krom barvenejch, vozeno ani neseno nebylo, a nad to ani prodáváno krom jarmarků. A ty pokuty svrchujmenované a napsané oddávámy a dávámy soukeníkóm všem Přerovským nynějším i budoucím. Toho všeho na potvrzení pečet naši rozkázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Přerově ten čtvrtek před svatou Lucí po narození syna božího tisícího čtyřstého devadesátého osmého leta počítajíce. 710. Vilím z Pernšteina potvrzuje spojení Horního i Dolního města Přerova, kteréž obyvatelé týchž měst dobrovolně byli učinili. Na Přerově 1498, 6. prosince. — Originál města Přerova. My Vilém z Pernšteina oc . . . že opatrní muži obojieho Přerova, Dolnieho i Hornieho, věrní naši milí, okázali jsú nám spis některaký svolenie a spojenie jich všech vespolek obapolně dobrovolného, že se mezi nimi dobrovolně stalo, a prosíce nás všichni vespolek jednostajně, abychom jim toho svolenie přáti ráčili a potvrdili na budúcí čas a pamět k jich správě. My spatřivše, že taková věc, to jich dobro- volné spojenie užitek znamenitý mezi nimi nésti muož, k jich žádosti a prosbě učinili sme to a činíme mocí listu tohoto a jich svolenie potvrzujem; kteréhožto svolenie nápis byl a jest těmito slovy: Archiv Český XVI 67
Strana 530
530 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina My purgmistr a rada města Přerova Dolnieho, i také s ním spolu jednostajně města Přerova Hornieho, majíce prostranné povolenie a dobrovolenstvie k srovnání mezi námi od urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, JMti pána a pana našeho milostivého, učinili sme z jednostajné dobré vuole pravé, věrné a dobrovolné svolenie k zřiezení dolepsanému, a najprve toto: Když by se přihodilo o poručenstvie neb o sirotčie penieze na kopci nebo dole, tehdy o to poručenstvie neb o sirotčie penieze nemáme jedni bez druhých toho jednati, než my horní měšťané máme z Dolního města staršie obeslati, a tak z jednostajné vuole v knihy Hor- nieho města vepsati. Též i dolní měšťané mají pro hornie staršie poslati a v knihy Dolnieho města vepsati z jednostajné vuole, a to tak, aby jedni o druhých věděli, aby potom o to zmatku nebylo. Takto jsme se viece svolili s Hornieho i Dolnieho města i všickni obyvatelé Pře- rovští, že jsme sobě dali z obcí svých dědičných jednomu každému obyvateli Přerovskému, městu Horniemu i Dolniemu, Sířavě*) předměstí i ze všech ulic každému puol louky na tu mieru, jako lúky Trúbecké; a z těch luk plat slušný položili sme dva groše české. A ten plat z těch louk svrchupsaný má do zvláštnie pušky obecnie na to zvláště zpuosobené kladen býti; a ku přijímání toho platu čtyři muži viery hodní k tomu vydáni býti mají, z Hornieho města dva a z Dolnieho města dva. A ten svrchupsaný plat má vydáván býti na den sv. Martina, a k těm čtyřem ten plat má nosen býti každý rok na to miesto, kdež oni uloží. A kteříž ten plat přijímati budú, povinni budú z toho počet činiti obci. A tiem platem hlásky Hornieho města i Dolnieho i všeliaký správky dieti se mají. A jakož v listu pána našeho JMti před časy některými málo zběhlými učiněno horním měšťanóm, co se ponocného týče, že jej horní dávati měli: pak již po tomto svolení již ne- budú povinni jeho dávati, poněvadž spolu hlásky podstupují. A což se hlásky hradské týče, jakož dolní dva hlásná na hrad vydávati mají podle obyčeje přednieho, tu oni dolní na svú pořádku zvláštní vydávati mají. Pakliby mohli smluvené hlásné mieti, tehdy z té pušky má jim placeno býti. A což by se trávníkuov obecních prodalo, to také do též pušky má kladeno býti na opravu obojích měst. Což se trhu a jarmarku dotýče, to se v Dolním městě dieti má; krom trhu vlněného, ten na kopci býti má vždycky, a v Dolniem městě nikoli dopúštěn býti nemá. Pakli by kto v Dolniem městě mimo toto svolenie vlnu kupoval, ten pokutu uloženú aby dal; a té pokuty jest jedna hřivna; a ta pokuta má vložena býti do pušky svrchupsané. A což se mastnic do- týče, ta jedna na kopci v Horniem městě býti má, a ten masař vedle jiných dolniech ma- sařuov všech věcí panských i obecních odbývati má. A což se lesuov našich obecních dotýče, svolili sme se takto: aby na vozy děleno bylo, a miera klanicím aby námi obojími měšťany horními i dolními lidmi uložena byla. Pakli by kto mimo tu mieru uloženú vyššie klanice měl, a mimo ty klanice vajše bral a byl v tom nalezen, ten aby patnádcte grošuov bielých do pušky svrchupsané propadl a dal, a k tomu aby trestán byl. A což se pastvy dotýče, to společně pásti máme, a obzvláště žádný horní ani dolní ani žádný obyvatel Přerovský. Pakli by přes to pásl, ten aby patnádcte grošuov bielých pro- padl, a do pušky svrchupsané položiti má. A masařové ti mají pásti dobytky ty, kteréž k masu kupují a tak [ . . . . . ] se stádo obecnie pase.
530 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina My purgmistr a rada města Přerova Dolnieho, i také s ním spolu jednostajně města Přerova Hornieho, majíce prostranné povolenie a dobrovolenstvie k srovnání mezi námi od urozeného pána pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, JMti pána a pana našeho milostivého, učinili sme z jednostajné dobré vuole pravé, věrné a dobrovolné svolenie k zřiezení dolepsanému, a najprve toto: Když by se přihodilo o poručenstvie neb o sirotčie penieze na kopci nebo dole, tehdy o to poručenstvie neb o sirotčie penieze nemáme jedni bez druhých toho jednati, než my horní měšťané máme z Dolního města staršie obeslati, a tak z jednostajné vuole v knihy Hor- nieho města vepsati. Též i dolní měšťané mají pro hornie staršie poslati a v knihy Dolnieho města vepsati z jednostajné vuole, a to tak, aby jedni o druhých věděli, aby potom o to zmatku nebylo. Takto jsme se viece svolili s Hornieho i Dolnieho města i všickni obyvatelé Pře- rovští, že jsme sobě dali z obcí svých dědičných jednomu každému obyvateli Přerovskému, městu Horniemu i Dolniemu, Sířavě*) předměstí i ze všech ulic každému puol louky na tu mieru, jako lúky Trúbecké; a z těch luk plat slušný položili sme dva groše české. A ten plat z těch louk svrchupsaný má do zvláštnie pušky obecnie na to zvláště zpuosobené kladen býti; a ku přijímání toho platu čtyři muži viery hodní k tomu vydáni býti mají, z Hornieho města dva a z Dolnieho města dva. A ten svrchupsaný plat má vydáván býti na den sv. Martina, a k těm čtyřem ten plat má nosen býti každý rok na to miesto, kdež oni uloží. A kteříž ten plat přijímati budú, povinni budú z toho počet činiti obci. A tiem platem hlásky Hornieho města i Dolnieho i všeliaký správky dieti se mají. A jakož v listu pána našeho JMti před časy některými málo zběhlými učiněno horním měšťanóm, co se ponocného týče, že jej horní dávati měli: pak již po tomto svolení již ne- budú povinni jeho dávati, poněvadž spolu hlásky podstupují. A což se hlásky hradské týče, jakož dolní dva hlásná na hrad vydávati mají podle obyčeje přednieho, tu oni dolní na svú pořádku zvláštní vydávati mají. Pakliby mohli smluvené hlásné mieti, tehdy z té pušky má jim placeno býti. A což by se trávníkuov obecních prodalo, to také do též pušky má kladeno býti na opravu obojích měst. Což se trhu a jarmarku dotýče, to se v Dolním městě dieti má; krom trhu vlněného, ten na kopci býti má vždycky, a v Dolniem městě nikoli dopúštěn býti nemá. Pakli by kto v Dolniem městě mimo toto svolenie vlnu kupoval, ten pokutu uloženú aby dal; a té pokuty jest jedna hřivna; a ta pokuta má vložena býti do pušky svrchupsané. A což se mastnic do- týče, ta jedna na kopci v Horniem městě býti má, a ten masař vedle jiných dolniech ma- sařuov všech věcí panských i obecních odbývati má. A což se lesuov našich obecních dotýče, svolili sme se takto: aby na vozy děleno bylo, a miera klanicím aby námi obojími měšťany horními i dolními lidmi uložena byla. Pakli by kto mimo tu mieru uloženú vyššie klanice měl, a mimo ty klanice vajše bral a byl v tom nalezen, ten aby patnádcte grošuov bielých do pušky svrchupsané propadl a dal, a k tomu aby trestán byl. A což se pastvy dotýče, to společně pásti máme, a obzvláště žádný horní ani dolní ani žádný obyvatel Přerovský. Pakli by přes to pásl, ten aby patnádcte grošuov bielých pro- padl, a do pušky svrchupsané položiti má. A masařové ti mají pásti dobytky ty, kteréž k masu kupují a tak [ . . . . . ] se stádo obecnie pase.
Strana 531
z roku 1498. 531 Toho na potvrzenie pečet naši rozkázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán [na] Přerově, ten čtvrtek před svatú Lucií, po narození syna bo- žieho tisícieho čtyřistého devadesátého osmého [léta] počítajíce. Vedle opisu pořízeného prof. Kreutzem z původní listiny, kteráž z výstavy národopisné Pražské 1895 městu Přerovu vrácena nebyla. — *) Předměstí Přerovské slove nyní Šířava. 711. Král Vladislav potvrzuje smlouvu učiněnou mezi abatyší kláštera Tišnovského a Vilémem z Pernšteina na odúmrti zboží Tišnovského. V Budíně 1498, 11. pros. — MS. stát. arch. ve Vídni č. 201, Registra král. XXII. lib. ƒ. 66 b—67 č. 127. Vilémovi z Pernšteina a abatyši kláštera Tišnovského smluv potvrzenie. My Vladislav oc oznamujeme listem tiemto všem, že jest na nás vznesl urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, oznamuje nám, kterak jest s abbatyší kláštera Tišnovského zřiezenie a smlúvu dokonalú udělal, což se odúmrtí na všech lidech kláštera a zbožie toho Tišnovského dotýče, — tak že již viece takové odúmrti na žádného*) přietele, buď mužského aneb ženského po- hlavie, jestliže by kto bez kšaftu a poručenstvie s světa tohoto sšel, a to na ty přátely, kteříž by na tom panství a klášterstvie byli a jinde nic; pakli by kto také kšaftu a poručenstvie vo svém statku řádné učinil, to má také při tom zuostati, komuž co dá aneb poručí; za kterúžto milost podvolili jsú se lidé všickni téhož kláštera Tišnovského, nynější i budúcí, abbatyši nynější i budúcím jistý plat na pe- nězích i na kuřiech každý rok,**) tak jakož v sobě všecky ty věci nadepsané zřie- zenie a smlúva šíře a světlejie vokazuje, zdrží a zavierá: — proše nás sám od sebe i od abbatyše, abychme k takovému zřiezenie a smlúvě povolenie naše dáti a toho potvrditi ráčili. K kteréžto prosbě nakloněni jsúce a také znajíce, že jest to pro dobré lidí těch, s dobrým rozmyslem a naším jistým vědomím, mocí královskú a jakožto marg- krabie Moravský svolili jsme k nadepsanému zřiezení a smlúvě, a tiemto listem svo- lujeme a toho potvrzujem a při tom zuostavujem, tak aby již nynie na budúcie časy všecky odúmrti na žádného nepřipadaly, než na najbližšie přátely, tak jakž to zřie- zenie svrchupsané vokazuje. A ti lidé s toho zbožie a klášterstvie mají také a po- vinni budú ten plat k klášteru Tišnovskému vždycky každý rok vydávati vcele a úplně beze všeho zpieránie, jakž ta smlúva vokazuje, nynie i v budúcích časiech, a to bez našie, budúcích našich králuov Českých i jiných všech lidí všelijaké pře- kážky. Tomu na svědomie oc léta božieho tisícieho čtyřistého devadesátého vosmého, regnorum vero nostrorum Hungarie nono, Boemie vero XXVIII, ex Buda feria III. Ex commissione propria maiestatis regie. ante Lucie. *) Zde snad vypadlo několik slov toho smyslu, že odúmrť nespadá na Viléma z Pernšteina ani na klášter, nýbrž na příbuzného nebožtíkova. **) Patrně vynecháno: dávati. 67*
z roku 1498. 531 Toho na potvrzenie pečet naši rozkázali sme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán [na] Přerově, ten čtvrtek před svatú Lucií, po narození syna bo- žieho tisícieho čtyřistého devadesátého osmého [léta] počítajíce. Vedle opisu pořízeného prof. Kreutzem z původní listiny, kteráž z výstavy národopisné Pražské 1895 městu Přerovu vrácena nebyla. — *) Předměstí Přerovské slove nyní Šířava. 711. Král Vladislav potvrzuje smlouvu učiněnou mezi abatyší kláštera Tišnovského a Vilémem z Pernšteina na odúmrti zboží Tišnovského. V Budíně 1498, 11. pros. — MS. stát. arch. ve Vídni č. 201, Registra král. XXII. lib. ƒ. 66 b—67 č. 127. Vilémovi z Pernšteina a abatyši kláštera Tišnovského smluv potvrzenie. My Vladislav oc oznamujeme listem tiemto všem, že jest na nás vznesl urozený Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr královstvie Českého, věrný náš milý, oznamuje nám, kterak jest s abbatyší kláštera Tišnovského zřiezenie a smlúvu dokonalú udělal, což se odúmrtí na všech lidech kláštera a zbožie toho Tišnovského dotýče, — tak že již viece takové odúmrti na žádného*) přietele, buď mužského aneb ženského po- hlavie, jestliže by kto bez kšaftu a poručenstvie s světa tohoto sšel, a to na ty přátely, kteříž by na tom panství a klášterstvie byli a jinde nic; pakli by kto také kšaftu a poručenstvie vo svém statku řádné učinil, to má také při tom zuostati, komuž co dá aneb poručí; za kterúžto milost podvolili jsú se lidé všickni téhož kláštera Tišnovského, nynější i budúcí, abbatyši nynější i budúcím jistý plat na pe- nězích i na kuřiech každý rok,**) tak jakož v sobě všecky ty věci nadepsané zřie- zenie a smlúva šíře a světlejie vokazuje, zdrží a zavierá: — proše nás sám od sebe i od abbatyše, abychme k takovému zřiezenie a smlúvě povolenie naše dáti a toho potvrditi ráčili. K kteréžto prosbě nakloněni jsúce a také znajíce, že jest to pro dobré lidí těch, s dobrým rozmyslem a naším jistým vědomím, mocí královskú a jakožto marg- krabie Moravský svolili jsme k nadepsanému zřiezení a smlúvě, a tiemto listem svo- lujeme a toho potvrzujem a při tom zuostavujem, tak aby již nynie na budúcie časy všecky odúmrti na žádného nepřipadaly, než na najbližšie přátely, tak jakž to zřie- zenie svrchupsané vokazuje. A ti lidé s toho zbožie a klášterstvie mají také a po- vinni budú ten plat k klášteru Tišnovskému vždycky každý rok vydávati vcele a úplně beze všeho zpieránie, jakž ta smlúva vokazuje, nynie i v budúcích časiech, a to bez našie, budúcích našich králuov Českých i jiných všech lidí všelijaké pře- kážky. Tomu na svědomie oc léta božieho tisícieho čtyřistého devadesátého vosmého, regnorum vero nostrorum Hungarie nono, Boemie vero XXVIII, ex Buda feria III. Ex commissione propria maiestatis regie. ante Lucie. *) Zde snad vypadlo několik slov toho smyslu, že odúmrť nespadá na Viléma z Pernšteina ani na klášter, nýbrž na příbuzného nebožtíkova. **) Patrně vynecháno: dávati. 67*
Strana 532
532 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 712. (CCLXXXVII.) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina oc JMtí a panem Lickem [z Rizm- burka] o meze [mezi lesem Královstvím a Borohrádkem]. 1498. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta Páně oc devadesátého osmého stala se jest smlúva dobrovolná i konečná mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina hofmistrem královstvie Českého s jedné, a mezi urozeným pánem panem Mikulášem z Rysmburku s strany druhé, kteráž jest byla ruoznice a nesnáz o meze mezi Královstvím a Bolehrádkem, co se tkne příjmů Bolehrádku, i také z druhé strany zadních lesuov jeho dědičných; tu my ubrmané, pan Petr Zvířetický z Wartemberka, pan Mikuláš Hořický z Hořic, najvyššie písař královstvie Českého, pan Zigmund z Chmelic, purgrabí hradu Praž- ského, vzavše to na se mocně obojích stran jich dobrú vuolí, takto mezi nimi vypovídáme: Item pokud jsú lidé nadepsaného pána pana Pernšteina šli a vedli po pravé ruce k lesu Korytu až do mezí Království, aby to všecko panu Pernšteinskému zuostalo, pokud jsú ti lidé vylizili [sic], a z druhé strany po levé ruce ty všecky příjmy [sic] aby zuostaly panu Lickovi. Item zase kdež jsú vedli lidé páně Lickovi od rybníka a lizili až k Krá- lovstvie, pokud jsú před námi pokázali a lizili, potud aby panu Lickovi zuostalo. A tu po čtyřech osobách hodných aby hned vydali, a ti aby hned meze utvrdili vedle týto naší výpovědi, aby mezi stranami nahořepsanými víc o to hadrunkuov a neznází nebylo. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 337. 713. List krále Vladislava panu Janovi z Lomnice na Mezříčí na duom, který pán JMt drží v Olomúci, že ten duom ze všech lozunkuov vynímá. 1498. — Cod. Pernst. arch. měst. Brna fol. 243. My Vladislav, oc . . . že jest nás zpravil urozený Jan z Lomnice na Mezříčí, hajtman markrabství Moravského, věrný náš milý, že má a drží duom v městě našem Olomúci, kterýž duostojný bratr Jan někdy biskup Varadínský, nábožný náš milý, koupil a vystavil, z kteréhožto domu nám do komory naší plat roční vychází; a při tom prosil jest nás jmenovaný Jan, abychom jemu ten duom ze všech platuov, lo- zunkuov a povinností městských vysvoboditi a k dědictví dáti ráčili. K jehožto prosbě pro věrné služby jeho, kteréž nám činí a činiti nepřestává, jsouce nakloněni, s dobrým rozmyslem a naším jistým vědomím mocí královskou a jakožto markrabě Moravský ten duom ze všech lozunkuov, platuov a povinností,
532 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 712. (CCLXXXVII.) Smlúva mezi panem Vilémem z Pernšteina oc JMtí a panem Lickem [z Rizm- burka] o meze [mezi lesem Královstvím a Borohrádkem]. 1498. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Léta Páně oc devadesátého osmého stala se jest smlúva dobrovolná i konečná mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina hofmistrem královstvie Českého s jedné, a mezi urozeným pánem panem Mikulášem z Rysmburku s strany druhé, kteráž jest byla ruoznice a nesnáz o meze mezi Královstvím a Bolehrádkem, co se tkne příjmů Bolehrádku, i také z druhé strany zadních lesuov jeho dědičných; tu my ubrmané, pan Petr Zvířetický z Wartemberka, pan Mikuláš Hořický z Hořic, najvyššie písař královstvie Českého, pan Zigmund z Chmelic, purgrabí hradu Praž- ského, vzavše to na se mocně obojích stran jich dobrú vuolí, takto mezi nimi vypovídáme: Item pokud jsú lidé nadepsaného pána pana Pernšteina šli a vedli po pravé ruce k lesu Korytu až do mezí Království, aby to všecko panu Pernšteinskému zuostalo, pokud jsú ti lidé vylizili [sic], a z druhé strany po levé ruce ty všecky příjmy [sic] aby zuostaly panu Lickovi. Item zase kdež jsú vedli lidé páně Lickovi od rybníka a lizili až k Krá- lovstvie, pokud jsú před námi pokázali a lizili, potud aby panu Lickovi zuostalo. A tu po čtyřech osobách hodných aby hned vydali, a ti aby hned meze utvrdili vedle týto naší výpovědi, aby mezi stranami nahořepsanými víc o to hadrunkuov a neznází nebylo. Výtah tištěn AČ. VI. 537 č. 337. 713. List krále Vladislava panu Janovi z Lomnice na Mezříčí na duom, který pán JMt drží v Olomúci, že ten duom ze všech lozunkuov vynímá. 1498. — Cod. Pernst. arch. měst. Brna fol. 243. My Vladislav, oc . . . že jest nás zpravil urozený Jan z Lomnice na Mezříčí, hajtman markrabství Moravského, věrný náš milý, že má a drží duom v městě našem Olomúci, kterýž duostojný bratr Jan někdy biskup Varadínský, nábožný náš milý, koupil a vystavil, z kteréhožto domu nám do komory naší plat roční vychází; a při tom prosil jest nás jmenovaný Jan, abychom jemu ten duom ze všech platuov, lo- zunkuov a povinností městských vysvoboditi a k dědictví dáti ráčili. K jehožto prosbě pro věrné služby jeho, kteréž nám činí a činiti nepřestává, jsouce nakloněni, s dobrým rozmyslem a naším jistým vědomím mocí královskou a jakožto markrabě Moravský ten duom ze všech lozunkuov, platuov a povinností,
Strana 533
z roku 1498 a 1499. 533 kterýmiž buď nám aneb městu zavázán byl, jmenovanému Janovi z Lomnice, erbóm a budoucím jeho vyňali a vysvobodili sme a tímto listem vynímáme a vysvobozujeme, tak aby on s erby a budoucími svými z toho domu žádných lozunkuov a platuov, kteříž na něm prve byli, nám ani budoucím našim králóm Českým a markrabím Mo- ravským ani žádnému jinému nedávali a neplatili, ale jej volně a svobodně měli, drželi, užívali a užívati mohli tak, jakožto i jiní domuov svých předky našimi vysvobozených v městech našich užívají a užívati mohou bez překážky všelijaké. Však toto také vymieňujem, že ten plat na již psaném domu nám a budoucím našim králóm Českým a markrabím Moravským do komory naší příslušející má vyrážen býti na té summě, kterouž nám měšťané svrchupsaného města Olomúce každý rok vydávají, nyní i na budoucí věčné časy. A protož přikazujeme podkomořiemu našemu markrabství Moravského a opa- trným purgmistru a konšelóm svrchupsaného města Olomúce nynějším i budoucím, abyšte při tomto obdarování a osvobození domu napřed psaného téhož Jana z Lomnice [s] erby a budoucími jeho jměli, drželi a zachovávali beze všeho přerušení nyní i v časích budoucích. A ktož by tento list jměli s již psaného Jana a dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnou, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchu- psaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k tomuto listu přivěsiti sme kázali oc léta 1MIIIICXCVIII°. 714. Item dobrá vuole od pana Prokopa Zajímače z Kunstatu na listy, jeden krále Ladislava a druhý krále Jiřího a třetí krále Vladislava, kteříž panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu svědčí na Pohořelice, Janovi z Komárova učiněná. Na Jevišovicích 1499, 25. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 72 b; arch. měst. Brn. ƒ. 76. Já Prokop Zajímač z Kunstatu a na Jevišovicích i s svými erby vyznávám ... Jakož jmám jeden majestát na pergameně s visutú pečetí najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava Uherského a Českého oc krále a margrabie Moravského slavné pa- měti, kterýmž zapisuje JMt dva tisíce zlatých uherských panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu dobré paměti na městečko Pohořelice; — a druhý majestát najjasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a margrabí Moravského slavné paměti též na pargameně s visutú pečetí, v němž JMt připisuje svrchupsanému panu Janovi tisíc zlatých na svrchu jmenovaném městečku Pohořelicích; — a třetí majestát naj- jasnějšího knížete a pána pana Vladislava Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského, pána našeho najmilostivějšího, také na pargameně s visutú pečetí, v kte- rémžto JMt potvrzuje listuov svrchupsaných králuov, a v témž majestátu stojí: „A kdož by list tento jměl [s] svrchupsaného Prokopa dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo věcí nahoře i dole psaných,“ jakož ten list
z roku 1498 a 1499. 533 kterýmiž buď nám aneb městu zavázán byl, jmenovanému Janovi z Lomnice, erbóm a budoucím jeho vyňali a vysvobodili sme a tímto listem vynímáme a vysvobozujeme, tak aby on s erby a budoucími svými z toho domu žádných lozunkuov a platuov, kteříž na něm prve byli, nám ani budoucím našim králóm Českým a markrabím Mo- ravským ani žádnému jinému nedávali a neplatili, ale jej volně a svobodně měli, drželi, užívali a užívati mohli tak, jakožto i jiní domuov svých předky našimi vysvobozených v městech našich užívají a užívati mohou bez překážky všelijaké. Však toto také vymieňujem, že ten plat na již psaném domu nám a budoucím našim králóm Českým a markrabím Moravským do komory naší příslušející má vyrážen býti na té summě, kterouž nám měšťané svrchupsaného města Olomúce každý rok vydávají, nyní i na budoucí věčné časy. A protož přikazujeme podkomořiemu našemu markrabství Moravského a opa- trným purgmistru a konšelóm svrchupsaného města Olomúce nynějším i budoucím, abyšte při tomto obdarování a osvobození domu napřed psaného téhož Jana z Lomnice [s] erby a budoucími jeho jměli, drželi a zachovávali beze všeho přerušení nyní i v časích budoucích. A ktož by tento list jměli s již psaného Jana a dědicuov jeho dobrú vuolí a svobodnou, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí svrchu- psaných. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k tomuto listu přivěsiti sme kázali oc léta 1MIIIICXCVIII°. 714. Item dobrá vuole od pana Prokopa Zajímače z Kunstatu na listy, jeden krále Ladislava a druhý krále Jiřího a třetí krále Vladislava, kteříž panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu svědčí na Pohořelice, Janovi z Komárova učiněná. Na Jevišovicích 1499, 25. ledna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 72 b; arch. měst. Brn. ƒ. 76. Já Prokop Zajímač z Kunstatu a na Jevišovicích i s svými erby vyznávám ... Jakož jmám jeden majestát na pergameně s visutú pečetí najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava Uherského a Českého oc krále a margrabie Moravského slavné pa- měti, kterýmž zapisuje JMt dva tisíce zlatých uherských panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu dobré paměti na městečko Pohořelice; — a druhý majestát najjasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a margrabí Moravského slavné paměti též na pargameně s visutú pečetí, v němž JMt připisuje svrchupsanému panu Janovi tisíc zlatých na svrchu jmenovaném městečku Pohořelicích; — a třetí majestát naj- jasnějšího knížete a pána pana Vladislava Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského, pána našeho najmilostivějšího, také na pargameně s visutú pečetí, v kte- rémžto JMt potvrzuje listuov svrchupsaných králuov, a v témž majestátu stojí: „A kdož by list tento jměl [s] svrchupsaného Prokopa dobrú vuolí a svobodnú, chcem, aby tomu příslušalo plné právo věcí nahoře i dole psaných,“ jakož ten list
Strana 534
534 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina to v sobě šíře a světleji zavírá a ukazuje: — protož já svrchupsaný Prokop Zajímač dal sem a mocí listu tohoto dávám sám od sebe i od svých erbuov na ty srvchupsané majestáty i na jiné na všecky, kteréž jmám na svrchupsané městečko i na mýto i na to všecko právo, svú plnú dobrú a svobodnú vuoli urozenému vládyce Janovi z Komárova i jeho erbuom, tak aby on pan Jan svrchupsaný a erbové jeho k těm všem věcem v těch majestátích nahoře dotčených a psaných i jiných majestátích měli tuž moc i též plné právo změniti, zastaviti, prodati a s tím učiniti, což by se jemu [zdálo] a líbilo, a to všechno právo své na svrchupsaného pana Jana a na jeho erby převodíme, kteréž já Prokop Zajímač sám a erbové moji měli sme. Tomu na potvrzení a na pevnost svú vlastní pečet dal jsem přivěsiti k to- muto listu; a pro lepší jistotu a svědomí věcí nahoře psaných připrosil jsem uro- zeného pána pana Lipolta z Krajku a na Karštajně, najvyššího sudí margrabství Moravského, a urozené vládyky, Ctibora z Arklebic a na Myslibořicích, Jana Zene- lého [sic] z Říčan a na Krhově, Petra z Kyjovic seděním tudíž, Jindřicha z Vlašimě a na Slatině, Jana Rejchberka z Miletic, že sú pečeti své vedle mé dali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest psán a dán na Jevišovicích v pátek den s. Pavla na vieru Obrácení léta M'IIII XCIX°. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 342. 715. Král Vladislav dává k přímluvě Vilíma z Pernšteina městu Lipníku trh týhodní a jarmark roční. Datum na Budíně ve čtvrtek před hromnicemi [31. ledna] 1499. Opis pozdní v arch. zemsk. král. Česk. (akta katastr.). Téhož dne a roku vysadil král Vladislav k přímluvě Vilíma z Pernšteina městu Pře- rovu jarmark roční. Pamětní kn. Tovač. v arch. zemsk. Brn. 716. Kapitola Olomúcká pohání Viléma z Pernšteina z uvázání se v držbu lesa. 1499, 19. dubna. — Olom. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně, č. 7. f. 10 b. Léta 1499 ten pátek před svatým Jiřím. Sedění třetí. Kněz Konrad děkan a kapitola kostela Olomúckého pohoní pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin oc ze sta hřiven gr. širokých, a tu jemu vinu dáváme, že jse nám uvazuje v les, kterýž slove Hrnečný, a v stráni při Kobylném, ješto to ke vsi naší k Osecku přísluší, nemaje k tomu práva. Ználi se oc, pakli pří, ač jest věc vědoma, chcme listy a pamětí starých lidí pokázati a na panském nálezu dosti jmíti. Škody opovídáme, poručníka činíme ut supra [to jest mistra Jakuba písaře]. Poklid.
534 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina to v sobě šíře a světleji zavírá a ukazuje: — protož já svrchupsaný Prokop Zajímač dal sem a mocí listu tohoto dávám sám od sebe i od svých erbuov na ty srvchupsané majestáty i na jiné na všecky, kteréž jmám na svrchupsané městečko i na mýto i na to všecko právo, svú plnú dobrú a svobodnú vuoli urozenému vládyce Janovi z Komárova i jeho erbuom, tak aby on pan Jan svrchupsaný a erbové jeho k těm všem věcem v těch majestátích nahoře dotčených a psaných i jiných majestátích měli tuž moc i též plné právo změniti, zastaviti, prodati a s tím učiniti, což by se jemu [zdálo] a líbilo, a to všechno právo své na svrchupsaného pana Jana a na jeho erby převodíme, kteréž já Prokop Zajímač sám a erbové moji měli sme. Tomu na potvrzení a na pevnost svú vlastní pečet dal jsem přivěsiti k to- muto listu; a pro lepší jistotu a svědomí věcí nahoře psaných připrosil jsem uro- zeného pána pana Lipolta z Krajku a na Karštajně, najvyššího sudí margrabství Moravského, a urozené vládyky, Ctibora z Arklebic a na Myslibořicích, Jana Zene- lého [sic] z Říčan a na Krhově, Petra z Kyjovic seděním tudíž, Jindřicha z Vlašimě a na Slatině, Jana Rejchberka z Miletic, že sú pečeti své vedle mé dali přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest psán a dán na Jevišovicích v pátek den s. Pavla na vieru Obrácení léta M'IIII XCIX°. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 342. 715. Král Vladislav dává k přímluvě Vilíma z Pernšteina městu Lipníku trh týhodní a jarmark roční. Datum na Budíně ve čtvrtek před hromnicemi [31. ledna] 1499. Opis pozdní v arch. zemsk. král. Česk. (akta katastr.). Téhož dne a roku vysadil král Vladislav k přímluvě Vilíma z Pernšteina městu Pře- rovu jarmark roční. Pamětní kn. Tovač. v arch. zemsk. Brn. 716. Kapitola Olomúcká pohání Viléma z Pernšteina z uvázání se v držbu lesa. 1499, 19. dubna. — Olom. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně, č. 7. f. 10 b. Léta 1499 ten pátek před svatým Jiřím. Sedění třetí. Kněz Konrad děkan a kapitola kostela Olomúckého pohoní pana Viléma z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššího hofmistra království Českého, z dědin oc ze sta hřiven gr. širokých, a tu jemu vinu dáváme, že jse nám uvazuje v les, kterýž slove Hrnečný, a v stráni při Kobylném, ješto to ke vsi naší k Osecku přísluší, nemaje k tomu práva. Ználi se oc, pakli pří, ač jest věc vědoma, chcme listy a pamětí starých lidí pokázati a na panském nálezu dosti jmíti. Škody opovídáme, poručníka činíme ut supra [to jest mistra Jakuba písaře]. Poklid.
Strana 535
z roku 1499. 535 717. (z. XXIII.) List biskupa Olomúckého Stanislava, jímž své právo manské dává panu Adamovi Thovačovskému na vsi Lobodicích se vším její příslušenstviem. Také dává tímž listem spolek na tejž vsi témuž Adamovi s Jaroslavem z Šelnberka. Na Kroměříži 1499, 29. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 480; arch. měst. Brn. ſ. 165b-166. My Stanislav z božie milosti biskup Olomúcský oznamujem ... že před nás urozený pán pan Adam z Cimburka a s Thovačova, man náš a kostela našeho Olo- múckého věrný a milý [předstúpiv], nás snažně se vší pilností prosil, abychom jemu naše právo ráčili milostivě dáti, totjiž ves Lobodice blíž Thovačova se všiem příslu- šenstviem, kteréžto právo po smrti urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Tho- vačova, hytmana margrabstvle Moravského, toho zbožie poslednieho našeho mana, na nás jakožto na pána svrchnieho toho manstvie jest spravedlivú odmrtí spadlo. A my znamenavše jeho prosbu a snažnú službu, kderúž jest nám i kostelu našemu Olomúcskému se všemi předky svými povolně činil a okazoval, a ještě v bu- dúcích časích činiti a okazovati jmá skutečně, i dali jsme jemu a mocí tohoto listu dáváme nadepsanému panu Adamovi i jeho erbóm plné právo, kderéž jest na nás spadlo po smrti již jmenovaného pana Ctibora na tý svrchupsanej vsi Lobodicích, na lidech platných i neplatných, s lesy, s háji, s potoky, s rybníky, se všemi právy, tak jakož to svrchupsaný pan Ctibor držal, i se všiem příslušenstviem, což k tomu jistému manstvie od staradávna příslušalo a příslušie. A při tom nás ihned týž pan Adam prosil, abychom také na tom manstvie a vsi Lobodicích spolku jemu milostivě dopřáli s urozeným pánem panem Jaroslavem z Šelnberka: my vždy nechtíc téhož pana Adama v ničemž slušném a nám možném oslyšeti, a znajíce to, že on nám i kostelu našemu Olomúcskému toho zaslužiti muož a povinovat jest zasluhovati, zvláštní milost naši dáváme, celý a plný spolek na tej vsi Lobodicích se všiem příslušenstviem toho manstvie jemu panu Adamovi s již dotčeným panem Jaroslavem z Šelnberka, nic sobě ani našiem potomkóm biskupóm Olomúcským na tom nezacho[vá]vajíce krom práv a služeb, kderéž jmá nám a na- šemu kostelu i našiem potomkóm biskupóm Olomúcským činiti. Při tom jsú byli: urozený pán pan Jan Pňovský z Sovince, najvyšší sudí markrabstvie Moravského, a velebný kněz Adam doktor probošt Brněnského a ka- novník Olomúcského kosteluov, kancléř náš, a urozený vládyka Petr Graysnekar z Graysnperku, hofrychtýř dvoru našeho nám milý. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu pečet naši k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán na hradě našem Kroměříži v pondělí před sv. Filipem a Jakubem apoštoly božími, léta od narozenie Syna božieho M'CCCCLXXXXVIIII počítajíc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 343. ...
z roku 1499. 535 717. (z. XXIII.) List biskupa Olomúckého Stanislava, jímž své právo manské dává panu Adamovi Thovačovskému na vsi Lobodicích se vším její příslušenstviem. Také dává tímž listem spolek na tejž vsi témuž Adamovi s Jaroslavem z Šelnberka. Na Kroměříži 1499, 29. dubna. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 480; arch. měst. Brn. ſ. 165b-166. My Stanislav z božie milosti biskup Olomúcský oznamujem ... že před nás urozený pán pan Adam z Cimburka a s Thovačova, man náš a kostela našeho Olo- múckého věrný a milý [předstúpiv], nás snažně se vší pilností prosil, abychom jemu naše právo ráčili milostivě dáti, totjiž ves Lobodice blíž Thovačova se všiem příslu- šenstviem, kteréžto právo po smrti urozeného pána pana Ctibora z Cimburka a s Tho- vačova, hytmana margrabstvle Moravského, toho zbožie poslednieho našeho mana, na nás jakožto na pána svrchnieho toho manstvie jest spravedlivú odmrtí spadlo. A my znamenavše jeho prosbu a snažnú službu, kderúž jest nám i kostelu našemu Olomúcskému se všemi předky svými povolně činil a okazoval, a ještě v bu- dúcích časích činiti a okazovati jmá skutečně, i dali jsme jemu a mocí tohoto listu dáváme nadepsanému panu Adamovi i jeho erbóm plné právo, kderéž jest na nás spadlo po smrti již jmenovaného pana Ctibora na tý svrchupsanej vsi Lobodicích, na lidech platných i neplatných, s lesy, s háji, s potoky, s rybníky, se všemi právy, tak jakož to svrchupsaný pan Ctibor držal, i se všiem příslušenstviem, což k tomu jistému manstvie od staradávna příslušalo a příslušie. A při tom nás ihned týž pan Adam prosil, abychom také na tom manstvie a vsi Lobodicích spolku jemu milostivě dopřáli s urozeným pánem panem Jaroslavem z Šelnberka: my vždy nechtíc téhož pana Adama v ničemž slušném a nám možném oslyšeti, a znajíce to, že on nám i kostelu našemu Olomúcskému toho zaslužiti muož a povinovat jest zasluhovati, zvláštní milost naši dáváme, celý a plný spolek na tej vsi Lobodicích se všiem příslušenstviem toho manstvie jemu panu Adamovi s již dotčeným panem Jaroslavem z Šelnberka, nic sobě ani našiem potomkóm biskupóm Olomúcským na tom nezacho[vá]vajíce krom práv a služeb, kderéž jmá nám a na- šemu kostelu i našiem potomkóm biskupóm Olomúcským činiti. Při tom jsú byli: urozený pán pan Jan Pňovský z Sovince, najvyšší sudí markrabstvie Moravského, a velebný kněz Adam doktor probošt Brněnského a ka- novník Olomúcského kosteluov, kancléř náš, a urozený vládyka Petr Graysnekar z Graysnperku, hofrychtýř dvoru našeho nám milý. Tomu na svědomie a pro lepšie jistotu pečet naši k tomuto listu přivěsiti jsme kázali. Jenž jest dán a psán na hradě našem Kroměříži v pondělí před sv. Filipem a Jakubem apoštoly božími, léta od narozenie Syna božieho M'CCCCLXXXXVIIII počítajíc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 343. ...
Strana 536
536 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 718. Nález soudu zemského ve při kněze Vácslava z Hodic, kanovníka kostela Brněnského, s Vi- lémem z Pernšteina o držení některých vsí. 1499, 10. května. — Brn. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně, č. 6. f. 81. L. 1499, sedění druhé v pátek po Božím vstúpení. Kněz Václav z Hodic, ka- novník kostela Brněnského, pohoním pana Viléma z Pernšteina oc z dědin i z zástav oc, z tisíce hř. gr. dob. stř., a tu jemu vinu dávám, že drží ves pustú Lhotu, kteráž slove Črtovec, s jejím příslušenstvím, ves Radonín s jejím příslušenstvím, a ve vsi Přibyslavicích čtyři krčmy, deset podsedkuov a jedno orání, kteréžto vsi, krčmy, podsedky a orání k faře Přibyslavské přísluší, na kterejžto faře já právo k podací mám, a on mi jich postúpiti nechce. Ználi se oc, pakli pří, ač jest věc vědoma, chci listy prokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím kněze Václava šafáře kostela Brněnského na zisk i na ztrátu. Nález: Mezi knězem Václavem z Hodic a panem Vilémem z Pernšteina, naj- vyšším hofmistrem království Českého, páni nalezli: poněvadž kněz Václav dostatečně listy a nadáním královským provodí, že ta fara Přibyslavská jemu k podací přísluší, a pan Vilém nic neodepírá, že kněz Václav k tomu podle póhonu svého právo má. Tento potaz z pánuov vynesli sú pan Beneš Črnohorský z Bozkovic a pan Jan Pňovský z Sovince, a z vládyk Blud z Kralic. T. r. 13. pros. v pátek (den sv. Lucie) kněz Václav z Hodic, kanovník kostela sv. Petra v Brně, pohání Viléma z Pernšteina ze 200 hřiven gr. stříbrných, že drží lidi v Rado- níně a v Přibyslavicích v opravě, kteřížto lidé příslušejí se vším právem k faře Přibyslavské, kteráž fara k prebendě téhož kanovníka náleží. [Stranou poznamenáno:] „Tento póhon zdvižen jest obojí straně právu jich bez po- horšení z té příčiny, že kněz Václav dal se do zákonu prve, nežli k žalobě přišlo, a toho kanovnictví, o kteréž byl pohnal, se zbavil.“ Brn. půh. č. 6. f. 90. 719. 1499, 10. května. Nález soudu zemského ve při mezi Janem z Lomnice na Náměšti a Vilémem z Pernšteina, že týž nechce postaviti k svědomí služebníka svého i jiné lidi své. Kniha půh. Brn. v zemsk. arch. Brn. č. 6 fol. 79. 720. Smlúva mezi pannú Mandalenú, převoryší kláštera sv. Kateřiny v Olomúci, a Zdenkem z Kokoř o vody vedení na rybníky Majetské. V Olomúci 1499, 3. července. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 228. My Mandalena převoryše i vešken konvent kláštera svaté Kateřiny v Olomúci nynější i budúcí vyznáváme oc ... že vidúce a znamenajíce škodu naši nynější i bu-
536 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 718. Nález soudu zemského ve při kněze Vácslava z Hodic, kanovníka kostela Brněnského, s Vi- lémem z Pernšteina o držení některých vsí. 1499, 10. května. — Brn. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně, č. 6. f. 81. L. 1499, sedění druhé v pátek po Božím vstúpení. Kněz Václav z Hodic, ka- novník kostela Brněnského, pohoním pana Viléma z Pernšteina oc z dědin i z zástav oc, z tisíce hř. gr. dob. stř., a tu jemu vinu dávám, že drží ves pustú Lhotu, kteráž slove Črtovec, s jejím příslušenstvím, ves Radonín s jejím příslušenstvím, a ve vsi Přibyslavicích čtyři krčmy, deset podsedkuov a jedno orání, kteréžto vsi, krčmy, podsedky a orání k faře Přibyslavské přísluší, na kterejžto faře já právo k podací mám, a on mi jich postúpiti nechce. Ználi se oc, pakli pří, ač jest věc vědoma, chci listy prokázati a na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím kněze Václava šafáře kostela Brněnského na zisk i na ztrátu. Nález: Mezi knězem Václavem z Hodic a panem Vilémem z Pernšteina, naj- vyšším hofmistrem království Českého, páni nalezli: poněvadž kněz Václav dostatečně listy a nadáním královským provodí, že ta fara Přibyslavská jemu k podací přísluší, a pan Vilém nic neodepírá, že kněz Václav k tomu podle póhonu svého právo má. Tento potaz z pánuov vynesli sú pan Beneš Črnohorský z Bozkovic a pan Jan Pňovský z Sovince, a z vládyk Blud z Kralic. T. r. 13. pros. v pátek (den sv. Lucie) kněz Václav z Hodic, kanovník kostela sv. Petra v Brně, pohání Viléma z Pernšteina ze 200 hřiven gr. stříbrných, že drží lidi v Rado- níně a v Přibyslavicích v opravě, kteřížto lidé příslušejí se vším právem k faře Přibyslavské, kteráž fara k prebendě téhož kanovníka náleží. [Stranou poznamenáno:] „Tento póhon zdvižen jest obojí straně právu jich bez po- horšení z té příčiny, že kněz Václav dal se do zákonu prve, nežli k žalobě přišlo, a toho kanovnictví, o kteréž byl pohnal, se zbavil.“ Brn. půh. č. 6. f. 90. 719. 1499, 10. května. Nález soudu zemského ve při mezi Janem z Lomnice na Náměšti a Vilémem z Pernšteina, že týž nechce postaviti k svědomí služebníka svého i jiné lidi své. Kniha půh. Brn. v zemsk. arch. Brn. č. 6 fol. 79. 720. Smlúva mezi pannú Mandalenú, převoryší kláštera sv. Kateřiny v Olomúci, a Zdenkem z Kokoř o vody vedení na rybníky Majetské. V Olomúci 1499, 3. července. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. ƒ. 228. My Mandalena převoryše i vešken konvent kláštera svaté Kateřiny v Olomúci nynější i budúcí vyznáváme oc ... že vidúce a znamenajíce škodu naši nynější i bu-
Strana 537
z roku 1499. 537 doucí kláštera našeho, kteráž se nám děje vodou na panstvie našem, lesích a lukách i pastviskách lidí našich, kterážto voda slove Jezda, a to z té příčiny, že se voda ta vylévá z břehuov, a my jí brániti a hraditi nemuožem bez vuole urozeného vlá- dyky pana Zdenka z Kokor a na Majetíně. I chtíce se takové škody uvarovati, učinili jsme a tímto listem naším činíme smlúvu s již psaným panem Zdenkem i s jeho erby a potomky na věčné časy, tak abychom mohli v jeho březích tu vodu hraditi tak, aby nám škody té svrchupsané dělati nemohla. A proti tomu my Mandalena i vešken konvent kláštera svrchupsaného Zden- kovi svrchupsanému, erbóm i potomkóm jeho dali jsme vuoli a moc a tímto listem dáváme, aby tu vodu, která skrze ves naši Brodek jde, obrátil na rybníky své vedle vuole své k svému užitku tak, jakž by se jemu nejlépe zdálo. Také jemu dá- váme plnú moc naši i plné právo, aby ten mlýn k svému užitku v Brodku splatiti u mlynáře našeho mohl a jej sobě k užitku svému a držení, jakž by se jemu zdálo, obrátiti, všakž tak, aby nás v tom dostatečně opatřil, aby nám ten plat, kterýž se nám z toho mlýna, totižto XII gr. běžných, každý rok vydával. K tomu také toto jest znamenitě vymíněno, aby při tom svrchupsaném mlýnu v Brodku a vodě svrchu- psané zuostati mohl, pan Zdenek svrchupsaný, erbové i potomci jeho mají nám a konventu našemu každý rok na věčné časy vydávati platu ročního jednu hřivnu groší běžných, a to rozdílně, polovici na svatý Jiří a polovici na sv. Václav. A při těch všech věcech tak, jako se svrchupíše, pan Zdeněk svrchupsaný, erbové i po- tomci jeho od nás i od konventu našeho na věčné časy držáni a zachováni býti mají pokojně a bez porušení, tak jako se svrchu píše. Tomu všemu na potvrzení a pro lepší jistotu my převoryše a konvent klá- štera svrchupsaného pečeť naši konventskú přivěsili jsme dobrovolně k tomuto listu; a pro lepší svědomí připrosili jsme urozených pánuov pana Jana Pňovského z Sovince, najvyššieho sudieho markrabství Moravského, pana Albrechta z Šternberka a s Lukova, pana Přibíka Mládence z Miličína a na Šumvaldě, a urozených vládyk Václava Pa- vlovského z Witbachu,*) Jana z Mírova a na Royci,**) a Alše z Vrahovic na Ná- měšči, že jsou své pečeti vedle naší přivěsili na svědomí k tomuto listu, sobě a svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci v středu před svatým Prokopem, léta Páně M'IIII'LXXXXVIIII° počítajíce. *) Ve vložce obsažené v listině potvrzovací z dne 10. list. 1499, tištěné níže str. 540 č. 726, psáno z Wid- bachu. — **) Tamže psáno na Rozci. 721. Na sněmu 1499 po sv. Remigii (1. října) držaném učiněno svolení o nevyprošování úřadů zemských, ku kterémuž přistoupiti nechtěli Vilém z Pernšteina nejvyš. hofmistr, a Jin- dřich z Hradce nejvyš. komorník království Česk. AČ. V. 505. Emler Reliq. II. 516, 517. — Archiv Český XVI. 68
z roku 1499. 537 doucí kláštera našeho, kteráž se nám děje vodou na panstvie našem, lesích a lukách i pastviskách lidí našich, kterážto voda slove Jezda, a to z té příčiny, že se voda ta vylévá z břehuov, a my jí brániti a hraditi nemuožem bez vuole urozeného vlá- dyky pana Zdenka z Kokor a na Majetíně. I chtíce se takové škody uvarovati, učinili jsme a tímto listem naším činíme smlúvu s již psaným panem Zdenkem i s jeho erby a potomky na věčné časy, tak abychom mohli v jeho březích tu vodu hraditi tak, aby nám škody té svrchupsané dělati nemohla. A proti tomu my Mandalena i vešken konvent kláštera svrchupsaného Zden- kovi svrchupsanému, erbóm i potomkóm jeho dali jsme vuoli a moc a tímto listem dáváme, aby tu vodu, která skrze ves naši Brodek jde, obrátil na rybníky své vedle vuole své k svému užitku tak, jakž by se jemu nejlépe zdálo. Také jemu dá- váme plnú moc naši i plné právo, aby ten mlýn k svému užitku v Brodku splatiti u mlynáře našeho mohl a jej sobě k užitku svému a držení, jakž by se jemu zdálo, obrátiti, všakž tak, aby nás v tom dostatečně opatřil, aby nám ten plat, kterýž se nám z toho mlýna, totižto XII gr. běžných, každý rok vydával. K tomu také toto jest znamenitě vymíněno, aby při tom svrchupsaném mlýnu v Brodku a vodě svrchu- psané zuostati mohl, pan Zdenek svrchupsaný, erbové i potomci jeho mají nám a konventu našemu každý rok na věčné časy vydávati platu ročního jednu hřivnu groší běžných, a to rozdílně, polovici na svatý Jiří a polovici na sv. Václav. A při těch všech věcech tak, jako se svrchupíše, pan Zdeněk svrchupsaný, erbové i po- tomci jeho od nás i od konventu našeho na věčné časy držáni a zachováni býti mají pokojně a bez porušení, tak jako se svrchu píše. Tomu všemu na potvrzení a pro lepší jistotu my převoryše a konvent klá- štera svrchupsaného pečeť naši konventskú přivěsili jsme dobrovolně k tomuto listu; a pro lepší svědomí připrosili jsme urozených pánuov pana Jana Pňovského z Sovince, najvyššieho sudieho markrabství Moravského, pana Albrechta z Šternberka a s Lukova, pana Přibíka Mládence z Miličína a na Šumvaldě, a urozených vládyk Václava Pa- vlovského z Witbachu,*) Jana z Mírova a na Royci,**) a Alše z Vrahovic na Ná- měšči, že jsou své pečeti vedle naší přivěsili na svědomí k tomuto listu, sobě a svým erbóm bez škody. Jenž jest dán a psán v Olomúci v středu před svatým Prokopem, léta Páně M'IIII'LXXXXVIIII° počítajíce. *) Ve vložce obsažené v listině potvrzovací z dne 10. list. 1499, tištěné níže str. 540 č. 726, psáno z Wid- bachu. — **) Tamže psáno na Rozci. 721. Na sněmu 1499 po sv. Remigii (1. října) držaném učiněno svolení o nevyprošování úřadů zemských, ku kterémuž přistoupiti nechtěli Vilém z Pernšteina nejvyš. hofmistr, a Jin- dřich z Hradce nejvyš. komorník království Česk. AČ. V. 505. Emler Reliq. II. 516, 517. — Archiv Český XVI. 68
Strana 538
538 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Odpor ten však měl z desk zemských býti vymazán podle zápisu sněmu českého konaného v Prešpurce po 12. listopadě 1499. AČ. V. 498. Emler Reliq. II. 512. 722. Jan z Kunčího a z Zaječic prodal dědictví své ve Vuostřešanech Vilémovi z Pern- šteina za 461/2 � a za 18 gr. č. Datum ve čtvrtek po sv. Remigii (3. října) 1499. Emler Reliq. II. 510. 723. (con. XXVII.) List od kněží a kapitoly kostela Olomúcského, v němž slibují všecko zdržeti, co nalezeno bude ubrmany o ruoznice mezi nimi a lidmi jejich z Polkovic a Hrubčic a panem Adamem Thovačovským. V Olomúci 1499, 1. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 481 b; arch. měst. Brn. f. 166b-167. My kněz Kunrad děkan a kapitola kostela Olomúcského vyznáváme . . . že jakož mezi námi a lidmi našimi ze vsi Polkovic a Hrubčic s jedné, a urozeným pánem panem Adamem z Cimburka a s Thovačova strany druhé, staly sú se puohony ku právu zemskému, keréž v knihách panských psány a registrovány jsú. A protož my již psaný děkan a kapitula pro umenšení nás aneb lidí našich nákladuov, a placení úředníkuov abychom se uvarovati mohli, na čtyři osoby urozených pánuov a vládyk k přátelskému jednání, keréž jsme sobě obapolně volili, mocně přestáváme a slibujíc, že což těmi čtyřmi pány zjednáno bude a vypovědieno, na tom přestati a to přijíti a zdržeti chcem, a ku právu zase navracovati se nechcem. A tomu na svědomí pečet naši kapitolní přitiskli jsme k tomuto listu. Jenž jest] dán a psán v Olomúci v pátek den Všech svatých léta oc M'CCCC'LXXXXVIIII. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 344. 724. (CCLXXXXVI.) List od krále Vladislava, jímž na stavení dává, aby mohl pán pronaložiti na Hlubokú VM �P grošuov a nic víc. V Prešpurku 1499, 6. list. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem: Jakož jsme před některými lety urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, na stavení hradu Hluboké, kterýž od nás v jistém zápisu zastavený má a drží, čtyři tisíce zlatých uherských připsali: i zpravil jest nás týž Vilém a k tomu i jiní někteří hodnověrní lidé, že jest již na stavení a dělání téhož zámku tu sumu prostavěl, a ještě nad to některú znamenitú sumu pronaložil k po- třebě a pevnosti téhož zámku, proše nás, abychme jemu ještě některú dalšie sumu na takové stavení a dělání připsati ráčili. K jehožto slušné prozbě nakloněni jsúce pro mnohé věrné a platné služby, kteréž jest nám činil a činiti nepřestává, a k tomu znajíc, že potřebně a nákladně
538 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Odpor ten však měl z desk zemských býti vymazán podle zápisu sněmu českého konaného v Prešpurce po 12. listopadě 1499. AČ. V. 498. Emler Reliq. II. 512. 722. Jan z Kunčího a z Zaječic prodal dědictví své ve Vuostřešanech Vilémovi z Pern- šteina za 461/2 � a za 18 gr. č. Datum ve čtvrtek po sv. Remigii (3. října) 1499. Emler Reliq. II. 510. 723. (con. XXVII.) List od kněží a kapitoly kostela Olomúcského, v němž slibují všecko zdržeti, co nalezeno bude ubrmany o ruoznice mezi nimi a lidmi jejich z Polkovic a Hrubčic a panem Adamem Thovačovským. V Olomúci 1499, 1. list. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 481 b; arch. měst. Brn. f. 166b-167. My kněz Kunrad děkan a kapitola kostela Olomúcského vyznáváme . . . že jakož mezi námi a lidmi našimi ze vsi Polkovic a Hrubčic s jedné, a urozeným pánem panem Adamem z Cimburka a s Thovačova strany druhé, staly sú se puohony ku právu zemskému, keréž v knihách panských psány a registrovány jsú. A protož my již psaný děkan a kapitula pro umenšení nás aneb lidí našich nákladuov, a placení úředníkuov abychom se uvarovati mohli, na čtyři osoby urozených pánuov a vládyk k přátelskému jednání, keréž jsme sobě obapolně volili, mocně přestáváme a slibujíc, že což těmi čtyřmi pány zjednáno bude a vypovědieno, na tom přestati a to přijíti a zdržeti chcem, a ku právu zase navracovati se nechcem. A tomu na svědomí pečet naši kapitolní přitiskli jsme k tomuto listu. Jenž jest] dán a psán v Olomúci v pátek den Všech svatých léta oc M'CCCC'LXXXXVIIII. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 344. 724. (CCLXXXXVI.) List od krále Vladislava, jímž na stavení dává, aby mohl pán pronaložiti na Hlubokú VM �P grošuov a nic víc. V Prešpurku 1499, 6. list. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem: Jakož jsme před některými lety urozenému Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru království Českého, věrnému našemu milému, na stavení hradu Hluboké, kterýž od nás v jistém zápisu zastavený má a drží, čtyři tisíce zlatých uherských připsali: i zpravil jest nás týž Vilém a k tomu i jiní někteří hodnověrní lidé, že jest již na stavení a dělání téhož zámku tu sumu prostavěl, a ještě nad to některú znamenitú sumu pronaložil k po- třebě a pevnosti téhož zámku, proše nás, abychme jemu ještě některú dalšie sumu na takové stavení a dělání připsati ráčili. K jehožto slušné prozbě nakloněni jsúce pro mnohé věrné a platné služby, kteréž jest nám činil a činiti nepřestává, a k tomu znajíc, že potřebně a nákladně
Strana 539
z roku 1499. 539 ten zámek dělá a stavie: z dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú v Čechách připsali jsme jemu a dědicóm jeho na stavení a dělání již psaného zámku Hluboké nad první sumu a zápis tři tisíce kop grošuov českých, tak aby na tom s těmi prvními čtyřmi tisíci svrchupsanými pět [sic] tisíc kop grošuov českých dobrých na to stavení zapsané jměl, kteréž jemu, dědicóm a budúcím jeho my aneb budúcí naši králové Čeští, když by koli týž zámek k výplatě přišel, podle jiných sum zapsaných, kteréž na tom zapsány mají, dáti máme a povinni budeme. A což by pak on aneb budúcí jeho kolivěk na tom zámku nad tu sumu stavěli a dělali, nebudem jim my ani budúcí naši králové Čeští nic víc za to nad těch pět tisíc kop grošuov českých svrchupsaných dávati a platiti. A kdož by list tento jměl z svrchu- psaného Viléma a dědicuov jeho dobrú a svobodnú vuolí, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí nahoře psaných. Tomu na svědomie majestát náš královský k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Prešpurku v středu po Všech svatých léta božího IMCCCCXCVIIII, a království našich Uherského desátého a Českého Ad relationem magnifici domini Johannis de Sselnberk, XXVIIII. supremi cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 345. 725. Jan Zelený z Říčan pohání Viléma z Pernšteina, že nechce vydati mu slíbeného svědomí. 1499, 8. listop. — Olom. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 7, f. 21. L. 1499 ten pátek před sv. Martinem. Sedění třetí. Jan Zelený z Říčan pohoní pana Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého oc, z dědin, [z] zástav i odtud odevšad, kdež co má, ješto sluší k Olomúckému právu, ku prv- nímu panskému sněmu, ze čtyr tisíc zlatých dobrých uherských; a tu jemu vinu dávám, že mi neráčí svědomí dáti, jakož mi jest od najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava Uherského, Českého oc krále, markrabství [sic] Moravského, pána mého milostivého připověděti ráčil v Budíně některú chvíli, abych pána Boha prosil, aby JKMt šťastně do Moravy ve zdraví přijel, že JKMt tak muoj milostivý pán býti ráčí, o ty škody, kteréž mi se staly vo zboží Damborské králem Mathiášem a smlúvami Jihlavskými, že uhoditi ráčí, že mi to napraveno býti má, že má žádná škoda na tom ani Rackova nebude. Ználi se v tom, zná se v pravdě; pakli pří, chci na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím Václava Racka z Mrdic na zisk i na ztrátu. [Stranou poznamenáno:] Dán panu hofmistrovi rok nemocný. 68*
z roku 1499. 539 ten zámek dělá a stavie: z dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú v Čechách připsali jsme jemu a dědicóm jeho na stavení a dělání již psaného zámku Hluboké nad první sumu a zápis tři tisíce kop grošuov českých, tak aby na tom s těmi prvními čtyřmi tisíci svrchupsanými pět [sic] tisíc kop grošuov českých dobrých na to stavení zapsané jměl, kteréž jemu, dědicóm a budúcím jeho my aneb budúcí naši králové Čeští, když by koli týž zámek k výplatě přišel, podle jiných sum zapsaných, kteréž na tom zapsány mají, dáti máme a povinni budeme. A což by pak on aneb budúcí jeho kolivěk na tom zámku nad tu sumu stavěli a dělali, nebudem jim my ani budúcí naši králové Čeští nic víc za to nad těch pět tisíc kop grošuov českých svrchupsaných dávati a platiti. A kdož by list tento jměl z svrchu- psaného Viléma a dědicuov jeho dobrú a svobodnú vuolí, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí nahoře psaných. Tomu na svědomie majestát náš královský k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Prešpurku v středu po Všech svatých léta božího IMCCCCXCVIIII, a království našich Uherského desátého a Českého Ad relationem magnifici domini Johannis de Sselnberk, XXVIIII. supremi cancellarii regni Bohemie. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 345. 725. Jan Zelený z Říčan pohání Viléma z Pernšteina, že nechce vydati mu slíbeného svědomí. 1499, 8. listop. — Olom. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně č. 7, f. 21. L. 1499 ten pátek před sv. Martinem. Sedění třetí. Jan Zelený z Říčan pohoní pana Viléma z Pernšteina, najvyššího hofmistra království Českého oc, z dědin, [z] zástav i odtud odevšad, kdež co má, ješto sluší k Olomúckému právu, ku prv- nímu panskému sněmu, ze čtyr tisíc zlatých dobrých uherských; a tu jemu vinu dávám, že mi neráčí svědomí dáti, jakož mi jest od najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava Uherského, Českého oc krále, markrabství [sic] Moravského, pána mého milostivého připověděti ráčil v Budíně některú chvíli, abych pána Boha prosil, aby JKMt šťastně do Moravy ve zdraví přijel, že JKMt tak muoj milostivý pán býti ráčí, o ty škody, kteréž mi se staly vo zboží Damborské králem Mathiášem a smlúvami Jihlavskými, že uhoditi ráčí, že mi to napraveno býti má, že má žádná škoda na tom ani Rackova nebude. Ználi se v tom, zná se v pravdě; pakli pří, chci na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníka činím Václava Racka z Mrdic na zisk i na ztrátu. [Stranou poznamenáno:] Dán panu hofmistrovi rok nemocný. 68*
Strana 540
540 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 726. List Vladislava krále, jímž potvrzuje smlúvy panu Zdenkovi z Kokor, kteráž jest se stala o vedení vod se pannú Mandalenú převoryší kláštera sv. Kateřiny v Olomúci, kterážto voda slove Jezda. Při tom táž smlouva. V Prešpurce 1499, 10. listop. — Cod. Pernst. arch. měst. Brna f. 226 b. My Vladislav . .. že jest před velebnost naši přistúpil slovutný Zdeněk z Kokor na Majetíně, věrný náš milý, a okázal nám celú a dokonalú smlúvu, kterúž jest učinil s převoryší a vším konventem kláštera svaté Kateřiny v Olomúci vo vodu řečenú Jezdu, kterážto smlúva slovo od slova takto se píše: [Vloženo celé znění smlouvy z 3. čce 1499, kteráž tištěna jest výše str. 536 č. 720.] A při tom nás týž Zdeněk s velikú prosbú a pilností prosil, abychme k té smlúvě povolení naše dáti a jie listem naším potvrditi ráčili. K jehožto prosbě na- kloněni súce pro služby, kteréž jest nám činil a činiti má a povinen bude, čím k sobě od nás milost naši náchylnější pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabě Moravský svolili jsme napřed k té smlúvě svrchupsané a tímto listem svolujeme, potvrzujíce jie ve všem znění, položení, v punktích, klausulích, artikulích v ní položených tak, aby se obě dvě straně jedni proti druhý podle jejieho znění k sobě měli a zachovali nyní i na budúcí časy, a to bez našich budúcích našich králuov Českých a markrabí Moravských i jiných všech lidí všeliaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Prešpurce v neděli před svatým Martinem léta Božieho M'III'LXXXXVIIII, a královstvie našich Uherského X° a Českého XXVIIII°. 727. (CCLXXXXVII.) List od téhož krále Vladislava, jímž dává synóm páně Vilémovým, aby od žádného s Hluboké spláceni nebyli, leč od krále k svému vlastniemu držení. V Prešpurce 1499, 14. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Reg. král. XXII. č. 275 ve Vídni. My Vladislav . .. oznamujem tímto všem, že jest na nás vznesl urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr království Českého, věrný náš milý, ozna- muje nám, jakož má a drží zámek náš Hlubokú s jeho příslušenstvím v jistých zápisiech našiech, na kterémžto zámku život svuoj námi zapsaný jmá, proše nás, abychme jemu, dědicóm a budúcím jeho při držení a požívání zámku toho s jeho přísluš. některú dalšie milost dáti a učiniti ráčili, tak aby jej volnějie, svobodnějie a bezpečněji jmieti, držeti a jeho požívati mohli. Kdež my znajíce mnohé jeho věrné, pilné a užitečné služby, kteréž jest nám činil a činiti nepřestává, z dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú v Čechách tuto jsme zvláštní milost dědicóm
540 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 726. List Vladislava krále, jímž potvrzuje smlúvy panu Zdenkovi z Kokor, kteráž jest se stala o vedení vod se pannú Mandalenú převoryší kláštera sv. Kateřiny v Olomúci, kterážto voda slove Jezda. Při tom táž smlouva. V Prešpurce 1499, 10. listop. — Cod. Pernst. arch. měst. Brna f. 226 b. My Vladislav . .. že jest před velebnost naši přistúpil slovutný Zdeněk z Kokor na Majetíně, věrný náš milý, a okázal nám celú a dokonalú smlúvu, kterúž jest učinil s převoryší a vším konventem kláštera svaté Kateřiny v Olomúci vo vodu řečenú Jezdu, kterážto smlúva slovo od slova takto se píše: [Vloženo celé znění smlouvy z 3. čce 1499, kteráž tištěna jest výše str. 536 č. 720.] A při tom nás týž Zdeněk s velikú prosbú a pilností prosil, abychme k té smlúvě povolení naše dáti a jie listem naším potvrditi ráčili. K jehožto prosbě na- kloněni súce pro služby, kteréž jest nám činil a činiti má a povinen bude, čím k sobě od nás milost naši náchylnější pozná, s dobrým rozmyslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto markrabě Moravský svolili jsme napřed k té smlúvě svrchupsané a tímto listem svolujeme, potvrzujíce jie ve všem znění, položení, v punktích, klausulích, artikulích v ní položených tak, aby se obě dvě straně jedni proti druhý podle jejieho znění k sobě měli a zachovali nyní i na budúcí časy, a to bez našich budúcích našich králuov Českých a markrabí Moravských i jiných všech lidí všeliaké překážky. Tomu na svědomí pečeť naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Prešpurce v neděli před svatým Martinem léta Božieho M'III'LXXXXVIIII, a královstvie našich Uherského X° a Českého XXVIIII°. 727. (CCLXXXXVII.) List od téhož krále Vladislava, jímž dává synóm páně Vilémovým, aby od žádného s Hluboké spláceni nebyli, leč od krále k svému vlastniemu držení. V Prešpurce 1499, 14. listop. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk. Reg. král. XXII. č. 275 ve Vídni. My Vladislav . .. oznamujem tímto všem, že jest na nás vznesl urozený Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr království Českého, věrný náš milý, ozna- muje nám, jakož má a drží zámek náš Hlubokú s jeho příslušenstvím v jistých zápisiech našiech, na kterémžto zámku život svuoj námi zapsaný jmá, proše nás, abychme jemu, dědicóm a budúcím jeho při držení a požívání zámku toho s jeho přísluš. některú dalšie milost dáti a učiniti ráčili, tak aby jej volnějie, svobodnějie a bezpečněji jmieti, držeti a jeho požívati mohli. Kdež my znajíce mnohé jeho věrné, pilné a užitečné služby, kteréž jest nám činil a činiti nepřestává, z dobrým rozmyslem a radú věrných našiech, mocí královskú v Čechách tuto jsme zvláštní milost dědicóm
Strana 541
z roku 1499 a 1500. 541 a budúcím téhož Viléma učinili a tímto listem činíme, takže oni po smrti jeho mají týž zámek Hlubokú se vším příslušenstvím jmieti, držeti a jeho požívati, nejsúc odtad bez svej vuole od žádného člověka splacováni žádným vymyšleným obyčejem, leč od nás aneb od budúciech našiech králuov Českých oc ... Tomu na svědomie náš majestát královský k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Prešpurce ten čtvrtek po svatém Martinu léta božieho IMCCCCXCVIIII, a království našiech Uher- ského desátého a Českého XXVIIII°. 728. Dáno právo královské Vilémovi z Pernšteina na domu po neb. Janu Holárkovi ze Slaného. V Prešpurce 1499, 9. pros. — Reg. král. XXII. MS. stát. arch. ve Vídni č. 201 f. 164 b. Item dáno jest právo královské urozenému Vilémovi z Pernšteina oc po smrti slovutného Jana Holárka z Slaného na domu, kterýž jest jměl u Hory, a na jiným všelijakým jeho statku pozuostalým oc. Dán v Prešpurce v pondělí před sv. Lucií anno Christi 1499. Relator dominus cancellarius. 729. (CCXCVIIII.) List na opravu Čelechovskú od panen od svaté Kláry na předhradie Olomúckém, jímž se zapisují v dědičnú opravu panu Vilémovi z Pernšteina. V Olomúci 1500, 13. ledna. — Vytržené listy v mus. Frant. v Brně 266; měst. Brn. f. 122. My Barbora božím smilovániem abatyše i všecek konvent kláštera svaté Kláry na předhradie Olomúcském, vyznáváme oc . . . že jakož jsme kúpili dvuor a ves Čelechovice blíž zámku Plumlova ležície se vším příslušenstvím od urozeného panoše Jiříka Noska z Hosterádek, kterážto ves s tiem dvorem byla jest manstvie od starodávna k zámku Plumlovu, potom jest byla v službě k témuž zámku Plum- lovu z manstvie propuštěna, kdežto urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého JMt, vzhledše na potřebu kláštera na- šeho a toho konventu, z milosti své vlastní ráčil jest nám toho přieti, abychom tu ves pro opravu a zdělánie toho kláštera a konventu kúpili; a nad to jest nám tu milost učiniti ráčil, že jest nám zjednati ráčil na králi JMti, že jest našemu klá- šteru a konventu tu ves svrchupsanú se vším příslušenstvím ve dcky zemské nám vložiti dědičně rozkázati ráčil. Kdežto my znamenavše a pilně váživše dobrodinie a milosti, kteréž jest nám svrchupsaný pán pan Vilém z Pernšteina JMt činil a ukazoval skutečně, za ta dobroděnie a milosti k tomu jsme se dobrovolně poddali a svolili a tímto listem mocně se poddáváme a svolujem svrchupsanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a JMti dědicóm nynějšiem i budúcím, aby ta oprava té vsi, co my tu máme, se
z roku 1499 a 1500. 541 a budúcím téhož Viléma učinili a tímto listem činíme, takže oni po smrti jeho mají týž zámek Hlubokú se vším příslušenstvím jmieti, držeti a jeho požívati, nejsúc odtad bez svej vuole od žádného člověka splacováni žádným vymyšleným obyčejem, leč od nás aneb od budúciech našiech králuov Českých oc ... Tomu na svědomie náš majestát královský k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán v Prešpurce ten čtvrtek po svatém Martinu léta božieho IMCCCCXCVIIII, a království našiech Uher- ského desátého a Českého XXVIIII°. 728. Dáno právo královské Vilémovi z Pernšteina na domu po neb. Janu Holárkovi ze Slaného. V Prešpurce 1499, 9. pros. — Reg. král. XXII. MS. stát. arch. ve Vídni č. 201 f. 164 b. Item dáno jest právo královské urozenému Vilémovi z Pernšteina oc po smrti slovutného Jana Holárka z Slaného na domu, kterýž jest jměl u Hory, a na jiným všelijakým jeho statku pozuostalým oc. Dán v Prešpurce v pondělí před sv. Lucií anno Christi 1499. Relator dominus cancellarius. 729. (CCXCVIIII.) List na opravu Čelechovskú od panen od svaté Kláry na předhradie Olomúckém, jímž se zapisují v dědičnú opravu panu Vilémovi z Pernšteina. V Olomúci 1500, 13. ledna. — Vytržené listy v mus. Frant. v Brně 266; měst. Brn. f. 122. My Barbora božím smilovániem abatyše i všecek konvent kláštera svaté Kláry na předhradie Olomúcském, vyznáváme oc . . . že jakož jsme kúpili dvuor a ves Čelechovice blíž zámku Plumlova ležície se vším příslušenstvím od urozeného panoše Jiříka Noska z Hosterádek, kterážto ves s tiem dvorem byla jest manstvie od starodávna k zámku Plumlovu, potom jest byla v službě k témuž zámku Plum- lovu z manstvie propuštěna, kdežto urozený pán pan Vilém z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššie hofmistr královstvie Českého JMt, vzhledše na potřebu kláštera na- šeho a toho konventu, z milosti své vlastní ráčil jest nám toho přieti, abychom tu ves pro opravu a zdělánie toho kláštera a konventu kúpili; a nad to jest nám tu milost učiniti ráčil, že jest nám zjednati ráčil na králi JMti, že jest našemu klá- šteru a konventu tu ves svrchupsanú se vším příslušenstvím ve dcky zemské nám vložiti dědičně rozkázati ráčil. Kdežto my znamenavše a pilně váživše dobrodinie a milosti, kteréž jest nám svrchupsaný pán pan Vilém z Pernšteina JMt činil a ukazoval skutečně, za ta dobroděnie a milosti k tomu jsme se dobrovolně poddali a svolili a tímto listem mocně se poddáváme a svolujem svrchupsanému pánu panu Vilémovi z Pernšteina a JMti dědicóm nynějšiem i budúcím, aby ta oprava té vsi, co my tu máme, se
Strana 542
542 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina vším jejím příslušenstvím zuostala nynie i na věčné časy budúcně k zámku Plumlovu, a JMt i dědice JMti i potomní pány Plumlovské béřem za dědičné pány opravnie, aby ta oprava té vsi zuostala na věčné budúcie časy při páních Plumlovských; sli- bujíce samy za se i za potomnie abatyše i za všecek konvent kláštera svrchupsaného, že tento zápis náš v celosti zachován býti má na věčné a budúcie časy. Tomu na svědomie my Barbora abatyše a konvent kláštera svrchupsaného své jsme pečeti k tomuto listu přivěsily dobrovolně. Jenž jest dán a psán v Olomúci v pondělí po svíčkách, léta od narozenie syna Božího tisícieho pětistého počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 346. 730. (CCC.) Stanislav biskup Olomoucký převádí zápisy na některé vsi v Čechách, od předkův jeho Mikulášovi Bochovcovi dané, na Viléma z Pernšteina i syny jeho Jana a Vojtěcha. Na Kroměříži 1500, 27. ledna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Stanislav z boží milosti biskup Olomúcký, oznamujeme ... že jakož duostojnie u Boze otcové páni, pan Pavel a pan Jan slavné paměti biskupové Olo- múcští, předkové naši, pro dobré kostela našeho Olomúckého a s příčin slušných sbožie kostelu Olomúckému příslušejície v Čechách, zejména vsi Jestbořice, Crkaň [?], Barchov, Bezděkov, Opočen, na Háji Lány, Opočnec Malý, ty všecky vsi s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú i s tím lesem, ješto slove Bor, i s jinými lesy, mlýn, ješto slove na Veselici, s řekami i s tou řekou, kteráž skrze Barchov teče, i s Labem i s jiným se vším plným právem, panstvím a příslušenstvím již psaných Jestbořic a vsí, zapsali a zastavili v sumě šesti stech kopách groší Horských dobrých stříbrných urozenému a statečnému rytieři panu Mikulášovi Bochovcovi z Bochova a synóm jeho Zbynkovi a Štěpánovi do jejich všech tří životuov, na tom sobě výplatu pozuostavivše a potomkóm svým, když by ti tři životové svrchupsaných Bochovcuov sešli, jakož pak ti listové předkuov našiech v sobě sami šíře a světleji okazují a zavierají:*) Na kteréžto listy maje dobré vuole urozený pán pan Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, přítel náš zvláště milý, nás snažně prosil, abychom ty životy Mikuláše Bochovce a synuov jeho Zbynka a Štěpána na něho a na urozené pány, pana Jana a pana Vojtěcha z Pernšteina, syny jeho vlastní, převedli: My rozjímajíce to dobrodinie a zvláštní přátelství, kteréž jest nám svrchu- psaný pan Vilém ihned od počátku vnově našeho biskupstvie uvázánie skutečně až dosavad vždycky rád činil a činiti nepřestává, chtíce jeho dobrodinie, kteréž ne samým nám, ale více kostelu našemu Olomúckému, než nám, k užitku jest, dobrým, tak jakž nám příslušie, oplatiti: ty životy Mikuláše Bochovce a synuov jeho Zbynka
542 C. XXII. Listinář pana Viléma s Pernšteina vším jejím příslušenstvím zuostala nynie i na věčné časy budúcně k zámku Plumlovu, a JMt i dědice JMti i potomní pány Plumlovské béřem za dědičné pány opravnie, aby ta oprava té vsi zuostala na věčné budúcie časy při páních Plumlovských; sli- bujíce samy za se i za potomnie abatyše i za všecek konvent kláštera svrchupsaného, že tento zápis náš v celosti zachován býti má na věčné a budúcie časy. Tomu na svědomie my Barbora abatyše a konvent kláštera svrchupsaného své jsme pečeti k tomuto listu přivěsily dobrovolně. Jenž jest dán a psán v Olomúci v pondělí po svíčkách, léta od narozenie syna Božího tisícieho pětistého počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 346. 730. (CCC.) Stanislav biskup Olomoucký převádí zápisy na některé vsi v Čechách, od předkův jeho Mikulášovi Bochovcovi dané, na Viléma z Pernšteina i syny jeho Jana a Vojtěcha. Na Kroměříži 1500, 27. ledna. — Cod. Pernst. arch. mus. kr. Česk. My Stanislav z boží milosti biskup Olomúcký, oznamujeme ... že jakož duostojnie u Boze otcové páni, pan Pavel a pan Jan slavné paměti biskupové Olo- múcští, předkové naši, pro dobré kostela našeho Olomúckého a s příčin slušných sbožie kostelu Olomúckému příslušejície v Čechách, zejména vsi Jestbořice, Crkaň [?], Barchov, Bezděkov, Opočen, na Háji Lány, Opočnec Malý, ty všecky vsi s lidmi platnými i neplatnými, s rolí oranú i neoranú i s tím lesem, ješto slove Bor, i s jinými lesy, mlýn, ješto slove na Veselici, s řekami i s tou řekou, kteráž skrze Barchov teče, i s Labem i s jiným se vším plným právem, panstvím a příslušenstvím již psaných Jestbořic a vsí, zapsali a zastavili v sumě šesti stech kopách groší Horských dobrých stříbrných urozenému a statečnému rytieři panu Mikulášovi Bochovcovi z Bochova a synóm jeho Zbynkovi a Štěpánovi do jejich všech tří životuov, na tom sobě výplatu pozuostavivše a potomkóm svým, když by ti tři životové svrchupsaných Bochovcuov sešli, jakož pak ti listové předkuov našiech v sobě sami šíře a světleji okazují a zavierají:*) Na kteréžto listy maje dobré vuole urozený pán pan Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr královstvie Českého, přítel náš zvláště milý, nás snažně prosil, abychom ty životy Mikuláše Bochovce a synuov jeho Zbynka a Štěpána na něho a na urozené pány, pana Jana a pana Vojtěcha z Pernšteina, syny jeho vlastní, převedli: My rozjímajíce to dobrodinie a zvláštní přátelství, kteréž jest nám svrchu- psaný pan Vilém ihned od počátku vnově našeho biskupstvie uvázánie skutečně až dosavad vždycky rád činil a činiti nepřestává, chtíce jeho dobrodinie, kteréž ne samým nám, ale více kostelu našemu Olomúckému, než nám, k užitku jest, dobrým, tak jakž nám příslušie, oplatiti: ty životy Mikuláše Bochovce a synuov jeho Zbynka
Strana 543
z roku 1500. 543 a Štěpána na pana Viléma z Pernšteina, přítele našeho zvláště milého, a pana Jana a pana Vojtěcha, na syny jeho, převedli jsme a převodíme a znovu dáváme, životy Bochovcuov tímto listem mocně a v nic obracujem, tak aby pan Vilém a jeho synové to zboží Jestbořické se vsmi i se vším příslušenstvím v sumě v šesti stech kopách groších svrchupsaných drželi a jeho bezpečně požívali, žádné se výplaty nebojíc od nás ani od koho jiného povolením naším až do živnosti našie. Pakli by pán Buoh smrt na nás dopustil a ti tři životové těch pánuov nás přetrvali anebo který z nich, a biskupóm kostela Olomúckého potomkóm našim anebo kapitole téhož ko- stela nezdálo se toho našeho zápisu držeti, tehda potomek náš biskup Olomúcký i s kapitolú spravedlnosti své užiti moci budou proti již psaným pánóm. Též zase pan Vilém, pan Jan, pan Vojtěch své spravedlnosti, kteráž jest od předkuov na- šiech biskupuov Olomúckých proti biskupu a kapitole Olomúckej, užiti moci budou. Tomu na potvrzenie, pevnost a ujištěnie pečet naši velikú k tomuto listu přivěsiti jsme dali. Jenž jest dán a psán na Kroměříži v pondělí po s. Pavlu na víru Obrá- cenie léta Páně tisícího pětistého. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 347. — Viz listiny ze 17. čce 1441 str. 105, 8. ún. 1454 str. 127, 26. kv. 1473 str. 184 č. 149. 731. Výpověď Jana z Pernšteina mezi obcí Lobodskou a dvěma mlynáři, aby tito jakožto lánníci povinnost všelikou vykonávali. Na Pardubicích 1500, 4. března. — Arch. zemský v Brně, Pamětní kniha Tovač. fol. 78. Vejřek mezi obcí Lobodskou a dvouma mlynáři tejž dědiny, aby jakožto lánníci povinnost všelikou odbejvali. — My Jan z Pernšteina a na. Helfenšteině oc i z svými erby, pán a pravý dědic panství Tovačovského oc, oznamujem . .. Jakož jest ruoznice vznikla mezi obcí Lobodskou s jedné, a mlynáři Danielem a Svrčkem strany druhej, poddanejmi našimi, a to taková, kdež sou obec s tej vsi Lobodic žádali na mlynářích, poněvadž věcí obecních a oužitkuo pastev a lesuo spolu s nimi užívají, aby také spolu s nimi, což na obec přijde, každý z nich jako jinej lánník odbývali, učiniti povinni byli; čemuž mlynáři na odpor byli, v to se poddávajíc, že by podle obce jako jinej poloulánník každý z nich odbývati chtěli. I považujíc toho, že ti mlynáři v živnostech svejch sou dobře opatřeni, a i gruntuov obecních spolu s jinejmi užívají, při tom sme toho nechali a necháváme, aby tíž mlynáři každý z nich v potřebách obecních všelijakých, které by zašly, jako jiní lanníci v týž dědině odbývali, a to- likéž činiti povinni byli při věcech obecních, krom věcí panských, jestliže by jaký zašly aneb uloženy byly. Při tom mají podle listu obdarování zachováni býti, a zase také při obecních gruntech též svobody a vuolě v lesích a v pastvách, jako jiní lan- níci, bez překážky požívati mají. Co se ovsa pastevního dotejče, při tom chceme, aby mlynáři podle obdarování
z roku 1500. 543 a Štěpána na pana Viléma z Pernšteina, přítele našeho zvláště milého, a pana Jana a pana Vojtěcha, na syny jeho, převedli jsme a převodíme a znovu dáváme, životy Bochovcuov tímto listem mocně a v nic obracujem, tak aby pan Vilém a jeho synové to zboží Jestbořické se vsmi i se vším příslušenstvím v sumě v šesti stech kopách groších svrchupsaných drželi a jeho bezpečně požívali, žádné se výplaty nebojíc od nás ani od koho jiného povolením naším až do živnosti našie. Pakli by pán Buoh smrt na nás dopustil a ti tři životové těch pánuov nás přetrvali anebo který z nich, a biskupóm kostela Olomúckého potomkóm našim anebo kapitole téhož ko- stela nezdálo se toho našeho zápisu držeti, tehda potomek náš biskup Olomúcký i s kapitolú spravedlnosti své užiti moci budou proti již psaným pánóm. Též zase pan Vilém, pan Jan, pan Vojtěch své spravedlnosti, kteráž jest od předkuov na- šiech biskupuov Olomúckých proti biskupu a kapitole Olomúckej, užiti moci budou. Tomu na potvrzenie, pevnost a ujištěnie pečet naši velikú k tomuto listu přivěsiti jsme dali. Jenž jest dán a psán na Kroměříži v pondělí po s. Pavlu na víru Obrá- cenie léta Páně tisícího pětistého. Výtah tištěn AČ. VI. 538 č. 347. — Viz listiny ze 17. čce 1441 str. 105, 8. ún. 1454 str. 127, 26. kv. 1473 str. 184 č. 149. 731. Výpověď Jana z Pernšteina mezi obcí Lobodskou a dvěma mlynáři, aby tito jakožto lánníci povinnost všelikou vykonávali. Na Pardubicích 1500, 4. března. — Arch. zemský v Brně, Pamětní kniha Tovač. fol. 78. Vejřek mezi obcí Lobodskou a dvouma mlynáři tejž dědiny, aby jakožto lánníci povinnost všelikou odbejvali. — My Jan z Pernšteina a na. Helfenšteině oc i z svými erby, pán a pravý dědic panství Tovačovského oc, oznamujem . .. Jakož jest ruoznice vznikla mezi obcí Lobodskou s jedné, a mlynáři Danielem a Svrčkem strany druhej, poddanejmi našimi, a to taková, kdež sou obec s tej vsi Lobodic žádali na mlynářích, poněvadž věcí obecních a oužitkuo pastev a lesuo spolu s nimi užívají, aby také spolu s nimi, což na obec přijde, každý z nich jako jinej lánník odbývali, učiniti povinni byli; čemuž mlynáři na odpor byli, v to se poddávajíc, že by podle obce jako jinej poloulánník každý z nich odbývati chtěli. I považujíc toho, že ti mlynáři v živnostech svejch sou dobře opatřeni, a i gruntuov obecních spolu s jinejmi užívají, při tom sme toho nechali a necháváme, aby tíž mlynáři každý z nich v potřebách obecních všelijakých, které by zašly, jako jiní lanníci v týž dědině odbývali, a to- likéž činiti povinni byli při věcech obecních, krom věcí panských, jestliže by jaký zašly aneb uloženy byly. Při tom mají podle listu obdarování zachováni býti, a zase také při obecních gruntech též svobody a vuolě v lesích a v pastvách, jako jiní lan- níci, bez překážky požívati mají. Co se ovsa pastevního dotejče, při tom chceme, aby mlynáři podle obdarování
Strana 544
544 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina našeho zachováni byli. A kolikero sviní v listu vyměřeno mají, aby toho tak požili. Než chtěl-li by nad to co víc sviní chovati, nechce-li jako jinej lánník ovsa pastev- ního dávati, takové svině aby se poroubily [sic], a což by podle poroubení z nich se dostalo, to aby dali. Co se platu dotejče, který Lobodští dávají od vaření piva, co sobě doma vaří, též také plat chmelový, že sobě chmel v lesi [sic] trhají, a plat ořechový: jestliže mlynáři chtí toho jako jiní lidé z týchž vsí požívati, tehdy takové platy dávati jsou nám povinni, tak jako jiní lánníci dávají. Co se škod dotejče na obě straně, těch aby sobě nečinili, a ohrady, kdež potřebí jest a komu které náleží, aby opleteny byly a měli. A jestliže by se škoda jaká bezelstně přihodila, o takovou věc aby se v dědině narovnali mezi sebou. Pakli by kdo svývolně škodu dělal, taková věc aby ouředníku oznámeno bylo [sic], již se on bude věděti k němu podle zřízení našeho jak zachovati. A tento vejrok náš chceme a pevnej činíme, aby od obou stran ve všech artikulích bez pohnutí zachován byl. Tomu na potvrzení pečet naši vlastní s jistejm naším vědomím k tomuto listu jsme přivěsiti rozkázali. Jenž dán a psán na Pardu- bicích ve čtvrtek den svatého Václava Přenesení*) léta Paně tisícího pětistého. *) Přenesení sv. Václava 4. března připadlo r. 1500 na středu popelečnou, ale r. 1501 na čtvrtek; snad má se čísti rok 1501. 732. Linhart z Boru Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky právo své na lidech poddaných ve vsi Lažankách. V Brně 1500, 15. března. — DBrn. kv. č. 13 f. 25. Linharth z Harru [sic] i s svými erby a budúciemi potomky Vilémovi z Pern- šteina najvyššiemu hofmistru královstvie Českého a jeho erbóm i budúcím potomkóm lidi své vlastnie a dědičné v Lažankách usedlé na gruntiech i s pustinú, kteréž jsem tu měl, dva člověky usedlá, jednoho na dvoře platném a druhého na láně, a třetí pustý podsedek se všiem příslušenstvím ... to všecko ve dcſkly vkládám a vpisuji ku pravému dědicství, jmění, držení a k dědičnému požívání. 733. (ter. XXVIII.) List správní na Lažanky od Linhartha z Boru panu Vilémovi z Pernšteina. V Brně 1500, 16. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 21; arch. měst. Brn. f. 16. Já Linhart z Boru i s svými erby a budúcími potomky vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú prodal sem spravedlivým trhem a prodajem a mocí tohoto listu prodávám, vzdal sem a vzdávám lidi své vlastnie a dědičné v Lažankách osedlé na gruntech i s pustinú, kteréž jsem tu jměl, dva člověky osedlá,
544 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina našeho zachováni byli. A kolikero sviní v listu vyměřeno mají, aby toho tak požili. Než chtěl-li by nad to co víc sviní chovati, nechce-li jako jinej lánník ovsa pastev- ního dávati, takové svině aby se poroubily [sic], a což by podle poroubení z nich se dostalo, to aby dali. Co se platu dotejče, který Lobodští dávají od vaření piva, co sobě doma vaří, též také plat chmelový, že sobě chmel v lesi [sic] trhají, a plat ořechový: jestliže mlynáři chtí toho jako jiní lidé z týchž vsí požívati, tehdy takové platy dávati jsou nám povinni, tak jako jiní lánníci dávají. Co se škod dotejče na obě straně, těch aby sobě nečinili, a ohrady, kdež potřebí jest a komu které náleží, aby opleteny byly a měli. A jestliže by se škoda jaká bezelstně přihodila, o takovou věc aby se v dědině narovnali mezi sebou. Pakli by kdo svývolně škodu dělal, taková věc aby ouředníku oznámeno bylo [sic], již se on bude věděti k němu podle zřízení našeho jak zachovati. A tento vejrok náš chceme a pevnej činíme, aby od obou stran ve všech artikulích bez pohnutí zachován byl. Tomu na potvrzení pečet naši vlastní s jistejm naším vědomím k tomuto listu jsme přivěsiti rozkázali. Jenž dán a psán na Pardu- bicích ve čtvrtek den svatého Václava Přenesení*) léta Paně tisícího pětistého. *) Přenesení sv. Václava 4. března připadlo r. 1500 na středu popelečnou, ale r. 1501 na čtvrtek; snad má se čísti rok 1501. 732. Linhart z Boru Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky právo své na lidech poddaných ve vsi Lažankách. V Brně 1500, 15. března. — DBrn. kv. č. 13 f. 25. Linharth z Harru [sic] i s svými erby a budúciemi potomky Vilémovi z Pern- šteina najvyššiemu hofmistru královstvie Českého a jeho erbóm i budúcím potomkóm lidi své vlastnie a dědičné v Lažankách usedlé na gruntiech i s pustinú, kteréž jsem tu měl, dva člověky usedlá, jednoho na dvoře platném a druhého na láně, a třetí pustý podsedek se všiem příslušenstvím ... to všecko ve dcſkly vkládám a vpisuji ku pravému dědicství, jmění, držení a k dědičnému požívání. 733. (ter. XXVIII.) List správní na Lažanky od Linhartha z Boru panu Vilémovi z Pernšteina. V Brně 1500, 16. března. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 21; arch. měst. Brn. f. 16. Já Linhart z Boru i s svými erby a budúcími potomky vyznávám ... že s dobrým rozmyslem a přátel svých radú prodal sem spravedlivým trhem a prodajem a mocí tohoto listu prodávám, vzdal sem a vzdávám lidi své vlastnie a dědičné v Lažankách osedlé na gruntech i s pustinú, kteréž jsem tu jměl, dva člověky osedlá,
Strana 545
z roku 1500. 545 jednoho na dvoře platném a druhého na láně, a třetí pustý podsedek, se všiem pří- slušenstvím . . . to sem všecko prodal urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho erbóm a budúcím potomkóm ku pravému dědicstvie za LXXV I míšenských, za každú kopu počítajíce LX g. mí- šenských a za každý groš po VII penězích malých čtúce, kde réjž sem vzal od JMti hotové úplně zaplacené. A protož já nahořepsaný Linhart z Boru to svrchupsané zbožie, totižto ta dva člověky a podsedek pustý svrchupsaný, odlučuji i odděluji od sebe i od svých erbuov i od svých budúcích potomkuov ... A protož my Václav z Ludanic, podkomoří markrabství Moravského, Jiřík z Sovince, Znatha z Kukvic a na Rosicích, Jaroš z Zelenek, Jan Dúpovec, Markvarth Močihub z Kralovic, ru- kojmě zaň za svrchupsaného Linharta i za jeho erby i budúcí potomky, s ním a zaň slibujem ... svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti a jeho erbóm i jeho budúcím potomkóm to svrchupsané zbožie se všiem jeho příslušenstviem svrchu- psaným na prvním sněmu panském .. . ve dcky zemské vložiti a vepsati a vděditi. Leženie obyčejné v Brně. Jenž jest dán a psán v Brně v pondělí po s. Longinu rytíři léta oc M'V° oc. 734. Vilím z Pernšteina slibuje Prostějovským, že dávky na dělání zdí městských zřízené budoucně v plat trvalý uvozovány býti nemají. Na Pardubicích 1500, 3. dubna. — Orig. perg. v arch. m. Prostějova. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého, i svými erby a budúcími potomky pány Plumlovskými vyznáváme ... že jakož múdří a opatrní purgmistři, rada i všecka obec města našeho dědičného Prostějova, věrní naši milí, pro dělánie téhož města zdí uložili jsú na se některé dávky s vín, s řemesel i s některých jiných věcí, tak jakž jsú mezi sebú to zřídili; pak my k nim zvláštní milost majíc a je v tom obmýšlejíc, aby ty dávky jimi zřízené na ty zdi potomky našimi v plat budúcně uvedeny nebyly, jim svrchupsaným purg- mistróm, radě i vší obci města Prostějova, nynějším i budúcím, věrným našim milým, slibujem sami za se, za své erby i budúcí, pány Plumlovské, že těch dávek na ty zdi zřízených v plat sobě uvozovati nemáme ani moci budem na budúcie věčné časy. Tomu na svědomie a pro lepší jistotu zdržení svú vlastní pečet k tomuto listu jsme přivěsiti kázali. Dán na Pardubicích v pátek před svatým Ambrožem léta Páně ti- sícého pětistého. Pečeť zachovalá. Archiv Český XVI. 69
z roku 1500. 545 jednoho na dvoře platném a druhého na láně, a třetí pustý podsedek, se všiem pří- slušenstvím . . . to sem všecko prodal urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, a jeho erbóm a budúcím potomkóm ku pravému dědicstvie za LXXV I míšenských, za každú kopu počítajíce LX g. mí- šenských a za každý groš po VII penězích malých čtúce, kde réjž sem vzal od JMti hotové úplně zaplacené. A protož já nahořepsaný Linhart z Boru to svrchupsané zbožie, totižto ta dva člověky a podsedek pustý svrchupsaný, odlučuji i odděluji od sebe i od svých erbuov i od svých budúcích potomkuov ... A protož my Václav z Ludanic, podkomoří markrabství Moravského, Jiřík z Sovince, Znatha z Kukvic a na Rosicích, Jaroš z Zelenek, Jan Dúpovec, Markvarth Močihub z Kralovic, ru- kojmě zaň za svrchupsaného Linharta i za jeho erby i budúcí potomky, s ním a zaň slibujem ... svrchupsanému panu Vilémovi z Pernšteina oc JMti a jeho erbóm i jeho budúcím potomkóm to svrchupsané zbožie se všiem jeho příslušenstviem svrchu- psaným na prvním sněmu panském .. . ve dcky zemské vložiti a vepsati a vděditi. Leženie obyčejné v Brně. Jenž jest dán a psán v Brně v pondělí po s. Longinu rytíři léta oc M'V° oc. 734. Vilím z Pernšteina slibuje Prostějovským, že dávky na dělání zdí městských zřízené budoucně v plat trvalý uvozovány býti nemají. Na Pardubicích 1500, 3. dubna. — Orig. perg. v arch. m. Prostějova. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého, i svými erby a budúcími potomky pány Plumlovskými vyznáváme ... že jakož múdří a opatrní purgmistři, rada i všecka obec města našeho dědičného Prostějova, věrní naši milí, pro dělánie téhož města zdí uložili jsú na se některé dávky s vín, s řemesel i s některých jiných věcí, tak jakž jsú mezi sebú to zřídili; pak my k nim zvláštní milost majíc a je v tom obmýšlejíc, aby ty dávky jimi zřízené na ty zdi potomky našimi v plat budúcně uvedeny nebyly, jim svrchupsaným purg- mistróm, radě i vší obci města Prostějova, nynějším i budúcím, věrným našim milým, slibujem sami za se, za své erby i budúcí, pány Plumlovské, že těch dávek na ty zdi zřízených v plat sobě uvozovati nemáme ani moci budem na budúcie věčné časy. Tomu na svědomie a pro lepší jistotu zdržení svú vlastní pečet k tomuto listu jsme přivěsiti kázali. Dán na Pardubicích v pátek před svatým Ambrožem léta Páně ti- sícého pětistého. Pečeť zachovalá. Archiv Český XVI. 69
Strana 546
546 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 735. Purkmistr a rada města Lipníka dávají s přivolením Vilíma z Pernšteina dvůr v Prusích, kterýž náležel k záduší Lipnickému, obci Pruské pod platy suté. 1500, 25. dubna. — Opis nový v mus. Frant. v Brně. My purkmistr a rada města Lipníka známo činíme oc . .. že napřed s vě- domím a s vuolí pána našeho pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššího hofmistra královstvie Českého, pána našeho milostivého, a s radú urozených pánův pana Václava Pavlovského, pana Albrechta z Baště, pana Mikuláše z Hrádku, ty časy úředníka našeho, pana Jana Tupecké ho] a pana Jaroslava z Myslan, dali sme a mocí tohoto listu dáváme ten dvuor v Prusích, kterýž příležel k záduší Lipenskému do špitále, i s rolmi i s lukú i se vším, což k němu přísluší, vší obci Pruské na věčnost v platy suté, aby ta obec každého roku vydávala z toho dvoru do špitálu Lipen- ského sto a dvaceti měřic míry Lipenské, a k uobci přivezené a v Lipníku vyměřené, a to takto rozdílně: žita třiceti měřic, rži čtyřidceti měřic, ječmena třiceti měřic, ovsa deset měřic, hrachu pět měřic, semence pět měřic; a to aby každého roku vyplnili až do masopusta beze všeho dalšího prodlévání. Již pak to dadúce a při- vezúce do Lipníka, že prázdni mají býti ode všech robot těch, kteréž k tomu dvoru sú příslušely robotovati. Ale platy, kteréž ta obec dává od starodávna každého roku k tomu záduší, ty aby dávali a zpravovali na každý rok zúplna, tak jakž v zemi tejto za právo jest platy dávati a zpravovati. A taky ta obec ten jistý dvůr mají moc tohoto listu potvrzením a svědomím prodati a osvoboditi i odevzdati, buďto v purkrechty rozděliti, a takž nejlépe ku požitku svému a té obci budú mocti to přivésti. Že my svrchupsaná rada jim toho přejeme a moc tímto listem dáváme, k tomu ke všemu na svědomí a pevnější jistotu my svrchupsaná rada města Lipníka pečet naši městskú přivěsiti jsme rozkázali k tomuto listu s naším vědomím. Jenž jest psán a dán v sobotu před provody na svatého Marka evangelisty, léta od na- rození syna Božího a vykúpení našeho tisiecého pětistého počítajíce. (L. S.) Collatum a srovnává se ve všem slovo od slova s svým pravým na pargameně psaným a do- savad neporušeným originálem. Actum in cancellaria regia aulica Bohemica Viennae 4. Februarii Anno 1706. Václav Max Žďárský z Kosmačova, taxator a registrator ibidem. 736. Item dobrá vuole od Kunáta Pešíka z Komárova na tu dobrú vuoli, kterúž pan Prokop Za- jímač z Kunstatu udělal Janovi z Komárova, bratru svrchupsaného Kunáty, i na ty tři listy krále Ladislava, krále Jiřího a krále Vladislava panu Markvartovi Valecskému z Mírova a paní Lidmile z Miroslavě manželce jeho [na městečko Pohořelice]. V Brně 1500, 5. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 123; arch. měst. Brn. f. 76 b-77. Já Kunát Pešík z Komárova a na Březnici i s svými erby vyznávám ...
