z 734 stránek
Titel
I
Předmluwa
II
III
Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
Dopisy rodů Hradeckého etc.
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
329
330
331
332
333
334
335
336
337
338
339
340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
393
394
395
396
397
398
399
400
Dopisy úřadu podkomořského
401
402
403
404
405
406
407
408
409
410
411
412
413
414
415
416
417
418
419
420
421
422
423
424
425
426
Denník českého poselstva
427
428
429
430
431
432
433
434
435
436
437
438
439
440
441
442
443
444
445
Registra soudu komorního
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
506
507
508
509
510
511
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
Zlomek register zápisů
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
581
582
583
584
585
586
587
588
589
590
591
592
593
594
595
596
597
598
599
600
601
602
603
604
Výpisy z českých listin
605
606
607
608
609
610
611
612
613
614
615
616
617
618
619
620
621
622
623
624
625
626
627
628
629
630
631
632
633
634
635
636
637
638
639
640
641
642
643
644
645
646
647
648
649
650
651
652
653
654
655
656
657
658
659
660
661
662
663
664
665
666
667
668
669
670
671
672
673
674
675
676
677
678
679
Rejstřík písemností
680
681
682
683
684
685
686
687
688
689
690
691
692
693
694
695
696
697
698
699
Rejstřík jmen
700
701
702
703
704
705
706
707
708
709
710
711
712
713
714
715
716
717
718
719
720
721
722
723
724
725
726
727
Rejstřík věcný
728
729
730
731
Název:
Archiv český, čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Díl VII
Autor:
Kalousek, Josef
Rok vydání:
1887
Místo vydání:
Praha
Česká národní bibliografie:
Počet stran celkem:
734
Obsah:
- I: Titel
- II: Předmluwa
- 1: Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála
- 201: Dopisy rodů Hradeckého etc.
- 401: Dopisy úřadu podkomořského
- 427: Denník českého poselstva
- 446: Registra soudu komorního
- 569: Zlomek register zápisů
- 605: Výpisy z českých listin
- 680: Rejstřík písemností
- 700: Rejstřík jmen
- 728: Rejstřík věcný
upravit
Strana I
ARCHIV ČESKÝ ČILI STARÉ PÍSEMNÉ PAMÁTKY ČESKÉ I MORAVSKÉ, SEBRANÉ Z ARCHIVŮ DOMÁCÍCH I CIZÍCH. NÁKLADEM DOMESTIKÁLNÍHO FONDU KRÁLOVSTVÍ ČESKÉHO VYDÁVÁ KOMMISSE K TOMU ZŘÍZENÁ PŘI KRÁLOVSKÉ ČESKÉ SPOLEČNOSTI NÁUK. REDAKTOR: JOSEF KALOUSEK. DÍL VII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála z let 1508—1520. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1470. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. Denník českého poselstva ku králi francouzskému r. 1464. Registra soudu kamorního 1472—1482. Registra zápisů markrabství Moravského z roku 1459. Výpisy z českých listin c. k. knihovny Pražské 1391—1477. V PRAZE 1887. Tiskem dra Ed. Grégra. — V kommissi knihkupectví: Bursík & Kohout.
ARCHIV ČESKÝ ČILI STARÉ PÍSEMNÉ PAMÁTKY ČESKÉ I MORAVSKÉ, SEBRANÉ Z ARCHIVŮ DOMÁCÍCH I CIZÍCH. NÁKLADEM DOMESTIKÁLNÍHO FONDU KRÁLOVSTVÍ ČESKÉHO VYDÁVÁ KOMMISSE K TOMU ZŘÍZENÁ PŘI KRÁLOVSKÉ ČESKÉ SPOLEČNOSTI NÁUK. REDAKTOR: JOSEF KALOUSEK. DÍL VII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála z let 1508—1520. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1470. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. Denník českého poselstva ku králi francouzskému r. 1464. Registra soudu kamorního 1472—1482. Registra zápisů markrabství Moravského z roku 1459. Výpisy z českých listin c. k. knihovny Pražské 1391—1477. V PRAZE 1887. Tiskem dra Ed. Grégra. — V kommissi knihkupectví: Bursík & Kohout.
Strana II
PŘEDMLUVA. Slavný historiograf František Palacký r. 1840 vyžádal si od tehdejšího stavovského výboru zemského svolení, aby nákladem stavův království Českého mohl vydávati listiny a listy, kteréž sepsány byly ve stoletích XIV., XV. a XVI. jazykem českým a jsou důležity ke zpytování dějin českých oněch dob. Ar- chivu Českého, jakž nazvána jest tato sbírka pramenů dějinných, vyšel díl I. roku 1840, díl II. 1842, díl III. 1844, díl IV. 1846; když pak po několika letech Palacký hodlal pokračovati ve vydávání Archivu Českého, výbor zemský r. 1853 odložil to na dobu neurčitou; po dlouhých přestávkách a vždy po novém pří- znivém rozhodnutí výboru zemského vydal Palacký ještě díl V. r. 1862 a díl VI. roku 1872*). Ve předmluvě k tomuto VI. dílu Archivu Českého poznamenal Palacký, že »umínil obmeziti práci svou předběžně jen na písemnosti pocháze- jící z doby nejstarší až do r. 1526, zůstavuje péči o další v té věci pokračo- vání svým potomkům.“ Avšak Františkovi Palackému, stojícímu tehdáž již na sklonku svého účinného života, nebylo dáno, aby tuto publikaci třeba jen v ob- mezení naposledy přijatém přivedl k zamýšlenému konci; díl VI. Archivu Če- ského byl poslední, jejž Palacký vydal, ačkoli on sám nejlépe věděl ještě o zna- menitých zásobách příhodných pramenů historických z doby před rokem 1526, a opisy některých zvěčnělý dějepisec sám si byl opatřil a jich k vylíčení věku Poděbradského i Jagellonského také použil. Spolek Historický v Praze, uznávaje potřebu a příhodnou chvíli, aby se pokračovalo ve vydávání Archivu Českého, podal dne 1. října 1884 žádost ke sněmu království Českého, aby na ten účel zase povoloval summu peněz z pro- středků zemských, jakáž před smrtí Františka Palackého (1876) stávala v roz- *) Viz Františka Palackého spis: Zur böhmischen Geschichtschreibung, vyšlý v Praze 1871, na str. 87, 131, 137; — též předmluvu k VI. dilu Archivu Českého.
PŘEDMLUVA. Slavný historiograf František Palacký r. 1840 vyžádal si od tehdejšího stavovského výboru zemského svolení, aby nákladem stavův království Českého mohl vydávati listiny a listy, kteréž sepsány byly ve stoletích XIV., XV. a XVI. jazykem českým a jsou důležity ke zpytování dějin českých oněch dob. Ar- chivu Českého, jakž nazvána jest tato sbírka pramenů dějinných, vyšel díl I. roku 1840, díl II. 1842, díl III. 1844, díl IV. 1846; když pak po několika letech Palacký hodlal pokračovati ve vydávání Archivu Českého, výbor zemský r. 1853 odložil to na dobu neurčitou; po dlouhých přestávkách a vždy po novém pří- znivém rozhodnutí výboru zemského vydal Palacký ještě díl V. r. 1862 a díl VI. roku 1872*). Ve předmluvě k tomuto VI. dílu Archivu Českého poznamenal Palacký, že »umínil obmeziti práci svou předběžně jen na písemnosti pocháze- jící z doby nejstarší až do r. 1526, zůstavuje péči o další v té věci pokračo- vání svým potomkům.“ Avšak Františkovi Palackému, stojícímu tehdáž již na sklonku svého účinného života, nebylo dáno, aby tuto publikaci třeba jen v ob- mezení naposledy přijatém přivedl k zamýšlenému konci; díl VI. Archivu Če- ského byl poslední, jejž Palacký vydal, ačkoli on sám nejlépe věděl ještě o zna- menitých zásobách příhodných pramenů historických z doby před rokem 1526, a opisy některých zvěčnělý dějepisec sám si byl opatřil a jich k vylíčení věku Poděbradského i Jagellonského také použil. Spolek Historický v Praze, uznávaje potřebu a příhodnou chvíli, aby se pokračovalo ve vydávání Archivu Českého, podal dne 1. října 1884 žádost ke sněmu království Českého, aby na ten účel zase povoloval summu peněz z pro- středků zemských, jakáž před smrtí Františka Palackého (1876) stávala v roz- *) Viz Františka Palackého spis: Zur böhmischen Geschichtschreibung, vyšlý v Praze 1871, na str. 87, 131, 137; — též předmluvu k VI. dilu Archivu Českého.
Strana III
počtě zemském. Po návrhu výboru zemského sněm český při vyřizování roz- počtu na rok 1886 učinil toto usnešení: »K dalšímu vydávání Archivu Českého povoluje se na rok 1886 částka 3000 zl. s tím doložením, že rozhodování o tom, jaké prameny by se vydávati měly, se svěřuje Král. České Společnosti Náuk, a že zemskému výboru se ukládá, aby další potřebné kroky se společností tou ujednal, a sice v tom smyslu, aby ekonomická stránka podniku zůstala jako druhdy věcí výboru zemského.“ Též v rozpočtě zemském na rok 1887 stojí táž summa, povolená na vydávání Archivu Českého, a bude tak bývati bohdá také v letech příštích. Král. Česká Společnost Náuk, dohodnuvši se s výborem zemským, zří- dila k vykonávání úkolu sněmém na ni vzneseného kommissi, ve kteréž na- cházejí se její členové: Vácslav Vladivoj Tomek jakožto předseda kommisse, Antonín Gindely, Josef Emler, Josef Kalousek, Jaromír Čelakovský, Jaroslav Goll, Antonín Rezek. K bezprostřednímu a jednotnému vedení podniku, při němž sic budou se nyní účastniti mnozí vydavatelé, kommisse uznala zapotřebí ustanoviti ze sebe redaktora, za kteréhož zřízen byl člen níže podepsaný. Archiv Český bude se vydávati dále v téže spůsobě a podobě, v jakéž dosavadních šest dílů péčí Františka Palackého na světlo vyšlo dle programu. jenž vytištěn jest při díle prvním roku 1840. Obsahovati tedy bude z pravidla písemnosti jazykem českým psané, a sice v pěti oddílech: A) Psaní poselací všelikého druhu. B) Zápisy zemské obecné a sněmovní, též listiny královské a úřední C) Listiny soukromé. D) Výpisky právní a dějinné. E) Výtahy a přehledy z listin čerpané. Listy a listiny budou se vydávati ne porůznu, ale vždy sbírka kusů k sobě nějak náležitých. Především bude se hleděti k tomu, aby ty druhy a sbírky pramenů, jež Palacký vydával, doplnily a dovedly se až do roku 1526, ač tento rok ani nyní nemá býti přehradou, kterou by se měla trhati sbírka písemností, ježto dohromady souvisí původem svým, nebo příjemcem anebo nějakou stránkou věcnou. Přítomný díl VII. vycházel, tak jako díly dřívější, po sešitech patnácti- archových. Příště však vydá se vždy celý díl najednou. V Praze v červenci 1887. J. Kalousek.
počtě zemském. Po návrhu výboru zemského sněm český při vyřizování roz- počtu na rok 1886 učinil toto usnešení: »K dalšímu vydávání Archivu Českého povoluje se na rok 1886 částka 3000 zl. s tím doložením, že rozhodování o tom, jaké prameny by se vydávati měly, se svěřuje Král. České Společnosti Náuk, a že zemskému výboru se ukládá, aby další potřebné kroky se společností tou ujednal, a sice v tom smyslu, aby ekonomická stránka podniku zůstala jako druhdy věcí výboru zemského.“ Též v rozpočtě zemském na rok 1887 stojí táž summa, povolená na vydávání Archivu Českého, a bude tak bývati bohdá také v letech příštích. Král. Česká Společnost Náuk, dohodnuvši se s výborem zemským, zří- dila k vykonávání úkolu sněmém na ni vzneseného kommissi, ve kteréž na- cházejí se její členové: Vácslav Vladivoj Tomek jakožto předseda kommisse, Antonín Gindely, Josef Emler, Josef Kalousek, Jaromír Čelakovský, Jaroslav Goll, Antonín Rezek. K bezprostřednímu a jednotnému vedení podniku, při němž sic budou se nyní účastniti mnozí vydavatelé, kommisse uznala zapotřebí ustanoviti ze sebe redaktora, za kteréhož zřízen byl člen níže podepsaný. Archiv Český bude se vydávati dále v téže spůsobě a podobě, v jakéž dosavadních šest dílů péčí Františka Palackého na světlo vyšlo dle programu. jenž vytištěn jest při díle prvním roku 1840. Obsahovati tedy bude z pravidla písemnosti jazykem českým psané, a sice v pěti oddílech: A) Psaní poselací všelikého druhu. B) Zápisy zemské obecné a sněmovní, též listiny královské a úřední C) Listiny soukromé. D) Výpisky právní a dějinné. E) Výtahy a přehledy z listin čerpané. Listy a listiny budou se vydávati ne porůznu, ale vždy sbírka kusů k sobě nějak náležitých. Především bude se hleděti k tomu, aby ty druhy a sbírky pramenů, jež Palacký vydával, doplnily a dovedly se až do roku 1526, ač tento rok ani nyní nemá býti přehradou, kterou by se měla trhati sbírka písemností, ježto dohromady souvisí původem svým, nebo příjemcem anebo nějakou stránkou věcnou. Přítomný díl VII. vycházel, tak jako díly dřívější, po sešitech patnácti- archových. Příště však vydá se vždy celý díl najednou. V Praze v červenci 1887. J. Kalousek.
Strana 1
A. XXVII. DOPISY PANA ZDEŇKA LVA Z ROŽMITÁLA z let 1508—1532. Vydává František Dvorský. Vrozervané době zápasu stavů českých jedněch proti druhým vystupuje v historii české postava Zdeňka Lva z Rožmitála. Zdeněk byl synem Lva z R. (jehož křestní jméno stalo se příjmením rodu), nejvyššího sudího, bratra Johanky, manželky slavného Poděbrada, krále českého; dědem byl jemu Jan, jenž l. 1415 přivěsil pečeť svou a podepsal se na ztížný list šlechty české, zaslaný sboru Kostnickému v příčině upálení Mistra Jana Husi. Zdeněk však sám byl až zelotickým katolíkem, a zase pravnukové jeho Zdeněk a Jan po bitvě Bělo- horské jako náčelníci zbouřených sedláků proti vrchnosti a katolíkům jati a odpraveni. Zdeněk Lev objevuje se v dějinách českých jako vysoký hodnostář zemský. Od roku 1498 do 1504 zastával důležitý úřad purkrabí Karlšteinského; 1. 1505 a 1506 byl nejvyšším sudím, a od r. 1507 nejvyšším purkrabím, v kteréž hodnosti (s malou přestávkou 1523—25) sloužil až do 1530 třem králům českým Vladislavovi, Ludvíku a Ferdinandovi I., o jehož zvolení za krále českého nejvíce se přičinil. Zemřel u vysokém stáří asi 75 let r. 1535 ze středy na čtvrtek po sv. Markytě, jakž náhrobní kámen jeho mramorový v kostele sv. Víta na hradě Pražském dosavade svědčí. „Pán Buoh rač se nad ním smilovati,“ tak se končí ná- hrobní nápis muže, jehož více než třidcetiletá veřejná činnost při tak vysokých úřadech zem- ských s velikou, někdy skoro neobmezenou mocí jako náměstka králova, byla by mu zjednala vděčnou pamět, kdyby věnována byla prospěchu, dobru vlasti. Palacký praví, že působení tohoto muže stalo se pro národ český osudným (Dějiny V. 2). Přílišné strannictví náboženské, brojení proti stavu městskému, osobní prospěch strhly jej do všedního víru událostí. Zdeněk Lev při vší vynikající schopnosti své duševní nedovedl se povznésti nad rozbouřené vášně svého času. Byl mužem své doby. Staří letopisové a jiné historické prameny, nově zvláště Palacký, věrně jej charakterisují. Zrcadlem však všeho po- čínání a smýšlení jeho jsou dopisy, kteréž vedle veliké politické důležitosti mají také nemalou cenu kulturní pro historii českou. Politický význam listů Lvových ocenil Palacký ve svých Dějinách Národa Českého; my ukážeme ještě krátce na jiné stránky, kteréž zvláště charakte- risují povahu Zdeňkovu a ostré vrhají světlo na národní i sociální poměry oné doby. Archiv Český VII.
A. XXVII. DOPISY PANA ZDEŇKA LVA Z ROŽMITÁLA z let 1508—1532. Vydává František Dvorský. Vrozervané době zápasu stavů českých jedněch proti druhým vystupuje v historii české postava Zdeňka Lva z Rožmitála. Zdeněk byl synem Lva z R. (jehož křestní jméno stalo se příjmením rodu), nejvyššího sudího, bratra Johanky, manželky slavného Poděbrada, krále českého; dědem byl jemu Jan, jenž l. 1415 přivěsil pečeť svou a podepsal se na ztížný list šlechty české, zaslaný sboru Kostnickému v příčině upálení Mistra Jana Husi. Zdeněk však sám byl až zelotickým katolíkem, a zase pravnukové jeho Zdeněk a Jan po bitvě Bělo- horské jako náčelníci zbouřených sedláků proti vrchnosti a katolíkům jati a odpraveni. Zdeněk Lev objevuje se v dějinách českých jako vysoký hodnostář zemský. Od roku 1498 do 1504 zastával důležitý úřad purkrabí Karlšteinského; 1. 1505 a 1506 byl nejvyšším sudím, a od r. 1507 nejvyšším purkrabím, v kteréž hodnosti (s malou přestávkou 1523—25) sloužil až do 1530 třem králům českým Vladislavovi, Ludvíku a Ferdinandovi I., o jehož zvolení za krále českého nejvíce se přičinil. Zemřel u vysokém stáří asi 75 let r. 1535 ze středy na čtvrtek po sv. Markytě, jakž náhrobní kámen jeho mramorový v kostele sv. Víta na hradě Pražském dosavade svědčí. „Pán Buoh rač se nad ním smilovati,“ tak se končí ná- hrobní nápis muže, jehož více než třidcetiletá veřejná činnost při tak vysokých úřadech zem- ských s velikou, někdy skoro neobmezenou mocí jako náměstka králova, byla by mu zjednala vděčnou pamět, kdyby věnována byla prospěchu, dobru vlasti. Palacký praví, že působení tohoto muže stalo se pro národ český osudným (Dějiny V. 2). Přílišné strannictví náboženské, brojení proti stavu městskému, osobní prospěch strhly jej do všedního víru událostí. Zdeněk Lev při vší vynikající schopnosti své duševní nedovedl se povznésti nad rozbouřené vášně svého času. Byl mužem své doby. Staří letopisové a jiné historické prameny, nově zvláště Palacký, věrně jej charakterisují. Zrcadlem však všeho po- čínání a smýšlení jeho jsou dopisy, kteréž vedle veliké politické důležitosti mají také nemalou cenu kulturní pro historii českou. Politický význam listů Lvových ocenil Palacký ve svých Dějinách Národa Českého; my ukážeme ještě krátce na jiné stránky, kteréž zvláště charakte- risují povahu Zdeňkovu a ostré vrhají světlo na národní i sociální poměry oné doby. Archiv Český VII.
Strana 2
2 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Purkrabí Karlšteinský, nejvyšší sudí a nejvyšší purkrabí království Českého neznal jazyka latinského, ačkoliv tehdy latina byla diplomatickou řečí evropskou; psával vždy česky i mimo hranice České koruny, jako na př. králi polskému, knížeti saskému; německy také neuměl. Všeobecně tenkráte živý cit vlastenecký, uvědomění národní jeví se i u Zdeňka Lva velmi intensivně; takž píše léta 1523 dne 3. srpna: „Aby cizí národové měli o našich svo- bodách, právích a řádech [králi] raditi, toho sem nikda neslyšel, aby to býti mělo, ani aby kdy bývalo k dobrému tohoto království, nebo by pak i chtěli užitečně raditi, není snadné najrozumnějšímu člověku k tomu dostatečnú radu dáti, čehož neví a svědom není,“ a t. r. dne 11. dubna oznamuje Petrovi z Rožmberka: „Slyšel jsem také, že v Moravě ještě nic zjednáno není, a že páni a stavové toho markrabství nechtí nic jednati, leč jim najprvé jejich svobody budou potvrzeny, a Němcuov a Vlachuov že také v své radě mievati nechtí. Pak daleko jich méně nežli nás, a když sebou nechtí dáti hnouti od svých svobod a spravedlností, mám za to, že při nich zuostaveni a zachováni budou. Pak jakés jest přísloví, že nesmělé srdce cti nedochází, a ktož při spravedlnosti upřémně stojí, že jsou jeho věci všecky požehnané.“ A opět témuž dne 12. dubna t. l.: „Mně se zdá, snášejme k ublížení našim svobodám, dokudž chcme, že tomu konce nebude, vždy z jednoho po druhém, dokudž se o to nezasadíme, abychme, což nám spravedlivě náleží, při našich svobodách zachováni byli.“ „Cožkoli sme, vždy něco jsme. Dajž pán Buoh, abychom ku pomoci jedni jako druzí cizích národuov nepotřebovali“ (1517, 5. července). Několikráte touží, žaluje, že národ český pro svou nesvornost u jiných jest zlehčen, znevážen. Velmi trefně zmiňuje se o poměru Čech k sesterské Moravě: „Slýchal jsem, že království České jest hlava, a markrabství Moravské oud: ale na tom mnoho není, bychme pak byli i vlastní bratří, kdy bychme spolu dobře býti nechtěli.“ Někdy však všechna krásná slova vlastenecká i záměry ustoupily u pana Zdeňka lid- skému egoismu. Jednou píše panu z Rožmberka: „Pro svú vlast a pro naše svobody netoliko statku, ale i hrdla sluší nasaditi“ (1520, 19. listopadu); a jindy zase témuž: „Co by mi to platno bylo, kdybych netoliko tomuto království, ale všemu světu užitečně sloužil, a sobě že bych zle učinil, málo by z toho moji potomci potěšení měli“ (1517, 28. srpna), ačkoliv něko- likráte s nemalým sebevědomím praví, že království Českému spravedlivě sloužil a mnoho pro dobré vlasti své obětoval a utratil. Jako každý za tehdejší doby šlechtic byl i Zdeněk Lev velice pečlivý o svou čest, poctivost, a nemálo mu záleželo na tom, aby před každým říci mohl, že byl vědom své po- vinnosti, moci úřední. „Mluvil sem to prvé mezi mnoho lidmi a na obecním sněmu tohoto královstvie, ktoby jináče o mně mluvil, že by takový o mně mluvil jako zrádce cti mé; i VMt a každého zvláště prosím, že jináče o mně držeti a věřiti neráčíte, než jakž o ctném pánu a na své poctivosti vždy zachovalém přisluší, . . neb z daru pána Boha všemohoucího tak sem JMKské, pánu svému a tomuto království sloužil, že sem nic nezavedl“ (1517, 13. srpna). A na jiném místě opět píše: „Kdyby se statku dotýkalo a byl spálen, měl bych naději, že bych někdy mohl to zase postaviti: ale aby mně měli na mé poctivosti utrhati, a ta věc se prodlila, a já tomu neodepřel, nevím potom, kterak by mi to snadně potom mohlo napraveno býti, aby se mohlo tudy mé poctivosti dosti státi. Jáť na to již myslím, abych ne řečí, ale bohdá skutkem to ukázal, aby bylo zřetedlně známo, že jest ještě v tomto královstvie purkrabě Pražský s tú mocí úřadu toho, jakž na to řádně přislušie“ (1514, 2. září). S citem jeho vlasteneckým, s pečlivostí o čest šlechtického rodu a úředního povolání závodil o přednost duch náboženský. „Kterak krále křesťanského měla by býti větší nebez-
2 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Purkrabí Karlšteinský, nejvyšší sudí a nejvyšší purkrabí království Českého neznal jazyka latinského, ačkoliv tehdy latina byla diplomatickou řečí evropskou; psával vždy česky i mimo hranice České koruny, jako na př. králi polskému, knížeti saskému; německy také neuměl. Všeobecně tenkráte živý cit vlastenecký, uvědomění národní jeví se i u Zdeňka Lva velmi intensivně; takž píše léta 1523 dne 3. srpna: „Aby cizí národové měli o našich svo- bodách, právích a řádech [králi] raditi, toho sem nikda neslyšel, aby to býti mělo, ani aby kdy bývalo k dobrému tohoto království, nebo by pak i chtěli užitečně raditi, není snadné najrozumnějšímu člověku k tomu dostatečnú radu dáti, čehož neví a svědom není,“ a t. r. dne 11. dubna oznamuje Petrovi z Rožmberka: „Slyšel jsem také, že v Moravě ještě nic zjednáno není, a že páni a stavové toho markrabství nechtí nic jednati, leč jim najprvé jejich svobody budou potvrzeny, a Němcuov a Vlachuov že také v své radě mievati nechtí. Pak daleko jich méně nežli nás, a když sebou nechtí dáti hnouti od svých svobod a spravedlností, mám za to, že při nich zuostaveni a zachováni budou. Pak jakés jest přísloví, že nesmělé srdce cti nedochází, a ktož při spravedlnosti upřémně stojí, že jsou jeho věci všecky požehnané.“ A opět témuž dne 12. dubna t. l.: „Mně se zdá, snášejme k ublížení našim svobodám, dokudž chcme, že tomu konce nebude, vždy z jednoho po druhém, dokudž se o to nezasadíme, abychme, což nám spravedlivě náleží, při našich svobodách zachováni byli.“ „Cožkoli sme, vždy něco jsme. Dajž pán Buoh, abychom ku pomoci jedni jako druzí cizích národuov nepotřebovali“ (1517, 5. července). Několikráte touží, žaluje, že národ český pro svou nesvornost u jiných jest zlehčen, znevážen. Velmi trefně zmiňuje se o poměru Čech k sesterské Moravě: „Slýchal jsem, že království České jest hlava, a markrabství Moravské oud: ale na tom mnoho není, bychme pak byli i vlastní bratří, kdy bychme spolu dobře býti nechtěli.“ Někdy však všechna krásná slova vlastenecká i záměry ustoupily u pana Zdeňka lid- skému egoismu. Jednou píše panu z Rožmberka: „Pro svú vlast a pro naše svobody netoliko statku, ale i hrdla sluší nasaditi“ (1520, 19. listopadu); a jindy zase témuž: „Co by mi to platno bylo, kdybych netoliko tomuto království, ale všemu světu užitečně sloužil, a sobě že bych zle učinil, málo by z toho moji potomci potěšení měli“ (1517, 28. srpna), ačkoliv něko- likráte s nemalým sebevědomím praví, že království Českému spravedlivě sloužil a mnoho pro dobré vlasti své obětoval a utratil. Jako každý za tehdejší doby šlechtic byl i Zdeněk Lev velice pečlivý o svou čest, poctivost, a nemálo mu záleželo na tom, aby před každým říci mohl, že byl vědom své po- vinnosti, moci úřední. „Mluvil sem to prvé mezi mnoho lidmi a na obecním sněmu tohoto královstvie, ktoby jináče o mně mluvil, že by takový o mně mluvil jako zrádce cti mé; i VMt a každého zvláště prosím, že jináče o mně držeti a věřiti neráčíte, než jakž o ctném pánu a na své poctivosti vždy zachovalém přisluší, . . neb z daru pána Boha všemohoucího tak sem JMKské, pánu svému a tomuto království sloužil, že sem nic nezavedl“ (1517, 13. srpna). A na jiném místě opět píše: „Kdyby se statku dotýkalo a byl spálen, měl bych naději, že bych někdy mohl to zase postaviti: ale aby mně měli na mé poctivosti utrhati, a ta věc se prodlila, a já tomu neodepřel, nevím potom, kterak by mi to snadně potom mohlo napraveno býti, aby se mohlo tudy mé poctivosti dosti státi. Jáť na to již myslím, abych ne řečí, ale bohdá skutkem to ukázal, aby bylo zřetedlně známo, že jest ještě v tomto královstvie purkrabě Pražský s tú mocí úřadu toho, jakž na to řádně přislušie“ (1514, 2. září). S citem jeho vlasteneckým, s pečlivostí o čest šlechtického rodu a úředního povolání závodil o přednost duch náboženský. „Kterak krále křesťanského měla by býti větší nebez-
Strana 3
Úvod vydavatelův. 3 pečnost, nežli ktožby o něm hlas púštěl, že chce bludné kacíře obhajovati a jich neopúštěti. Neb jiná jest věc osoby bludné, jakožto žida (na tom činiem příklad), neopúštěti v jeho spravedlivosti, a daleko jiná neopúštěti někoho v jeho bludu a kacířstvie“, píše 21. ledna 1526 Karlovi knížeti Minsterberskému; a jindy Oplovi z Fictum: „Pak ten, o kterémž jste mi psali, snad jest následovník Lutruov, ješto jakž o tom mnozí držieme, jakž to jméno jest po- dobné podle řeči naší české k lotru, že také k tomu se v něčem podobají i skutkové.“ Pa- lacký o tom podotýká: „Také byl pan Lev jeden z prvních Čechův, kteří jmeno německého reformatora vtipem laciným přeodívali v lotra.“ (Dějiny české V. 2. 447.) Mimo tyto stránky povahy Zdeňkovy z listů jeho poznáváme též, že byl spravedlivým k poddaným, i dobrým hospodářem. Jimi osvětluje se spor jeho s Rožmberky o statky jemu odkázané. Hojné nalezáme v nich zprávy o souvěkých důležitostech, jakož zejmena o sněmích, sjezdech krajských, o sjezdu ve Vídni 1515, o sporu stavů vyšších se stavem městským, o ro- dině královské, o sedlském povstání r. 1517, 1525 a 1526, o lékařství, hornictví, o pečeti zemské, o chování se Uhrův k Čechům, o odúmrtním obilí a j. v. Zajímavá bývají ve Zdeň- kových listech stará přísloví i zvláštnosti jazykové. A ještě slovo o způsobu psaní listův. Zdeněk Lev jako nejvyšší purkrabí zaměstnával ve své kanceláři několik písařů, kteříž vedle potřebných zápisů hospodářských vpisovali ve- škeré listy Lvovy (jichž někdy dvadcet i více za den bylo rozesláno) do nepaginovaných ter- nionů, na kterýchž poznamenán jest rok a den, kdy se začínaly, a číslo, kolik jich bylo každého měsíce opsáno. Tak na př. „L. 1516. Toto jsú registra léta téhož druhá, do kterýchž se vpisují přípisové listuov poselacích, kteréž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z R. a z Bl., najvyššího purkrabí Pražského, od čtvrtku před ochtabem božieho křtěnie“ (10. ledna). Z takových záznamů vidíme, kolik asi ternionů listův měsíčně bylo opsáno a jaké množství dopisů z kanceláře Lvovy bylo vydáno. Terniony počítají 40 až 60 listův, a ternionů bylo za měsíc šest, sedm opsáno. Ze zbytků zachovaných listův poznáváme, že ani snad padesátý díl jich se nezachoval. Listy zde uveřejněné vzaty jsou, až na nepatrný počet, z bohatého archivu Třeboň- ského, některé z originálů, některé ze současných opisů, což při každém tištěném kuse jest poznamenáno. 1*
Úvod vydavatelův. 3 pečnost, nežli ktožby o něm hlas púštěl, že chce bludné kacíře obhajovati a jich neopúštěti. Neb jiná jest věc osoby bludné, jakožto žida (na tom činiem příklad), neopúštěti v jeho spravedlivosti, a daleko jiná neopúštěti někoho v jeho bludu a kacířstvie“, píše 21. ledna 1526 Karlovi knížeti Minsterberskému; a jindy Oplovi z Fictum: „Pak ten, o kterémž jste mi psali, snad jest následovník Lutruov, ješto jakž o tom mnozí držieme, jakž to jméno jest po- dobné podle řeči naší české k lotru, že také k tomu se v něčem podobají i skutkové.“ Pa- lacký o tom podotýká: „Také byl pan Lev jeden z prvních Čechův, kteří jmeno německého reformatora vtipem laciným přeodívali v lotra.“ (Dějiny české V. 2. 447.) Mimo tyto stránky povahy Zdeňkovy z listů jeho poznáváme též, že byl spravedlivým k poddaným, i dobrým hospodářem. Jimi osvětluje se spor jeho s Rožmberky o statky jemu odkázané. Hojné nalezáme v nich zprávy o souvěkých důležitostech, jakož zejmena o sněmích, sjezdech krajských, o sjezdu ve Vídni 1515, o sporu stavů vyšších se stavem městským, o ro- dině královské, o sedlském povstání r. 1517, 1525 a 1526, o lékařství, hornictví, o pečeti zemské, o chování se Uhrův k Čechům, o odúmrtním obilí a j. v. Zajímavá bývají ve Zdeň- kových listech stará přísloví i zvláštnosti jazykové. A ještě slovo o způsobu psaní listův. Zdeněk Lev jako nejvyšší purkrabí zaměstnával ve své kanceláři několik písařů, kteříž vedle potřebných zápisů hospodářských vpisovali ve- škeré listy Lvovy (jichž někdy dvadcet i více za den bylo rozesláno) do nepaginovaných ter- nionů, na kterýchž poznamenán jest rok a den, kdy se začínaly, a číslo, kolik jich bylo každého měsíce opsáno. Tak na př. „L. 1516. Toto jsú registra léta téhož druhá, do kterýchž se vpisují přípisové listuov poselacích, kteréž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z R. a z Bl., najvyššího purkrabí Pražského, od čtvrtku před ochtabem božieho křtěnie“ (10. ledna). Z takových záznamů vidíme, kolik asi ternionů listův měsíčně bylo opsáno a jaké množství dopisů z kanceláře Lvovy bylo vydáno. Terniony počítají 40 až 60 listův, a ternionů bylo za měsíc šest, sedm opsáno. Ze zbytků zachovaných listův poznáváme, že ani snad padesátý díl jich se nezachoval. Listy zde uveřejněné vzaty jsou, až na nepatrný počet, z bohatého archivu Třeboň- ského, některé z originálů, některé ze současných opisů, což při každém tištěném kuse jest poznamenáno. 1*
Strana 4
1. Hendrychovi z Gutšteina v příčině sporu s Jaroslavem z Šelnberka. Na hradě Pražském. 1508, 29. března. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3499 f. 7 p. v. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Psanie, kteréž jste ke mně učinili, co se pana Jaroslava z Šelnberka dotýče, tomu jsem porozuměl oc. I vězte, že těm ruoznicem, kteréž jsú mezi vámi psaním i řečmi vznikly, byl bych radše od prvupočátku toho záštie i nynie, aby bylo toho nebylo; kterak pak v tom ve všem proti sobě na odpor jste a kto jest co z vás psal aneb mluvil a k jakému by konci vésti chtěl, poněvadž věc zjevná jest, to jsú mnozí viděli a slyšeli a protož toho mně opakovati, neznám by bylo potřebie. Však co se dotýče panstvic páně Jaro- slavova z Šelnberka, poněvadž já po předciech svých, ješto se to mohlo by pokázati dostatečně, kdyby bylo toho potřebie, od drahně set let kronikami, majestáty, dskami a rozličnými listy a pamětmi, kdež ta věc zřetedlně z mnoha stran v mnohých krá- lovstvích a zemích známa a vědoma jest, že od starodávna jsem pán a k jmenovanému panu Jaroslavovi znal jsem se a znám, že jest strejc mój: i tu znáti muožete, takovú věc již vědúce, kterak by to býti mohlo, aby on neměl pánem starodávním býti. A kdež jste mi také psali, že za glejtem krále JMti dotýkáni jste na své cti před soudem zemským: i pane a přieteli milý, jistěť já na pániech JMtech a vladykách soudciech zemských to znám i také ten sám jsem, abych v takové i v jiné věci krále JMti, pána mého milostivého, ve všie poctivosti zachoval; ale poněvadž majíce vy glejt JMKské, psanie jste odsud z Prahy ku panu Jaroslavovi učinili, tu z takové příčiny páni JJMti zase proti tomu psáti a mluviti jsú nebránili, jakož za to mám, že i od JJMtí, proč se toho nebránilo, slyšeli jste. A jakož jste mi poslali přiepis toho psanie, kteréž jste nynie ku panu Jaroslavovi učinili, i poněvadž ta psanie, kteráž jsú mezi vámi předešla, nejsú skrze mne rozdávána vám s obú stran, i bych měl takovým zpuosobem k sobě to psanie již přijímati, znáti muožete, že mi to ne- příslušie a aniž toho učiniti míniem. Dán na hradě Pražském v středu po hodu blahoslavené panny Marie zvěstovánie léta oc. VIII. Zdeněk Lev oc. Odepsánie na psanie páně Hendrychovo oc. napřed psané.
1. Hendrychovi z Gutšteina v příčině sporu s Jaroslavem z Šelnberka. Na hradě Pražském. 1508, 29. března. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3499 f. 7 p. v. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Psanie, kteréž jste ke mně učinili, co se pana Jaroslava z Šelnberka dotýče, tomu jsem porozuměl oc. I vězte, že těm ruoznicem, kteréž jsú mezi vámi psaním i řečmi vznikly, byl bych radše od prvupočátku toho záštie i nynie, aby bylo toho nebylo; kterak pak v tom ve všem proti sobě na odpor jste a kto jest co z vás psal aneb mluvil a k jakému by konci vésti chtěl, poněvadž věc zjevná jest, to jsú mnozí viděli a slyšeli a protož toho mně opakovati, neznám by bylo potřebie. Však co se dotýče panstvic páně Jaro- slavova z Šelnberka, poněvadž já po předciech svých, ješto se to mohlo by pokázati dostatečně, kdyby bylo toho potřebie, od drahně set let kronikami, majestáty, dskami a rozličnými listy a pamětmi, kdež ta věc zřetedlně z mnoha stran v mnohých krá- lovstvích a zemích známa a vědoma jest, že od starodávna jsem pán a k jmenovanému panu Jaroslavovi znal jsem se a znám, že jest strejc mój: i tu znáti muožete, takovú věc již vědúce, kterak by to býti mohlo, aby on neměl pánem starodávním býti. A kdež jste mi také psali, že za glejtem krále JMti dotýkáni jste na své cti před soudem zemským: i pane a přieteli milý, jistěť já na pániech JMtech a vladykách soudciech zemských to znám i také ten sám jsem, abych v takové i v jiné věci krále JMti, pána mého milostivého, ve všie poctivosti zachoval; ale poněvadž majíce vy glejt JMKské, psanie jste odsud z Prahy ku panu Jaroslavovi učinili, tu z takové příčiny páni JJMti zase proti tomu psáti a mluviti jsú nebránili, jakož za to mám, že i od JJMtí, proč se toho nebránilo, slyšeli jste. A jakož jste mi poslali přiepis toho psanie, kteréž jste nynie ku panu Jaroslavovi učinili, i poněvadž ta psanie, kteráž jsú mezi vámi předešla, nejsú skrze mne rozdávána vám s obú stran, i bych měl takovým zpuosobem k sobě to psanie již přijímati, znáti muožete, že mi to ne- příslušie a aniž toho učiniti míniem. Dán na hradě Pražském v středu po hodu blahoslavené panny Marie zvěstovánie léta oc. VIII. Zdeněk Lev oc. Odepsánie na psanie páně Hendrychovo oc. napřed psané.
Strana 5
Dopisy z roku 1508. 5 2. Slibuje nově jmenovaných hejtmanův v kraji Prachenském býti poslušen. 1508, 13. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3509. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vladyko, přátelé moji milí! Jakož najjasnější kníže a pán, pan Vladislav, uherský, český oc. král, pán náš milostivý, hajtmany po krajiech v této České zemi zřéditi jest ráčil a vás v tomto našem kraji Prachenském hajtmany ustanoviti, práva obhajovati a řádu, tak jakož zřiezenie a svolenie zemské od JMti vydané a potvrzené to v sobě zavierá a uka- zuje: protož já Zdeněk Lev z Rožmitála oc. podle téhož poručenie a zřiezenie zemského vám od JMti vydaného a stvrzeného slibuji a chci vás v tom poslušen býti a tak se zachovati, jakož též zřiezenie v sobě držie a ukazuje. Toho na svědomí pečeť svú dal sem k tomuto listu přitisknúti. Jenž jest dán v středu před povýšeniem svatého křieže léta MVVIII. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka a urozenému vladyce panu Zdenkovi Malovci z Chajnova na Witmberce. 3. Petrovi z Rožmberka o nepřátelském smýšlení a ouskočném jednání nejvyššího kancléře. Na hradě Pražském. 1508, 28. listopadu. Orig. v archivu Třeboňském č. 3516. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi jsúc dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest král JMt ráčil psáti nám několika, abychom od úředníkuov z zámkuov JMti počty přijali, jakož vám teď toho přiepis posélám: i na tu sem věc myslil, co s tím máme činiti, i mně se zdá, máme-li my jedni a druzí nic, kterýmž jest tak mnoho poručeno jako nám, počty přijímati, že se to nemuože dobře trefiti a zvláště z té příčíny, poněvadž pan kancléř*) ještě jest králi JMti těch zámkuov nezdal a v to nás podle zřiezenie na obecniem sněmu učiněného nevpustil. Co se vám v tom zdá, prosím račte mi ozná- miti, neb za to mám, že pan kancléř bude o tu věc připomínati; než mně by se zdálo, aby jemu odpověď dána byla, že z hodných příčin zdá se nám toho odložiti, až se od JMKské vrátíme. Neb račte toho povážiti, kdybychom počty přijímali prvé než on pan kancléř ty zámky zdá [sic], jakž zřiezenie zemské jest, tehdy bychom jeho věc tvrdili, a oč sme se zasadili pro dobré krále JMti a JMti dědicóv i tohoto krá- lovství, to lehčili; a protož mně se zdá, že jest ta věc z něho přišla, že by nás rád v něco *) Albrecht Libšteinský z Kolovrat.
Dopisy z roku 1508. 5 2. Slibuje nově jmenovaných hejtmanův v kraji Prachenském býti poslušen. 1508, 13. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3509. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vladyko, přátelé moji milí! Jakož najjasnější kníže a pán, pan Vladislav, uherský, český oc. král, pán náš milostivý, hajtmany po krajiech v této České zemi zřéditi jest ráčil a vás v tomto našem kraji Prachenském hajtmany ustanoviti, práva obhajovati a řádu, tak jakož zřiezenie a svolenie zemské od JMti vydané a potvrzené to v sobě zavierá a uka- zuje: protož já Zdeněk Lev z Rožmitála oc. podle téhož poručenie a zřiezenie zemského vám od JMti vydaného a stvrzeného slibuji a chci vás v tom poslušen býti a tak se zachovati, jakož též zřiezenie v sobě držie a ukazuje. Toho na svědomí pečeť svú dal sem k tomuto listu přitisknúti. Jenž jest dán v středu před povýšeniem svatého křieže léta MVVIII. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka a urozenému vladyce panu Zdenkovi Malovci z Chajnova na Witmberce. 3. Petrovi z Rožmberka o nepřátelském smýšlení a ouskočném jednání nejvyššího kancléře. Na hradě Pražském. 1508, 28. listopadu. Orig. v archivu Třeboňském č. 3516. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi jsúc dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest král JMt ráčil psáti nám několika, abychom od úředníkuov z zámkuov JMti počty přijali, jakož vám teď toho přiepis posélám: i na tu sem věc myslil, co s tím máme činiti, i mně se zdá, máme-li my jedni a druzí nic, kterýmž jest tak mnoho poručeno jako nám, počty přijímati, že se to nemuože dobře trefiti a zvláště z té příčíny, poněvadž pan kancléř*) ještě jest králi JMti těch zámkuov nezdal a v to nás podle zřiezenie na obecniem sněmu učiněného nevpustil. Co se vám v tom zdá, prosím račte mi ozná- miti, neb za to mám, že pan kancléř bude o tu věc připomínati; než mně by se zdálo, aby jemu odpověď dána byla, že z hodných příčin zdá se nám toho odložiti, až se od JMKské vrátíme. Neb račte toho povážiti, kdybychom počty přijímali prvé než on pan kancléř ty zámky zdá [sic], jakž zřiezenie zemské jest, tehdy bychom jeho věc tvrdili, a oč sme se zasadili pro dobré krále JMti a JMti dědicóv i tohoto krá- lovství, to lehčili; a protož mně se zdá, že jest ta věc z něho přišla, že by nás rád v něco *) Albrecht Libšteinský z Kolovrat.
Strana 6
6 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. uvedl, cožby v tém [sic] svého zisku znal, ale my bychom byli nerozómni, kdybychom se toho dopustili. Také račte věděti, že jest král JMt psáti ráčil, aby pan kancléř s panem Radslavem*) k Hoře dohledli a od pana minemejstra**) počet přijali: ježto mně se také zdá, že to z pana kancléře jde, že by chtěl zřiezenie zemské na jiných tvrditi, ale sám se toho, v čemž se jeho dotýče, pokudž muože, zdalovati; i takové věci bych já nehyzdil, anébrž dobré jest, abychom počty přijímali, kdyby ta věc, což se pana kancléře dotýče, byla na konci postavena, ale sic jináče bojím se, že bychom patami napřed chodili oc. Což se pak toho počtu s panem mincmejstrem dotýče, Radslav na tom nenie, by se v to dáti chtěl, dokudž nebude v to uveden, aby podle zřízení zemského zámky královské spravoval, též jako pan kancléř, a tak potomně podle toho zřízení aby trvalo, aby dva jednostajně k takovým věcem dohlédali a opa- trovali, jakž svoleno a zřiezeno jest, ne aby někto vytrhna se chtěl mimo jiného napřed vlásti [sic] a k své ruce zámky královské aneb úředníky na nich zavázané jmieti. Teď vám také posielám přiepis, co jest psal pan kancléř jednomu pánu a snad i víc někomu, že bychom něco vejše na se táhli neb brali, než nám přísluší, a zvláště ti páni, kteříž jsme nyní o svatým Martině spolu byli; a o mně zejména zmínku činí, jakož tomu ráčíte z toho přípisu porozóměti, ježto buohda nic jsme nejednali ti páni i já, což bychom jednati neměli, a zvláště o tom mnoho mluví, což se psaní pod zemskú pečetí dotýče, ježto zřetedlně zřiezenie a obecnie svolenie jest, že máme pod zemskú pečetí psáti; ale jinému nemohu rozóměti, než že sobě proto najviec to ob- těžuje, že jménem královským, tak jakž jest se byl v to dal, tak nám mnoho nepíše jako prvé, aby nám rozkazoval, a poněvadž JMKská v uobecniem zřiezenie to jest ráčil ustanoviti, kterak taková věc zachována býti má, ne tak vše, kterak by se jeho samému rozómu zdálo, a protož rozličně bouří a snad by nedbal, pleť se jakž plet v tomto království, kdyby jedné tak, jakž on chce, bylo po jeho vuoli; ježto známe, co jest nám dobrého zednal [sic] neb nic; i jest slušné více takových spletkuov, pokudž muožem, v tomto královstvie nedopouštěti, zvláště tomu se nesluší dáti vésti, ktožby chtěl svú věc napřed před obecniem dobrem předkládati, jakož pak zřetedlně to již známe, co jest skrze jeho předsebrání v tomto královstvie přišlo; a protož není potřebě [sic] o tom mnoho vypisovati. Také, pane a přieteli muoj milý, vězte, že jest mi poslán list, kterýž jest psal pan Ladslav Třebovský panu hofmistrovi,***) že kněz biskup Bosák †) i také kněz biskup Olomúcký a on pan Ladslav a pan Hanuš Hugvic tento týden k králi JMti pojedú o to, což se té věci, kterúž s panem kancléřem činiti máme, dotýče; i velmi se to *) Radslav Beřkovský z Šebířova. ***) Vilím z Pernštejna. **) Bernard z Waldšteina. †) Jan Filipec, biskup Varadinský.
6 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. uvedl, cožby v tém [sic] svého zisku znal, ale my bychom byli nerozómni, kdybychom se toho dopustili. Také račte věděti, že jest král JMt psáti ráčil, aby pan kancléř s panem Radslavem*) k Hoře dohledli a od pana minemejstra**) počet přijali: ježto mně se také zdá, že to z pana kancléře jde, že by chtěl zřiezenie zemské na jiných tvrditi, ale sám se toho, v čemž se jeho dotýče, pokudž muože, zdalovati; i takové věci bych já nehyzdil, anébrž dobré jest, abychom počty přijímali, kdyby ta věc, což se pana kancléře dotýče, byla na konci postavena, ale sic jináče bojím se, že bychom patami napřed chodili oc. Což se pak toho počtu s panem mincmejstrem dotýče, Radslav na tom nenie, by se v to dáti chtěl, dokudž nebude v to uveden, aby podle zřízení zemského zámky královské spravoval, též jako pan kancléř, a tak potomně podle toho zřízení aby trvalo, aby dva jednostajně k takovým věcem dohlédali a opa- trovali, jakž svoleno a zřiezeno jest, ne aby někto vytrhna se chtěl mimo jiného napřed vlásti [sic] a k své ruce zámky královské aneb úředníky na nich zavázané jmieti. Teď vám také posielám přiepis, co jest psal pan kancléř jednomu pánu a snad i víc někomu, že bychom něco vejše na se táhli neb brali, než nám přísluší, a zvláště ti páni, kteříž jsme nyní o svatým Martině spolu byli; a o mně zejména zmínku činí, jakož tomu ráčíte z toho přípisu porozóměti, ježto buohda nic jsme nejednali ti páni i já, což bychom jednati neměli, a zvláště o tom mnoho mluví, což se psaní pod zemskú pečetí dotýče, ježto zřetedlně zřiezenie a obecnie svolenie jest, že máme pod zemskú pečetí psáti; ale jinému nemohu rozóměti, než že sobě proto najviec to ob- těžuje, že jménem královským, tak jakž jest se byl v to dal, tak nám mnoho nepíše jako prvé, aby nám rozkazoval, a poněvadž JMKská v uobecniem zřiezenie to jest ráčil ustanoviti, kterak taková věc zachována býti má, ne tak vše, kterak by se jeho samému rozómu zdálo, a protož rozličně bouří a snad by nedbal, pleť se jakž plet v tomto království, kdyby jedné tak, jakž on chce, bylo po jeho vuoli; ježto známe, co jest nám dobrého zednal [sic] neb nic; i jest slušné více takových spletkuov, pokudž muožem, v tomto královstvie nedopouštěti, zvláště tomu se nesluší dáti vésti, ktožby chtěl svú věc napřed před obecniem dobrem předkládati, jakož pak zřetedlně to již známe, co jest skrze jeho předsebrání v tomto královstvie přišlo; a protož není potřebě [sic] o tom mnoho vypisovati. Také, pane a přieteli muoj milý, vězte, že jest mi poslán list, kterýž jest psal pan Ladslav Třebovský panu hofmistrovi,***) že kněz biskup Bosák †) i také kněz biskup Olomúcký a on pan Ladslav a pan Hanuš Hugvic tento týden k králi JMti pojedú o to, což se té věci, kterúž s panem kancléřem činiti máme, dotýče; i velmi se to *) Radslav Beřkovský z Šebířova. ***) Vilím z Pernštejna. **) Bernard z Waldšteina. †) Jan Filipec, biskup Varadinský.
Strana 7
Petrovi z Rožmberka 1508. dobře trefí, že také od nás k JMKské pan minemejstr a pan Tunkl jedou, neb jistě toho našeho předsevzetí nikterak nesluší opouštěti pro dobré pána našeho i JMti dědicóv i pro naši budúcí nebezpečnost; neb ačkolivěk o těch o všech věcech věděl bych vám mnoho co oznámiti, ale nehodí se všeho psáti a také sem tuto již mnoho psal. Však toto také račte věděti, že pan kancléř, tak sem zpraven, o to jest mluvil, že jest pečeť zemská nová udělána, ježto o tom, za to mám, tak dobře věděl, jako kto z nás; a kdyby pak i nové nebylo, však stará není zrušena, muožem tak dobře starou pečetiti jako novou, ježto mně se zdá, že v tom nemá oč mluviti, než leda bouřil, ježto jest víc k smiechu než k čemu jinému podobno; však tu muožem znáti, poněvadž se toho chytá, ježto nic není, že kdyby bylo zač ujieti, tepruov by se toho držel, kdyby nám mohl v čem jakej posměch učiniti; ale poněvadž o věc spra- vedlivú jsme se zasadili, tu naději ku pánu Buohu mám, že nám ráčie v tom prospěch dáti. Však toho jest potřebie, abychom v tom pilnosť společnú jměli a o to o všecko spolu s ním před králem JMtí konec sobě, což najspíš budem moci, učinili; jakož tu já naději do našich všech přátel mám, že v takové věci budú nám přístojni. Dajž pán Buoh pane a příteli muoj milý nám se spolu šťastně ve zdraví shledati. Dán na hradě Pražském v úterý před svatým Ondřejem léta oc. VIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkhrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 4. Petrovi z Rožmberka, aby jako správce království Českého k uvažování zemských potřeb dne 30. prosince na hrad Pražský se dostavil. Na hradě Pražském. 1508, 18. prosince. Orig. v archivu Třeboňském č. 3518. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane [a přieteli]*) muoj milý! Vězte [že ráčil] psáti král JMt, kteréžto psaní dnes jest [mi dodáno, že jsú toho potřeby JMKské a] dědicuov i tohoto všeho království pilné [a] zna[me]nité, abych pány a [vladyky, kteříž v soudu zemském sedají, správce království tohoto, bez prodlé- vání, aby se [sjeli, svolal,] že JMt ráčie nám všem takové potřeby oznámiti oc. I poněvadž [taková vuo]le a rozkázanie JMKské a pilné a znamenité potřeby, za to vás, pane a přieteli milý, prosím, že v pátek po hodu božieho narozenie do Prahy přijedete a nazajtří v sobotu ráno [30. prosince], že se na hrad Pražský sjíti ráčiete a ty potřeby, kteréž nám JMKská skrze své poselstvie ráčie oznámiti, slyšeti; kdežto vám věřím a s pilností žádám, znajíce takovú vuoli a rozkázánie a pilné a zname- nité potřeby JMKské, že tak učiníte a na hradě Pražském na čas jmenovaný najíti *) V hranaté závorce položená slova jsou v původní listině uhnilá.
Petrovi z Rožmberka 1508. dobře trefí, že také od nás k JMKské pan minemejstr a pan Tunkl jedou, neb jistě toho našeho předsevzetí nikterak nesluší opouštěti pro dobré pána našeho i JMti dědicóv i pro naši budúcí nebezpečnost; neb ačkolivěk o těch o všech věcech věděl bych vám mnoho co oznámiti, ale nehodí se všeho psáti a také sem tuto již mnoho psal. Však toto také račte věděti, že pan kancléř, tak sem zpraven, o to jest mluvil, že jest pečeť zemská nová udělána, ježto o tom, za to mám, tak dobře věděl, jako kto z nás; a kdyby pak i nové nebylo, však stará není zrušena, muožem tak dobře starou pečetiti jako novou, ježto mně se zdá, že v tom nemá oč mluviti, než leda bouřil, ježto jest víc k smiechu než k čemu jinému podobno; však tu muožem znáti, poněvadž se toho chytá, ježto nic není, že kdyby bylo zač ujieti, tepruov by se toho držel, kdyby nám mohl v čem jakej posměch učiniti; ale poněvadž o věc spra- vedlivú jsme se zasadili, tu naději ku pánu Buohu mám, že nám ráčie v tom prospěch dáti. Však toho jest potřebie, abychom v tom pilnosť společnú jměli a o to o všecko spolu s ním před králem JMtí konec sobě, což najspíš budem moci, učinili; jakož tu já naději do našich všech přátel mám, že v takové věci budú nám přístojni. Dajž pán Buoh pane a příteli muoj milý nám se spolu šťastně ve zdraví shledati. Dán na hradě Pražském v úterý před svatým Ondřejem léta oc. VIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkhrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 4. Petrovi z Rožmberka, aby jako správce království Českého k uvažování zemských potřeb dne 30. prosince na hrad Pražský se dostavil. Na hradě Pražském. 1508, 18. prosince. Orig. v archivu Třeboňském č. 3518. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane [a přieteli]*) muoj milý! Vězte [že ráčil] psáti král JMt, kteréžto psaní dnes jest [mi dodáno, že jsú toho potřeby JMKské a] dědicuov i tohoto všeho království pilné [a] zna[me]nité, abych pány a [vladyky, kteříž v soudu zemském sedají, správce království tohoto, bez prodlé- vání, aby se [sjeli, svolal,] že JMt ráčie nám všem takové potřeby oznámiti oc. I poněvadž [taková vuo]le a rozkázanie JMKské a pilné a znamenité potřeby, za to vás, pane a přieteli milý, prosím, že v pátek po hodu božieho narozenie do Prahy přijedete a nazajtří v sobotu ráno [30. prosince], že se na hrad Pražský sjíti ráčiete a ty potřeby, kteréž nám JMKská skrze své poselstvie ráčie oznámiti, slyšeti; kdežto vám věřím a s pilností žádám, znajíce takovú vuoli a rozkázánie a pilné a zname- nité potřeby JMKské, že tak učiníte a na hradě Pražském na čas jmenovaný najíti *) V hranaté závorce položená slova jsou v původní listině uhnilá.
Strana 8
8 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. se dáte. Dán na hradě Pražském v pondělí před svatým Tomášem apoštolem božím léta oc VIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkhrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 5. Petrovi z Rožmberka o královském do Čech příjezdu, o chystaném vítání kněžny, dcery krá- lovské, paními českými a o zrádcích, kteříž by chtěli hrad Pražský zlézti. Na hradě Pražském. 1509, 28. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3522. Službu svú vzkazuji, urozený pane, přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest mi poslal pan hof- mistr přiepis listu, co jest král JMt ráčil panu Ladslavovi Třebovskému psáti; kte- réhožto listu také vám teď přiepis posielám, kdežto z něho porozomiete, že jest král JMt již tento pátek minulý z Trnavy vyjeti a do Moravy se obrátiti ráčil. Jakož již jest veliký čas, aby JMt do tohoto královstvie ráčil brzo přijeti, neb čím dále vždy jsú toho větší potřeby. Neb račte věděti, že jest mne došlo, kterakby někteří velikú zradu před sebú měli, chtějíce se o hrad Pražský pokusiti, rozličné věci sobě k tomu strojiec i jakýs most koženej [sic]; ježto kdyby král JMt měl svým přiejezdem prodlíti, vo dvorné věci někteří chtěli by se pokusiti, a všecko to jde z té roty šibalské; kdež já jiné naděje v tom jmieti neviem, však mám v pánu Buohu doufánie, že nás ráčí od ta- kových nešlechetníkuov vysvoboditi; než jest potřebie v tom ve všem se opatrně jmieti a k tomu skutečně se přičiniti, abychom před takovým šibalstvem mohli sobě pokoj učiniti; však ptám se na to se vší pilností i s Pražany, kteříž starší jsú, abych se mohl v této věci gruntu doptati; a jestliže v tom co viece vyzviem, ježto by bylo potřebie vám věděti, chci vám to bez meškánie oznámiti. I račtež toho povážiti, před tou rotou kterak jsme bezpečni s svými hrdly a statky i také prvotně pán náš, jakož JMKské tu všecku věc oznámil sem; však prosím, že nynie ráčiete to při sobě zachovati. Což se pak dotýče naší jízdy proti králi JMti, srozoměl sem z psaní páně hofmistrova i také z páně Ladslavova Třebovského, že jest toho potřebie, aby někteří z nás k králi JMti do Brna se vypravili a potom opět jiní JMt vítat, tak jakž po- rozomieme, kterak se králi JMti v tom bude zdáti; než což se do Brna jiezdy do- týče, abychom v tom JMKské obeslánie nečekajíc, jeli, aby opět ten člověk nám něco nesplet; neb jest v pánu Bohu ta naděje, že všecky věci k dobrému konci budú se moci přivésti, když jedné naší pilností nebude scházeti, pak tak to by mně
8 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. se dáte. Dán na hradě Pražském v pondělí před svatým Tomášem apoštolem božím léta oc VIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkhrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 5. Petrovi z Rožmberka o královském do Čech příjezdu, o chystaném vítání kněžny, dcery krá- lovské, paními českými a o zrádcích, kteříž by chtěli hrad Pražský zlézti. Na hradě Pražském. 1509, 28. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3522. Službu svú vzkazuji, urozený pane, přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest mi poslal pan hof- mistr přiepis listu, co jest král JMt ráčil panu Ladslavovi Třebovskému psáti; kte- réhožto listu také vám teď přiepis posielám, kdežto z něho porozomiete, že jest král JMt již tento pátek minulý z Trnavy vyjeti a do Moravy se obrátiti ráčil. Jakož již jest veliký čas, aby JMt do tohoto královstvie ráčil brzo přijeti, neb čím dále vždy jsú toho větší potřeby. Neb račte věděti, že jest mne došlo, kterakby někteří velikú zradu před sebú měli, chtějíce se o hrad Pražský pokusiti, rozličné věci sobě k tomu strojiec i jakýs most koženej [sic]; ježto kdyby král JMt měl svým přiejezdem prodlíti, vo dvorné věci někteří chtěli by se pokusiti, a všecko to jde z té roty šibalské; kdež já jiné naděje v tom jmieti neviem, však mám v pánu Buohu doufánie, že nás ráčí od ta- kových nešlechetníkuov vysvoboditi; než jest potřebie v tom ve všem se opatrně jmieti a k tomu skutečně se přičiniti, abychom před takovým šibalstvem mohli sobě pokoj učiniti; však ptám se na to se vší pilností i s Pražany, kteříž starší jsú, abych se mohl v této věci gruntu doptati; a jestliže v tom co viece vyzviem, ježto by bylo potřebie vám věděti, chci vám to bez meškánie oznámiti. I račtež toho povážiti, před tou rotou kterak jsme bezpečni s svými hrdly a statky i také prvotně pán náš, jakož JMKské tu všecku věc oznámil sem; však prosím, že nynie ráčiete to při sobě zachovati. Což se pak dotýče naší jízdy proti králi JMti, srozoměl sem z psaní páně hofmistrova i také z páně Ladslavova Třebovského, že jest toho potřebie, aby někteří z nás k králi JMti do Brna se vypravili a potom opět jiní JMt vítat, tak jakž po- rozomieme, kterak se králi JMti v tom bude zdáti; než což se do Brna jiezdy do- týče, abychom v tom JMKské obeslánie nečekajíc, jeli, aby opět ten člověk nám něco nesplet; neb jest v pánu Bohu ta naděje, že všecky věci k dobrému konci budú se moci přivésti, když jedné naší pilností nebude scházeti, pak tak to by mně
Strana 9
Petrovi z Rožmberka r. 1509. 9 se zdálo, abyšte vy, pan hofmistr a pan komorník*) do Brna k JMKské jeli bez pro- dlévánie, kdežto já za to zvláštně prosím, že tak ráčíte učiniti, neb pan hofmistr na tom jest, žeby jeti chtěl a panu komorníku o též píši; a takto tu věc před sebú mám, že sem poslal ku panu hofmistrovi, abych od něho zvěděti mohl, který den jmenovitě mohl by se ten přiejezd váš do Brna trefiti, a také za to mám, že od pana minemejstra na každý den poselstvie jmieti budu, čímž se šieře zpraviti v tom budu moci; a jakž to konečně zviem, že jest JMKská v Brně, a zatím mi se po- selství od pana hofmistra vrátí, dám vám to hned věděti, kdy byšte měli jeti. A za to vždy prosím, že tak ráčiete učiniti a té jiezdy sobě neobtěžovati; a zdá-li se vám také, aby pan sudí**) jel, chci jeho za též rád prositi; neb jakož sem vám psal, kterak pan kancléř k králi JMti jest se vypravil, máť s sebú rozličnú čeleď a s roz- ličnými úmysly, a protož jest velmi potřebie našeho pána i našich přátel posíliti. A z Moravyť také drahně přátel při králi JMti na tento čas budem jmieti. Což se pak mé osoby dotýče, jistě bych také rád s vámi jel, ale toho nevím, budu-li to moci učiniti z těch příčin, kteréž vám oznamuji; než psal jsem králi JMti, co mi v tom ráčí rozkázati, že se v tom chci zachovati. Však také prosím, račte mi v tom svú radu a zdání oznámiti, a za to mám, že mi se prvé posel od JMti vrátí, nežli tento, kteréhož teď k vám posielám. Což se dotýče některých paní, aby proti kněžně, dceři krále JMti, vyjely: i po- něvadž tomu jest rozoměti, že se to JMKské líbí, slušie nám také tu poctivost JMti učiniti; neb také sem srozoměl [z] psaní páně Ladslava Třebovského, že jest proti kněžně JMti vyjela paní maršálková a paní Lichtnšteinarová, a do Brna že k ní mají přijeti paní hajtmanová Moravská a paní Ladslavová a některé snad víc; však kteréby vše z Čech vyjeti měly, za to mám, že mi to pan mincmejstr od krále JMti oznámí; než pan hofmistr ten mi píše, že za to má, že jeho manželka bude moci také jeti, ač když jsem prvé jemu o to psal, to jest sobě obtěžoval, ale již jest k tomu při- stúpil a toho otporen nenie. Pane a přieteli muoj milý! Ač snad druhdy ledacos vám píši, ježto snad mohlo by se někomu zdáti, že víc na se beru, nežli mi přieslušie, ale poněvadž to činím dobrým a přátelským úmyslem, prosím račte otpustiti; však cožby se vám ne- líbilo, oznamte mi, rád opraviem, neb s kým jsem v dokonalém přátelstvie a úmysl býti mám, píši jemu i mluviem otevřitě, jakžj est mi na mysli, bez fortele; než před lotry slušie nám opatrnost jmieti, ne bychom neupřímností vuokol šli, než abychom jich lotrovstva a šibalstva zrušiti a zkaziti mohli, nebo kdyby nás takoví v klesku uvésti mohli, jistěťby nás rádi dorazili, ale buohdať nás pán Buoh od toho zachová; než ktožby nám jámu kopal, sluší ho radši do nie samého uvrci. *) Ladislav ze Šternberka a na Bechyni. **) Petr Holický ze Šternberka na Leštně. Archlv Český VII.
Petrovi z Rožmberka r. 1509. 9 se zdálo, abyšte vy, pan hofmistr a pan komorník*) do Brna k JMKské jeli bez pro- dlévánie, kdežto já za to zvláštně prosím, že tak ráčíte učiniti, neb pan hofmistr na tom jest, žeby jeti chtěl a panu komorníku o též píši; a takto tu věc před sebú mám, že sem poslal ku panu hofmistrovi, abych od něho zvěděti mohl, který den jmenovitě mohl by se ten přiejezd váš do Brna trefiti, a také za to mám, že od pana minemejstra na každý den poselstvie jmieti budu, čímž se šieře zpraviti v tom budu moci; a jakž to konečně zviem, že jest JMKská v Brně, a zatím mi se po- selství od pana hofmistra vrátí, dám vám to hned věděti, kdy byšte měli jeti. A za to vždy prosím, že tak ráčiete učiniti a té jiezdy sobě neobtěžovati; a zdá-li se vám také, aby pan sudí**) jel, chci jeho za též rád prositi; neb jakož sem vám psal, kterak pan kancléř k králi JMti jest se vypravil, máť s sebú rozličnú čeleď a s roz- ličnými úmysly, a protož jest velmi potřebie našeho pána i našich přátel posíliti. A z Moravyť také drahně přátel při králi JMti na tento čas budem jmieti. Což se pak mé osoby dotýče, jistě bych také rád s vámi jel, ale toho nevím, budu-li to moci učiniti z těch příčin, kteréž vám oznamuji; než psal jsem králi JMti, co mi v tom ráčí rozkázati, že se v tom chci zachovati. Však také prosím, račte mi v tom svú radu a zdání oznámiti, a za to mám, že mi se prvé posel od JMti vrátí, nežli tento, kteréhož teď k vám posielám. Což se dotýče některých paní, aby proti kněžně, dceři krále JMti, vyjely: i po- něvadž tomu jest rozoměti, že se to JMKské líbí, slušie nám také tu poctivost JMti učiniti; neb také sem srozoměl [z] psaní páně Ladslava Třebovského, že jest proti kněžně JMti vyjela paní maršálková a paní Lichtnšteinarová, a do Brna že k ní mají přijeti paní hajtmanová Moravská a paní Ladslavová a některé snad víc; však kteréby vše z Čech vyjeti měly, za to mám, že mi to pan mincmejstr od krále JMti oznámí; než pan hofmistr ten mi píše, že za to má, že jeho manželka bude moci také jeti, ač když jsem prvé jemu o to psal, to jest sobě obtěžoval, ale již jest k tomu při- stúpil a toho otporen nenie. Pane a přieteli muoj milý! Ač snad druhdy ledacos vám píši, ježto snad mohlo by se někomu zdáti, že víc na se beru, nežli mi přieslušie, ale poněvadž to činím dobrým a přátelským úmyslem, prosím račte otpustiti; však cožby se vám ne- líbilo, oznamte mi, rád opraviem, neb s kým jsem v dokonalém přátelstvie a úmysl býti mám, píši jemu i mluviem otevřitě, jakžj est mi na mysli, bez fortele; než před lotry slušie nám opatrnost jmieti, ne bychom neupřímností vuokol šli, než abychom jich lotrovstva a šibalstva zrušiti a zkaziti mohli, nebo kdyby nás takoví v klesku uvésti mohli, jistěťby nás rádi dorazili, ale buohdať nás pán Buoh od toho zachová; než ktožby nám jámu kopal, sluší ho radši do nie samého uvrci. *) Ladislav ze Šternberka a na Bechyni. **) Petr Holický ze Šternberka na Leštně. Archlv Český VII.
Strana 10
10 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Také račte toto věděti, že jest mi psáno, že jest Jiřík Stach, kteréhož pan Zdeněk Dobrohost u vězení měl, utekl, ale bych já tomu měl věřiti, že jest to tak, to v mój rozom nemuož, než že je puštěn; i račtež se podívati tomu řádu: jsa on obeslán několikrát, nechtěl jeho na hradě Pražském postaviti, než své vuole v tom užíval; a protož, bude-li to JMKská ráčiti trpěti i s námi, co jest on pod tím puosobil, budeť věc divná, abychom to měli lechčiti, neb poněvadž chcme řádu, sluší netrpěti neřádu, a jináče dobře býti nemuož. Dajž pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, nám se spolu šťastně ve zdravie shledati, a prosím račte tohoto posla brzo zase ke mně vypraviti. Dán na hradě Pražském v neděli před hodem slavným hromic léta oc. IX°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Psáno Petrovi z Rožmberka. 6. Petrovi z Rožmberka o výjezdu stavů českých proti králi do Německého Brodu, sněm český že jest králem rozepsán oc. Na hradě Pražském. 1509, 30. ledna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3523. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli mój milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že po tom, když sem k vám posla teď nedávno vypravil, přijel jest ke mně posel mój, kteréhož sem k králi JMti do Trnavy posélal, a přinesl jest mi mnoho listóv od JMti, kteréž sem roze- slati dal, komu kteří býti mají; kdežto JMt píše vám, panu hofmistrovi, panu ko- morníkovi, panu sudímu i také jiným mnohým pánóm a z rytieřstva a Pražanóm, abyšte proti JMti vyjeli a v Německém Brodě v sobotu po svaté Dorotě byli, jakož se tím psaním od JMti šíře zpravíte. I poněvadž již tak brzy JMt do tohoto krá- lovstvie ráčí přijeti, mně se zdá, že již na tento čas nenie potřeby žádnému z nás do Brna jezditi, jakož sem také o to psal panu hofmistrovi a panu komorníkovi; než ktož sou obesláni, aby proti JMti do Německého Brodu jeli, to mně se zdá za potřebné i za slušné, aby se v tom JMti vuole ke cti JMti naplnila, jakož za to mám, že žádný toho z těch, ktož sou obesláni, neobmešká, lečby kto beze lsti nemohl. Také račte věděti, že některé paní mají proti kněžně, dceři krále JMti, též také do Německého Brodu vyjeti. Také vězte, pane a přieteli mój milý, že král JMt ráčil jest nám rok po- ložiti se panem kancléřem první čtvrtek v puostě; jakož vám teď toho listu přípis posélám, co nám JMt o to píše, ale toho listu od JMKské nechal sem u sebe z té příčiny, poněvadž jiné některé věci také prvé u mne sou, co máme se panem kancléřem činiti. Pak nevím, kudy jest to přišlo, že se v tom listu nejmenuje, kde
10 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Také račte toto věděti, že jest mi psáno, že jest Jiřík Stach, kteréhož pan Zdeněk Dobrohost u vězení měl, utekl, ale bych já tomu měl věřiti, že jest to tak, to v mój rozom nemuož, než že je puštěn; i račtež se podívati tomu řádu: jsa on obeslán několikrát, nechtěl jeho na hradě Pražském postaviti, než své vuole v tom užíval; a protož, bude-li to JMKská ráčiti trpěti i s námi, co jest on pod tím puosobil, budeť věc divná, abychom to měli lechčiti, neb poněvadž chcme řádu, sluší netrpěti neřádu, a jináče dobře býti nemuož. Dajž pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, nám se spolu šťastně ve zdravie shledati, a prosím račte tohoto posla brzo zase ke mně vypraviti. Dán na hradě Pražském v neděli před hodem slavným hromic léta oc. IX°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Psáno Petrovi z Rožmberka. 6. Petrovi z Rožmberka o výjezdu stavů českých proti králi do Německého Brodu, sněm český že jest králem rozepsán oc. Na hradě Pražském. 1509, 30. ledna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3523. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli mój milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že po tom, když sem k vám posla teď nedávno vypravil, přijel jest ke mně posel mój, kteréhož sem k králi JMti do Trnavy posélal, a přinesl jest mi mnoho listóv od JMti, kteréž sem roze- slati dal, komu kteří býti mají; kdežto JMt píše vám, panu hofmistrovi, panu ko- morníkovi, panu sudímu i také jiným mnohým pánóm a z rytieřstva a Pražanóm, abyšte proti JMti vyjeli a v Německém Brodě v sobotu po svaté Dorotě byli, jakož se tím psaním od JMti šíře zpravíte. I poněvadž již tak brzy JMt do tohoto krá- lovstvie ráčí přijeti, mně se zdá, že již na tento čas nenie potřeby žádnému z nás do Brna jezditi, jakož sem také o to psal panu hofmistrovi a panu komorníkovi; než ktož sou obesláni, aby proti JMti do Německého Brodu jeli, to mně se zdá za potřebné i za slušné, aby se v tom JMti vuole ke cti JMti naplnila, jakož za to mám, že žádný toho z těch, ktož sou obesláni, neobmešká, lečby kto beze lsti nemohl. Také račte věděti, že některé paní mají proti kněžně, dceři krále JMti, též také do Německého Brodu vyjeti. Také vězte, pane a přieteli mój milý, že král JMt ráčil jest nám rok po- ložiti se panem kancléřem první čtvrtek v puostě; jakož vám teď toho listu přípis posélám, co nám JMt o to píše, ale toho listu od JMKské nechal sem u sebe z té příčiny, poněvadž jiné některé věci také prvé u mne sou, co máme se panem kancléřem činiti. Pak nevím, kudy jest to přišlo, že se v tom listu nejmenuje, kde
Strana 11
Dopisy z r. 1509. 11 státi máme, však jiné naděje nemám, než že na hradě Pražském, neb za to mám, že JMt ještě tento masopust na hrad Pražský přijeti ráčie. A také JMt pokládá sněm obecní tohoto královstvie na hradě Pražském první úterý v puostě, jakož již o to sou listové po krajích rozesláni od JMKské. Také jest mi oznámeno, že král JMt ráčil ku panu kancléři poslati a ku poslóm Pražským, aby do Trnavy nejezdiec JMt v Brně čekali; než že jest ráčil k sobě obeslati hajtmana z Hrádku a z Poděbrad, aby k JMti přijeli, že ráčí je z prvních závazkóv propustiti, než nový slib aby učinili JMti a JMti dědicóm a nám správcóm na JMti místě podle zřízení zemského oc. I pane a přieteli mój milý! V pánu Bohu mám já tu konečnú naději, když stále a pilně při tom dobrém, což sme předsevzali, trvati budem, že bohda všecky věci k dobrému konci přivedem a uži- tečnú službu pánu našemu a JMti dědicóm učiníme, a tomuto královstvie i nám pokoj. Neb ačkolivěk rozličné šibalstvo jest, ježto o tom vždy jedno po druhém slyším, ale již vás nyní nechci tím zaneprázniti, neb mám za to, že se bohda brzo shledáme; však s boží pomocí, tak jakž vám píši, když v těch věcech potřebných snažnost a pilnost společně mieti budem, všecka ta lotrovstva bohdá k dobrému konci přivedem. Dán na hradě Pražském léta oc. V°VIIII v úterý před hromicemi. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 7. Krištoforovi z Švamberka, jakou pomoc válečnou krajové králi svolili oc. Na hradě Pražském. 1509, 20. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3534. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli, zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře, jakož jste mi psali, jaké jste jednánie na sjezdu kraje Prachenského jměli, tomu sem porozoměl i také tu péči, kterúž ste se panem z Rožmberka měli, a stav panský že jest svolil tak, jakž ste mi tu věc oznámili: když to králi JMti oznámiem, o tom nepochybuji, že toho JMt od vás vděčen bude; než vězte, že jest JMt včera jel na lov na Brandýs, však za to mám, že tuto středu zase přijeti ráčí. Což se pak rytieřstva v kraji našem dotýče: tomu sem nerad, že jsú se pro té puol druhé kopy tomu zepřeli, k čemuž jsú téměř všickni již svolili; neb vězte, že již v těchto krajích tak, jakž jest ta věc králi JMti oznámena, svolili jsú miesto každého pěšího VI /2 P míšenské, totižto v kraji Plzenském, Hradeckém, Chrudímském, Boleslavském, Kouřímském, Slanském, Litoměřickém, Rakovnickém, Podbrdském; a z Žateckého kraje k JMti sú poslali, toliko žádajíc, aby něco počtu pěších v tom 2*
Dopisy z r. 1509. 11 státi máme, však jiné naděje nemám, než že na hradě Pražském, neb za to mám, že JMt ještě tento masopust na hrad Pražský přijeti ráčie. A také JMt pokládá sněm obecní tohoto královstvie na hradě Pražském první úterý v puostě, jakož již o to sou listové po krajích rozesláni od JMKské. Také jest mi oznámeno, že král JMt ráčil ku panu kancléři poslati a ku poslóm Pražským, aby do Trnavy nejezdiec JMt v Brně čekali; než že jest ráčil k sobě obeslati hajtmana z Hrádku a z Poděbrad, aby k JMti přijeli, že ráčí je z prvních závazkóv propustiti, než nový slib aby učinili JMti a JMti dědicóm a nám správcóm na JMti místě podle zřízení zemského oc. I pane a přieteli mój milý! V pánu Bohu mám já tu konečnú naději, když stále a pilně při tom dobrém, což sme předsevzali, trvati budem, že bohda všecky věci k dobrému konci přivedem a uži- tečnú službu pánu našemu a JMti dědicóm učiníme, a tomuto královstvie i nám pokoj. Neb ačkolivěk rozličné šibalstvo jest, ježto o tom vždy jedno po druhém slyším, ale již vás nyní nechci tím zaneprázniti, neb mám za to, že se bohda brzo shledáme; však s boží pomocí, tak jakž vám píši, když v těch věcech potřebných snažnost a pilnost společně mieti budem, všecka ta lotrovstva bohdá k dobrému konci přivedem. Dán na hradě Pražském léta oc. V°VIIII v úterý před hromicemi. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 7. Krištoforovi z Švamberka, jakou pomoc válečnou krajové králi svolili oc. Na hradě Pražském. 1509, 20. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3534. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli, zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře, jakož jste mi psali, jaké jste jednánie na sjezdu kraje Prachenského jměli, tomu sem porozoměl i také tu péči, kterúž ste se panem z Rožmberka měli, a stav panský že jest svolil tak, jakž ste mi tu věc oznámili: když to králi JMti oznámiem, o tom nepochybuji, že toho JMt od vás vděčen bude; než vězte, že jest JMt včera jel na lov na Brandýs, však za to mám, že tuto středu zase přijeti ráčí. Což se pak rytieřstva v kraji našem dotýče: tomu sem nerad, že jsú se pro té puol druhé kopy tomu zepřeli, k čemuž jsú téměř všickni již svolili; neb vězte, že již v těchto krajích tak, jakž jest ta věc králi JMti oznámena, svolili jsú miesto každého pěšího VI /2 P míšenské, totižto v kraji Plzenském, Hradeckém, Chrudímském, Boleslavském, Kouřímském, Slanském, Litoměřickém, Rakovnickém, Podbrdském; a z Žateckého kraje k JMti sú poslali, toliko žádajíc, aby něco počtu pěších v tom 2*
Strana 12
12 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. kraji jim umenšiti ráčil, že se jim zdá, že jest na ten kraj mnoho položeno, než že rádi dáti chtie jako i jiní. Ale JMt ráčil jest jim dáti odpověď, že se JMti nehodí pro jiné kraje, aby mělo jim co umenšováno býti; a s tím sú zase poslové do toho kraje jeli, a za jiné nemám, než že k témuž přistúpí jako jiní. Což se pak dotýče kraje Čáslavského, odtud ještě JMt odpovědi nemá, než za to máme, že tu též svolí jako jiní; a což se dotýče krajuov Bechyňského a Vltav- ského, toho ještě neviem, kterak jest tu pan komorník zjednal, neb ještě od něho žádného o tu věc poselství u krále JMti nebylo. Toto také, pane švagře muoj milý, vězte, že v některých krajích, tak jest králi JMti oznámeno, že sú chtěli miesto jednoho pěšího po desíti kopách dáti, kdyby jiní krajové chtěli též učiniti: pak tutoť jest již daleký rozdíl našich pánuov rytieřstva kraje Prachenského, že k obecnému dobrému chtí býti najposlednější, ač snad, kdyby to věděli, že já je za takové pokládám, bylo by jim proti mysli; však byť se pak velmi hněvati chtěli, s prvniemiť nemohú býti v této věci počteni; však jakž jest kolivěk, snad jedni druhé napravie, že sobě srozumějí, poněvadž někteří z nich nebyli by toho odporni, kdyby jiní k tomu přistúpiti chtěli. Což se pak měst dotýče, což sú mnohá svolila i také Pražané, což jest na ně uloženo, že též z pěších dáti chtí jako i my: i poněvadž Pražané sú svolili, za to mám, žeť již jiná města všecka téhož odporna nebudú. Což se pak dotýče, pane švagře muoj milý, poněvadž ste svolili z pěších dáti, ježto potřebie vám u Plzně na ten den podle obeslánie krále JMti býti: i ačkolivěk byl bych rád s JMKskú o to rozmluvil, ale poněvadž JMt odjeti ráčil, bylo by vašeho posla dlúho držeti, aby na JMti příjezd čekal; než s některými vašimi přátely, radami krále JMti, mluvil sem a tak se nám zdá, kterýžkolivěk chcete tu pomoc králi JMti učiniti, že vám nenie potřebie podle toho obeslánie ku Plzni táhnúti; neb já také v tom kraji statek maje, poněvadž sem svolil, nepotáhnu, než ktož jest nesvolil, těmť jest se potřebie opatřiti, aby holého nedali, aby snad nebylo huoře než té půl druhé kopy, ježto jest viece posměch na tom se zastaviti, než co jiného. Neb mně se zdá, by byli k ničemuž nechtěli svoliti, než že chtie táhnúti, byli by poctivěji učinili, než toho ujímati, k čemuž sú jiní svolili; pakli budou jaké po- selstvie z toho kraje rytieřstvo u krále JMti měti, za to mám, že JMt bude věděti, jakú jim má odpověď dáti. A proto toto již vám píši, muožete pánu z Rožmberka oznámiti a při tom pánu ode mne z těch koží, kterými mne chce darovati, poděkovati. Než to mi se najhuoře líbí tuto, jakž jest mi ráčil psáti, že chce jednoho dáti z děla vystřeliti a druhého upéci a třetího na kuol vstrčiti: i bojím se, že se velmi ty kuže pokazí, že se na kožich dobře hoditi nebudou. Dajž pán Buoh, muoj milý švagře, nám se spolu šťastně ve zdraví shledati, a dobře jest, aby se lotři trestali, aby dobří
12 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. kraji jim umenšiti ráčil, že se jim zdá, že jest na ten kraj mnoho položeno, než že rádi dáti chtie jako i jiní. Ale JMt ráčil jest jim dáti odpověď, že se JMti nehodí pro jiné kraje, aby mělo jim co umenšováno býti; a s tím sú zase poslové do toho kraje jeli, a za jiné nemám, než že k témuž přistúpí jako jiní. Což se pak dotýče kraje Čáslavského, odtud ještě JMt odpovědi nemá, než za to máme, že tu též svolí jako jiní; a což se dotýče krajuov Bechyňského a Vltav- ského, toho ještě neviem, kterak jest tu pan komorník zjednal, neb ještě od něho žádného o tu věc poselství u krále JMti nebylo. Toto také, pane švagře muoj milý, vězte, že v některých krajích, tak jest králi JMti oznámeno, že sú chtěli miesto jednoho pěšího po desíti kopách dáti, kdyby jiní krajové chtěli též učiniti: pak tutoť jest již daleký rozdíl našich pánuov rytieřstva kraje Prachenského, že k obecnému dobrému chtí býti najposlednější, ač snad, kdyby to věděli, že já je za takové pokládám, bylo by jim proti mysli; však byť se pak velmi hněvati chtěli, s prvniemiť nemohú býti v této věci počteni; však jakž jest kolivěk, snad jedni druhé napravie, že sobě srozumějí, poněvadž někteří z nich nebyli by toho odporni, kdyby jiní k tomu přistúpiti chtěli. Což se pak měst dotýče, což sú mnohá svolila i také Pražané, což jest na ně uloženo, že též z pěších dáti chtí jako i my: i poněvadž Pražané sú svolili, za to mám, žeť již jiná města všecka téhož odporna nebudú. Což se pak dotýče, pane švagře muoj milý, poněvadž ste svolili z pěších dáti, ježto potřebie vám u Plzně na ten den podle obeslánie krále JMti býti: i ačkolivěk byl bych rád s JMKskú o to rozmluvil, ale poněvadž JMt odjeti ráčil, bylo by vašeho posla dlúho držeti, aby na JMti příjezd čekal; než s některými vašimi přátely, radami krále JMti, mluvil sem a tak se nám zdá, kterýžkolivěk chcete tu pomoc králi JMti učiniti, že vám nenie potřebie podle toho obeslánie ku Plzni táhnúti; neb já také v tom kraji statek maje, poněvadž sem svolil, nepotáhnu, než ktož jest nesvolil, těmť jest se potřebie opatřiti, aby holého nedali, aby snad nebylo huoře než té půl druhé kopy, ježto jest viece posměch na tom se zastaviti, než co jiného. Neb mně se zdá, by byli k ničemuž nechtěli svoliti, než že chtie táhnúti, byli by poctivěji učinili, než toho ujímati, k čemuž sú jiní svolili; pakli budou jaké po- selstvie z toho kraje rytieřstvo u krále JMti měti, za to mám, že JMt bude věděti, jakú jim má odpověď dáti. A proto toto již vám píši, muožete pánu z Rožmberka oznámiti a při tom pánu ode mne z těch koží, kterými mne chce darovati, poděkovati. Než to mi se najhuoře líbí tuto, jakž jest mi ráčil psáti, že chce jednoho dáti z děla vystřeliti a druhého upéci a třetího na kuol vstrčiti: i bojím se, že se velmi ty kuže pokazí, že se na kožich dobře hoditi nebudou. Dajž pán Buoh, muoj milý švagře, nám se spolu šťastně ve zdraví shledati, a dobře jest, aby se lotři trestali, aby dobří
Strana 13
Dopisy z roku 1509 a 1510. 13 tím větší svobody a zvuole užívati mohli. Dán na hradě Pražském v pondělí před s. Bartolomějem léta oc. VIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Chrištoforovi z Švamberka oc., švagru mému milému. 8. Oznamuje Petrovi z Rožmberka, jakou výtržnost Hendrych z Gutšteina nad bratrem svým Wolfem provedl; prosí, aby brzo berni na hrad Pražský odeslal. Na hradě Pražském. 1510, 2. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3547. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, to bych vám věrně přál. Pane a přieteli muoj milý, račte věděti, že dnes páni Gutšteini, pan Jetřich, pan Jan stavěli jsou se, a při tom jest ozná- meno králi JMti, že jest pan Hendrych, bratr jich, Kunžvart ztekl a pana Wolfa, bratra svého, tu na Kunžvartě jal. Tu král JMt to rozváživ, jaké se to věci dějí, nechtěje téhož dopustiti, aby panu Jetřichovi a panu Janovi měla se taková věc přihoditi, ráčil jest je rozkázati vsázeti; potom pak k večerou přijel jest také pan Wolf; však toho neviem, kterak jest panu Hendrychovi ušel, i stavěl jest se králi JMti: a JMt ráčil jest jemu dáti rok do hospody, do Pehmova domu, až do zajtří; co pak dále z toho bude, toho ještě neviem. Než toto jest také slyšeti, že by pan Hendrych v Tachov se uvázal: i JMKská jest na tom, jestli že jest tak, aby JMt nikterak toho nelechčil; než za JMt ráčil hned obeslati many, kláštery a města tu přísedící i také některé okolní sousedy odtud nedaleko JMti poddané, aby páně Hen- drychovu svú vuoli s boží pomocí skrotiti mohli a toho, več jest všel v tomto krá- lovstvie v drženie, dobýti. Jakož za to mám, že k vám král JMt brzo o to psanie učiniti ráčie, kterémuž šieře budete moci vyrozoměti, neb mně se po tomto poslu nehodí pro přejetí listu mnoho o tom vypisovati; však pokudž jest možné, co by se psáti hodilo, prosím, račte mi v tom své zdánie oznámiti. Než toto jest zdánie mé, ač neviem dobře-li tomu rozomiem, že jest potřebie králi JMti, aby panu Hendry- chovi ty šturmy skutečně zastavil a přetrhl, dokudž jest JMt v tomto královstvie; však již JMt nemůže zde dlúho býti pro jiné potřeby JMti zemí, a protož slušic tím pospiešiti, zvláště dokudž se špihovati nebudou. Pakli se to bude moci jináče sro- vnati bez odtahu, tomu bych já rád byl, kudy by se zlé zastaviti mohlo. Muoj milý pane a přieteli, jakož jsem vám před časem předešlým psal, což se berní dotýče, za to žádaje, abyšte ji brzo ráčili na hrad Pražský poslati: i za to ještě prosím, že tak ráčiete učiniti bez prodlévánie, neb ač jest něco berničiech peněz odjinud bylo mi přineseno, ale ještě se mnoho nedostává; a jak jest nového
Dopisy z roku 1509 a 1510. 13 tím větší svobody a zvuole užívati mohli. Dán na hradě Pražském v pondělí před s. Bartolomějem léta oc. VIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Chrištoforovi z Švamberka oc., švagru mému milému. 8. Oznamuje Petrovi z Rožmberka, jakou výtržnost Hendrych z Gutšteina nad bratrem svým Wolfem provedl; prosí, aby brzo berni na hrad Pražský odeslal. Na hradě Pražském. 1510, 2. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3547. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, to bych vám věrně přál. Pane a přieteli muoj milý, račte věděti, že dnes páni Gutšteini, pan Jetřich, pan Jan stavěli jsou se, a při tom jest ozná- meno králi JMti, že jest pan Hendrych, bratr jich, Kunžvart ztekl a pana Wolfa, bratra svého, tu na Kunžvartě jal. Tu král JMt to rozváživ, jaké se to věci dějí, nechtěje téhož dopustiti, aby panu Jetřichovi a panu Janovi měla se taková věc přihoditi, ráčil jest je rozkázati vsázeti; potom pak k večerou přijel jest také pan Wolf; však toho neviem, kterak jest panu Hendrychovi ušel, i stavěl jest se králi JMti: a JMt ráčil jest jemu dáti rok do hospody, do Pehmova domu, až do zajtří; co pak dále z toho bude, toho ještě neviem. Než toto jest také slyšeti, že by pan Hendrych v Tachov se uvázal: i JMKská jest na tom, jestli že jest tak, aby JMt nikterak toho nelechčil; než za JMt ráčil hned obeslati many, kláštery a města tu přísedící i také některé okolní sousedy odtud nedaleko JMti poddané, aby páně Hen- drychovu svú vuoli s boží pomocí skrotiti mohli a toho, več jest všel v tomto krá- lovstvie v drženie, dobýti. Jakož za to mám, že k vám král JMt brzo o to psanie učiniti ráčie, kterémuž šieře budete moci vyrozoměti, neb mně se po tomto poslu nehodí pro přejetí listu mnoho o tom vypisovati; však pokudž jest možné, co by se psáti hodilo, prosím, račte mi v tom své zdánie oznámiti. Než toto jest zdánie mé, ač neviem dobře-li tomu rozomiem, že jest potřebie králi JMti, aby panu Hendry- chovi ty šturmy skutečně zastavil a přetrhl, dokudž jest JMt v tomto královstvie; však již JMt nemůže zde dlúho býti pro jiné potřeby JMti zemí, a protož slušic tím pospiešiti, zvláště dokudž se špihovati nebudou. Pakli se to bude moci jináče sro- vnati bez odtahu, tomu bych já rád byl, kudy by se zlé zastaviti mohlo. Muoj milý pane a přieteli, jakož jsem vám před časem předešlým psal, což se berní dotýče, za to žádaje, abyšte ji brzo ráčili na hrad Pražský poslati: i za to ještě prosím, že tak ráčiete učiniti bez prodlévánie, neb ač jest něco berničiech peněz odjinud bylo mi přineseno, ale ještě se mnoho nedostává; a jak jest nového
Strana 14
14 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. léta minulo, neb jsem sobě byl dotud pruotah vzal, tak mne všickni napořád napo- mínají, nechtějíce mi odpočinutí dáti, a protož vždy prosím, že tak ráčiete učiniti, aby se tou berní pospíšilo poslati, neb mi v tom zvláštní přátelstvie učiníte; neb ač toho nic na užitku, ale mnoho tudy s sebe práce složím a starosti, ježto sic bez toho mám hojnost dosti práce. Dán na hradě Pražském v středu po novém létě léta oc. X°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabí Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 9. Vilímovi knížeti Bavorskému v příčině různice o meze při horách Bavorských. Na hradě Pražském. 1511, 8. října. Tištěno v Archivu Českém I. 337. 10. Krištoforovi z Švamberka, aby na dlužné listy královské jako jistec pečeť přiložil. Na hradě Pražském. 1511, 26. listopadu. Orig. v arch. Třeboňském č. 3558. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že tito listové hlavní, v kterýchž jsem se na místě JMKské jistcem za JMti dluhy učinil, obnovovati se na tento čas musili, a některé nové pro splacenie prvniech dluhuov, za kteréž jsú z pánuov správcí rukojmí, zdělati: a protož vás, pane švagře muoj milý, žádám, že k nim pečeť svú, aby se bez dlúhých odtahuov dokonati mohly, přiložiete; neb kdyby se jimi dlúho protahovalo, snad by sobě někteří to mohli obtížiti a po tom i na krále JMt škody hnáti. I pane švagře muoj milý, pro uvarovánie toho obého, věřím vám, že tak učiniete a pečeť svú k těmto listóm přiložiete; neb i to sem, pokudž jsem rozoměl, sobě rozhodl, aby v jedněch listech jedni a v druhých druzí slibovali, a tak aby všem potřebie nebylo v jedněch listech slibovati. Dán na hradě Pražském v středu po hodu svaté panny Kateřiny léta oc. XI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkhrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka oc, švagru mému milému. 11. Krištoforovi z Švamberka, aby na dlužní listy královské pečeť svou přitiskl jako jistec a na rozepsaném sněmu jednal tak, aby zlé věci průchodu neměly. Na hradě Pražském. 1512, 18. ledna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3561. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní manželkú vaší a sestru mú milú, toho bych vám věrně
14 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. léta minulo, neb jsem sobě byl dotud pruotah vzal, tak mne všickni napořád napo- mínají, nechtějíce mi odpočinutí dáti, a protož vždy prosím, že tak ráčiete učiniti, aby se tou berní pospíšilo poslati, neb mi v tom zvláštní přátelstvie učiníte; neb ač toho nic na užitku, ale mnoho tudy s sebe práce složím a starosti, ježto sic bez toho mám hojnost dosti práce. Dán na hradě Pražském v středu po novém létě léta oc. X°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabí Pražský. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. 9. Vilímovi knížeti Bavorskému v příčině různice o meze při horách Bavorských. Na hradě Pražském. 1511, 8. října. Tištěno v Archivu Českém I. 337. 10. Krištoforovi z Švamberka, aby na dlužné listy královské jako jistec pečeť přiložil. Na hradě Pražském. 1511, 26. listopadu. Orig. v arch. Třeboňském č. 3558. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že tito listové hlavní, v kterýchž jsem se na místě JMKské jistcem za JMti dluhy učinil, obnovovati se na tento čas musili, a některé nové pro splacenie prvniech dluhuov, za kteréž jsú z pánuov správcí rukojmí, zdělati: a protož vás, pane švagře muoj milý, žádám, že k nim pečeť svú, aby se bez dlúhých odtahuov dokonati mohly, přiložiete; neb kdyby se jimi dlúho protahovalo, snad by sobě někteří to mohli obtížiti a po tom i na krále JMt škody hnáti. I pane švagře muoj milý, pro uvarovánie toho obého, věřím vám, že tak učiniete a pečeť svú k těmto listóm přiložiete; neb i to sem, pokudž jsem rozoměl, sobě rozhodl, aby v jedněch listech jedni a v druhých druzí slibovali, a tak aby všem potřebie nebylo v jedněch listech slibovati. Dán na hradě Pražském v středu po hodu svaté panny Kateřiny léta oc. XI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkhrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka oc, švagru mému milému. 11. Krištoforovi z Švamberka, aby na dlužní listy královské pečeť svou přitiskl jako jistec a na rozepsaném sněmu jednal tak, aby zlé věci průchodu neměly. Na hradě Pražském. 1512, 18. ledna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3561. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní manželkú vaší a sestru mú milú, toho bych vám věrně
Strana 15
Dopisy z let 1510—1513. 15 přál. Muoj milý pane švagře, teď vám posílám listy hlavnie, v kterýchž sem se místo krále JMti jistcem udělal, jakož sem vám to zde v Praze oznámil; i poněvadž jste své pečeti s sebú neměli, protož k vám tyto listy posílám a prosím, že k nim pečeť svú přiložíte. A muoj milý pane švagře! Jakož jest slyšeti, že má býti sněm obecní: i jest mi dnes po vašem odjezdu oznámeno, že jest položen první pondělí v puostě; i jestliže prvé na ten sněm přijedete, jednajte ve jméno buoží tak, jakž toho po- třebu, aby zlé věci průchodu neměly, znáte, a jestliže my někteří pro zemskú potřebu se poobmeškáme, tím svých hlasuov neztratieme; a protož, chtěl-li by kto jináče to vykládati, již se dále v tom rozumem spravte. A rač se nám dáti pán Buoh spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdravie shledati. Dán na hradě Pražském v ne- děli den svaté Prišky léta oc. V.° XII. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabí Pražský. Urozenému panu, panu Krištoforovi z Švamberka oc., švagru mému milému. 12. Krištoforovi z Švamberka, že sněm v Kolíně přece býti má, že se lidé k válce strojí, o po- čínání si knížete Bartoloměje Minsterberského a Zikmunda Kafunka, Mělničtí že hrad pánův z Walštejna jako oblehli oc. Na hradě Pražském. 1513, 5. srpna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3580. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní manželkú vaší a sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře! Což se pánuov Třebelských, přátel našich, a těch pěti set � gr. českých, kteréž vy Zbyňkovi Běšínovi dáti jste měli, jakož já již to zastúpiti mám, dotýče: i ještě na to jemu sem listu neudělal, než vám list teď posílám, že vás v tom dluhu zastúpiti mám a váš list u Zbyňka vyvaditi; i prosím vás, že ten list, kterýž na pány Třebelské máte, již jim vrátíte. Jakož jste mi psali, pane švagře muoj milý, žádajíc věděti, puojde-li ten sněm v Kolíně předce, který na den svatého Bartoloměje býti má: i věřte, že předce má býti, neb jest v krajích na tom zuostáno, by pak již k němu obesláno nebylo; ač- kolivěk měli by listové o to od krále JMti do krajuov psáni býti, ale ještě jich ne- přinesli, a jest mi divné, čím se tak dlúho prodlévá, leč při JMti posla pro jiné věci zdržují. Noviny jsú rozličné slyšeti, a než jedny minou, už jiné nastanou, a již jest tolik toho spleteno v hromadu, že časem nevím, čím se spraviti a čemu dokonale věřiti; však o tom jest najvíc slyšeti, že se na všecky strany lidé více k válce nežli ku pokoji strojí, i moji nynější blízcí sousedé; kdežto já také z příčin slušných píši do všech krajuov, aby vojensky hned na hotově byli pro všelikterakú potřebu oc.
Dopisy z let 1510—1513. 15 přál. Muoj milý pane švagře, teď vám posílám listy hlavnie, v kterýchž sem se místo krále JMti jistcem udělal, jakož sem vám to zde v Praze oznámil; i poněvadž jste své pečeti s sebú neměli, protož k vám tyto listy posílám a prosím, že k nim pečeť svú přiložíte. A muoj milý pane švagře! Jakož jest slyšeti, že má býti sněm obecní: i jest mi dnes po vašem odjezdu oznámeno, že jest položen první pondělí v puostě; i jestliže prvé na ten sněm přijedete, jednajte ve jméno buoží tak, jakž toho po- třebu, aby zlé věci průchodu neměly, znáte, a jestliže my někteří pro zemskú potřebu se poobmeškáme, tím svých hlasuov neztratieme; a protož, chtěl-li by kto jináče to vykládati, již se dále v tom rozumem spravte. A rač se nám dáti pán Buoh spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdravie shledati. Dán na hradě Pražském v ne- děli den svaté Prišky léta oc. V.° XII. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabí Pražský. Urozenému panu, panu Krištoforovi z Švamberka oc., švagru mému milému. 12. Krištoforovi z Švamberka, že sněm v Kolíně přece býti má, že se lidé k válce strojí, o po- čínání si knížete Bartoloměje Minsterberského a Zikmunda Kafunka, Mělničtí že hrad pánův z Walštejna jako oblehli oc. Na hradě Pražském. 1513, 5. srpna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3580. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní manželkú vaší a sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře! Což se pánuov Třebelských, přátel našich, a těch pěti set � gr. českých, kteréž vy Zbyňkovi Běšínovi dáti jste měli, jakož já již to zastúpiti mám, dotýče: i ještě na to jemu sem listu neudělal, než vám list teď posílám, že vás v tom dluhu zastúpiti mám a váš list u Zbyňka vyvaditi; i prosím vás, že ten list, kterýž na pány Třebelské máte, již jim vrátíte. Jakož jste mi psali, pane švagře muoj milý, žádajíc věděti, puojde-li ten sněm v Kolíně předce, který na den svatého Bartoloměje býti má: i věřte, že předce má býti, neb jest v krajích na tom zuostáno, by pak již k němu obesláno nebylo; ač- kolivěk měli by listové o to od krále JMti do krajuov psáni býti, ale ještě jich ne- přinesli, a jest mi divné, čím se tak dlúho prodlévá, leč při JMti posla pro jiné věci zdržují. Noviny jsú rozličné slyšeti, a než jedny minou, už jiné nastanou, a již jest tolik toho spleteno v hromadu, že časem nevím, čím se spraviti a čemu dokonale věřiti; však o tom jest najvíc slyšeti, že se na všecky strany lidé více k válce nežli ku pokoji strojí, i moji nynější blízcí sousedé; kdežto já také z příčin slušných píši do všech krajuov, aby vojensky hned na hotově byli pro všelikterakú potřebu oc.
Strana 16
16 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Pak bych vám měl předešlé věci opakovati, za to mám, že o mnohých víte; než toto vám oznamuji, že města, když jsú sjezd v Praze ty dni po svatém Jakubu měli, že sú nějaké přátelstvie s kniežetem Bartolomějem*) tvrdili a na tom se i roz- jeli; než jáť sem s městy nynie nic nejednal, krom což sem jim prvé psal, což se hradu Pražského dotýče, a na to ještě od nich konečné odpovědi nemám, kromě ode dvú měst. Byl jest Procek**) u Pražan a u jiných měst od krále JMti v poselstvie: i tak rozumiem, že jsú spolu nic nejednali nežli svadili se, a s tím jel zase Procek do Uher; a co jest sjednal, což se kněze Bartoloměje dotýče, aby jemu města nákladni nebyli, poněvadž on krále JMti poddaným škody činie, i což rozumiem, že jest v tom také nic neprospěl, než že jest mu odpověď dána, aby se k žádnému gruntu trefnému nesformovala. Také vězte, že kněz Bartoloměj jakés spisy ukazoval aneb oznamoval, jaký má zápis s městy, a že se vopouštěti nemají, a nevyhradili práva ani nic jiného, ač jestli tak, co jest on mluvil, krom toliko samú osobu krále JMti a JMti dědice; ježto již jsú to věci veliké a k řádu se nevztahují, zvláště s těmi zpuosoby, co před se to knieže béře. Také kněz Bartoloměj ublížil jest nám správcóm, ježto bylo by o tom mnoho psáti; i také co sme my zase z potřebnosti a s čím ku Pražanóm a ku poslóm z měst poslali, pan sudí, pan kancléř, pan Bernart z Walštejna a já, ježto mám to všecko sepsáno, ale čas nesloužil, abych to dal přepsati a vám poslal; a že již toho psanie ukracuji, překáží mi mnohé zaneprázdněnie i také již čtvrtá hodina na noc; však když se bohda o sněmu shledáme, šíře o ty všecky věci rozmluvíme a což bude potřebného, to sobě, dáli pán Buoh, oznámíme. Toto také, pane švagře muoj milý, vězte, že kníže Jiří Míšenské ráčil jest nám správcóm psáti slovy rozumnými, slušně to předloživ, která jest v stavích v tomto královstvie různice, že by se v to chtěl, ač bylo-li by nám k vuoli, vložiti, a městóm že o též píše. Také vám toto oznamuji, že rota kněze Bartolomějova a Zigmunda Kafunka, tak jakž jest mi oznámeno, učinili tyto dni minulé škodu u Svídnice a něco před- městí spálili, a co pobrali, to na Skály vzali, kteréž též knieže od pana Hynka Špetle drží: i považte těch přátel českých měst pod řádem a právem, jaké skutky činí a škody poddaným pána svého; mně se zdá, by lidé se chtěli dívati, jakož bohda toho nebude, že pán Buoh neráčí dlúho toho trpěti. Rád bych vám těch novin uskrovnil, ale když je jich mnoho, nemohu na krátce přestati. Toto také vězte, že Mělničtí měšťané byli osadili, skůro jakoby *) Bartoloměj, kníže Minsterberský, syn Viktorinův, vnuk někdy krále Jiřího z Poděbrad. **) Procek Malý z Cetně, rytíř, sekretář královský.
16 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Pak bych vám měl předešlé věci opakovati, za to mám, že o mnohých víte; než toto vám oznamuji, že města, když jsú sjezd v Praze ty dni po svatém Jakubu měli, že sú nějaké přátelstvie s kniežetem Bartolomějem*) tvrdili a na tom se i roz- jeli; než jáť sem s městy nynie nic nejednal, krom což sem jim prvé psal, což se hradu Pražského dotýče, a na to ještě od nich konečné odpovědi nemám, kromě ode dvú měst. Byl jest Procek**) u Pražan a u jiných měst od krále JMti v poselstvie: i tak rozumiem, že jsú spolu nic nejednali nežli svadili se, a s tím jel zase Procek do Uher; a co jest sjednal, což se kněze Bartoloměje dotýče, aby jemu města nákladni nebyli, poněvadž on krále JMti poddaným škody činie, i což rozumiem, že jest v tom také nic neprospěl, než že jest mu odpověď dána, aby se k žádnému gruntu trefnému nesformovala. Také vězte, že kněz Bartoloměj jakés spisy ukazoval aneb oznamoval, jaký má zápis s městy, a že se vopouštěti nemají, a nevyhradili práva ani nic jiného, ač jestli tak, co jest on mluvil, krom toliko samú osobu krále JMti a JMti dědice; ježto již jsú to věci veliké a k řádu se nevztahují, zvláště s těmi zpuosoby, co před se to knieže béře. Také kněz Bartoloměj ublížil jest nám správcóm, ježto bylo by o tom mnoho psáti; i také co sme my zase z potřebnosti a s čím ku Pražanóm a ku poslóm z měst poslali, pan sudí, pan kancléř, pan Bernart z Walštejna a já, ježto mám to všecko sepsáno, ale čas nesloužil, abych to dal přepsati a vám poslal; a že již toho psanie ukracuji, překáží mi mnohé zaneprázdněnie i také již čtvrtá hodina na noc; však když se bohda o sněmu shledáme, šíře o ty všecky věci rozmluvíme a což bude potřebného, to sobě, dáli pán Buoh, oznámíme. Toto také, pane švagře muoj milý, vězte, že kníže Jiří Míšenské ráčil jest nám správcóm psáti slovy rozumnými, slušně to předloživ, která jest v stavích v tomto královstvie různice, že by se v to chtěl, ač bylo-li by nám k vuoli, vložiti, a městóm že o též píše. Také vám toto oznamuji, že rota kněze Bartolomějova a Zigmunda Kafunka, tak jakž jest mi oznámeno, učinili tyto dni minulé škodu u Svídnice a něco před- městí spálili, a co pobrali, to na Skály vzali, kteréž též knieže od pana Hynka Špetle drží: i považte těch přátel českých měst pod řádem a právem, jaké skutky činí a škody poddaným pána svého; mně se zdá, by lidé se chtěli dívati, jakož bohda toho nebude, že pán Buoh neráčí dlúho toho trpěti. Rád bych vám těch novin uskrovnil, ale když je jich mnoho, nemohu na krátce přestati. Toto také vězte, že Mělničtí měšťané byli osadili, skůro jakoby *) Bartoloměj, kníže Minsterberský, syn Viktorinův, vnuk někdy krále Jiřího z Poděbrad. **) Procek Malý z Cetně, rytíř, sekretář královský.
Strana 17
Dopisy z let 1512 a 1513. 17 oblehli, hrad Mělnický pánuov z Walšteina, a kudyž fortna na zámek tu zakopali, aby tady choditi nemohli, a pánuov z Walšteina dobrého člověka, kterýž tu úředníkem byl, jeli; toho pak nevím, jaký to konec vezme, než nebude-li srovnánie, já se podle úřadu svého, pokudž jest za právo, zachovati musím. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na hradě Pražském v pátek před svatým Sixtem léta oc. XIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 13. Proboštu Chotěšovskému v příčině nakoupení zbroje na 100 osob, na Blatné 1512, 20. srpna; tištěno v Archivu Českém IV. 57. 14. Petrovi z Rožmberka o politických záležitostech a různých novinách, o praktikách knížete Bartoloměje Minsterberského, o sporu vyšších stavů s městy, Vratislavští že u něho byli s poselstvím oc. Na hradě Pražském. 1513, 7. srpna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3582. Urozený pane, pane příteli mój milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, kterak by vás rozličné noviny docházely, cožby se v Praze díti mělo, ale že sem vám toho neoznámil: i račte vě- děti, že bych jistě toho nerad obmeškal, což bych potřebného znal, jakož sem tuto středu minulou po vašem služebníku vám psal, některé věci oznamuje; a byl bych ty časy rád i více psal, než že, maje do krajův mnohá psaní, nemohl jsem tomu dosti učiniti, však maje ten úmysl bez prodlévání k vám poslati. Jakož jste mi ráčili poslati psaní, kteréž vám teď zase posélám, což jest vám psal pan hajtman Moravský i také toho přípis, co jest jemu psal pan Ladslav Třebovský: i slyšel jsem také o tom, což se pana Třebovského dotýče, kdežto tomu rozómím, že on pan Ladslav také se v tu rotu dává, kteráž šibalstva následuje. Což se dotýče pana hajtmana Moravského: jakož jste mi prvé psáti ráčili, že jste se s ním sjížděli, i z toho sem srozoměl, že on při nás přátelech stojí; a v tom psal jest pan hofmistr před včerajším mně a panu kancléři,*) že se jemu zdá, aby on pan hajtman byl na tento sněm do Kolína od krále JMti poslán, však což by měl jednati na list věřící, aby se v tom námi správcemi spravil; i již sme my o to k králi JMti poslali a psali, neb mně se zdá, že jest lépe, nežli by kto jiný v tom *) Ladislav z Šternberka na Bechyni. Archiv Český VII.
Dopisy z let 1512 a 1513. 17 oblehli, hrad Mělnický pánuov z Walšteina, a kudyž fortna na zámek tu zakopali, aby tady choditi nemohli, a pánuov z Walšteina dobrého člověka, kterýž tu úředníkem byl, jeli; toho pak nevím, jaký to konec vezme, než nebude-li srovnánie, já se podle úřadu svého, pokudž jest za právo, zachovati musím. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na hradě Pražském v pátek před svatým Sixtem léta oc. XIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 13. Proboštu Chotěšovskému v příčině nakoupení zbroje na 100 osob, na Blatné 1512, 20. srpna; tištěno v Archivu Českém IV. 57. 14. Petrovi z Rožmberka o politických záležitostech a různých novinách, o praktikách knížete Bartoloměje Minsterberského, o sporu vyšších stavů s městy, Vratislavští že u něho byli s poselstvím oc. Na hradě Pražském. 1513, 7. srpna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3582. Urozený pane, pane příteli mój milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, kterak by vás rozličné noviny docházely, cožby se v Praze díti mělo, ale že sem vám toho neoznámil: i račte vě- děti, že bych jistě toho nerad obmeškal, což bych potřebného znal, jakož sem tuto středu minulou po vašem služebníku vám psal, některé věci oznamuje; a byl bych ty časy rád i více psal, než že, maje do krajův mnohá psaní, nemohl jsem tomu dosti učiniti, však maje ten úmysl bez prodlévání k vám poslati. Jakož jste mi ráčili poslati psaní, kteréž vám teď zase posélám, což jest vám psal pan hajtman Moravský i také toho přípis, co jest jemu psal pan Ladslav Třebovský: i slyšel jsem také o tom, což se pana Třebovského dotýče, kdežto tomu rozómím, že on pan Ladslav také se v tu rotu dává, kteráž šibalstva následuje. Což se dotýče pana hajtmana Moravského: jakož jste mi prvé psáti ráčili, že jste se s ním sjížděli, i z toho sem srozoměl, že on při nás přátelech stojí; a v tom psal jest pan hofmistr před včerajším mně a panu kancléři,*) že se jemu zdá, aby on pan hajtman byl na tento sněm do Kolína od krále JMti poslán, však což by měl jednati na list věřící, aby se v tom námi správcemi spravil; i již sme my o to k králi JMti poslali a psali, neb mně se zdá, že jest lépe, nežli by kto jiný v tom *) Ladislav z Šternberka na Bechyni. Archiv Český VII.
Strana 18
18 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. poselstvě z jiné země býti měl, neb mohl by ten v to se vetříti, že bychme snad nic po něm neučinili. Také vám teď posélám, co jest pan hofmistr mně a panu kancléři psal, ješto jest nám to včera přineseno, a co sem já zase panu hofmistrovi otepsal, teď vám toho také přípis posélám. A kdež jest učinil dóminku o mém se panem kancléřem k němu příjezdu: i prvé sem vám oznámil, že z některých příčin chtěl sem k němu přijeti, i kdež on píše, že sme mu po Prockovi zkázali, že nyní přijeti nemůžem; i tu jest vzkázal pan kancléř jemu o tom po Prockovi, než jáť nyní po něm málo vzkazuji, neb mám k tomu hodné příčiny. Jakož sem vám psal o některých věcech, kteréž mi ráčíte připomínati: i jest jistě tak, že pod způsobem dobrého chtěli by nám někteří lotři zlé učiniti. Než bohdá najdou se k tomu ty cesty, když se, dá-li pán Buoh, spolu shledáme, že tomu slušně otepřem, ktožby chtěl nám zlé činiti; a když to poznají, za to mám, že své úmysly v tom změní a pravdě místo dadí. Což se pana hofmistra dotýče: ač já o tom držím, že při něm sou rozličné věci, ale zase za to mám, že se dá napraviti, ač by nebylo pro nás, ale sám pro se; neb není tak hloupý, k čemu by to vjíti mělo, když by se več proti nám otporného dal, zvláště v čemž jest spolu s námi byl a k tomu svoloval, i mnozí jiní, ježto tomu slušně otpierati nemohou. Což se mého počtu dotýče: z čehož sem kvitován, tohoť mi zdvihati nemohou spravedlivě, a kteréž sem dluhy na se vzal a páni správce za ně slibují, to jest již tskami [sic] utvrzeno, že jest to věc zemská; a protož za to mám, že se o tu křivdu ne- budou směti zasazovati, kteréžby spravedlivě nemohli obdržeti, a by pak i chtěli, bohdá najdem dosti těch přátel, že vedle nás a naší spravedlnosti stanou. Což se pak těch kusóv, večby města i jiné vše táhnúti měli, dotýče: ač někto můž se k tomu nachýliti, ale nemám za to, by se v to hluboce dali a při tom stáli, neb tolik města tomu příčin dávají, že na tento čas jedna věc v druhou nemůž. A kdyby bylo na některých vuoli, jakú chuť k městóm mají, již bychme válku měli. Jakož sem vám, pane a přieteli mój milý, psal, že vám nemohl sem ty časy těch spisóv, což se knížete Bartoloměje dotýče, poslati: i teď vám již posélám, co jest on mluvil k některým pánóm a k rytířstvu v Praze, kdež se ti artikulové takto počínají: „Páni a přátelé milí z stavu panského a rytieřského oc.“ I rozváživše to, když sme o tom zvěděli, zdálo nám se také něco v tom ohlásiti. I poslali sme na rathúz k Pražanóm a k poslóm z měst s touto řečí teď sepsanou, a mezi to vepsali sme dva artikule, co jest kníže mluvil, jakož vám teď toto posélám, a počíná se takto: „Páni Pražané a páni poslové z měst oc.“ I z té
18 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. poselstvě z jiné země býti měl, neb mohl by ten v to se vetříti, že bychme snad nic po něm neučinili. Také vám teď posélám, co jest pan hofmistr mně a panu kancléři psal, ješto jest nám to včera přineseno, a co sem já zase panu hofmistrovi otepsal, teď vám toho také přípis posélám. A kdež jest učinil dóminku o mém se panem kancléřem k němu příjezdu: i prvé sem vám oznámil, že z některých příčin chtěl sem k němu přijeti, i kdež on píše, že sme mu po Prockovi zkázali, že nyní přijeti nemůžem; i tu jest vzkázal pan kancléř jemu o tom po Prockovi, než jáť nyní po něm málo vzkazuji, neb mám k tomu hodné příčiny. Jakož sem vám psal o některých věcech, kteréž mi ráčíte připomínati: i jest jistě tak, že pod způsobem dobrého chtěli by nám někteří lotři zlé učiniti. Než bohdá najdou se k tomu ty cesty, když se, dá-li pán Buoh, spolu shledáme, že tomu slušně otepřem, ktožby chtěl nám zlé činiti; a když to poznají, za to mám, že své úmysly v tom změní a pravdě místo dadí. Což se pana hofmistra dotýče: ač já o tom držím, že při něm sou rozličné věci, ale zase za to mám, že se dá napraviti, ač by nebylo pro nás, ale sám pro se; neb není tak hloupý, k čemu by to vjíti mělo, když by se več proti nám otporného dal, zvláště v čemž jest spolu s námi byl a k tomu svoloval, i mnozí jiní, ježto tomu slušně otpierati nemohou. Což se mého počtu dotýče: z čehož sem kvitován, tohoť mi zdvihati nemohou spravedlivě, a kteréž sem dluhy na se vzal a páni správce za ně slibují, to jest již tskami [sic] utvrzeno, že jest to věc zemská; a protož za to mám, že se o tu křivdu ne- budou směti zasazovati, kteréžby spravedlivě nemohli obdržeti, a by pak i chtěli, bohdá najdem dosti těch přátel, že vedle nás a naší spravedlnosti stanou. Což se pak těch kusóv, večby města i jiné vše táhnúti měli, dotýče: ač někto můž se k tomu nachýliti, ale nemám za to, by se v to hluboce dali a při tom stáli, neb tolik města tomu příčin dávají, že na tento čas jedna věc v druhou nemůž. A kdyby bylo na některých vuoli, jakú chuť k městóm mají, již bychme válku měli. Jakož sem vám, pane a přieteli mój milý, psal, že vám nemohl sem ty časy těch spisóv, což se knížete Bartoloměje dotýče, poslati: i teď vám již posélám, co jest on mluvil k některým pánóm a k rytířstvu v Praze, kdež se ti artikulové takto počínají: „Páni a přátelé milí z stavu panského a rytieřského oc.“ I rozváživše to, když sme o tom zvěděli, zdálo nám se také něco v tom ohlásiti. I poslali sme na rathúz k Pražanóm a k poslóm z měst s touto řečí teď sepsanou, a mezi to vepsali sme dva artikule, co jest kníže mluvil, jakož vám teď toto posélám, a počíná se takto: „Páni Pražané a páni poslové z měst oc.“ I z té
Strana 19
Petrovi z Rožmberka 1513. 19 příčiny vám ty počátky píši, že jest toho mnoho, abyšte se věděli tím dostatečněji spraviti; a při tom z zadu jest napsána jich odpověď zase, kterúž sou nám po tom po několika dnech dali; a od těchto od nás k nim poselstvie bylo ode mne, od pana sudího,*) od pana kancléře a od pana Bernarta z Walšteina. Což se dotýče Mělnických: ta jest věc poněkud nyní narovnána, že snad o to různice další do sněmu nebude; a což se některých jiných věcí dotýče a knížete Bartoloměje, porozomíte tomu z toho, co píši panu hofmistru; i z té příčiny o to vám zvláště nepíši. Jakož jste mi prvé psáti ráčili, což se některých měst dotýče: i račte vě- děti, že sem já od některých slyšal, ježto, za to mám, o tom dobře vědí, že ko- nečně též jedni jako druzí knězi Bartolomějovi dávati mají; než že tomu konšelé prémy dávají jako ti, že snad před obcemi všeho oznámiti nesmějí. Než Písečtí v tom nejsou a Plzenští snad také. Byli sou včera u mne někteří z Pražan znamenití, i pěkně sme spolu mluvili. Ale při tom při všem jest potřebí dobrého skutku, a již nyní není slyšeti tak mnoho rozličných zbytečných novin. Neb snad dotud se mluví, že lidé poustanou a pozastaví těch spletkuov, ale dlúho-li to bude trvati, toho neví. Jakož jste mi ráčili psáti o pana podkomořího:**) i byl jest zde u mne, a což bych já jemu v tom mohl přátelství učiniti, učinil bych rád. A měl sem také o to nějakú dóminku se panem kancléřem, i pokud sem srozoměl, že on o tak prudkém psaní panu podkomořímu nevěděl, než toliko že jest městóm psáno, aby pan podkomoří bez Roztocského, poněvadž král JMt ráčil mu hofrychtéřstvie dáti, konšel nesadil. I mój milý pane a příteli! Jaké sou kolivěk věci, mněť by se dobře líbilo, abychme zvlášť na tento čas těch všech příčin, což by mezi námi v našich stavích k nelibosti býti mělo, se varovali, dokudž s městy naše věci na konci nejsou po- staveny. Což se těch kusóv, co před se města berou, dotýče, jakož ste mi ráčili tři oznámiti, že by snad drahně z našich stavuov v to lidi pojali: i já sem se také témuž nadál, ale již té naděje nemám, nebo velikú sou sobě nelibost nynie města spůsobili, že rytieřské lidi z několika měst vypověděli; a co sou Mělničtí byli před se vzali, velmi sobě to obtěžují a ke mně sou se mnozí domlúvali, jedné abychme té věci nelechčili, že vedle nás do svých hrdel a statkuov stanou; a já se k tomu také hlásím, což vedle práva učiniti máme, že všecko rádi uděláme, jakož jest věc spravedlivá i nad to, což jest slušného, abychme pro sebe přátelstvie činili v stavích našich, poněvadž i k jiným námi nic slušného neschází. *) Jiří Bezdružický z Kolovrat na Buštěhradě. **) Burian Trčka z Lípy a Lipnice. 37
Petrovi z Rožmberka 1513. 19 příčiny vám ty počátky píši, že jest toho mnoho, abyšte se věděli tím dostatečněji spraviti; a při tom z zadu jest napsána jich odpověď zase, kterúž sou nám po tom po několika dnech dali; a od těchto od nás k nim poselstvie bylo ode mne, od pana sudího,*) od pana kancléře a od pana Bernarta z Walšteina. Což se dotýče Mělnických: ta jest věc poněkud nyní narovnána, že snad o to různice další do sněmu nebude; a což se některých jiných věcí dotýče a knížete Bartoloměje, porozomíte tomu z toho, co píši panu hofmistru; i z té příčiny o to vám zvláště nepíši. Jakož jste mi prvé psáti ráčili, což se některých měst dotýče: i račte vě- děti, že sem já od některých slyšal, ježto, za to mám, o tom dobře vědí, že ko- nečně též jedni jako druzí knězi Bartolomějovi dávati mají; než že tomu konšelé prémy dávají jako ti, že snad před obcemi všeho oznámiti nesmějí. Než Písečtí v tom nejsou a Plzenští snad také. Byli sou včera u mne někteří z Pražan znamenití, i pěkně sme spolu mluvili. Ale při tom při všem jest potřebí dobrého skutku, a již nyní není slyšeti tak mnoho rozličných zbytečných novin. Neb snad dotud se mluví, že lidé poustanou a pozastaví těch spletkuov, ale dlúho-li to bude trvati, toho neví. Jakož jste mi ráčili psáti o pana podkomořího:**) i byl jest zde u mne, a což bych já jemu v tom mohl přátelství učiniti, učinil bych rád. A měl sem také o to nějakú dóminku se panem kancléřem, i pokud sem srozoměl, že on o tak prudkém psaní panu podkomořímu nevěděl, než toliko že jest městóm psáno, aby pan podkomoří bez Roztocského, poněvadž král JMt ráčil mu hofrychtéřstvie dáti, konšel nesadil. I mój milý pane a příteli! Jaké sou kolivěk věci, mněť by se dobře líbilo, abychme zvlášť na tento čas těch všech příčin, což by mezi námi v našich stavích k nelibosti býti mělo, se varovali, dokudž s městy naše věci na konci nejsou po- staveny. Což se těch kusóv, co před se města berou, dotýče, jakož ste mi ráčili tři oznámiti, že by snad drahně z našich stavuov v to lidi pojali: i já sem se také témuž nadál, ale již té naděje nemám, nebo velikú sou sobě nelibost nynie města spůsobili, že rytieřské lidi z několika měst vypověděli; a co sou Mělničtí byli před se vzali, velmi sobě to obtěžují a ke mně sou se mnozí domlúvali, jedné abychme té věci nelechčili, že vedle nás do svých hrdel a statkuov stanou; a já se k tomu také hlásím, což vedle práva učiniti máme, že všecko rádi uděláme, jakož jest věc spravedlivá i nad to, což jest slušného, abychme pro sebe přátelstvie činili v stavích našich, poněvadž i k jiným námi nic slušného neschází. *) Jiří Bezdružický z Kolovrat na Buštěhradě. **) Burian Trčka z Lípy a Lipnice. 37
Strana 20
20 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Což se dotýče Pecingara: ten jest zde v Praze, a byl dnes u mne a pěkně mluví, že vedle našich stavuov pilně stojí; než tomu sem od něho srozoměl, že by mu se zdálo, že my soudce sme velmi zaneprázdněni touto zprávou, a když by se to některak jinak opatřilo, že by mu se za lepší zdálo; ježto já o ty věci otporu nedržím, než což lepšího zespolka poznáme, že já se tomu neprotivím. Teď vám také posélám, pane a příteli mój milý, přípis listu česky vyložený, co kníže Jiří Míšenské nám správcóm ráčil psáti, kdež německý list má pan kancléř. Což se pak některých drobnějších věcí dotýče, těch sem nyní pozanechal vám psáti, neb neznám toho potřebí; než toto račte věděti, že kníže Fridrich Lehnický a Vra- tislavští s městy Slezskými jinými měli u mne poselství, žádajíc v tom opatřeni býti, kteréž se jim škody od kněze Bartoloměje z tohoto království a jeho pomocníkóv činí, abychme v tom jim radni a pomocni podle smlúvy v Gladště učiněné byli: i dali sme jim se panem sudím a se panem kancléřem v tento rozom odpověď, že o tom nepochybujem, že se páni a rytieřstvo k nim rádi zachovají, pokudž nám přísluší, a my také že se rádi zachovati chcme, neb jest věc slušná i spravedlivá, zvláště poněvadž sme jednoho pána. Dán na hradě Pražském léta oc. V XIII v ne- děli po svatém Sixtu, mučedníku božím. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Pane a příteli mój milý! Když již tento list byl napsán, přineseni sou mi někteří listové od krále JMti, jakož vám teď jednoho přípis posélám, jaké se šibalstvo při JMti působí, a tak tuším, že skrze Rendle.*) Než za to prosím, neračte o tom jiným praviti, aby se snad nerozpačili na ten sněm do Kolína jeti; než teď vám píši také list z té příčiny zvláštní, a jiným pánóm správcóm a z rytieřstva k témuž podobně píši, než mněť se zdá, budou-li při králi JMti tak někteří plésti, že my vojnu dříve času míti budem, pak tu JMt ví, co s takovými radami dobrého zjedná; a jakž jest kolivěk třeba nám se k tomu skutečně přičiniti, abychme takovým ši- balóm konec spravedlivý učinili, aby našemu pánu i nám spletkuov činiti nemohli. A jest mi psáno z Budína, ješto se mohu vostatku domysleti, že jest tu notuli Rendl skládal, nebo jest několiko v tom kouskóv, kteří zvláštní v sobě rozomy mají ne velmi trefné; než za to mám, na čem jest se Procek s městy rozjel a kterak sou se povadili, že jiné mysli s Rendlem budou, neb je ti troštové chybili, čemu sou se oni nadáli. A by se byl váš posel netrefil, byl bych hned o tyto věci k vám naschvál poslal. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. *) Albrecht Rendl z Oušavy.
20 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Což se dotýče Pecingara: ten jest zde v Praze, a byl dnes u mne a pěkně mluví, že vedle našich stavuov pilně stojí; než tomu sem od něho srozoměl, že by mu se zdálo, že my soudce sme velmi zaneprázdněni touto zprávou, a když by se to některak jinak opatřilo, že by mu se za lepší zdálo; ježto já o ty věci otporu nedržím, než což lepšího zespolka poznáme, že já se tomu neprotivím. Teď vám také posélám, pane a příteli mój milý, přípis listu česky vyložený, co kníže Jiří Míšenské nám správcóm ráčil psáti, kdež německý list má pan kancléř. Což se pak některých drobnějších věcí dotýče, těch sem nyní pozanechal vám psáti, neb neznám toho potřebí; než toto račte věděti, že kníže Fridrich Lehnický a Vra- tislavští s městy Slezskými jinými měli u mne poselství, žádajíc v tom opatřeni býti, kteréž se jim škody od kněze Bartoloměje z tohoto království a jeho pomocníkóv činí, abychme v tom jim radni a pomocni podle smlúvy v Gladště učiněné byli: i dali sme jim se panem sudím a se panem kancléřem v tento rozom odpověď, že o tom nepochybujem, že se páni a rytieřstvo k nim rádi zachovají, pokudž nám přísluší, a my také že se rádi zachovati chcme, neb jest věc slušná i spravedlivá, zvláště poněvadž sme jednoho pána. Dán na hradě Pražském léta oc. V XIII v ne- děli po svatém Sixtu, mučedníku božím. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Pane a příteli mój milý! Když již tento list byl napsán, přineseni sou mi někteří listové od krále JMti, jakož vám teď jednoho přípis posélám, jaké se šibalstvo při JMti působí, a tak tuším, že skrze Rendle.*) Než za to prosím, neračte o tom jiným praviti, aby se snad nerozpačili na ten sněm do Kolína jeti; než teď vám píši také list z té příčiny zvláštní, a jiným pánóm správcóm a z rytieřstva k témuž podobně píši, než mněť se zdá, budou-li při králi JMti tak někteří plésti, že my vojnu dříve času míti budem, pak tu JMt ví, co s takovými radami dobrého zjedná; a jakž jest kolivěk třeba nám se k tomu skutečně přičiniti, abychme takovým ši- balóm konec spravedlivý učinili, aby našemu pánu i nám spletkuov činiti nemohli. A jest mi psáno z Budína, ješto se mohu vostatku domysleti, že jest tu notuli Rendl skládal, nebo jest několiko v tom kouskóv, kteří zvláštní v sobě rozomy mají ne velmi trefné; než za to mám, na čem jest se Procek s městy rozjel a kterak sou se povadili, že jiné mysli s Rendlem budou, neb je ti troštové chybili, čemu sou se oni nadáli. A by se byl váš posel netrefil, byl bych hned o tyto věci k vám naschvál poslal. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc. *) Albrecht Rendl z Oušavy.
Strana 21
Dopisy z roku 1513. 21 15. Oznamuje Petrovi z Rožmberka, že Pražané strojili se vojensky na pomoc vytáhnouti knížeti Bartolomějovi Minsterberskému. Na hradě Pražském. 1513, 6. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3590. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že dnes Pražané strojili jsú se na vojnu, chtějíce Skály retovati, nebo panu hajtmanu Moravskému dali tu odpověď, že se jim nezdá kniežete Bartoloměje opustiti, a chtěli vytáhnúti a šikovati se. A kněz Barto- loměj měl je řéditi, nebo jest ještě zde v Praze; než jakož byl hlas mezi nimi puštěn, že jich má býti několiko tisíc ve zbroji, i nebylo jich než několiko set, toho pak neviem, proto-li, že se jim na vojnu nechtělo, čili z které jiné příčiny. A potom přišla řeč, že by od Skal odtrhli: i tudy vojnu v Praze na tento čas rozpustili; než to sem slyšel, že města k tomu se neměla, aby k Skalám táhnúti chtěla, a té na- děje také nemám, by od Skal ještě odtrženo bylo, leč jest se nějaká dvorná věc přihodila. I pane a příteli muoj milý! Poněvadž Pražané vždy se k nesnázi potrhají, slušie nám hotovu býti, jestliže co začnú, abychme s božie pomocí hned odepřeli. Neb když naši podstať poznají a při tom [ . . . . ]*) shledáte, to bohda že všecko k dobrému [konci přivedeno bude . . . .] jakž bychme oslabili jakož . . . .] bychme mnohé rozpačili, jež to . . . . .] rádi činiti budem. [. . . Také račte vě[děti . . . . . . . učinili. Dán na hradě] Pražském v outerý po svatým . . . . Jiljiem léta oc. XIIV [sic]. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému [pánu, panu Petro]vi z Rož[mberka . ] 16. Krištoforovi z Švamberka, aby za veledůležitými příčinami na hrad Pražský dne 30. září přijel. Na hradě Pražském. 1513, 10. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3591. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že znám toho potřeby pilné a znamenité krále JMti, pána našeho, tohoto královstvie i naše, abychme se na den svatého Jeronyma na hrad Pražský sjeli, i také pro soud zemský a pro naši správu i také pro dluhy krále JMti, kteréž na sobě máme. Neb jakož *) Místa závorkami hranatými označená jsou v originále uhnilá.
Dopisy z roku 1513. 21 15. Oznamuje Petrovi z Rožmberka, že Pražané strojili se vojensky na pomoc vytáhnouti knížeti Bartolomějovi Minsterberskému. Na hradě Pražském. 1513, 6. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3590. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že dnes Pražané strojili jsú se na vojnu, chtějíce Skály retovati, nebo panu hajtmanu Moravskému dali tu odpověď, že se jim nezdá kniežete Bartoloměje opustiti, a chtěli vytáhnúti a šikovati se. A kněz Barto- loměj měl je řéditi, nebo jest ještě zde v Praze; než jakož byl hlas mezi nimi puštěn, že jich má býti několiko tisíc ve zbroji, i nebylo jich než několiko set, toho pak neviem, proto-li, že se jim na vojnu nechtělo, čili z které jiné příčiny. A potom přišla řeč, že by od Skal odtrhli: i tudy vojnu v Praze na tento čas rozpustili; než to sem slyšel, že města k tomu se neměla, aby k Skalám táhnúti chtěla, a té na- děje také nemám, by od Skal ještě odtrženo bylo, leč jest se nějaká dvorná věc přihodila. I pane a příteli muoj milý! Poněvadž Pražané vždy se k nesnázi potrhají, slušie nám hotovu býti, jestliže co začnú, abychme s božie pomocí hned odepřeli. Neb když naši podstať poznají a při tom [ . . . . ]*) shledáte, to bohda že všecko k dobrému [konci přivedeno bude . . . .] jakž bychme oslabili jakož . . . .] bychme mnohé rozpačili, jež to . . . . .] rádi činiti budem. [. . . Také račte vě[děti . . . . . . . učinili. Dán na hradě] Pražském v outerý po svatým . . . . Jiljiem léta oc. XIIV [sic]. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému [pánu, panu Petro]vi z Rož[mberka . ] 16. Krištoforovi z Švamberka, aby za veledůležitými příčinami na hrad Pražský dne 30. září přijel. Na hradě Pražském. 1513, 10. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3591. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že znám toho potřeby pilné a znamenité krále JMti, pána našeho, tohoto královstvie i naše, abychme se na den svatého Jeronyma na hrad Pražský sjeli, i také pro soud zemský a pro naši správu i také pro dluhy krále JMti, kteréž na sobě máme. Neb jakož *) Místa závorkami hranatými označená jsou v originále uhnilá.
Strana 22
22 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. sem králi JMti puol léta napřed oznámil, kteréž již tyto dni vychází: i za to mám, kterak sem vyrozuměl z JMKské psanie i také z některých jiných příčin, že to JMt ráčí jinými osobami opatřiti a v tom nám polehčenie učiniti. I znajíce tyto všecky znamenité potřeby, pane švagře muoj milý, nepochybuji a prosím, že tak učiníte a na den svatého Jheronyma [30. září] v Praze budete. Nebo které vše zvláštně toho veliké potřeby jsú, ježto od dávniech časuov takové nebyly, bylo by o tom mnoho vypisovati. Dán na hradě Pražském v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie narozenie léta oc. V°XIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. 17. Hendrychovi z Švamberka, že také Pražané jako vyšší stavové, oč různice s obou stran jsou, na králi přestanou. Na Blatné. 1513, 21. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3592. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Které sem noviny, když sem v Praze byl, slyšel, za to mám že o tom o všem, což jest pil- nějšieho, již také slyšeli jste; nežli po mém odtud odjezdu jest mi oznámeno, že se k tomu Pražané mají, aby také na králi JMti, jako my jsme učinili, oč jsú mezi námi různice s vobú stran, mocně též přestali, a že králi JMti berni pivnú dáti chtí, jestliže naši stavové budou chtíti též učiniti, a že knieže Bartoloměj má o to od nich k králi JMti jeti, jakož jest již, tak jest mi psáno, vyjel z Prahy tento čtvrtek mi- nulý. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné v středu den svatého Matuše, apoštola božieho, léta oc. XIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Švamberka a na Zvíkově, oc. švagru mému milémn. 18. Vymlouvá, očisťuje se Vilímovi z Pernšteina z pomluv, kteréž o osobě jeho se roznášejí; viní knížete Bartoloměje Minsterberského z nechvalitebných skutkův; na sněmu že chce dobro země hájiti oc. Na Blatné. 1513, 2. prosince. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3593 f. 8. Když jest mne to psaní došlo od pana Jana z Wartmberka a od pana Ople, tehdy sem toto psanie učinil panu hofmistru podle přípisu podepsaného, než ještě odpovědi na to nemám.
22 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. sem králi JMti puol léta napřed oznámil, kteréž již tyto dni vychází: i za to mám, kterak sem vyrozuměl z JMKské psanie i také z některých jiných příčin, že to JMt ráčí jinými osobami opatřiti a v tom nám polehčenie učiniti. I znajíce tyto všecky znamenité potřeby, pane švagře muoj milý, nepochybuji a prosím, že tak učiníte a na den svatého Jheronyma [30. září] v Praze budete. Nebo které vše zvláštně toho veliké potřeby jsú, ježto od dávniech časuov takové nebyly, bylo by o tom mnoho vypisovati. Dán na hradě Pražském v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie narozenie léta oc. V°XIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. 17. Hendrychovi z Švamberka, že také Pražané jako vyšší stavové, oč různice s obou stran jsou, na králi přestanou. Na Blatné. 1513, 21. září. Orig. v archivu Třeboňském č. 3592. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Které sem noviny, když sem v Praze byl, slyšel, za to mám že o tom o všem, což jest pil- nějšieho, již také slyšeli jste; nežli po mém odtud odjezdu jest mi oznámeno, že se k tomu Pražané mají, aby také na králi JMti, jako my jsme učinili, oč jsú mezi námi různice s vobú stran, mocně též přestali, a že králi JMti berni pivnú dáti chtí, jestliže naši stavové budou chtíti též učiniti, a že knieže Bartoloměj má o to od nich k králi JMti jeti, jakož jest již, tak jest mi psáno, vyjel z Prahy tento čtvrtek mi- nulý. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné v středu den svatého Matuše, apoštola božieho, léta oc. XIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Švamberka a na Zvíkově, oc. švagru mému milémn. 18. Vymlouvá, očisťuje se Vilímovi z Pernšteina z pomluv, kteréž o osobě jeho se roznášejí; viní knížete Bartoloměje Minsterberského z nechvalitebných skutkův; na sněmu že chce dobro země hájiti oc. Na Blatné. 1513, 2. prosince. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3593 f. 8. Když jest mne to psaní došlo od pana Jana z Wartmberka a od pana Ople, tehdy sem toto psanie učinil panu hofmistru podle přípisu podepsaného, než ještě odpovědi na to nemám.
Strana 23
Dopisy z roku 1513. 23 Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Pane a přieteli muoj milý. Bych vám měl mnoho vypisovati, co jest se při našem přiejezdu při JMKské jednalo a puosobilo, bylo by snad již nepotřebné zaneprázdněnie, neb nepochybuji, že toho mnoho od jiných víte, i také některých věcí že od pana Jana z Wartmberka a od pana Ople zpraveni jste. My kteří sme spolu k JMKské jeli, o to sme měli péči, to obmajšlejíc, cožby dobrého JMti a tohoto královstvie bylo, chtějíce rádi, aby řád a právo svuoj pruochod mělo a lidé vajtržní a tomuto královstvie škodní, aby na slušné mieře postaveni byli; neb jestliže by nám chtěl kto to přičítati, čeho sme od země poručeno neměli, že by nám toho neslušelo jednati: i jistě sme se v to nevložili ani toho na se pota- hujem, cožby nám nenáleželo, než ku pánu svému té svobody sobě nezavíráme, kteréž slušně a spravedlivě užiti muožem; pak-li vždy chtí náš dobrý úmysl jináče vykládati ti, kteříž o jiné se všetečnosti pokúšejí křivé a neduovodné, tehdy nenie div, ktož se jednoho odváží, že se také o druhé pokusí. Když sme při králi JMti byli, toho sme v oumyslu neměli, bychme v jaké nesnáze s kým vcházeti chtěli, aby to mělo z našeho počátku přijíti; ale když sme pokoje nemohli užiti, přislušelo nám, jakožto nevinným, odpierati a těch lotrovstvie, kteří jsú ti, vylíčiti, že nechtí, aneb snad pro svú zlost nemohú, našeho o dobré pečovánie oblíbiti. Srozuměl sem byl z vašeho psanie, že by se vám nelíbilo, bychme měli v jiném královstvie v hadruňky se dáti: i neměl sem k tomu žádné náchylnosti, ani ti páni a z rytieřstva, kteří sme spolu u JMKské byli; ale poněvadž nechtěli nás toho zba- viti, neslušelo nám k tomu mlčeti, a tak pro jejich strach těch šibaluov, abychme neměli ku pánu svému o věci potřebné jeti, bylo by to veliké hubenství; a poněvadž se přiházie, že lotři o papežiech i o ciesařiech a o velikého duostojenstvie lidech křivdu mluví, my sobě toho neosobujem, abychom nad tak vysoké lidi měli šťastnější býti a lotróm se lépe zachovati; ačkolivěk tiemto psaniem žádného dobrého nehaním, než že pravdu oznamuji, k té se znám a bohda znáti budu, a smí-li mne kto z ta- kových lidí, tak jakž dobří činí právem, viniti, to se bohda na takového skutečně dovede, ač nevyměšuji se z jiných přátel svých; než poněvadž takoví lidé za křivdu se nestydí, nad to pravda má větší svobody užiti. Poněvadž Bartoloměj knieže, jsa člověk svými skutky nechvalitebnými již dobře v těchto zemích známý, a bez naší přítomnosti o nás správcích mnohé křivé řeči mluvil, tehdy bylo jest slušné, aby proti tomu odpor měl; a poněvadž z jeho počátku nynie tato věc přišla, tehdy zdá mi se, že bylo nám poctivěji před pánem naším tomu kniežeti vuoči spravedlivě odpierati a jeho neslušné skutky, jakž sami v sobě v pravdě jsú, oznámiti než-li bez jeho přítomnosti. I jakož on knieže, kdež nás správcuov dotýkal, krom toliko vás, pana kancléře a pana Bočka vymienil, ježto s námi spolu v tom jste byli, kdež té naděje nemám,
Dopisy z roku 1513. 23 Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Pane a přieteli muoj milý. Bych vám měl mnoho vypisovati, co jest se při našem přiejezdu při JMKské jednalo a puosobilo, bylo by snad již nepotřebné zaneprázdněnie, neb nepochybuji, že toho mnoho od jiných víte, i také některých věcí že od pana Jana z Wartmberka a od pana Ople zpraveni jste. My kteří sme spolu k JMKské jeli, o to sme měli péči, to obmajšlejíc, cožby dobrého JMti a tohoto královstvie bylo, chtějíce rádi, aby řád a právo svuoj pruochod mělo a lidé vajtržní a tomuto královstvie škodní, aby na slušné mieře postaveni byli; neb jestliže by nám chtěl kto to přičítati, čeho sme od země poručeno neměli, že by nám toho neslušelo jednati: i jistě sme se v to nevložili ani toho na se pota- hujem, cožby nám nenáleželo, než ku pánu svému té svobody sobě nezavíráme, kteréž slušně a spravedlivě užiti muožem; pak-li vždy chtí náš dobrý úmysl jináče vykládati ti, kteříž o jiné se všetečnosti pokúšejí křivé a neduovodné, tehdy nenie div, ktož se jednoho odváží, že se také o druhé pokusí. Když sme při králi JMti byli, toho sme v oumyslu neměli, bychme v jaké nesnáze s kým vcházeti chtěli, aby to mělo z našeho počátku přijíti; ale když sme pokoje nemohli užiti, přislušelo nám, jakožto nevinným, odpierati a těch lotrovstvie, kteří jsú ti, vylíčiti, že nechtí, aneb snad pro svú zlost nemohú, našeho o dobré pečovánie oblíbiti. Srozuměl sem byl z vašeho psanie, že by se vám nelíbilo, bychme měli v jiném královstvie v hadruňky se dáti: i neměl sem k tomu žádné náchylnosti, ani ti páni a z rytieřstva, kteří sme spolu u JMKské byli; ale poněvadž nechtěli nás toho zba- viti, neslušelo nám k tomu mlčeti, a tak pro jejich strach těch šibaluov, abychme neměli ku pánu svému o věci potřebné jeti, bylo by to veliké hubenství; a poněvadž se přiházie, že lotři o papežiech i o ciesařiech a o velikého duostojenstvie lidech křivdu mluví, my sobě toho neosobujem, abychom nad tak vysoké lidi měli šťastnější býti a lotróm se lépe zachovati; ačkolivěk tiemto psaniem žádného dobrého nehaním, než že pravdu oznamuji, k té se znám a bohda znáti budu, a smí-li mne kto z ta- kových lidí, tak jakž dobří činí právem, viniti, to se bohda na takového skutečně dovede, ač nevyměšuji se z jiných přátel svých; než poněvadž takoví lidé za křivdu se nestydí, nad to pravda má větší svobody užiti. Poněvadž Bartoloměj knieže, jsa člověk svými skutky nechvalitebnými již dobře v těchto zemích známý, a bez naší přítomnosti o nás správcích mnohé křivé řeči mluvil, tehdy bylo jest slušné, aby proti tomu odpor měl; a poněvadž z jeho počátku nynie tato věc přišla, tehdy zdá mi se, že bylo nám poctivěji před pánem naším tomu kniežeti vuoči spravedlivě odpierati a jeho neslušné skutky, jakž sami v sobě v pravdě jsú, oznámiti než-li bez jeho přítomnosti. I jakož on knieže, kdež nás správcuov dotýkal, krom toliko vás, pana kancléře a pana Bočka vymienil, ježto s námi spolu v tom jste byli, kdež té naděje nemám,
Strana 24
24 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. byšte se měli dáti jemu od nás vyměšovati, neb měl sem k vám tu naději, by vás se tu nic nedotýkalo, že dle přátelstvie při nás byšte zuostali, a nad to pak zdá mi se podobné, poněvadž jste tu správu spolu s námi byli na se vzali. Bartoloměj to knieže při počátku, jakž se do tohoto královstvie vebral, začel neřád; a jest tomu rozuměti, že k témuž před se vede, aby ruoznice puosobil; než budeť každý ten nerozumný, ktož má co ztratiti, puojde-li za ním; pak-li kto lép tomu rozumie a já to také poznám, což by bylo pravda, dal bych tomu miesto; než dosti jest nepodobné, aby zlý počátek snadně vzal dobrý konec. Pravil jest mi pan kancléř, že by to knieže jemu psal aneb vzkázal, že by k němu měl aneb chtěl přijeti maje nějaké poselství od krále JMti: i takové po- selství nevím k čemu se má trefiti, aby král JMt jemu věřil a on JMti nevěřil; však jakž jest koli, za to mám, pokudžby každý z nás mohl býti prázden na tento čas zvláštnieho jednánie s tím kniežetem, že by huoře nebylo. Také jest mne došlo, že by ty noviny měly býti rozpráveny a rozpisovány, že jest nám král JMt touto jízdou mnoho rozdal: i kdyby byla pravda, tu by se zřetel ukázal, že na JMti máme milostivého pána, čehož nám ti závidí, ktož nám toho nepřejí; jakož já za to držím, že jest JMt pán náš milostivý; než byť nám JMt mnoho dal zvláštně nového, za to mám, ktož takový noviny rozsýlá, že jest se zle uptal, neb se naději, co jest nám všem na hotových penězích ráčil rozkázati dáti, kteří sme spolu k JMti jeli, že jeden některý z nás více jest na té cestě utratil; než byť JMt mnoho listuov neráčil rozdati, tomu neodpierám, neb i mně ráčil něko- likonácte listuov dáti, ježto mnohého z nich, nevím, uživuli tolik, co sem písařóm od toho jednoho každého listu dal. Však to od JMti všecko sem vděčně přijal a JMt také skrze to žádné škody mieti nebude; než co sem prvé na JMti vysloužil, kto by mi to bráti chtěl, nevěřím tomu, by ten tak hodně JMti a tomuto královstvie slúžil jako já, ale proto tiem vyslúžením ještě sem nic nezbohatěl, neb pro JMt a pro toto krá- lovstvie mnoho sem utrácel a ještě nepřestávám pro dobré obecní utráceti. Také toto vím, že král JMt jedněm ráčil dáti trh a jarmark do města, kte- réžby mělo býti, když se postaví; ale ještě nenie netoliko domu, ale ani jednoho kolu k tomu připraveného; pak za to mám, že se takovým dáním toto královstvie nezavede. I pane a přieteli muoj milý. Z té příčiny vám tyto věci tak široce vypisuji, abyšte to znáti mohli, že sú někteří, že by nás radči křivdú hyzdili nežli pravdú chválili, a ktož kolivěk nám závidí, byť ho to několikero potkalo, s těžkem by zavrhl. Psali sú mi pan Jan z Wartinberka a pan Opl, což se sněmu dotýče, že se vám zdá, že brzo bude. I víte, za to mám, dobře že jest o tom prvé přemlúváno bylo, že jest jeho brzo potřebí, jakož i tudy chtěli nás někteří zdržeti, abychom k králi JMti nejezdili. I z takových příčin my sme proti tomu nebyli, aby námi v tom neschá- zelo, toho sme při tom nechali, aby JMt ráčil jej položiti, když se JMti zdá, pak
24 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. byšte se měli dáti jemu od nás vyměšovati, neb měl sem k vám tu naději, by vás se tu nic nedotýkalo, že dle přátelstvie při nás byšte zuostali, a nad to pak zdá mi se podobné, poněvadž jste tu správu spolu s námi byli na se vzali. Bartoloměj to knieže při počátku, jakž se do tohoto královstvie vebral, začel neřád; a jest tomu rozuměti, že k témuž před se vede, aby ruoznice puosobil; než budeť každý ten nerozumný, ktož má co ztratiti, puojde-li za ním; pak-li kto lép tomu rozumie a já to také poznám, což by bylo pravda, dal bych tomu miesto; než dosti jest nepodobné, aby zlý počátek snadně vzal dobrý konec. Pravil jest mi pan kancléř, že by to knieže jemu psal aneb vzkázal, že by k němu měl aneb chtěl přijeti maje nějaké poselství od krále JMti: i takové po- selství nevím k čemu se má trefiti, aby král JMt jemu věřil a on JMti nevěřil; však jakž jest koli, za to mám, pokudžby každý z nás mohl býti prázden na tento čas zvláštnieho jednánie s tím kniežetem, že by huoře nebylo. Také jest mne došlo, že by ty noviny měly býti rozpráveny a rozpisovány, že jest nám král JMt touto jízdou mnoho rozdal: i kdyby byla pravda, tu by se zřetel ukázal, že na JMti máme milostivého pána, čehož nám ti závidí, ktož nám toho nepřejí; jakož já za to držím, že jest JMt pán náš milostivý; než byť nám JMt mnoho dal zvláštně nového, za to mám, ktož takový noviny rozsýlá, že jest se zle uptal, neb se naději, co jest nám všem na hotových penězích ráčil rozkázati dáti, kteří sme spolu k JMti jeli, že jeden některý z nás více jest na té cestě utratil; než byť JMt mnoho listuov neráčil rozdati, tomu neodpierám, neb i mně ráčil něko- likonácte listuov dáti, ježto mnohého z nich, nevím, uživuli tolik, co sem písařóm od toho jednoho každého listu dal. Však to od JMti všecko sem vděčně přijal a JMt také skrze to žádné škody mieti nebude; než co sem prvé na JMti vysloužil, kto by mi to bráti chtěl, nevěřím tomu, by ten tak hodně JMti a tomuto královstvie slúžil jako já, ale proto tiem vyslúžením ještě sem nic nezbohatěl, neb pro JMt a pro toto krá- lovstvie mnoho sem utrácel a ještě nepřestávám pro dobré obecní utráceti. Také toto vím, že král JMt jedněm ráčil dáti trh a jarmark do města, kte- réžby mělo býti, když se postaví; ale ještě nenie netoliko domu, ale ani jednoho kolu k tomu připraveného; pak za to mám, že se takovým dáním toto královstvie nezavede. I pane a přieteli muoj milý. Z té příčiny vám tyto věci tak široce vypisuji, abyšte to znáti mohli, že sú někteří, že by nás radči křivdú hyzdili nežli pravdú chválili, a ktož kolivěk nám závidí, byť ho to několikero potkalo, s těžkem by zavrhl. Psali sú mi pan Jan z Wartinberka a pan Opl, což se sněmu dotýče, že se vám zdá, že brzo bude. I víte, za to mám, dobře že jest o tom prvé přemlúváno bylo, že jest jeho brzo potřebí, jakož i tudy chtěli nás někteří zdržeti, abychom k králi JMti nejezdili. I z takových příčin my sme proti tomu nebyli, aby námi v tom neschá- zelo, toho sme při tom nechali, aby JMt ráčil jej položiti, když se JMti zdá, pak
Strana 25
Vilémovi z Pernšteina 1513. 25 kdyžkoli bude, dá-li pan Buoh, pojedu naň a pokudž budu uměti a rozměti [sic], rád se chci k dobrému přimlúvati; ačkolivěk slyšeti jest, že by někteří k tomu se strojili, aby nějaké puotky aneb svády činili. I svádami, neznám toho, by pána našeho a obecní dobré zednalo [sic] se. A protož ktož mně a mým přátelóm dá pokoj, rád jej také zachovám; pak-li toho nebudem moci užiti, sme povinni každý sobě sebe neopúštěti, zachovajíc řád a právo; pak-li by kto z toho proti nám vystúpil, tehdy, pokudž pán Buoh ráčí popříti, také se musíme opatrovati, křivdy nečiníc, také jí netrpíc. Slyšel sem, že by ti páni, kteříž krále JMti dluhy již spravují, brali listy na mne s dobrými vůlemi, kteřížto dluhové sú JMKské: i jakž koli oni dělají, jim jest potřebí věděti, co jest jim poručeno a co sú na se vzali; než což sem já s sebe složil, slušně a s volí JMKské, toho bohda na mne žádný bez mé vuole nevloží, a jestliže sú oni dostatečným pořadem v to nevkročili, tiem já vinnen nejsem, a do- pustíli oni z úmysla jakých škod na krále JMt, za to mám, že mají čím platiti až do dalšieho opatření, poněvadž jsú usedlí v tomto královstvie. Také jest mi oznámeno, že by vám někdo oznámil, že Pražané králi JMti mluvili, aby ráčil správu změniti, že oni jí nikterak ztrpěti a snésti a zvláště mne podniknúti nemohú: i věc jest vědomá, že sme králi JMti psali prvé než sme k JMti jeli, žádajíc, aby tu správu ráčil s nás sníti. I snadné jest to zednati, čeho my chcme rádi prázdni býti. A což se mé osoby dotýče, nikda sem o to nestál, abych správcí býti měl, a nestojím a státi o to nemíniem; než tomu nevěřím, by všickni Pražané takovú řeč mluvili aneb mluviti poručili, než kteříž jsú mezi nimi buřiči; poněvadž na čas málo se svým pánem dědičným spravují JMKskú: nad to není div, aby se mnú nespravovali, jakož sem toho neměl v úmysle a nemám, bych jim chtěl výš rozkazovati nežli sú mne povinni poslúchati. O Pražanech, kteříž se upřímně a věrně k králi JMti zachovávají, za to držím, pokudž mohou buřičóm odolati, že se od JMKské, pána našeho, nedadí odvozovati; a k těm já rád všecko dobré přátelstvie zachovám i pro ně rád činiti mieniem, což by proti pánu našemu a proti našim stavóm nebylo, také maje tu naději, že se ke mně zachovají, jakž na muoj úřad přisluší. Také bylo jest před králem JMtí praveno, kterakby volova, která sú u Hory, odbyta byla a i mnoho jiných řečí nepravých, chtějíce mne i pana mincmajstra u JMti voškliviti: ale když se tak pravda neshledá, nebo bohdá hodné příčiny k tomu sme nedali, aby nás hyzditi mohli, tehdy za to mám, že král JMt bude potom takovým lidem méně věřiti. Také došlo jest mne, že jest v Praze i někde jinde to mluveno, že proto k králi JMti jezdil sem s těmi některými pány a z rytieřstva, abych JMti prosil, že Archiv Český VII. 4
Vilémovi z Pernšteina 1513. 25 kdyžkoli bude, dá-li pan Buoh, pojedu naň a pokudž budu uměti a rozměti [sic], rád se chci k dobrému přimlúvati; ačkolivěk slyšeti jest, že by někteří k tomu se strojili, aby nějaké puotky aneb svády činili. I svádami, neznám toho, by pána našeho a obecní dobré zednalo [sic] se. A protož ktož mně a mým přátelóm dá pokoj, rád jej také zachovám; pak-li toho nebudem moci užiti, sme povinni každý sobě sebe neopúštěti, zachovajíc řád a právo; pak-li by kto z toho proti nám vystúpil, tehdy, pokudž pán Buoh ráčí popříti, také se musíme opatrovati, křivdy nečiníc, také jí netrpíc. Slyšel sem, že by ti páni, kteříž krále JMti dluhy již spravují, brali listy na mne s dobrými vůlemi, kteřížto dluhové sú JMKské: i jakž koli oni dělají, jim jest potřebí věděti, co jest jim poručeno a co sú na se vzali; než což sem já s sebe složil, slušně a s volí JMKské, toho bohda na mne žádný bez mé vuole nevloží, a jestliže sú oni dostatečným pořadem v to nevkročili, tiem já vinnen nejsem, a do- pustíli oni z úmysla jakých škod na krále JMt, za to mám, že mají čím platiti až do dalšieho opatření, poněvadž jsú usedlí v tomto královstvie. Také jest mi oznámeno, že by vám někdo oznámil, že Pražané králi JMti mluvili, aby ráčil správu změniti, že oni jí nikterak ztrpěti a snésti a zvláště mne podniknúti nemohú: i věc jest vědomá, že sme králi JMti psali prvé než sme k JMti jeli, žádajíc, aby tu správu ráčil s nás sníti. I snadné jest to zednati, čeho my chcme rádi prázdni býti. A což se mé osoby dotýče, nikda sem o to nestál, abych správcí býti měl, a nestojím a státi o to nemíniem; než tomu nevěřím, by všickni Pražané takovú řeč mluvili aneb mluviti poručili, než kteříž jsú mezi nimi buřiči; poněvadž na čas málo se svým pánem dědičným spravují JMKskú: nad to není div, aby se mnú nespravovali, jakož sem toho neměl v úmysle a nemám, bych jim chtěl výš rozkazovati nežli sú mne povinni poslúchati. O Pražanech, kteříž se upřímně a věrně k králi JMti zachovávají, za to držím, pokudž mohou buřičóm odolati, že se od JMKské, pána našeho, nedadí odvozovati; a k těm já rád všecko dobré přátelstvie zachovám i pro ně rád činiti mieniem, což by proti pánu našemu a proti našim stavóm nebylo, také maje tu naději, že se ke mně zachovají, jakž na muoj úřad přisluší. Také bylo jest před králem JMtí praveno, kterakby volova, která sú u Hory, odbyta byla a i mnoho jiných řečí nepravých, chtějíce mne i pana mincmajstra u JMti voškliviti: ale když se tak pravda neshledá, nebo bohdá hodné příčiny k tomu sme nedali, aby nás hyzditi mohli, tehdy za to mám, že král JMt bude potom takovým lidem méně věřiti. Také došlo jest mne, že jest v Praze i někde jinde to mluveno, že proto k králi JMti jezdil sem s těmi některými pány a z rytieřstva, abych JMti prosil, že Archiv Český VII. 4
Strana 26
26 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. sem mnoho JMti na počtu zuostal, aby mi to ráčil odpustiti: i již jest se u lotruov přílišně proti mně zlost roznítila bez mého všeho provinění, neb slyším, že nějaké cedule mecí aneb rozdávají, kteréž sú v zřiezenie zemském zapověděny, čehož nesmějí mluviti, ale chtěli by těmi cedulemi lidi búřiti, aby se vždy dobrému protivili a zlé rozmáhali. Pak nebudem-li sobě podstatni a dopustíme-li se kyseliti a roztrhovati lechkým lidem, považte toho pane a přieteli muoj milý, k čemu to bude moci dále přijíti, ježto snad slušelo by to v čas předjíti, by jiné příčiny nebylo, ač jest jich dosti, ale každý sám pro se, neb tomu nevěřím, by kto z nás tak múdrý byl, budú-li jedni nepokoj mieti, by druzí pokoje užili. Což se pak toho počtu dotýče: nemyslil sem na to, abych JMKské měl za to prositi, aby mi ráčil co v tom odpouštěti, neb sem toho nikda potřebí ani pří- činy neznal; neb kterak by to býti mohlo, abych JMti měl na počtu zuostati, po- něvadž své duochody a užitky v JMti dluhy a potřeby častokrát dával sem, neb se to na prvniem počtu shledalo, a za to mám, že se to i na tomto nynějším počtu, kterýž mám dělati, najde, že sem spíše předal než-li nedodal. Pak kdybych věděl k komu o to mluviti, kto takové řeči křivé roznáší, věděl bych, dá-li pán Buoh, co s tím činiti, tak jakož i těm jest slušná odpověď dána, kteří sú před králem JMtí všetečně a křivě mluvili. Dán na Blatné v sobotu před hodem slavným božieho narozenie léta oc XIIII. [sic] [Bez podpisu]. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernštajna a na Helfenštajně, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, panu přieteli mému milému. V ceduli panu hofmistrovi psáno: Pane a přieteli muoj milý! Za to mám, že máte v paměti, které sú mezi námi řeči na Pardubicích byly, ješto nynie neznám, by bylo potřebie toho opakovati, i kterak v tom máme o sobě, co se kněze Bartoloměje i těch, kteříž sú nás také na ten čas dotýkali před králem JMtí, dotýče, věděti, a nač se mezi sebú v tom bez- pečiti, rád bych to věděl, neb kterú jest on svévolnú řeč a půtku ke mně a k našim přátelóm učinil, nedotajče se samého statku než-li poctivosti, kteráž jest mnohem vyšší než-li statek. Ačkolivěk bohdá se v tom jeho nic nebojíme, neb ač jest sám zmazaný, proto se od něho bohda neušpiníme. Páně minemajstrova věc, děkujíc pánu Bohu, jest dobře při králi JMti zednána. 19. Ladslavovi z Šternberka o různicech s knížetem Bartolomějem Minsterberským; žádá za ozná- mení, kdy bude sněm, o Rendlovi z Oušavy oc. Na Blatné. 1513, 30. prosince. Opis souč. v archivu Třoboňském č. 3593 f. 11. Toto sem zase odepsal, neb mi se zdálo za potřebné, zvláště pro kněze Bartoloměje. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, to bych vám věrně přál. Pane švagře muoj milý. Jakož ste mi
26 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. sem mnoho JMti na počtu zuostal, aby mi to ráčil odpustiti: i již jest se u lotruov přílišně proti mně zlost roznítila bez mého všeho provinění, neb slyším, že nějaké cedule mecí aneb rozdávají, kteréž sú v zřiezenie zemském zapověděny, čehož nesmějí mluviti, ale chtěli by těmi cedulemi lidi búřiti, aby se vždy dobrému protivili a zlé rozmáhali. Pak nebudem-li sobě podstatni a dopustíme-li se kyseliti a roztrhovati lechkým lidem, považte toho pane a přieteli muoj milý, k čemu to bude moci dále přijíti, ježto snad slušelo by to v čas předjíti, by jiné příčiny nebylo, ač jest jich dosti, ale každý sám pro se, neb tomu nevěřím, by kto z nás tak múdrý byl, budú-li jedni nepokoj mieti, by druzí pokoje užili. Což se pak toho počtu dotýče: nemyslil sem na to, abych JMKské měl za to prositi, aby mi ráčil co v tom odpouštěti, neb sem toho nikda potřebí ani pří- činy neznal; neb kterak by to býti mohlo, abych JMti měl na počtu zuostati, po- něvadž své duochody a užitky v JMti dluhy a potřeby častokrát dával sem, neb se to na prvniem počtu shledalo, a za to mám, že se to i na tomto nynějším počtu, kterýž mám dělati, najde, že sem spíše předal než-li nedodal. Pak kdybych věděl k komu o to mluviti, kto takové řeči křivé roznáší, věděl bych, dá-li pán Buoh, co s tím činiti, tak jakož i těm jest slušná odpověď dána, kteří sú před králem JMtí všetečně a křivě mluvili. Dán na Blatné v sobotu před hodem slavným božieho narozenie léta oc XIIII. [sic] [Bez podpisu]. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernštajna a na Helfenštajně, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, panu přieteli mému milému. V ceduli panu hofmistrovi psáno: Pane a přieteli muoj milý! Za to mám, že máte v paměti, které sú mezi námi řeči na Pardubicích byly, ješto nynie neznám, by bylo potřebie toho opakovati, i kterak v tom máme o sobě, co se kněze Bartoloměje i těch, kteříž sú nás také na ten čas dotýkali před králem JMtí, dotýče, věděti, a nač se mezi sebú v tom bez- pečiti, rád bych to věděl, neb kterú jest on svévolnú řeč a půtku ke mně a k našim přátelóm učinil, nedotajče se samého statku než-li poctivosti, kteráž jest mnohem vyšší než-li statek. Ačkolivěk bohdá se v tom jeho nic nebojíme, neb ač jest sám zmazaný, proto se od něho bohda neušpiníme. Páně minemajstrova věc, děkujíc pánu Bohu, jest dobře při králi JMti zednána. 19. Ladslavovi z Šternberka o různicech s knížetem Bartolomějem Minsterberským; žádá za ozná- mení, kdy bude sněm, o Rendlovi z Oušavy oc. Na Blatné. 1513, 30. prosince. Opis souč. v archivu Třoboňském č. 3593 f. 11. Toto sem zase odepsal, neb mi se zdálo za potřebné, zvláště pro kněze Bartoloměje. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, to bych vám věrně přál. Pane švagře muoj milý. Jakož ste mi
Strana 27
Dopisy z roku 1513. 27 psali, kterak byšte slyšeli, jaké bych psaní učinil Johanesovi písaři svému, což se kněze Bartoloměje dotýče: i když jest to knieže nás správcuov, krom vymíniv pana hofmistra, vás a pana Hynka Bočka, znamenitě dotýkal všetečně a svévolně, bez našeho proviněnie; a v tom času bylo mi oznámeno, kterakby někde mluvil, že by jednati chtěl, aby král JMt nás prvé před se nepouštěl snad nežli by on přijel; i na to sem psal, že snáz bych věřil, že on třikrát zradí než to jednú zedná; i tu muožete znáti, že jest mi on k tomu příčinu dal, a také upřímo sem ho těmi slovy nehaněl, nežli s tou ohradou, kterúž vám teď oznamuji. Však pane švagře muoj milý, jaké jest on skutky činil proti králi JMti i proti JMti poddaným, ježto by se to mohlo šíře ukázati i listy krále JMti: tehdy mi se zdá, kdybych jeho dosti vysoce dotýkal a haněl, že bych to na něho dostatečněji a snáze provedl, než-li on to na nás správce, co jest o nás před JMKskú i jinde mluvil; neb se toho bohda nebojíme od něho ani od žádného, by mohl o nás kto v pravdě mluviti, že bychme něco proti té správě učinili, co by nám škodného aneb nepoctivého býti mělo. Pak, bych vám měl o tom mnoho vypisovati, poznáte to, dá-li pan Buoh i jiní, že mnou na tomto sněmu z mého počátku nemají žádné ruoznice a svády přijíti: než-li upřímým úmyslem chci rád s boží pomocí podle jiných k tomu se přimlúvati a pomáhati, pokudž muoj rozum najvajše stačí, co by mohlo JMKské, pána našeho, a JMti dědicóm a tohoto království dobrého býti. Také toto znám, že by nebylo slušné, abychme svými svádami měli pána našeho dobrému a obecniemu překážeti: než za to mám, že by ta sváda nebyla, jestli že kto z řádu vystúpil, aby byl k tomu napomenut, aby v řádu byl a stál, poněvadž sme povinni všickni se tak zachovávati; ač i v tom nemieniem já se sám sebú spravovati, než aby se to u větším počtu rozvážilo, cožby dobrého bylo, abychme odtud ten sněm, kterak bychme najslušněji znali, začeli; jakož pak za to mám, že se v tom budeme moci šíře spraviti těmi posly, kteréž král JMt bude ráčiti na ten sněm poslati. Které má pak ruoznice s některými námi kněz Bartoloměj: stál jest o to, aby král JMt ráčil to slyšeti, a my sme také tomu neodepierali, než že jest nám předkem potřebí na jiné to vznésti, kterých se tak mnoho jako nás dotýče, jakož, když se bohda spolu shledáme, šíře to potom JMKské oznámíme; a protož bychme měli na tom sněmu v jaké se hadruňky o to dávati, nevím by se to mohlo k čemu trefiti a zvláště knězi Bartolomějovi, poněvadž se již na JMKskú o to podal; a kdyžby i toho nebylo, tehdy o takové věci sněm nesoudí nežli JMKská aneb právo zemské, tak jakž se v tom řád zachovává. A jestliže on knieže bude mne tak aneb koho jiného chtíti z čeho viniti, má právo před sebú; pakli by přes to chtěl se vaditi, toť již bude na panském 4*)
Dopisy z roku 1513. 27 psali, kterak byšte slyšeli, jaké bych psaní učinil Johanesovi písaři svému, což se kněze Bartoloměje dotýče: i když jest to knieže nás správcuov, krom vymíniv pana hofmistra, vás a pana Hynka Bočka, znamenitě dotýkal všetečně a svévolně, bez našeho proviněnie; a v tom času bylo mi oznámeno, kterakby někde mluvil, že by jednati chtěl, aby král JMt nás prvé před se nepouštěl snad nežli by on přijel; i na to sem psal, že snáz bych věřil, že on třikrát zradí než to jednú zedná; i tu muožete znáti, že jest mi on k tomu příčinu dal, a také upřímo sem ho těmi slovy nehaněl, nežli s tou ohradou, kterúž vám teď oznamuji. Však pane švagře muoj milý, jaké jest on skutky činil proti králi JMti i proti JMti poddaným, ježto by se to mohlo šíře ukázati i listy krále JMti: tehdy mi se zdá, kdybych jeho dosti vysoce dotýkal a haněl, že bych to na něho dostatečněji a snáze provedl, než-li on to na nás správce, co jest o nás před JMKskú i jinde mluvil; neb se toho bohda nebojíme od něho ani od žádného, by mohl o nás kto v pravdě mluviti, že bychme něco proti té správě učinili, co by nám škodného aneb nepoctivého býti mělo. Pak, bych vám měl o tom mnoho vypisovati, poznáte to, dá-li pan Buoh i jiní, že mnou na tomto sněmu z mého počátku nemají žádné ruoznice a svády přijíti: než-li upřímým úmyslem chci rád s boží pomocí podle jiných k tomu se přimlúvati a pomáhati, pokudž muoj rozum najvajše stačí, co by mohlo JMKské, pána našeho, a JMti dědicóm a tohoto království dobrého býti. Také toto znám, že by nebylo slušné, abychme svými svádami měli pána našeho dobrému a obecniemu překážeti: než za to mám, že by ta sváda nebyla, jestli že kto z řádu vystúpil, aby byl k tomu napomenut, aby v řádu byl a stál, poněvadž sme povinni všickni se tak zachovávati; ač i v tom nemieniem já se sám sebú spravovati, než aby se to u větším počtu rozvážilo, cožby dobrého bylo, abychme odtud ten sněm, kterak bychme najslušněji znali, začeli; jakož pak za to mám, že se v tom budeme moci šíře spraviti těmi posly, kteréž král JMt bude ráčiti na ten sněm poslati. Které má pak ruoznice s některými námi kněz Bartoloměj: stál jest o to, aby král JMt ráčil to slyšeti, a my sme také tomu neodepierali, než že jest nám předkem potřebí na jiné to vznésti, kterých se tak mnoho jako nás dotýče, jakož, když se bohda spolu shledáme, šíře to potom JMKské oznámíme; a protož bychme měli na tom sněmu v jaké se hadruňky o to dávati, nevím by se to mohlo k čemu trefiti a zvláště knězi Bartolomějovi, poněvadž se již na JMKskú o to podal; a kdyžby i toho nebylo, tehdy o takové věci sněm nesoudí nežli JMKská aneb právo zemské, tak jakž se v tom řád zachovává. A jestliže on knieže bude mne tak aneb koho jiného chtíti z čeho viniti, má právo před sebú; pakli by přes to chtěl se vaditi, toť již bude na panském 4*)
Strana 28
28 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a rytieřském stavu, budú-li mu to chtíti trpěti, aby on pro svú vuoli měl stranně krále JMti potřeby o obecní zemské zaneprazdňovati a jim překážeti; nebude-li to mieti býti dopuštěno, najdeť také bohda slušnú odpověď. Toto sem sobě také přemejšlel, dokudž on práva tohoto královstvie podle zřiezenie zemského skutečně nepodnikne a k němu se nepřizná: kterak on má býti k tomu připuštěn, aby naše obecní věci a potřeby měl spolu s námi jednati; však to již šieř připouštím k těm, ktož tomu lépe rozumějí. Také aby on měl mnoho od krále JMti jednati: zdá mi se to dosti neznámé, a to z této příčiny, kterak JMKská má jemu věřiti, poněvadž, jak tomu rozumiem, on JMti nevěří; neb kdyby věřil, nemievalby glejtuov, když u JMti bývá; a protož, ktož JMKské radí, aby jeho v poselstvie posílal, neumiem toho chváliti. Což se dotýče měst, mně se nezdá, by oni měli podle něho státi, když by on svévolně někoho haněl; neb i toho neznám, aby jejich zápis to v sobě ukazoval, nébrž za to mám, že jest ta výminka, což by bez jejich vuole a rady učinil, že jemu nejsú v tom nic povinni. A k této věci aby jemu města radili, leč několik osob z Prahy, té naděje nemám; a za to také držím, že jest jich mnoho v Praze, že by rádi dobrému, a že by radši pokoj viděli nežli ruoznice. Toto vám také, pane švagře muoj milý, oznamuji, že sem před několika dny panu hofmistrovi psal o tu věc, což se kněze Bartoloměje dotýče, oč sme spolu vo vše mluvili, žádaje věděti, kterak v té věci má se úmysl mieti: i poněvadž k vám od něho pan Vojtěch*) přijel, snad ste již tu věc na něčem mezi sebú postavili; i prosím vás, že mi oznámíte, co jest v tom vašeho umyslu, poněvadž sme spolu správce byli, také-li v tom podle sebe společně stanem, neb někteří páni a přátelé naši rádi by to již věděli. A rač dáti pán Buon nám se spolu, muoj milý pane švagře, šťastně a ve zdraví shledati. Za toto vás také prosím, oznamte mi, již-li jest vám JMKská psáti ráčil, kdy sněm mieti ráčí, abyste jej rozeslati a oznámiti dali; neb ač jest JMt byl toho úmyslu, aby ten sněm byl při času svatých Fabiana a Šebestiana, ale tak-li bude, čili jest to kterak jináč změněno, toho nevím, neb sú mně ještě listové sněmovní nedošli. Dán na Blatné v pátek před svatým Silvestrem léta oc. XIIII. [sic] Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. V ceduli panu kancléři: Což se dotýče Rendle, nepochybuji, že v paměti máte, které sme společně o něm psaní a o Prockovi k králi JMti učinili: ktežto on Rendl mluvil jest k nám slova dosti všetečná a neduovodná před králem JMtí. I o to, také za to mám, že není potřebí mnoho sněmu zaneprazdňovati, neb poněvadž sme pod jedním pánem i také pod jedním právem, vieme, kterak sobě podle zřiezenie zemského bez sněmu uhoditi. *) Vojtěch z Pernšteina, syn Vilíma z P.
28 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a rytieřském stavu, budú-li mu to chtíti trpěti, aby on pro svú vuoli měl stranně krále JMti potřeby o obecní zemské zaneprazdňovati a jim překážeti; nebude-li to mieti býti dopuštěno, najdeť také bohda slušnú odpověď. Toto sem sobě také přemejšlel, dokudž on práva tohoto královstvie podle zřiezenie zemského skutečně nepodnikne a k němu se nepřizná: kterak on má býti k tomu připuštěn, aby naše obecní věci a potřeby měl spolu s námi jednati; však to již šieř připouštím k těm, ktož tomu lépe rozumějí. Také aby on měl mnoho od krále JMti jednati: zdá mi se to dosti neznámé, a to z této příčiny, kterak JMKská má jemu věřiti, poněvadž, jak tomu rozumiem, on JMti nevěří; neb kdyby věřil, nemievalby glejtuov, když u JMti bývá; a protož, ktož JMKské radí, aby jeho v poselstvie posílal, neumiem toho chváliti. Což se dotýče měst, mně se nezdá, by oni měli podle něho státi, když by on svévolně někoho haněl; neb i toho neznám, aby jejich zápis to v sobě ukazoval, nébrž za to mám, že jest ta výminka, což by bez jejich vuole a rady učinil, že jemu nejsú v tom nic povinni. A k této věci aby jemu města radili, leč několik osob z Prahy, té naděje nemám; a za to také držím, že jest jich mnoho v Praze, že by rádi dobrému, a že by radši pokoj viděli nežli ruoznice. Toto vám také, pane švagře muoj milý, oznamuji, že sem před několika dny panu hofmistrovi psal o tu věc, což se kněze Bartoloměje dotýče, oč sme spolu vo vše mluvili, žádaje věděti, kterak v té věci má se úmysl mieti: i poněvadž k vám od něho pan Vojtěch*) přijel, snad ste již tu věc na něčem mezi sebú postavili; i prosím vás, že mi oznámíte, co jest v tom vašeho umyslu, poněvadž sme spolu správce byli, také-li v tom podle sebe společně stanem, neb někteří páni a přátelé naši rádi by to již věděli. A rač dáti pán Buon nám se spolu, muoj milý pane švagře, šťastně a ve zdraví shledati. Za toto vás také prosím, oznamte mi, již-li jest vám JMKská psáti ráčil, kdy sněm mieti ráčí, abyste jej rozeslati a oznámiti dali; neb ač jest JMt byl toho úmyslu, aby ten sněm byl při času svatých Fabiana a Šebestiana, ale tak-li bude, čili jest to kterak jináč změněno, toho nevím, neb sú mně ještě listové sněmovní nedošli. Dán na Blatné v pátek před svatým Silvestrem léta oc. XIIII. [sic] Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. V ceduli panu kancléři: Což se dotýče Rendle, nepochybuji, že v paměti máte, které sme společně o něm psaní a o Prockovi k králi JMti učinili: ktežto on Rendl mluvil jest k nám slova dosti všetečná a neduovodná před králem JMtí. I o to, také za to mám, že není potřebí mnoho sněmu zaneprazdňovati, neb poněvadž sme pod jedním pánem i také pod jedním právem, vieme, kterak sobě podle zřiezenie zemského bez sněmu uhoditi. *) Vojtěch z Pernšteina, syn Vilíma z P.
Strana 29
Dopisy z r. 1513 a 1514. 29 20. Hynku Bočkovi z Kunštatu, aby v příčině nářku knížetem Bartolomějem Minsterberským na správce zemské před králem učiněného, sám jako správce od ostatních se neodlučoval. Na Blatné. 1513, 31. prosince. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3593. f. 12 p. v. Toto sem psal panu Bočkovi: Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a švagře muoj milý! Nepochybuji, že jest vás již došlo, kterak Bartoloměj knieže z Minstrberku nás správce, což se správy dotýče, křivě a neduovodně nařekl jest před králem JMtí, pánem naším milo- stivým, kromě pana hofmistra a pana kancléře a vás vymienil: ježto za to mám, poněvadž jste v tom s námi spolu byli a ještě v té správě jste, že se jemu z nás vyměšovati nedopustíte, než-li že v tom spolu s námi budete a stanete; nebo ačkoli- věk my sme jemu, kteříž sme toho času při králi JMti byli, slušnú a spravedlivú odpověď dali, však ještě ta věc pro poctivost a nevinu naši potřebuje, aby k do- statečnému miestu a konci byla společně nás všech správcí přivedena. I co jest v tom vašeho úmyslu žádám vás, že mi to, pane přieteli a švagře muoj milý, ozná- míte; než jáť do každého z nás mám tu naději, že v tom jedni od druhých neod- stupíme, nebo mám za to, že nám to spravedlivě s povinností učiniti příslušie. Dán na Blatné v sobotu den sv. Silvestra papeže léta oc. XIIII° [sic]. Urozenému pánu, panu Hynkovi Bočkovi z Kunštatu a na Polné, přieteli a švagru mému milému. 21. Omlouvá se při králi Vladislavovi, že nemůže společně s pánem z Rožmberka čtyři sta koní pro krátkost času a jiné překážky mu najmouti oc. Na Blatné. 1514, 15. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3594, c. Najjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Milostivý králi! Jakož VMKská ráčili jste mi psáti, abych se pánem z Rožm- berka k VMKské potřebě čtyři sta koní přijal a ti aby byli u VMKské konečně v témdni po hromnicích, než aby poruozno jeli a k VMti vypravováni byli, jakož z VMKské psanie šieře jsem tomu všemu vyrozuměl, též z poselstvie pana písaře najvyššieho, kteréž VMt ku pánu z Rožmberka a ke mně skrze něho učiniti jste ráčili na list věřící VMKské: i račte VMKská věděti, že když jsú nás listové VMKské došli tepruva ten pátek na svaté tři krále, že jsme se hned viděli se pánem z Rožmberka a o ty věci jsme spolu rozmlúvali, chtějíce, pokudž by možné bylo najvíce, rádi v tom vuoli a žádost VMKské naplniti, s některými osobami, kteréž nám jsú se zdály hodny a poněkud také v tom bývaly jsú prvé, rozmlúvali jsme.
Dopisy z r. 1513 a 1514. 29 20. Hynku Bočkovi z Kunštatu, aby v příčině nářku knížetem Bartolomějem Minsterberským na správce zemské před králem učiněného, sám jako správce od ostatních se neodlučoval. Na Blatné. 1513, 31. prosince. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3593. f. 12 p. v. Toto sem psal panu Bočkovi: Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a švagře muoj milý! Nepochybuji, že jest vás již došlo, kterak Bartoloměj knieže z Minstrberku nás správce, což se správy dotýče, křivě a neduovodně nařekl jest před králem JMtí, pánem naším milo- stivým, kromě pana hofmistra a pana kancléře a vás vymienil: ježto za to mám, poněvadž jste v tom s námi spolu byli a ještě v té správě jste, že se jemu z nás vyměšovati nedopustíte, než-li že v tom spolu s námi budete a stanete; nebo ačkoli- věk my sme jemu, kteříž sme toho času při králi JMti byli, slušnú a spravedlivú odpověď dali, však ještě ta věc pro poctivost a nevinu naši potřebuje, aby k do- statečnému miestu a konci byla společně nás všech správcí přivedena. I co jest v tom vašeho úmyslu žádám vás, že mi to, pane přieteli a švagře muoj milý, ozná- míte; než jáť do každého z nás mám tu naději, že v tom jedni od druhých neod- stupíme, nebo mám za to, že nám to spravedlivě s povinností učiniti příslušie. Dán na Blatné v sobotu den sv. Silvestra papeže léta oc. XIIII° [sic]. Urozenému pánu, panu Hynkovi Bočkovi z Kunštatu a na Polné, přieteli a švagru mému milému. 21. Omlouvá se při králi Vladislavovi, že nemůže společně s pánem z Rožmberka čtyři sta koní pro krátkost času a jiné překážky mu najmouti oc. Na Blatné. 1514, 15. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3594, c. Najjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Milostivý králi! Jakož VMKská ráčili jste mi psáti, abych se pánem z Rožm- berka k VMKské potřebě čtyři sta koní přijal a ti aby byli u VMKské konečně v témdni po hromnicích, než aby poruozno jeli a k VMti vypravováni byli, jakož z VMKské psanie šieře jsem tomu všemu vyrozuměl, též z poselstvie pana písaře najvyššieho, kteréž VMt ku pánu z Rožmberka a ke mně skrze něho učiniti jste ráčili na list věřící VMKské: i račte VMKská věděti, že když jsú nás listové VMKské došli tepruva ten pátek na svaté tři krále, že jsme se hned viděli se pánem z Rožmberka a o ty věci jsme spolu rozmlúvali, chtějíce, pokudž by možné bylo najvíce, rádi v tom vuoli a žádost VMKské naplniti, s některými osobami, kteréž nám jsú se zdály hodny a poněkud také v tom bývaly jsú prvé, rozmlúvali jsme.