546 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 735. Purkmistr a rada města Lipníka dávají s přivolením Vilíma z Pernšteina dvůr v Prusích, kterýž náležel k záduší Lipnickému, obci Pruské pod platy suté. 1500, 25. dubna. — Opis nový v mus. Frant. v Brně. My purkmistr a rada města Lipníka známo činíme oc . .. že napřed s vě- domím a s vuolí pána našeho pana Viléma z Pernšteina a na Helfenšteině, najvyššího hofmistra královstvie Českého, pána našeho milostivého, a s radú urozených pánův pana Václava Pavlovského, pana Albrechta z Baště, pana Mikuláše z Hrádku, ty časy úředníka našeho, pana Jana Tupecké ho] a pana Jaroslava z Myslan, dali sme a mocí tohoto listu dáváme ten dvuor v Prusích, kterýž příležel k záduší Lipenskému do špitále, i s rolmi i s lukú i se vším, což k němu přísluší, vší obci Pruské na věčnost v platy suté, aby ta obec každého roku vydávala z toho dvoru do špitálu Lipen- ského sto a dvaceti měřic míry Lipenské, a k uobci přivezené a v Lipníku vyměřené, a to takto rozdílně: žita třiceti měřic, rži čtyřidceti měřic, ječmena třiceti měřic, ovsa deset měřic, hrachu pět měřic, semence pět měřic; a to aby každého roku vyplnili až do masopusta beze všeho dalšího prodlévání. Již pak to dadúce a při- vezúce do Lipníka, že prázdni mají býti ode všech robot těch, kteréž k tomu dvoru sú příslušely robotovati. Ale platy, kteréž ta obec dává od starodávna každého roku k tomu záduší, ty aby dávali a zpravovali na každý rok zúplna, tak jakž v zemi tejto za právo jest platy dávati a zpravovati. A taky ta obec ten jistý dvůr mají moc tohoto listu potvrzením a svědomím prodati a osvoboditi i odevzdati, buďto v purkrechty rozděliti, a takž nejlépe ku požitku svému a té obci budú mocti to přivésti. Že my svrchupsaná rada jim toho přejeme a moc tímto listem dáváme, k tomu ke všemu na svědomí a pevnější jistotu my svrchupsaná rada města Lipníka pečet naši městskú přivěsiti jsme rozkázali k tomuto listu s naším vědomím. Jenž jest psán a dán v sobotu před provody na svatého Marka evangelisty, léta od na- rození syna Božího a vykúpení našeho tisiecého pětistého počítajíce. (L. S.) Collatum a srovnává se ve všem slovo od slova s svým pravým na pargameně psaným a do- savad neporušeným originálem. Actum in cancellaria regia aulica Bohemica Viennae 4. Februarii Anno 1706. Václav Max Žďárský z Kosmačova, taxator a registrator ibidem. 736. Item dobrá vuole od Kunáta Pešíka z Komárova na tu dobrú vuoli, kterúž pan Prokop Za- jímač z Kunstatu udělal Janovi z Komárova, bratru svrchupsaného Kunáty, i na ty tři listy krále Ladislava, krále Jiřího a krále Vladislava panu Markvartovi Valecskému z Mírova a paní Lidmile z Miroslavě manželce jeho [na městečko Pohořelice]. V Brně 1500, 5. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 123; arch. měst. Brn. f. 76 b-77. Já Kunát Pešík z Komárova a na Březnici i s svými erby vyznávám ...
Strana 547
z roku 1500. 547 Jakož jmám jeden majestát s visutú pečetí najjasnějšího knížete a pána pana Ladi- slava, Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského slavné paměti, kterýmž z apisuje JMt dva tisíce zlatých uherských panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu dobré paměti na městečku Pohořelicích, — a druhý majestát najjasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a margrabí Moravského oc slavné paměti, též na pergameně s visutú pečetí, v němž JMt připisuje svrchupsanému panu Janovi tisíc zlatých na svrchupsaném městečku Pohořelicích, — třetí majestát najjasnějšího knížete a pána pana [Vlladislava, Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského oc, jímž JMt potvrzuje listuov svrchupsaných, — čtvrtý majestát najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava, Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského, pána mého najmilostivějšího, kterýmž JMt nedílnému bratru mému dobré paměti panu Janovi z Komárova některé milosti zvláštní přidati ráčil, jakož ten majestát od JMti daný to plněji a šířeji v sobě ukazuje; — kdežto ti všickni majestáti svědčí pánuom Zajímačuom, přišli jsou řádně na svrchupsaného Jana z Komárova bratra mého dobré paměti s dobrú vuolí od urozeného pána pana Prokopa Zajímače z Kunstatu a na Jevišovicích, na mne po smrti jeho jakožto na bratra vlastního jeho. Kdež v témž listu od krále Vladislava JMti, pána mého najmilostivějšího, bratru mému nebožtíku dobré paměti svědčícím stojí: „A kdož by tento list měl s svrchupsaného Jana, erbuov a budúcích jeho dobrú volí a svobodnú, chcem aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných.“ Protož já svrchupsaný Pešík dal sem a mocí tohoto listu dávám sám od sebe i od svých erbuo na tu dobrú vuoli i na ty svrchupsané majestáty i na jiné na všecky, ač by který v tomto listu dotknuty nebyly, kteréž mám na svrchupsaném městečku a na mýta i na to na všecko právo své, plnú dobrú voli a svobodnú dávám urozenému vládyce panu Markvartovi Valeckému z Mírova a na Miroslavi, a urozené paní Lidmile z Miroslavě manželce jeho, tak aby on neb jeden z nich k těm ke všem věcem v těch majestátích nahoře dotčených a psaných i jiných ma- jestátích měli tuž moc i též plné právo změniti, zastaviti, prodati a s tím učiniti jakž by se jim zdálo a líbilo, jako s svým vlastním; a to všecko právo své na svrchupsaného Markvarta a na paní Lidmilu manželku jeho neb na jednoho z nich, převodím, keréž já svrchupsaný Pešík měl sem po bratru svém nebožtíku a bratr muoj od pana Prokopa Zajímače, tak abych se na to nenavracoval ani erbové moji ani kdo jiný mým právem. Tomu na svědomí já svrchupsaný Pešík svú vlastní pečet k tomuto listu jsem přivěsil; a připrosil jsem pro lepší jistotu a širší svědomí uro- zených pánuov, pana Jana z Lompnice a na Mezříčí, hajtmana margrabství Morav- ského, pana Ladslava z Wajtmíle a na Znojmě, a urozených vládyk Jiříka Kusého z Mukoděl a na Bohuticích, Jana Lechvického z Zástřizl, Štěpána Kusého z Mu- koděl a na Bedrovicích, Petra z Kyjovic, že sú pečeti své vedle mne k tomuto 69*
z roku 1500. 547 Jakož jmám jeden majestát s visutú pečetí najjasnějšího knížete a pána pana Ladi- slava, Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského slavné paměti, kterýmž z apisuje JMt dva tisíce zlatých uherských panu Janovi Zajímačovi z Kunstatu dobré paměti na městečku Pohořelicích, — a druhý majestát najjasnějšího knížete a pána pana Jiřího krále Českého a margrabí Moravského oc slavné paměti, též na pergameně s visutú pečetí, v němž JMt připisuje svrchupsanému panu Janovi tisíc zlatých na svrchupsaném městečku Pohořelicích, — třetí majestát najjasnějšího knížete a pána pana [Vlladislava, Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského oc, jímž JMt potvrzuje listuov svrchupsaných, — čtvrtý majestát najjasnějšího knížete a pána pana Vladislava, Uherského, Českého oc krále a margrabí Moravského, pána mého najmilostivějšího, kterýmž JMt nedílnému bratru mému dobré paměti panu Janovi z Komárova některé milosti zvláštní přidati ráčil, jakož ten majestát od JMti daný to plněji a šířeji v sobě ukazuje; — kdežto ti všickni majestáti svědčí pánuom Zajímačuom, přišli jsou řádně na svrchupsaného Jana z Komárova bratra mého dobré paměti s dobrú vuolí od urozeného pána pana Prokopa Zajímače z Kunstatu a na Jevišovicích, na mne po smrti jeho jakožto na bratra vlastního jeho. Kdež v témž listu od krále Vladislava JMti, pána mého najmilostivějšího, bratru mému nebožtíku dobré paměti svědčícím stojí: „A kdož by tento list měl s svrchupsaného Jana, erbuov a budúcích jeho dobrú volí a svobodnú, chcem aby tomu příslušalo plné právo všech věcí svrchupsaných.“ Protož já svrchupsaný Pešík dal sem a mocí tohoto listu dávám sám od sebe i od svých erbuo na tu dobrú vuoli i na ty svrchupsané majestáty i na jiné na všecky, ač by který v tomto listu dotknuty nebyly, kteréž mám na svrchupsaném městečku a na mýta i na to na všecko právo své, plnú dobrú voli a svobodnú dávám urozenému vládyce panu Markvartovi Valeckému z Mírova a na Miroslavi, a urozené paní Lidmile z Miroslavě manželce jeho, tak aby on neb jeden z nich k těm ke všem věcem v těch majestátích nahoře dotčených a psaných i jiných ma- jestátích měli tuž moc i též plné právo změniti, zastaviti, prodati a s tím učiniti jakž by se jim zdálo a líbilo, jako s svým vlastním; a to všecko právo své na svrchupsaného Markvarta a na paní Lidmilu manželku jeho neb na jednoho z nich, převodím, keréž já svrchupsaný Pešík měl sem po bratru svém nebožtíku a bratr muoj od pana Prokopa Zajímače, tak abych se na to nenavracoval ani erbové moji ani kdo jiný mým právem. Tomu na svědomí já svrchupsaný Pešík svú vlastní pečet k tomuto listu jsem přivěsil; a připrosil jsem pro lepší jistotu a širší svědomí uro- zených pánuov, pana Jana z Lompnice a na Mezříčí, hajtmana margrabství Morav- ského, pana Ladslava z Wajtmíle a na Znojmě, a urozených vládyk Jiříka Kusého z Mukoděl a na Bohuticích, Jana Lechvického z Zástřizl, Štěpána Kusého z Mu- koděl a na Bedrovicích, Petra z Kyjovic, že sú pečeti své vedle mne k tomuto 69*
Strana 548
548 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina listu přivěsili, sobě i erbuom svým bez škody. Dán v Brně v úterý den sv. Floriana léta oc VC°. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 348. 737. Kunát Pešík z Komárova kvituje Markvarta Valeckého z Mírova a manželku jeho paní Lidmilu z 1010 �l gr., kteréž od nich obdržel za prodej městečka Pohořelic. Datum v Brně v středu před sv. Stanislavem (6. kv.) 1500. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 123; měst. Brn. f. 76 b. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 348. 738. Isidor z Hostimě, kanovník kostela sv. Petra v Brně, pohání Viléma z Pernšteina, že drží v opravě lidi poddané ze vsi Radonína a Přibyslavic, kteříž lidé příslušejí k faře Přiby- slavské, a táž fara k prebendě jeho náleží. Datum fer. VI die sanctae Sophiae [15. května 1500. Kn. půh. v zemsk. arch. Brn. č. 6 fol. 93. 739. Vilém z Pernšteina pohání Michala z Ejcingu a z Hrádku z nedodržení smlouvy otcem jeho. 1500, 15. května. — Brn. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně, č. 6. f. 95 a. L. 1500, sedění druhé fer. VI die Scte Zoffiie virg. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, pohoní pana Michala z Ey- czingu a z Hrádku z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu do Brna, z XVIIII set kop a ze XLIII kop; a tu jemu vinu dávám, že jest otec jeho ne- božtík pan Štefan dosti smlúvě neudělal, kterúž jest pan Krajíř Wolfgang mezi mnú a jím udělal, a potom pan Ctibor z Cimburka a pan Václav z Bozkovic a on drže otce svého statek, toto mi napraviti podle smluv nechce. Zná-li se, zná se v pravdě; pakli pří, ač jest věc vědoma, chci na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníky činím Zigmunda Valeckého z Mírova a Jana Lechvického z Zá- střizl, oba spolu nebo jednoho z nich na zisk i na ztrátu. Stranou poznamenáno: Tento póhon odložen do druhého práva na žádost pánuov, že se má panu hofmistrovi konec státi na druhém právě. Anno MDII° [1502] tento póhon odložen do druhého práva k žádosti všech pánuov, právu jich bez pohoršení. Actum circa festum S. Cunegundis. Anno domini 1502 post dominicam Reminiscere pan Vilém na rozkázání krále JMti i sám se k tomu poddal, že chce dočekati do druhého práva, svému právu bez škody. Item ustanému právu, kteréž má pan Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, na pana Michala Eyczingara dal jest rok do druhého práva sem do Brna, a jestližeby při tom právě nežádal práva dovedení, aneb pokudžby toho zanechal, že jemu to k žádnej škodě býti nemá. Než kdyžby toho požádal on, neb komužby to poručil, má jemu dopomoženo býti beze všeho prodlévání.
548 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina listu přivěsili, sobě i erbuom svým bez škody. Dán v Brně v úterý den sv. Floriana léta oc VC°. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 348. 737. Kunát Pešík z Komárova kvituje Markvarta Valeckého z Mírova a manželku jeho paní Lidmilu z 1010 �l gr., kteréž od nich obdržel za prodej městečka Pohořelic. Datum v Brně v středu před sv. Stanislavem (6. kv.) 1500. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 123; měst. Brn. f. 76 b. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 348. 738. Isidor z Hostimě, kanovník kostela sv. Petra v Brně, pohání Viléma z Pernšteina, že drží v opravě lidi poddané ze vsi Radonína a Přibyslavic, kteříž lidé příslušejí k faře Přiby- slavské, a táž fara k prebendě jeho náleží. Datum fer. VI die sanctae Sophiae [15. května 1500. Kn. půh. v zemsk. arch. Brn. č. 6 fol. 93. 739. Vilém z Pernšteina pohání Michala z Ejcingu a z Hrádku z nedodržení smlouvy otcem jeho. 1500, 15. května. — Brn. kn. půhonů v zemsk. arch. v Brně, č. 6. f. 95 a. L. 1500, sedění druhé fer. VI die Scte Zoffiie virg. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého, pohoní pana Michala z Ey- czingu a z Hrádku z dědin i z zástav oc ku prvnímu panskému sněmu do Brna, z XVIIII set kop a ze XLIII kop; a tu jemu vinu dávám, že jest otec jeho ne- božtík pan Štefan dosti smlúvě neudělal, kterúž jest pan Krajíř Wolfgang mezi mnú a jím udělal, a potom pan Ctibor z Cimburka a pan Václav z Bozkovic a on drže otce svého statek, toto mi napraviti podle smluv nechce. Zná-li se, zná se v pravdě; pakli pří, ač jest věc vědoma, chci na panském nálezu dosti míti. Škody opovídám, poručníky činím Zigmunda Valeckého z Mírova a Jana Lechvického z Zá- střizl, oba spolu nebo jednoho z nich na zisk i na ztrátu. Stranou poznamenáno: Tento póhon odložen do druhého práva na žádost pánuov, že se má panu hofmistrovi konec státi na druhém právě. Anno MDII° [1502] tento póhon odložen do druhého práva k žádosti všech pánuov, právu jich bez pohoršení. Actum circa festum S. Cunegundis. Anno domini 1502 post dominicam Reminiscere pan Vilém na rozkázání krále JMti i sám se k tomu poddal, že chce dočekati do druhého práva, svému právu bez škody. Item ustanému právu, kteréž má pan Vilém z Pernšteina, najvyšší hofmistr království Českého, na pana Michala Eyczingara dal jest rok do druhého práva sem do Brna, a jestližeby při tom právě nežádal práva dovedení, aneb pokudžby toho zanechal, že jemu to k žádnej škodě býti nemá. Než kdyžby toho požádal on, neb komužby to poručil, má jemu dopomoženo býti beze všeho prodlévání.
Strana 549
z roku 1500. 549 740. Matoušek z Dřevohostic Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky zemské dvůr Mydlovarský. V Olomouci 1500, 24. června. — DOlom. kv. č. 16 f. 17 b. Mathúšek z Dřevohostic Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru krá- lovstvie Českého, a jeho erbóm dvuor svuoj Mydlovarský dědičný svobodný nezá- vadný . . . ve dsky vkládám a vpisuji ku pravému dědictví a k dědičnému požívání. 741. Vilím z Pernšteina vyznává, že obtěžoval Horní a Dolní město Přerov vyčepováním panského vína a že od toho upouští. Na Hranicích 1500, 10. srpna. — Arch. zem. v Brně, Pamětní kn. Tovač. fol. 166 b. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyžší hofmistr království Českého, pán a pravý dědic panství Přerovského i z svými erby a budoucími potomky, pány Přerovskými, vyznáváme . . . že pilně váživše obtížení, kteráž jsme mnohá vzkládali na moudré a opatrné purgmistry a rady i na všecku obec města Přerova Horního i Dolního na kopci, i tudíž na vsi k panství Přerovskému příslušející; kteréžto ob- tížnosti ač mnohé byly sou od nás na ně vzkládány nespravedlivě, však proto volně beze všech odporuov všecko, co sme na ně vzložili, nesli sou jakožto věrní poddaní pánu svému. Mezi kterýmižto obtížnostmi tato největší jest, že sme je šenky vin- nejmi obtěžovali, jim svá vína šenkovati dávajíc: kdež skrze takovou věc lidé naši na živnostech svých sou scházeli, souc našimi šenky zaměsknáni, svejch sou volně hleděti nemohli. Kdež my napřed patřivše na to, že poddané své před křivdami, kdo by je poddanejm našim činiti chtěl, hájiti jich povinni sme, nad to jim nespra- vedlnosti sami od sebe činiti nemáme; i myslíce napřed v tom na duši svou a potom na víru, kterouž sme od nich vždycky shledávali poddaně, i na rozmnožení lidí našich v městě Přerově Dolním i Horním na kopci, i ve všech vsech, které k tomu panství držíme aneb napotom k živnosti své přikoupíme, sňali sme a tímto listem snímáme [ . .. . . . . ], slibujíce svou dobrou vírú křesťanskou beze vší lsti sami za se, za erby své i potomní pány Přerovské, že vín svých do města Přerova Dolního i Hor- ního na kopci ani do vsí k témuž panství příslušejících, kteréž nyní držíme neb napotom držeti budeme, šenkovati dávati nemáme na budoucí věčné časy pod žádnú vymyšlenou barvou. Než poddaní naši mají a moci budou vína sobě kupovati a šen- kovati, bezpečni souc od nás i od erbuov našich i potomních pánuo Přerovských, že jim svými víny v šencích žádné překážky činiti nemáme na budoucí věčné časy, tak jakož sme se lidem svým pod svými věrami zapsali, a to máme i s erby svými a potomními pány věrně a právě zdržeti a zachovati. A též dostalo-li by se komu po nás to panství buď prodajem, dáním neb poručením neb frejmarkem neb zástavou,
z roku 1500. 549 740. Matoušek z Dřevohostic Vilémovi z Pernšteina vkládá ve dsky zemské dvůr Mydlovarský. V Olomouci 1500, 24. června. — DOlom. kv. č. 16 f. 17 b. Mathúšek z Dřevohostic Vilémovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru krá- lovstvie Českého, a jeho erbóm dvuor svuoj Mydlovarský dědičný svobodný nezá- vadný . . . ve dsky vkládám a vpisuji ku pravému dědictví a k dědičnému požívání. 741. Vilím z Pernšteina vyznává, že obtěžoval Horní a Dolní město Přerov vyčepováním panského vína a že od toho upouští. Na Hranicích 1500, 10. srpna. — Arch. zem. v Brně, Pamětní kn. Tovač. fol. 166 b. Vilém z Pernšteina a na Helfenšteině, nejvyžší hofmistr království Českého, pán a pravý dědic panství Přerovského i z svými erby a budoucími potomky, pány Přerovskými, vyznáváme . . . že pilně váživše obtížení, kteráž jsme mnohá vzkládali na moudré a opatrné purgmistry a rady i na všecku obec města Přerova Horního i Dolního na kopci, i tudíž na vsi k panství Přerovskému příslušející; kteréžto ob- tížnosti ač mnohé byly sou od nás na ně vzkládány nespravedlivě, však proto volně beze všech odporuov všecko, co sme na ně vzložili, nesli sou jakožto věrní poddaní pánu svému. Mezi kterýmižto obtížnostmi tato největší jest, že sme je šenky vin- nejmi obtěžovali, jim svá vína šenkovati dávajíc: kdež skrze takovou věc lidé naši na živnostech svých sou scházeli, souc našimi šenky zaměsknáni, svejch sou volně hleděti nemohli. Kdež my napřed patřivše na to, že poddané své před křivdami, kdo by je poddanejm našim činiti chtěl, hájiti jich povinni sme, nad to jim nespra- vedlnosti sami od sebe činiti nemáme; i myslíce napřed v tom na duši svou a potom na víru, kterouž sme od nich vždycky shledávali poddaně, i na rozmnožení lidí našich v městě Přerově Dolním i Horním na kopci, i ve všech vsech, které k tomu panství držíme aneb napotom k živnosti své přikoupíme, sňali sme a tímto listem snímáme [ . .. . . . . ], slibujíce svou dobrou vírú křesťanskou beze vší lsti sami za se, za erby své i potomní pány Přerovské, že vín svých do města Přerova Dolního i Hor- ního na kopci ani do vsí k témuž panství příslušejících, kteréž nyní držíme neb napotom držeti budeme, šenkovati dávati nemáme na budoucí věčné časy pod žádnú vymyšlenou barvou. Než poddaní naši mají a moci budou vína sobě kupovati a šen- kovati, bezpečni souc od nás i od erbuov našich i potomních pánuo Přerovských, že jim svými víny v šencích žádné překážky činiti nemáme na budoucí věčné časy, tak jakož sme se lidem svým pod svými věrami zapsali, a to máme i s erby svými a potomními pány věrně a právě zdržeti a zachovati. A též dostalo-li by se komu po nás to panství buď prodajem, dáním neb poručením neb frejmarkem neb zástavou,
Strana 550
550 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ti všickni páni, kdo by toho v držení vešli, mají a povinni budou lidi na tom panství při tom zachovati, což se nahoře píše. Tomu na svědomí a potvrzení a lepší jistotu zdržení svou vlastní pečet k tomuto listu sme přivěsili. Dán na Hranicích v pondělí den svatého Vavřince léta Páně tisícího pětistého. 742. Vilím z Pernšteina osvobozuje město Třebíč od čepování panského vína. Na Třebíči 1500, 5. září. — Orig. perg. v arch. města Třebíče. Vilém z Pernšteina . . . že znamenavše poddanost i povolnost múdrých a opa- trných purgmistruov a rady i všie obce města Třebíče, kteréž v zápisiech svých dr- žíme, že jsú věrně a poddaně všecko činili, co jsme na ně vzkládali, žádných ob- tížností, ač jsme kdy které vzložili na ně, sobě neobtěžujíc; kdež my myslíce na to, abychom tu poddanost, kterú jsme od nich znali i skutečně seznávali, milostí svú zase nahradili, netoliko aby od nás aneb dědicuov našiech jim ta milost platna byla, ale od každého toho, kdo by to město Třebíč držel naším neb dědicuov našich právem, aby túto milostí městu Třebíči od nás učiněnú žádný hýbati nemohl, kdo by to koli naším právem držel. Protož tuto milost jim činíme, jakož jsme svrchupsanému městu našemu zápisnému vína k šenkování dávali, kdež jsme v tom poddaných svých obtížnost seznali, že jsú tudy na živnostech svých hynuli; i obmýšlejíce jim v té věci nahrazení, jim slibujem svú dobrú věrú sami od sebe i od svých dědicuov, že jim vín svých k šenkování dávati nemáme tak dlúho a dotud, dokud je neb dědicové naši držíme, ani ti, ač by je kdo od nás neb dědicuov našich drželi naším právem oc Pakli by je kdo mimo tuto milost naši jim učiněnú tisknúti chtěl, kdo by je naším právem držel, tehdy tímto naším zápisem se takovému každému měšťané svrchupsaní brániti mohú, ač bychom jich komu odbyli my neb dědicové naši aneb potomci naši, kdo by je koli naším právem drželi, ale ostřeže nás pán Buoh té potřeby, pro kterú bychom jich odbyti jměli pro jejich věrnost a poddanost. Tomu na svědomí a na potvrzení pečet naši vlastní dali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Třebíči v sobotu před narozením Matky boží léta Páně tisícieho pětistého. 743. Vilím z Pernšteina osvobozuje městečko Měřín i vsi k probošství Měřínskému příslu- šející kláštera Třebíckého od šenkování panského vína. Datum na Třebíči v pondělí před na- rozením Matky Boží [7. září] 1500. Opis nový v zemsk. arch. Mor., Bočkova sbírka. 744. (CCCII.) List věnný paní Bohunce z Pernšteina na XM f. uherských od pana Jindřicha z Lipého. Na Krumlově 1500, 8. září. — Cod. Pernst. musea král. Čes. f. 50 b—51. Já Jindřich z Lipého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s svými erby vyznávám . . . že jsem dlužen pravého a spravedlivého dluhu věnného XM f. uherských,
550 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina ti všickni páni, kdo by toho v držení vešli, mají a povinni budou lidi na tom panství při tom zachovati, což se nahoře píše. Tomu na svědomí a potvrzení a lepší jistotu zdržení svou vlastní pečet k tomuto listu sme přivěsili. Dán na Hranicích v pondělí den svatého Vavřince léta Páně tisícího pětistého. 742. Vilím z Pernšteina osvobozuje město Třebíč od čepování panského vína. Na Třebíči 1500, 5. září. — Orig. perg. v arch. města Třebíče. Vilém z Pernšteina . . . že znamenavše poddanost i povolnost múdrých a opa- trných purgmistruov a rady i všie obce města Třebíče, kteréž v zápisiech svých dr- žíme, že jsú věrně a poddaně všecko činili, co jsme na ně vzkládali, žádných ob- tížností, ač jsme kdy které vzložili na ně, sobě neobtěžujíc; kdež my myslíce na to, abychom tu poddanost, kterú jsme od nich znali i skutečně seznávali, milostí svú zase nahradili, netoliko aby od nás aneb dědicuov našiech jim ta milost platna byla, ale od každého toho, kdo by to město Třebíč držel naším neb dědicuov našich právem, aby túto milostí městu Třebíči od nás učiněnú žádný hýbati nemohl, kdo by to koli naším právem držel. Protož tuto milost jim činíme, jakož jsme svrchupsanému městu našemu zápisnému vína k šenkování dávali, kdež jsme v tom poddaných svých obtížnost seznali, že jsú tudy na živnostech svých hynuli; i obmýšlejíce jim v té věci nahrazení, jim slibujem svú dobrú věrú sami od sebe i od svých dědicuov, že jim vín svých k šenkování dávati nemáme tak dlúho a dotud, dokud je neb dědicové naši držíme, ani ti, ač by je kdo od nás neb dědicuov našich drželi naším právem oc Pakli by je kdo mimo tuto milost naši jim učiněnú tisknúti chtěl, kdo by je naším právem držel, tehdy tímto naším zápisem se takovému každému měšťané svrchupsaní brániti mohú, ač bychom jich komu odbyli my neb dědicové naši aneb potomci naši, kdo by je koli naším právem drželi, ale ostřeže nás pán Buoh té potřeby, pro kterú bychom jich odbyti jměli pro jejich věrnost a poddanost. Tomu na svědomí a na potvrzení pečet naši vlastní dali jsme přivěsiti k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Třebíči v sobotu před narozením Matky boží léta Páně tisícieho pětistého. 743. Vilím z Pernšteina osvobozuje městečko Měřín i vsi k probošství Měřínskému příslu- šející kláštera Třebíckého od šenkování panského vína. Datum na Třebíči v pondělí před na- rozením Matky Boží [7. září] 1500. Opis nový v zemsk. arch. Mor., Bočkova sbírka. 744. (CCCII.) List věnný paní Bohunce z Pernšteina na XM f. uherských od pana Jindřicha z Lipého. Na Krumlově 1500, 8. září. — Cod. Pernst. musea král. Čes. f. 50 b—51. Já Jindřich z Lipého, najvyššie maršálek královstvie Českého, i s svými erby vyznávám . . . že jsem dlužen pravého a spravedlivého dluhu věnného XM f. uherských,
Strana 551
z roku 1500. 551 za každý zlatý počítajíc třidceti grošuov bílých českých širokých stříbrných rázu Pražského, urozené paní paní Bohunce z Pernšteina, manželce mé milé, a k jejím věrným rukám urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, naj- vyššiemu hofmistru královstvie Českého, a urozené paní paní Johance z Liblic, man- želce svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina, a urozeným pánóm, panu Janovi a panu Vojtěchovi bratřím z Pernšteina vlastním, panu otci a paní mateři a bratřím vlastním svrchupsané paní Bohunky, manželky mé milé. Kterúžto sumu svrchupsanú já svrchupsaný Jindřich z Lipého mám a slibuji svú dobrú věrú křesťanskú beze všie zlé lsti jí paní Bohunce manželce mé milej a jejím věrným rukám svrchupsaným ve dcky zemské v Moravě vložiti a vepsati, svým nákladem a prací, na svém vlastním dědicstvie čistém svobodném, žádnému nezávadném, jmenovitě na Kurdějově, na Kobylém a na rybníce Jezeře, na Pavlo- vicích a rybníku Pavlovském a na Zaječím, což tu mám, na Brumovicích, na Šak- vicích i na všech užitciech a požitcích, kterými se jmény jmenovati mohú, k těm vsem příslušejících, nic sobě tu práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nepozůstavuje, a to podle práva země Moravské to čistiti a svoboditi po dckách vložení před židy, před křesťany i před jinými věnnými právy za plná tři léta pořad zběhlá, tak jakž země Moravská za právo má, a to věnné právo hned na najprvnějším sněmu panském aneb konečně na druhém po datum listu tohoto, když dcky zemské v Brně otevřeny budú, vepsati a vložiti beze všech odtahuov. A my Ladslav z Bozkovic a na Třebové, najvyššie komorník markrabstvie Moravského, Albrecht z Šternberka a na Holešově, Jiřík z Vlašimě a na Úsově, Prokop Zajímač z Kunstatu a na Jevišovicích, Ladslav z Waitmille a na Znojmě, Jakub z Šárova a na Krumsíně, najvyššie hofrychtéř markrabstvie Moravského, Blud z Kralic, Jan Zelený z Říčan a na Krhově, rukojmie s ním svrchupsaným panem Jindřichem a zaň, všickni vespolek slibujem svú dobrú věrú křesťanskú, rukú spo- lečnú a nerozdílnú to všecko, co se nahoře píše, zdržeti, svoboditi jí svrchupsané paní Bohunce z Pernšteina a jejím věrným rukám svrchupsaným beze všech for- teluov a zmatkuov všelijakých. Pakli bychom toho všeho nebo na díle neučinili a nenaplnili aneb ve dcky zemské nevložili ... pravé a obyčejné ležení do města Brna. A kdož by tento list měl od svrchupsané paní Bohunky aneb jejích věrných ruk svrchupsaných dobrú a svobodnú vuolí, ten aby jměl a jmíti bude tuž moc i též plné právo k těm ke všem věcem v tomto listu zapsaným, jako oni sami vě- řitelé naši svrchupsaní. Tomu všemu na svědomí a pro lepší jistotu my svrchu- psaný jistec i rukojmie své vlastní pečeti s naším jistým vědomím k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově v úterý na den Narození panny Marie, léta od narození Syna božího tisícího pětistého počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 349.
z roku 1500. 551 za každý zlatý počítajíc třidceti grošuov bílých českých širokých stříbrných rázu Pražského, urozené paní paní Bohunce z Pernšteina, manželce mé milé, a k jejím věrným rukám urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, naj- vyššiemu hofmistru královstvie Českého, a urozené paní paní Johance z Liblic, man- želce svrchupsaného pana Viléma z Pernšteina, a urozeným pánóm, panu Janovi a panu Vojtěchovi bratřím z Pernšteina vlastním, panu otci a paní mateři a bratřím vlastním svrchupsané paní Bohunky, manželky mé milé. Kterúžto sumu svrchupsanú já svrchupsaný Jindřich z Lipého mám a slibuji svú dobrú věrú křesťanskú beze všie zlé lsti jí paní Bohunce manželce mé milej a jejím věrným rukám svrchupsaným ve dcky zemské v Moravě vložiti a vepsati, svým nákladem a prací, na svém vlastním dědicstvie čistém svobodném, žádnému nezávadném, jmenovitě na Kurdějově, na Kobylém a na rybníce Jezeře, na Pavlo- vicích a rybníku Pavlovském a na Zaječím, což tu mám, na Brumovicích, na Šak- vicích i na všech užitciech a požitcích, kterými se jmény jmenovati mohú, k těm vsem příslušejících, nic sobě tu práva, panstvie ani kterého vlastenstvie nepozůstavuje, a to podle práva země Moravské to čistiti a svoboditi po dckách vložení před židy, před křesťany i před jinými věnnými právy za plná tři léta pořad zběhlá, tak jakž země Moravská za právo má, a to věnné právo hned na najprvnějším sněmu panském aneb konečně na druhém po datum listu tohoto, když dcky zemské v Brně otevřeny budú, vepsati a vložiti beze všech odtahuov. A my Ladslav z Bozkovic a na Třebové, najvyššie komorník markrabstvie Moravského, Albrecht z Šternberka a na Holešově, Jiřík z Vlašimě a na Úsově, Prokop Zajímač z Kunstatu a na Jevišovicích, Ladslav z Waitmille a na Znojmě, Jakub z Šárova a na Krumsíně, najvyššie hofrychtéř markrabstvie Moravského, Blud z Kralic, Jan Zelený z Říčan a na Krhově, rukojmie s ním svrchupsaným panem Jindřichem a zaň, všickni vespolek slibujem svú dobrú věrú křesťanskú, rukú spo- lečnú a nerozdílnú to všecko, co se nahoře píše, zdržeti, svoboditi jí svrchupsané paní Bohunce z Pernšteina a jejím věrným rukám svrchupsaným beze všech for- teluov a zmatkuov všelijakých. Pakli bychom toho všeho nebo na díle neučinili a nenaplnili aneb ve dcky zemské nevložili ... pravé a obyčejné ležení do města Brna. A kdož by tento list měl od svrchupsané paní Bohunky aneb jejích věrných ruk svrchupsaných dobrú a svobodnú vuolí, ten aby jměl a jmíti bude tuž moc i též plné právo k těm ke všem věcem v tomto listu zapsaným, jako oni sami vě- řitelé naši svrchupsaní. Tomu všemu na svědomí a pro lepší jistotu my svrchu- psaný jistec i rukojmie své vlastní pečeti s naším jistým vědomím k tomuto listu jsme přivěsili. Jenž jest dán a psán na Krumlově v úterý na den Narození panny Marie, léta od narození Syna božího tisícího pětistého počítajíc. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 349.
Strana 552
552 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 745. (b. II.) Smlúva o Přibyslavský desátek mezi panem Vilémem z Pernšteina a knězem Isodorem, kanovníkem Brněnským. V Brně 1500, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 418; arch. měst. Brn. f. 136. Léta Páně tisícého pětistého ve čtvrtek den s. Lamperta stala se jest smlúva dobrovolná námi Janem z Lompnice a na Meziříčí, hajtmanem markrabstvie Morav- ského oc, Ladslavem z Bozkovic a na Třebové, najvyššiem komorníkem téhož mar- krabstvie, Hynkem z Ludanic a na Rokytnici, a Zigmundem Valecským z Mírova, mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyššiem hof- mistrem královstvie Českého s jedné, a knězem Isodorem kanovníkem kostela s. Petra v Brně o ten póhon, kterýž jest na pana hofmistra o opravu lidí v Radoníně a v Při- byslavicích učinil, s strany druhé; kdež o to na nás mocně přestali. A my taktlo vypovídáme: aby tu opravu těch lidí v Radoníně a v Přibyslavicích pan hofmistr a jeden syn JMti po něm, které mujžto panstvie v drženie příde, až do své smrti drželi a jí užívali, jako předkové jich páni Sádecští drželi a užívali sú; než po smrti pana hofmistra a JMti syna, kterýžto po něm držeti bude, tou opravú pánóm Sá- deckým povinni nebudú více potom, leč by svú dobrú vuolí sobě je za opravný pány vzíti chtěli. Kdež my svrhupsaní smlúvci k tejto smlúvě na svědomí své vlastní sekrety přitisknúti kázali, a každej straně jeden dali jsme. Datum Brune die oc anno supra scripto. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 350. 746. Vilím z Pernšteina osvobozuje městečka Nové Město a Jimramov a 24 vsi od povinnosti šen- kování panského vína, a Novoměstským dává moc, aby své víno šenkovati a vinopalné ko- řalky páliti mohli. Na Pernšteině 1500, 19. září. — Opis novější v mus. Františkově v Brně. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší hofmistr království Českého, oznamujem tímto listem všem, kdež čten nebo čtouci slyšán bude, že vzhledše na poddanost a ustavičnost víry, kterou sou k nám i k předkům našim činili a uka- zovali, nás se věrně přidržíc jako pánů svých dědičných, opatrní fojtové a konšelé i všecka obec městeček Nového Města a Jimramova i vsí dole psaných, kteréž nyní máme neb napotom miti budem: z Podole, z Petrovic, z M[njichova, z Rokytna, z Vlachovic, z Pohledce, z Zubřího, z Heralce, z Německýho, z Dankovic, z Pělkovic [čti: z Spělkova], z Krásnýho, z Javůrka, z Borovnice, z Pavlovic, z Janovic, z Vicova, z Lišného, z Sulkovce, z Maršovic, z Olešné, z Dlouhýho, z Křídel, z Unčína; my- slíce na to, kudy bychom jim takové poddanosti povolné milostí naší nahradili ob- tížnost, kteráž jest lidem našim k velké překážce, co se vín našich dotejče, které
552 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina 745. (b. II.) Smlúva o Přibyslavský desátek mezi panem Vilémem z Pernšteina a knězem Isodorem, kanovníkem Brněnským. V Brně 1500, 17. září. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 418; arch. měst. Brn. f. 136. Léta Páně tisícého pětistého ve čtvrtek den s. Lamperta stala se jest smlúva dobrovolná námi Janem z Lompnice a na Meziříčí, hajtmanem markrabstvie Morav- ského oc, Ladslavem z Bozkovic a na Třebové, najvyššiem komorníkem téhož mar- krabstvie, Hynkem z Ludanic a na Rokytnici, a Zigmundem Valecským z Mírova, mezi urozeným pánem panem Vilémem z Pernšteina na Helfenšteině najvyššiem hof- mistrem královstvie Českého s jedné, a knězem Isodorem kanovníkem kostela s. Petra v Brně o ten póhon, kterýž jest na pana hofmistra o opravu lidí v Radoníně a v Při- byslavicích učinil, s strany druhé; kdež o to na nás mocně přestali. A my taktlo vypovídáme: aby tu opravu těch lidí v Radoníně a v Přibyslavicích pan hofmistr a jeden syn JMti po něm, které mujžto panstvie v drženie příde, až do své smrti drželi a jí užívali, jako předkové jich páni Sádecští drželi a užívali sú; než po smrti pana hofmistra a JMti syna, kterýžto po něm držeti bude, tou opravú pánóm Sá- deckým povinni nebudú více potom, leč by svú dobrú vuolí sobě je za opravný pány vzíti chtěli. Kdež my svrhupsaní smlúvci k tejto smlúvě na svědomí své vlastní sekrety přitisknúti kázali, a každej straně jeden dali jsme. Datum Brune die oc anno supra scripto. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 350. 746. Vilím z Pernšteina osvobozuje městečka Nové Město a Jimramov a 24 vsi od povinnosti šen- kování panského vína, a Novoměstským dává moc, aby své víno šenkovati a vinopalné ko- řalky páliti mohli. Na Pernšteině 1500, 19. září. — Opis novější v mus. Františkově v Brně. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, nejvyšší hofmistr království Českého, oznamujem tímto listem všem, kdež čten nebo čtouci slyšán bude, že vzhledše na poddanost a ustavičnost víry, kterou sou k nám i k předkům našim činili a uka- zovali, nás se věrně přidržíc jako pánů svých dědičných, opatrní fojtové a konšelé i všecka obec městeček Nového Města a Jimramova i vsí dole psaných, kteréž nyní máme neb napotom miti budem: z Podole, z Petrovic, z M[njichova, z Rokytna, z Vlachovic, z Pohledce, z Zubřího, z Heralce, z Německýho, z Dankovic, z Pělkovic [čti: z Spělkova], z Krásnýho, z Javůrka, z Borovnice, z Pavlovic, z Janovic, z Vicova, z Lišného, z Sulkovce, z Maršovic, z Olešné, z Dlouhýho, z Křídel, z Unčína; my- slíce na to, kudy bychom jim takové poddanosti povolné milostí naší nahradili ob- tížnost, kteráž jest lidem našim k velké překážce, co se vín našich dotejče, které
Strana 553
z roku 1500. 553 sme jim dávali k šenkování; protož pro polechčení lidí našich ty všecky vinné šenky sňali sme a tímto listem mocně snímáme, nýbrž městečku Novému Městu, našim věrným milým Novoměstským tu moc dáváme, by mohli, moc a vůli měli vždy, ny- nější i budoucí, sami sobě pro jich dobré obecné vína šenkovati, též vinopalné ko- řalky páliti, a obojí svobodně a veřejně šenkovati mohli. Slibujíce svou dobrou vírou kře- sťanskou beze vší lsti lidem našim, že my ani dědicové naši ani potomci naši páni Pern- šteinští, kteříž by koliv toho panství v držení vešli, buď dáním, prodáním, poru- čením, frejmarkem, zástavou neb jakýmkoli způsobem, (ale pán Bůh uchovati rač, aby odjíti kdež ten zámek měl od rodu pánův z Pernšteina), že lidem našim svrchu- psaným vín svých k šenkování dávati nemáme ... Jenž jest dán a psán na Pern- šteině v sobotu před svatým Matoušem léta páně tisícího pětistého. 747. Vilém z Pernšteina osvobozuje městečka Doubravník a Nedvědice i 40 vsí od šenkování panského vína. Na Pernšteině 1500, 19. září. — Orig. perg. městečka Doubravníka. Vilém z Pernšteina .. . že vzhlédše na poddanost i ustavičnost viery, kterú jsú k nám i k předkóm našim činili a ukazovali, nás se věrně přidržíc jako pánuov svých dědičných, opatrní fojtové, konšelé i všecka obec městeček Dúbravníka a Ne- dvědice i vsí duole psaných, kteréž nyní máme aneb napotom jmíti budem, z Bo- rače, z Křižovic, z Huslí, z Chřeptova [Křeptova], z Maňové, z Klokočí, z Rakového, z Štěpanovic, z Zahrádky, z Sajřku [Sejřku], z Jámy, z Boru, z Drah[o]tína, z Li- tavy, z Olší, Jestřebí, z Oujezdce, ze Skryjí, z Říkonína, z Lubného, z Jilmového, z Novej Vsi, z Vickova, z Milesinka [Milasína či Milešína?], z Lažan, z Újezda, od Čefr]né Hory, z Ujčova, z Leskovce, z Kovářové, z Čepího, z Chlevského, z Skorotic, z Smrčku, z Klecan, z Černvíra, z Letonic, z Medlanek, z Medlova, z Kadova; i myslíce na to, kudy bychom jim takové poddanosti povolné milostí naší nahradili, obtížnost, kteráž jest lidem našim k veliké překážce, což se vín našich dotýče, které jsme jim dávali k šenkování: protož pro polechčení lidí našich ty všecky vinné šenky sňali jsme . . . Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení svú jsme vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti kázali. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v sobotu před svatým Matúšem, léta od narození Syna božího tisícieho pětistého. 748. Vilím z Pernšteina osvobozuje městečko Bystřici a 62 vsi k zámku Pernšteinu náležející od čepování panského vína. Na Pernšteině 1500, 19. září. — Opis nov. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sb. č. 7050. Vilém z Pernšteina . . . že znamenavše i pilně váživše živnosti poddaných lidí dědičných, věrných milých, opatrných fojtův, purgmistrů i vší obce městečka Archiv Český XVI. 70
z roku 1500. 553 sme jim dávali k šenkování; protož pro polechčení lidí našich ty všecky vinné šenky sňali sme a tímto listem mocně snímáme, nýbrž městečku Novému Městu, našim věrným milým Novoměstským tu moc dáváme, by mohli, moc a vůli měli vždy, ny- nější i budoucí, sami sobě pro jich dobré obecné vína šenkovati, též vinopalné ko- řalky páliti, a obojí svobodně a veřejně šenkovati mohli. Slibujíce svou dobrou vírou kře- sťanskou beze vší lsti lidem našim, že my ani dědicové naši ani potomci naši páni Pern- šteinští, kteříž by koliv toho panství v držení vešli, buď dáním, prodáním, poru- čením, frejmarkem, zástavou neb jakýmkoli způsobem, (ale pán Bůh uchovati rač, aby odjíti kdež ten zámek měl od rodu pánův z Pernšteina), že lidem našim svrchu- psaným vín svých k šenkování dávati nemáme ... Jenž jest dán a psán na Pern- šteině v sobotu před svatým Matoušem léta páně tisícího pětistého. 747. Vilém z Pernšteina osvobozuje městečka Doubravník a Nedvědice i 40 vsí od šenkování panského vína. Na Pernšteině 1500, 19. září. — Orig. perg. městečka Doubravníka. Vilém z Pernšteina .. . že vzhlédše na poddanost i ustavičnost viery, kterú jsú k nám i k předkóm našim činili a ukazovali, nás se věrně přidržíc jako pánuov svých dědičných, opatrní fojtové, konšelé i všecka obec městeček Dúbravníka a Ne- dvědice i vsí duole psaných, kteréž nyní máme aneb napotom jmíti budem, z Bo- rače, z Křižovic, z Huslí, z Chřeptova [Křeptova], z Maňové, z Klokočí, z Rakového, z Štěpanovic, z Zahrádky, z Sajřku [Sejřku], z Jámy, z Boru, z Drah[o]tína, z Li- tavy, z Olší, Jestřebí, z Oujezdce, ze Skryjí, z Říkonína, z Lubného, z Jilmového, z Novej Vsi, z Vickova, z Milesinka [Milasína či Milešína?], z Lažan, z Újezda, od Čefr]né Hory, z Ujčova, z Leskovce, z Kovářové, z Čepího, z Chlevského, z Skorotic, z Smrčku, z Klecan, z Černvíra, z Letonic, z Medlanek, z Medlova, z Kadova; i myslíce na to, kudy bychom jim takové poddanosti povolné milostí naší nahradili, obtížnost, kteráž jest lidem našim k veliké překážce, což se vín našich dotýče, které jsme jim dávali k šenkování: protož pro polechčení lidí našich ty všecky vinné šenky sňali jsme . . . Tomu na svědomí a pro lepší jistotu zdržení svú jsme vlastní pečet k tomuto listu přivěsiti kázali. Jenž jest dán a psán na Pernšteině v sobotu před svatým Matúšem, léta od narození Syna božího tisícieho pětistého. 748. Vilím z Pernšteina osvobozuje městečko Bystřici a 62 vsi k zámku Pernšteinu náležející od čepování panského vína. Na Pernšteině 1500, 19. září. — Opis nov. v zemsk. arch. v Brně, Bočkova sb. č. 7050. Vilém z Pernšteina . . . že znamenavše i pilně váživše živnosti poddaných lidí dědičných, věrných milých, opatrných fojtův, purgmistrů i vší obce městečka Archiv Český XVI. 70
Strana 554
554 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Bystřice i všech vsí dolepsaných, kteréž jsú zejména napsány: z Věchňova, Bratru- šína, z Kozlova, z Dvořištěk [Dvořiště], z Pivonic, z Vrtěříže, z Štěpánova, [z] Švarce, z Koroužnýho, z Volešničky, z Lesoňovic, z Porovce [nyní Borovec], z Brťoví, z Bolešína, z Hanebnice [?], z Prosetína, ze Čtyr Dvorů, z Křtěnova, z Hodonína, z Rovečnýho, z Trestného Velkého, z Trestného Malého, z Chlumu, z Víru, z Vě- stína Velikého, z Věstína Malého, z Hlubokého, z Korouhvice, z Polomi, z Niklovic, z Veselíčka, z Dalečína, z Strachojova, z Ubyšinka Malého [nyní Ubušinek], z Uby- šinka Velkého [nyní Ubušín], z Nedvězíčka, [z] Lhoty, z Bohouňova, z Domanína, z Domanínka, z Písečnýho, z Ditohova, [z] Žďanic, z Karasejna, z Chudobína, z Voj- těchova, z Kundratic, z Rovnýho, z Divišova, z Albrechtic, z Rosoch, z Blažejoviček, z Rotkova, z Blažkova, z Režné, z Dvořiště, z Jablonovýho, z Vežného, [z] Zlatkova, z Janoviček, z Byšovce, z Crhova, které k zámku našemu Pernšteinu držíme aneb nápotom z daru božího ještě držeti budem, kterejm sme dlužni dobře činiti a s nich to, co by bylo na ně námi vzloženo, snímati, ještoby jejich obtížení bylo, aby to na nich na potomní časy nezůstalo ... [jako v listě Třebíčském str. 550 č. 742]. Tomu na svědomí pečet naši vlastní kázali sme přivěsiti k tomuto listu, jenž jest dán a psán na Pernšteině v sobotu před svatým Matoušem léta páně tisícího pětistého oc. 749. Zápis v deskách památných o přiznání se Kryštofa, Jindřicha a Jetřicha bratří z Gut- šteina před sněmem vší obce království Českého na hradě Pražském, že řád a právo ve všem zachovati chtějí, jako jiní obyvatelé, a s Půtou z Risenberka a Švihova najvyš. sudím král. Česk., a s Henrychem z Švamberka pokoj a mír zachovati chtějí. Poslem na to ze všeho sněmu byl první z pánův: Vilém z Pernšteina, nejvyšší hofmistr. Datum v pátek po sv. Remigii (2. října) 1500. Arch. Třeboňský Fam. Guttenstein. 750. Vilím z Pernšteina slibuje, že nechce navracovati se na škody, kteréž zátopou rybníku Jana z Lomnice poddaným lidem jeho ze vsi Svinův (u Vel. Meziříčí) se staly. Na Pardubicích 1500, 5. prosince. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. f. 292 b. Já Vilém z Pernšteina . . . že jakož jest zatopil lidem mým z Svinuov uro- zený pán pan Jan z Lomnice a na Mezeříčí, hajtman markrabství Moravského, lesy, lúky rybníkem Chlestovským [nyní Chlostov], kdež jsú na to jezdili urozené vládyky, pan Zigmund Valecký z Mírova a na Pozdětíně, pan Blud z Kralic, jsúc od nás na to vysláni, i ohledavše ty zátopy, oddali jsú lidem mým jiné lesy a lúky, kdež jsú lidé moji to z zadosti [sic] přijali; jakož to oddání všecko vymezeno jest vedle obyčeje dostatečně, jakož mi jistec na to list, svrchupsaný pan Jan z Lomnice, udělal, v kterémžto listu zapisuje se tomu dosti všemu činiti, jakož ten list to v sobě šíře
554 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Bystřice i všech vsí dolepsaných, kteréž jsú zejména napsány: z Věchňova, Bratru- šína, z Kozlova, z Dvořištěk [Dvořiště], z Pivonic, z Vrtěříže, z Štěpánova, [z] Švarce, z Koroužnýho, z Volešničky, z Lesoňovic, z Porovce [nyní Borovec], z Brťoví, z Bolešína, z Hanebnice [?], z Prosetína, ze Čtyr Dvorů, z Křtěnova, z Hodonína, z Rovečnýho, z Trestného Velkého, z Trestného Malého, z Chlumu, z Víru, z Vě- stína Velikého, z Věstína Malého, z Hlubokého, z Korouhvice, z Polomi, z Niklovic, z Veselíčka, z Dalečína, z Strachojova, z Ubyšinka Malého [nyní Ubušinek], z Uby- šinka Velkého [nyní Ubušín], z Nedvězíčka, [z] Lhoty, z Bohouňova, z Domanína, z Domanínka, z Písečnýho, z Ditohova, [z] Žďanic, z Karasejna, z Chudobína, z Voj- těchova, z Kundratic, z Rovnýho, z Divišova, z Albrechtic, z Rosoch, z Blažejoviček, z Rotkova, z Blažkova, z Režné, z Dvořiště, z Jablonovýho, z Vežného, [z] Zlatkova, z Janoviček, z Byšovce, z Crhova, které k zámku našemu Pernšteinu držíme aneb nápotom z daru božího ještě držeti budem, kterejm sme dlužni dobře činiti a s nich to, co by bylo na ně námi vzloženo, snímati, ještoby jejich obtížení bylo, aby to na nich na potomní časy nezůstalo ... [jako v listě Třebíčském str. 550 č. 742]. Tomu na svědomí pečet naši vlastní kázali sme přivěsiti k tomuto listu, jenž jest dán a psán na Pernšteině v sobotu před svatým Matoušem léta páně tisícího pětistého oc. 749. Zápis v deskách památných o přiznání se Kryštofa, Jindřicha a Jetřicha bratří z Gut- šteina před sněmem vší obce království Českého na hradě Pražském, že řád a právo ve všem zachovati chtějí, jako jiní obyvatelé, a s Půtou z Risenberka a Švihova najvyš. sudím král. Česk., a s Henrychem z Švamberka pokoj a mír zachovati chtějí. Poslem na to ze všeho sněmu byl první z pánův: Vilém z Pernšteina, nejvyšší hofmistr. Datum v pátek po sv. Remigii (2. října) 1500. Arch. Třeboňský Fam. Guttenstein. 750. Vilím z Pernšteina slibuje, že nechce navracovati se na škody, kteréž zátopou rybníku Jana z Lomnice poddaným lidem jeho ze vsi Svinův (u Vel. Meziříčí) se staly. Na Pardubicích 1500, 5. prosince. — Cod. Pernst. arch. měst. Brn. f. 292 b. Já Vilém z Pernšteina . . . že jakož jest zatopil lidem mým z Svinuov uro- zený pán pan Jan z Lomnice a na Mezeříčí, hajtman markrabství Moravského, lesy, lúky rybníkem Chlestovským [nyní Chlostov], kdež jsú na to jezdili urozené vládyky, pan Zigmund Valecký z Mírova a na Pozdětíně, pan Blud z Kralic, jsúc od nás na to vysláni, i ohledavše ty zátopy, oddali jsú lidem mým jiné lesy a lúky, kdež jsú lidé moji to z zadosti [sic] přijali; jakož to oddání všecko vymezeno jest vedle obyčeje dostatečně, jakož mi jistec na to list, svrchupsaný pan Jan z Lomnice, udělal, v kterémžto listu zapisuje se tomu dosti všemu činiti, jakož ten list to v sobě šíře
Strana 555
z roku 1500. 555 všecko ukazuje. A protož já Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr království Če- ského, slibuji sám za se i za své erby i potomní pány Pernšteinské, že to mám věrně, právě a ctně zdržeti a na škody tou zátopou udělané jse nenavracovati na budúcí věčné časy, poněvadž jest lidem mým oddáno. Tomu na svědomí svú vlastní pečeť k tomuto listu jsem přivěsiti rozkázal; a pro širšie a lepšie zdržení připrosil sem urozených vládyk, pana Zigmunda Valeckého z Mírova a na Pozdětíně, a pana Bluda z Kralic, kteříž jsú na to vysláni byli, že jsú své pečeti podle mé na svědomí při- věsili k tomuto listu, sobě i erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v sobotu před svatým Mikulášem, na Pardubicích, léta páně tisícého pětistého. 751. (n. XIII.) Zápis od pana Hynka z Kunstatu panu Vilémovi z Pernsteina, co se Bělé [u Něm. Brodu] a vsí dotýče. 1500, 31. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 398; arch. měst. Brn. f. 132. Já Hynek z Kunstatu oc vyznávám ... že jakož mám list na pergameně s rukojmiemi s visutými pečetmi na urozeného pana Viléma z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, ujce mého milého, na tisíc zlatých uherských, v kterémž tisíci zlatých držiem od JMti městečko Bělou, městečko Sla- panov, Feffn]dorf, ves Mukaprun, M[illperk a Puchperk*) se všiem toho zboží pří- slušenstviem, tak jakož ten list s rukojmiemi mně od pana ujce mého udělaný plněji to v sobě ukazuje a zavírá. Kdež pán maje úmysl své vyplatiti, k mé prozbě při mně jest toho nechati ráčil, však v takový zpuosob: kdyby mi koli dal pan ujec neb dědicové JMti napřed puol léta věděti při kterémkoli času, chtíc ode mne jmíti a mně mou sumu položiti, tehdy mám jiem ten list mně ode pana hofmistra udělaný vrátiti a toho městečka s těmi vsmi postúpiti se všiem příslušenstvím a svú sumu přijíti. Pakli by pán Buch pana hofmistra i dědicuov smrti neuchoval, tehdy když by mi napřed puol léta dal věděti při kterémkoli času urozený pán pan Jindřich z Lipého, najvyššie maršálek královstvie Českého, mám jemu toho postúpiti se všiem příslu- šenstviem, tak jako panu hofmistrovi samému aneb dědicóm jeho. A to mám a sli- buji svú dobrú čistú vírú křesťanskú beze vší zlé lsti zdržeti a zachovati a všemu tomu dosti učiniti, což se v tomto listu píše, beze všech odporuov, a své vezma, což na tom mám, panu hofmistrovi neb dědicóm JMti a po nich panu maršálkovi zboží svrchupsaného postúpiti. Pakli by mne pán Buoh smrti neuchoval, tehdy urozený pán pan Jan Boček z Kunstatu a na Polné, pán a otec muoj milý, má tomu všemu dosti učiniti, což se v tomto listu píše, jakož jest k tomu svú pečet vedle mé při- tisknúti ráčil. Pakli by pán Buoh i pana otce mého smrti neuchoval, tehdy ten, kdož by nebo ti našiem statkem vládli, tomu všemu dosti učiniti mají a povinni sú, což se v tomto listu píše, beze všech odporuov. 70*
z roku 1500. 555 všecko ukazuje. A protož já Vilém z Pernšteina, najvyššie hofmistr království Če- ského, slibuji sám za se i za své erby i potomní pány Pernšteinské, že to mám věrně, právě a ctně zdržeti a na škody tou zátopou udělané jse nenavracovati na budúcí věčné časy, poněvadž jest lidem mým oddáno. Tomu na svědomí svú vlastní pečeť k tomuto listu jsem přivěsiti rozkázal; a pro širšie a lepšie zdržení připrosil sem urozených vládyk, pana Zigmunda Valeckého z Mírova a na Pozdětíně, a pana Bluda z Kralic, kteříž jsú na to vysláni byli, že jsú své pečeti podle mé na svědomí při- věsili k tomuto listu, sobě i erbóm svým bez škody. Jenž jest dán a psán v sobotu před svatým Mikulášem, na Pardubicích, léta páně tisícého pětistého. 751. (n. XIII.) Zápis od pana Hynka z Kunstatu panu Vilémovi z Pernsteina, co se Bělé [u Něm. Brodu] a vsí dotýče. 1500, 31. prosince. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. 398; arch. měst. Brn. f. 132. Já Hynek z Kunstatu oc vyznávám ... že jakož mám list na pergameně s rukojmiemi s visutými pečetmi na urozeného pana Viléma z Pernšteina na Helfen- šteině, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, ujce mého milého, na tisíc zlatých uherských, v kterémž tisíci zlatých držiem od JMti městečko Bělou, městečko Sla- panov, Feffn]dorf, ves Mukaprun, M[illperk a Puchperk*) se všiem toho zboží pří- slušenstviem, tak jakož ten list s rukojmiemi mně od pana ujce mého udělaný plněji to v sobě ukazuje a zavírá. Kdež pán maje úmysl své vyplatiti, k mé prozbě při mně jest toho nechati ráčil, však v takový zpuosob: kdyby mi koli dal pan ujec neb dědicové JMti napřed puol léta věděti při kterémkoli času, chtíc ode mne jmíti a mně mou sumu položiti, tehdy mám jiem ten list mně ode pana hofmistra udělaný vrátiti a toho městečka s těmi vsmi postúpiti se všiem příslušenstvím a svú sumu přijíti. Pakli by pán Buch pana hofmistra i dědicuov smrti neuchoval, tehdy když by mi napřed puol léta dal věděti při kterémkoli času urozený pán pan Jindřich z Lipého, najvyššie maršálek královstvie Českého, mám jemu toho postúpiti se všiem příslu- šenstviem, tak jako panu hofmistrovi samému aneb dědicóm jeho. A to mám a sli- buji svú dobrú čistú vírú křesťanskú beze vší zlé lsti zdržeti a zachovati a všemu tomu dosti učiniti, což se v tomto listu píše, beze všech odporuov, a své vezma, což na tom mám, panu hofmistrovi neb dědicóm JMti a po nich panu maršálkovi zboží svrchupsaného postúpiti. Pakli by mne pán Buoh smrti neuchoval, tehdy urozený pán pan Jan Boček z Kunstatu a na Polné, pán a otec muoj milý, má tomu všemu dosti učiniti, což se v tomto listu píše, jakož jest k tomu svú pečet vedle mé při- tisknúti ráčil. Pakli by pán Buoh i pana otce mého smrti neuchoval, tehdy ten, kdož by nebo ti našiem statkem vládli, tomu všemu dosti učiniti mají a povinni sú, což se v tomto listu píše, beze všech odporuov. 70*
Strana 556
556 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Tomu na svědomí já Hynek z Kunstatu, Jan Boček z Kunstatu a na Polné, Zich Kubík z Opatova a na Šicndorfě, Jan Němec z Morbochu, Jindřich Vyšemír z Oujezdce přivěsili jsme pečeti své k tomuto listu. Dán oc léta oc 15 ten čtvrtek před Novým létem. Výt. AČ. VI. 539 č. 351. — *) Cod. Pernst. v arch. města Brna má Fefdorf, rozumí se nepochybně Pfaffendorf u Polné. Mukaprun jest patrně Mückenbrunn, Mukařov blíže Štoků. Milperk jest nesrozumitelný; snad jest tak psáno omylem místo Münchsberg, Vojnův Městec. O Puchperku, z něhož zbývá osamělý kostel sv. Kateřiny u Českého Šicndorfu, psal Sedláček v Methodu 1878, 53. 752. Vilém z Pernšteina manželce své Johance z Liblic 15.000 zl. uh. věna na Přerově a Lipníku zapsaných převádí dskami na zámek Plumlov a město Prostějov s příslušenstvím. V Olomouci 1501, 6. ledna. — DOlom. kv. č. 16. f. 20. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého, Johance z Liblic manželce svej, jakož jsem vložil a vepsal věno jejie patnádcte tisíc zlatých uherských na zámku Přerově a na zboží k němu příslušejícím a na městě Lipníku i na jiném zboží k tomu příslušejícím na dědictví svém vlastniem, těch pa- tnádete tisíc zlatých věnných převodím na zámek svuoj Plumlov dědičný, na město Prostějov i na jiné všecko, což k tomu zámku a k tomu městu přísluší, jí při tom tuto milost čině, aby ona toho požívala do své smrti, odtud od žádného splacena nejsúci, však tak, jestliže by v stavu vdovském zuostala. Pakli by stav vdovský pro- měnila, tehdy od erbuov mých nebo od těch, komuž by to příslušelo, muož patnádcti tisíci zlatými uherskými splacena býti. Příjemcím toho převedenie číním se sám jme- novaný Vilém všiem statkem svým, kterýž mám neb mieti budu. 753. (CCCV.) List od kr. Vladislava, jímž dává p. Janovi a p. Vojtěchovi z Pernšt. plat i desátky vinné na lidech kněžských k záduší sv. Petra příslušejících do Brna do jich obú životuov. Na Budíně 1501, 5. února. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk.; reg. král. XXII. č. 411 ve Vídni. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem, že jsme prošeni jménem urozených Jana a Vojtěcha bratří z Pernšteina, věrných našich milých, jakož jsú někteří lidee v městečku jejich dědičném Nosislavi sedící, kteříž kněžím k svatému Petru do Brna příslušejí, abychme jim na těch lidech dva životy dáti a zapsati rá- čili, a oni že jse k tomu dobrovolně podvoliti a to podstúpiti chtí, aby týmž kněžím každý rok třinácte kop grošuov českých rozdílně vydávali, totižto při s. Jiří VIj ſ grošuov a při s. V. tolikéž. A nad to kdyby jich obú [pán Buoh] smrti neuchoval, aby ti lidee, kteříž nyní jsou aneb potom by se postavili na těch kněžských gruntech, i s platem peněžitým při těch kněžích a tom zádušie beze všech úplatkuov zuostali,
556 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina Tomu na svědomí já Hynek z Kunstatu, Jan Boček z Kunstatu a na Polné, Zich Kubík z Opatova a na Šicndorfě, Jan Němec z Morbochu, Jindřich Vyšemír z Oujezdce přivěsili jsme pečeti své k tomuto listu. Dán oc léta oc 15 ten čtvrtek před Novým létem. Výt. AČ. VI. 539 č. 351. — *) Cod. Pernst. v arch. města Brna má Fefdorf, rozumí se nepochybně Pfaffendorf u Polné. Mukaprun jest patrně Mückenbrunn, Mukařov blíže Štoků. Milperk jest nesrozumitelný; snad jest tak psáno omylem místo Münchsberg, Vojnův Městec. O Puchperku, z něhož zbývá osamělý kostel sv. Kateřiny u Českého Šicndorfu, psal Sedláček v Methodu 1878, 53. 752. Vilém z Pernšteina manželce své Johance z Liblic 15.000 zl. uh. věna na Přerově a Lipníku zapsaných převádí dskami na zámek Plumlov a město Prostějov s příslušenstvím. V Olomouci 1501, 6. ledna. — DOlom. kv. č. 16. f. 20. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr královstvie Českého, Johance z Liblic manželce svej, jakož jsem vložil a vepsal věno jejie patnádcte tisíc zlatých uherských na zámku Přerově a na zboží k němu příslušejícím a na městě Lipníku i na jiném zboží k tomu příslušejícím na dědictví svém vlastniem, těch pa- tnádete tisíc zlatých věnných převodím na zámek svuoj Plumlov dědičný, na město Prostějov i na jiné všecko, což k tomu zámku a k tomu městu přísluší, jí při tom tuto milost čině, aby ona toho požívala do své smrti, odtud od žádného splacena nejsúci, však tak, jestliže by v stavu vdovském zuostala. Pakli by stav vdovský pro- měnila, tehdy od erbuov mých nebo od těch, komuž by to příslušelo, muož patnádcti tisíci zlatými uherskými splacena býti. Příjemcím toho převedenie číním se sám jme- novaný Vilém všiem statkem svým, kterýž mám neb mieti budu. 753. (CCCV.) List od kr. Vladislava, jímž dává p. Janovi a p. Vojtěchovi z Pernšt. plat i desátky vinné na lidech kněžských k záduší sv. Petra příslušejících do Brna do jich obú životuov. Na Budíně 1501, 5. února. — Cod. Pernst. arch. mus. král. Česk.; reg. král. XXII. č. 411 ve Vídni. My Vladislav . . . oznamujem listem tímto všem, že jsme prošeni jménem urozených Jana a Vojtěcha bratří z Pernšteina, věrných našich milých, jakož jsú někteří lidee v městečku jejich dědičném Nosislavi sedící, kteříž kněžím k svatému Petru do Brna příslušejí, abychme jim na těch lidech dva životy dáti a zapsati rá- čili, a oni že jse k tomu dobrovolně podvoliti a to podstúpiti chtí, aby týmž kněžím každý rok třinácte kop grošuov českých rozdílně vydávali, totižto při s. Jiří VIj ſ grošuov a při s. V. tolikéž. A nad to kdyby jich obú [pán Buoh] smrti neuchoval, aby ti lidee, kteříž nyní jsou aneb potom by se postavili na těch kněžských gruntech, i s platem peněžitým při těch kněžích a tom zádušie beze všech úplatkuov zuostali,
Strana 557
z roku 1501. 557 i s desátky vinnými, jestliže by které vinohrady na jich gruntech kněžských roz- dělali; než což by na gruntech jejich dědičných rozdělali, ti desátkové aby také při erbích a potomcích jejich zuostali. Kterúžto žádost slušnú a kněží těch dobré i užitečné znajíce, z dobrým roz- myslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský dali jsme nadepsanému Janovi a Vojtěchovi na lidech kněží svrchupsaných v Nosislavi v městečku jejich sedících, nynějších i budúcích dva životy a tímto listem dáváme, aby oni ty lidi jměli, drželi a jich požívali jakožto svých vlastních až do svých obú živností; za kteréžto jmění, držení a požívání lidí svrchupsaných mají týž Jan a Vojtěch kněžím napřed dotčeným do Brna každý rok vydati třinácte kop grošuov českých, všakž rozdílně, VIj � grošuov při s. Jiří a při s. V. tolikéž, bez zmatku, zadržování i všelijaké odpornosti. Než po jich obú dvú smrti mají ti lidé hned zase i s platem peněžitým v moc a držení kněží k záduší napřed dotčenému beze všech úplatkuov přijíti a na ně připadnúti, i s desátky vinnými, jestliže by které vinohrady ti lidee na gruntech kněžských rozdělali. Než což by na gruntech jejich dědičných rozdělali, takoví všickni desátkové mají při erbích a budúcích jejich zuostati a jim vydáni býti, a to bez našie, budúcích našich, králuov Českých a margrabí Moravských i jiných všech lidí všelijaké překážky. A kdož by list tento jměl z svrchupsaných Jana a Vojtěcha dobrú a svobodnú vuolí, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí nahoře psaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v pátek po hodu Matky boží hromničnee, léta božieho IMV“I° a královstvie našich uherského XI° a Českého XXX°. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 352. 754. Král Vladislav oznamuje listem daným na Budíně v úterý po neděli květné (6. dubna) 1501, že s radou Jana z Janovic, nejv. purkrabí Pražského, Vilíma z Pernšteina, nejv. hof- mistra, Jindř. z Hradce, Půty z Riesenberka, Jana z Šelnberka i jiných pánův a vládyk na sněmu na hradě Pražském konaném v příčině sedání pánův z Rožmberka v soudu zemském ustanoveno, aby „ktož by vladařstvie aneb panstvie rodu z Rosnberka na sobě jměl, ten toliko nade všemi úředníky zemskými seděl a miesto své nad nimi jměl.“ Registra královská z let 1498—1502 č. 201 ve dvorském arch. ve Vídni. — Takové snešení sněmovní stalo se r. 1497, viz AČ. V. 475, Emler Reliq. II. 491, a pojato 1500 do Zřízení Zemských čl. 233 AČ. V. 128. Srv. list Vokův z Rosenberka ku králi Vladislavovi z 5. pros. 1493 v AČ. X. 67. 755. Vilím z Pernšteina osvobozuje město Třebíč a lidi poddané opatství Třebíčského a probošství Měřínského od odúmrtí. Na Třebíči 1501, 19. dubna. — Opis nový pověřený v arch. m. Třebíče. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého
z roku 1501. 557 i s desátky vinnými, jestliže by které vinohrady na jich gruntech kněžských roz- dělali; než což by na gruntech jejich dědičných rozdělali, ti desátkové aby také při erbích a potomcích jejich zuostali. Kterúžto žádost slušnú a kněží těch dobré i užitečné znajíce, z dobrým roz- myslem a radú věrných našich, mocí královskú a jakožto margrabie Moravský dali jsme nadepsanému Janovi a Vojtěchovi na lidech kněží svrchupsaných v Nosislavi v městečku jejich sedících, nynějších i budúcích dva životy a tímto listem dáváme, aby oni ty lidi jměli, drželi a jich požívali jakožto svých vlastních až do svých obú živností; za kteréžto jmění, držení a požívání lidí svrchupsaných mají týž Jan a Vojtěch kněžím napřed dotčeným do Brna každý rok vydati třinácte kop grošuov českých, všakž rozdílně, VIj � grošuov při s. Jiří a při s. V. tolikéž, bez zmatku, zadržování i všelijaké odpornosti. Než po jich obú dvú smrti mají ti lidé hned zase i s platem peněžitým v moc a držení kněží k záduší napřed dotčenému beze všech úplatkuov přijíti a na ně připadnúti, i s desátky vinnými, jestliže by které vinohrady ti lidee na gruntech kněžských rozdělali. Než což by na gruntech jejich dědičných rozdělali, takoví všickni desátkové mají při erbích a budúcích jejich zuostati a jim vydáni býti, a to bez našie, budúcích našich, králuov Českých a margrabí Moravských i jiných všech lidí všelijaké překážky. A kdož by list tento jměl z svrchupsaných Jana a Vojtěcha dobrú a svobodnú vuolí, chcme, aby tomu příslušelo plné právo všech věcí nahoře psaných. Tomu na svědomí pečet naši královskú k listu tomuto přivěsiti jsme kázali. Dán na Budíně v pátek po hodu Matky boží hromničnee, léta božieho IMV“I° a královstvie našich uherského XI° a Českého XXX°. Výtah tištěn AČ. VI. 539 č. 352. 754. Král Vladislav oznamuje listem daným na Budíně v úterý po neděli květné (6. dubna) 1501, že s radou Jana z Janovic, nejv. purkrabí Pražského, Vilíma z Pernšteina, nejv. hof- mistra, Jindř. z Hradce, Půty z Riesenberka, Jana z Šelnberka i jiných pánův a vládyk na sněmu na hradě Pražském konaném v příčině sedání pánův z Rožmberka v soudu zemském ustanoveno, aby „ktož by vladařstvie aneb panstvie rodu z Rosnberka na sobě jměl, ten toliko nade všemi úředníky zemskými seděl a miesto své nad nimi jměl.“ Registra královská z let 1498—1502 č. 201 ve dvorském arch. ve Vídni. — Takové snešení sněmovní stalo se r. 1497, viz AČ. V. 475, Emler Reliq. II. 491, a pojato 1500 do Zřízení Zemských čl. 233 AČ. V. 128. Srv. list Vokův z Rosenberka ku králi Vladislavovi z 5. pros. 1493 v AČ. X. 67. 755. Vilím z Pernšteina osvobozuje město Třebíč a lidi poddané opatství Třebíčského a probošství Měřínského od odúmrtí. Na Třebíči 1501, 19. dubna. — Opis nový pověřený v arch. m. Třebíče. Vilém z Pernšteina na Helfenšteině, najvyšší hofmistr království Českého
Strana 558
558 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina oznamujem tiemto listem všem, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že znamenavše nesvobodu statkuov múdrých a opatrných purgmistra a konšeluov i vší obce města Třebíče i předměstí i všech městeček a vesnic k témuž klášteru příslušejících, kterak statkuov svých za zdravého života mocni nejsú těm porúčeti, komu by sě jim zdálo a líbilo, než na nás a pány předky, držitele toho opatství Třebíčského a probožství Měřínského, jsú připadaly: kdež my na takovú jejich úzkost víc hledíce, než na užitky své, kteréž jsme z takových odúmrtí znamenité brali, z milosti naší a pro věrnú poddanost lidí všech opatství Třebíčského a probožství Měřínského, nynějších i budúcích, kterúž jsú k nám a předkóm našim vždy zachovávali, jim jsme dali a ty odúmrti mimo se pustili, a tímto listem dáváme a je mimo se púščíme na věčné budúcí časy, tak aby obyvatelé města Třebíče i všecka okolo předměstí i podruzi z městeček a vsí k opatství Třebíčskému příslušejících, a městečko Měřín a vesnice k témuž probožství Měřínskému příslušející, mohli statky své dávati a poroučeti buď za zdravého života neb na smrtedlné posteli, komuž by sě jim kolvěk zdálo a líbilo; však komu by co poručili, aby to na panství našem zuostalo. A nad to také lidem našim svrchupsaným zvláštní milost ukazujem a činíme, jestliže by kto z tohoto světa zšel, statku svého nezřídě, tehdy takový statek aby připadl na naj- bližšieho přítele. Pakli by sě žádný přítel neozval, anebo z jiného cizého panství ač by sě kto k svému nápadu neboližto poručenství na panství naše svrchupsané ne- vstěhoval aneb nepřibral, tehdy takový statek aby připadl k obci; toliko což se odúmrtí v městě Třebíči i ve všech okolo něho předměstích s podklášteřím dotýče, od hospodářuov i podruhuov. Jenž jest psán a dán na Třebíči v pondělí před svatým Jiřím léta od narození Syna božieho tisícého pětistého prvnieho počítajíce. 756. (p. XV.) Dobrá vuole od pana Beneše z Bozkovic na Telnice, na Vojkovice, na Sokolníky panu Vilémovi z Pernšteina. Na Černé Hoře 1501, 8. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 99b ; arch. měst. Brn. ƒ. 58b-59. Já Beneš z Bozkovic a na Černé Hoře i s svými erby i budúcími potomky vyznávám . . . že jakož jsme jměli list a zápis s nebožtíkem panem Dobešem, s bratrem svým dobré paměti, i s erby svými od nadepsaného knížete a pána pana Matiaše krále Uherského, markrabí Moravského oc dobré paměti, pána našeho naj- milostivějšieho, na ves Vojkovice se dvorem, na ves Telnici a ves Sokolníky a rybník Dunavu i s jejich se všiem příslušenstviem, tak jakž zápis náš svrchudotčený šíře a dostatečnějie v sobě znie a zavírá, všecka ta příslušenstvie, všecka práva, která jsú nám a našiem erbóm příslušela aneboli těm všem, ktož by ten list a zápis svrchupsaný jměl s dobrú volí nás i našiech erbuov. A protož já svrchupsaný Beneš z Bozkovic
558 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina oznamujem tiemto listem všem, kdež čten nebo čtúce slyšán bude, že znamenavše nesvobodu statkuov múdrých a opatrných purgmistra a konšeluov i vší obce města Třebíče i předměstí i všech městeček a vesnic k témuž klášteru příslušejících, kterak statkuov svých za zdravého života mocni nejsú těm porúčeti, komu by sě jim zdálo a líbilo, než na nás a pány předky, držitele toho opatství Třebíčského a probožství Měřínského, jsú připadaly: kdež my na takovú jejich úzkost víc hledíce, než na užitky své, kteréž jsme z takových odúmrtí znamenité brali, z milosti naší a pro věrnú poddanost lidí všech opatství Třebíčského a probožství Měřínského, nynějších i budúcích, kterúž jsú k nám a předkóm našim vždy zachovávali, jim jsme dali a ty odúmrti mimo se pustili, a tímto listem dáváme a je mimo se púščíme na věčné budúcí časy, tak aby obyvatelé města Třebíče i všecka okolo předměstí i podruzi z městeček a vsí k opatství Třebíčskému příslušejících, a městečko Měřín a vesnice k témuž probožství Měřínskému příslušející, mohli statky své dávati a poroučeti buď za zdravého života neb na smrtedlné posteli, komuž by sě jim kolvěk zdálo a líbilo; však komu by co poručili, aby to na panství našem zuostalo. A nad to také lidem našim svrchupsaným zvláštní milost ukazujem a činíme, jestliže by kto z tohoto světa zšel, statku svého nezřídě, tehdy takový statek aby připadl na naj- bližšieho přítele. Pakli by sě žádný přítel neozval, anebo z jiného cizého panství ač by sě kto k svému nápadu neboližto poručenství na panství naše svrchupsané ne- vstěhoval aneb nepřibral, tehdy takový statek aby připadl k obci; toliko což se odúmrtí v městě Třebíči i ve všech okolo něho předměstích s podklášteřím dotýče, od hospodářuov i podruhuov. Jenž jest psán a dán na Třebíči v pondělí před svatým Jiřím léta od narození Syna božieho tisícého pětistého prvnieho počítajíce. 756. (p. XV.) Dobrá vuole od pana Beneše z Bozkovic na Telnice, na Vojkovice, na Sokolníky panu Vilémovi z Pernšteina. Na Černé Hoře 1501, 8. května. — Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 99b ; arch. měst. Brn. ƒ. 58b-59. Já Beneš z Bozkovic a na Černé Hoře i s svými erby i budúcími potomky vyznávám . . . že jakož jsme jměli list a zápis s nebožtíkem panem Dobešem, s bratrem svým dobré paměti, i s erby svými od nadepsaného knížete a pána pana Matiaše krále Uherského, markrabí Moravského oc dobré paměti, pána našeho naj- milostivějšieho, na ves Vojkovice se dvorem, na ves Telnici a ves Sokolníky a rybník Dunavu i s jejich se všiem příslušenstviem, tak jakž zápis náš svrchudotčený šíře a dostatečnějie v sobě znie a zavírá, všecka ta příslušenstvie, všecka práva, která jsú nám a našiem erbóm příslušela aneboli těm všem, ktož by ten list a zápis svrchupsaný jměl s dobrú volí nás i našiech erbuov. A protož já svrchupsaný Beneš z Bozkovic
Strana 559
z roku 1501. 559 i s svými erby s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú dal sem a mocně tímto listem dávám dobrú vuoli i své všecko právo i svých erbuov na ten list a zápis svrchupsaný, i na to všecko, což se v tom listě zapisuje a šíře zavírá, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, i jeho erbóm i budúcím potomkóm i těm všem, kdož by to od nich jměl s jich dobrú vuolí, tak aby on mohl, neb erbové jeho a budúcí s tiem učiniti neb dáti, pokudž by se jim zdálo a líbilo, jako s svým, tak a potud, pokudž ten zápis dále ty všecky věci v sobě dostatečněji a šíře zavírá, nic sobě ani svým erbóm ani potomkóm svým nepozůstavujíc. A tomu ke všemu pro lepšie jistotu na svědomie svú vlastnie pečeť přitisknúti sem kázal k tomuto listu; a připrosil sem urozených pánuov pana Jana staršieho a pana Znaty bratří z Lomnice, a urozených vládyk Jana Ko- lesu z Rakových, Vácslava z Želetavy na Jedevnicích, Bohuši z Drnovic a na Rajci, Matěje z Boru na Žirotkách*), že jsú své pečeti vedle mé na svědomie přitiskli k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Černé Hoře v sobotu den svatého Stanislava, léta od narození Syna božieho tisícého pětistého prvnieho počítajíce oc. Výt. AČ. VI. 539 č. 353. — *) Žerůtky. 757. Beneš z Boskovic vyznává, že mu Vilém z Pernšteina dal za náklad a opravy ryb- níka Dunavy (Dýmavy) a dvoru Vojkovského 26 18 gr. č. Datum na Černé Hoře v sobotu den sv. Stanislava (8. května) 1501. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 101; měst. Brn. f. 60. 758. (b. II.) List od pana Jana z Lomnice a na Meziřečí, jímž se zapisuje panu Vilémovi z Pern- šteina, že rybníkem Chlistovským [t. j. Chlostovským] výše topiti nemá, než tak, jakž nyní hráze jsú, a také že lidé z Svinuov okolo toho rybníka mohú svobodně dobytky pásti. Na Mezříčí 1501, 18. června. — Cod. lernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 23; arch. měst. Brn. ƒ. 17b—18. Já Jan z Lompnice a na Mezříčie, hajtman markrabstvie Moravského, i s svými erby známo činiem ... že jakož jmám rybník udělaný o dvú hrázích, kterýž slove Chlestovský, kterýmž rybníkem se zatopilo urozenému pánu panu Vilémovi z Pern- šteina a na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, ze vsi lidem z Svinuov, tojiž lúky i lesy, ješto jsú na to urozené vládyky nebožtík pan Zigmund Valečský z Mírova a na Pozdětíně a pan Blud z Kralic k žádosti mé Jana svrchu- psaného vyjížděli, a tej zákopy [čti: zátopy], kteráž se jest stala týmž lidem z Svinuov, ohledavše, jim oddali lúky i lesy zas jiné mé a na mých gruntech, takže sami lidé z Svinuov pověděli před týmiž dobrými lidmi, že za své dosti jmají; jakož pak mé to oddánie všecko jest vymezeno, vyhraničeno, kopcuov zdělánie i na dřívie zname- náno a kameniem zasázeno pro budúcí pamět. A také se nejmá těch hrází, kteréž
z roku 1501. 559 i s svými erby s dobrým rozmyslem a s svých přátel radú dal sem a mocně tímto listem dávám dobrú vuoli i své všecko právo i svých erbuov na ten list a zápis svrchupsaný, i na to všecko, což se v tom listě zapisuje a šíře zavírá, urozenému pánu panu Vilémovi z Pernšteina na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, i jeho erbóm i budúcím potomkóm i těm všem, kdož by to od nich jměl s jich dobrú vuolí, tak aby on mohl, neb erbové jeho a budúcí s tiem učiniti neb dáti, pokudž by se jim zdálo a líbilo, jako s svým, tak a potud, pokudž ten zápis dále ty všecky věci v sobě dostatečněji a šíře zavírá, nic sobě ani svým erbóm ani potomkóm svým nepozůstavujíc. A tomu ke všemu pro lepšie jistotu na svědomie svú vlastnie pečeť přitisknúti sem kázal k tomuto listu; a připrosil sem urozených pánuov pana Jana staršieho a pana Znaty bratří z Lomnice, a urozených vládyk Jana Ko- lesu z Rakových, Vácslava z Želetavy na Jedevnicích, Bohuši z Drnovic a na Rajci, Matěje z Boru na Žirotkách*), že jsú své pečeti vedle mé na svědomie přitiskli k tomuto listu. Jenž jest dán a psán na Černé Hoře v sobotu den svatého Stanislava, léta od narození Syna božieho tisícého pětistého prvnieho počítajíce oc. Výt. AČ. VI. 539 č. 353. — *) Žerůtky. 757. Beneš z Boskovic vyznává, že mu Vilém z Pernšteina dal za náklad a opravy ryb- níka Dunavy (Dýmavy) a dvoru Vojkovského 26 18 gr. č. Datum na Černé Hoře v sobotu den sv. Stanislava (8. května) 1501. Cod. Pernst. Frant. mus. Brn. fol. 101; měst. Brn. f. 60. 758. (b. II.) List od pana Jana z Lomnice a na Meziřečí, jímž se zapisuje panu Vilémovi z Pern- šteina, že rybníkem Chlistovským [t. j. Chlostovským] výše topiti nemá, než tak, jakž nyní hráze jsú, a také že lidé z Svinuov okolo toho rybníka mohú svobodně dobytky pásti. Na Mezříčí 1501, 18. června. — Cod. lernst. Frant. mus. Brn. ƒ. 23; arch. měst. Brn. ƒ. 17b—18. Já Jan z Lompnice a na Mezříčie, hajtman markrabstvie Moravského, i s svými erby známo činiem ... že jakož jmám rybník udělaný o dvú hrázích, kterýž slove Chlestovský, kterýmž rybníkem se zatopilo urozenému pánu panu Vilémovi z Pern- šteina a na Helfenšteině, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, ze vsi lidem z Svinuov, tojiž lúky i lesy, ješto jsú na to urozené vládyky nebožtík pan Zigmund Valečský z Mírova a na Pozdětíně a pan Blud z Kralic k žádosti mé Jana svrchu- psaného vyjížděli, a tej zákopy [čti: zátopy], kteráž se jest stala týmž lidem z Svinuov, ohledavše, jim oddali lúky i lesy zas jiné mé a na mých gruntech, takže sami lidé z Svinuov pověděli před týmiž dobrými lidmi, že za své dosti jmají; jakož pak mé to oddánie všecko jest vymezeno, vyhraničeno, kopcuov zdělánie i na dřívie zname- náno a kameniem zasázeno pro budúcí pamět. A také se nejmá těch hrází, kteréž
Strana 560
560 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina z r. 1501. jsú oddělány, výše povyšovati, než těmi topiti, pokudž ty hráze okazují. A také ti svrchupsaní lidé aby plnú svobodu jměli okolo toho rybníka pásti dobytky a napá- jeti. Také buď rybník pust aneb nebuď, vždy pastev svobodu užívati jmají ti svrchu- psaní lidé z Svinův. A protož já Jan z Lompnice a na Mezříčie, hajtman markrabstvie Moravského, i s svými erby a budúcími potomky, pány Mezříčskými, že to mé od- dánie i což se koli v tom listu píše a zapisuje, slibuji ctně, věrně a právě a nepo- rušitedlně zdržeti a v celosti zachovati na budúcí časy. Tomu na svědomie a lepšie jistotu pečet svú vlastnie k tomuto listu sem přivěsiti kázal; a k tomu sem připrosil svrchupsaného pana Bluda z Kralic, poněvadž jest pan Valečský umřel prvé, než se tato smlúva zapsala, že jest k prozbě mé pečet svú vedle k tomuto listu . .. Jenž jest dán a psán na Mezříčie ten pátek po ochtábě slavného Těla božieho léta oc tisícého pětistého prvnieho čtúc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 540 č. 354. (Ostatek listináře Pernšteinského viz v díle XVII.)
560 C. XXII. Listinář pana Viléma z Pernšteina z r. 1501. jsú oddělány, výše povyšovati, než těmi topiti, pokudž ty hráze okazují. A také ti svrchupsaní lidé aby plnú svobodu jměli okolo toho rybníka pásti dobytky a napá- jeti. Také buď rybník pust aneb nebuď, vždy pastev svobodu užívati jmají ti svrchu- psaní lidé z Svinův. A protož já Jan z Lompnice a na Mezříčie, hajtman markrabstvie Moravského, i s svými erby a budúcími potomky, pány Mezříčskými, že to mé od- dánie i což se koli v tom listu píše a zapisuje, slibuji ctně, věrně a právě a nepo- rušitedlně zdržeti a v celosti zachovati na budúcí časy. Tomu na svědomie a lepšie jistotu pečet svú vlastnie k tomuto listu sem přivěsiti kázal; a k tomu sem připrosil svrchupsaného pana Bluda z Kralic, poněvadž jest pan Valečský umřel prvé, než se tato smlúva zapsala, že jest k prozbě mé pečet svú vedle k tomuto listu . .. Jenž jest dán a psán na Mezříčie ten pátek po ochtábě slavného Těla božieho léta oc tisícého pětistého prvnieho čtúc oc. Výtah tištěn AČ. VI. 540 č. 354. (Ostatek listináře Pernšteinského viz v díle XVII.)
Strana 561
Rejstřík písemností obsažených v díle šestnáctém. A. Psaní poselací všelikého druhu. A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina z let 1480—1521. Sebral a k tisku upravil František Dvorský. Na stranách 1—72.*) Str. 1. V Praze 10. kv. 1480 král Vladislav úředníkům v K. Hoře o splácení dluhu Vil. z Pernšteina 1 2. V Praze 29. čce 1480 král Vladislav týmž úředníkům o totéž . . . . . . . . . . . . 3. Na Křivoklátě 18. srpna 1480 týž týmž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . „ 4. Na Mor. Krumlově 12. září 1480 Jindř. z Doubravice Vil. z P. o vklad věna Alžb. z Kravař do desk 5. Na M. Krumlově 12. září 1480 Alžběta z Kravař Vilímovi z P. o vložení věna do desk . 6. Na Mělníce 10. list. 1480 kr. Vladislav úředníkům v K. Hoře, aby Vil. z P. dluh spláceli 7. V Budíně 1. čna 1483 král Matyáš králi Vladislavovi, aby Vilémovi z P. dal nejv. maršálství . . 8. V Prostějově 20. září 1484 Kostkové Vilémovi z P. o rukojemství za správu zboží Třebovského 9. Na M. Krumlově 6. list. 1484 Alžběta z Kravař Vilémovi z P. o prodeji Strážnice . . . . . . . 10. Na M. Krumlově 12. list. 1484 Vilém z P. Alžbětě z Kravař a Petrovi z Rosenberka . . . . . . 11. Na Korneuburce 21. kv. 1485 Mik. Španovský Viléma z P. činí poručníkem statku. . 12. Ve Vídni 22. čce 1485 kr. Matyáš Mik. Španovskému o průvod Cimburkům a Pernšteinům 13. Na M. Krumlově 5. srp. 1486 Vilém z P. Bohuslavovi z Švamberka posílá rarohy . . . . 14. V K. Hoře (20. srpna 1489) Beneš Wajtmillnar Vilémovi z P. o tisíc zlatých . . . . . 15. Ve Vídni 15. bř. 1490 kr. Matiáš Ctiborovi z Cimburka o vklad Dubňan do desk . . . 16. Na hr. Praž. 17. kv. 1490 král Vladislav Vilémovi z P. o vyznání zločincův . . . . . . 17. Ve Vídni 26. čna 1490 biskup Filipec Vilíma z P. ujišťuje přátelstvím . . . . . . . 18. V Praze 22. září 1490 podkomoří Budějovským o rozepři mezi Vilémem z P. a Vodňanskými . . . 19. V Prešpurce 14. list. 1490 král Vladislav Vilémovi z P. o 15.000 zl. Tetaurovi . . . . V Křemži (5. pros. 1490) Dobeš z Boskovic Vilémovi z P. o zajetí Dobřenského oc . . . Na Tovačově (11. pros. 1490) Ctibor z Cimburka Vilémovi z P. o biskupu Filipcovi . . . 10 22. V Křemži (17. pros. 1490) Dobeš z Bozkovic Vilémovi z P. o témž biskupovi . . . . . 11 23. V Praze 27. pros. 1490 hejtmané král. Českého stavům moravským o úkladech proti králi . . . . 24. Na Kladště 31. led. 1491 Jindř. z Minstrberka Vilémovi z P. o Libišany . . . . . . . 11 25. V Náchodě 11. ún. 1491 týž témuž posílá Otíka z Račína k jednání . . . . . . . . . 11 26. V Kladsku 27. září 1491 knížata Minstrberští kl. Žďárskému povolují smlouvu . . . . . 12 27. Na Budíně 1. list. 1492 král Vladislav Brněnským o ortelích Kurdějovským . . . . . . 13 20. 21. *) Drobnějším písmem json zde zaznamenány takové kusy, které v tomto svazku nejsou otištěny doslovně, než jen u výtahu. Archiv Český XVI. 71
Rejstřík písemností obsažených v díle šestnáctém. A. Psaní poselací všelikého druhu. A. XXXI. Dopisy pana Viléma z Pernšteina z let 1480—1521. Sebral a k tisku upravil František Dvorský. Na stranách 1—72.*) Str. 1. V Praze 10. kv. 1480 král Vladislav úředníkům v K. Hoře o splácení dluhu Vil. z Pernšteina 1 2. V Praze 29. čce 1480 král Vladislav týmž úředníkům o totéž . . . . . . . . . . . . 3. Na Křivoklátě 18. srpna 1480 týž týmž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . „ 4. Na Mor. Krumlově 12. září 1480 Jindř. z Doubravice Vil. z P. o vklad věna Alžb. z Kravař do desk 5. Na M. Krumlově 12. září 1480 Alžběta z Kravař Vilímovi z P. o vložení věna do desk . 6. Na Mělníce 10. list. 1480 kr. Vladislav úředníkům v K. Hoře, aby Vil. z P. dluh spláceli 7. V Budíně 1. čna 1483 král Matyáš králi Vladislavovi, aby Vilémovi z P. dal nejv. maršálství . . 8. V Prostějově 20. září 1484 Kostkové Vilémovi z P. o rukojemství za správu zboží Třebovského 9. Na M. Krumlově 6. list. 1484 Alžběta z Kravař Vilémovi z P. o prodeji Strážnice . . . . . . . 10. Na M. Krumlově 12. list. 1484 Vilém z P. Alžbětě z Kravař a Petrovi z Rosenberka . . . . . . 11. Na Korneuburce 21. kv. 1485 Mik. Španovský Viléma z P. činí poručníkem statku. . 12. Ve Vídni 22. čce 1485 kr. Matyáš Mik. Španovskému o průvod Cimburkům a Pernšteinům 13. Na M. Krumlově 5. srp. 1486 Vilém z P. Bohuslavovi z Švamberka posílá rarohy . . . . 14. V K. Hoře (20. srpna 1489) Beneš Wajtmillnar Vilémovi z P. o tisíc zlatých . . . . . 15. Ve Vídni 15. bř. 1490 kr. Matiáš Ctiborovi z Cimburka o vklad Dubňan do desk . . . 16. Na hr. Praž. 17. kv. 1490 král Vladislav Vilémovi z P. o vyznání zločincův . . . . . . 17. Ve Vídni 26. čna 1490 biskup Filipec Vilíma z P. ujišťuje přátelstvím . . . . . . . 18. V Praze 22. září 1490 podkomoří Budějovským o rozepři mezi Vilémem z P. a Vodňanskými . . . 19. V Prešpurce 14. list. 1490 král Vladislav Vilémovi z P. o 15.000 zl. Tetaurovi . . . . V Křemži (5. pros. 1490) Dobeš z Boskovic Vilémovi z P. o zajetí Dobřenského oc . . . Na Tovačově (11. pros. 1490) Ctibor z Cimburka Vilémovi z P. o biskupu Filipcovi . . . 10 22. V Křemži (17. pros. 1490) Dobeš z Bozkovic Vilémovi z P. o témž biskupovi . . . . . 11 23. V Praze 27. pros. 1490 hejtmané král. Českého stavům moravským o úkladech proti králi . . . . 24. Na Kladště 31. led. 1491 Jindř. z Minstrberka Vilémovi z P. o Libišany . . . . . . . 11 25. V Náchodě 11. ún. 1491 týž témuž posílá Otíka z Račína k jednání . . . . . . . . . 11 26. V Kladsku 27. září 1491 knížata Minstrberští kl. Žďárskému povolují smlouvu . . . . . 12 27. Na Budíně 1. list. 1492 král Vladislav Brněnským o ortelích Kurdějovským . . . . . . 13 20. 21. *) Drobnějším písmem json zde zaznamenány takové kusy, které v tomto svazku nejsou otištěny doslovně, než jen u výtahu. Archiv Český XVI. 71
Strana 562
562 Rejstřík písemností: Str. 28. Na Krumlově 15. list. 1492 Vilém z Pernšt. Brněnským o témže . . . . . . . . . . . 13 29. Ve Vratislavi 2. kv. 1493 bisk. Filipec Vilímovi z P. o léčení, o peníze oc . . . . . . 14 30. Ve Vratislavi 22. září 1493 týž témuž o týchž věcech, o víno, o víře české oc . . . . . 15 31. V Prešpurce (4. list. 1493) Roupovský Viléma z Pern. ujišťuje přátelstvím . . . . . . . 18 32. V Rokytnici 5. kv. 1494 Ignác z Ludanic Vilímovi z Pern. o meze . . 19 . . 19 33. Na Dol. Bělehradě 5. list. 1494 král Vladislav správcům království omlouvá nepříjezd do Čech . . 34. Na Kladsku 14. ún. 1495 Jindřich Minstrb. Vilímovi z P., že ho čeká na Kladště . . . 19 35. Na Kladsku 14. kv. 1495 týž témuž o dluhu panu Tunklovi oc . . . . . . . . . . . 20 36. (V Lehnici 18. kv. 1495) bisk. Filipec Vilímovi z P. o psaní Jindřichovi Minstr. . . . . 21 37. Ve Vratislavi 19 kv. 1495 týž témuž o koupi panství Litického od Jindřicha Minstrb. . . 21 38. Ve Vratislavi 22. kv. 1495 týž témuž o témž . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22 . 39. Ve Vratislavi 6. kv. 1496 týž téhož ujišťuje přátelstvím 23 . . . . . . . 24 40. V Praze 13. říj. 1497 Petr z Rosenberka králi o neposlušenství pánů kromě Viléma z P. . . . . 24 41. Na Budíně 10. srp. 1498 král Vladislav nejv. úředníkům o vklad Hranic do desk . . . . 42. Na Budíně 8. září 1498 týž týmž o vklad Staříče do desk pro Viléma z Pern.. 25 .. . . 26 43. Na Budíně (26. říj. 1498) týž král úředníkům v K. Hoře o týdenní plat Vilémovi z P. . . . . . . . . 26 44. Na Nov. Hradě 28. říj. 1498 Slavata Vilímovi z Pern. o položení peněz 45. Na Nov. Hradě 29. říj. 1498 Zd. Kostka Vilímovi z P. o peníze p. Rychnovskému . . . 26 46. Na Budíně 2. pros. 1498 král Vladislav Petrovi z Rosenberka o odevzdání svolené berně 27 . 47. Na Budíně 7. pros. 1498 král Janovi z Šelnberka o výmazu z desk spisu Moravanům obtížného . . 27 48. (1498) Vilím z Pernšteina Brněnským o poddaného Čadíka z Tišňova . . . . . . . . . 27 (1498) týž Jiříkovi Pňovskému v příčině zlehčení jeho úřadu . . 49. . . . . . . . 27 . . 28 Ve Vratislavi 30. led. 1499 sněm správcům král. Českého o hledání zápisů na Karlšteině . . . . 50. 28 51. Na hr. Praž. 15. bř. 1501 Vilém z P. Chebským o při Kurcla proti Haugvicovi . . . . 52. Na hr. Praž. 19. bř. 1501 Vilém z P. kraji Kouřimskému o svědčení při komorním soudě . . . . 28 28 53. Na hr. Praž. 4. září 1501 týž Karlovi z Doubravy klade rok před soud komorní . . . . 54. Na Krumlově 13. čna 1502 Petr z Rosen. Vilémovi z P. o vrácení dlužných listů . . . . 29 55. Na hr. Praž. 30. list. 1502 Vilém z P. Chebským o stání s Oldřichem z Cedvic . . . . 29 56. Na Přerově 9. pros. 1502 Jan z Šelnberka Jindřichovi z Hradce o osazení nejv. úřadů . . . . . 30 57. Na Budíně 5. led. 1504 král Vladislav radám svým v Čechách o jednání s Normberčany. . . . . 30 58. Na Budíně 29. čce 1504 týž král pány české napomíná k svornosti . . . 30 59. Na Budíně 24. čce 1506 týž Vilémovi z P., aby proboštství v Brně dal Kaesenbrodovi . . 30 60. (V Prostějově (6. říj. 1506) Vilém z P. Olomouckým o proboštství kláštera Tišnovského . 31 31 . . . . 61. V Prostějově 7. října 1506 týž týmž o témž . . . . . . . . 62. 32 V Budíně 4. list. 1506 král Vladislav Vilémovi z P. o proboštství v Brně pro Kaesenbroda 63. V Budíně 3. pros. 1506 týž témuž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33 64. V Budíně 4. pros. 1506 doktor Kaesenbrod Vilíma z P. prosí o proboštství . . . . . . 33 65. V Budíně 13. pros. 1506 týž témuž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34 66. V Budíně 14. led. 1507 král Vladislav Vilémovi z P. o totéž proboštství pro Kaesenbroda 34 35 67. Na Boleslavi 22. led. 1507 Jan z Šelnberka Krištofovi ze Švamberka o změnách nejv. úřadů . . . 35 68. V Nov. Městě 25. list. 1507 (Vilém z Pern.) králi Vladislavovi o pokutách na bratry české . . . . 69. 5. bř. 1508 Ladslav z Šternberka Vilémovi z P. o sněmu, o půtkách s Albr. z Kolovrat . 35 70. Na Pardubicích 30. bř. 1508 Vilém z P. Rendlovi a Ladslavovi z Šternberka o Albr. z Kolovrat. 35 . 35 71. Na hr. Praž. 14. pros. 1509 král Vladislav Janovi z P. o opravě na Tišnově a Oslovanech 36 72. 1509 bratr Tůma Přeloučský Vilémovi z Pernšteina o přímluvu při králi za Bratří . . . 41 73. Na Horách Kutných 21. ún. 1510 král Vladislav Janovi z P. o vklad Uherčic a Evaně do desk 42 74. Na Krumlově 28. dub. 1510 Petr z Rosenb. Zd. Lvovi z Rožmitála o hofmistrovství Vilíma z P. . . 75. V Tatě (20. čce) 1510 král Vladislav Janovi z Potšteina o vydání mědi Vilímovi z P.. . . 42 . . . 76. Na hr. Praž. 10. list. 1510. Vilém z P. Chebským o list k svědomí Václ. Behmovi . . . 42 43 77. Na Pardubicích 16. led. 1511 týž nejv. minemistru o splácení dluhu z mince král. . . . 78. V Pardubicích 21. led. 1511 týž témuž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43 44 79. Na hr. Praž. 25. říj. 1511 správcové král. Česk. Viléma z P. vysílají do K. Hory vyšetřit hor 80. V Budíně 1. čna 1512 král Vladislav Vilémovi z P., aby Kaesenbrodovi chránil proboštství v Brně 45 (V lednu 1513) Vilím z Pern. Olomúckým o propuštění sirotka z kláštera . . . . . . . 81. 45 82. V Prostějově 23. led. 1513 týž týmž o téhož sirotka . . . . . . . . . . 46 . . . .