Strana 30
30 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. I jest nám dána taková odpověď: na takový krátký čas že jim to nenie možné přijíti, jedno, že to, což by se jim mělo dáti za toho čtvrt léta, že by jim to na výpravu vystačiti nemohlo, a druhé, tak náhlé potřeby sobě k tomu jednati majiec, zvlášť v tuto zimu, že by se tak náhle k VMKské vypraviti nemohli, a třetí i to sobě obtěžujíc, by pak i déle při VMti zuostali, aby se jim též nedálo jako těm, kteříž nynie při VMti jsú, o záplatu služby jich. Jistě, milostivý králi, by tu hned hotové peníze ležely, jakož jest jich nebylo, mám za to, netoliko já, ale stěžkem kto jiný by toho dovésti mohl tak v krátkém času, poněvadž ani zjevně taková věc by se jednati neměla, aby lidé, jedni od druhých slyšíce o službě, k tomu ponúkati mohli; neb ne- pochybuji, milostivý králi, že to VMKská znáti ráčiete, že kdež se jaká služba roz- hlásí, že více po takovém hlasu k ní se lidé táhnú, nežli aby se na lidi pomalu ptalo. A protož takovú věc VMKská a nemožnost znajíce, VMti prosím, jako pána svého milostivého, že toho VMt ve zlé neráčíte mi obracovati ani k jaké nedbalivosti a ne- chtění přičítati, že na tento čas tak náhle vuoli a rozkázánie VMKské nemohu na- plniti; neb pán Buoh zná, že na jiném nejsem, nežli pokudž by jedné má možnost najvajše postačiti mohla k VMKské dobrému a poctivému i dědicuov VMti, abych v tom ve všem hotově se najíti dal, jako pánóm svým milostivým. S tím dajž pán Buoh, abyšte VMKská i s VMti dědici dlúho a šťastně ve zdravie kralovali, toho bych VMKské jakožto pánu svému milostivému věrně přál. Dán na Blatné v neděli před svatým Antonínem léta oc XIIII°. Cedule. Milostivý králi! Jakož VMKská ráčili jste mi také psáti, abych obeslal ty, kteříž od VMKské jorgelty mají, aby u VMKské o hromnicích byli: i milostivý králi, byl jsem již některé obeslal a jiné sem také hned obeslati chtěl, ale když sem těch lidí, o kteréž jste mi psáti ráčili, tak spěšně jednati nemohl, tehdy sem těm, kteříž od VMKské jorgelty mají, oznámil, aby ještě druhého obeslánie čekali. I co v tom ráčiete dále rozkázati, mám-li je podruhé, aby k VMKské jeli, obeslati, tak učiniem. 22. Vyvracuje králi polskému Zikmundovi psaní Pražanův, kterýmž jeho i všechen stav panský a rytířský naříkají, jakoby chtěli krále Vladislava i království České k zkáze přivesti a moc královskou na se potáhnouti. Na hradě Pražském. 1514, 21. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3599, b. Najjasnější králi, pane, pane mně milostivý! Službu svú povolnú VMKské vzkazuji. Nebuď VMKské tajno, kterak došlo jest mne, že by města krále JMti, uher- ského a českého oc krále, pána mého milostivého, z království Českého VMKské psanie učinili, oznamujiec, kterakby JMKská ráčil se z svých svobod a z své svo-
30 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. I jest nám dána taková odpověď: na takový krátký čas že jim to nenie možné přijíti, jedno, že to, což by se jim mělo dáti za toho čtvrt léta, že by jim to na výpravu vystačiti nemohlo, a druhé, tak náhlé potřeby sobě k tomu jednati majiec, zvlášť v tuto zimu, že by se tak náhle k VMKské vypraviti nemohli, a třetí i to sobě obtěžujíc, by pak i déle při VMti zuostali, aby se jim též nedálo jako těm, kteříž nynie při VMti jsú, o záplatu služby jich. Jistě, milostivý králi, by tu hned hotové peníze ležely, jakož jest jich nebylo, mám za to, netoliko já, ale stěžkem kto jiný by toho dovésti mohl tak v krátkém času, poněvadž ani zjevně taková věc by se jednati neměla, aby lidé, jedni od druhých slyšíce o službě, k tomu ponúkati mohli; neb ne- pochybuji, milostivý králi, že to VMKská znáti ráčiete, že kdež se jaká služba roz- hlásí, že více po takovém hlasu k ní se lidé táhnú, nežli aby se na lidi pomalu ptalo. A protož takovú věc VMKská a nemožnost znajíce, VMti prosím, jako pána svého milostivého, že toho VMt ve zlé neráčíte mi obracovati ani k jaké nedbalivosti a ne- chtění přičítati, že na tento čas tak náhle vuoli a rozkázánie VMKské nemohu na- plniti; neb pán Buoh zná, že na jiném nejsem, nežli pokudž by jedné má možnost najvajše postačiti mohla k VMKské dobrému a poctivému i dědicuov VMti, abych v tom ve všem hotově se najíti dal, jako pánóm svým milostivým. S tím dajž pán Buoh, abyšte VMKská i s VMti dědici dlúho a šťastně ve zdravie kralovali, toho bych VMKské jakožto pánu svému milostivému věrně přál. Dán na Blatné v neděli před svatým Antonínem léta oc XIIII°. Cedule. Milostivý králi! Jakož VMKská ráčili jste mi také psáti, abych obeslal ty, kteříž od VMKské jorgelty mají, aby u VMKské o hromnicích byli: i milostivý králi, byl jsem již některé obeslal a jiné sem také hned obeslati chtěl, ale když sem těch lidí, o kteréž jste mi psáti ráčili, tak spěšně jednati nemohl, tehdy sem těm, kteříž od VMKské jorgelty mají, oznámil, aby ještě druhého obeslánie čekali. I co v tom ráčiete dále rozkázati, mám-li je podruhé, aby k VMKské jeli, obeslati, tak učiniem. 22. Vyvracuje králi polskému Zikmundovi psaní Pražanův, kterýmž jeho i všechen stav panský a rytířský naříkají, jakoby chtěli krále Vladislava i království České k zkáze přivesti a moc královskou na se potáhnouti. Na hradě Pražském. 1514, 21. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3599, b. Najjasnější králi, pane, pane mně milostivý! Službu svú povolnú VMKské vzkazuji. Nebuď VMKské tajno, kterak došlo jest mne, že by města krále JMti, uher- ského a českého oc krále, pána mého milostivého, z království Českého VMKské psanie učinili, oznamujiec, kterakby JMKská ráčil se z svých svobod a z své svo-
Strana 31
Dopisy r. 1514. 31 bodné vuole dáti vyvésti, a že některým osobám ráčil se JMKská proti svobodě a moci královské zapsati, a své věci, v kterých znamenitá JMti moc záleží, z rukú pustiti, a skrze to že království České k velikému zavedenie a dluhóm nečíslným přišlo jest, a nebude-li to časně opatřeno, že budúcí věc jest, aby snad to královstvie k zahynutie nepřišlo, jakož VMKská, jestli že jest VMKské to psanie již od nich došlo, ráčíte tomu šířeji vyrozuměti. I milostivý králi! Jest mi věc divná, komužkoli k vuoli ta města to sú učinili, že VMKské, tak velikému a znamenitému králi, takovú věc negruntovně píší, kteráž v mnohých věcech s pravdú se nesrovnává: ale aby VMKská ráčili to dostatečněji znáti a věděti, toto VMKské oznamuji, i také z té příčiny a potřeby, že tomu roz- umiem, že takové psanie jejich zvláštně se vztahuje na mne a na některé pány a z rytieřstva, přátely mé. I toto VMKská račte věděti a těm příčinám vyrozuměti, proč sú ta města k nám k některým těžkú mysl sobě bez našeho proviněnie vzali, že před některými časy byla jest ruoznice vznikla mezi panským a rytieřským stavem královstvie Českého z jedné, a mezi Pražany a jinými městy JMKské též kralovstvie Českého z strany druhé o práva a svobody; a když sme se s obú stran o to srovnati a smluviti sami nemohli, přestali sme o tyto všecky věci mocně na JMKské, pánu našem. Kdežto JMKská ráčil jest o to mezi námi učiniti rozsudek, tehdy potom města obtěžovali jsú sobě v tom některé věci, i opět podruhé na JMKské mocně sme o to přestali; tehdy JMKská, maje při sobě znamenité biskupy, kniežata, pány a rytieřstva z jiných zemí JMKské poddaných, ráčil jest také druhý rozsudek učiniti a první stvrditi, jakožto král a pán spravedlivý, a tak ta věc do některých časuov bez nesnází trvala. Než potom opět města těch některých věcí nechtěli jsú panskému a rytieř- skému stavu držeti, tomu se protivíce a v tom JMKskú lechčíce, pravíce, že jest JMKská ráčil jim přiříci toho rozsudku, kterýž zjevný učiniti ráčil při mnoha zna- menitých JMti radách, panskému a rytieřskému stavóm nevydávati: ježto VMKská ráčíte tomu dostatečně vyrozuměti, že taková věc na to se vztahuje, jako by na JMKskú to vedli, že by se jim v soudu nějaké ukrácenie stalo; ježto netoliko by to oni města anebo kto jiný měli mluviti, ale neslušelo by jim tak o králi a pánu svém spravedlivém mysliti, a což jest jim JMKská ráčil řéci, jakoby tomu dosti učiniti neráčil, to i skutkem oni ukazujíc, poněvadž jsú JMKské rozsudka [sic] držeti nechtěli a do dnes nechtějí, opovídajíce se, že ku právóm a k soudóm zemským tohoto krá- lovstvie Českého stávati by nechtěli, než toliko o některé věci, kteréž jsú jmenovali; ježto jsú povinni JMKské rozsudek držeti i také podle práva tohoto královstvie Če- ského se zachovávati, nebo sú se spolu s námi pod vysokými pokutami a závazky zapsali. I když sme my někteří podle panského a rytieřského stavuov, tak jakž nám dobře příslušie, proti nim podle rozsudku krále JMti, pána našeho, a podle našich práv a svobod zasadili se, toho se držíc, což nám spravedlivě příslušie: i skrze to,
Dopisy r. 1514. 31 bodné vuole dáti vyvésti, a že některým osobám ráčil se JMKská proti svobodě a moci královské zapsati, a své věci, v kterých znamenitá JMti moc záleží, z rukú pustiti, a skrze to že království České k velikému zavedenie a dluhóm nečíslným přišlo jest, a nebude-li to časně opatřeno, že budúcí věc jest, aby snad to královstvie k zahynutie nepřišlo, jakož VMKská, jestli že jest VMKské to psanie již od nich došlo, ráčíte tomu šířeji vyrozuměti. I milostivý králi! Jest mi věc divná, komužkoli k vuoli ta města to sú učinili, že VMKské, tak velikému a znamenitému králi, takovú věc negruntovně píší, kteráž v mnohých věcech s pravdú se nesrovnává: ale aby VMKská ráčili to dostatečněji znáti a věděti, toto VMKské oznamuji, i také z té příčiny a potřeby, že tomu roz- umiem, že takové psanie jejich zvláštně se vztahuje na mne a na některé pány a z rytieřstva, přátely mé. I toto VMKská račte věděti a těm příčinám vyrozuměti, proč sú ta města k nám k některým těžkú mysl sobě bez našeho proviněnie vzali, že před některými časy byla jest ruoznice vznikla mezi panským a rytieřským stavem královstvie Českého z jedné, a mezi Pražany a jinými městy JMKské též kralovstvie Českého z strany druhé o práva a svobody; a když sme se s obú stran o to srovnati a smluviti sami nemohli, přestali sme o tyto všecky věci mocně na JMKské, pánu našem. Kdežto JMKská ráčil jest o to mezi námi učiniti rozsudek, tehdy potom města obtěžovali jsú sobě v tom některé věci, i opět podruhé na JMKské mocně sme o to přestali; tehdy JMKská, maje při sobě znamenité biskupy, kniežata, pány a rytieřstva z jiných zemí JMKské poddaných, ráčil jest také druhý rozsudek učiniti a první stvrditi, jakožto král a pán spravedlivý, a tak ta věc do některých časuov bez nesnází trvala. Než potom opět města těch některých věcí nechtěli jsú panskému a rytieř- skému stavu držeti, tomu se protivíce a v tom JMKskú lechčíce, pravíce, že jest JMKská ráčil jim přiříci toho rozsudku, kterýž zjevný učiniti ráčil při mnoha zna- menitých JMti radách, panskému a rytieřskému stavóm nevydávati: ježto VMKská ráčíte tomu dostatečně vyrozuměti, že taková věc na to se vztahuje, jako by na JMKskú to vedli, že by se jim v soudu nějaké ukrácenie stalo; ježto netoliko by to oni města anebo kto jiný měli mluviti, ale neslušelo by jim tak o králi a pánu svém spravedlivém mysliti, a což jest jim JMKská ráčil řéci, jakoby tomu dosti učiniti neráčil, to i skutkem oni ukazujíc, poněvadž jsú JMKské rozsudka [sic] držeti nechtěli a do dnes nechtějí, opovídajíce se, že ku právóm a k soudóm zemským tohoto krá- lovstvie Českého stávati by nechtěli, než toliko o některé věci, kteréž jsú jmenovali; ježto jsú povinni JMKské rozsudek držeti i také podle práva tohoto královstvie Če- ského se zachovávati, nebo sú se spolu s námi pod vysokými pokutami a závazky zapsali. I když sme my někteří podle panského a rytieřského stavuov, tak jakž nám dobře příslušie, proti nim podle rozsudku krále JMti, pána našeho, a podle našich práv a svobod zasadili se, toho se držíc, což nám spravedlivě příslušie: i skrze to,
Strana 32
32 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. tak tomu rozumieme, vzali sú k nám nelibost, nemajíce k nám spravedlivé příčiny, chtějíce naše zlé obmajšleti a jednati u JMKské, pána našeho milostivého, u VMKské a snad i jinde; a přimísil se k nim Bartoloměj knieže z Minstrberka, a také jinému nerozumiem než-li z té příčiny, že jeho věcí neřádných v tomto královstvie Českém nemínili sme jemu trpěti, ježto VMKské nerad bych tiem skrze psanie mnoho za- neprazdňoval. Než teď VMKské posílám vajpis z desk téhož královstvie, kterak jest z rozkázanie krále JMti to knieže podle práva toho královstvie obeslán, ježto, ktož se takových věcí dopúští, propadá podle pokut královstvie Českého a ztracuje čest, hrdlo a statek, kteréžto knieže vždy až do dnes svých volí a všetečností nepřestává, jakož i JMKské jest to oznámeno. Také VMKská i toto račte věděti, oč jest ruoznice mezi panským a rytieřským stavy s městy, že sme se o to opět k rozeznánie na pána našeho krále JMt poddali. A když JMt ráčí toho čas uložiti, chtí k tomu státi; a nesejde-li městy, panským a rytieřským stavy, nepochybuji, že nic slušného a spra- vedlivého nesejde. I milostivý králi! Poněvadž sem již VMKské oznámil příčinu ne- libosti k nám k některým od měst, také VMKské znám za potřebné i toto oznámiti, kdež oni VMKské tak, jakž sem spraven, píší, jakož napřed předloženo jest, kterak by se JMKská, jakž oni města píší, ráčil z své svobodné vuole vyvésti a proti svo- bodě JMKské zapsati: i jistě, milostivý králi, netoliko abychme o to stáli, ale na to sme nemyslili, abychme měli v čem JMKské svobody ujímati, čímž by JMKská na svém duostojenství měl ujmu mieti; než rádi bychme s svými službami o to práci a pilnost mieti chtěli, jakož sme to skutečně ukazovali, v čemž by JMKské královánie k vyvýšenie JMti duostojenství množiti se mohlo. Než toto VMKské buď známo, když JMKská, pán náš, ráčil před několika lety do královstvie Českého přijeti, že jest ráčil některé zámky vyplatiti a kúpiti, a pro některé pilné a znamenité potřeby v některé se sumy zdlužiti: že při JMKské z královstvie Českého odjezdu ráčil jest o ty dluhy poručiti práci vésti a péči mieti mně a některým jiným, a v tom nás, jakožto pán náš milostivý, opatřiti, abychme skrze to škody neměli; jakož ta jest věc i obecními sněmy tohoto královstvie tak dobře městy jako jinými stavy stvrzena; než snadně, kteří proto sobě to obtěžují, že by radši JMKské duochoduov užívali, nežli by se jimi JMKské dluhové platiti měli. A jakož oni města o JMKské dluziech znamenitú duominku činie, i jacíž jsú kolivěk dluhové, jestiť jich počet a ne tak, jakž oni píší; a což jest skrze mne komu co dáno, to sem všecko činil z rozkázánie a z vuole JMKské, tak jakž sem o tom poručenie od JMti měl. A ktožby VMKskú jináče spravoval anebo psal, prosím, že tomu neráčíte věřiti, neb to mohu slušně a dostatečně, kdyžby toho potřeba byla, pokázati a provésti, a nevěřím tomu, by ta města JMKské k dobrému a poctivému tak slúžili jako já, leč to provedú. Než milostivý králi, když snad ta města srozuměla, že jsú věc před se neslušnú vzali proti rozsudku JMKské a proti panskému a rytieřskému stavóm, dávajíce k neřádu
32 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. tak tomu rozumieme, vzali sú k nám nelibost, nemajíce k nám spravedlivé příčiny, chtějíce naše zlé obmajšleti a jednati u JMKské, pána našeho milostivého, u VMKské a snad i jinde; a přimísil se k nim Bartoloměj knieže z Minstrberka, a také jinému nerozumiem než-li z té příčiny, že jeho věcí neřádných v tomto královstvie Českém nemínili sme jemu trpěti, ježto VMKské nerad bych tiem skrze psanie mnoho za- neprazdňoval. Než teď VMKské posílám vajpis z desk téhož královstvie, kterak jest z rozkázanie krále JMti to knieže podle práva toho královstvie obeslán, ježto, ktož se takových věcí dopúští, propadá podle pokut královstvie Českého a ztracuje čest, hrdlo a statek, kteréžto knieže vždy až do dnes svých volí a všetečností nepřestává, jakož i JMKské jest to oznámeno. Také VMKská i toto račte věděti, oč jest ruoznice mezi panským a rytieřským stavy s městy, že sme se o to opět k rozeznánie na pána našeho krále JMt poddali. A když JMt ráčí toho čas uložiti, chtí k tomu státi; a nesejde-li městy, panským a rytieřským stavy, nepochybuji, že nic slušného a spra- vedlivého nesejde. I milostivý králi! Poněvadž sem již VMKské oznámil příčinu ne- libosti k nám k některým od měst, také VMKské znám za potřebné i toto oznámiti, kdež oni VMKské tak, jakž sem spraven, píší, jakož napřed předloženo jest, kterak by se JMKská, jakž oni města píší, ráčil z své svobodné vuole vyvésti a proti svo- bodě JMKské zapsati: i jistě, milostivý králi, netoliko abychme o to stáli, ale na to sme nemyslili, abychme měli v čem JMKské svobody ujímati, čímž by JMKská na svém duostojenství měl ujmu mieti; než rádi bychme s svými službami o to práci a pilnost mieti chtěli, jakož sme to skutečně ukazovali, v čemž by JMKské královánie k vyvýšenie JMti duostojenství množiti se mohlo. Než toto VMKské buď známo, když JMKská, pán náš, ráčil před několika lety do královstvie Českého přijeti, že jest ráčil některé zámky vyplatiti a kúpiti, a pro některé pilné a znamenité potřeby v některé se sumy zdlužiti: že při JMKské z královstvie Českého odjezdu ráčil jest o ty dluhy poručiti práci vésti a péči mieti mně a některým jiným, a v tom nás, jakožto pán náš milostivý, opatřiti, abychme skrze to škody neměli; jakož ta jest věc i obecními sněmy tohoto královstvie tak dobře městy jako jinými stavy stvrzena; než snadně, kteří proto sobě to obtěžují, že by radši JMKské duochoduov užívali, nežli by se jimi JMKské dluhové platiti měli. A jakož oni města o JMKské dluziech znamenitú duominku činie, i jacíž jsú kolivěk dluhové, jestiť jich počet a ne tak, jakž oni píší; a což jest skrze mne komu co dáno, to sem všecko činil z rozkázánie a z vuole JMKské, tak jakž sem o tom poručenie od JMti měl. A ktožby VMKskú jináče spravoval anebo psal, prosím, že tomu neráčíte věřiti, neb to mohu slušně a dostatečně, kdyžby toho potřeba byla, pokázati a provésti, a nevěřím tomu, by ta města JMKské k dobrému a poctivému tak slúžili jako já, leč to provedú. Než milostivý králi, když snad ta města srozuměla, že jsú věc před se neslušnú vzali proti rozsudku JMKské a proti panskému a rytieřskému stavóm, dávajíce k neřádu
Strana 33
Králi polskému Zikmundovi 1514. 33 příčinu, i chtěli by se již tiem zastírati, jakoby o JMKské dobré péči měli. I milostivý králi! Poněvadž ta města svú všetečnú svobodú VMti psaním i nějakými spisy tak, jakž mi oznámeno, zaneprazdňují, VMKské s pilností prosím, že sobě také neráčíte tohoto mého dlúhého psanie obtěžovati, kteréž z potřebnosti činiem, neb takových znamenitých věcí nemohl sem krátce zavřieti. I milostivý králi! Což se těch spisuov, jestli že sú VMKské od měst posláni, dotýče, nevím, jacíby jiní býti měli, než kterak jest nás některé JMKská, pán náš, opatřiti ráčil, abychme skrze naše služby, kteří JMKské věrně a upřímně slúžíme, zvláštní škody neměli; ačkolivěk všichni úředníci na JMKské zámcích a nad JMti duochody jsú JMKské a JMti dědicóm předkem zavázáni; i já také, jakž na muoj úřad příslušie, bohda se poslušně, upřímě a povolně JMKské, jakožto ku pánu svému, zachovávaje, jakž na věrného poddaného přislušie. Kdež se pak města v tom vy- chvalují, kněze Bartoloměje s některými jinými v to pojímajiec, kterak by na JMKské neradi takového souženie a nesvobody, čehož nenie, a tomu královstvie škodné, jakž oni píší, viděli, že sú to před se vzali, aby JMKské z toho i z dluhuov velikých i z toho královstvie zavedenie pomohli a ku prvniemu panovánie, moci a svobodě navrátili, a ktoby JMKské chtěl aneb směl se protiviti, že JMKské na každého skutečně chtí pomoci: i milostivý králi! kdyby to psanie dobrým úmyslem činili, slušelo by jim najprv samým tu poddanost, jakož dobře slušné jest, zachovati a skutkem naplniti; neb panský a rytieřský stav na tom sme, že bychme též a snad upříměji proti tomuto každému chtěli se zasaditi, a skutečně JMKské, pánu našemu, pomáhati, ktožby chtěl v jakú nesvobodu, kteráž JMKské duostojenstvie příslušie, uvozovati; než byť JMKská měl komu jejich statky bráti, kteříž JMti věrně slúžíme, toho ničímž neprovinivše, téť já viery nemám, by JMKská měl to městóm k vuoli ani žádnému jinému učiniti, a že jest na to neráčil mysliti jakožto král křesťanský a pán spra- vedlivý. Než milostivý králi, kdybych měl a chtěl to široce vypisovati, to by se mohlo dostatečně pokázati, že některé z těch měst JMKské skutečně sú v JMti moc sahali, ježto to JMKské dobře vědomo a známo jest, a kdež se oni města také hlásí ku pomoci na splacenie JMKské dluhuov: i račte VMKská věděti, že panským a ry- tieřským stavy v tom jest nic nesešlo, a chtěli sú rádi o ty i o jiné věci potřebné JMKské a JMti dědicuov i tohoto královstvie jednati, ale města zastavivše se na jednom artikuli negruntovně, nechtěli o nic jiného na ten čas jednati, leč by se prvé tak stalo, oč sú se oni zasadili; ježto panskému a rytieřskému stavóm nebyla ta věc náležitá bez slušných prostředkuov učiniti, ač přes to poddávali jsú se o to k roze- znánie a rozváženie panský a rytieřský stavové na pány posly, kteříž od JMKské na sněm minulý, kterýž na hradě Pražském držán byl, posláni byli. I nenie to od měst přijato, jakož VMKská z těchto dvú spisuov, kteréž VMKské posílám, co panský a rytieřský stavové i také města za odpověď těm pánóm poslóm dali, vyrozuměti Archiv Český VII. 5
Králi polskému Zikmundovi 1514. 33 příčinu, i chtěli by se již tiem zastírati, jakoby o JMKské dobré péči měli. I milostivý králi! Poněvadž ta města svú všetečnú svobodú VMti psaním i nějakými spisy tak, jakž mi oznámeno, zaneprazdňují, VMKské s pilností prosím, že sobě také neráčíte tohoto mého dlúhého psanie obtěžovati, kteréž z potřebnosti činiem, neb takových znamenitých věcí nemohl sem krátce zavřieti. I milostivý králi! Což se těch spisuov, jestli že sú VMKské od měst posláni, dotýče, nevím, jacíby jiní býti měli, než kterak jest nás některé JMKská, pán náš, opatřiti ráčil, abychme skrze naše služby, kteří JMKské věrně a upřímně slúžíme, zvláštní škody neměli; ačkolivěk všichni úředníci na JMKské zámcích a nad JMti duochody jsú JMKské a JMti dědicóm předkem zavázáni; i já také, jakž na muoj úřad příslušie, bohda se poslušně, upřímě a povolně JMKské, jakožto ku pánu svému, zachovávaje, jakž na věrného poddaného přislušie. Kdež se pak města v tom vy- chvalují, kněze Bartoloměje s některými jinými v to pojímajiec, kterak by na JMKské neradi takového souženie a nesvobody, čehož nenie, a tomu královstvie škodné, jakž oni píší, viděli, že sú to před se vzali, aby JMKské z toho i z dluhuov velikých i z toho královstvie zavedenie pomohli a ku prvniemu panovánie, moci a svobodě navrátili, a ktoby JMKské chtěl aneb směl se protiviti, že JMKské na každého skutečně chtí pomoci: i milostivý králi! kdyby to psanie dobrým úmyslem činili, slušelo by jim najprv samým tu poddanost, jakož dobře slušné jest, zachovati a skutkem naplniti; neb panský a rytieřský stav na tom sme, že bychme též a snad upříměji proti tomuto každému chtěli se zasaditi, a skutečně JMKské, pánu našemu, pomáhati, ktožby chtěl v jakú nesvobodu, kteráž JMKské duostojenstvie příslušie, uvozovati; než byť JMKská měl komu jejich statky bráti, kteříž JMti věrně slúžíme, toho ničímž neprovinivše, téť já viery nemám, by JMKská měl to městóm k vuoli ani žádnému jinému učiniti, a že jest na to neráčil mysliti jakožto král křesťanský a pán spra- vedlivý. Než milostivý králi, kdybych měl a chtěl to široce vypisovati, to by se mohlo dostatečně pokázati, že některé z těch měst JMKské skutečně sú v JMti moc sahali, ježto to JMKské dobře vědomo a známo jest, a kdež se oni města také hlásí ku pomoci na splacenie JMKské dluhuov: i račte VMKská věděti, že panským a ry- tieřským stavy v tom jest nic nesešlo, a chtěli sú rádi o ty i o jiné věci potřebné JMKské a JMti dědicuov i tohoto královstvie jednati, ale města zastavivše se na jednom artikuli negruntovně, nechtěli o nic jiného na ten čas jednati, leč by se prvé tak stalo, oč sú se oni zasadili; ježto panskému a rytieřskému stavóm nebyla ta věc náležitá bez slušných prostředkuov učiniti, ač přes to poddávali jsú se o to k roze- znánie a rozváženie panský a rytieřský stavové na pány posly, kteříž od JMKské na sněm minulý, kterýž na hradě Pražském držán byl, posláni byli. I nenie to od měst přijato, jakož VMKská z těchto dvú spisuov, kteréž VMKské posílám, co panský a rytieřský stavové i také města za odpověď těm pánóm poslóm dali, vyrozuměti Archiv Český VII. 5
Strana 34
34 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. ráčíte, že se panský a rytieřský stavové ve všem slušně měli: ale města nemajíce se v tom skutečně, toliko pěkná slova mluvili, ježto tiem a skrze to nemohlo jest se na tom sněmu nic konečného zednati. A kdež o tom zmínku oni města činie, jakoby při nich mnoho z pánuov a z rytieřstva byli: i neračte VMKská, za to prosím, tomu věřiti, nebo jest těch rovný počet, ktoby jim v jich předsevzetí folkovali, a mezi těmi, ač jest jich málo, že jest některý i pikhart; než panský a rytieřský stavové ti ve všem slušně a poddaně, a já a přátelé moji s nimi o to péči máme, JMKské se věrně přidržíce, coby JMKské a JMti dědicuov i tohoto královstvie Českého do- brého bylo, a jestli že by města neb ktožkoli jiný sobě co do nás obtěžoval do pan- ského a rytieřského stavuov, k tomu sme se hlásili, a města též aby učinili, že JMKskú pánem naším chcme býti napraveni. I tu VMKská ráčí dostatečně znáti, že žádné své vuole před se nebeřem, ani JMKské ujímáme, než-li ve všem slušně a povolně, pokudž nám najvajše přislušie, JMKské vuoli se poddáváme, chtíce rádi, ktožby panský a rytieřský stavy z čeho viniti chtěl, rozeznáni býti; také žádajíc při našich spravedlivostech a podle našich práv a svobod, abychme byli zachováni, jakož v tom jiné naděje do JMKské nemáme, než že při tom každého zuostaviti ráčí. Také kdež jsú města o tom duominku učinili, kterak by některé osoby JMKské zápisuov škodných propustiti nechtěli: i o takových škodných zápisích, ježto by byli nespravedliví, nic neviem, leč snad oni to miení, že majíce města s panským a rytieř- ským stavy zápisy pod velikými pokutami, nejsúce z nich propuštěni, i učinili jiný zápis s kniežetem Bartolomějem, kterýž jest se JMKské, pánu našemu, nelíbil. Také milostivý králi, jakž sú zřetedlně, tak jakž jest mne došlo, oni města v tom psanie, které k VMKské učinili, napsali, že od JMKské a s JMtí na to zá- pisy mají a listy pod JMti majestátem, že JKMt nemá na žádného toho, co by JMti věci bylo, vzkládati oc.: i rač VMKská toho povážiti, kterak se jejich psanie srovnává; na jednom miestě píší, že sú se o svobodu JMKské zasadili, aby JMKská byl zá- pisuov nějakých prázden, kteříž, ač mieníli ty, o kterých napřed zmínka jest, kteříž zvláštnieho nic v sobě jiného nezdržují, než že JMt opatruje ty, kteříž JMti věrně a upřímě slouží, ale tuto oni oznamují, že od JMKské a s JMtí zápisy mají oc. Kdyby tak bylo, nebyla by to malá věc, aby JMKská byl jim tiem zavázán a v té nesvobodě a souženie, aby JMt tohoto královstvie podle JMti vuole a řáduov téhož královstvie neměl toho královstvie opatřiti a zřéditi k JMti a JMKské dědicuov do- brému a poctivému, poněvadž JMKská ústavně svú osobú nemuož v témž královstvie býti. I VMKské prosím, že takové věci a tomu psanie neráčíte věřiti, kteráž se věc nezdá podobná, aby JMKská k zlechčenie svému duostojenství měl takový stranní zápis činiti, poněvadž JMKská ne samému městskému stavu, ale všem jiným stavóm toho královstvie Českého, kteří sú přednější nežli městský, ráčil jest závazek podle řádu a svobod téhož královstvie učiniti, tak jakž jsú první králové čeští JMti,
34 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. ráčíte, že se panský a rytieřský stavové ve všem slušně měli: ale města nemajíce se v tom skutečně, toliko pěkná slova mluvili, ježto tiem a skrze to nemohlo jest se na tom sněmu nic konečného zednati. A kdež o tom zmínku oni města činie, jakoby při nich mnoho z pánuov a z rytieřstva byli: i neračte VMKská, za to prosím, tomu věřiti, nebo jest těch rovný počet, ktoby jim v jich předsevzetí folkovali, a mezi těmi, ač jest jich málo, že jest některý i pikhart; než panský a rytieřský stavové ti ve všem slušně a poddaně, a já a přátelé moji s nimi o to péči máme, JMKské se věrně přidržíce, coby JMKské a JMti dědicuov i tohoto královstvie Českého do- brého bylo, a jestli že by města neb ktožkoli jiný sobě co do nás obtěžoval do pan- ského a rytieřského stavuov, k tomu sme se hlásili, a města též aby učinili, že JMKskú pánem naším chcme býti napraveni. I tu VMKská ráčí dostatečně znáti, že žádné své vuole před se nebeřem, ani JMKské ujímáme, než-li ve všem slušně a povolně, pokudž nám najvajše přislušie, JMKské vuoli se poddáváme, chtíce rádi, ktožby panský a rytieřský stavy z čeho viniti chtěl, rozeznáni býti; také žádajíc při našich spravedlivostech a podle našich práv a svobod, abychme byli zachováni, jakož v tom jiné naděje do JMKské nemáme, než že při tom každého zuostaviti ráčí. Také kdež jsú města o tom duominku učinili, kterak by některé osoby JMKské zápisuov škodných propustiti nechtěli: i o takových škodných zápisích, ježto by byli nespravedliví, nic neviem, leč snad oni to miení, že majíce města s panským a rytieř- ským stavy zápisy pod velikými pokutami, nejsúce z nich propuštěni, i učinili jiný zápis s kniežetem Bartolomějem, kterýž jest se JMKské, pánu našemu, nelíbil. Také milostivý králi, jakž sú zřetedlně, tak jakž jest mne došlo, oni města v tom psanie, které k VMKské učinili, napsali, že od JMKské a s JMtí na to zá- pisy mají a listy pod JMti majestátem, že JKMt nemá na žádného toho, co by JMti věci bylo, vzkládati oc.: i rač VMKská toho povážiti, kterak se jejich psanie srovnává; na jednom miestě píší, že sú se o svobodu JMKské zasadili, aby JMKská byl zá- pisuov nějakých prázden, kteříž, ač mieníli ty, o kterých napřed zmínka jest, kteříž zvláštnieho nic v sobě jiného nezdržují, než že JMt opatruje ty, kteříž JMti věrně a upřímě slouží, ale tuto oni oznamují, že od JMKské a s JMtí zápisy mají oc. Kdyby tak bylo, nebyla by to malá věc, aby JMKská byl jim tiem zavázán a v té nesvobodě a souženie, aby JMt tohoto královstvie podle JMti vuole a řáduov téhož královstvie neměl toho královstvie opatřiti a zřéditi k JMti a JMKské dědicuov do- brému a poctivému, poněvadž JMKská ústavně svú osobú nemuož v témž královstvie býti. I VMKské prosím, že takové věci a tomu psanie neráčíte věřiti, kteráž se věc nezdá podobná, aby JMKská k zlechčenie svému duostojenství měl takový stranní zápis činiti, poněvadž JMKská ne samému městskému stavu, ale všem jiným stavóm toho královstvie Českého, kteří sú přednější nežli městský, ráčil jest závazek podle řádu a svobod téhož královstvie učiniti, tak jakž jsú první králové čeští JMti,
Strana 35
Králi polskému Zikmundovi 1514. 35 když za krále a pána toho královstvie uvozováni bývali, činievali; ješto o tom ne- pochybuji, že JMKská, jakožto pán náš milostivý, netoliko stavy toho královstvie, ale každú jednu osobu při tom zachovati ráčí, při čem spravedlivě zuostaviti má. A jakož milostivý králi, také znamenitě jsú dotkli dvú artikuluov, jeden což se správy toho královstvie dotýče a druhý o pomoc z piva vařenie oc.: i račte VMKská věděti, kteří sme správce byli, že sme JMKské před tím před časem předešlým prosili, aby s nás to sníti ráčil a rádi sme té správy a práce prázdni. A což se pomoci z piva dotýče, jestli že sú to páni poslové od krále JMti poslaní za první artikul měli: byli bychme rádi o to jednali a bez pochybení slušného odporni nebyli, ale poněvadž tím druhým artikulem, o kterým zmínka jest, skrze města ta jednánie jiná jsú rozvedena, naší jest to vinú nepřišlo; a byli bychme o tu pomoc i o jiné artikule rádi jednati chtěli, nechajiec toho jednoho na straně, kdyby byli města k tomu přistúpiti chtěli. Také kdež oni města VMKské, tak jakž toho zprávu mám, i to předkládají, že by některé osoby k jinému jazyku vedly, chtíc, aby dědicové JMKské od nich opatrováni byli: i milostivý králi, kdyby jmenovali zejména, na koho to míní, za to mám, že by na to slušnú odpověď měli; než jakž jest kolivěk to v jejich úmyslu, to znám, že jest slušné, aby VMKská jakožto bratr přirozený JMKské, pána našeho, ráčili péči mieti o JMti dědice, jakožto přátely své přirozené, a co VMKská JMti ráčíte přátelství a dobrého učiniti, o tom nepochybuji, že panský a rytieřský stavové tohoto královstvie budú toho VMKské zasluhovati. A jakož v tom psanie města naj- posléz podle toho, jakž jest mi oznámeno, to jsú dostavili, kdyby JMKská ráčil na svých věcech státi a řéci: „tak mieti ráčíme a tohoto neráčíme“, že by bylo všemu konec: i milostivý králi, takové psanie v těch slovích, kdyby bylo upřímné, držím za dobré, a kdyžkolivěk Pražané a jiná města krále JMti královstvie Českého takovú věc a poslušenství skutečně podniknú a plniti budú, než já té naděje do nich nemám, tehdy JMKská i VMKská budete ráčiti to jistě poznati, že panským a rytieřským stavy tohoto královstvie nic v tom nesejde, jakož i prvé nescházelo a neschází; a kdyby takové poslušenství ta města k JMKské zachovávali, tak jakž panský a ry- tieřský stavové zachovávají, o tom neračte pochybovati, že by věci JMKské, pána našeho, a JMti dědicuov i tohoto královstvie mnohem na lepším postaveny byly. I milostivý králi! Ač již mnoho VMKské tuto sem napsal, ale pán Buoh zná, že tím úmyslem, že bych nerad, by jaké omylné a nejisté zprávy, které by mohly potomně i škodné býti, VMKské předkládány byly; a také že JMKské pánu svému a JMti dědicóm, jakž na věrného poddaného příslušie, upřímě dobrého přeji. A to jest mnohým známo, pokudž najvajše mohu, že JMti slúžím, volí a rozkázáním JMKské se spravuje. A VMKské prosím, že toto psanie ode mne ráčíte milostivě přijíti a vážiti, a při tom také zvláště prosím, jestli že by co jiného tomuto psanie odporného VMKské 5*
Králi polskému Zikmundovi 1514. 35 když za krále a pána toho královstvie uvozováni bývali, činievali; ješto o tom ne- pochybuji, že JMKská, jakožto pán náš milostivý, netoliko stavy toho královstvie, ale každú jednu osobu při tom zachovati ráčí, při čem spravedlivě zuostaviti má. A jakož milostivý králi, také znamenitě jsú dotkli dvú artikuluov, jeden což se správy toho královstvie dotýče a druhý o pomoc z piva vařenie oc.: i račte VMKská věděti, kteří sme správce byli, že sme JMKské před tím před časem předešlým prosili, aby s nás to sníti ráčil a rádi sme té správy a práce prázdni. A což se pomoci z piva dotýče, jestli že sú to páni poslové od krále JMti poslaní za první artikul měli: byli bychme rádi o to jednali a bez pochybení slušného odporni nebyli, ale poněvadž tím druhým artikulem, o kterým zmínka jest, skrze města ta jednánie jiná jsú rozvedena, naší jest to vinú nepřišlo; a byli bychme o tu pomoc i o jiné artikule rádi jednati chtěli, nechajiec toho jednoho na straně, kdyby byli města k tomu přistúpiti chtěli. Také kdež oni města VMKské, tak jakž toho zprávu mám, i to předkládají, že by některé osoby k jinému jazyku vedly, chtíc, aby dědicové JMKské od nich opatrováni byli: i milostivý králi, kdyby jmenovali zejména, na koho to míní, za to mám, že by na to slušnú odpověď měli; než jakž jest kolivěk to v jejich úmyslu, to znám, že jest slušné, aby VMKská jakožto bratr přirozený JMKské, pána našeho, ráčili péči mieti o JMti dědice, jakožto přátely své přirozené, a co VMKská JMti ráčíte přátelství a dobrého učiniti, o tom nepochybuji, že panský a rytieřský stavové tohoto královstvie budú toho VMKské zasluhovati. A jakož v tom psanie města naj- posléz podle toho, jakž jest mi oznámeno, to jsú dostavili, kdyby JMKská ráčil na svých věcech státi a řéci: „tak mieti ráčíme a tohoto neráčíme“, že by bylo všemu konec: i milostivý králi, takové psanie v těch slovích, kdyby bylo upřímné, držím za dobré, a kdyžkolivěk Pražané a jiná města krále JMti královstvie Českého takovú věc a poslušenství skutečně podniknú a plniti budú, než já té naděje do nich nemám, tehdy JMKská i VMKská budete ráčiti to jistě poznati, že panským a rytieřským stavy tohoto královstvie nic v tom nesejde, jakož i prvé nescházelo a neschází; a kdyby takové poslušenství ta města k JMKské zachovávali, tak jakž panský a ry- tieřský stavové zachovávají, o tom neračte pochybovati, že by věci JMKské, pána našeho, a JMti dědicuov i tohoto královstvie mnohem na lepším postaveny byly. I milostivý králi! Ač již mnoho VMKské tuto sem napsal, ale pán Buoh zná, že tím úmyslem, že bych nerad, by jaké omylné a nejisté zprávy, které by mohly potomně i škodné býti, VMKské předkládány byly; a také že JMKské pánu svému a JMti dědicóm, jakž na věrného poddaného příslušie, upřímě dobrého přeji. A to jest mnohým známo, pokudž najvajše mohu, že JMti slúžím, volí a rozkázáním JMKské se spravuje. A VMKské prosím, že toto psanie ode mne ráčíte milostivě přijíti a vážiti, a při tom také zvláště prosím, jestli že by co jiného tomuto psanie odporného VMKské 5*
Strana 36
36 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. oznámeno bylo, že tomu VMKská neráčíte miesta dávati a viery přikládati. Neb račte VMKská věděti, že o tom nepochybuji, že by o těchto věcech VMKské panský a ry- tieřský stavové tohoto královstvie Českého dostatečněji byli oznámili, ale prvé sú se z toho sněmu předešlého rozjeli, než-li sem o tom k VMKské od měst psanie zvěděl. A v čem bych VMKské slušném slúžiti mohl, chtěl bych to rád učiniti. Dán na hradě Pražském v úterý před hodem svatého Petra nastolovánie léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Nejjasnějšiemu kniežeti a pánu, panu Zigmundovi, králi Polskému, velikému kniežeti Litev- skému a Rauskému a Pruskému oc pánu a dědici oc. pánu mně milostivému. Milostivý králi! Toto mi se také zdálo VMKské oznámiti, že co Pražané a jiná města krále JMti v královstvie Českém před se berú, některým osobám k vuoli a k jejich ponuknutí, kteréžby rády v tom království ruoznici zpuosobily: že k tomu mnohých z nich vuole nenie, neb jest jich mnoho v Praze i v jiných městech krále JMti, kteříž by rádi dobrému, chtějíce se JMKské, pána našeho, věrně rádi přidržeti, a takové ruoznice a svévolná předsevzetí že se jim zvláště nelíbí; a mnozí z nich, tak o tom držím, o takových všech věcech nevědí, ani o tom psanie, kteréž jest k VMKské učiněno. 23. Petrovi z Rožmberka, aby se spolu sjeli, neboť Pražané i jiní při králi a jinde proti stavům vyšším stále podněcují. Na Blatné. 1514, 27. února. Orig. v archivu Třeboňském č. 3602. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Kteréž jste mi psanie od pana hajtmana Moravského poslati ráčili, teď je vám zase posílám. Pak co jest král JMt ráčil panu Kostkovi psáti, rozumiem tomu, že jest tu notuli jiný nežli JMt skládal; když bych při JMti tajden pobyl pro nové seznamenánie, zdá mi se, že bych s JMtí volí slušněji v to a spra- vedlivěji trefil; nebo co se tu píše, málo se co s pravdou srovná. Ale nenie div, jakž JMt spravují, že JMt tak se domnievá, než když JMKská jinú zprávu mieti bude, kterak sama v sobě pravda jest, mám tu naději, že JMt dá se v dobrém napraviti. Jáť také noviny viem, kteréž sem vám chtěl bez meškánie oznámiti, nežli že sem od vás posla očekával, kterýž jest ke mně včera se vrátil, a já také tepruva v tuto sobotu minulú na Blatnú sem přijel, nebo spěšně z Prahy vypraviti sem se nemohl. I muoj milý pane a přieteli! Bych vám měl mnoho o těch novinách vy- pisovati, neviem, bych mohl to dostatečně učiniti, než mně by se zdálo za potřebné,
36 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. oznámeno bylo, že tomu VMKská neráčíte miesta dávati a viery přikládati. Neb račte VMKská věděti, že o tom nepochybuji, že by o těchto věcech VMKské panský a ry- tieřský stavové tohoto královstvie Českého dostatečněji byli oznámili, ale prvé sú se z toho sněmu předešlého rozjeli, než-li sem o tom k VMKské od měst psanie zvěděl. A v čem bych VMKské slušném slúžiti mohl, chtěl bych to rád učiniti. Dán na hradě Pražském v úterý před hodem svatého Petra nastolovánie léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Nejjasnějšiemu kniežeti a pánu, panu Zigmundovi, králi Polskému, velikému kniežeti Litev- skému a Rauskému a Pruskému oc pánu a dědici oc. pánu mně milostivému. Milostivý králi! Toto mi se také zdálo VMKské oznámiti, že co Pražané a jiná města krále JMti v královstvie Českém před se berú, některým osobám k vuoli a k jejich ponuknutí, kteréžby rády v tom království ruoznici zpuosobily: že k tomu mnohých z nich vuole nenie, neb jest jich mnoho v Praze i v jiných městech krále JMti, kteříž by rádi dobrému, chtějíce se JMKské, pána našeho, věrně rádi přidržeti, a takové ruoznice a svévolná předsevzetí že se jim zvláště nelíbí; a mnozí z nich, tak o tom držím, o takových všech věcech nevědí, ani o tom psanie, kteréž jest k VMKské učiněno. 23. Petrovi z Rožmberka, aby se spolu sjeli, neboť Pražané i jiní při králi a jinde proti stavům vyšším stále podněcují. Na Blatné. 1514, 27. února. Orig. v archivu Třeboňském č. 3602. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Kteréž jste mi psanie od pana hajtmana Moravského poslati ráčili, teď je vám zase posílám. Pak co jest král JMt ráčil panu Kostkovi psáti, rozumiem tomu, že jest tu notuli jiný nežli JMt skládal; když bych při JMti tajden pobyl pro nové seznamenánie, zdá mi se, že bych s JMtí volí slušněji v to a spra- vedlivěji trefil; nebo co se tu píše, málo se co s pravdou srovná. Ale nenie div, jakž JMt spravují, že JMt tak se domnievá, než když JMKská jinú zprávu mieti bude, kterak sama v sobě pravda jest, mám tu naději, že JMt dá se v dobrém napraviti. Jáť také noviny viem, kteréž sem vám chtěl bez meškánie oznámiti, nežli že sem od vás posla očekával, kterýž jest ke mně včera se vrátil, a já také tepruva v tuto sobotu minulú na Blatnú sem přijel, nebo spěšně z Prahy vypraviti sem se nemohl. I muoj milý pane a přieteli! Bych vám měl mnoho o těch novinách vy- pisovati, neviem, bych mohl to dostatečně učiniti, než mně by se zdálo za potřebné,
Strana 37
Dopisy z roku 1514. 37 abych se mohl s vámi shledati bez meškánie; nebo jest potřebie nějaké práce se odvážiti, abychme na se nedočekali, aby nás jako čihař ptákuov nepřitrhli. Píšíť města králi Polskému JMti rozličné věci i jinam oc, a Bartoloměj knieže jel jest před několika dny z Prahy, a tak hlas puštěn, že jede k králi JMti, a Rendl že za niem meškati nebude. A pan Slavata anebo pan Kostka, tak bylo slyšeti, že na témž jsú, a toť jistě znám, žeť v svých věcech neodpočívají ve dne i v noci, snad se toho příslovie přidržíce, že na královském dvoře každý sám za se, a že bdícím a nespícím práva pomáhají aneb prospievají; a když by oni měli toliko spravedlivosti jako my, s tou pilností, kterouž mají, již bychme, bojím se, dank [sic] prohráli, ano i tak dosti činiti. Než budeme-li také pečlivi, pán Buoh nás, mám tu naději, poně- vadž sme spravedliví, opustiti neráčí. Račte věděti, žeť sem psal toho času, když sem z Prahy jeti měl k králi JMti a králi Polskému, panu Podmanicskému, aby také to oznámil panu biskupu Pětikostelskému, a také sem psal některým kniežatóm; nebo mi se zdálo za potřebné, jakož budete [moci] ode mne při našem bohdá shledánie tomu šieře vyrozuměti. A také mi se zdálo za potřebné, abych císaři JMti psanie učinil, než radši bych se prvé s vámi shledal; neb snad bude potřebie, abyšte vy také ráčili psáti, a jestliže se k tomu muožte uprázdniti, prosím, račte se se mnú v Strakonicích sjeti, a který mi den oznámiete, tehdy ten den ráno nebo na noc, jakž mi budete ráčiti oznámiti, chci rád přijeti. A prosím račte mi odpustiti, že bych nynie nerad daleko jel, nebo toho z žádné zvláštnosti nečiniem než-li z hodných příčin, kterýmž potom budete ráčiti dostatečněji vyrozuměti, než-li kdyžby toho nebylo, rád bych k vám na Krumlov, neb kdež byšte ráčili, jel. A což by naše najspíše shledánie býti mohlo, zdá mi se najlépe, a již já vašeho obeslánie čekati chci. A pán Buoh rač se nám dáti šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné v pondělí po svatém Matěji, apoštolu božiem, léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu příteli mému milému. 24. Vilémovi z Pernšteina o psaní Pražan králi polskému, města že by měla králi a král zase městům sliby učiniti; obává se, aby domácí nevznikla válka oc. Na Blatné. 1514, 27. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3599. d. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Pane a přieteli muoj milý. Došlo jest mne, kterak by města krále JMti psali králi Polskému JMti a snad i jiným, že by něco
Dopisy z roku 1514. 37 abych se mohl s vámi shledati bez meškánie; nebo jest potřebie nějaké práce se odvážiti, abychme na se nedočekali, aby nás jako čihař ptákuov nepřitrhli. Píšíť města králi Polskému JMti rozličné věci i jinam oc, a Bartoloměj knieže jel jest před několika dny z Prahy, a tak hlas puštěn, že jede k králi JMti, a Rendl že za niem meškati nebude. A pan Slavata anebo pan Kostka, tak bylo slyšeti, že na témž jsú, a toť jistě znám, žeť v svých věcech neodpočívají ve dne i v noci, snad se toho příslovie přidržíce, že na královském dvoře každý sám za se, a že bdícím a nespícím práva pomáhají aneb prospievají; a když by oni měli toliko spravedlivosti jako my, s tou pilností, kterouž mají, již bychme, bojím se, dank [sic] prohráli, ano i tak dosti činiti. Než budeme-li také pečlivi, pán Buoh nás, mám tu naději, poně- vadž sme spravedliví, opustiti neráčí. Račte věděti, žeť sem psal toho času, když sem z Prahy jeti měl k králi JMti a králi Polskému, panu Podmanicskému, aby také to oznámil panu biskupu Pětikostelskému, a také sem psal některým kniežatóm; nebo mi se zdálo za potřebné, jakož budete [moci] ode mne při našem bohdá shledánie tomu šieře vyrozuměti. A také mi se zdálo za potřebné, abych císaři JMti psanie učinil, než radši bych se prvé s vámi shledal; neb snad bude potřebie, abyšte vy také ráčili psáti, a jestliže se k tomu muožte uprázdniti, prosím, račte se se mnú v Strakonicích sjeti, a který mi den oznámiete, tehdy ten den ráno nebo na noc, jakž mi budete ráčiti oznámiti, chci rád přijeti. A prosím račte mi odpustiti, že bych nynie nerad daleko jel, nebo toho z žádné zvláštnosti nečiniem než-li z hodných příčin, kterýmž potom budete ráčiti dostatečněji vyrozuměti, než-li kdyžby toho nebylo, rád bych k vám na Krumlov, neb kdež byšte ráčili, jel. A což by naše najspíše shledánie býti mohlo, zdá mi se najlépe, a již já vašeho obeslánie čekati chci. A pán Buoh rač se nám dáti šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné v pondělí po svatém Matěji, apoštolu božiem, léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu příteli mému milému. 24. Vilémovi z Pernšteina o psaní Pražan králi polskému, města že by měla králi a král zase městům sliby učiniti; obává se, aby domácí nevznikla válka oc. Na Blatné. 1514, 27. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3599. d. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Pane a přieteli muoj milý. Došlo jest mne, kterak by města krále JMti psali králi Polskému JMti a snad i jiným, že by něco
Strana 38
38 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. panským a rytieřským stavy na sněmu minulém sešlo, co jest se o věci krále JMti, pána našeho, jednati mělo, a kterak by některé osoby z nás moc krále JMti na se táhli: ješto jestliže jest tak psáno, tehdy taková psanie, kteráž nejsú sama v sobě pravá nežli omylná, s těžkem mezi námi v tomto královstvie lásku rozmnoží, nežli spíše nesnázi a nelibosti přičiní; i poněvadž, když sme se v Praze rozjeli, o to jsme spolu rozmlúvali, poznáme-li co potřebného, abychme sobě oznámili, i z té příčiny toto vám psanie činiem, jestliže ještě o tom nevěděli ste, abyšte věděli, A toto také při tom jest mne došlo, že by města králi Polskému JMti psali, že s králem JMtí, pánem naším, nějaké zápisy mají: i kdyby bylo tak, ač mi se nezdá podobné, tehdy bylo by se čemu podiviti, že JMKská ráčil byl poručiti na sněmu minulém jednati, aby stranní zápisové byli propuštěni, a tuto pak, aby se JMt měl zapisovati, čehož jiným bránie, jakož dobře slušné jest; poněvadž v tomto krá- lovstvie sme pod jedním pánem a také jednoho zemského práva požíváme, abychme stranních věcí zanechali, neb jakž sú takové věci nastaly, vždy čím dále více se zlého pohoršuje. Také pán náš JMKská maje nás panský a rytieřský stav rovnati, oč sú roz- dílové mezi námi, anebo súditi: i by měl JMt v stranu se dávati, dosti jest nepodobné, a kto by JMKské k tomu radil, neumím tomu rozuměti, by potom takový byl hoden, aby byl do rady puštěn. Také i toto nepodobné sem slyšel, že by král JMt, když u JMti Pražané byli a poslové z měst, ráčil jim znovu slib činiti, že je má při jejich právích a vý- sadách zuostaviti, a oni také že jsú JMti slibovali k tomu podobné, jakoby JMt znova za pána přijímali. I takové múdrosti kto zamýšlí, Rendl-li čili kněz Bartoloměj, jáť jim — ač jestliže jest tak — nerozumiem; než bojím se, nebudem-li toho v čas předcházeti, což jest škodného pána našeho, JMKské a tohoto královstvie, že tepruva těm múdrostem srozumieme, když na popele sedeme [sic]. Toto mne také došlo, kterak by města neměli úmyslu k králi JMti poslati o jednánie a všecky věci s mocí; než že JMKské za to žádati chtí, aneb snad již žádali, aby JMt ještě prvé ráčil sněm obecní toho královstvie položiti, a tu ještě aby se jednalo, oč se prvé jednati mělo. I kterak JMKská ráčí učiniti, toho nevím, než té naděje nemám, bychme v těchto nynějších rozdílích co gruntovně zednati mohli bez přítomnosti krále JMti: pak-li přes to sněm bude, bojím se, že spíše se zedná válka nežli pokoj, a snad již los na toto královstvie přišel, poněvadž snad ve všem křesťanstvie těchto časuov tak dlúho pokoj netrval jako u nás, že máme také toho, kteříž o tom málo vieme, zkusiti, abychme, co jest válka, měli co o tom svým potomkóm, kteříž by z nás zuostali, praviti. Pane a přieteli muoj milý! Toto jest mne také dnes došlo, kterak by král JMt měl nějaké psanie učiniti panu Kostkovi, a mezi tiem že by byla o tom zmínka,
38 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. panským a rytieřským stavy na sněmu minulém sešlo, co jest se o věci krále JMti, pána našeho, jednati mělo, a kterak by některé osoby z nás moc krále JMti na se táhli: ješto jestliže jest tak psáno, tehdy taková psanie, kteráž nejsú sama v sobě pravá nežli omylná, s těžkem mezi námi v tomto královstvie lásku rozmnoží, nežli spíše nesnázi a nelibosti přičiní; i poněvadž, když sme se v Praze rozjeli, o to jsme spolu rozmlúvali, poznáme-li co potřebného, abychme sobě oznámili, i z té příčiny toto vám psanie činiem, jestliže ještě o tom nevěděli ste, abyšte věděli, A toto také při tom jest mne došlo, že by města králi Polskému JMti psali, že s králem JMtí, pánem naším, nějaké zápisy mají: i kdyby bylo tak, ač mi se nezdá podobné, tehdy bylo by se čemu podiviti, že JMKská ráčil byl poručiti na sněmu minulém jednati, aby stranní zápisové byli propuštěni, a tuto pak, aby se JMt měl zapisovati, čehož jiným bránie, jakož dobře slušné jest; poněvadž v tomto krá- lovstvie sme pod jedním pánem a také jednoho zemského práva požíváme, abychme stranních věcí zanechali, neb jakž sú takové věci nastaly, vždy čím dále více se zlého pohoršuje. Také pán náš JMKská maje nás panský a rytieřský stav rovnati, oč sú roz- dílové mezi námi, anebo súditi: i by měl JMt v stranu se dávati, dosti jest nepodobné, a kto by JMKské k tomu radil, neumím tomu rozuměti, by potom takový byl hoden, aby byl do rady puštěn. Také i toto nepodobné sem slyšel, že by král JMt, když u JMti Pražané byli a poslové z měst, ráčil jim znovu slib činiti, že je má při jejich právích a vý- sadách zuostaviti, a oni také že jsú JMti slibovali k tomu podobné, jakoby JMt znova za pána přijímali. I takové múdrosti kto zamýšlí, Rendl-li čili kněz Bartoloměj, jáť jim — ač jestliže jest tak — nerozumiem; než bojím se, nebudem-li toho v čas předcházeti, což jest škodného pána našeho, JMKské a tohoto královstvie, že tepruva těm múdrostem srozumieme, když na popele sedeme [sic]. Toto mne také došlo, kterak by města neměli úmyslu k králi JMti poslati o jednánie a všecky věci s mocí; než že JMKské za to žádati chtí, aneb snad již žádali, aby JMt ještě prvé ráčil sněm obecní toho královstvie položiti, a tu ještě aby se jednalo, oč se prvé jednati mělo. I kterak JMKská ráčí učiniti, toho nevím, než té naděje nemám, bychme v těchto nynějších rozdílích co gruntovně zednati mohli bez přítomnosti krále JMti: pak-li přes to sněm bude, bojím se, že spíše se zedná válka nežli pokoj, a snad již los na toto královstvie přišel, poněvadž snad ve všem křesťanstvie těchto časuov tak dlúho pokoj netrval jako u nás, že máme také toho, kteříž o tom málo vieme, zkusiti, abychme, co jest válka, měli co o tom svým potomkóm, kteříž by z nás zuostali, praviti. Pane a přieteli muoj milý! Toto jest mne také dnes došlo, kterak by král JMt měl nějaké psanie učiniti panu Kostkovi, a mezi tiem že by byla o tom zmínka,
Strana 39
Dopisy z roku 1514. 39 jakoby někto z nás krále JMti v panovánie sahal: i jáť sem na to nemyslil, než rád bych, aby se JMti panovánie rozmáhalo; než jestli že to kto mínie, žeby snad tudy něco scházelo, že jsme zámkuov krále JMti panu Slavatovi a panu Kostkovi nepo- stúpili, i to jest námi, kteří v súdu zemském sedáme, nesešlo a mnú jedním a snad i jinými ještě nemá sjíti, podle vuole krále JMti a podle smlúvy, když jedné k tomu zemská vuole bude, jakž jest v smlúvu vepsáno, ačkolivěk duochoduov, aby je na dluhy krále JMti obraceli, rádi jim přejem, z těch zámkuov. Než když i v držení těch zámkuov budú, čehož bych já již dávno rád prázden byl, toliko bez své škody, tehdy neviem, co tiem JMKské panovánie přibude, že pan Slavata a pan Kostka vlásti budú těmi zámky i duochody. A protož bylo by snad již na času, aby nás tiem nevykládali, čímž nejsme, ale súsed s súsedem nemuož déle dobře býti, než dokudž jeden druhému chce pokoj dáti. Také toto by mi se zdálo za potřebné, co by najspíše mohl pan kancléř u krále JMti býti, zdali bylo těm spieše to pozastaveno, kteříž se všetečně v lecjakés věci trú, aby té zbyteční všetečnosti mohlo býti umenšeno, nemuože-li býti všecko zastaveno, z čehož nám mnozí a rozličnie spletkové přicházejí. Dán na Blatné v pon- děli po svatém Matěji, apoštolu božím, léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev oc. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernštejna a na Helfenštejně, nejvyššímu hofmistru královstvie Českého. 25. Přimlouvá se ku králi Vladislavovi, aby někteří dobří lidé od Lounských a Mistři Martin i Václav od Pražan v pokoji zůstaveni byli; o rozepsaném sněmu; aby stranním zprávám o něm víry nepřikládal. Na Blatné. 1514, 11. března. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3599 h. Nejjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Račte VMKská věděti, že jest na mne vzneseno, kterak by u VMKské chtěli někteří jednati, aby ti dobří lidé, kteří sú v Lounech byli o své statky přišli, ježto se VMKské věrně přidrží, stojíce při svobodách a právích panského a rytieř- ského stavuov. I milostivý králi! Tato jest řeč puštěna, že by oni Lounští, z čiehož pak koli návodu, chtěli by rozkázati jejich ženám a dětem od jejich statkuov, kteréž tu v městě Lounech mají a u VMKské, že by chtěli jednati, aby ti dobří lidé k těm statkóm nikda zase připuštěni nebyli, a jejich statkové aby k vobci toho města dáni byli: i milostivý králi, té naděje nemám, by VMKská takové neslušné prosbě aneb žádosti, jestliže by na VMKskú byla vznesena, ráčili miesto dáti; než za to VMKské prosím, že ráčíte rozkázánie do královstvie Českého a Lounským učiniti,
Dopisy z roku 1514. 39 jakoby někto z nás krále JMti v panovánie sahal: i jáť sem na to nemyslil, než rád bych, aby se JMti panovánie rozmáhalo; než jestli že to kto mínie, žeby snad tudy něco scházelo, že jsme zámkuov krále JMti panu Slavatovi a panu Kostkovi nepo- stúpili, i to jest námi, kteří v súdu zemském sedáme, nesešlo a mnú jedním a snad i jinými ještě nemá sjíti, podle vuole krále JMti a podle smlúvy, když jedné k tomu zemská vuole bude, jakž jest v smlúvu vepsáno, ačkolivěk duochoduov, aby je na dluhy krále JMti obraceli, rádi jim přejem, z těch zámkuov. Než když i v držení těch zámkuov budú, čehož bych já již dávno rád prázden byl, toliko bez své škody, tehdy neviem, co tiem JMKské panovánie přibude, že pan Slavata a pan Kostka vlásti budú těmi zámky i duochody. A protož bylo by snad již na času, aby nás tiem nevykládali, čímž nejsme, ale súsed s súsedem nemuož déle dobře býti, než dokudž jeden druhému chce pokoj dáti. Také toto by mi se zdálo za potřebné, co by najspíše mohl pan kancléř u krále JMti býti, zdali bylo těm spieše to pozastaveno, kteříž se všetečně v lecjakés věci trú, aby té zbyteční všetečnosti mohlo býti umenšeno, nemuože-li býti všecko zastaveno, z čehož nám mnozí a rozličnie spletkové přicházejí. Dán na Blatné v pon- děli po svatém Matěji, apoštolu božím, léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev oc. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernštejna a na Helfenštejně, nejvyššímu hofmistru královstvie Českého. 25. Přimlouvá se ku králi Vladislavovi, aby někteří dobří lidé od Lounských a Mistři Martin i Václav od Pražan v pokoji zůstaveni byli; o rozepsaném sněmu; aby stranním zprávám o něm víry nepřikládal. Na Blatné. 1514, 11. března. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3599 h. Nejjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Račte VMKská věděti, že jest na mne vzneseno, kterak by u VMKské chtěli někteří jednati, aby ti dobří lidé, kteří sú v Lounech byli o své statky přišli, ježto se VMKské věrně přidrží, stojíce při svobodách a právích panského a rytieř- ského stavuov. I milostivý králi! Tato jest řeč puštěna, že by oni Lounští, z čiehož pak koli návodu, chtěli by rozkázati jejich ženám a dětem od jejich statkuov, kteréž tu v městě Lounech mají a u VMKské, že by chtěli jednati, aby ti dobří lidé k těm statkóm nikda zase připuštěni nebyli, a jejich statkové aby k vobci toho města dáni byli: i milostivý králi, té naděje nemám, by VMKská takové neslušné prosbě aneb žádosti, jestliže by na VMKskú byla vznesena, ráčili miesto dáti; než za to VMKské prosím, že ráčíte rozkázánie do královstvie Českého a Lounským učiniti,
Strana 40
40 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. aby ti dobří lidé podle glejtu svého v pokoji zachováni byli, a při svých statcích bezpečně a svobodně býti mohli. Nebo, milostivý králi, jest věc, zdá mi se, spraved- livá, aby oni též, jako jiní obyvatelé tohoto královstvie, pokoje užívali, a když VMKská budete ráčiti panský a rytieřský stavy s městským stavem slyšeti, oč sú na VMKské přestali, při čem také na ten čas ti dobří lidé z Loun budú mieti býti zuostaveni, tehdy budú se povinni tak zachovati. Než jestli že by na ně svévolně bylo saháno, muož VMKská dobře to znáti, že podle zápisů mezi stavy učiněných nemohli by jich páni a rytieřstvo slušně opustiti: ješto tudy mohli by veliké nesnáze v tomto královstvie povstati a tiem by byli vinni ti, ktož jsú takových věcí počátek, dávajíce k tomu příčiny, kteréž nejsú trpělivé snésti. Také, milostivý králi, toto mi se zdá za potřebné: poněvadž slyším, že k VMKské města o nějaké věci poselství učinili, a při nich snad také se k VMKské vypravili Bartoloměj knieže a Albrecht Rendl, rytieř: aby VMKská ráčili jim rozkázati, aby oni na žádné osoby, kteréž se panského a rytieřského stavu přidržie, jsúce poddaní VMKské, jakožto pánu svému, a řádu a právu zemskému, nikterak nesahali, ani právy svými městskými, poněvadž práva zemského odloženo jest; nebo bylo by to velmi obtiežné, aby oni města chtěli svým právem činiti, co se jim zdá, a právo zemské aby proti nim nemělo svého průchodu mieti. VMKské také toto oznamuji, že jest na mne vzneseno od Mistra Martina a od Mistra Václava, kteříž u VMKské byli toho času, když sme my také někteří byli, kterakby bylo od některých mluveno, že by VMKská ráčili Pražanóm psáti, že by oni s VMKskú mluvili na Tatě: aby VMKská svých dědicuov neráčili porúčeti jejich straně pod obojí zpuosobú; a skrze to že sú u veliké nebezpečnosti, ač tomu i se mnú nevěří, by VMKská ráčili takové psanie učiniti, poněvadž sú na Tatě k VMKské přístupu volného mieti nemohli; a také tak pravíce, že sú o to s VMKskú tu ani jindy nemluvili, nežli o některé jiné věci v Budíně. I VMKské prosím, že jim ráčíte toho seznánie dáti, kterak jest ta věc sama v sobě před VMKskú byla, aby oni z nebezpečnosti snáze býti mohli. Neb milostivý králi, znám to, že nejsú žádní buřiči, než-li že se VMKské věrně a upřímě přidržie, a skrze to snad někteří, jací sami buřiči sú, chtěli by to na ně převésti bez jejich proviněnie: i VMKské prosím, že ráčíte rozkázati Pražanóm psáti, aby oni mistři při pokoji byli zuostaveni. Milostivý králi! Což potřebného znám, zdá mi se za slušné, abych to VMKské oznamoval: i toto také račte věděti, že mne dochází, kterak by vždy ještě někteří o to u VMKské jednati chtěli, abyšte ráčili sněm obecní tohoto královstvie položiti, aby se na něm ještě mezi stavy jednalo, nežli by k VMKské poselství učinili. I mi- lostivý králi! Jáť to držím za velmi škodnú věc a nebezpečnú tohoto královstvie,
40 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. aby ti dobří lidé podle glejtu svého v pokoji zachováni byli, a při svých statcích bezpečně a svobodně býti mohli. Nebo, milostivý králi, jest věc, zdá mi se, spraved- livá, aby oni též, jako jiní obyvatelé tohoto královstvie, pokoje užívali, a když VMKská budete ráčiti panský a rytieřský stavy s městským stavem slyšeti, oč sú na VMKské přestali, při čem také na ten čas ti dobří lidé z Loun budú mieti býti zuostaveni, tehdy budú se povinni tak zachovati. Než jestli že by na ně svévolně bylo saháno, muož VMKská dobře to znáti, že podle zápisů mezi stavy učiněných nemohli by jich páni a rytieřstvo slušně opustiti: ješto tudy mohli by veliké nesnáze v tomto královstvie povstati a tiem by byli vinni ti, ktož jsú takových věcí počátek, dávajíce k tomu příčiny, kteréž nejsú trpělivé snésti. Také, milostivý králi, toto mi se zdá za potřebné: poněvadž slyším, že k VMKské města o nějaké věci poselství učinili, a při nich snad také se k VMKské vypravili Bartoloměj knieže a Albrecht Rendl, rytieř: aby VMKská ráčili jim rozkázati, aby oni na žádné osoby, kteréž se panského a rytieřského stavu přidržie, jsúce poddaní VMKské, jakožto pánu svému, a řádu a právu zemskému, nikterak nesahali, ani právy svými městskými, poněvadž práva zemského odloženo jest; nebo bylo by to velmi obtiežné, aby oni města chtěli svým právem činiti, co se jim zdá, a právo zemské aby proti nim nemělo svého průchodu mieti. VMKské také toto oznamuji, že jest na mne vzneseno od Mistra Martina a od Mistra Václava, kteříž u VMKské byli toho času, když sme my také někteří byli, kterakby bylo od některých mluveno, že by VMKská ráčili Pražanóm psáti, že by oni s VMKskú mluvili na Tatě: aby VMKská svých dědicuov neráčili porúčeti jejich straně pod obojí zpuosobú; a skrze to že sú u veliké nebezpečnosti, ač tomu i se mnú nevěří, by VMKská ráčili takové psanie učiniti, poněvadž sú na Tatě k VMKské přístupu volného mieti nemohli; a také tak pravíce, že sú o to s VMKskú tu ani jindy nemluvili, nežli o některé jiné věci v Budíně. I VMKské prosím, že jim ráčíte toho seznánie dáti, kterak jest ta věc sama v sobě před VMKskú byla, aby oni z nebezpečnosti snáze býti mohli. Neb milostivý králi, znám to, že nejsú žádní buřiči, než-li že se VMKské věrně a upřímě přidržie, a skrze to snad někteří, jací sami buřiči sú, chtěli by to na ně převésti bez jejich proviněnie: i VMKské prosím, že ráčíte rozkázati Pražanóm psáti, aby oni mistři při pokoji byli zuostaveni. Milostivý králi! Což potřebného znám, zdá mi se za slušné, abych to VMKské oznamoval: i toto také račte věděti, že mne dochází, kterak by vždy ještě někteří o to u VMKské jednati chtěli, abyšte ráčili sněm obecní tohoto královstvie položiti, aby se na něm ještě mezi stavy jednalo, nežli by k VMKské poselství učinili. I mi- lostivý králi! Jáť to držím za velmi škodnú věc a nebezpečnú tohoto královstvie,
Strana 41
Králi Vladislavovi 1514. 41 nebo již dosti jest toho zkušeno, že sme mnoho mezi sebú jednali, a málo anebo nic bez VMKské zjednati sme nemohli, ač jsme již v ty ruoznice vešli, že jsme u samé války, a dočekáme-li s tiem leta bez srovnánie, mám malú naději o pokoji; než když VMKská ráčíte pokládati sněm obecní tohoto královstvie Českého v pon- dělí po středopostí, jakž listové sněmovní jsú již po krajiech tohoto královstvie ro- zesláni, na kterémžto sněmu podle rozkázanie VMKské nemá se o nic jiného jednati, než-li aby se osoby ze všech tří stavuov vybraly, kteréž by s mocí k VMKské o všecky věci k jednánie poslány byly; ježto mně se taková věc dobře líbí a mnohým jiným, neb jest ta s boží pomocí naděje, že při VMKské osobě budú se moci všecky věci, což by VMKské a VMti dědicuov i tohoto královstvie dobrého bylo, lépe a snáze jednati i bohdá zednati; než bychme měli sami jednati, zdá mi se věc jistá, že z jedné ruoznice několiko bychom jich učinili. Jakož VMKská ráčili ste mi na mé psanie odpověď dáti, což se o mně stranniech zpráv dotýče, že VMKská nynie o takových stranniech zprávách nevíte: i toho na VMKskú věřím, a VMKskú, jakožto pána svého milostivého, prosím, ač jestli že by kdy jaké o mně strannie zprávy před VMKskú přicházely, že tomu věřiti neráčíte, neb se zachovávám a s boží pomocí zachovávati na budoucí časy budu, jakž na věrného poddaného příslušie. Než milostivý králi, došel jest mne jakýs spis, jakoby VMKská ráčili učiniti psanie panu Vilémovi Kostkovi: ježto mi se zdá věc dosti nepodobná, nebo se tu netoliko některých osob, ale snad i všeho tohoto krá- lovstvie znamenitě dotýče; a aby VMt tomu ráčili dostatečněji vyrozuměti, teď toho VMKské přiepis posielám a prosím VMKské, že mi na tyto na všecky věci ráčíte odpověď dáti. Dán na Blatné v sobotu před svatým Řehořem léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev oc. Milostivý králi! Jakož VMKské psal sem, za to proše, aby VMKská ráčili poručiti ode mne počet přijíti, poněvadž ti, ktož sú prvé měli ode mne počet při- jímati, byli sú se někteří rozjeli, že se ta věc protáhla až do tohoto času: i VMKské ještě prosím, že tím prodlévati neráčíte; neb poněvadž VMKská ráčili ste o VMKské duochodech a dluziech jiným poručiti spravovati a péči mieti, již bych také i o počet rád konec měl. I také tomu bych rád byl, aby stavové tohoto královstvie k tomu svolili podle smlúvy, se panem Slavatú a s panem Kostkú učiněné, abychme i s VMti zámky práce neměli, krom co kterému úřadu zemskému příslušie; ale za to mám, žeby podle té smlúvy měli o to péči mieti a to zednati pan Slavata a pan Kostka. Archiv Český VII.
Králi Vladislavovi 1514. 41 nebo již dosti jest toho zkušeno, že sme mnoho mezi sebú jednali, a málo anebo nic bez VMKské zjednati sme nemohli, ač jsme již v ty ruoznice vešli, že jsme u samé války, a dočekáme-li s tiem leta bez srovnánie, mám malú naději o pokoji; než když VMKská ráčíte pokládati sněm obecní tohoto královstvie Českého v pon- dělí po středopostí, jakž listové sněmovní jsú již po krajiech tohoto královstvie ro- zesláni, na kterémžto sněmu podle rozkázanie VMKské nemá se o nic jiného jednati, než-li aby se osoby ze všech tří stavuov vybraly, kteréž by s mocí k VMKské o všecky věci k jednánie poslány byly; ježto mně se taková věc dobře líbí a mnohým jiným, neb jest ta s boží pomocí naděje, že při VMKské osobě budú se moci všecky věci, což by VMKské a VMti dědicuov i tohoto královstvie dobrého bylo, lépe a snáze jednati i bohdá zednati; než bychme měli sami jednati, zdá mi se věc jistá, že z jedné ruoznice několiko bychom jich učinili. Jakož VMKská ráčili ste mi na mé psanie odpověď dáti, což se o mně stranniech zpráv dotýče, že VMKská nynie o takových stranniech zprávách nevíte: i toho na VMKskú věřím, a VMKskú, jakožto pána svého milostivého, prosím, ač jestli že by kdy jaké o mně strannie zprávy před VMKskú přicházely, že tomu věřiti neráčíte, neb se zachovávám a s boží pomocí zachovávati na budoucí časy budu, jakž na věrného poddaného příslušie. Než milostivý králi, došel jest mne jakýs spis, jakoby VMKská ráčili učiniti psanie panu Vilémovi Kostkovi: ježto mi se zdá věc dosti nepodobná, nebo se tu netoliko některých osob, ale snad i všeho tohoto krá- lovstvie znamenitě dotýče; a aby VMt tomu ráčili dostatečněji vyrozuměti, teď toho VMKské přiepis posielám a prosím VMKské, že mi na tyto na všecky věci ráčíte odpověď dáti. Dán na Blatné v sobotu před svatým Řehořem léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev oc. Milostivý králi! Jakož VMKské psal sem, za to proše, aby VMKská ráčili poručiti ode mne počet přijíti, poněvadž ti, ktož sú prvé měli ode mne počet při- jímati, byli sú se někteří rozjeli, že se ta věc protáhla až do tohoto času: i VMKské ještě prosím, že tím prodlévati neráčíte; neb poněvadž VMKská ráčili ste o VMKské duochodech a dluziech jiným poručiti spravovati a péči mieti, již bych také i o počet rád konec měl. I také tomu bych rád byl, aby stavové tohoto královstvie k tomu svolili podle smlúvy, se panem Slavatú a s panem Kostkú učiněné, abychme i s VMti zámky práce neměli, krom co kterému úřadu zemskému příslušie; ale za to mám, žeby podle té smlúvy měli o to péči mieti a to zednati pan Slavata a pan Kostka. Archiv Český VII.
Strana 42
42 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 26. Vilémovi z Pernšteina v příčině psaní stavu městského králi polskému; sněm bez přítomnosti královy že by nebyl na prospěch země oc. Na Blatné. 1514, 12. března. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3599. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám, byšte zdrávi jsúc dobře se měli. To, co sem vám prvé psal, učinil sem to tak, jakž sem se pamatoval, z té příčiny, že mezi námi duominka byla, bude-li se nám co zdáti potřebného, abychme sobě oznámili. Jakož jste mi, pane a přieteli muoj milý, psali, že jste o tom neslyšeli, co sem vám v prvním artikuli psal; než že jste slyšeli v poslední den masopustní, že jsú psali města list králi polskému JMti a to k tomuto rozumu, žeby se něco jednalo skrze Uhry a skrze některé Čechy s králem římským JMtí o dcery královské byt a o nějakú správu dětí královských, kdyby Buoh krále JMti neuchoval, a tak že jste slyšeli, že jsú hned zejména ty osoby jmenovali, kteří z Čech jednají: i o tom sem psanie neslyšel, než toto sem slyšel, že mezi jinými věcmi města psali jsú králi polskému, že některé osoby k jinému jazyku vedú, chtíc, aby dědicové JMKské od nich opatrováni byli, a při tom králi polskému že se zakazuji jako ti, že sobě snad přátel hledají. I k tomu já toto pravím: poněvadž také jeden Čech sem, že sem nic ne- jednal a nejednám, co by králi JMti a JMti dědicóm škodného bylo, aneb co by proti právóm a svobodám tohoto královstvie býti mělo; neb radší bych toho všeho k dobrému, což bych mohl, přispořil, než-li bych co proti tomu najméň svú vólí učiniti měl. Než poněvadž císař JMt jest v přiezněnie s králem JMtí, pánem naším, a s králem Ludvíkem JMtí, také pánem naším: na tom sem, což by nebylo proti JMKské a proti tomuto královstvie a s vólí JMKské, že bych rád JMti císaři za- chovati se i slúžiti chtěl podle svobody tohoto královstvie i s JMtí v známost vjíti, poněvadž ta svoboda nenie z nás žádnému zavřína, a skrze to mám za to, že žádný dobrý neměl by se co na mně urážeti. Také mezi jinými věcmi, jakož jste mi napsali, kdyby byl věrný a upřímý sněm, aby před časem lidé nestrojili se k jinému než k tomu, ktož má co na svú přísahu povědieti, aby pověděl: i mně by se to líbilo, a za to mám, ač ne na přísahu, ale ktož sme přísežní, že sme na sněmu minulém upřímě jednali, leč kto málo vytrhli jest se: ale když jest námi nesešlo, tomu sem rád, a kdyby i nepřísežní, jakož jest jich dosti bylo, kteříž upřímě jednali, ale aby se byli i jiní všickni s nimi srovnali, pokládal bych to za dobré.
42 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 26. Vilémovi z Pernšteina v příčině psaní stavu městského králi polskému; sněm bez přítomnosti královy že by nebyl na prospěch země oc. Na Blatné. 1514, 12. března. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3599. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám, byšte zdrávi jsúc dobře se měli. To, co sem vám prvé psal, učinil sem to tak, jakž sem se pamatoval, z té příčiny, že mezi námi duominka byla, bude-li se nám co zdáti potřebného, abychme sobě oznámili. Jakož jste mi, pane a přieteli muoj milý, psali, že jste o tom neslyšeli, co sem vám v prvním artikuli psal; než že jste slyšeli v poslední den masopustní, že jsú psali města list králi polskému JMti a to k tomuto rozumu, žeby se něco jednalo skrze Uhry a skrze některé Čechy s králem římským JMtí o dcery královské byt a o nějakú správu dětí královských, kdyby Buoh krále JMti neuchoval, a tak že jste slyšeli, že jsú hned zejména ty osoby jmenovali, kteří z Čech jednají: i o tom sem psanie neslyšel, než toto sem slyšel, že mezi jinými věcmi města psali jsú králi polskému, že některé osoby k jinému jazyku vedú, chtíc, aby dědicové JMKské od nich opatrováni byli, a při tom králi polskému že se zakazuji jako ti, že sobě snad přátel hledají. I k tomu já toto pravím: poněvadž také jeden Čech sem, že sem nic ne- jednal a nejednám, co by králi JMti a JMti dědicóm škodného bylo, aneb co by proti právóm a svobodám tohoto královstvie býti mělo; neb radší bych toho všeho k dobrému, což bych mohl, přispořil, než-li bych co proti tomu najméň svú vólí učiniti měl. Než poněvadž císař JMt jest v přiezněnie s králem JMtí, pánem naším, a s králem Ludvíkem JMtí, také pánem naším: na tom sem, což by nebylo proti JMKské a proti tomuto královstvie a s vólí JMKské, že bych rád JMti císaři za- chovati se i slúžiti chtěl podle svobody tohoto královstvie i s JMtí v známost vjíti, poněvadž ta svoboda nenie z nás žádnému zavřína, a skrze to mám za to, že žádný dobrý neměl by se co na mně urážeti. Také mezi jinými věcmi, jakož jste mi napsali, kdyby byl věrný a upřímý sněm, aby před časem lidé nestrojili se k jinému než k tomu, ktož má co na svú přísahu povědieti, aby pověděl: i mně by se to líbilo, a za to mám, ač ne na přísahu, ale ktož sme přísežní, že sme na sněmu minulém upřímě jednali, leč kto málo vytrhli jest se: ale když jest námi nesešlo, tomu sem rád, a kdyby i nepřísežní, jakož jest jich dosti bylo, kteříž upřímě jednali, ale aby se byli i jiní všickni s nimi srovnali, pokládal bych to za dobré.
Strana 43
Vilémovi z Pernšteina 1514. 43 Toto také blízko při konci napsali jste těmito slovy: „Mne jest také, pane a přieteli milý, došla řeč, žeby někteří měli mluviti, kdež jest Libák*) stál a mluvil, i poně uzřeli tam, že byl také mezi nimi Záruba-li čili kto; pravili, že jest to páně Pernštajnského rota; že pravíte takto, kto to kolivěk o vás mluvie aneb do- mnievá se to na vás, že byšte komu řekli aneb o tom věděli, aby měl s tímto státi aneb vedle tohoto mluviti, a nerci věděli ale na to myslili o Zárubovi, ani o žádném živém člověku, pravíte, že na vás lže jako nešlechetný zrádce cti vaší, a ne zrádce, ale arcizrádce cti vaší a lotr“ oc., a že i vám praveno, že by ta řeč měla býti mlu- vena před pánem z Rožmberka a přede mnú: i vězte, pane a přieteli milý, že o takové řeči svú pamětí neviem; než to jsem slyšel, žeby někteří vaši služebníci při Libákovi stáli, když mluvil, ale byla-li je vuole jejich k jeho mluvenie, toho neviem. Však podle mého rozumu na tento čas toho znáti nemohu, by pak i kto to mluvil, co píšete, aby proto zrádcí byl a nad to, jestli že by sobě kto o tom domnieval: i pane a přieteli milý, z té příčiny vám toto píši, jakž rozumiem, neb kdyby to byla zrada, kto by takovú věc o vás mluvil, tehdy považte toho, zač by ten držán býti měl, kto jest a od koho mluvil, totiž Libák. Neb v sněmích jáť bych rád to viděl, aby všickni, rozumně a užitečně k dobrému JMKské a tomuto královstvie mluvili, pakli by kto neuměl a z toho vystúpil a dal se napraviti, ne- hyzdil bych toho, než ktož by neustupně na čem stranném stál a dobrému odporný byl, není co chváliti než hyzditi. Pak já tuto píši, jak slušie mezi přátely podle rozumu svého, než buď zrada neb nezrada, mne se tu nic nedotýče. Neb kdyby mne se co dotýkalo, a mne kto z čeho viniti chtěl aneb nařékati, dal bych na to, dá-li pán Buoh, slušnú odpověď. Což se v tomto královstvie, pane a přieteli milý, války neb pokoje dotýče: jáť bych rád, pán Buoh zná, pokoji; pakli bude válka, ač pán Buoh rač ji zachovati, musím tomu podle jiných obvyknúti; než tomu bych nerad, ač nejsem bohat, by měli chudí bohatým pobrati. Než rád bych toho písma, pokudž by byla vuole boží a spravedlivost tomu slúžila, užil, že majícímu bude dáno, a ktož mní, že něco má, že bude jemu odjato, ačkolivěk mohl by někto bohatý tak činiti, že by jeho chudí rádi užili; než muože-li býti, abychme radší užívali práva nežli moci, jáť bych k tomu, líbí-li se pánu Bohu, rád svolil. Dán na Blatné v neděli den svatého Řehoře léta oc. V°XIIII°. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernštejna a na Helfenštejně, najvyššiemu hof- mistru královstvie Českého, panu přieteli mému milému. Pane a přieteli muoj milý! Jakož král JMt ráčil jest nám sněm obecní po- ložiti v pondělí po středopostí, aby se na něm osoby ze všech tří stavuov vybrali *) J. Libák z Radovesic.
Vilémovi z Pernšteina 1514. 43 Toto také blízko při konci napsali jste těmito slovy: „Mne jest také, pane a přieteli milý, došla řeč, žeby někteří měli mluviti, kdež jest Libák*) stál a mluvil, i poně uzřeli tam, že byl také mezi nimi Záruba-li čili kto; pravili, že jest to páně Pernštajnského rota; že pravíte takto, kto to kolivěk o vás mluvie aneb do- mnievá se to na vás, že byšte komu řekli aneb o tom věděli, aby měl s tímto státi aneb vedle tohoto mluviti, a nerci věděli ale na to myslili o Zárubovi, ani o žádném živém člověku, pravíte, že na vás lže jako nešlechetný zrádce cti vaší, a ne zrádce, ale arcizrádce cti vaší a lotr“ oc., a že i vám praveno, že by ta řeč měla býti mlu- vena před pánem z Rožmberka a přede mnú: i vězte, pane a přieteli milý, že o takové řeči svú pamětí neviem; než to jsem slyšel, žeby někteří vaši služebníci při Libákovi stáli, když mluvil, ale byla-li je vuole jejich k jeho mluvenie, toho neviem. Však podle mého rozumu na tento čas toho znáti nemohu, by pak i kto to mluvil, co píšete, aby proto zrádcí byl a nad to, jestli že by sobě kto o tom domnieval: i pane a přieteli milý, z té příčiny vám toto píši, jakž rozumiem, neb kdyby to byla zrada, kto by takovú věc o vás mluvil, tehdy považte toho, zač by ten držán býti měl, kto jest a od koho mluvil, totiž Libák. Neb v sněmích jáť bych rád to viděl, aby všickni, rozumně a užitečně k dobrému JMKské a tomuto královstvie mluvili, pakli by kto neuměl a z toho vystúpil a dal se napraviti, ne- hyzdil bych toho, než ktož by neustupně na čem stranném stál a dobrému odporný byl, není co chváliti než hyzditi. Pak já tuto píši, jak slušie mezi přátely podle rozumu svého, než buď zrada neb nezrada, mne se tu nic nedotýče. Neb kdyby mne se co dotýkalo, a mne kto z čeho viniti chtěl aneb nařékati, dal bych na to, dá-li pán Buoh, slušnú odpověď. Což se v tomto královstvie, pane a přieteli milý, války neb pokoje dotýče: jáť bych rád, pán Buoh zná, pokoji; pakli bude válka, ač pán Buoh rač ji zachovati, musím tomu podle jiných obvyknúti; než tomu bych nerad, ač nejsem bohat, by měli chudí bohatým pobrati. Než rád bych toho písma, pokudž by byla vuole boží a spravedlivost tomu slúžila, užil, že majícímu bude dáno, a ktož mní, že něco má, že bude jemu odjato, ačkolivěk mohl by někto bohatý tak činiti, že by jeho chudí rádi užili; než muože-li býti, abychme radší užívali práva nežli moci, jáť bych k tomu, líbí-li se pánu Bohu, rád svolil. Dán na Blatné v neděli den svatého Řehoře léta oc. V°XIIII°. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Pernštejna a na Helfenštejně, najvyššiemu hof- mistru královstvie Českého, panu přieteli mému milému. Pane a přieteli muoj milý! Jakož král JMt ráčil jest nám sněm obecní po- ložiti v pondělí po středopostí, aby se na něm osoby ze všech tří stavuov vybrali *) J. Libák z Radovesic.
Strana 44
44 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a k JMKské s mocí poslali: i mně se zdá, že jest JMt ráčil to dobře učiniti, nebo jistě mi věřte, že to dostatečně v mnoha lidech znám, jestli že bychme sami sněmu- jíce jednali bez přítomnosti krále JMti o ty věci, oč sme se několikrát k jednánie pokúšeli, že bychme, též jako prvé, nic nezednali leč válku; a protož k takovému jednánie bez JMti raditi nesmiem, a také JMKská v nynějších listech sněmovních ráčil psáti, aby se na tom sněmu nic jiného, nežli jakž vám píši, obecnieho nejednalo, jakož snad již jsú vás ti listové došli; než aby JMKská pro takové znamenité po- třeby ráčil do Moravy aneb do Prešpurka sjeti, bylo-li by dobře, jakož snad pan kancléř to zedná. 27. Krištoforovi ze Švamberka, aby pro potřebu království na sněm se sjeli. Na Blatné. 1514, 11. července. Orig. v archivu Třeboňském č. 3616. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož králi JMti sme psanie z toho sjezdu, na kterémž jsme v Sedlčanech byli, učinili, i ráčil nám JMKská odepsati, že nám ráčie potom odpověď dáti. I teď nám JMt potom píše, kteréžto psanie jest mi tepruva včera přineseno, jakož vám tuto toho přípis posielám. I poněvadž JMKská má toho žádost, abychme na tento nynější sněm, kterýž ráčil na hradě Pražském položiti, na den svaté Maří Magdaleny přijeli, a při tom i to nám ráčil psáti, kterak JMt naše opatřenie obmejšlí; a poněvadž také toho mnohé potřeby známe tohoto královstvie, i také co jest se těchto časuov v královstvie Uherském pozdvihlo, mně se zdá, abychme to JMKské k vuoli i také pro potřebu tohoto královstvie Českého učinili a k tomu sněmu se, dá-li pán Buoh, sjeli a ve jméno božie to jednali, což dobrého poznáme, jako ti, ježto vždycky jsme o to péči měli a máme, že bychme dobrému rádi a při tom jsme stáli a s božie pomocí stanem. A prosím vás, pane švagře muoj milý, že tuto věc i jiným pánóm a z rytieřstva, přátelóm našim, vám přísedíciem oznámiete; nebo pro krátkost času nemohu postačiti všem toho oznámiti a k nim poslati. Dán na Blatné v úterý před svatú pannú Margetú léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru, švagru mému milému. 28. Petrovi z Rožmberka, že by se mělo k vojně rozvolávati, a poněvadž nepořádně se děje, že by bylo zvláště potřebné, aby se stavové panský a rytířský někde v hromadu strhli. Na Blatné. 1514, 18. července. Orig. v archivu Třeboňském č. 3621. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád zdravie i všeho dobrého. Muoj milý pane a přieteli. Když sem dnes za večeří seděl, přinesen
44 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a k JMKské s mocí poslali: i mně se zdá, že jest JMt ráčil to dobře učiniti, nebo jistě mi věřte, že to dostatečně v mnoha lidech znám, jestli že bychme sami sněmu- jíce jednali bez přítomnosti krále JMti o ty věci, oč sme se několikrát k jednánie pokúšeli, že bychme, též jako prvé, nic nezednali leč válku; a protož k takovému jednánie bez JMti raditi nesmiem, a také JMKská v nynějších listech sněmovních ráčil psáti, aby se na tom sněmu nic jiného, nežli jakž vám píši, obecnieho nejednalo, jakož snad již jsú vás ti listové došli; než aby JMKská pro takové znamenité po- třeby ráčil do Moravy aneb do Prešpurka sjeti, bylo-li by dobře, jakož snad pan kancléř to zedná. 27. Krištoforovi ze Švamberka, aby pro potřebu království na sněm se sjeli. Na Blatné. 1514, 11. července. Orig. v archivu Třeboňském č. 3616. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož králi JMti sme psanie z toho sjezdu, na kterémž jsme v Sedlčanech byli, učinili, i ráčil nám JMKská odepsati, že nám ráčie potom odpověď dáti. I teď nám JMt potom píše, kteréžto psanie jest mi tepruva včera přineseno, jakož vám tuto toho přípis posielám. I poněvadž JMKská má toho žádost, abychme na tento nynější sněm, kterýž ráčil na hradě Pražském položiti, na den svaté Maří Magdaleny přijeli, a při tom i to nám ráčil psáti, kterak JMt naše opatřenie obmejšlí; a poněvadž také toho mnohé potřeby známe tohoto královstvie, i také co jest se těchto časuov v královstvie Uherském pozdvihlo, mně se zdá, abychme to JMKské k vuoli i také pro potřebu tohoto královstvie Českého učinili a k tomu sněmu se, dá-li pán Buoh, sjeli a ve jméno božie to jednali, což dobrého poznáme, jako ti, ježto vždycky jsme o to péči měli a máme, že bychme dobrému rádi a při tom jsme stáli a s božie pomocí stanem. A prosím vás, pane švagře muoj milý, že tuto věc i jiným pánóm a z rytieřstva, přátelóm našim, vám přísedíciem oznámiete; nebo pro krátkost času nemohu postačiti všem toho oznámiti a k nim poslati. Dán na Blatné v úterý před svatú pannú Margetú léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru, švagru mému milému. 28. Petrovi z Rožmberka, že by se mělo k vojně rozvolávati, a poněvadž nepořádně se děje, že by bylo zvláště potřebné, aby se stavové panský a rytířský někde v hromadu strhli. Na Blatné. 1514, 18. července. Orig. v archivu Třeboňském č. 3621. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád zdravie i všeho dobrého. Muoj milý pane a přieteli. Když sem dnes za večeří seděl, přinesen
Strana 45
Dopisy z roku 1514. 45 jest mi list od pana Kundrata Krajieře, kteréhož vám teď přiepis posielám, i také co jest jemu Bartoloměj knieže psal a jaké cedule přiepis poslal, kterak by se mělo k vojně rozvolávati, a co na to za odpověď dal. Ačkolivěk znám, že ta věc jde nepořádně, neb za to mám, že purkrabie Pražský mělby takových věcí býti puovod: ale poněvadž Rendl při králi JMti v to se vkládá, aby kanceláře spravoval a listy místo pana kancléře puosobil, tehdy také již nenie nepodobné, že se to knieže s městy v muoj úřad vkládá. Než jak jest kolivěk, tu bych já pokoru rád chtěl vokázati, a tyto dni do- mnieval bych se byl blahoslaveným býti, abych podle té cedule, kdy by byla vás, pánuov a přátel mých, vuole, mohl obsélati všecky stavy, a zvláště panský a rytieřský, abyšte hned pro takovú potřebu krále JMti v hromadu táhli a se mnú se všickni strhnúti ráčili, jakožto s purkrabí Pražským, a potom, aby se té ceduli dosti stalo, i s knie- žetem tím mohli bychme se shledati. Pak tyto věci, jaké se působí a kterak jsú před námi skryté byly, jest co rozvážiti, kam se to ztahuje; než jáť se ještě k tomu vždy navracím, poněvadž snad nemuož to prvé býti, než až se bohdá spolu na hradě Pražském shledáme, mně se zdá za zvláštně potřebné, abych já také potom hned všecky obsielal, abychme se někde strhli a našemu pánu a obecniemu dobrému službu učinili. Než, ač pán Buoh rač toho zachovati, jestli že budem meškati, který nynie čas bohdá dobrý a přístup k tomu máme: tehdy strach jest, že dokudž jsme živi, toho nepostihnem, co obmeškáme, abychme pak toho i pykali, s těžkem sobě co tím pomuožeme. Jáť vám tuto píši, ač snad nerozomně; ale pán Buoh zná, že jest muoj ten úmysl, že bych rád všemu dobrému a pro dobré že bych s boží pomocí já rád chtěl hrdla svého nasaditi a statku svého povážiti, by měl v popel se obrátiti, neb do- mnievám se, že by z toho dýmové k tomu nápodobně zhuoru k nebesóm se vztaho- vali, jako svatého Abele oběti. Zdá mi se za potřebné, abyšte ráčili ještě to obnoviti a svým všem poddaným rozkázali hotovu býti; a tak abychme se k tomu všickni společně napomenuli, po- třebnáť jest věc. Čáslav, jakož v té ceduli o ní také zmienka jest, blízko jest od Hory i také od Kolína a od Poděbrad, a nedaleko od Prahy i od pánuov Trčkuov zbožie a od statku: a ráčiete se ostatku domysliti, že tu také i jiných dosti přátel máme. Poněvadž takové věci povstaly a zase rozomiem tomu, že jsú naši stavové chtiví k dobrému, jedné abych já chtěl anebo směl, jakožto purkrabie Pražský toho póvod býti, že by rádi toho dobrého pomáhali: i rač pán Buoh dáti nám všem to v srdce, abychme k tomu dobrému skutku, nechajíce dalšiech odtahuov, jsúce milostí ducha svatého zajíceni [sic], byli chtiví a skutkem to ukázali.
Dopisy z roku 1514. 45 jest mi list od pana Kundrata Krajieře, kteréhož vám teď přiepis posielám, i také co jest jemu Bartoloměj knieže psal a jaké cedule přiepis poslal, kterak by se mělo k vojně rozvolávati, a co na to za odpověď dal. Ačkolivěk znám, že ta věc jde nepořádně, neb za to mám, že purkrabie Pražský mělby takových věcí býti puovod: ale poněvadž Rendl při králi JMti v to se vkládá, aby kanceláře spravoval a listy místo pana kancléře puosobil, tehdy také již nenie nepodobné, že se to knieže s městy v muoj úřad vkládá. Než jak jest kolivěk, tu bych já pokoru rád chtěl vokázati, a tyto dni do- mnieval bych se byl blahoslaveným býti, abych podle té cedule, kdy by byla vás, pánuov a přátel mých, vuole, mohl obsélati všecky stavy, a zvláště panský a rytieřský, abyšte hned pro takovú potřebu krále JMti v hromadu táhli a se mnú se všickni strhnúti ráčili, jakožto s purkrabí Pražským, a potom, aby se té ceduli dosti stalo, i s knie- žetem tím mohli bychme se shledati. Pak tyto věci, jaké se působí a kterak jsú před námi skryté byly, jest co rozvážiti, kam se to ztahuje; než jáť se ještě k tomu vždy navracím, poněvadž snad nemuož to prvé býti, než až se bohdá spolu na hradě Pražském shledáme, mně se zdá za zvláštně potřebné, abych já také potom hned všecky obsielal, abychme se někde strhli a našemu pánu a obecniemu dobrému službu učinili. Než, ač pán Buoh rač toho zachovati, jestli že budem meškati, který nynie čas bohdá dobrý a přístup k tomu máme: tehdy strach jest, že dokudž jsme živi, toho nepostihnem, co obmeškáme, abychme pak toho i pykali, s těžkem sobě co tím pomuožeme. Jáť vám tuto píši, ač snad nerozomně; ale pán Buoh zná, že jest muoj ten úmysl, že bych rád všemu dobrému a pro dobré že bych s boží pomocí já rád chtěl hrdla svého nasaditi a statku svého povážiti, by měl v popel se obrátiti, neb do- mnievám se, že by z toho dýmové k tomu nápodobně zhuoru k nebesóm se vztaho- vali, jako svatého Abele oběti. Zdá mi se za potřebné, abyšte ráčili ještě to obnoviti a svým všem poddaným rozkázali hotovu býti; a tak abychme se k tomu všickni společně napomenuli, po- třebnáť jest věc. Čáslav, jakož v té ceduli o ní také zmienka jest, blízko jest od Hory i také od Kolína a od Poděbrad, a nedaleko od Prahy i od pánuov Trčkuov zbožie a od statku: a ráčiete se ostatku domysliti, že tu také i jiných dosti přátel máme. Poněvadž takové věci povstaly a zase rozomiem tomu, že jsú naši stavové chtiví k dobrému, jedné abych já chtěl anebo směl, jakožto purkrabie Pražský toho póvod býti, že by rádi toho dobrého pomáhali: i rač pán Buoh dáti nám všem to v srdce, abychme k tomu dobrému skutku, nechajíce dalšiech odtahuov, jsúce milostí ducha svatého zajíceni [sic], byli chtiví a skutkem to ukázali.
Strana 46
46 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Což se dotýče v té ceduli zmienky o městech, jakoby oni byli puovod do- brého: pro pána Boha, nedávejme jim toho danku, neb jest bohda toho při nás více, a nepochybuji, co v tom míním, že ráčíte tomu dobře rozoměti. Prosím, neračte za zlé mieti, že snad nerozomně píši, ale upřímě z pravého srdce, tak jakž muoj rozom ukazuje, že jest již čas; kteréhož, rač dáti pán Buoh, abychme neobmeškali. A něco vám nového, za to mám, ještě, dá-li pán Buoh, na Leštno oznámiem; abych vám měl více psáti, již mi se zdá, dá-li pán Buoh, dotud zanechati, neb i toto sem na pospěch psal. Dán na Blatné v uoterý den sv. Arnolfa léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, p. příteli mému milému. 29. Hendrychovi z Švamberka, že by měl král proti svévoli knížete Bartoloměje Minsterberského ukázati svou nelibost; o Táborských oc. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Léta MVCXIIII. Toto jsú registra téhož léta devatenáctá, do kterých se vpisují pří- pisové listuov posélacích, kteříž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z Rožmitála a z Blatné, najvyššieho purkrabie Pražského, od pondělého před hodem slavným blahoslavené panny Marie na nebesa vzetí. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, věrně bych vám toho přál. Muoj milý pane švagře. Jakož jste mi poslali psanie od pána z Rožmberka, které jest jemu učinil pan hajtman Moravský, i vězte, že mám dnes také od něho posla u sebe, kdež mezi jinými věcmi, což se kněze Bartoloměje dotýče, co jest od Žibřida slyšel, také mi to oznámil, jakož on Žibřid k tomu podobně, když jsem ještě na hradě Pražském byl, psal jest mi z Něme- ckého Brodu: pak proti takové své vuoli kněze Bartolomějově slušelo by, aby král JMt ráčil se v tom tak ukázati, že se to JMti nelíbí a že toho jmieti neráčie, a při tom ten skutek ukázati, aby jiní po tom nebyli tak všetečni. Než toto sem slyšel, že nějaký Pěkník v kraji Boleslavském rozprávěl, že oni na křižovníky úmyslu táhnúti nemají než na biskupy: pak ač nenie podobné k pravdě, ale mohly by se ty příčiny dávati, že bychme mohli i nepodobným věcem věřiti; a protož nevědúce k čemu se akové věci mohly by dále vztahovati, slušie nám, ktož bychme dobrému rádi, na hotově býti, abychme s božie pomocí v čas potřeby mohli zlému odepříti. Také, pane švagře muoj milý, jakož jste mi psali, což se Víthuov a Táborských dotýče: i došlo jest mne psanie o tu věc od krále JMti, a bylo jest na tom zuostáno, že pan kancléř měl o to něco jednati, než na čem jest to postavil, toho ještě neviem; než tomu sem se nadál, že to vám někteří z přátel Víthových oznámie; a jakž jest
46 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Což se dotýče v té ceduli zmienky o městech, jakoby oni byli puovod do- brého: pro pána Boha, nedávejme jim toho danku, neb jest bohda toho při nás více, a nepochybuji, co v tom míním, že ráčíte tomu dobře rozoměti. Prosím, neračte za zlé mieti, že snad nerozomně píši, ale upřímě z pravého srdce, tak jakž muoj rozom ukazuje, že jest již čas; kteréhož, rač dáti pán Buoh, abychme neobmeškali. A něco vám nového, za to mám, ještě, dá-li pán Buoh, na Leštno oznámiem; abych vám měl více psáti, již mi se zdá, dá-li pán Buoh, dotud zanechati, neb i toto sem na pospěch psal. Dán na Blatné v uoterý den sv. Arnolfa léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, p. příteli mému milému. 29. Hendrychovi z Švamberka, že by měl král proti svévoli knížete Bartoloměje Minsterberského ukázati svou nelibost; o Táborských oc. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Léta MVCXIIII. Toto jsú registra téhož léta devatenáctá, do kterých se vpisují pří- pisové listuov posélacích, kteříž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z Rožmitála a z Blatné, najvyššieho purkrabie Pražského, od pondělého před hodem slavným blahoslavené panny Marie na nebesa vzetí. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, věrně bych vám toho přál. Muoj milý pane švagře. Jakož jste mi poslali psanie od pána z Rožmberka, které jest jemu učinil pan hajtman Moravský, i vězte, že mám dnes také od něho posla u sebe, kdež mezi jinými věcmi, což se kněze Bartoloměje dotýče, co jest od Žibřida slyšel, také mi to oznámil, jakož on Žibřid k tomu podobně, když jsem ještě na hradě Pražském byl, psal jest mi z Něme- ckého Brodu: pak proti takové své vuoli kněze Bartolomějově slušelo by, aby král JMt ráčil se v tom tak ukázati, že se to JMti nelíbí a že toho jmieti neráčie, a při tom ten skutek ukázati, aby jiní po tom nebyli tak všetečni. Než toto sem slyšel, že nějaký Pěkník v kraji Boleslavském rozprávěl, že oni na křižovníky úmyslu táhnúti nemají než na biskupy: pak ač nenie podobné k pravdě, ale mohly by se ty příčiny dávati, že bychme mohli i nepodobným věcem věřiti; a protož nevědúce k čemu se akové věci mohly by dále vztahovati, slušie nám, ktož bychme dobrému rádi, na hotově býti, abychme s božie pomocí v čas potřeby mohli zlému odepříti. Také, pane švagře muoj milý, jakož jste mi psali, což se Víthuov a Táborských dotýče: i došlo jest mne psanie o tu věc od krále JMti, a bylo jest na tom zuostáno, že pan kancléř měl o to něco jednati, než na čem jest to postavil, toho ještě neviem; než tomu sem se nadál, že to vám někteří z přátel Víthových oznámie; a jakž jest
Strana 47
Dopisy z roku 1514. 47 kolivěk, mnozí to znají, že v tom od Táborských malá jest se věc nestala, poněvadž právo jest před rukama; jestli že by se jim co přečinilo, mohli jsú o to právem hleděti podle zřiezenie zemského. Poněvadž pán z Rožmberka oznámil jest vám, co jest se na sněmu jednalo; již nynie jiných zvláštniech novin neviem. A rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dan na Blatné v pondělí před hodem panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Švamberka a na Zviekově oc, švagru mému milému. 30. Janovi z Lomnice, hejtmanu markrabství Moravského, že Přibíkovi Řesanskému, jenž u něho (Lva z R.) v službě byl a v Čechách bezpráví se dopustil, glejt, aby bezpečen býti mohl, dáti se nemůže. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož jste mi ráčili psáti, kterak by k vám přijel Přibík Resanský a vás za klajt prosil, aby bezpečen v té zemi býti mohl, jakož tomu vašemu psanie, kterak on vás, i což se židuov dotýče, spravil, vy- rozuměl sem. I muoj milý pane švagře. Ta věc takto jest sama v sobě, kterak jest u mne to bylo v paměti, že předně [. . . . . . on]*) Přibík u mne v službě . byl, bylo jest jemu něco pobráno anebo pokradeno, a potom doptal jest se toho něčeho v Praze mezi židy, že někto to zastavil: i když jest to na mne vznešeno, tehdy což jest se v židech doptalo, to jest se jemu z mého rozkázanie zase vrátilo; a dále jest se ptáno, aby se mohlo zvěděti, kto jest to učinil, až k tomu přišlo, že skrze některé židy anebo židovky. Jest jmenovaný jeden, kterýž u téhož Přibíka služebníkem byl, ale že židé svědkuov na to křesťanuov neměli, to jest se dostatečně k místu vésti nemohlo; ale že by tu co svévolností židovskú podle práva sešlo, toho sem nepoznal, nebo když co křesťan židuom zastavuje, nevždy při tom jiní křesťané bývají; a tak ktož při čem nenie, svědči ti] řádně nemuože. Kdežto on pak Přibík dotýče rozsudku, kterýž jest mezi ním a mezi židy udělán: na tom sem já soudu sám seděl podle úřadu svého, maje při tom některé pány a radu svú; a když bych měl ten rozsudek, kterýž jest mezi nimi učiněn, při sobě, poslal bych vám jeho přípis, ježto byšte poznati ráčili, že jest on mohl po právu jíti a té své vuolc, kterúž jest začel, před se nebrati; ale jest ten rozsudek při úřadu mém na hradě Pražském. Však abyšte tomu ráčili a mohli dostatečněji *) Odtrženo.
Dopisy z roku 1514. 47 kolivěk, mnozí to znají, že v tom od Táborských malá jest se věc nestala, poněvadž právo jest před rukama; jestli že by se jim co přečinilo, mohli jsú o to právem hleděti podle zřiezenie zemského. Poněvadž pán z Rožmberka oznámil jest vám, co jest se na sněmu jednalo; již nynie jiných zvláštniech novin neviem. A rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dan na Blatné v pondělí před hodem panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Švamberka a na Zviekově oc, švagru mému milému. 30. Janovi z Lomnice, hejtmanu markrabství Moravského, že Přibíkovi Řesanskému, jenž u něho (Lva z R.) v službě byl a v Čechách bezpráví se dopustil, glejt, aby bezpečen býti mohl, dáti se nemůže. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož jste mi ráčili psáti, kterak by k vám přijel Přibík Resanský a vás za klajt prosil, aby bezpečen v té zemi býti mohl, jakož tomu vašemu psanie, kterak on vás, i což se židuov dotýče, spravil, vy- rozuměl sem. I muoj milý pane švagře. Ta věc takto jest sama v sobě, kterak jest u mne to bylo v paměti, že předně [. . . . . . on]*) Přibík u mne v službě . byl, bylo jest jemu něco pobráno anebo pokradeno, a potom doptal jest se toho něčeho v Praze mezi židy, že někto to zastavil: i když jest to na mne vznešeno, tehdy což jest se v židech doptalo, to jest se jemu z mého rozkázanie zase vrátilo; a dále jest se ptáno, aby se mohlo zvěděti, kto jest to učinil, až k tomu přišlo, že skrze některé židy anebo židovky. Jest jmenovaný jeden, kterýž u téhož Přibíka služebníkem byl, ale že židé svědkuov na to křesťanuov neměli, to jest se dostatečně k místu vésti nemohlo; ale že by tu co svévolností židovskú podle práva sešlo, toho sem nepoznal, nebo když co křesťan židuom zastavuje, nevždy při tom jiní křesťané bývají; a tak ktož při čem nenie, svědči ti] řádně nemuože. Kdežto on pak Přibík dotýče rozsudku, kterýž jest mezi ním a mezi židy udělán: na tom sem já soudu sám seděl podle úřadu svého, maje při tom některé pány a radu svú; a když bych měl ten rozsudek, kterýž jest mezi nimi učiněn, při sobě, poslal bych vám jeho přípis, ježto byšte poznati ráčili, že jest on mohl po právu jíti a té své vuolc, kterúž jest začel, před se nebrati; ale jest ten rozsudek při úřadu mém na hradě Pražském. Však abyšte tomu ráčili a mohli dostatečněji *) Odtrženo.
Strana 48
48 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. vyrozuměti, že on Přibík své vuole v tom užívá, toto vám také oznamuji: že já chtěje téhož Přibíka v jeho škodě, ač někteří pravie, že jest dosti skrovná, dostatečně nad povinnost opatřiti, dal sem jemu, což mně náleželo, na nějakém židu 50 � g.; a když jest čas k zaplacenie anebo k dánie přišel, tehdy ti, ktož byli za toho žida slíbili něco, jsú na to peněz u úřadu mého na hradě Pražském položili, a čehož nedoložili, proto jsú také tu na hradě vsazeni, aby byli k tomu dodržáni podle práva a zřiezenie tohoto královstvie. Ješto on Přibík měl jest právo, kteréž povinen jest zachovati, a přes to neměl na ně sahati a nad to neodpoviedati; nebo ti židé vždy jsú seděli, až když on odpověděl, tehdy tepruva dáni jsú na rukojmie. Toto také v tomto královstvie za řád jest, že žádný z vobyvateluov tohoto královstvie odpoviedati nemá žádnému obyvateli mimo řád a právo; nebo kto by jináče odpověděl, jsú na to znamenité pokuty. Ale rozumí tomu, že on, i také ktož se jeho přidrží, to sobě lechce váží, že jest židóm odpověděl; ale já toho tak ne- navážím [sic], a to z slušných příčin, nebo ti židé jsú krále JMti poddaní a poplat- níci i také některých z nás; a poněvadž někdo sobě váží kopu platu, když by ji jeden druhému mocí a mimo právo vzal, také poněvadž na židech jest několiko set kop platu, nemuože to býti příjemné, když by jeden druhému [sic] neřádně o ně je připraviti chtěl. A jakž jest kolivěk, jemu pro jeho otce a pro jiné jeho přátely, na kteréž sem laskav, toho nepřeji, že jest takovú věc před se vzal; nebo když by on chtěl sobě to právě rozvážiti, měl by čeho pykati a o to se starati, aby taková věc, co jest v tom podle práva a več jest všel, nebyla rozhlašována, jakož ještě, pokudž sem slušně mohl, to sem zdržoval, zda-li by on sobě srozuměti chtěl a toho přestati, z čehož by jemu nepoctivost rozmnožiti se mohla. A protož, i také aby známo bylo, že jest se jemu v tomto královstvie žádné ukrácenie nestalo, jestliže by chtěl on Přibík pokojně se zachovati až do sv. Havla anebo do svatého Martina, tehdy, pane švagře muoj milý, chtěl bych k tomu vésti, aby to v slušném miestě, což se židuov dotýče, mohlo býti slyšáno a toho všeho pováženo, pokudž jest za spravedlivé; pak-li by on chtěl své vuole vždy před se užívati, tehdy ráčiete to dobře znáti, poněvadž jsú ti židé krále JMti, pána našeho, poddaní, kterýmž on odpověděl, kterak by jemu slušelo klajty anebo nic dávati. A které jest židy zmordoval anebo zbil, mám toho zprávu, že jest jeden z těch židuov páně kancléřuov žid zabit, a jiní že jsú židé z Kolína, kterých se ta věc nic nedotýče; však nenie div, ktož neřádně co začne, že v tom také i neřádně činie, ač mimo právo neměl by na jedny ani na druhé sahati. Také, pane švagře muoj milý, i toto jest mi praveno, že jest on těm židóm, kteréž mordoval, za svú škodu dosti anebo spieše nad to vajše vzal. Dán na Blatné
48 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. vyrozuměti, že on Přibík své vuole v tom užívá, toto vám také oznamuji: že já chtěje téhož Přibíka v jeho škodě, ač někteří pravie, že jest dosti skrovná, dostatečně nad povinnost opatřiti, dal sem jemu, což mně náleželo, na nějakém židu 50 � g.; a když jest čas k zaplacenie anebo k dánie přišel, tehdy ti, ktož byli za toho žida slíbili něco, jsú na to peněz u úřadu mého na hradě Pražském položili, a čehož nedoložili, proto jsú také tu na hradě vsazeni, aby byli k tomu dodržáni podle práva a zřiezenie tohoto královstvie. Ješto on Přibík měl jest právo, kteréž povinen jest zachovati, a přes to neměl na ně sahati a nad to neodpoviedati; nebo ti židé vždy jsú seděli, až když on odpověděl, tehdy tepruva dáni jsú na rukojmie. Toto také v tomto královstvie za řád jest, že žádný z vobyvateluov tohoto královstvie odpoviedati nemá žádnému obyvateli mimo řád a právo; nebo kto by jináče odpověděl, jsú na to znamenité pokuty. Ale rozumí tomu, že on, i také ktož se jeho přidrží, to sobě lechce váží, že jest židóm odpověděl; ale já toho tak ne- navážím [sic], a to z slušných příčin, nebo ti židé jsú krále JMti poddaní a poplat- níci i také některých z nás; a poněvadž někdo sobě váží kopu platu, když by ji jeden druhému mocí a mimo právo vzal, také poněvadž na židech jest několiko set kop platu, nemuože to býti příjemné, když by jeden druhému [sic] neřádně o ně je připraviti chtěl. A jakž jest kolivěk, jemu pro jeho otce a pro jiné jeho přátely, na kteréž sem laskav, toho nepřeji, že jest takovú věc před se vzal; nebo když by on chtěl sobě to právě rozvážiti, měl by čeho pykati a o to se starati, aby taková věc, co jest v tom podle práva a več jest všel, nebyla rozhlašována, jakož ještě, pokudž sem slušně mohl, to sem zdržoval, zda-li by on sobě srozuměti chtěl a toho přestati, z čehož by jemu nepoctivost rozmnožiti se mohla. A protož, i také aby známo bylo, že jest se jemu v tomto královstvie žádné ukrácenie nestalo, jestliže by chtěl on Přibík pokojně se zachovati až do sv. Havla anebo do svatého Martina, tehdy, pane švagře muoj milý, chtěl bych k tomu vésti, aby to v slušném miestě, což se židuov dotýče, mohlo býti slyšáno a toho všeho pováženo, pokudž jest za spravedlivé; pak-li by on chtěl své vuole vždy před se užívati, tehdy ráčiete to dobře znáti, poněvadž jsú ti židé krále JMti, pána našeho, poddaní, kterýmž on odpověděl, kterak by jemu slušelo klajty anebo nic dávati. A které jest židy zmordoval anebo zbil, mám toho zprávu, že jest jeden z těch židuov páně kancléřuov žid zabit, a jiní že jsú židé z Kolína, kterých se ta věc nic nedotýče; však nenie div, ktož neřádně co začne, že v tom také i neřádně činie, ač mimo právo neměl by na jedny ani na druhé sahati. Také, pane švagře muoj milý, i toto jest mi praveno, že jest on těm židóm, kteréž mordoval, za svú škodu dosti anebo spieše nad to vajše vzal. Dán na Blatné
Strana 49
Dopisy z roku 1514. 49 v pondělí u vigilji slavného hodu blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčí, hajtmanu markrabstvie Mo- ravského, panu švagru mému milému. Také, pane švagře muoj milý, jakož jste mi psali, co jest vám Žibřid, což se kněze Bartoloměje dotýče, oznámil, i mám také k tomu podobné od něho psanie: i račtež toho povážiti, jaká jest ta svá vuole toho kniežete; ježto králi JMti slušelo by, aby toho trpěti neráčil, a ten jest hlas slyšeti, že to knieže ne pro křižovníky, ale pro pány biskupy před se táhne, ale ne pro jejich dobré oc. Kdežto, ktož by chtěl JMti krále poddané a zvláště proti JMti vuoli hubiti a na ně sahati, slušelo by nám podle JMti krále toho žádnému takovému lechce nevážiti, nežli proti tomu se skutečně s boží pomocí zasaditi. 31. Zve Viléma, Jindřicha a Břetislava bratři Švihovské z Ryzmberka k svatebnímu veselí pana Zuba na Blatnou. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urození páni, páni švagrové moji milí! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Páni švagrové milí. Jakož sem vás prvé žádal, když se bude mieti pan Zub ženiti, abyšte ke mně přijeli: i má ta svadba již býti tuto středu, protož prosím vás, že ten den ke mně na Blatnú k večeři přijedete i také pro přá- telské shledánie. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie, páni švagrové moji milí, shledati. Dán na Blatné v pondělí u vigilji slavného hodu panny Marie na nebesa vzetí léta oc XIIII°. Pánóm švagróm mým milým, panu Vilémovi, panu Jindřichovi a panu Břetislavovi, bratřím Švihovským z Ryzmberka a na Rabie oc. [Podobné pozvání zaslal také Václavu Zmrzlíkovi ze Svojšína na Lnářích, aby na svatbu p. Václava Zuba přijel.] 32. Jindřichu Berkovi z Násilé, hejtmanu na Příbrami, aby Tůmovi z Zaječic, poddanému kláštera sv. panny Dobrotivé, za utrpenou škodu náprava se stala. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že jest mi oznámil úředník kláštera svaté panny Dobrotivé, což se Tumy z Zaječic, poddaného téhož kláštera, Archív Český VII.
Dopisy z roku 1514. 49 v pondělí u vigilji slavného hodu blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčí, hajtmanu markrabstvie Mo- ravského, panu švagru mému milému. Také, pane švagře muoj milý, jakož jste mi psali, co jest vám Žibřid, což se kněze Bartoloměje dotýče, oznámil, i mám také k tomu podobné od něho psanie: i račtež toho povážiti, jaká jest ta svá vuole toho kniežete; ježto králi JMti slušelo by, aby toho trpěti neráčil, a ten jest hlas slyšeti, že to knieže ne pro křižovníky, ale pro pány biskupy před se táhne, ale ne pro jejich dobré oc. Kdežto, ktož by chtěl JMti krále poddané a zvláště proti JMti vuoli hubiti a na ně sahati, slušelo by nám podle JMti krále toho žádnému takovému lechce nevážiti, nežli proti tomu se skutečně s boží pomocí zasaditi. 31. Zve Viléma, Jindřicha a Břetislava bratři Švihovské z Ryzmberka k svatebnímu veselí pana Zuba na Blatnou. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urození páni, páni švagrové moji milí! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Páni švagrové milí. Jakož sem vás prvé žádal, když se bude mieti pan Zub ženiti, abyšte ke mně přijeli: i má ta svadba již býti tuto středu, protož prosím vás, že ten den ke mně na Blatnú k večeři přijedete i také pro přá- telské shledánie. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie, páni švagrové moji milí, shledati. Dán na Blatné v pondělí u vigilji slavného hodu panny Marie na nebesa vzetí léta oc XIIII°. Pánóm švagróm mým milým, panu Vilémovi, panu Jindřichovi a panu Břetislavovi, bratřím Švihovským z Ryzmberka a na Rabie oc. [Podobné pozvání zaslal také Václavu Zmrzlíkovi ze Svojšína na Lnářích, aby na svatbu p. Václava Zuba přijel.] 32. Jindřichu Berkovi z Násilé, hejtmanu na Příbrami, aby Tůmovi z Zaječic, poddanému kláštera sv. panny Dobrotivé, za utrpenou škodu náprava se stala. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že jest mi oznámil úředník kláštera svaté panny Dobrotivé, což se Tumy z Zaječic, poddaného téhož kláštera, Archív Český VII.
Strana 50
50 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. dotýče, která mu se škoda stala od těch lotruov, na kterýchž, aby se jimi ujistil, žádáno jest tebe tu v Příbrami, a že si za to připověděl, že ta věc má býti k tomu přivedena, aby tomu člověku právi byli, ale že jest se toho ještě nestalo: i za to tebe žádám, že v tom téhož Tumu opatřieš podle toho prvnieho zuostánie, aby on toho škoden nebyl, a k svému aby přijíti mohl bez dalších odtahuov; neb i to jest na mne vznešeno, že by jeden z těch u tebe ještě byl. Odpovědi žádám. Dán ut supra. Urozenému vladyce Jindřichovi Berkovi z Násilé, hajtmanu na Příbrami, přieteli milému. 33. Kněžím a bratřím kláštera sv. panny Dobrotivé na Ostrově, že volbu kněze Klimenta za převora schvaluje. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třoboňském č. 3624, tern. nepag. Ctihodní kněží milí! Jakož jste před některým časem psali mi, oznamujíc, že jste sobě za převora volili kněze Klimenta, kterýž nynie v Ročově jest, jestliže by k tomu byla naše vuole: i vězte, že se panem Zajícem strýcem my k tomu vuoli dáváme, však tak, aby on se s těmi pány, kteříž jsú fundatorové kláštera Ročov- ského, pěkně rozešel a k nám, ke mně a ku panu Zajícovi, aby se tak ukázal a našel, jakž na fundatory přísluší. I toto již vědúce, muožete to témuž knězi Kli- mentovi oznámiti. Dat. ut supra. Ctihodným kněžím a bratřiem kláštera sv. p. Dobrotivé na Ostrově, mně milým. 34. Viktorinovi z Lounek v příčině zvolení převora kláštera sv. panny Dobrotivé na Ostrově. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Victorine milý! Tento list, kterýž píši kněžím a bratřím kláštera sv. panny Dobrotivé, daj jim jej, a jest o tu věc, kto by měl u nich převorem býti. Také věz, že podle psanie tvého píši o tu věc, což se Tumy z Zaječic dotýče, hajtmanu Pří- bramskému; co pak za odpověď dá aneb kterak se v tom mieti bude, tím se šieře spravíme, než měl by toho úřadu on na Příbrami tyto dni postupovati. Dán ut supra. Urozenému vladyce Victorinovi z Lounek, úředníku kláštera sv. p. Dobrotivé, mně milému. 35. Pavlovi z Voltav, písaři na Velharticích, aby mu poslal polouvozí červeného vína. Na Blatné, 1514, 15. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Pavle milý! Věz, že některá vína jsú mi se zde zcela pokazila; i pošli mi hned ráno na Blatnú to polúvozi vína červeného,
50 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. dotýče, která mu se škoda stala od těch lotruov, na kterýchž, aby se jimi ujistil, žádáno jest tebe tu v Příbrami, a že si za to připověděl, že ta věc má býti k tomu přivedena, aby tomu člověku právi byli, ale že jest se toho ještě nestalo: i za to tebe žádám, že v tom téhož Tumu opatřieš podle toho prvnieho zuostánie, aby on toho škoden nebyl, a k svému aby přijíti mohl bez dalších odtahuov; neb i to jest na mne vznešeno, že by jeden z těch u tebe ještě byl. Odpovědi žádám. Dán ut supra. Urozenému vladyce Jindřichovi Berkovi z Násilé, hajtmanu na Příbrami, přieteli milému. 33. Kněžím a bratřím kláštera sv. panny Dobrotivé na Ostrově, že volbu kněze Klimenta za převora schvaluje. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v archivu Třoboňském č. 3624, tern. nepag. Ctihodní kněží milí! Jakož jste před některým časem psali mi, oznamujíc, že jste sobě za převora volili kněze Klimenta, kterýž nynie v Ročově jest, jestliže by k tomu byla naše vuole: i vězte, že se panem Zajícem strýcem my k tomu vuoli dáváme, však tak, aby on se s těmi pány, kteříž jsú fundatorové kláštera Ročov- ského, pěkně rozešel a k nám, ke mně a ku panu Zajícovi, aby se tak ukázal a našel, jakž na fundatory přísluší. I toto již vědúce, muožete to témuž knězi Kli- mentovi oznámiti. Dat. ut supra. Ctihodným kněžím a bratřiem kláštera sv. p. Dobrotivé na Ostrově, mně milým. 34. Viktorinovi z Lounek v příčině zvolení převora kláštera sv. panny Dobrotivé na Ostrově. Na Blatné. 1514, 14. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Victorine milý! Tento list, kterýž píši kněžím a bratřím kláštera sv. panny Dobrotivé, daj jim jej, a jest o tu věc, kto by měl u nich převorem býti. Také věz, že podle psanie tvého píši o tu věc, což se Tumy z Zaječic dotýče, hajtmanu Pří- bramskému; co pak za odpověď dá aneb kterak se v tom mieti bude, tím se šieře spravíme, než měl by toho úřadu on na Příbrami tyto dni postupovati. Dán ut supra. Urozenému vladyce Victorinovi z Lounek, úředníku kláštera sv. p. Dobrotivé, mně milému. 35. Pavlovi z Voltav, písaři na Velharticích, aby mu poslal polouvozí červeného vína. Na Blatné, 1514, 15. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Pavle milý! Věz, že některá vína jsú mi se zde zcela pokazila; i pošli mi hned ráno na Blatnú to polúvozi vína červeného,
Strana 51
Dopisy z roku 1514. 51 kteréžť jest byl poslal, a daj je dolíti. Protož toho neobmeškávaj, ať jest zde na Blatné dopoledne, nebo hosti mieti mám; a pošli já k tobě zase sud vína bielého, kteréž snad bude lépe trvati na Velharticích nežli zde. Dán na Blatné v úterý, den hodu slavného blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Pavlovi z Voltav [sic], písaři na Velharticích. 36. Žádá Děpolta z Lobkovic za oznámení, zdali již s panem Janem Hasišteinským vyjednával. Na Blatné. 1514, 16. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Jakož sem vás žádal, co byšte měli jednati u pana Jana Hasištenského: i kterak jste zednali, žádám, že mi to oznámiete, nebo bych to rád brzo věděl; pak-li jste ještě toho nezednali, ale prosím, pane a přieteli milý, že jednati pilně budete a zednáte. A já rád se vám i panu Janovi Hasištenskému přátelsky zase odplatiti chci. Dán na Blatné v středu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Děpoltovi z Lobkovic a na Bielině, přieteli mému milému. 37. Petrovi z Rožmberka, že by dobře bylo, aby s Hendrychem z Švamberka brzy se sjel, Pražané že knížeti Bartolomějovi z Minsterberka v lotrovství pomáhají jako Pilát Kaifášovi; král že psal Pražanům, aby s ortelem na Vilémka nekvapili oc. Na Blatné. 1514, 16. srpna. Opis v nepag. ternionu č. 3624 v arch. Třeb. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Račte věděti, že pan Hendrych z Švanberka poslal jest mi to psanie, kteréž jest vám učinil pan hajtman markrabstvie Moravského, z kte- réhož sem srozuměl, že pro ten sněm, kterýž nynie v Moravě mieti mají, s vámi jest se sjeti nemohl. I pane a přieteli muoj milý, mně by se zdálo, jakž po tom sněmu bude, že by bylo dobře, abyšte se s ním brzo sjeli, a při tom, že byšte ráčili také na ten čas jednati, což se kněžny a pana Viléma Švihovského dotýče; nebo snad po tom nemohlo by se to snadně státi, a zatím to přišlo by zase před práva du- chovnie o svatém Václavě, ješto my snad na ten čas byli bychme při králi JMti; a jestliže bychom je prvé smluviti, aby to k soudu nepřicházelo, mohli, tomu bych rád byl. A k takovému jednánie když mne budete ráčiti obeslati tehdy k vám rád na Třeboň chci přijeti. A s tím rač dáti pan Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné v středu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu přieteli mému milému.
Dopisy z roku 1514. 51 kteréžť jest byl poslal, a daj je dolíti. Protož toho neobmeškávaj, ať jest zde na Blatné dopoledne, nebo hosti mieti mám; a pošli já k tobě zase sud vína bielého, kteréž snad bude lépe trvati na Velharticích nežli zde. Dán na Blatné v úterý, den hodu slavného blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Pavlovi z Voltav [sic], písaři na Velharticích. 36. Žádá Děpolta z Lobkovic za oznámení, zdali již s panem Janem Hasišteinským vyjednával. Na Blatné. 1514, 16. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Jakož sem vás žádal, co byšte měli jednati u pana Jana Hasištenského: i kterak jste zednali, žádám, že mi to oznámiete, nebo bych to rád brzo věděl; pak-li jste ještě toho nezednali, ale prosím, pane a přieteli milý, že jednati pilně budete a zednáte. A já rád se vám i panu Janovi Hasištenskému přátelsky zase odplatiti chci. Dán na Blatné v středu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Děpoltovi z Lobkovic a na Bielině, přieteli mému milému. 37. Petrovi z Rožmberka, že by dobře bylo, aby s Hendrychem z Švamberka brzy se sjel, Pražané že knížeti Bartolomějovi z Minsterberka v lotrovství pomáhají jako Pilát Kaifášovi; král že psal Pražanům, aby s ortelem na Vilémka nekvapili oc. Na Blatné. 1514, 16. srpna. Opis v nepag. ternionu č. 3624 v arch. Třeb. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Račte věděti, že pan Hendrych z Švanberka poslal jest mi to psanie, kteréž jest vám učinil pan hajtman markrabstvie Moravského, z kte- réhož sem srozuměl, že pro ten sněm, kterýž nynie v Moravě mieti mají, s vámi jest se sjeti nemohl. I pane a přieteli muoj milý, mně by se zdálo, jakž po tom sněmu bude, že by bylo dobře, abyšte se s ním brzo sjeli, a při tom, že byšte ráčili také na ten čas jednati, což se kněžny a pana Viléma Švihovského dotýče; nebo snad po tom nemohlo by se to snadně státi, a zatím to přišlo by zase před práva du- chovnie o svatém Václavě, ješto my snad na ten čas byli bychme při králi JMti; a jestliže bychom je prvé smluviti, aby to k soudu nepřicházelo, mohli, tomu bych rád byl. A k takovému jednánie když mne budete ráčiti obeslati tehdy k vám rád na Třeboň chci přijeti. A s tím rač dáti pan Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné v středu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu přieteli mému milému.
Strana 52
52 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Novin nynie zvláštniech neviem, nežli slyšeti, že kněz Bartoloměj před se do Uher táhne a pan Boček s ním; a také slyšel sem, že nad těmi lidmi jest on pan Boček hajtman a Žalud. Cedule panu z Rožmberka (dd. 17. srpna.) Pane a přieteli muoj milý! Když sem již byl dal vám tuto jednu ceduli na- psati, tehdy potom přinesen mi list od pana Mikuláše Trčky, kdež mi oznamuje, že u vás na Krumlově tento čtvrtek po matce božie má úmysl býti; ale že jest mne dlúho psanie nedošlo, nemohl sem jemu spěšně odpovědi dáti; protož neviem, za- stihne-li jeho u vás tento muoj posel. I jestli že by nezastihl, prosím, račte to přečísti, co jemu píši, a bude-li se vám zdáti potřebie, tehdy zavrúce to do svého listu, račte rozkázati tomuto poslu k němu jieti na Lipnici; pakli by jeho tu ne- našel, ale za to mám, že se jeho tu doptá, kde jest. Kněz Bartoloměj pilně se o lotrovstvie stará, a někteří Pražané věrně jemu toho pomáhají jako Pilát Kaifášovi; neb mu potom i to neprospělo, když jest i ruce umýval, že jest proto předce lotrem zuostal. Jáť trpiem i snášiem, mám za to, viec než jest potřebie; a jestliže máme dlouho takové věci trpěti, bojím se, abychme i pána Boha tím nehněvali, neb jest přieslovie a já je držiem za pravé: kdož zlým hovie neb trpie, že dobrým škodí. Neb i toto račte věděti, že král JMt psal jest Pražanóm, kteréhož psanie přiepis sem viděl, než sem z Prahy vyjel, že král JMt to mieti ráčie, aby na Vi- lemka *) a na Havla od pěti korun nekvapili: a oni pak, tak jest mi oznámeno, byvše obce tento pondělí minulý pohromadě, k tomu uvedli a snad i na tom zuostali, aby je zmučiti dali. Pak dokonají-li tu nešlechetnosť, voláť nevinná krev ku pánu Bohu na pomstu. A toho nynie při tom nechávám. Než to mi se zdá, že takového lidu ďáblem oslepeného pěknou řečí nenapraví, ani březovou metlou, nežli železným bičem; ačkoli dobré vždy vymieňuji, kterýchž již mezi nimi málo jest, a zvláště dokonají-li tuto nešlechetnost. Muoj milý pane a přieteli! Vámť tuto píši jako přieteli, než bychť jiným mnoho o tom psáti měl, a Pražanóm zrádce neb lotry dávati, znám to, že by to někdo v posměch mohl obrátiti a to mi v to převraceti, že mnoho mluviem a málo činiem. Protož chci toho umenšiti, pokudž slušně budu moci, nežli mám v pánu Bohu to doufánie, kterýž nenie přijímač osob a všecky věci zná i pokrytce, i také ty, kto pěkně mluví a jináč myslí a činie, že mi ráčie dáti tu milosť, nežli bych své dni dokonal, abych hodnú nad nimi podlé jejich skutkuov odplatu uhlédal; a já také, jakožto jeden ač nehodný služebník božie, budu k tomu s pomocí jeho svaté milosti přisluhovati, pokudž budu najvejše moci, nelituje v tom časem svým netoliko statku ale i zdraví svého. *) Vilémek z Troskovic.
52 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Novin nynie zvláštniech neviem, nežli slyšeti, že kněz Bartoloměj před se do Uher táhne a pan Boček s ním; a také slyšel sem, že nad těmi lidmi jest on pan Boček hajtman a Žalud. Cedule panu z Rožmberka (dd. 17. srpna.) Pane a přieteli muoj milý! Když sem již byl dal vám tuto jednu ceduli na- psati, tehdy potom přinesen mi list od pana Mikuláše Trčky, kdež mi oznamuje, že u vás na Krumlově tento čtvrtek po matce božie má úmysl býti; ale že jest mne dlúho psanie nedošlo, nemohl sem jemu spěšně odpovědi dáti; protož neviem, za- stihne-li jeho u vás tento muoj posel. I jestli že by nezastihl, prosím, račte to přečísti, co jemu píši, a bude-li se vám zdáti potřebie, tehdy zavrúce to do svého listu, račte rozkázati tomuto poslu k němu jieti na Lipnici; pakli by jeho tu ne- našel, ale za to mám, že se jeho tu doptá, kde jest. Kněz Bartoloměj pilně se o lotrovstvie stará, a někteří Pražané věrně jemu toho pomáhají jako Pilát Kaifášovi; neb mu potom i to neprospělo, když jest i ruce umýval, že jest proto předce lotrem zuostal. Jáť trpiem i snášiem, mám za to, viec než jest potřebie; a jestliže máme dlouho takové věci trpěti, bojím se, abychme i pána Boha tím nehněvali, neb jest přieslovie a já je držiem za pravé: kdož zlým hovie neb trpie, že dobrým škodí. Neb i toto račte věděti, že král JMt psal jest Pražanóm, kteréhož psanie přiepis sem viděl, než sem z Prahy vyjel, že král JMt to mieti ráčie, aby na Vi- lemka *) a na Havla od pěti korun nekvapili: a oni pak, tak jest mi oznámeno, byvše obce tento pondělí minulý pohromadě, k tomu uvedli a snad i na tom zuostali, aby je zmučiti dali. Pak dokonají-li tu nešlechetnosť, voláť nevinná krev ku pánu Bohu na pomstu. A toho nynie při tom nechávám. Než to mi se zdá, že takového lidu ďáblem oslepeného pěknou řečí nenapraví, ani březovou metlou, nežli železným bičem; ačkoli dobré vždy vymieňuji, kterýchž již mezi nimi málo jest, a zvláště dokonají-li tuto nešlechetnost. Muoj milý pane a přieteli! Vámť tuto píši jako přieteli, než bychť jiným mnoho o tom psáti měl, a Pražanóm zrádce neb lotry dávati, znám to, že by to někdo v posměch mohl obrátiti a to mi v to převraceti, že mnoho mluviem a málo činiem. Protož chci toho umenšiti, pokudž slušně budu moci, nežli mám v pánu Bohu to doufánie, kterýž nenie přijímač osob a všecky věci zná i pokrytce, i také ty, kto pěkně mluví a jináč myslí a činie, že mi ráčie dáti tu milosť, nežli bych své dni dokonal, abych hodnú nad nimi podlé jejich skutkuov odplatu uhlédal; a já také, jakožto jeden ač nehodný služebník božie, budu k tomu s pomocí jeho svaté milosti přisluhovati, pokudž budu najvejše moci, nelituje v tom časem svým netoliko statku ale i zdraví svého. *) Vilémek z Troskovic.
Strana 53
Dopisy z r. 1514. 53 38. Mikuláši Trčkovi z Lípy o knížeti Bartolomějovi Minsterberském, kterémuž by někteří Pra- žané rádi pomáhali; o hotovosti a hejtmaních v krajích oc. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč v nepagin. ternionu č. 3624 v arch. Třeb. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte zdrávi byli a dobře se měli. Jakož jste mi na mé psanie odpověď dali, tomu sem vyrozuměl a o tom nepochybuji, že vás ku potřebě své přietele sku- tečného najdu, jakož také takový úmysl muoj jest dokonalý k vám. Jakož ste mi, což se kněze Bartoloměje dotýče, psali: nenie mně potřebie vám jeho široce vykládati; neb zpuosob a povahu jeho již dobře znáte, že jest na tom, tak jakž jest zřetedlně rozoměti, aby lotrovstvie což muože najvíce činil, a zvláště což by mohl nám, kteřížbychom dobrému rádi, zlého udělati, o to usiluje s pilností, a někteří Pražané rádi by mu toho dopomohli, pokudž by najvejše mohli. Neb toho jest veliký zřetel, poněvadž praví, že se krále JMti rozkázániem chtí spravovati: a proti JMti rozkázánie a psanie činie, zvláště také což se toho taženie do Uher dotýče. Tehdy více v nich svá vuole lotrovská panuje nežli poslušenství; protož nám jest potřebna opatrnost a hotovost skutečná. Pane a přieteli muoj milý! Kdež ste mi také psali, abych do krajóv o hoto- vost psal: i vězte, že před sněmem psal sem o to; a při sněmu jest na tom zuostáno, aby se také o to při jiných potřebách psalo do krajóv od pánuov a od rytieřstva, kteříž na sněmu byli; jakož vám teď toho přiepis posielám. Však jestli přes to mého psanie potřebie, rád to učiniti chci; než mně se zdá, měl-li bych psáti, tehdy že bych toliko nynie psal na ty sjezdy po krajiech. Což se dotýče hajtmanuov, abych jim do kraje Hradeckého a Čáslavského psal: zdá-li se vám, abych mimo psanie do krajóv to učinil, také rád učiním. Než v Chrudímském kraji, za to mám, že ještě hajtmanuov nenie. Než-li to mi se zle líbí, co jest pan Michal Slavata rozkázal, tak jakž ste mi v ceduli napsali. Toto psanie tiemto již krátce zavierám: bude-li toho potřeba, že podlé úřadu i podlé přátelstvie udělám pro vás rád, pokudž najvejše moci budu, abychme s boží pomocí nedopustili se toho, aby lotři po nás aneb po našich přátelích měli se voziti. A byl bych k vám rád spěšně, aby u vás dnes posel na Krumlově býti mohl, jeho vypravil, ale dlúho mne vaše psanie nedošlo, i neviem, bude-li vás moci tam za- stihnúti. Dán na Blatné ve čtvrtek po hodu sl. blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři panu Mikulášovi Trčkovi z Lípy a na Lichtmburce, přieteli mému milému.
Dopisy z r. 1514. 53 38. Mikuláši Trčkovi z Lípy o knížeti Bartolomějovi Minsterberském, kterémuž by někteří Pra- žané rádi pomáhali; o hotovosti a hejtmaních v krajích oc. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč v nepagin. ternionu č. 3624 v arch. Třeb. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte zdrávi byli a dobře se měli. Jakož jste mi na mé psanie odpověď dali, tomu sem vyrozuměl a o tom nepochybuji, že vás ku potřebě své přietele sku- tečného najdu, jakož také takový úmysl muoj jest dokonalý k vám. Jakož ste mi, což se kněze Bartoloměje dotýče, psali: nenie mně potřebie vám jeho široce vykládati; neb zpuosob a povahu jeho již dobře znáte, že jest na tom, tak jakž jest zřetedlně rozoměti, aby lotrovstvie což muože najvíce činil, a zvláště což by mohl nám, kteřížbychom dobrému rádi, zlého udělati, o to usiluje s pilností, a někteří Pražané rádi by mu toho dopomohli, pokudž by najvejše mohli. Neb toho jest veliký zřetel, poněvadž praví, že se krále JMti rozkázániem chtí spravovati: a proti JMti rozkázánie a psanie činie, zvláště také což se toho taženie do Uher dotýče. Tehdy více v nich svá vuole lotrovská panuje nežli poslušenství; protož nám jest potřebna opatrnost a hotovost skutečná. Pane a přieteli muoj milý! Kdež ste mi také psali, abych do krajóv o hoto- vost psal: i vězte, že před sněmem psal sem o to; a při sněmu jest na tom zuostáno, aby se také o to při jiných potřebách psalo do krajóv od pánuov a od rytieřstva, kteříž na sněmu byli; jakož vám teď toho přiepis posielám. Však jestli přes to mého psanie potřebie, rád to učiniti chci; než mně se zdá, měl-li bych psáti, tehdy že bych toliko nynie psal na ty sjezdy po krajiech. Což se dotýče hajtmanuov, abych jim do kraje Hradeckého a Čáslavského psal: zdá-li se vám, abych mimo psanie do krajóv to učinil, také rád učiním. Než v Chrudímském kraji, za to mám, že ještě hajtmanuov nenie. Než-li to mi se zle líbí, co jest pan Michal Slavata rozkázal, tak jakž ste mi v ceduli napsali. Toto psanie tiemto již krátce zavierám: bude-li toho potřeba, že podlé úřadu i podlé přátelstvie udělám pro vás rád, pokudž najvejše moci budu, abychme s boží pomocí nedopustili se toho, aby lotři po nás aneb po našich přátelích měli se voziti. A byl bych k vám rád spěšně, aby u vás dnes posel na Krumlově býti mohl, jeho vypravil, ale dlúho mne vaše psanie nedošlo, i neviem, bude-li vás moci tam za- stihnúti. Dán na Blatné ve čtvrtek po hodu sl. blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři panu Mikulášovi Trčkovi z Lípy a na Lichtmburce, přieteli mému milému.
Strana 54
54 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 39. Janu Bechyňovi z Lažan, aby proti rejtarům anebo lotrům, kteříž v kraji a zvláště okolo Pří- bramě se projíždějí, k šturmu dali zvoniti a je honiti. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Došlo jest mne, žeby se vás něco dobrých lidí mělo sjeti dnes v Březnici: i poněvadž v tom kraji a okolo Příbramě, jest slyšeti, že se rajtaři aneb lotři projieždějí, chtějíce nám zlé činiti aneb i ně- koho jíti a vzieti; i za to tebe žádám, přieteli milý, že těch všech dobrých lidí žá- dati budeš, a ode mne podle úřadu mého napomeneš, kdež by o takových uslyšeli neb zvěděli, aby podle zřiezenie zemského dali k šturmu zvoniti a aby honili, tak jak jsme povinni jedni jako druzí to učiniti. Neb také úředníkóm svým rozkázal sem a ještě rozkázati chci, aby také v tom skutečnú pilnost měli s lidmi mými; a o vás o každém nepochybuji, než [že] jakožto milovníci obecnieho dobrého též učiniete. Datum ut supra. Urozenému vladyce panu Janovi Bechyňovi z Lažan a na Příně, přieteli mému dobrému. 40. Posílá L. Malovcovi z Libějovic jako hejtmanu kraje Prachenského listy od pánů a rytířstva z sněmu českého i připomíná, aby sjezd krajský držán byl. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že tito listové jsú mi po- sláni z hradu Pražského, kteříž se píší od pánuov a rytieřstva, kteříž jsú na sněmu minulém na hradě Pražském byli. I chtěl sem je poslati panu Vilémovi Švihov- skému, švagru svému, ale oznámeno jest mi, že jest nynie z tohoto královstvie někde odjel, a protož tobě je posielám, jakožto hajtmanu také tohoto kraje, a mám tu na- ději, přieteli milý, že takové pilné potřeby neobmeškáš; a což se sjezdu dotýče to- hoto kraje, poněvadž v jiných krajiech sjezdové býti mají na zajtřie po svatém Bar- toloměji a někde potom v pondělí, protož při tom některém času také muožeš v tomto kraji též oznámiti. Datum ut supra. Urozenému vladyce panu Levovi Malovci z Libějovic, hajtmanu kraje Prachenského, přieteli mému dobrému. 41. Purkrabímu na Rožmitále v příčině roboty lidí poddaných ve Pněvicích, lotry aby honiti dal. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Nynie nemám prázdnosti k mno- hému psanie; než kdežs mi psal, což se roboty ve Pněviciech dotýče: i mně se zdá,
54 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 39. Janu Bechyňovi z Lažan, aby proti rejtarům anebo lotrům, kteříž v kraji a zvláště okolo Pří- bramě se projíždějí, k šturmu dali zvoniti a je honiti. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Došlo jest mne, žeby se vás něco dobrých lidí mělo sjeti dnes v Březnici: i poněvadž v tom kraji a okolo Příbramě, jest slyšeti, že se rajtaři aneb lotři projieždějí, chtějíce nám zlé činiti aneb i ně- koho jíti a vzieti; i za to tebe žádám, přieteli milý, že těch všech dobrých lidí žá- dati budeš, a ode mne podle úřadu mého napomeneš, kdež by o takových uslyšeli neb zvěděli, aby podle zřiezenie zemského dali k šturmu zvoniti a aby honili, tak jak jsme povinni jedni jako druzí to učiniti. Neb také úředníkóm svým rozkázal sem a ještě rozkázati chci, aby také v tom skutečnú pilnost měli s lidmi mými; a o vás o každém nepochybuji, než [že] jakožto milovníci obecnieho dobrého též učiniete. Datum ut supra. Urozenému vladyce panu Janovi Bechyňovi z Lažan a na Příně, přieteli mému dobrému. 40. Posílá L. Malovcovi z Libějovic jako hejtmanu kraje Prachenského listy od pánů a rytířstva z sněmu českého i připomíná, aby sjezd krajský držán byl. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že tito listové jsú mi po- sláni z hradu Pražského, kteříž se píší od pánuov a rytieřstva, kteříž jsú na sněmu minulém na hradě Pražském byli. I chtěl sem je poslati panu Vilémovi Švihov- skému, švagru svému, ale oznámeno jest mi, že jest nynie z tohoto královstvie někde odjel, a protož tobě je posielám, jakožto hajtmanu také tohoto kraje, a mám tu na- ději, přieteli milý, že takové pilné potřeby neobmeškáš; a což se sjezdu dotýče to- hoto kraje, poněvadž v jiných krajiech sjezdové býti mají na zajtřie po svatém Bar- toloměji a někde potom v pondělí, protož při tom některém času také muožeš v tomto kraji též oznámiti. Datum ut supra. Urozenému vladyce panu Levovi Malovci z Libějovic, hajtmanu kraje Prachenského, přieteli mému dobrému. 41. Purkrabímu na Rožmitále v příčině roboty lidí poddaných ve Pněvicích, lotry aby honiti dal. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Nynie nemám prázdnosti k mno- hému psanie; než kdežs mi psal, což se roboty ve Pněviciech dotýče: i mně se zdá,
Strana 55
Dopisy z roku 1514. 55 aby tak, jakžs mi psal, rozkázal jim robotovati, však aby to rozvrhl, aby toliko to robotovali, co by proti tomu bylo, čehož nerobotují; neb jakož jim nechci křivdy či- niti, také bych nechtěl, by mně ji oni udělali, jakož bylo by tak, kdyby nic robo- tovati nechtěli. Než když bude jedno proti druhému, nebude v tom žádnému ukrá- cenie; a kterak by pak potom a na čem ta věc měla státi, když toto nynie učinie, chci s nimi poručiti o to srovnati, což jest spravedlivého, čím bych se i oni dále měl spraviti. Toto věz, že sem některým dobrým lidem oznámil a k tému je napomenul, poněvadž se lotři a rajtaři u vašem kraji projieždějí, když by o nich zvěděli, aby dali k šturmu zvoniti a aby honili. Protož též se s mými poddanými zachovej, pak-li by jiní prvé honili, též jim lid ku pomoci a honiti daj, nebo podle zřiezenie tohoto královstvie jsme povinni, jedni jako druzí, v tom sobě radni a pomocni býti. Protož také všem mým lidem pod úřadem tvým to oznam. Dat. ut supra. Purkrabí na Rožmitále. 42. Bohuslavu Chrtovi ze Rtína, purkrabímu hradu Pražského, aby Janu Měkotovi, jenž jest na rukojmích, podle obyčeje roku přidal. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Jakož nějaký Jan Měkota jest na rukojmiech, jakož za to mám, že jest v registry při úřadu purkrabském zapsáno: i přidaj jemu roku, když o to u tebe bude, a to od tohoto svatého Havla najprv přieštieho do roka. Však jest-li že by se v tom času jemu, anebo jeho rukojmiem dal napřed týden věděti, aby se na hradě Pražském postavil. I již to podle obyčeje, který se v tom zacho- vává, rozkaž opatřiti. Datum ut supra. Panu Bohuslavovi Chrtovi z Ertína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 43. Purkrabímu na Rožmitále v příčině neposlušných poddaných z Pněvic. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624 tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Jakož jsi mi psal, což se těch lidí ze Pňovic dotýče: i rozumiem tomu, že jest v nich diel lotrovstvie; však proto toto mi se zdá, aby je k sobě obeslal a dal je zárukovati, aby přede mnú stáli, když by jim dal týden napřed věděti; a tu uhlédaje toho čas, chci tebe i je před se obeslati, nebo to rozváže, za to mám, že v to trefím, aby jejich svá vuole nebyla trpěna a také že se jim křivda nestane. A již nyní daj ten oves na pomezí skliditi
Dopisy z roku 1514. 55 aby tak, jakžs mi psal, rozkázal jim robotovati, však aby to rozvrhl, aby toliko to robotovali, co by proti tomu bylo, čehož nerobotují; neb jakož jim nechci křivdy či- niti, také bych nechtěl, by mně ji oni udělali, jakož bylo by tak, kdyby nic robo- tovati nechtěli. Než když bude jedno proti druhému, nebude v tom žádnému ukrá- cenie; a kterak by pak potom a na čem ta věc měla státi, když toto nynie učinie, chci s nimi poručiti o to srovnati, což jest spravedlivého, čím bych se i oni dále měl spraviti. Toto věz, že sem některým dobrým lidem oznámil a k tému je napomenul, poněvadž se lotři a rajtaři u vašem kraji projieždějí, když by o nich zvěděli, aby dali k šturmu zvoniti a aby honili. Protož též se s mými poddanými zachovej, pak-li by jiní prvé honili, též jim lid ku pomoci a honiti daj, nebo podle zřiezenie tohoto královstvie jsme povinni, jedni jako druzí, v tom sobě radni a pomocni býti. Protož také všem mým lidem pod úřadem tvým to oznam. Dat. ut supra. Purkrabí na Rožmitále. 42. Bohuslavu Chrtovi ze Rtína, purkrabímu hradu Pražského, aby Janu Měkotovi, jenž jest na rukojmích, podle obyčeje roku přidal. Na Blatné. 1514, 17. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Jakož nějaký Jan Měkota jest na rukojmiech, jakož za to mám, že jest v registry při úřadu purkrabském zapsáno: i přidaj jemu roku, když o to u tebe bude, a to od tohoto svatého Havla najprv přieštieho do roka. Však jest-li že by se v tom času jemu, anebo jeho rukojmiem dal napřed týden věděti, aby se na hradě Pražském postavil. I již to podle obyčeje, který se v tom zacho- vává, rozkaž opatřiti. Datum ut supra. Panu Bohuslavovi Chrtovi z Ertína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 43. Purkrabímu na Rožmitále v příčině neposlušných poddaných z Pněvic. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624 tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Jakož jsi mi psal, což se těch lidí ze Pňovic dotýče: i rozumiem tomu, že jest v nich diel lotrovstvie; však proto toto mi se zdá, aby je k sobě obeslal a dal je zárukovati, aby přede mnú stáli, když by jim dal týden napřed věděti; a tu uhlédaje toho čas, chci tebe i je před se obeslati, nebo to rozváže, za to mám, že v to trefím, aby jejich svá vuole nebyla trpěna a také že se jim křivda nestane. A již nyní daj ten oves na pomezí skliditi
Strana 56
56 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a zvláště to napsati, aby, když k tomu přijde, vědělo se, co ti lidé budou mieti proti tomu učiniti. Nebo jestližeť se jim zdá, že mne nemají poslúchati, jako Žákovce poslúchali, zmajlíť se na tom. Dán na Blatné v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetí léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. 44. Václavu Ad. z Drahonic, že jeho věci bohda k dobrému konci přivedeny budou. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane Adame, přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Žádám vás, oznamte mi, kterak se na svém zdravie máte, neb bych vám toho rád přál, abyšte dokonale zdrávi byli; a jest-li že jest vám co potřebie a oznamiete mi, pokudž budu moci, rád vás v tom opatřiti chci. A což se těch věcí vašich, o kteréž jednám, dotýče, mám tu naději, že to bohdá k dobrému přiede. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum na Blatné v pátek po hodu slavném blahosla- vené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři panu Václavovi Adamovi z Drahonic a na Ploskovi- ciech, přieteli mému milému. 45. Záviši Sulkovi z Hrádku, hejtmanu hradu Pražského, aby hrad Pražský bedlivě opatroval. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane hajtmane milý! Oznámeno jest mi, kterak se opět v městech Pražských dvorně plete, i poroučímť a za to tebe žádám, že zvláštnie pilnost na hradě mieti budeš se vší hotovostí; nebo ktož krále JMti, pána našeho, poslušenstvie nezachovává, muožeš tomu dobře rozuměti, kterak se takovým má věřiti anebo nic; i věřím, že budeš mieti v tom skutečnú pilnost. Dán na Blatné v pátek po hodu slavném blaho- slavené panny Marie na nebesa vzetíe léta oc. XIIII°. Panu Závišovi Sulkovi z Hrádku, hajtmanu hradu Pražského, přieteli milému. 46. Hanuši Polencovi, poněvadž v Praze divně se plete, aby za některý čas na hradě Pražském pobyl, až se ukáže, jaké opatrnosti bude zapotřebí. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Polenc milý! Jakož jsi mi psal, o svú věc připomínaje: i věz, že to dobře v paměti mám, nežli že sem nynie, jakž sem z Prahy domuov přijel, vždy
56 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a zvláště to napsati, aby, když k tomu přijde, vědělo se, co ti lidé budou mieti proti tomu učiniti. Nebo jestližeť se jim zdá, že mne nemají poslúchati, jako Žákovce poslúchali, zmajlíť se na tom. Dán na Blatné v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetí léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. 44. Václavu Ad. z Drahonic, že jeho věci bohda k dobrému konci přivedeny budou. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane Adame, přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Žádám vás, oznamte mi, kterak se na svém zdravie máte, neb bych vám toho rád přál, abyšte dokonale zdrávi byli; a jest-li že jest vám co potřebie a oznamiete mi, pokudž budu moci, rád vás v tom opatřiti chci. A což se těch věcí vašich, o kteréž jednám, dotýče, mám tu naději, že to bohdá k dobrému přiede. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum na Blatné v pátek po hodu slavném blahosla- vené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři panu Václavovi Adamovi z Drahonic a na Ploskovi- ciech, přieteli mému milému. 45. Záviši Sulkovi z Hrádku, hejtmanu hradu Pražského, aby hrad Pražský bedlivě opatroval. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane hajtmane milý! Oznámeno jest mi, kterak se opět v městech Pražských dvorně plete, i poroučímť a za to tebe žádám, že zvláštnie pilnost na hradě mieti budeš se vší hotovostí; nebo ktož krále JMti, pána našeho, poslušenstvie nezachovává, muožeš tomu dobře rozuměti, kterak se takovým má věřiti anebo nic; i věřím, že budeš mieti v tom skutečnú pilnost. Dán na Blatné v pátek po hodu slavném blaho- slavené panny Marie na nebesa vzetíe léta oc. XIIII°. Panu Závišovi Sulkovi z Hrádku, hajtmanu hradu Pražského, přieteli milému. 46. Hanuši Polencovi, poněvadž v Praze divně se plete, aby za některý čas na hradě Pražském pobyl, až se ukáže, jaké opatrnosti bude zapotřebí. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Polenc milý! Jakož jsi mi psal, o svú věc připomínaje: i věz, že to dobře v paměti mám, nežli že sem nynie, jakž sem z Prahy domuov přijel, vždy
Strana 57
Dopisy z roku 1514. 57 hostmi zaneprázdněn byl, ale již brzo chci tobě to sepsáno poslati. A poněvadž v Praze se znova rozličně plete, žádám tebe, že tu na hradě pobudeš, až porozumieme, čeho v tom a jaké dále opatrnosti bude potřebie. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Panu Hanušovi Polencovi z Polenc, přieteli milému. 47. Bohuslavu Chrtovi ze Rtína, purkrabímu hradu Pražského, aby hejtmanu téhož hradu, bylaliby toho potřeba, pomocen byl. Na Blatné, 1514. 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Jest mi oznámeno, že se dvorně v Praze plete; nebo snad by to rádi JMKské a tomuto královstvie zrušili, co jsme na minulém sněmu dobrého zednali a najednali. Ježto při tom, ktož v jednom z řádu vystúpie, muožeme se domejšleti, že by se to mohlo i v jiném přihodit: protož tebe žádám, byla-li by toho která hradu Pražského potřeba, že v tom panu hejtmanu budeš raden a po- mocen. A také žádám, jest-li co by v těch obcech bylo rozumieno, že vždy ze zlého do horšicho chtie, že mi to, což muožeš najspieše, oznámíš. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII". Panu Bohuslavovi Chrtovi ze Rtína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 48. Jiříku Bezdružickému z Kolovrat, poněvadž Pražané svého řádu nedrží, aby v čas potřeby hradu Pražskému pomocen byl. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane ujče. Oznámeno jest mi, že v Pražských obcech dvorně se opět nynie plete, a že jsú dali Vilémka zmučiti proti vší spravedlivosti a proti právóm svým; pak poněvadž svého řádu nedrží, tehdy aby měli nás teď držeti, jest dosti nepodobné. Nebo i toto vězte, že král JMt ráčil jim Pražanóm psáti, aby na Vilémka nekvapili: proto též to nenie platno, jakož když ráčil rozkázati, aby se Bartoloměj knieže zase domuov vrátil a do Uher netáhl. I poněvadž z řádu a poslušenstvie znamenitě vystupují, tehdy muožeme se i jiného do nich domejšleti. I muoj milý pane ujče! Poněvadž za to mám, že ještě na Buštěhradu jste, prosím vás, jestli že by vás co pro hrad Pražský potřebováno bylo, že v tom budete radni a pomocni. A zatím bohdá lépe se opatřieme. A s tím rač se nám dáti pán Buoh
Dopisy z roku 1514. 57 hostmi zaneprázdněn byl, ale již brzo chci tobě to sepsáno poslati. A poněvadž v Praze se znova rozličně plete, žádám tebe, že tu na hradě pobudeš, až porozumieme, čeho v tom a jaké dále opatrnosti bude potřebie. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Panu Hanušovi Polencovi z Polenc, přieteli milému. 47. Bohuslavu Chrtovi ze Rtína, purkrabímu hradu Pražského, aby hejtmanu téhož hradu, bylaliby toho potřeba, pomocen byl. Na Blatné, 1514. 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Jest mi oznámeno, že se dvorně v Praze plete; nebo snad by to rádi JMKské a tomuto královstvie zrušili, co jsme na minulém sněmu dobrého zednali a najednali. Ježto při tom, ktož v jednom z řádu vystúpie, muožeme se domejšleti, že by se to mohlo i v jiném přihodit: protož tebe žádám, byla-li by toho která hradu Pražského potřeba, že v tom panu hejtmanu budeš raden a po- mocen. A také žádám, jest-li co by v těch obcech bylo rozumieno, že vždy ze zlého do horšicho chtie, že mi to, což muožeš najspieše, oznámíš. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII". Panu Bohuslavovi Chrtovi ze Rtína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 48. Jiříku Bezdružickému z Kolovrat, poněvadž Pražané svého řádu nedrží, aby v čas potřeby hradu Pražskému pomocen byl. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane ujče. Oznámeno jest mi, že v Pražských obcech dvorně se opět nynie plete, a že jsú dali Vilémka zmučiti proti vší spravedlivosti a proti právóm svým; pak poněvadž svého řádu nedrží, tehdy aby měli nás teď držeti, jest dosti nepodobné. Nebo i toto vězte, že král JMt ráčil jim Pražanóm psáti, aby na Vilémka nekvapili: proto též to nenie platno, jakož když ráčil rozkázati, aby se Bartoloměj knieže zase domuov vrátil a do Uher netáhl. I poněvadž z řádu a poslušenstvie znamenitě vystupují, tehdy muožeme se i jiného do nich domejšleti. I muoj milý pane ujče! Poněvadž za to mám, že ještě na Buštěhradu jste, prosím vás, jestli že by vás co pro hrad Pražský potřebováno bylo, že v tom budete radni a pomocni. A zatím bohdá lépe se opatřieme. A s tím rač se nám dáti pán Buoh
Strana 58
58 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat a na Buštěhradě, nejvyš- šiemu sudiemu královstvie Českého, panu ujci mému milému. 49. Mikuláši z Kraselova, aby lidé k úřadu purkrabství Pražského náležející v čas potřeby na hradě Pražském najíti se dali. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Mikuláši milý! Došlo jest mne, že se rozličně v městech Pražských plete: protož rozkaž lidem k úřadu mému příslušíciem, aby pro všelikterakú potřebu na hotově byli; a poznáš-li toho potřebu hradu Pražského, tehdy je obešli s radú pana hajtmana a pana Bohuslava purkrabie, aby se tu na hradě ku- potřebě dali najíti. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebe vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému vladyce Mikuláši z Kraselova oc. mému milému. 50. Písaři svému na hradě Pražském, Václavu Trčkovi z Vitence, v příčině vyřízení různých záleži- tostí; aby vyzvěděl, kteří o něm jako o zrádci mluvili, posla aby mu poslal, kterého ku králi vypraviti chce. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Tento list, kterýž píši panu Pope- pošli mu jej na Bílinu; a co píši panu Adamovi,**) jestli že jeho v Praze již lovi,*) nenie, pošli mu na Ploskovice, a co za odpověd dadie, pošli mi to spolu. A protož poruč poslóm, ať odpovědi žádají. A co píši panu sudiemu,***) jestli že jest na Buště- hradě, pošli mu to, pak-li jest již odjel, tehdy neposielaj, než oznam mi to při jiném poselstvie; a tyto jiné cedule, poněvadž těm některým píši, ktož jsú na hradě Praž- ském, rozdaj jim je. Tohoto posla zdálo mi se k tobě vypraviti s těmito listy, kterýž chodil ku panu Trčkovi; než kteréhožs nynie ke mně poslal, toho sem pozdržel pro jiná psanie. A pověz Doubkovi, že také na jeho psanie chci mu odpověd dáti po tomto poslu. Jakž jsi mi psal, což se Vilémka dotýče, tomu sem vyrozoměl i tomu nepo- *) Popel z Lobkovic. **) Václav Adam z Drahonic a na Ploskovicích. ***) Jiřík Bezdružický z Kolovrat a na Buštěhradě.
58 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat a na Buštěhradě, nejvyš- šiemu sudiemu královstvie Českého, panu ujci mému milému. 49. Mikuláši z Kraselova, aby lidé k úřadu purkrabství Pražského náležející v čas potřeby na hradě Pražském najíti se dali. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Mikuláši milý! Došlo jest mne, že se rozličně v městech Pražských plete: protož rozkaž lidem k úřadu mému příslušíciem, aby pro všelikterakú potřebu na hotově byli; a poznáš-li toho potřebu hradu Pražského, tehdy je obešli s radú pana hajtmana a pana Bohuslava purkrabie, aby se tu na hradě ku- potřebě dali najíti. Dán na Blatné, v pátek po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebe vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému vladyce Mikuláši z Kraselova oc. mému milému. 50. Písaři svému na hradě Pražském, Václavu Trčkovi z Vitence, v příčině vyřízení různých záleži- tostí; aby vyzvěděl, kteří o něm jako o zrádci mluvili, posla aby mu poslal, kterého ku králi vypraviti chce. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Tento list, kterýž píši panu Pope- pošli mu jej na Bílinu; a co píši panu Adamovi,**) jestli že jeho v Praze již lovi,*) nenie, pošli mu na Ploskovice, a co za odpověd dadie, pošli mi to spolu. A protož poruč poslóm, ať odpovědi žádají. A co píši panu sudiemu,***) jestli že jest na Buště- hradě, pošli mu to, pak-li jest již odjel, tehdy neposielaj, než oznam mi to při jiném poselstvie; a tyto jiné cedule, poněvadž těm některým píši, ktož jsú na hradě Praž- ském, rozdaj jim je. Tohoto posla zdálo mi se k tobě vypraviti s těmito listy, kterýž chodil ku panu Trčkovi; než kteréhožs nynie ke mně poslal, toho sem pozdržel pro jiná psanie. A pověz Doubkovi, že také na jeho psanie chci mu odpověd dáti po tomto poslu. Jakž jsi mi psal, což se Vilémka dotýče, tomu sem vyrozoměl i tomu nepo- *) Popel z Lobkovic. **) Václav Adam z Drahonic a na Ploskovicích. ***) Jiřík Bezdružický z Kolovrat a na Buštěhradě.
Strana 59
Dopisy z roku 1514. 59 řádu, kterýž nynie v Praze před se se béře proti vší spravedlivosti; ješto mám v pánu Bohu to doufánie, že toho bez pomsty neráčie nechati. Také o tom viem, což se Petra od „modrého jelena“*) dotýče, než o některých jiných nevěděl sem až skrze tvé psanie. Kdež jsi mi také psal, žeby někteří v Praze zrádce mi dávali: i nediviem se tomu, ktož jest sám zrádce, že by rád viděl, aby jiní takoví byli, ale bohdát toho nenie a nebude. Pak poněvadž tebe došlo, kto jsú to někteří mluvili: oznam mi je zejména, již já také, dá-li pán Buoh, budu věděti, co mám s tím činiti. Také, jakožs mi psal, že by se na některé a na mne tak, jakž jest tobě praveno, ptáno bylo, zejména na Vilémkovi: i přičiň se k tomu s pilností a kohož budeš moci v tom užiti, aby se mohl gruntu jistého doptati, neb ať sobě lotři ne- myslí, co před se berou, aby to tak snadně provedli, jakoby v sklenky hráli; nebo poněvadž pán Buoh neráčie spravedlivých opúštěti, mám tu naději k jeho svaté milosti, že nám ráčie proti nim nápomocen býti. Což se dotýče těch peněz od Ješka z Prosečí: i přičiň se k tomu, aby brzo dány byly, a k tomu jest má vuole, poněvadž panu Bohuslavovi purkrabí má se dáti XI IP gr. českých, aby mu dodal druhú polovici; a oznam mi bez meškánie, komu sem vše rozkázal co dáti, neb ještě některým má se více dáti; a protož jest mi po- třebie věděti, když u Tebe z Hory a od Ješka peníze položeny budou, pokud budou moci vystačiti, aby se z nich dalo, komužť vše více oznámiem přes první rozkázánie. Jakožs mi psal, že jsi panu podkomořiemu skrze Ješka nynější na sněmu zednánie dal: i při tom stuoj, než což se Pavla Klenovského dotýče, chtí-li mu dáti od desk páni úředníci toho také vypsánie, to jest při nich. Což se pak dotýče vyvozovánie z leženie: i když mi on Klenovský zejména oznámic, koho chce vyvésti, tím ode mne, což se listuov dotýče, pokudž mně náležie, meškán nebude; než bych měl maní vyvozovati, nevěda koho zejména, to se nemuož trefiti, a protož měl by on toho žádati a to mně oznamovati, což muože slušně býti, neb ani puohon nemohl by se trefiti, když by se pohánělo nejmenuje žádného zejména, též i vyvozovánie oc. Také což se dotýče ode mne pohnánie pana Slavaty a pana Kostky: i k tomu jest vuole má, aby se to najprvé dopsalo, co se má do krajóv poslati; jakož kterak to budeš mieti rozeslati, chciť to bez meškánie oznámiti, a také mi se zdá, že netřeba při tom bude zemské pečeti. Což se dotýče listuov dvou krále JMti, kteréž ráčil psáti na sněm o židy: jistěť mají při dskách býti, a za to mám, že o tom vie Zachař neb Johanes páně písařuov, a mně jest potřebie toho jmieti přiepisy, i také aby se ti listové chovali; *) Viz Palackého „Staří letopisové čeští“ pag. 374. 8*
Dopisy z roku 1514. 59 řádu, kterýž nynie v Praze před se se béře proti vší spravedlivosti; ješto mám v pánu Bohu to doufánie, že toho bez pomsty neráčie nechati. Také o tom viem, což se Petra od „modrého jelena“*) dotýče, než o některých jiných nevěděl sem až skrze tvé psanie. Kdež jsi mi také psal, žeby někteří v Praze zrádce mi dávali: i nediviem se tomu, ktož jest sám zrádce, že by rád viděl, aby jiní takoví byli, ale bohdát toho nenie a nebude. Pak poněvadž tebe došlo, kto jsú to někteří mluvili: oznam mi je zejména, již já také, dá-li pán Buoh, budu věděti, co mám s tím činiti. Také, jakožs mi psal, že by se na některé a na mne tak, jakž jest tobě praveno, ptáno bylo, zejména na Vilémkovi: i přičiň se k tomu s pilností a kohož budeš moci v tom užiti, aby se mohl gruntu jistého doptati, neb ať sobě lotři ne- myslí, co před se berou, aby to tak snadně provedli, jakoby v sklenky hráli; nebo poněvadž pán Buoh neráčie spravedlivých opúštěti, mám tu naději k jeho svaté milosti, že nám ráčie proti nim nápomocen býti. Což se dotýče těch peněz od Ješka z Prosečí: i přičiň se k tomu, aby brzo dány byly, a k tomu jest má vuole, poněvadž panu Bohuslavovi purkrabí má se dáti XI IP gr. českých, aby mu dodal druhú polovici; a oznam mi bez meškánie, komu sem vše rozkázal co dáti, neb ještě některým má se více dáti; a protož jest mi po- třebie věděti, když u Tebe z Hory a od Ješka peníze položeny budou, pokud budou moci vystačiti, aby se z nich dalo, komužť vše více oznámiem přes první rozkázánie. Jakožs mi psal, že jsi panu podkomořiemu skrze Ješka nynější na sněmu zednánie dal: i při tom stuoj, než což se Pavla Klenovského dotýče, chtí-li mu dáti od desk páni úředníci toho také vypsánie, to jest při nich. Což se pak dotýče vyvozovánie z leženie: i když mi on Klenovský zejména oznámic, koho chce vyvésti, tím ode mne, což se listuov dotýče, pokudž mně náležie, meškán nebude; než bych měl maní vyvozovati, nevěda koho zejména, to se nemuož trefiti, a protož měl by on toho žádati a to mně oznamovati, což muože slušně býti, neb ani puohon nemohl by se trefiti, když by se pohánělo nejmenuje žádného zejména, též i vyvozovánie oc. Také což se dotýče ode mne pohnánie pana Slavaty a pana Kostky: i k tomu jest vuole má, aby se to najprvé dopsalo, co se má do krajóv poslati; jakož kterak to budeš mieti rozeslati, chciť to bez meškánie oznámiti, a také mi se zdá, že netřeba při tom bude zemské pečeti. Což se dotýče listuov dvou krále JMti, kteréž ráčil psáti na sněm o židy: jistěť mají při dskách býti, a za to mám, že o tom vie Zachař neb Johanes páně písařuov, a mně jest potřebie toho jmieti přiepisy, i také aby se ti listové chovali; *) Viz Palackého „Staří letopisové čeští“ pag. 374. 8*
Strana 60
60 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. než Munka poslal jest mi toho kniežete dvou listuov přiepisy; a což se dotýče toho vejpisu z desk, kterak sem králi JMti právo na Kolíně zapsal, rád bych to brzo měl, jakž jsem prvé o to psal, aby s panem Václavem o to mluvil. Dán ut supra. Václavovi Trčkovi z Vitence, písaři mému na hradě Pražském. A pošli ke mně posla čerstvého bez meškánie a jistého, kteréhož chci poslati k králi JMti; jedné ať by mi nešlechetně neudělal jako onen, kterýž ku panu minc- mejstru do Budína jíti měl, nebo k JMKské chci pilnú věc poslati. Také po tomto poslu pošli mi dvoje spisy sněmovnie, co jest se na sněmu zednalo i co jest se nedokonalo, nebo to chci poslati do kraje Bechyňského a do kraje Prachenského; nežli kterak budeš mieti do jiných krajiov [sic] poslati, v tom se mým psaním po jiným poslu spravíš. A jest-li co v Praze slyšeti o knězi Bartolomějovi, předse-li táhne, oznam mi; i také, již-li jsú se Ziga a Repnice*) z Budína vrátili. 51. Ladslavovi z Šternberka, nejvyššímu kancléři, aby svévole Pražanův, kteříž Vilémka bezprávně zmučiti dali, přetržena byla. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Vezte, pane švagře muoj milý, že jest mi dnes před samým večerem oznámeno, že Pražané dali jsú Vilémka zmučiti tuto středu minulú: ješto král JMt ráčil jim psáti, aby bez JMti rozkázanie na něho nekvapili; pak kterak jsú v tom poslušenstvie k JMKské zachovali, snad tak jako Bartoloměj knieže, kdež jemu od JMKské rozkázáno, aby se zase vrátil, že předce do Uher táhne. Pak taková jedna i druhá svá vuole i což jiného rozličného ti lidé činie, ježto nenie chvalitebné, nepochybuji než že to dobře umiete znáti, kterak má to býti váženo. Protož nezdá mi se potřebie mnoho vám o tom vypisovati; než-li mezi jinými věcmi, proč oni takové věci před se berou, za to mám, že i tato jest, že oni Pražané s svou rotou krále JMt na tom stavěli, že chtí JMti berni pivnú dáti. Pak když páni a rytieřstvo JMKské upřiemně a pro dobré berni pivnú dáti svolili, tehdy již se ta znamenie ukazují, že by Pražané rádi to zrušili; a z toho se rozomie, že což jsú prvé o té berni mluvili, že jsú toho úmyslu nebyli, aby to skutkem naplnili, poněvadž to před se berou skrze svú vuoli a neposlušenstvie, aby spletkuov a nesnází rozmnožovali; ježto tudy berniem i jinému dobrému překaziti by mohli. *) Ziga, starý perkmistr; Repnice, erbovník z Litoměřic. Byl s nimi ještě Strnad od Černé Růže na Příkopech.
60 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. než Munka poslal jest mi toho kniežete dvou listuov přiepisy; a což se dotýče toho vejpisu z desk, kterak sem králi JMti právo na Kolíně zapsal, rád bych to brzo měl, jakž jsem prvé o to psal, aby s panem Václavem o to mluvil. Dán ut supra. Václavovi Trčkovi z Vitence, písaři mému na hradě Pražském. A pošli ke mně posla čerstvého bez meškánie a jistého, kteréhož chci poslati k králi JMti; jedné ať by mi nešlechetně neudělal jako onen, kterýž ku panu minc- mejstru do Budína jíti měl, nebo k JMKské chci pilnú věc poslati. Také po tomto poslu pošli mi dvoje spisy sněmovnie, co jest se na sněmu zednalo i co jest se nedokonalo, nebo to chci poslati do kraje Bechyňského a do kraje Prachenského; nežli kterak budeš mieti do jiných krajiov [sic] poslati, v tom se mým psaním po jiným poslu spravíš. A jest-li co v Praze slyšeti o knězi Bartolomějovi, předse-li táhne, oznam mi; i také, již-li jsú se Ziga a Repnice*) z Budína vrátili. 51. Ladslavovi z Šternberka, nejvyššímu kancléři, aby svévole Pražanův, kteříž Vilémka bezprávně zmučiti dali, přetržena byla. Na Blatné. 1514, 18. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Vezte, pane švagře muoj milý, že jest mi dnes před samým večerem oznámeno, že Pražané dali jsú Vilémka zmučiti tuto středu minulú: ješto král JMt ráčil jim psáti, aby bez JMti rozkázanie na něho nekvapili; pak kterak jsú v tom poslušenstvie k JMKské zachovali, snad tak jako Bartoloměj knieže, kdež jemu od JMKské rozkázáno, aby se zase vrátil, že předce do Uher táhne. Pak taková jedna i druhá svá vuole i což jiného rozličného ti lidé činie, ježto nenie chvalitebné, nepochybuji než že to dobře umiete znáti, kterak má to býti váženo. Protož nezdá mi se potřebie mnoho vám o tom vypisovati; než-li mezi jinými věcmi, proč oni takové věci před se berou, za to mám, že i tato jest, že oni Pražané s svou rotou krále JMt na tom stavěli, že chtí JMti berni pivnú dáti. Pak když páni a rytieřstvo JMKské upřiemně a pro dobré berni pivnú dáti svolili, tehdy již se ta znamenie ukazují, že by Pražané rádi to zrušili; a z toho se rozomie, že což jsú prvé o té berni mluvili, že jsú toho úmyslu nebyli, aby to skutkem naplnili, poněvadž to před se berou skrze svú vuoli a neposlušenstvie, aby spletkuov a nesnází rozmnožovali; ježto tudy berniem i jinému dobrému překaziti by mohli. *) Ziga, starý perkmistr; Repnice, erbovník z Litoměřic. Byl s nimi ještě Strnad od Černé Růže na Příkopech.
Strana 61
Dopisy z roku 1514. 61 Kdežto skrze jejich činy velmi se k tomu blíží, nebo tato věc jest zřetedlná, že podle práv jejich neměli by bez vyslyšenie a bez spravedlivého rozeznánie na žádného tou mocí, kterou sou na Vilémka sáhli, sahati; pak poněvadž již svého práva ne- držie, kterak mají zřiezenie krále JMt a zemské právo držeti, jest věc velmi pochybná. I muoj milý pane švagře! Mně se zdá zvláštně věc potřebná, abyšte k JMKské pospiešili, a pokudž budete motci, k tomu přivedli, aby JMKská ráčil je Pražany napraviti, a dává-li kto JMKské jaké stranní zprávy, tím se nespravovati; nebo zviete to, málo jestli se to prodlí, že taková svá vuole nebude přetržena a k nápravě při- vedena, že již déle lidé toho nestrpie, a přijde-li z toho co zlého, za to mám, že se vina slušně nebude moci jinému přičísti, než-li své vuoli a nezbednosti Pražanské a těch, ktož jim toho napomáhají. A budu-li já k čemu podle práva napomenut, budu se mušeti v tom z povinnosti úřadu svého tak zachovati, pokudž by mi přie- slušelo podle práva a zřiezenie tohoto královstvie. A rač dáti pán Buoh, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. Muoj milý pane švagře! Jakož pan hofmistr starý chtěl jest jeti do Moravy, ješto za to mám, že jest již jel: i viete-li brzo-li se zase na Pardubice vrátie anebo na kterém jest zámku v Moravě, prosím vás, že mi oznámiete. 52. Janovi z Lomnice, hejtmanu markrabství Moravského, v příčině kláštera Nové Říše. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Což se dotýče pána Hradeckého,*) syna mého, a toho kláštera Nové Říše: za to vás zvláštně prosím že ráčiete k tomu se přičiniti, aby to mohlo na slušném miestě postaveno býti, tak aby pán Hradecký mohl v tom obdarovánie krále JMti užiti a při něm zuostaven a zachován býti; jakož, pane švagře muoj milý, o vás nepochybuji, než-li že o téhož pána v tom skutečnú péči jakožto o přietele svého a také pro mú žádost mieti ráčiete. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčie, hajtmanu markrabstvic Moravského, panu švagru mému milému. *) Adam z Hradce.
Dopisy z roku 1514. 61 Kdežto skrze jejich činy velmi se k tomu blíží, nebo tato věc jest zřetedlná, že podle práv jejich neměli by bez vyslyšenie a bez spravedlivého rozeznánie na žádného tou mocí, kterou sou na Vilémka sáhli, sahati; pak poněvadž již svého práva ne- držie, kterak mají zřiezenie krále JMt a zemské právo držeti, jest věc velmi pochybná. I muoj milý pane švagře! Mně se zdá zvláštně věc potřebná, abyšte k JMKské pospiešili, a pokudž budete motci, k tomu přivedli, aby JMKská ráčil je Pražany napraviti, a dává-li kto JMKské jaké stranní zprávy, tím se nespravovati; nebo zviete to, málo jestli se to prodlí, že taková svá vuole nebude přetržena a k nápravě při- vedena, že již déle lidé toho nestrpie, a přijde-li z toho co zlého, za to mám, že se vina slušně nebude moci jinému přičísti, než-li své vuoli a nezbednosti Pražanské a těch, ktož jim toho napomáhají. A budu-li já k čemu podle práva napomenut, budu se mušeti v tom z povinnosti úřadu svého tak zachovati, pokudž by mi přie- slušelo podle práva a zřiezenie tohoto královstvie. A rač dáti pán Buoh, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. Muoj milý pane švagře! Jakož pan hofmistr starý chtěl jest jeti do Moravy, ješto za to mám, že jest již jel: i viete-li brzo-li se zase na Pardubice vrátie anebo na kterém jest zámku v Moravě, prosím vás, že mi oznámiete. 52. Janovi z Lomnice, hejtmanu markrabství Moravského, v příčině kláštera Nové Říše. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Což se dotýče pána Hradeckého,*) syna mého, a toho kláštera Nové Říše: za to vás zvláštně prosím že ráčiete k tomu se přičiniti, aby to mohlo na slušném miestě postaveno býti, tak aby pán Hradecký mohl v tom obdarovánie krále JMti užiti a při něm zuostaven a zachován býti; jakož, pane švagře muoj milý, o vás nepochybuji, než-li že o téhož pána v tom skutečnú péči jakožto o přietele svého a také pro mú žádost mieti ráčiete. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčie, hajtmanu markrabstvic Moravského, panu švagru mému milému. *) Adam z Hradce.
Strana 62
62 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 53. Purkrabímu na Rožmitále v příčině poddaných lidí ze Pňovic. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Věz, že jsú zde v Blatné lidé ze Pňovic o tu robotu byli, i proč jsi je měl dáti zurukovati: již jest to na tom postaveno, že oni mají o to přede mnú státi, když jim oznámeno bude; a protož toho již nynie tak ponech, neb poněvadž jsú o to ke mně přišli, nenie jich nynie potřebie urukovati, nežli když to budú mieti slyšeti, chci tebe k tomu obeslati, aby to na slušném zpuosobu mohlo býti postaveno. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. [Druhý list z téhož dne o tuž věc čte se v tato slova:] Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabí milý! Jakož jsi mi opět psal, což se těch lidí ze Pňovic dotýče: i jižť sem o tom také dnes psal, a protož toho při tom nech; než-li poznáš to potom, což jsú v tom kolivěk přečinili, že jim to, když přede mnú stanou, lechčeno nebudete [sic], a že tudíž mušejí se ke mně očima obrátiti jakožto ku pánu svému, kteréhož jsú dědičnie. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. 54. Jindřichu Berkovi z Násilé, že na hradě Pražském v moc úřadu purkrabství má se postaviti. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Jindřiše milý! Jakož jsi mi psal, kde se stavěti máš: i věz že na hradě Pražském v moc úřadu mého, tak jest podle práva; jakož jsi z mého prvnieho psanie tomu vyrozuměti mohl, i co sem potom k tobě ústně mluvil. Nebo za to mám, že všickni v tomto královstvie, ktož rozumu užívají, to znáti mohou, že moji zámci a muoj úřad jest jedno od druhého rozděleno; nebo žádné jiné věci neviem ve všem tomto královstvie Českém, by po právu stanném, ktož se zatkne, do které se jiné zavazovati měli nežli do té, kteráž na hradě Pražském jest, a ktož jest po listu zatýkacím zavázán, netoliko má se na hradě Pražském postaviti, ale v moc úřadu purkrabstvie Pražského, ježto také dobře znáti muožeš, co jest to. Dán na Blatné v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Panu Jindřichovi Berkovi z Násilé, přieteli milému.
62 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 53. Purkrabímu na Rožmitále v příčině poddaných lidí ze Pňovic. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Věz, že jsú zde v Blatné lidé ze Pňovic o tu robotu byli, i proč jsi je měl dáti zurukovati: již jest to na tom postaveno, že oni mají o to přede mnú státi, když jim oznámeno bude; a protož toho již nynie tak ponech, neb poněvadž jsú o to ke mně přišli, nenie jich nynie potřebie urukovati, nežli když to budú mieti slyšeti, chci tebe k tomu obeslati, aby to na slušném zpuosobu mohlo býti postaveno. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. [Druhý list z téhož dne o tuž věc čte se v tato slova:] Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabí milý! Jakož jsi mi opět psal, což se těch lidí ze Pňovic dotýče: i jižť sem o tom také dnes psal, a protož toho při tom nech; než-li poznáš to potom, což jsú v tom kolivěk přečinili, že jim to, když přede mnú stanou, lechčeno nebudete [sic], a že tudíž mušejí se ke mně očima obrátiti jakožto ku pánu svému, kteréhož jsú dědičnie. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. 54. Jindřichu Berkovi z Násilé, že na hradě Pražském v moc úřadu purkrabství má se postaviti. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Jindřiše milý! Jakož jsi mi psal, kde se stavěti máš: i věz že na hradě Pražském v moc úřadu mého, tak jest podle práva; jakož jsi z mého prvnieho psanie tomu vyrozuměti mohl, i co sem potom k tobě ústně mluvil. Nebo za to mám, že všickni v tomto královstvie, ktož rozumu užívají, to znáti mohou, že moji zámci a muoj úřad jest jedno od druhého rozděleno; nebo žádné jiné věci neviem ve všem tomto královstvie Českém, by po právu stanném, ktož se zatkne, do které se jiné zavazovati měli nežli do té, kteráž na hradě Pražském jest, a ktož jest po listu zatýkacím zavázán, netoliko má se na hradě Pražském postaviti, ale v moc úřadu purkrabstvie Pražského, ježto také dobře znáti muožeš, co jest to. Dán na Blatné v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Panu Jindřichovi Berkovi z Násilé, přieteli milému.
Strana 63
Dopisy z roku 1514. 63 55. Hejtmanům po krajích v příčině držení sjezdů krajských. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v nepag. ternionu č. 3624 v arch. Třeboň. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane, a urozený a statečný, přátelé moji milí! Co jest se na tomto nynie minulém sněmu zednalo i také co najednalo, to se má vám při tomto psaní mém poslati, abyšte to na sjezdu toho kraje pánóm a ry- tieřstvu čísti dali a oznámili; ačkolivěk což jest se již na konec zavřelo a na místě na obecniem sněmu postavilo, o to nenie potřebie jiného jednánie, nežli aby se to tak zřiedilo, aby se tomu dosti stalo, pro JMKské, pána našeho a tohoto královstvie dobré. A jakož také do toho kraje, též jako do jiných, tohoto královstvie při jiných věcech psáno jest od pánuov a od rytieřstva, aby se krajové na těch sjezdiech zřiedili a na hotově zbrojně byli: i za to vás také podle úřadu svého žádám, že k tomu stavy oba dva na sjezdu toho kraje napomenete a žádati budete, aby se tak skutečně zachovali. Nebo došlo jest mne, že již po tomto nynějším sněmu někteří krále JMti poddaní, proti JMKské vuoli a rozkázanie, své vuole užívají a užívati chtie, ježto, jakž jest tomu rozuměti, mohlo by se to také znamenitě řádu a práva tohoto královstvie dotýkati; kdežto podle závazkuov všech stavuov mohlo by k tomu přijíti, že bychme pro takovú potřebu byli povinni brzo skutek proti tomu okázati a povstati, jakž za řád a za právo ustanoveno a svoleno jest. A protož poněvadž náš nejvyšší základ, ktožby se tak v čas potřeby nezachoval, na to uloženo jest: tehdy jest toho zvláštnie a znamenitá potřeba, abychme toho neobmeškávali, než-li přijde-li k té potřebě, k tomu se hotovi podle naší povinnosti beze všech odtahuov najíti dali. Jakož o každém dobrém to držím a nepochybuji, nežli kdyžby k tomu přišlo, že dá se tak najíti, aby toho ničehož neobmeškal, čím by svú čest uraziti měl. A městóm o též psáti v čas potřeby, aby obmeškána nebyla, miením. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sl. blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Vílémovi z Ilburka a na Ronově, a urozenému a statečnému rytieři panu Vilémovi z Vřesovic a na Doubravské hoře, hajtmanóm kraje Litoměřického, přátelóm mým milým. Též psáno urozenému pánu, panu Michalovi Slavatovi z Chlumu a z Košmberka, a uro- zenému a statečnému rytieři panu Mikulášovi z Dražova a na Crhenicích, hajtmanóm kraje Kouřímského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Janovi z Kácova a na Novém městě, a urozeným a statečným rytieřóm, panu Bohunkovi Černínovi z Černína, purkrabí kraje Hradeckého, a panu Václavovi Zárubovi z Hustiřan, hajtmanóm téhož kraje Hradeckého, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Vilémovi Švihovskému z Rizmberka a na Rabí, a urozenému vladyce panu Levovi Malovci z Libějovic, hajtmanu kraje Prachenského, švagru a příteli mému milému.
Dopisy z roku 1514. 63 55. Hejtmanům po krajích v příčině držení sjezdů krajských. Na Blatné. 1514, 19. srpna. Opis souč. v nepag. ternionu č. 3624 v arch. Třeboň. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane, a urozený a statečný, přátelé moji milí! Co jest se na tomto nynie minulém sněmu zednalo i také co najednalo, to se má vám při tomto psaní mém poslati, abyšte to na sjezdu toho kraje pánóm a ry- tieřstvu čísti dali a oznámili; ačkolivěk což jest se již na konec zavřelo a na místě na obecniem sněmu postavilo, o to nenie potřebie jiného jednánie, nežli aby se to tak zřiedilo, aby se tomu dosti stalo, pro JMKské, pána našeho a tohoto královstvie dobré. A jakož také do toho kraje, též jako do jiných, tohoto královstvie při jiných věcech psáno jest od pánuov a od rytieřstva, aby se krajové na těch sjezdiech zřiedili a na hotově zbrojně byli: i za to vás také podle úřadu svého žádám, že k tomu stavy oba dva na sjezdu toho kraje napomenete a žádati budete, aby se tak skutečně zachovali. Nebo došlo jest mne, že již po tomto nynějším sněmu někteří krále JMti poddaní, proti JMKské vuoli a rozkázanie, své vuole užívají a užívati chtie, ježto, jakž jest tomu rozuměti, mohlo by se to také znamenitě řádu a práva tohoto královstvie dotýkati; kdežto podle závazkuov všech stavuov mohlo by k tomu přijíti, že bychme pro takovú potřebu byli povinni brzo skutek proti tomu okázati a povstati, jakž za řád a za právo ustanoveno a svoleno jest. A protož poněvadž náš nejvyšší základ, ktožby se tak v čas potřeby nezachoval, na to uloženo jest: tehdy jest toho zvláštnie a znamenitá potřeba, abychme toho neobmeškávali, než-li přijde-li k té potřebě, k tomu se hotovi podle naší povinnosti beze všech odtahuov najíti dali. Jakož o každém dobrém to držím a nepochybuji, nežli kdyžby k tomu přišlo, že dá se tak najíti, aby toho ničehož neobmeškal, čím by svú čest uraziti měl. A městóm o též psáti v čas potřeby, aby obmeškána nebyla, miením. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sl. blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Vílémovi z Ilburka a na Ronově, a urozenému a statečnému rytieři panu Vilémovi z Vřesovic a na Doubravské hoře, hajtmanóm kraje Litoměřického, přátelóm mým milým. Též psáno urozenému pánu, panu Michalovi Slavatovi z Chlumu a z Košmberka, a uro- zenému a statečnému rytieři panu Mikulášovi z Dražova a na Crhenicích, hajtmanóm kraje Kouřímského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Janovi z Kácova a na Novém městě, a urozeným a statečným rytieřóm, panu Bohunkovi Černínovi z Černína, purkrabí kraje Hradeckého, a panu Václavovi Zárubovi z Hustiřan, hajtmanóm téhož kraje Hradeckého, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Vilémovi Švihovskému z Rizmberka a na Rabí, a urozenému vladyce panu Levovi Malovci z Libějovic, hajtmanu kraje Prachenského, švagru a příteli mému milému.
Strana 64
64 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Urozenému pánu, panu Fridrichovi purkrabí z Donína a na Dražicích, a urozenému vladyce panu Mikulášovi Vančurovi z Řehnic a na Krnště, hajtmanu kraje Boleslavského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Burianovi z Říčan a na Ledči, a urozenému vládyce panu Janovi Svatbovi z Otradovic a na Zbraslaviciech, hajtmanu kraje Čáslavského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Šebestianovi z Waitmile a na Chomútově, a urozenému a sta- tečnému rytíři panu Jakubovi z Vřesovic a na Valči, hajtmanu kraje Žateckého, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Hynkovi Bořitovi z Martinic a na Smečně, maršálku dvoru krále Ludvíka JMti, a urozenému vladyce panu Otíkovi z Studeněvsi, hajtmanu kraje Slánského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Albrechtovi z Šternberka a na Zelené hoře, hajtmanu kraje Plzenského a na Tochově, přieteli mému milému. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož má býti sjezd kraje Vltavského v Sedlčanech, za to mám, tento pondělí po hodu s. Bartoloměje [28. srpna]: ježto tu naději mám, že pro obecnie dobré také na tom sjezdu budeš, a poněvadž neviem, by nynic kto toho kraje hajtmanem byl, za to tebe žádám, že toho, co jest se na tomto sněmu minulém zednalo a najednalo, dodáš těm pánóm a z rytieřstva, kteříž na tom sjezdu budou. Jakož má to tobě po tomto poslu posláno býti, i toho přípis, co jest se od pánuov a od rytieřstva do krajóv psalo. Ačkolivěk což jest se na místo a na konec na tom sněmu zednalo, nenie potřebie o to nového jednánic, nežli toliko, aby se tak zřiedilo a tomu dosti stalo pro JMKské, pána našeho a tohoto královstvie Českého obecnie dobré. Také přieteli milý, za to tebe žádám, že těm pánóm a rytieřstvu, kteříž na tom sjezdu budou, dáš ode mne tento list, kterýž jim píši. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sl. blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému vládyce panu Janovi Řepovi z Neveklova, přieteli mému dobrému. Též psáno urozenému vládyce panu Štěpánovi Anjelovi z Ronovce a na Přeloučí, přieteli mému dobrému, a to, což se kraje Chrudímského dotýče, že má býti sjezd v Chrudími. Též psáno urozenému vladyce panu Janovi Bechyňovi z Lažan a na Píčině, přieteli mému dobrému, a to, což se krajóv Rakovnického a Podbrdského dotýče, a má býti sjezd v Žebráce. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře a přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož sem vás žádal, abyšte toho, což jest se na sněmu nynie minulém jednalo a zednalo, dodali pánóm a rytieřstvu, kteří se do Soběslavě v pondělí po s. Bartoloměji sjeti mají: i prosím vás, že tam budete a tak učiniete. Také pane švagře muoj milý, posielám vám toho přiepis, co jest se a o které věci do krajóv psalo, ježto mi se zdá, že jest také
64 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Urozenému pánu, panu Fridrichovi purkrabí z Donína a na Dražicích, a urozenému vladyce panu Mikulášovi Vančurovi z Řehnic a na Krnště, hajtmanu kraje Boleslavského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Burianovi z Říčan a na Ledči, a urozenému vládyce panu Janovi Svatbovi z Otradovic a na Zbraslaviciech, hajtmanu kraje Čáslavského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Šebestianovi z Waitmile a na Chomútově, a urozenému a sta- tečnému rytíři panu Jakubovi z Vřesovic a na Valči, hajtmanu kraje Žateckého, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Hynkovi Bořitovi z Martinic a na Smečně, maršálku dvoru krále Ludvíka JMti, a urozenému vladyce panu Otíkovi z Studeněvsi, hajtmanu kraje Slánského, přátelóm mým milým. Urozenému pánu, panu Albrechtovi z Šternberka a na Zelené hoře, hajtmanu kraje Plzenského a na Tochově, přieteli mému milému. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož má býti sjezd kraje Vltavského v Sedlčanech, za to mám, tento pondělí po hodu s. Bartoloměje [28. srpna]: ježto tu naději mám, že pro obecnie dobré také na tom sjezdu budeš, a poněvadž neviem, by nynic kto toho kraje hajtmanem byl, za to tebe žádám, že toho, co jest se na tomto sněmu minulém zednalo a najednalo, dodáš těm pánóm a z rytieřstva, kteříž na tom sjezdu budou. Jakož má to tobě po tomto poslu posláno býti, i toho přípis, co jest se od pánuov a od rytieřstva do krajóv psalo. Ačkolivěk což jest se na místo a na konec na tom sněmu zednalo, nenie potřebie o to nového jednánic, nežli toliko, aby se tak zřiedilo a tomu dosti stalo pro JMKské, pána našeho a tohoto královstvie Českého obecnie dobré. Také přieteli milý, za to tebe žádám, že těm pánóm a rytieřstvu, kteříž na tom sjezdu budou, dáš ode mne tento list, kterýž jim píši. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sl. blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému vládyce panu Janovi Řepovi z Neveklova, přieteli mému dobrému. Též psáno urozenému vládyce panu Štěpánovi Anjelovi z Ronovce a na Přeloučí, přieteli mému dobrému, a to, což se kraje Chrudímského dotýče, že má býti sjezd v Chrudími. Též psáno urozenému vladyce panu Janovi Bechyňovi z Lažan a na Píčině, přieteli mému dobrému, a to, což se krajóv Rakovnického a Podbrdského dotýče, a má býti sjezd v Žebráce. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře a přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož sem vás žádal, abyšte toho, což jest se na sněmu nynie minulém jednalo a zednalo, dodali pánóm a rytieřstvu, kteří se do Soběslavě v pondělí po s. Bartoloměji sjeti mají: i prosím vás, že tam budete a tak učiniete. Také pane švagře muoj milý, posielám vám toho přiepis, co jest se a o které věci do krajóv psalo, ježto mi se zdá, že jest také
Strana 65
Hejtmanům krajským o sjezdech 1514. 65 toho na tom sjezdu potřebie. A za toto vás také prosím, že na tom sjezdu kraje Bechyňského v Soběslavi dodáte ode mne listu pánóm a rytieřstvu; nebo mi se zdá, pane švagře muoj milý, že jest o potřebnú věc nám všem. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Šternberka a na Bechyni, purkrabí Karlštejnskému, švagru a přieteli mému milému. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, a urození a stateční rytieři a vladyky, přátelé moji milí! Jakož sněm obecní tohoto královstvie Českého byl jest času ne- dávno minulého na hradě Pražském držán, ježto co jest na tom sněmu zednáno i také co najednáno, to se má vám na sjezdu kraje vašeho, též jakožto v jiných krajích tohoto královstvie, oznámiti: ačkolivěk což jest se již na konec zavřelo a na místě na témž sněmu postavilo, o to nenie potřebie jiného jednánie, nežli aby se to drželo a tak zřiedilo, aby se tomu dosti stalo pro krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie obecnie dobré. A jakož také do toho kraje, též jako do jiných, při jiných věcech od pánuov a od rytieřstva, kteříž na tom sněmu byli, psáno jest, aby se krajové na těch sjezdiech, kteréž mieti mají, zřiedili a na hotově zbrojně byli: i za to vás také podlé úřadu svého žádám a napomínám, že se tak ráčíte skutečně za- chovati a zřiediti, abyšte beze všeho prodlévánie s poddanými svými na hotově byli. Nebo došlo jest mne, že již po tomto nynějším sněmu někteří krále JMti poddaní proti JMKské vuoli a rozkázání své vuole užívají a užívati chtic; ježto, jakž jest tomu rozuměti, mohlo by se to také znamenitě řádu a práva tohoto královstvic do- týkati, kdežto podle závazkuov všech stavuov mohlo by k tomu přijíti, že bychme pro takovou potřebu byli povinni brzo skutek proti tomu okázati a povstati, jakž za řád a za právo svoleno a ustanoveno jest. A protož, poněvadž náš najvyšší základ, ktož by se tak v čas potřeby nezachoval, na to uložen jest, tehdy jest toho zvláštnie znamenitá potřeba, abychme toho neobmeškávali, nežli, přijde-li k té potřebě, k tomu se hotovi podle naší povinnosti beze všech odtahuov najíti dali. Jakož o každém dobrém to držím a nepochybuji, nežli, když by k tomu přišlo, že se tak ráčiete dáti hotovi najíti, aby toho ničehož obmeškáno nebylo, čím by čí poctivost měla v čem uražena býti. A městóm také o též psáti v čas potřeby, aby obmeškána ne- byla, míniem. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným rytieřóm a vládykám kraje Chru- dímského, kteříž tohoto času na sjezdu společně v Chrudími býti mají, pánóm a přátelóm mým milým. Též psáno urozeným pánóm, pánóm, a urozeným a statečným rytieřóm a vladykám kraje Vltavského, kteříž toho času na sjezdu společně v Sedlčanech býti mají, pánóm a přá- telóm mým milým. Archiv Český VII.
Hejtmanům krajským o sjezdech 1514. 65 toho na tom sjezdu potřebie. A za toto vás také prosím, že na tom sjezdu kraje Bechyňského v Soběslavi dodáte ode mne listu pánóm a rytieřstvu; nebo mi se zdá, pane švagře muoj milý, že jest o potřebnú věc nám všem. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Šternberka a na Bechyni, purkrabí Karlštejnskému, švagru a přieteli mému milému. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, a urození a stateční rytieři a vladyky, přátelé moji milí! Jakož sněm obecní tohoto královstvie Českého byl jest času ne- dávno minulého na hradě Pražském držán, ježto co jest na tom sněmu zednáno i také co najednáno, to se má vám na sjezdu kraje vašeho, též jakožto v jiných krajích tohoto královstvie, oznámiti: ačkolivěk což jest se již na konec zavřelo a na místě na témž sněmu postavilo, o to nenie potřebie jiného jednánie, nežli aby se to drželo a tak zřiedilo, aby se tomu dosti stalo pro krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie obecnie dobré. A jakož také do toho kraje, též jako do jiných, při jiných věcech od pánuov a od rytieřstva, kteříž na tom sněmu byli, psáno jest, aby se krajové na těch sjezdiech, kteréž mieti mají, zřiedili a na hotově zbrojně byli: i za to vás také podlé úřadu svého žádám a napomínám, že se tak ráčíte skutečně za- chovati a zřiediti, abyšte beze všeho prodlévánie s poddanými svými na hotově byli. Nebo došlo jest mne, že již po tomto nynějším sněmu někteří krále JMti poddaní proti JMKské vuoli a rozkázání své vuole užívají a užívati chtic; ježto, jakž jest tomu rozuměti, mohlo by se to také znamenitě řádu a práva tohoto královstvic do- týkati, kdežto podle závazkuov všech stavuov mohlo by k tomu přijíti, že bychme pro takovou potřebu byli povinni brzo skutek proti tomu okázati a povstati, jakž za řád a za právo svoleno a ustanoveno jest. A protož, poněvadž náš najvyšší základ, ktož by se tak v čas potřeby nezachoval, na to uložen jest, tehdy jest toho zvláštnie znamenitá potřeba, abychme toho neobmeškávali, nežli, přijde-li k té potřebě, k tomu se hotovi podle naší povinnosti beze všech odtahuov najíti dali. Jakož o každém dobrém to držím a nepochybuji, nežli, když by k tomu přišlo, že se tak ráčiete dáti hotovi najíti, aby toho ničehož obmeškáno nebylo, čím by čí poctivost měla v čem uražena býti. A městóm také o též psáti v čas potřeby, aby obmeškána ne- byla, míniem. Dán na Blatné, v sobotu po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XIIII°. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným rytieřóm a vládykám kraje Chru- dímského, kteříž tohoto času na sjezdu společně v Chrudími býti mají, pánóm a přátelóm mým milým. Též psáno urozeným pánóm, pánóm, a urozeným a statečným rytieřóm a vladykám kraje Vltavského, kteříž toho času na sjezdu společně v Sedlčanech býti mají, pánóm a přá- telóm mým milým. Archiv Český VII.
Strana 66
66 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným rytieřóm a vladykám kraje Bechyň- ského, kteříž toho času na sjezdu společně v Soběslavi býti mají, pánóm a přátelóm mým milým. Urozeným pánóm, pánóm, a urozeným a statečným rytieřóm a vladykám krajóv Rakov- nického a Podbrdského, kteříž toho času na sjezdu společně v Žebráce býti mají, pánóm a přá- telóm mým milým. 56. Lukáši Doubkovi z Rybňan, že mu nemůže bytu v domě svém na hradě Pražském toho času propůjčiti. Na Blatné. 1514, 20. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Doubku milý! Jakož jsi mi psal, což se tvého bytu dotýče: tomu sem porozuměl i věz, že mi se zdá, že v mém domu na hradě Pražském to se nynie nemuože trefiti, a to z této příčiny, poněvadž se takové věci v Praze činie proti vuoli krále JMti a proti vší spravedlivosti, že snad bude mne brzo tam na hradě Pražském potřebie; také což se toho pokoje dotýče páně Kosateckého [sic], toho neviem, jest-li to v jeho moci, aby on tu mohl jinému bytu přieti; nežli toto by mně se zdálo, aby, jakž muožeš, někde sobě s svú čeledie byt zednal do některého času tu na hradě, nebo na Hradčanech. A jakož toho sem úmyslu, když budu prázdnější, abych tebe, nepojedu-li brzo na hrad Pražský, k sobě obeslal; a když ke mně přijedeš, chci tvú věc na něčem postaviti i také tobě něco poručiti, pokudž bychme spolu na tom zuostali. Dán na Blatné, v neděli před s. Timotehem a Simforiánem léta oc. XIIII°. Panu Lukášovi Doubkovi z Rybňan, mému milému. 57. Václavu Trčkovi z Vitenče, aby listy a přípisy, co na sněmu zjednáno bylo a co má na sjezdích krajských oznámeno býti, po krajích rozeslal. Na Blatné. 1514, 20. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Teďt posielám listy, kteréž píši hajtmanóm do krajóv, i pošli jim je a při tom ty přiepisy, co jest se na sněmu zednalo a najednalo, to co má na sjezdech oznámeno býti, i neobmeškávej toho a tím neprodlévaj; a teďt posielám pro zprávu toho přiepis, co těm hajtmanóm tuto píši v těchto listech. Také teďt posielám listy, kteréž píši jeden panu Repovi, a pošli mu při tom to, co má býti do kraje Vltavského, a podle toho ode mne list, který do toho kraje píši; také druhý list píši Štěpánovi Andělovi, i pošli mu, co má býti do kraje Chru- dímského, a při tom list, kterýž do toho kraje píši; a třetie list, kterýž píši Janovi Bechyňovi, pošli mu při tom, co má býti do krajóv Rakovnického a Podbrdského,
66 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným rytieřóm a vladykám kraje Bechyň- ského, kteříž toho času na sjezdu společně v Soběslavi býti mají, pánóm a přátelóm mým milým. Urozeným pánóm, pánóm, a urozeným a statečným rytieřóm a vladykám krajóv Rakov- nického a Podbrdského, kteříž toho času na sjezdu společně v Žebráce býti mají, pánóm a přá- telóm mým milým. 56. Lukáši Doubkovi z Rybňan, že mu nemůže bytu v domě svém na hradě Pražském toho času propůjčiti. Na Blatné. 1514, 20. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Doubku milý! Jakož jsi mi psal, což se tvého bytu dotýče: tomu sem porozuměl i věz, že mi se zdá, že v mém domu na hradě Pražském to se nynie nemuože trefiti, a to z této příčiny, poněvadž se takové věci v Praze činie proti vuoli krále JMti a proti vší spravedlivosti, že snad bude mne brzo tam na hradě Pražském potřebie; také což se toho pokoje dotýče páně Kosateckého [sic], toho neviem, jest-li to v jeho moci, aby on tu mohl jinému bytu přieti; nežli toto by mně se zdálo, aby, jakž muožeš, někde sobě s svú čeledie byt zednal do některého času tu na hradě, nebo na Hradčanech. A jakož toho sem úmyslu, když budu prázdnější, abych tebe, nepojedu-li brzo na hrad Pražský, k sobě obeslal; a když ke mně přijedeš, chci tvú věc na něčem postaviti i také tobě něco poručiti, pokudž bychme spolu na tom zuostali. Dán na Blatné, v neděli před s. Timotehem a Simforiánem léta oc. XIIII°. Panu Lukášovi Doubkovi z Rybňan, mému milému. 57. Václavu Trčkovi z Vitenče, aby listy a přípisy, co na sněmu zjednáno bylo a co má na sjezdích krajských oznámeno býti, po krajích rozeslal. Na Blatné. 1514, 20. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Teďt posielám listy, kteréž píši hajtmanóm do krajóv, i pošli jim je a při tom ty přiepisy, co jest se na sněmu zednalo a najednalo, to co má na sjezdech oznámeno býti, i neobmeškávej toho a tím neprodlévaj; a teďt posielám pro zprávu toho přiepis, co těm hajtmanóm tuto píši v těchto listech. Také teďt posielám listy, kteréž píši jeden panu Repovi, a pošli mu při tom to, co má býti do kraje Vltavského, a podle toho ode mne list, který do toho kraje píši; také druhý list píši Štěpánovi Andělovi, i pošli mu, co má býti do kraje Chru- dímského, a při tom list, kterýž do toho kraje píši; a třetie list, kterýž píši Janovi Bechyňovi, pošli mu při tom, co má býti do krajóv Rakovnického a Podbrdského,
Strana 67
Dopisy z roku 1514. 67 a při tom co píši do těch dvú krajóv. I již to všecko sprav, jakž najlépe rozomieš, neb jest toho potřebie. Co se dotýče kraje Prachenského a Bechyňského, tam já chci sám poslati, jedné mi pošli, jakžť sem psal, to dvoje sepsánie sněmovní. Co jsi mi nynie psal i také od pana písaře psanie poslal: na to chci odpověď dáti po těch poslech, i také ještě něco více psáti oc. Než kdežs mi oznámil, žeby v Praze mluvili, že bych já z viny vyniemal Vilémka aneb jiné: i psal sem já Pražanóm, že já se v jejich věc nevkládám; než by mně on aneb Havel toho přiepisu dodal, že toho nenie, a to jest tak; a což kolivěk o mně buď Pražanín aneb jiný, ježto by poctivé a chvalitebné nebylo, mluvie, pravíc to na mne, že mluvie jako lotr a zrádce, který cti nemá; jakož časem svým všecko to bohdá bude k konci přivedeno, aby se nešlechetní lotři a zrádce musili znáti. Datum ut supra. Václavovi Trčkovi z Vitenče, písaři mému na hradě Pražském. Také pošli panu Repovi, panu Bechyňovi a panu Andělovi toho přiepis každému, co jest se psalo od pánuov a od rytieřstva po krajiech; neb nenie toho všeho v zuo- stánie sněmovniem, a protož jest jim potřebie také to mieti; než v jiných krajech mají to hajtmané oznámiti při sjezdech. 58. Stavům vyšším na sjezdech krajských shromážděným: poněvadž znamenitý počet ze stavu panského a rytířského má ku králi vypraven býti, a cizozemci ve všech okolních zemích jsou pohotově, aby na sjezdech z vyšších stavů některé osoby do Benešova vyslány byly k usnešení. kterak by hotovost krajská zřízena býti mohla. Na Blatné. 1514, 20. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, a urození a stateční rytieři a vladyky, přátelé moji milí! Račte věděti, že sem sobě to s pilností s některými znamenitými z stavuov našich panského a rytieřského rozvažoval, kterak cizozemci téměř všudy ve všech okolniech zemiech, tak jakž jest slyšeti, jsú pohotově: pak poněvadž podle na sněmu zuostánie má znamenitý počet k JMKské, pánu našemu milostivému, z našich stavuov vypraven a poslán býti k tomu roku, kterýž by nám JMKská s stavem městským položiti měl, jakož již z toho sněmu minulého jest JMKské od našich stavuov o to psáno a za to prošeno, aby ten rok JMKská ráčil do sv. Václava položiti, a za to mám, že stav městský za též jest JMKské prosil, ješto té sem naděje, že JMKská tak učiniti a ten rok brzo položiti ráčie; pak bychme měli ze všech stavuov tohoto královstvie Českého v znamenitém počtu vyjeti a toho, ač 9*)
Dopisy z roku 1514. 67 a při tom co píši do těch dvú krajóv. I již to všecko sprav, jakž najlépe rozomieš, neb jest toho potřebie. Co se dotýče kraje Prachenského a Bechyňského, tam já chci sám poslati, jedné mi pošli, jakžť sem psal, to dvoje sepsánie sněmovní. Co jsi mi nynie psal i také od pana písaře psanie poslal: na to chci odpověď dáti po těch poslech, i také ještě něco více psáti oc. Než kdežs mi oznámil, žeby v Praze mluvili, že bych já z viny vyniemal Vilémka aneb jiné: i psal sem já Pražanóm, že já se v jejich věc nevkládám; než by mně on aneb Havel toho přiepisu dodal, že toho nenie, a to jest tak; a což kolivěk o mně buď Pražanín aneb jiný, ježto by poctivé a chvalitebné nebylo, mluvie, pravíc to na mne, že mluvie jako lotr a zrádce, který cti nemá; jakož časem svým všecko to bohdá bude k konci přivedeno, aby se nešlechetní lotři a zrádce musili znáti. Datum ut supra. Václavovi Trčkovi z Vitenče, písaři mému na hradě Pražském. Také pošli panu Repovi, panu Bechyňovi a panu Andělovi toho přiepis každému, co jest se psalo od pánuov a od rytieřstva po krajiech; neb nenie toho všeho v zuo- stánie sněmovniem, a protož jest jim potřebie také to mieti; než v jiných krajech mají to hajtmané oznámiti při sjezdech. 58. Stavům vyšším na sjezdech krajských shromážděným: poněvadž znamenitý počet ze stavu panského a rytířského má ku králi vypraven býti, a cizozemci ve všech okolních zemích jsou pohotově, aby na sjezdech z vyšších stavů některé osoby do Benešova vyslány byly k usnešení. kterak by hotovost krajská zřízena býti mohla. Na Blatné. 1514, 20. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, a urození a stateční rytieři a vladyky, přátelé moji milí! Račte věděti, že sem sobě to s pilností s některými znamenitými z stavuov našich panského a rytieřského rozvažoval, kterak cizozemci téměř všudy ve všech okolniech zemiech, tak jakž jest slyšeti, jsú pohotově: pak poněvadž podle na sněmu zuostánie má znamenitý počet k JMKské, pánu našemu milostivému, z našich stavuov vypraven a poslán býti k tomu roku, kterýž by nám JMKská s stavem městským položiti měl, jakož již z toho sněmu minulého jest JMKské od našich stavuov o to psáno a za to prošeno, aby ten rok JMKská ráčil do sv. Václava položiti, a za to mám, že stav městský za též jest JMKské prosil, ješto té sem naděje, že JMKská tak učiniti a ten rok brzo položiti ráčie; pak bychme měli ze všech stavuov tohoto královstvie Českého v znamenitém počtu vyjeti a toho, ač 9*)
Strana 68
68 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. jestliže by co v tom času nepořádného od cizozemcuov aneb od kohož kolivěk po- vstalo, neopatřiti, mohl by na toto královstvie ten pád přijíti, ježto my a snad i naši potomci nemohli by toho nabýti. Poněvadž také jest do všech krajóv tohoto královstvie od pánuov a od rytieřstva při jiných věcech o hotovost i také ode mne psáno, nebo bych nerad nic toho obmeškal, což by mně a mému úřadu opatřiti přieslušelo: za toto VMtí prosím, že ráčiete z obú stavuov našich dvě nebo tři osoby vybrati, a ty aby byly v Benešově v pondělí po svatém Jiljí najprv přieští [4. září], jakož do jiných krajóv o též píši, a tu aby se všecko sneslo, kterak v kterém kraji ta hotovost jest zřiezena. Pak-li by v těch osobách z krajóv tu do Benešova vyslaných bylo v tom obmýšleno a poznáno, dostatečnější a spěšnější hotovosti anebo jakéhož kolivěk toho královstvie opatřenie že jest potřebie, aby tu moc měly o to se svoliti a to zavřieti, pokudž by se jim zdálo, jakoby to na obecniem sněmu zednáno a svoleno bylo. A tu já také, dá-li pán Buoh, chci do Benešova mezi ně na den již jmenovaný, v pondělí po svatém Jiljí, přijeti. Protož VMtí prosím, že tak učiniti ráčiete, neb poněvadž jest z sněmu od pánuov a od rytieřstva do krajóv, aby hotovost měli, psáno: tehdy muože to dobře býti, aby také z krajóv na tu moc, tak jakž píši, poslati mohli a to v hromadu snésti, i také, což by při tom o té věci potřebného poznali, aby o to jednati a na konec toho moc měli zavřieti a postaviti; nebo jestli že by kterým krajem taková pilná a znamenitá potřeba sešla, a skrze to co se zlého tomuto královstvie stalo, tehdy by nemohlo to býti přičteno, nežli těm a tomu kraji, kteřížby toho učiniti nechtěli aneb obmeškali. Ale mám k VMtem ke všem ve všech krajiech tu naději, že toho obmeškati neráčiete. Také poněvadž máme mnohé naše potřeby a spravedlivosti ve dskách i na Karštejně, ješto k tomu roku, když nám bude od krále JMti položen, bude toho potřebie, i také které máme spravedlivosti proti některým cizozemcóm a okolniem zemiem: i zdá mi se za potřebné, aby také ti, kteříž do Benešova posláni budou, toho moc měli, osoby z našich stavuov vybrati, které by takové naše a tohoto královstvie potřeby měly vyhledati, abychme se v ničemž, což jest nám potřebného a tomuto královstvie neobmeškali. Odpovědi žádám. Dán na Blatné, v neděli před svatým Timoteem a Simforianem léta oc. XIIII°. Urozeným pánóm, panóm, a urozeným a statečným rytieřóm a vladykám kraje Hrade- ckého, kteříž pospolu na sjezdu budou, pánóm a přátelóm mým milým. Též psáno do krajóv: Plzeňského, Prachenského, Litoměřického, Slánského, Boleslavského, Kouřímského, Čáslavského, Chrudímského, Bechyňského, Vltavského, Rakovnického a Podbrdského, Žateckého.
68 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. jestliže by co v tom času nepořádného od cizozemcuov aneb od kohož kolivěk po- vstalo, neopatřiti, mohl by na toto královstvie ten pád přijíti, ježto my a snad i naši potomci nemohli by toho nabýti. Poněvadž také jest do všech krajóv tohoto královstvie od pánuov a od rytieřstva při jiných věcech o hotovost i také ode mne psáno, nebo bych nerad nic toho obmeškal, což by mně a mému úřadu opatřiti přieslušelo: za toto VMtí prosím, že ráčiete z obú stavuov našich dvě nebo tři osoby vybrati, a ty aby byly v Benešově v pondělí po svatém Jiljí najprv přieští [4. září], jakož do jiných krajóv o též píši, a tu aby se všecko sneslo, kterak v kterém kraji ta hotovost jest zřiezena. Pak-li by v těch osobách z krajóv tu do Benešova vyslaných bylo v tom obmýšleno a poznáno, dostatečnější a spěšnější hotovosti anebo jakéhož kolivěk toho královstvie opatřenie že jest potřebie, aby tu moc měly o to se svoliti a to zavřieti, pokudž by se jim zdálo, jakoby to na obecniem sněmu zednáno a svoleno bylo. A tu já také, dá-li pán Buoh, chci do Benešova mezi ně na den již jmenovaný, v pondělí po svatém Jiljí, přijeti. Protož VMtí prosím, že tak učiniti ráčiete, neb poněvadž jest z sněmu od pánuov a od rytieřstva do krajóv, aby hotovost měli, psáno: tehdy muože to dobře býti, aby také z krajóv na tu moc, tak jakž píši, poslati mohli a to v hromadu snésti, i také, což by při tom o té věci potřebného poznali, aby o to jednati a na konec toho moc měli zavřieti a postaviti; nebo jestli že by kterým krajem taková pilná a znamenitá potřeba sešla, a skrze to co se zlého tomuto královstvie stalo, tehdy by nemohlo to býti přičteno, nežli těm a tomu kraji, kteřížby toho učiniti nechtěli aneb obmeškali. Ale mám k VMtem ke všem ve všech krajiech tu naději, že toho obmeškati neráčiete. Také poněvadž máme mnohé naše potřeby a spravedlivosti ve dskách i na Karštejně, ješto k tomu roku, když nám bude od krále JMti položen, bude toho potřebie, i také které máme spravedlivosti proti některým cizozemcóm a okolniem zemiem: i zdá mi se za potřebné, aby také ti, kteříž do Benešova posláni budou, toho moc měli, osoby z našich stavuov vybrati, které by takové naše a tohoto královstvie potřeby měly vyhledati, abychme se v ničemž, což jest nám potřebného a tomuto královstvie neobmeškali. Odpovědi žádám. Dán na Blatné, v neděli před svatým Timoteem a Simforianem léta oc. XIIII°. Urozeným pánóm, panóm, a urozeným a statečným rytieřóm a vladykám kraje Hrade- ckého, kteříž pospolu na sjezdu budou, pánóm a přátelóm mým milým. Též psáno do krajóv: Plzeňského, Prachenského, Litoměřického, Slánského, Boleslavského, Kouřímského, Čáslavského, Chrudímského, Bechyňského, Vltavského, Rakovnického a Podbrdského, Žateckého.
Strana 69
Dopisy z roku 1514. 69 59. Václavu Trčkovi z Vitenče, písaři svému na hradě Pražském, aby psaní jeho pánům a rytířstvu na krajských sjezdech shromážděným svědčící, hejtmanům po krajích rozeslal. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Jakož jsi mi psanie od pana písaře*) poslal, i poněvadž se jemu i jiným mnohým zdá, abych do krajóv psanie učinil: i teď posielám tyto listy, kteréž do krajóv píši, i také v těch krajiech některým hejtmanóm. I pošliž do toho každého kraje jednoho posla, ať dá dva listy v každém kraji, jeden, kterýž pánóm a rytieřstvu svědčí, a druhý hajtmanóm neb hajtmanu téhož kraje, jakož se pak v tom šieře nápisy na listech spravieš; než pošli hned, neb za to mám, že v těch krajiech budou mieti sjezdy tento pátek po svatém Bartoloměji [25. srpna], ale že neviem, kde vše ti sjezdové budou, protož hajtmanóm píši, žádaje, aby těch listuov oni dodali každý v svém kraji na sjezdu. Však poslové ať se ptají, když puojdou, v kterém kraji kde jest sjezd, ježto tu snad panský a rytieřský stav i hajtmany naleznou. Však proto, by na kterém sjezdu i hajtmana nebylo, ať jest proto předce ode mne list těm pánóm a rytieřstvu, kteříž tu budou, dodán; však radši bych, aby prvé hajtmanóv aneb hajtmana došli. A odpovědi ať všude žádají, lečby jim hajtmané řekli, že po svém poslu odpověď dadie. A který list píši panu Repovi,**) pošli při tom list, kterýž svědčí do kraje Vltavského; a který panu Štěpánovi Andělovi***) list píši, při tom také pošli list, kterýž svědčí do kraje Chrudímského; a též odpovědi ať jest žádáno. Než za to mám, že v těch dvú krajiech tepruva v pondělí po sv. Bartoloměji [28. srpna) budou sjezdové; a některých listuov nechal jsem zde na Blatné při sobě, kteréž také do některých krajóv chci dosud rozeslati. Co máš poslati do Litoměřického kraje, nechť jest posel s tím v Třebenicích na den sv. Bartoloměje [24. srpna] k večeru. Neb za to mám, že ráno tu bude sjezd; a co teď píši panu písaři, to jemu také do Třebenic pošli po témž poslu. A posielámť tuto přiepis toho, co nynie do krajóv píši. I pošli při tom také, dada to přepsati, toho přiepis panu písaři. A na některé jiné věci chciť dáti po druhém poslu odpověď. Datum ut supra. Václavovi Trčkovi z Vitenče, písaři mému na hradě Pražském. Cedule Trčkovi, písaři. Věz, že jest mi oznámeno, že kraje Chrudímského jsú hajtmané pan Slavata jako na Košmberce a pan Janovský,†) i pošli jim tento list, kterýž jim svědčí, *) Radslav Beřkovský z Šebířova na Liběchově. ***) Štěp. Anděl z Ronovce. **) Jan Repa z Neveklova. †) Jan Janovský z Sutic a na Žumberce.
Dopisy z roku 1514. 69 59. Václavu Trčkovi z Vitenče, písaři svému na hradě Pražském, aby psaní jeho pánům a rytířstvu na krajských sjezdech shromážděným svědčící, hejtmanům po krajích rozeslal. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Jakož jsi mi psanie od pana písaře*) poslal, i poněvadž se jemu i jiným mnohým zdá, abych do krajóv psanie učinil: i teď posielám tyto listy, kteréž do krajóv píši, i také v těch krajiech některým hejtmanóm. I pošliž do toho každého kraje jednoho posla, ať dá dva listy v každém kraji, jeden, kterýž pánóm a rytieřstvu svědčí, a druhý hajtmanóm neb hajtmanu téhož kraje, jakož se pak v tom šieře nápisy na listech spravieš; než pošli hned, neb za to mám, že v těch krajiech budou mieti sjezdy tento pátek po svatém Bartoloměji [25. srpna], ale že neviem, kde vše ti sjezdové budou, protož hajtmanóm píši, žádaje, aby těch listuov oni dodali každý v svém kraji na sjezdu. Však poslové ať se ptají, když puojdou, v kterém kraji kde jest sjezd, ježto tu snad panský a rytieřský stav i hajtmany naleznou. Však proto, by na kterém sjezdu i hajtmana nebylo, ať jest proto předce ode mne list těm pánóm a rytieřstvu, kteříž tu budou, dodán; však radši bych, aby prvé hajtmanóv aneb hajtmana došli. A odpovědi ať všude žádají, lečby jim hajtmané řekli, že po svém poslu odpověď dadie. A který list píši panu Repovi,**) pošli při tom list, kterýž svědčí do kraje Vltavského; a který panu Štěpánovi Andělovi***) list píši, při tom také pošli list, kterýž svědčí do kraje Chrudímského; a též odpovědi ať jest žádáno. Než za to mám, že v těch dvú krajiech tepruva v pondělí po sv. Bartoloměji [28. srpna) budou sjezdové; a některých listuov nechal jsem zde na Blatné při sobě, kteréž také do některých krajóv chci dosud rozeslati. Co máš poslati do Litoměřického kraje, nechť jest posel s tím v Třebenicích na den sv. Bartoloměje [24. srpna] k večeru. Neb za to mám, že ráno tu bude sjezd; a co teď píši panu písaři, to jemu také do Třebenic pošli po témž poslu. A posielámť tuto přiepis toho, co nynie do krajóv píši. I pošli při tom také, dada to přepsati, toho přiepis panu písaři. A na některé jiné věci chciť dáti po druhém poslu odpověď. Datum ut supra. Václavovi Trčkovi z Vitenče, písaři mému na hradě Pražském. Cedule Trčkovi, písaři. Věz, že jest mi oznámeno, že kraje Chrudímského jsú hajtmané pan Slavata jako na Košmberce a pan Janovský,†) i pošli jim tento list, kterýž jim svědčí, *) Radslav Beřkovský z Šebířova na Liběchově. ***) Štěp. Anděl z Ronovce. **) Jan Repa z Neveklova. †) Jan Janovský z Sutic a na Žumberce.
Strana 70
A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 70 i také co do toho kraje píši; pakli by toho k sobě nechtěli přijíti, tehdy ať posel předse k Andělovi jde, pak-li přijmou, tehdy k Andělovi nebude již třeba jíti. A jestližes prvé k Andě- lovi s těmi spisy, kteří do kraje Chrudímského býti mají, poslal a on je přijal, při tom stuoj; pak-li jich nepřijal, tehdy také to pošli těm hajtmanóm toho kraje Chrudímského. Toto také věz, že jest mi oznámeno, že jest ještě pána Ledeckého,*) jakožto hajtmana kraje Čáslavského, nedošel ten list, kterýž do toho kraje od pánuov a od rytieřstva psán. I neviem, čím to sešlo, leč jest dodán panu Svadbovi,**) jakožto druhému hajtmanu v tom kraji. 60. Žádá hejtmany desíti krajův, aby psaní jeho pánům a rytieřstvu na sjezdu krajském shromáž- děným dodali. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Vězte, že roz- váživ s některými pány a z rytieřstva toho slušné a znamenité potřeby, zdálo mi se také, abych na sjezd toho kraje Hradeckého psanie pánóm a rytieřstvu učinil. I za to vás žádám, že toho psanie na tom sjezdu toho kraje jim dodáte a odpověd mi od nich na to po tomto poslu pošlete, pak-li by se měl některý den ten sjezd ještě prodlíti. Ale pane a přieteli muoj milý, za to vás prosím, jestliže by se vám nezdálo dotud tohoto posla držeti, že mi tu odpověď, kteráž mi dána bude, po svém poslu pošlete, a já rád jemu od té chůze rozkáži zaplatiti; jedné žádám, aby se tiem neprodlévalo. Dán na Blatné, v pondělí před sv. Timotcem a Simforianem léta oc. XIIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Kácova a na Novém městě, hajtmanu kraje Hrade- ckého, přieteli mému milému. Urozenému pánu, panu Hynkovi Bořitovi z Martinic a na Smečně, maršálku dvoru krále Ludvíka JMti a hajtmanu kraje Slánského, přieteli mému milému. Do kraje Slánského. Urozenému pánu, panu Albrechtovi z Šternberka a na Zelené Hoře, hajtmanu kraje Plzeňského a na Tachově, přieteli mému milému. Do kraje Plzeňského. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Ilburka a na Ronově, a urozenému a statečnému rytieři panu Vilémovi z Vřesovic a na Doubravské Hoře, hajtmanóm kraje Litoměřického, přátelóm mým milým. Do kraje Litoměřického. Urozenému pánu, panu Šebestianovi z Vajtmile a na Chomútově, a urozenému a sta- tečnému rytieři panu Jakubovi z Vřesovic a na Valči, hajtmanóm kraje Žateckého, přátelóm mým milým. Do kraje Žateckého. Uroz. p. p. Michalovi Slavatovi z Chlumu a z Košmberka, a urozenému a statečnému rytieři panu Mikuláši z Dražova a na Crhenicích, hajtmanóm kraje Kouřímského, přátelóm mým milým. Do kraje Kouřímského. *) Burian z Ríčan. **) Svadba z Otradovic.
A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 70 i také co do toho kraje píši; pakli by toho k sobě nechtěli přijíti, tehdy ať posel předse k Andělovi jde, pak-li přijmou, tehdy k Andělovi nebude již třeba jíti. A jestližes prvé k Andě- lovi s těmi spisy, kteří do kraje Chrudímského býti mají, poslal a on je přijal, při tom stuoj; pak-li jich nepřijal, tehdy také to pošli těm hajtmanóm toho kraje Chrudímského. Toto také věz, že jest mi oznámeno, že jest ještě pána Ledeckého,*) jakožto hajtmana kraje Čáslavského, nedošel ten list, kterýž do toho kraje od pánuov a od rytieřstva psán. I neviem, čím to sešlo, leč jest dodán panu Svadbovi,**) jakožto druhému hajtmanu v tom kraji. 60. Žádá hejtmany desíti krajův, aby psaní jeho pánům a rytieřstvu na sjezdu krajském shromáž- děným dodali. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Vězte, že roz- váživ s některými pány a z rytieřstva toho slušné a znamenité potřeby, zdálo mi se také, abych na sjezd toho kraje Hradeckého psanie pánóm a rytieřstvu učinil. I za to vás žádám, že toho psanie na tom sjezdu toho kraje jim dodáte a odpověd mi od nich na to po tomto poslu pošlete, pak-li by se měl některý den ten sjezd ještě prodlíti. Ale pane a přieteli muoj milý, za to vás prosím, jestliže by se vám nezdálo dotud tohoto posla držeti, že mi tu odpověď, kteráž mi dána bude, po svém poslu pošlete, a já rád jemu od té chůze rozkáži zaplatiti; jedné žádám, aby se tiem neprodlévalo. Dán na Blatné, v pondělí před sv. Timotcem a Simforianem léta oc. XIIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Kácova a na Novém městě, hajtmanu kraje Hrade- ckého, přieteli mému milému. Urozenému pánu, panu Hynkovi Bořitovi z Martinic a na Smečně, maršálku dvoru krále Ludvíka JMti a hajtmanu kraje Slánského, přieteli mému milému. Do kraje Slánského. Urozenému pánu, panu Albrechtovi z Šternberka a na Zelené Hoře, hajtmanu kraje Plzeňského a na Tachově, přieteli mému milému. Do kraje Plzeňského. Urozenému pánu, panu Vilémovi z Ilburka a na Ronově, a urozenému a statečnému rytieři panu Vilémovi z Vřesovic a na Doubravské Hoře, hajtmanóm kraje Litoměřického, přátelóm mým milým. Do kraje Litoměřického. Urozenému pánu, panu Šebestianovi z Vajtmile a na Chomútově, a urozenému a sta- tečnému rytieři panu Jakubovi z Vřesovic a na Valči, hajtmanóm kraje Žateckého, přátelóm mým milým. Do kraje Žateckého. Uroz. p. p. Michalovi Slavatovi z Chlumu a z Košmberka, a urozenému a statečnému rytieři panu Mikuláši z Dražova a na Crhenicích, hajtmanóm kraje Kouřímského, přátelóm mým milým. Do kraje Kouřímského. *) Burian z Ríčan. **) Svadba z Otradovic.
Strana 71
Hejtmanům krajským 1514. 71 Ur. p. p. Burianovi z Říčan a na Ledči, a uroz. vladyce panu Janovi Svadbovi z Vo- tradovic a na Zbraslaviciech, hajtmanóm kraje Čáslavského, přátelóm mým milým. Do kraje Čáslavského. Uroz. p. p. Fridrichovi purkrabí z Donína a na Dražiciech, a uroz. vladyce p. Miku- lášovi Vančurovi z Hřehnic [sic] a na Krnště, hajtmanóm kraje Boleslavského, přátelóm mým milým. Do kraje Boleslavského. Urozenému vladyce panu Janovi Repovi z Neveklova, přieteli mému dobrému. Do kraje Vltavského. Uroz. vladyce panu Štěpánovi Anjelovi z Ronovce a na Přelouči, přieteli mému do- brému. Do kraje Chrudímského. 61. Žádá hejtmany kraje Chrudímského, aby listy jeho pánům a rytířstvu na sjezdu krajském shromážděným oznámili. Na Blatné. 1514, 21. srpna, Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vladyko, přátelé moji milí! Poněvadž těchto časuov nedávno v některých krajiech měnili sú se hajtmané, i ne- věděl sem, kto jsú nynie v kraji Chrudímském: i poslal sem některé listy panu Štěpánovi Andělovi, kterýž prvé v tom kraji hajtmanem byl, žádaje, aby toho na sjezdu v tom kraji, kterýž podle zuostánie na sněmu býti má, dodal těm pánóm a rytieřstvu, kteříž se spolu sjedou. A potom mi oznámeno, že jste vy toho kraje hajtmanem, i za to vás žádám, jestliže by ti listové neb spisové byli vám dodáni aneb kterému z vás, kteříž do toho kraje býti mají, že je k sobě přijmete a na tom sjezdu toho kraje oznámiete a to jednati budete, cožby dobrého bylo; jakož o vás jiné naděje nemám. Datum ut supra, Urozenému pánu, panu Slavatovi z Chlumu a na Košmberce, a urozenému vladyce panu Janovi Janovskému z Sutic a na Žumberce, hajtmanóm kraje Chrudímského, přátelóm mým milým. 62. L. Malovci z Libějovic, hejtmanu kraje Prachenského, v příčině svolání krajského sjezdu. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Což jsi mi na mé psanie odepsal, tomu jsem vyrozoměl. I poněvadž neviem, kdy pan Vilém Švihovský doma bude, za to tebe žádám, že ten sjezd tohoto kraje Prachenského hned oznamovati psaniem svejm v tomto kraji pánóm a rytieřstvu budeš. A když dva nebo tři posly pošleš v jinou a jinou stranu, mně se zdá, že brzo tento kraj schodí. Než poněvadž jest
Hejtmanům krajským 1514. 71 Ur. p. p. Burianovi z Říčan a na Ledči, a uroz. vladyce panu Janovi Svadbovi z Vo- tradovic a na Zbraslaviciech, hajtmanóm kraje Čáslavského, přátelóm mým milým. Do kraje Čáslavského. Uroz. p. p. Fridrichovi purkrabí z Donína a na Dražiciech, a uroz. vladyce p. Miku- lášovi Vančurovi z Hřehnic [sic] a na Krnště, hajtmanóm kraje Boleslavského, přátelóm mým milým. Do kraje Boleslavského. Urozenému vladyce panu Janovi Repovi z Neveklova, přieteli mému dobrému. Do kraje Vltavského. Uroz. vladyce panu Štěpánovi Anjelovi z Ronovce a na Přelouči, přieteli mému do- brému. Do kraje Chrudímského. 61. Žádá hejtmany kraje Chrudímského, aby listy jeho pánům a rytířstvu na sjezdu krajském shromážděným oznámili. Na Blatné. 1514, 21. srpna, Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vladyko, přátelé moji milí! Poněvadž těchto časuov nedávno v některých krajiech měnili sú se hajtmané, i ne- věděl sem, kto jsú nynie v kraji Chrudímském: i poslal sem některé listy panu Štěpánovi Andělovi, kterýž prvé v tom kraji hajtmanem byl, žádaje, aby toho na sjezdu v tom kraji, kterýž podle zuostánie na sněmu býti má, dodal těm pánóm a rytieřstvu, kteříž se spolu sjedou. A potom mi oznámeno, že jste vy toho kraje hajtmanem, i za to vás žádám, jestliže by ti listové neb spisové byli vám dodáni aneb kterému z vás, kteříž do toho kraje býti mají, že je k sobě přijmete a na tom sjezdu toho kraje oznámiete a to jednati budete, cožby dobrého bylo; jakož o vás jiné naděje nemám. Datum ut supra, Urozenému pánu, panu Slavatovi z Chlumu a na Košmberce, a urozenému vladyce panu Janovi Janovskému z Sutic a na Žumberce, hajtmanóm kraje Chrudímského, přátelóm mým milým. 62. L. Malovci z Libějovic, hejtmanu kraje Prachenského, v příčině svolání krajského sjezdu. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Což jsi mi na mé psanie odepsal, tomu jsem vyrozoměl. I poněvadž neviem, kdy pan Vilém Švihovský doma bude, za to tebe žádám, že ten sjezd tohoto kraje Prachenského hned oznamovati psaniem svejm v tomto kraji pánóm a rytieřstvu budeš. A když dva nebo tři posly pošleš v jinou a jinou stranu, mně se zdá, že brzo tento kraj schodí. Než poněvadž jest
Strana 72
72 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. se tím poprodlilo, tehdy mi se proto zdá, aby ten sjezd konečně položil v středu po svatém Bartoloměji [30. srpna] v Strakoniciech anebo v Horaždějovicích; kdežť se z toho dvého zdá. A také přieteli milý, muožeš to dobře v těch listech, kteréž psáti budeš, oznámiti, že z té příčiny sám obesieláš, aby se potřeba tohoto královstvie neobmeškala, poněvadž pan Vilém tohoto času z tohoto královstvie odjel. Nebo za to mám, když tak učinieš, že toho žádný hyzditi nebude, než-li ktož rozumu užievá, chváliti. Což se pak na poselstvie nákladu dotýče, to se má podle prvnieho zuostánie každému hajtmanu, když jest potřeba krále JMti anebo zemská, navrátiti z JMKské duochoduov. A poněvadž toto poselstvie jest pro JMt krále a toho krá- lovstvie potřebu, chci se k tomu přičiniti, aťby to zase, což na to naložíš, navráceno bylo od těch, ktož budú krále JMti duochody spravovati. Pak-li by co v tom sešlo, ale chciť to sám učiniti, jedné věřímť, že toho neobmeškáš, poněvadž JMKské a tomuto královstvie mnoho na tom záležie. Datum ut supra. Urozenému vladyce panu Levovi Malovci z Libějovic, hajtmanu kraje Prachenského, přieteli mému dobrému. 63. Petrovi z Rožmberka o propuštění poddaného. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest ke mně přišel Dušek Matějkuov z Žabovřesk, člověk váš, kterýž chtěl by býti ve Lhotě pana Václava Adama z Drahonic. I za to vás prosím, že jeho ráčiete propustiti a to pro mne učiniti, nebo tak sem zpraven, že jest ten krunt hodným člověkem, kterýž pod vámi měl, osadil. Dán na Blatné, v pondělí před svatými Timoteem a Simforianem léta »c. XIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu přieteli mému milému. 64. Purkmistru a radě města Písku v příčině odkazu poddaného jeho člověka. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrnie přátelé milí! Vězte, že jest na mne vzneseno, když jsú před vámi stáli Marta z Mirotic a Šimon, syn její, poddaní moji, o duom u vás Tůmy, člověka mého, kterýž již umřel jest, v kterýmžto domu přál jest on býti do času některého Marketě dceři své; i když k tomu přišlo, že jsú oboje strana táhli se na svědky, že jsú se o to svědci srovnali a to seznali, že on
72 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. se tím poprodlilo, tehdy mi se proto zdá, aby ten sjezd konečně položil v středu po svatém Bartoloměji [30. srpna] v Strakoniciech anebo v Horaždějovicích; kdežť se z toho dvého zdá. A také přieteli milý, muožeš to dobře v těch listech, kteréž psáti budeš, oznámiti, že z té příčiny sám obesieláš, aby se potřeba tohoto královstvie neobmeškala, poněvadž pan Vilém tohoto času z tohoto královstvie odjel. Nebo za to mám, když tak učinieš, že toho žádný hyzditi nebude, než-li ktož rozumu užievá, chváliti. Což se pak na poselstvie nákladu dotýče, to se má podle prvnieho zuostánie každému hajtmanu, když jest potřeba krále JMti anebo zemská, navrátiti z JMKské duochoduov. A poněvadž toto poselstvie jest pro JMt krále a toho krá- lovstvie potřebu, chci se k tomu přičiniti, aťby to zase, což na to naložíš, navráceno bylo od těch, ktož budú krále JMti duochody spravovati. Pak-li by co v tom sešlo, ale chciť to sám učiniti, jedné věřímť, že toho neobmeškáš, poněvadž JMKské a tomuto královstvie mnoho na tom záležie. Datum ut supra. Urozenému vladyce panu Levovi Malovci z Libějovic, hajtmanu kraje Prachenského, přieteli mému dobrému. 63. Petrovi z Rožmberka o propuštění poddaného. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest ke mně přišel Dušek Matějkuov z Žabovřesk, člověk váš, kterýž chtěl by býti ve Lhotě pana Václava Adama z Drahonic. I za to vás prosím, že jeho ráčiete propustiti a to pro mne učiniti, nebo tak sem zpraven, že jest ten krunt hodným člověkem, kterýž pod vámi měl, osadil. Dán na Blatné, v pondělí před svatými Timoteem a Simforianem léta »c. XIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu přieteli mému milému. 64. Purkmistru a radě města Písku v příčině odkazu poddaného jeho člověka. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrnie přátelé milí! Vězte, že jest na mne vzneseno, když jsú před vámi stáli Marta z Mirotic a Šimon, syn její, poddaní moji, o duom u vás Tůmy, člověka mého, kterýž již umřel jest, v kterýmžto domu přál jest on býti do času některého Marketě dceři své; i když k tomu přišlo, že jsú oboje strana táhli se na svědky, že jsú se o to svědci srovnali a to seznali, že on
Strana 73
Dopisy z roku 1514. 73 Tůma sobě to pozuostavuje. Jakož za to mám, že jste to slyšeli a potom; že jest to odkázal Martě, ženě své, a jiné krunty synu svému v Miroticiech a jmenované Marketě V. P gr. česk. a některé jiné věci; ješto za to mám, že jest se jí již tomu dosti stalo. Pak poněvadž ona jest užila jeho odkázánie, tehdy mi se zdá za slušné, aby také jiní toho užili, a zvláště poněvadž jsú obojí lidé moji. Nebo ač i toto jest mi oznámeno, že by někteří dva seznávali, že by ten Tůma mluvil s nimi bez jiných, že toho chce nechati dceři své, ale že pro mne před jinými hlásiti o tom nechce: i přátelé milí! tu znáti muožete, by taková věc potutedlná a přikrytá měla mieti miesto a svuoj pruochod, že by to malá věc nebyla, nežli mohla by se k podvodu rovnati. Nebo i tohoto sobě málo nevážím, jestli že jest on Tůma to mluvil, že pro mne toho hlásiti nechce: nebo jest věc vědomá, že jemu ani žádnému z poddaných svých křivdy sem nečinil a činiti nemiením; tehdy by pak on takové řeči postranně, tajně a přikrytě mluvil, poněvadž jest zevně jináče jednal i také zřiezenie a roz- kázánie při konci svého života anebo kšaft učinil, muožete znáti, že taková věc přikrytá a potutedlná nemá miesta mieti. Protož vás žádám, že jmenované Martě a synu jejímu dáte jejich spravedlivosti užiti, aby ona Marta při tom kruntu a domu zuostavena byla. Pak-li by se jiný v tom jaký zmatek stal, tehdy, což by mně tu, jakožto po člověku mém, náleželo, chtěl bych toho užiti. Odpovědi žádám. Dán na Blatné, v pondělí před sv. Timoteem a Simforianem léta oc. XIIII°. Múdrým a opatrným purkmistru a radě města Písku, přátelóm mým dobrým. 65. Mikuláši z Kraselova, že poslaného mu vína podle míry se nedostává. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Mikuláši milý! Jakož jsi mi dva sudy vína poslal i také mieru, co jest jedno neplné, kterúž teď zase posielám. I také kterak jest to purkrabie zdejší změřil, jakož tímto papierem dlúhým spravíš se, ježto snad tolikéž nedostává se podle tvé miery anebo viece; i neviem, kterak jest to ten forman opatřil. Dán na Blatné, v pondělí před svatými Timoteem a Simforiánem léta »c. XIIII°. Urozenému vladyce Mikulášovi z Kraselova oc, mému milému. 66. Beneši Častolarovi z Hořovic, aby strpení měl, že jemu dlužných 20 kop gr. č. o sv. Havle odvede. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož jsi mi psal o těch XX � gr. č., kteréžť bych měl za pana Dobrohosta dáti, tomu sem vyrozuměl. I věz přieteli Archiv Český VII. 10
Dopisy z roku 1514. 73 Tůma sobě to pozuostavuje. Jakož za to mám, že jste to slyšeli a potom; že jest to odkázal Martě, ženě své, a jiné krunty synu svému v Miroticiech a jmenované Marketě V. P gr. česk. a některé jiné věci; ješto za to mám, že jest se jí již tomu dosti stalo. Pak poněvadž ona jest užila jeho odkázánie, tehdy mi se zdá za slušné, aby také jiní toho užili, a zvláště poněvadž jsú obojí lidé moji. Nebo ač i toto jest mi oznámeno, že by někteří dva seznávali, že by ten Tůma mluvil s nimi bez jiných, že toho chce nechati dceři své, ale že pro mne před jinými hlásiti o tom nechce: i přátelé milí! tu znáti muožete, by taková věc potutedlná a přikrytá měla mieti miesto a svuoj pruochod, že by to malá věc nebyla, nežli mohla by se k podvodu rovnati. Nebo i tohoto sobě málo nevážím, jestli že jest on Tůma to mluvil, že pro mne toho hlásiti nechce: nebo jest věc vědomá, že jemu ani žádnému z poddaných svých křivdy sem nečinil a činiti nemiením; tehdy by pak on takové řeči postranně, tajně a přikrytě mluvil, poněvadž jest zevně jináče jednal i také zřiezenie a roz- kázánie při konci svého života anebo kšaft učinil, muožete znáti, že taková věc přikrytá a potutedlná nemá miesta mieti. Protož vás žádám, že jmenované Martě a synu jejímu dáte jejich spravedlivosti užiti, aby ona Marta při tom kruntu a domu zuostavena byla. Pak-li by se jiný v tom jaký zmatek stal, tehdy, což by mně tu, jakožto po člověku mém, náleželo, chtěl bych toho užiti. Odpovědi žádám. Dán na Blatné, v pondělí před sv. Timoteem a Simforianem léta oc. XIIII°. Múdrým a opatrným purkmistru a radě města Písku, přátelóm mým dobrým. 65. Mikuláši z Kraselova, že poslaného mu vína podle míry se nedostává. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Mikuláši milý! Jakož jsi mi dva sudy vína poslal i také mieru, co jest jedno neplné, kterúž teď zase posielám. I také kterak jest to purkrabie zdejší změřil, jakož tímto papierem dlúhým spravíš se, ježto snad tolikéž nedostává se podle tvé miery anebo viece; i neviem, kterak jest to ten forman opatřil. Dán na Blatné, v pondělí před svatými Timoteem a Simforiánem léta »c. XIIII°. Urozenému vladyce Mikulášovi z Kraselova oc, mému milému. 66. Beneši Častolarovi z Hořovic, aby strpení měl, že jemu dlužných 20 kop gr. č. o sv. Havle odvede. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož jsi mi psal o těch XX � gr. č., kteréžť bych měl za pana Dobrohosta dáti, tomu sem vyrozuměl. I věz přieteli Archiv Český VII. 10
Strana 74
74 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. milý, když sem o tomto minulém sněmu na hradě Pražském byl, že sem drahně peněz v pilných věcech krále JMti vydal, že již sám mám v tom nedostatek; protož, přieteli milý, za to tebe žádám, že v tom strpení do sv. Havla mieti budeš, a já při tom času chciť to dáti, i také kterú v tom povolnost mieti budeš, toho se tobě mám úmysl přátelsky odplatiti; i věřím, že to pro mne učiníš. Dán na Blatné, v pondělí před svatými Timoteem a Simforianem léta oc. XIIII°. Urozenému vládyce panu Benešovi Častolorovi z Hořovic, přieteli mému dobrému. 67. Blažeji Šteinreitarovi, že jeho jako služebníka svého rád opatřiti chce. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Purkhrabě milý! Jakož jsi mi psal, že jest pán Buoh pana Václava Adama z toho světa pojíti ráčil, jehožto duši rač jeho svatá milost milostiv býti: i teď po- sielám Ondřeje Čachovského z Jinočan, služebníka svého, aby se v to zbožie v Plo- skovice a v Polepy, a což k tom příslušie, na mém místě uvázal a od lidí slib k mé ruce přijal, a tobě aby tu zase úřad ode mne poručil. A když bude, dá-li pán Buoh, jiným časem, jakož bych tím nerad prodléval, rád tebe, jakožto služebníka svého, opatřiti chci; však pro ty, ktož tobě nepřejí a zvláště, což se Hurta dotýče, jestližeť se zdá, aby od nich snáze mohl nesnáze ubýti, zdá-liť se, že by nynie někde pobyl, abych já o tvú věc jednal: nebo mi se zdá, že snáze budu moci zednati, nežli by tebe tu zastihli, tehdy bych místo tebe ponechal tu Ondřeje, služebníka svého, za úředníka. Neb tohoto se obávám, zuostaneš-li tu nynie, aby nechtěli žádati, abych se tebú ujistil, a potom by chtěli poháněti. Pak-li budeš kde jinde, tehdy mi se zdá, že bohdá brzo, daleko spieše a snáze, budu moci svú věc k dobrému přivésti; jakož jsem o to s tebú jmenovanému Ondřejovi poručil šieře mluviti, v tom tvé dobré obmejšleje, poněvadž jsi panu Adamovi, přieteli mému, rád sloužil. Datum ut supra. Panu Blažejovi Šteinreitarovi, purkrabí mému milému. 68. Oznamuje poddaným Ploskovickým i také vsi Polep, že Václav Adam z Drahonic zapsal mu všechen statek svůj: protož aby mu člověčenství slíbili. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie. Opatrným a robotným lidem k Ploskovicóm přieslušejícím, i také vsi Polep, oznamuji, že urozený a statečný rytieř pan Václav Adam z Drahonic, dobré paměti,
74 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. milý, když sem o tomto minulém sněmu na hradě Pražském byl, že sem drahně peněz v pilných věcech krále JMti vydal, že již sám mám v tom nedostatek; protož, přieteli milý, za to tebe žádám, že v tom strpení do sv. Havla mieti budeš, a já při tom času chciť to dáti, i také kterú v tom povolnost mieti budeš, toho se tobě mám úmysl přátelsky odplatiti; i věřím, že to pro mne učiníš. Dán na Blatné, v pondělí před svatými Timoteem a Simforianem léta oc. XIIII°. Urozenému vládyce panu Benešovi Častolorovi z Hořovic, přieteli mému dobrému. 67. Blažeji Šteinreitarovi, že jeho jako služebníka svého rád opatřiti chce. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Purkhrabě milý! Jakož jsi mi psal, že jest pán Buoh pana Václava Adama z toho světa pojíti ráčil, jehožto duši rač jeho svatá milost milostiv býti: i teď po- sielám Ondřeje Čachovského z Jinočan, služebníka svého, aby se v to zbožie v Plo- skovice a v Polepy, a což k tom příslušie, na mém místě uvázal a od lidí slib k mé ruce přijal, a tobě aby tu zase úřad ode mne poručil. A když bude, dá-li pán Buoh, jiným časem, jakož bych tím nerad prodléval, rád tebe, jakožto služebníka svého, opatřiti chci; však pro ty, ktož tobě nepřejí a zvláště, což se Hurta dotýče, jestližeť se zdá, aby od nich snáze mohl nesnáze ubýti, zdá-liť se, že by nynie někde pobyl, abych já o tvú věc jednal: nebo mi se zdá, že snáze budu moci zednati, nežli by tebe tu zastihli, tehdy bych místo tebe ponechal tu Ondřeje, služebníka svého, za úředníka. Neb tohoto se obávám, zuostaneš-li tu nynie, aby nechtěli žádati, abych se tebú ujistil, a potom by chtěli poháněti. Pak-li budeš kde jinde, tehdy mi se zdá, že bohdá brzo, daleko spieše a snáze, budu moci svú věc k dobrému přivésti; jakož jsem o to s tebú jmenovanému Ondřejovi poručil šieře mluviti, v tom tvé dobré obmejšleje, poněvadž jsi panu Adamovi, přieteli mému, rád sloužil. Datum ut supra. Panu Blažejovi Šteinreitarovi, purkrabí mému milému. 68. Oznamuje poddaným Ploskovickým i také vsi Polep, že Václav Adam z Drahonic zapsal mu všechen statek svůj: protož aby mu člověčenství slíbili. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie. Opatrným a robotným lidem k Ploskovicóm přieslušejícím, i také vsi Polep, oznamuji, že urozený a statečný rytieř pan Václav Adam z Drahonic, dobré paměti,
Strana 75
Dopisy z roku 1514. 75 jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti, zapsal jest mi a dal všecken statek svuoj. I poněvadž ráčil jeho pán Buoh z tohoto světa pojíti, protož teď posielám mezi vás urozeného vladyku Ondřeje Čachovského z Jinočan, služebníka svého, aby na mém místě v to se ve všecko uvázal. Protož k tomu vás napomínám a věřím, že mně slib učiniete a člověčenstvie, jakožto pánu svému, slíbiete, neb jemu sem poručil, aby na mém místě od vás ten slib přijal, a v tom vám šieře ve všem muoj úmysl a vuoli oznámil. I mám tu naději, že se v tom tak poslušně zachováte; a já, to od vás poznaje a shledaje, na tom sem, abych vaším pánem milostivým byl. Dán na Blatné pod přitištěnie pečeti mé v pondělí před svatým Bartolomějem léta MVCXIIII°. Též psáno lidem k Drahonicóm a k Novosedlóm přieslušejíciem, na urozeného vladyku Mikuláše z Rozsedl purkrabí Blatenského svědčící. 69. Janu Zajícovi z Hazmburku, aby Ondřejovi z Jinočan v příčině uvázání se v statek po V. Adamovi z Drahonic raden i pomocen byl. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Jest mi oznámeno, že jest pan Václav Adam umřel, jehožto duši rač pán Buoh milostiv býti; i poněvadž jest mi statek svuoj zapsal a dal, teď sem poslal Ondřeje z Ji- nočan, služebníka svého, na Ploskovice, aby se v to na mém místě uvázal. I za to vás prosím, muoj milý pane strýče, v čem by vás v tom potřeboval, že jemu v tom pro mú potřebu radni a pomocni budete, jakož bych pro vás též také i více učiniti chtěl. S tím rač dáti pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Janovi Zajieci z Hazmburka a na Budyni, najvyššiemu truksasu královstvie Českého, strýci mému milému. 70. Rychtáři Drahonickému, aby Mikuláše z Rozsedl, kteréhož k uvázání se v statek po V. Adamovi z Drahonic vysílá, poslušen byl. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Rychtáři Drahonický, a jest-li komu víc na Drahoniciech a Novosedlech poručeno, oznamuji, že jest pán Buoh ráčil z tohoto světa pana Václava Adama pojíti, kterýž statek 10*
Dopisy z roku 1514. 75 jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti, zapsal jest mi a dal všecken statek svuoj. I poněvadž ráčil jeho pán Buoh z tohoto světa pojíti, protož teď posielám mezi vás urozeného vladyku Ondřeje Čachovského z Jinočan, služebníka svého, aby na mém místě v to se ve všecko uvázal. Protož k tomu vás napomínám a věřím, že mně slib učiniete a člověčenstvie, jakožto pánu svému, slíbiete, neb jemu sem poručil, aby na mém místě od vás ten slib přijal, a v tom vám šieře ve všem muoj úmysl a vuoli oznámil. I mám tu naději, že se v tom tak poslušně zachováte; a já, to od vás poznaje a shledaje, na tom sem, abych vaším pánem milostivým byl. Dán na Blatné pod přitištěnie pečeti mé v pondělí před svatým Bartolomějem léta MVCXIIII°. Též psáno lidem k Drahonicóm a k Novosedlóm přieslušejíciem, na urozeného vladyku Mikuláše z Rozsedl purkrabí Blatenského svědčící. 69. Janu Zajícovi z Hazmburku, aby Ondřejovi z Jinočan v příčině uvázání se v statek po V. Adamovi z Drahonic raden i pomocen byl. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624. tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Jest mi oznámeno, že jest pan Václav Adam umřel, jehožto duši rač pán Buoh milostiv býti; i poněvadž jest mi statek svuoj zapsal a dal, teď sem poslal Ondřeje z Ji- nočan, služebníka svého, na Ploskovice, aby se v to na mém místě uvázal. I za to vás prosím, muoj milý pane strýče, v čem by vás v tom potřeboval, že jemu v tom pro mú potřebu radni a pomocni budete, jakož bych pro vás též také i více učiniti chtěl. S tím rač dáti pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Janovi Zajieci z Hazmburka a na Budyni, najvyššiemu truksasu královstvie Českého, strýci mému milému. 70. Rychtáři Drahonickému, aby Mikuláše z Rozsedl, kteréhož k uvázání se v statek po V. Adamovi z Drahonic vysílá, poslušen byl. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Rychtáři Drahonický, a jest-li komu víc na Drahoniciech a Novosedlech poručeno, oznamuji, že jest pán Buoh ráčil z tohoto světa pana Václava Adama pojíti, kterýž statek 10*
Strana 76
76 svuoj zapsal jest mi a dal; kdežto teď, aby se v to bylo uvázáno, posielám na místě svém urozeného vladyku Mikuláše z Rozsedl, purkrabí Blatenského. Protož věřímť, že jeho ve všem na mém místě poslušen a poslušni budete, jakožto mne samého, pokudžť oznámie a rozkáže. A kdež se tak zachováte, tedy také chci tím více pánem vaším milostivým býti. Datum ut supra. A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 71. Krištoforovi z Švamberka o ukončení vzpoury v Uhřích; kníže Bartoloměj Minsterberský že odpověděl pánům Lichtenšteinům; Pražané že dali zmučiti Vilémka z Troskovic oc. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní manželkú vaší a sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi psali, pane švagře muoj milý, o vajpis nynějšieho zednánie o sněmu minulém: vězte, že pan Hendrych,*) strýc váš a švagr muoj, má toho přípis, i nadál sem se, že také to od něho máte. Ale poněvadž rozumiem, že ještě nemáte, i teď vám to posielám. O věcech rozličných i o novinách, čas k tomu prázdný nynie mi neslouží, abych měl o tom mnoho psáti, nežli toto vám krátce oznamuji: že jest mi psáno, že ten mnich, kterýž v Uhřích pod svým hajtmanstviem měl několikonácte tisíc, že jest poražen a do Budína poslán a tu v kotle uvařen.**) I jestli tak konečně, tehdy za to mám, že jest již těm křižovníkóm konec. Také dnes mi psanie přineseno, kdež mi se oznamuje, že jest kněz Barto- loměj odpověděl pánóm Litštajnaróm, i také ti, kto jsú s ním, a že jsú někde za Znojmem ti vojáci. A tak rozumiem, že páni Litštajnarové jsú v lanfridu s mar- krabstviem Moravským, a snad i krále JMti pečeť při tom lanfridu jest. Co pak dále z toho bude, toho neviem, než jest tento týden sněm v Holomúci. Toto také, ač jestli že vám ještě vědomo nenie, vězte, že Pražané dali zmu- čiti Vilémka oc. I muoj milý pane švagře, jižť řád dolévají s tiem svým kniežetem. A tiemto krátce to zavierám, že pán Buoh každému spravedlivě podle jeho skutku odplacuje; ješto mám to doufánie k jeho milosti svaté, že také v tom pánuov Pražan a těch, ktož jsú lotři, zapomenúti neráčí, nežli aby to poznati mohli, že pán Buoh nepravosti a křivdy trpěti neráčí. Toto mi se zdálo vám zapotřebie napsati, jakož má býti kraje Plzeňského sjezd, jako i v jiných krajích, jakž jest na sněmu zuostáno: i za to vás prosím, že k tomu přivedete, aby bylo z toho sjezdu do Benešova posláno, jakož se v tom šíře *) Jindřich Švihovský z Ryzmberka, hofmistr dvoru královského. **) Viz Palackého Dějiny české V. 2, 267—271.