562 Rejstřík písemností: Str. 28. Na Krumlově 15. list. 1492 Vilém z Pernšt. Brněnským o témže . . . . . . . . . . . 13 29. Ve Vratislavi 2. kv. 1493 bisk. Filipec Vilímovi z P. o léčení, o peníze oc . . . . . . 14 30. Ve Vratislavi 22. září 1493 týž témuž o týchž věcech, o víno, o víře české oc . . . . . 15 31. V Prešpurce (4. list. 1493) Roupovský Viléma z Pern. ujišťuje přátelstvím . . . . . . . 18 32. V Rokytnici 5. kv. 1494 Ignác z Ludanic Vilímovi z Pern. o meze . . 19 . . 19 33. Na Dol. Bělehradě 5. list. 1494 král Vladislav správcům království omlouvá nepříjezd do Čech . . 34. Na Kladsku 14. ún. 1495 Jindřich Minstrb. Vilímovi z P., že ho čeká na Kladště . . . 19 35. Na Kladsku 14. kv. 1495 týž témuž o dluhu panu Tunklovi oc . . . . . . . . . . . 20 36. (V Lehnici 18. kv. 1495) bisk. Filipec Vilímovi z P. o psaní Jindřichovi Minstr. . . . . 21 37. Ve Vratislavi 19 kv. 1495 týž témuž o koupi panství Litického od Jindřicha Minstrb. . . 21 38. Ve Vratislavi 22. kv. 1495 týž témuž o témž . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22 . 39. Ve Vratislavi 6. kv. 1496 týž téhož ujišťuje přátelstvím 23 . . . . . . . 24 40. V Praze 13. říj. 1497 Petr z Rosenberka králi o neposlušenství pánů kromě Viléma z P. . . . . 24 41. Na Budíně 10. srp. 1498 král Vladislav nejv. úředníkům o vklad Hranic do desk . . . . 42. Na Budíně 8. září 1498 týž týmž o vklad Staříče do desk pro Viléma z Pern.. 25 .. . . 26 43. Na Budíně (26. říj. 1498) týž král úředníkům v K. Hoře o týdenní plat Vilémovi z P. . . . . . . . . 26 44. Na Nov. Hradě 28. říj. 1498 Slavata Vilímovi z Pern. o položení peněz 45. Na Nov. Hradě 29. říj. 1498 Zd. Kostka Vilímovi z P. o peníze p. Rychnovskému . . . 26 46. Na Budíně 2. pros. 1498 král Vladislav Petrovi z Rosenberka o odevzdání svolené berně 27 . 47. Na Budíně 7. pros. 1498 král Janovi z Šelnberka o výmazu z desk spisu Moravanům obtížného . . 27 48. (1498) Vilím z Pernšteina Brněnským o poddaného Čadíka z Tišňova . . . . . . . . . 27 (1498) týž Jiříkovi Pňovskému v příčině zlehčení jeho úřadu . . 49. . . . . . . . 27 . . 28 Ve Vratislavi 30. led. 1499 sněm správcům král. Českého o hledání zápisů na Karlšteině . . . . 50. 28 51. Na hr. Praž. 15. bř. 1501 Vilém z P. Chebským o při Kurcla proti Haugvicovi . . . . 52. Na hr. Praž. 19. bř. 1501 Vilém z P. kraji Kouřimskému o svědčení při komorním soudě . . . . 28 28 53. Na hr. Praž. 4. září 1501 týž Karlovi z Doubravy klade rok před soud komorní . . . . 54. Na Krumlově 13. čna 1502 Petr z Rosen. Vilémovi z P. o vrácení dlužných listů . . . . 29 55. Na hr. Praž. 30. list. 1502 Vilém z P. Chebským o stání s Oldřichem z Cedvic . . . . 29 56. Na Přerově 9. pros. 1502 Jan z Šelnberka Jindřichovi z Hradce o osazení nejv. úřadů . . . . . 30 57. Na Budíně 5. led. 1504 král Vladislav radám svým v Čechách o jednání s Normberčany. . . . . 30 58. Na Budíně 29. čce 1504 týž král pány české napomíná k svornosti . . . 30 59. Na Budíně 24. čce 1506 týž Vilémovi z P., aby proboštství v Brně dal Kaesenbrodovi . . 30 60. (V Prostějově (6. říj. 1506) Vilém z P. Olomouckým o proboštství kláštera Tišnovského . 31 31 . . . . 61. V Prostějově 7. října 1506 týž týmž o témž . . . . . . . . 62. 32 V Budíně 4. list. 1506 král Vladislav Vilémovi z P. o proboštství v Brně pro Kaesenbroda 63. V Budíně 3. pros. 1506 týž témuž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33 64. V Budíně 4. pros. 1506 doktor Kaesenbrod Vilíma z P. prosí o proboštství . . . . . . 33 65. V Budíně 13. pros. 1506 týž témuž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34 66. V Budíně 14. led. 1507 král Vladislav Vilémovi z P. o totéž proboštství pro Kaesenbroda 34 35 67. Na Boleslavi 22. led. 1507 Jan z Šelnberka Krištofovi ze Švamberka o změnách nejv. úřadů . . . 35 68. V Nov. Městě 25. list. 1507 (Vilém z Pern.) králi Vladislavovi o pokutách na bratry české . . . . 69. 5. bř. 1508 Ladslav z Šternberka Vilémovi z P. o sněmu, o půtkách s Albr. z Kolovrat . 35 70. Na Pardubicích 30. bř. 1508 Vilém z P. Rendlovi a Ladslavovi z Šternberka o Albr. z Kolovrat. 35 . 35 71. Na hr. Praž. 14. pros. 1509 král Vladislav Janovi z P. o opravě na Tišnově a Oslovanech 36 72. 1509 bratr Tůma Přeloučský Vilémovi z Pernšteina o přímluvu při králi za Bratří . . . 41 73. Na Horách Kutných 21. ún. 1510 král Vladislav Janovi z P. o vklad Uherčic a Evaně do desk 42 74. Na Krumlově 28. dub. 1510 Petr z Rosenb. Zd. Lvovi z Rožmitála o hofmistrovství Vilíma z P. . . 75. V Tatě (20. čce) 1510 král Vladislav Janovi z Potšteina o vydání mědi Vilímovi z P.. . . 42 . . . 76. Na hr. Praž. 10. list. 1510. Vilém z P. Chebským o list k svědomí Václ. Behmovi . . . 42 43 77. Na Pardubicích 16. led. 1511 týž nejv. minemistru o splácení dluhu z mince král. . . . 78. V Pardubicích 21. led. 1511 týž témuž o totéž . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43 44 79. Na hr. Praž. 25. říj. 1511 správcové král. Česk. Viléma z P. vysílají do K. Hory vyšetřit hor 80. V Budíně 1. čna 1512 král Vladislav Vilémovi z P., aby Kaesenbrodovi chránil proboštství v Brně 45 (V lednu 1513) Vilím z Pern. Olomúckým o propuštění sirotka z kláštera . . . . . . . 81. 45 82. V Prostějově 23. led. 1513 týž týmž o téhož sirotka . . . . . . . . . . 46 . . . .
Strana 563
83. 84. V Pardubicích 4. srp. 1513 Vilém z P. nejv. purkrabímu a kancléři o Slezácích, o městech oc 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100. 101. 102. 103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. V Praze 10. led. 1520 Vilém z P. Pražanům, že si posílá k nim pro listy 123. 124. Dopisy pana Viléma z Pernšteina s let 1480—1521. V Olomouci (po 23. led. 1513) Olomoačtí Vilímovi a Janovi z Pern. o témZ sirotkovi . V Pardubicích 5. srp. 1513 týž týmž o čekaném poselství královském . . . . Na br. PraZ. 6. srp. 1618 Zd. Lev z Rožm. Vilímovi z Pern. o témž, o kníž. Bartoloměji . Na Pardubicích 2. list. 1513 Vilím z P. abatyši Tišnovské o proboštství v Brně. V Brně 7. list 1513 kapitola sv. Petra Vilémovi z P. o osazení téhož proboštství Na Pardubicích 12. list. 1513 Vilém z Pern. kapitole sv. Petra v Brně o témž Na Blatné 2. pros. 1513 Zd. Lev z Rožm. Vilímovi z Pern. očišťuje se z pomluv . . . V Meziříčí 21. ún. 1514 Jan z Lomnice Petrovi z Rosen. o hofmistrství Vojtěcha z Pern.. . Na Blatné 27. ún. 1514 Zd. Lev z Rožm. Vilímovi z Pern. o psaní Pražan do Polska 9e . . . V Pardubicích 6. bř. 1514 Vilém z P. Zd. Lvovi ojednání pro případ smrti královy, o městech ac Na Blatné 12. bř. 1514 Zd. Lev Vilémovi z P. o psaní měst do Polska, o sněmu oc . Na Pardubicích 13. bř. 1514 Vilém z P. Zd. Lvovi, aby uklízel zmatky v zemi . . Na Krumlově 10. dub. 1514 Petr z Rosenb. Kryštoforovi ze Švamb., že Vojtěch z P. je hofmistrem Ve Vilné 12. kv. 1514 kr. Polský Vilíma z Pern. chválí za vérnost kr. Vladislavovi . . V Krumlově 19. srp. 1514 Vilém z Pern. Zd. Lvovi o tažení knížete Bartoloměje Rakousy Na Blatné 23. srp. 1514 Zd. Lev Vilímovi z Pern. o témz . . V Praze (25. srp. 1514) Pražané Vilímovi z P. o lidu vyslaném. do Uher na pomoc "králi V' Židlochovicích 4. září 1514 Vilím z P. Janovi z Lomnice o nepřátelích při dvoře král. V Strakonicích 10. září 1514 Petr z Rosenb. a Zd. Lev Vilémovi z Pern. děkují za přistoupení. . V Prostějově 14. září 1514 Vilém z P. Petrovi z Ros. a Zdeňkovi Lv. slibuje jednotu s nimi. . Na Pardubicích 23. září 1514 týž Černčickému o sjezdu v Benešově 0c . . . . . . Na Budíně 5. říj. 1514 Ladslav z Šternberka Vilémovi z P. o válce s Rusy, o sjezdu oc Na hr. Praž. 7. říj. 1514 Zd. Lev Petrovi z Rosenb. o jízdě ku králi do Uher . . . Na Blatné 26. led. 1515 týž témuž o smrti manželky Viléma z Pernšteina (V Chebé) 11. kv. 1515 OChebští Vilímovi z Pern. posílají medovinu . . . . . . . . V Karl. Varech 14. kv. 1515 Vilém z Pern. Chebskjm dékuje z pfátelské vüle. . . . V Budíně 10. list. 1515 kr. Vladislav nejv. mincmistrovi o plat Vilémovi z Pern. . . . (V Olomouci ok. 1515) Olomoučtí Vilémovi z Pern. o škodách od Bojanovských . . . . V Budíně 7. ún. 1516 Zd. Lev Jaroslavovi z Šelnberka o jednání s Pražany, o svatbě Vojt. z P. V Hranicích 1. čna 1516 Vilém z P. Olomückjm, proó mu sfali poddané(ho . . . . . . V Olomáci 9. čna 1516 Olomůúčtí Vilímovi z Pern. o témž poddaném e; oo. Na Tovačově 23. čna 1516 Jan z Pern. Olomúckým, že otec jeho jim neodpověděl . . V Pardubicích 4. čce 1516 Vilém z P. sněmu v Benešově o dluzích král, o svornosti . Na Tovačově (31. srp. 1516) Jan z P. Olomúckým, proč brání lidem jeho v koupi zbroje V Pardubicích 28. čce 1517 Vilím z P. sjezdu Netolickému o záští Hynka Bočka s Trčkou V Brně 21. září 1518 stavové moravští Vilémovi z P. o nevoli proti stavům českým . . V Praze 27. září 1518 Vilém z Pern. stavům moravským o svornost s Čechy. . . . . Na hr. Praž. 16. říj. 1519 Zd. Lev. Petrovi z Rosenb., že Vilém z P. stál podle kancléře . . . . À . . À Na Pardubicích 8. záfí 1520 tyz tjmZ o ksaft svüj u nich schovany . . . . . . . . . Od 4. led. 1520 do 8. bi. 1521 jiné 143 dopisy Vilémovy z P. rozličným osobám . C. Listiny soukrome. C. XXII Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. Sebral a k vydání upravil František Dvorský. Na stranách 73 až 560. (Tato část obsahuje listiny z let 1304—1 501). 1. V Brně 24. kv. 1304 kr. Václav Ebrovi z Kralie prodává fojtstvi v Kralicich . . . . . 2. U Brna (29. kv.) 1816 král Jan Fridrichovi z Linavy zapiguje Čelechovice a Chodov . 8. V Praze 56. kv. 1321 král Jan Vokovi z Kravař zapisuje Čelechovice a Chodov eee 4. (1325) kr. Jan Vokovi z Kravař prodává zámek Plumlov s pifslufenstvim . . . . . . . 5. V Praze 1325 kr. Jan Vokovi z Kravař zapisuje některé vsi opravné k Plumlovu . MEN 6. V Brně 29. srp. (1355) Jan markr. Mor. Ctiborovi z Tovaéova dává ves Oplocany . . . 73 74 74 74 74
83. 84. V Pardubicích 4. srp. 1513 Vilém z P. nejv. purkrabímu a kancléři o Slezácích, o městech oc 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100. 101. 102. 103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. V Praze 10. led. 1520 Vilém z P. Pražanům, že si posílá k nim pro listy 123. 124. Dopisy pana Viléma z Pernšteina s let 1480—1521. V Olomouci (po 23. led. 1513) Olomoačtí Vilímovi a Janovi z Pern. o témZ sirotkovi . V Pardubicích 5. srp. 1513 týž týmž o čekaném poselství královském . . . . Na br. PraZ. 6. srp. 1618 Zd. Lev z Rožm. Vilímovi z Pern. o témž, o kníž. Bartoloměji . Na Pardubicích 2. list. 1513 Vilím z P. abatyši Tišnovské o proboštství v Brně. V Brně 7. list 1513 kapitola sv. Petra Vilémovi z P. o osazení téhož proboštství Na Pardubicích 12. list. 1513 Vilém z Pern. kapitole sv. Petra v Brně o témž Na Blatné 2. pros. 1513 Zd. Lev z Rožm. Vilímovi z Pern. očišťuje se z pomluv . . . V Meziříčí 21. ún. 1514 Jan z Lomnice Petrovi z Rosen. o hofmistrství Vojtěcha z Pern.. . Na Blatné 27. ún. 1514 Zd. Lev z Rožm. Vilímovi z Pern. o psaní Pražan do Polska 9e . . . V Pardubicích 6. bř. 1514 Vilém z P. Zd. Lvovi ojednání pro případ smrti královy, o městech ac Na Blatné 12. bř. 1514 Zd. Lev Vilémovi z P. o psaní měst do Polska, o sněmu oc . Na Pardubicích 13. bř. 1514 Vilém z P. Zd. Lvovi, aby uklízel zmatky v zemi . . Na Krumlově 10. dub. 1514 Petr z Rosenb. Kryštoforovi ze Švamb., že Vojtěch z P. je hofmistrem Ve Vilné 12. kv. 1514 kr. Polský Vilíma z Pern. chválí za vérnost kr. Vladislavovi . . V Krumlově 19. srp. 1514 Vilém z Pern. Zd. Lvovi o tažení knížete Bartoloměje Rakousy Na Blatné 23. srp. 1514 Zd. Lev Vilímovi z Pern. o témz . . V Praze (25. srp. 1514) Pražané Vilímovi z P. o lidu vyslaném. do Uher na pomoc "králi V' Židlochovicích 4. září 1514 Vilím z P. Janovi z Lomnice o nepřátelích při dvoře král. V Strakonicích 10. září 1514 Petr z Rosenb. a Zd. Lev Vilémovi z Pern. děkují za přistoupení. . V Prostějově 14. září 1514 Vilém z P. Petrovi z Ros. a Zdeňkovi Lv. slibuje jednotu s nimi. . Na Pardubicích 23. září 1514 týž Černčickému o sjezdu v Benešově 0c . . . . . . Na Budíně 5. říj. 1514 Ladslav z Šternberka Vilémovi z P. o válce s Rusy, o sjezdu oc Na hr. Praž. 7. říj. 1514 Zd. Lev Petrovi z Rosenb. o jízdě ku králi do Uher . . . Na Blatné 26. led. 1515 týž témuž o smrti manželky Viléma z Pernšteina (V Chebé) 11. kv. 1515 OChebští Vilímovi z Pern. posílají medovinu . . . . . . . . V Karl. Varech 14. kv. 1515 Vilém z Pern. Chebskjm dékuje z pfátelské vüle. . . . V Budíně 10. list. 1515 kr. Vladislav nejv. mincmistrovi o plat Vilémovi z Pern. . . . (V Olomouci ok. 1515) Olomoučtí Vilémovi z Pern. o škodách od Bojanovských . . . . V Budíně 7. ún. 1516 Zd. Lev Jaroslavovi z Šelnberka o jednání s Pražany, o svatbě Vojt. z P. V Hranicích 1. čna 1516 Vilém z P. Olomückjm, proó mu sfali poddané(ho . . . . . . V Olomáci 9. čna 1516 Olomůúčtí Vilímovi z Pern. o témž poddaném e; oo. Na Tovačově 23. čna 1516 Jan z Pern. Olomúckým, že otec jeho jim neodpověděl . . V Pardubicích 4. čce 1516 Vilém z P. sněmu v Benešově o dluzích král, o svornosti . Na Tovačově (31. srp. 1516) Jan z P. Olomúckým, proč brání lidem jeho v koupi zbroje V Pardubicích 28. čce 1517 Vilím z P. sjezdu Netolickému o záští Hynka Bočka s Trčkou V Brně 21. září 1518 stavové moravští Vilémovi z P. o nevoli proti stavům českým . . V Praze 27. září 1518 Vilém z Pern. stavům moravským o svornost s Čechy. . . . . Na hr. Praž. 16. říj. 1519 Zd. Lev. Petrovi z Rosenb., že Vilém z P. stál podle kancléře . . . . À . . À Na Pardubicích 8. záfí 1520 tyz tjmZ o ksaft svüj u nich schovany . . . . . . . . . Od 4. led. 1520 do 8. bi. 1521 jiné 143 dopisy Vilémovy z P. rozličným osobám . C. Listiny soukrome. C. XXII Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. Sebral a k vydání upravil František Dvorský. Na stranách 73 až 560. (Tato část obsahuje listiny z let 1304—1 501). 1. V Brně 24. kv. 1304 kr. Václav Ebrovi z Kralie prodává fojtstvi v Kralicich . . . . . 2. U Brna (29. kv.) 1816 král Jan Fridrichovi z Linavy zapiguje Čelechovice a Chodov . 8. V Praze 56. kv. 1321 král Jan Vokovi z Kravař zapisuje Čelechovice a Chodov eee 4. (1325) kr. Jan Vokovi z Kravař prodává zámek Plumlov s pifslufenstvim . . . . . . . 5. V Praze 1325 kr. Jan Vokovi z Kravař zapisuje některé vsi opravné k Plumlovu . MEN 6. V Brně 29. srp. (1355) Jan markr. Mor. Ctiborovi z Tovaéova dává ves Oplocany . . . 73 74 74 74 74
Strana 564
564 Rejstřík písemností: Str. 7. V Praze 19. srp. 1357 cís. Karel bratřím z Pardubic dává mýto u Pardubic . . . . . . 75 77 8. V Praze 5. list. 1359 cís. Karel Ctiborovi z Cimburka potvrzuje koupi Tovačova . . . . . 77 . . . . 9. V Brně 19. list. 1359 Jan markr. Mor. Ctiborovi z Cimburka dává list na Tovačov. . . . . 78 10. V Praze 1359 Šimon mistr řádu kazatelského Jimramovi z Pern. uděluje milosti církevní 11. 1. led. 1360 Jimram z Pernšteina klášteru v Doubravníku dává roční důchod . . . . 78 78 12. V Brně 21. pros. 1363 Jan markr. Mor. Bočkovi z Kunstatu svoluje koupiti ves Bolelouc 13. V Rakodavech 12. dub. 1365 Budislav z Rakodav Ctiborovi z Tovačova prodává Rakodavy 78 79 14. V Olomouci 25. led. 1368 Beneš z Výškova Onšovi z Lobodic prodává Rakodavy . . . . 80 15. 12. bř. 1371 Milota z Evaně Ctiborovi z Tovačova prodává 11/2 lánu v Evani . . . . . . 16. V Doubravníku 21. bř. 1371 Jimram z Pernšteina klášteru v Doubravníku dává ves Leskovec. . . 81 17. Po 11. list. 1371 bratří z Nezamyslic Ctiborovi z Cimburka prodávají svou tvrz . . . . 82 18. 13. pros. 1371 Vok a Lacek z Kravař vyznávají, že nemají práva ke dvoru Milotovu . . 82 83 19. 13. led. 1373 pí. Zbynka z Evaně Ctiborovi z Cimburka prodává dvůr v Evani . . . . . 20. 17. říj. 1380 Vok z Kravař Ctiborovi z Cimb. prodává vsi Troubky a Člunek . . . . . 83 21. 15. kv. 1382 Jošt markr. Mor. Ctiborovi z Cimb. dává dědictví v Evani . . . . . . . 85 22. 23. led. 1385 Beneš Doupovec Ctiborovi z Cimb. prodává 13/4 lánu v Evani . . . . . . 85 86 23. Na Pernšteině 28. říj. 1385 bratří z Pernšteina kostelu v Dalečíně darují půl lánu. . . . . . . 86 24. V Brně 11. říj. 1389 Petr z Kravař s Bernhartem z Cimburka smlouvají se o stěhovné . 87 25. (Okolo 1390) Petr z Kravař klášteru v Prostějově dává pole v Chřepicích . . . . . . . 87 26. 14. čna 1392 manové arcibiskupa Praž. s Kojetínskými smlouvají se o mosty . . . . . . 89 27. Na Náměšti 16. října 1399 Jindřich na Meziříčí Mikšovi faráři prodává ves Rohy . . . . 91 28. Na Pernšteině 11. list. 1403 páni z Pernšteina Bystřickým dávají právo odúmrtní . . . . 91 29. V Brně 7. čna 1405 markrabí Prokop bratřím z Hranic dává fojtství v Kralicích . . . . 92 . 30. V Brně 5. led. 1406 markrabí Jošt bratřím týmž dává totéž fojtství . . . . . . . . . . 92 31. Na Pernšteině 29. čna 1412 páni z Pernšteina rychtářovi Bystřickému dávají louku . . . 93 32. Na Meziříčí 25. kv. 1414 Erhart z Kunina Města vyříká mezi Lackem z Kravař a kl. Třebíčským 94 33. V Olomouci 9. čce 1415 Vavřinec z Podhájí faráři Smržickému dává hřivnu platu . . . . 95 V Praze 15. čna 1417 kr. Václav Půtovi z Častolovic zapisuje sumu na kl. Opatovickém . 34. 96 35. V Praze 14. čna 1418 kr. Václav bratřím z Cimburka propůjčuje manství na Tovačově . 97 36. V Čáslavi 26. list. 1420 cís. Sigmund Alšovi z Št. a Půtovi z Častol. zapisuje berni na kl. Opat. 98 37. V Tovačově 2. pros. 1430 Jan z Opatovic Arklebovi z Vickova dává plat v Smržicích . . 98 38. Na Krumlově 30. led. 1434 Vavřinec Háj Janovi Kopáčovi slibuje vložiti v desky dvůr v Podhájí . 39. V Egenburku 22. čce 1434 Albrecht vév. Rak. Petrovi z Újezda dává list na Újezd . . . 99 40. V Bělehradě 25. led. 1436 cís. Sigmund Jiříkovi Šternberskému zapisuje Kojetín . . . . 99 . . . . 100 41. V Praze 21. září 1436 týž císař Divišovi Bořkovi zastavuje Kunětickou Horu oc . 42. V Olomouci 27. led. 1437 páni z Šternberka Janovi z Cimburka postupují list na Kojetín . . . . 100 43. Na Mstěnicích 1. dub. 1437 Jan Dítě Zdenkovi z Švabenic prodává právo v Vrahovicích . 101 44. Na Kladště 25. dub. 1437 Anna kněžna Osvět. Hlaváčovi z Donína postupuje zápisy na zboží Opat. 101 45. V Olomouci 10. srp. 1437 Arkleb z Vickova Hanušovi Liljenblutovi prodal plat ve Smržicích . . . 102 46. V Praze 16. říj. 1437 Anna kněžna Osvět. Hlaváčovi z Donína postupuje zápisy na zboží Opat. 102 103 47. V Praze 17. říj. 1437 Hlaváč z Donína Zikmundovi z Wartenberka dává zápisy na Opatovice . . . 48. Na Pernšteině 5. dub. 1440 Jan z Pern. Janovi z Břežan slibuje 60 kop za Skály . . . 103 49. V Olomouci 7. čce 1441 Pavel bisk. Olomúcký Mik. Bochovcovi zapisuje Jestbořice . . . 105 50. V Olomouci 4. srp. 1441 Hanoušek z Lilienblutu Jiříkovi z Kravař dává plat v Smržicích 106 107 51. V Brně 21. čce 1442 Pavel bisk. Olomúcký Mik. Bochovcovi zastavuje Jestbořice . . . . . . . . 52. 28. list. 1443 Kateřina z Újezda Žibřidovi z Pernšteina dává právo na Újezd . . . . . 107 53. Na Plumlově 29. dub. 1444 Boček z Otaslavic Jiříkovi z Kravař dal podací v Smržicích . . . . . 108 54. Na Plumlově 11. srp. 1444 Jakub z Dřínového Jiříkovi z Kravař dává plat v Kostelci . 108 55. 12. list. 1444 klášter Třebícký slibuje vyvaditi rukojmí za opata svého . . . . . . . . 109 110 56. Na Strážnici 20. kv. 1446 Jiřík z Kravař Janovi Kotrčovi prodává 1/2 dvora v Smržicích 112 57. Na Plumlově 24. kv. 1446 Kateřina z Lilče Jiříkovi z K. dává list na dvory v Stichovicích 113 58. (14. čna 1446) Mik. Šorc z Valu pánům Pernšteinským dává dobrou vůli na Újezd . . . 59. V Olomouci 16. čce 1447 Václav Lyzna Jiříkovi z Kravař dává list na plat v Soběsucích 114 60. V Brně 4. bř. 1448 Pertolt z Lipého s Brněnskými shodl se o mýto v Židlochovicích . . 115
564 Rejstřík písemností: Str. 7. V Praze 19. srp. 1357 cís. Karel bratřím z Pardubic dává mýto u Pardubic . . . . . . 75 77 8. V Praze 5. list. 1359 cís. Karel Ctiborovi z Cimburka potvrzuje koupi Tovačova . . . . . 77 . . . . 9. V Brně 19. list. 1359 Jan markr. Mor. Ctiborovi z Cimburka dává list na Tovačov. . . . . 78 10. V Praze 1359 Šimon mistr řádu kazatelského Jimramovi z Pern. uděluje milosti církevní 11. 1. led. 1360 Jimram z Pernšteina klášteru v Doubravníku dává roční důchod . . . . 78 78 12. V Brně 21. pros. 1363 Jan markr. Mor. Bočkovi z Kunstatu svoluje koupiti ves Bolelouc 13. V Rakodavech 12. dub. 1365 Budislav z Rakodav Ctiborovi z Tovačova prodává Rakodavy 78 79 14. V Olomouci 25. led. 1368 Beneš z Výškova Onšovi z Lobodic prodává Rakodavy . . . . 80 15. 12. bř. 1371 Milota z Evaně Ctiborovi z Tovačova prodává 11/2 lánu v Evani . . . . . . 16. V Doubravníku 21. bř. 1371 Jimram z Pernšteina klášteru v Doubravníku dává ves Leskovec. . . 81 17. Po 11. list. 1371 bratří z Nezamyslic Ctiborovi z Cimburka prodávají svou tvrz . . . . 82 18. 13. pros. 1371 Vok a Lacek z Kravař vyznávají, že nemají práva ke dvoru Milotovu . . 82 83 19. 13. led. 1373 pí. Zbynka z Evaně Ctiborovi z Cimburka prodává dvůr v Evani . . . . . 20. 17. říj. 1380 Vok z Kravař Ctiborovi z Cimb. prodává vsi Troubky a Člunek . . . . . 83 21. 15. kv. 1382 Jošt markr. Mor. Ctiborovi z Cimb. dává dědictví v Evani . . . . . . . 85 22. 23. led. 1385 Beneš Doupovec Ctiborovi z Cimb. prodává 13/4 lánu v Evani . . . . . . 85 86 23. Na Pernšteině 28. říj. 1385 bratří z Pernšteina kostelu v Dalečíně darují půl lánu. . . . . . . 86 24. V Brně 11. říj. 1389 Petr z Kravař s Bernhartem z Cimburka smlouvají se o stěhovné . 87 25. (Okolo 1390) Petr z Kravař klášteru v Prostějově dává pole v Chřepicích . . . . . . . 87 26. 14. čna 1392 manové arcibiskupa Praž. s Kojetínskými smlouvají se o mosty . . . . . . 89 27. Na Náměšti 16. října 1399 Jindřich na Meziříčí Mikšovi faráři prodává ves Rohy . . . . 91 28. Na Pernšteině 11. list. 1403 páni z Pernšteina Bystřickým dávají právo odúmrtní . . . . 91 29. V Brně 7. čna 1405 markrabí Prokop bratřím z Hranic dává fojtství v Kralicích . . . . 92 . 30. V Brně 5. led. 1406 markrabí Jošt bratřím týmž dává totéž fojtství . . . . . . . . . . 92 31. Na Pernšteině 29. čna 1412 páni z Pernšteina rychtářovi Bystřickému dávají louku . . . 93 32. Na Meziříčí 25. kv. 1414 Erhart z Kunina Města vyříká mezi Lackem z Kravař a kl. Třebíčským 94 33. V Olomouci 9. čce 1415 Vavřinec z Podhájí faráři Smržickému dává hřivnu platu . . . . 95 V Praze 15. čna 1417 kr. Václav Půtovi z Častolovic zapisuje sumu na kl. Opatovickém . 34. 96 35. V Praze 14. čna 1418 kr. Václav bratřím z Cimburka propůjčuje manství na Tovačově . 97 36. V Čáslavi 26. list. 1420 cís. Sigmund Alšovi z Št. a Půtovi z Častol. zapisuje berni na kl. Opat. 98 37. V Tovačově 2. pros. 1430 Jan z Opatovic Arklebovi z Vickova dává plat v Smržicích . . 98 38. Na Krumlově 30. led. 1434 Vavřinec Háj Janovi Kopáčovi slibuje vložiti v desky dvůr v Podhájí . 39. V Egenburku 22. čce 1434 Albrecht vév. Rak. Petrovi z Újezda dává list na Újezd . . . 99 40. V Bělehradě 25. led. 1436 cís. Sigmund Jiříkovi Šternberskému zapisuje Kojetín . . . . 99 . . . . 100 41. V Praze 21. září 1436 týž císař Divišovi Bořkovi zastavuje Kunětickou Horu oc . 42. V Olomouci 27. led. 1437 páni z Šternberka Janovi z Cimburka postupují list na Kojetín . . . . 100 43. Na Mstěnicích 1. dub. 1437 Jan Dítě Zdenkovi z Švabenic prodává právo v Vrahovicích . 101 44. Na Kladště 25. dub. 1437 Anna kněžna Osvět. Hlaváčovi z Donína postupuje zápisy na zboží Opat. 101 45. V Olomouci 10. srp. 1437 Arkleb z Vickova Hanušovi Liljenblutovi prodal plat ve Smržicích . . . 102 46. V Praze 16. říj. 1437 Anna kněžna Osvět. Hlaváčovi z Donína postupuje zápisy na zboží Opat. 102 103 47. V Praze 17. říj. 1437 Hlaváč z Donína Zikmundovi z Wartenberka dává zápisy na Opatovice . . . 48. Na Pernšteině 5. dub. 1440 Jan z Pern. Janovi z Břežan slibuje 60 kop za Skály . . . 103 49. V Olomouci 7. čce 1441 Pavel bisk. Olomúcký Mik. Bochovcovi zapisuje Jestbořice . . . 105 50. V Olomouci 4. srp. 1441 Hanoušek z Lilienblutu Jiříkovi z Kravař dává plat v Smržicích 106 107 51. V Brně 21. čce 1442 Pavel bisk. Olomúcký Mik. Bochovcovi zastavuje Jestbořice . . . . . . . . 52. 28. list. 1443 Kateřina z Újezda Žibřidovi z Pernšteina dává právo na Újezd . . . . . 107 53. Na Plumlově 29. dub. 1444 Boček z Otaslavic Jiříkovi z Kravař dal podací v Smržicích . . . . . 108 54. Na Plumlově 11. srp. 1444 Jakub z Dřínového Jiříkovi z Kravař dává plat v Kostelci . 108 55. 12. list. 1444 klášter Třebícký slibuje vyvaditi rukojmí za opata svého . . . . . . . . 109 110 56. Na Strážnici 20. kv. 1446 Jiřík z Kravař Janovi Kotrčovi prodává 1/2 dvora v Smržicích 112 57. Na Plumlově 24. kv. 1446 Kateřina z Lilče Jiříkovi z K. dává list na dvory v Stichovicích 113 58. (14. čna 1446) Mik. Šorc z Valu pánům Pernšteinským dává dobrou vůli na Újezd . . . 59. V Olomouci 16. čce 1447 Václav Lyzna Jiříkovi z Kravař dává list na plat v Soběsucích 114 60. V Brně 4. bř. 1448 Pertolt z Lipého s Brněnskými shodl se o mýto v Židlochovicích . . 115
Strana 565
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 565 Str. 61. Před Milotici 15. kv. 1449 Jan z Cimb. s Janem z P. kupuje od Pangrace Světlov a Sehradice 116 62. V Meziříčí 28. září 1449 Blažek Janovi Lhotkovi zastavuje Rudvíkov u Vel. Meziříčí . . 118 63. Na Drahotouši 29. čna (1450) Prokop z Simře Vokovi z Sovince prodává dvůr v Simři . 119 64. Na Třebíči 25. čce 1450 klášter Třebícký jest dlužen obci Třebíčské 80 kop . . . . . 120 65. 5. ledna 1451 Aleš z Šternberka Soběslavovi z Miletínka dává listy na zboží Opatovské . 121 66. V Křižanově 1. kv. 1452 sestry z Meziboří Janovi z Pern. prodávají své dědictví . . . 122 . . . . . 123 67. V Brně 16. čna 1452 Jan Sýkora z Buku Brněnským slibuje nemstíti zajetí 68. Na M. Krumlově 20. srp. 1452 Jindřich z Lipého N. Městu dává list na dělání sladu . 124 69. Na Helfenšteině 18. dub. 1453 Vok z Sovince pánům z Pernšteina prodává Křižanov . . 125 70. V Malé Senici 1. led. 1454 Martin z Senice Janovi z Dobré Vody prodává Stichovice . . 126 71. 8. ún. 1454 Jan bisk. Olomoucký Mikulášovi z Buchova připisuje Jestbořice . . . . . . 127 72. V Meziříčí 18. bř. 1454 Anna z Dlužína Jana Lhotku pouští ze zápisu . . . . . . . . 129 V Praze 26. čna 1454 král Ladislav Janovi z Pernšteina dává právo na Vickov a Drahonín 129 73. 74. V Praze 7. říj. 1454 Jan z Wartmberka Mrzákovi z Miletínka dává listy na zboží Opat. 130 75. V Olomúci 13. pros. 1454 Jan Krumsín sestrám z Čelčic prodává úrok v Čelčicích . . . 131 76. Ve Vídni 7. bř. 1455 král Ladislav Janovi z Kunstatu zapisuje 2000 zl. na Pohořelicích 132 77. Na Třebíči (po 1455) klášter Třebícký Budalovi prodává plat na Bitovčicích . . . . . . 132 78. V Praze 17. srp. 1456 Jan kněz z Bystřice Janovi z P. dává zápis na zboží Jimramovské 133 79. Ve Vídni 11. čce 1457 král Ladislav bratřím z Lichtnburka zapisuje 10.000 zl. . . . . 134 80. Ve Vídni 11. září 1457 týž král Janovi z Cimburka zapisuje Přerov . . . . . . . . . 135 . . . . . . 136 81. V Praze 22. list. 1457 týž král Janovi z Cimb. potvrzuje list na Tovačov 82. V Praze 20. led. 1459 král Jiří Mrzákovi z Miletínka zapisuje Horu Kunětickou . . . . 137 83. Na Plumlově 23. ún. 1459 klášter Prostějovský vyznává právo na hájky u Rakúsek . . . 137 84. Na Račicích 1. bř. 1459 Anna z Bořitova Jiř. z Kravař prodávají Soběsuky a Kašlavice . 138 85. Na Plumlově 3. bř. (1459) Dorota z Štosova Jiř. z Kravař slibuje výmaz Stichovic z desk 139 86. V Brně 14. srp. 1459 kr. Jiří Žofce z Kunstatu a Janovi z Cimb. zapsal Kralice . . . 140 87. Na Veveří 14. srp. 1459 Přemek kníže Těšínský Protivcovi ze Zástřizl dává podací v Dubanech 141 . 141 88. V Praze 13. říj. 1459 král Jiří Janovi z Kunstatu připisuje 1000 zl. na Pohořelicích . . 89. V Radkově 27. list. 1459 Jan z Radkova Janovi z P. slibuje nepřekážeti v dělání rybníků 141 . . . . . 142 90. V Olomouci 8. ún. 1460 král Jiří Jindřichu Šaškovi dává právo věnné na vsi Podhájí 91. V Praze 21. čna 1460 kr. Jiří Bohunce z Lompnice obnovuje list na Janovičky . . . . 142 92. 22. led. 1462 Jan Pardus s Vankem z Miletínka smlouvá se o zdělání rybníkův . . . . 143 93. Na Tovačově 20. čna 1462 Jan z Cimb. lidem z Dluhonic prodává pastviště Blaně . . . . . 144 94. V Praze 24. čna 1462 kr. Jiří Janovi z P. dává opravu na klášt. Tišnovském . . . . . 144 95. V Olomouci 15. čce 1462 Vok z Sovince s kapitolou Olomúckou smlouvají se o Sušice . 145 96. Na Tovačově 23. září 1462 Jan z Cimb. Janovi z Pern. prodává Jimramov a vsi . . . . 146 97. V Praze 3. bř. 1463 kr. Jiří Janovi z Pern. davá plat 60 hřiven na Tišnově . . . . . 147 98. Na Špilberce 22. čce 1463 rukojmí Smila z Dúbravice Janovi z P. prodávají Křižanov . 148 99. V Praze 7. říj. 1463 kr. Jiří Čenkovi z Kunstatu zastavuje Novošice v 1500 zl. uher. . 149 100. V Praze 26. říj. 1463 kr. Jiří Samuelovi z Hrádku dopouští dělati rybník u Přebýšova . 150 101. Na Kladště 30. list. 1463 kr. Jiří Kamarétovi z Žirovnice zapisuje městečko Přeloučí . . 151 102. V Olomouci 16. led. 1464 kr. Jiří Janovi z Cimburka potvrzuje zápisy na Tovačov . . . 152 103. V Olomouci 27. led. 1464 Šašek z Rakových s Kateřinou z Rakových smlouvá se o ves Podhájí 153 104. V Brně 19. bř. 1464 Vok z Sovince Janovi z P. slibuje vydání Křižanova . . . . . . . 154 105. V Praze 24. kv. 1464 kr. Jiří Samuelovi z Hrádku zapisuje Přebýšov ve 300 kopách . . 155 106. Na Hradišti 13. čce 1464 klášter Hradištský Ctiborovi z Cimb. zapisuje 800 kop na Hradišti 156 107. V Praze 8. bř. 1465 král Jiří Ctiborovi z Cimb. potvrzuje smlouvu předešlou . . . . 157 108. V Praze 8. března 1465 kr. Jiří témuž Ctiborovi připisuje 2000 zl. na Přerově . . . . 158 109. V Praze 5. dub. 1465 kr. Jiří synům svým dává Kunětickou Horu, Opatovice, Sezemice . 159 110. V Praze 23. dub. 1465 kr. Jiří synům svým na Kunětické Hoře připisuje 20.000 kop . . 160 111. V Praze 18. čna 1465 král Jiří Mikuláši Berkovi zapisuje ves Libišany . . . 161 112. V Praze 16. čce 1465 král Jiří Jarošovi z Cim burka připisuje 1000 zl. na Kojetíně . . . . . . 161 113. V Praze 26. čce 1465 král Jiří Majnušovi z Chvalkovic dává manství Neratovské . . . . . . . 162
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 565 Str. 61. Před Milotici 15. kv. 1449 Jan z Cimb. s Janem z P. kupuje od Pangrace Světlov a Sehradice 116 62. V Meziříčí 28. září 1449 Blažek Janovi Lhotkovi zastavuje Rudvíkov u Vel. Meziříčí . . 118 63. Na Drahotouši 29. čna (1450) Prokop z Simře Vokovi z Sovince prodává dvůr v Simři . 119 64. Na Třebíči 25. čce 1450 klášter Třebícký jest dlužen obci Třebíčské 80 kop . . . . . 120 65. 5. ledna 1451 Aleš z Šternberka Soběslavovi z Miletínka dává listy na zboží Opatovské . 121 66. V Křižanově 1. kv. 1452 sestry z Meziboří Janovi z Pern. prodávají své dědictví . . . 122 . . . . . 123 67. V Brně 16. čna 1452 Jan Sýkora z Buku Brněnským slibuje nemstíti zajetí 68. Na M. Krumlově 20. srp. 1452 Jindřich z Lipého N. Městu dává list na dělání sladu . 124 69. Na Helfenšteině 18. dub. 1453 Vok z Sovince pánům z Pernšteina prodává Křižanov . . 125 70. V Malé Senici 1. led. 1454 Martin z Senice Janovi z Dobré Vody prodává Stichovice . . 126 71. 8. ún. 1454 Jan bisk. Olomoucký Mikulášovi z Buchova připisuje Jestbořice . . . . . . 127 72. V Meziříčí 18. bř. 1454 Anna z Dlužína Jana Lhotku pouští ze zápisu . . . . . . . . 129 V Praze 26. čna 1454 král Ladislav Janovi z Pernšteina dává právo na Vickov a Drahonín 129 73. 74. V Praze 7. říj. 1454 Jan z Wartmberka Mrzákovi z Miletínka dává listy na zboží Opat. 130 75. V Olomúci 13. pros. 1454 Jan Krumsín sestrám z Čelčic prodává úrok v Čelčicích . . . 131 76. Ve Vídni 7. bř. 1455 král Ladislav Janovi z Kunstatu zapisuje 2000 zl. na Pohořelicích 132 77. Na Třebíči (po 1455) klášter Třebícký Budalovi prodává plat na Bitovčicích . . . . . . 132 78. V Praze 17. srp. 1456 Jan kněz z Bystřice Janovi z P. dává zápis na zboží Jimramovské 133 79. Ve Vídni 11. čce 1457 král Ladislav bratřím z Lichtnburka zapisuje 10.000 zl. . . . . 134 80. Ve Vídni 11. září 1457 týž král Janovi z Cimburka zapisuje Přerov . . . . . . . . . 135 . . . . . . 136 81. V Praze 22. list. 1457 týž král Janovi z Cimb. potvrzuje list na Tovačov 82. V Praze 20. led. 1459 král Jiří Mrzákovi z Miletínka zapisuje Horu Kunětickou . . . . 137 83. Na Plumlově 23. ún. 1459 klášter Prostějovský vyznává právo na hájky u Rakúsek . . . 137 84. Na Račicích 1. bř. 1459 Anna z Bořitova Jiř. z Kravař prodávají Soběsuky a Kašlavice . 138 85. Na Plumlově 3. bř. (1459) Dorota z Štosova Jiř. z Kravař slibuje výmaz Stichovic z desk 139 86. V Brně 14. srp. 1459 kr. Jiří Žofce z Kunstatu a Janovi z Cimb. zapsal Kralice . . . 140 87. Na Veveří 14. srp. 1459 Přemek kníže Těšínský Protivcovi ze Zástřizl dává podací v Dubanech 141 . 141 88. V Praze 13. říj. 1459 král Jiří Janovi z Kunstatu připisuje 1000 zl. na Pohořelicích . . 89. V Radkově 27. list. 1459 Jan z Radkova Janovi z P. slibuje nepřekážeti v dělání rybníků 141 . . . . . 142 90. V Olomouci 8. ún. 1460 král Jiří Jindřichu Šaškovi dává právo věnné na vsi Podhájí 91. V Praze 21. čna 1460 kr. Jiří Bohunce z Lompnice obnovuje list na Janovičky . . . . 142 92. 22. led. 1462 Jan Pardus s Vankem z Miletínka smlouvá se o zdělání rybníkův . . . . 143 93. Na Tovačově 20. čna 1462 Jan z Cimb. lidem z Dluhonic prodává pastviště Blaně . . . . . 144 94. V Praze 24. čna 1462 kr. Jiří Janovi z P. dává opravu na klášt. Tišnovském . . . . . 144 95. V Olomouci 15. čce 1462 Vok z Sovince s kapitolou Olomúckou smlouvají se o Sušice . 145 96. Na Tovačově 23. září 1462 Jan z Cimb. Janovi z Pern. prodává Jimramov a vsi . . . . 146 97. V Praze 3. bř. 1463 kr. Jiří Janovi z Pern. davá plat 60 hřiven na Tišnově . . . . . 147 98. Na Špilberce 22. čce 1463 rukojmí Smila z Dúbravice Janovi z P. prodávají Křižanov . 148 99. V Praze 7. říj. 1463 kr. Jiří Čenkovi z Kunstatu zastavuje Novošice v 1500 zl. uher. . 149 100. V Praze 26. říj. 1463 kr. Jiří Samuelovi z Hrádku dopouští dělati rybník u Přebýšova . 150 101. Na Kladště 30. list. 1463 kr. Jiří Kamarétovi z Žirovnice zapisuje městečko Přeloučí . . 151 102. V Olomouci 16. led. 1464 kr. Jiří Janovi z Cimburka potvrzuje zápisy na Tovačov . . . 152 103. V Olomouci 27. led. 1464 Šašek z Rakových s Kateřinou z Rakových smlouvá se o ves Podhájí 153 104. V Brně 19. bř. 1464 Vok z Sovince Janovi z P. slibuje vydání Křižanova . . . . . . . 154 105. V Praze 24. kv. 1464 kr. Jiří Samuelovi z Hrádku zapisuje Přebýšov ve 300 kopách . . 155 106. Na Hradišti 13. čce 1464 klášter Hradištský Ctiborovi z Cimb. zapisuje 800 kop na Hradišti 156 107. V Praze 8. bř. 1465 král Jiří Ctiborovi z Cimb. potvrzuje smlouvu předešlou . . . . 157 108. V Praze 8. března 1465 kr. Jiří témuž Ctiborovi připisuje 2000 zl. na Přerově . . . . 158 109. V Praze 5. dub. 1465 kr. Jiří synům svým dává Kunětickou Horu, Opatovice, Sezemice . 159 110. V Praze 23. dub. 1465 kr. Jiří synům svým na Kunětické Hoře připisuje 20.000 kop . . 160 111. V Praze 18. čna 1465 král Jiří Mikuláši Berkovi zapisuje ves Libišany . . . 161 112. V Praze 16. čce 1465 král Jiří Jarošovi z Cim burka připisuje 1000 zl. na Kojetíně . . . . . . 161 113. V Praze 26. čce 1465 král Jiří Majnušovi z Chvalkovic dává manství Neratovské . . . . . . . 162
Strana 566
566 Rejstřík písemností: Str. 114. 17. září 1465 bratří z Čechtína Janovi z Pern. slibují vydání zboží v Strážku . . . . 162 115. 11. list. 1465 Václav z Roseče Janovi z Pern. prodává Lesonice . . . . . . . . . . . 163 . . . . . 163 116. 9. čce 1466 díl Plumlovský po smrti Jiříka z Kravař . . . . . . . . . 117. Na Helfenšteině 6. kv. 1467 Vok z Sovince Albrechtovi Kostkovi prodává Helfenštein . . . 164 118. V Praze 24. čna (1467) kr. Jiří Janovi z P. dává opravu na klášteře Tišnovském . . . 166 119. V Praze 24. srp. 1467 kr. Jiří Mikulášovi z Buchova potvrzuje listy na Jestbořice . . . 167 120. V Praze 16. říj. 1467 kr. Jiří Olomoucké a Brněnské zavazuje ke clu v Pohořelicích . . 167 121. Na Tovačově 5. bř. 1468 Jiřík z Košině Krištoforovi odtudž postupuje plat na Věrovanech 168 . 168 122. V Praze 7. dub. 1468 král Jiří bratřím z Ostromíře zapisuje Maslojedy i jiné vsi . . 123. 19. čna 1469 kr. Jiří Janovi z P. dává polovici užitkův na Tišnově . . . . . . . . . 169 . . . . . . . 169 124. V Praze 8. pros. 1469 kr. Jiří stvrzuje prodej vsi Popovic u Kojetína V K. Hoře 9. ún. 1470 kr. Jiří Albertovi Kostkovi dává své právo na Výškovicích. . . . . . . 169 125. . . . . 169 126. V Praze 17. ún. 1470 Mik. Berka Jindřichovi Minsterb. dává zápis na Libišany. . . . Na Hranicích 8. dub. 1470 Ctibor z Cimb. Albrecht. Kostkovi dává listy na Hranice a Přerov 170 127. . . . . 170 128. Na Horách Kntných 22. kv. 1470 kr. Jiří Ctiborovi z Cimb. zastavuje Kralíce 129. V Praze 28. list. 1470 kr. Jiří Janovi z Pern. zastavuje polovici užitkuov na Tišnově . . 171 130. V Praze 18. pros. 1470 kr. Jiří Ctiborovi z Cimb. dává osvobození od cud pro Tovačov 172 131. V Praze 26. pros. 1470 kr. Jiří Ctibora z Cimb. propouští z manství s Tovačovem . . . 173 V Kroměříži 10. dub. 1471 Krištofor z Popovic bratřím z Pačlavic prodává Popovice . . 174 132. 133. V K. Hoře 25. září 1471 kr. Vladislav Vilémovi z P. dává opravu na Oslovanech . . . 175 134. V K. Hoře 26. září 1471 král Vladislav Vilémovi z Pern. dává právo na Plenkovice . . . . . . 175 135. V Praze 6. pros. 1471 týž král Ctiborovi z Cimburka potvrzuje listy na Tovačov . . . . . . . 175 136. V M. Třebové 20. led. 1472 kl. Hradiště Albr. z Postupic zapisuje 2000 zl. na Hranicích 175 . . . . 176 137. V Praze 1. dub. 1472 král Vladislav bratřím z Pernšteina dává opravu kl. Oslovanského 138. Na Meziříčí 25. dub. 1472 Vilém z Pernšteina bratřím Komoňům dává právo na Plenkovice . . . 176 . . . 177 139. 21. kv. 1472 Viktorin Jindřichovi Minsterb. dává právo na Edelšteině, Cukmantli, Potšteině 140. V Dřevohosticích 12.čna 1472 Bernart z Žerotína Ctiborovi z Cimb. prodává Hrděbořice 177 141. V Praze 13. čna 1472 kr. Vladislav Ctiborovi z Cimb. stvrzuje zápis na Kralice . . . . 178 142. V Praze 15. čna 1472 týž král Janovi z Pernšteina potvrzuje listy na Tišnov . . . . 179 143. Na Nikolšpurce 19. čna 1472 Herrich z Lichtnšteina s Vilémem z P. smlouvá pokoj . . 179 144. 25. čce 1472 Jan a Vilém z Pernšteina s jinými ručí králi Matyášovi za kníž. Viktorina . . . . 180 145. 14. srp. 1472 Přibík z Ostražnice Tomanovi Henikarovi prodává Přeckov . . . . . . . 180 146. Na Hranicích 22. říj. 1472 Albr. z Postupic Ctiborovi z Ledské dává list na Výškovice. . . . . 182 147. V Šoproni 14. list. 1472 kr. Matyáš slibuje vyvaditi z vězení Zigmunda z Pernšteina . . 182 148. Na Pernšteině 26. ún. 1473 Jan z P. Matějovi Mirkovcovi prodává dvůr ve Vojetíně . . 182 149. 26. kv. 1473 Mik. z Buchova Štěpánovi z Buchova dává list na Jestbořice . . . 184 150. 26. kv. 1473 Mik. z Buchova Zbenkovi z Buchova dává listy na Jestbořice . . . . . . . . 184 . 151. V Brně 27. čna 1473 Vilém z Pernšteina na sněmu moravském . . . 184 . . 152. V Terespurce 25. září 1473 Vilém z Pernšteina Jindřichovi Streinovi slibuje pokoj . . . 184 153. 22. čce 1474 Hertvík ze Mnětic s Jindř. z Potšteina smlouvá se o rybník Nemošický . . 185 154. 27. čce 1474 kníže Hynek Jindřichovi knížeti Minstrb. postupuje Potštein . . . 186 155. V Nise 5. září 1474 král Matyáš Dobešovi z Bozkovic zastavuje vsi kl. Třebíčského . . 187 156. 15. říj. 1474 poslové kurfiřta Saského zpravují svého pána o nešťastné bitvě kr. Matyáše 188 157. (Okolo 1474) královna Johanna Hynkovi z Waldšteina zastavuje Potštein a Kostelec . . 188 158. V Brně 10. dub. 1475 knížata Minsterberská Bočkovi z Kunstatu dávají právo na Kojetín 189 159. Na Helfenšteině 22. dub. 1475 Albr. z Postupic pánům z Pernšteina dává dobrou vůli na Helfenštein 190 160. Na Helfenšteině 22. dub. 1475 týž týmž dává listy na Hranice a Přerov 190 . . . 161. Na Helfenšteině 25. dub. 1475 smlouva o dluhy, které Vilém z P. podstoupil na Helfenšteině 191 162. 22. čce 1475 Jan Čert knížeti Jindř. Minsterb. postupuje zápis na Libišany . 192 V Brně 25. čce 1475 na sjezdě Vilémovi z P. rozkázáno přivésti sirotka Jindřichovi z Bozkovic . 192 163. 164. V Olomúci 6. srp. 1475 Vilém z P. připovídá se k Plenkovicím a Němčicím . . 192 . . 165. Na Štolbachu 14. září 1475 Ctibor z Ledské Vilémovi z Pern. dává listy na Vyškovice . . . . . 192 166. Na Krumlově 19. říj. 1475 Bavor z Holovic Vilémovi z P. dává dobrou vůli na Tučín . 192 167. Na Litomyšli 15. list. 1475 Vilém z P. Jindřicha ze Smiřic kvituje z 2500 zl. uh. . . . . 193 168. V Bystřici 18. dub. 1476 Bystřičtí Vilémovi z P. dávají list na 9 kop platu knězi . . . 193 169. Na Tovačově 25. kv. 1476 Ctibor z Cimb. Vilémovi z Pern. prodává Drahotouš . . . . 194
566 Rejstřík písemností: Str. 114. 17. září 1465 bratří z Čechtína Janovi z Pern. slibují vydání zboží v Strážku . . . . 162 115. 11. list. 1465 Václav z Roseče Janovi z Pern. prodává Lesonice . . . . . . . . . . . 163 . . . . . 163 116. 9. čce 1466 díl Plumlovský po smrti Jiříka z Kravař . . . . . . . . . 117. Na Helfenšteině 6. kv. 1467 Vok z Sovince Albrechtovi Kostkovi prodává Helfenštein . . . 164 118. V Praze 24. čna (1467) kr. Jiří Janovi z P. dává opravu na klášteře Tišnovském . . . 166 119. V Praze 24. srp. 1467 kr. Jiří Mikulášovi z Buchova potvrzuje listy na Jestbořice . . . 167 120. V Praze 16. říj. 1467 kr. Jiří Olomoucké a Brněnské zavazuje ke clu v Pohořelicích . . 167 121. Na Tovačově 5. bř. 1468 Jiřík z Košině Krištoforovi odtudž postupuje plat na Věrovanech 168 . 168 122. V Praze 7. dub. 1468 král Jiří bratřím z Ostromíře zapisuje Maslojedy i jiné vsi . . 123. 19. čna 1469 kr. Jiří Janovi z P. dává polovici užitkův na Tišnově . . . . . . . . . 169 . . . . . . . 169 124. V Praze 8. pros. 1469 kr. Jiří stvrzuje prodej vsi Popovic u Kojetína V K. Hoře 9. ún. 1470 kr. Jiří Albertovi Kostkovi dává své právo na Výškovicích. . . . . . . 169 125. . . . . 169 126. V Praze 17. ún. 1470 Mik. Berka Jindřichovi Minsterb. dává zápis na Libišany. . . . Na Hranicích 8. dub. 1470 Ctibor z Cimb. Albrecht. Kostkovi dává listy na Hranice a Přerov 170 127. . . . . 170 128. Na Horách Kntných 22. kv. 1470 kr. Jiří Ctiborovi z Cimb. zastavuje Kralíce 129. V Praze 28. list. 1470 kr. Jiří Janovi z Pern. zastavuje polovici užitkuov na Tišnově . . 171 130. V Praze 18. pros. 1470 kr. Jiří Ctiborovi z Cimb. dává osvobození od cud pro Tovačov 172 131. V Praze 26. pros. 1470 kr. Jiří Ctibora z Cimb. propouští z manství s Tovačovem . . . 173 V Kroměříži 10. dub. 1471 Krištofor z Popovic bratřím z Pačlavic prodává Popovice . . 174 132. 133. V K. Hoře 25. září 1471 kr. Vladislav Vilémovi z P. dává opravu na Oslovanech . . . 175 134. V K. Hoře 26. září 1471 král Vladislav Vilémovi z Pern. dává právo na Plenkovice . . . . . . 175 135. V Praze 6. pros. 1471 týž král Ctiborovi z Cimburka potvrzuje listy na Tovačov . . . . . . . 175 136. V M. Třebové 20. led. 1472 kl. Hradiště Albr. z Postupic zapisuje 2000 zl. na Hranicích 175 . . . . 176 137. V Praze 1. dub. 1472 král Vladislav bratřím z Pernšteina dává opravu kl. Oslovanského 138. Na Meziříčí 25. dub. 1472 Vilém z Pernšteina bratřím Komoňům dává právo na Plenkovice . . . 176 . . . 177 139. 21. kv. 1472 Viktorin Jindřichovi Minsterb. dává právo na Edelšteině, Cukmantli, Potšteině 140. V Dřevohosticích 12.čna 1472 Bernart z Žerotína Ctiborovi z Cimb. prodává Hrděbořice 177 141. V Praze 13. čna 1472 kr. Vladislav Ctiborovi z Cimb. stvrzuje zápis na Kralice . . . . 178 142. V Praze 15. čna 1472 týž král Janovi z Pernšteina potvrzuje listy na Tišnov . . . . 179 143. Na Nikolšpurce 19. čna 1472 Herrich z Lichtnšteina s Vilémem z P. smlouvá pokoj . . 179 144. 25. čce 1472 Jan a Vilém z Pernšteina s jinými ručí králi Matyášovi za kníž. Viktorina . . . . 180 145. 14. srp. 1472 Přibík z Ostražnice Tomanovi Henikarovi prodává Přeckov . . . . . . . 180 146. Na Hranicích 22. říj. 1472 Albr. z Postupic Ctiborovi z Ledské dává list na Výškovice. . . . . 182 147. V Šoproni 14. list. 1472 kr. Matyáš slibuje vyvaditi z vězení Zigmunda z Pernšteina . . 182 148. Na Pernšteině 26. ún. 1473 Jan z P. Matějovi Mirkovcovi prodává dvůr ve Vojetíně . . 182 149. 26. kv. 1473 Mik. z Buchova Štěpánovi z Buchova dává list na Jestbořice . . . 184 150. 26. kv. 1473 Mik. z Buchova Zbenkovi z Buchova dává listy na Jestbořice . . . . . . . . 184 . 151. V Brně 27. čna 1473 Vilém z Pernšteina na sněmu moravském . . . 184 . . 152. V Terespurce 25. září 1473 Vilém z Pernšteina Jindřichovi Streinovi slibuje pokoj . . . 184 153. 22. čce 1474 Hertvík ze Mnětic s Jindř. z Potšteina smlouvá se o rybník Nemošický . . 185 154. 27. čce 1474 kníže Hynek Jindřichovi knížeti Minstrb. postupuje Potštein . . . 186 155. V Nise 5. září 1474 král Matyáš Dobešovi z Bozkovic zastavuje vsi kl. Třebíčského . . 187 156. 15. říj. 1474 poslové kurfiřta Saského zpravují svého pána o nešťastné bitvě kr. Matyáše 188 157. (Okolo 1474) královna Johanna Hynkovi z Waldšteina zastavuje Potštein a Kostelec . . 188 158. V Brně 10. dub. 1475 knížata Minsterberská Bočkovi z Kunstatu dávají právo na Kojetín 189 159. Na Helfenšteině 22. dub. 1475 Albr. z Postupic pánům z Pernšteina dává dobrou vůli na Helfenštein 190 160. Na Helfenšteině 22. dub. 1475 týž týmž dává listy na Hranice a Přerov 190 . . . 161. Na Helfenšteině 25. dub. 1475 smlouva o dluhy, které Vilém z P. podstoupil na Helfenšteině 191 162. 22. čce 1475 Jan Čert knížeti Jindř. Minsterb. postupuje zápis na Libišany . 192 V Brně 25. čce 1475 na sjezdě Vilémovi z P. rozkázáno přivésti sirotka Jindřichovi z Bozkovic . 192 163. 164. V Olomúci 6. srp. 1475 Vilém z P. připovídá se k Plenkovicím a Němčicím . . 192 . . 165. Na Štolbachu 14. září 1475 Ctibor z Ledské Vilémovi z Pern. dává listy na Vyškovice . . . . . 192 166. Na Krumlově 19. říj. 1475 Bavor z Holovic Vilémovi z P. dává dobrou vůli na Tučín . 192 167. Na Litomyšli 15. list. 1475 Vilém z P. Jindřicha ze Smiřic kvituje z 2500 zl. uh. . . . . 193 168. V Bystřici 18. dub. 1476 Bystřičtí Vilémovi z P. dávají list na 9 kop platu knězi . . . 193 169. Na Tovačově 25. kv. 1476 Ctibor z Cimb. Vilémovi z Pern. prodává Drahotouš . . . . 194
Strana 567
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 567 Str. 170. Na Pernšteině 30. kv. 1476 Vilém z P. Bystřickým dává právo odúmrtní. . . . . . . 195 171. Na M. Krumlově 14. čna 1476 Pertolt z Lipého Vilémovi z P. dává listy na Evančice oc . . . . 196 172. Na M. Krumlově 17. čna 1476 týž Pertolt a Vilém z P. Nosislavským dávají právo kšaftu 196 173. Na Pernšteině 8. září 1476 Eliška z Bozkovic Viléma z Pern. kvituje z 1500 zl. věnných . . . . 197 174. Na Kladště 28. list. 1476 Jindřich Minstrb. Václavovi ze Zahrádky dává list na grunty. . . . . 197 175. Na Pernšteině 6. ún. 1477 Kateřina z Choltic Vilémovl z P. dává list na Klecany . . . 197 176. V Brně 23. ún. 1477 sirotek Planetský od Viléma z P. buď dán hejtmanovi zemskému . .. . . 198 177. V Brně 4. bř. 1477 Boček a Jan z Kunstatu Janovi Heraltovi odtudž dávají listy na Kojetín . . 198 178. V M. Třebové před 25. kv. 1477 Heralt z Kunstatu Vilémovi z P. slibuje vyvaditi rukojmí 199 179. Před 25. kv. 1477 registřík dluhů na městě Lipníku . . . . . . . . . . . . . . . 200 180. Na Tovačově 24. čna 1477 Ctibor z Cimb. svědčí o jednání Hranic . . . . . . 201 . 181. Na Hoře Kun. 17. čce 1477 Jindř. Minstrb. Václavovi ze Zahrádky postupuje zápis na Libišany . 201 182. V Praze 4. list. 1477 král Vladislav Petrovi Kdulincovi stvrzuje zápis na vsi kl. Opatovského . 202 . 183. V Praze 7. list. 1477 týž král pánům z Kunstatu potvrzuje list na Novošice. . . . 202 . . . . . 184. V Praze 13. list. 1477 týž král knížeti Jindřichovi Minstrb. stvrzuje všecky zápisy . . . 202 185. V Praze 14. list. 1477 týž král Václavovi ze Zahrádky potvrzuje listy na Libišany . . . 205 . 186. 4. pros. 1477 Linhart z Gutnšteina Vilíma z Pernšteina kvituje z 500 kop 205 . . . . . 187. V Kroměříži 22. led. 1478 Dorota z Wolfperga Johance odtudž postupuje dědictví . . . . . . 205 188. Na Pernšteině 20. dub. 1479 Vilém z P. lidem v Bobrové a Podolí dává právo odúmrtní 205 189. Na Tovačově 19. kv. 1478 Jan z Pern. vypovídá o pastviště Blaně u Dluhonic . . . . 206 190. Na Pernšteině 14. říj. 1478 Vilém z P. bratřím svým postupuje Pernštein . . . . . . 207 191. Na Pernšteině 16. říj. 1478 svědomí Radkovského a Děvečkovo o klenotech ženy Zikmundovy 209 192. Na Zlíně 19. říj. 1478 Vilém Tetaur Viléma z Pernšteina kvituje z peněz a prstenův . . . . 209 . 193. V Olomouci 13. srp. 1479 kr. Mathiáš Ctiborovi z Cimb. stvrzuje zápisy na Tovačov . . 209 194. V Prostějově 28. září 1479 Hereš z Přeluka Ctiborovi z Cimb. prodává 2 lány v Evani. . . . . 210 23. pros. 1479 Štěpán z Buchova Zbyňkovi odtudž dává list na Jestbořice. 195. 210 . . . V Olomouci 6. led. 1480 na sjezdu nález mezi Markvartem a Vilémem z P. o Semtice . . . . . 196. 210 197. V Olomouci 27. ún. 1480 mezi Vilémem z P. a Heraltem z Kunštátu nález o sirotka . . . . . 211 198. V Olomouci 4. bř. 1480 Heralt z Kunstatu Vilémovi z Pern. prodává Helfenštein . . . . 211 199. V Budíně 23. bř. 1480 kr. Matiáš Vilémovi z P. stvrzuje zápisy na Hranice . . . . . 212 200. V Budíně 23. bř. 1480 týž témuž dává list na Cimburk . . . . . . . . . . . . 213 201. 20. dub. 1480 bratři z Dobřenic Jindřichovi kníž. Minstrb. prodali dědinu v Pěčici . 214 202. V Brně 6. září 1479 zapsáno v Olomouci 24. čna 1480 zřízení o přednosti starých rodů panských 214 . 214 V Bystřici 25. čce 1480 Jan Selický Zdeňkovi z Stichovic postupuje zboží v Stichovicích 203. 215 V M. Krumlově 22. srp. 1480 Jindřich Šašek Heraltovi z Kunstatu postupuje věno na Podhájí . 204. . V Hranicích 22. srp. 1480 Jan Rousek Vilémovi z Pern. prodává 2 lány od fojtství Hranického 205. . 215 206. V Brně 7. září 1480 zápis o zasednutí sněmu obecného v Brně . . . * . . . . . . . 215 207. 15. září 1480 Prostějovští svědčí o cestě mezi Bedihoštěm a Hrubčici . . . . . . . . 216 208. V Brně 24. září 1480 Jan Boček Janovi Heraltovi zavazuje se položiti listy na Kojetín 216 209. V Olomouci 17. list. 1480 Vilém z P. poručníkem při půhonu Zikm. z Mírova na Jindř. Pěnici . . 217 . 217 210. V Brně 24. Nov. 1480 Vilém z P. poručníkem pře Ctibora z Cimburka s Janem Kropáčem . . 211. V Meziříčí 24. list. 1480 Zik. z Vojslavic Jan. z Lomnice dává právo na 2 lány v Krasonicích 217 212. V Olomouci 1. pros. 1480 Markýta z Vranova Viléma z P. pohání ze škod 218 1., 2. a 15. pros. 1480 Vilém z Pernšteina jmenován poručníkem při četných půhonech. . . . . 213. 218 214. V Olomouci 15. pros. 1480 kněz Václav Viléma z Pern. pohání ze 400 zl. uh. . . . . 219 . . . 215. V Praze 20. pros. 1480 kr. Vladislav Vilémovi z P. potvrzuje listy na Hranice . . . . 219 216. V Olomouci 1480 Ctibor Obešlík Vilémovi z Pern. prodal dvůr za 200 zl. uh. . . . . . . . . 220 217. V Brně 1480 Vilém z Pern. poslem ke dskám při trojím vkladu . . . . . . . . . . 220 „ 218. V Brně 1480 vklady do desk pro Viléma z Pernšteina nebo od něho . . . . . . . . 220 . . . . 219. V Olomouci 5. led. 1481 Vilém z Pern. poručníkem při několika půhonech . . . 221 22 220. V Olomouci před 6. led. 1481 nálezy soudu zem. ve dvou přech Viléma z Pern. . . . . 222 221. V Olomouci 6. led. 1481 stavové moravští slibují zachovati mír s cís. Fridrichem . . . 222 222. V Olomouci 6. led. 1481 zápis o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . . . . . 225 223. V Olomouci 6. led. 1481 kr. Matiáš Ctiborovi z Cimb. vkládá ve dsky Banov a Bystřici 226 224. V Brně 11. bř. 1481 zápis o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226 225. V Brně 11. bř. 1481 vklady do desk od Viléma z P. nebo pro něho . . . . . . . . . 227 226. V Brně 13. bř. 1481 dva nálezy mezi kláštery a Vilémem z Pernšteina o sirotka . . . . . . . 228 227. 25: dub. 1481 Jaroš z Cimburka Janovi z Kunštatu postupuje listy na Kojetín . . . . . . . . 228
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 567 Str. 170. Na Pernšteině 30. kv. 1476 Vilém z P. Bystřickým dává právo odúmrtní. . . . . . . 195 171. Na M. Krumlově 14. čna 1476 Pertolt z Lipého Vilémovi z P. dává listy na Evančice oc . . . . 196 172. Na M. Krumlově 17. čna 1476 týž Pertolt a Vilém z P. Nosislavským dávají právo kšaftu 196 173. Na Pernšteině 8. září 1476 Eliška z Bozkovic Viléma z Pern. kvituje z 1500 zl. věnných . . . . 197 174. Na Kladště 28. list. 1476 Jindřich Minstrb. Václavovi ze Zahrádky dává list na grunty. . . . . 197 175. Na Pernšteině 6. ún. 1477 Kateřina z Choltic Vilémovl z P. dává list na Klecany . . . 197 176. V Brně 23. ún. 1477 sirotek Planetský od Viléma z P. buď dán hejtmanovi zemskému . .. . . 198 177. V Brně 4. bř. 1477 Boček a Jan z Kunstatu Janovi Heraltovi odtudž dávají listy na Kojetín . . 198 178. V M. Třebové před 25. kv. 1477 Heralt z Kunstatu Vilémovi z P. slibuje vyvaditi rukojmí 199 179. Před 25. kv. 1477 registřík dluhů na městě Lipníku . . . . . . . . . . . . . . . 200 180. Na Tovačově 24. čna 1477 Ctibor z Cimb. svědčí o jednání Hranic . . . . . . 201 . 181. Na Hoře Kun. 17. čce 1477 Jindř. Minstrb. Václavovi ze Zahrádky postupuje zápis na Libišany . 201 182. V Praze 4. list. 1477 král Vladislav Petrovi Kdulincovi stvrzuje zápis na vsi kl. Opatovského . 202 . 183. V Praze 7. list. 1477 týž král pánům z Kunstatu potvrzuje list na Novošice. . . . 202 . . . . . 184. V Praze 13. list. 1477 týž král knížeti Jindřichovi Minstrb. stvrzuje všecky zápisy . . . 202 185. V Praze 14. list. 1477 týž král Václavovi ze Zahrádky potvrzuje listy na Libišany . . . 205 . 186. 4. pros. 1477 Linhart z Gutnšteina Vilíma z Pernšteina kvituje z 500 kop 205 . . . . . 187. V Kroměříži 22. led. 1478 Dorota z Wolfperga Johance odtudž postupuje dědictví . . . . . . 205 188. Na Pernšteině 20. dub. 1479 Vilém z P. lidem v Bobrové a Podolí dává právo odúmrtní 205 189. Na Tovačově 19. kv. 1478 Jan z Pern. vypovídá o pastviště Blaně u Dluhonic . . . . 206 190. Na Pernšteině 14. říj. 1478 Vilém z P. bratřím svým postupuje Pernštein . . . . . . 207 191. Na Pernšteině 16. říj. 1478 svědomí Radkovského a Děvečkovo o klenotech ženy Zikmundovy 209 192. Na Zlíně 19. říj. 1478 Vilém Tetaur Viléma z Pernšteina kvituje z peněz a prstenův . . . . 209 . 193. V Olomouci 13. srp. 1479 kr. Mathiáš Ctiborovi z Cimb. stvrzuje zápisy na Tovačov . . 209 194. V Prostějově 28. září 1479 Hereš z Přeluka Ctiborovi z Cimb. prodává 2 lány v Evani. . . . . 210 23. pros. 1479 Štěpán z Buchova Zbyňkovi odtudž dává list na Jestbořice. 195. 210 . . . V Olomouci 6. led. 1480 na sjezdu nález mezi Markvartem a Vilémem z P. o Semtice . . . . . 196. 210 197. V Olomouci 27. ún. 1480 mezi Vilémem z P. a Heraltem z Kunštátu nález o sirotka . . . . . 211 198. V Olomouci 4. bř. 1480 Heralt z Kunstatu Vilémovi z Pern. prodává Helfenštein . . . . 211 199. V Budíně 23. bř. 1480 kr. Matiáš Vilémovi z P. stvrzuje zápisy na Hranice . . . . . 212 200. V Budíně 23. bř. 1480 týž témuž dává list na Cimburk . . . . . . . . . . . . 213 201. 20. dub. 1480 bratři z Dobřenic Jindřichovi kníž. Minstrb. prodali dědinu v Pěčici . 214 202. V Brně 6. září 1479 zapsáno v Olomouci 24. čna 1480 zřízení o přednosti starých rodů panských 214 . 214 V Bystřici 25. čce 1480 Jan Selický Zdeňkovi z Stichovic postupuje zboží v Stichovicích 203. 215 V M. Krumlově 22. srp. 1480 Jindřich Šašek Heraltovi z Kunstatu postupuje věno na Podhájí . 204. . V Hranicích 22. srp. 1480 Jan Rousek Vilémovi z Pern. prodává 2 lány od fojtství Hranického 205. . 215 206. V Brně 7. září 1480 zápis o zasednutí sněmu obecného v Brně . . . * . . . . . . . 215 207. 15. září 1480 Prostějovští svědčí o cestě mezi Bedihoštěm a Hrubčici . . . . . . . . 216 208. V Brně 24. září 1480 Jan Boček Janovi Heraltovi zavazuje se položiti listy na Kojetín 216 209. V Olomouci 17. list. 1480 Vilém z P. poručníkem při půhonu Zikm. z Mírova na Jindř. Pěnici . . 217 . 217 210. V Brně 24. Nov. 1480 Vilém z P. poručníkem pře Ctibora z Cimburka s Janem Kropáčem . . 211. V Meziříčí 24. list. 1480 Zik. z Vojslavic Jan. z Lomnice dává právo na 2 lány v Krasonicích 217 212. V Olomouci 1. pros. 1480 Markýta z Vranova Viléma z P. pohání ze škod 218 1., 2. a 15. pros. 1480 Vilém z Pernšteina jmenován poručníkem při četných půhonech. . . . . 213. 218 214. V Olomouci 15. pros. 1480 kněz Václav Viléma z Pern. pohání ze 400 zl. uh. . . . . 219 . . . 215. V Praze 20. pros. 1480 kr. Vladislav Vilémovi z P. potvrzuje listy na Hranice . . . . 219 216. V Olomouci 1480 Ctibor Obešlík Vilémovi z Pern. prodal dvůr za 200 zl. uh. . . . . . . . . 220 217. V Brně 1480 Vilém z Pern. poslem ke dskám při trojím vkladu . . . . . . . . . . 220 „ 218. V Brně 1480 vklady do desk pro Viléma z Pernšteina nebo od něho . . . . . . . . 220 . . . . 219. V Olomouci 5. led. 1481 Vilém z Pern. poručníkem při několika půhonech . . . 221 22 220. V Olomouci před 6. led. 1481 nálezy soudu zem. ve dvou přech Viléma z Pern. . . . . 222 221. V Olomouci 6. led. 1481 stavové moravští slibují zachovati mír s cís. Fridrichem . . . 222 222. V Olomouci 6. led. 1481 zápis o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . . . . . 225 223. V Olomouci 6. led. 1481 kr. Matiáš Ctiborovi z Cimb. vkládá ve dsky Banov a Bystřici 226 224. V Brně 11. bř. 1481 zápis o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226 225. V Brně 11. bř. 1481 vklady do desk od Viléma z P. nebo pro něho . . . . . . . . . 227 226. V Brně 13. bř. 1481 dva nálezy mezi kláštery a Vilémem z Pernšteina o sirotka . . . . . . . 228 227. 25: dub. 1481 Jaroš z Cimburka Janovi z Kunštatu postupuje listy na Kojetín . . . . . . . . 228
Strana 568
568 Rejstřík písemností: Str. 228. 11. ky. 1481 Vilém z P. poručníkem při půhonech na bratří z Waitmile a na Jana Šaška . . . . 228 229. 18. kv. 1481 Vilém z P. Markétu z Vranova pohání o peníze sirotčí a skvosty . . . . . . . . 228 230. 18. kv. 1481 kapitola Brněnská Viléma z P. pohání ze zadržení úroků . . . . . . . . 228 231. 18. kv. 1481 Vilém z Pernšteina byl poručníkem při četných půhonech . . . . 228 . 232. V Prostějově 22. kv. 1481 obec Držovice Heraltovi z K. kvitují náhradu za louku zatopenou 229 233. V Olomouci 25. kv. 1481 Vilém z P. pohnán z peněz od Filipa z Prostějova a od Václ. z Morkovic 230 25. kv. 1481 Vilém z Pern. byl poručníkem při četných půhonech. 234. 230 . . . 1. čna 1481 Vilém z P. poručníkem půhonu Vratislava z Pern. na Mik. Čipíka . 230 235. . 236. 8. čna 1481 Vilém z P. pohnán z peněz od Markéty z Vranova, od kapit. Olom. a od Markv. z Lomnice 230 8. čna 1481 Vilém z Pernšteina poručníkem při rozmanitých půhonech. 230 . . . . . . . . 231 . 238. 15. čna 1481 Vilém z Pernšteina poručníkem při rozličných půhonech 239. 22. čna 1481 Vilém z Pern. poručníkem půhonů na Lidmilu z Kravař a na Kryštofora z Penčína . 231 240. V Olomouci 24. čna 1481 zápis o zasedání sněmu panského . . . . . . . . . . . . . 231 241. 24. čna 1481 nálezy mezi Vilémem z P. a Filipem z Prostějova a Markvartem z Lomnice 231 242. V Olomouci 24. čna 1481 Vilém z P. a jiní Ctiborovi z Lantšteina vkládají ve dcky Světlov 232 243. V Budíně 25. čna 1481 král Matyáš Ctiborovi z Cimb. a Vilémovi z P. o právo Kropáčovo . . . 232 244. V Olomouci 30. čna 1481 bisk. Ol. opovídá před soudem zem., že kr. Matiáš vzal mu Kroměříž 232 245. 30. čna 1481 mezi Vilémem z P. a kapitolou Olom. nález soudu zemského o meze . . . 233 246. V Olomúci 7. čce 1481 bratří z Stichovic Janovi z Kunstatu postupují dvůr . . . . . 234 * . 247. V Olomúci 10. čce 1481 bisk. Tas a Ctibor z Cimb. vypovídají o dluzích po Jiříkovi z Kravař 234 248. V Olomúci 4. září 1481 frejmark mezi Heraltem z Kunst. a klášt. Prostějovským o úrok 236 249. V Brně 16. říj. 1481 zápis do desk o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . . 237 250. V Brně 16. říj. 1481 Katruše z Meziboři Vratislavovi z Pern. vkládá ve dcky Střítež . . 238 251. 16. list. až 7. pros. 1481 Vilém z Pern. poručníkem při několika půhonech . . . . . . . . . 238 252. V Brně 21. pros. 1481 kl. Žďárský Viléma z Pernšteina pohání z 800 hř. . . . . . . . . . . 238 253. 21. pros. 1481 Vilém z Pernšteina poručníkem při několika půhonech . . . . . . . 238 254. Na Prosenicích 23. pros. 1481 Ruprecht z Vrchlabí Vilémovi z P. prodává Prosenice . . 238 . . 255. (1481) Vilém z Pernšteina Ctibora z Cimburka žádal o sepsání knihy Tovačovské . . . . 239 256. Na Pernšteině 3. led. 1482 bratří z Pernšteina Prosetínským propouštějí odúmrť . . . . 239 257. V Olomouci 7. led. 1482 zápis do desk o zasedání sněmu a soudu zemského . . . . . 240 258. V Olomouci 7. led. 1482 Ctibor z Cimb. Vilémovi z Pern. zastavuje některé statky . . . 241 259. V Olomouci 7. led. 1482 Albr. z Šternberka Viléma z Pern. činí poručníkem svých dětí . 241 260. 17. led. 1482 odklad ve při mezi knězem Zikmundem a Vilémem z Pernšteina . . . . 241 261. V Olomouci 17. led. (1482) biskup Olom. svoluje k smlouvám mezi Ctiborem z Cimb. a kapitolou Olomouckou o louky . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241 262. Na Hranicích 22. ún. 1482 Vilém z P. Přerovským prodává nivy u Přerova . . . . . 244 263. V Brně 14. dub. 1482 zápis v deskách o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . 244 264. V Olomouci 8. kv. 1482 kl. Prostějovský Heraltovi z Kunstatu dávají některé louky . . 245 . . . . . 246 265. 10. kv. 1482 Vilém z Pernšteina poručníkem při půhonech . . 266. V Praze 13. kv. 1482 král Vladislav Vilímovi z Pernšteina stvrzuje zápisy na Hranice . . . . . 246 267. V Olomouci 15. kv. 1482 žaloba a odpor mezi Ctiborem z Cimb. a Václ. z Bozkovic o pastvy oc 246 252 268. 31. kv. 1482 Vilém z Pernšteina poručníkem při půhonech . a . . . V Brně 7. čna 1482 Jiřík z Roseče Viléma z Pernšteina pohání o dluh . . . 269. 252 . . . . . . 252 7. čna 1482 Vilém z Pernšteina poručníkem při půhonech 270. . . . . 252 17. srp. 1482 pře o výpověď mezi Enzingarem a Vilémem z Pernšteina 271. . . . Ve V. Byteši 13. září 1482 Jan Pšenička prodává ves Rudu, Košikov a tvrz Panov . . . . 272. 252 * 252 273. Ve V. Byteši 20. září 1482 Jan Pšenička Hyncovi z Kukvic prodává ves Rudu. . 274. V Hainburce 26. říj. 1482 kr. Mathiáš Mrakšovi z Noskova dává právo na Litavě . . . 253 253 275. Na Poděbradech 19. list. 1482 knížata Minsterb. Štěpánovi Andělovi zastavují Přeloučí . 276. Na Poděbradech 22. list. 1482 Vilém z Pern. byl jednatelem při srovnání knížat Minstrberských . 254 277. Na Pernšteině 29. list. 1482 Vilém z P. s bratrem Vratislavem smlouvá se o díly po bratřích 254 255 278. Na Krumlově 6. pros. 1482 Jimram z Důbravice Vil. z P. slibuje zdržeti smlouvy o Templštein .. . 255 279. V Praze 26. pros. 1482 král Vladislav Vilémovi z Pernšteina dává nej. maršálství 280. Na Pernšteině 2. led. 1483 bratří z Pernšt. Doubravníku a Medvědicím a vsem dávají odúmrt . . 256 281. Na Pernšteině 2. led. 1483 Johannité Brněnští s pány z Pern. smlouvají se o faru v Křižanově 257 V Olomouci 4. ún. 1483 rukojmové Viléma z P. a pánů z Cimb. za půjčku na posly král. . . . 257 282. . . . . 258 V Praze 8. bř. 1483 král Vladislav Heraltovi z Kunstatu připisuje 1000 zl. na Kojetíně 283. V Praze 10. bř. 1483 král Vladislav knížatům Minstrb. povoluje zástavu Přelouče . . . . . 258 284. 237.
568 Rejstřík písemností: Str. 228. 11. ky. 1481 Vilém z P. poručníkem při půhonech na bratří z Waitmile a na Jana Šaška . . . . 228 229. 18. kv. 1481 Vilém z P. Markétu z Vranova pohání o peníze sirotčí a skvosty . . . . . . . . 228 230. 18. kv. 1481 kapitola Brněnská Viléma z P. pohání ze zadržení úroků . . . . . . . . 228 231. 18. kv. 1481 Vilém z Pernšteina byl poručníkem při četných půhonech . . . . 228 . 232. V Prostějově 22. kv. 1481 obec Držovice Heraltovi z K. kvitují náhradu za louku zatopenou 229 233. V Olomouci 25. kv. 1481 Vilém z P. pohnán z peněz od Filipa z Prostějova a od Václ. z Morkovic 230 25. kv. 1481 Vilém z Pern. byl poručníkem při četných půhonech. 234. 230 . . . 1. čna 1481 Vilém z P. poručníkem půhonu Vratislava z Pern. na Mik. Čipíka . 230 235. . 236. 8. čna 1481 Vilém z P. pohnán z peněz od Markéty z Vranova, od kapit. Olom. a od Markv. z Lomnice 230 8. čna 1481 Vilém z Pernšteina poručníkem při rozmanitých půhonech. 230 . . . . . . . . 231 . 238. 15. čna 1481 Vilém z Pernšteina poručníkem při rozličných půhonech 239. 22. čna 1481 Vilém z Pern. poručníkem půhonů na Lidmilu z Kravař a na Kryštofora z Penčína . 231 240. V Olomouci 24. čna 1481 zápis o zasedání sněmu panského . . . . . . . . . . . . . 231 241. 24. čna 1481 nálezy mezi Vilémem z P. a Filipem z Prostějova a Markvartem z Lomnice 231 242. V Olomouci 24. čna 1481 Vilém z P. a jiní Ctiborovi z Lantšteina vkládají ve dcky Světlov 232 243. V Budíně 25. čna 1481 král Matyáš Ctiborovi z Cimb. a Vilémovi z P. o právo Kropáčovo . . . 232 244. V Olomouci 30. čna 1481 bisk. Ol. opovídá před soudem zem., že kr. Matiáš vzal mu Kroměříž 232 245. 30. čna 1481 mezi Vilémem z P. a kapitolou Olom. nález soudu zemského o meze . . . 233 246. V Olomúci 7. čce 1481 bratří z Stichovic Janovi z Kunstatu postupují dvůr . . . . . 234 * . 247. V Olomúci 10. čce 1481 bisk. Tas a Ctibor z Cimb. vypovídají o dluzích po Jiříkovi z Kravař 234 248. V Olomúci 4. září 1481 frejmark mezi Heraltem z Kunst. a klášt. Prostějovským o úrok 236 249. V Brně 16. říj. 1481 zápis do desk o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . . 237 250. V Brně 16. říj. 1481 Katruše z Meziboři Vratislavovi z Pern. vkládá ve dcky Střítež . . 238 251. 16. list. až 7. pros. 1481 Vilém z Pern. poručníkem při několika půhonech . . . . . . . . . 238 252. V Brně 21. pros. 1481 kl. Žďárský Viléma z Pernšteina pohání z 800 hř. . . . . . . . . . . 238 253. 21. pros. 1481 Vilém z Pernšteina poručníkem při několika půhonech . . . . . . . 238 254. Na Prosenicích 23. pros. 1481 Ruprecht z Vrchlabí Vilémovi z P. prodává Prosenice . . 238 . . 255. (1481) Vilém z Pernšteina Ctibora z Cimburka žádal o sepsání knihy Tovačovské . . . . 239 256. Na Pernšteině 3. led. 1482 bratří z Pernšteina Prosetínským propouštějí odúmrť . . . . 239 257. V Olomouci 7. led. 1482 zápis do desk o zasedání sněmu a soudu zemského . . . . . 240 258. V Olomouci 7. led. 1482 Ctibor z Cimb. Vilémovi z Pern. zastavuje některé statky . . . 241 259. V Olomouci 7. led. 1482 Albr. z Šternberka Viléma z Pern. činí poručníkem svých dětí . 241 260. 17. led. 1482 odklad ve při mezi knězem Zikmundem a Vilémem z Pernšteina . . . . 241 261. V Olomouci 17. led. (1482) biskup Olom. svoluje k smlouvám mezi Ctiborem z Cimb. a kapitolou Olomouckou o louky . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241 262. Na Hranicích 22. ún. 1482 Vilém z P. Přerovským prodává nivy u Přerova . . . . . 244 263. V Brně 14. dub. 1482 zápis v deskách o zasedání sněmu . . . . . . . . . . . . . 244 264. V Olomouci 8. kv. 1482 kl. Prostějovský Heraltovi z Kunstatu dávají některé louky . . 245 . . . . . 246 265. 10. kv. 1482 Vilém z Pernšteina poručníkem při půhonech . . 266. V Praze 13. kv. 1482 král Vladislav Vilímovi z Pernšteina stvrzuje zápisy na Hranice . . . . . 246 267. V Olomouci 15. kv. 1482 žaloba a odpor mezi Ctiborem z Cimb. a Václ. z Bozkovic o pastvy oc 246 252 268. 31. kv. 1482 Vilém z Pernšteina poručníkem při půhonech . a . . . V Brně 7. čna 1482 Jiřík z Roseče Viléma z Pernšteina pohání o dluh . . . 269. 252 . . . . . . 252 7. čna 1482 Vilém z Pernšteina poručníkem při půhonech 270. . . . . 252 17. srp. 1482 pře o výpověď mezi Enzingarem a Vilémem z Pernšteina 271. . . . Ve V. Byteši 13. září 1482 Jan Pšenička prodává ves Rudu, Košikov a tvrz Panov . . . . 272. 252 * 252 273. Ve V. Byteši 20. září 1482 Jan Pšenička Hyncovi z Kukvic prodává ves Rudu. . 274. V Hainburce 26. říj. 1482 kr. Mathiáš Mrakšovi z Noskova dává právo na Litavě . . . 253 253 275. Na Poděbradech 19. list. 1482 knížata Minsterb. Štěpánovi Andělovi zastavují Přeloučí . 276. Na Poděbradech 22. list. 1482 Vilém z Pern. byl jednatelem při srovnání knížat Minstrberských . 254 277. Na Pernšteině 29. list. 1482 Vilém z P. s bratrem Vratislavem smlouvá se o díly po bratřích 254 255 278. Na Krumlově 6. pros. 1482 Jimram z Důbravice Vil. z P. slibuje zdržeti smlouvy o Templštein .. . 255 279. V Praze 26. pros. 1482 král Vladislav Vilémovi z Pernšteina dává nej. maršálství 280. Na Pernšteině 2. led. 1483 bratří z Pernšt. Doubravníku a Medvědicím a vsem dávají odúmrt . . 256 281. Na Pernšteině 2. led. 1483 Johannité Brněnští s pány z Pern. smlouvají se o faru v Křižanově 257 V Olomouci 4. ún. 1483 rukojmové Viléma z P. a pánů z Cimb. za půjčku na posly král. . . . 257 282. . . . . 258 V Praze 8. bř. 1483 král Vladislav Heraltovi z Kunstatu připisuje 1000 zl. na Kojetíně 283. V Praze 10. bř. 1483 král Vladislav knížatům Minstrb. povoluje zástavu Přelouče . . . . . 258 284. 237.