76 svuoj zapsal jest mi a dal; kdežto teď, aby se v to bylo uvázáno, posielám na místě svém urozeného vladyku Mikuláše z Rozsedl, purkrabí Blatenského. Protož věřímť, že jeho ve všem na mém místě poslušen a poslušni budete, jakožto mne samého, pokudžť oznámie a rozkáže. A kdež se tak zachováte, tedy také chci tím více pánem vaším milostivým býti. Datum ut supra. A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 71. Krištoforovi z Švamberka o ukončení vzpoury v Uhřích; kníže Bartoloměj Minsterberský že odpověděl pánům Lichtenšteinům; Pražané že dali zmučiti Vilémka z Troskovic oc. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní manželkú vaší a sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi psali, pane švagře muoj milý, o vajpis nynějšieho zednánie o sněmu minulém: vězte, že pan Hendrych,*) strýc váš a švagr muoj, má toho přípis, i nadál sem se, že také to od něho máte. Ale poněvadž rozumiem, že ještě nemáte, i teď vám to posielám. O věcech rozličných i o novinách, čas k tomu prázdný nynie mi neslouží, abych měl o tom mnoho psáti, nežli toto vám krátce oznamuji: že jest mi psáno, že ten mnich, kterýž v Uhřích pod svým hajtmanstviem měl několikonácte tisíc, že jest poražen a do Budína poslán a tu v kotle uvařen.**) I jestli tak konečně, tehdy za to mám, že jest již těm křižovníkóm konec. Také dnes mi psanie přineseno, kdež mi se oznamuje, že jest kněz Barto- loměj odpověděl pánóm Litštajnaróm, i také ti, kto jsú s ním, a že jsú někde za Znojmem ti vojáci. A tak rozumiem, že páni Litštajnarové jsú v lanfridu s mar- krabstviem Moravským, a snad i krále JMti pečeť při tom lanfridu jest. Co pak dále z toho bude, toho neviem, než jest tento týden sněm v Holomúci. Toto také, ač jestli že vám ještě vědomo nenie, vězte, že Pražané dali zmu- čiti Vilémka oc. I muoj milý pane švagře, jižť řád dolévají s tiem svým kniežetem. A tiemto krátce to zavierám, že pán Buoh každému spravedlivě podle jeho skutku odplacuje; ješto mám to doufánie k jeho milosti svaté, že také v tom pánuov Pražan a těch, ktož jsú lotři, zapomenúti neráčí, nežli aby to poznati mohli, že pán Buoh nepravosti a křivdy trpěti neráčí. Toto mi se zdálo vám zapotřebie napsati, jakož má býti kraje Plzeňského sjezd, jako i v jiných krajích, jakž jest na sněmu zuostáno: i za to vás prosím, že k tomu přivedete, aby bylo z toho sjezdu do Benešova posláno, jakož se v tom šíře *) Jindřich Švihovský z Ryzmberka, hofmistr dvoru královského. **) Viz Palackého Dějiny české V. 2, 267—271.
Strana 77
Dopisy z r. 1514. 77 mým psaním, kteréž sem na ten sjezd učinil, spraviete; nebo poznáte, že jest toho zvláštnie pilná potřeba. A mám za to, že jiní krajové též učinie. A prosím, že o též s panem Linhartem mluviti budete. A rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu sčastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v pondělí před sv. Ti- motheem a Simforianem léta oc. XIIII. Panu švagru mému milému, pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru. Muoj milý pane švagře! Co se dotýče jiezdy do Uher, jáť se pomalu k ní strojím; než ještě od krále JMti odpovědi nemáme, kdy bychom jeti měli. Také jakož jste mi poslali list, kdež jste pohnáni od pana Haška Zvieřeti- ckého: i chci poručiti tu věc opatřiti. A kdež jest napsáno o Příbrami: to jest mělo státi mezi těmi artikuli, kteříž na konec zavříni. 72. Radslavu Beřkovskému z Šebířova, že po krajích psaní již rozeslati dal, oznamuje mu noviny uherské a o knížeti Bartolomějovi Minsterberském. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane, přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož jste mi psali, kterak by se vám zdálo, že bych měl psáti do krajóv: tomu sem vyrozuměl a zdá mi se věc potřebná, jakož sem tak učinil; kdežto poručil jsem Trčkovi písaři, aby vám toho také přiepis poslal, ačkolivěk budete toho list na sjezdu kraje Litoměřického mieti. Než to sem sobě rozvažoval, že jest při tom opatrnosti potřebie, co píši, aby ti, ktož by rádi dobrému překazili, v tom nějakého zmatku neučinili. Protož nezdálo mi se té moci, s kterúžby mělo býti posláno, široce předkládati; neb mi se zdá, že by i na tom dosti bylo, jestliže tak moc mieti budou, aby mohli to zavříti a svoliti, jakéhož kolivěk tohoto královstvie opatřenie jest potřebie. Než za toto vás prosím, když budete mieti osoby k tomu shledánie do Benešova poslati, že také tu sami z těch vybraných budete, nebo znám, že jest toho potřebie. O Pražanech, poněvadž vám na tento čas o nich nic dobrého nevicm co psáti, chce mi se o zlém zanechati, ale ač nynie jich spuosobuov nemáme co chváliti, než k tomuť se podobá, že po tom budeme mieti co na nich hyzditi. O novinách uherských jest slyšeti, jakož jakýs mnich měl pod svým hajt- manstviem několikonácte tisíc, že jest již také poražen a lapen, a do Budína poslán a tu že by měl býti v kotle uvařen, a tak že jest pravý konec vzal. Kněz Bartoloměj, o tom jest slyšeti, že ležie u Znojma na zbožie opata Lauc- ského a že škod nečinie, komuž nemuož oc. Než král JMt ráčil rozkázati jemu se
Dopisy z r. 1514. 77 mým psaním, kteréž sem na ten sjezd učinil, spraviete; nebo poznáte, že jest toho zvláštnie pilná potřeba. A mám za to, že jiní krajové též učinie. A prosím, že o též s panem Linhartem mluviti budete. A rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu sčastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v pondělí před sv. Ti- motheem a Simforianem léta oc. XIIII. Panu švagru mému milému, pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru. Muoj milý pane švagře! Co se dotýče jiezdy do Uher, jáť se pomalu k ní strojím; než ještě od krále JMti odpovědi nemáme, kdy bychom jeti měli. Také jakož jste mi poslali list, kdež jste pohnáni od pana Haška Zvieřeti- ckého: i chci poručiti tu věc opatřiti. A kdež jest napsáno o Příbrami: to jest mělo státi mezi těmi artikuli, kteříž na konec zavříni. 72. Radslavu Beřkovskému z Šebířova, že po krajích psaní již rozeslati dal, oznamuje mu noviny uherské a o knížeti Bartolomějovi Minsterberském. Na Blatné. 1514, 21. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane, přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož jste mi psali, kterak by se vám zdálo, že bych měl psáti do krajóv: tomu sem vyrozuměl a zdá mi se věc potřebná, jakož sem tak učinil; kdežto poručil jsem Trčkovi písaři, aby vám toho také přiepis poslal, ačkolivěk budete toho list na sjezdu kraje Litoměřického mieti. Než to sem sobě rozvažoval, že jest při tom opatrnosti potřebie, co píši, aby ti, ktož by rádi dobrému překazili, v tom nějakého zmatku neučinili. Protož nezdálo mi se té moci, s kterúžby mělo býti posláno, široce předkládati; neb mi se zdá, že by i na tom dosti bylo, jestliže tak moc mieti budou, aby mohli to zavříti a svoliti, jakéhož kolivěk tohoto královstvie opatřenie jest potřebie. Než za toto vás prosím, když budete mieti osoby k tomu shledánie do Benešova poslati, že také tu sami z těch vybraných budete, nebo znám, že jest toho potřebie. O Pražanech, poněvadž vám na tento čas o nich nic dobrého nevicm co psáti, chce mi se o zlém zanechati, ale ač nynie jich spuosobuov nemáme co chváliti, než k tomuť se podobá, že po tom budeme mieti co na nich hyzditi. O novinách uherských jest slyšeti, jakož jakýs mnich měl pod svým hajt- manstviem několikonácte tisíc, že jest již také poražen a lapen, a do Budína poslán a tu že by měl býti v kotle uvařen, a tak že jest pravý konec vzal. Kněz Bartoloměj, o tom jest slyšeti, že ležie u Znojma na zbožie opata Lauc- ského a že škod nečinie, komuž nemuož oc. Než král JMt ráčil rozkázati jemu se
Strana 78
78 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. zase vrátiti; ale o tom sem neslyšel, by on chtěl tak učiniti; toho pak neviem, co z toho dále bude; a pan Boček jest s ním. O věcech jiných, ježto by bylo co chváliti, nic nynie zvláštnieho neviem; než před zlými se opatrovati a k dobrému skutku hotovu býti, znám toho potřeby pilné a znamenité. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytieři, panu Radslavovi Beřkovskému z Šebieřova a na Li- běchově, najvyššiemu písaři království Českého, přieteli mému milému. Když sem již byl dal tento list napsati, tehdy přineseno mi psanie od jednoho přítele našeho, kteréž jemu učinil jeden znamenitý člověk z Moravy; kdež vám teď toho přípis posielám, co se kněze Bartoloměje dotýče. Jaký pak to konec vezme, neviem, než-li muožeme se tiem také poněkud zde spraviti, čeho jest nám v tomto královstvie potřebie, nebo to malá věc, jestli tak, nenie. 73. Alšovi z Sobětic, aby s bratřími svými před něho se postavil, že je srovná. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož jsi mi psal, což se tebe a bratří tvých dotýče, tomu sem porozuměl: i aby ta věc skrze mne prodlévána ne- byla, buďte o to přede mnú zde na Blatné tuto neděli najprv přieští [27. srpna]; a též to bratřiem svým oznam. A já chci se rád mezi vámi k tomu přičiniti, abyšte mohli slušně srovnáni býti; a kto podle mne více toho jednatelé býti mají, žádám, že jim oznámieš; a úrok rád dám, když ke mně přijedeš. Dán na Blatné oc. Urozenému vladyce Alšovi z Sobětic, přieteli milému. 74. Wolfovi z Gutšteina, aby poddaného, jejž má ve vazbě, před hejtmany kraje Rakovnického postavil. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli milý! Což se toho člověka bratra pana Jana Fremuta, kteréhož v své vazbě máte, dotýče: za to vás žádám, že téhož člověka jeho, jakož jste mi i prvé o to psali, že tak učiniti chcete, před hajtmany kraje Rakovnického postaviete a jim jeho bez prodlévánie vydáte, a pokudž oni za spravedlivé na obě straně najdou, při tom se tak zachováte. Dat. ut supra. Urozenému pánu, panu Wolfovi z Gutšteina a na Petrzburce, přieteli mému milému.
78 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. zase vrátiti; ale o tom sem neslyšel, by on chtěl tak učiniti; toho pak neviem, co z toho dále bude; a pan Boček jest s ním. O věcech jiných, ježto by bylo co chváliti, nic nynie zvláštnieho neviem; než před zlými se opatrovati a k dobrému skutku hotovu býti, znám toho potřeby pilné a znamenité. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytieři, panu Radslavovi Beřkovskému z Šebieřova a na Li- běchově, najvyššiemu písaři království Českého, přieteli mému milému. Když sem již byl dal tento list napsati, tehdy přineseno mi psanie od jednoho přítele našeho, kteréž jemu učinil jeden znamenitý člověk z Moravy; kdež vám teď toho přípis posielám, co se kněze Bartoloměje dotýče. Jaký pak to konec vezme, neviem, než-li muožeme se tiem také poněkud zde spraviti, čeho jest nám v tomto královstvie potřebie, nebo to malá věc, jestli tak, nenie. 73. Alšovi z Sobětic, aby s bratřími svými před něho se postavil, že je srovná. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož jsi mi psal, což se tebe a bratří tvých dotýče, tomu sem porozuměl: i aby ta věc skrze mne prodlévána ne- byla, buďte o to přede mnú zde na Blatné tuto neděli najprv přieští [27. srpna]; a též to bratřiem svým oznam. A já chci se rád mezi vámi k tomu přičiniti, abyšte mohli slušně srovnáni býti; a kto podle mne více toho jednatelé býti mají, žádám, že jim oznámieš; a úrok rád dám, když ke mně přijedeš. Dán na Blatné oc. Urozenému vladyce Alšovi z Sobětic, přieteli milému. 74. Wolfovi z Gutšteina, aby poddaného, jejž má ve vazbě, před hejtmany kraje Rakovnického postavil. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli milý! Což se toho člověka bratra pana Jana Fremuta, kteréhož v své vazbě máte, dotýče: za to vás žádám, že téhož člověka jeho, jakož jste mi i prvé o to psali, že tak učiniti chcete, před hajtmany kraje Rakovnického postaviete a jim jeho bez prodlévánie vydáte, a pokudž oni za spravedlivé na obě straně najdou, při tom se tak zachováte. Dat. ut supra. Urozenému pánu, panu Wolfovi z Gutšteina a na Petrzburce, přieteli mému milému.
Strana 79
Dopisy z roku 1514. 79 75. Hejtmanům kraje Rakovnického a Podbrdského v příčině postavení před nimi poddaného člověka. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vladyko, přátelé moji milí! Vězte, že jest nějaká ruoznice mezi panem Wolfem z Gutšteina a mezi bratrem pana Jana Fremuta o nějakého člověka, kteréhož on, pan Wolf, v své vazbě držie. I za to vás žádám, jakožto hajtmanóv kraje Rakovnického, že tu věc k sobě přijmete, poněvadž pan Wolf do toho kraje přieslušie, a tu věc slyšeti budete, rozkážiece toho člověka před sebú postaviti a sobě vydati; a pokudž na obě straně za sprave- dlivé poznáte, nepochybuji, než-li že se tak zachováte a o to konec učiniete. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Ensigle [sic] a na Tejřově, a urozenému vla- dyce panu Janovi Vamberskému z Rohatec, hajtmanóm krajóv Rakovnického a Podbrdského, přátelóm mým milým. 76. Hanuši Polencovi v příčině námluvy s panem Repinským. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Polenc milý! Jakož jsi mi psal, kterú by námluvu měl s panem Ře- pinským, i také čeho při tom žádáš, tomu sem vyrozuměl: i chci o to pilnú péči mieti, abych mohl to, přijde-li k tomu, zednati, ačkolivěk těchto časuov, a zvláště co před se Pražané s svým hajtmanem berou, jest potřebie to rozvážiti, kto chce co a kde kúpiti. I z téť příčiny tuto krátkou zmienku činím, žeť dobrého přeji, a jakéžť mám sepsánie poslati, tiem tebe nechci meškati; než že sem prvé toho ne- poslal, tudy tu sešlo, že jsem vždy měl mnoho psanie, nežli nynie něco mi se jeho poumenšuje. Dán na Blatné, v úterý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Panu Hanušovi Polencovi z Polenc oc, přieteli milému. 77. Záviši Sulkovi z Hrádku v příčině opatrování hradu Pražského. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane hajtmane milý! Co se opatrovánie těchto časuov na hradě Pražském, jakožť sem prvé o to psal, dotýče, nepochybuji, nežli že v tom pilnost máš a mieti budeš. Jakož také o to něco poručil sem s tebú mluviti Johanesovi, písaři a služe-
Dopisy z roku 1514. 79 75. Hejtmanům kraje Rakovnického a Podbrdského v příčině postavení před nimi poddaného člověka. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vladyko, přátelé moji milí! Vězte, že jest nějaká ruoznice mezi panem Wolfem z Gutšteina a mezi bratrem pana Jana Fremuta o nějakého člověka, kteréhož on, pan Wolf, v své vazbě držie. I za to vás žádám, jakožto hajtmanóv kraje Rakovnického, že tu věc k sobě přijmete, poněvadž pan Wolf do toho kraje přieslušie, a tu věc slyšeti budete, rozkážiece toho člověka před sebú postaviti a sobě vydati; a pokudž na obě straně za sprave- dlivé poznáte, nepochybuji, než-li že se tak zachováte a o to konec učiniete. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Ensigle [sic] a na Tejřově, a urozenému vla- dyce panu Janovi Vamberskému z Rohatec, hajtmanóm krajóv Rakovnického a Podbrdského, přátelóm mým milým. 76. Hanuši Polencovi v příčině námluvy s panem Repinským. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Polenc milý! Jakož jsi mi psal, kterú by námluvu měl s panem Ře- pinským, i také čeho při tom žádáš, tomu sem vyrozuměl: i chci o to pilnú péči mieti, abych mohl to, přijde-li k tomu, zednati, ačkolivěk těchto časuov, a zvláště co před se Pražané s svým hajtmanem berou, jest potřebie to rozvážiti, kto chce co a kde kúpiti. I z téť příčiny tuto krátkou zmienku činím, žeť dobrého přeji, a jakéžť mám sepsánie poslati, tiem tebe nechci meškati; než že sem prvé toho ne- poslal, tudy tu sešlo, že jsem vždy měl mnoho psanie, nežli nynie něco mi se jeho poumenšuje. Dán na Blatné, v úterý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Panu Hanušovi Polencovi z Polenc oc, přieteli milému. 77. Záviši Sulkovi z Hrádku v příčině opatrování hradu Pražského. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane hajtmane milý! Co se opatrovánie těchto časuov na hradě Pražském, jakožť sem prvé o to psal, dotýče, nepochybuji, nežli že v tom pilnost máš a mieti budeš. Jakož také o to něco poručil sem s tebú mluviti Johanesovi, písaři a služe-
Strana 80
80 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. bníku mému. Dán na Blatné, v outerý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola bo- žieho, léta oc. XIIII°. Panu Závišovi Sulkovi z Hrádku, hajtmanu hradu Pražského, přieteli mému. 78. Janu Fremutovi z Krásného Dvoru v příčině postavení poddaného člověka před hejtmany krajskými. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli muoj milý! Jakož jsi mi psal, což se pana Wolfa z Gutšteina a bratra tvého člověka, dotýče, tomu sem vyrozoměl. A kdyžby mi přieslušelo téhož člověka na hrad Pražský přijíti, učinil bych to tobě k vuoli rád; ale poněvadž sem z prvnieho psanie páně Wolfova vyrozoměl, že jest toho člověka na hrad Pražský posielal, a pan Bohuslav, purkrabie, že jest jeho při- jíti nechtěl: tehdy z toho jest znáti, že jest to rozvážil, že ještě ta věc, aby k mému úřadu byl vydán, nepřieslušie, nežli hajtmanóm, v kterém jest to kraji. I teď já o to píši panu Tejřovskému a panu Vamberskému, poněvadž jsú toho kraje hajtmané byli Rakovnického a Podbrdského, žádaje, aby to k sobě přijali; pak-li jsú již kto jiní na jich místě hajtmané, snad se toho na nich doviete. Také, přieteli milý, teď píši panu Wolfovi, aby před hajtmany toho kraje téhož člověka postavil a jim jej vydal. Dán na Blatné, v uoterý před sv. Bartolomějem léta oc. XIIII. Urozenému vladyce panu Janovi Fremutovi z Krásného Dvoru a na Hlubanech, přie- teli milému. 79. Janu Levovi z Brozánek, purkrabímu na Kolíně, v příčině uručení žida. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že jsú na mne vznesli židé starší Pražští, kterakby major žid Ryšlavý jim nějaký vysoký slib učinil, a toho že jest nezdržel, a že oni židé skrze to ke škodám přicházejí: protož poroučímť a žádám, že jeho dáš hned pod sto kop gr. č. uručiti, aby těm židóm Pražským práv byl a svému slibu dosti učinil; nebo ač jestliže by ta věc kterak obmeškána byla, tehdy na všech židech Kolínských chtěli by židé Pražští svých škod postíhati. Dán na Blatné, v outerý před hodem slavným sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému vladyce Janovi Levovi z Brozánek, purkrabí na Kolíně, přieteli milému.
80 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. bníku mému. Dán na Blatné, v outerý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola bo- žieho, léta oc. XIIII°. Panu Závišovi Sulkovi z Hrádku, hajtmanu hradu Pražského, přieteli mému. 78. Janu Fremutovi z Krásného Dvoru v příčině postavení poddaného člověka před hejtmany krajskými. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli muoj milý! Jakož jsi mi psal, což se pana Wolfa z Gutšteina a bratra tvého člověka, dotýče, tomu sem vyrozoměl. A kdyžby mi přieslušelo téhož člověka na hrad Pražský přijíti, učinil bych to tobě k vuoli rád; ale poněvadž sem z prvnieho psanie páně Wolfova vyrozoměl, že jest toho člověka na hrad Pražský posielal, a pan Bohuslav, purkrabie, že jest jeho při- jíti nechtěl: tehdy z toho jest znáti, že jest to rozvážil, že ještě ta věc, aby k mému úřadu byl vydán, nepřieslušie, nežli hajtmanóm, v kterém jest to kraji. I teď já o to píši panu Tejřovskému a panu Vamberskému, poněvadž jsú toho kraje hajtmané byli Rakovnického a Podbrdského, žádaje, aby to k sobě přijali; pak-li jsú již kto jiní na jich místě hajtmané, snad se toho na nich doviete. Také, přieteli milý, teď píši panu Wolfovi, aby před hajtmany toho kraje téhož člověka postavil a jim jej vydal. Dán na Blatné, v uoterý před sv. Bartolomějem léta oc. XIIII. Urozenému vladyce panu Janovi Fremutovi z Krásného Dvoru a na Hlubanech, přie- teli milému. 79. Janu Levovi z Brozánek, purkrabímu na Kolíně, v příčině uručení žida. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že jsú na mne vznesli židé starší Pražští, kterakby major žid Ryšlavý jim nějaký vysoký slib učinil, a toho že jest nezdržel, a že oni židé skrze to ke škodám přicházejí: protož poroučímť a žádám, že jeho dáš hned pod sto kop gr. č. uručiti, aby těm židóm Pražským práv byl a svému slibu dosti učinil; nebo ač jestliže by ta věc kterak obmeškána byla, tehdy na všech židech Kolínských chtěli by židé Pražští svých škod postíhati. Dán na Blatné, v outerý před hodem slavným sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému vladyce Janovi Levovi z Brozánek, purkrabí na Kolíně, přieteli milému.
Strana 81
Dopisy z roku 1514. 81 80. Šepmistrům Kutnohorským a radě města Kolína, aby k Přibíkovi Resanskému, jenž na židy, poddané královské, mocně sáhl, podle zřízení zemského se zachovali. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrnie páni a přátelé milí! Za to mám, že vám vědomo jest, kterak Přibík Resanský s svými pomocníky sáhl jest na židy, pod- dané krále JMti, pána našeho milostivého, a jim odpověděl, a některé z nich zmor- doval i něco jim jejich statkuov že jest pobral: ješto ne mocí takovú nepořádnou, ale právem jeden druhého v tomto královstvie máme sebe jedni druhým hleděti. Protož vás žádám, znáti to mohúce, co jest se v tom proti králi JMti stalo a proti řádu, že se k témuž Přibíkovi a k jeho pomocniekóm zachováte podle zřiezenie zem- ského a obecného svolenie. Dán na Blatné, v úterý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Múdrým a opatrným pánóm šefmistróm a radě na Horách Kutnách, přátelóm mým dobrým. Též psáno múdrým a opatrným purkmistru a radě města Kolína nad Labem, přátelóm mým dobrým. 81. Oznamuje, že bratří Jan a Bernart z Waldsteina dali mu list královský na žida Zalmana z Teplice. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné oc, najvyšší purkrabie Pražský. Oznamuji tiemto listem všem, že k žádosti mé urození páni, pan Jan a pan Bernart, bratří z Walštajna a na Krupce, propustili jsú žida Zalmana z Teplice i s čeledí a s statkem jeho; a který jsú měli list od krále JMti, pána našeho milostivého, ježto svědčí někdy urozenému pánu, panu Albrechtovi z Kolovrat oc, toho času naj- vyššiemu kancléři královstvie Českého, na téhož žida Zalmana, mně jsú jej dali, ačkolivěk on žid také jest jmenovaným pánóm počtu dal. Toho na svědomie dal sem sekryt svój přitisknúti k tomuto listu, kterýž dán na Blatné, v úterý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta MV°XIIII°. 82. Václavu Trčkovi z Vítenče, písaři svému na hradě Pražském, že co bude potřebného mu oznámí. Na Blatné. 1514,22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Bychť měl mnoho nynie psáti, zdá mi se již tak ponechati; než což mi se zdáti bude potřebného, toť chci po Joha- Archlv Český VII. 11
Dopisy z roku 1514. 81 80. Šepmistrům Kutnohorským a radě města Kolína, aby k Přibíkovi Resanskému, jenž na židy, poddané královské, mocně sáhl, podle zřízení zemského se zachovali. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrnie páni a přátelé milí! Za to mám, že vám vědomo jest, kterak Přibík Resanský s svými pomocníky sáhl jest na židy, pod- dané krále JMti, pána našeho milostivého, a jim odpověděl, a některé z nich zmor- doval i něco jim jejich statkuov že jest pobral: ješto ne mocí takovú nepořádnou, ale právem jeden druhého v tomto královstvie máme sebe jedni druhým hleděti. Protož vás žádám, znáti to mohúce, co jest se v tom proti králi JMti stalo a proti řádu, že se k témuž Přibíkovi a k jeho pomocniekóm zachováte podle zřiezenie zem- ského a obecného svolenie. Dán na Blatné, v úterý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Múdrým a opatrným pánóm šefmistróm a radě na Horách Kutnách, přátelóm mým dobrým. Též psáno múdrým a opatrným purkmistru a radě města Kolína nad Labem, přátelóm mým dobrým. 81. Oznamuje, že bratří Jan a Bernart z Waldsteina dali mu list královský na žida Zalmana z Teplice. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné oc, najvyšší purkrabie Pražský. Oznamuji tiemto listem všem, že k žádosti mé urození páni, pan Jan a pan Bernart, bratří z Walštajna a na Krupce, propustili jsú žida Zalmana z Teplice i s čeledí a s statkem jeho; a který jsú měli list od krále JMti, pána našeho milostivého, ježto svědčí někdy urozenému pánu, panu Albrechtovi z Kolovrat oc, toho času naj- vyššiemu kancléři královstvie Českého, na téhož žida Zalmana, mně jsú jej dali, ačkolivěk on žid také jest jmenovaným pánóm počtu dal. Toho na svědomie dal sem sekryt svój přitisknúti k tomuto listu, kterýž dán na Blatné, v úterý před hodem sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta MV°XIIII°. 82. Václavu Trčkovi z Vítenče, písaři svému na hradě Pražském, že co bude potřebného mu oznámí. Na Blatné. 1514,22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Bychť měl mnoho nynie psáti, zdá mi se již tak ponechati; než což mi se zdáti bude potřebného, toť chci po Joha- Archlv Český VII. 11
Strana 82
82 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. nesovi oznámiti, neb k vám brzo pojede. I také což se židuov dotýče, oč jsú mi psali. Datum ut supra. Václavovi Trčkovi z Vietenče, písaři mému na hradě Pražském. 83. Ladslavovi z Šternberka, že kníže Bartoloměj Minsterberský odpověděl Lichtenštejnarům. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Poslal sem k vám s listem tuto sobotu minulú [19. srpna] i ještě mi se posel nevrátil, neb mu se snad na cestě něco přihodilo. I teď vám toho psanie svého přiepis posielám, jestli že jest vás nedošlo, abyšte o tom věděli, oč sem vám psal. Toto vám také oznamuji, že jest mi dáno věděti, že Bartoloměj kníže odpověděl některým pánóm Lichtnštej- naróm, kteříž také statek pod pánem naším králem JMtí mají, a snad jsú i v lant- fridu s markrabstvie Moravským. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. 84. Václavu Bezdružickému z Kolovrat, aby Bohuslav z Březí mohl do desk dvorských manželce své věno zapsati. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane ujče. Vězte, že jest mi oznámil Bohuslav z Březí, že by chtěl do desk dvorských manželce své věno klásti na statku manském, jakož má na to povolenie a list od krále JMti; ješto od něho tomu všemu budete moci dostatečněji vyrozoměti. I za to vás prosím, že podle toho obdarovánie královského při tom jeho zuostaviete a toho jemu užiti, aby to mohl učiniti, dáte. A také vás žádám, co by od toho ke dskám dáti měl a vám, že v tom s ním laskavě učiniete, aby mé přímluvy mohl užiti. A rač dáti pán Buoh, pane ujče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Václavovi Bezdružickému z Kolovrat a na Košatkách, najvyš- šiemu sudiemu dvoru krále JMti královstvie Českého, panu ujci mému milému.
82 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. nesovi oznámiti, neb k vám brzo pojede. I také což se židuov dotýče, oč jsú mi psali. Datum ut supra. Václavovi Trčkovi z Vietenče, písaři mému na hradě Pražském. 83. Ladslavovi z Šternberka, že kníže Bartoloměj Minsterberský odpověděl Lichtenštejnarům. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Poslal sem k vám s listem tuto sobotu minulú [19. srpna] i ještě mi se posel nevrátil, neb mu se snad na cestě něco přihodilo. I teď vám toho psanie svého přiepis posielám, jestli že jest vás nedošlo, abyšte o tom věděli, oč sem vám psal. Toto vám také oznamuji, že jest mi dáno věděti, že Bartoloměj kníže odpověděl některým pánóm Lichtnštej- naróm, kteříž také statek pod pánem naším králem JMtí mají, a snad jsú i v lant- fridu s markrabstvie Moravským. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. 84. Václavu Bezdružickému z Kolovrat, aby Bohuslav z Březí mohl do desk dvorských manželce své věno zapsati. Na Blatné. 1514, 22. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane ujče. Vězte, že jest mi oznámil Bohuslav z Březí, že by chtěl do desk dvorských manželce své věno klásti na statku manském, jakož má na to povolenie a list od krále JMti; ješto od něho tomu všemu budete moci dostatečněji vyrozoměti. I za to vás prosím, že podle toho obdarovánie královského při tom jeho zuostaviete a toho jemu užiti, aby to mohl učiniti, dáte. A také vás žádám, co by od toho ke dskám dáti měl a vám, že v tom s ním laskavě učiniete, aby mé přímluvy mohl užiti. A rač dáti pán Buoh, pane ujče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Václavovi Bezdružickému z Kolovrat a na Košatkách, najvyš- šiemu sudiemu dvoru krále JMti královstvie Českého, panu ujci mému milému.
Strana 83
Dopisy z roku 1514. 83 85. Vojtěchovi z Pernšteina o knížeti Bartolomějovi Minsterberském; kancléř Lad. z Šternberka aby krále o všem spravil. Na Blatné. 1514. 23. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám rád přál. Jakož jste ráčili mi psanie od pana otce vašeho poslati i také sami psáti, tomu sem porozuměl, a velmi mi se zle líbí kněze Bartolomějuov zpuosob i těch, ktož jemu toho pomáhají; i co panu otci va- šemu zase odpisuji, teď vám to posýlám. I muožete to dobře ohledati a v tom na tento čas mému zdánie vyrozuměti; a poněvadž jest věc znamenitá, co před se to knieže béře proti králi JMti, pánu našemu, a proti řádu, potřebuje to rozváženie. A protož pane a přieteli muoj milý, chci na to šieře pomysliti a což mi se bude zdáti potřebného, vám v tom svuoj úmysl oznámiti. A mezi jinými věcmi zdá mi se za potřebné, aby pan kancléř k králi JMti pospíšil a těch všech věcí spravil, a JMti, což jest potřebného, předložil; nebo již jest JMKské potřebie, aby radou věrných lidí, kteréž prvé poznati ráčil, spravil se a těmi, na kteréž může spolehnúti, že dobré milují. Ale by měl JMt těmi se spravovati, kteříž pro svuoj užitek všecko zlé smějí učiniti, dadúce tomu nějakú barvu: tehdy velmi by JMt i s námi zle opa- třen byl, nebo jest již toho něco prvé zkušeno a seznáno, že z jednoho zlého druhé a větší zlé povstává. Dán ut supra. Uroz. p. p. Vojtěchovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého oc, panu přieteli mému milému. 86. Petrovi z Rožmberka v příčině zmučení Vilémka; žádá za oznámení, kdy a kde by se měli spolu shledati; sjezd krajský v Strakonicích že jest položen oc. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, což se Pražan, že jsú Vilémka dali zmučiti, dotýče: to také prvé viem; než-li nic já se v tom zvláštně horlivě nemám. Jakož prvé, když sem o tom slyšel, že jemu to učiniti chtie, psal sem vám, že chci se v tom, pokudž slušně moci budu, zdržovati, jakož tak činím. Nebo bude-li pán Buoh ráčiti mi toho, jakož tu naději k jeho milosti svaté mám, popříti, jest muoj ten úmysl, s pomocí božie, co jest mi tu ublíženo, abych toho radši skutkem litoval nežli řečí; maje také k vám, pane a přieteli muoj milý, tu naději i k jiným pánóm a přátelóm našim, že mne v tom opustiti neráčiete. 11*
Dopisy z roku 1514. 83 85. Vojtěchovi z Pernšteina o knížeti Bartolomějovi Minsterberském; kancléř Lad. z Šternberka aby krále o všem spravil. Na Blatné. 1514. 23. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám rád přál. Jakož jste ráčili mi psanie od pana otce vašeho poslati i také sami psáti, tomu sem porozuměl, a velmi mi se zle líbí kněze Bartolomějuov zpuosob i těch, ktož jemu toho pomáhají; i co panu otci va- šemu zase odpisuji, teď vám to posýlám. I muožete to dobře ohledati a v tom na tento čas mému zdánie vyrozuměti; a poněvadž jest věc znamenitá, co před se to knieže béře proti králi JMti, pánu našemu, a proti řádu, potřebuje to rozváženie. A protož pane a přieteli muoj milý, chci na to šieře pomysliti a což mi se bude zdáti potřebného, vám v tom svuoj úmysl oznámiti. A mezi jinými věcmi zdá mi se za potřebné, aby pan kancléř k králi JMti pospíšil a těch všech věcí spravil, a JMti, což jest potřebného, předložil; nebo již jest JMKské potřebie, aby radou věrných lidí, kteréž prvé poznati ráčil, spravil se a těmi, na kteréž může spolehnúti, že dobré milují. Ale by měl JMt těmi se spravovati, kteříž pro svuoj užitek všecko zlé smějí učiniti, dadúce tomu nějakú barvu: tehdy velmi by JMt i s námi zle opa- třen byl, nebo jest již toho něco prvé zkušeno a seznáno, že z jednoho zlého druhé a větší zlé povstává. Dán ut supra. Uroz. p. p. Vojtěchovi z Pernšteina, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého oc, panu přieteli mému milému. 86. Petrovi z Rožmberka v příčině zmučení Vilémka; žádá za oznámení, kdy a kde by se měli spolu shledati; sjezd krajský v Strakonicích že jest položen oc. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, což se Pražan, že jsú Vilémka dali zmučiti, dotýče: to také prvé viem; než-li nic já se v tom zvláštně horlivě nemám. Jakož prvé, když sem o tom slyšel, že jemu to učiniti chtie, psal sem vám, že chci se v tom, pokudž slušně moci budu, zdržovati, jakož tak činím. Nebo bude-li pán Buoh ráčiti mi toho, jakož tu naději k jeho milosti svaté mám, popříti, jest muoj ten úmysl, s pomocí božie, co jest mi tu ublíženo, abych toho radši skutkem litoval nežli řečí; maje také k vám, pane a přieteli muoj milý, tu naději i k jiným pánóm a přátelóm našim, že mne v tom opustiti neráčiete. 11*
Strana 84
84 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Jakož ste mi ráčili psáti o naše spolu shledánie: i kdežkolivěk ráčíte, rád se s vámi shledám; pakli ráčíte na Blatnú přijeti, rád vás věrně uhlédám. Také račte věděti, že o některú mú potřebu chci k vám poslati služebníka některého svého, aby vás mohl na Krumlově najíti, tento pátek, a tu prosím, račte mi po něm oznámiti: kde se a kdy mám s vámi shledati, nebo mám také některé před sebú odjezdy. Pane a přieteli muoj milý! Teď vám posielám přípis listuov, kteříž jsú mi dnes této hodiny od pana hofmistra starého a od mladého*) přineseni. Toto také račte věděti, jakož snad vám jest již oznámeno, že v našem tomto kraji pokládá se sjezd v středu po sv. Bartoloměji [30. srpna] v Strakonicích. Dán na Blatné, v středu u vilgii [sic] sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc XIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, pánu a přieteli mému milému. Račte věděti, že pan Václav Adam umřel jest tuto neděli minulú na Plosko- vicích, jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti. I poněvadž jest mi statek zapsal a dal, poslal sem na svém miestě, aby se v to ve všecko, což měl a v ten statek, jakožto již muoj, uvázali. 87. Bohuslavovi Chrtovi ze Rtína, aby jemu k ruce Jana z Vítenče v dům po Václavovi z Dra- honic uvedl. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Za to mám, že jest již vědomo, že pan Václav Adam z Drahonic umřel, jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti. I poněvadž duom měl na Hradčanech i nějaké k tomu grunty, a on pan Adam mně svuoj statek dal: protož poroučiemť, že na mém místě mně k ruce uvedeš v to Jana z Vítenče, písaře a slu- žebníka mého. Datum ut supra. Panu Bohuslavovi Chrtovi z Ertína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 88. Přeje Ladslavovi z Šternberka, aby při králi něco dobrého mohl zjednati; oznamuje mu, že Pražané Vilémka a Havla stínati dali. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Jakož jste mi oznámili, kdy k JMKské vyjeti chcete: i rač vám dáti pán Buoh šťastnú cestu *) Vilím a Vojtěch z Pernšteina.
84 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Jakož ste mi ráčili psáti o naše spolu shledánie: i kdežkolivěk ráčíte, rád se s vámi shledám; pakli ráčíte na Blatnú přijeti, rád vás věrně uhlédám. Také račte věděti, že o některú mú potřebu chci k vám poslati služebníka některého svého, aby vás mohl na Krumlově najíti, tento pátek, a tu prosím, račte mi po něm oznámiti: kde se a kdy mám s vámi shledati, nebo mám také některé před sebú odjezdy. Pane a přieteli muoj milý! Teď vám posielám přípis listuov, kteříž jsú mi dnes této hodiny od pana hofmistra starého a od mladého*) přineseni. Toto také račte věděti, jakož snad vám jest již oznámeno, že v našem tomto kraji pokládá se sjezd v středu po sv. Bartoloměji [30. srpna] v Strakonicích. Dán na Blatné, v středu u vilgii [sic] sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc XIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, pánu a přieteli mému milému. Račte věděti, že pan Václav Adam umřel jest tuto neděli minulú na Plosko- vicích, jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti. I poněvadž jest mi statek zapsal a dal, poslal sem na svém miestě, aby se v to ve všecko, což měl a v ten statek, jakožto již muoj, uvázali. 87. Bohuslavovi Chrtovi ze Rtína, aby jemu k ruce Jana z Vítenče v dům po Václavovi z Dra- honic uvedl. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Za to mám, že jest již vědomo, že pan Václav Adam z Drahonic umřel, jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti. I poněvadž duom měl na Hradčanech i nějaké k tomu grunty, a on pan Adam mně svuoj statek dal: protož poroučiemť, že na mém místě mně k ruce uvedeš v to Jana z Vítenče, písaře a slu- žebníka mého. Datum ut supra. Panu Bohuslavovi Chrtovi z Ertína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 88. Přeje Ladslavovi z Šternberka, aby při králi něco dobrého mohl zjednati; oznamuje mu, že Pražané Vilémka a Havla stínati dali. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Jakož jste mi oznámili, kdy k JMKské vyjeti chcete: i rač vám dáti pán Buoh šťastnú cestu *) Vilím a Vojtěch z Pernšteina.
Strana 85
Dopisy z roku 1514. 85 a ve zdravie domuov vrácenie. A při JMKské abyšte mohli něco dobrého zednati, jest již na velikém času, a dajž pán Buoh všemohúcí, aby náš pán tak se spravoval, aby své duše nezavedl a zlého jména po sobě nepozuostavoval, než-li radši chvali- tebné, kterak k duostojenstvie královskému příslušie, toho bych JMti jakožto pánu svému přál. Vilémka a Havla*) již jsú Pražané stínati dali: pak krev nevinná k pánu Bohu na pomstu volá; toho při tom nechávám, neb nepochybuji, maje dokonalú na- ději, že pán Buoh spravedlivých neopouští a nevinné krve mstí skrze služebníky své; a držím, že jsú ti služebníci, kto se zlému protiví. Než byť měli Pražané králi JMti co v tom přičítati, za to mám, že by JMti křivdu činili; než mohl by někto JMti toliko křivdy mluviti, že by poněkud JMt mněl, že jest v tom něco pravdy. O knězi Bartolomějovi rozličné řeči slyšeti, a co mi pan hofmistr starý psal, jest mi to dnes přineseno, teď vám toho přiepis posílám. A rač dáti pán Buoh, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a v zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. 89. Petrovi z Rožmberka v příčině psaní o hotovosti na sjezdy krajské, že chce městům psáti, zdali s počínáním knížete Bartoloměje Minsterberského souhlasí a s jejich-li vůlí dva konše- lové Pražští byli stínáni oc. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Zdraví a všeho dobrého věrně bych vám rád přál. Račte věděti, že pan Mikuláš Trčka před tím, než jest na Krumlově byl, psal jest mi, že mu se zdá z některých příčin, abych kraje tohoto královstvie k hotovosti obeslal. I ačkolivěk také jest o to do krajuov od pánuov a od rytieřstva z tohoto sněmu minulého psáno, však proto psal sem já také hajtmanuom v krajích o túž věc, jakož vám teď toho přípis posílám. Také v tom času psáno jest mi od pana písaře, kterak se jich drahně z pánuov a z rytieřstva na Brandejs sjelo, a tu že sú o některé nynější věci a spuosoby roz- mlúvali a jeho žádali, aby mně psal, aby po těchto sjezdiech mohlo býti některých osob nás ze všech krajuov shledánie. Jakož já to také rozváživ, zdálo mi se za po- třebné; a na jaký spuosob to se jim zdálo, tak sem psal pánóm a rytieřstvu na sjezdy do krajuov; jakož vám toho také tuto přípis posílám, ač byl bych vám to prvé rád oznámil, ale pro krátkost času nemohlo se to trefiti, abych těch sjezduov *) Vilémek z Troskovic a Havel (Havlíček) od Koníkův, konšelé. Viz Staré letopisy české 362—374.
Dopisy z roku 1514. 85 a ve zdravie domuov vrácenie. A při JMKské abyšte mohli něco dobrého zednati, jest již na velikém času, a dajž pán Buoh všemohúcí, aby náš pán tak se spravoval, aby své duše nezavedl a zlého jména po sobě nepozuostavoval, než-li radši chvali- tebné, kterak k duostojenstvie královskému příslušie, toho bych JMti jakožto pánu svému přál. Vilémka a Havla*) již jsú Pražané stínati dali: pak krev nevinná k pánu Bohu na pomstu volá; toho při tom nechávám, neb nepochybuji, maje dokonalú na- ději, že pán Buoh spravedlivých neopouští a nevinné krve mstí skrze služebníky své; a držím, že jsú ti služebníci, kto se zlému protiví. Než byť měli Pražané králi JMti co v tom přičítati, za to mám, že by JMti křivdu činili; než mohl by někto JMti toliko křivdy mluviti, že by poněkud JMt mněl, že jest v tom něco pravdy. O knězi Bartolomějovi rozličné řeči slyšeti, a co mi pan hofmistr starý psal, jest mi to dnes přineseno, teď vám toho přiepis posílám. A rač dáti pán Buoh, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a v zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. 89. Petrovi z Rožmberka v příčině psaní o hotovosti na sjezdy krajské, že chce městům psáti, zdali s počínáním knížete Bartoloměje Minsterberského souhlasí a s jejich-li vůlí dva konše- lové Pražští byli stínáni oc. Na Blatné. 1514, 23. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Zdraví a všeho dobrého věrně bych vám rád přál. Račte věděti, že pan Mikuláš Trčka před tím, než jest na Krumlově byl, psal jest mi, že mu se zdá z některých příčin, abych kraje tohoto královstvie k hotovosti obeslal. I ačkolivěk také jest o to do krajuov od pánuov a od rytieřstva z tohoto sněmu minulého psáno, však proto psal sem já také hajtmanuom v krajích o túž věc, jakož vám teď toho přípis posílám. Také v tom času psáno jest mi od pana písaře, kterak se jich drahně z pánuov a z rytieřstva na Brandejs sjelo, a tu že sú o některé nynější věci a spuosoby roz- mlúvali a jeho žádali, aby mně psal, aby po těchto sjezdiech mohlo býti některých osob nás ze všech krajuov shledánie. Jakož já to také rozváživ, zdálo mi se za po- třebné; a na jaký spuosob to se jim zdálo, tak sem psal pánóm a rytieřstvu na sjezdy do krajuov; jakož vám toho také tuto přípis posílám, ač byl bych vám to prvé rád oznámil, ale pro krátkost času nemohlo se to trefiti, abych těch sjezduov *) Vilémek z Troskovic a Havel (Havlíček) od Koníkův, konšelé. Viz Staré letopisy české 362—374.
Strana 86
86 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. neobmeškal, neb někteří tento pátek [25. srpna] býti mají. A jakž jest kolivěk, zvláště jakž se nynie plete, muože to bohdá býti k něčemu užitečnému. Také račte věděti, že před několika dny psal sem panu kancléři, jakož vám toho tuto přípis posílám. I dal mi ty časy odpověď, žádaje, abych mu za zlé neměl, že má u sebe drahně dobrých lidí, že mi po mém poslu odpovědi nedává. Než potom píše mi po svém poslu, a když ke mně přišel, již sem byl vašeho posla, kterýž u mne dnes byl, vypravil a po něm vám přípisy poslal, co mi starý pan hofmistr i nynější psali; jakož vám také teď posílám toho psanie přípis od pana kancléře, i co sem jemu zase odepsal. Dnes také před samým večerem píše mi jeden služebník muoj z Prahy, kdež vám toho také přípis posílám. A k tomu krátce pravím, rač pán Buoh pomstiti krve nevinné a nám dáti ten úmysl, abychme toho podle spravedlnosti pomáhali, jakožto služebníci božie, ku pomstě chlapóm a lotróm zlým a k chvále dobrým, kteříž vždycky sme v našich staviech s těmi, kteří se nás přidrží, při dobrém stáli, a s božie po- mocí na věky stanem; nebo když bychme jináče učinili, nebyli bychme následovníci božské spravedlivosti a milovníci naší poctivosti. Muoj milý pane a příteli! Bych vám měl mnoho o těch věcech vypisovati, nenie potřebie; nebo nepochybuji, že to všecko dokonale znáte, čeho nám potřebie a to brzo, abychom v čas rozumu užili. A když sobě ráčiete rozvážiti, co mi pan kancléř psal: nenie malá věc, a mně se zdá, že jest to do něho, co jest nynie po- třebného, dobře hluboce vešlo. Rač dáti pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu příteli mně milému. Což se dotýče kněze Bartoloměje, že v Rakúsích šafuje, tak jakž slyšeti, a kterak se o tom vypisuje: i poněvadž císař JMt velkú stranou světa hajbe, a ktož se JMti protiví, toho lehce nepromíjí, pak snad by již byl čas, aby JMt tomu lotru to šibalstvo ostuditi ráčil, aby i v těchto zemiech JMCskú za podstatného pána skutkem poznali; a kto by k tomu ponukl, domnievám se, že by dobrý skutek učinil. Nebo račte mi věřiti, že již v svém rozumu toho nenacházím, aby trpělivost místo měla, a nebude-li skutečného odporu, těžké jest mi věřiti, aby mohl pokoj k budoucímu času zachován býti. Toto sem sobě přemajšlel, abych městóm psal a toho se na nich dotázal, vlože toho tu příčinu: že jest král JMt, pán náš, s císařem JMtí v dobrém přá- telstvie a v přízněnie, dalili sú oni k tomu vuoli, aby kněz Bartoloměj, anebo ti, kohož sú oni s ním poslali, na jejich místě aneb sami od sebe měli císaře JMti pod- daným odpoviedati a škody činiti. Druhé, chtělo by mi se jim psáti, s jejich-li sou volí Vilémek a Havel mu- čeni a stínáni, poněvadž jest v to příčina vložena, že to pro psanie, kteréž jest králi
86 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. neobmeškal, neb někteří tento pátek [25. srpna] býti mají. A jakž jest kolivěk, zvláště jakž se nynie plete, muože to bohdá býti k něčemu užitečnému. Také račte věděti, že před několika dny psal sem panu kancléři, jakož vám toho tuto přípis posílám. I dal mi ty časy odpověď, žádaje, abych mu za zlé neměl, že má u sebe drahně dobrých lidí, že mi po mém poslu odpovědi nedává. Než potom píše mi po svém poslu, a když ke mně přišel, již sem byl vašeho posla, kterýž u mne dnes byl, vypravil a po něm vám přípisy poslal, co mi starý pan hofmistr i nynější psali; jakož vám také teď posílám toho psanie přípis od pana kancléře, i co sem jemu zase odepsal. Dnes také před samým večerem píše mi jeden služebník muoj z Prahy, kdež vám toho také přípis posílám. A k tomu krátce pravím, rač pán Buoh pomstiti krve nevinné a nám dáti ten úmysl, abychme toho podle spravedlnosti pomáhali, jakožto služebníci božie, ku pomstě chlapóm a lotróm zlým a k chvále dobrým, kteříž vždycky sme v našich staviech s těmi, kteří se nás přidrží, při dobrém stáli, a s božie po- mocí na věky stanem; nebo když bychme jináče učinili, nebyli bychme následovníci božské spravedlivosti a milovníci naší poctivosti. Muoj milý pane a příteli! Bych vám měl mnoho o těch věcech vypisovati, nenie potřebie; nebo nepochybuji, že to všecko dokonale znáte, čeho nám potřebie a to brzo, abychom v čas rozumu užili. A když sobě ráčiete rozvážiti, co mi pan kancléř psal: nenie malá věc, a mně se zdá, že jest to do něho, co jest nynie po- třebného, dobře hluboce vešlo. Rač dáti pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu příteli mně milému. Což se dotýče kněze Bartoloměje, že v Rakúsích šafuje, tak jakž slyšeti, a kterak se o tom vypisuje: i poněvadž císař JMt velkú stranou světa hajbe, a ktož se JMti protiví, toho lehce nepromíjí, pak snad by již byl čas, aby JMt tomu lotru to šibalstvo ostuditi ráčil, aby i v těchto zemiech JMCskú za podstatného pána skutkem poznali; a kto by k tomu ponukl, domnievám se, že by dobrý skutek učinil. Nebo račte mi věřiti, že již v svém rozumu toho nenacházím, aby trpělivost místo měla, a nebude-li skutečného odporu, těžké jest mi věřiti, aby mohl pokoj k budoucímu času zachován býti. Toto sem sobě přemajšlel, abych městóm psal a toho se na nich dotázal, vlože toho tu příčinu: že jest král JMt, pán náš, s císařem JMtí v dobrém přá- telstvie a v přízněnie, dalili sú oni k tomu vuoli, aby kněz Bartoloměj, anebo ti, kohož sú oni s ním poslali, na jejich místě aneb sami od sebe měli císaře JMti pod- daným odpoviedati a škody činiti. Druhé, chtělo by mi se jim psáti, s jejich-li sou volí Vilémek a Havel mu- čeni a stínáni, poněvadž jest v to příčina vložena, že to pro psanie, kteréž jest králi
Strana 87
Dopisy z roku 1514. 87 Polskému JMti učiněno: i co jest v tom vašeho zdánie, prosím, račte mi oznámiti. Než jestliže se vám zdá, abych o to stínání nynie nepsal, tedy mi se zdá, abych o tu odpověď předse psal. Pak-li ráčiete, abych obého zanechal až do našeho shledánie, tak učiniti chci. Jakož vám posílám přípis psanie služebníka mého z Prahy, kdež jest zmínka o Kraysovi*): i on jest mi žádných rad nepravil, kteréž sú oni tajné měli. Však bych i co toho věděl, uměl bych se v tom a věděl lépe kterak zachovati, než ti lotři, kteří spletky puosobí. Ale již sou se oni na to oddali, aby živým ani mrtvým po- koje nedali. A když již tento list byl napsán, přinesen mi list od pana podkomořieho, z kteréhož vám také některé věci vypsáno posílám; neb nynie vo lotrovském poko- lenie najviece jest novin slyšeti. Pak již jest čas, aby s božie pomocí také dobří na placu byli. Muoj milý pane a přieteli! Což se našeho shledánie spolu dotýče, jestli že se k tomu muožete uprázdniti, za to vás prosím, že ráčiete tento úterý [29. srpna] ke mně na Blatnú přijeti; a jestliže bychme toho potřebu poznali, jeli bychom spolu, dá-li pán Buoh, v středu tuto na sjezd do Strakonic, anebo některý z nás, a to najvíce pro jiné, aby se tím chtivěji sjeli. Však co se vám v tom zdá i což se našeho shledánie dotýče, prosím, račte mi oznámiti, neb tak chci učiniti, kterak se vám bude zdáti. Toto mám v úmysle, že chci králi JMti psáti o těchto nynějších spletciech slušným, pokudž budu rozuměti, zpuosobem, aby nebylo velmi tuze ani také příliš slabě, což se těchto nynějších lotrovstvie dotýče: zdaž by JMt již některak k tomu rozumem chtěl a mohl prohlédnúti. A k tomu chci hodlati, aby muoj posel do Bu- dína přišel, když tam pan kancléř přijede. 90. Purkrabímu na Rožmitále, poněvadž hosti míti bude, aby mu něco ptáků poslal a jelena zabiti dal. Na Blatné. 1514, 24. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabě milý! Věz, že za to mám, že tento úterý budu mieti zde na Blatně hosti, některé své přátely: protož přičiň se k tomu, aby dal některý řažábek zabiti, a že by mi je poslal tento pondělí anebo v úterý ráno. A při tom, muožeš-li, i něco ptákuov. A věz, že také chci tebe brzo k sobě obeslati pro tu berni pivnú, kteráž se má dávati, aby se v tom věděl čím spraviti. I také což se karlicských**) peněz dotýče, nebo jest na tom zuostáno na sněmu, že jich po sv. Václavě bráti nemají: **) Viz Palackého Dějiny České V. 2. str. 288. *) Viz Staré letopisy české, str. 374.
Dopisy z roku 1514. 87 Polskému JMti učiněno: i co jest v tom vašeho zdánie, prosím, račte mi oznámiti. Než jestliže se vám zdá, abych o to stínání nynie nepsal, tedy mi se zdá, abych o tu odpověď předse psal. Pak-li ráčiete, abych obého zanechal až do našeho shledánie, tak učiniti chci. Jakož vám posílám přípis psanie služebníka mého z Prahy, kdež jest zmínka o Kraysovi*): i on jest mi žádných rad nepravil, kteréž sú oni tajné měli. Však bych i co toho věděl, uměl bych se v tom a věděl lépe kterak zachovati, než ti lotři, kteří spletky puosobí. Ale již sou se oni na to oddali, aby živým ani mrtvým po- koje nedali. A když již tento list byl napsán, přinesen mi list od pana podkomořieho, z kteréhož vám také některé věci vypsáno posílám; neb nynie vo lotrovském poko- lenie najviece jest novin slyšeti. Pak již jest čas, aby s božie pomocí také dobří na placu byli. Muoj milý pane a přieteli! Což se našeho shledánie spolu dotýče, jestli že se k tomu muožete uprázdniti, za to vás prosím, že ráčiete tento úterý [29. srpna] ke mně na Blatnú přijeti; a jestliže bychme toho potřebu poznali, jeli bychom spolu, dá-li pán Buoh, v středu tuto na sjezd do Strakonic, anebo některý z nás, a to najvíce pro jiné, aby se tím chtivěji sjeli. Však co se vám v tom zdá i což se našeho shledánie dotýče, prosím, račte mi oznámiti, neb tak chci učiniti, kterak se vám bude zdáti. Toto mám v úmysle, že chci králi JMti psáti o těchto nynějších spletciech slušným, pokudž budu rozuměti, zpuosobem, aby nebylo velmi tuze ani také příliš slabě, což se těchto nynějších lotrovstvie dotýče: zdaž by JMt již některak k tomu rozumem chtěl a mohl prohlédnúti. A k tomu chci hodlati, aby muoj posel do Bu- dína přišel, když tam pan kancléř přijede. 90. Purkrabímu na Rožmitále, poněvadž hosti míti bude, aby mu něco ptáků poslal a jelena zabiti dal. Na Blatné. 1514, 24. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabě milý! Věz, že za to mám, že tento úterý budu mieti zde na Blatně hosti, některé své přátely: protož přičiň se k tomu, aby dal některý řažábek zabiti, a že by mi je poslal tento pondělí anebo v úterý ráno. A při tom, muožeš-li, i něco ptákuov. A věz, že také chci tebe brzo k sobě obeslati pro tu berni pivnú, kteráž se má dávati, aby se v tom věděl čím spraviti. I také což se karlicských**) peněz dotýče, nebo jest na tom zuostáno na sněmu, že jich po sv. Václavě bráti nemají: **) Viz Palackého Dějiny České V. 2. str. 288. *) Viz Staré letopisy české, str. 374.
Strana 88
88 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. i rozkaž mým lidem, ať jich již hned neberou, a jestli že jich co mají, ať jich od- bývají v svých potřebách, nebo u kohož po sv. Václavě zuostanou, mohl by ke škodě ten přijíti; a protož slušné jest v tom se opatřiti. A dokudž jest ještě jelen tlust, muožeš-li po tomto desti [sic] dáti který zabiti, rád bych tomu byl. Dán na Blatné, v čtvrtek den hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. 91. Břetislavovi Švihovskému z Ryzmberka, že mu oznámí, kdy ku králi do Uher jeti mají oc. Na Blatné, 1514, 24. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi, pane švagře muoj milý, psali, abych vám oznámil, což se jízdy do Uher dotýče: i vězte, že ještě od krále JMti nemáme času oznáme- ného, kdy jeti máme, než když to zviem, chci vám rád oznámiti. Nežli toto vězte, že rozličné řeči slyšeti o knězi Bartolomějovi a o jeho rotě; ješto bylo by o tom mnoho psáti, což jest mně za jistú věc oznámeno, a ješto mně se zdá, že pánu Bohu ani lidem nebude to trpělivé. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Panu švagru mému milému, panu Břetislavovi Švihovskému z Ryzmberka a na Rabí, hofmistru dvoru krále Ludvíka JMti oc. 92. Burianu Trčkovi v příčině berně, knížete Bartoloměje Minsterberského, hotovosti krajské oc. Na Blatné. 1514, 24. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane, přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož ste mi psali, žádajíce věděti na čem jest to postaveno, co jest se mělo po krajích o berni i o jiných věcech roz- sélati, jestli to zjinačeno: i vězte, že jest, za to mám, již to rozesláno; nebo jiného neviem, nežli že to má tak předse býti a šíře se na sjezdích v krajích oznámiti, kteřížto sjezdové tyto dni měliby býti držáni. Což se kniežete Bartoloměje dotýče a jeho roty, co mi o tom pan hofmistr starý psal z Krumlova Moravského, teď vám toho přípis posielám. I již jest čas, abychme se také s boží pomocí k skutku měli a cizími se příhodami trestali. Od krále JMti ještě odpovědi nemáme, kdy nám ráčí s městy rok položiti; než jáť se pomalu k té jízdě k JMti strojím. Ale jest tomu rozuměti, že se tomu kniežeti chce více a městóm vojnovati nežli súditi, poněvadž oni dobré pře nemají.
88 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. i rozkaž mým lidem, ať jich již hned neberou, a jestli že jich co mají, ať jich od- bývají v svých potřebách, nebo u kohož po sv. Václavě zuostanou, mohl by ke škodě ten přijíti; a protož slušné jest v tom se opatřiti. A dokudž jest ještě jelen tlust, muožeš-li po tomto desti [sic] dáti který zabiti, rád bych tomu byl. Dán na Blatné, v čtvrtek den hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Purkrabí na Rožmitále. 91. Břetislavovi Švihovskému z Ryzmberka, že mu oznámí, kdy ku králi do Uher jeti mají oc. Na Blatné, 1514, 24. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi, pane švagře muoj milý, psali, abych vám oznámil, což se jízdy do Uher dotýče: i vězte, že ještě od krále JMti nemáme času oznáme- ného, kdy jeti máme, než když to zviem, chci vám rád oznámiti. Nežli toto vězte, že rozličné řeči slyšeti o knězi Bartolomějovi a o jeho rotě; ješto bylo by o tom mnoho psáti, což jest mně za jistú věc oznámeno, a ješto mně se zdá, že pánu Bohu ani lidem nebude to trpělivé. Rač dáti pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Panu švagru mému milému, panu Břetislavovi Švihovskému z Ryzmberka a na Rabí, hofmistru dvoru krále Ludvíka JMti oc. 92. Burianu Trčkovi v příčině berně, knížete Bartoloměje Minsterberského, hotovosti krajské oc. Na Blatné. 1514, 24. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane, přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož ste mi psali, žádajíce věděti na čem jest to postaveno, co jest se mělo po krajích o berni i o jiných věcech roz- sélati, jestli to zjinačeno: i vězte, že jest, za to mám, již to rozesláno; nebo jiného neviem, nežli že to má tak předse býti a šíře se na sjezdích v krajích oznámiti, kteřížto sjezdové tyto dni měliby býti držáni. Což se kniežete Bartoloměje dotýče a jeho roty, co mi o tom pan hofmistr starý psal z Krumlova Moravského, teď vám toho přípis posielám. I již jest čas, abychme se také s boží pomocí k skutku měli a cizími se příhodami trestali. Od krále JMti ještě odpovědi nemáme, kdy nám ráčí s městy rok položiti; než jáť se pomalu k té jízdě k JMti strojím. Ale jest tomu rozuměti, že se tomu kniežeti chce více a městóm vojnovati nežli súditi, poněvadž oni dobré pře nemají.
Strana 89
Dopisy z roku 1514. 89 Ale bohdá, když se k tomu, jakž na to přísluší, mieti budem, mám v pánu Bohu naději, že oni toho obého brzo syti budou. Jáť sem do všech krajóv o hotovosti psal, a také psal sem zvláštnie listy, toho žádaje, aby z každého kraje z těch sjezduov dvě anebo tři osoby do Benešova v pondělí po sv. Jiljí [3. září] poslali; nebo mi se zdá toho zvláštnie pilná potřeba. A prosím, oznamte to také panu Mikulášovi, bratru svému. Za to mám, že již viete, že Pražané dali stíti Viléma a Havla. Pak krev ne- vinná na pomstu ku pánu Bohu volá! A toho nynie při tom nechávám. Pan kancléř psal mi, že již tento pátek anebo v sobotu po sv. Bartoloměji chce vyjeti k králi JMti, a jáť se bohdá brzo některý den se panem z Rožmberka shledám. Toto také vězte, že sem slyšel, že páni Litštajnarové jsú v lanfridu s mark- rabstviem Moravským: ale tomu kniežeti s městy snad se zdá to vše málo, i s cí- sařem JMtí; ale poněvadž znamenití králové a Benáčané mievali s ním dosti činiti, toho já pak neviem, več lotři úfají. Ale všemuť bohdá zlému časem svým bude konec. A nynějším lotróm v Uhřích, jako jim křižovníci řiekali, zle jest se zdařilo, a měliť sú mnohem větší moc nežli tato šibalská rota. Dán na Blatné, ve čtvrtek den sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři, panu Burianovi Trčkovi z Lípy a na Lipnici, pod- komořiemu království Českého, přieteli mému milému. Jakož ste mi, pane a přieteli muoj milý, poslali dva puohony, kterýmiž jste před soud purkrabský obesláni: i chci o to na hrad Pražský poslati, aby to bylo opatřeno, ač i prvé poručil sem, kdyžby se takoví puohonové stali. 93. Janovi Bělskému z Kařišova, hejtmanu na Poděbradech, aby vždy prospěch králův na panství opatroval; zač ryby prodávati se mají, jinými se spravil. Na Blatné. 1514, 24. srpna. Opis souč. nepag. ternionu č. 3624 v arch. Třeboň. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož si mi psal i také pan Jindřich Hložek, tu věc oznamujíc, jaké jste jednánie měli se panem Janem Kři- necským, a na čem jste to na ten čas rozpustili, tomu sem porozuměl. Pak já, pokudž bych mohl, rád bych to i jiné, což by bylo JMKské k dobrému, opatřil; ale již, kterak ta opatrovánie a na čem jsú postavena, že jedni na druhé toho podávají, mám za to, že také poněkud to znáš. Pak jáť bych každému přál, co by bylo s na- šeho pána dobrým, aby opatroval kto co na se vzal, a co sem s sebe složil, rád bych toho prázden byl. Archiv Český VII. 12
Dopisy z roku 1514. 89 Ale bohdá, když se k tomu, jakž na to přísluší, mieti budem, mám v pánu Bohu naději, že oni toho obého brzo syti budou. Jáť sem do všech krajóv o hotovosti psal, a také psal sem zvláštnie listy, toho žádaje, aby z každého kraje z těch sjezduov dvě anebo tři osoby do Benešova v pondělí po sv. Jiljí [3. září] poslali; nebo mi se zdá toho zvláštnie pilná potřeba. A prosím, oznamte to také panu Mikulášovi, bratru svému. Za to mám, že již viete, že Pražané dali stíti Viléma a Havla. Pak krev ne- vinná na pomstu ku pánu Bohu volá! A toho nynie při tom nechávám. Pan kancléř psal mi, že již tento pátek anebo v sobotu po sv. Bartoloměji chce vyjeti k králi JMti, a jáť se bohdá brzo některý den se panem z Rožmberka shledám. Toto také vězte, že sem slyšel, že páni Litštajnarové jsú v lanfridu s mark- rabstviem Moravským: ale tomu kniežeti s městy snad se zdá to vše málo, i s cí- sařem JMtí; ale poněvadž znamenití králové a Benáčané mievali s ním dosti činiti, toho já pak neviem, več lotři úfají. Ale všemuť bohdá zlému časem svým bude konec. A nynějším lotróm v Uhřích, jako jim křižovníci řiekali, zle jest se zdařilo, a měliť sú mnohem větší moc nežli tato šibalská rota. Dán na Blatné, ve čtvrtek den sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři, panu Burianovi Trčkovi z Lípy a na Lipnici, pod- komořiemu království Českého, přieteli mému milému. Jakož ste mi, pane a přieteli muoj milý, poslali dva puohony, kterýmiž jste před soud purkrabský obesláni: i chci o to na hrad Pražský poslati, aby to bylo opatřeno, ač i prvé poručil sem, kdyžby se takoví puohonové stali. 93. Janovi Bělskému z Kařišova, hejtmanu na Poděbradech, aby vždy prospěch králův na panství opatroval; zač ryby prodávati se mají, jinými se spravil. Na Blatné. 1514, 24. srpna. Opis souč. nepag. ternionu č. 3624 v arch. Třeboň. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož si mi psal i také pan Jindřich Hložek, tu věc oznamujíc, jaké jste jednánie měli se panem Janem Kři- necským, a na čem jste to na ten čas rozpustili, tomu sem porozuměl. Pak já, pokudž bych mohl, rád bych to i jiné, což by bylo JMKské k dobrému, opatřil; ale již, kterak ta opatrovánie a na čem jsú postavena, že jedni na druhé toho podávají, mám za to, že také poněkud to znáš. Pak jáť bych každému přál, co by bylo s na- šeho pána dobrým, aby opatroval kto co na se vzal, a co sem s sebe složil, rád bych toho prázden byl. Archiv Český VII. 12
Strana 90
90 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Než aby pro naše takové nespuosoby měla králi JMti škoda přijíti, nerad bych se tomu dieval: protož toto mám v úmysle, že brzo některý den chci o to k králi JMti psáti a poslati, a k čemu jest se pan Křinecský poddával, to JMKské oznámiti; a když od JMti odpověď mieti budu, tím se šieře spravíme. Však bude-li v tom času k JMKské jízda, jakož snad předce bude, z stavu panského a rytieřského, chci já, dá-li pán Buoh, při jejich přítomnosti JMKské to všecko a tu potřebu předložiti a k tomu vésti: jestliže by takovým zpuosobem, čeho jest pan Křinecský podal, to srovnáno býti nemohlo, aby některá slušná cesta byla na hotově postavena, aby JMKská v tom dalších škod nebral ani JMti lidé. Protož přes to na tento čas jiného v tom neviem obmysliti, i zdálit se pana Křinecského při tom nechati: totiž, že by mu tu odpověď dal, že takového podání jeho jest na krále JMt vzneseno, a když od JMti odpověď na to dána bude, že jeho to také tajno nebude. Dán ut supra. Urozenému vladyce Janovi Bělskému z Kařišova, hajtmanu na Poděbradech, příteli milému. Také, jakož si mi psal, příteli milý, že se někteří rybníci krále JMti tuto podzim mají spouštěti, v tom se dotazuje, po čem by měl ryby dávati: i toto nynie znáti nemohu, kterak budou ryby platiti, než již to sám rozvaž, kterak by najuži- tečněji mohl jich odbývati; a také poněkud se budeš moci spraviti jinými, ktož okolo tebe ryby mieti budou, kteraký na ně odbyt u nich bude. Však toto mi se také zdá, aby se v tom dotázal pana Michala Slavaty a pana Viléma Kostky; nebo snad těm, co sú na se vzali, také o tom péči mieti přislušie. Což se dotýče pana Bohuslava purkrabie: tak sem tomu porozuměl, že pro nějaký nepořád pražský nemohl jest se na Poděbrady, když jest tam pan Hložek byl, vypraviti. 94. Jindřichovi z Ryzmberka v příčině odpovědění knížete Bartoloměje Minsterberského pánům z Lichtenšteina; z krajského sjezdu Plzeňského aby vyslaní do Benešova vypraveni byli. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Pane švagře muoj milý. Teď vám posielám list, kterýž sem udělal Kraselovským: i prosím vás, že k němu svú pečeť přiložiete, a já vás bohda bez vaší škody při času sv. Jiří vyvadím. Muoj milý pane švagře! Neviem, slyšiete-li o tom, kterak jest Bartoloměj knieže pánóm Litštajnaróm odpověděl, i také ti, kteří jsú s niem od měst poslánie, také že Pražané dali Vilémka a Havla, konšely Starého města Pražského, stínati. A tak již, kdyby kto chtěl pokoj mieti, nedadie toho užiti. Než což se pánuov Lit-
90 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Než aby pro naše takové nespuosoby měla králi JMti škoda přijíti, nerad bych se tomu dieval: protož toto mám v úmysle, že brzo některý den chci o to k králi JMti psáti a poslati, a k čemu jest se pan Křinecský poddával, to JMKské oznámiti; a když od JMti odpověď mieti budu, tím se šieře spravíme. Však bude-li v tom času k JMKské jízda, jakož snad předce bude, z stavu panského a rytieřského, chci já, dá-li pán Buoh, při jejich přítomnosti JMKské to všecko a tu potřebu předložiti a k tomu vésti: jestliže by takovým zpuosobem, čeho jest pan Křinecský podal, to srovnáno býti nemohlo, aby některá slušná cesta byla na hotově postavena, aby JMKská v tom dalších škod nebral ani JMti lidé. Protož přes to na tento čas jiného v tom neviem obmysliti, i zdálit se pana Křinecského při tom nechati: totiž, že by mu tu odpověď dal, že takového podání jeho jest na krále JMt vzneseno, a když od JMti odpověď na to dána bude, že jeho to také tajno nebude. Dán ut supra. Urozenému vladyce Janovi Bělskému z Kařišova, hajtmanu na Poděbradech, příteli milému. Také, jakož si mi psal, příteli milý, že se někteří rybníci krále JMti tuto podzim mají spouštěti, v tom se dotazuje, po čem by měl ryby dávati: i toto nynie znáti nemohu, kterak budou ryby platiti, než již to sám rozvaž, kterak by najuži- tečněji mohl jich odbývati; a také poněkud se budeš moci spraviti jinými, ktož okolo tebe ryby mieti budou, kteraký na ně odbyt u nich bude. Však toto mi se také zdá, aby se v tom dotázal pana Michala Slavaty a pana Viléma Kostky; nebo snad těm, co sú na se vzali, také o tom péči mieti přislušie. Což se dotýče pana Bohuslava purkrabie: tak sem tomu porozuměl, že pro nějaký nepořád pražský nemohl jest se na Poděbrady, když jest tam pan Hložek byl, vypraviti. 94. Jindřichovi z Ryzmberka v příčině odpovědění knížete Bartoloměje Minsterberského pánům z Lichtenšteina; z krajského sjezdu Plzeňského aby vyslaní do Benešova vypraveni byli. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Pane švagře muoj milý. Teď vám posielám list, kterýž sem udělal Kraselovským: i prosím vás, že k němu svú pečeť přiložiete, a já vás bohda bez vaší škody při času sv. Jiří vyvadím. Muoj milý pane švagře! Neviem, slyšiete-li o tom, kterak jest Bartoloměj knieže pánóm Litštajnaróm odpověděl, i také ti, kteří jsú s niem od měst poslánie, také že Pražané dali Vilémka a Havla, konšely Starého města Pražského, stínati. A tak již, kdyby kto chtěl pokoj mieti, nedadie toho užiti. Než což se pánuov Lit-
Strana 91
Dopisy z roku 1514. 91 štajnaruov dotýče, tu se diel také císaře JMti dotýče; a také slyším, že ti páni jsú v lanfridu s markrabstviem Moravským, a pán náš, za to mám, také, tak jakž v tom markrabstvie ten se řád od starodávna zachovává. Prosím, oznamte mi, kdy by sjezd kraje Plzeňského a kde [ . . . . ], a rád bych, abyšte na tom sjezdu také byli; a k tomu, prosím, že povedete, aby tak, jakž já o to na ten sjezd píši, bylo do Benešova posláno; neb do jiných krajóv o též psal sem. A z které vše příčiny to sem učinil, když vám to bohda oznámím, mám za to, že vám se to také za potřebné zdáti bude. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Ryzmberka a na Švihově, hofmistru dvoru krále JMti, švagru mému milému. 95. Janovi z Sudomíře, aby k dlužnému jeho listu Kraselovským pečeť přiložil. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný přieteli milý! Za to tebe prosím, že k tomuto listu, kterýž sem Kraselovským udělal pro mú potřebu, pečeť svú při- ložieš; a já tebe bohda, podle zněnic toho listu, při času sv. Jiří bez tvé škody vyvadím. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři, panu Janovi z Sudomíře a na Repici, přieteli mému dobrému. 96. Janu Kozelkovi z Hřivic, hejtmanu na Točníce, aby pánům a rytířstvu na sjezdu v Žebráce list jeho odevzdal. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož má býti sjezd tento pondělie nynie příští [28. srpna] v Žebráce, krajóv Rakovnického a Podbrdského: i poroučímť, že tohoto listu, kterýž tuto posielám, dodáš ode mne těm pánóm a rytieřstvu, kteří tu v Žebráce na tom sjezdu budou, a že jich také ode mne žádati na to mé psanie za odpověď budeš; a co mi za odpověď dadie, že mi to po tomto poslu pošleš. I věřímť, že tak učiníš. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému vladyce Janovi Kozelkovi z Hřivic, hajtmanu na Točníce, přieteli milému. 12*
Dopisy z roku 1514. 91 štajnaruov dotýče, tu se diel také císaře JMti dotýče; a také slyším, že ti páni jsú v lanfridu s markrabstviem Moravským, a pán náš, za to mám, také, tak jakž v tom markrabstvie ten se řád od starodávna zachovává. Prosím, oznamte mi, kdy by sjezd kraje Plzeňského a kde [ . . . . ], a rád bych, abyšte na tom sjezdu také byli; a k tomu, prosím, že povedete, aby tak, jakž já o to na ten sjezd píši, bylo do Benešova posláno; neb do jiných krajóv o též psal sem. A z které vše příčiny to sem učinil, když vám to bohda oznámím, mám za to, že vám se to také za potřebné zdáti bude. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Ryzmberka a na Švihově, hofmistru dvoru krále JMti, švagru mému milému. 95. Janovi z Sudomíře, aby k dlužnému jeho listu Kraselovským pečeť přiložil. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný přieteli milý! Za to tebe prosím, že k tomuto listu, kterýž sem Kraselovským udělal pro mú potřebu, pečeť svú při- ložieš; a já tebe bohda, podle zněnic toho listu, při času sv. Jiří bez tvé škody vyvadím. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému a statečnému rytieři, panu Janovi z Sudomíře a na Repici, přieteli mému dobrému. 96. Janu Kozelkovi z Hřivic, hejtmanu na Točníce, aby pánům a rytířstvu na sjezdu v Žebráce list jeho odevzdal. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Jakož má býti sjezd tento pondělie nynie příští [28. srpna] v Žebráce, krajóv Rakovnického a Podbrdského: i poroučímť, že tohoto listu, kterýž tuto posielám, dodáš ode mne těm pánóm a rytieřstvu, kteří tu v Žebráce na tom sjezdu budou, a že jich také ode mne žádati na to mé psanie za odpověď budeš; a co mi za odpověď dadie, že mi to po tomto poslu pošleš. I věřímť, že tak učiníš. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému vladyce Janovi Kozelkovi z Hřivic, hajtmanu na Točníce, přieteli milému. 12*
Strana 92
92 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 97. Janovi z Lomnice, aby mu oznámil, kdy výjezd v příčině mezí ohledání mezi Elškou z Řeho- řova a Burianem Trčkou býti má. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. I muoj milý pane švagře. Jakož na tom od dosti dávnieho času jest, že by měl býti na to výjezd, což se mezí dotýče, kdež jest pohnala Elska z Rehořova pana Buriana Trčku, podkomořieho královstvie Českého: i ač jest několikrát na tom bylo, že se na to na den jmenovaný vyjeti mělo, ale z některých příčin tiem jest se odkládalo a prodlévalo až do tohoto času; i za to vás prosím, že ráčiete toho čas slušný obmysliti a mně oznámiti, kdy by ten vyjel [sic] měl a mohl býti, abych já to také jmenovanému panu podkomořiemu oznámil. A s tím rač dáti vám pán Buoh, pane švagře muoj milý, zdravie a všecko dobré. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčie, hajtmanu markrabstvie Moravského, panu švagru mému milému. 98. Ješkovi z Prosečí, že posílá list hejtmanu markrabství Moravského v příčině výjezdu na meze. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Ježku milý! Teď posielám přiepis toho zápisu, o kterýž jsi mi psal, a jistěť sem v tom pána tvého, jakožto přietele svého, několikeronásobně jistotou opatřil. Takéť posielám list ku panu hajtmanu markrabstvie Moravského o to, což se toho vajjezdu na meze dotýče; a co pan hajtman za odpověď dá, to pán tvuoj ohle- daje tiem se v tom šíře spravie. Což se Pražského předsevzetí a kněze Bartolomějova dotýče, držím za to, že se to pánu Bohu nelíbie a dobří že toho nechválie. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Panu Ješkovi z Prosečí oc, přieteli milému. 99. Václavu Trčkovi z Vítenče, že není nic divného, že by města nemínila k soudu ku králi jeti. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Co píši Ješkovi, páně podkomořieho písaři, teď to posielám, i rozkaž jemu toho dodati.
92 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 97. Janovi z Lomnice, aby mu oznámil, kdy výjezd v příčině mezí ohledání mezi Elškou z Řeho- řova a Burianem Trčkou býti má. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. I muoj milý pane švagře. Jakož na tom od dosti dávnieho času jest, že by měl býti na to výjezd, což se mezí dotýče, kdež jest pohnala Elska z Rehořova pana Buriana Trčku, podkomořieho královstvie Českého: i ač jest několikrát na tom bylo, že se na to na den jmenovaný vyjeti mělo, ale z některých příčin tiem jest se odkládalo a prodlévalo až do tohoto času; i za to vás prosím, že ráčiete toho čas slušný obmysliti a mně oznámiti, kdy by ten vyjel [sic] měl a mohl býti, abych já to také jmenovanému panu podkomořiemu oznámil. A s tím rač dáti vám pán Buoh, pane švagře muoj milý, zdravie a všecko dobré. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Lomnice a na Mezeříčie, hajtmanu markrabstvie Moravského, panu švagru mému milému. 98. Ješkovi z Prosečí, že posílá list hejtmanu markrabství Moravského v příčině výjezdu na meze. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Pane Ježku milý! Teď posielám přiepis toho zápisu, o kterýž jsi mi psal, a jistěť sem v tom pána tvého, jakožto přietele svého, několikeronásobně jistotou opatřil. Takéť posielám list ku panu hajtmanu markrabstvie Moravského o to, což se toho vajjezdu na meze dotýče; a co pan hajtman za odpověď dá, to pán tvuoj ohle- daje tiem se v tom šíře spravie. Což se Pražského předsevzetí a kněze Bartolomějova dotýče, držím za to, že se to pánu Bohu nelíbie a dobří že toho nechválie. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Panu Ješkovi z Prosečí oc, přieteli milému. 99. Václavu Trčkovi z Vítenče, že není nic divného, že by města nemínila k soudu ku králi jeti. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Co píši Ješkovi, páně podkomořieho písaři, teď to posielám, i rozkaž jemu toho dodati.
Strana 93
Dopisy z roku 1514. 93 Také, jakož si mi psal, což se Mistra Benedikta dotýče: i chci rád, pokudž budu moci o to u krále JMti jednati. Však když tam k JMti konečná jízda bude, zdá mi se za potřebné, aby mi on to ještě připomenul. Také, jakož si mi psal, kterak slyšeti, že by města k soudu k králi JMti nemínila jeti: i nenie nic divného, poněvadž sú již příliš mnoho spletla s svou rotou; aby vždy předse dopletla, čehož, mám tu naději, nebude pan Buoh ráčiti trpěti, ani dobří lidé. Dán ut supra. Václavovi Trčkovi z Vítenče, písaři mému na hradě Pražském. 100. Václavu Sokolovi z Mor o zboření dvoru od Lounských a v příčíně jízdy ku králi. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený příteli milý! Jakož si mi psal, oznamuje, kterážť jest se škoda zbořeniem dvoru od Lounských stala, žeť sou k tomu někteří radili, aby na to komorníka k vohledánie vzal: i mně se to také dobře líbí, než pana Bo- huslava purkrabie, neznám toho, by bylo k tomu potřebie; neb toliko za to mám, že jest podle práva, aby takové škody komorníkem od desk ohledány byly. Než kdybych znal, že jest toho potřebie, rád bych to pro tě učinil a panu Bohuslavovi poručil, aby také na to vyjel. Co se dotýče jízdy k králi JMti: ještě se od JMti odpověď nevrátila, protož neviem, kdy budeme mieti vyjeti; než když zviem, chci tobě to rád oznámiti. A jestli že předse páni a rytieřstvo k JMKské pojedou, tehdy mi se zdá za potřebné, aby také jel, byť i města nejela. Než jestli že by páni a rytieřstvo nejeli, měl-li by ty jeti, na to se chci šieř rozmysliti; a přišlo-li by k tomu, tobě v tom své zdánie oznámiti. A cožkolivěk před se města s tím svým knížetem berou, mám v pánu Bohu doufánie, že my také při své spravedlivosti, abychme jí užiti mohli, zuostaveni budem. Dán ut supra. Uroz. vladyce Václavovi Sokolovi z Mor, příteli milému. 101. Purkartovi Kapléři z Sulevic, že již mnoho svých peněz v dluzích královských vydal. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný příteli milý! Jakož si mi psal, což se pana Jiříka Vosterského dotýče: i rozkázal sem jemu dáti XI gr. č.; ježto za to mám, že jest mu dáno skrze pana Bohuslava, purkrabí. A kdybych mohl na tento
Dopisy z roku 1514. 93 Také, jakož si mi psal, což se Mistra Benedikta dotýče: i chci rád, pokudž budu moci o to u krále JMti jednati. Však když tam k JMti konečná jízda bude, zdá mi se za potřebné, aby mi on to ještě připomenul. Také, jakož si mi psal, kterak slyšeti, že by města k soudu k králi JMti nemínila jeti: i nenie nic divného, poněvadž sú již příliš mnoho spletla s svou rotou; aby vždy předse dopletla, čehož, mám tu naději, nebude pan Buoh ráčiti trpěti, ani dobří lidé. Dán ut supra. Václavovi Trčkovi z Vítenče, písaři mému na hradě Pražském. 100. Václavu Sokolovi z Mor o zboření dvoru od Lounských a v příčíně jízdy ku králi. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený příteli milý! Jakož si mi psal, oznamuje, kterážť jest se škoda zbořeniem dvoru od Lounských stala, žeť sou k tomu někteří radili, aby na to komorníka k vohledánie vzal: i mně se to také dobře líbí, než pana Bo- huslava purkrabie, neznám toho, by bylo k tomu potřebie; neb toliko za to mám, že jest podle práva, aby takové škody komorníkem od desk ohledány byly. Než kdybych znal, že jest toho potřebie, rád bych to pro tě učinil a panu Bohuslavovi poručil, aby také na to vyjel. Co se dotýče jízdy k králi JMti: ještě se od JMti odpověď nevrátila, protož neviem, kdy budeme mieti vyjeti; než když zviem, chci tobě to rád oznámiti. A jestli že předse páni a rytieřstvo k JMKské pojedou, tehdy mi se zdá za potřebné, aby také jel, byť i města nejela. Než jestli že by páni a rytieřstvo nejeli, měl-li by ty jeti, na to se chci šieř rozmysliti; a přišlo-li by k tomu, tobě v tom své zdánie oznámiti. A cožkolivěk před se města s tím svým knížetem berou, mám v pánu Bohu doufánie, že my také při své spravedlivosti, abychme jí užiti mohli, zuostaveni budem. Dán ut supra. Uroz. vladyce Václavovi Sokolovi z Mor, příteli milému. 101. Purkartovi Kapléři z Sulevic, že již mnoho svých peněz v dluzích královských vydal. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný příteli milý! Jakož si mi psal, což se pana Jiříka Vosterského dotýče: i rozkázal sem jemu dáti XI gr. č.; ježto za to mám, že jest mu dáno skrze pana Bohuslava, purkrabí. A kdybych mohl na tento
Strana 94
94 čas více jemu dáti, ač jest dluh krále JMti, učinil bych to rád: ale již sem tolik svých peněz v dluzích krále JMti vydal, že již sám mám k svým potřebám na tento čas v tom nedostatek. Protož, příteli milý, to znajíc, mám tu naději, že mi za zlé míti nebudete. Dán ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Purkartovi Kapléři z Sulevic a na Duchcově, příteli mému dobrému. A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 102. Václavu Trčkovi z Vítenče, aby Janu Drahenickému při vzetí půhonu od úřadu purkrabského nápomocen byl. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Věz, že by chtěl Jan Drahenický, služebník muoj, pro svú potřebu některý půhon od úřadu purkrabského vzieti, ale neznám (?) v tom obyčeje, jaký se v tom spuosob zachovává. Protož, což vt om tobě slušně náležeti bude, učiň v tom pro něho, což by bylo ku prospěchu jeho sprave- dlivosti. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Václavovi Trčkovi z Vítenče, písaři mému na hradě Pražském. 103. Jindřichu Purkartovi z Hořešovic v příčině jeho stání ve Chbě. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený příteli milý! Jakož jsi mi psal, oznamuje, který rok mieti máš ve Chbě, tomu sem porozuměl, při tom žádaje mne, abych Hysrlovi psal, aby s tebú stál oc. Věz, že jest toho některá, za to mám, slušná příčina, že jemu o to nepíši; než-li to jemu chci poručiti, což by slušně mohl v tom pro tebe učiniti, byť i s tebú nestál, aby se v tom povolně on měl. Ježto jiné naděje nemám, než že to tiem zpuosobem učinie. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIV°. Urozenému vladyce Jindřichovi Purkartovi z Hořešovic a na Vidiciech, přieteli milému. 104. Purkmistru a radě města Písku v příčině svých poddaných. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrnie přátelé milí! Jakož ste mi na mé psanie odepsali, což se Marthy a Šimona, poddaných mých, z Mirotic dotýče: i jestli že mezi nimi, s kým oni činiti mají, smluveno to nebude, tehdy při tom toho ne-
94 čas více jemu dáti, ač jest dluh krále JMti, učinil bych to rád: ale již sem tolik svých peněz v dluzích krále JMti vydal, že již sám mám k svým potřebám na tento čas v tom nedostatek. Protož, příteli milý, to znajíc, mám tu naději, že mi za zlé míti nebudete. Dán ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Purkartovi Kapléři z Sulevic a na Duchcově, příteli mému dobrému. A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 102. Václavu Trčkovi z Vítenče, aby Janu Drahenickému při vzetí půhonu od úřadu purkrabského nápomocen byl. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Věz, že by chtěl Jan Drahenický, služebník muoj, pro svú potřebu některý půhon od úřadu purkrabského vzieti, ale neznám (?) v tom obyčeje, jaký se v tom spuosob zachovává. Protož, což vt om tobě slušně náležeti bude, učiň v tom pro něho, což by bylo ku prospěchu jeho sprave- dlivosti. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Václavovi Trčkovi z Vítenče, písaři mému na hradě Pražském. 103. Jindřichu Purkartovi z Hořešovic v příčině jeho stání ve Chbě. Na Blatné. 1514, 25. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený příteli milý! Jakož jsi mi psal, oznamuje, který rok mieti máš ve Chbě, tomu sem porozuměl, při tom žádaje mne, abych Hysrlovi psal, aby s tebú stál oc. Věz, že jest toho některá, za to mám, slušná příčina, že jemu o to nepíši; než-li to jemu chci poručiti, což by slušně mohl v tom pro tebe učiniti, byť i s tebú nestál, aby se v tom povolně on měl. Ježto jiné naděje nemám, než že to tiem zpuosobem učinie. Dán na Blatné, v pátek po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIV°. Urozenému vladyce Jindřichovi Purkartovi z Hořešovic a na Vidiciech, přieteli milému. 104. Purkmistru a radě města Písku v příčině svých poddaných. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrnie přátelé milí! Jakož ste mi na mé psanie odepsali, což se Marthy a Šimona, poddaných mých, z Mirotic dotýče: i jestli že mezi nimi, s kým oni činiti mají, smluveno to nebude, tehdy při tom toho ne-
Strana 95
Dopisy z roku 1514. 95 chávám, kto z nich jedni proti druhým spravedlivost mají, aby toho podle práva užiti mohli; však jestli že co tu mně také náleží, anebo náležeti bude, toho sobě nezavíraje. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Múdrým a opatrným purkmistru a radě města Písku, přátelóm mým dobrým. 105. Václavu Bezdružickému z Kolovrat o soukromých záležitostech; k minemistru na Horách Kutných že se psaním přimlouvá za vydání mu peněz; ku králi společně že jeti nemohou. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož mi připomínáte, oč ste se mnú mluvili, když jste mne na Bielé Hoře postihli, když sem na Hrádek jel: i vězte, by byl kto váš ke mně, za mnú jeda, přijel, že bych to byl, oč jste mi psali, rád učinil; ale ptal sem se na to, přijel-li jest kto váš, když sem na Hrádku byl a když sem odtud jeti měl, za mnú, nemohl sem se žádného doptati. A tak nevěda se v tom čím spraviti, jel sem předce k Blatné a nadál sem se, že ste jse na to jináče rozmyslili a snad to některak opatřili; i také sem toho tak zanechal. Protož znáti muožete, že jest v tom mnú nic nesešlo, neb jestliže jste koho byli za mnú poslali a on mne nedojížděl, to má vina nenie. Však, pane ujče muoj milý, teď vám list k hajtmanu Hradeckému posielám, a jestli že se vám zdá, co vám to mé psanie bude platné, muožete je témuž hajt- manu poslati; nežli znáti muožete, že já již nemohu mnoho v tom rozkazovati, což sem s sebe složil, nežli co bych v tom mohl svú žádostí prospěti, toho bych vám rád přál. Což se dotýče pana minemejstra, co sobě do něho, kterak sem tomu z vašeho psanic srozuměl, obtěžujete: neznám, by v tom byl vinnen. Nebo král JMt ráčil jest mi již před několika lety něco z Hory dáti, a toto jest již od toho času třetie minc- mejstr, a ještě mi toho nedali; kdežto, když by mohl tento pan mincmejstr tomu dosti učiniti, že by, za to mám, to učinil, ale poněvadž jiní někteří čekají, také já podle jiných čekati musím a toho jemu, by on tím byl vinen, nepřičítám. Ačkolivěk něco mi se stojícieho také podle jiných vydává, a když mi dadie, sem toho vděčen, ale od krále JMti, od kteréhož to mám, a když mi nedadie, mám strpenie, nepřičítaje toho úředníkóm; než-li snad by se to mohlo spieše přičísti ne- dostatku těch hor, anebo když mají mnoho rozkázánie, aby vydávali, že časem po- stačiti nemohou. Ale ktož by tomu nechtěl věřiti, toho neviem kterak napraviti. Nežli, pane ujče muoj milý, píši také panu mincmejstru o vaši věc; ale ne- bude-li v minci peněz, netuším by platné to psanie bylo; ale má-li z čeho pan minc-
Dopisy z roku 1514. 95 chávám, kto z nich jedni proti druhým spravedlivost mají, aby toho podle práva užiti mohli; však jestli že co tu mně také náleží, anebo náležeti bude, toho sobě nezavíraje. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Múdrým a opatrným purkmistru a radě města Písku, přátelóm mým dobrým. 105. Václavu Bezdružickému z Kolovrat o soukromých záležitostech; k minemistru na Horách Kutných že se psaním přimlouvá za vydání mu peněz; ku králi společně že jeti nemohou. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož mi připomínáte, oč ste se mnú mluvili, když jste mne na Bielé Hoře postihli, když sem na Hrádek jel: i vězte, by byl kto váš ke mně, za mnú jeda, přijel, že bych to byl, oč jste mi psali, rád učinil; ale ptal sem se na to, přijel-li jest kto váš, když sem na Hrádku byl a když sem odtud jeti měl, za mnú, nemohl sem se žádného doptati. A tak nevěda se v tom čím spraviti, jel sem předce k Blatné a nadál sem se, že ste jse na to jináče rozmyslili a snad to některak opatřili; i také sem toho tak zanechal. Protož znáti muožete, že jest v tom mnú nic nesešlo, neb jestliže jste koho byli za mnú poslali a on mne nedojížděl, to má vina nenie. Však, pane ujče muoj milý, teď vám list k hajtmanu Hradeckému posielám, a jestli že se vám zdá, co vám to mé psanie bude platné, muožete je témuž hajt- manu poslati; nežli znáti muožete, že já již nemohu mnoho v tom rozkazovati, což sem s sebe složil, nežli co bych v tom mohl svú žádostí prospěti, toho bych vám rád přál. Což se dotýče pana minemejstra, co sobě do něho, kterak sem tomu z vašeho psanic srozuměl, obtěžujete: neznám, by v tom byl vinnen. Nebo král JMt ráčil jest mi již před několika lety něco z Hory dáti, a toto jest již od toho času třetie minc- mejstr, a ještě mi toho nedali; kdežto, když by mohl tento pan mincmejstr tomu dosti učiniti, že by, za to mám, to učinil, ale poněvadž jiní někteří čekají, také já podle jiných čekati musím a toho jemu, by on tím byl vinen, nepřičítám. Ačkolivěk něco mi se stojícieho také podle jiných vydává, a když mi dadie, sem toho vděčen, ale od krále JMti, od kteréhož to mám, a když mi nedadie, mám strpenie, nepřičítaje toho úředníkóm; než-li snad by se to mohlo spieše přičísti ne- dostatku těch hor, anebo když mají mnoho rozkázánie, aby vydávali, že časem po- stačiti nemohou. Ale ktož by tomu nechtěl věřiti, toho neviem kterak napraviti. Nežli, pane ujče muoj milý, píši také panu mincmejstru o vaši věc; ale ne- bude-li v minci peněz, netuším by platné to psanie bylo; ale má-li z čeho pan minc-
Strana 96
96 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. mejstr dávati, mám tu naději, že by to, co vám dáti má, rád vám to dal na vaše samého psanie, jakožto přieteli, pokudž zná vuoli a rozkázánie krále JMti, pána našeho milostivého. Také, pane ujče muoj milý, jakož jste mi psali, což se pana Václava Adama, jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti, dotýče, i že ste jeho z toho nevinili, čemu jest odpieral, že vinnen nenie: toho sem od vás vděčen byl, aby on méně nesnází nepotřebných měl; než-li ktož jsú jeho poháněli, mám tu naději, že by byli na něm, podle jejich domněnie, toho neobdrželi. Ale poněvadž jeho ráčil pán Buoh z toho světa pojíti, lepšieho již v tom jeho neviem, než podle řádu křesťanského abychme za jeho duši pána Boha prosili. Což se statku toho, kterýž jest on měl, dotýče, že jest mně se jeho dániem dostal, z toho pánu Bohu všemohúcímu děkuji, že mi jeho milost svatá z své milosti ráčí mnohem více dávati, než-li sem toho na jeho milosti svaté zaslúžil, nebo mnohem jest hojnější milost božie než naše zaslouženie. Jakož jste mi také psali, mám-li jaké od krále JMti oznámenie, což se jízdy k JMKské dotýče, abych vám to oznámil: i vězte, že ještě nemám, nebo kterýž jest o to k JMKské posel poslán, ten se ještě nevrátil. Nežli za to mám, že již pan kancléř k JMKské také jede, a snad JMKská nedá nám konečné odpovědi, dokudž tam pan kancléř nepřijede, ale toho pro to neviem jistě. Také psali jste mi, kterak byšte se mnú jeti chtěli: i muoj milý pane ujče, za to mám, že jste to znali, že v tom i v jiném rád sem vám k vóli, což mi slušně bývalo možného činiti, učinil. Ale toto se nynie, za to mám, konečně trefiti nemuože, a z kterých příčin, to se po poslu psáti nehodie, než-li když to potom vám oznámiem, tehdy budete to moci poznati, že jest tak v pravdě. I rač dáti pán Buoh, pane ujče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Václavovi Bezdružickému z Kolovrat a na Košatkách, najvyš- šiemu sudiemu dvoru krále JMti královstvie Českého, panu ujci mému milému. Jakož jste mi, pane ujče muoj milý, psali, což se těch dvú konšel, které jsú Pražané stínati dali, dotýče: i mám za to, že jsú toho neprávi učinili; pak ví pán Buoh kterak každému má odplatiti, ktož by komu křivdu učinil. Také neviem, viete-li toto, že jest ten hlas, že Bartoloměj knieže s těmi, ktož jsú [s ním]*) posláni, [odpověděli pánům Litštajnaróm, kteříž mají] statky [své pod králem JMtí i také pod císařem JMtí. *) V původním opisu vytrženo.
96 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. mejstr dávati, mám tu naději, že by to, co vám dáti má, rád vám to dal na vaše samého psanie, jakožto přieteli, pokudž zná vuoli a rozkázánie krále JMti, pána našeho milostivého. Také, pane ujče muoj milý, jakož jste mi psali, což se pana Václava Adama, jehožto duši pán Buoh rač milostiv býti, dotýče, i že ste jeho z toho nevinili, čemu jest odpieral, že vinnen nenie: toho sem od vás vděčen byl, aby on méně nesnází nepotřebných měl; než-li ktož jsú jeho poháněli, mám tu naději, že by byli na něm, podle jejich domněnie, toho neobdrželi. Ale poněvadž jeho ráčil pán Buoh z toho světa pojíti, lepšieho již v tom jeho neviem, než podle řádu křesťanského abychme za jeho duši pána Boha prosili. Což se statku toho, kterýž jest on měl, dotýče, že jest mně se jeho dániem dostal, z toho pánu Bohu všemohúcímu děkuji, že mi jeho milost svatá z své milosti ráčí mnohem více dávati, než-li sem toho na jeho milosti svaté zaslúžil, nebo mnohem jest hojnější milost božie než naše zaslouženie. Jakož jste mi také psali, mám-li jaké od krále JMti oznámenie, což se jízdy k JMKské dotýče, abych vám to oznámil: i vězte, že ještě nemám, nebo kterýž jest o to k JMKské posel poslán, ten se ještě nevrátil. Nežli za to mám, že již pan kancléř k JMKské také jede, a snad JMKská nedá nám konečné odpovědi, dokudž tam pan kancléř nepřijede, ale toho pro to neviem jistě. Také psali jste mi, kterak byšte se mnú jeti chtěli: i muoj milý pane ujče, za to mám, že jste to znali, že v tom i v jiném rád sem vám k vóli, což mi slušně bývalo možného činiti, učinil. Ale toto se nynie, za to mám, konečně trefiti nemuože, a z kterých příčin, to se po poslu psáti nehodie, než-li když to potom vám oznámiem, tehdy budete to moci poznati, že jest tak v pravdě. I rač dáti pán Buoh, pane ujče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Václavovi Bezdružickému z Kolovrat a na Košatkách, najvyš- šiemu sudiemu dvoru krále JMti královstvie Českého, panu ujci mému milému. Jakož jste mi, pane ujče muoj milý, psali, což se těch dvú konšel, které jsú Pražané stínati dali, dotýče: i mám za to, že jsú toho neprávi učinili; pak ví pán Buoh kterak každému má odplatiti, ktož by komu křivdu učinil. Také neviem, viete-li toto, že jest ten hlas, že Bartoloměj knieže s těmi, ktož jsú [s ním]*) posláni, [odpověděli pánům Litštajnaróm, kteříž mají] statky [své pod králem JMtí i také pod císařem JMtí. *) V původním opisu vytrženo.
Strana 97
Dopisy z roku 1514. 97 106. Přimlouvá se k Jindřichu Tunklovi z Brníčka, minemistru království Českého, aby Václavu Bezdružickému z Kolovrat zaplaceno bylo. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Což se pana Václava Bezdruži- ckého z Kolovrat, ujce mého, dotýče, což jemu z mince z rozkázánie krále JMti dáti máte: za to vás s pilností prosím, že tak učiniete; jakož mám tu naději, že v tom vámi, pokudž vám možné bude, nesejde. A rač dáti pán Buoh nám se spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi Thunklovi z Brníčka, najvyššiemu minc- mejstru královstvie Českého. 107. Petrovi z Rožmberka, že pro peníze, kteréž mu půjčiti chce, posílá. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Teď [k] vám posielám po těch sto kop gr. českých, kterých mi ráčiete puojčiti, Mikuláše [.....]*) písaře s [.....] I prosím [. . . .] těch sto kop gr. [. . . . . .] ráčiete a také vám po nich na to [. . . .] posielám. A rač dáti pán Buoh, pane přieteli muoj milý, abyšte se všeli], kterak dobře měli, a spolu abychme se bohdá šťastně a ve zdravie shledali. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Petroví z Rožmberka, panu přieteli mému milému. Pane a přieteli muoj milý, připomí nám] vám a prosím, abyšte mi po těchto mých služebníciech ráčili poslati přiepis té instrukcí od císaře JMti. A které mám vám také přípisy poslati, toho sem tak spěšně učiniti nemohl; než-li pošli vám to, dá-li pán Buoh, při jiném poselstvie. 108. Petrovi z Rožmberka, že Pražané odpírají, jakoby odpověď knížete (Bartoloměje z Minster- berka) s jich vědomím učiněna byla oc. Na Blatné. 1514, 30. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625. tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Teď vám posielám, pane a příteli muoj milý, přiepis psanie od pana hofmistra a toho také přiepis, co jsú Pražané jeho otci psali. Pak poněvadž *) V původním opise utrženo. Archiv Český VII. 13
Dopisy z roku 1514. 97 106. Přimlouvá se k Jindřichu Tunklovi z Brníčka, minemistru království Českého, aby Václavu Bezdružickému z Kolovrat zaplaceno bylo. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Což se pana Václava Bezdruži- ckého z Kolovrat, ujce mého, dotýče, což jemu z mince z rozkázánie krále JMti dáti máte: za to vás s pilností prosím, že tak učiniete; jakož mám tu naději, že v tom vámi, pokudž vám možné bude, nesejde. A rač dáti pán Buoh nám se spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi Thunklovi z Brníčka, najvyššiemu minc- mejstru královstvie Českého. 107. Petrovi z Rožmberka, že pro peníze, kteréž mu půjčiti chce, posílá. Na Blatné. 1514, 26. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3624, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Teď [k] vám posielám po těch sto kop gr. českých, kterých mi ráčiete puojčiti, Mikuláše [.....]*) písaře s [.....] I prosím [. . . .] těch sto kop gr. [. . . . . .] ráčiete a také vám po nich na to [. . . .] posielám. A rač dáti pán Buoh, pane přieteli muoj milý, abyšte se všeli], kterak dobře měli, a spolu abychme se bohdá šťastně a ve zdravie shledali. Dán na Blatné, v sobotu po hodu sv. Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XIIII°. Urozenému pánu, panu Petroví z Rožmberka, panu přieteli mému milému. Pane a přieteli muoj milý, připomí nám] vám a prosím, abyšte mi po těchto mých služebníciech ráčili poslati přiepis té instrukcí od císaře JMti. A které mám vám také přípisy poslati, toho sem tak spěšně učiniti nemohl; než-li pošli vám to, dá-li pán Buoh, při jiném poselstvie. 108. Petrovi z Rožmberka, že Pražané odpírají, jakoby odpověď knížete (Bartoloměje z Minster- berka) s jich vědomím učiněna byla oc. Na Blatné. 1514, 30. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625. tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Teď vám posielám, pane a příteli muoj milý, přiepis psanie od pana hofmistra a toho také přiepis, co jsú Pražané jeho otci psali. Pak poněvadž *) V původním opise utrženo. Archiv Český VII. 13
Strana 98
98 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. tomu Pražané, jakž jest z jejich psanie rozuměti, odpírají, by ta odpověď knížecí s jejich volí byla; tehdy jest podobné, že se k tomu města jiná také znáti nebudú. Protož jižby mi se zdálo, abych já některým městom o to psal, a na nich se toho také slušným spuosobem dotázal; ješto, jakž to obmýšlím, zdá mi se, že sobě toho do mne města neobtíží. A prote to buohdá zvieme, co jest nám potřebie věděti. A poněvadž mne poněkud pan hofmistr k tomu nabízí, a tuto mi věc, co se Pražan dotýče, oznámil, má jest již k tomu zvláštní náchylnost, abych o to městóm psal; nebo mi se vše zdá, že to buohdá k dobrému přijde a trefí se. Však prosím, račte mi také v tom své zdánie oznámiti. Které jste mi ráčili psanie poslati od pana hajtmana Moravského, kdež také oznamuje o kniežeti, že v Rakúsích škody činil: i to se právě, dá-li pán Buoh, k tomu trefí, oč jsme spolu zde na Blatné mluvili. Což se dotýče psanie páně Mrakšova,*) mně se v tom zdá nynie za najlepší, abychme se s panem hajtmanem Moravským shledali. A já k tomu chci rád na ho- tově býti, když mi kolivěk po matce buožie narozenie ráčíte napřed dva nebo tři dni oznámiti. A rač dáti pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v středu den svatých Šťastného a Zbožného léta oc. XIIII". Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 109. Petrovi z Rožmberka o sjezdech krajských, o zprávách z Uher, Pražané že opět chtí dva konšely vzíti v trestání oc. Na Blatné. 1514, 2. září. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Račte věděti, že jest mi oznámeno již z sedmi krajóv, že do Benešova, aby tam tento pondělí po svatém Jiljí [4. září] byli, poslati chtí. A v tomto kraji Prachenském, v osmém, na sjezdu v Strakonicích, na témž jsme zuo- stali a k tomu osoby vybrali, které také do Benešova jeti mají. Protož již já také ve jméno buoží tam pojedu. Pak poněvadž jest větší počet krajóv o to se srovnali, že tam poslati chtí, tehdy jest naděje, že se buohdá něco dobrého obmyslí a zjedná.**) A také z těch krajuov jsú osoby vybrány, kto by měly k králi JMti jeti. A pan Leva Malovec také jeti má, než do Benešova nic. Z jiných některých krajuov ještě odpovědi ne- *) J. Mráčský, jinak Mrakeš z Noskova. **) Viz Palackého Dějiny V. 2. str. 278.
98 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. tomu Pražané, jakž jest z jejich psanie rozuměti, odpírají, by ta odpověď knížecí s jejich volí byla; tehdy jest podobné, že se k tomu města jiná také znáti nebudú. Protož jižby mi se zdálo, abych já některým městom o to psal, a na nich se toho také slušným spuosobem dotázal; ješto, jakž to obmýšlím, zdá mi se, že sobě toho do mne města neobtíží. A prote to buohdá zvieme, co jest nám potřebie věděti. A poněvadž mne poněkud pan hofmistr k tomu nabízí, a tuto mi věc, co se Pražan dotýče, oznámil, má jest již k tomu zvláštní náchylnost, abych o to městóm psal; nebo mi se vše zdá, že to buohdá k dobrému přijde a trefí se. Však prosím, račte mi také v tom své zdánie oznámiti. Které jste mi ráčili psanie poslati od pana hajtmana Moravského, kdež také oznamuje o kniežeti, že v Rakúsích škody činil: i to se právě, dá-li pán Buoh, k tomu trefí, oč jsme spolu zde na Blatné mluvili. Což se dotýče psanie páně Mrakšova,*) mně se v tom zdá nynie za najlepší, abychme se s panem hajtmanem Moravským shledali. A já k tomu chci rád na ho- tově býti, když mi kolivěk po matce buožie narozenie ráčíte napřed dva nebo tři dni oznámiti. A rač dáti pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v středu den svatých Šťastného a Zbožného léta oc. XIIII". Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 109. Petrovi z Rožmberka o sjezdech krajských, o zprávách z Uher, Pražané že opět chtí dva konšely vzíti v trestání oc. Na Blatné. 1514, 2. září. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Račte věděti, že jest mi oznámeno již z sedmi krajóv, že do Benešova, aby tam tento pondělí po svatém Jiljí [4. září] byli, poslati chtí. A v tomto kraji Prachenském, v osmém, na sjezdu v Strakonicích, na témž jsme zuo- stali a k tomu osoby vybrali, které také do Benešova jeti mají. Protož již já také ve jméno buoží tam pojedu. Pak poněvadž jest větší počet krajóv o to se srovnali, že tam poslati chtí, tehdy jest naděje, že se buohdá něco dobrého obmyslí a zjedná.**) A také z těch krajuov jsú osoby vybrány, kto by měly k králi JMti jeti. A pan Leva Malovec také jeti má, než do Benešova nic. Z jiných některých krajuov ještě odpovědi ne- *) J. Mráčský, jinak Mrakeš z Noskova. **) Viz Palackého Dějiny V. 2. str. 278.
Strana 99
Petrovi z Rožmberka 1514. 99 mám; než v kraji Plzeňském a Bechyňském ještě se sjeti mají, neb mi oznámeno, že na prvějších sjezdích málo se jich bylo sjelo. Račte věděti, že jest přijel ke mně kněz Linhart probošt, kterýž jest v Bu- dyni farářem, kteréhož byl sem poslal ku panu kardinálu do Budína, a odtud vyjel zase tento pondělí minulý, týden minul. I praví, že kněz Bartoloměj s svým vojskem měl tam přijeti po něm nazejtří. Kterak se ty věci rozličně pletú, jest dosti divné. Pak, bych řekl, že páni biskupi a jiní páni uherští rozumu nechtí užívati, snad bych neopatrně mluvil, neb odporné jest někomu dávati slepce, kdo sám nevidí; též také, bychme jim měli v tom míti za zlé, čehož se sami dopúštíme, tehdy bychme nepo- řádně je vinili, z kteréž se viny sami slušně snad vymluviti nemuožem. Slyším, že pan kardinál, pan biskup Pětikostelský, pan nadršpan a jiných drahně biskupuov a pánuov jest v Budíně při králi JMti; kteříž, tak jest rozuměti, že vždy očekávají lepšieho jako i my. Pak přijde-li na ně i na nás horší, nevím, komu z toho vinu dáme, leč sami sobě. Teď vám posílám přiepis, co jest mi pan mincmaistr*) psal a co jemu psal Brloh, co jsú Řepnice**) s Pražskými posly mluvili. Pak ač nenie vše pravda, ale proto oni i klamem vedú v to lidi, aby podstať míti mohli. Kněz Bartoloměj s těžkem toho třetinu má, co oni rozprávějí, ale kdy se to lidí chytí, budú snad někto mníti, že on má s svú podstatú mimo jiné prospievati. Co se dotýče pana Stefana, ten jest nynie lidi rozpustil, a protož se tím chlubí, jako by on byl jim ku podstatě; ale muožeme my tak dělati jako ti biskupi, že nevíme, nač nám to vyjde. A bude-li se panu Stefanovi čeho chtíti, jest podobné, že bude moci zase lidi míti. Pak co tuto píši o těch lidech, že jsú rozpuštěni, pravil mi o tom kněz Linhart, že to v Budíně slyšel, ježto posléz odtud vyjel nežli Pražští poslové. Kdež pan minemaistr píše mi, že mi posílá pana hajtmana Moravského***) psanie: i jest toho psanie ten rozum, o čemž prvé vieme, kterak jest kněz Bartoloměj odpověděl a v Rakúsích škody činil, a že ciesař JMt to sobě obtěžuje. Také vám teď posielám, co jest mi z Prahy psáno: ješto nenie nepodobné, že to obmajšlejí lotři, kteřížby nám rádi zle činili; neb ač bohdá toho nedovedú, ale bylo by slušné, abychme jejich úmysl lotrovský tak sobě vážili a před tím se opatrovali; tomu dobře mohúce věřiti, kdyby mohli, žeby nám rádi skutkem zle činili. I muoj milý pane a příteli! bojím se, že nám již málo hojemstvie prospěje, než že jest potřebí, neodpočívajíc, k skutku se přičiniti, a ten s boží pomocí k konci a k místu bez odtahuov vésti. *) Jindř. Tunkl z Brnička. ***) Jan Mezeřícký z Lomnice. **) Repnice Litoměřický. 13*
Petrovi z Rožmberka 1514. 99 mám; než v kraji Plzeňském a Bechyňském ještě se sjeti mají, neb mi oznámeno, že na prvějších sjezdích málo se jich bylo sjelo. Račte věděti, že jest přijel ke mně kněz Linhart probošt, kterýž jest v Bu- dyni farářem, kteréhož byl sem poslal ku panu kardinálu do Budína, a odtud vyjel zase tento pondělí minulý, týden minul. I praví, že kněz Bartoloměj s svým vojskem měl tam přijeti po něm nazejtří. Kterak se ty věci rozličně pletú, jest dosti divné. Pak, bych řekl, že páni biskupi a jiní páni uherští rozumu nechtí užívati, snad bych neopatrně mluvil, neb odporné jest někomu dávati slepce, kdo sám nevidí; též také, bychme jim měli v tom míti za zlé, čehož se sami dopúštíme, tehdy bychme nepo- řádně je vinili, z kteréž se viny sami slušně snad vymluviti nemuožem. Slyším, že pan kardinál, pan biskup Pětikostelský, pan nadršpan a jiných drahně biskupuov a pánuov jest v Budíně při králi JMti; kteříž, tak jest rozuměti, že vždy očekávají lepšieho jako i my. Pak přijde-li na ně i na nás horší, nevím, komu z toho vinu dáme, leč sami sobě. Teď vám posílám přiepis, co jest mi pan mincmaistr*) psal a co jemu psal Brloh, co jsú Řepnice**) s Pražskými posly mluvili. Pak ač nenie vše pravda, ale proto oni i klamem vedú v to lidi, aby podstať míti mohli. Kněz Bartoloměj s těžkem toho třetinu má, co oni rozprávějí, ale kdy se to lidí chytí, budú snad někto mníti, že on má s svú podstatú mimo jiné prospievati. Co se dotýče pana Stefana, ten jest nynie lidi rozpustil, a protož se tím chlubí, jako by on byl jim ku podstatě; ale muožeme my tak dělati jako ti biskupi, že nevíme, nač nám to vyjde. A bude-li se panu Stefanovi čeho chtíti, jest podobné, že bude moci zase lidi míti. Pak co tuto píši o těch lidech, že jsú rozpuštěni, pravil mi o tom kněz Linhart, že to v Budíně slyšel, ježto posléz odtud vyjel nežli Pražští poslové. Kdež pan minemaistr píše mi, že mi posílá pana hajtmana Moravského***) psanie: i jest toho psanie ten rozum, o čemž prvé vieme, kterak jest kněz Bartoloměj odpověděl a v Rakúsích škody činil, a že ciesař JMt to sobě obtěžuje. Také vám teď posielám, co jest mi z Prahy psáno: ješto nenie nepodobné, že to obmajšlejí lotři, kteřížby nám rádi zle činili; neb ač bohdá toho nedovedú, ale bylo by slušné, abychme jejich úmysl lotrovský tak sobě vážili a před tím se opatrovali; tomu dobře mohúce věřiti, kdyby mohli, žeby nám rádi skutkem zle činili. I muoj milý pane a příteli! bojím se, že nám již málo hojemstvie prospěje, než že jest potřebí, neodpočívajíc, k skutku se přičiniti, a ten s boží pomocí k konci a k místu bez odtahuov vésti. *) Jindř. Tunkl z Brnička. ***) Jan Mezeřícký z Lomnice. **) Repnice Litoměřický. 13*
Strana 100
100 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Teď vám posielám přiepis, co jsú Pražané nám na sjezd do Strakonic psali, chtějíce to v jiné předělati, na čem jsme na obecném sněmu, což se peněz Gerlických dotýče, zuostali, a chtějíce nás pod tím před sebe v soud uvésti. I co jsme jim zase za odpověď dali, také vám při tom toho přiepis posílám. Tuto taky posílám vám přiepis, co jest mi psal pan komorník, strýc muoj, kdežto při konci toho psaní oznamuje mi, kterak o mne lotři Praští [sic] mluví křivě a nepravě oc, ješto i od jiných k tomu podobné jest mi oznámeno. Pak kdyby se statku dotýkalo a byl spálen, měl bych naději, že bych někdy mohl to zase posta- viti: ale by mně měli na mé poctivosti utrhati, a ta věc se prodlila a já tomu ne- odepřel, nevím potom, kterak by mi to snadně mohlo napraveno býti, aby se mohlo tudy mé poctivosti dosti státi. Však abych zvláštně neukvapil prudkostí, ač znám, že jest již na velikém času netrpěti, než toliko, že na to očekávám, oč jsme spolu rozmlúvali; i zdá mi se, abych Pražanóm něco o to napsal, a to podle tohoto přípisu, kterýž vám tuto posielám; ač znám malú platnost, ale abych toho tak v mlčení ne- nechal. A zatím bohdá bude k tomu lepší čas; i prosím vás, račte mi v tom své zdánie oznámiti, neb nemám k nim úmyslu o to poslati, dokudž mi se posel zase od vás nevrátí. A tiemto již nyní toto psanie zavierám, že mi se zdá za potřebné, čím bychme se najspíše spolu a s panem hajtmanem Moravským sjeti mohli; než obávám se v tom nějakého zmatku a pruotahu pro ten súd, kterýž v Brně býti má o svaté Kunhutě. Dajž pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, v sobotu po svatém Jiljí léta oc. V XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Muoj milý pane a přieteli, které jste mi listy od pana Mrakše poslali, teď je vám zase posielám. A již toto jiné bylo napsáno, když mi byly přineseny. I mněť se za velmi potřebné zdá, aby naše shledánie brzké bylo a žádosť ciesaře JMti abychme naplnili, poněvadž také pána našeho dobré jest, což budeme moci najspíše; jedné to rozvážíce, abychme se s boží pomocí nešlechetných lotruov zrady mohli uvarovati, neb v svých zlých skutcích neodpočívají. Potom dnes před večerem mezi jinými věcmi přineseno mi psanie od pana Viléma a od pana Břetislava Švihovských, kdežto vám jeden artikul z toho vypsaný posielám. I což mi oznamují, račte toho povážiti, neb co to na sobě nese a kam se vztahuje, jest co rozvážiti, ač ještě bych nerad, aby se tiem vuobec hlásilo; ale již jistě na to přichází podlé oné řeči, že již čas jest a toho pilná potřeba, abychme ze sna vstali oc; anebo, jakž tomu porozumievám, že snad brzo ještě jiné noviny uslyšíme. Ale všeho se toho psáti nehodí. Jáť na to již myslím, maje v pánu Bohu všemohúcím naději a doufánie, kterýž spravedlivých neopúští, abych k tomu pilnost
100 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Teď vám posielám přiepis, co jsú Pražané nám na sjezd do Strakonic psali, chtějíce to v jiné předělati, na čem jsme na obecném sněmu, což se peněz Gerlických dotýče, zuostali, a chtějíce nás pod tím před sebe v soud uvésti. I co jsme jim zase za odpověď dali, také vám při tom toho přiepis posílám. Tuto taky posílám vám přiepis, co jest mi psal pan komorník, strýc muoj, kdežto při konci toho psaní oznamuje mi, kterak o mne lotři Praští [sic] mluví křivě a nepravě oc, ješto i od jiných k tomu podobné jest mi oznámeno. Pak kdyby se statku dotýkalo a byl spálen, měl bych naději, že bych někdy mohl to zase posta- viti: ale by mně měli na mé poctivosti utrhati, a ta věc se prodlila a já tomu ne- odepřel, nevím potom, kterak by mi to snadně mohlo napraveno býti, aby se mohlo tudy mé poctivosti dosti státi. Však abych zvláštně neukvapil prudkostí, ač znám, že jest již na velikém času netrpěti, než toliko, že na to očekávám, oč jsme spolu rozmlúvali; i zdá mi se, abych Pražanóm něco o to napsal, a to podle tohoto přípisu, kterýž vám tuto posielám; ač znám malú platnost, ale abych toho tak v mlčení ne- nechal. A zatím bohdá bude k tomu lepší čas; i prosím vás, račte mi v tom své zdánie oznámiti, neb nemám k nim úmyslu o to poslati, dokudž mi se posel zase od vás nevrátí. A tiemto již nyní toto psanie zavierám, že mi se zdá za potřebné, čím bychme se najspíše spolu a s panem hajtmanem Moravským sjeti mohli; než obávám se v tom nějakého zmatku a pruotahu pro ten súd, kterýž v Brně býti má o svaté Kunhutě. Dajž pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, v sobotu po svatém Jiljí léta oc. V XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Muoj milý pane a přieteli, které jste mi listy od pana Mrakše poslali, teď je vám zase posielám. A již toto jiné bylo napsáno, když mi byly přineseny. I mněť se za velmi potřebné zdá, aby naše shledánie brzké bylo a žádosť ciesaře JMti abychme naplnili, poněvadž také pána našeho dobré jest, což budeme moci najspíše; jedné to rozvážíce, abychme se s boží pomocí nešlechetných lotruov zrady mohli uvarovati, neb v svých zlých skutcích neodpočívají. Potom dnes před večerem mezi jinými věcmi přineseno mi psanie od pana Viléma a od pana Břetislava Švihovských, kdežto vám jeden artikul z toho vypsaný posielám. I což mi oznamují, račte toho povážiti, neb co to na sobě nese a kam se vztahuje, jest co rozvážiti, ač ještě bych nerad, aby se tiem vuobec hlásilo; ale již jistě na to přichází podlé oné řeči, že již čas jest a toho pilná potřeba, abychme ze sna vstali oc; anebo, jakž tomu porozumievám, že snad brzo ještě jiné noviny uslyšíme. Ale všeho se toho psáti nehodí. Jáť na to již myslím, maje v pánu Bohu všemohúcím naději a doufánie, kterýž spravedlivých neopúští, abych k tomu pilnost
Strana 101
Dopisy z roku 1514. 101 přiložil pro potěšení dobrým a k zkáze zlým; abych ne řečí, ale bohdá skutkem to ukázal, aby bylo zřetedlně známo, že jest ještě v tomto královstvie purkrabě Pražský s tú mocí úřadu toho, jakž na to řádně příslušie. Také račte věděti, že dnes u večer přineseni jsú mi někteří listové z Prahy, a mezi nimi dva listové ze dvú krajuov, ješto mi píší, že také do Benešova pošlí. A tak již jest k tomu z deseti krajuov vuole, že to na mé psaní učiniti chtie. Při tom mi se z Prahy oznamuje, že opět Pražané chtí dva konšely vzieti, ješto jednoho z nich neznám. Pak jestliže to dokonají, snad se opět, bude-li jim to procházeti, o něco jiného pokusí. A které jsú prvé dva stíti dali, tak sem slyšel, kdež byli u kostela položeni, že dali je vykopati a někde jinde položiti. Také i toto mi oznámeno, že jest v Litoměřicích ten hlas, že má býti Řep- nice podkomořiem. I muoj milý pane a přieteli, tutoť vám již rozličných novin a ně- které dosti ku pravdě nepodobné oznamuji. Však nemohou-li lotři čeho toho skutkem dokonati, ale jistě by rádi, kdyby mohli. Prosím, račte mi oznámiti, viete-li, kde jest nyní ještě ciesař JMt, a není-li v Linci, ale daleko-li odtud. [Bez nadpisu.] 110. Oznamuje králi Vladislavovi, že na sjezdu v Benešově shromáždění pánové a rytířstvo na tom se usnesli, vojensky se strhnouti, jestliže kníže Bartoloměj Minsterberský s lidem válečným do království Českého potáhne. Bez datum i místa. 1514, po 5. září.*) Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Najjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Milostivý králi! Jakož kněz Bartoloměj s lidmi od Pražan a od jiných měst královstvie Českého k VMKské táhl jest, ačkolivěk nám jest oznámeno, že VMKská byli jste ráčili jemu vzkázati a rozkázati po panu Žibřidovi,**) komorníku VMKské, aby se zase vrátil, ale poněvadž jest toho neučinil, a některé škody jsú se od ně- kterých, kteříž s nim táhli, staly: račte VMKská věděti, že pro některé potřeby sjelo se jest něco pánuov a z rytieřstva do Benešova, jakož VMKské v druhém listu šieře o tom píši; i mezi jinými věcmi také toto jsú rozvažovali, jestli že on lidi nerozpustí, zase do královstvie Českého vojensky potáhne, že se někteří krajové z po- třebnosti také vojensky strhnúti úmysl mají, jestli že by se jaké škody od těch, kteříž s tím kniežetem potáhnú, komu v tomto královstvie staly, aby toho nedopú- štěli. I VMKská toto vědúce, za to VMKské prosím, že to ráčíte předejíti a opatřiti, *) Viz Palackého Dějiny V. 2. str. 278. **) Žibřid z Bobolusk.
Dopisy z roku 1514. 101 přiložil pro potěšení dobrým a k zkáze zlým; abych ne řečí, ale bohdá skutkem to ukázal, aby bylo zřetedlně známo, že jest ještě v tomto královstvie purkrabě Pražský s tú mocí úřadu toho, jakž na to řádně příslušie. Také račte věděti, že dnes u večer přineseni jsú mi někteří listové z Prahy, a mezi nimi dva listové ze dvú krajuov, ješto mi píší, že také do Benešova pošlí. A tak již jest k tomu z deseti krajuov vuole, že to na mé psaní učiniti chtie. Při tom mi se z Prahy oznamuje, že opět Pražané chtí dva konšely vzieti, ješto jednoho z nich neznám. Pak jestliže to dokonají, snad se opět, bude-li jim to procházeti, o něco jiného pokusí. A které jsú prvé dva stíti dali, tak sem slyšel, kdež byli u kostela položeni, že dali je vykopati a někde jinde položiti. Také i toto mi oznámeno, že jest v Litoměřicích ten hlas, že má býti Řep- nice podkomořiem. I muoj milý pane a přieteli, tutoť vám již rozličných novin a ně- které dosti ku pravdě nepodobné oznamuji. Však nemohou-li lotři čeho toho skutkem dokonati, ale jistě by rádi, kdyby mohli. Prosím, račte mi oznámiti, viete-li, kde jest nyní ještě ciesař JMt, a není-li v Linci, ale daleko-li odtud. [Bez nadpisu.] 110. Oznamuje králi Vladislavovi, že na sjezdu v Benešově shromáždění pánové a rytířstvo na tom se usnesli, vojensky se strhnouti, jestliže kníže Bartoloměj Minsterberský s lidem válečným do království Českého potáhne. Bez datum i místa. 1514, po 5. září.*) Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Najjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Milostivý králi! Jakož kněz Bartoloměj s lidmi od Pražan a od jiných měst královstvie Českého k VMKské táhl jest, ačkolivěk nám jest oznámeno, že VMKská byli jste ráčili jemu vzkázati a rozkázati po panu Žibřidovi,**) komorníku VMKské, aby se zase vrátil, ale poněvadž jest toho neučinil, a některé škody jsú se od ně- kterých, kteříž s nim táhli, staly: račte VMKská věděti, že pro některé potřeby sjelo se jest něco pánuov a z rytieřstva do Benešova, jakož VMKské v druhém listu šieře o tom píši; i mezi jinými věcmi také toto jsú rozvažovali, jestli že on lidi nerozpustí, zase do královstvie Českého vojensky potáhne, že se někteří krajové z po- třebnosti také vojensky strhnúti úmysl mají, jestli že by se jaké škody od těch, kteříž s tím kniežetem potáhnú, komu v tomto královstvie staly, aby toho nedopú- štěli. I VMKská toto vědúce, za to VMKské prosím, že to ráčíte předejíti a opatřiti, *) Viz Palackého Dějiny V. 2. str. 278. **) Žibřid z Bobolusk.
Strana 102
102 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. aby skrze to nějaká nesnáz další nevznikla; jakož snad bylo by slušné, než-li kněz Bartoloměj do královstvie Českého dotáhne, aby lidi ruozno rozpustil a jim rozkázal, aby škod nečinili, nežli pokojně se do svých domuov vrátili. [Bez datum, podpisu i místa.] 111. Prosí krále Vladislava za odpověď o roku položení mezi městy a stavy vyššími, i v příčině válečného tažení knížete Bartoloměje Minsterberského do Uher. Bez datum i místa. [1514, po 5. září./ Opis souč. v arch. Třeb. č. 3625, tern. nepag. Najjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Račte VMKská věděti, že pro potřeby některé VMKské tohoto královstvie Českého, podle na sněmu zuostánie, měli jsú sjezdy páni a rytieřstvo v krajích téhož královstvie; kdežto také pro některé potřeby, aby mým úřadem nic obmeškáno ne- bylo, psal jsem na ty sjezdy, za to prose, aby z těch sjezduov některé osoby z ka- ždého kraje sjely se do Benešova. I milostivý králi, kteříž jsme tu pospolu byli, to jsme mezi sebú také rozvažovali, kudy jest to, že kteréž jest k VMKské psanie z sněmu minulého o roku položenie s městy učiněno, že ještě na to odpovědi ne- máme. I nevěděli jsme se čeho v tom domysliti, zdržuje-li se posel u VMKské, čili mu se která příhoda na cestě stala; a v tom oznámeno jest nám, že kněz Barto- loměj s lidmi od měst poslanými k VMKské vojensky přitáhl jest k Budínu neb k Peštu. I poněvadž VMKská ráčili jste k němu pana Žibřida, komorníka VMKské, i také k některým k nám k jiným poslati, abychme již netáhli, a jestli že jest kdo vytáhl, abychme se domuov vrátili: kdežto jinému rozuměti nemuožem, poněvadž knieže s těmi, kteréž s sebú má, nezachoval jest se podle VMKské rozkázánie, že jest v tom své vuole užíval. I milostivý králi! Jestli že to knieže s těmi lidmi předse tak v tom královstvie Uherském bude, a VMKská v tom času nám ráčíte panskému a rytieřskému stavuóm s městy rok položiti, jakož tu naději máme, že tím neráčíte prodlévati; tehdy, jest-li žeby také týmž spuosobem ti, ktož od panského a rytieř- ského stavuov posláni budú, k tomu roku položenému přijeli: tu naději máme, že nám v tom za zlé mieti neráčíte, poněvadž kněz Bartoloměj jest při městech a s jejich lidmi; ješto za jiné toho držeti nevíme, nežli že jest strana nám odporná v tom, oč před VMKskú ze všech stavuov státi mají, a také on i s námi některými při zvláštní má, neb poněvadž proti VMKské, jakž nám oznámeno jest, vuoli a roz- kázánie do toho královstvie Uherského táhl jest, snadby i v jiném své vuole užívati tam chtěl; i chtěli by, kterak sem tomu srozuměl, stavové panský a rytieřský také s boží pomocí v tom se opatřiti; pak-li ti lidé rozpuštěni budú, jiného neznám, než
102 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. aby skrze to nějaká nesnáz další nevznikla; jakož snad bylo by slušné, než-li kněz Bartoloměj do královstvie Českého dotáhne, aby lidi ruozno rozpustil a jim rozkázal, aby škod nečinili, nežli pokojně se do svých domuov vrátili. [Bez datum, podpisu i místa.] 111. Prosí krále Vladislava za odpověď o roku položení mezi městy a stavy vyššími, i v příčině válečného tažení knížete Bartoloměje Minsterberského do Uher. Bez datum i místa. [1514, po 5. září./ Opis souč. v arch. Třeb. č. 3625, tern. nepag. Najjasnější králi, pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú VMKské vzkazuji. Račte VMKská věděti, že pro potřeby některé VMKské tohoto královstvie Českého, podle na sněmu zuostánie, měli jsú sjezdy páni a rytieřstvo v krajích téhož královstvie; kdežto také pro některé potřeby, aby mým úřadem nic obmeškáno ne- bylo, psal jsem na ty sjezdy, za to prose, aby z těch sjezduov některé osoby z ka- ždého kraje sjely se do Benešova. I milostivý králi, kteříž jsme tu pospolu byli, to jsme mezi sebú také rozvažovali, kudy jest to, že kteréž jest k VMKské psanie z sněmu minulého o roku položenie s městy učiněno, že ještě na to odpovědi ne- máme. I nevěděli jsme se čeho v tom domysliti, zdržuje-li se posel u VMKské, čili mu se která příhoda na cestě stala; a v tom oznámeno jest nám, že kněz Barto- loměj s lidmi od měst poslanými k VMKské vojensky přitáhl jest k Budínu neb k Peštu. I poněvadž VMKská ráčili jste k němu pana Žibřida, komorníka VMKské, i také k některým k nám k jiným poslati, abychme již netáhli, a jestli že jest kdo vytáhl, abychme se domuov vrátili: kdežto jinému rozuměti nemuožem, poněvadž knieže s těmi, kteréž s sebú má, nezachoval jest se podle VMKské rozkázánie, že jest v tom své vuole užíval. I milostivý králi! Jestli že to knieže s těmi lidmi předse tak v tom královstvie Uherském bude, a VMKská v tom času nám ráčíte panskému a rytieřskému stavuóm s městy rok položiti, jakož tu naději máme, že tím neráčíte prodlévati; tehdy, jest-li žeby také týmž spuosobem ti, ktož od panského a rytieř- ského stavuov posláni budú, k tomu roku položenému přijeli: tu naději máme, že nám v tom za zlé mieti neráčíte, poněvadž kněz Bartoloměj jest při městech a s jejich lidmi; ješto za jiné toho držeti nevíme, nežli že jest strana nám odporná v tom, oč před VMKskú ze všech stavuov státi mají, a také on i s námi některými při zvláštní má, neb poněvadž proti VMKské, jakž nám oznámeno jest, vuoli a roz- kázánie do toho královstvie Uherského táhl jest, snadby i v jiném své vuole užívati tam chtěl; i chtěli by, kterak sem tomu srozuměl, stavové panský a rytieřský také s boží pomocí v tom se opatřiti; pak-li ti lidé rozpuštěni budú, jiného neznám, než
Strana 103
Dopisy z roku 1514. 103 že páni a rytieřstvo týmž spuosobem, jakž prvé před VMKskú bývali jsú, býti a po- slati chtí. A toto psanie k VMKské z poručenie a z vuole těch pánuov a z rytieřstva, kteříž jsú se do Benešova sjeli, činiem, a VMKské prosím, že na to ráčiete mně odpověď dáti, abych já panskému a rytieřskému stavóm věděl co oznámiti, kterak mají a jakým spuosobem na ten rok poslati a vypraviti. A milostivý králi! Co z po- ručenie také pánuov a rytieřstva, kteříž jsme v Benešově pospolu byli, pánóm pre- látóm a jiným pánóm královstvie Uherského píši, teď VMKské toho přiepis posílám. Bez podpisu.] 112. Oznamuje císaři Maximilianovi o usnešení, kteréž byli páni a rytířstvo v Benešově shromáž- déní učinili, že škody, které kníže Bartoloměj z Minsterberka poddaným císařským v Rakousích načinil, staly se bez vůle vyšších stavův českých. [1514, po 5. září.] Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Toto jest psáno ciesaři JMti od pana Lva. Najjasnější a najnepřemoženější ciesaři, pane, pane muoj milostivý! Službu svů poddanú VMCské vzkazuji. VMCské oznamuji, že tyto dni minulé byli jsú se sjeli, jsúce z krajuov tohoto královstvie Českého od jiných posláni, někteří z pánuov a z rytieřstva, a o to mezi sebú rozmlúvali: kterak jest nás došlo, že by Bartoloměj knieže z Minstrberka s těmi, ktož jsú při něm táhli, VMCské některým poddaným v kniežetství Rakúském škodu učinil, kteréžto věci jsme neradi slyšeli. A toto jsú při tom poručili mně VMCské oznámiti: což jest kolivěk to knieže s těmi, ktož jsú s ním byli, proti VMCské i proti VMti poddaným učinili, že k tomu vuole jest nebyla a nenie panského a rytieřského stavuov královstvie Českého; než-li že by radši ti stavové panský a rytieřský, v čem by slušně mohli, VMCské svými službami se zachovati chtěli. A pokudž bych já také VMCské slušně slúžiti mohl, rád bych to povolně a hotově učiniti chtěl. Dán na Blatné ut supra.*) 113. Žádá purkmistra a radu Starého i Nového města Pražského za oznámení, zdali s vůlí jich obyvatelé městští křivě o něm mluví. [1514, v měsíci září./ Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, vzáctné opatrnosti páni a přátelé milí! Vězte, že jest mne došlo, že by o mne v Starém a Novém městech Pražských mluvili obyvatelé těch měst neprávě, křivě a neduovodně, mne na mé dobré poctivosti dotýkajíce po svých kvasích a kdež se jim zdá. I žádám, jest-li to s vaší volí a vědomím čili nic, *) Viz Palackého dějiny V. 2. str. 279.
Dopisy z roku 1514. 103 že páni a rytieřstvo týmž spuosobem, jakž prvé před VMKskú bývali jsú, býti a po- slati chtí. A toto psanie k VMKské z poručenie a z vuole těch pánuov a z rytieřstva, kteříž jsú se do Benešova sjeli, činiem, a VMKské prosím, že na to ráčiete mně odpověď dáti, abych já panskému a rytieřskému stavóm věděl co oznámiti, kterak mají a jakým spuosobem na ten rok poslati a vypraviti. A milostivý králi! Co z po- ručenie také pánuov a rytieřstva, kteříž jsme v Benešově pospolu byli, pánóm pre- látóm a jiným pánóm královstvie Uherského píši, teď VMKské toho přiepis posílám. Bez podpisu.] 112. Oznamuje císaři Maximilianovi o usnešení, kteréž byli páni a rytířstvo v Benešově shromáž- déní učinili, že škody, které kníže Bartoloměj z Minsterberka poddaným císařským v Rakousích načinil, staly se bez vůle vyšších stavův českých. [1514, po 5. září.] Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Toto jest psáno ciesaři JMti od pana Lva. Najjasnější a najnepřemoženější ciesaři, pane, pane muoj milostivý! Službu svů poddanú VMCské vzkazuji. VMCské oznamuji, že tyto dni minulé byli jsú se sjeli, jsúce z krajuov tohoto královstvie Českého od jiných posláni, někteří z pánuov a z rytieřstva, a o to mezi sebú rozmlúvali: kterak jest nás došlo, že by Bartoloměj knieže z Minstrberka s těmi, ktož jsú při něm táhli, VMCské některým poddaným v kniežetství Rakúském škodu učinil, kteréžto věci jsme neradi slyšeli. A toto jsú při tom poručili mně VMCské oznámiti: což jest kolivěk to knieže s těmi, ktož jsú s ním byli, proti VMCské i proti VMti poddaným učinili, že k tomu vuole jest nebyla a nenie panského a rytieřského stavuov královstvie Českého; než-li že by radši ti stavové panský a rytieřský, v čem by slušně mohli, VMCské svými službami se zachovati chtěli. A pokudž bych já také VMCské slušně slúžiti mohl, rád bych to povolně a hotově učiniti chtěl. Dán na Blatné ut supra.*) 113. Žádá purkmistra a radu Starého i Nového města Pražského za oznámení, zdali s vůlí jich obyvatelé městští křivě o něm mluví. [1514, v měsíci září./ Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, vzáctné opatrnosti páni a přátelé milí! Vězte, že jest mne došlo, že by o mne v Starém a Novém městech Pražských mluvili obyvatelé těch měst neprávě, křivě a neduovodně, mne na mé dobré poctivosti dotýkajíce po svých kvasích a kdež se jim zdá. I žádám, jest-li to s vaší volí a vědomím čili nic, *) Viz Palackého dějiny V. 2. str. 279.
Strana 104
104 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508— 1532. že mi to oznámíte psaním svým po tomto poslu. Nebo poněvadž já o to vědomost mám skrze zprávu a oznámenie hodnověrných lidí, nejsa nyní v Praze, nad to mi se zdá, že byšte vy, jsúce tam, o tom věděti měli. Dán [nevypsáno]. Zdeněk Lev oc. Vzáctné opatrnosti pánóm purkmistrovi a radám i staršiem obecniem Starého a No- vého měst Pražských, přátelóm mým milým. 114. Oznamuje stavům uherským, jestliže kníže Bartoloměj lid vojenský, s kterým přitáhl do Uher, nerozpustí, že stavové vyšší království Českého k roku s městy položenému také vojensky vytáhnou. Bez datum. [1514, v měsíci září.] Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625. tern. nepag. Najduostojnější a vysoce duostojní páni arcibiskupi, páni biskupi, osviecení a vysoce učení kniežata a páni mně milostiví a přiezniví, a páni a přátelé moji milí! Službu svú VMtem vzkazuji. Račte VMti věděti, že panský a rytieřský stavové královstvie Českého mají některé rozdíly s stavem městským téhož královstvie: kdežto o takové věci prosili jsú za rok složení najjasnějšieho kniežete pána, pana Vladislava, uherského, českého oc. krále oc., pána našeho milostivého, jakož tu naději mají, že JMKská to učiniti ráčí, ač ještě na to od JMKské odpovědi tohoto času nemají. A v tom pro některé potřeby tohoto království Českého sjeli jsú se někteří z panského a rytieř- ského stavuov do Benešova, jakož JMKské to šíře z jejich poručenie oznamuji. Kdežto na tom sjezdu oznámeno jest nám, že knieže Bartoloměj z Minstrberka s ně- kterými lidmi od měst královstvie Českého přitáhl jest vojensky do královstvie Uher- ského k Budínu aneb k Peště; ješto bude-li před se tu s těmi lidmi, tak sem tomu srozuměl, když budú mieti páni a rytieřstvo z tohoto královstvie Českého k tomu roku poslati, že také týmž zpuosobem poslati pro svú potřebu z hodných příčin míní, jestli že on knieže těch lidí do tohoto času nerozpustí. I z té příčiny VMtem to z poručenie těch, kteří jsú se byli sjeli, oznamuji: jestli že by k tomu přišlo, že by se to žádným jiným úmyslem nestalo, než-li z potřebnosti těch stavuov, poněvadž za jiné neznají, nežli že to knieže jest při městech. A protož za to prosím, ač jestli že by kto jináče VMti zpravoval, že tomu místa dávati neráčíte; neb do stavu pan- ského i rytieřského tohoto královstvie Českého to znám, že by VMtem vším přá- telstviem a svými službami rádi se povolně zachovali. [Bez podpisu i nadpisu.]
104 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508— 1532. že mi to oznámíte psaním svým po tomto poslu. Nebo poněvadž já o to vědomost mám skrze zprávu a oznámenie hodnověrných lidí, nejsa nyní v Praze, nad to mi se zdá, že byšte vy, jsúce tam, o tom věděti měli. Dán [nevypsáno]. Zdeněk Lev oc. Vzáctné opatrnosti pánóm purkmistrovi a radám i staršiem obecniem Starého a No- vého měst Pražských, přátelóm mým milým. 114. Oznamuje stavům uherským, jestliže kníže Bartoloměj lid vojenský, s kterým přitáhl do Uher, nerozpustí, že stavové vyšší království Českého k roku s městy položenému také vojensky vytáhnou. Bez datum. [1514, v měsíci září.] Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625. tern. nepag. Najduostojnější a vysoce duostojní páni arcibiskupi, páni biskupi, osviecení a vysoce učení kniežata a páni mně milostiví a přiezniví, a páni a přátelé moji milí! Službu svú VMtem vzkazuji. Račte VMti věděti, že panský a rytieřský stavové královstvie Českého mají některé rozdíly s stavem městským téhož královstvie: kdežto o takové věci prosili jsú za rok složení najjasnějšieho kniežete pána, pana Vladislava, uherského, českého oc. krále oc., pána našeho milostivého, jakož tu naději mají, že JMKská to učiniti ráčí, ač ještě na to od JMKské odpovědi tohoto času nemají. A v tom pro některé potřeby tohoto království Českého sjeli jsú se někteří z panského a rytieř- ského stavuov do Benešova, jakož JMKské to šíře z jejich poručenie oznamuji. Kdežto na tom sjezdu oznámeno jest nám, že knieže Bartoloměj z Minstrberka s ně- kterými lidmi od měst královstvie Českého přitáhl jest vojensky do královstvie Uher- ského k Budínu aneb k Peště; ješto bude-li před se tu s těmi lidmi, tak sem tomu srozuměl, když budú mieti páni a rytieřstvo z tohoto královstvie Českého k tomu roku poslati, že také týmž zpuosobem poslati pro svú potřebu z hodných příčin míní, jestli že on knieže těch lidí do tohoto času nerozpustí. I z té příčiny VMtem to z poručenie těch, kteří jsú se byli sjeli, oznamuji: jestli že by k tomu přišlo, že by se to žádným jiným úmyslem nestalo, než-li z potřebnosti těch stavuov, poněvadž za jiné neznají, nežli že to knieže jest při městech. A protož za to prosím, ač jestli že by kto jináče VMti zpravoval, že tomu místa dávati neráčíte; neb do stavu pan- ského i rytieřského tohoto královstvie Českého to znám, že by VMtem vším přá- telstviem a svými službami rádi se povolně zachovali. [Bez podpisu i nadpisu.]
Strana 105
Petrovi z Rožmberka 1514. 105 115. Petrovi z Rožmberka v příčině odpovědi císaře Maximiliana, o knížeti Bartolomějovi z Min- sterberka, o jízdě nejv. písaře ku králi Vladislavovi. Na Budyni. 1514, 1. října. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Zdraví i všeho dobrého věrně bych vám přál. Jakož jste mi ráčili psáti a psanie pana komorníka markrabstvie Morav- ského poslati: i vězte, že jest mi o též pan hofmistr starý psal, a i já sem jemu zase odepsal, že mi se to dobře líbí, jedné aby to k konci bylo vedeno a tím ne- prodléváno. Neb blíže-li by pán náš od nás byl, bylo by snadší a volnější jednánie. Také, jakož jste mi po druhém poslu psáti ráčili, co nám ciesař JMt ráčil odepsati: i mně se zdá, abychme již nynie toho tak ponechali, až porozumieme, předce-li ta jiezda o svatém Martině bude, a co kněz Bartoloměj bude před se bráti. Neb s těžkem on snadně své předsevzetí rozvede; a protož jest nám potřebie hotovu a opatrnu býti. Psal jsem vám, pane a přieteli muoj milý, z Prahy, i také některé přiepisy poslal, co mi pan kancléř psal, ješto přes to zvláštních novin nevím. Než to sem slyšel, že by kněz Bartoloměj chtěl někomu gubernatorstvie v Uherském královstvie dopomáhati; a také sem slyšel, že by k jednomu kniežeti do říše psal, žeby on měl býti v Čechách gubernatorem. I jestli že to před sebú má, tehdy ještě na rozličné spletky myslí. Pane a přieteli muoj milý! Jáť ještě jedvy v témždni na Blatné budu, ač- kolivěk vypravím se, dá-li pán Buoh, z tohoto kraje, což budu moci najspieše. Což se jiezdy páně písařovy k králi JMti dotýče, ještě neviem konečně, na čem to bude; než měl by ke mně přijeti na Ploskovice ten úterý po sv. Václavě najprv příštiem. Dán na Budyni, v neděli den svatého Remigii léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 116. Petrovi z Rožmberka o shledání s knížetem Lehnickým, o Bartolomějovi knížeti Minsterberském, a o jízdě ku králi do Uher. Na hradě Pražském. 1514, 7. října. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3625, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že sem se včera zde na hradě Pražském s kniežetem Fridrichem Lehnickým shledal, kterýž jede od krále JMti z Budína; Archiv Český VII. 14
Petrovi z Rožmberka 1514. 105 115. Petrovi z Rožmberka v příčině odpovědi císaře Maximiliana, o knížeti Bartolomějovi z Min- sterberka, o jízdě nejv. písaře ku králi Vladislavovi. Na Budyni. 1514, 1. října. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3625, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Zdraví i všeho dobrého věrně bych vám přál. Jakož jste mi ráčili psáti a psanie pana komorníka markrabstvie Morav- ského poslati: i vězte, že jest mi o též pan hofmistr starý psal, a i já sem jemu zase odepsal, že mi se to dobře líbí, jedné aby to k konci bylo vedeno a tím ne- prodléváno. Neb blíže-li by pán náš od nás byl, bylo by snadší a volnější jednánie. Také, jakož jste mi po druhém poslu psáti ráčili, co nám ciesař JMt ráčil odepsati: i mně se zdá, abychme již nynie toho tak ponechali, až porozumieme, předce-li ta jiezda o svatém Martině bude, a co kněz Bartoloměj bude před se bráti. Neb s těžkem on snadně své předsevzetí rozvede; a protož jest nám potřebie hotovu a opatrnu býti. Psal jsem vám, pane a přieteli muoj milý, z Prahy, i také některé přiepisy poslal, co mi pan kancléř psal, ješto přes to zvláštních novin nevím. Než to sem slyšel, že by kněz Bartoloměj chtěl někomu gubernatorstvie v Uherském královstvie dopomáhati; a také sem slyšel, že by k jednomu kniežeti do říše psal, žeby on měl býti v Čechách gubernatorem. I jestli že to před sebú má, tehdy ještě na rozličné spletky myslí. Pane a přieteli muoj milý! Jáť ještě jedvy v témždni na Blatné budu, ač- kolivěk vypravím se, dá-li pán Buoh, z tohoto kraje, což budu moci najspieše. Což se jiezdy páně písařovy k králi JMti dotýče, ještě neviem konečně, na čem to bude; než měl by ke mně přijeti na Ploskovice ten úterý po sv. Václavě najprv příštiem. Dán na Budyni, v neděli den svatého Remigii léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 116. Petrovi z Rožmberka o shledání s knížetem Lehnickým, o Bartolomějovi knížeti Minsterberském, a o jízdě ku králi do Uher. Na hradě Pražském. 1514, 7. října. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3625, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že sem se včera zde na hradě Pražském s kniežetem Fridrichem Lehnickým shledal, kterýž jede od krále JMti z Budína; Archiv Český VII. 14
Strana 106
106 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a dnes v sobotu jede z Prahy domuov, a stál jest na hradě v našem domu. I mluvil sem s ním mnoho včera i dnes; neb psal mi, maje toho žádost, abych k JMti na hrad Pražský přijel, nebo sem byl odjel na Ploskovice a na Budyni. I co sme spolu mluvili, toho se po poslu psáti všeho nehodí. A také muože ta věc mieti prodlení, až bohdá do našeho shledání. Nežli to do téhož kniežete znám, že by dobrému rád, i také že toho dobrého rád pomáhati bude. Což se dotýče rákuše anebo sněmu, kterýž býti má v královstvie Uherském: tak sem srozuměl, že nebude všecka obec, nežli páni duchovní a světští a znameni- tější rytieřstva. Bartoloměj knieže, tak jest mi praveno za věc jistú, že leží někde nedaleko Nitry, a že sú se již od něho Moravčíci a Slezáci rozjeli; než kteříž s ním jiní a od měst vyjeli, že ještě těch má na puoldruhého tisíce najvíce anebo spíše méně. A v Praze jest slyšeti, že něco bylo jich nedávno vyjelo a vyšlo na picování na zboží pana kardinála, a že na ně uhodili husaři páně kardinálovi, a že jich na třidceti zabili. Pak, bude-li jich vždy tak ubývati, tehdy nevím, kdo se z nich zase vrátí. Také jest v Praze řeč, že to knieže vzkázal a psal Pražanóm, že peněz s těmi lidmi, kteréž má, potřebuje, aby mu poslali s jinými městy oni Pražané VIIX . Toho pak nevím, co učiní. A jiných drobnějších novin nyní ponechávám na straně. Než toto račte věděti, že jest mi pan hofmistr starý psal, že tomu rozumí, že nynie z té jiezdy do Olomúce krále JMti nic nebude, než-li k JMKské do Bu- dína [sic]. Při tom mi psal, žádaje věděti, kterak my pojedem a kudy. I odepsal sem jemu, že na vozích a že koní mnoho mieti nebudem, a že za to mám, že k Vídni; však že chci o to k vám psáti, a co v tom bude vašeho úmyslu, jemu oznámiti. I prosím, račte mi dáti znáti, co bych jemu měl za konečnú odpověď dáti. Nebo tak tomu rozumím, že jest jeho úmysl též tudy jeti, kudy my pojedem. Nežli toho nevím, čím se to dlí, že listové od krále JMti ještě jsú nás nedošli, že nám JMt ten rok s městy pokládá; a tudíž byl by čas, aby se ti obsélali, ktož jsú k té jiezdě v krajích vybráni. Toto sem sobě pomyslil, a zdá mi se za potřebné, jestliže se to muože trefiti slušně, aby rady ciesaře JMti nejezdily prve k králi JMti, nežli když my všichni společně pojedem. Pak-li by se jim vždy zdálo něco prve jeti, ale že by nás nechali při jiných, kteříž také z tohoto královstvie Českého pojedú, a to proto, aby nás jiní naši přátelé v podezření neměli, kdyžbychme prvé před jinými jeli. Nebo i to sem sobě rozvažoval, a zdá mi se, když společně pojedem, že i ciesaři JMti lépe budeme moci, v čem nás ráčí potřebovati, prospěti. Však zdá-li se vám o to panu hajtmanu Moravskému a panu Janovi Mrakšovi psáti, mně se zdá, že byšte ráčili dobře učiniti. Pak-li přes to zdá se radám ciesaře JMti, abychme prvé jeli, že to také rádi učiníme. Pan písař měl by již tento úterý z domu svého k králi JMti vyjeti; ale tak-li
106 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a dnes v sobotu jede z Prahy domuov, a stál jest na hradě v našem domu. I mluvil sem s ním mnoho včera i dnes; neb psal mi, maje toho žádost, abych k JMti na hrad Pražský přijel, nebo sem byl odjel na Ploskovice a na Budyni. I co sme spolu mluvili, toho se po poslu psáti všeho nehodí. A také muože ta věc mieti prodlení, až bohdá do našeho shledání. Nežli to do téhož kniežete znám, že by dobrému rád, i také že toho dobrého rád pomáhati bude. Což se dotýče rákuše anebo sněmu, kterýž býti má v královstvie Uherském: tak sem srozuměl, že nebude všecka obec, nežli páni duchovní a světští a znameni- tější rytieřstva. Bartoloměj knieže, tak jest mi praveno za věc jistú, že leží někde nedaleko Nitry, a že sú se již od něho Moravčíci a Slezáci rozjeli; než kteříž s ním jiní a od měst vyjeli, že ještě těch má na puoldruhého tisíce najvíce anebo spíše méně. A v Praze jest slyšeti, že něco bylo jich nedávno vyjelo a vyšlo na picování na zboží pana kardinála, a že na ně uhodili husaři páně kardinálovi, a že jich na třidceti zabili. Pak, bude-li jich vždy tak ubývati, tehdy nevím, kdo se z nich zase vrátí. Také jest v Praze řeč, že to knieže vzkázal a psal Pražanóm, že peněz s těmi lidmi, kteréž má, potřebuje, aby mu poslali s jinými městy oni Pražané VIIX . Toho pak nevím, co učiní. A jiných drobnějších novin nyní ponechávám na straně. Než toto račte věděti, že jest mi pan hofmistr starý psal, že tomu rozumí, že nynie z té jiezdy do Olomúce krále JMti nic nebude, než-li k JMKské do Bu- dína [sic]. Při tom mi psal, žádaje věděti, kterak my pojedem a kudy. I odepsal sem jemu, že na vozích a že koní mnoho mieti nebudem, a že za to mám, že k Vídni; však že chci o to k vám psáti, a co v tom bude vašeho úmyslu, jemu oznámiti. I prosím, račte mi dáti znáti, co bych jemu měl za konečnú odpověď dáti. Nebo tak tomu rozumím, že jest jeho úmysl též tudy jeti, kudy my pojedem. Nežli toho nevím, čím se to dlí, že listové od krále JMti ještě jsú nás nedošli, že nám JMt ten rok s městy pokládá; a tudíž byl by čas, aby se ti obsélali, ktož jsú k té jiezdě v krajích vybráni. Toto sem sobě pomyslil, a zdá mi se za potřebné, jestliže se to muože trefiti slušně, aby rady ciesaře JMti nejezdily prve k králi JMti, nežli když my všichni společně pojedem. Pak-li by se jim vždy zdálo něco prve jeti, ale že by nás nechali při jiných, kteříž také z tohoto královstvie Českého pojedú, a to proto, aby nás jiní naši přátelé v podezření neměli, kdyžbychme prvé před jinými jeli. Nebo i to sem sobě rozvažoval, a zdá mi se, když společně pojedem, že i ciesaři JMti lépe budeme moci, v čem nás ráčí potřebovati, prospěti. Však zdá-li se vám o to panu hajtmanu Moravskému a panu Janovi Mrakšovi psáti, mně se zdá, že byšte ráčili dobře učiniti. Pak-li přes to zdá se radám ciesaře JMti, abychme prvé jeli, že to také rádi učiníme. Pan písař měl by již tento úterý z domu svého k králi JMti vyjeti; ale tak-li
Strana 107
Petrovi z Rožmberka 1514. 107 se stane, toho neviem, nezajde-li jeho v tom nic jiného. Dán na hradě Pražském, v sobotu před sv. Dionisiem léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 117. Petrovi z Rožmberka, jak by se mělo Janu Mrakšovi psáti; knížete Bartoloměje lid vojenský že opouští; král polský že zvítězil nad Moskvany oc. Na Blatné. 1514, 12. října. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3632, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož jste ráčili ke mně poslati s psaním od pana hajtmana markrabstvie Moravského, i nalezl jest mne váš posel na Buštěhradě, ježto hned odtud jeti sem měl, jakož tak sem učinil; a na cestě nemohl sem k tomu slušného zpuosobu, kdež sem noclehy měl, mieti, abych mohl vám spěšně odepsati, i nechal sem toho do dneška; když sem na Blatnú přijel, tehdy sem hned psal. I pane a přieteli muoj milý! Teď vám posielám toho přiepis, kterak by se mělo od nás panu Janovi Mrakšovi psáti; i tak nebo jinak, kterak se vám kolivěk zdáti bude, račte napsati rozkázati, k tomu jest má dobrá vuole. Jediné neračte tím meškati k němu brzo poslati, a toho sobě, kterak psáti rozkážete, přípisu nechati. Neb snad bude potřebie něco v tom psanie opraviti, ale nechtěje já vašeho posla déle držeti, nemohl sem k tomu volného rozmýšlenie mieti. Nežli kdež sem napsal do toho listu panu Mrakšovi výpis toho jednoho artikule, kterak jest na sněmu svoleno: to sem proto učinil, aby bylo zřetedlně známo, co jsme mluvili, že jest pravda; a kto jináče pravil, že jest nepravil pravdy, a že i v jiném mohlo by se takovému též přihoditi. Také vám teď posielám přiepis, co jest pan komorník Moravský otci svému, co jest od Mutiny slyšel, psal: i mně se zdá, aby toho byl také přiepis panu Mrakšovi poslán, jakož v tom k němu psaní jest o tom zmienka; jakož když to všecko budete ráčiti čísti, porozumiete tomu. Také vám posielám přiepis, co mi pan kancléř psal, kteréžto psanie jest mi dnes dodáno. I kdež píše první artikul pan kancléř, což se taženie kniežete Barto- loměje dotýče: i račte toho povážiti, več jest náš pán byl uveden. Ale proto sem já s túto opatrností psal, že kterak sem srozuměl z poselstvie páně Zibřidova, že jest to knieže proti vuoli JMti táhl. Také, jakož pan kancléř píše, kterak jest král Polský Moskvany porazil: i toho JMti přeji, ale že jest prvé Smolensko ztratil, toho 14*
Petrovi z Rožmberka 1514. 107 se stane, toho neviem, nezajde-li jeho v tom nic jiného. Dán na hradě Pražském, v sobotu před sv. Dionisiem léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 117. Petrovi z Rožmberka, jak by se mělo Janu Mrakšovi psáti; knížete Bartoloměje lid vojenský že opouští; král polský že zvítězil nad Moskvany oc. Na Blatné. 1514, 12. října. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3632, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jakož jste ráčili ke mně poslati s psaním od pana hajtmana markrabstvie Moravského, i nalezl jest mne váš posel na Buštěhradě, ježto hned odtud jeti sem měl, jakož tak sem učinil; a na cestě nemohl sem k tomu slušného zpuosobu, kdež sem noclehy měl, mieti, abych mohl vám spěšně odepsati, i nechal sem toho do dneška; když sem na Blatnú přijel, tehdy sem hned psal. I pane a přieteli muoj milý! Teď vám posielám toho přiepis, kterak by se mělo od nás panu Janovi Mrakšovi psáti; i tak nebo jinak, kterak se vám kolivěk zdáti bude, račte napsati rozkázati, k tomu jest má dobrá vuole. Jediné neračte tím meškati k němu brzo poslati, a toho sobě, kterak psáti rozkážete, přípisu nechati. Neb snad bude potřebie něco v tom psanie opraviti, ale nechtěje já vašeho posla déle držeti, nemohl sem k tomu volného rozmýšlenie mieti. Nežli kdež sem napsal do toho listu panu Mrakšovi výpis toho jednoho artikule, kterak jest na sněmu svoleno: to sem proto učinil, aby bylo zřetedlně známo, co jsme mluvili, že jest pravda; a kto jináče pravil, že jest nepravil pravdy, a že i v jiném mohlo by se takovému též přihoditi. Také vám teď posielám přiepis, co jest pan komorník Moravský otci svému, co jest od Mutiny slyšel, psal: i mně se zdá, aby toho byl také přiepis panu Mrakšovi poslán, jakož v tom k němu psaní jest o tom zmienka; jakož když to všecko budete ráčiti čísti, porozumiete tomu. Také vám posielám přiepis, co mi pan kancléř psal, kteréžto psanie jest mi dnes dodáno. I kdež píše první artikul pan kancléř, což se taženie kniežete Barto- loměje dotýče: i račte toho povážiti, več jest náš pán byl uveden. Ale proto sem já s túto opatrností psal, že kterak sem srozuměl z poselstvie páně Zibřidova, že jest to knieže proti vuoli JMti táhl. Také, jakož pan kancléř píše, kterak jest král Polský Moskvany porazil: i toho JMti přeji, ale že jest prvé Smolensko ztratil, toho 14*
Strana 108
108 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. JMti nepřeji.*) A teď vám zase, pane a přieteli muoj milý, tyto listy posielám. O lidech s kniežetem Bartolomějem jest slyšeti, kteří jsú při něm byli, že od něho utiekají; a tato jest věc mně za jistú oznámena, že přednedávno několika dni ušlo jich od něho spolkem několiko set; nebo moji s těmi některými mluvili, a nic nechválí toho kniežete, nežli lají mu, nebo je zle na zimu šaty oděl, nebo se strhanie vrátili. Neviem, co jest to, že ještě od krále JMti o těch listech, kde jsú, nic neviem, kterýmž má nám býti oznámen rok s městy položený. I jest toho strach, že jsú poslu na cestě pobráni. A protož mám úmysl o to bez meškánie ku panu kancléři poslati- Posel muoj měl jest také tyto dni u vás býti. Rač dáti pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, ve čtvrtek před sv. Kalixtem, papežem, léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála. [Bez nadpisu.] 118. Petrovi z Rožmberka o psaní Pražan a knížete Bartoloměje Minsterberského králi Vladislavovi; jaká by odpověď Janu Mrakšovi z Noskova dána býti měla; o jízdě do Uher ku králi skrze knížetství Rakouské a o jednání s císařem Maximilianem. Na Velharticích. 1514, 2. listopadu. Orig. v archivu Třeboňském č. 3634. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že včera přineseni jsú mi někteří přípisové a listové, kterých vám teď přípisy posílám. Ješto bych měl při každém své zdánie oznamovati a kterak jest ta věc při mně, bylo by veliké zaneprázdněnie; než když se buohdá spolu shle- dáme, o to, dá-li pán Buoh, rozmluvieme a bude oč, a jest toho potřebie. Však nynie krátce něčeho dotknúti chci. Najprv, kdež Pražané a města králi JMti píší: tu mi se zdá, že jest věc, děkujiec pánu Bohu, vinšovaná, že to v čas vieme; neb s božie pomocí, když se v tom podstatně mieti budem, kdež oni našim stavóm jámu kopají, buohdá v ni sami upadnú. Také kněz Bartoloměj, kdež učinil několikero psanie králi JMti: mně se zdá, že jest velmi incorrecte některé věci vykládal; ale v něčem jest nám potřebie opatr- nosti, neb se poněkud na to vztahuje, jako by se před námi ohražoval, a jaká jest *) Viz Palackého Dějiny České V. 2. str. 281.
108 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. JMti nepřeji.*) A teď vám zase, pane a přieteli muoj milý, tyto listy posielám. O lidech s kniežetem Bartolomějem jest slyšeti, kteří jsú při něm byli, že od něho utiekají; a tato jest věc mně za jistú oznámena, že přednedávno několika dni ušlo jich od něho spolkem několiko set; nebo moji s těmi některými mluvili, a nic nechválí toho kniežete, nežli lají mu, nebo je zle na zimu šaty oděl, nebo se strhanie vrátili. Neviem, co jest to, že ještě od krále JMti o těch listech, kde jsú, nic neviem, kterýmž má nám býti oznámen rok s městy položený. I jest toho strach, že jsú poslu na cestě pobráni. A protož mám úmysl o to bez meškánie ku panu kancléři poslati- Posel muoj měl jest také tyto dni u vás býti. Rač dáti pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, ve čtvrtek před sv. Kalixtem, papežem, léta oc. XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála. [Bez nadpisu.] 118. Petrovi z Rožmberka o psaní Pražan a knížete Bartoloměje Minsterberského králi Vladislavovi; jaká by odpověď Janu Mrakšovi z Noskova dána býti měla; o jízdě do Uher ku králi skrze knížetství Rakouské a o jednání s císařem Maximilianem. Na Velharticích. 1514, 2. listopadu. Orig. v archivu Třeboňském č. 3634. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že včera přineseni jsú mi někteří přípisové a listové, kterých vám teď přípisy posílám. Ješto bych měl při každém své zdánie oznamovati a kterak jest ta věc při mně, bylo by veliké zaneprázdněnie; než když se buohdá spolu shle- dáme, o to, dá-li pán Buoh, rozmluvieme a bude oč, a jest toho potřebie. Však nynie krátce něčeho dotknúti chci. Najprv, kdež Pražané a města králi JMti píší: tu mi se zdá, že jest věc, děkujiec pánu Bohu, vinšovaná, že to v čas vieme; neb s božie pomocí, když se v tom podstatně mieti budem, kdež oni našim stavóm jámu kopají, buohdá v ni sami upadnú. Také kněz Bartoloměj, kdež učinil několikero psanie králi JMti: mně se zdá, že jest velmi incorrecte některé věci vykládal; ale v něčem jest nám potřebie opatr- nosti, neb se poněkud na to vztahuje, jako by se před námi ohražoval, a jaká jest *) Viz Palackého Dějiny České V. 2. str. 281.
Strana 109
Petrovi z Rožmberka 1514. 109 při něm ctnost, kdyby svuoj užitek na tom poznal, snad by to za odpověď po- čísti chtěl. Také některým věcem srozumiete, což pan kancléř panu Pernštejnskému psal, a kdež píše „Bratře“: ta jsú psanie k němu ku panu Pernštejnskému od pana kancléře učiněna. Také pane a příteli muoj milý, posílám vám přípis listu, který král JMt panu Pernštejnskémn píše; ale jemu se o to jednati nezdá pro ten sjezd, co se těch peněz v Moravě dotýče. Teď vám také posielám přípis listu, co král JMt našim stavóm o odloženie roku do pondělého po svaté panně Kateřině psáti ráčil: však mně se zdá, abychme před se ve jméno božie ve čtvrtek po svatém Martinu v Hradci byli a potom v Znojmě v sobotu, jakož sem panu Pernštejnskému také o to pilně psal. Při tom psal jest mi pan kancléř, kdež vám teď toho také přípis posílám; ale na které věci on mně odpověď dává, nemuože se to tak snadně rozuměti, ktož nevie, co sem jemu psal, než to já vám buohdá při našem shledánie šieř oznámiti chci. Račte také věděti, že jest mi něco psal kněz Bartoloměj, kdežto na to dal sem mu krátkú odpověď: ježto, mám za to, že se vám nebude zle líbiti, a proto sem široce nechtěl psáti, až bych o to s vámi a s jinými našimi přátely, s kterýmiž se vám bude zdáti, radu vzal; než bez odpovědi z slušných příčin nezdálo mi se posla pustiti. Také některá jsú psaní vyšla pod sekretem, ješto by bylo o tom mnoho psáti; ale vše vám to buchdá při našem shledánie oznámiem. Neb mi se zdá, i toto, co vám posílám, že vás tím mnoho zaneprázdniem; ale jistě o těch některých věcech jest potřebie věděti. Jakož jste mi byli ráčili poslati některá psanie od císaře JMti, od pana hajtmana markrabstvie Moravského a od pana Jana Mrakše, teď vám to zase posílám. Pak ty věci u sebe sem rozvažoval, a v tom přinesena jsú mi ta psaní, kterých vám přípisy posílám; jakož ráčíte tomu porozuměti, jaká jest zmínka o císaři JMti, a o králi JMti, pánu našem, a o králi Polském JMti a o kniežeti Moskevském a o jiných. I toto by mi se zdálo, aby panu Janovi Mrakšovi od nás dosti kráce psáno bylo aneb od některého z nás, kterak se vám lépe zdá, tak račte učiniti, a to na tento rozum: že my na tom sme byli a ještě sme, že bychme tomu rádi sloužili, což by k dobrému přátelstvie mezi císařem JMtí a JMKskú, pánem naším, bylo. Ale na tento čas že k tomu mnoho přimlúvati se nevieme, poněvadž JMCská s JMKskú skrze některé jiné osoby některá jednánie předsevzíti ráčil; ješto JMti bychom toho přáli, aby mezi JMtmi, k budoucímu dobrému, přátelstvie trvati mohlo, ale že toho neznáme, by bylo v tom nač spolehnúti, tak jakž nás toho některé
Petrovi z Rožmberka 1514. 109 při něm ctnost, kdyby svuoj užitek na tom poznal, snad by to za odpověď po- čísti chtěl. Také některým věcem srozumiete, což pan kancléř panu Pernštejnskému psal, a kdež píše „Bratře“: ta jsú psanie k němu ku panu Pernštejnskému od pana kancléře učiněna. Také pane a příteli muoj milý, posílám vám přípis listu, který král JMt panu Pernštejnskémn píše; ale jemu se o to jednati nezdá pro ten sjezd, co se těch peněz v Moravě dotýče. Teď vám také posielám přípis listu, co král JMt našim stavóm o odloženie roku do pondělého po svaté panně Kateřině psáti ráčil: však mně se zdá, abychme před se ve jméno božie ve čtvrtek po svatém Martinu v Hradci byli a potom v Znojmě v sobotu, jakož sem panu Pernštejnskému také o to pilně psal. Při tom psal jest mi pan kancléř, kdež vám teď toho také přípis posílám; ale na které věci on mně odpověď dává, nemuože se to tak snadně rozuměti, ktož nevie, co sem jemu psal, než to já vám buohdá při našem shledánie šieř oznámiti chci. Račte také věděti, že jest mi něco psal kněz Bartoloměj, kdežto na to dal sem mu krátkú odpověď: ježto, mám za to, že se vám nebude zle líbiti, a proto sem široce nechtěl psáti, až bych o to s vámi a s jinými našimi přátely, s kterýmiž se vám bude zdáti, radu vzal; než bez odpovědi z slušných příčin nezdálo mi se posla pustiti. Také některá jsú psaní vyšla pod sekretem, ješto by bylo o tom mnoho psáti; ale vše vám to buchdá při našem shledánie oznámiem. Neb mi se zdá, i toto, co vám posílám, že vás tím mnoho zaneprázdniem; ale jistě o těch některých věcech jest potřebie věděti. Jakož jste mi byli ráčili poslati některá psanie od císaře JMti, od pana hajtmana markrabstvie Moravského a od pana Jana Mrakše, teď vám to zase posílám. Pak ty věci u sebe sem rozvažoval, a v tom přinesena jsú mi ta psaní, kterých vám přípisy posílám; jakož ráčíte tomu porozuměti, jaká jest zmínka o císaři JMti, a o králi JMti, pánu našem, a o králi Polském JMti a o kniežeti Moskevském a o jiných. I toto by mi se zdálo, aby panu Janovi Mrakšovi od nás dosti kráce psáno bylo aneb od některého z nás, kterak se vám lépe zdá, tak račte učiniti, a to na tento rozum: že my na tom sme byli a ještě sme, že bychme tomu rádi sloužili, což by k dobrému přátelstvie mezi císařem JMtí a JMKskú, pánem naším, bylo. Ale na tento čas že k tomu mnoho přimlúvati se nevieme, poněvadž JMCská s JMKskú skrze některé jiné osoby některá jednánie předsevzíti ráčil; ješto JMti bychom toho přáli, aby mezi JMtmi, k budoucímu dobrému, přátelstvie trvati mohlo, ale že toho neznáme, by bylo v tom nač spolehnúti, tak jakž nás toho některé
Strana 110
110 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. příčiny docházejí: ač o tom držieme, že při JMtech s obú stran jest ta konečná vuole, což k dobrému přátelstvie býti má. Ale kto jsú se v těch věcech v jednánie dali, jestli při nich takový zpuosob, že jest nám to neznámé; a z takových příčin že jest nám potřebie to u sebe rozvážiti, k čemu bychme v tom měli raditi. Ale proto, že by se nám toto zdálo, aby rady císaře JMti na hotově u Vídni byli, kteříž by k králi JMti, pánu našemu, jeti měli. A poněvadž my toho jsme úmyslu, že dá-li pán Buoh, k Vídni pojedem, že tu s nimi chcme o to o všecko rádi rozmluviti a v tom jim naše zdánie společně oznámiti, mají-li jeti čili nic. Však oni naše zdánie vyslyšíc, že budou mieti vuoli z toho vybrati, a co se jim bude za lepší zdáti, tak učiniti. I muoj milý pane a příteli! Jáť sem již tuto napsal, jakž rozumiem, však co se vám zdá změniti a opraviti, tak račte učiniti. Než jestli že ti poslové, kteří by měli od císaře JMti jeti, budou mieti nějakú moc také něco, co se krále polského JMti dotýče, jednati: tehdy mi se zdá, že by se to poselstvie k JMKské, pánu našemu, mohlo slušně trefiti, a ač poněkud, což nám mělo býti poručeno, v to jsú se někteří jiní snad vetřeli, ale to by nám mnoho na překážku nebylo, když po jich jednánie snad se viece spletlo. A jestli že by pán Buoh ráčil, abychme v tom prospěli, tehdy bylo by i poctivěji; jakož jistě bez znamenitých lidí s těžkem se to snadně k slušnému prostředku a k srovnánie přivede. A mně by se zdálo, že bylo [by] dobře, aby pan hajtman markrabstvie Morav- ského a pan Jan Mrakeš mohli také býti v sobotu po svatém Martinu v Znojmě pro volnějšie rozmluvenie. Neb jáť sobě to za velkú věc pokládám, kdybychme s božie pomocí k slušnému spuosobu mohli to přivésti, což se císaře a pána našeho a krále Polského JMtí dotýče, jakož buohdá mně se zdá, že se k tomu cesty obrati mohou. Rač dáti pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Velharticích, ve čtvrtek po hodu slavném všech Svatých, léta oc, V XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabě Pražský. Muoj milý pane a příteli! Srozuměl sem tomu, že někteří z našich Čechuov rozmajšlejí se na to, jakoby sobě to poněkud obtěžovali pro ten spletek, který kněz Bartoloměj učinil v Rakousích, aby tudy a na Vídeň jeti měli: ješto lépe by daleko bylo, abychme společně jeli, nežli rozdielně. A protož snad předložiec tu příčinu, ne- bylo by škodné, že byšte něco ráčili o to napsati panu hajtmanu markrabstvie Mo- ravského anebo panu Janovi Mrakšovi, aby těm, ktož z tohoto královstvie pojedou skrze kniežetstvie Rakouské, glejtové dáni byli. Nebo tomu rozumiem, že někteří i z měst při našich staviech, ač proti nám při mají, jeti by chtěli, a nynie od sebe je odstrkati, poněvadž ještě vždy sme tak spolu, ač leckaks, však u pokoji, snad se nehodí, abychme příčiny k tomu nedali, že je z sebe vyměšujem. A již to račte
110 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. příčiny docházejí: ač o tom držieme, že při JMtech s obú stran jest ta konečná vuole, což k dobrému přátelstvie býti má. Ale kto jsú se v těch věcech v jednánie dali, jestli při nich takový zpuosob, že jest nám to neznámé; a z takových příčin že jest nám potřebie to u sebe rozvážiti, k čemu bychme v tom měli raditi. Ale proto, že by se nám toto zdálo, aby rady císaře JMti na hotově u Vídni byli, kteříž by k králi JMti, pánu našemu, jeti měli. A poněvadž my toho jsme úmyslu, že dá-li pán Buoh, k Vídni pojedem, že tu s nimi chcme o to o všecko rádi rozmluviti a v tom jim naše zdánie společně oznámiti, mají-li jeti čili nic. Však oni naše zdánie vyslyšíc, že budou mieti vuoli z toho vybrati, a co se jim bude za lepší zdáti, tak učiniti. I muoj milý pane a příteli! Jáť sem již tuto napsal, jakž rozumiem, však co se vám zdá změniti a opraviti, tak račte učiniti. Než jestli že ti poslové, kteří by měli od císaře JMti jeti, budou mieti nějakú moc také něco, co se krále polského JMti dotýče, jednati: tehdy mi se zdá, že by se to poselstvie k JMKské, pánu našemu, mohlo slušně trefiti, a ač poněkud, což nám mělo býti poručeno, v to jsú se někteří jiní snad vetřeli, ale to by nám mnoho na překážku nebylo, když po jich jednánie snad se viece spletlo. A jestli že by pán Buoh ráčil, abychme v tom prospěli, tehdy bylo by i poctivěji; jakož jistě bez znamenitých lidí s těžkem se to snadně k slušnému prostředku a k srovnánie přivede. A mně by se zdálo, že bylo [by] dobře, aby pan hajtman markrabstvie Morav- ského a pan Jan Mrakeš mohli také býti v sobotu po svatém Martinu v Znojmě pro volnějšie rozmluvenie. Neb jáť sobě to za velkú věc pokládám, kdybychme s božie pomocí k slušnému spuosobu mohli to přivésti, což se císaře a pána našeho a krále Polského JMtí dotýče, jakož buohdá mně se zdá, že se k tomu cesty obrati mohou. Rač dáti pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Velharticích, ve čtvrtek po hodu slavném všech Svatých, léta oc, V XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabě Pražský. Muoj milý pane a příteli! Srozuměl sem tomu, že někteří z našich Čechuov rozmajšlejí se na to, jakoby sobě to poněkud obtěžovali pro ten spletek, který kněz Bartoloměj učinil v Rakousích, aby tudy a na Vídeň jeti měli: ješto lépe by daleko bylo, abychme společně jeli, nežli rozdielně. A protož snad předložiec tu příčinu, ne- bylo by škodné, že byšte něco ráčili o to napsati panu hajtmanu markrabstvie Mo- ravského anebo panu Janovi Mrakšovi, aby těm, ktož z tohoto královstvie pojedou skrze kniežetstvie Rakouské, glejtové dáni byli. Nebo tomu rozumiem, že někteří i z měst při našich staviech, ač proti nám při mají, jeti by chtěli, a nynie od sebe je odstrkati, poněvadž ještě vždy sme tak spolu, ač leckaks, však u pokoji, snad se nehodí, abychme příčiny k tomu nedali, že je z sebe vyměšujem. A již to račte
Strana 111
Petrovi z Rožmberka 1514. 111 šieře rozvážiti; než jáť vždy to obmajšliem, dokudž k tomu roku nepřijde, abychom jim příčin nedávali; nebo jest ještě dosti času k svádě, ješto jest odtud blíže, nežli od smlúvy s těmi spletky, kteréž kněz Bartoloměj a Rendl puosobí. [Na zvláštním lístku]: Item, pan Slavata pravil, že jest mluvil od krále JMti pan kancléř ku panu Vojtěchovi Pernštenskému, a tak že se pamatuje a že sou sobě to i někteří sepsali, a to těmito slovy: „Poněvadž otec váš úřad najvyššieho hofmi- strstvie královstvie Českého králi JMti vzdal na ten spuosob, aby jej vám král JMt [ . . ..] ráčil, i dává vám jej JMt“ oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka, pánu a přieteli mému milému. 119. Petrovi z Rožmberka v příčině listů hejtmana markrabství Moravského a cesty ku králi. Na Velharticích. 1514, 7. listop. Orig. v archivu Třeboňském č. 3634. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně zdravie a všeho dobrého. Jakož jste mi ráčili některá psanie od pana hajtmana markrabstvie Morav- ského poslati, ta já s sebú vezmu, abych je vám dal, když se buohdá spolu shledáme. Což se pak jeho věcí i také věcí syna jeho, pana Viléma, dotýče: což budu moci pro ně učiniti, učiniem věrně rád jako pro přátely naše. A kdež pan hajtman píše, což se zbroje dotýče: i k tomu jest již pozdní čas, přátelóm našim to oznámiti. Pak poněvadž spravedlivost máme, mám to doufánie v pánu Buohu, že náš obrance a strážce býti ráčí. Však při tom slušie rozumu od pána Boha daného a opatrnosti v těch věcech užívati, a to bohdá šieře při našem společniem shledánie rozvážieme. Jáť budu mieti drahně čeledi, ale na vozích, a něco ručnic, a také snad mezi tím některý brněný kabát. Jakž jest koli, jistě mně se zdá, že lotróm neslušie věřiti; nebo oni tomu rozumějí, že spravedlivostí nic ani právem neobdrží, ani také buohdá mocí; a protož slušic nám před jejich zradou a ouklady se vystřéhati. Račte věděti, že sem k vám poslal před několika dny posla dosti s pilnými věcmi, i také což sú Pražané a jiná města králi JMti psali. Pak již se to propuká, jaké velmi škodné věci ta rota proti našim stavuom tajně a ukrytě jednají. Bohdá tento pátek na Blatné budu, a v Hradci ve čtvrtek po sv. Martinu [16. list.) budu k vobědu; nebo mám ten úmysl nocleh v Soběslavi mieti. I rač dáti pán Buoh nám se spolu, pane a příteli muoj milý, šťastně a ve zdraví shledati, a buohdá všecky věci dobře zednati. Dán na Velharticích, v uoterý po sv. Linhartu léta oc. V XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu příteli mému milému.
Petrovi z Rožmberka 1514. 111 šieře rozvážiti; než jáť vždy to obmajšliem, dokudž k tomu roku nepřijde, abychom jim příčin nedávali; nebo jest ještě dosti času k svádě, ješto jest odtud blíže, nežli od smlúvy s těmi spletky, kteréž kněz Bartoloměj a Rendl puosobí. [Na zvláštním lístku]: Item, pan Slavata pravil, že jest mluvil od krále JMti pan kancléř ku panu Vojtěchovi Pernštenskému, a tak že se pamatuje a že sou sobě to i někteří sepsali, a to těmito slovy: „Poněvadž otec váš úřad najvyššieho hofmi- strstvie královstvie Českého králi JMti vzdal na ten spuosob, aby jej vám král JMt [ . . ..] ráčil, i dává vám jej JMt“ oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka, pánu a přieteli mému milému. 119. Petrovi z Rožmberka v příčině listů hejtmana markrabství Moravského a cesty ku králi. Na Velharticích. 1514, 7. listop. Orig. v archivu Třeboňském č. 3634. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně zdravie a všeho dobrého. Jakož jste mi ráčili některá psanie od pana hajtmana markrabstvie Morav- ského poslati, ta já s sebú vezmu, abych je vám dal, když se buohdá spolu shledáme. Což se pak jeho věcí i také věcí syna jeho, pana Viléma, dotýče: což budu moci pro ně učiniti, učiniem věrně rád jako pro přátely naše. A kdež pan hajtman píše, což se zbroje dotýče: i k tomu jest již pozdní čas, přátelóm našim to oznámiti. Pak poněvadž spravedlivost máme, mám to doufánie v pánu Buohu, že náš obrance a strážce býti ráčí. Však při tom slušie rozumu od pána Boha daného a opatrnosti v těch věcech užívati, a to bohdá šieře při našem společniem shledánie rozvážieme. Jáť budu mieti drahně čeledi, ale na vozích, a něco ručnic, a také snad mezi tím některý brněný kabát. Jakž jest koli, jistě mně se zdá, že lotróm neslušie věřiti; nebo oni tomu rozumějí, že spravedlivostí nic ani právem neobdrží, ani také buohdá mocí; a protož slušic nám před jejich zradou a ouklady se vystřéhati. Račte věděti, že sem k vám poslal před několika dny posla dosti s pilnými věcmi, i také což sú Pražané a jiná města králi JMti psali. Pak již se to propuká, jaké velmi škodné věci ta rota proti našim stavuom tajně a ukrytě jednají. Bohdá tento pátek na Blatné budu, a v Hradci ve čtvrtek po sv. Martinu [16. list.) budu k vobědu; nebo mám ten úmysl nocleh v Soběslavi mieti. I rač dáti pán Buoh nám se spolu, pane a příteli muoj milý, šťastně a ve zdraví shledati, a buohdá všecky věci dobře zednati. Dán na Velharticích, v uoterý po sv. Linhartu léta oc. V XIIII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu příteli mému milému.
Strana 112
112 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 120. Petrovi z Rožmberka v příčině jednání měst a rozhodného vystoupení stavů vyšších; že císař Maximilian s králem Vladislavem se sjeti chce; o vyjednávání poslů Pražských na Moravě; Slavatovi že bylo poručeno, aby se v zámky královské uvázal; o Vil. z Valšteina oc. Na Blatné. 1515, 26. ledna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3643. Urozený pane, pane a příteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Jakož ste mi ráčili některé přípisy a list od pana Mi- kuláše Trčky poslati, teď vám to zase posílám; než nedal sem toho sobě přepsati, nebo mnoho nynie psanie mám. Než jestliže vaši písaři mají lepší prázdnost, prosím, račte to rozkázati přepsati a to při jiném poselstvie mně poslati, aneb když budete ráčiti ke mně se panem Hradeckým přijeti, s sebú vzíti. Neb pro paměť neškodí to mieti, jestli že by takové věci dále zašly. Což se dotýče měst, jest tomu rozuměti, že rozličná jednánie před se berou a nestydí se někteří z nich snad za nic. Ale nenie div; komu jest co přirozeno, že jest k tomu náchylen, a kto má co v uobyčeji, že toho snadně zuostati nemuož. A takovým spletkóm k přetrženie já neznám již jiného spuosobu nežli s božie pomocí naše skutečná tuhosť, stojiec při spravedlivosti, a bude-li potřebie i hotovost. Neb ještě jest, za to držím, mnoho dobrých v tomto královstvie, když napomenuti budou podle práva a obesláni podle zřiezenie zemského, že se dadí tu najíti, kdež bude toho potřeba, s poctivostí, nežli by doma zuostali s nepoctivostí. Neb komuž čest platí, musíť býti velmi nad sebú zapomenutý, aby měl ji poškvrniti a svým závazkóm dskami zapsaným dosti nečiniti. Ten sjezd městský něco zvláštnieho, mně se zdá, přinese; protož slušelo by Hradeckým měšťanóm i jiným městóm, kterážby k dobrému náchylna byla, to předložiti, aby se již v stranu nedali odvoditi. Což se dotýče sjezdu pánuov rytieřstva: poněvadž jest v tom stavu mnoho lidí rozumných, mám za to, že to obmyslí, aby od spravedlivosti neodstupovali, a ktoby chtěl spletky činiti, tomu místa mezi sebú nedávali. Ač proto před časem věděti jest potřebie, kto by co předse zcestného bráti chtěl, aby se proti tomu také mohla cesta spravedlivá obmysliti. Jakož jste mi ráčili psáti, což se císaře JMti dotýče: i mně jest psal pan mincmajstr, že jest slyšel, že by císař JMt nějakého svého posla ráčil poslati k králi JMti, pánu našemu, že se konečně s JMtí sjeti ráčí. I mám za to, že brzo něco o tom šieře zvieme. Také jakož jste mi ráčili psáti o ty přiepisy, kteréž mám vám poslati: i již jsem je dal spisovati, než ještě sem toho nedokonal. A jestli že nebude prvé, ale konečně buohda dám vám je, když ke mně o svatbě přijeti ráčiete, jakož má býti v středu po hromnicích. [7. února.]
112 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 120. Petrovi z Rožmberka v příčině jednání měst a rozhodného vystoupení stavů vyšších; že císař Maximilian s králem Vladislavem se sjeti chce; o vyjednávání poslů Pražských na Moravě; Slavatovi že bylo poručeno, aby se v zámky královské uvázal; o Vil. z Valšteina oc. Na Blatné. 1515, 26. ledna. Orig. v arch. Třeboňském č. 3643. Urozený pane, pane a příteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Jakož ste mi ráčili některé přípisy a list od pana Mi- kuláše Trčky poslati, teď vám to zase posílám; než nedal sem toho sobě přepsati, nebo mnoho nynie psanie mám. Než jestliže vaši písaři mají lepší prázdnost, prosím, račte to rozkázati přepsati a to při jiném poselstvie mně poslati, aneb když budete ráčiti ke mně se panem Hradeckým přijeti, s sebú vzíti. Neb pro paměť neškodí to mieti, jestli že by takové věci dále zašly. Což se dotýče měst, jest tomu rozuměti, že rozličná jednánie před se berou a nestydí se někteří z nich snad za nic. Ale nenie div; komu jest co přirozeno, že jest k tomu náchylen, a kto má co v uobyčeji, že toho snadně zuostati nemuož. A takovým spletkóm k přetrženie já neznám již jiného spuosobu nežli s božie pomocí naše skutečná tuhosť, stojiec při spravedlivosti, a bude-li potřebie i hotovost. Neb ještě jest, za to držím, mnoho dobrých v tomto královstvie, když napomenuti budou podle práva a obesláni podle zřiezenie zemského, že se dadí tu najíti, kdež bude toho potřeba, s poctivostí, nežli by doma zuostali s nepoctivostí. Neb komuž čest platí, musíť býti velmi nad sebú zapomenutý, aby měl ji poškvrniti a svým závazkóm dskami zapsaným dosti nečiniti. Ten sjezd městský něco zvláštnieho, mně se zdá, přinese; protož slušelo by Hradeckým měšťanóm i jiným městóm, kterážby k dobrému náchylna byla, to předložiti, aby se již v stranu nedali odvoditi. Což se dotýče sjezdu pánuov rytieřstva: poněvadž jest v tom stavu mnoho lidí rozumných, mám za to, že to obmyslí, aby od spravedlivosti neodstupovali, a ktoby chtěl spletky činiti, tomu místa mezi sebú nedávali. Ač proto před časem věděti jest potřebie, kto by co předse zcestného bráti chtěl, aby se proti tomu také mohla cesta spravedlivá obmysliti. Jakož jste mi ráčili psáti, což se císaře JMti dotýče: i mně jest psal pan mincmajstr, že jest slyšel, že by císař JMt nějakého svého posla ráčil poslati k králi JMti, pánu našemu, že se konečně s JMtí sjeti ráčí. I mám za to, že brzo něco o tom šieře zvieme. Také jakož jste mi ráčili psáti o ty přiepisy, kteréž mám vám poslati: i již jsem je dal spisovati, než ještě sem toho nedokonal. A jestli že nebude prvé, ale konečně buohda dám vám je, když ke mně o svatbě přijeti ráčiete, jakož má býti v středu po hromnicích. [7. února.]
Strana 113
Petrovi z Rožmberka 1515. 113 Muoj milý pane a příteli! Teď vám posílám tři přípisy; podle jednoho chtěl bych psáti králi JMti, podle druhého panu Michalovi Slavatovi, a podle třetieho Olomúcským a jiným městóm Moravským. A z které příčiny porozumiete z těch pří- pisuov. Nebo, kdyby nám odporní vždycky dělali a my prázdnili, mohlo by býti jejich prvé hotovo; ale když my také budem se ptáti, o čem slyšíme, spieše něco zvieme, před čím bychme se měli opatrovati. I prosím vás, co jest v tom vaší rady, račte mi oznámiti, neb bych chtěl tím psaniem pospiešiti. A jestli že ráčiete co opraviti, račte tak učiniti a zase mi ty přípisy poslati, nebo naschvál posla svého o to podlé vašeho k vám posílám. Neb toto račte věděti, že jest mi oznámeno, že poslové Pražští vyjeli jsú po nás z Budína v pondělí, než že jsú se v Moravě me- škali, jednajíce nějaké přátelstvie s městy Moravskými; ale rozumiem tomu, že jsú málo zednali. Také jest mi oznámeno, že by bylo panu Slavatovi poručeno, aby se v zámky krále JMti uvázal, a že on některé přátely k sobě obeslal, o to se radě. Pak pravda-li jest, čili smyšlená věc, proto mezi nynějšími novinami mnoho se pravdy nachází. Pak poněvadž i o tom jest slyšeti, žeby města k právóm stávati nechtěli, z toho se muožem domysliti, viece-li se jim chce i s jejich rotou řádu čili neřádu. Což se dotýče pana Mikuláše Trčky, psal sem o něho panu Pernšteinskému podle našeho v Hradci zuostánie; než ještě jeho nebylo na Pardubicích, leč jest v uoterý přijel. A žena jeho umřela tento týden. Také poslal sem toho paměť se- psanú panu Mikulášovi Trčkovi našeho v Hoře jednánie. Což se dotýče pana Viléma Štěpanicského z Walšteina a toho práva vedenic: psal jest mi Johannes, písař muoj, z Prahy, že jest mělo býti jednáno skrze pana komorníka a pana písaře tento úterý minulý, aby v tom strpenie měl; ale ještě mi nenie oznámeno, na čem jest s ním zuostáno. A protož mně se zdá, že tím kvapeno nebude, až by mně se to mohlo volně oznámiti. A jakž to zviem, na čem konečně postaveno jest, dám vám to bez meškánie znáti. A protož mám za to, že muožete poslániem do Prahy o tu věc prodlíti. Račte také věděti, že o svatém Fabianu nesúdili menší úředníci; neb při sněmu minulém odloženo toho soudu do pruovodu, než že sme toho, když sme v Bu- díně byli, v paměti neměli. Než byť bylo toho odloženie nebylo, a mohl byl ten soud nynie držán býti, mně se zdá, že by bylo se dobře stalo. Dán na Blatné, v pátek po svatém Pavlu na vieru obrácenie léta oc. V°XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. [Bez nadpisu.] Archiv Český VII. 15
Petrovi z Rožmberka 1515. 113 Muoj milý pane a příteli! Teď vám posílám tři přípisy; podle jednoho chtěl bych psáti králi JMti, podle druhého panu Michalovi Slavatovi, a podle třetieho Olomúcským a jiným městóm Moravským. A z které příčiny porozumiete z těch pří- pisuov. Nebo, kdyby nám odporní vždycky dělali a my prázdnili, mohlo by býti jejich prvé hotovo; ale když my také budem se ptáti, o čem slyšíme, spieše něco zvieme, před čím bychme se měli opatrovati. I prosím vás, co jest v tom vaší rady, račte mi oznámiti, neb bych chtěl tím psaniem pospiešiti. A jestli že ráčiete co opraviti, račte tak učiniti a zase mi ty přípisy poslati, nebo naschvál posla svého o to podlé vašeho k vám posílám. Neb toto račte věděti, že jest mi oznámeno, že poslové Pražští vyjeli jsú po nás z Budína v pondělí, než že jsú se v Moravě me- škali, jednajíce nějaké přátelstvie s městy Moravskými; ale rozumiem tomu, že jsú málo zednali. Také jest mi oznámeno, že by bylo panu Slavatovi poručeno, aby se v zámky krále JMti uvázal, a že on některé přátely k sobě obeslal, o to se radě. Pak pravda-li jest, čili smyšlená věc, proto mezi nynějšími novinami mnoho se pravdy nachází. Pak poněvadž i o tom jest slyšeti, žeby města k právóm stávati nechtěli, z toho se muožem domysliti, viece-li se jim chce i s jejich rotou řádu čili neřádu. Což se dotýče pana Mikuláše Trčky, psal sem o něho panu Pernšteinskému podle našeho v Hradci zuostánie; než ještě jeho nebylo na Pardubicích, leč jest v uoterý přijel. A žena jeho umřela tento týden. Také poslal sem toho paměť se- psanú panu Mikulášovi Trčkovi našeho v Hoře jednánie. Což se dotýče pana Viléma Štěpanicského z Walšteina a toho práva vedenic: psal jest mi Johannes, písař muoj, z Prahy, že jest mělo býti jednáno skrze pana komorníka a pana písaře tento úterý minulý, aby v tom strpenie měl; ale ještě mi nenie oznámeno, na čem jest s ním zuostáno. A protož mně se zdá, že tím kvapeno nebude, až by mně se to mohlo volně oznámiti. A jakž to zviem, na čem konečně postaveno jest, dám vám to bez meškánie znáti. A protož mám za to, že muožete poslániem do Prahy o tu věc prodlíti. Račte také věděti, že o svatém Fabianu nesúdili menší úředníci; neb při sněmu minulém odloženo toho soudu do pruovodu, než že sme toho, když sme v Bu- díně byli, v paměti neměli. Než byť bylo toho odloženie nebylo, a mohl byl ten soud nynie držán býti, mně se zdá, že by bylo se dobře stalo. Dán na Blatné, v pátek po svatém Pavlu na vieru obrácenie léta oc. V°XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. [Bez nadpisu.] Archiv Český VII. 15
Strana 114
114 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 121. Zdeněk Lev z Rožmitála a Vojtěch z Pernšteina volají pány a rytíře kraje Hradeckého, jako i jiné kraje, ku sjezdu do Roudnice na den 23. března. Na hradě Pražském. 1515, 3. března. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3645. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným pánóm rytieřstvu a vladykám kraje Hradeckého, pánóm a přátelóm našim milým: Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najv. purkrabie Pražský, a Vojtěch z Pernšteina na Hluboké, najv. hofmistr královstvie Českého, služby naše vzkazujeme. Páni a přátelé naši milí! Račte věděti, že byvše spolu nynie na hradě Praž- ském znamenitý počet z pánuov a z rytieřstva, to sme mezi sebú s pilností roz- važovali: které sou věci povstaly a povstávají, kteréž se znamenitě řádu a práva tohoto královstvie Českého dotýčí. I obmajšlejíce při tom dobrého krále JMti, pána našeho, a JMti dědicuov a tohoto královstvie, i také což jest v tom našich stavuov potřebného: to sme za věc velmi potřebnú společně uznali, abychme spolu sjezd našich stavuov bez meškání měli. Protož vás se vší pilností žádáme, že ráčíte v pátek před hodem panny Marie zvěstování [23. března] v městě Roudnici na noc býti; nebo do jiných krajóv o též píšeme a o tom nepochybujem, že toho pro žádnú věc obmeškati neráčíte, nežli ten pátek, již jmenovaný, před matkú boží zvěstování že do Roudnice přijedete. Neb tu poznáte to, že s těžkem od mnoha let taková potřeba toho byla, kteréž na tom sjezdu vyrozoměti ráčíte. Neb jest to na králi JMti skrze pana kanclíře obdržáno, když bychme toho našich stavuov potřeby seznali, abychme se spolu sjeti mohli. A za to prosíme, jestli že by snad skrze zmejlenie posla k komu s tiemto naším psaniem nedošlo se, že ráčíte jedni druhým o tomto sjezdu oznamovati, aby se vždy v takové pilné potřebě žádné obmeškánie nestalo. Dán na hradě Praž- ském, léta oc. XV° v sobotu na suché dni. 122. Adamovi z Hradce, kteří jsou poslové královští na sněmu, o bratřích Trčkových, že ku králi pojede oc. Na hradě Pražském. 1515, 25. května. Orig. v archivu Jindř. Hradeck. Službu svú vzkazuji. Urozený pane, pane synu muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i s manželkú vaší, dcerú mú milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane synu. Poněvadž na tento sněm přijeti jste nemohli, již já také s pánem z Rožmberka, což jednati budem a k čemu svolíme, pokudž toho potřebu poznáme, také to, která jest v tom vaše vuole, jiným pánóm a přátelóm našim ozná- mieme na tomto sněmu. Vězte, že jsú poslové od krále JMti na tento sněm pan
114 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 121. Zdeněk Lev z Rožmitála a Vojtěch z Pernšteina volají pány a rytíře kraje Hradeckého, jako i jiné kraje, ku sjezdu do Roudnice na den 23. března. Na hradě Pražském. 1515, 3. března. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3645. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným pánóm rytieřstvu a vladykám kraje Hradeckého, pánóm a přátelóm našim milým: Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najv. purkrabie Pražský, a Vojtěch z Pernšteina na Hluboké, najv. hofmistr královstvie Českého, služby naše vzkazujeme. Páni a přátelé naši milí! Račte věděti, že byvše spolu nynie na hradě Praž- ském znamenitý počet z pánuov a z rytieřstva, to sme mezi sebú s pilností roz- važovali: které sou věci povstaly a povstávají, kteréž se znamenitě řádu a práva tohoto královstvie Českého dotýčí. I obmajšlejíce při tom dobrého krále JMti, pána našeho, a JMti dědicuov a tohoto královstvie, i také což jest v tom našich stavuov potřebného: to sme za věc velmi potřebnú společně uznali, abychme spolu sjezd našich stavuov bez meškání měli. Protož vás se vší pilností žádáme, že ráčíte v pátek před hodem panny Marie zvěstování [23. března] v městě Roudnici na noc býti; nebo do jiných krajóv o též píšeme a o tom nepochybujem, že toho pro žádnú věc obmeškati neráčíte, nežli ten pátek, již jmenovaný, před matkú boží zvěstování že do Roudnice přijedete. Neb tu poznáte to, že s těžkem od mnoha let taková potřeba toho byla, kteréž na tom sjezdu vyrozoměti ráčíte. Neb jest to na králi JMti skrze pana kanclíře obdržáno, když bychme toho našich stavuov potřeby seznali, abychme se spolu sjeti mohli. A za to prosíme, jestli že by snad skrze zmejlenie posla k komu s tiemto naším psaniem nedošlo se, že ráčíte jedni druhým o tomto sjezdu oznamovati, aby se vždy v takové pilné potřebě žádné obmeškánie nestalo. Dán na hradě Praž- ském, léta oc. XV° v sobotu na suché dni. 122. Adamovi z Hradce, kteří jsou poslové královští na sněmu, o bratřích Trčkových, že ku králi pojede oc. Na hradě Pražském. 1515, 25. května. Orig. v archivu Jindř. Hradeck. Službu svú vzkazuji. Urozený pane, pane synu muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i s manželkú vaší, dcerú mú milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane synu. Poněvadž na tento sněm přijeti jste nemohli, již já také s pánem z Rožmberka, což jednati budem a k čemu svolíme, pokudž toho potřebu poznáme, také to, která jest v tom vaše vuole, jiným pánóm a přátelóm našim ozná- mieme na tomto sněmu. Vězte, že jsú poslové od krále JMti na tento sněm pan
Strana 115
Dopisy z roku 1515. 115 biskup Olomútský a knieže Karel, a dnes poselstvie počeli činiti; a již dále tyto dni máme ty věci, což jest potřebného, jednati, a zatím suché dni přijdú, a mám tu naději, že soud držán bude. Ač jsme byli poselstvie k králi JMti z Roudnice učinili, i také o vaši věc, což se kláštera Nové Řieše dotýče: na to jest nám téměř na všecko sumou odpověď dána, že máme o tomto sněmu od JMKské odpověď jmieti, ale ještě nenie nám ta odpověď oznámena; než kdež o vaší věci zviem, na čem jest to po- staveno, chci vám to oznámiti. Bych vám měl o novinách psáti, jest jich mnoho, a čas k tomu prázdností nesloužie; než toto vězte, že jest pan Erkuleš Trčka panu Mikulášovi Trčkovi a bratřiem svým odpověděl, než jižť jsú jeho rotu porazili a některé, kteří podle něho odpověděli, zjímali. Což se dotýče mé jiezdy k králi JMti, mám za to, že brzo, dá-li pán Buoh, bude; neb tak tomu rozumiem, že král JMt to ráčie jmieti, když se bude mieti JMt a král Polský JMt s ciesařem JMtí sjeti, abych tu byl; však kdybych konečně jeti měl, chci vám to ještě před tím oznámiti. A jestli že bych, muoj milý pane synu, nemohl k vám podle úmyslu mého přijeti, tehdy chci k vám Adama otpustiti, pakli bych sám přijel, vezmu jeho s sebú. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na hradě Pražském, v pátek před hodem slavným ducha svatého léta oc. XV. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. 123. Petrovi z Rožmberka, že již ku králi pojede, posílá mu list nejv. kancléře v příčině rovnosti úřadů u víře, a oznamuje, že by císař měl již ve Vídni býti. Na hradě Pražském. 1515, 29. června. Opis souč. v arch. Třeboň, č. 3650, tern. nepag. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že sem toho úmyslu, abych, dá-li pán Buoh, na Blatné byl při času svatého Prokopa, a potom abych byl v Hradci v uoterý po svatém Prokopu [10. července], jeda již k JMKské. A jestli že se muožete k tomu uprázdniti, také bych rád, abyšte tu v Hradci na ten den ráčili býti. Teď vám posílám list, kterýž nám pan kancléř psal, dávaje na to odpověď, co jsme jemu psali, což se rovnosti úřaduov a rad u vieře dotýče. Ale já sem jemu žádného přiepisu potom neposlal podle jeho psaní, neb zdálo mi se toho tak za- nechati, poněvadž mám brzo k JMKské jeti. A kterýž jest mi list, což se Hor do- týče, poslal: ten vám buohdá s sebou přinesu do Hradce, neb mi se nezdálo po- poslu poslati. 15*
Dopisy z roku 1515. 115 biskup Olomútský a knieže Karel, a dnes poselstvie počeli činiti; a již dále tyto dni máme ty věci, což jest potřebného, jednati, a zatím suché dni přijdú, a mám tu naději, že soud držán bude. Ač jsme byli poselstvie k králi JMti z Roudnice učinili, i také o vaši věc, což se kláštera Nové Řieše dotýče: na to jest nám téměř na všecko sumou odpověď dána, že máme o tomto sněmu od JMKské odpověď jmieti, ale ještě nenie nám ta odpověď oznámena; než kdež o vaší věci zviem, na čem jest to po- staveno, chci vám to oznámiti. Bych vám měl o novinách psáti, jest jich mnoho, a čas k tomu prázdností nesloužie; než toto vězte, že jest pan Erkuleš Trčka panu Mikulášovi Trčkovi a bratřiem svým odpověděl, než jižť jsú jeho rotu porazili a některé, kteří podle něho odpověděli, zjímali. Což se dotýče mé jiezdy k králi JMti, mám za to, že brzo, dá-li pán Buoh, bude; neb tak tomu rozumiem, že král JMt to ráčie jmieti, když se bude mieti JMt a král Polský JMt s ciesařem JMtí sjeti, abych tu byl; však kdybych konečně jeti měl, chci vám to ještě před tím oznámiti. A jestli že bych, muoj milý pane synu, nemohl k vám podle úmyslu mého přijeti, tehdy chci k vám Adama otpustiti, pakli bych sám přijel, vezmu jeho s sebú. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na hradě Pražském, v pátek před hodem slavným ducha svatého léta oc. XV. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. 123. Petrovi z Rožmberka, že již ku králi pojede, posílá mu list nejv. kancléře v příčině rovnosti úřadů u víře, a oznamuje, že by císař měl již ve Vídni býti. Na hradě Pražském. 1515, 29. června. Opis souč. v arch. Třeboň, č. 3650, tern. nepag. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že sem toho úmyslu, abych, dá-li pán Buoh, na Blatné byl při času svatého Prokopa, a potom abych byl v Hradci v uoterý po svatém Prokopu [10. července], jeda již k JMKské. A jestli že se muožete k tomu uprázdniti, také bych rád, abyšte tu v Hradci na ten den ráčili býti. Teď vám posílám list, kterýž nám pan kancléř psal, dávaje na to odpověď, co jsme jemu psali, což se rovnosti úřaduov a rad u vieře dotýče. Ale já sem jemu žádného přiepisu potom neposlal podle jeho psaní, neb zdálo mi se toho tak za- nechati, poněvadž mám brzo k JMKské jeti. A kterýž jest mi list, což se Hor do- týče, poslal: ten vám buohdá s sebou přinesu do Hradce, neb mi se nezdálo po- poslu poslati. 15*
Strana 116
116 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Měl sem dnes u sebe psaní od pana hofmistra mladého, ježto mi oznamuje, že jest slyšel, že by tyto dni měl již konečně císař JMt u Vídni býti. I jestli toho co, prosím, račte mi to oznámiti, nebo tento posel ještě mne muože na Blatné za- stihnúti. Dán na hradě Pražském, v pátek den hodu svatých Petra a Pavla léta oc. V°XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu příteli mému milému. 124. Petrovi z Rožmberka o sjezdu císaře Maximiliana s králem Vladislavem, Ludvíkem a králem polským Zikmundem ve Vídni. Ve Vídni. 1515, 29. července. Orig. v arch. Třeboňském č. 3652. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že bych vám byl rád před několika dny noviny odsud z Vídně oznámil, ale mnohé věci byly mně ku překážce. A také chtěl sem vám rád jedno s druhým, což před králem JMtí jednati máme, oznámiti, na čem jsú ty věci, oč jsme k JMKské přijeli, postaveny. Ale tak se jest tím prodlé- valo až do dnes, že ještě nic o tom konečného vám oznámiti nemonu. Než což jest se zde jiných věcí jednalo, pokudž jest mi vědomo a v paměti, to mi se zdálo vám napsati po tomto služebníku vašem. Toto račte věděti, že v sobotu po sv. panně Markétě [14. července] přijeli jsme poslové z královstvie Českého do Vídně, a potom v pondělí [16. července ciesař JMt a král, pán náš, a král Ludvík, a král Polský JJMti sjeli jsú se mezi Prukem a Vídní, a potom na zajtří v úterý [17. července] přijeli spolu do Vídně; i také krále JMti, pána našeho, dcera, a tu spolu sú se shledali a s vnučkú ciesaře JMti, dcerú krále Kaltelského*) a kniežete Burgundského oc. Pak potom v neděli den svaté Maří Majdaleny [22. července] ciesař JMt ráčil jest při přítomnosti nás některých z několikera královstvic korunu vstaviti na dceru pána našeho a za královnu ohlásiti. A potom v té koruně JMt jela do kostela svatého Štěpána ke mši svaté, a také hned potom ciesař JMt a králové JJMti přijeli jsú do kostela, a tu spolu u mše svaté byli. A ciesař JMt připravil se v aparát aneb v přípravu ciesařskú, jakž na duostojenstvie a na majestát ciesařský přísluší pod korunú; a tu po mši svaté učinili jsú slib JMt ciesař a kněžna Její Mt a již krá- lovna, dcera pána našeho, k manželstvie, na ten zpuosob: jestli že by JMti žádný *) Kastilského.