Strana 569
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 569 Str. 285. V Praze 20. bř. 1483 týž král Heraltovi z Kunstatu povoluje rybník u Kojetína . . . . 258 286. V Brně 9. dub. 1483 nález mezi Jarosl. z Bozkovic a Vilémem z P. o manství . . . . . . . 259 * 287. 6. čna 1483 znamená se průvod mýta Prostějovského . . . . . . . . . . 259 . . . . 260 288. V Prostějově 18. čna 1483 Vilémovi z P. dáno naučení o uvázání v dědictví. . . 289. V Praze 29. čna 1483 kr. Vladislav Vilémovi z P. přidává život na úřad nejv. maršálství 260 290. Na M. Krumlově 30. čce 1483 Vilém z P. vdává Alžbětu z Kravař za Petra z Rosenb. 261 291. Na Krumlově 8. srp. 1483 Hynek z Ludanic a Ctibor z Cimb. smlouvají se o peníz z lesův 263 292. Na Krumlově 30. září 1483 Petr z Rosenb. manželce své Alžbětě z Kravař dává list věnný 264 . . . . 265 293. V Brně 15. říj. 1483 Vilém z Pernšteina byl na sjezdu s pány. . . 266 294. Na Pernšteině 13. list. 1483 Vratislav z Pernšteina Bystřickým stvrzuje lis na odúmrť . 295. V Budíně 4. ún. 1484 král Matiáš Jakubu Šárovcovi dává právo k blatům u Čihovic . . 266 296. Na Kut. Hor. 25. ún. 1484 kr. Vladislav Vilémovi z P. dovoluje zaraziti nové hory . . 267 .. . . . . . 268 . 297. V Brně 14. bř. 1484 Vilém z Pernšteina byl na sněmu mezi pány . . 298. V Budíně 29. bř. 1484 kr. Matiáš Vilémovi z P. dává list mocný na kšaftování . . . . 268 299. Na Hor. Kut. 3. dub. 1484 kr. Vladislav Vilémovi z P. připisuje 8000 zl. na Evančicích . 269 . . 269 300. V Budíně 9. dub. 1484 král Matiáš stavům mor. slibuje zachovati stará práva o daních . 301. Na M. Krumlově 8. kv. 1484 Vilém z P. Jindřichovi z Lipého dává listy na Evančice, Rouchovany oc 269 . . . . 269 302. V Budíně 10. čna 1484 kr. Matyáš Vilémovi z P. dává Evančice k dědictví . . 303. V Budíně 24. čna 1484 Vilém z P. v zápisu krále Matyáše na upokojení země Moravské . . . . 270 304. V Budíně 4. čce 1484 kr. Matiáš Vilémovi z P. dává list na Přerov, co by prostavěl . . 270 . . . . 305. V Olomouci 13. čce 1484 nález mezi Vilémem z Pernšt. a Čeňkem Kunou. . . . . 271 . . . 271 306. V Olomouci 14. čce 1484 Vilémovi z P. dáno na sjezdu naučení v příčině Eizingara . 307. V Brně 18. srp. 1484 Vilém z Pern. s knězem Mikulášem se smlouvá o plat v Nosislavi 271 308. Na Zbraslavi 1. září 1484 kl. Zbraslavský Vilému z P. dává desátek v Rouchovanech . . 272 273 309. Na Tovačově 12. září 1484 Jan z Pelhřimova Ctiborovi z Cimb. prodává právo na Dunkovicích . . 310. Na Polné 15. říj. 1484 Vilém z Pern. svědkem svatební smlouvy Anežky z Cimb. s Jindř. z Hradce 273 . 274 . 311. 14. list. 1484 Mik. z Hořic svědčí o prodeji zboží Liblického . 274 312. Na M. Krumlově 29. pros. 1484 Vilém z P. s Lichtnštajnary smlouvá svatbu Barbory z Lipého . . . 275 313. Na M. Krumlově 5. led. 1485 Vilém z P. Kurdějovským stvrzuje list na kšaftování 314. Na M. Krumlově 2. ún. 1485 Vilém z P. s Lichtnštajnary smlouvá svatbu Barbory z Lipého . . . 275 315. Na M. Krumlově 7. ún. 1485 bratří z Rechmberku Viléma z P. kvitují z 900 zl. . . . 275 316. Na Mikulově 24. ún. 1485 list od Lichtnštajnarův na věno panny Barbory z Lipého . . 276 317. Na Mikulově 24. ún. 1485 druhý list od Lichtnštajnarův na totéž . . . . . . . . . 278 318. Na Račicích 14. dub. 1485 svědomí o blata Čihovská, že patřila Jiříku Strážnickému . . 279 319. Na Hranicích 30. dub. 1485 Vilém z P. Vojtěchu koželuhovi dává nepoplatnost na 10 let. 280 320. 4. kv. 1485 Beneš Kdulinec Viléma z Pernšt. činí poručníkem svých dětí . . . 281 . . . . . 321. 6. kv. 1485 pře mezi Vilémem z P. a Jindř. z Smiřic o komorní plat z Liblic . 281 322. Na hradě Praž. 8. čna 1485 kr. Vladislav Vilémovi z Pernšt. dává podací v Evančicích . 281 323. Ve Vídni 1. srp. 1485 kr. Matiáš Vilémovi z P. dovoluje komornictví Brn. vzdáti Vratislavovi z P. 282 324. V Brně 18. září 1485 nález panský o roboty ku Přerovu konané . . . . . . . 283 . . . 325. Na M. Krumlově 26. říj. 1485 Havel z Batelova Vilémovi z Pernšteina prodává Nosislav 285 326. Na hr. Praž. 4. list. 1485 kr. Vladislav Vilémovi z Pernšt. stvrzuje listy na Přerov . . . 286 327. Na M. Krumlově 14. ún. 1486 Vilém z Pern. Kurdějovským prodává les k dědictví . . . . . . 287 328. Na M. Krumlově 5. bř. 1486 Vilém z Pern. Nosislavským prodává louky . . . . . . . 287 329. Na Budíně 3. dub. 1486 kr. Matiáš Vilémovi z Pernšt. dává své právo na Újezdě . . . 288 330. 9. dub. 1486 kr. Matiáš stvrzuje smlouvy kapitoly Brněnské s Vilémem z P. o plat v Nosislavi 289 331. Na Helfenšteině 23. dub. 1486 Vilém z P. s Pavlem z Sukovic smlouvají se o Újezd . . 289 332. Ve Žďáře 1. kv. 1486 Vilém z P. kl. Žďárskému dává Bobrové za půl Křižanova . . . . . . . 290 333. Na Fulnece 4. kv. 1486 Jan z Žerotína Vilémovi z Pernšt. prodává Vitonice . . . . . 291 334. V Jičíně 14. kv. 1486 Petr hrabě z Pezinku vyznává dluh Pavlovi z Sukovic . . . . . 292 . 335. Na Náměšti 20. kv. 1486 Elška z Knihnic Vilémovi z P. prodává právo v Knihnicích . . 292 336. Na Rokytnici 12. čna 1486 Pavel Sukovský bratřím z Pernšt. postupuje zápis Petra z Pezinku . . 292 337. Na Pernšteině 14. čna 1486 Jan Staníček bratřím z P. dává dvůr Chlevský za Klecanský 292 338. Na M. Krumlově 16. čna 1486 Vilém z P. Nosislavským udílí svobodné kšaftování . . . 293 339. Na Špimberce 23. čna 1486 smlouva o proboštství Uherčické kláštera Vilémovského . . . 294 340. V Brně 24. čna 1486 Jiřík Racek Viléma z Pernšteina kvituje ze 100 fl. . . . . 295 . . . . . Archiv Český XVI. 72
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 569 Str. 285. V Praze 20. bř. 1483 týž král Heraltovi z Kunstatu povoluje rybník u Kojetína . . . . 258 286. V Brně 9. dub. 1483 nález mezi Jarosl. z Bozkovic a Vilémem z P. o manství . . . . . . . 259 * 287. 6. čna 1483 znamená se průvod mýta Prostějovského . . . . . . . . . . 259 . . . . 260 288. V Prostějově 18. čna 1483 Vilémovi z P. dáno naučení o uvázání v dědictví. . . 289. V Praze 29. čna 1483 kr. Vladislav Vilémovi z P. přidává život na úřad nejv. maršálství 260 290. Na M. Krumlově 30. čce 1483 Vilém z P. vdává Alžbětu z Kravař za Petra z Rosenb. 261 291. Na Krumlově 8. srp. 1483 Hynek z Ludanic a Ctibor z Cimb. smlouvají se o peníz z lesův 263 292. Na Krumlově 30. září 1483 Petr z Rosenb. manželce své Alžbětě z Kravař dává list věnný 264 . . . . 265 293. V Brně 15. říj. 1483 Vilém z Pernšteina byl na sjezdu s pány. . . 266 294. Na Pernšteině 13. list. 1483 Vratislav z Pernšteina Bystřickým stvrzuje lis na odúmrť . 295. V Budíně 4. ún. 1484 král Matiáš Jakubu Šárovcovi dává právo k blatům u Čihovic . . 266 296. Na Kut. Hor. 25. ún. 1484 kr. Vladislav Vilémovi z P. dovoluje zaraziti nové hory . . 267 .. . . . . . 268 . 297. V Brně 14. bř. 1484 Vilém z Pernšteina byl na sněmu mezi pány . . 298. V Budíně 29. bř. 1484 kr. Matiáš Vilémovi z P. dává list mocný na kšaftování . . . . 268 299. Na Hor. Kut. 3. dub. 1484 kr. Vladislav Vilémovi z P. připisuje 8000 zl. na Evančicích . 269 . . 269 300. V Budíně 9. dub. 1484 král Matiáš stavům mor. slibuje zachovati stará práva o daních . 301. Na M. Krumlově 8. kv. 1484 Vilém z P. Jindřichovi z Lipého dává listy na Evančice, Rouchovany oc 269 . . . . 269 302. V Budíně 10. čna 1484 kr. Matyáš Vilémovi z P. dává Evančice k dědictví . . 303. V Budíně 24. čna 1484 Vilém z P. v zápisu krále Matyáše na upokojení země Moravské . . . . 270 304. V Budíně 4. čce 1484 kr. Matiáš Vilémovi z P. dává list na Přerov, co by prostavěl . . 270 . . . . 305. V Olomouci 13. čce 1484 nález mezi Vilémem z Pernšt. a Čeňkem Kunou. . . . . 271 . . . 271 306. V Olomouci 14. čce 1484 Vilémovi z P. dáno na sjezdu naučení v příčině Eizingara . 307. V Brně 18. srp. 1484 Vilém z Pern. s knězem Mikulášem se smlouvá o plat v Nosislavi 271 308. Na Zbraslavi 1. září 1484 kl. Zbraslavský Vilému z P. dává desátek v Rouchovanech . . 272 273 309. Na Tovačově 12. září 1484 Jan z Pelhřimova Ctiborovi z Cimb. prodává právo na Dunkovicích . . 310. Na Polné 15. říj. 1484 Vilém z Pern. svědkem svatební smlouvy Anežky z Cimb. s Jindř. z Hradce 273 . 274 . 311. 14. list. 1484 Mik. z Hořic svědčí o prodeji zboží Liblického . 274 312. Na M. Krumlově 29. pros. 1484 Vilém z P. s Lichtnštajnary smlouvá svatbu Barbory z Lipého . . . 275 313. Na M. Krumlově 5. led. 1485 Vilém z P. Kurdějovským stvrzuje list na kšaftování 314. Na M. Krumlově 2. ún. 1485 Vilém z P. s Lichtnštajnary smlouvá svatbu Barbory z Lipého . . . 275 315. Na M. Krumlově 7. ún. 1485 bratří z Rechmberku Viléma z P. kvitují z 900 zl. . . . 275 316. Na Mikulově 24. ún. 1485 list od Lichtnštajnarův na věno panny Barbory z Lipého . . 276 317. Na Mikulově 24. ún. 1485 druhý list od Lichtnštajnarův na totéž . . . . . . . . . 278 318. Na Račicích 14. dub. 1485 svědomí o blata Čihovská, že patřila Jiříku Strážnickému . . 279 319. Na Hranicích 30. dub. 1485 Vilém z P. Vojtěchu koželuhovi dává nepoplatnost na 10 let. 280 320. 4. kv. 1485 Beneš Kdulinec Viléma z Pernšt. činí poručníkem svých dětí . . . 281 . . . . . 321. 6. kv. 1485 pře mezi Vilémem z P. a Jindř. z Smiřic o komorní plat z Liblic . 281 322. Na hradě Praž. 8. čna 1485 kr. Vladislav Vilémovi z Pernšt. dává podací v Evančicích . 281 323. Ve Vídni 1. srp. 1485 kr. Matiáš Vilémovi z P. dovoluje komornictví Brn. vzdáti Vratislavovi z P. 282 324. V Brně 18. září 1485 nález panský o roboty ku Přerovu konané . . . . . . . 283 . . . 325. Na M. Krumlově 26. říj. 1485 Havel z Batelova Vilémovi z Pernšteina prodává Nosislav 285 326. Na hr. Praž. 4. list. 1485 kr. Vladislav Vilémovi z Pernšt. stvrzuje listy na Přerov . . . 286 327. Na M. Krumlově 14. ún. 1486 Vilém z Pern. Kurdějovským prodává les k dědictví . . . . . . 287 328. Na M. Krumlově 5. bř. 1486 Vilém z Pern. Nosislavským prodává louky . . . . . . . 287 329. Na Budíně 3. dub. 1486 kr. Matiáš Vilémovi z Pernšt. dává své právo na Újezdě . . . 288 330. 9. dub. 1486 kr. Matiáš stvrzuje smlouvy kapitoly Brněnské s Vilémem z P. o plat v Nosislavi 289 331. Na Helfenšteině 23. dub. 1486 Vilém z P. s Pavlem z Sukovic smlouvají se o Újezd . . 289 332. Ve Žďáře 1. kv. 1486 Vilém z P. kl. Žďárskému dává Bobrové za půl Křižanova . . . . . . . 290 333. Na Fulnece 4. kv. 1486 Jan z Žerotína Vilémovi z Pernšt. prodává Vitonice . . . . . 291 334. V Jičíně 14. kv. 1486 Petr hrabě z Pezinku vyznává dluh Pavlovi z Sukovic . . . . . 292 . 335. Na Náměšti 20. kv. 1486 Elška z Knihnic Vilémovi z P. prodává právo v Knihnicích . . 292 336. Na Rokytnici 12. čna 1486 Pavel Sukovský bratřím z Pernšt. postupuje zápis Petra z Pezinku . . 292 337. Na Pernšteině 14. čna 1486 Jan Staníček bratřím z P. dává dvůr Chlevský za Klecanský 292 338. Na M. Krumlově 16. čna 1486 Vilém z P. Nosislavským udílí svobodné kšaftování . . . 293 339. Na Špimberce 23. čna 1486 smlouva o proboštství Uherčické kláštera Vilémovského . . . 294 340. V Brně 24. čna 1486 Jiřík Racek Viléma z Pernšteina kvituje ze 100 fl. . . . . 295 . . . . . Archiv Český XVI. 72
Strana 570
570 Rejstřík písemností: Str. 341. V Olomúci 13. srp. 1486 svědomí úředníkův zem. o blata Čihovská . . . . . . . 295 * 342. Na Pernšteině 2. září 1486 list správní na dvůr Veselíčko, koupený od bratří z Pernšteina . 296 343. V Jihlavě 2. září 1486 kr. Matiáš bratřím z Pernšteina zajišťuje erb . . . . . . . . . 297 344. Ve Znojmě 17. září 1486 kr. Matiáš týmž bratřím dává opravu kláštera Tišnovského . . 298 345. Na hr. Praž. 3. říj. 1486 kr. Vladislav Vilémovi z P. zapisuje dluh 1200 zl. uh. . . . . 299 346. Na Výškově 4. říj. 1486 kr. Matyáš Vilémovi z P. ves Nosislav povyšuje za městečko . . 300 347. Na Výškově 4. říj. 1486 kr. Matyáš Vilémovi z P. Evančice manské svobodí za dědičné . 301 348. V Jihlavě 8. říj. 1486 král Matiáš nařizuje o výplatě Nového Hradu bratřími z Rožmberka . . . 302 349. Na hr. Praž. 9. říj. 1486 král Vladislav Jakubovi Šárovcovi dává práva na blata u Čihovic . . . 302 350. V Brně 16. říj. 1486 Vilém z Pern. mezi pány na sjezdu panském . . . . 302 351. V Brně 28. říj. 1486 Vilém z P. ve smlouvě mezi stavy mor. o kupování statků a domů . . . . 302 352. Na Veveří 28. říj. 1486 Vilém z P. s abatyší Králové kláštera smlouvá se o meze u Hustopeče . 302 353. Na Tovačově 3. pros. 1486 Magdalena z Držovic Heraltovi z Kunstatu prodává Držovice . 303 354. Na Hranicích 12. pros. 1486 Vilém z Pern. prodává dvůr v Simři. . . . . . . . 304 355. Na hr. Praž. 26. pros. 1486 král Vladislav Vilémovi z P. zboží manská mění v dědičná . . . . . 306 356. Na hr. Pr. 26. pros. 1486 kr. Vladislav bratřím z P. dává opravu kl. Tišnovského . . . 306 357. 27. pros. 1486 mincmistr Beneš z Weitmile Vilémovi z P. slibuje vyplatiti 1200 fl. uh. . . . . . 307 358. 10. bř. 1487 kr. Matiáš Vilémovi z Pern. dává k dědictví Přerov oc . . . . . . . . . 307 359. 7. dub. 1487 Baltazar Mrzák Jindřicha kníž. Minstrb. pohání o listy kr. Jiřího . . . . 308 360. Na Tovačově 18. dub. 1487 Planknar z Kynšperku Viléma z P. kvituje z 4000 zl. . . . 308 361. Na Krumlově 8. kv. 1487 Vilém z P. Olbramické osvobozuje od vinného desátku . . . . 309 362. Na M. Krumlově 9. kv. 1487 Vilém z P. Kurdějovským dává list na rybníček . . . . . . . 310 363. Na hr. Praž. 12. čna 1487 kr. Vladislav Vilémovi z P. dává v dědictví Přerov . . . . . 310 364. Na Pernšteině 3. čce 1487 Jan Děvečka rychtáři Trpínskému prodává Crhov . . . . . . 311 365. V Bystřici 4. čce 1487 Vratislav z P. s měšťany Polickými smlouvá se o ostrov oc . . . 312 366. Na Mor. Krumlově 12. čce 1487 Mik. z Španova činí zřízení o svém statku . . . . . 313 367. V Kroměříži 20. srp. 1487 Mik. z Klokočné bratřím z Pern. zapisuje se v příčině erbu . 314 368. V Brně 9. září 1487 Vilém z Pern. na sněmu panském. . . . . . . 315 369. Na Svojanově 21. září 1487 rychtář Trpínský bratřím z Pernšt. dává zápis na Crhov . . . . . . 315 370. Na Pernšteině 3. říj. 1487 bratří z Pernšteina ves Nedvědice osvobozují od hlásky . . . 315 371. Na M. Krumlově 23. říj. 1487 Vil. z P. všem, kdož budou stavěti na kopci u Přerova, dává lhotu 316 372. V Hradišti 15. list. 1487 Anna z Kunětic Ctiborovi z Cimb. slibuje vklad louky do desk . 317 . . . 373. 14. pros. 1487 Baltazar Mrzák Jindřicha kníž. Minstrb. pohání o zboží Sezemské . . . . 318 374. Na Rokytnici 21. pros. 1487 Heralt z Kunštatu a Hynek Rokytský smlouvají se o lesy . 318 375. 15. bř. 1488 Mik. ml. z Hořic svědčí o vkladu Liblic . . . . . . . . . . . . . . 319 376. Na Žampachu 25. bř. 1488 Jan z Žampachu Vilémovi z Pernšteina prodává Bystřici . . 320 377. Na Krumsíně 25. bř. 1488 výrok mezi Vilémem z Pern. a Karasem z Dulibenky o meze . 321 378. Na Přerově 30. dub. 1488 Markéta Věrná Vilémovi z P. prodává most a mostní u Přerova 323 379. 16. kv. 1488 Zbyněk z Buchova Jindřichovi Minstrb. dává zápisy na Jestbořice. . . . 324 . 380. 27. kv. 1488 Ctibor z Lanšteina kvituje Viléma z Pernšt. z 300 fl. po paní Dorotě . . . . . 324 381. 31. kv. 1488 Jindř. Minstrb. Václavovi z Nestajova prodává dědiny od Kunětické Hory . . . . . 324 382. 27. čna 1488 list vyvazený od Vil. Zuba, zástavní od kníž. Jindř. na Bohdanči . . . . . . . . 324 383. 3. čce 1488 Jindřich Minstrb. Janovi Andělovi prodává dědiny od Kunětické Hory 324 . . . . . 384. Na Strážnici 25. čce 1488 list věnný Machny z Pernšteina od Petra z Žerotína . . . . 325 385. 29. září 1488 nález soudu komorního mezi Tímou z Koldic a Ctiborem z Cimburka . . . . . . 325 . 386. V Praze 10. říj. 1488 Beneš z Weitmile Vilémovi z P. přiznává se k dluhu . . 325 387. Ve Vídni 29. pros. 1488 smlouva krále Matyáše s Hanušem Zahaňským a Jindřichem Minstrb. . . 326 388. Na Laškově 1488 Václ. z Švabenic Heraltovi z Kunštatu prodal plat roční . . . . 326 389. Na Výškově 20. led. 1489 král Matyáš Hanuše a Mik. knížata Opolská přijímá na milost . . . . 326 390. Ve Vídni 3. bř. 1489 kr. Matyáš Vratislavovi z Pernšt. dává právo ke vsi Medlanům . . 326 391. Ve Vídni 3. bř. 1489 týž král Vilémovi a Vratislavovi z P. dává právo na Dubňanech . . 327 392. Na Pernšteině 2. dub. 1489 Viktorin Fricek Vilémovi z P. prodává část Dyjákovic . . . 327 393. Na Bozkovicích 13. dub. 1489 bratří z Bozkovic Vilémovi z P. dávají Dyjákovice za Křivé 328 394. Na Hranicích 21. dub. 1489 Vilém z P. městu Hranicím dává les Drahotúch pod plat . . 329 395. V Přerově 22. dub. 1489 Přerovští vyznávají o povinnostech a svobodách nově osedlých . 330 396. V Praze 12. kv. 1489 kr. Vladislav Heraltovi z Kunštatu přidává práv v Popovicích . . . 331
570 Rejstřík písemností: Str. 341. V Olomúci 13. srp. 1486 svědomí úředníkův zem. o blata Čihovská . . . . . . . 295 * 342. Na Pernšteině 2. září 1486 list správní na dvůr Veselíčko, koupený od bratří z Pernšteina . 296 343. V Jihlavě 2. září 1486 kr. Matiáš bratřím z Pernšteina zajišťuje erb . . . . . . . . . 297 344. Ve Znojmě 17. září 1486 kr. Matiáš týmž bratřím dává opravu kláštera Tišnovského . . 298 345. Na hr. Praž. 3. říj. 1486 kr. Vladislav Vilémovi z P. zapisuje dluh 1200 zl. uh. . . . . 299 346. Na Výškově 4. říj. 1486 kr. Matyáš Vilémovi z P. ves Nosislav povyšuje za městečko . . 300 347. Na Výškově 4. říj. 1486 kr. Matyáš Vilémovi z P. Evančice manské svobodí za dědičné . 301 348. V Jihlavě 8. říj. 1486 král Matiáš nařizuje o výplatě Nového Hradu bratřími z Rožmberka . . . 302 349. Na hr. Praž. 9. říj. 1486 král Vladislav Jakubovi Šárovcovi dává práva na blata u Čihovic . . . 302 350. V Brně 16. říj. 1486 Vilém z Pern. mezi pány na sjezdu panském . . . . 302 351. V Brně 28. říj. 1486 Vilém z P. ve smlouvě mezi stavy mor. o kupování statků a domů . . . . 302 352. Na Veveří 28. říj. 1486 Vilém z P. s abatyší Králové kláštera smlouvá se o meze u Hustopeče . 302 353. Na Tovačově 3. pros. 1486 Magdalena z Držovic Heraltovi z Kunstatu prodává Držovice . 303 354. Na Hranicích 12. pros. 1486 Vilém z Pern. prodává dvůr v Simři. . . . . . . . 304 355. Na hr. Praž. 26. pros. 1486 král Vladislav Vilémovi z P. zboží manská mění v dědičná . . . . . 306 356. Na hr. Pr. 26. pros. 1486 kr. Vladislav bratřím z P. dává opravu kl. Tišnovského . . . 306 357. 27. pros. 1486 mincmistr Beneš z Weitmile Vilémovi z P. slibuje vyplatiti 1200 fl. uh. . . . . . 307 358. 10. bř. 1487 kr. Matiáš Vilémovi z Pern. dává k dědictví Přerov oc . . . . . . . . . 307 359. 7. dub. 1487 Baltazar Mrzák Jindřicha kníž. Minstrb. pohání o listy kr. Jiřího . . . . 308 360. Na Tovačově 18. dub. 1487 Planknar z Kynšperku Viléma z P. kvituje z 4000 zl. . . . 308 361. Na Krumlově 8. kv. 1487 Vilém z P. Olbramické osvobozuje od vinného desátku . . . . 309 362. Na M. Krumlově 9. kv. 1487 Vilém z P. Kurdějovským dává list na rybníček . . . . . . . 310 363. Na hr. Praž. 12. čna 1487 kr. Vladislav Vilémovi z P. dává v dědictví Přerov . . . . . 310 364. Na Pernšteině 3. čce 1487 Jan Děvečka rychtáři Trpínskému prodává Crhov . . . . . . 311 365. V Bystřici 4. čce 1487 Vratislav z P. s měšťany Polickými smlouvá se o ostrov oc . . . 312 366. Na Mor. Krumlově 12. čce 1487 Mik. z Španova činí zřízení o svém statku . . . . . 313 367. V Kroměříži 20. srp. 1487 Mik. z Klokočné bratřím z Pern. zapisuje se v příčině erbu . 314 368. V Brně 9. září 1487 Vilém z Pern. na sněmu panském. . . . . . . 315 369. Na Svojanově 21. září 1487 rychtář Trpínský bratřím z Pernšt. dává zápis na Crhov . . . . . . 315 370. Na Pernšteině 3. říj. 1487 bratří z Pernšteina ves Nedvědice osvobozují od hlásky . . . 315 371. Na M. Krumlově 23. říj. 1487 Vil. z P. všem, kdož budou stavěti na kopci u Přerova, dává lhotu 316 372. V Hradišti 15. list. 1487 Anna z Kunětic Ctiborovi z Cimb. slibuje vklad louky do desk . 317 . . . 373. 14. pros. 1487 Baltazar Mrzák Jindřicha kníž. Minstrb. pohání o zboží Sezemské . . . . 318 374. Na Rokytnici 21. pros. 1487 Heralt z Kunštatu a Hynek Rokytský smlouvají se o lesy . 318 375. 15. bř. 1488 Mik. ml. z Hořic svědčí o vkladu Liblic . . . . . . . . . . . . . . 319 376. Na Žampachu 25. bř. 1488 Jan z Žampachu Vilémovi z Pernšteina prodává Bystřici . . 320 377. Na Krumsíně 25. bř. 1488 výrok mezi Vilémem z Pern. a Karasem z Dulibenky o meze . 321 378. Na Přerově 30. dub. 1488 Markéta Věrná Vilémovi z P. prodává most a mostní u Přerova 323 379. 16. kv. 1488 Zbyněk z Buchova Jindřichovi Minstrb. dává zápisy na Jestbořice. . . . 324 . 380. 27. kv. 1488 Ctibor z Lanšteina kvituje Viléma z Pernšt. z 300 fl. po paní Dorotě . . . . . 324 381. 31. kv. 1488 Jindř. Minstrb. Václavovi z Nestajova prodává dědiny od Kunětické Hory . . . . . 324 382. 27. čna 1488 list vyvazený od Vil. Zuba, zástavní od kníž. Jindř. na Bohdanči . . . . . . . . 324 383. 3. čce 1488 Jindřich Minstrb. Janovi Andělovi prodává dědiny od Kunětické Hory 324 . . . . . 384. Na Strážnici 25. čce 1488 list věnný Machny z Pernšteina od Petra z Žerotína . . . . 325 385. 29. září 1488 nález soudu komorního mezi Tímou z Koldic a Ctiborem z Cimburka . . . . . . 325 . 386. V Praze 10. říj. 1488 Beneš z Weitmile Vilémovi z P. přiznává se k dluhu . . 325 387. Ve Vídni 29. pros. 1488 smlouva krále Matyáše s Hanušem Zahaňským a Jindřichem Minstrb. . . 326 388. Na Laškově 1488 Václ. z Švabenic Heraltovi z Kunštatu prodal plat roční . . . . 326 389. Na Výškově 20. led. 1489 král Matyáš Hanuše a Mik. knížata Opolská přijímá na milost . . . . 326 390. Ve Vídni 3. bř. 1489 kr. Matyáš Vratislavovi z Pernšt. dává právo ke vsi Medlanům . . 326 391. Ve Vídni 3. bř. 1489 týž král Vilémovi a Vratislavovi z P. dává právo na Dubňanech . . 327 392. Na Pernšteině 2. dub. 1489 Viktorin Fricek Vilémovi z P. prodává část Dyjákovic . . . 327 393. Na Bozkovicích 13. dub. 1489 bratří z Bozkovic Vilémovi z P. dávají Dyjákovice za Křivé 328 394. Na Hranicích 21. dub. 1489 Vilém z P. městu Hranicím dává les Drahotúch pod plat . . 329 395. V Přerově 22. dub. 1489 Přerovští vyznávají o povinnostech a svobodách nově osedlých . 330 396. V Praze 12. kv. 1489 kr. Vladislav Heraltovi z Kunštatu přidává práv v Popovicích . . . 331
Strana 571
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 571 Str. 397. V Brně před 25. kv. 1480 Jan Pňovský a Heralt z Kunstatu smlouvají se o Držovice . . 332 398. 29. kv. 1489 Jiří z Jemničky Janovi z Lomnice prodal díl v Tasově . . . . . . . . . 333 399. 16. čna 1489 rozsudek mezi Jindřichem Minstrb. a Baltazarem Mrzákem o listy kr. Jiřího 334 400. 17. čna 1489 hejtman zem. Vilémovi z P. dal vepsati do knih půhonných roboty Přerovské . . . 335 401. 17. čna 1489 Baltazar Mrzák Jindřicha Minstrb. propouští z půhonu . . . . . . . . . 335 402. V Jemnici 2. čce 1489 Václav z Menhartic Vilémovi a Vratisl. z Pern. prodává Radotice . 335 403. Na Meziříčí 7. čce 1489 Arnošt z Jemničky Janovi z Lomnice prodává vsi Bítovec oc . 336 404. Na Pernšteině 13. čce 1489 smlouva o strouhy, stav, mlýn a most u Kralic . . . . . . 337 405. V Budíně 9. září 1489 kr. Mathiáš synům bratří z Pernšt. přidává životův na Hranicích . 338 406. V Olomouci 6. led. 1490 vklad dědičného dvoru Sekerkovského u Přerova . . . . . . . 339 407. V Olomouci 9. led. 1490 Kuna z Držovic Heralta z Kunstatu kvituje z 20 fl. za zátopu 339 408. V Olomúci 14. led. 1490 Heralt z Kunst. a Jan Dubský smlouvají se o dluhy na Šternberku 340 409. Ve Vídni 8. bř. 1490 Vilém z P. má vyšetřiti škody spůsobené rybníkem Znojemských . 342 410. Ve Vídni 8. bř. 1490 kr. Matiáš pánům z Pernšteina dává opravu na kl. Tišnovském . . 342 411. Ve Vídni 8. bř. 1490 kr. Matiáš týmž pánům dává markrabin plat na Tišnově . . . . . 343 412. V Brně 17. bř. 1490 zápis v deskách o sněmu a soudu zem. markrabství Moravského . 344 413. V Brně 27. bř. 1490 mincmistr Beneš z Weitmile Vilímovi z P. slibuje výplatu 1000 zl. uh. . . . 345 414. V Brně 31. bř. 1490 Vilém z P. Ctibora z Cimb. s Jakubem z Šárova smluvil o Čihovice 345 415. Na hr. Praž. 1. kv. 1490 král Vladislav Vilímovi z P. zapisuje Hlubokou . . . 346 416. V Olomouci 7. kv. 1490 Václ. z Švabenic Vilíma z P. pohání jako rukojmí . . . 346 . . . . 417. V Olomouci 21. kv. 1490 farář a kapitola v Olomouci Viléma z P. pohánějí o vsi . . . . . . 346 . 346 418. V Olomouci 21. kv. 1490 Vilém z P. byl poručníkem při několika půhonech . . . . . . . . 419. 24. kv. 1490 spis při stupování zámku Hluboké Vilémovi z Pernšteina . . . . . . . . 346 420. V Jesenici 7. čna 1490 Jiřík z Jesenice Janovi z Lomnice prodal dům v Tasově . . 348 421. 11. čna 1490 Vilém z P. klášter Žďárský pohání z nedodržení smlouvy směnné . . . . 349 422. 11. čna 1490 Barb. z Borotína Viléma z P. pohání z koupě Lažan . . . . . . . . . 350 423. V Olomouci 12. čna 1490 Jan Pňovský Viléma z P. pohání jako rukojmí . . . . . . . . . . 350 424. 18. čna 1490 Vilém z P. byl poručníkem při několika půhonech . . . . . 350 425. V Prostějově 29. čce 1490 Vilém z Pern. z nálezu panského má klásti peníze za Byňov . . . . 350 426. 29. čce 1490 Jakub Šárovec Ctiborovi z Cimb. prodal ves Čihovice s dvorem . . . . . 350 427. Na Krumsíně 29. čce 1490 Jakub z Šárova pánům z Cimb. dává listy na blata u Čihovic 351 428. Na Dědkovicích 10. srp. 1490 bratří z Čertorej Ctiborovi z Cimburka prodávají ves Čelčice 352 429. V Budíně 1. září 1490 král Vladislav stavům markrabství Moravského stvrzuje svobody. . . . . 353 430. V Budíně 26. září 1490 týž král pánům z Pernšteina dává opravu na kl. Oslovanském . . . 353 431. V Budíně 27. září 1490 týž král Vilémovi z P. dává podíl na podací kostelův Tišnovských 353 432. V Budíně 27. září 1490 týž král témuž dovoluje jednati o zboží Hranické s kl. Hradištským 354 433. V Budíně 27. září 1490 týž témuž dává nejvyšší hofmisterství král. Čes. . . . . . . . 355 434. V Budíně 27. září 1490 týž témuž zapisuje na Hluboké, co by prostavěl . . . . . . . 356 435. V Budíně 28. září 1490 týž témuž dává moc vypláceti zástavy od Hluboké . . . . . . 357 436. V Budíně 6. říj. 1490 týž král Johance z Kravař dává list mocný k řízení o statku . . 358 437. Na Kunětické Hoře 17. říj. 1490 svědomí o výplatě dvou vesnic od Jindř. z Jezera . . . . . . 359 438. Na Kun. Hoře 5. list. 1490 hejtman hradu přijal od mincmistra dluh pro Viléma z P. . 359 439. Na Výškově 6. list. 1190 bisk. Jan Varadínský svědčí o výplatě dvou vesnic Kuněticko-Horských . 359 440. Na Výškově 8. list. 1490 Mik. Lužický Vilémovi z P. se zapisuje oc . . . . . . . . . 359 441. V Prešpurce 13. list. 1490 kr. Vladislav Vilémovi z P. potvrzuje listy na Kunět. Horu . 361 442. V Prešpurce 14. list. 1490 týž král pánům z Pernšt. stvrzuje listy na Hranice a na Tišnov . . 362 443. V Prostějově 16 list. 1490 kníže Jindř. Minstrb. svědčí o výplatě 2 vesnic Kuněticko-Horských . . 363 444. V Prešpurce 17. list. 1490 kr. Vladislav Ctiborovi z Cimb. stvrzuje listy král. ua Tovačov 363 445. V Brně 3. pros. 1490 nález mezi Vilémem z P. a rukojměmi po Heraltovi z Kunst. o dluh . . . 364 446. V Brně 5. pros. 1490 Boček Kuna Vilémovi z P. nahražuje zátopu stalou rybníkem Kronvířem 364 447. V Trnavě 15. pros. 1490 kr. Vladislav Vilémovi z P. svoluje výplatu zástav od Třebíče . 365 448. V Krumlově 27. pros. 1490 Vilém z P. Půtovi z Lichtmburka dává Jemnici za Sádek . . . . . 366 449. 1490 převorství Strakonické Janovi bisk. Varadín. vkládá ve dsky zboží Evanovské . . . 366 450. (1490?) mistr židovský Jan Mayer Vilémovi z P. zapisuje roční plat za ochranu židů. . 367 451. (1490) dvě cedule knížete Jindřicha o dluhy Kunětickohorské . . . . . . . . . . . . 367 72*
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 571 Str. 397. V Brně před 25. kv. 1480 Jan Pňovský a Heralt z Kunstatu smlouvají se o Držovice . . 332 398. 29. kv. 1489 Jiří z Jemničky Janovi z Lomnice prodal díl v Tasově . . . . . . . . . 333 399. 16. čna 1489 rozsudek mezi Jindřichem Minstrb. a Baltazarem Mrzákem o listy kr. Jiřího 334 400. 17. čna 1489 hejtman zem. Vilémovi z P. dal vepsati do knih půhonných roboty Přerovské . . . 335 401. 17. čna 1489 Baltazar Mrzák Jindřicha Minstrb. propouští z půhonu . . . . . . . . . 335 402. V Jemnici 2. čce 1489 Václav z Menhartic Vilémovi a Vratisl. z Pern. prodává Radotice . 335 403. Na Meziříčí 7. čce 1489 Arnošt z Jemničky Janovi z Lomnice prodává vsi Bítovec oc . 336 404. Na Pernšteině 13. čce 1489 smlouva o strouhy, stav, mlýn a most u Kralic . . . . . . 337 405. V Budíně 9. září 1489 kr. Mathiáš synům bratří z Pernšt. přidává životův na Hranicích . 338 406. V Olomouci 6. led. 1490 vklad dědičného dvoru Sekerkovského u Přerova . . . . . . . 339 407. V Olomouci 9. led. 1490 Kuna z Držovic Heralta z Kunstatu kvituje z 20 fl. za zátopu 339 408. V Olomúci 14. led. 1490 Heralt z Kunst. a Jan Dubský smlouvají se o dluhy na Šternberku 340 409. Ve Vídni 8. bř. 1490 Vilém z P. má vyšetřiti škody spůsobené rybníkem Znojemských . 342 410. Ve Vídni 8. bř. 1490 kr. Matiáš pánům z Pernšteina dává opravu na kl. Tišnovském . . 342 411. Ve Vídni 8. bř. 1490 kr. Matiáš týmž pánům dává markrabin plat na Tišnově . . . . . 343 412. V Brně 17. bř. 1490 zápis v deskách o sněmu a soudu zem. markrabství Moravského . 344 413. V Brně 27. bř. 1490 mincmistr Beneš z Weitmile Vilímovi z P. slibuje výplatu 1000 zl. uh. . . . 345 414. V Brně 31. bř. 1490 Vilém z P. Ctibora z Cimb. s Jakubem z Šárova smluvil o Čihovice 345 415. Na hr. Praž. 1. kv. 1490 král Vladislav Vilímovi z P. zapisuje Hlubokou . . . 346 416. V Olomouci 7. kv. 1490 Václ. z Švabenic Vilíma z P. pohání jako rukojmí . . . 346 . . . . 417. V Olomouci 21. kv. 1490 farář a kapitola v Olomouci Viléma z P. pohánějí o vsi . . . . . . 346 . 346 418. V Olomouci 21. kv. 1490 Vilém z P. byl poručníkem při několika půhonech . . . . . . . . 419. 24. kv. 1490 spis při stupování zámku Hluboké Vilémovi z Pernšteina . . . . . . . . 346 420. V Jesenici 7. čna 1490 Jiřík z Jesenice Janovi z Lomnice prodal dům v Tasově . . 348 421. 11. čna 1490 Vilém z P. klášter Žďárský pohání z nedodržení smlouvy směnné . . . . 349 422. 11. čna 1490 Barb. z Borotína Viléma z P. pohání z koupě Lažan . . . . . . . . . 350 423. V Olomouci 12. čna 1490 Jan Pňovský Viléma z P. pohání jako rukojmí . . . . . . . . . . 350 424. 18. čna 1490 Vilém z P. byl poručníkem při několika půhonech . . . . . 350 425. V Prostějově 29. čce 1490 Vilém z Pern. z nálezu panského má klásti peníze za Byňov . . . . 350 426. 29. čce 1490 Jakub Šárovec Ctiborovi z Cimb. prodal ves Čihovice s dvorem . . . . . 350 427. Na Krumsíně 29. čce 1490 Jakub z Šárova pánům z Cimb. dává listy na blata u Čihovic 351 428. Na Dědkovicích 10. srp. 1490 bratří z Čertorej Ctiborovi z Cimburka prodávají ves Čelčice 352 429. V Budíně 1. září 1490 král Vladislav stavům markrabství Moravského stvrzuje svobody. . . . . 353 430. V Budíně 26. září 1490 týž král pánům z Pernšteina dává opravu na kl. Oslovanském . . . 353 431. V Budíně 27. září 1490 týž král Vilémovi z P. dává podíl na podací kostelův Tišnovských 353 432. V Budíně 27. září 1490 týž král témuž dovoluje jednati o zboží Hranické s kl. Hradištským 354 433. V Budíně 27. září 1490 týž témuž dává nejvyšší hofmisterství král. Čes. . . . . . . . 355 434. V Budíně 27. září 1490 týž témuž zapisuje na Hluboké, co by prostavěl . . . . . . . 356 435. V Budíně 28. září 1490 týž témuž dává moc vypláceti zástavy od Hluboké . . . . . . 357 436. V Budíně 6. říj. 1490 týž král Johance z Kravař dává list mocný k řízení o statku . . 358 437. Na Kunětické Hoře 17. říj. 1490 svědomí o výplatě dvou vesnic od Jindř. z Jezera . . . . . . 359 438. Na Kun. Hoře 5. list. 1490 hejtman hradu přijal od mincmistra dluh pro Viléma z P. . 359 439. Na Výškově 6. list. 1190 bisk. Jan Varadínský svědčí o výplatě dvou vesnic Kuněticko-Horských . 359 440. Na Výškově 8. list. 1490 Mik. Lužický Vilémovi z P. se zapisuje oc . . . . . . . . . 359 441. V Prešpurce 13. list. 1490 kr. Vladislav Vilémovi z P. potvrzuje listy na Kunět. Horu . 361 442. V Prešpurce 14. list. 1490 týž král pánům z Pernšt. stvrzuje listy na Hranice a na Tišnov . . 362 443. V Prostějově 16 list. 1490 kníže Jindř. Minstrb. svědčí o výplatě 2 vesnic Kuněticko-Horských . . 363 444. V Prešpurce 17. list. 1490 kr. Vladislav Ctiborovi z Cimb. stvrzuje listy král. ua Tovačov 363 445. V Brně 3. pros. 1490 nález mezi Vilémem z P. a rukojměmi po Heraltovi z Kunst. o dluh . . . 364 446. V Brně 5. pros. 1490 Boček Kuna Vilémovi z P. nahražuje zátopu stalou rybníkem Kronvířem 364 447. V Trnavě 15. pros. 1490 kr. Vladislav Vilémovi z P. svoluje výplatu zástav od Třebíče . 365 448. V Krumlově 27. pros. 1490 Vilém z P. Půtovi z Lichtmburka dává Jemnici za Sádek . . . . . 366 449. 1490 převorství Strakonické Janovi bisk. Varadín. vkládá ve dsky zboží Evanovské . . . 366 450. (1490?) mistr židovský Jan Mayer Vilémovi z P. zapisuje roční plat za ochranu židů. . 367 451. (1490) dvě cedule knížete Jindřicha o dluhy Kunětickohorské . . . . . . . . . . . . 367 72*
Strana 572
572 Rejstřík písemností: Str. 452. (Začátkem 1491) páni Lichtenšteinarové oznamují odložení svatby s Barborou z Lipého . 369 453. Na Tovačově 6. led. 1491 Ctibor z Cimb. Vilémovi z P. prodává Veselíčko . . . . . . 370 454. Ve Ždáře 8. led. 1491 kníže Jindřich Minstrb. s Vilímem z P. smlouvá se o Kunětickou Horu . . 371 455. Ve Žďáře 8. led. 1491 kníže Jindřich biskupu Varadínskému píše o listy na Kunětickou Horu . . 371 456. Ve Ždáře 8. led. 1491 týž kníže na Viléma z P. převádí právo své ke vsi Libišanům . . . . . 371 457. Na Holešově 12. led. 1491 Albrecht z Šternberka Vilémovi z P. vyznává dluh . . . . . 372 458. Na Kladště 25. led. 1491 kníže Jindřich Minstrberský Viléma z Pern. kvituje z 500 kop gr. . . . 373 459. Na Jemnici 26. led. 1491 Půta z Lichtnburka Vilémovi z Pernšt. prodává Sádek . . . 374 460. Na Kladště 31. led. 1491 kn. Jindřich Vilémovi z P. dává dobrou vůli na listy Kunětickohorské 374 461. Na Tovačově 1. ún. 1491 Tobiáš z Hory Obřanské Viléma z P. kvituje z dodavků na dluhy . . . 377 462. V Krumlově 5. ún. 1491 Vilém z P. Thomanovi prodává dvůr U Volší . 377 . . . . 463. 25. ún. 1491 kníže Jindř. Minstr. Vilémovi z Pernst. prodal dědictví své v Pěčici . . . . . . . 377 464. 26. ún. 1491 týž témuž dal právo své k zboží Jestbořickému . . . . . . . 377 * 465. V Košicích 3. bř. 1491 kr. Vladislav Janovi z Lomnice dává opravu probošství Měřínského 377 466. 7. bř. 1491 Jiřík Miloš Vilémovi z Pernšt. prodal své dědictví v Hostovicích . . . . . 378 467. 7. bř. 1491 Hynek z Sudomíře Vilémovi z P. prodal své dědictví u Hostovic. . . . . . . 378 468. Na Krumsíně 7. bř. 1491 Jakub z Šárova Johance z Kravař prodal Šešulku, Sloup oc . . . . . 379 469. Na Tovačově 12. bř. 1491 Ctibor z Cimb. Vilémovi z Pernšt. prodává Bymov . . . . . 379 470. 19. bř. 1491 Jindřich Minstrb. Vilémovi z P. postupuje listy na Jestborské zboží . . . 380 471. V Olomouci 13. dub. 1491 Tobiáš z Hory Obřanské Vilémovi z P. kvituje dluh za měšťany Lipnické 381 472. V Olomouci 14. dub. 1491 nález mezi kapitolou Olomouckou a Vilémem z P. o podací Tišnovské 381 473. Na Kladště 16. dub. 1491 Jindřich Minstrb. dává moc k přijetí peněz za Horu Kunět. . 381 474. 23. dub. 1491 Václ. Žehušický a Jan Anděl Vil. z P. prodali dědiny v Jestbořicích, Rosicích a Sezemicích 382 475. Na M. Krumlově 30. kv. 1491 Vilém z Pern. Kurdějovským pouští vinohrady a odpouští desátek . 382 476. Na Poděbradech 8. čna 1491 kn. Jindřich s Vilémem z P. smlouvá se o Pardubice a dvůr Hostovský 382 477. Na Kun. Hoře 10. čna 1491 Jiřík z Miletínka Vilémovi z P.prodává své právo na Pardubicích 383 478. 13. čna 1491 Vilém z Pern. s paní Hestrú z Ježkovic smlouvá se o Osice . . . . . . 385 479. Na Krumlově 15. čna 1491 Štěpán Kusý Vilémovi z Pernšt. prodává Blažejovičky . . . . 387 480. 18. čna 1491 Jindřich Minstrb. Vilémovi z P. prodal dědictví své v Hostovicích. . . . . . . . 387 481. 18. čna 1491 Zdeslav Jeník Vilémovi z P. prodává dědictví své v Pardubicích . . . . . . 387 482. Na Kun. Hůře 18. čna 1491 Vilém z P. s Prokopem Liškou smlouvá se o Svítkov . . . 387 483. Na Tovačově 11. čce 1491 Ctibor z Cimb. s. kl. Hradištským smlouvají se o mlýn u Bezmírova 388 484. Na Krumlově 15. čce 1491 Vilém z P. faráři Kurdějovskému dává desátek z vinohradův . . . . 390 485. Na Krumlově 17. čce 1491 Vilém z P. s Kuncem z Norbu smlouvá se o Plumlovky . . 390 486. U Stol. Bělehradu 26. čce 1491 kr. Vladislav Sezemickým dává trhy . . . . . . . . . 391 487. U Stol. Bělehradu 27. čce 1491 týž král Bohdanči městečku dává trhy . . . . . . . . . . 391 488. U Stol. Bělehradu 1. srp. 1491 týž král pánům z Pernšt. dává životy na Kun. Horu . . 391 489. Na zámku Balatě 4. srp. 1491 týž král bratřím z Pernšt. zapisuje dluh 6000 zl. . . . . 392 490. Na Palatě 25. srp. 1491 týž král Vilémovi z Pern. zastavuje Třebíč. . . . 393 491. Na Balatě 28. srp. 1491 týž král Sigmundovi Kurzbachovi dává výplatu na vsech kl. Opatovického 395 492. V Olomúci 4. září 1491 Vilém z P. s kl. Hradištským smlouvá se o dědictví na Hranicích 395 493. Na Kun. Hůře 12. září 1491 Vilém z P. městečku Bohdanči dává právo odúmrtní . . . 396 494. Na Kun. Hoře 12. září 1491 Vilém z Pern. městečku Sezemicím dává právo odúmrtní . . . . . 397 495. 25. září 1491 Vilém z P. s Hynkem z Sudoměře smlouvá se o rybníky . . . . . . . 397 496. 26. září 1491 Vilém z P. s Bavorem z Hustiřan smlouvá se o rybník Bohdanecký . . . 398 497. V Hostovicích 3. říj. 1491 Vilém z Pern. s Jiříkem Milošem smlouvá se o dědinu směnnou 398 498. 3. říj. 1491 Hynek z Sudomiře Vilémovi z P. prodal dědictví v Hostovicích . . . 399 . 499. Na Budíně 12. říj. 1491 kr. Vladislav Vratislavovi z P. dovoluje zvýšiti rybník Jarohněvický 399 500. Na Hoře Kun. 16. říj. 1491 Vilém z P. s Heřmanem z Sulic smlouvá se o louku . . . . . . . 400 501. Na Třebové 17. říj. 1491 Kunka z Kravař Ctiborovi z Cimb. prodala ves Klenovice . . . . . . 400 502. 29. říj. 1491 Vilém z Pernšt. koupil dům u bílého medvěda v Praze . . . . . . . . . 400 503. 31. říj. 1491 Vilém z P. s Anežkou z Chlumu smlouvá se o ves Černou . . . . . . . 401 504. 5. list. 1491 Vilém z P. s Anežkou z Chlumu smlouvá se o louky Úřetické . . . . . . 402 505. 16. list. 1491 Beneš Bystřický Janovi Bystřickému prodal díl vsi Rudvíkova . . . 403 506. Na Budíně 1. pros. 1491 kr. Vladislav Vilémovi z P. dává výplatu na vsi Kvítkovicích . . 404 507. Na Budíně 1. pros. 1491 týž témuž dává výplatu vsí u Hluboké a Protivína . . . . . . . . . 404 508. V Budíně 1. pros. 1491 týž témuž dává výplatu na vsech u Pardubic . . . . . . . . 404
572 Rejstřík písemností: Str. 452. (Začátkem 1491) páni Lichtenšteinarové oznamují odložení svatby s Barborou z Lipého . 369 453. Na Tovačově 6. led. 1491 Ctibor z Cimb. Vilémovi z P. prodává Veselíčko . . . . . . 370 454. Ve Ždáře 8. led. 1491 kníže Jindřich Minstrb. s Vilímem z P. smlouvá se o Kunětickou Horu . . 371 455. Ve Žďáře 8. led. 1491 kníže Jindřich biskupu Varadínskému píše o listy na Kunětickou Horu . . 371 456. Ve Ždáře 8. led. 1491 týž kníže na Viléma z P. převádí právo své ke vsi Libišanům . . . . . 371 457. Na Holešově 12. led. 1491 Albrecht z Šternberka Vilémovi z P. vyznává dluh . . . . . 372 458. Na Kladště 25. led. 1491 kníže Jindřich Minstrberský Viléma z Pern. kvituje z 500 kop gr. . . . 373 459. Na Jemnici 26. led. 1491 Půta z Lichtnburka Vilémovi z Pernšt. prodává Sádek . . . 374 460. Na Kladště 31. led. 1491 kn. Jindřich Vilémovi z P. dává dobrou vůli na listy Kunětickohorské 374 461. Na Tovačově 1. ún. 1491 Tobiáš z Hory Obřanské Viléma z P. kvituje z dodavků na dluhy . . . 377 462. V Krumlově 5. ún. 1491 Vilém z P. Thomanovi prodává dvůr U Volší . 377 . . . . 463. 25. ún. 1491 kníže Jindř. Minstr. Vilémovi z Pernst. prodal dědictví své v Pěčici . . . . . . . 377 464. 26. ún. 1491 týž témuž dal právo své k zboží Jestbořickému . . . . . . . 377 * 465. V Košicích 3. bř. 1491 kr. Vladislav Janovi z Lomnice dává opravu probošství Měřínského 377 466. 7. bř. 1491 Jiřík Miloš Vilémovi z Pernšt. prodal své dědictví v Hostovicích . . . . . 378 467. 7. bř. 1491 Hynek z Sudomíře Vilémovi z P. prodal své dědictví u Hostovic. . . . . . . 378 468. Na Krumsíně 7. bř. 1491 Jakub z Šárova Johance z Kravař prodal Šešulku, Sloup oc . . . . . 379 469. Na Tovačově 12. bř. 1491 Ctibor z Cimb. Vilémovi z Pernšt. prodává Bymov . . . . . 379 470. 19. bř. 1491 Jindřich Minstrb. Vilémovi z P. postupuje listy na Jestborské zboží . . . 380 471. V Olomouci 13. dub. 1491 Tobiáš z Hory Obřanské Vilémovi z P. kvituje dluh za měšťany Lipnické 381 472. V Olomouci 14. dub. 1491 nález mezi kapitolou Olomouckou a Vilémem z P. o podací Tišnovské 381 473. Na Kladště 16. dub. 1491 Jindřich Minstrb. dává moc k přijetí peněz za Horu Kunět. . 381 474. 23. dub. 1491 Václ. Žehušický a Jan Anděl Vil. z P. prodali dědiny v Jestbořicích, Rosicích a Sezemicích 382 475. Na M. Krumlově 30. kv. 1491 Vilém z Pern. Kurdějovským pouští vinohrady a odpouští desátek . 382 476. Na Poděbradech 8. čna 1491 kn. Jindřich s Vilémem z P. smlouvá se o Pardubice a dvůr Hostovský 382 477. Na Kun. Hoře 10. čna 1491 Jiřík z Miletínka Vilémovi z P.prodává své právo na Pardubicích 383 478. 13. čna 1491 Vilém z Pern. s paní Hestrú z Ježkovic smlouvá se o Osice . . . . . . 385 479. Na Krumlově 15. čna 1491 Štěpán Kusý Vilémovi z Pernšt. prodává Blažejovičky . . . . 387 480. 18. čna 1491 Jindřich Minstrb. Vilémovi z P. prodal dědictví své v Hostovicích. . . . . . . . 387 481. 18. čna 1491 Zdeslav Jeník Vilémovi z P. prodává dědictví své v Pardubicích . . . . . . 387 482. Na Kun. Hůře 18. čna 1491 Vilém z P. s Prokopem Liškou smlouvá se o Svítkov . . . 387 483. Na Tovačově 11. čce 1491 Ctibor z Cimb. s. kl. Hradištským smlouvají se o mlýn u Bezmírova 388 484. Na Krumlově 15. čce 1491 Vilém z P. faráři Kurdějovskému dává desátek z vinohradův . . . . 390 485. Na Krumlově 17. čce 1491 Vilém z P. s Kuncem z Norbu smlouvá se o Plumlovky . . 390 486. U Stol. Bělehradu 26. čce 1491 kr. Vladislav Sezemickým dává trhy . . . . . . . . . 391 487. U Stol. Bělehradu 27. čce 1491 týž král Bohdanči městečku dává trhy . . . . . . . . . . 391 488. U Stol. Bělehradu 1. srp. 1491 týž král pánům z Pernšt. dává životy na Kun. Horu . . 391 489. Na zámku Balatě 4. srp. 1491 týž král bratřím z Pernšt. zapisuje dluh 6000 zl. . . . . 392 490. Na Palatě 25. srp. 1491 týž král Vilémovi z Pern. zastavuje Třebíč. . . . 393 491. Na Balatě 28. srp. 1491 týž král Sigmundovi Kurzbachovi dává výplatu na vsech kl. Opatovického 395 492. V Olomúci 4. září 1491 Vilém z P. s kl. Hradištským smlouvá se o dědictví na Hranicích 395 493. Na Kun. Hůře 12. září 1491 Vilém z P. městečku Bohdanči dává právo odúmrtní . . . 396 494. Na Kun. Hoře 12. září 1491 Vilém z Pern. městečku Sezemicím dává právo odúmrtní . . . . . 397 495. 25. září 1491 Vilém z P. s Hynkem z Sudoměře smlouvá se o rybníky . . . . . . . 397 496. 26. září 1491 Vilém z P. s Bavorem z Hustiřan smlouvá se o rybník Bohdanecký . . . 398 497. V Hostovicích 3. říj. 1491 Vilém z Pern. s Jiříkem Milošem smlouvá se o dědinu směnnou 398 498. 3. říj. 1491 Hynek z Sudomiře Vilémovi z P. prodal dědictví v Hostovicích . . . 399 . 499. Na Budíně 12. říj. 1491 kr. Vladislav Vratislavovi z P. dovoluje zvýšiti rybník Jarohněvický 399 500. Na Hoře Kun. 16. říj. 1491 Vilém z P. s Heřmanem z Sulic smlouvá se o louku . . . . . . . 400 501. Na Třebové 17. říj. 1491 Kunka z Kravař Ctiborovi z Cimb. prodala ves Klenovice . . . . . . 400 502. 29. říj. 1491 Vilém z Pernšt. koupil dům u bílého medvěda v Praze . . . . . . . . . 400 503. 31. říj. 1491 Vilém z P. s Anežkou z Chlumu smlouvá se o ves Černou . . . . . . . 401 504. 5. list. 1491 Vilém z P. s Anežkou z Chlumu smlouvá se o louky Úřetické . . . . . . 402 505. 16. list. 1491 Beneš Bystřický Janovi Bystřickému prodal díl vsi Rudvíkova . . . 403 506. Na Budíně 1. pros. 1491 kr. Vladislav Vilémovi z P. dává výplatu na vsi Kvítkovicích . . 404 507. Na Budíně 1. pros. 1491 týž témuž dává výplatu vsí u Hluboké a Protivína . . . . . . . . . 404 508. V Budíně 1. pros. 1491 týž témuž dává výplatu na vsech u Pardubic . . . . . . . . 404
Strana 573
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 573 Str. 509. Na Budíně 2. pros. 1491 týž král Roubíkům z Hlavatec poroučí postoupiti Kvítkovice . 406 510. Na Pernšteině 9. pros. 1491 Mik. Šubr Vratislavovi z P. zapisuje se k poddanství . . . 406 511. Na Perštýně 11. pros. 1491 Vilém a Vrat. z Pern. s kl. Žďárským smlouvají se o desátky . . 407 512. Na Budíně 13. pros. 1491 kr. Vladislav Vratislavovi z P. dává své právo ve vsi Skaličce 407 513. Na M. Krumlově 26. pros. 1491 Vilém z P. s Půtou z Lichtnburku smlouvá se o Jemnici a Sádek 408 514. Na Krumlově 30. pros. 1491 Vilém z P. s Jeníčkem a Hostakovským smlouvá se o dlužné . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 410 listy opatů Třebíckých . . . 515. (1491) seznam dlužných listů Třebíckých opatů, které Vilém z P. vyplatil od rukojmí . 412 516. (1491) seznam zástavních listů panství Třebíckého, kteréž vyplatil Vilém z Pern. . . . . 414 517. V Olomouci 6. led. 1492 zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního . . . . . . . . 416 518. V. Olomouci 13. 1492 tři nálezy soudu zemského ve přech Viléma z Pernšteina . . . . 420 519. V Olomouci 14. led. 1492 Ctibor z Cimb. Vilémovi z P. prodal statek Byňov za 1200 zl. . . . . 421 . . . . . . . 421 520. V Budíně 11.—19. ún. 1492 mezi pány zde meškajícími byl Vilém z Pern. 521. Na Budíně 11. ún. 1492 kr. Vladislav Vilémovi z Pernšt. dává dědičně Hlivice . . . . . 421 522. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král témuž dává list na 4000 zl. dluhu . . . . . . . . 422 523. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král témuž zapisuje Třebíč a slibuje zaplatiti, co by prostavěl 423 524. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král Johance z Kravař dává opravu na vsech u Plumlova . . 424 525. V Budíně 19. ún. 1492 týž král stvrzuje smlouvy kl. Hradištského s Vilémem z P. o Hranice 425 . . . 426 526. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král Vilémovi z P. dává výplatu na třech vsech. 527. V Budíně 21. ún. 1492 nález panský mezi Kunou z Kunštátu a Protivcemi z Zástřizl o nářek cti 426 528. V kl. Tišnovském 3. bř. 1492 klášter s Vratislavem z Pern. smlouvá se o rybník pod Jarohňovici . 427 529. Na Budíně 18. bř. 1492 kr. Vladislav Vratislavovi z Pernšt. stvrzuje list na Medlanky . 427 . . . . 428 . 530. V Brně 22. bř. 1492 zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního 531. 23. bř. 1492 Vok z Rožmberka s Budějovskými smluvil se o silnici Třeboňskou a Krumlovskou. . 430 532. V Brně 25. bř. 1492 Ctibor z Cimb. s Ladslavem z Bozkovic smluvili se o prodej vsi Dobrochova . 430 533. 25. bř. 1492 Albr. z Leskovce Vilémovi z P. slibuje výplatu dluhu král. z peněz komory král. . . 430 . . . . . . . 430 534. 27. bř. 1492 Vilém z P. klášteru Žďárskému klade do desk Horní Bobrovou. 535. V Sušině 5. dub. 1492 Jan Kozel pánům z Pernšteina zavazuje se vězením . . . . . . 430 . . . . . 431 536. 12. dub. 1492 Vilém z P. s Janem Makovským smluvil se o Nemošice 537. Na Krumlově 16. dub. 1492 Štěpán Kusý z Mukoděl slibuje položiti 125 zl. za ves Blažejovičky . 433 433 . . . . 538. Na Pardubicích 17. dub. 1492 Jiřík z Miletínka Vilémovi z P. dává právo k Sezemicům. . . . . 433 539. 17. dub. 1492 týž témuž prodal dvůr poplužní u Pardubic. 540. 23. dub. 1492 Jan Makovský Vilémovi z P. prodal dědictví v Nemošicích a v Drozdicích . . . . 433 541. Na Budíně 24. dub. 1492 Jan Mrakeš Vilémovi z P. prodal zboží Litavské . . . . . . 434 542. (Po 25. dub. 1492) Ctibor z Bukůvky Vilémovi z P. slibuje dobře úřadovati na Kun. Hoře 434 543. Na Poděbradech 1. kv. 1492 knížata Minstrb. svolují k smlouvě kl. Žďárského s Pernšteinskými . 436 436 . . 544. Na Pardubicích 3. kv. 1492 Jiřík Miloš s Vilémem z P. smlouvá se o zátopu rybníků 436 . . . . . . . 545. 3. kv. 1492 Vilém z P. s Přibíkem a Henykarem smlouvá se o vodu do rybníka . . . 436 . . 546. V Praze 6. kv. 1492 minemistr Vilémovi z P. slibuje platiti dluh král. z lesův 547. V Olomouci 15. kv. 1492 Dorota z Prostějova spokojí se tvrzí Bystřicí od svého bratra bisk. Jana 437 548. V Olomouci 18. kv. 1492 Arkleb Kunovský Vilíma z Pern. pohání o peníze za Kunovice . . . . 437 549. Na Tovačově 22. čna 1492 Ctibor z Cimb. s Jakubem z Bolelouce směnil louku . . . . 437 . . . . 438 . 550. Na Hranicích 4. čce 1492 Vilém z P. Mutěnickým povoluje náhradu za zátopu . . 439 551. Na Budíně 10. srp. 1492 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. zapisuje dluh 800 kop. 552. Na Budíně 13. srp. 1492 Jan a Znata z Lomnice viděli list král. na N. Hrady, Bavorov, Sokolníky 439 . . . 441 553. Na Pardubicích 14. srp. 1492 Jiří z Miletínka Vilémovi z P. dává právo své k Sezemicím . 554. Na M. Krumlově 1. říj. 1492 Vilém z P. vsi Šinvaldu místo robot povoluje odvádění platu ročního 441 555. Na M. Krumlově 1. říj. 1492 Vilém z P. knížatům Opolským dává své právo na Hlivice 442 556. Na Krumlově 2. říj. 1492 Vilém z P. knížatům Opolským prodává Hlivice . . . . . . 443 557. 8. říj. 1492 Jiřík Oděradský Vilémovi z P. prodal dědictví v Nemošicích a Drozdicích . . . . . 444 . . . . 444 558. Na M. Krumlově 16. říj. 1492 Vilém z P. Olbramovickým kvituje 1500 zl.. . . . . 444 559. Na Tovačově 27. říj. 1492 Ctibor z Cimb. s kapitolou Olom. smlouvá se o pastvy u cesty 446 560. Na Budíně 31. říj. 1492 kr. Vladislav Vilémovi z P. povoluje na Hluboké prostavěti 2000 zl. 447 . . . 561. Na Budíně 2. list. 1492 týž témuž slibuje zplacení z Hluboké jen zlatými uher.. 562. Na Budíně 2. list. 1492 týž král Vilémovi z P. zastavuje Rousinov a desátky v Židlochovicích 447 563. Na Budíně 2. list. 1492 týž král pánům z Pernšt. dává výplatu Němčic . . . . . . . . 448
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 573 Str. 509. Na Budíně 2. pros. 1491 týž král Roubíkům z Hlavatec poroučí postoupiti Kvítkovice . 406 510. Na Pernšteině 9. pros. 1491 Mik. Šubr Vratislavovi z P. zapisuje se k poddanství . . . 406 511. Na Perštýně 11. pros. 1491 Vilém a Vrat. z Pern. s kl. Žďárským smlouvají se o desátky . . 407 512. Na Budíně 13. pros. 1491 kr. Vladislav Vratislavovi z P. dává své právo ve vsi Skaličce 407 513. Na M. Krumlově 26. pros. 1491 Vilém z P. s Půtou z Lichtnburku smlouvá se o Jemnici a Sádek 408 514. Na Krumlově 30. pros. 1491 Vilém z P. s Jeníčkem a Hostakovským smlouvá se o dlužné . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 410 listy opatů Třebíckých . . . 515. (1491) seznam dlužných listů Třebíckých opatů, které Vilém z P. vyplatil od rukojmí . 412 516. (1491) seznam zástavních listů panství Třebíckého, kteréž vyplatil Vilém z Pern. . . . . 414 517. V Olomouci 6. led. 1492 zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního . . . . . . . . 416 518. V. Olomouci 13. 1492 tři nálezy soudu zemského ve přech Viléma z Pernšteina . . . . 420 519. V Olomouci 14. led. 1492 Ctibor z Cimb. Vilémovi z P. prodal statek Byňov za 1200 zl. . . . . 421 . . . . . . . 421 520. V Budíně 11.—19. ún. 1492 mezi pány zde meškajícími byl Vilém z Pern. 521. Na Budíně 11. ún. 1492 kr. Vladislav Vilémovi z Pernšt. dává dědičně Hlivice . . . . . 421 522. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král témuž dává list na 4000 zl. dluhu . . . . . . . . 422 523. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král témuž zapisuje Třebíč a slibuje zaplatiti, co by prostavěl 423 524. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král Johance z Kravař dává opravu na vsech u Plumlova . . 424 525. V Budíně 19. ún. 1492 týž král stvrzuje smlouvy kl. Hradištského s Vilémem z P. o Hranice 425 . . . 426 526. Na Budíně 19. ún. 1492 týž král Vilémovi z P. dává výplatu na třech vsech. 527. V Budíně 21. ún. 1492 nález panský mezi Kunou z Kunštátu a Protivcemi z Zástřizl o nářek cti 426 528. V kl. Tišnovském 3. bř. 1492 klášter s Vratislavem z Pern. smlouvá se o rybník pod Jarohňovici . 427 529. Na Budíně 18. bř. 1492 kr. Vladislav Vratislavovi z Pernšt. stvrzuje list na Medlanky . 427 . . . . 428 . 530. V Brně 22. bř. 1492 zápisy v deskách o zasedání sněmu obecního 531. 23. bř. 1492 Vok z Rožmberka s Budějovskými smluvil se o silnici Třeboňskou a Krumlovskou. . 430 532. V Brně 25. bř. 1492 Ctibor z Cimb. s Ladslavem z Bozkovic smluvili se o prodej vsi Dobrochova . 430 533. 25. bř. 1492 Albr. z Leskovce Vilémovi z P. slibuje výplatu dluhu král. z peněz komory král. . . 430 . . . . . . . 430 534. 27. bř. 1492 Vilém z P. klášteru Žďárskému klade do desk Horní Bobrovou. 535. V Sušině 5. dub. 1492 Jan Kozel pánům z Pernšteina zavazuje se vězením . . . . . . 430 . . . . . 431 536. 12. dub. 1492 Vilém z P. s Janem Makovským smluvil se o Nemošice 537. Na Krumlově 16. dub. 1492 Štěpán Kusý z Mukoděl slibuje položiti 125 zl. za ves Blažejovičky . 433 433 . . . . 538. Na Pardubicích 17. dub. 1492 Jiřík z Miletínka Vilémovi z P. dává právo k Sezemicům. . . . . 433 539. 17. dub. 1492 týž témuž prodal dvůr poplužní u Pardubic. 540. 23. dub. 1492 Jan Makovský Vilémovi z P. prodal dědictví v Nemošicích a v Drozdicích . . . . 433 541. Na Budíně 24. dub. 1492 Jan Mrakeš Vilémovi z P. prodal zboží Litavské . . . . . . 434 542. (Po 25. dub. 1492) Ctibor z Bukůvky Vilémovi z P. slibuje dobře úřadovati na Kun. Hoře 434 543. Na Poděbradech 1. kv. 1492 knížata Minstrb. svolují k smlouvě kl. Žďárského s Pernšteinskými . 436 436 . . 544. Na Pardubicích 3. kv. 1492 Jiřík Miloš s Vilémem z P. smlouvá se o zátopu rybníků 436 . . . . . . . 545. 3. kv. 1492 Vilém z P. s Přibíkem a Henykarem smlouvá se o vodu do rybníka . . . 436 . . 546. V Praze 6. kv. 1492 minemistr Vilémovi z P. slibuje platiti dluh král. z lesův 547. V Olomouci 15. kv. 1492 Dorota z Prostějova spokojí se tvrzí Bystřicí od svého bratra bisk. Jana 437 548. V Olomouci 18. kv. 1492 Arkleb Kunovský Vilíma z Pern. pohání o peníze za Kunovice . . . . 437 549. Na Tovačově 22. čna 1492 Ctibor z Cimb. s Jakubem z Bolelouce směnil louku . . . . 437 . . . . 438 . 550. Na Hranicích 4. čce 1492 Vilém z P. Mutěnickým povoluje náhradu za zátopu . . 439 551. Na Budíně 10. srp. 1492 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. zapisuje dluh 800 kop. 552. Na Budíně 13. srp. 1492 Jan a Znata z Lomnice viděli list král. na N. Hrady, Bavorov, Sokolníky 439 . . . 441 553. Na Pardubicích 14. srp. 1492 Jiří z Miletínka Vilémovi z P. dává právo své k Sezemicím . 554. Na M. Krumlově 1. říj. 1492 Vilém z P. vsi Šinvaldu místo robot povoluje odvádění platu ročního 441 555. Na M. Krumlově 1. říj. 1492 Vilém z P. knížatům Opolským dává své právo na Hlivice 442 556. Na Krumlově 2. říj. 1492 Vilém z P. knížatům Opolským prodává Hlivice . . . . . . 443 557. 8. říj. 1492 Jiřík Oděradský Vilémovi z P. prodal dědictví v Nemošicích a Drozdicích . . . . . 444 . . . . 444 558. Na M. Krumlově 16. říj. 1492 Vilém z P. Olbramovickým kvituje 1500 zl.. . . . . 444 559. Na Tovačově 27. říj. 1492 Ctibor z Cimb. s kapitolou Olom. smlouvá se o pastvy u cesty 446 560. Na Budíně 31. říj. 1492 kr. Vladislav Vilémovi z P. povoluje na Hluboké prostavěti 2000 zl. 447 . . . 561. Na Budíně 2. list. 1492 týž témuž slibuje zplacení z Hluboké jen zlatými uher.. 562. Na Budíně 2. list. 1492 týž král Vilémovi z P. zastavuje Rousinov a desátky v Židlochovicích 447 563. Na Budíně 2. list. 1492 týž král pánům z Pernšt. dává výplatu Němčic . . . . . . . . 448
Strana 574
574 Rejstřík písemností: Str. 564. Na Budíně 2. list. 1492 týž týmž slibuje zaplatiti, co by na rybníky u Hory Kun. naložili 449 565. Na Budíně 2. list. 1492 týž týmž dává výplatu zboží kláštera Opatovského a Sezemského 450 566. Na Budíně 3. list. 1492 týž týmž povoluje na Kunětické Hoře prostavěti 2000 zl. . . . . . . 451 567. 8. pros. 1492 . . . . . . 452 Zdeslav Jeník z Mečkova Viléma z P. kvituje z 50 kop gr. . 568. V Přerově 1. led. 1493 Oldřich z Kunic Viléma z Pernšteina kvituje z 200 zl. uh. . . . . . . 452 569. V Linci 3. led. 1493 cís. Fridrich Vilémovi z Pernšt. dává dům ve Vídni . . . . . . . 452 570. 11. ún. 1493 Zikm. Kurzbach Vilémovi z P. dává právo své na Maslojedy, Račice, Benátky oc . . 452 571. 11. bř. 1493 Hynek z Sudoměře Vilémovi z P. prodává dědictví u Hostovic, v Radiši oc . . . 453 572. Na Budíně 9. dub. 1493 kr. Vladislav pánům z Pern. dává výplatu na vsech u Pardubic . 453 573. Na Pardubicích 22. dub. 1493 Vilém z P. s Hynkem z Sudoměře smlouvají se o strouhu u Radiše 454 574. 1. kv. 1493 Mik. Kdulinec Vilémovi z P. dává práva na Maslojedy, Račice oc . . . . . . 455 . . 575. 2. kv. 1493 Mik. Kdulinec Maslojedské propouští v podanství Vilímovi z Pern. . . . . . 455 576. V Olomouci 10. kv. 1493 Bedřich z Krumsína Viléma z P. pohání o Horní Újezd . . . . . . . 455 577. 14. kv. 1493 týž s týmž smlouvá se skrze Zigmunda z Mírova o Újezd . . . . . . . . 455 578. Na Budíně 17. kv. 1493 kr. Vladislav nařizuje do Moravy, aby Kraví Horu vepsali do desk 456 579. 1. čna 1493 Štěpán z Koloděj Vilémovi z Pernst. prodal své dědictví v Blanště . . . . 457 580. 7. čna 1493 Václav z Ludanic Viléma z P. pohání z platů zapsaných na kl. Třebíč. . . 457 581. Na Poděbradech 16. čna 1493 Jindřich Minstr. neprosil krále, aby co připsal Václ. Zahrádkovi . . 458 582. 20. čna 1493 Vilém z P. s Janem Kozlem smlouvá se o ves pustou Sušiny . . . . . . 458 583. Na Krumlově 22. čna 1493 Vilém z Pernšt. Johance z Kravař odpouští desátek z vinohradu 459 584. Na Rychnově 1. čce 1493 Markéta z Hustiřan Vilémovi z P. dává právo své na Libišanech . . . 460 585. 7. říj. 1493 Hynek z Sudomiře Vilémovi z P. prodal dědictví v Hostovicích . 460 . . . 586. Na Budíně 12. říj. 1493 král Vladislav Vratislavovi z Pern. dává právo své na vsi Svinech . . . 460 460 587. Na Krumlově 9. list. 1493 Bohuše Strážkovský Viléma z Pernst. kvituje z 200 zl. . 588. 30. list. 1493 Kateřina ze Strážnice králi Vladislavovi prodává Kostomlaty skrze Viléma z Pernšt. 460 460 589. Na Pernšteině 14. pros. 1493 Jan Děvečka Vratislavovi z Pernšt. odkazuje své dědictví. . . . . 461 590. Na Budíně 15. pros. 1493 Petr hrabě od sv. Jiří Janovi z Kunovic postupuje listy na Ostroh 591. Na Budíně 15. pros. 1493 král Vladislav Vratislavovi z P. svoluje, aby Mutěnickým zátopu nahradil 461 592. Na Budíně 17. pros. 1493 týž král pánům z Pern. dává opravu kl. Tišnovského a plat na Špilberk 461 593. Na Budíně 3. led. 1494 týž král Vratislavovi z Pern. dává právo své ve vsi Dlouhé . . . . . 462 594. V Olomouci 2. ún. 1494 Vilém z P. byl při zápisu sněmu obecního o opatrování desk . 462 595. Na Žďáře 26. ún. 1494 klášter Žďárský s Janem z Lomnice směnil Kozlov za opravu na vsech 464 596. Na Pernšteině 4. dub. 1494 Vaněk z Olešničky Vratislavovi z P. prodal dvůr v Olešnici . . 465 597. V Levoči 3. kv. 1494 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. povoluje dělati most u Pardubic . . 465 598. V Hlubčicích 15. kv. 1494 Václav z Studnic Janovi z Studnic dává právo na ves Rudvíkov . . . 466 599. V Olomouci 24. čna 1494 Vratislav z Pern. Janovi Mukařovi zapisuje do desk ves Sedlec . . . . 466 600. V Brně 18. září 1494 rozkázání panské k žalobě Viléma z P. na místě kl. Tišnov. 466 . . . . 601. 28. září 1494 Johanka z Kravař a Vratislav z P. Prostějovským zaručují potvrzování svobod 466 602. 2. říj. 1494 Jan Zdechovský Vilémovi z P. prodal dědictví své v Semíně . . . . . . . . . . 467 467 603. 10. list. 1494 Vilém z P. s lidmi ze vsi Munic smlouvá se o náhrady za grunty zatopené 604. Na Plumlově 11. list. 1494 Vilém z P. a Vratislav z P. slibují nepřekážeti si v dědictví 468 605. 19. pros. 1494 Kunka z Pouchobrad Vilémovi z P. prodává díl v Sušinách . 469 606. V Olomouci 6. led. 1495 svědectví o výpovědi mezi Čtiborem z Cimb. a kapitolou Olom. o Hrubčice. 469 607. V Olomouci 11. led. 1495 rukojmové Heralta z Kunstatu Adamovi z Cimb. prodávají Kojetín . 469 608. Na Plumlově 25. ún. 1495 Johanka z Kravař Plumlovské osvobozuje od odúmrti, hlásek, šenku . . 470 609. V Brně 13. bř. 1495 Valentin a Urban Hohenekerové Janovi z Lomnice prodávají Přeckov 471 610. 14. bř. 1495 Anežka z Chlumu Vilémovi z Pernšt. prodala dědictví v Černé a Pardubičkách . . . 472 611. V Praze 17. bř. 1495 Beneš z Bozkovic a Hedvika z Rožmberka smlouvají se o věno a zlatý řetěz 472 612. 21. bř. 1495 Heřman z Sulic Vilémovi z Pernšt. prodal louku pod Ouřečici . . . . . 473 613. Na Budíně 25. dub. 1495 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. zapisuje 80 hřiven gr. k Třebíči 474 614. Na Budíně 26. dub. 1495 týž král témuž zapisuje les království u Kr. Hradce a ves Běleč 474 615. Na Veveří 1. kv. 1495 Václav z Ludanic Viléma z Pernšt. a krále kvituje z 750 kop . 475 . . 616. Na Budíně 18. kv. 1495 kr. Vladislav Jindřichovi Tavikovskému pouští Tavikovice z manství . . . 475 617. Na Budíně 19. kv. 1495 týž král Johance z Kravař povoluje vklad testamentu do desk . 475 618. Na Budíně 22. kv. 1495 týž král Janovi Puchartovi dává právo na ves Chruděchromy 477 619. Na Pernšteině 15. čna 1495 Vratislav z Pern. a Jan z Vranova smlouvají se o rybník Bohdalovský. 477 620. Na Pernšteině 21. čna 1495 bratří z Pernšt. Bystřickým dávají dvůr a některé milosti . . 478 621. V Olomouci 2. čce 1495 výpověď pánů mezi Vratislavem z P. a Janem Berkou oc o mýto Prostějovské 479 622. 2. říj. 1495 Jindřich Minsterberský Vilémovi z Pernšteina prodává Litice. . . . . . . 479
574 Rejstřík písemností: Str. 564. Na Budíně 2. list. 1492 týž týmž slibuje zaplatiti, co by na rybníky u Hory Kun. naložili 449 565. Na Budíně 2. list. 1492 týž týmž dává výplatu zboží kláštera Opatovského a Sezemského 450 566. Na Budíně 3. list. 1492 týž týmž povoluje na Kunětické Hoře prostavěti 2000 zl. . . . . . . 451 567. 8. pros. 1492 . . . . . . 452 Zdeslav Jeník z Mečkova Viléma z P. kvituje z 50 kop gr. . 568. V Přerově 1. led. 1493 Oldřich z Kunic Viléma z Pernšteina kvituje z 200 zl. uh. . . . . . . 452 569. V Linci 3. led. 1493 cís. Fridrich Vilémovi z Pernšt. dává dům ve Vídni . . . . . . . 452 570. 11. ún. 1493 Zikm. Kurzbach Vilémovi z P. dává právo své na Maslojedy, Račice, Benátky oc . . 452 571. 11. bř. 1493 Hynek z Sudoměře Vilémovi z P. prodává dědictví u Hostovic, v Radiši oc . . . 453 572. Na Budíně 9. dub. 1493 kr. Vladislav pánům z Pern. dává výplatu na vsech u Pardubic . 453 573. Na Pardubicích 22. dub. 1493 Vilém z P. s Hynkem z Sudoměře smlouvají se o strouhu u Radiše 454 574. 1. kv. 1493 Mik. Kdulinec Vilémovi z P. dává práva na Maslojedy, Račice oc . . . . . . 455 . . 575. 2. kv. 1493 Mik. Kdulinec Maslojedské propouští v podanství Vilímovi z Pern. . . . . . 455 576. V Olomouci 10. kv. 1493 Bedřich z Krumsína Viléma z P. pohání o Horní Újezd . . . . . . . 455 577. 14. kv. 1493 týž s týmž smlouvá se skrze Zigmunda z Mírova o Újezd . . . . . . . . 455 578. Na Budíně 17. kv. 1493 kr. Vladislav nařizuje do Moravy, aby Kraví Horu vepsali do desk 456 579. 1. čna 1493 Štěpán z Koloděj Vilémovi z Pernst. prodal své dědictví v Blanště . . . . 457 580. 7. čna 1493 Václav z Ludanic Viléma z P. pohání z platů zapsaných na kl. Třebíč. . . 457 581. Na Poděbradech 16. čna 1493 Jindřich Minstr. neprosil krále, aby co připsal Václ. Zahrádkovi . . 458 582. 20. čna 1493 Vilém z P. s Janem Kozlem smlouvá se o ves pustou Sušiny . . . . . . 458 583. Na Krumlově 22. čna 1493 Vilém z Pernšt. Johance z Kravař odpouští desátek z vinohradu 459 584. Na Rychnově 1. čce 1493 Markéta z Hustiřan Vilémovi z P. dává právo své na Libišanech . . . 460 585. 7. říj. 1493 Hynek z Sudomiře Vilémovi z P. prodal dědictví v Hostovicích . 460 . . . 586. Na Budíně 12. říj. 1493 král Vladislav Vratislavovi z Pern. dává právo své na vsi Svinech . . . 460 460 587. Na Krumlově 9. list. 1493 Bohuše Strážkovský Viléma z Pernst. kvituje z 200 zl. . 588. 30. list. 1493 Kateřina ze Strážnice králi Vladislavovi prodává Kostomlaty skrze Viléma z Pernšt. 460 460 589. Na Pernšteině 14. pros. 1493 Jan Děvečka Vratislavovi z Pernšt. odkazuje své dědictví. . . . . 461 590. Na Budíně 15. pros. 1493 Petr hrabě od sv. Jiří Janovi z Kunovic postupuje listy na Ostroh 591. Na Budíně 15. pros. 1493 král Vladislav Vratislavovi z P. svoluje, aby Mutěnickým zátopu nahradil 461 592. Na Budíně 17. pros. 1493 týž král pánům z Pern. dává opravu kl. Tišnovského a plat na Špilberk 461 593. Na Budíně 3. led. 1494 týž král Vratislavovi z Pern. dává právo své ve vsi Dlouhé . . . . . 462 594. V Olomouci 2. ún. 1494 Vilém z P. byl při zápisu sněmu obecního o opatrování desk . 462 595. Na Žďáře 26. ún. 1494 klášter Žďárský s Janem z Lomnice směnil Kozlov za opravu na vsech 464 596. Na Pernšteině 4. dub. 1494 Vaněk z Olešničky Vratislavovi z P. prodal dvůr v Olešnici . . 465 597. V Levoči 3. kv. 1494 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. povoluje dělati most u Pardubic . . 465 598. V Hlubčicích 15. kv. 1494 Václav z Studnic Janovi z Studnic dává právo na ves Rudvíkov . . . 466 599. V Olomouci 24. čna 1494 Vratislav z Pern. Janovi Mukařovi zapisuje do desk ves Sedlec . . . . 466 600. V Brně 18. září 1494 rozkázání panské k žalobě Viléma z P. na místě kl. Tišnov. 466 . . . . 601. 28. září 1494 Johanka z Kravař a Vratislav z P. Prostějovským zaručují potvrzování svobod 466 602. 2. říj. 1494 Jan Zdechovský Vilémovi z P. prodal dědictví své v Semíně . . . . . . . . . . 467 467 603. 10. list. 1494 Vilém z P. s lidmi ze vsi Munic smlouvá se o náhrady za grunty zatopené 604. Na Plumlově 11. list. 1494 Vilém z P. a Vratislav z P. slibují nepřekážeti si v dědictví 468 605. 19. pros. 1494 Kunka z Pouchobrad Vilémovi z P. prodává díl v Sušinách . 469 606. V Olomouci 6. led. 1495 svědectví o výpovědi mezi Čtiborem z Cimb. a kapitolou Olom. o Hrubčice. 469 607. V Olomouci 11. led. 1495 rukojmové Heralta z Kunstatu Adamovi z Cimb. prodávají Kojetín . 469 608. Na Plumlově 25. ún. 1495 Johanka z Kravař Plumlovské osvobozuje od odúmrti, hlásek, šenku . . 470 609. V Brně 13. bř. 1495 Valentin a Urban Hohenekerové Janovi z Lomnice prodávají Přeckov 471 610. 14. bř. 1495 Anežka z Chlumu Vilémovi z Pernšt. prodala dědictví v Černé a Pardubičkách . . . 472 611. V Praze 17. bř. 1495 Beneš z Bozkovic a Hedvika z Rožmberka smlouvají se o věno a zlatý řetěz 472 612. 21. bř. 1495 Heřman z Sulic Vilémovi z Pernšt. prodal louku pod Ouřečici . . . . . 473 613. Na Budíně 25. dub. 1495 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. zapisuje 80 hřiven gr. k Třebíči 474 614. Na Budíně 26. dub. 1495 týž král témuž zapisuje les království u Kr. Hradce a ves Běleč 474 615. Na Veveří 1. kv. 1495 Václav z Ludanic Viléma z Pernšt. a krále kvituje z 750 kop . 475 . . 616. Na Budíně 18. kv. 1495 kr. Vladislav Jindřichovi Tavikovskému pouští Tavikovice z manství . . . 475 617. Na Budíně 19. kv. 1495 týž král Johance z Kravař povoluje vklad testamentu do desk . 475 618. Na Budíně 22. kv. 1495 týž král Janovi Puchartovi dává právo na ves Chruděchromy 477 619. Na Pernšteině 15. čna 1495 Vratislav z Pern. a Jan z Vranova smlouvají se o rybník Bohdalovský. 477 620. Na Pernšteině 21. čna 1495 bratří z Pernšt. Bystřickým dávají dvůr a některé milosti . . 478 621. V Olomouci 2. čce 1495 výpověď pánů mezi Vratislavem z P. a Janem Berkou oc o mýto Prostějovské 479 622. 2. říj. 1495 Jindřich Minsterberský Vilémovi z Pernšteina prodává Litice. . . . . . . 479
Strana 575
Listinář pana Viléma s Pernšteina z let 1304—1521. 575 Str. 623. 4. pros. 1495 Bavor z Hustiřan Vilémovi z Pernšt. dává právo své na dvůr v Neratově 479 . . . . 624. 6. led. 1496 Fridrich markr. Branibor. zmocňuje své rady ke směně statků za Litice . . 479 625. 15. led. 1496 Vratislav z Pern. začal dělati zeď okolo Prostějova a zemřel . . . . . . 480 626. V Prostějově 9. ún. 1496 Vilém z Pern. Prostějovským potvrzuje výsady . . . . . . 481 627. V Brně 6. bř. 1496 Jan Ronychéř Vilémovi z P. vkládá ve dsky Čepí, Skorotice, Janovice 485 628. V Brně 7. bř. 1496 Valentin Hohenekar Janovi z Lomnice dává právo své na Přeckov . . . . . 485 629. Ve Znojmě 13. bř. 1496 Jan Bystřický Janovi z Lomnice prodává ves Rudvíkov 486 . . 630. V Prešpurce 20. bř. 1496 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. dává výplatu na vsech kl. Třebíče . . . 486 631. V Brně 14. dub. 1496 Vilém z P. a kl. Velehradský smlouvají se o Příluky, Němčice oc 486 632. V Brně 14. dub. 1496 Vilém z Pern. s Marketou z Vranova smlouvá se o Němčice . . . 487 633. V Prostějově 23. dub. 1496 Vilém z P. a kapitola Olomůcká smlouvají se o vedení vody 488 634. Na M. Krumlově 6. kv. 1496 Vilém z P. a Jiří z Tvorkova smlouvají se o zámek Louku 489 635. (Zač. čna) 1496 Jan z Kunovic Vilémovi z Pernšt. děkuje z poručenství . . . . . . . 490 636. V Olomouci 16. čna 1496 kapitola Olomúcká a Vilém z P. smlouvají se o grunty u Bečvy 491 637. V Kralicích 27. čna 1496 Kraličtí zbraňují se, že by kněží neměli zástav na ně . . . . 492 638. Na Pardubicích 22. srp. 1496 Vilém z P. lidem na Hlubocku dává právo odúmrtní . . 492 639. Na Krumlově 31. srp. 1496 Vilém z P. a kl. Oslovanský smlouvá se o desátek v Miroslavi 493 640. 11. září 1496 Adam z Cimb. a mlynář Jakubec smlouvají se o platy . . . . . 494 641. V Tatě 17. září 1496 kr. Vladislav Ladslavovi z Bozkovic dává opravu kl. Vilémovského . 494 642. 19. září 1496 Ad. z Cimb. a lidé Oplocanští smlouvají se o roli Ejvanskou . . . . 495 643. Na Krumlově 20. září 1496 Václ. Opršal Vilémovi z Pern. dává zápisy na ves Chrčice . . . . . 495 644. Na Krumlově 21. říj. 1496 Vilém z P. Prostějovským dává 2 mlýny za roční plat . . . 495 645. Na Honcovicích 23. říj. 1496 Prokop Plachý Vilémovi z P. prodal ves Chlevské . . . 496 646. 4. list. 1496 Vilém z Pern. a Jindřich z Lipého smlouvají se o Evančice, Rúchovany oc 497 647. 4. list. 1496 Jindřich z Lipého Vilémovi z P. potvrzuje smlouvu předešlou . . . . . . 500 648. Na M. Krumlově 4. list. 1496 Jindř. z Lipého Vilémovi z P. dává právo na Bělou a Šlapanov 501 649. Na Krumlově 4. list. 1496 Jindř. z Lipého Vilémovi z P. děkuje z poručenství . . . . . 502 650. 1496 Brňané dvěma listy vyznávají o poručenství Viléma z P. u Jindřicha z Lipého . . . . . . 502 651. Na M. Krumlově 6. list. 1496 Jindřich z Lipého slibuje pojmouti dceru Viléma z P. . . 503 652. Na M. Krumlově 5. list. 1496 Vilém z P. Jindřichovi z Lipého slibuje dáti dceru svou . 503 653. Na M. Krumlově 12. list. 1496 Jindř. z Lipého Vilémovi z P. zapisuje v dědictví Evančice oc 505 654. Na Třebíči 17. pros. 1496 Vilém z P. Jindřichovi z Lipého prodává tři vsi . . . 506 655. 1496 Jindřich z Lipého Vilémovi z P. zapisuje 5000 zl. na Nosislavi . . . . . . . . 506 656. 1496 týž témuž dává výplatu na Bělé a Šlapanově . . . . . . . . . . . . . . . . 507 657. (1496) týž témuž prodal Nové Město a vsi příslušející . . . . . . . . . . . . . . . 508 658. 1496 Adam z Cimburka a Kraličtí smlouvají se o louku u Evaně . . . . . . . . . 508 659. 1496 Jan Makovský Slavatovi z Chlumu zastavil Nabočany a lidi v Ostřešanech . . . . . . . 508 660. V Mohelnici 1496 Jan bisk. Varad. Vilému z P. děkuje z poručenství Jana z Kunovic . . 509 661. (Okolo 1496) kr. Vladislav Apoloně z Třtěnic dává právo své na půl vsi Meziboří . . . . . . . 509 662, Na Třebíči 3. led. 1497 Václ. Opršal Vilémovi z P. dává dobrou vůli na list dlužní . . . . . . 510 663. 12. led. 1497 mezi soudci zemskými v Čechách jmenován Vilém z Pernšteina . . . . . . . . 510 664. 11. bř. 1497 zápis soudu zem. o převedení věna se zboží Litického . . . . . . . . . 510 665. 22. dub. 1497 Johanka z Žalmanovy Lhotky Vilémovi z P. postupuje právo na Ž. Lhotku 510 666. 25. dub. 1497 král Vladislav Vilémovi z P. dává k dědictví Potenštein . . . . . . . . . . . 511 . 667. 27. dub. 1497 týž král témuž dává rybník Plaček u Bohdanče . . . . . . . . . . . . 511 668. Na Tovačově 30. dub. 1497 Hynek z Kunčic Oldřichovi Šiškovi prodal Buk . . . . 511 669. Na hr. Praž. 3. kv. 1497 král Vladislav pánům z Pernšteina stvrzuje král. listy na Kunět. Horu oc 511 670. Na hr. Praž. 8. kv. 1497 týž týmž dává výplatu Chroustova, Oseka a Dubečna . . . . 511 671. Na hr. Praž. 8. kv. 1497 týž král Vilémovi z P. poukazuje plat hofmisterský . . . . . 512 672. Na hr. Praž. 19. kv. 1497 mandát krále Vladislava o židech, k němuž přispěl Vilém z P. . . . . 513 513 673. 3. čna 1497 Vilém z P. mezi soudci zemskými v Čechách . . . . . . . 674. Na Bystřici 9. čna 1497 Čeněk ze Zvole Vilémovi z P. prodal dědictví v Pavlovicích . . . . . . 513 513 675. 7. čce 1497 Vilém z P. na soudě komorním rozsoudil spor Loketských s pány Šliky . . . . . . 676. V Pardubicích 23. čce 1497 král Vladislav syny Viléma z Pern., Jana a Vojtěcha, pasoval na rytíře 513 677. V Olomouci 1. srp. 1497 týž král Hlubockým stvrzuje nadání na odoumrti . . . . . . 513 678. V Olomouci 1. srp. 1497 týž král Nosislavským povoluje práv viničných. . . . . . . . . . 514 . 679. V Olomouci 4. srp. 1497 týž král Přerovským soukenníkům povoluje pečet . . . . . . 514
Listinář pana Viléma s Pernšteina z let 1304—1521. 575 Str. 623. 4. pros. 1495 Bavor z Hustiřan Vilémovi z Pernšt. dává právo své na dvůr v Neratově 479 . . . . 624. 6. led. 1496 Fridrich markr. Branibor. zmocňuje své rady ke směně statků za Litice . . 479 625. 15. led. 1496 Vratislav z Pern. začal dělati zeď okolo Prostějova a zemřel . . . . . . 480 626. V Prostějově 9. ún. 1496 Vilém z Pern. Prostějovským potvrzuje výsady . . . . . . 481 627. V Brně 6. bř. 1496 Jan Ronychéř Vilémovi z P. vkládá ve dsky Čepí, Skorotice, Janovice 485 628. V Brně 7. bř. 1496 Valentin Hohenekar Janovi z Lomnice dává právo své na Přeckov . . . . . 485 629. Ve Znojmě 13. bř. 1496 Jan Bystřický Janovi z Lomnice prodává ves Rudvíkov 486 . . 630. V Prešpurce 20. bř. 1496 kr. Vladislav Vilémovi z Pern. dává výplatu na vsech kl. Třebíče . . . 486 631. V Brně 14. dub. 1496 Vilém z P. a kl. Velehradský smlouvají se o Příluky, Němčice oc 486 632. V Brně 14. dub. 1496 Vilém z Pern. s Marketou z Vranova smlouvá se o Němčice . . . 487 633. V Prostějově 23. dub. 1496 Vilém z P. a kapitola Olomůcká smlouvají se o vedení vody 488 634. Na M. Krumlově 6. kv. 1496 Vilém z P. a Jiří z Tvorkova smlouvají se o zámek Louku 489 635. (Zač. čna) 1496 Jan z Kunovic Vilémovi z Pernšt. děkuje z poručenství . . . . . . . 490 636. V Olomouci 16. čna 1496 kapitola Olomúcká a Vilém z P. smlouvají se o grunty u Bečvy 491 637. V Kralicích 27. čna 1496 Kraličtí zbraňují se, že by kněží neměli zástav na ně . . . . 492 638. Na Pardubicích 22. srp. 1496 Vilém z P. lidem na Hlubocku dává právo odúmrtní . . 492 639. Na Krumlově 31. srp. 1496 Vilém z P. a kl. Oslovanský smlouvá se o desátek v Miroslavi 493 640. 11. září 1496 Adam z Cimb. a mlynář Jakubec smlouvají se o platy . . . . . 494 641. V Tatě 17. září 1496 kr. Vladislav Ladslavovi z Bozkovic dává opravu kl. Vilémovského . 494 642. 19. září 1496 Ad. z Cimb. a lidé Oplocanští smlouvají se o roli Ejvanskou . . . . 495 643. Na Krumlově 20. září 1496 Václ. Opršal Vilémovi z Pern. dává zápisy na ves Chrčice . . . . . 495 644. Na Krumlově 21. říj. 1496 Vilém z P. Prostějovským dává 2 mlýny za roční plat . . . 495 645. Na Honcovicích 23. říj. 1496 Prokop Plachý Vilémovi z P. prodal ves Chlevské . . . 496 646. 4. list. 1496 Vilém z Pern. a Jindřich z Lipého smlouvají se o Evančice, Rúchovany oc 497 647. 4. list. 1496 Jindřich z Lipého Vilémovi z P. potvrzuje smlouvu předešlou . . . . . . 500 648. Na M. Krumlově 4. list. 1496 Jindř. z Lipého Vilémovi z P. dává právo na Bělou a Šlapanov 501 649. Na Krumlově 4. list. 1496 Jindř. z Lipého Vilémovi z P. děkuje z poručenství . . . . . 502 650. 1496 Brňané dvěma listy vyznávají o poručenství Viléma z P. u Jindřicha z Lipého . . . . . . 502 651. Na M. Krumlově 6. list. 1496 Jindřich z Lipého slibuje pojmouti dceru Viléma z P. . . 503 652. Na M. Krumlově 5. list. 1496 Vilém z P. Jindřichovi z Lipého slibuje dáti dceru svou . 503 653. Na M. Krumlově 12. list. 1496 Jindř. z Lipého Vilémovi z P. zapisuje v dědictví Evančice oc 505 654. Na Třebíči 17. pros. 1496 Vilém z P. Jindřichovi z Lipého prodává tři vsi . . . 506 655. 1496 Jindřich z Lipého Vilémovi z P. zapisuje 5000 zl. na Nosislavi . . . . . . . . 506 656. 1496 týž témuž dává výplatu na Bělé a Šlapanově . . . . . . . . . . . . . . . . 507 657. (1496) týž témuž prodal Nové Město a vsi příslušející . . . . . . . . . . . . . . . 508 658. 1496 Adam z Cimburka a Kraličtí smlouvají se o louku u Evaně . . . . . . . . . 508 659. 1496 Jan Makovský Slavatovi z Chlumu zastavil Nabočany a lidi v Ostřešanech . . . . . . . 508 660. V Mohelnici 1496 Jan bisk. Varad. Vilému z P. děkuje z poručenství Jana z Kunovic . . 509 661. (Okolo 1496) kr. Vladislav Apoloně z Třtěnic dává právo své na půl vsi Meziboří . . . . . . . 509 662, Na Třebíči 3. led. 1497 Václ. Opršal Vilémovi z P. dává dobrou vůli na list dlužní . . . . . . 510 663. 12. led. 1497 mezi soudci zemskými v Čechách jmenován Vilém z Pernšteina . . . . . . . . 510 664. 11. bř. 1497 zápis soudu zem. o převedení věna se zboží Litického . . . . . . . . . 510 665. 22. dub. 1497 Johanka z Žalmanovy Lhotky Vilémovi z P. postupuje právo na Ž. Lhotku 510 666. 25. dub. 1497 král Vladislav Vilémovi z P. dává k dědictví Potenštein . . . . . . . . . . . 511 . 667. 27. dub. 1497 týž král témuž dává rybník Plaček u Bohdanče . . . . . . . . . . . . 511 668. Na Tovačově 30. dub. 1497 Hynek z Kunčic Oldřichovi Šiškovi prodal Buk . . . . 511 669. Na hr. Praž. 3. kv. 1497 král Vladislav pánům z Pernšteina stvrzuje král. listy na Kunět. Horu oc 511 670. Na hr. Praž. 8. kv. 1497 týž týmž dává výplatu Chroustova, Oseka a Dubečna . . . . 511 671. Na hr. Praž. 8. kv. 1497 týž král Vilémovi z P. poukazuje plat hofmisterský . . . . . 512 672. Na hr. Praž. 19. kv. 1497 mandát krále Vladislava o židech, k němuž přispěl Vilém z P. . . . . 513 513 673. 3. čna 1497 Vilém z P. mezi soudci zemskými v Čechách . . . . . . . 674. Na Bystřici 9. čna 1497 Čeněk ze Zvole Vilémovi z P. prodal dědictví v Pavlovicích . . . . . . 513 513 675. 7. čce 1497 Vilém z P. na soudě komorním rozsoudil spor Loketských s pány Šliky . . . . . . 676. V Pardubicích 23. čce 1497 král Vladislav syny Viléma z Pern., Jana a Vojtěcha, pasoval na rytíře 513 677. V Olomouci 1. srp. 1497 týž král Hlubockým stvrzuje nadání na odoumrti . . . . . . 513 678. V Olomouci 1. srp. 1497 týž král Nosislavským povoluje práv viničných. . . . . . . . . . 514 . 679. V Olomouci 4. srp. 1497 týž král Přerovským soukenníkům povoluje pečet . . . . . . 514
Strana 576
576 Rejstřík písemností: Str. 680. 5. říj. 1497 Albr. a Heřman z Rychnova Vilémovi z P. prodávají Dubno a Rychnov . . . . . . 515 681. 7. říj. 1497 Jan Zdechovský Vilémovi z P. prodává dědictví v Semíně . . . . . . . . 515 682. Na Pardubicích 21. říj. 1497 Vilém z P. polovici Žamberka propouští právo odúmrtní . . 515 683. Na Pardubicích 22. říj. 1497 Vilém z P. Kostelci n. O. a vsem propouští právo odúmrtní . . . . 517 684. Na Pardubicích 22. říj. 1497 Vilém z P. Chocni a vsem propouští právo odúmrtní . . . . . . . 517 685. 17. list. 1497 kapitola v Brně Viléma z P. pohání z rukojemství za Ctibora z Cimb. . . 517 686. 9. pros. 1497 Vilém z P. na soudě zemském v Čechách vynesl potaz . . . . . . . . . 517 . 687. 1497 Vilém z P. Kutnohorským propouští z poddanství kmetičnu Kateřinu z Rybitví . . 517 688. 1497 Ad. z Byšovce Vilémovi z P. vkládá ve dsky Brněnské zboží v Blažkově . . . . . 518 689. V Brně 5. led. 1498 nález soudu zem. mezi Markétou ze Lhoty s Janem z Písečného o dvůr 518 690. V Olomouci 6. led. 1498 Hynek z Kunčic Vilémovi z P. vkládá ve dsky Buk . . . . 519 691. Na Pardubicích 16. led, 1498 Vilém z P. Dlouhé Vsi a jiným vsem propouští právo odúmrtní . . 519 692. 30. led. 1498 Vilém z P. Týniště, Mnichovice a jiné vsi propouští z práva odúmrtního . . . . . 519 693. V Brně 4. bř. 1498 Jindřich z Lipého Vilémovi z P. vkládá ve dcky Nové Město a vsi . . . . . 519 694. Na Pardubicích 15. kv. 1498 Michal z Chlumu Vilémovi z P. dává listy na Ostřešany a Nabočany 519 695. Na Budíně 23. kv. 1498 kr. Vladislav Vilémovi z P. svoluje k výšce vody z Labe na rybníky 520 696. Na Pardubicích 29. kv. 1498 Vilém z P. městečku Rychnovu daruje pastviště . . . . . 521 697. 12. čna 1498 Michal z Chlumu Vilémovi z P. prodal dědictví v Ostřešanech a v Blatech . . . . 522 697. 12. čna 1498 Diviš z Hrádku a Markéta z Miličína témuž prodali Žižín. . . . . . . . . . . 522 698. V Praze 15. čna 1498 Vilém z P. a kníže Jiří Minstr. smlouvá se o Litice . . . . . . 522. 699. Na Čekyni 15. čna 1498 bratří z Vrchlabí Oldřichovi z Kunic prodávají Prosenice oc. . . . . . 523 700. V Olomouci 3. čce 1498 Jiří z Tvorkova Vilémovi z P. prodává 6 lidí v Chřepicích . . . 523 701. V Olomúci 4. čce 1498 Vilém z P. a Jan z Lomnice smlouvají se o rybník Nětínský . . 523 702. Na Budíně 30. srp. 1498 král nařizuje vepsati do desk městečko Staříč . . . . . . . . 524 703. Na Budíně 3. září 1498 kr. Vladislav Prokopovi z Kunstatu stvrzuje listy na Pohořelice . 524 704. Na Lomnici 4. říj. 1498 Ondř. Fiňásek Vilémovi z P. prodává podíl v Čepím a v Olešnici . . . . 525 705. 29. říj. 1498 Jan z Lomnice a Jan z Vranova smlouvají se skrze ubrmany o les . . . . 525 706. V Brně 15. list. 1498 nález mezi Janem z Lomnice a Vilémem z P. o ves Studenec . . 526 707. Na Budíně 21. list. 1498 kr. Vladislav Janovi z Komárova zapisuje Pohořelice . . . . . 526 708. Na Budíně 2. pros. 1498 týž král Petrovi z Rožmberka píše o dluhu . . . . . . . . 527 . 709. Na Přerově 6. pros 1498 Vilém z P. soukenníkům v Přerově dává řád soukennický . . . 528 710. Na Přerově 6. pros. 1498 Vilém z P. Hornímu i Dol. Přerovu potvrzuje spojení týchž měst 529 711. V Budíně 11. pros. 1498 kr. Vladislav stvrzuje smlouvu kl. Tišnov. s Vilémem z P. . . 531 712. 1498 Vilém z P. a Licek z Rizmburka smlouvají se o meze u Bolehrádku . . . . . . . 532 713. 1498 kr. Vladislav Janovi z Lomnice vyjímá dům v Olomouci z lozunkův . . . . . . . 532 714. Na Jevišovicích 25. led. 1499 Prok. Zajímač Janovi z Komárova dává listy na Pohořelice 533 715. Na Budíně 31. led. 1499 král Vladislav městům Lipníku a Přerovu dává trhy . . . . . . . . 534 716. V Brně 19. dub. 1499 kapitola Olom. Viléma z P. pohání z uvázání se v les . . . . . 534 717. Na Kroměříži 29. dub. 1499 Stanislav bisk. Olom. Adamovi z Cimb. dává právo na Lobodicích 535 718. V Brně 10. kv. 1499 nález mezi kanovníkem Václ. z Hodic a Vilémem z P. o vsi . . . 536 719. V Brně 10. kv. 1499 nález mezi Janem z Lomnice a Vilémem z P. o postavení lidí k svědomí . . 536 720. V Olomúci 3. čce 1499 kl. sv. Kateřiny a Zd. z Kokoř smlouvají se o rybník . . . . . 536 721. 1. říj. 1499 na sněmu Vilém z P. nepřistoupil k svolení o nevyprošování úřadů. . . . . . . . 537 722. 3. říj. 1499 Jan z Kunčího Vilémovi z P. prodal dědictví v Ostřešanech . . . . . . . . . . 538 723. V Olomúci 1. list. 1499 kapitola Olom. a Ad. z Cimburka dávají se na výpověď ubrmanů 538 724. V Prešpurku 6. list. 1499 kr. Vladislav Vilémovi z P. povoluje na Hluboké prostavěti 5000 kop 538 725. 8. list. 1499 Jan Zelený z Říčan Viléma z P. pohání o slíbené svědomí . . . . . . . 539 726. V Prešpurce 10. list. 1499 král Zdenkovi z Kokor potvrzuje smlouvu s klášt. v Olom. o vodu 540 727. V Prešpurce 14. list. 1499 král synům Viléma z P. vyhražuje splacení s Hluboké jen od krále 540 728. V Prešpurce 9. pros. 1499 dáno právo král. Vilémovi s Pern. na domu po Janu Kolárkovi 540 729. V Olomúci 13. led. 1500 klášter sv. Kláry Vilémovi z P. dává v opravu Čelechovice . . 541 730. Na Kroměříži 27. led. 1500 Stanislav bisk. Olom. pánům z Pernšt. dává zápisy na Jestbořice oc 542 731. Na Pardubicích 4. bř. 1500 Jan z P. vypovídá mezi obcí Lobodskou a 2 mlynáři o povinnosti 543 732. V Brně 15. bř. 1500 Linhart z Boru Vilémovi z P. vkládá ve dsky právo na Lažanky . 544 733. V Brně 16. bř. 1500 Linhart z Boru Vilémovi z P. prodává lidi v Lažankách . . . . . 544
576 Rejstřík písemností: Str. 680. 5. říj. 1497 Albr. a Heřman z Rychnova Vilémovi z P. prodávají Dubno a Rychnov . . . . . . 515 681. 7. říj. 1497 Jan Zdechovský Vilémovi z P. prodává dědictví v Semíně . . . . . . . . 515 682. Na Pardubicích 21. říj. 1497 Vilém z P. polovici Žamberka propouští právo odúmrtní . . 515 683. Na Pardubicích 22. říj. 1497 Vilém z P. Kostelci n. O. a vsem propouští právo odúmrtní . . . . 517 684. Na Pardubicích 22. říj. 1497 Vilém z P. Chocni a vsem propouští právo odúmrtní . . . . . . . 517 685. 17. list. 1497 kapitola v Brně Viléma z P. pohání z rukojemství za Ctibora z Cimb. . . 517 686. 9. pros. 1497 Vilém z P. na soudě zemském v Čechách vynesl potaz . . . . . . . . . 517 . 687. 1497 Vilém z P. Kutnohorským propouští z poddanství kmetičnu Kateřinu z Rybitví . . 517 688. 1497 Ad. z Byšovce Vilémovi z P. vkládá ve dsky Brněnské zboží v Blažkově . . . . . 518 689. V Brně 5. led. 1498 nález soudu zem. mezi Markétou ze Lhoty s Janem z Písečného o dvůr 518 690. V Olomouci 6. led. 1498 Hynek z Kunčic Vilémovi z P. vkládá ve dsky Buk . . . . 519 691. Na Pardubicích 16. led, 1498 Vilém z P. Dlouhé Vsi a jiným vsem propouští právo odúmrtní . . 519 692. 30. led. 1498 Vilém z P. Týniště, Mnichovice a jiné vsi propouští z práva odúmrtního . . . . . 519 693. V Brně 4. bř. 1498 Jindřich z Lipého Vilémovi z P. vkládá ve dcky Nové Město a vsi . . . . . 519 694. Na Pardubicích 15. kv. 1498 Michal z Chlumu Vilémovi z P. dává listy na Ostřešany a Nabočany 519 695. Na Budíně 23. kv. 1498 kr. Vladislav Vilémovi z P. svoluje k výšce vody z Labe na rybníky 520 696. Na Pardubicích 29. kv. 1498 Vilém z P. městečku Rychnovu daruje pastviště . . . . . 521 697. 12. čna 1498 Michal z Chlumu Vilémovi z P. prodal dědictví v Ostřešanech a v Blatech . . . . 522 697. 12. čna 1498 Diviš z Hrádku a Markéta z Miličína témuž prodali Žižín. . . . . . . . . . . 522 698. V Praze 15. čna 1498 Vilém z P. a kníže Jiří Minstr. smlouvá se o Litice . . . . . . 522. 699. Na Čekyni 15. čna 1498 bratří z Vrchlabí Oldřichovi z Kunic prodávají Prosenice oc. . . . . . 523 700. V Olomouci 3. čce 1498 Jiří z Tvorkova Vilémovi z P. prodává 6 lidí v Chřepicích . . . 523 701. V Olomúci 4. čce 1498 Vilém z P. a Jan z Lomnice smlouvají se o rybník Nětínský . . 523 702. Na Budíně 30. srp. 1498 král nařizuje vepsati do desk městečko Staříč . . . . . . . . 524 703. Na Budíně 3. září 1498 kr. Vladislav Prokopovi z Kunstatu stvrzuje listy na Pohořelice . 524 704. Na Lomnici 4. říj. 1498 Ondř. Fiňásek Vilémovi z P. prodává podíl v Čepím a v Olešnici . . . . 525 705. 29. říj. 1498 Jan z Lomnice a Jan z Vranova smlouvají se skrze ubrmany o les . . . . 525 706. V Brně 15. list. 1498 nález mezi Janem z Lomnice a Vilémem z P. o ves Studenec . . 526 707. Na Budíně 21. list. 1498 kr. Vladislav Janovi z Komárova zapisuje Pohořelice . . . . . 526 708. Na Budíně 2. pros. 1498 týž král Petrovi z Rožmberka píše o dluhu . . . . . . . . 527 . 709. Na Přerově 6. pros 1498 Vilém z P. soukenníkům v Přerově dává řád soukennický . . . 528 710. Na Přerově 6. pros. 1498 Vilém z P. Hornímu i Dol. Přerovu potvrzuje spojení týchž měst 529 711. V Budíně 11. pros. 1498 kr. Vladislav stvrzuje smlouvu kl. Tišnov. s Vilémem z P. . . 531 712. 1498 Vilém z P. a Licek z Rizmburka smlouvají se o meze u Bolehrádku . . . . . . . 532 713. 1498 kr. Vladislav Janovi z Lomnice vyjímá dům v Olomouci z lozunkův . . . . . . . 532 714. Na Jevišovicích 25. led. 1499 Prok. Zajímač Janovi z Komárova dává listy na Pohořelice 533 715. Na Budíně 31. led. 1499 král Vladislav městům Lipníku a Přerovu dává trhy . . . . . . . . 534 716. V Brně 19. dub. 1499 kapitola Olom. Viléma z P. pohání z uvázání se v les . . . . . 534 717. Na Kroměříži 29. dub. 1499 Stanislav bisk. Olom. Adamovi z Cimb. dává právo na Lobodicích 535 718. V Brně 10. kv. 1499 nález mezi kanovníkem Václ. z Hodic a Vilémem z P. o vsi . . . 536 719. V Brně 10. kv. 1499 nález mezi Janem z Lomnice a Vilémem z P. o postavení lidí k svědomí . . 536 720. V Olomúci 3. čce 1499 kl. sv. Kateřiny a Zd. z Kokoř smlouvají se o rybník . . . . . 536 721. 1. říj. 1499 na sněmu Vilém z P. nepřistoupil k svolení o nevyprošování úřadů. . . . . . . . 537 722. 3. říj. 1499 Jan z Kunčího Vilémovi z P. prodal dědictví v Ostřešanech . . . . . . . . . . 538 723. V Olomúci 1. list. 1499 kapitola Olom. a Ad. z Cimburka dávají se na výpověď ubrmanů 538 724. V Prešpurku 6. list. 1499 kr. Vladislav Vilémovi z P. povoluje na Hluboké prostavěti 5000 kop 538 725. 8. list. 1499 Jan Zelený z Říčan Viléma z P. pohání o slíbené svědomí . . . . . . . 539 726. V Prešpurce 10. list. 1499 král Zdenkovi z Kokor potvrzuje smlouvu s klášt. v Olom. o vodu 540 727. V Prešpurce 14. list. 1499 král synům Viléma z P. vyhražuje splacení s Hluboké jen od krále 540 728. V Prešpurce 9. pros. 1499 dáno právo král. Vilémovi s Pern. na domu po Janu Kolárkovi 540 729. V Olomúci 13. led. 1500 klášter sv. Kláry Vilémovi z P. dává v opravu Čelechovice . . 541 730. Na Kroměříži 27. led. 1500 Stanislav bisk. Olom. pánům z Pernšt. dává zápisy na Jestbořice oc 542 731. Na Pardubicích 4. bř. 1500 Jan z P. vypovídá mezi obcí Lobodskou a 2 mlynáři o povinnosti 543 732. V Brně 15. bř. 1500 Linhart z Boru Vilémovi z P. vkládá ve dsky právo na Lažanky . 544 733. V Brně 16. bř. 1500 Linhart z Boru Vilémovi z P. prodává lidi v Lažankách . . . . . 544
Strana 577
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 577 Str. 734. Na Pardubicích 3. dub. 1500 Vilém z P. Prostějovským slibuje o dávkách na zdi městské 545 735. 25. dub. 1500 Lipník město obci Pruské dává dvůr pod platy suté . . . . . . . . . 546 736. V Brně 5. kv. 1500 Kunát Pešík Markvartovi Valeckému dává listy na Pohořelice . . . 546 737. V Brně 6. kv. 1500 Kunát Pešík Markvarta Valeckého kvituje z 1010 kop na Pohořelice . . . . 548 738. 15. kv. 1500 Isidor z Hostimě Viléma z P. pohání o poddané z Radonína a Přibyslavic . . . . . 548 739. 15. kv. 1500 Vilém z P. Michala z Ejcingu pohání z nedodržení smlouvy . . . . . . 548 740. V Olomouci 24. čna 1500 Matoušek z Dřevohostic Vilém. z P. vkládá ve dsky dvůr Mydlovarský 549 741. Na Hranicích 10. srp. 1500 Vilém z P. městu Přerovu odpouští čepování panského vína . 549 742. Na Třebíči 5. září 1500 Vilém z P. městu Třebíči odpouští čepování panského vína . . 550 743. Na Třebíči 7. září 1500 Vilém z P. městečku Měřínu odpouští totéž . . . . . . . . 550 744. Na Krumlově 8. září 1500 Jindřich z Lipého Bohunce z Pernšteina dává list věnný . . . 550 745. V Brně 17. září 1500 Vilém z P. s Isidorem z Hostimě smlouvá se o desátek . . . . . 552 746. Na Pernšteině 19. září 1500 Vilém z P. Nové Město, Jimramov a vsi osvobozuje od šenkování vína 552 747. Na Peršteině 19. září 1500 Vilém z P. Doubravník, Nedvědice a vsi osvobozuje od téhož 553 748. Na Pernšteině 19. září 1500 Vilém z P. Bystřici a vsi osvobozuje od téhož . . . . . . 553 . . . . . . . . . . . 554 749. 2. říj. 1500 bratří z Gutšteina zapisují se k zachování řádu a pokoje 750. Na Pardubicích 5. pros. 1500 Vilém z P. Janovi z Lomnice kvituje náhrady za zátopy . . 554 751. 31. pros. 1500 Hynek z Kunstatu Vilémovi z P. zapisuje vydání Bělé u Něm. Brodu . . 555 752. V Olomouci 6. led. 1501 Vilém z P. manželce Johance převádí věno na Plumlov a Prostějov 556 753. Na Budíně 5. ún. 1501 kr. Vladislav bratřím z Pernšt. dává platy lidí v Nosislavi . . . 556 754. Na Budíně 6. dub. 1501 král stanovi, aby vládař rodu Rosenberského seděl nad úředníky zem.. . 557 755. Na Třebíči 19. dub. 1501 Vilém z P. Třebíčské a Měřínské osvobozuje od odúmrti . . . 557 756. Na Černé Hoře 8. kv. 1501 Beneš z Bozkovic Vilémovi z P. dává dobrou vůli na Telnice oc 558 757. Na Černé Hoře 8. kv. 1501 Beneš z Bozkovic Viléma z P. kvituje z 26 kop za opravy . . . . . 559 758. Na Mezříčí 18. čna 1501 Jan z Lomnice Vilémovi z P. slibuje plniti smlouvu o rybníky . 559 Archiv Český XVI. 78
Listinář pana Viléma z Pernšteina z let 1304—1521. 577 Str. 734. Na Pardubicích 3. dub. 1500 Vilém z P. Prostějovským slibuje o dávkách na zdi městské 545 735. 25. dub. 1500 Lipník město obci Pruské dává dvůr pod platy suté . . . . . . . . . 546 736. V Brně 5. kv. 1500 Kunát Pešík Markvartovi Valeckému dává listy na Pohořelice . . . 546 737. V Brně 6. kv. 1500 Kunát Pešík Markvarta Valeckého kvituje z 1010 kop na Pohořelice . . . . 548 738. 15. kv. 1500 Isidor z Hostimě Viléma z P. pohání o poddané z Radonína a Přibyslavic . . . . . 548 739. 15. kv. 1500 Vilém z P. Michala z Ejcingu pohání z nedodržení smlouvy . . . . . . 548 740. V Olomouci 24. čna 1500 Matoušek z Dřevohostic Vilém. z P. vkládá ve dsky dvůr Mydlovarský 549 741. Na Hranicích 10. srp. 1500 Vilém z P. městu Přerovu odpouští čepování panského vína . 549 742. Na Třebíči 5. září 1500 Vilém z P. městu Třebíči odpouští čepování panského vína . . 550 743. Na Třebíči 7. září 1500 Vilém z P. městečku Měřínu odpouští totéž . . . . . . . . 550 744. Na Krumlově 8. září 1500 Jindřich z Lipého Bohunce z Pernšteina dává list věnný . . . 550 745. V Brně 17. září 1500 Vilém z P. s Isidorem z Hostimě smlouvá se o desátek . . . . . 552 746. Na Pernšteině 19. září 1500 Vilém z P. Nové Město, Jimramov a vsi osvobozuje od šenkování vína 552 747. Na Peršteině 19. září 1500 Vilém z P. Doubravník, Nedvědice a vsi osvobozuje od téhož 553 748. Na Pernšteině 19. září 1500 Vilém z P. Bystřici a vsi osvobozuje od téhož . . . . . . 553 . . . . . . . . . . . 554 749. 2. říj. 1500 bratří z Gutšteina zapisují se k zachování řádu a pokoje 750. Na Pardubicích 5. pros. 1500 Vilém z P. Janovi z Lomnice kvituje náhrady za zátopy . . 554 751. 31. pros. 1500 Hynek z Kunstatu Vilémovi z P. zapisuje vydání Bělé u Něm. Brodu . . 555 752. V Olomouci 6. led. 1501 Vilém z P. manželce Johance převádí věno na Plumlov a Prostějov 556 753. Na Budíně 5. ún. 1501 kr. Vladislav bratřím z Pernšt. dává platy lidí v Nosislavi . . . 556 754. Na Budíně 6. dub. 1501 král stanovi, aby vládař rodu Rosenberského seděl nad úředníky zem.. . 557 755. Na Třebíči 19. dub. 1501 Vilém z P. Třebíčské a Měřínské osvobozuje od odúmrti . . . 557 756. Na Černé Hoře 8. kv. 1501 Beneš z Bozkovic Vilémovi z P. dává dobrou vůli na Telnice oc 558 757. Na Černé Hoře 8. kv. 1501 Beneš z Bozkovic Viléma z P. kvituje z 26 kop za opravy . . . . . 559 758. Na Mezříčí 18. čna 1501 Jan z Lomnice Vilémovi z P. slibuje plniti smlouvu o rybníky . 559 Archiv Český XVI. 78
Strana 578
Rejstřík: jmen osobních a místních. A. Adam probošt v Prostějově 138, doktor 381, probošt v Brně 517, kanovník v Olomouci 242, kancléř biskupství 535, ze- mřel 30. Albergar Jiřík mistr 341. Albrecht vévoda Rakouský 99, 107, král Český 114, 156. Albrechtice ves u Bystřice v Mo- ravě 554. Albrechtice aneb Helvíkov ves u Sovince v Moravě 419. Alena paní 148. Alexander, jejž biskup Filipec jmenuje bratrem (1493) 16, 17. Alexander spiklenec (1490) 6, 7. Allušic Martin v Přerově 284. Almaš místo v Uhřích 7. Altaymer Konrád kanovník Olo- moucký 444. Alvinder z Hamelburka Jan 242, kanovník Olom. 444. Alžběta králová, matka krále La- dislava 132, 135. Amich Jan ze Všechovic 279. Anděl Jan 11, 368, z Ronovce 105, 324, 382; Štěpán 368, z Ronovce 253, 258, na Ště- pánově 184. Andrpiffl viz Purgrábek. Anežka kněžna Opavská 99, 100. z Anhaltu Albert hrabě 77. Anna kněžna z Osvětima 101-103. Anna subpřevora v Tišnově 427. Apatykářův Pavel, kanovník v Olo- ' mouci 444. Appitius měšťan ve Vratislavi 22. Arkleb viz z Kunkovic, z Vickova. | z Arklebic a z Uostakova Ctibor 162, Hostakovský 410-414, na Myslibořicích 534. Arnoltice ves u Sovince 419. Arnošt kurfiršt Saský (1474) 188. Augustin poddaný z Kralic 251. z Aupoměšic Jan 336. z Aysenegker Jiřík 179. Azariáš viz ze Stichovic. B. Baranov ves pustá 418. Barbora abatyše kl. sv. Kláry v Olomouci 541, 542; pod- převoří kl. Oslovanského 493. Barchov ves biskupa Olom. 105,- 542; z B. Anna 432, 433; Čeněk na Dašicích 186, 385, 432, 433, 452. z Bařic Bohdal a Vaněk 113; Vaněk z Počenic 115; viz z Morkovie, Pivo. z Barnstaina viz Span. | Barský věřitel 191. | Bartošovice viz Čeple. Bartoušovský z Labouně Jan, hejt- man na Pardubicích 520. Bartušovský věřitel 191. Basilejský biskup 73. Babín ves kl. Žďárského 464. | Babinec Matěj v Přerově 284.; Bacák Matěj v Předmostí 311. z Backovic Hynek 418, 429, z Po- lice 410, 434. Bačka v Uhřích 59. | Badal Matěj poddaný z Uherčic: 280. : Bahno u Rakodav v Moravě 86.; Bakáč Tomáš kardinál arcibiskup | Ostfihomsky (1514) 56-58. : Balata zémek v Uhïich 392-395. Baltazar probošt v Hradišti 156, 175, 176. de Bamberg Johannes 96. Banov ves 226. Baňovice u Jemnice 135. z Baště Albrecht 546; Václav 223, ze Všechovic 290. Baština Václav 29. z Batelova a z Nosislavě Havel 285, 295. Bavor z Holovic Viktorin 192. Bavor z Hustiřan 479. Bavorov méstecko 440. Bavorský rybník u Hluboké 348. Bechyně viz z Sternberka. Bečva řeka 19, 84, 145, 164, 206, 211, 230, 284, 491, 492, Bečev 323, rozvodněna (1481) 233. Bedihošt u Prostějova 216. z Bedrovic viz Kusý. Behm z Konobrž Václav 42, 43.
Rejstřík: jmen osobních a místních. A. Adam probošt v Prostějově 138, doktor 381, probošt v Brně 517, kanovník v Olomouci 242, kancléř biskupství 535, ze- mřel 30. Albergar Jiřík mistr 341. Albrecht vévoda Rakouský 99, 107, král Český 114, 156. Albrechtice ves u Bystřice v Mo- ravě 554. Albrechtice aneb Helvíkov ves u Sovince v Moravě 419. Alena paní 148. Alexander, jejž biskup Filipec jmenuje bratrem (1493) 16, 17. Alexander spiklenec (1490) 6, 7. Allušic Martin v Přerově 284. Almaš místo v Uhřích 7. Altaymer Konrád kanovník Olo- moucký 444. Alvinder z Hamelburka Jan 242, kanovník Olom. 444. Alžběta králová, matka krále La- dislava 132, 135. Amich Jan ze Všechovic 279. Anděl Jan 11, 368, z Ronovce 105, 324, 382; Štěpán 368, z Ronovce 253, 258, na Ště- pánově 184. Andrpiffl viz Purgrábek. Anežka kněžna Opavská 99, 100. z Anhaltu Albert hrabě 77. Anna kněžna z Osvětima 101-103. Anna subpřevora v Tišnově 427. Apatykářův Pavel, kanovník v Olo- ' mouci 444. Appitius měšťan ve Vratislavi 22. Arkleb viz z Kunkovic, z Vickova. | z Arklebic a z Uostakova Ctibor 162, Hostakovský 410-414, na Myslibořicích 534. Arnoltice ves u Sovince 419. Arnošt kurfiršt Saský (1474) 188. Augustin poddaný z Kralic 251. z Aupoměšic Jan 336. z Aysenegker Jiřík 179. Azariáš viz ze Stichovic. B. Baranov ves pustá 418. Barbora abatyše kl. sv. Kláry v Olomouci 541, 542; pod- převoří kl. Oslovanského 493. Barchov ves biskupa Olom. 105,- 542; z B. Anna 432, 433; Čeněk na Dašicích 186, 385, 432, 433, 452. z Bařic Bohdal a Vaněk 113; Vaněk z Počenic 115; viz z Morkovie, Pivo. z Barnstaina viz Span. | Barský věřitel 191. | Bartošovice viz Čeple. Bartoušovský z Labouně Jan, hejt- man na Pardubicích 520. Bartušovský věřitel 191. Basilejský biskup 73. Babín ves kl. Žďárského 464. | Babinec Matěj v Přerově 284.; Bacák Matěj v Předmostí 311. z Backovic Hynek 418, 429, z Po- lice 410, 434. Bačka v Uhřích 59. | Badal Matěj poddaný z Uherčic: 280. : Bahno u Rakodav v Moravě 86.; Bakáč Tomáš kardinál arcibiskup | Ostfihomsky (1514) 56-58. : Balata zémek v Uhïich 392-395. Baltazar probošt v Hradišti 156, 175, 176. de Bamberg Johannes 96. Banov ves 226. Baňovice u Jemnice 135. z Baště Albrecht 546; Václav 223, ze Všechovic 290. Baština Václav 29. z Batelova a z Nosislavě Havel 285, 295. Bavor z Holovic Viktorin 192. Bavor z Hustiřan 479. Bavorov méstecko 440. Bavorský rybník u Hluboké 348. Bechyně viz z Sternberka. Bečva řeka 19, 84, 145, 164, 206, 211, 230, 284, 491, 492, Bečev 323, rozvodněna (1481) 233. Bedihošt u Prostějova 216. z Bedrovic viz Kusý. Behm z Konobrž Václav 42, 43.
Strana 579
Rejstřík jmen osobních a místních. Bělá místo 326, městečko u Něm. Brodu 501, 507, 555. Běleč ves u Kr. Hradce 474, 475. Bělehrad Dolní 19; Stoličný 99, 100, 391, 392. Bělík 201; z Kornic Jan 421, 422, 442, 443. z Bělotína viz z Rysmburka. Benátky ve Vlaších 14. Benátky ves kl. Opatovského 202, 203, 395, 452, 455. Beneš pan (1493) 16; úředník Viléma z Pern. 33; opat Vele- hradský 318; kmet v Hosto- vicích 399; konšel v Přerově 284. Benešek z Trnavky 120. Benešov, sjezd (1514) 58, (1516) 65, smlouva 184. Beranice les 336. Berka na Cinnburce (1517) 68; viz z Dubé. Bernart v Biškovicích 306. Bernov ves pustá 419. Bestrevsky rybník u Hluboké 348. Běškovec z Běškovic Bohuslav 71, 72. z Béthova (Bítova) Krištofor 106. Bezchleba z Chrudimě 368, 369. Bezděkov ves biskupa Olom. 105, 285, 542; z B. Karel na Řez- novicích 334, 337 ; Vacek Matěj 433; viz Komoňové. Bezmirov ves 388-390. Bílá hlína u Bečvy 206. Bilík pan na Hranicích 201. z Bílkova viz Pražma. Bílý Jan poddaný z Chvalkovic 252. z Binošova viz z Pulic. Biskupice 79, 251, ves u Hlivic 443. Bi&koviee dédina 306. z Bítova viz z Béthova, z Lichten- burka. Bitovčice ves u Jihlavy 132, 133. Bítovec ves 336. z Bizhradce a z Ch[r]udéchrom Matěj 218. Bláha svědek z Kojetína 389; fojt z Újezdce 323. Blahoslav spisovatel bratrský 18, 36. Blahut de Chrudichrom 80. Blaně pastviště u Dluhonic 144, 206. z Blankšteina viz z Wartenberka. Blansko místo 369, 457. Blata místo 522. Blatná ves u Pardubic 453. z Blatné viz z Rožmitála. Blatník místo 368. Blažejovičký ves 387, 430, 433, u Bystřice 554. Blażek zastavuje ves Rudikov 118; poddany v Blażkovś 387. Blażkov ves 387, 430, 433, 518, u Bystřice 554. Bližňovice 369. Blud z Kralic 457, 462, 477, 503, 507, 508, 518, 525, 536, 551, 554, 555, 559, 560. z Bludova Jan 106, 128, kanov- ník Olom. 145. Bobrová městečko 125, 148, 227, Horní 290,430, práva 205, 206. Bochoř ves u Bečvy 284, 426. z Bochova Bochovec 11; Mikuláš z Buchova 105-107, 127, 128, 166, 167, 210, 380, 542, na Žumberce 184; Štěpán 184, 210, 380, 542, 543; Zbyněk 11, 184, 210, 324, 380, 542. Bohdal viz z Bařic. Bohdalovský rybník 477. Bohdaneč městečko u Pardubic zastaveno 100, 159, 202, 204, 324, 368, 369, 375, 376, ryb- ník 361, 398, 511, 520, 521, svobody 391, 396, 397. Bohouňov ves u Bystřice 554. Bohučín ves 164. Bohunka paní 208. Bohuslavky ves u Drahotouše 194. Bohuslavská Dorota 341. Bohuš kněz v Olomouci 233. Bohuše pan (j před 1481) 228; svědek z Bezmirova 389. z Bohušic viz Dietra. Bohušovice viz Okařecký. z Bohutic viz Kusy. Bojanovice na Moravé 63. Bojkovice městečko 116. z Bolehlav a z Krucburka Mi- kuláš 184. Bolehrádek, Borohrádek 532. 579 z Bolehradic viz z Kunstatu. Bolelúc ves koupena 78. Boleslav 35, kapitola 150, 155, 159; hejtman kraj. 177; viz z Cimburka. Bolešín ves u Bystřice 554. de Bopardia Bavarus Henricus (1357) 77. Bor ves 257, u Doubravnika 553, u Pernštejna 315. Bor les u Jestbořic 105, 542. Bor rybník 436. z Boru Linhart 544, 545; Matěj na Žirotkách 559. Borač ves u Doubravníka 553. Borek les u Pardubic 453. Bořek viz z Miletínka. z Bořic viz Chudobín. Bořita viz z Bystřice. z Bořitova Anna 138, 139; viz Nosek. z Borotína Barbora 350. Borovec ves u Bystřice 554. Borovnice 312, 313, ves u Nov. Města 552. Borovnický stav u Poličky 312. z Bošovic viz z Polanky. Bourbonský vévoda 77. Bozkovice 328, 329; z Bozkovic, Bozkovci 294; Albrecht 183, 215, 226, 237, 245, 345, 416, 428, 462, na Letovicích 277, 279, 328, 485 ; Benedikt 416, Beneš 100, 103, 104, 346, 415, 420, 559, z Černé Hory 328, 440, 471-473, 486, na Č. H. 558, 559, Černohorský 536, podkomoří markr. Mor. 116; Dobeš 8-10, 344, 346, 415, 428, 472, 558, z Cer. Hory 294, 328, hejtman na Špilberce 187; Eliška 197, 209; Jaroslav 259, 294, ko- morník Olom. 251; Ješek Svo- janovský na Roudnici 311; Jindřich 192, z Č. Hory 440, z Jičína 194, z Nových Hradů 116; Ladslav 294, 295, 345, 428, 430, 462, 479, z Č. Hory na Třebové 41, 42, 328, 400, 469, 471, 472, 494, nej. komor. Mor. 25, 485, 524, 551, 552; Oldřich 215, 225, 226, 230, 73*
Rejstřík jmen osobních a místních. Bělá místo 326, městečko u Něm. Brodu 501, 507, 555. Běleč ves u Kr. Hradce 474, 475. Bělehrad Dolní 19; Stoličný 99, 100, 391, 392. Bělík 201; z Kornic Jan 421, 422, 442, 443. z Bělotína viz z Rysmburka. Benátky ve Vlaších 14. Benátky ves kl. Opatovského 202, 203, 395, 452, 455. Beneš pan (1493) 16; úředník Viléma z Pern. 33; opat Vele- hradský 318; kmet v Hosto- vicích 399; konšel v Přerově 284. Benešek z Trnavky 120. Benešov, sjezd (1514) 58, (1516) 65, smlouva 184. Beranice les 336. Berka na Cinnburce (1517) 68; viz z Dubé. Bernart v Biškovicích 306. Bernov ves pustá 419. Bestrevsky rybník u Hluboké 348. Běškovec z Běškovic Bohuslav 71, 72. z Béthova (Bítova) Krištofor 106. Bezchleba z Chrudimě 368, 369. Bezděkov ves biskupa Olom. 105, 285, 542; z B. Karel na Řez- novicích 334, 337 ; Vacek Matěj 433; viz Komoňové. Bezmirov ves 388-390. Bílá hlína u Bečvy 206. Bilík pan na Hranicích 201. z Bílkova viz Pražma. Bílý Jan poddaný z Chvalkovic 252. z Binošova viz z Pulic. Biskupice 79, 251, ves u Hlivic 443. Bi&koviee dédina 306. z Bítova viz z Béthova, z Lichten- burka. Bitovčice ves u Jihlavy 132, 133. Bítovec ves 336. z Bizhradce a z Ch[r]udéchrom Matěj 218. Bláha svědek z Kojetína 389; fojt z Újezdce 323. Blahoslav spisovatel bratrský 18, 36. Blahut de Chrudichrom 80. Blaně pastviště u Dluhonic 144, 206. z Blankšteina viz z Wartenberka. Blansko místo 369, 457. Blata místo 522. Blatná ves u Pardubic 453. z Blatné viz z Rožmitála. Blatník místo 368. Blažejovičký ves 387, 430, 433, u Bystřice 554. Blażek zastavuje ves Rudikov 118; poddany v Blażkovś 387. Blażkov ves 387, 430, 433, 518, u Bystřice 554. Bližňovice 369. Blud z Kralic 457, 462, 477, 503, 507, 508, 518, 525, 536, 551, 554, 555, 559, 560. z Bludova Jan 106, 128, kanov- ník Olom. 145. Bobrová městečko 125, 148, 227, Horní 290,430, práva 205, 206. Bochoř ves u Bečvy 284, 426. z Bochova Bochovec 11; Mikuláš z Buchova 105-107, 127, 128, 166, 167, 210, 380, 542, na Žumberce 184; Štěpán 184, 210, 380, 542, 543; Zbyněk 11, 184, 210, 324, 380, 542. Bohdal viz z Bařic. Bohdalovský rybník 477. Bohdaneč městečko u Pardubic zastaveno 100, 159, 202, 204, 324, 368, 369, 375, 376, ryb- ník 361, 398, 511, 520, 521, svobody 391, 396, 397. Bohouňov ves u Bystřice 554. Bohučín ves 164. Bohunka paní 208. Bohuslavky ves u Drahotouše 194. Bohuslavská Dorota 341. Bohuš kněz v Olomouci 233. Bohuše pan (j před 1481) 228; svědek z Bezmirova 389. z Bohušic viz Dietra. Bohušovice viz Okařecký. z Bohutic viz Kusy. Bojanovice na Moravé 63. Bojkovice městečko 116. z Bolehlav a z Krucburka Mi- kuláš 184. Bolehrádek, Borohrádek 532. 579 z Bolehradic viz z Kunstatu. Bolelúc ves koupena 78. Boleslav 35, kapitola 150, 155, 159; hejtman kraj. 177; viz z Cimburka. Bolešín ves u Bystřice 554. de Bopardia Bavarus Henricus (1357) 77. Bor ves 257, u Doubravnika 553, u Pernštejna 315. Bor les u Jestbořic 105, 542. Bor rybník 436. z Boru Linhart 544, 545; Matěj na Žirotkách 559. Borač ves u Doubravníka 553. Borek les u Pardubic 453. Bořek viz z Miletínka. z Bořic viz Chudobín. Bořita viz z Bystřice. z Bořitova Anna 138, 139; viz Nosek. z Borotína Barbora 350. Borovec ves u Bystřice 554. Borovnice 312, 313, ves u Nov. Města 552. Borovnický stav u Poličky 312. z Bošovic viz z Polanky. Bourbonský vévoda 77. Bozkovice 328, 329; z Bozkovic, Bozkovci 294; Albrecht 183, 215, 226, 237, 245, 345, 416, 428, 462, na Letovicích 277, 279, 328, 485 ; Benedikt 416, Beneš 100, 103, 104, 346, 415, 420, 559, z Černé Hory 328, 440, 471-473, 486, na Č. H. 558, 559, Černohorský 536, podkomoří markr. Mor. 116; Dobeš 8-10, 344, 346, 415, 428, 472, 558, z Cer. Hory 294, 328, hejtman na Špilberce 187; Eliška 197, 209; Jaroslav 259, 294, ko- morník Olom. 251; Ješek Svo- janovský na Roudnici 311; Jindřich 192, z Č. Hory 440, z Jičína 194, z Nových Hradů 116; Ladslav 294, 295, 345, 428, 430, 462, 479, z Č. Hory na Třebové 41, 42, 328, 400, 469, 471, 472, 494, nej. komor. Mor. 25, 485, 524, 551, 552; Oldřich 215, 225, 226, 230, 73*
Strana 580
580 237, 241, 252, 416, 418, 429, | 165, na Trnávce 365; Václav 164, 183, 194, 548, nej. komor. | Olom. 215, 222, 225, 226, 231, | 232, 234, 235, 237, 240, 245- 252; Vaněk 90, 104, z Le- tovic 116, hejt. Morav. 100, nejv. kom. Brn. 155. | z Božetína Zachař, úředník mince, v K. Hoře 1, 2, 4, 26. | de Brananticz Elblinus et Polka: ; Brodsky Václav v Olomouci 63.: : dicti de Stitini 84. z Brance viz Pangrac. z Brandýsa viz z Postupic. z Bránek Kliment 371, 379. Braniborský markrabí 86, Jošt 92. Braništka les 336. Bratrušín ves u Bystřice na Mo- | ravě 195, 554. Břeh město ve Slezsku 188. Břehov ves u Hluboké 404. Břehy ves 368, 369. Břest u Bečvy 284. Březan Václav, historik 358. Březenice ves u Chocně 517. Březhrad ves kl. Opatovského 160. z Březí Eliška 412; Ondřej 123. Březnický, z Březníka viz Ma- tějek, z Náchoda. Březohlávek Pavel z Prostějova 63. z Břežan Jan 103, 104. Brikcí z Libanic 368, 369. Brikcí bratr faráře v Meziříčí 90. z Břiestu Mikuláš 106, z Břístu, kanovník v Olomouci 128. Brkov Mat. na Makošinách 368. z Brníčka viz Tunkl. Brno, kapitula sv. Petra 16, 31-34, 45, 49, 50, 104, 105, 228, 272, 289, 462, 463, 517, 535, 536, 548, 552, 556, 557; klášter sv. Jana 228, 257; Králové 104, 302; křižovnický 254; sv. Tůmy 104, 399; — cla 115, 116, 167, 168; cuda 2, 4, 73; desky zemské chovány 463; radnice 104, 497, 502; sněmy 192, 198, 214, 215, 217, 226, 237, 244, 265, 268, 302, 315, 344, 364, 428; — Brněnští, Brňané 27, právo Brněnské 12-14, 526, půtky: se šlechtou 123, 124. Brocho dietus de Czelczicz 83. Brocno viz z VeleZic. Brod Uhersky viz Plangnar. Brodek ves 88, 587, u Bečvy. 284. -Brozany ves u Pardubic 369. 'z Brtku viz Geple. P Brtnice viz z Wald&teina. ;Brtoví ves u Bystfice 554. Brumov místo 182. Brumovice 551. Brumsayf ves u Sovince 419. Brunařov ves u Sovince 419. Buben Jakub z Kroměříže 388. Bubla Jan v Prostějově 480. Bublák poddaný z Evaně 251. |Buchlov hrad 218, zastaven 221; viz z Kunstatu. z Buchlovic viz z Domamyslic. Buchlovský věřitel 191. z Buchova viz z Bochova. Buchvaluov ves 440. Bučov místo, Búzov? 333. Budal Mikuláš, měšťan v Jihlavě | S manž. Kateřinou 132, 133. Budějovice České, smlouvy 8, 430. Budín, poselstvo z pánův českých (1492) 421. Budislav viz z Rakodav. Budišov místo 434; z B. Budiš 90. z Budkova viz Čelud. Budkovany ves pustá 429. Buk tvrziště a ves 519; viz Sýkora. z Bukovice Ondřej 133. Bukovina, grunty 197, ves 369, 402. z Bukuovky Ctibor na Roudnici 434, 435. Bul z Pořitova Filip 198. Bulgaři v Uhřích 38. Bušek z Hodkova Jan, úředník na Kunětické Hoře a na Par- dubicich 441, 459, 517; viz z Náramče. z B. Rejstřík jmen osobních a místních. z Büzova viz z Kunstatu. Byňov prodán 350, 421, Bymov 379. k Bysovce Jindřich ve Křtětíně 313. | Bystřice na Moravě 215, 323, | 513; u Pernsteina 91, 92, | 3887; ves u Banova 226, tvrz | a ves 349, 350, 417, 437, prodána 320, 321; — mě- | stečko 193, 254, 312, 313, 346, svobody 195, 266, 477- 479, 553, 554; — z B. Ba- reš 79; Beneš Bystřický ze Studnic 403; Jan 404, Bořita 177, 191, 218, 346, ze Stud- nic 466, 486; Jindřich, nejv. písař Morav. 170; Mikuláš z Ojnic a z Milonic 117, z Kroměříže 149; Vaněk purkr. Pernsteinsky 134 ; viz Kedruta, z Landiteina. z Bystřice Jan kněz 133, 134. Byšovec ves u Pernšteina 315, 554; z B. Adam 293, 518; Jiřík 198, Jiříček 207. Byteš Velká .252. Bythom ve Slezsku, klášter 16. Bzenec 164, 235, 236, prodán 262, pleban 91. € i Ch. Caislgrunt rybníček u Kurdějova 310. Carda Václav 143. Cedvicer z Cedvic Oldřich 29, 30. z Cetně viz Procek. ze Chab Matěj 191. Charvát z Ostrova Jan, úředník mince v Kutné Hoře 1, '2, 4. Charváty ves 424. Chebátí 28-30, 61, 62. Chlapek Pavel v Hor. Oujezdé 306. Chlevské ves u Doubravníka 553, prodána 496, Dolní 293; z Ch. Alexander 433, 506, ze Skalice 387; Sigmund 129; Vojek 93; viz Staníček. ‚Chlostovsky, Chlestovský rybnik v Moravě 554, 559.
580 237, 241, 252, 416, 418, 429, | 165, na Trnávce 365; Václav 164, 183, 194, 548, nej. komor. | Olom. 215, 222, 225, 226, 231, | 232, 234, 235, 237, 240, 245- 252; Vaněk 90, 104, z Le- tovic 116, hejt. Morav. 100, nejv. kom. Brn. 155. | z Božetína Zachař, úředník mince, v K. Hoře 1, 2, 4, 26. | de Brananticz Elblinus et Polka: ; Brodsky Václav v Olomouci 63.: : dicti de Stitini 84. z Brance viz Pangrac. z Brandýsa viz z Postupic. z Bránek Kliment 371, 379. Braniborský markrabí 86, Jošt 92. Braništka les 336. Bratrušín ves u Bystřice na Mo- | ravě 195, 554. Břeh město ve Slezsku 188. Břehov ves u Hluboké 404. Břehy ves 368, 369. Břest u Bečvy 284. Březan Václav, historik 358. Březenice ves u Chocně 517. Březhrad ves kl. Opatovského 160. z Březí Eliška 412; Ondřej 123. Březnický, z Březníka viz Ma- tějek, z Náchoda. Březohlávek Pavel z Prostějova 63. z Břežan Jan 103, 104. Brikcí z Libanic 368, 369. Brikcí bratr faráře v Meziříčí 90. z Břiestu Mikuláš 106, z Břístu, kanovník v Olomouci 128. Brkov Mat. na Makošinách 368. z Brníčka viz Tunkl. Brno, kapitula sv. Petra 16, 31-34, 45, 49, 50, 104, 105, 228, 272, 289, 462, 463, 517, 535, 536, 548, 552, 556, 557; klášter sv. Jana 228, 257; Králové 104, 302; křižovnický 254; sv. Tůmy 104, 399; — cla 115, 116, 167, 168; cuda 2, 4, 73; desky zemské chovány 463; radnice 104, 497, 502; sněmy 192, 198, 214, 215, 217, 226, 237, 244, 265, 268, 302, 315, 344, 364, 428; — Brněnští, Brňané 27, právo Brněnské 12-14, 526, půtky: se šlechtou 123, 124. Brocho dietus de Czelczicz 83. Brocno viz z VeleZic. Brod Uhersky viz Plangnar. Brodek ves 88, 587, u Bečvy. 284. -Brozany ves u Pardubic 369. 'z Brtku viz Geple. P Brtnice viz z Wald&teina. ;Brtoví ves u Bystfice 554. Brumov místo 182. Brumovice 551. Brumsayf ves u Sovince 419. Brunařov ves u Sovince 419. Buben Jakub z Kroměříže 388. Bubla Jan v Prostějově 480. Bublák poddaný z Evaně 251. |Buchlov hrad 218, zastaven 221; viz z Kunstatu. z Buchlovic viz z Domamyslic. Buchlovský věřitel 191. z Buchova viz z Bochova. Buchvaluov ves 440. Bučov místo, Búzov? 333. Budal Mikuláš, měšťan v Jihlavě | S manž. Kateřinou 132, 133. Budějovice České, smlouvy 8, 430. Budín, poselstvo z pánův českých (1492) 421. Budislav viz z Rakodav. Budišov místo 434; z B. Budiš 90. z Budkova viz Čelud. Budkovany ves pustá 429. Buk tvrziště a ves 519; viz Sýkora. z Bukovice Ondřej 133. Bukovina, grunty 197, ves 369, 402. z Bukuovky Ctibor na Roudnici 434, 435. Bul z Pořitova Filip 198. Bulgaři v Uhřích 38. Bušek z Hodkova Jan, úředník na Kunětické Hoře a na Par- dubicich 441, 459, 517; viz z Náramče. z B. Rejstřík jmen osobních a místních. z Büzova viz z Kunstatu. Byňov prodán 350, 421, Bymov 379. k Bysovce Jindřich ve Křtětíně 313. | Bystřice na Moravě 215, 323, | 513; u Pernsteina 91, 92, | 3887; ves u Banova 226, tvrz | a ves 349, 350, 417, 437, prodána 320, 321; — mě- | stečko 193, 254, 312, 313, 346, svobody 195, 266, 477- 479, 553, 554; — z B. Ba- reš 79; Beneš Bystřický ze Studnic 403; Jan 404, Bořita 177, 191, 218, 346, ze Stud- nic 466, 486; Jindřich, nejv. písař Morav. 170; Mikuláš z Ojnic a z Milonic 117, z Kroměříže 149; Vaněk purkr. Pernsteinsky 134 ; viz Kedruta, z Landiteina. z Bystřice Jan kněz 133, 134. Byšovec ves u Pernšteina 315, 554; z B. Adam 293, 518; Jiřík 198, Jiříček 207. Byteš Velká .252. Bythom ve Slezsku, klášter 16. Bzenec 164, 235, 236, prodán 262, pleban 91. € i Ch. Caislgrunt rybníček u Kurdějova 310. Carda Václav 143. Cedvicer z Cedvic Oldřich 29, 30. z Cetně viz Procek. ze Chab Matěj 191. Charvát z Ostrova Jan, úředník mince v Kutné Hoře 1, '2, 4. Charváty ves 424. Chebátí 28-30, 61, 62. Chlapek Pavel v Hor. Oujezdé 306. Chlevské ves u Doubravníka 553, prodána 496, Dolní 293; z Ch. Alexander 433, 506, ze Skalice 387; Sigmund 129; Vojek 93; viz Staníček. ‚Chlostovsky, Chlestovský rybnik v Moravě 554, 559.
Strana 581
Chlum ves kl. Třebíckého 415, u Bystřice 554; z Ch. viz Mirek. Chlumec hrad 150. z Chlumku viz Strauch. z Chlumu a z Košumberka Al- brecht 402; Anežka 472, na Rychmburce 401-403; Jan 143, 182; Michal 519, 520, 522; Slavata 72, 508, 519, na Nov. Hradě 26. Chmelic Sigmund, purkrabí hradu Praž. (1498) 532. Chmelinec, louka u Prostějova 245. Chmelnice, louky u Kunětické Hory 435. Choceň městečko 517. Chochol hora 227. Chodovsky mlyn zapsán 74. z Chojčína a z Jinošova Tomáš 349, srv. z Kojčína. Cholina místo 156. z Choltic 132; Jindfich 170; Matéj 198; viz Kanická. Choteé ves 368, 369. z Chotěčic Pavlík 102. z Chotěvic viz Naxera. Chrastnice ves kl. Opatovského 160. z Chrástu viz Otec. Chréice ves 495. Chrenovice ves 164. Chrepice ves na Moravé 25, 523, 524, Křepice 87. Chfeptov, Kfeptov ves u Doubrav- nika 256, 553. Chropyně ves u Bečvy 251, 263, 284, 426, lesy 318, 319, Cropina 84. Chroustov ves kl. Opatovského 159, 203, 511. Chrudöchromy ves a dvür 477; z Ch. a z Přeckova Machna 220; viz z Bizhradce, Blahut. Chrudim 368, kraj 40, 193, 405, bez hejtmana (1514) 54; viz z Kunčího. Chrúst Jan z Prostějova 259. Chudobín z Bořic Jan 127; Mi- kuláš 140, z Krakovce 153. Chudobín ves u Bystřice 429, 554. Rejstřík jmen osobních a místních. Chvalkovice 251, 252; viz Maj- nuš. Chyba z Kovačova Jan 120. Chylčie ves prodána 371. z Cihovic viz z Čihovic. Cimburk zámek zapsán Vilémovi z Pernšteina (1480) 213, 214; z C. a z Tovačova Adam 252, 350-352, 426, 469, 470, 494, 508, 535, 538; Anežka 273; Anna 96; Bernard 86, 152; Ctibor st. (od r. 1355) 75, 77-86, 96, 97, 136, dictus Kaczicze 82; Ctibor ml. (od r. 1464) 11, 208, 209, 217, 220, 221, 226, 229, 241, 257, 273, 339, 350, 517, 548, na Pferové 285, hofrychtéf mark. Morav. (1464) 156-158, 219, komor. krále Čes. (1470) 170, kancléř (1471) 175, 177-179, 190, 191, 194, 201, 208- 210, hejt. mark. Mor. (1470) 6, 9, 170-173, 175, 177-179, 190, 191, 194, 201, 208-210, 215, 218, 222, 225, 226, 229-232, 234, 237, 240-252, 256, 260-263, 275, 279, 282, 283, 285, 286, 290, 291, 304, 314, 317, 318, 325, 327, 335, 337, 338, 344-346, 350-352, 354, 363-365, 370, 371, 379, 388-390, 396, 409, 410, 416- 421, 425-430, 437, 438, 444- 446, 462, 463, 469, písaři jeho 18, vdává neteř 273, kniha Tova- čovská 239; Jan z Tovačova 96, 97, 100, 126, 140, 144, 146, 152, 189, 198, 263, 325, | 338, 470, hejt. mark. Mor. 116, 134-186, 170; Jan z Ji-! čína 146, 149, 177, 226; Ja- | roslav 81, 85, Jaroš Tovačov- ský 84, 86, 158, 161, 168, 171, 210, 470, na Boleslavi 190, 198, hejt. kraje Bolesl. 177, nej. komor. kr. Ces. 228 ; Kunka 218, 230, 238, z Ji- čína 241; Vojtěch 84, 85; viz z Bozkovic, z Pernšteina. Cinnburk viz Berka. Claudus Nicolaus dominus 200. z Corštýna Jan 100. 581 Coušvic posel 19. z Crhenic Bernart 143. Crhov tvrz a ves 311, 315, u Bystřice 554; viz Děvečka. Crkaň ves biskupa Olom. 105, 542. de Cropina, Chropyně 84. Cukmantl městečko 177. Culhra viz Sskura. z Czugnrayth Jan ml. 480. Czyp ves 173. È. Čabelický pan 383, 384. Čadík poddaný z Tišňova 27. Čajecká pole kláštera Tišn. 438. Čankovice ves 368, 369. Câslav z Hrádku a z Mikulovic Jan 133. Čáslav město 97, 98. Čáslavice ves 524. Částkov místo 359. z Častolovic Půta 95-98, 101- 103, 121, 130, 159, 202, 374, 375. Čech z Hrádku Václav 418, 429, 462, na Dřínovém 444, 446, menší komorník Olom. 388. Čech ves u Prostějova 307. Čechovice viz Čihovice. Čechtín ves 416; z Č. Jan 162; Jindřich 162, 412, na Hrub- čicích 334, 336 ; Kateřina 415; Mikeš 162; Píšek 162. Čechůvky ves 419. Čechy, poměr k císaři (1490) 9; jednání s papežem (1493) 17; správci zem. (1494) 19; špatný řád v zemi (1497) 24; nevole šlechty s Moravskou (1517, 1518) 68-71. Čechy místo 323. Čeč z Nemyčevsi Václav, maršálek . dvoru král. (1491) 404. z Čečelic a z Tečeněvsi Jan 131. z Čehovic viz z Čihovic. Čejč místo 427. z Cejkovic viz Protivec. Čekyně 523; z Č. viz Mukař. Čelák Václav v Přerově 284. Čelčice ves u Prostějova 131, 132, 419, prodána 352; z Č.
Chlum ves kl. Třebíckého 415, u Bystřice 554; z Ch. viz Mirek. Chlumec hrad 150. z Chlumku viz Strauch. z Chlumu a z Košumberka Al- brecht 402; Anežka 472, na Rychmburce 401-403; Jan 143, 182; Michal 519, 520, 522; Slavata 72, 508, 519, na Nov. Hradě 26. Chmelic Sigmund, purkrabí hradu Praž. (1498) 532. Chmelinec, louka u Prostějova 245. Chmelnice, louky u Kunětické Hory 435. Choceň městečko 517. Chochol hora 227. Chodovsky mlyn zapsán 74. z Chojčína a z Jinošova Tomáš 349, srv. z Kojčína. Cholina místo 156. z Choltic 132; Jindfich 170; Matéj 198; viz Kanická. Choteé ves 368, 369. z Chotěčic Pavlík 102. z Chotěvic viz Naxera. Chrastnice ves kl. Opatovského 160. z Chrástu viz Otec. Chréice ves 495. Chrenovice ves 164. Chrepice ves na Moravé 25, 523, 524, Křepice 87. Chfeptov, Kfeptov ves u Doubrav- nika 256, 553. Chropyně ves u Bečvy 251, 263, 284, 426, lesy 318, 319, Cropina 84. Chroustov ves kl. Opatovského 159, 203, 511. Chrudöchromy ves a dvür 477; z Ch. a z Přeckova Machna 220; viz z Bizhradce, Blahut. Chrudim 368, kraj 40, 193, 405, bez hejtmana (1514) 54; viz z Kunčího. Chrúst Jan z Prostějova 259. Chudobín z Bořic Jan 127; Mi- kuláš 140, z Krakovce 153. Chudobín ves u Bystřice 429, 554. Rejstřík jmen osobních a místních. Chvalkovice 251, 252; viz Maj- nuš. Chyba z Kovačova Jan 120. Chylčie ves prodána 371. z Cihovic viz z Čihovic. Cimburk zámek zapsán Vilémovi z Pernšteina (1480) 213, 214; z C. a z Tovačova Adam 252, 350-352, 426, 469, 470, 494, 508, 535, 538; Anežka 273; Anna 96; Bernard 86, 152; Ctibor st. (od r. 1355) 75, 77-86, 96, 97, 136, dictus Kaczicze 82; Ctibor ml. (od r. 1464) 11, 208, 209, 217, 220, 221, 226, 229, 241, 257, 273, 339, 350, 517, 548, na Pferové 285, hofrychtéf mark. Morav. (1464) 156-158, 219, komor. krále Čes. (1470) 170, kancléř (1471) 175, 177-179, 190, 191, 194, 201, 208- 210, hejt. mark. Mor. (1470) 6, 9, 170-173, 175, 177-179, 190, 191, 194, 201, 208-210, 215, 218, 222, 225, 226, 229-232, 234, 237, 240-252, 256, 260-263, 275, 279, 282, 283, 285, 286, 290, 291, 304, 314, 317, 318, 325, 327, 335, 337, 338, 344-346, 350-352, 354, 363-365, 370, 371, 379, 388-390, 396, 409, 410, 416- 421, 425-430, 437, 438, 444- 446, 462, 463, 469, písaři jeho 18, vdává neteř 273, kniha Tova- čovská 239; Jan z Tovačova 96, 97, 100, 126, 140, 144, 146, 152, 189, 198, 263, 325, | 338, 470, hejt. mark. Mor. 116, 134-186, 170; Jan z Ji-! čína 146, 149, 177, 226; Ja- | roslav 81, 85, Jaroš Tovačov- ský 84, 86, 158, 161, 168, 171, 210, 470, na Boleslavi 190, 198, hejt. kraje Bolesl. 177, nej. komor. kr. Ces. 228 ; Kunka 218, 230, 238, z Ji- čína 241; Vojtěch 84, 85; viz z Bozkovic, z Pernšteina. Cinnburk viz Berka. Claudus Nicolaus dominus 200. z Corštýna Jan 100. 581 Coušvic posel 19. z Crhenic Bernart 143. Crhov tvrz a ves 311, 315, u Bystřice 554; viz Děvečka. Crkaň ves biskupa Olom. 105, 542. de Cropina, Chropyně 84. Cukmantl městečko 177. Culhra viz Sskura. z Czugnrayth Jan ml. 480. Czyp ves 173. È. Čabelický pan 383, 384. Čadík poddaný z Tišňova 27. Čajecká pole kláštera Tišn. 438. Čankovice ves 368, 369. Câslav z Hrádku a z Mikulovic Jan 133. Čáslav město 97, 98. Čáslavice ves 524. Částkov místo 359. z Častolovic Půta 95-98, 101- 103, 121, 130, 159, 202, 374, 375. Čech z Hrádku Václav 418, 429, 462, na Dřínovém 444, 446, menší komorník Olom. 388. Čech ves u Prostějova 307. Čechovice viz Čihovice. Čechtín ves 416; z Č. Jan 162; Jindřich 162, 412, na Hrub- čicích 334, 336 ; Kateřina 415; Mikeš 162; Píšek 162. Čechůvky ves 419. Čechy, poměr k císaři (1490) 9; jednání s papežem (1493) 17; správci zem. (1494) 19; špatný řád v zemi (1497) 24; nevole šlechty s Moravskou (1517, 1518) 68-71. Čechy místo 323. Čeč z Nemyčevsi Václav, maršálek . dvoru král. (1491) 404. z Čečelic a z Tečeněvsi Jan 131. z Čehovic viz z Čihovic. Čejč místo 427. z Cejkovic viz Protivec. Čekyně 523; z Č. viz Mukař. Čelák Václav v Přerově 284. Čelčice ves u Prostějova 131, 132, 419, prodána 352; z Č.
Strana 582
582 Barbora, Dorota, Eliška, Lud- mila 131; Brocho 83. Čelecké hranice 280. Čelechovice dvůr a ves u Plum- lova 424, 541, zapsány 74; z Č. viz Nosek, z Pulic. Čelud z Palovic a z Budkova Jan 336. Čepí ves u Doubravníka 485, 519, 525, 553. Čeple z Belku Václav 462, z Brtku na Bartošovicích 485. Černá, ves u Pardubic 404, 405, 453, 472, prodána 401, 402. Černá Hora u Medvědic 257, u Doubravnika 553, 559; z Č. H. viz z Bozkovic. Černčický hejtman kraje Hrade- _ ckeho (1514) 58. Černé jezero u Evaně 243. Černíkovice ves k Cimburku 214. Černohorský viz z Bozkovic. Černvír ves u Pernšteina 257, 315, 553. Černý z Prosetína a ze Čtyř Dvo- rův Jan 296. Černý les (u Třebíče) 93. z Čertoraj Jan 140, z Čertoryje 139, z Dědkovic 352, z Dít- kovic 154, na Dědkovicích 2075 Petr 131, 140, 352; Sigmund 352. Čertová z Hradce 368; srovnej Črt. Čihovice, Čechovice ves u Pro- | stöjova 74, 75, 216, 345,' 417, 424, prodána 320, 350, 351, spor o blata 216, 266, 280, 295, 302; z Č. a z Dub- čan Bareš, sudí práva menšího : Olom. 131, z Cehovic 115, z! Cihovic 127. l Čímiř ves 414. i Čipík ze Lhoty Mikuláš 230. | Clunek ves 83. Črnín z Vysoké Jan 103. i Črnotín ves k Helfenšteinu 165, 191, 211. Črt Skalický Jan, měšťan Králové- hradecký 192; srovnej Čertová. Črtovec viz Lhota. Čtyry Dvory ves u Bystřice 239 554; z č. D. viz Černý. 1 Čubrda Martin z Hrubčic 251. Čučice ves 497, 500, 505. D. Dalečín ves u Bystřice 86, 554. Dalibor z Evaně 80. z Daličic abatyše 105. Damborské zboží 539. Damlík poddaný v Přerově 283. Dancovice u Kojetína 469. Daniel mistr 284, z kapitoly Olo- moucké 310, 420 ; mlynář u Lo- bodie 543; poddany z Hrub- tic 216, 249. Dankovice ves u Nov. Masta 552. Da&ice 381, 384; viz z Barchova. David Zid z Evanéie 367. z Deblína viz z Drahotüs. Děčín viz z Wartenberka. | Dědkovice 352, 353; z D. Pro- kop 115; vizz Čertoraj, Rýsek. Delfin viz Haugwic. |Děvečka z Hernšteina Jan 198, 313, z Heršteina 311, 315, 407, 460, 461, 478, na Crhově '209, 255, 293, 296. Dóvin viz z Wartenberka. Diethochov ves 193, Ditochov 195, Ditohov u Bystřice 554, Dě- tochov 478. Dietl v Přerově 283, konšel 284. Dietra z Bohušic 163. Dievůček z Poéepie a z Lúky Václav 336. Dítě ze Mštěnic Jan 101. z Dítkovic viz z Certoryj. Divišov ves u Bystřice 554. Dlouhá Ves 462, 519; Dlouho- veský Jindřich 369; z D. V. viz z Ludanic, z Opatovic. Dlouhý, Ves u Nov. Města 552. Dlouhý rybníček u Hluboké 348. Dluhonice ves u řeky Bečvy 84, 144, 206, 284, 310. z Dlužína Anna, z Lužína 129; viz Lhotka. Dobelický Zich 411. Dobeš od Hory 411. z Dobřan Martin arcipřiest 106, v Olomouci 128. z Dobrčic a z Přestavlk Ctibor 323; Vítek z Řiekovic 239. Rejstřík jmen osobních a místních. z Dobřenic Jan starší a Jan mladší 214, Dobřenský, Do- břanský 60; Kunát 8, 9, Ku- natha 385. z Dobré Vody Jan 126, 127, 140; Slavek 139; viz Selicky. Dobřínov ves 519. Dobrochov ves 430. z Dohalie viz Tluksa. Dokovany ves 301, 300, 497, 500, 505. Dolany ves 368, 369, 386; z D. viz Drha. z Domamyslic a z Buchlovic Jin- dřich 318; Mikoláš 110; Pro- kop 139, 280, z Dřínového 154. Domanec člověk v Přerově 283. Domanín ves u Bystřice 554. Domanínek ves u Bystfice 554. Domażelice 323; z D. viz Stern. Domažlické předměstí, kostel Ma- tky boží 313. Dominik probošt v Luze 109; kučz Třebícký 120. Donik ze Zdanic Melchior 381. z Donína Margeta abatyše Krá- lové kl. v St. Brně 302; viz Hlaváč. Dorota panna 201. z Dorotic Řehoř, úředník mince v Kut. Hoře 26. Dos pan 179. z Doubravice Hynek 227, 229, 245, 344, 428, z Osového 252, na O. 292; Jimram 215, 226, 231, 245, na Templ&teiné 255; Jindfich 192, 208, na Templ- šteině 3; Jiřík 227; Sigmund 176, 226, 227, 231, 245, 416, 418, 428, 429, 462, na Hru- tovicích 434, 442, 443, 469, z Osoveho 208, 311, 313, 365, na 0. 293, 349, 361, Osovský 6, 327, 408, 505, 506, na Hrutovicích 460; Smil z Oso- vého 142, 148, 149; Václav 127, 227, na Os. 349, 407; viz ze Sovince, ze Strážnice. Doubravice ves kl. Opatovského 324. Doubravka z Osového Zbeněk 100. Doubravník městečko u Pern- šteina 316, kl. jeptišek 78,
582 Barbora, Dorota, Eliška, Lud- mila 131; Brocho 83. Čelecké hranice 280. Čelechovice dvůr a ves u Plum- lova 424, 541, zapsány 74; z Č. viz Nosek, z Pulic. Čelud z Palovic a z Budkova Jan 336. Čepí ves u Doubravníka 485, 519, 525, 553. Čeple z Belku Václav 462, z Brtku na Bartošovicích 485. Černá, ves u Pardubic 404, 405, 453, 472, prodána 401, 402. Černá Hora u Medvědic 257, u Doubravnika 553, 559; z Č. H. viz z Bozkovic. Černčický hejtman kraje Hrade- _ ckeho (1514) 58. Černé jezero u Evaně 243. Černíkovice ves k Cimburku 214. Černohorský viz z Bozkovic. Černvír ves u Pernšteina 257, 315, 553. Černý z Prosetína a ze Čtyř Dvo- rův Jan 296. Černý les (u Třebíče) 93. z Čertoraj Jan 140, z Čertoryje 139, z Dědkovic 352, z Dít- kovic 154, na Dědkovicích 2075 Petr 131, 140, 352; Sigmund 352. Čertová z Hradce 368; srovnej Črt. Čihovice, Čechovice ves u Pro- | stöjova 74, 75, 216, 345,' 417, 424, prodána 320, 350, 351, spor o blata 216, 266, 280, 295, 302; z Č. a z Dub- čan Bareš, sudí práva menšího : Olom. 131, z Cehovic 115, z! Cihovic 127. l Čímiř ves 414. i Čipík ze Lhoty Mikuláš 230. | Clunek ves 83. Črnín z Vysoké Jan 103. i Črnotín ves k Helfenšteinu 165, 191, 211. Črt Skalický Jan, měšťan Králové- hradecký 192; srovnej Čertová. Črtovec viz Lhota. Čtyry Dvory ves u Bystřice 239 554; z č. D. viz Černý. 1 Čubrda Martin z Hrubčic 251. Čučice ves 497, 500, 505. D. Dalečín ves u Bystřice 86, 554. Dalibor z Evaně 80. z Daličic abatyše 105. Damborské zboží 539. Damlík poddaný v Přerově 283. Dancovice u Kojetína 469. Daniel mistr 284, z kapitoly Olo- moucké 310, 420 ; mlynář u Lo- bodie 543; poddany z Hrub- tic 216, 249. Dankovice ves u Nov. Masta 552. Da&ice 381, 384; viz z Barchova. David Zid z Evanéie 367. z Deblína viz z Drahotüs. Děčín viz z Wartenberka. | Dědkovice 352, 353; z D. Pro- kop 115; vizz Čertoraj, Rýsek. Delfin viz Haugwic. |Děvečka z Hernšteina Jan 198, 313, z Heršteina 311, 315, 407, 460, 461, 478, na Crhově '209, 255, 293, 296. Dóvin viz z Wartenberka. Diethochov ves 193, Ditochov 195, Ditohov u Bystřice 554, Dě- tochov 478. Dietl v Přerově 283, konšel 284. Dietra z Bohušic 163. Dievůček z Poéepie a z Lúky Václav 336. Dítě ze Mštěnic Jan 101. z Dítkovic viz z Certoryj. Divišov ves u Bystřice 554. Dlouhá Ves 462, 519; Dlouho- veský Jindřich 369; z D. V. viz z Ludanic, z Opatovic. Dlouhý, Ves u Nov. Města 552. Dlouhý rybníček u Hluboké 348. Dluhonice ves u řeky Bečvy 84, 144, 206, 284, 310. z Dlužína Anna, z Lužína 129; viz Lhotka. Dobelický Zich 411. Dobeš od Hory 411. z Dobřan Martin arcipřiest 106, v Olomouci 128. z Dobrčic a z Přestavlk Ctibor 323; Vítek z Řiekovic 239. Rejstřík jmen osobních a místních. z Dobřenic Jan starší a Jan mladší 214, Dobřenský, Do- břanský 60; Kunát 8, 9, Ku- natha 385. z Dobré Vody Jan 126, 127, 140; Slavek 139; viz Selicky. Dobřínov ves 519. Dobrochov ves 430. z Dohalie viz Tluksa. Dokovany ves 301, 300, 497, 500, 505. Dolany ves 368, 369, 386; z D. viz Drha. z Domamyslic a z Buchlovic Jin- dřich 318; Mikoláš 110; Pro- kop 139, 280, z Dřínového 154. Domanec člověk v Přerově 283. Domanín ves u Bystřice 554. Domanínek ves u Bystfice 554. Domażelice 323; z D. viz Stern. Domažlické předměstí, kostel Ma- tky boží 313. Dominik probošt v Luze 109; kučz Třebícký 120. Donik ze Zdanic Melchior 381. z Donína Margeta abatyše Krá- lové kl. v St. Brně 302; viz Hlaváč. Dorota panna 201. z Dorotic Řehoř, úředník mince v Kut. Hoře 26. Dos pan 179. z Doubravice Hynek 227, 229, 245, 344, 428, z Osového 252, na O. 292; Jimram 215, 226, 231, 245, na Templ&teiné 255; Jindfich 192, 208, na Templ- šteině 3; Jiřík 227; Sigmund 176, 226, 227, 231, 245, 416, 418, 428, 429, 462, na Hru- tovicích 434, 442, 443, 469, z Osoveho 208, 311, 313, 365, na 0. 293, 349, 361, Osovský 6, 327, 408, 505, 506, na Hrutovicích 460; Smil z Oso- vého 142, 148, 149; Václav 127, 227, na Os. 349, 407; viz ze Sovince, ze Strážnice. Doubravice ves kl. Opatovského 324. Doubravka z Osového Zbeněk 100. Doubravník městečko u Pern- šteina 316, kl. jeptišek 78,
Strana 583
sv. Kříže 81, výsady 256, 553; z D. viz Fiňásek. z Doubravy Karel panoše v Praze a syn jeho Jan 28, 29. Doudleby ves nad Orlicí 517. z Doudleb Vilém purkrabí na Krumlově 265. Doupovec Beneš z Valče 85; Jan 545; Mikuláš z Doupova 207. Drahan ves 164; srv. Drahü&. z Drahanovic viz z Pénitína. Drahonin ves 129, 130, 253, u Litavy 434. z Drahonovic Martin 78. Drahotin ves u Doubravnika 553. Drahotúch les u Hranic 329, 330. z Drahotúš a z Deblína Jan 116. Drahotúš, Drahotouš hrad, mě- stečko a panství 119, 120, 417, prodáno 194, 195. Drahúš hrad a městečko, Dra- hany? 74. z Dranovic viz z Pěničína. Drava řeka, ležení vojenské (1480) 214. z Dražejovic Jeronym 124; viz Mirek. Dražkovice ves u Pardubic 404, 405, 453. Dražovice ves 251; kuláš 134. z Dřevenice Anna 159; Havel 159, 203, 375. Dřevice ves 245. Dřevohostice město 177, 178, 305; z D. Matoušek 549; viz Stos, z Žerotína. Drha z Dolan a z Kněžic Jan 114. Dříč, grunty 197. z Dřínového Adam 108; Jakub 98, 108, 113; Jan 108; Petr 108; viz z Domamyslic. z Dřínovic Bedřich na Rajci 328; srovnej z Drnovic. Dříteč ves 368, 369. z Drnovic Bedřich 418, 429; Bohuše na Rajci 559; srovnej z Dfínovic. Drozdice ves 186, 431-433, 444. Drozdovice ves u Prostéjova 74, 75, 110, 424, 488, 489. Druksess Martin 179. Držovice ves 229, 332, 333, 418, z D. Mi- Rejstřík jmen osobních a místních. dvůr prodán 303, 304; z D.' Kuna 303, 304, 339, 340; Mandalena 303, 304. Dubany u Olomouce 141. z Dubčan Zbyněk 80; viz z Či-. hovic, Nedvídek. Dubé, de Duba Czerho 76; Jan 234, 344, 345, 416, Berka 230, 418, 429, 457, 479, 518, 526, z Lipého 437, 462, na, Šternberce 325, 469, 487, Dubský 340, 341; purkr. Karlštein. 134; Jifik ! na Wizmburce 103; Lidmila 234; Mikuláš Berka 134, 161, : 169. Dubeëno ves kl. Opatovského 159, 208, 511. Dubenec ves u Hluboké 404. Dubňany ves blíž Jarohnévie 6, 327, 417, 506. Dubno tvrz 515. z 469. z Dulibenky viz Karas. Dunava rybník ke Špilberku 187, 440, 558, Dýmava 559. Dunkovice 273. Durrar na Šifeldě 179. Dušina místo 430, 431. ze Dvorce Oldřich, purkrabí na Velišíně 265. Dvorce ves pustá 429. Dvořiště ves u Bystřice na Mor. 195, 203, 554; ves kl. Opa- tovského 159. Dyákovice 498, 505, prodány 327, 328. Dým věřitel 191. E. Ebenglaych krejčí v Přerově 283. z Eberštorfu Vít 179. z Ebrharce Jan 415. Ebro, Hebro z Kralic 73. Edelštein hrad zbořený 177. Edenburk viz Šoproň. Egenburk v Rakousích 99. z Egkerezavu Jifík 179, von Egkarczaw Jórg ve Vídni 452. Einzigar 271; Michal z Eyczingu a z Hrádku 548; Sigmund J indfich i : Dubroéuov ves pustá u Kojetína 583 Eyncingar 179; Štěpán Enzin- gar 252, z Eyczingu 548. :Elblinus viz de Brananticz. : Eliáš kněz Bratrský 36. Elpognar Hanuš měšťan v Chebu 42. Erlhapová na Štermberce 234. Esmbek Jan, kanovník Olomoucký 242. „Evaň ves 19, 85, 153, 173, 241-243, 247, 248, 250, 251, 469, 495, 508, ku kl. Vilé- movskému 494, prodéna 41; z E. Ales 83, 85; Jan a Zbynka 83; viz Evany, Krups. z Evance viz z Jemničky. | Evančice město 104, 367, 497- | 501, 505, zapsáno 196, 269, 270, 301, 306, právo podaci 281. ! Evanovice městečko 366. '"Evany ves 80-82, 85, 86; z E. Dalibor 80; Milota 80-82; viz Evaň, Sskura. "Evinkar Mates 341. ; Evrle Jan kostelnik 341. | Eyezin viz Jičín. | | F. : Fefndorf viz Pfaffendorf. iz Felee Fabian 480. Ferdinand I. král (1543) 514. z Fictum a z Nového Šumburka Felix 29. Fidronan Filip z Prostějova 259. Fik Václav kněz v Olomouci 200. ‘Filip z Prostějova olejník 18, | 230, Filipec 231. Filipec Jan, biskup Varadinsky 7-10, 14, 15, 19, 230, 283, 289, 326, 359, 360, 371, 417, 418, 490, 509, 532, správce bisk. Olomouc. (1484) 272,289, 314, 342-344, 366, kancléř kr. Uher. 18, 289, 299, 302, 339, 342, 343, mnich bosák ve Vratislavi (1493), 14, sestra jeho Dorota 437, náčiní zlaté a stříbrné 9, životopis a po- vaha 18. Fiňásek z Doubravníka a z Oleś- ničky Jakub 296; Ondřej 525.
sv. Kříže 81, výsady 256, 553; z D. viz Fiňásek. z Doubravy Karel panoše v Praze a syn jeho Jan 28, 29. Doudleby ves nad Orlicí 517. z Doudleb Vilém purkrabí na Krumlově 265. Doupovec Beneš z Valče 85; Jan 545; Mikuláš z Doupova 207. Drahan ves 164; srv. Drahü&. z Drahanovic viz z Pénitína. Drahonin ves 129, 130, 253, u Litavy 434. z Drahonovic Martin 78. Drahotin ves u Doubravnika 553. Drahotúch les u Hranic 329, 330. z Drahotúš a z Deblína Jan 116. Drahotúš, Drahotouš hrad, mě- stečko a panství 119, 120, 417, prodáno 194, 195. Drahúš hrad a městečko, Dra- hany? 74. z Dranovic viz z Pěničína. Drava řeka, ležení vojenské (1480) 214. z Dražejovic Jeronym 124; viz Mirek. Dražkovice ves u Pardubic 404, 405, 453. Dražovice ves 251; kuláš 134. z Dřevenice Anna 159; Havel 159, 203, 375. Dřevice ves 245. Dřevohostice město 177, 178, 305; z D. Matoušek 549; viz Stos, z Žerotína. Drha z Dolan a z Kněžic Jan 114. Dříč, grunty 197. z Dřínového Adam 108; Jakub 98, 108, 113; Jan 108; Petr 108; viz z Domamyslic. z Dřínovic Bedřich na Rajci 328; srovnej z Drnovic. Dříteč ves 368, 369. z Drnovic Bedřich 418, 429; Bohuše na Rajci 559; srovnej z Dfínovic. Drozdice ves 186, 431-433, 444. Drozdovice ves u Prostéjova 74, 75, 110, 424, 488, 489. Druksess Martin 179. Držovice ves 229, 332, 333, 418, z D. Mi- Rejstřík jmen osobních a místních. dvůr prodán 303, 304; z D.' Kuna 303, 304, 339, 340; Mandalena 303, 304. Dubany u Olomouce 141. z Dubčan Zbyněk 80; viz z Či-. hovic, Nedvídek. Dubé, de Duba Czerho 76; Jan 234, 344, 345, 416, Berka 230, 418, 429, 457, 479, 518, 526, z Lipého 437, 462, na, Šternberce 325, 469, 487, Dubský 340, 341; purkr. Karlštein. 134; Jifik ! na Wizmburce 103; Lidmila 234; Mikuláš Berka 134, 161, : 169. Dubeëno ves kl. Opatovského 159, 208, 511. Dubenec ves u Hluboké 404. Dubňany ves blíž Jarohnévie 6, 327, 417, 506. Dubno tvrz 515. z 469. z Dulibenky viz Karas. Dunava rybník ke Špilberku 187, 440, 558, Dýmava 559. Dunkovice 273. Durrar na Šifeldě 179. Dušina místo 430, 431. ze Dvorce Oldřich, purkrabí na Velišíně 265. Dvorce ves pustá 429. Dvořiště ves u Bystřice na Mor. 195, 203, 554; ves kl. Opa- tovského 159. Dyákovice 498, 505, prodány 327, 328. Dým věřitel 191. E. Ebenglaych krejčí v Přerově 283. z Eberštorfu Vít 179. z Ebrharce Jan 415. Ebro, Hebro z Kralic 73. Edelštein hrad zbořený 177. Edenburk viz Šoproň. Egenburk v Rakousích 99. z Egkerezavu Jifík 179, von Egkarczaw Jórg ve Vídni 452. Einzigar 271; Michal z Eyczingu a z Hrádku 548; Sigmund J indfich i : Dubroéuov ves pustá u Kojetína 583 Eyncingar 179; Štěpán Enzin- gar 252, z Eyczingu 548. :Elblinus viz de Brananticz. : Eliáš kněz Bratrský 36. Elpognar Hanuš měšťan v Chebu 42. Erlhapová na Štermberce 234. Esmbek Jan, kanovník Olomoucký 242. „Evaň ves 19, 85, 153, 173, 241-243, 247, 248, 250, 251, 469, 495, 508, ku kl. Vilé- movskému 494, prodéna 41; z E. Ales 83, 85; Jan a Zbynka 83; viz Evany, Krups. z Evance viz z Jemničky. | Evančice město 104, 367, 497- | 501, 505, zapsáno 196, 269, 270, 301, 306, právo podaci 281. ! Evanovice městečko 366. '"Evany ves 80-82, 85, 86; z E. Dalibor 80; Milota 80-82; viz Evaň, Sskura. "Evinkar Mates 341. ; Evrle Jan kostelnik 341. | Eyezin viz Jičín. | | F. : Fefndorf viz Pfaffendorf. iz Felee Fabian 480. Ferdinand I. král (1543) 514. z Fictum a z Nového Šumburka Felix 29. Fidronan Filip z Prostějova 259. Fik Václav kněz v Olomouci 200. ‘Filip z Prostějova olejník 18, | 230, Filipec 231. Filipec Jan, biskup Varadinsky 7-10, 14, 15, 19, 230, 283, 289, 326, 359, 360, 371, 417, 418, 490, 509, 532, správce bisk. Olomouc. (1484) 272,289, 314, 342-344, 366, kancléř kr. Uher. 18, 289, 299, 302, 339, 342, 343, mnich bosák ve Vratislavi (1493), 14, sestra jeho Dorota 437, náčiní zlaté a stříbrné 9, životopis a po- vaha 18. Fiňásek z Doubravníka a z Oleś- ničky Jakub 296; Ondřej 525.
Strana 584
584 Findensin Petr v Přerově 283. Fojt Vnislav konšel v Přerově 284. Foršter Mikuláš, kanovník Olo- moucký 242, Forštar 444. Franco provisor komory Jana markrabí Mor. (1363) 78. Frangepani Řehoř arcibiskup Ka- ločský (1514) 56, 57. z Freibergu Jan kanovník v Olo- mouci 128. Fricek v Dyákovicích 498. Fricek z Weyczinštorfu Viktorin 327, 328. de Frideberg Rudolf (1357) 77. Fridland městečko u Sovince 419. Fridrich pán (1380) 84. Fridrich III. císař, mír s mark.; Morav. (1481) 222-225; 452. Fridrich markrabě (1502) 29, Braniborský (1496) 479, 480. Frimburg viz Neptalim. Frišov místo 409. z Fronnaw Kamaret 179. Fryduš pan 263. Fuchlar Paul v Přerově 284. Fulnek 291 ; Fulnecká paní Anežka 100; viz Krumsín, z Žerotína. Fulštein z Slavkova Jan, maršálek kn. Jindřicha Minsterb. (1491) 381. Fumf Hans v Přerově 284. Funfis Petr v Přerově 283. Funfkirchen Vít 179. z Fürstenberga Otto hrabě 77. 6. z Galčic Martin 201. Gamaret viz Kamarét. Gdulinec viz Kdulinec. Gedeon viz z Olešničky. Gnetlhansl poddaný v Přerově 283. z Grafeneku Oldřich. 179, 302. Graysnekar z Graysnperku Petr, hofrychtéř biskupa Olom. (1499) 535. z Grecce Mikuláš, kanovník v Olo- mouci 242. Gregorius v Oplocanech 75. Grešta místo 285. Greylicer Hans v Pferové 288. Grob poddaný v Přerově 283. Grofpetr pan 456. z Gmutšteina Jetřich, Jindřich a Krištof 554 ; Linhart na Wartm- berce 197, 205; Mikuláš hof- mistr knížete Viktorina 170. H. Habračovský dvůr u Pardubic 397. Habřinky ves kl. Opatovského 202, 203, Habřinka 455. Habrovec držitel jezera 397, Jiřík 378, z Habrova 399. Hainburk v Rakousích 253. P Háj, Hay Jakob z Podhájí 94; Vavřinec 98. na Háji, ves biskupa Olom. 105. | Háj viz Lány. Hájek poddaný v Přerově 283. Haléřek Martin v Prostějově 480, fojt 481. | Haller Jiřík doktor 42. 'Hamelburk viz Alvinder. Haná stará 88; strouha 388, 389. „ Handl Mertl poddaný v Přerově | 288. i Hanebnice ves u Bystřice 554. .Hanek poddaný z Evaně 251. : Hanuš Mikuláš v Loučce 306. | Hanykeyř osoba 43. ;: Hartmanice ves 164. 'z Hartmanova Franěk 107. z Hasenburka Zajíc Mikuláš na Kosti 103; Zajíc Zbyněk 130. Hašek služebník Viléma z Pern- šteina 192. ‘Hatalem viz Hazman. ! Haugwic Delfin 28; Hanuš z Bi- | skupic 523; Petr zajat 188. | Haunburk viz Hohenekar. Hausnar Jakub měšťan v Chebu ' 42. Havel muž Markéty ze Lhoty 518; starý fojt z Tovačova i 251. Havránek, louka a role jeho 322; žid 341. | Havrdová z Úřetic Anna 400. 'Haz Jan probošt 106, biskup | Olom. 184, 210, 380. Hazman řečený Hatalem v Pře- i| rově 283. Rejstřík jmen osobních a místních. Hecht z Rosie Jost 104 ; Petr 86. Hefftar Jifík v Olomouci 63. Hejlic poddaný v Přerově 283. Hejnuš poddaný v Přerově 283. Helfenštein 191, 192, 208, 290, panství 191, 233, 370, za- psáno 190, 199, prodáno 164, 165, 201, 211, 212, 219; z H. Vok 126, 155, viz z Kra- vař, z Pernšteina, z Postupic, ze Sovince. Helvíkov viz Albrechtice. Hemže ves u Chocně 517. Henýk viz z Waldšteina. Henykar viz Hohenekar. Heralec ves 519, u Nov. Města 552; viz Hrohož. Heralt pan (1484) 4, (1486) 295, 296; srv. z Kunstatu. z Heraltic Jan 218, 311; Oldřich 133, 413. Heres v Evani 248 ; viz z Pfiluka. Herink ze Sloupna Milota 229. Herlicské lány u Lipníka 191. Heřmanice ves 301, 306, 497, 500, 505. Hernlaiten hora v Kurdějově 390. z Hernšteina viz Děvečka. z Heršic Martin 126. Hertvíkovice ves 415. z Herultic Herult 456, Aleš 252, 311, 328, 525. Hesl Michal žid z Evančic 367. sv. Hippolyta, Ypolita, probošt 105. z Hiršperku Jan 480. Hlaváč z Donína 101-103, 130. Hledík Jakub z Kojetína 389; Jan z Evaně 251. z Hlinného Vaněk 123. Hlinské ves k Helfenšteinu 164, Hlinsko 211. Hlinský Jan z Kozlíkovského domu 517. Hlivice město 421, 422, 441, prodáno 443, 444, výsady 442. Hlízov ves k Helfenšteinu 165, 211. Hlohov Horní, kníže 442; Malý 326; Veliký viz Přemek. Hložek z Žampachu Matěj na Bolehošti 376, 452; Hložkové z Litic 522.
584 Findensin Petr v Přerově 283. Fojt Vnislav konšel v Přerově 284. Foršter Mikuláš, kanovník Olo- moucký 242, Forštar 444. Franco provisor komory Jana markrabí Mor. (1363) 78. Frangepani Řehoř arcibiskup Ka- ločský (1514) 56, 57. z Freibergu Jan kanovník v Olo- mouci 128. Fricek v Dyákovicích 498. Fricek z Weyczinštorfu Viktorin 327, 328. de Frideberg Rudolf (1357) 77. Fridland městečko u Sovince 419. Fridrich pán (1380) 84. Fridrich III. císař, mír s mark.; Morav. (1481) 222-225; 452. Fridrich markrabě (1502) 29, Braniborský (1496) 479, 480. Frimburg viz Neptalim. Frišov místo 409. z Fronnaw Kamaret 179. Fryduš pan 263. Fuchlar Paul v Přerově 284. Fulnek 291 ; Fulnecká paní Anežka 100; viz Krumsín, z Žerotína. Fulštein z Slavkova Jan, maršálek kn. Jindřicha Minsterb. (1491) 381. Fumf Hans v Přerově 284. Funfis Petr v Přerově 283. Funfkirchen Vít 179. z Fürstenberga Otto hrabě 77. 6. z Galčic Martin 201. Gamaret viz Kamarét. Gdulinec viz Kdulinec. Gedeon viz z Olešničky. Gnetlhansl poddaný v Přerově 283. z Grafeneku Oldřich. 179, 302. Graysnekar z Graysnperku Petr, hofrychtéř biskupa Olom. (1499) 535. z Grecce Mikuláš, kanovník v Olo- mouci 242. Gregorius v Oplocanech 75. Grešta místo 285. Greylicer Hans v Pferové 288. Grob poddaný v Přerově 283. Grofpetr pan 456. z Gmutšteina Jetřich, Jindřich a Krištof 554 ; Linhart na Wartm- berce 197, 205; Mikuláš hof- mistr knížete Viktorina 170. H. Habračovský dvůr u Pardubic 397. Habřinky ves kl. Opatovského 202, 203, Habřinka 455. Habrovec držitel jezera 397, Jiřík 378, z Habrova 399. Hainburk v Rakousích 253. P Háj, Hay Jakob z Podhájí 94; Vavřinec 98. na Háji, ves biskupa Olom. 105. | Háj viz Lány. Hájek poddaný v Přerově 283. Haléřek Martin v Prostějově 480, fojt 481. | Haller Jiřík doktor 42. 'Hamelburk viz Alvinder. Haná stará 88; strouha 388, 389. „ Handl Mertl poddaný v Přerově | 288. i Hanebnice ves u Bystřice 554. .Hanek poddaný z Evaně 251. : Hanuš Mikuláš v Loučce 306. | Hanykeyř osoba 43. ;: Hartmanice ves 164. 'z Hartmanova Franěk 107. z Hasenburka Zajíc Mikuláš na Kosti 103; Zajíc Zbyněk 130. Hašek služebník Viléma z Pern- šteina 192. ‘Hatalem viz Hazman. ! Haugwic Delfin 28; Hanuš z Bi- | skupic 523; Petr zajat 188. | Haunburk viz Hohenekar. Hausnar Jakub měšťan v Chebu ' 42. Havel muž Markéty ze Lhoty 518; starý fojt z Tovačova i 251. Havránek, louka a role jeho 322; žid 341. | Havrdová z Úřetic Anna 400. 'Haz Jan probošt 106, biskup | Olom. 184, 210, 380. Hazman řečený Hatalem v Pře- i| rově 283. Rejstřík jmen osobních a místních. Hecht z Rosie Jost 104 ; Petr 86. Hefftar Jifík v Olomouci 63. Hejlic poddaný v Přerově 283. Hejnuš poddaný v Přerově 283. Helfenštein 191, 192, 208, 290, panství 191, 233, 370, za- psáno 190, 199, prodáno 164, 165, 201, 211, 212, 219; z H. Vok 126, 155, viz z Kra- vař, z Pernšteina, z Postupic, ze Sovince. Helvíkov viz Albrechtice. Hemže ves u Chocně 517. Henýk viz z Waldšteina. Henykar viz Hohenekar. Heralec ves 519, u Nov. Města 552; viz Hrohož. Heralt pan (1484) 4, (1486) 295, 296; srv. z Kunstatu. z Heraltic Jan 218, 311; Oldřich 133, 413. Heres v Evani 248 ; viz z Pfiluka. Herink ze Sloupna Milota 229. Herlicské lány u Lipníka 191. Heřmanice ves 301, 306, 497, 500, 505. Hernlaiten hora v Kurdějově 390. z Hernšteina viz Děvečka. z Heršic Martin 126. Hertvíkovice ves 415. z Herultic Herult 456, Aleš 252, 311, 328, 525. Hesl Michal žid z Evančic 367. sv. Hippolyta, Ypolita, probošt 105. z Hiršperku Jan 480. Hlaváč z Donína 101-103, 130. Hledík Jakub z Kojetína 389; Jan z Evaně 251. z Hlinného Vaněk 123. Hlinské ves k Helfenšteinu 164, Hlinsko 211. Hlinský Jan z Kozlíkovského domu 517. Hlivice město 421, 422, 441, prodáno 443, 444, výsady 442. Hlízov ves k Helfenšteinu 165, 211. Hlohov Horní, kníže 442; Malý 326; Veliký viz Přemek. Hložek z Žampachu Matěj na Bolehošti 376, 452; Hložkové z Litic 522.