116 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Měl sem dnes u sebe psaní od pana hofmistra mladého, ježto mi oznamuje, že jest slyšel, že by tyto dni měl již konečně císař JMt u Vídni býti. I jestli toho co, prosím, račte mi to oznámiti, nebo tento posel ještě mne muože na Blatné za- stihnúti. Dán na hradě Pražském, v pátek den hodu svatých Petra a Pavla léta oc. V°XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu příteli mému milému. 124. Petrovi z Rožmberka o sjezdu císaře Maximiliana s králem Vladislavem, Ludvíkem a králem polským Zikmundem ve Vídni. Ve Vídni. 1515, 29. července. Orig. v arch. Třeboňském č. 3652. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že bych vám byl rád před několika dny noviny odsud z Vídně oznámil, ale mnohé věci byly mně ku překážce. A také chtěl sem vám rád jedno s druhým, což před králem JMtí jednati máme, oznámiti, na čem jsú ty věci, oč jsme k JMKské přijeli, postaveny. Ale tak se jest tím prodlé- valo až do dnes, že ještě nic o tom konečného vám oznámiti nemonu. Než což jest se zde jiných věcí jednalo, pokudž jest mi vědomo a v paměti, to mi se zdálo vám napsati po tomto služebníku vašem. Toto račte věděti, že v sobotu po sv. panně Markétě [14. července] přijeli jsme poslové z královstvie Českého do Vídně, a potom v pondělí [16. července ciesař JMt a král, pán náš, a král Ludvík, a král Polský JJMti sjeli jsú se mezi Prukem a Vídní, a potom na zajtří v úterý [17. července] přijeli spolu do Vídně; i také krále JMti, pána našeho, dcera, a tu spolu sú se shledali a s vnučkú ciesaře JMti, dcerú krále Kaltelského*) a kniežete Burgundského oc. Pak potom v neděli den svaté Maří Majdaleny [22. července] ciesař JMt ráčil jest při přítomnosti nás některých z několikera královstvic korunu vstaviti na dceru pána našeho a za královnu ohlásiti. A potom v té koruně JMt jela do kostela svatého Štěpána ke mši svaté, a také hned potom ciesař JMt a králové JJMti přijeli jsú do kostela, a tu spolu u mše svaté byli. A ciesař JMt připravil se v aparát aneb v přípravu ciesařskú, jakž na duostojenstvie a na majestát ciesařský přísluší pod korunú; a tu po mši svaté učinili jsú slib JMt ciesař a kněžna Její Mt a již krá- lovna, dcera pána našeho, k manželstvie, na ten zpuosob: jestli že by JMti žádný *) Kastilského.
Strana 117
Petrovi z Rožmberka 1515. 117 vnuk k manželství Její Mt nepojal, že JMt ciesař má ji konečně sám pojíti v roce a ve třech měsících pořád zběhlých. A již má Její Mt ve Vídni zuostati. Také na týž den v kostele jmenovaném, svatého Štěpána, jest oddán k man- želstvie král Ludvík JMt, pána našeho JMti syn, s vnučkú ciesaře JMti skrze kar- dinála arcibiskupa Ostřihomského. A také mezi JMtí přátelstvie jest stvrzeno. A tu také v kostele pro poctivost takových přátelstvie ciesař JMt a JJMti tři králové paso- vali jsú; ješto některý z těch rytieřuov přišel k tak veliké práci, by někde rytieřstvie v boji došel: neb se přihází v bojiech, že také ty pasují, ktož na svých místech dostojí, jakoby se bili. Pak tuto pro množstvie lidí takový byl dav a třenice, že bylo dosti činiti, aby někoho neudávili. A mnohému se přihodilo, že chtěje kleknúti, aby byl pasován, že jeho jiní dorazili, že dopadl. Neb jistě bylo mnoho lidí zname- nitých, ačkolivěk mnoho lancknechtuov stálo, aby vuobec lidem do kostela nedali; ale proto jich mnoho bylo, toliko znamenitější púštějíce. Byli jsú také při JMti ciesaři a JJMtech králích dva kardináli, dva arcibiskupi a biskupuov a kniežat mnoho, ješto toho všeho počtu dostatečně vám nynie oznámiti nemohu; než měl bych to mieti sepsáno, nebo někteří to jsú spisovali, i také herolti. Pak v středu na den svatého Jakuba [25. července] byl jest turnaj vlaský některý a XXX helmuov, a jiné dni honby a rozličné kratochvíle, že mnohé jiné věci pilné skrze to jednati a zavříti jsú se nemohly, krom toliko, co se mezi JMtí ciesařem a králi JJMtí jednalo; ješto bylo by o tom mnoho psáti. A také s ciesařem JMtí král Polský JMt konečnú smlúvu má. Dnes pak, v neděli den svaté Marty [29. července], již ciesař JMt odsud z Vídně vyjel a v kyrys se připravil, a král Ludvík JMt také v kyrysu ciesaře JMt provázel. A dá-li pán Buoh tento úterý [31. července] JJMti všickni tři králové mají k JMti ciesaři do Nového Města jeti a tu některé kratochvíle mieti. A odtud zase, mám za to, že král Polský JMt po některém dni do Vídně přijede a předse již skrz Moravu do královstvie svého pojede, a král JMt, pán náš, jakž jest rozuměti, k Budínu; než snad se ne na dlúhý čas zastaví v Ebmburce, než v Prešpurce s těžkem, lečby se JMt jináč uraditi a ustanoviti ráčil. Jáť ještě JMti z některých příčin podvořieti miením, jakož po jiném poslu, na čem se v tom ustanoviem, chci vám to šíře oznámiti. Co se dotýče těch věcí, co se jest mělo při ciesaři JMti jednati, i což se pána Strakonického, strýce vašeho, dotýče: račte věděti, že ciesař JMt ráčil to po- ručiti k dalšiemu jednánie panu kardinálu z Gurku. Také co se českých věcí dotýče, teprva zítra buohdá o to jednati máme a s králem JMtí, pánem naším, mluviti při přítomnosti krále Polského JMti. Toho pak neviem, budeme-li moci ten den to všecko na místě postaviti, poněvadž JJMti králové tento úterý měli by odsud jeti.
Petrovi z Rožmberka 1515. 117 vnuk k manželství Její Mt nepojal, že JMt ciesař má ji konečně sám pojíti v roce a ve třech měsících pořád zběhlých. A již má Její Mt ve Vídni zuostati. Také na týž den v kostele jmenovaném, svatého Štěpána, jest oddán k man- želstvie král Ludvík JMt, pána našeho JMti syn, s vnučkú ciesaře JMti skrze kar- dinála arcibiskupa Ostřihomského. A také mezi JMtí přátelstvie jest stvrzeno. A tu také v kostele pro poctivost takových přátelstvie ciesař JMt a JJMti tři králové paso- vali jsú; ješto některý z těch rytieřuov přišel k tak veliké práci, by někde rytieřstvie v boji došel: neb se přihází v bojiech, že také ty pasují, ktož na svých místech dostojí, jakoby se bili. Pak tuto pro množstvie lidí takový byl dav a třenice, že bylo dosti činiti, aby někoho neudávili. A mnohému se přihodilo, že chtěje kleknúti, aby byl pasován, že jeho jiní dorazili, že dopadl. Neb jistě bylo mnoho lidí zname- nitých, ačkolivěk mnoho lancknechtuov stálo, aby vuobec lidem do kostela nedali; ale proto jich mnoho bylo, toliko znamenitější púštějíce. Byli jsú také při JMti ciesaři a JJMtech králích dva kardináli, dva arcibiskupi a biskupuov a kniežat mnoho, ješto toho všeho počtu dostatečně vám nynie oznámiti nemohu; než měl bych to mieti sepsáno, nebo někteří to jsú spisovali, i také herolti. Pak v středu na den svatého Jakuba [25. července] byl jest turnaj vlaský některý a XXX helmuov, a jiné dni honby a rozličné kratochvíle, že mnohé jiné věci pilné skrze to jednati a zavříti jsú se nemohly, krom toliko, co se mezi JMtí ciesařem a králi JJMtí jednalo; ješto bylo by o tom mnoho psáti. A také s ciesařem JMtí král Polský JMt konečnú smlúvu má. Dnes pak, v neděli den svaté Marty [29. července], již ciesař JMt odsud z Vídně vyjel a v kyrys se připravil, a král Ludvík JMt také v kyrysu ciesaře JMt provázel. A dá-li pán Buoh tento úterý [31. července] JJMti všickni tři králové mají k JMti ciesaři do Nového Města jeti a tu některé kratochvíle mieti. A odtud zase, mám za to, že král Polský JMt po některém dni do Vídně přijede a předse již skrz Moravu do královstvie svého pojede, a král JMt, pán náš, jakž jest rozuměti, k Budínu; než snad se ne na dlúhý čas zastaví v Ebmburce, než v Prešpurce s těžkem, lečby se JMt jináč uraditi a ustanoviti ráčil. Jáť ještě JMti z některých příčin podvořieti miením, jakož po jiném poslu, na čem se v tom ustanoviem, chci vám to šíře oznámiti. Co se dotýče těch věcí, co se jest mělo při ciesaři JMti jednati, i což se pána Strakonického, strýce vašeho, dotýče: račte věděti, že ciesař JMt ráčil to po- ručiti k dalšiemu jednánie panu kardinálu z Gurku. Také co se českých věcí dotýče, teprva zítra buohdá o to jednati máme a s králem JMtí, pánem naším, mluviti při přítomnosti krále Polského JMti. Toho pak neviem, budeme-li moci ten den to všecko na místě postaviti, poněvadž JJMti králové tento úterý měli by odsud jeti.
Strana 118
118 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Jsú někteří, ježto by chtěli v některých věcech sněmu minulému, kterýž na hradě Pražském byl, překaziti; než jsem té naděje, že buohdá tomu nic neučiní. A měl bych vám o těch věcech více co psáti, než zdá mi se toho k jinému času zanechati; nebo také ne vše se hodí na tento čas psáti. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane a přieteli, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán u Vídni, v neděli den s. Marty léta oc. XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc., panu přieteli mému milému. 125. Krištoforovi z Švamberka, o čem se jednalo ve Vídni při sjezdu císaře a králů, že dal mu oznámiti; sněm že má býti držán; o nadání špitálu strýcem jeho v Boru; někteří že by tomu rádi, aby páni a rytířstvo piv na prodej nevařili. Na Blatné. 1515, 19. srpna. Orig. v arch. Třeboň. č. 3653. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli i se paní manželku vaší a sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Jáť sem se z toho sjezdu nynějšieho od krále JMti, pána našeho, domuov vrátil, a tento minulý pátek [17. srpna] na Blatnú přijel. Co jest se pak jednalo při tom sjezdu ciesaře JMti a králuov JJMtí, mám za to, že již o tom od jiných viete, a také, jsa u Vídni, o kterých věcech jsem pánu z Rozmberka oznámil, žádal sem toho, aby panu strýci vašemu a švagru mému a vám bylo to oznámeno, jakož mám za to, že jest se tak stalo. A některých jiných věcí zanechávám, až bohdá do našeho spolu shledánie. O čemž jste mi poručili při králi JMti jednati, měl sem o to péči, chtěje rád dobře zednati. A jakú odpověď mám, to vám, dá-li pán Buoh, když se spolu shledáme, oznámiem. Mám za to, že již o tom viete, že má býti sněm na hradě Pražském o svatém kříži najprv příštiem [14. září]. I zednal jsem to na králi JMti, aby JMt ještě o vaši věc na ten sněm psáti ráčil, což se toho šacuňku pánuov bratruov vašich dotýče. Ale nebylo na ten čas při králi JMti kanceláře české, a z té příčiny nenie mi o to list dán; ač ještě chci o to při jiných věcech králi JMti psáti. Však když budete list jmieti, kterýž o to prvé od JMti psán, mám za to, že bude tolikéž, jako by o to nové psanie bylo. Což se dotýče nadánie špitálu od pana strýce vašeho v Boru, anebo kdežby se jemu líbilo: k tomu jest krále JMti vuole, aby to mohl učiniti až do L � gr.
118 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Jsú někteří, ježto by chtěli v některých věcech sněmu minulému, kterýž na hradě Pražském byl, překaziti; než jsem té naděje, že buohdá tomu nic neučiní. A měl bych vám o těch věcech více co psáti, než zdá mi se toho k jinému času zanechati; nebo také ne vše se hodí na tento čas psáti. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane a přieteli, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán u Vídni, v neděli den s. Marty léta oc. XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc., panu přieteli mému milému. 125. Krištoforovi z Švamberka, o čem se jednalo ve Vídni při sjezdu císaře a králů, že dal mu oznámiti; sněm že má býti držán; o nadání špitálu strýcem jeho v Boru; někteří že by tomu rádi, aby páni a rytířstvo piv na prodej nevařili. Na Blatné. 1515, 19. srpna. Orig. v arch. Třeboň. č. 3653. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli i se paní manželku vaší a sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Jáť sem se z toho sjezdu nynějšieho od krále JMti, pána našeho, domuov vrátil, a tento minulý pátek [17. srpna] na Blatnú přijel. Co jest se pak jednalo při tom sjezdu ciesaře JMti a králuov JJMtí, mám za to, že již o tom od jiných viete, a také, jsa u Vídni, o kterých věcech jsem pánu z Rozmberka oznámil, žádal sem toho, aby panu strýci vašemu a švagru mému a vám bylo to oznámeno, jakož mám za to, že jest se tak stalo. A některých jiných věcí zanechávám, až bohdá do našeho spolu shledánie. O čemž jste mi poručili při králi JMti jednati, měl sem o to péči, chtěje rád dobře zednati. A jakú odpověď mám, to vám, dá-li pán Buoh, když se spolu shledáme, oznámiem. Mám za to, že již o tom viete, že má býti sněm na hradě Pražském o svatém kříži najprv příštiem [14. září]. I zednal jsem to na králi JMti, aby JMt ještě o vaši věc na ten sněm psáti ráčil, což se toho šacuňku pánuov bratruov vašich dotýče. Ale nebylo na ten čas při králi JMti kanceláře české, a z té příčiny nenie mi o to list dán; ač ještě chci o to při jiných věcech králi JMti psáti. Však když budete list jmieti, kterýž o to prvé od JMti psán, mám za to, že bude tolikéž, jako by o to nové psanie bylo. Což se dotýče nadánie špitálu od pana strýce vašeho v Boru, anebo kdežby se jemu líbilo: k tomu jest krále JMti vuole, aby to mohl učiniti až do L � gr.
Strana 119
Dopisy z roku 1515. 119 platu ročnieho. Ale také sem na to listu nevzal, když nebylo, ktoby jej psal a za- pečetil. Ale to se muože jiným časem dokonati a list na to z kanceláře vzieti. Muoj milý pane švagře! Ač se nám mnohým zdálo, že na minulém sněmu jest se dobře zednalo: ale ještě jsú někteří některé spletky vyhledali; ješto po poslu nezdá mi se nynie o tom šieře psáti. Než jest slušné rozomné opatrnosti užievati, nebo jest tomu také mezi jinými věcmi rozoměti, že by někteří, chtějíce se městóm slíbiti, rádi to viděli, a k tomu, kdyby mohli, přivedli, aby páni a rytieřstvo podlé své svobody piv na prodaj vařiti nedali. Pak oč jest konec, vždy pleticháři mistro- vati chtí, aby z toho učinili nějaký nový spletek; nebo snad se takoví práva bojí a protož, pokudžby mohli, rádi by mu překáželi, aby své šibalstvo tím svobodněji vésti mohli. Rač pán Buoh dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v neděli po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála a na Blatné, nejvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Kristoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. 126. Petrovi z Rožmberka v příčině úřadu podkomořského a Mikuláše Trčky. Na Blatné. 1515, 10. září. Orig. v arch. Třeboňském č. 3655. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, což se pana Mikuláše Trčky dotýče, kterak by podle té zprávy, kteráž vám oznámena, měl mluviti o něm pan písař v Edmburce, jakož z toho vašeho psaní šieře sem tomu vyrozuměl: i mně se zdá, že jest se ten dobře neupamatoval, kdo jest to pravil; než jáť něco pomniem, než na jiný rozum, a k tomu sem já se přimluvil. Neb byla řeč i o panu podkomořím, a mám za to, že sem těchto slov rozum pověděl: že já jim pánóm Trčkóm dobrého přeji, než že se toho obávám, což se toho úřadu podkomorstvie dotýče, že rytieřstvo s těžkem bude tak jen v tom podstatné jako prvé, a že sem to v Praze slyšel, kterak sú sobě to obtěžovali, že jsú sněmu nevyčekali. Jakož vzkázal sem to toho času panu podkomořiemu po Ješkovi, jeho písaři, i také potom sem jemu něco o to psal; nebo bych rád, aby zase stav rytieřský byl k tomu přiveden, aby, též jako prvé, což se toho úřadu dotýče, o to se zasadili, aby se v tom panu podkomořiemu ani potomně našim stavuom tím příkladem proti našim řáduom a svobodám neublížilo; nebo při čem já stojím s jinými vámi pány a přátely svými, rád bych, aby všickni stáli. Nebo také to znám, že se tu krále JMti, pána našeho, nedotýče, nežli těch, kteříž se o rozličné spletky při JMti i jinde pokoušejí. A již jest přílišný čas,
Dopisy z roku 1515. 119 platu ročnieho. Ale také sem na to listu nevzal, když nebylo, ktoby jej psal a za- pečetil. Ale to se muože jiným časem dokonati a list na to z kanceláře vzieti. Muoj milý pane švagře! Ač se nám mnohým zdálo, že na minulém sněmu jest se dobře zednalo: ale ještě jsú někteří některé spletky vyhledali; ješto po poslu nezdá mi se nynie o tom šieře psáti. Než jest slušné rozomné opatrnosti užievati, nebo jest tomu také mezi jinými věcmi rozoměti, že by někteří, chtějíce se městóm slíbiti, rádi to viděli, a k tomu, kdyby mohli, přivedli, aby páni a rytieřstvo podlé své svobody piv na prodaj vařiti nedali. Pak oč jest konec, vždy pleticháři mistro- vati chtí, aby z toho učinili nějaký nový spletek; nebo snad se takoví práva bojí a protož, pokudžby mohli, rádi by mu překáželi, aby své šibalstvo tím svobodněji vésti mohli. Rač pán Buoh dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán na Blatné, v neděli po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetie léta oc. XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála a na Blatné, nejvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Kristoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. 126. Petrovi z Rožmberka v příčině úřadu podkomořského a Mikuláše Trčky. Na Blatné. 1515, 10. září. Orig. v arch. Třeboňském č. 3655. Urozený pane, pane příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, což se pana Mikuláše Trčky dotýče, kterak by podle té zprávy, kteráž vám oznámena, měl mluviti o něm pan písař v Edmburce, jakož z toho vašeho psaní šieře sem tomu vyrozuměl: i mně se zdá, že jest se ten dobře neupamatoval, kdo jest to pravil; než jáť něco pomniem, než na jiný rozum, a k tomu sem já se přimluvil. Neb byla řeč i o panu podkomořím, a mám za to, že sem těchto slov rozum pověděl: že já jim pánóm Trčkóm dobrého přeji, než že se toho obávám, což se toho úřadu podkomorstvie dotýče, že rytieřstvo s těžkem bude tak jen v tom podstatné jako prvé, a že sem to v Praze slyšel, kterak sú sobě to obtěžovali, že jsú sněmu nevyčekali. Jakož vzkázal sem to toho času panu podkomořiemu po Ješkovi, jeho písaři, i také potom sem jemu něco o to psal; nebo bych rád, aby zase stav rytieřský byl k tomu přiveden, aby, též jako prvé, což se toho úřadu dotýče, o to se zasadili, aby se v tom panu podkomořiemu ani potomně našim stavuom tím příkladem proti našim řáduom a svobodám neublížilo; nebo při čem já stojím s jinými vámi pány a přátely svými, rád bych, aby všickni stáli. Nebo také to znám, že se tu krále JMti, pána našeho, nedotýče, nežli těch, kteříž se o rozličné spletky při JMti i jinde pokoušejí. A již jest přílišný čas,
Strana 120
120 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. abychme s boží pomocí takové věci přetrhli a zastavili. A což se dotýče toho mlu- venie páně písařova, však jich při tom drahně bylo, i také Vražda,*) starý hofrychtéř, a mám za to, že se i k něčemu přimlúval, ale ne na ten konec, aby se co v tom zlého obmajšlelo, nežli z těch spletkuov, kteříž jsú, aby se k dobrému přivésti mohlo. Nebo při přátelském shledání mnohé se věci přemlúvají a cest hledá, kterak by dobře býti mohlo; ačkolivěk jaké jest na tento čas mezi pány Trčky a panem písařem přátelstvie, račte to také znáti. Také, jakož jste mi ráčili psáti, že by bylo vám oznámeno, že jest někto v té radě byl [. . . . .], kdyby byl pan Mikuláš Trčka do Prešpurka jel, aby byl jat: i o tom sem nic neslyšel; než něco jest mluvil, tak jest mi praveno, Rendl, což se pana podkomořieho dotýče, jestli že by nechtěl úřadu vzdáti, než že jest v tom šanován proto, že jest na dvuor císaře JMti přijel. Ačkolivěk i to mi se nezdá, aby Rendl k tomu našeho pána přivedl, aby to učiniti měl; ač však v nynějších spletcích sluší opatrnosti užívati, poněvadž což se dobrého zedná pána našeho a tohoto krá- lovstvie, chtí to někteří rušiti pro své užitky a chtějíc tím jinajm protivenstvie činiti. Pak, pane a příteli muoj milý! což se pánuov Trčkuov dotýče, nynie o tom širšieho psanie zanechám, než když se buohdá shledáme spolu, chci s vámi o to všecko dostatečně rozmluviti; ješto jiného oni neshledají, než že na mně dobrého přítele mají a že mnú nemá k nim přátelstvie sjíti. A kdež jste mi ráčili napsati, kterak by jemu panu Mikulášovi oznámeno bylo, že jest slyšel od jednoho urozeného člověka, že je viděl, ješto jednomu člověku okazováno bylo nějaký registr, že stojí v něm „pan Trčka že sto tisíc má dáti“: i račte věděti, že mně se zdá, že jest spieše to psáno v tom registru nežli nenie; nebo z této cedulky, kterúž vám také teď píši, k tomu se podobá, že se o něm ne všudy přátelsky obmajšlé. Ale když bohdá, rozumné opatrnosti užívajíce, budeme lidsky jednati a jedni o druhé péči mieti, mně se zdá, že s boží pomocí vše se v dobré obrátí. Jakož jste mi také ráčili psáti, což se na sněm vaší jiezdy dotýče, kterak byšte se chtěli s panem Mikulášem Trčkou na Leštně shledati od tohoto pátku najprv příštieho v témž dni [21. září] a odtud spolu do Prahy jeti: i kdyby mohlo vo dva nebo vo tři dni prvé býti, radši bych tomu byl, a to proto, sjede-li se těch málo, kto by dobrému rádi, aby něco ti nespletli, kteříž se dobrému protiví. Však když před vaším příjezdem tři neb čtyři dni sněm se začne, tu se porozumí, oč se bude mieti na něm jednati; ješto kdybych věděl, konečně ten-li pátek čili který prvé den ráčíte na Leštně býti, dal bych vám tam znáti, abyšte mohli, než přijedete do Prahy, věděti, kterak se ten sněm začíná. A kdež jste toho ráčili dotknúti, zdá-li mi se, abych jemu, panu Mikulášovi, *) Vražda z Kunvaldu.
120 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. abychme s boží pomocí takové věci přetrhli a zastavili. A což se dotýče toho mlu- venie páně písařova, však jich při tom drahně bylo, i také Vražda,*) starý hofrychtéř, a mám za to, že se i k něčemu přimlúval, ale ne na ten konec, aby se co v tom zlého obmajšlelo, nežli z těch spletkuov, kteříž jsú, aby se k dobrému přivésti mohlo. Nebo při přátelském shledání mnohé se věci přemlúvají a cest hledá, kterak by dobře býti mohlo; ačkolivěk jaké jest na tento čas mezi pány Trčky a panem písařem přátelstvie, račte to také znáti. Také, jakož jste mi ráčili psáti, že by bylo vám oznámeno, že jest někto v té radě byl [. . . . .], kdyby byl pan Mikuláš Trčka do Prešpurka jel, aby byl jat: i o tom sem nic neslyšel; než něco jest mluvil, tak jest mi praveno, Rendl, což se pana podkomořieho dotýče, jestli že by nechtěl úřadu vzdáti, než že jest v tom šanován proto, že jest na dvuor císaře JMti přijel. Ačkolivěk i to mi se nezdá, aby Rendl k tomu našeho pána přivedl, aby to učiniti měl; ač však v nynějších spletcích sluší opatrnosti užívati, poněvadž což se dobrého zedná pána našeho a tohoto krá- lovstvie, chtí to někteří rušiti pro své užitky a chtějíc tím jinajm protivenstvie činiti. Pak, pane a příteli muoj milý! což se pánuov Trčkuov dotýče, nynie o tom širšieho psanie zanechám, než když se buohdá shledáme spolu, chci s vámi o to všecko dostatečně rozmluviti; ješto jiného oni neshledají, než že na mně dobrého přítele mají a že mnú nemá k nim přátelstvie sjíti. A kdež jste mi ráčili napsati, kterak by jemu panu Mikulášovi oznámeno bylo, že jest slyšel od jednoho urozeného člověka, že je viděl, ješto jednomu člověku okazováno bylo nějaký registr, že stojí v něm „pan Trčka že sto tisíc má dáti“: i račte věděti, že mně se zdá, že jest spieše to psáno v tom registru nežli nenie; nebo z této cedulky, kterúž vám také teď píši, k tomu se podobá, že se o něm ne všudy přátelsky obmajšlé. Ale když bohdá, rozumné opatrnosti užívajíce, budeme lidsky jednati a jedni o druhé péči mieti, mně se zdá, že s boží pomocí vše se v dobré obrátí. Jakož jste mi také ráčili psáti, což se na sněm vaší jiezdy dotýče, kterak byšte se chtěli s panem Mikulášem Trčkou na Leštně shledati od tohoto pátku najprv příštieho v témž dni [21. září] a odtud spolu do Prahy jeti: i kdyby mohlo vo dva nebo vo tři dni prvé býti, radši bych tomu byl, a to proto, sjede-li se těch málo, kto by dobrému rádi, aby něco ti nespletli, kteříž se dobrému protiví. Však když před vaším příjezdem tři neb čtyři dni sněm se začne, tu se porozumí, oč se bude mieti na něm jednati; ješto kdybych věděl, konečně ten-li pátek čili který prvé den ráčíte na Leštně býti, dal bych vám tam znáti, abyšte mohli, než přijedete do Prahy, věděti, kterak se ten sněm začíná. A kdež jste toho ráčili dotknúti, zdá-li mi se, abych jemu, panu Mikulášovi, *) Vražda z Kunvaldu.
Strana 121
Dopisy z roku 1515. 121 psal, aby do Prahy s vámi na sněm přijel, předlože jemu některú svú potřebu: i učinil bych to rád, neb zdá mi se, že muož toho naše společní potřeba býti i našich stavuov. Než toto sobě rozmajšlím, poněvadž jest jemu někto mú řeč v Edm- burce jináče vykládal, než jest byla, a na tomto sněmu snad někto bude něčím hý- bati, ješto by se mohlo jeho také dotýkati, a potom snad někto mohl by to také vykládati, že jest jeho ta věc potkala na mé obeslání, jako bych já s někým v tom rozumění měl, nač nemyslím; než byloť by proto podle mého zdání dobře, aby přijel, poněvadž jest sněm obecní nám položen a znamenitě se potřeby bratra jeho dotýče; ješto jestliže by vedle něho nestál, kdežto při tom i stavu rytieřského se dotýče, tehdy jest toho strach, aby ti někteří, ktož jemu dobrého nepřejí, jeho dvorně ne- vykládali, poněvadž stav opouští rytieřský, přijde-li co na něho, aby také toho v hotově byli. A poněvadž bratru podstaten nenie, že také nemají proč k němu naděje mieti, aby jeho k svým potřebám mohli užiti. A takovými spuosoby jest se potřebí před tím opatrovati, aby jeho lidem nezuošklivili. A z té příčiny, pane a příteli muoj milý, tak vám o tom široce vypisuji, že jemu jistě dobrého přeji, a že bych také nerad, aby kto mne jináče u něho vykládati měl. A jestliže přes to zdá se vám, abych jemu o tu jiezdu na sněm psal, učiniem to; než račte věděti, že já zítra bohdá odsud chci vyjíti. Než chci ležeti na Rožmitále a odtud v středu v Příbrami, abych, dá-li pán Buoh, na hradě Pražském byl tento čtvrtek. A protož, což byšte mi ráčili psáti, tehdy potřebí bude, abyšte ke mně na hrad Pražský poslati ráčili. A jestliže pan Mikuláš Trčka pojede na ten sněm, jakož pokládám to za po- třebné z těch příčin, kteréž vám píši, tehdy zdá mi se, že jest jemu na tento čas lépe na hradě býti, nežli dole v Praze. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, v pondělí po hodu slavném blahoslavené panny Marie narozenie léta oc. XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, příteli mému milému. 127. Cedule nejmenovanému, že by král Vladislav chtěl po smrti své svěřiti opatrování dětí svých těm, kteříž nejsou pod poslušenstvím církve římské. [Na konci roku 1515./ Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3657. Toto jest věc také pilná, že jest o tom veliký hlas, kterak by král JMt chtěl své děti po JMti smrti k vopatrovánie a k spravovánie těm poručiti, kteříž nejsú pod poslušenstviem římského kostela; a že již o to se sami mezi sebú vadie a z toho jedni druhým vinu dávají, že by to někteříž z nich při králi JMti rušili, a toho ten Archlv Český VII. 16
Dopisy z roku 1515. 121 psal, aby do Prahy s vámi na sněm přijel, předlože jemu některú svú potřebu: i učinil bych to rád, neb zdá mi se, že muož toho naše společní potřeba býti i našich stavuov. Než toto sobě rozmajšlím, poněvadž jest jemu někto mú řeč v Edm- burce jináče vykládal, než jest byla, a na tomto sněmu snad někto bude něčím hý- bati, ješto by se mohlo jeho také dotýkati, a potom snad někto mohl by to také vykládati, že jest jeho ta věc potkala na mé obeslání, jako bych já s někým v tom rozumění měl, nač nemyslím; než byloť by proto podle mého zdání dobře, aby přijel, poněvadž jest sněm obecní nám položen a znamenitě se potřeby bratra jeho dotýče; ješto jestliže by vedle něho nestál, kdežto při tom i stavu rytieřského se dotýče, tehdy jest toho strach, aby ti někteří, ktož jemu dobrého nepřejí, jeho dvorně ne- vykládali, poněvadž stav opouští rytieřský, přijde-li co na něho, aby také toho v hotově byli. A poněvadž bratru podstaten nenie, že také nemají proč k němu naděje mieti, aby jeho k svým potřebám mohli užiti. A takovými spuosoby jest se potřebí před tím opatrovati, aby jeho lidem nezuošklivili. A z té příčiny, pane a příteli muoj milý, tak vám o tom široce vypisuji, že jemu jistě dobrého přeji, a že bych také nerad, aby kto mne jináče u něho vykládati měl. A jestliže přes to zdá se vám, abych jemu o tu jiezdu na sněm psal, učiniem to; než račte věděti, že já zítra bohdá odsud chci vyjíti. Než chci ležeti na Rožmitále a odtud v středu v Příbrami, abych, dá-li pán Buoh, na hradě Pražském byl tento čtvrtek. A protož, což byšte mi ráčili psáti, tehdy potřebí bude, abyšte ke mně na hrad Pražský poslati ráčili. A jestliže pan Mikuláš Trčka pojede na ten sněm, jakož pokládám to za po- třebné z těch příčin, kteréž vám píši, tehdy zdá mi se, že jest jemu na tento čas lépe na hradě býti, nežli dole v Praze. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, v pondělí po hodu slavném blahoslavené panny Marie narozenie léta oc. XV°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, příteli mému milému. 127. Cedule nejmenovanému, že by král Vladislav chtěl po smrti své svěřiti opatrování dětí svých těm, kteříž nejsou pod poslušenstvím církve římské. [Na konci roku 1515./ Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3657. Toto jest věc také pilná, že jest o tom veliký hlas, kterak by král JMt chtěl své děti po JMti smrti k vopatrovánie a k spravovánie těm poručiti, kteříž nejsú pod poslušenstviem římského kostela; a že již o to se sami mezi sebú vadie a z toho jedni druhým vinu dávají, že by to někteříž z nich při králi JMti rušili, a toho ten Archlv Český VII. 16
Strana 122
122 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. rozum dávajíce, kdyžby toho nebylo, že tu naději mají, že by k tomu přivedli a to zednali. [Bez datum, místa, nadpisu i podpisu. Podle písma psána byla tato cedule v kance- láři pana Lva.] 128. Knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském, v příčině objednání zbroje. V Městci. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. (Léta MVXVI°. Toto sú registra léta téhož druhá, do kterýchž se vpisují přípisové listuov posélacích, kteříž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z Rožmitála a z Blatné, najvyššího purkrabie Pražského od čtvrtku před ochtábem božieho křtěnie.) Kněže probošte milý! Ačkolivěk drahně sem vám věcí poručil k jednánie, však proto mezi mnohými věcmi něco se pozapomenutě přihodí: a protož, což se té zbroje, o kteréž sem vám pravil, že ji mieti mám, dotýče, kdežto toho se doviete na Kokšovi židu, když jeho k sobě obešlete, kdy v Praze býti ta zbroje má; a má jí býti sto kusuov předniech, každý jeden za VIII /2 gr. českých, a zadních kusuov také sto, též za jeden po VIII /2 gr. českých; a sto lebek nebo piklhaubuov, každý jeden za VIII gr. českých; kdež, bude-li to vše, dostane se snad za to za všecko suma XLI/2 � gr. X gr. českých. I poněvadž sem vám na to zapomenul penieze dáti, takto sem sobě pomyslil: jestliže vám co zbude peněz na nádavciech na zlatých, jestliže jich budete moci odbýti po XXXVII gr. českých za jeden zlatý uherský, že by jste toho u Trčky písaře na hradě Pražském nechali; a když by se ta zbroje vzala, aby se to zavdalo, a ostatek, což by se mělo viece dodati, bych chtěl na hrad Pražský poslati o těchto hromnice [sic]; než toho jest potřebie, aby se to ohledalo, aby dobré bylo. I co se vám v tom najlépe zdá učiniti, žádám, že tak učiniete. Dán v Městci, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském a fa- ráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. 129. Doktoru Václavovi v příčině listu královského pro stvrzení řádu a svolení sněmovního; při- mlouvá se, aby Tunklovi z Brníčka, na žádost jeho, příznivá dána byla od krále odpověď oc. V Hořicích. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3659, tern. nepag. Pane doktor, přieteli milý! Toto mi se zdálo vám za potřebné napsati, jakož JMKská ráčil jest byl panu Kostkovi, Horníkóm, soudcem soudu komornieho a ně- kterým jiným psaní učiniti pro stvrzenie řádu a svolenie sněmovnieho, i ráčili JMt toho tak nechati a toho zvláště do sněmu budúcieho neměniti: pokládám to podle
122 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. rozum dávajíce, kdyžby toho nebylo, že tu naději mají, že by k tomu přivedli a to zednali. [Bez datum, místa, nadpisu i podpisu. Podle písma psána byla tato cedule v kance- láři pana Lva.] 128. Knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském, v příčině objednání zbroje. V Městci. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. (Léta MVXVI°. Toto sú registra léta téhož druhá, do kterýchž se vpisují přípisové listuov posélacích, kteříž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z Rožmitála a z Blatné, najvyššího purkrabie Pražského od čtvrtku před ochtábem božieho křtěnie.) Kněže probošte milý! Ačkolivěk drahně sem vám věcí poručil k jednánie, však proto mezi mnohými věcmi něco se pozapomenutě přihodí: a protož, což se té zbroje, o kteréž sem vám pravil, že ji mieti mám, dotýče, kdežto toho se doviete na Kokšovi židu, když jeho k sobě obešlete, kdy v Praze býti ta zbroje má; a má jí býti sto kusuov předniech, každý jeden za VIII /2 gr. českých, a zadních kusuov také sto, též za jeden po VIII /2 gr. českých; a sto lebek nebo piklhaubuov, každý jeden za VIII gr. českých; kdež, bude-li to vše, dostane se snad za to za všecko suma XLI/2 � gr. X gr. českých. I poněvadž sem vám na to zapomenul penieze dáti, takto sem sobě pomyslil: jestliže vám co zbude peněz na nádavciech na zlatých, jestliže jich budete moci odbýti po XXXVII gr. českých za jeden zlatý uherský, že by jste toho u Trčky písaře na hradě Pražském nechali; a když by se ta zbroje vzala, aby se to zavdalo, a ostatek, což by se mělo viece dodati, bych chtěl na hrad Pražský poslati o těchto hromnice [sic]; než toho jest potřebie, aby se to ohledalo, aby dobré bylo. I co se vám v tom najlépe zdá učiniti, žádám, že tak učiniete. Dán v Městci, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském a fa- ráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. 129. Doktoru Václavovi v příčině listu královského pro stvrzení řádu a svolení sněmovního; při- mlouvá se, aby Tunklovi z Brníčka, na žádost jeho, příznivá dána byla od krále odpověď oc. V Hořicích. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3659, tern. nepag. Pane doktor, přieteli milý! Toto mi se zdálo vám za potřebné napsati, jakož JMKská ráčil jest byl panu Kostkovi, Horníkóm, soudcem soudu komornieho a ně- kterým jiným psaní učiniti pro stvrzenie řádu a svolenie sněmovnieho, i ráčili JMt toho tak nechati a toho zvláště do sněmu budúcieho neměniti: pokládám to podle
Strana 123
Dopisy z roku 1516. 123 rozumu mého za dobré; než bude-li to zjinačeno a zlehčeno, tehdy na budúcím sněmu, aby se Fobře zednalo, nemám té naděje; pakli kto jináče JMKskú bude troštovati, bojím se, že to též, jakož jest toho dávno prvé zkušeno, že ničímž bude a hůře nežli ničímž, nebo takoví troštéři, kteříž svého předkem hledie, sami neučiní a jiní se pro ně také učiniti rozpačí. Než tohoť na soudce soudu komornieho nemieniem, nežli na ty, ježto pod pěknými slovy k úřadóm přišli, předkládajíce, jaké chtí JMKské užitky přivoditi: a ježto jest již v tom hůře nežli prvé, nebo prvé vždy něco bylo, ale nynie snad již nic. A když bude JMKská ráčiti to jináče a lépe opatřiti, jest tomu rozuměti, že více moci nežli spravedlivosti budou někteří z nich chtieti v tom užívati, jakož časem svým bude to JMKské dostatečněji oznámeno. Však za to vás žádám, že z tohoto psanie, což se vám bude zdáti potřebného, JMKské oznámiete; nebo proto takovú péči mám, že bych JMKské a JMti dědicóm věrně a upřímě dobrého přál. Dán v Hořicích, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Panu doktoru Václavovi, v kanceláři královstvie Českého oc, přieteli mému dobrému. Vězte, že jest mi oznámil pan Thunkl, švagr muoj, že o některé své věci králi JMti a vám píše: i za to vás žádám, když ten posel od něho k vám přijde, že se k tomu přičiniete, aby od JMKské milostivú odpověď měl. Také vězte, že sem slyšel, že jest pan Vilém Švihovský na biskupa Pasov- ského vojensky táhl; i neviem, vieteli co o tom také, nebo neviem, jakým jest se to pořadem stalo. 130. Václavu Trčkovi, jaké opatření má učiniti v příčině listů, kteréž by na hrad Pražský došly; žádá, aby posla k němu vypravil. (V Hořicích. 1516, 10. ledna.) Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Cedule Trčkovi písaři. Jakož měl sem několikero posluov v Budíně, i jestliže jsú se již vrátili, anebo který z nich, a jestliže by jaké listy přinesli, ježto by mne se nedotýkalo, anebo že by ti listové někomu jinému svědčili: tehdy daj to někte- rému z řediteluov, ať to rozeslati dadie; jakož já jim teď také o to píši, jestliže by co takového psáno bylo, aby oni to opatrovali aneb Pašinkovi Petrovi poručili, aby on to posielal, kdež by potřebie bylo. Než jestliže by jací listové přineseni byli, kteříž by do Lužické země, nebo panu Thunklovi svědčili: tehdy je panu Thunklovi tam do Lužické země pošli. Jestliže by pak jací listové přineseni byli do královstvie Českého od krále JMti odevření: přepisuj je, a když by bylo při jiném poselstvie, pošli mi to; pak-li by co pilného bylo, tehdy mi to nazchvál pošli po jistém poslu. 16*
Dopisy z roku 1516. 123 rozumu mého za dobré; než bude-li to zjinačeno a zlehčeno, tehdy na budúcím sněmu, aby se Fobře zednalo, nemám té naděje; pakli kto jináče JMKskú bude troštovati, bojím se, že to též, jakož jest toho dávno prvé zkušeno, že ničímž bude a hůře nežli ničímž, nebo takoví troštéři, kteříž svého předkem hledie, sami neučiní a jiní se pro ně také učiniti rozpačí. Než tohoť na soudce soudu komornieho nemieniem, nežli na ty, ježto pod pěknými slovy k úřadóm přišli, předkládajíce, jaké chtí JMKské užitky přivoditi: a ježto jest již v tom hůře nežli prvé, nebo prvé vždy něco bylo, ale nynie snad již nic. A když bude JMKská ráčiti to jináče a lépe opatřiti, jest tomu rozuměti, že více moci nežli spravedlivosti budou někteří z nich chtieti v tom užívati, jakož časem svým bude to JMKské dostatečněji oznámeno. Však za to vás žádám, že z tohoto psanie, což se vám bude zdáti potřebného, JMKské oznámiete; nebo proto takovú péči mám, že bych JMKské a JMti dědicóm věrně a upřímě dobrého přál. Dán v Hořicích, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Panu doktoru Václavovi, v kanceláři královstvie Českého oc, přieteli mému dobrému. Vězte, že jest mi oznámil pan Thunkl, švagr muoj, že o některé své věci králi JMti a vám píše: i za to vás žádám, když ten posel od něho k vám přijde, že se k tomu přičiniete, aby od JMKské milostivú odpověď měl. Také vězte, že sem slyšel, že jest pan Vilém Švihovský na biskupa Pasov- ského vojensky táhl; i neviem, vieteli co o tom také, nebo neviem, jakým jest se to pořadem stalo. 130. Václavu Trčkovi, jaké opatření má učiniti v příčině listů, kteréž by na hrad Pražský došly; žádá, aby posla k němu vypravil. (V Hořicích. 1516, 10. ledna.) Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Cedule Trčkovi písaři. Jakož měl sem několikero posluov v Budíně, i jestliže jsú se již vrátili, anebo který z nich, a jestliže by jaké listy přinesli, ježto by mne se nedotýkalo, anebo že by ti listové někomu jinému svědčili: tehdy daj to někte- rému z řediteluov, ať to rozeslati dadie; jakož já jim teď také o to píši, jestliže by co takového psáno bylo, aby oni to opatrovali aneb Pašinkovi Petrovi poručili, aby on to posielal, kdež by potřebie bylo. Než jestliže by jací listové přineseni byli, kteříž by do Lužické země, nebo panu Thunklovi svědčili: tehdy je panu Thunklovi tam do Lužické země pošli. Jestliže by pak jací listové přineseni byli do královstvie Českého od krále JMti odevření: přepisuj je, a když by bylo při jiném poselstvie, pošli mi to; pak-li by co pilného bylo, tehdy mi to nazchvál pošli po jistém poslu. 16*
Strana 124
124 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. A jestliže by také mně jací listové od krále JMti psáni a přineseni byli. toho u sebe nech, než vše to přepisuj, a když by bylo při jiném poselstvje tehdy mi toho přípisy pošli; pak-li by zdála se tobě toho potřeba, tehdy o to ke mně nazchvál pošli. Nebo ač já bohdá u krále JMti brzo budu, ale proto neviem, všeho-li bych se tam brzo dověděl, což by mi vše psáno před tiem od JMKské bylo. Také toho jest mi potřebie při jiném poselstvie věděti: jakož sem psal králi JMti o těch sto kop gr. platu, kterýž pán Hořický na židech měl, jaká jest mi na to odpověď dána, nebo něco mi na tom dosti potřebného záleží; a když by bylo potřebie ke mně poslati, tehdy do Budína pošli. A jakož sem psal knězi Linhartovi, proboštu, ceduli, kterúžť teď posielám: i když se zase od něho, koho k němu s ní pošleš, odpověď vrátí, tehdy mi to do Budína pošli, a při tom mi muožeš, což by jiného potřebie bylo, napsati; nebo byť pak nynie nic zvláštně ke mně potřebie nebylo, tehdy proto ke mně jednoho posla vyprav, nebo bude mi jeho potřebie, abych po něm něco do Prahy psal; nebo ač sem tam také z cesty do Budína poslal, ale toho mám úmysl zase prvé poslati, nežli ten posel, kteréhož ke mně pošleš, tam do Budína přijde oc. [Bez datum i místa.] 131. Židům Pražským, aby se s židem Munkou srovnali. V Městci. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Opatrní židé! Jakož mezi vámi s Munkú židem byl jest v něčem rozdiel anebo nesnáz o počet, než potom jest k tomu přišlo, že jste o to s vobú stran na některých židech pře- stali: i jestliže ještě ta věc konce nemá, tehdy tomu konečně chci, abyšte to na místě postavili, nemuože-li prvé býti, ale konečně v témždni. Pak-li by se toho ne- stalo již bez dalšieho prodlévánie, chtěl bych v tom jmenovaného Munku opatřiti; nebo bych to znal, že jemu z úmysla bez hodné příčiny nechcete od sebe dobrovolně spravedlivého učiniti, ani také na tom přestati, což vám od něho náleží, slušně toho počtu srovnánie přijíti. Dán v Městci, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Opatrným židóm všem v Praze obývajíciem oc. 132. Janovi z Veleně v příčině poslání nějakých listů do Budína. V Hořicích. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Jene milý! Jakož jsi mi od pána svého a švagra mého milého listy poslal, to sem vše ohledal a přečetl: i teďt zase tyto přípisy posielám, a nic sem v nich
124 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. A jestliže by také mně jací listové od krále JMti psáni a přineseni byli. toho u sebe nech, než vše to přepisuj, a když by bylo při jiném poselstvje tehdy mi toho přípisy pošli; pak-li by zdála se tobě toho potřeba, tehdy o to ke mně nazchvál pošli. Nebo ač já bohdá u krále JMti brzo budu, ale proto neviem, všeho-li bych se tam brzo dověděl, což by mi vše psáno před tiem od JMKské bylo. Také toho jest mi potřebie při jiném poselstvie věděti: jakož sem psal králi JMti o těch sto kop gr. platu, kterýž pán Hořický na židech měl, jaká jest mi na to odpověď dána, nebo něco mi na tom dosti potřebného záleží; a když by bylo potřebie ke mně poslati, tehdy do Budína pošli. A jakož sem psal knězi Linhartovi, proboštu, ceduli, kterúžť teď posielám: i když se zase od něho, koho k němu s ní pošleš, odpověď vrátí, tehdy mi to do Budína pošli, a při tom mi muožeš, což by jiného potřebie bylo, napsati; nebo byť pak nynie nic zvláštně ke mně potřebie nebylo, tehdy proto ke mně jednoho posla vyprav, nebo bude mi jeho potřebie, abych po něm něco do Prahy psal; nebo ač sem tam také z cesty do Budína poslal, ale toho mám úmysl zase prvé poslati, nežli ten posel, kteréhož ke mně pošleš, tam do Budína přijde oc. [Bez datum i místa.] 131. Židům Pražským, aby se s židem Munkou srovnali. V Městci. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Opatrní židé! Jakož mezi vámi s Munkú židem byl jest v něčem rozdiel anebo nesnáz o počet, než potom jest k tomu přišlo, že jste o to s vobú stran na některých židech pře- stali: i jestliže ještě ta věc konce nemá, tehdy tomu konečně chci, abyšte to na místě postavili, nemuože-li prvé býti, ale konečně v témždni. Pak-li by se toho ne- stalo již bez dalšieho prodlévánie, chtěl bych v tom jmenovaného Munku opatřiti; nebo bych to znal, že jemu z úmysla bez hodné příčiny nechcete od sebe dobrovolně spravedlivého učiniti, ani také na tom přestati, což vám od něho náleží, slušně toho počtu srovnánie přijíti. Dán v Městci, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Opatrným židóm všem v Praze obývajíciem oc. 132. Janovi z Veleně v příčině poslání nějakých listů do Budína. V Hořicích. 1516, 10. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Jene milý! Jakož jsi mi od pána svého a švagra mého milého listy poslal, to sem vše ohledal a přečetl: i teďt zase tyto přípisy posielám, a nic sem v nich
Strana 125
Dopisy z roku 1516. 125 neopravil; než mně se zdá, že tak psány býti mohou, i také doktoru Václavovi. Než sekretáři mně se nynie nezdálo o to nic psáti. Než-li co pán tvuoj králi JMti píše i doktoru Václavovi: neměl sem té prázdnosti na cestě dáti to sobě přepsati, a nevěda, máš-li toho jiné přípisy, i z téť příčiny zase je tobě posielám; než toto mi se zdá, aby po tom poslu, kteréhož od pána svého do Budína pošleš, poslal ty přípisy Janovi z Vitenče, písaři mému, neb mám za to, že on tam také brzo bude. Pak-li by tak brzo nebyl, proto to škodné nebude; pak-li se tam s tiem poslem shledá, tehdy bude se to moci také k ně- čemu hoditi. A věz, že sem toho posla, kterýž ode mne do Budína jde, zase nynie do Prahy poslati nemohl, nebo by se dlúho meškal, neb tepruva z Hořic jeho vypravuji, aby předse do Budína šel, a protož nějakým se jiným opatř; a bude-li potřebí, oznam Václavovi Trčkovi, písaři mému, ví on, kteří tam poslové chodievají. A o těch osm kop gr. českých, o kteréž jsi mi psal, poručil sem knězi Linhartovi, proboštu, ať by je dal. Což se Samsona dotýče: o to nynie pro muoj odjezd jednati nemohu, než co jest v tom zdánie mého, píši o to pánu tvému, i o některé jiné věci, jakož poručil sem to poslati Václavovi Trčkovi, aby s tím bez meškánie posla ode mne vypravil. Dán v Hořiciech, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Urozenému vladyce Janovi z Veleně oc, mně milému. 133. Janu Húkvicovi z Biskupic v příčině zapůjčených peněz knížeti Bartolomějovi z Minsterberka oc. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane Húkvic milý! Vězte, když sem do Slezska jel, že sem měl nocleh u pana Jana Šumburka v Lanchutě. I tu sem s niem mluvil před panem Jindřichem Berkú, což se toho dluhu vašeho, kteréhož jste byli knězi Bartolomějovi puojčili, dotýče: i což jest mi dal za odpověď, toho jest ten rozum, že se chce k tomu rád přičiniti, aby vám to zaplaceno bylo; ale proto k tomu podobně mluvil, jakoby knieže Karel měl toho žádost, abyšte toho něco ulevili; ačkolivěk k tomu sem já nemluvil, nebo bych rád, aby vám ta vaše suma zúplna dána byla. Než poněvadž na ten čas jinému sem v tom nemohl vyrozuměti, to vám toliko nynie, což tuto píši, oznamuji, abyšte se v tom mohli věděti čím dále spraviti. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Pryšky léta oc. XVI°. Panu Janovi Húkvicovi z Biskupic oc, přieteli mému dobrému. Jáť sem toho některé pilné potřeby poznal, pro kteréž sem toho úmyslu, abych k králi JMti jel, ale ještě neviem, kdy se budu moci z Slezska vypraviti.
Dopisy z roku 1516. 125 neopravil; než mně se zdá, že tak psány býti mohou, i také doktoru Václavovi. Než sekretáři mně se nynie nezdálo o to nic psáti. Než-li co pán tvuoj králi JMti píše i doktoru Václavovi: neměl sem té prázdnosti na cestě dáti to sobě přepsati, a nevěda, máš-li toho jiné přípisy, i z téť příčiny zase je tobě posielám; než toto mi se zdá, aby po tom poslu, kteréhož od pána svého do Budína pošleš, poslal ty přípisy Janovi z Vitenče, písaři mému, neb mám za to, že on tam také brzo bude. Pak-li by tak brzo nebyl, proto to škodné nebude; pak-li se tam s tiem poslem shledá, tehdy bude se to moci také k ně- čemu hoditi. A věz, že sem toho posla, kterýž ode mne do Budína jde, zase nynie do Prahy poslati nemohl, nebo by se dlúho meškal, neb tepruva z Hořic jeho vypravuji, aby předse do Budína šel, a protož nějakým se jiným opatř; a bude-li potřebí, oznam Václavovi Trčkovi, písaři mému, ví on, kteří tam poslové chodievají. A o těch osm kop gr. českých, o kteréž jsi mi psal, poručil sem knězi Linhartovi, proboštu, ať by je dal. Což se Samsona dotýče: o to nynie pro muoj odjezd jednati nemohu, než co jest v tom zdánie mého, píši o to pánu tvému, i o některé jiné věci, jakož poručil sem to poslati Václavovi Trčkovi, aby s tím bez meškánie posla ode mne vypravil. Dán v Hořiciech, ve čtvrtek před slavným ochtábem božieho křtěnie léta oc. XVI°. Urozenému vladyce Janovi z Veleně oc, mně milému. 133. Janu Húkvicovi z Biskupic v příčině zapůjčených peněz knížeti Bartolomějovi z Minsterberka oc. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane Húkvic milý! Vězte, když sem do Slezska jel, že sem měl nocleh u pana Jana Šumburka v Lanchutě. I tu sem s niem mluvil před panem Jindřichem Berkú, což se toho dluhu vašeho, kteréhož jste byli knězi Bartolomějovi puojčili, dotýče: i což jest mi dal za odpověď, toho jest ten rozum, že se chce k tomu rád přičiniti, aby vám to zaplaceno bylo; ale proto k tomu podobně mluvil, jakoby knieže Karel měl toho žádost, abyšte toho něco ulevili; ačkolivěk k tomu sem já nemluvil, nebo bych rád, aby vám ta vaše suma zúplna dána byla. Než poněvadž na ten čas jinému sem v tom nemohl vyrozuměti, to vám toliko nynie, což tuto píši, oznamuji, abyšte se v tom mohli věděti čím dále spraviti. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Pryšky léta oc. XVI°. Panu Janovi Húkvicovi z Biskupic oc, přieteli mému dobrému. Jáť sem toho některé pilné potřeby poznal, pro kteréž sem toho úmyslu, abych k králi JMti jel, ale ještě neviem, kdy se budu moci z Slezska vypraviti.
Strana 126
126 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 134. Písaři Václavu Trčkovi v příčině rukojemství pánům z Gutštejna. [Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna./ Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Cedule Trčkovi písaři. Co teď píši purkrabí Blatenskému, pošli to jemu hned na Blatnú, a jestli že mi co on psáti bude, to mi při jiném poselství pošli; jakož kohož budeš mieti ke mně poslati, muože toho počekati, až se ten posel k tobě zase vrátí, kteréhož na Blatnú pošleš. Totoť mi se také zdá za potřebné, jakož pan Kryštof anebo pan Albrecht z Kutštajna, syn jeho, na mne právo vede pro rukojem- stvie za kněze opata Plazského: i zvěz to, dovede-li právo o sv. Jiří, čili ještě nic, a oznam mi to. Jestliže by nynie byl pan komorník, nebo pan sudí anebo pan písař v Praze, muožeš jim oznámiti, že pro některé pilné potřeby mám úmysl k králi JMti jeti; jakož jim, i některým jiným, chci z jiného noclehu o tom něco napsati. [Bez datum.] 135. Purkrabímu na Blatné o vyjednávání v příčině ženitby syna Adama Lva; že již ku králi do Uher pojede oc. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc: Purkrabě milý! Tento [list], kterýž píši pánu z Rožmberka, pošli mu jej ode mne, a odpovědi nynie nenie potřebí; však když bude chtíti posel od něho zase na Blatnú jít, ať poví, že již zase jíti chce. A kterúž teď ceduli panu Janovi Hukvicovi píši, kaž mu ji dáti; pakli jeho nynie v Blatné nenie, ale když bude. Jáť sem již zde u Vratislavi několik dní, a jakož bylo slyšeti, že by u Vra- tislavi mor byl: i nic o tom neviem, nežli svateb zde mnoho mají a jsou veseli. Byl sem [sic] zde knieže Fridrich Lehnický, a tu jsme spolu některé potřebné a pilné věci jednali, kteréž se bohdá mohou k něčemu dobrému trefiti. Také shledal sem se zde s panem Hynkem Húkvicem, a máme spolu, jakž já za to mám, slušnú smlúvu, než ještě mám tam jeti, abychom se viděli. A dokonáme-li to: jakož jest již u samého, tehdy, jakž se mnohým zdá, dostalo by se Adamovi, bude-li vuolí boží, skrovně po- čítajíc za padesáte tisíc; a když Adam bohdá domuov přijede, tu tomu lépe budeš moci vyrozuměti. Jáť již, znaje toho pilné některé potřeby, k králi JMti ve jméno božie po- jedu; než kterými sem věcmi zaneprázdněn, nemohu pospiešiti; než tak se naději, že při konci tohoto masopustu bohdá v Budíně u JMKské budu. Oznam mi, co o tom vieš, kterak jest ta věc konec vzala, což se biskupa Pasovského a pana Viléma Švihovského dotýče: pak-li by to ještě na jakém spletku
126 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 134. Písaři Václavu Trčkovi v příčině rukojemství pánům z Gutštejna. [Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna./ Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Cedule Trčkovi písaři. Co teď píši purkrabí Blatenskému, pošli to jemu hned na Blatnú, a jestli že mi co on psáti bude, to mi při jiném poselství pošli; jakož kohož budeš mieti ke mně poslati, muože toho počekati, až se ten posel k tobě zase vrátí, kteréhož na Blatnú pošleš. Totoť mi se také zdá za potřebné, jakož pan Kryštof anebo pan Albrecht z Kutštajna, syn jeho, na mne právo vede pro rukojem- stvie za kněze opata Plazského: i zvěz to, dovede-li právo o sv. Jiří, čili ještě nic, a oznam mi to. Jestliže by nynie byl pan komorník, nebo pan sudí anebo pan písař v Praze, muožeš jim oznámiti, že pro některé pilné potřeby mám úmysl k králi JMti jeti; jakož jim, i některým jiným, chci z jiného noclehu o tom něco napsati. [Bez datum.] 135. Purkrabímu na Blatné o vyjednávání v příčině ženitby syna Adama Lva; že již ku králi do Uher pojede oc. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc: Purkrabě milý! Tento [list], kterýž píši pánu z Rožmberka, pošli mu jej ode mne, a odpovědi nynie nenie potřebí; však když bude chtíti posel od něho zase na Blatnú jít, ať poví, že již zase jíti chce. A kterúž teď ceduli panu Janovi Hukvicovi píši, kaž mu ji dáti; pakli jeho nynie v Blatné nenie, ale když bude. Jáť sem již zde u Vratislavi několik dní, a jakož bylo slyšeti, že by u Vra- tislavi mor byl: i nic o tom neviem, nežli svateb zde mnoho mají a jsou veseli. Byl sem [sic] zde knieže Fridrich Lehnický, a tu jsme spolu některé potřebné a pilné věci jednali, kteréž se bohdá mohou k něčemu dobrému trefiti. Také shledal sem se zde s panem Hynkem Húkvicem, a máme spolu, jakž já za to mám, slušnú smlúvu, než ještě mám tam jeti, abychom se viděli. A dokonáme-li to: jakož jest již u samého, tehdy, jakž se mnohým zdá, dostalo by se Adamovi, bude-li vuolí boží, skrovně po- čítajíc za padesáte tisíc; a když Adam bohdá domuov přijede, tu tomu lépe budeš moci vyrozuměti. Jáť již, znaje toho pilné některé potřeby, k králi JMti ve jméno božie po- jedu; než kterými sem věcmi zaneprázdněn, nemohu pospiešiti; než tak se naději, že při konci tohoto masopustu bohdá v Budíně u JMKské budu. Oznam mi, co o tom vieš, kterak jest ta věc konec vzala, což se biskupa Pasovského a pana Viléma Švihovského dotýče: pak-li by to ještě na jakém spletku
Strana 127
Dopisy z roku 1516. 127 bylo; zdá mi se, aby Pavlovi na Velhartice psal, aby se on na zámku i na tom mém zboží opatrně měl před rozličným lotrovstviem i také před ohněm. A také měj o to péči, ať ten pilně dělá, kterýž má tarasnice do loží klásti. A což mi budeš chtíti psáti, pošli to Trčkovi písaři po tomto poslu na hrad Pražský, nebo on má brzo ke mně poslati; a jestli že by i potom bylo co potřebie mně psáti, muožeš to témuž Trčkovi posélati, nebo by on mně to, jakž sem jemu poručil, při jiném poselstvie posielal. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Pryšky léta oc. XVI°. Purkrabí na Blatné. 136. Níže jmenovaným osobám, jaké by mělo býti učiněno opatření v příčině listův, kteréž by za jeho nepřítomnosti na hrad Pražský přineseny byly. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659 tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urození přátelé moji milí! Jakož vám, mám za to, vědomo jest, že pro některé potřeby odjezd sem před sebú měl, když sem z hradu Pražského jel: i přijev do Vratislavě tu sem toho některé potřebě porozuměl, že tak spěšně nynie snad nebudu moci na hradě Pražském býti. A protož, jest-li že by jací listové od krále JMti, pána našeho milostivého, byli na hrad Pražský přineseni, ježto by je bylo potřebie do krajiov [sic] anebo kterýmžkolivěk osobám poslati: za to vás žádám, že to opatřiete, aby tu a těm, komuž by býti měli, posláni byli; anebo jestli že by byli posláni takoví listové Václavovi Trčkovi, písaři mému, abyšte poručili panu Petrovi Pašinkovi, aby on je od něho přijímal a tu, kdež by býti mělo, posielal, nebo bych nerad, aby se v tom jaké obmeškání stalo, poněvadž taková věc jmenovanému písaři mému již zvláště bez mé přítomnosti nenáleží. I věřím vám a žádám, že tak, jakž vám píši, bude-li toho potřebie, učiníte. A toto také vězte, jestliže by kto pro který dluh krále JMti, kdežto sem já místo JMti jistcem, vlehl. že sem témuž písaři poručil, kdež by mělo s vaší vólí vyvedeno býti, aby on tiem, což se mé pečeti k takové potřebě přiloženie dotýče, toho neobmeškal, toliko jedné aby to jemu v čas oznámeno bylo. A protož zdálo mi se také vám nynie o tom oznámiti, abyšte se věděti mohli čím v tom spraviti. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Pryšky léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Zdislavovi Berkovi z Dubé a z Lipého, a urozenému vladyce panu Václavovi Litevskému z Svinař, a urozenému pánu, panu Jindřichovi Hložkovi z Žam- pachu a panu Janovi Hlavsovi z Liboslavě oc, přátelóm mým milým.
Dopisy z roku 1516. 127 bylo; zdá mi se, aby Pavlovi na Velhartice psal, aby se on na zámku i na tom mém zboží opatrně měl před rozličným lotrovstviem i také před ohněm. A také měj o to péči, ať ten pilně dělá, kterýž má tarasnice do loží klásti. A což mi budeš chtíti psáti, pošli to Trčkovi písaři po tomto poslu na hrad Pražský, nebo on má brzo ke mně poslati; a jestli že by i potom bylo co potřebie mně psáti, muožeš to témuž Trčkovi posélati, nebo by on mně to, jakž sem jemu poručil, při jiném poselstvie posielal. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Pryšky léta oc. XVI°. Purkrabí na Blatné. 136. Níže jmenovaným osobám, jaké by mělo býti učiněno opatření v příčině listův, kteréž by za jeho nepřítomnosti na hrad Pražský přineseny byly. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659 tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urození přátelé moji milí! Jakož vám, mám za to, vědomo jest, že pro některé potřeby odjezd sem před sebú měl, když sem z hradu Pražského jel: i přijev do Vratislavě tu sem toho některé potřebě porozuměl, že tak spěšně nynie snad nebudu moci na hradě Pražském býti. A protož, jest-li že by jací listové od krále JMti, pána našeho milostivého, byli na hrad Pražský přineseni, ježto by je bylo potřebie do krajiov [sic] anebo kterýmžkolivěk osobám poslati: za to vás žádám, že to opatřiete, aby tu a těm, komuž by býti měli, posláni byli; anebo jestli že by byli posláni takoví listové Václavovi Trčkovi, písaři mému, abyšte poručili panu Petrovi Pašinkovi, aby on je od něho přijímal a tu, kdež by býti mělo, posielal, nebo bych nerad, aby se v tom jaké obmeškání stalo, poněvadž taková věc jmenovanému písaři mému již zvláště bez mé přítomnosti nenáleží. I věřím vám a žádám, že tak, jakž vám píši, bude-li toho potřebie, učiníte. A toto také vězte, jestliže by kto pro který dluh krále JMti, kdežto sem já místo JMti jistcem, vlehl. že sem témuž písaři poručil, kdež by mělo s vaší vólí vyvedeno býti, aby on tiem, což se mé pečeti k takové potřebě přiloženie dotýče, toho neobmeškal, toliko jedné aby to jemu v čas oznámeno bylo. A protož zdálo mi se také vám nynie o tom oznámiti, abyšte se věděti mohli čím v tom spraviti. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Pryšky léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Zdislavovi Berkovi z Dubé a z Lipého, a urozenému vladyce panu Václavovi Litevskému z Svinař, a urozenému pánu, panu Jindřichovi Hložkovi z Žam- pachu a panu Janovi Hlavsovi z Liboslavě oc, přátelóm mým milým.
Strana 128
128 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 137. Sekretáři královskému Prockovi Malému z Cetně, v příčině odložení sněmu. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane sekretáři přieteli milý! Rád bych s pravú vierú k JMKské spěšně a brzo přijel, nežli pro některé pilné věci meškám se na cestě; pak, cožkolivěk jest, nebudu, dá-li pán Buoh, po tomto poslu dlúho prodlévati. Než jestli že bych vždy mušil ještě některý den prodlíti, toto sem sobě rozvažoval a zdálo mi se za potřebné tobě to napsati, aby to JMKské oznámil. Najprvé co se sněmu dotýče, jakož by měl býti na hradě Pražském v první pondělí v půstě: že mi se zdá, aby JMKská ráčil psáti všem stavuom na ten sněm, aby byl tepruva držán druhý pondělí po suchých dnech postních [25. února], a to proto, aby soud zemský mohl v tom času držán býti; nebo bude-li soudu zemskému překáženo, bojím se skrze to velikých zmatkuov. Však jestliže by se těm zdálo dotud dlúho sněmu čekati, ktož před soudem činiti málo mají: ale aby dali jedni druhým moc, aby ti, ktož zuostanou na sněmu, mohli ten sněm tak dobře zavřieti a na něm jednati, jakoby všickni při tom byli; a k tomu aby z krajóv, ktož se na ten čas sjedou, osoby, kteréž tu budou, vybrali, a ty aby ode všech moc měly spolu s těmi jinými, ktož na tom sněmu budou; nebo jest to také druhdy prvé bývalo a dobře se zednávalo, i též toto s pomocí boží, ta jest naděje, bude moci býti. Co by se pak mělo na tom sněmu jednati, mně se zdá, že nic jiného nežli o pomoc na dluhy krále JMti, aby se splatiti mohly a JMKské zámkové a důchodové tudy očistí [sic]. A k tomu, aby to bylo při tom oznámeno, co jest se na prvniech sněmiech zednalo, že tomu JMKská ráčí, aby se to drželo. I jestli že to tak bude, mám v pánu Bohu naději, že se dobře zedná; pak-li se na tom sněmu bude co viece jednati, jistě se bojím, že se málo zedná anebo nic. A píšiť toto dobrým úmyslem, jako ten, že JMKské a JMti dědicóm věrně dobrého přeji. A to JMKská bohdá brzo zřetedlně pozná i vy. Než proto mi se zdá také toto potřebné, aby JMKská ráčil na ten sněm oznámiti: když ta věc, oč nynie, jakož napřed píši, JMKská ráčil tento nynější sněm položiti, bude na miestě a na konci postavena, a jestli že toho potřebí jest, že JMKská, budou-li toho stavové žádati, ráčí jiný sněm časem slušným, jakž by jejich žádost byla, položiti. Ač tuto již nynie krátce něco o tom, což mi se zdálo, předkem což se sněmu dotýče, za potřebné, píši: než když, dá-li pán Buoh, při JMKské budu, tu všecko to, což mi se za potřebné zdá, JMKské chci oznámiti; ješto bohdá některé věci budou se moci k dobrému trefiti. A jestli že ten sněm tak, jakž jest odložen, bude v pondělí první v puostě [11. února], nebudu já moci na něm býti. Pak-li se ještě odloží do dvú nedělí, tehdy, nebude-li se na něm viece jednati, nežli což tuto píši, tehdy mám za to, že to bude moci beze mne býti; a z některých příčin snad mé při
128 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 137. Sekretáři královskému Prockovi Malému z Cetně, v příčině odložení sněmu. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane sekretáři přieteli milý! Rád bych s pravú vierú k JMKské spěšně a brzo přijel, nežli pro některé pilné věci meškám se na cestě; pak, cožkolivěk jest, nebudu, dá-li pán Buoh, po tomto poslu dlúho prodlévati. Než jestli že bych vždy mušil ještě některý den prodlíti, toto sem sobě rozvažoval a zdálo mi se za potřebné tobě to napsati, aby to JMKské oznámil. Najprvé co se sněmu dotýče, jakož by měl býti na hradě Pražském v první pondělí v půstě: že mi se zdá, aby JMKská ráčil psáti všem stavuom na ten sněm, aby byl tepruva držán druhý pondělí po suchých dnech postních [25. února], a to proto, aby soud zemský mohl v tom času držán býti; nebo bude-li soudu zemskému překáženo, bojím se skrze to velikých zmatkuov. Však jestliže by se těm zdálo dotud dlúho sněmu čekati, ktož před soudem činiti málo mají: ale aby dali jedni druhým moc, aby ti, ktož zuostanou na sněmu, mohli ten sněm tak dobře zavřieti a na něm jednati, jakoby všickni při tom byli; a k tomu aby z krajóv, ktož se na ten čas sjedou, osoby, kteréž tu budou, vybrali, a ty aby ode všech moc měly spolu s těmi jinými, ktož na tom sněmu budou; nebo jest to také druhdy prvé bývalo a dobře se zednávalo, i též toto s pomocí boží, ta jest naděje, bude moci býti. Co by se pak mělo na tom sněmu jednati, mně se zdá, že nic jiného nežli o pomoc na dluhy krále JMti, aby se splatiti mohly a JMKské zámkové a důchodové tudy očistí [sic]. A k tomu, aby to bylo při tom oznámeno, co jest se na prvniech sněmiech zednalo, že tomu JMKská ráčí, aby se to drželo. I jestli že to tak bude, mám v pánu Bohu naději, že se dobře zedná; pak-li se na tom sněmu bude co viece jednati, jistě se bojím, že se málo zedná anebo nic. A píšiť toto dobrým úmyslem, jako ten, že JMKské a JMti dědicóm věrně dobrého přeji. A to JMKská bohdá brzo zřetedlně pozná i vy. Než proto mi se zdá také toto potřebné, aby JMKská ráčil na ten sněm oznámiti: když ta věc, oč nynie, jakož napřed píši, JMKská ráčil tento nynější sněm položiti, bude na miestě a na konci postavena, a jestli že toho potřebí jest, že JMKská, budou-li toho stavové žádati, ráčí jiný sněm časem slušným, jakž by jejich žádost byla, položiti. Ač tuto již nynie krátce něco o tom, což mi se zdálo, předkem což se sněmu dotýče, za potřebné, píši: než když, dá-li pán Buoh, při JMKské budu, tu všecko to, což mi se za potřebné zdá, JMKské chci oznámiti; ješto bohdá některé věci budou se moci k dobrému trefiti. A jestli že ten sněm tak, jakž jest odložen, bude v pondělí první v puostě [11. února], nebudu já moci na něm býti. Pak-li se ještě odloží do dvú nedělí, tehdy, nebude-li se na něm viece jednati, nežli což tuto píši, tehdy mám za to, že to bude moci beze mne býti; a z některých příčin snad mé při
Strana 129
Dopisy z roku 1516. 129 JMKské pobytí muože býti prospěšnější, než-li bych na sněm velmi chvátal; nebo mám v tom královstvie některé přátely, že i beze mne budou rádi, což by dobré bylo, jednati, nebudou-li v tom jiní svévolně a zvláštně překážeti. A po poslu nezdálo mi se nynie viece psáti, poněvadž bohdá po něm v ně- kolika dnech v Budíně budu. A toto, cožť píši, nerad bych, aby jiní o tom nynie věděli, kromě JMKské a tebe. Dán v Vratislavi, v pátek den svaté panny Prišky léta oc. XVI°. Panu Prockovi Malému z Cetně, krále JMti sekretáři oc, přieteli mému dobrému. Děkujiť pane sekretáři milý, žes mi hospodu zednal; než žádám tebe, že mi také pro koně hospodu zednáš, a mám za to, že budu s sebú mieti okolo padesáti nebo šedesáti koní i s vozníky. A přálť bych, aby se dobře měl a zdráv byl. A žádám tebe, jestli že jest Jan Chab, porybní krále JMti, z Prahy v Budíně, že jemu samému povieš, že mám, dá-li pán Buoh, v Budíně býti. 138. Knězi Linhartovi, proboštu kaply Všech svatých na hradě Pražském, v příčině vyjednávání s panem Hynkem Haugvicem o ženitbě syna Adama Lva; žádá za oznámení rozličných zpráv. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Kněže probošte milý! Vězte, že zde u Vratislavi shledal sem se s kniežetem Fridrichem Lehnicským, a tu jsme spolu o některé věci potřebné jednali. Také přijel jest sem pan Hynek Húkvic, a tu sem s ním také, což se Adama dotýče, jednal, a mně se zdá, že, děkujíc pánu Bohu, dobře jsme zednali. Než již tam chcme jeti, abychom ohledali, kterak se nám líbiti bude oc. A jakž tomu rozumím po zprávě lidské, že by se mělo Adamovi, bude-li vuole boží, dostati, skrovně počítajíc, za padesáte tisíc. A šíře vám to potom bohdá oznámiem, anebo když on domuov po- jede, na čem to konečném bude postaveno, ačkolivěk jest již smlúva sepsána. Vězte, že já, znaje toho znamenité a pilné potřeby, pojedu ve jméno božie předse k králi JMti, i žádám vás, oznamte mi, kterak jste s židy dokonali, i také s panem Krušinou, což mu dáno býti mělo, i což se žida a Barbory i jiných dotýče. Nebo má ke mně Václav Trčka, písař muoj, brzo do Budína poslati; i psal sem jemu, aby mi to také, což mi psáti budete, poslal. Také žádám, oznamte mi, bude-li se tento masopust pan Zajíc, strýc muoj, ženiti; než mně jest zde praveno, jako by toho mělo býti odloženo, anebo že toho chce knieže krátce odbýti a bez zvláštniech hostí dokonati. A při tom slyšel sem, že jest jel do Čech knieže Karel, a když jest zvěděl, že jest sněmu od- loženo, že by jel na Rejštajn, a tu snad že se s panem Zajícem shledati chce. Dán v Vratislavi, den sv. panny Prišky léta oc. XVI°. Archiv Český VII. 17
Dopisy z roku 1516. 129 JMKské pobytí muože býti prospěšnější, než-li bych na sněm velmi chvátal; nebo mám v tom královstvie některé přátely, že i beze mne budou rádi, což by dobré bylo, jednati, nebudou-li v tom jiní svévolně a zvláštně překážeti. A po poslu nezdálo mi se nynie viece psáti, poněvadž bohdá po něm v ně- kolika dnech v Budíně budu. A toto, cožť píši, nerad bych, aby jiní o tom nynie věděli, kromě JMKské a tebe. Dán v Vratislavi, v pátek den svaté panny Prišky léta oc. XVI°. Panu Prockovi Malému z Cetně, krále JMti sekretáři oc, přieteli mému dobrému. Děkujiť pane sekretáři milý, žes mi hospodu zednal; než žádám tebe, že mi také pro koně hospodu zednáš, a mám za to, že budu s sebú mieti okolo padesáti nebo šedesáti koní i s vozníky. A přálť bych, aby se dobře měl a zdráv byl. A žádám tebe, jestli že jest Jan Chab, porybní krále JMti, z Prahy v Budíně, že jemu samému povieš, že mám, dá-li pán Buoh, v Budíně býti. 138. Knězi Linhartovi, proboštu kaply Všech svatých na hradě Pražském, v příčině vyjednávání s panem Hynkem Haugvicem o ženitbě syna Adama Lva; žádá za oznámení rozličných zpráv. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Kněže probošte milý! Vězte, že zde u Vratislavi shledal sem se s kniežetem Fridrichem Lehnicským, a tu jsme spolu o některé věci potřebné jednali. Také přijel jest sem pan Hynek Húkvic, a tu sem s ním také, což se Adama dotýče, jednal, a mně se zdá, že, děkujíc pánu Bohu, dobře jsme zednali. Než již tam chcme jeti, abychom ohledali, kterak se nám líbiti bude oc. A jakž tomu rozumím po zprávě lidské, že by se mělo Adamovi, bude-li vuole boží, dostati, skrovně počítajíc, za padesáte tisíc. A šíře vám to potom bohdá oznámiem, anebo když on domuov po- jede, na čem to konečném bude postaveno, ačkolivěk jest již smlúva sepsána. Vězte, že já, znaje toho znamenité a pilné potřeby, pojedu ve jméno božie předse k králi JMti, i žádám vás, oznamte mi, kterak jste s židy dokonali, i také s panem Krušinou, což mu dáno býti mělo, i což se žida a Barbory i jiných dotýče. Nebo má ke mně Václav Trčka, písař muoj, brzo do Budína poslati; i psal sem jemu, aby mi to také, což mi psáti budete, poslal. Také žádám, oznamte mi, bude-li se tento masopust pan Zajíc, strýc muoj, ženiti; než mně jest zde praveno, jako by toho mělo býti odloženo, anebo že toho chce knieže krátce odbýti a bez zvláštniech hostí dokonati. A při tom slyšel sem, že jest jel do Čech knieže Karel, a když jest zvěděl, že jest sněmu od- loženo, že by jel na Rejštajn, a tu snad že se s panem Zajícem shledati chce. Dán v Vratislavi, den sv. panny Prišky léta oc. XVI°. Archiv Český VII. 17
Strana 130
130 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply Všech svatých a faráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. Toto také vězte, jakož jest bylo o tom slyšeti, že by Vratislavi mor byl: i zde o tom nic neviem, než mám za to, že na tento čas jest zde Vratislavi tak dobré povětří, jako v Praze, anebo lepší. 139. Petrovi z Rožmberka o jednání s Hynkem Hukvicem v příčině ženitby syna Adama Lva; do Uher ku králi že pojede; na pomezí Slezském že drahně se lotrův zdržuje; o Herkuleši Trčkovi oc. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, jakož bylo o tom slyšeti, že by u Vratislavi mor byl: i nic toho na tento čas nenie. Nebo sem se zde u Vratislavi s kniežetem Fridrichem Lehnicským sjel, a tu sem s niem o některé věci dosti potřebné, ješto se také mne dotýče, jednal, ale po poslu nezdálo mi se o tom mnoho vypisovati. Také zde u Vratislavi shledal sem se s panem Hynkem Hukvicem, a mám s ním, podle zdánie mého, slušnú smlúvu, což se Adama dotýče. Než máme tam jeti, abychom se viděli oc. A jestliže se ta věc dokoná, ta jest, dá-li pán Buoh, naděje, jakž se zde mnohým zdá, že by se mělo, když by se to dokonalo, Adamovi dostati, slušně pokládajíc, za padesáte tisíc. A jednaliť jsú také sobě o to netoliko z Čech, ale také některá kniežata, viece nežli jedno. Mám úmysl, znaje toho některé potřeby, předse k králi JMti jeti; ale kterak zde v Slezsku ještě se něco pomeškati pro potřebu musím, tak mám za to, že tepruva do Budína, dá-li pán Buoh, přijedu při konci masopusta, jakož vám o tom i o ně- kterých jiných věcech šíře napsati chci, když Adama od sebe domuov pošli. Toto také račte věděti: když sem přes české pomezí do Slezska jel, že sem to seznal, že při některých nocleziech, kdež sem měl, drahně se lotruov aneb rai- taruov drží, majíce své na tento čas obydlé, ješto s těžkem takoví lidského sčestí nežli spieše něčeho jiného čekati [sic]. Také jest mi oznámeno, že by někdo o Skály, jako knieže Bartoloměj měl, jednati chtěl a snad jedná, aby je maje, činil odtud škody, komu by mu se zdálo. Při tom i to jest mi praveno, že pan Erkuleš*) jedná sobě markrabě Joa- chyma korfesta [sic], aby v jeho zemi přechováván byl, jakož snad již jest sobě to zednal. A to, ač jestli tak, z té příčiny pan markrabie k tomu svolil, poněvadž také někteří v Čechách proti němu jeho nepřátely přechovávají. Ješto o tom chci také *) Herkules Trčka.
130 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply Všech svatých a faráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. Toto také vězte, jakož jest bylo o tom slyšeti, že by Vratislavi mor byl: i zde o tom nic neviem, než mám za to, že na tento čas jest zde Vratislavi tak dobré povětří, jako v Praze, anebo lepší. 139. Petrovi z Rožmberka o jednání s Hynkem Hukvicem v příčině ženitby syna Adama Lva; do Uher ku králi že pojede; na pomezí Slezském že drahně se lotrův zdržuje; o Herkuleši Trčkovi oc. Ve Vratislavi. 1516, 18. ledna. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, jakož bylo o tom slyšeti, že by u Vratislavi mor byl: i nic toho na tento čas nenie. Nebo sem se zde u Vratislavi s kniežetem Fridrichem Lehnicským sjel, a tu sem s niem o některé věci dosti potřebné, ješto se také mne dotýče, jednal, ale po poslu nezdálo mi se o tom mnoho vypisovati. Také zde u Vratislavi shledal sem se s panem Hynkem Hukvicem, a mám s ním, podle zdánie mého, slušnú smlúvu, což se Adama dotýče. Než máme tam jeti, abychom se viděli oc. A jestliže se ta věc dokoná, ta jest, dá-li pán Buoh, naděje, jakž se zde mnohým zdá, že by se mělo, když by se to dokonalo, Adamovi dostati, slušně pokládajíc, za padesáte tisíc. A jednaliť jsú také sobě o to netoliko z Čech, ale také některá kniežata, viece nežli jedno. Mám úmysl, znaje toho některé potřeby, předse k králi JMti jeti; ale kterak zde v Slezsku ještě se něco pomeškati pro potřebu musím, tak mám za to, že tepruva do Budína, dá-li pán Buoh, přijedu při konci masopusta, jakož vám o tom i o ně- kterých jiných věcech šíře napsati chci, když Adama od sebe domuov pošli. Toto také račte věděti: když sem přes české pomezí do Slezska jel, že sem to seznal, že při některých nocleziech, kdež sem měl, drahně se lotruov aneb rai- taruov drží, majíce své na tento čas obydlé, ješto s těžkem takoví lidského sčestí nežli spieše něčeho jiného čekati [sic]. Také jest mi oznámeno, že by někdo o Skály, jako knieže Bartoloměj měl, jednati chtěl a snad jedná, aby je maje, činil odtud škody, komu by mu se zdálo. Při tom i to jest mi praveno, že pan Erkuleš*) jedná sobě markrabě Joa- chyma korfesta [sic], aby v jeho zemi přechováván byl, jakož snad již jest sobě to zednal. A to, ač jestli tak, z té příčiny pan markrabie k tomu svolil, poněvadž také někteří v Čechách proti němu jeho nepřátely přechovávají. Ješto o tom chci také *) Herkules Trčka.
Strana 131
Dopisy z roku 1516. 131 panu Mikuláši Trčkovi, což se pana Erkuleše dotýče, při jiném poselstvie napsati. Než nebudou-li také v to Skály pojaty, dosti činiti, i jest jistě třeba, aby v tom i v jiném k lepšiemu řádu napraveno bylo; ačkolivěk to nenie divné, když bychom my proti komu přechovávali, že by též také proti nám přechováváno bylo. Také jest rozprávka, že by Turci nějakú škodu v Uhřiech učinili, a že naši chtěli na Gecz [sic] spieže dodati, a že na ně Turci trefili a je porazili, a tu spíži pobrali. I divná věc, proč pán náš, takové věci znáti moha, jací jsú nynie proti nim odporové, že s nimi příměří neučiní, poněvadž toho Turci žádají. Při tom i toto jest zde slyšeti, i neviem tak-li jest, že by pan vajvoda Sedmihradský byl tam v některém městě, a tu že se nějaká sváda stala, a že snad jeho všecky, kteréž tu s sebú měl, zbili, než on sám třetí že jest ujel. Muoj milý pane a přieteli! Již nynie širšieho psanie k jinému času zane- chávám, a rač pán Buoh všemohúcí dáti nám spolu sčastné a ve zdravie shledánie. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Prišky léta oc XVI°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu přieteli mému milému. Poněvadž tomu rozumím, že ještě mój se příjezd domuov prodlí, za toto vás prosím, pane a přieteli muoj milý: jestliže by kterého mého úředníka v které mé věci potřeba byla, a vám to oznámeno bylo, že jich neráčíte opouštěti; jakož purkrabí Blatenskému poručil sem, aby k vám na mém místě útočiště měl i s jinými úředníky mými. Jakož bych já také vám k vuoli všecko rád, což bych mohl, učinil. 140. Hynku Hugvicovi z Biskupic v příčině přijmutí holdu od manů k panství Sycovu náležejících. V Břehu. 1516, 22. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Jakož jste ke mně Jana Vrbenského, abych od něho hold přijal, poslali: i tak jsem podle vašeho psanie učinil, a on beze vší otpornosti ten hold a přísahu udělal těmi slovy, jako jiní zemané a manové; a protož vás žádám, kterak jest on kolivěk to prvé obmeškal, že jemu to otpustiete. A dajž pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, abyšte se i s dcerú svú a mú dobře měli a zdrávi byli, a spolu abychme se bohdá šťastně a ve zdravie shledali. Dán v Břehu, v uoterý den sv. Vincencia léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Hynkovi Hugvicovi z Biskupic a na Sycově oc, přieteli mému milému. Také, jakož jste mi psali, pane a přieteli muoj milý, což se jiných manuov, kteříž pod jinejmi pány sedí a k Sycovu přieslušejí, dotýče: i kterak se vám v tom najlépe zdá učiniti, to buď při vaší vuoli, neb nepochybuji, že to dobře znáte, kterak 17*
Dopisy z roku 1516. 131 panu Mikuláši Trčkovi, což se pana Erkuleše dotýče, při jiném poselstvie napsati. Než nebudou-li také v to Skály pojaty, dosti činiti, i jest jistě třeba, aby v tom i v jiném k lepšiemu řádu napraveno bylo; ačkolivěk to nenie divné, když bychom my proti komu přechovávali, že by též také proti nám přechováváno bylo. Také jest rozprávka, že by Turci nějakú škodu v Uhřiech učinili, a že naši chtěli na Gecz [sic] spieže dodati, a že na ně Turci trefili a je porazili, a tu spíži pobrali. I divná věc, proč pán náš, takové věci znáti moha, jací jsú nynie proti nim odporové, že s nimi příměří neučiní, poněvadž toho Turci žádají. Při tom i toto jest zde slyšeti, i neviem tak-li jest, že by pan vajvoda Sedmihradský byl tam v některém městě, a tu že se nějaká sváda stala, a že snad jeho všecky, kteréž tu s sebú měl, zbili, než on sám třetí že jest ujel. Muoj milý pane a přieteli! Již nynie širšieho psanie k jinému času zane- chávám, a rač pán Buoh všemohúcí dáti nám spolu sčastné a ve zdravie shledánie. Dán v Vratislavi, v pátek den sv. panny Prišky léta oc XVI°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu přieteli mému milému. Poněvadž tomu rozumím, že ještě mój se příjezd domuov prodlí, za toto vás prosím, pane a přieteli muoj milý: jestliže by kterého mého úředníka v které mé věci potřeba byla, a vám to oznámeno bylo, že jich neráčíte opouštěti; jakož purkrabí Blatenskému poručil sem, aby k vám na mém místě útočiště měl i s jinými úředníky mými. Jakož bych já také vám k vuoli všecko rád, což bych mohl, učinil. 140. Hynku Hugvicovi z Biskupic v příčině přijmutí holdu od manů k panství Sycovu náležejících. V Břehu. 1516, 22. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Jakož jste ke mně Jana Vrbenského, abych od něho hold přijal, poslali: i tak jsem podle vašeho psanie učinil, a on beze vší otpornosti ten hold a přísahu udělal těmi slovy, jako jiní zemané a manové; a protož vás žádám, kterak jest on kolivěk to prvé obmeškal, že jemu to otpustiete. A dajž pán Buoh, pane a přieteli muoj milý, abyšte se i s dcerú svú a mú dobře měli a zdrávi byli, a spolu abychme se bohdá šťastně a ve zdravie shledali. Dán v Břehu, v uoterý den sv. Vincencia léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Hynkovi Hugvicovi z Biskupic a na Sycově oc, přieteli mému milému. Také, jakož jste mi psali, pane a přieteli muoj milý, což se jiných manuov, kteříž pod jinejmi pány sedí a k Sycovu přieslušejí, dotýče: i kterak se vám v tom najlépe zdá učiniti, to buď při vaší vuoli, neb nepochybuji, že to dobře znáte, kterak 17*
Strana 132
132 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. oni povinni jsú se zachovati a co mají učiniti; nebo když byste byli od tohoto mana, kteréhož jste ke mně poslali, na místě našem hold přijali, bylo by rovně též, jako byšte jeho ke mně poslali, nebo vaši a naši věc za jednu já kladu v tom přátelstvie, kteréž jest již mezi námi a bohdá před se trvati bude. 141. Ondřejovi Čachovskému z Jinočan, že jeho pře k slušnému konci přivedena bude. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Což se tvé věci a Lemberských dotýče: věz, že sem o tom s kniežetem Fridrichem Lehnicským mluvil, nebo sem se byl s JMtí u Vratislavi shledal; i tomu sem od JMti srozuměl, že by snad k slušnému miestu mohla tvá věc přivedena býti, když by to pokázal, že jsú byli oni Lemberští dali tebe osaditi. Pak, ač já to znám, že jest taková věc mnohým lidem vědomá, ale proto, poněvadž Lemberští snad se v tom pamatovati nechtí, mně se zdá, že aby mi oznámil dva nebo tři, kto jsú toho vědomi, a já bych to chtěl jmenovanému kniežeti oznámiti. A cožť by se zdálo mně psáti, muožeš to po tomto poslu Trčkovi, písaři mému, na hrad Pražský poslati, nebo on by mi to při jiném poselstvie poslal. Dán v Uopavě, v pátek na den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI.. Urozenému vladyce Ondřejovi Čachovskému z Jinočan, purkrabí na Rožmitále, věr- nému milému. Jáť mám ještě před sebú jízdu na tento čas k králi JMti. 142. Jindřichu Švihovskému z Ryzmberka, že syna svého Adama oženil s dcerou pana Hynka Húgvice oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Pane švagře muoj milý. Nadál sem se, že za mnú Kry- štofa, služebníka svého, pošlete podle našeho spolu smluvenie, ale snad jest nynie ta potřeba jminula, pro kterú jste jeho poslati chtěli. Toto mi se zdálo vám také napsati a oznámiti, že sem syna svého oženil, a pojel jest dceru pana Hynka Húkvice, a již jsú spolu oddáni; nežli potom jiným časem má býti svatba, jakožto o všem časem svým chci vám šíře oznámiti. I také co by se jemu při tom mělo dostajti, ježto se mnohým zdá, že jest to statek zname- nitý, o kterémž sem tak dostatečně zprávy neměl, až tepruva, když sem do Slezska přijel.
132 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. oni povinni jsú se zachovati a co mají učiniti; nebo když byste byli od tohoto mana, kteréhož jste ke mně poslali, na místě našem hold přijali, bylo by rovně též, jako byšte jeho ke mně poslali, nebo vaši a naši věc za jednu já kladu v tom přátelstvie, kteréž jest již mezi námi a bohdá před se trvati bude. 141. Ondřejovi Čachovskému z Jinočan, že jeho pře k slušnému konci přivedena bude. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Což se tvé věci a Lemberských dotýče: věz, že sem o tom s kniežetem Fridrichem Lehnicským mluvil, nebo sem se byl s JMtí u Vratislavi shledal; i tomu sem od JMti srozuměl, že by snad k slušnému miestu mohla tvá věc přivedena býti, když by to pokázal, že jsú byli oni Lemberští dali tebe osaditi. Pak, ač já to znám, že jest taková věc mnohým lidem vědomá, ale proto, poněvadž Lemberští snad se v tom pamatovati nechtí, mně se zdá, že aby mi oznámil dva nebo tři, kto jsú toho vědomi, a já bych to chtěl jmenovanému kniežeti oznámiti. A cožť by se zdálo mně psáti, muožeš to po tomto poslu Trčkovi, písaři mému, na hrad Pražský poslati, nebo on by mi to při jiném poselstvie poslal. Dán v Uopavě, v pátek na den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI.. Urozenému vladyce Ondřejovi Čachovskému z Jinočan, purkrabí na Rožmitále, věr- nému milému. Jáť mám ještě před sebú jízdu na tento čas k králi JMti. 142. Jindřichu Švihovskému z Ryzmberka, že syna svého Adama oženil s dcerou pana Hynka Húgvice oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Pane švagře muoj milý. Nadál sem se, že za mnú Kry- štofa, služebníka svého, pošlete podle našeho spolu smluvenie, ale snad jest nynie ta potřeba jminula, pro kterú jste jeho poslati chtěli. Toto mi se zdálo vám také napsati a oznámiti, že sem syna svého oženil, a pojel jest dceru pana Hynka Húkvice, a již jsú spolu oddáni; nežli potom jiným časem má býti svatba, jakožto o všem časem svým chci vám šíře oznámiti. I také co by se jemu při tom mělo dostajti, ježto se mnohým zdá, že jest to statek zname- nitý, o kterémž sem tak dostatečně zprávy neměl, až tepruva, když sem do Slezska přijel.
Strana 133
Dopisy z roku 1516. 133 Pak pro tu i pro některé jiné potřeby, kteréž mne v Slezsku došly, na té sem již cestě, že jedu k králi JMti; i jestliže byšte chtěli co mi tam psáti, z té příčiny vám to oznamuji, a jestliže bych ku počátku sněmu nemohl přijeti, již muoj milý pane švagře, jednajte s jinými pány a přátely našimi, což by a kterak najlépe býti mohlo. A rač pán Buoh dáti, abychom se spolu šťastně a ve zdravie shledali. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi Švihovskému z Ryzmberka a na Švihově, hofmistru dvoru krále JMti oc. 143. Krištoforovi z Švamberka, že syna oženil, i žádá, aby na budoucím sněmu o dobro země i krále s přátely svými usiloval. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Novin vám zvláštniech z Slezska nynie oznámiti neviem, než byl sem se shledal s knězem Fridrichem Lehnicským v Vratislavi, a tu spolu něco pojednavše, jel sem ku panu Hynkovi Húkvicovi, a tu sem syna svého oženil, jakož vám sem něco o tom, co před sebú v tom mám, pravil na Zviekově. Pak pro tu i pro některé jiné potřeby jedu ve jménu božie před se k králi JMti; pak toho znáti nemohu, bych mohl do Prahy sněmu ku počátku přijeti, než vás prosím, pane švagře muoj milý, že na tom sněmu budete, i pan Linhart Markvart, a tu s jinými pány a přátely našimi že ve jméno božie jednati budete, což by krále JMti, pána našeho, a JMti dědicuov a toho královstvie i nás všech, ktož bychom dobrému rádi, najlepšieho býti mohlo. A s tím pán Buoh všemohúcí rač dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 144. Hendrychovi z Švamberka, že syna svého Adama oženil, svatba však že bude až ve dvou letech; zemané a poddaní že již synu jeho slib učinili. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Novin vám zvláštniech nynie oznámiti jistých neviem, než byl sem se shledal s kniežetem Fri- drichem Lehnicským v Vratislavi, a tu spolu něco pojednavše, jel sem ku panu Hynkovi
Dopisy z roku 1516. 133 Pak pro tu i pro některé jiné potřeby, kteréž mne v Slezsku došly, na té sem již cestě, že jedu k králi JMti; i jestliže byšte chtěli co mi tam psáti, z té příčiny vám to oznamuji, a jestliže bych ku počátku sněmu nemohl přijeti, již muoj milý pane švagře, jednajte s jinými pány a přátely našimi, což by a kterak najlépe býti mohlo. A rač pán Buoh dáti, abychom se spolu šťastně a ve zdravie shledali. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi Švihovskému z Ryzmberka a na Švihově, hofmistru dvoru krále JMti oc. 143. Krištoforovi z Švamberka, že syna oženil, i žádá, aby na budoucím sněmu o dobro země i krále s přátely svými usiloval. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Novin vám zvláštniech z Slezska nynie oznámiti neviem, než byl sem se shledal s knězem Fridrichem Lehnicským v Vratislavi, a tu spolu něco pojednavše, jel sem ku panu Hynkovi Húkvicovi, a tu sem syna svého oženil, jakož vám sem něco o tom, co před sebú v tom mám, pravil na Zviekově. Pak pro tu i pro některé jiné potřeby jedu ve jménu božie před se k králi JMti; pak toho znáti nemohu, bych mohl do Prahy sněmu ku počátku přijeti, než vás prosím, pane švagře muoj milý, že na tom sněmu budete, i pan Linhart Markvart, a tu s jinými pány a přátely našimi že ve jméno božie jednati budete, což by krále JMti, pána našeho, a JMti dědicuov a toho královstvie i nás všech, ktož bychom dobrému rádi, najlepšieho býti mohlo. A s tím pán Buoh všemohúcí rač dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 144. Hendrychovi z Švamberka, že syna svého Adama oženil, svatba však že bude až ve dvou letech; zemané a poddaní že již synu jeho slib učinili. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Novin vám zvláštniech nynie oznámiti jistých neviem, než byl sem se shledal s kniežetem Fri- drichem Lehnicským v Vratislavi, a tu spolu něco pojednavše, jel sem ku panu Hynkovi
Strana 134
134 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Húkvicovi, a tu sem syna svého oženil, jakož sem vám něco o tom, co v tom před sebú mám, na Zviekově pravil; a již jest syn muoj s jeho dcerú oddán, než svadba má tepruva, dá-li pán Buoh, býti ve dvú letech. Však již zemané, manové a poddaní páně Hynkovi Húkvicovi učinili jsú slib a přísahu synu mému, anebo jako Slezáci hold řiekají oc. A šíře vás toho, dá-li pán Buoh, zpraviem, když se spolu bohdá shledáme. Však pro další v tom opatřenie a pro všelikteraké zmatky, kteréž se mezi lidmi, ktož jedni druhým nepřejí, příházejí, a také pro některé jiné potřeby sem již předse ve jméno boží na též cestě, že k králi JMti, pánu našemu, jedu. A rač pán Buoh [dáti] nám se spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdravie spolu shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Švamberka a na Zviekově oc, švagru mému milému. 145. Oznamuje Adamovi z Hradce, že syna svého Adama, kteréhož k němu posílá, již oženil; sám pak do Uher ku králi že jede oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane synu muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i s manželkú vaší a dcerú mu milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane synu. Mám za to, že máte v paměti, že sem vám z Blatné svú rukú psal, což se ženěnie Adama, syna mého a švagra vašeho, dotýče oc: i vězte, že sem to již ve jméno božie dokonal a že jest dceru pana Hynka Húkvice pojel, a již jsú spolu od- dáni, než svatba by měla, dá-li pán Buoh, býti od tohoto času masopustnieho ve dvú letech. A jáť k JMKské pro některé potřeby do Uher jedu, nežli Adama poslal sem k vám, aby s vámi masopust okvasil. A rač pán Buoh, muoj milý pane synu, dáti, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati oc. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Mému milému panu synu, panu Adamovi z Hradce oc. A prosím vás, pane synu muoj milý, že kněžnám JJMtem ode mne služby mé poviete, a že bych JJMtem věrně přál, aby se dobře všelikterak měly a zdrávy byly. 146. Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat, že syna svého oženil; k budoucímu sněmu českému že nebude moci přijeti oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane ujče. Jakož sem vám
134 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Húkvicovi, a tu sem syna svého oženil, jakož sem vám něco o tom, co v tom před sebú mám, na Zviekově pravil; a již jest syn muoj s jeho dcerú oddán, než svadba má tepruva, dá-li pán Buoh, býti ve dvú letech. Však již zemané, manové a poddaní páně Hynkovi Húkvicovi učinili jsú slib a přísahu synu mému, anebo jako Slezáci hold řiekají oc. A šíře vás toho, dá-li pán Buoh, zpraviem, když se spolu bohdá shledáme. Však pro další v tom opatřenie a pro všelikteraké zmatky, kteréž se mezi lidmi, ktož jedni druhým nepřejí, příházejí, a také pro některé jiné potřeby sem již předse ve jméno boží na též cestě, že k králi JMti, pánu našemu, jedu. A rač pán Buoh [dáti] nám se spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdravie spolu shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Hendrychovi z Švamberka a na Zviekově oc, švagru mému milému. 145. Oznamuje Adamovi z Hradce, že syna svého Adama, kteréhož k němu posílá, již oženil; sám pak do Uher ku králi že jede oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane synu muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i s manželkú vaší a dcerú mu milú, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane synu. Mám za to, že máte v paměti, že sem vám z Blatné svú rukú psal, což se ženěnie Adama, syna mého a švagra vašeho, dotýče oc: i vězte, že sem to již ve jméno božie dokonal a že jest dceru pana Hynka Húkvice pojel, a již jsú spolu od- dáni, než svatba by měla, dá-li pán Buoh, býti od tohoto času masopustnieho ve dvú letech. A jáť k JMKské pro některé potřeby do Uher jedu, nežli Adama poslal sem k vám, aby s vámi masopust okvasil. A rač pán Buoh, muoj milý pane synu, dáti, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati oc. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Mému milému panu synu, panu Adamovi z Hradce oc. A prosím vás, pane synu muoj milý, že kněžnám JJMtem ode mne služby mé poviete, a že bych JJMtem věrně přál, aby se dobře všelikterak měly a zdrávy byly. 146. Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat, že syna svého oženil; k budoucímu sněmu českému že nebude moci přijeti oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane ujče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane ujče. Jakož sem vám
Strana 135
Dopisy z roku 1516. 135 pravil, což se syna mého a jeho ženěnie dotýče: i vězte, že sem již to ve jméno božie dokonal, že jest páně Hynkovu Húkvicovu dceru pojal a již jsú spolu oddáni, nežli svadba má tepruva, dá-li pán Buoh, býti ve dvú letech. Pak znaje toho v tom i v některých jiných věcech potřeby, jedu ve jméno božie k králi JMti; ješto tak sem se zde v Slezsku meškal, že nemám té naděje, bych mohl ku počátku toho sněmu přijeti, kterýž jest první pondělie v puostě [10. února] na hradě Pražském po- ložen, a protož i beze mne, nepochybuji, nežli že to i s jinými pány a přátely našimi jednati budete, což by najlepšieho býti mohlo. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane ujče, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat oc, najvyššiemu sudiemu královstvie Českého, panu ujci mému milému. 147. Jaroslavovi z Šelnberka, že syna svého oženil; k budoucímu sněmu českému přijeti že nebude moci, protož aby na místě jeho hrad Pražský dobře opatroval; se zbraněmi aby žádný na hrad nebyl puštěn, ani lid obecní tam nechodil. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Vězte, že sem se shledal v Vratislavi s kniežetem Fridrichem Lehnicským, a tu sem s JMtí o dosti pilné věci jednati měl. A tu jest také u Vratislavi byl pan Hynek Húgvic, s kterýmž sem, maje k tomu slušnú příčinu, v jednánie všel, což se syna mého a dcery jeho dotýče; jakož sem vám něco o tom, což sem v tom před sebú měl, prvé pravil. Pak když jest mne mohlo slušné jednánie potkati, tu sem věc i dokonal, tak že jest syn muoj s dcerú jeho oddán, než svadba tepruva ve dvú letech, dá-li pán Buoh, bude. I znaje toho některé příčiny a dosti znamenité a pilné potřeby, na té jsem cestě, že ve jméno boží k králi JMti jedu. I tak sem sobě to rozvrhl, že k sněmu ku počátku na hrad Pražský nebudu moci postačiti, jestliže odložen nenie, než bude-li předse v první pondělí v puostě. A protož pane strýče muoj milý, dokudž bych nepřijel, za to vás prosím, jakož sem vás prvé žádal, byla-li by toho která potřeba, kterúž bych já měl opatřiti, že to na mém místě učiníte; i také, budou-li ty bitvy, kteréž sú namluveny, na hradě Pražském aby to slušně opatřeno býti mohlo, aby tu na hradě skrze to žádná další věc nevznikla a zvláště nějaká nesnáz neb hadruňk, z čehož by snad králi JMti a úřadu mému nějaké zlechčenie mohlo přičteno býti. A protož vás za to zvláštně prosím, aby to tak opatřeno na hradě bylo, by pak kto chtěl jaké své vuole užívati, aby to jemu mohlo zastaveno býti; jakož o takovú
Dopisy z roku 1516. 135 pravil, což se syna mého a jeho ženěnie dotýče: i vězte, že sem již to ve jméno božie dokonal, že jest páně Hynkovu Húkvicovu dceru pojal a již jsú spolu oddáni, nežli svadba má tepruva, dá-li pán Buoh, býti ve dvú letech. Pak znaje toho v tom i v některých jiných věcech potřeby, jedu ve jméno božie k králi JMti; ješto tak sem se zde v Slezsku meškal, že nemám té naděje, bych mohl ku počátku toho sněmu přijeti, kterýž jest první pondělie v puostě [10. února] na hradě Pražském po- ložen, a protož i beze mne, nepochybuji, nežli že to i s jinými pány a přátely našimi jednati budete, což by najlepšieho býti mohlo. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane ujče, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat oc, najvyššiemu sudiemu královstvie Českého, panu ujci mému milému. 147. Jaroslavovi z Šelnberka, že syna svého oženil; k budoucímu sněmu českému přijeti že nebude moci, protož aby na místě jeho hrad Pražský dobře opatroval; se zbraněmi aby žádný na hrad nebyl puštěn, ani lid obecní tam nechodil. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Vězte, že sem se shledal v Vratislavi s kniežetem Fridrichem Lehnicským, a tu sem s JMtí o dosti pilné věci jednati měl. A tu jest také u Vratislavi byl pan Hynek Húgvic, s kterýmž sem, maje k tomu slušnú příčinu, v jednánie všel, což se syna mého a dcery jeho dotýče; jakož sem vám něco o tom, což sem v tom před sebú měl, prvé pravil. Pak když jest mne mohlo slušné jednánie potkati, tu sem věc i dokonal, tak že jest syn muoj s dcerú jeho oddán, než svadba tepruva ve dvú letech, dá-li pán Buoh, bude. I znaje toho některé příčiny a dosti znamenité a pilné potřeby, na té jsem cestě, že ve jméno boží k králi JMti jedu. I tak sem sobě to rozvrhl, že k sněmu ku počátku na hrad Pražský nebudu moci postačiti, jestliže odložen nenie, než bude-li předse v první pondělí v puostě. A protož pane strýče muoj milý, dokudž bych nepřijel, za to vás prosím, jakož sem vás prvé žádal, byla-li by toho která potřeba, kterúž bych já měl opatřiti, že to na mém místě učiníte; i také, budou-li ty bitvy, kteréž sú namluveny, na hradě Pražském aby to slušně opatřeno býti mohlo, aby tu na hradě skrze to žádná další věc nevznikla a zvláště nějaká nesnáz neb hadruňk, z čehož by snad králi JMti a úřadu mému nějaké zlechčenie mohlo přičteno býti. A protož vás za to zvláštně prosím, aby to tak opatřeno na hradě bylo, by pak kto chtěl jaké své vuole užívati, aby to jemu mohlo zastaveno býti; jakož o takovú
Strana 136
136 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. věc s jinými pány a úředníky zemskými i také s rytieřstvem, kteříž v soudu zemském sedají, muožete radu vzíti. A při tom jest i toho potřebie, aby na týž hrad Pražský nebyli lidé s braněmi pouštěni, ani také obecní lid aby na hrad nechodil, kterých potřebie k sněmu a k soudóm nenie. Nebo k tomu podobná opatrnost také jest se prvé zachovávala. A rač pán Buoh dáti, pane strýče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Jaroslavovi z Šelnberka a na Kosti oc, najvyššiemu komorníku královstvie Českého, panu strýci mému milému. Muoj milý pane strýče! Který se má statek, dá-li pán Buoh, synu mému v Slezsku dostati, ač sem se prvé domnieval, že jest věc dosti znamenitá, ale jsa zde v Slezsku, mám o tom dostatečnější zprávu: že jest věc ještě větší, nežli sem prvé o tom slyšel; pak synu svému, poněvadž mu se ta panna dobře líbí, rád toho a při tom také, co mu se dostati má, přeji; ačkolivěk také se v tom něco na mne vztahuje, jakož, dá-li pán Buoh, časem jiným, šieře vám to oznámiti chci. Cedule panu komorníku. Muoj milý pane strýče! Což se té bitvy páně Bočkovy s panem Wolfem z Kutštajna dotýče, slyšel sem, že se jich k tomu drahně také z Moravy i odjinud strojí: pak mně se zdá, aby ti ani jiní s braněmi na hrad Pražský pouštěni nebyli, leč by byl kto poslán na sněm od krále JMti; jakož netuším, by kto jiný na ten čas byl nežli knieže Karel. A také zdá mi se, který by den ta bitva konečně býti měla, jestliže smlúvy nebude, abyšte s pány řediteli mluvili, aby něco lidí z panstvie od zámků krále JMti na hrad Pražský poslali, aby se hrad osadil pro poctivost krále JMti a také pro všelikterakú věc. I muoj milý pane strýče, nepochybuji, nežli že již to opatřiete, jakž se vám najlépe bude zdáti. 148. Oznamuje Mikuláši Trčkovi z Lípy o ženitbě syna svého Adama; při králi že chce jednati, aby ze zlého dobře býti mohlo; žádá, aby na příštím sněmu dobro země na zřeteli méli. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane, přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Což se mé jízdy k králi JMti dotýče, již k JMti ve jméno božie před se jedu; než dlúho sem se v Slezsku meškal, nebo sem některé dosti pilné věci jednati měl a také syna sem svého oženil, jakož sem vám něco o tom, co v tom před sebou mám, v Benešově pravil. Pak jiného vám nynie zvláštnieho neviem co psáti, než že při JMKské chci jednati, což budu najlép moci, aby ze zlého s božie pomocí dobře býti mohlo; jakož odtud, což budu moci najspieše, něco vám, dá-li pán Buoh, což budu potřebného znáti, oznámiti chci. Než k tomuto nynějšiemu sněmu já na hradě Pražském, jestliže předse v první pondělí v postě býti má, nebudu moci býti, než vás prosím, pane a přieteli muoj
136 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. věc s jinými pány a úředníky zemskými i také s rytieřstvem, kteříž v soudu zemském sedají, muožete radu vzíti. A při tom jest i toho potřebie, aby na týž hrad Pražský nebyli lidé s braněmi pouštěni, ani také obecní lid aby na hrad nechodil, kterých potřebie k sněmu a k soudóm nenie. Nebo k tomu podobná opatrnost také jest se prvé zachovávala. A rač pán Buoh dáti, pane strýče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Jaroslavovi z Šelnberka a na Kosti oc, najvyššiemu komorníku královstvie Českého, panu strýci mému milému. Muoj milý pane strýče! Který se má statek, dá-li pán Buoh, synu mému v Slezsku dostati, ač sem se prvé domnieval, že jest věc dosti znamenitá, ale jsa zde v Slezsku, mám o tom dostatečnější zprávu: že jest věc ještě větší, nežli sem prvé o tom slyšel; pak synu svému, poněvadž mu se ta panna dobře líbí, rád toho a při tom také, co mu se dostati má, přeji; ačkolivěk také se v tom něco na mne vztahuje, jakož, dá-li pán Buoh, časem jiným, šieře vám to oznámiti chci. Cedule panu komorníku. Muoj milý pane strýče! Což se té bitvy páně Bočkovy s panem Wolfem z Kutštajna dotýče, slyšel sem, že se jich k tomu drahně také z Moravy i odjinud strojí: pak mně se zdá, aby ti ani jiní s braněmi na hrad Pražský pouštěni nebyli, leč by byl kto poslán na sněm od krále JMti; jakož netuším, by kto jiný na ten čas byl nežli knieže Karel. A také zdá mi se, který by den ta bitva konečně býti měla, jestliže smlúvy nebude, abyšte s pány řediteli mluvili, aby něco lidí z panstvie od zámků krále JMti na hrad Pražský poslali, aby se hrad osadil pro poctivost krále JMti a také pro všelikterakú věc. I muoj milý pane strýče, nepochybuji, nežli že již to opatřiete, jakž se vám najlépe bude zdáti. 148. Oznamuje Mikuláši Trčkovi z Lípy o ženitbě syna svého Adama; při králi že chce jednati, aby ze zlého dobře býti mohlo; žádá, aby na příštím sněmu dobro země na zřeteli méli. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane, přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Což se mé jízdy k králi JMti dotýče, již k JMti ve jméno božie před se jedu; než dlúho sem se v Slezsku meškal, nebo sem některé dosti pilné věci jednati měl a také syna sem svého oženil, jakož sem vám něco o tom, co v tom před sebou mám, v Benešově pravil. Pak jiného vám nynie zvláštnieho neviem co psáti, než že při JMKské chci jednati, což budu najlép moci, aby ze zlého s božie pomocí dobře býti mohlo; jakož odtud, což budu moci najspieše, něco vám, dá-li pán Buoh, což budu potřebného znáti, oznámiti chci. Než k tomuto nynějšiemu sněmu já na hradě Pražském, jestliže předse v první pondělí v postě býti má, nebudu moci býti, než vás prosím, pane a přieteli muoj
Strana 137
Dopisy z roku 1516. 137 milý, že na ten sněm přijedete, a na něm s jinými pány a přátely našimi z obú stavuov budete jednati, což by najlepšieho mohlo býti. A k tomu chci péči přiložiti, abych z Budína na ten sněm mohl vám něco napsati a oznámiti. Dán ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Mikulášovi Trčkovi z Lípy a na Lichtemburce, přieteli mému milému. Též psáno urozenému a statečnému rytíři, panu Burianovi Trčkovi z Lípy a na Lipnici, podkomořiemu královstvie Českého, příteli mému milému. 149. Burianu Trčkovi z Lípy, aby na dlužný list Pavlovi Choltickému jako rukojmí pečeť svou přiložil. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Vězte, že sem udělal list hlavní Pavlovi Cholticskému na VI° gr., kterýž jest již dokonán kromě pečeti vaší, neb sem vás také za jednoho rukojmí napsati dal; nebo on mi toho k mé potřebě puojčil, i zapomněl sem o to s vámi mluviti, když jsme spolu v Benešově byli. I prosím vás, pane a přieteli muoj milý, že k tomu listu pečeť svú také přiložíte. A já vás bohdá z toho vyvadiem beze vší vaší škody. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Burianovi Trčkovi z Lípy a na Lipnici, podko- mořiemu královstvie Českého, přieteli mému milému. 150. Radslavu Beřkovskému z Šebířova, že na příští sněm přijeti moci nebude, aby s přátely při jednání sněmovním vždy prospěch země na paměti měli. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Vězte, že zde v Slezsku měl sem některá jednánie a také i syna sem oženil. I poznal sem při tom některé toho po- třeby dosti pilné, pro kteréž k králi JMti, pánu našemu, ve jméno božie jedu; než poněvadž sem v Slezsku se něco pomeškal, netuším, bych mohl spěšně a zvláště ku počátku sněmu na hrad Pražský přijeti, jestliže ten sněm před se v prvním pondělí v puostě [10. února] držán bude. A protož s pomocí boží jednajte, což najlépe muožete i s jinými pány a přátely našimi z vobú stavuov. Ta jest má pilná žádost. A já také, kdež mohu, rád jednati chci, i také, což se dobrého zedná, toho rušitel nebýti; nebo pán Buoh zná, že při počátku, při prostředku i při konci rád bych dobrému. Archiv Český VII. 18
Dopisy z roku 1516. 137 milý, že na ten sněm přijedete, a na něm s jinými pány a přátely našimi z obú stavuov budete jednati, což by najlepšieho mohlo býti. A k tomu chci péči přiložiti, abych z Budína na ten sněm mohl vám něco napsati a oznámiti. Dán ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Mikulášovi Trčkovi z Lípy a na Lichtemburce, přieteli mému milému. Též psáno urozenému a statečnému rytíři, panu Burianovi Trčkovi z Lípy a na Lipnici, podkomořiemu královstvie Českého, příteli mému milému. 149. Burianu Trčkovi z Lípy, aby na dlužný list Pavlovi Choltickému jako rukojmí pečeť svou přiložil. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Vězte, že sem udělal list hlavní Pavlovi Cholticskému na VI° gr., kterýž jest již dokonán kromě pečeti vaší, neb sem vás také za jednoho rukojmí napsati dal; nebo on mi toho k mé potřebě puojčil, i zapomněl sem o to s vámi mluviti, když jsme spolu v Benešově byli. I prosím vás, pane a přieteli muoj milý, že k tomu listu pečeť svú také přiložíte. A já vás bohdá z toho vyvadiem beze vší vaší škody. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Burianovi Trčkovi z Lípy a na Lipnici, podko- mořiemu královstvie Českého, přieteli mému milému. 150. Radslavu Beřkovskému z Šebířova, že na příští sněm přijeti moci nebude, aby s přátely při jednání sněmovním vždy prospěch země na paměti měli. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Vězte, že zde v Slezsku měl sem některá jednánie a také i syna sem oženil. I poznal sem při tom některé toho po- třeby dosti pilné, pro kteréž k králi JMti, pánu našemu, ve jméno božie jedu; než poněvadž sem v Slezsku se něco pomeškal, netuším, bych mohl spěšně a zvláště ku počátku sněmu na hrad Pražský přijeti, jestliže ten sněm před se v prvním pondělí v puostě [10. února] držán bude. A protož s pomocí boží jednajte, což najlépe muožete i s jinými pány a přátely našimi z vobú stavuov. Ta jest má pilná žádost. A já také, kdež mohu, rád jednati chci, i také, což se dobrého zedná, toho rušitel nebýti; nebo pán Buoh zná, že při počátku, při prostředku i při konci rád bych dobrému. Archiv Český VII. 18
Strana 138
138 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Bylo jest slyšeti, že někteří z Čech brzo po mém z domu odjezdu strojili sú se k králi JMti jeti: i jestliže sú při JMti a dobré jednají, rád také toho pomohu, pokudž pán Buoh ráčí popříti. Pak-li by kto co jiného před sebou měl, ježto by JMKské a královstvie Českému škodné býti mohlo: rač to pán Buch napraviti, aby ne zlé, nežli dobré svuoj pruochod ve všech miestech mieti mohlo. A jestliže bych brzo do Čech přijeti nemohl, jestliže co potřebného poznám, ježto by bylo potřebie spěšně o tom v Čechách věděti, nerad bych toho obmeškal oznámiti. Dat. ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Radslavovi Beřkovskému z Šebířova a na Libě- chově, najvyššiemu písaři královstvie Českého, příteli mému milému. 151. Bohuslavu Chrtovi ze Rtína, aby na pře, do soudu zemského odložené, naučení vzal. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Přišla jest toho některá zvláštní potřeba, pro kterů k králi JMti jedu; a jestliže bych ku počátku sněmu anebo soudu zemského přijeti nemohl, za to tebe žádám a poroučímť, přičiň se k tomu, které sú pře na naučenie do soudu zemského odloženy, aby mohl na to naučenie vzíti. A žádaj za to ode mne pana komorníka a pana sudieho, aby tím snáze a spieše mohl ta naučenie mieti. I věřímť, že o to péči mieti budeš. Dán ut supra. Panu Bohuslavovi Chrtovi ze Rtína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 152. Záviši Sulkovi z Hrádku v příčině opatrnosti na hradě Pražském. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane hajtmane milý! Jakožť sem prvé psal, což se opatrnosti na hradě Pražském a zvláště o sněmu a při soudu zemském dotýče: i věřímť, že v tom pilnost mieti budeš, jestliže bych já brzo přijeti nemohl, a zvláště také, jestliže ty bitvy, kteréž jsú na hradě Pražském zamluveny, předse budou, jakož sem také o to panu komorníku, strýci mému, psal; kterémuž sem na tento čas, což se úřadu mého do- týče, na mém místě poručil. Datum ut supra. Panu Závišovi Sulkovi z Hrádku, hajtmanu hradu Pražského, příteli milému.
138 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Bylo jest slyšeti, že někteří z Čech brzo po mém z domu odjezdu strojili sú se k králi JMti jeti: i jestliže sú při JMti a dobré jednají, rád také toho pomohu, pokudž pán Buoh ráčí popříti. Pak-li by kto co jiného před sebou měl, ježto by JMKské a královstvie Českému škodné býti mohlo: rač to pán Buch napraviti, aby ne zlé, nežli dobré svuoj pruochod ve všech miestech mieti mohlo. A jestliže bych brzo do Čech přijeti nemohl, jestliže co potřebného poznám, ježto by bylo potřebie spěšně o tom v Čechách věděti, nerad bych toho obmeškal oznámiti. Dat. ut supra. Urozenému a statečnému rytíři, panu Radslavovi Beřkovskému z Šebířova a na Libě- chově, najvyššiemu písaři královstvie Českého, příteli mému milému. 151. Bohuslavu Chrtovi ze Rtína, aby na pře, do soudu zemského odložené, naučení vzal. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane Bohuslave milý! Přišla jest toho některá zvláštní potřeba, pro kterů k králi JMti jedu; a jestliže bych ku počátku sněmu anebo soudu zemského přijeti nemohl, za to tebe žádám a poroučímť, přičiň se k tomu, které sú pře na naučenie do soudu zemského odloženy, aby mohl na to naučenie vzíti. A žádaj za to ode mne pana komorníka a pana sudieho, aby tím snáze a spieše mohl ta naučenie mieti. I věřímť, že o to péči mieti budeš. Dán ut supra. Panu Bohuslavovi Chrtovi ze Rtína, purkrabí hradu Pražského, mému milému. 152. Záviši Sulkovi z Hrádku v příčině opatrnosti na hradě Pražském. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane hajtmane milý! Jakožť sem prvé psal, což se opatrnosti na hradě Pražském a zvláště o sněmu a při soudu zemském dotýče: i věřímť, že v tom pilnost mieti budeš, jestliže bych já brzo přijeti nemohl, a zvláště také, jestliže ty bitvy, kteréž jsú na hradě Pražském zamluveny, předse budou, jakož sem také o to panu komorníku, strýci mému, psal; kterémuž sem na tento čas, což se úřadu mého do- týče, na mém místě poručil. Datum ut supra. Panu Závišovi Sulkovi z Hrádku, hajtmanu hradu Pražského, příteli milému.
Strana 139
Dopisy z roku 1516. 139 153. Oznamuje Bernartovi z Walšteina o ženitbě syna svého Adama, pro své potřeby ku králi že jede, na příští sněm že asi na konec zasedání bude moci přijeti. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane kmotře a přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám rád přál. Muoj milý pane kmotře. Jakož sem vám, když jsme spolu v Praze byli, pravil, že mám nějaké ženěnie syna svého před sebú: i vězte, že sem již to ve jméno božie dokonal, a již jest se syn muoj s dcerú pana Hynka Hukvice oddal, než svadba ještě jiným časem býti má; a také což se jemu, synu mému, při tom dostati má, jakož jest to dosti statek, jakž mnozí pokládají, znamenitý, to vám, kterak o to konečnú smlúvu mám, časem jiným chci šíře oznámiti. I pane kmotře muoj milý! Poznav toho také některé v tom pilné syna svého a při tom i některé své potřeby, na tom sem se ustanovil, abych předse k králi JMti, dá-li pán Buoh, odsud z Slezska jel; nebo sem toho srozuměl, že by se lidé najíti mohli, kteříž by mi v těch mých některých věcech zmatek rádi učinili, ježto bych se toho nerad dopustil. A protož z takových hodných příčin již tu jízdu k JMKské ve jméno božie učiniti chci, poněvadž jsú toho mé a syna mého pilné potřeby. Což se sněmu, kterýž by na hradě Pražském býti měl, dotýče: o tom jest rozuměti, že by měl ještě k středopostí odložen býti, ale proto toho ještě neviem; nežli jestliže předse v první pondělí v puostě bude, obávám se, že k němu nebudu moci stačiti; však proto o tom nepochybuji, nežli že to i s jinými pány a přátely našimi jednati budete, což by JMKské, dědicuov JMti, a toho královstvie dobré bylo. Prosím vás, pane kmotře muoj milý, že panu kancléři i také panu Albrechtovi, když se s nimi shledáte, to oznámiete, že pro pilné potřeby, jakož vám oznamuji, tu jízdu k JMKské učiniti, nechci-li svých a svého syna pilných věcí obmeškati, musím; však rád bych zase pospiešil, abych toho sněmu na hradě Pražském neob- meškal, než něco jeho, nebudu-li moci počátku, ale konce zastihnúti mohl, jestliže budu moci od JMKské brzo vypraven býti. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Bernartovi z Walšteina a na Krupce, kmotru a přieteli mému milému. Muoj milý pane kmotře! Slyšel sem, že by pan Albrecht i někteří jiní byli na tom, že by k JMKské z Čech jeti chtěli a již snad vyjeli; ale jestli jistě, tak toho neviem, a také, jede-li kto o svú potřebu, to divné nenie. 18*
Dopisy z roku 1516. 139 153. Oznamuje Bernartovi z Walšteina o ženitbě syna svého Adama, pro své potřeby ku králi že jede, na příští sněm že asi na konec zasedání bude moci přijeti. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane kmotře a přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám rád přál. Muoj milý pane kmotře. Jakož sem vám, když jsme spolu v Praze byli, pravil, že mám nějaké ženěnie syna svého před sebú: i vězte, že sem již to ve jméno božie dokonal, a již jest se syn muoj s dcerú pana Hynka Hukvice oddal, než svadba ještě jiným časem býti má; a také což se jemu, synu mému, při tom dostati má, jakož jest to dosti statek, jakž mnozí pokládají, znamenitý, to vám, kterak o to konečnú smlúvu mám, časem jiným chci šíře oznámiti. I pane kmotře muoj milý! Poznav toho také některé v tom pilné syna svého a při tom i některé své potřeby, na tom sem se ustanovil, abych předse k králi JMti, dá-li pán Buoh, odsud z Slezska jel; nebo sem toho srozuměl, že by se lidé najíti mohli, kteříž by mi v těch mých některých věcech zmatek rádi učinili, ježto bych se toho nerad dopustil. A protož z takových hodných příčin již tu jízdu k JMKské ve jméno božie učiniti chci, poněvadž jsú toho mé a syna mého pilné potřeby. Což se sněmu, kterýž by na hradě Pražském býti měl, dotýče: o tom jest rozuměti, že by měl ještě k středopostí odložen býti, ale proto toho ještě neviem; nežli jestliže předse v první pondělí v puostě bude, obávám se, že k němu nebudu moci stačiti; však proto o tom nepochybuji, nežli že to i s jinými pány a přátely našimi jednati budete, což by JMKské, dědicuov JMti, a toho královstvie dobré bylo. Prosím vás, pane kmotře muoj milý, že panu kancléři i také panu Albrechtovi, když se s nimi shledáte, to oznámiete, že pro pilné potřeby, jakož vám oznamuji, tu jízdu k JMKské učiniti, nechci-li svých a svého syna pilných věcí obmeškati, musím; však rád bych zase pospiešil, abych toho sněmu na hradě Pražském neob- meškal, než něco jeho, nebudu-li moci počátku, ale konce zastihnúti mohl, jestliže budu moci od JMKské brzo vypraven býti. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Bernartovi z Walšteina a na Krupce, kmotru a přieteli mému milému. Muoj milý pane kmotře! Slyšel sem, že by pan Albrecht i někteří jiní byli na tom, že by k JMKské z Čech jeti chtěli a již snad vyjeli; ale jestli jistě, tak toho neviem, a také, jede-li kto o svú potřebu, to divné nenie. 18*
Strana 140
140 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 154. Ladslavovi z Šternberka, že syna svého Adama oženil s dcerou pana Hynka Haugvice; žádá za připsání doktoru Václavovi z kanceláře království Českého, aby mu listové, kteréž by sobě, synu svému nebo Hynku Haugvicovi zjednal při králi, ihned vydáni byli. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož sem vám, pane švagře muoj milý, psal, když sem na Blatné byl, anebo ještě z hradu Pražského, oznamuje vám, že mám do Slezska jeti, kdežto toho jest tato najvětší příčina byla, že jsú někteří obmejšleli syna mého ženěnie: kteréž sem již ve jméno božie dokonal, že jest dceru pana Hynka Hukvice pojel a již jest s ní oddán; nežli ještě svadba učiněna nenie. I v tom sem toho některú zvláštnie pilnú potřebu syna svého i svú poznal, ježto o to k králi JMti odsud z Slezska jedu, maje něco v tom u JMKské jednati. I pane švagře muoj milý! Prosím vás, že budete po tomto poslu doktoru Václavovi psáti, kteréž bych sobě a synu svému, anebo při tom panu Hynkovi Hukvicovi listy u JMKské, ježto by ti listové nám společně anebo rozdielně svědčili, zednal, aby mi vydáni byli, a v čem by se mne anebo syna mého dotýkalo, v té nebo v jiné věci; než což panu Hynkovi Hukvicovi jednati chci, nic jiného jemu nynie jednati ne- miením, nežli v čemž by syna mého nebo má potřeba byla. I vždy vás prosím, muoj milý pane švagře, že o to doktoru Václavovi dostatečně psáti budete, anebo toto mé psanie jemu pro dostatečnější mé žádosti v tom vyrozuměnie pošlete, a já rád vám se zase přátelsky odplatiti chci a syn muoj toho zaslúžiti. A což mi budete a doktoru Václavovi psáti, to má hned za mnú do Budína posláno býti, nebo bych nerad bez těch listuov, což bych u JMKské zednal, odjel, a také bych nerad sněmu a soudu zemského obmeškal; ač slyšeti, že by sněmu k středopostí odloženo bylo, ale proto neviem, tak-li konečně jest. A rač pán Buoh dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně ve zdravie shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. Také, pane švagře muoj milý, slyšel sem, že by někteří k králi JMti nedávno z královstvie Českého jeli, než toho neviem, o své-li potřeby čili oč o jiného. 155. Pavlovi, písaři na Velharticích, aby velice dbal opatrnosti, zvláště jestli ta válka mezi Vi- lémem Švihovským a biskupem Pasovským dosud trvá oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Pavle milý! Ačkolivěk do Slezska sem jízdu pro některé věci učinil, ale přitrefily jsú se k tomu některé pilné potřeby, že již
140 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 154. Ladslavovi z Šternberka, že syna svého Adama oženil s dcerou pana Hynka Haugvice; žádá za připsání doktoru Václavovi z kanceláře království Českého, aby mu listové, kteréž by sobě, synu svému nebo Hynku Haugvicovi zjednal při králi, ihned vydáni byli. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož sem vám, pane švagře muoj milý, psal, když sem na Blatné byl, anebo ještě z hradu Pražského, oznamuje vám, že mám do Slezska jeti, kdežto toho jest tato najvětší příčina byla, že jsú někteří obmejšleli syna mého ženěnie: kteréž sem již ve jméno božie dokonal, že jest dceru pana Hynka Hukvice pojel a již jest s ní oddán; nežli ještě svadba učiněna nenie. I v tom sem toho některú zvláštnie pilnú potřebu syna svého i svú poznal, ježto o to k králi JMti odsud z Slezska jedu, maje něco v tom u JMKské jednati. I pane švagře muoj milý! Prosím vás, že budete po tomto poslu doktoru Václavovi psáti, kteréž bych sobě a synu svému, anebo při tom panu Hynkovi Hukvicovi listy u JMKské, ježto by ti listové nám společně anebo rozdielně svědčili, zednal, aby mi vydáni byli, a v čem by se mne anebo syna mého dotýkalo, v té nebo v jiné věci; než což panu Hynkovi Hukvicovi jednati chci, nic jiného jemu nynie jednati ne- miením, nežli v čemž by syna mého nebo má potřeba byla. I vždy vás prosím, muoj milý pane švagře, že o to doktoru Václavovi dostatečně psáti budete, anebo toto mé psanie jemu pro dostatečnější mé žádosti v tom vyrozuměnie pošlete, a já rád vám se zase přátelsky odplatiti chci a syn muoj toho zaslúžiti. A což mi budete a doktoru Václavovi psáti, to má hned za mnú do Budína posláno býti, nebo bych nerad bez těch listuov, což bych u JMKské zednal, odjel, a také bych nerad sněmu a soudu zemského obmeškal; ač slyšeti, že by sněmu k středopostí odloženo bylo, ale proto neviem, tak-li konečně jest. A rač pán Buoh dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně ve zdravie shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. Také, pane švagře muoj milý, slyšel sem, že by někteří k králi JMti nedávno z královstvie Českého jeli, než toho neviem, o své-li potřeby čili oč o jiného. 155. Pavlovi, písaři na Velharticích, aby velice dbal opatrnosti, zvláště jestli ta válka mezi Vi- lémem Švihovským a biskupem Pasovským dosud trvá oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Pavle milý! Ačkolivěk do Slezska sem jízdu pro některé věci učinil, ale přitrefily jsú se k tomu některé pilné potřeby, že již
Strana 141
Dopisy z roku 1516. 141 k králi JMti jedu: a protož mějte se opatrně, až, dá-li pán Buoh, do mého příjezdu, a zvláště, jestliže ta válka, kteráž se blízko od vás začela, předse ještě trvá; a byla-li by čeho další potřeba, v tom se šíře purkrabím Blatenským sprav, jakožť sem to také prvé poručil. A jakož o sv. Jiří měl bych odškodné Opálku vyplatiti: i pojednaj s ním o to a dojeď k němu, a žádaj jeho ode mne, ať ještě má v tom strpenie do sv. Havla; nebo obávám se, aby se v tom neobmeškal pro mé nynější mnohé jízdy. A kterak s ním o to zednáš, to oznam purkrabí Blatenskému, i což by jiného po- třebného bylo; nebo on mi to má při jiném poselstvie, když by ke mně bylo učiněno, také oznámiti. A na čem jest ta válka páně Vilémova Švihovského s panem biskupem Pasovským postavena, také to oznam. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Pavlovi z Voltav, písaři na Velharticích. 156. Švakrovi svému Jindřichu Tunklovi z Brníčka oznamuje, že syna svého Adama oženil, ku králi do Uher že jede. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Psal sem vám něco o své jízdě i také o některých jiných věcech, ježto mám za to, že jest vás to již došlo. I vězte, pane švagře muoj milý, že sem se s některými přátely svými v Slezsku sjel, a také sem se shledal s panem Hynkem Hukvicem, a tu sem s niem v přátelstvie všel, že jest syn muoj dceru jeho pojel, a po ní má mu se dostati jeho statek; ješto těm se zdá, ktož jsú toho svědomi, že jest věc znamenitá, jakož časem jiným chci vám to, dá-li pán Buoh, šíře oznámiti a při tom také některé jiné věci. Toto také vězte, že, poznav toho některé pilné potřeby, jedu odsud z Slezska ve jméno božie k králi JMti; i jestliže by se vám co potřebného zdálo, muožete mi tam poslati, nebo, kterak tomu porozumiovám, s těžkem budu se muoci od JMKské vypraviti, abych mohl k sněmu anebo k soudu zemskému nynějšímu v čas přijeti. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi Thunklovi z Brníčka, fojtu markrabstvie Lužicského oc.
Dopisy z roku 1516. 141 k králi JMti jedu: a protož mějte se opatrně, až, dá-li pán Buoh, do mého příjezdu, a zvláště, jestliže ta válka, kteráž se blízko od vás začela, předse ještě trvá; a byla-li by čeho další potřeba, v tom se šíře purkrabím Blatenským sprav, jakožť sem to také prvé poručil. A jakož o sv. Jiří měl bych odškodné Opálku vyplatiti: i pojednaj s ním o to a dojeď k němu, a žádaj jeho ode mne, ať ještě má v tom strpenie do sv. Havla; nebo obávám se, aby se v tom neobmeškal pro mé nynější mnohé jízdy. A kterak s ním o to zednáš, to oznam purkrabí Blatenskému, i což by jiného po- třebného bylo; nebo on mi to má při jiném poselstvie, když by ke mně bylo učiněno, také oznámiti. A na čem jest ta válka páně Vilémova Švihovského s panem biskupem Pasovským postavena, také to oznam. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Pavlovi z Voltav, písaři na Velharticích. 156. Švakrovi svému Jindřichu Tunklovi z Brníčka oznamuje, že syna svého Adama oženil, ku králi do Uher že jede. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli i se paní sestrú mú milú, toho bych vám věrně přál. Psal sem vám něco o své jízdě i také o některých jiných věcech, ježto mám za to, že jest vás to již došlo. I vězte, pane švagře muoj milý, že sem se s některými přátely svými v Slezsku sjel, a také sem se shledal s panem Hynkem Hukvicem, a tu sem s niem v přátelstvie všel, že jest syn muoj dceru jeho pojel, a po ní má mu se dostati jeho statek; ješto těm se zdá, ktož jsú toho svědomi, že jest věc znamenitá, jakož časem jiným chci vám to, dá-li pán Buoh, šíře oznámiti a při tom také některé jiné věci. Toto také vězte, že, poznav toho některé pilné potřeby, jedu odsud z Slezska ve jméno božie k králi JMti; i jestliže by se vám co potřebného zdálo, muožete mi tam poslati, nebo, kterak tomu porozumiovám, s těžkem budu se muoci od JMKské vypraviti, abych mohl k sněmu anebo k soudu zemskému nynějšímu v čas přijeti. A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi Thunklovi z Brníčka, fojtu markrabstvie Lužicského oc.
Strana 142
142 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 157. Přimlouvá se k Zdislavu Berkovi z Dubé, Václavu Litevskému ze Svinař a Jindřichu Hložkovi z Žampachu, aby se na příštím sněmu českém přičinili v příčině pivné berně na splacení dluhů královských, a kdo by pro dluhy královské právo vedl, aby všech tax neplatil oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urození přátelé moji milí! Vězte, ačkolivěk do Slezska sem jezdil, ale některé mne potřeby pilné zašly, že již k králi JMti jedu, ješto neviem, budu-li se moci k sněmu nynějšiemu, bude-li před se držán, v čas vrátiti; protož zdálo mi se vám toto napsati, ač nepochybuji, že na tom sněmu, což na vás jest, budete pilně, což by dobrého bylo, jednati. Však také za to vás žádám, že o to pilnost přiložíte, aby se berně pivné, jakž jest svoleno, předse ode všech stavuov bez dalšiech odtahuov dávaly, aby JMKské dluhové bez škod platiti se mohli; a jestliže by i o větší pomoc na splacenie JMKské dluhuov bylo svoleno, tomu bych rád byl, neb čím by se to spieše stalo, mám za to, že by krále JMti a tohoto královstvie dobré také skrze to býti mohlo, jakož pak sami to dostatečně znáte. Dán ut supra. Urozenému pánu, panu Zdislavovi Berkovi z Dubé a z Lipého, a urozenému vladyce panu Václavovi Litevskému z Svinař, a urozenému panu Jindřichovi Hložkovi z Žampachu, přátelóm mým milým. Toto sem sobě také přemajšlel, jestli že by pak vždy jaký se spletek v ber- niech stal, že jest potřebie na sněmu na tom zuostati: ktožby právo pro krále JMt dluhy vedl, aby tolik nebylo potřebie od toho dávati, jakž jest v jiných věcech za řád; poněvadž jest toto věc krále JMti a zemská, tehdy jest od jiných proměnná. A jestliže by se nemohlo k jinému přivésti, ale aby se od zvoduov nedávalo, kdež se dává od každého rukojmě V m gr., a také aby se nedávalo od odhádánie; ač přišlo-li by k tomu, nebo by toho veliká suma udělala se, a ta by škoda potomně na to královstvie přišla, ač pán Buoh rač dáti, aby toho ničehož nebylo potřebí, ale proto neškodí to na místě pro všelikterakú potřebu postaviti. Neb nepřijde-li k tomu, toto ke škodě býti nemuož JMKské, a páni úředníci snad sobě toho pro krále JMt a pro obecní dobré neobtíží. Pak jáť sem tuto napsal své zdánie; než již, páni a přátelé moji milí, jednajte ve jméno boží, což by najlepšieho býti mohlo, a při- jedu-li v čas, rád tak toho pomáhati chci vám i jiným, ktož by dobrému rádi. Toto mi se vám také zdálo napsati, že sem toho v Slezsku spraven, že když jest Bajchorský u krále JMti byl: že JMKská neráčil se z toho dáti svésti, než aby on se podle sněmovnieho svolení zachoval, aneb úřad pustil, krom aby s ním kníže Karel a pan kancléř o svrchky uhodili. Také sem zpraven, že král JMt tomu ráčí, aby pan Kostka podle sněmov-
142 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 157. Přimlouvá se k Zdislavu Berkovi z Dubé, Václavu Litevskému ze Svinař a Jindřichu Hložkovi z Žampachu, aby se na příštím sněmu českém přičinili v příčině pivné berně na splacení dluhů královských, a kdo by pro dluhy královské právo vedl, aby všech tax neplatil oc. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urození přátelé moji milí! Vězte, ačkolivěk do Slezska sem jezdil, ale některé mne potřeby pilné zašly, že již k králi JMti jedu, ješto neviem, budu-li se moci k sněmu nynějšiemu, bude-li před se držán, v čas vrátiti; protož zdálo mi se vám toto napsati, ač nepochybuji, že na tom sněmu, což na vás jest, budete pilně, což by dobrého bylo, jednati. Však také za to vás žádám, že o to pilnost přiložíte, aby se berně pivné, jakž jest svoleno, předse ode všech stavuov bez dalšiech odtahuov dávaly, aby JMKské dluhové bez škod platiti se mohli; a jestliže by i o větší pomoc na splacenie JMKské dluhuov bylo svoleno, tomu bych rád byl, neb čím by se to spieše stalo, mám za to, že by krále JMti a tohoto královstvie dobré také skrze to býti mohlo, jakož pak sami to dostatečně znáte. Dán ut supra. Urozenému pánu, panu Zdislavovi Berkovi z Dubé a z Lipého, a urozenému vladyce panu Václavovi Litevskému z Svinař, a urozenému panu Jindřichovi Hložkovi z Žampachu, přátelóm mým milým. Toto sem sobě také přemajšlel, jestli že by pak vždy jaký se spletek v ber- niech stal, že jest potřebie na sněmu na tom zuostati: ktožby právo pro krále JMt dluhy vedl, aby tolik nebylo potřebie od toho dávati, jakž jest v jiných věcech za řád; poněvadž jest toto věc krále JMti a zemská, tehdy jest od jiných proměnná. A jestliže by se nemohlo k jinému přivésti, ale aby se od zvoduov nedávalo, kdež se dává od každého rukojmě V m gr., a také aby se nedávalo od odhádánie; ač přišlo-li by k tomu, nebo by toho veliká suma udělala se, a ta by škoda potomně na to královstvie přišla, ač pán Buoh rač dáti, aby toho ničehož nebylo potřebí, ale proto neškodí to na místě pro všelikterakú potřebu postaviti. Neb nepřijde-li k tomu, toto ke škodě býti nemuož JMKské, a páni úředníci snad sobě toho pro krále JMt a pro obecní dobré neobtíží. Pak jáť sem tuto napsal své zdánie; než již, páni a přátelé moji milí, jednajte ve jméno boží, což by najlepšieho býti mohlo, a při- jedu-li v čas, rád tak toho pomáhati chci vám i jiným, ktož by dobrému rádi. Toto mi se vám také zdálo napsati, že sem toho v Slezsku spraven, že když jest Bajchorský u krále JMti byl: že JMKská neráčil se z toho dáti svésti, než aby on se podle sněmovnieho svolení zachoval, aneb úřad pustil, krom aby s ním kníže Karel a pan kancléř o svrchky uhodili. Také sem zpraven, že král JMt tomu ráčí, aby pan Kostka podle sněmov-
Strana 143
Dopisy z roku 1516. 143 ního svolenie se zachoval, a že jest i k JMti o to obeslán. A mám za to, že JMt od sněmovního svolenie nepustí, když my jedné držeti budem; a protož to vědouce, za to prosím, že na sněmu při tom stanete, aby se řád tvrdil ale nerušil, a já také při JMKské s boží pomocí o to péči mieti budu, což potřebného a dobrého znám; však na tento čas, co vám tuto píši, nerad bych, aby o tom vuobec věděli, což se pana Kostky a Bajchorského dotýče, až se to prvé od jiných rozhlásí. 158. Přimlouvá se k Vintířovi z Kadova, aby Hlota Jindřich z vězení mohl býti propuštěn. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že sem žádán od některých služebníkuov svých, což se Hloty Jindřicha, kterýž ještě na hradě Pražském sedí, dotýče, k tobě o něho za přímluvu: i poněvadž již on od některého času v té vazbě a v trestánie jest, za to tebe, přieteli milý, žádám, že to pro mne a k mé přímluvě učiníš, aby on na některý slušný zpuosob mohl býti puštěn z vazby té, v kteréž jest, a jestliže by nynie jináče býti nemohlo, ale do času slušného, že by byl dán on na čest a na vieru. A když bohdá domuov přijedu, chtěl bych také to rád s tvú vólí obmejšleti, aby ta věc mohla na slušném konci a místě postavena býti. I věřím, že se v tom k mé žádosti povolně mieti budeš, znaje také ode mne k tobě dobré přátelstvie. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému vladyce panu Vintířovi z Kadova a na Resaniciech, přieteli mému dobrému. Jestliže by snad, pane Resanský milý, to sobě rozvažoval anebo někto tobě to předkládal, že by snad někto z jeho přátel tobě se zachovati nehleděl: i znáti muožeš, že on Jindřich Hlota té příčiny, sedě u vazbě, nedává, a také poněvadž ně- kteří jeho přátelé a služebníci moji tobě se hledie zachovati. A již také znaje v tom mú přímluvu, mám tu naději do tebe, že sobě viece naši žádost nežli něčí neroz- umnost budeš vážiti. 159. Oplovi z Fictum, aby na příštím sněmu také jednali o splacení dluhů královských. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný přieteli milý! Jáť sem se v Slezsku dlúho meškal, však již ve jméno božie k JMKské jedu. A poněvadž má býti brzo sněm, netuším, bych mohl k němu v čas přijeti; než jednajte ve jméno boží s ji- nými pány a přátely našimi z vobuov stavuov, jakž najlépe býti muože, i také aby
Dopisy z roku 1516. 143 ního svolenie se zachoval, a že jest i k JMti o to obeslán. A mám za to, že JMt od sněmovního svolenie nepustí, když my jedné držeti budem; a protož to vědouce, za to prosím, že na sněmu při tom stanete, aby se řád tvrdil ale nerušil, a já také při JMKské s boží pomocí o to péči mieti budu, což potřebného a dobrého znám; však na tento čas, co vám tuto píši, nerad bych, aby o tom vuobec věděli, což se pana Kostky a Bajchorského dotýče, až se to prvé od jiných rozhlásí. 158. Přimlouvá se k Vintířovi z Kadova, aby Hlota Jindřich z vězení mohl býti propuštěn. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Věz, že sem žádán od některých služebníkuov svých, což se Hloty Jindřicha, kterýž ještě na hradě Pražském sedí, dotýče, k tobě o něho za přímluvu: i poněvadž již on od některého času v té vazbě a v trestánie jest, za to tebe, přieteli milý, žádám, že to pro mne a k mé přímluvě učiníš, aby on na některý slušný zpuosob mohl býti puštěn z vazby té, v kteréž jest, a jestliže by nynie jináče býti nemohlo, ale do času slušného, že by byl dán on na čest a na vieru. A když bohdá domuov přijedu, chtěl bych také to rád s tvú vólí obmejšleti, aby ta věc mohla na slušném konci a místě postavena býti. I věřím, že se v tom k mé žádosti povolně mieti budeš, znaje také ode mne k tobě dobré přátelstvie. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému vladyce panu Vintířovi z Kadova a na Resaniciech, přieteli mému dobrému. Jestliže by snad, pane Resanský milý, to sobě rozvažoval anebo někto tobě to předkládal, že by snad někto z jeho přátel tobě se zachovati nehleděl: i znáti muožeš, že on Jindřich Hlota té příčiny, sedě u vazbě, nedává, a také poněvadž ně- kteří jeho přátelé a služebníci moji tobě se hledie zachovati. A již také znaje v tom mú přímluvu, mám tu naději do tebe, že sobě viece naši žádost nežli něčí neroz- umnost budeš vážiti. 159. Oplovi z Fictum, aby na příštím sněmu také jednali o splacení dluhů královských. V Opavě. 1516, 25. ledna. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný přieteli milý! Jáť sem se v Slezsku dlúho meškal, však již ve jméno božie k JMKské jedu. A poněvadž má býti brzo sněm, netuším, bych mohl k němu v čas přijeti; než jednajte ve jméno boží s ji- nými pány a přátely našimi z vobuov stavuov, jakž najlépe býti muože, i také aby
Strana 144
144 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. se měli čím dluhové krále JMti platiti, nebo jest toho JMti a tomu královstvie i nám potřebie. A mám tu naději v pánu Bohu, že tudíž bohdá dobří budou svuoj pruochod mieti, a ktož jsú jinačejší, že brzo, jací jsú, dokonale poznáni budou. A dá-li pán Buoh šíře o tom něco v brzkém času zviete. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému a statečnému rytíři, panu Oplovi z Fictum a na Novém Šumburce, přieteli mému dobrému. 160. Petrovi z Rožmberka, že syna svého Adama oženil, ku králi do Uher že jede; o příštím sněmu českém, k němuž kníže Karel z Minsterberka s poselstvím královským bude vypraven; ozna- muje, co král o minemistru Kostkovi byl pověděl; jaký dotaz Pražané v příčině víry chtí učiniti oc. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Psal sem vám z Vratislavě o některých věcech, i také což se ženěnie syna mého dotýče: i račte věděti, že sem již to ve jméno božie dokonal, a jest již s dcerú páně Hynkovú Húgvicovú oddán; než svatba měla by tepruva býti ve dvú létech. Však proto již jest to všecko tak dokonáno, oč sem s panem Húgvicem jednal, jako by svatba byla; jakož potom, dá-li pán Buoh, šieře vám to oznámím. A již já předse k králi JMti jedu: než tomu nerozumiem, bych k sněmu při- jeti mohl, jestliže do suchých dní bude; a mám-li sněm obmeškati, tehdy míniem doněkud při králi JMti pobýti, aby, bude-li vuole božie, mohla ta má jiezda k ně- čemu dobrému prospěšna býti. Než za to prosím, račte k tomu sněmu na hrad Pražský přijeti, nemuožete-li prvé, ale k suchým dnóm pro soud zemský i pro sněm. A panu Mikulášovi Trčkovi také sem o to psal; nebo jistě jest potřebie, abyšte ráčili v tom sněmu býti. Také prvé z Vratislavě psal sem vám, což se p. Trčky a p. Erkeleše dotýče: i nynie o to p. Trčkovi nepíši, než prosím, račte mu to oznámiti, když se spolu na hradě Pražském shledáte. Toto také račte věděti, že včera, jeda do Opavy, potkal sem se na cestě s kniežetem Karlem*); a tu sme se spolu zastavili a o některé věci mluvili. I sroz- uměl sem od něho, že jest byl na sněm poslán, kterýž jest odložen, a mám za to, že již i k tomuto sněmu, kterýž má býti první pondělí v puostě, nějaké poselstvie od krále JMti poručeno jmieti bude. Však mám za to, že nemnoho artikuluov: než *) Karel kníže z Minsterberka.
144 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. se měli čím dluhové krále JMti platiti, nebo jest toho JMti a tomu královstvie i nám potřebie. A mám tu naději v pánu Bohu, že tudíž bohdá dobří budou svuoj pruochod mieti, a ktož jsú jinačejší, že brzo, jací jsú, dokonale poznáni budou. A dá-li pán Buoh šíře o tom něco v brzkém času zviete. Dán v Uopavě, v pátek den sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému a statečnému rytíři, panu Oplovi z Fictum a na Novém Šumburce, přieteli mému dobrému. 160. Petrovi z Rožmberka, že syna svého Adama oženil, ku králi do Uher že jede; o příštím sněmu českém, k němuž kníže Karel z Minsterberka s poselstvím královským bude vypraven; ozna- muje, co král o minemistru Kostkovi byl pověděl; jaký dotaz Pražané v příčině víry chtí učiniti oc. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Psal sem vám z Vratislavě o některých věcech, i také což se ženěnie syna mého dotýče: i račte věděti, že sem již to ve jméno božie dokonal, a jest již s dcerú páně Hynkovú Húgvicovú oddán; než svatba měla by tepruva býti ve dvú létech. Však proto již jest to všecko tak dokonáno, oč sem s panem Húgvicem jednal, jako by svatba byla; jakož potom, dá-li pán Buoh, šieře vám to oznámím. A již já předse k králi JMti jedu: než tomu nerozumiem, bych k sněmu při- jeti mohl, jestliže do suchých dní bude; a mám-li sněm obmeškati, tehdy míniem doněkud při králi JMti pobýti, aby, bude-li vuole božie, mohla ta má jiezda k ně- čemu dobrému prospěšna býti. Než za to prosím, račte k tomu sněmu na hrad Pražský přijeti, nemuožete-li prvé, ale k suchým dnóm pro soud zemský i pro sněm. A panu Mikulášovi Trčkovi také sem o to psal; nebo jistě jest potřebie, abyšte ráčili v tom sněmu býti. Také prvé z Vratislavě psal sem vám, což se p. Trčky a p. Erkeleše dotýče: i nynie o to p. Trčkovi nepíši, než prosím, račte mu to oznámiti, když se spolu na hradě Pražském shledáte. Toto také račte věděti, že včera, jeda do Opavy, potkal sem se na cestě s kniežetem Karlem*); a tu sme se spolu zastavili a o některé věci mluvili. I sroz- uměl sem od něho, že jest byl na sněm poslán, kterýž jest odložen, a mám za to, že již i k tomuto sněmu, kterýž má býti první pondělí v puostě, nějaké poselstvie od krále JMti poručeno jmieti bude. Však mám za to, že nemnoho artikuluov: než *) Karel kníže z Minsterberka.
Strana 145
Petrovi z Rožmberka 1516. 145 předkem o berni, kteráž svolena, a k tomu o nějakú větší pomoc pro spěšné dluhuov JMKské splacenie. I za to vás prosím, račte se k tomu přičiniti, ať v tom našimi stavy neschází, což by slušného bylo. Však bude-li čeho neslušného žádáno, muožete proti tomu něčeho jiného podati a předložiti, co byšte chtěli z dobré vuole a z lásky učiniti panský a rytieřský stavové. A učiní-li též Pražané a města, to se také zví, čili vždy budú chtieti čím premovati, jakož prvé činili, že mnoho mluvili, ale skutků málo vokazovali k dobrému pána našeho a tohoto královstvie. Muoj milý pane a přieteli! Z téť příčiny toto vám píši, že bych již rád pro pána našeho a pro to královstvie, i pro nás a pro budúcích zmatkuov uvarovánie, aby na nějakém slušném miestě bez dalších škod mohli krále JMti dluhové postaveni býti, a pro uvarovánie většieho a dalšieho zlého: však při tom abychom od JMKské byli opatřeni, abychom v našich svobodách ujmy nejměli. Neb mně se s boží pomocí zdá, když k tomu pilnost přiložieme, že se již zase zlé bude menšiti a dobré bohdá rozmáhati. Čas nynie k mnohému psanie mně nesloužie a také potřeby zvláštní toho neznám; než bohdá něco brzo, když sobě po jiezdě poodpočinu, z Budína vám oznámiem. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán v Jitčíně Moravském, v sobotu po sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu přieteli mému milému. Toto také račte věděti, že jest mi praveno, když jest Bejchorský tohoto času minulého u krále JMti byl: že JMt ráčí tak jmieti, aby se tak zachoval, jakž jest na sněmu zuostáno, aneb aby úřad pustil, jakož snad tak učiní; než o svrchky měl by s ním uhoditi knieže Karel a pan kancléř, a slyším, že sem také byl k tomu přimíněn; než to muože beze mne býti. Také toto mi praveno, že JMKská tomu chce, aby se pan Kostka*) podle sněmovnieho zřiezenie zachoval, a že on něco JMKské nepříjemného psal, a že JMt ráčil mezi jinú řečí povědieti: „však sme mu ještě Hory nedali“. Pak jakož JMt nerad mnoho mluvie, proto i z toho se muože něco porozuměti, že jest s boží po- mocí již snadší přístup zlé k lepšiemu napraviti. A věděl bych co viece k tomu něco napsati, ale muože se toho nynie zanechati. Nebo i zlá cesta zbraňuje nynie dlúhého psanie činiti, když člověk od rána až do večera den po dni jede. A což se pana Kostky dotýče, nerad bych, aby o tom ještě vuobec lidé věděli; a slyšel sem, že jest od JMKské obeslán. Syn muoj již domuov jede a zastaví se, dá-li pán Buoh, na Hradci na maso- pust. A poněvadž máte brzo na sněm jeti, i z té příčiny rozkázal sem jemu, aby předse odtud z Hradce domuov jel. Nežli, pane a přieteli muoj milý! Když se zase *) Vilím Kostka z Postupic, minemistr na Horách Kutných. Archív Český VII. 19
Petrovi z Rožmberka 1516. 145 předkem o berni, kteráž svolena, a k tomu o nějakú větší pomoc pro spěšné dluhuov JMKské splacenie. I za to vás prosím, račte se k tomu přičiniti, ať v tom našimi stavy neschází, což by slušného bylo. Však bude-li čeho neslušného žádáno, muožete proti tomu něčeho jiného podati a předložiti, co byšte chtěli z dobré vuole a z lásky učiniti panský a rytieřský stavové. A učiní-li též Pražané a města, to se také zví, čili vždy budú chtieti čím premovati, jakož prvé činili, že mnoho mluvili, ale skutků málo vokazovali k dobrému pána našeho a tohoto královstvie. Muoj milý pane a přieteli! Z téť příčiny toto vám píši, že bych již rád pro pána našeho a pro to královstvie, i pro nás a pro budúcích zmatkuov uvarovánie, aby na nějakém slušném miestě bez dalších škod mohli krále JMti dluhové postaveni býti, a pro uvarovánie většieho a dalšieho zlého: však při tom abychom od JMKské byli opatřeni, abychom v našich svobodách ujmy nejměli. Neb mně se s boží pomocí zdá, když k tomu pilnost přiložieme, že se již zase zlé bude menšiti a dobré bohdá rozmáhati. Čas nynie k mnohému psanie mně nesloužie a také potřeby zvláštní toho neznám; než bohdá něco brzo, když sobě po jiezdě poodpočinu, z Budína vám oznámiem. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Dán v Jitčíně Moravském, v sobotu po sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, panu přieteli mému milému. Toto také račte věděti, že jest mi praveno, když jest Bejchorský tohoto času minulého u krále JMti byl: že JMt ráčí tak jmieti, aby se tak zachoval, jakž jest na sněmu zuostáno, aneb aby úřad pustil, jakož snad tak učiní; než o svrchky měl by s ním uhoditi knieže Karel a pan kancléř, a slyším, že sem také byl k tomu přimíněn; než to muože beze mne býti. Také toto mi praveno, že JMKská tomu chce, aby se pan Kostka*) podle sněmovnieho zřiezenie zachoval, a že on něco JMKské nepříjemného psal, a že JMt ráčil mezi jinú řečí povědieti: „však sme mu ještě Hory nedali“. Pak jakož JMt nerad mnoho mluvie, proto i z toho se muože něco porozuměti, že jest s boží po- mocí již snadší přístup zlé k lepšiemu napraviti. A věděl bych co viece k tomu něco napsati, ale muože se toho nynie zanechati. Nebo i zlá cesta zbraňuje nynie dlúhého psanie činiti, když člověk od rána až do večera den po dni jede. A což se pana Kostky dotýče, nerad bych, aby o tom ještě vuobec lidé věděli; a slyšel sem, že jest od JMKské obeslán. Syn muoj již domuov jede a zastaví se, dá-li pán Buoh, na Hradci na maso- pust. A poněvadž máte brzo na sněm jeti, i z té příčiny rozkázal sem jemu, aby předse odtud z Hradce domuov jel. Nežli, pane a přieteli muoj milý! Když se zase *) Vilím Kostka z Postupic, minemistr na Horách Kutných. Archív Český VII. 19
Strana 146
146 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. domuov z Prahy vrátíte, tehdy chci jeho rád k vám poslati; než že nynie k vám nepřijede, prosím, že neráčíte za zlé mieti, nebo já i on rádi vám to nahradíme. Nebo jistě k tomu jeho vedu, aby vám se zachoval a slúžil, jako tomu pánu a přieteli našemu, kteréhož sobě za zvláštnieho pokládám; také chtěje rád vám všecko k vuoli, což mi jedné možného jest, učiniti. Muoj milý pane a přieteli! Muožete znáti, že nejsem velmi spuosoben nynie k psaní, nebo i pořádně nepíši, jakž by na to slušelo. Ale proto zdálo mi se toto vám také oznámiti, že král JMt psáti jest ráčil, jakž toho zprávu mám, každému stavu zvláštní list o to, což se piv dotýče, aby o to nějaké srovnánie učiněno bylo oc. I mně se zdá, aby sobě toho naši stavové neobtěžovali, nežli předse to k miestu vedli, aby se to drželo, což jest na prvních sněmích zednáno, a pivná berně prvé svolená aby se předse dávala; a jestliže bude oč o viece nynie také na splacenie JMKské dluhuov svoleno, a jestliže budou se vždy odpovědi o to pivo dotazovati: tehdy mé jest toto zdánie, aby se na to tato odpověď dala, že vy tou věcí nechcete potřeb krále JMti a tohoto královstvie zaneprazdňovati, než to, což jest na tento čas potřebného, na místě postavěje, že na to chcete JMKské po svých posléch od- pověď dáti. I když k tomu přijde, mám za to, že jest snadná odpověď, že oč dva rozsudky JMKské učiněné máme, že se nám nenie potřebie o to viece súditi, a že se nám nezdá také o to smlúvati, anobrž ktožby z toho chtěl vystupovati a proti nám v tom své vuole užívati, že JKMti prosíme, podle JMti povinnosti a naší spra- vedlivosti, aby nás v tom a svých rozsudkuov ráčil obhajovati. Však cožby se vám v tom s jinými pány a přátely stavuov našich za lepší zdálo, račte napraviti a tak učiniti. Nebo já tuto, na to krátce nynie pomysliv, vám píši; než to mi se proto zdá, že sluší JMKské povolnú odpověď dáti, a proto předse při spravedlivosti státi; nebo té naděje jsem, že JMKské to proti mysli nebude. Také i toto račte věděti, že sem tomu porozuměl, že Pražané a někteří snad jejich přátelé mají to před sebou, ač toho neviem na tomto-li sněmu, čili potom, když své viery sněm mieti budou, chtí se vás dotázati: jestliže by na ně pro vieru co přišlo, kterak se v tom chcete k nim s svými zámky zachovati oc. I račte toho povážiti, k čemu se to trefuje. Nebo bude-li na vás ta nebo k tomu podobná otázka učiněna, tehdy to, jakž já za to držím, bude pro císaře JMt. Pak oni Pražané, prosivše JMti za arcibiskupa, mají-li se do JMti jakého nepřátelstvie domnievati, tehdy se snad v něčem čijí, že jejich šermóm také velicí páni rozumějí, anebo že nějaké šibalstvo někteří z nich před sebú mají. Než že se jim minulý jejich sněm o novém létě nezdařil, a na budoucím také bohdá nic neprovedou, když tu opatrnost s boží pomocí zachováme, abychom se k nim tak měli, jakož je známe. I jestli že na vás takú otázku oni učiní: mně se zdá, že jest na to snadná odpověď, že vy se viete dobře kterak k tomu podlé zřiezenie zemského a svobod stavuov našich zachovati oc.
146 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. domuov z Prahy vrátíte, tehdy chci jeho rád k vám poslati; než že nynie k vám nepřijede, prosím, že neráčíte za zlé mieti, nebo já i on rádi vám to nahradíme. Nebo jistě k tomu jeho vedu, aby vám se zachoval a slúžil, jako tomu pánu a přieteli našemu, kteréhož sobě za zvláštnieho pokládám; také chtěje rád vám všecko k vuoli, což mi jedné možného jest, učiniti. Muoj milý pane a přieteli! Muožete znáti, že nejsem velmi spuosoben nynie k psaní, nebo i pořádně nepíši, jakž by na to slušelo. Ale proto zdálo mi se toto vám také oznámiti, že král JMt psáti jest ráčil, jakž toho zprávu mám, každému stavu zvláštní list o to, což se piv dotýče, aby o to nějaké srovnánie učiněno bylo oc. I mně se zdá, aby sobě toho naši stavové neobtěžovali, nežli předse to k miestu vedli, aby se to drželo, což jest na prvních sněmích zednáno, a pivná berně prvé svolená aby se předse dávala; a jestliže bude oč o viece nynie také na splacenie JMKské dluhuov svoleno, a jestliže budou se vždy odpovědi o to pivo dotazovati: tehdy mé jest toto zdánie, aby se na to tato odpověď dala, že vy tou věcí nechcete potřeb krále JMti a tohoto královstvie zaneprazdňovati, než to, což jest na tento čas potřebného, na místě postavěje, že na to chcete JMKské po svých posléch od- pověď dáti. I když k tomu přijde, mám za to, že jest snadná odpověď, že oč dva rozsudky JMKské učiněné máme, že se nám nenie potřebie o to viece súditi, a že se nám nezdá také o to smlúvati, anobrž ktožby z toho chtěl vystupovati a proti nám v tom své vuole užívati, že JKMti prosíme, podle JMti povinnosti a naší spra- vedlivosti, aby nás v tom a svých rozsudkuov ráčil obhajovati. Však cožby se vám v tom s jinými pány a přátely stavuov našich za lepší zdálo, račte napraviti a tak učiniti. Nebo já tuto, na to krátce nynie pomysliv, vám píši; než to mi se proto zdá, že sluší JMKské povolnú odpověď dáti, a proto předse při spravedlivosti státi; nebo té naděje jsem, že JMKské to proti mysli nebude. Také i toto račte věděti, že sem tomu porozuměl, že Pražané a někteří snad jejich přátelé mají to před sebou, ač toho neviem na tomto-li sněmu, čili potom, když své viery sněm mieti budou, chtí se vás dotázati: jestliže by na ně pro vieru co přišlo, kterak se v tom chcete k nim s svými zámky zachovati oc. I račte toho povážiti, k čemu se to trefuje. Nebo bude-li na vás ta nebo k tomu podobná otázka učiněna, tehdy to, jakž já za to držím, bude pro císaře JMt. Pak oni Pražané, prosivše JMti za arcibiskupa, mají-li se do JMti jakého nepřátelstvie domnievati, tehdy se snad v něčem čijí, že jejich šermóm také velicí páni rozumějí, anebo že nějaké šibalstvo někteří z nich před sebú mají. Než že se jim minulý jejich sněm o novém létě nezdařil, a na budoucím také bohdá nic neprovedou, když tu opatrnost s boží pomocí zachováme, abychom se k nim tak měli, jakož je známe. I jestli že na vás takú otázku oni učiní: mně se zdá, že jest na to snadná odpověď, že vy se viete dobře kterak k tomu podlé zřiezenie zemského a svobod stavuov našich zachovati oc.
Strana 147
Dopisy z roku 1516. 147 Než muoj milý pane a přieteli! Mně se zdá, žeť oni tou otázkou pospiechati nebudou. Ale proto neškodí o tom před časem věděti: nebo to sobě rozvážíce, snáze jim budete moci, bude-li toho potřebie, pokudž se vám bude zdáti, odpověď dáti. A když se s panem Mikulášem Trčkou shledáte, snad nenie škodné, že byšte ráčili o to s ním nějakú zmínku učiniti, zda-li by se mohl v tom něčeho kruntovnieho doptati. Než dokudž se na to dostatečně nevyptáme, tehdy zdá mi se, aby toho jiným oznamováno nebylo, nežli ktož to při sobě zachovati umějí. Slyšel sem, že se ku páně Bočkově*) a páně Wolfově z Gutštajna bitvě mnoho lidí z Moravy k suchým dnuom strojí. Pak poněvadž má býti sněm a soud zemský na ten čas držán, aby se v tom žádný zmatek nestal, a také mezi s vobú stran jejich přátely aby další nesnáz a větší nevznikla: mně by se zdálo, když budou za dvór prositi, abyšte jim společně soudce zemští ráčili v ten rozum odpověď dáti, že ze slušných příčin nezdá vám se k tomu povolenie dáti a toho dvoru královského příti, leč to prvé na JMKskú vznesete; a v tom času jestliže se skrze své přátely smluviti mohou, aby spolu dobře byli, že byšte to rádi viděli. Jakož když toho spo- lečně povážíte, nepochybuji, že v to lépe trefíte, nežli já píši. Pane a přieteli muoj milý! Chtěl sem vám, ustav na cestě, krátce psáti: ale již sem tak mnoho napsal, že se vám muože stesknúti čísti. Ale račte to na dvé nebo na tré rozděliti! Cedule pánu z Rožmberka. (dd. eod.) Na tento sněm také list píši, že podle stavuov našich k tomu jest má vuole, což svoliti ráčíte; a také na týž sněm píši druhý list, jestli že bude toho, aby byl dodán, potřebí; a to proto, jestliže by někto chtěl což o mně bez mé pří- tomnosti mluviti, jakož snad Pražané, nebo někto mohl by se najíti, chtěje snad to rušiti, oč konec mám a na čem jest s volí krále JMti, což se mne dotýče, na obecních sněmiech svoleno a zuostáno i podlé řádu to stvrzeno. A ty listy poslal sem Václavovi Trčkovi, písaři mému, na hrad Pražský, aby se tu u něho, když by to potřebie bylo, našli. S panem biskupem Vra- tislavským shledal sem se v Nise, a s kniežetem Kazimírem v Opavě; i měli sme spolu také nějaké řeči, ale pro ukrácenie již nynie o tom širšího psanie zanechám. A před tiem den sjížděl se knieže Karel s ním, s kniežetem Kazimírem. 161. Knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském, že syn Adam, jenž se oženil, jede na masopust do Hradce Jindřichova; žádá, aby zbroj objednal a zaplatil. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Kněže probošte milý! Což se Adama dotýče, to sem již ve jméno božie do- konal, nebo mu se panna dobře líbí a mně také, a již jsú spolu oddáni, než svatba tepruva býti má bohda ve dvú letech. A nynie k jinému času širšieho psanie za- *) Boček z Kunštatu.
Dopisy z roku 1516. 147 Než muoj milý pane a přieteli! Mně se zdá, žeť oni tou otázkou pospiechati nebudou. Ale proto neškodí o tom před časem věděti: nebo to sobě rozvážíce, snáze jim budete moci, bude-li toho potřebie, pokudž se vám bude zdáti, odpověď dáti. A když se s panem Mikulášem Trčkou shledáte, snad nenie škodné, že byšte ráčili o to s ním nějakú zmínku učiniti, zda-li by se mohl v tom něčeho kruntovnieho doptati. Než dokudž se na to dostatečně nevyptáme, tehdy zdá mi se, aby toho jiným oznamováno nebylo, nežli ktož to při sobě zachovati umějí. Slyšel sem, že se ku páně Bočkově*) a páně Wolfově z Gutštajna bitvě mnoho lidí z Moravy k suchým dnuom strojí. Pak poněvadž má býti sněm a soud zemský na ten čas držán, aby se v tom žádný zmatek nestal, a také mezi s vobú stran jejich přátely aby další nesnáz a větší nevznikla: mně by se zdálo, když budou za dvór prositi, abyšte jim společně soudce zemští ráčili v ten rozum odpověď dáti, že ze slušných příčin nezdá vám se k tomu povolenie dáti a toho dvoru královského příti, leč to prvé na JMKskú vznesete; a v tom času jestliže se skrze své přátely smluviti mohou, aby spolu dobře byli, že byšte to rádi viděli. Jakož když toho spo- lečně povážíte, nepochybuji, že v to lépe trefíte, nežli já píši. Pane a přieteli muoj milý! Chtěl sem vám, ustav na cestě, krátce psáti: ale již sem tak mnoho napsal, že se vám muože stesknúti čísti. Ale račte to na dvé nebo na tré rozděliti! Cedule pánu z Rožmberka. (dd. eod.) Na tento sněm také list píši, že podle stavuov našich k tomu jest má vuole, což svoliti ráčíte; a také na týž sněm píši druhý list, jestli že bude toho, aby byl dodán, potřebí; a to proto, jestliže by někto chtěl což o mně bez mé pří- tomnosti mluviti, jakož snad Pražané, nebo někto mohl by se najíti, chtěje snad to rušiti, oč konec mám a na čem jest s volí krále JMti, což se mne dotýče, na obecních sněmiech svoleno a zuostáno i podlé řádu to stvrzeno. A ty listy poslal sem Václavovi Trčkovi, písaři mému, na hrad Pražský, aby se tu u něho, když by to potřebie bylo, našli. S panem biskupem Vra- tislavským shledal sem se v Nise, a s kniežetem Kazimírem v Opavě; i měli sme spolu také nějaké řeči, ale pro ukrácenie již nynie o tom širšího psanie zanechám. A před tiem den sjížděl se knieže Karel s ním, s kniežetem Kazimírem. 161. Knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském, že syn Adam, jenž se oženil, jede na masopust do Hradce Jindřichova; žádá, aby zbroj objednal a zaplatil. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Kněže probošte milý! Což se Adama dotýče, to sem již ve jméno božie do- konal, nebo mu se panna dobře líbí a mně také, a již jsú spolu oddáni, než svatba tepruva býti má bohda ve dvú letech. A nynie k jinému času širšieho psanie za- *) Boček z Kunštatu.
Strana 148
148 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. nechávám, než již předse ve jméno božie k králi JMti jedu, a Adam do Hradce na masopust; nebo ač sem slyšel, že pan Zajíc, strýc muoj, měl by se tento masopust ženiti, ale neviem konečně při kterém dni. Dán v Jičíně Moravském, v sobotu po sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském a faráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. Jakož sem vám prvé o zbroji psal, ješto nepochybuji, než že to máte v pa- měti: než peněz vám na to neposielám, nebo znáte, že jest mi na této cestě drahně na stravu potřebie; než prosím, opatřte to, jakž muožete, nebo za to za všecko ne- dostane se dáti nežli XL � gr. českých a něco nemnoho nad to; jakož jestli, kdež sem té naděje, něco ryb za hotové penieze v půstě na Blatné prodadie, psal sem tam purkrabí, aby vám z toho zase na to, což dáte, poslal, když mu oznámiete. 162. Purkrabímu na Blatné v příčině vyřízení rozličných záležitostí. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabě milý! Věz, že sem psal panu kancléři o některú svú potřebu, ješto po tomto poslu mělo býti jemu z Hradce na Bechyni dodáno. I co jest mi zase za odpověď dal, to od tohoto posla vezmi, cožkoli píše mně aneb kterému doktoru, a to hned pošli na hrad Pražský Václavovi Trčkovi, písaři mému, a piš mu, ať mi to hned do Budína pošle. A při tom, jestli co potřebie, muožeš mi také psáti. A ten posel, kterýž od tebe puojde do Prahy, ať zajde na Rožmitál a dá tu ceduli On- dřejovi, kteráž jemu svědčí, a to což mi on psáti bude, ať dá posel také Václavovi Trčkovi, písaři, neb má mně on to poslati při jiném psanie. Jestliže by pak pana kancléře na Bechyni nebylo, tehdy sem já poručil, aby tobě ten list, kterýž jemu píši, dán byl, a ty jej k němu pošli, kdež jest; a což mi odpíše aneb jaké listy pošle, to tak pošli Václavovi Trčkovi, jakžť napřed píši. Také teď některé více listy posielám, kaž je rozeslati, komu který svědčí; a odpovědi netřeba, než jestliže co odpíše Pavel, písař z Velhartic, a bude-li co po- třebného, to by mi oznámil při jiném poselstvie, když by se ke mně trefilo. Věz, že tento masopust, dá-li pán Buoh, okvasí Adam na Hradci a potom má na Blatnú přijeti. I jestliže jest se ještě povětří právě na Blatné neujistilo, tehdy jestli dobré povětří na Velharticích aneb na Rožmitále, zdá mi se, aby tam pobyl. A protož vyzvěz to, jakož Mathúšovi, kterýž u něho jest, poručil sem tobě v tom úmysl muoj šieře oznámiti. Datum ut supra. Purkrabí na Blatné.
148 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. nechávám, než již předse ve jméno božie k králi JMti jedu, a Adam do Hradce na masopust; nebo ač sem slyšel, že pan Zajíc, strýc muoj, měl by se tento masopust ženiti, ale neviem konečně při kterém dni. Dán v Jičíně Moravském, v sobotu po sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském a faráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. Jakož sem vám prvé o zbroji psal, ješto nepochybuji, než že to máte v pa- měti: než peněz vám na to neposielám, nebo znáte, že jest mi na této cestě drahně na stravu potřebie; než prosím, opatřte to, jakž muožete, nebo za to za všecko ne- dostane se dáti nežli XL � gr. českých a něco nemnoho nad to; jakož jestli, kdež sem té naděje, něco ryb za hotové penieze v půstě na Blatné prodadie, psal sem tam purkrabí, aby vám z toho zase na to, což dáte, poslal, když mu oznámiete. 162. Purkrabímu na Blatné v příčině vyřízení rozličných záležitostí. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabě milý! Věz, že sem psal panu kancléři o některú svú potřebu, ješto po tomto poslu mělo býti jemu z Hradce na Bechyni dodáno. I co jest mi zase za odpověď dal, to od tohoto posla vezmi, cožkoli píše mně aneb kterému doktoru, a to hned pošli na hrad Pražský Václavovi Trčkovi, písaři mému, a piš mu, ať mi to hned do Budína pošle. A při tom, jestli co potřebie, muožeš mi také psáti. A ten posel, kterýž od tebe puojde do Prahy, ať zajde na Rožmitál a dá tu ceduli On- dřejovi, kteráž jemu svědčí, a to což mi on psáti bude, ať dá posel také Václavovi Trčkovi, písaři, neb má mně on to poslati při jiném psanie. Jestliže by pak pana kancléře na Bechyni nebylo, tehdy sem já poručil, aby tobě ten list, kterýž jemu píši, dán byl, a ty jej k němu pošli, kdež jest; a což mi odpíše aneb jaké listy pošle, to tak pošli Václavovi Trčkovi, jakžť napřed píši. Také teď některé více listy posielám, kaž je rozeslati, komu který svědčí; a odpovědi netřeba, než jestliže co odpíše Pavel, písař z Velhartic, a bude-li co po- třebného, to by mi oznámil při jiném poselstvie, když by se ke mně trefilo. Věz, že tento masopust, dá-li pán Buoh, okvasí Adam na Hradci a potom má na Blatnú přijeti. I jestliže jest se ještě povětří právě na Blatné neujistilo, tehdy jestli dobré povětří na Velharticích aneb na Rožmitále, zdá mi se, aby tam pobyl. A protož vyzvěz to, jakož Mathúšovi, kterýž u něho jest, poručil sem tobě v tom úmysl muoj šieře oznámiti. Datum ut supra. Purkrabí na Blatné.
Strana 149
Dopisy z roku 1516. 149 Cedule purkrabí Blatenskému. Toto také věz, že něco zbroje mělo mi v Praze býti koupeno, za kterúž mělo by se dáti XL gr. českých a něco nemnoho více. I budeš-li miet jaké mé penieze, anebo že by v puostě něco ryb za hotové penieze prodal: tehdyť bude-li psáti kněz Linhart, probošt, o to tobě, pošli to k němu, jakžť oznámie, co toho bude mieti býti, na hrad Pražský aneb Václavovi Trčkovi písaři. 163. Václavu Trčkovi z Vitence o vyřízení různých záležitostí. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Mělť by nějaké listy k tobě poslati purkrabě Blatenský, i cožť pošle, ježto by to mně svědčilo, to mi hned bez meškánie do Budína pošli po jistém poslu. I také při tom, bude-li co viece potřebie, i také jestliže by mi co psal Ondřej, úředník z Rožmitála. A teď posielám dva listy, na sněm kteréž píši; i když se sněm počne a po- selstvie od krále JMti vyslyšáno bude, tehdy na zajtří, anebo ten den, jakžť se bude lépe zdáti, daj jim ten jeden list, na kterémž jest napsáno: „o sněm“, a na konci toho listu, jakož když to ohledáš, tiem se spravieš. Což se pak druhého listu na sněm dotýče, toho nedávaj, leč by byla na sněmu o mně jaká řeč o počet, anebo o něco jiného, od těch, kdož by snad mně rádi zlé činili, chtějíce snad to rušiti, což se mne dotýče, co jest na prvniech sněmiech svoleno a stvrzeno, ješto se toho bohdá nedopustiem [?]. A co píši panu Tunklovi, pošli mu to do Lužicské země, než mám za to, že se s niem posel na cestě potká, nebo má býti v Praze o suchých dnech. A panu komorníku pošli jeden list, a panu Mikulášovi Trčkovi druhý, a panu podkomořiemu třetí, nežli kterýž druhý list svědčí také panu podkomořiemu, kdežto jest na konci listu napsáno „o Cholticského“, toho jemu neposielaj, než když bude v Praze, daj mu jej a pros jeho, ať k tomu listu hlavniemu, kterýž jemu Pavlovi Cholticskému svědčí, pečeť přiloží, kteréhož jsem u tebe nechal. A když bude do- konán, daj jej témuž Pavlovi. A coť viece listuov posielám, těch netřeba jinam po- sielati, než když ti v Praze budou, kterýmž píši, rozdáš jim je, kromě kteráž svědčí cedule knězi proboštu, pošli mu ji. Dán v Jičíně Moravském, v sobotu po sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Václavovi z Vitenče, písaři mému na hradě Pražském. Jestliže jest pan Rendl v Praze, anebo když bude, dojdi k němu a pověz mu ode mne, že sem syna svého voženil. A z té příčiny, poznav toho znamenitú a pilnú syna svého i svú potřebu, že k králi JMti jedu, aby snad někto v tom mi zmatku neučinil: nebo jest věc znamenitá, což se statku dotýče, a v takových věcech
Dopisy z roku 1516. 149 Cedule purkrabí Blatenskému. Toto také věz, že něco zbroje mělo mi v Praze býti koupeno, za kterúž mělo by se dáti XL gr. českých a něco nemnoho více. I budeš-li miet jaké mé penieze, anebo že by v puostě něco ryb za hotové penieze prodal: tehdyť bude-li psáti kněz Linhart, probošt, o to tobě, pošli to k němu, jakžť oznámie, co toho bude mieti býti, na hrad Pražský aneb Václavovi Trčkovi písaři. 163. Václavu Trčkovi z Vitence o vyřízení různých záležitostí. V Jičíně Moravském. 1516, 26. ledna. Opis souč. v arch. Třeb. č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Trčko milý! Mělť by nějaké listy k tobě poslati purkrabě Blatenský, i cožť pošle, ježto by to mně svědčilo, to mi hned bez meškánie do Budína pošli po jistém poslu. I také při tom, bude-li co viece potřebie, i také jestliže by mi co psal Ondřej, úředník z Rožmitála. A teď posielám dva listy, na sněm kteréž píši; i když se sněm počne a po- selstvie od krále JMti vyslyšáno bude, tehdy na zajtří, anebo ten den, jakžť se bude lépe zdáti, daj jim ten jeden list, na kterémž jest napsáno: „o sněm“, a na konci toho listu, jakož když to ohledáš, tiem se spravieš. Což se pak druhého listu na sněm dotýče, toho nedávaj, leč by byla na sněmu o mně jaká řeč o počet, anebo o něco jiného, od těch, kdož by snad mně rádi zlé činili, chtějíce snad to rušiti, což se mne dotýče, co jest na prvniech sněmiech svoleno a stvrzeno, ješto se toho bohdá nedopustiem [?]. A co píši panu Tunklovi, pošli mu to do Lužicské země, než mám za to, že se s niem posel na cestě potká, nebo má býti v Praze o suchých dnech. A panu komorníku pošli jeden list, a panu Mikulášovi Trčkovi druhý, a panu podkomořiemu třetí, nežli kterýž druhý list svědčí také panu podkomořiemu, kdežto jest na konci listu napsáno „o Cholticského“, toho jemu neposielaj, než když bude v Praze, daj mu jej a pros jeho, ať k tomu listu hlavniemu, kterýž jemu Pavlovi Cholticskému svědčí, pečeť přiloží, kteréhož jsem u tebe nechal. A když bude do- konán, daj jej témuž Pavlovi. A coť viece listuov posielám, těch netřeba jinam po- sielati, než když ti v Praze budou, kterýmž píši, rozdáš jim je, kromě kteráž svědčí cedule knězi proboštu, pošli mu ji. Dán v Jičíně Moravském, v sobotu po sv. Pavla na vieru obrácenie léta oc. XVI°. Václavovi z Vitenče, písaři mému na hradě Pražském. Jestliže jest pan Rendl v Praze, anebo když bude, dojdi k němu a pověz mu ode mne, že sem syna svého voženil. A z té příčiny, poznav toho znamenitú a pilnú syna svého i svú potřebu, že k králi JMti jedu, aby snad někto v tom mi zmatku neučinil: nebo jest věc znamenitá, což se statku dotýče, a v takových věcech
Strana 150
150 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. rádi jedni druhým zmatky činí, když se v tom kto obmešká a v čas neopatří. Nežli což budu moci najspieše rád bych zase v Čechách byl, a k sněmu, nebudu-li moci ku počátku, ale ku prostředku, abych býti mohl; pak-li vždy obmeškám tento sněm, nerad tomu budu. Však proto ve jméno božie, ať předse, což jest dobrého, jednají, a zvláště, což se berně z piv svolenie dotýče, aby se předse bez odtahuov dávala, i také nějaká slušná pomoc aby nadto svolena byla na splacenie dluhuov JMKské. Cedule Trčkovi písaři. Což se dotýče Fice a jeho pacholka: jestliže bude o sněmu pan Mikuláš Trčka v Praze, zdá mi se, aby s ním o to rozmluvil ode mne, poněvadž, jakž sem toho zprávu měl, měli jsú na zápis puštěni býti podle smlúvy s Břieským učiněné, jakož sem prvé jemu panu Trčkovi o to šieře psal; než když sem se s ním v Benešově shledal, zapomněl sem s ním o tom mluviti. Pak mně by se zdálo, bude-li k tomu jeho vuole, aby se tak stalo, nebo nerad bych, aby nám bylo přičteno, že jest v tom něco námi sešlo; nežli ne- viem já toho, kterak lépe opatřiti, než aby oni při rejstřiech purkrabských zápisy udělali, jakž jest za řád a za obyčej v takových věcech činiti. A oznam mi, rozesláni-li sú ti kteří listové, což se Přibíka Resanského a židuov do- týče; však když by se měli ti listové rozeslati, jestliže rozesláni nejsú, nech některého přic- pisu z nich. A také oznam mi, již-li jsú se všichni poslové z Budína vrátili, kteří tam ode mne chodili, krom toho, který se mnú šel. A co píši ředitelóm, dej z těch tří, kterýmž list svědčí, ten list jednomu, kterýž z nich najprvé v Praze bude, krom Hlavsy,*) poněvadž jemu nesvědčí. 164. Jaroslavovi z Šelnberka, jak by se měli stavové panský a rytířský k Pražanům zachovati, poněvadž opět nového pychu pobráním vína na Hradčanech se dopustili; v příčině chystané bitvy páně Bočkovy s Wolfem z Gutšteina připomíná, aby hrad Pražský bedlivě opatrován a lidem osazen byl, Pražanů aby mnoho na hrad pouštěno nebylo oc. V Budíně. 1516, 7. února. Orig. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Jakož jste mi psali, což se některých Pražan a snad všech těch, kteříž v Starém městě vládnou, dotýče, a toho pobrání vína na Hradčanech: tomu sem porozoměl a budu také věděti, kterak to na JMKskú vznésti; než co o to píši stavóm našim, pánóm a rytieřstvu, teď vám toho přiepis posielám, a list sem poslal Václavovi Trčkovi, písaři svému na hradě Pražském, aby jeho vám společně dodal, když se vám zdáti bude; než nerad bych tiem svým psaniem jednánie sněmovniemu překazil, a protož prosím, že o to radu vezmete se pány a vladykami, kteříž v soudu zemském sedají, i také zvláštně, budú-li v Praze, s pánem z Rožmberka, s panem sudiem, s panem kancléřem, s panem *) Jan Hlavsa z Liboslavě.
150 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. rádi jedni druhým zmatky činí, když se v tom kto obmešká a v čas neopatří. Nežli což budu moci najspieše rád bych zase v Čechách byl, a k sněmu, nebudu-li moci ku počátku, ale ku prostředku, abych býti mohl; pak-li vždy obmeškám tento sněm, nerad tomu budu. Však proto ve jméno božie, ať předse, což jest dobrého, jednají, a zvláště, což se berně z piv svolenie dotýče, aby se předse bez odtahuov dávala, i také nějaká slušná pomoc aby nadto svolena byla na splacenie dluhuov JMKské. Cedule Trčkovi písaři. Což se dotýče Fice a jeho pacholka: jestliže bude o sněmu pan Mikuláš Trčka v Praze, zdá mi se, aby s ním o to rozmluvil ode mne, poněvadž, jakž sem toho zprávu měl, měli jsú na zápis puštěni býti podle smlúvy s Břieským učiněné, jakož sem prvé jemu panu Trčkovi o to šieře psal; než když sem se s ním v Benešově shledal, zapomněl sem s ním o tom mluviti. Pak mně by se zdálo, bude-li k tomu jeho vuole, aby se tak stalo, nebo nerad bych, aby nám bylo přičteno, že jest v tom něco námi sešlo; nežli ne- viem já toho, kterak lépe opatřiti, než aby oni při rejstřiech purkrabských zápisy udělali, jakž jest za řád a za obyčej v takových věcech činiti. A oznam mi, rozesláni-li sú ti kteří listové, což se Přibíka Resanského a židuov do- týče; však když by se měli ti listové rozeslati, jestliže rozesláni nejsú, nech některého přic- pisu z nich. A také oznam mi, již-li jsú se všichni poslové z Budína vrátili, kteří tam ode mne chodili, krom toho, který se mnú šel. A co píši ředitelóm, dej z těch tří, kterýmž list svědčí, ten list jednomu, kterýž z nich najprvé v Praze bude, krom Hlavsy,*) poněvadž jemu nesvědčí. 164. Jaroslavovi z Šelnberka, jak by se měli stavové panský a rytířský k Pražanům zachovati, poněvadž opět nového pychu pobráním vína na Hradčanech se dopustili; v příčině chystané bitvy páně Bočkovy s Wolfem z Gutšteina připomíná, aby hrad Pražský bedlivě opatrován a lidem osazen byl, Pražanů aby mnoho na hrad pouštěno nebylo oc. V Budíně. 1516, 7. února. Orig. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Jakož jste mi psali, což se některých Pražan a snad všech těch, kteříž v Starém městě vládnou, dotýče, a toho pobrání vína na Hradčanech: tomu sem porozoměl a budu také věděti, kterak to na JMKskú vznésti; než co o to píši stavóm našim, pánóm a rytieřstvu, teď vám toho přiepis posielám, a list sem poslal Václavovi Trčkovi, písaři svému na hradě Pražském, aby jeho vám společně dodal, když se vám zdáti bude; než nerad bych tiem svým psaniem jednánie sněmovniemu překazil, a protož prosím, že o to radu vezmete se pány a vladykami, kteříž v soudu zemském sedají, i také zvláštně, budú-li v Praze, s pánem z Rožmberka, s panem sudiem, s panem kancléřem, s panem *) Jan Hlavsa z Liboslavě.
Strana 151
Dopisy z roku 1516. 151 písařem a s pány Trčky, co se jim v tom zdáti bude, kdy by najlépe bylo toho listu našim stavóm dodati. A také prosím, že se přičiniete o odpověď, nebo jistě věc malá nenie, než znamenitě našim stavóm a svobodám duoležitá; nebo po tom srov- nánie, kteréž s nimi máme a s stavem městským, kdyby jim Pražanóm toto prošlo, mám za to, že by se mnohem o větší věci pokusili a v naše svobody sahali, že bychme s nimi nikdá konce a před nimi pokoje neměli: ježto by lépe bylo nám s poctivostí zemříti, než s naším posměchem to jim trpěti; jakož shledáte to bohdá, když, jak jsme sobě povinni, podle sebe společně podstatni budem, žeť nám rádi puol cesty dadí a své vuole přestanou, ale dobrovolně nic, než když budou mušeti bezděky dobří býti. A zdá-li vám se také co o to s panem hofmistrem a s panem Perštejnským starým, jestli že jest v Praze, rozmluviti, to buď při vašem zdánie; neb těm pánóm tak jest dobře potřebie o naše svobody státi jako komu z nás; jakož já za to držiem, že stanou, nebo kdoby na trošty pražanské spolehal, jistě by ne- bezpečněji svuoj grunt zakládal než-li by na bahně stavěl. Také pane strýče muoj milý, jakož jste mi psali, což se některých pánuov a dobrých lidí a pána Žlutického dotýče: i vězte, že jest také prvé ta věc na mne vznášína, než já sem na to odpověď dal, jsa v Čechách, že jest ještě k tomu ne- přišlo, aby tu co mému úřadu činiti náležalo, než chtí-li se právem z čeho viniti, že toho s obú stran vuoli mají, jináče mimo právo naše nesahajiece. Nebo kterak sem tomu srozoměl, ta jest věc z tohoto pošla, že pán Žlutický přijednal sobě cla většieho v Žluticiech, než-li prvé od starodávna bráváno bývalo; a z té příčiny že ti páni a jiní, kteříž jsú o to s ním v různici, tu sou zápověd učinili, o kteréž jest vám oznámeno. Však proto vznesl sem to na JMKskú: i tomuto sem od JMti srozuměl, že jest JMti úmysl a vuole, i také mé zdánie, abyšte vy obojím psali, pak-li jsú nynie v Praze, oznámili, aby se proti sobě s obú stran i s přátely svými pokojně zacho- vali, poněvadž jsú pod řádem a právem, ježto každý z nás jest je povinnen držeti podle zřiezenie zemského; než jest-li že se komu zdá, že by pán Žlutický větší clo bral nežli by mu přieslušelo, aby jeho z toho, zdá-li mu se, právem vinil, a což tu rozeznáno bude, když to k slyšenie přijde, aby se tak strany k sobě zachovaly. Také zdá-li se pánu Žlutickému, že ta zápověď proti němu neměla se státi, aby do jeho města na trhy nejezdili, aneb aby jeho poddaným jinde prodávati nechtěli: též chce-li koho z toho právem hleděti a viniti, že to učiniti muože; nebo znám to, že nenie věc sousedská ani přátelská takové zápovědi činiti, ale ktož by nechtěl k komu jeti anebo svému poddanému dopustiti, anebo žeby někte nechtěl od někoho kupovati aneb jemu prodávati, byste měli k tomu bezděky nutiti, také znám, že by nebyla věc pořádná, leč by jeden na druhém to právem obdržel. Což se pak dotýče těch, ktož by pánu Žluticskému co poslal z jeho přátel,
Dopisy z roku 1516. 151 písařem a s pány Trčky, co se jim v tom zdáti bude, kdy by najlépe bylo toho listu našim stavóm dodati. A také prosím, že se přičiniete o odpověď, nebo jistě věc malá nenie, než znamenitě našim stavóm a svobodám duoležitá; nebo po tom srov- nánie, kteréž s nimi máme a s stavem městským, kdyby jim Pražanóm toto prošlo, mám za to, že by se mnohem o větší věci pokusili a v naše svobody sahali, že bychme s nimi nikdá konce a před nimi pokoje neměli: ježto by lépe bylo nám s poctivostí zemříti, než s naším posměchem to jim trpěti; jakož shledáte to bohdá, když, jak jsme sobě povinni, podle sebe společně podstatni budem, žeť nám rádi puol cesty dadí a své vuole přestanou, ale dobrovolně nic, než když budou mušeti bezděky dobří býti. A zdá-li vám se také co o to s panem hofmistrem a s panem Perštejnským starým, jestli že jest v Praze, rozmluviti, to buď při vašem zdánie; neb těm pánóm tak jest dobře potřebie o naše svobody státi jako komu z nás; jakož já za to držiem, že stanou, nebo kdoby na trošty pražanské spolehal, jistě by ne- bezpečněji svuoj grunt zakládal než-li by na bahně stavěl. Také pane strýče muoj milý, jakož jste mi psali, což se některých pánuov a dobrých lidí a pána Žlutického dotýče: i vězte, že jest také prvé ta věc na mne vznášína, než já sem na to odpověď dal, jsa v Čechách, že jest ještě k tomu ne- přišlo, aby tu co mému úřadu činiti náležalo, než chtí-li se právem z čeho viniti, že toho s obú stran vuoli mají, jináče mimo právo naše nesahajiece. Nebo kterak sem tomu srozoměl, ta jest věc z tohoto pošla, že pán Žlutický přijednal sobě cla většieho v Žluticiech, než-li prvé od starodávna bráváno bývalo; a z té příčiny že ti páni a jiní, kteříž jsú o to s ním v různici, tu sou zápověd učinili, o kteréž jest vám oznámeno. Však proto vznesl sem to na JMKskú: i tomuto sem od JMti srozuměl, že jest JMti úmysl a vuole, i také mé zdánie, abyšte vy obojím psali, pak-li jsú nynie v Praze, oznámili, aby se proti sobě s obú stran i s přátely svými pokojně zacho- vali, poněvadž jsú pod řádem a právem, ježto každý z nás jest je povinnen držeti podle zřiezenie zemského; než jest-li že se komu zdá, že by pán Žlutický větší clo bral nežli by mu přieslušelo, aby jeho z toho, zdá-li mu se, právem vinil, a což tu rozeznáno bude, když to k slyšenie přijde, aby se tak strany k sobě zachovaly. Také zdá-li se pánu Žlutickému, že ta zápověď proti němu neměla se státi, aby do jeho města na trhy nejezdili, aneb aby jeho poddaným jinde prodávati nechtěli: též chce-li koho z toho právem hleděti a viniti, že to učiniti muože; nebo znám to, že nenie věc sousedská ani přátelská takové zápovědi činiti, ale ktož by nechtěl k komu jeti anebo svému poddanému dopustiti, anebo žeby někte nechtěl od někoho kupovati aneb jemu prodávati, byste měli k tomu bezděky nutiti, také znám, že by nebyla věc pořádná, leč by jeden na druhém to právem obdržel. Což se pak dotýče těch, ktož by pánu Žluticskému co poslal z jeho přátel,
Strana 152
152 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. že by to bylo na silniciech bráno: i to mně se zle líbí, však i z toho proto mají se právem hleděti, ale ne mocí, nebo ktož by jináče učinil, maje dobrú při, mohl by jmieti zlú; než toho neviem, měl-li by pán Žlutický z toho viniti, než-li snad spieše ten, ktožby poslal, komu by to pobráno bylo. I muoj milý pane strýče, čemu sem v tom od JMKské vyrozuměl, a co jest v tom mého zdánie, již tomu porozuměti muožete; však proto také mi se zdá, abyšte o to radu a naučenie vzali se pány a vladykami v soudu zemském a v tom se šieře jejich zdániem spravili. Což se pana písaře dotýče, také jest mi psanie učinil, na kteréž sem jemu odpověď dal; i také co jest králi JMti psal, na tom sem jemu odpověď zednal, ježto mám za to, že jemu příjemna bude. Posielám vám teď list, kterýž kněz Kazimír nám psal, i zdá mi se, abyšte jej soudcóm zemským ukázali, a v tom dále, co budou chtieti učiniti, tím se spra- viete. A ten Rosa, kteréhož se ta věc dotýče, byl jest služebník pánuov z Walšteina aneb ještě jest, a jakžkolivěk jest, já bych rád, aby již ta věc svuoj konec sprave- dlivý vzala. Mám za to, že já spěšně od krále JMti nebudu puštěn, a také nerad bych proti mysli JMti od JMti pospiechal: a protož JMt píše do soudu zemského, jestli že by která má pře přišla, aby mi to bez škody bylo, jakž jest podle zřiezenie zemského oc. Ač mám za to, že na ten čas žádná má pře nepřijde. A dajž pán Buoh, pane strýče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati oc. Urozenému pánu, panu Jaroslavovi z Šelnberka a z Kosti oc, najvyššiemu komorníku královstvie Českého, panu strýci mému milému. Jakož jste mi psali, pane strýče muoj milý, což se nějakého Václava Neje- dlého dotýče, že bych měl u krále JMti jednati,*) i také o čem jste mi prvé po- ručili: i chci rád jednati, a kterak zednám, při jiném poselstvie to vám oznámiti. Také jakož jste mi psali oznamujiec, že jest se pan hofmistr oženil a naši přietelkyni pojal: i dajž pán Buoh, aby to naše přátelstvie s obú stran nám k do- brému bylo, a skrze pana hofmistra aby byli ti napraveni, kteříž jsú bludem pik- hartským nakaženi. Psal sem vám také něco z cesty, ježto mám za to, že jest vás to již došlo, a na té cestě v Opavě slyšel sem o tom ženěnie páně hofmistrovu. Což se dotýče těch bitev, kteréžby o suchých dnech na hradě Pražském býti měly: i za to vás prosím, jakož sem vám prvé psal, že k tomu se přičiniete, aby *) Aby učiněna byla přímluva ku králi v příčině nobilitace Václava Nejedlého, měštěnína Hradce Krá- lové; kteréhož také král Vladislav majestátem v Budíně daným 1. 1516 dne 16. února do stavu šle- chtického povýšil s přídomkem z Vysoké.
152 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. že by to bylo na silniciech bráno: i to mně se zle líbí, však i z toho proto mají se právem hleděti, ale ne mocí, nebo ktož by jináče učinil, maje dobrú při, mohl by jmieti zlú; než toho neviem, měl-li by pán Žlutický z toho viniti, než-li snad spieše ten, ktožby poslal, komu by to pobráno bylo. I muoj milý pane strýče, čemu sem v tom od JMKské vyrozuměl, a co jest v tom mého zdánie, již tomu porozuměti muožete; však proto také mi se zdá, abyšte o to radu a naučenie vzali se pány a vladykami v soudu zemském a v tom se šieře jejich zdániem spravili. Což se pana písaře dotýče, také jest mi psanie učinil, na kteréž sem jemu odpověď dal; i také co jest králi JMti psal, na tom sem jemu odpověď zednal, ježto mám za to, že jemu příjemna bude. Posielám vám teď list, kterýž kněz Kazimír nám psal, i zdá mi se, abyšte jej soudcóm zemským ukázali, a v tom dále, co budou chtieti učiniti, tím se spra- viete. A ten Rosa, kteréhož se ta věc dotýče, byl jest služebník pánuov z Walšteina aneb ještě jest, a jakžkolivěk jest, já bych rád, aby již ta věc svuoj konec sprave- dlivý vzala. Mám za to, že já spěšně od krále JMti nebudu puštěn, a také nerad bych proti mysli JMti od JMti pospiechal: a protož JMt píše do soudu zemského, jestli že by která má pře přišla, aby mi to bez škody bylo, jakž jest podle zřiezenie zemského oc. Ač mám za to, že na ten čas žádná má pře nepřijde. A dajž pán Buoh, pane strýče muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati oc. Urozenému pánu, panu Jaroslavovi z Šelnberka a z Kosti oc, najvyššiemu komorníku královstvie Českého, panu strýci mému milému. Jakož jste mi psali, pane strýče muoj milý, což se nějakého Václava Neje- dlého dotýče, že bych měl u krále JMti jednati,*) i také o čem jste mi prvé po- ručili: i chci rád jednati, a kterak zednám, při jiném poselstvie to vám oznámiti. Také jakož jste mi psali oznamujiec, že jest se pan hofmistr oženil a naši přietelkyni pojal: i dajž pán Buoh, aby to naše přátelstvie s obú stran nám k do- brému bylo, a skrze pana hofmistra aby byli ti napraveni, kteříž jsú bludem pik- hartským nakaženi. Psal sem vám také něco z cesty, ježto mám za to, že jest vás to již došlo, a na té cestě v Opavě slyšel sem o tom ženěnie páně hofmistrovu. Což se dotýče těch bitev, kteréžby o suchých dnech na hradě Pražském býti měly: i za to vás prosím, jakož sem vám prvé psal, že k tomu se přičiniete, aby *) Aby učiněna byla přímluva ku králi v příčině nobilitace Václava Nejedlého, měštěnína Hradce Krá- lové; kteréhož také král Vladislav majestátem v Budíně daným 1. 1516 dne 16. února do stavu šle- chtického povýšil s přídomkem z Vysoké.
Strana 153
Dopisy z roku 1516. 153 na ten čas pilně zámek opatřen byl, i také, budú-li mezi stranami jaká jednánie, pro všelikteraké přiehody. A což se Pražan dotýče, prosím, pane strýče muoj milý, ať se jich mnoho na hrad nepouští, a kteříž se pustí, i ti s opatrností: nebo poněvadž jsú se proti nám zasadili proti krále JMti rozsudkóm o pivo, a potom pobrali nám víno nespra- vedlivě, snad by nám rádi neprávě i malvazí rozlili. 165. Pánům a rytířstvu při sněmu na hradě Pražském shromážděným: jaké opatření na ochranu jich svobod učiněno by býti mělo v příčině pychu, kteréhož se Pražané na Hradčanech po- bráním vína dopustili. V Budíně. 1516, 7. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, urození a stateční páni rytieřstvo a vladyky, přátelé moji milí! Račte věděti, že jest mi oznámeno, kterak by Martin Holec s některými z Prahy, přijevše na Hradčany, vína některá tu mocí pobrali a zase se do Prahy vrátili. Ježto sem se takové věci pod řádem a právem, nemaje na ně péče, od nich nenadál, aby oni na krunty úřadu zemského, kterýž na tento čas na mně jest, mimo řád a právo sahati měli; ačkolivěk když sú Pražané o tu věc, což se vína na Hrad- čanech šenkovánie dotýče, s některými z Hradčan mluvili, tehdy sem jim Pražanóm psal v tento rozum: poněvadž od starodávna zvláštních svobod tu na Hradčanech v tom sú užievali, aby oni, chtí-li jakú spravedlnost proti takové svobodě a úřadu najvyššieho purkrabstvie jmieti a z toho viniti, své vuole a moci neužievajiece, že chci o to rád rozeznán býti králem JMti, pánem naším milostivým, anebo soudem zemským toho královstvie Českého. Ješto přes takové velmi slušné a spravedlivé podání, a nemaje na ně péče, tomu sem se, aby ta vína pobrána takovým nepořádem proti svobodě úřadu toho býti mohla, nenadál; z čehož já a první purkrabové naj- vyšší Pražští ani Hradčanští žádným pořádným právem nikda vyvedeni nejsme. Pak kterak mezi stavy o řád a právo, kterak se k sobě zachovati máme, srovnánie uči- něno jest: jestli při tom úřad již jmenovaný i také já a Hradčanští zachováni, toho VMt také povážiti muožete. Ješto co taková věc na sobě nese, ten účinek, který jest se stal při stolici krále JMti a toho královstvie, a co by dále z toho přijíti a povstati mohlo, mám za to, že to všecko dostatečně znáti ráčiete; i také, jakého jest v tom pro uvarovánie většieho zlého a pro zlehčenie našich stavuov opatřenie potřebie, poněvadž se ta věc najvyššího úřadu zemského dotýče. Neb z takového předsevzetie, když by svuoj pruochod mělo, jest tomu snadno rozuměti, k čemu by se dále mohla svévolná svoboda najíti, od nich sahati, a kterak by naše práva Archlv Český VII. 20
Dopisy z roku 1516. 153 na ten čas pilně zámek opatřen byl, i také, budú-li mezi stranami jaká jednánie, pro všelikteraké přiehody. A což se Pražan dotýče, prosím, pane strýče muoj milý, ať se jich mnoho na hrad nepouští, a kteříž se pustí, i ti s opatrností: nebo poněvadž jsú se proti nám zasadili proti krále JMti rozsudkóm o pivo, a potom pobrali nám víno nespra- vedlivě, snad by nám rádi neprávě i malvazí rozlili. 165. Pánům a rytířstvu při sněmu na hradě Pražském shromážděným: jaké opatření na ochranu jich svobod učiněno by býti mělo v příčině pychu, kteréhož se Pražané na Hradčanech po- bráním vína dopustili. V Budíně. 1516, 7. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, urození a stateční páni rytieřstvo a vladyky, přátelé moji milí! Račte věděti, že jest mi oznámeno, kterak by Martin Holec s některými z Prahy, přijevše na Hradčany, vína některá tu mocí pobrali a zase se do Prahy vrátili. Ježto sem se takové věci pod řádem a právem, nemaje na ně péče, od nich nenadál, aby oni na krunty úřadu zemského, kterýž na tento čas na mně jest, mimo řád a právo sahati měli; ačkolivěk když sú Pražané o tu věc, což se vína na Hrad- čanech šenkovánie dotýče, s některými z Hradčan mluvili, tehdy sem jim Pražanóm psal v tento rozum: poněvadž od starodávna zvláštních svobod tu na Hradčanech v tom sú užievali, aby oni, chtí-li jakú spravedlnost proti takové svobodě a úřadu najvyššieho purkrabstvie jmieti a z toho viniti, své vuole a moci neužievajiece, že chci o to rád rozeznán býti králem JMti, pánem naším milostivým, anebo soudem zemským toho královstvie Českého. Ješto přes takové velmi slušné a spravedlivé podání, a nemaje na ně péče, tomu sem se, aby ta vína pobrána takovým nepořádem proti svobodě úřadu toho býti mohla, nenadál; z čehož já a první purkrabové naj- vyšší Pražští ani Hradčanští žádným pořádným právem nikda vyvedeni nejsme. Pak kterak mezi stavy o řád a právo, kterak se k sobě zachovati máme, srovnánie uči- něno jest: jestli při tom úřad již jmenovaný i také já a Hradčanští zachováni, toho VMt také povážiti muožete. Ješto co taková věc na sobě nese, ten účinek, který jest se stal při stolici krále JMti a toho královstvie, a co by dále z toho přijíti a povstati mohlo, mám za to, že to všecko dostatečně znáti ráčiete; i také, jakého jest v tom pro uvarovánie většieho zlého a pro zlehčenie našich stavuov opatřenie potřebie, poněvadž se ta věc najvyššího úřadu zemského dotýče. Neb z takového předsevzetie, když by svuoj pruochod mělo, jest tomu snadno rozuměti, k čemu by se dále mohla svévolná svoboda najíti, od nich sahati, a kterak by naše práva Archlv Český VII. 20
Strana 154
154 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a svobody v jaké vážnosti býti a státi mohly. I VMtí prosím, že to všecko potřebně a dostatečně rozvážiti ráčiete a mně v tom VMtí společný úmysl oznámiti, čím bych se v tom měl spraviti a kterak zachovati; ješto nepochybuji, než že to tak učiniti ráčiete, poněvadž se v tom netoliko mé samé osoby anebo Hradčanských dotýče, nežli našich stavuov a svobody již dotčeného úřadu. A při tom mám za to, že zna- menitě řádu a práva, poněvadž ne právem, tak jakž já za to držím, než tak, jakž VMtem oznamuji, ta věc jest se stala, dotýče. A když na toto mé psanie od VMtí odpověď jmieti budu, tehdy, pokudž se v tom VMtem zdáti bude, mám úmysl to na JMKskú vznésti; jakož snad jest zapotřebné, aby i VMti něco o to, pokudž by se VMtem za potřebné zdálo, JMKské psaly; aneb jestliže k JMské které poselstvie učiniti ráčíte, při tom také že byšte ráčili o tom některé poručenie učiniti. Nebo jest věc velmi sobě odporná, aby jedni právem živi byli, a druzí své vuole a moci mimo právo užievali, kdyby jednostejně jedněm jako druhým to procházelo a trpieno a dopuštěno bylo, v čemž by se z řádu a z práva vystupovalo. Dán v Budíně, ve čtvrtek po sv. panně Dorotě léta oc. XVI°. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným pánóm rytieřstvu a vladykám krá- lovstvie Českého, spolu na hradě Pražském na sněmu nynějšiem času postnieho shromážděným, pánóm a přátelóm mým milým. A račte VMti věděti, že bych radši byl toho všeho VMtem osobně zprávu dal: než z té příčiny toto sem psanie učinil, jestliže bych k tomuto nynějšiemu sněmu nemohl stačiti přijeti, abych v tom VMtí úmysl mohl věděti, a jestliže mne od VMtí na to odpověď při JMKské zastihne, abych věděti mohl podle VMtí vuole co o to dále a šíře s JMKskú mluviti. Nebo ne proto takovú o to péči mám, že jest několik suduov vína vzato, když by se to spravedlivě stalo, jakož toho nenie, ale pro svobody naše; neb skrze ten počátek, kdyby prošel, že by k mnohým větším věcem, mám za to, sahali, ježto by nesnesitedlnějšie byly a potom k těžšiemu na- pravení přivedeny býti mohly. Nebo která jest tomu stavu povolnost od našich stavuov předešlá učiněna: poněvadž přes to ti z Prahy, aneb Pražané, vždy ještě k jiným a jiným věcem sahají, tehdy, nebude-li to již spěšně a brzce zastaveno, jest podobné, že na věčné časy s nimi konce jmieti nebudem, tak aby našich svobod ne- ujímali a nám v ně vždy nevkračovali. Ješto nepochybuji, že VMti ráčíte to dosta- tečněji znáti, nežli já o tom píši, i také co jsme sobě v tom a naši stavové po- vinni, aneb v čemžby kolivěk proti našim svobodám mimo spravedlivost a mimo řád a právo činěno bylo. Neb jestliže by oni Pražané jaké své obdarovánie předkládali: i mohliť sú sobě oni zednati na jejich zprávu rozličné věci; ale čeho sú v drženie a v užívánie nebyli a právem toho také neobdrželi, byť měli se oni v to anebo jejich mocí uvozovati, bylať by to věc přieliš nepořádná. Než ktožby co podle řádu
154 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a svobody v jaké vážnosti býti a státi mohly. I VMtí prosím, že to všecko potřebně a dostatečně rozvážiti ráčiete a mně v tom VMtí společný úmysl oznámiti, čím bych se v tom měl spraviti a kterak zachovati; ješto nepochybuji, než že to tak učiniti ráčiete, poněvadž se v tom netoliko mé samé osoby anebo Hradčanských dotýče, nežli našich stavuov a svobody již dotčeného úřadu. A při tom mám za to, že zna- menitě řádu a práva, poněvadž ne právem, tak jakž já za to držím, než tak, jakž VMtem oznamuji, ta věc jest se stala, dotýče. A když na toto mé psanie od VMtí odpověď jmieti budu, tehdy, pokudž se v tom VMtem zdáti bude, mám úmysl to na JMKskú vznésti; jakož snad jest zapotřebné, aby i VMti něco o to, pokudž by se VMtem za potřebné zdálo, JMKské psaly; aneb jestliže k JMské které poselstvie učiniti ráčíte, při tom také že byšte ráčili o tom některé poručenie učiniti. Nebo jest věc velmi sobě odporná, aby jedni právem živi byli, a druzí své vuole a moci mimo právo užievali, kdyby jednostejně jedněm jako druhým to procházelo a trpieno a dopuštěno bylo, v čemž by se z řádu a z práva vystupovalo. Dán v Budíně, ve čtvrtek po sv. panně Dorotě léta oc. XVI°. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným pánóm rytieřstvu a vladykám krá- lovstvie Českého, spolu na hradě Pražském na sněmu nynějšiem času postnieho shromážděným, pánóm a přátelóm mým milým. A račte VMti věděti, že bych radši byl toho všeho VMtem osobně zprávu dal: než z té příčiny toto sem psanie učinil, jestliže bych k tomuto nynějšiemu sněmu nemohl stačiti přijeti, abych v tom VMtí úmysl mohl věděti, a jestliže mne od VMtí na to odpověď při JMKské zastihne, abych věděti mohl podle VMtí vuole co o to dále a šíře s JMKskú mluviti. Nebo ne proto takovú o to péči mám, že jest několik suduov vína vzato, když by se to spravedlivě stalo, jakož toho nenie, ale pro svobody naše; neb skrze ten počátek, kdyby prošel, že by k mnohým větším věcem, mám za to, sahali, ježto by nesnesitedlnějšie byly a potom k těžšiemu na- pravení přivedeny býti mohly. Nebo která jest tomu stavu povolnost od našich stavuov předešlá učiněna: poněvadž přes to ti z Prahy, aneb Pražané, vždy ještě k jiným a jiným věcem sahají, tehdy, nebude-li to již spěšně a brzce zastaveno, jest podobné, že na věčné časy s nimi konce jmieti nebudem, tak aby našich svobod ne- ujímali a nám v ně vždy nevkračovali. Ješto nepochybuji, že VMti ráčíte to dosta- tečněji znáti, nežli já o tom píši, i také co jsme sobě v tom a naši stavové po- vinni, aneb v čemžby kolivěk proti našim svobodám mimo spravedlivost a mimo řád a právo činěno bylo. Neb jestliže by oni Pražané jaké své obdarovánie předkládali: i mohliť sú sobě oni zednati na jejich zprávu rozličné věci; ale čeho sú v drženie a v užívánie nebyli a právem toho také neobdrželi, byť měli se oni v to anebo jejich mocí uvozovati, bylať by to věc přieliš nepořádná. Než ktožby co podle řádu
Strana 155
Dopisy z roku 1516. 155 právem obdržel, kterak by měl v to uveden býti, jsú na to úřadové zemští zřiezeni, kterak se v takových věcech zachovati mají, ale ne Pražané a jejich obyvatelé. 166. Václavu Bezdružickému z Kolovrat, že s králem mluvil, což se úřadu jeho dotýče oc. V Budíně. 1516, 7. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane ujče můj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Pane ujče muoj milý! Oč ste mi psali, tomu sem porozuměl; než dodáno mi jest toho od pana Jana, syna vašeho a ujce mého, když již Stašek, váš služebník, byl z Budína vyjel, nebo potkal sem se s ním, když sem k Budínu jel. Než tomu sem porozuměl, když sem do Budína přijel, že jest vám od JMti krále slušná odpověď dána. Však proto také sem o to s JMKskú mluvil, což se úřadu vašeho dotýče: i ráčil jest mi před doktorem Václavem pověděti, že se JMt nepa- matuje, by JMt ten úřad komu jinému dal, a také že JMt na tom nenie a býti ne- ráčí, aby vám ten úřad bráti měl, leč byšte jej kdy dobrovolně s sebe složiti chtěli; to by bylo při vaší vuoli. A protož toto vědúce a již při vašem služebníku odpověď od JMti krále majíce, tím se muožete v tom dostatečně spraviti. Oč jste mi také, pane ujče muoj milý, viece psali, i také o osazenie soudu dvorského: toho sem ještě na místě postaviti nemohl, nebo sem se dlúho v Slezsku pro ženěnie syna svého meškal; než což budu moci najspieše, také to u JMti krále na místě postaviti chci a vám to oznámiti. A rač pán Buoh dáti nám se spolu sčastně a ve zdravie, pane ujče muoj milý, shledati. Dán v Budíně, ve čtvrtek po hodu sv. panny Doroty léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Václavovi Bezdružickému z Kolovrat a na Košátkách, najvyš- šiemu sudiemu dvorskému královstvie Českého oc, panu ujci mému milému. Slyšel sem, že by páni Pražané opět novú svú vuoli před se brali oc. I pán Buoh pyšným se protiví, než pokorným dává milost. 167. Radslavu Beřkovskému z Šebířova o své rozmluvě s králem; žádá ho, aby na sněmu vedle pivní berně také slušná pomoc na splacení dluhů královských svolena byla; ku králi aby po- selství vypraveno bylo v příčině brzkého jeho do Čech příjezdu; s Pražany aby stav panský a rytířský na ten čas o víru nejednali oc. V Budíně. 1516, 7. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jáť sem z potřeby syna svého, a při
Dopisy z roku 1516. 155 právem obdržel, kterak by měl v to uveden býti, jsú na to úřadové zemští zřiezeni, kterak se v takových věcech zachovati mají, ale ne Pražané a jejich obyvatelé. 166. Václavu Bezdružickému z Kolovrat, že s králem mluvil, což se úřadu jeho dotýče oc. V Budíně. 1516, 7. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Urozený pane, pane ujče můj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Pane ujče muoj milý! Oč ste mi psali, tomu sem porozuměl; než dodáno mi jest toho od pana Jana, syna vašeho a ujce mého, když již Stašek, váš služebník, byl z Budína vyjel, nebo potkal sem se s ním, když sem k Budínu jel. Než tomu sem porozuměl, když sem do Budína přijel, že jest vám od JMti krále slušná odpověď dána. Však proto také sem o to s JMKskú mluvil, což se úřadu vašeho dotýče: i ráčil jest mi před doktorem Václavem pověděti, že se JMt nepa- matuje, by JMt ten úřad komu jinému dal, a také že JMt na tom nenie a býti ne- ráčí, aby vám ten úřad bráti měl, leč byšte jej kdy dobrovolně s sebe složiti chtěli; to by bylo při vaší vuoli. A protož toto vědúce a již při vašem služebníku odpověď od JMti krále majíce, tím se muožete v tom dostatečně spraviti. Oč jste mi také, pane ujče muoj milý, viece psali, i také o osazenie soudu dvorského: toho sem ještě na místě postaviti nemohl, nebo sem se dlúho v Slezsku pro ženěnie syna svého meškal; než což budu moci najspieše, také to u JMti krále na místě postaviti chci a vám to oznámiti. A rač pán Buoh dáti nám se spolu sčastně a ve zdravie, pane ujče muoj milý, shledati. Dán v Budíně, ve čtvrtek po hodu sv. panny Doroty léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Václavovi Bezdružickému z Kolovrat a na Košátkách, najvyš- šiemu sudiemu dvorskému královstvie Českého oc, panu ujci mému milému. Slyšel sem, že by páni Pražané opět novú svú vuoli před se brali oc. I pán Buoh pyšným se protiví, než pokorným dává milost. 167. Radslavu Beřkovskému z Šebířova o své rozmluvě s králem; žádá ho, aby na sněmu vedle pivní berně také slušná pomoc na splacení dluhů královských svolena byla; ku králi aby po- selství vypraveno bylo v příčině brzkého jeho do Čech příjezdu; s Pražany aby stav panský a rytířský na ten čas o víru nejednali oc. V Budíně. 1516, 7. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jáť sem z potřeby syna svého, a při
Strana 156
156 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. tom i pro svú předse k králi JMti z Slezska dojel, jakož sem vám prvé z cesty něco o tom napsal.*) A přijel sem do Budína tento pondělí masopustní minulý [4. února]. Než jakž sem od krále JMti vyrozuměl, neviem, kdy mne bude ráčiti od sebe pustiti, a protož o svém odsud odjezdu neviem vám co jistého oznámiti. Psanie od vás včera jest mi dodáno u večer, když sem již ode dvora do hospody přijel. Pak nazajtřie, dnes ráno, byl sem u JMKské, než byl JMt zane- prázdněn, že sem tepruva blízko k poledni mohl s JMtí volné rozmluvenie jmieti; a ten list, kterýž jste JMti psali, sám sem jej JMti přečetl, a co vám JMt zase za odpověď dávati ráčie, teď vám to posielám: a jiného sem na JMti jistě nepoznal, než že JMt touž milost jako prvé k vám má, a jestliže by kto vaše zlé u JMti jednal, že toho lehce k sobě přijímati neráčie. A mně se zdá, byť toho co bylo při JMti, že by JMt v čem proti vám hnut byl, že bych byl tomu porozoměl. Také mluvil sem s JMtí, což se pana Ople, pana Řepy a pana Pecingara dotýče, kterak by před JMtí rozličně vykládáni byli; a že já o nich jiného neviem, než že jsú ti, že podle našich stavuov o JMKské dobré a JMti dědicuov a tohoto královstvie péči mají, svých prací a nákladuov nelitujiec, cožby JMti k dobrému bylo: i ráčil to JMt vděčně přijíti a povědieti, že nic takového o nich JMti jest nedošlo, a že jest JMt té k nim naděje, cožby JMti k dobrému bylo, že to jednati a toho pomáhati budou. I mám za to, že někteří více se tím, rozprávějíce, chlubí, nežli jsú o to s JMKskú mluvili; anébrž zdá mi se, že jsú o mnohú věc nikda s JMtí nemluvili, o čemž rozprávějí, že jsú tomuto tuto anebo jinému vonu nemilost zednali. A protož to znajiece, že jsú někteří lidé, že by rádi nám našeho pána proti nám v nemilost uvedli, a zase nám našeho pána že by rádi zvošklivili: i neslušie se nám na to obraceti, a neustávajíce ve jméno božie dobře činiti, a tak najspieše s božie pomocí před těmi sobě pokoj učinieme, kteříž nám bez našeho proviněnie rádi by zlé činili. Jakož ste mi psali, že jste u pana kancléře v Nepomuce byli: i rád sem tomu. Což se pak novin dotýče, o čemž od paní Doroty viete, o tom mně nenie potřebie více vypisovati. Také vám teď posielám list, kdež vám král JMt píše, což se Baychorského dotýče, a také tu věc oznamuje psaniem svým JMKská kniežeti Karlovi. Jakož jste mi také psali, což se těch čtyř řediteluov dotýče, tomu sem po- rozuměl; i nedivím se, když jsú jiné řeči o mně mluvili, že také toto mluví, čehož nenie; ačkolivěk v tom i v jiném, v čem bych byl potřebován, rád bych JMKské a tomu královstvie, pokudž bych slušně mohl, sloužil. Než mněť se zdá, že to panem Hlavsú provedu, že se mnú ne ve všem spravují, ani také v tom, že někteří z Prahy, mimo řád a právo, proti svobodě našich stavuov víno na Hradčanech pobrali. *) Viz list ze dne 25. ledna 1516.
156 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. tom i pro svú předse k králi JMti z Slezska dojel, jakož sem vám prvé z cesty něco o tom napsal.*) A přijel sem do Budína tento pondělí masopustní minulý [4. února]. Než jakž sem od krále JMti vyrozuměl, neviem, kdy mne bude ráčiti od sebe pustiti, a protož o svém odsud odjezdu neviem vám co jistého oznámiti. Psanie od vás včera jest mi dodáno u večer, když sem již ode dvora do hospody přijel. Pak nazajtřie, dnes ráno, byl sem u JMKské, než byl JMt zane- prázdněn, že sem tepruva blízko k poledni mohl s JMtí volné rozmluvenie jmieti; a ten list, kterýž jste JMti psali, sám sem jej JMti přečetl, a co vám JMt zase za odpověď dávati ráčie, teď vám to posielám: a jiného sem na JMti jistě nepoznal, než že JMt touž milost jako prvé k vám má, a jestliže by kto vaše zlé u JMti jednal, že toho lehce k sobě přijímati neráčie. A mně se zdá, byť toho co bylo při JMti, že by JMt v čem proti vám hnut byl, že bych byl tomu porozoměl. Také mluvil sem s JMtí, což se pana Ople, pana Řepy a pana Pecingara dotýče, kterak by před JMtí rozličně vykládáni byli; a že já o nich jiného neviem, než že jsú ti, že podle našich stavuov o JMKské dobré a JMti dědicuov a tohoto královstvie péči mají, svých prací a nákladuov nelitujiec, cožby JMti k dobrému bylo: i ráčil to JMt vděčně přijíti a povědieti, že nic takového o nich JMti jest nedošlo, a že jest JMt té k nim naděje, cožby JMti k dobrému bylo, že to jednati a toho pomáhati budou. I mám za to, že někteří více se tím, rozprávějíce, chlubí, nežli jsú o to s JMKskú mluvili; anébrž zdá mi se, že jsú o mnohú věc nikda s JMtí nemluvili, o čemž rozprávějí, že jsú tomuto tuto anebo jinému vonu nemilost zednali. A protož to znajiece, že jsú někteří lidé, že by rádi nám našeho pána proti nám v nemilost uvedli, a zase nám našeho pána že by rádi zvošklivili: i neslušie se nám na to obraceti, a neustávajíce ve jméno božie dobře činiti, a tak najspieše s božie pomocí před těmi sobě pokoj učinieme, kteříž nám bez našeho proviněnie rádi by zlé činili. Jakož ste mi psali, že jste u pana kancléře v Nepomuce byli: i rád sem tomu. Což se pak novin dotýče, o čemž od paní Doroty viete, o tom mně nenie potřebie více vypisovati. Také vám teď posielám list, kdež vám král JMt píše, což se Baychorského dotýče, a také tu věc oznamuje psaniem svým JMKská kniežeti Karlovi. Jakož jste mi také psali, což se těch čtyř řediteluov dotýče, tomu sem po- rozuměl; i nedivím se, když jsú jiné řeči o mně mluvili, že také toto mluví, čehož nenie; ačkolivěk v tom i v jiném, v čem bych byl potřebován, rád bych JMKské a tomu královstvie, pokudž bych slušně mohl, sloužil. Než mněť se zdá, že to panem Hlavsú provedu, že se mnú ne ve všem spravují, ani také v tom, že někteří z Prahy, mimo řád a právo, proti svobodě našich stavuov víno na Hradčanech pobrali. *) Viz list ze dne 25. ledna 1516.
Strana 157
Radslavu Beřkovskému 1516. 157 Na některé věci pominul sem vám nynie odpověď dáti pro jiná mnohá psanie, chtěje brzo posla zase vypraviti, a také na tento čas zvláštní potřeby neznám. I což se Rendle dotýče, než toho mi jistě muožete věřiti, žeť s ním smlúvy nemám, a kdybych ji i jmieti měl, tehdy chtěl bych se v tom přátelskú radú spraviti a svú poctivost, jsa sobě toho povinen, opatřiti. A s tím dajž pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytieři, panu Radslavovi Beřkovskému z Šebieřova a na Li- běchově, najvyššiemu písaři královstvie Českého, přieteli mému milému. Pane přieteli muoj milý! Psal sem také některé věci pánu z Rozmberka, ješto mám za to, že vám toho oznámie; a při tom prosím vás pro dobré pána našeho a toho královstvie i nás všech, přičiňte se k tomu s jinými pány a přátely našimi, aby JMKské k té pivné berni ještě slušná pomoc na splacenie JMti dluhuov svolena a dána byla. Jestliže pak třetiem stavem sejde, to naše vina nebude, a shledáte to bohdá, že všeho dobře bude, i oč jsme sobě prvé dosti mnoho obtěžovali. A nynie mi se více o tom po poslu nezdá psáti, než v času brzkém gruntovněji to všecko budete moci věděti. A při tom ještě toto mi se zdálo vám za potřebné napsati: při- čiňte se k tomu, ať jest k králi JMti poselstvie učiněno, oč pak koli, než při tom ať jest žádost, jakož prvé na tom bylo, aby JMKské prošeno bylo, aby do toho královstvie přijeti ráčil. Jistěť vám píši z slušných příčin, a na tom nynie dosti; ač já nepraviem, by JMKská chtěl přijeti, neb by se snad to některým z Pražan nelíbilo, poněvadž by JMti přiejezdu netušili. Ale když o to pošlete, jistotu zvieme, abychom se nemýlili. Však chtí-li Pražané a města o JMti příjezd také spolu s stavy našimi poslati, slušie jim to oznámiti; pak-li nebudou chtíti, tu se pozná, kdo by pána svého rád viděl a kdo nic; než proto naši stavové i bez nich mohou to posel- stvie učiniti. Pražané sjezd o vieru do Prahy k tomuto pátku postniemu [8. února] obeslali: i mně se zdá, ktož jsú naši přátelé, ať s nimi nynie žádných věcí netvrdí; nebo zdá mi se, že více oni v tom našich stavóv roztrženie a pikhartuov posilněnie, nežli vieru obmýšlejí. Neb jest věc vědomá, že o vieru slušně se spolu snášíme, a jestliže by pak kto, která osoba z kteréžkoli strany z toho vystúpila, tehdy jest o tom zřie- zenie, kterak bez nesnází to napravováno býti má. Ještě vám vždy o pomoc slušnú na dluhy připomínám, i to co jest na prvniech sněmiech zuostáno, aby se drželo i od mincmeistra, byť se pak mělo jiných věcí, když tyto na konci budou postaveny, poodložiti; nebo lépe jest jedno zednati a potom i druhé jednati, a tak, jakž by potřeba byla, časy svými, nežli mnoho pojednou před se vzieti a potom z toho ze všeho nic učiniti. Píše král JMt list pánóm, rytieřstvu: i nevěděl sem komu lépe aby byl dán
Radslavu Beřkovskému 1516. 157 Na některé věci pominul sem vám nynie odpověď dáti pro jiná mnohá psanie, chtěje brzo posla zase vypraviti, a také na tento čas zvláštní potřeby neznám. I což se Rendle dotýče, než toho mi jistě muožete věřiti, žeť s ním smlúvy nemám, a kdybych ji i jmieti měl, tehdy chtěl bych se v tom přátelskú radú spraviti a svú poctivost, jsa sobě toho povinen, opatřiti. A s tím dajž pán Buoh nám se spolu šťastně a ve zdravie shledati. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytieři, panu Radslavovi Beřkovskému z Šebieřova a na Li- běchově, najvyššiemu písaři královstvie Českého, přieteli mému milému. Pane přieteli muoj milý! Psal sem také některé věci pánu z Rozmberka, ješto mám za to, že vám toho oznámie; a při tom prosím vás pro dobré pána našeho a toho královstvie i nás všech, přičiňte se k tomu s jinými pány a přátely našimi, aby JMKské k té pivné berni ještě slušná pomoc na splacenie JMti dluhuov svolena a dána byla. Jestliže pak třetiem stavem sejde, to naše vina nebude, a shledáte to bohdá, že všeho dobře bude, i oč jsme sobě prvé dosti mnoho obtěžovali. A nynie mi se více o tom po poslu nezdá psáti, než v času brzkém gruntovněji to všecko budete moci věděti. A při tom ještě toto mi se zdálo vám za potřebné napsati: při- čiňte se k tomu, ať jest k králi JMti poselstvie učiněno, oč pak koli, než při tom ať jest žádost, jakož prvé na tom bylo, aby JMKské prošeno bylo, aby do toho královstvie přijeti ráčil. Jistěť vám píši z slušných příčin, a na tom nynie dosti; ač já nepraviem, by JMKská chtěl přijeti, neb by se snad to některým z Pražan nelíbilo, poněvadž by JMti přiejezdu netušili. Ale když o to pošlete, jistotu zvieme, abychom se nemýlili. Však chtí-li Pražané a města o JMti příjezd také spolu s stavy našimi poslati, slušie jim to oznámiti; pak-li nebudou chtíti, tu se pozná, kdo by pána svého rád viděl a kdo nic; než proto naši stavové i bez nich mohou to posel- stvie učiniti. Pražané sjezd o vieru do Prahy k tomuto pátku postniemu [8. února] obeslali: i mně se zdá, ktož jsú naši přátelé, ať s nimi nynie žádných věcí netvrdí; nebo zdá mi se, že více oni v tom našich stavóv roztrženie a pikhartuov posilněnie, nežli vieru obmýšlejí. Neb jest věc vědomá, že o vieru slušně se spolu snášíme, a jestliže by pak kto, která osoba z kteréžkoli strany z toho vystúpila, tehdy jest o tom zřie- zenie, kterak bez nesnází to napravováno býti má. Ještě vám vždy o pomoc slušnú na dluhy připomínám, i to co jest na prvniech sněmiech zuostáno, aby se drželo i od mincmeistra, byť se pak mělo jiných věcí, když tyto na konci budou postaveny, poodložiti; nebo lépe jest jedno zednati a potom i druhé jednati, a tak, jakž by potřeba byla, časy svými, nežli mnoho pojednou před se vzieti a potom z toho ze všeho nic učiniti. Píše král JMt list pánóm, rytieřstvu: i nevěděl sem komu lépe aby byl dán
Strana 158
158 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. než vám; nebo vy již dále to opatřiete, aby vám všem společně čten byl, kteříž na tomto nynějším sněmu budete. 168. Ladslavovi z Šternberka, že k sněmu ani soudu zemskému nebude moci přijeti; list na od- pustky, kteréž mu zjednal, aby písaři jeho V. Trčkovi odeslal oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Učinil sem k vám psanie, když sem ještě v Slezsku byl,*) kteréž mělo jest vám za masopustu dodáno býti; jakož mám za to, že jest se tak stalo. I maje zlú cestu, tepruva sem do Budína tento pondělí minulý [4. února] přijel, a jednaje některé svého syna a své věci, nemohu se odsud spěšně vypraviti, a také z některých příčin král JMt mne zdržuje; ješto z toho rozumiem, že k to- muto sněmu ani k nynějšiemu soudu zemskému nebudu moci přijeti. Však ve jméno božie račte pána našeho JMKské a JMti dědicuov a toho královstvie dobré jednati; mnúť bohdá nic podle našich stavuov, což mi náležeti učiniti bude, sjíti nemá. A rač pán Buoh dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Budíně, v pátek před sv. pannú Apolonú léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. Muoj milý pane švagře. Vězte, že sem Tomášovi, písaři svému, před časem předešlým od krále JMti erb zednal, i prosím vás, že budete psáti doktoru Václa- vovi, aby jemu na to list vydal; a což by měl od toho dáti, za to prosím, že jemu to odpustiete, a já vám se rád zase přátelsky odplatiti chci. Vězte, pane švagře muoj milý, že jest mi zde v Budíně povědieno, že jste mi zednali otpustky, kteréž král JMt od otce sv. má: i z toho vám velmi děkuji, a povědieno mi, že již na to list při sobě máte, i prosím vás, že jej Václavovi Trčkovi, písaři mému na hradě Pražském, dáte. Pak-li jeho tu nemáte, tehdy prosím, když na Bechyni budete, že jej purkrabí mému na Blatnú pošlete. 169. Knížeti Karlovi Minsterberskému, že k sněmu do Čech přijeti nemůže, aby o dobro krále i království na sněmu jednáno bylo; prosí, aby pych Pražanův v příčině pobrání vína na Hradčanech k napravení přiveden byl. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Osvícené knieže, pane, pane mně přieznivý, kmotře a švagře muoj milý! Službu svú VMti vzkazují. Račte VMt věděti, že pro zlú cestu nemohl sem prvé do *) Viz list ze dne 25. ledna 1516.
158 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. než vám; nebo vy již dále to opatřiete, aby vám všem společně čten byl, kteříž na tomto nynějším sněmu budete. 168. Ladslavovi z Šternberka, že k sněmu ani soudu zemskému nebude moci přijeti; list na od- pustky, kteréž mu zjednal, aby písaři jeho V. Trčkovi odeslal oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Učinil sem k vám psanie, když sem ještě v Slezsku byl,*) kteréž mělo jest vám za masopustu dodáno býti; jakož mám za to, že jest se tak stalo. I maje zlú cestu, tepruva sem do Budína tento pondělí minulý [4. února] přijel, a jednaje některé svého syna a své věci, nemohu se odsud spěšně vypraviti, a také z některých příčin král JMt mne zdržuje; ješto z toho rozumiem, že k to- muto sněmu ani k nynějšiemu soudu zemskému nebudu moci přijeti. Však ve jméno božie račte pána našeho JMKské a JMti dědicuov a toho královstvie dobré jednati; mnúť bohdá nic podle našich stavuov, což mi náležeti učiniti bude, sjíti nemá. A rač pán Buoh dáti, pane švagře muoj milý, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Budíně, v pátek před sv. pannú Apolonú léta oc. XVI°. Urozenému pánu, panu Ladslavovi z Šternberka a na Bechyni, najvyššiemu kancléři královstvie Českého, panu švagru mému milému. Muoj milý pane švagře. Vězte, že sem Tomášovi, písaři svému, před časem předešlým od krále JMti erb zednal, i prosím vás, že budete psáti doktoru Václa- vovi, aby jemu na to list vydal; a což by měl od toho dáti, za to prosím, že jemu to odpustiete, a já vám se rád zase přátelsky odplatiti chci. Vězte, pane švagře muoj milý, že jest mi zde v Budíně povědieno, že jste mi zednali otpustky, kteréž král JMt od otce sv. má: i z toho vám velmi děkuji, a povědieno mi, že již na to list při sobě máte, i prosím vás, že jej Václavovi Trčkovi, písaři mému na hradě Pražském, dáte. Pak-li jeho tu nemáte, tehdy prosím, když na Bechyni budete, že jej purkrabí mému na Blatnú pošlete. 169. Knížeti Karlovi Minsterberskému, že k sněmu do Čech přijeti nemůže, aby o dobro krále i království na sněmu jednáno bylo; prosí, aby pych Pražanův v příčině pobrání vína na Hradčanech k napravení přiveden byl. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Osvícené knieže, pane, pane mně přieznivý, kmotře a švagře muoj milý! Službu svú VMti vzkazují. Račte VMt věděti, že pro zlú cestu nemohl sem prvé do *) Viz list ze dne 25. ledna 1516.
Strana 159
Dopisy z roku 1516. 159 Budína přijeti nežli v pondělí minulý [4. února], a maje některé věci činiti, nemohu spěšně vypraven býti, a také poněvadž JMKská zná, že bych k sněmu postačiti při- jeti nemohl, ráčie mne z některých příčin zdržovati. A protož ve jméno božie račte jednati, což by JMKské, pána našeho, a JMt dědicuov a toho královstvie stále do- brého býti mohlo. A to což se zedná a což jest se prvé zednalo, aby se skutečně držalo; ješto nepochybuji, že o to péči a pilnost jmieti ráčiete, zvlášť poněvadž tomu sem srozoměl, že VMt dostatečnú moc danú a poručenú od JMKské k takovým věcem máte. A té sem naděje, že páni a přátelé moji ze všech stavuov toho budú pomáhati a při slušném že stanou, což by dobrého bylo; jedné aby těm toho nebylo trpieno, kteříž by pod spuosobem dobrého zlému chtěli, více a předkem své dobré než-li JMKské obmejšlejíce; kteréžto lidi, mám za to, kto jsú takoví, ráčiete dobře znáti. A s tím dejž pán Buoh VMti prospěch ve všech těch jednániech, čím by JMKská mohl býti potěšen a to královstvie aby v dobrém řádu a lásce býti a trvati mohlo. A VMt z toho dobré jméno a poctivost abyšte obdrželi, toho bych VMti rád přál. Datum ut supra. Osvícenému kniežeti a pánu, panu Karlovi, kniežeti Minsterberskému v Slezí, Olešni- ckému a hrabí Klacskému oc, pánu mně příznivému, kmotru a švagru mému milému. Cedule knížeti Karlovi. Zdálo mi se také toto VMti napsati, že jest mi ozná- meno, kterak někteří z Prahy, a tak za to mám, že s volí Pražan Staroměstských, pobrali jsú něco vína na Hradčanech. I račte toho povážiti, kterak oni řád a právo držie; neb když jste od krále JMti, pána našeho, o řád a o právo mezi stavy v tom královstvie Českém jednati i srovnánie učiniti ráčili, já sem se nadál, že již sebe právem, ale ne jináče, hleděti budem. Nebo, abyšte i toto ráčili věděti, když sem tomu srozuměl, že nějakú obtiežnosť oni Pražané v tom před se berou, že vína na Hrad- čanech podle starodávní zvyklosti a svobody stavuov našich a úřadu najvyššieho purkrabstvie šenkuji: psal sem jim, aby v to nevkračovali, a ještě i žádost k tomu přikládaje, ježto nebyl sem povinnen toho učiniti, než vždy chtěje se toho vyvarovati, abych žádné slušné příčiny jim nedal k nelibosti, povlovně sem psal i k tomu se poddávaje, jestli že se jim zdá, že by toho šenku býti nemělo, že chci o to s nimi rozeznán býti králem JMtí, pánem našim milostivým, anebo soudem zemským toho královstvie. Vše to místa nemělo, poněvadž sú již skutek učinili, když sem v tom královstvie nebyl oc. I pak, jakž jest kolivěk, srozuměl sem tomu, že o tom také nějaké od krále JMti při jiných věcech poručenie máte: i já bych rád, aby skrze VMt ta věc od nich k napravení přivedena byla, a více se taková věc v tom ani v jiném k tomu podobná od nich nečinila; neb jestli že by vždy oni v tom na své vuoli státi chtěli, za to držiem, že pán Buoh spravedlivých neopouští, a nad nespra- vedlivými a zlostnými že jest mstitel; při tom toho nynie nechávám. Co jest pak v tom vuole a úmyslu panského a rytieřského stavuov, toho ještě neviem, než časem
Dopisy z roku 1516. 159 Budína přijeti nežli v pondělí minulý [4. února], a maje některé věci činiti, nemohu spěšně vypraven býti, a také poněvadž JMKská zná, že bych k sněmu postačiti při- jeti nemohl, ráčie mne z některých příčin zdržovati. A protož ve jméno božie račte jednati, což by JMKské, pána našeho, a JMt dědicuov a toho královstvie stále do- brého býti mohlo. A to což se zedná a což jest se prvé zednalo, aby se skutečně držalo; ješto nepochybuji, že o to péči a pilnost jmieti ráčiete, zvlášť poněvadž tomu sem srozoměl, že VMt dostatečnú moc danú a poručenú od JMKské k takovým věcem máte. A té sem naděje, že páni a přátelé moji ze všech stavuov toho budú pomáhati a při slušném že stanou, což by dobrého bylo; jedné aby těm toho nebylo trpieno, kteříž by pod spuosobem dobrého zlému chtěli, více a předkem své dobré než-li JMKské obmejšlejíce; kteréžto lidi, mám za to, kto jsú takoví, ráčiete dobře znáti. A s tím dejž pán Buoh VMti prospěch ve všech těch jednániech, čím by JMKská mohl býti potěšen a to královstvie aby v dobrém řádu a lásce býti a trvati mohlo. A VMt z toho dobré jméno a poctivost abyšte obdrželi, toho bych VMti rád přál. Datum ut supra. Osvícenému kniežeti a pánu, panu Karlovi, kniežeti Minsterberskému v Slezí, Olešni- ckému a hrabí Klacskému oc, pánu mně příznivému, kmotru a švagru mému milému. Cedule knížeti Karlovi. Zdálo mi se také toto VMti napsati, že jest mi ozná- meno, kterak někteří z Prahy, a tak za to mám, že s volí Pražan Staroměstských, pobrali jsú něco vína na Hradčanech. I račte toho povážiti, kterak oni řád a právo držie; neb když jste od krále JMti, pána našeho, o řád a o právo mezi stavy v tom královstvie Českém jednati i srovnánie učiniti ráčili, já sem se nadál, že již sebe právem, ale ne jináče, hleděti budem. Nebo, abyšte i toto ráčili věděti, když sem tomu srozuměl, že nějakú obtiežnosť oni Pražané v tom před se berou, že vína na Hrad- čanech podle starodávní zvyklosti a svobody stavuov našich a úřadu najvyššieho purkrabstvie šenkuji: psal sem jim, aby v to nevkračovali, a ještě i žádost k tomu přikládaje, ježto nebyl sem povinnen toho učiniti, než vždy chtěje se toho vyvarovati, abych žádné slušné příčiny jim nedal k nelibosti, povlovně sem psal i k tomu se poddávaje, jestli že se jim zdá, že by toho šenku býti nemělo, že chci o to s nimi rozeznán býti králem JMtí, pánem našim milostivým, anebo soudem zemským toho královstvie. Vše to místa nemělo, poněvadž sú již skutek učinili, když sem v tom královstvie nebyl oc. I pak, jakž jest kolivěk, srozuměl sem tomu, že o tom také nějaké od krále JMti při jiných věcech poručenie máte: i já bych rád, aby skrze VMt ta věc od nich k napravení přivedena byla, a více se taková věc v tom ani v jiném k tomu podobná od nich nečinila; neb jestli že by vždy oni v tom na své vuoli státi chtěli, za to držiem, že pán Buoh spravedlivých neopouští, a nad nespra- vedlivými a zlostnými že jest mstitel; při tom toho nynie nechávám. Co jest pak v tom vuole a úmyslu panského a rytieřského stavuov, toho ještě neviem, než časem
Strana 160
160 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. svým, ač nebude-li to skrze VMt na místě postaveno, také, dá-li pán Buoh, někdy to svuoj konec podle spravedlivosti vezme. 170. Ješkoví z Prosečí, že mu oznámí milou novinu; páni Trčkové aby s Pražany ničeho neměli oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane Ješku milý! Psanie tomu, kteréž jest mi od tebe zde již v Budíně do- dáno, porozoměl sem a nynie nemám času k mnohému psanie; než mám za to, že časem jiným oznámiemť, čemuž rád budeš, aneb snad o tom zvieš prvé nežli tento nynější sněm dokonán bude. Což se pak dotýče toho sjezdu, kterýž Pražané ku pátku prvniemu v puostě [8. února] obsielali: i za to tebe žádám, ať páni Trčkové, přátelé moji, v nic se jim vésti nedadie pro své a svých přátel dobré; a shledáš to bohdá, žeť to poznají, že dobře učiní, jakož po jejich poslu také jim něco o to psáti chci. Než tomuť rozomiem, žeť se Pražané o to starají, aby naše stavy spletli, a pod tím aby nad jedny jako nad druhé se vyzdvihli; ale mám v pánu Bohu tu naději, že nás toho zachovati ráčie. Což se dotýče faráře Tejnského, k jeho psanie krátce tento příklad praviem: že se to trefuje, že jedni druhým v sladkém hořké věci a v medu jed dávají; i kterak tomu rozomiem, to se psanie k tomu podobá. Datum ut supra. Panu Ješkovi z Prosečí, písaři páně podkomořieho oc, přieteli milému. 171. Janu Chabovi, jestli by ještě která potřeba řezníkův byla, že chce rád ku králi se přimluviti. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Chabe milý! Když jest mne toho potřeba zašla, jel sem z Slezska do Budína, jakož kohož sem před sebú několiko dní poslal, poručil sem tobě to oznámiti. I již si byl odtud odjel; a když sem do Budína přijel, hned sem se na to ptal, kterak jste své věci s řezníky zednali. I pověděno mi, že tak podle mé přímluvy a psanie, kteréž sem byl k JMKské učinil. Však jestliže by ještě která potřeba těch řezníkuov byla a ty mi to oznámieš, chci rád u JMKské o ně jednati a k tomu pilnú péči přiložiti, to znaje, že oni JMKské, jakožto pána našeho, věrně se přidržie, a maje tu naději, že v tom trvati, jakž na dobré lidi slušie, budou. Datum ut supra. Slovutnému Janovi Chabovi, porybnému krále JMti v Praze, mně milému.
160 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. svým, ač nebude-li to skrze VMt na místě postaveno, také, dá-li pán Buoh, někdy to svuoj konec podle spravedlivosti vezme. 170. Ješkoví z Prosečí, že mu oznámí milou novinu; páni Trčkové aby s Pražany ničeho neměli oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Pane Ješku milý! Psanie tomu, kteréž jest mi od tebe zde již v Budíně do- dáno, porozoměl sem a nynie nemám času k mnohému psanie; než mám za to, že časem jiným oznámiemť, čemuž rád budeš, aneb snad o tom zvieš prvé nežli tento nynější sněm dokonán bude. Což se pak dotýče toho sjezdu, kterýž Pražané ku pátku prvniemu v puostě [8. února] obsielali: i za to tebe žádám, ať páni Trčkové, přátelé moji, v nic se jim vésti nedadie pro své a svých přátel dobré; a shledáš to bohdá, žeť to poznají, že dobře učiní, jakož po jejich poslu také jim něco o to psáti chci. Než tomuť rozomiem, žeť se Pražané o to starají, aby naše stavy spletli, a pod tím aby nad jedny jako nad druhé se vyzdvihli; ale mám v pánu Bohu tu naději, že nás toho zachovati ráčie. Což se dotýče faráře Tejnského, k jeho psanie krátce tento příklad praviem: že se to trefuje, že jedni druhým v sladkém hořké věci a v medu jed dávají; i kterak tomu rozomiem, to se psanie k tomu podobá. Datum ut supra. Panu Ješkovi z Prosečí, písaři páně podkomořieho oc, přieteli milému. 171. Janu Chabovi, jestli by ještě která potřeba řezníkův byla, že chce rád ku králi se přimluviti. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Chabe milý! Když jest mne toho potřeba zašla, jel sem z Slezska do Budína, jakož kohož sem před sebú několiko dní poslal, poručil sem tobě to oznámiti. I již si byl odtud odjel; a když sem do Budína přijel, hned sem se na to ptal, kterak jste své věci s řezníky zednali. I pověděno mi, že tak podle mé přímluvy a psanie, kteréž sem byl k JMKské učinil. Však jestliže by ještě která potřeba těch řezníkuov byla a ty mi to oznámieš, chci rád u JMKské o ně jednati a k tomu pilnú péči přiložiti, to znaje, že oni JMKské, jakožto pána našeho, věrně se přidržie, a maje tu naději, že v tom trvati, jakž na dobré lidi slušie, budou. Datum ut supra. Slovutnému Janovi Chabovi, porybnému krále JMti v Praze, mně milému.
Strana 161
Dopisy z roku 1516. 161 172. Knězi Linhartovi děkuje za péči a práci, kterouž v jeho věcech vede; oznamuje, že u krále dobře byl přijat oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Kněze probošte milý! Psal sem vám něco, jsa v Slezsku, ježto mám za to, i co sem najposléze psal, že jest vám již to dodáno. Pak o kterých věcech jste mi psali i kterak jste s židy uhodili, toho sem od vás vděčen, kterú v mých věcech péči a práci vedete. O řečech o mně, o tom držiem: že ktož mi nepřejí, že to, což jest dobrého, ve zlé to obracejí, než ktož jsú moji dobří přátelé, v tom nepo- chybuji, než že mi toho přejí, což by mého dobrého bylo; a protož, poručiece se pánu Bohu, toho při tom nechávám, kterak jest samo v sobě v pravdě. O to, oč jste mi, což se vás dotýče, psali, chci rád podle vaší žádosti u JMKské jednati, a kterak zednám, to vám při jiném poselstvie oznámiti. Přijel sem do Budína v pondělí poslední tohoto masopustu, a jiného sem od krále JMti nepoznal, než že mne ráčil rád viděti. Než tomu rozumiem, že JMt ne- ráčie mne brzo od sebe pustiti; také oč jsem již s JMtí počel jednati, na všecko mám od JMti milostivú odpověď. Datum ut supra. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském a fa- ráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. 173. V. Trčkovi, písaři svému, jaké má učiniti opatření, kdyby některá jeho pře před soud zemský přišla. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Cedule Trčkovi, písaři. Jakož sem tebe a některé jiné poručníky svých pří zdělal, však bez své přítomnosti nerad bych se soudil; jakož z těchto listuov jeden král JMt do soudu zemského psáti ráčil, že pro JMti potřebu nynie z Budína jeti nemohu oc. Však proto mluv ode mne s panem komorníkem a s panem sudiem, že jich prosím, aby to opatřili, abych o žádnú svú při nepřišel; jakož mně se zdá, že podle práva to učiniti mohou, poněvadž sem již v potřebě krále JMti, jakož tím psaniem od JMKské v tom se šieře spraví; ač netuším, aby má která pře přišla, a také který mám puohon s Rendlem a Prockem, k tomu poručníci býti nemohou. A kdež jest mne k otporu pohnal Malovec, to jest se tepruva stalo o sv. Jeronymě, ježto jest před tím mnoho jiných odporuov. Kromě toho již o jiných puohonech před soudem zemským svých neviem, než kdež jest mne pohnal pan Wolf Gutštein pro věc krále JMti, pak muož-li také toho odloženo býti, při tom stuoj; pak-li by ta Archlv Český VII. 21
Dopisy z roku 1516. 161 172. Knězi Linhartovi děkuje za péči a práci, kterouž v jeho věcech vede; oznamuje, že u krále dobře byl přijat oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Kněze probošte milý! Psal sem vám něco, jsa v Slezsku, ježto mám za to, i co sem najposléze psal, že jest vám již to dodáno. Pak o kterých věcech jste mi psali i kterak jste s židy uhodili, toho sem od vás vděčen, kterú v mých věcech péči a práci vedete. O řečech o mně, o tom držiem: že ktož mi nepřejí, že to, což jest dobrého, ve zlé to obracejí, než ktož jsú moji dobří přátelé, v tom nepo- chybuji, než že mi toho přejí, což by mého dobrého bylo; a protož, poručiece se pánu Bohu, toho při tom nechávám, kterak jest samo v sobě v pravdě. O to, oč jste mi, což se vás dotýče, psali, chci rád podle vaší žádosti u JMKské jednati, a kterak zednám, to vám při jiném poselstvie oznámiti. Přijel sem do Budína v pondělí poslední tohoto masopustu, a jiného sem od krále JMti nepoznal, než že mne ráčil rád viděti. Než tomu rozumiem, že JMt ne- ráčie mne brzo od sebe pustiti; také oč jsem již s JMtí počel jednati, na všecko mám od JMti milostivú odpověď. Datum ut supra. Ctihodnému knězi Linhartovi, proboštu kaply všech Svatých na hradě Pražském a fa- ráři Budyňskému oc, mému zvláště milému. 173. V. Trčkovi, písaři svému, jaké má učiniti opatření, kdyby některá jeho pře před soud zemský přišla. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Cedule Trčkovi, písaři. Jakož sem tebe a některé jiné poručníky svých pří zdělal, však bez své přítomnosti nerad bych se soudil; jakož z těchto listuov jeden král JMt do soudu zemského psáti ráčil, že pro JMti potřebu nynie z Budína jeti nemohu oc. Však proto mluv ode mne s panem komorníkem a s panem sudiem, že jich prosím, aby to opatřili, abych o žádnú svú při nepřišel; jakož mně se zdá, že podle práva to učiniti mohou, poněvadž sem již v potřebě krále JMti, jakož tím psaniem od JMKské v tom se šieře spraví; ač netuším, aby má která pře přišla, a také který mám puohon s Rendlem a Prockem, k tomu poručníci býti nemohou. A kdež jest mne k otporu pohnal Malovec, to jest se tepruva stalo o sv. Jeronymě, ježto jest před tím mnoho jiných odporuov. Kromě toho již o jiných puohonech před soudem zemským svých neviem, než kdež jest mne pohnal pan Wolf Gutštein pro věc krále JMti, pak muož-li také toho odloženo býti, při tom stuoj; pak-li by ta Archlv Český VII. 21
Strana 162
162 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. pře přišla a odložiti se nemohla, tehdy vezměte hojemstvie, nebo mám za to, že jest ta pře ještě nikda k hojemstvie nepřišla. Pak již to všecko opatřte, jakž najlépe umiete. A jestližeť jaký list pan kancléř latině psaný dá nebo pošle, ježto by mně svědčil, schovaj jej. 174. Purkrabímu na Blatné, aby syn jeho Adam na všem dobře opatřen byl oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Mám za to, že již tyto dny měl by Adam*) na Blatnú při- jeti; pak což se tam povětří dotýče, jestli že by dobré nebylo, psalť sem prvé, aby on jel na Velhartice anebo na Rožmitál, kde by tam dobré povětří bylo, jakož i Ma- túšovi, kterýž u něho jest, poručil sem v tom tobě šieře muoj úmysl oznámiti. I jestliže by bylo toho potřebie, aby Adam na Velhartice aneb na Rožmitál jel, ať s ním také služebníci jedou, a dojeď také s ním tam. A již úředníku poruč, kdež by byl jaký zpuosob, má při něm držeti, a služebníci ať Adamovi sloužie a Matúšem se spravují i také úředníkem, pokudž na ně přieslušie; neb žádných neřáduov jmieti a jim trpěti nechci, než aby se tak slušně zachovávali, jakoby při mně byli. A což se vína lepšieho i lechčejšieho dotýče, toho by jemu poslal, cožťby se za potřebné zdálo, i jinými potřebami aby jeho opatřil, jakž na puost slušie; však proto ať s opatrností podle slušnosti útratu vedou. A již to podle svého rozumu opatři. A kde bude Adam a kterak se u vás vede, oznam mi to; neb co mi psáti budeš, to mi má Trčka písař z hradu Pražského poslati. Pakli by bylo co pilného, tehdy jemu napiš, ať tím spieše pošle. Věz, že tento pondělí poslední tohoto masopustu do Budína sem přijel, a jiného neznám, než že král JMt ráčil jest mne rád viděti, a co sem již počel u JMti jednati, ráčie se v tom ke mně ve všem milostivě jmieti; než tak tomu rozomiem, že ráčie, abych při JMti pobyl; pak poněvadž vždycky rád JMti sloužiem, také i nynie, což mi slušně možného jest, tomu otporen nejsem a býti nemíniem; ačkolivěk na tento čas sněm i soud zemský pozmeškati musím, však mám tu naději, že páni a přátelé moji proto to předse, což by dobrého bylo, jednati budou. Datum ut supra. Purkrabí na Blatné. A jestližeť jaký list pan kancléř latině psaný pošle, ježto by mi svědčil, schovaj jej. *) Adam, syn Lvův.
162 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. pře přišla a odložiti se nemohla, tehdy vezměte hojemstvie, nebo mám za to, že jest ta pře ještě nikda k hojemstvie nepřišla. Pak již to všecko opatřte, jakž najlépe umiete. A jestližeť jaký list pan kancléř latině psaný dá nebo pošle, ježto by mně svědčil, schovaj jej. 174. Purkrabímu na Blatné, aby syn jeho Adam na všem dobře opatřen byl oc. V Budíně. 1516, 8. února. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3659, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabie milý! Mám za to, že již tyto dny měl by Adam*) na Blatnú při- jeti; pak což se tam povětří dotýče, jestli že by dobré nebylo, psalť sem prvé, aby on jel na Velhartice anebo na Rožmitál, kde by tam dobré povětří bylo, jakož i Ma- túšovi, kterýž u něho jest, poručil sem v tom tobě šieře muoj úmysl oznámiti. I jestliže by bylo toho potřebie, aby Adam na Velhartice aneb na Rožmitál jel, ať s ním také služebníci jedou, a dojeď také s ním tam. A již úředníku poruč, kdež by byl jaký zpuosob, má při něm držeti, a služebníci ať Adamovi sloužie a Matúšem se spravují i také úředníkem, pokudž na ně přieslušie; neb žádných neřáduov jmieti a jim trpěti nechci, než aby se tak slušně zachovávali, jakoby při mně byli. A což se vína lepšieho i lechčejšieho dotýče, toho by jemu poslal, cožťby se za potřebné zdálo, i jinými potřebami aby jeho opatřil, jakž na puost slušie; však proto ať s opatrností podle slušnosti útratu vedou. A již to podle svého rozumu opatři. A kde bude Adam a kterak se u vás vede, oznam mi to; neb co mi psáti budeš, to mi má Trčka písař z hradu Pražského poslati. Pakli by bylo co pilného, tehdy jemu napiš, ať tím spieše pošle. Věz, že tento pondělí poslední tohoto masopustu do Budína sem přijel, a jiného neznám, než že král JMt ráčil jest mne rád viděti, a co sem již počel u JMti jednati, ráčie se v tom ke mně ve všem milostivě jmieti; než tak tomu rozomiem, že ráčie, abych při JMti pobyl; pak poněvadž vždycky rád JMti sloužiem, také i nynie, což mi slušně možného jest, tomu otporen nejsem a býti nemíniem; ačkolivěk na tento čas sněm i soud zemský pozmeškati musím, však mám tu naději, že páni a přátelé moji proto to předse, což by dobrého bylo, jednati budou. Datum ut supra. Purkrabí na Blatné. A jestližeť jaký list pan kancléř latině psaný pošle, ježto by mi svědčil, schovaj jej. *) Adam, syn Lvův.
Strana 163
Dopisy z roku 1516. 163 175. Mikuláši Trčkovi z Lípy o sjezdu Pražan, o psaní králi z Prahy učiněném, že pro pana Jana z Wartmberka, což slušně bude moci, učiní; král že již poznává, kdo mu k dobrému a kdo k zlému radil oc. V Budíně. 1516, 9. února. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám rád věrně, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jáť sem tepruva v pondělí maso- pustní nynie minulý do Budína přijel; nebo pro některú potřebu meškal sem se v Slezsku, i také pro zlú cestu. A když sem do Budína přijel, dodáno jest mi od vás psanie, kdež mi oznamujete, že Pražané opět sněm první pátek v puostě [8. února] obsielají; jakož i přiepis jest mi toho dodán, kterýž sem králi JMti ukázal, i také to mluvil, co se vás dotýče, co přietel o přieteli mluviti má. Pak píše král JMt straně vaší list na ten rozom, aby na tom sněmu od Pražan položeném nic zavie- ráno nebylo, lečby prvé to na JMt vzneseno bylo; jakož bude mieti toho přiepis pán z Rozmberka, a nepochybuji, než že vám jej ukáže. I co se pod takovým sněmem anebo sjezdem od Pražan pod tím k zkáze našich stavuov obmejšlí: co o tom viem a čemu v tom rozomiem, bylo by o tom mnoho psáti; a také na tento čas z ně- kterých příčin nehodí se po poslu, než časem jiným k tomu spuosobnějším chci vám to šíře a dostatečně oznámiti. Než za to vás prosím, že na tom sjezdu neb sněmu od Pražan položeném nic jednati nebudete, a kohož muožete, že také od toho od- vedete; shledáte to bohdá, že skrze to sobě i svým přátelóm dobře učiníte, i uži- tečnú službu a přátelstvie tomu královstvie a našim stavóm. A mám tu naději v pánu Bohu, že tudy i vaše věci snáze budu moci zednati, ač ještě tak spěšně nemohu toho na místě postaviti; ale nerad bych od JMKské odjel, až bych to na místě postavil. Neb jistě o vaše dobré a poctivé se starám, touž maje k vám naději nepochybnou, a že také i na tomto sněmu o to péči a pilnost mieti budete, což by se dobrého krále JMti a toho královstvie zednati mohlo. Co sem psal pánu z Rozmberka i také panu podkomořímu, o tom vám ne- píši, neb nepochybuji, jakož sem za to žádal, že vám to vše oznámeno bude. A rač pán Buoh dáti, pane a přieteli muoj milý, nám spolu šťastné a ve zdravie shledánie. Dán v Budíně, v sobotu den svaté panny Appollony léta oc. XVI°. Urozenému a statečnému rytieři, panu Mikulášovi Trčkovi z Lípy a na Lichtmburce, přieteli mému milému. Toto mi se zdálo vám za potřebné oznámiti, ale tak úplně, kterak bych rád, nemohu; kdežto i za toto vás prosím, co tuto v této ceduli píši, že toho žádnému, by to ode mne vám oznámeno bylo, oznamovati nebudete, kromě pána z Rozmberka 21*
Dopisy z roku 1516. 163 175. Mikuláši Trčkovi z Lípy o sjezdu Pražan, o psaní králi z Prahy učiněném, že pro pana Jana z Wartmberka, což slušně bude moci, učiní; král že již poznává, kdo mu k dobrému a kdo k zlému radil oc. V Budíně. 1516, 9. února. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3659, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný pane a přieteli muoj milý! Přál bych vám rád věrně, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Jáť sem tepruva v pondělí maso- pustní nynie minulý do Budína přijel; nebo pro některú potřebu meškal sem se v Slezsku, i také pro zlú cestu. A když sem do Budína přijel, dodáno jest mi od vás psanie, kdež mi oznamujete, že Pražané opět sněm první pátek v puostě [8. února] obsielají; jakož i přiepis jest mi toho dodán, kterýž sem králi JMti ukázal, i také to mluvil, co se vás dotýče, co přietel o přieteli mluviti má. Pak píše král JMt straně vaší list na ten rozom, aby na tom sněmu od Pražan položeném nic zavie- ráno nebylo, lečby prvé to na JMt vzneseno bylo; jakož bude mieti toho přiepis pán z Rozmberka, a nepochybuji, než že vám jej ukáže. I co se pod takovým sněmem anebo sjezdem od Pražan pod tím k zkáze našich stavuov obmejšlí: co o tom viem a čemu v tom rozomiem, bylo by o tom mnoho psáti; a také na tento čas z ně- kterých příčin nehodí se po poslu, než časem jiným k tomu spuosobnějším chci vám to šíře a dostatečně oznámiti. Než za to vás prosím, že na tom sjezdu neb sněmu od Pražan položeném nic jednati nebudete, a kohož muožete, že také od toho od- vedete; shledáte to bohdá, že skrze to sobě i svým přátelóm dobře učiníte, i uži- tečnú službu a přátelstvie tomu královstvie a našim stavóm. A mám tu naději v pánu Bohu, že tudy i vaše věci snáze budu moci zednati, ač ještě tak spěšně nemohu toho na místě postaviti; ale nerad bych od JMKské odjel, až bych to na místě postavil. Neb jistě o vaše dobré a poctivé se starám, touž maje k vám naději nepochybnou, a že také i na tomto sněmu o to péči a pilnost mieti budete, což by se dobrého krále JMti a toho královstvie zednati mohlo. Co sem psal pánu z Rozmberka i také panu podkomořímu, o tom vám ne- píši, neb nepochybuji, jakož sem za to žádal, že vám to vše oznámeno bude. A rač pán Buoh dáti, pane a přieteli muoj milý, nám spolu šťastné a ve zdravie shledánie. Dán v Budíně, v sobotu den svaté panny Appollony léta oc. XVI°. Urozenému a statečnému rytieři, panu Mikulášovi Trčkovi z Lípy a na Lichtmburce, přieteli mému milému. Toto mi se zdálo vám za potřebné oznámiti, ale tak úplně, kterak bych rád, nemohu; kdežto i za toto vás prosím, co tuto v této ceduli píši, že toho žádnému, by to ode mne vám oznámeno bylo, oznamovati nebudete, kromě pána z Rozmberka 21*
Strana 164
164 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a pana podkomořieho. I toto vězte, že jest nějaké psanie k králi JMti učiněno, ježto se velikých a znamenitých věcí dotýče oc; a jest v něm datum a podpis, jakož vám to teď na malé cedulce napsáno posielám. A tak mi se konečně zdá, že jest ten list zapečetěn, pokudž já tu pečeť znám, pečetí Mistruov Pražských z kollej, na kteréž jest sv. Václav, a s jedné strany erb malý a s druhé strany též, vše na té odné pečeti. Pak na tento čas jiného k tomu nepraviem, než za toto vás, pae a přieteli muoj milý, prosím, kohož muožete, a zvláště z lidí znamenitých, že se na to, ale ne zřetedlně, nežli pod nějakým slušným spuosobem, jakož vy v to dobře trefiti umiete, poptáte: kto sú k takovému psaní, toto již znamenie ode mne majíce vuoli dali a kto nic. Jakož to dobře viem, že vy a pan podkomořie, ani pan Jan z Wartmberka k tomu vuole nedávali ste, nebo ste na ten čas v Praze nebyli. A čemu byste v tom vyrozuměli, kto jsú k tomu vuoli dali aneb nedali, velmi bych to rád věděl; a co by vám o tom vědomo bylo, za to vás prosím, že mi to oznámíte. Nebo o to vám píši jistě dobrým úmyslem a z slušných příčin, a pro dobré a poctivé naše společní a toho královstvie, jakož potom budete moci dostatečněji tomu vyrozuměti. Však také prosím vás, že v tom i v jiném budete obmejšleti, aby tomuto nynějšímu sněmu od krále JMti položenému skrze to ani jinú věc překážka se ne- stala, než aby se to jednati mohlo a s boží pomocí dokonati, cožby stále dobrého býti mohlo. A co byšte mi psáti o této věci, oč vám píši, chtěli, prosím, že ke mně na- schvál posla pošlete a já mu rád zaplatím; anebo Václavovi, kterémuž Trčka říkají, písaři mému na hradě Pražském, abyšte rozkázali toho dodati, aby mi to poslal. Co ste mi psali, což se pana Jana Wartmberského dotýče: i jistě v čemž bych slušně mohl, rád bych pro něho, což by k jeho dobrému a ku poctivosti bylo, učiniti chtěl; než toho by mi bylo potřebie věděti a tomu rozoměti, jestliže bych jemu zednal tu věc, o kteréž ste mi v svém psaní zmínku učinili, chtěl-li by on to k sobě přijieti. Toto mi se ještě, pane a přieteli muoj milý, zdálo vám napsati, že mi se zdá, že král JMt to poznává, kto JMti k dobrému aneb ke zlému radil, a kto JMt troštoval JMti ke škodě, a obmejšleje pod tím své dobré, pak JMti věci aneb toho královstvie buďte jakžkoli. Ale když my s boží pomocí, kteříž dobré milujem, slušný skutek k JMti a toho královstvie k dobrému učiníme, shledáte to bohdá, že dobře bude, a žeť před pleticháři pokoj mieti budem. A širšieho o těch všech věcech psanie k jinému času ponechávám.
164 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. a pana podkomořieho. I toto vězte, že jest nějaké psanie k králi JMti učiněno, ježto se velikých a znamenitých věcí dotýče oc; a jest v něm datum a podpis, jakož vám to teď na malé cedulce napsáno posielám. A tak mi se konečně zdá, že jest ten list zapečetěn, pokudž já tu pečeť znám, pečetí Mistruov Pražských z kollej, na kteréž jest sv. Václav, a s jedné strany erb malý a s druhé strany též, vše na té odné pečeti. Pak na tento čas jiného k tomu nepraviem, než za toto vás, pae a přieteli muoj milý, prosím, kohož muožete, a zvláště z lidí znamenitých, že se na to, ale ne zřetedlně, nežli pod nějakým slušným spuosobem, jakož vy v to dobře trefiti umiete, poptáte: kto sú k takovému psaní, toto již znamenie ode mne majíce vuoli dali a kto nic. Jakož to dobře viem, že vy a pan podkomořie, ani pan Jan z Wartmberka k tomu vuole nedávali ste, nebo ste na ten čas v Praze nebyli. A čemu byste v tom vyrozuměli, kto jsú k tomu vuoli dali aneb nedali, velmi bych to rád věděl; a co by vám o tom vědomo bylo, za to vás prosím, že mi to oznámíte. Nebo o to vám píši jistě dobrým úmyslem a z slušných příčin, a pro dobré a poctivé naše společní a toho královstvie, jakož potom budete moci dostatečněji tomu vyrozuměti. Však také prosím vás, že v tom i v jiném budete obmejšleti, aby tomuto nynějšímu sněmu od krále JMti položenému skrze to ani jinú věc překážka se ne- stala, než aby se to jednati mohlo a s boží pomocí dokonati, cožby stále dobrého býti mohlo. A co byšte mi psáti o této věci, oč vám píši, chtěli, prosím, že ke mně na- schvál posla pošlete a já mu rád zaplatím; anebo Václavovi, kterémuž Trčka říkají, písaři mému na hradě Pražském, abyšte rozkázali toho dodati, aby mi to poslal. Co ste mi psali, což se pana Jana Wartmberského dotýče: i jistě v čemž bych slušně mohl, rád bych pro něho, což by k jeho dobrému a ku poctivosti bylo, učiniti chtěl; než toho by mi bylo potřebie věděti a tomu rozoměti, jestliže bych jemu zednal tu věc, o kteréž ste mi v svém psaní zmínku učinili, chtěl-li by on to k sobě přijieti. Toto mi se ještě, pane a přieteli muoj milý, zdálo vám napsati, že mi se zdá, že král JMt to poznává, kto JMti k dobrému aneb ke zlému radil, a kto JMt troštoval JMti ke škodě, a obmejšleje pod tím své dobré, pak JMti věci aneb toho královstvie buďte jakžkoli. Ale když my s boží pomocí, kteříž dobré milujem, slušný skutek k JMti a toho královstvie k dobrému učiníme, shledáte to bohdá, že dobře bude, a žeť před pleticháři pokoj mieti budem. A širšieho o těch všech věcech psanie k jinému času ponechávám.
Strana 165
Dopisy z roku 1516. 165 176. Kníže Karel Minsterberský, Zdeněk Lev z Rožmitála a Břetislav Švihovský z Ryzmberka ozna- mují králi polskému Zikmundovi o úmrtí krále Vladislava, i prosí, aby stavům království Če- ského, až na sněmu shromážděni budou, psaní učinil v příčině ochrany mladého krále Ludvíka. 1516 [14. března.] Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3663, b. tern. nepag. Najjasnější králi a pane, pane náš najmilostivější! Služby naše povolně hotové s vinšovániem štěstí, zdravie dlúhého a šťastného královánie VKMti napřed, jakožto pánu našemu najmilostivějšiemu, vzkazujem. Najmilostivější králi! Poněvadž z do- puštěnie Boha všemohúcího najjasnější knieže a pán, pán Vladislav, uherský, český oc. král a markrabie moravský oc, pán náš najmilostivější, z tohoto světa sšel, a nám, jakožto poddaným svým, najjasnější knieže a pána, pána Ludvíka, uherského, če- ského oc. krále a markrabí moravského oc, JMt pána našeho najmilostivějšieho, na smrtedlné posteli také zvláštně poručiti a při tom to dále rozkázati ráčil, ač by nám toho potřeba kázala, abychom k VKMti vo radu a pomoc útočiště měli: a protož my to VKMti, jakožto pánu našemu najmilostivějšiemu, společně oznamujeme, se vší pilností prosíce, až by kdy k tomu přišlo, a my VKMti v té věci rady a pomoci potřebovali, že VKMt krále Ludvíka JMt, pána našeho najmilostivějšieho, i nás opú- štěti neráčíte. A také by se nám za potřebné a užitečné zdálo, poněvadž brzo sněm obecní v královstvie Českém držán býti má, abyšte VKMt nějaké mírné a slušné psanie ke všem třem stavuom panskému, rytieřskému a městskému učiniti ráčili k tomu rozumu, aby podlé toho poručenie krále JMti, slavné paměti, jemuž pane Bože buď milostiv, krále Ludvíka JMt poručena měli, a přátelsky se spolu snesúce, podle té cedule, kterúž od JMti máme, JMKské dobré a užitečné jednali, aby JMt opatřen byl tak, jakž jest JKMt jim toho podle tejž cedule svěřil; tu vieru do nich majíce, že se k tomu tak skutečně přičiní, aby se VKMti a jiným přátelóm krále Ludvíka JMti v to vkládati nebylo potřebie. Jakož o VKMti nepochybujeme, že VMKská to lépe a užitečněji bude uměti jim rozkázati napsati, než-li my to VKMti vypsati muožem. A při tom VKMti prosíme, že nám toho psanie přípis poslati ráčíte, abychom se věděli k čemu přimlúvati. A teď také VKMti psaní krále JMti, slavné paměti, kteréž již najposléz VKMti učiniti rozkázati jest ráčil, posíláme. A s tím se VKMti, jakožto pánu našemu najmilostivějšiemu, s našimi povolnými službami po- roučíme. Datum Budae feria III [sic]*) post dominicam judica anno Domini XV XVI. Psáno Zigmundovi, králi polskému JMti, od kniežete Karla, od pana Lva a od pana Břetislava Švihovského. *) Feria III. jest 11. března; král Vladislav zemřel teprva 13. března, tudíž má býti datum snad feria VI., převedené na 14. března.
Dopisy z roku 1516. 165 176. Kníže Karel Minsterberský, Zdeněk Lev z Rožmitála a Břetislav Švihovský z Ryzmberka ozna- mují králi polskému Zikmundovi o úmrtí krále Vladislava, i prosí, aby stavům království Če- ského, až na sněmu shromážděni budou, psaní učinil v příčině ochrany mladého krále Ludvíka. 1516 [14. března.] Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3663, b. tern. nepag. Najjasnější králi a pane, pane náš najmilostivější! Služby naše povolně hotové s vinšovániem štěstí, zdravie dlúhého a šťastného královánie VKMti napřed, jakožto pánu našemu najmilostivějšiemu, vzkazujem. Najmilostivější králi! Poněvadž z do- puštěnie Boha všemohúcího najjasnější knieže a pán, pán Vladislav, uherský, český oc. král a markrabie moravský oc, pán náš najmilostivější, z tohoto světa sšel, a nám, jakožto poddaným svým, najjasnější knieže a pána, pána Ludvíka, uherského, če- ského oc. krále a markrabí moravského oc, JMt pána našeho najmilostivějšieho, na smrtedlné posteli také zvláštně poručiti a při tom to dále rozkázati ráčil, ač by nám toho potřeba kázala, abychom k VKMti vo radu a pomoc útočiště měli: a protož my to VKMti, jakožto pánu našemu najmilostivějšiemu, společně oznamujeme, se vší pilností prosíce, až by kdy k tomu přišlo, a my VKMti v té věci rady a pomoci potřebovali, že VKMt krále Ludvíka JMt, pána našeho najmilostivějšieho, i nás opú- štěti neráčíte. A také by se nám za potřebné a užitečné zdálo, poněvadž brzo sněm obecní v královstvie Českém držán býti má, abyšte VKMt nějaké mírné a slušné psanie ke všem třem stavuom panskému, rytieřskému a městskému učiniti ráčili k tomu rozumu, aby podlé toho poručenie krále JMti, slavné paměti, jemuž pane Bože buď milostiv, krále Ludvíka JMt poručena měli, a přátelsky se spolu snesúce, podle té cedule, kterúž od JMti máme, JMKské dobré a užitečné jednali, aby JMt opatřen byl tak, jakž jest JKMt jim toho podle tejž cedule svěřil; tu vieru do nich majíce, že se k tomu tak skutečně přičiní, aby se VKMti a jiným přátelóm krále Ludvíka JMti v to vkládati nebylo potřebie. Jakož o VKMti nepochybujeme, že VMKská to lépe a užitečněji bude uměti jim rozkázati napsati, než-li my to VKMti vypsati muožem. A při tom VKMti prosíme, že nám toho psanie přípis poslati ráčíte, abychom se věděli k čemu přimlúvati. A teď také VKMti psaní krále JMti, slavné paměti, kteréž již najposléz VKMti učiniti rozkázati jest ráčil, posíláme. A s tím se VKMti, jakožto pánu našemu najmilostivějšiemu, s našimi povolnými službami po- roučíme. Datum Budae feria III [sic]*) post dominicam judica anno Domini XV XVI. Psáno Zigmundovi, králi polskému JMti, od kniežete Karla, od pana Lva a od pana Břetislava Švihovského. *) Feria III. jest 11. března; král Vladislav zemřel teprva 13. března, tudíž má býti datum snad feria VI., převedené na 14. března.
Strana 166
166 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 177. Oznamuje Krištoforovi z Švamberka smrt krále Vladislava i prosí, aby s jinými pány při opa- trování hradu Pražského byl radou nápomocen. V Budíně. 1516, 14. března. Orig. v arch. Třeboňském č. 3666. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Vězte, pane švagře muoj milý, že pán Buoh ráčil jest z tohoto světa pojíti pána našeho, krále JMt, jehožto duši všemo- houcí pán Buoh rač milostiv býti. I prosím vás, jestliže by která potřeba byla hradu Pražského, že v tom budete radni a pomocni, a k témuž že jiné pány a přátele naše povedete. Nebo ktož by co proti tomu hradu svévolného předsevzal, učinil by předkem proti králi Ludvíkovi JMti, pánu našemu, i také proti tomu královstvie. Pak ač snad žádný tak svévolný nebude, ale proto, pane švagře muoj milý, v tomto nynějším zpuosobu slušné jest v takové věci opatrnost mieti, a také já, dá-li pán Buoh, do toho královstvie chci pospiešiti. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Budíně, v pátek po svatém Rehoři léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyššie purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. 178. Petr z Rožmberka a nejvyšší úřadníci zemští vyzývají vyšší stavy kraje Prachenského, aby na sjezd do Benešova ke dni 7. července se sjeli. Na hradě Pražském. 1516, 28. května. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3671 (18), tern. nepag. List obecní sněmovní. Urozeným pánóm, urozeným a statečným rytieřóm a vladykóm kraje Prachen- ského, pánóm a přátelóm našim milým! Petr z Rožnberka a Zdeněk Lev z Rožmi- tála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský, Vojtěch z Pernšteina na Hluboké, naj- vyšší hofmistr, Jaroslav z Šelnberka a z Kosti, najvyšší komorník, Jiřík Bezdružický z Kolovrat, najvyšší sudí, Ladslav z Šternberka na Bechyni, najvyšší kancléř, Radslav Beřkovský z Šebieřova na Liběchově, najvyšší písař, a Burian Trčka z Lípy a na Lipnici, podkomoří královstvie Českého, služby naše vzkazujem. Páni a přátelé naši milí! Tajno vás nebuď, že jsúce spolu na hradě Pražském na sněmu obecniem tohoto královstvie Českého, to jsme stavové panský a rytieřský s pilností rozvažovali a se- znali, že jsú toho znamenité a zvláštně pilné našich dvú stavuov potřeby, abychom spolu panský a rytieřský stavové sněm měli, což by najspieše býti mohlo, a nám poručili, abychom ten sněm do všech krajuov tohoto královstvie oznámili a toho den
166 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 177. Oznamuje Krištoforovi z Švamberka smrt krále Vladislava i prosí, aby s jinými pány při opa- trování hradu Pražského byl radou nápomocen. V Budíně. 1516, 14. března. Orig. v arch. Třeboňském č. 3666. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Vězte, pane švagře muoj milý, že pán Buoh ráčil jest z tohoto světa pojíti pána našeho, krále JMt, jehožto duši všemo- houcí pán Buoh rač milostiv býti. I prosím vás, jestliže by která potřeba byla hradu Pražského, že v tom budete radni a pomocni, a k témuž že jiné pány a přátele naše povedete. Nebo ktož by co proti tomu hradu svévolného předsevzal, učinil by předkem proti králi Ludvíkovi JMti, pánu našemu, i také proti tomu královstvie. Pak ač snad žádný tak svévolný nebude, ale proto, pane švagře muoj milý, v tomto nynějším zpuosobu slušné jest v takové věci opatrnost mieti, a také já, dá-li pán Buoh, do toho královstvie chci pospiešiti. A rač pán Buoh dáti nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán v Budíně, v pátek po svatém Rehoři léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyššie purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. 178. Petr z Rožmberka a nejvyšší úřadníci zemští vyzývají vyšší stavy kraje Prachenského, aby na sjezd do Benešova ke dni 7. července se sjeli. Na hradě Pražském. 1516, 28. května. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3671 (18), tern. nepag. List obecní sněmovní. Urozeným pánóm, urozeným a statečným rytieřóm a vladykóm kraje Prachen- ského, pánóm a přátelóm našim milým! Petr z Rožnberka a Zdeněk Lev z Rožmi- tála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský, Vojtěch z Pernšteina na Hluboké, naj- vyšší hofmistr, Jaroslav z Šelnberka a z Kosti, najvyšší komorník, Jiřík Bezdružický z Kolovrat, najvyšší sudí, Ladslav z Šternberka na Bechyni, najvyšší kancléř, Radslav Beřkovský z Šebieřova na Liběchově, najvyšší písař, a Burian Trčka z Lípy a na Lipnici, podkomoří královstvie Českého, služby naše vzkazujem. Páni a přátelé naši milí! Tajno vás nebuď, že jsúce spolu na hradě Pražském na sněmu obecniem tohoto královstvie Českého, to jsme stavové panský a rytieřský s pilností rozvažovali a se- znali, že jsú toho znamenité a zvláštně pilné našich dvú stavuov potřeby, abychom spolu panský a rytieřský stavové sněm měli, což by najspieše býti mohlo, a nám poručili, abychom ten sněm do všech krajuov tohoto královstvie oznámili a toho den
Strana 167
Dopisy z roku 1516. 167 a místo, kde by býti měl, položili. A protož, páni a přátelé milí, ten sněm našim stavóm pokládáme v Benešově v pondělí po svatém Prokopu [7. července] najprv příštím, a vás s pilností žádáme, že na tom sněmu budete, a konečně jmenovaný pondělí do Benešova přijedete a jedni druhé k témuž napomenete, jestliže by poslové skrze nevědomost anebo snad jakým omylem kterým osobám s listy sněmovními ne- došli, aby tudy žádné se obmeškánie nestalo. I věříme vám, že toho, jakž vám píšeme, neobmeškáte. Nebo jestliže by kto, anebo která osoba z našich stavuov, na ten sněm tuto již oznámený do Benešova nepřijeli, bylo by známo a za to bychom drželi, že by ten a ti nebyli milovníci krále JMti, pána našeho, a obecného dobrého tohoto královstvie a našich stavuov. Nebo když na ten sněm přijedete, to tak, jakž vám oznamujem, poznáte, že jsú toho pilné a znamenité potřeby, kteréž stavuov našich nikda [. . ..] nebyly; pak-li by kto bezelstně nemohl na ten sněm a pro nemoc přijeti, ale ten aby přieteli moc dal, aby na jeho místě svoliti mohl, což se na tom sněmu zjedná, a ten bude to povinnen, což se na tom sněmu svolí, držeti, jakoby tu sám neb sami osobně jsúce byli a svolovali. Také toto jsme s pilností rozvažovali, aby pro všelijakú příhodu hotovost spěšná byla, netoliko osob našich a služebníkuov našich, ale také lidí a poddaných našich, neb znáte, že jsú toho pilné a znamenité potřeby, i také, že se odpovědníkuov v tomto královstvie neumenšuje, ale přibývá. A protož, znajíce takové příčiny toho býti, ač kteří z vás ještě dostatečně zřiezeni a spraveni k tomu nejste a poddaní vaši, ale že již, s jinú pečlivostí nežli prvé, takovú věc před se vezmete: tak abychom to stavové naši na tom sněmu Be- nešovském skutečně poznati mohli do jednoho každého z nás, že jest tak hotov, chtěl-li by kto nám a tomuto královstvie mimo řád a právo jaký útisk a křivdu činiti, že v tom k obraně nás všech, jedni na druhé, bezpečiti se muožem, tak aby to i jiní znali. Ačkolivěk my a stavové naši mimo řád a právo na žádného sahati nemínieme, jakož, bychom vám pak to široce vypisovati měli, nepochybujem, že to všickni dobře znáte, že jest toho a opatrnosti potřebněji nežli prvé; neb jestliže by pak kto takové věci zanedbal, již by známé bylo, že by ten aneb ti královstvie to- hoto i sám svého dobrého, k lehkosti nás všech, neobmejšlel. A teď vám také těch artikuluov, co jest o dluzích na tomto sněmu svoleno, i také o berni, výpis posíláme, o tom nepochybujiec, že se v tom tak pro dobré krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie zachováte, a to všecko skutečně naplníte, jakožto milovníci krále JMti, pána našeho, dobrého a tohoto královstvie. A což jest se na tomto sněmu nynějším věcí pána našeho JMKské a našich stavuov věcí jednalo a zjednalo i tohoto krá- lovstvie, kteréžto věci a potřeby jsú pilné a znamenité, to vám také na tom sněmu v Benešově dále oznámeno bude. Dán na hradě Pražském pod zemskú pečetí menší královstvie Českého v středu po svatém Urbanu léta oc. XVI°.
Dopisy z roku 1516. 167 a místo, kde by býti měl, položili. A protož, páni a přátelé milí, ten sněm našim stavóm pokládáme v Benešově v pondělí po svatém Prokopu [7. července] najprv příštím, a vás s pilností žádáme, že na tom sněmu budete, a konečně jmenovaný pondělí do Benešova přijedete a jedni druhé k témuž napomenete, jestliže by poslové skrze nevědomost anebo snad jakým omylem kterým osobám s listy sněmovními ne- došli, aby tudy žádné se obmeškánie nestalo. I věříme vám, že toho, jakž vám píšeme, neobmeškáte. Nebo jestliže by kto, anebo která osoba z našich stavuov, na ten sněm tuto již oznámený do Benešova nepřijeli, bylo by známo a za to bychom drželi, že by ten a ti nebyli milovníci krále JMti, pána našeho, a obecného dobrého tohoto královstvie a našich stavuov. Nebo když na ten sněm přijedete, to tak, jakž vám oznamujem, poznáte, že jsú toho pilné a znamenité potřeby, kteréž stavuov našich nikda [. . ..] nebyly; pak-li by kto bezelstně nemohl na ten sněm a pro nemoc přijeti, ale ten aby přieteli moc dal, aby na jeho místě svoliti mohl, což se na tom sněmu zjedná, a ten bude to povinnen, což se na tom sněmu svolí, držeti, jakoby tu sám neb sami osobně jsúce byli a svolovali. Také toto jsme s pilností rozvažovali, aby pro všelijakú příhodu hotovost spěšná byla, netoliko osob našich a služebníkuov našich, ale také lidí a poddaných našich, neb znáte, že jsú toho pilné a znamenité potřeby, i také, že se odpovědníkuov v tomto královstvie neumenšuje, ale přibývá. A protož, znajíce takové příčiny toho býti, ač kteří z vás ještě dostatečně zřiezeni a spraveni k tomu nejste a poddaní vaši, ale že již, s jinú pečlivostí nežli prvé, takovú věc před se vezmete: tak abychom to stavové naši na tom sněmu Be- nešovském skutečně poznati mohli do jednoho každého z nás, že jest tak hotov, chtěl-li by kto nám a tomuto královstvie mimo řád a právo jaký útisk a křivdu činiti, že v tom k obraně nás všech, jedni na druhé, bezpečiti se muožem, tak aby to i jiní znali. Ačkolivěk my a stavové naši mimo řád a právo na žádného sahati nemínieme, jakož, bychom vám pak to široce vypisovati měli, nepochybujem, že to všickni dobře znáte, že jest toho a opatrnosti potřebněji nežli prvé; neb jestliže by pak kto takové věci zanedbal, již by známé bylo, že by ten aneb ti královstvie to- hoto i sám svého dobrého, k lehkosti nás všech, neobmejšlel. A teď vám také těch artikuluov, co jest o dluzích na tomto sněmu svoleno, i také o berni, výpis posíláme, o tom nepochybujiec, že se v tom tak pro dobré krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie zachováte, a to všecko skutečně naplníte, jakožto milovníci krále JMti, pána našeho, dobrého a tohoto královstvie. A což jest se na tomto sněmu nynějším věcí pána našeho JMKské a našich stavuov věcí jednalo a zjednalo i tohoto krá- lovstvie, kteréžto věci a potřeby jsú pilné a znamenité, to vám také na tom sněmu v Benešově dále oznámeno bude. Dán na hradě Pražském pod zemskú pečetí menší královstvie Českého v středu po svatém Urbanu léta oc. XVI°.
Strana 168
168 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 179. Petrovi z Rožmberka oznamuje, že poslové s listy sněmovními po krajích již chodí; Pražané žoldnéře že přijímají a města obeslali, aby vojensky na hotově byla, protož aby také stavové panský a rytířský hotovost sebrali; páni a rytířstvo pod obojí že v Hradci Králové sjezd míti budou oc. Na hradě Pražském. 1516, 5. června. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3671, (17). Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Račte věděti, že již poslové po krajích jdú s listy sněmovniemi i také s těmi artikuli, co jest svoleno o berni a o dluziech odloženie, jakož vám teď toho přiepisy posílám; než jiných více artikuluov ještě sem poslati nemohl, neb ještě jich všech z desk vypsaných nemám. Poznal sem to již několikrát, že Pražané a města po sněmiech brzo vždy něco nového před se berú, a proto takové věci časem trefovaly se škodné, že skrze to mievali jsme znamenité práce i náklady; ač jim dále vždy toho více přibývá, ježto lidé, mně se zdá, bude-li to déle trvati, nikterak toho snésti nebudú moci pro své škody a záhuby, jakož já toho také netoliko na jiných, ale i na sobě díl čiji. Neb které opatrnosti v pokoji mieti a náklady činiti pro nebezpečnost musíme, a jiní jsúce před námi bezpečni, aby svú vuoli proti řádu a právu provozovali: tehdy snad byla by lepší válka, aby také ti na se péči měli, od kterýchž my jako na každý den nebezpečnosti očekáváme a úkladných podvoduov bez bázně božské a studu lidského; ježto příliš veliký jest čas k tomu nám tak prohlédnúti a k tomu skutek přiložiti, abychme v lepšiem opatřenie a v dostatečnější bezpečnosti s boží pomocí v tomto královstvie býti mohli, odpierajíc lotrovskému šibalstvu. Toto račte věděti, že obce Pražské těchto dní několikrát pospolu byly a o to se svolily, aby ktož má za sto zlatých dal XV gr. českých, a již i žoldnéře přijí- mají. I v některých jiných městech a i jináče k hotovosti se skutečně strojí, a města obeslali, aby vojensky na hotově byli, a když je po druhé obešlí, aby na pole táhli. A tak jest tomu rozuměti, jestli že naši slabosť a neopatrnosť poznají, že konečně prvé tohoto sněmu Benešovského na pole vytrhnú: komu pak budú škoditi, na to se netřeba ptáti, neb tomu všickni rozumíme. Protož, jakož i v sněmovniech listech toho dotčeno jest, abychme hotovost měli, i již sluší ji mieti skutečně a našim poddaným zjevně rozkázati, aby vojensky hotovi byli; neb městský stav nic se s tím nekryje. A jest-li že by kto chtěl pak sebrati mimo řád zemský, sluší tomu překaziti. Nebo byť k nám měli pěkně mluviti a jináče s skutky činiti, a my tomu věřili, byli bychme podobni k těm nerozumným a hovadným ptákóm, kteříž na vnadu spadají a potom je sítkami přitrhují a ztepú; ale pán Buoh rač nás toho nerozumu a zhovadilosti zachovati. Než jistě, muoj milý
168 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 179. Petrovi z Rožmberka oznamuje, že poslové s listy sněmovními po krajích již chodí; Pražané žoldnéře že přijímají a města obeslali, aby vojensky na hotově byla, protož aby také stavové panský a rytířský hotovost sebrali; páni a rytířstvo pod obojí že v Hradci Králové sjezd míti budou oc. Na hradě Pražském. 1516, 5. června. Opis souč. v archivu Třeboňském č. 3671, (17). Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Přál bych vám věrně rád, abyšte se dobře měli a zdrávi byli. Račte věděti, že již poslové po krajích jdú s listy sněmovniemi i také s těmi artikuli, co jest svoleno o berni a o dluziech odloženie, jakož vám teď toho přiepisy posílám; než jiných více artikuluov ještě sem poslati nemohl, neb ještě jich všech z desk vypsaných nemám. Poznal sem to již několikrát, že Pražané a města po sněmiech brzo vždy něco nového před se berú, a proto takové věci časem trefovaly se škodné, že skrze to mievali jsme znamenité práce i náklady; ač jim dále vždy toho více přibývá, ježto lidé, mně se zdá, bude-li to déle trvati, nikterak toho snésti nebudú moci pro své škody a záhuby, jakož já toho také netoliko na jiných, ale i na sobě díl čiji. Neb které opatrnosti v pokoji mieti a náklady činiti pro nebezpečnost musíme, a jiní jsúce před námi bezpečni, aby svú vuoli proti řádu a právu provozovali: tehdy snad byla by lepší válka, aby také ti na se péči měli, od kterýchž my jako na každý den nebezpečnosti očekáváme a úkladných podvoduov bez bázně božské a studu lidského; ježto příliš veliký jest čas k tomu nám tak prohlédnúti a k tomu skutek přiložiti, abychme v lepšiem opatřenie a v dostatečnější bezpečnosti s boží pomocí v tomto královstvie býti mohli, odpierajíc lotrovskému šibalstvu. Toto račte věděti, že obce Pražské těchto dní několikrát pospolu byly a o to se svolily, aby ktož má za sto zlatých dal XV gr. českých, a již i žoldnéře přijí- mají. I v některých jiných městech a i jináče k hotovosti se skutečně strojí, a města obeslali, aby vojensky na hotově byli, a když je po druhé obešlí, aby na pole táhli. A tak jest tomu rozuměti, jestli že naši slabosť a neopatrnosť poznají, že konečně prvé tohoto sněmu Benešovského na pole vytrhnú: komu pak budú škoditi, na to se netřeba ptáti, neb tomu všickni rozumíme. Protož, jakož i v sněmovniech listech toho dotčeno jest, abychme hotovost měli, i již sluší ji mieti skutečně a našim poddaným zjevně rozkázati, aby vojensky hotovi byli; neb městský stav nic se s tím nekryje. A jest-li že by kto chtěl pak sebrati mimo řád zemský, sluší tomu překaziti. Nebo byť k nám měli pěkně mluviti a jináče s skutky činiti, a my tomu věřili, byli bychme podobni k těm nerozumným a hovadným ptákóm, kteříž na vnadu spadají a potom je sítkami přitrhují a ztepú; ale pán Buoh rač nás toho nerozumu a zhovadilosti zachovati. Než jistě, muoj milý
Strana 169
Dopisy z roku 1516. 169 pane a přieteli, píšiť vám toto z jistých a z hodných příčin, znaje toho tohoto krá- lovstvie a naši potřebu, kteříž při pánu svém a při řádu stojíme. Toto jest se nám některým z našich stavuov prvé přiházelo, když koho posel s listem sněmovniem nedošel, by mu jich jiných sto pravilo, že se k tomu stavěl, jako by o tom sněmu nevěděl: než mně se na tento čas zdá, abychme těch zvlášt- ností, kto jsú to činili, zanechali a se opatrovali, jedni druhých neopúštějíc; potře- bněji jest již toho, než-li v těch ve všech letech, pokud má paměť stačuje, za králo- vánie krále JMti, slavné paměti. Také račte věděti, že stavové pod obojí spuosobú, panský a rytieřský, obsílají se k sjezdu do Hradce nad Labem ke čtvrtku po svatém Vítu [19. června], chtějíce něco o to jednati, co se toho sekretu dotýče oc. A tak jest mi oznámeno, že pan Kostka jest toho puovod, neb by snad radši Hory užíval, nežli by toho přál, aby se odtud dluhové krále JMti platili. Páně kancleřova jiezda do Řezna, která býti má, toho bych jemu rád přál, aby tam dobře zjednal, ale nevčas se nynie trefila pro spletky městské. Však ktož tam do Řezna pojedú, jest potřebí, aby doma jejich poddaní na hotově byli a též i jiní. Nebo i o tom slyšeti, že města chtí některé zámky obháněti, ačkolivěk to sobě najméň vážiem. Však kdybychme hotovi nebyli a oni na pole vytrhli, nenie toho co proto lechce vážiti. Dán na hradě Pražském, ve čtvrtek den sv. Bonifácia léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Uroz. p. p. Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. Cedule do téhož listu. Toto také račte věděti, že jest mi dnes praveno, že ně- kteří od měst mezi některých pánuov lidi jdú, je namlúvajíce, aby k městóm při- stupovali. I račte toho povážiti, jaký jest to také řád. A i o jiných neřádích roz- ličných více slyším, než čehož jistě neviem, o tom tak široce nezdálo mi se vypisovati. 180. Odpovídá na list purkmistra a rady Starého města Pražského v příčině Jindřicha Bohmického i ohražení se proti jiným oc. Na hradě Pražském. 1516, 6. června. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3671 (23). Službu svú vzkazuji, vzáctné opatrnosti páni přátelé milí! Psanie, kteréž jste mi, což se Jindřicha Bohmického dotýče,*) učinili, toho jste také v tom psanie dotkli, když by řád a právo v zemi této v své celosti a váze býti mělo a bylo, takovému jeho úmyslu pruochodu dáváno že by nebylo oc: i toho neznám, by našimi stavy *) Jaký smutný konec vzal, viz Staré letopisy české, vyd. od Palackého, str. 407. Archiv Český VII. 22
Dopisy z roku 1516. 169 pane a přieteli, píšiť vám toto z jistých a z hodných příčin, znaje toho tohoto krá- lovstvie a naši potřebu, kteříž při pánu svém a při řádu stojíme. Toto jest se nám některým z našich stavuov prvé přiházelo, když koho posel s listem sněmovniem nedošel, by mu jich jiných sto pravilo, že se k tomu stavěl, jako by o tom sněmu nevěděl: než mně se na tento čas zdá, abychme těch zvlášt- ností, kto jsú to činili, zanechali a se opatrovali, jedni druhých neopúštějíc; potře- bněji jest již toho, než-li v těch ve všech letech, pokud má paměť stačuje, za králo- vánie krále JMti, slavné paměti. Také račte věděti, že stavové pod obojí spuosobú, panský a rytieřský, obsílají se k sjezdu do Hradce nad Labem ke čtvrtku po svatém Vítu [19. června], chtějíce něco o to jednati, co se toho sekretu dotýče oc. A tak jest mi oznámeno, že pan Kostka jest toho puovod, neb by snad radši Hory užíval, nežli by toho přál, aby se odtud dluhové krále JMti platili. Páně kancleřova jiezda do Řezna, která býti má, toho bych jemu rád přál, aby tam dobře zjednal, ale nevčas se nynie trefila pro spletky městské. Však ktož tam do Řezna pojedú, jest potřebí, aby doma jejich poddaní na hotově byli a též i jiní. Nebo i o tom slyšeti, že města chtí některé zámky obháněti, ačkolivěk to sobě najméň vážiem. Však kdybychme hotovi nebyli a oni na pole vytrhli, nenie toho co proto lechce vážiti. Dán na hradě Pražském, ve čtvrtek den sv. Bonifácia léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Uroz. p. p. Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. Cedule do téhož listu. Toto také račte věděti, že jest mi dnes praveno, že ně- kteří od měst mezi některých pánuov lidi jdú, je namlúvajíce, aby k městóm při- stupovali. I račte toho povážiti, jaký jest to také řád. A i o jiných neřádích roz- ličných více slyším, než čehož jistě neviem, o tom tak široce nezdálo mi se vypisovati. 180. Odpovídá na list purkmistra a rady Starého města Pražského v příčině Jindřicha Bohmického i ohražení se proti jiným oc. Na hradě Pražském. 1516, 6. června. Opis souč. v arch. Třeboň. č. 3671 (23). Službu svú vzkazuji, vzáctné opatrnosti páni přátelé milí! Psanie, kteréž jste mi, což se Jindřicha Bohmického dotýče,*) učinili, toho jste také v tom psanie dotkli, když by řád a právo v zemi této v své celosti a váze býti mělo a bylo, takovému jeho úmyslu pruochodu dáváno že by nebylo oc: i toho neznám, by našimi stavy *) Jaký smutný konec vzal, viz Staré letopisy české, vyd. od Palackého, str. 407. Archiv Český VII. 22
Strana 170
170 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. v čem z práva vystupováno bylo; než jestliže kterú osobú v čem by se jaký vý- stupek stal, na to jest také právo zřiezené, kterak proti takovému zachováno se býti má. Což se pak jmenovaného Bohmicského dotýče, když jest jeho odpověď na pana sudieho najvyššieho tohoto královstvie, kterémuž toho času byl jsem úřad svój po- ručil, vznesena, o té jest věci do všech krajuov tohoto královstvie rozepsal; a tak známé jest, že výstupek našimi stavy ku překážce řádu a práva, tak v tom jako v jiném, nestal jest se. Také kdež mi psali jste, že se v tom ohražujete i opoviedáte, kterak byšte zachovati chtěli k těm, čeho v tom psaní a koho dotýčete: i takové opovědi, nevěda na koho se jmenovitě vztahuje, neviem, kterak k sobě přijíti, po- něvadž řád a právo tak dobře za krále JMti, pána našeho tohoto nynějšieho, jako za krále JMti, slavné paměti, mělo by a má v své mocnosti trvati a zuostati. Než když byšte mi co toho oznámili, ježto by mému úřadu ta věc náležela, věděl bych se v tom kterak zachovati; pak-li přes to co jiného proti komu před se vezmete, tomu bych já nerad byl, neb kterak by to panskému a rytieřskému stavóm mohlo býti trpělivé, muožete to znáti. Než kdyžby práva nešla a konečně přetržena byla, jakož pán Buoh toho rač zachovati, neb kým by to přišlo, nebylo by jeho poctivé, tehdy chtěl-li by kto koho za nepřietele jmíti, však tomu zejména a ne jinému měl by svú čest ohraditi; ač, poněvadž krále JMt jednoho pána máme, i to bylo-li by poctivé, ktož by takovú věc svévolně učinil, jest co rozvážiti. Dán na hradě Pražském, v pátek po svatém Bonifacii léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Vzáctné opatrnosti pánóm purkmistru a radě Starého města Pražského, přátelóm mým milým. 181. Petrovi z Rožmberka o sjezdu strany pod obojí v Hradci Králové a že by chtěli míti sněm v Praze; o sjezdu rytířstva v Strakonicích oc. Na Blatné. 1516, 28. června. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3671 (24). Od pana Lva. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Jakož měly jsú sjezd strany pod obojí spuosobú v Hradci nad Labem, i ač se jich, jakž toho zprávu mám, nemnoho sjelo, však což jsú ti, kteří se byli sjeli, zjednali, teď vám toho přiepis posielám. Pak poněvadž byli jsme s vuolí našich stavuov vybráni k tomu v Praze jednánie, což zjednáme, že to má býti stálé: ale z toho jich v Hradci jednánie jiný se v tom, jako nějaký nový zpuosob obmajšlé, a jakž já tomu rozumím, že ti, bych řekl pod obojí, ale spieše snad mohl bych řéci pikharté, chtěli by sobě berní své viery dovozovati, jako města pro berni našich svobod ujímati; ale bohdá z vobého nic nebude. Nebo,
170 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. v čem z práva vystupováno bylo; než jestliže kterú osobú v čem by se jaký vý- stupek stal, na to jest také právo zřiezené, kterak proti takovému zachováno se býti má. Což se pak jmenovaného Bohmicského dotýče, když jest jeho odpověď na pana sudieho najvyššieho tohoto královstvie, kterémuž toho času byl jsem úřad svój po- ručil, vznesena, o té jest věci do všech krajuov tohoto královstvie rozepsal; a tak známé jest, že výstupek našimi stavy ku překážce řádu a práva, tak v tom jako v jiném, nestal jest se. Také kdež mi psali jste, že se v tom ohražujete i opoviedáte, kterak byšte zachovati chtěli k těm, čeho v tom psaní a koho dotýčete: i takové opovědi, nevěda na koho se jmenovitě vztahuje, neviem, kterak k sobě přijíti, po- něvadž řád a právo tak dobře za krále JMti, pána našeho tohoto nynějšieho, jako za krále JMti, slavné paměti, mělo by a má v své mocnosti trvati a zuostati. Než když byšte mi co toho oznámili, ježto by mému úřadu ta věc náležela, věděl bych se v tom kterak zachovati; pak-li přes to co jiného proti komu před se vezmete, tomu bych já nerad byl, neb kterak by to panskému a rytieřskému stavóm mohlo býti trpělivé, muožete to znáti. Než kdyžby práva nešla a konečně přetržena byla, jakož pán Buoh toho rač zachovati, neb kým by to přišlo, nebylo by jeho poctivé, tehdy chtěl-li by kto koho za nepřietele jmíti, však tomu zejména a ne jinému měl by svú čest ohraditi; ač, poněvadž krále JMt jednoho pána máme, i to bylo-li by poctivé, ktož by takovú věc svévolně učinil, jest co rozvážiti. Dán na hradě Pražském, v pátek po svatém Bonifacii léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Vzáctné opatrnosti pánóm purkmistru a radě Starého města Pražského, přátelóm mým milým. 181. Petrovi z Rožmberka o sjezdu strany pod obojí v Hradci Králové a že by chtěli míti sněm v Praze; o sjezdu rytířstva v Strakonicích oc. Na Blatné. 1516, 28. června. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3671 (24). Od pana Lva. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Jakož měly jsú sjezd strany pod obojí spuosobú v Hradci nad Labem, i ač se jich, jakž toho zprávu mám, nemnoho sjelo, však což jsú ti, kteří se byli sjeli, zjednali, teď vám toho přiepis posielám. Pak poněvadž byli jsme s vuolí našich stavuov vybráni k tomu v Praze jednánie, což zjednáme, že to má býti stálé: ale z toho jich v Hradci jednánie jiný se v tom, jako nějaký nový zpuosob obmajšlé, a jakž já tomu rozumím, že ti, bych řekl pod obojí, ale spieše snad mohl bych řéci pikharté, chtěli by sobě berní své viery dovozovati, jako města pro berni našich svobod ujímati; ale bohdá z vobého nic nebude. Nebo,
Strana 171
Dopisy z roku 1516. 171 pane příteli muoj milý, poněvadž se takové věci puosobí, když jedné námi nesejde, tehdy sejde-li kým jiným, ač mají se jistě nač rozmysliti; a když my sobě přátel pohledáme, kteříž upřímně dobrému bychom rádi, zviete to, dá-li pán Bóh, žeť ti, ktož pletou, budou musiti jiných rozumuov, ale ne své vuole užívati. O ten artikul, jakož svou vírou chtí nám rovni v poctivostech a v úřadech býti: i mně se zdá, aby jim byla dána na to poctivá odpověď, však že se nám toho, což jest pod secretem vydáno, nehodí tvrditi z příčin mnohých, a také, bychom měli k tomu, čeho oni žádají, přistúpiti, že jsú toho také slušné příčiny, že se nám toho učiniti nehodí do let dospělých krále JMti; než-li když by JMKská k letóm přišel a v tomto království byl, že na to bude jim dána, budou-li toho žádati, konečná odpověď. Pak-li vždy na tom nebudou chtíti přestati, tehdy mně se zdá, abychom toho podali na ciesaře a na krále polského JJMti, a při tom jich napomenuli, což jest se na sněmech zjednalo, aby to drželi. A také bude se jim moci ukázati list pod pečetí krále JMti, slavné paměti, že toho JMt v nic obracuje, co jim pod secretem, což se viery dotýče, dáti ráčil. A z té příčiny o tomto vám tak mnoho vypisuji, abyšte před časem ráčili sobě to rozvážiti, a to abychom pak na nynějšíem sněmu, což se nám bude za dobré zdáti, v hromadu snesli. Také jsem tomu srozuměl, že by se jim chtělo v Praze sněmu novému: pak neviem, proč do Prahy chuť mají v těchto nynějších spletcích, co města před se berou; než mně se tam nyní nechce, kromě úřadu mého. A kdež jest v těch artikulech také zmínka „jestli že by z cizích zemí na nás táhli nebo do země vtrhli“: i při tom artikuli sluší nám velikú opatrnost jmíti, nebo mně se konečně zdá, že se to najvíce vztahuje proti ciesaři a králi polskému JJMtem, ježto bych je radši měl podle vuole pána našeho za poručníky, nežli pana Kostku za mincmajstra; a poněvadž ti, kto se byli sjeli, k tomu se podobně ukazují, jako by dobré obmajšleli: i pilné věci zapoměli, kterak by se měla Hora opatřiti k dobrému krále JMti a tohoto královstvie. Ale není div, že toho zanechali, nebo snad tím úmyslem ten sjezd učinili, aby pana Kostku v jeho neřádu potvrdili. Jistě jest třeba naše věci k dobrému pána našeho a tohoto královstvie k konci vésti a k tomu užiti, kohož slušně muožeme. Nebo s těmi tadynky těch některých lidí málo nebo nic bychom zjednali, a mnohé útraty vynaložiece bez toho bychom byli; i lépe to radši vynaložiti, z čehož bohda muože něco dobrého přijíti. V tomto kraji rytieřstvo, kteří měli sjezd v Strakonicích, ač se něco počelo mezi nimi plésti, ale proto na tom zuostali, aby s mocí na sněm do Benešova poslali: ježto mi se zdá, že to tak nyní býti muože a že slušného otporni nebudou. Račte věděti, že pan kancléř má smlúvu s falckrabí JMtí, což se Hajdeku dotýče, a má jemu panu kancléři dáno býti XM zlat. rýnských, jedna polovice na hromnice najprv příštie a druhá potom v roce. 22*
Dopisy z roku 1516. 171 pane příteli muoj milý, poněvadž se takové věci puosobí, když jedné námi nesejde, tehdy sejde-li kým jiným, ač mají se jistě nač rozmysliti; a když my sobě přátel pohledáme, kteříž upřímně dobrému bychom rádi, zviete to, dá-li pán Bóh, žeť ti, ktož pletou, budou musiti jiných rozumuov, ale ne své vuole užívati. O ten artikul, jakož svou vírou chtí nám rovni v poctivostech a v úřadech býti: i mně se zdá, aby jim byla dána na to poctivá odpověď, však že se nám toho, což jest pod secretem vydáno, nehodí tvrditi z příčin mnohých, a také, bychom měli k tomu, čeho oni žádají, přistúpiti, že jsú toho také slušné příčiny, že se nám toho učiniti nehodí do let dospělých krále JMti; než-li když by JMKská k letóm přišel a v tomto království byl, že na to bude jim dána, budou-li toho žádati, konečná odpověď. Pak-li vždy na tom nebudou chtíti přestati, tehdy mně se zdá, abychom toho podali na ciesaře a na krále polského JJMti, a při tom jich napomenuli, což jest se na sněmech zjednalo, aby to drželi. A také bude se jim moci ukázati list pod pečetí krále JMti, slavné paměti, že toho JMt v nic obracuje, co jim pod secretem, což se viery dotýče, dáti ráčil. A z té příčiny o tomto vám tak mnoho vypisuji, abyšte před časem ráčili sobě to rozvážiti, a to abychom pak na nynějšíem sněmu, což se nám bude za dobré zdáti, v hromadu snesli. Také jsem tomu srozuměl, že by se jim chtělo v Praze sněmu novému: pak neviem, proč do Prahy chuť mají v těchto nynějších spletcích, co města před se berou; než mně se tam nyní nechce, kromě úřadu mého. A kdež jest v těch artikulech také zmínka „jestli že by z cizích zemí na nás táhli nebo do země vtrhli“: i při tom artikuli sluší nám velikú opatrnost jmíti, nebo mně se konečně zdá, že se to najvíce vztahuje proti ciesaři a králi polskému JJMtem, ježto bych je radši měl podle vuole pána našeho za poručníky, nežli pana Kostku za mincmajstra; a poněvadž ti, kto se byli sjeli, k tomu se podobně ukazují, jako by dobré obmajšleli: i pilné věci zapoměli, kterak by se měla Hora opatřiti k dobrému krále JMti a tohoto královstvie. Ale není div, že toho zanechali, nebo snad tím úmyslem ten sjezd učinili, aby pana Kostku v jeho neřádu potvrdili. Jistě jest třeba naše věci k dobrému pána našeho a tohoto královstvie k konci vésti a k tomu užiti, kohož slušně muožeme. Nebo s těmi tadynky těch některých lidí málo nebo nic bychom zjednali, a mnohé útraty vynaložiece bez toho bychom byli; i lépe to radši vynaložiti, z čehož bohda muože něco dobrého přijíti. V tomto kraji rytieřstvo, kteří měli sjezd v Strakonicích, ač se něco počelo mezi nimi plésti, ale proto na tom zuostali, aby s mocí na sněm do Benešova poslali: ježto mi se zdá, že to tak nyní býti muože a že slušného otporni nebudou. Račte věděti, že pan kancléř má smlúvu s falckrabí JMtí, což se Hajdeku dotýče, a má jemu panu kancléři dáno býti XM zlat. rýnských, jedna polovice na hromnice najprv příštie a druhá potom v roce. 22*
Strana 172
172 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Já když k sněmu pojedu, mám úmysl ležeti v Sedlčanech, ježto jsú tři míle neveliké od Benešova; a odtud chci vyjeti ráno, abych byl, dá-li pán Bóh, v Bene- šově v pondělí po svatém Prokopu [7. července] před polednem. I prosím račte tam také před polednem býti, abych mohl s vámi o některé věci prvé, než-li se jiní sjedou, rozmluviti. A rač pán Buoh dáti nám se spuolu šťastně ve zdraví shledati. Dán na Blatné, v sobotu u vigilji svatých Petra a Pavla, apoštoluov božích, léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu přieteli mému milému. 182. Krištoforovi z Švamberka v příčině společné jízdy k císaři. Na Blatné. 1516, 22. srpna. Orig. v arch. Třeboň. č. 3676. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře! Což se naší jiezdy k ciesaři JMti dotýče, za to vás prosím, že ke mně na Velhartice přijedete tento čtvrtek najprvé příští [28. srpna], nebo nezajedete nežli snad dvě míli; nebo z Velhartic nemáme do Kočína nežli V1/2 míle, a to muožeme bohdá snadně za den ujeti. Pak-li byšte nemohli přijeti tento čtvrtek pro sjezd, jestliže jej v Přešticích mieti budete, ale prosím, že nazajtří v pátek budete na Velharticích. Pak-li byšte vždy toho nemohli učiniti, tehdy prosím, že svuoj vuoz špížní, aby na Velharticích byl ve čtvrtek, po- šlete, abych já své věci dal naň sklásti v pátek, a potom v sobotu před svatým Jiljím [30. srpna] vyjel bych ráno s panem písařem a s panem Oplem, a dočekali byšte mne v Najrště, a odtud předce ten den dojeli bychom do Kočína. Však muoj milý pane švagře, radši bych, a za to prosím, abyšte ke mně na Velhartice, jakž vám píši, přijeli. A pán Buoh všemohúcí rač nám dáti spolu šťastné ve zdravie shle- dánie. Dán na Blatné, v pátek před hodem sv. Bartoloměje léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 183. Krištoforovi z Švamberka, aby v příčině opatření purkrabství kraje Hradeckého na sjezd do Benešova ke dni 24. dubna přijel. Na hradě Pražském. 1517, 8. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3685. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že jest na mne vzneseno, kterak by mělo býti potřebí opatřiti úřad zemský purkrabstvie
172 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Já když k sněmu pojedu, mám úmysl ležeti v Sedlčanech, ježto jsú tři míle neveliké od Benešova; a odtud chci vyjeti ráno, abych byl, dá-li pán Bóh, v Bene- šově v pondělí po svatém Prokopu [7. července] před polednem. I prosím račte tam také před polednem býti, abych mohl s vámi o některé věci prvé, než-li se jiní sjedou, rozmluviti. A rač pán Buoh dáti nám se spuolu šťastně ve zdraví shledati. Dán na Blatné, v sobotu u vigilji svatých Petra a Pavla, apoštoluov božích, léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rožmberka oc, panu přieteli mému milému. 182. Krištoforovi z Švamberka v příčině společné jízdy k císaři. Na Blatné. 1516, 22. srpna. Orig. v arch. Třeboň. č. 3676. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře! Což se naší jiezdy k ciesaři JMti dotýče, za to vás prosím, že ke mně na Velhartice přijedete tento čtvrtek najprvé příští [28. srpna], nebo nezajedete nežli snad dvě míli; nebo z Velhartic nemáme do Kočína nežli V1/2 míle, a to muožeme bohdá snadně za den ujeti. Pak-li byšte nemohli přijeti tento čtvrtek pro sjezd, jestliže jej v Přešticích mieti budete, ale prosím, že nazajtří v pátek budete na Velharticích. Pak-li byšte vždy toho nemohli učiniti, tehdy prosím, že svuoj vuoz špížní, aby na Velharticích byl ve čtvrtek, po- šlete, abych já své věci dal naň sklásti v pátek, a potom v sobotu před svatým Jiljím [30. srpna] vyjel bych ráno s panem písařem a s panem Oplem, a dočekali byšte mne v Najrště, a odtud předce ten den dojeli bychom do Kočína. Však muoj milý pane švagře, radši bych, a za to prosím, abyšte ke mně na Velhartice, jakž vám píši, přijeli. A pán Buoh všemohúcí rač nám dáti spolu šťastné ve zdravie shle- dánie. Dán na Blatné, v pátek před hodem sv. Bartoloměje léta oc. XVI°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 183. Krištoforovi z Švamberka, aby v příčině opatření purkrabství kraje Hradeckého na sjezd do Benešova ke dni 24. dubna přijel. Na hradě Pražském. 1517, 8. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3685. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že jest na mne vzneseno, kterak by mělo býti potřebí opatřiti úřad zemský purkrabstvie
Strana 173
Dopisy z roku 1517. 173 kraje Hradeckého: žádajíce mne, a zvláště někteří z téhož kraje Hradeckého, abych podle zřiezenie zemského, s volí krále JMti slavné paměti, a na obecniem sněmu učiněného úředníky zemské a soudce zemské i také krále JMti rady obeslal, aby, spolu se sjedouce, toho povážili a radu svú oznámili, a o to se podle téhož zřiezenie snesli a srovnali, kým by a kterou osobou ten úřad měl býti opatřen. Pak aby mnú v tom nic nesešlo, a pokudž by mi náležalo, obmeškáno nebylo, rád bych o to brzo sjezd těm, kteříž do takové rady příslušejí, obeslal. Ale poněvadž, pane švagře muoj milý, na tomto nynie minulém sněmu dlúho jsú lidé byli, a z některých příčin ny- nějšieho soudu zemského i komornieho jest odloženo, snad také pro sněm budúcí, kterýž, mám naději, že bude při času svatého Jiří v Benešově: pak, bych měl již dotčený sjezd jiný čas než při tom sněmu pokládati, mohli by sobě někteří k tomu jeti obtiežiti, a kdyby se nesjeli snad jich větší díl, tehdy snad menší počet to by sobě rozvažovati a k tomu jeti obtěžovati mohl. A protož aby ta věc tím podstatněji k slušnému spuosobu a místu přivedena býti mohla, za to vás prosím, že v Benešově budete na zajtří po svatém Jiří [24. dubna] najprv příštiem, jakož jiným, pokudž mi v tom náleží, o též píši; a tu spolu s pány a s rytieřstvem, ouředníky a soudcemi zemskými a radami krále JMti soudu komornieho chci rád k tomu se přimlúvati, pokudž jest podle jmenovaného zřiezenie, aby námi v tom nic obmeškáno nebylo, než tomu se dosti stalo, pokudž se bude nám v tom náležeti zachovati. Dán na hradě Pražském, ve čtvrtek po svatých Tří králích léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabě Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Blatné oc, švagru mému milému. 184, Krištoforovi z Švamberka o sjezdu v Benešově. Na Blatné. 1517, 16. dubna. Orig. v arch. Třeboň. č. 3691. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, přál bych vám toho věrně. Muoj milý pane švagře! Což se toho sjezdu dotýče, o kterémž sem vám prvé psal, má býti v Benešově na zajtří po svatém Jiří [24. dubna]. A tímto krátce to zavierám, neb nynie také mnoho jiného psaní před sebou mám. Než toto jistě vězte, že jest toho sjezdu zvláštní pilná a znamenitá potřeba: a protož bych vás rád také na tom sjezdu viděl, ačkoli vám i každému z přátel našich a již také i sobě, pokudž bych slušně mohl, rád bych práci umenšil. Dajž pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, ve čtvrtek po hodu slavném velikonočniem léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc.
Dopisy z roku 1517. 173 kraje Hradeckého: žádajíce mne, a zvláště někteří z téhož kraje Hradeckého, abych podle zřiezenie zemského, s volí krále JMti slavné paměti, a na obecniem sněmu učiněného úředníky zemské a soudce zemské i také krále JMti rady obeslal, aby, spolu se sjedouce, toho povážili a radu svú oznámili, a o to se podle téhož zřiezenie snesli a srovnali, kým by a kterou osobou ten úřad měl býti opatřen. Pak aby mnú v tom nic nesešlo, a pokudž by mi náležalo, obmeškáno nebylo, rád bych o to brzo sjezd těm, kteříž do takové rady příslušejí, obeslal. Ale poněvadž, pane švagře muoj milý, na tomto nynie minulém sněmu dlúho jsú lidé byli, a z některých příčin ny- nějšieho soudu zemského i komornieho jest odloženo, snad také pro sněm budúcí, kterýž, mám naději, že bude při času svatého Jiří v Benešově: pak, bych měl již dotčený sjezd jiný čas než při tom sněmu pokládati, mohli by sobě někteří k tomu jeti obtiežiti, a kdyby se nesjeli snad jich větší díl, tehdy snad menší počet to by sobě rozvažovati a k tomu jeti obtěžovati mohl. A protož aby ta věc tím podstatněji k slušnému spuosobu a místu přivedena býti mohla, za to vás prosím, že v Benešově budete na zajtří po svatém Jiří [24. dubna] najprv příštiem, jakož jiným, pokudž mi v tom náleží, o též píši; a tu spolu s pány a s rytieřstvem, ouředníky a soudcemi zemskými a radami krále JMti soudu komornieho chci rád k tomu se přimlúvati, pokudž jest podle jmenovaného zřiezenie, aby námi v tom nic obmeškáno nebylo, než tomu se dosti stalo, pokudž se bude nám v tom náležeti zachovati. Dán na hradě Pražském, ve čtvrtek po svatých Tří králích léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabě Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Blatné oc, švagru mému milému. 184, Krištoforovi z Švamberka o sjezdu v Benešově. Na Blatné. 1517, 16. dubna. Orig. v arch. Třeboň. č. 3691. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, přál bych vám toho věrně. Muoj milý pane švagře! Což se toho sjezdu dotýče, o kterémž sem vám prvé psal, má býti v Benešově na zajtří po svatém Jiří [24. dubna]. A tímto krátce to zavierám, neb nynie také mnoho jiného psaní před sebou mám. Než toto jistě vězte, že jest toho sjezdu zvláštní pilná a znamenitá potřeba: a protož bych vás rád také na tom sjezdu viděl, ačkoli vám i každému z přátel našich a již také i sobě, pokudž bych slušně mohl, rád bych práci umenšil. Dajž pán Buoh, muoj milý pane švagře, nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Blatné, ve čtvrtek po hodu slavném velikonočniem léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc.
Strana 174
174 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 185. Krištoforovi z Švamberka, že se mu nelíbí, aby sjezd kraje Plzeňského v Plzni držán byl oc. Na Blatné. 1517, 6. května. Orig. v arch. Třeboňském č. 3695. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že jest mi dnes oznámeno, kterak již pan Albrecht z Šternberka o sjezd toho kraje Plzeňského obsielá do Plzně. Pak potřeba sjezdu, znám že jest: nežli na tento čas aby v Plzni byl, to mi se z některých příčin nelíbí, i také z té, že tam někteří do Plzně nepojedou. Než po- třebie jest jistě v tom kraji i také nám všem opatrnosti, nebo psal mi pan Jan z Rabštejna, jako na Hostouni jest, že mu syna najstaršieho vzali a do Němec unesli. Slyšel sem, že sobě mnozí to velmi obtěžují a zvláště z rytieřstva, že jsú Pražané dali stíti Jaroslava Přerubenického.*) Pak jestliže také o to budou chtieti co mluviti anebo jednati na tom sjezdu kraje Plzeňského, neviem, kterak se to muože slušně u Plzni trefiti. Také vězte, pane švagře muoj milý, že jest mi psal pan Jindřich Švihovský, švagr muoj, že má nějaké poselstvie z Mnichova, a že ta řeč konečná jde, že se již ciesař JMt k těmto zemiem obrátil a že brzo má býti v Aušpurce; a že má s králem Francským smlúvu. A pan Břetislav,**) že by také brzo v Čechách býti měl, a že jest snad již v Mnichově. I prosím vás, že tyto noviny, ač neviem, vše-li jsú jisté, také panu strýci vašemu a švagru mému milému oznámíte. A pán Buoh všemohúcí rač dáti, abyšte se dobře měli, a spolu bohdá abychom se, muoj milý pane švagře, šťastně a ve zdraví shledali. Dán na Blatné, v středu po sv. Florianu léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 186. Vojtěchovi z Pernšteina o neshodě se stavy moravskými v příčině Hynka Bočka z Kunštatu oc.***) Na Blatné. 1517, 5. července. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3686, (16. 17.). Službu svú vzkazuji, urozený pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož ste mi psali, což se pánuov Morav- ských dotýče, i také při tom jejich psanie přípis poslali: z toho jsem srozuměl, k čemu jsú nynie náchylni; pak poněvadž každému jest ta svoboda dána z lidského národu, že máme vuoli činiti dobře i zle, i tolikéž jest to při nich jako při jiných, než každému jest potřebie to rozvážiti, co činie. *) Viz Dějiny České od Palackého V. 2. str. 324. ***) Viz Dějiny České od Fr. Palackého V. 2. str. 324 oc. **) Břetislav Švihovský z R.
174 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 185. Krištoforovi z Švamberka, že se mu nelíbí, aby sjezd kraje Plzeňského v Plzni držán byl oc. Na Blatné. 1517, 6. května. Orig. v arch. Třeboňském č. 3695. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Vězte, že jest mi dnes oznámeno, kterak již pan Albrecht z Šternberka o sjezd toho kraje Plzeňského obsielá do Plzně. Pak potřeba sjezdu, znám že jest: nežli na tento čas aby v Plzni byl, to mi se z některých příčin nelíbí, i také z té, že tam někteří do Plzně nepojedou. Než po- třebie jest jistě v tom kraji i také nám všem opatrnosti, nebo psal mi pan Jan z Rabštejna, jako na Hostouni jest, že mu syna najstaršieho vzali a do Němec unesli. Slyšel sem, že sobě mnozí to velmi obtěžují a zvláště z rytieřstva, že jsú Pražané dali stíti Jaroslava Přerubenického.*) Pak jestliže také o to budou chtieti co mluviti anebo jednati na tom sjezdu kraje Plzeňského, neviem, kterak se to muože slušně u Plzni trefiti. Také vězte, pane švagře muoj milý, že jest mi psal pan Jindřich Švihovský, švagr muoj, že má nějaké poselstvie z Mnichova, a že ta řeč konečná jde, že se již ciesař JMt k těmto zemiem obrátil a že brzo má býti v Aušpurce; a že má s králem Francským smlúvu. A pan Břetislav,**) že by také brzo v Čechách býti měl, a že jest snad již v Mnichově. I prosím vás, že tyto noviny, ač neviem, vše-li jsú jisté, také panu strýci vašemu a švagru mému milému oznámíte. A pán Buoh všemohúcí rač dáti, abyšte se dobře měli, a spolu bohdá abychom se, muoj milý pane švagře, šťastně a ve zdraví shledali. Dán na Blatné, v středu po sv. Florianu léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 186. Vojtěchovi z Pernšteina o neshodě se stavy moravskými v příčině Hynka Bočka z Kunštatu oc.***) Na Blatné. 1517, 5. července. Opis souč. v archivu Třeboň. č. 3686, (16. 17.). Službu svú vzkazuji, urozený pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož ste mi psali, což se pánuov Morav- ských dotýče, i také při tom jejich psanie přípis poslali: z toho jsem srozuměl, k čemu jsú nynie náchylni; pak poněvadž každému jest ta svoboda dána z lidského národu, že máme vuoli činiti dobře i zle, i tolikéž jest to při nich jako při jiných, než každému jest potřebie to rozvážiti, co činie. *) Viz Dějiny České od Palackého V. 2. str. 324. ***) Viz Dějiny České od Fr. Palackého V. 2. str. 324 oc. **) Břetislav Švihovský z R.
Strana 175
Dopisy z roku 1517. 175 O psaní pánuov Moravských, co hajtmanóm do krajóv tohoto královstvie píší, ještě nic nevím, krom co jste mi o tom psali; a také neviem, k čemu se to psaní trefiti má; neb hajtmané v krajiech co mají řéditi a co nic, věc jest dosti zjevná a známá. Však má-liť býti neřád, odněkud jest se vždy začíti, a byť pak i z Moravy přišel, nic to nového nebude; nebo jsú ještě paměti, co jest se od některých odtud i prvé snad přiházelo, ježto netoliko pána mívali sme u věku mladém, ale i v do- spělém, a proto naposledy k tomu přicházelo, že královstvie České i markrabstvie Moravské tím zůstávalo, čím jsú. Muoj milý pane švagře! Jakož páni a rytieřstvo toho markrabstvie píší, před- kládajíc spravedlivost páně Bočkovu: ježto snad žádný z nás tomu na odpor není, jakú spravedlivost má; ale mám za to, že i u nich, ktož má k čemu spravedlivost, že ne mocí, než tím pořadem, co jest u nich za právo, toho hledí; snad my také měli bychme téhož užiti; ale pro naši, jakž jest rozuměti, nesvornost, snad sme nynie u jiných národuov a lidí zlechčenější než-li jiní, a máme-li trpěti těžkost od cizích, též jest i od svých; však na konec slušelo by vždy pomněti, a pán Buoh rač dáti dobrý s poctivostí, čehož se za peníze kúpiti nemůže. Jakož také píší páni Moravští o landfridu svém: i mám za to, že dsky krá- lovstvie Českého sú starší než-li ten ladfrid [sic], a protož, kdyby k tomu chtěli právě pohlednúti, jakož snad to udělají, když jim to bude předloženo, že pan Boček byl jest Čech a v soudu královstvie Českého sedal a toho času v tomto královstvie statek, na kterémž seděl, měl; jaké jest zřiezení tohoto královstvie, kterak se má z něho, kto by v něm býti nechtěl, vyhostiti, a kterak se dskami přiznati i také kterak právem živ býti. Ješto té sem naděje, kdyby někto z toho markrabstvie chtěl se v tomto královstvie osaditi, že by tudy nechtěli páni Moravští svých práv a svobod uraziti, a kdybychom se proti tomu zasadili, snad by nám za zlé měli; i když to budou ráčiti u sebe rozvážiti, snad by nás také měli při našich právích a svobodách zůstaviti, neb sem i to slejchal, že královstvie České jest hlava a markrabstvie Mo- ravské oud. Ale na tom mnoho není, bychme pak byli i vlastní bratří, kdybychme spolu dobře býti nechtěli. Také, kdež i toho dotčeno jest v psaní pánuov Moravských, že za jiné ne- mají, než že jest všecko učinil podle smlúvy, totiž pan Boček, kterúž měl s panem Trčkou: i mně nenie potřebie o to pře držeti, ač snad mohl bych řéci, že neučinil, neb neviem, by páně Hradecského sestře věno dotvrdil a tak ujistil, jakož by býti mělo; a také o tom sem neslyšel, by pan Albrecht z Gutštajna jeho pana Bočka z puohonu propustil, kterýmž jej, když ještě Polnou držal, zastihl. Ale má-li býti před se neřád, rozprávěti mnoho o spravedlivosti, snad by byla věc zbytečná, a zvláště bude-li mieti na tom býti, aby páni Moravští anebo i my měli sami pře vésti a sami na to ortel činiti; než má-li se spravedlivost vyhledati, snad by bylo někoho potřebí
Dopisy z roku 1517. 175 O psaní pánuov Moravských, co hajtmanóm do krajóv tohoto královstvie píší, ještě nic nevím, krom co jste mi o tom psali; a také neviem, k čemu se to psaní trefiti má; neb hajtmané v krajiech co mají řéditi a co nic, věc jest dosti zjevná a známá. Však má-liť býti neřád, odněkud jest se vždy začíti, a byť pak i z Moravy přišel, nic to nového nebude; nebo jsú ještě paměti, co jest se od některých odtud i prvé snad přiházelo, ježto netoliko pána mívali sme u věku mladém, ale i v do- spělém, a proto naposledy k tomu přicházelo, že královstvie České i markrabstvie Moravské tím zůstávalo, čím jsú. Muoj milý pane švagře! Jakož páni a rytieřstvo toho markrabstvie píší, před- kládajíc spravedlivost páně Bočkovu: ježto snad žádný z nás tomu na odpor není, jakú spravedlivost má; ale mám za to, že i u nich, ktož má k čemu spravedlivost, že ne mocí, než tím pořadem, co jest u nich za právo, toho hledí; snad my také měli bychme téhož užiti; ale pro naši, jakž jest rozuměti, nesvornost, snad sme nynie u jiných národuov a lidí zlechčenější než-li jiní, a máme-li trpěti těžkost od cizích, též jest i od svých; však na konec slušelo by vždy pomněti, a pán Buoh rač dáti dobrý s poctivostí, čehož se za peníze kúpiti nemůže. Jakož také píší páni Moravští o landfridu svém: i mám za to, že dsky krá- lovstvie Českého sú starší než-li ten ladfrid [sic], a protož, kdyby k tomu chtěli právě pohlednúti, jakož snad to udělají, když jim to bude předloženo, že pan Boček byl jest Čech a v soudu královstvie Českého sedal a toho času v tomto královstvie statek, na kterémž seděl, měl; jaké jest zřiezení tohoto královstvie, kterak se má z něho, kto by v něm býti nechtěl, vyhostiti, a kterak se dskami přiznati i také kterak právem živ býti. Ješto té sem naděje, kdyby někto z toho markrabstvie chtěl se v tomto královstvie osaditi, že by tudy nechtěli páni Moravští svých práv a svobod uraziti, a kdybychom se proti tomu zasadili, snad by nám za zlé měli; i když to budou ráčiti u sebe rozvážiti, snad by nás také měli při našich právích a svobodách zůstaviti, neb sem i to slejchal, že královstvie České jest hlava a markrabstvie Mo- ravské oud. Ale na tom mnoho není, bychme pak byli i vlastní bratří, kdybychme spolu dobře býti nechtěli. Také, kdež i toho dotčeno jest v psaní pánuov Moravských, že za jiné ne- mají, než že jest všecko učinil podle smlúvy, totiž pan Boček, kterúž měl s panem Trčkou: i mně nenie potřebie o to pře držeti, ač snad mohl bych řéci, že neučinil, neb neviem, by páně Hradecského sestře věno dotvrdil a tak ujistil, jakož by býti mělo; a také o tom sem neslyšel, by pan Albrecht z Gutštajna jeho pana Bočka z puohonu propustil, kterýmž jej, když ještě Polnou držal, zastihl. Ale má-li býti před se neřád, rozprávěti mnoho o spravedlivosti, snad by byla věc zbytečná, a zvláště bude-li mieti na tom býti, aby páni Moravští anebo i my měli sami pře vésti a sami na to ortel činiti; než má-li se spravedlivost vyhledati, snad by bylo někoho potřebí
Strana 176
176 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. prostředka, ale nám Čechóm snad v tom ani v jiném místo dáno nebude. A ráčí-li pán Buoh nás i tím pro naši nesvornost trestati, buď jeho svatá vuole, ač i to viem, že časem svým ráčí pán Buoh dávati i hříšným milost. Tuto již, muoj milý pane švakře, mnoho jsem vám psal, ale snad tudiež sobě těch psaní uskrovnieme vespolek, když nám na kyrysy přijde; než jáť sem jim velmi nezvykl; ale jest dávní příslovie, že nouze vuole nemá, a pro svú poctivost že člověk mnoho učiniti musí a povinnen jest. Než poněvadž máme dobré přátely v markrabství Moravském, abychme spolu dobře byli, rád bych tomu byl; ale musí-li vždy neřád býti, kterak tomu jináč řéci než: co musí to musí; nebo když Kartáčtí ne- chtěli s Římany pokoje mieti, musili jim toho povoliti, a jaký pak konec z toho přišel, toho při tom nechávám, než nebyl jest všem ziskem. Máme krále JMt, pána našeho, dědičného spolu s markrabstviem Moravským, ač jest JMt mlád: ale kto by svévolně, jsa JMti poddaný, chtěl jiné poddané přes spravedlivé poddání hubiti, snad by tolikéž bylo jemu a za jednustajnú věc počteno, jako bychom měli pána starého; také máme i poručníky. Jest-li se pak těm třeba opoviedati, toho nechávám při rozvážení těch, kterýmž to snad bude přislušeti napravovati. Než bychme se sami radši srovnali, nepotřebujíc jiných národuov, slušelo by z toho pána Boha chváliti. Dán na Blatné, v neděli po svatém Prokopu léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Vojtěchovi z Pernštajna a na Hluboké, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, panu švakru mému milému. Cedule do toho listu. Muoj milý pane švakře! Ještě mi se zdálo toto vám na- psati, že pánuov a stavuov markrabství Moravského nikda sem sobě lechce nevážil a nevážím, jestliže by pak kto je lechčil, toho sem nechválil; než kterak sme my také váženi, toho nechávám v straně; než proto, cožkoli sme, vždy něco jsme. Nežli dajž pán Buoh, abyšte dobře v Maytě zjednali, tak abychom ku pomoci jedni jako druzí cizích národuov nepotřebovali, ačkoli i zápis máme, od koho nemáme býti opouštěni; ale té práce umenšiti jiným i sobě sami chválil bych. A poněvadž Pražané snad jménem i stavu městského v Majtě také býti měli by: ta města Moravská, ježto sú snad také v lantfridu, nepíší vám, by se dávali v stranu, a snad skrze ten třetí stav nějaký se prostředek najde, čemu sme se prvé nenadáli. Což se sněmu dotýče, tomu sem srozuměl, jako by páni Moravští dotud če- kati nechtěli: i námi jest to nesešlo, neb jsme tomu neradi, že jest sněm držán nebyl, kterýž tohoto času minulého v tomto království býti měl. Také u mne jest v tom rozum krátek, co jsme my pánóm Moravským vinni, že se k tomu tak ukazují, jako by strpenie dalšieho pokojně mieti nechtěli: ač snad změní v tom svuoj úmysl, neb té viny neznám, že se my svých práv a svobod držíme,
176 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. prostředka, ale nám Čechóm snad v tom ani v jiném místo dáno nebude. A ráčí-li pán Buoh nás i tím pro naši nesvornost trestati, buď jeho svatá vuole, ač i to viem, že časem svým ráčí pán Buoh dávati i hříšným milost. Tuto již, muoj milý pane švakře, mnoho jsem vám psal, ale snad tudiež sobě těch psaní uskrovnieme vespolek, když nám na kyrysy přijde; než jáť sem jim velmi nezvykl; ale jest dávní příslovie, že nouze vuole nemá, a pro svú poctivost že člověk mnoho učiniti musí a povinnen jest. Než poněvadž máme dobré přátely v markrabství Moravském, abychme spolu dobře byli, rád bych tomu byl; ale musí-li vždy neřád býti, kterak tomu jináč řéci než: co musí to musí; nebo když Kartáčtí ne- chtěli s Římany pokoje mieti, musili jim toho povoliti, a jaký pak konec z toho přišel, toho při tom nechávám, než nebyl jest všem ziskem. Máme krále JMt, pána našeho, dědičného spolu s markrabstviem Moravským, ač jest JMt mlád: ale kto by svévolně, jsa JMti poddaný, chtěl jiné poddané přes spravedlivé poddání hubiti, snad by tolikéž bylo jemu a za jednustajnú věc počteno, jako bychom měli pána starého; také máme i poručníky. Jest-li se pak těm třeba opoviedati, toho nechávám při rozvážení těch, kterýmž to snad bude přislušeti napravovati. Než bychme se sami radši srovnali, nepotřebujíc jiných národuov, slušelo by z toho pána Boha chváliti. Dán na Blatné, v neděli po svatém Prokopu léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Vojtěchovi z Pernštajna a na Hluboké, najvyššiemu hofmistru královstvie Českého, panu švakru mému milému. Cedule do toho listu. Muoj milý pane švakře! Ještě mi se zdálo toto vám na- psati, že pánuov a stavuov markrabství Moravského nikda sem sobě lechce nevážil a nevážím, jestliže by pak kto je lechčil, toho sem nechválil; než kterak sme my také váženi, toho nechávám v straně; než proto, cožkoli sme, vždy něco jsme. Nežli dajž pán Buoh, abyšte dobře v Maytě zjednali, tak abychom ku pomoci jedni jako druzí cizích národuov nepotřebovali, ačkoli i zápis máme, od koho nemáme býti opouštěni; ale té práce umenšiti jiným i sobě sami chválil bych. A poněvadž Pražané snad jménem i stavu městského v Majtě také býti měli by: ta města Moravská, ježto sú snad také v lantfridu, nepíší vám, by se dávali v stranu, a snad skrze ten třetí stav nějaký se prostředek najde, čemu sme se prvé nenadáli. Což se sněmu dotýče, tomu sem srozuměl, jako by páni Moravští dotud če- kati nechtěli: i námi jest to nesešlo, neb jsme tomu neradi, že jest sněm držán nebyl, kterýž tohoto času minulého v tomto království býti měl. Také u mne jest v tom rozum krátek, co jsme my pánóm Moravským vinni, že se k tomu tak ukazují, jako by strpenie dalšieho pokojně mieti nechtěli: ač snad změní v tom svuoj úmysl, neb té viny neznám, že se my svých práv a svobod držíme,
Strana 177
Dopisy z roku 1517. 177 bychme tím zle činili, a také ještě velmi z toho nežalujem, že proti nám zjevně v tom markrabství nepřátely tohoto královstvie přechovávají, ježto jest to veliký rozdiel od Zachaře, jestliže jeho kto tajně přechovávali. O glejt panu Bočkovi, mně se zdá, že jest snadné, neb sme prvé k tomu svolili, aby jej měl; a byť pak i psaného neměl, k čemu sme svolili, mám za to, že proti tomu žádný mluviti nebude. A kdyby i glejtu neměl, však my ještě nejsme na tom, abychom přes právo moci užívali, leč při pokoji nebudem moci zuostaveni býti. List, kterýž má býti panu Petrovi Žirotínskému, poslal sem vám jej z Prahy. Prosím vás, pane švagře muoj milý, na čem v Maytě zuostanete s pány Mo- ravskými, že mi to brzo oznámíte; neb nemůžeme-li při pokoji zuostaveni býti, abych já také mohl to spěšně tu, kdež jest toho potřebie, oznámiti, jakož snad bych pak něco i předeslal, však s vajminkou, bude-li potřebí; mám za to, že by huoře nebylo. 187. Petrovi z Rožmberka, že se mu nelíbí ujednání na sjezdu v Mýtě; žádá, aby do Netolic přijel, kamž i jiní přátelé přijedou v příčině sporu Hynka Bočka z Kunštatu s Bur. Trčkou z Lípy. Na Blatné. 1517, 18. července. Opis souč. v arch. Třeboňském č. tern. 3686, f. 12. Urozený pane, pane, příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že dnes přineseni mi listové od pana hof- mistra a pana Litoborského z Mayta; a při tom poslán mi spis, co tam najednáno, ježto mi se téměř nic nelíbí; jakož vám toho teď přípis posílám. Než jiných věcí, ježto jsú dosti potřebné, nemohu vám pro krátkost času přípisuov poslati. Také mám psaní dnes od pana podkomořieho*): kdež žádá našeho shledání, jakož jistě potřebné jest. Pak mám jemu oznámiti na cestu, kde by se měl s námi shledati: i nevěděl sem kde lépe na tak krátký čas, nežli v Netolicích, a zvláště pro vás, neb nemáte z Krumlova než tři míle. I za to vás prosím, že tam ráčíte tuto středu, na den svaté Maří Magdaleny [22. července], přijeti. A tu já také, dá-li pán Buoh, i pan podkomoří budeme: a píši panu kancléři a panu Hendrychovi z Švamberka i panu Krištoforovi, neb jest nynie na Zviekově, i také panu Janovi z Šternberka, žádaje jich, aby také v Netolicích tuto středu byli; neb budeme mieti oč rozmluviti, i snad jiného sjezdu potom brzo u větším počtu potřebovati. Dnes také před samým večerem přineseno mi něco listuov z kraje Hrade- ckého, ač sem ještě některých nepřečetl pro jiná zaneprázdněnie; než co sem pře- četl, jsú věci pilné a znamenité, tomuto království potřebné v čas opatřiti; jakož pane a přieteli muoj milý, chci to vše s sebou do Netolic vzíti, abych vám ukázal. *) Burian Trčka z Lípy a Lipnice. Archív Český VII. 23
Dopisy z roku 1517. 177 bychme tím zle činili, a také ještě velmi z toho nežalujem, že proti nám zjevně v tom markrabství nepřátely tohoto královstvie přechovávají, ježto jest to veliký rozdiel od Zachaře, jestliže jeho kto tajně přechovávali. O glejt panu Bočkovi, mně se zdá, že jest snadné, neb sme prvé k tomu svolili, aby jej měl; a byť pak i psaného neměl, k čemu sme svolili, mám za to, že proti tomu žádný mluviti nebude. A kdyby i glejtu neměl, však my ještě nejsme na tom, abychom přes právo moci užívali, leč při pokoji nebudem moci zuostaveni býti. List, kterýž má býti panu Petrovi Žirotínskému, poslal sem vám jej z Prahy. Prosím vás, pane švagře muoj milý, na čem v Maytě zuostanete s pány Mo- ravskými, že mi to brzo oznámíte; neb nemůžeme-li při pokoji zuostaveni býti, abych já také mohl to spěšně tu, kdež jest toho potřebie, oznámiti, jakož snad bych pak něco i předeslal, však s vajminkou, bude-li potřebí; mám za to, že by huoře nebylo. 187. Petrovi z Rožmberka, že se mu nelíbí ujednání na sjezdu v Mýtě; žádá, aby do Netolic přijel, kamž i jiní přátelé přijedou v příčině sporu Hynka Bočka z Kunštatu s Bur. Trčkou z Lípy. Na Blatné. 1517, 18. července. Opis souč. v arch. Třeboňském č. tern. 3686, f. 12. Urozený pane, pane, příteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že dnes přineseni mi listové od pana hof- mistra a pana Litoborského z Mayta; a při tom poslán mi spis, co tam najednáno, ježto mi se téměř nic nelíbí; jakož vám toho teď přípis posílám. Než jiných věcí, ježto jsú dosti potřebné, nemohu vám pro krátkost času přípisuov poslati. Také mám psaní dnes od pana podkomořieho*): kdež žádá našeho shledání, jakož jistě potřebné jest. Pak mám jemu oznámiti na cestu, kde by se měl s námi shledati: i nevěděl sem kde lépe na tak krátký čas, nežli v Netolicích, a zvláště pro vás, neb nemáte z Krumlova než tři míle. I za to vás prosím, že tam ráčíte tuto středu, na den svaté Maří Magdaleny [22. července], přijeti. A tu já také, dá-li pán Buoh, i pan podkomoří budeme: a píši panu kancléři a panu Hendrychovi z Švamberka i panu Krištoforovi, neb jest nynie na Zviekově, i také panu Janovi z Šternberka, žádaje jich, aby také v Netolicích tuto středu byli; neb budeme mieti oč rozmluviti, i snad jiného sjezdu potom brzo u větším počtu potřebovati. Dnes také před samým večerem přineseno mi něco listuov z kraje Hrade- ckého, ač sem ještě některých nepřečetl pro jiná zaneprázdněnie; než co sem pře- četl, jsú věci pilné a znamenité, tomuto království potřebné v čas opatřiti; jakož pane a přieteli muoj milý, chci to vše s sebou do Netolic vzíti, abych vám ukázal. *) Burian Trčka z Lípy a Lipnice. Archív Český VII. 23
Strana 178
178 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. A rač nám dáti pán Buoh všemohúcí spolu šťastné a ve zdraví shledání! Dán na Blatné, v sobotu den svatého Arnolfa léta oc. V°XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rosenberka oc, panu příteli mému milému. 188. Rozesílá list po krajích, kterýmž brání se proti nářku Hynkem Bočkem z Kunštatu naň uči- něnému a v listech také po krajích rozeslanému, v příčině sporu Buriana Trčky z Lípy s Hynkem Bočkem z K. Na hradě Pražském. 1517, 13. srpna. Opis souč. v arch. Třeboň. tern. č. 3686 sbn. 25. Od najvyššieho pana purkrabie Pražského po krajích královstvie Českého. Urozeným pánóm, pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vla- dykám, múdrým a opatrným městóm kraje Prachenského, pánuom a přátelům mým milým! Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Službu svú vzkazuji páni a přátelé moji milí. Račte věděti, že jest mi oznámeno, kterak by pan Hynek Boček, jako na Polné byl a z Kunštátu se píše, psaní učinil do krajuov to- hoto královstvie Českého pánóm a rytieřstvu VMtem, těm dvíma stavuom, o některú svú věc; při tom čině o mně znamenitú duominku, ježto mám za to, že jsem jemu žádné hodné příčiny k tomu nedal, aby o mně spravedlivě měl co psáti, dotýkaje mne a tudy chtěje VMtem a všem vuobec mne tím voškliviti, čehož se při mně, bych co učinil, ježto by mi slušně nenáleželo, v pravdě nenajde. Leč sobě do mne to obtěžuje, že bych nerad toho viděl, aby on, aneb ktožkolivěk jiný, proti právu a zřiezenie zemskému do tohoto královstvie k rozmnožení neřádu válku uvedl a tudy skrze to na toto královstvie skázu přivedl: ježto s pomocí buoží takové věci sluší mi se zepříti i jiné obyvatele tohoto královstvie podle úřadu mého k tomu napo- mínati, abychme tohoto královstvie hájili a bránili, a v tom sobě jedni druhých ne- opouštěli. Pak aby VMt tomu jeho psaní, v čem mne zejména přimieňuje, i kterak také tomu rozumiem, co na mne v tom vztahuje, dostatečně vyrozuměti mohli, teď tuto VMti to napsáno posielám těmito slovy: „Ale nic mi to divno není, zvláště do pana Lva, neb jest on tohoto přiro- zenie, aby na se mnoho bral a k sobě mnoho přijímal. Než pokudž zase od sebe odvozuje, v to já na tento čas nesahám, než k rozeznání VMtem připouštiem; ale té víry do VMtí nemám, abyšte na výkladu páně Lvovu i těch pánuov a z rytieřstva, kteří jsú se v Netolicích sjeli, přestati ráčili a jim k vůli podle Buriana Trčky toho pomáhali, což by bylo proti spravedlivosti mé; ježto snad i tudy najsnadší cesta těm aneb tomu odevřena býti by mohla, ktož k cizozemcóm pospíchají, nevohledajíc se
178 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. A rač nám dáti pán Buoh všemohúcí spolu šťastné a ve zdraví shledání! Dán na Blatné, v sobotu den svatého Arnolfa léta oc. V°XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rosenberka oc, panu příteli mému milému. 188. Rozesílá list po krajích, kterýmž brání se proti nářku Hynkem Bočkem z Kunštatu naň uči- něnému a v listech také po krajích rozeslanému, v příčině sporu Buriana Trčky z Lípy s Hynkem Bočkem z K. Na hradě Pražském. 1517, 13. srpna. Opis souč. v arch. Třeboň. tern. č. 3686 sbn. 25. Od najvyššieho pana purkrabie Pražského po krajích královstvie Českého. Urozeným pánóm, pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vla- dykám, múdrým a opatrným městóm kraje Prachenského, pánuom a přátelům mým milým! Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Službu svú vzkazuji páni a přátelé moji milí. Račte věděti, že jest mi oznámeno, kterak by pan Hynek Boček, jako na Polné byl a z Kunštátu se píše, psaní učinil do krajuov to- hoto královstvie Českého pánóm a rytieřstvu VMtem, těm dvíma stavuom, o některú svú věc; při tom čině o mně znamenitú duominku, ježto mám za to, že jsem jemu žádné hodné příčiny k tomu nedal, aby o mně spravedlivě měl co psáti, dotýkaje mne a tudy chtěje VMtem a všem vuobec mne tím voškliviti, čehož se při mně, bych co učinil, ježto by mi slušně nenáleželo, v pravdě nenajde. Leč sobě do mne to obtěžuje, že bych nerad toho viděl, aby on, aneb ktožkolivěk jiný, proti právu a zřiezenie zemskému do tohoto královstvie k rozmnožení neřádu válku uvedl a tudy skrze to na toto královstvie skázu přivedl: ježto s pomocí buoží takové věci sluší mi se zepříti i jiné obyvatele tohoto královstvie podle úřadu mého k tomu napo- mínati, abychme tohoto královstvie hájili a bránili, a v tom sobě jedni druhých ne- opouštěli. Pak aby VMt tomu jeho psaní, v čem mne zejména přimieňuje, i kterak také tomu rozumiem, co na mne v tom vztahuje, dostatečně vyrozuměti mohli, teď tuto VMti to napsáno posielám těmito slovy: „Ale nic mi to divno není, zvláště do pana Lva, neb jest on tohoto přiro- zenie, aby na se mnoho bral a k sobě mnoho přijímal. Než pokudž zase od sebe odvozuje, v to já na tento čas nesahám, než k rozeznání VMtem připouštiem; ale té víry do VMtí nemám, abyšte na výkladu páně Lvovu i těch pánuov a z rytieřstva, kteří jsú se v Netolicích sjeli, přestati ráčili a jim k vůli podle Buriana Trčky toho pomáhali, což by bylo proti spravedlivosti mé; ježto snad i tudy najsnadší cesta těm aneb tomu odevřena býti by mohla, ktož k cizozemcóm pospíchají, nevohledajíc se
Strana 179
Dopisy z roku 1517. 179 na škodu pána našeho dědičného ani na vlasť svú, než ledaby své věci, kterýmiž jsú pána našeho i tohoto královstvie zavedli, provésti mohli. A bezpochyby o tom držím, že ten neb ti, kteříž jsú téhož úmyslu, tady a tím zpuosobem toho hledají, aby k tomu přístup mieti mohli oc. To dotud vajpis toho psaní páně Bočkova, kteréž se s pravdú nesrovná, v čem mne i těch pánuov a z rytieřstva, kteříž jsme spolu v Netolicích byli, v tom dotýká; ježto nepochybuji, že JJMt také, pokudž toho který z nich potřebu pozná, to mluviti aneb psáti budou podle jejich neviny. Než-li co se mne dotýče, toto k tomu pravím, kdež jest on pan Boček psal, že bych toho přirození byl, abych na se mnoho bral a k sobě mnoho přijímal: i to dobře viem, že sem toho přirození po svých předcích, že sem od starodávna pán v tomto královstvie. Než kterak on o sobě a jaká psaní od některých má, najde-li v tom o svém přirození a o svých obyčejích k jeho pocti- vosti, kdyby se to zjevně čtlo, mám za to, že by bylo potrobněji a více co to ro- zeznávati nebo rozvažovati, než-li to, kterak já zase od sebe odvozuji, že bych mnoho na se bral a k sobě přijímal; nebo nevím, bych co k sobě přijímal a na se bral, čehož bych s poctivostí učiniti neměl. A což sem s sebe zase skládal, to JMKská slavné paměti, pán muoj milostivý, i stavové tohoto královstvie schvalovali, že sem se v tom slušně a poctivě zachoval. A protož, což jest již za dobré uznáno a prvé schváleno, není již potřebie toho rozeznávati aneb rozvažovati. Ale poněvadž pan Boček, byv Čechem a nezhostiv se z tohoto královstvie Českého tím pořadem, kterak jest podle zřízení zemského povinnen, k tomu podobná psaní činí, jakoby se chtěl nepřietelem pana Buriana Trčky, podkomořieho tohoto královstvie, učiniti, a tak a skrze to do toho královstvie škody činiti, poněvadž pan podkomoří jest obyvatel i také statek má v tomto královstvie: i muože-li to pan Boček s poctivostí čili jistě nic učiniti, račte toho povážiti, kterak jest dskami zemskými tohoto královstvie mezi jinými věcmi zapsáno, ktožby se z tohoto královstvie chtěl vyprodati a vyhostiti, že se dskami zemskými přiznati má, jest-li že by koho z předešlých věcí viniti chtěl oc; pak-li by kto to totiž opovrhl, že by z těch věcí před JMKskú neb soudy zemskými ne- hleděl, než mocí a válkú, že ten každý upadne v pokutu, jako ten nevyhoštěný, kterýby odpověděl v zemi, a k tomu ten jistý, ani potomci z něho pošlí, že nemají na věčné časy do koruny České přijati býti, tak jakž ten artikul aneb nález šíře ukazuje. I tu račte znáti, jaká jest pokuta na toho, kto v zemi odpoví z obyvateluov tohoto královstvie, jakož jiní nálezové o tom šíře ukazují. A tuto ještě nad to vajše vztahuje se i na jeho potomky; ježto i také z té příčiny rád bych, aby pan Boček podle dotčeného zřízení a nálezu zachoval se, kterak jest povinnen, poněvadž přítel- kyně má jest manželka jeho, ač měl-li by dědice, aby i na ty pokuty neuvedl, kteréž jemu i každému rodiči neb obyvateli tohoto královstvie sluší se toho uvarovati. A kdež jest také on pan Boček duominku učinil v svém psaní o cizozemcích, 23*
Dopisy z roku 1517. 179 na škodu pána našeho dědičného ani na vlasť svú, než ledaby své věci, kterýmiž jsú pána našeho i tohoto královstvie zavedli, provésti mohli. A bezpochyby o tom držím, že ten neb ti, kteříž jsú téhož úmyslu, tady a tím zpuosobem toho hledají, aby k tomu přístup mieti mohli oc. To dotud vajpis toho psaní páně Bočkova, kteréž se s pravdú nesrovná, v čem mne i těch pánuov a z rytieřstva, kteříž jsme spolu v Netolicích byli, v tom dotýká; ježto nepochybuji, že JJMt také, pokudž toho který z nich potřebu pozná, to mluviti aneb psáti budou podle jejich neviny. Než-li co se mne dotýče, toto k tomu pravím, kdež jest on pan Boček psal, že bych toho přirození byl, abych na se mnoho bral a k sobě mnoho přijímal: i to dobře viem, že sem toho přirození po svých předcích, že sem od starodávna pán v tomto královstvie. Než kterak on o sobě a jaká psaní od některých má, najde-li v tom o svém přirození a o svých obyčejích k jeho pocti- vosti, kdyby se to zjevně čtlo, mám za to, že by bylo potrobněji a více co to ro- zeznávati nebo rozvažovati, než-li to, kterak já zase od sebe odvozuji, že bych mnoho na se bral a k sobě přijímal; nebo nevím, bych co k sobě přijímal a na se bral, čehož bych s poctivostí učiniti neměl. A což sem s sebe zase skládal, to JMKská slavné paměti, pán muoj milostivý, i stavové tohoto královstvie schvalovali, že sem se v tom slušně a poctivě zachoval. A protož, což jest již za dobré uznáno a prvé schváleno, není již potřebie toho rozeznávati aneb rozvažovati. Ale poněvadž pan Boček, byv Čechem a nezhostiv se z tohoto královstvie Českého tím pořadem, kterak jest podle zřízení zemského povinnen, k tomu podobná psaní činí, jakoby se chtěl nepřietelem pana Buriana Trčky, podkomořieho tohoto královstvie, učiniti, a tak a skrze to do toho královstvie škody činiti, poněvadž pan podkomoří jest obyvatel i také statek má v tomto královstvie: i muože-li to pan Boček s poctivostí čili jistě nic učiniti, račte toho povážiti, kterak jest dskami zemskými tohoto královstvie mezi jinými věcmi zapsáno, ktožby se z tohoto královstvie chtěl vyprodati a vyhostiti, že se dskami zemskými přiznati má, jest-li že by koho z předešlých věcí viniti chtěl oc; pak-li by kto to totiž opovrhl, že by z těch věcí před JMKskú neb soudy zemskými ne- hleděl, než mocí a válkú, že ten každý upadne v pokutu, jako ten nevyhoštěný, kterýby odpověděl v zemi, a k tomu ten jistý, ani potomci z něho pošlí, že nemají na věčné časy do koruny České přijati býti, tak jakž ten artikul aneb nález šíře ukazuje. I tu račte znáti, jaká jest pokuta na toho, kto v zemi odpoví z obyvateluov tohoto královstvie, jakož jiní nálezové o tom šíře ukazují. A tuto ještě nad to vajše vztahuje se i na jeho potomky; ježto i také z té příčiny rád bych, aby pan Boček podle dotčeného zřízení a nálezu zachoval se, kterak jest povinnen, poněvadž přítel- kyně má jest manželka jeho, ač měl-li by dědice, aby i na ty pokuty neuvedl, kteréž jemu i každému rodiči neb obyvateli tohoto královstvie sluší se toho uvarovati. A kdež jest také on pan Boček duominku učinil v svém psaní o cizozemcích, 23*
Strana 180
180 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. že by k nim pospícháno bylo, neohlédajíc se na škodu pána našeho dědičného ani na vlasť svú: i dokonale nemohu věděti, koho to cizozemce míní, poněvadž toho zejména nejmenuje. Než míní-li ciesaře římského JMt a JMt krále polského: o JJMtech já držím, poněvadž jsú poručníci, že JMKské pánu našemu a tomuto královstvie do- brého přejí a JMKské škody neobmejšlejí, než což by JMKské dobrého a užitečného i tohoto královstvie bylo. Kdež pak také to dostavil, „než leda své věci, kterýmiž jsú pána našeho i toto královstvie zavedli, provésti mohli“: i píše-li to sám od sebe, jest mi poněkud divné; pakli z cizieho vnuknutí anebo zprávy, jistěť jest se nejistě uptal, vtahuje-li také to na mne; neb já, bych v čem pána svého zavedl aneb toto královstvie, že bych skrze někoho to provésti chtěl, nepotřebuji toho, nebo z daru pána Boha všemohou- cieho tak sem JMKské pánu svému a tomuto království sloužil, že sem nic nezavedl, z čehož by mi spravedlivě mohla vina dána býti. Než míní-li to, že bych JMKskú neslušně v dluhy uvedl, tím vinnen nejsem aniž ničímž z buoží pomocí, ježto by mi mohlo z toho slušně vina dána býti. Nebo ze všeho sem řádný počet, kterýž jest od krále JMti a od tohoto královstvie ode mne přijat, učinil, z čehož sem quitován od JMKské, slavné paměti; ježto ta quitancí jest vepsána do desk zemských tohoto královstvie. A ktožby jináče v tom o mně mluvil, že bych řádného počtu tak, jakž již dotčeno jest, z čeho sem quitován, neučinil: mluvil sem to prvé mezi mnoho lidmi a na obecním sněmu tohoto královstvie, že by takový o mně mluvil jako zrádce cti mé. I toho při tom nechávám a VMtí všech i každého zvláště prosím, že jináče o mně držeti a věřiti neráčíte, než jakž o ctném pánu a na své poctivosti vždy za- chovalém přísluší. Neb tohoto psaní nečiním, ja[ko] bych se chtěl v jaký hádky s panem Bočkem psaním dávati neb to vím, že on v Moravě, kdežto jest nyní bytem, muože také dosti papíru mieti; než chce-li mne z čeho viniti, ač mám za to, že nemá z čeho, dobře sem jemu, děkujíc pánu Bohu, ku právu v tomto královstvie usedlý, a mně také není k němu právo zavříno, z čeho bych jeho viniti chtěl. Než toliko toto psaní z té sem příčiny učinil, abyšte ráčili mú nevinu tím zřetedlněji poznati, že čímž jest mne v svém psaní dotýkal, že jest to svévolně a bezduovodně bez mého provinění učinil. A do jiných krajuov tohoto královstvie též píši. Dán na hradě Pražským, ve čtvrtek před hodem slavným panny Marie na nebe vzetí léta oc. V°XVII°. Když již toto jiné byl sem dal napsati, oznámeno jest mi, že jest pan Boček panu Burianovi Trčkovi, podkomořímu tohoto královstvie, odpověděl: i tu ráčíte znáti, co jest učinil; ježto kdež mne dotekl, jako bych já něco vykládal, ježto nic nevy- kládám, což bych vykládati slušně a spravedlivě nemohl: než tuto již není třeba zvláštního vajkladu, nebo ktož se řádně z tohoto královstvie nevyhostí, a mimo řád
180 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. že by k nim pospícháno bylo, neohlédajíc se na škodu pána našeho dědičného ani na vlasť svú: i dokonale nemohu věděti, koho to cizozemce míní, poněvadž toho zejména nejmenuje. Než míní-li ciesaře římského JMt a JMt krále polského: o JJMtech já držím, poněvadž jsú poručníci, že JMKské pánu našemu a tomuto královstvie do- brého přejí a JMKské škody neobmejšlejí, než což by JMKské dobrého a užitečného i tohoto královstvie bylo. Kdež pak také to dostavil, „než leda své věci, kterýmiž jsú pána našeho i toto královstvie zavedli, provésti mohli“: i píše-li to sám od sebe, jest mi poněkud divné; pakli z cizieho vnuknutí anebo zprávy, jistěť jest se nejistě uptal, vtahuje-li také to na mne; neb já, bych v čem pána svého zavedl aneb toto královstvie, že bych skrze někoho to provésti chtěl, nepotřebuji toho, nebo z daru pána Boha všemohou- cieho tak sem JMKské pánu svému a tomuto království sloužil, že sem nic nezavedl, z čehož by mi spravedlivě mohla vina dána býti. Než míní-li to, že bych JMKskú neslušně v dluhy uvedl, tím vinnen nejsem aniž ničímž z buoží pomocí, ježto by mi mohlo z toho slušně vina dána býti. Nebo ze všeho sem řádný počet, kterýž jest od krále JMti a od tohoto královstvie ode mne přijat, učinil, z čehož sem quitován od JMKské, slavné paměti; ježto ta quitancí jest vepsána do desk zemských tohoto královstvie. A ktožby jináče v tom o mně mluvil, že bych řádného počtu tak, jakž již dotčeno jest, z čeho sem quitován, neučinil: mluvil sem to prvé mezi mnoho lidmi a na obecním sněmu tohoto královstvie, že by takový o mně mluvil jako zrádce cti mé. I toho při tom nechávám a VMtí všech i každého zvláště prosím, že jináče o mně držeti a věřiti neráčíte, než jakž o ctném pánu a na své poctivosti vždy za- chovalém přísluší. Neb tohoto psaní nečiním, ja[ko] bych se chtěl v jaký hádky s panem Bočkem psaním dávati neb to vím, že on v Moravě, kdežto jest nyní bytem, muože také dosti papíru mieti; než chce-li mne z čeho viniti, ač mám za to, že nemá z čeho, dobře sem jemu, děkujíc pánu Bohu, ku právu v tomto královstvie usedlý, a mně také není k němu právo zavříno, z čeho bych jeho viniti chtěl. Než toliko toto psaní z té sem příčiny učinil, abyšte ráčili mú nevinu tím zřetedlněji poznati, že čímž jest mne v svém psaní dotýkal, že jest to svévolně a bezduovodně bez mého provinění učinil. A do jiných krajuov tohoto královstvie též píši. Dán na hradě Pražským, ve čtvrtek před hodem slavným panny Marie na nebe vzetí léta oc. V°XVII°. Když již toto jiné byl sem dal napsati, oznámeno jest mi, že jest pan Boček panu Burianovi Trčkovi, podkomořímu tohoto královstvie, odpověděl: i tu ráčíte znáti, co jest učinil; ježto kdež mne dotekl, jako bych já něco vykládal, ježto nic nevy- kládám, což bych vykládati slušně a spravedlivě nemohl: než tuto již není třeba zvláštního vajkladu, nebo ktož se řádně z tohoto královstvie nevyhostí, a mimo řád
Strana 181
Dopisy z roku 1517. 181 a právo odpoví, samo se to našimi právy a svoleniem zemským tohoto královstvie Českého vykládá, co jest ten a takový učinil. 189. Petrovi z Rožmberka o stavu věcí v Čechách a o svém jednání, zvláště v příčině vojenského na Kačín vytržení proti Bočkovi z Kunštatu oc. Na hradě Pražském. 1517, 16. srpna. Opis souč. v tern. arch. Třeb. č. 3686 f. 24. Pánu z Rozmberka od pana Lva, což se na Kačín vojensky vytržení proti panu Bo- čkovi dotýče, i o jiné oc. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest pan Hynek Boček již odpověděl panu podkomořímu, jakož vám teď toho listu odpovědnieho přípis posílám, i také kto jsú podle něho odpověděli. Také vám teď posílám přípis, co sú někteří páni a z rytieřstva i z měst markrabstvie Moravského panu podkomořímu psali. Toho pak nevím, na čem jest ta věc dále s panem Bočkem postavena; nežli co jest mi při tom pan podkomoří psal, také vám toho tuto přípis posílám. A jakož jest byl sjezd v kraji Hradeckém, i co jest z toho sjezdu psáno od pánuov a od rytieřstva panu Bočkovi, vše vám toho posílám přípis; i co pan Jindřich, hajtman kraje Hra- deckého, stavuom markrabstvie Moravského psal, i také co mně při tom on pan Berka píše, když mi ty přípisy poslal, všeho vám toho přípisy posílám. Také vám posílám přípis, co sú psali někteří služebníci pana podkomořieho starším obecním a obci Pražanóm Staroměstským; ale praveno mi, že sú konšelé toho psaní dosáhli, toho pak nevím, oznámili-li je oni obci. I poněvadž jsú tito spletci opět noví povstali, již mi se nezdálo o věcech předešlých mnoho vám nynie psáti anebo přípisy posélati. Nebo také skrze tuto odpověď přibylo mi psaní, ježto málo v tom prázdniem i s mými písaři. Než jakož jest pan Boček nějaké psanie učinil, jakož sem vám to po panu Hrušovském oznámil, i teď vám toho také přípis posílám, i také co já zase do všech krajóv tohoto královstvie píši, ježto budete ráčiti tomu obému, jednomu i druhému, porozuměti; nebo pro mú poctivost slušelo mi to psaní učiniti. Neb také, bych pak chtěl něco strpěti, ač se v tom nehodí, proto tolikéž měl bych na něm nepřítele, anebo poněkud přietele tak, kterak naši stavové mieti budou. Než poněvadž jest se ke zlému rozběhl, s těžkem zastaví, leč musiti bude. Račte také věděti, kterého sem měl posla v Budíně o sněm i také o ty věci, co se markrabstvie Moravského a pana Bočka dotýče: že jest se odtud vrátil přede dvíma dni, a nepřinesl mi žádné odpovědi, než toliko toto mi oznámil, že jest pan Trepka od krále JMti s některými více do markrabstvie Moravského a tohoto krá-
Dopisy z roku 1517. 181 a právo odpoví, samo se to našimi právy a svoleniem zemským tohoto královstvie Českého vykládá, co jest ten a takový učinil. 189. Petrovi z Rožmberka o stavu věcí v Čechách a o svém jednání, zvláště v příčině vojenského na Kačín vytržení proti Bočkovi z Kunštatu oc. Na hradě Pražském. 1517, 16. srpna. Opis souč. v tern. arch. Třeb. č. 3686 f. 24. Pánu z Rozmberka od pana Lva, což se na Kačín vojensky vytržení proti panu Bo- čkovi dotýče, i o jiné oc. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že jest pan Hynek Boček již odpověděl panu podkomořímu, jakož vám teď toho listu odpovědnieho přípis posílám, i také kto jsú podle něho odpověděli. Také vám teď posílám přípis, co sú někteří páni a z rytieřstva i z měst markrabstvie Moravského panu podkomořímu psali. Toho pak nevím, na čem jest ta věc dále s panem Bočkem postavena; nežli co jest mi při tom pan podkomoří psal, také vám toho tuto přípis posílám. A jakož jest byl sjezd v kraji Hradeckém, i co jest z toho sjezdu psáno od pánuov a od rytieřstva panu Bočkovi, vše vám toho posílám přípis; i co pan Jindřich, hajtman kraje Hra- deckého, stavuom markrabstvie Moravského psal, i také co mně při tom on pan Berka píše, když mi ty přípisy poslal, všeho vám toho přípisy posílám. Také vám posílám přípis, co sú psali někteří služebníci pana podkomořieho starším obecním a obci Pražanóm Staroměstským; ale praveno mi, že sú konšelé toho psaní dosáhli, toho pak nevím, oznámili-li je oni obci. I poněvadž jsú tito spletci opět noví povstali, již mi se nezdálo o věcech předešlých mnoho vám nynie psáti anebo přípisy posélati. Nebo také skrze tuto odpověď přibylo mi psaní, ježto málo v tom prázdniem i s mými písaři. Než jakož jest pan Boček nějaké psanie učinil, jakož sem vám to po panu Hrušovském oznámil, i teď vám toho také přípis posílám, i také co já zase do všech krajóv tohoto královstvie píši, ježto budete ráčiti tomu obému, jednomu i druhému, porozuměti; nebo pro mú poctivost slušelo mi to psaní učiniti. Neb také, bych pak chtěl něco strpěti, ač se v tom nehodí, proto tolikéž měl bych na něm nepřítele, anebo poněkud přietele tak, kterak naši stavové mieti budou. Než poněvadž jest se ke zlému rozběhl, s těžkem zastaví, leč musiti bude. Račte také věděti, kterého sem měl posla v Budíně o sněm i také o ty věci, co se markrabstvie Moravského a pana Bočka dotýče: že jest se odtud vrátil přede dvíma dni, a nepřinesl mi žádné odpovědi, než toliko toto mi oznámil, že jest pan Trepka od krále JMti s některými více do markrabstvie Moravského a tohoto krá-
Strana 182
182 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. lovstvie poslán, a že jest jeho Trepky odšel ten posel v Holayči. Pak již on Trepka neměl meškati sem svým příjezdem, nebude-li v Moravě zdržán. Také slyšel sem, žeby Hynek Pětipeský, co prvé odpověděl městóm uherským, že jest již odpověděl i tomu všemu královstvie Uherskému a někto s ním viece. I jest-li tak, nenabral jest na se málo pan Boček i s tím Kunstatem: jedno aby byl nepřítelem tohoto královstvie, druhé aby nepřátely královstvie Uherského a knie- žetstvie Slezského přechovával, a k tomu aby landfrid markrabstvie Moravského pře- stoupil; a najviece toto, že jest strach toho, poněvadž jest se řádně z tohoto krá- lovstvie nevyhostil, že jest v tom svú poctivost anebo čest nedobře opatřil. I muoj milý pane a přieteli! Již nevím, bude-li co z toho sjezdu v Bydžově, kterýžby měl býti na den sv. Bartoloměje [24. srpna]. Však psal sem o to dnes něco pánu Pernšteinskému starému. Než jestliže ten sjezd se nesejde a pan Boček nějakého příměří aneb upokojení mieti nebude, ač bych rád pro svú pilnú zvláštnie potřebu do Slezska jel, ale již na tento čas budu toho musiti zanechati. Nežli budu [sic] bez meškánie všecky stavy tohoto královstvie ke dni jmenovitému, aby se na Kočín vojensky strhli, obeslati; a tu, ve jméno boží shledajíce se, k tomu se při- činíme, abychme spravedlivosti obhajovali a zlému se protivili, a s boží pomocí z ne- řádu řád udělali, uživouce k tomu i těch pomoci, kohož nám pán Buoh ráčí popříti. A dajž pán Buoh, abychom se spolu šťastně a ve zdraví shledali. Dán na hradě Pražském, v neděli po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetí léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Cedule do toho listu: Když již toto jiné byl sem dal napsati, přineseno mi psaní od pana biskupa a jiných pánuov markrabstvie Moravského: i kdež jest v tom psaní zmínka o škodách, mně se zdá, přijde-li to k spravedlivému rozeznání, že spíše bude pan Boček panu podkomořiemu škodami povinen, nežli on jemu. Nebo ještě vždy statku Polnického neočistil, což se věna a puohonu, kterýmiž jest v tomto království zastižen, dotýče. Pak již nechav práva, i chtělby neřádně mocí svú věc provozovati. Cedule druhá: Slyšeti jest, ale ještě jako tajně, že se Pražané k něčemu strojí bez prodlévání, než toho nevím, do pekla-li čili do nebe. Nežli nám, poněvadž při spravedlivosti stojíme, sluší již jistě skutečně hotovu býti a v čas potřeby, kteráž nastává, hned na počátku podstatně se v tom ukázati. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rosenberka oc, panu přieteli mému milému.
182 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. lovstvie poslán, a že jest jeho Trepky odšel ten posel v Holayči. Pak již on Trepka neměl meškati sem svým příjezdem, nebude-li v Moravě zdržán. Také slyšel sem, žeby Hynek Pětipeský, co prvé odpověděl městóm uherským, že jest již odpověděl i tomu všemu královstvie Uherskému a někto s ním viece. I jest-li tak, nenabral jest na se málo pan Boček i s tím Kunstatem: jedno aby byl nepřítelem tohoto královstvie, druhé aby nepřátely královstvie Uherského a knie- žetstvie Slezského přechovával, a k tomu aby landfrid markrabstvie Moravského pře- stoupil; a najviece toto, že jest strach toho, poněvadž jest se řádně z tohoto krá- lovstvie nevyhostil, že jest v tom svú poctivost anebo čest nedobře opatřil. I muoj milý pane a přieteli! Již nevím, bude-li co z toho sjezdu v Bydžově, kterýžby měl býti na den sv. Bartoloměje [24. srpna]. Však psal sem o to dnes něco pánu Pernšteinskému starému. Než jestliže ten sjezd se nesejde a pan Boček nějakého příměří aneb upokojení mieti nebude, ač bych rád pro svú pilnú zvláštnie potřebu do Slezska jel, ale již na tento čas budu toho musiti zanechati. Nežli budu [sic] bez meškánie všecky stavy tohoto královstvie ke dni jmenovitému, aby se na Kočín vojensky strhli, obeslati; a tu, ve jméno boží shledajíce se, k tomu se při- činíme, abychme spravedlivosti obhajovali a zlému se protivili, a s boží pomocí z ne- řádu řád udělali, uživouce k tomu i těch pomoci, kohož nám pán Buoh ráčí popříti. A dajž pán Buoh, abychom se spolu šťastně a ve zdraví shledali. Dán na hradě Pražském, v neděli po hodu slavném blahoslavené panny Marie na nebesa vzetí léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Cedule do toho listu: Když již toto jiné byl sem dal napsati, přineseno mi psaní od pana biskupa a jiných pánuov markrabstvie Moravského: i kdež jest v tom psaní zmínka o škodách, mně se zdá, přijde-li to k spravedlivému rozeznání, že spíše bude pan Boček panu podkomořiemu škodami povinen, nežli on jemu. Nebo ještě vždy statku Polnického neočistil, což se věna a puohonu, kterýmiž jest v tomto království zastižen, dotýče. Pak již nechav práva, i chtělby neřádně mocí svú věc provozovati. Cedule druhá: Slyšeti jest, ale ještě jako tajně, že se Pražané k něčemu strojí bez prodlévání, než toho nevím, do pekla-li čili do nebe. Nežli nám, poněvadž při spravedlivosti stojíme, sluší již jistě skutečně hotovu býti a v čas potřeby, kteráž nastává, hned na počátku podstatně se v tom ukázati. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rosenberka oc, panu přieteli mému milému.
Strana 183
Dopisy z roku 1517. 183 190. Rozesílá list po krajích všem stavům, aby vojensky vzhůru byli a na pole Kačínská mezi Kolínem a Kutnou Horou dne 4. září se strhli, poněvadž Hynek Boček z Kunštatu Burianovi Trčkovi z Lípy odpověděl a oheň v království Českém již pustil. Na hradě Pražském. 1517, 22. srpna. Opis souč. v tern. archivu Třeboň. č. 3686, sbn. 37. Obsélací list od najvyššieho pana purkrabí Pražského, aby se všickni vojensky na pole Kačín strhli. Urozeným pánuom, pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vlady- kám, múdrým a opatrným městóm kraje Prachenského, pánóm a přátelóm mým milým! Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Službu svú vzkazuji, páni a přátelé moji milí! Jakož sem vám i do všech krajuov tohoto královstvie Če- ského psal, příčiny toho slušné a hodné oznámiv, za to žádaje i napomínaje, když bych vás obeslal, abyšte se ráčili na pole Kačínská strhnúti mezi Kolínem nad Labem a Horú Kutnú, jakož z toho mého psaní tomu jste šíře vyrozuměti ráčili: i račte věděti, že jest již pan Hynek Boček z Kunštatu panu Burianovi Trčkovi, podkomořiemu královstvie Českého, i s svými některými pomocníky odpověděl; a po tom jest mne došlo za věc jistú, že jest již voheň v tomto království pustil. Pak to všecko podle našich zřízení zemských a práv, co taková všecka věc na sobě nese, znáti mohúce, za to vás žádám a podle zřízení tohoto královstvie a dskami zemskými zapsání pod těmi pokutami, kteréž jsú na to uloženy, napomínám, že ráčíte k vobraně tohoto královstvie a k přetržení takového neřádu hned vojensky hotovi býti, a na pole se, podle své najvyšší možnosti, s svými lidmi a poddanými na grunty Kačínský strhnúti v pátek po svatém Jiljí najprv příštím [4. září], toho nikoli neobmeškávajíc; jakož o VMtech nepochybuji, nežli, již majíce o tom vědomost, že tak učiniti ráčíte. Neb ktož by to obmeškal, v jaké by pokuty veliké a znamenité upadnúti mohl, toho bych žádnému nepřál. A také jiné naděje nejsem, ktož svú poctivost miluje, než-li že se tak, jakž tuto píši, zachová. Nebo tohoto napomenutí z jiné příčiny nečiním, než-li pro zname- nitú potřebu tohoto královstvie a z povinnosti úřadu mého; neb i toto račte věděti, že on pan Boček nepřátely krále JMti, pána našeho milostivého, a tohoto královstvie i JMti krále některých zemí zevně přechovává, ježto i páni a stavové markrabstvie Moravského, znajíc jeho takovú neslušnost, proti němu jsú povstali. A mám za to, že Kunštát brzo v několika dnech obléhnúti chtí; ježto také nám nesluší meškati, což jsme povinni tomuto královstvie, sami sobě učiniti. I protož vždy vás žádám a podle úřadu svého napomínám, že na kruntiech a polích Kačínských, tak jakž vám píši, v pátek po svatém Jiljí konečně vojensky býti ráčíte a s sebú špíže za čtyry neděle míti, abyšte jiným obyvateluom tohoto královstvie neškodili, to jest potřebí dostatečně opatřiti. Dán na hradě Pražském, v sobotu před sv. Bartolomějem, apoštolem božím, léta oc. XVII°.
Dopisy z roku 1517. 183 190. Rozesílá list po krajích všem stavům, aby vojensky vzhůru byli a na pole Kačínská mezi Kolínem a Kutnou Horou dne 4. září se strhli, poněvadž Hynek Boček z Kunštatu Burianovi Trčkovi z Lípy odpověděl a oheň v království Českém již pustil. Na hradě Pražském. 1517, 22. srpna. Opis souč. v tern. archivu Třeboň. č. 3686, sbn. 37. Obsélací list od najvyššieho pana purkrabí Pražského, aby se všickni vojensky na pole Kačín strhli. Urozeným pánuom, pánuom, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vlady- kám, múdrým a opatrným městóm kraje Prachenského, pánóm a přátelóm mým milým! Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Službu svú vzkazuji, páni a přátelé moji milí! Jakož sem vám i do všech krajuov tohoto královstvie Če- ského psal, příčiny toho slušné a hodné oznámiv, za to žádaje i napomínaje, když bych vás obeslal, abyšte se ráčili na pole Kačínská strhnúti mezi Kolínem nad Labem a Horú Kutnú, jakož z toho mého psaní tomu jste šíře vyrozuměti ráčili: i račte věděti, že jest již pan Hynek Boček z Kunštatu panu Burianovi Trčkovi, podkomořiemu královstvie Českého, i s svými některými pomocníky odpověděl; a po tom jest mne došlo za věc jistú, že jest již voheň v tomto království pustil. Pak to všecko podle našich zřízení zemských a práv, co taková všecka věc na sobě nese, znáti mohúce, za to vás žádám a podle zřízení tohoto královstvie a dskami zemskými zapsání pod těmi pokutami, kteréž jsú na to uloženy, napomínám, že ráčíte k vobraně tohoto královstvie a k přetržení takového neřádu hned vojensky hotovi býti, a na pole se, podle své najvyšší možnosti, s svými lidmi a poddanými na grunty Kačínský strhnúti v pátek po svatém Jiljí najprv příštím [4. září], toho nikoli neobmeškávajíc; jakož o VMtech nepochybuji, nežli, již majíce o tom vědomost, že tak učiniti ráčíte. Neb ktož by to obmeškal, v jaké by pokuty veliké a znamenité upadnúti mohl, toho bych žádnému nepřál. A také jiné naděje nejsem, ktož svú poctivost miluje, než-li že se tak, jakž tuto píši, zachová. Nebo tohoto napomenutí z jiné příčiny nečiním, než-li pro zname- nitú potřebu tohoto královstvie a z povinnosti úřadu mého; neb i toto račte věděti, že on pan Boček nepřátely krále JMti, pána našeho milostivého, a tohoto královstvie i JMti krále některých zemí zevně přechovává, ježto i páni a stavové markrabstvie Moravského, znajíc jeho takovú neslušnost, proti němu jsú povstali. A mám za to, že Kunštát brzo v několika dnech obléhnúti chtí; ježto také nám nesluší meškati, což jsme povinni tomuto královstvie, sami sobě učiniti. I protož vždy vás žádám a podle úřadu svého napomínám, že na kruntiech a polích Kačínských, tak jakž vám píši, v pátek po svatém Jiljí konečně vojensky býti ráčíte a s sebú špíže za čtyry neděle míti, abyšte jiným obyvateluom tohoto královstvie neškodili, to jest potřebí dostatečně opatřiti. Dán na hradě Pražském, v sobotu před sv. Bartolomějem, apoštolem božím, léta oc. XVII°.
Strana 184
184 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 191. Petrovi z Rožmberka o vytrhnutí na Kačín, Pražané že Bočka z Kunštatu již opouštějí; že by rád do Slezska se vypravil; o poselství císařském na sněm oc. Na hradě Pražském. 1517, 23. srpna. Opis souč. v tern. arch. Třeboňském č. 3686 č. 38. Pánu z Roznberka oc od najvyššieho pana purkrabie Pražského psaní. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, což se ciesaře JMti poddaných a pana Jiříka z Šternberka a na Konopišti dotýče: i kterak jest s ním pan Řepa zednal, toho jistě nevím, než měl mi to pan Řepa oznámiti v Bydžově, ale již nynie z toho sjezdu nic nebude. Nebo račte věděti, že sem chtěl k vám dnes anebo konečně zítra poslati, nežli že sem prvé vypravoval některá psaní do krajuov, a v tom váš posel přijel, nežli sem já svého k vám vypravil. Pak toto račte věděti, že do všech krajóv toho královstvie píši, žádaje a napomínaje podle zřiezenie zemského, aby se již konečně na pole strhli na Kačíně v pátek po svatém Jiljí [4. září] najprv příští; nebo sem tomu srozuměl, když bych tím prodlil a málo se co viece spletlo, že by snad od někoho byla by mi vina dávána, že jest mnú něco sešlo, ježto bych se toho nerad dopustil. Psal sem vám nedávno a některé přípisy poslal, ježto mělo vám toho býti dodáno, není-li prvé ale ve čtvrtek minulý [20. srpna], leč jest se co na cestě poslu přihodilo; však již teď potom co jest mi oznámeno, teď vám toho přípisy také po- sílám; a z toho jest k tomu přišlo, že již také k tomu stržení na pole obsílám, jakž vám posílám také toho přípis, co píši do kraje Prachenského. Také co jest mi psáno od jednoho úředníka zemského, toho vám posílám přípis, než prosím tu věc při tom zachovejte, čeho v tom psanie naposledy žádá; než nepochybuji, že dobře srozumiete, kto mi to píše. A poněvadž, pane a přieteli muoj milý, již jest toho potřeba a také k tomu lidé jsú nachlni [sic] i ti, ježto o některých byla pochybnost, že jest při nich nějaká rozpačitost, ale již na tento čas k tomu pospiechají: protož prosím vás, jakož ne- pochybuji, že také ráčíte ten skutek i zřetedlnost ukázati, aby nám lidé otporní mohli naši potstatu znáti, a na tom Kačíně s poddanými svými na den jmenovaný býti; ačkolivěk, poněvadž strýce máte, mohli byšte na svém místě poslati, nežli proto bych rád vás tu osobně viděl více nežli z jedné příčiny. Ač tomu rozumiem, že vy i mnozí jiní budete se moci zase domuov vrátiti, než toliko, aby se nějaký slušný počet lidí vybral, kterýžby, bude-li toho další potřeba, ten neřád, kterýž po- vstal, s božie pomocí na našem místě napravovali. Ačkolivěk pro podstatnost píši do všech krajuov, aby podle své možnosti táhli, neb zejména mnohým pánóm a z rytieřstva píši, i městóm a klášteróm, a na zámky královské oc: nebo shledáte to s boží po-
184 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 191. Petrovi z Rožmberka o vytrhnutí na Kačín, Pražané že Bočka z Kunštatu již opouštějí; že by rád do Slezska se vypravil; o poselství císařském na sněm oc. Na hradě Pražském. 1517, 23. srpna. Opis souč. v tern. arch. Třeboňském č. 3686 č. 38. Pánu z Roznberka oc od najvyššieho pana purkrabie Pražského psaní. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, což se ciesaře JMti poddaných a pana Jiříka z Šternberka a na Konopišti dotýče: i kterak jest s ním pan Řepa zednal, toho jistě nevím, než měl mi to pan Řepa oznámiti v Bydžově, ale již nynie z toho sjezdu nic nebude. Nebo račte věděti, že sem chtěl k vám dnes anebo konečně zítra poslati, nežli že sem prvé vypravoval některá psaní do krajuov, a v tom váš posel přijel, nežli sem já svého k vám vypravil. Pak toto račte věděti, že do všech krajóv toho královstvie píši, žádaje a napomínaje podle zřiezenie zemského, aby se již konečně na pole strhli na Kačíně v pátek po svatém Jiljí [4. září] najprv příští; nebo sem tomu srozuměl, když bych tím prodlil a málo se co viece spletlo, že by snad od někoho byla by mi vina dávána, že jest mnú něco sešlo, ježto bych se toho nerad dopustil. Psal sem vám nedávno a některé přípisy poslal, ježto mělo vám toho býti dodáno, není-li prvé ale ve čtvrtek minulý [20. srpna], leč jest se co na cestě poslu přihodilo; však již teď potom co jest mi oznámeno, teď vám toho přípisy také po- sílám; a z toho jest k tomu přišlo, že již také k tomu stržení na pole obsílám, jakž vám posílám také toho přípis, co píši do kraje Prachenského. Také co jest mi psáno od jednoho úředníka zemského, toho vám posílám přípis, než prosím tu věc při tom zachovejte, čeho v tom psanie naposledy žádá; než nepochybuji, že dobře srozumiete, kto mi to píše. A poněvadž, pane a přieteli muoj milý, již jest toho potřeba a také k tomu lidé jsú nachlni [sic] i ti, ježto o některých byla pochybnost, že jest při nich nějaká rozpačitost, ale již na tento čas k tomu pospiechají: protož prosím vás, jakož ne- pochybuji, že také ráčíte ten skutek i zřetedlnost ukázati, aby nám lidé otporní mohli naši potstatu znáti, a na tom Kačíně s poddanými svými na den jmenovaný býti; ačkolivěk, poněvadž strýce máte, mohli byšte na svém místě poslati, nežli proto bych rád vás tu osobně viděl více nežli z jedné příčiny. Ač tomu rozumiem, že vy i mnozí jiní budete se moci zase domuov vrátiti, než toliko, aby se nějaký slušný počet lidí vybral, kterýžby, bude-li toho další potřeba, ten neřád, kterýž po- vstal, s božie pomocí na našem místě napravovali. Ačkolivěk pro podstatnost píši do všech krajuov, aby podle své možnosti táhli, neb zejména mnohým pánóm a z rytieřstva píši, i městóm a klášteróm, a na zámky královské oc: nebo shledáte to s boží po-
Strana 185
Petrovi z Rožmberka 1517. 185 mocí, když tuto zřetel podstaty mocné buohdá ukážem, že i ten stav, který jest právu a řádu otporný, spíše po tom na rovném přestane a pravdě místo dá, ač se jeho nynie nedotýče; než jestli že bychme na této menší věci oslabili, spíše by se jim mysl pozdvihla, že bychme větší moci chtiece odolati a odepřeti mohli [sic]. Protož vám o tom tak vypisuji, kterak ta věc při mně jest, abyšte ráčili toho šíř povážiti a v tom se věděli čím spraviti. Což se dotýče Pražan a měst, rozumím tomu, že od přátelstvie páně Bočkova pouštějí, poněvadž to znají, že páni Moravští již jsú v tom při nás, a my také že jsme na tom, abychme pana podkomořieho neopouštěli; jakož nám to sluší učiniti pro potřebu tohoto královstvie, nebo jest již i oheň pouštěn, nebo jest jeden hamr panu podkomořiemu vypálen, než toho neviem, kladeným-li ohněm. Jáť se, dá-li pán Buoh, tento úterý po svatém Bartoloměji [25. srpna] mám sjeti v Boleslavi s panem hofmistrem a panem komorníkem, a s některými více z pánuov a z rytieřstva: a co tu zednáme, to vám chci bez meškánie oznámiti; než toho ještě u sebe neumiem ustanoviti, odsud-li z hradu Pražského na to pole mám táhnúti, čili se prvé doma staviti, však proto na své zámky píši, aby k tomu taženie hotovi byli. Ačkolivěk bych mohl byl do Slezska prvé jeti, byl bych tomu velmi rád, neb co mi na tom záležie, bude-li tato věc brzo konec mieti, rád bych vždy prvé před sněmem do Slezska jel, bych měl i něco toho sněmu zmeškati; než za to já držiem, že ten sněm bude o svatém Michale, lečby se válka velmi rozmohla, než ukážem-li podstatný na počátku skutek, mám za to, že ta vojna brzo konec a bohda dobrý vezme. Také sem pana Jiříka Konopištského zejména, aby na Kačíně byl, obeslal, jakož všem pánóm napořád o to píši, a znamenitějším z rytieřstva. I poněvadž pro svú poctivosť jsme povinni tak učiniti, tehdy samo se to ukazuje, že on nynie do Rakús váleti nemůže; však bude-li v Boleslavi pan Řepa, tu šieře o tom zviem, pak-li by nebyl, chci o to k němu neschvál poslati. Což se ciesaře JMti a Pražan a stavu městského dotýče, a toho poručenstvie: i mně se zdá, že JMt již má čas, ježto by snad neslušelo prodlévati pro JMti po- ctivé a krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie dobré; a šíře o tom nynie psanie zanechám. Než-li což se dotýče toho poselstvie JMské rad na sněm: mně se zdá za potřebné, aby byli posláni, však byť přijeli v témdni po svatém Michale, jedné déle neprodlévajíc, mám za to, že tím neobmeškají, neb také krále polského JMti rady s našimi posly jedvy na ten čas budou moci zde býti. A což se k sněmu obeslánie dotýče: psal sem vám prvé po svém poslu, kterýž, mám za to, že jest již vás došel, že muoj posel, kterýž u krále JMti byl, že mi žádných listuov nepřinesl; než-li oznámil mi, že by Trepka*) byl do Čech a do *) Ondřej Trepka, hofmistr krále Ludvíka. Archiv Český VII. 24
Petrovi z Rožmberka 1517. 185 mocí, když tuto zřetel podstaty mocné buohdá ukážem, že i ten stav, který jest právu a řádu otporný, spíše po tom na rovném přestane a pravdě místo dá, ač se jeho nynie nedotýče; než jestli že bychme na této menší věci oslabili, spíše by se jim mysl pozdvihla, že bychme větší moci chtiece odolati a odepřeti mohli [sic]. Protož vám o tom tak vypisuji, kterak ta věc při mně jest, abyšte ráčili toho šíř povážiti a v tom se věděli čím spraviti. Což se dotýče Pražan a měst, rozumím tomu, že od přátelstvie páně Bočkova pouštějí, poněvadž to znají, že páni Moravští již jsú v tom při nás, a my také že jsme na tom, abychme pana podkomořieho neopouštěli; jakož nám to sluší učiniti pro potřebu tohoto královstvie, nebo jest již i oheň pouštěn, nebo jest jeden hamr panu podkomořiemu vypálen, než toho neviem, kladeným-li ohněm. Jáť se, dá-li pán Buoh, tento úterý po svatém Bartoloměji [25. srpna] mám sjeti v Boleslavi s panem hofmistrem a panem komorníkem, a s některými více z pánuov a z rytieřstva: a co tu zednáme, to vám chci bez meškánie oznámiti; než toho ještě u sebe neumiem ustanoviti, odsud-li z hradu Pražského na to pole mám táhnúti, čili se prvé doma staviti, však proto na své zámky píši, aby k tomu taženie hotovi byli. Ačkolivěk bych mohl byl do Slezska prvé jeti, byl bych tomu velmi rád, neb co mi na tom záležie, bude-li tato věc brzo konec mieti, rád bych vždy prvé před sněmem do Slezska jel, bych měl i něco toho sněmu zmeškati; než za to já držiem, že ten sněm bude o svatém Michale, lečby se válka velmi rozmohla, než ukážem-li podstatný na počátku skutek, mám za to, že ta vojna brzo konec a bohda dobrý vezme. Také sem pana Jiříka Konopištského zejména, aby na Kačíně byl, obeslal, jakož všem pánóm napořád o to píši, a znamenitějším z rytieřstva. I poněvadž pro svú poctivosť jsme povinni tak učiniti, tehdy samo se to ukazuje, že on nynie do Rakús váleti nemůže; však bude-li v Boleslavi pan Řepa, tu šieře o tom zviem, pak-li by nebyl, chci o to k němu neschvál poslati. Což se ciesaře JMti a Pražan a stavu městského dotýče, a toho poručenstvie: i mně se zdá, že JMt již má čas, ježto by snad neslušelo prodlévati pro JMti po- ctivé a krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie dobré; a šíře o tom nynie psanie zanechám. Než-li což se dotýče toho poselstvie JMské rad na sněm: mně se zdá za potřebné, aby byli posláni, však byť přijeli v témdni po svatém Michale, jedné déle neprodlévajíc, mám za to, že tím neobmeškají, neb také krále polského JMti rady s našimi posly jedvy na ten čas budou moci zde býti. A což se k sněmu obeslánie dotýče: psal sem vám prvé po svém poslu, kterýž, mám za to, že jest již vás došel, že muoj posel, kterýž u krále JMti byl, že mi žádných listuov nepřinesl; než-li oznámil mi, že by Trepka*) byl do Čech a do *) Ondřej Trepka, hofmistr krále Ludvíka. Archiv Český VII. 24
Strana 186
186 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Moravy poslán, ale ještě neviem o něm, kde jest, leč snad se proto v Moravě mešká, což se pana Bočka dotýče. Nebo také on pan Boček přechovává nepřátely královstvie Uherského, a kterak mi oznámeno i kniežetstvie Rakúského a Slezského, a že i šacuňci nějací tu se na Kunštatě přijímají. Muoj milý pane a přieteli! Což sem nynie najpotřebnějšieho věděl, to vám oznamuji; a mimo to zvláštniech novin nynie neviem, krom že na zbyt práce mám, ale to jest již stará novina; ježto v pravdě, buď z toho což buď, po této vojně a po sněmu, musím sobě toho s boží pomocí uskrovniti a při tom pilnost přiložiti, čímž jest nám všecko královstvie zavázáno, abychme již bez dalších odtahuov o to sobě konec spravedlivý a bez větší naší škody učinili; nebo trpědlivost posměšná nevím by byla i pánu Bohu příjemná, než mněť jest již, to já znám, škodna. Dán na hradě Pražském, v neděli před hodem svatého Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabě Pražský. 192. Petrovi z Rožmberka, že již není potřebí, aby stavové vojensky na Kačín se strhli; oznamuje, jaké učinil psaní Pražanům v příčině pana Bočka; aby k sjezdu některých z vyšších stavův na hrad Pražský přijel; Boček z Kunštatu prý do Rakous ujel oc. Na hradě Pražském. 1517, 28. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském tern. č. 3686 č. 48. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že včera přijel sem z Boleslavě, a zítro ráno chtěl sem k vám poslati, a v tom dnes váš posel ke mně přijel; a protož po něm toto mi se vám zdálo napsati a oznámiti, ač na tento čas, aby se váš posel nemeškal, a také maje mnoho do krajuov i jinam psaní, musím toho ukrátiti. Nežli toto račte věděti, že uznav toho slušné příčiny i s těmi, s kterýmiž sem se byl shledal, to sem rozvažoval, že toho tak již pilná potřeba není, kterak sem se byl nadál, abychom se na pole nynie strhli. Již do krajuov píši, aby nynie toho za- nechali. A protož račte také svým rozkázati nynie doma zuostati; nežli proto slušie předse hotovost míti, neb nevíme, který den může toho zase potřeba býti, jakož o to o všecko do krajuov šíře píši, ale nemám chvíle, abych vám mohl po tomto poslu toho přípis poslati. Toto také račte věděti, že sem byl psaní učinil Pražanóm, což se pánuov markrabstvie Moravského dotýče, k čemu se na ten čas podle pana Bočka měli; a potom sem jim Pražanóm psal, že páni Moravští již nechtí panu Bočkovi jeho své vůle trpěti, žádaje jich podle zřízení zemského, aby též jako my na pole táhli; i co mi zase oni Pražané za odpověď dali, teď vám toho přípis posílám, i co oni
186 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. Moravy poslán, ale ještě neviem o něm, kde jest, leč snad se proto v Moravě mešká, což se pana Bočka dotýče. Nebo také on pan Boček přechovává nepřátely královstvie Uherského, a kterak mi oznámeno i kniežetstvie Rakúského a Slezského, a že i šacuňci nějací tu se na Kunštatě přijímají. Muoj milý pane a přieteli! Což sem nynie najpotřebnějšieho věděl, to vám oznamuji; a mimo to zvláštniech novin nynie neviem, krom že na zbyt práce mám, ale to jest již stará novina; ježto v pravdě, buď z toho což buď, po této vojně a po sněmu, musím sobě toho s boží pomocí uskrovniti a při tom pilnost přiložiti, čímž jest nám všecko královstvie zavázáno, abychme již bez dalších odtahuov o to sobě konec spravedlivý a bez větší naší škody učinili; nebo trpědlivost posměšná nevím by byla i pánu Bohu příjemná, než mněť jest již, to já znám, škodna. Dán na hradě Pražském, v neděli před hodem svatého Bartoloměje, apoštola božieho, léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabě Pražský. 192. Petrovi z Rožmberka, že již není potřebí, aby stavové vojensky na Kačín se strhli; oznamuje, jaké učinil psaní Pražanům v příčině pana Bočka; aby k sjezdu některých z vyšších stavův na hrad Pražský přijel; Boček z Kunštatu prý do Rakous ujel oc. Na hradě Pražském. 1517, 28. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském tern. č. 3686 č. 48. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Račte věděti, že včera přijel sem z Boleslavě, a zítro ráno chtěl sem k vám poslati, a v tom dnes váš posel ke mně přijel; a protož po něm toto mi se vám zdálo napsati a oznámiti, ač na tento čas, aby se váš posel nemeškal, a také maje mnoho do krajuov i jinam psaní, musím toho ukrátiti. Nežli toto račte věděti, že uznav toho slušné příčiny i s těmi, s kterýmiž sem se byl shledal, to sem rozvažoval, že toho tak již pilná potřeba není, kterak sem se byl nadál, abychom se na pole nynie strhli. Již do krajuov píši, aby nynie toho za- nechali. A protož račte také svým rozkázati nynie doma zuostati; nežli proto slušie předse hotovost míti, neb nevíme, který den může toho zase potřeba býti, jakož o to o všecko do krajuov šíře píši, ale nemám chvíle, abych vám mohl po tomto poslu toho přípis poslati. Toto také račte věděti, že sem byl psaní učinil Pražanóm, což se pánuov markrabstvie Moravského dotýče, k čemu se na ten čas podle pana Bočka měli; a potom sem jim Pražanóm psal, že páni Moravští již nechtí panu Bočkovi jeho své vůle trpěti, žádaje jich podle zřízení zemského, aby též jako my na pole táhli; i co mi zase oni Pražané za odpověď dali, teď vám toho přípis posílám, i co oni
Strana 187
Petrovi z Rožmberka 1517. 187 do Boleslavě panu hofmistru a panu Janovi z Wartmberka psali, a k tomu podobně panu Hložkovi a panu Vančurovi, ježto těm oběma přípisóm porozoměti ráčíte. I muoj milý pane a příteli! Mně se zdá, když budeme s boží pomocí předse podstatně na spravedlivosti státi, zase se cesty bohdá budou moci k dobrému najíti. Nežli toto jsme za pilnú věc rozvažovali, abychme se soudce zemští i také někteří jiní z našich stavuov, jakož o to také těm osobám píši, spolu sjeli: protož za to prosím, neb mi se toho jistě zvláštně pilné potřeby zdadí, že zde ráčíte na hradě Pražském býti na zajtří po matce boží narození [9. září] najprv příští, ač jistě nerad bych vám v ničemž práce přičiňoval. Ale když jest potřeba, nevím toho kterak obvésti, než mám ku pánu Bohu tu naději, když se k tomu brzo pilně přičiníme, že pokojně něco toho muožeme zednati k dobrému pána našeho a tohoto královstvie, ježto snad válkou i velikými náklady toho bychom snadně nezednali. A dajž pán Buoh všemohúcí nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na hradě Pražském, v pátek den svatého Augustina léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Cedule do toho listu. Také račte věděti, že jest mi oznámeno, že jest pan Boček z Kunštátu sjel, boje se obehnánie; neb slyšeti jest, že jsú již páni a stavové mar- krabstvie Moravského na pole vytrhli a snad Kunštát obehnali. Při tom sem zpraven, že by on pan Boček do Rakús ujel, a že by někde měl býti v tu stranu, jako se Janovský přechovává. I mně by se zdálo, abyšte některému hajtmanu do Rakús o té věci něco napsati ráčili, aby toho trpieno a dopouštěno nebylo; neb kdyby tak bylo, jistě by ciesaři JMti to se nelíbilo, a nám by snad také snesitedlné nebylo, ani tomu markrabstvie Moravskému. Také račte věděti, že jest mi oznámeno, že pan Albrecht Šternberk byl na Kunštátě před páně Bočkovou odpovědí i v uodpověď i po té vodpovědi; a co sem při tom více slyšel o něm i o Rendlovi, toho nynie pozanechávám, neb se také po- spolu nehodí toho všeho psáti. Když po tomto sjezdu bude, toho sem úmyslu, abych, dá-li pán Buoh, do Slezska jel; však k tomu se chci přičiniti, abych sněm zde na hradě Pražském za- stihnúti mohl. Než-li znám v tom svú škodu, že v tom svú jiezdú prodlévám; nebo, muoj milý pane a přieteli, co by mi to platno bylo, kdybych netoliko tomuto krá- lovstvie, ale všemu světu užitečně sloužil, a sobě že bych zle učinil, málo by z toho moji potomci potěšení měli. Cedule druhá. Račte věděti, když již toto jiné byl sem dal napsati, že jest mi přineseno psanie od pana hofmistra a od pana hajtmana markrabstvie Moravského, jakož vám teď toho psanie od pana hajtmana přípis posílám. Protož mně se zdá za potřebné, abychme se vždy z těch i z jiných příčin zde na hradě Pražském, jakž 24*
Petrovi z Rožmberka 1517. 187 do Boleslavě panu hofmistru a panu Janovi z Wartmberka psali, a k tomu podobně panu Hložkovi a panu Vančurovi, ježto těm oběma přípisóm porozoměti ráčíte. I muoj milý pane a příteli! Mně se zdá, když budeme s boží pomocí předse podstatně na spravedlivosti státi, zase se cesty bohdá budou moci k dobrému najíti. Nežli toto jsme za pilnú věc rozvažovali, abychme se soudce zemští i také někteří jiní z našich stavuov, jakož o to také těm osobám píši, spolu sjeli: protož za to prosím, neb mi se toho jistě zvláštně pilné potřeby zdadí, že zde ráčíte na hradě Pražském býti na zajtří po matce boží narození [9. září] najprv příští, ač jistě nerad bych vám v ničemž práce přičiňoval. Ale když jest potřeba, nevím toho kterak obvésti, než mám ku pánu Bohu tu naději, když se k tomu brzo pilně přičiníme, že pokojně něco toho muožeme zednati k dobrému pána našeho a tohoto královstvie, ježto snad válkou i velikými náklady toho bychom snadně nezednali. A dajž pán Buoh všemohúcí nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na hradě Pražském, v pátek den svatého Augustina léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Cedule do toho listu. Také račte věděti, že jest mi oznámeno, že jest pan Boček z Kunštátu sjel, boje se obehnánie; neb slyšeti jest, že jsú již páni a stavové mar- krabstvie Moravského na pole vytrhli a snad Kunštát obehnali. Při tom sem zpraven, že by on pan Boček do Rakús ujel, a že by někde měl býti v tu stranu, jako se Janovský přechovává. I mně by se zdálo, abyšte některému hajtmanu do Rakús o té věci něco napsati ráčili, aby toho trpieno a dopouštěno nebylo; neb kdyby tak bylo, jistě by ciesaři JMti to se nelíbilo, a nám by snad také snesitedlné nebylo, ani tomu markrabstvie Moravskému. Také račte věděti, že jest mi oznámeno, že pan Albrecht Šternberk byl na Kunštátě před páně Bočkovou odpovědí i v uodpověď i po té vodpovědi; a co sem při tom více slyšel o něm i o Rendlovi, toho nynie pozanechávám, neb se také po- spolu nehodí toho všeho psáti. Když po tomto sjezdu bude, toho sem úmyslu, abych, dá-li pán Buoh, do Slezska jel; však k tomu se chci přičiniti, abych sněm zde na hradě Pražském za- stihnúti mohl. Než-li znám v tom svú škodu, že v tom svú jiezdú prodlévám; nebo, muoj milý pane a přieteli, co by mi to platno bylo, kdybych netoliko tomuto krá- lovstvie, ale všemu světu užitečně sloužil, a sobě že bych zle učinil, málo by z toho moji potomci potěšení měli. Cedule druhá. Račte věděti, když již toto jiné byl sem dal napsati, že jest mi přineseno psanie od pana hofmistra a od pana hajtmana markrabstvie Moravského, jakož vám teď toho psanie od pana hajtmana přípis posílám. Protož mně se zdá za potřebné, abychme se vždy z těch i z jiných příčin zde na hradě Pražském, jakž 24*
Strana 188
188 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. vám píši, sjeli, a potom ten sjezd s pány Moravskými aby byl držán při času sva- tého Kříže povýšenie v Bydžově, jestli pan podkomoří k tomu příměří s panem Bočkem svolí; nebo snad, které já v tom příčiny rozvažuji, muože se něco pokojně zednati, že války nebude potřebie. A jiní znajíce naši náchlnost [sic], že bychme neřádu ne- chtěli trpěti, spíše sobě srozomějí a pravdě místo dadí; neb račte mi věřiti, kterak sem tomu srozuměl, že toto mé předešlé na pole k vytržení obsílánie mnohými jest k lepšiemu zpuosobu hnulo. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 193. Petrovi z Rožmberka o císaři v Linci, prosí, aby pan Petr přijel do Prahy, o povstání sedlákův u Hrádku oc. Na hradě Pražském. 1517, 31. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském tern. č. 3686. c. 49. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, že jest ciesař JMt již do Lince přijeti ráčil: i rád to slyším, a ještě bych radši slyšel, aby JMCská tu pobýti ráčil, až se tento sněm tohoto královstvie dokoná, kterýby býti měl při času sv. Václava, anebo ten týden potom. Neb znám na tom JMCské poctivé a krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie dobré. Nebo má-li se řád v tomto královstvie utvrditi, bude potřebie po našem sněmu k JMCské osobně poselstvie učiniti; a blíže-li JMt od tohoto královstvie těchto časuov bude, z té i z jiných příčin za zvláštnie dobré to pokládám. Muoj milý pane a přieteli! Poněvadž jest již ciesař JMt od vás tak blízko, jestliže sami k JMti nynie jeti nemůžete, ale zdálo by mi se za potřebné, abyšte k JMti poselstvie učinili, aby se JMti to předložilo, že na tom mnoho do- brého záleží, aby JMt tu v Linci pobýti ráčil. A jestliže budete ráčiti sem na hrad Pražský přijeti při matce božie narození najprv přieští, tehdy bych o to s vámi o všecko, což mi se za potřebné zdá, chtěl rozmluviti. A za to prosím, jestli možné, račte přijeti: nebo abyšte na ten čas zde na hradě Pražském byli, držím to za zvláštní velmi pilnú potřebu. Teď vám posílám přípis, kterak sem do krajóv nynie psal, aby již na Kačín netáhli, že na tento čas toho potřebie není; a také sem to psaniem svým panu Janovi, strýci vašemu, oznámil. Nežli toto račte věděti, že jacís sedláci zprotivili se právu a odboj mocí učinili nedaleko od Hrádku, a nějaký kostel osadili zbrojně; a kterak toho zprávu mám, že jest drahně lotrovstva k nim se sběhlo, okolo tří neb čtyř set. A tak rozumiem, že ještě v někom více naději mají. A protož chci, dá-li pán Buoh, tento týden na ně táhnúti i s děly; neb sem pro tu potřebu několiko krajuov obeslal, aby se mnou se strhli. Neb déle-li bychme takové neřády trpěli, znám, že by čím
188 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. vám píši, sjeli, a potom ten sjezd s pány Moravskými aby byl držán při času sva- tého Kříže povýšenie v Bydžově, jestli pan podkomoří k tomu příměří s panem Bočkem svolí; nebo snad, které já v tom příčiny rozvažuji, muože se něco pokojně zednati, že války nebude potřebie. A jiní znajíce naši náchlnost [sic], že bychme neřádu ne- chtěli trpěti, spíše sobě srozomějí a pravdě místo dadí; neb račte mi věřiti, kterak sem tomu srozuměl, že toto mé předešlé na pole k vytržení obsílánie mnohými jest k lepšiemu zpuosobu hnulo. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 193. Petrovi z Rožmberka o císaři v Linci, prosí, aby pan Petr přijel do Prahy, o povstání sedlákův u Hrádku oc. Na hradě Pražském. 1517, 31. srpna. Opis souč. v archivu Třeboňském tern. č. 3686. c. 49. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi ráčili psáti, že jest ciesař JMt již do Lince přijeti ráčil: i rád to slyším, a ještě bych radši slyšel, aby JMCská tu pobýti ráčil, až se tento sněm tohoto královstvie dokoná, kterýby býti měl při času sv. Václava, anebo ten týden potom. Neb znám na tom JMCské poctivé a krále JMti, pána našeho, a tohoto královstvie dobré. Nebo má-li se řád v tomto královstvie utvrditi, bude potřebie po našem sněmu k JMCské osobně poselstvie učiniti; a blíže-li JMt od tohoto královstvie těchto časuov bude, z té i z jiných příčin za zvláštnie dobré to pokládám. Muoj milý pane a přieteli! Poněvadž jest již ciesař JMt od vás tak blízko, jestliže sami k JMti nynie jeti nemůžete, ale zdálo by mi se za potřebné, abyšte k JMti poselstvie učinili, aby se JMti to předložilo, že na tom mnoho do- brého záleží, aby JMt tu v Linci pobýti ráčil. A jestliže budete ráčiti sem na hrad Pražský přijeti při matce božie narození najprv přieští, tehdy bych o to s vámi o všecko, což mi se za potřebné zdá, chtěl rozmluviti. A za to prosím, jestli možné, račte přijeti: nebo abyšte na ten čas zde na hradě Pražském byli, držím to za zvláštní velmi pilnú potřebu. Teď vám posílám přípis, kterak sem do krajóv nynie psal, aby již na Kačín netáhli, že na tento čas toho potřebie není; a také sem to psaniem svým panu Janovi, strýci vašemu, oznámil. Nežli toto račte věděti, že jacís sedláci zprotivili se právu a odboj mocí učinili nedaleko od Hrádku, a nějaký kostel osadili zbrojně; a kterak toho zprávu mám, že jest drahně lotrovstva k nim se sběhlo, okolo tří neb čtyř set. A tak rozumiem, že ještě v někom více naději mají. A protož chci, dá-li pán Buoh, tento týden na ně táhnúti i s děly; neb sem pro tu potřebu několiko krajuov obeslal, aby se mnou se strhli. Neb déle-li bychme takové neřády trpěli, znám, že by čím
Strana 189
Dopisy z roku 1517. 189 dále vždy huoře bylo. A protož pro takové neřády a zrady sluší nám všem předse vojenskú hotovost mieti. Nežli, dá-li pán Buoh, vrátím se zase k tomu času, který má zde na hradě Pražském sjezd býti při času matky božie narození najprv přieští. Jakož ste mi také ráčili psáti a přípis psaní páně Ondřejova z Burku poslati, ježto sem tomu porozuměl. Jakož o tom prvé nepochybuji, že JMCská o dobré pána našeho a tohoto královstvie péči má, a že na tento sněm do královstvie Českého své rady poslati ráčí. A toho jest jistě potřebí, aby s dostatečným poručením a do- konalú moc majíce přijeli. Dán na hradě Pražském, v pondělí před svatým Jiljím léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 194. List po krajích rozeslaný: na čem jest na sněmu v příčině odpovědníkův zůstáno; glejty jich že pod pečetí zemskou býti mají. Na hradě Pražském. 1517, 24. října. Opis souč. v arch. Třeboňském tern. č. 3703, b. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vladykám, múdrým a opatrným městóm kraje Prachenského, pánóm a přátelóm mým milým! Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Službu svú vzkazuji, páni a přátelé milí! Jakož vás prvé tajno není, kteří jsú nepřátelé tohoto královstvie, aneb kterého stavu a osob v tomto království: i na tom jest také na sněmu nyní minulém zuostáno, ktož jsú jedních nepřátelé, že i jiných jsú obyvateluov tohoto královstvie, totiž tak, že jedni jako druzí jich hleděti a před nimi se opatrovati máme a k nim a na ně sahati, jakožto na nepřátely naše, i také k jejich pomoc- níkóm a fedrovníkóm; jakož i prvé znamenitě taková věc, kterak se v tom zacho- vati máme, dckami zemskými utvrzena jest; ježto nepochybuji, než že VMt i každý z vás tak se zachovati ráčíte. Však na nynějším sněmu také svoleno jest, kteří by takoví nepřátelé a odpovědníci glajt přijíti chtěli, že jim má býti dán pod zemskú pečetí, a to až do vánoc najprv příštích, a oni aby o sněmu, který při času svaté panny Kateřiny držán bude, na hrad Pražský přijeli oc; nežli ktož by z nich listu glejtovního pod zemskú pečetí takovýho neukázal, než toliko prostými slovy mluvil, že glajt má, na to se obraceti neslušie. Také račte věděti, že Přibíkovi Resanskému a Burianovi Peřinovi glajtové předešlí vyjíti mají na den svatého Martina nyní najprv příštího: a protož hned potom přísluší se k nim zachovati, jakožto k jiným odpověd- níkóm a nepřátelóm tohoto království. Neb ač jest s nimi o jejich odpověď jednáno, ale nezdálo se jim k srovnání, kteréž je podkati mohlo, přistúpiti. Dán na hradě Pražském, v sobotu před svatými Šimonišem a Judú, apoštoly božími, léta oc. XVII°.
Dopisy z roku 1517. 189 dále vždy huoře bylo. A protož pro takové neřády a zrady sluší nám všem předse vojenskú hotovost mieti. Nežli, dá-li pán Buoh, vrátím se zase k tomu času, který má zde na hradě Pražském sjezd býti při času matky božie narození najprv přieští. Jakož ste mi také ráčili psáti a přípis psaní páně Ondřejova z Burku poslati, ježto sem tomu porozuměl. Jakož o tom prvé nepochybuji, že JMCská o dobré pána našeho a tohoto královstvie péči má, a že na tento sněm do královstvie Českého své rady poslati ráčí. A toho jest jistě potřebí, aby s dostatečným poručením a do- konalú moc majíce přijeli. Dán na hradě Pražském, v pondělí před svatým Jiljím léta oc. XVII°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Urozenému pánu, panu Petrovi z Roznberka oc, panu přieteli mému milému. 194. List po krajích rozeslaný: na čem jest na sněmu v příčině odpovědníkův zůstáno; glejty jich že pod pečetí zemskou býti mají. Na hradě Pražském. 1517, 24. října. Opis souč. v arch. Třeboňském tern. č. 3703, b. Urozeným pánóm, pánóm, urozeným a statečným rytieřóm, urozeným vladykám, múdrým a opatrným městóm kraje Prachenského, pánóm a přátelóm mým milým! Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Službu svú vzkazuji, páni a přátelé milí! Jakož vás prvé tajno není, kteří jsú nepřátelé tohoto královstvie, aneb kterého stavu a osob v tomto království: i na tom jest také na sněmu nyní minulém zuostáno, ktož jsú jedních nepřátelé, že i jiných jsú obyvateluov tohoto královstvie, totiž tak, že jedni jako druzí jich hleděti a před nimi se opatrovati máme a k nim a na ně sahati, jakožto na nepřátely naše, i také k jejich pomoc- níkóm a fedrovníkóm; jakož i prvé znamenitě taková věc, kterak se v tom zacho- vati máme, dckami zemskými utvrzena jest; ježto nepochybuji, než že VMt i každý z vás tak se zachovati ráčíte. Však na nynějším sněmu také svoleno jest, kteří by takoví nepřátelé a odpovědníci glajt přijíti chtěli, že jim má býti dán pod zemskú pečetí, a to až do vánoc najprv příštích, a oni aby o sněmu, který při času svaté panny Kateřiny držán bude, na hrad Pražský přijeli oc; nežli ktož by z nich listu glejtovního pod zemskú pečetí takovýho neukázal, než toliko prostými slovy mluvil, že glajt má, na to se obraceti neslušie. Také račte věděti, že Přibíkovi Resanskému a Burianovi Peřinovi glajtové předešlí vyjíti mají na den svatého Martina nyní najprv příštího: a protož hned potom přísluší se k nim zachovati, jakožto k jiným odpověd- níkóm a nepřátelóm tohoto království. Neb ač jest s nimi o jejich odpověď jednáno, ale nezdálo se jim k srovnání, kteréž je podkati mohlo, přistúpiti. Dán na hradě Pražském, v sobotu před svatými Šimonišem a Judú, apoštoly božími, léta oc. XVII°.
Strana 190
190 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 195. Kríštoforovi z Švamberka o jízdě poselství z království Českého ku králi oc. Na Blatné. 1519, 3. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3721. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Jakož jste mi psali, že ode mne psanie o jiezdu k králi JMti tepruva vás tento pátek minulý [31. prosince 1518] došlo, v kterémž sem vám oznámil, že jste také, abyšte k králi JMti v poselstvie od tohoto královstvie jeli, voleni: i píšete mi při tom, že dosti jiných bez vás v tom poselstvie bude, předkládajíc některú obtiežnost tam jeti, jakož z vašeho psanie tomu sem šíře porozuměl. I psal sem vám i jiným z stavu našeho o tu jiezdu podle svo- lenie sněmovnieho, a že také ten posel, kterýž do toho kraje šel, měl viece jiných listuov, i mám za to, že jest to tudy přišlo, že jest vás brzo nedošel. Než poněvadž o to bylo prvé mezi námi přemlúvání, jestliže by se nám ta jiezda trefila, abychme spolu jeli: i z takové příčiny poslal sem o to k vám odsud z Blatné naschvál posla, ježto v tom mému úmyslu porozumiete. A co mi zase za odpověď dáte, tím se v tom dále spraviem. Než pane švagře muoj milý, kdež jste mi toho ve svém psaní dotkli, že jiných bez vás v tom poselstvie dosti bude: i jest tak, že jest jich mnoho volených, ale ještě o málu viem, kteříby v tom poselstvie jeti chtěli; anébrž již sem tomu porozuměl, že z našeho stavu málo jich v tom poselstvie pojede, a z jiných stavuov také o mnohu neslyšiem. Pak snad nám na to přišlo: že mnoho povolaných, ale málo vyvolených. Ač snad každý svú omluvu má, než dokudž krále JMti a zemská potřeba bude zadu choditi, neviem, bude-li moci zlé se napraviti, čili což ještě do- brého bylo, dokonce dokaziti. Pak ráčí-li toto královstvie pán Buoh zkaziti, tehdy nám jest rozum odjat; pakli ráčí je zdělati, tehdy muožeme rozum jmieti netoliko přirozený, ale od pána Boha zvláštně daný. Než po skutciech bude náš rozum poznán: pakli kterak jináče se přihodí, to také tajno nebude moci býti. Měl bych vám mnoho věcí pilných oznámiti, ale nehodí se po poslu více nežli z jedné příčiny; a jakžkolivěk jest, rád bych, bude-li možné, abychme spolu jeli. A poněvadž, kteříž bychme z tohoto královstvie měli jeti, máme se, dá-li pán Buoh, v Znojmě sjeti na den svatého Pavla na vieru obrácenie [25. ledna], pak tu jsúce, jestliže bychme naději měli, že naše jiezda předse muože se k něčemu do- brému trefiti a předkem králi JMti, pánu našemu, tehdy jeli bychme spolu k JMti. Pakli by se porozomělo, že by naše práce a náklad měly býti daremnie, obrátili bychme se zase; a proto bychme vždy nadarmo nejeli, neb bychme Moravu ohledali, ježto jsme již od některého času tam nebyli. Ale jistě važme sobě takové věci; jakž se nám zdá, to potom poznáme, ráčí-li nám pán Buoh zdraví popřieti, že malé nejsou.
190 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 195. Kríštoforovi z Švamberka o jízdě poselství z království Českého ku králi oc. Na Blatné. 1519, 3. ledna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3721. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Jakož jste mi psali, že ode mne psanie o jiezdu k králi JMti tepruva vás tento pátek minulý [31. prosince 1518] došlo, v kterémž sem vám oznámil, že jste také, abyšte k králi JMti v poselstvie od tohoto královstvie jeli, voleni: i píšete mi při tom, že dosti jiných bez vás v tom poselstvie bude, předkládajíc některú obtiežnost tam jeti, jakož z vašeho psanie tomu sem šíře porozuměl. I psal sem vám i jiným z stavu našeho o tu jiezdu podle svo- lenie sněmovnieho, a že také ten posel, kterýž do toho kraje šel, měl viece jiných listuov, i mám za to, že jest to tudy přišlo, že jest vás brzo nedošel. Než poněvadž o to bylo prvé mezi námi přemlúvání, jestliže by se nám ta jiezda trefila, abychme spolu jeli: i z takové příčiny poslal sem o to k vám odsud z Blatné naschvál posla, ježto v tom mému úmyslu porozumiete. A co mi zase za odpověď dáte, tím se v tom dále spraviem. Než pane švagře muoj milý, kdež jste mi toho ve svém psaní dotkli, že jiných bez vás v tom poselstvie dosti bude: i jest tak, že jest jich mnoho volených, ale ještě o málu viem, kteříby v tom poselstvie jeti chtěli; anébrž již sem tomu porozuměl, že z našeho stavu málo jich v tom poselstvie pojede, a z jiných stavuov také o mnohu neslyšiem. Pak snad nám na to přišlo: že mnoho povolaných, ale málo vyvolených. Ač snad každý svú omluvu má, než dokudž krále JMti a zemská potřeba bude zadu choditi, neviem, bude-li moci zlé se napraviti, čili což ještě do- brého bylo, dokonce dokaziti. Pak ráčí-li toto královstvie pán Buoh zkaziti, tehdy nám jest rozum odjat; pakli ráčí je zdělati, tehdy muožeme rozum jmieti netoliko přirozený, ale od pána Boha zvláštně daný. Než po skutciech bude náš rozum poznán: pakli kterak jináče se přihodí, to také tajno nebude moci býti. Měl bych vám mnoho věcí pilných oznámiti, ale nehodí se po poslu více nežli z jedné příčiny; a jakžkolivěk jest, rád bych, bude-li možné, abychme spolu jeli. A poněvadž, kteříž bychme z tohoto královstvie měli jeti, máme se, dá-li pán Buoh, v Znojmě sjeti na den svatého Pavla na vieru obrácenie [25. ledna], pak tu jsúce, jestliže bychme naději měli, že naše jiezda předse muože se k něčemu do- brému trefiti a předkem králi JMti, pánu našemu, tehdy jeli bychme spolu k JMti. Pakli by se porozomělo, že by naše práce a náklad měly býti daremnie, obrátili bychme se zase; a proto bychme vždy nadarmo nejeli, neb bychme Moravu ohledali, ježto jsme již od některého času tam nebyli. Ale jistě važme sobě takové věci; jakž se nám zdá, to potom poznáme, ráčí-li nám pán Buoh zdraví popřieti, že malé nejsou.
Strana 191
Krištoforovi ze Svamberka 1519. 191 Když byl v Praze, pověděl pan komorník,*) že nemá úmyslu za posla jeti, než sám od sebe, bude-li chtíti jeti, že toho vuoli chce míti; jakož jest věc i spra- vedlivá, neb každý z nás toho vuoli má. Psal mi také nedávno pan kancléř,**) že k JMKské chce jeti, když poslové pojedou, ale že za posla mu se nezdá býti z některých příčin, ješto mi některé oznámil. Také mi psal, že též z některých příčin nezdá se panu hofmistrovi***) za posla od tohoto královstvie jeti; než po- něvadž jest nynie poslem od krále JMti do Moravy, bude-li mu tu příčina dána, aby k králi JMti jel, že pojede, ale ne v poselstvie od tohoto královstvie. Pak jaké jsú to koli příčiny, čemu nerozumiem, toho při tom nechávám, a čemuž bych rozuměl, dokudž neznám potřeby k tomu se přimlúvati, mohu také tak nechati. Slyšel sem, že tuto sobotu minulú [1. ledna] někteří páni měli se sjeti v Kralovicích, a snad něco o to, mají-li v poselstvie od tohoto královstvie jeti, čili sami od sebe, k JMKské, aby JMt hned v Budíně podnikli, tak v tom ve všem, jako by JMt do tohoto královstvie Českého přijel [.....] oc. I jestli že to chtí učiniti, znajiece v tom JMKské dobré, bylo by co chváliti. Pakli toliko sami pro své dobré, nynie se k tomu nic nepřimlúvám, než toliko to vyznávám, že JMKskú měl sem, mám a jmieti rád chci za pána svého dědičného, a k JMti, pokudž mi najvejše příslušie že chci také rád věrnú poddanost, jakožto králi českému a pánu svému, zachovati; a nad to již vejše neviem, co by jmělo býti, neb při tom žádných potřebných zvlášt- ností neznám. Než to pomniem, že za pana Albrechta†) a druhého Albrechta Rendle chtěli v registra zapisovati, kdo chce královským služebníkem býti; a když jsme se k tomu napořád ohlásili, že se chcme dáti zapsati; i tak ta registra zmisala [sic], a dsky a naše práva i svobody zuostaly. Pak jáť nového v tom nic neviem, než po starodávnu chci rád pána svého poslušen býti a k JMKské poddanú a věrnú povin- nost zachovati. A když jinej též udělá, snadby na tom dosti bylo. Pakli i v tom jaký se nedostatek ukáže, podle práv a svobod našich dám se rád napraviti. Než jáť toho neznám, by nad to čeho bylo viece s potřebnosti potřebie i vedle povinné spravedlnosti. Tuto sem vás snad již mnoho psaniem zaneprázdnil, ale kdyby slušelo po poslu vše psáti, bylo by toho mnohem více, a za to držiem věcí potřebných oznámiti. Jakož jste mi také, pane švagře muoj milý, psali, což se berně a toho šacunku, kterýž od pánuov bratruov vašich 1M� gr. českých panu Hendrychovi z Gutšteina dáno jest, dotýče: i vězte, že sem o sněmu minulém o to pilně mluvil, aby se to na berni mohlo vyraziti; jakož také někteří o též mluvili, kto jsú šacunky dali oc. I dána jest na to tato odpověď od stavuov: že jest spravedlivé, aby se těm šacunkóm časem svým, což by najspíše býti mohlo, dosti stalo, a zvlášť kteříž šacunkové *) Jaroslav z Šellenberka na Kosti. ***) Vojtěch z Pernšteina. **) Ladislav z Šternberka na Bechyni. †) Albrecht z Leskovce.