Strana 585
Rejstřík jmen osobních a místních. Hlubčice 466. Hlubocké panství 492, 513, 514. Hlubočec ves 417, prodána 320. Hluboká hrad 58, zapsán 346, 356-358, 404, 446, 447, 538- 541. Hluboké ves u Bystřice 554, hrad 417, Hluboký prodán 320, 321. Hlučel řeka u Prostějova 229, Hlucel 333. z Hluku viz ze Zástřizl. Hnát Mikuláš z Kojetína 389. Hobl kněz v Olomouci 201. Hobzí viz ze Zahrádek. z Hochenberku Hanu$ 179; Jiřík | z Hochenpergu 179. z Hodic Václav kanovník Brn. 536. Hodík Jiřík poddaný z Hostovic 454. z Hodkova viz Bušek. Hodonín 427, 506; ves 239, u Bystřice 554; z H. viz z Kunstatu. Hohenekar, Henykar, z Ray&ova . Alexander 436 ; Toman z Raj- sova 180, 181, z Rejsova 180, 181, 485; Urban z Haunburku 471; Valentin z Pratnbruku 471, z Rejsova, purkr. na Steyereku 485. Hoknika nebožtík 313, děti po něm Jan a Kateřina 313. Holan Jan v Rakovém 306. Holárek Jan ze Slaného 541. Holec z Nemošic Martin na Tře- bosicích 432, 433. Holešov město 372, 373, zboží 218, 221; viz ze Šternberka. z Holic, Holický pán 6, 385; viz Neptalim, ze Šternberka. Holík poddaný z Obědkovic 251. Holohlavský Mikuláš 368. z Holovie viz Bavor. Holwrno Ulricus de Prus 81. Homole z Rysumburku Václav 186; viz Kaffunk. z Honbie à z Ofechového Jirík 352. Honcovice 496. z Hor 485. Horecký Ješek 201. Horeš viz z Příluka. Hořický pan 523; z Hořic Mi- Archiv Český XVI. 585 kuláš, nej. písař kr. Čes. 532 ;| Hradiště Uherské 118, 317. Mik. ml. na Pecce 274, purkr. | Hranice město 23-25, 64, 182, kraje Hrad. 319, 427 ; Vilém 52. z Hořitova Limhard 85. Horka ves 368, nad Lipníkem 164, 211. od Hory viz Stern. z Hory Petr 340. z Hosterádek viz Nosek. Hostěradice městečko 221. Hostětín ves prodána 116. |z Hostimě Isidor, kanovník Brn. i 548, srv. Isidor. z Hostinného Arno&t, otec arci- biskupa Arnošta 76. Hostovice 368, 382, 387, 397 až 399, 454, 460; z H. Miloš Jiřík 436. Hostýň, Hostim viz z Lichten- burgu. Hoščice ves 366. Houska z Zahrádek a z Urbanče Mikuláš 374; viz ze Smiřic. Hrabiše z Postupic Jiřík 4. Hrabůvka ves u Drahotouše 194. z Hradce páni 22, 522, v růz- nici s Vilémem z Pernšteina 16, 17; Jan 114; Jindřich 30, 252, 430, 557, nej. komor. 427, 514, 537, manželka 273; Oldřich 107, 114. z Hradce Mikuláš kanovník Olom. 444. Hradec Králové, nad Labem 192, 368, 422, 423, 510, statky 160, 203, lesy 436, 439; kraj 40, 58; viz z Hofic, Kdulinec. Hradec viz Moravský, z Plašné. Hrádek hrad pustý 176; 219. z Hrádku Boček 159; Diviš 522, na Boharyni 432, 433; Martin 159 ; Mikšík 85 ; Mikuláš úřed- ník v Lipníku 546; Samuel 150, 155, 159, 375; viz Čá- slav, Melún. Hrádek viz Křivoklát. Hradiště u Pardubic 369. Hradiště klášter u Olomouce 25, 156, 157, 219, 371, zboží zá- pisné 8, 156, 157, 170, 175, 176, 191, 212, 213, 354, 389, 395, 396, 425, 426. 199, 211, 230, 244, 281, 305, 821, 438, 549, 550, Bily Ko- Stel (némeckym hlaholem) 395, lesy 329, 330, špitál 194, panství zápisné 156, 157, 170, 175, 190, 191, 201, 212, 213, 219, 220, 246, 338, 339, 354, 362, 363, 425, 426; z H., z Renic 91, 92; Jan a Va- vfinec 91, 92; viz Rüsek. Hranický Hanuš konšel v Pře- rově 284. Hrašovice, Rašovice ves 519. Hrbec poddaný z Kojetína 251, Jakub 389. Hrdibořice ves 241, 251, pro- dána 177, Hyrdobořice u Kra- lic 73. Hrdoň Jan 313. Hrdý z Klokočné Mikuláš 297, hejtman na' Kroměříži 314, 315. z Hřišce (čti Hrišče) Jaroslav 127; Martin ze Hřiště a Se- nice 126, 127, ze Hřiče 214. Hrnečný les kapitoly Olomoucké 534. Hrobí místo u Tovačova 173. z Hrochova a z Ratibořic Jin- dřich 163; Mikuláš 133, z Pe- trovic 162. Hrohož, Heralec, ves u Jihlavy 508. Hromádka z Usti Martin 296, 345. Hron Jan v Biskovicich 306. Hroznov ves 417. | Hrubčice u Prostějova 216, 241 až 243, 251, 266, 469, 538; viz z Cechtína. Hrubéickf rukojmí 411. Hrubecký Matěj, poddaný z Hrub- čic 216. Hruška místo 252, ves u Koje- tína 469. Hrutovice ves 125, 148, 227. Hundertjar Ondrusik v Přerově 284. Husle ves 256, u Doubravnika 553. z Hustiřan Bavor na Bukuovce 398; Markéta 460. 74
Rejstřík jmen osobních a místních. Hlubčice 466. Hlubocké panství 492, 513, 514. Hlubočec ves 417, prodána 320. Hluboká hrad 58, zapsán 346, 356-358, 404, 446, 447, 538- 541. Hluboké ves u Bystřice 554, hrad 417, Hluboký prodán 320, 321. Hlučel řeka u Prostějova 229, Hlucel 333. z Hluku viz ze Zástřizl. Hnát Mikuláš z Kojetína 389. Hobl kněz v Olomouci 201. Hobzí viz ze Zahrádek. z Hochenberku Hanu$ 179; Jiřík | z Hochenpergu 179. z Hodic Václav kanovník Brn. 536. Hodík Jiřík poddaný z Hostovic 454. z Hodkova viz Bušek. Hodonín 427, 506; ves 239, u Bystřice 554; z H. viz z Kunstatu. Hohenekar, Henykar, z Ray&ova . Alexander 436 ; Toman z Raj- sova 180, 181, z Rejsova 180, 181, 485; Urban z Haunburku 471; Valentin z Pratnbruku 471, z Rejsova, purkr. na Steyereku 485. Hoknika nebožtík 313, děti po něm Jan a Kateřina 313. Holan Jan v Rakovém 306. Holárek Jan ze Slaného 541. Holec z Nemošic Martin na Tře- bosicích 432, 433. Holešov město 372, 373, zboží 218, 221; viz ze Šternberka. z Holic, Holický pán 6, 385; viz Neptalim, ze Šternberka. Holík poddaný z Obědkovic 251. Holohlavský Mikuláš 368. z Holovie viz Bavor. Holwrno Ulricus de Prus 81. Homole z Rysumburku Václav 186; viz Kaffunk. z Honbie à z Ofechového Jirík 352. Honcovice 496. z Hor 485. Horecký Ješek 201. Horeš viz z Příluka. Hořický pan 523; z Hořic Mi- Archiv Český XVI. 585 kuláš, nej. písař kr. Čes. 532 ;| Hradiště Uherské 118, 317. Mik. ml. na Pecce 274, purkr. | Hranice město 23-25, 64, 182, kraje Hrad. 319, 427 ; Vilém 52. z Hořitova Limhard 85. Horka ves 368, nad Lipníkem 164, 211. od Hory viz Stern. z Hory Petr 340. z Hosterádek viz Nosek. Hostěradice městečko 221. Hostětín ves prodána 116. |z Hostimě Isidor, kanovník Brn. i 548, srv. Isidor. z Hostinného Arno&t, otec arci- biskupa Arnošta 76. Hostovice 368, 382, 387, 397 až 399, 454, 460; z H. Miloš Jiřík 436. Hostýň, Hostim viz z Lichten- burgu. Hoščice ves 366. Houska z Zahrádek a z Urbanče Mikuláš 374; viz ze Smiřic. Hrabiše z Postupic Jiřík 4. Hrabůvka ves u Drahotouše 194. z Hradce páni 22, 522, v růz- nici s Vilémem z Pernšteina 16, 17; Jan 114; Jindřich 30, 252, 430, 557, nej. komor. 427, 514, 537, manželka 273; Oldřich 107, 114. z Hradce Mikuláš kanovník Olom. 444. Hradec Králové, nad Labem 192, 368, 422, 423, 510, statky 160, 203, lesy 436, 439; kraj 40, 58; viz z Hofic, Kdulinec. Hradec viz Moravský, z Plašné. Hrádek hrad pustý 176; 219. z Hrádku Boček 159; Diviš 522, na Boharyni 432, 433; Martin 159 ; Mikšík 85 ; Mikuláš úřed- ník v Lipníku 546; Samuel 150, 155, 159, 375; viz Čá- slav, Melún. Hrádek viz Křivoklát. Hradiště u Pardubic 369. Hradiště klášter u Olomouce 25, 156, 157, 219, 371, zboží zá- pisné 8, 156, 157, 170, 175, 176, 191, 212, 213, 354, 389, 395, 396, 425, 426. 199, 211, 230, 244, 281, 305, 821, 438, 549, 550, Bily Ko- Stel (némeckym hlaholem) 395, lesy 329, 330, špitál 194, panství zápisné 156, 157, 170, 175, 190, 191, 201, 212, 213, 219, 220, 246, 338, 339, 354, 362, 363, 425, 426; z H., z Renic 91, 92; Jan a Va- vfinec 91, 92; viz Rüsek. Hranický Hanuš konšel v Pře- rově 284. Hrašovice, Rašovice ves 519. Hrbec poddaný z Kojetína 251, Jakub 389. Hrdibořice ves 241, 251, pro- dána 177, Hyrdobořice u Kra- lic 73. Hrdoň Jan 313. Hrdý z Klokočné Mikuláš 297, hejtman na' Kroměříži 314, 315. z Hřišce (čti Hrišče) Jaroslav 127; Martin ze Hřiště a Se- nice 126, 127, ze Hřiče 214. Hrnečný les kapitoly Olomoucké 534. Hrobí místo u Tovačova 173. z Hrochova a z Ratibořic Jin- dřich 163; Mikuláš 133, z Pe- trovic 162. Hrohož, Heralec, ves u Jihlavy 508. Hromádka z Usti Martin 296, 345. Hron Jan v Biskovicich 306. Hroznov ves 417. | Hrubčice u Prostějova 216, 241 až 243, 251, 266, 469, 538; viz z Cechtína. Hrubéickf rukojmí 411. Hrubecký Matěj, poddaný z Hrub- čic 216. Hruška místo 252, ves u Koje- tína 469. Hrutovice ves 125, 148, 227. Hundertjar Ondrusik v Přerově 284. Husle ves 256, u Doubravnika 553. z Hustiřan Bavor na Bukuovce 398; Markéta 460. 74
Strana 586
586 Hustopeč na Moravě 13, smlouva o meze 302, 303; z H. Beneš 462, ze Štramberka 371, 379, na Štermberce 333; pan Hu- stopecký 201. Hutě ze Stvolova Václav 437. Huzovské mýto u Sovince 419. Hvozdnice ves kl. Opatovského 160. Hynce kněz, strýc Jiříka z Je- senice 348. Hyncová paní 498. Hyndrák v Hostovicích 369; Vá- clav 515. I. Iflant, Livonie 59. Ingram viz z Pernšteina. Isidor kanovník v Brně 34, 552, srv. z Hostimě. Izák žid z Strážnice 367. J. Jablonový ves u Bystřice 554. Jakub mistr u soudu zemského v Olomouci 295, písař menšího práva 488, 491, 534. Jakub převor Hradištský 156; probošt Komarovsky 294; pro- bošt v Prostějově 87; kněz Uničovský 341. Jakub poddaný z Bolelúce 437, 438 ; z Domażelic 323 ; z Hrub- gic 216, 251; z Pénéic 323; z Tovalova 251. Jakubec mlynář ve Virovanech 494. Jakubovsky dviir 230. Jama ves 257, u Perniteina 315, 553. Jamka Jan z Podhájí a z Vojnic 94. Jan král 74. Jan markr. Morav., zápisy 75, 77, 78, 86, 136, 152, 209. Jan biskup Litomyšlský 190. Jan biskup Olomoucký 127, 128, 166, 542. Jan cantor v Hradišti 156; arci- přišt v Olomouci 488, 489; děkan kapitoly Olom. 230, 233, 242, 346, 420, 444-446 ; svíč- Rejstřík jmen osobních a místních. ník v Olom. 341; převor Tře- bícký 109; opat Zbraslav. 272, 273, jiný 272; převor Žďár- ský 464. Jana písaře sirotek 341; Jan poddaný z Biskupic 251; z Bi- škovic 306; z Bystřice 92; z Klenovic 252; z Obědkovic 251; z Písečného 518. Jandaj poddaný z Uhřičic 251. Jandl poddaný v Přerově 283. Janek v Přerově 283. Jankovice ves u Přelouče 151. Jankovský z Vlašimě 412. Jankovští věřitelé 411. z Janovic Jan, nej. purk. Praž. a hejtman kr. Ces. 480, 557. Janovice ves u Nov. Města 485, 552; z J. Václav 143; viz Mi- z Jemníka Pavel 520. Jeníček z Olbramovic Hynek 411; Jan, Janíček 410-414. Jeník z Mečkova Zdeslav 387, 452, na Uheršče 383, 384. z Jeniny viz Mráček. z Jentšteina Jindřich na Rabšteině 165; z Jenšteina Pavel 335. Jeronym kněz 341. Jersín ves kl. Třebíckého 416. Jesenice místo 349; z J. Jiřík 181, 292, 348, 349. Jeseničany u Pardubic 404, 405; Jesenčany Malé 453. Jesinka potok 334, Jesenka u Ta- sova 348. i Jestbofice, Jeśtbofice, ves a pan- stvi biskupa Olom. v Uechśch zápisné 105, 107, 127, 128, kéška. . 166, 167, 184, 210, 324, 377, Janovičky ves u Bystřice 142,| 380, 382, 542, 543. 143, 554. Jestřebí ves u Litavy 434, u Dou- Januš žid z Evančic 367; žid z Pohořelic 367. Jarek viz z Popovic. Jarohněvice 399, 400, tvrz a ves pustá 417, Jarohňovice 427, 438, 461, prodány 506. Jaroměřice u Kojetína 469. Jaronice ves u Hluboké 404. Jároslav pan, věřitel 201. Jaroš svědek z Kojetína 389. Jaroškovský dvůr v Stichovicích 112. Járovec z Járova Jakub 223. Javorek ves u Jimramova 146. Javůrek, ves u Nov. Města 552. Jedlina ves 519. Jedovice místo 115. Jehřice ves u Višňového 390. Jelen poddany z Bystfice 323. Jelito Šimek v Tasově 334. Jemnice město a zámek 231, 336, 366, 374, zapsána 134, 135, směněna za Sádek 408-410; z J. Jan arcipryšt Olom. 444; viz z Lichtenburka. z Jemničky Arnošt na Studnicích 834, 336 ; Jan ze Studnic 181; Jifík z Evance 337, 349, na Evanti 333, 334; Mikuláš z Oslavičky 337 ; Ondráček ze Studnic 119; Zich 416. | bravníka 553, prodána 320; z J. Jan 252, 334, 349. Jestřebí lesy u Kojetských 318, 319. Ješek poddaný v Přerově 283. z Ještědu viz Šatný. Jetřich poddaný z Lobodic 251; věřitel 411. Jevišovice 533, 534; viz z Kun- štátu. Jezda voda 537, 540. z Jezera Jindřich 359, 363, 369, 438, 467, 468, 484, 485, 488, úředník v Prostějově 480. Jezeřnice ves 191, Jezernice u Dra- hotouše 194. Jezero rybník 551. z Ježkovic Hestera 385, 386. Jičín Moravský, Eyczin 83, Ty- czin 85 ; 292, měštané 40, 235; z J. 83; viz z Bozkovic, z Cim- burka, od sv. Jiří. Jihlava město 90, 104, 132, 133, 298, 302, pečeť 415, smlouvy 526, 539; z J. Alexius kanov- ník Olom. 242. Jilmové ves 253, 434, u Dou- bravnika 553. Jimramovské zboží zapsáno 133, 134, městečko prodáno 146,
586 Hustopeč na Moravě 13, smlouva o meze 302, 303; z H. Beneš 462, ze Štramberka 371, 379, na Štermberce 333; pan Hu- stopecký 201. Hutě ze Stvolova Václav 437. Huzovské mýto u Sovince 419. Hvozdnice ves kl. Opatovského 160. Hynce kněz, strýc Jiříka z Je- senice 348. Hyncová paní 498. Hyndrák v Hostovicích 369; Vá- clav 515. I. Iflant, Livonie 59. Ingram viz z Pernšteina. Isidor kanovník v Brně 34, 552, srv. z Hostimě. Izák žid z Strážnice 367. J. Jablonový ves u Bystřice 554. Jakub mistr u soudu zemského v Olomouci 295, písař menšího práva 488, 491, 534. Jakub převor Hradištský 156; probošt Komarovsky 294; pro- bošt v Prostějově 87; kněz Uničovský 341. Jakub poddaný z Bolelúce 437, 438 ; z Domażelic 323 ; z Hrub- gic 216, 251; z Pénéic 323; z Tovalova 251. Jakubec mlynář ve Virovanech 494. Jakubovsky dviir 230. Jama ves 257, u Perniteina 315, 553. Jamka Jan z Podhájí a z Vojnic 94. Jan král 74. Jan markr. Morav., zápisy 75, 77, 78, 86, 136, 152, 209. Jan biskup Litomyšlský 190. Jan biskup Olomoucký 127, 128, 166, 542. Jan cantor v Hradišti 156; arci- přišt v Olomouci 488, 489; děkan kapitoly Olom. 230, 233, 242, 346, 420, 444-446 ; svíč- Rejstřík jmen osobních a místních. ník v Olom. 341; převor Tře- bícký 109; opat Zbraslav. 272, 273, jiný 272; převor Žďár- ský 464. Jana písaře sirotek 341; Jan poddaný z Biskupic 251; z Bi- škovic 306; z Bystřice 92; z Klenovic 252; z Obědkovic 251; z Písečného 518. Jandaj poddaný z Uhřičic 251. Jandl poddaný v Přerově 283. Janek v Přerově 283. Jankovice ves u Přelouče 151. Jankovský z Vlašimě 412. Jankovští věřitelé 411. z Janovic Jan, nej. purk. Praž. a hejtman kr. Ces. 480, 557. Janovice ves u Nov. Města 485, 552; z J. Václav 143; viz Mi- z Jemníka Pavel 520. Jeníček z Olbramovic Hynek 411; Jan, Janíček 410-414. Jeník z Mečkova Zdeslav 387, 452, na Uheršče 383, 384. z Jeniny viz Mráček. z Jentšteina Jindřich na Rabšteině 165; z Jenšteina Pavel 335. Jeronym kněz 341. Jersín ves kl. Třebíckého 416. Jesenice místo 349; z J. Jiřík 181, 292, 348, 349. Jeseničany u Pardubic 404, 405; Jesenčany Malé 453. Jesinka potok 334, Jesenka u Ta- sova 348. i Jestbofice, Jeśtbofice, ves a pan- stvi biskupa Olom. v Uechśch zápisné 105, 107, 127, 128, kéška. . 166, 167, 184, 210, 324, 377, Janovičky ves u Bystřice 142,| 380, 382, 542, 543. 143, 554. Jestřebí ves u Litavy 434, u Dou- Januš žid z Evančic 367; žid z Pohořelic 367. Jarek viz z Popovic. Jarohněvice 399, 400, tvrz a ves pustá 417, Jarohňovice 427, 438, 461, prodány 506. Jaroměřice u Kojetína 469. Jaronice ves u Hluboké 404. Jároslav pan, věřitel 201. Jaroš svědek z Kojetína 389. Jaroškovský dvůr v Stichovicích 112. Járovec z Járova Jakub 223. Javorek ves u Jimramova 146. Javůrek, ves u Nov. Města 552. Jedlina ves 519. Jedovice místo 115. Jehřice ves u Višňového 390. Jelen poddany z Bystfice 323. Jelito Šimek v Tasově 334. Jemnice město a zámek 231, 336, 366, 374, zapsána 134, 135, směněna za Sádek 408-410; z J. Jan arcipryšt Olom. 444; viz z Lichtenburka. z Jemničky Arnošt na Studnicích 834, 336 ; Jan ze Studnic 181; Jifík z Evance 337, 349, na Evanti 333, 334; Mikuláš z Oslavičky 337 ; Ondráček ze Studnic 119; Zich 416. | bravníka 553, prodána 320; z J. Jan 252, 334, 349. Jestřebí lesy u Kojetských 318, 319. Ješek poddaný v Přerově 283. z Ještědu viz Šatný. Jetřich poddaný z Lobodic 251; věřitel 411. Jevišovice 533, 534; viz z Kun- štátu. Jezda voda 537, 540. z Jezera Jindřich 359, 363, 369, 438, 467, 468, 484, 485, 488, úředník v Prostějově 480. Jezeřnice ves 191, Jezernice u Dra- hotouše 194. Jezero rybník 551. z Ježkovic Hestera 385, 386. Jičín Moravský, Eyczin 83, Ty- czin 85 ; 292, měštané 40, 235; z J. 83; viz z Bozkovic, z Cim- burka, od sv. Jiří. Jihlava město 90, 104, 132, 133, 298, 302, pečeť 415, smlouvy 526, 539; z J. Alexius kanov- ník Olom. 242. Jilmové ves 253, 434, u Dou- bravnika 553. Jimramovské zboží zapsáno 133, 134, městečko prodáno 146,
Strana 587
Rejstřík jmen osobních a místních. ostrov nad ním 312, svobody 552, 553. Jindřich opat Třebícký 415. Jinoch Mikuláš z Měřína 416. z Jinošova viz z Chojčína, z Koj- čína, Konšelský. Jíra kmet v Hostovicích 399. Jiřatsko ves pustá u Drahotouše 194. Jiří král, úpadek jeho synův 37, 38; zápisy 137, 140-145, 147, 149-153, 155-162, 166-173, 175, 176, 178, 179, 182, 189, 192, 196, 198, 202, 203, 209, 215, 219, 228, 285, 308, 334, 335, 363, 375, 380, 415, 420, 455, 456, 469, 470, 479, 511, 524, 526, 533, 547. od sv. Jiří a z Pezinku Petr hrabě na Jičíně v Moravě 292, 333, 461. Jiřík opat Hradištský 156, 157, 175, 219; farář v Kurdějově 390 ; purkr. Račický 247 ; pod- daný z Evaně 251; z Kojetína 389; z Uherčic 280; z Uhři- čic 251. Jiříkov ves u Sovince 419. Johanka abatyše v Tišnově 427. Johanna králová, vdova po Jiřím 188, 189. Johannes na Krumlově 16; písař v kanceláři král. 34; u hroznů v. Praze 401; sestřenec Jana Filipce 23, 24. Jorgschlosser měšťan v Chebu 42. Jošt markrabí Moravský, zápisy 85-87, 92, 152, 283, 284, 338. Judlman žid z Pohořelic 367. Julian kardinal v Čechách 37. Junkher Bernhart kanovník Olom. 444. Jura v Paryšovicích 306 ; viz Pa- lica. K. Káče z Pavlovic Jan 293. Kačer Matěj, podd. z Uherčic 280. Kačice 164 čti Račice; viz z Cim- burka Ctibor. Kadov ves u Doubravnika 553. Kaesenbrod Augustin, doktor a sekretář krále Vladislava 30- 34, 45, 48, zemřel (1513) 49. Kaffman žid z Pohořelic 367. Kaffunk držitel Rokytna 367, z Homole 369, z Kaffunk Hil- brant na Homoli 376. Kalina ze Skály Mikuláš 218. Kaločský arcibiskup 56, 57. Kamarót z Žirovnice Purkart, komorník krále Jiřího, 151, Ga- maret 203, 375; srv. Fronnaw. z Kamenice Bareš Sigmund 517. "Kamýtský, Kamýcký, pan 468. Kanická 207, z Choltic Kateřina 197, 198; Kanický Petr 197, 198. Kapanská pole od kl. Tišnovského 438, 461. v Kaplicich, louka u Kunětic 317, 318. Kapoun ze Smiřic Jan a dcera Anna 515. Karas z Dulibenky Jan 321-323. Karasejn ves u Bystřice 554. Karel IV. císař, listy 75, 77, 152. Karel pan (1490) 9. Karlov ves u Sovince 419. Karlštein, archiv zem. 28; pur- krabí 2, 3, 6, 262 ; viz z Weit- mile. Karpas z Chrudimé 368, 369. Kasalsky véfitel 459, Kaślavice ves, Raclavice? 138. Kašpar pan, věřitel 201. Kateřina z Olomúce 235; abatyše v Oslavanech 493, 498; can- trix tamtéž 493; sestra Otí- ková 200; kmetična z Rybitví 517, 518. z Kateřinic Mikuláš 218. z Kaunie viz Stos. z Kazi Margareta 209. Kazimír král Polský (1474) 188. Kazimír kníže Těšínský, hejtman Hor. a Dol. Slezí 421, 429. Kéenov ves 239. Kdulinec z Ostromife Beneś 281; Mikuláš na Smrkovicích 455; Petr Gdulinec 319, hejtman kraje Hrad. 202. Keckar Hanzl v Přerově 283. 587 Kedrutha z Bystřice Jan 209, purkrabí na Pernšteině 198; srv. Bystřice. | Kemnether Adam doktor kapitoly Olom. 444. Kepma ze Zvole Jan 174. z Kerlic Jeronym kanovník Olom. 444. Kerych poddaný v Přerově 283. Ketkovice ves 497, 500, 505. Kilian z Olomouce, věřitel 201. z Kin&perku viz Plàngnar. Kladérubky dvür 516. Kladna ves prodána 110. z Kladna viz Kozlovec. z Kladníka Oldfich 81. Kladsko, Glac 11, 12, 19, 20-22, 102, 103, 151, 197, 373-377, 381, smlouva se Slezskem 47 ; hrabata 159-161, 171; viz z Minsterberka. Klauzal z Rynarce Václav 411, ze Slavíkovic 336. Klecany, dvůr 197, 198, 292, 293, ves 257, u Pernšteina 315, u Doubravníka 553; viz Staníček. Klecavý Mikuláš kněz 235. Klenovice ves 247, 248, 250, 252, 400; viz Román. Klenovský Jan bratr Český 18. Kliment kostelník u sv. Mauricie 235. Klimeš rychtář v Bystřici 92. z Klinsteina Čeněk, prokurator král. 204. Klobúčky dvůr 460. Klobúky ves 205. Klokočí ves u Pernšteina 194, 256, 316, 553. z Klokočné viz Hrdý. Klopotovice ves 243, 247, 248, 250. Klusáček Jan 415. Kněževes 414. z Kněžic viz Drha. Knihnice ves 104, 292; z K. Eli- ška 292; viz z Bítova, Konias. Kobík z Opatova Mikuláš 409, 410; Zich 477; srv. Kubik. Kobylé místo 498, 551. Kobylné u Osecka 534. Kobylské jezero 364, 365. T4*
Rejstřík jmen osobních a místních. ostrov nad ním 312, svobody 552, 553. Jindřich opat Třebícký 415. Jinoch Mikuláš z Měřína 416. z Jinošova viz z Chojčína, z Koj- čína, Konšelský. Jíra kmet v Hostovicích 399. Jiřatsko ves pustá u Drahotouše 194. Jiří král, úpadek jeho synův 37, 38; zápisy 137, 140-145, 147, 149-153, 155-162, 166-173, 175, 176, 178, 179, 182, 189, 192, 196, 198, 202, 203, 209, 215, 219, 228, 285, 308, 334, 335, 363, 375, 380, 415, 420, 455, 456, 469, 470, 479, 511, 524, 526, 533, 547. od sv. Jiří a z Pezinku Petr hrabě na Jičíně v Moravě 292, 333, 461. Jiřík opat Hradištský 156, 157, 175, 219; farář v Kurdějově 390 ; purkr. Račický 247 ; pod- daný z Evaně 251; z Kojetína 389; z Uherčic 280; z Uhři- čic 251. Jiříkov ves u Sovince 419. Johanka abatyše v Tišnově 427. Johanna králová, vdova po Jiřím 188, 189. Johannes na Krumlově 16; písař v kanceláři král. 34; u hroznů v. Praze 401; sestřenec Jana Filipce 23, 24. Jorgschlosser měšťan v Chebu 42. Jošt markrabí Moravský, zápisy 85-87, 92, 152, 283, 284, 338. Judlman žid z Pohořelic 367. Julian kardinal v Čechách 37. Junkher Bernhart kanovník Olom. 444. Jura v Paryšovicích 306 ; viz Pa- lica. K. Káče z Pavlovic Jan 293. Kačer Matěj, podd. z Uherčic 280. Kačice 164 čti Račice; viz z Cim- burka Ctibor. Kadov ves u Doubravnika 553. Kaesenbrod Augustin, doktor a sekretář krále Vladislava 30- 34, 45, 48, zemřel (1513) 49. Kaffman žid z Pohořelic 367. Kaffunk držitel Rokytna 367, z Homole 369, z Kaffunk Hil- brant na Homoli 376. Kalina ze Skály Mikuláš 218. Kaločský arcibiskup 56, 57. Kamarót z Žirovnice Purkart, komorník krále Jiřího, 151, Ga- maret 203, 375; srv. Fronnaw. z Kamenice Bareš Sigmund 517. "Kamýtský, Kamýcký, pan 468. Kanická 207, z Choltic Kateřina 197, 198; Kanický Petr 197, 198. Kapanská pole od kl. Tišnovského 438, 461. v Kaplicich, louka u Kunětic 317, 318. Kapoun ze Smiřic Jan a dcera Anna 515. Karas z Dulibenky Jan 321-323. Karasejn ves u Bystřice 554. Karel IV. císař, listy 75, 77, 152. Karel pan (1490) 9. Karlov ves u Sovince 419. Karlštein, archiv zem. 28; pur- krabí 2, 3, 6, 262 ; viz z Weit- mile. Karpas z Chrudimé 368, 369. Kasalsky véfitel 459, Kaślavice ves, Raclavice? 138. Kašpar pan, věřitel 201. Kateřina z Olomúce 235; abatyše v Oslavanech 493, 498; can- trix tamtéž 493; sestra Otí- ková 200; kmetična z Rybitví 517, 518. z Kateřinic Mikuláš 218. z Kaunie viz Stos. z Kazi Margareta 209. Kazimír král Polský (1474) 188. Kazimír kníže Těšínský, hejtman Hor. a Dol. Slezí 421, 429. Kéenov ves 239. Kdulinec z Ostromife Beneś 281; Mikuláš na Smrkovicích 455; Petr Gdulinec 319, hejtman kraje Hrad. 202. Keckar Hanzl v Přerově 283. 587 Kedrutha z Bystřice Jan 209, purkrabí na Pernšteině 198; srv. Bystřice. | Kemnether Adam doktor kapitoly Olom. 444. Kepma ze Zvole Jan 174. z Kerlic Jeronym kanovník Olom. 444. Kerych poddaný v Přerově 283. Ketkovice ves 497, 500, 505. Kilian z Olomouce, věřitel 201. z Kin&perku viz Plàngnar. Kladérubky dvür 516. Kladna ves prodána 110. z Kladna viz Kozlovec. z Kladníka Oldfich 81. Kladsko, Glac 11, 12, 19, 20-22, 102, 103, 151, 197, 373-377, 381, smlouva se Slezskem 47 ; hrabata 159-161, 171; viz z Minsterberka. Klauzal z Rynarce Václav 411, ze Slavíkovic 336. Klecany, dvůr 197, 198, 292, 293, ves 257, u Pernšteina 315, u Doubravníka 553; viz Staníček. Klecavý Mikuláš kněz 235. Klenovice ves 247, 248, 250, 252, 400; viz Román. Klenovský Jan bratr Český 18. Kliment kostelník u sv. Mauricie 235. Klimeš rychtář v Bystřici 92. z Klinsteina Čeněk, prokurator král. 204. Klobúčky dvůr 460. Klobúky ves 205. Klokočí ves u Pernšteina 194, 256, 316, 553. z Klokočné viz Hrdý. Klopotovice ves 243, 247, 248, 250. Klusáček Jan 415. Kněževes 414. z Kněžic viz Drha. Knihnice ves 104, 292; z K. Eli- ška 292; viz z Bítova, Konias. Kobík z Opatova Mikuláš 409, 410; Zich 477; srv. Kubik. Kobylé místo 498, 551. Kobylné u Osecka 534. Kobylské jezero 364, 365. T4*
Strana 588
588 Kochanov ves kl. Třebíckého 415. z Kocova Zbyněk 103. Kočka Jan 466. z Kojčína a z Jinošova Tomáš 292, na Jin. 334; srv. z Chojčína. Kojetice 374; z K. Běta 415. Kojetín městečko 251, 273, 338, 389, panství 331, 332, 388- 390, zapsáno 99, 100, 161, 162, 189, 190, 198, 228, 258, prodáno 216, 469,470, smlouva o lesy 318, 319, spor o mosty 87-89. Kokory místo 251; z K. Bohu- Blav 145, 218, 230, 418, 429, 462, z Triic 177, na Tr. 239, 290, 291, 339, 361, 438; Bohuska 82, 168; Jindřich z Žerovic 323; Mikeš 174, z Majetína 239; Zdeněk 82, 239, na Majetíně 339, 437, 438, 536, 537, 540; viz Mukař. Kolář poddaný v Přerově 283; Jakub v Simfi 304, 305 ; Jan z Rosténí 323. Kolda z Zampachu Jan 143. z Koldic Anna 102; Tíma 77, 325. Kolenec posel 29. Koleso z Rakovó vladyka 485; Kolesa Jan z Rakovych 559; Koleso Václav z Racslavic 174. z Količína viz z Prusinovic. Kolin nad Labem, sjezd 47; z K. viz ze Stróżnice. Koloděje Větší 368; z K. a z Ostrova Štěpán 457. z Kolovrat Albrecht, nejv. kan- cléř 35, hofmistr král. 527. Komár osoba 338. z Komařic Beneš 265. Komárov místo 368, 369, pro- bošt 120, 294; z K. Jan 526, 527, 534, 547 ; Kunata Pešík 44, Kunát na Březnici 546- 548. z Komné Jan 318. Komoňové z Bezděkova Jan, Jiřík a Václav 176. Komorovský Jan 414. Končík Jan poddany z Kralic 251; Conczek Jacub de Prus 82. Konias z Vydfi Jan 462, z Vyd- Fiho Końas na Knihnicich 410. z Konice a z Slavkova Adam 116; Katefina 252; viz ze Švabenic. z Konipas viz Krčma. z Konobrž viz Behm. Konrád děkan kapitoly Olomoucké 488, 489, 491, 492, 534. Konšelský z Pulic a z Jinošova Jan 1195; srv. z Kojčína. Konwaldský Matěj kněz bratrský 36. Kopáč Jan 98; Kopačová Anna na Podhájí 142. Kopačka v Podhájí 418. Kopanice místo 427. Koranda z Prahy 517. z Koříma (z Kuříma) viz Pik- noska. Korneuburk 5. z Kornic viz Bělík. Korouhvice ves u Bystřice 554. Koroužný ves u Bystřice 554. Koryčany městečko zapsáno 214. Koryta u Kojetína 88. Korytník Ondra v Předmostí 311. Koryto les u Bolehrádku 532; ves u Kostelce n. 0. 517. Kost viz z Hasenburka. z Kostelce Daniel kanovník Olom. 444; Jakub 315 ; Mašek 102. Kostelec nad Orlicí městečko za- staveno 188, výsady 517. Kostelec městečko u Plumlova 94, 108, 163, 164, 323. Kostelník Mikeš z Kostelce 323. Kostka z Postupic 52, 60, 231, 235 ; Albrecht 170, 182, 194, 201, 211-213, 219, 246, na Helfenáteinó 175, 176, 182, fojt Lužický 165, 169, nejv. komor. Olom, 190-192, 199; Bohuse na Litomyšli 385, 452; Jan z Brandýsa 165, na Lito- myšli 4, 182, proti Bratřím 40, hejtman kraje Chrud. 193; Vilím mincinistr 62; Zdeněk 335, mincmistr 165, na Božím Domě 427, 452, na Litomyšli 4, na Novém Hradě 26, 27. z Kostník Jan 336. Kostomlaty hrad prodán 460. Rejstřík jmen osobních a místních. Košatice ves u Přelouče 151. Košice 377, 378. Košikov ves 252, hrad u Litavy 434. z Košině Jiřík 4 Krištofor 168. Košmberk viz z Chlumu. Kotelice ves 333. Kotlasy ves kl. Žďár. 464. Kotrč Jan 110-112. Kotvrdovice tvrz a ves 429. Koukol Jan poddaný z Tovačova 251. Kouřimský kraj 28. z Kovačova viz Chyba. Kovářová ves 257, u Doubrav- níka 553. Kozel ze Sušin Jan 430, 431, 458, 459; Jiřík 469. z Kozího Zdebor 265. Kozinov ves 440. Kozlé ve Slezích 16. Kozlíkovský dům 517. Kozlov ves k Helfensteinu 164, 211, 554, ku kl. Zdár. 464 ; z K. Mikuláš 142, Kozlovec 119, 129; Kozlovec z Kladna Jan 337. Kozlovice ves 238, 417, u Bečvy 491, 492; z K. Jiřík 344. Kozlovský poddaný v Přerově 283. Kozodry ves u Kostelce n. 0. 517. Kožichovský z Kvicovic Nacek, purkrabi na Třebíči 133. Kracer Václav kanovník Olom. 242. Kračmar Pavel ve Vys. Oujezdě 306. z Krajce Eliška 252. Krajíř pan 252; z Krajku Jo- hanka ochranitelka Bratří 15; Lipolt 344, 418, 429, 462, nej. sudí Morav. 25, 428, 524, 534; Wolfgang 252, 548. z Krajovic viz Tluksa. z Krajšova viz Mládě. z Krakovce viz Chudobín. Kralice městečko zastaveno 140, 170, 171, 178, 179, 207-210, 216, 241, 251, 337, 338, 492, fojtství 73, 91; Trhová 86; z K. Vít 176, 183, 456, 457. Králové klášter viz Brno.
588 Kochanov ves kl. Třebíckého 415. z Kocova Zbyněk 103. Kočka Jan 466. z Kojčína a z Jinošova Tomáš 292, na Jin. 334; srv. z Chojčína. Kojetice 374; z K. Běta 415. Kojetín městečko 251, 273, 338, 389, panství 331, 332, 388- 390, zapsáno 99, 100, 161, 162, 189, 190, 198, 228, 258, prodáno 216, 469,470, smlouva o lesy 318, 319, spor o mosty 87-89. Kokory místo 251; z K. Bohu- Blav 145, 218, 230, 418, 429, 462, z Triic 177, na Tr. 239, 290, 291, 339, 361, 438; Bohuska 82, 168; Jindřich z Žerovic 323; Mikeš 174, z Majetína 239; Zdeněk 82, 239, na Majetíně 339, 437, 438, 536, 537, 540; viz Mukař. Kolář poddaný v Přerově 283; Jakub v Simfi 304, 305 ; Jan z Rosténí 323. Kolda z Zampachu Jan 143. z Koldic Anna 102; Tíma 77, 325. Kolenec posel 29. Koleso z Rakovó vladyka 485; Kolesa Jan z Rakovych 559; Koleso Václav z Racslavic 174. z Količína viz z Prusinovic. Kolin nad Labem, sjezd 47; z K. viz ze Stróżnice. Koloděje Větší 368; z K. a z Ostrova Štěpán 457. z Kolovrat Albrecht, nejv. kan- cléř 35, hofmistr král. 527. Komár osoba 338. z Komařic Beneš 265. Komárov místo 368, 369, pro- bošt 120, 294; z K. Jan 526, 527, 534, 547 ; Kunata Pešík 44, Kunát na Březnici 546- 548. z Komné Jan 318. Komoňové z Bezděkova Jan, Jiřík a Václav 176. Komorovský Jan 414. Končík Jan poddany z Kralic 251; Conczek Jacub de Prus 82. Konias z Vydfi Jan 462, z Vyd- Fiho Końas na Knihnicich 410. z Konice a z Slavkova Adam 116; Katefina 252; viz ze Švabenic. z Konipas viz Krčma. z Konobrž viz Behm. Konrád děkan kapitoly Olomoucké 488, 489, 491, 492, 534. Konšelský z Pulic a z Jinošova Jan 1195; srv. z Kojčína. Konwaldský Matěj kněz bratrský 36. Kopáč Jan 98; Kopačová Anna na Podhájí 142. Kopačka v Podhájí 418. Kopanice místo 427. Koranda z Prahy 517. z Koříma (z Kuříma) viz Pik- noska. Korneuburk 5. z Kornic viz Bělík. Korouhvice ves u Bystřice 554. Koroužný ves u Bystřice 554. Koryčany městečko zapsáno 214. Koryta u Kojetína 88. Korytník Ondra v Předmostí 311. Koryto les u Bolehrádku 532; ves u Kostelce n. 0. 517. Kost viz z Hasenburka. z Kostelce Daniel kanovník Olom. 444; Jakub 315 ; Mašek 102. Kostelec nad Orlicí městečko za- staveno 188, výsady 517. Kostelec městečko u Plumlova 94, 108, 163, 164, 323. Kostelník Mikeš z Kostelce 323. Kostka z Postupic 52, 60, 231, 235 ; Albrecht 170, 182, 194, 201, 211-213, 219, 246, na Helfenáteinó 175, 176, 182, fojt Lužický 165, 169, nejv. komor. Olom, 190-192, 199; Bohuse na Litomyšli 385, 452; Jan z Brandýsa 165, na Lito- myšli 4, 182, proti Bratřím 40, hejtman kraje Chrud. 193; Vilím mincinistr 62; Zdeněk 335, mincmistr 165, na Božím Domě 427, 452, na Litomyšli 4, na Novém Hradě 26, 27. z Kostník Jan 336. Kostomlaty hrad prodán 460. Rejstřík jmen osobních a místních. Košatice ves u Přelouče 151. Košice 377, 378. Košikov ves 252, hrad u Litavy 434. z Košině Jiřík 4 Krištofor 168. Košmberk viz z Chlumu. Kotelice ves 333. Kotlasy ves kl. Žďár. 464. Kotrč Jan 110-112. Kotvrdovice tvrz a ves 429. Koukol Jan poddaný z Tovačova 251. Kouřimský kraj 28. z Kovačova viz Chyba. Kovářová ves 257, u Doubrav- níka 553. Kozel ze Sušin Jan 430, 431, 458, 459; Jiřík 469. z Kozího Zdebor 265. Kozinov ves 440. Kozlé ve Slezích 16. Kozlíkovský dům 517. Kozlov ves k Helfensteinu 164, 211, 554, ku kl. Zdár. 464 ; z K. Mikuláš 142, Kozlovec 119, 129; Kozlovec z Kladna Jan 337. Kozlovice ves 238, 417, u Bečvy 491, 492; z K. Jiřík 344. Kozlovský poddaný v Přerově 283. Kozodry ves u Kostelce n. 0. 517. Kožichovský z Kvicovic Nacek, purkrabi na Třebíči 133. Kracer Václav kanovník Olom. 242. Kračmar Pavel ve Vys. Oujezdě 306. z Krajce Eliška 252. Krajíř pan 252; z Krajku Jo- hanka ochranitelka Bratří 15; Lipolt 344, 418, 429, 462, nej. sudí Morav. 25, 428, 524, 534; Wolfgang 252, 548. z Krajovic viz Tluksa. z Krajšova viz Mládě. z Krakovce viz Chudobín. Kralice městečko zastaveno 140, 170, 171, 178, 179, 207-210, 216, 241, 251, 337, 338, 492, fojtství 73, 91; Trhová 86; z K. Vít 176, 183, 456, 457. Králové klášter viz Brno.
Strana 589
Rejstřík jmen osobních a místních. z Kralovic Markvart 416, 486, na Okrašovicích 434. Království u Bolehrádku 532 ; les u Králové Hradce 436, 439, 474, 475. Krasice u Plumlova prodány 74. de Krasna Jan 82. Krásný, ves u Nov. Města 552. Krasonice ves 217, 218; z K. Jitka a Staněk 217. z Kravař a z Strážnice Alžběta 8, 4, 221, 230, 261, 262, vdala se znova 264, 265 ; Beneš na Krumlově 84; Jiřík 98, 100, 138-140, 149, 163, 234, pán Plumlovský 110-116; Johanka z Plumlova 164, 358, 359, 379, 418, 425, 459, 460, 466, 467, 470, 475, 476, 481, 484; Kunka 230, 251, 346, 400; Lacek 82, 90, 93, 94, z Helfen- šteina 84; Lidmila 165, 231; Petr 112, 139, starší 86, z Plumlova 84, 86, 87, komor. Olom. 481, 483, 484; Václav 84, 139; Vok z Jičína 83, 84, Ok 75, komor. Olom. 74. Kraví Hora, hrad pustý 456. Kraysa z Křečovic Jan 401. z Krbenie viz z Ojnic. Krčma z Konipas Beneš 168. Krčmany ves kostela Olomouckého 284, 310. Kremnická mince 135, 165. Křemže 8-10. „Křepice viz Chřepice. Křeptov viz Chreptov. Krhov ves prodána 116, 117. Křičeň ves 369, Křičení 386. Křídla ves u Nov. Města 552. Křinecký pan 523. Kristin knéz 341. Krištof pan, vyslanec Polský 59. Křivá, ves u Sovince 419, Křivé 398; z Křivého Eliška 220. Křivec les kl. Opatovského 159, 160. Křivoklát, Hrádek 2. Křižácké války do Čech 37, 38. Křižanov 123, 230, hrad, mě- stečko a panství 154, 155, 227, fara 228, 257, prodán 125, 126, 148, 149; Křižanov Horní 290; z Kř. Alena 125, 227; Milota 125, Křižanovský 227; viz z Mirošova. Křížov ves u Sovince 419. Křižovice ves 256, u Doubravníka 553. z Krnčic Ofka 413. z Krňovie Ctibor a Janek 79. Krocar Jan 238; z Leotakher Štěpán 218, Leotakar 238; Váelav kanovník Olom. 444. Kroměříž 100, 174, 178, 205, 315, 323, 542, 543, hrad bi- skupa Olom. 535, kapitola 233, město odňato biskupovi 232, 233; viz z Bystřice, Hrdý. Kronvíř rybník 364, 365. Kropáč Jan a manželka Anna 215, z Nevědomí 217, 229, 232, 260, 361. Kršek věřitel 201. Křštěný Jan v Prostějově 481. Křtěnov ves u Bystřice 554. Křtětín viz z Bysovce. z Kftčvie viz Rüsek. z Krucburka viz z Bolehlav. Krumlov Český 29, 42, 54, 265, silnice 430; viz z Doudleb. Krumlov Moravsky 3-5, 13, 14, 16, 55, 56, 124, 193, 196, 197, 215, 255, 261, 269, 272, 274, 275, 285-287, 294, 302, 309, 310, 313, 316, 317, 326, 364-366, 377, 382, 387, 390, 408, 410, 433, 441-444, 459, 460, 489, 493, 495, 496, 501- 505, 508, 550, 551, klášter a špitál 498, panství 499; viz z Kravař, z Tavikovic, an ze Zástřizl. Krumsín místo 321-323, 351, 352; z K. a ze Spiček Bedřich 455, 456; Jan 101, z Lešan 98, 107, 108, 110, z Fulneka | 181; viz z Bárova. | Krupka viz z Walditeina. | Krups v Evani 210. Krupsa z Pfíluka Jan 168. Krušina viz z Lichtenburka. | KrüZek pustá ves u Kojetína 469. | Kštětín 185. : Kubík z Opatova Zich 525, na | Šicndorfé 556; srv. Kobík. | 589 Kubík v. Přerově 284. Kuchta z Uzdnic Jiřík 480. Kuchynka rybník u Radkova 142. Kudlabec poddaný z Oplocan 251. z Kukvic Hynce 148, 221, 227, 229, z Rosic 194, na R. 190, 252; Znata z Rosic 462, 485, 545. Kumburk viz Krušina. Kunata viz z Komárova. Kunc z Norbu a z Tulešic 387. Kunčický věřitel 201; z Kunčic Arnošt 83; Hynek 511, 519; Jindřich 120. z Kunčího a ze Zaječie Jan 538, Viktorin v Chrudimi 186. Kundračice 230, Kundratice u By- střice 554. Kunětice ves 368, 369; z K. Anna 317, 318, 346. Kunětická Hora, Konětická 324, 334, 335, 377, 383, 386-388, 396, 397, 400, 431, 434, 435, vsi k ní 359, rybníky 397, 405, 449, 450, 520, 521, zapsána 100, 137, 159-161, 201-204, 361, 362, 367, 368, 371, 374-376, 391, 392, 450, 451, 511, 512, prodána 381, 382; viz Bušek. z Kunic Oldřich 452, 523; viz z Kunstatu, z Vlasatic. Kunický probošt 104. Kunigfelder Michal 104. Kunino Město 86, 93, viz Kun- stat. z Kunkovic Arkleb 98; Kunkov- ský 191, Jaroš 508. Kunovice tvrz 359, 360, 437; z K. páni, předek 24; Jan 418, 461, 490, 491, 509; Ku- novský Arkleb 437. Kunstat hrad a městečko 429; z K. Boček (1363) 78; Boček (1465) 159-161, 202, 203, 215, 220, 226, komor. Olom. 183; (1517) 69; B. z Búzova 226, 237, na Büzové 364, 365, 420, na Bucové 333, Kuna 226, 232, 333, 364, 365, 416, 420, 428, 462, z Hornich Kunic 149, 190, 198, 217, 470, na H. K. 208, z Podébrad 171;
Rejstřík jmen osobních a místních. z Kralovic Markvart 416, 486, na Okrašovicích 434. Království u Bolehrádku 532 ; les u Králové Hradce 436, 439, 474, 475. Krasice u Plumlova prodány 74. de Krasna Jan 82. Krásný, ves u Nov. Města 552. Krasonice ves 217, 218; z K. Jitka a Staněk 217. z Kravař a z Strážnice Alžběta 8, 4, 221, 230, 261, 262, vdala se znova 264, 265 ; Beneš na Krumlově 84; Jiřík 98, 100, 138-140, 149, 163, 234, pán Plumlovský 110-116; Johanka z Plumlova 164, 358, 359, 379, 418, 425, 459, 460, 466, 467, 470, 475, 476, 481, 484; Kunka 230, 251, 346, 400; Lacek 82, 90, 93, 94, z Helfen- šteina 84; Lidmila 165, 231; Petr 112, 139, starší 86, z Plumlova 84, 86, 87, komor. Olom. 481, 483, 484; Václav 84, 139; Vok z Jičína 83, 84, Ok 75, komor. Olom. 74. Kraví Hora, hrad pustý 456. Kraysa z Křečovic Jan 401. z Krbenie viz z Ojnic. Krčma z Konipas Beneš 168. Krčmany ves kostela Olomouckého 284, 310. Kremnická mince 135, 165. Křemže 8-10. „Křepice viz Chřepice. Křeptov viz Chreptov. Krhov ves prodána 116, 117. Křičeň ves 369, Křičení 386. Křídla ves u Nov. Města 552. Křinecký pan 523. Kristin knéz 341. Krištof pan, vyslanec Polský 59. Křivá, ves u Sovince 419, Křivé 398; z Křivého Eliška 220. Křivec les kl. Opatovského 159, 160. Křivoklát, Hrádek 2. Křižácké války do Čech 37, 38. Křižanov 123, 230, hrad, mě- stečko a panství 154, 155, 227, fara 228, 257, prodán 125, 126, 148, 149; Křižanov Horní 290; z Kř. Alena 125, 227; Milota 125, Křižanovský 227; viz z Mirošova. Křížov ves u Sovince 419. Křižovice ves 256, u Doubravníka 553. z Krnčic Ofka 413. z Krňovie Ctibor a Janek 79. Krocar Jan 238; z Leotakher Štěpán 218, Leotakar 238; Váelav kanovník Olom. 444. Kroměříž 100, 174, 178, 205, 315, 323, 542, 543, hrad bi- skupa Olom. 535, kapitola 233, město odňato biskupovi 232, 233; viz z Bystřice, Hrdý. Kronvíř rybník 364, 365. Kropáč Jan a manželka Anna 215, z Nevědomí 217, 229, 232, 260, 361. Kršek věřitel 201. Křštěný Jan v Prostějově 481. Křtěnov ves u Bystřice 554. Křtětín viz z Bysovce. z Kftčvie viz Rüsek. z Krucburka viz z Bolehlav. Krumlov Český 29, 42, 54, 265, silnice 430; viz z Doudleb. Krumlov Moravsky 3-5, 13, 14, 16, 55, 56, 124, 193, 196, 197, 215, 255, 261, 269, 272, 274, 275, 285-287, 294, 302, 309, 310, 313, 316, 317, 326, 364-366, 377, 382, 387, 390, 408, 410, 433, 441-444, 459, 460, 489, 493, 495, 496, 501- 505, 508, 550, 551, klášter a špitál 498, panství 499; viz z Kravař, z Tavikovic, an ze Zástřizl. Krumsín místo 321-323, 351, 352; z K. a ze Spiček Bedřich 455, 456; Jan 101, z Lešan 98, 107, 108, 110, z Fulneka | 181; viz z Bárova. | Krupka viz z Walditeina. | Krups v Evani 210. Krupsa z Pfíluka Jan 168. Krušina viz z Lichtenburka. | KrüZek pustá ves u Kojetína 469. | Kštětín 185. : Kubík z Opatova Zich 525, na | Šicndorfé 556; srv. Kobík. | 589 Kubík v. Přerově 284. Kuchta z Uzdnic Jiřík 480. Kuchynka rybník u Radkova 142. Kudlabec poddaný z Oplocan 251. z Kukvic Hynce 148, 221, 227, 229, z Rosic 194, na R. 190, 252; Znata z Rosic 462, 485, 545. Kumburk viz Krušina. Kunata viz z Komárova. Kunc z Norbu a z Tulešic 387. Kunčický věřitel 201; z Kunčic Arnošt 83; Hynek 511, 519; Jindřich 120. z Kunčího a ze Zaječie Jan 538, Viktorin v Chrudimi 186. Kundračice 230, Kundratice u By- střice 554. Kunětice ves 368, 369; z K. Anna 317, 318, 346. Kunětická Hora, Konětická 324, 334, 335, 377, 383, 386-388, 396, 397, 400, 431, 434, 435, vsi k ní 359, rybníky 397, 405, 449, 450, 520, 521, zapsána 100, 137, 159-161, 201-204, 361, 362, 367, 368, 371, 374-376, 391, 392, 450, 451, 511, 512, prodána 381, 382; viz Bušek. z Kunic Oldřich 452, 523; viz z Kunstatu, z Vlasatic. Kunický probošt 104. Kunigfelder Michal 104. Kunino Město 86, 93, viz Kun- stat. z Kunkovic Arkleb 98; Kunkov- ský 191, Jaroš 508. Kunovice tvrz 359, 360, 437; z K. páni, předek 24; Jan 418, 461, 490, 491, 509; Ku- novský Arkleb 437. Kunstat hrad a městečko 429; z K. Boček (1363) 78; Boček (1465) 159-161, 202, 203, 215, 220, 226, komor. Olom. 183; (1517) 69; B. z Búzova 226, 237, na Büzové 364, 365, 420, na Bucové 333, Kuna 226, 232, 333, 364, 365, 416, 420, 428, 462, z Hornich Kunic 149, 190, 198, 217, 470, na H. K. 208, z Podébrad 171;
Strana 590
590 Rejstřík jmen osobních a místních. — Čeněk Kuna 149, 237, 271,| Kurdějov u Hustopeče na Moravě |z Láku Tomáš 302. komor. Olom. 202; — Erhart 86, 93, 215, 226, 237 ; — Heralt 6, 327, 350, 364, 381, 479, z Plumlova 182, 208, 211, 212, 215, 229, 236, 237, 251, 303, 304, na P. 245, 246, 258, 259, 331, 332, komor. Olom. 310, 318, 326, 332, 333, 337- 341, 344; ze Skal 91, 153; — Hynek 5855, 556; H. Boček v záští s Burianem Trčkou 67- 69; H. Suchý Črt na Jevišo- vicích 104; — Jan Boček 220, 229, 231, 252, 428, z Polné 275, na P. 429, 501, 507, 555, 556, mladší 215, na Buchlově 208, 216, 217 ; Suchÿ Cert 226, 279 ; — Jan Erhard 226; — Jan Heralt 212, 218, 221, 222, 228, 230, 231, 238, 241, 252, 346, 377, 418-420, 429, z Plumlova 198, 199, 216, 217, 234, 235, 366, nej. komor. Olom. 469, 470, 475, 476; — Jan Kuna 146, 218, 222, 226, 231, 237, 241, 245, 344, 416, 418, 426, 428, 429, z Ho- donína 225, 462, na H. 277, 279, 325, 365, 469, Hodonský 345; — Jan z Horních Kunic 190, 198, 470; — Jan Zajímač 131, 141, 524, 533, 547, na Pohořelicích 132 ; — Jindřich z Jevišovic 167; — Jiří 202; — Johanka 234, 235; — Kuna z Bolehradie 116; — Lidmila 379, 425; — Procek 194, z Opatovic 104, komor. Olom. 146; — Prokop Zajímač 505, 524, 525, na Jevišovicích 486, 547, 551; — Tima 202; — Václav Kuna na Büzovó 246; — Žofie, Žofka 100, 140, 146, 152, 153; srv. Heralt. Kunwaldský viz Konwaldský. Kurczel Kašpar měšťan v Chebu 28. Kurczpainholcz měšťan v Chebu 42. 13, 63, 287, 310, 551, faráři 390, panství 499, smlouva o meze 302, 303, svobody 275, vinohrady 382, 459, 460. Kuřím Moravský viz Piknoska. Kuroslepy ves u Kraví Hory 457. Kurovice 323. Kurzbach Sigmund 395, 452. Kusý z Mukoděl a Bohutic Jiřík 286, 310, 387, 390, 433, 442, 443, 505, 547; Stöpän 430, 507, 508, z Bedrovic 387, 433, na Bedrovicich 547, z Ve- drovic 286, 310. Kutná Hora 5, 6, 20, 42, 169- 171, 175, 267-269, 517, 518, 541, düchod král. 66, úfedníci mince 1-4, 26, 512, vyšetření nedostatkü (1511) 44; sjezd (1514) 56, 57; o zbihlych poddanych 518. Kity ves kl. T¥ebfckého 120. Kužel z Žeravic Arnošt 418, 429, 462, z Kvasic 351, 352; Če- něk Kuželík 218; Jiřík 223, 230. Květoň viz Palica. z Kvičovic Ješek 416; Nácek 413, purkr. Třebíč. 162; viz Kožichovský. Kvítkovice ves u Hluboké 404, 406. Kyjov ves 525, 526 ; z K. Petr276. z Kyjovic Petr 547, na K. 534, Kyjovský 412. Kyjovský věřitel 411. Kylík poddaný v Přerově 283. Kymrigar pan 179. Kyselovice u Bečvy 284. L. Labe řeka 105, 151, 520, 521, 542, most a přívoz u Par- dubic 465, splav 384, mýto 76. Labětín místo 151. z Labouně viz Bartoušovský. Lačnov hrad u Litavy 434. Ladislav král, zápisy 129, 130, 132-136, 141-143, 152, 158, 170, 196, 209, 217, 358, 524, 547. [ Lán pastviště u Rychnova 521, 522. z Landšteina 462; Alžběta 218; Anna 511, 523; Otibor 218, 226, 230-232, 241, 344, 428, Světlovský 324; Dorota 324; Jaroslav 218; Jiřík 263, z By- střice 165; Zbyněk 218; viz Zub. Lány ves biskupa Olom. 105; ves u Pardubic 369, rybník 397, 436, 520, 521 ; Lány na Háji, ves 542. Lasek Pavel kanovnik Olom. 444. Laškov místo 326; z L. Beneš 98, 153; viz z Švabenic. Lazníky ves k Helfenšteinu 164, 211; z L. viz Smolka. z Lazuov viz Pěnice. Lažanky 544, 545. Lažany ves 253, u Doubravníka 553, prodána 350; z L. Jin- dřich hejtman Vratislavsky 96. z Lechovic Jan 263. z Lechvic Jan 229, 255, Lech- vický 505, v Novém Městečku 499, ze Zástřizl 485, 501, 506, 508, 547, 548, hofrychtéř Vi- léma z Pernšteina 310, 345, 410, 412. z Ledské Ctibor 182, 192. Lehnice ve Slez. 21. Lelekovice viz z Mrdic, Racek. Leotakar viz Krocar. Leskovec ves 81, 257, u Dou- bravníka 553, Leskovce ves k Cimburku 214; z L. Albrecht podkomoří 8, 423, 430; Jetřich 176. Lesonice tvrz a ves 221, pro- dány 163. Lesoňovice ves u Bystřice 554. Lešany ves 437 ; z L. viz Krumsín. Leštná viz Pražma. Létiny místo 284. Letonice ves u Doubravníka 553. Letovice 87, 230; z L. Čeněk 82, 85, z Ronova, de Nonau 84; viz z Bozkovic. Levoč 465. v Lezci, v Želči 295. Lhota 473; ves pustá 320; u By-
590 Rejstřík jmen osobních a místních. — Čeněk Kuna 149, 237, 271,| Kurdějov u Hustopeče na Moravě |z Láku Tomáš 302. komor. Olom. 202; — Erhart 86, 93, 215, 226, 237 ; — Heralt 6, 327, 350, 364, 381, 479, z Plumlova 182, 208, 211, 212, 215, 229, 236, 237, 251, 303, 304, na P. 245, 246, 258, 259, 331, 332, komor. Olom. 310, 318, 326, 332, 333, 337- 341, 344; ze Skal 91, 153; — Hynek 5855, 556; H. Boček v záští s Burianem Trčkou 67- 69; H. Suchý Črt na Jevišo- vicích 104; — Jan Boček 220, 229, 231, 252, 428, z Polné 275, na P. 429, 501, 507, 555, 556, mladší 215, na Buchlově 208, 216, 217 ; Suchÿ Cert 226, 279 ; — Jan Erhard 226; — Jan Heralt 212, 218, 221, 222, 228, 230, 231, 238, 241, 252, 346, 377, 418-420, 429, z Plumlova 198, 199, 216, 217, 234, 235, 366, nej. komor. Olom. 469, 470, 475, 476; — Jan Kuna 146, 218, 222, 226, 231, 237, 241, 245, 344, 416, 418, 426, 428, 429, z Ho- donína 225, 462, na H. 277, 279, 325, 365, 469, Hodonský 345; — Jan z Horních Kunic 190, 198, 470; — Jan Zajímač 131, 141, 524, 533, 547, na Pohořelicích 132 ; — Jindřich z Jevišovic 167; — Jiří 202; — Johanka 234, 235; — Kuna z Bolehradie 116; — Lidmila 379, 425; — Procek 194, z Opatovic 104, komor. Olom. 146; — Prokop Zajímač 505, 524, 525, na Jevišovicích 486, 547, 551; — Tima 202; — Václav Kuna na Büzovó 246; — Žofie, Žofka 100, 140, 146, 152, 153; srv. Heralt. Kunwaldský viz Konwaldský. Kurczel Kašpar měšťan v Chebu 28. Kurczpainholcz měšťan v Chebu 42. 13, 63, 287, 310, 551, faráři 390, panství 499, smlouva o meze 302, 303, svobody 275, vinohrady 382, 459, 460. Kuřím Moravský viz Piknoska. Kuroslepy ves u Kraví Hory 457. Kurovice 323. Kurzbach Sigmund 395, 452. Kusý z Mukoděl a Bohutic Jiřík 286, 310, 387, 390, 433, 442, 443, 505, 547; Stöpän 430, 507, 508, z Bedrovic 387, 433, na Bedrovicich 547, z Ve- drovic 286, 310. Kutná Hora 5, 6, 20, 42, 169- 171, 175, 267-269, 517, 518, 541, düchod král. 66, úfedníci mince 1-4, 26, 512, vyšetření nedostatkü (1511) 44; sjezd (1514) 56, 57; o zbihlych poddanych 518. Kity ves kl. T¥ebfckého 120. Kužel z Žeravic Arnošt 418, 429, 462, z Kvasic 351, 352; Če- něk Kuželík 218; Jiřík 223, 230. Květoň viz Palica. z Kvičovic Ješek 416; Nácek 413, purkr. Třebíč. 162; viz Kožichovský. Kvítkovice ves u Hluboké 404, 406. Kyjov ves 525, 526 ; z K. Petr276. z Kyjovic Petr 547, na K. 534, Kyjovský 412. Kyjovský věřitel 411. Kylík poddaný v Přerově 283. Kymrigar pan 179. Kyselovice u Bečvy 284. L. Labe řeka 105, 151, 520, 521, 542, most a přívoz u Par- dubic 465, splav 384, mýto 76. Labětín místo 151. z Labouně viz Bartoušovský. Lačnov hrad u Litavy 434. Ladislav král, zápisy 129, 130, 132-136, 141-143, 152, 158, 170, 196, 209, 217, 358, 524, 547. [ Lán pastviště u Rychnova 521, 522. z Landšteina 462; Alžběta 218; Anna 511, 523; Otibor 218, 226, 230-232, 241, 344, 428, Světlovský 324; Dorota 324; Jaroslav 218; Jiřík 263, z By- střice 165; Zbyněk 218; viz Zub. Lány ves biskupa Olom. 105; ves u Pardubic 369, rybník 397, 436, 520, 521 ; Lány na Háji, ves 542. Lasek Pavel kanovnik Olom. 444. Laškov místo 326; z L. Beneš 98, 153; viz z Švabenic. Lazníky ves k Helfenšteinu 164, 211; z L. viz Smolka. z Lazuov viz Pěnice. Lažanky 544, 545. Lažany ves 253, u Doubravníka 553, prodána 350; z L. Jin- dřich hejtman Vratislavsky 96. z Lechovic Jan 263. z Lechvic Jan 229, 255, Lech- vický 505, v Novém Městečku 499, ze Zástřizl 485, 501, 506, 508, 547, 548, hofrychtéř Vi- léma z Pernšteina 310, 345, 410, 412. z Ledské Ctibor 182, 192. Lehnice ve Slez. 21. Lelekovice viz z Mrdic, Racek. Leotakar viz Krocar. Leskovec ves 81, 257, u Dou- bravníka 553, Leskovce ves k Cimburku 214; z L. Albrecht podkomoří 8, 423, 430; Jetřich 176. Lesonice tvrz a ves 221, pro- dány 163. Lesoňovice ves u Bystřice 554. Lešany ves 437 ; z L. viz Krumsín. Leštná viz Pražma. Létiny místo 284. Letonice ves u Doubravníka 553. Letovice 87, 230; z L. Čeněk 82, 85, z Ronova, de Nonau 84; viz z Bozkovic. Levoč 465. v Lezci, v Želči 295. Lhota 473; ves pustá 320; u By-
Strana 591
Rejstřík jmen osobních a místních. střice 554; u Chocně 517; u Helfensteina 164, 211 ; k Ji- mramovu.146; u Kostelce n. O. 517; nad Pěnčici 311; u Pro- stějova 307. Lhota Črtovec u Přibyslavic 536; Jestřebí, pustá 418; Menší a Větší u Přelouče 151; Uher- čická 520, 521; Úřetická 368, 400, 402; Vlčkova 160. Lhotka z Dlužína Jan 118, 119, 129, 466, z Lužína a z Rud- víková 181, ze Studnic 229. Lhotka ves 117; kl. Opatovského 160, 386 ; u Pardubic 403, 519. ze Lhoty Čeněk 127 ; Hynek z Pu- cova 177, 292; Markéta 518; Mikuláš 123; viz Čipík, z Pře- boř, Sirovátka. Libák osoba 53. z Libanic viz Brikcí. Libišany ves 161, 169, 192, 205, 371, 460, zapsána 11, 201. Liblice 281, 319, prodány 274; z L. Johanka, choť Viléma z Pernšteina 319, 417, 551, 556, ochranitelka Bratří 15. Libochová Dolní 142. Libouš ves prodána 29. z Lichtenburka a z Bítova Alb- recht 134, 135, na Hostýni (Hostimi) 207 ; Hemericus 245, Heinrich 222, Henrich 221, 229, Herrich 134, 215, 237, 344; Hynek 134, 135, na Kumburce 103; Jan 226, 228, 229, 237, 245, z Jemnice 208, z Knihnic 208; Jan Sirotek 215,225; Püta 215, 218, 226, 228, 229, 238, 245, 276, 366, 374, 408-410, 418, 428, 429; Štefan 134, 135, 154; Zdeněk 277, 279. z Lichtenšteina, Liknštajnar 6, Lichtenštajnar 9 ; Henrich 229, 252, 274-279, z Nikolšpurku 179, 180, 276; Krištof 274- 279, z N. 276; Linhart 55; Wolfgang 55, 274, 275, 277- 279, 369, 370. Licko poddaný z Chropyně 251. z Lidéřova Jeronym 238, na Odrách 371, z Liderova 379. z Lilče Bedřich 113; Kateřina 112; 113; Mikeš 98. Liljenblut Hanuš z Majta, měšťan Olomúcký, s ženou Markytou 102, z Lilienblutu Hanúšek 106. Limhard viz z Hořitova. z Linavy Fridrich 74. Linec 452. Linhart opat Žďárský 228, 238. Link Hanuš 341; Jan měšťan Olom. 346. z Lipé, z Lipého Barbora 274- 279, 370; — Jindřich na Krumlově 270, maršálek 124, 148, 149, 155, 183, 269, 270, 272, 275, 344, 497-508, 519, 550, 551, 555, hejt. markr. Morav. 124, 148, 149, 155; — Jindřich mladší 273, 278, 279; — Pertolt 196, 220, 221, 230, 238, 252, 273, 274, 278, 279, 344, 346, 370, 499, 500, 502, na Krumlově 212, komorník Olom. 215, maršálek 106, 115, 116, 190, 192, 194, 196, 197, 208, 209, 217, 222, 225, 226, 231, 232, 237, 244, 255, 256, 267, 269, 273, 278, 279, žena 3,234, 264, děti 260, 273, 274. z Lipiny Zich 117. Lipnice viz Trčka. Lipník město 199, 212, 239, 286, 328, 372, 417, 556, prodán 164, 201, 211; Lipensti 381; dluhy 200; trhy 534; záduší 546; z L. Jan 114; viz z Pern- šteina. z Lipoltic a z Veselíčka Ctibor 370; Jan, Stastny a Václav 370, 871. z Lipoltovic viz Obeslik. Lipovy les 336. Lipovka ves 519. Lipsko, učení 17. z Lipuoltic, z Lipultovie viz Obe- šlík. z Lípy viz Trčka. z Liskovce Václav 114. Lisky ves 523. z Lisova Jan 313; Markéta 313; Mikuláš Španovský hejtman na 274, 591 Korneuburce 5, z Panova 198, hejt. Novohradský 302, z Špa- ňova 313. Liška pan v Blansku 369; ve Svítkově 368; Prokop 384, z Vysoké na Branicich 385, na Běrunicích 387, 388. Lišné ves u Nov. Města 552. Litava tvrz a ves u Doubravníka 253, 434, 553; z L. Arkleb 238; viz Vojna. z Litenčic viz z Zástřizl. Litice 308, 510, prodány 22, 23, 419, 480, 522; z L. viz HloZek, z Miletínka. Litkovice ves prodána 116. Litobratfice ves 301, 306, 497, 498, 500, 505, zapsána 196. Litomyšl 14, 26, 381, 421, archiv 435, 513, biskup Jan 190, Bratří 14, 15, 18; viz Kostka. Litotině? ves 424. Litovel město 341. z Litrbachu Jakub a Peš 415. z Lobkovic Bohuslav, Jan a Mi- kuláš 335. Lobodice ves biskupa Olom. 251, 444, 445, 535, 543, 544; z L. Janek 80; Oneś 79, 80. z Lochovic Bořivoj starší 122. Lohynice misto 369. z Lojova Vaněk 315. Loket město, spor se Šliky 513. Lomnice, Lompnice 441; z L. Bohunka 142, 143; — Jan 56-58, 103, 104, 215, 220, 252, 344, 428, 466, 485, 486, 509, starší 365, 439-441, 462, 476, 526, 559, z Mezi- říčí 217, 226, na M. 208, 212, 416, na Náměšti 526, 536, podkomoří 277, 279, 334, 336, 348, 349, komor. Olom. 94, 377, 378, 416, 418, 427, 429, 446, 464, 469, 471, 476, hejtman markr. Morav. 25, 35, 50, 486, 487, 499, 501-504, 523-525, 532, 533, 547, 552, 554, 559, 560; — Jan probośt Olom. 128, 145; — Jaroslav 154; — Kateřina 489; — Markvart 215, 222, 226, 228,
Rejstřík jmen osobních a místních. střice 554; u Chocně 517; u Helfensteina 164, 211 ; k Ji- mramovu.146; u Kostelce n. O. 517; nad Pěnčici 311; u Pro- stějova 307. Lhota Črtovec u Přibyslavic 536; Jestřebí, pustá 418; Menší a Větší u Přelouče 151; Uher- čická 520, 521; Úřetická 368, 400, 402; Vlčkova 160. Lhotka z Dlužína Jan 118, 119, 129, 466, z Lužína a z Rud- víková 181, ze Studnic 229. Lhotka ves 117; kl. Opatovského 160, 386 ; u Pardubic 403, 519. ze Lhoty Čeněk 127 ; Hynek z Pu- cova 177, 292; Markéta 518; Mikuláš 123; viz Čipík, z Pře- boř, Sirovátka. Libák osoba 53. z Libanic viz Brikcí. Libišany ves 161, 169, 192, 205, 371, 460, zapsána 11, 201. Liblice 281, 319, prodány 274; z L. Johanka, choť Viléma z Pernšteina 319, 417, 551, 556, ochranitelka Bratří 15. Libochová Dolní 142. Libouš ves prodána 29. z Lichtenburka a z Bítova Alb- recht 134, 135, na Hostýni (Hostimi) 207 ; Hemericus 245, Heinrich 222, Henrich 221, 229, Herrich 134, 215, 237, 344; Hynek 134, 135, na Kumburce 103; Jan 226, 228, 229, 237, 245, z Jemnice 208, z Knihnic 208; Jan Sirotek 215,225; Püta 215, 218, 226, 228, 229, 238, 245, 276, 366, 374, 408-410, 418, 428, 429; Štefan 134, 135, 154; Zdeněk 277, 279. z Lichtenšteina, Liknštajnar 6, Lichtenštajnar 9 ; Henrich 229, 252, 274-279, z Nikolšpurku 179, 180, 276; Krištof 274- 279, z N. 276; Linhart 55; Wolfgang 55, 274, 275, 277- 279, 369, 370. Licko poddaný z Chropyně 251. z Lidéřova Jeronym 238, na Odrách 371, z Liderova 379. z Lilče Bedřich 113; Kateřina 112; 113; Mikeš 98. Liljenblut Hanuš z Majta, měšťan Olomúcký, s ženou Markytou 102, z Lilienblutu Hanúšek 106. Limhard viz z Hořitova. z Linavy Fridrich 74. Linec 452. Linhart opat Žďárský 228, 238. Link Hanuš 341; Jan měšťan Olom. 346. z Lipé, z Lipého Barbora 274- 279, 370; — Jindřich na Krumlově 270, maršálek 124, 148, 149, 155, 183, 269, 270, 272, 275, 344, 497-508, 519, 550, 551, 555, hejt. markr. Morav. 124, 148, 149, 155; — Jindřich mladší 273, 278, 279; — Pertolt 196, 220, 221, 230, 238, 252, 273, 274, 278, 279, 344, 346, 370, 499, 500, 502, na Krumlově 212, komorník Olom. 215, maršálek 106, 115, 116, 190, 192, 194, 196, 197, 208, 209, 217, 222, 225, 226, 231, 232, 237, 244, 255, 256, 267, 269, 273, 278, 279, žena 3,234, 264, děti 260, 273, 274. z Lipiny Zich 117. Lipnice viz Trčka. Lipník město 199, 212, 239, 286, 328, 372, 417, 556, prodán 164, 201, 211; Lipensti 381; dluhy 200; trhy 534; záduší 546; z L. Jan 114; viz z Pern- šteina. z Lipoltic a z Veselíčka Ctibor 370; Jan, Stastny a Václav 370, 871. z Lipoltovic viz Obeslik. Lipovy les 336. Lipovka ves 519. Lipsko, učení 17. z Lipuoltic, z Lipultovie viz Obe- šlík. z Lípy viz Trčka. z Liskovce Václav 114. Lisky ves 523. z Lisova Jan 313; Markéta 313; Mikuláš Španovský hejtman na 274, 591 Korneuburce 5, z Panova 198, hejt. Novohradský 302, z Špa- ňova 313. Liška pan v Blansku 369; ve Svítkově 368; Prokop 384, z Vysoké na Branicich 385, na Běrunicích 387, 388. Lišné ves u Nov. Města 552. Litava tvrz a ves u Doubravníka 253, 434, 553; z L. Arkleb 238; viz Vojna. z Litenčic viz z Zástřizl. Litice 308, 510, prodány 22, 23, 419, 480, 522; z L. viz HloZek, z Miletínka. Litkovice ves prodána 116. Litobratfice ves 301, 306, 497, 498, 500, 505, zapsána 196. Litomyšl 14, 26, 381, 421, archiv 435, 513, biskup Jan 190, Bratří 14, 15, 18; viz Kostka. Litotině? ves 424. Litovel město 341. z Litrbachu Jakub a Peš 415. z Lobkovic Bohuslav, Jan a Mi- kuláš 335. Lobodice ves biskupa Olom. 251, 444, 445, 535, 543, 544; z L. Janek 80; Oneś 79, 80. z Lochovic Bořivoj starší 122. Lohynice misto 369. z Lojova Vaněk 315. Loket město, spor se Šliky 513. Lomnice, Lompnice 441; z L. Bohunka 142, 143; — Jan 56-58, 103, 104, 215, 220, 252, 344, 428, 466, 485, 486, 509, starší 365, 439-441, 462, 476, 526, 559, z Mezi- říčí 217, 226, na M. 208, 212, 416, na Náměšti 526, 536, podkomoří 277, 279, 334, 336, 348, 349, komor. Olom. 94, 377, 378, 416, 418, 427, 429, 446, 464, 469, 471, 476, hejtman markr. Morav. 25, 35, 50, 486, 487, 499, 501-504, 523-525, 532, 533, 547, 552, 554, 559, 560; — Jan probośt Olom. 128, 145; — Jaroslav 154; — Kateřina 489; — Markvart 215, 222, 226, 228,
Strana 592
592 230-232, 237, 238, 241, 245, 246, 252; — Štěpán 217, 226, 238, 408, na Náměšti 252, 292, 374; — Václav 129; — Znata 6, 327, 407, 439-441, 456, 460, 468, 525, 559. Loščický hrnec stříbrem okovaný 10. Lotršovský dvůr v Smržicích 245. Loučka ves k Helfenšteinu 164, 211, pustá 257; 306; u So- vince 419. ' Loučky ves 221, prodána 122. Louka hrad 489; viz z Tvorkova. z Lovčiček viz z Nákla. Lovkovice 374. Lubné ves u Litavy 434, u Dou- bravníka 553. Luchčín ves opravní 74, 75. Lucký opat 104, 190. Lúčské mýto u Sovince 419. Lúčtí páni 207. z Ludanie Hynek 215, 226, 230, 344, 350, 416, 418, 420, 428, 429, 458, 462, z Rokytnice 231, 255, 263, 264, 290, 315. 318, 338, 339, na R. 321, 323, 325, 337, 351, 469, 491, 499, 500, 552, Rokytský 501 až 504; — Ignác na Rokytnici 19; — Jan 230, 263, z R. 165, 168, 177; — Sigmund na Veveří 207; — Václav 349, 416, 420, 428, 457, 458, 462, 518, na Dlúhé Vsi 237, na Veveří 438, 442, sudí Brn. 215, 226, 237, 244, 252, 255, 264, 303, 310, 320, 844, 351, 352, podkomoří markr. Morav. 427, 443, 446, 473, 475, 486, 487, 489, 490, 500-504, 508, 523, 545. Luhačovice ves prodána 116. Lukáš poddaný z Kralic 251. Lukavec řeka 84, 263. z Lukavic Václav 349. Lukovský Zdeněk na Přerově 283, 284; viz z Šternberka. z Lúky viz Dievúček. Lupenice ves 519. z Luže viz z Vojslavic. z Lužic Fridrich 193; Lužický z Cecvic Mikuláš 359; 360, z Cečvic 437. z Lužína Jan 403; viz Lhotka. Lysice tvrz a ves 429; z L. He- ralt 104. Lyzna z Poččnie Václav s ženou Annou 114. M. z Machovic Kunáš, purkrabí na Maidšteině 265. Magdalena pastorkyně Kuny z Dr- žovic 339. Magdebursky purkrabi Burchard (1857) 77; srv. Maydbursky. Maid&tein viz z Machovic. Majetín viz z Kokor. Majnuš z Chvalkovic 162, 479. Makošiny místo 368. z Makova viz z Potšteina. Malhotsky Ondrušík v Přerově 284. Malovec úředník Zdenka Kostky 27; Jan 114. Malšovský Vavřinec z Žalmanovy „Lhotky 510. Malý z Vážan Jan 252; viz Pro- cek. Mandalena převořiše kl. sv. Ka- teřiny v Olomouci 536, 537. Maňová ves 256, u Doubravníka 553. z Marbachu Jan 525. Marek opat kl. Hradiště 388, 389, 390, 395, 396; podpře- voří tamtéž 156, 175. Marek podd. v Přerově 284. Markéta převora kl. Oslovanského 493. Marková paní, věřitelka 201. Markovice ves 366. Markvart pan (1480) 210. Maršín ves pustá 164. Maršovice ves u Nov. Města 552. Martin kazatel hradsky 341; ko- mendor kl. u sv. Jana pfed Brnem 228, 257; faráf u sv. Petra na předhradí Olomouc. 346; kněz v Olomouci 372; kněz Třebícký 120. Martin poddaný z Kokor 251; Rejstřík jmcn osobních a místních. z Obědkovic 251; z Předmostí 311; mlynář z Přerova 284; jinak Havel z Prostějova 259; řemenář z Uherčic 280. z Martinic Beneš 344. z Marýže Oldřich 114, z Marajže na Nové Říši 434; Václav 221. Masař Jan v Hor. Oujezdě 306; Michal v Tasově 334. Maslojedy ves 168, 202, 203, 395, 452, 455. Mašek z Meziříčí 416; viz z Ko- stelce. Matěj opat Třebícký 412-416, převor 120. Matěj podd. z Kurovic 323; ry- bář z Tasova 333 ; podd. z Val- šovic 306. Matějek viz z Náchoda, Šišemský. Materný kněz 341. Mathes bratr kl. Třebíckého 109; poddaný z Kralic 251. Matiáš král Uherský 69, 180, proti Bratřím 38, přijímá na milost Opolski knížata 326, smlouvy s kr. Vladislavem 188, 256, 260, 261, příznivec Vi- léma z Pernšteina 4-6, 24, pí- sař jeho 18, zápisy 182, 187, 209, 210, 212-214, 226, 232, 239, 253, 266, 268-270, 282, 288, 289, 297, 298, 300 až 302, 307, 310, 314, 326, 327, 338, 342-344, 351, 362, 363, 866, 408, 415, 427, 428, 440, 461, 494, 539, 558. Matiáš farář v Nákle 156. Matouš pan z Šipeckého domu 5618; poddaný v Blažkově 387. Matseber Hanuš 179. Maximilian I. král 8-10, 51, 514, císař. 55, 57, 58, proti Pol- sku 59. Maydburský hrabě 179; srv. Ma- gdeburský. Mayer Jan, mistr židovský krá- lovství Čes. a markr. Mor. (1490) 367. Medčice Dolní 211; viz Něčice. z Medec a ze Stichovic Mikuláš 81. z Medkovic viz z Nitkovic. Medlanky ves 427, 428, u Dou- bravníka 553.
592 230-232, 237, 238, 241, 245, 246, 252; — Štěpán 217, 226, 238, 408, na Náměšti 252, 292, 374; — Václav 129; — Znata 6, 327, 407, 439-441, 456, 460, 468, 525, 559. Loščický hrnec stříbrem okovaný 10. Lotršovský dvůr v Smržicích 245. Loučka ves k Helfenšteinu 164, 211, pustá 257; 306; u So- vince 419. ' Loučky ves 221, prodána 122. Louka hrad 489; viz z Tvorkova. z Lovčiček viz z Nákla. Lovkovice 374. Lubné ves u Litavy 434, u Dou- bravníka 553. Luchčín ves opravní 74, 75. Lucký opat 104, 190. Lúčské mýto u Sovince 419. Lúčtí páni 207. z Ludanie Hynek 215, 226, 230, 344, 350, 416, 418, 420, 428, 429, 458, 462, z Rokytnice 231, 255, 263, 264, 290, 315. 318, 338, 339, na R. 321, 323, 325, 337, 351, 469, 491, 499, 500, 552, Rokytský 501 až 504; — Ignác na Rokytnici 19; — Jan 230, 263, z R. 165, 168, 177; — Sigmund na Veveří 207; — Václav 349, 416, 420, 428, 457, 458, 462, 518, na Dlúhé Vsi 237, na Veveří 438, 442, sudí Brn. 215, 226, 237, 244, 252, 255, 264, 303, 310, 320, 844, 351, 352, podkomoří markr. Morav. 427, 443, 446, 473, 475, 486, 487, 489, 490, 500-504, 508, 523, 545. Luhačovice ves prodána 116. Lukáš poddaný z Kralic 251. Lukavec řeka 84, 263. z Lukavic Václav 349. Lukovský Zdeněk na Přerově 283, 284; viz z Šternberka. z Lúky viz Dievúček. Lupenice ves 519. z Luže viz z Vojslavic. z Lužic Fridrich 193; Lužický z Cecvic Mikuláš 359; 360, z Cečvic 437. z Lužína Jan 403; viz Lhotka. Lysice tvrz a ves 429; z L. He- ralt 104. Lyzna z Poččnie Václav s ženou Annou 114. M. z Machovic Kunáš, purkrabí na Maidšteině 265. Magdalena pastorkyně Kuny z Dr- žovic 339. Magdebursky purkrabi Burchard (1857) 77; srv. Maydbursky. Maid&tein viz z Machovic. Majetín viz z Kokor. Majnuš z Chvalkovic 162, 479. Makošiny místo 368. z Makova viz z Potšteina. Malhotsky Ondrušík v Přerově 284. Malovec úředník Zdenka Kostky 27; Jan 114. Malšovský Vavřinec z Žalmanovy „Lhotky 510. Malý z Vážan Jan 252; viz Pro- cek. Mandalena převořiše kl. sv. Ka- teřiny v Olomouci 536, 537. Maňová ves 256, u Doubravníka 553. z Marbachu Jan 525. Marek opat kl. Hradiště 388, 389, 390, 395, 396; podpře- voří tamtéž 156, 175. Marek podd. v Přerově 284. Markéta převora kl. Oslovanského 493. Marková paní, věřitelka 201. Markovice ves 366. Markvart pan (1480) 210. Maršín ves pustá 164. Maršovice ves u Nov. Města 552. Martin kazatel hradsky 341; ko- mendor kl. u sv. Jana pfed Brnem 228, 257; faráf u sv. Petra na předhradí Olomouc. 346; kněz v Olomouci 372; kněz Třebícký 120. Martin poddaný z Kokor 251; Rejstřík jmcn osobních a místních. z Obědkovic 251; z Předmostí 311; mlynář z Přerova 284; jinak Havel z Prostějova 259; řemenář z Uherčic 280. z Martinic Beneš 344. z Marýže Oldřich 114, z Marajže na Nové Říši 434; Václav 221. Masař Jan v Hor. Oujezdě 306; Michal v Tasově 334. Maslojedy ves 168, 202, 203, 395, 452, 455. Mašek z Meziříčí 416; viz z Ko- stelce. Matěj opat Třebícký 412-416, převor 120. Matěj podd. z Kurovic 323; ry- bář z Tasova 333 ; podd. z Val- šovic 306. Matějek viz z Náchoda, Šišemský. Materný kněz 341. Mathes bratr kl. Třebíckého 109; poddaný z Kralic 251. Matiáš král Uherský 69, 180, proti Bratřím 38, přijímá na milost Opolski knížata 326, smlouvy s kr. Vladislavem 188, 256, 260, 261, příznivec Vi- léma z Pernšteina 4-6, 24, pí- sař jeho 18, zápisy 182, 187, 209, 210, 212-214, 226, 232, 239, 253, 266, 268-270, 282, 288, 289, 297, 298, 300 až 302, 307, 310, 314, 326, 327, 338, 342-344, 351, 362, 363, 866, 408, 415, 427, 428, 440, 461, 494, 539, 558. Matiáš farář v Nákle 156. Matouš pan z Šipeckého domu 5618; poddaný v Blažkově 387. Matseber Hanuš 179. Maximilian I. král 8-10, 51, 514, císař. 55, 57, 58, proti Pol- sku 59. Maydburský hrabě 179; srv. Ma- gdeburský. Mayer Jan, mistr židovský krá- lovství Čes. a markr. Mor. (1490) 367. Medčice Dolní 211; viz Něčice. z Medec a ze Stichovic Mikuláš 81. z Medkovic viz z Nitkovic. Medlanky ves 427, 428, u Dou- bravníka 553.
Strana 593
Rejstřík jmen osobních a místních. Medlany ves 326, 327. Medlov ves 238, 407, kl. Žďár- ského 436, u Doubravníka 553; z M. Arnošt 181. Medvědice městečko, práva 257. z Melic Eliška 177, 241; Jiřík 315; Magnus z Prus 139. Mělník, kr. Vladislav zde (1480) 4, jednání o Mělnické (1513) 47, proboštství 281. Melún z Hrádku Vaněk 123. z Menhartic Václav 335, 374. Menší rybník u Hluboké 348. Měřín městečko 378, probošt 377, purkrabí 162, svobody 550, 558; panství zapsáno 393, 394. Mertl žid z Evančie 367; viz Handl. Mertuin viz Mrtviny. Městec Vojnův 556. Městečko Nové 499. Mezek osoba 338; Jakub purk- mistr v Prostějově 481. Meziboří ves 509; z M. Dorota 122, 123; Katruše 122, 123, 238; Maruše, Matěj, Mikuláš 122, 123; viz z Mirošova. z Mezilesí Markvart 102, 103. z Mezilesic Mikuláš na Tajnci 402, 403, na Tejnci 452. Meziříčí město 50, 93, 94, 129, 162, 177, 218, 336, 337, 416, 559, 560, špitál 414, Veliké 118, 133; z M. Anežka 148, 149; Dobeš z Trnávky 104; Jan 93, Mezřícký 208; Jin- dřich 89, 90; Machna 125, 126, 199; Michal, kanovník Olomouc. 444; viz z Lomnice, z Pernšteina. Meziříčíčko místo 415. z Meziříčka Elška a Hedvika 415. Michal pan (1498) 27; kanovník Pražský 98; kněz v Brně 228; rychtář z Radostína 414. Michek poddaný z Kojetína 251. Mičovice viz Bařicský. Mikeš farář v Meziříčí 89, 90: poddaný ze Staré Vsi 323. Mikéška z Janovic 93. Mikošín ves u Přelouče 151. Mikšík z Roženky 93; viz z Hrád- ku, Rožienka. Archiv Český XVI. sv. Mikuláš viz Pangrac. Opavský kníže 283, 442; Miku- láš 74; kněžna Anna 99, 100; viz Plumlov. Mikuláš písař. zemský v Moravě (1513) 45, 46. Mikuláš Otcův bratr 368, 369. Mikuláš circator v Hradišti 156; kanovník v Olomouci 201; ol- táfník v Olbramicích 228;.pfe- vor naà Strakonicích 366. Mikuláš poddaný v Přerově 283; rychtář z Trpína 311, 315. Mikulčice zapsány 269. Mikulov, Nikolšpurk 278, 279; viz z Lichtenšteina. Mikulovice ves u Pardubic 453; z M. viz Čáslav. Mikulovka ves u Drahotouše 194. Milenov ves u.Drahotouše 194. Mileším ves 253, Milešín, Mile- sinek, Milasín u Doubravníka 553. Milešovice ves 232. z Miletínka Diviš Bořek 100, 159, 202, 375, z Pardubic 143; Jetřich 151; Jiřík z Par. 143, na P. 186, Pardubský 383-385, 433, 441; Soběslav 121, 122, 203, 375, z Par- dubic 143, 159; Vaněk 100, 143; viz Mrzák. Milichlager Kristin kněz v Olo- mouci 200. z Miličína Markéta 522; viz Mlá- denec. z Milonic viz Bystřice. Miloš z Hostovic Jiřík 378, 398, 399. Milota na Křižanově 148; viz z Evan, Morkovský, z Tvor- kova. Milotice ves 118, 164. Milperk místo 555. "Mindensky biskup Theodricus (1357) 77. Minichsperk u Kurdéjova 308. Minstrberská kníZata 290, smí- fena 254; — Albrecht 334, 335; — Bartoloměj při městech proti šlechtě 47, 48, 54, 60, vede vojsko do Uher (1514) 56, 57; 593 — Hynek či Jindřich mladší, hrabě Kladský 12, 159-161, 171, 186, 189, 190, 198, 202, 203, 253, 258, 383, 436, 470; — Jindřich starší, hrabě Klad- ský 11, 12, 19-23, 159-161, 169, 171, 177, 186, 189, 190, 192, 197, 198, 201-204, 214, 253, 258, 308, 318, 324, 326, 334, 335, 361, 363, 371, 373 až 377, 380-383, 385-387, 392, 436, 458, 464, 470, 479, 480, 510, 522; — Jiří 20, 21, 522; — Karel 53, svadba 20, podko- moří 285, 420; — Viktorin 159-161, 171, 177, 180, 189, 190, 198, 202, 203, 285, .420, 470; — Voršila 479, 480. Mirek - z Chlumu a z Drazejovie Jindřich 117. Mirkovec Matěj z Brumova s man- želkou Kunou 182, 183. Miroslav místo 493, 498; z M. Lidmila 547, 548. z Mirošova a z Meziboří Miku- láš, úředník na Křižanově 142. z Mírova Jan na Royci (na Roz- ci) 537; Markvart 436, Va- lecký 506-508, 523, na Miro- slavi 547, 548, úředník Viléma z Pernšteina 387; Sigmund z Okarce 217, 455, 456, Va- lecký 255, 390, 433, 460, 462, 501, 503-508, 523, 520, 548, 552, na Okarci 434, na Pozdětíně 554, 555, 559, heji- man na Krumlově 263, 276, 412, 442, 443. Mirovice 252, u Kojetína 469. Mládě z Krajšova Jan 404. Mladějovice 234. Mládenec z Miličína Přibík ‘na Sumvaldé 537. Mladice ves.k Helfensteinu ze Mnětic Hertvík a Jiřík 186. z Mnichnic Vilém 263. Mnichov ves 519, prodána u Nov. Města 552. Mnichovice, Michovice ves Mníšek věřitel 201. 333, 164. 185, 508, 519. 75
Rejstřík jmen osobních a místních. Medlany ves 326, 327. Medlov ves 238, 407, kl. Žďár- ského 436, u Doubravníka 553; z M. Arnošt 181. Medvědice městečko, práva 257. z Melic Eliška 177, 241; Jiřík 315; Magnus z Prus 139. Mělník, kr. Vladislav zde (1480) 4, jednání o Mělnické (1513) 47, proboštství 281. Melún z Hrádku Vaněk 123. z Menhartic Václav 335, 374. Menší rybník u Hluboké 348. Měřín městečko 378, probošt 377, purkrabí 162, svobody 550, 558; panství zapsáno 393, 394. Mertl žid z Evančie 367; viz Handl. Mertuin viz Mrtviny. Městec Vojnův 556. Městečko Nové 499. Mezek osoba 338; Jakub purk- mistr v Prostějově 481. Meziboří ves 509; z M. Dorota 122, 123; Katruše 122, 123, 238; Maruše, Matěj, Mikuláš 122, 123; viz z Mirošova. z Mezilesí Markvart 102, 103. z Mezilesic Mikuláš na Tajnci 402, 403, na Tejnci 452. Meziříčí město 50, 93, 94, 129, 162, 177, 218, 336, 337, 416, 559, 560, špitál 414, Veliké 118, 133; z M. Anežka 148, 149; Dobeš z Trnávky 104; Jan 93, Mezřícký 208; Jin- dřich 89, 90; Machna 125, 126, 199; Michal, kanovník Olomouc. 444; viz z Lomnice, z Pernšteina. Meziříčíčko místo 415. z Meziříčka Elška a Hedvika 415. Michal pan (1498) 27; kanovník Pražský 98; kněz v Brně 228; rychtář z Radostína 414. Michek poddaný z Kojetína 251. Mičovice viz Bařicský. Mikeš farář v Meziříčí 89, 90: poddaný ze Staré Vsi 323. Mikéška z Janovic 93. Mikošín ves u Přelouče 151. Mikšík z Roženky 93; viz z Hrád- ku, Rožienka. Archiv Český XVI. sv. Mikuláš viz Pangrac. Opavský kníže 283, 442; Miku- láš 74; kněžna Anna 99, 100; viz Plumlov. Mikuláš písař. zemský v Moravě (1513) 45, 46. Mikuláš Otcův bratr 368, 369. Mikuláš circator v Hradišti 156; kanovník v Olomouci 201; ol- táfník v Olbramicích 228;.pfe- vor naà Strakonicích 366. Mikuláš poddaný v Přerově 283; rychtář z Trpína 311, 315. Mikulčice zapsány 269. Mikulov, Nikolšpurk 278, 279; viz z Lichtenšteina. Mikulovice ves u Pardubic 453; z M. viz Čáslav. Mikulovka ves u Drahotouše 194. Milenov ves u.Drahotouše 194. Mileším ves 253, Milešín, Mile- sinek, Milasín u Doubravníka 553. Milešovice ves 232. z Miletínka Diviš Bořek 100, 159, 202, 375, z Pardubic 143; Jetřich 151; Jiřík z Par. 143, na P. 186, Pardubský 383-385, 433, 441; Soběslav 121, 122, 203, 375, z Par- dubic 143, 159; Vaněk 100, 143; viz Mrzák. Milichlager Kristin kněz v Olo- mouci 200. z Miličína Markéta 522; viz Mlá- denec. z Milonic viz Bystřice. Miloš z Hostovic Jiřík 378, 398, 399. Milota na Křižanově 148; viz z Evan, Morkovský, z Tvor- kova. Milotice ves 118, 164. Milperk místo 555. "Mindensky biskup Theodricus (1357) 77. Minichsperk u Kurdéjova 308. Minstrberská kníZata 290, smí- fena 254; — Albrecht 334, 335; — Bartoloměj při městech proti šlechtě 47, 48, 54, 60, vede vojsko do Uher (1514) 56, 57; 593 — Hynek či Jindřich mladší, hrabě Kladský 12, 159-161, 171, 186, 189, 190, 198, 202, 203, 253, 258, 383, 436, 470; — Jindřich starší, hrabě Klad- ský 11, 12, 19-23, 159-161, 169, 171, 177, 186, 189, 190, 192, 197, 198, 201-204, 214, 253, 258, 308, 318, 324, 326, 334, 335, 361, 363, 371, 373 až 377, 380-383, 385-387, 392, 436, 458, 464, 470, 479, 480, 510, 522; — Jiří 20, 21, 522; — Karel 53, svadba 20, podko- moří 285, 420; — Viktorin 159-161, 171, 177, 180, 189, 190, 198, 202, 203, 285, .420, 470; — Voršila 479, 480. Mirek - z Chlumu a z Drazejovie Jindřich 117. Mirkovec Matěj z Brumova s man- želkou Kunou 182, 183. Miroslav místo 493, 498; z M. Lidmila 547, 548. z Mirošova a z Meziboří Miku- láš, úředník na Křižanově 142. z Mírova Jan na Royci (na Roz- ci) 537; Markvart 436, Va- lecký 506-508, 523, na Miro- slavi 547, 548, úředník Viléma z Pernšteina 387; Sigmund z Okarce 217, 455, 456, Va- lecký 255, 390, 433, 460, 462, 501, 503-508, 523, 520, 548, 552, na Okarci 434, na Pozdětíně 554, 555, 559, heji- man na Krumlově 263, 276, 412, 442, 443. Mirovice 252, u Kojetína 469. Mládě z Krajšova Jan 404. Mladějovice 234. Mládenec z Miličína Přibík ‘na Sumvaldé 537. Mladice ves.k Helfensteinu ze Mnětic Hertvík a Jiřík 186. z Mnichnic Vilém 263. Mnichov ves 519, prodána u Nov. Města 552. Mnichovice, Michovice ves Mníšek věřitel 201. 333, 164. 185, 508, 519. 75
Strana 594
594 Mníšek vcs u Sovince 419. Moëidla pastviště u Prostějova 229; Močidlka 245. Močihub z Kralovic Markvart 545. Moes hora nová a stará u Kur- dějova 303. Mohelnice 218, 509. Mojek z Pavlovic Jindřich 145. Mokronosy ves pustá 506, ryb- ník u Jarohněvic 399, 400. Mokrovósy ves pustá 417. Morava, markrabí 99, 167, 169; jednání o kr. Vladislava (1490) 11, mír s kníž. Rak. (1481) 68-71; přednost starých rodů panských 214; řád v zemi (1484) 270; svobody potvr- zeny (1479) 239, (1484) 269, (1490) 353; nejv. úředníci 24, 25; vymazání z desk spisu ob- tížného Moravanům 27. Morava řeka 83, 84, 86, 263. z Moravce viz z Olešničky. Moravice ves u Sovince 419. z Moravičan Martin 106, kanov- ník v Olomouci 128. Moravský ze Zhoří Jan, purkrabí v Hradci 107. z Morkovic Jan 146; Jindřich Bařický 155; Milota Morkov- ský 170; Petr generální pro- kurátor Olomouc. konsistoře 95; Václav 230, Bařický na Mičovicích 212; viz ze Zá- střizl. Morkůvky místo 349. Moskevský kníže v Rusku 59. Mostkovice ves opravní zapsána 74, 75, 424. Mostl starý v Přerově 283. Motošín místo 378, 453. Mráček z Jeniny Jan 228. Mrakeš 259, v LaZanech 350, z Noskova Jan na Budišově 434; viz z Noskova. Mráz Martin z Bezmirova 389; Vanék v Biskovicich 306. z Mrdic Jiřík na Lelekovicich 286; viz Racek. Mrlinsky ze Spraneka Vaclav 462. Mrsklesy ves 346, 417, Mrsklesi, prodána 320. Mrtviny lesy u Kojetských 318, 319, Mertuin 86. | Mrzák Baltazar 382, z Miletínka 308, 318, 334, 335 ; Soběslav 334, 335, z Miletínka 130, z Pardubic 137; srv. z Mile- tínka. z Mrzlic Jindřich a Petr 87. ze Mstěnic Adam, Alexander a David 414. Mstichovice ves 163. ze Mštěnic viz Dítě. Mukaprun viz Mukařov. Mukař z Kokor Jan 311, 346, 222-225; poměr k Čechám 48, | 466, z. Čekyně 170, 239, 323, na Čekyni 351, 352, 438, z Tršic 291. Mukaïov, Mückenbrunn, Muka- prun u Štoků 555, 556. z Mukoděl viz Kusý. Münchsberg, Vojnüv Méstec 556. Munice ves 467, 468. Muténice ves 438, 461. Mydlovary ves pustá 523, dvůr 549. z Myslan Jaroslav 546. Myslibořice 344. Myslík Martin poddaný z Tova- čova 251. z Mysločovic Bohunek 255. Myšl žid z Evančic 367. Mýto Vysoké 265, ležení (1495) 20, sjezd šlechty (1517) 68; z M. Pavel 491; viz z Lilien- blutu. N. Nabočany ves 508, 519. Nácek opat Tfebicky 415; viz z Kvicovic. Náchod 12; z N. Haymann 76; Jindřich 386, 398, 462, Bfez- nicky 385, 388, 398, 433, 525, hejtman na Kunétické Hoře 359; Matěj z Březníka 183, 217, 292, Matějek 129; Petr na Rysmburce 376. Nagvem poddaný v Přerově 283. Náklo místo 156, 444; z Nákla Matouš 246, z Lovčiček 218, Matoušek 221. Náměšť 89, 90, 292; Náměšč Rejstřík jmen osobních a místních. hrad prodán 241; Náměšcký Zbenek 246; viz z Lomnice, z Vrahovic. z Naramic Bušek 90 ; Mikuláš 123. Náveš (?) ves 132. Návoj z Starchuvic (z Starohlivic), hejtman Kunětické Hory, Kry- štof 359, 363. Naxera Kuneš věřitel 377, z Cho- těvic 246, 418, 429. Něčice Horní vcs k Helfenšteinu 165, 306, Medčice 211. Nedvědická osada 257 ; Nedvědice ves u: Pernštcina 315; mě- stečko 553. Nedvězíčko ves u Bystřice 554. Nedvídek z Dubčan 80. z Nedvojovic Martin, úředník mince v Kut. Hoře 26. Nekázaný Mikeš v Přerově 283. Němčice 192, ves 487, u Koje- tína 469, ku kl. Velehradskému 449, Veliké 486, 487; z N. viz z Tvorkova. Němčičky na Moravě 63. Němec z Morbochu Jan 556; z Tasova Niklas 119. Německý, ves u Nov. Města 552. Nemošice u Pardubic 444, tvrz a ves 431-433, rybník 185, 186; viz z Potšteina. Nemošičky ves u Pardubic 453. z Nemotic viz ze Zástřizl. z Nemyčevsi viz Čeč. Nenakunice 251. Něpr z Vojslavic Mikuláš 177, 198, z Pozdětína 129; Václav z Voslavic 218. Nepřívazí ves prodána 320, Ne- přivazy 417. Neptalim z Frimburku na Holicích 385, 398, 402, 403, 441, 452. Neratov ves 479, manství u Boh- dánče 162. z Nestajova viz Žehušický. Netínské rybníky 93, 523. Netolice, sjezd pánů a rytířův (1517) 67-69. Neužil člověk v Přerově 283. z Nevědomí viz Kropáč. Nevšová, ves prodána 117. Nezamyslice tvrz 82; z N. Jan, Oneš a Svatoš 82.
594 Mníšek vcs u Sovince 419. Moëidla pastviště u Prostějova 229; Močidlka 245. Močihub z Kralovic Markvart 545. Moes hora nová a stará u Kur- dějova 303. Mohelnice 218, 509. Mojek z Pavlovic Jindřich 145. Mokronosy ves pustá 506, ryb- ník u Jarohněvic 399, 400. Mokrovósy ves pustá 417. Morava, markrabí 99, 167, 169; jednání o kr. Vladislava (1490) 11, mír s kníž. Rak. (1481) 68-71; přednost starých rodů panských 214; řád v zemi (1484) 270; svobody potvr- zeny (1479) 239, (1484) 269, (1490) 353; nejv. úředníci 24, 25; vymazání z desk spisu ob- tížného Moravanům 27. Morava řeka 83, 84, 86, 263. z Moravce viz z Olešničky. Moravice ves u Sovince 419. z Moravičan Martin 106, kanov- ník v Olomouci 128. Moravský ze Zhoří Jan, purkrabí v Hradci 107. z Morkovic Jan 146; Jindřich Bařický 155; Milota Morkov- ský 170; Petr generální pro- kurátor Olomouc. konsistoře 95; Václav 230, Bařický na Mičovicích 212; viz ze Zá- střizl. Morkůvky místo 349. Moskevský kníže v Rusku 59. Mostkovice ves opravní zapsána 74, 75, 424. Mostl starý v Přerově 283. Motošín místo 378, 453. Mráček z Jeniny Jan 228. Mrakeš 259, v LaZanech 350, z Noskova Jan na Budišově 434; viz z Noskova. Mráz Martin z Bezmirova 389; Vanék v Biskovicich 306. z Mrdic Jiřík na Lelekovicich 286; viz Racek. Mrlinsky ze Spraneka Vaclav 462. Mrsklesy ves 346, 417, Mrsklesi, prodána 320. Mrtviny lesy u Kojetských 318, 319, Mertuin 86. | Mrzák Baltazar 382, z Miletínka 308, 318, 334, 335 ; Soběslav 334, 335, z Miletínka 130, z Pardubic 137; srv. z Mile- tínka. z Mrzlic Jindřich a Petr 87. ze Mstěnic Adam, Alexander a David 414. Mstichovice ves 163. ze Mštěnic viz Dítě. Mukaprun viz Mukařov. Mukař z Kokor Jan 311, 346, 222-225; poměr k Čechám 48, | 466, z. Čekyně 170, 239, 323, na Čekyni 351, 352, 438, z Tršic 291. Mukaïov, Mückenbrunn, Muka- prun u Štoků 555, 556. z Mukoděl viz Kusý. Münchsberg, Vojnüv Méstec 556. Munice ves 467, 468. Muténice ves 438, 461. Mydlovary ves pustá 523, dvůr 549. z Myslan Jaroslav 546. Myslibořice 344. Myslík Martin poddaný z Tova- čova 251. z Mysločovic Bohunek 255. Myšl žid z Evančic 367. Mýto Vysoké 265, ležení (1495) 20, sjezd šlechty (1517) 68; z M. Pavel 491; viz z Lilien- blutu. N. Nabočany ves 508, 519. Nácek opat Tfebicky 415; viz z Kvicovic. Náchod 12; z N. Haymann 76; Jindřich 386, 398, 462, Bfez- nicky 385, 388, 398, 433, 525, hejtman na Kunétické Hoře 359; Matěj z Březníka 183, 217, 292, Matějek 129; Petr na Rysmburce 376. Nagvem poddaný v Přerově 283. Náklo místo 156, 444; z Nákla Matouš 246, z Lovčiček 218, Matoušek 221. Náměšť 89, 90, 292; Náměšč Rejstřík jmen osobních a místních. hrad prodán 241; Náměšcký Zbenek 246; viz z Lomnice, z Vrahovic. z Naramic Bušek 90 ; Mikuláš 123. Náveš (?) ves 132. Návoj z Starchuvic (z Starohlivic), hejtman Kunětické Hory, Kry- štof 359, 363. Naxera Kuneš věřitel 377, z Cho- těvic 246, 418, 429. Něčice Horní vcs k Helfenšteinu 165, 306, Medčice 211. Nedvědická osada 257 ; Nedvědice ves u: Pernštcina 315; mě- stečko 553. Nedvězíčko ves u Bystřice 554. Nedvídek z Dubčan 80. z Nedvojovic Martin, úředník mince v Kut. Hoře 26. Nekázaný Mikeš v Přerově 283. Němčice 192, ves 487, u Koje- tína 469, ku kl. Velehradskému 449, Veliké 486, 487; z N. viz z Tvorkova. Němčičky na Moravě 63. Němec z Morbochu Jan 556; z Tasova Niklas 119. Německý, ves u Nov. Města 552. Nemošice u Pardubic 444, tvrz a ves 431-433, rybník 185, 186; viz z Potšteina. Nemošičky ves u Pardubic 453. z Nemotic viz ze Zástřizl. z Nemyčevsi viz Čeč. Nenakunice 251. Něpr z Vojslavic Mikuláš 177, 198, z Pozdětína 129; Václav z Voslavic 218. Nepřívazí ves prodána 320, Ne- přivazy 417. Neptalim z Frimburku na Holicích 385, 398, 402, 403, 441, 452. Neratov ves 479, manství u Boh- dánče 162. z Nestajova viz Žehušický. Netínské rybníky 93, 523. Netolice, sjezd pánů a rytířův (1517) 67-69. Neužil člověk v Přerově 283. z Nevědomí viz Kropáč. Nevšová, ves prodána 117. Nezamyslice tvrz 82; z N. Jan, Oneš a Svatoš 82.
Strana 595
z Nezdenic viz Světlovský. z Neznašova Jan 412. z Nezpečova viz Sudlice. Niclík poddaný v Přerově 283. Niklas poddaný z Hrubčic 216. Niklovice ves u Bystřice 554. Nikolčice 499, 506, 507, Nikul- čice 301, 306, zapsány 196. Nikolšpurk viz Mikulov. Nisa 187, 188, Niské zjednání 184. z Nitkovic Anna 411, z Medkovic 413. Nivka místo 285. de Nonau viz z Letovic. z Norbu Eliška a Kunc 390. Nořín ves u Chocně 517. Normberčané, jednání s králem Vladislavem 30. Nosek z Bořitova Jiřík na Čele- chovicích 352, z Hosterádek 541, z Vošterádek 340. Nosislav ves povýšena za městečko 300, 499, 506, 507, 514, 556, 557, desätky 272, louky 287, plat 289, präva 196, 197, 293, 294, tvrz prodána 285, 286; z N. viz z Batelova. z Noskova Jan, Mrakeš a Petr 253, viz Mrakeš. Nová Ves 104, 253, u Litavy 434, u Doubravníka 553; z N. Vsi a z Radkova 191, 197, 198, 209, 255, 460, z Rad- kové 176, 177, na Radkově 295, 296, 311, 328, Radkov- ský 141, 142; viz Tumpergar. Nové Hrady zámek 440; z N. H. viz z Bozkovic. Nové Město 35, 519, prodáno 508, svobody 552, 553, u Žďáru 124, 125, u Prostějova 489. Nové Město (za Vídní) 308. Novohradský hejtman viz z Li- sova. Novosad místo 285. Novošice zastaveny 149, 150, kl. Žďárského 202. Nový Hrad v Chrudimsku 26, 27. Nový Hrad zámek zastaven 302. Rejstřík jmen osobních a místních. 0. Obédkovice ves 251, Obétkovská mez 445. Obeš z Třebové 341. Obešlík Stibor 191, z Lipoltovic a z Veselíčka Ctibor 239, 244, z Lipultovic 220, z Veselice 339, z Lipuoltic 323. z Obřanské Hory, de Monte Gi- gantis, Pavel, písař | Viléma z Pernšteina 71; Tobiáš, písař zem. markr. Morav. 215, 225, 226, 231, 237, 240, 245, 344, 377, 381, 388, 416, 420, 428. Ocásek věřitel 201. z Ochab a z Prosinic Jan 145. z Ochotníka Vavřinec 72. Ochoze, černý les u Rohů 89. z Očedělic viz Ojíř. z Oder Mikuláš 106, kanovník v Olomouci 128, viz z Lidé- řova. Oděradský 431-433, z Hrušova Jiřík 444; viz Puczhart. z Odlochovic Eliška 414. Ofnar věřitel 409; Offnar z Ra- dočic Wolfgang 231. Ohrazenice ves kl. Opatovského 324. Ohrozim ves 419, 424. Ojíř z Očedělic Albrecht 335. z Ojnic Mikuláš 233; Znata 112, z Krbení 108, 115; viz By- střice. Ok viz z Kravař. Okařecký z Polanky Aleš na Bo- hušovicích 328; z Okarče On- dřej 90; viz z Mírova, z Řečan. z Okrašovic Mikuláš 133. Okrouhlý, les u Bolelúce 78. Olbramice 228, 310; z 0. Hynek na Lhotě 434. Olbramovice, vinohrady 444. Olbramská hora 309, 310, 498. Olešek místo 110. Olešná ves u Nov. Města 552. Olešnice, dvůr 465; městečko 489; ves 525. Olešnické knížetství 480; vévoda Konrád 77. Olešnický z Kladné Jan 414. Olešnička ves 519, 525; z 0. a 595 z Moravce Gedeon 197, 255, 296, 349, 460, na Mor. 293, 328, 334, 407, na Moravci 313, Gedeonek z Moravče 142; Václav Gedeon 429; Vaněk 328, 465, 519; viz Fiňásek. Olomouc 14, 15, 23, 200, 223, 304, 341, 350, cla 167, 168, 479, dům Jana z Lomnice 532, 533, plat roční 8; poměr k pánům z Pernšteina 63-67; rada městská 31, 32, radnice 24, 372, 509; statky 488, 489, špitál 372; — sněmy: (1475) 192, (1480) 210, 211, 214, 216, (1481) 225, 226, 231, (1482) 240, 247, (1484) 271, (1492) 416, (1494) 462, 463, (1495) 469, (1506) 33; smlouvy Olom. 526 ; soud zem., cuda 73, 77, 131, 173, 212, 354,539, chování desk 463 ; — biskupství 105-107, 127, 166, 184, 210, 222, 225, 226, místo na soudu zem. 210, 215, Kromě- říž odňat 232, 233, manství 117, statky v Čechách 105, 106, 324, 542, 543; — ka- pitola 31-33, 94, 106, 128, 166, 219, 230, 284, 285, 289, 381, 424, 462, 463, 469, 535, 538, statky 145, 241- 243, 252, 320, 321, 417, 444-446, 534, spor o ně 233, 310, 311, 420, 421, 479, 488, 491, 492; — kláštery a kostely 45, 46, 200, 201, 372; sv. Františka 201; na hradě 200, 201; sv. Jakuba na Předhradí 200, 201, 243, 424; sv. Kateřiny 1068; sv. Kláry na Předhradí 541, 542; Matky Boží na Předhradí 372; sv. Mauricia 200, 372 ; sv. Mi- ehala 200, sv. Petra na Před- hradí 346, 372; viz Zoubek. Olšany ves 424, u Prostějova 110 ; z O. Fricek 98 ; Racck 81. Olše ves 253, a tvrz 434. Ol&í ves u Doubravníka 553 ; dvür 311. Ondra podd. z Kroměříže 323; Ondřej z Věrovan 251. 75*
z Nezdenic viz Světlovský. z Neznašova Jan 412. z Nezpečova viz Sudlice. Niclík poddaný v Přerově 283. Niklas poddaný z Hrubčic 216. Niklovice ves u Bystřice 554. Nikolčice 499, 506, 507, Nikul- čice 301, 306, zapsány 196. Nikolšpurk viz Mikulov. Nisa 187, 188, Niské zjednání 184. z Nitkovic Anna 411, z Medkovic 413. Nivka místo 285. de Nonau viz z Letovic. z Norbu Eliška a Kunc 390. Nořín ves u Chocně 517. Normberčané, jednání s králem Vladislavem 30. Nosek z Bořitova Jiřík na Čele- chovicích 352, z Hosterádek 541, z Vošterádek 340. Nosislav ves povýšena za městečko 300, 499, 506, 507, 514, 556, 557, desätky 272, louky 287, plat 289, präva 196, 197, 293, 294, tvrz prodána 285, 286; z N. viz z Batelova. z Noskova Jan, Mrakeš a Petr 253, viz Mrakeš. Nová Ves 104, 253, u Litavy 434, u Doubravníka 553; z N. Vsi a z Radkova 191, 197, 198, 209, 255, 460, z Rad- kové 176, 177, na Radkově 295, 296, 311, 328, Radkov- ský 141, 142; viz Tumpergar. Nové Hrady zámek 440; z N. H. viz z Bozkovic. Nové Město 35, 519, prodáno 508, svobody 552, 553, u Žďáru 124, 125, u Prostějova 489. Nové Město (za Vídní) 308. Novohradský hejtman viz z Li- sova. Novosad místo 285. Novošice zastaveny 149, 150, kl. Žďárského 202. Nový Hrad v Chrudimsku 26, 27. Nový Hrad zámek zastaven 302. Rejstřík jmen osobních a místních. 0. Obédkovice ves 251, Obétkovská mez 445. Obeš z Třebové 341. Obešlík Stibor 191, z Lipoltovic a z Veselíčka Ctibor 239, 244, z Lipultovic 220, z Veselice 339, z Lipuoltic 323. z Obřanské Hory, de Monte Gi- gantis, Pavel, písař | Viléma z Pernšteina 71; Tobiáš, písař zem. markr. Morav. 215, 225, 226, 231, 237, 240, 245, 344, 377, 381, 388, 416, 420, 428. Ocásek věřitel 201. z Ochab a z Prosinic Jan 145. z Ochotníka Vavřinec 72. Ochoze, černý les u Rohů 89. z Očedělic viz Ojíř. z Oder Mikuláš 106, kanovník v Olomouci 128, viz z Lidé- řova. Oděradský 431-433, z Hrušova Jiřík 444; viz Puczhart. z Odlochovic Eliška 414. Ofnar věřitel 409; Offnar z Ra- dočic Wolfgang 231. Ohrazenice ves kl. Opatovského 324. Ohrozim ves 419, 424. Ojíř z Očedělic Albrecht 335. z Ojnic Mikuláš 233; Znata 112, z Krbení 108, 115; viz By- střice. Ok viz z Kravař. Okařecký z Polanky Aleš na Bo- hušovicích 328; z Okarče On- dřej 90; viz z Mírova, z Řečan. z Okrašovic Mikuláš 133. Okrouhlý, les u Bolelúce 78. Olbramice 228, 310; z 0. Hynek na Lhotě 434. Olbramovice, vinohrady 444. Olbramská hora 309, 310, 498. Olešek místo 110. Olešná ves u Nov. Města 552. Olešnice, dvůr 465; městečko 489; ves 525. Olešnické knížetství 480; vévoda Konrád 77. Olešnický z Kladné Jan 414. Olešnička ves 519, 525; z 0. a 595 z Moravce Gedeon 197, 255, 296, 349, 460, na Mor. 293, 328, 334, 407, na Moravci 313, Gedeonek z Moravče 142; Václav Gedeon 429; Vaněk 328, 465, 519; viz Fiňásek. Olomouc 14, 15, 23, 200, 223, 304, 341, 350, cla 167, 168, 479, dům Jana z Lomnice 532, 533, plat roční 8; poměr k pánům z Pernšteina 63-67; rada městská 31, 32, radnice 24, 372, 509; statky 488, 489, špitál 372; — sněmy: (1475) 192, (1480) 210, 211, 214, 216, (1481) 225, 226, 231, (1482) 240, 247, (1484) 271, (1492) 416, (1494) 462, 463, (1495) 469, (1506) 33; smlouvy Olom. 526 ; soud zem., cuda 73, 77, 131, 173, 212, 354,539, chování desk 463 ; — biskupství 105-107, 127, 166, 184, 210, 222, 225, 226, místo na soudu zem. 210, 215, Kromě- říž odňat 232, 233, manství 117, statky v Čechách 105, 106, 324, 542, 543; — ka- pitola 31-33, 94, 106, 128, 166, 219, 230, 284, 285, 289, 381, 424, 462, 463, 469, 535, 538, statky 145, 241- 243, 252, 320, 321, 417, 444-446, 534, spor o ně 233, 310, 311, 420, 421, 479, 488, 491, 492; — kláštery a kostely 45, 46, 200, 201, 372; sv. Františka 201; na hradě 200, 201; sv. Jakuba na Předhradí 200, 201, 243, 424; sv. Kateřiny 1068; sv. Kláry na Předhradí 541, 542; Matky Boží na Předhradí 372; sv. Mauricia 200, 372 ; sv. Mi- ehala 200, sv. Petra na Před- hradí 346, 372; viz Zoubek. Olšany ves 424, u Prostějova 110 ; z O. Fricek 98 ; Racck 81. Olše ves 253, a tvrz 434. Ol&í ves u Doubravníka 553 ; dvür 311. Ondra podd. z Kroměříže 323; Ondřej z Věrovan 251. 75*
Strana 596
596 Ondřejec člověk v Přerově 2583.|z Ostrova Bohuslav 193; Ondrušík viz Hundertjar, Mal- hotský. z Onic Eliška 252; viz Pernička. z Opatova Vaněk Dobešův 120; viz Kobík. Opatovice, klášter 95-97, rybníky 520, 521, stav 520, 521, pan- ství zapsáno 100-103, 121, 130, 131, 151, 159-161, 202, 324, 375, 395, 450, 451, 511. Opatovice ves prodána 116, k Hel- fenšteinu 211, Dolní 165, plat 218; 429. z Opatovic a z Dlouhé Vsi Jan 98; viz z Kunstatu. Opavský vévoda Mikuláš Přemek 283. z Opavy Jan 106; viz Sevr. Oplocany ves 75, 153, 173, 248, 250, 251, 495, Oplotští 444, 445. Opočen a Opočnec Malý, vsi bi- skupa Olom. 105, 542. Opolský kníže Hanuš 326, 442, 443; Mikuláš 326, 442, 443. Opršal ze Žher Václav 72, ze Zher 485, 491, 495, 501, 508, 510. z Ořechového Beneš a Mikuláš 318; viz z Honbic. Orlovice hrad pustý 366. Osecko ves kapitoly Olom. 534. Osek ves kl. Opatovského 159, k Helfenšteinu 164, 203, 211, 417, 511. Osice, Vosice ves 368, 386. Oslava ves a panství 336. Oslavany, Oslovany, klášter 105, desátky 493, 498, oprava 35, 175, 176, 353. z Oslavičky viz z Jemničky. Osové viz z Doubravice, Dou- bravka. Ostračep Jan z Prostějova 259. z Ostražnice Přibík 180, 181. Ostřešany ves u Pardubic 453, 508, 519, 522, 538, Ostřišany, Vostřešany 186. Ostřihom, arcibiskup 56, 57, 61. Ostroh zámek 360, a město 461. z Ostromíře Beneš a Petr 168, 455; viz Kdulinec. 74; viz Charvát. Ostrovy, nivy u Evaně 243. z Ostrožnice a z Přeckova Pavlík 119; Přibík 436. Osvětim, kněžna Anna 101-103, z Osvětína 130. z Otaslavic Boček 108; z Otto- slavic Mikuláš 95; viz Příbek. Otec zeman 369; Jan z Chrástu 385, 386; Mikuláš 368, 369, 386. z Otěchleb viz ze Zdíkova. Ou- viz Ú- P. Pabešt v Přerově 283. Pacovský věřitel 207. z Pačkovic Filip 98. z Pačlavic Jan a Vojislav 174; viz Tichný, z Vickova. Palica Květoň Jura v Dol. Ou- jezdě 306. Palický z Bozkovic Hynek 462. Palovice u Jemnice zastaveny 135; z P. viz Čelud. Pamlisen hora u Kurdějova 303. Pangrac od sv. Mikuláše a z Brance 116, 117. Panov tvrz prodána 252; z P. Alexander 252; Vaněk 181, 229, 231, 238, 252; viz z Li- šova. Panovec věřitel 207. Panvice z Rengersdorfu Hanuš 376, 381. Páral Beneš z Bezmirova 389. Pardubice 382, 387, 403, 431, 433, 436, 441, 454, 455, 492, 515-522, 543-545, 554, 555, smlouva o ně 383-385, most přes Labe 465, mýto 75, 76, rybníky 397, 399, 405, 520, 521; král zde (1497) 513, sídlo Viléma z Pernšteina 21, 656, 67, 69, 72, sjezd šlechty (1517) 68; z P. 369, 382; Arnošt arcibiskup 75, 76; Bohuš probošt Litoměřický 75, 76; Smil 76, 76; viz Bu- šek, z Miletínka, Mrzák. Pardubice Mnichové 453, Pardu- Rejstřík jmen osobních a místních. bičky 144, 401, Malé 404, 405. Pardus z Vratkova Jan na Ry- chumburce 143, 144. Parešovice, Paršovice u Helfen- šteina 165, Paryšovice 211, 306. | Pařízek z Pařízku Čeněk, služeb- ník Viléma z Pern. 71. Paseka ves u Sovince 419. Pavel biskup Olomouc. 117, 127, 128, 166, 184, 380, 542. Pavel poddaný v Blažkově 387; krejčí v Přerovč 283; podd. z Uherčic 280; z Viceměřic 252. Pavlík viz z Chotěčic. Pavlov místo 525, 526. Pavlovice ves u Nov. Města 122, 146, 407, 498, 513, 551, 552; z P., Pavlovský 191, ve Zhorci 414; Hereš 191; Václav 546, z Wilbachu 323, z Witbachu 537; viz Káče, Mojek, Proti- vec. Pavlovičky ves 238. Pavsvěngl? Jan, kanovník v Olo- mouci 128. Pechan a manželka jeho Kateřina ve Skaličce 407. Pecka viz z Hořic. z Peče viz Tulešický. Pěčice ves 214, 377. z Pelhřimova Jan 273. Pělkovice viz Spělkov. Penčice 284, ves kostela Olo- mouckého 310, 323; z P. Bolek 83; GCtibor 174; viz Lhota. z Pěnčína Kryštofor 218, z Pen- čína 231, z Pieničína a z Dra- hanovic 212, z Pěnczieho, sudí menší v Olom. 246, z Drano- vic 237. Pěnice z Lazův Jindřich 217. Perchta paní (1478) 207. Perdů Václav z Kojetína 389. Perman Václav, měšťan v Brně 124. Pernička z Onic Jan 218. Pernštein hrad 93, 134, 183, 195-198, 205, 206, 209, 227, 254, 255, 257, 266, 293, 296, 402, 472,
596 Ondřejec člověk v Přerově 2583.|z Ostrova Bohuslav 193; Ondrušík viz Hundertjar, Mal- hotský. z Onic Eliška 252; viz Pernička. z Opatova Vaněk Dobešův 120; viz Kobík. Opatovice, klášter 95-97, rybníky 520, 521, stav 520, 521, pan- ství zapsáno 100-103, 121, 130, 131, 151, 159-161, 202, 324, 375, 395, 450, 451, 511. Opatovice ves prodána 116, k Hel- fenšteinu 211, Dolní 165, plat 218; 429. z Opatovic a z Dlouhé Vsi Jan 98; viz z Kunstatu. Opavský vévoda Mikuláš Přemek 283. z Opavy Jan 106; viz Sevr. Oplocany ves 75, 153, 173, 248, 250, 251, 495, Oplotští 444, 445. Opočen a Opočnec Malý, vsi bi- skupa Olom. 105, 542. Opolský kníže Hanuš 326, 442, 443; Mikuláš 326, 442, 443. Opršal ze Žher Václav 72, ze Zher 485, 491, 495, 501, 508, 510. z Ořechového Beneš a Mikuláš 318; viz z Honbic. Orlovice hrad pustý 366. Osecko ves kapitoly Olom. 534. Osek ves kl. Opatovského 159, k Helfenšteinu 164, 203, 211, 417, 511. Osice, Vosice ves 368, 386. Oslava ves a panství 336. Oslavany, Oslovany, klášter 105, desátky 493, 498, oprava 35, 175, 176, 353. z Oslavičky viz z Jemničky. Osové viz z Doubravice, Dou- bravka. Ostračep Jan z Prostějova 259. z Ostražnice Přibík 180, 181. Ostřešany ves u Pardubic 453, 508, 519, 522, 538, Ostřišany, Vostřešany 186. Ostřihom, arcibiskup 56, 57, 61. Ostroh zámek 360, a město 461. z Ostromíře Beneš a Petr 168, 455; viz Kdulinec. 74; viz Charvát. Ostrovy, nivy u Evaně 243. z Ostrožnice a z Přeckova Pavlík 119; Přibík 436. Osvětim, kněžna Anna 101-103, z Osvětína 130. z Otaslavic Boček 108; z Otto- slavic Mikuláš 95; viz Příbek. Otec zeman 369; Jan z Chrástu 385, 386; Mikuláš 368, 369, 386. z Otěchleb viz ze Zdíkova. Ou- viz Ú- P. Pabešt v Přerově 283. Pacovský věřitel 207. z Pačkovic Filip 98. z Pačlavic Jan a Vojislav 174; viz Tichný, z Vickova. Palica Květoň Jura v Dol. Ou- jezdě 306. Palický z Bozkovic Hynek 462. Palovice u Jemnice zastaveny 135; z P. viz Čelud. Pamlisen hora u Kurdějova 303. Pangrac od sv. Mikuláše a z Brance 116, 117. Panov tvrz prodána 252; z P. Alexander 252; Vaněk 181, 229, 231, 238, 252; viz z Li- šova. Panovec věřitel 207. Panvice z Rengersdorfu Hanuš 376, 381. Páral Beneš z Bezmirova 389. Pardubice 382, 387, 403, 431, 433, 436, 441, 454, 455, 492, 515-522, 543-545, 554, 555, smlouva o ně 383-385, most přes Labe 465, mýto 75, 76, rybníky 397, 399, 405, 520, 521; král zde (1497) 513, sídlo Viléma z Pernšteina 21, 656, 67, 69, 72, sjezd šlechty (1517) 68; z P. 369, 382; Arnošt arcibiskup 75, 76; Bohuš probošt Litoměřický 75, 76; Smil 76, 76; viz Bu- šek, z Miletínka, Mrzák. Pardubice Mnichové 453, Pardu- Rejstřík jmen osobních a místních. bičky 144, 401, Malé 404, 405. Pardus z Vratkova Jan na Ry- chumburce 143, 144. Parešovice, Paršovice u Helfen- šteina 165, Paryšovice 211, 306. | Pařízek z Pařízku Čeněk, služeb- ník Viléma z Pern. 71. Paseka ves u Sovince 419. Pavel biskup Olomouc. 117, 127, 128, 166, 184, 380, 542. Pavel poddaný v Blažkově 387; krejčí v Přerovč 283; podd. z Uherčic 280; z Viceměřic 252. Pavlík viz z Chotěčic. Pavlov místo 525, 526. Pavlovice ves u Nov. Města 122, 146, 407, 498, 513, 551, 552; z P., Pavlovský 191, ve Zhorci 414; Hereš 191; Václav 546, z Wilbachu 323, z Witbachu 537; viz Káče, Mojek, Proti- vec. Pavlovičky ves 238. Pavsvěngl? Jan, kanovník v Olo- mouci 128. Pechan a manželka jeho Kateřina ve Skaličce 407. Pecka viz z Hořic. z Peče viz Tulešický. Pěčice ves 214, 377. z Pelhřimova Jan 273. Pělkovice viz Spělkov. Penčice 284, ves kostela Olo- mouckého 310, 323; z P. Bolek 83; GCtibor 174; viz Lhota. z Pěnčína Kryštofor 218, z Pen- čína 231, z Pieničína a z Dra- hanovic 212, z Pěnczieho, sudí menší v Olom. 246, z Drano- vic 237. Pěnice z Lazův Jindřich 217. Perchta paní (1478) 207. Perdů Václav z Kojetína 389. Perman Václav, měšťan v Brně 124. Pernička z Onic Jan 218. Pernštein hrad 93, 134, 183, 195-198, 205, 206, 209, 227, 254, 255, 257, 266, 293, 296, 402, 472,
Strana 597
Rejstřík jmen osobních a místních. 311, 316, 327, 328, 338, 406, | 407, 460, 461, 465, 477, 479, 499, 553, vyhořel 143, hlásky 315, panství 554, rozdíl o ně: 468, postoupeno 207; —- z P. 188, spor o znak 314, 315; — Anežka 78; — Bohunka 209, zaslíbena 503, manż. Jindficha z Lipóho 551; — Bohuslav 86; — Eliška 209, — Jan otec Viléma z Pern. 113, 116, 207, 252, — Jan bratr Viléma z Pern. 103, 104, 122, 123, 125, 126, 129, 130, 133, 134, 141, 142, 144, 145, 147-149, 154, 166, 169, 179, 180, 190, 207-209, 221, 230, 254, 457, z Cimburka na Tovačově 206, komorník Brn. 162, 163, 171, 172, 182, 183, 191, 197, 198, manželka 142, 218; — Jan syn Vilema z Pern. 24, 46, 57, 67, 343, 392, 449, 450, 451, 453, 454, 461, 486, 493, 498, 511, 542, 543, 551, 556, 557, na studiich 15, 17, pasován 513, dědic panství To- vačov. 543, komorník 36, 42, hejtman 65; — Jan bratrovec Viléma z P. 144, 145, 147, 163, 166; — Jan Žibřid 107, 113, 114, 121; — Jimram, Ingram 78, 81, 86, 207, 208, 221, 227, 254; — Jindřich 16; — Kunka 220; — Machna 325; — Sigmund 125, 126, 144, 145, 147, 162, 163, 166, 176, 208, 209, vězněn 182, 188; — Smil 86; — Štěpán 91, 92; — Vilém děd Viléma z P. 37, 86, 195, hejt. Mor. a nejv. komor. Olom. 478; — Vilem (1462-1521) 30, 56, 86, 91, 92, 163, 166, 180, 182, 191, 193, 207, 210, 212, 217, 295, na Helfenšteině 36, 192, 195, z Lipníka 218, na; Meziříčí 179, 180, 184, 190, na Pardubicích 35, 47, na Plumlově 481, komor. Brn. 2-5, 194-200, 205-209, 211, 222, 225-227, 231, 232, 237, 239-241, 244, 254-257, 260 až 264, 267, 268, 270, 273,: 274, 276-278, 280, 281, 286, 288-293, 296-301, 306-308, vzdává se 282, maršálek 4-7, 255, 256, 260-265, 267, 268, 270, 272-274, 276-278, 280 až 286, 288-293, 296-302, 306-309, 314-330, 333, 335, 336, 338, 339, 342, 344, 345, 349, 350, 352, 353, 370, hof- mistr 8-15, 19-21, 28-35, 41, 43, 45-48, 63, 284, 351, 353 až 362, 364-367, 370-378, 380, 482, 383, 385, 387, 391 až 412, 416-431, 434-436, 439, 441, 413, 446-159, 461 aż 463, 465, 467-469, 472 aż! 471, 481, 486-491, 493, 497, ' 501-504, 506-511, 513-515,‘ 517, 519-521, 523, 524, 526, 527, 530-532, 534, 536-542, 544-546, 548, 549, 551, 552, | 554-557, 559, správce krâl. ; Čes. 28, dům jeho u Vídně! 452, manželka 15, zemřela 61, vdal Alžbětu z Kravař 261, Barboru z Lipého 274-279; statky jeho 1-4, 22-26, 49, 62, 175, 176, 194, 201, 211 aż 213, 215, 219-221, 227, 232, 274, 285, 288-293, 296, | 298-302, 304-310, 329, 338, 339, 342-346, 349-351, .356 aż 366, 370-373, 375-387, 392-431, 433-439, 441, 443, | 444, 446-457, 459, 461, 467; aż 469, 472-475, 477-479, 481-492, 495-532, 534-560; ! poručníkem dětí Pertolta z Li- pého 220; smlouvá se o podíl po bratrovi 254; půhony a 597 aż 68; slibuje pomoc kr. Ma- tiášovi proti Čechům 182, stará se o řád v zemi 24, 65-71, 302; vyšetřuje nedostatky v Kut. Hoře 44, 45, ochránce Bratří 35-41 ; svobody poddaným 256, 257, 266, 275; zásluha o Kni- hu Tovačovskou 239; dopisy jeho 1-72, listinář 73-560, pe- čet veliká 72, písař 71, po- slední vůle 71, 72; — Vilém bratrovec Viléma z P. 144, 145, 147, 162, 163, 166 ; — Vojtěch syn Viléma z Pern. 35, 50, 392, 449-451, 453, 454, 461, 486, 493, 498, 511, 542, 543, 551, 556, 557, pa- sován 513, hofmistr 54, ože- nil se 63, 64; — Vratislav bratr: Viléma z P. 5, 6, 11, 14, 23, 166, 207 až 209, 218, 221, 226, 227, 230, 238, 239, 245, 246, 256, 257, 266, 286, 290-293, 296 až 299, 306, 307, 312, 314, 349, 353, komor. Brn. 12, 312, 313, 315, 320, 323, 325 až 329, 336-338, 340-345, 351, 362, 365, 371, 372, 379, 387, 392, 393, 399, 400, 404 až 408, 416-418, 424, 425, 427-431, 433-436, 438, 442, 443, 446, 448-451, 453, 454, 456, 459-463, 465-469, 475 až 479, obdržel komornictví 282, hejtman Morav. 457, 466 aż 469, 476 ; manželka mu ze- mfela 16, podil po bratfich 254 ; — Vratislav bratrovec Viléma z Pern. 144, 145, 166; — Pernšteinský kodex 73; viz z Vahančic. Pešek poddaný v Přerově 283. Pešík poddaný z Evané 251; krejčí v Přerově 28%; viz z Ko- márova. z Petce viz Tulešický. Pětikostelský biskup (1514) 61. spory 8, 65, 218, 219, 228, | Petr biskup Basilejský, probošt 230, 231, 238, 246, 252, 271, 281; svobody od krále 260, 261, 267, 268; hájí svého úřadu 27, 28; vlastenectví 66 Vyšehradský, kanclíř království Čes. (1304) 73. Petr vévoda Bourbonský (1357) 77.
Rejstřík jmen osobních a místních. 311, 316, 327, 328, 338, 406, | 407, 460, 461, 465, 477, 479, 499, 553, vyhořel 143, hlásky 315, panství 554, rozdíl o ně: 468, postoupeno 207; —- z P. 188, spor o znak 314, 315; — Anežka 78; — Bohunka 209, zaslíbena 503, manż. Jindficha z Lipóho 551; — Bohuslav 86; — Eliška 209, — Jan otec Viléma z Pern. 113, 116, 207, 252, — Jan bratr Viléma z Pern. 103, 104, 122, 123, 125, 126, 129, 130, 133, 134, 141, 142, 144, 145, 147-149, 154, 166, 169, 179, 180, 190, 207-209, 221, 230, 254, 457, z Cimburka na Tovačově 206, komorník Brn. 162, 163, 171, 172, 182, 183, 191, 197, 198, manželka 142, 218; — Jan syn Vilema z Pern. 24, 46, 57, 67, 343, 392, 449, 450, 451, 453, 454, 461, 486, 493, 498, 511, 542, 543, 551, 556, 557, na studiich 15, 17, pasován 513, dědic panství To- vačov. 543, komorník 36, 42, hejtman 65; — Jan bratrovec Viléma z P. 144, 145, 147, 163, 166; — Jan Žibřid 107, 113, 114, 121; — Jimram, Ingram 78, 81, 86, 207, 208, 221, 227, 254; — Jindřich 16; — Kunka 220; — Machna 325; — Sigmund 125, 126, 144, 145, 147, 162, 163, 166, 176, 208, 209, vězněn 182, 188; — Smil 86; — Štěpán 91, 92; — Vilém děd Viléma z P. 37, 86, 195, hejt. Mor. a nejv. komor. Olom. 478; — Vilem (1462-1521) 30, 56, 86, 91, 92, 163, 166, 180, 182, 191, 193, 207, 210, 212, 217, 295, na Helfenšteině 36, 192, 195, z Lipníka 218, na; Meziříčí 179, 180, 184, 190, na Pardubicích 35, 47, na Plumlově 481, komor. Brn. 2-5, 194-200, 205-209, 211, 222, 225-227, 231, 232, 237, 239-241, 244, 254-257, 260 až 264, 267, 268, 270, 273,: 274, 276-278, 280, 281, 286, 288-293, 296-301, 306-308, vzdává se 282, maršálek 4-7, 255, 256, 260-265, 267, 268, 270, 272-274, 276-278, 280 až 286, 288-293, 296-302, 306-309, 314-330, 333, 335, 336, 338, 339, 342, 344, 345, 349, 350, 352, 353, 370, hof- mistr 8-15, 19-21, 28-35, 41, 43, 45-48, 63, 284, 351, 353 až 362, 364-367, 370-378, 380, 482, 383, 385, 387, 391 až 412, 416-431, 434-436, 439, 441, 413, 446-159, 461 aż 463, 465, 467-469, 472 aż! 471, 481, 486-491, 493, 497, ' 501-504, 506-511, 513-515,‘ 517, 519-521, 523, 524, 526, 527, 530-532, 534, 536-542, 544-546, 548, 549, 551, 552, | 554-557, 559, správce krâl. ; Čes. 28, dům jeho u Vídně! 452, manželka 15, zemřela 61, vdal Alžbětu z Kravař 261, Barboru z Lipého 274-279; statky jeho 1-4, 22-26, 49, 62, 175, 176, 194, 201, 211 aż 213, 215, 219-221, 227, 232, 274, 285, 288-293, 296, | 298-302, 304-310, 329, 338, 339, 342-346, 349-351, .356 aż 366, 370-373, 375-387, 392-431, 433-439, 441, 443, | 444, 446-457, 459, 461, 467; aż 469, 472-475, 477-479, 481-492, 495-532, 534-560; ! poručníkem dětí Pertolta z Li- pého 220; smlouvá se o podíl po bratrovi 254; půhony a 597 aż 68; slibuje pomoc kr. Ma- tiášovi proti Čechům 182, stará se o řád v zemi 24, 65-71, 302; vyšetřuje nedostatky v Kut. Hoře 44, 45, ochránce Bratří 35-41 ; svobody poddaným 256, 257, 266, 275; zásluha o Kni- hu Tovačovskou 239; dopisy jeho 1-72, listinář 73-560, pe- čet veliká 72, písař 71, po- slední vůle 71, 72; — Vilém bratrovec Viléma z P. 144, 145, 147, 162, 163, 166 ; — Vojtěch syn Viléma z Pern. 35, 50, 392, 449-451, 453, 454, 461, 486, 493, 498, 511, 542, 543, 551, 556, 557, pa- sován 513, hofmistr 54, ože- nil se 63, 64; — Vratislav bratr: Viléma z P. 5, 6, 11, 14, 23, 166, 207 až 209, 218, 221, 226, 227, 230, 238, 239, 245, 246, 256, 257, 266, 286, 290-293, 296 až 299, 306, 307, 312, 314, 349, 353, komor. Brn. 12, 312, 313, 315, 320, 323, 325 až 329, 336-338, 340-345, 351, 362, 365, 371, 372, 379, 387, 392, 393, 399, 400, 404 až 408, 416-418, 424, 425, 427-431, 433-436, 438, 442, 443, 446, 448-451, 453, 454, 456, 459-463, 465-469, 475 až 479, obdržel komornictví 282, hejtman Morav. 457, 466 aż 469, 476 ; manželka mu ze- mfela 16, podil po bratfich 254 ; — Vratislav bratrovec Viléma z Pern. 144, 145, 166; — Pernšteinský kodex 73; viz z Vahančic. Pešek poddaný v Přerově 283. Pešík poddaný z Evané 251; krejčí v Přerově 28%; viz z Ko- márova. z Petce viz Tulešický. Pětikostelský biskup (1514) 61. spory 8, 65, 218, 219, 228, | Petr biskup Basilejský, probošt 230, 231, 238, 246, 252, 271, 281; svobody od krále 260, 261, 267, 268; hájí svého úřadu 27, 28; vlastenectví 66 Vyšehradský, kanclíř království Čes. (1304) 73. Petr vévoda Bourbonský (1357) 77.
Strana 598
598 Petr grof (1514) 57; srv. od sv. Jiří. Petr děkan z Račic 106; farář ve Smržicích 95. Petr poddaný z Evaně 251; z Hrub- čic 251; rychtář z Kněževsi 414; podd. z Kroměříže 323; 424, 425, 466-468, 541, 542, 556, postoupen 476, prodán 74, 75, purkrabí 98, svobody : 470; Plumlovští páni 494, 460, : 489 , 545; Plumlovské hory: 496; viz z Kravař, z Kunstatu, z Pernšteina, Strážnický. z Lótin 284 ; z Obédkovic 251;|Plumlovky manství 390. krejčí z Přerova 283; v Simři | Plzák ze Zdenína Hynek 193. 165, 211. Pňovský viz ze Sovince. Petrhang poddaný v Přerově 283.|z Poběžovice Diviš v Tunichodích z Petrovce a z Višňového Jan 276. Petrovice ves 508, 519, u Nov.|z Počenie Mikuláš v Želči 280, viz: Města 552; z P. Kunrat 265; viz z Hrochova. z Petrzwaldu viz z Tupce. z Pezinku viz ze sv. Jifí. Pčzice, Piezice, ves u Bohdanče 204, 376. Pfaffendorf, Fefndorf u Polné 555, 556. Piczulín ves u Jimramova 146. Piezice viz Pězice. Pikarec ves 238. | Piknoska z Koříma Krištofor 116. Pincko (?) ves 234. Písečné ves u Bystřice 193, 195, 478, 554. Písek město 38. Píšek viz z Čechtína. Pivcova Zhoř 414. z Pivína Václav 238. Pivo z Bařic Vaněk 174. Pivonice ves u Bystřice 554. Plachý z Vodérad Beneš 198; z Oděrad Prokop 496. Plaček rybník u Bohdanče 511. Plačice ves kl. Opatovského 160. Planetský sirotek u Viléma z Pern- šteina 198. Plangnar z Kinšperku Jan na Uherském Brodu 308, 309. Plankeperk u Kurdějova 303. z Plašné Mikuláš, purkrabí v Hrad- ci 107. z Plavče Jiřík 221. Plenkovice tvrz a ves 175-177, 192; z P. Štěpán a Václav 175. Ples, cesta 84. Plumlov 16, 108, 110-113, 138 až 140, 163, 234-237, 280, 186; Sigmund na Tun. 402. Počaply, dvůr prodán 324. 295; Zdeněk 138, 139; z Batie, Lyzna, Šlárka. z Počepic viz Dievůček. | Poděbrady 12, 13, 20, 159, 161, 253, 254, 382, 383, 436, 458. z Podháje viz Šašek. Podhájí ves 153, 154, 215, 418; z P. Jakub a Jan 94; Vavři- nec z Vojnic, kanovník Olo- mouc. 94, 95; viz Háj, Kopá- čová, z Rakových. Podhoří ves u Drahotouše 194. Podhradský rybník u Hluboké 348. Podivín městečko 163. z Podmanína Laclav 230, Lad- slav 238. Podol ves u Nov. Mösta 552. Podoli ves k Horni Bobrove 205. : Podolště, Podolší ves k Helfen-' šteinu 164, 211, 417. Podomí ves pustá 429. Podskalský rybník u Hluboké 348. Podvinský zločinec 6, 7. Pohledec ves u Nov. Mésta 552., Pohořelice městečko 367, za- psáno 132, 141, 524-527, 533, 547, 548, cla 167, 168; viz z Kunstatu. Pohořílek věřitel 191, 201. Pokojov ves kl. Žďárského 464. z Polanky Aleš 462, z Bošovic 286; viz Okařecký. z Polic viz z Pulic. Polický Hynek na Polici 408-410. Polička město, 91, 265, 266, smlouva o ostrov nad Jimra- movem 312, 313; z P. viz; Starůstka. Rejstřík jmen osobních a místních. | Polisy ves 369. | Polka viz de Brananticz. Polkovice ves kapitoly Olomoucké 444-446, 538. Polná 273. iPolom ves u Bystřice 156, 219, ; 554. i Polsky král 73, 74; psaní Pra- | Zanû 50, 53; válka s Rusy 59. 1Popelov ves pustá u Drahotou&e . 194. !Popoviee ves u Kojetína 88, 89, 531, 332, prodána 169, 174, 273, 470; z P. Bohunck 88; Jan 169; Jarek 88; Krištofor 174. z Popůvek a z Pozořic Hynek 295, v Poz. 280, v Požeřicích 328; Zich 345, 413, hof- rychtéř pánů. Lipských 192, | 255. !z Pofitova viz Bul. !z Porostlé Václav 218. iPosluchov ves 320, 417. iPostat viz z Prusinovic. | Postielimov misto 235. 'Postfelmüvek věřitel 341. jz Postupic viz Hrabiše, Kostka. i Poteniteter Vaclav kanovnik Olo- | moueky 444. : Potštein hrad 177, postoupen 186, i zapsán 188, 189, 511, pro- dáván 22; z P. Jan Makovský 431-433, na Honbicích 508, 519, 520; Jan na Žampachu 320, 321, místomincmistr v Kut. Hoře 42, mincmistr 43, Jindfich z Makova 184, na Nemosicich 185, 186. z Pottendorfa 452, Jiřík 179. z Pouchobrad Kunka 469. z Pozdětína viz z Mírova, Něpr. Pozlovice ves prodána 116. Pozořice, kostelní podací 108; viz z Popůvek. Požeřice viz z Popůvek. | Praha, dům u bílého medvěda 400, 401; hrad 28-30, 35, 42,44, 61,282, 346, opatření jeho 47, peníze na stavbu 26, kostel sv. Víta 98; Pražané 55, 59, chovají listy 71, 72, spor se šlechtou 47, 63, psaní i i 1 |
598 Petr grof (1514) 57; srv. od sv. Jiří. Petr děkan z Račic 106; farář ve Smržicích 95. Petr poddaný z Evaně 251; z Hrub- čic 251; rychtář z Kněževsi 414; podd. z Kroměříže 323; 424, 425, 466-468, 541, 542, 556, postoupen 476, prodán 74, 75, purkrabí 98, svobody : 470; Plumlovští páni 494, 460, : 489 , 545; Plumlovské hory: 496; viz z Kravař, z Kunstatu, z Pernšteina, Strážnický. z Lótin 284 ; z Obédkovic 251;|Plumlovky manství 390. krejčí z Přerova 283; v Simři | Plzák ze Zdenína Hynek 193. 165, 211. Pňovský viz ze Sovince. Petrhang poddaný v Přerově 283.|z Poběžovice Diviš v Tunichodích z Petrovce a z Višňového Jan 276. Petrovice ves 508, 519, u Nov.|z Počenie Mikuláš v Želči 280, viz: Města 552; z P. Kunrat 265; viz z Hrochova. z Petrzwaldu viz z Tupce. z Pezinku viz ze sv. Jifí. Pčzice, Piezice, ves u Bohdanče 204, 376. Pfaffendorf, Fefndorf u Polné 555, 556. Piczulín ves u Jimramova 146. Piezice viz Pězice. Pikarec ves 238. | Piknoska z Koříma Krištofor 116. Pincko (?) ves 234. Písečné ves u Bystřice 193, 195, 478, 554. Písek město 38. Píšek viz z Čechtína. Pivcova Zhoř 414. z Pivína Václav 238. Pivo z Bařic Vaněk 174. Pivonice ves u Bystřice 554. Plachý z Vodérad Beneš 198; z Oděrad Prokop 496. Plaček rybník u Bohdanče 511. Plačice ves kl. Opatovského 160. Planetský sirotek u Viléma z Pern- šteina 198. Plangnar z Kinšperku Jan na Uherském Brodu 308, 309. Plankeperk u Kurdějova 303. z Plašné Mikuláš, purkrabí v Hrad- ci 107. z Plavče Jiřík 221. Plenkovice tvrz a ves 175-177, 192; z P. Štěpán a Václav 175. Ples, cesta 84. Plumlov 16, 108, 110-113, 138 až 140, 163, 234-237, 280, 186; Sigmund na Tun. 402. Počaply, dvůr prodán 324. 295; Zdeněk 138, 139; z Batie, Lyzna, Šlárka. z Počepic viz Dievůček. | Poděbrady 12, 13, 20, 159, 161, 253, 254, 382, 383, 436, 458. z Podháje viz Šašek. Podhájí ves 153, 154, 215, 418; z P. Jakub a Jan 94; Vavři- nec z Vojnic, kanovník Olo- mouc. 94, 95; viz Háj, Kopá- čová, z Rakových. Podhoří ves u Drahotouše 194. Podhradský rybník u Hluboké 348. Podivín městečko 163. z Podmanína Laclav 230, Lad- slav 238. Podol ves u Nov. Mösta 552. Podoli ves k Horni Bobrove 205. : Podolště, Podolší ves k Helfen-' šteinu 164, 211, 417. Podomí ves pustá 429. Podskalský rybník u Hluboké 348. Podvinský zločinec 6, 7. Pohledec ves u Nov. Mésta 552., Pohořelice městečko 367, za- psáno 132, 141, 524-527, 533, 547, 548, cla 167, 168; viz z Kunstatu. Pohořílek věřitel 191, 201. Pokojov ves kl. Žďárského 464. z Polanky Aleš 462, z Bošovic 286; viz Okařecký. z Polic viz z Pulic. Polický Hynek na Polici 408-410. Polička město, 91, 265, 266, smlouva o ostrov nad Jimra- movem 312, 313; z P. viz; Starůstka. Rejstřík jmen osobních a místních. | Polisy ves 369. | Polka viz de Brananticz. Polkovice ves kapitoly Olomoucké 444-446, 538. Polná 273. iPolom ves u Bystřice 156, 219, ; 554. i Polsky král 73, 74; psaní Pra- | Zanû 50, 53; válka s Rusy 59. 1Popelov ves pustá u Drahotou&e . 194. !Popoviee ves u Kojetína 88, 89, 531, 332, prodána 169, 174, 273, 470; z P. Bohunck 88; Jan 169; Jarek 88; Krištofor 174. z Popůvek a z Pozořic Hynek 295, v Poz. 280, v Požeřicích 328; Zich 345, 413, hof- rychtéř pánů. Lipských 192, | 255. !z Pofitova viz Bul. !z Porostlé Václav 218. iPosluchov ves 320, 417. iPostat viz z Prusinovic. | Postielimov misto 235. 'Postfelmüvek věřitel 341. jz Postupic viz Hrabiše, Kostka. i Poteniteter Vaclav kanovnik Olo- | moueky 444. : Potštein hrad 177, postoupen 186, i zapsán 188, 189, 511, pro- dáván 22; z P. Jan Makovský 431-433, na Honbicích 508, 519, 520; Jan na Žampachu 320, 321, místomincmistr v Kut. Hoře 42, mincmistr 43, Jindfich z Makova 184, na Nemosicich 185, 186. z Pottendorfa 452, Jiřík 179. z Pouchobrad Kunka 469. z Pozdětína viz z Mírova, Něpr. Pozlovice ves prodána 116. Pozořice, kostelní podací 108; viz z Popůvek. Požeřice viz z Popůvek. | Praha, dům u bílého medvěda 400, 401; hrad 28-30, 35, 42,44, 61,282, 346, opatření jeho 47, peníze na stavbu 26, kostel sv. Víta 98; Pražané 55, 59, chovají listy 71, 72, spor se šlechtou 47, 63, psaní i i 1 |
Strana 599
Rejstřík jmen osobních a místních. králi Polskému 50, 53, vojsko jejich do Uher 55, 56; sněm (1500) 554, (1508) 35, (1519) 71. z Praneku Jetřich 413. Práskačka ves kl. Opatovského 160. Pratenbruk viz Hohenekar. Prayttin niva 303. Pražma 338, z Bílkova Beneš 238, 371, 379, 462, na Leštné 291. Prchnov dvůr u Munic 467. z Přeboř a ze Lhoty Jan 246. Přebýšov ves u Žiželic 150, viz Přibýšov. Přechovice místo 116. Přeckov ves a tvrz prodána 180, 181, 471, 472; z P. Dorota 220; Přeckovský Pavel 220; viz z Chrudéchrom, z Ostroz- nice. Předmostský Mareš v Přerově 283. Přelouč, dvůr 368, městečko za- psáno 151, 253, 258, 368, 375. Přeloučský Tůma, Tomáš z Pře- loučí, kněz, biskup a sudí bra- trský 36. z Přeluka Hereš 210. Přemek kníže Opavský 283 ; kníže Těšínský 141. Premonstratský řád 8, 219. Přemysl (Otakar) II., zápisy 285, 420. Přerov hrad a město 30, 36, 191, 280, 281, 316, 323, 417, 452, 556, dobyt 284, zapsán 135, 158, 170, 190, 191, 270, 271, 286, 287, prodán 201, dán dědičně Vilémovi z Pern- šteina 307, 310; Horní a Dolní město spojeno 529-531; dvůr 8339; kopec u hradu osazen 316, 330, 331; most přes Bečev 323; nivy 244; pod- mostí 284, předmostí 283, 284, 311; knihy městské 283-285 ; roboty 283-285, 335, 346, 420, 421; soukeníci 17, 514, 515, fád jejich 528, 529; svobody 534, 549, 550; viz Lukovsky. Přerov ves u Pardubic 403. Přeskače ves 475. 599 Protivín, vsi k němu 404. z Pfestavlk Vítek v Říkovicích Proudník místo 326. 291, viz z Dobrčic. Prešpurk 8, 19, 361-364, 394, 538. vačově 170. Příbek z Ottoslavic Petr 72. Přibyslavice ves 524, 536, 548, 552. viz. Přebýšov. 284. Přieštier měšťan Olomoucký 234. Pfíkluky ves kl. Velehradského 449, 486. z Piiluka Heres 182, 201, Hore§ 191; viz Krupsa. ^ Priseka les u Chropyně 263. Procek 52, 201, sekretář (1513) 47, 48, Malý z Cetně 56, 57; viz z Výškovic. Prokop markrabě Morav. (1405) 91. Prokop poddaný v Blažkově 387. u Propadlného, niva u Evaně 243. Prosenice tvrz prodána 238, 239, ves 523, rybník Dolní 306; Prosenický pan 201, Jan 191. Prosetín ves 239, 240, 256, 257, u Bystřice 554; z P. viz Černý. z Prosinic viz z Ochab. Prostějov 4, 18, 23, 31, 32, 46, 57, 58, 63, 98, 163, 174, 199, 210, 216, 217,229, 230, 236, 252, 363, 372, 556, postoupen 476, mlýny 495, 496; mýto 259, 479; ulice Novosady na 489; špitál 419; zdi městské 480, 481, 545 ; schůzky Bratří 40; sjezd panský (1490) 350; svobody potvrzeny 466, 467, 481-485; klášter 87, 95, 110 až 112, statky 138, 236, 245, oprava 164; z P. Dorota 418, 437; Vítek 418. Protivec 201, 212; z Zástřizl a z Čejkovic 320, na Čej. 426, z Pavlovic 141, 149, ze Ždánic 168. Provázek 411, z Okrašovic Mi- kuláš 413. 486, 538-541, sněm (1499) |Próvod Václav z Prostějova 259. Provodov ves prodána 116. z Převor Václav, hejtman na To- z Prudic Jan na Fridnavé 398. Prusinovsky z Vickova Filip 437, 462; Prokop z Kolilina 177, 182; z Prusinovic Václav na Postatě 291; viz z Vickova. Přibýšov ves zapsána 155, 159,|Pruský mistr (1514) 59; Če- chové v Prusích na žoldu 39. Příčina Blažej, konšel v Přerově |z Prusnic Oldřich 81. Prusy místo 323, dvůr 546; z P. viz Holwrno, Konček, z Melic. Prušák Michal kněz v Olomouci 200. - Psinec místo 105. Psorndietl poddany v Přerově 283. Pšenička 201; z Račína Jan 252. Ptačovský z Kvičovic Jan 416. ze Ptení Vítek 418, 419, 467, 468, 484, 485, 488, 495, úředník v Prostějově 480. Puchomef Herrich 179; Hertl 179. Puchperk u Ces. Siendorfu 555. z Pucova viz ze Lhoty. Puezhard z Odérad Jan 296, Puchart 477, 525; Vaclav 296. z Pulic Cenék 140, z Polic 153, z Celechovic 153, 218; Jan z Binośova 181; viz Kon- Selsky. Purgrábek Andrpiffl řečený v Pic- rově 283. Pustisto Jakub, konšel v Přece- rově 284. předměstí 495; pivovary 488, ; Pytín ves prodána 116. v Ва В. Rabl poddanÿ z Tovaëova 251. :z Rab&teina, z Raben&teina Pro- kop kancléř 136, 150, 158. Rabstein hrad zbofeny 196, 301, 306, 497, 505; viz z Jent- šteina. Racek z Mrdic Jiřík 462, na Lelekovicích 295; Václav 539. Ráci (Srbové) v Uhrích 38.
Rejstřík jmen osobních a místních. králi Polskému 50, 53, vojsko jejich do Uher 55, 56; sněm (1500) 554, (1508) 35, (1519) 71. z Praneku Jetřich 413. Práskačka ves kl. Opatovského 160. Pratenbruk viz Hohenekar. Prayttin niva 303. Pražma 338, z Bílkova Beneš 238, 371, 379, 462, na Leštné 291. Prchnov dvůr u Munic 467. z Přeboř a ze Lhoty Jan 246. Přebýšov ves u Žiželic 150, viz Přibýšov. Přechovice místo 116. Přeckov ves a tvrz prodána 180, 181, 471, 472; z P. Dorota 220; Přeckovský Pavel 220; viz z Chrudéchrom, z Ostroz- nice. Předmostský Mareš v Přerově 283. Přelouč, dvůr 368, městečko za- psáno 151, 253, 258, 368, 375. Přeloučský Tůma, Tomáš z Pře- loučí, kněz, biskup a sudí bra- trský 36. z Přeluka Hereš 210. Přemek kníže Opavský 283 ; kníže Těšínský 141. Premonstratský řád 8, 219. Přemysl (Otakar) II., zápisy 285, 420. Přerov hrad a město 30, 36, 191, 280, 281, 316, 323, 417, 452, 556, dobyt 284, zapsán 135, 158, 170, 190, 191, 270, 271, 286, 287, prodán 201, dán dědičně Vilémovi z Pern- šteina 307, 310; Horní a Dolní město spojeno 529-531; dvůr 8339; kopec u hradu osazen 316, 330, 331; most přes Bečev 323; nivy 244; pod- mostí 284, předmostí 283, 284, 311; knihy městské 283-285 ; roboty 283-285, 335, 346, 420, 421; soukeníci 17, 514, 515, fád jejich 528, 529; svobody 534, 549, 550; viz Lukovsky. Přerov ves u Pardubic 403. Přeskače ves 475. 599 Protivín, vsi k němu 404. z Pfestavlk Vítek v Říkovicích Proudník místo 326. 291, viz z Dobrčic. Prešpurk 8, 19, 361-364, 394, 538. vačově 170. Příbek z Ottoslavic Petr 72. Přibyslavice ves 524, 536, 548, 552. viz. Přebýšov. 284. Přieštier měšťan Olomoucký 234. Pfíkluky ves kl. Velehradského 449, 486. z Piiluka Heres 182, 201, Hore§ 191; viz Krupsa. ^ Priseka les u Chropyně 263. Procek 52, 201, sekretář (1513) 47, 48, Malý z Cetně 56, 57; viz z Výškovic. Prokop markrabě Morav. (1405) 91. Prokop poddaný v Blažkově 387. u Propadlného, niva u Evaně 243. Prosenice tvrz prodána 238, 239, ves 523, rybník Dolní 306; Prosenický pan 201, Jan 191. Prosetín ves 239, 240, 256, 257, u Bystřice 554; z P. viz Černý. z Prosinic viz z Ochab. Prostějov 4, 18, 23, 31, 32, 46, 57, 58, 63, 98, 163, 174, 199, 210, 216, 217,229, 230, 236, 252, 363, 372, 556, postoupen 476, mlýny 495, 496; mýto 259, 479; ulice Novosady na 489; špitál 419; zdi městské 480, 481, 545 ; schůzky Bratří 40; sjezd panský (1490) 350; svobody potvrzeny 466, 467, 481-485; klášter 87, 95, 110 až 112, statky 138, 236, 245, oprava 164; z P. Dorota 418, 437; Vítek 418. Protivec 201, 212; z Zástřizl a z Čejkovic 320, na Čej. 426, z Pavlovic 141, 149, ze Ždánic 168. Provázek 411, z Okrašovic Mi- kuláš 413. 486, 538-541, sněm (1499) |Próvod Václav z Prostějova 259. Provodov ves prodána 116. z Převor Václav, hejtman na To- z Prudic Jan na Fridnavé 398. Prusinovsky z Vickova Filip 437, 462; Prokop z Kolilina 177, 182; z Prusinovic Václav na Postatě 291; viz z Vickova. Přibýšov ves zapsána 155, 159,|Pruský mistr (1514) 59; Če- chové v Prusích na žoldu 39. Příčina Blažej, konšel v Přerově |z Prusnic Oldřich 81. Prusy místo 323, dvůr 546; z P. viz Holwrno, Konček, z Melic. Prušák Michal kněz v Olomouci 200. - Psinec místo 105. Psorndietl poddany v Přerově 283. Pšenička 201; z Račína Jan 252. Ptačovský z Kvičovic Jan 416. ze Ptení Vítek 418, 419, 467, 468, 484, 485, 488, 495, úředník v Prostějově 480. Puchomef Herrich 179; Hertl 179. Puchperk u Ces. Siendorfu 555. z Pucova viz ze Lhoty. Puezhard z Odérad Jan 296, Puchart 477, 525; Vaclav 296. z Pulic Cenék 140, z Polic 153, z Celechovic 153, 218; Jan z Binośova 181; viz Kon- Selsky. Purgrábek Andrpiffl řečený v Pic- rově 283. Pustisto Jakub, konšel v Přece- rově 284. předměstí 495; pivovary 488, ; Pytín ves prodána 116. v Ва В. Rabl poddanÿ z Tovaëova 251. :z Rab&teina, z Raben&teina Pro- kop kancléř 136, 150, 158. Rabstein hrad zbofeny 196, 301, 306, 497, 505; viz z Jent- šteina. Racek z Mrdic Jiřík 462, na Lelekovicích 295; Václav 539. Ráci (Srbové) v Uhrích 38.
Strana 600
600 Raclavice ves v Moravě 491, 492, Radislavice 139, Kašla- vice 138; z R. viz Koleso. Račice ves kl. Opatovského 139, 164, 202, 203, 280, 395, 452, 455, panství 235, purkrabí 247. z Račína Otík v Ředči 12; viz Pšenička. Radešov ves 414. Radíček poddaný v Přerově 283. Radikov ves u Drahotouse 194. Radimov ves prodána 117. .4 Radinévsi Jan 227. Radislavice ves 139, viz Racla- vice. Radii misto 378, 399, 453, u Pardubic 454. Radmiéky (?) 257. z Radnévsi Smil 142. z Radoëic viz Offnar. Radonín ves kl. Žďárského 464, 536, 548, 552. Radostín ves 414. Radotice tvrz a ves 374, 408, 428, prodána 335, 336. Radotín ves k Helfenšteinu 165, 211. Radvanovice 523. z Rajce a z Valče Sigmund 177, z Vokarce 198, viz z Dfínovie, z Drnovec. z Rajsova viz Hohenekar. Rakodavy ves 86, prodána (1365) 78-80; z R. Budislav 78, 79. Rakousky ves u Prostějova 138, Rakúsky 236, Rakúšky 245, rybník 337, 495. Rakousy, povstání (1472, 1473). 179, 180, 184; mir s Moravou (1481) 222-225; škody vá- lečné (1514) 55; vojsko kni- żete Bartoloměje z Minstrberka (1514) 56, 57. Rakové ves k Helfenšteinu 165, 211, 256, 306, 316, 553; z Rakových Radislay 127; z Podhájí Kateřina 153, 154; viz Koleso, Šašek. Ranošov ves k Helfenšteinu 164, Zanosov 211. Rapotice ves 497, 500, 505. Rašovice viz Hrašovice. ‘ Rejstřík jmen osobních a místních. Ratiboř ve Slez., klášter 16;|Rokytnice 292, 318, 319; z R. kníže 442. z Ratibořic viz z Hrochova. z Rawsmpruka Zikmund 107, z Rawsnepurka 113, ‘z Rasem- pruka 114. Raz Vaněk z Kojetína 389. Rec v Rakousích 223; z Recze Jan hrabě 77. z Rechmberku a z Želetic Jan 275, 276, Rechumberg 486, Rechnberk 507, 508; Jiřík 275, 276. z Řečan a z Okarce Ondřej 119. z Řečice Augustin 163. Ředeč viz z Račína. Regina z Olomouce 235. Řehák poddaný z Kralic 251; z Přerova 283. Řehoř farář v Cholině 156 ; pod- daný z Uherčic 280. Řehořov ves kl. Mezifíčského 416; z Ř. Dobeš 413. Rejchberk z Miletic Jan 534. Rejhradský probošt 294. z Rejsova viz Hohenekar. Rendl Albrecht 35, z Oušavy 56, 57, proti šlechtě 59-61. Řetechov ves prodána 116. Řeznovice viz z Bezděkova. Režná ves u Bystřice 554. z Říčan Jan na Tybořicích 286. Rikonin ves u Doubravnika 434, 553. : Říkovice viz z Dobrčic, z Pře- ' gtavlk. Řím 34, papež 59, poutníci 23. Římov ves 524. z Risenberka Aleš 203; Půta ze Švihova, nejv. sudí 427, 514, 554, 557. z Risenburka Licek Mikuláš 532 ; Thas z Bělotína 120; viz Ho- mole. Robicarov Jan vládyka 207. z Rodkova Johanka 413. Rohan Václav měšťan v Meziříčí 416. Rohoznice u Prostějova 245, 369, 386, rybníky 337. Rohy ves prodána 89, 90. Roketnice u Bečvy 206. Rokytanka Horní a Dolní 374. Hynek 102, 107; Jan 107, 131, 145, 154; viz z Lu- danic. Rokytno ves 367, 369, u Nov. Města 552. Rokytská obec u Bečvy 206. Roman v Klenovicích 250; Petr z Vitovic 99, 100, ze Zlína 174. z Ronovce viz Anděl. Ronychéř z Ronychova Johannes 485. z Rorru Albrecht 179. z Roseče Václav 163; srv. z Roz- seče. z Rosenberka páni 38, 53, 55, 57, 417, místo na soudě zem. 557; — Eli&ka na Sternberce 280; — Hedvika 472, 473; — Oldřich 358; — Petr 27, 29, 42, 50, 54, 58, 61, 71, 302, 358, 527, hejt- man zem. 24, manželka 4, 261-263; — Vok 265, 302, 358, 557, hejtman zem. 427, smlouva s Budójovskymi 430, spor s bratrem Petrem 29. Rosice ves kl. Opatovského 324, 368, 369, 377, zapsány 382; viz Hecht, z Kukvie. Rosochy ves u Bystfice 554. Rosténí místo 323. Ro&tany ves 164. Roth knéz v Olomouci 341, Jan kanovník 242, 444. Rotkov ves u Bystřice 554. Roubal Jan poddaný z Uhřičic 251. ; Roubik z Hlavatec Albrecht 406; Mikuláš 404, 406; Oldřich - 404, 406. Rouchovány městečko 301, 306, 497, 498, 500, 505, zapsány 269, 270, desátek 272, 273. Roudniee 174, archiv 381; viz z Bozkovie, z Bukuovky. Roudnička Vysoká ves kl. Opa- tovského 160. z Roupova Jan magister curiac re- galis 428; Roupovský 18, 19.
600 Raclavice ves v Moravě 491, 492, Radislavice 139, Kašla- vice 138; z R. viz Koleso. Račice ves kl. Opatovského 139, 164, 202, 203, 280, 395, 452, 455, panství 235, purkrabí 247. z Račína Otík v Ředči 12; viz Pšenička. Radešov ves 414. Radíček poddaný v Přerově 283. Radikov ves u Drahotouse 194. Radimov ves prodána 117. .4 Radinévsi Jan 227. Radislavice ves 139, viz Racla- vice. Radii misto 378, 399, 453, u Pardubic 454. Radmiéky (?) 257. z Radnévsi Smil 142. z Radoëic viz Offnar. Radonín ves kl. Žďárského 464, 536, 548, 552. Radostín ves 414. Radotice tvrz a ves 374, 408, 428, prodána 335, 336. Radotín ves k Helfenšteinu 165, 211. Radvanovice 523. z Rajce a z Valče Sigmund 177, z Vokarce 198, viz z Dfínovie, z Drnovec. z Rajsova viz Hohenekar. Rakodavy ves 86, prodána (1365) 78-80; z R. Budislav 78, 79. Rakousky ves u Prostějova 138, Rakúsky 236, Rakúšky 245, rybník 337, 495. Rakousy, povstání (1472, 1473). 179, 180, 184; mir s Moravou (1481) 222-225; škody vá- lečné (1514) 55; vojsko kni- żete Bartoloměje z Minstrberka (1514) 56, 57. Rakové ves k Helfenšteinu 165, 211, 256, 306, 316, 553; z Rakových Radislay 127; z Podhájí Kateřina 153, 154; viz Koleso, Šašek. Ranošov ves k Helfenšteinu 164, Zanosov 211. Rapotice ves 497, 500, 505. Rašovice viz Hrašovice. ‘ Rejstřík jmen osobních a místních. Ratiboř ve Slez., klášter 16;|Rokytnice 292, 318, 319; z R. kníže 442. z Ratibořic viz z Hrochova. z Rawsmpruka Zikmund 107, z Rawsnepurka 113, ‘z Rasem- pruka 114. Raz Vaněk z Kojetína 389. Rec v Rakousích 223; z Recze Jan hrabě 77. z Rechmberku a z Želetic Jan 275, 276, Rechumberg 486, Rechnberk 507, 508; Jiřík 275, 276. z Řečan a z Okarce Ondřej 119. z Řečice Augustin 163. Ředeč viz z Račína. Regina z Olomouce 235. Řehák poddaný z Kralic 251; z Přerova 283. Řehoř farář v Cholině 156 ; pod- daný z Uherčic 280. Řehořov ves kl. Mezifíčského 416; z Ř. Dobeš 413. Rejchberk z Miletic Jan 534. Rejhradský probošt 294. z Rejsova viz Hohenekar. Rendl Albrecht 35, z Oušavy 56, 57, proti šlechtě 59-61. Řetechov ves prodána 116. Řeznovice viz z Bezděkova. Režná ves u Bystřice 554. z Říčan Jan na Tybořicích 286. Rikonin ves u Doubravnika 434, 553. : Říkovice viz z Dobrčic, z Pře- ' gtavlk. Řím 34, papež 59, poutníci 23. Římov ves 524. z Risenberka Aleš 203; Půta ze Švihova, nejv. sudí 427, 514, 554, 557. z Risenburka Licek Mikuláš 532 ; Thas z Bělotína 120; viz Ho- mole. Robicarov Jan vládyka 207. z Rodkova Johanka 413. Rohan Václav měšťan v Meziříčí 416. Rohoznice u Prostějova 245, 369, 386, rybníky 337. Rohy ves prodána 89, 90. Roketnice u Bečvy 206. Rokytanka Horní a Dolní 374. Hynek 102, 107; Jan 107, 131, 145, 154; viz z Lu- danic. Rokytno ves 367, 369, u Nov. Města 552. Rokytská obec u Bečvy 206. Roman v Klenovicích 250; Petr z Vitovic 99, 100, ze Zlína 174. z Ronovce viz Anděl. Ronychéř z Ronychova Johannes 485. z Rorru Albrecht 179. z Roseče Václav 163; srv. z Roz- seče. z Rosenberka páni 38, 53, 55, 57, 417, místo na soudě zem. 557; — Eli&ka na Sternberce 280; — Hedvika 472, 473; — Oldřich 358; — Petr 27, 29, 42, 50, 54, 58, 61, 71, 302, 358, 527, hejt- man zem. 24, manželka 4, 261-263; — Vok 265, 302, 358, 557, hejtman zem. 427, smlouva s Budójovskymi 430, spor s bratrem Petrem 29. Rosice ves kl. Opatovského 324, 368, 369, 377, zapsány 382; viz Hecht, z Kukvie. Rosochy ves u Bystfice 554. Rosténí místo 323. Ro&tany ves 164. Roth knéz v Olomouci 341, Jan kanovník 242, 444. Rotkov ves u Bystřice 554. Roubal Jan poddaný z Uhřičic 251. ; Roubik z Hlavatec Albrecht 406; Mikuláš 404, 406; Oldřich - 404, 406. Rouchovány městečko 301, 306, 497, 498, 500, 505, zapsány 269, 270, desátek 272, 273. Roudniee 174, archiv 381; viz z Bozkovie, z Bukuovky. Roudnička Vysoká ves kl. Opa- tovského 160. z Roupova Jan magister curiac re- galis 428; Roupovský 18, 19.
Strana 601
Rejstřík jmen osobních a místních. Rousinov městečko zapsáno 448. ! Rovečný ves u Bystřice 554. i Rovný ves u Bystřice 554. z Rovných Jaroš 466. ! Rozec viz z Mirova. i Rozek Pavel poddaný z Uhertic : 280. Rozhrna rybník 398. z Rozína Mikuláš 404. z Rozseče Jiřík 252; srv. z Ro-; sete. i Roztoky u řeky Moravy 84. i Rožienka z Rožienky Mikšík 91; viz z Tetic. z Rožmitála Zdeněk Lev 42-44,. 56-58, 61, 63, 71, z Blatné, nejv. purkrabí 47, 48, 50-55, poslem od kräle (1504) 30. Ruda ves 252, u Sovince 419.: Rudíkov, Rudvíkov, ves u Vel. Meziříčí, 403, 466, zastavena 118, 119, prodána 486; z R.: viz Lhotka. Rudl Mikuláš měšťan v Jihlavě: 415. Rudolec tvrz 220. Rudvíkov viz Rudikov. Ruka Augustin z Prostéjova 259. z Rukendorfu Wolfgang 179. Růúsek (Rousek) ze Kftévie Jan, fojt Hranický 215. i Rusko, válka s Polskem 59. Rybitví 517, 518; z R. Duchoň, purk. na Kunětické Hoře 359. | Rybné ves kl. Trebíckého 415.! i Rybniky ves v Moravè 241. Rybníček z Zdislavic Jan 154. | Rychnov 460, 510, městečko 521, | 522; z R., Rychnovský 27; Albrecht 515; Heřman 515,;! Jindřich na Veselici 376, 381. Rychumburk viz Pardus. l Rykus Mikuláš, kanovník v Olo-! mouci 128. Rýn řeka v přísloví 9. ! z Rynarce viz Klauzal. Rýsek z Dědkovic Prokop 139. Rysov hrad u Litavy 434. B. Sabart z Ruduolce 415. Sajfek viz Sejfek. Sádek hrádek 366, prodán 374,! Archiv Český XVI, 601 sménén za Jemnici 408-410, | Sigmund król a císať, zápisy 37, Sádecští páni 552. 97, 99, 100, 121, 130, 137, Samuel (z Hrádku a z Valečova) | 159, 161, 189, 190, 198, 202, 375. Saský kurfiršt Arnošt 188. ‘Sazema viz z Tasova. 203, 228, 374, 375, 469, 511. | Sigmund kräl Polský 54, "válka s Ruskem 59. : Sazemin ves kl. Žďárského 464. ; Sigmund kněz 241; probošt Pro- ‚ze Schwarzenavy viz Strein. | Sebald doctor ve Vratislavi 14 16. iz Sebranie viz z Zvířetic. Seč ves u Chocně 517. : Sedláček z Kojetína 389. Sedlce ves kl. Opatovského 160, Tfebíčského 415. | ze Sedlce Mojek 415. Sedlec vcs 238; pustá 466. „Sedlecké opatství, vsi zastaveny 100. Sedlnicky z Choltic Jiřík 462. Sehradice hrad a ves prodány 116-118. ; Sejřek, Sajřek, ves u Doubrav- níka 315, 553, Sýrek 257. :ze Sekeřic Jan na Zdechovicích 435, ze Sekyřic 459. - Sekerkovský dvůr u Přerova 339. Selitky ves 205, 424, tvrzisté 460; ze S., Selitský, Selický Jan z Dobré Vody 214, 234, v Stichovicích 418; Zich 108; viz z Wolfperka. Selútice ves zapsána 74, 75. Semének Simeon z Vrchovisk, úředník mince v Kutné Hoře 1, 2, 4. Semín 467, nad Labem, tvrz a ves pustá 515. Semtice 210. |Senec Jan probośt v Komárově 120. Senektafov ves a tvrz 429. i Senice Malá 126; ze S. viz ze Hřiště. !Sevr z Opavy Jan kanovník v Olomouci 128. Sezemice u Pardubic 335, 368, 441, klášter a městečko za- psáno 159, 160, 202, 203, 375, 377, 382, 433, 450, 451, 511 prodáno 324, půhon o ně 318, rybníky 520, 521, svobody 391, 397. stějovský 110-1 12. , Sigmund otčím Kasalského 459. Simanüv dvür v SmrZicích 110. Simfe ves k Helfensteinu 165, 211, dvür prodán 304, 305; ze S. Prokop 119, 120. " Síťava viz Sífava. Sirotek viz z Lichtenburka. | Sirovátka viz Syrovátka. Skalice místo 369. Skalický viz Črt. Skalička ves 407, 408. Skalský z Ratiboře Ondřej 491. ze Skály viz Kalina. Skála hrad prodán 103, 104, hradiště u Jimramova 146; zc Skal viz z Kunstatu. Skaštice, Zkaštice 284. Skol místo u Kroměříže 388. Skorotice ves 257, 485, u Dou- bravníka 553. Skřinařka rybník u Radkova 142. Skryje ves 253, u Litavy 434, 553. Slanina Matěj, poddaný 251. Slaný město 541. Slapanov městečko 555. Slatinice Malé a Veliké vsi 424. z Slatiny viz z Vlašimě. Slavek viz z Dobré Vody. Slavice ves 524. Slavič ves u Drahotouše 194. Slavičín 226. ze Slavíkovic viz Klauzal. Slavkov ves k Helfenšteinu 164, 211; ze S., Slavkovští 36; viz z Konice, z Waldšteina. Slezsko 57, 188; hejtman 421; jednání s Čechy (1513) 475 svobody stavův 28. ze Slížan? Lyzna 114. ze Sloupna Beneš a Machna 415; viz Herink. Slovák Mikoláš a Markéta man- želka 509. Slúpy místo 379. 76
Rejstřík jmen osobních a místních. Rousinov městečko zapsáno 448. ! Rovečný ves u Bystřice 554. i Rovný ves u Bystřice 554. z Rovných Jaroš 466. ! Rozec viz z Mirova. i Rozek Pavel poddaný z Uhertic : 280. Rozhrna rybník 398. z Rozína Mikuláš 404. z Rozseče Jiřík 252; srv. z Ro-; sete. i Roztoky u řeky Moravy 84. i Rožienka z Rožienky Mikšík 91; viz z Tetic. z Rožmitála Zdeněk Lev 42-44,. 56-58, 61, 63, 71, z Blatné, nejv. purkrabí 47, 48, 50-55, poslem od kräle (1504) 30. Ruda ves 252, u Sovince 419.: Rudíkov, Rudvíkov, ves u Vel. Meziříčí, 403, 466, zastavena 118, 119, prodána 486; z R.: viz Lhotka. Rudl Mikuláš měšťan v Jihlavě: 415. Rudolec tvrz 220. Rudvíkov viz Rudikov. Ruka Augustin z Prostéjova 259. z Rukendorfu Wolfgang 179. Růúsek (Rousek) ze Kftévie Jan, fojt Hranický 215. i Rusko, válka s Polskem 59. Rybitví 517, 518; z R. Duchoň, purk. na Kunětické Hoře 359. | Rybné ves kl. Trebíckého 415.! i Rybniky ves v Moravè 241. Rybníček z Zdislavic Jan 154. | Rychnov 460, 510, městečko 521, | 522; z R., Rychnovský 27; Albrecht 515; Heřman 515,;! Jindřich na Veselici 376, 381. Rychumburk viz Pardus. l Rykus Mikuláš, kanovník v Olo-! mouci 128. Rýn řeka v přísloví 9. ! z Rynarce viz Klauzal. Rýsek z Dědkovic Prokop 139. Rysov hrad u Litavy 434. B. Sabart z Ruduolce 415. Sajfek viz Sejfek. Sádek hrádek 366, prodán 374,! Archiv Český XVI, 601 sménén za Jemnici 408-410, | Sigmund król a císať, zápisy 37, Sádecští páni 552. 97, 99, 100, 121, 130, 137, Samuel (z Hrádku a z Valečova) | 159, 161, 189, 190, 198, 202, 375. Saský kurfiršt Arnošt 188. ‘Sazema viz z Tasova. 203, 228, 374, 375, 469, 511. | Sigmund kräl Polský 54, "válka s Ruskem 59. : Sazemin ves kl. Žďárského 464. ; Sigmund kněz 241; probošt Pro- ‚ze Schwarzenavy viz Strein. | Sebald doctor ve Vratislavi 14 16. iz Sebranie viz z Zvířetic. Seč ves u Chocně 517. : Sedláček z Kojetína 389. Sedlce ves kl. Opatovského 160, Tfebíčského 415. | ze Sedlce Mojek 415. Sedlec vcs 238; pustá 466. „Sedlecké opatství, vsi zastaveny 100. Sedlnicky z Choltic Jiřík 462. Sehradice hrad a ves prodány 116-118. ; Sejřek, Sajřek, ves u Doubrav- níka 315, 553, Sýrek 257. :ze Sekeřic Jan na Zdechovicích 435, ze Sekyřic 459. - Sekerkovský dvůr u Přerova 339. Selitky ves 205, 424, tvrzisté 460; ze S., Selitský, Selický Jan z Dobré Vody 214, 234, v Stichovicích 418; Zich 108; viz z Wolfperka. Selútice ves zapsána 74, 75. Semének Simeon z Vrchovisk, úředník mince v Kutné Hoře 1, 2, 4. Semín 467, nad Labem, tvrz a ves pustá 515. Semtice 210. |Senec Jan probośt v Komárově 120. Senektafov ves a tvrz 429. i Senice Malá 126; ze S. viz ze Hřiště. !Sevr z Opavy Jan kanovník v Olomouci 128. Sezemice u Pardubic 335, 368, 441, klášter a městečko za- psáno 159, 160, 202, 203, 375, 377, 382, 433, 450, 451, 511 prodáno 324, půhon o ně 318, rybníky 520, 521, svobody 391, 397. stějovský 110-1 12. , Sigmund otčím Kasalského 459. Simanüv dvür v SmrZicích 110. Simfe ves k Helfensteinu 165, 211, dvür prodán 304, 305; ze S. Prokop 119, 120. " Síťava viz Sífava. Sirotek viz z Lichtenburka. | Sirovátka viz Syrovátka. Skalice místo 369. Skalický viz Črt. Skalička ves 407, 408. Skalský z Ratiboře Ondřej 491. ze Skály viz Kalina. Skála hrad prodán 103, 104, hradiště u Jimramova 146; zc Skal viz z Kunstatu. Skaštice, Zkaštice 284. Skol místo u Kroměříže 388. Skorotice ves 257, 485, u Dou- bravníka 553. Skřinařka rybník u Radkova 142. Skryje ves 253, u Litavy 434, 553. Slanina Matěj, poddaný 251. Slaný město 541. Slapanov městečko 555. Slatinice Malé a Veliké vsi 424. z Slatiny viz z Vlašimě. Slavek viz z Dobré Vody. Slavice ves 524. Slavič ves u Drahotouše 194. Slavičín 226. ze Slavíkovic viz Klauzal. Slavkov ves k Helfenšteinu 164, 211; ze S., Slavkovští 36; viz z Konice, z Waldšteina. Slezsko 57, 188; hejtman 421; jednání s Čechy (1513) 475 svobody stavův 28. ze Slížan? Lyzna 114. ze Sloupna Beneš a Machna 415; viz Herink. Slovák Mikoláš a Markéta man- želka 509. Slúpy místo 379. 76
Strana 602
602 Smil pan na sněmu Olom. (1494) 462. ze Smiřic Jindřich 274, 281, na Housce 193. Smolensko dobyto 59. Smolka 341, z Lazník Jan 115, 131. Smréck ves 257, u Doubravnika 553. Smržice ves a dvůr u Plumlova 94, 98, 102, 106, 108, 110 až 112, 164, 236, 245, pro- dány 74. Snisel Jan v Simii 305. Soběchleby vcs k Helfensteinu 164, 165, 211. Soběsuky ves 114, 164, prodána 138, 139. z Soběšína Zbyněk 134. Sobiné méstan v Prostějově 481. Sokolí místo ku kl. Třebíckému 416. Sokolnice ves k Špilberku 187, 486. Sokolniky ves 440, 558. Sokolovsky z Vranee Jan 1. ze Solèe Vieslav na Vysehnè- vicích 431. z Soravy Jan 242. Sosnice ves u Hlivie 443. Sovinec hrad a městečko 419; Sovinští páni 212, z Pňovic, Pňovští 201; ze Sovince Ctibor 164, 165; — Hynck z Pňovic 126; — Jan Pňovský 215, 218, 225, 241, 251, 338, 345, 346, 350, 419, 420, 428, 462, 509, 524, 536, sudí Olom. 25, 304, 332, 833, 344, 416, 446, 467, 468, 484, 487, 491, 535, 537; — Jaroslav 164, 165; — Jindřich 145, 212, 215, 226, 119, 120, 145, 200, žena jeho Machna 154. Spělkov, Pělkovice ves u Nov. Města 552. Spišští hrabata viz z Zápolé. ze Spraneka viz Mrlínský. de Ssechowicz (z Letovic?) Če- nék 81. Sskura Jacobus de Culhra dictus de Ewans 81. Staněk kovář v Prostějově 259. Staníček z Dol. Chlevského Jan 292, Staník 293, v Klecanech 296. Staniměřice ves k Helfensteinu 164, 211. Stanislav (Thurzo) biskup Olo- moucký 535, 542. Stará Ves 323, u Prostějova 138; | ze S. V. viz Žabka. Stařechovice 235. Staříč. městečko 524, do desk vloženo 25. Starůstka z Poličky Vavřinec 290. | Stašek v Předmostí 311. | Stern Petr od Hory 106, kano-: vnik Olom. 128; srv. Stern. Stétovice, S&itovice ves 420. | Steyerek viz Hohenekar. | Steżerky ves kl. Opatovského 160; Stezery 160. Stichovice 214, 215, 418, dvory: 112, 118, 126, 1927, 139, 140; ze S. Azariés 215, 234; Václav 254, Václavek 214;! Zdeněk 214, 234; viz Medec. ; de Stitini viz de Brananticz. i Stoš z Kunic a z Albrechtic Sig- i mund 491. i ize Strabenic Adam 315. i Strachojov ves u Bystřice 554,! | omylem tištěno Strachočov 478. : Strachotov ves 193, 195. 231, 241, 416, 418, 429, na | Strakonice 58. Dúůbravici 246, 469, Jindřich | Stránské ves u Sovince 419. Püta 245; — Jiřík 27, 525, 545; — Půta 155, 215, 226, z Hel- fenšteina 126; — Sigmund 174; — Vok 164, 165, 190, 211, Strauch z Chlumku Petr 107. | z Stražiště viz z Svabenic. Strážkovský z Boleboře Bohuš 460. z Strážku Ondřej, manželka Alena 162. 212, 221, 222, z Helfenšteina | Strážnice 110, 111, 234, 235, 125, 126, 146, na Helfenšteině 262, 264, 325, 367, prodána Rejstřík jmcn osobních a místních. 4; ze S. a z Kolína Bedřich 124; Jindřich na Dübravici 237; Jiřík Strážnický 235, 236, 280, na Plumlově 216; Kateřina 460; viz z Kravař. Středulesí, omylem Středulesy, ves u Drahotouše 194. Strein ze Schwarzenavy Jindřich ' 184. Střeška z Meziříčíčka Michek 415, srv. Střízek. Stříbrníky u Kojetína 469. Střítež ves 238, prodána 122; ze S. Víšek 127. Střízek z Mrzlic Petr 87 ; Střízka Ješek a Mikuláš 415; sry. Střeška. Střízov ves pustá kl. Třebíckého 416. Strulevské rolí u Drahotouše 194. Studenec ves 526. z Studeného Prokop 129. Studnice 129; ze S. Jan 403; Ondfej 147 ; Václav 403, 466 ; viz z Jemniëky. Stupov ves k Cimburku 214. ‚зе Stvolova Dorota 24; Jan 22, 24; Václav 24. Suchá Rybná u Kostelce nad Or- licí 517. Suchonice ves kostela Olomouc- kého 284, 310. Suchy Cert viz z Kunstatu. Sudice ves 505. Sudlice z Noezpečova Václav na Hodoníně 123. Sudlička z Borovnice Matěj, hejt- man na Liticích 381. z Sudoměře Hynek 397, 399, 454, 460, z Hostovic 378, 436, 453. z Sukovic Pavel, Sukovský 289, 290, 292, v Byňově 421. z Sulic Heřman 473, na Slepo- ticích 398, 400, 402, 403, 441, 452. Sulkovec ves u Jimramova 146, 552. Sulkovský pán 456. Sulovský z Třebule Václav 379. Sušice ves kapitoly Olom. 145, 491, 492. Sušina Jan 458, 459.
602 Smil pan na sněmu Olom. (1494) 462. ze Smiřic Jindřich 274, 281, na Housce 193. Smolensko dobyto 59. Smolka 341, z Lazník Jan 115, 131. Smréck ves 257, u Doubravnika 553. Smržice ves a dvůr u Plumlova 94, 98, 102, 106, 108, 110 až 112, 164, 236, 245, pro- dány 74. Snisel Jan v Simii 305. Soběchleby vcs k Helfensteinu 164, 165, 211. Soběsuky ves 114, 164, prodána 138, 139. z Soběšína Zbyněk 134. Sobiné méstan v Prostějově 481. Sokolí místo ku kl. Třebíckému 416. Sokolnice ves k Špilberku 187, 486. Sokolniky ves 440, 558. Sokolovsky z Vranee Jan 1. ze Solèe Vieslav na Vysehnè- vicích 431. z Soravy Jan 242. Sosnice ves u Hlivie 443. Sovinec hrad a městečko 419; Sovinští páni 212, z Pňovic, Pňovští 201; ze Sovince Ctibor 164, 165; — Hynck z Pňovic 126; — Jan Pňovský 215, 218, 225, 241, 251, 338, 345, 346, 350, 419, 420, 428, 462, 509, 524, 536, sudí Olom. 25, 304, 332, 833, 344, 416, 446, 467, 468, 484, 487, 491, 535, 537; — Jaroslav 164, 165; — Jindřich 145, 212, 215, 226, 119, 120, 145, 200, žena jeho Machna 154. Spělkov, Pělkovice ves u Nov. Města 552. Spišští hrabata viz z Zápolé. ze Spraneka viz Mrlínský. de Ssechowicz (z Letovic?) Če- nék 81. Sskura Jacobus de Culhra dictus de Ewans 81. Staněk kovář v Prostějově 259. Staníček z Dol. Chlevského Jan 292, Staník 293, v Klecanech 296. Staniměřice ves k Helfensteinu 164, 211. Stanislav (Thurzo) biskup Olo- moucký 535, 542. Stará Ves 323, u Prostějova 138; | ze S. V. viz Žabka. Stařechovice 235. Staříč. městečko 524, do desk vloženo 25. Starůstka z Poličky Vavřinec 290. | Stašek v Předmostí 311. | Stern Petr od Hory 106, kano-: vnik Olom. 128; srv. Stern. Stétovice, S&itovice ves 420. | Steyerek viz Hohenekar. | Steżerky ves kl. Opatovského 160; Stezery 160. Stichovice 214, 215, 418, dvory: 112, 118, 126, 1927, 139, 140; ze S. Azariés 215, 234; Václav 254, Václavek 214;! Zdeněk 214, 234; viz Medec. ; de Stitini viz de Brananticz. i Stoš z Kunic a z Albrechtic Sig- i mund 491. i ize Strabenic Adam 315. i Strachojov ves u Bystřice 554,! | omylem tištěno Strachočov 478. : Strachotov ves 193, 195. 231, 241, 416, 418, 429, na | Strakonice 58. Dúůbravici 246, 469, Jindřich | Stránské ves u Sovince 419. Püta 245; — Jiřík 27, 525, 545; — Půta 155, 215, 226, z Hel- fenšteina 126; — Sigmund 174; — Vok 164, 165, 190, 211, Strauch z Chlumku Petr 107. | z Stražiště viz z Svabenic. Strážkovský z Boleboře Bohuš 460. z Strážku Ondřej, manželka Alena 162. 212, 221, 222, z Helfenšteina | Strážnice 110, 111, 234, 235, 125, 126, 146, na Helfenšteině 262, 264, 325, 367, prodána Rejstřík jmcn osobních a místních. 4; ze S. a z Kolína Bedřich 124; Jindřich na Dübravici 237; Jiřík Strážnický 235, 236, 280, na Plumlově 216; Kateřina 460; viz z Kravař. Středulesí, omylem Středulesy, ves u Drahotouše 194. Strein ze Schwarzenavy Jindřich ' 184. Střeška z Meziříčíčka Michek 415, srv. Střízek. Stříbrníky u Kojetína 469. Střítež ves 238, prodána 122; ze S. Víšek 127. Střízek z Mrzlic Petr 87 ; Střízka Ješek a Mikuláš 415; sry. Střeška. Střízov ves pustá kl. Třebíckého 416. Strulevské rolí u Drahotouše 194. Studenec ves 526. z Studeného Prokop 129. Studnice 129; ze S. Jan 403; Ondfej 147 ; Václav 403, 466 ; viz z Jemniëky. Stupov ves k Cimburku 214. ‚зе Stvolova Dorota 24; Jan 22, 24; Václav 24. Suchá Rybná u Kostelce nad Or- licí 517. Suchonice ves kostela Olomouc- kého 284, 310. Suchy Cert viz z Kunstatu. Sudice ves 505. Sudlice z Noezpečova Václav na Hodoníně 123. Sudlička z Borovnice Matěj, hejt- man na Liticích 381. z Sudoměře Hynek 397, 399, 454, 460, z Hostovic 378, 436, 453. z Sukovic Pavel, Sukovský 289, 290, 292, v Byňově 421. z Sulic Heřman 473, na Slepo- ticích 398, 400, 402, 403, 441, 452. Sulkovec ves u Jimramova 146, 552. Sulkovský pán 456. Sulovský z Třebule Václav 379. Sušice ves kapitoly Olom. 145, 491, 492. Sušina Jan 458, 459.