Krištoforovi ze Svamberka 1519. 191 Když byl v Praze, pověděl pan komorník,*) že nemá úmyslu za posla jeti, než sám od sebe, bude-li chtíti jeti, že toho vuoli chce míti; jakož jest věc i spra- vedlivá, neb každý z nás toho vuoli má. Psal mi také nedávno pan kancléř,**) že k JMKské chce jeti, když poslové pojedou, ale že za posla mu se nezdá býti z některých příčin, ješto mi některé oznámil. Také mi psal, že též z některých příčin nezdá se panu hofmistrovi***) za posla od tohoto královstvie jeti; než po- něvadž jest nynie poslem od krále JMti do Moravy, bude-li mu tu příčina dána, aby k králi JMti jel, že pojede, ale ne v poselstvie od tohoto královstvie. Pak jaké jsú to koli příčiny, čemu nerozumiem, toho při tom nechávám, a čemuž bych rozuměl, dokudž neznám potřeby k tomu se přimlúvati, mohu také tak nechati. Slyšel sem, že tuto sobotu minulú [1. ledna] někteří páni měli se sjeti v Kralovicích, a snad něco o to, mají-li v poselstvie od tohoto královstvie jeti, čili sami od sebe, k JMKské, aby JMt hned v Budíně podnikli, tak v tom ve všem, jako by JMt do tohoto královstvie Českého přijel [.....] oc. I jestli že to chtí učiniti, znajiece v tom JMKské dobré, bylo by co chváliti. Pakli toliko sami pro své dobré, nynie se k tomu nic nepřimlúvám, než toliko to vyznávám, že JMKskú měl sem, mám a jmieti rád chci za pána svého dědičného, a k JMti, pokudž mi najvejše příslušie že chci také rád věrnú poddanost, jakožto králi českému a pánu svému, zachovati; a nad to již vejše neviem, co by jmělo býti, neb při tom žádných potřebných zvlášt- ností neznám. Než to pomniem, že za pana Albrechta†) a druhého Albrechta Rendle chtěli v registra zapisovati, kdo chce královským služebníkem býti; a když jsme se k tomu napořád ohlásili, že se chcme dáti zapsati; i tak ta registra zmisala [sic], a dsky a naše práva i svobody zuostaly. Pak jáť nového v tom nic neviem, než po starodávnu chci rád pána svého poslušen býti a k JMKské poddanú a věrnú povin- nost zachovati. A když jinej též udělá, snadby na tom dosti bylo. Pakli i v tom jaký se nedostatek ukáže, podle práv a svobod našich dám se rád napraviti. Než jáť toho neznám, by nad to čeho bylo viece s potřebnosti potřebie i vedle povinné spravedlnosti. Tuto sem vás snad již mnoho psaniem zaneprázdnil, ale kdyby slušelo po poslu vše psáti, bylo by toho mnohem více, a za to držiem věcí potřebných oznámiti. Jakož jste mi také, pane švagře muoj milý, psali, což se berně a toho šacunku, kterýž od pánuov bratruov vašich 1M� gr. českých panu Hendrychovi z Gutšteina dáno jest, dotýče: i vězte, že sem o sněmu minulém o to pilně mluvil, aby se to na berni mohlo vyraziti; jakož také někteří o též mluvili, kto jsú šacunky dali oc. I dána jest na to tato odpověď od stavuov: že jest spravedlivé, aby se těm šacunkóm časem svým, což by najspíše býti mohlo, dosti stalo, a zvlášť kteříž šacunkové *) Jaroslav z Šellenberka na Kosti. ***) Vojtěch z Pernšteina. **) Ladislav z Šternberka na Bechyni. †) Albrecht z Leskovce.
Strana 192
192 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. dskami jsú zapsáni, jakož také těch 1M grošuov vám zapsáno jest. Ale by se to mělo na nynější berni vyrážeti, že se jim toho z některých příčin nehodí učiniti; než aby předkem z té berně dluhové se krále JMti platili spravedlivě puojčení, jakž na předešlém sněmu jest svoleno. A k jinému jsme na ten čas přivésti nemohli. Pak že vám pan sudí dvorský*) o to psal, mám za to, že jest to z toho přišlo, že na tomto sněmu minulém, když sú páni hajtmané a ředitelé s sebe ty úřady složili, že k berní vyupomínání jsú voleni již jmenovaný pan sudí a pan Petr Beneda**) a jeden z Pražan.***) A kterak o tom o všem zuostáno jest, rád bych vám toho všeho sněmu přiepis poslal; ale ještě pro krátkost času a jiná zaneprázdněnie nemohu. Než dal sem již to přepisovati.†) A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane švagře, abychme se spolu šťastně ve zdraví shledali. Dán na Blatné, v pondělí po Novém letě léta oc. XIX°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. [In tergo:] Račte VMt věděti, že poslu odpověď dána nebyla až v úterý. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 196. Krištoforovi z Švamberka, aby ke dni 5. května na hrad Pražský přijel, kamž i jiní pánové i z rytířstva se sjedou. Na hradě Pražském. 1519, 27. dubna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3731. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Ráčil jest mi psáti král JMt, pán muoj milostivý, a ten list jest mi dnes dodán: že jsú toho velmi pilné a znamenité potřeby, a zvláště se královstvie Českého dotýkajíce, pro kteréž že JMKská hned bez meškání mezi nás posly své vypraviti ráčí, kteříž již brzy některý den neměli by meškati příjezdem svým, poroučejíc mi JMKská, abych vás některé z pánuov a z rytieřstva, a zvláště úředníky a soudce zemské, abyšte se sjeli, obeslal; a že taková věc, aby obmeškána nebyla pro JMti a tohoto královstvie dobré, nechce mieti prodlení. Protož takovú věc pilnú a znamenitú znáti mohúce, prosím vás, že na hrad Pražský ve čtvrtek před svátostí najprv příští [5. května] přijedete. Neb ač tomu do konce rozumím, že ti poslové od JMKské prvé přijedou, ale kteříž k takové věci a potřebě máte se sjeti, aby mohl k tomu čas postačiti, z té příčiny žádám, abyšte se ten čtvrtek jmenovaný před svátostí na hrad Pražský sjeli. Dán na hradě Pražském, ve středu po hodu velikonočním léta oc. XIX°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. **) Petr Beneda z Nečtin. †) Viz Staré letopisy české, str. 426. *) Vácslav Bezdružický z Kolovrat. ***) Jiřík Hrdina.
192 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. dskami jsú zapsáni, jakož také těch 1M grošuov vám zapsáno jest. Ale by se to mělo na nynější berni vyrážeti, že se jim toho z některých příčin nehodí učiniti; než aby předkem z té berně dluhové se krále JMti platili spravedlivě puojčení, jakž na předešlém sněmu jest svoleno. A k jinému jsme na ten čas přivésti nemohli. Pak že vám pan sudí dvorský*) o to psal, mám za to, že jest to z toho přišlo, že na tomto sněmu minulém, když sú páni hajtmané a ředitelé s sebe ty úřady složili, že k berní vyupomínání jsú voleni již jmenovaný pan sudí a pan Petr Beneda**) a jeden z Pražan.***) A kterak o tom o všem zuostáno jest, rád bych vám toho všeho sněmu přiepis poslal; ale ještě pro krátkost času a jiná zaneprázdněnie nemohu. Než dal sem již to přepisovati.†) A rač pán Buoh dáti, muoj milý pane švagře, abychme se spolu šťastně ve zdraví shledali. Dán na Blatné, v pondělí po Novém letě léta oc. XIX°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. [In tergo:] Račte VMt věděti, že poslu odpověď dána nebyla až v úterý. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 196. Krištoforovi z Švamberka, aby ke dni 5. května na hrad Pražský přijel, kamž i jiní pánové i z rytířstva se sjedou. Na hradě Pražském. 1519, 27. dubna. Orig. v archivu Třeboňském č. 3731. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Ráčil jest mi psáti král JMt, pán muoj milostivý, a ten list jest mi dnes dodán: že jsú toho velmi pilné a znamenité potřeby, a zvláště se královstvie Českého dotýkajíce, pro kteréž že JMKská hned bez meškání mezi nás posly své vypraviti ráčí, kteříž již brzy některý den neměli by meškati příjezdem svým, poroučejíc mi JMKská, abych vás některé z pánuov a z rytieřstva, a zvláště úředníky a soudce zemské, abyšte se sjeli, obeslal; a že taková věc, aby obmeškána nebyla pro JMti a tohoto královstvie dobré, nechce mieti prodlení. Protož takovú věc pilnú a znamenitú znáti mohúce, prosím vás, že na hrad Pražský ve čtvrtek před svátostí najprv příští [5. května] přijedete. Neb ač tomu do konce rozumím, že ti poslové od JMKské prvé přijedou, ale kteříž k takové věci a potřebě máte se sjeti, aby mohl k tomu čas postačiti, z té příčiny žádám, abyšte se ten čtvrtek jmenovaný před svátostí na hrad Pražský sjeli. Dán na hradě Pražském, ve středu po hodu velikonočním léta oc. XIX°. Zdeněk Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc, švagru mému milému. **) Petr Beneda z Nečtin. †) Viz Staré letopisy české, str. 426. *) Vácslav Bezdružický z Kolovrat. ***) Jiřík Hrdina.
Strana 193
Dopisy z let 1519, 1520. 193 197. Krištoforovi z Švamberka o jízdě do říše k volení krále římského. Na hradě Pražském. 1519, 14. května. Orig. v archivu Třeboňském č. 3732. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi, pane švagře muoj milý, psali, kterak by vás došlo, že by z té vaší jízdy do říše, kteříž jeti máte, nic býti nemělo: i vězte, že o tom nic neviem, než to jistě vím, že jest na tom, abyšte předse k tomu volení krále římského jeli; ač král JMt, pán náš, ráčil k nám poselství učiniti, kterýžto posel ještě zde v Praze jest, kdežto něco proměnné bylo poselství, nežli na čem jsme na minulém sněmu zuostali. Ale proto již jest ta věc na tom postavena, aby ta vaše jízda překážky, dá-li pán Buoh, neměla. Ač i král polský JMt ráčil nám, něco v to se vkládaje, psáti; ale také jest na to odpověď dána, pokud nám a podle svobod tohoto království náleží, že se v tom při tom zachovati, toho nechtějíce opustiti a měniti, míníme a chceme. Nežli, muoj milý pane švagře, již o to najvětší péči máme, abychme to opatřili, abyste dostatek, od tohoto království súce opatřeni, na stravu mieti mohli. A nynie nemám k tomu chvíle a času o tom i o jiném vám mnoho vypisovati, protož toho musím k jinému času zanechati. A pán Buoh všemo- húcí rač se nám dáti spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na hradě Pražském, v sobotu před svatú Žofií léta oc. XIX°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 198. Jar. z Šelnberka, Jiř. Bezdružickému z Kolovrat a R. Beřkovskému z Šebířova, každému zvláště, v příčině příjezdu králova do Čech. Na Velharticích. 1520, 4. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Léta božieho M°VXX°. Toto jsú registra téhož léta XVIIt“, do kterých se vpisují přípisové listuov posélacích, kteříž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z Rožmitála a z Blatné, najvyššieho purkrabie Pražského, od soboty před hodem matky boží Sněžné a jinak před svatým Ozvaldem. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Zdálo mi se vám, ač jestliže nevíte, oznámiti, že král JMt, pán náš milostivý, ráčil jest již ko- nečně do Prešpurka přijeti dnes týden. I zdá mi se, že se proto dobře ten sněm trefí, kterýž v Benešově býti má: jestliže by kto chtěl v tom překážky činiti, aby JMKská ráčil svým příjezdem odtud do tohoto královstvie prodlévati, abychme tím Archtv Český VII. 25
Dopisy z let 1519, 1520. 193 197. Krištoforovi z Švamberka o jízdě do říše k volení krále římského. Na hradě Pražském. 1519, 14. května. Orig. v archivu Třeboňském č. 3732. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte zdrávi byli a dobře se měli, toho bych vám věrně přál. Jakož jste mi, pane švagře muoj milý, psali, kterak by vás došlo, že by z té vaší jízdy do říše, kteříž jeti máte, nic býti nemělo: i vězte, že o tom nic neviem, než to jistě vím, že jest na tom, abyšte předse k tomu volení krále římského jeli; ač král JMt, pán náš, ráčil k nám poselství učiniti, kterýžto posel ještě zde v Praze jest, kdežto něco proměnné bylo poselství, nežli na čem jsme na minulém sněmu zuostali. Ale proto již jest ta věc na tom postavena, aby ta vaše jízda překážky, dá-li pán Buoh, neměla. Ač i král polský JMt ráčil nám, něco v to se vkládaje, psáti; ale také jest na to odpověď dána, pokud nám a podle svobod tohoto království náleží, že se v tom při tom zachovati, toho nechtějíce opustiti a měniti, míníme a chceme. Nežli, muoj milý pane švagře, již o to najvětší péči máme, abychme to opatřili, abyste dostatek, od tohoto království súce opatřeni, na stravu mieti mohli. A nynie nemám k tomu chvíle a času o tom i o jiném vám mnoho vypisovati, protož toho musím k jinému času zanechati. A pán Buoh všemo- húcí rač se nám dáti spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na hradě Pražském, v sobotu před svatú Žofií léta oc. XIX°. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Panu švagru mému milému, panu Krištoforovi z Švamberka a na Boru oc. 198. Jar. z Šelnberka, Jiř. Bezdružickému z Kolovrat a R. Beřkovskému z Šebířova, každému zvláště, v příčině příjezdu králova do Čech. Na Velharticích. 1520, 4. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Léta božieho M°VXX°. Toto jsú registra téhož léta XVIIt“, do kterých se vpisují přípisové listuov posélacích, kteříž se píší od urozeného pána, pana Zdeňka Lva z Rožmitála a z Blatné, najvyššieho purkrabie Pražského, od soboty před hodem matky boží Sněžné a jinak před svatým Ozvaldem. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane strýče muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane strýče. Zdálo mi se vám, ač jestliže nevíte, oznámiti, že král JMt, pán náš milostivý, ráčil jest již ko- nečně do Prešpurka přijeti dnes týden. I zdá mi se, že se proto dobře ten sněm trefí, kterýž v Benešově býti má: jestliže by kto chtěl v tom překážky činiti, aby JMKská ráčil svým příjezdem odtud do tohoto královstvie prodlévati, abychme tím Archtv Český VII. 25
Strana 194
194 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. podstatněji mohli to předsevzíti, poněvadž JMKská té jest vuole do tohoto královstvie přijeti, aby to mohlo tím spíše býti, nebo jest toho jistě zvláštně a velmi potřebí. A pán Buoh všemohúcí rač dáti, pane strýče muoj milý, abychme se spolu šťastně a ve zdraví shledali. Dán na Velharticích, v sobotu před hodem matky boží Sněžné léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Jaroslavovi z Šelnberka a z Kosti oc, najvyššiemu komorníku královstvie Českého, panu strýci mému milému. Též psáno urozenému pánu, panu Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat oc, najvyššiemu sudiemu královstvie Českého, panu ujci mému milému. Také na ten spuosob psáno urozenému a statečnému rytieři, panu Radslavovi Beřkov- skému z Šebířova a na Liběchově, najvyššiemu písaři královstvie Českého, příteli mému milému. Cedule panu sudiemu zemskému. A prosím vás, pane ujče muoj milý, když budete míti jaké poselstvie ku panu Oplovi, že mu také toto oznámíte, co vám píši. 199. Janovi z Roupova v příčině srovnání jeho pře. Na Velharticích. 1520, 5. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Což se dotýče Bořikovského a Jana Myslivce, jakož věc kolivěk jest a v tom ruoznice anebo nesnáz, jakož sem vám času minulého psal, že bych to chtěl spolu s vámi srovnati, pokudž by za slušné bylo: i pane a přieteli muoj milý, aby se skrze mne tím neprodlévalo, pokládám toho rok a den od dneška v témždni, to jest v neděli najprvé příští [12. srpna], a tu spolu s vámi zde na Velharticích rád chci k tomu se přičiniti, aby takové věci mohly se slušně srovnati. I žádám vás, že na ten den ke mně při- jedete, i také témuž Janovi Myslivci státi rozkážete, nebo jemu Bořikovskému také sem to oznámil. Odpovědi žádám. Dán na Velharticích, v neděli den matky buoží Sněžné léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Janovi z Roupova oc, přieteli mému milému. 200. Jindřichovi z Ryzmberka, aby k němu na Velhartice přijel. Na Velharticích. 1520, 5. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Poněvadž sme se již, kterak mi se zdá, dávno neviděli, prosím vás, když budete míti prázdnost, že se u mne na Velharticích stavíte pro přátelské shledání a rozmluvení; nebo zde na Velharticích pobýti míniem až k tomu sněmu, kterýž má býti v Benešově na den sv. Bartoloměje
194 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. podstatněji mohli to předsevzíti, poněvadž JMKská té jest vuole do tohoto královstvie přijeti, aby to mohlo tím spíše býti, nebo jest toho jistě zvláštně a velmi potřebí. A pán Buoh všemohúcí rač dáti, pane strýče muoj milý, abychme se spolu šťastně a ve zdraví shledali. Dán na Velharticích, v sobotu před hodem matky boží Sněžné léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Jaroslavovi z Šelnberka a z Kosti oc, najvyššiemu komorníku královstvie Českého, panu strýci mému milému. Též psáno urozenému pánu, panu Jiříkovi Bezdružickému z Kolovrat oc, najvyššiemu sudiemu královstvie Českého, panu ujci mému milému. Také na ten spuosob psáno urozenému a statečnému rytieři, panu Radslavovi Beřkov- skému z Šebířova a na Liběchově, najvyššiemu písaři královstvie Českého, příteli mému milému. Cedule panu sudiemu zemskému. A prosím vás, pane ujče muoj milý, když budete míti jaké poselstvie ku panu Oplovi, že mu také toto oznámíte, co vám píši. 199. Janovi z Roupova v příčině srovnání jeho pře. Na Velharticích. 1520, 5. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Což se dotýče Bořikovského a Jana Myslivce, jakož věc kolivěk jest a v tom ruoznice anebo nesnáz, jakož sem vám času minulého psal, že bych to chtěl spolu s vámi srovnati, pokudž by za slušné bylo: i pane a přieteli muoj milý, aby se skrze mne tím neprodlévalo, pokládám toho rok a den od dneška v témždni, to jest v neděli najprvé příští [12. srpna], a tu spolu s vámi zde na Velharticích rád chci k tomu se přičiniti, aby takové věci mohly se slušně srovnati. I žádám vás, že na ten den ke mně při- jedete, i také témuž Janovi Myslivci státi rozkážete, nebo jemu Bořikovskému také sem to oznámil. Odpovědi žádám. Dán na Velharticích, v neděli den matky buoží Sněžné léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Janovi z Roupova oc, přieteli mému milému. 200. Jindřichovi z Ryzmberka, aby k němu na Velhartice přijel. Na Velharticích. 1520, 5. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Urozený pane, pane švagře muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane švagře. Poněvadž sme se již, kterak mi se zdá, dávno neviděli, prosím vás, když budete míti prázdnost, že se u mne na Velharticích stavíte pro přátelské shledání a rozmluvení; nebo zde na Velharticích pobýti míniem až k tomu sněmu, kterýž má býti v Benešově na den sv. Bartoloměje
Strana 195
Dopisy z roku 1520. 195 apoštola božieho [24. srpna]; ježto mám za to, že již o tom sněmu víte; a také za to mám, že víte, že již král JMt konečně jest v Prešpurce. A pán Buoh všemohúcí rač dáti nám se spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdraví shledati. Datum ut supra. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi z Ryzmberka a z Švihova oc. 201. Petrovi z Rožmberka v příčině posledního jeho pořízení; oznamuje, že král již jest v Prešpurce oc. Na Velharticích. 1520, 5. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane a přieteli! Teď vám posielám sepsané své zdání, což se vašeho zřízení dotýče, i také to zase posílám, kterak jest bylo prvé sepsáno. Než toto račte věděti, že proto nezdála mi se ta věc snadná sepsati, a to proto, aby snad ti, kdyžby k tomu přišlo, ač pán Buoh rač dlúho zachovati, k komuž vy snad náchylnosti nemáte, nechtěli tomu anebo těm, komuž byšte ráčili přátelství ukázati a dobře učiniti, nějakých nesnází neudělali [sic] jakož již lidé mnozí; ten obyčej mají, že rozličnými spuosoby a spletky svých užitkuov hledají. I v tom jednom přípisu udělal sem čáru anebo linii; jestliže ráčíte tím spuosobem, kterak ten všecken přípis udělán jest, tu věc tak učiniti, to muože vám za to býti. Pakli byšte ráčili toliko do té liny aneb čáry to míti, a což jest pod tou čarou, toho ne- chati, a místo toho dáti napsati jiný artikul, kterýž vám tuto zvláštní posílám na- psaný: to již račte rozvážiti, a co se vám v tom nejlepšieho zdá, vybrati; než jistě tak bych vám v tom rád radil a své zdání, kdybych lépe rozuměl, oznámil, jako by se mé vlastní věci, kdybych dětí neměl, dotýkalo. Pakli v tom měli byšte jaký omyl a já čemu rozuměl, rád vám oznámím, když byšte mi to oznámiti ráčili. A pán Buoh všemohúcí rač dáti nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Velharticích, [v neděli den] matky boží Sněžné léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, pánu a přieteli mému milému. Jakož ste mi ráčili poslati list, co vám oznámeno od vašeho úředníka oc, což se Zdeňka Malovce a Táborských dotýče: a teď vám ten list zase posílám; a jistě neslušná se věc stala, neb taková valní zbírání, ješto mnozí tu byli, na kteréž péče nemáme, jsú nám všem nebezpečná; neb netoliko abych o tom slyšel anebo se domníval, ale něco toho na oko sem viděl. Než po poslu nezdá mi se o tom šíře psáti, nežli když se buohdá spolu shledáme, chci vám oznámiti. Než to znám, když jedeme, že tohoto času sluší nám opatrně jezditi. Což se těch dvú zurozených lidí, kteréž z té roty u vazbě své mám, dotýče: tak chci učiniti, kterak ste mi ráčili psáti; a také z některé příčiny psal sem o túž 25*
Dopisy z roku 1520. 195 apoštola božieho [24. srpna]; ježto mám za to, že již o tom sněmu víte; a také za to mám, že víte, že již král JMt konečně jest v Prešpurce. A pán Buoh všemohúcí rač dáti nám se spolu, pane švagře muoj milý, šťastně a ve zdraví shledati. Datum ut supra. Panu švagru mému milému, panu Jindřichovi z Ryzmberka a z Švihova oc. 201. Petrovi z Rožmberka v příčině posledního jeho pořízení; oznamuje, že král již jest v Prešpurce oc. Na Velharticích. 1520, 5. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Muoj milý pane a přieteli! Teď vám posielám sepsané své zdání, což se vašeho zřízení dotýče, i také to zase posílám, kterak jest bylo prvé sepsáno. Než toto račte věděti, že proto nezdála mi se ta věc snadná sepsati, a to proto, aby snad ti, kdyžby k tomu přišlo, ač pán Buoh rač dlúho zachovati, k komuž vy snad náchylnosti nemáte, nechtěli tomu anebo těm, komuž byšte ráčili přátelství ukázati a dobře učiniti, nějakých nesnází neudělali [sic] jakož již lidé mnozí; ten obyčej mají, že rozličnými spuosoby a spletky svých užitkuov hledají. I v tom jednom přípisu udělal sem čáru anebo linii; jestliže ráčíte tím spuosobem, kterak ten všecken přípis udělán jest, tu věc tak učiniti, to muože vám za to býti. Pakli byšte ráčili toliko do té liny aneb čáry to míti, a což jest pod tou čarou, toho ne- chati, a místo toho dáti napsati jiný artikul, kterýž vám tuto zvláštní posílám na- psaný: to již račte rozvážiti, a co se vám v tom nejlepšieho zdá, vybrati; než jistě tak bych vám v tom rád radil a své zdání, kdybych lépe rozuměl, oznámil, jako by se mé vlastní věci, kdybych dětí neměl, dotýkalo. Pakli v tom měli byšte jaký omyl a já čemu rozuměl, rád vám oznámím, když byšte mi to oznámiti ráčili. A pán Buoh všemohúcí rač dáti nám se spolu šťastně a ve zdraví shledati. Dán na Velharticích, [v neděli den] matky boží Sněžné léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Rozmberka oc, pánu a přieteli mému milému. Jakož ste mi ráčili poslati list, co vám oznámeno od vašeho úředníka oc, což se Zdeňka Malovce a Táborských dotýče: a teď vám ten list zase posílám; a jistě neslušná se věc stala, neb taková valní zbírání, ješto mnozí tu byli, na kteréž péče nemáme, jsú nám všem nebezpečná; neb netoliko abych o tom slyšel anebo se domníval, ale něco toho na oko sem viděl. Než po poslu nezdá mi se o tom šíře psáti, nežli když se buohdá spolu shledáme, chci vám oznámiti. Než to znám, když jedeme, že tohoto času sluší nám opatrně jezditi. Což se těch dvú zurozených lidí, kteréž z té roty u vazbě své mám, dotýče: tak chci učiniti, kterak ste mi ráčili psáti; a také z některé příčiny psal sem o túž 25*
Strana 196
196 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508— 1532. věc panu kancléři, a k tomu mi odpověď podobnú dal a na ten konec zavřel, že mu se zdá, abych toho nelehčil. Račte věděti, ač jestliže ještě nevíte, že král JMt, pán náš, konečně již jest v Prešpurce: nebo pan Břetislav Švihovský psal mi, že jeho služebník, kteréhož k JMKské posílal, odjel JMti v Prešpurce, než že JMKská neměl tu s sebou v Preš- purce nežli pana markrabí a Bornamissu a některé pány uherské mladé; než že tepruva za JMtí někteří jiní páni uherští jedou. I z toho jest rozuměti, že jest JMKská z Taty do Prešpurka jeti ráčili, nemnoho o to rady k sobě svolávaje. Také vám teď posielám přípis, kterak by se vám měl pan Jan zapsati; ač sem také tak napsal, aby něčí pečeti na svědomí byly: ale byť byla jeho samého pečeť, snad by dosti bylo. Než kterak budete ráčiti mieti, tak bude moci býti. Nežli o Helfenburku nic sem nenapsal; nebo kterak budete ráčiti o tom mieti a roz- kázati, to muožete do svého zřiezenie dáti vepsati, anebo zvláštní list rozkázati udělati. 202. Purkrabímu na Blatné v příčině odeslání dopisů. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabě milý! Byl sem k tobě některé listy poslal, kterés měl poslati Vá- clavovi Trčkovi: i mám za to, že jsú dodáni a že jsi jemu poslal. A teď posielám také psaní, kteréž pošli pánu z Rozmberka na Krumlov po poslu jistém, a co mi zase pán z Rozmberka odpíše, rozkaž poslu, ať pak z Krumlova upřímo ke mně na Velhartice jde. Také co píši panu Krištoforovi z Švamberka, pošli mu to na Orlík, než-li jestliže by tu jeho nebylo, ani na Zviekově, tehdy netřeba jinam za niem poslu choditi; než našel-li by posel jeho tu, a že by mi co zase odepsal, to by mi při jiném poselstvie, když by ke mně jaké bylo, poslal. A něco sem také poručil tobě oznámiti Rackovi Běšínovi. Dán na Velharticiech, v pondělí den svatého Sixta papeže, léta oc. XX°. Purkrabí na Blatné. 203. Jetřichovi Pětipeskému z Krásného Dvoru o člověka poddaného, o kteréhož mezi ním a Šeb. z Weitmile půhon učiněn jest. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný přieteli milý! Oznamujiť, že jest mi psal pan Šebestian z Wajtmile a na Chomútově, kterak tobě psaní bylo učiněno od
196 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508— 1532. věc panu kancléři, a k tomu mi odpověď podobnú dal a na ten konec zavřel, že mu se zdá, abych toho nelehčil. Račte věděti, ač jestliže ještě nevíte, že král JMt, pán náš, konečně již jest v Prešpurce: nebo pan Břetislav Švihovský psal mi, že jeho služebník, kteréhož k JMKské posílal, odjel JMti v Prešpurce, než že JMKská neměl tu s sebou v Preš- purce nežli pana markrabí a Bornamissu a některé pány uherské mladé; než že tepruva za JMtí někteří jiní páni uherští jedou. I z toho jest rozuměti, že jest JMKská z Taty do Prešpurka jeti ráčili, nemnoho o to rady k sobě svolávaje. Také vám teď posielám přípis, kterak by se vám měl pan Jan zapsati; ač sem také tak napsal, aby něčí pečeti na svědomí byly: ale byť byla jeho samého pečeť, snad by dosti bylo. Než kterak budete ráčiti mieti, tak bude moci býti. Nežli o Helfenburku nic sem nenapsal; nebo kterak budete ráčiti o tom mieti a roz- kázati, to muožete do svého zřiezenie dáti vepsati, anebo zvláštní list rozkázati udělati. 202. Purkrabímu na Blatné v příčině odeslání dopisů. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Zdeněk Lev z Rožmitála oc. Purkrabě milý! Byl sem k tobě některé listy poslal, kterés měl poslati Vá- clavovi Trčkovi: i mám za to, že jsú dodáni a že jsi jemu poslal. A teď posielám také psaní, kteréž pošli pánu z Rozmberka na Krumlov po poslu jistém, a co mi zase pán z Rozmberka odpíše, rozkaž poslu, ať pak z Krumlova upřímo ke mně na Velhartice jde. Také co píši panu Krištoforovi z Švamberka, pošli mu to na Orlík, než-li jestliže by tu jeho nebylo, ani na Zviekově, tehdy netřeba jinam za niem poslu choditi; než našel-li by posel jeho tu, a že by mi co zase odepsal, to by mi při jiném poselstvie, když by ke mně jaké bylo, poslal. A něco sem také poručil tobě oznámiti Rackovi Běšínovi. Dán na Velharticiech, v pondělí den svatého Sixta papeže, léta oc. XX°. Purkrabí na Blatné. 203. Jetřichovi Pětipeskému z Krásného Dvoru o člověka poddaného, o kteréhož mezi ním a Šeb. z Weitmile půhon učiněn jest. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený a statečný přieteli milý! Oznamujiť, že jest mi psal pan Šebestian z Wajtmile a na Chomútově, kterak tobě psaní bylo učiněno od
Strana 197
Dopisy z roku 1520. 197 pánuov JJMtí a vladyk, soudcuov zemských, anebo z jejich poručení, což se člověka jeho, o kteréhož mezi vámi puohon jest, dotýče, a že by ty přes to v nějaké se stavunky dal a v Slavětíně obstavil; a tak že by té věci, podle dotčeného psaní, v dobré míře státi až do rozeznání té věci, oč jest puohon, nenechal: žádaje mne v tom za opatření podle úřadu mého; pakli by pořádku práva užiti nemohl, v tom se opovídaje, že by jemu taková věc trpěliva nebyla, nežli že by se v tom chtěl opatřiti, pokudž jest sobě povinen. I přieteli milý! Za to tebe od sebe i z úřadu svého žádám, napomínaje, že se v tom tak zachováš podle jmenovaného psaní od JJMtí, anebo z jejich poručení času minulého k tobě učiněného; neb jestliže by mimo řád a právo, ač té naděje nejsem, co dále před se bráti chtěl, znáti muožeš, k čemu by taková věc tobě přijíti mohla, a kterak by jmenovaný pán mohl se v tom také zachovati, a pokud by nebyl povinen toho snášeti. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytieři, panu Jetřichovi Pětipeskému z Krásného Dvoru a na Peruci, přieteli milému. 204. Šeb. z Weitmile v příčině jeho sporu o člověka poddaného s Jetř. Pětipeským z Krásného Dvoru. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Psaní, které ste mi učinili, což se pana Jetřicha Pětipeského dotýče, tomu sem porozuměl, a mám za to, poněvadž psaní od pánuov JJMtí soudcuov zemských málo v tom prospělo anebo nic, že mé psaní na tento čas k tomu podobně váženo bude: však proto píši jemu teď list, kterýž vám tuto posílám, i toho listu přípis, abyšte o tom, co píši, věděti, a bude-li se vám zdáti, toho listu jemu dodati, rozkážiece jej jemu poslati; a jestližeť co od- píše, to budete moci ohledati, a v tom se šieře, pane a přieteli muoj milý, spraviti. Dán na Velharticích, v pondělí den sv. Sixta léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Šebestianovi z Wajtmille a na Chomútově oc, přieteli mému milému. 205. Janu Škorňovi z Malonic v příčině poddaného člověka, aby se na grunt svůj navrátil. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Urozený vladyko milý! Jakož jest mi něco od nepřátel aneb od lotruov spáleno i také v Březí: i spraven sem, že odtud z Březí Vávra Štrunprechar jest někde pod tebou na gruntu, aneb při některém člověku tvém, kterémužto Vávrovi
Dopisy z roku 1520. 197 pánuov JJMtí a vladyk, soudcuov zemských, anebo z jejich poručení, což se člověka jeho, o kteréhož mezi vámi puohon jest, dotýče, a že by ty přes to v nějaké se stavunky dal a v Slavětíně obstavil; a tak že by té věci, podle dotčeného psaní, v dobré míře státi až do rozeznání té věci, oč jest puohon, nenechal: žádaje mne v tom za opatření podle úřadu mého; pakli by pořádku práva užiti nemohl, v tom se opovídaje, že by jemu taková věc trpěliva nebyla, nežli že by se v tom chtěl opatřiti, pokudž jest sobě povinen. I přieteli milý! Za to tebe od sebe i z úřadu svého žádám, napomínaje, že se v tom tak zachováš podle jmenovaného psaní od JJMtí, anebo z jejich poručení času minulého k tobě učiněného; neb jestliže by mimo řád a právo, ač té naděje nejsem, co dále před se bráti chtěl, znáti muožeš, k čemu by taková věc tobě přijíti mohla, a kterak by jmenovaný pán mohl se v tom také zachovati, a pokud by nebyl povinen toho snášeti. Datum ut supra. Urozenému a statečnému rytieři, panu Jetřichovi Pětipeskému z Krásného Dvoru a na Peruci, přieteli milému. 204. Šeb. z Weitmile v příčině jeho sporu o člověka poddaného s Jetř. Pětipeským z Krásného Dvoru. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Psaní, které ste mi učinili, což se pana Jetřicha Pětipeského dotýče, tomu sem porozuměl, a mám za to, poněvadž psaní od pánuov JJMtí soudcuov zemských málo v tom prospělo anebo nic, že mé psaní na tento čas k tomu podobně váženo bude: však proto píši jemu teď list, kterýž vám tuto posílám, i toho listu přípis, abyšte o tom, co píši, věděti, a bude-li se vám zdáti, toho listu jemu dodati, rozkážiece jej jemu poslati; a jestližeť co od- píše, to budete moci ohledati, a v tom se šieře, pane a přieteli muoj milý, spraviti. Dán na Velharticích, v pondělí den sv. Sixta léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Šebestianovi z Wajtmille a na Chomútově oc, přieteli mému milému. 205. Janu Škorňovi z Malonic v příčině poddaného člověka, aby se na grunt svůj navrátil. Na Velharticích. 1520, 6. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Urozený vladyko milý! Jakož jest mi něco od nepřátel aneb od lotruov spáleno i také v Březí: i spraven sem, že odtud z Březí Vávra Štrunprechar jest někde pod tebou na gruntu, aneb při některém člověku tvém, kterémužto Vávrovi
Strana 198
198 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. také shořelo. I žádám, že jemu rozkážeš ke mně přijíti, aby se on zase do Březí na mój grunt navrátil a jej stavěl: neb ač sem také spraven, že by ty pravil, že bych tobě jeho propustil, i ač se v tom nepamatuji, ale proto proti tomu býti bych nechtěl, kdyby zase muoj grunt postaven a osazen byl. Odpovědi žádám. Datum ut supra. Urozenému vladyce Janovi Škorňovi z Malonic a na Opálce, mně milému. 206. Věřitelům dluhův královských, v příčině placení těchže dluhův. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, a urození a stateční rytieři a vla- dyky, múdří a opatrní přátelé moji milí! Psaní, které jste mi učinili, připomínajíce i předešlé jednání, což se dluhuov krále JMti, pána našeho milostivého, vám po- vinných dotýče, tomu sem porozuměl, i také, kterak by se ti dluhové a odkud platiti anebo zaplatiti měli: i byl bych tomu jistě rád, aby již to bylo k konci a k místu přivedeno. Ale kudy jest to sešlo, že se tím prodlévá, která jest berně naposledy svolena, že se ještě nevybierá, to mnú neschází; ale čím se prodlévá, mám za to, že o tom také dobrú vědomost máte jako já, a z té příčiny o tom vám šieře nevypisuji. Než poněvadž má býti brzo sněm v tomto královstvie, jestliže se vám bude zdáti, chci rád to na všecky na tom sněmu vznésti i k tomu napomenúti, pokudž by mi náležalo; též také i což se starých berní vyhledání a dobrání dotýče, i také ktožby berní tak nedali spravedlivě, kterak by dáti měli, aby byli napraveni, rád se v tom ve všem zachovám, aby v tom mnú nesešlo. Ale páni a přátelé moji milí! Rozumím tomu, že bez rady a pomoci jiných, též i vás, nemohu toho snadně k místu a k konci přivésti, ale proto což mohu rád učiniem se vší pilností podle mé náležitosti. A poněvadž má sněm obecní brzo při času sv. Bartoloměje býti: kdybych měl již o to do krajuov psáti, ač bych sobě toho neobtěžoval, ale neznám, by se to mohlo do toho sněmu vykonati; a protož mám za to, že na tom sněmu spieše to bude moci obmyšleno a zjednáno býti, kterak by to všecko k snadšiemu a k spěšnějšiemu konci mělo se a mohlo přivésti. Což se pak těch dotýče, kteří jsú ještě počtu neučinili: i někteří mají v tom některú omluvu, avšak také chci se k tomu přičiniti, aby se tak zachovali a učinili, pokudž jsú povinni; a ktoby toho učiniti z úmysla nechtěl, tehdy také podle vašeho napomenutí chci to učiniti, a v tom se zachovati spravedlivě podle obecnieho svolení; neb znám to, což vuobec na obecniech sněmích svolíme, že sme to povinni držeti. Dán na Velharticích, v uoterý po svatým Sixtu papeži, léta oc. XX°.
198 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. také shořelo. I žádám, že jemu rozkážeš ke mně přijíti, aby se on zase do Březí na mój grunt navrátil a jej stavěl: neb ač sem také spraven, že by ty pravil, že bych tobě jeho propustil, i ač se v tom nepamatuji, ale proto proti tomu býti bych nechtěl, kdyby zase muoj grunt postaven a osazen byl. Odpovědi žádám. Datum ut supra. Urozenému vladyce Janovi Škorňovi z Malonic a na Opálce, mně milému. 206. Věřitelům dluhův královských, v příčině placení těchže dluhův. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urození páni, páni, a urození a stateční rytieři a vla- dyky, múdří a opatrní přátelé moji milí! Psaní, které jste mi učinili, připomínajíce i předešlé jednání, což se dluhuov krále JMti, pána našeho milostivého, vám po- vinných dotýče, tomu sem porozuměl, i také, kterak by se ti dluhové a odkud platiti anebo zaplatiti měli: i byl bych tomu jistě rád, aby již to bylo k konci a k místu přivedeno. Ale kudy jest to sešlo, že se tím prodlévá, která jest berně naposledy svolena, že se ještě nevybierá, to mnú neschází; ale čím se prodlévá, mám za to, že o tom také dobrú vědomost máte jako já, a z té příčiny o tom vám šieře nevypisuji. Než poněvadž má býti brzo sněm v tomto královstvie, jestliže se vám bude zdáti, chci rád to na všecky na tom sněmu vznésti i k tomu napomenúti, pokudž by mi náležalo; též také i což se starých berní vyhledání a dobrání dotýče, i také ktožby berní tak nedali spravedlivě, kterak by dáti měli, aby byli napraveni, rád se v tom ve všem zachovám, aby v tom mnú nesešlo. Ale páni a přátelé moji milí! Rozumím tomu, že bez rady a pomoci jiných, též i vás, nemohu toho snadně k místu a k konci přivésti, ale proto což mohu rád učiniem se vší pilností podle mé náležitosti. A poněvadž má sněm obecní brzo při času sv. Bartoloměje býti: kdybych měl již o to do krajuov psáti, ač bych sobě toho neobtěžoval, ale neznám, by se to mohlo do toho sněmu vykonati; a protož mám za to, že na tom sněmu spieše to bude moci obmyšleno a zjednáno býti, kterak by to všecko k snadšiemu a k spěšnějšiemu konci mělo se a mohlo přivésti. Což se pak těch dotýče, kteří jsú ještě počtu neučinili: i někteří mají v tom některú omluvu, avšak také chci se k tomu přičiniti, aby se tak zachovali a učinili, pokudž jsú povinni; a ktoby toho učiniti z úmysla nechtěl, tehdy také podle vašeho napomenutí chci to učiniti, a v tom se zachovati spravedlivě podle obecnieho svolení; neb znám to, což vuobec na obecniech sněmích svolíme, že sme to povinni držeti. Dán na Velharticích, v uoterý po svatým Sixtu papeži, léta oc. XX°.
Strana 199
Dopisy z roku 1520. 199 Urozeným pánuom, panuom, urozeným a statečným pánuom rytieřóm, urozeným vla- dykám, múdrým a opatrným z měst, věřitelóm dluhuov krále JMti oc, pánuom a přátelóm mým milým. 207. Jindřichovi Berkovi z Dubé v příčině odeslaného listu věřitelům dluhů královských. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Psaní sem vám učinil pánuom ředi- telóm, i také jiný list píši pánuom věřitelóm: ježto tomu porozumíte, kterú odpověď na ta psaní mně učiněná dávám; neb ačkolivěk rád bych všecko, pokudž mi náleží, učinil, než z které příčiny něčím až do sněmu protahuji, když se buohdá spolu shle- dáme, chci vám to oznámiti. Než když k tomu přijde, aby jedna věc druhé ku pře- kážce nebyla, rád v tom všecko to učiniti chci, což mi spravedlivě náleží podle obecnieho svolení, nebo v tom krále JMti, pána našeho, a zemskú i vás, pánuov věřiteluov, a svú potřebu pilnú znám. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Jindřichovi Berkovi z Dubé a na Kumburce, hajtmanu kraje Hradeckého oc, přieteli mému milému. 208. Ředitelům v království Českém v příčině počtu neučinění některých osob. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vládyko, a slovutní přátelé moji milí! Jakož ste mi psali, což se těch, kteří jsú ještě počtu neučinili, dotýče, totižto pan Albrecht z Šternberka, pan podkomoří a pan Thém, jakož tomu vašemu psaní a napomenutí, i z kterých příčin to činíte, dobře vyrozuměl sem: i vězte, že jest mi pan podkomoří psal, jakož vám teď toho přípis posílám, ač jest mi to do- dáno tepruva po sjezdu minulém v Benešově; než poněvadž se ku počtu poddává, tehdy, kdy se vám bude zdáti, chci jeho k tomu rád obeslati. A což se pana Al- brechta a pana Théma dotýče, toho nevím, z které příčiny jsou ku počtu nepřijeli, než jestliže se vám zdá, chci to na nich vyzvěděti a o to jim psáti, i ještě ku počtu je obeslati. Pakli by jimi z úmysla scházelo, chci se ke každému tak zachovati, pokudž mně a úřadu mému v tom bude náležeti a náleží. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Jindřichovi Berkovi z Dubé a na Kumburce, hejtmanu kraje Hradeckého, a urozenému vladyce panu Janovi Bílskému z Kaříšova a na Lomnici, a slovu- tnému Mistru Brikciemu z Prahy oc, ředitelóm v království Českém, přátelóm mým milým.
Dopisy z roku 1520. 199 Urozeným pánuom, panuom, urozeným a statečným pánuom rytieřóm, urozeným vla- dykám, múdrým a opatrným z měst, věřitelóm dluhuov krále JMti oc, pánuom a přátelóm mým milým. 207. Jindřichovi Berkovi z Dubé v příčině odeslaného listu věřitelům dluhů královských. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli muoj milý! Byšte se dobře měli a zdrávi byli, toho bych vám věrně přál. Psaní sem vám učinil pánuom ředi- telóm, i také jiný list píši pánuom věřitelóm: ježto tomu porozumíte, kterú odpověď na ta psaní mně učiněná dávám; neb ačkolivěk rád bych všecko, pokudž mi náleží, učinil, než z které příčiny něčím až do sněmu protahuji, když se buohdá spolu shle- dáme, chci vám to oznámiti. Než když k tomu přijde, aby jedna věc druhé ku pře- kážce nebyla, rád v tom všecko to učiniti chci, což mi spravedlivě náleží podle obecnieho svolení, nebo v tom krále JMti, pána našeho, a zemskú i vás, pánuov věřiteluov, a svú potřebu pilnú znám. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Jindřichovi Berkovi z Dubé a na Kumburce, hajtmanu kraje Hradeckého oc, přieteli mému milému. 208. Ředitelům v království Českém v příčině počtu neučinění některých osob. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a urozený vládyko, a slovutní přátelé moji milí! Jakož ste mi psali, což se těch, kteří jsú ještě počtu neučinili, dotýče, totižto pan Albrecht z Šternberka, pan podkomoří a pan Thém, jakož tomu vašemu psaní a napomenutí, i z kterých příčin to činíte, dobře vyrozuměl sem: i vězte, že jest mi pan podkomoří psal, jakož vám teď toho přípis posílám, ač jest mi to do- dáno tepruva po sjezdu minulém v Benešově; než poněvadž se ku počtu poddává, tehdy, kdy se vám bude zdáti, chci jeho k tomu rád obeslati. A což se pana Al- brechta a pana Théma dotýče, toho nevím, z které příčiny jsou ku počtu nepřijeli, než jestliže se vám zdá, chci to na nich vyzvěděti a o to jim psáti, i ještě ku počtu je obeslati. Pakli by jimi z úmysla scházelo, chci se ke každému tak zachovati, pokudž mně a úřadu mému v tom bude náležeti a náleží. Datum ut supra. Urozenému pánu, panu Jindřichovi Berkovi z Dubé a na Kumburce, hejtmanu kraje Hradeckého, a urozenému vladyce panu Janovi Bílskému z Kaříšova a na Lomnici, a slovu- tnému Mistru Brikciemu z Prahy oc, ředitelóm v království Českém, přátelóm mým milým.
Strana 200
200 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 209. Vilímovi z Kolovrat v příčině pře o ves Zeměchy. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli milý! Psaní, které ste mi učinili, na mne vznášejíce, že jest se vám Jan Slach s bratrem svým listem obranním v Zeměchy, ves vaši, kteráž se vám na dílu dostala, uvázal, tomu sem šieře poroz- uměl, a že by již tomu okolo dvú let bylo oc. I kdež jest mi toho psaní od vás v Benešově dodáno, neměl sem té prázdnosti odtud vám zase na to odpověď dáti, než již potom to sem u sebe s pilností rozvažoval, pokud by mi se v tom náležalo zachovati; neb poněvadž jest list obranní vyšel, musila jest toho nějaká příčina býti. Než jestliže se vám zdá to vznésti na všecky pány úředníky vyzší [sic] zemské, po- něvadž takový list obranní, kterak sem srozuměl, od menších úředníkuov předkem jest vydán: jestliže také tu budu, chci se k tomu rád přimlúvati, pokudž za spravedlivé poznám. A mám za to, že páni úředníci zemští všickni, anebo na větším díle spolu budou na tomto sněmu, kterýž na den sv. Bartoloměje, apoštola božieho, v Benešově býti má. Dán na Velharticích, v uoterý po sv. Sixtu papeži, léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Vilémovi Kornhauzskému z Kolovrat a z Kornhauzu, přieteli mému milému. 210. Paní Kateřině Peřinové z Košíně o její při. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Paní Kateřino milá! Jakož si mi psala i také mne pohnala k svědomí pro list krále JMti: i věz, že sem jeho ještě nenašel, než když jej budu moci najíti, rád jej položiti chci; pakli bych jeho najíti nemohl, rád chci to seznati, pokudž se v pravdě v tom pamatuji, jakožť sem to prvé pravil. Což se mého psaní panu Ber- kovi dotýče, neznám, by bylo nynie tobě platné; než mně by se zdálo, aby to vzala, coť chtí dáti, a sebe ke škodám nepřipravovala, a potom k čemu by spravedlivost měla, mám za to, že by tebe také neminula; pakliť se co v tom jiného zdá, ježto by snad z toho spieše tobě škoda nežli užitek přišel, to by má vina nebyla. Datum ut supra. Urozené vladyce paní Kateřině Peřinové z Košíně, přietelkyni milé. (Další listy páně Zdeňkovy viz v díle VIII.)
200 A. XXVII. Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála 1508—1532. 209. Vilímovi z Kolovrat v příčině pře o ves Zeměchy. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane přieteli milý! Psaní, které ste mi učinili, na mne vznášejíce, že jest se vám Jan Slach s bratrem svým listem obranním v Zeměchy, ves vaši, kteráž se vám na dílu dostala, uvázal, tomu sem šieře poroz- uměl, a že by již tomu okolo dvú let bylo oc. I kdež jest mi toho psaní od vás v Benešově dodáno, neměl sem té prázdnosti odtud vám zase na to odpověď dáti, než již potom to sem u sebe s pilností rozvažoval, pokud by mi se v tom náležalo zachovati; neb poněvadž jest list obranní vyšel, musila jest toho nějaká příčina býti. Než jestliže se vám zdá to vznésti na všecky pány úředníky vyzší [sic] zemské, po- něvadž takový list obranní, kterak sem srozuměl, od menších úředníkuov předkem jest vydán: jestliže také tu budu, chci se k tomu rád přimlúvati, pokudž za spravedlivé poznám. A mám za to, že páni úředníci zemští všickni, anebo na větším díle spolu budou na tomto sněmu, kterýž na den sv. Bartoloměje, apoštola božieho, v Benešově býti má. Dán na Velharticích, v uoterý po sv. Sixtu papeži, léta oc. XX°. Urozenému pánu, panu Vilémovi Kornhauzskému z Kolovrat a z Kornhauzu, přieteli mému milému. 210. Paní Kateřině Peřinové z Košíně o její při. Na Velharticích. 1520, 7. srpna. Opis souč. v arch. Třeboňském č. 3749, tern. nepag. Paní Kateřino milá! Jakož si mi psala i také mne pohnala k svědomí pro list krále JMti: i věz, že sem jeho ještě nenašel, než když jej budu moci najíti, rád jej položiti chci; pakli bych jeho najíti nemohl, rád chci to seznati, pokudž se v pravdě v tom pamatuji, jakožť sem to prvé pravil. Což se mého psaní panu Ber- kovi dotýče, neznám, by bylo nynie tobě platné; než mně by se zdálo, aby to vzala, coť chtí dáti, a sebe ke škodám nepřipravovala, a potom k čemu by spravedlivost měla, mám za to, že by tebe také neminula; pakliť se co v tom jiného zdá, ježto by snad z toho spieše tobě škoda nežli užitek přišel, to by má vina nebyla. Datum ut supra. Urozené vladyce paní Kateřině Peřinové z Košíně, přietelkyni milé. (Další listy páně Zdeňkovy viz v díle VIII.)
Strana 201
A. XXVIII. DOPISY RODŮ HRADECKÉHO A ROSENBERSKÉHO od roku 1450 do 1526. K vydání upravil Antonín Rezek. Uvod. Dopisy rodu Hradeckého z let 1441—1451 vydány byly Palackým v Archivě Českém IV. 1—33; rozličné dopisy pana Oldřicha z Rosenberka tamtéž III. 1—64. Přítomná publi- kace jest tudíž pokračováním obou sbírek těchto. V obou částech, od Palackého vydaných, a v četných jiných sbírkách dopisů viděti jest, že nemáli material historický, organicky k sobě náležející, naprosto se rozkouskovati, nemožno jest uveřejňovati pod heslem toho kterého rodu jen dopisy, které od členů toho rodu psány byly. Tuto zkušenost učinil Palacký sám; a proto v obou sbírkách nahoře vzpomenutých všecko, co k celku náleželo, do nich pojal. Tak ku př. dopisy Oldřicha z Rosenberka tištěny jsou v dopisech rodu Hradeckého, poněvadž k nim patřily jakožto odpovědi k listům pánů Hradeckých. — Touto zkušeností řídil jsem se také a spojil jsem v jeden celek dopisy obou rodů, pro jich ustavičné, přátelské i nepřátelské vztahy. A pak šel jsem ještě dále. Páni Hradečtí i Rosenberští dopisovali si téměř s veškerou šlechtou českou; koncepty listů jich zachovaly se částečně, odpovědi téměř všechny. A ty také — řídě se i v této věci příkladem Palackého — pojal jsem ve sbírku svou. A konečně oba rodové, zejména Rosenberský, na velikých statcích svých chovali mnoho úředníků, kteří v hospodářských, politických i vojenských záležitostech dorozumívali se mezi sebou, informovali pány své a žádali od nich informací. I také tyto dopisy všecky nalezly místa ve přítomné publikaci. K tomu přisluší také nemnoho dopisů, které nepocházejí ani od členů obou rodů, ani od jich úředníků, ale které obsahem svým tak těsně souvisí s celkem tuto vydávaným, že těžko bylo je odloučiti, tím tížeji, čím nesnadněji bylo by pro takováto membra disjecta utvořiti zvláštní skupinu. Jisté obtíže měl jsem s rozsahem. Původně, již před léty, pomýšlel jsem jen na vy- dání jakéhosi výboru, asi tak nejnutnějších doplňků k dosavadním šesti dílům A. Č.; ale po- stupem času a zejména zkušenostmi, jichž nabyl jsem jakožto pomocník páně Tomkův při spi- Archiv Český VII. 26
A. XXVIII. DOPISY RODŮ HRADECKÉHO A ROSENBERSKÉHO od roku 1450 do 1526. K vydání upravil Antonín Rezek. Uvod. Dopisy rodu Hradeckého z let 1441—1451 vydány byly Palackým v Archivě Českém IV. 1—33; rozličné dopisy pana Oldřicha z Rosenberka tamtéž III. 1—64. Přítomná publi- kace jest tudíž pokračováním obou sbírek těchto. V obou částech, od Palackého vydaných, a v četných jiných sbírkách dopisů viděti jest, že nemáli material historický, organicky k sobě náležející, naprosto se rozkouskovati, nemožno jest uveřejňovati pod heslem toho kterého rodu jen dopisy, které od členů toho rodu psány byly. Tuto zkušenost učinil Palacký sám; a proto v obou sbírkách nahoře vzpomenutých všecko, co k celku náleželo, do nich pojal. Tak ku př. dopisy Oldřicha z Rosenberka tištěny jsou v dopisech rodu Hradeckého, poněvadž k nim patřily jakožto odpovědi k listům pánů Hradeckých. — Touto zkušeností řídil jsem se také a spojil jsem v jeden celek dopisy obou rodů, pro jich ustavičné, přátelské i nepřátelské vztahy. A pak šel jsem ještě dále. Páni Hradečtí i Rosenberští dopisovali si téměř s veškerou šlechtou českou; koncepty listů jich zachovaly se částečně, odpovědi téměř všechny. A ty také — řídě se i v této věci příkladem Palackého — pojal jsem ve sbírku svou. A konečně oba rodové, zejména Rosenberský, na velikých statcích svých chovali mnoho úředníků, kteří v hospodářských, politických i vojenských záležitostech dorozumívali se mezi sebou, informovali pány své a žádali od nich informací. I také tyto dopisy všecky nalezly místa ve přítomné publikaci. K tomu přisluší také nemnoho dopisů, které nepocházejí ani od členů obou rodů, ani od jich úředníků, ale které obsahem svým tak těsně souvisí s celkem tuto vydávaným, že těžko bylo je odloučiti, tím tížeji, čím nesnadněji bylo by pro takováto membra disjecta utvořiti zvláštní skupinu. Jisté obtíže měl jsem s rozsahem. Původně, již před léty, pomýšlel jsem jen na vy- dání jakéhosi výboru, asi tak nejnutnějších doplňků k dosavadním šesti dílům A. Č.; ale po- stupem času a zejména zkušenostmi, jichž nabyl jsem jakožto pomocník páně Tomkův při spi- Archiv Český VII. 26
Strana 202
202 A XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. sování Dějepisu města Prahy, poučil jsem se v četných případech, jak mnoho často záleží na věci zdánlivě nepatrné, a jaký dosah má pro starší dobu dějin českých i material dějin poli- tických se nedotýkající. Úvahy z toho vzniklé, jakož i přesvědčení, že A. Č. sloužiti bude badatelům snad několika století, a že tudíž nesluší se vymítiti to, co ve přítomné chvíli méně důležitým se býti zdá: pojal jsem do svého vydání téměř všecko, co podle programmu a roz- sahu se pojati dalo v nejširším toho slova smyslu. Skoro všechny dopisy tuto vytištěné pocházejí z archivu Třeboňského, bohatstvím i uspo- řádaností u nás jediného. Něco přepisů ze starší doby bylo na snadě v archivu musejním, na větším díle z pozůstalosti Palackého; ty pro tisk zkollacionovány a signaturou nyní platnou opatřeny. Ostatek přepsal jsem částečně sám, částečně pomocni byli mi při tom dva posluchači universitní, pp. Ludvík Domečka a Jos. V. Jelínek. Rozumí se, že i tyto přepisy všecky bedlivě byly mnou zkollacionovány. Dosti veliký nalezl jsem počet kusů nedatovaných. I dal jsem sobě upřímnou práci, abych kusy tyto vročil. Kde vročení takové z obsahu samého, anebo z jiných povědomých okolností, jest na jevě, stalo se tak bez poznámky; jinde oznámil jsem ve krátké poznámce, proč k tomu neb onomu datum ten který kus kladu. Vročení archivu Třeboňského ponechal jsem beze změny jen u těch kusů, kde za to mám, že jest správné, anebo tam, kde pochybnosti moje, někdy dosti vážné, nepostačovaly aniž dovedly k resultatu jinému. V těchto případech učinil jsem, mimo obvyklé označení, jestě také znamení otázky u příslušného roku. U kterých listů zde uveřejněných není poznamenáno, ze kterého archivu pocházejí, ty všecky jsou vzaty z archivu Třeboňského; u nemnohých listů, ježto pochodí z archivů jiných, jest ten původ vždy zvláště označen. — Ostatek ve příčině formální, co vydání i poznámek se týče, řídil jsem se docela jednak dle pravidel od Palackého zachovávaných, jednak dle toho, co nově bylo ve příčině dalšího vydávání A. Č. ustanoveno. K věcnému porozumění vydaných dopisů postačí říci několik slov. Dopisy rodu Hradeckého dotýkají se doby, kdy na Hradci vládl mohutný pán Jindřich ze Hradce, jeden z nejčinnějších stranníků Matyašových v Čechách, od r. 1485 nejvyšší ko- morník a od r. 1503 až do smrti své (1507, 17. Jan.) nejvyšší purkrabí král. Českého. Pán tento byl čtyřikráte ženat: 1. s Eliškou, dcerou Zdeňka ze Šternberka; 2. s Anežkou, dcerou Adama Tovačovského z Cimburka (od 25. Jan. 1484—1485); 3. s Magdalenou z Gleichen (od 1486—2. Mai 1492); a konečně 4. s Annou z Minsterberka (od r. 1493), kteráž ho životem přečkala. Děti měl jen s touto čtvrtou manželkou, a sice: syna Adama a dceru Annu. Adam z Hradce po krátké poručnické vládě (poručníky byli: babička jeho, matka, Petr z Rosenberka a Jiřík Hrobský ze Sedlce) ujal se statků po otci zděděných, a nabyl rovněž velké váhy v po- litických bězích doby své. Od r. 1523 byl nejvyšším kancléřem království Českého. Zemřel 25. Jun. 1531, jakožto zvláštní oblíbenec krále Ferdinanda. Manželkou jeho byla Anna z Ro- žmitála, dcera pana Zdeňka Lva a Kateřiny Švihovské. Přes to však ubíral se pan Adam ně- kolikráte cestou docela jinou, než všemocný jeho tchán. — Sestra Adamova Anna provdána byla třikráte: 1. r. 1511 za Hynka Bočka z Kunstatu; 2. r. 1520 za nejvyššího kancléře La- dislava ze Šternberka a na Bechyni; 3. 1522 za Jindřicha z Rosenberka, syna páně Vokova, jehož živobytím přečkala. — Genealogická tabulka rodu Hradeckého najde se v Rullově Mo- nografii města Hradce Jindřichova a v Sedláčkových Hradech IV. 34. Dopisy rodu Rosenberského dotýkají se z částky ještě starého pána Oldřicha z Rosen- berka († 1462, 28. April.), pak synů jeho: Jindřicha († 1457, 25. Mart., manželka: Anežka
202 A XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. sování Dějepisu města Prahy, poučil jsem se v četných případech, jak mnoho často záleží na věci zdánlivě nepatrné, a jaký dosah má pro starší dobu dějin českých i material dějin poli- tických se nedotýkající. Úvahy z toho vzniklé, jakož i přesvědčení, že A. Č. sloužiti bude badatelům snad několika století, a že tudíž nesluší se vymítiti to, co ve přítomné chvíli méně důležitým se býti zdá: pojal jsem do svého vydání téměř všecko, co podle programmu a roz- sahu se pojati dalo v nejširším toho slova smyslu. Skoro všechny dopisy tuto vytištěné pocházejí z archivu Třeboňského, bohatstvím i uspo- řádaností u nás jediného. Něco přepisů ze starší doby bylo na snadě v archivu musejním, na větším díle z pozůstalosti Palackého; ty pro tisk zkollacionovány a signaturou nyní platnou opatřeny. Ostatek přepsal jsem částečně sám, částečně pomocni byli mi při tom dva posluchači universitní, pp. Ludvík Domečka a Jos. V. Jelínek. Rozumí se, že i tyto přepisy všecky bedlivě byly mnou zkollacionovány. Dosti veliký nalezl jsem počet kusů nedatovaných. I dal jsem sobě upřímnou práci, abych kusy tyto vročil. Kde vročení takové z obsahu samého, anebo z jiných povědomých okolností, jest na jevě, stalo se tak bez poznámky; jinde oznámil jsem ve krátké poznámce, proč k tomu neb onomu datum ten který kus kladu. Vročení archivu Třeboňského ponechal jsem beze změny jen u těch kusů, kde za to mám, že jest správné, anebo tam, kde pochybnosti moje, někdy dosti vážné, nepostačovaly aniž dovedly k resultatu jinému. V těchto případech učinil jsem, mimo obvyklé označení, jestě také znamení otázky u příslušného roku. U kterých listů zde uveřejněných není poznamenáno, ze kterého archivu pocházejí, ty všecky jsou vzaty z archivu Třeboňského; u nemnohých listů, ježto pochodí z archivů jiných, jest ten původ vždy zvláště označen. — Ostatek ve příčině formální, co vydání i poznámek se týče, řídil jsem se docela jednak dle pravidel od Palackého zachovávaných, jednak dle toho, co nově bylo ve příčině dalšího vydávání A. Č. ustanoveno. K věcnému porozumění vydaných dopisů postačí říci několik slov. Dopisy rodu Hradeckého dotýkají se doby, kdy na Hradci vládl mohutný pán Jindřich ze Hradce, jeden z nejčinnějších stranníků Matyašových v Čechách, od r. 1485 nejvyšší ko- morník a od r. 1503 až do smrti své (1507, 17. Jan.) nejvyšší purkrabí král. Českého. Pán tento byl čtyřikráte ženat: 1. s Eliškou, dcerou Zdeňka ze Šternberka; 2. s Anežkou, dcerou Adama Tovačovského z Cimburka (od 25. Jan. 1484—1485); 3. s Magdalenou z Gleichen (od 1486—2. Mai 1492); a konečně 4. s Annou z Minsterberka (od r. 1493), kteráž ho životem přečkala. Děti měl jen s touto čtvrtou manželkou, a sice: syna Adama a dceru Annu. Adam z Hradce po krátké poručnické vládě (poručníky byli: babička jeho, matka, Petr z Rosenberka a Jiřík Hrobský ze Sedlce) ujal se statků po otci zděděných, a nabyl rovněž velké váhy v po- litických bězích doby své. Od r. 1523 byl nejvyšším kancléřem království Českého. Zemřel 25. Jun. 1531, jakožto zvláštní oblíbenec krále Ferdinanda. Manželkou jeho byla Anna z Ro- žmitála, dcera pana Zdeňka Lva a Kateřiny Švihovské. Přes to však ubíral se pan Adam ně- kolikráte cestou docela jinou, než všemocný jeho tchán. — Sestra Adamova Anna provdána byla třikráte: 1. r. 1511 za Hynka Bočka z Kunstatu; 2. r. 1520 za nejvyššího kancléře La- dislava ze Šternberka a na Bechyni; 3. 1522 za Jindřicha z Rosenberka, syna páně Vokova, jehož živobytím přečkala. — Genealogická tabulka rodu Hradeckého najde se v Rullově Mo- nografii města Hradce Jindřichova a v Sedláčkových Hradech IV. 34. Dopisy rodu Rosenberského dotýkají se z částky ještě starého pána Oldřicha z Rosen- berka († 1462, 28. April.), pak synů jeho: Jindřicha († 1457, 25. Mart., manželka: Anežka
Strana 203
Uvod vydavatelův. 203 ze Schaumburka), biskupa Jošta Vratislavského († 1467, 12. Dec.), a zvláště Jana, kterýž měl za manželku Annu kněžnu Hlohovskou. Jan zemřel 8. Nov. 1472, zanechav vedle 6 dcer čtyři syny: Jindřicha (nar. 1456, 25. Jan.), Voka (nar. 1459, 18. Jul.), Petra (nar. 1462, 17. Jan.) a Oldřicha (nar. 1471). Nejstarší Jindřich vedl po nějaký čas vládu, ale jsa na rozumu ne- dostatečný, postoupil ji Vokovi 1475. Tento však byl příliš mlád, a tudy strýc jejich Bohuslav ze Švamberka (manžel Lidmily, sestry otce jich Jana) ujal se mocnou rukou vladařství Rosen- berského, jakožto poručník a zároveň ochrance mladých pánův. Po zajetí Bohuslavově převzal úkol tento energický syn jeho Hynek. Tudíž také korrespondence obou těchto pánů Švamber- ských, pokud se týče poručnictví nad mladými Rosenberky, musila do naší sbírky býti pojata. Vok ujal se samostatně správy jmění rodného někdy brzo po r. 1478, ale r. 1493 po- stoupil je pro churavost bratru svému Petrovi. Vok z manželky své Markety z Gutšteina měl 6 détí; z nichž na živě zůstali čtyři synové: Jan (nar. 1484), Jošt, Petr Kulhavý (nar. 1489, 17. Dec.) a Jindřich (nar. 1496). — Bratr jeho Petr měl za manželku Elišku z Kravař a zůstal, mimo dcerušku Barboru, kteráž však hned z mládí zemřela, bezdětný. Tento Petr, kterýž po boku pana Zdeňka Lva z Rožmitála byl vlastně ředitelem země a takořka králem českým, odkázal, s pominutím svrchu vzpomenutých synů bratra svého, největší čásť statků Rosenberských nejbližším politickým a částečně i krevným přátelům svým; největší podíl připadnouti měl Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála. Vzpomenutí bratří a synové Vokovi však proti tomuto kšaftu zvedli odpor, a tak povstal veliký process Rosenbersko-Rožmitálský, který v dějinách českých neobyčejný měl vliv na celou poslední dobu vladaření Ludvíkova, na volbu Ferdinandovu i události následující. Všecko ostatní, čeho k porozumění dopisů třeba, vyloženo na svých místech v po- známkách. — Genealogická tabulka rodu Rosenberského najde se v Sedláčkových Hradech III 35.*) *) Za podporu, kterouž mi při práci této poskytli, děkuji především všem pp. úředníkům archivu Tře- boňského, zvláště p. archivaři Th. Wagnerovi a adjunktovi F. Zubovi; pak professorovi Sedláčkovi v Táboře, archivářům K. Köplovi a V. Schulzovi v Praze a F. Tischrovi v Jindř. Hradci, jakož i všem ostatním pánům, kteří při poznámkách a datování nevročených kusů radou svou mi byli nápomocni. 26*
Uvod vydavatelův. 203 ze Schaumburka), biskupa Jošta Vratislavského († 1467, 12. Dec.), a zvláště Jana, kterýž měl za manželku Annu kněžnu Hlohovskou. Jan zemřel 8. Nov. 1472, zanechav vedle 6 dcer čtyři syny: Jindřicha (nar. 1456, 25. Jan.), Voka (nar. 1459, 18. Jul.), Petra (nar. 1462, 17. Jan.) a Oldřicha (nar. 1471). Nejstarší Jindřich vedl po nějaký čas vládu, ale jsa na rozumu ne- dostatečný, postoupil ji Vokovi 1475. Tento však byl příliš mlád, a tudy strýc jejich Bohuslav ze Švamberka (manžel Lidmily, sestry otce jich Jana) ujal se mocnou rukou vladařství Rosen- berského, jakožto poručník a zároveň ochrance mladých pánův. Po zajetí Bohuslavově převzal úkol tento energický syn jeho Hynek. Tudíž také korrespondence obou těchto pánů Švamber- ských, pokud se týče poručnictví nad mladými Rosenberky, musila do naší sbírky býti pojata. Vok ujal se samostatně správy jmění rodného někdy brzo po r. 1478, ale r. 1493 po- stoupil je pro churavost bratru svému Petrovi. Vok z manželky své Markety z Gutšteina měl 6 détí; z nichž na živě zůstali čtyři synové: Jan (nar. 1484), Jošt, Petr Kulhavý (nar. 1489, 17. Dec.) a Jindřich (nar. 1496). — Bratr jeho Petr měl za manželku Elišku z Kravař a zůstal, mimo dcerušku Barboru, kteráž však hned z mládí zemřela, bezdětný. Tento Petr, kterýž po boku pana Zdeňka Lva z Rožmitála byl vlastně ředitelem země a takořka králem českým, odkázal, s pominutím svrchu vzpomenutých synů bratra svého, největší čásť statků Rosenberských nejbližším politickým a částečně i krevným přátelům svým; největší podíl připadnouti měl Zdeňkovi Lvovi z Rožmitála. Vzpomenutí bratří a synové Vokovi však proti tomuto kšaftu zvedli odpor, a tak povstal veliký process Rosenbersko-Rožmitálský, který v dějinách českých neobyčejný měl vliv na celou poslední dobu vladaření Ludvíkova, na volbu Ferdinandovu i události následující. Všecko ostatní, čeho k porozumění dopisů třeba, vyloženo na svých místech v po- známkách. — Genealogická tabulka rodu Rosenberského najde se v Sedláčkových Hradech III 35.*) *) Za podporu, kterouž mi při práci této poskytli, děkuji především všem pp. úředníkům archivu Tře- boňského, zvláště p. archivaři Th. Wagnerovi a adjunktovi F. Zubovi; pak professorovi Sedláčkovi v Táboře, archivářům K. Köplovi a V. Schulzovi v Praze a F. Tischrovi v Jindř. Hradci, jakož i všem ostatním pánům, kteří při poznámkách a datování nevročených kusů radou svou mi byli nápomocni. 26*
Strana 204
1. Hanuš z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka: děkuje mu za noviny a prosí, aby neustával pra- covati ve prospěch země. Bez místa. [1450], 25. Jan. Orig. č. 1543. Službu svú vzkazuji, urozený pane, TMti! Z novin a z dobré naděje, jakož mi píšete, TMti velmi děkuji; i prosímť, milý pane, rač neopúštěti práce a téte siré země, věci počaté k dobrému miestu vésti, neb ty věci na TMti již najviece záležie. A jakož mi dále TMt o Rackovi píše, rač věděti, žeť sem jej nynie preč odeslal, a kdyžť přijede, hned jej k TMti nemeškaje pošli. Datum die s. Pauli Conversionis. Hanuš z Kolovrat. Magnifico domino, domino Ulrico de Rozenberg. 2. Jindřich z Kolovrat Jindřichovi z Rosenberka a Vilémovi z Riesenberka: posílá k nim Racka z Kotúně v záležitosti své pře s pány Holickými ze Šternberka.*) B. m. [1450], 11. Julii. Orig. č. 1548 a. Služba má napřed, urození páni a přietelé milí! A račte věděti, že posielám služebníka svého Racka z Kotúně s úmyslem mým s plným a úplně spraveným, kterýto úmysl na VMt znésti má. I prosímť, abyste jemu toho ráčili věřiti, zvlášť v této mieře a v tomto poselství, neb to buoh vie, pro příčiny hodné v této mieře sám býti nemohu, ale jej Racka miesto sebe svú plnú mocí posielám. A také zvláště prosím, abyste ráčili o ta zaštie, což mezi mnú a Holickými jsú, tak mieti sě, jakož sem i na prvních pániech ubrmanech téhož žádal vedle práv a řáduov země našie, a takovú mocností vaší, páni ubrmané, abych vedle řádu a práv vámi ohledán byl a s nimi k miestu šel, nebolito během a řádem rytieřským. Datum sabbato ante fest. b. Margarethae virg. Jindřich z Kolovrat. Urozeným pánóm, pánu, panu Jindřichovi z Rozemberka a panu p. Vilémovi z Ryzem- berka a z Rabie, pánóm a přátelóm milým. *) Viz A. Č. II. 34—39, IV. 390 a násl. číslo.
1. Hanuš z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka: děkuje mu za noviny a prosí, aby neustával pra- covati ve prospěch země. Bez místa. [1450], 25. Jan. Orig. č. 1543. Službu svú vzkazuji, urozený pane, TMti! Z novin a z dobré naděje, jakož mi píšete, TMti velmi děkuji; i prosímť, milý pane, rač neopúštěti práce a téte siré země, věci počaté k dobrému miestu vésti, neb ty věci na TMti již najviece záležie. A jakož mi dále TMt o Rackovi píše, rač věděti, žeť sem jej nynie preč odeslal, a kdyžť přijede, hned jej k TMti nemeškaje pošli. Datum die s. Pauli Conversionis. Hanuš z Kolovrat. Magnifico domino, domino Ulrico de Rozenberg. 2. Jindřich z Kolovrat Jindřichovi z Rosenberka a Vilémovi z Riesenberka: posílá k nim Racka z Kotúně v záležitosti své pře s pány Holickými ze Šternberka.*) B. m. [1450], 11. Julii. Orig. č. 1548 a. Služba má napřed, urození páni a přietelé milí! A račte věděti, že posielám služebníka svého Racka z Kotúně s úmyslem mým s plným a úplně spraveným, kterýto úmysl na VMt znésti má. I prosímť, abyste jemu toho ráčili věřiti, zvlášť v této mieře a v tomto poselství, neb to buoh vie, pro příčiny hodné v této mieře sám býti nemohu, ale jej Racka miesto sebe svú plnú mocí posielám. A také zvláště prosím, abyste ráčili o ta zaštie, což mezi mnú a Holickými jsú, tak mieti sě, jakož sem i na prvních pániech ubrmanech téhož žádal vedle práv a řáduov země našie, a takovú mocností vaší, páni ubrmané, abych vedle řádu a práv vámi ohledán byl a s nimi k miestu šel, nebolito během a řádem rytieřským. Datum sabbato ante fest. b. Margarethae virg. Jindřich z Kolovrat. Urozeným pánóm, pánu, panu Jindřichovi z Rozemberka a panu p. Vilémovi z Ryzem- berka a z Rabie, pánóm a přátelóm milým. *) Viz A. Č. II. 34—39, IV. 390 a násl. číslo.
Strana 205
Dopisy z let 1450 a 1451. 205 3. Jindřich z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka: o své při s pány Holickými ze Šternberka. V Buštěvsi. 11451], 15. Martii. Orig. č. 1548 b. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! A jakož mi píšete o ten klet Holickému oc, i račiž věděti, že sem tiem kletem proto prodlel, porozo- mievaje, pane, po tom vzkázání po Cukrovi od TMti, že by prve sjiedz [sic] u Plzni měl býti nežli s Holickým na Zviekově. I mienil sem prve s TMtí rozmluviti o to i o jiné, oč mi TMt psal; a poněvadž ten sjiedz do Plzně déle prodlil, nežli mi Cukr pravil od TMti: i posielamť teď ten klet vedle toho, jakž my nynie o sobě píšem s těmi Holickými. A dále rač věděti, jakož Holický starý Aleš TMti píše, prve i nynie, a žaloby jakés i osvědčovánie na mě činie, a to pro lesy Dominkovi: i račiž věděti, žeť jest hájiek neboli lesek neveliký, kteréhož sě ta ža- loba dotýče, a tenť přislušie k mé vsi dědičné, ješto to okázati chci řádně. A o to měl sem s Dominkem prve činiti, nežli sú tyto búřky nehodné vznikly v zemi této. A přes to vie TMt, žes mne mocen Holickým i každému k spravedlivému podati, buďto před VMt ubrmani, vedle smluv v Hradci zavázaných,*) a též také i vedle závazku jednoty našie hotov sem Holickým i každému spravedlivé od sebe učiniti i zasě přijieti po každém dobrém člověku středniem, na kohož byste mne, pane, s nim podali. Ale muožeš TMt tomu rozoměti, žeť sú ty puotky a osvědčovanie z jich svévolnosti; a zvlášt rozomiem, že proto rozomějíc tomu, že sě k tomu hotově mám svú škodú a s náklady s velikými, jestli že by buoh dopustil, že bychom ne- snází se ctí a spravedlností od nich zbýti nemohli, a že mě odporna proti sobě bohdá najdú, a skrze to chtiec rádi mě utisknúti a zahubiti napřed, a potom abych sě hoditi nemohl TMti i jiným pánóm a dobrým přátelóm jednoty našie; jehož já do-ufám pánu bohu a potom TMti a jiným pánóm a přátelóm, že mne nedopustíte tisknúti a zahubiti pod závazkem jednoty našie a svévolností těch Holických přes mé slušné podávánie. Neb pane, nikdy mě Holický starý o ten lesík neobsielal. A jakož mladý Holický na mě široce žaluje a osvědčuje sě prve i nynie proto, že jemu páně Klauchovského**) služebníci lidi zjímali a bili, vyjevše z městečka z Krá- lovic z mé strany: I odepsalť sem já Petrovi Holickému slušně vedle jeho psanie a podávaje sě na VMt ubrmani; a také psal jsem jemu, že do toho městečka do Královic muož každý zlý i dobrý branami i humny, a též i zasě ven, ale že proto právo mají řádné, a ktož by ho žádal, že by sě každému spravedlivé státi mělo.***) A také sem psal jemu Petrovi, že sem o tom nic nevěděl a to že jest bez mé vuole; a v tom psaní žádal sem od něho věděti, miení-li se mnú to příměřie držeti, tak *) Viz Palackého Děj. Č. IV. 1. str. 189. ***) A. Č. IV. 390 č. 5. **) Recte: z Glauchova, t. j. Fridricha ze Schönburka.
Dopisy z let 1450 a 1451. 205 3. Jindřich z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka: o své při s pány Holickými ze Šternberka. V Buštěvsi. 11451], 15. Martii. Orig. č. 1548 b. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! A jakož mi píšete o ten klet Holickému oc, i račiž věděti, že sem tiem kletem proto prodlel, porozo- mievaje, pane, po tom vzkázání po Cukrovi od TMti, že by prve sjiedz [sic] u Plzni měl býti nežli s Holickým na Zviekově. I mienil sem prve s TMtí rozmluviti o to i o jiné, oč mi TMt psal; a poněvadž ten sjiedz do Plzně déle prodlil, nežli mi Cukr pravil od TMti: i posielamť teď ten klet vedle toho, jakž my nynie o sobě píšem s těmi Holickými. A dále rač věděti, jakož Holický starý Aleš TMti píše, prve i nynie, a žaloby jakés i osvědčovánie na mě činie, a to pro lesy Dominkovi: i račiž věděti, žeť jest hájiek neboli lesek neveliký, kteréhož sě ta ža- loba dotýče, a tenť přislušie k mé vsi dědičné, ješto to okázati chci řádně. A o to měl sem s Dominkem prve činiti, nežli sú tyto búřky nehodné vznikly v zemi této. A přes to vie TMt, žes mne mocen Holickým i každému k spravedlivému podati, buďto před VMt ubrmani, vedle smluv v Hradci zavázaných,*) a též také i vedle závazku jednoty našie hotov sem Holickým i každému spravedlivé od sebe učiniti i zasě přijieti po každém dobrém člověku středniem, na kohož byste mne, pane, s nim podali. Ale muožeš TMt tomu rozoměti, žeť sú ty puotky a osvědčovanie z jich svévolnosti; a zvlášt rozomiem, že proto rozomějíc tomu, že sě k tomu hotově mám svú škodú a s náklady s velikými, jestli že by buoh dopustil, že bychom ne- snází se ctí a spravedlností od nich zbýti nemohli, a že mě odporna proti sobě bohdá najdú, a skrze to chtiec rádi mě utisknúti a zahubiti napřed, a potom abych sě hoditi nemohl TMti i jiným pánóm a dobrým přátelóm jednoty našie; jehož já do-ufám pánu bohu a potom TMti a jiným pánóm a přátelóm, že mne nedopustíte tisknúti a zahubiti pod závazkem jednoty našie a svévolností těch Holických přes mé slušné podávánie. Neb pane, nikdy mě Holický starý o ten lesík neobsielal. A jakož mladý Holický na mě široce žaluje a osvědčuje sě prve i nynie proto, že jemu páně Klauchovského**) služebníci lidi zjímali a bili, vyjevše z městečka z Krá- lovic z mé strany: I odepsalť sem já Petrovi Holickému slušně vedle jeho psanie a podávaje sě na VMt ubrmani; a také psal jsem jemu, že do toho městečka do Královic muož každý zlý i dobrý branami i humny, a též i zasě ven, ale že proto právo mají řádné, a ktož by ho žádal, že by sě každému spravedlivé státi mělo.***) A také sem psal jemu Petrovi, že sem o tom nic nevěděl a to že jest bez mé vuole; a v tom psaní žádal sem od něho věděti, miení-li se mnú to příměřie držeti, tak *) Viz Palackého Děj. Č. IV. 1. str. 189. ***) A. Č. IV. 390 č. 5. **) Recte: z Glauchova, t. j. Fridricha ze Schönburka.
Strana 206
206 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. jakož v Hradci utvrzeno jest. A na to mi odpovědi žádné nedal. A kéž jest TMti poslal přiepis toho, kterak sem já jemu psal, uměl-li by tomu TMt porozoměti! A ten přiepis rád bych byl poslal i neměl jsem jeho při sobě. A jakož dotýče týž Petr Holický o potkání mém s jich čeledí, a to stalo se bylo, když sem do Mostu jel, a bylť jest přitom pan Albreth, strýc muoj; a svědomoť jest to jemu, bych chtěl, žeť sem je mohl poraziti z boží pomocí, ale naději měl sem plnú, že na mě stojie, když sem sám uhodil na jednoho strážného jich Peterli, potkav sě s nim, vydřel sem jemu samostřiel napatý i s šípem a chytil sem jeho; a v tom pan Albreth při- běhl, i tázali sme jeho, co tu dělají, i pravil jest, že jedú od něho z Bečova. A pan Albreth řekl ke mně: „Milý strýče, poněvadž na tě nestojie, pusť ho a nepočínaj na ně“. A k tomu i jiné řeči byli jsú, ješto i potom TMt uslyšíš, když se bohdá shledáme, žeť bohdá proti příměří nic sem neučinil, neb sem jej na tom miestě pustil se vším, a byť byl zraněn, tohoť nenie; a shledáš pane, že velikú křivdú na mé pří- činy hledí, a také pod chytrostí TMti píší, chtiec porozoměti, mám-li jakú postať a naději ku pomoci od koho; i do-ufámť já najviec TMti, že mne neráčíš opustiti a zapomenúti. Jakož mi TMt píše, abych sě v tom opatroval i zámky své, služeb- níky i jiné lidi: i rač věděti, žeť mi jest to najtieže péči na ně mieti, a oni na mě nic, a skuoro mi to tieže jest, nežli by přede mnú leželi, neb mušili by na mě zasě péči mieti. Protož milý pane, rač mě v tom opatřiti, jakožto pán a přietel muoj milý; neb bych sě jich hruoz lehče odvážil, byť jiných rot jich k tomu nebylo. Datum Jindřich z Kolovrat. Busstiewes feria II. post dominicam Invocavit. Urozenému pánu, panu Oldřichovi z Rozmberga, panu a přieteli mému milému buď. 4. Jindřich z Rosenberka Jindřichovi z Kolovrat: aby sepsal a položil všecky pře své a viny podle smlouvy v Hradci učiněné.*) V Krumlově. 1451, 20. Junii. Opis č. 1548 c. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Jakož mi nynie po Be- chyňkovi mém vzkázal služebníku o vinách svých oc: věziž, žeť já jiného neviem, než že ty viny i jiné všecky vedle smlúvy v Hradci udělané u Močihuba**) v kra- bici jsú zapečetěny, a jáť jich nemám. To věda a smlúvy znamenaje nynějšie, kterak sě o kladení vin dotýče, na to pomýšlej a k tomu přičiněj sě i svú v tom jměj pilnost, aby své viny a pře všeliké sepsal a tak, jakož smlúva ukazuje, a na ten čas položil, aby meškánie a ukrácenie tobě v tom nepošlo některaké. Datum Crum- Jindřich z Rozmberka. plowii dominica ante s. Johannis bapt. anno LI°. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Kolovrat a na Libšteině, přieteli mému milému. *) Pal. D. Č. IV. 1. 190. **) Oldřich Močihub z Kralovic.
206 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. jakož v Hradci utvrzeno jest. A na to mi odpovědi žádné nedal. A kéž jest TMti poslal přiepis toho, kterak sem já jemu psal, uměl-li by tomu TMt porozoměti! A ten přiepis rád bych byl poslal i neměl jsem jeho při sobě. A jakož dotýče týž Petr Holický o potkání mém s jich čeledí, a to stalo se bylo, když sem do Mostu jel, a bylť jest přitom pan Albreth, strýc muoj; a svědomoť jest to jemu, bych chtěl, žeť sem je mohl poraziti z boží pomocí, ale naději měl sem plnú, že na mě stojie, když sem sám uhodil na jednoho strážného jich Peterli, potkav sě s nim, vydřel sem jemu samostřiel napatý i s šípem a chytil sem jeho; a v tom pan Albreth při- běhl, i tázali sme jeho, co tu dělají, i pravil jest, že jedú od něho z Bečova. A pan Albreth řekl ke mně: „Milý strýče, poněvadž na tě nestojie, pusť ho a nepočínaj na ně“. A k tomu i jiné řeči byli jsú, ješto i potom TMt uslyšíš, když se bohdá shledáme, žeť bohdá proti příměří nic sem neučinil, neb sem jej na tom miestě pustil se vším, a byť byl zraněn, tohoť nenie; a shledáš pane, že velikú křivdú na mé pří- činy hledí, a také pod chytrostí TMti píší, chtiec porozoměti, mám-li jakú postať a naději ku pomoci od koho; i do-ufámť já najviec TMti, že mne neráčíš opustiti a zapomenúti. Jakož mi TMt píše, abych sě v tom opatroval i zámky své, služeb- níky i jiné lidi: i rač věděti, žeť mi jest to najtieže péči na ně mieti, a oni na mě nic, a skuoro mi to tieže jest, nežli by přede mnú leželi, neb mušili by na mě zasě péči mieti. Protož milý pane, rač mě v tom opatřiti, jakožto pán a přietel muoj milý; neb bych sě jich hruoz lehče odvážil, byť jiných rot jich k tomu nebylo. Datum Jindřich z Kolovrat. Busstiewes feria II. post dominicam Invocavit. Urozenému pánu, panu Oldřichovi z Rozmberga, panu a přieteli mému milému buď. 4. Jindřich z Rosenberka Jindřichovi z Kolovrat: aby sepsal a položil všecky pře své a viny podle smlouvy v Hradci učiněné.*) V Krumlově. 1451, 20. Junii. Opis č. 1548 c. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Jakož mi nynie po Be- chyňkovi mém vzkázal služebníku o vinách svých oc: věziž, žeť já jiného neviem, než že ty viny i jiné všecky vedle smlúvy v Hradci udělané u Močihuba**) v kra- bici jsú zapečetěny, a jáť jich nemám. To věda a smlúvy znamenaje nynějšie, kterak sě o kladení vin dotýče, na to pomýšlej a k tomu přičiněj sě i svú v tom jměj pilnost, aby své viny a pře všeliké sepsal a tak, jakož smlúva ukazuje, a na ten čas položil, aby meškánie a ukrácenie tobě v tom nepošlo některaké. Datum Crum- Jindřich z Rozmberka. plowii dominica ante s. Johannis bapt. anno LI°. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Kolovrat a na Libšteině, přieteli mému milému. *) Pal. D. Č. IV. 1. 190. **) Oldřich Močihub z Kralovic.
Strana 207
Dopisy z let 1451 a 1453. 207 5. Oldřich, Jindřich a Jan z Rosenberka Jiříkovi Poděbradskému: oznamují mu, že posýlají posly své do Prahy k jednání.*) Na Krumlově. 1453, 11. Maji. Koncept č. 1674. Službu svú vzkazujeme, urození páni a přietelé milí! Posieláme k vám slo- vutné panoše Jana Rúsa z Čemin a Mikuláše Přieška z Češčic, služebníky naše, ukazatele listu tohoto, a prosímeť vás, cožť nynie od nás k vám mluviti a dieti budú, abyste jim v tom úplně uvěřili, jakož nám samým. Datum Crumlow, feria VI post Ascensionis domini annorum LIII°. Oldřich, Jindřich a Jan z Rosenbergka. Urozeným pánuom, panu Jiříkovi z Kunštatu a z Poděbrad, zprávci království Českého a vší radě jeho od země přidané, přátelóm našim milým. Totéž také: Urozeným, statečným, slovutným a opatrným pánuom, rytieřóm, panoším i městóm, i všem jiným nynie v Praze na sněmu obecním, pánóm a přátelóm našim milým. 6. Oldřich z Rosenberka a synové jeho žádají Jiříka z Poděbrad a některé jiné pány české o glejt pro posly své do Prahy ke sněmování poslané. a) Na Krumlově. 1453, 11. Maji. Koncept č. 1675 a—b. Službu svú vzkazuji, urozený pane, přieteli a bratře milý! Prosímeť tebe, aby Janovi Rúsovi a Mikuláškovi Přieškovi, služebníkóm našim, kleit dal a od měst Pražských zjednal od desieti koní až do třicát konie, aby tu na sněm do Prahy mohli bezpečně přijieti a odjieti a na tom sněmu s tebú i s jinými valně o potřebné věci rozmluviti; věřímeť, že tak učiníš. Datum pátek post Stanislai annorum LIII°. b) Službu svú vzkazujeme, urození páni a přietelé milí! Píšem panu Jiříkovi, prosiece, aby služebníkóm našim, Janovi Rúsovi a Mikuláškovi Přieškovi, od deseti koní až do třicát koní kleit dal a od měst Pražských zjednal, aby mohli etc. ut supra .... Věřímeť vám, jakožto přátelóm našim milým, že se k tomu přičiníte, aby jim tak kleit dán byl. Panu Alšovi,**) panu Zdeňkovi,***) panu Zajiecovi,†) panu Smiřickému,††) panu Ja- novi Čabelickému.†††) *) D. Č. IV. 1. 283. **) Holickému ze Šternberka. †) Zbyňkovi Z. z Hasenburka. ††) Janovi. ***) Konopištskému ze Šternberka. †††) ze Soutic.
Dopisy z let 1451 a 1453. 207 5. Oldřich, Jindřich a Jan z Rosenberka Jiříkovi Poděbradskému: oznamují mu, že posýlají posly své do Prahy k jednání.*) Na Krumlově. 1453, 11. Maji. Koncept č. 1674. Službu svú vzkazujeme, urození páni a přietelé milí! Posieláme k vám slo- vutné panoše Jana Rúsa z Čemin a Mikuláše Přieška z Češčic, služebníky naše, ukazatele listu tohoto, a prosímeť vás, cožť nynie od nás k vám mluviti a dieti budú, abyste jim v tom úplně uvěřili, jakož nám samým. Datum Crumlow, feria VI post Ascensionis domini annorum LIII°. Oldřich, Jindřich a Jan z Rosenbergka. Urozeným pánuom, panu Jiříkovi z Kunštatu a z Poděbrad, zprávci království Českého a vší radě jeho od země přidané, přátelóm našim milým. Totéž také: Urozeným, statečným, slovutným a opatrným pánuom, rytieřóm, panoším i městóm, i všem jiným nynie v Praze na sněmu obecním, pánóm a přátelóm našim milým. 6. Oldřich z Rosenberka a synové jeho žádají Jiříka z Poděbrad a některé jiné pány české o glejt pro posly své do Prahy ke sněmování poslané. a) Na Krumlově. 1453, 11. Maji. Koncept č. 1675 a—b. Službu svú vzkazuji, urozený pane, přieteli a bratře milý! Prosímeť tebe, aby Janovi Rúsovi a Mikuláškovi Přieškovi, služebníkóm našim, kleit dal a od měst Pražských zjednal od desieti koní až do třicát konie, aby tu na sněm do Prahy mohli bezpečně přijieti a odjieti a na tom sněmu s tebú i s jinými valně o potřebné věci rozmluviti; věřímeť, že tak učiníš. Datum pátek post Stanislai annorum LIII°. b) Službu svú vzkazujeme, urození páni a přietelé milí! Píšem panu Jiříkovi, prosiece, aby služebníkóm našim, Janovi Rúsovi a Mikuláškovi Přieškovi, od deseti koní až do třicát koní kleit dal a od měst Pražských zjednal, aby mohli etc. ut supra .... Věřímeť vám, jakožto přátelóm našim milým, že se k tomu přičiníte, aby jim tak kleit dán byl. Panu Alšovi,**) panu Zdeňkovi,***) panu Zajiecovi,†) panu Smiřickému,††) panu Ja- novi Čabelickému.†††) *) D. Č. IV. 1. 283. **) Holickému ze Šternberka. †) Zbyňkovi Z. z Hasenburka. ††) Janovi. ***) Konopištskému ze Šternberka. †††) ze Soutic.
Strana 208
208 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 7. Jarohněv z Úsuší Jindřichovi z Rosenberka: aby do Polska nejezdil dříve, pokud v Praze s Oldřichem Eicingrem jednati nebude. Hejtmanství slezské že již bez pochybnosti naň vzne- seno bude. V Praze. 1453, 4. Dec. Orig. č. 1684. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti rač, že p. Oldřich Eicingar mluvil se mnú s pilností a u veliké tajnosti, kterak na VMti žádáno bude, aby do Polsky s kněžnú*) jeti ráčil, a odtud teprv zasě jeda, v hajtmanstvie Slezské aby sě uvázal. I zdá se panu Oldřichovi, aby žádnú mierú neráčil k tomu svolovati, leč by najprv sem do Prahy VMt přijel; a že tu p. Oldřich o pilné a znamenité věci má s VMtí mluviti, kteréž sě nehodí psáti ani vzkázati. Dále o hajtmanstvie věděti rač, že jinak rozuměti nemohu po p. Jiříkovi, p. Zdeňkovi, p. Oldřichovi Eicingrovi i jiných pániech, než že dá-li buoh vždy VMti puojde. A takéť sú o to hajtmanstvie znamenitě stáli p. Dubský,**) p. Blankštain***) i některá kniežata Slezská: ale jižť mám za to, žeť sú všichni od toho odstrčeni; a p. Koldic†) zajtra má slyšán býti, a takéť jest o to s pilností stál, aby v tom haytmanství ostal. O Němcích také rač věděti, žeť již žádného při KMti v pokoji nenie; a gubernator uherský††) má zaytra pryč jeti. Datum Pragae, feria III ipso die b. Barbarae, anno oc LIII°. Jarohněv z Úsušie. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. 8. Jindřich z Rosenberka otci svému Oldřichovi: že již jest uveden v hejtmanství slezské a o hře s markrabí braniborským. Ve Vratislavi. 1454, 26. Decembr. Orig. č. 1693. Urozený pane, pane otče milý! Poslušenstvie synovské napřed vzkazuji TMti. Rač TMt věděti, žeť sem již zde teprv u Vratislavi, a prve nic, přijat za hawptmana, v Šestiměstech a v Sviednici také; a ta hawptmanstvie sstupena a od královy Mti jsú mně již poručena před kniežaty, knězem Ludvíkem Bavorským a mar- krabí Brandburským †††) i jinými kniežaty. Také TMt rač věděti, žeť sem s mar- krabí Brandburským honil, a prohrál k němu záponu za XX zlatých, ale vyhrál sem také kuoň, za sto zlatých, a nic mi, bohu děkuje milému, uškozeno nenie ižádným *) Eliškou, sestrou krále Ladislava, nar. 1438, provdanou za Kazimíra, krále Polského. **) Příjmí toto slušelo Hynkovi Berkovi z Dubé. Pal. D. Č. IV. 2. 173, pozn. 137. ***) Nepochybně: Jan z Wartenberka na Blankšteině. Cf. A. Č. II. 309. †††) Albrecht. ††) Matyáš Hunyadi. †) Hanuš.
208 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 7. Jarohněv z Úsuší Jindřichovi z Rosenberka: aby do Polska nejezdil dříve, pokud v Praze s Oldřichem Eicingrem jednati nebude. Hejtmanství slezské že již bez pochybnosti naň vzne- seno bude. V Praze. 1453, 4. Dec. Orig. č. 1684. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti rač, že p. Oldřich Eicingar mluvil se mnú s pilností a u veliké tajnosti, kterak na VMti žádáno bude, aby do Polsky s kněžnú*) jeti ráčil, a odtud teprv zasě jeda, v hajtmanstvie Slezské aby sě uvázal. I zdá se panu Oldřichovi, aby žádnú mierú neráčil k tomu svolovati, leč by najprv sem do Prahy VMt přijel; a že tu p. Oldřich o pilné a znamenité věci má s VMtí mluviti, kteréž sě nehodí psáti ani vzkázati. Dále o hajtmanstvie věděti rač, že jinak rozuměti nemohu po p. Jiříkovi, p. Zdeňkovi, p. Oldřichovi Eicingrovi i jiných pániech, než že dá-li buoh vždy VMti puojde. A takéť sú o to hajtmanstvie znamenitě stáli p. Dubský,**) p. Blankštain***) i některá kniežata Slezská: ale jižť mám za to, žeť sú všichni od toho odstrčeni; a p. Koldic†) zajtra má slyšán býti, a takéť jest o to s pilností stál, aby v tom haytmanství ostal. O Němcích také rač věděti, žeť již žádného při KMti v pokoji nenie; a gubernator uherský††) má zaytra pryč jeti. Datum Pragae, feria III ipso die b. Barbarae, anno oc LIII°. Jarohněv z Úsušie. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. 8. Jindřich z Rosenberka otci svému Oldřichovi: že již jest uveden v hejtmanství slezské a o hře s markrabí braniborským. Ve Vratislavi. 1454, 26. Decembr. Orig. č. 1693. Urozený pane, pane otče milý! Poslušenstvie synovské napřed vzkazuji TMti. Rač TMt věděti, žeť sem již zde teprv u Vratislavi, a prve nic, přijat za hawptmana, v Šestiměstech a v Sviednici také; a ta hawptmanstvie sstupena a od královy Mti jsú mně již poručena před kniežaty, knězem Ludvíkem Bavorským a mar- krabí Brandburským †††) i jinými kniežaty. Také TMt rač věděti, žeť sem s mar- krabí Brandburským honil, a prohrál k němu záponu za XX zlatých, ale vyhrál sem také kuoň, za sto zlatých, a nic mi, bohu děkuje milému, uškozeno nenie ižádným *) Eliškou, sestrou krále Ladislava, nar. 1438, provdanou za Kazimíra, krále Polského. **) Příjmí toto slušelo Hynkovi Berkovi z Dubé. Pal. D. Č. IV. 2. 173, pozn. 137. ***) Nepochybně: Jan z Wartenberka na Blankšteině. Cf. A. Č. II. 309. †††) Albrecht. ††) Matyáš Hunyadi. †) Hanuš.
Strana 209
Dopisy z let 1453—1455. 209 úrazem. Zpravovalliť by kto TMt jinak, nerač TMt tomu věřiti, nebť o takových věcech rozličné bývají noviny. Mnohoť jesti věcí pilných a velmi potřebných, ale psátiť se jich nikoli nehodí. Než prosímť, jakož jsem TMti prve psal, rač Pawn- gartnera tiem spieše vypraviti, ač nevypravila-li jeho TMt; po němť TMti vzkáži všecky věci rozumně, kteréž sě psáti nehodie. Datum Wratislaw, feria V ipso die s. Stephani prothomartyris anno oc LIIII°. Jindřich z Rozmberka. Urozenému pánu, panu Oldřichovi z Rozmberka, panu otci mému milému buď dán. 9. Král Ladislav Janu Bechyňovi z Lažan: aby Vratislavským pro nedosažení hejtmanství Slez- ského nepřekážel v obchodu. Ve Vratislavi. 1455, 29. Jan. Orig. č. 1699. Ladislav z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a markrabie Moravský. Věrný milý! Vznesli na nás měštěné Vratislavští, věrní naši milí, že by zpraveni toho byli, že by ty jich kupce a zbožie pro to hauptmanstvie Vratislavské, k kterémuž i mieníš že právo máš, chtěl stavovati a hyndrovati; i divíme se tomu, že by ty takový úmysl měl, věda, že tobě Vratislavští nic povinni nejsú; ale naší radú tobě povědieno jest, že toho tvého žádanie a upomínanie, jakž se tobě zdá, že bychom tobě povinni byli ten dluh platiti, státi máš nechati do prvnieho súdu zem- ského, a tu aby s svými listy stál; neb což budem mieti učiniti, to nálezem panským učiníme. Protož tobě přísně přikazujem, aby žádných novot ani hyndrovánie našim měštěnóm Vratislavským ani jich kupcóm nečinil, neb k nim žádné vinny nemáš. Učiníš-li co přes to mimo raddy našie rozkázánie, věz, že mocí a ne právem učiníš; jehož věříme, že se toho nedopustíš. Toho dey nám odpověd. Dán u Vratislavi, v středu před Hromnicemi, let královstvie našich Uherského »c. XV, Českého v dru- hém létě. Ad relacionem dni Georgii de Cunstat, gubernatoris. Famoso Johanni de Lazan in Bechynie, fideli nostro dilecto. 10. Jan z Lažan a na Bechyni králi Ladislavovi: ve příčině stavování kupců Vratislavských. V Bechyni. 1455, 13. Feb. Přepis souč. č. 1704. Nejjasnější králi a pane, pane milostivý! Služba má napřed V. Jasnosti. VJKská přikazujete s přísností, abych na Vratislavské žádným stavováním ani zvlášt- ností nesahal, a že by mně Vratislavští ničímž vinovati nebyli; a dále kterak jest mně raddú VJti povědieno, abych té věci státi nechal do prvnieho súdu zemského. Archly Český VII. 27
Dopisy z let 1453—1455. 209 úrazem. Zpravovalliť by kto TMt jinak, nerač TMt tomu věřiti, nebť o takových věcech rozličné bývají noviny. Mnohoť jesti věcí pilných a velmi potřebných, ale psátiť se jich nikoli nehodí. Než prosímť, jakož jsem TMti prve psal, rač Pawn- gartnera tiem spieše vypraviti, ač nevypravila-li jeho TMt; po němť TMti vzkáži všecky věci rozumně, kteréž sě psáti nehodie. Datum Wratislaw, feria V ipso die s. Stephani prothomartyris anno oc LIIII°. Jindřich z Rozmberka. Urozenému pánu, panu Oldřichovi z Rozmberka, panu otci mému milému buď dán. 9. Král Ladislav Janu Bechyňovi z Lažan: aby Vratislavským pro nedosažení hejtmanství Slez- ského nepřekážel v obchodu. Ve Vratislavi. 1455, 29. Jan. Orig. č. 1699. Ladislav z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a markrabie Moravský. Věrný milý! Vznesli na nás měštěné Vratislavští, věrní naši milí, že by zpraveni toho byli, že by ty jich kupce a zbožie pro to hauptmanstvie Vratislavské, k kterémuž i mieníš že právo máš, chtěl stavovati a hyndrovati; i divíme se tomu, že by ty takový úmysl měl, věda, že tobě Vratislavští nic povinni nejsú; ale naší radú tobě povědieno jest, že toho tvého žádanie a upomínanie, jakž se tobě zdá, že bychom tobě povinni byli ten dluh platiti, státi máš nechati do prvnieho súdu zem- ského, a tu aby s svými listy stál; neb což budem mieti učiniti, to nálezem panským učiníme. Protož tobě přísně přikazujem, aby žádných novot ani hyndrovánie našim měštěnóm Vratislavským ani jich kupcóm nečinil, neb k nim žádné vinny nemáš. Učiníš-li co přes to mimo raddy našie rozkázánie, věz, že mocí a ne právem učiníš; jehož věříme, že se toho nedopustíš. Toho dey nám odpověd. Dán u Vratislavi, v středu před Hromnicemi, let královstvie našich Uherského »c. XV, Českého v dru- hém létě. Ad relacionem dni Georgii de Cunstat, gubernatoris. Famoso Johanni de Lazan in Bechynie, fideli nostro dilecto. 10. Jan z Lažan a na Bechyni králi Ladislavovi: ve příčině stavování kupců Vratislavských. V Bechyni. 1455, 13. Feb. Přepis souč. č. 1704. Nejjasnější králi a pane, pane milostivý! Služba má napřed V. Jasnosti. VJKská přikazujete s přísností, abych na Vratislavské žádným stavováním ani zvlášt- ností nesahal, a že by mně Vratislavští ničímž vinovati nebyli; a dále kterak jest mně raddú VJti povědieno, abych té věci státi nechal do prvnieho súdu zemského. Archly Český VII. 27
Strana 210
210 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Milostivý králi! Račte VKMt pomysliti, kterak by mohli Vratislavští mně z viny vyjíti, poněvadž oni mnohá léta užitkuov mých, na kteréžto zapisi moji královští svědčie, požívali sú a požívají. I do-úfám VJti, jakožto králi a pánu nejmilostivěj- šiemu, že bez súduov a dalšieho prodlévánie stane mně se vedlé zápisuov mých spravedlivých. Scriptum Bechin, feria V. ante Valentini, a. dni oc. LV°. Johannes de Lažan, residens in Bechina. Nejjasnějšiemu kniežeti a pánu, p. Ladislavovi, Uherskému, Českému oc. králi, vévodě Rakúskému, markrabí Moravskému, pánu nejmilostivějšiemu. 11. Král Ladislav Janovi z Lažan a na Bechyni: opětně rozkazuje, aby kupce Vratislavské na pokoji zanechal. Ve Vídni. 1455, 6. Martii. Orig. č. 1707. Ladislav, z božie milosti Uherský, Český král oc, vévoda Rakúský a mar- krabie Moravský oc. Věrný milý! Psaliť sme prve, aby věrných našich milých mě- šťanuov Vratislavských a jich kupcuov s pokojem nechal, a jim žádných hruoz a ne- snází nečinil; nebť oni tobě vinni nejsú, jakož tobě to radda naše u Vratislavi na- lezá [snad: nalezla] a my to tak držeti přikázali. Než mášli ty co k nám o své listy mluviti, to před súdem panským v Čechách muožeš učiniti, cožť pak právo nám přinese, my to chcem podniknúti. Protož ještěť přikazujem což najpřísněji muožem, aby Vratislavských i jich kupcuov ovšem s pokojem o tu při nechal; a toho jinak nečiň, ač nechceš v náš hněv upadnúti. Dán u Viedni, ve čtvrtek po Přenesení sv. Václava, let království našich Uherského oc. XV a Českého v druhém létě. Ad mandatum domini Regis in consilio. Famoso Johanni de Lazan in Bechynie, fideli nostro dilecto. 12. Procek z Kunstatu Jindřichovi z Rosenberka: o nesnázi obyvatelů Lehnických.*) V Litovli. [1455/, 7. April. Orig. č. 1710. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a příteli milý! Zdravie tvé i všicko dobré rád bych viděl, jako pána a přítele svého milého. Také milý pane a příteli rač věděti, že ti měščené, kteří jsú z Lehnice vyhnáni, píší mi, jakož ten list p. Calta**) ukáže; v němž porozumíš, kterak po KMti odjezdu z Vratislavě jejich stat- *) Cf. Grünhagen, Gesch. Schlesiens I. 276 a násl., pak 286. K ruce Procka z Kunstatu přísahali Lehničtí 1453 věrnost králi; a Procek jménem královým hejtmanil také po některý čas na zámku Lehnickém. Cf. Palacký, Urk. Beiträge str. 117. **) Jan C. z Kamenné Hory.
210 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Milostivý králi! Račte VKMt pomysliti, kterak by mohli Vratislavští mně z viny vyjíti, poněvadž oni mnohá léta užitkuov mých, na kteréžto zapisi moji královští svědčie, požívali sú a požívají. I do-úfám VJti, jakožto králi a pánu nejmilostivěj- šiemu, že bez súduov a dalšieho prodlévánie stane mně se vedlé zápisuov mých spravedlivých. Scriptum Bechin, feria V. ante Valentini, a. dni oc. LV°. Johannes de Lažan, residens in Bechina. Nejjasnějšiemu kniežeti a pánu, p. Ladislavovi, Uherskému, Českému oc. králi, vévodě Rakúskému, markrabí Moravskému, pánu nejmilostivějšiemu. 11. Král Ladislav Janovi z Lažan a na Bechyni: opětně rozkazuje, aby kupce Vratislavské na pokoji zanechal. Ve Vídni. 1455, 6. Martii. Orig. č. 1707. Ladislav, z božie milosti Uherský, Český král oc, vévoda Rakúský a mar- krabie Moravský oc. Věrný milý! Psaliť sme prve, aby věrných našich milých mě- šťanuov Vratislavských a jich kupcuov s pokojem nechal, a jim žádných hruoz a ne- snází nečinil; nebť oni tobě vinni nejsú, jakož tobě to radda naše u Vratislavi na- lezá [snad: nalezla] a my to tak držeti přikázali. Než mášli ty co k nám o své listy mluviti, to před súdem panským v Čechách muožeš učiniti, cožť pak právo nám přinese, my to chcem podniknúti. Protož ještěť přikazujem což najpřísněji muožem, aby Vratislavských i jich kupcuov ovšem s pokojem o tu při nechal; a toho jinak nečiň, ač nechceš v náš hněv upadnúti. Dán u Viedni, ve čtvrtek po Přenesení sv. Václava, let království našich Uherského oc. XV a Českého v druhém létě. Ad mandatum domini Regis in consilio. Famoso Johanni de Lazan in Bechynie, fideli nostro dilecto. 12. Procek z Kunstatu Jindřichovi z Rosenberka: o nesnázi obyvatelů Lehnických.*) V Litovli. [1455/, 7. April. Orig. č. 1710. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a příteli milý! Zdravie tvé i všicko dobré rád bych viděl, jako pána a přítele svého milého. Také milý pane a příteli rač věděti, že ti měščené, kteří jsú z Lehnice vyhnáni, píší mi, jakož ten list p. Calta**) ukáže; v němž porozumíš, kterak po KMti odjezdu z Vratislavě jejich stat- *) Cf. Grünhagen, Gesch. Schlesiens I. 276 a násl., pak 286. K ruce Procka z Kunstatu přísahali Lehničtí 1453 věrnost králi; a Procek jménem královým hejtmanil také po některý čas na zámku Lehnickém. Cf. Palacký, Urk. Beiträge str. 117. **) Jan C. z Kamenné Hory.
Strana 211
Dopisy z roku 1455. 211 kové pobráni, děti i ženy vyhnány. Také mě tak poslové zpravují, že kniežata i Le- hničtí od markrabí Bramburských mají nějaký trost; a zvlášče že se na královy listy nic neobrátí, kteříž protiv nim vycházejí, a pravíce, že král o nich nic nevie, než že já a pan Mathes,*) jakž my vieme, ty listy vyjednáváme. Také mě tak zpravují, že jsú v Lehnici v velikej ruoznici tak, by nějaké malé bylo přičiněnie, že by snadně k místu připraveni byli. A protož milý pane a příteli, muožeš rozuměti, že ty všecky věci, kteréž sú se staly, KMti k posměchu a mně k veliké hanbě jsú. A zvlášče již pak, poněvadž v tak dlúhém času k tomu se nenie přičiněno od žádného nikterakž; ješto tak slyším, že se tomu mnozí posmívají, pravíce, by se to některého pána rovnému služebníku stalo, jakož se mně jest stalo králově raddě a komorníku, že by to bylo víc váženo a výš posazeno. A těm pak chudým lidem, kteříž pro KMt jsú z Lehnice vyhnáni s dětmi, s ženami, statky jim pobrány, nadto se jim najhůř děje, že jsú všem v posměch, ano jimi postrkají a jich nic nedbají, jakožto těch, kteříž jsú již od KMti opuščeni i ode všech beze vší naděje dobrey. A z těch někteří od králových zeman jsú zšacováni, KMti i mně k většímu posměchu: tak že by se mohlo netoliko lidem, ale samému pánu bohu křivdy zželeti. A protož milý pane a příteli, se vší pilností prosím, jestliže mi TMt co k vůli učiniti míníš, věřímť s plným do-ufániem, že to ráčíš učiniti a s JKMtí o to mluviti budeš, i o ty chudé lidi, aby JMt ráčil na to milostivě spomenúti, a mú i jejich hanbu opraviti; a aby jim byl od KMti i od pánuov nějaký jistější trost napsán než prve, tak aby se v svém smutku jemu utěšiti mohli. Nebo nebudeli toho, bojím se, že se ti lidé obrátí zase do Lehnice a zjednají své věci tak, ješto ne tak slušně a ne tak skoro KMti věci i mé budú moci zjednány býti. Také milý pane a pří- teli, prosím, aby ráčil se p. gubernatorem i s jinými pány o to rozmluviti a též se přičiniti, ať těm chudým lidem něco k utěšenie píší. Nebo rač věděti, že oni nebo- žátka chudí lidé již v takovém opuščenie a v núzi a v svej sirobě píší císaři, králi našemu i jiným knížatóm a pánóm o svém opuščenie, a kterak sú zašli pro KMt a pro Českú korunu. Ješto mi se zdá, že takové jejich psanie nenie KMti ke cti ani koruně Českej. Datum Lutoviae, feria II. post festum Paschae. Procek z Kunstata, najvyšší komorník desk a súdu zemského v Olomúci. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Rosenberka, haytmanu knížetství Slezských, pánu a příteli mému milému. *) Šlik? 27*
Dopisy z roku 1455. 211 kové pobráni, děti i ženy vyhnány. Také mě tak poslové zpravují, že kniežata i Le- hničtí od markrabí Bramburských mají nějaký trost; a zvlášče že se na královy listy nic neobrátí, kteříž protiv nim vycházejí, a pravíce, že král o nich nic nevie, než že já a pan Mathes,*) jakž my vieme, ty listy vyjednáváme. Také mě tak zpravují, že jsú v Lehnici v velikej ruoznici tak, by nějaké malé bylo přičiněnie, že by snadně k místu připraveni byli. A protož milý pane a příteli, muožeš rozuměti, že ty všecky věci, kteréž sú se staly, KMti k posměchu a mně k veliké hanbě jsú. A zvlášče již pak, poněvadž v tak dlúhém času k tomu se nenie přičiněno od žádného nikterakž; ješto tak slyším, že se tomu mnozí posmívají, pravíce, by se to některého pána rovnému služebníku stalo, jakož se mně jest stalo králově raddě a komorníku, že by to bylo víc váženo a výš posazeno. A těm pak chudým lidem, kteříž pro KMt jsú z Lehnice vyhnáni s dětmi, s ženami, statky jim pobrány, nadto se jim najhůř děje, že jsú všem v posměch, ano jimi postrkají a jich nic nedbají, jakožto těch, kteříž jsú již od KMti opuščeni i ode všech beze vší naděje dobrey. A z těch někteří od králových zeman jsú zšacováni, KMti i mně k většímu posměchu: tak že by se mohlo netoliko lidem, ale samému pánu bohu křivdy zželeti. A protož milý pane a příteli, se vší pilností prosím, jestliže mi TMt co k vůli učiniti míníš, věřímť s plným do-ufániem, že to ráčíš učiniti a s JKMtí o to mluviti budeš, i o ty chudé lidi, aby JMt ráčil na to milostivě spomenúti, a mú i jejich hanbu opraviti; a aby jim byl od KMti i od pánuov nějaký jistější trost napsán než prve, tak aby se v svém smutku jemu utěšiti mohli. Nebo nebudeli toho, bojím se, že se ti lidé obrátí zase do Lehnice a zjednají své věci tak, ješto ne tak slušně a ne tak skoro KMti věci i mé budú moci zjednány býti. Také milý pane a pří- teli, prosím, aby ráčil se p. gubernatorem i s jinými pány o to rozmluviti a též se přičiniti, ať těm chudým lidem něco k utěšenie píší. Nebo rač věděti, že oni nebo- žátka chudí lidé již v takovém opuščenie a v núzi a v svej sirobě píší císaři, králi našemu i jiným knížatóm a pánóm o svém opuščenie, a kterak sú zašli pro KMt a pro Českú korunu. Ješto mi se zdá, že takové jejich psanie nenie KMti ke cti ani koruně Českej. Datum Lutoviae, feria II. post festum Paschae. Procek z Kunstata, najvyšší komorník desk a súdu zemského v Olomúci. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Rosenberka, haytmanu knížetství Slezských, pánu a příteli mému milému. *) Šlik? 27*
Strana 212
212 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 13. Hynek Krušina ze Švamberka Janovi Kolovratovi: že zvolen jest za rozsudího ve při mezi Heršteinským a Rackem z Riesenberka. V Praze. [1455.) Koncept č. 1735. Službu svú napřed vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Věděti dávám, že jesti KMt pana Herštainského,*) služebníka mého, o to, což činiti má se panem Rackem z Ryzmberka, mocně na tě podal, aby uručili a na tom přestali, což vy- povieš mezi nimi. I prosímť já tebe, milý přieteli, aby se v to uvázal a rok jim toho polože před se, miesto mezi nimi učinil, jakžť věřímť, dada mi toho odpověď, kdyžť by se zdálo, aby před tebú byli. Za toť mám, žeť pan Racek o též také píše. [Bez podpisu.] Datum Pragae [sic]. Urozenému pánu, panu Janovi z Bezdružic, přieteli mému milému buď. 14. Jan Rús z Čemin Jindřichovi z Rosenberka: o dluzích a půjčkách peněžitých, o narovnání mezi stavy panským a rytířským, co sedění v soudě se dotýče, o vojně pana Jiříka Poděbrad- ského s Míšenskými. V Krumlově. 1456, 17. Martii. Orig. č. 1740. Urozený pane, pane mój milostivý! Věděti VMti dávám, žeť sem v tento pátek minulý [12. Mart.] z Prahy přijel, a vašich věcí, děkuje bohu, tam pěkně pojednal, jakož VMt uslyší: najprvé, že VMti Popel**) puojčil šestnáctiset kop grošóv peněz, a ihned pan Jiřík VMt zastúpil ve čtrnácti stech, Smilkovi***) v sedmi stech kopách a Danielovi v sedmi stech kopách, a ještě VMti pan Jiřík má dodati dvě stě kop. I račiž VMt věděti, že tě to velmi pilný dluh zaplacen. Také jsú mi na několiko miestech řekli, VMti peněz puojčiti, a úfám bohu, žo sě tak zedná. A což mohu rozuměti, že nám sě na najvýše jedenácti set aneb dvanácti nedostává k vyplacení Rosenberku, a ty bohdá, ufay buoh, vždy zednáme. (A také, mohlali by VMt tam tisíc kop zednati bez úrokuov, byloť by lépe, nežli my zde s úroky zednati mušíme.†) Také zuostánie mezi pány a rytieřstvem VMt rač věděti, což se súdu dotkne, že sě je smlúva stala za čtyři léta, a to tak, aby súd předsě šel; a v smlúvě stojí dskami utvrzeno, že nemají páni výnosuov činiti ani rytieřstvo do svrchu psaného času, než pan Jiřík, jakožto zprávce a hofmistr královstvie Českého, má výnosy činiti na králově miestě JMti slovem; a v smlúvě stojí „ode všech na súdě sedících“, *) Arnošta z Vilhartic a z Heršteina. **) Jiří Popel z Lobkovic. †) V originale přetrženo. ***) z Kremže?
212 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 13. Hynek Krušina ze Švamberka Janovi Kolovratovi: že zvolen jest za rozsudího ve při mezi Heršteinským a Rackem z Riesenberka. V Praze. [1455.) Koncept č. 1735. Službu svú napřed vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Věděti dávám, že jesti KMt pana Herštainského,*) služebníka mého, o to, což činiti má se panem Rackem z Ryzmberka, mocně na tě podal, aby uručili a na tom přestali, což vy- povieš mezi nimi. I prosímť já tebe, milý přieteli, aby se v to uvázal a rok jim toho polože před se, miesto mezi nimi učinil, jakžť věřímť, dada mi toho odpověď, kdyžť by se zdálo, aby před tebú byli. Za toť mám, žeť pan Racek o též také píše. [Bez podpisu.] Datum Pragae [sic]. Urozenému pánu, panu Janovi z Bezdružic, přieteli mému milému buď. 14. Jan Rús z Čemin Jindřichovi z Rosenberka: o dluzích a půjčkách peněžitých, o narovnání mezi stavy panským a rytířským, co sedění v soudě se dotýče, o vojně pana Jiříka Poděbrad- ského s Míšenskými. V Krumlově. 1456, 17. Martii. Orig. č. 1740. Urozený pane, pane mój milostivý! Věděti VMti dávám, žeť sem v tento pátek minulý [12. Mart.] z Prahy přijel, a vašich věcí, děkuje bohu, tam pěkně pojednal, jakož VMt uslyší: najprvé, že VMti Popel**) puojčil šestnáctiset kop grošóv peněz, a ihned pan Jiřík VMt zastúpil ve čtrnácti stech, Smilkovi***) v sedmi stech kopách a Danielovi v sedmi stech kopách, a ještě VMti pan Jiřík má dodati dvě stě kop. I račiž VMt věděti, že tě to velmi pilný dluh zaplacen. Také jsú mi na několiko miestech řekli, VMti peněz puojčiti, a úfám bohu, žo sě tak zedná. A což mohu rozuměti, že nám sě na najvýše jedenácti set aneb dvanácti nedostává k vyplacení Rosenberku, a ty bohdá, ufay buoh, vždy zednáme. (A také, mohlali by VMt tam tisíc kop zednati bez úrokuov, byloť by lépe, nežli my zde s úroky zednati mušíme.†) Také zuostánie mezi pány a rytieřstvem VMt rač věděti, což se súdu dotkne, že sě je smlúva stala za čtyři léta, a to tak, aby súd předsě šel; a v smlúvě stojí dskami utvrzeno, že nemají páni výnosuov činiti ani rytieřstvo do svrchu psaného času, než pan Jiřík, jakožto zprávce a hofmistr královstvie Českého, má výnosy činiti na králově miestě JMti slovem; a v smlúvě stojí „ode všech na súdě sedících“, *) Arnošta z Vilhartic a z Heršteina. **) Jiří Popel z Lobkovic. †) V originale přetrženo. ***) z Kremže?
Strana 213
Dopisy z let 1455 a 1456. 213 ale když sě výnos vynášie, tehdy „páni nález učinili, a pan Jiřík z Kunštatu, zprávce a hofmistr královstvie Českého, panský potaz vynesl na králově miestě, JMti slovem“, jakož sě svrchu píše. A v těch čtyřech létech mají páni a rytieřstvo ve dskách i v privilejích svých spravedlivostí hledati, aby každá strana při té spravedlnosti, kteréž by k čemu měla, mohla zuostati. A tom svrchupsaném času mají KMt obě straně prositi, aby mezi nimi ráčil JMt rozeznati, ktož by k čemu spravedliv byl, aby při tom zuostal. A tak se ty věci jednají. A protoť VMti takto píši, žeť sem také jeden byl vydán od zeman mezi osmi jinými. Také VMt rač věděti o vojně, o kteréž je KMt panu Jiříkovi psala, aneboli vzkázala, že jest na tom zuostáno, že bude Malovec z Pacova*) i jiní k JMti vypraveni, a to tak, aby bylo zvědieno na KMti, po čem JMt chce dávati jiezdným i pěším; a když to zvědí, že se chtie přičiniti, aby JMti v službu jeli. Také rač VMt věděti, že je pan Jiřík Míšenskému to pří- meří a fored vypověděl, a to mi jest sám pan Jiřík ústně pověděl. A tak tomu rozumiem, že k Mostu hradu velmi dobrú čáku jmají, a že ten zámek vzdy mieti budú. A také, milý pane, vzkázala mi VMt po Metlinovi, že mi tam koně nemóžete zjednati, abych sobě zde kúpil: to buoh vie, že zde ho neviem kde kúpiti; i račiž se VMt přičiniti, aťby mi tam kúpen byl, byť pak měl se čtyřemi řebicími [sic] široký, lehce klusavý kúpen býti. Však věru jestliže ráčíte, že zjednáte; a vždyť VMti věřím, že mě neráčíte v tom opustiti, nebť nemám na čem jiezditi. A také, milý pane, rač se o richtáře z Budějovic a jeho věci přičiniti, jakož toho VMti cedulu posielám, neb je mu toho veliké potřebí: a takéť mám za to, jestliže se VMt ráčí přičiniti vedle té ceduli, že jemu to k velikému prospěchu přijde. Dat. Krumlov, fer. IV. post dominicam Judica anno oc. LVI°. Jan Rús z Čemin. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. 15. Záškodní list krále Ladislava Jindřichovi z Rosenberka. V Budíně. 1456, 9. April. Orig. č. 1742. My Ladislav z božie milosti Uherský, Český, Dalmatský, Charvatský oc. král, vévoda Rakúský a markrabie Moravský oc. Oznamujem tiemto listem, že urozený Jindřich z Rozenberga, hauptman v Slezie, věrný náš milý, nám k službě se dvěma sty koňmi přijeti má, kdyžbychom jej obeslali; a když z svého domu vyjede, tehdy jemu ihned od toho dne má služba jíti, ažby sě zasě do Znoyma vrátil, a to ve jméno po zlatém uherském do téhodne na kuoň, aneboli tolikéž peněz, což tu chvíli *) Nepochybně Jan, syn Jana M. z P., zemřelého před r. 1454. Sedláček IV. 206.
Dopisy z let 1455 a 1456. 213 ale když sě výnos vynášie, tehdy „páni nález učinili, a pan Jiřík z Kunštatu, zprávce a hofmistr královstvie Českého, panský potaz vynesl na králově miestě, JMti slovem“, jakož sě svrchu píše. A v těch čtyřech létech mají páni a rytieřstvo ve dskách i v privilejích svých spravedlivostí hledati, aby každá strana při té spravedlnosti, kteréž by k čemu měla, mohla zuostati. A tom svrchupsaném času mají KMt obě straně prositi, aby mezi nimi ráčil JMt rozeznati, ktož by k čemu spravedliv byl, aby při tom zuostal. A tak se ty věci jednají. A protoť VMti takto píši, žeť sem také jeden byl vydán od zeman mezi osmi jinými. Také VMt rač věděti o vojně, o kteréž je KMt panu Jiříkovi psala, aneboli vzkázala, že jest na tom zuostáno, že bude Malovec z Pacova*) i jiní k JMti vypraveni, a to tak, aby bylo zvědieno na KMti, po čem JMt chce dávati jiezdným i pěším; a když to zvědí, že se chtie přičiniti, aby JMti v službu jeli. Také rač VMt věděti, že je pan Jiřík Míšenskému to pří- meří a fored vypověděl, a to mi jest sám pan Jiřík ústně pověděl. A tak tomu rozumiem, že k Mostu hradu velmi dobrú čáku jmají, a že ten zámek vzdy mieti budú. A také, milý pane, vzkázala mi VMt po Metlinovi, že mi tam koně nemóžete zjednati, abych sobě zde kúpil: to buoh vie, že zde ho neviem kde kúpiti; i račiž se VMt přičiniti, aťby mi tam kúpen byl, byť pak měl se čtyřemi řebicími [sic] široký, lehce klusavý kúpen býti. Však věru jestliže ráčíte, že zjednáte; a vždyť VMti věřím, že mě neráčíte v tom opustiti, nebť nemám na čem jiezditi. A také, milý pane, rač se o richtáře z Budějovic a jeho věci přičiniti, jakož toho VMti cedulu posielám, neb je mu toho veliké potřebí: a takéť mám za to, jestliže se VMt ráčí přičiniti vedle té ceduli, že jemu to k velikému prospěchu přijde. Dat. Krumlov, fer. IV. post dominicam Judica anno oc. LVI°. Jan Rús z Čemin. Urozenému pánu, panu Jindřichovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. 15. Záškodní list krále Ladislava Jindřichovi z Rosenberka. V Budíně. 1456, 9. April. Orig. č. 1742. My Ladislav z božie milosti Uherský, Český, Dalmatský, Charvatský oc. král, vévoda Rakúský a markrabie Moravský oc. Oznamujem tiemto listem, že urozený Jindřich z Rozenberga, hauptman v Slezie, věrný náš milý, nám k službě se dvěma sty koňmi přijeti má, kdyžbychom jej obeslali; a když z svého domu vyjede, tehdy jemu ihned od toho dne má služba jíti, ažby sě zasě do Znoyma vrátil, a to ve jméno po zlatém uherském do téhodne na kuoň, aneboli tolikéž peněz, což tu chvíli *) Nepochybně Jan, syn Jana M. z P., zemřelého před r. 1454. Sedláček IV. 206.
Strana 214
214 A. XXVIII. Dopisy rodú Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. zlatý platiti bude; a když do Znoyma přijede, tu budú jemu koní ohledáni, a penězi na týden napřed dáni. Také za plné škody jemu chcem státi, doniž v té naší službě bude, až zasě do Znoyma; a kteréž by škody v tu vzal podobné on neb ti, kohož s sebú mieti bude, na seznánie svrchupsaného Jindřicha, ty mají jemu i těm, ktož s ním pojedú, poctivě zaplaceny býti. A to jemu slibujem svým královským slovem zdržeti bezelsti. Dán v Budíně, v pátek po sv. Ambroži, let království našich, uherského oc. XVI. a Českého v třetiem létě. Ad mandatum domini Regis in consilio. 16. Král Ladislav Jindřichovi z Rosenberka: aby, jakmile podruhé obeslán bude, přispíšil si s po- mocí vojenskou proti Turkům.*) Ve Vídni. 1456, 25. Jul. Orig. č. 1744. Ladislav, z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a mar- krabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Jakožs k nám o sv. Jakubě měl vojensky přitáhnúti: již toho pole pro vtrženie Tureckého ciesaře do královstvie našeho Uher- ského nechati musíme, a všicku svú moc proti němu obrátiti. Protož nenie potřebie, by již nynie k nám táhl: ale od tebe žádáme i prosíme, což najvýše muožem, aby se k tomu strojil, aby s námi proti Turkovi táhl. A jest úmysl náš, aby na jiezdných uskrovnil, a pěšiech tiem viece měl dobře připravných, s dobrými vozy a s dobrú braní; neb cesta k Bělehradu Reckému, kdež on leží, dosti daleká jest; jakož pak skuoro tě obešlem a tobě šíře úmysl náš v tom věděti dáme. Také sme pilně naše posly obeslali do Prahy, aby s gubernatorem mluvili, aby toho pole proti kněžně Lehnické**) nechal. Dán ve Viedni, den sv. Jakuba apoštola, let království našich Uherského oc. v XVII. a Českého v třetiem létě. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Jindřichovi z Rosenberga, hauptmanu v Slezii oc, věrnému našemu milému. 17. Král Ladislav Jindřichovi z Rosenberka: aby zjednal co možná mnoho vojska ze Slezska proti Turkům. Ve Vídni. 1456, 28. Jul. Orig. č. 1745. Ladislav, z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a mar- krabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Poslali sme listy do Slezie, kniežatóm *) D. Č. IV. 1. 347. **) Hedvice, vdově po vévodě lehnickém Janovi. Grotefend, Stammtafeln, Tafel IX. — K věci Grünhagen, Gesch. Schles. I. 289 a list č. 12 svrchu vytištěný.
214 A. XXVIII. Dopisy rodú Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. zlatý platiti bude; a když do Znoyma přijede, tu budú jemu koní ohledáni, a penězi na týden napřed dáni. Také za plné škody jemu chcem státi, doniž v té naší službě bude, až zasě do Znoyma; a kteréž by škody v tu vzal podobné on neb ti, kohož s sebú mieti bude, na seznánie svrchupsaného Jindřicha, ty mají jemu i těm, ktož s ním pojedú, poctivě zaplaceny býti. A to jemu slibujem svým královským slovem zdržeti bezelsti. Dán v Budíně, v pátek po sv. Ambroži, let království našich, uherského oc. XVI. a Českého v třetiem létě. Ad mandatum domini Regis in consilio. 16. Král Ladislav Jindřichovi z Rosenberka: aby, jakmile podruhé obeslán bude, přispíšil si s po- mocí vojenskou proti Turkům.*) Ve Vídni. 1456, 25. Jul. Orig. č. 1744. Ladislav, z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a mar- krabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Jakožs k nám o sv. Jakubě měl vojensky přitáhnúti: již toho pole pro vtrženie Tureckého ciesaře do královstvie našeho Uher- ského nechati musíme, a všicku svú moc proti němu obrátiti. Protož nenie potřebie, by již nynie k nám táhl: ale od tebe žádáme i prosíme, což najvýše muožem, aby se k tomu strojil, aby s námi proti Turkovi táhl. A jest úmysl náš, aby na jiezdných uskrovnil, a pěšiech tiem viece měl dobře připravných, s dobrými vozy a s dobrú braní; neb cesta k Bělehradu Reckému, kdež on leží, dosti daleká jest; jakož pak skuoro tě obešlem a tobě šíře úmysl náš v tom věděti dáme. Také sme pilně naše posly obeslali do Prahy, aby s gubernatorem mluvili, aby toho pole proti kněžně Lehnické**) nechal. Dán ve Viedni, den sv. Jakuba apoštola, let království našich Uherského oc. v XVII. a Českého v třetiem létě. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Jindřichovi z Rosenberga, hauptmanu v Slezii oc, věrnému našemu milému. 17. Král Ladislav Jindřichovi z Rosenberka: aby zjednal co možná mnoho vojska ze Slezska proti Turkům. Ve Vídni. 1456, 28. Jul. Orig. č. 1745. Ladislav, z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a mar- krabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Poslali sme listy do Slezie, kniežatóm *) D. Č. IV. 1. 347. **) Hedvice, vdově po vévodě lehnickém Janovi. Grotefend, Stammtafeln, Tafel IX. — K věci Grünhagen, Gesch. Schles. I. 289 a list č. 12 svrchu vytištěný.
Strana 215
Dopisy z let 1456 a 1457. 215 i městóm znamenitějším i manóm, jichž teď tobě přiepis posieláme; a že se naposledy tvého dalšieho zpravenie v nich dotýká, žádáme, aby se tiem spieše tam vypravil, a což budeš moci lidí nám odtuď s sebú zjednal. Pak o škody jest náš úmysl, že bychom jim chtěli dosti učiniti, kteréž by řádné byly, podlé tvé rady. Dán v Viedni, v středu po sv. Jakubu apoštolu, let království našich Uherského oc. v XVII., a Če- Ad mandatum domini Regis. ského v třetiem létě. Urozenému Jindřichovi z Rosenberka, hauptmanu v Slezii oc., věrnému našemu milému. 18. Jan z Rosenberka bratru svému Jindřichovi: projevuje potěšení ze šťastného králova návratu do Budína, a žádá Jindřicha, aby jak možno brzy domů přijel. Na Krumlově. 1457, 1. Jan. Koncept č. 1750. Službu svú a lásku bratrskú vzkazuji urozený pane a bratře milý! A jakož jsi mně psal, že ste se bohu děkujíce s KMtí do Budína zasě ve zdraví vrátili, z těch novin velmi děkuji; a rád slyším s pravú věrú, že se KMt i s vámi dobře jmáte. A také v této mieře neviem co psáti, neb všem běhóm neniším porozumieš v psaní Rúsovu. Protož, milý bratře! prosímť tebe, aby těch věcí pilen byl, o kteréž Rús píše, a čím by se spieše mohl domóv vrátiti, tiem by lépe bylo. A zvláště tebe prosím, milý pane bratře, když by se k domu obrátil, aby dal napřed věděti, aby Rús k tobě do Viedně mohl přijieti, pro pilné věci, ješto tomu sám srozuměti móžeš, že je toho veliké potřebí. Datum Crumlov, in die Circumcisionis domini Anno LVII°. Jan z Rosenbergka. Panu Jindřichovi. 19. Jindřich z Rosenberka otci svému Oldřichovi: O těžké nemoci své.*) Ve Vídni. 1457, 12. Jan. Orig. Fam. Rosenberg 26. Urozený pane, pane otče milý! Poslušenstvie synovské vzkazuji. Psalť jsem před sím o své nemoci, naděje se, že mi, dáli buoh, nic nebude, by tomu milý buoh chtěl. Ale rač věděti, žeť sě nic nelepším a žeť jsem noci mezi jedenáctů a XIItú hodinu, bohu děkuje milému, dáli buoh, jako věrný křesťan, všecky svátosti přijal. A lékařiť mi netušie. Buď buoh pochválen; mocen jesti jeho svatá milosť i mrtvé křésiti, jako kdy; nepochybujiť, budeli jeho svatá vuole a k mé duše spasenie, žeť mi prodlí ještě mého zdravie. A velmiť bych rád TMt viděl. Budeliť se chtieti má *) Cf. Sedláček III. 14.
Dopisy z let 1456 a 1457. 215 i městóm znamenitějším i manóm, jichž teď tobě přiepis posieláme; a že se naposledy tvého dalšieho zpravenie v nich dotýká, žádáme, aby se tiem spieše tam vypravil, a což budeš moci lidí nám odtuď s sebú zjednal. Pak o škody jest náš úmysl, že bychom jim chtěli dosti učiniti, kteréž by řádné byly, podlé tvé rady. Dán v Viedni, v středu po sv. Jakubu apoštolu, let království našich Uherského oc. v XVII., a Če- Ad mandatum domini Regis. ského v třetiem létě. Urozenému Jindřichovi z Rosenberka, hauptmanu v Slezii oc., věrnému našemu milému. 18. Jan z Rosenberka bratru svému Jindřichovi: projevuje potěšení ze šťastného králova návratu do Budína, a žádá Jindřicha, aby jak možno brzy domů přijel. Na Krumlově. 1457, 1. Jan. Koncept č. 1750. Službu svú a lásku bratrskú vzkazuji urozený pane a bratře milý! A jakož jsi mně psal, že ste se bohu děkujíce s KMtí do Budína zasě ve zdraví vrátili, z těch novin velmi děkuji; a rád slyším s pravú věrú, že se KMt i s vámi dobře jmáte. A také v této mieře neviem co psáti, neb všem běhóm neniším porozumieš v psaní Rúsovu. Protož, milý bratře! prosímť tebe, aby těch věcí pilen byl, o kteréž Rús píše, a čím by se spieše mohl domóv vrátiti, tiem by lépe bylo. A zvláště tebe prosím, milý pane bratře, když by se k domu obrátil, aby dal napřed věděti, aby Rús k tobě do Viedně mohl přijieti, pro pilné věci, ješto tomu sám srozuměti móžeš, že je toho veliké potřebí. Datum Crumlov, in die Circumcisionis domini Anno LVII°. Jan z Rosenbergka. Panu Jindřichovi. 19. Jindřich z Rosenberka otci svému Oldřichovi: O těžké nemoci své.*) Ve Vídni. 1457, 12. Jan. Orig. Fam. Rosenberg 26. Urozený pane, pane otče milý! Poslušenstvie synovské vzkazuji. Psalť jsem před sím o své nemoci, naděje se, že mi, dáli buoh, nic nebude, by tomu milý buoh chtěl. Ale rač věděti, žeť sě nic nelepším a žeť jsem noci mezi jedenáctů a XIItú hodinu, bohu děkuje milému, dáli buoh, jako věrný křesťan, všecky svátosti přijal. A lékařiť mi netušie. Buď buoh pochválen; mocen jesti jeho svatá milosť i mrtvé křésiti, jako kdy; nepochybujiť, budeli jeho svatá vuole a k mé duše spasenie, žeť mi prodlí ještě mého zdravie. A velmiť bych rád TMt viděl. Budeliť se chtieti má *) Cf. Sedláček III. 14.
Strana 216
216 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. žena*) ke mně vypraviti, prosím, nerač jí toho brániti. Datum Wiennae, feria IV. Jindřich z Rozmberka. ante Octavam Epiphaniae anno oc. LVIImo.**) Urozenému pánu, panu Oldřichovi z Rozmberka, panu otci mému milému buď. 20. Král Ladislav pánům Rosenberským zprávu dává o zajetí Ladislava i Matyáše Hunyadů.***) V Budíně. 1457, 15. Mart. Orig. č. 1754. Ladislav z Boží milosti Uherský, Český oc. král, vejvoda Rakúský a markrabie Moravský oc. Urození věrní milí! Tajno vás nenie, kteráž se nám hanba i škoda stala na Bělehradě od Ladslava, gubernatorova syna, že jest nám k žalosti i k škodě při naší přítomnosti zamordoval dobré paměti kněze Cilského,†) ujce našeho milého; a my majíce toho vždy velikú žalost, i také urození věrní naši milí, jakožto Ladslav z Gary nádršpán, Mikuláš Frištacký z Ujlaku, Jan z Rozgoně, Ladslav z Paluci, Pavel z Lindvy, hofmistr, Rinold z Rozgoně i jiní zemané, lítost nás, i našeho krá- lovstvie Uherského, i té zlé pověsti, kteráž by o nich nevinně mluvena mohla býti, my s jich věrnú radú i pomocí již jmenovaného Ladslava i Mathiáše, bratra jeho, syny gubernatorovy, biskupa Varadínského, Kaniži Ladslava, Rozgon Šebestiana, Me- drara, i jiné některé, kteříž toho pomocníci a příčina byli, vzali sme v naše vězenie, jakžto včera; a při takové příhodě z daru božieho nám ani našemu žádnému žádná se jest zlá příhoda nestala. Pakliby vás kto jinak zpravoval, abyšte tomu nevěřili; neb děkujíce pánu bohu jsme ve zdravie a dobře se máme, již žádné překážky ne- majíce by námi kto vládl. Dán v Budíně, v úterý po Reminiscere, anno oc. LVII', královánie našeho Uherského sedmnáctého léta a Českého čtvrtého. Commissio d. Regis in consilio. Urozeným Oldřichovi z Rosenberka, Joštovi z Rosenberka, biskupu Vratislavskému, Janovi z Rosenberka, věrným našim milým. 21. Vyznání ve sporu pánů Rosenberských s Budějovickými o volné jízdě po silnici z Jindřichova Hradce přes Třeboň, Svíny a Kaplici do Cahlova [Freistadt v Rakousích.] Orig. č. 1754. a) V Telči 1457. 15. Sept. — Já Ondřej z Slavonic, seděním v Telči, vyznávám, . . . že sem byl písařem u pánóv Hradeckých viece nežli čtyřidceti let, a pomním *) Anežka hraběnka ze Schaumburka. **) Zemřel 1457, 25. Martii. Břežan Č. Č. M. 1828, 67. ***) D. Č. IV. 1. 354. Cf. Palacký Urk. Beitr. str. 107. †) Oldřicha.
216 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. žena*) ke mně vypraviti, prosím, nerač jí toho brániti. Datum Wiennae, feria IV. Jindřich z Rozmberka. ante Octavam Epiphaniae anno oc. LVIImo.**) Urozenému pánu, panu Oldřichovi z Rozmberka, panu otci mému milému buď. 20. Král Ladislav pánům Rosenberským zprávu dává o zajetí Ladislava i Matyáše Hunyadů.***) V Budíně. 1457, 15. Mart. Orig. č. 1754. Ladislav z Boží milosti Uherský, Český oc. král, vejvoda Rakúský a markrabie Moravský oc. Urození věrní milí! Tajno vás nenie, kteráž se nám hanba i škoda stala na Bělehradě od Ladslava, gubernatorova syna, že jest nám k žalosti i k škodě při naší přítomnosti zamordoval dobré paměti kněze Cilského,†) ujce našeho milého; a my majíce toho vždy velikú žalost, i také urození věrní naši milí, jakožto Ladslav z Gary nádršpán, Mikuláš Frištacký z Ujlaku, Jan z Rozgoně, Ladslav z Paluci, Pavel z Lindvy, hofmistr, Rinold z Rozgoně i jiní zemané, lítost nás, i našeho krá- lovstvie Uherského, i té zlé pověsti, kteráž by o nich nevinně mluvena mohla býti, my s jich věrnú radú i pomocí již jmenovaného Ladslava i Mathiáše, bratra jeho, syny gubernatorovy, biskupa Varadínského, Kaniži Ladslava, Rozgon Šebestiana, Me- drara, i jiné některé, kteříž toho pomocníci a příčina byli, vzali sme v naše vězenie, jakžto včera; a při takové příhodě z daru božieho nám ani našemu žádnému žádná se jest zlá příhoda nestala. Pakliby vás kto jinak zpravoval, abyšte tomu nevěřili; neb děkujíce pánu bohu jsme ve zdravie a dobře se máme, již žádné překážky ne- majíce by námi kto vládl. Dán v Budíně, v úterý po Reminiscere, anno oc. LVII', královánie našeho Uherského sedmnáctého léta a Českého čtvrtého. Commissio d. Regis in consilio. Urozeným Oldřichovi z Rosenberka, Joštovi z Rosenberka, biskupu Vratislavskému, Janovi z Rosenberka, věrným našim milým. 21. Vyznání ve sporu pánů Rosenberských s Budějovickými o volné jízdě po silnici z Jindřichova Hradce přes Třeboň, Svíny a Kaplici do Cahlova [Freistadt v Rakousích.] Orig. č. 1754. a) V Telči 1457. 15. Sept. — Já Ondřej z Slavonic, seděním v Telči, vyznávám, . . . že sem byl písařem u pánóv Hradeckých viece nežli čtyřidceti let, a pomním *) Anežka hraběnka ze Schaumburka. **) Zemřel 1457, 25. Martii. Břežan Č. Č. M. 1828, 67. ***) D. Č. IV. 1. 354. Cf. Palacký Urk. Beitr. str. 107. †) Oldřicha.
Strana 217
Dopisy z roku 1457. 217 již od šedesáti let, a nikdy sem neslýchal, byť Budějovičcí bránili té silnice od Hradce do Cáhlova, ani Hradeckých pánóv lidem, ani komu jinému: kterážto silnice jde na Třeboň, na Svíny a tak dále. A když by toho bylo potřebie, chtěl bych to ústně znáti. Datum in Telcz, feria V. post Exaltationem s. Crucis anno oc. LVII. proprio sub sigillo. b) Ve Staré Říši. 1457, 15. Sept. — Já Jiřík Horký z Budče, seděním ve Staré Říši, vyznávám, ... že sem byl u nebožtíka pana Jana Hradeckého, dobré paměti, jakož ješče hofmistrem*) byl, a pomním od šedesáti let, a nikdy sem neslýchal etc. ut supra. Dán v Staré Říši, ten čtvrtek po sv. Kříži povýšenie l. 1457 pod svú vlastnie pečetí. c) B. m. 1457, 16. Sept. — Já Jakub, řečený Agnezka, z Opatova, vyznávám,.. . že od let od šedesáti v paměti mi jest a v pravdě to řieci mohu, když ještě u dobré paměti urozeného pána, pana Jana z Hradce, hofmistra najvyššieho království Če- ského, byl jsem komorníkem, nikdy v těch letech neslýchal sem, by kdy Budějovští měšťané, anebo kto jiný, silnici tu, kteráž jde od Hradce Jindřichova k Cáhlovu a zasě na Třeboň, na Svíny a na Kaplici, stavovali, jinam obraceli, anebo kterým obyčejem nařiekali, než tudy, jako sě svrchu píše, ta silnice svobodna jest byla lidem pánóv Hradeckých, i každému jinému. A to, což tuto píši, ústně chtěl bych seznati všady, kdež by toho potřebie bylo. Na svědomie tohoto mého vyznánie vlastní svú pečet přirozenú dobrovolně dal sem přidaviti k tomuto listu, jenž dán jest a napsán léta od Naroz. syna b. 1457, v pátek den umučenie sv. Lidmilly, dědičky České. d) V Zahrádkách. 1457, 16. Sept. Já Jan z Zahrádek, vyznávám, . .. že jsem naj- prve služebníkem byl u dobré paměti pana Oldřicha Vaváka starého, a potom u pana Jana Rytieře,*) hofmistra královstvie Českého, pánóv z Hradce, a pomním od sedm- desáti let, nikdy za mé paměti nebylo slýcháno etc ut supra. Jenž dán jest a psán v Zahrádkách let božích 1457, v pátek den umučenie sv. Lidmilly. e) V Nové Telči. 1457, 16. Sept. — Já Buzek z Strážova vyznávám, . . . . že sem byl u nebožtíka pana Oldřicha starého Vaváka, a potom u pana Jana Rytieře, hof- *) Míní se zde Jan mladší z Hradce (zemřel 1423) na rozdíl od současníka jeho Jana staršího, otce páně Menhartova. V Palackého Přehledu uvodí se mezi hofmistry jen Jan, bez přídavku. Viz Tomek D. Prahy III. 19. Rullova Monografie J. Hradce str. 45 a genealogická tabulka pánů **) Toto příjmí bylo až dosud neznámo. z Hradce. Archiv Český VII. 28
Dopisy z roku 1457. 217 již od šedesáti let, a nikdy sem neslýchal, byť Budějovičcí bránili té silnice od Hradce do Cáhlova, ani Hradeckých pánóv lidem, ani komu jinému: kterážto silnice jde na Třeboň, na Svíny a tak dále. A když by toho bylo potřebie, chtěl bych to ústně znáti. Datum in Telcz, feria V. post Exaltationem s. Crucis anno oc. LVII. proprio sub sigillo. b) Ve Staré Říši. 1457, 15. Sept. — Já Jiřík Horký z Budče, seděním ve Staré Říši, vyznávám, ... že sem byl u nebožtíka pana Jana Hradeckého, dobré paměti, jakož ješče hofmistrem*) byl, a pomním od šedesáti let, a nikdy sem neslýchal etc. ut supra. Dán v Staré Říši, ten čtvrtek po sv. Kříži povýšenie l. 1457 pod svú vlastnie pečetí. c) B. m. 1457, 16. Sept. — Já Jakub, řečený Agnezka, z Opatova, vyznávám,.. . že od let od šedesáti v paměti mi jest a v pravdě to řieci mohu, když ještě u dobré paměti urozeného pána, pana Jana z Hradce, hofmistra najvyššieho království Če- ského, byl jsem komorníkem, nikdy v těch letech neslýchal sem, by kdy Budějovští měšťané, anebo kto jiný, silnici tu, kteráž jde od Hradce Jindřichova k Cáhlovu a zasě na Třeboň, na Svíny a na Kaplici, stavovali, jinam obraceli, anebo kterým obyčejem nařiekali, než tudy, jako sě svrchu píše, ta silnice svobodna jest byla lidem pánóv Hradeckých, i každému jinému. A to, což tuto píši, ústně chtěl bych seznati všady, kdež by toho potřebie bylo. Na svědomie tohoto mého vyznánie vlastní svú pečet přirozenú dobrovolně dal sem přidaviti k tomuto listu, jenž dán jest a napsán léta od Naroz. syna b. 1457, v pátek den umučenie sv. Lidmilly, dědičky České. d) V Zahrádkách. 1457, 16. Sept. Já Jan z Zahrádek, vyznávám, . .. že jsem naj- prve služebníkem byl u dobré paměti pana Oldřicha Vaváka starého, a potom u pana Jana Rytieře,*) hofmistra královstvie Českého, pánóv z Hradce, a pomním od sedm- desáti let, nikdy za mé paměti nebylo slýcháno etc ut supra. Jenž dán jest a psán v Zahrádkách let božích 1457, v pátek den umučenie sv. Lidmilly. e) V Nové Telči. 1457, 16. Sept. — Já Buzek z Strážova vyznávám, . . . . že sem byl u nebožtíka pana Oldřicha starého Vaváka, a potom u pana Jana Rytieře, hof- *) Míní se zde Jan mladší z Hradce (zemřel 1423) na rozdíl od současníka jeho Jana staršího, otce páně Menhartova. V Palackého Přehledu uvodí se mezi hofmistry jen Jan, bez přídavku. Viz Tomek D. Prahy III. 19. Rullova Monografie J. Hradce str. 45 a genealogická tabulka pánů **) Toto příjmí bylo až dosud neznámo. z Hradce. Archiv Český VII. 28
Strana 218
218 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. mistra královstvie Českého, a pánuov z Hradce, služebníkem, a svá léta od let šede- sáti vždy v službě pánóv Hradeckých sem ztrávil, a nikdy v těch mierách neslýchal sem etc. ut supra. Datum in Novo Telcz, annorum domini oc. 57 feria VI in Pas- sione b. Ludmillae. ƒ) B.m. 1457, 19. Sept. — Já Albrecht Babka z Pravětic, vyznávám . . . že jest v paměti mé dobře, za královy Mti krále Václava, slavné paměti, ješto sem u pánuov Hradeckých v službě, nikdy sem o tom neslýchal, by kdy jaká ruoznice byla etc. ut supra. Jenž dán jest a psán 1. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem evang. g) B. m. 1457, 19. Sept. — Já Albrecht z Vydřie, vyznávám, ... že jsem v službě u pánóv Hradeckých byl ještě za paměti slavné královy Mti krále Václava, a nikdy sem o tom neslýchal etc. ut supra. Jenž jest dán a psán l. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem evangelistú. h) V Hradci Jindřichově. 1457, 19. Sept. — Já Mikuláš z Plasné, vyznávám tiemto listem, ... že když dobré paměti urozený pán, pan Oldřich Vavák starý z Hradce, uvázal sě byl v Hradec Jindřichóv, od té chvíle v službě pánóv Hradeckých vždy sem byl a nikdy za mé paměti etc. ut supra. Jenž jest dán v Hradci Jindřichově 1. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem. i) B. m. 1457, 19. Sept. — My purgmistr, rychtář, stará i nová radda města Hradce Jindřichova vyznáváme, ... že jest nám dobře svědomo, a k tomu přistúpili před nás mnozí dobří staří lidé z obce našie, i mnozí rytieřští lidé, ješto pomnie od šedesáti, od sedmdesáti až do osmdesáti let, jednosvorně vyznávajíce, a také že jsú to od svých starších slýchali, že ta silnice, kteráž jde z Hradce na Třeboň, na Svíny, na Kaplici do Cáhlova etc. ut supra. Jenž jest psán léta od Naroz. s. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem apošt. a evang. božím. j) Ve Stráži. 1457, 27. Sept. — Jan z Stráže, známo činím tiemto listem . . . sro- zuměv róznici mezi urozenými pány, pány z Rozumberka, a strany druhé mezi mú- drými a opatrnými muži města Budějovic Českých, a to o silnice a o mýto, jakož jsú již psaní měštěné při zdvihli nedávného času proti urozeným pánuom z Rozum-
218 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. mistra královstvie Českého, a pánuov z Hradce, služebníkem, a svá léta od let šede- sáti vždy v službě pánóv Hradeckých sem ztrávil, a nikdy v těch mierách neslýchal sem etc. ut supra. Datum in Novo Telcz, annorum domini oc. 57 feria VI in Pas- sione b. Ludmillae. ƒ) B.m. 1457, 19. Sept. — Já Albrecht Babka z Pravětic, vyznávám . . . že jest v paměti mé dobře, za královy Mti krále Václava, slavné paměti, ješto sem u pánuov Hradeckých v službě, nikdy sem o tom neslýchal, by kdy jaká ruoznice byla etc. ut supra. Jenž dán jest a psán 1. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem evang. g) B. m. 1457, 19. Sept. — Já Albrecht z Vydřie, vyznávám, ... že jsem v službě u pánóv Hradeckých byl ještě za paměti slavné královy Mti krále Václava, a nikdy sem o tom neslýchal etc. ut supra. Jenž jest dán a psán l. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem evangelistú. h) V Hradci Jindřichově. 1457, 19. Sept. — Já Mikuláš z Plasné, vyznávám tiemto listem, ... že když dobré paměti urozený pán, pan Oldřich Vavák starý z Hradce, uvázal sě byl v Hradec Jindřichóv, od té chvíle v službě pánóv Hradeckých vždy sem byl a nikdy za mé paměti etc. ut supra. Jenž jest dán v Hradci Jindřichově 1. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem. i) B. m. 1457, 19. Sept. — My purgmistr, rychtář, stará i nová radda města Hradce Jindřichova vyznáváme, ... že jest nám dobře svědomo, a k tomu přistúpili před nás mnozí dobří staří lidé z obce našie, i mnozí rytieřští lidé, ješto pomnie od šedesáti, od sedmdesáti až do osmdesáti let, jednosvorně vyznávajíce, a také že jsú to od svých starších slýchali, že ta silnice, kteráž jde z Hradce na Třeboň, na Svíny, na Kaplici do Cáhlova etc. ut supra. Jenž jest psán léta od Naroz. s. b. 1457, v pondělí před sv. Matúšem apošt. a evang. božím. j) Ve Stráži. 1457, 27. Sept. — Jan z Stráže, známo činím tiemto listem . . . sro- zuměv róznici mezi urozenými pány, pány z Rozumberka, a strany druhé mezi mú- drými a opatrnými muži města Budějovic Českých, a to o silnice a o mýto, jakož jsú již psaní měštěné při zdvihli nedávného času proti urozeným pánuom z Rozum-
Strana 219
Listy z roku 1457. 219 berka na jich svobodném panství a na jich silniciech svobodných, formany a kupce navodiece k městu svému, pánuom z Rozmberka škodu činiec na jich silniciech, kteřížto svrchupsaní páni požívali sú svých svobodných silnic od stara dávna, ode všech útiskuov. Neb mně to dobře památno jest i svědomo, kterak slavné paměti zástav [sic] krále Václava Českého, pána našeho milostivého někdy, a také slavné paměti ciesaře Zigmunda, a slavné paměti krále Albrechta, pánuov našich milostivých, za jichžto živnosti šel jest řád bez útisku, avšak já nikdy sem neslýchal, by kdy za krále Václava až i po krále Albrechtově smrti dobře dlúhý čas pominulý, páni měštané Budějovicčí neohražovali [sic] svá práva proti svobodným silniciem pánuov z Rozmberka, ani jsem od koho zpraven, ani od koho slýchal; neb mi to památno jest od čtyřidceti let, kterak z Jindřichova Hradce měštěné, formané i kupci jezdili sú svobodně, bez útisku silnicemi pánuov svých, svými svobodnými, a také i skrze panství naše Strážské, silnicemi našimi svobodnými, až do Třeboně, a z Třeboně silnicemi pánuov z Rožmberka skrze Svíny Trhové až do Cáhlova, a tak i jiní kupci a formané, odkudžkoli sě komu líbilo, těmi svrchupsanými silnicemi jeli sú až do Cáhlova pokojně a svobodně. A toho mého psaní, jestli že by toho bylo potřebie, chtěl bych ústně vyznávati. A na svědomie toho kázal sem svú vlastní a přirozenú pečet přidávati. Jenž jest psán na Stráži léta od Naroz. syna božieho 1457 ten úterý před sv. Václavem.*) [Pečeť zachovalá.] 22. Smlouva Jana Rosenberského s Víthou ze Rzavého o purkrabství na Choustníce.**) B. m. 1457, 14. Octobr. Orig. č. 1759. Léta od narozenie syna božieho 1457, ten pátek před svatým Havlem, stala sě úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka s jedné, a slovutným panoší s Víthú ze Rzavého, v ty časy purkrabí na Chusníce, strany druhé, tak že má Vítha svrchupsaného hradu chovati na určeném. Item, najprve má jmieti, a by byl sám, patnácti branných; a od toho chování a na tu čeleď má jemu páně Mt dáti do roka puoldruhého sta kop, rozdielně, nynie o sv. Havle příštiem počnúce sedm- desát pět kop, a o sv. Jiřie ihned potom sedmdesát pět kop, a tak na každý rok, dokudž by tu purkrabie byl. A na pomoc má jemu páně Mt dáti šest hlásných, kteříž z práva hlásiti mají na hradě; a k tomu ospy první i potoky: item, najprve čtyři sta čebróv ovsa; item, roboty v Chrboníně dvě kopě dva groše; item, popluží **) *) O obchodním spojení Cáhlova s jižnými Čechy zajímavou a obšírnou studii vydal dr. J. Maade ve třech programmech Cáhlovského gymnasia (1881—1883) s názvem: Freistadts Handelsgeschichte und Handelsleben. — Cf. A. Č. III. 572. Částečně u Veselého: Dějiny hradu a panství Choustníka str. 26. 28*
Listy z roku 1457. 219 berka na jich svobodném panství a na jich silniciech svobodných, formany a kupce navodiece k městu svému, pánuom z Rozmberka škodu činiec na jich silniciech, kteřížto svrchupsaní páni požívali sú svých svobodných silnic od stara dávna, ode všech útiskuov. Neb mně to dobře památno jest i svědomo, kterak slavné paměti zástav [sic] krále Václava Českého, pána našeho milostivého někdy, a také slavné paměti ciesaře Zigmunda, a slavné paměti krále Albrechta, pánuov našich milostivých, za jichžto živnosti šel jest řád bez útisku, avšak já nikdy sem neslýchal, by kdy za krále Václava až i po krále Albrechtově smrti dobře dlúhý čas pominulý, páni měštané Budějovicčí neohražovali [sic] svá práva proti svobodným silniciem pánuov z Rozmberka, ani jsem od koho zpraven, ani od koho slýchal; neb mi to památno jest od čtyřidceti let, kterak z Jindřichova Hradce měštěné, formané i kupci jezdili sú svobodně, bez útisku silnicemi pánuov svých, svými svobodnými, a také i skrze panství naše Strážské, silnicemi našimi svobodnými, až do Třeboně, a z Třeboně silnicemi pánuov z Rožmberka skrze Svíny Trhové až do Cáhlova, a tak i jiní kupci a formané, odkudžkoli sě komu líbilo, těmi svrchupsanými silnicemi jeli sú až do Cáhlova pokojně a svobodně. A toho mého psaní, jestli že by toho bylo potřebie, chtěl bych ústně vyznávati. A na svědomie toho kázal sem svú vlastní a přirozenú pečet přidávati. Jenž jest psán na Stráži léta od Naroz. syna božieho 1457 ten úterý před sv. Václavem.*) [Pečeť zachovalá.] 22. Smlouva Jana Rosenberského s Víthou ze Rzavého o purkrabství na Choustníce.**) B. m. 1457, 14. Octobr. Orig. č. 1759. Léta od narozenie syna božieho 1457, ten pátek před svatým Havlem, stala sě úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka s jedné, a slovutným panoší s Víthú ze Rzavého, v ty časy purkrabí na Chusníce, strany druhé, tak že má Vítha svrchupsaného hradu chovati na určeném. Item, najprve má jmieti, a by byl sám, patnácti branných; a od toho chování a na tu čeleď má jemu páně Mt dáti do roka puoldruhého sta kop, rozdielně, nynie o sv. Havle příštiem počnúce sedm- desát pět kop, a o sv. Jiřie ihned potom sedmdesát pět kop, a tak na každý rok, dokudž by tu purkrabie byl. A na pomoc má jemu páně Mt dáti šest hlásných, kteříž z práva hlásiti mají na hradě; a k tomu ospy první i potoky: item, najprve čtyři sta čebróv ovsa; item, roboty v Chrboníně dvě kopě dva groše; item, popluží **) *) O obchodním spojení Cáhlova s jižnými Čechy zajímavou a obšírnou studii vydal dr. J. Maade ve třech programmech Cáhlovského gymnasia (1881—1883) s názvem: Freistadts Handelsgeschichte und Handelsleben. — Cf. A. Č. III. 572. Částečně u Veselého: Dějiny hradu a panství Choustníka str. 26. 28*
Strana 220
220 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. u hradu; item, lúka Jistebka na d] Javorníkem; item, luka Kosovka u Lhoty; item, palúčí a lúka pod Předboří; item, lúka pod Chusnicí; item, lúka nová pod láznú; item, rybníček pod Předboří; item, rybničiště nad Předboří; item, potok, kterýž jde od Čerňojovic do Budislavského potoka; item, kus potoka malého na Lomiech s pól Březnických; item, potok v Javorníce, kterýž jde od Křeče až do Černiovského po- toka; item, potóček od Vlčevsi až do téhož potoka pod zarybniči; item, potok u Hrádku; item, potok v Cetorazi, item, potok v Bohdalíně. Item, také pán jemu přidal kury, těch jest padesáte a jedna slepice. Item, také umluveno jest, kdyžbykoli svrchupsaný Vítha pánuom z Rozmberka hradu Chusníka zasě postúpiti měl, buďto o svatém Jiří aneb o svatém Havle, tehdá má Vítha všie čeledi odbyti a pánuom s celým poluletiem úrokem zasě postúpiti. [Dvě pečeti zachovalé.] 23. Král Ladislav Janovi z Rosenberka: aby nepřekážel Budějovickým na silnicích. V Praze. 1457, 21. Oct. Orig. č. 1760. Ladislav z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a markrabie Moravský oc. Urozený, věrný milý! Vznesli na nás měštěné Budějovští, věrní naši milí, že by ty jim silnice, kteréž od stara dávna k nim jsú, zbraňoval, a na nich překážky činil. Protož žádáme i přikazujem, aby jim ani kterému z nich silnic ne- zbraňoval a překážek žádných nečinil, ani svým činiti nedopúštěl; než máš-li které právo k těm silnicím, to před námi a raddú naši okaž; nebť Budějovstí, jakož zpra- vují, prve před urozeným Jiříkem z Kunstatu, zprávcí a hofmistrem královstvie našeho Českého, věrným našim milým, svú spravedlnost okázali jsú, a ještě před námi okáží. A ktož právo na ty silnice mieti bude, ten přitom zuostaň. Dán v Praze, den sv. jedenádcte tisíc panen, let království našich Uherského oc. v osmnádctém, a Českého v čtvrtém létě. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Janovi z Rosenberga, hauptmanu v Slezie oc, věrnému našemu milému. 24. Oldřich z Rosenberka synu svému Janovi: aby se s ním narovnal o potřeby k Meidšteinu příslušné. Na Meidšteině. 1457, 6. Nov. Orig. Fam. Rosenberg 5. Synu milý! Již několikrát jsem tě obeslal a žádné odpovědi od tebe nemám. A tuto sě strojíš do Slezie, a konce jiného žádného nemám. Protož bohadle, učiň mi, co mi učiniti máš, abych svú věc opatřil, abych přes zimu věděl, čím živ býti. Také ZachJař purkrabie upomíná mne o 6 kop; ty penieze jinam obráceny nejsú, než
220 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. u hradu; item, lúka Jistebka na d] Javorníkem; item, luka Kosovka u Lhoty; item, palúčí a lúka pod Předboří; item, lúka pod Chusnicí; item, lúka nová pod láznú; item, rybníček pod Předboří; item, rybničiště nad Předboří; item, potok, kterýž jde od Čerňojovic do Budislavského potoka; item, kus potoka malého na Lomiech s pól Březnických; item, potok v Javorníce, kterýž jde od Křeče až do Černiovského po- toka; item, potóček od Vlčevsi až do téhož potoka pod zarybniči; item, potok u Hrádku; item, potok v Cetorazi, item, potok v Bohdalíně. Item, také pán jemu přidal kury, těch jest padesáte a jedna slepice. Item, také umluveno jest, kdyžbykoli svrchupsaný Vítha pánuom z Rozmberka hradu Chusníka zasě postúpiti měl, buďto o svatém Jiří aneb o svatém Havle, tehdá má Vítha všie čeledi odbyti a pánuom s celým poluletiem úrokem zasě postúpiti. [Dvě pečeti zachovalé.] 23. Král Ladislav Janovi z Rosenberka: aby nepřekážel Budějovickým na silnicích. V Praze. 1457, 21. Oct. Orig. č. 1760. Ladislav z božie milosti Uherský, Český oc. král, vévoda Rakúský a markrabie Moravský oc. Urozený, věrný milý! Vznesli na nás měštěné Budějovští, věrní naši milí, že by ty jim silnice, kteréž od stara dávna k nim jsú, zbraňoval, a na nich překážky činil. Protož žádáme i přikazujem, aby jim ani kterému z nich silnic ne- zbraňoval a překážek žádných nečinil, ani svým činiti nedopúštěl; než máš-li které právo k těm silnicím, to před námi a raddú naši okaž; nebť Budějovstí, jakož zpra- vují, prve před urozeným Jiříkem z Kunstatu, zprávcí a hofmistrem královstvie našeho Českého, věrným našim milým, svú spravedlnost okázali jsú, a ještě před námi okáží. A ktož právo na ty silnice mieti bude, ten přitom zuostaň. Dán v Praze, den sv. jedenádcte tisíc panen, let království našich Uherského oc. v osmnádctém, a Českého v čtvrtém létě. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Janovi z Rosenberga, hauptmanu v Slezie oc, věrnému našemu milému. 24. Oldřich z Rosenberka synu svému Janovi: aby se s ním narovnal o potřeby k Meidšteinu příslušné. Na Meidšteině. 1457, 6. Nov. Orig. Fam. Rosenberg 5. Synu milý! Již několikrát jsem tě obeslal a žádné odpovědi od tebe nemám. A tuto sě strojíš do Slezie, a konce jiného žádného nemám. Protož bohadle, učiň mi, co mi učiniti máš, abych svú věc opatřil, abych přes zimu věděl, čím živ býti. Také ZachJař purkrabie upomíná mne o 6 kop; ty penieze jinam obráceny nejsú, než
Strana 221
Dopisy z let 1457 a 1458. 221 na dlaženie tu před mostem a na šindeli a na lati, ješto do kláštera mají býti, a ty tu ležie, ješto by ty to platiti měl. I prosímť tebe, rci purkrabie, ať mě z toho ne- upomíná. Pak chceš-li mě z toho vyvaditi, čili nic, daj mi to věděti. Také masařovi jsem dlužen za 5 voluov a krávu; chceš-li to mimo sě pustiti a mě vyvaditi z toho, to buď, pakli nechceš, ale srazíš na penězích, když mi dávati budeš. A jakožť jsem vozík k tobě vypravil, jižť tomu tři dni, o věci, jakožť jsem po knězi Janovi vzkázal: chcešli mi to dáti, buď to, pakli nechceš, ale nedrž mi tam vozce, a pošli mi jej zasě, ať svých potřeb nemeškám, nebť jiných vozuov nemám. A po knězi Janovi poslalť sem registr tvuoj, jakožs žádal, a měls mi poslati sem mój registr, jakožt sem byl pojčil. Toho ještě nemám; prosím tebe, pošli mi jej. Datum Meidštein, do- minico die s. Leonardi anno oc, LVII°. Oldřich z Rozmberka. Také Kovář tento proti Trdlovi přišel sem ke mně a upomíná mě z toho dávnieho dluhu, ješto ty jemu máš platiti. Pak Johannes jemu ukazuje ke mně, ano dluh dávnie. Protož pro takové dávnie věci neukazujte ke mně, a mne upomínati nedaj; a zjednaj to vedle toho běhu, jakož sám vieš, ať upomínán nejsem. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, hauptmanu v Slesí oc, synu mému milému. 25. Jan Gedlice Janovi z Rosenberka: o zajetí lidí jeho na Zvíkov. B. m. [1458) 27. Maji. Orig. č. 1765. Urozený pane, pane! Služba má napřed VMti. A zjímal purkrabie Zviekovský lidi vaše z Branišovic Víteka [sic] a z Hněvanic Pravdu. I prosím VMti, jako pána svého milostivého, aby to ráčil učiniti pro mú službu, aby VMt ráčil je dáti na rukojmie, neb VMti toho chci zasluhovati. A v tom VMt rač mi dáti milostivú od- pověd. Datum sabbato ante festum s. Trinitatis. Jan Gedlice Zuoběděnic,*) služebník váš. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozymberka, pánu mému milostivému, pánu hétmanu Slezskýmu d. 26. Král Jiří purkrabí Konopištskému: aby obeslal Jana Malovce z Pacova, kterýž zajal kněze Filipa, faráře z Oldřichova, ze statku Rosenberského. Ve Znojmě. 1458, 11. Juni. Přepis č. 1766 c. a) Věrný milý! Přikazujemť, aby ihned věrného našeho milého, Jana Malovce z Pacova, obeslal, aby kněze Philipa, faráře z Oldřichova, kteréhož on u vězenie *) Oběděnice (P. P. 261).
Dopisy z let 1457 a 1458. 221 na dlaženie tu před mostem a na šindeli a na lati, ješto do kláštera mají býti, a ty tu ležie, ješto by ty to platiti měl. I prosímť tebe, rci purkrabie, ať mě z toho ne- upomíná. Pak chceš-li mě z toho vyvaditi, čili nic, daj mi to věděti. Také masařovi jsem dlužen za 5 voluov a krávu; chceš-li to mimo sě pustiti a mě vyvaditi z toho, to buď, pakli nechceš, ale srazíš na penězích, když mi dávati budeš. A jakožť jsem vozík k tobě vypravil, jižť tomu tři dni, o věci, jakožť jsem po knězi Janovi vzkázal: chcešli mi to dáti, buď to, pakli nechceš, ale nedrž mi tam vozce, a pošli mi jej zasě, ať svých potřeb nemeškám, nebť jiných vozuov nemám. A po knězi Janovi poslalť sem registr tvuoj, jakožs žádal, a měls mi poslati sem mój registr, jakožt sem byl pojčil. Toho ještě nemám; prosím tebe, pošli mi jej. Datum Meidštein, do- minico die s. Leonardi anno oc, LVII°. Oldřich z Rozmberka. Také Kovář tento proti Trdlovi přišel sem ke mně a upomíná mě z toho dávnieho dluhu, ješto ty jemu máš platiti. Pak Johannes jemu ukazuje ke mně, ano dluh dávnie. Protož pro takové dávnie věci neukazujte ke mně, a mne upomínati nedaj; a zjednaj to vedle toho běhu, jakož sám vieš, ať upomínán nejsem. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, hauptmanu v Slesí oc, synu mému milému. 25. Jan Gedlice Janovi z Rosenberka: o zajetí lidí jeho na Zvíkov. B. m. [1458) 27. Maji. Orig. č. 1765. Urozený pane, pane! Služba má napřed VMti. A zjímal purkrabie Zviekovský lidi vaše z Branišovic Víteka [sic] a z Hněvanic Pravdu. I prosím VMti, jako pána svého milostivého, aby to ráčil učiniti pro mú službu, aby VMt ráčil je dáti na rukojmie, neb VMti toho chci zasluhovati. A v tom VMt rač mi dáti milostivú od- pověd. Datum sabbato ante festum s. Trinitatis. Jan Gedlice Zuoběděnic,*) služebník váš. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozymberka, pánu mému milostivému, pánu hétmanu Slezskýmu d. 26. Král Jiří purkrabí Konopištskému: aby obeslal Jana Malovce z Pacova, kterýž zajal kněze Filipa, faráře z Oldřichova, ze statku Rosenberského. Ve Znojmě. 1458, 11. Juni. Přepis č. 1766 c. a) Věrný milý! Přikazujemť, aby ihned věrného našeho milého, Jana Malovce z Pacova, obeslal, aby kněze Philipa, faráře z Oldřichova, kteréhož on u vězenie *) Oběděnice (P. P. 261).
Strana 222
222 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. držie, tobě v moc dal, jakož jemu také o tom přísně píšem, aby to učinil. A ty toho kněze bez meškánie knězi děkanu pražskému aneb tomu, ktož miesto něho jest, vydaj, on pak dále vie, co má s ním činiti. Dán ut supra.*) Purkrabí na Konopišti. b) Král Jiří děkanovi kostela Pražského v téže záležitosti. Ve Znojmě. 1458, 11. června. Přepis č. 1766 d. Knězi děkanovi.**) — Nábožný milý! Vznesl na nás urozený Jan z Rosen- berga, hauptman v Slezí, věrný náš milý, kterak Jan Malovec z Pacova jal jest faráře jeho z Oldřichova; i přikázali sme témuž Janovi Malovcovi, aby toho kněze dal bez meškánie v moc Břístského, purkrabí z Konopiště, a tomu purkrabí takéž sme rozkázali, aby on dále toho kněze v tvú moc dal. Protož přijmiž toho kněze a jím se ujisť; dadíliť jemu z čeho vinu, aby jim podle práva duchovnieho práv byl. Dán ut supra. c) Pan Jan z Rosenberka purkrabí Konopištskému v téže záležitosti. B. m. 1458, po 11. Junii. Koncept č. 1766 e. Služba naše tobě milý Břístcký! Teď listy posieláme, kteréž králova Mt píše Janovi Malovcovi z Pacova, i také tobě, o zproštěnie kněze Philippa, faráře našeho Oldřichovského, jehožto nám vězí Malovec beze všie viny. Takéť přiepis listu krá- lova, kterýž nám o to píše, posieláme, pro další zprávu; a s pilností tebe prosíme, pro takéž i větčie libosti okázánie, aby s tiem Malovce, tak jakožť králova Mt píše, obeslal; by pak k němu pro nás některého dobrého člověka měl vypraviti, věříme, že svú v tom pilnost okážeš. 27. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: slibuje mu pomoc vojenskou. B. m. [1458/.***) Koncept č. 1768. Najjasnější králi a pane, pane muoj milostivý! Tak jakož mi VKMt psal, abych na vojnu svými hotov byl, též i zemanóm a služebníkóm svým rozkázal, v tom já rád pilnost svú chci jmieti a přikázanie vaše učiniti. A prosím VKJti, aby ráčili psáti panu otci mému,†) také panu hrabí Maidburskému ††) a paní Anežce manželce *) To jest jako v listu tištěném v A. Č. V. 273 č. 2 a 3. ***) D. č. IV. 2. 41. **) Václavovi z Krumlova. †) Oldřichovi. ††) Titul hrabat či purkrabat Magdeburských (Maidburských) příslušel rakouským pánům z Hardeka,
222 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. držie, tobě v moc dal, jakož jemu také o tom přísně píšem, aby to učinil. A ty toho kněze bez meškánie knězi děkanu pražskému aneb tomu, ktož miesto něho jest, vydaj, on pak dále vie, co má s ním činiti. Dán ut supra.*) Purkrabí na Konopišti. b) Král Jiří děkanovi kostela Pražského v téže záležitosti. Ve Znojmě. 1458, 11. června. Přepis č. 1766 d. Knězi děkanovi.**) — Nábožný milý! Vznesl na nás urozený Jan z Rosen- berga, hauptman v Slezí, věrný náš milý, kterak Jan Malovec z Pacova jal jest faráře jeho z Oldřichova; i přikázali sme témuž Janovi Malovcovi, aby toho kněze dal bez meškánie v moc Břístského, purkrabí z Konopiště, a tomu purkrabí takéž sme rozkázali, aby on dále toho kněze v tvú moc dal. Protož přijmiž toho kněze a jím se ujisť; dadíliť jemu z čeho vinu, aby jim podle práva duchovnieho práv byl. Dán ut supra. c) Pan Jan z Rosenberka purkrabí Konopištskému v téže záležitosti. B. m. 1458, po 11. Junii. Koncept č. 1766 e. Služba naše tobě milý Břístcký! Teď listy posieláme, kteréž králova Mt píše Janovi Malovcovi z Pacova, i také tobě, o zproštěnie kněze Philippa, faráře našeho Oldřichovského, jehožto nám vězí Malovec beze všie viny. Takéť přiepis listu krá- lova, kterýž nám o to píše, posieláme, pro další zprávu; a s pilností tebe prosíme, pro takéž i větčie libosti okázánie, aby s tiem Malovce, tak jakožť králova Mt píše, obeslal; by pak k němu pro nás některého dobrého člověka měl vypraviti, věříme, že svú v tom pilnost okážeš. 27. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: slibuje mu pomoc vojenskou. B. m. [1458/.***) Koncept č. 1768. Najjasnější králi a pane, pane muoj milostivý! Tak jakož mi VKMt psal, abych na vojnu svými hotov byl, též i zemanóm a služebníkóm svým rozkázal, v tom já rád pilnost svú chci jmieti a přikázanie vaše učiniti. A prosím VKJti, aby ráčili psáti panu otci mému,†) také panu hrabí Maidburskému ††) a paní Anežce manželce *) To jest jako v listu tištěném v A. Č. V. 273 č. 2 a 3. ***) D. č. IV. 2. 41. **) Václavovi z Krumlova. †) Oldřichovi. ††) Titul hrabat či purkrabat Magdeburských (Maidburských) příslušel rakouským pánům z Hardeka,
Strana 223
Dopisy z roku 1458. 223 jeho, [také i úředníku bratra mého na Strakonicích],*) ať také vedle mne hotovi jsú a táhnú z toho, což od panstvie držie, nechajíce všech výmluv. [A také zdálo-li by se VKMti i zemanóm psáti zvláště, ať by s tiem lepší pilností také vedle mne vzhuoru byli],**) věřím VKJti, že to učiniti ráčíte, neb z toho panství obého prve vždy vedle nás sú táhli; abych tiem poctivěji vedle VKMti táhnúti mohl. A ty listy rač mi VMt poslati, ať bych jim je dále rozeslal. [Bez podpisu.] 28. Úředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka zprávu podávají o tažení krále Jiřího do Rakous. V Soběslavi. 1458, 21. Jul. Orig. č. 1769. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše o vojně a vytažení Táborských, jestližebychom co o tom zvěděli, abychom VMti dali věděti: račtež VMt věděti, že pan Krajieř***) přijel byl sám pát s listem KMti na Tábor, a ten některé z Tábora i z vesnic jich lidi vyvedl s sebú, a pravě, že chce zájem u Světlé učiniti; i tak slyšíme, že jest s těmi Tayov†) blíž Kostel od Vaydova††) osadil, a v tom kraji i jinde zájem učiniec; i chtěli hnáti k Jehlavě, neb tam Trčka †††) s jinými u Je- hlavy ležie. A pravie, jakož sú naši z Soběslavě včera (20. Jul.) z Pelhřímova přijeli z svatby, že ti ktož ležie, něco sobě stýskají ležeti, pro tato diela nynějšie, lidé městští i sedlští. A jestliže pak co viece zvieme, ježtoby bylo jisté, dáme VMti bez meškánie věděti. Scriptum Sobieslaviae fer. sexta proxima ante s. Maria Magdal. an- norum oc. LVIII°. Jan z Dobronic, haitman, a Makšant, písař. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, haytmanu v Slezí, pánu našemu milo- stivému. 29. Mikuláš z Kročína Janovi z Rosenberka: omlouvá se, že přijeti nemůže pro jiné závazky. V Týně Horšově. 1458, 16. Aug. Orig. č. 1773. Služba má napřed VMti, urozený pane! Jakož mi VMt psal, o příjezd oc.: račte VMt věděti, žeť jsem sě nynie v této mieře zavázal panu Dobrohostovi*) až do jeho přijiezdy od zámku neodjiežditi, než když by té příčiny nebylo, v čem bych *) †) (Arch. Jindřichohradecký, listina de dto 1389, 8. září; Zedlerův lexicon (1735); A. Č. III. 569), a míní se zde nepochybně Michal, příbuzný s Rosenberky. **) Co jest v závorce, to v konceptu přeškrtnuto. Jošta. Thaya (Dyje). ††) Waidhofen (Bejdov). †††) Burian T. z Lípy. *) z Ronšperka na Týně Horšovském. ***) Kundrát.
Dopisy z roku 1458. 223 jeho, [také i úředníku bratra mého na Strakonicích],*) ať také vedle mne hotovi jsú a táhnú z toho, což od panstvie držie, nechajíce všech výmluv. [A také zdálo-li by se VKMti i zemanóm psáti zvláště, ať by s tiem lepší pilností také vedle mne vzhuoru byli],**) věřím VKJti, že to učiniti ráčíte, neb z toho panství obého prve vždy vedle nás sú táhli; abych tiem poctivěji vedle VKMti táhnúti mohl. A ty listy rač mi VMt poslati, ať bych jim je dále rozeslal. [Bez podpisu.] 28. Úředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka zprávu podávají o tažení krále Jiřího do Rakous. V Soběslavi. 1458, 21. Jul. Orig. č. 1769. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše o vojně a vytažení Táborských, jestližebychom co o tom zvěděli, abychom VMti dali věděti: račtež VMt věděti, že pan Krajieř***) přijel byl sám pát s listem KMti na Tábor, a ten některé z Tábora i z vesnic jich lidi vyvedl s sebú, a pravě, že chce zájem u Světlé učiniti; i tak slyšíme, že jest s těmi Tayov†) blíž Kostel od Vaydova††) osadil, a v tom kraji i jinde zájem učiniec; i chtěli hnáti k Jehlavě, neb tam Trčka †††) s jinými u Je- hlavy ležie. A pravie, jakož sú naši z Soběslavě včera (20. Jul.) z Pelhřímova přijeli z svatby, že ti ktož ležie, něco sobě stýskají ležeti, pro tato diela nynějšie, lidé městští i sedlští. A jestliže pak co viece zvieme, ježtoby bylo jisté, dáme VMti bez meškánie věděti. Scriptum Sobieslaviae fer. sexta proxima ante s. Maria Magdal. an- norum oc. LVIII°. Jan z Dobronic, haitman, a Makšant, písař. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, haytmanu v Slezí, pánu našemu milo- stivému. 29. Mikuláš z Kročína Janovi z Rosenberka: omlouvá se, že přijeti nemůže pro jiné závazky. V Týně Horšově. 1458, 16. Aug. Orig. č. 1773. Služba má napřed VMti, urozený pane! Jakož mi VMt psal, o příjezd oc.: račte VMt věděti, žeť jsem sě nynie v této mieře zavázal panu Dobrohostovi*) až do jeho přijiezdy od zámku neodjiežditi, než když by té příčiny nebylo, v čem bych *) †) (Arch. Jindřichohradecký, listina de dto 1389, 8. září; Zedlerův lexicon (1735); A. Č. III. 569), a míní se zde nepochybně Michal, příbuzný s Rosenberky. **) Co jest v závorce, to v konceptu přeškrtnuto. Jošta. Thaya (Dyje). ††) Waidhofen (Bejdov). †††) Burian T. z Lípy. *) z Ronšperka na Týně Horšovském. ***) Kundrát.
Strana 224
224 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. já VMti mohl poslúžiti, to bych rád učinil. Datum Týn Horšův, feria IV. post. Assumptionem b. Mariae virginis gl. a. oc. LVIII°. Mikuláš z Kročína. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozumberga, haitmanu v Slezí, pánu milostivému. 30. Budějovičtí Jindřichovi ze Sobětic: o pobrání soli člověku jeho, poněvadž vezl ji po nepravé silnici. B. m. 1458, 15. Sept. Orig. č. 1775 c. Urozený přieteli milý! Službu naši napřed vzkazujem. A jakožs nám psal o člověka tvého a suol, kteráž jemu vzata jest proto, že nespravedlivě a nestaro- dávními silnicemi jezdil, jakož sě i jiným béře, jakožť jsme prve psali. Ale jakož's nám psal, že člověk tvuoj o té silnici nevěděl, a prosíš nás, abychom tu suol pro- pustili: prosbú tvú dali jsme člověku tvému jinú suol do času, aby nám penieze za ni uručil, a na to aby kázal v městečku svém provolati, aby lidé tvoji i jiní staro- dávními silnicemi spravedlivými jezdili; pakli sě toho nestane, a kto na nepravých silnicech bude zastížen, že jemu suol i jiná kúpie bude vzato. Datum feria VI. Purgmistr a radda města Budějovic. a. Ludmillae anno LVIII°. 31. Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka v téže záležitosti. V Týně nad Vltavou. 1458, 17. Sept. Orig. č. 1775 a. Urozený pane a pane mně přieznivý! Služba má napřed VMti. A dávámť VMti věděti, žeť jsú mi Budějovičtí vzali člověku mému chudému s vuoz soli, an jede na svobodné silnici z Netolic. I psalť jsem jim o to dvakrát pěkně, a žádaje, aby mi zasě člověku mému tu suol navrátili, dle spravedlnosti. A oni mi tak od- pisují, že jsú proto vzali, že Netoličtí práva nemají k skladu soli yni jiné kúpie. I prosím VMti, milý pane, račte mi k tomu poraditi, kterak mám s tiem činiti; a mají-liť oni co s Netolickými činiti, oni sobě svá práva sami vyvozujte, a mně ať mých lidí nehyndrují, nebť obecně jiní lidé tú silnicí jedú, a na žádnémť jsú toho počátku neučinili, než na mých lidech najprv. A dáleť jsú mi odepsali, že by chtěli dáti člověku mému jinú suol, aby jim za ni penieze uručil do času, a tu suol, kterůž jsú vzali, aby sobě schovali. I věřímť VMti, že mi k tomu raddu dáte po tomto poslu, ať bych sě uměl potom richtovati. Datum Tin dominico die s. Lamperti. A teďť posielam listy Budějovických, kterakť mi odpisují; přečtúc, račte mi je Henrich z Sobětic, seděním v Týně na Vltavě. zase poslati. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému buď.
224 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. já VMti mohl poslúžiti, to bych rád učinil. Datum Týn Horšův, feria IV. post. Assumptionem b. Mariae virginis gl. a. oc. LVIII°. Mikuláš z Kročína. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozumberga, haitmanu v Slezí, pánu milostivému. 30. Budějovičtí Jindřichovi ze Sobětic: o pobrání soli člověku jeho, poněvadž vezl ji po nepravé silnici. B. m. 1458, 15. Sept. Orig. č. 1775 c. Urozený přieteli milý! Službu naši napřed vzkazujem. A jakožs nám psal o člověka tvého a suol, kteráž jemu vzata jest proto, že nespravedlivě a nestaro- dávními silnicemi jezdil, jakož sě i jiným béře, jakožť jsme prve psali. Ale jakož's nám psal, že člověk tvuoj o té silnici nevěděl, a prosíš nás, abychom tu suol pro- pustili: prosbú tvú dali jsme člověku tvému jinú suol do času, aby nám penieze za ni uručil, a na to aby kázal v městečku svém provolati, aby lidé tvoji i jiní staro- dávními silnicemi spravedlivými jezdili; pakli sě toho nestane, a kto na nepravých silnicech bude zastížen, že jemu suol i jiná kúpie bude vzato. Datum feria VI. Purgmistr a radda města Budějovic. a. Ludmillae anno LVIII°. 31. Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka v téže záležitosti. V Týně nad Vltavou. 1458, 17. Sept. Orig. č. 1775 a. Urozený pane a pane mně přieznivý! Služba má napřed VMti. A dávámť VMti věděti, žeť jsú mi Budějovičtí vzali člověku mému chudému s vuoz soli, an jede na svobodné silnici z Netolic. I psalť jsem jim o to dvakrát pěkně, a žádaje, aby mi zasě člověku mému tu suol navrátili, dle spravedlnosti. A oni mi tak od- pisují, že jsú proto vzali, že Netoličtí práva nemají k skladu soli yni jiné kúpie. I prosím VMti, milý pane, račte mi k tomu poraditi, kterak mám s tiem činiti; a mají-liť oni co s Netolickými činiti, oni sobě svá práva sami vyvozujte, a mně ať mých lidí nehyndrují, nebť obecně jiní lidé tú silnicí jedú, a na žádnémť jsú toho počátku neučinili, než na mých lidech najprv. A dáleť jsú mi odepsali, že by chtěli dáti člověku mému jinú suol, aby jim za ni penieze uručil do času, a tu suol, kterůž jsú vzali, aby sobě schovali. I věřímť VMti, že mi k tomu raddu dáte po tomto poslu, ať bych sě uměl potom richtovati. Datum Tin dominico die s. Lamperti. A teďť posielam listy Budějovických, kterakť mi odpisují; přečtúc, račte mi je Henrich z Sobětic, seděním v Týně na Vltavě. zase poslati. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému buď.
Strana 225
Dopisy z roku 1458. 225 32. Jan z Rosenberka Budějovickým v téže záležitosti. V Krumlově. 1458, 19. Sept. Koncept č. 1775 b. Súsedé milí! Píše nám pan Henrich z Sobětic, seděním na Týně, služebník náš, že by vy jeho člověka suol vzali, an jede z Netolic k Týnu. I prosímeť vás, abyšte služebníka našeho člověku jeho suol zasě vrátili, aneb penieze ty, kteréž je vám za jinú suol uručil, jemu je propustili, jakož vám toho věříme, že to pro nás učiníte. A myť panu Henrichovi, služebníku našemu, rádi psáti chcem, ať by on svým lidem přikázal, abyšte vy při vašich práviech zachováni byli. A tohoť žádáme odpovědi vašie listem vašim po tomto poslu. Datum Crumlov, feria III. post Lamperti anno domini oc. LVIII. Jan z Rozmberka. 33. Král Jiří Janovi z Rosenberka: aby navrátil Budějovským věci pobrané. В. m. [1458J. Opis č. 1776. Jiřie z božie milosti. Protož od tebe žádáme, aby ty všecky stavené a po- brané věci Budějovských, dva vozy s zbožím, lidi i koně při tom vzaté, i jiné všecky věci, bez prodlévánie jim propustil a navrátil, nám se o tom viece nedada obsielati; jakož pak muožeš věděti, coť sme po knězi Janovi*) o tom vzkázali. Datum. Odpověď na to. A jakož VKMt píšete, že ste mi o tom po knězi Janovi vzká- zali, račte věděti, žeť mi se jest kněz Jan ještě nevrátil, neb jest ještě tam při knězi biskupovi, bratru mém.**) Datum. 34. Jan Hrobský ze Sedlce hejtmanu Rosenberskému na Třeboni zprávy sděluje o jednání krále Jiřího s císařem Fridrichem a arciknížetem Albrechtem. V Hradci Jindřichově. [1458, koncem Sept./***) Orig. č. 1779. Službu svú vzkazuji, švakře milý! A jakož mi píšeš, abych dal věděti o smlúvě; tak mě zpravil Albrechtóv syn a Filip (?), přijevše čtyři od pana Zdeňka†) a z krá- lovy vojsky, že jim pan Zdeněk kázal napřed jeti a tak jim pověděl, že konečná smlva i mír s ciesařem i s knězem Albrechtem, a že by i léno král náš měl přijímati, než by odjel; a o Jihlav že by mlvili, aby je král na milosť přijal, a král že by sě tomu bránil a že by s nimi chtěl nakládati jako svými; a v tom sú oni odjeli, *) Kaplicerovi, později faráři v Miličíně, kterýž byl důvěrným poslem Jana z Rosenberka. ***) Viz D. Č. IV. 2. 45 pozn. 34. **) Joštovi. †) Konopištského ze Šternberka. Archiv Český VII. 29
Dopisy z roku 1458. 225 32. Jan z Rosenberka Budějovickým v téže záležitosti. V Krumlově. 1458, 19. Sept. Koncept č. 1775 b. Súsedé milí! Píše nám pan Henrich z Sobětic, seděním na Týně, služebník náš, že by vy jeho člověka suol vzali, an jede z Netolic k Týnu. I prosímeť vás, abyšte služebníka našeho člověku jeho suol zasě vrátili, aneb penieze ty, kteréž je vám za jinú suol uručil, jemu je propustili, jakož vám toho věříme, že to pro nás učiníte. A myť panu Henrichovi, služebníku našemu, rádi psáti chcem, ať by on svým lidem přikázal, abyšte vy při vašich práviech zachováni byli. A tohoť žádáme odpovědi vašie listem vašim po tomto poslu. Datum Crumlov, feria III. post Lamperti anno domini oc. LVIII. Jan z Rozmberka. 33. Král Jiří Janovi z Rosenberka: aby navrátil Budějovským věci pobrané. В. m. [1458J. Opis č. 1776. Jiřie z božie milosti. Protož od tebe žádáme, aby ty všecky stavené a po- brané věci Budějovských, dva vozy s zbožím, lidi i koně při tom vzaté, i jiné všecky věci, bez prodlévánie jim propustil a navrátil, nám se o tom viece nedada obsielati; jakož pak muožeš věděti, coť sme po knězi Janovi*) o tom vzkázali. Datum. Odpověď na to. A jakož VKMt píšete, že ste mi o tom po knězi Janovi vzká- zali, račte věděti, žeť mi se jest kněz Jan ještě nevrátil, neb jest ještě tam při knězi biskupovi, bratru mém.**) Datum. 34. Jan Hrobský ze Sedlce hejtmanu Rosenberskému na Třeboni zprávy sděluje o jednání krále Jiřího s císařem Fridrichem a arciknížetem Albrechtem. V Hradci Jindřichově. [1458, koncem Sept./***) Orig. č. 1779. Službu svú vzkazuji, švakře milý! A jakož mi píšeš, abych dal věděti o smlúvě; tak mě zpravil Albrechtóv syn a Filip (?), přijevše čtyři od pana Zdeňka†) a z krá- lovy vojsky, že jim pan Zdeněk kázal napřed jeti a tak jim pověděl, že konečná smlva i mír s ciesařem i s knězem Albrechtem, a že by i léno král náš měl přijímati, než by odjel; a o Jihlav že by mlvili, aby je král na milosť přijal, a král že by sě tomu bránil a že by s nimi chtěl nakládati jako svými; a v tom sú oni odjeli, *) Kaplicerovi, později faráři v Miličíně, kterýž byl důvěrným poslem Jana z Rosenberka. ***) Viz D. Č. IV. 2. 45 pozn. 34. **) Joštovi. †) Konopištského ze Šternberka. Archiv Český VII. 29
Strana 226
226 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. i nepravie, kterak sú o Jihlav dokonali v jich odjezdu, než těšieť, že i o to smlva bude. A tak sú mě zpravili. Dán v Hradci, oc. Jan Hrobský z Sedlce. Slovutnému panoši Jarohněvovi z Usuší, hajtmanu v Třeboni, švakru milému. 35. Jan z Rosenberka Slupskému: o narovnání mezi králem Jiřím, císařem a arciknížaty Rakouskými. V Krumlově. 1458, 8. Octobris. Koncept č. 1780. Slupský milý! Věděti dáváme, že KMt s ciesařovů Mtí, s knězem Albrechtem a s kniežetem Sigmundem smlúvu konečnú jmá a ven jim z země táhne. A tak posel náš praví, že Aincingara*) mají postaviti v tento úterý příští [10. Oct.] na Šratntole**) konečně, a vězenie jest prázden; a penieze KMti, tak tomu rozumiem, kniežata Rakúská k tomu také dáti mají. Také věz, že KMt nechtěl v tu smlúvu přijieti Jihlavských žádným obyčejem, a že by byl raději smlúvu rozpustil, a kněz Albrecht Jihlavské opustil a smlúvu bez nich konečnú učinil. Viece náš posel praví, že KMt sobě na to zvedl, že proti králi nemají býti žádnú válkú, než měli-li by co s KMtí činiti aneb s korunú, aby to právem hleděli a jinak nic. Pak mieníme hned poslati Jana Rúsa k KMti o tu věc, jakož sme s JMtí prve mluvili, aby se to k konci vedlo, a což my budeme moci těm zemiem vésti ke cti a k dobrému, to my rádi učiníme, aby mezi KMtí a jimi k dobrému přivedeno bylo. A což zvieme skrze Rúsa, aneb skrze . . . . [protrženo], toť nemeškajíc dáme věděti, a v tom chcme rádi pra- covati. A čemuž porozumieme, s tiem chceme Jana Rúsa a Zdeňka z Lukavice, neb kněze Jana Kaplicera, s jedniem z těch, tam k vám poslati. Také o ten mimochodník, jakož sme s tebú mluvili, nekupuj ho nynie, leč bychom podruhé vzkázali. A ved k tomu také ty dobré lidi, ať se v těch věcech pěkně mají proti KMti, pokud se tvému rozumu zdáti bude. A listy všecky odpovědacie od úterka tohoto v témdni mají sě vrátiti a v Znojmě u purgmistra položiti. A tyto noviny knězi Henrichovi,***) otci našemu, muožeš dobře dáti věděti. Datum Crumlov, dominico post s. Francisci anno domini oc. LVIII°. 36. Výběrčí berně královské Janovi z Rosenberka: aby jim v úřadě jich nepřekážel. V Horažďovicích. 1459, 18. Febr. Orig. č. 1786. Služba naše napřed VMti, urozený pane milý! Jakož nám VMt píše, prvnieho vašeho psanie dotýčíce, kterak jste s KMtí zuostali, aby skrze úředníky vaše puol *) Oldřicha Eicingra. **) Schrattenthal v D. Rak. ***) Rozumím zde Jindřicha, knížete Hlohovského, otce kněžny Anny, manželky Jana Rosenberského.
226 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. i nepravie, kterak sú o Jihlav dokonali v jich odjezdu, než těšieť, že i o to smlva bude. A tak sú mě zpravili. Dán v Hradci, oc. Jan Hrobský z Sedlce. Slovutnému panoši Jarohněvovi z Usuší, hajtmanu v Třeboni, švakru milému. 35. Jan z Rosenberka Slupskému: o narovnání mezi králem Jiřím, císařem a arciknížaty Rakouskými. V Krumlově. 1458, 8. Octobris. Koncept č. 1780. Slupský milý! Věděti dáváme, že KMt s ciesařovů Mtí, s knězem Albrechtem a s kniežetem Sigmundem smlúvu konečnú jmá a ven jim z země táhne. A tak posel náš praví, že Aincingara*) mají postaviti v tento úterý příští [10. Oct.] na Šratntole**) konečně, a vězenie jest prázden; a penieze KMti, tak tomu rozumiem, kniežata Rakúská k tomu také dáti mají. Také věz, že KMt nechtěl v tu smlúvu přijieti Jihlavských žádným obyčejem, a že by byl raději smlúvu rozpustil, a kněz Albrecht Jihlavské opustil a smlúvu bez nich konečnú učinil. Viece náš posel praví, že KMt sobě na to zvedl, že proti králi nemají býti žádnú válkú, než měli-li by co s KMtí činiti aneb s korunú, aby to právem hleděli a jinak nic. Pak mieníme hned poslati Jana Rúsa k KMti o tu věc, jakož sme s JMtí prve mluvili, aby se to k konci vedlo, a což my budeme moci těm zemiem vésti ke cti a k dobrému, to my rádi učiníme, aby mezi KMtí a jimi k dobrému přivedeno bylo. A což zvieme skrze Rúsa, aneb skrze . . . . [protrženo], toť nemeškajíc dáme věděti, a v tom chcme rádi pra- covati. A čemuž porozumieme, s tiem chceme Jana Rúsa a Zdeňka z Lukavice, neb kněze Jana Kaplicera, s jedniem z těch, tam k vám poslati. Také o ten mimochodník, jakož sme s tebú mluvili, nekupuj ho nynie, leč bychom podruhé vzkázali. A ved k tomu také ty dobré lidi, ať se v těch věcech pěkně mají proti KMti, pokud se tvému rozumu zdáti bude. A listy všecky odpovědacie od úterka tohoto v témdni mají sě vrátiti a v Znojmě u purgmistra položiti. A tyto noviny knězi Henrichovi,***) otci našemu, muožeš dobře dáti věděti. Datum Crumlov, dominico post s. Francisci anno domini oc. LVIII°. 36. Výběrčí berně královské Janovi z Rosenberka: aby jim v úřadě jich nepřekážel. V Horažďovicích. 1459, 18. Febr. Orig. č. 1786. Služba naše napřed VMti, urozený pane milý! Jakož nám VMt píše, prvnieho vašeho psanie dotýčíce, kterak jste s KMtí zuostali, aby skrze úředníky vaše puol *) Oldřicha Eicingra. **) Schrattenthal v D. Rak. ***) Rozumím zde Jindřicha, knížete Hlohovského, otce kněžny Anny, manželky Jana Rosenberského.
Strana 227
Dopisy z let 1458 a 1459. 227 úroka s lidí vašich a poddaných vyberúc JMti přinesli oc. I račtež věděti, žeť jsme VMti prve o tom šíře psali, kteraké od KMti v tom přikázánie máme, ješto přes to nám jest nelze jinak učiniti, jakož tomu VMt sami muožte dobře porozuměti. Neb když bychom u VMti byli, musili bychom VMti přikázánie naplniti, a poněvadž v této mieře ten úřad a ta práce od JMti jest na nás vzložena, a nám v tom od JMti jest přikázáno, abychom, osob žádných nepřijímajíc, ten úrok a tu daň z pilností vybierali: i věřímeť VMti, že nám v tomto úřadě našem na překážku nebudete, abychom my JMti vuoli a rozkázánie dosti učinili; neb nám toho jinak jest nelze změniti, leč bychom od JMti samého listem zvláštně o tom rozkázánie měli. Data Horazdieyowicz dominico Reminiscere annorum domini oc LIX°. Petr z Dlúhé vsi a Jan z Běšín. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu nám přieznivému. 37. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: že do Plzně a do Cheba na rozkaz jeho přijede. В. m. [1459 po 9. Martiij.*) Koncept č. 1787 b. Najjasnější králi a pane, pane muoj najmilostivější! Službu svú poddanú VKMti napřed vzkazuji. A jakož VJt žádá příjezdu mého k VKMti do Plzně k jezdu dále do Chba, VKJti k rozkázánie a k vuoli k tomu času to chci rád učiniti a tu býti. 38. Jan z Rosenberka purkrabí svému na Krumlov: o bernících, aby statky páně na pokoji nechali. V Chebu. 1459, 16. April. Orig. č. 1790. Jan z Rozmberka, hauptman v Slezii. Zachaři milý! Jakož nám nynie píšeš o bernících, že z našich lidí bráti chtie se. I posielámť teď královy Mti list, jímžto při- kazuje jim, aby lidí našeho panstvie a drženie nechali u pokoji, ten jim dodaj. Budúliť mlčeti o Grošavarovi,**) dobře, pakli by kterú o to nesnáz jemu chtěli činiti, rci, že jest u nás položil, že sě jedno s druhým dá. Budúliť pak tak nesnadní, ale vezma tu pomoc neboli daň u Mikuláše a daj ji jim. Datum Egrae, feria II. post dominicam Jubilate anno oc. LVIIII°. Takéť jest nám král řekl dáti list k Budějovickým o ty penieze, kteréž nám dáti mají, prve nežli se s JMtí rozjedem. Famoso Zachariae de Nemyssl, purkrabio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. Dle toho určil jsem, od koho list tento jest psán. Nevím však, kdo jest onen Slupský, jemuž se zprávy tyto sdělují. *) Odpověď k listu v A. Č. V. 275 a 276 č. 7. **) Grossauer (také Grassauer) z Jedlice, nepochybně Jiří. 29*
Dopisy z let 1458 a 1459. 227 úroka s lidí vašich a poddaných vyberúc JMti přinesli oc. I račtež věděti, žeť jsme VMti prve o tom šíře psali, kteraké od KMti v tom přikázánie máme, ješto přes to nám jest nelze jinak učiniti, jakož tomu VMt sami muožte dobře porozuměti. Neb když bychom u VMti byli, musili bychom VMti přikázánie naplniti, a poněvadž v této mieře ten úřad a ta práce od JMti jest na nás vzložena, a nám v tom od JMti jest přikázáno, abychom, osob žádných nepřijímajíc, ten úrok a tu daň z pilností vybierali: i věřímeť VMti, že nám v tomto úřadě našem na překážku nebudete, abychom my JMti vuoli a rozkázánie dosti učinili; neb nám toho jinak jest nelze změniti, leč bychom od JMti samého listem zvláštně o tom rozkázánie měli. Data Horazdieyowicz dominico Reminiscere annorum domini oc LIX°. Petr z Dlúhé vsi a Jan z Běšín. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu nám přieznivému. 37. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: že do Plzně a do Cheba na rozkaz jeho přijede. В. m. [1459 po 9. Martiij.*) Koncept č. 1787 b. Najjasnější králi a pane, pane muoj najmilostivější! Službu svú poddanú VKMti napřed vzkazuji. A jakož VJt žádá příjezdu mého k VKMti do Plzně k jezdu dále do Chba, VKJti k rozkázánie a k vuoli k tomu času to chci rád učiniti a tu býti. 38. Jan z Rosenberka purkrabí svému na Krumlov: o bernících, aby statky páně na pokoji nechali. V Chebu. 1459, 16. April. Orig. č. 1790. Jan z Rozmberka, hauptman v Slezii. Zachaři milý! Jakož nám nynie píšeš o bernících, že z našich lidí bráti chtie se. I posielámť teď královy Mti list, jímžto při- kazuje jim, aby lidí našeho panstvie a drženie nechali u pokoji, ten jim dodaj. Budúliť mlčeti o Grošavarovi,**) dobře, pakli by kterú o to nesnáz jemu chtěli činiti, rci, že jest u nás položil, že sě jedno s druhým dá. Budúliť pak tak nesnadní, ale vezma tu pomoc neboli daň u Mikuláše a daj ji jim. Datum Egrae, feria II. post dominicam Jubilate anno oc. LVIIII°. Takéť jest nám král řekl dáti list k Budějovickým o ty penieze, kteréž nám dáti mají, prve nežli se s JMtí rozjedem. Famoso Zachariae de Nemyssl, purkrabio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. Dle toho určil jsem, od koho list tento jest psán. Nevím však, kdo jest onen Slupský, jemuž se zprávy tyto sdělují. *) Odpověď k listu v A. Č. V. 275 a 276 č. 7. **) Grossauer (také Grassauer) z Jedlice, nepochybně Jiří. 29*
Strana 228
228 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 39. Jan z Rosenberka bratru svému Joštovi: zprávy o sjezdě Chebském. V Krumlově. 1459, 14. Maji. Orig. č. 1793. Duostojný u bože otče a bratře milý! Službu svú a lásku bratrskú napřed vzkazuji. A věděti dávám, že když sem nynie ve Chbě byl s KMtí, tu JMt se mnú mluvil a dosti horlivě, o tobě, kterak doma nejsi*) a že by snad jako tebú jemu scházelo, což se zbožie dotýče; a v tom mi kázal, abych tě obeslal, aby vždy domuov jel, a v tom dotýče, že což vzdrhuje, že to pro mě činí, že by sic dávno neseděl v tom. Protož, milý bratře! bohdle poradě se o to s otcem svatým neb dále, s kýmžť se zdá, pomysl na to, aby lidí chudých k záhubě nepřipravil. Zvláště noviny tyto, což se dálo tu ve Chbě, nynie rač věděti, aby se vedle toho uměl spravovati, že tu byli falegraf z Rýna,*) margrabie Bramburský***) a oba Míšenská;†) a tu se napřed spřieznili Míšenští s KMtí takto, že syn starého Míšenského ††) má pojieti dceru královu,†††) a syn KMti*) má pojieti dceru mladého Míšenského.**) A to jest smluveno, skonáno i zápisy utvrzeno, a svatba býti má ve Chbě na svatého Martina, a tu králova dcera přinesena má býti. A dále, že Míšenští mají s stúpiti k koruně tyto zámky Osek a Most, a jiné všecky zámky i léna potomní jsú Míšenským pro- puštěna i všecky zámky, kteříž k koruně přislušely, kromě jedné toto zuostaveno, že když by se přihodilo, tehdy starší Míšenský má jedné přijieti léno hlavnie od krále Českého, a jiná pak léna potomnie a manství všecka, ta mají brána býti od Míšenského, a těch len menšiech i zámkuov se král věčně odřieká; a mají Míšenští KMti dáti XX tisíc zlatých. A tak dále pak se smluvili i zapsali, aby sobě radni byli i pomocni proti každému živému člověku, kromě papeže a ciesaře, ty vymieňu- jíce. Též také se zvláště smluvili i zapsali s falcgrafem z Rýna. Vedle toho se již TMt muožeš spravovati; než že falegraf přimnil kněze Ludvíka***) proti tomu nebýti do tří let. Také rač věděti, že CMt obeslal krále, aby přijel vezma majestát svuoj, že ráčí jemu učiniti všecko, jakžto králi, což učiniti má, do Lavy neb do Egenburg, a dále žádaje, aby přijel a jel jako král Český a s mocí, JMti ke cti, a dále aby jel s JMtí do Uher. Ale kterak ty věci pojdú, tohoť neviem, aneb sjedúli se či nic. Také rač věděti, že CMt vzkázal králi, aby dcery své nedával uherskému králi Ma- tyášovi, a že ji sám výše a duostojněji vydati a vypraviti ráčí. †) Také Míšenský mladší i s zemi svú odřekl se, že práva nemá k koruně České, a také má poselstvie své učiniti do Slesí, aby podnikli, a k tomu raditi i se přičiniti, aby učinili, co k ko- runě učiniti mají. Také rač věděti, že pan otec postonuje a jest nemocen. Také milý *) Jošt byl toho času v Římě. †) Friedrich a Vilém. **) Kateřinu. ***) Albrecht Achilles. **) Friedrich. *) Hynek. ††) Albrecht. †††) Zdenu. ***) bavorského na Landshutě. †) D. Č. IV. 2. 85. pozn. 63.
228 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 39. Jan z Rosenberka bratru svému Joštovi: zprávy o sjezdě Chebském. V Krumlově. 1459, 14. Maji. Orig. č. 1793. Duostojný u bože otče a bratře milý! Službu svú a lásku bratrskú napřed vzkazuji. A věděti dávám, že když sem nynie ve Chbě byl s KMtí, tu JMt se mnú mluvil a dosti horlivě, o tobě, kterak doma nejsi*) a že by snad jako tebú jemu scházelo, což se zbožie dotýče; a v tom mi kázal, abych tě obeslal, aby vždy domuov jel, a v tom dotýče, že což vzdrhuje, že to pro mě činí, že by sic dávno neseděl v tom. Protož, milý bratře! bohdle poradě se o to s otcem svatým neb dále, s kýmžť se zdá, pomysl na to, aby lidí chudých k záhubě nepřipravil. Zvláště noviny tyto, což se dálo tu ve Chbě, nynie rač věděti, aby se vedle toho uměl spravovati, že tu byli falegraf z Rýna,*) margrabie Bramburský***) a oba Míšenská;†) a tu se napřed spřieznili Míšenští s KMtí takto, že syn starého Míšenského ††) má pojieti dceru královu,†††) a syn KMti*) má pojieti dceru mladého Míšenského.**) A to jest smluveno, skonáno i zápisy utvrzeno, a svatba býti má ve Chbě na svatého Martina, a tu králova dcera přinesena má býti. A dále, že Míšenští mají s stúpiti k koruně tyto zámky Osek a Most, a jiné všecky zámky i léna potomní jsú Míšenským pro- puštěna i všecky zámky, kteříž k koruně přislušely, kromě jedné toto zuostaveno, že když by se přihodilo, tehdy starší Míšenský má jedné přijieti léno hlavnie od krále Českého, a jiná pak léna potomnie a manství všecka, ta mají brána býti od Míšenského, a těch len menšiech i zámkuov se král věčně odřieká; a mají Míšenští KMti dáti XX tisíc zlatých. A tak dále pak se smluvili i zapsali, aby sobě radni byli i pomocni proti každému živému člověku, kromě papeže a ciesaře, ty vymieňu- jíce. Též také se zvláště smluvili i zapsali s falcgrafem z Rýna. Vedle toho se již TMt muožeš spravovati; než že falegraf přimnil kněze Ludvíka***) proti tomu nebýti do tří let. Také rač věděti, že CMt obeslal krále, aby přijel vezma majestát svuoj, že ráčí jemu učiniti všecko, jakžto králi, což učiniti má, do Lavy neb do Egenburg, a dále žádaje, aby přijel a jel jako král Český a s mocí, JMti ke cti, a dále aby jel s JMtí do Uher. Ale kterak ty věci pojdú, tohoť neviem, aneb sjedúli se či nic. Také rač věděti, že CMt vzkázal králi, aby dcery své nedával uherskému králi Ma- tyášovi, a že ji sám výše a duostojněji vydati a vypraviti ráčí. †) Také Míšenský mladší i s zemi svú odřekl se, že práva nemá k koruně České, a také má poselstvie své učiniti do Slesí, aby podnikli, a k tomu raditi i se přičiniti, aby učinili, co k ko- runě učiniti mají. Také rač věděti, že pan otec postonuje a jest nemocen. Také milý *) Jošt byl toho času v Římě. †) Friedrich a Vilém. **) Kateřinu. ***) Albrecht Achilles. **) Friedrich. *) Hynek. ††) Albrecht. †††) Zdenu. ***) bavorského na Landshutě. †) D. Č. IV. 2. 85. pozn. 63.
Strana 229
Dopisy z leta 1459. 229 pane bratře! prosím rač zjednati list dimisorialný na všecke svěcenie Pavlovi, písaři mému v kanceláři, neb jest z Moravy z Jakubova, Mikulášóv syn, Olomucensis diocesis, a mínie knězem býti: věřím, že ráčíš takový list poslati po tomto poslu. Ex Crumpnaw feria II. in festivitatibus Penthecosten annorum domini millesimo Jan z Rozmberka, hawptman v Slezí. CCCCLVIIII°. Reverendo in Christo patri et domino, domino Jodoco, episcopo ecclesiae Wrati- slauiensis etc. fratri suo carissimo dd. 40. Dobronický purkrabí Janovi z Rosenberka: o zajetí člověka Rosenberského od služebníka Malovcova. V Dobronici. 1459, 16. Mai. Orig. č. 1794. Urozený pane, pane muoj milostivý! A vznesl na mě rychtář Jistebnický, kterak Vojtěch z Nadějkova, služebník Malovcuov, dočkav člověka VMti z Mozolova Oddenka, na svobodné cestě, i zbil jest jej velmi a dvakrát v hlavu ranil a pustiti jeho nechce než na rukojmie. I mluvil jest Lysek o to s ním, proč jest jej vsadil. A Vojtěch jest řekl, že mu jest někdy na lúce pásl. A poněvadž jest tak malá zá- vina, nezdálo mi se jest, by jej měli vyrukovati, leč VMt rozkážete. A také VMt račte věděti, žeť již sedí od pondělka a těžce; a někteří přietelé toho člověka chtěli jsú Vojtěcha jieti a VMti do vězenie přinésti; i jest jim to staveno, dokudž VMt nerozkážete. Datum Dobronicz, feria IV. post festum Penthecosten anno LIX. Jan z Petrovic, purkrabie Dobronický. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď. 41. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: že postará se, aby z Čech nikdo nešel do služeb knížete bavorského Ludvíka. B. m. [1459 po 29. Maji].*) Concept č. 1796 b. Najjasnější králi a pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú napřed VMti vzkazuji. A jakož VKJt mi píše o těch, ktožby se chystali k knězi Ludvíkovi**) jeti neb jíti, abych s nimi mluvil i je navedl, aby toho nečinili, a také i v městech volati kázal: to všecko tak vedle rozkázánie VMti má se státi i pilnost svú v tom učiním, jakož inhed v městech svých tak volati sem kázal. Datum. *) Odpověď k listu v A. Č. V. 277 č. 10. Srovnej D. Č. IV. 2. 100. **) bavorskému na Landshutě.
Dopisy z leta 1459. 229 pane bratře! prosím rač zjednati list dimisorialný na všecke svěcenie Pavlovi, písaři mému v kanceláři, neb jest z Moravy z Jakubova, Mikulášóv syn, Olomucensis diocesis, a mínie knězem býti: věřím, že ráčíš takový list poslati po tomto poslu. Ex Crumpnaw feria II. in festivitatibus Penthecosten annorum domini millesimo Jan z Rozmberka, hawptman v Slezí. CCCCLVIIII°. Reverendo in Christo patri et domino, domino Jodoco, episcopo ecclesiae Wrati- slauiensis etc. fratri suo carissimo dd. 40. Dobronický purkrabí Janovi z Rosenberka: o zajetí člověka Rosenberského od služebníka Malovcova. V Dobronici. 1459, 16. Mai. Orig. č. 1794. Urozený pane, pane muoj milostivý! A vznesl na mě rychtář Jistebnický, kterak Vojtěch z Nadějkova, služebník Malovcuov, dočkav člověka VMti z Mozolova Oddenka, na svobodné cestě, i zbil jest jej velmi a dvakrát v hlavu ranil a pustiti jeho nechce než na rukojmie. I mluvil jest Lysek o to s ním, proč jest jej vsadil. A Vojtěch jest řekl, že mu jest někdy na lúce pásl. A poněvadž jest tak malá zá- vina, nezdálo mi se jest, by jej měli vyrukovati, leč VMt rozkážete. A také VMt račte věděti, žeť již sedí od pondělka a těžce; a někteří přietelé toho člověka chtěli jsú Vojtěcha jieti a VMti do vězenie přinésti; i jest jim to staveno, dokudž VMt nerozkážete. Datum Dobronicz, feria IV. post festum Penthecosten anno LIX. Jan z Petrovic, purkrabie Dobronický. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď. 41. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: že postará se, aby z Čech nikdo nešel do služeb knížete bavorského Ludvíka. B. m. [1459 po 29. Maji].*) Concept č. 1796 b. Najjasnější králi a pane, pane muoj milostivý! Službu svú poddanú napřed VMti vzkazuji. A jakož VKJt mi píše o těch, ktožby se chystali k knězi Ludvíkovi**) jeti neb jíti, abych s nimi mluvil i je navedl, aby toho nečinili, a také i v městech volati kázal: to všecko tak vedle rozkázánie VMti má se státi i pilnost svú v tom učiním, jakož inhed v městech svých tak volati sem kázal. Datum. *) Odpověď k listu v A. Č. V. 277 č. 10. Srovnej D. Č. IV. 2. 100. **) bavorskému na Landshutě.