Strana 603
Rejstřík jmen osobních a místních. Sušina místo 430, 431, Sušiny, ves pusti 458, 159, 469. Svatomír arciděkan v Kutné Hoře 518. Svatoslav ves pustá 415. Světlík místo u Hluboké 348. Světlov hrad 232, prodán 116 až 118. Světlovský z Nezdenic Jiřík 332; viz z Lanšteina. Svídnický vévoda Bolek (1357) 77. Sviny ves 460, 554, 559, 560. Svítkov ves u Pardubic 368, 369, smlouva oň 387, 388. Svojánov 315; viz z Bozkovic. ze Svojkova Jan 229. Svořina Jiřík z Prostějova 259. Svratek Jiřík poddaný z Uherčic i 280. Svratka, dvir 122; ze S. Mar- | kóta 133. Svrček mlynář u Lobodie 543. Sykora 191, 201, z Buku Jan; 123, 124. Synkov ves u Kostelce nad Orlicí 517. Syrek ves 257, viz Sejiek. ze Syrovatky Haśck 431. Syrovátka ze Lhoty Jiřík 333; Václav 333. Syrzawa viz Šířava. $. Šabart z Rudolce a manželka Eliška 220. Šakvice 551. Šardické grunty ku kl. sv. Tůmy v Brně 399, 400. Šárovec pan 63, 280; z Šárova Jakub 218, 418, 429, 430, Šárovec 295, z Krumsína 302, na Krumsíně 438, nejv. hof- rychtéř markr. Morav. 207, 266, 321, 323, 345, 350, 351, 361, 379, 437, 444, 446, 462, 468, 469, 479, 484, 485, 487, 500-504, 523, 551. Šašek z Podhájí 418; Jan z Pod- háje 228; Jindřich z Rako- vého 142, z Rakových 153, 154, 215. Šašovský ze Mstěnic Jan 415. (Šatný 191, 201, Vaněk 219, z Ještědu 191, hejtman na Hrádku 176.. Šavel služebník Beneše z Weit- mile 6. Ščitovice, | nyní v Moravě 420. z Šeborova Jan a Jiřík 414. z Šelnberka Jan 27, 30, 35, 557, kancléř král. Čes. 25, 256, 261, 268, 269, 282 287, 307, 326, 335, 353, 354, 357, 358, 362, 363, 383, 386, 391, 404, 405, 423, 427, 447, 449, 450, 451, 454, 462, 465, 472, 475, 512-515, 521, 522, 524, 525, 527, 539, 541 ; Jaroslav 63, 535; Jošt 98. z Šemberka Jan kněz v Brně 49, z Šimburka 50. Šemikovice 345, 498; z Š. Ber- nart 101. |Šemperk Dolní 308. Šeperka rybník 435, u Pardubic 520, 521. Šesta Valentin z Prostějova 259. Šešar Pavel purkmistr v Prostě- jově 481 ; Šešarovská niva 488. Šešulka místo v Moravě 379. Šicndorf Český 556. Šidlovecký pan 57. Sifeld viz Durrar. Silhanec Ondfej v Prosenicích 306. Šilhavý Martin purkmistr v Pro- stějově 480. Šimek poddaný z Obědkovic 251. Šiml Mikuláš kanovník Brněnský 272. Šimon mistr řádu kazatelského Stětovice, ves | 494. | Sinvald ves 441. Sipecky dům v Kutné Hoře 518. Šířava, Sířava, Syřavá, ves u Pře- rova 135, 307, 530, 531. Široček Václav poddaný z Hrubčic 216. Šišemský Matějek 191. Šiška Oldřich 511; Šiškové páni Slavkovští 36. 78; opat Vilémovský 294, 295, 603 Škoch věřitel 201. Škřivec místo u Hory Kunětické 435. z Skrovadu Prokop 399. Škudly ves u Přelouče 151. Šlach Martin a Vach syn jeho v Dubanech 141. Šlapanov 501, 507. Šlárka Mikuláš z Počenie 352. Šlik Kvirin, Mikuláš a Šebestian, spor s Loketskými 513. Šod z Ligenfeldu 179. Šoproň, Edenburk 182, Edem- burk 24. Šorc z Valu Mikuláš 107, 113. Špan z Barnstaina Jan 231; ze panova viz z Lisova. Špetle pan starý (1517) 68; Burjan 68; Jan z Prudic na Frydnavě 398. Špilberk. 149, 461, Špilmberk 448, Špimberk 295, 393; viz z Bozkovic. Štahle ves u Sovince 419. Šťastný viz z Waldšteina. Štěchovice (?) u Kroměříže 81. Šteimperk místo u Kurdějova 303. Štěpán služebník Ctibora z Cim- burka 194; poddany z Nena- kunic 251. Štěpánov ves u Bystřice 554; ze Š. Petr 106, kanovník v Olomouci 128, viz Anděl. Štěpanovice ves u Doubravníka 553. Stern z Šternberka a z Doma- želic Václav 290; srv. Stern. Šternberk 234, 280, 340; пе Š. Albrecht 218, 428; — Albrecht starší 215, 222, 223, 225, 226, 231, 237, 238, 241, 245, 277, 279, 344, 345, 416, 418, 429, 462, z Holešova 251, na Ho- lešově 321, 323, 351, 467, 469, 484, 485, 487, 499, 501-504, 508, 551, z Lukova 165, 212, 315, 372-374, 537; — Albrecht mladší 221, 226, 416, 428; — Aleś 121, 130, z Holic 97, 98, 101-103, Holický 159, 202 374; 76*
Rejstřík jmen osobních a místních. Sušina místo 430, 431, Sušiny, ves pusti 458, 159, 469. Svatomír arciděkan v Kutné Hoře 518. Svatoslav ves pustá 415. Světlík místo u Hluboké 348. Světlov hrad 232, prodán 116 až 118. Světlovský z Nezdenic Jiřík 332; viz z Lanšteina. Svídnický vévoda Bolek (1357) 77. Sviny ves 460, 554, 559, 560. Svítkov ves u Pardubic 368, 369, smlouva oň 387, 388. Svojánov 315; viz z Bozkovic. ze Svojkova Jan 229. Svořina Jiřík z Prostějova 259. Svratek Jiřík poddaný z Uherčic i 280. Svratka, dvir 122; ze S. Mar- | kóta 133. Svrček mlynář u Lobodie 543. Sykora 191, 201, z Buku Jan; 123, 124. Synkov ves u Kostelce nad Orlicí 517. Syrek ves 257, viz Sejiek. ze Syrovatky Haśck 431. Syrovátka ze Lhoty Jiřík 333; Václav 333. Syrzawa viz Šířava. $. Šabart z Rudolce a manželka Eliška 220. Šakvice 551. Šardické grunty ku kl. sv. Tůmy v Brně 399, 400. Šárovec pan 63, 280; z Šárova Jakub 218, 418, 429, 430, Šárovec 295, z Krumsína 302, na Krumsíně 438, nejv. hof- rychtéř markr. Morav. 207, 266, 321, 323, 345, 350, 351, 361, 379, 437, 444, 446, 462, 468, 469, 479, 484, 485, 487, 500-504, 523, 551. Šašek z Podhájí 418; Jan z Pod- háje 228; Jindřich z Rako- vého 142, z Rakových 153, 154, 215. Šašovský ze Mstěnic Jan 415. (Šatný 191, 201, Vaněk 219, z Ještědu 191, hejtman na Hrádku 176.. Šavel služebník Beneše z Weit- mile 6. Ščitovice, | nyní v Moravě 420. z Šeborova Jan a Jiřík 414. z Šelnberka Jan 27, 30, 35, 557, kancléř král. Čes. 25, 256, 261, 268, 269, 282 287, 307, 326, 335, 353, 354, 357, 358, 362, 363, 383, 386, 391, 404, 405, 423, 427, 447, 449, 450, 451, 454, 462, 465, 472, 475, 512-515, 521, 522, 524, 525, 527, 539, 541 ; Jaroslav 63, 535; Jošt 98. z Šemberka Jan kněz v Brně 49, z Šimburka 50. Šemikovice 345, 498; z Š. Ber- nart 101. |Šemperk Dolní 308. Šeperka rybník 435, u Pardubic 520, 521. Šesta Valentin z Prostějova 259. Šešar Pavel purkmistr v Prostě- jově 481 ; Šešarovská niva 488. Šešulka místo v Moravě 379. Šicndorf Český 556. Šidlovecký pan 57. Sifeld viz Durrar. Silhanec Ondfej v Prosenicích 306. Šilhavý Martin purkmistr v Pro- stějově 480. Šimek poddaný z Obědkovic 251. Šiml Mikuláš kanovník Brněnský 272. Šimon mistr řádu kazatelského Stětovice, ves | 494. | Sinvald ves 441. Sipecky dům v Kutné Hoře 518. Šířava, Sířava, Syřavá, ves u Pře- rova 135, 307, 530, 531. Široček Václav poddaný z Hrubčic 216. Šišemský Matějek 191. Šiška Oldřich 511; Šiškové páni Slavkovští 36. 78; opat Vilémovský 294, 295, 603 Škoch věřitel 201. Škřivec místo u Hory Kunětické 435. z Skrovadu Prokop 399. Škudly ves u Přelouče 151. Šlach Martin a Vach syn jeho v Dubanech 141. Šlapanov 501, 507. Šlárka Mikuláš z Počenie 352. Šlik Kvirin, Mikuláš a Šebestian, spor s Loketskými 513. Šod z Ligenfeldu 179. Šoproň, Edenburk 182, Edem- burk 24. Šorc z Valu Mikuláš 107, 113. Špan z Barnstaina Jan 231; ze panova viz z Lisova. Špetle pan starý (1517) 68; Burjan 68; Jan z Prudic na Frydnavě 398. Špilberk. 149, 461, Špilmberk 448, Špimberk 295, 393; viz z Bozkovic. Štahle ves u Sovince 419. Šťastný viz z Waldšteina. Štěchovice (?) u Kroměříže 81. Šteimperk místo u Kurdějova 303. Štěpán služebník Ctibora z Cim- burka 194; poddany z Nena- kunic 251. Štěpánov ves u Bystřice 554; ze Š. Petr 106, kanovník v Olomouci 128, viz Anděl. Štěpanovice ves u Doubravníka 553. Stern z Šternberka a z Doma- želic Václav 290; srv. Stern. Šternberk 234, 280, 340; пе Š. Albrecht 218, 428; — Albrecht starší 215, 222, 223, 225, 226, 231, 237, 238, 241, 245, 277, 279, 344, 345, 416, 418, 429, 462, z Holešova 251, na Ho- lešově 321, 323, 351, 467, 469, 484, 485, 487, 499, 501-504, 508, 551, z Lukova 165, 212, 315, 372-374, 537; — Albrecht mladší 221, 226, 416, 428; — Aleś 121, 130, z Holic 97, 98, 101-103, Holický 159, 202 374; 76*
Strana 604
604 — Jan na Zaječicích 184; — Jiřík z Lukova 99, 100, 126, 189, 198, 470; — Lacek z Lukova 99, 100, 106, 116; — Ladslav 35, 59-61, na Be- chyni, nejv. kanclét 47, 48, 56-58, 71; — Matouš z Lukova 126, 155, 165; — Petr 208, 265; — Zdenék 1385, nejv. purkrabí 192, 182, hejtman król. Ces 182; viz Erlhapová, z Husto- peł, z Rosenberka. z Šternberka Jan, kanovník v Olomouci 128, srv. Štern. z Štětkovice Kuba 101. Štichovský rybnik u Plumlova 496. Štinava ves 164. Štolbach místo 192. Štolbaský z Doloplaz Viclav 462. Вов Fridrich 377; Jan z Kúnic 402; Oldřich z Dřevohostic a z Kaunic 146 ; Sigmund z Kúnic 509. z Štosova Dorota 139, 140. Šubr Mikuláš, dvořák z Vrdo- nína 406. Šubrada Martin poddaný 216. z Šumburka Nov. viz z Fictum. Šumvald viz Mládenec. Šuspangl Mikuláš, kanovník Olo- moucký 242, Susphendl 444. z Švabenic Hereš 101; Jiřík z Konice na Stražišti 467; Vá- clav 201, 346, 462, z Laškova 326, na Laškově 340, ze Stra- žiště 131; Zdeněk 101, 194, z Konice 181; Zuzana 101. ze Švamberka pán v Lipsku na studiích 17; Bohuslav 5, na Zvíkově 265; Henrych 358, 554; Jan 358, na Strakoni- | cích, mistr převorství Českého | 366; Kryštof 35, Kryštofor 54. Svarec ves п Bystřice 554. Švec Jan poddaný 252. Švihovský pán 522. Rejstřík jmen osobních a místních. T. Tábor nový 38; Táboři obrali Rožmberka 38, dobyli Přerova 284. z Tahenštcinu Bernhart 179. Tamšald věřitel 191. "Tapl poddaný v Přerově 283. Tas biskup Olom. 215, 222, 225, 226, 230-232, 234, 237, 240-244 ; z viz Risenburka. Tasov městečko 333, 334, 348; z T. Sazema 90; viz Němec. Tasnar Václav kanovnik Olom. 242. Tata mésto 42, 494. Tavikovský Jindřich 475; z Ta- vikovie Ludvík 217, purkrabí | na Krumlově 192. Těchanov ves u Sovince 419. z Tečeněvsi viz z Cečelic. z Tečic a z Roženky Václav 407. Teký potok u Hradiště 389. Telnice ves k Spilberku 187, 440, 486, 558. Templštein viz z Doubravice. Terespurk místo 184. Těšínský kníže Kazimir 421 ; Pře- | mek 77, 441. | Tetaur z Tetova Vilém 8, 462, 472, na Zlíně 209. z Tetic a z Roženky Václav, 311. Těžký Jan z Hradištku 389; Matěj podd. z Kralic 251. Tharanth osoba 16. Tichny z Pałlavic Filip 139. Tichý rukojmí 411, z Jemnidky Jan 413. Tima viz z Koldic. Tisyldus osoba v Moravě (1368) 80. Tišnov na Moravě 27, klášter 31-34, 45, 48-50, 466 ; odümrt 531; oprava 35, 144, 145, 166, 298, 306, 342-344, 353, 362, 363, 461, 462, podaci 30-35, 381; zbożi 147, 427, 438, zapsáno 169, 171, 179. Tišnovský z Věže Jan 252, 328. z Tloskova Ctibor 131. Tluksa z Dohalic Václav 102, z Krajovic 163. z Tokcharu Bernhart 179. Toman kupec 377. Tomanov les 336. Tomáš dvořák v Hor. Něčicích 306; kněz z Olomouce 201; podd. z Prostějova 259. z Topplu Sigmund 179. Toušim viz z Vratu. Tovačov 47, 168, 195, 201, 273, 304, 309, 338, 371, 377, 380, 390, 511, město Staré a Nové 173; hrad 178, 206, 207; hejtman 170, stavba 437, 438 ; panství 444-446, man- ství: 96, 97, propuštěno 173, prodáno 77; svobody 172; za- psáno 136, 152, 153, 209, 210, 363, 364; pastvy sporné 246-252; viz z Cimburka, z Pernšteina. Tovačovec ves 173. z Tožice Jan 102. Trávník louka u Prostějova 229. Trčka Burian: na Lipnici, zasti s Hynkem Bočkem z Kunstatu 67-69, z Lipy 203; Jindřich z Tusic 318; Mikulis 122, mladší z Lipy, hejtman král. Čes. 427. Třebíč 120, 163, 506, 510, 523, dobyta 526, zapsána 393, 394, 423, 424; purkrabi 162; svo- body 550, 557, 558; klášter 93, 94, 104, 109, 120, 132, 133, 878, 410, 411, 550, dluhy 410-416, zboží 365, 366, 440, opanováno 187, za- psáno 393, 394, 4283, 424, 457, 458, 473-475, 486; viz Kozichovsky. | Třeboňská silnice 430. Třebosice viz Holec. Třebová Moravská 4, 175, 176, 199-201, Bozkovic. Trestné Malé a Veliké, vsi u By- stiice 554. Trhowa Craliez villa, Kralice u Prostéjova 86. Trnava 365, 366. Trnávka ves k Helfen&teinu 164, 191, 211; z T. viz Benešek, z Bozkovic, z Meziříčí. Trojan opat Trehicky 109, 110, 120, 121, 415, 416. 341, 400; viz z
604 — Jan na Zaječicích 184; — Jiřík z Lukova 99, 100, 126, 189, 198, 470; — Lacek z Lukova 99, 100, 106, 116; — Ladslav 35, 59-61, na Be- chyni, nejv. kanclét 47, 48, 56-58, 71; — Matouš z Lukova 126, 155, 165; — Petr 208, 265; — Zdenék 1385, nejv. purkrabí 192, 182, hejtman król. Ces 182; viz Erlhapová, z Husto- peł, z Rosenberka. z Šternberka Jan, kanovník v Olomouci 128, srv. Štern. z Štětkovice Kuba 101. Štichovský rybnik u Plumlova 496. Štinava ves 164. Štolbach místo 192. Štolbaský z Doloplaz Viclav 462. Вов Fridrich 377; Jan z Kúnic 402; Oldřich z Dřevohostic a z Kaunic 146 ; Sigmund z Kúnic 509. z Štosova Dorota 139, 140. Šubr Mikuláš, dvořák z Vrdo- nína 406. Šubrada Martin poddaný 216. z Šumburka Nov. viz z Fictum. Šumvald viz Mládenec. Šuspangl Mikuláš, kanovník Olo- moucký 242, Susphendl 444. z Švabenic Hereš 101; Jiřík z Konice na Stražišti 467; Vá- clav 201, 346, 462, z Laškova 326, na Laškově 340, ze Stra- žiště 131; Zdeněk 101, 194, z Konice 181; Zuzana 101. ze Švamberka pán v Lipsku na studiích 17; Bohuslav 5, na Zvíkově 265; Henrych 358, 554; Jan 358, na Strakoni- | cích, mistr převorství Českého | 366; Kryštof 35, Kryštofor 54. Svarec ves п Bystřice 554. Švec Jan poddaný 252. Švihovský pán 522. Rejstřík jmen osobních a místních. T. Tábor nový 38; Táboři obrali Rožmberka 38, dobyli Přerova 284. z Tahenštcinu Bernhart 179. Tamšald věřitel 191. "Tapl poddaný v Přerově 283. Tas biskup Olom. 215, 222, 225, 226, 230-232, 234, 237, 240-244 ; z viz Risenburka. Tasov městečko 333, 334, 348; z T. Sazema 90; viz Němec. Tasnar Václav kanovnik Olom. 242. Tata mésto 42, 494. Tavikovský Jindřich 475; z Ta- vikovie Ludvík 217, purkrabí | na Krumlově 192. Těchanov ves u Sovince 419. z Tečeněvsi viz z Cečelic. z Tečic a z Roženky Václav 407. Teký potok u Hradiště 389. Telnice ves k Spilberku 187, 440, 486, 558. Templštein viz z Doubravice. Terespurk místo 184. Těšínský kníže Kazimir 421 ; Pře- | mek 77, 441. | Tetaur z Tetova Vilém 8, 462, 472, na Zlíně 209. z Tetic a z Roženky Václav, 311. Těžký Jan z Hradištku 389; Matěj podd. z Kralic 251. Tharanth osoba 16. Tichny z Pałlavic Filip 139. Tichý rukojmí 411, z Jemnidky Jan 413. Tima viz z Koldic. Tisyldus osoba v Moravě (1368) 80. Tišnov na Moravě 27, klášter 31-34, 45, 48-50, 466 ; odümrt 531; oprava 35, 144, 145, 166, 298, 306, 342-344, 353, 362, 363, 461, 462, podaci 30-35, 381; zbożi 147, 427, 438, zapsáno 169, 171, 179. Tišnovský z Věže Jan 252, 328. z Tloskova Ctibor 131. Tluksa z Dohalic Václav 102, z Krajovic 163. z Tokcharu Bernhart 179. Toman kupec 377. Tomanov les 336. Tomáš dvořák v Hor. Něčicích 306; kněz z Olomouce 201; podd. z Prostějova 259. z Topplu Sigmund 179. Toušim viz z Vratu. Tovačov 47, 168, 195, 201, 273, 304, 309, 338, 371, 377, 380, 390, 511, město Staré a Nové 173; hrad 178, 206, 207; hejtman 170, stavba 437, 438 ; panství 444-446, man- ství: 96, 97, propuštěno 173, prodáno 77; svobody 172; za- psáno 136, 152, 153, 209, 210, 363, 364; pastvy sporné 246-252; viz z Cimburka, z Pernšteina. Tovačovec ves 173. z Tožice Jan 102. Trávník louka u Prostějova 229. Trčka Burian: na Lipnici, zasti s Hynkem Bočkem z Kunstatu 67-69, z Lipy 203; Jindřich z Tusic 318; Mikulis 122, mladší z Lipy, hejtman král. Čes. 427. Třebíč 120, 163, 506, 510, 523, dobyta 526, zapsána 393, 394, 423, 424; purkrabi 162; svo- body 550, 557, 558; klášter 93, 94, 104, 109, 120, 132, 133, 878, 410, 411, 550, dluhy 410-416, zboží 365, 366, 440, opanováno 187, za- psáno 393, 394, 4283, 424, 457, 458, 473-475, 486; viz Kozichovsky. | Třeboňská silnice 430. Třebosice viz Holec. Třebová Moravská 4, 175, 176, 199-201, Bozkovic. Trestné Malé a Veliké, vsi u By- stiice 554. Trhowa Craliez villa, Kralice u Prostéjova 86. Trnava 365, 366. Trnávka ves k Helfen&teinu 164, 191, 211; z T. viz Benešek, z Bozkovic, z Meziříčí. Trojan opat Trehicky 109, 110, 120, 121, 415, 416. 341, 400; viz z
Strana 605
Rejstřík jmen osobních a místních. Troubky, Trúbky, ves 83, 86,|Uher Staněk kněz v Olomouci 144, 263; Trúbecká louka u Přerova 530. Trpín ves 311, 315. z Tršic Bohuslav 191 ; viz z Kokor, Mukař. ze Třtěnic Apolona 509. z Tučap viz z Tučína. Tučín ves 192; z T, a z Tučap Henrych 154. Tukleky ves u Kostelce nad Or- licí 517. z Tulešic, Tulešický z Peče Mi- kulá$ 310, 433, na Knihni- cích 387; Václav hofrychté* pánů Lipských 116. Tůma viz Přeloučský. Tumpergar Mik. z Nové Vsi, slu- žebník Viléma z Pern. 71. Tůně les u Svítkova 388. Tunichody viz z Poběžovic. Tunkl pan 20; z Brníčka a ze Zábřeha Jan 165; Jindřich 468, 469; Jiřík 218, 226, 344, 350, 418, 429, starší 215, 231, 241, 245, 320. Tunkl obyvatel v Přerově 283. z Tupce, Tupecký Jan 546, z Petrzwaldu 218, 323, 371, 379. Turvlt misto u Hanć 88. z Tušic viz Trčka. z Tvořehrazi Václav 486. z Tvorkova Jiřík 25, 489, 490, 523, 524; Krištof 489, 490, Kristofor 371, 379; Milota z Němčic 116, 148, 149; Ondřej 489, 490; Pertolt 226, 944, 428, 489, 490, na Louce 286. Tybořice viz z Říčan. Týn ves k Helfenšteinu 164, 211; z T. Jan mistr 106. Týnec ves kostela Olom. 284, 310. Týniště obec, svobody 519. ""Tyrnach Jifík 179. U. Ubysin ves u Jimramova 146, Ubušín, Ubušinek Velký a Malý 554. 201; Václav podd. z Kralic 251. Uherčice ves 280, ku klášteru Vilémovskému 494, prodány 41 ; proboštství 294; z U. Jiřík 525. Uhfi 59; válka s Čechy za kr. Jiřího 38; jednání s kr. Řím- ským (1514) 51; vojsko ze Slez na pomoc kr. Vladislavovi (1514) 55; vojsko Pražan (1514) 56; jízda ku králi z Čech (1514) 61. Uhřičice ves 86, 251, 389. Uhřinov ves u Drahotouše 194. Ujčov ves 257, u Doubravníka 553. Újezd ves 221, 253, 417; u Černé Hory 257; u Doubrav- nika 558; k Helfensteinu 164, 211; u Prostějova 245 ; Újezd Dolní 306; Horní 306, 455, 456; Veliký 288; Volavý u Helfenšteina 164, 211; Vysoký 306; z Ú. Kateřina 99, 107, 113, 114; Petr 99, 107. Újezdec ves 323, u Litavy 434, u Doubravníka 553; z Ú. Vy- šemír Jindřich 556. Ukvaldský Václav kněz 201. Umšlavech člověk v Přerově 283. Unčín ves u Jimramova 146, 552. Ungrvis louka u Evaně 494. Uničov, y Moravě 341. z Uostakova viz z Arklebic. z Urbanče viz Houska. Urbanice ves kl. Opatovského 160. Üfetice 402, 408, 473. z Üfetic Václav 400; viz Havr- . dová. z Üsova viz z Vla&imé. Üstí ves k Helfen&teinu 165, 211 ; z Ü. viz Hromádka. z Úšavy viz Rendl. Ušperk u Bystřice u Pernšteina 92. V i W. Vacanovice u Bečvy 284. Vacek z Bezděkova a z Tupanova 605 Matěj 387, 505, hofrychtéř maršálka Jindřicha z Lipého 507, 508. Vach poddany z DraZovic 251; z Oplocan 251. Vachanec poddany z Mirovic 252. Václav II. král Český prodal fojt- stvi v Kralicich 73. Václav III. král, zápisy 95, 96, 152, 375, 511. Václav šafář. kostela Brněnského 586; poddaný z Čech 323; podd. z Hrdibořic 251; podd. z Hrušky 252; kněz 222 ; apa- tykář v Olomouci 509; oltář- ník v Olomouci 219; purkr. na Plumlově 95; vnuk Věr- ného z Přerova 324; probošt v Prostějově 236, 237, 245, 246. Václavek viz ze Stichovic. z Vahančic Beneš 311, Vahaň- ský 63, purkr. na Pernšteině 407; Jan služebník Viléma z Pernštcina 72; Václav 252. Vajglor ves u Sovince 419. z Valče viz Doupovec, z Rajce. Valda Petr v Tasově 334; Val- dova louka u Prostějova 245. z Waldšteina Beneš probošt ka- pitoly Olomoucké 242; Ber- nard na Krupce mincmistr 44; Hašek 102, 103; Henik 104, 115, z Židlochovic 100; Hynek 222, 228, 231, 241, z Brt- nice 215, 225, 226, 237, 245, z Židlochovic 149, 215, 226, 237, hofmistr králové Johanny 188, 189; Jan ze Slavkova 148, 154; Jindřich Šťastný 72; Zdeněk 25, 104, 524; Žofka 461. Valecké zboží 220, 231. z Valetínka viz z Miletínka. Valšov ves u Sovince 419. Valšovice ves k Helfenšteinu 165, 211, 306. Valtov ves pustá 164. de Waltse Fridericus (1357) 77. z Valu viz Sorc. Vaneček v Prostějově 480. Vaněk fojt z Kurovic 323; illu- minator 341; strýc Ondřeje
Rejstřík jmen osobních a místních. Troubky, Trúbky, ves 83, 86,|Uher Staněk kněz v Olomouci 144, 263; Trúbecká louka u Přerova 530. Trpín ves 311, 315. z Tršic Bohuslav 191 ; viz z Kokor, Mukař. ze Třtěnic Apolona 509. z Tučap viz z Tučína. Tučín ves 192; z T, a z Tučap Henrych 154. Tukleky ves u Kostelce nad Or- licí 517. z Tulešic, Tulešický z Peče Mi- kulá$ 310, 433, na Knihni- cích 387; Václav hofrychté* pánů Lipských 116. Tůma viz Přeloučský. Tumpergar Mik. z Nové Vsi, slu- žebník Viléma z Pern. 71. Tůně les u Svítkova 388. Tunichody viz z Poběžovic. Tunkl pan 20; z Brníčka a ze Zábřeha Jan 165; Jindřich 468, 469; Jiřík 218, 226, 344, 350, 418, 429, starší 215, 231, 241, 245, 320. Tunkl obyvatel v Přerově 283. z Tupce, Tupecký Jan 546, z Petrzwaldu 218, 323, 371, 379. Turvlt misto u Hanć 88. z Tušic viz Trčka. z Tvořehrazi Václav 486. z Tvorkova Jiřík 25, 489, 490, 523, 524; Krištof 489, 490, Kristofor 371, 379; Milota z Němčic 116, 148, 149; Ondřej 489, 490; Pertolt 226, 944, 428, 489, 490, na Louce 286. Tybořice viz z Říčan. Týn ves k Helfenšteinu 164, 211; z T. Jan mistr 106. Týnec ves kostela Olom. 284, 310. Týniště obec, svobody 519. ""Tyrnach Jifík 179. U. Ubysin ves u Jimramova 146, Ubušín, Ubušinek Velký a Malý 554. 201; Václav podd. z Kralic 251. Uherčice ves 280, ku klášteru Vilémovskému 494, prodány 41 ; proboštství 294; z U. Jiřík 525. Uhfi 59; válka s Čechy za kr. Jiřího 38; jednání s kr. Řím- ským (1514) 51; vojsko ze Slez na pomoc kr. Vladislavovi (1514) 55; vojsko Pražan (1514) 56; jízda ku králi z Čech (1514) 61. Uhřičice ves 86, 251, 389. Uhřinov ves u Drahotouše 194. Ujčov ves 257, u Doubravníka 553. Újezd ves 221, 253, 417; u Černé Hory 257; u Doubrav- nika 558; k Helfensteinu 164, 211; u Prostějova 245 ; Újezd Dolní 306; Horní 306, 455, 456; Veliký 288; Volavý u Helfenšteina 164, 211; Vysoký 306; z Ú. Kateřina 99, 107, 113, 114; Petr 99, 107. Újezdec ves 323, u Litavy 434, u Doubravníka 553; z Ú. Vy- šemír Jindřich 556. Ukvaldský Václav kněz 201. Umšlavech člověk v Přerově 283. Unčín ves u Jimramova 146, 552. Ungrvis louka u Evaně 494. Uničov, y Moravě 341. z Uostakova viz z Arklebic. z Urbanče viz Houska. Urbanice ves kl. Opatovského 160. Üfetice 402, 408, 473. z Üfetic Václav 400; viz Havr- . dová. z Üsova viz z Vla&imé. Üstí ves k Helfen&teinu 165, 211 ; z Ü. viz Hromádka. z Úšavy viz Rendl. Ušperk u Bystřice u Pernšteina 92. V i W. Vacanovice u Bečvy 284. Vacek z Bezděkova a z Tupanova 605 Matěj 387, 505, hofrychtéř maršálka Jindřicha z Lipého 507, 508. Vach poddany z DraZovic 251; z Oplocan 251. Vachanec poddany z Mirovic 252. Václav II. král Český prodal fojt- stvi v Kralicich 73. Václav III. král, zápisy 95, 96, 152, 375, 511. Václav šafář. kostela Brněnského 586; poddaný z Čech 323; podd. z Hrdibořic 251; podd. z Hrušky 252; kněz 222 ; apa- tykář v Olomouci 509; oltář- ník v Olomouci 219; purkr. na Plumlově 95; vnuk Věr- ného z Přerova 324; probošt v Prostějově 236, 237, 245, 246. Václavek viz ze Stichovic. z Vahančic Beneš 311, Vahaň- ský 63, purkr. na Pernšteině 407; Jan služebník Viléma z Pernštcina 72; Václav 252. Vajglor ves u Sovince 419. z Valče viz Doupovec, z Rajce. Valda Petr v Tasově 334; Val- dova louka u Prostějova 245. z Waldšteina Beneš probošt ka- pitoly Olomoucké 242; Ber- nard na Krupce mincmistr 44; Hašek 102, 103; Henik 104, 115, z Židlochovic 100; Hynek 222, 228, 231, 241, z Brt- nice 215, 225, 226, 237, 245, z Židlochovic 149, 215, 226, 237, hofmistr králové Johanny 188, 189; Jan ze Slavkova 148, 154; Jindřich Šťastný 72; Zdeněk 25, 104, 524; Žofka 461. Valecké zboží 220, 231. z Valetínka viz z Miletínka. Valšov ves u Sovince 419. Valšovice ves k Helfenšteinu 165, 211, 306. Valtov ves pustá 164. de Waltse Fridericus (1357) 77. z Valu viz Sorc. Vaneček v Prostějově 480. Vaněk fojt z Kurovic 323; illu- minator 341; strýc Ondřeje
Strana 606
606 Fiňáska 525 ; v Předmostí 311; ze Skole od Kroměříže 388. Vápno místo 458. Varadínský biskup viz Filipec. Varhošč ves 417, prodána 320, Varhošť 321. Varonov ves prodána 320. z Wartenberka Beneš na Borov- niei 381; Hašek Zvířetický 72; Jan z Blankšteina 131, Jan mladší z Děčína 130, na Děvíně 44; Johanka 63; Petr na Bydžově 385, 452, Zvíře- tický 522, 523, 532; Sigmund z Děčína 130, na Děčíně 103; viz z Gutáteina. de Wartha Rudolf (1857) 77. z Vartnova Žofka 238. Vary Karlovy 62. Vasil kníže Ruský (1514) 59. Vasil ves prodána 117. Vašek poddaný v Olomouci 64; z Kurovic 323. Vašků Václav z Uhřičic 389. Vatín ves kl. Zdárského 464. Vavřinec probošt Rejhradsky 294. Vavřinec ves 379. Waytroher pan (Vitorazsky) 179. z Vážan viz Malý. Věchňov ves u Bystřice 554. z Vedrovic viz Kusý, z Mukoděl. Weissemberg hrad 76. z Weitmile Bene$ 218, 228, 252, 344, purkrabi Karlstein. a minc- mistr 2, 3, 5, 262, 272, 273, 307, 325, 345, 359, 422, 427, 436, 439; Jiřík 208, 215, 418, 429, z Zerotic 190, na Z. 276; Ladslav 273, 486, ; na Znojmě 547, 551; Ludvík: 218, 226, 228, 245, 252, 263, 272, 273, 277, 279, 344; Michal 486, 510; Sig-: mund 345. : Velechvinský rybník u Hluboké! 348. | Velehrad 284; klášter 318, 449, | 486. z Velemovie Jan 107. z Veležie Aleš na Brocně 131.; Velička potok u Drahotouše 194. | Veliká ves u Drahotouše 194. | Veliküv Pavel v Meziříčí 90. Veliký Jindřich Dlouhoveský 369. | Velišín viz ze Dvorce. Věrný Martin z Přerova 218;! Prokop z Přerova, žena Mar- | kéta, déti Jan a Magdalena! 323, 324. : Včrovany ves 168, 251, viz Ví-! rovany. Vesce ves u Pardubic 453. : Veselé ves 296, 845 ; z V. Ma-| sek 296. ! Veseli viz z Vojislavic. : z Veselice Ješek na Dědkovicích 352; viz Obešlík. ną Veselici, mlýn u Jestbofic 105, 542. Veselíčko ves a dvůr prodán 370, 371, 429, 554; z V. Jan 140; viz Obešlík. Veselíčko dvůr ve vsi Veselém prodán 296. Věstín Malý a Veliký, vsi u By- střice 554. Vetlá, ves kl.. Žďárského 464. Větší rybník u Hluboké 348. Veveří 141, 303, 457, 458, 475; viz z Ludanic. z Weyczinštorfu viz Fricek. Vezecský Ctibor 191. z Věže Jan 525; Věžecký pan 201; viz Tišnovský. Vežné ves u Bystřice 554. Viceměřice 252; z V. Zdeněk 108. Vickov ves 129, 130, ku kl. Tře- bickému 416, u Litavy 434, u Doubravnika 553; z V. Ar- kleb Vickovec 98, 102, 106, 112, z Pačlavic 113, 115, z Prusinovie 177, na Prus. 291, 417; Filip 98, na Prus. 325, 417; Jan ze Pteni 113. Vieov ves u Nov. Města 552. Vídeň 5-8, 132, 222, 283, 326, 327, 342, 343, 377, dům Vi- léma z Pernšteina 452; Ví- deňské peníze 201. Vidlák Jan 415. Vietrkuje Jan z Prostějova 259. Wiklefisté 97. Viktorin kníže Minsterberský, hof- mistr jeho 170. Viktorinovy dsky 378. Rejstřík jmen osobních a místních. z Wilbachu viz z Pavlovic. |Vilémovský klášter, statky 294, oprava 494. z Wilnberka Procek 108; viz z Kunstatu. Vilno na Litvě 55. Vír ves u Bystřice 554. Virbicze, Vrbice u Bolelúce 78. Vírovany ves 153, 173, Věrovany 168, 251, omylem Výrovany 494. -Víšek viz z Stříteže. Višnové místo 390; z Petrovce. Vít opat kláštera Žďárského 12, 290, 349, 436, 464. Vít měšťan v Rychnově 510. z Witbachu viz Pavlovice. Vitonice ves 275, prodána 291. Vitonský poddaný z Hrubčic 216. z Vitovic viz Roman. Wizmburk viz z Dubé. Vlachovice ves u Nov. Města 519, 552, srv. Vlachyvice. Vlachy, Italie 14, 17, 23, 99. Vlachyvice, Vlachovice u Jihlavy ves prodäna 508. Vladice ves k Helfeniteinu 211. Vladislav II. král jedná s král. Matyášem o mír (1474) 188, válčí s kr. Římským (1490) 8-11, nejede do Čech (1494) 19, vrací se do Budína (1497) 513, kolísá mezi městy a šlechtou (1514) 60; vojsko na pomoc do Uher (1514) 56; služby Viléma z Pernšteina 54, 55; jednání mezi pány českými 30, na soudě zem. 334; proti Bratřím 35, 36; poměr k Jind- řichovi z Minsterberka 205 za- řízení pro připad smřti jeho (1514) 51; listy od něho 1-4, 6-8, 13, 24-27, 30-35, 41, 42, 45, 98, 175-179, 202, 204, 205, 209, 219, 255, 256, 258, 267, 269, 281, 286, 297, 299, 302, 306, 310, 325, 326, 331, 345, 346, 351, 353-359, 361-366, 375, 377, 388, 391-395, 399, 400, 404-408, 414, 416, 421 aż 428, 430, 436, 439, 440, z V. viz
606 Fiňáska 525 ; v Předmostí 311; ze Skole od Kroměříže 388. Vápno místo 458. Varadínský biskup viz Filipec. Varhošč ves 417, prodána 320, Varhošť 321. Varonov ves prodána 320. z Wartenberka Beneš na Borov- niei 381; Hašek Zvířetický 72; Jan z Blankšteina 131, Jan mladší z Děčína 130, na Děvíně 44; Johanka 63; Petr na Bydžově 385, 452, Zvíře- tický 522, 523, 532; Sigmund z Děčína 130, na Děčíně 103; viz z Gutáteina. de Wartha Rudolf (1857) 77. z Vartnova Žofka 238. Vary Karlovy 62. Vasil kníže Ruský (1514) 59. Vasil ves prodána 117. Vašek poddaný v Olomouci 64; z Kurovic 323. Vašků Václav z Uhřičic 389. Vatín ves kl. Zdárského 464. Vavřinec probošt Rejhradsky 294. Vavřinec ves 379. Waytroher pan (Vitorazsky) 179. z Vážan viz Malý. Věchňov ves u Bystřice 554. z Vedrovic viz Kusý, z Mukoděl. Weissemberg hrad 76. z Weitmile Bene$ 218, 228, 252, 344, purkrabi Karlstein. a minc- mistr 2, 3, 5, 262, 272, 273, 307, 325, 345, 359, 422, 427, 436, 439; Jiřík 208, 215, 418, 429, z Zerotic 190, na Z. 276; Ladslav 273, 486, ; na Znojmě 547, 551; Ludvík: 218, 226, 228, 245, 252, 263, 272, 273, 277, 279, 344; Michal 486, 510; Sig-: mund 345. : Velechvinský rybník u Hluboké! 348. | Velehrad 284; klášter 318, 449, | 486. z Velemovie Jan 107. z Veležie Aleš na Brocně 131.; Velička potok u Drahotouše 194. | Veliká ves u Drahotouše 194. | Veliküv Pavel v Meziříčí 90. Veliký Jindřich Dlouhoveský 369. | Velišín viz ze Dvorce. Věrný Martin z Přerova 218;! Prokop z Přerova, žena Mar- | kéta, déti Jan a Magdalena! 323, 324. : Včrovany ves 168, 251, viz Ví-! rovany. Vesce ves u Pardubic 453. : Veselé ves 296, 845 ; z V. Ma-| sek 296. ! Veseli viz z Vojislavic. : z Veselice Ješek na Dědkovicích 352; viz Obešlík. ną Veselici, mlýn u Jestbofic 105, 542. Veselíčko ves a dvůr prodán 370, 371, 429, 554; z V. Jan 140; viz Obešlík. Veselíčko dvůr ve vsi Veselém prodán 296. Věstín Malý a Veliký, vsi u By- střice 554. Vetlá, ves kl.. Žďárského 464. Větší rybník u Hluboké 348. Veveří 141, 303, 457, 458, 475; viz z Ludanic. z Weyczinštorfu viz Fricek. Vezecský Ctibor 191. z Věže Jan 525; Věžecký pan 201; viz Tišnovský. Vežné ves u Bystřice 554. Viceměřice 252; z V. Zdeněk 108. Vickov ves 129, 130, ku kl. Tře- bickému 416, u Litavy 434, u Doubravnika 553; z V. Ar- kleb Vickovec 98, 102, 106, 112, z Pačlavic 113, 115, z Prusinovie 177, na Prus. 291, 417; Filip 98, na Prus. 325, 417; Jan ze Pteni 113. Vieov ves u Nov. Města 552. Vídeň 5-8, 132, 222, 283, 326, 327, 342, 343, 377, dům Vi- léma z Pernšteina 452; Ví- deňské peníze 201. Vidlák Jan 415. Vietrkuje Jan z Prostějova 259. Wiklefisté 97. Viktorin kníže Minsterberský, hof- mistr jeho 170. Viktorinovy dsky 378. Rejstřík jmen osobních a místních. z Wilbachu viz z Pavlovic. |Vilémovský klášter, statky 294, oprava 494. z Wilnberka Procek 108; viz z Kunstatu. Vilno na Litvě 55. Vír ves u Bystřice 554. Virbicze, Vrbice u Bolelúce 78. Vírovany ves 153, 173, Věrovany 168, 251, omylem Výrovany 494. -Víšek viz z Stříteže. Višnové místo 390; z Petrovce. Vít opat kláštera Žďárského 12, 290, 349, 436, 464. Vít měšťan v Rychnově 510. z Witbachu viz Pavlovice. Vitonice ves 275, prodána 291. Vitonský poddaný z Hrubčic 216. z Vitovic viz Roman. Wizmburk viz z Dubé. Vlachovice ves u Nov. Města 519, 552, srv. Vlachyvice. Vlachy, Italie 14, 17, 23, 99. Vlachyvice, Vlachovice u Jihlavy ves prodäna 508. Vladice ves k Helfeniteinu 211. Vladislav II. král jedná s král. Matyášem o mír (1474) 188, válčí s kr. Římským (1490) 8-11, nejede do Čech (1494) 19, vrací se do Budína (1497) 513, kolísá mezi městy a šlechtou (1514) 60; vojsko na pomoc do Uher (1514) 56; služby Viléma z Pernšteina 54, 55; jednání mezi pány českými 30, na soudě zem. 334; proti Bratřím 35, 36; poměr k Jind- řichovi z Minsterberka 205 za- řízení pro připad smřti jeho (1514) 51; listy od něho 1-4, 6-8, 13, 24-27, 30-35, 41, 42, 45, 98, 175-179, 202, 204, 205, 209, 219, 255, 256, 258, 267, 269, 281, 286, 297, 299, 302, 306, 310, 325, 326, 331, 345, 346, 351, 353-359, 361-366, 375, 377, 388, 391-395, 399, 400, 404-408, 414, 416, 421 aż 428, 430, 436, 439, 440, z V. viz
Strana 607
Rejstřík jmen osobních a místních. 442, 443, 446-456, 460-463, 465, 469, 470, 473-476, 480, 483, 486, 494, 509-514, 520, 524, 526, 527, 531-534, 538, 540, 547, 556, 557. Vlasatic a z Kunic Václav 337. Vlasimé Beneś 412; Jan 192; Jindřich ze Slatiny 276, na Slatině 534; Jiřík 428, 462; na Úsově 551; Karel 223, 344, 345, 416, 418, 428, 429, 462, 476, na Litovli 437, 469, z Üsova 116, 467, 485, na Ú. 328, na Aussc 471; Karel mladší 215, 225, 226, 232, 241. Vlčkova Lhota ves kl. ského 160. Vlčkové v Moravě 290. z Vlčnova Burian 117. Vik svědek z Kojetína 389; Pavel z Přerova 283. Vnislav viz Fojt. Voděrady viz Plachý; Vodéradsky ! viz Odéradsky. Vodička Václav kněz v Olomouci 200. Vodňany, pře s Vilémem z Pern- šteina 8. Vojek viz z Chlevského. Vojetin, dvür 182, 183. Vojkovice ves k Špilberku 187, 440, 486, 558, 559. Vojna z Litavy starší 142; Ar- kleb 246, 253; Jiřík 253. Vojnar věřitel králův (1480) 3, 4. z Vojnic viz Jamka. z Vojslavic a z Luže Mikuláš 325, na Veselí 217; Sigmund 217, 218; viz Něpr. Vojtěch koželuh v Přerově 280, 281. Vojtěchov ves u Bystřice 554. Vok viz z Kravař, ze Sovince.: z Vokarce viz z Rájce. Volek člověk v Přerově 283. Volešnička ves u Bystřice 554. Wolfgang kněz v Olomouci 200. z Wolfperga Dorota 205 ; Johanka 205; Zich 205, ze Selitek 101. | Volnar Jakub v Přerově 283. u Volší, dvůr 377, viz Olší. Opatov- | Voršila z Brandenburku, kněžna ; Minstrberská 479, 480. Voršila převora v Tišnově 427. Vosičky ves 386. Vostojkovice zámek zastaven 135. z Voštčrádek viz Nosek. de Wrablo de Ewania Nicolaus 83. Vrahovice ves u Bolelúce 78, z V. Aleš 102, 107, 108, na Náměšti 537; Kateřina 101; Zbeněk z Náměště 246, 280, Zbyněk 168, 280, 295. de Vrance viz Sokolovský. z Vraného Jindřich 122. z Vranína viz z Zertišovic. 525, 526, z Rudolce 477, na R. 415, 416; Markéta 218, 222, 228, 230, 231, 238, 487. iz Vranovic Jindřich 415. iVratislav ve Slez. 18, 21, 23, 24, biskup Preclav (1357) 77; hejtman Jindřich z Lažan (1417) 96; sném o svobodách Slezska (1499) 28; učení 14-16. lz Vratkova viz Pardus. z Vratu Jan na Toušimi mistr 72. Vrbatky ves 420. Vrbice u Bolelúce 78. z Vrchlabí Jan, Kuneš a Vilém | na Cekyni 523; Ruprecht 191, | 288, 289. iz Vrchovisk viz Semének. | Vrdonín místo 406. „z Vřesovic Jakub 71; Viesov- i ského sirotci v Kralicích 338. .na Viísti ves pustá 508, 519. Vrtěříž ves u Bystřice 554. ! Véechlapskÿ potok u Hluboké ! 348. : Véechovice 279; ze V. Machna 296, 345; viz z Baště. z Vyčic Jan 139. Vydra Jan z Prus 323. z Vydří Albrecht 107; Václav 114. Vykleky ves k Helfenšteinu 153, 164, 173, 211, 241, 247, 248, 250, 458. Výrovany čti Vírovany 494. 326, 332, 333, 337, 418; z Vranova Jan 415, Vranovsky| 607 lz Vysoké viz Črnín. Wyssensstat misto 480. Vyšehradský probošt 319, Petr (1304) 73. Výškov 191, 280, 300, 302, 326, 359-361; z V. Beneš 79, 80; Jan a Tobiáš 80. Výškovice ves 169, 182, 192; z V. Anna 169; Procek 120, 145. Výškovský Václav kněz v Olo- | mouci 420; srovnej Vyzovice. Vyzovice klášter 263, 284; z V., Vyzovský Václav kněz 284, kanovník Olom. 310, 444, srv. | Výškovský. Z. iz Zabidovic Bolek 388, 398, Bofek 385; Zabídovsky 164. Zabikov(?) ves pustá u Draho- touse 194. ;Zabrdovskf opat 105. : Zábřeh ves u Hlivic 443; ze Z. | viz Tunkl. | Zábřezský Jakub 341. ; Zachaï viz z Bozetina. .Zahaüsky kníže Hanuš 326. | Zahnašovice ves 169. | Záhorka z Zahořicí Jan 263. | Zahradecky věřitel 411. "z Zahrádek Jan 413; Mikuláš | 413, z Hobze 374, na Hobze | 386; viz Houska. | Zahrádka ves 256, u Doubrav- | nika. 553; ze Z. Dorota 460; | Zahrádka v Bukovině 369, ; Vâclav 197, 201, 205, na Li- bišanech 458. ; Zahfebsky biskup, Zagrabsky 14. : Zaječí, místo 407, 498, 551. i Zaječice viz z Šternberka. -Zajie viz z Hasenburka. i Zajic poddany z Prus 323. ! Zajitek ze Zborovie a z Lysek ; Jan 352. 'z Zakřan Boček, purkrabí na Mě- i říně 162; Boček Jeronym 415. : Zampach Lorenc v Přerově 283. ize Zámrsku Jan 193; Václav | 459, Vaněk 384, 385, 402, | 441, 452.
Rejstřík jmen osobních a místních. 442, 443, 446-456, 460-463, 465, 469, 470, 473-476, 480, 483, 486, 494, 509-514, 520, 524, 526, 527, 531-534, 538, 540, 547, 556, 557. Vlasatic a z Kunic Václav 337. Vlasimé Beneś 412; Jan 192; Jindřich ze Slatiny 276, na Slatině 534; Jiřík 428, 462; na Úsově 551; Karel 223, 344, 345, 416, 418, 428, 429, 462, 476, na Litovli 437, 469, z Üsova 116, 467, 485, na Ú. 328, na Aussc 471; Karel mladší 215, 225, 226, 232, 241. Vlčkova Lhota ves kl. ského 160. Vlčkové v Moravě 290. z Vlčnova Burian 117. Vik svědek z Kojetína 389; Pavel z Přerova 283. Vnislav viz Fojt. Voděrady viz Plachý; Vodéradsky ! viz Odéradsky. Vodička Václav kněz v Olomouci 200. Vodňany, pře s Vilémem z Pern- šteina 8. Vojek viz z Chlevského. Vojetin, dvür 182, 183. Vojkovice ves k Špilberku 187, 440, 486, 558, 559. Vojna z Litavy starší 142; Ar- kleb 246, 253; Jiřík 253. Vojnar věřitel králův (1480) 3, 4. z Vojnic viz Jamka. z Vojslavic a z Luže Mikuláš 325, na Veselí 217; Sigmund 217, 218; viz Něpr. Vojtěch koželuh v Přerově 280, 281. Vojtěchov ves u Bystřice 554. Vok viz z Kravař, ze Sovince.: z Vokarce viz z Rájce. Volek člověk v Přerově 283. Volešnička ves u Bystřice 554. Wolfgang kněz v Olomouci 200. z Wolfperga Dorota 205 ; Johanka 205; Zich 205, ze Selitek 101. | Volnar Jakub v Přerově 283. u Volší, dvůr 377, viz Olší. Opatov- | Voršila z Brandenburku, kněžna ; Minstrberská 479, 480. Voršila převora v Tišnově 427. Vosičky ves 386. Vostojkovice zámek zastaven 135. z Voštčrádek viz Nosek. de Wrablo de Ewania Nicolaus 83. Vrahovice ves u Bolelúce 78, z V. Aleš 102, 107, 108, na Náměšti 537; Kateřina 101; Zbeněk z Náměště 246, 280, Zbyněk 168, 280, 295. de Vrance viz Sokolovský. z Vraného Jindřich 122. z Vranína viz z Zertišovic. 525, 526, z Rudolce 477, na R. 415, 416; Markéta 218, 222, 228, 230, 231, 238, 487. iz Vranovic Jindřich 415. iVratislav ve Slez. 18, 21, 23, 24, biskup Preclav (1357) 77; hejtman Jindřich z Lažan (1417) 96; sném o svobodách Slezska (1499) 28; učení 14-16. lz Vratkova viz Pardus. z Vratu Jan na Toušimi mistr 72. Vrbatky ves 420. Vrbice u Bolelúce 78. z Vrchlabí Jan, Kuneš a Vilém | na Cekyni 523; Ruprecht 191, | 288, 289. iz Vrchovisk viz Semének. | Vrdonín místo 406. „z Vřesovic Jakub 71; Viesov- i ského sirotci v Kralicích 338. .na Viísti ves pustá 508, 519. Vrtěříž ves u Bystřice 554. ! Véechlapskÿ potok u Hluboké ! 348. : Véechovice 279; ze V. Machna 296, 345; viz z Baště. z Vyčic Jan 139. Vydra Jan z Prus 323. z Vydří Albrecht 107; Václav 114. Vykleky ves k Helfenšteinu 153, 164, 173, 211, 241, 247, 248, 250, 458. Výrovany čti Vírovany 494. 326, 332, 333, 337, 418; z Vranova Jan 415, Vranovsky| 607 lz Vysoké viz Črnín. Wyssensstat misto 480. Vyšehradský probošt 319, Petr (1304) 73. Výškov 191, 280, 300, 302, 326, 359-361; z V. Beneš 79, 80; Jan a Tobiáš 80. Výškovice ves 169, 182, 192; z V. Anna 169; Procek 120, 145. Výškovský Václav kněz v Olo- | mouci 420; srovnej Vyzovice. Vyzovice klášter 263, 284; z V., Vyzovský Václav kněz 284, kanovník Olom. 310, 444, srv. | Výškovský. Z. iz Zabidovic Bolek 388, 398, Bofek 385; Zabídovsky 164. Zabikov(?) ves pustá u Draho- touse 194. ;Zabrdovskf opat 105. : Zábřeh ves u Hlivic 443; ze Z. | viz Tunkl. | Zábřezský Jakub 341. ; Zachaï viz z Bozetina. .Zahaüsky kníže Hanuš 326. | Zahnašovice ves 169. | Záhorka z Zahořicí Jan 263. | Zahradecky věřitel 411. "z Zahrádek Jan 413; Mikuláš | 413, z Hobze 374, na Hobze | 386; viz Houska. | Zahrádka ves 256, u Doubrav- | nika. 553; ze Z. Dorota 460; | Zahrádka v Bukovině 369, ; Vâclav 197, 201, 205, na Li- bišanech 458. ; Zahfebsky biskup, Zagrabsky 14. : Zaječí, místo 407, 498, 551. i Zaječice viz z Šternberka. -Zajie viz z Hasenburka. i Zajic poddany z Prus 323. ! Zajitek ze Zborovie a z Lysek ; Jan 352. 'z Zakřan Boček, purkrabí na Mě- i říně 162; Boček Jeronym 415. : Zampach Lorenc v Přerově 283. ize Zámrsku Jan 193; Václav | 459, Vaněk 384, 385, 402, | 441, 452.
Strana 608
608 Zanosov viz Ranošov. z Zápolé Heinrich a Štěpán hra- bata Spišští 233. Zaříčí u Bečvy 284, 426. ze Zarovic, čti z Žárovic, Bohuš 79. Záruba osoba 53. ze Zárubic Mikuláš 416. Zástava rybník u Hostovic 378, 399. Zástřizl Eliška 320, 321, z Hluku 349; Jan z Nemotic 320, 333, 361; Jaroš 418, 429, 462, z Morkovie 320, na Morkovicích 469, 501, 503, 504; Jiřík z Litenčic 320, 321, na L. 352; viz Lech- vicky, Protivec. Zaskiv sirotek v Stařechovicích 235. Zbeb (?) u Kurdějova 303. Zbelka Václav 238. Zbraslavský klášter, desátky 272, 273. Zbrašov ves k Helfenšteinu 165, 211. Zdechovský ze Sekeřic Jan 430, 431, ze Sekyřic 467, 515. Zdenecký Petr konšel v Přerově 284. Zdenek pan (1498) 26. ze Zdenína viz Plzák. Zdeslav pan (1486) 5. ze Zdětína Jan, purkrabí na Plum- lově 98; srv. Zoubek, Zulek. ze Zdíkova a z Otéchleb Jan 252. Zdimírüv düm v Praze 401. z Zdislavic viz Rybníček. ze Zelenek Jaroś 545. Zelený z Říčan 410, 412, 413, 589, Jan na Krhové 534, 551; Vanék 412, 413. ze Zelovic (Zidlochovic) viz z Wald- šteina. Zentft Hana v Přerově 283. Zeyzgrysl Mertl v Přerově 283. ze Zher viz Opršal. Zhoř ves 93, Pivcova 414. Zhorce ves 414; ze Z. Heřman 134. Zhořec ves 415. ze Zhoří viz Moravský. Zich na dvoře ve Svratce 122; viz z Lipiny, ze Selítek. de Zielez viz z Želče. Ziez, t. j. Žiež Johannes magister civium Prag. (1491) 401. Zigléř poddaný v Přerově 283. Ziman Matěj v Přerově 284. Zimotín ves k Helfenšteinu 165, 211. Zkaëtice u Beëvy 284. Zlatkov ves u Bystřice 554. Zlechovský rybník u Plumlova 496. ze Zlína viz Roman, Tetauer. Zliv u Hluboké 348. Zminný misto 368, 397, 436, 520, 521. Zmirovské pole u Kojetina 174. Znach člověk v Přerově 283. Znata viz z Lompnice, z Ojnic. Znojmo 104, 223, 229, 299, 486, rybníky 342. Znokovice u Bečvy 284. Zoubek 201, ze Zdetína Jan 346 ze Zděčína, purkrabí Olomoucký | 107, srv. Zulek. iZub v Bohdanči 369, z Land- šteina Vilém 324, 385, na Chlumci 376. Zubr Petr v Přerově 283. Zubří ves u Nov. Města 552. i Zubrstein zámek 209, rozdíl o zboží 468. Zulek ze Zdětína Jan 491, srv. Zoubek. z Zvémyslic (?) Anna 345. Zvíkov hrad 358; viz ze Švam- berka. z Zvířetic a z Sebranic Vilém 116; Zvířetický viz z Warten- berka. ze Zvole Bohuš 45, 106, 462, děkan v Olomouci 128; Čeněk 218, 293, 328, 407, 456, 460, 513; Hynek 190, 223, kanovník Olomoucký 242; Jan 123; Kateřina 387, 430, 433; Zbynék 433; viz Kepma. Ž. Žabák. z Kozlovic Mikeš 492. Žabka z Staré Vsi 120. Rejstřík jmen osobních a místních. iŽáček Matěj poddany z Uherčic 280. i Žákovice, snad Žárovice, ves oprav- ní zapsána 74, 75. Žákovský mlýn u Vitonic 291. |z Žalmanovy Lhotky Johana 510. | Žamberk, práva 515, 516. - | Zampach 320, 321; viz Kolda, | a Potšteina, Zampach. Zaptice 285. Zaravice ves 386. Žárovice ves 164; z Ž. Bohuš 79; srv. Žákovice. Ždánice ves u Bystřice 554; ze Ž. viz Doník, Protivec. Žďár 371; Žďáry oboje, vsi 519. Žďárský z Kosmačova Václav Max (1706) 546. Žďárský klášter 105, 228, 238, 254, 430, 498, "statky 149, 202, 290, 349, 350, 407, 436, 464, smlouva s pány , Pern&teinskymi 12. ?| Zehusicky v Zivanicich a Rosi- cích 368, Václav 369, z Ne- stajova 324, 382. Želče Boček 85; čenic. z Želetavy Václav na Jedevnicích 559. Želetic Kateřina 412; viz z Rechmberku. Železník z Železného Jan 491. Želice ves 285, 287, 288; Že- | licko, Źelizko, omylem Żelivsko | 287, 288. z Żeravie viz Kużel, Kużelik. Źerotice viz z Weitmile. z Žerotína a z Dřevohostic Ber- nart 177, 182; Jan 238, 418, 429, 462, z Fulneka 291, 325, 469, na F. 177, 344, 361, starší 500-504, nejvyšší sudí Olom. 231, 237, 240, 245; Petr z Fulneku 325. z Zerovic viz z Kokor. z Žertišovic(?) a z Vranína Bo- huslav a Kristofor 163. Zerütky, Zirotky 569; ze Z. Wolf 101. ze Zher viz Opráal. Zib¥id viz z Perniteina. z viz z Po- 1z
608 Zanosov viz Ranošov. z Zápolé Heinrich a Štěpán hra- bata Spišští 233. Zaříčí u Bečvy 284, 426. ze Zarovic, čti z Žárovic, Bohuš 79. Záruba osoba 53. ze Zárubic Mikuláš 416. Zástava rybník u Hostovic 378, 399. Zástřizl Eliška 320, 321, z Hluku 349; Jan z Nemotic 320, 333, 361; Jaroš 418, 429, 462, z Morkovie 320, na Morkovicích 469, 501, 503, 504; Jiřík z Litenčic 320, 321, na L. 352; viz Lech- vicky, Protivec. Zaskiv sirotek v Stařechovicích 235. Zbeb (?) u Kurdějova 303. Zbelka Václav 238. Zbraslavský klášter, desátky 272, 273. Zbrašov ves k Helfenšteinu 165, 211. Zdechovský ze Sekeřic Jan 430, 431, ze Sekyřic 467, 515. Zdenecký Petr konšel v Přerově 284. Zdenek pan (1498) 26. ze Zdenína viz Plzák. Zdeslav pan (1486) 5. ze Zdětína Jan, purkrabí na Plum- lově 98; srv. Zoubek, Zulek. ze Zdíkova a z Otéchleb Jan 252. Zdimírüv düm v Praze 401. z Zdislavic viz Rybníček. ze Zelenek Jaroś 545. Zelený z Říčan 410, 412, 413, 589, Jan na Krhové 534, 551; Vanék 412, 413. ze Zelovic (Zidlochovic) viz z Wald- šteina. Zentft Hana v Přerově 283. Zeyzgrysl Mertl v Přerově 283. ze Zher viz Opršal. Zhoř ves 93, Pivcova 414. Zhorce ves 414; ze Z. Heřman 134. Zhořec ves 415. ze Zhoří viz Moravský. Zich na dvoře ve Svratce 122; viz z Lipiny, ze Selítek. de Zielez viz z Želče. Ziez, t. j. Žiež Johannes magister civium Prag. (1491) 401. Zigléř poddaný v Přerově 283. Ziman Matěj v Přerově 284. Zimotín ves k Helfenšteinu 165, 211. Zkaëtice u Beëvy 284. Zlatkov ves u Bystřice 554. Zlechovský rybník u Plumlova 496. ze Zlína viz Roman, Tetauer. Zliv u Hluboké 348. Zminný misto 368, 397, 436, 520, 521. Zmirovské pole u Kojetina 174. Znach člověk v Přerově 283. Znata viz z Lompnice, z Ojnic. Znojmo 104, 223, 229, 299, 486, rybníky 342. Znokovice u Bečvy 284. Zoubek 201, ze Zdetína Jan 346 ze Zděčína, purkrabí Olomoucký | 107, srv. Zulek. iZub v Bohdanči 369, z Land- šteina Vilém 324, 385, na Chlumci 376. Zubr Petr v Přerově 283. Zubří ves u Nov. Města 552. i Zubrstein zámek 209, rozdíl o zboží 468. Zulek ze Zdětína Jan 491, srv. Zoubek. z Zvémyslic (?) Anna 345. Zvíkov hrad 358; viz ze Švam- berka. z Zvířetic a z Sebranic Vilém 116; Zvířetický viz z Warten- berka. ze Zvole Bohuš 45, 106, 462, děkan v Olomouci 128; Čeněk 218, 293, 328, 407, 456, 460, 513; Hynek 190, 223, kanovník Olomoucký 242; Jan 123; Kateřina 387, 430, 433; Zbynék 433; viz Kepma. Ž. Žabák. z Kozlovic Mikeš 492. Žabka z Staré Vsi 120. Rejstřík jmen osobních a místních. iŽáček Matěj poddany z Uherčic 280. i Žákovice, snad Žárovice, ves oprav- ní zapsána 74, 75. Žákovský mlýn u Vitonic 291. |z Žalmanovy Lhotky Johana 510. | Žamberk, práva 515, 516. - | Zampach 320, 321; viz Kolda, | a Potšteina, Zampach. Zaptice 285. Zaravice ves 386. Žárovice ves 164; z Ž. Bohuš 79; srv. Žákovice. Ždánice ves u Bystřice 554; ze Ž. viz Doník, Protivec. Žďár 371; Žďáry oboje, vsi 519. Žďárský z Kosmačova Václav Max (1706) 546. Žďárský klášter 105, 228, 238, 254, 430, 498, "statky 149, 202, 290, 349, 350, 407, 436, 464, smlouva s pány , Pern&teinskymi 12. ?| Zehusicky v Zivanicich a Rosi- cích 368, Václav 369, z Ne- stajova 324, 382. Želče Boček 85; čenic. z Želetavy Václav na Jedevnicích 559. Želetic Kateřina 412; viz z Rechmberku. Železník z Železného Jan 491. Želice ves 285, 287, 288; Že- | licko, Źelizko, omylem Żelivsko | 287, 288. z Żeravie viz Kużel, Kużelik. Źerotice viz z Weitmile. z Žerotína a z Dřevohostic Ber- nart 177, 182; Jan 238, 418, 429, 462, z Fulneka 291, 325, 469, na F. 177, 344, 361, starší 500-504, nejvyšší sudí Olom. 231, 237, 240, 245; Petr z Fulneku 325. z Zerovic viz z Kokor. z Žertišovic(?) a z Vranína Bo- huslav a Kristofor 163. Zerütky, Zirotky 569; ze Z. Wolf 101. ze Zher viz Opráal. Zib¥id viz z Perniteina. z viz z Po- 1z
Strana 609
Žídek z Meziříčí Mikeš 415: Žídek místo u Nosislavě 285. Rejstřík věcný. Zirotky viz Zerütky. Žilín ves prodána 116. Židlochovice 41, 57, 58, 294,|z Žirovnice viz Kamarét. 494, 514, mýto 115, vinohrady | Živanice 368. 448; z Z. viz z Waldśteina. | Żiż poddany v Tasově 334; Ziez | Žumberk viz z Buchova. Anniversaria 81. Apatékář 15, apatéky 16. Rejstřík: věcný. 465, trhové 488, list na ně 75-77, popsána 259, 260. 609 Jan purkmistr v Praze (1491) 401. - Žižín tvrz a ves 522; z Z. Matéj 522. Floky, z flokuo nemá sukno se délati 528. Arcibiskupství Pražské 75-77; |Collaci doktorim a mistrüm vy-|Fojt 19, 73, 111, 156, 306, 389. statky na Moravě 87-89, 100, 169, 174, 258, 319. Bakkaláři 17. Bečice vína 16, mýto z prázdné bečky 260. Berně 87, klášterní 97, koruno- vací 106, královská 89, 90, 94, 95, 156, 288, 305, obecná 89, 90; sliby krále o berních v Moravě 269. Bitování, kořisťování 124. Bitvy mezi králi 9, 10. Blata či bahna, spor o ně 152, 153, 216, 242, 243, 246-252, | 266, 302, 445. Bochy slanin 346. Bosáckého zákona mnich 18. Brány, hlídky 317; branný k od- vírání a zamykání bran 317. Bratr nedílný 294; bratranec — bratrův syn 277, 278. Bratří Čeští, kněží jejich 36,;| list k Vilémovi z Pern. za ochranu 36-41; v Litomyšli 18; ochránci jejich 15; po- kuty na ně 35. Bůvolí hlava s kruhem v nose, znak 297, 314. Cech soukennikiv 528, 529; svoboda od cechu 317. Cedule dílčí 235. Cesta nebývalá 216. Chmel, mýto z něho 260. Circator v klášteře 156. Cizozemee nedostane ství 50. probošt- sokého učení 17. Cudy, vyjímání poddaných z nich 172. Čéše stříbrná s jelenkem 10. Člon, člun 264. Dědička nedílná činí odpor pro- tiva vkladu 324. | Denarii nigri 87. Desátký 493, 498, faráři 111; vinné z vinohradů 272, 287, osvobození od nich 309, 310. Desky trhové království Čes. 214; zemské Moravské, vymazání spisu obtížného Moravanům (1498) 27, svěřeny v opatro- vání 462, 463. Dluhy klášterské 109, 110; krá- lovské 1-4, 27, 43, 44, 62, 74, 392, 393, ustanovení snému o nich (1515) 65; dlu- hové zmatećni 208. Dobrý člověk 118, 143, 295. Dochové střechy 435. Drejlink vína 16, draylink 259, 260, 409. Draky s konchy 10. Dršlák měděný 347. Dubnice, kde ševci dub opichají 495 ; duby k stavení 264. Dvořák 518, dvorství 306, dvůr dědičný 311, kmecí 522. Fiedrunk 316. Flaška stříbrná pozlacená 9, Fojt markrabství Lužického Alb- recht z Postupic (1467) 1065, (1470) 169. Frajmarky 226, 236, 293, 322, 328, 332, 333, 349, 408, 437, 438, 464, 523, 549. Frejunkove 373, 444. Glejt 64. Granice 84. Groše — 7 denárům 163; mí- Senské mečové 273; široké stříbrné dobré rázu Praž. a čísla moravského (60 = kopa) 98, 120, 126, 148, (64 = hřivna) 73, 74, 79, 80, 83, 84, 92, 94, 111, 120, 127, 131, 156, 174, 200, 201. Hajní, hejní 144, 250, lesní 263, panští 305. Hakovnice 208, 346, 409. Hampajs vyplacen 198. „Hatě k opravě cesty 338, lávky 389. | Hejtmané království | Českého | (1490) 11; i— Zdenók ze Šternberka (1472) . 182; | — Petr z Rosenberka (1497) 24. : Hejtman markrabství Moravského, | misto v zem. soudó 210, 215, ‚ poslán na sněm Český od krále farářský 478,: ; — Vaněk z Bozkovic (1437) 100. (1513) 48; !— Jan z Cimburka 170, (1449) 116, (1457) 134-136; flaštičky jako bubínci s ře-|— Jindřich z Lipého (1463) 148, Clo, mýto 132, 167, 168, z mostu | tizky 10. 149, (1464) 155; Archiv Český XVI. 71
Žídek z Meziříčí Mikeš 415: Žídek místo u Nosislavě 285. Rejstřík věcný. Zirotky viz Zerütky. Žilín ves prodána 116. Židlochovice 41, 57, 58, 294,|z Žirovnice viz Kamarét. 494, 514, mýto 115, vinohrady | Živanice 368. 448; z Z. viz z Waldśteina. | Żiż poddany v Tasově 334; Ziez | Žumberk viz z Buchova. Anniversaria 81. Apatékář 15, apatéky 16. Rejstřík: věcný. 465, trhové 488, list na ně 75-77, popsána 259, 260. 609 Jan purkmistr v Praze (1491) 401. - Žižín tvrz a ves 522; z Z. Matéj 522. Floky, z flokuo nemá sukno se délati 528. Arcibiskupství Pražské 75-77; |Collaci doktorim a mistrüm vy-|Fojt 19, 73, 111, 156, 306, 389. statky na Moravě 87-89, 100, 169, 174, 258, 319. Bakkaláři 17. Bečice vína 16, mýto z prázdné bečky 260. Berně 87, klášterní 97, koruno- vací 106, královská 89, 90, 94, 95, 156, 288, 305, obecná 89, 90; sliby krále o berních v Moravě 269. Bitování, kořisťování 124. Bitvy mezi králi 9, 10. Blata či bahna, spor o ně 152, 153, 216, 242, 243, 246-252, | 266, 302, 445. Bochy slanin 346. Bosáckého zákona mnich 18. Brány, hlídky 317; branný k od- vírání a zamykání bran 317. Bratr nedílný 294; bratranec — bratrův syn 277, 278. Bratří Čeští, kněží jejich 36,;| list k Vilémovi z Pern. za ochranu 36-41; v Litomyšli 18; ochránci jejich 15; po- kuty na ně 35. Bůvolí hlava s kruhem v nose, znak 297, 314. Cech soukennikiv 528, 529; svoboda od cechu 317. Cedule dílčí 235. Cesta nebývalá 216. Chmel, mýto z něho 260. Circator v klášteře 156. Cizozemee nedostane ství 50. probošt- sokého učení 17. Cudy, vyjímání poddaných z nich 172. Čéše stříbrná s jelenkem 10. Člon, člun 264. Dědička nedílná činí odpor pro- tiva vkladu 324. | Denarii nigri 87. Desátký 493, 498, faráři 111; vinné z vinohradů 272, 287, osvobození od nich 309, 310. Desky trhové království Čes. 214; zemské Moravské, vymazání spisu obtížného Moravanům (1498) 27, svěřeny v opatro- vání 462, 463. Dluhy klášterské 109, 110; krá- lovské 1-4, 27, 43, 44, 62, 74, 392, 393, ustanovení snému o nich (1515) 65; dlu- hové zmatećni 208. Dobrý člověk 118, 143, 295. Dochové střechy 435. Drejlink vína 16, draylink 259, 260, 409. Draky s konchy 10. Dršlák měděný 347. Dubnice, kde ševci dub opichají 495 ; duby k stavení 264. Dvořák 518, dvorství 306, dvůr dědičný 311, kmecí 522. Fiedrunk 316. Flaška stříbrná pozlacená 9, Fojt markrabství Lužického Alb- recht z Postupic (1467) 1065, (1470) 169. Frajmarky 226, 236, 293, 322, 328, 332, 333, 349, 408, 437, 438, 464, 523, 549. Frejunkove 373, 444. Glejt 64. Granice 84. Groše — 7 denárům 163; mí- Senské mečové 273; široké stříbrné dobré rázu Praž. a čísla moravského (60 = kopa) 98, 120, 126, 148, (64 = hřivna) 73, 74, 79, 80, 83, 84, 92, 94, 111, 120, 127, 131, 156, 174, 200, 201. Hajní, hejní 144, 250, lesní 263, panští 305. Hakovnice 208, 346, 409. Hampajs vyplacen 198. „Hatě k opravě cesty 338, lávky 389. | Hejtmané království | Českého | (1490) 11; i— Zdenók ze Šternberka (1472) . 182; | — Petr z Rosenberka (1497) 24. : Hejtman markrabství Moravského, | misto v zem. soudó 210, 215, ‚ poslán na sněm Český od krále farářský 478,: ; — Vaněk z Bozkovic (1437) 100. (1513) 48; !— Jan z Cimburka 170, (1449) 116, (1457) 134-136; flaštičky jako bubínci s ře-|— Jindřich z Lipého (1463) 148, Clo, mýto 132, 167, 168, z mostu | tizky 10. 149, (1464) 155; Archiv Český XVI. 71
Strana 610
610 — Ctibor z Cimburka 38, (1470) 170-173, (1471) 175, (1472) 177-179, (1475) 190, 191, (1476) 194, (1477) 198, 201, 295, (1480) 215, (1483) 259, (1484) 274, (1485) 5, (1486) 301, (1487) 308, (1490) 6, 9; — Jan z Lomnice (1498) 25, (1509) 35, 36, (1514) 50; — Jan z Pernsteina (1516) 65; Hejtmané krajští nestačí k po- řádku v zemi 66 ; hejtman kraje Boleslav. Jaroš z Cimburka 177. Hlásní na hradě 435; hlásky z mósta 530, odpuštěna mě- šťanům 317, vsem 315, 470. Hofmistr dvora cisatova Burchard purkrabi Magdebursky (1357) 77. Hofmistr nejvyšší království Če- ského jmenován od krále 50, 355, práva a povinnosti 356, služné 355, 512, chrání židů 367. — Vilém z Pernsteina (1490) 8, 9, 351, (1491) 11, 391, (1498) 24, 521, (1514) 53, (1515) 63; 284, 367; — Vojtěch zPernsteina (1514) 54. Hofmistr mensi dvoru kräl. 355. Hofmistr markraběte Fridricha Oldřích z Cedvic (1502) 29, 30. Hofmistr knížete Viktorina Mi- kuláš z Gutštainu (1470) 170. Hofmistr královny Johanny Hy- nek z Waldšteina (1474) 188. Hofrychtéř nejv. markrabství Mo- rav, Otibor z Cimburka (1464) 156, 157, (1480) 219; — Jakub ze Šárova (1478) 207, (1484) 266, (1490) 345. Hofrychter pánův Lipských Vá- clav z Tulešic (1448) 116; — Zich z Popůvek (1475) 192, (1482) 255. Hofrychtéř dvoru Viléma z Pern- šteina Jan Lechvický ze Zá- stfizl (1487) 310, (1490) 345, (1491) 410, 412. Holdy 225. Honění zbůjníků 224. Hontovati kolí k strúže 496. Hory zaraziti král dovoluje 267. Rejstřík věcný. Hostina doktorüm a mistrům učení 15, 17. Houfnice 208, houfničky 409. Hrad, smlouva o chování hradu 435, 436 ; královský prodán 74. Hřivny peněz drobných 200, 201, 235. Hrnec Loślicky stříbrem oko- vaný 10. Husí brod 206; husy úrokem 445, 519. Jarmark povolen novému mě- stečku 300. Javoří les 135. Jízdba, mýto z ní 259. Kádé kíeéevné, myto z nich 260. Kancléř nejvyšší království Če- ského Petr probošt Vyšehradský (1304) 73; — Prokop z Rabenšteina (1457) 136, (1463) 150, (1465) 158; — Ctibor z Cimburka (1471) 175, (1472) 177-179, (1475) 190, 191, (1476) 194, (1477) 201: — Jan z Selnberka (1482) 256, (1185) 282, 287, (1490) 10, (1492) 13, (1498) 25, 27; — Albrecht z Kolovrat (1508) 35 ; — Ladislav z Šternberka (1513) 47, (1514) 51, 52, 56-58, (1519) 71. Kancléř nejv. království Čes. a Uher. Jan biskup Varadinsky (1486) 289. Kancléř knížete Jindřicha Minstr- berského (1490) 368. Kancléř biskupa Olomouckého doktor Adam (1499) 535. Katolíci a Bratří, poměr 36-41. Klenoty 209, 228. Klisice 250. Klučiti, aby robotíři klučili po jednom dni 435. Kněz ranný, k sloužení mše ranné, 193, 195; kněží nemají se Komorník nejvyšší Moravského Jan (1495) 94, 476. — Ladislav z Bozkovic (1498) 25; — Jan z Pernèteina (1509) 36, (1510) 42. Komorník nejvyšší Brněnské cudy 73, úřad předán 282, místo na sněmu 215; — Vančk z Bozkovic (1464) 155; — Jan z P'ernsteina (1465) 162, (1473) 183; — Vilém z Pernsteina (1476) 194-198, (1487) 308, dal üiad bratrovi s povolením krále 282 ; — Vratislav z Pernšteina (1487) 312, (1495) 479. Komorník nejvyšší cudy Olomúcké (1485) 282; markrabství z Lomnice — Vok 7 Kravat (1325) 74; — Petr z Kravař (1406) 481; — Procek z Kunstatu (1462) 146; — Boček z Kunstatu (1473) 183: — Albrecht z Postupic (1475) 190-192, (1477 +) 199; — Čeněk z Kunstatu (1477) 202; — Pertolt z Lipé (1480) 215; — Václav z Bozkovic (1480) 215, (1481) 222, 225, 226; — Heralt z Kunstatu (1487) 310. Komorník Olomoucký menší Václav Čech z Hrádku (1491) 388. Komormaystr krále Ceského Cti- bor z Cimburka (1470) 170. Komorník krále Jiřího Purkhart Kamarét z Žirovnice (1463) 151; — krále Vladislava Jan Soko- lovsky z Vrance (1480) 1. Konchy 10. Konev pozlatitá 9. Konopí kde má míti močidla 389, 446. plésti v světské věci 41; kně- | Kováři, plat z brusů 316, ko- Zim aneb kostelům mohou se od- | vářské nádobí 347. kazovati jen hotové peníze 197. | Koznice, z koznic sukno nemá Knihy mčstské zedrány 284. býti dčláno 528. Komorník nejvyšší království Če- | Kratce chmelové 347. ského Jaroš z Cimburka (1481) | Krčma 73, 306. 228. Kříže na mezích 19.
610 — Ctibor z Cimburka 38, (1470) 170-173, (1471) 175, (1472) 177-179, (1475) 190, 191, (1476) 194, (1477) 198, 201, 295, (1480) 215, (1483) 259, (1484) 274, (1485) 5, (1486) 301, (1487) 308, (1490) 6, 9; — Jan z Lomnice (1498) 25, (1509) 35, 36, (1514) 50; — Jan z Pernsteina (1516) 65; Hejtmané krajští nestačí k po- řádku v zemi 66 ; hejtman kraje Boleslav. Jaroš z Cimburka 177. Hlásní na hradě 435; hlásky z mósta 530, odpuštěna mě- šťanům 317, vsem 315, 470. Hofmistr dvora cisatova Burchard purkrabi Magdebursky (1357) 77. Hofmistr nejvyšší království Če- ského jmenován od krále 50, 355, práva a povinnosti 356, služné 355, 512, chrání židů 367. — Vilém z Pernsteina (1490) 8, 9, 351, (1491) 11, 391, (1498) 24, 521, (1514) 53, (1515) 63; 284, 367; — Vojtěch zPernsteina (1514) 54. Hofmistr mensi dvoru kräl. 355. Hofmistr markraběte Fridricha Oldřích z Cedvic (1502) 29, 30. Hofmistr knížete Viktorina Mi- kuláš z Gutštainu (1470) 170. Hofmistr královny Johanny Hy- nek z Waldšteina (1474) 188. Hofrychtéř nejv. markrabství Mo- rav, Otibor z Cimburka (1464) 156, 157, (1480) 219; — Jakub ze Šárova (1478) 207, (1484) 266, (1490) 345. Hofrychter pánův Lipských Vá- clav z Tulešic (1448) 116; — Zich z Popůvek (1475) 192, (1482) 255. Hofrychtéř dvoru Viléma z Pern- šteina Jan Lechvický ze Zá- stfizl (1487) 310, (1490) 345, (1491) 410, 412. Holdy 225. Honění zbůjníků 224. Hontovati kolí k strúže 496. Hory zaraziti král dovoluje 267. Rejstřík věcný. Hostina doktorüm a mistrům učení 15, 17. Houfnice 208, houfničky 409. Hrad, smlouva o chování hradu 435, 436 ; královský prodán 74. Hřivny peněz drobných 200, 201, 235. Hrnec Loślicky stříbrem oko- vaný 10. Husí brod 206; husy úrokem 445, 519. Jarmark povolen novému mě- stečku 300. Javoří les 135. Jízdba, mýto z ní 259. Kádé kíeéevné, myto z nich 260. Kancléř nejvyšší království Če- ského Petr probošt Vyšehradský (1304) 73; — Prokop z Rabenšteina (1457) 136, (1463) 150, (1465) 158; — Ctibor z Cimburka (1471) 175, (1472) 177-179, (1475) 190, 191, (1476) 194, (1477) 201: — Jan z Selnberka (1482) 256, (1185) 282, 287, (1490) 10, (1492) 13, (1498) 25, 27; — Albrecht z Kolovrat (1508) 35 ; — Ladislav z Šternberka (1513) 47, (1514) 51, 52, 56-58, (1519) 71. Kancléř nejv. království Čes. a Uher. Jan biskup Varadinsky (1486) 289. Kancléř knížete Jindřicha Minstr- berského (1490) 368. Kancléř biskupa Olomouckého doktor Adam (1499) 535. Katolíci a Bratří, poměr 36-41. Klenoty 209, 228. Klisice 250. Klučiti, aby robotíři klučili po jednom dni 435. Kněz ranný, k sloužení mše ranné, 193, 195; kněží nemají se Komorník nejvyšší Moravského Jan (1495) 94, 476. — Ladislav z Bozkovic (1498) 25; — Jan z Pernèteina (1509) 36, (1510) 42. Komorník nejvyšší Brněnské cudy 73, úřad předán 282, místo na sněmu 215; — Vančk z Bozkovic (1464) 155; — Jan z P'ernsteina (1465) 162, (1473) 183; — Vilém z Pernsteina (1476) 194-198, (1487) 308, dal üiad bratrovi s povolením krále 282 ; — Vratislav z Pernšteina (1487) 312, (1495) 479. Komorník nejvyšší cudy Olomúcké (1485) 282; markrabství z Lomnice — Vok 7 Kravat (1325) 74; — Petr z Kravař (1406) 481; — Procek z Kunstatu (1462) 146; — Boček z Kunstatu (1473) 183: — Albrecht z Postupic (1475) 190-192, (1477 +) 199; — Čeněk z Kunstatu (1477) 202; — Pertolt z Lipé (1480) 215; — Václav z Bozkovic (1480) 215, (1481) 222, 225, 226; — Heralt z Kunstatu (1487) 310. Komorník Olomoucký menší Václav Čech z Hrádku (1491) 388. Komormaystr krále Ceského Cti- bor z Cimburka (1470) 170. Komorník krále Jiřího Purkhart Kamarét z Žirovnice (1463) 151; — krále Vladislava Jan Soko- lovsky z Vrance (1480) 1. Konchy 10. Konev pozlatitá 9. Konopí kde má míti močidla 389, 446. plésti v světské věci 41; kně- | Kováři, plat z brusů 316, ko- Zim aneb kostelům mohou se od- | vářské nádobí 347. kazovati jen hotové peníze 197. | Koznice, z koznic sukno nemá Knihy mčstské zedrány 284. býti dčláno 528. Komorník nejvyšší království Če- | Kratce chmelové 347. ského Jaroš z Cimburka (1481) | Krčma 73, 306. 228. Kříže na mezích 19.
Strana 611
Kšaft 531, vyměněn 72; kšafto- vání svobodné. 268, 275, 293, 817, 476. Kverkové dolovní 268. Landfrid na Moravé (1491) 410, (1506) 31, 32, (1516) 65. Lévky, mosty u Kojetina 88. Lézeñ 73, 518, lázna 334. Lékaři 14, lakomí 16. Lenšafty 267, 268. Ležení, ležání 293, 79, 84, 86. Lhota nebo nepoplatnost na 10 let 280, 281, 316. List dílčí 207-209, 254, dlužný 42, 411-416, ztracený 29; hlavní 106; mocný na kšafto- vání 268, 358; přiznavací k lantfridu 410; odpovědný 55; na peníze 24; poruční 9, 71; přímluvný při obsazování nejv. úřadů 30; smluvčí 87, smluvný 263; věnný 3, 262, 264, 265, 550, 551; věřicí 12; zmatečný 24; zprávní 25, 211, 212, 285, 286, 289-291, 296, 320, 323, 345, 379, 434, 469, 508, 544, 545. Lišenec několik měla liška 39. Lizili, vylizili meze 532. Louky hajnć 247. Lovenec 468, loviště 165. Lozunky 8, 532. Luonové (mzdy) aby jednostejní drženi byli 529. Lžíce stříbrné pozlacené 10, zlaté 228, 238, lžičky s konchy 10. Manství 97, 117, 118, 126, 169, 173, 174, 259, 292, 307, 332, 390, dědičným 306, 475. Markrabin plat na klášteře 343; markrabina komora 115; mar- krabina válka 216; markrab- ství 283, spor o ně 246-252. Maršálek nejv. království Ceskeho, obsazování úřadu (1483) 4; — Pertolt z Lipého (1441) 106, (1448) 115, (1449) 116, (1475) 190, 192, (1476) 194, 196, 197, (1480) 212, 217, 255; — Jindfich z Lipého (1452) 124, (1463) 148, 149, (1464) 155, (1473) 188, (1484) 270, 272; obstagíum Rejstřík věcný. — Vilém z Pernšteina (14832) 255, 256, (1483) 260-264, (1484) 4, (1490) 339, 370. Maršálek dvoru král. Václav Cet z Nemyčevsi (1491) 404. Mastnice a masafi 530. Měď nezagrovaná 42. Med, mýto z něho 260; medař- ské právo 194; medovina (met) darem 61, 62. Medenice pozlacená s věží 10. Města 222-225, panská, stvrzení svobod 481-485 ; proti šlechtě 47, 51-53, 60; ves povýšena za městečko 300; trhy 391. Meze, spor o ně 233, určeny 303; mezné dříví 337; mez- níky 303, 312, kříže 19; viz Líziti. Mincmistr nejvyšší království Če- ského (1484) 267, (1498) 26, (1514) 54; — Zdeněk % Postupic (1467) 165; — Beneš z Weitmile (1480) 2, 3, (1483) 262, (1487) 307, (1489) 5; — Bernard z Waldšteina (1505- 1510) 44; — Jan z Potšteina (1511) 43; viz Mistominemistr ; — Vilém z Postupic (1515) 62. Míra Brněnská 493, Lipenská v Lipníku 546, Olomoucká 482. Místomincmistr na Hoře Kutné Jan z Potšteina na Žampachu (1510) 42. Mísy stříbrné 10. Mlýn obilný, sladový, valehovní, soukenničí 495; mlynářů lán- níků povinnost ke vsi 543, 544. Mosím = musím 23, 109, 282. Most od krále povolen 465, smlouva oii 397, spor 87, mostné 115, prodáno s mostem 323. Mule v přísloví 17. Mýcení lesů 263, mytba 264. Nákladníci dolův 268. Nálevky pozlacené 9. Nápadník statku má se usaditi na ném 196, 206, 240, 294, 305. 611 Nevody k lovu 347. Nože v nožnicích 10, se stříbrem 10. Obec města všicka křikli hlasem velikým 284. Obrana neboli úřad 75. Oči sklenné, brejle, 15. Odúmrť darována 78, 111, 470, 492, 513-517, 519, 558. Ohrady aby byly opleteny 544. Okna bezedná v blatech 86, 87, 248, 250, 251, 280. Okříny 347. Oplety u lesa proti dobytku 329. Opravní vsi 74, 75. Ořechy vlaské, mýto z nich 260. Ovsův dávání, spor o né mezi Rosenberky 29; oves pastevní 543, 544. Padělky 88, 245. Pargamen 93, 109, 275, 316, 438, 448, 524, 533, 546, 541, parkamen 439. Pargán délán a pleten 283, par- kán 284. Pastvy sporné 19, 29, 88, 206, 242, 243, 246-252, 305, 321, 329, 330, 445, 492, 520, 560; pastyr méstsky 231. Pavování v dolech 267. Pečeť měst panských 483; sukna 514. Peníze falešné 53, široké 156, Vídeňské 201; peníz třetí na lesích, soudy oň 263. Perkmistr a perknos hory vinné 309, 310. Perkrecht 444. Perna v stodole: žita nemláce- ného polúperní pod kříž 346. Pikharth 23. Písař. nejv. soudu zem. v mark. Morav. Jindřich z Bystřice (1470) 170; Tobiáš z Obfanské Hory (1481) 225, 226, 231, (1490) 344. Písať zemský Mikuláš (1513) 45. Píseň potupná 37. Pivo, mýto z nčho 259, piva vaření 544, povoleno 111, 317. Plat z domů 330; chmelový, že 77* na
Kšaft 531, vyměněn 72; kšafto- vání svobodné. 268, 275, 293, 817, 476. Kverkové dolovní 268. Landfrid na Moravé (1491) 410, (1506) 31, 32, (1516) 65. Lévky, mosty u Kojetina 88. Lézeñ 73, 518, lázna 334. Lékaři 14, lakomí 16. Lenšafty 267, 268. Ležení, ležání 293, 79, 84, 86. Lhota nebo nepoplatnost na 10 let 280, 281, 316. List dílčí 207-209, 254, dlužný 42, 411-416, ztracený 29; hlavní 106; mocný na kšafto- vání 268, 358; přiznavací k lantfridu 410; odpovědný 55; na peníze 24; poruční 9, 71; přímluvný při obsazování nejv. úřadů 30; smluvčí 87, smluvný 263; věnný 3, 262, 264, 265, 550, 551; věřicí 12; zmatečný 24; zprávní 25, 211, 212, 285, 286, 289-291, 296, 320, 323, 345, 379, 434, 469, 508, 544, 545. Lišenec několik měla liška 39. Lizili, vylizili meze 532. Louky hajnć 247. Lovenec 468, loviště 165. Lozunky 8, 532. Luonové (mzdy) aby jednostejní drženi byli 529. Lžíce stříbrné pozlacené 10, zlaté 228, 238, lžičky s konchy 10. Manství 97, 117, 118, 126, 169, 173, 174, 259, 292, 307, 332, 390, dědičným 306, 475. Markrabin plat na klášteře 343; markrabina komora 115; mar- krabina válka 216; markrab- ství 283, spor o ně 246-252. Maršálek nejv. království Ceskeho, obsazování úřadu (1483) 4; — Pertolt z Lipého (1441) 106, (1448) 115, (1449) 116, (1475) 190, 192, (1476) 194, 196, 197, (1480) 212, 217, 255; — Jindfich z Lipého (1452) 124, (1463) 148, 149, (1464) 155, (1473) 188, (1484) 270, 272; obstagíum Rejstřík věcný. — Vilém z Pernšteina (14832) 255, 256, (1483) 260-264, (1484) 4, (1490) 339, 370. Maršálek dvoru král. Václav Cet z Nemyčevsi (1491) 404. Mastnice a masafi 530. Měď nezagrovaná 42. Med, mýto z něho 260; medař- ské právo 194; medovina (met) darem 61, 62. Medenice pozlacená s věží 10. Města 222-225, panská, stvrzení svobod 481-485 ; proti šlechtě 47, 51-53, 60; ves povýšena za městečko 300; trhy 391. Meze, spor o ně 233, určeny 303; mezné dříví 337; mez- níky 303, 312, kříže 19; viz Líziti. Mincmistr nejvyšší království Če- ského (1484) 267, (1498) 26, (1514) 54; — Zdeněk % Postupic (1467) 165; — Beneš z Weitmile (1480) 2, 3, (1483) 262, (1487) 307, (1489) 5; — Bernard z Waldšteina (1505- 1510) 44; — Jan z Potšteina (1511) 43; viz Mistominemistr ; — Vilém z Postupic (1515) 62. Míra Brněnská 493, Lipenská v Lipníku 546, Olomoucká 482. Místomincmistr na Hoře Kutné Jan z Potšteina na Žampachu (1510) 42. Mísy stříbrné 10. Mlýn obilný, sladový, valehovní, soukenničí 495; mlynářů lán- níků povinnost ke vsi 543, 544. Mosím = musím 23, 109, 282. Most od krále povolen 465, smlouva oii 397, spor 87, mostné 115, prodáno s mostem 323. Mule v přísloví 17. Mýcení lesů 263, mytba 264. Nákladníci dolův 268. Nálevky pozlacené 9. Nápadník statku má se usaditi na ném 196, 206, 240, 294, 305. 611 Nevody k lovu 347. Nože v nožnicích 10, se stříbrem 10. Obec města všicka křikli hlasem velikým 284. Obrana neboli úřad 75. Oči sklenné, brejle, 15. Odúmrť darována 78, 111, 470, 492, 513-517, 519, 558. Ohrady aby byly opleteny 544. Okna bezedná v blatech 86, 87, 248, 250, 251, 280. Okříny 347. Oplety u lesa proti dobytku 329. Opravní vsi 74, 75. Ořechy vlaské, mýto z nich 260. Ovsův dávání, spor o né mezi Rosenberky 29; oves pastevní 543, 544. Padělky 88, 245. Pargamen 93, 109, 275, 316, 438, 448, 524, 533, 546, 541, parkamen 439. Pargán délán a pleten 283, par- kán 284. Pastvy sporné 19, 29, 88, 206, 242, 243, 246-252, 305, 321, 329, 330, 445, 492, 520, 560; pastyr méstsky 231. Pavování v dolech 267. Pečeť měst panských 483; sukna 514. Peníze falešné 53, široké 156, Vídeňské 201; peníz třetí na lesích, soudy oň 263. Perkmistr a perknos hory vinné 309, 310. Perkrecht 444. Perna v stodole: žita nemláce- ného polúperní pod kříž 346. Pikharth 23. Písař. nejv. soudu zem. v mark. Morav. Jindřich z Bystřice (1470) 170; Tobiáš z Obfanské Hory (1481) 225, 226, 231, (1490) 344. Písať zemský Mikuláš (1513) 45. Píseň potupná 37. Pivo, mýto z nčho 259, piva vaření 544, povoleno 111, 317. Plat z domů 330; chmelový, že 77* na
Strana 612
612 sobě chmel v lesi trhají 544; klášterní 230; komorní 274, vyminén 281; z lesa 329; oře- chovy 544; rolni 305, shó- dany 326, knězi 193, prodán 102, 106, 108, 114, 125, 131-133, 138, zastaven 147; sutý 546; úroční 98; věčný 313. Platee = platící 191. Pluthi, plt 76. Podaci kostelni 13, 141, 281, 353, spor o ně 30-35. Poddauí klásterní utiskováni 299; kostelní 33-35; zbéhli 517, 518. Podkomoří Albrecht z Leskovce (1490) 8, (1492) 423, 430. Podkomoří markrabství Morav- ského (1455) 132, (1464) 152 ; — Bencë z Bozkovic (1449) 116; — Karel za kr. Jifího 285; — Jan z Lomnice (1485) 277, 279; — Václav z Ludanie (1492) 427, (1500) 545. Podkomořina paní (1440) 104. Podobenství o lišce 39, 40. Podsedkové 536, 544, 545. Pohanky ótyfi stryehy na zámku 846. Poklid u soudu 228, 349, 458, 517, 534. Pokuty soudní 73, 76, 95, 125; do cechu 528. Pomoc králi svolená 27. Poroubení sviň 544. Povezný na hradě 435. Prach od lékaře 14; k střelbě 208. Právo Brněnské 482 ; horní 267, 309, 310, 390; manské 417; medaïské 194; méstské 466, 467; odémrtni 91, 195, 196, 205, 239, 240, 256, 396, 397, 407, 408; Olomoucké 482; podaci 45, purkrechtni 244, 385; vénné 85, 98, 102, 106, 118-115, 117, 126, 127, 138, 153, 162, 181, 277. Pfedmé&tóné 329. Pfíkopa a mostek na ní 321; příkopy kol újezda 111. prachy Rejstřík věcný. Přípovědné k řemeslu 528. Přísloví 15-17, 24, 38-40, 52, 55, 58, 60, 61. Přísud panský 263. Příze koudelná mísena mezi vlně- nou 528. . Prokurator král. Čeněk z Klin- šteina (1477) 204. Prokurator generalni | konsistore Petr (1415) 95. Prostice soli 347. Prihony, spor o nb 247, 248, 250. Ptáci úrokem 519. Půhon zdvižen 536. Purkrabí Pražský nejvyšší (1507) 35, (1514):58, 59, (1517) 68; — Zdeněk ze Šternberka (1451) 122, (1472) 182; | — Zdeněk Lev z Rožmitála (1513) 47, (1514) 51-55. Purkrabí hradu Pražského Sig- mund z Chmelic (1498) 532. Purkrabí Karl&teinsky Jindřich z Dubé (1456) 134; — Beneš z Weitmile (1480) 2, 3, (1489) 5. Purkrechty 92, 93, 110, 111, 131, 330, 516. Pútničí dům v Olomouci 200. Bady městské tři v Olomouci 46. Rarozi 5. Řeky čištění 389. Řetěz zlatý, smlouva oň 472, 473. Rež, žito 546. Roboty 135, 285, 310, 311, 346, městské 331, vepsány do knih půhonných 335, odpuštčny 420, 421, 483, zmčnčny v plat 441, 442, 495, 546; neobyčejné zakázány 150, 151, 155. Rybářství 233; rybníky králem povoleny 150, 258, 356-358; smlouvy o ně 93, 94, 141- 143, 153, 185, 186, 204, 229, 321-323, 342, 348, 349, 356, 397-400, 405, 424, 427, 432, 436, 438, 444, 449, 450, 461, 467, 468, 495, 511, 523, 537, 554, 555, 559, 560; rybolov saky a čeřeny 229, společný 88, ve střédu a v pá- Olomouc. z Morkovic tek 312, spor oň 206; mýto z ryb 259. Rytířský člověk, k válce 9. Sekret prstena krále Vladislava 4. Sekretář.krále Vladislava Augustin Kaesenbrod (1506) 30-35; — Procek Malý z Cetně (1513) 47, 48. Silnice, smlouva o ně 321; spor 337; opravovány hatěmi 338. Sjezd v Brně (1475) 192, (1480) 217, (1483) 265, (1486) 302; v Olomouci (1475) 192, (1482) 247, (1484) 271; v Prostě- jové (1490) 350. Skla při postupování zámku mají se nechati 409. Sladovné obceni 124. Sněm, místa nejvyšších úředníkův a pánův 215; v Brně (1480) 215, (1481) 226, 237, (1482) 244, 245, (1484) 268, (1487) 315, (1490) 344, (1492) 428, v Olomouci (1480) 214, 216, (1481) 225, 226, 231, (1482) 240, (1492) 416, (1494) 462, 465, (1495) 469; v Praze (1500) 554, (1514) 52,- 3, (1519) 71; v Prespurce (1499) 538. Snovadla soukenniküv mají býti jednostejná 528. Soud komorní, zřízení o svěd- čení 28. Soud zemský, místa v lavicích 210, 557. Soukenníci, peóet na sukna od krále 514, 515, řád souken- nický 528, 529, plat od val- chování a z rámův 316; mýto ze sukna 259. Spolek s bratrem dckami 129; manžela s manželkou 123, 139; spolek pravý 256, 260, 278. Správcové království Čes. (1499) 28, (1511) 44. Ssutí, právo 81, 82, 84, 118, 127. Stávky při dluzích 200. Stěhování, mýto při něm 259; stěhovné 86, 87. Stojicie, stálé služné 26.
612 sobě chmel v lesi trhají 544; klášterní 230; komorní 274, vyminén 281; z lesa 329; oře- chovy 544; rolni 305, shó- dany 326, knězi 193, prodán 102, 106, 108, 114, 125, 131-133, 138, zastaven 147; sutý 546; úroční 98; věčný 313. Platee = platící 191. Pluthi, plt 76. Podaci kostelni 13, 141, 281, 353, spor o ně 30-35. Poddauí klásterní utiskováni 299; kostelní 33-35; zbéhli 517, 518. Podkomoří Albrecht z Leskovce (1490) 8, (1492) 423, 430. Podkomoří markrabství Morav- ského (1455) 132, (1464) 152 ; — Bencë z Bozkovic (1449) 116; — Karel za kr. Jifího 285; — Jan z Lomnice (1485) 277, 279; — Václav z Ludanie (1492) 427, (1500) 545. Podkomořina paní (1440) 104. Podobenství o lišce 39, 40. Podsedkové 536, 544, 545. Pohanky ótyfi stryehy na zámku 846. Poklid u soudu 228, 349, 458, 517, 534. Pokuty soudní 73, 76, 95, 125; do cechu 528. Pomoc králi svolená 27. Poroubení sviň 544. Povezný na hradě 435. Prach od lékaře 14; k střelbě 208. Právo Brněnské 482 ; horní 267, 309, 310, 390; manské 417; medaïské 194; méstské 466, 467; odémrtni 91, 195, 196, 205, 239, 240, 256, 396, 397, 407, 408; Olomoucké 482; podaci 45, purkrechtni 244, 385; vénné 85, 98, 102, 106, 118-115, 117, 126, 127, 138, 153, 162, 181, 277. Pfedmé&tóné 329. Pfíkopa a mostek na ní 321; příkopy kol újezda 111. prachy Rejstřík věcný. Přípovědné k řemeslu 528. Přísloví 15-17, 24, 38-40, 52, 55, 58, 60, 61. Přísud panský 263. Příze koudelná mísena mezi vlně- nou 528. . Prokurator král. Čeněk z Klin- šteina (1477) 204. Prokurator generalni | konsistore Petr (1415) 95. Prostice soli 347. Prihony, spor o nb 247, 248, 250. Ptáci úrokem 519. Půhon zdvižen 536. Purkrabí Pražský nejvyšší (1507) 35, (1514):58, 59, (1517) 68; — Zdeněk ze Šternberka (1451) 122, (1472) 182; | — Zdeněk Lev z Rožmitála (1513) 47, (1514) 51-55. Purkrabí hradu Pražského Sig- mund z Chmelic (1498) 532. Purkrabí Karl&teinsky Jindřich z Dubé (1456) 134; — Beneš z Weitmile (1480) 2, 3, (1489) 5. Purkrechty 92, 93, 110, 111, 131, 330, 516. Pútničí dům v Olomouci 200. Bady městské tři v Olomouci 46. Rarozi 5. Řeky čištění 389. Řetěz zlatý, smlouva oň 472, 473. Rež, žito 546. Roboty 135, 285, 310, 311, 346, městské 331, vepsány do knih půhonných 335, odpuštčny 420, 421, 483, zmčnčny v plat 441, 442, 495, 546; neobyčejné zakázány 150, 151, 155. Rybářství 233; rybníky králem povoleny 150, 258, 356-358; smlouvy o ně 93, 94, 141- 143, 153, 185, 186, 204, 229, 321-323, 342, 348, 349, 356, 397-400, 405, 424, 427, 432, 436, 438, 444, 449, 450, 461, 467, 468, 495, 511, 523, 537, 554, 555, 559, 560; rybolov saky a čeřeny 229, společný 88, ve střédu a v pá- Olomouc. z Morkovic tek 312, spor oň 206; mýto z ryb 259. Rytířský člověk, k válce 9. Sekret prstena krále Vladislava 4. Sekretář.krále Vladislava Augustin Kaesenbrod (1506) 30-35; — Procek Malý z Cetně (1513) 47, 48. Silnice, smlouva o ně 321; spor 337; opravovány hatěmi 338. Sjezd v Brně (1475) 192, (1480) 217, (1483) 265, (1486) 302; v Olomouci (1475) 192, (1482) 247, (1484) 271; v Prostě- jové (1490) 350. Skla při postupování zámku mají se nechati 409. Sladovné obceni 124. Sněm, místa nejvyšších úředníkův a pánův 215; v Brně (1480) 215, (1481) 226, 237, (1482) 244, 245, (1484) 268, (1487) 315, (1490) 344, (1492) 428, v Olomouci (1480) 214, 216, (1481) 225, 226, 231, (1482) 240, (1492) 416, (1494) 462, 465, (1495) 469; v Praze (1500) 554, (1514) 52,- 3, (1519) 71; v Prespurce (1499) 538. Snovadla soukenniküv mají býti jednostejná 528. Soud komorní, zřízení o svěd- čení 28. Soud zemský, místa v lavicích 210, 557. Soukenníci, peóet na sukna od krále 514, 515, řád souken- nický 528, 529, plat od val- chování a z rámův 316; mýto ze sukna 259. Spolek s bratrem dckami 129; manžela s manželkou 123, 139; spolek pravý 256, 260, 278. Správcové království Čes. (1499) 28, (1511) 44. Ssutí, právo 81, 82, 84, 118, 127. Stávky při dluzích 200. Stěhování, mýto při něm 259; stěhovné 86, 87. Stojicie, stálé služné 26.
Strana 613
Stoupy, v kterýchž dub ševci opichají 495; plat z nich 316. Stříbrné náčiní 9, 10, stříbro pro kredenc 9, za měď 44, kupováno do král. mince 267, 268. Sud varník 347. Sudí nejvyšší cudy Brněnské Václav z Ludanic (1481) 226, 237, (1482) 252, 255, (1483) 264, (1486) 303, misto na snému (1480) 215; : — Lipolt z Krajku (1498) 25.! — cudy Olomoucké Jan Pňovský j ze Sovince (1481) 225, (1486) | 304, (1490) 344, (1498) 25. Sudí menšího práva kraje Olo- | mouc. Bares z Ciliovic a z Dub- ; čan (1454) 131; — Kriätofor z Péniéina (1481) 237. ; Svatba odloZena 370 ; smlouva 508. Svobody novým osadnikim 317,: 330, 331. Šafrán 487, mýto z něho 260.! Rejstřík věcný. Tenata 347. Trhy týdenní a výroční 300, 391, 514, 515, 519, 528-530, 534. Trmačky činiti 63. Tuna herynküv 259, myto z prâ- zdné tuny 260. Ubrmanć 93, 153, 154, 224, 235. Użedlnici soukennikiv 529. Uhli lipovć 347. Universita, hostiny doktorům a mi- strům 15, 17. Unšlák 55. Úřady zemské nejvyšší obsazo- vány na listy přímluvné 30, 35, nemají býti vyprošovány 537; úředníci zemští nejvyšší na Moravě (1498) 25, práva menšího 247. Urhura 267, 268. Úředníci mince na Horách Kut- ných Simeon Semének z Vrcho- visk, Zachař z Božetína, Jan Charvát z Ostrova (1480) 1, enk panského vína 470, 483, 549-554. Šerhor u soukenníků 528. Šlajferny 495. Šlechta 222-225, proti městům 47; sněm v Bonešové (1516) 65; smlouva s městy o kupo- vání statků a domů (1486) 802; zřízení o přednosti sta- rých rodů 214. Špitál městský 194, 478. Šteury z dolů Kut. Hor. 2. Étüpphor u soukenníküv 528. Šufan, nádobí v kuchyni 347. Tabule veliká stříbrná s šmalcem 9. odpuštěn ! 2, 4; (1498) 26. l'Váhy menií nebo větší trestány | 629. i Včely osmery na zámku 347. Vöno 221, 232, 262, 264, 265, 274-279, 417, 479, 480, 510, 556. Vidlice pozlacené a křišťálové 10. Vína cena 409; víno moravské, rakouské, uherské 259, mýto z něho 2595 víno pro kláštery i 16, vinohrady 115, 287, 303, 309, 310, 382, desátky z nich 890, 459, 460. Viny 214, 298, 306, 307, pro- Tarasnice 208, tarasničky 409. puštěny poddaným 409. K“ 613 Víra česká 17; manželka zústa- vena při své víře 262. Vládař. Olomúcký (1325) 75. Vlastenství — vlastnictví 291. Vln kupování po vsech aby ne- bylo 529; mýto z vlny 260. Vohařice 138. Vojna, povinnost 9, 111. Vtat, špatný lékař vtat léčí 14, 16. Výprava, výbava 208. Výprosa 164, 486. Záduší, platy k němu 546. Závrbek neboli chrast vrbová 145. Zbroj prodávati zakázáno 67: Zchovanec 389. Zdi městské, dávky na ně 545. Zemní (z hor vinných) 309, 310; 285. Zlató hory u Cukmantlu 177. Zlaté náčiní 9, 10. Zlato tažené 9. Zlatý dobrý — 28 grošů (1440) 104; zlatý rýnský 17, 42; uherský — 28 grošů 187, 31 grošů 394, červený 99, 101, 117,239, 206, 320, rázu Krem- nického se lvy 132, 146, 163, 165, 181, 211. Znak městečka nového 300; spor | o podobný znak mezi Pernšteiny a Mik. Hrdým 297, 354. Zřízení zemská (1500) 157. Židé chráněni za peníze od nejv. hofmistra 367, mandát kr. Vla- dislava o nieh (1497) 513; židovský mistr království a markr. Mor. (1490) 367. Žito — pšenice 546. Život přidán 213, 391, 392, na úřad 260, 261.
Stoupy, v kterýchž dub ševci opichají 495; plat z nich 316. Stříbrné náčiní 9, 10, stříbro pro kredenc 9, za měď 44, kupováno do král. mince 267, 268. Sud varník 347. Sudí nejvyšší cudy Brněnské Václav z Ludanic (1481) 226, 237, (1482) 252, 255, (1483) 264, (1486) 303, misto na snému (1480) 215; : — Lipolt z Krajku (1498) 25.! — cudy Olomoucké Jan Pňovský j ze Sovince (1481) 225, (1486) | 304, (1490) 344, (1498) 25. Sudí menšího práva kraje Olo- | mouc. Bares z Ciliovic a z Dub- ; čan (1454) 131; — Kriätofor z Péniéina (1481) 237. ; Svatba odloZena 370 ; smlouva 508. Svobody novým osadnikim 317,: 330, 331. Šafrán 487, mýto z něho 260.! Rejstřík věcný. Tenata 347. Trhy týdenní a výroční 300, 391, 514, 515, 519, 528-530, 534. Trmačky činiti 63. Tuna herynküv 259, myto z prâ- zdné tuny 260. Ubrmanć 93, 153, 154, 224, 235. Użedlnici soukennikiv 529. Uhli lipovć 347. Universita, hostiny doktorům a mi- strům 15, 17. Unšlák 55. Úřady zemské nejvyšší obsazo- vány na listy přímluvné 30, 35, nemají býti vyprošovány 537; úředníci zemští nejvyšší na Moravě (1498) 25, práva menšího 247. Urhura 267, 268. Úředníci mince na Horách Kut- ných Simeon Semének z Vrcho- visk, Zachař z Božetína, Jan Charvát z Ostrova (1480) 1, enk panského vína 470, 483, 549-554. Šerhor u soukenníků 528. Šlajferny 495. Šlechta 222-225, proti městům 47; sněm v Bonešové (1516) 65; smlouva s městy o kupo- vání statků a domů (1486) 802; zřízení o přednosti sta- rých rodů 214. Špitál městský 194, 478. Šteury z dolů Kut. Hor. 2. Étüpphor u soukenníküv 528. Šufan, nádobí v kuchyni 347. Tabule veliká stříbrná s šmalcem 9. odpuštěn ! 2, 4; (1498) 26. l'Váhy menií nebo větší trestány | 629. i Včely osmery na zámku 347. Vöno 221, 232, 262, 264, 265, 274-279, 417, 479, 480, 510, 556. Vidlice pozlacené a křišťálové 10. Vína cena 409; víno moravské, rakouské, uherské 259, mýto z něho 2595 víno pro kláštery i 16, vinohrady 115, 287, 303, 309, 310, 382, desátky z nich 890, 459, 460. Viny 214, 298, 306, 307, pro- Tarasnice 208, tarasničky 409. puštěny poddaným 409. K“ 613 Víra česká 17; manželka zústa- vena při své víře 262. Vládař. Olomúcký (1325) 75. Vlastenství — vlastnictví 291. Vln kupování po vsech aby ne- bylo 529; mýto z vlny 260. Vohařice 138. Vojna, povinnost 9, 111. Vtat, špatný lékař vtat léčí 14, 16. Výprava, výbava 208. Výprosa 164, 486. Záduší, platy k němu 546. Závrbek neboli chrast vrbová 145. Zbroj prodávati zakázáno 67: Zchovanec 389. Zdi městské, dávky na ně 545. Zemní (z hor vinných) 309, 310; 285. Zlató hory u Cukmantlu 177. Zlaté náčiní 9, 10. Zlato tažené 9. Zlatý dobrý — 28 grošů (1440) 104; zlatý rýnský 17, 42; uherský — 28 grošů 187, 31 grošů 394, červený 99, 101, 117,239, 206, 320, rázu Krem- nického se lvy 132, 146, 163, 165, 181, 211. Znak městečka nového 300; spor | o podobný znak mezi Pernšteiny a Mik. Hrdým 297, 354. Zřízení zemská (1500) 157. Židé chráněni za peníze od nejv. hofmistra 367, mandát kr. Vla- dislava o nieh (1497) 513; židovský mistr království a markr. Mor. (1490) 367. Žito — pšenice 546. Život přidán 213, 391, 392, na úřad 260, 261.
- I: Titel
- III: Úvod
- 1: Dopisy Viléma z Pernšteina
- 73: Listinář Viléma z Pernšteina
- 561: Rejstřík písemností
- 578: Rejstřík jmen
- 609: Rejstřík věcný