Strana 230
230 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 42. Kommendor (Strakonický?) biskupovi Joštovi z Rosenberka: o rozmluvě s králem Jiřím v Kladsku a nutnosti, aby biskup ku králi jel; dále zprávy o Vratislavské bouři a astrologovi královském. V Nise. [1459/*) 30. Aug. Přepis současný č. 2034. Najduostojnější v Jezu Kristu otče a pane, pane muoj milostivý! Služba má vždy poddaná s ustavičnú modlitbú oc. VMti věděti dávám, žeť sem v úterý ante decollationem s. Johannis [28. Aug.] do Kladska přijel večer, a hned sem neme- škaje k KMti šel. A jediné sem na sieň kročil, hned otevřeli komoru jeho, volajíc mne před JMt. Tu sú při JMti byli pan Jan Děčínský, pan Bohuslav z Švamberka, pan Jetřich Chlumecký, hauptman Kladský,**) a komorníci jeho dva, Štampach***) jeden, druhého sem neznal. Před těmi všemi sem děl poselstvie VMti: k najprvněj- šiemu kusu o prodlenie příjezdy, o pečlivost navrácenie nemoci, a že by toho VMt nepřál, a aby nemněl, by pro které odtahy VMt činil, než prostě pro své zdraví; a kdyžby VMt zbera sílu přijel, miení učiniti to, co učiniti má i proti JMti i proti koruně oc. Na ten kus mi JMt odpověděl tato slova in forma: „Pána tvého smrti neb nebezpečenstvie o jeho nemoci, nepřáli bychme jemu: než lékař psal jest do Brna některým svým známým, že kterak se pěkně polepšil, a žeby mohl dobře jeti, kdeby jemu potřebí bylo; to nás došlo. I mluvili sme s bratrem jeho, aby jemu pověděl, aby k nám přijel, i čas jmenovitý položil: toho jest opět neučinil, než tě poslal, vymlúvaje se svú mdlobú a nemocí.“ I opáčil zase druhé: „Buoh vie, nepřál bych, aby se jemu buď na cestě, neb kdekoli co přihodilo jeho zdravie; než ať to na váhy položí, jeho tam bytí, a příjezd svój k nám: tam žádnému neprospievá, zde jsa, mohl by nám i té zemi poslúžiti. I měl by toho čest, diek a chválu, neb je nám toho povinovat i s tú kapitolú a těmi kněžími toho kostela, kteříž nynie nešlechetně a zle nad námi činí, jich hanebným kázáním a jinými věcmi. Jsa on zde, lehkoby mohl to staviti; neb oni sami praví, kdy jim kto toho brání: máme my pána a bi- skupa svého, viemeť coť máme činiti. Nébrž praví mi mnozí, že by to jeho návodem bylo; my tomu ještě vždy nevěříme. Protož jeď, což najspieš muožeš, ať se nemešká, hned vypraví. Neb této pilné věci v Svídnici počaté juž proň průtah malý učiníme; a on přijeda, bude nám moci líbost učiniti. A co by se skrze něho dálo dobrého, raději bychme jemu té cti přáli, než jinému. Mnozíť nám mnoho praví a tuší jemu nedobře; protož ať přijede, čím najspieš, a tiť v klamu ostanú. A také proto ať po- spíší, žeť juž vojska potáhnú, a kdež ty jsú, tu se škoda děje; táhnúc tady, i on *) Vročení tohoto kusu pochází od Palackého. ***) Hanuš. **) Hanuš Welfl z Warnsdorfu.
230 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 42. Kommendor (Strakonický?) biskupovi Joštovi z Rosenberka: o rozmluvě s králem Jiřím v Kladsku a nutnosti, aby biskup ku králi jel; dále zprávy o Vratislavské bouři a astrologovi královském. V Nise. [1459/*) 30. Aug. Přepis současný č. 2034. Najduostojnější v Jezu Kristu otče a pane, pane muoj milostivý! Služba má vždy poddaná s ustavičnú modlitbú oc. VMti věděti dávám, žeť sem v úterý ante decollationem s. Johannis [28. Aug.] do Kladska přijel večer, a hned sem neme- škaje k KMti šel. A jediné sem na sieň kročil, hned otevřeli komoru jeho, volajíc mne před JMt. Tu sú při JMti byli pan Jan Děčínský, pan Bohuslav z Švamberka, pan Jetřich Chlumecký, hauptman Kladský,**) a komorníci jeho dva, Štampach***) jeden, druhého sem neznal. Před těmi všemi sem děl poselstvie VMti: k najprvněj- šiemu kusu o prodlenie příjezdy, o pečlivost navrácenie nemoci, a že by toho VMt nepřál, a aby nemněl, by pro které odtahy VMt činil, než prostě pro své zdraví; a kdyžby VMt zbera sílu přijel, miení učiniti to, co učiniti má i proti JMti i proti koruně oc. Na ten kus mi JMt odpověděl tato slova in forma: „Pána tvého smrti neb nebezpečenstvie o jeho nemoci, nepřáli bychme jemu: než lékař psal jest do Brna některým svým známým, že kterak se pěkně polepšil, a žeby mohl dobře jeti, kdeby jemu potřebí bylo; to nás došlo. I mluvili sme s bratrem jeho, aby jemu pověděl, aby k nám přijel, i čas jmenovitý položil: toho jest opět neučinil, než tě poslal, vymlúvaje se svú mdlobú a nemocí.“ I opáčil zase druhé: „Buoh vie, nepřál bych, aby se jemu buď na cestě, neb kdekoli co přihodilo jeho zdravie; než ať to na váhy položí, jeho tam bytí, a příjezd svój k nám: tam žádnému neprospievá, zde jsa, mohl by nám i té zemi poslúžiti. I měl by toho čest, diek a chválu, neb je nám toho povinovat i s tú kapitolú a těmi kněžími toho kostela, kteříž nynie nešlechetně a zle nad námi činí, jich hanebným kázáním a jinými věcmi. Jsa on zde, lehkoby mohl to staviti; neb oni sami praví, kdy jim kto toho brání: máme my pána a bi- skupa svého, viemeť coť máme činiti. Nébrž praví mi mnozí, že by to jeho návodem bylo; my tomu ještě vždy nevěříme. Protož jeď, což najspieš muožeš, ať se nemešká, hned vypraví. Neb této pilné věci v Svídnici počaté juž proň průtah malý učiníme; a on přijeda, bude nám moci líbost učiniti. A co by se skrze něho dálo dobrého, raději bychme jemu té cti přáli, než jinému. Mnozíť nám mnoho praví a tuší jemu nedobře; protož ať přijede, čím najspieš, a tiť v klamu ostanú. A také proto ať po- spíší, žeť juž vojska potáhnú, a kdež ty jsú, tu se škoda děje; táhnúc tady, i on *) Vročení tohoto kusu pochází od Palackého. ***) Hanuš. **) Hanuš Welfl z Warnsdorfu.
Strana 231
Dopisy z leta 1459. 231 by bez škody býti nemohl. Milý bože, an se u většie nemoci z Vlach nésti dal mezi koňmi, učinil bych tuto též pro obecné dobré, a samému sobě ke cti.“ Videvši [sic] jeho tváři dosti ochotné, druhý kus sem naň znesl, aby se mi- lostivě ráčil mieti k duchovenství oc. K tomu mi slova neodpověděl. K třetímu, o kanovnictvo doktora Wolfa, tu odpověděl: dali sme je Šoberovu synu z Lehnice, který pro nás vše ztratil, což měl.*) Tak sem JMt požehnal, vymlúvaje se, že mám ustálé koně z Říma, abych mohl VMti JMti odpověď po poslu jiezdném poslati. I po- volil mi toho: „Bylibychme radějie viděli, by byl sám jel; i nemóžeš, nemeškaje pošli, a piš mu, ať pospiešie“. Tak sem od něho vyšel z komory. A ti prvé jmenovaní páni ujachu mne mezi se, všichni jednostajně mluvíce: „Tak vzkaž JMti, ať vždy přijede; jakžby nepřijel, nesmělby z nás žádný viece se oč přimlúvati před JJtí.“ Tak sem s nocí zajedno doluov sšel, a velmi ráno v středu [29. Aug.] jel sem do Nisy. Tu sem havtmana nenalezl, než napsav tento list, nesl sem jej nezavřený do Grotkova havtmanu, ve čtvrtek [30. Aug.] ráno. Najmilostivější pane! Grunt toho všeho jest, že KMt velice VMti žádá, a těžce jest VMti jinak učiniti. Protož, milostivý pane, pojedeli VMt, račte mi na vědomí dáti, jetili proti VMti a dátili komu viece věděti; vedle rozkázanie VMti se stane. Dat. Nissa, fer. quinta post decollationem s. Johannis bapt. Najmilostivější pane! Noviny tyto VMti píši, kterých mne havptman zpravil: kterak kanovníci mezi sebú rádi by viděli, by ty věci skrze ně počaté se v jinú cestu obrátily, ale juž tomu nemohú co učiniti; a mnozí by rádi odtud, i nemohú, neb sú Vratislavené tak zpósobili, že žádný vyjeti nemuož ani po vodě, ani bránami; a tak veliká dvojice jest, že tento týden čáka byla každú hodinu auflaufu. Také račte věděti, žeť Bernart Skal a Fridrich Reichhart sú z města postúpili, a obec jiné staršie sadila, Beyara**) za najstaršího, i Antonia Horník***) a Valentina Haunolt. Ti tří s radú konšelskú ty věci jednati mají; a všecka řemesla dali jednoho staršieho, aby ti bez obce plnú moc měli, cožby koli učinili, krom že králi vždy nechtí, ani toho kto zpomínaj. Takéť jest kněz Bekkansloher prázden vězení; kterým obyčejem, sám zpravie VMt. Kněz Kunrad Černý, pan Jan Bies†) a havptman, ti rokovali mezi KMtí a Vratislavany; i nedali jim Vratislavené žádné odpovědi. A havptman tu v Krotkově čeká té odpovědi, ale naděje se ji jmieti nebude. Item, tyto noviny dolepsané račte při sobě jmieti. Když sem z Kolína jel, jel posel králuov se mnú, a těžce sem se na něm dotázal. I pravil mi, že byl u biskupa [sic] Kolínského ††) na Rýně po jeho hvězdáře, a kterak biskup Kolínský zakazoval se králi, žeby jemu raději cos mnoho lidí poslati na svój groš, než toho hvězdáře; a však poněvadž král jeho tak velmi žádá, chciť mu jeho za chvíli pójčiti. A tu *) Viz č. 12. †) Rada knížete Mikuláše Opolského. **) Jana. ††) Dietricha von Moers. ***) Horning.
Dopisy z leta 1459. 231 by bez škody býti nemohl. Milý bože, an se u většie nemoci z Vlach nésti dal mezi koňmi, učinil bych tuto též pro obecné dobré, a samému sobě ke cti.“ Videvši [sic] jeho tváři dosti ochotné, druhý kus sem naň znesl, aby se mi- lostivě ráčil mieti k duchovenství oc. K tomu mi slova neodpověděl. K třetímu, o kanovnictvo doktora Wolfa, tu odpověděl: dali sme je Šoberovu synu z Lehnice, který pro nás vše ztratil, což měl.*) Tak sem JMt požehnal, vymlúvaje se, že mám ustálé koně z Říma, abych mohl VMti JMti odpověď po poslu jiezdném poslati. I po- volil mi toho: „Bylibychme radějie viděli, by byl sám jel; i nemóžeš, nemeškaje pošli, a piš mu, ať pospiešie“. Tak sem od něho vyšel z komory. A ti prvé jmenovaní páni ujachu mne mezi se, všichni jednostajně mluvíce: „Tak vzkaž JMti, ať vždy přijede; jakžby nepřijel, nesmělby z nás žádný viece se oč přimlúvati před JJtí.“ Tak sem s nocí zajedno doluov sšel, a velmi ráno v středu [29. Aug.] jel sem do Nisy. Tu sem havtmana nenalezl, než napsav tento list, nesl sem jej nezavřený do Grotkova havtmanu, ve čtvrtek [30. Aug.] ráno. Najmilostivější pane! Grunt toho všeho jest, že KMt velice VMti žádá, a těžce jest VMti jinak učiniti. Protož, milostivý pane, pojedeli VMt, račte mi na vědomí dáti, jetili proti VMti a dátili komu viece věděti; vedle rozkázanie VMti se stane. Dat. Nissa, fer. quinta post decollationem s. Johannis bapt. Najmilostivější pane! Noviny tyto VMti píši, kterých mne havptman zpravil: kterak kanovníci mezi sebú rádi by viděli, by ty věci skrze ně počaté se v jinú cestu obrátily, ale juž tomu nemohú co učiniti; a mnozí by rádi odtud, i nemohú, neb sú Vratislavené tak zpósobili, že žádný vyjeti nemuož ani po vodě, ani bránami; a tak veliká dvojice jest, že tento týden čáka byla každú hodinu auflaufu. Také račte věděti, žeť Bernart Skal a Fridrich Reichhart sú z města postúpili, a obec jiné staršie sadila, Beyara**) za najstaršího, i Antonia Horník***) a Valentina Haunolt. Ti tří s radú konšelskú ty věci jednati mají; a všecka řemesla dali jednoho staršieho, aby ti bez obce plnú moc měli, cožby koli učinili, krom že králi vždy nechtí, ani toho kto zpomínaj. Takéť jest kněz Bekkansloher prázden vězení; kterým obyčejem, sám zpravie VMt. Kněz Kunrad Černý, pan Jan Bies†) a havptman, ti rokovali mezi KMtí a Vratislavany; i nedali jim Vratislavené žádné odpovědi. A havptman tu v Krotkově čeká té odpovědi, ale naděje se ji jmieti nebude. Item, tyto noviny dolepsané račte při sobě jmieti. Když sem z Kolína jel, jel posel králuov se mnú, a těžce sem se na něm dotázal. I pravil mi, že byl u biskupa [sic] Kolínského ††) na Rýně po jeho hvězdáře, a kterak biskup Kolínský zakazoval se králi, žeby jemu raději cos mnoho lidí poslati na svój groš, než toho hvězdáře; a však poněvadž král jeho tak velmi žádá, chciť mu jeho za chvíli pójčiti. A tu *) Viz č. 12. †) Rada knížete Mikuláše Opolského. **) Jana. ††) Dietricha von Moers. ***) Horning.
Strana 232
232 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. jest přijel ten hvězdář do Českého Kolína a prachtikuje, a pravíť o něm, že žádný neslýchal o takémž od božího narozenie mistrném; a jestiť žid. Pod velikým tajem- stvím pravil mi posel ten, že prachtiku učinil o Vratislavských všecko in forma, což se nynie děje, a že vskuoře má vyjíti voheň, a má zhořeti čtvrt města, a oni ne- chajíce ohně, i poběhnú k branám a z brány ven, a tu velikú nenabytú škodu od krále vezmú. I prosil mne, abych ho viece netázal. Jiného VMti nevím psáti, než VMti kommendor.*) bohdaj VMt ve zdravie přijel a prospěšně. 43. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o rázu a měně peněz. Ve Treboni. 1459, 4. Octobris. Orig. č. 1804. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt kázali jeti do Hradce, i nezdálo se heitmanu i mně, pro některú příčinu, bych já jel, než poslal sem k jistým lidem; i vrátil mi se teprv včera posel, kterýž mi tyto penieze přinesl, že jich tam neberú; než pan Čeněk**) vzkázal mi, že tyto jiné penieze béře, ukázav na Passovský peniez. Než což knieze Albrechtova rázu, buďto černí aneb po čtyřech penězni [sic], těch že nebéře.***) A zvláště kněz Albrecht tepe nový ráz podobný k cie- sařovu rázu, bez koruny. Také račte věděti, žeť jest Koský pochtěl zlaté změniti za peníze, i mluvili sme s nim, aby je VMti dal po XLII gr., a to chce učiniti; protož jestli k tomu vuole vaše, to račte dáti věděti. Datum Trzebon, feria V. post s. Mi- chaelis anno domini oc. LIX. Rehoř Klaric. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, heitmanu v Slezí, pánu mému milosti- vému buď dán. 44. Soběslavští Janovi z Rosenberka: že jsou hotovi podstoupiti za něho peníze vypůjčené. V Soběslavi. 1459, 21. Dez. Orig. Fam. Rosenberg 24 b. Urozený pane, pane náš milostivý! Poslušenstvie naše vzkazujem VMti. A jakož sme spolusúsedy k VMti vyslali o požádánie od VMti peněz puojčených, abychom všichni v obci ty penieze puojčené podstúpili, i o jiné s VMtí věci rozmluvení oc: i když sú se naši spolusúsedé od VMti zase vrátili, tu sú nám od VMti dáli daali poselstvie velmi pěkně, kterak VMt na nás žádá, abychom ty penieze pro VMti dobré podstúpili, že nám VMt miení to vším dobrým zpomínati. A my slyšiec to, že VMt nám vším dobrým to miení zpomínati, všichni sme to ochotně podstúpili. *) Kdo byl tehdáž kommendorem Johannitů buď v Praze nebo ve Strakonicích, nepodařilo se vypá- trati ani v seznamech páně Tomkových. ***) D. Č. IV. 2. 47. **) z Klinšteina?
232 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. jest přijel ten hvězdář do Českého Kolína a prachtikuje, a pravíť o něm, že žádný neslýchal o takémž od božího narozenie mistrném; a jestiť žid. Pod velikým tajem- stvím pravil mi posel ten, že prachtiku učinil o Vratislavských všecko in forma, což se nynie děje, a že vskuoře má vyjíti voheň, a má zhořeti čtvrt města, a oni ne- chajíce ohně, i poběhnú k branám a z brány ven, a tu velikú nenabytú škodu od krále vezmú. I prosil mne, abych ho viece netázal. Jiného VMti nevím psáti, než VMti kommendor.*) bohdaj VMt ve zdravie přijel a prospěšně. 43. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o rázu a měně peněz. Ve Treboni. 1459, 4. Octobris. Orig. č. 1804. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt kázali jeti do Hradce, i nezdálo se heitmanu i mně, pro některú příčinu, bych já jel, než poslal sem k jistým lidem; i vrátil mi se teprv včera posel, kterýž mi tyto penieze přinesl, že jich tam neberú; než pan Čeněk**) vzkázal mi, že tyto jiné penieze béře, ukázav na Passovský peniez. Než což knieze Albrechtova rázu, buďto černí aneb po čtyřech penězni [sic], těch že nebéře.***) A zvláště kněz Albrecht tepe nový ráz podobný k cie- sařovu rázu, bez koruny. Také račte věděti, žeť jest Koský pochtěl zlaté změniti za peníze, i mluvili sme s nim, aby je VMti dal po XLII gr., a to chce učiniti; protož jestli k tomu vuole vaše, to račte dáti věděti. Datum Trzebon, feria V. post s. Mi- chaelis anno domini oc. LIX. Rehoř Klaric. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, heitmanu v Slezí, pánu mému milosti- vému buď dán. 44. Soběslavští Janovi z Rosenberka: že jsou hotovi podstoupiti za něho peníze vypůjčené. V Soběslavi. 1459, 21. Dez. Orig. Fam. Rosenberg 24 b. Urozený pane, pane náš milostivý! Poslušenstvie naše vzkazujem VMti. A jakož sme spolusúsedy k VMti vyslali o požádánie od VMti peněz puojčených, abychom všichni v obci ty penieze puojčené podstúpili, i o jiné s VMtí věci rozmluvení oc: i když sú se naši spolusúsedé od VMti zase vrátili, tu sú nám od VMti dáli daali poselstvie velmi pěkně, kterak VMt na nás žádá, abychom ty penieze pro VMti dobré podstúpili, že nám VMt miení to vším dobrým zpomínati. A my slyšiec to, že VMt nám vším dobrým to miení zpomínati, všichni sme to ochotně podstúpili. *) Kdo byl tehdáž kommendorem Johannitů buď v Praze nebo ve Strakonicích, nepodařilo se vypá- trati ani v seznamech páně Tomkových. ***) D. Č. IV. 2. 47. **) z Klinšteina?
Strana 233
Dopisy z let 1459 a 1460. 233 Také o ten list pivný i o to sedánie, prosíme VMti, račte nám milostivú odpověď VMt dáti. Scriptum feria VI. in die b. Thomae ap. anno oc. LIX°. Purgmistr, rychtář, radda i všecka obec města Soběslavě. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, hayptmanu v Slezí, pánu našemu milo- stivému buď. 45. Král Jiří Janovi z Rosenberka: že nařizuje Budějovským, aby mu 200 kop dali.*) V Olomouci. 1460, 29. Jan. Orig Fam. Rosenberg 24 b. Jiří z boží milosti král Český a markrabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Srozuměli sme z přiepisuov, kteréžs nám podal, kteraks Budějovským o těch dvě stě kop gr. psal, coť sú na to odepsali oc. Píšemť jim o to podle této formy, kterúžť v tomto listu posieláme: po tom se budeš uměti zpravovati. Dán v Olomúci, v úterý před Hromnicemi, královstvie našeho léta druhého. Commissio propria domini Regis. Vložena cedule Budějovským. — Věrní milí! Jakož rozkázáním naším podkomořie nás Český psal vám o těch dvě stě kop gr. summy komory našie, kterúž na Hro- mnice přištie nám měli byšte dáti, abyšte urozenému Janovi z Rozenberga, haupt- manu v Slezí, věrnému našemu milému, ji dali: i srozuměli sme, když jest týž Jan z Rozenberga k vám o to poslal, že ste jemu nedali konečné odpovědi, chceteli jemu dáti. Protož vám přikazujem, abyšte témuž Janovi z Rozenberga již psanú summu dvě stě kop gr. na Hromnice přištie bez dalšieho prodlévánie vydali, jinak toho ni- koli nečiniece. Datum oc. Urozenému Janovi z Rozenberga, hauptmanu v Slezí, věrnému našemu milému. 46. Podkomoří Vaněk Valečovský Janovi z Rosenberka: aby ve příčině sporu o les na Vodňanské nesahal až do rozsudku královského.**) V Praze. [1460?] 29. Mart. Orig. Fam. Rosenberg 15. Službu svú napřed VMti, urozený pane, pane mně přieznivý! Jakož VMt od- pisuje mi o Vodňanských, abych jim toho nevěřil, by toho lesu řádně v drženie byli, tak jakož jsú oni mě toho zpravovali: psalť sem VMti o to šíře prve a ještě prosím, račte tak dobře učiniti a nesahati na ně o to jinak, leč to VMti bude při- súzeno královú Mtí, poněvadž jsú toho v drženie, a VMt, i oni také, táhnete sě obojí na rozsudek JMKské. To vždy vědúc, jestli žeť co činie, anebo sekají, mimo *) Cf. A. Č. V. 283. č. 20. Archlv Český VII. **) Cf. A. Č. V. 284. 30
Dopisy z let 1459 a 1460. 233 Také o ten list pivný i o to sedánie, prosíme VMti, račte nám milostivú odpověď VMt dáti. Scriptum feria VI. in die b. Thomae ap. anno oc. LIX°. Purgmistr, rychtář, radda i všecka obec města Soběslavě. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, hayptmanu v Slezí, pánu našemu milo- stivému buď. 45. Král Jiří Janovi z Rosenberka: že nařizuje Budějovským, aby mu 200 kop dali.*) V Olomouci. 1460, 29. Jan. Orig Fam. Rosenberg 24 b. Jiří z boží milosti král Český a markrabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Srozuměli sme z přiepisuov, kteréžs nám podal, kteraks Budějovským o těch dvě stě kop gr. psal, coť sú na to odepsali oc. Píšemť jim o to podle této formy, kterúžť v tomto listu posieláme: po tom se budeš uměti zpravovati. Dán v Olomúci, v úterý před Hromnicemi, královstvie našeho léta druhého. Commissio propria domini Regis. Vložena cedule Budějovským. — Věrní milí! Jakož rozkázáním naším podkomořie nás Český psal vám o těch dvě stě kop gr. summy komory našie, kterúž na Hro- mnice přištie nám měli byšte dáti, abyšte urozenému Janovi z Rozenberga, haupt- manu v Slezí, věrnému našemu milému, ji dali: i srozuměli sme, když jest týž Jan z Rozenberga k vám o to poslal, že ste jemu nedali konečné odpovědi, chceteli jemu dáti. Protož vám přikazujem, abyšte témuž Janovi z Rozenberga již psanú summu dvě stě kop gr. na Hromnice přištie bez dalšieho prodlévánie vydali, jinak toho ni- koli nečiniece. Datum oc. Urozenému Janovi z Rozenberga, hauptmanu v Slezí, věrnému našemu milému. 46. Podkomoří Vaněk Valečovský Janovi z Rosenberka: aby ve příčině sporu o les na Vodňanské nesahal až do rozsudku královského.**) V Praze. [1460?] 29. Mart. Orig. Fam. Rosenberg 15. Službu svú napřed VMti, urozený pane, pane mně přieznivý! Jakož VMt od- pisuje mi o Vodňanských, abych jim toho nevěřil, by toho lesu řádně v drženie byli, tak jakož jsú oni mě toho zpravovali: psalť sem VMti o to šíře prve a ještě prosím, račte tak dobře učiniti a nesahati na ně o to jinak, leč to VMti bude při- súzeno královú Mtí, poněvadž jsú toho v drženie, a VMt, i oni také, táhnete sě obojí na rozsudek JMKské. To vždy vědúc, jestli žeť co činie, anebo sekají, mimo *) Cf. A. Č. V. 283. č. 20. Archlv Český VII. **) Cf. A. Č. V. 284. 30
Strana 234
234 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. to než by činiti měli, že mušejí opraviti, jakž JMKská rozkáže; jakožť jim také o témž píši, chtě raději viděti, aby sobě při tom VMt radšie zachovali, nežli skrze to tratili, králově Mti o to starost činiece, jestli zvláště že k tomu drženie svému, jakož pravie, nebudú moci slušného próvodu mieti. Datum Pragae, sabbato ante do- Vaněk z Valečova, podkomořie královstvie Českého. minica Judica me. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mne laskavému, hauptmanu v Slezí. 47. Posel starého pána Oldřicha z Rosenberka vysvědčuje, že Jan z Rosenberka, stav se přítelem Jiříka Poděbradského, učinil to proti vůli otce svého. B. m. 1460, 20. Septembr. Orig. č. 1810. Pamět vyznaná Kozlovcova, když ho pán starý posielal do Vídně knězi Al- brechtovi a knězi Zigmundovi, odsvědčuje jim, že když pan Jan dal jest vuoli k volení krále nynějšího, že k tomu pána starého vuole nebyla. Item, že pan Jan byl při korunování také proti vuoli jeho. Item, když jest pan Jan odpověděl knězi Al- brechtovi a knězi Zigmundovi, že je k tomu nebyla jeho vuole. Item praví, že jest jej posielal ku Passovskému biskupu,*) aby kněz biskup zkazil, aby kněz Ludvík ne- puojčil panu Janovi žádných peněz. Item, také praví, že byl Vídni, když tu krále Franského rada byla, a že sú Kozlovce ku pánu starému s listem poslali, aby pán Kozlovce s nimi s větším listem poslal králi Franskému, a že král má na hotově deset neb patnácte tisíc koní, že by pána chtěli vyzdvihnúti výše nežli kdy kterého de vnfinis [sic! snad: infimis].**) Actum sabbato in vigilia s. Matei annorum CCCCLX°. (Tři pečeti černého vosku, málo zachované). 48. Jan z Rosenberka Přibíkovi (Hadovi z Paběnic): o sporu jeho s Mikulášem Přechem z Češtic. V Horažďovicích. [1461] 1. Febr. Cedule č. 1816. Služba naše tobě, pane Přibíku milý! A jakož nám píšeš o Mikuláškovi Pří- škovi,***) kterak jest lidi tvé zjímal, tomu jsme dobře porozuměli. Protož vědětiť dáváme, žeť jsme s niem sami o to rozmluvili, a on praví, žeť jest o ty lovy byl před královú Mtí i jiní dobří lidé, a kterak jsú se o ty lovy svolili, a také že jest v tom i tvé svolení bylo, a tak že KMt rozkázal, aby takoví lovi staveni byli. Protož, poněvadž jse jest takové svolení stalo i KMti rozkázání, věřímeť, že jemu v tom za zle jmieti nebudeš, a tak jse k němu jmieti budeš, bez jeho škody, jakožto k služebníku našemu. A také jakož nám píšeš, aby lidé tvoji propuštěni byli, a to *) Oldřichovi z Nussdorfa (1451—1479). ***) z Češtic. Viz nahoře č. 5 a 6. **) Srovnej D. Č. IV. 2. 37, pozn. 27.
234 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. to než by činiti měli, že mušejí opraviti, jakž JMKská rozkáže; jakožť jim také o témž píši, chtě raději viděti, aby sobě při tom VMt radšie zachovali, nežli skrze to tratili, králově Mti o to starost činiece, jestli zvláště že k tomu drženie svému, jakož pravie, nebudú moci slušného próvodu mieti. Datum Pragae, sabbato ante do- Vaněk z Valečova, podkomořie královstvie Českého. minica Judica me. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mne laskavému, hauptmanu v Slezí. 47. Posel starého pána Oldřicha z Rosenberka vysvědčuje, že Jan z Rosenberka, stav se přítelem Jiříka Poděbradského, učinil to proti vůli otce svého. B. m. 1460, 20. Septembr. Orig. č. 1810. Pamět vyznaná Kozlovcova, když ho pán starý posielal do Vídně knězi Al- brechtovi a knězi Zigmundovi, odsvědčuje jim, že když pan Jan dal jest vuoli k volení krále nynějšího, že k tomu pána starého vuole nebyla. Item, že pan Jan byl při korunování také proti vuoli jeho. Item, když jest pan Jan odpověděl knězi Al- brechtovi a knězi Zigmundovi, že je k tomu nebyla jeho vuole. Item praví, že jest jej posielal ku Passovskému biskupu,*) aby kněz biskup zkazil, aby kněz Ludvík ne- puojčil panu Janovi žádných peněz. Item, také praví, že byl Vídni, když tu krále Franského rada byla, a že sú Kozlovce ku pánu starému s listem poslali, aby pán Kozlovce s nimi s větším listem poslal králi Franskému, a že král má na hotově deset neb patnácte tisíc koní, že by pána chtěli vyzdvihnúti výše nežli kdy kterého de vnfinis [sic! snad: infimis].**) Actum sabbato in vigilia s. Matei annorum CCCCLX°. (Tři pečeti černého vosku, málo zachované). 48. Jan z Rosenberka Přibíkovi (Hadovi z Paběnic): o sporu jeho s Mikulášem Přechem z Češtic. V Horažďovicích. [1461] 1. Febr. Cedule č. 1816. Služba naše tobě, pane Přibíku milý! A jakož nám píšeš o Mikuláškovi Pří- škovi,***) kterak jest lidi tvé zjímal, tomu jsme dobře porozuměli. Protož vědětiť dáváme, žeť jsme s niem sami o to rozmluvili, a on praví, žeť jest o ty lovy byl před královú Mtí i jiní dobří lidé, a kterak jsú se o ty lovy svolili, a také že jest v tom i tvé svolení bylo, a tak že KMt rozkázal, aby takoví lovi staveni byli. Protož, poněvadž jse jest takové svolení stalo i KMti rozkázání, věřímeť, že jemu v tom za zle jmieti nebudeš, a tak jse k němu jmieti budeš, bez jeho škody, jakožto k služebníku našemu. A také jakož nám píšeš, aby lidé tvoji propuštěni byli, a to *) Oldřichovi z Nussdorfa (1451—1479). ***) z Češtic. Viz nahoře č. 5 a 6. **) Srovnej D. Č. IV. 2. 37, pozn. 27.
Strana 235
Dopisy z roku 1460 a 1461. 235 což jest jim pobráno, aby jim bylo zase navráceno, a jestli že by nás v tom poslú- chati nechtěl, abychom na to pomněli: protož netřebať jest toho dotýkati, nebť jest nás ve všem poslušen, jako služebník náš. A také věřímeť, že lidi své k tomu držeti budeš, aby jse vyručili, a pakli by toho neučinili, tehdy věz, žeť budú dáni v moc KMti, tak vedle JMti svolení. Datum Worazdieowicz dominico ante Purificationem Jan z Rozmberka. glor. virg. Mariae. 49. Jan z Rosenberka úředníkům svým na Krumlově: aby Řeka Andronika dobrým bydlem opatřili a pak do Lince doprovoditi dali. V Soběslavi. 1461, 6. April. Orig. č. 1817. Jan z Rozmberga. Rúse a Jene, purkrabie milý! Poručieme vám rytieře to- hoto, jmenem Andronika, listu tohoto ukazatele, Řeka, o kteréhožto KMt píše a pan Zdeněk z Šternberga, nám zvlášť jeho porúčeje, abyšte jemu udělajíc dobré bydlo, dali jemu próvod do Lince. Datum Sobieslaw, feria II. Paschae anno oc. LXI°. Famosis Johanni Rúsoni de Czemin necnon Johanni de Petrowicz, purgrabio castri Crumplow, fidelibus nostris dilectis. 50. Král Jiří nařizuje Oldřichovi z Rosenberka, aby synu svému Janovi vydal listy ku při potřebné. V Kutné Hoře. 1461, 7. April.*) Orig. Fam. Rosenberg 15. Jiří, z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc. — Urozený věrný milý! Porozuměli sme, že by se opět zbraňoval listuov některých vydati urozenému Janovi z Rozenberka, věrnému našemu milému, synu svému, ku potřebě panství va- šeho a k súdóm pro obranu, a že by to učiniti povinen byl, podle smluv, kteréž mezi sebú máte. I žádáme od tebe s pilností i přikazujem, aby napřed tomu panství a sám sobě, i tudiež Janovi, synu svému, v tom neukracoval zadržáním těch listuov k vašie při potřebných. Neb my toho již na sobě déle držeti nemohúce, musili bychom právo propustiti, ačkoli neradi, aby ty věci mezi vámi měly tak široce mezi lidi vjíti. Pakli by snad vždy toho učiniti zanedbal, poručili jsme duostojnému knězi Joštovi, biskupu Vratislavskému, kniežeti nábožnému našemu milému, synu také tvému, aby naším slovem šíře o ty věci s tebú mluvil a náš úmysl tobě pověděl konečný. Dán na Horách Kutnách, v úterý po velice noci, královstvie našeho léta třetieho. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Oldřichovi z Rozenberka, věrnému našemu milému. *) Počítáno od korunování krále Jiřího. Cf. Tomek VII. 22. 30*
Dopisy z roku 1460 a 1461. 235 což jest jim pobráno, aby jim bylo zase navráceno, a jestli že by nás v tom poslú- chati nechtěl, abychom na to pomněli: protož netřebať jest toho dotýkati, nebť jest nás ve všem poslušen, jako služebník náš. A také věřímeť, že lidi své k tomu držeti budeš, aby jse vyručili, a pakli by toho neučinili, tehdy věz, žeť budú dáni v moc KMti, tak vedle JMti svolení. Datum Worazdieowicz dominico ante Purificationem Jan z Rozmberka. glor. virg. Mariae. 49. Jan z Rosenberka úředníkům svým na Krumlově: aby Řeka Andronika dobrým bydlem opatřili a pak do Lince doprovoditi dali. V Soběslavi. 1461, 6. April. Orig. č. 1817. Jan z Rozmberga. Rúse a Jene, purkrabie milý! Poručieme vám rytieře to- hoto, jmenem Andronika, listu tohoto ukazatele, Řeka, o kteréhožto KMt píše a pan Zdeněk z Šternberga, nám zvlášť jeho porúčeje, abyšte jemu udělajíc dobré bydlo, dali jemu próvod do Lince. Datum Sobieslaw, feria II. Paschae anno oc. LXI°. Famosis Johanni Rúsoni de Czemin necnon Johanni de Petrowicz, purgrabio castri Crumplow, fidelibus nostris dilectis. 50. Král Jiří nařizuje Oldřichovi z Rosenberka, aby synu svému Janovi vydal listy ku při potřebné. V Kutné Hoře. 1461, 7. April.*) Orig. Fam. Rosenberg 15. Jiří, z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc. — Urozený věrný milý! Porozuměli sme, že by se opět zbraňoval listuov některých vydati urozenému Janovi z Rozenberka, věrnému našemu milému, synu svému, ku potřebě panství va- šeho a k súdóm pro obranu, a že by to učiniti povinen byl, podle smluv, kteréž mezi sebú máte. I žádáme od tebe s pilností i přikazujem, aby napřed tomu panství a sám sobě, i tudiež Janovi, synu svému, v tom neukracoval zadržáním těch listuov k vašie při potřebných. Neb my toho již na sobě déle držeti nemohúce, musili bychom právo propustiti, ačkoli neradi, aby ty věci mezi vámi měly tak široce mezi lidi vjíti. Pakli by snad vždy toho učiniti zanedbal, poručili jsme duostojnému knězi Joštovi, biskupu Vratislavskému, kniežeti nábožnému našemu milému, synu také tvému, aby naším slovem šíře o ty věci s tebú mluvil a náš úmysl tobě pověděl konečný. Dán na Horách Kutnách, v úterý po velice noci, královstvie našeho léta třetieho. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Oldřichovi z Rozenberka, věrnému našemu milému. *) Počítáno od korunování krále Jiřího. Cf. Tomek VII. 22. 30*
Strana 236
236 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 51. Jan z Rosenberka úředníkům svým na Krumlově: aby lidu k vojně hýbati se nedopouštěli, protože spíše k míru se schyluje. V Praze. 1461, 1. Juni. Orig. č. 1819. Jan z Rozmberka oc. Purkrabie milý a Mikuláši milý! Jakož nám nynie Bohuněk a Mikuláš píše o lidi z panstvie Rozmberského, kterak rychtář přijev, zpra- vuje, že jim rozkázáno Cinišpanem*) pod hrdly i statky, aby na vojnu zhóru byli oc. Opatř též to, aby těm lidem, buďto tiem rychtářem neb někým jiným, bylo povědieno, ať sobú nikam nehýbí, ani kam táhnú, nebť o též také pan hrabě bude obeslán Maydburský;**) a nezdáť se nám, by k tomu lidé byli zavázáni podle zápisu. Takéť vám věděti dáváme, že CMt knězi biskupovi, bratru našemu, a některým pánóm českým sem píše, mezi jinú řečí se poddávaje k sjezdu a rokovánie, a o to již k JMti vypraven jest pan kancléř***) a pan Beneš Waytmiler; i nezdáť se nám, by tak kvapným časem vojna byla. Takéť za to máme, že náš byt dlúho zde nebude. Datum Pragae, feria II. post Trinitatis anno oc. LXI. Famoso Johanni de Petrowicz, purgrabio in Crumlow, et Nicolao, notario nostro su- premo, fidelibus sincere dilectis. 52. Jan z Rosenberka úředníku svému na Krumlov: aby listy poslal hraběti Hardekovi, aby lidé s vojnou na pokoji byli zanecháni. V Praze. 1461, 3. Juni. Orig. č. 1820. Jan z Rozmberga. Purkrabie milý! Tedť posieláme dva listy, jeden otevřený a druhý zavřený od úřadu desk dvoru královského hrabí Reckému,†) podle toho i my také jemu píšem, aby lidí s tú vojnú nechal u pokoji, že nám se zdá, že jemu tiem lidé povinni nejsú; pošliž je jemu po opatrném poslu, ne tak by od nás šel, ale jakoby odsavad od úřadu byl poslán. A lidem pověz, ať sebú nikam nehýbí. Datum Pragae, feria IV. ante Corporis Christi anno oc. LXI°. Famoso Johanni de Petrowicz, purgrabio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 53. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému: aby všecko schystal ku příjezdu páně s biskupem Joštem. V Praze. 1461, 3. Aug. Orig. Fam. Rosenberg 17. Jan z Rozemberka oc. Petrovský milý! Vědětiť dáváme, žeť dáli buoh doma *) Jindřich Cinišpan z Heršláku, toho času úředník na Rožmberce. Hrad z polovice byl v rukou Mi- chala hraběte z Hardeka. Sedláček IV. 110. ***) Prokop z Rabšteina. **) Viz nahoře č. 27. †) Michalovi z Hardeka na Retzu.
236 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 51. Jan z Rosenberka úředníkům svým na Krumlově: aby lidu k vojně hýbati se nedopouštěli, protože spíše k míru se schyluje. V Praze. 1461, 1. Juni. Orig. č. 1819. Jan z Rozmberka oc. Purkrabie milý a Mikuláši milý! Jakož nám nynie Bohuněk a Mikuláš píše o lidi z panstvie Rozmberského, kterak rychtář přijev, zpra- vuje, že jim rozkázáno Cinišpanem*) pod hrdly i statky, aby na vojnu zhóru byli oc. Opatř též to, aby těm lidem, buďto tiem rychtářem neb někým jiným, bylo povědieno, ať sobú nikam nehýbí, ani kam táhnú, nebť o též také pan hrabě bude obeslán Maydburský;**) a nezdáť se nám, by k tomu lidé byli zavázáni podle zápisu. Takéť vám věděti dáváme, že CMt knězi biskupovi, bratru našemu, a některým pánóm českým sem píše, mezi jinú řečí se poddávaje k sjezdu a rokovánie, a o to již k JMti vypraven jest pan kancléř***) a pan Beneš Waytmiler; i nezdáť se nám, by tak kvapným časem vojna byla. Takéť za to máme, že náš byt dlúho zde nebude. Datum Pragae, feria II. post Trinitatis anno oc. LXI. Famoso Johanni de Petrowicz, purgrabio in Crumlow, et Nicolao, notario nostro su- premo, fidelibus sincere dilectis. 52. Jan z Rosenberka úředníku svému na Krumlov: aby listy poslal hraběti Hardekovi, aby lidé s vojnou na pokoji byli zanecháni. V Praze. 1461, 3. Juni. Orig. č. 1820. Jan z Rozmberga. Purkrabie milý! Tedť posieláme dva listy, jeden otevřený a druhý zavřený od úřadu desk dvoru královského hrabí Reckému,†) podle toho i my také jemu píšem, aby lidí s tú vojnú nechal u pokoji, že nám se zdá, že jemu tiem lidé povinni nejsú; pošliž je jemu po opatrném poslu, ne tak by od nás šel, ale jakoby odsavad od úřadu byl poslán. A lidem pověz, ať sebú nikam nehýbí. Datum Pragae, feria IV. ante Corporis Christi anno oc. LXI°. Famoso Johanni de Petrowicz, purgrabio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 53. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému: aby všecko schystal ku příjezdu páně s biskupem Joštem. V Praze. 1461, 3. Aug. Orig. Fam. Rosenberg 17. Jan z Rozemberka oc. Petrovský milý! Vědětiť dáváme, žeť dáli buoh doma *) Jindřich Cinišpan z Heršláku, toho času úředník na Rožmberce. Hrad z polovice byl v rukou Mi- chala hraběte z Hardeka. Sedláček IV. 110. ***) Prokop z Rabšteina. **) Viz nahoře č. 27. †) Michalovi z Hardeka na Retzu.
Strana 237
Dopisy z roku 1461. 237 budem i s knězem biskupem v sobotu nebo v neděli příští [8—9 Aug.]. To věda, postaraj se o to, mohl-li by který pstruh pečený zjednati, i jinak pomyšl, aby pěkně zpuosobeno bylo pro kněze biskupa. Také to s Mikulášem s pilností tak objednaj, cožkoli páně milost pan otec zbožie a panstvie k Maydštejnu drží, aby to bylo na hotově, jakož za to máme, že registr jest nám zachovaný při stúpání toho zbožie JMti. A takéť se nám, bohu děkujíce milému, v našich věcech dobře vede. Datum Pragae, f. II. ipso die Inventionis s. Stephani anno oc. LXI°. — Tento list také hned pošli knězi biskupovi Passovskému. Famoso Johanni de Petrowicz, purgrabio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 54. Jan Kaplicer Janovi z Rosenberka: že pro nemoc přijeti nemůže, ale Rúsa i purkrabí obeslal. V Miličíně. 1461, 18. Sept. Orig. Fam. Rosenberg 17. Urozený pane milostivý! Modlitbu svú ustavičnú napřed vzkazuji TMti. Jakož mi VMt píše, byloli by na mém možení, abych sě k VMti hned vypravil, neb o Sva- tomíra psal, aby jej Rús s purkrabím k VMti vypravil oc: rač věděti, žeť bych to velmi rád učinil; buoh to vie, žeť sě nesmím vážiti, boje sě, bych sobě neuškodil, nebť jsem sě ještě krumlovské nemoci nezkašlal; k tomu, ač ne tak přieliš, červenka se mnú zacházie a mdloba; i tajné zimnice se bojím. I obeslalť jsem hned Rúsa i purkrabí a psal jim, i list VMti poslal, dav jim přitom věděti, kde by těch věcí o Rožmberku měli pohledati, a najdúce, po Svatomírovi hned VMti poslati. Datum Miliczin, feria VI. post Lamperti anno oc. LXI°. Kněz Jan Caplicar, farář Miličínský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď. 55. Jan z Rosenberka úředníku svému na Soběslavi: aby kancléře bavorského knížete Ludvíka do Prahy doprovoditi dal. V Krumlově. 1461, 11. Octobr. Orig. č. 1827. Jan z Rozmberka. Dobroničko milý! Žádámeť s pilností, aby teď kancléři*) kněze Ludvíkovu z Bavor, odtuď z Soběslavě některého jiezdného zednal a vypravil s ním tam dále do Prahy, aby jej pěkně doprovodil. Věřímeť, že toho nezmeškáš. Datum Crumlow, dominico a. s. Calixti anno oc, LXI°. Famoso Johanni Dobroniczky de Dobronicz, nostro fideli dilecto. *) Krištofu Dornerovi. D. Č. IV. 2. 101. — Či mínil by se tu Martin Mayr? ibid. str. 54 pozn. 37.
Dopisy z roku 1461. 237 budem i s knězem biskupem v sobotu nebo v neděli příští [8—9 Aug.]. To věda, postaraj se o to, mohl-li by který pstruh pečený zjednati, i jinak pomyšl, aby pěkně zpuosobeno bylo pro kněze biskupa. Také to s Mikulášem s pilností tak objednaj, cožkoli páně milost pan otec zbožie a panstvie k Maydštejnu drží, aby to bylo na hotově, jakož za to máme, že registr jest nám zachovaný při stúpání toho zbožie JMti. A takéť se nám, bohu děkujíce milému, v našich věcech dobře vede. Datum Pragae, f. II. ipso die Inventionis s. Stephani anno oc. LXI°. — Tento list také hned pošli knězi biskupovi Passovskému. Famoso Johanni de Petrowicz, purgrabio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 54. Jan Kaplicer Janovi z Rosenberka: že pro nemoc přijeti nemůže, ale Rúsa i purkrabí obeslal. V Miličíně. 1461, 18. Sept. Orig. Fam. Rosenberg 17. Urozený pane milostivý! Modlitbu svú ustavičnú napřed vzkazuji TMti. Jakož mi VMt píše, byloli by na mém možení, abych sě k VMti hned vypravil, neb o Sva- tomíra psal, aby jej Rús s purkrabím k VMti vypravil oc: rač věděti, žeť bych to velmi rád učinil; buoh to vie, žeť sě nesmím vážiti, boje sě, bych sobě neuškodil, nebť jsem sě ještě krumlovské nemoci nezkašlal; k tomu, ač ne tak přieliš, červenka se mnú zacházie a mdloba; i tajné zimnice se bojím. I obeslalť jsem hned Rúsa i purkrabí a psal jim, i list VMti poslal, dav jim přitom věděti, kde by těch věcí o Rožmberku měli pohledati, a najdúce, po Svatomírovi hned VMti poslati. Datum Miliczin, feria VI. post Lamperti anno oc. LXI°. Kněz Jan Caplicar, farář Miličínský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď. 55. Jan z Rosenberka úředníku svému na Soběslavi: aby kancléře bavorského knížete Ludvíka do Prahy doprovoditi dal. V Krumlově. 1461, 11. Octobr. Orig. č. 1827. Jan z Rozmberka. Dobroničko milý! Žádámeť s pilností, aby teď kancléři*) kněze Ludvíkovu z Bavor, odtuď z Soběslavě některého jiezdného zednal a vypravil s ním tam dále do Prahy, aby jej pěkně doprovodil. Věřímeť, že toho nezmeškáš. Datum Crumlow, dominico a. s. Calixti anno oc, LXI°. Famoso Johanni Dobroniczky de Dobronicz, nostro fideli dilecto. *) Krištofu Dornerovi. D. Č. IV. 2. 101. — Či mínil by se tu Martin Mayr? ibid. str. 54 pozn. 37.
Strana 238
238 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 56. Kněz Jan převor z Budějovic rukojmím za Oldřicha Rosenberského hrozí vlehnutím, jestliže hned úrok nezaplatí. V Budějovicích. 1461, 21. Nov. Orig. Fam. Rosenberg 24 b. Modlitbu svú napřed slovutní přietelé milí! Jakož jste mi rukojmie za uro- zeného pana Oldřicha z Rozmberka: i protož napomínám vás, abyšte mi ihned úrok poslali po tomto poslu. Pakli byste toho neučinili, tehdy vězte, že ihned vlehnúti káži v pondělí najprv příští [23. Nov.], a již jsme listy vydali Mikulášovi, přieteli našemu k upomínání. To již vědúce, věřímeť, že se toho nedopustíte, ale plniti bu- dete, vedle zapsanie vašeho. Datum Budweis, sabbato die Praesentationis s. Mariae Kněz Jan, převor kláštera Budějovského. virg. anno oc. LXI°. Slovutným panošiem Petrovi Pernšteinskému z Mikovic, Henrichovi z Sobětic, Erazi- movi z Michnic, Janovi z Túrový a Janovi z Třebomyslic, přátelóm milým. 57. Jan z Rosenberka vyplatil zastavené skvosty kláštera Třeboňského a zavazuje sebe i dědice své, aby jich nikdy více neodcizovali. Na Krumlově. 1461, 26. Nov. Orig. č. 2544 b/3. My Jan z Rozmberka i s svými dědici a budúcími vyznáváme tiemto listem obecně, před každým, ktož jej uzřie a čiesti neb čtúce slyšeti budú: Jakož někdy urozený pán, pan Oldřich z Rozmberka, otec náš milý, v časy nebezpečné a válečné, pro obranu viery křesťanské, také i pro zachovánie panstvie našeho, zastavil byl klenoty některé a svátosti panu z Volze,*) kteréžto klenoty a svátosti tak zastavené, bez jednoho čtyřidceti let v Rakúsiech z země chovány jsú byly; a my rozpomenuvše se na pána boha i také hlediece cti i rozšieřenie panstvie našeho, a zvláště těch božích domuov, od kterýchžto ta svátosť a klenoty odjaty byly, chtiece, aby k chvále božie a jeho matky panny Marije i všech svatých služba božie raději se na panství našem rozmnožovala, nežli menšena byla, ty jisté klenoty a svátosti s prací naší a náklady nemalými, diel i panstvie našeho proto zastavivše, vyplatili sme a v naši moc přivedli. Z kterýchžto klenotuov o tyto kusy a klenoty i svátosti dole psané střiebrné a pozlacené všecky smlúvu řádnú s ctihodným v boze knězem Michalem opatem, knězem Mikulášem převorem, a knězem Mikulášem sakristánem kláštera našeho Třeboňského, kanovníkuov řádu svatého Augustina, i vším konventem tudiež, o to učinili sme vedle milosti: za to střiebro něco peněz vzeli sme, a jim i témuž našemu klášteru ty klenoty a svátosti zase dali sme a navrátili. Kteréžto zejména takto vypisují se. — Najprv, kříž veliký sám bez nohy váží XIII hřiven a noha *) Reinprechtovi z Walsee.
238 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 56. Kněz Jan převor z Budějovic rukojmím za Oldřicha Rosenberského hrozí vlehnutím, jestliže hned úrok nezaplatí. V Budějovicích. 1461, 21. Nov. Orig. Fam. Rosenberg 24 b. Modlitbu svú napřed slovutní přietelé milí! Jakož jste mi rukojmie za uro- zeného pana Oldřicha z Rozmberka: i protož napomínám vás, abyšte mi ihned úrok poslali po tomto poslu. Pakli byste toho neučinili, tehdy vězte, že ihned vlehnúti káži v pondělí najprv příští [23. Nov.], a již jsme listy vydali Mikulášovi, přieteli našemu k upomínání. To již vědúce, věřímeť, že se toho nedopustíte, ale plniti bu- dete, vedle zapsanie vašeho. Datum Budweis, sabbato die Praesentationis s. Mariae Kněz Jan, převor kláštera Budějovského. virg. anno oc. LXI°. Slovutným panošiem Petrovi Pernšteinskému z Mikovic, Henrichovi z Sobětic, Erazi- movi z Michnic, Janovi z Túrový a Janovi z Třebomyslic, přátelóm milým. 57. Jan z Rosenberka vyplatil zastavené skvosty kláštera Třeboňského a zavazuje sebe i dědice své, aby jich nikdy více neodcizovali. Na Krumlově. 1461, 26. Nov. Orig. č. 2544 b/3. My Jan z Rozmberka i s svými dědici a budúcími vyznáváme tiemto listem obecně, před každým, ktož jej uzřie a čiesti neb čtúce slyšeti budú: Jakož někdy urozený pán, pan Oldřich z Rozmberka, otec náš milý, v časy nebezpečné a válečné, pro obranu viery křesťanské, také i pro zachovánie panstvie našeho, zastavil byl klenoty některé a svátosti panu z Volze,*) kteréžto klenoty a svátosti tak zastavené, bez jednoho čtyřidceti let v Rakúsiech z země chovány jsú byly; a my rozpomenuvše se na pána boha i také hlediece cti i rozšieřenie panstvie našeho, a zvláště těch božích domuov, od kterýchžto ta svátosť a klenoty odjaty byly, chtiece, aby k chvále božie a jeho matky panny Marije i všech svatých služba božie raději se na panství našem rozmnožovala, nežli menšena byla, ty jisté klenoty a svátosti s prací naší a náklady nemalými, diel i panstvie našeho proto zastavivše, vyplatili sme a v naši moc přivedli. Z kterýchžto klenotuov o tyto kusy a klenoty i svátosti dole psané střiebrné a pozlacené všecky smlúvu řádnú s ctihodným v boze knězem Michalem opatem, knězem Mikulášem převorem, a knězem Mikulášem sakristánem kláštera našeho Třeboňského, kanovníkuov řádu svatého Augustina, i vším konventem tudiež, o to učinili sme vedle milosti: za to střiebro něco peněz vzeli sme, a jim i témuž našemu klášteru ty klenoty a svátosti zase dali sme a navrátili. Kteréžto zejména takto vypisují se. — Najprv, kříž veliký sám bez nohy váží XIII hřiven a noha *) Reinprechtovi z Walsee.
Strana 239
Dopisy z roku 1461. 239 k témuž kříži příslušná X hřiven a čtyry loty. Item, hlava sv. Kalixta sedm hřiven a VI lotů, ruka sv. Jiljie šest hřiven a X lotuov, monstrancie svatých apoštoluov tři hřivny a IIII loty, monstrancie svatých mučedlníkuov VI hřiven X lotů, mon- strancie sv. Viktorina IIII hřivny, monstrancie svatých vyznavačuov IIII hřivny, monstrancie svatých panen IIII hřivny VIII lotů; a nad to pro křišťály a jiné ka- menie nadali jsme jim v hlavě sv. Jiljie VI hřiven, a o pět hřiven jsú s námi také uhodili, neb ta hlava vážie jedenácte hřiven. Slibujíce ctni, věrně a pravě za sě i za své dědice a budúcie, pánu bohu a jeho nejslavnějšie matce panně Marii i všem svatým, těch svrchupsaných klenotuov a svátosti nikdy věčně od téhož kláštera ne- odlučovati, ani bráti, žádným obyčejem, ani kterú mierú. Pakli bychmy kdy nebo kto našich dědicuov nebo budúcích proti tomu, což se svrchu píše, co učinili a nezdrželi, ten neb ti, aby sě věděl v nemilosť božie, panny Marije, matky jeho, i všech svatých upadnúti, a z přiekazy těch věcí v den súdný počet z toho dlužen bude aneb budú dáti. Toho na zdrženie a na zachovánie pečeť naši vlastní k tomuto listu dali sme a kázali přivěsiti dobrovolně. Jenž jest dán a psán na Chrumlově, léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyrystého šedesátého prvnieho, ten čtvrtek po sv. Kateřině panně*) oc. 58. Oldřich z Rosenberka hejtmanu Krumlovskému: o příjezdu biskupa Jošta a své nemoci. Na Meidšteině. 1461, o suchých dnech [kterých?/**). Orig. Fam. Rosenberg 26. Oldřich z Rozmberka. Rúse milý! Jakož nám píšeš o těch lidech z Lípě, a dotýče, abych jich nechal do mého syna příjezdy, do kněze biskupa Vratislavského: i chci to rád učiniti, neb viem, kdy s ním sám o to budu mluviti, a poviem jemu, kterak se ta věc má, že o to brzy v jednotě budem, a o ty věci zjednáme; neb nevieme, skuoroli k nám přijede, než rádi bychom viděli, skuoroli jeho příjezd bude. A tak tomu rozumieme, že nepřijedeli skuoro, že bude jeho veliká škoda, a mohlo by jemu z toho mnoho zlého přijíti, ježto by nám toho velmi žel belo, a neradi bychom toho viděli. A tomuto poslu nemieň za zlé, že sem jeho zdržel přes noc, neb jest žádal odpovědi brzské, a jáť sem dáti nemohl, neb sem na kámen nemocen bel. Ale již jest ode mne odšel, že sem již lepšie. Datum Maidstein, feria V. in quatuor temporibus oc. LXI°. Slovutnému panoši Janovi Rúsovi z Čemin, nyní hajtmanu na Krumlově buď dán. *) Viz list de dto 1471, 6. Okt. v této sbírce. **) Srovnej č. 53.
Dopisy z roku 1461. 239 k témuž kříži příslušná X hřiven a čtyry loty. Item, hlava sv. Kalixta sedm hřiven a VI lotů, ruka sv. Jiljie šest hřiven a X lotuov, monstrancie svatých apoštoluov tři hřivny a IIII loty, monstrancie svatých mučedlníkuov VI hřiven X lotů, mon- strancie sv. Viktorina IIII hřivny, monstrancie svatých vyznavačuov IIII hřivny, monstrancie svatých panen IIII hřivny VIII lotů; a nad to pro křišťály a jiné ka- menie nadali jsme jim v hlavě sv. Jiljie VI hřiven, a o pět hřiven jsú s námi také uhodili, neb ta hlava vážie jedenácte hřiven. Slibujíce ctni, věrně a pravě za sě i za své dědice a budúcie, pánu bohu a jeho nejslavnějšie matce panně Marii i všem svatým, těch svrchupsaných klenotuov a svátosti nikdy věčně od téhož kláštera ne- odlučovati, ani bráti, žádným obyčejem, ani kterú mierú. Pakli bychmy kdy nebo kto našich dědicuov nebo budúcích proti tomu, což se svrchu píše, co učinili a nezdrželi, ten neb ti, aby sě věděl v nemilosť božie, panny Marije, matky jeho, i všech svatých upadnúti, a z přiekazy těch věcí v den súdný počet z toho dlužen bude aneb budú dáti. Toho na zdrženie a na zachovánie pečeť naši vlastní k tomuto listu dali sme a kázali přivěsiti dobrovolně. Jenž jest dán a psán na Chrumlově, léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyrystého šedesátého prvnieho, ten čtvrtek po sv. Kateřině panně*) oc. 58. Oldřich z Rosenberka hejtmanu Krumlovskému: o příjezdu biskupa Jošta a své nemoci. Na Meidšteině. 1461, o suchých dnech [kterých?/**). Orig. Fam. Rosenberg 26. Oldřich z Rozmberka. Rúse milý! Jakož nám píšeš o těch lidech z Lípě, a dotýče, abych jich nechal do mého syna příjezdy, do kněze biskupa Vratislavského: i chci to rád učiniti, neb viem, kdy s ním sám o to budu mluviti, a poviem jemu, kterak se ta věc má, že o to brzy v jednotě budem, a o ty věci zjednáme; neb nevieme, skuoroli k nám přijede, než rádi bychom viděli, skuoroli jeho příjezd bude. A tak tomu rozumieme, že nepřijedeli skuoro, že bude jeho veliká škoda, a mohlo by jemu z toho mnoho zlého přijíti, ježto by nám toho velmi žel belo, a neradi bychom toho viděli. A tomuto poslu nemieň za zlé, že sem jeho zdržel přes noc, neb jest žádal odpovědi brzské, a jáť sem dáti nemohl, neb sem na kámen nemocen bel. Ale již jest ode mne odšel, že sem již lepšie. Datum Maidstein, feria V. in quatuor temporibus oc. LXI°. Slovutnému panoši Janovi Rúsovi z Čemin, nyní hajtmanu na Krumlově buď dán. *) Viz list de dto 1471, 6. Okt. v této sbírce. **) Srovnej č. 53.
Strana 240
240 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 59. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému: o jízdě králově do Krumlova a o výměně peněz. V Budějovicích. 1462, 18. Febr. Orig. č. 1830. Jan z Rozmberga. Jene milý! Jakož nám píšeš dnes po Buškovi, tomuť sme porozuměli. A mělali by králova jiezda do Crumplova býti, nezmeškámť tobě dáti věděti. Takéť věděti dáváme, žeť je nám pan Polhoméř*) vzkázal, abychom do Hazel penieze poslali, a že nám zlatí vyměněni budú. To věda, rozkaž Kuželovi, ať odečta v uopasek sto funtuov, a ty s tiem vystroj jiezdného někoho, ať ty penieze rychtáři a konšelóm do Hazel donese, a podle toho piš od nás jim list, aťby toho pilni byli, a za ty penieze zlaté nám vyměnili, a to což najspieš mohú, jakož mi jim toho zvláště do-úfáme. Datum Budweis, feria V. post Valentini anno oc. LXII°. Famoso Johanni de Petrowicz, burgrauio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 60. Farář Miličínský Janovi z Rosenberka: o zápisu pro biskupa Jošta, o kancléři Rabšteinovi, o králi a o legátu Fantinovi. V Miličíně. 1462, 5. Sept. Orig. č. 1832. Urozený pane, pane mój milostivý! Modlitbu svú ustavičnú VMti napřed vzkazuji. Jakož mi VMt píše o přiepisu toho zápisu, kterýžby knězi biskupovi měl udělán býti oc: nepamatujiť se konečně, u Vašie-li Mti sem jeho nechal po ukázání, čili nic, nemělťby jinde býti než v truhlici, od niežto Mikuláš klíček má. Ať jeho po- hledá v té malé přehrazené truhlici; nenajdeliť jeho tu, tehdyť neviem by jinde byl, leč u Viléma, nebo tu, kdež VMt jiné takové lístky chová, oc. Rač také věděti, že jest již pan kancléř Rabštein na Poděbradech, a že registra i jiné všecky věci vzaty jsú od něho; a o královi pravie, že jest v Králové Hradci. Fantinovi sú někací listové z Říma přišli, i kázal je tu hned Samuelovi*) čísti a králi dodati. Dat. Miliczin, dominica ipso die s. Victorini, anno oc. LXII°. Kněz Jan Kaplicer, farář Miličínský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. *) Pan Vilém z Polheimu. — Při této příležitosti podotýkam, že dle současných dokladů listinných, z ar- chivu Třeboňského vážených, za hlavní pravidlo platí, že pánům z Polheimu říkalo se v Čechách Polhoméři a pánům z Pucheimu Pochoméři. Úchylka od tohoto pravidla jen tam má místo, kde písař chybně psal, anebo kde písmo je takové, že nesnadno rozeznati, jeli psáno Ih nebo ch. V takových případech pod čarou od nás podáno jest vysvětlení. **) Valečovskému z Hrádku.
240 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 59. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému: o jízdě králově do Krumlova a o výměně peněz. V Budějovicích. 1462, 18. Febr. Orig. č. 1830. Jan z Rozmberga. Jene milý! Jakož nám píšeš dnes po Buškovi, tomuť sme porozuměli. A mělali by králova jiezda do Crumplova býti, nezmeškámť tobě dáti věděti. Takéť věděti dáváme, žeť je nám pan Polhoméř*) vzkázal, abychom do Hazel penieze poslali, a že nám zlatí vyměněni budú. To věda, rozkaž Kuželovi, ať odečta v uopasek sto funtuov, a ty s tiem vystroj jiezdného někoho, ať ty penieze rychtáři a konšelóm do Hazel donese, a podle toho piš od nás jim list, aťby toho pilni byli, a za ty penieze zlaté nám vyměnili, a to což najspieš mohú, jakož mi jim toho zvláště do-úfáme. Datum Budweis, feria V. post Valentini anno oc. LXII°. Famoso Johanni de Petrowicz, burgrauio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 60. Farář Miličínský Janovi z Rosenberka: o zápisu pro biskupa Jošta, o kancléři Rabšteinovi, o králi a o legátu Fantinovi. V Miličíně. 1462, 5. Sept. Orig. č. 1832. Urozený pane, pane mój milostivý! Modlitbu svú ustavičnú VMti napřed vzkazuji. Jakož mi VMt píše o přiepisu toho zápisu, kterýžby knězi biskupovi měl udělán býti oc: nepamatujiť se konečně, u Vašie-li Mti sem jeho nechal po ukázání, čili nic, nemělťby jinde býti než v truhlici, od niežto Mikuláš klíček má. Ať jeho po- hledá v té malé přehrazené truhlici; nenajdeliť jeho tu, tehdyť neviem by jinde byl, leč u Viléma, nebo tu, kdež VMt jiné takové lístky chová, oc. Rač také věděti, že jest již pan kancléř Rabštein na Poděbradech, a že registra i jiné všecky věci vzaty jsú od něho; a o královi pravie, že jest v Králové Hradci. Fantinovi sú někací listové z Říma přišli, i kázal je tu hned Samuelovi*) čísti a králi dodati. Dat. Miliczin, dominica ipso die s. Victorini, anno oc. LXII°. Kněz Jan Kaplicer, farář Miličínský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. *) Pan Vilém z Polheimu. — Při této příležitosti podotýkam, že dle současných dokladů listinných, z ar- chivu Třeboňského vážených, za hlavní pravidlo platí, že pánům z Polheimu říkalo se v Čechách Polhoméři a pánům z Pucheimu Pochoméři. Úchylka od tohoto pravidla jen tam má místo, kde písař chybně psal, anebo kde písmo je takové, že nesnadno rozeznati, jeli psáno Ih nebo ch. V takových případech pod čarou od nás podáno jest vysvětlení. **) Valečovskému z Hrádku.
Strana 241
Dopisy z roku 1462. 241 61. Jan z Rosenberka s Petrem z Mikovic řečeným Peršteinský smlouvu činí o purkrabství na Maidsteině. B. m. 1462, 25. Sept. — 16. Oct. Orig. č. 1832 1/2. Léta od narozenie syna božieho oc LXII sobotu po sv. Mauricii [podtrženo a nad tím napsáno: v středu den sv. Havla] stala se jest úmluva mezi urozeným pánem panem Janem z Rozmberka s jedné, a slovutným panoší Petrem z Mikovic, řečeným Persteinský, strany druhé, tak že již psaný Perstainský má býti purkrabí a hradu Maidsteina chovati, a tu mieti devět pěších střelcóv branných a sám desátý. A na to chovánie hradu má jemu páně Mt vydávati na každý rok šedesáte kop, rozdielně, nynie napřed o svietým Havle najprv příštím třidceti kop, a o svatém Jiří potom příští XXX kop, a tak potom vdycky na ty roky, dokudž tu purkrabí bude. Také zvláště má jemu vydávati šest kop na hlásné do roka, takéž rozdielně, jakož nahoře se vypisuje. Item sto čebróv žita do roka, sto čebróv ovsa do roka, item dvanácte sladóv, item poplužie s lukami, kteréž prve k hradu sluší, a k tomu Bory, dědiny, i s lukami, jakož prve Rús purkrabie držel, item rybáře dva na řece, item ten potok od Benešova Chlumského potoka až do řeky pod hradem. Item braň hradová i jiné rozličné věci, ty jsú v ceduli popsané a pečeťmi stran obú svrchu- psaných zapečetěné; kteréžto také Persteinský na stupovánie hradu takéž zase stúpiti a navrátiti má. Také jest umluveno, kdyžbykoli pán chtěl purkrabí tu změniti, neb žeby Peršteinský nechtěl purkrabí tu býti dále, tehdy mají sobě puol léta napřed dáti věděti, kterážkoli strana jedna druhé, a to při svatém Jiří neb při svatém Havle. (Pečeti nejsou zachovány.) 62. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému zprávu dává o tažení proti Vídni. V Aspern. 1462, 18. Novemb. Orig. č. 1835. Jan z Rozmberga. Petře milý! Vědětiť dáváme, žeť jsme v neděli nynie mi- nulú [14. Nov.] do Znojma přijeli, a KMt již byl odtud ujel, a nazejtří [15. Nov.] jsme k JMti táhli do někaké vsi, řečené Grossenmugl,*) a odtud pak s JMtí do Korneuburka, a včera [17. Nov.] tam k JMti kněz Albrecht Rakúský, bratr ciesařóv, přijel k spolurozmluvení. Tušímť, že, dáli buoh, všecky věci k lepšímu poijdú; avšak přes to dnes KMt dále sebú s této strany Dunaje dolóv hnul až blízko k městu Enzesdorfu, a ležíme vojensky v Ošparnu. Takéť kněz Albrecht s Viedeňskými za jedno jest, což rozumieme, a již i s nimi na KMt i na nás bude musiti péči mieti, *) Mugl, též Grossmugl, nyní městys v hejtmanství Korneuburském. Archiv Český VII. 31
Dopisy z roku 1462. 241 61. Jan z Rosenberka s Petrem z Mikovic řečeným Peršteinský smlouvu činí o purkrabství na Maidsteině. B. m. 1462, 25. Sept. — 16. Oct. Orig. č. 1832 1/2. Léta od narozenie syna božieho oc LXII sobotu po sv. Mauricii [podtrženo a nad tím napsáno: v středu den sv. Havla] stala se jest úmluva mezi urozeným pánem panem Janem z Rozmberka s jedné, a slovutným panoší Petrem z Mikovic, řečeným Persteinský, strany druhé, tak že již psaný Perstainský má býti purkrabí a hradu Maidsteina chovati, a tu mieti devět pěších střelcóv branných a sám desátý. A na to chovánie hradu má jemu páně Mt vydávati na každý rok šedesáte kop, rozdielně, nynie napřed o svietým Havle najprv příštím třidceti kop, a o svatém Jiří potom příští XXX kop, a tak potom vdycky na ty roky, dokudž tu purkrabí bude. Také zvláště má jemu vydávati šest kop na hlásné do roka, takéž rozdielně, jakož nahoře se vypisuje. Item sto čebróv žita do roka, sto čebróv ovsa do roka, item dvanácte sladóv, item poplužie s lukami, kteréž prve k hradu sluší, a k tomu Bory, dědiny, i s lukami, jakož prve Rús purkrabie držel, item rybáře dva na řece, item ten potok od Benešova Chlumského potoka až do řeky pod hradem. Item braň hradová i jiné rozličné věci, ty jsú v ceduli popsané a pečeťmi stran obú svrchu- psaných zapečetěné; kteréžto také Persteinský na stupovánie hradu takéž zase stúpiti a navrátiti má. Také jest umluveno, kdyžbykoli pán chtěl purkrabí tu změniti, neb žeby Peršteinský nechtěl purkrabí tu býti dále, tehdy mají sobě puol léta napřed dáti věděti, kterážkoli strana jedna druhé, a to při svatém Jiří neb při svatém Havle. (Pečeti nejsou zachovány.) 62. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému zprávu dává o tažení proti Vídni. V Aspern. 1462, 18. Novemb. Orig. č. 1835. Jan z Rozmberga. Petře milý! Vědětiť dáváme, žeť jsme v neděli nynie mi- nulú [14. Nov.] do Znojma přijeli, a KMt již byl odtud ujel, a nazejtří [15. Nov.] jsme k JMti táhli do někaké vsi, řečené Grossenmugl,*) a odtud pak s JMtí do Korneuburka, a včera [17. Nov.] tam k JMti kněz Albrecht Rakúský, bratr ciesařóv, přijel k spolurozmluvení. Tušímť, že, dáli buoh, všecky věci k lepšímu poijdú; avšak přes to dnes KMt dále sebú s této strany Dunaje dolóv hnul až blízko k městu Enzesdorfu, a ležíme vojensky v Ošparnu. Takéť kněz Albrecht s Viedeňskými za jedno jest, což rozumieme, a již i s nimi na KMt i na nás bude musiti péči mieti, *) Mugl, též Grossmugl, nyní městys v hejtmanství Korneuburském. Archiv Český VII. 31
Strana 242
242 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ač nebudeli to jinak předse vzato. Datum Ossparn, feria V. ante s. Elizabeth anno oc. LXII. hora communi tertia noctis. Famoso Petro dicto Wyssnye Wietrznie, purgrabio in Crumplow, fideli nostro dilecto. 63. Týž témuž zprávu dává o skončeném tažení proti Vídni a brzkém návratu domů. V Korneuburce. 1462, 6. Decembr. Orig. č. 1837. Jan z Rozmberga. Petře milý! Věděti dáváme, že již CMt sem do Koren- newburga přijel v sobotu minulú [4. Dec.], a ty také věci, kteréž byly jsú mezi JMtí a knězem Albrechtem i Viedeňskými, již smluveny jsú. Takéť my se se všemi našimi dobře máme, ale těm, kteříž jsú s oné strany k Viedni šturmovali, škoda se jest stala na lidech a drahně raněných, totiž knězi Victorinovi a panu Zdeňkovi z Štern- berka. Pak o tom, což se toho člověka dotýče, o něm píšeš, to se předse vezme, když, dáli buoh, doma budem. A nebudemť dlúho meškati svým domóv zase navrá- cením, a pojedúť s námi někteří páni z Plzeňska, bez pěších. To věda, mějž péči na potřeby a zvláště v dole v městě, ať něco mají dobrého pití, to opatř; na Chusník, na Zviekov, na Helfenburk i to day věděti, cožť píšem, a zvláště připiš, ať jsú pilni, táhli by kto zase s pěšími a s vozy, aby se nám a lidem našim škoda nestala. Datum Kornnewburk, feria II. die s. Nicolai anno LXII°. Famoso Petro Wissnye de Wietrzna, burgravio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 64. Jan z Rosenberka Komařickému a Kozákovi ostře vytýká neochotu jich v poskytování pomocí válečných a poukazuje na vlastní záhubu svou i služebníků svých. B. m. /1462]. Cedule č. 1838. Komařický a Kozáku*)! Psaní sem vašemu srozuměl, jakož ste mi psali, abych vám Odolenovú**) a Březského***) přidal, a také kterak kněžští lidé i jiní, že by nepomáhali, a aby sě zároveň dálo, a dotýčíc při tom svých záhub. I nemněte sobě, bychť já všech těch neměl před sebú, ktožť ke mně přislušejí, buďto služebníci buďto poddaní, duchovní neb svěcští, ne tak byšte vy mi v tom rozkazovali, neb znáte dobře v těch věcech mú záhubu i služebníkóv našich, ještoť toliko záhuby trpie i viece nežli vy, netoliko na statciech ale i na svých životiech; protož přikazujiť vám, abyšte ** ***) *) Vladykové z Komařic, pak z Hlavatec s příjmím Kozák, připomínají se mnohokráte v těchto dobách, ale kterých ze jména osob se list tento dotýče, nesnadno jest rozeznati. Vilém Kozák při- pomíná se r. 1467. Snad vdova po Odolenovi z Komařic: Kateřina z Michnic. Však také Beneš a Rehoř z Komařic někdy příjmí Odolen užívali. Sedláček III. 274. Pán na Březí? Viz Sedláček IV. 261.
242 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ač nebudeli to jinak předse vzato. Datum Ossparn, feria V. ante s. Elizabeth anno oc. LXII. hora communi tertia noctis. Famoso Petro dicto Wyssnye Wietrznie, purgrabio in Crumplow, fideli nostro dilecto. 63. Týž témuž zprávu dává o skončeném tažení proti Vídni a brzkém návratu domů. V Korneuburce. 1462, 6. Decembr. Orig. č. 1837. Jan z Rozmberga. Petře milý! Věděti dáváme, že již CMt sem do Koren- newburga přijel v sobotu minulú [4. Dec.], a ty také věci, kteréž byly jsú mezi JMtí a knězem Albrechtem i Viedeňskými, již smluveny jsú. Takéť my se se všemi našimi dobře máme, ale těm, kteříž jsú s oné strany k Viedni šturmovali, škoda se jest stala na lidech a drahně raněných, totiž knězi Victorinovi a panu Zdeňkovi z Štern- berka. Pak o tom, což se toho člověka dotýče, o něm píšeš, to se předse vezme, když, dáli buoh, doma budem. A nebudemť dlúho meškati svým domóv zase navrá- cením, a pojedúť s námi někteří páni z Plzeňska, bez pěších. To věda, mějž péči na potřeby a zvláště v dole v městě, ať něco mají dobrého pití, to opatř; na Chusník, na Zviekov, na Helfenburk i to day věděti, cožť píšem, a zvláště připiš, ať jsú pilni, táhli by kto zase s pěšími a s vozy, aby se nám a lidem našim škoda nestala. Datum Kornnewburk, feria II. die s. Nicolai anno LXII°. Famoso Petro Wissnye de Wietrzna, burgravio in Crumpnow, fideli nostro dilecto. 64. Jan z Rosenberka Komařickému a Kozákovi ostře vytýká neochotu jich v poskytování pomocí válečných a poukazuje na vlastní záhubu svou i služebníků svých. B. m. /1462]. Cedule č. 1838. Komařický a Kozáku*)! Psaní sem vašemu srozuměl, jakož ste mi psali, abych vám Odolenovú**) a Březského***) přidal, a také kterak kněžští lidé i jiní, že by nepomáhali, a aby sě zároveň dálo, a dotýčíc při tom svých záhub. I nemněte sobě, bychť já všech těch neměl před sebú, ktožť ke mně přislušejí, buďto služebníci buďto poddaní, duchovní neb svěcští, ne tak byšte vy mi v tom rozkazovali, neb znáte dobře v těch věcech mú záhubu i služebníkóv našich, ještoť toliko záhuby trpie i viece nežli vy, netoliko na statciech ale i na svých životiech; protož přikazujiť vám, abyšte ** ***) *) Vladykové z Komařic, pak z Hlavatec s příjmím Kozák, připomínají se mnohokráte v těchto dobách, ale kterých ze jména osob se list tento dotýče, nesnadno jest rozeznati. Vilém Kozák při- pomíná se r. 1467. Snad vdova po Odolenovi z Komařic: Kateřina z Michnic. Však také Beneš a Rehoř z Komařic někdy příjmí Odolen užívali. Sedláček III. 274. Pán na Březí? Viz Sedláček IV. 261.
Strana 243
Dopisy z let 1462 a 1463. 243 tak učinili, jakož sem vám vzkázal, a ten vuoz aby vzdy byl v Crumlově do po- ledne, vedle prvnieho rozkázánie, neb učinilili byšte jinak, sami byšte sebú vinni byli i svú chudinú. 65. Jan z Rosenberka purkrabí Strakonickému: aby s lidem pohotově byl ku pomoci panu Zdeň- kovi ze Šternberka, kterýž uvázati se má v zámek Vitoraz. В. m. [1463, po 13. Jan.J.*) Koncept č. 1870. Olkmaře**) milý! Mníme, že tebe tajno, kterak pan Zdeněk z Šternberga, přietel náš, má se uvázati v zámek Vitoraz, a my k tomu uvazovánie lidi z panství našich vypraviti a poslati máme. I žádámeť s pilností, aby zemany tu k Strakonicím obeslal a s nimi od nás s pilností mluvil, ať by pro poctivé a dobré bratra našeho i naše jiezdecky přípravně v pancieřích, a pacholci jich též, a v lebkách, vedle jiných našich dobrých lidí jeli, a tak aby v sobotu první v puostě [26. Febr.] v Svinech, městečku našem, byli, kdežto jiní dobří lidé také na ten den budú. Věřímeť, že pilnost učiníš a jim povieš, aťby pro takovú potřebu a pro poctivé naše proti tomu odporni nebyli. 66. Neznámý úředník Rosenberský faráři Miličínskému: o stížnosti Jana Malovce proti panu Rosenberskému. V Krumlově. 1463, 2. Febr. Orig. č. 1840. Premissis mille serviciis kněže Jene, přieteli milý! Nebuď tebe tajno, že dnes od KMti list pánu přišel, v kterémžto byl jest list zavřín Malovcóv***) z Boro- tína, kterýžto Malovec králi píše, túže na páně milost, že služebníci páně z Rozm- berka jali jemu jeho služebníka v Miličíně Jana Podoláka a slibem pode ctí a pod vierú zavázali jej, aby sě stavěl v Soběslavi, a že on Malovec sám svého služebníka v svú moc a vězenie vzal jest, nedada sě jemu stavěti. I obeslal s tiem krále proše, aby ráčil pánu psáti, aby jej propustil, a měl-li by co s ním činiti, že před JMKskú, aneb přede pány na súdě, chce jej postaviti. Pak což sem já porozuměl, že nehned propuštěn bude, než když pán sě s králem shledá, že chce s JMtí o to i o jiné, což potřebie toho jest, šíře rozmluviti. Datum Crumlow, feria IV. ipso die festi Purificationis b. Mariae virg. glor. anno dni oc. LXIII. P. de P. Honorabili viro domino Johanni,†) plebano in Miliczin oc, amico suo carissimo. *) Chmel, Regesten Friedrichs III. 400. ***) Jana. **) Olkmar z Neznášov, purkrabí ve Strakonicích. †) Kaplicer. 31*
Dopisy z let 1462 a 1463. 243 tak učinili, jakož sem vám vzkázal, a ten vuoz aby vzdy byl v Crumlově do po- ledne, vedle prvnieho rozkázánie, neb učinilili byšte jinak, sami byšte sebú vinni byli i svú chudinú. 65. Jan z Rosenberka purkrabí Strakonickému: aby s lidem pohotově byl ku pomoci panu Zdeň- kovi ze Šternberka, kterýž uvázati se má v zámek Vitoraz. В. m. [1463, po 13. Jan.J.*) Koncept č. 1870. Olkmaře**) milý! Mníme, že tebe tajno, kterak pan Zdeněk z Šternberga, přietel náš, má se uvázati v zámek Vitoraz, a my k tomu uvazovánie lidi z panství našich vypraviti a poslati máme. I žádámeť s pilností, aby zemany tu k Strakonicím obeslal a s nimi od nás s pilností mluvil, ať by pro poctivé a dobré bratra našeho i naše jiezdecky přípravně v pancieřích, a pacholci jich též, a v lebkách, vedle jiných našich dobrých lidí jeli, a tak aby v sobotu první v puostě [26. Febr.] v Svinech, městečku našem, byli, kdežto jiní dobří lidé také na ten den budú. Věřímeť, že pilnost učiníš a jim povieš, aťby pro takovú potřebu a pro poctivé naše proti tomu odporni nebyli. 66. Neznámý úředník Rosenberský faráři Miličínskému: o stížnosti Jana Malovce proti panu Rosenberskému. V Krumlově. 1463, 2. Febr. Orig. č. 1840. Premissis mille serviciis kněže Jene, přieteli milý! Nebuď tebe tajno, že dnes od KMti list pánu přišel, v kterémžto byl jest list zavřín Malovcóv***) z Boro- tína, kterýžto Malovec králi píše, túže na páně milost, že služebníci páně z Rozm- berka jali jemu jeho služebníka v Miličíně Jana Podoláka a slibem pode ctí a pod vierú zavázali jej, aby sě stavěl v Soběslavi, a že on Malovec sám svého služebníka v svú moc a vězenie vzal jest, nedada sě jemu stavěti. I obeslal s tiem krále proše, aby ráčil pánu psáti, aby jej propustil, a měl-li by co s ním činiti, že před JMKskú, aneb přede pány na súdě, chce jej postaviti. Pak což sem já porozuměl, že nehned propuštěn bude, než když pán sě s králem shledá, že chce s JMtí o to i o jiné, což potřebie toho jest, šíře rozmluviti. Datum Crumlow, feria IV. ipso die festi Purificationis b. Mariae virg. glor. anno dni oc. LXIII. P. de P. Honorabili viro domino Johanni,†) plebano in Miliczin oc, amico suo carissimo. *) Chmel, Regesten Friedrichs III. 400. ***) Jana. **) Olkmar z Neznášov, purkrabí ve Strakonicích. †) Kaplicer. 31*
Strana 244
244 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 67. Jan z Rosenberka purkrabím Krumlovskému a Maidšteinskému: o sjezdu v Brně a o záští Zdeňka Konopištského s arciknížetem Albrechtem. V Brně. 1463, 15. Jul. Orig. č. 1847. Jan z Rosenberka. Perštainský milý, Petře milý! Vědětiť vám dávám, že se dobře mám, a KMti čekáme konečně v sobotu najprv přiští [16. nebo 23. Julii]; a brat muoj, kněz biskup Vratislavský, přijel ve čtvrtek [14. Julii] a kněz Kondrat*) s ním, a jiná kniežata Slezská rady své poslali, a města z sebe že také poslaly. A jakož sem vám po Jarohněvovi**) učinil poselstvie vedle toho záštie, kteréž pan Zdeněk má s knězem Albrechtem a s některými Rakušany, i věřímť vám, že v tom budete péči mieti a pilnost svú, jakož na té potřebě uzřieš, a majíce lidi na hotově panstvie našeho vedle potřebnosti, prvotně opatrujiec zámky na pomezech; a lidi, kteréž máme na pomezí na Rakúském, aťby vezli k hraduom, aby se jim taková škoda veliká nestala. Přišloli by k tomu a vidělili by tu potřebu, aby i dobytek kázali hnáti k zámkuom. A jestliže by mě již počali hubiti, aby odpierali, a dali mi věděti bez meškánie. A já v té mieře chci o to péči mieti, zda by to v lepší konec při- vedeno mohlo býti mezi knězem Albrechtem a pánem Šternberka, přítelem naším. A také že žádám, aby mi dali bez meškanie věděti, kterak sě Rakušané mají v tom záští, ať bych já to věda i věděl sě, kterak v tom maje při KMti; a byloli by toho potřebie, abych od JMti dlúho držán nebyl. Datum Brunnae, fer. VI. in divisione apostolorum anno domini oc. LXIII. Famosis Petro dicto Persstiansky, purkrabio in Maisstayn, et Petro Vissnie, purkrabio in Crumlov, nostris dilectis. 68. Týž týmž: o škodách způsobených lidem páně Zdeňkovým na statcích Rosenberských a o pro- středkování mezi Zdeňkem Konopištským a arciknížetem Albrechtem. V Brně. 1463, 21. Jul. Orig. č. 1848.***) Jan z Rozmberka. Perštianský milý, Petře milý! Jakož nám píšete, tomu sme srozuměli a pilnosti vaší jsme vděčni. A tak sě mějte na hotově, jako ste nám dali věděti. A jestli že by nám škodili a to zoumysla, aby odpierali. A jako ste nám o našich lidech dali věděti, kteří by byli při té škodě, těmi sě ujiste, i kteříby v domnění byli, a lidem našim vedle nich abyšte nedali škoditi. A jakož sě škoda stala vod páně Zdeňkových lidí lidem našim, o to s ním sem mluvil, a tedť list po- sielám, kterýžť on píše pan Zdeněk. Nemeškajtež ho poslati na Vitoraz a lidem těm, **) z Úsuší. *) Olešnický. — Černý či Bílý? ***) Týž list ve Třeboni pod č. 2586 [u r. 1471].
244 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 67. Jan z Rosenberka purkrabím Krumlovskému a Maidšteinskému: o sjezdu v Brně a o záští Zdeňka Konopištského s arciknížetem Albrechtem. V Brně. 1463, 15. Jul. Orig. č. 1847. Jan z Rosenberka. Perštainský milý, Petře milý! Vědětiť vám dávám, že se dobře mám, a KMti čekáme konečně v sobotu najprv přiští [16. nebo 23. Julii]; a brat muoj, kněz biskup Vratislavský, přijel ve čtvrtek [14. Julii] a kněz Kondrat*) s ním, a jiná kniežata Slezská rady své poslali, a města z sebe že také poslaly. A jakož sem vám po Jarohněvovi**) učinil poselstvie vedle toho záštie, kteréž pan Zdeněk má s knězem Albrechtem a s některými Rakušany, i věřímť vám, že v tom budete péči mieti a pilnost svú, jakož na té potřebě uzřieš, a majíce lidi na hotově panstvie našeho vedle potřebnosti, prvotně opatrujiec zámky na pomezech; a lidi, kteréž máme na pomezí na Rakúském, aťby vezli k hraduom, aby se jim taková škoda veliká nestala. Přišloli by k tomu a vidělili by tu potřebu, aby i dobytek kázali hnáti k zámkuom. A jestliže by mě již počali hubiti, aby odpierali, a dali mi věděti bez meškánie. A já v té mieře chci o to péči mieti, zda by to v lepší konec při- vedeno mohlo býti mezi knězem Albrechtem a pánem Šternberka, přítelem naším. A také že žádám, aby mi dali bez meškanie věděti, kterak sě Rakušané mají v tom záští, ať bych já to věda i věděl sě, kterak v tom maje při KMti; a byloli by toho potřebie, abych od JMti dlúho držán nebyl. Datum Brunnae, fer. VI. in divisione apostolorum anno domini oc. LXIII. Famosis Petro dicto Persstiansky, purkrabio in Maisstayn, et Petro Vissnie, purkrabio in Crumlov, nostris dilectis. 68. Týž týmž: o škodách způsobených lidem páně Zdeňkovým na statcích Rosenberských a o pro- středkování mezi Zdeňkem Konopištským a arciknížetem Albrechtem. V Brně. 1463, 21. Jul. Orig. č. 1848.***) Jan z Rozmberka. Perštianský milý, Petře milý! Jakož nám píšete, tomu sme srozuměli a pilnosti vaší jsme vděčni. A tak sě mějte na hotově, jako ste nám dali věděti. A jestli že by nám škodili a to zoumysla, aby odpierali. A jako ste nám o našich lidech dali věděti, kteří by byli při té škodě, těmi sě ujiste, i kteříby v domnění byli, a lidem našim vedle nich abyšte nedali škoditi. A jakož sě škoda stala vod páně Zdeňkových lidí lidem našim, o to s ním sem mluvil, a tedť list po- sielám, kterýžť on píše pan Zdeněk. Nemeškajtež ho poslati na Vitoraz a lidem těm, **) z Úsuší. *) Olešnický. — Černý či Bílý? ***) Týž list ve Třeboni pod č. 2586 [u r. 1471].
Strana 245
Dopisy z roku 1463. 245 kterým sě škoda stala, ať jdú na Vitoraz, že jim má navráceno býti. A jakož sem vám dal po Jarohněvovi věděti, což sě hrabí Šamberga*) a pánuov z Wolse,**) přátelóv našich, i vo jiných dobrých lidech, jako ste jim měli dáti věděti, i zdálo by sě nám, abyšte panu hrabí Šamberga a panu z Wolse dali věděti, sami od sebe, bychom mohli v tom šíře prospěti, abychom mohli knězi Albrechtovi v tom šíře po- slúžiti, že bychom to rádi učinili. A také že jim věřím jako přáteluom, že to JMti dadie znáti, že sem já té nesnázi beze lsti, kteráž jest přišla mezi knězem Albrechtem a panem Šternberga, a že bych raději JMti slúžil než JMt hněval. Což vám píši, jakž na potřebie uzříte,***) tak se mějte, což byšte rozuměli, k našemu lepšiemu. A poslu jsme poručili o některú věc, tenť vás zpraví. Datum Brunae, feria V. ante Jacobi ap. anno domini oc. LXIII. Famoso Petro dicto Persstaysky, purkrawio in Maysstain, et Petro Wissnie, purkrabio in Crumnau, nostris dilectis. 69. Purkrabí Chúsnický Janovi z Rosenberka: o vězně páně Malovcova. V Soběslavi. /1463], 3. Septembr. Orig. č. 1851. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti posielám list Malovcuov, co VMti odpisuje o toho vězně; i prosím VMti, račte mi VMt v tom rozkázati, kterak se mám v tom mieti, aby se vzdy vedle vuole a rozkázánie VMti stalo. Datum Sobie- Vilém †) purkrabí Chúsnický. slaw sabbato post s. Egidii. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 70. Jan z Rosenberka veškerým úředníkům svým: aby Budějovickým při stíhání těch, kdož neoby- čejnými cestami jezdí, byli nápomocni. V Krumlově. 1463, 18. Octobr. Přepis v rkp. kláštera Strahov. č. 111 pag. 616. Jan z Rožmbergka vám purkrabiem, rychtářuom, lovčím i jiným úřadníkuom našim, listem tímto přikazujem všem: jestližeby měšťanuom Budějovským, kohožkoli z lidí našich, s solí i jinými věcmi a koupěmi, cestami neobyčejnými jedúcího, staviti nebo základ vzíti přihodilo se, abyšte jim v tom nepřekáželi, ale raději, ač byšte mohli, dopomohli, jakož v tom těžké žádáte nemilosti ujíti. Tomu na potvrzení kázali jsme pečet naši k tomu listu přitisknouti. Dán a psán na Krumlově, létha od Na- rození Syna božího tisícého čtyřstého šedesátého třetího, ten úterý po světím Havle. Petrus et Johannes de Rosmberk.††) *) Oldřich hrabě z Schaumburka. **) Wolfganga a Reinprechta z Wallsee. ***) Č. 2586: jakž na potřebie učiníte. †) z Kozího. ††) Týž list v latinském znění tamže: Crumpnaw die s. Procopii, anno octuagesimo primo, což vy-
Dopisy z roku 1463. 245 kterým sě škoda stala, ať jdú na Vitoraz, že jim má navráceno býti. A jakož sem vám dal po Jarohněvovi věděti, což sě hrabí Šamberga*) a pánuov z Wolse,**) přátelóv našich, i vo jiných dobrých lidech, jako ste jim měli dáti věděti, i zdálo by sě nám, abyšte panu hrabí Šamberga a panu z Wolse dali věděti, sami od sebe, bychom mohli v tom šíře prospěti, abychom mohli knězi Albrechtovi v tom šíře po- slúžiti, že bychom to rádi učinili. A také že jim věřím jako přáteluom, že to JMti dadie znáti, že sem já té nesnázi beze lsti, kteráž jest přišla mezi knězem Albrechtem a panem Šternberga, a že bych raději JMti slúžil než JMt hněval. Což vám píši, jakž na potřebie uzříte,***) tak se mějte, což byšte rozuměli, k našemu lepšiemu. A poslu jsme poručili o některú věc, tenť vás zpraví. Datum Brunae, feria V. ante Jacobi ap. anno domini oc. LXIII. Famoso Petro dicto Persstaysky, purkrawio in Maysstain, et Petro Wissnie, purkrabio in Crumnau, nostris dilectis. 69. Purkrabí Chúsnický Janovi z Rosenberka: o vězně páně Malovcova. V Soběslavi. /1463], 3. Septembr. Orig. č. 1851. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti posielám list Malovcuov, co VMti odpisuje o toho vězně; i prosím VMti, račte mi VMt v tom rozkázati, kterak se mám v tom mieti, aby se vzdy vedle vuole a rozkázánie VMti stalo. Datum Sobie- Vilém †) purkrabí Chúsnický. slaw sabbato post s. Egidii. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 70. Jan z Rosenberka veškerým úředníkům svým: aby Budějovickým při stíhání těch, kdož neoby- čejnými cestami jezdí, byli nápomocni. V Krumlově. 1463, 18. Octobr. Přepis v rkp. kláštera Strahov. č. 111 pag. 616. Jan z Rožmbergka vám purkrabiem, rychtářuom, lovčím i jiným úřadníkuom našim, listem tímto přikazujem všem: jestližeby měšťanuom Budějovským, kohožkoli z lidí našich, s solí i jinými věcmi a koupěmi, cestami neobyčejnými jedúcího, staviti nebo základ vzíti přihodilo se, abyšte jim v tom nepřekáželi, ale raději, ač byšte mohli, dopomohli, jakož v tom těžké žádáte nemilosti ujíti. Tomu na potvrzení kázali jsme pečet naši k tomu listu přitisknouti. Dán a psán na Krumlově, létha od Na- rození Syna božího tisícého čtyřstého šedesátého třetího, ten úterý po světím Havle. Petrus et Johannes de Rosmberk.††) *) Oldřich hrabě z Schaumburka. **) Wolfganga a Reinprechta z Wallsee. ***) Č. 2586: jakž na potřebie učiníte. †) z Kozího. ††) Týž list v latinském znění tamže: Crumpnaw die s. Procopii, anno octuagesimo primo, což vy-
Strana 246
246 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 71. Zdeněk ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: aby poslal někoho na rychlo s listem Zdeň- kovým do Lince ke sněmu. Ve Vitorazi. 1464, 2. Jan. Orig. č. 1855. Službu svú vzkazuji, Petře milý! Jakož mi píšeš, že Špan*) jede k ciesaři, pána svého rozkázaním, kterýž měl jeti do Lince s listem mým: i prosímť tebe, milý Petře, vyprav někoho jiného s tiem listem do Lince ihned bez meškánie, aby ten list tam na ten sněm dán byl, kterýžť sem prvé poslal. A odpovědi ať dočká, ať bych já se uměl zpravovati. A jakož mi píšeš, že hrabě**) listu kleitovnieho ne- položil: takť jej rád položí, jako já, aneb raději. Dán na Vitorazi, fer. II. po Novém Zdeněk z Šternberka, najvyšší purkrabie Pražský. létě anno oc. LXIIII°. Slovutnému panoši Petrovi z Višně, purkrabí na Krumlově. 72. Purkrabí Krumlovský Zdeňkovi ze Šternberka: o Španově poselství do Lince. B. m. [1464, po 2. Jan.] Koncept č. 1871. Urozený pane, pane milý! Služba má napřed VMti. Z rozkázánie pána svého milostivého vypravil jsem byl Špana do Lince ku panu z Walse a panu hrabí Šawm- burskému s listy věřícími o ty věci, jakož VMt se pánem mým zuostali ste byli oc. I račiž VMt věděti, že Špan trefil se do Lince, ani sněm obecní mají, a když po- selstvie zdal, tehdy to pan Šawmberský a pan z Walse vznesli na zemany. A tak o to mluvivše, dali sú odpověď Španovi od sebe i ode všech zeman, že za jiné ne- mají, než poněvadž kněžitina Mt pán jich umřel,***) že ta válka také pominula. Pak přes to, zdáli se pánu z Šternberga, že by oč nařékati měl, tehdy že prosie pana z Rozmberga, aby k tomu vedl pana z Šternbergka, přičinil se i prosil od nich, ať by toho ponechal v mierném stanie a v pokoji až do jich pána budúcieho. A když koli pán budúcí bude, kterýž koli, že oni pak chtie rádi mluviti a JMt k tomu vésti, což najdál budú moci, aby pánu z Šternberga rovné učinil, což by učiniti měl. Pak *) ***) kládalo se na rok 1481; avšak latinský original archivu Budějovského, o němž zpravil mne p. Köpl, dotvrzuje, že mysliti se musí na rok 1381. Z toho také vysvětluje se podpis: „Petrus et Johannes de Rosmberk“. Roku 1463 byl vladařem domu Jan z Rosenberka svrchu podepsaný, ale Petr, syn jeho, byl tehdáž rok stár. Jiného pak Petra v celém rodě nebylo. K roku 1481, 4. Julii hodil by se snad již lépe Petr, ač i tu měl by býti spíše Vok. K roku 1381 hodí se pak Petr velmi dobře. Viděti z toho, že list páně Janův z r. 1463 jest obnovením starého nařízení z r. 1381. Poznámka při obou těchto kusech v rkp. Strahovském zachovaná poučuje nás, že list ten vskutku dvakráte byl vydán. Poznámka ta zní: „Tíž oba dva fedrovní listové od JMtí pánuov z Rožmberka jsou na rathouze v sklepě mezi starými majestáty na pergameně s pečetmi.“ — Za laskavé upozornění na toto číslo děkuji p. Fr. Dvorskému. — Rkp. Strahovský č. 111 pochází ze XVI. stol. **) Nepochybně hrabě Cáhlovský; viz č. 72. Jiřík. Arcikníže Albrecht, s nímž p. Zdeněk válčil.
246 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 71. Zdeněk ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: aby poslal někoho na rychlo s listem Zdeň- kovým do Lince ke sněmu. Ve Vitorazi. 1464, 2. Jan. Orig. č. 1855. Službu svú vzkazuji, Petře milý! Jakož mi píšeš, že Špan*) jede k ciesaři, pána svého rozkázaním, kterýž měl jeti do Lince s listem mým: i prosímť tebe, milý Petře, vyprav někoho jiného s tiem listem do Lince ihned bez meškánie, aby ten list tam na ten sněm dán byl, kterýžť sem prvé poslal. A odpovědi ať dočká, ať bych já se uměl zpravovati. A jakož mi píšeš, že hrabě**) listu kleitovnieho ne- položil: takť jej rád položí, jako já, aneb raději. Dán na Vitorazi, fer. II. po Novém Zdeněk z Šternberka, najvyšší purkrabie Pražský. létě anno oc. LXIIII°. Slovutnému panoši Petrovi z Višně, purkrabí na Krumlově. 72. Purkrabí Krumlovský Zdeňkovi ze Šternberka: o Španově poselství do Lince. B. m. [1464, po 2. Jan.] Koncept č. 1871. Urozený pane, pane milý! Služba má napřed VMti. Z rozkázánie pána svého milostivého vypravil jsem byl Špana do Lince ku panu z Walse a panu hrabí Šawm- burskému s listy věřícími o ty věci, jakož VMt se pánem mým zuostali ste byli oc. I račiž VMt věděti, že Špan trefil se do Lince, ani sněm obecní mají, a když po- selstvie zdal, tehdy to pan Šawmberský a pan z Walse vznesli na zemany. A tak o to mluvivše, dali sú odpověď Španovi od sebe i ode všech zeman, že za jiné ne- mají, než poněvadž kněžitina Mt pán jich umřel,***) že ta válka také pominula. Pak přes to, zdáli se pánu z Šternberga, že by oč nařékati měl, tehdy že prosie pana z Rozmberga, aby k tomu vedl pana z Šternbergka, přičinil se i prosil od nich, ať by toho ponechal v mierném stanie a v pokoji až do jich pána budúcieho. A když koli pán budúcí bude, kterýž koli, že oni pak chtie rádi mluviti a JMt k tomu vésti, což najdál budú moci, aby pánu z Šternberga rovné učinil, což by učiniti měl. Pak *) ***) kládalo se na rok 1481; avšak latinský original archivu Budějovského, o němž zpravil mne p. Köpl, dotvrzuje, že mysliti se musí na rok 1381. Z toho také vysvětluje se podpis: „Petrus et Johannes de Rosmberk“. Roku 1463 byl vladařem domu Jan z Rosenberka svrchu podepsaný, ale Petr, syn jeho, byl tehdáž rok stár. Jiného pak Petra v celém rodě nebylo. K roku 1481, 4. Julii hodil by se snad již lépe Petr, ač i tu měl by býti spíše Vok. K roku 1381 hodí se pak Petr velmi dobře. Viděti z toho, že list páně Janův z r. 1463 jest obnovením starého nařízení z r. 1381. Poznámka při obou těchto kusech v rkp. Strahovském zachovaná poučuje nás, že list ten vskutku dvakráte byl vydán. Poznámka ta zní: „Tíž oba dva fedrovní listové od JMtí pánuov z Rožmberka jsou na rathouze v sklepě mezi starými majestáty na pergameně s pečetmi.“ — Za laskavé upozornění na toto číslo děkuji p. Fr. Dvorskému. — Rkp. Strahovský č. 111 pochází ze XVI. stol. **) Nepochybně hrabě Cáhlovský; viz č. 72. Jiřík. Arcikníže Albrecht, s nímž p. Zdeněk válčil.
Strana 247
Listy z roku 1464. 247 o panu hrabi na Cáhlově,*) ten jest listem odpověď dal Španovi, jakož teď VMti přiepis listu jeho posielam a k tomu i přiepis listu příměrného; což se v tom VMti zdáti bude, račte mi dáti věděti, ať bych jemu odpověď dal. Datum oc. Petr z Větřnie, burgrabie na Krumlově. 73. Třeboňský hejtman Janovi z Rosenberka: o silnice do Budějovic. Ve Třeboni. 1464, 8. Febr. Orig. č. 1857. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt vaším psaním připomíná, abych toho pilen byl, což se silnic do Budějovic nynie dotejče: račte věděti, že toho neopúštiem, ale což mohu opatruji, i zdá mi se, že jest potřebie VMti opatřiti, což se těch cest dotýče od Machovic a Dubného, aby tu pilně osazeno bylo. Také račte věděti, že sem tomu porozuměl, že by pan Mikuláš,**) purkrabie Hlubocký, jmienil k VMti jeti, a já se o jiné nenaději než o Budějovské, neb jsú u něho byli. Datum Trzebon, feria IV. post s. Dorotheae anno domini oc. LXIIII°. Jarohněv z Úsušie, heitman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 74. Měštěnín brněnský Hanuš Ryšan Janovi z Rosenberka: aby fedroval služebníka jeho, kterýž veze víno do Pasova. V Brně. 1464, 25. April. Orig. č. 1858. Urozený pane milostivý! Služba má ustavičná VMti buď předeslána. VMti dávám věděti, žeť teď posielám Janka, služebníka svého, do Pasova se třmi draylinky vína, aby mi zase tam potřeb kúpil a vyjednal, což sem jemu poručil a svěřil, jako svému věrnému služebníku. I prosímt VMti, jakožto pána svého milostivého, jestliže by VMt v čem požádal vašie rady a vašie pomoci, a zvláště na mýtech vašeho zbožie, což spravedlivě dáti má, to vše učiniti má. A dále prosím VMti za fedrunk listem od VMti, ač by jemu tam dále na mýta potřebie bylo, že jemu lístek ráčíte dáti; a já toho dále VMti chci zasluhovati, jakožto pánu svému milostivému. Datum Brunnae, feria IV. die et festo s. Marcii evang. a. d. 1464. Hanuš Ryšann, měštěnín v Brně. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému, buď list dán. *) Vilém hrabě z Tieršteina. **) z Landšteina.
Listy z roku 1464. 247 o panu hrabi na Cáhlově,*) ten jest listem odpověď dal Španovi, jakož teď VMti přiepis listu jeho posielam a k tomu i přiepis listu příměrného; což se v tom VMti zdáti bude, račte mi dáti věděti, ať bych jemu odpověď dal. Datum oc. Petr z Větřnie, burgrabie na Krumlově. 73. Třeboňský hejtman Janovi z Rosenberka: o silnice do Budějovic. Ve Třeboni. 1464, 8. Febr. Orig. č. 1857. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt vaším psaním připomíná, abych toho pilen byl, což se silnic do Budějovic nynie dotejče: račte věděti, že toho neopúštiem, ale což mohu opatruji, i zdá mi se, že jest potřebie VMti opatřiti, což se těch cest dotýče od Machovic a Dubného, aby tu pilně osazeno bylo. Také račte věděti, že sem tomu porozuměl, že by pan Mikuláš,**) purkrabie Hlubocký, jmienil k VMti jeti, a já se o jiné nenaději než o Budějovské, neb jsú u něho byli. Datum Trzebon, feria IV. post s. Dorotheae anno domini oc. LXIIII°. Jarohněv z Úsušie, heitman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 74. Měštěnín brněnský Hanuš Ryšan Janovi z Rosenberka: aby fedroval služebníka jeho, kterýž veze víno do Pasova. V Brně. 1464, 25. April. Orig. č. 1858. Urozený pane milostivý! Služba má ustavičná VMti buď předeslána. VMti dávám věděti, žeť teď posielám Janka, služebníka svého, do Pasova se třmi draylinky vína, aby mi zase tam potřeb kúpil a vyjednal, což sem jemu poručil a svěřil, jako svému věrnému služebníku. I prosímt VMti, jakožto pána svého milostivého, jestliže by VMt v čem požádal vašie rady a vašie pomoci, a zvláště na mýtech vašeho zbožie, což spravedlivě dáti má, to vše učiniti má. A dále prosím VMti za fedrunk listem od VMti, ač by jemu tam dále na mýta potřebie bylo, že jemu lístek ráčíte dáti; a já toho dále VMti chci zasluhovati, jakožto pánu svému milostivému. Datum Brunnae, feria IV. die et festo s. Marcii evang. a. d. 1464. Hanuš Ryšann, měštěnín v Brně. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému, buď list dán. *) Vilém hrabě z Tieršteina. **) z Landšteina.
Strana 248
248 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 75. Purkrabí Helfenburský nejvyššímu písaři Jana z Rosenberka: o vyhotovení dlužního úpisu na 70 kop. Na Helfenburce. [1464), 5. Maji. Orig. č. 1860. Služba má napřed, slovutný přieteli milý! A prosím přičiň se k tomu, ať by mi ten list udělán byl na LXX kop, a ten, kterýž mám na CLXX kop, ať by vám vrácen byl, nebť bych jeho nerad zadržal pro všecky příhody. A také vieš, žeť jest byl tak zmluvil nebožtík purgrabie Zelibořický*) se mnú, žeť mi měl udělán býti na zlaté, nebť jsú je měli jiní tak všieti, [sic] a zlaté mi zase dáti; a onť mi nebožtík řekl, žeť mi má list tak na zlaté udělán býti, a zlaté že mi mají dány býti. A když mi list tak brzy udělán nebyl, i prosil sem jeho, když by list udělán byl, aby jej vzal k sobě. I neohledal sem listu až po jeho smrti, a hned sem o to s tebú mluvil tu na Helfenburce, když sem se uvazoval v hrad, že list tak udělán nenie, jakož jesti měl udělán býti na zlaté. Neviem, pamatuješli to či nic, i věřímť že se k tomu přičiníš, ať ten list jest udělán byl. Psán na Helfnburce, v sobotu před křížo- V.**) Vlášek z Miloněvic, purkrabie Helfnburský. vými dny oc. Slovutnému Johanesovi Ritšawer,***) navyššímu písaři páně z Rosenberka, příteli milý [sic]. 76. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: o příjezdu biskupa Jošta. Ve Třeboni. 1464, 6. Mai. Orig. Fam. Rosenberg 22 e. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti posielám list kněze Januov, a tak rozumiem, že kněz biskup JMt v tento úterý [8. Mai] v Třeboni bude, neb kněz Jan Kaplicer tak panně†) píše. I prosím VMti, račte pstruhuov k tomu dni poslati pečených, nebť my zde jiných ryb nemáme, než několik štik a kapry. Také račte věděti, žeť já [sic]††) ten den nebude moci u Zibřída býti pro JMt kněze bi- skupa. Datum Třeboň, dominica Rogationum anno oc. LXIIII°. Jarohněv z Úsušie, haitman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď dán. 77. Ondráček Načeradský Janovi Rosenberskému: o nesnázích s purkrabím Zvíkovským. B. m. 1464, 4. Julii. Orig. č. 1861. Službu svú vzkazuji TMti pane, pane mně přieznivý! VMt rač věděti, kterak Petrovský, purkrabie ze Zviekova, pohrážku činí lidem mým, jakožto rychtáři z Ra- *) Mikuláš Zelibor ze Zelibořic byl před Vláškem purkrabí na Helfenburce. ***) Ritschauer. **) Václav. †) Anežce Rosenberské. 14) Jan?
248 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 75. Purkrabí Helfenburský nejvyššímu písaři Jana z Rosenberka: o vyhotovení dlužního úpisu na 70 kop. Na Helfenburce. [1464), 5. Maji. Orig. č. 1860. Služba má napřed, slovutný přieteli milý! A prosím přičiň se k tomu, ať by mi ten list udělán byl na LXX kop, a ten, kterýž mám na CLXX kop, ať by vám vrácen byl, nebť bych jeho nerad zadržal pro všecky příhody. A také vieš, žeť jest byl tak zmluvil nebožtík purgrabie Zelibořický*) se mnú, žeť mi měl udělán býti na zlaté, nebť jsú je měli jiní tak všieti, [sic] a zlaté mi zase dáti; a onť mi nebožtík řekl, žeť mi má list tak na zlaté udělán býti, a zlaté že mi mají dány býti. A když mi list tak brzy udělán nebyl, i prosil sem jeho, když by list udělán byl, aby jej vzal k sobě. I neohledal sem listu až po jeho smrti, a hned sem o to s tebú mluvil tu na Helfenburce, když sem se uvazoval v hrad, že list tak udělán nenie, jakož jesti měl udělán býti na zlaté. Neviem, pamatuješli to či nic, i věřímť že se k tomu přičiníš, ať ten list jest udělán byl. Psán na Helfnburce, v sobotu před křížo- V.**) Vlášek z Miloněvic, purkrabie Helfnburský. vými dny oc. Slovutnému Johanesovi Ritšawer,***) navyššímu písaři páně z Rosenberka, příteli milý [sic]. 76. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: o příjezdu biskupa Jošta. Ve Třeboni. 1464, 6. Mai. Orig. Fam. Rosenberg 22 e. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti posielám list kněze Januov, a tak rozumiem, že kněz biskup JMt v tento úterý [8. Mai] v Třeboni bude, neb kněz Jan Kaplicer tak panně†) píše. I prosím VMti, račte pstruhuov k tomu dni poslati pečených, nebť my zde jiných ryb nemáme, než několik štik a kapry. Také račte věděti, žeť já [sic]††) ten den nebude moci u Zibřída býti pro JMt kněze bi- skupa. Datum Třeboň, dominica Rogationum anno oc. LXIIII°. Jarohněv z Úsušie, haitman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď dán. 77. Ondráček Načeradský Janovi Rosenberskému: o nesnázích s purkrabím Zvíkovským. B. m. 1464, 4. Julii. Orig. č. 1861. Službu svú vzkazuji TMti pane, pane mně přieznivý! VMt rač věděti, kterak Petrovský, purkrabie ze Zviekova, pohrážku činí lidem mým, jakožto rychtáři z Ra- *) Mikuláš Zelibor ze Zelibořic byl před Vláškem purkrabí na Helfenburce. ***) Ritschauer. **) Václav. †) Anežce Rosenberské. 14) Jan?
Strana 249
Dopisy z roku 1464. 249 dimovic, že by sám se mnú bez konšel súdil, a dotýče, že co sě kruntu dotýče, že toho bez TMti súditi nemáme, mieně jeho kárati pro to. I milý pane! Věřím já VMti, že toho neráčíte dopustiti, aby on, neb kto jiný, lidi mé, kterýchž v drženi sem, proč káral; neb budúli lidé moji jemu aneboli komu jinému co vinni, jáť na ně každému spravedlnosti udám a dopomohu. A seč bych sám nemohl býti, o to bych sě utekl k MTvé, jakožto ku pánu svému milostivému, neb to viete, že což jest věcí pilných, že to na MtT znášiem a k MT se utiekám. A VMt přidala mi jest k radě pana Viléma Kozského, kterýž jest purgrabí na Chousníce, a toho mi MtT jest nerozkázal, abych já aneb lidé moji sě utiekali k Petrovskému, neb MtT to dobře vie, že co za Petrovského a za jiných úředníkuov jest opustlo, že to já opra- vuji a osazuji. A Petrovskému to vděk nenie, že já s lidmi milostivě nakládám a je osazuji, a z lidí chce bráti pokuty, proti mně lidi búře a pravě, že v kruntiech já nemám rozkazovati. A lidé pravie tak, bychom věděli, že by Petrovský měl nám roz- kazovati, nechtěli bychom tu polúletie seděti, ani sě nic opravovati. I vždyť věřím MtiT, že Petrovskému přikážeš, ať on proti mně lidi nebúří a ať jich s pokojem nechá a VMti škody nečiní, aby sě lidé mohli osazovati, a já ať tak jich v držení jsem podle těch úmluv, kteréž s MtíV mám, neb já v těch věcech tak vždy za- chovával sem sě a vzdy sě zachovati mieniem. A kteréž já úředníky mám, tiť se dobře hodie VMti, a takéť viem, žeť žádnému křivdy neučinie. Datum feria IV. die s. Procopii. Odpovědi milostivé žádám po tomto poslu. Ondráček Načeradský od Hory, služebník váš. Vysoce urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberga, seděním na Krumlově, mně přie- znivému. 78. Zdeněk ze Šternberka Janovi Rosenberskému: že nyní na Zelené Hoře pobude. Na Zelené Hoře. 1464 (?), 10. Jul. Orig. č. 1862. Službu svú vzkazuji urozený pane a přieteli milý! Psaní vašemu jsem srozuměl, a z tohoť velmi děkuji. A píšeš mi, aťbych dal věděti, kde by mě jmělo tvé poselstvie naleznúti: jsem nynie na Zelené hoře, a mám úmysl odtud nikam nynie neodjiežděti, lečby mi toho pilné potřebie bylo. A rád bych slyšel, aby se dobře měl a zdráv byl. Ex Zelená hora, fer. III. post. b. Kiliani anno dni 1464 [sic]. Zdeněk z Šternberka, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, p. Janovi z Rosenberka, přieteli mému milému. Archiv Český VII. 32
Dopisy z roku 1464. 249 dimovic, že by sám se mnú bez konšel súdil, a dotýče, že co sě kruntu dotýče, že toho bez TMti súditi nemáme, mieně jeho kárati pro to. I milý pane! Věřím já VMti, že toho neráčíte dopustiti, aby on, neb kto jiný, lidi mé, kterýchž v drženi sem, proč káral; neb budúli lidé moji jemu aneboli komu jinému co vinni, jáť na ně každému spravedlnosti udám a dopomohu. A seč bych sám nemohl býti, o to bych sě utekl k MTvé, jakožto ku pánu svému milostivému, neb to viete, že což jest věcí pilných, že to na MtT znášiem a k MT se utiekám. A VMt přidala mi jest k radě pana Viléma Kozského, kterýž jest purgrabí na Chousníce, a toho mi MtT jest nerozkázal, abych já aneb lidé moji sě utiekali k Petrovskému, neb MtT to dobře vie, že co za Petrovského a za jiných úředníkuov jest opustlo, že to já opra- vuji a osazuji. A Petrovskému to vděk nenie, že já s lidmi milostivě nakládám a je osazuji, a z lidí chce bráti pokuty, proti mně lidi búře a pravě, že v kruntiech já nemám rozkazovati. A lidé pravie tak, bychom věděli, že by Petrovský měl nám roz- kazovati, nechtěli bychom tu polúletie seděti, ani sě nic opravovati. I vždyť věřím MtiT, že Petrovskému přikážeš, ať on proti mně lidi nebúří a ať jich s pokojem nechá a VMti škody nečiní, aby sě lidé mohli osazovati, a já ať tak jich v držení jsem podle těch úmluv, kteréž s MtíV mám, neb já v těch věcech tak vždy za- chovával sem sě a vzdy sě zachovati mieniem. A kteréž já úředníky mám, tiť se dobře hodie VMti, a takéť viem, žeť žádnému křivdy neučinie. Datum feria IV. die s. Procopii. Odpovědi milostivé žádám po tomto poslu. Ondráček Načeradský od Hory, služebník váš. Vysoce urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberga, seděním na Krumlově, mně přie- znivému. 78. Zdeněk ze Šternberka Janovi Rosenberskému: že nyní na Zelené Hoře pobude. Na Zelené Hoře. 1464 (?), 10. Jul. Orig. č. 1862. Službu svú vzkazuji urozený pane a přieteli milý! Psaní vašemu jsem srozuměl, a z tohoť velmi děkuji. A píšeš mi, aťbych dal věděti, kde by mě jmělo tvé poselstvie naleznúti: jsem nynie na Zelené hoře, a mám úmysl odtud nikam nynie neodjiežděti, lečby mi toho pilné potřebie bylo. A rád bych slyšel, aby se dobře měl a zdráv byl. Ex Zelená hora, fer. III. post. b. Kiliani anno dni 1464 [sic]. Zdeněk z Šternberka, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, p. Janovi z Rosenberka, přieteli mému milému. Archiv Český VII. 32
Strana 250
250 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 79. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: že poddaní faráře Krumlovského ze vsi Krtel na vojnu vedle lidí Rosenberských jíti se zdráhají. B. m. 1464, 15. Augusti. Orig. č. 1864. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Račtež VMt věděti, že lidé z Krtel, kteréž farář Krumlovský drží, odporni jsú na vojnu vedle lidí VMti odtudž z Krtel jeti, a VMt, když na Helfmburce byla, rozkázala jest jim po rychtáři, aby s nimi sě srovnali a jeli, a oni se na faráře Krumlovského odvolali. I prosím VMti, račte VMt s ním o to mluviti, ať jich neodtrhuje od lidi VMti, neb od stara dávna ve všech věcech jsú se srovnávali a spojovali, buďto na vojnu neb které vozby k hradu, jeho lidé s lidmi VMti, krom za pana Popela,*) tu jsú tepruv roztrženi. I ještě VMť neračte toho dopustiti, aby byli roztrženi. VMt o Koktanovi a Bohuslavovi račte věděti, žeť jsem u nich byl, i nebylo Bohuslava doma, ale s Koktanem jsem mluvil, ten k tomu svoluje; a v zejtra bohdá také k Bohuslavovi pojedu a s nim o to mluviti budu. Datum feria IV. ipso die Assumptionis virginis V. Vlášek z Miloňovic, purkrabie Helfmburský. Mariae anno oc. LXIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému dd. 80. Král Jiří Janovi z Rosenberka: že již vojna pominula.**) V Žatci. 1464, 19. Aug. Orig. č. 1866. Jiří, boží milostí Český král a markrabě Moravský oc. — Urozený věrný milý! Jakož nám píšeš o Hynka z Suché oc. Již jeho v této mieře nám nebude po- třebie, poněvadž, jakožť sme prvé psali, nynějšie vojna pominula. Dán v Žatci, v ne- děli před sv. Bartolomějem, let božích oc. LXIIII, pod signetem prstena našeho. Commissio propria d. Regis. Urozenému Janovi z Rozmberka, raddě našie, věrnému milému. 81. Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému: o důchodech Choustnických a o sváru náboženském v Soběslavi od faráře Drachovského způsobeném. V Soběslavi. 1464, 18. Octobr. Orig. č. 1872. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt rozkázala, co by mělo k úřadu Chúsnickému k úrokóm přidáno býti na platy komornie, abych to VMti vy- psáno dal; teď VMti v ceduli vypsáno dávám, ješto tomu VMt porozumie. Také sem *) Jana P. z Lobkovic (?) **) Cf. A. Č. V. 290.
250 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 79. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: že poddaní faráře Krumlovského ze vsi Krtel na vojnu vedle lidí Rosenberských jíti se zdráhají. B. m. 1464, 15. Augusti. Orig. č. 1864. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Račtež VMt věděti, že lidé z Krtel, kteréž farář Krumlovský drží, odporni jsú na vojnu vedle lidí VMti odtudž z Krtel jeti, a VMt, když na Helfmburce byla, rozkázala jest jim po rychtáři, aby s nimi sě srovnali a jeli, a oni se na faráře Krumlovského odvolali. I prosím VMti, račte VMt s ním o to mluviti, ať jich neodtrhuje od lidi VMti, neb od stara dávna ve všech věcech jsú se srovnávali a spojovali, buďto na vojnu neb které vozby k hradu, jeho lidé s lidmi VMti, krom za pana Popela,*) tu jsú tepruv roztrženi. I ještě VMť neračte toho dopustiti, aby byli roztrženi. VMt o Koktanovi a Bohuslavovi račte věděti, žeť jsem u nich byl, i nebylo Bohuslava doma, ale s Koktanem jsem mluvil, ten k tomu svoluje; a v zejtra bohdá také k Bohuslavovi pojedu a s nim o to mluviti budu. Datum feria IV. ipso die Assumptionis virginis V. Vlášek z Miloňovic, purkrabie Helfmburský. Mariae anno oc. LXIIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému dd. 80. Král Jiří Janovi z Rosenberka: že již vojna pominula.**) V Žatci. 1464, 19. Aug. Orig. č. 1866. Jiří, boží milostí Český král a markrabě Moravský oc. — Urozený věrný milý! Jakož nám píšeš o Hynka z Suché oc. Již jeho v této mieře nám nebude po- třebie, poněvadž, jakožť sme prvé psali, nynějšie vojna pominula. Dán v Žatci, v ne- děli před sv. Bartolomějem, let božích oc. LXIIII, pod signetem prstena našeho. Commissio propria d. Regis. Urozenému Janovi z Rozmberka, raddě našie, věrnému milému. 81. Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému: o důchodech Choustnických a o sváru náboženském v Soběslavi od faráře Drachovského způsobeném. V Soběslavi. 1464, 18. Octobr. Orig. č. 1872. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt rozkázala, co by mělo k úřadu Chúsnickému k úrokóm přidáno býti na platy komornie, abych to VMti vy- psáno dal; teď VMti v ceduli vypsáno dávám, ješto tomu VMt porozumie. Také sem *) Jana P. z Lobkovic (?) **) Cf. A. Č. V. 290.
Strana 251
Dopisy z roku 1464. 251 mluvil s rychtářem Soběslavským, mluvil [sic] o penieze z mýta, i tak mi odpověděl, žej vydal VMti rozkázáním, a že již nemá krom snad 2 kop. Také račte VMt vě- děti, žeť sme již vzali těch 30 kop gr. českých dobrých u Veselských, a tiť ležie u Habartha, a tak sme jim slíbili za listu dokonánie, jakož sem s VMtí zuostal, do sv. Martina příštieho. Také račte VMt věděti, že mě váš kněz farář Soběslavský zpravil, kterak farář Drachovský všed do města k Jakubovi Moskuotovi; a tak fa- ráře zpravovali, že by někoho nemocného zpoviedal; a slyše to farář, poslal tam kněze svého, žádaje na něm, aby ovcí jeho prázden byl, tak vedle práva duchovnieho, a boje se, aby jeho osadních v bludy neuvodil, neb tak kázal zjevně, žej pod jednú zpósobú toliko puol svátosti, a ktož tak přijímají, že blud přijímají. A potom Dra- chovský farář tuze a hrubě mluvil před knězem farářovým a potom před samým fa- rářem Soběslavským, pravě což mluvil, žej pravdu mluvil. A mezi tiem počeli sě v tom domu někteří búřiti proti knězi farářovi, a kněz farář vznesl to na Bolo- chovce,*) a Bolochovec zavolav rychtáře, šli k bráně. A když farář Drachovský po té puotce jel do Prahy, tu rychtář zavázal téhož faráře, jestliže by rychtář čím od VMti potkán byl pro ten povyk, aby se v Soběslavi postavil. A farář Drachovský jev do Prahy, i vrátiv se tyto listy přinesl, kteréž teď VMti posielám.**) I račte VMt v tom rozkázati, kterak mi se v tom máme mieti. Scriptum Sobieslaw, fer. VI. ante XI. milia virginum raptim anno oc. LXIIII°. Paulus de Praga.***) Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému. 82. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: o Jindřicha Cinišpana. a) B. m. [1464, před 5. Nov.] Koncept č. 1873 a. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Přijel ke mně Jindřich Cinispan s dobrými lidmi a přátely svými, zpravuje mě o té puotce, kterúž jest měl s Rúsem, a žes jej pane obeslal, i také Rús, napomienajíce jej k stavení. Prosímť já tebe, milý přieteli! Ponech takového napomínání, a jáť bez meškánie k tobě někoho ústnieho pošli, po němž tomu běhu všemu šíře a lépe porozumieš. Věřímť, že to učiníš, nebť já tiem také dlíti nebudu. b) Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Jakož jsem před sím psal, že by Jindřich Cinispan s dobrými lidmi a přátely svými ke mně přijel, zpravuje *) Bolechovec Jan ze Šatavy v letech dřívějších hejtman Soběslavský a po r. 1464 hejtman Choustnický. **) Nejsou zde, jen na rubu tohoto dopisu poznamenáno: „Rokycan a Pražané“. ***) Pavel Dětřichovic dříve až do r. 1448 všemohoucí primas a purkmistr na Novém Městě Pražském, nyní písař a správce důchodu na Choustníce, s obyčejným sídlem v Soběslavi. 32*
Dopisy z roku 1464. 251 mluvil s rychtářem Soběslavským, mluvil [sic] o penieze z mýta, i tak mi odpověděl, žej vydal VMti rozkázáním, a že již nemá krom snad 2 kop. Také račte VMt vě- děti, žeť sme již vzali těch 30 kop gr. českých dobrých u Veselských, a tiť ležie u Habartha, a tak sme jim slíbili za listu dokonánie, jakož sem s VMtí zuostal, do sv. Martina příštieho. Také račte VMt věděti, že mě váš kněz farář Soběslavský zpravil, kterak farář Drachovský všed do města k Jakubovi Moskuotovi; a tak fa- ráře zpravovali, že by někoho nemocného zpoviedal; a slyše to farář, poslal tam kněze svého, žádaje na něm, aby ovcí jeho prázden byl, tak vedle práva duchovnieho, a boje se, aby jeho osadních v bludy neuvodil, neb tak kázal zjevně, žej pod jednú zpósobú toliko puol svátosti, a ktož tak přijímají, že blud přijímají. A potom Dra- chovský farář tuze a hrubě mluvil před knězem farářovým a potom před samým fa- rářem Soběslavským, pravě což mluvil, žej pravdu mluvil. A mezi tiem počeli sě v tom domu někteří búřiti proti knězi farářovi, a kněz farář vznesl to na Bolo- chovce,*) a Bolochovec zavolav rychtáře, šli k bráně. A když farář Drachovský po té puotce jel do Prahy, tu rychtář zavázal téhož faráře, jestliže by rychtář čím od VMti potkán byl pro ten povyk, aby se v Soběslavi postavil. A farář Drachovský jev do Prahy, i vrátiv se tyto listy přinesl, kteréž teď VMti posielám.**) I račte VMt v tom rozkázati, kterak mi se v tom máme mieti. Scriptum Sobieslaw, fer. VI. ante XI. milia virginum raptim anno oc. LXIIII°. Paulus de Praga.***) Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému. 82. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: o Jindřicha Cinišpana. a) B. m. [1464, před 5. Nov.] Koncept č. 1873 a. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Přijel ke mně Jindřich Cinispan s dobrými lidmi a přátely svými, zpravuje mě o té puotce, kterúž jest měl s Rúsem, a žes jej pane obeslal, i také Rús, napomienajíce jej k stavení. Prosímť já tebe, milý přieteli! Ponech takového napomínání, a jáť bez meškánie k tobě někoho ústnieho pošli, po němž tomu běhu všemu šíře a lépe porozumieš. Věřímť, že to učiníš, nebť já tiem také dlíti nebudu. b) Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Jakož jsem před sím psal, že by Jindřich Cinispan s dobrými lidmi a přátely svými ke mně přijel, zpravuje *) Bolechovec Jan ze Šatavy v letech dřívějších hejtman Soběslavský a po r. 1464 hejtman Choustnický. **) Nejsou zde, jen na rubu tohoto dopisu poznamenáno: „Rokycan a Pražané“. ***) Pavel Dětřichovic dříve až do r. 1448 všemohoucí primas a purkmistr na Novém Městě Pražském, nyní písař a správce důchodu na Choustníce, s obyčejným sídlem v Soběslavi. 32*
Strana 252
252 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. mě o té puotce, kterúž jest měl s Rúsem, a že bych k tobě chtěl někoho ústnieho vypraviti oc. Bylť jest s ním také Zachař z Nemyšle, Litvínóv bratr, test jeho, i jiní dobří lidé, služebníci moji a přietelé jeho. Prosím tebe, milý přieteli, ponech té věci v mlčení do mého s tebú shledánie. Věřímť, jako přieteli, že to pro mě učiníš, nebť bych o to najradše sám s tebú rozmluvil. Panu Zdeňkovi o Cinispana. 83. Zdeněk ze Šternberka Janovi Rosenberskému: v téže záležitosti. Na Vitorazi. 1464, 5. Novembr. Orig. č. 1873 b. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! A jakož mi píšeš o Jin- dřicha Cinispana, že přijel k tobě s dobrými lidmi a zpravil tě o té puotce a mého napomínání jej oc. Milý přieteli! Proč bych ho nenapomínal, poněvadž jest vězeň mój, a služebníci moji ho jali, Rús z Újezda s jinými mými dobrými lidmi, kterémuž jest slíbil vězenie před těmi dobrými lidmi, mně se postaviti, když bych ho obeslal; a již sem ho dvakrát obeslal, i Rús služebník mój jednú; nedbáť slibu svému dosti učiniti. Protož, milý přieteli! rád já vidím každého tvého, kohož ke mně pošleš s pravú vierú, ale on ať mi sě postaví a svému slibu dosti učiní, chceli dobrý člověk býti a své cti dosti učiniti. Rád bych slyšel, by sě dobře měl i se všemi svými a ščastně vedlo. Dán na Vitorazi, feria II. infra Octavam Omnium Sanctorum a. d. 1464. Zdeněk z Šternberka, najvyšší purgrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmbergka, přieteli mému zvláště milému. 84. Opat Vyšebrodský Janovi z Rosenberka: o víno pro biskupa Jošta. Ve Vyšším Brodě. 1464, 10. Nov. Orig. Fam. Rosenberg 22 e. Urozený pane, pane milostivý! Modlitbu svú věrnú VMti vzkazuji. A jakož mi VMt píše o vínu kněze biskupovu, vědieti VMti dávám, že jsú Hořičtí*) formané nám přivezli víno do kláštera z Rakús. I najal sem jednoho z těch formanuov, aby dovezl knězi biskupovi to jisté víno do Naisy v sedmnácti zlatých uherských od nás z kláštera. Pakliby se VMti nezdálo, aby v těch penieziech knězi biskupovi víno do- vezl, tehdy sem s nim umluvil, aby mu kopa byla dána od nás do Crumplova od vozby. A dnes je bohdá přivezú. A teď ho VMti posielám koštovati. A co sě VMti zdáti bude, to račte dáti věděti po tomto poslu formanovi, kterýž čeká s vínem v Crumplově. Také dávám VMti věděti, že víno, kteréž VMti máme dáti, přivezeno *) Höritz na panství Vyšebrodském, Palackého Popis 316.
252 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. mě o té puotce, kterúž jest měl s Rúsem, a že bych k tobě chtěl někoho ústnieho vypraviti oc. Bylť jest s ním také Zachař z Nemyšle, Litvínóv bratr, test jeho, i jiní dobří lidé, služebníci moji a přietelé jeho. Prosím tebe, milý přieteli, ponech té věci v mlčení do mého s tebú shledánie. Věřímť, jako přieteli, že to pro mě učiníš, nebť bych o to najradše sám s tebú rozmluvil. Panu Zdeňkovi o Cinispana. 83. Zdeněk ze Šternberka Janovi Rosenberskému: v téže záležitosti. Na Vitorazi. 1464, 5. Novembr. Orig. č. 1873 b. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! A jakož mi píšeš o Jin- dřicha Cinispana, že přijel k tobě s dobrými lidmi a zpravil tě o té puotce a mého napomínání jej oc. Milý přieteli! Proč bych ho nenapomínal, poněvadž jest vězeň mój, a služebníci moji ho jali, Rús z Újezda s jinými mými dobrými lidmi, kterémuž jest slíbil vězenie před těmi dobrými lidmi, mně se postaviti, když bych ho obeslal; a již sem ho dvakrát obeslal, i Rús služebník mój jednú; nedbáť slibu svému dosti učiniti. Protož, milý přieteli! rád já vidím každého tvého, kohož ke mně pošleš s pravú vierú, ale on ať mi sě postaví a svému slibu dosti učiní, chceli dobrý člověk býti a své cti dosti učiniti. Rád bych slyšel, by sě dobře měl i se všemi svými a ščastně vedlo. Dán na Vitorazi, feria II. infra Octavam Omnium Sanctorum a. d. 1464. Zdeněk z Šternberka, najvyšší purgrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmbergka, přieteli mému zvláště milému. 84. Opat Vyšebrodský Janovi z Rosenberka: o víno pro biskupa Jošta. Ve Vyšším Brodě. 1464, 10. Nov. Orig. Fam. Rosenberg 22 e. Urozený pane, pane milostivý! Modlitbu svú věrnú VMti vzkazuji. A jakož mi VMt píše o vínu kněze biskupovu, vědieti VMti dávám, že jsú Hořičtí*) formané nám přivezli víno do kláštera z Rakús. I najal sem jednoho z těch formanuov, aby dovezl knězi biskupovi to jisté víno do Naisy v sedmnácti zlatých uherských od nás z kláštera. Pakliby se VMti nezdálo, aby v těch penieziech knězi biskupovi víno do- vezl, tehdy sem s nim umluvil, aby mu kopa byla dána od nás do Crumplova od vozby. A dnes je bohdá přivezú. A teď ho VMti posielám koštovati. A co sě VMti zdáti bude, to račte dáti věděti po tomto poslu formanovi, kterýž čeká s vínem v Crumplově. Také dávám VMti věděti, že víno, kteréž VMti máme dáti, přivezeno *) Höritz na panství Vyšebrodském, Palackého Popis 316.
Strana 253
Dopisy z roku 1464 a 1465. 253 bude dnes do Crumplova, a vozatajovi, kteréhož jsme najeli v šesti funtech, tomu VMt račte přikázati zaplatiti od vozby, jakož jest od stara dávna placeno. Datum ex Altovado sabbato in die Ludmillae*) anno dni oc. LXIIII°. Thomas, abbas monasterii Altivadensis. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 85. Vojtěch z Jivovice Janovi Rosenberskému: o sporu s Komařickým a s Erazimem z Michnic. Ve Svinech Trhových. [1464/, 4. Dec. Orig. č. 1874. Služba má VMti urozený pane milý! Jakož mi VMt psal, abych Komařickému**) list poslal, toť jsem učinil pane hned v sobotu ten den, a ještěť mi na to žádné odpovědi nedal. Než pane, račte věděti, žeť jest zdráv a žeť mu nic nenie; i prosímť VMti, račte nám o to rok položiti, ať by z toho něco horšieho pane nebylo; a také VMt vidí, žeť svatí časové jdú. A také, milostivý pane, rač věděti, žeť jest Erazim z Michnic obeslal člověka mého gruntovnieho i druhého rychtáře mého i Holkov- cova,***) ať by sě mu stavěli na Krumlově, jakožto včera byli; pakli by toho neučinili, žeby chtěl karníky po ně poslati, aby je zjímali. I věřímeť VMti já s Holkovcem, že VMt nedá našich lidí jímati bez viny. A když VMt tento rok složí, tu VMt to dobře šíře uslyšíte, kteréť Erazim k nim právo má. Prosím VMti račte tiem nedlíti, jedné abychom mohli přátely k tomu obeslati. Datum in Svin, feria III. in die Barbarae virginis gloriosae. Vojtěch z Jivovice a z Chvalkova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, seděním na Krumlově, pánu milostivému. 86. Purkrabí Krumlovský Janovi z Rosenberka: kdy má vypraviti pět jízdných na Třeboň. Na Krumlově. 1464, 16. Dec. Orig. č. 1875. Urozený pane pane muoj milostivý! Jakož mi VMt rozkázal, abych těch pět jiezdných na hotově měl a do Třeboně je poslal, račte mi to dáti věděti, k kterému dni mají v Třeboni býti. Datum Crumlov, dominico post Luciae anno oc. LXIIII. Kunrát z Petrovic, purkrabie Krumlovský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď dán. 87. Král Jiří Janovi Rosenberskému: varuje poddané i jeho před Wahingarem. V Praze. 1465, 24. Febr. Orig. č. 1879. Jiří boží milostí Český král a markrabě Moravský oc. Urozený věrný milý! *) Hodí se v tomto roku toliko na: Přenesení sv. Lidmily (10. Nov.). ***) Jan Holkovec z Holkova. **) Viz nahoře č. 64.
Dopisy z roku 1464 a 1465. 253 bude dnes do Crumplova, a vozatajovi, kteréhož jsme najeli v šesti funtech, tomu VMt račte přikázati zaplatiti od vozby, jakož jest od stara dávna placeno. Datum ex Altovado sabbato in die Ludmillae*) anno dni oc. LXIIII°. Thomas, abbas monasterii Altivadensis. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 85. Vojtěch z Jivovice Janovi Rosenberskému: o sporu s Komařickým a s Erazimem z Michnic. Ve Svinech Trhových. [1464/, 4. Dec. Orig. č. 1874. Služba má VMti urozený pane milý! Jakož mi VMt psal, abych Komařickému**) list poslal, toť jsem učinil pane hned v sobotu ten den, a ještěť mi na to žádné odpovědi nedal. Než pane, račte věděti, žeť jest zdráv a žeť mu nic nenie; i prosímť VMti, račte nám o to rok položiti, ať by z toho něco horšieho pane nebylo; a také VMt vidí, žeť svatí časové jdú. A také, milostivý pane, rač věděti, žeť jest Erazim z Michnic obeslal člověka mého gruntovnieho i druhého rychtáře mého i Holkov- cova,***) ať by sě mu stavěli na Krumlově, jakožto včera byli; pakli by toho neučinili, žeby chtěl karníky po ně poslati, aby je zjímali. I věřímeť VMti já s Holkovcem, že VMt nedá našich lidí jímati bez viny. A když VMt tento rok složí, tu VMt to dobře šíře uslyšíte, kteréť Erazim k nim právo má. Prosím VMti račte tiem nedlíti, jedné abychom mohli přátely k tomu obeslati. Datum in Svin, feria III. in die Barbarae virginis gloriosae. Vojtěch z Jivovice a z Chvalkova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, seděním na Krumlově, pánu milostivému. 86. Purkrabí Krumlovský Janovi z Rosenberka: kdy má vypraviti pět jízdných na Třeboň. Na Krumlově. 1464, 16. Dec. Orig. č. 1875. Urozený pane pane muoj milostivý! Jakož mi VMt rozkázal, abych těch pět jiezdných na hotově měl a do Třeboně je poslal, račte mi to dáti věděti, k kterému dni mají v Třeboni býti. Datum Crumlov, dominico post Luciae anno oc. LXIIII. Kunrát z Petrovic, purkrabie Krumlovský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď dán. 87. Král Jiří Janovi Rosenberskému: varuje poddané i jeho před Wahingarem. V Praze. 1465, 24. Febr. Orig. č. 1879. Jiří boží milostí Český král a markrabě Moravský oc. Urozený věrný milý! *) Hodí se v tomto roku toliko na: Přenesení sv. Lidmily (10. Nov.). ***) Jan Holkovec z Holkova. **) Viz nahoře č. 64.
Strana 254
254 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Posielámeť přiepis, z něhož srozumieš, kterak Wachingar*) Čechuom i Moravčicuom odpoviedá, ježto nevieme proč. Protož vystřez lidi své, aťby do Rakús nejezdili, i také to vědúc lidé tvoji, aby sě na hotově měli k odporu, jestližeby sě kde pokusil do Čech tvým lidem neb služebníkuom škodu učiniti. Dán v Praze, v neděli maso- pustní, let božích oc. LXV°, pod signetem prstena našeho. Commissio propria d. Regis. Urozenému Janovi z Rozmberka, radě našie, věrnému milému. 88. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: o Budějovických a o zprávě, že král měl býti otráven. V Brně. [1465?7**), 5. Mart. Orig. č. 2288. Službu svú vzkazuji urozený pane a přieteli milý! A jakož mi píšeš o to, což sě Budějovských dotýče: milý přieteli, neměj mě v tom za zlé, žeť mě to bezelsti přišlo, žeť sem to zapomněl a úředníku svému nepověděl; než teď jemu píši a při- kazuji, aby žádného z Budějovic na všem zbožie mým nepřechovávali ani fedrovali, dokudž s tebú smlúvu nevezmú. A novin neumím žádných psáti, než pravil mě pan Procek,***) že mu psal kněz Viktorin, že sú měli krále JMt otráviti někaký Bytieř†) a Kynck [sic] a někto viec; i dověděli sě toho. Rád bych s pravú vierú, by sě dobře měl. Dán v Brně, v úterý po sv. Václavu přenesenie oc. Zdeněk z Šternberka, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, přieteli mému milému. 89. Jindřich ze Stráže Janovi z Rosenberka: posílá k němu purkrabí svého k ústnímu jednání. V Praze. 1465, 11. Mart. Orig. č. 1880. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozumberka, přételi mému dobrému. Já, Jindřich z Stráže, najvyšší hofmistr královstvie Českého, službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a přieteli milý! A posielám k TMti slovútného panoši Vaňka z Vru- tice, purkrabí mého na Stráži, úmyslu mého úplně zpraveného; a což s TMtí v této mieře ode mne mluviti bude, abyšte jemu toho ráčili věřiti, jako bych s TMtí sám osobně mluvil; věře TMti, že se v tom tak okážeš jako pán spravedlivý, oč TMt úřadník mój ústně zpraví. Datum Pragae, feria II. ante s. Gregorii oc. LXV. *) U Chmela (Reg. 496): Wehinger zu Ottenslag. **) Totiž před smrtí pana Procka z Kunštatu, v listě tomto připomenutého. Jiného kriteria pro vročení listu tohoto naprosto jsem nedohledal se. — Snad dalo by se mysliti na rok 1463? ***) z Kunštatu, jinak z Opatovic. †) nebo: Rytieř.
254 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Posielámeť přiepis, z něhož srozumieš, kterak Wachingar*) Čechuom i Moravčicuom odpoviedá, ježto nevieme proč. Protož vystřez lidi své, aťby do Rakús nejezdili, i také to vědúc lidé tvoji, aby sě na hotově měli k odporu, jestližeby sě kde pokusil do Čech tvým lidem neb služebníkuom škodu učiniti. Dán v Praze, v neděli maso- pustní, let božích oc. LXV°, pod signetem prstena našeho. Commissio propria d. Regis. Urozenému Janovi z Rozmberka, radě našie, věrnému milému. 88. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: o Budějovických a o zprávě, že král měl býti otráven. V Brně. [1465?7**), 5. Mart. Orig. č. 2288. Službu svú vzkazuji urozený pane a přieteli milý! A jakož mi píšeš o to, což sě Budějovských dotýče: milý přieteli, neměj mě v tom za zlé, žeť mě to bezelsti přišlo, žeť sem to zapomněl a úředníku svému nepověděl; než teď jemu píši a při- kazuji, aby žádného z Budějovic na všem zbožie mým nepřechovávali ani fedrovali, dokudž s tebú smlúvu nevezmú. A novin neumím žádných psáti, než pravil mě pan Procek,***) že mu psal kněz Viktorin, že sú měli krále JMt otráviti někaký Bytieř†) a Kynck [sic] a někto viec; i dověděli sě toho. Rád bych s pravú vierú, by sě dobře měl. Dán v Brně, v úterý po sv. Václavu přenesenie oc. Zdeněk z Šternberka, najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, přieteli mému milému. 89. Jindřich ze Stráže Janovi z Rosenberka: posílá k němu purkrabí svého k ústnímu jednání. V Praze. 1465, 11. Mart. Orig. č. 1880. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozumberka, přételi mému dobrému. Já, Jindřich z Stráže, najvyšší hofmistr královstvie Českého, službu svú vzkazuji TMti, urozený pane a přieteli milý! A posielám k TMti slovútného panoši Vaňka z Vru- tice, purkrabí mého na Stráži, úmyslu mého úplně zpraveného; a což s TMtí v této mieře ode mne mluviti bude, abyšte jemu toho ráčili věřiti, jako bych s TMtí sám osobně mluvil; věře TMti, že se v tom tak okážeš jako pán spravedlivý, oč TMt úřadník mój ústně zpraví. Datum Pragae, feria II. ante s. Gregorii oc. LXV. *) U Chmela (Reg. 496): Wehinger zu Ottenslag. **) Totiž před smrtí pana Procka z Kunštatu, v listě tomto připomenutého. Jiného kriteria pro vročení listu tohoto naprosto jsem nedohledal se. — Snad dalo by se mysliti na rok 1463? ***) z Kunštatu, jinak z Opatovic. †) nebo: Rytieř.
Strana 255
Dopisy z roku 1465. 255 90. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o příjezdu pana Zajíce. V Krumlově. 1465, 11. Aug. Orig. Fam. Rosenberg 17. Jan z Rozmberka oc. Pavle milý! Zpraveni jsme, že by pan Zajiec měl tudy jeti k nám na Soběslav. Protož to věda, žádámeť, aby jej potřebami opatřil, rybami, obrokem a kterýmiž muožeš. A kdyžby jedné k vám přijel, daj nám hned věděti, dnem i nocí, a zvěda, jedniemli dnem z Soběslavě na Krumlově bude, to nám také daj věděti. Datum Crumlow, dominico post Laurencii anno oc. LXV°. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusník, nostro fideli dilecto. 91. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o odběhlých poddaných z městečka Veselí. B. m. 1465, 28. Sept. Orig. č. 1888. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Vznesl na nás Hanuš z Třeboně, uka- zatel tohoto listu, žeby jemu ten, kterýž sedí s jinými z Veselé, pobral zlaté a pe- nieze, a ti z Veselé že sú ustúpili a domy i statku tu u Veselí odběhli. Žádámeť s pilností, aby ty statky opatřil a toto nazřel, aťby ničímž hýbáno nebylo, ani roz- trženo do našeho dalšího rozkázanie. Datum sabbato die s. Venceslai anno dni oc. LXV. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 92. Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému: o loupežnících a rozdělení kořisti jim odňaté. V Soběslavi. [1465], 30. Sept. Orig. č. 1889. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosil mne Hlavnička k VMti za pří- mluvu, jakož jest sě jemu příhoda stala, že jest lúpen, ježto VMt ústně šíře zpraví. I zpravuje mě, že by rychtář Miličínský i s těmi, kdož jsú je honili ty zloděje, vedle Hlavničky, chtěli ty penieze mieti, kteréž jsú vzati Hlavničkovi, i ty koně i tu zbroji, kteráž je těm zlodějuom vzata. I milý pane! tak sem slýchal i při tom býval, že kdož svého co při kom najde, kdož lúpí, že jeho jistina má vrácena býti, než což jest zlodějského, buď kuoň neb voděnie, to jest na VMti rozkázanie; vzdy trudu mají požiti, aby potom pilněji honili. I zdá mi sě, že by sě ti kuoni mohli k hradu hoditi, a s nimi na penieze vedle vuole VMti uhoditi. V tom račte rozkázati: a byť Hlavničky samého a počátku jeho nebylo, tito by žádného prospěchu neučinili, nebť jest sám oba jal. A mistra kata toho vzajtra vypravím na Zviekov. Datum Soběslav, feria II. post festum Michaelis archangeli. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému.
Dopisy z roku 1465. 255 90. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o příjezdu pana Zajíce. V Krumlově. 1465, 11. Aug. Orig. Fam. Rosenberg 17. Jan z Rozmberka oc. Pavle milý! Zpraveni jsme, že by pan Zajiec měl tudy jeti k nám na Soběslav. Protož to věda, žádámeť, aby jej potřebami opatřil, rybami, obrokem a kterýmiž muožeš. A kdyžby jedné k vám přijel, daj nám hned věděti, dnem i nocí, a zvěda, jedniemli dnem z Soběslavě na Krumlově bude, to nám také daj věděti. Datum Crumlow, dominico post Laurencii anno oc. LXV°. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusník, nostro fideli dilecto. 91. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o odběhlých poddaných z městečka Veselí. B. m. 1465, 28. Sept. Orig. č. 1888. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Vznesl na nás Hanuš z Třeboně, uka- zatel tohoto listu, žeby jemu ten, kterýž sedí s jinými z Veselé, pobral zlaté a pe- nieze, a ti z Veselé že sú ustúpili a domy i statku tu u Veselí odběhli. Žádámeť s pilností, aby ty statky opatřil a toto nazřel, aťby ničímž hýbáno nebylo, ani roz- trženo do našeho dalšího rozkázanie. Datum sabbato die s. Venceslai anno dni oc. LXV. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 92. Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému: o loupežnících a rozdělení kořisti jim odňaté. V Soběslavi. [1465], 30. Sept. Orig. č. 1889. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosil mne Hlavnička k VMti za pří- mluvu, jakož jest sě jemu příhoda stala, že jest lúpen, ježto VMt ústně šíře zpraví. I zpravuje mě, že by rychtář Miličínský i s těmi, kdož jsú je honili ty zloděje, vedle Hlavničky, chtěli ty penieze mieti, kteréž jsú vzati Hlavničkovi, i ty koně i tu zbroji, kteráž je těm zlodějuom vzata. I milý pane! tak sem slýchal i při tom býval, že kdož svého co při kom najde, kdož lúpí, že jeho jistina má vrácena býti, než což jest zlodějského, buď kuoň neb voděnie, to jest na VMti rozkázanie; vzdy trudu mají požiti, aby potom pilněji honili. I zdá mi sě, že by sě ti kuoni mohli k hradu hoditi, a s nimi na penieze vedle vuole VMti uhoditi. V tom račte rozkázati: a byť Hlavničky samého a počátku jeho nebylo, tito by žádného prospěchu neučinili, nebť jest sám oba jal. A mistra kata toho vzajtra vypravím na Zviekov. Datum Soběslav, feria II. post festum Michaelis archangeli. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému.
Strana 256
256 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 93. Jan Kaplicer Janovi z Rosenberka: o věcech hospodářských a pouti paní Anny Hlohovské, choti páně; zprávy o poselství Zajícově v Praze. V Miličíně. 1465, 4. Octobr. Orig. Fam. Rosenberg 2. Urozený pane, pane milostivý! Modlitbu svú ustavičnú napřed vzkazuji VMti. O Kunšovi Vidlákovi, jakož VMt píše, hned sem jej obeslal, a za toť mám, žeť on to objedná, aby nesnáze nebylo o několiko dní. Takéť mi Rehoř Klaric píše, že Ja- rohněv z Kúta řekl VMti 11/2 kop neb II kop pójčiti, a že jest s ním na tom zuostal, aby mně sem dal věděti. I slal jsem k Jarohněvovi na Kút, ale ještě nebyl z Prahy přijel. Ještěť jej obešli a cožťkoli na něm zviem, nezmeškámť VMti dáti věděti. A nevieli VMt, ale rač věděti, žeť jesti súd zemský osazen a súdie. Pan Zajiec súditi nechtěl a odjel, a rozličné řeči jdú nestatečné. A všakž sě proto lidé zde v kraji na péči mají; ač nezřetedlně, větčie diel poselstvie páně Zajiecovo po- chvalují zemané, ale doma toliko; než v Praze wawa [sic], ale každý Amen řieká. Včera Rús z Prahy jeda, zde sě stavoval a jedl u Jóny. Poslal po mě a mluvil se mnú; když, dá-li buoh k VMti přijedu, tomu VMt porozumie. Slyšel sem zde několik hlasóv, že by zástavy dobré paměti Koňatovy VMti zasě darmo měly přijíti; ztazoval sem se toho na něm, nemohl sem nic jistě porozuměti, než tak mi jest rčeno, že kšaft ještě otevřen nenie. Slyším také, že paní JMt putuje; zdařiž milý buoh! Bych tam byl, nelze by bylo, než s JMtí putovati. Tuším vždy, že by ta pút bohdá nadarmo nebyla, neb by JMt v tom uslyšána byla, aby bříška přibylo, aneb já, aby mi mého ubylo. VMti velmi děkuji, že mi VMt zde pobytím ráčil pohověti; buduť bohdá VMti potom lépe a snažnějie dvořiti. Datum Miliczin, f. VI. ipso die Kněz Jan Caplicer, farář Miličínský. s. Francisci anno oc. LXV°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 94. Diviš z Nechvalic Janovi Rosenberskému: o zatčení a uvěznění poddaného Rosenberského Brusa. V Nechvalicích. 1465, 13. Oct. Orig. č. 1890. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane milý! Jakož TMt píše páně Mti pánu mému, kterak sú lidé vaši honili Brusa*) a jali jej sama druhého i svá- zali je, a dotýče VMt, že bych se k tomu přihodil. I rač VMt věděti, že lidé VMti přijeli ke mně, prosiece, abych jim pomohl honiti, a já sem to učinil; a když sme se jich dohonili, tu sú je oni vázali sobě k zisku, jakž se jim zdálo. I dále dotýče TMt, že bych já za Brusa slíbil pode ctí a vierú, aby jeho nevázali, že jest člověk *) ze Zahrádky? Cf. Sedláčka III. 129.
256 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 93. Jan Kaplicer Janovi z Rosenberka: o věcech hospodářských a pouti paní Anny Hlohovské, choti páně; zprávy o poselství Zajícově v Praze. V Miličíně. 1465, 4. Octobr. Orig. Fam. Rosenberg 2. Urozený pane, pane milostivý! Modlitbu svú ustavičnú napřed vzkazuji VMti. O Kunšovi Vidlákovi, jakož VMt píše, hned sem jej obeslal, a za toť mám, žeť on to objedná, aby nesnáze nebylo o několiko dní. Takéť mi Rehoř Klaric píše, že Ja- rohněv z Kúta řekl VMti 11/2 kop neb II kop pójčiti, a že jest s ním na tom zuostal, aby mně sem dal věděti. I slal jsem k Jarohněvovi na Kút, ale ještě nebyl z Prahy přijel. Ještěť jej obešli a cožťkoli na něm zviem, nezmeškámť VMti dáti věděti. A nevieli VMt, ale rač věděti, žeť jesti súd zemský osazen a súdie. Pan Zajiec súditi nechtěl a odjel, a rozličné řeči jdú nestatečné. A všakž sě proto lidé zde v kraji na péči mají; ač nezřetedlně, větčie diel poselstvie páně Zajiecovo po- chvalují zemané, ale doma toliko; než v Praze wawa [sic], ale každý Amen řieká. Včera Rús z Prahy jeda, zde sě stavoval a jedl u Jóny. Poslal po mě a mluvil se mnú; když, dá-li buoh k VMti přijedu, tomu VMt porozumie. Slyšel sem zde několik hlasóv, že by zástavy dobré paměti Koňatovy VMti zasě darmo měly přijíti; ztazoval sem se toho na něm, nemohl sem nic jistě porozuměti, než tak mi jest rčeno, že kšaft ještě otevřen nenie. Slyším také, že paní JMt putuje; zdařiž milý buoh! Bych tam byl, nelze by bylo, než s JMtí putovati. Tuším vždy, že by ta pút bohdá nadarmo nebyla, neb by JMt v tom uslyšána byla, aby bříška přibylo, aneb já, aby mi mého ubylo. VMti velmi děkuji, že mi VMt zde pobytím ráčil pohověti; buduť bohdá VMti potom lépe a snažnějie dvořiti. Datum Miliczin, f. VI. ipso die Kněz Jan Caplicer, farář Miličínský. s. Francisci anno oc. LXV°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 94. Diviš z Nechvalic Janovi Rosenberskému: o zatčení a uvěznění poddaného Rosenberského Brusa. V Nechvalicích. 1465, 13. Oct. Orig. č. 1890. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane milý! Jakož TMt píše páně Mti pánu mému, kterak sú lidé vaši honili Brusa*) a jali jej sama druhého i svá- zali je, a dotýče VMt, že bych se k tomu přihodil. I rač VMt věděti, že lidé VMti přijeli ke mně, prosiece, abych jim pomohl honiti, a já sem to učinil; a když sme se jich dohonili, tu sú je oni vázali sobě k zisku, jakž se jim zdálo. I dále dotýče TMt, že bych já za Brusa slíbil pode ctí a vierú, aby jeho nevázali, že jest člověk *) ze Zahrádky? Cf. Sedláčka III. 129.
Strana 257
Dopisy z roku 1465. 257 dobrý a že vše má učiniti, což rozkáži, a že bych jej pustil. I rač VMt tomu ne- věřiti, žeť toho nenie; a bychť komu co slíbil, chtěl bych svému slibu dosti učiniti, jakožto na dobrého člověka slušie; nebť mi ižádný bohdá nebude smieti toho vuoči mluviti před páně Mtí pánem mým; pakli kto co bude mluviti, ale budu jemu od- pierati jako na dobrého člověka slušie. Datum Nechvalic, dominico ante Galli, an- Diviš z Nechvalic. norum dni oc. LXV. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mně přieznivému. 95. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: aby dal gleit poddanému z Veselí. B. m. 1465, 14. Okt. Orig. č. 1891. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš o Chrustové syna z Ve- selé, přimlúvaje se zaň oc. Jestiť naše plné povolenie, aby jemu dal glejt od sva- tého Havla za dva měsiece, nechť přijde a zpraví se tak, jakož pak oň píšeš. Datum feria II. Calixti anno dni oc. LXV. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 96. Smlouva Jana z Rosenberka s Oldřichem Roubíkem z Hlavatec o purkrabství na Maidšteině. B. m. 1465, 16. Okt. Orig. č. 1892. Léta od narozenie syna božieho oc. šedesátého pátého v středu den sv. Havla stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka s jedné a slovutným panoší Oldřichem Rúbíkem z Hlavatec strany druhé, takže již psaný Oldřich Růbík má býti purkrabí, a hradu Majdštejna chovati a tu mieti devět pěších střelcóv branných a sám desátý. A na to chovánie hradu má jemu páně Mt vydá- vati na každý rok šedesáte kop, rozdielně, nynie o svatém Havle na uvazovánie hradu třidceti kop a o svatém Jiří potom příštím třidceti kop, a tak potom vzdycky na ty roky, dokudž tu purkrabí bude. Také zvláště má jemu vydávati šest kop na hlásné do roka, takž rozdielně, jakož nahoře se vypisuje. Item, sto čebruov žita do roka, sto čebruov ovsa do roka. Item, dvanádete sladuov, item, poplužie s lukami, kteréž prve k hradu slušie, a k tomu Bory, dědiny i s lukami, jakož prvé Rús pur- krabie držel, item, rybaře dva na řece, item, ten potok od Benešova Chlumského potoka až do řeky pod hradem. Item, braň hradová i jiné rozličné věci ty jsú v ce- duli popsané a pečeťmi stran obú svrchupsaných zapečetěné, kteréžto také Oldřich Rúbík na stupování hradu takéž zase stúpiti a navrátiti má. Také jest umluveno, když by koli pán chtěl purkrabí tu změniti, aneb že by Oldřich svrchupsaný nechtěl purkrabí tu býti dále, tehdy mají sobě puol léta napřed dáti věděti, kteráž koli Archlv Český VII. 33
Dopisy z roku 1465. 257 dobrý a že vše má učiniti, což rozkáži, a že bych jej pustil. I rač VMt tomu ne- věřiti, žeť toho nenie; a bychť komu co slíbil, chtěl bych svému slibu dosti učiniti, jakožto na dobrého člověka slušie; nebť mi ižádný bohdá nebude smieti toho vuoči mluviti před páně Mtí pánem mým; pakli kto co bude mluviti, ale budu jemu od- pierati jako na dobrého člověka slušie. Datum Nechvalic, dominico ante Galli, an- Diviš z Nechvalic. norum dni oc. LXV. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mně přieznivému. 95. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: aby dal gleit poddanému z Veselí. B. m. 1465, 14. Okt. Orig. č. 1891. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš o Chrustové syna z Ve- selé, přimlúvaje se zaň oc. Jestiť naše plné povolenie, aby jemu dal glejt od sva- tého Havla za dva měsiece, nechť přijde a zpraví se tak, jakož pak oň píšeš. Datum feria II. Calixti anno dni oc. LXV. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 96. Smlouva Jana z Rosenberka s Oldřichem Roubíkem z Hlavatec o purkrabství na Maidšteině. B. m. 1465, 16. Okt. Orig. č. 1892. Léta od narozenie syna božieho oc. šedesátého pátého v středu den sv. Havla stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka s jedné a slovutným panoší Oldřichem Rúbíkem z Hlavatec strany druhé, takže již psaný Oldřich Růbík má býti purkrabí, a hradu Majdštejna chovati a tu mieti devět pěších střelcóv branných a sám desátý. A na to chovánie hradu má jemu páně Mt vydá- vati na každý rok šedesáte kop, rozdielně, nynie o svatém Havle na uvazovánie hradu třidceti kop a o svatém Jiří potom příštím třidceti kop, a tak potom vzdycky na ty roky, dokudž tu purkrabí bude. Také zvláště má jemu vydávati šest kop na hlásné do roka, takž rozdielně, jakož nahoře se vypisuje. Item, sto čebruov žita do roka, sto čebruov ovsa do roka. Item, dvanádete sladuov, item, poplužie s lukami, kteréž prve k hradu slušie, a k tomu Bory, dědiny i s lukami, jakož prvé Rús pur- krabie držel, item, rybaře dva na řece, item, ten potok od Benešova Chlumského potoka až do řeky pod hradem. Item, braň hradová i jiné rozličné věci ty jsú v ce- duli popsané a pečeťmi stran obú svrchupsaných zapečetěné, kteréžto také Oldřich Rúbík na stupování hradu takéž zase stúpiti a navrátiti má. Také jest umluveno, když by koli pán chtěl purkrabí tu změniti, aneb že by Oldřich svrchupsaný nechtěl purkrabí tu býti dále, tehdy mají sobě puol léta napřed dáti věděti, kteráž koli Archlv Český VII. 33
Strana 258
258 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. strana jedna druhé, a to při svatém Jiří neb při svatém Havle. Na svědomie svrchu- psané úmluvy my nadepsaní Jan z Rozmberka a Oldřich Rúbík z Hlavatec pečeti naše k tomuto listu kázali sme přitisknúti.*) 97. Král Jiří Janovi Rosenberskému: o zloupení posla arcibiskupa Salcburského. V Praze. 1465, 22. Okt. Orig č. 1895. Jiří, z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Posielámeť list, kterýž nám psali věrní naši milí měštěné Budějovští, o zlúpení posla biskupa Salcpurského,**) jakož z toho listu šíře porozumieš. Protož žádáme od tebe s pilností i věřímeť, že svú pilnosť v tom jmieti budeš, ať by takoví lúpežové viece se nedáli, a ti, ktož by v takových věcech nalezeni nebo zlapáni byli, aby nad nimi vedle jich zaslúženie mstěno bylo, aťby takové věci nám i tobě k hanbě viece se nedály, a to, což tomu poslu vzato jest, aby zase bylo navráceno. A svým úředníkuom poruč, aťby také toho pilni byli a ty lúpeže stavovali. Dán v Praze, v úterý po je- denácte tisících panen, královstvie našeho léta osmého. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Janovi z Rozenberka, věrnému našemu milému. 98. Jošt a Jan z Rosenberka i ostatní jednotníci Zelenohorští knížatům říše německé oznamují, že pro své u krále křivé osočení na sněmy do Prahy více jezditi nebudou.***) [Na Zelenéhoře. 1465, 30. Nov.] Opis č. 1938 c. Kniežatóm. Osviecené a vysoce urozené knieže a pane náš přieznivý! Službu naši VMti vzkazujem. Došlo nás jest, že král JMt, pán náš, k VMti a k jiným kniežatóm, přá- *) Srovnej: Mareš v Č. Č. M. 1881, 73. **) Arcibiskupem v Salzburku byl Burkhard von Weissbriach (1461—1466 16/2). ***) Spis tento zachoval se ve dvojím znění; jedno dle codexu Talmberského tištěno jest v A. Č. IV. 115, s plným sice určením, kdy a kde bylo dáno, ale s adressou toliko: „purkmistruom a raddám měst Pražských“. Současný nedatovaný opis téhož kusu v Archivu Třeboňském (č. 1938) zavírá v sobě ještě tato jména, jimž spis byl poslán: „Urozeným pánóm, panu Jindřichovi z Stráže, najvyš- šiemu hofmistru, panu Jindřichovi z Michalovic, najvyššiemu komorníku, panu Jetřichovi z Janovic, najvyššiemu sudiemu král. Českého i jiným pánóm nynie na sněmu v Praze, bratróm, švagróm a přá- telóm našim milým bd. Statečným a slovutným rytieřóm a panošem nynie na sněmu v Praze, přá- telóm milým.“ Viděti z toho, že znění v A. Č. IV. 115 tištěné rozesláno bylo všem třem stavům. Druhé znění od týchž osob knížatům říše německé poslané vydáno dosud nebylo, ač Palacký v D. Č. IV. 2. 307 zmínku o něm činí. Liší se v některých kusech od znění stavům českým posla- ného, a proto zasluhuje býti uveřejněno. Datum položili jsme totéž, kteréž nachází se v A. Č. IV. 115. Při této příležitosti poznamenávám, že nedatovanému přiznavacímu listu k jednotě Zelenohorské, tištěnému v A. Č. IV. 115, sluší datum 30. Nov. 1465 (Arch. Třeb. č. 1897).
258 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. strana jedna druhé, a to při svatém Jiří neb při svatém Havle. Na svědomie svrchu- psané úmluvy my nadepsaní Jan z Rozmberka a Oldřich Rúbík z Hlavatec pečeti naše k tomuto listu kázali sme přitisknúti.*) 97. Král Jiří Janovi Rosenberskému: o zloupení posla arcibiskupa Salcburského. V Praze. 1465, 22. Okt. Orig č. 1895. Jiří, z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Posielámeť list, kterýž nám psali věrní naši milí měštěné Budějovští, o zlúpení posla biskupa Salcpurského,**) jakož z toho listu šíře porozumieš. Protož žádáme od tebe s pilností i věřímeť, že svú pilnosť v tom jmieti budeš, ať by takoví lúpežové viece se nedáli, a ti, ktož by v takových věcech nalezeni nebo zlapáni byli, aby nad nimi vedle jich zaslúženie mstěno bylo, aťby takové věci nám i tobě k hanbě viece se nedály, a to, což tomu poslu vzato jest, aby zase bylo navráceno. A svým úředníkuom poruč, aťby také toho pilni byli a ty lúpeže stavovali. Dán v Praze, v úterý po je- denácte tisících panen, královstvie našeho léta osmého. Ad mandatum domini Regis. Urozenému Janovi z Rozenberka, věrnému našemu milému. 98. Jošt a Jan z Rosenberka i ostatní jednotníci Zelenohorští knížatům říše německé oznamují, že pro své u krále křivé osočení na sněmy do Prahy více jezditi nebudou.***) [Na Zelenéhoře. 1465, 30. Nov.] Opis č. 1938 c. Kniežatóm. Osviecené a vysoce urozené knieže a pane náš přieznivý! Službu naši VMti vzkazujem. Došlo nás jest, že král JMt, pán náš, k VMti a k jiným kniežatóm, přá- *) Srovnej: Mareš v Č. Č. M. 1881, 73. **) Arcibiskupem v Salzburku byl Burkhard von Weissbriach (1461—1466 16/2). ***) Spis tento zachoval se ve dvojím znění; jedno dle codexu Talmberského tištěno jest v A. Č. IV. 115, s plným sice určením, kdy a kde bylo dáno, ale s adressou toliko: „purkmistruom a raddám měst Pražských“. Současný nedatovaný opis téhož kusu v Archivu Třeboňském (č. 1938) zavírá v sobě ještě tato jména, jimž spis byl poslán: „Urozeným pánóm, panu Jindřichovi z Stráže, najvyš- šiemu hofmistru, panu Jindřichovi z Michalovic, najvyššiemu komorníku, panu Jetřichovi z Janovic, najvyššiemu sudiemu král. Českého i jiným pánóm nynie na sněmu v Praze, bratróm, švagróm a přá- telóm našim milým bd. Statečným a slovutným rytieřóm a panošem nynie na sněmu v Praze, přá- telóm milým.“ Viděti z toho, že znění v A. Č. IV. 115 tištěné rozesláno bylo všem třem stavům. Druhé znění od týchž osob knížatům říše německé poslané vydáno dosud nebylo, ač Palacký v D. Č. IV. 2. 307 zmínku o něm činí. Liší se v některých kusech od znění stavům českým posla- ného, a proto zasluhuje býti uveřejněno. Datum položili jsme totéž, kteréž nachází se v A. Č. IV. 115. Při této příležitosti poznamenávám, že nedatovanému přiznavacímu listu k jednotě Zelenohorské, tištěnému v A. Č. IV. 115, sluší datum 30. Nov. 1465 (Arch. Třeb. č. 1897).
Strana 259
Dopisy z leta 1465. 259 teluom VMti, poselstvie svá činí, některé věci o nás rozpisuje, ale nevieme co, ačkoli buohdá tiem jsme jisti, že JMt ani žádný jiný nemuož o nás nic škodného v pravdě psáti; ale JMt vzav k nám nedobrú vuoli proto, že stojíme o obecné dobré slavné koruny našie České a o svá starodávnie práva a svobody, kterýmiž jsme vysvobo- zeni a obdařeni od ciesařóv římských a králóv českých, pánuov našich milostivých, i jsúce velmi obtieženi a z nich vyvedeni, abychom zamlčením dokonce o ně nepřišli, k JMti o svú i všie koruny takovú velikú spravedlnost mluvili sme a mluvíme; a JMt z té příčiny o nás mluví a rozpisuje, jakož sě JMti zdá, jinak nám ty všecky věci obracuje nevinně, ježto bohdá náš úmysl jiný nenie než prostý a přímý o obecné dobré a svobody zemské stojiece, jakž jsme toho povinni sami sobě i svý koruně. Jakož teď VMti posieláme sepsáno, kterak prvnie i nynie druhé poselstvie k JMti učinili jsme,*) tu v tom VMt shledá, žeť bohdá ničímž scestným proti JMti nejsme vinni, ale že spravedlivě a z povinnosti o svá a zemská práva a svobody stojíme. Také milostivý pane, VMti žalujem, kterak nás JMt vysoce na naší cti do- týče, neb nás jest nynie došla veliká a najvětší věc a na našeho přietele, kněze bi- skupa Olomúckého JMti, i od jiných našich přátel; kterýžto kněz biskup JMt mluvil jest před pánem z Rožmberka a před panem Zdeňkem z Šternberka, že bychom my králi JMti měli psáti „pán náš milostivý“, ale mušíme psáti, že „pán náš nemilo- stivý“; a že by JMt knězi biskupovi ukázal někaký spis, kterýž sě dotýče našic duše, našie cti, našeho hrdla, a statek jest najmenší. A ukázav jej tu, že jest JKMt jistil, že jest jistě tak, že když jsem já Zdeněk z Šternberka byl nynie v Rakúsiech u najjasnějšieho pána ciesaře římského v Novým Městě a s JMtí sě o svú sprave- dlnost smlúval, že sem jako tu jednal se panem Hanušem Rorbocharem,**) abychom JKMt otrávili, anebo zpósobi [sic], aby JMt zamordován byl, a že jsme sobě ciesa- řova syna za pána vzeli, a že pan Zdeněk z Šternberka má u JMti správcí zde v Čechách býti, a že jemu má vydáno býti deset tisíc zlatých na každý rok; a kněz biskup Vratislavský JMt a pán z Rožmberka že mají JMti ciesařova syna ve všech zemiech Slezských vlásti a hawptmané býti, a že jim má na každý rok XV tisíc zl. vydáno býti; a pan Jan Zajíc a pan Oldřich, bratr jeho, že v Lužnické zemi mají hawptmané býti, a že jim má na každý rok šest tisíc zlatých vydáno býti; a pan Hanuš Rorbach že má markrabí na Moravě býti. Ty veliké věci i mnoho jiných věcí kněz biskup JMt nám z někaké cedule pravil, také toho dotýkaje, kterak jest mnoho ji- ného, ježto sě nás také dotýče, že výše býti nemuož. To pak JMt za naši velikú a věrnú službu nám oplacuje. V kterýchto věcech my ani naši předci, úfáme Bohu, skutkem, raddú, ani pomyšlením vinni nebyli. Kteréžto veliké věci a přieliš nešle- chetné a křivé JMt král knězi biskupovi Olomúckému i jiným, komuž sě JMti zdálo, *) A. Č. IV. 2, 102 (první) a D. Č. IV. 2, 307 (druhé poselství). **) Jan z Rohrbachu. 33*
Dopisy z leta 1465. 259 teluom VMti, poselstvie svá činí, některé věci o nás rozpisuje, ale nevieme co, ačkoli buohdá tiem jsme jisti, že JMt ani žádný jiný nemuož o nás nic škodného v pravdě psáti; ale JMt vzav k nám nedobrú vuoli proto, že stojíme o obecné dobré slavné koruny našie České a o svá starodávnie práva a svobody, kterýmiž jsme vysvobo- zeni a obdařeni od ciesařóv římských a králóv českých, pánuov našich milostivých, i jsúce velmi obtieženi a z nich vyvedeni, abychom zamlčením dokonce o ně nepřišli, k JMti o svú i všie koruny takovú velikú spravedlnost mluvili sme a mluvíme; a JMt z té příčiny o nás mluví a rozpisuje, jakož sě JMti zdá, jinak nám ty všecky věci obracuje nevinně, ježto bohdá náš úmysl jiný nenie než prostý a přímý o obecné dobré a svobody zemské stojiece, jakž jsme toho povinni sami sobě i svý koruně. Jakož teď VMti posieláme sepsáno, kterak prvnie i nynie druhé poselstvie k JMti učinili jsme,*) tu v tom VMt shledá, žeť bohdá ničímž scestným proti JMti nejsme vinni, ale že spravedlivě a z povinnosti o svá a zemská práva a svobody stojíme. Také milostivý pane, VMti žalujem, kterak nás JMt vysoce na naší cti do- týče, neb nás jest nynie došla veliká a najvětší věc a na našeho přietele, kněze bi- skupa Olomúckého JMti, i od jiných našich přátel; kterýžto kněz biskup JMt mluvil jest před pánem z Rožmberka a před panem Zdeňkem z Šternberka, že bychom my králi JMti měli psáti „pán náš milostivý“, ale mušíme psáti, že „pán náš nemilo- stivý“; a že by JMt knězi biskupovi ukázal někaký spis, kterýž sě dotýče našic duše, našie cti, našeho hrdla, a statek jest najmenší. A ukázav jej tu, že jest JKMt jistil, že jest jistě tak, že když jsem já Zdeněk z Šternberka byl nynie v Rakúsiech u najjasnějšieho pána ciesaře římského v Novým Městě a s JMtí sě o svú sprave- dlnost smlúval, že sem jako tu jednal se panem Hanušem Rorbocharem,**) abychom JKMt otrávili, anebo zpósobi [sic], aby JMt zamordován byl, a že jsme sobě ciesa- řova syna za pána vzeli, a že pan Zdeněk z Šternberka má u JMti správcí zde v Čechách býti, a že jemu má vydáno býti deset tisíc zlatých na každý rok; a kněz biskup Vratislavský JMt a pán z Rožmberka že mají JMti ciesařova syna ve všech zemiech Slezských vlásti a hawptmané býti, a že jim má na každý rok XV tisíc zl. vydáno býti; a pan Jan Zajíc a pan Oldřich, bratr jeho, že v Lužnické zemi mají hawptmané býti, a že jim má na každý rok šest tisíc zlatých vydáno býti; a pan Hanuš Rorbach že má markrabí na Moravě býti. Ty veliké věci i mnoho jiných věcí kněz biskup JMt nám z někaké cedule pravil, také toho dotýkaje, kterak jest mnoho ji- ného, ježto sě nás také dotýče, že výše býti nemuož. To pak JMt za naši velikú a věrnú službu nám oplacuje. V kterýchto věcech my ani naši předci, úfáme Bohu, skutkem, raddú, ani pomyšlením vinni nebyli. Kteréžto veliké věci a přieliš nešle- chetné a křivé JMt král knězi biskupovi Olomúckému i jiným, komuž sě JMti zdálo, *) A. Č. IV. 2, 102 (první) a D. Č. IV. 2, 307 (druhé poselství). **) Jan z Rohrbachu. 33*
Strana 260
260 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ukazoval, ješto sme tiem ohlášeni široce v této zemi beze všie viny; neb bychom takovými věcmi vinni byli, čehož bože ostřež, nechtěli bychom na tomto světě živi býti sami sobě i svým přátelóm k budúcí hanbě. Ale král JMt vzav k nám zlú vuoli pro naše spravedlivé JMti napomenutie a pro všecku zemi pro dobré obecné zemské, pro práva, pro svobody a pro pravú spravedlnost, i nelituje JMt našie cti bohdá bez viny. Neb kdyby JKMt, takových velikých nešlechetností o nás neukazuje, a tak nás JMt bez viny na našie cti nemaže, byl nás JMt obeslal a dal nám JMt to věděti, jestli že bychom sě řádně z toho nevyvedli jako nevinní, dosti jest času měl JMt o nás takové nešlechetnosti ukazovati a rozsévati. Úfámeť milému bohu, že se nám před jeho svatú milostí veliká křivda děje, i přede všemi dobrými lidmi; a všeckoť křesťanstvo bohdá má naši nevinu shledati, a tak to, což najdéle budem moci, oznámíme. Neb sě pan Zdeněk z Šternberka toho táhne najprv na ciesaře řím- ského JMt a na JMti radu, kniežata duchovní i světská, i na všecky hrabie, pány, rytieře JMti dvořeny: když pan Zdeněk tam u ciesařovy milosti byl v Novým Městě, že jest tu pana Hanuše Rorbochara neviděl, aniž jest zase do Nového Města přijel, až jest i on pryč odjel; téhož sě táhne na kněze Míšenského mladého,1) kterýž má královu dceru2); téhož sě táhne na všecky pány Rakúské, kteříž tam byli, zejmena biskupa Pasovského,3) probošta Viedenského *) a hrabí Sigmunda z Šamberka,5) bratra jeho, pana Storhenbergera,5) pana Lichtštajnara,") pana Potendorfora,3) pana Ekerco- pana Osvalda Aycingara, pana Sigmunda Aycingara, pana vara,3) pana Ebersdorfara, 10) Tyeře,11) pana Saysenekera 12) a jiných mnoho, ježto jich od dávních časóv tolik u ciesaře nebylo v Novým Městě, že pan Zdeněk tam pana Hanuše Rorbochara nikdež neviděl ani zase za jeho přítomnosti přijel, až jest on pan Zdeněk pryč odjel. Buoh to vie, že jest pana Rorbochara neviděl, jakž v Čechách byl a králi zlaté urukoval, a jest tomu bez mála dvě letě. Znamenajž VMt, by taková věc měla býti veliká a nešlechetná, a ciesař nám měl takové penieze dávati, jakož jsú sobě smy- slili, a my také měli syna jeho za pána vzieti, o těch všech věcech musil by JCMt věděti; ale buoh to vie, že ani CMt, ani pan Hanuš Rorbochar se panem Zdeňkem o to, jakž sú živi, nemluvili, ani oni s nimi. Protož, milostivé knieže, již tomu teď široce VMt rozuměti muožete, že nám jest nebezpečná věc k sněmóm jezditi a při našem pánu bývati, neb takové věci veliké naší duši i cti nic nemuož škodnějšieho býti, neb mohli by nám snad tak v náhlé ty smyšlené věci ukázány býti, ježto bychom k vývodu nebyli dopuštěni. Ale všemohúcí pán Buoh z své svaté milosti ráčil nám to dáti, že jsme to od svých přátel zvěděli, a tomu sě již vystřiehli; a teď 3) Oldřicha z Nussdorfa. 1) Albrechta. 2) Zdenu. 4) Albrechta hraběte ze Schaumburka 1445—1470. Weiss Gesch. v. Wien II. 401. 5) ze Schaumburka. 7) Jindřicha, z Mikulovské linie. 6) ze Stahrenberku. 8) 10) Ebersdorfer Reinprecht. 9) Jiřího von Eckartzau. Jiřího nebo Fridricha. 11) Snad: Viléma Tiersteina? 12) Jiřího ze Seussenecku.
260 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ukazoval, ješto sme tiem ohlášeni široce v této zemi beze všie viny; neb bychom takovými věcmi vinni byli, čehož bože ostřež, nechtěli bychom na tomto světě živi býti sami sobě i svým přátelóm k budúcí hanbě. Ale král JMt vzav k nám zlú vuoli pro naše spravedlivé JMti napomenutie a pro všecku zemi pro dobré obecné zemské, pro práva, pro svobody a pro pravú spravedlnost, i nelituje JMt našie cti bohdá bez viny. Neb kdyby JKMt, takových velikých nešlechetností o nás neukazuje, a tak nás JMt bez viny na našie cti nemaže, byl nás JMt obeslal a dal nám JMt to věděti, jestli že bychom sě řádně z toho nevyvedli jako nevinní, dosti jest času měl JMt o nás takové nešlechetnosti ukazovati a rozsévati. Úfámeť milému bohu, že se nám před jeho svatú milostí veliká křivda děje, i přede všemi dobrými lidmi; a všeckoť křesťanstvo bohdá má naši nevinu shledati, a tak to, což najdéle budem moci, oznámíme. Neb sě pan Zdeněk z Šternberka toho táhne najprv na ciesaře řím- ského JMt a na JMti radu, kniežata duchovní i světská, i na všecky hrabie, pány, rytieře JMti dvořeny: když pan Zdeněk tam u ciesařovy milosti byl v Novým Městě, že jest tu pana Hanuše Rorbochara neviděl, aniž jest zase do Nového Města přijel, až jest i on pryč odjel; téhož sě táhne na kněze Míšenského mladého,1) kterýž má královu dceru2); téhož sě táhne na všecky pány Rakúské, kteříž tam byli, zejmena biskupa Pasovského,3) probošta Viedenského *) a hrabí Sigmunda z Šamberka,5) bratra jeho, pana Storhenbergera,5) pana Lichtštajnara,") pana Potendorfora,3) pana Ekerco- pana Osvalda Aycingara, pana Sigmunda Aycingara, pana vara,3) pana Ebersdorfara, 10) Tyeře,11) pana Saysenekera 12) a jiných mnoho, ježto jich od dávních časóv tolik u ciesaře nebylo v Novým Městě, že pan Zdeněk tam pana Hanuše Rorbochara nikdež neviděl ani zase za jeho přítomnosti přijel, až jest on pan Zdeněk pryč odjel. Buoh to vie, že jest pana Rorbochara neviděl, jakž v Čechách byl a králi zlaté urukoval, a jest tomu bez mála dvě letě. Znamenajž VMt, by taková věc měla býti veliká a nešlechetná, a ciesař nám měl takové penieze dávati, jakož jsú sobě smy- slili, a my také měli syna jeho za pána vzieti, o těch všech věcech musil by JCMt věděti; ale buoh to vie, že ani CMt, ani pan Hanuš Rorbochar se panem Zdeňkem o to, jakž sú živi, nemluvili, ani oni s nimi. Protož, milostivé knieže, již tomu teď široce VMt rozuměti muožete, že nám jest nebezpečná věc k sněmóm jezditi a při našem pánu bývati, neb takové věci veliké naší duši i cti nic nemuož škodnějšieho býti, neb mohli by nám snad tak v náhlé ty smyšlené věci ukázány býti, ježto bychom k vývodu nebyli dopuštěni. Ale všemohúcí pán Buoh z své svaté milosti ráčil nám to dáti, že jsme to od svých přátel zvěděli, a tomu sě již vystřiehli; a teď 3) Oldřicha z Nussdorfa. 1) Albrechta. 2) Zdenu. 4) Albrechta hraběte ze Schaumburka 1445—1470. Weiss Gesch. v. Wien II. 401. 5) ze Schaumburka. 7) Jindřicha, z Mikulovské linie. 6) ze Stahrenberku. 8) 10) Ebersdorfer Reinprecht. 9) Jiřího von Eckartzau. Jiřího nebo Fridricha. 11) Snad: Viléma Tiersteina? 12) Jiřího ze Seussenecku.
Strana 261
Dopisy z roku 1465 a 1466. 261 svú nevinu VMti i jiným křesťanským a svaté říše kniežatóm, pánuóm i rytieřstvu i také jiným dobrým lidem ohlašujem, věřiece VMti, že vám takové veliké a ne- duovodné křivé a na nás smyšlené věci líto bude. A za to pak VMti zvláště pro- síme, psal-li by VMti co král, v tom našie cti dotýče, aby nám to pro naši službu ráčil dáti věděti po tomto poslu. Neb to VMt, i každý dobrý bohdá, shledati má, jakož i teď zřetedlně vidíte, že sě nám před bohem i před lidmi přieliš krátko a velmi veliká křivda děje, proto že jsme sě pro obecné dobré slavné našie koruny české zasadili, jakož sme sobě i všem obyvateluom toho povinni. 99. Purkrabí Strakonický Janovi z Rosenberka: o záležitostech válečných. V Strakonicích. 1465, 8. Dec. Orig. č. 1902. VMti urozený pane, pane mně milostivě přieznivý! Služba má napřed. A po- sielám teď VMti list páně Vilémuov Rabského.*) A také rač věděti, žeť sem se v ji- stotě toho uptal, neb mě toho Vrabský**) zpravil; jakož sú pravili, žeby byly cesty kněze Mti osazeny, že jest nic nebylo, ale že sú tu někteří z páně Zdeňkovy čeledi ležali. Datum Straconic, dominico ipso die Conceptionis s. Mariae, annorum dni oc. LXV. Olkmar z Neznašuov, purkrabí na Strakonicích. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně milostivě přieznivému. 100. Prokop z Rabšteina Janovi z Rosenberka: o pobrání sukna Netolickým, kteříž clo projeli. V Praze. 1466, 13. Febr. Orig. č. 1915. Urozený pane milý! Službu svú vzkazuji TMti. Jakož mi píšete o Netolických prosiece, aby jim sukna vrácena byla, kteráž jim i jiným byla pobrána, že clo pro- jeli. To se jest ještě bylo stalo za nebožtíka Stibora, úředníka mého; i některým, kteříž za to prosili, kázal sem vrátiti, ale tak mne moji zpravovali, že Netoličtí ne- vyprosili, aby jim vráceno bylo, ale ještě hrdě mluvili. A TMt mně o tom nikdy nic nepsal, i nezdálo mi se, bych Netolickým ne vděk vrátil; byšte mně o tom byli psali prve, mám za to, že mi v tom věříte, měl-li bych komu vrátiti, tehdy bych vám vrátil. A poněvadž nynie za to prosíte, chciť jim kázati vrátiti aneb z ruko- jemstvie propustiti, jestližeť jsú sukna vyručili. A za to Netolických jich hrdé mlu- vení, dadie-li mi lagu vlašského poctú, nebuduť se z toho hněvati; pakliť mi nedadie, děkovati jim nebudu, ale vašeho psanie poživu, nebť bych vám rád učinil, co by libo bylo; ale zač já prosím, řiedko mě kdy uslyšíš, a zač sám mne prosíš, vdycky to *) Vilém mladší z Risenberka a z Rabí (vůbec Rabský zvaný). **) Jan.
Dopisy z roku 1465 a 1466. 261 svú nevinu VMti i jiným křesťanským a svaté říše kniežatóm, pánuóm i rytieřstvu i také jiným dobrým lidem ohlašujem, věřiece VMti, že vám takové veliké a ne- duovodné křivé a na nás smyšlené věci líto bude. A za to pak VMti zvláště pro- síme, psal-li by VMti co král, v tom našie cti dotýče, aby nám to pro naši službu ráčil dáti věděti po tomto poslu. Neb to VMt, i každý dobrý bohdá, shledati má, jakož i teď zřetedlně vidíte, že sě nám před bohem i před lidmi přieliš krátko a velmi veliká křivda děje, proto že jsme sě pro obecné dobré slavné našie koruny české zasadili, jakož sme sobě i všem obyvateluom toho povinni. 99. Purkrabí Strakonický Janovi z Rosenberka: o záležitostech válečných. V Strakonicích. 1465, 8. Dec. Orig. č. 1902. VMti urozený pane, pane mně milostivě přieznivý! Služba má napřed. A po- sielám teď VMti list páně Vilémuov Rabského.*) A také rač věděti, žeť sem se v ji- stotě toho uptal, neb mě toho Vrabský**) zpravil; jakož sú pravili, žeby byly cesty kněze Mti osazeny, že jest nic nebylo, ale že sú tu někteří z páně Zdeňkovy čeledi ležali. Datum Straconic, dominico ipso die Conceptionis s. Mariae, annorum dni oc. LXV. Olkmar z Neznašuov, purkrabí na Strakonicích. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně milostivě přieznivému. 100. Prokop z Rabšteina Janovi z Rosenberka: o pobrání sukna Netolickým, kteříž clo projeli. V Praze. 1466, 13. Febr. Orig. č. 1915. Urozený pane milý! Službu svú vzkazuji TMti. Jakož mi píšete o Netolických prosiece, aby jim sukna vrácena byla, kteráž jim i jiným byla pobrána, že clo pro- jeli. To se jest ještě bylo stalo za nebožtíka Stibora, úředníka mého; i některým, kteříž za to prosili, kázal sem vrátiti, ale tak mne moji zpravovali, že Netoličtí ne- vyprosili, aby jim vráceno bylo, ale ještě hrdě mluvili. A TMt mně o tom nikdy nic nepsal, i nezdálo mi se, bych Netolickým ne vděk vrátil; byšte mně o tom byli psali prve, mám za to, že mi v tom věříte, měl-li bych komu vrátiti, tehdy bych vám vrátil. A poněvadž nynie za to prosíte, chciť jim kázati vrátiti aneb z ruko- jemstvie propustiti, jestližeť jsú sukna vyručili. A za to Netolických jich hrdé mlu- vení, dadie-li mi lagu vlašského poctú, nebuduť se z toho hněvati; pakliť mi nedadie, děkovati jim nebudu, ale vašeho psanie poživu, nebť bych vám rád učinil, co by libo bylo; ale zač já prosím, řiedko mě kdy uslyšíš, a zač sám mne prosíš, vdycky to *) Vilém mladší z Risenberka a z Rabí (vůbec Rabský zvaný). **) Jan.
Strana 262
262 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. učiním. A toť stavím k tvému rozsúzení. Dán v Praze, ve čtvrtek před sv. Valen- tinem anno dni oc. LX sexto. Prokop z Rabenšteina, kancléř Český oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu a přieteli mému milému. 101. Jošt s Rosenberka bratru svému Janovi: že nemůže ze Slezska se vzdáliti pro sněm od legata vypsaný, pak vypisuje jednání biskupa Tasa a měst moravských s legatem. Ve Vratislavi. [1466],*) 20. Febr. Orig. č. 1950. . . došel Službu naši bratrskú**) . . . . . . . . to . . . muožem tomu dosti nás v ten pondělí masopustní [17. Febr.] . . učiniti, neb kněz legat***) položil jest zde všíem knížatům] Slezským, rytieřstvu i městuom sněm obecnie druhú neděli u postě [2. Martii], od kteréhož nám bezelstně nelze odjeti; ale potom, když budem moci, chcme rádi přijeti, jestliže budem opatřeni glejtem bezpečným a prostranným. Miesto sjezdu nám se zdá nejpřístupnější a nej- trefnější v Jihlavě, pro mnohé hodné příčiny, jichžto psáti nechcem. Duostojný a ve- lebný otec, pán a bratr náš milý, kněz biskup Olomúcký v sobotu před masopustnie nedělí [15. února] přijel jest sem knězi legatovi a vedle něho vyslaní z měst: Olo- múce, Brna, Znojma a Jihlavy, a takúto odpověď od kněze legata jsú vzali, jakéž vám tuto napsanú posieláme. A co rozumieme na předmíněném knězi biskupovi, že se o to pilně a snažně stará, aby ty věci před se vzaté na všecky strany vedle po- třebnosti, co by mohly na najlepšie zvedeny býti. Datum Vratislav, první čtvirtek Jošt, z boží milosti biskup Vratislavský. u puostě. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, bratru našemu milému. In tergo: Poselství kniežete Černého a kterak biskup Olomúcký odbyt oc. 102. Jošt biskup Vratislavský napomíná bratra svého Jana z Rosenberka, aby neodtrhoval se od jednoty panské. V Roudnici. [1466], 6. Mai. Orig. č. 1978. Lásku a službu bratrskú vzkazujeme, urozený pane, pane bratře milý! S ve- likú, trpkú a příkrú žalostí srozuměli jsme, žes se z nás, přátel svých, vydal v jiná svolenie než my, ješto proto mušíme slyšeti o tobě to, co kuole srdce naše jako meč ostrý. A protož chcešli se upamatovati a s námi na jedné vuoli a úmysle zuo- stati, jakož nám jest to pochváleno od pánuov i rytieřstva v Budějovicích†) a jakož *) A. Č. IV. 121; D. Č. IV. 2. 331. ***) Rudolf z Rudesheima. **) Vytrženo. †) D. Č. IV. 2. 335.
262 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. učiním. A toť stavím k tvému rozsúzení. Dán v Praze, ve čtvrtek před sv. Valen- tinem anno dni oc. LX sexto. Prokop z Rabenšteina, kancléř Český oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu a přieteli mému milému. 101. Jošt s Rosenberka bratru svému Janovi: že nemůže ze Slezska se vzdáliti pro sněm od legata vypsaný, pak vypisuje jednání biskupa Tasa a měst moravských s legatem. Ve Vratislavi. [1466],*) 20. Febr. Orig. č. 1950. . . došel Službu naši bratrskú**) . . . . . . . . to . . . muožem tomu dosti nás v ten pondělí masopustní [17. Febr.] . . učiniti, neb kněz legat***) položil jest zde všíem knížatům] Slezským, rytieřstvu i městuom sněm obecnie druhú neděli u postě [2. Martii], od kteréhož nám bezelstně nelze odjeti; ale potom, když budem moci, chcme rádi přijeti, jestliže budem opatřeni glejtem bezpečným a prostranným. Miesto sjezdu nám se zdá nejpřístupnější a nej- trefnější v Jihlavě, pro mnohé hodné příčiny, jichžto psáti nechcem. Duostojný a ve- lebný otec, pán a bratr náš milý, kněz biskup Olomúcký v sobotu před masopustnie nedělí [15. února] přijel jest sem knězi legatovi a vedle něho vyslaní z měst: Olo- múce, Brna, Znojma a Jihlavy, a takúto odpověď od kněze legata jsú vzali, jakéž vám tuto napsanú posieláme. A co rozumieme na předmíněném knězi biskupovi, že se o to pilně a snažně stará, aby ty věci před se vzaté na všecky strany vedle po- třebnosti, co by mohly na najlepšie zvedeny býti. Datum Vratislav, první čtvirtek Jošt, z boží milosti biskup Vratislavský. u puostě. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, bratru našemu milému. In tergo: Poselství kniežete Černého a kterak biskup Olomúcký odbyt oc. 102. Jošt biskup Vratislavský napomíná bratra svého Jana z Rosenberka, aby neodtrhoval se od jednoty panské. V Roudnici. [1466], 6. Mai. Orig. č. 1978. Lásku a službu bratrskú vzkazujeme, urozený pane, pane bratře milý! S ve- likú, trpkú a příkrú žalostí srozuměli jsme, žes se z nás, přátel svých, vydal v jiná svolenie než my, ješto proto mušíme slyšeti o tobě to, co kuole srdce naše jako meč ostrý. A protož chcešli se upamatovati a s námi na jedné vuoli a úmysle zuo- stati, jakož nám jest to pochváleno od pánuov i rytieřstva v Budějovicích†) a jakož *) A. Č. IV. 121; D. Č. IV. 2. 331. ***) Rudolf z Rudesheima. **) Vytrženo. †) D. Č. IV. 2. 335.
Strana 263
Dopisy z roku 1466. 263 jsme poručili přátelom našim, kteréž jsme do Prahy vyslali, na čem jsme zuostali, a zvláště najvyššiemu panu sudiemu dvoru královského v Čechách, panu Janovi z Hasenburka a z Kosti, bratru našemu milému:*) jakožto z své bratrské povinnosti radím a srdečně prosím, se vší najvětší snažností, s kterúž mohu a umiem, napomí- naje tě na najvýše, aby na svú vieru a čest pomněl i na se i na náš kmen, aby byl tak zachován, jako až posavad děkuje bohu. O muoj milý pane bratře! pro buoh, pro milú matku boží i pro všecky svaté i pro všecko, co v té věci znamenati a vá- žiti máš, měj se v tom věrně, stále upřiemně, jakož tu naději úplně k tobě mám. A jestliže by tě kto več neslušného uvedli vtipnými ne radami ale zradami, upama- tuje se, vostaň v zbožné, poctivé, spravedlivé cestě s námi, kterúž jsme před se vzali, nezabředuje dále. Neb jistě se jim nezachováš, leč viec k jich vuoli uděláš a činiti budeš a snad ještě těch věcí, kterýchž ještě neznáš, ani jim rozumieš i se mnú. A jestliže spolu úmysly dobrými zuostanem, spolu dědictvie své jako prvé mieti budem; pakli se v jiné věci dáš a od nás se oddělíš, jehož toho milý buoh rač ostřieci, tehdy věz, bratře milý, že dielu svému pravému, dědickému, spravedli- vému budem chtieti a oň stanem. A jestliže příde na to z božieho dopuštěnie a dáš jej nám bez odporu, bratrsky a spravedlivě, jakož tu naději bychom měli, toť by bylo lepšie tvé a tvých dětí. Pakli by nám v to které překážky umietal, aneb v které soudy s námi jíti chtěl, tuočně aneb utiskavě, tehdy věz, buď komu libo nebo žel, žeť bych to provedl řádně a poctivě s boží pomocí tu, kde by mi platno bylo, žeť k dielu dědickému dědickú, pravú, přirozenú a nad to opatřenú spravedlivost mám. A to proveda, nechal bych svého práva při tom aneb při těch, při kom by mi se zdálo. Milý bratře! z lásky bratrské tyto věci předkládám, aby se uměl svého zlého vystřiehati i svých dětí. Prosím tebe přijmi to také v lásce bratrské, v kteréž já píši, s pokojnú a dobrotivú myslí, a vybieraj z dobrého lepšie a z zlého menšie zlé, věda, že, ktoť več zajdú, rádi jiné v to pojímají, aby sami nebyli. Prostředek pravý, spravedlivý, poctivý, vždy jest dobrý, ale kto jest ani studený ani horký, ale vlažný, jako písmo praví, ten jest pánu bohu i lidem najmrzčejší. A protož, milý bratře, nedaj sebú takovým lidem hýbati s spasitedlnějšieho, poctivějšieho a lepšieho svého, aťby tvoji skutkové nebyli souzeni chválú mezi málo lidmi jakýmiž takýmiž, ale ať se volně a vonně rozprostře po všem křesťanstvie spravedlnost tvá; neboť jest na to mysliti, kterak na světě počestně a poctivě před lidmi živu býti a s čím před pána boha jíti. Ex castro Rudnicz in die s. Johannis apost. et evang. ante portam Jodocus, dei gratia episcopus Vratislaviensis. Latinam. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, bratru našemu milému. *) D. Č. IV. 2. 300.
Dopisy z roku 1466. 263 jsme poručili přátelom našim, kteréž jsme do Prahy vyslali, na čem jsme zuostali, a zvláště najvyššiemu panu sudiemu dvoru královského v Čechách, panu Janovi z Hasenburka a z Kosti, bratru našemu milému:*) jakožto z své bratrské povinnosti radím a srdečně prosím, se vší najvětší snažností, s kterúž mohu a umiem, napomí- naje tě na najvýše, aby na svú vieru a čest pomněl i na se i na náš kmen, aby byl tak zachován, jako až posavad děkuje bohu. O muoj milý pane bratře! pro buoh, pro milú matku boží i pro všecky svaté i pro všecko, co v té věci znamenati a vá- žiti máš, měj se v tom věrně, stále upřiemně, jakož tu naději úplně k tobě mám. A jestliže by tě kto več neslušného uvedli vtipnými ne radami ale zradami, upama- tuje se, vostaň v zbožné, poctivé, spravedlivé cestě s námi, kterúž jsme před se vzali, nezabředuje dále. Neb jistě se jim nezachováš, leč viec k jich vuoli uděláš a činiti budeš a snad ještě těch věcí, kterýchž ještě neznáš, ani jim rozumieš i se mnú. A jestliže spolu úmysly dobrými zuostanem, spolu dědictvie své jako prvé mieti budem; pakli se v jiné věci dáš a od nás se oddělíš, jehož toho milý buoh rač ostřieci, tehdy věz, bratře milý, že dielu svému pravému, dědickému, spravedli- vému budem chtieti a oň stanem. A jestliže příde na to z božieho dopuštěnie a dáš jej nám bez odporu, bratrsky a spravedlivě, jakož tu naději bychom měli, toť by bylo lepšie tvé a tvých dětí. Pakli by nám v to které překážky umietal, aneb v které soudy s námi jíti chtěl, tuočně aneb utiskavě, tehdy věz, buď komu libo nebo žel, žeť bych to provedl řádně a poctivě s boží pomocí tu, kde by mi platno bylo, žeť k dielu dědickému dědickú, pravú, přirozenú a nad to opatřenú spravedlivost mám. A to proveda, nechal bych svého práva při tom aneb při těch, při kom by mi se zdálo. Milý bratře! z lásky bratrské tyto věci předkládám, aby se uměl svého zlého vystřiehati i svých dětí. Prosím tebe přijmi to také v lásce bratrské, v kteréž já píši, s pokojnú a dobrotivú myslí, a vybieraj z dobrého lepšie a z zlého menšie zlé, věda, že, ktoť več zajdú, rádi jiné v to pojímají, aby sami nebyli. Prostředek pravý, spravedlivý, poctivý, vždy jest dobrý, ale kto jest ani studený ani horký, ale vlažný, jako písmo praví, ten jest pánu bohu i lidem najmrzčejší. A protož, milý bratře, nedaj sebú takovým lidem hýbati s spasitedlnějšieho, poctivějšieho a lepšieho svého, aťby tvoji skutkové nebyli souzeni chválú mezi málo lidmi jakýmiž takýmiž, ale ať se volně a vonně rozprostře po všem křesťanstvie spravedlnost tvá; neboť jest na to mysliti, kterak na světě počestně a poctivě před lidmi živu býti a s čím před pána boha jíti. Ex castro Rudnicz in die s. Johannis apost. et evang. ante portam Jodocus, dei gratia episcopus Vratislaviensis. Latinam. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, bratru našemu milému. *) D. Č. IV. 2. 300.
Strana 264
264 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 103. Jan z Rosenberka bratru svému Joštovi: aby ho propustil z toho zápisu a spolku s ním a s pány Zajíci. V Praze. 1466, 19. Mai. Souč. přepis velmi poškozený, Fam. Rosenberg 5. Najdůstojnější u bože otče a pane bratře milý! Službu svú .. . lásku bra- trskú vzkazuji. A jakož jsme dskami zapsali a spo . . . . s vámi a se pány Zajieci, bratry našimi: I prosímť i žádám . . . . vás, aby mě z toho zápisu a spolku propu- stili, nebť pánuov [Zaljiecuov, bratruov našich, též žádám, nebť nenie toho potřebie, poněvadž zřiezenost od staradávna na to panstvie má m] já s vámi. Odpovědi na oba listy od VMti žádám ... Pragae, feria II. post Ascensionis anno oc. LXVI°. Jan z Rozmberka. Najduostojnějšiemu u boze otci a knězi, knězi Joštovi, biskupovi Vratislavskému, bratru mému milému. 104. Jarohněv z Úsuší Joštovi z Rosenberka: že přestal býti služebníkem domu Rosenberského a udává toho příčiny. V Třeboni. 1466, 24. Jun. Přepis č. 1925 A. Najduostojnější u boze otče a pane, pane milostivý! Služba má napřed VMti. A věděti vaší duostojnosti dávám, že pan Jan z Rozmberka, bratr VMti a pán muoj milostivý, zuobsielal úředníky všecky zámkuov svých, tudiež i mě, a před se zavolal, a tu s námi mluvil mezi jinými řečmi o opatřenie zámkuov a zvláště dotýče toho, jakož nás JMt prve zavazoval slibem, jestližeby JMti buoh neuchoval, abychom s zámky k VMti hleděli, jakož jsem tak já VMti rukú dáním učiniti slíbil; pak již nynie JMt to mění a přikazuje jinak s těmi zámky. I píšiť o tom proto VMti, aby ráčili věděti, žeť já již úřad svuoj JMti vzdal sem a úředníkem viec nejsem, takže již tiem slibem VMti dále zavázán nejsem. Datum Třeboň, feria III. in die s. Jo- Jarohněv z Úsušie. hannis bapt. anno LXVI. Najduostojnějšiemu v boze otci a pánu, panu Joštovi, biskupu Vratislavskému oc, pánu milostivému. 105. Jošt z Rosenberka bratru svému Janovi a Janovi z Hasenburka: aby se u krále Jiřího při- mluvili za arcibiskupa Solnohradského. Na Helfenburce. 11466], 11. Jul. Orig. č. 1926. Lásku a službu naši bratrskú vzkazujem, urození páni, pani a bratřie milí! Věděti vám dáváme, že arcibiskup Salcpurský o některé věci KMti .. . . . [sic].*) *) Týká se nepochybně záležitosti v čísle 97. naznačené. Ale arcibiskup Burkhard byl tohoto času již mrtev, a nástupcem jeho zvolen Bernard von Rohr (1466 25/2—1482).
264 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 103. Jan z Rosenberka bratru svému Joštovi: aby ho propustil z toho zápisu a spolku s ním a s pány Zajíci. V Praze. 1466, 19. Mai. Souč. přepis velmi poškozený, Fam. Rosenberg 5. Najdůstojnější u bože otče a pane bratře milý! Službu svú .. . lásku bra- trskú vzkazuji. A jakož jsme dskami zapsali a spo . . . . s vámi a se pány Zajieci, bratry našimi: I prosímť i žádám . . . . vás, aby mě z toho zápisu a spolku propu- stili, nebť pánuov [Zaljiecuov, bratruov našich, též žádám, nebť nenie toho potřebie, poněvadž zřiezenost od staradávna na to panstvie má m] já s vámi. Odpovědi na oba listy od VMti žádám ... Pragae, feria II. post Ascensionis anno oc. LXVI°. Jan z Rozmberka. Najduostojnějšiemu u boze otci a knězi, knězi Joštovi, biskupovi Vratislavskému, bratru mému milému. 104. Jarohněv z Úsuší Joštovi z Rosenberka: že přestal býti služebníkem domu Rosenberského a udává toho příčiny. V Třeboni. 1466, 24. Jun. Přepis č. 1925 A. Najduostojnější u boze otče a pane, pane milostivý! Služba má napřed VMti. A věděti vaší duostojnosti dávám, že pan Jan z Rozmberka, bratr VMti a pán muoj milostivý, zuobsielal úředníky všecky zámkuov svých, tudiež i mě, a před se zavolal, a tu s námi mluvil mezi jinými řečmi o opatřenie zámkuov a zvláště dotýče toho, jakož nás JMt prve zavazoval slibem, jestližeby JMti buoh neuchoval, abychom s zámky k VMti hleděli, jakož jsem tak já VMti rukú dáním učiniti slíbil; pak již nynie JMt to mění a přikazuje jinak s těmi zámky. I píšiť o tom proto VMti, aby ráčili věděti, žeť já již úřad svuoj JMti vzdal sem a úředníkem viec nejsem, takže již tiem slibem VMti dále zavázán nejsem. Datum Třeboň, feria III. in die s. Jo- Jarohněv z Úsušie. hannis bapt. anno LXVI. Najduostojnějšiemu v boze otci a pánu, panu Joštovi, biskupu Vratislavskému oc, pánu milostivému. 105. Jošt z Rosenberka bratru svému Janovi a Janovi z Hasenburka: aby se u krále Jiřího při- mluvili za arcibiskupa Solnohradského. Na Helfenburce. 11466], 11. Jul. Orig. č. 1926. Lásku a službu naši bratrskú vzkazujem, urození páni, pani a bratřie milí! Věděti vám dáváme, že arcibiskup Salcpurský o některé věci KMti .. . . . [sic].*) *) Týká se nepochybně záležitosti v čísle 97. naznačené. Ale arcibiskup Burkhard byl tohoto času již mrtev, a nástupcem jeho zvolen Bernard von Rohr (1466 25/2—1482).
Strana 265
Dopisy z roku 1466. 265 I prosíme vás, abyšte se za to přimluvili před JJtí, jakoby naše věc vlastnie byla s takovú pilností. Datum in Helfmburk, sexta feria ante Margaretae virginis. Jošt, z božie milosti biskup Vratislavský oc. Urozeným pánóm, panu Janovi z Rozmberka a panu Janovi z Hazmburka a z Kosti, najvyššiemu sudiemu dvoru králova v Čechách, bratřím našim milým. 106. Břeněk z Vilhartic, Přech z Češtic, Jan Stebňák, Václav Koc, Adam z Drahonic a Bušek mladší z Buzic vyručili z vězení od Jana z Rosenberka panoše Viléma ze Lhoty. В. m. 1466, 18. Sept. Orig. č. 1929. My Břeněk z Vilhartic a z Letov, Přech z Čestic a z Elčovic, Jan Stebňák ze Skryj a z Čichtic, Václav Koc z Dobrše, Adam z Drahonic, Bušek mladší z Buzic, v ty časy purkrabie Volyňský, Jan ze Lhoty a Mikuláš z Nebřehovic, vyznáváme tiemto listem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúc slyšeti budú, že jsme vyručili z vězenie a mocí listu tohoto vyrukujem slovutného panoši Viléma ze Lhoty, na po- stavenie, od urozeného pána, pana Jana z Rozmberka a od JMti dědicuov pod zá- kladem šesti set kop grošuov dobrých střiebrných rázu a čísla Pražského, takže jej JMti a jeho dědicóm máme a slibujem postaviti, když by nám koli svrchupsaný pán, neb jeho dědici, dali dvě neděle napřed vědieti, ústně, listem aneb poslem, z nás rukojmí kterémuž kolivěk a najméň dvěma; aneb opět, když bychom koli v tom rukojemství déle státi nechtěli a dali svrchupsaným pánóm čtyři neděle napřed vě- děti, tehdy jej máme a slibujem postaviti na Krumlově Českém nad Vltavú na hradě do veliké světnice v moc již psaných věřiteluov našich a úředníkóv jejich tudiež najvyššiemu, aneb na jiný zámek JMti, na kterýž by koli nám JMt rozkázala. A když jej tak postavíme, tehdy má přijat býti a odtud nemá vychoditi ani kterým obyčejem vyniknúti, lečby jej svrchupsaný pán, jeho dědici, aneb úředník jejich tudiež naj- vyšší, v svú moc přijali. A když tak přijat bude, tehdy my rukojemstvie budem prázdni a list tento má nám vrácen býti bez odporu. Toto také sobě zvláště vy- mienili sme a vymieňujem, jestližeby v tom času svrchupsaný Vilém kam beze lsti jat byl, a žeby sě pro to jetie postaviti nemohl, tak jakož sě svrchu píše, tehdy proto my základem hynúti nemáme, ale páni svrchupsaní mají oň státi jako o svého; a když toho vězenie prázden bude, tehdy jej JMti máme i slibujem postaviti ve vší té mieře tak, jakož se svrchupíše. Pakli bychom toho neučinili a jeho nepostavili, a v kterémžkoli kusu, jakož se svrchu píše, nezdrželi, jehož bože nedaj, tehdy jsme propadli základ svrchupsaný šest set kop grošóv dobrých střiebrných svrchupsaných nahoře psanému panu Janovi a jeho dědicóm, a ty JMti máme a slibujem naši dobrú vierů rukú společnú a nerozdielnú, takže žádný z nás svým dielem nikterak odděliti Archtv Český VII. 34
Dopisy z roku 1466. 265 I prosíme vás, abyšte se za to přimluvili před JJtí, jakoby naše věc vlastnie byla s takovú pilností. Datum in Helfmburk, sexta feria ante Margaretae virginis. Jošt, z božie milosti biskup Vratislavský oc. Urozeným pánóm, panu Janovi z Rozmberka a panu Janovi z Hazmburka a z Kosti, najvyššiemu sudiemu dvoru králova v Čechách, bratřím našim milým. 106. Břeněk z Vilhartic, Přech z Češtic, Jan Stebňák, Václav Koc, Adam z Drahonic a Bušek mladší z Buzic vyručili z vězení od Jana z Rosenberka panoše Viléma ze Lhoty. В. m. 1466, 18. Sept. Orig. č. 1929. My Břeněk z Vilhartic a z Letov, Přech z Čestic a z Elčovic, Jan Stebňák ze Skryj a z Čichtic, Václav Koc z Dobrše, Adam z Drahonic, Bušek mladší z Buzic, v ty časy purkrabie Volyňský, Jan ze Lhoty a Mikuláš z Nebřehovic, vyznáváme tiemto listem obecně všem, ktož jej uzřie nebo čtúc slyšeti budú, že jsme vyručili z vězenie a mocí listu tohoto vyrukujem slovutného panoši Viléma ze Lhoty, na po- stavenie, od urozeného pána, pana Jana z Rozmberka a od JMti dědicuov pod zá- kladem šesti set kop grošuov dobrých střiebrných rázu a čísla Pražského, takže jej JMti a jeho dědicóm máme a slibujem postaviti, když by nám koli svrchupsaný pán, neb jeho dědici, dali dvě neděle napřed vědieti, ústně, listem aneb poslem, z nás rukojmí kterémuž kolivěk a najméň dvěma; aneb opět, když bychom koli v tom rukojemství déle státi nechtěli a dali svrchupsaným pánóm čtyři neděle napřed vě- děti, tehdy jej máme a slibujem postaviti na Krumlově Českém nad Vltavú na hradě do veliké světnice v moc již psaných věřiteluov našich a úředníkóv jejich tudiež najvyššiemu, aneb na jiný zámek JMti, na kterýž by koli nám JMt rozkázala. A když jej tak postavíme, tehdy má přijat býti a odtud nemá vychoditi ani kterým obyčejem vyniknúti, lečby jej svrchupsaný pán, jeho dědici, aneb úředník jejich tudiež naj- vyšší, v svú moc přijali. A když tak přijat bude, tehdy my rukojemstvie budem prázdni a list tento má nám vrácen býti bez odporu. Toto také sobě zvláště vy- mienili sme a vymieňujem, jestližeby v tom času svrchupsaný Vilém kam beze lsti jat byl, a žeby sě pro to jetie postaviti nemohl, tak jakož sě svrchu píše, tehdy proto my základem hynúti nemáme, ale páni svrchupsaní mají oň státi jako o svého; a když toho vězenie prázden bude, tehdy jej JMti máme i slibujem postaviti ve vší té mieře tak, jakož se svrchupíše. Pakli bychom toho neučinili a jeho nepostavili, a v kterémžkoli kusu, jakož se svrchu píše, nezdrželi, jehož bože nedaj, tehdy jsme propadli základ svrchupsaný šest set kop grošóv dobrých střiebrných svrchupsaných nahoře psanému panu Janovi a jeho dědicóm, a ty JMti máme a slibujem naši dobrú vierů rukú společnú a nerozdielnú, takže žádný z nás svým dielem nikterak odděliti Archtv Český VII. 34
Strana 266
266 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. se nemuože, ale dáti a úplně zaplatiti od propadenie ve čtyřech nedělech pořád zběhlých. Paklibychom toho neučinili, jehož bože nedaj, tehdy ihned my rukojmie svrchupsaní, kteříž bychom koli od věřitelóv našich svrchupsaných napomenuti byli ústně, listem nebo jich jistým poslem, jeden na druhého neukazuje, ani se druhým vymlúvaje, každý z nás sám svým životem s jedniem pacholkem a se dvěma koňoma máme vjeti a vlehnúti, anebo miesto sebe každý bude moci panoši řádu rytieřského též s jedniem pacholkem a se dvěma koňoma poslati a vložiti vuobyčejnie leženie, kteréž země Česká za právo má, do města Krumlova Českého nad Vltavú aneb odtud v šesti mílech vzdalí, nebo blíže, v duom ctného hospodáře nám ode pána nahoře- psaného ukázaný; a tu ležeti máme právem a řádem země České a odtud naj žádné právo nevyježděti, ani kterak kolivěk vyniknúti, jeližbychom svrchupsaný základ šest set kop grošuov penězi dobrými střiebrnými v zemi České obecně bernými svrchu- psanému panu JMti splnili a zaplatili úplně a docela. A když by pak čtrnádcte dní minulo od napomenutie k tomu ležení, rovně pořád čtúc, ležme my nebo neležme, a když bychom ještě pánu nadepsanému JMti toho základu nesplnili tak jakož se svrchu píše, tehdy JMti dáváme plnú moc i právo tiemto listem svrchupsaný základ šest set kop grošuov vzieti v křesťanech nebo v židech na naši všech škodu spo- lečnú a nerozdielnú. A kdež je kolivěk optá a vezme v zemi České, tu my JMt beze všie jeho škody zastúpiti a vyvaditi máme a slibujem; a vzdy pro to leženie prázdni býti nemáme, dokudž bychom JMti svrchupsaného základu i se všemi ško- dami, kteréžby pro naše neplněnie kterakžkoli vzal a dobrým to mohl okázati svě- domím, bez přísah a věrovánie, nezaplatili úplně a docela. A umřel-li by pak který z nás svrchupsaných rukojmí v té mieře, jehož pane bože rač ostřieci, tehdy my živí máme jiného tak dobrého a movitého miesto toho umrlého ve čtyřech nedělech pořád zběhlých po napomenutí v týž slib k nám přistaviti, s obnovením listu tohoto v táž slova tolikrát, kolikrát by toho bylo potřebie pod ležením svrchupsaným. A ktož by tento list měl, s dobrú volí pana svrchupsaného, ten též plné právo i túž moc má a mieti bude ke všem věcem v tomto listu zapsaným, jakožto on sám. A toho všeho na potvrzenie a lepší jistotu i pevnosť my všickni rukojmie svrchupsaní pečeti naše vlastnie s dobrým naším vědomím i s plným přiznáním dali sme a kázali k to- muto listu přivěsiti dobrovolně. Jenž jest dán a psán léta od narozenie syna bo- žieho tisícieho čtyřstého šedesátého šestého, ve čtvrtek před sv. Matúšem evang. a apoštolem božím. (Sedm pečetí zachovaných, jedna porušená.)
266 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. se nemuože, ale dáti a úplně zaplatiti od propadenie ve čtyřech nedělech pořád zběhlých. Paklibychom toho neučinili, jehož bože nedaj, tehdy ihned my rukojmie svrchupsaní, kteříž bychom koli od věřitelóv našich svrchupsaných napomenuti byli ústně, listem nebo jich jistým poslem, jeden na druhého neukazuje, ani se druhým vymlúvaje, každý z nás sám svým životem s jedniem pacholkem a se dvěma koňoma máme vjeti a vlehnúti, anebo miesto sebe každý bude moci panoši řádu rytieřského též s jedniem pacholkem a se dvěma koňoma poslati a vložiti vuobyčejnie leženie, kteréž země Česká za právo má, do města Krumlova Českého nad Vltavú aneb odtud v šesti mílech vzdalí, nebo blíže, v duom ctného hospodáře nám ode pána nahoře- psaného ukázaný; a tu ležeti máme právem a řádem země České a odtud naj žádné právo nevyježděti, ani kterak kolivěk vyniknúti, jeližbychom svrchupsaný základ šest set kop grošuov penězi dobrými střiebrnými v zemi České obecně bernými svrchu- psanému panu JMti splnili a zaplatili úplně a docela. A když by pak čtrnádcte dní minulo od napomenutie k tomu ležení, rovně pořád čtúc, ležme my nebo neležme, a když bychom ještě pánu nadepsanému JMti toho základu nesplnili tak jakož se svrchu píše, tehdy JMti dáváme plnú moc i právo tiemto listem svrchupsaný základ šest set kop grošuov vzieti v křesťanech nebo v židech na naši všech škodu spo- lečnú a nerozdielnú. A kdež je kolivěk optá a vezme v zemi České, tu my JMt beze všie jeho škody zastúpiti a vyvaditi máme a slibujem; a vzdy pro to leženie prázdni býti nemáme, dokudž bychom JMti svrchupsaného základu i se všemi ško- dami, kteréžby pro naše neplněnie kterakžkoli vzal a dobrým to mohl okázati svě- domím, bez přísah a věrovánie, nezaplatili úplně a docela. A umřel-li by pak který z nás svrchupsaných rukojmí v té mieře, jehož pane bože rač ostřieci, tehdy my živí máme jiného tak dobrého a movitého miesto toho umrlého ve čtyřech nedělech pořád zběhlých po napomenutí v týž slib k nám přistaviti, s obnovením listu tohoto v táž slova tolikrát, kolikrát by toho bylo potřebie pod ležením svrchupsaným. A ktož by tento list měl, s dobrú volí pana svrchupsaného, ten též plné právo i túž moc má a mieti bude ke všem věcem v tomto listu zapsaným, jakožto on sám. A toho všeho na potvrzenie a lepší jistotu i pevnosť my všickni rukojmie svrchupsaní pečeti naše vlastnie s dobrým naším vědomím i s plným přiznáním dali sme a kázali k to- muto listu přivěsiti dobrovolně. Jenž jest dán a psán léta od narozenie syna bo- žieho tisícieho čtyřstého šedesátého šestého, ve čtvrtek před sv. Matúšem evang. a apoštolem božím. (Sedm pečetí zachovaných, jedna porušená.)
Strana 267
Dopisy z roku 1466 a 1467. 267 107. Král Jiří Janovi z Rosenberka posýlá noviny o Tasovi, biskupu Olomuckém.*) Na Horách Kutnách. 1466, 14. Nov. Orig. č. 1933. Jiří, z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Nynieť novin jiných nevieme, než cožť v těch přiepisech, kteréžť tuto zavřeny posieláme, se píše, kteréžto přečta, jim porozumieš. Dán na Horách Kutnách, v pátek po sv. Brikcí, královstvie našeho léta devátého. Ad relationem dni Vilhelmi de Rabie. Urozenému Janovi z Rozmberka, věrnému našemu milému. A tergo: Kterak papež píše biskupovi Olomúckému**) a biskup králi a pánóm, kterak se jemu nehodí bývati při nich. 108. Markvart z Kraselova Janovi Rosenberskému: o vína v Ibsu odňatá. B. m. [1466]. Orig. č. 1941. Urozený pane milý! Služba má VMti. A jakož mi VMt píše o ta vína, kteráž jsú VMti vzata na Ybs, abych mluvil s Mermozarem: i dávámť VMti věděti, že jsem mluvil s Mermozarem i s jinými hajtmany, a prošě jich od VMti, aby VMti, pro- boštu a konventu to jisté víno i šafránem vráceno bylo. Tehdy jsú mi Mermoser i jiní hajtmané odpověď dali, že jest VMti dobře svědomo, že na Ybsi pravé majto a aufšlág jest, a toho jsú oni nedali, jakož jsú dáti měli, protož jim jest to vzato; ale jestliže jest kdo je v tom ubezpečil, tehdy VMt i vaši muožte k tomu toho Markvart z Kraselova. hleděti. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 109. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o obilí poddanému Rosenberskému na Vlašim po- braném, pak jaké by se měly učiniti zásoby ke sjezdu Hradeckému. V Soběslavi. [1467], 6. Jan. Orig. č. 1942. Urozený pane, pane muoj milostivý! Ambrož, člověk váš z Svinuov, kteréžto nynie hajman [sic] Třeboňský držie, byl jest u mne ve čtvrtek minulý [1. Jan ], zpravuje, že mu vzeli vuoz s ječmenem na Vlašim i s koňmi, prosě, abych mu list dal ku panu Mikulášovi Trčkovi. I psal sem od purkrabie i od sebe, prosiec jeho pro tu dobrú vuoli, která jest mezi VMtí a jím, aby jemu kázal zasě navrátiti a pro- pustiti; neb několiko jiných vuozuov s nim brali jsú tu obielé; za penieze jiné jest *) Cf. A. Č. IV. 133. **) Tasovi. 34*
Dopisy z roku 1466 a 1467. 267 107. Král Jiří Janovi z Rosenberka posýlá noviny o Tasovi, biskupu Olomuckém.*) Na Horách Kutnách. 1466, 14. Nov. Orig. č. 1933. Jiří, z božie milosti král Český a markrabie Moravský oc. Urozený věrný milý! Nynieť novin jiných nevieme, než cožť v těch přiepisech, kteréžť tuto zavřeny posieláme, se píše, kteréžto přečta, jim porozumieš. Dán na Horách Kutnách, v pátek po sv. Brikcí, královstvie našeho léta devátého. Ad relationem dni Vilhelmi de Rabie. Urozenému Janovi z Rozmberka, věrnému našemu milému. A tergo: Kterak papež píše biskupovi Olomúckému**) a biskup králi a pánóm, kterak se jemu nehodí bývati při nich. 108. Markvart z Kraselova Janovi Rosenberskému: o vína v Ibsu odňatá. B. m. [1466]. Orig. č. 1941. Urozený pane milý! Služba má VMti. A jakož mi VMt píše o ta vína, kteráž jsú VMti vzata na Ybs, abych mluvil s Mermozarem: i dávámť VMti věděti, že jsem mluvil s Mermozarem i s jinými hajtmany, a prošě jich od VMti, aby VMti, pro- boštu a konventu to jisté víno i šafránem vráceno bylo. Tehdy jsú mi Mermoser i jiní hajtmané odpověď dali, že jest VMti dobře svědomo, že na Ybsi pravé majto a aufšlág jest, a toho jsú oni nedali, jakož jsú dáti měli, protož jim jest to vzato; ale jestliže jest kdo je v tom ubezpečil, tehdy VMt i vaši muožte k tomu toho Markvart z Kraselova. hleděti. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 109. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o obilí poddanému Rosenberskému na Vlašim po- braném, pak jaké by se měly učiniti zásoby ke sjezdu Hradeckému. V Soběslavi. [1467], 6. Jan. Orig. č. 1942. Urozený pane, pane muoj milostivý! Ambrož, člověk váš z Svinuov, kteréžto nynie hajman [sic] Třeboňský držie, byl jest u mne ve čtvrtek minulý [1. Jan ], zpravuje, že mu vzeli vuoz s ječmenem na Vlašim i s koňmi, prosě, abych mu list dal ku panu Mikulášovi Trčkovi. I psal sem od purkrabie i od sebe, prosiec jeho pro tu dobrú vuoli, která jest mezi VMtí a jím, aby jemu kázal zasě navrátiti a pro- pustiti; neb několiko jiných vuozuov s nim brali jsú tu obielé; za penieze jiné jest *) Cf. A. Č. IV. 133. **) Tasovi. 34*
Strana 268
268 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. propustil, a člověka MtiV. ječmen sobě ssul, jakož vuon sám šíře zpraví. Milý pane, račte oň psáti, zda by sě mu mohlo co navřátiti. Datum Soběslav, feria III. ipso Pavel z Prahy. die Epiphaniae domini. Paní milosti posielám dvě smetaně, jakož rozkázala sobě poslati. Milý pane, račte mi dáti věděti, čím bych sě měl na VMt zásobiti o Hromniciech k tomu sjezdu, ať by mnú zmeškáno nebylo. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberga pánu mému milostivému. 110. Jan z Rosenberka Netolickým, Kunrátovi z Petrovic a Vláškovi z Miloňovic: aby lidem svým oznámili, že v Plzenště vývoz obilí jest zakázán. B. m. 1467, 12. Jan. Koncept č. 1943. Netolickým, Kunrátovi,*) Vláškovi,**) in eadem verba. Opatrní věrní milí! Věděti vám dáváme, že nám z Plzeňska dáno věděti, kterak v Plzenště na tom zuo- stáno i provoláno jest, aby žádnému obilé z kraje vésti nedopúštěli a bránili, a ktožby vezl, že by pobrati chtěli: žádámeť, aby to vědúce, lidi ostřiehli a to provolati kázali, ať by nynie v té mieře toho vozenie odtad nechali, aby nikdo k škodě nepřišel. Datum fer. II. ante Anthonii a. LXVII. 111. Hejtman Soběslavský Janovi Rosenberskému: o opevňování Soběslavě a lovu zvěře. B. m. [1467], 17. Jan. Orig. č. 1946. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, žeť se již les ten vozí; než netuším tomu, byť se mohlo to dokonati těmi lidmi, leč VMt ráčí těm lidem od Chusníka rozkázati, aby také pomoc učinili vozbami; nebť by byli velmi obtie- ženi, neboť ještě celá čtvrť má se dodělati a bašty všecky, a k tomu chodby okolo všeho města na zdi parkámy. Dále rač VMt věděti, žeť se šípy dělají, a také Řehoř***) z Třeboně poslalť mi jest hakovnic sedmnácte. Dále slyším, že bych před VMtí byl omluven, že jsem před štědrým večerem zabil dvě srně na Blatech,†) ježto sú byly příchodné, a že by je byli jiní zbili, pan Bechyně ††) neb jiní. I slyším, že by VMt rozkázala ty vsázeti, kteříž jsú se mnú byli. Bylť jest se mnú Baba †††) s pacholkem, a z Borkovic čtyřie, snad súsedé, a několiko pacholat. I prosím VMti, aby VMt ne- ráčil se na mě tak unáhliti, nebť na vašem teď po dvě letě nezabil [jsem] srsti zajiec, toť jistě viem. A poněvadž VMt neráčí mi toho přieti, v tomť já nechci učiniti nic proti *) z Petrovic. **) z Miloňovic. ***) Klaric. †) Tak podnes sluje krajina kolem Veselí a Soběslavě. ††) Burian z Lažan. †††) Jan B. z Chotěmic.
268 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. propustil, a člověka MtiV. ječmen sobě ssul, jakož vuon sám šíře zpraví. Milý pane, račte oň psáti, zda by sě mu mohlo co navřátiti. Datum Soběslav, feria III. ipso Pavel z Prahy. die Epiphaniae domini. Paní milosti posielám dvě smetaně, jakož rozkázala sobě poslati. Milý pane, račte mi dáti věděti, čím bych sě měl na VMt zásobiti o Hromniciech k tomu sjezdu, ať by mnú zmeškáno nebylo. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberga pánu mému milostivému. 110. Jan z Rosenberka Netolickým, Kunrátovi z Petrovic a Vláškovi z Miloňovic: aby lidem svým oznámili, že v Plzenště vývoz obilí jest zakázán. B. m. 1467, 12. Jan. Koncept č. 1943. Netolickým, Kunrátovi,*) Vláškovi,**) in eadem verba. Opatrní věrní milí! Věděti vám dáváme, že nám z Plzeňska dáno věděti, kterak v Plzenště na tom zuo- stáno i provoláno jest, aby žádnému obilé z kraje vésti nedopúštěli a bránili, a ktožby vezl, že by pobrati chtěli: žádámeť, aby to vědúce, lidi ostřiehli a to provolati kázali, ať by nynie v té mieře toho vozenie odtad nechali, aby nikdo k škodě nepřišel. Datum fer. II. ante Anthonii a. LXVII. 111. Hejtman Soběslavský Janovi Rosenberskému: o opevňování Soběslavě a lovu zvěře. B. m. [1467], 17. Jan. Orig. č. 1946. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, žeť se již les ten vozí; než netuším tomu, byť se mohlo to dokonati těmi lidmi, leč VMt ráčí těm lidem od Chusníka rozkázati, aby také pomoc učinili vozbami; nebť by byli velmi obtie- ženi, neboť ještě celá čtvrť má se dodělati a bašty všecky, a k tomu chodby okolo všeho města na zdi parkámy. Dále rač VMt věděti, žeť se šípy dělají, a také Řehoř***) z Třeboně poslalť mi jest hakovnic sedmnácte. Dále slyším, že bych před VMtí byl omluven, že jsem před štědrým večerem zabil dvě srně na Blatech,†) ježto sú byly příchodné, a že by je byli jiní zbili, pan Bechyně ††) neb jiní. I slyším, že by VMt rozkázala ty vsázeti, kteříž jsú se mnú byli. Bylť jest se mnú Baba †††) s pacholkem, a z Borkovic čtyřie, snad súsedé, a několiko pacholat. I prosím VMti, aby VMt ne- ráčil se na mě tak unáhliti, nebť na vašem teď po dvě letě nezabil [jsem] srsti zajiec, toť jistě viem. A poněvadž VMt neráčí mi toho přieti, v tomť já nechci učiniti nic proti *) z Petrovic. **) z Miloňovic. ***) Klaric. †) Tak podnes sluje krajina kolem Veselí a Soběslavě. ††) Burian z Lažan. †††) Jan B. z Chotěmic.
Strana 269
Dopisy z roku 1467. 269 VMti, nebť sem z těch dvú srn sobě zóstavil se dvě mís, a dal sem Babovi a panu Pavlovi*) také s mísu a Hynkovi**) také. I do-úfámť VMti, že VMt neráčí těch lidičkóv kázati vězeti pro té, k mé hanbě; než jestližeť tak sem provinil tiem proti VMti, rač mě VMt samého kázati, nebť sem já, za to maje, jakož jiní úředníci vaši sobě ku potřebě zabijí, že by mi VMt též ráčil toho přieti, to sem tiem obyčejem učinil. A tak jakož VMt loni byl všem lovy zapověděl, tu mi VMt řekla: „Dobro- ničko, toběť já nezapoviedám“. A já sem nechtěl honiti, poněvadž jiným zapověděl VMt, až teď letos, ano jiní honí, cizí, obecně, také sem sobě zabil k potřebě. Scriptum Jan z Dobronic. sabbato ante s. Priscae virg. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému. 112. Král Jiří Joštovi a Janovi z Rosenberka, Zdeňkovi ze Šternberka, Janovi a Oldřichovi Za- jícům, uděluje glejt k sjezdu do Jindřichova Hradce. V Praze. 1467, 26. Jan. Přepis č. 1913. My Jiří, z božie milosti král Český oc, oznamujem tiemto listem všem, že duostojnému Joštovi, biskupu Vratislavskému, a urozeným Janovi z Rozenberka, Zdeňkovi z Šternberka, Janovi a Oldřichovi bratřím z Hazenburka, i těm všem, kteříž s nimi a podle nich pojedú, dali sme a dáváme tiemto listem náš jistý pravý a křesťanský glejt, trvající od dánie listu tohoto až do středopostie najprve příštieho tak, aby již psaný Jošt biskup a Jan z Rozenberka, Zdeněk z Sternberka, Jan a Oldřich z Hazenburka v tom času do města Hradce Jindřichova bezpečně přijeti mohli a odtud jeti i sjeti se s těmi pány zemany i z měst, kteříž na nás sjezdu s nimi žádali, a sjedúce se s nimi, aby volně a svobodně o věci, kteréž jim zdály by se potřebné, mluviti a jednati mohli, a ty zjednajíce nebo nezjednajíce, na svá obydlé odtud odjeti a navrátiti se, se všemi služebníky svými i těmi, ktož s nimi a vedle nich pojedú, do počtu od deseti až do šesti set koní a tolikéž osob nebo níže, bez úrazu osob i statkuov jich všech; slibujíce slovem naším královským, že ten již psaný glejt již psaným biskupovi, Janovi, Zdeňkovi, Janovi a Oldřichovi i všem jich služebníkuom i těm všem, ktož s nimi a vedle nich na ten sjezd neb sjezdy i také z těch sjezduov na obydlé jich se navracujíc pojedú, bude věrně, ctně, právě a křesťansky bez všelikého přerušenie zdržán a zachován. Protož přikazujem pod milostí všem podaným i služebníkuom našim, aby tento náš glejt svrchupsaný tak a potud, jakož se svrchu píše, knězi biskupovi Vratislavskému, Janovi z Rozenberku, Zdeňkovi z Šternberka, Janovi a Oldřichovi z Hazenburka i těm všem, ktož s nimi a podle nich pojedú, věrně a právě bez všelikého přerušenie i beze všie zlé lsti *) Dětřichovic. **) Zubovi z Doubravice.
Dopisy z roku 1467. 269 VMti, nebť sem z těch dvú srn sobě zóstavil se dvě mís, a dal sem Babovi a panu Pavlovi*) také s mísu a Hynkovi**) také. I do-úfámť VMti, že VMt neráčí těch lidičkóv kázati vězeti pro té, k mé hanbě; než jestližeť tak sem provinil tiem proti VMti, rač mě VMt samého kázati, nebť sem já, za to maje, jakož jiní úředníci vaši sobě ku potřebě zabijí, že by mi VMt též ráčil toho přieti, to sem tiem obyčejem učinil. A tak jakož VMt loni byl všem lovy zapověděl, tu mi VMt řekla: „Dobro- ničko, toběť já nezapoviedám“. A já sem nechtěl honiti, poněvadž jiným zapověděl VMt, až teď letos, ano jiní honí, cizí, obecně, také sem sobě zabil k potřebě. Scriptum Jan z Dobronic. sabbato ante s. Priscae virg. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému. 112. Král Jiří Joštovi a Janovi z Rosenberka, Zdeňkovi ze Šternberka, Janovi a Oldřichovi Za- jícům, uděluje glejt k sjezdu do Jindřichova Hradce. V Praze. 1467, 26. Jan. Přepis č. 1913. My Jiří, z božie milosti král Český oc, oznamujem tiemto listem všem, že duostojnému Joštovi, biskupu Vratislavskému, a urozeným Janovi z Rozenberka, Zdeňkovi z Šternberka, Janovi a Oldřichovi bratřím z Hazenburka, i těm všem, kteříž s nimi a podle nich pojedú, dali sme a dáváme tiemto listem náš jistý pravý a křesťanský glejt, trvající od dánie listu tohoto až do středopostie najprve příštieho tak, aby již psaný Jošt biskup a Jan z Rozenberka, Zdeněk z Sternberka, Jan a Oldřich z Hazenburka v tom času do města Hradce Jindřichova bezpečně přijeti mohli a odtud jeti i sjeti se s těmi pány zemany i z měst, kteříž na nás sjezdu s nimi žádali, a sjedúce se s nimi, aby volně a svobodně o věci, kteréž jim zdály by se potřebné, mluviti a jednati mohli, a ty zjednajíce nebo nezjednajíce, na svá obydlé odtud odjeti a navrátiti se, se všemi služebníky svými i těmi, ktož s nimi a vedle nich pojedú, do počtu od deseti až do šesti set koní a tolikéž osob nebo níže, bez úrazu osob i statkuov jich všech; slibujíce slovem naším královským, že ten již psaný glejt již psaným biskupovi, Janovi, Zdeňkovi, Janovi a Oldřichovi i všem jich služebníkuom i těm všem, ktož s nimi a vedle nich na ten sjezd neb sjezdy i také z těch sjezduov na obydlé jich se navracujíc pojedú, bude věrně, ctně, právě a křesťansky bez všelikého přerušenie zdržán a zachován. Protož přikazujem pod milostí všem podaným i služebníkuom našim, aby tento náš glejt svrchupsaný tak a potud, jakož se svrchu píše, knězi biskupovi Vratislavskému, Janovi z Rozenberku, Zdeňkovi z Šternberka, Janovi a Oldřichovi z Hazenburka i těm všem, ktož s nimi a podle nich pojedú, věrně a právě bez všelikého přerušenie i beze všie zlé lsti *) Dětřichovic. **) Zubovi z Doubravice.
Strana 270
270 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. zdrželi a zachovali, jakož hněvu našeho královského chtie se uvarovati. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali sme přitisknúti k tomuto listu. Dán v Praze, v pondělí po obrácenie na vieru svatého Pavla, léta oc. LX sexto [sic]*) královstvie našeho léta osmého [sic]. Ad mandatum dni Regis in consilio. 113. Jindřich z Michalovic Janovi z Rosenberka a Zdeňkovi ze Šternberka oznamuje, že král dal jim glejt, aby mohli sejíti se s panem Janem Zajícem a biskupem Joštem. V Praze. [1467]*) 28. Jan. Orig. č. 1839. Službu svú vzkazuji, urození páni a přietelé milí! Jakož mi píšete vuo glet: i milí páni a přietelé! vědětiť vám dávám, že když jsem byl nynie na Kosti, pan Zajíc vuo též jest se mnú mluvil, a já hned, přijev od pána Zajíce domuom [sic], nazajtřie jel jsem KMti a prosil jsem JMti, aby knězi biskupovi***) a vám pánuom ráčil glet dáti, abyšte sě mohli bezpečně sjieti. A JMt jest tak učinil a glet dal, kteréhož glétu teď vám přípis posielám; a list gletovní s pečetí královskú poslal jsem panu Janovi Zajiecovi ten den před tiem, prve nežli váš posel přišel, a to proto sem jemu jej poslal, neb jest blíž od něho kněze biskupa obeslati, nežli od vás páni, abyšte sě tiem nemeškali. Datum Pragae, feria III. ante festum Purifica- tionis Mariae. Jindřich z Michalovic, najvyšší komorník královstvie Českého. Urozeným pánóm, panu Janovi z Roznberka a panu Zdeňkovi z Šternberka, najvyš- šiemu purkrabí Pražskému, bratróm a přátelóm milým. 114. Pavel Dětřichovic Petrovi z Mikovic: o nejistotě s kým půjde pan Bechyně, zdaž s králem či s Rosenberky. V Soběslavi. [1467], 4. Febr. Orig. č. 1948. Službu svú vzkazuji, pane Petře, přieteli muoj milý! Přišli sú ke mně dobří a urození lidé, tážíce mně, kterak tomu rozumím, což se pana Bechyně†) dotýče, ostane-li zámkem vedle páně milosti? Odpověděl sem, že za jiné nemám, než že je v jednotě se pány. I pověděli mi, že by poručníci páně Bechyňovi byli u krále, a že by oni králi chtěli zření zámkem mieti, a tak pravíce: nechť pán dvoří panu *) Tak stojí v přepisu Třeboňském; mám však za to, že glejt ke sjezdu Hradeckému nebyl dán o celý rok dříve než sjezd odbýván byl, a že tudy sluší mysliti na rok 1467. **) V archivu Třeb. jest list tento vročen k roku 1463, já soudím však, že náleží k r. 1467 a že sou- visí s předcházejícím glejtem královským. ***) Joštovi. †) Burjana.
270 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. zdrželi a zachovali, jakož hněvu našeho královského chtie se uvarovati. Tomu na svědomie pečeť naši královskú kázali sme přitisknúti k tomuto listu. Dán v Praze, v pondělí po obrácenie na vieru svatého Pavla, léta oc. LX sexto [sic]*) královstvie našeho léta osmého [sic]. Ad mandatum dni Regis in consilio. 113. Jindřich z Michalovic Janovi z Rosenberka a Zdeňkovi ze Šternberka oznamuje, že král dal jim glejt, aby mohli sejíti se s panem Janem Zajícem a biskupem Joštem. V Praze. [1467]*) 28. Jan. Orig. č. 1839. Službu svú vzkazuji, urození páni a přietelé milí! Jakož mi píšete vuo glet: i milí páni a přietelé! vědětiť vám dávám, že když jsem byl nynie na Kosti, pan Zajíc vuo též jest se mnú mluvil, a já hned, přijev od pána Zajíce domuom [sic], nazajtřie jel jsem KMti a prosil jsem JMti, aby knězi biskupovi***) a vám pánuom ráčil glet dáti, abyšte sě mohli bezpečně sjieti. A JMt jest tak učinil a glet dal, kteréhož glétu teď vám přípis posielám; a list gletovní s pečetí královskú poslal jsem panu Janovi Zajiecovi ten den před tiem, prve nežli váš posel přišel, a to proto sem jemu jej poslal, neb jest blíž od něho kněze biskupa obeslati, nežli od vás páni, abyšte sě tiem nemeškali. Datum Pragae, feria III. ante festum Purifica- tionis Mariae. Jindřich z Michalovic, najvyšší komorník královstvie Českého. Urozeným pánóm, panu Janovi z Roznberka a panu Zdeňkovi z Šternberka, najvyš- šiemu purkrabí Pražskému, bratróm a přátelóm milým. 114. Pavel Dětřichovic Petrovi z Mikovic: o nejistotě s kým půjde pan Bechyně, zdaž s králem či s Rosenberky. V Soběslavi. [1467], 4. Febr. Orig. č. 1948. Službu svú vzkazuji, pane Petře, přieteli muoj milý! Přišli sú ke mně dobří a urození lidé, tážíce mně, kterak tomu rozumím, což se pana Bechyně†) dotýče, ostane-li zámkem vedle páně milosti? Odpověděl sem, že za jiné nemám, než že je v jednotě se pány. I pověděli mi, že by poručníci páně Bechyňovi byli u krále, a že by oni králi chtěli zření zámkem mieti, a tak pravíce: nechť pán dvoří panu *) Tak stojí v přepisu Třeboňském; mám však za to, že glejt ke sjezdu Hradeckému nebyl dán o celý rok dříve než sjezd odbýván byl, a že tudy sluší mysliti na rok 1467. **) V archivu Třeb. jest list tento vročen k roku 1463, já soudím však, že náleží k r. 1467 a že sou- visí s předcházejícím glejtem královským. ***) Joštovi. †) Burjana.
Strana 271
Dopisy z roku 1467. 271 z Rozmberka, a my chcem toho hleděti, aby zámek byl u pokoji. Milý příteli! měj to při sobě a ptaj se zdaleka na ty věci, aby páně milost věděla, nač se ubezpečuje. Pavel z Prahy. Datum Soběslav, fer. IV. post Blasii. Urozenému panoši Petrovi z Mikovic, příteli mému milému buď d. 115. Jan z Úsuší synu svému Jarohněvovi: o smlouvě s pány Hradeckými ke vzájemné pomoci ve válce. B. m. [1467?] 28. Mart. Orig. č. 1953. Pane synu milý! A jakož jsme se pány Hradeckými*) učinili sobě rčenie ku pomoci a ku obraně sbožie našeho i našich lidí: i děkujíc pánu bohu, žeť jest ne- přišla na nás ani na naše lidi taková žádná záhuba, neb k čemuž sem jich žádal, rádiť sú pro mě učinili; i bratr jich, jakož vieš, kterýž jest byl u kniežete, zje- dnával**) jest od krále listy k Střelovi,***) abych zachován byl v pokoji. A také sme měli, skrze pána boha, i pomoc tvú jim i jich, aby nebylo překáženo strany vašie. I milý synu! k čemuž by tebe puožádali k své potřebě, učiň pro ně jako pro dobré naše přátely, abychom sě jim tímž oplatili, v čem by nás puotřeboval, jakož by vždy to učinili; neb vieš, že sme tím také toho povinni, seč bychom mohli býti. Jan z Usušie. Dán v sobotu u vigilji Velikonoční. Urozenému panoši Jarohněvovi z Usušie, synu mému milému. 116. Pavel z Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o najímání žoldnéřů. V Soběslavi. 1467, 31. Mart. Orig. č. 1954. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt psala hajtmanovi, purgrabí o žoldnéře pěší: račte věděti, že sem já obeslal Marše z Veselé, ježto také roty sě ho držie; tak mi dal odpověď, že muož nenie pacholkuov na dvadceti mieti a že na viec chce sě ptáti; než to by rádi věděli, po čem jim sě má dávati, buďto k stravě nebo bez stravy, praviec, že jdú na některé zámky, že jim dávají XV gr. k stravě; a již jsú řídcí, neb jsú sě mnozí zednali. Račtež rozkázati, kterak sě v tom má mieti. Datum Soběslav, fer. III. post Pascam anno LXVII. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Tehdáž byli na živě Jindřich z Hradce a Jan z Hradce na Velharticích. **) Neumím vyložiti, a mám právě z tohoto místa pochybnosti, zdaž list nepatří jinam než do r. 1467. ***) Mikuláš Stř. z Rokyc.
Dopisy z roku 1467. 271 z Rozmberka, a my chcem toho hleděti, aby zámek byl u pokoji. Milý příteli! měj to při sobě a ptaj se zdaleka na ty věci, aby páně milost věděla, nač se ubezpečuje. Pavel z Prahy. Datum Soběslav, fer. IV. post Blasii. Urozenému panoši Petrovi z Mikovic, příteli mému milému buď d. 115. Jan z Úsuší synu svému Jarohněvovi: o smlouvě s pány Hradeckými ke vzájemné pomoci ve válce. B. m. [1467?] 28. Mart. Orig. č. 1953. Pane synu milý! A jakož jsme se pány Hradeckými*) učinili sobě rčenie ku pomoci a ku obraně sbožie našeho i našich lidí: i děkujíc pánu bohu, žeť jest ne- přišla na nás ani na naše lidi taková žádná záhuba, neb k čemuž sem jich žádal, rádiť sú pro mě učinili; i bratr jich, jakož vieš, kterýž jest byl u kniežete, zje- dnával**) jest od krále listy k Střelovi,***) abych zachován byl v pokoji. A také sme měli, skrze pána boha, i pomoc tvú jim i jich, aby nebylo překáženo strany vašie. I milý synu! k čemuž by tebe puožádali k své potřebě, učiň pro ně jako pro dobré naše přátely, abychom sě jim tímž oplatili, v čem by nás puotřeboval, jakož by vždy to učinili; neb vieš, že sme tím také toho povinni, seč bychom mohli býti. Jan z Usušie. Dán v sobotu u vigilji Velikonoční. Urozenému panoši Jarohněvovi z Usušie, synu mému milému. 116. Pavel z Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o najímání žoldnéřů. V Soběslavi. 1467, 31. Mart. Orig. č. 1954. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt psala hajtmanovi, purgrabí o žoldnéře pěší: račte věděti, že sem já obeslal Marše z Veselé, ježto také roty sě ho držie; tak mi dal odpověď, že muož nenie pacholkuov na dvadceti mieti a že na viec chce sě ptáti; než to by rádi věděli, po čem jim sě má dávati, buďto k stravě nebo bez stravy, praviec, že jdú na některé zámky, že jim dávají XV gr. k stravě; a již jsú řídcí, neb jsú sě mnozí zednali. Račtež rozkázati, kterak sě v tom má mieti. Datum Soběslav, fer. III. post Pascam anno LXVII. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Tehdáž byli na živě Jindřich z Hradce a Jan z Hradce na Velharticích. **) Neumím vyložiti, a mám právě z tohoto místa pochybnosti, zdaž list nepatří jinam než do r. 1467. ***) Mikuláš Stř. z Rokyc.
Strana 272
272 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 117. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o nesnázích s posádkou v Soběslavi. B. m. [1467], 17. April. Orig. č. 1957. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt tu čeleď na miesto poslala: i rač VMt věděti, žeť sú přijati pěkně na miesto od měšťan, ale oni na počátku ne velmi se pěkně okazují, a tak, vedúce jim ženky do domuov a jim k necti, neb mají druzí ženy a dcery poctivé, měšťané. I přišli ke mně měštěné a túžiece mi toho, že by neradi dopustili takových neřádóv v svých domóv. I mluvil sem já o to s Frickem, hauptmanem jich, pojem s sebú Babu, Hynka*) a Sele i druhé měšťany, aby takové věci stavil a nedopúštěl toho. A on jest velmi protivně mluvil, a řka, že by raději od VMti jel, než by to opustil. A když Hynek k němu mluvil, že jest také po službách jezdil a že jsú takových věcí nečinili, a on jest odpověděl: „ty mi nerozkazuj, však tebe poslúchati nebudu aniž chci.“ I milý pane, rač v tom VMt rozkázati, kterak se já v tom mám jmieti. A také tak pravie, jestli že by se který z nich dopustili kterých věcí, že samie chtie se kárati a vaši kázeň nechtie podni- knúti, a tak praviece, že s VMtí tak mají úmluvu. A tak Martin vás ústně toho dále zpraví. Scriptum f. VI. post s. Tiburcii. Jan z Dobronic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému. 118. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o důchodech a najímání žoldnéřů. V Soběslavi. 1467, 20. April. Orig. č. 1958. Urozený pane, pane muoj milostivý! Listy ty, kteréž VMt psala knězi Ja- novi**) a panu Čeňkovi,***) ihned sem posla vypravil. Sele přede mnú list svuoj starý zkazil jest, a teď VMti vaši pečeť od něho uřezanú posílám, a jinéť jsú také odřezány; těch sto kop se Zvíkova jest již u mne položeno. Mluvil se mnú Dobro- nička, abych psal VMti, že dobrá dva člověky chtěla by v službu, každý se dvěma koňoma; kážete-li je přijímati, prosí, abyste mu psali; a pravie, že by sě jich i viece nahodilo. O Olbrama mluvili sme s tiem hospodářem, vedle rozkázánie vašeho; máť u sebe koně té roty, kterúž ste poslali, XI, a odmlúvá, že mu i tak teskno, neb sě lidé k němu i k jiným ze vsi stěhují. Datum Soběslav, feria II. ante Georgii anno LXXVII°. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Viz č. 111. **) Kaplicerovi. ***) z Klinšteina?
272 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 117. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o nesnázích s posádkou v Soběslavi. B. m. [1467], 17. April. Orig. č. 1957. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt tu čeleď na miesto poslala: i rač VMt věděti, žeť sú přijati pěkně na miesto od měšťan, ale oni na počátku ne velmi se pěkně okazují, a tak, vedúce jim ženky do domuov a jim k necti, neb mají druzí ženy a dcery poctivé, měšťané. I přišli ke mně měštěné a túžiece mi toho, že by neradi dopustili takových neřádóv v svých domóv. I mluvil sem já o to s Frickem, hauptmanem jich, pojem s sebú Babu, Hynka*) a Sele i druhé měšťany, aby takové věci stavil a nedopúštěl toho. A on jest velmi protivně mluvil, a řka, že by raději od VMti jel, než by to opustil. A když Hynek k němu mluvil, že jest také po službách jezdil a že jsú takových věcí nečinili, a on jest odpověděl: „ty mi nerozkazuj, však tebe poslúchati nebudu aniž chci.“ I milý pane, rač v tom VMt rozkázati, kterak se já v tom mám jmieti. A také tak pravie, jestli že by se který z nich dopustili kterých věcí, že samie chtie se kárati a vaši kázeň nechtie podni- knúti, a tak praviece, že s VMtí tak mají úmluvu. A tak Martin vás ústně toho dále zpraví. Scriptum f. VI. post s. Tiburcii. Jan z Dobronic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému. 118. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o důchodech a najímání žoldnéřů. V Soběslavi. 1467, 20. April. Orig. č. 1958. Urozený pane, pane muoj milostivý! Listy ty, kteréž VMt psala knězi Ja- novi**) a panu Čeňkovi,***) ihned sem posla vypravil. Sele přede mnú list svuoj starý zkazil jest, a teď VMti vaši pečeť od něho uřezanú posílám, a jinéť jsú také odřezány; těch sto kop se Zvíkova jest již u mne položeno. Mluvil se mnú Dobro- nička, abych psal VMti, že dobrá dva člověky chtěla by v službu, každý se dvěma koňoma; kážete-li je přijímati, prosí, abyste mu psali; a pravie, že by sě jich i viece nahodilo. O Olbrama mluvili sme s tiem hospodářem, vedle rozkázánie vašeho; máť u sebe koně té roty, kterúž ste poslali, XI, a odmlúvá, že mu i tak teskno, neb sě lidé k němu i k jiným ze vsi stěhují. Datum Soběslav, feria II. ante Georgii anno LXXVII°. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Viz č. 111. **) Kaplicerovi. ***) z Klinšteina?
Strana 273
Dopisy z roku 1467. 273 119. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: že zemanům páně Rosenberským bylo nařízeno jménem královským státi k vojně, aby pan Jan je přichránil. V Soběslavi. 1467, 22. April. Orig. č. 1961. Urozený pane, pane muoj milostivý! Zsnesli na mě zemané VMti přikázánie, že je pan Jetřich*) královým slovem všecky obsielá, aby s polovicí na pole vytáhli a s píce aby s sebú vzeli, aby každý s polovicí lidu s motykami, s lopatami z Vltavska a z Bechynska [sic]; a ktož by netáhl, že chce na nich ležeti, jakožto na nepřátelích. I milý panc, račte je v tom opatřiti, jakožto pán jejich milostivý, nebť oni jsú u VMti službě, čekajíce, jakž VMt jim rozkáže. A tiem neračte dlíti, aby sě jim škoda ne- stala. Datum Soběslav, fer. IV. ante Georgii anno dni oc. LXVII°. Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 120. Smlouva Jana z Rosenberka s Oldřichem ze Dvorce o purkrabství na Novém Hradě. B. m. 1467, 23. April. Opis. č. 1963. Léta od narozenie syna božieho tisícieho čtrzstého šedesátého sedmého ve čtvrtek den svatého Jiřie stala sě jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka s jedné, a mezi slovutným panoší Oldřichem z Dvorce, v ty časy pur- krabí na Novém Hradě, strany druhé tak, že Oldřich svrchupsaný má toho Nového Hradu chovati na určeném; najprv má býti sám druhý jiezdný, a k tomu má mieti třinádct pěších střelcuov. A na to chovánie hradu má mieti od páně Mti: najprv sto a třidceti kop do roka, polovici nynie vzal na uvozovánie hradu a polovici na svatý Havel vzicti má, a tak vždy na každý rok potom na svatý Jiří polovici a druhú polovici na svatý Havel. Item, tyto puožitky k chování hradu má jmieti na každý rok: puol druhého sta čebruov žita a dvě stě čebruov ovsa od páně Mti; item, lúky Novohradské všecky, kromě což Rokle držal k fišmajstrství; item, dvuor Svališuov s dědinami i s lukami; item, má mieti robotieře senné i žitné v Štiptíně**) i na Novém Hradě všecky. Item potok, kterýž se počíná nedaleko nad Novým Hradem a skonává se u Petrovy z Lindy meze, ten má držeti až do mostku pod Štiptínem; item, druhý potok, kterýž jde od rybníka Forstmile a vycházie do prvnieho potoka pod samým hradem a jest zdélí snad za šestery hony; item, jakož páně Mt vyplatil některé dědiny od lidí z Nového Hradu, ty Oldřich držeti má, a má jemu za to scházeti na úkole jeho na každý rok kopa. Item, což jest braní a zbroje rozličné, *) z Janovic, hejtman kraje Vltavského. A. Č. V. 295. Archiv Český VII. **) P. P. 310: Štiptoň. 35
Dopisy z roku 1467. 273 119. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: že zemanům páně Rosenberským bylo nařízeno jménem královským státi k vojně, aby pan Jan je přichránil. V Soběslavi. 1467, 22. April. Orig. č. 1961. Urozený pane, pane muoj milostivý! Zsnesli na mě zemané VMti přikázánie, že je pan Jetřich*) královým slovem všecky obsielá, aby s polovicí na pole vytáhli a s píce aby s sebú vzeli, aby každý s polovicí lidu s motykami, s lopatami z Vltavska a z Bechynska [sic]; a ktož by netáhl, že chce na nich ležeti, jakožto na nepřátelích. I milý panc, račte je v tom opatřiti, jakožto pán jejich milostivý, nebť oni jsú u VMti službě, čekajíce, jakž VMt jim rozkáže. A tiem neračte dlíti, aby sě jim škoda ne- stala. Datum Soběslav, fer. IV. ante Georgii anno dni oc. LXVII°. Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 120. Smlouva Jana z Rosenberka s Oldřichem ze Dvorce o purkrabství na Novém Hradě. B. m. 1467, 23. April. Opis. č. 1963. Léta od narozenie syna božieho tisícieho čtrzstého šedesátého sedmého ve čtvrtek den svatého Jiřie stala sě jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka s jedné, a mezi slovutným panoší Oldřichem z Dvorce, v ty časy pur- krabí na Novém Hradě, strany druhé tak, že Oldřich svrchupsaný má toho Nového Hradu chovati na určeném; najprv má býti sám druhý jiezdný, a k tomu má mieti třinádct pěších střelcuov. A na to chovánie hradu má mieti od páně Mti: najprv sto a třidceti kop do roka, polovici nynie vzal na uvozovánie hradu a polovici na svatý Havel vzicti má, a tak vždy na každý rok potom na svatý Jiří polovici a druhú polovici na svatý Havel. Item, tyto puožitky k chování hradu má jmieti na každý rok: puol druhého sta čebruov žita a dvě stě čebruov ovsa od páně Mti; item, lúky Novohradské všecky, kromě což Rokle držal k fišmajstrství; item, dvuor Svališuov s dědinami i s lukami; item, má mieti robotieře senné i žitné v Štiptíně**) i na Novém Hradě všecky. Item potok, kterýž se počíná nedaleko nad Novým Hradem a skonává se u Petrovy z Lindy meze, ten má držeti až do mostku pod Štiptínem; item, druhý potok, kterýž jde od rybníka Forstmile a vycházie do prvnieho potoka pod samým hradem a jest zdélí snad za šestery hony; item, jakož páně Mt vyplatil některé dědiny od lidí z Nového Hradu, ty Oldřich držeti má, a má jemu za to scházeti na úkole jeho na každý rok kopa. Item, což jest braní a zbroje rozličné, *) z Janovic, hejtman kraje Vltavského. A. Č. V. 295. Archiv Český VII. **) P. P. 310: Štiptoň. 35
Strana 274
274 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. kteréž Oldřich, když by hradu páně Mti sstupoval, také má navrátiti, to jest po- psáno v ceduli, jakož pečeťmi obú stran svrchupsaných zapečetieno. Item, když by páně Mt ráčil, aby jemu hradu stúpil, aneb že by Oldřich nechtěl déle purkrabí býti, tehdy mají sobě puol leta napřed dáti věděti vždy při svatém Jiří aneb při svatém Havle. Item, kdyžbykolivěk on Oldřich hradu stupoval vedle tohoto spisu, tehdy ženci toho léta mají zuostati jemu Oldřichovi nahoře psanému. A na zdrženie všech věcí svrchupsaných my nahořepsaní Jan z Rozmberka, Oldřich z Dvorce pečeti naše k tomuto spisu kázali sme přitisknúti. 121. Zdeněk ze Šternberka Janovi Rosenberskému: že by se s ním rád sjel, a tudíž aby určil k tomu místo příhodné a dal mu znáti svůj v tom úmysl. Ve Vitorazi. 1467, 26. April. Orig. č. 1965. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli! Věděti dávám, že páni a přátelé moji poručili jsú mi, mohl-li bych se s tebú bezpečně na podobném miestě sjieti, abych se sjel tu, kdežby tobě pane i mně bezpečné bylo; a tu bych s tebú o velmi pilné věci mluviti měl. A za to mám, že by ten sjezd nám obapolně k našemu po- čestnějšiemu a užitečnějšiemu byl; protož, což jest v tom úmysla tvého, daj mi spěšně po tomto poslu věděti listem svým. Ex Vithoraz dominico post s. Marci evang. anno oc. LXVII°. Zdeněk z Šternberka, najvyššie purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, příteli mému. 122. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému posýlá odpověď ve příčině společného sjezdu. B. m. 1467, 27. April. Koncept. č. 1966. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli! Jakož mi píšete s některými pány přátely našimi, jichž pečeti při listu jsú, napomínajíc mě z zápisu, jakož pak ten váš list v sobě šíře ukazuje: i chtěl bych vám všem společně rád na to odpověď dáti, kdežbych vás pospolu věděl, abyšte, všickni slyšiece, srozoměli; a na tom jsem, když bych vás pospolu zvěděl. Pak, jakož v svém zvláštním listu píšeš o našem spolu shledánie oc., psal mi prvé o též pán z Vlašie,*) [sic] přietel muoj, i odepsal sem jemu. Neviem, došla-li tebe ta odpověď má, pak nedošla-li, ale teď toho přiepis posielám, v němž porozumieš, jestli že by se dotýkalo co zemského dobrého a upo- kojeníe, že mnú sjíti nemá. Již pak tomu rozuměje, jestli co takového, muožeš mi Panu Zdeňkovi. dáti věděti. Datum fer. II. post Marci anno LXVII°. *) z Walsee.
274 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. kteréž Oldřich, když by hradu páně Mti sstupoval, také má navrátiti, to jest po- psáno v ceduli, jakož pečeťmi obú stran svrchupsaných zapečetieno. Item, když by páně Mt ráčil, aby jemu hradu stúpil, aneb že by Oldřich nechtěl déle purkrabí býti, tehdy mají sobě puol leta napřed dáti věděti vždy při svatém Jiří aneb při svatém Havle. Item, kdyžbykolivěk on Oldřich hradu stupoval vedle tohoto spisu, tehdy ženci toho léta mají zuostati jemu Oldřichovi nahoře psanému. A na zdrženie všech věcí svrchupsaných my nahořepsaní Jan z Rozmberka, Oldřich z Dvorce pečeti naše k tomuto spisu kázali sme přitisknúti. 121. Zdeněk ze Šternberka Janovi Rosenberskému: že by se s ním rád sjel, a tudíž aby určil k tomu místo příhodné a dal mu znáti svůj v tom úmysl. Ve Vitorazi. 1467, 26. April. Orig. č. 1965. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli! Věděti dávám, že páni a přátelé moji poručili jsú mi, mohl-li bych se s tebú bezpečně na podobném miestě sjieti, abych se sjel tu, kdežby tobě pane i mně bezpečné bylo; a tu bych s tebú o velmi pilné věci mluviti měl. A za to mám, že by ten sjezd nám obapolně k našemu po- čestnějšiemu a užitečnějšiemu byl; protož, což jest v tom úmysla tvého, daj mi spěšně po tomto poslu věděti listem svým. Ex Vithoraz dominico post s. Marci evang. anno oc. LXVII°. Zdeněk z Šternberka, najvyššie purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, příteli mému. 122. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému posýlá odpověď ve příčině společného sjezdu. B. m. 1467, 27. April. Koncept. č. 1966. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli! Jakož mi píšete s některými pány přátely našimi, jichž pečeti při listu jsú, napomínajíc mě z zápisu, jakož pak ten váš list v sobě šíře ukazuje: i chtěl bych vám všem společně rád na to odpověď dáti, kdežbych vás pospolu věděl, abyšte, všickni slyšiece, srozoměli; a na tom jsem, když bych vás pospolu zvěděl. Pak, jakož v svém zvláštním listu píšeš o našem spolu shledánie oc., psal mi prvé o též pán z Vlašie,*) [sic] přietel muoj, i odepsal sem jemu. Neviem, došla-li tebe ta odpověď má, pak nedošla-li, ale teď toho přiepis posielám, v němž porozumieš, jestli že by se dotýkalo co zemského dobrého a upo- kojeníe, že mnú sjíti nemá. Již pak tomu rozuměje, jestli co takového, muožeš mi Panu Zdeňkovi. dáti věděti. Datum fer. II. post Marci anno LXVII°. *) z Walsee.
Strana 275
Dopisy z roku 1467. 275 123. Jan z Dobronic Janovi z Rosenberka: o schůzi na Hradci a dobytí Řečice. V Soběslavi. [1467], 27. April. Orig. č. 1967. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jan Masian psal mi list prosě, abych listu tohoto, kterýž TMti svědčí, VMti bez meškánie poslal. Do Hradce přišlo něco drahně pěší a čekají na každý den, tak, jakož slyším, drahně jiezdných. A jestli že co zvieme jistého, VMti tajno nebude. Pan Jindřich, maršálek,*) ten včera na noc [26. April], jeda z Selené [sic] Hory od pana Zdeňka, přijel do Hradce; co sě jedná, toho neviem. Fricek mluvil se mnú, že by chtěli rádi penieze mieti, račte o to rozkázati. Jakož VMt psala o Smrčku, aby k VMti přijel, prosí VMti velmie, abyšte ráčili za zlé nemieti, že přijeti nemuož nynie, než pod malú chvílí, že to chce učiniti. Rač také věděti, že Břekovec**) Řečice**) panu Michalovi†) dobyl a tu osadil.††) Datum Jan z Dobronic. Soběslav, ſer. II. post Marci. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 124. Pavel Dětřichovic Janu Rosenberskému: o zakoupení sýrů. V Soběslavi. [14677, 29. April. Orig. č. 1968. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt psala o sýry,†††) abych ohledal u Bechyňky: račiž věděti, že jsem kázal ohledati těm, ježto tomu rozoměji; i pravie, že jsú přieliš drazí, po čemž cení, než zdá-li se VMti, že byšte Habartovi psali, aby sě k tomu přičinil, aby v Čerňoviciech kúpil, neb tu jarmark má býti na den božieho vstúpenie [7. Maji]. Datum Soběslav, feria IIII. ante Philippi et Ja- cobi ap. Pavel z Prahy oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 125. Jan z Rosenberka úředníkům Soběslavkým: z čeho mají zaplatiti žold vojákům. Na Krumlově. 1467, 29. April. Orig. č. 1969. Jan z Rozmberka. Dobroničko a pane Pavle milý! Jakož nám píšete o žold- **) *) Jindřich z Lipého, nejvyšší maršálek král. Českého. ***) Červená. **) †) ze Stráže. Petr Bř. z Ostromeče. ††) Podle této události, zběhlé v dubnu 1467 (Sedláček IV. 254), vročili jsme tento list. — Nesnáz zů- stává v tom, že píše se, kterak pan Jindřich z Lipého přijel od p. Zdeňka ze Zelené Hory, a my víme (č. 121.), že pan Zdeněk toho času byl na Vitorazi. Snad hejtman Soběslavský o této okol- nosti nedobře byl zpraven. Sedláček (III. 160) čte, hledě k souvislosti s nastávajícím bojem proti Zdeňkovi Konopištskému: síry. Ale na sýry se dle stylisace spíše může mysliti. 35*
Dopisy z roku 1467. 275 123. Jan z Dobronic Janovi z Rosenberka: o schůzi na Hradci a dobytí Řečice. V Soběslavi. [1467], 27. April. Orig. č. 1967. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jan Masian psal mi list prosě, abych listu tohoto, kterýž TMti svědčí, VMti bez meškánie poslal. Do Hradce přišlo něco drahně pěší a čekají na každý den, tak, jakož slyším, drahně jiezdných. A jestli že co zvieme jistého, VMti tajno nebude. Pan Jindřich, maršálek,*) ten včera na noc [26. April], jeda z Selené [sic] Hory od pana Zdeňka, přijel do Hradce; co sě jedná, toho neviem. Fricek mluvil se mnú, že by chtěli rádi penieze mieti, račte o to rozkázati. Jakož VMt psala o Smrčku, aby k VMti přijel, prosí VMti velmie, abyšte ráčili za zlé nemieti, že přijeti nemuož nynie, než pod malú chvílí, že to chce učiniti. Rač také věděti, že Břekovec**) Řečice**) panu Michalovi†) dobyl a tu osadil.††) Datum Jan z Dobronic. Soběslav, ſer. II. post Marci. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 124. Pavel Dětřichovic Janu Rosenberskému: o zakoupení sýrů. V Soběslavi. [14677, 29. April. Orig. č. 1968. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt psala o sýry,†††) abych ohledal u Bechyňky: račiž věděti, že jsem kázal ohledati těm, ježto tomu rozoměji; i pravie, že jsú přieliš drazí, po čemž cení, než zdá-li se VMti, že byšte Habartovi psali, aby sě k tomu přičinil, aby v Čerňoviciech kúpil, neb tu jarmark má býti na den božieho vstúpenie [7. Maji]. Datum Soběslav, feria IIII. ante Philippi et Ja- cobi ap. Pavel z Prahy oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 125. Jan z Rosenberka úředníkům Soběslavkým: z čeho mají zaplatiti žold vojákům. Na Krumlově. 1467, 29. April. Orig. č. 1969. Jan z Rozmberka. Dobroničko a pane Pavle milý! Jakož nám píšete o žold- **) *) Jindřich z Lipého, nejvyšší maršálek král. Českého. ***) Červená. **) †) ze Stráže. Petr Bř. z Ostromeče. ††) Podle této události, zběhlé v dubnu 1467 (Sedláček IV. 254), vročili jsme tento list. — Nesnáz zů- stává v tom, že píše se, kterak pan Jindřich z Lipého přijel od p. Zdeňka ze Zelené Hory, a my víme (č. 121.), že pan Zdeněk toho času byl na Vitorazi. Snad hejtman Soběslavský o této okol- nosti nedobře byl zpraven. Sedláček (III. 160) čte, hledě k souvislosti s nastávajícím bojem proti Zdeňkovi Konopištskému: síry. Ale na sýry se dle stylisace spíše může mysliti. 35*
Strana 276
276 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. néře, žeby penězóm chtěli oc: zpravil nás Rehoř, žej u vás nechal rýnských zlatých za sto kop, a ze Zviekova máte také sto kop; i žádámeť, abyšte jim dali na dvě neděli žold z těch peněz, což se dostane, jakož tato cedulka ukazuje teď zavřená. Datum Crumlov, feria IIII. ante Philippi et Jacobi anno oc. LXVII. Famosis Dobronickoni de Dobronic, capitaneo, et Paulo, notario in Sobéslav, nostris fidelibus dilectis. 126. Odpovědný list Jindřicha z Hradce králi Jiřímu. V Jindřichově Hradci. 1467, 1. Mai. Přepis č. 1970. Ode mne Jindřicha z Hradce tobě Jiří z Kunštatu a z Poděbrad, někdy králi Českému, ale již mocí svaté stolice apoštolské ssazenému a odvolanému, neb tú pří- sahú a zapsaním, kteréž jsi tej svaté apoštolské a Římské stolici učinil a skrze tu v královstvie byl všel, poslušenstvie řád a obyčej i jednotu cierkve svaté držeti, za- chovati i obhajovati slíbiv, a s jinými králi křesťanskými měls sě u vieře křesťanské srovnati, podle zřiezenosti a obyčeje téhož svatého kostela Římského; a když si toho nezdržal a tomu dosti neučinil, přišli na tě od najsvětějšicho otce pána našeho papeže kletby, ssazenie a odvolánie královstvie i všelikterakého duostojenstvie, i na všecky ty, ktož sě tebe přidržeti budú a přidržie; a nám všem jest přikázáno od jeho sva- tosti, abychom viec k tobě nehleděli, ani tě za krále měli, poněvadž jsi své přísahy a zavázanie nezdržel: Že já tobě také ničímž již povinen nejsem, ani pro povinnosť duši své spasenie, jakožto syn poslušný cierkve svaté obecné a jeho svatosti, povinen jsa tomu dosti učiniti a tak zachovati. Ale ty jsa hnut proti též stolici apoštolské i proti všem křesťanóm jeho svatosti poslušné [sic], rozličnés rozpisovánie učinil kniežatóm, prelátóm, pánóm a městóm, jeho svatosti vysoce dotýkaje a haněje, i také nás mnohými věcmi křivými a neslušnými dotýče, búře na nás a rozličně sě chystaje k našie zkáze a záhubě, k tomu také mnohými věcmi, haněním, zrádcí a paliči šikováním, od svých poddaných mnohých škod činěním v křesťanském stánie: a my vše to musili trpěti pro svú čest a zavázanie našimi pečeťmi, až do času jmenovitého, pokudž to stánie stálo, i mnohé veliké útisky a bezprávie od tebe trpiec, a což sme žádali oprav, nikdyž sě nám státi nemohlo, než čím dále tiem viece sě dálo. Ale již se toho nechtíc dopustiti s pomocí božie a najsvětějšieho otce pána našeho papeže i také ciesařovy Mti, pána našeho najmilostivějšieho, i jiných králóv a kniežat křesťanských, i přátel a pomocníkuov mých, bych měl u vieře křesťanské a od poslušenstvie stolice apo- štolské utištěn býti, k tomu také čekajíc na se od tebe oklamánie a zkaženie, vy- střiehám se proti tobě i proti tvým všem služebníkóm, pomocníkóm a poddaným lidem, kteříž se tebe přidržie a přidržeti chtie a budú, i kteříž proti řádu a po- slušenstvie svaté stolice apoštolské, opířiec se tobě, té křivdy pomáhají a budú, žeť
276 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. néře, žeby penězóm chtěli oc: zpravil nás Rehoř, žej u vás nechal rýnských zlatých za sto kop, a ze Zviekova máte také sto kop; i žádámeť, abyšte jim dali na dvě neděli žold z těch peněz, což se dostane, jakož tato cedulka ukazuje teď zavřená. Datum Crumlov, feria IIII. ante Philippi et Jacobi anno oc. LXVII. Famosis Dobronickoni de Dobronic, capitaneo, et Paulo, notario in Sobéslav, nostris fidelibus dilectis. 126. Odpovědný list Jindřicha z Hradce králi Jiřímu. V Jindřichově Hradci. 1467, 1. Mai. Přepis č. 1970. Ode mne Jindřicha z Hradce tobě Jiří z Kunštatu a z Poděbrad, někdy králi Českému, ale již mocí svaté stolice apoštolské ssazenému a odvolanému, neb tú pří- sahú a zapsaním, kteréž jsi tej svaté apoštolské a Římské stolici učinil a skrze tu v královstvie byl všel, poslušenstvie řád a obyčej i jednotu cierkve svaté držeti, za- chovati i obhajovati slíbiv, a s jinými králi křesťanskými měls sě u vieře křesťanské srovnati, podle zřiezenosti a obyčeje téhož svatého kostela Římského; a když si toho nezdržal a tomu dosti neučinil, přišli na tě od najsvětějšicho otce pána našeho papeže kletby, ssazenie a odvolánie královstvie i všelikterakého duostojenstvie, i na všecky ty, ktož sě tebe přidržeti budú a přidržie; a nám všem jest přikázáno od jeho sva- tosti, abychom viec k tobě nehleděli, ani tě za krále měli, poněvadž jsi své přísahy a zavázanie nezdržel: Že já tobě také ničímž již povinen nejsem, ani pro povinnosť duši své spasenie, jakožto syn poslušný cierkve svaté obecné a jeho svatosti, povinen jsa tomu dosti učiniti a tak zachovati. Ale ty jsa hnut proti též stolici apoštolské i proti všem křesťanóm jeho svatosti poslušné [sic], rozličnés rozpisovánie učinil kniežatóm, prelátóm, pánóm a městóm, jeho svatosti vysoce dotýkaje a haněje, i také nás mnohými věcmi křivými a neslušnými dotýče, búře na nás a rozličně sě chystaje k našie zkáze a záhubě, k tomu také mnohými věcmi, haněním, zrádcí a paliči šikováním, od svých poddaných mnohých škod činěním v křesťanském stánie: a my vše to musili trpěti pro svú čest a zavázanie našimi pečeťmi, až do času jmenovitého, pokudž to stánie stálo, i mnohé veliké útisky a bezprávie od tebe trpiec, a což sme žádali oprav, nikdyž sě nám státi nemohlo, než čím dále tiem viece sě dálo. Ale již se toho nechtíc dopustiti s pomocí božie a najsvětějšieho otce pána našeho papeže i také ciesařovy Mti, pána našeho najmilostivějšieho, i jiných králóv a kniežat křesťanských, i přátel a pomocníkuov mých, bych měl u vieře křesťanské a od poslušenstvie stolice apo- štolské utištěn býti, k tomu také čekajíc na se od tebe oklamánie a zkaženie, vy- střiehám se proti tobě i proti tvým všem služebníkóm, pomocníkóm a poddaným lidem, kteříž se tebe přidržie a přidržeti chtie a budú, i kteříž proti řádu a po- slušenstvie svaté stolice apoštolské, opířiec se tobě, té křivdy pomáhají a budú, žeť
Strana 277
Dopisy z roku 1467. 277 chci tvým i jich nepřietelem býti i s svými se všemi přátely, zápisníky, pomoc- níky, služebníky i podanými lidmi, a což počínati budu, ničímž proti tobě nemíním vinen býti. Pakli by kto chtěli v řádu a poslušenstvie svatého Římského kostela státi a tobě tvé svévolnosti nepomáhati, a mně neb přátelóm mým v tom se opově- děti a to ujistili, s tiem ižádným svévolně zacházeti nechci, ale v pokojnosti sě zachovati, neb bych rád viděl, aby všichni v slušném a zřiezeném pokoji stáli v du- chovních i světských věcech. Dán v Hradci, v pátek den svatých Filipa a Jakuba, apoštolóv božích, léta oc. LXVII. 127. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o koupí olova a o paveznících. V Soběslavi. [1467], 1. Mai. Orig. č. 1971. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti Víta*) list posielá, mám za to, že odpověď na váš list. Jakož mi VMt píše o volovo, posielal sem naschvále do Prahy, a v té vieře nebylo nic, pak ještě naschvále muším poslati vedle rozkázánie VMti. O Vilémovi Kozákovi**) račte věděti, že již v pondělí tři neděli budú, jakž jest k nám přijel, maje tři koně. Datum Soběslav, feria VI. ipso die Philipi et Pavel z Prahy. Jacobi. Prosím, kterak list světčí, kde mají penieze položeny býti Hromadovi úroku, aby mi to dali věděti. — Mluvil sem se panem Frickem vedle cedule, kterúž ste dali napsanú o pěší: tak pravie, že jest X pavezníkóv a ty chce okázati; neb pravie, když jest chtěl preč táhnúti, tu je purkrabí ukázal jednoho pavezníka a dva střelce, a ty je přejal, a peněz nechtěl přijieti, leč mu na všecky bude dáno; protož račte rozkázati, kterak sě vám má státi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 128. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: že již nemá peněz k placení žoldnéřův. B. m. [1467]. Cedule č. 1972. Jakož mi VMt píše o penieze, za které by penieze měly by potřeby kupo- vány býti, dotýčíc v tom peněz žuoldneřských: Již jsem dal dvakrát na dvě neděli Frickovi s jeho rotú i jiným, i posledním, kteříž jsú přijeli, na dvě neděli, a jiným také, a Volfartovi L zl., takže jich nemnoho zbývá; a že jich málo, račtež to opatřiti. Pavel z Prahy. *) ze Rzavého. **) Viz nahoře č. 64.
Dopisy z roku 1467. 277 chci tvým i jich nepřietelem býti i s svými se všemi přátely, zápisníky, pomoc- níky, služebníky i podanými lidmi, a což počínati budu, ničímž proti tobě nemíním vinen býti. Pakli by kto chtěli v řádu a poslušenstvie svatého Římského kostela státi a tobě tvé svévolnosti nepomáhati, a mně neb přátelóm mým v tom se opově- děti a to ujistili, s tiem ižádným svévolně zacházeti nechci, ale v pokojnosti sě zachovati, neb bych rád viděl, aby všichni v slušném a zřiezeném pokoji stáli v du- chovních i světských věcech. Dán v Hradci, v pátek den svatých Filipa a Jakuba, apoštolóv božích, léta oc. LXVII. 127. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o koupí olova a o paveznících. V Soběslavi. [1467], 1. Mai. Orig. č. 1971. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti Víta*) list posielá, mám za to, že odpověď na váš list. Jakož mi VMt píše o volovo, posielal sem naschvále do Prahy, a v té vieře nebylo nic, pak ještě naschvále muším poslati vedle rozkázánie VMti. O Vilémovi Kozákovi**) račte věděti, že již v pondělí tři neděli budú, jakž jest k nám přijel, maje tři koně. Datum Soběslav, feria VI. ipso die Philipi et Pavel z Prahy. Jacobi. Prosím, kterak list světčí, kde mají penieze položeny býti Hromadovi úroku, aby mi to dali věděti. — Mluvil sem se panem Frickem vedle cedule, kterúž ste dali napsanú o pěší: tak pravie, že jest X pavezníkóv a ty chce okázati; neb pravie, když jest chtěl preč táhnúti, tu je purkrabí ukázal jednoho pavezníka a dva střelce, a ty je přejal, a peněz nechtěl přijieti, leč mu na všecky bude dáno; protož račte rozkázati, kterak sě vám má státi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 128. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: že již nemá peněz k placení žoldnéřův. B. m. [1467]. Cedule č. 1972. Jakož mi VMt píše o penieze, za které by penieze měly by potřeby kupo- vány býti, dotýčíc v tom peněz žuoldneřských: Již jsem dal dvakrát na dvě neděli Frickovi s jeho rotú i jiným, i posledním, kteříž jsú přijeli, na dvě neděli, a jiným také, a Volfartovi L zl., takže jich nemnoho zbývá; a že jich málo, račtež to opatřiti. Pavel z Prahy. *) ze Rzavého. **) Viz nahoře č. 64.
Strana 278
278 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 129. Hejtman Soběslavský Jan z Dobronic Janovi z Rosenberka: aby nedopouštěl odvésti nově zje- dnané pacholky pěší do Týna Vltavského. B. m. [1467J. Cedule č. 1973. Rač VMt věděti, žeť jsem já byl zjednal pěších pacholkóv hodných na šedesát, a VMt dala vuoli Hadkovi,*) aby na Týn byli vedeni: i račiž VMt věděti, žeť by se to velmi zle stalo, neb toto čeleď neznámá a dvorná, jestliže by se co stalo, neměl bych s kým stavovati, nemaje pacholkóv známých při sobě. A také prosím VMti, rač mi VMt dáti odpověď na ty věci, jakož sem po Vilémovi**) psal VMti, i také o Šimu puškaře, jakož psal o potřeby VMti. 130. Soběslavský hejtman Janovi z Rosenberka: že pan Jindřich z Hradce všecky podobojí z města svého vyhnal a někteří z nich do Soběslavě se utekli, zdaž má jim tu bytu popřáno býti, čili nic. V Soběslavi. [1467], 3. Mai. Orig. č. 1974. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, že pán Hradecký kázal jest měšťanóm Hradeckým, kteřížto přijímají pod obú zpuosobú, všem ven z města; i někteří z těch přišli jsú do Soběslavě, žádajíc tu pobyti. Račte VMt rozkázati, kterak se v tom máme jmieti, máme-li jim toho přieti? Neb Markvart Čimelický, kterýž jest hauptman na Bechyni, ten jest mluvil k súsedóm Soběslavským, kteříž jsú byli na trhu v Bechyni, aby svobodně jeli a nebáli se, že jim pán rozkázal, aby VMti žádnému člověku nepřekáželi, nebylo-li by [sic] třeba, aby je i provodili. A také od nás do Hradce svobodně jedú, žádnému nepřekážejí. Račte rozkázati, máme-li také jich trhové lidi s opatrností púštěti. Datum Soběslav, dominica Rogationum. Jan z Dobronic, hauptman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 131. Zdeněk ze Šternberka a Jindřich z Hradce Janovi Rosenberskému: aby v témdni odpověděl králi Jiřímu, proti němuž jednotníkům i král Polský pomáhati chce. V Jindř. Hradci. 1467, 3. Mai. Orig. č. 1975. Službu svú vzkazujeme, urozený pane a přieteli! Jakož tebe tajno nenie, kterak ten odvolaný a odsúzený král mluvíval, že chce všecko učiniti a napraviti vedle práva a spravedlnosti, a že žádné nesnáze v zemi počínati nechce. I vědětiť *) Nepochybně: Přibíkovi H. z Paběnic. **) Kozákovi?
278 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 129. Hejtman Soběslavský Jan z Dobronic Janovi z Rosenberka: aby nedopouštěl odvésti nově zje- dnané pacholky pěší do Týna Vltavského. B. m. [1467J. Cedule č. 1973. Rač VMt věděti, žeť jsem já byl zjednal pěších pacholkóv hodných na šedesát, a VMt dala vuoli Hadkovi,*) aby na Týn byli vedeni: i račiž VMt věděti, žeť by se to velmi zle stalo, neb toto čeleď neznámá a dvorná, jestliže by se co stalo, neměl bych s kým stavovati, nemaje pacholkóv známých při sobě. A také prosím VMti, rač mi VMt dáti odpověď na ty věci, jakož sem po Vilémovi**) psal VMti, i také o Šimu puškaře, jakož psal o potřeby VMti. 130. Soběslavský hejtman Janovi z Rosenberka: že pan Jindřich z Hradce všecky podobojí z města svého vyhnal a někteří z nich do Soběslavě se utekli, zdaž má jim tu bytu popřáno býti, čili nic. V Soběslavi. [1467], 3. Mai. Orig. č. 1974. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, že pán Hradecký kázal jest měšťanóm Hradeckým, kteřížto přijímají pod obú zpuosobú, všem ven z města; i někteří z těch přišli jsú do Soběslavě, žádajíc tu pobyti. Račte VMt rozkázati, kterak se v tom máme jmieti, máme-li jim toho přieti? Neb Markvart Čimelický, kterýž jest hauptman na Bechyni, ten jest mluvil k súsedóm Soběslavským, kteříž jsú byli na trhu v Bechyni, aby svobodně jeli a nebáli se, že jim pán rozkázal, aby VMti žádnému člověku nepřekáželi, nebylo-li by [sic] třeba, aby je i provodili. A také od nás do Hradce svobodně jedú, žádnému nepřekážejí. Račte rozkázati, máme-li také jich trhové lidi s opatrností púštěti. Datum Soběslav, dominica Rogationum. Jan z Dobronic, hauptman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 131. Zdeněk ze Šternberka a Jindřich z Hradce Janovi Rosenberskému: aby v témdni odpověděl králi Jiřímu, proti němuž jednotníkům i král Polský pomáhati chce. V Jindř. Hradci. 1467, 3. Mai. Orig. č. 1975. Službu svú vzkazujeme, urozený pane a přieteli! Jakož tebe tajno nenie, kterak ten odvolaný a odsúzený král mluvíval, že chce všecko učiniti a napraviti vedle práva a spravedlnosti, a že žádné nesnáze v zemi počínati nechce. I vědětiť *) Nepochybně: Přibíkovi H. z Paběnic. **) Kozákovi?
Strana 279
Dopisy z roku 1467. 279 dávám, že nám již u zámkuov našich leží u Konopiště, u Šternberka a u Kostelce, hubě nás. Protož, milý přieteli! to věda, napomínáme a žádáme toho na tobě, vedle zápisu a pečeti tvé, aby tomu dosti učinil a nepřítelem jeho v témdni aby se učinil, jakož zápis náš v sobě šíře ukazuje. Odpovědi žádáme listem tvým po tomto poslu. Ex Nova Domo, dominico die s. Crucis [inventionis] anno oc. LXVII. Zdeněk z Šternberka, najvyššie purkrabie Pražský oc, a Jindřich z Hradce. Také věděti dáváme, kterak král Polský a králová JMt k nám služebníka svého vyslali, a že nám ráčí V tisíc koní aneb čtyři tisíc koní najméně ku pomoci poslati. Také věděti dáváme, že v Petrkově všechny země JMti poddané sněm mají, a tu se na tom svolili, že když kolivěk obilé a píce na poli bude, ježto by koni při čem živi býti mohli, že JKMt s svým životem a s velikú mocí sem ku pomoci tá- hnúti [sic]. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, příteli našemu. 132. Purkrabí z Choustníka Pavlu Dětřichovic: o loupežné výpravě pana Zdeňka Konopištského. V Choustnice. [1467*] 4. Mai. Orig. 1922 a. Službu svú vzkazuji, pane Pavle, přieteli milý! Přišlo mi o poledni jisté po- selstvie z Deštného, že pan Zdeněk jitros sjev s Hradce, i pobral od Kamenice od samé ve vsech dobytek, i což na vozy mohl, a vybrav i spálil VI vsí, a Včelnici Prokopovi Vojslavskému spálil z gruntu i tvrz; to učiniv, vrátil sě zase na Hradec. To věda, milý přieteli, zdáliť sě, obešli s tiem páně milost, ať JMt o tom vie; a jestližeby co rozkázal, abychme věděli čeho se držeti. A viešli jaké noviny o vojskách, kteráž u páně Zdeňkových zámkóv ležé, daj mi věděti po tomto poslu. Datum Jan Bolochovec, purkr. Chúsn. Chusnik, feria II. post Invent. s. Crucis. Slovutnému panu Pavlovi z Prahy, přieteli dobrému. 133. Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému: v téže záležitosti. V Soběslavi. [1467], 4. Mai. Orig. č. 1922 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! Poslal mi list purkrabie tento, kterýžto VMti posielám v tomto listu zavřeném. Protož račte vzkázati v tom běhu, kterak sě v tom máme mieti. Nebť mi vo tom psal purkrabie druhé, abych VMt s tiem Pavel z Prahy. obeslal. Dat. Sobieslav, fer. II. in die Gothardi.**) Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. *) Vročení pochází od Palackého, a podle něho vročili jsme také následující číslo. **) Hodí se k r. 1466 i 1467, poněvadž Gotharda světilo se 5., ale také 4. května.
Dopisy z roku 1467. 279 dávám, že nám již u zámkuov našich leží u Konopiště, u Šternberka a u Kostelce, hubě nás. Protož, milý přieteli! to věda, napomínáme a žádáme toho na tobě, vedle zápisu a pečeti tvé, aby tomu dosti učinil a nepřítelem jeho v témdni aby se učinil, jakož zápis náš v sobě šíře ukazuje. Odpovědi žádáme listem tvým po tomto poslu. Ex Nova Domo, dominico die s. Crucis [inventionis] anno oc. LXVII. Zdeněk z Šternberka, najvyššie purkrabie Pražský oc, a Jindřich z Hradce. Také věděti dáváme, kterak král Polský a králová JMt k nám služebníka svého vyslali, a že nám ráčí V tisíc koní aneb čtyři tisíc koní najméně ku pomoci poslati. Také věděti dáváme, že v Petrkově všechny země JMti poddané sněm mají, a tu se na tom svolili, že když kolivěk obilé a píce na poli bude, ježto by koni při čem živi býti mohli, že JKMt s svým životem a s velikú mocí sem ku pomoci tá- hnúti [sic]. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, příteli našemu. 132. Purkrabí z Choustníka Pavlu Dětřichovic: o loupežné výpravě pana Zdeňka Konopištského. V Choustnice. [1467*] 4. Mai. Orig. 1922 a. Službu svú vzkazuji, pane Pavle, přieteli milý! Přišlo mi o poledni jisté po- selstvie z Deštného, že pan Zdeněk jitros sjev s Hradce, i pobral od Kamenice od samé ve vsech dobytek, i což na vozy mohl, a vybrav i spálil VI vsí, a Včelnici Prokopovi Vojslavskému spálil z gruntu i tvrz; to učiniv, vrátil sě zase na Hradec. To věda, milý přieteli, zdáliť sě, obešli s tiem páně milost, ať JMt o tom vie; a jestližeby co rozkázal, abychme věděli čeho se držeti. A viešli jaké noviny o vojskách, kteráž u páně Zdeňkových zámkóv ležé, daj mi věděti po tomto poslu. Datum Jan Bolochovec, purkr. Chúsn. Chusnik, feria II. post Invent. s. Crucis. Slovutnému panu Pavlovi z Prahy, přieteli dobrému. 133. Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému: v téže záležitosti. V Soběslavi. [1467], 4. Mai. Orig. č. 1922 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! Poslal mi list purkrabie tento, kterýžto VMti posielám v tomto listu zavřeném. Protož račte vzkázati v tom běhu, kterak sě v tom máme mieti. Nebť mi vo tom psal purkrabie druhé, abych VMt s tiem Pavel z Prahy. obeslal. Dat. Sobieslav, fer. II. in die Gothardi.**) Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. *) Vročení pochází od Palackého, a podle něho vročili jsme také následující číslo. **) Hodí se k r. 1466 i 1467, poněvadž Gotharda světilo se 5., ale také 4. května.
Strana 280
280 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 134. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: hněvivě mu poroučí, aby v nynějších bězích o dobré špehy se staral. В. m. [1467]. Koncept č. 1922 c. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš i list Bolochovcuov vedle toho posieláš, tomu sme srozuměli. Psali sme vám prve i ještě přikazujem, abyšte lidem kázali s dobytkem se někde skrýti, kdež by věděli najlépe. Také jestliže by sě nám aneb našim kde jaká škoda stala, abyste toho hájili a odepřeli, pokavádž by mohli; pakli by nemohli, ale abyšte nám bez meškánie věděti dali, i také do Třeboně. I divno nám do vás obuov o tom, jakož Bolochovec tobě píše o vojskách, aby jemu dal věděti, že ste toho neopatřili, a že teď nemají na těch miestech, neb je to k naší škodě i našich dobrých lidí, takové zanovánie [sic]. Protož žádáme, abyšte v tom pilnosť měli a takové věci pilně neopúštěli. Také i blíže u súsed při našem panství, abyšte na těch miestech někoho vzdy měli, a což byšte takového zvěděli, abyšte sě vy vedle toho uměli zpravovati a nám také nezmeškajíc o tom dali věděti. 135. Soběslavský hejtman Janovi z Rosenberka: o událostech válečných a najímání žoldnéřů. V Soběslavi. [1467], 12. Mai. Orig. č. 1980. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt píše, abych zemany obeslal, aby na hotově byli s polovicí lidmi: hned sem to učinil, a cožkoli od nich odpovědi budu mieti, tak VMti tajno nebude; neb sem již s některými mluvil, a ti sobě v tom kladú příliš krátký čas, praviec, že tomu těžce co mohú učiniti. Také VMt rač věděti, žeť sú spálili Vidlákovi ve Včelnici dva člověky páně Zdeňkovy.*) A také mluvil jest se mnú Hlavnička, člověk náš z Soběslavě, chtě u VMti se dvěma koňmi býti v službě; pak zdá-li se VMti, račte mi to dáti věděti; neb když Habarta doma nenie, jestliže kdy koho kážete provoditi, nemám žádného svědomého ani o pilných věcí kam poslati. Píše mi Víta tento list, kterýž VMti posielám, jemuž VMt porozomiete, a na to mi odpověď VMt dáti račte. Datum Soběslav, feria III. ante Zophiae. Jan z Dobronic, hauptman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Srovnej s tím Sedláčka IV. 186.
280 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 134. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: hněvivě mu poroučí, aby v nynějších bězích o dobré špehy se staral. В. m. [1467]. Koncept č. 1922 c. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš i list Bolochovcuov vedle toho posieláš, tomu sme srozuměli. Psali sme vám prve i ještě přikazujem, abyšte lidem kázali s dobytkem se někde skrýti, kdež by věděli najlépe. Také jestliže by sě nám aneb našim kde jaká škoda stala, abyste toho hájili a odepřeli, pokavádž by mohli; pakli by nemohli, ale abyšte nám bez meškánie věděti dali, i také do Třeboně. I divno nám do vás obuov o tom, jakož Bolochovec tobě píše o vojskách, aby jemu dal věděti, že ste toho neopatřili, a že teď nemají na těch miestech, neb je to k naší škodě i našich dobrých lidí, takové zanovánie [sic]. Protož žádáme, abyšte v tom pilnosť měli a takové věci pilně neopúštěli. Také i blíže u súsed při našem panství, abyšte na těch miestech někoho vzdy měli, a což byšte takového zvěděli, abyšte sě vy vedle toho uměli zpravovati a nám také nezmeškajíc o tom dali věděti. 135. Soběslavský hejtman Janovi z Rosenberka: o událostech válečných a najímání žoldnéřů. V Soběslavi. [1467], 12. Mai. Orig. č. 1980. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt píše, abych zemany obeslal, aby na hotově byli s polovicí lidmi: hned sem to učinil, a cožkoli od nich odpovědi budu mieti, tak VMti tajno nebude; neb sem již s některými mluvil, a ti sobě v tom kladú příliš krátký čas, praviec, že tomu těžce co mohú učiniti. Také VMt rač věděti, žeť sú spálili Vidlákovi ve Včelnici dva člověky páně Zdeňkovy.*) A také mluvil jest se mnú Hlavnička, člověk náš z Soběslavě, chtě u VMti se dvěma koňmi býti v službě; pak zdá-li se VMti, račte mi to dáti věděti; neb když Habarta doma nenie, jestliže kdy koho kážete provoditi, nemám žádného svědomého ani o pilných věcí kam poslati. Píše mi Víta tento list, kterýž VMti posielám, jemuž VMt porozomiete, a na to mi odpověď VMt dáti račte. Datum Soběslav, feria III. ante Zophiae. Jan z Dobronic, hauptman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Srovnej s tím Sedláčka IV. 186.
Strana 281
Dopisy z roku 1467. 281 136. Kněz neznámý z panství Rosenberských Janovi z Rosenberka zprávy posýlá, jak o něm se soudí v Římě pro příchylnost jeho ku králi Jiřímu. B. m. [1467, asi 19.—21. Mai]. Přepis č. 1981. O milostivý pane! Pán buoh všemohúcí rač při VMti býti a ostříci ode všeho zlého a od nebezpečenství těla i duše vás i vašich budúcích oc. A jakož VMt nám rozkázala, že přišli-li by k nám s listy, aneb jestliže bychom co slyšeli o VMti, abychom to na vás vznesli: o milostivý pane! slyšel sem takové věci, že mé srdce velikú teskností jest obklíčeno! Račte věděti, že kněz Tomáš, farář Telecký, kterýžto VMti všeho dobrého přeje a žádá, k nám jest přijel do T. [sic] v kupletní hodinu, jeda z Říma, a ležel u nás přes noc ten den na svatého Ducha [17. Mai]. Ten mezi jinú řečí s velikú žalostí a s litováním, jakožto kaplan vám přející, mluvil jest ke mně, zvlášť v pondělí [18. Mai] vstana ráno najprv, kterak jméno a pověst vysoká a slavná pánóv z Rozmberka byla jest v Římě a po křesťanství, jakožto navyšších obráncóv a zachovačóv víry křesťanské nad jiné pány české, a kterak páni z Rozm- berka vzdycky byli sú protivníci kacieřstva a Viklefstva, a proti nim statečně bojovali, a jiné mnohé chvály měli sú k veliké své cti. Ale, dále řekl jest, že již pověst VMti a jméno velmi jest umenšeno, hyne, a ruože velmi zčerněna! Nebo kardinálové zmínku činíce o VMti, kteříž vědí lépe, co se děje v Čechách i při VMti, než my zde sedíce, neb ježto JJMtí tajno není, že VMti žold dává [sic], i řekli sú: kterakž pak pán z Růže, o kterak růži przní a černí oc, přidržeje se toho kacíře Jiříka z Poděbrad, kteréhožto papež s kardinály a s biskupy mnohými u veliký čtvrtek [26. Martii] s velikú těžkostí klnul a zlořečení vydal na Jiříka z Poděbrad a na jeho všecky pomocníky, i ktož se jeho přidrží radú, pomocí, přízní, poslušenstvím, že jeho mocí boží a papežskú zbavil a zbavuje království i všeho duostojenství i jeho dědice, a všecky vysvobozuje a rozvazuje z jeho poslušenství, neb již více králem není. I protož ktož by jeho chtěl míti a měl za krále, aneb z úmysla a z příchyl- nosti k němu králem jmenoval, na všecky takové kletbu vydal. A protož v Římě žádní poslové od knížat a od králóv poslaní nesmí jeho králem nazývati, neb ktož jeho králem nazývá, hned slyšení nemá od otce svatého. Pak dále praví kněz farář, že někteří praví, že by tyto kletby byly kúpeny aneb skrze pana Zdeňka jednány, abyšte toho neráčili věřiti, než že ty kletby tak pocházejí a pošly sú upřímě od otce svatého a z rady kardinálův, a že otec svatý tak jest to pevně vzal před svú svatosť, že nikakéž nechce přestati, by měl veliký náklad učiniti, a učiníť jistě, než že jeho nechce déle v kacířství trpěti, ale jeho shladiti jakžto toho oc. Dále račte věděti, že brzy uslyšíte, že kříž jest vydán a ohlášen bude proti Jiříku z Poděbrad i proti všem jeho pomocníkuom a jenž se jeho přidrží kterýmžkoli obyčejem. A dále račte Archlv Český VII. 36
Dopisy z roku 1467. 281 136. Kněz neznámý z panství Rosenberských Janovi z Rosenberka zprávy posýlá, jak o něm se soudí v Římě pro příchylnost jeho ku králi Jiřímu. B. m. [1467, asi 19.—21. Mai]. Přepis č. 1981. O milostivý pane! Pán buoh všemohúcí rač při VMti býti a ostříci ode všeho zlého a od nebezpečenství těla i duše vás i vašich budúcích oc. A jakož VMt nám rozkázala, že přišli-li by k nám s listy, aneb jestliže bychom co slyšeli o VMti, abychom to na vás vznesli: o milostivý pane! slyšel sem takové věci, že mé srdce velikú teskností jest obklíčeno! Račte věděti, že kněz Tomáš, farář Telecký, kterýžto VMti všeho dobrého přeje a žádá, k nám jest přijel do T. [sic] v kupletní hodinu, jeda z Říma, a ležel u nás přes noc ten den na svatého Ducha [17. Mai]. Ten mezi jinú řečí s velikú žalostí a s litováním, jakožto kaplan vám přející, mluvil jest ke mně, zvlášť v pondělí [18. Mai] vstana ráno najprv, kterak jméno a pověst vysoká a slavná pánóv z Rozmberka byla jest v Římě a po křesťanství, jakožto navyšších obráncóv a zachovačóv víry křesťanské nad jiné pány české, a kterak páni z Rozm- berka vzdycky byli sú protivníci kacieřstva a Viklefstva, a proti nim statečně bojovali, a jiné mnohé chvály měli sú k veliké své cti. Ale, dále řekl jest, že již pověst VMti a jméno velmi jest umenšeno, hyne, a ruože velmi zčerněna! Nebo kardinálové zmínku činíce o VMti, kteříž vědí lépe, co se děje v Čechách i při VMti, než my zde sedíce, neb ježto JJMtí tajno není, že VMti žold dává [sic], i řekli sú: kterakž pak pán z Růže, o kterak růži przní a černí oc, přidržeje se toho kacíře Jiříka z Poděbrad, kteréhožto papež s kardinály a s biskupy mnohými u veliký čtvrtek [26. Martii] s velikú těžkostí klnul a zlořečení vydal na Jiříka z Poděbrad a na jeho všecky pomocníky, i ktož se jeho přidrží radú, pomocí, přízní, poslušenstvím, že jeho mocí boží a papežskú zbavil a zbavuje království i všeho duostojenství i jeho dědice, a všecky vysvobozuje a rozvazuje z jeho poslušenství, neb již více králem není. I protož ktož by jeho chtěl míti a měl za krále, aneb z úmysla a z příchyl- nosti k němu králem jmenoval, na všecky takové kletbu vydal. A protož v Římě žádní poslové od knížat a od králóv poslaní nesmí jeho králem nazývati, neb ktož jeho králem nazývá, hned slyšení nemá od otce svatého. Pak dále praví kněz farář, že někteří praví, že by tyto kletby byly kúpeny aneb skrze pana Zdeňka jednány, abyšte toho neráčili věřiti, než že ty kletby tak pocházejí a pošly sú upřímě od otce svatého a z rady kardinálův, a že otec svatý tak jest to pevně vzal před svú svatosť, že nikakéž nechce přestati, by měl veliký náklad učiniti, a učiníť jistě, než že jeho nechce déle v kacířství trpěti, ale jeho shladiti jakžto toho oc. Dále račte věděti, že brzy uslyšíte, že kříž jest vydán a ohlášen bude proti Jiříku z Poděbrad i proti všem jeho pomocníkuom a jenž se jeho přidrží kterýmžkoli obyčejem. A dále račte Archlv Český VII. 36
Strana 282
282 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. věděti, že i s křížem přinesena bude nová kletba s velikým obtížením i se všemi věcmi dokonale, kteréž přísluší k obtížení; z kterejžto kletby, kteříž v ni upadnú, žádného nemají míti do-ufání, by mohli rozříšeni z ní býti za tohoto papeže, i snad to budúciemu bude poručeno. A on dále pravil, kněz farář, že jest viece než na sto kněží v Římě z Ecze [sic],*) ježto jsú slúžili, v kletbu nedbajíce, ježto jsú zbaveni svých obrokuov, a žádný jim nemůž uprositi milosti u otce svatého, aby byli roz- říšeni a mohli mše svaté slúžiti. O najmilejší pane! račte se tak míti, abychom i my i kněžstvo pod VMtí v též neupadli. Dále račte věděti, že od otce svatého, jakož se pan farář naděje, budete míti list milostivého napomenutí, jakožto syn poslušný cierkve svaté. 137. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o opatření olova a síry. V Krumlově. 1467, 21. Mai. Orig. č. 1982. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš o olovo pobrané oc: zdáť se nám, aby toho u mlčenie ponechal, a jestli vám olova neb síry potřebie, pošli k Rehořovi,**) jemuť sme poručili, aťby nás tiem opatřil a zjednal. Datum Crumlov, feria V. post Pentecosten anno LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnic, nostro fideli dilecto. 138. Oldřich Roubík Janovi z Rosenberka: že Budějovičtí se strojí k němu přijeti. B. m. /1467, před 23. Maji.] Orig. č. 2164. Služba má poddaná, urozený pane mój milostivý! Rač VMt věděti, žeť sem z Budějovickými mluvil o ty věci, jakož VMti tajno nenie. I takť na nich rozumiem, žeť by k VMti rádi přijeli i ostýchajie sě VMti. I mluvil sem já k nim sám od sebe, že mohú k VMti bezpečně přijieti i odjieti. I milostivý pane! bylo-liť by to VMti tak k vóli, coť sem já k nim mluvil, jakož VMti píši, račte mi to dáti věděti; a račte mě v tom opatřiti, nebť tomu tak rozumiem, žeť VMti inhed obešlíc a žádajíc toho, aby k VMti přijeli. Také rač VMt věděti, žeť sem jich úmyslu tak porozuměl, žeť k VMti přijede Puklice***) a některé osoby vezme z konšelóv tři neb čtyři, a žeť sami chtějí mluviti k VMti. Toho žádám odpovědi VMti, abych sě uměl v tom zpraviti Oldřich Růbík z Hlavatec a z Dubného. vedle vóle VMti. Urozenému pánu, panu Janovi z Romberka [sic], pánu mému milostivému oc. **) Klaricovi. *) Eč = Tyrol. ***) Ondřej P. ze Vztuh. — Na některého ze synů jeho (Jana nebo Václava) nelze mysliti, poněvadž žádných úřadů v Budějovicích nezastávali. Ondřej zahynul 23. Maji 1467. Podle toho list vročen.
282 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. věděti, že i s křížem přinesena bude nová kletba s velikým obtížením i se všemi věcmi dokonale, kteréž přísluší k obtížení; z kterejžto kletby, kteříž v ni upadnú, žádného nemají míti do-ufání, by mohli rozříšeni z ní býti za tohoto papeže, i snad to budúciemu bude poručeno. A on dále pravil, kněz farář, že jest viece než na sto kněží v Římě z Ecze [sic],*) ježto jsú slúžili, v kletbu nedbajíce, ježto jsú zbaveni svých obrokuov, a žádný jim nemůž uprositi milosti u otce svatého, aby byli roz- říšeni a mohli mše svaté slúžiti. O najmilejší pane! račte se tak míti, abychom i my i kněžstvo pod VMtí v též neupadli. Dále račte věděti, že od otce svatého, jakož se pan farář naděje, budete míti list milostivého napomenutí, jakožto syn poslušný cierkve svaté. 137. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o opatření olova a síry. V Krumlově. 1467, 21. Mai. Orig. č. 1982. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš o olovo pobrané oc: zdáť se nám, aby toho u mlčenie ponechal, a jestli vám olova neb síry potřebie, pošli k Rehořovi,**) jemuť sme poručili, aťby nás tiem opatřil a zjednal. Datum Crumlov, feria V. post Pentecosten anno LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnic, nostro fideli dilecto. 138. Oldřich Roubík Janovi z Rosenberka: že Budějovičtí se strojí k němu přijeti. B. m. /1467, před 23. Maji.] Orig. č. 2164. Služba má poddaná, urozený pane mój milostivý! Rač VMt věděti, žeť sem z Budějovickými mluvil o ty věci, jakož VMti tajno nenie. I takť na nich rozumiem, žeť by k VMti rádi přijeli i ostýchajie sě VMti. I mluvil sem já k nim sám od sebe, že mohú k VMti bezpečně přijieti i odjieti. I milostivý pane! bylo-liť by to VMti tak k vóli, coť sem já k nim mluvil, jakož VMti píši, račte mi to dáti věděti; a račte mě v tom opatřiti, nebť tomu tak rozumiem, žeť VMti inhed obešlíc a žádajíc toho, aby k VMti přijeli. Také rač VMt věděti, žeť sem jich úmyslu tak porozuměl, žeť k VMti přijede Puklice***) a některé osoby vezme z konšelóv tři neb čtyři, a žeť sami chtějí mluviti k VMti. Toho žádám odpovědi VMti, abych sě uměl v tom zpraviti Oldřich Růbík z Hlavatec a z Dubného. vedle vóle VMti. Urozenému pánu, panu Janovi z Romberka [sic], pánu mému milostivému oc. **) Klaricovi. *) Eč = Tyrol. ***) Ondřej P. ze Vztuh. — Na některého ze synů jeho (Jana nebo Václava) nelze mysliti, poněvadž žádných úřadů v Budějovicích nezastávali. Ondřej zahynul 23. Maji 1467. Podle toho list vročen.
Strana 283
Dopisy z roku 1467. 283 139. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: že pošle k němu šedesát a několik jezdců. Na Krumlově. 1467, 23. Mai. Orig. č. 1983 a. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Vědětiť dáváme, žeť máme mysl k tobě poslati LX koní a několiko, ihned s této neděle některý den. To věda, opatř sě v tom tak, ať by potřebu měli a na hradě jiedali, nebť naši dvořené a na naší stravě budú; a ovsa jestliže málo v dole máte, ale kaž ať s Chusníka přivezú; a té věci nezmeškávej a také to při sobě měj. Datum Crumlov, sabbato ante Urbani anno 2c. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusník, nostro fideli dilecto. 140. Jan z Rosenberka odpovídá Zdeňkovi ze Šternberka a Jindřichovi ze Hradce. Na Krumlově. 1467, 23. Mai. Koncept č. 1983. Já Jan z Rozemberka vám, pane Zdeňku z Šternberka a pane Jindřiše z Hradce! Jakož mi se od vás a služebníkóv vašich škody dály a dějí pálením, braním, i jiné věci, ježto mi sě dějí od vás, kteréžtoby mi se dieti neměly, ješto to bohdá časem i miestem bude šíře shledáno; a já žádné péči na vás neměl, ani také své cti ohradivši proti mně. Protož ohražuji se proti vám, služebníkóm, poddaným i pomocníkóm vašim, a dále vám ani služebníkóm, pomocníkóm i poddaným vašim ničímž vinen býti nechci. Dán na Krumlově, v sobotu před sv. Urbanem léta LXVII°. (Ibid. týž den dán také list odpovědní Burianovi z Lažan.) 141. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o poboření předměstských chalup v Soběslavi a o listu, který z Hradce byl poslán Soběslavským kněžím. V Soběslavi. [1467], 24. Mai. Orig. č. 1984. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosím VMti, račte mi VMt přístně psáti a horlivě přikazujíc, kteréžby chalupy v předměstí škodlivé byly městu, abych je bořiti kázal; neb mnozí z měšťan jsú v tom odporni a nechtie, by jim bořeno bylo. A když VMt o tom mi psáti bude, na mě proto horlíce, že toho neopatřím, cožby městu škodlivého bylo a odkudž by se nám hanba i škoda státi měla, muséť k tomu svoliti; jediné račte mi dobře přístně psáti. Teď také VMti list posielám, kterýž u brány přejat jest a poslán k kněžím, o němž kněžie nic nevědie, aniž jsú ho vi- děli. A jest poslán od mistra Jiříka z Hradce, někdejšieho faráře. Datum Soběslav, Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. dominico ante Urbani. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 36*
Dopisy z roku 1467. 283 139. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: že pošle k němu šedesát a několik jezdců. Na Krumlově. 1467, 23. Mai. Orig. č. 1983 a. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Vědětiť dáváme, žeť máme mysl k tobě poslati LX koní a několiko, ihned s této neděle některý den. To věda, opatř sě v tom tak, ať by potřebu měli a na hradě jiedali, nebť naši dvořené a na naší stravě budú; a ovsa jestliže málo v dole máte, ale kaž ať s Chusníka přivezú; a té věci nezmeškávej a také to při sobě měj. Datum Crumlov, sabbato ante Urbani anno 2c. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusník, nostro fideli dilecto. 140. Jan z Rosenberka odpovídá Zdeňkovi ze Šternberka a Jindřichovi ze Hradce. Na Krumlově. 1467, 23. Mai. Koncept č. 1983. Já Jan z Rozemberka vám, pane Zdeňku z Šternberka a pane Jindřiše z Hradce! Jakož mi se od vás a služebníkóv vašich škody dály a dějí pálením, braním, i jiné věci, ježto mi sě dějí od vás, kteréžtoby mi se dieti neměly, ješto to bohdá časem i miestem bude šíře shledáno; a já žádné péči na vás neměl, ani také své cti ohradivši proti mně. Protož ohražuji se proti vám, služebníkóm, poddaným i pomocníkóm vašim, a dále vám ani služebníkóm, pomocníkóm i poddaným vašim ničímž vinen býti nechci. Dán na Krumlově, v sobotu před sv. Urbanem léta LXVII°. (Ibid. týž den dán také list odpovědní Burianovi z Lažan.) 141. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o poboření předměstských chalup v Soběslavi a o listu, který z Hradce byl poslán Soběslavským kněžím. V Soběslavi. [1467], 24. Mai. Orig. č. 1984. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosím VMti, račte mi VMt přístně psáti a horlivě přikazujíc, kteréžby chalupy v předměstí škodlivé byly městu, abych je bořiti kázal; neb mnozí z měšťan jsú v tom odporni a nechtie, by jim bořeno bylo. A když VMt o tom mi psáti bude, na mě proto horlíce, že toho neopatřím, cožby městu škodlivého bylo a odkudž by se nám hanba i škoda státi měla, muséť k tomu svoliti; jediné račte mi dobře přístně psáti. Teď také VMti list posielám, kterýž u brány přejat jest a poslán k kněžím, o němž kněžie nic nevědie, aniž jsú ho vi- děli. A jest poslán od mistra Jiříka z Hradce, někdejšieho faráře. Datum Soběslav, Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. dominico ante Urbani. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 36*
Strana 284
284 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450 —1526. 142. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o záškodní listy pro hejtmany nad žoldnéři Soběslavskými. V Soběslavi. [1467], 26. Mai. Orig. č. 1986. Urozený pane, pane mój milostivý! Rač VMt věděti, jakož sě odtrhli od Fricka jiezdní, ti sobě volili za staršie Jakuba z Polikova a Mikše z Kokor; a jest jich v té rotě LIX koní, i žádají, aby jim ráčil list záškodní udělati na toho puol čtvrti léta, jakožto od zajtřejšieho dne za VI neděl, neb tak oni počítají; Frickovi také máte list udělati na XLI koní, neb jsú někteří nynie přijati jiezdní i pěší, takže již pěší jest LXXXV, aby také ráčil záškodnie listy i na ty poslati na VI neděl. Datum Soběslav, feria III. ante festum Corporis Christi. Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 143. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o peníze pro žoldnéře. Na Krumlově. 1467, 26. Mai. Orig. č. 1969. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš, z kterých peněz máš dobývati potřeby oc., že nemáš než žoldnéřské penieze: nepsals nám při tom, mnoho-li těch peněz ještě máš. Jestli tolik nemáš, ježto by žoldnéřóm měl dáti, to nám daj věděti, abychom to opatřili; a což sě těchto lidí dotýče, jako je máme poslati, opatř nynie za dva dny, neb také penieze na ty potřeby poslati mieníme. Datum Crumlov, feria III. post Urbani anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, nostro fideli dilecto. 144. Smlouva purkrabí Strakonického Olkmara z Neznášov s Protivou Rožmitálským z Blatné o zboží Jana Kočky z Miloňovic v Družeticích, aby na pokoji zanecháno bylo. B. m. 1467, 2. Jun. Orig. č. 1989. Stala se jest smlúva mezi urozeným pánem, panem Protivú z Rožmitála a z Blatné s strany jedné, a slovutným panoší Olkmarem z Neznášov, té chvíle purkrabí na Strakonicích s strany druhé, taková, že již psaný Olkmar z Neznášov, purkrabie Stra- konický, dal jest bezpečenstvie sám od sebe i od té ode všie strany, ktož by chtěl pro něho učiniti neb nechati zboží Jana Kočky z Miloňovic a z Družetic, Družeticóm tvrzi a dvoru, i lidem jeho v Černiekově, v Podolí Jakubovi, v Rohozné Chlapkovi, i rybníkóm, i tomu všemu, což již psaný Jan Kočka má, před ohněm a před braním,
284 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450 —1526. 142. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o záškodní listy pro hejtmany nad žoldnéři Soběslavskými. V Soběslavi. [1467], 26. Mai. Orig. č. 1986. Urozený pane, pane mój milostivý! Rač VMt věděti, jakož sě odtrhli od Fricka jiezdní, ti sobě volili za staršie Jakuba z Polikova a Mikše z Kokor; a jest jich v té rotě LIX koní, i žádají, aby jim ráčil list záškodní udělati na toho puol čtvrti léta, jakožto od zajtřejšieho dne za VI neděl, neb tak oni počítají; Frickovi také máte list udělati na XLI koní, neb jsú někteří nynie přijati jiezdní i pěší, takže již pěší jest LXXXV, aby také ráčil záškodnie listy i na ty poslati na VI neděl. Datum Soběslav, feria III. ante festum Corporis Christi. Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 143. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o peníze pro žoldnéře. Na Krumlově. 1467, 26. Mai. Orig. č. 1969. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš, z kterých peněz máš dobývati potřeby oc., že nemáš než žoldnéřské penieze: nepsals nám při tom, mnoho-li těch peněz ještě máš. Jestli tolik nemáš, ježto by žoldnéřóm měl dáti, to nám daj věděti, abychom to opatřili; a což sě těchto lidí dotýče, jako je máme poslati, opatř nynie za dva dny, neb také penieze na ty potřeby poslati mieníme. Datum Crumlov, feria III. post Urbani anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, nostro fideli dilecto. 144. Smlouva purkrabí Strakonického Olkmara z Neznášov s Protivou Rožmitálským z Blatné o zboží Jana Kočky z Miloňovic v Družeticích, aby na pokoji zanecháno bylo. B. m. 1467, 2. Jun. Orig. č. 1989. Stala se jest smlúva mezi urozeným pánem, panem Protivú z Rožmitála a z Blatné s strany jedné, a slovutným panoší Olkmarem z Neznášov, té chvíle purkrabí na Strakonicích s strany druhé, taková, že již psaný Olkmar z Neznášov, purkrabie Stra- konický, dal jest bezpečenstvie sám od sebe i od té ode všie strany, ktož by chtěl pro něho učiniti neb nechati zboží Jana Kočky z Miloňovic a z Družetic, Družeticóm tvrzi a dvoru, i lidem jeho v Černiekově, v Podolí Jakubovi, v Rohozné Chlapkovi, i rybníkóm, i tomu všemu, což již psaný Jan Kočka má, před ohněm a před braním,
Strana 285
Dopisy z roku 1467. 285 takovým vším obyčejem, jakož prvně smlúva a list, kterýž svědčl o srovnánie zbožie Střelského proti Strakonickému, s těmi všemi výmluvami a výmienkami, jakož sú sami mezi sebú udělali. A já svrchupsaný Olkmar z Neznášov, purkrabie Strakonický, slibuji pravě, věrně a křesťansky, že to má zdržáno býti. A k tomu na zdrženie a na svědomie svú sem pečeť kázal přitisknúti k tomuto listu; a vedle mne slovutný panoše Jan Hunt z Nové vsi, bratr řádu rytieřujiecieho zákona sv. Jana Jerozolimi- tanského, Zdebor z Babčic, hajtman na Strakonicích, Bušek starší z Buzic a Arnošt z Kestřan na svědomie své pečeti přitisknúti dali sú k tomuto listu. Jenž jest psán a dán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého šedesátého sedmého, v úterý před ochtábem hodu slavného božieho Těla. 145. Jan z Rosenberka purkrabí Choustnickému: o opatření zámku Choustníka. Na Krumlově. [1467], 3. Jun. Orig. č. 1990. Jan z Rozmberka. Bolochovče milý! Jakož nám píšeš, že tě Jindřich Sádlo obeslal, žeby se jemu zdálo viece přičiniti: i nedáte my věděti, mnoho-li nahoře máte, aťbychom věděli dále v tom rozkázati. Nebť má Mašián býti s koněm, Sedlecký Mikuláš se dvěma koňoma, Vidlák s koněm, Drachovský také na hoře, i zdáť se nám, že vedle toho zámek dobře muož bezpečen býti; pakli byšte rozuměli, žeby viec čeledi potřebovali nahoře, vedle potřebnosti učiníte tak, coby bylo potřebie; a přijměte někoho viec, pokudžby viděli, že potřebie jest. A poněvadž máte VII sudcuov prachu dobrého, i zdáť se nám, že nenie potřebie kvapiti, jakž byšte XX lb. salnitru II súdci prachu chtěli opraviti, [sic]*) leč by tu Prokop byl. Jestližeť je tu, tehdy dajte Rehořovi věděti, ať vám salnitru pošle, ať se to stane jednú prací. A kdyby měl které poselstvie sem, daj nám věděti, mnoho-li nahoře máš branné i jiné všie čeledi. A člověku, kterémužs pobral, jakožto prsteny i penieze i jiné, to aby položil u pana Pavla. Datum Crumplov, feria IIII. ante octavam Corporis Christi anno LXVII. Famoso Johanni Bolochovec de Šatava, castellano in Chusnik, fideli nostro dilecto. 146. Petr Kapléř z Sulejovic Janovi z Rosenberka: že lidem ze zboží Husského překážeti nechce, pokud jemu samému ze Strakonic škozeno nebude, a že holdoval lidi z panství Strakonického a Volyňského, aby mu toho přáno bylo. Na Wintrberce. 1467, 8. Jun. Orig. č. 1994. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane milý! VMt psali ste mi před chvílí, žádajíce, ať bych lidem zbožie Huského nepřekážel, a k vašie žádosti *) Cf. Sedláček IV. 81.
Dopisy z roku 1467. 285 takovým vším obyčejem, jakož prvně smlúva a list, kterýž svědčl o srovnánie zbožie Střelského proti Strakonickému, s těmi všemi výmluvami a výmienkami, jakož sú sami mezi sebú udělali. A já svrchupsaný Olkmar z Neznášov, purkrabie Strakonický, slibuji pravě, věrně a křesťansky, že to má zdržáno býti. A k tomu na zdrženie a na svědomie svú sem pečeť kázal přitisknúti k tomuto listu; a vedle mne slovutný panoše Jan Hunt z Nové vsi, bratr řádu rytieřujiecieho zákona sv. Jana Jerozolimi- tanského, Zdebor z Babčic, hajtman na Strakonicích, Bušek starší z Buzic a Arnošt z Kestřan na svědomie své pečeti přitisknúti dali sú k tomuto listu. Jenž jest psán a dán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého šedesátého sedmého, v úterý před ochtábem hodu slavného božieho Těla. 145. Jan z Rosenberka purkrabí Choustnickému: o opatření zámku Choustníka. Na Krumlově. [1467], 3. Jun. Orig. č. 1990. Jan z Rozmberka. Bolochovče milý! Jakož nám píšeš, že tě Jindřich Sádlo obeslal, žeby se jemu zdálo viece přičiniti: i nedáte my věděti, mnoho-li nahoře máte, aťbychom věděli dále v tom rozkázati. Nebť má Mašián býti s koněm, Sedlecký Mikuláš se dvěma koňoma, Vidlák s koněm, Drachovský také na hoře, i zdáť se nám, že vedle toho zámek dobře muož bezpečen býti; pakli byšte rozuměli, žeby viec čeledi potřebovali nahoře, vedle potřebnosti učiníte tak, coby bylo potřebie; a přijměte někoho viec, pokudžby viděli, že potřebie jest. A poněvadž máte VII sudcuov prachu dobrého, i zdáť se nám, že nenie potřebie kvapiti, jakž byšte XX lb. salnitru II súdci prachu chtěli opraviti, [sic]*) leč by tu Prokop byl. Jestližeť je tu, tehdy dajte Rehořovi věděti, ať vám salnitru pošle, ať se to stane jednú prací. A kdyby měl které poselstvie sem, daj nám věděti, mnoho-li nahoře máš branné i jiné všie čeledi. A člověku, kterémužs pobral, jakožto prsteny i penieze i jiné, to aby položil u pana Pavla. Datum Crumplov, feria IIII. ante octavam Corporis Christi anno LXVII. Famoso Johanni Bolochovec de Šatava, castellano in Chusnik, fideli nostro dilecto. 146. Petr Kapléř z Sulejovic Janovi z Rosenberka: že lidem ze zboží Husského překážeti nechce, pokud jemu samému ze Strakonic škozeno nebude, a že holdoval lidi z panství Strakonického a Volyňského, aby mu toho přáno bylo. Na Wintrberce. 1467, 8. Jun. Orig. č. 1994. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane milý! VMt psali ste mi před chvílí, žádajíce, ať bych lidem zbožie Huského nepřekážel, a k vašie žádosti *) Cf. Sedláček IV. 81.
Strana 286
286 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. v tom sem sě zachoval, i ještě miením zachovati i v jiném, což bych mohl, chtěl bych sě VMti rád zachovati. Ale zpraviliť sú mě, že někteří z toho zbožie Huského jsú v Strakonicích a berú a překážejí mně i jiným. VMt muožete tomu rozoměti, žeť by to slušné nebylo. Protož, milostivý pane oc, račte to opatřiti podle slušnosti. Také, milostivý pane, přijal sem v hold něco lidí a vsí zbožie Strakonického a Vo- lyňského do sv. Havla najprv přištieho a zejména: ves Branišov, ves Zdíkova Veli- kého a Malého Zdíkova 1) i s mlýny, i ves Radšova,2) ves Putkov 3) a ves z Vlkonic a ves z Nespic, a mlynáře pod Rohanovem, a ves Zejzara, a ves z Horisedl*) a ves z Buku, a Zubka z Vacovic, a ves ze Lhotky,5) a ves ze Žierce, a ves Strunkovice, a ves z Nihošovic, ) a Petra a Jana a Mikuláše a Nabše ze vsi Strážic,") a Naska kožišníka a Volátko a Zejdle a Prokopa a Kovánie, a kovař z Sobětic; a z Lokotok3): Mikeš, Král, Matěj, Vít; a Nabeš z Strážic; a ze vsi Kochovice*): Jimadlo, Kolda, Otruba, Maršovec; a ze vsi Svinolusky: Ondra, Vrnoch, Jinodlo, Klika, Třeštěnec, Vojtěch, Sviecen oc. Protož milostivý pane! prosím VMti, abyšte těm všem lidem neráčili překážeti, ani vašim úředníkóm, ani služebníkóm, ani všem vašim pod- daným i pomocníkóm vašim překážeti dopustili pro mú službu a v túž nebo mnohem lepší odplatu. A toho všeho proším VMti odpovědi listem vaším při tomto poslu. Datum Vintrberk, feria II. post octavam Corporis Christi anno oc. LXVII. Petr Kapléř z Sulejovic a z Vintrberka. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mě laskavému. 147. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: aby k zaplacení žoldu pomohl si penězi, kteréž u něho složeny jsou pro Artleba ze Štítného. V Třeboni. 1467, 19. Jun. Orig. č. 1969. Jan z Roznberka. Pane Pavle milý! Žádámeť, aby z těch zlatých, jakož jsú na Štítného10) u tebe položeny, dal Pirchomarovi11) z nich na jeho rotu žoldu na týden, a myť jiné bez meškánie na to miesto položíme. Datum Třeboň, feria VI. post s. Viti anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 1) Nyní Zdíkovec (Malý Zdíkov) a Zdíkov Velký. 4) 3) Horosedlo. Budkov. 7) Strašice. 6) Něhošovice. *) Kakovice? 11) Také Pirchamer, hejtman nad žoldnéři. 2) Radešov. ») nad Rohanovem. 8) Zvokotoky. 10) Artleba.
286 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. v tom sem sě zachoval, i ještě miením zachovati i v jiném, což bych mohl, chtěl bych sě VMti rád zachovati. Ale zpraviliť sú mě, že někteří z toho zbožie Huského jsú v Strakonicích a berú a překážejí mně i jiným. VMt muožete tomu rozoměti, žeť by to slušné nebylo. Protož, milostivý pane oc, račte to opatřiti podle slušnosti. Také, milostivý pane, přijal sem v hold něco lidí a vsí zbožie Strakonického a Vo- lyňského do sv. Havla najprv přištieho a zejména: ves Branišov, ves Zdíkova Veli- kého a Malého Zdíkova 1) i s mlýny, i ves Radšova,2) ves Putkov 3) a ves z Vlkonic a ves z Nespic, a mlynáře pod Rohanovem, a ves Zejzara, a ves z Horisedl*) a ves z Buku, a Zubka z Vacovic, a ves ze Lhotky,5) a ves ze Žierce, a ves Strunkovice, a ves z Nihošovic, ) a Petra a Jana a Mikuláše a Nabše ze vsi Strážic,") a Naska kožišníka a Volátko a Zejdle a Prokopa a Kovánie, a kovař z Sobětic; a z Lokotok3): Mikeš, Král, Matěj, Vít; a Nabeš z Strážic; a ze vsi Kochovice*): Jimadlo, Kolda, Otruba, Maršovec; a ze vsi Svinolusky: Ondra, Vrnoch, Jinodlo, Klika, Třeštěnec, Vojtěch, Sviecen oc. Protož milostivý pane! prosím VMti, abyšte těm všem lidem neráčili překážeti, ani vašim úředníkóm, ani služebníkóm, ani všem vašim pod- daným i pomocníkóm vašim překážeti dopustili pro mú službu a v túž nebo mnohem lepší odplatu. A toho všeho proším VMti odpovědi listem vaším při tomto poslu. Datum Vintrberk, feria II. post octavam Corporis Christi anno oc. LXVII. Petr Kapléř z Sulejovic a z Vintrberka. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mě laskavému. 147. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: aby k zaplacení žoldu pomohl si penězi, kteréž u něho složeny jsou pro Artleba ze Štítného. V Třeboni. 1467, 19. Jun. Orig. č. 1969. Jan z Roznberka. Pane Pavle milý! Žádámeť, aby z těch zlatých, jakož jsú na Štítného10) u tebe položeny, dal Pirchomarovi11) z nich na jeho rotu žoldu na týden, a myť jiné bez meškánie na to miesto položíme. Datum Třeboň, feria VI. post s. Viti anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 1) Nyní Zdíkovec (Malý Zdíkov) a Zdíkov Velký. 4) 3) Horosedlo. Budkov. 7) Strašice. 6) Něhošovice. *) Kakovice? 11) Také Pirchamer, hejtman nad žoldnéři. 2) Radešov. ») nad Rohanovem. 8) Zvokotoky. 10) Artleba.
Strana 287
Dopisy z roku 1467. 287 148. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: že u biskupa Pasovského leží klatby a bully na hlásání kříže, o jichž vydání pokouší se pan Zdeněk Konopištský; a aby tudíž vydání jich bylo do sněmu Normberského odloženo. В. m. 1467, 21. Jun. Koncept. č. 1999. Najjasnější králi a pane mój milostivý! VMti věděti dávám, že jest mě došla taková věc, že by u kněze biskupa Pasovského*) u něho kletba a kříž položené byla sú, a že je měl vydati, než že jest to přizastaveno, jakožto VMti šíře v krátkém času dám věděti. A tak mě došlo, žeby nynie od pana Zdeňka Kocovský**) byl o to u kněze biskupa Pasovského, aby kletby byly vydány, a že jest toho jim veliká potřeba, a že se jim skrze to mnoho dobrého stane. I zdálo by mi se dobré, abyšte tiem neráčili meškati, jakož sem VMti dal věděti po VMti poslu, kterýž jest byl u mne od VMti s dobrými novinami, aby ta věc byla prve předešlá a zvláště do ***) Dominico ante decem millia mar- toho sjezdu, kterýž má býti v Normberce." tyrum LXVII. 149. Hejtman Soběslavský hejtmanu Třeboňskému: o prvních pokusech příměří mezi Janem z Ro- senberka a Jindřichem z Hradce. V Soběslavi. 1467, 23. Jun. Orig. č. 2001. Službu svú vzkazuji, pane Rehoři, přieteli milý! Jakož mi píšeš o klajtování o Hoďojovského a Oldřicha z Vydří, kam sú klajtováni a s kým sú sě sjiežděli a oč; milý pane Řehoři! mám za to, žeť tobě tajno není, že jest byl Baba a Hynek Zub u páně Mti, a ti sú na ničem se páně Mtí zuostali; a potom jezdili do Hradce, a vrátivše sě z Hradce, požádali, aby Oldřichovi a Hoďovskému dán byl klajt od hajtmanuov, aby zsvobodně v poselstvie ode pána Hradeckého ku páně Mti mohli jeti. A hajtmané oba dva dali sú jim klajt i panu Kocovskému Rackovi. A Buďovským o to psali, aby jim ten klajt byl zdržán; a jede s nimi dnes Baba i Hynek ku páně Mti do Krumlova. Nerozomím jinému, než žeby rádi viděli nikaké stání mezi pánem Hradeckým a páně Mtí. Datum Soběslav, feria III. in vigilia Johannis Bapt. anno dni oc. LXVII. Jan Dobronic, hajtman na Soběslavě. Slovutnému panoši Rehořovi Claric, hajtmanu na Třeboni, přieteli dobrému buď. *) Oldřicha. **) Jan. ***) Sjezd ten svolán k 15. červnu, ale počal scházeti se a jednati teprv ve druhé polovici července. Srovnej Pal. IV. 2. 409 pozn. 315.
Dopisy z roku 1467. 287 148. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: že u biskupa Pasovského leží klatby a bully na hlásání kříže, o jichž vydání pokouší se pan Zdeněk Konopištský; a aby tudíž vydání jich bylo do sněmu Normberského odloženo. В. m. 1467, 21. Jun. Koncept. č. 1999. Najjasnější králi a pane mój milostivý! VMti věděti dávám, že jest mě došla taková věc, že by u kněze biskupa Pasovského*) u něho kletba a kříž položené byla sú, a že je měl vydati, než že jest to přizastaveno, jakožto VMti šíře v krátkém času dám věděti. A tak mě došlo, žeby nynie od pana Zdeňka Kocovský**) byl o to u kněze biskupa Pasovského, aby kletby byly vydány, a že jest toho jim veliká potřeba, a že se jim skrze to mnoho dobrého stane. I zdálo by mi se dobré, abyšte tiem neráčili meškati, jakož sem VMti dal věděti po VMti poslu, kterýž jest byl u mne od VMti s dobrými novinami, aby ta věc byla prve předešlá a zvláště do ***) Dominico ante decem millia mar- toho sjezdu, kterýž má býti v Normberce." tyrum LXVII. 149. Hejtman Soběslavský hejtmanu Třeboňskému: o prvních pokusech příměří mezi Janem z Ro- senberka a Jindřichem z Hradce. V Soběslavi. 1467, 23. Jun. Orig. č. 2001. Službu svú vzkazuji, pane Rehoři, přieteli milý! Jakož mi píšeš o klajtování o Hoďojovského a Oldřicha z Vydří, kam sú klajtováni a s kým sú sě sjiežděli a oč; milý pane Řehoři! mám za to, žeť tobě tajno není, že jest byl Baba a Hynek Zub u páně Mti, a ti sú na ničem se páně Mtí zuostali; a potom jezdili do Hradce, a vrátivše sě z Hradce, požádali, aby Oldřichovi a Hoďovskému dán byl klajt od hajtmanuov, aby zsvobodně v poselstvie ode pána Hradeckého ku páně Mti mohli jeti. A hajtmané oba dva dali sú jim klajt i panu Kocovskému Rackovi. A Buďovským o to psali, aby jim ten klajt byl zdržán; a jede s nimi dnes Baba i Hynek ku páně Mti do Krumlova. Nerozomím jinému, než žeby rádi viděli nikaké stání mezi pánem Hradeckým a páně Mtí. Datum Soběslav, feria III. in vigilia Johannis Bapt. anno dni oc. LXVII. Jan Dobronic, hajtman na Soběslavě. Slovutnému panoši Rehořovi Claric, hajtmanu na Třeboni, přieteli dobrému buď. *) Oldřicha. **) Jan. ***) Sjezd ten svolán k 15. červnu, ale počal scházeti se a jednati teprv ve druhé polovici července. Srovnej Pal. IV. 2. 409 pozn. 315.
Strana 288
288 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 150. Správci zámku Strakonického Janovi z Rosenberka: aby opatřil glejt Janovi Huntovi z Nové vsi na cestu k biskupu Joštovi k jednání o příměří.*) V Strakonicích. 1467, 24. Jun. Orig. č. 2002. VMti urozený pane, pane nám milostivě přieznivý! Modlitba i služba naše napřed. K rozkázání VMti zvypravili sme k VMti bratra zákonieho pana Jana Hunta z Nové vsi, kteréhožto knieže Mt**) sem na svuoj zámek na Strakonice poslal jest, a s ním urozeného panoši Smila z Hodějova, hajtpmana na Strakonicích, jimž dobře věříme. VMt pak s nimi, s panem Janem Huntem a s Smilem, rozmluvili ste o běhy a věci potřebné, jakož VMt to v paměti máte; oni také nás i dobré lidi, kterýchž se nám zdálo k tomu přivolati, opatrně a múdře od VMti nás sú zpravili. A nám úmysl VMti a žádosť dobře se všem líbí. My pak k jednání a k zpravení těch běhuov kněze Mti i k radě k tomu od vás, prosíme tak VMti, podle těch již námluv a k tomu zjednání k konci, abyšte již ráčili zjednati glejt a bezpečenstvie od KMti i ode všie strany VMti panu Janovi Huntovi z Nové vsi, aby on bezpečně mohl z Strakonic sjeda k knieze Mti dojeti i zase bezpečně na Strakonice přijeti, do pěti osob a tolikéž koní bez škody, a JMti tam toho běhu od nás zpraviti i JMti od nás i od sebe k tomu zpuosobu raditi. A tohoť prosíme od VMti odpovědi listem po tomto poslu. Datum Strakonic, feria IIII. ipso die s. Johannis bapt. annorum dni oc. LXVII. Kněz Václav, locumtenens po Čechách; Olkmar z Neznášov, purkrabí na Strakonicích; bratr Jan Hunt z Nové vsi; a Smil z Hodějova, hatpman na Strakonicích. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu nám milostivě přieznivému. 151. List králi Jiřímu s vypsáním zajatce strany Zelenohorské o Janovi z Rosenberka; zpráva že Zdeněk Konopištský zmocnil se Bechyně, a návrh, jak použiti by se dalo zprávy této, aby týž pán také nezmocnil se Jihlavy. B. m. [1467, před Jul.***) Přepis č. 2107. Také VKMt rač věděti, když tento list byl napsán, že v té mieře kat přišel jest; katem jest jemu přihroženo, ale nic učiněno nenie; i pověděl jest toto: že bych měl hned na smrť jíti, že viece o ničemž neviem, než toliko kázal mi jest, abych jim pověděl, že bych je již dávno retoval, bych se toho zlosyna Rožmberského **) biskup Jošt. *) Viz list při r. 1467 31. Aug. ***) V listu mluví se o Leštně, že se neudrží, a zámek ten vzdal se v červenci 1467. Positivní zprávu o tom, že Zdeněk Konopištský byl pánem Bechyně, máme ze dne 23. Jul. 1467 (Třeb. Arch. č. 2016), tedy zmocnění stalo se také o něco dříve.
288 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 150. Správci zámku Strakonického Janovi z Rosenberka: aby opatřil glejt Janovi Huntovi z Nové vsi na cestu k biskupu Joštovi k jednání o příměří.*) V Strakonicích. 1467, 24. Jun. Orig. č. 2002. VMti urozený pane, pane nám milostivě přieznivý! Modlitba i služba naše napřed. K rozkázání VMti zvypravili sme k VMti bratra zákonieho pana Jana Hunta z Nové vsi, kteréhožto knieže Mt**) sem na svuoj zámek na Strakonice poslal jest, a s ním urozeného panoši Smila z Hodějova, hajtpmana na Strakonicích, jimž dobře věříme. VMt pak s nimi, s panem Janem Huntem a s Smilem, rozmluvili ste o běhy a věci potřebné, jakož VMt to v paměti máte; oni také nás i dobré lidi, kterýchž se nám zdálo k tomu přivolati, opatrně a múdře od VMti nás sú zpravili. A nám úmysl VMti a žádosť dobře se všem líbí. My pak k jednání a k zpravení těch běhuov kněze Mti i k radě k tomu od vás, prosíme tak VMti, podle těch již námluv a k tomu zjednání k konci, abyšte již ráčili zjednati glejt a bezpečenstvie od KMti i ode všie strany VMti panu Janovi Huntovi z Nové vsi, aby on bezpečně mohl z Strakonic sjeda k knieze Mti dojeti i zase bezpečně na Strakonice přijeti, do pěti osob a tolikéž koní bez škody, a JMti tam toho běhu od nás zpraviti i JMti od nás i od sebe k tomu zpuosobu raditi. A tohoť prosíme od VMti odpovědi listem po tomto poslu. Datum Strakonic, feria IIII. ipso die s. Johannis bapt. annorum dni oc. LXVII. Kněz Václav, locumtenens po Čechách; Olkmar z Neznášov, purkrabí na Strakonicích; bratr Jan Hunt z Nové vsi; a Smil z Hodějova, hatpman na Strakonicích. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu nám milostivě přieznivému. 151. List králi Jiřímu s vypsáním zajatce strany Zelenohorské o Janovi z Rosenberka; zpráva že Zdeněk Konopištský zmocnil se Bechyně, a návrh, jak použiti by se dalo zprávy této, aby týž pán také nezmocnil se Jihlavy. B. m. [1467, před Jul.***) Přepis č. 2107. Také VKMt rač věděti, když tento list byl napsán, že v té mieře kat přišel jest; katem jest jemu přihroženo, ale nic učiněno nenie; i pověděl jest toto: že bych měl hned na smrť jíti, že viece o ničemž neviem, než toliko kázal mi jest, abych jim pověděl, že bych je již dávno retoval, bych se toho zlosyna Rožmberského **) biskup Jošt. *) Viz list při r. 1467 31. Aug. ***) V listu mluví se o Leštně, že se neudrží, a zámek ten vzdal se v červenci 1467. Positivní zprávu o tom, že Zdeněk Konopištský byl pánem Bechyně, máme ze dne 23. Jul. 1467 (Třeb. Arch. č. 2016), tedy zmocnění stalo se také o něco dříve.
Strana 289
Dopisy z roku 1467. 289 nebál, kterýž nade mnú zlosynsky udělal, když bych vás retovati chtěl, aby za mnú netáhl; protož ať sě bránie, dokudž mohú a jakž mohú. A toto jest také jim kázal pověděti, trošty dávaje jim, že na Jihlavu má konečně puštěn býti. I milostivý králi! věda VKMt tyto věci, račte to opatřiti podle rozumu svého, aťby mohli Jihlavští zdržáni býti, dokudž by zámek kterého [sic] nedali aneb dobyt nebyl, neb když bychom který zámek mohli mieti, strach by na ně byl puštěn. Také pana z Rozenberka račte obeslati, neb jest to dobré, poněvadž se jeho obávají, ať by vzdy hotov byl, když by koli kterému zámku na retuňk táhl, aby on za ním hned nemeškal táhnúti. Také jest pravil, že jest nějaká baštička na bok vydaná, kterúžto my již vieme, z niež by se chtěli Němci k vodě bráti. I milostivý králi! bude to opatřeno bohdá, žeť jim to zbráněno bude, žeť tudy k vodě moci nebudú; a sedlák ten, ač s ním se ve všem srovnává, pak oč nám VKMt dále o nich nám rozkáže, takť sě státi má. Ještě jest toto ten Chval pravil, že jeden z Leštna také u něho jest, a již jsú tomu dvě neděli, mluvě k tomu, aby je opatřil, že zámku držeti nemohú, jestliže opatřeni nebudú; a on též trošty dával jest jemu, jakožto i těmto, aby sě bránili, dokudž mohú, a že nynie tomu nic učiniti nemóže, a ten jistý po nich ještě jest v Hradci pozuostal. Pak milostivý králi! viem že VMti tajno nenie, kterak on Kono- pištský nedávno před časem puštěn jest na Bechyni, a že sě zmocnil zámku, a Be- chinkovi*) nadal lotřat, ukázal jemu niaký kút a světničku, aby tu s ženú byl a jedl a pil a nic nerozkazoval ani čím vládl; i zdálo-by mi sě, milostivý králi, kdyby VKMt koho optati mohla, žeby on na pana Zdeňka mluvil a o něm rozpisoval na Jihlavu a jinam, jakožto lituje přietele svého, když jej na zámek pustil, věře jemu, a on se pak zámku jemu zmocnil; protož vystřiehajte se jeho všickni dobří lidé a na zámky nepúštějte, aťby vás též o zámky nepřipravil, jakožto přietele mého. A tudy by snad mohla nějaká ruoznice mezi nimi uvržena býti; ač by sě VKMti zdálo sě to zpósobiti skrze někého k tomu rozumu, žeby rozpisováno bylo, mohlo by skrze to VMti i nám všem bohdá k dobrému přijíti, že by sě jeho oštídali, jeho na zámky púštěti, a snad by mohlo rčeno býti: „své zámky ztrativ, aniž na nich smie býti, v naše by se uvazoval, a když by nás mocen byl, mušili bychom tancovati, jakž by on pískal, nedopúštieme toho, buďme sobě raději volni než nevolni“. A když mezi obec co uvrženo bude, roztrženieť by se stalo mezi nimi veliké, neb mnoho hlav jest mezi nimi, a ne vše jednoho rozumu. 152. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o seznam těch, kdož chtějí náhradu za zbroj a škody. V Krumlově. 1467, 7. Jul. Orig. č. 2008. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš, že by chtěli lidé pe- *) Burjanovi z Lažan. Archiv Český VII. 37
Dopisy z roku 1467. 289 nebál, kterýž nade mnú zlosynsky udělal, když bych vás retovati chtěl, aby za mnú netáhl; protož ať sě bránie, dokudž mohú a jakž mohú. A toto jest také jim kázal pověděti, trošty dávaje jim, že na Jihlavu má konečně puštěn býti. I milostivý králi! věda VKMt tyto věci, račte to opatřiti podle rozumu svého, aťby mohli Jihlavští zdržáni býti, dokudž by zámek kterého [sic] nedali aneb dobyt nebyl, neb když bychom který zámek mohli mieti, strach by na ně byl puštěn. Také pana z Rozenberka račte obeslati, neb jest to dobré, poněvadž se jeho obávají, ať by vzdy hotov byl, když by koli kterému zámku na retuňk táhl, aby on za ním hned nemeškal táhnúti. Také jest pravil, že jest nějaká baštička na bok vydaná, kterúžto my již vieme, z niež by se chtěli Němci k vodě bráti. I milostivý králi! bude to opatřeno bohdá, žeť jim to zbráněno bude, žeť tudy k vodě moci nebudú; a sedlák ten, ač s ním se ve všem srovnává, pak oč nám VKMt dále o nich nám rozkáže, takť sě státi má. Ještě jest toto ten Chval pravil, že jeden z Leštna také u něho jest, a již jsú tomu dvě neděli, mluvě k tomu, aby je opatřil, že zámku držeti nemohú, jestliže opatřeni nebudú; a on též trošty dával jest jemu, jakožto i těmto, aby sě bránili, dokudž mohú, a že nynie tomu nic učiniti nemóže, a ten jistý po nich ještě jest v Hradci pozuostal. Pak milostivý králi! viem že VMti tajno nenie, kterak on Kono- pištský nedávno před časem puštěn jest na Bechyni, a že sě zmocnil zámku, a Be- chinkovi*) nadal lotřat, ukázal jemu niaký kút a světničku, aby tu s ženú byl a jedl a pil a nic nerozkazoval ani čím vládl; i zdálo-by mi sě, milostivý králi, kdyby VKMt koho optati mohla, žeby on na pana Zdeňka mluvil a o něm rozpisoval na Jihlavu a jinam, jakožto lituje přietele svého, když jej na zámek pustil, věře jemu, a on se pak zámku jemu zmocnil; protož vystřiehajte se jeho všickni dobří lidé a na zámky nepúštějte, aťby vás též o zámky nepřipravil, jakožto přietele mého. A tudy by snad mohla nějaká ruoznice mezi nimi uvržena býti; ač by sě VKMti zdálo sě to zpósobiti skrze někého k tomu rozumu, žeby rozpisováno bylo, mohlo by skrze to VMti i nám všem bohdá k dobrému přijíti, že by sě jeho oštídali, jeho na zámky púštěti, a snad by mohlo rčeno býti: „své zámky ztrativ, aniž na nich smie býti, v naše by se uvazoval, a když by nás mocen byl, mušili bychom tancovati, jakž by on pískal, nedopúštieme toho, buďme sobě raději volni než nevolni“. A když mezi obec co uvrženo bude, roztrženieť by se stalo mezi nimi veliké, neb mnoho hlav jest mezi nimi, a ne vše jednoho rozumu. 152. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o seznam těch, kdož chtějí náhradu za zbroj a škody. V Krumlově. 1467, 7. Jul. Orig. č. 2008. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš, že by chtěli lidé pe- *) Burjanovi z Lažan. Archiv Český VII. 37
Strana 290
290 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nězóm za zbroji, za škody: i žádámeť, aby je všecky popsal na ceduli, kterýmž by se co mělo dáti, a nám to popsáno sem poslal. Datum Crumlov, fer. III. post Pro- copii anno oc. LXVII°. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, nostro fideli dilecto d. 153. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o nesnázích finančních i se žoldnéři. V Soběslavi. [1467], 13. Jul. Orig. č. 2011 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti slovem rozkázal mi Petrovský,*) když by koli hajtmané kam posly poslali, abych já peníze dal. I milý pane! mnoho se toho nynie vydává, a já bych rád, abych z toho se ctí mohl vyjíti na počtu, neb mi VMt rozkázala, aby to rozuomě bylo položeno, co kam komu a proč se sle, a tito druhdy pravie, že se nehodí všeho praviti; a časem tři, čtyři písaři ledva stačie. I milý pane! račte panu Thalafúšovi**) na posly peníze dáti, ať on z toho počty činie, a o žoldnéře račte pro Buoh rozomně rozkázati, kterak se jim má služba vydávati, nebť jich přibývá, jízdných i pěšiech, a pravie, že jim vyššie žold má dáván býti. Psal sem prvé i ještě: račte penieze poslati, nebť jich již nenie. Datum So- běslav, fer. II. ipso die s. Margarethae. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému buď list d. 154. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o žoldnéřské platy. B. m. 1467, 19. Jul. Orig. č. 1969. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš, kterak Talafús roz- kázal žoldnéřóm penieze dávati oc, dobřes učinil, žes nám o tom psal. I píšemť ted o to Talafúsovi; ten list kaž sobě ukázati a vedle toho se jměj. A jakož píšeš o zlatých, žeby je výše mohl vznésti, toť my tobě již porúčieme, když dáš na kuoň miesto zlatého L gr., tehdy dosti. A Ryčmanovi píšem, ať by dal X kop na posly. Datum dominica post Arnolfi anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 155. Bernhart Talafús Janovi z Rosenberka: posýlá seznam zajatých Rosenberských v Hradci Jin- dřichově, o něž má se frajmarčiti. V Soběslavi. 1467, 24. Jul. Orig. č. 2017 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti posielám přiepis i ceduli vězňuov vypsanú, račtež VMt list vedle toho dokonati; jestiť všech vězňuov pětmez- *) Jan z Petrovic. **) Bernard T. z Říčan, také jeden z hejtmanů nad žoldnéři Soběslavskými.
290 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nězóm za zbroji, za škody: i žádámeť, aby je všecky popsal na ceduli, kterýmž by se co mělo dáti, a nám to popsáno sem poslal. Datum Crumlov, fer. III. post Pro- copii anno oc. LXVII°. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, nostro fideli dilecto d. 153. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o nesnázích finančních i se žoldnéři. V Soběslavi. [1467], 13. Jul. Orig. č. 2011 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti slovem rozkázal mi Petrovský,*) když by koli hajtmané kam posly poslali, abych já peníze dal. I milý pane! mnoho se toho nynie vydává, a já bych rád, abych z toho se ctí mohl vyjíti na počtu, neb mi VMt rozkázala, aby to rozuomě bylo položeno, co kam komu a proč se sle, a tito druhdy pravie, že se nehodí všeho praviti; a časem tři, čtyři písaři ledva stačie. I milý pane! račte panu Thalafúšovi**) na posly peníze dáti, ať on z toho počty činie, a o žoldnéře račte pro Buoh rozomně rozkázati, kterak se jim má služba vydávati, nebť jich přibývá, jízdných i pěšiech, a pravie, že jim vyššie žold má dáván býti. Psal sem prvé i ještě: račte penieze poslati, nebť jich již nenie. Datum So- běslav, fer. II. ipso die s. Margarethae. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mému milostivému buď list d. 154. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o žoldnéřské platy. B. m. 1467, 19. Jul. Orig. č. 1969. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš, kterak Talafús roz- kázal žoldnéřóm penieze dávati oc, dobřes učinil, žes nám o tom psal. I píšemť ted o to Talafúsovi; ten list kaž sobě ukázati a vedle toho se jměj. A jakož píšeš o zlatých, žeby je výše mohl vznésti, toť my tobě již porúčieme, když dáš na kuoň miesto zlatého L gr., tehdy dosti. A Ryčmanovi píšem, ať by dal X kop na posly. Datum dominica post Arnolfi anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, fideli nostro dilecto. 155. Bernhart Talafús Janovi z Rosenberka: posýlá seznam zajatých Rosenberských v Hradci Jin- dřichově, o něž má se frajmarčiti. V Soběslavi. 1467, 24. Jul. Orig. č. 2017 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti posielám přiepis i ceduli vězňuov vypsanú, račtež VMt list vedle toho dokonati; jestiť všech vězňuov pětmez- *) Jan z Petrovic. **) Bernard T. z Říčan, také jeden z hejtmanů nad žoldnéři Soběslavskými.
Strana 291
Dopisy z roku 1467. 291 cietma, a mezi nimi jest sedm, kteříž jsú na svú škodu byli VMti ku pomoci, jakož teď v menší ceduli jich mena máte. A pan Hradecký ten k tomu mluví, aby bylo o vězně frajmarčeno. Račte k tomu svoliti a račte rozkázati frajmarčiti, a těch, kteří jsú na svú škodu, neračte jich zapomínati, neb, děkujíc bohu, má VMt vězňuov dosti, ať by sě i potom VMti mohli hoditi. Datum Soběslav, feria VI. post Mariae Ma- Bernhart Talafús. gdalenae anno oc. LXVII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 156. Týž témuž: aby po zamýšleném odchodu Pirchomarově nebylo naň vzkládáno hejtmanství. V Soběslavi. 1467, 24. Jul. Orig. č. 2017 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! Zpraven jsem, že by Pirchomar u VMti nemienil zóstati; viete VMt, že jste jemu hajtmanstvie poručili a mě jemu pro řeč ku pomoci přidali. I račtež VMt tu věc opatřiti, kýmž ráčíte; neb milostivý pane! jáť sě v tu věc sám nikoli neuvieži, aniž té věci na mě neračte vzkládati; než jiné všecko, což VMt rozkáže, hotov sem učiniti. Datum Soběslav, feria VI. post Mariae Magdalenae anno dni oc. LXVII°. Bernhart Talafús. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 157. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: aby zaplatil Pirchomarovi a vymohl proň sečkání v hospodách. B. m. 1467, 25. Jul. Orig. č. 2018. Jan z Rozmberga oc. Pane Pavle milý! Jakož tam máš ještě něco zlatých rýnských, žádámeť, aby od nich dal Pirchomarovi XXXII, a ostatek nám pošli po něm. A pakli by se Pirchomer nemohl z hospod vypraviti těmi zlatými, ale opatř to v hospodách, ať počekají, neb v skuoře jim sě zaplatí. Datum ipso die s. Jacobi anno dni oc. LXVII°. Famoso Paulo de Praga, notario in Soběslav, nostro fideli dilecto d. 158. Jan z Rosenberka hejtmanům nad žoldnéři v Soběslavi: o zřízení a pořádku ve vojenství. B. m. [1467, před 26. Jul.] Koncept č. 2020. Fricku milý! Jakož nám píšeš o rotě své, kterak by se tebe držeti chtěli, a o listu záškodním, srozuměli sme; i žádámeť, aby s nimi zuostal na miesto, kto a kolik jich s tebú budú, a ty nám pošli popsaný, jakož jsme i prvé s tebú na- 37*
Dopisy z roku 1467. 291 cietma, a mezi nimi jest sedm, kteříž jsú na svú škodu byli VMti ku pomoci, jakož teď v menší ceduli jich mena máte. A pan Hradecký ten k tomu mluví, aby bylo o vězně frajmarčeno. Račte k tomu svoliti a račte rozkázati frajmarčiti, a těch, kteří jsú na svú škodu, neračte jich zapomínati, neb, děkujíc bohu, má VMt vězňuov dosti, ať by sě i potom VMti mohli hoditi. Datum Soběslav, feria VI. post Mariae Ma- Bernhart Talafús. gdalenae anno oc. LXVII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 156. Týž témuž: aby po zamýšleném odchodu Pirchomarově nebylo naň vzkládáno hejtmanství. V Soběslavi. 1467, 24. Jul. Orig. č. 2017 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! Zpraven jsem, že by Pirchomar u VMti nemienil zóstati; viete VMt, že jste jemu hajtmanstvie poručili a mě jemu pro řeč ku pomoci přidali. I račtež VMt tu věc opatřiti, kýmž ráčíte; neb milostivý pane! jáť sě v tu věc sám nikoli neuvieži, aniž té věci na mě neračte vzkládati; než jiné všecko, což VMt rozkáže, hotov sem učiniti. Datum Soběslav, feria VI. post Mariae Magdalenae anno dni oc. LXVII°. Bernhart Talafús. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 157. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: aby zaplatil Pirchomarovi a vymohl proň sečkání v hospodách. B. m. 1467, 25. Jul. Orig. č. 2018. Jan z Rozmberga oc. Pane Pavle milý! Jakož tam máš ještě něco zlatých rýnských, žádámeť, aby od nich dal Pirchomarovi XXXII, a ostatek nám pošli po něm. A pakli by se Pirchomer nemohl z hospod vypraviti těmi zlatými, ale opatř to v hospodách, ať počekají, neb v skuoře jim sě zaplatí. Datum ipso die s. Jacobi anno dni oc. LXVII°. Famoso Paulo de Praga, notario in Soběslav, nostro fideli dilecto d. 158. Jan z Rosenberka hejtmanům nad žoldnéři v Soběslavi: o zřízení a pořádku ve vojenství. B. m. [1467, před 26. Jul.] Koncept č. 2020. Fricku milý! Jakož nám píšeš o rotě své, kterak by se tebe držeti chtěli, a o listu záškodním, srozuměli sme; i žádámeť, aby s nimi zuostal na miesto, kto a kolik jich s tebú budú, a ty nám pošli popsaný, jakož jsme i prvé s tebú na- 37*
Strana 292
292 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. mlúvali; a myť pak listem záškodním meškati nebudem. A takéť žádáme s pilností, aby všech svad nedopúštěl, i sám se tak zachovával; než stalo-li by se co kterému z roty tvé, vzneste na hauptmany vyššie, pak-li toho by potřebie bylo, ale i na nás, máť v to nahlédnuto býti pravě, vedle slušnosti. Pirchamer a Talafúse milý! Píšem Frickovi, jakož vám toho teď přiepis po- sieláme vedle toho, abyšte věděli sě spravovati. A o žoldnéřích jiezdných i pěších vzkážem vám po Rúbíkovi,*) co budete mieti činiti; v tej mieře vy se jmějte proti nepřátelóm i s nimi, jakožť vám věříme. 159. Jan z Petrovic Janovi z Rosenberka: o stavu věcí vojenských v Soběslavi. V Soběslavi. 1467, 26. Jul. Orig. č. 2021. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož sě od VMti potrhá Pirchomar, já i někteří dobří lidé srozuměli jsme, také i zpraveni některých věcí, ježtobychom rádi viděli, aby jej VMt pustila. Také rač VMt věděti, že toho vězně, kteréhož jest k sobě zavazoval, jižť jest jim pacholka svého vypravil bez vědomie a vuole jiných hajtmanuov. Oldřich puškař ten rok vždy do téhodne mievá od pana Zdeňka, a v tom témdni najméně dvakrát do Hradce jede, a pan Zdeněk v ústupku s nim rozmlúvá. Milostivý pane! račte puškaře Oldřicha při sobě mieti v Krumlově; cožť rozumiem, jestiť toho potřebie, ať by v Soběslavi nebyl. Pro Buoh, neračte dlíti rozkázáním o pěších, nebť jsme je ledvy zdrželi, že jsú preč nešli, a odjedú-liť preč, majíce list záškodní, přišloť by to všecko VMti tieže a s větší škodú. Ruoznice, kteráž jest mezi zemany a měšťany v Soběslavi byla, ta jest, děkujíc Bohu, dobře zjednána. Jan z Petrovic. Datum Soběslav, dominico post Jacobi anno dni oc. LXVII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 160. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: nové stížnosti na nedostatek peněz. V Soběslavi. 1467, 26. Jul. Orig. č. 2011 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti tajno nenie, co jest žoldnéřuov u nás, jiezdných i pěších; tak jsem to převrhl, že na týden dostane se jim dáti CCLXX kop, kromě útraty na dvuor a na nápravníky, a jsem nynie vydal ke sto kopám, a ještě sě viec musí dáti. Protož, milostivý pane, račte něco viec peněz po- slati, ať bych na najvyššie peniez nevydal, nebť jich nemnoho ostává, a ještě jest pěším zadržáno na III neděle. Datum Soběslav, dominico post Jacobi anno oc. LXVII°. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Jindřichovi z Hlavatec.
292 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. mlúvali; a myť pak listem záškodním meškati nebudem. A takéť žádáme s pilností, aby všech svad nedopúštěl, i sám se tak zachovával; než stalo-li by se co kterému z roty tvé, vzneste na hauptmany vyššie, pak-li toho by potřebie bylo, ale i na nás, máť v to nahlédnuto býti pravě, vedle slušnosti. Pirchamer a Talafúse milý! Píšem Frickovi, jakož vám toho teď přiepis po- sieláme vedle toho, abyšte věděli sě spravovati. A o žoldnéřích jiezdných i pěších vzkážem vám po Rúbíkovi,*) co budete mieti činiti; v tej mieře vy se jmějte proti nepřátelóm i s nimi, jakožť vám věříme. 159. Jan z Petrovic Janovi z Rosenberka: o stavu věcí vojenských v Soběslavi. V Soběslavi. 1467, 26. Jul. Orig. č. 2021. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož sě od VMti potrhá Pirchomar, já i někteří dobří lidé srozuměli jsme, také i zpraveni některých věcí, ježtobychom rádi viděli, aby jej VMt pustila. Také rač VMt věděti, že toho vězně, kteréhož jest k sobě zavazoval, jižť jest jim pacholka svého vypravil bez vědomie a vuole jiných hajtmanuov. Oldřich puškař ten rok vždy do téhodne mievá od pana Zdeňka, a v tom témdni najméně dvakrát do Hradce jede, a pan Zdeněk v ústupku s nim rozmlúvá. Milostivý pane! račte puškaře Oldřicha při sobě mieti v Krumlově; cožť rozumiem, jestiť toho potřebie, ať by v Soběslavi nebyl. Pro Buoh, neračte dlíti rozkázáním o pěších, nebť jsme je ledvy zdrželi, že jsú preč nešli, a odjedú-liť preč, majíce list záškodní, přišloť by to všecko VMti tieže a s větší škodú. Ruoznice, kteráž jest mezi zemany a měšťany v Soběslavi byla, ta jest, děkujíc Bohu, dobře zjednána. Jan z Petrovic. Datum Soběslav, dominico post Jacobi anno dni oc. LXVII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 160. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: nové stížnosti na nedostatek peněz. V Soběslavi. 1467, 26. Jul. Orig. č. 2011 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti tajno nenie, co jest žoldnéřuov u nás, jiezdných i pěších; tak jsem to převrhl, že na týden dostane se jim dáti CCLXX kop, kromě útraty na dvuor a na nápravníky, a jsem nynie vydal ke sto kopám, a ještě sě viec musí dáti. Protož, milostivý pane, račte něco viec peněz po- slati, ať bych na najvyššie peniez nevydal, nebť jich nemnoho ostává, a ještě jest pěším zadržáno na III neděle. Datum Soběslav, dominico post Jacobi anno oc. LXVII°. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Jindřichovi z Hlavatec.
Strana 293
Dopisy z roku 1467. 293 161. Jan z Rosenberka Talafúsovi: o vězně na Hradci a o vedení hejtmanství. B. m. [1467, 25. neb 26. Jul.] Opis č. 2017 c. Jan z Rožmberka. Talafúse milý! Teďt posieláme list vyrukující panu Hrade- ckému těch vězňóv; protož pošletež jej tam do Hradce. A o frejmarčení vězňóv zdá se nám, když budú mieti rok, abyšte na to pohleděli a ohledajíc, bude-li co hodného v směnu, že co se vám zdáti bude, dajtež nám věděti, co bude hodného. Takéť nám píše Ctibor z Černuc, že by nevěděli, jestli v službě našie; protož věděti dáváme, žeť sme jej v službu naši přijali. A jakož píšeš, že bychom tě přidali k Pirchajmerovi ku pomoci a že by již v tu věc sám se nechtěl vložiti, protož žá- dáme, aby v tom ještě pobyl s Blažkem, nebť jemu o též píšem, ať by tobě v tom raden i pomocen byl, také radú jiných dobrých lidí, kdež by toho potřebí bylo. 162. Uředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka: o ničemnosti Blažka, kterýž za hejtmana nad žold- néři byl ustanoven. V Soběslavi. 1467, 27. Jul. Orig. č. 2022 a. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt psala, abychme s Blažkem mluvili od VMti: milostivý pane! nemluviliť jsme s ním o to, neb jest nám Talafús pověděl prostě, že sě v to uvázati nechce, a tak vždy na tom stojí, aniž sebú jinak chce dáti hnúti. Také jsme na VMti lidech dobrých srozuměli, žeť jest jim to velmi nepříjemno, a my také VMti povieme, čehoť sě lekáme. Milostivý pane! jest člověk lehký, bude nepříjemno dobrým lidem jeho poslúchati, neb jest šerednými slovy od těch rot nařiekán; přišlo-li by komu které ubezpečenstvie dávati: pečeti nemá, lidé jemu věřiti nebudú. Roty pěšie, tyť sě proti VMti dobrým lidem pozdvihovati budů, ježtoť nynie pěkně jsú ukroceny; kdež sě s královými aneb s jinými dobrými lidmi sjedú, budeť v posměch obrácen, ježto jest to VMti k hanbě i vašim dobrým lidem. Milostivý pane! kdyby to mohlo býti, že by VMt s svými dobrými lidmi o to po- mluvila, aby oni sami na někoho z sebe ukázali, toť sě nám najlép zdá, jestli že VMt toho jiným nemuožete opraviti. Prosíme VMti, račte nám toho odpustiti, že VMti tak široce o to píšem; pán buoh vie, že jest to pro VMt. Datum Soběslav, fer. II. post Jacobi ap. anno dni oc. LXVII°. Jan z Dobronic a Jan z Petrovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému.
Dopisy z roku 1467. 293 161. Jan z Rosenberka Talafúsovi: o vězně na Hradci a o vedení hejtmanství. B. m. [1467, 25. neb 26. Jul.] Opis č. 2017 c. Jan z Rožmberka. Talafúse milý! Teďt posieláme list vyrukující panu Hrade- ckému těch vězňóv; protož pošletež jej tam do Hradce. A o frejmarčení vězňóv zdá se nám, když budú mieti rok, abyšte na to pohleděli a ohledajíc, bude-li co hodného v směnu, že co se vám zdáti bude, dajtež nám věděti, co bude hodného. Takéť nám píše Ctibor z Černuc, že by nevěděli, jestli v službě našie; protož věděti dáváme, žeť sme jej v službu naši přijali. A jakož píšeš, že bychom tě přidali k Pirchajmerovi ku pomoci a že by již v tu věc sám se nechtěl vložiti, protož žá- dáme, aby v tom ještě pobyl s Blažkem, nebť jemu o též píšem, ať by tobě v tom raden i pomocen byl, také radú jiných dobrých lidí, kdež by toho potřebí bylo. 162. Uředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka: o ničemnosti Blažka, kterýž za hejtmana nad žold- néři byl ustanoven. V Soběslavi. 1467, 27. Jul. Orig. č. 2022 a. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt psala, abychme s Blažkem mluvili od VMti: milostivý pane! nemluviliť jsme s ním o to, neb jest nám Talafús pověděl prostě, že sě v to uvázati nechce, a tak vždy na tom stojí, aniž sebú jinak chce dáti hnúti. Také jsme na VMti lidech dobrých srozuměli, žeť jest jim to velmi nepříjemno, a my také VMti povieme, čehoť sě lekáme. Milostivý pane! jest člověk lehký, bude nepříjemno dobrým lidem jeho poslúchati, neb jest šerednými slovy od těch rot nařiekán; přišlo-li by komu které ubezpečenstvie dávati: pečeti nemá, lidé jemu věřiti nebudú. Roty pěšie, tyť sě proti VMti dobrým lidem pozdvihovati budů, ježtoť nynie pěkně jsú ukroceny; kdež sě s královými aneb s jinými dobrými lidmi sjedú, budeť v posměch obrácen, ježto jest to VMti k hanbě i vašim dobrým lidem. Milostivý pane! kdyby to mohlo býti, že by VMt s svými dobrými lidmi o to po- mluvila, aby oni sami na někoho z sebe ukázali, toť sě nám najlép zdá, jestli že VMt toho jiným nemuožete opraviti. Prosíme VMti, račte nám toho odpustiti, že VMti tak široce o to píšem; pán buoh vie, že jest to pro VMt. Datum Soběslav, fer. II. post Jacobi ap. anno dni oc. LXVII°. Jan z Dobronic a Jan z Petrovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému.
Strana 294
294 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 163. Důstojníci vojenští v Soběslavi Janovi z Rosenberka: že ustanovením Blažka za hejtmana nad nimi stala se velká chyba. V Soběslavi 1467, 27. Jul. Orig. č. 2022 b. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše, abychme Blažka poslúchali, dávajíce jej nám za hajtmana vedle Talafúsa: milostivý pane! Nevie-li VMt, ale račte věděti, žeť jest Blažek od těch rot škaredými slovy nařiekán; jakož kolivěk pak jest, myť jeho do času poslúchati budem pro VMt. A známeť to dobře, že jest to napřed VMti k hanbě, tudiež i nám všem; a takéť to vieme, kteréžť jsú nynie roty pěkně ukroceny, žeť sě ty proti nám a proti VMti měšťanóm zasě po- zdvihnú. Datum Soběslav, fer. II. post Jacobi ap. anno dni oc. LXVII°.*) Jindřich Rúbík z Hlavatec, Protiva z Nalžov, Heřman z Zelenic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému. 164. Úředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka: že pěších na Nový Hrad nepošlou, poněvadž So- běslav jest v nebezpečí. V Soběslavi. 1467, 27. Jul. Orig. č. 2023. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše o pěšie, aby byli na Nový Hrad posláni: milostivý pane, račte VMt věděti, že jest nám dnes výstraha přišla, kterak někto dobrý druh a znamenitý páně Zdeňkuov, přietele svého vystřie- haje, aby což má v Soběslavi ven vyvezl, a že by měla ztracena býti. Milostivý pane! protoť jsme těch pěších nechtěli poslati, až bychme VMt s tiem obeslali; neb Pirchomar pryč pojede, a pan Zdeněk jest na Hradci velmi silen. Jakž pak kolivěk VMt rozkáže, takť sě stane. A pro tu příčinu jest i Talafús sám k VMti nejel. Datum Soběslav, fer II. post Jacobi ap. anno oc. LXVII°. Jan z Dobronic, Bernhart Talafús. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 165. Jan z Rosenberka úředníkům Soběslavským: že Viléma Rendla ustanovil hejtmanem nad lidem vojenským. B. m. [1467, po 27. Jul.] Opis č. 2028. Dobroničko milý! Věděti dáváme, žeť sme Viléma Rendla z Úšavy hajtmana učinili nad všemi našimi dobrými lidmi; a na tobě žádáme, v čemž by tebe potřeboval, *) Marešův článek v Č. Č. M. 1881, 75.
294 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 163. Důstojníci vojenští v Soběslavi Janovi z Rosenberka: že ustanovením Blažka za hejtmana nad nimi stala se velká chyba. V Soběslavi 1467, 27. Jul. Orig. č. 2022 b. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše, abychme Blažka poslúchali, dávajíce jej nám za hajtmana vedle Talafúsa: milostivý pane! Nevie-li VMt, ale račte věděti, žeť jest Blažek od těch rot škaredými slovy nařiekán; jakož kolivěk pak jest, myť jeho do času poslúchati budem pro VMt. A známeť to dobře, že jest to napřed VMti k hanbě, tudiež i nám všem; a takéť to vieme, kteréžť jsú nynie roty pěkně ukroceny, žeť sě ty proti nám a proti VMti měšťanóm zasě po- zdvihnú. Datum Soběslav, fer. II. post Jacobi ap. anno dni oc. LXVII°.*) Jindřich Rúbík z Hlavatec, Protiva z Nalžov, Heřman z Zelenic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému. 164. Úředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka: že pěších na Nový Hrad nepošlou, poněvadž So- běslav jest v nebezpečí. V Soběslavi. 1467, 27. Jul. Orig. č. 2023. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše o pěšie, aby byli na Nový Hrad posláni: milostivý pane, račte VMt věděti, že jest nám dnes výstraha přišla, kterak někto dobrý druh a znamenitý páně Zdeňkuov, přietele svého vystřie- haje, aby což má v Soběslavi ven vyvezl, a že by měla ztracena býti. Milostivý pane! protoť jsme těch pěších nechtěli poslati, až bychme VMt s tiem obeslali; neb Pirchomar pryč pojede, a pan Zdeněk jest na Hradci velmi silen. Jakž pak kolivěk VMt rozkáže, takť sě stane. A pro tu příčinu jest i Talafús sám k VMti nejel. Datum Soběslav, fer II. post Jacobi ap. anno oc. LXVII°. Jan z Dobronic, Bernhart Talafús. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 165. Jan z Rosenberka úředníkům Soběslavským: že Viléma Rendla ustanovil hejtmanem nad lidem vojenským. B. m. [1467, po 27. Jul.] Opis č. 2028. Dobroničko milý! Věděti dáváme, žeť sme Viléma Rendla z Úšavy hajtmana učinili nad všemi našimi dobrými lidmi; a na tobě žádáme, v čemž by tebe potřeboval, *) Marešův článek v Č. Č. M. 1881, 75.
Strana 295
Dopisy z roku 1467. 295 aby jemu raden i pomocen byl; a tobě města poručena, aby je již opatroval, jakož sme pak i prvé poručili, toho aby pilen byl. Fricku milý! Věděti dáváme, žeť sme Rendla hajtmanem učinili nad všemi našemi dobrými lidmi i nad vámi; protož přikazujemeť, abyšte jeho poslušni byli a jemu pomocni byli, jakož pak šíře to od něho porozumiete vedle poručenie našeho. Vilémovi, Pirchamarovi též. 166. Jan z Dobronic témuž: aby vymohl bezpečenství pro Hodějovského. V Soběslavi. 1467, 30. Jul. Orig. č. 2024. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račtež VMt věděti, žeť jest Hodějovský zjednal Dobronicóm, mé vsi, od pana Hradeckého bezpečenstvie, i od té všie strany zápisníkuov a pomocníkuov svých: i prosímť já VMti, račte to pro mú službu učiniti a račte jemu na Mnich také bezpečenstvie dáti týmž během; pak-li by VMt neměla týmž během ubezpečiti, ale prosím VMti, nechť jest přede panem Jiříkem Strážským a před Kamaretem,*) panem Petrem Břekovcem a Táborskými. I viem, když jim VMt bude psáti, žeť to pro VMt učinie. Prosím VMti, neračte tiem dlíti a račte mi to do Soběslavi poslati. A to stánie má býti do sv. Havla. Datum Soběslav, feria V. post Jacobi ap. anno oc. LXVII°. Jan z Dobronic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, pánu mému milostivému. 167. Jan z Rosenberka Dobroničkovi: aby bděl nad pořádkem a pokojem mezi obyvatelstvem a žoldnéři v Soběslavi. B. m. [1467, Jul.) Opis č. 2019. Dobroničko milý! Jakož máš v paměti, kterak sme poručili, když sme byli v Soběslavi, co by se dotklo puotek mezi služebníky našimi, dobrými lidmi také, a bylo-li by potřebie, aby pomahal Pirchomerovi a Talafúsovi, aby se puotky a svárové nedály, jakož sme to pak sami tobě poručili, a měšťané, aby držal jako jich haupt- man. Jakož pak jest to od nás poručeno, co se potřeb dotýče, aby služebníkóv našich, kteříž jsú u nás na žoldu, nepřesahovali, i puotek a sváróv aby se od nich nedálo; a jestli že by se v těch věcech tak nezachovávali, ale aby je kázal, neb jakž by se povlovně mohl, mimo potřebnost [sic], nepřišlo by nám jiného z toho než hanba i škoda. Protož mějž se tak jako hauptman, ať nás i tebe nelechčí. A jestli že by přišla která žaloba na služebníky a žoldnéře naše, vyptaj se na těch *) Purkartem ze Žirovnice.
Dopisy z roku 1467. 295 aby jemu raden i pomocen byl; a tobě města poručena, aby je již opatroval, jakož sme pak i prvé poručili, toho aby pilen byl. Fricku milý! Věděti dáváme, žeť sme Rendla hajtmanem učinili nad všemi našemi dobrými lidmi i nad vámi; protož přikazujemeť, abyšte jeho poslušni byli a jemu pomocni byli, jakož pak šíře to od něho porozumiete vedle poručenie našeho. Vilémovi, Pirchamarovi též. 166. Jan z Dobronic témuž: aby vymohl bezpečenství pro Hodějovského. V Soběslavi. 1467, 30. Jul. Orig. č. 2024. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račtež VMt věděti, žeť jest Hodějovský zjednal Dobronicóm, mé vsi, od pana Hradeckého bezpečenstvie, i od té všie strany zápisníkuov a pomocníkuov svých: i prosímť já VMti, račte to pro mú službu učiniti a račte jemu na Mnich také bezpečenstvie dáti týmž během; pak-li by VMt neměla týmž během ubezpečiti, ale prosím VMti, nechť jest přede panem Jiříkem Strážským a před Kamaretem,*) panem Petrem Břekovcem a Táborskými. I viem, když jim VMt bude psáti, žeť to pro VMt učinie. Prosím VMti, neračte tiem dlíti a račte mi to do Soběslavi poslati. A to stánie má býti do sv. Havla. Datum Soběslav, feria V. post Jacobi ap. anno oc. LXVII°. Jan z Dobronic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, pánu mému milostivému. 167. Jan z Rosenberka Dobroničkovi: aby bděl nad pořádkem a pokojem mezi obyvatelstvem a žoldnéři v Soběslavi. B. m. [1467, Jul.) Opis č. 2019. Dobroničko milý! Jakož máš v paměti, kterak sme poručili, když sme byli v Soběslavi, co by se dotklo puotek mezi služebníky našimi, dobrými lidmi také, a bylo-li by potřebie, aby pomahal Pirchomerovi a Talafúsovi, aby se puotky a svárové nedály, jakož sme to pak sami tobě poručili, a měšťané, aby držal jako jich haupt- man. Jakož pak jest to od nás poručeno, co se potřeb dotýče, aby služebníkóv našich, kteříž jsú u nás na žoldu, nepřesahovali, i puotek a sváróv aby se od nich nedálo; a jestli že by se v těch věcech tak nezachovávali, ale aby je kázal, neb jakž by se povlovně mohl, mimo potřebnost [sic], nepřišlo by nám jiného z toho než hanba i škoda. Protož mějž se tak jako hauptman, ať nás i tebe nelechčí. A jestli že by přišla která žaloba na služebníky a žoldnéře naše, vyptaj se na těch *) Purkartem ze Žirovnice.
Strana 296
296 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. hautmaních těch rot, a srozuměje té věci na obě straně, což se našich měšťan aneb lidí dotýče, mějž se v tom tak, aby tu věc mezi nimi pěkně srovnal; pak bylo-li by co obtiežné, však máš tu dobré lidi, ježtoť v těch věcech rádi připomohú. A s Mikulášem,*) kterýž na Bechyni byl, také mluvili, ten řekl rád připomoci, k čemu by rozuměl. A jestli že by kdy taková věc obtiežná přišla a nemohl toho srovnati, ale pozuostav to a vznes to na nás, nedopúštěje o to sváruov dalších. A jestli že by sobě jakú píci služebníci a žoldnéři nesli, buďto seno, slámy aneb jiné věci: u bran aby jim nebylo překáženo, než jestli že by komu přeškozeno bylo, vyptaje se, aby se tak k tomu měl, jakož nahoře píši. Také máme úmysl tebe obeslati, aby k nám přijel a o některé věci s tebú rozmluviti. [Poznámka na straně:] v pátek Petrovský aby přijel, psáti jemu. 168. Talafús Janovi z Rosenberka: o zmařeném sfrejmarčení vězňův a o obeslání poddaných k vo- jenské hotovosti do Soběslavi. V Soběslavi. 1467, 5. Aug. Orig. č. 2017. d. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt rozkázal i poručil, abych o vězně sfrajmařil: i rač VMt věděti, žeť jsem to všecko rád chtěl vedle své naj- většie možnosti učiniti, a již jsem měl list bezpečenstvie s Hodějovským sě dnes v Chotěnicích sjeti a o ty vězně sfrajmarčiti. Pak poslal sem k Řehořovi do Tře- boně, aby mi ty vězně, o kteréž by sě mělo frajmarčiti, vypsaný poslal; a on mi jest zase odepsal, že jemu VMtí o tom nic rozkázáno nenie a že sě jemu nezdá, by to tak klopotně jednáno mělo býti. A já, jakž jsem jeho list uzřel, ihned jsem odpověděti musil, že se sjeti nemohu; a již dnes Hodějovský z Hradce preč jede, a neviem, v skuoře-li sě vrátí. Milostivý pane, jižť já ty věci jemu teď posielám, račiž jemu VMt rozkázati, ať o ně sfrajmarčí vedle vuole VMti, proto, ať by sě jim žold nadarmo nedával, a ku potřebě VMti aby hotovi poslúžiti mohli býti. Také, jakož mi VMt s Dobroničkú rozkázal po Sudkovi, abychme dobré lidi, služebníky VMti, městečka i jiné lidi zuobsieli [sic], tak jsme učinili a kázali sme jim tento čtvrtek příští [6. Aug.] u Soběslavi vojensky veřejně s vozy býti, a spíže aby s sebú na dvě neděli nabrali. I račiž nám VMt o tom rozkázati, co s tiem dále budem mieti činiti, a když se sjedú, kam jimi máme hnúti. A také račte rozkázati, kto vozy má řiediti a vésti. Datum Soběslav, fer. IV. Mariae nivis anno dni oc. LXVII°. Bernhart Talafús. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Čimelickým.
296 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. hautmaních těch rot, a srozuměje té věci na obě straně, což se našich měšťan aneb lidí dotýče, mějž se v tom tak, aby tu věc mezi nimi pěkně srovnal; pak bylo-li by co obtiežné, však máš tu dobré lidi, ježtoť v těch věcech rádi připomohú. A s Mikulášem,*) kterýž na Bechyni byl, také mluvili, ten řekl rád připomoci, k čemu by rozuměl. A jestli že by kdy taková věc obtiežná přišla a nemohl toho srovnati, ale pozuostav to a vznes to na nás, nedopúštěje o to sváruov dalších. A jestli že by sobě jakú píci služebníci a žoldnéři nesli, buďto seno, slámy aneb jiné věci: u bran aby jim nebylo překáženo, než jestli že by komu přeškozeno bylo, vyptaje se, aby se tak k tomu měl, jakož nahoře píši. Také máme úmysl tebe obeslati, aby k nám přijel a o některé věci s tebú rozmluviti. [Poznámka na straně:] v pátek Petrovský aby přijel, psáti jemu. 168. Talafús Janovi z Rosenberka: o zmařeném sfrejmarčení vězňův a o obeslání poddaných k vo- jenské hotovosti do Soběslavi. V Soběslavi. 1467, 5. Aug. Orig. č. 2017. d. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt rozkázal i poručil, abych o vězně sfrajmařil: i rač VMt věděti, žeť jsem to všecko rád chtěl vedle své naj- většie možnosti učiniti, a již jsem měl list bezpečenstvie s Hodějovským sě dnes v Chotěnicích sjeti a o ty vězně sfrajmarčiti. Pak poslal sem k Řehořovi do Tře- boně, aby mi ty vězně, o kteréž by sě mělo frajmarčiti, vypsaný poslal; a on mi jest zase odepsal, že jemu VMtí o tom nic rozkázáno nenie a že sě jemu nezdá, by to tak klopotně jednáno mělo býti. A já, jakž jsem jeho list uzřel, ihned jsem odpověděti musil, že se sjeti nemohu; a již dnes Hodějovský z Hradce preč jede, a neviem, v skuoře-li sě vrátí. Milostivý pane, jižť já ty věci jemu teď posielám, račiž jemu VMt rozkázati, ať o ně sfrajmarčí vedle vuole VMti, proto, ať by sě jim žold nadarmo nedával, a ku potřebě VMti aby hotovi poslúžiti mohli býti. Také, jakož mi VMt s Dobroničkú rozkázal po Sudkovi, abychme dobré lidi, služebníky VMti, městečka i jiné lidi zuobsieli [sic], tak jsme učinili a kázali sme jim tento čtvrtek příští [6. Aug.] u Soběslavi vojensky veřejně s vozy býti, a spíže aby s sebú na dvě neděli nabrali. I račiž nám VMt o tom rozkázati, co s tiem dále budem mieti činiti, a když se sjedú, kam jimi máme hnúti. A také račte rozkázati, kto vozy má řiediti a vésti. Datum Soběslav, fer. IV. Mariae nivis anno dni oc. LXVII°. Bernhart Talafús. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Čimelickým.
Strana 297
Dopisy z roku 1467. 297 169. Úředníci Soběslavští témuž: o zaplacení pěších, sice jinak že na Nový Hrad nepotáhnou. V Soběslavi. 1467, 7. Aug. Orig. č. 2027. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše, abychme Marše s jeho rotú vypravili na Nový Hrad bez meškánie: a račiž VMt věděti, že by Mareš rád šel, ale Tomek i jiní všichni z té roty žádný s ním jíti nechtie, aniž jim móžem nižádným obyčejem rozkázati, proto že jim služba na dvě neděli zadržána jest a že sě nemají čím z hospod vypraviti; a jestli že by jim VMt nerozkázal platiti, že prostě nikam nechtie z města vyjíti. Také VMt rač věděti a v tom Řehořovi roz- kázati, ať mi takové roztržky v lidech nečiní; nebť mi jest poslal z Neplachova se třidceti lánuov jediné tři člověky, a z Vitína se XX lánuov jediné dva člověka, a tak z jiných vsí, ježto to VMti veliká škoda jest. I račiž jemu VMt psáti, ať mi toho nečiní, než ať pošle lidi veřejně vedle rozkázánie VMti, a já, vybera lepších, což sě zdáti bude, i pošli chatrnějšie zasě domuov. Datum Soběslav, fer. VI. post Mariae Jan z Dobronic a Bernhart Talafús. Nivis anno dni oc. LXVII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému. 170. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o škodách poddaným jeho způsobených. Na poli u Hradce Jindř. 1467, 26. Aug. Orig. č. 2031. Jan z Rozmberka oc. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš o lidi naše z Riebce*) s pálením, a že jim již blízko jedú na picovánie: protož přikaž jim, ať se již sami přičiní a opatrují a odvezli [sic], neb máme za to, že dlúho nelžem; a o dobytek, že jim jest zajat, i nepíšeš, ktoby jim zajal. Datum in campo circa Novam Domum, fer. IV. post. Bartolomei anno LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, nostro fideli dilecto. 171. Úřednící Strakoničtí Janovi z Rosenberka: aby mezi biskupem Joštem, jakožto držitelem Stra- **) konic, a mezi králem Jiříkem sprostředkoval příměří do sv. Havla." V Strakonicích. 1467, 31. Aug. Orig. č. 2032. VMti urozený pane, pane nám milostivě přieznivý! Modlitbu i službu naši napřed vzkazujem. A jakož ste VMt k žádosti a k obeslání našeho purkrabie Strako- nického, pro jednánie věcí potřebných, dalšie stánie mezi KJtí a stranú JMti a mezi zámkem Strakonicemi do pěti nedělí zjednali a udělali, a nám toho list VMti poslali, *) P. P. 307. Archlv Český VII. **) Viz č. 150. k roku 1467, 24. Jun. 38
Dopisy z roku 1467. 297 169. Úředníci Soběslavští témuž: o zaplacení pěších, sice jinak že na Nový Hrad nepotáhnou. V Soběslavi. 1467, 7. Aug. Orig. č. 2027. Urozený pane, pane náš milostivý! Jakož nám VMt píše, abychme Marše s jeho rotú vypravili na Nový Hrad bez meškánie: a račiž VMt věděti, že by Mareš rád šel, ale Tomek i jiní všichni z té roty žádný s ním jíti nechtie, aniž jim móžem nižádným obyčejem rozkázati, proto že jim služba na dvě neděli zadržána jest a že sě nemají čím z hospod vypraviti; a jestli že by jim VMt nerozkázal platiti, že prostě nikam nechtie z města vyjíti. Také VMt rač věděti a v tom Řehořovi roz- kázati, ať mi takové roztržky v lidech nečiní; nebť mi jest poslal z Neplachova se třidceti lánuov jediné tři člověky, a z Vitína se XX lánuov jediné dva člověka, a tak z jiných vsí, ježto to VMti veliká škoda jest. I račiž jemu VMt psáti, ať mi toho nečiní, než ať pošle lidi veřejně vedle rozkázánie VMti, a já, vybera lepších, což sě zdáti bude, i pošli chatrnějšie zasě domuov. Datum Soběslav, fer. VI. post Mariae Jan z Dobronic a Bernhart Talafús. Nivis anno dni oc. LXVII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému. 170. Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic: o škodách poddaným jeho způsobených. Na poli u Hradce Jindř. 1467, 26. Aug. Orig. č. 2031. Jan z Rozmberka oc. Pane Pavle milý! Jakož nám píšeš o lidi naše z Riebce*) s pálením, a že jim již blízko jedú na picovánie: protož přikaž jim, ať se již sami přičiní a opatrují a odvezli [sic], neb máme za to, že dlúho nelžem; a o dobytek, že jim jest zajat, i nepíšeš, ktoby jim zajal. Datum in campo circa Novam Domum, fer. IV. post. Bartolomei anno LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusnik, nostro fideli dilecto. 171. Úřednící Strakoničtí Janovi z Rosenberka: aby mezi biskupem Joštem, jakožto držitelem Stra- **) konic, a mezi králem Jiříkem sprostředkoval příměří do sv. Havla." V Strakonicích. 1467, 31. Aug. Orig. č. 2032. VMti urozený pane, pane nám milostivě přieznivý! Modlitbu i službu naši napřed vzkazujem. A jakož ste VMt k žádosti a k obeslání našeho purkrabie Strako- nického, pro jednánie věcí potřebných, dalšie stánie mezi KJtí a stranú JMti a mezi zámkem Strakonicemi do pěti nedělí zjednali a udělali, a nám toho list VMti poslali, *) P. P. 307. Archlv Český VII. **) Viz č. 150. k roku 1467, 24. Jun. 38
Strana 298
298 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. a my též VMti, toho sme od VMti velmi vděčni. I račtež VMt věděti, že nynie tyto dny purkrabie náš Olkmar u KMti od kněze Mti u Praze byl jest, a pro ty běhy a věci potřebné zase od KMti k kněze Mti odtud z Prahy pojede, a nás jesti obeslal, nám to věděti dávaje; i to oznamuje, že ještě v tom času toho stánie ti běhové a věci potřebné tak skuoro snad dokonány a zjednány nebudú. I prosíme VMti časně, aby to ráčili učiniti pro kněze Mt a pro ty věci potřebné i pro naši službu, a ráčili stánie zjednati a učiniti do svatého Havla tiem obyčejem jako prvé. A toho prosíme od VMti odpovědi listem vaším po tomto poslu. Datum Strakonic, fer. II. ante b. Egidii anno dni LXVII. Kněz Václav, locumtenens v Čechách, Arnošt z Kestřan, bratr Jan Hunt z Nové Vsi, a Smil z Hodějova, toho času purkrabie a hajtman na Stra- konicích. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu nám milostivě přieznivému dd. 172. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: líčí mu bídu svou a prosí o pomoc 300 jezdců do Soběslavi. [Na poli u Hradce Jindřichova. 1467, počátkem Sept./ Opis č. 2043. Najjasnější králi oc.! Věděti VKMti dávám, tak jakož u Hradce ležíme vedle rozkázánie VMti, račte věděti, že nepřietelé mají k mému panství všecky silnice otevřeněji na mé panství škoditi ohněm i jinak, proto, že na Soběslavi lidí nemám k odpierání, neb jsú moji dobří lidé se mnú na poli a vedle kniežete JMti.*) A tak zde ležíme, a veliký diel na panství mým škodu činí, neb jest při mém panství; a skrze to leženie nic užitečného nevidím, by sě nepřátelóm mohlo škoditi, jakož by té věci příležalo; než mně by sě zdálo dobře užitečnějie, aby VMt ráčila mně třmi sty koňmi posíliti a ty na Soběslav položiti, a odtud že bych nepřátelóm tiem lépe mohl odpierati, ješto by VMti užitečněji bylo královstvie, k uhájení mému panství i tomu všemu kraji. A také račte věděti, jestli že bychom tu měli poležeti, těžce by nám do vojsky špíže dodána mohla býti, neb když nám špíži vezú, jim berú i lidi mordují, a tak že téměř ta všecka záhuba a škoda na mým panství jest, s jedné strany od nepřátel a z druhé od vojsk. I protož prosím VKMt, račte mne v tom opatřiti a v té věci neprodlévati, jako pán mój milostivý. A také VKMti věděti dávám, že s té tvrzi Heršlágu, kteráž jest úkladem stúpena panu Zdeňkovi,**) že mi odtud velikú záhubu činí a škodu na panství. A také slyším, že by VMt pračníkuov dobrých několik měla. I prosím VMti, aby mi VMt ráčila jednoho poslati, neb sě zde v kraji o žádného objíti nemohu, nebť by mi jeho pilně potřebie bylo. *) Jindřicha. **) Stalo se počátkem září 1467. Sedláček III. 285.
298 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. a my též VMti, toho sme od VMti velmi vděčni. I račtež VMt věděti, že nynie tyto dny purkrabie náš Olkmar u KMti od kněze Mti u Praze byl jest, a pro ty běhy a věci potřebné zase od KMti k kněze Mti odtud z Prahy pojede, a nás jesti obeslal, nám to věděti dávaje; i to oznamuje, že ještě v tom času toho stánie ti běhové a věci potřebné tak skuoro snad dokonány a zjednány nebudú. I prosíme VMti časně, aby to ráčili učiniti pro kněze Mt a pro ty věci potřebné i pro naši službu, a ráčili stánie zjednati a učiniti do svatého Havla tiem obyčejem jako prvé. A toho prosíme od VMti odpovědi listem vaším po tomto poslu. Datum Strakonic, fer. II. ante b. Egidii anno dni LXVII. Kněz Václav, locumtenens v Čechách, Arnošt z Kestřan, bratr Jan Hunt z Nové Vsi, a Smil z Hodějova, toho času purkrabie a hajtman na Stra- konicích. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu nám milostivě přieznivému dd. 172. Jan z Rosenberka králi Jiřímu: líčí mu bídu svou a prosí o pomoc 300 jezdců do Soběslavi. [Na poli u Hradce Jindřichova. 1467, počátkem Sept./ Opis č. 2043. Najjasnější králi oc.! Věděti VKMti dávám, tak jakož u Hradce ležíme vedle rozkázánie VMti, račte věděti, že nepřietelé mají k mému panství všecky silnice otevřeněji na mé panství škoditi ohněm i jinak, proto, že na Soběslavi lidí nemám k odpierání, neb jsú moji dobří lidé se mnú na poli a vedle kniežete JMti.*) A tak zde ležíme, a veliký diel na panství mým škodu činí, neb jest při mém panství; a skrze to leženie nic užitečného nevidím, by sě nepřátelóm mohlo škoditi, jakož by té věci příležalo; než mně by sě zdálo dobře užitečnějie, aby VMt ráčila mně třmi sty koňmi posíliti a ty na Soběslav položiti, a odtud že bych nepřátelóm tiem lépe mohl odpierati, ješto by VMti užitečněji bylo královstvie, k uhájení mému panství i tomu všemu kraji. A také račte věděti, jestli že bychom tu měli poležeti, těžce by nám do vojsky špíže dodána mohla býti, neb když nám špíži vezú, jim berú i lidi mordují, a tak že téměř ta všecka záhuba a škoda na mým panství jest, s jedné strany od nepřátel a z druhé od vojsk. I protož prosím VKMt, račte mne v tom opatřiti a v té věci neprodlévati, jako pán mój milostivý. A také VKMti věděti dávám, že s té tvrzi Heršlágu, kteráž jest úkladem stúpena panu Zdeňkovi,**) že mi odtud velikú záhubu činí a škodu na panství. A také slyším, že by VMt pračníkuov dobrých několik měla. I prosím VMti, aby mi VMt ráčila jednoho poslati, neb sě zde v kraji o žádného objíti nemohu, nebť by mi jeho pilně potřebie bylo. *) Jindřicha. **) Stalo se počátkem září 1467. Sedláček III. 285.
Strana 299
Dopisy z roku 1467. 299 173. Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka: o tažení do Rakous. Ve Vltavotýně. [1467?], 1. Sept. Orig. č. 2181. Urozený pane a pane mně přieznivý! Služba má napřed VMti. A teď posielám listy odpoviedacie služebníky svými kniežatóm do Rakús, jakož ste mi psali. A jakož mi dále píšete, abych vám dal věděti, mnoho-li budu mieti jezdných a pěších; i račte věděti, žeť budu mieti jezdných XVI koní, a pěších, jakož ste mi prve psal, XL bych měl; pakli co viece bude, to VMt uzříte. I prosím VMti, kdybyste chtěli vytáhnúti, račte mi dáti tři dny napřed věděti, ať bych mohl i s lidmi svými opatřiti. Datum Týn, feria III. ante festum Nativitatis virg. Mariae. Henrich z Sobětic, seděním v Týně na Vltavě. A proším VMti, račte mi dáti věděti o novinách, viete-li které, a již-li sě VMti poselství zasě vrátilo a brzy-li mieníte vtrhnúti? A k tomu sě račte strojiti i s lidmi svými, což muožete najpěkněje, ať by nás v tom jiní nepomlúvali. A rád bych věděl, byšte sě dobře měli a zdrávi byli. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 174. Pamět jednání Jana Rosenberského s legatem papežským o odstoupení od krále Jiřího. B. m. [1467, v polovici Sept.] Opis. č. 2041. Memoriale. Ať kněz probošt*) jede k legatu**) a povie ty nedostatky glejtuov, pro kteréž jsme nepřijeli, jakož i prvé o nich viete, ať nám za zlé neráčí mieti. Neb i ještě chcme rádi přijeti, muožem-li opatření býti glejty slušnými vedle potřebnosti. Napřed kněz legat a kněz biskup***) ať listem slíbie pod svými pečeťmi za CMt za Raku- šany, i všecky jeho, a zvláště kněz biskup zase za své i za město tudiež i za křižov- níky. Item, list páně Zdeňkuov ať jest pod jeho pečetí a to vedle potřebnosti a do času jmenovitého za dvě neděli, a k tomu próvod silný a hodný lidmi, přijeti i odjeti, tehdy chcme jeti; pak-li by pro krátkosť času nemohl list od pana Zdeňka býti, ale ať mi zaň v svém listu slíbie legat a biskup. Pak-li by legat tak čekati nemohl a chvátal odjezdem, tehdy ať k tomu mluví, že chcme v stánie vstúpiti s panem Zdeňkem do Letnic, poněvadž nás tak vysoce upomíná, a v tom času, muož-li nás rovné potkati od pana Zdeňka o to, což nám se od něho dálo, i toho nechcem sbiehati. A na to ať kněz legat ráčí kletbu zdvihnúti a službu boží na panství pro- *) Linhart, opat Korunský. ***) Oldřich z Nussdorfu, biskup Pasovský. **) k Vavřinci Rovarellovi do Pasova. 38*
Dopisy z roku 1467. 299 173. Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka: o tažení do Rakous. Ve Vltavotýně. [1467?], 1. Sept. Orig. č. 2181. Urozený pane a pane mně přieznivý! Služba má napřed VMti. A teď posielám listy odpoviedacie služebníky svými kniežatóm do Rakús, jakož ste mi psali. A jakož mi dále píšete, abych vám dal věděti, mnoho-li budu mieti jezdných a pěších; i račte věděti, žeť budu mieti jezdných XVI koní, a pěších, jakož ste mi prve psal, XL bych měl; pakli co viece bude, to VMt uzříte. I prosím VMti, kdybyste chtěli vytáhnúti, račte mi dáti tři dny napřed věděti, ať bych mohl i s lidmi svými opatřiti. Datum Týn, feria III. ante festum Nativitatis virg. Mariae. Henrich z Sobětic, seděním v Týně na Vltavě. A proším VMti, račte mi dáti věděti o novinách, viete-li které, a již-li sě VMti poselství zasě vrátilo a brzy-li mieníte vtrhnúti? A k tomu sě račte strojiti i s lidmi svými, což muožete najpěkněje, ať by nás v tom jiní nepomlúvali. A rád bych věděl, byšte sě dobře měli a zdrávi byli. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 174. Pamět jednání Jana Rosenberského s legatem papežským o odstoupení od krále Jiřího. B. m. [1467, v polovici Sept.] Opis. č. 2041. Memoriale. Ať kněz probošt*) jede k legatu**) a povie ty nedostatky glejtuov, pro kteréž jsme nepřijeli, jakož i prvé o nich viete, ať nám za zlé neráčí mieti. Neb i ještě chcme rádi přijeti, muožem-li opatření býti glejty slušnými vedle potřebnosti. Napřed kněz legat a kněz biskup***) ať listem slíbie pod svými pečeťmi za CMt za Raku- šany, i všecky jeho, a zvláště kněz biskup zase za své i za město tudiež i za křižov- níky. Item, list páně Zdeňkuov ať jest pod jeho pečetí a to vedle potřebnosti a do času jmenovitého za dvě neděli, a k tomu próvod silný a hodný lidmi, přijeti i odjeti, tehdy chcme jeti; pak-li by pro krátkosť času nemohl list od pana Zdeňka býti, ale ať mi zaň v svém listu slíbie legat a biskup. Pak-li by legat tak čekati nemohl a chvátal odjezdem, tehdy ať k tomu mluví, že chcme v stánie vstúpiti s panem Zdeňkem do Letnic, poněvadž nás tak vysoce upomíná, a v tom času, muož-li nás rovné potkati od pana Zdeňka o to, což nám se od něho dálo, i toho nechcem sbiehati. A na to ať kněz legat ráčí kletbu zdvihnúti a službu boží na panství pro- *) Linhart, opat Korunský. ***) Oldřich z Nussdorfu, biskup Pasovský. **) k Vavřinci Rovarellovi do Pasova. 38*
Strana 300
300 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. pustiti. A má-li to stánie býti, aby nám to bylo dáno věděti; když budem věděti, tehdy ihned s zámkuov chci války přestati, a což se pole dotýče, tak se chci mieti, aby ihned a konečně v témdni po dání věděti naši lidé se roztrhli. [In tergo:] Probošta cedule k legatovi. 175. Jan z Rosenberka úředníkům Soběslavským: nařizuje obeslati k vojně všecky poddané i ze- many k úřadu Choustnickému příslušné. V Krumlově. 1467, 12. Sept. Orig. č. 2035. Jan z Rozmberka oc. Jindřiše a pane Pavle milý! Žádámeť s pilností, aby lidi všecky v úřadu svém veřejně, ktož muož pro mladost a starost, na hotově měli s vozy, vždy ať jest k patnádcti vuoz, a vozové, což nemuož vojenských býti, ať jsú jacíkoli, mohú býti s řebřinami i jiní; a špíže ať sobě zjednají na týden, tak kdyžbychom koli obeslali, aby táhnúti nemeškali k miestu ukázanému. A v tom učiňte pilnost; a také obešlete všecky zemany naše tu přísedície, ať též sami svými životy i lidmi svými na hotově se mají k tahu vedle nás. Datum Crumpnov, sab- bato post Nativitatis s. Mariae virg. anno dni oc. LXVII°. Famosis Henrico dicto Sádlo de Vrazný, burgravio, et Paulo de Praga, notario bo- norum Chusník, fidelibus nostris dilectis d. 176. Týž Pavlovi Dětřichovic: aby pro vojsko opatřoval potraviny. V Krumlově. 1467, 24. Sept. Orig. č. 2038. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Žádámeť s pilností, když by tě z vojsky naší obeslali o který potřeby snědné, aby jim zjednal a opatřil to jakž moha. Datum Krumlov, fer. V. post Mauricii anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusník, nostro fideli dilecto. 177. Borovanský převor purkrabí Krumlovskému: aby přichránil jeho lidi od násilností purkrabí Vitorazského. V Borovanech. [1467, kolem 29. Sept.*) Orig č. 2278. Modlitbu svú, ačkoli nehodnú, vzkazuji TMti, pane purkrabie [.. ..... .J**) na den Nového leta s vámi a s kancléřem mluvil, vypravuje [. . . . . . . .] purkrabie Vitorazského. A již jsme toho došli jistotně, že jsú nás někteří súsedé před ním *) Cf. Tomek VII. 182. **) Vytrženo.
300 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. pustiti. A má-li to stánie býti, aby nám to bylo dáno věděti; když budem věděti, tehdy ihned s zámkuov chci války přestati, a což se pole dotýče, tak se chci mieti, aby ihned a konečně v témdni po dání věděti naši lidé se roztrhli. [In tergo:] Probošta cedule k legatovi. 175. Jan z Rosenberka úředníkům Soběslavským: nařizuje obeslati k vojně všecky poddané i ze- many k úřadu Choustnickému příslušné. V Krumlově. 1467, 12. Sept. Orig. č. 2035. Jan z Rozmberka oc. Jindřiše a pane Pavle milý! Žádámeť s pilností, aby lidi všecky v úřadu svém veřejně, ktož muož pro mladost a starost, na hotově měli s vozy, vždy ať jest k patnádcti vuoz, a vozové, což nemuož vojenských býti, ať jsú jacíkoli, mohú býti s řebřinami i jiní; a špíže ať sobě zjednají na týden, tak kdyžbychom koli obeslali, aby táhnúti nemeškali k miestu ukázanému. A v tom učiňte pilnost; a také obešlete všecky zemany naše tu přísedície, ať též sami svými životy i lidmi svými na hotově se mají k tahu vedle nás. Datum Crumpnov, sab- bato post Nativitatis s. Mariae virg. anno dni oc. LXVII°. Famosis Henrico dicto Sádlo de Vrazný, burgravio, et Paulo de Praga, notario bo- norum Chusník, fidelibus nostris dilectis d. 176. Týž Pavlovi Dětřichovic: aby pro vojsko opatřoval potraviny. V Krumlově. 1467, 24. Sept. Orig. č. 2038. Jan z Rozmberka. Pane Pavle milý! Žádámeť s pilností, když by tě z vojsky naší obeslali o který potřeby snědné, aby jim zjednal a opatřil to jakž moha. Datum Krumlov, fer. V. post Mauricii anno oc. LXVII. Famoso Paulo de Praga, notario bonorum Chusník, nostro fideli dilecto. 177. Borovanský převor purkrabí Krumlovskému: aby přichránil jeho lidi od násilností purkrabí Vitorazského. V Borovanech. [1467, kolem 29. Sept.*) Orig č. 2278. Modlitbu svú, ačkoli nehodnú, vzkazuji TMti, pane purkrabie [.. ..... .J**) na den Nového leta s vámi a s kancléřem mluvil, vypravuje [. . . . . . . .] purkrabie Vitorazského. A již jsme toho došli jistotně, že jsú nás někteří súsedé před ním *) Cf. Tomek VII. 182. **) Vytrženo.
Strana 301
Dopisy z roku 1467. 301 omluvili, a on konečně chce naše lidi zebrati, jímati a šacovati, to pravě, že jeden při tom byl z našich a díval se tomu postřelení, jakož se stalo, když od Hluboké jeli; a to nižádným obyčejem provésti nemuož, ani ten, kto nás obžaloval. A my před ním, před pánem naším, i každým dobrým, provedem, že toho není, a že páně milost nám se kázala nestarati, že to má knieže Mt*) zjednati. A on nechce na tom přestati, než abychom jemu úplatek dali. A poněvadž páně Mti doma není, nevíme, co činiti, ani se komu utéci než k vám. Protož prosíme vás všichni společně, raďte nám k tomu; pakli jinak býti nemuož, ale učiňte nám pomoc, prosíc, ať té věci nechá do páně příjezdy, že to má jemu opraveno býti. Vedle naší viny jistě se poddáváme, že netoliko to, co žádá, ale to dvé chtěli bychom dáti, bychom v tom beli nalezeni; prosím vás nemeškajte posla odbyti s odpovědí. Čekáme každú hodinu Kněz Jan, převor. Vitoraské, pálíce. Datum in Borovan. Slovútnému panoši Jiřímu Větřně [sic], purkrabí na Krumlově, příteli dobrému. 178. Jan z Rosenberka legatovi Vavřincovi: děkuje za prostředkování příměří. B. m. [1467, před 30. Sept.) Cedule č. 2046. Velebný otče! Jakož vaše velebnost ráčila se ke mně dobrotivě a laskavě okázati, z té dobré vuole velice VMti děkuji, a vedle rady a vuole VMti chci po- slati k otci svatému, aby má dobrá vuole a potřeba byla jeho svatosti zevena [sic], i to všecko, což jest mluveno mezi mnú a vaší velebností. A VMti prosím, abyšte se ráčili před otcem svatým milostivě a dobrotivě přičiniti. Také prosím vašie ve- lebnosti, aby ráčili přikázati panu Zdeňkovi, aby té války se mnú přestal, a já s ním chci rád přestati k vaší žádosti a přikázání. A to aby tak stálo až do vrácenie po- selstvie od otce svatého. Dále prosím, aby to příměřie bylo utvrzeno mezi mnú a panem Zdeňkem pečeťmi jeho a mú a pečeťmi mnohých dobrých lidí. A když ty listy budú hotovy, tehdy aby položeny byly u velebného otce pana biskupa Passov- ského v Passově ve XII dnech. A tu aby pan Zdeněk vzel list muoj a já jeho; a z zámkuov aby nebylo škozeno hned od toho času, když VMt rozkáže, ale s pole chci ve XII dnech svými strhnúti a u pokoji státi. 179. Týž témuž: slibuje poslati posla k papeži. Přitom koncept reversu o poslušnosti ke stolici apoštolské. B. m. 11467, před 30. Sept.) Koncept č. 2051. Velebný otče! Má služba s poslušenstvím vaší velebnosti. A jakož jest vaše velebnost mně vzkázala po knězi opatovi Korunském, v tom mně dobrú vuoli a lásku *) Jindřich Minsterberský.
Dopisy z roku 1467. 301 omluvili, a on konečně chce naše lidi zebrati, jímati a šacovati, to pravě, že jeden při tom byl z našich a díval se tomu postřelení, jakož se stalo, když od Hluboké jeli; a to nižádným obyčejem provésti nemuož, ani ten, kto nás obžaloval. A my před ním, před pánem naším, i každým dobrým, provedem, že toho není, a že páně milost nám se kázala nestarati, že to má knieže Mt*) zjednati. A on nechce na tom přestati, než abychom jemu úplatek dali. A poněvadž páně Mti doma není, nevíme, co činiti, ani se komu utéci než k vám. Protož prosíme vás všichni společně, raďte nám k tomu; pakli jinak býti nemuož, ale učiňte nám pomoc, prosíc, ať té věci nechá do páně příjezdy, že to má jemu opraveno býti. Vedle naší viny jistě se poddáváme, že netoliko to, co žádá, ale to dvé chtěli bychom dáti, bychom v tom beli nalezeni; prosím vás nemeškajte posla odbyti s odpovědí. Čekáme každú hodinu Kněz Jan, převor. Vitoraské, pálíce. Datum in Borovan. Slovútnému panoši Jiřímu Větřně [sic], purkrabí na Krumlově, příteli dobrému. 178. Jan z Rosenberka legatovi Vavřincovi: děkuje za prostředkování příměří. B. m. [1467, před 30. Sept.) Cedule č. 2046. Velebný otče! Jakož vaše velebnost ráčila se ke mně dobrotivě a laskavě okázati, z té dobré vuole velice VMti děkuji, a vedle rady a vuole VMti chci po- slati k otci svatému, aby má dobrá vuole a potřeba byla jeho svatosti zevena [sic], i to všecko, což jest mluveno mezi mnú a vaší velebností. A VMti prosím, abyšte se ráčili před otcem svatým milostivě a dobrotivě přičiniti. Také prosím vašie ve- lebnosti, aby ráčili přikázati panu Zdeňkovi, aby té války se mnú přestal, a já s ním chci rád přestati k vaší žádosti a přikázání. A to aby tak stálo až do vrácenie po- selstvie od otce svatého. Dále prosím, aby to příměřie bylo utvrzeno mezi mnú a panem Zdeňkem pečeťmi jeho a mú a pečeťmi mnohých dobrých lidí. A když ty listy budú hotovy, tehdy aby položeny byly u velebného otce pana biskupa Passov- ského v Passově ve XII dnech. A tu aby pan Zdeněk vzel list muoj a já jeho; a z zámkuov aby nebylo škozeno hned od toho času, když VMt rozkáže, ale s pole chci ve XII dnech svými strhnúti a u pokoji státi. 179. Týž témuž: slibuje poslati posla k papeži. Přitom koncept reversu o poslušnosti ke stolici apoštolské. B. m. 11467, před 30. Sept.) Koncept č. 2051. Velebný otče! Má služba s poslušenstvím vaší velebnosti. A jakož jest vaše velebnost mně vzkázala po knězi opatovi Korunském, v tom mně dobrú vuoli a lásku *) Jindřich Minsterberský.
Strana 302
302 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. svú okazujíce, abych s vaší velebností posla svého poslal k otci svatému: toho sem od VMti velice vděčen a chci to rád učiniti. I prosím pokorně vašie velebnosti, že znajíce mój dobrý úmysl [a tu ceduli před] se vezmúce, [kteráž jest německy psána],*) že mi račte na to službu boží propustiti. A já to všecko chci rád pamětlivě zacho- vati a zdržeti, což jest v ní poznamenáno, a skrze posla svého jeho svatosti všicku tu věc a potřebu svú oznámiti. Já, Jan z Rozmberka, vyznávám tiemto listem přede všemi, že jakož sem vyznal před velebnými otci a pány, panem Vavřincem, biskupem Farrarzským, le- gatem otce svatého, a velebným otcem a pánem, panem Oldřichem, biskupem Pas- sovským, že stál sem a stojím a státi miením v poslušenství ke cierkvi svaté a ve všem slibuji poslúchati otce svatého.**) 180. Pamět opata Korunského o námluvě mezi Janem z Rosenberka a legatem papežovým. B. m. [1467, před 30. Sept.) Přepis č. 2040. Paměť opata Korunského jeho rukú. Toto pamatuji, když páně Mt žádal a prosil, aby jemu služba božie pro- puštěna byla, tu kněz legat žádal na pánu z Rozmberka, aby se odřezal od krále a jemu nepomahal, ale proti němu aby se zdvihl a naň pomocen byl. Tomu páně Mt odmlúval a že toho pro nic učiniti nemuož, pokládaje příčiny znamenité a po- třebné oc. A tak, když o to ruoznice byly veliké, že páně Mt chtěl pryč jeti i sedlati rozkázal; tu pracovali v tom páni hrabie Šamburští a pan z Wolsé, že kněz legat k tomu svolil; a tak na tom zuostali i zavázali, aby páně Mt u pokoji byl a králi nepomahal a se pánem z Štemberka a panem Hradeckým v příměřie aby vstúpil, jmenuje čas až do Hromnic; na to aby listy přímieřné mezi sebú učiniec, i položili u kněze biskupa Passovského. A tak domlúvali, aby páně Mt války přestal s zámkuov v témdni, a lidi, kteréž u vojště má, ty aby odvedl konečně v desieti dnech. Tu jest ihned otázka učiněna k legatu, jestliže by pak pan z Štemberka ne- chtěl k příměřie svoliti a držeti, kterak by páně Mt měl se mieti? Tu kněz legat odpověděl, nebude-li pan z Šternberka chtieti, již pan z Rožmberka dále ničímž vi- novat nebude. Také jest dále dotčeno a legata otázáno, jestli že by pan z Štern- berka vždy přes to škoditi chtěl? Odpověděl legat: bude-li pak mimo toto séhati, nechť se pan z Rožmberka brání. A též i o křižovníciech rozkázal oc. Na ty všecky řeči jest zuostáno, aby páně Mt poselstvie své učinil k otci svatému do Říma, kterýžto *) To co kladu v závorce, jest přetrženo. **) Tento druhý dopis je přetržen, proč, vysvítá z čísla 181.
302 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. svú okazujíce, abych s vaší velebností posla svého poslal k otci svatému: toho sem od VMti velice vděčen a chci to rád učiniti. I prosím pokorně vašie velebnosti, že znajíce mój dobrý úmysl [a tu ceduli před] se vezmúce, [kteráž jest německy psána],*) že mi račte na to službu boží propustiti. A já to všecko chci rád pamětlivě zacho- vati a zdržeti, což jest v ní poznamenáno, a skrze posla svého jeho svatosti všicku tu věc a potřebu svú oznámiti. Já, Jan z Rozmberka, vyznávám tiemto listem přede všemi, že jakož sem vyznal před velebnými otci a pány, panem Vavřincem, biskupem Farrarzským, le- gatem otce svatého, a velebným otcem a pánem, panem Oldřichem, biskupem Pas- sovským, že stál sem a stojím a státi miením v poslušenství ke cierkvi svaté a ve všem slibuji poslúchati otce svatého.**) 180. Pamět opata Korunského o námluvě mezi Janem z Rosenberka a legatem papežovým. B. m. [1467, před 30. Sept.) Přepis č. 2040. Paměť opata Korunského jeho rukú. Toto pamatuji, když páně Mt žádal a prosil, aby jemu služba božie pro- puštěna byla, tu kněz legat žádal na pánu z Rozmberka, aby se odřezal od krále a jemu nepomahal, ale proti němu aby se zdvihl a naň pomocen byl. Tomu páně Mt odmlúval a že toho pro nic učiniti nemuož, pokládaje příčiny znamenité a po- třebné oc. A tak, když o to ruoznice byly veliké, že páně Mt chtěl pryč jeti i sedlati rozkázal; tu pracovali v tom páni hrabie Šamburští a pan z Wolsé, že kněz legat k tomu svolil; a tak na tom zuostali i zavázali, aby páně Mt u pokoji byl a králi nepomahal a se pánem z Štemberka a panem Hradeckým v příměřie aby vstúpil, jmenuje čas až do Hromnic; na to aby listy přímieřné mezi sebú učiniec, i položili u kněze biskupa Passovského. A tak domlúvali, aby páně Mt války přestal s zámkuov v témdni, a lidi, kteréž u vojště má, ty aby odvedl konečně v desieti dnech. Tu jest ihned otázka učiněna k legatu, jestliže by pak pan z Štemberka ne- chtěl k příměřie svoliti a držeti, kterak by páně Mt měl se mieti? Tu kněz legat odpověděl, nebude-li pan z Šternberka chtieti, již pan z Rožmberka dále ničímž vi- novat nebude. Také jest dále dotčeno a legata otázáno, jestli že by pan z Štern- berka vždy přes to škoditi chtěl? Odpověděl legat: bude-li pak mimo toto séhati, nechť se pan z Rožmberka brání. A též i o křižovníciech rozkázal oc. Na ty všecky řeči jest zuostáno, aby páně Mt poselstvie své učinil k otci svatému do Říma, kterýžto *) To co kladu v závorce, jest přetrženo. **) Tento druhý dopis je přetržen, proč, vysvítá z čísla 181.
Strana 303
Dopisy z roku 1467. 303 by posel jeho svatost zpravil všech věcí, co páně Mti náleží, i všech věcí, cožby z čeho přijíti mohlo. A kněz legat páně Mti řekl, že pilnost svú před otcem svatým chce učiniti a se k tomu přičiniti, aby páně Mt při tom zuostaven byl, což by jemu hodného a slušného bylo vedle zprávy téhož posla oc. Tu pak žádal páně Mt na legatovi, aby již na to služba božie JMti byla propuštěna; i propustil ihned páně Mti s čeledí jeho, ale obecnému lidu nechtěl tu ihned propustiti. Tu sem já prosil, aby asa v neděli lidem obecným propustiti ráčil; neráčil toho učiniti a řka: „však toto chvíle jest krátká, muožte tyto věci skonati ve čtyřech neb v pěti dnech, a pak služba božie puojde všady“. 181. Výminky příměří mezi Janem z Rosenberka a jednotníky Zelenohorskými.*) B. m. [1467, 30. Sept./ Opis č. 2049. Nejprvé, že týž pán z Rozmberka nynie posla svého k stolici apoštolské a k nejsvětějšiemu pánu našemu papeži k zpravení svatosti jeho pošle o těch věcech, kteréž časóv těch dály se s velebným otcem panem Vavřincem, biskupem Fararzským a legatem apoštolským. Item, potom řečený pán z Rožmberka dobrú vierú miesto přísahy, kterúž by měl učiniti, slíbí všecko zachovati a učiniti bez prodlenie, což najsvětější pán náš skrze něho, jakožto dobrého křesťana, učiniti rozkáže. Item, že týž pán z Rozmberka túž vierú slíbí lid svuoj v osmi dnech aneb v desieti od datum listu tohoto skutečně odtrhnúti. Item, nynie týmž obyčejem slíbí, že nynie i v bu- dúcie časy svatému římskému kostelu a najsvětějšiemu pánu našemu panu Pavlu, papeži druhému, i všem náměstkóm jeho věrné poslušenstvie, jako na spravedlivého a dobrého křesťana slušie, bez odpory všeliké učiní a zachová pevně. Item, že příměřie aneb slib pokoje pro svádu a ruoznici mezi týmž pánem z Rožmberga a pány Zdeňkem z Šternberka a Jindřichem z Hradce a jich všemi ode dne svatého Dionysia nynie příštieho [9. Octobr.] až do hodu Hromnic Matky božie [2. Febr. 1468] věrně za- chováno má býti, aneb vedle toho, kterakž též strany mezi sebú srovnají vedle listuov, skrze též strany tu i tam proto učiněné; kteréžto listy v času již řečeném svatého Dionysia v ruce velebného otce pana Udalrika, biskupa Passovského, položiti mají. A jestliže by se co stalo ode pana Zdeňka z Hvězd**) a od pana Jindřicha z Hradce, aby to bylo opraveno pánu z Rožmberka a též zase. A když se ty věci všecky skonají, jmenovaný pan legat svrchuřečeného pána z Rožmberka i jeho od výpovědi kledby i jiných svazkuov kostelních, kterýmižto zavázáni sú, rozhřieší aneb rozhřiešiti rozkáže, tak aby každý rozhřešený, krom řečeného pána z Rožmberka, prvé než roz- *) Srovnej list přiměřný v A. Č. IV. 147. **) Zdenco a Stellis. — Jest patrno z tohoto i z jiných míst, že tento kus jest překladem z latiny.
Dopisy z roku 1467. 303 by posel jeho svatost zpravil všech věcí, co páně Mti náleží, i všech věcí, cožby z čeho přijíti mohlo. A kněz legat páně Mti řekl, že pilnost svú před otcem svatým chce učiniti a se k tomu přičiniti, aby páně Mt při tom zuostaven byl, což by jemu hodného a slušného bylo vedle zprávy téhož posla oc. Tu pak žádal páně Mt na legatovi, aby již na to služba božie JMti byla propuštěna; i propustil ihned páně Mti s čeledí jeho, ale obecnému lidu nechtěl tu ihned propustiti. Tu sem já prosil, aby asa v neděli lidem obecným propustiti ráčil; neráčil toho učiniti a řka: „však toto chvíle jest krátká, muožte tyto věci skonati ve čtyřech neb v pěti dnech, a pak služba božie puojde všady“. 181. Výminky příměří mezi Janem z Rosenberka a jednotníky Zelenohorskými.*) B. m. [1467, 30. Sept./ Opis č. 2049. Nejprvé, že týž pán z Rozmberka nynie posla svého k stolici apoštolské a k nejsvětějšiemu pánu našemu papeži k zpravení svatosti jeho pošle o těch věcech, kteréž časóv těch dály se s velebným otcem panem Vavřincem, biskupem Fararzským a legatem apoštolským. Item, potom řečený pán z Rožmberka dobrú vierú miesto přísahy, kterúž by měl učiniti, slíbí všecko zachovati a učiniti bez prodlenie, což najsvětější pán náš skrze něho, jakožto dobrého křesťana, učiniti rozkáže. Item, že týž pán z Rozmberka túž vierú slíbí lid svuoj v osmi dnech aneb v desieti od datum listu tohoto skutečně odtrhnúti. Item, nynie týmž obyčejem slíbí, že nynie i v bu- dúcie časy svatému římskému kostelu a najsvětějšiemu pánu našemu panu Pavlu, papeži druhému, i všem náměstkóm jeho věrné poslušenstvie, jako na spravedlivého a dobrého křesťana slušie, bez odpory všeliké učiní a zachová pevně. Item, že příměřie aneb slib pokoje pro svádu a ruoznici mezi týmž pánem z Rožmberga a pány Zdeňkem z Šternberka a Jindřichem z Hradce a jich všemi ode dne svatého Dionysia nynie příštieho [9. Octobr.] až do hodu Hromnic Matky božie [2. Febr. 1468] věrně za- chováno má býti, aneb vedle toho, kterakž též strany mezi sebú srovnají vedle listuov, skrze též strany tu i tam proto učiněné; kteréžto listy v času již řečeném svatého Dionysia v ruce velebného otce pana Udalrika, biskupa Passovského, položiti mají. A jestliže by se co stalo ode pana Zdeňka z Hvězd**) a od pana Jindřicha z Hradce, aby to bylo opraveno pánu z Rožmberka a též zase. A když se ty věci všecky skonají, jmenovaný pan legat svrchuřečeného pána z Rožmberka i jeho od výpovědi kledby i jiných svazkuov kostelních, kterýmižto zavázáni sú, rozhřieší aneb rozhřiešiti rozkáže, tak aby každý rozhřešený, krom řečeného pána z Rožmberka, prvé než roz- *) Srovnej list přiměřný v A. Č. IV. 147. **) Zdenco a Stellis. — Jest patrno z tohoto i z jiných míst, že tento kus jest překladem z latiny.
Strana 304
304 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. hřešen bude, přísahu v takových věcech zvyklú učiniti, učiní, jakožto práva duchovnie svědčie a ukazují; a zápověď kostelní na panství a v krajině téhož pána z Rožm- berka položenú též vyzdvihne a oblehčí; pod pokutú zase vpadenie, jestli že svrchním kapitulám nebude dosti učiněno. 182. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o záhubách od vojska na panství Třebonském způsobených. Ve Třeboni. 1467, 2. Oct. Orig. č. 2044. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti VMti dávám, že mě zpravili lidé VMti z Lomnice i odjinud, kterýmž se škoda nynie na tomto potahu od nepřátel stala, že zuostalo jich dobytka mnoho po těch vsech v Újezdě a okolo Újezda a zvláště v Talafúsově dvoře, a že jim nechtěli vrátiti, nébrž že u Talafúsova dvoru chtěli je bíti: i prosímť VMti, jako pána svého milostivého, račte na jich záhubu litostivě vzezřieti a s nimi někoho poslati, kdežby co svého optali, aby jim bylo vráceno; i také abyšte ráčili do Budějovic psáti, kdežby co svého na jich zboží optali, aby jim vráceno bylo. A nepomělť sem VMti psáti, že ti nešlechetní lidé, kteříž jsú táhli, ježto se křesťané nazievají, v Slověniciech tělo božie z monstrancí vyvrhli na zemi a monstrancí vzali, a kniehy i obrusy z oltářuov pobrali, a v Lomnici mon- strancí vzali a tělo božie v pušce hnuli, a kniehy též i ornáty pobrali; a to mi oba faráře pravili. Datum Třeboň, feria VI. post s. Remigii anno oc. LXVII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 183. Kněz [Linhart Zlatokorunský?] legatovi papežskému: o nesnázích, jaké Janovi Rosenberskému i za doby příměří trpěti jest od Zdeňka Šternberského, pak o knězi Eliášovi. B. m. [1467, po 9. Oct.] Opis č. 2050. Nejvelebnější v Kristu otče, pane milostivý! Modlitby mé nehodné s po- korným pozdravením napřed. Vznášiem na VMt otcovskú tiemto psaním, že jest přišlo ke mně napomenutie kněze Heliáše,*) abych se k tomu měl a mluvil s pánem svým, aby se sjednal s jinými křesťanskými pány a nedržal se Jiříka, ale následoval šlápějí svých předších [sic], a to sem já učinil. A pán muoj takto mi odpověděl: že což jest skrze kněze legata mezi pánem naším a panem Zdeňkem smluveno o příměří, že jest to pán náš zachoval a tak učinil, a příměřie zdržal a zachoval. A tak nám pověděl, že pan Zdeněk měje takové přiměřie držeti a zachovati, knězem legatem *) Lze mysliti na Eliáše, faráře Hradeckého?
304 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. hřešen bude, přísahu v takových věcech zvyklú učiniti, učiní, jakožto práva duchovnie svědčie a ukazují; a zápověď kostelní na panství a v krajině téhož pána z Rožm- berka položenú též vyzdvihne a oblehčí; pod pokutú zase vpadenie, jestli že svrchním kapitulám nebude dosti učiněno. 182. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o záhubách od vojska na panství Třebonském způsobených. Ve Třeboni. 1467, 2. Oct. Orig. č. 2044. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti VMti dávám, že mě zpravili lidé VMti z Lomnice i odjinud, kterýmž se škoda nynie na tomto potahu od nepřátel stala, že zuostalo jich dobytka mnoho po těch vsech v Újezdě a okolo Újezda a zvláště v Talafúsově dvoře, a že jim nechtěli vrátiti, nébrž že u Talafúsova dvoru chtěli je bíti: i prosímť VMti, jako pána svého milostivého, račte na jich záhubu litostivě vzezřieti a s nimi někoho poslati, kdežby co svého optali, aby jim bylo vráceno; i také abyšte ráčili do Budějovic psáti, kdežby co svého na jich zboží optali, aby jim vráceno bylo. A nepomělť sem VMti psáti, že ti nešlechetní lidé, kteříž jsú táhli, ježto se křesťané nazievají, v Slověniciech tělo božie z monstrancí vyvrhli na zemi a monstrancí vzali, a kniehy i obrusy z oltářuov pobrali, a v Lomnici mon- strancí vzali a tělo božie v pušce hnuli, a kniehy též i ornáty pobrali; a to mi oba faráře pravili. Datum Třeboň, feria VI. post s. Remigii anno oc. LXVII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 183. Kněz [Linhart Zlatokorunský?] legatovi papežskému: o nesnázích, jaké Janovi Rosenberskému i za doby příměří trpěti jest od Zdeňka Šternberského, pak o knězi Eliášovi. B. m. [1467, po 9. Oct.] Opis č. 2050. Nejvelebnější v Kristu otče, pane milostivý! Modlitby mé nehodné s po- korným pozdravením napřed. Vznášiem na VMt otcovskú tiemto psaním, že jest přišlo ke mně napomenutie kněze Heliáše,*) abych se k tomu měl a mluvil s pánem svým, aby se sjednal s jinými křesťanskými pány a nedržal se Jiříka, ale následoval šlápějí svých předších [sic], a to sem já učinil. A pán muoj takto mi odpověděl: že což jest skrze kněze legata mezi pánem naším a panem Zdeňkem smluveno o příměří, že jest to pán náš zachoval a tak učinil, a příměřie zdržal a zachoval. A tak nám pověděl, že pan Zdeněk měje takové přiměřie držeti a zachovati, knězem legatem *) Lze mysliti na Eliáše, faráře Hradeckého?
Strana 305
Dopisy z roku 1467. 305 smluvené, majícieho moc od otce svatého, i nedbal v ně vstúpiti a je držeti i za- chovati, a přes to holdy pálením, záhubami, své vuole nechtěje opustiti a klada se poslušenstvie otce svatého, i činí svú vuoli svévolnú s pánem naším a s jeho chu- dými, jakožto pán Buoh vidí i dobří lidé znají. A kněz Heliáš, jsa sám kledbú svázán pro své viny, aniž vieme ještě podnes o jeho jistém rozhřešení, a jsa napo- menut námi, nedbá ukázati svého rozhřešenie. A jakož slyšíme, že on jsa tak svázán, v tom slúžil a slúží, a jiné všecky běhy kněžské vedl; nebo ten, jakož mi jest ten proces kledby od pana auditora apoštolské komory, úředníky z jeho kancelláře a naň učiněný, přinesl, dal mi jej a ukázal a pověděl, abychom sě podle toho měli. A též pán náš nám rozkázal, a my sme ho v tom ohlásili a kleli, jakož nám přikázáno jest, a naň kledbu vydali. I žádali sme na něm, aby nám to dal znáti jistým zna- mením, jestli takové kledby rozvázán a zproštěn; i podnes jest toho neučinil. Protož VMt dobře tomu muož porozuměti, že poněvadž v zachování té všie věci nic jest nesešlo pánem naším, ale panem Zdeňkem, že bychom my také neměli sě ztrhovati pro své rozkázánie otce svatého v této věci VMti poručené; proti [proto?] přikázání kněze Heliáše nepodobné sě nám zdá, zvláště že ta věc již dobře známa jest otci svatému, že slúžíme; a tak sě nám zdá, že bychom o to neměli hleděti k knězi Eliášovi přes VMt oc. 184. Dopis neznámého pisatele o holdování [pod příměřím] lidí Rosenberských a krále Jiřího se přidržících. B. m. [1467, po 9. Oct.] Přepis č. 1977. Službu svú vzkazuji běhu nynějšieho! Jakož píšeš, že tvoji lidé a Vojtě- chovi nemohli dáti tolik žita, těch tři sta čebruov oc. I věz, žeť pokládám na ně, na tvé a na Vojtěchovy lidi, dvě stě čebruov žita, a jinak to již býti nemóž, ať se jim nestane jako Stropnickým se stalo; protož kažte jim to přivézti v témdni. A to když dadie a vyplnie, má jim list dán býti od pána mého JMti list holdovnie a zna- mení pro pálenie. Také mi je dajte všecky zejména vypsané, což jich jest; a puojde-li ten hold před se, přikažtež jim, ať dobytek jiných u sebe nepřechovávají, ani lidských osob jiných pánuov, a také ať nenie holdem tiem prodléváno. Také, jakož mi píšeš o pacholka svého Matěje, aby prázden byl oc. I věz, žeť já tomu nemohu nic udělati, aby on mohl prázden býti, onť vie dobře, kterak jest slíbil, protožť již vie, když se postaviti má, tuť zvie, bude-li prázden čili jemu dalšie rok dán bude. Také, jakož mi píšeš, žeby byl tak dobrý křesťan [jako] já: toť já chci provésti, žeť sem já lepší viery nežli ty i s Vojtěchem, neb jim té kaciéřské viery nepomáhám, aniž u nich jsem, jakož ty i s Vojtěchem. Takéť sem bohdá nikdy v kletbě nebyl, jakož jste vy nynie, a chcete to přikrýti, a otec tvój vdycky proti těm kacieřóm byl a Vojtěch také. Arcilv Český VII. 39
Dopisy z roku 1467. 305 smluvené, majícieho moc od otce svatého, i nedbal v ně vstúpiti a je držeti i za- chovati, a přes to holdy pálením, záhubami, své vuole nechtěje opustiti a klada se poslušenstvie otce svatého, i činí svú vuoli svévolnú s pánem naším a s jeho chu- dými, jakožto pán Buoh vidí i dobří lidé znají. A kněz Heliáš, jsa sám kledbú svázán pro své viny, aniž vieme ještě podnes o jeho jistém rozhřešení, a jsa napo- menut námi, nedbá ukázati svého rozhřešenie. A jakož slyšíme, že on jsa tak svázán, v tom slúžil a slúží, a jiné všecky běhy kněžské vedl; nebo ten, jakož mi jest ten proces kledby od pana auditora apoštolské komory, úředníky z jeho kancelláře a naň učiněný, přinesl, dal mi jej a ukázal a pověděl, abychom sě podle toho měli. A též pán náš nám rozkázal, a my sme ho v tom ohlásili a kleli, jakož nám přikázáno jest, a naň kledbu vydali. I žádali sme na něm, aby nám to dal znáti jistým zna- mením, jestli takové kledby rozvázán a zproštěn; i podnes jest toho neučinil. Protož VMt dobře tomu muož porozuměti, že poněvadž v zachování té všie věci nic jest nesešlo pánem naším, ale panem Zdeňkem, že bychom my také neměli sě ztrhovati pro své rozkázánie otce svatého v této věci VMti poručené; proti [proto?] přikázání kněze Heliáše nepodobné sě nám zdá, zvláště že ta věc již dobře známa jest otci svatému, že slúžíme; a tak sě nám zdá, že bychom o to neměli hleděti k knězi Eliášovi přes VMt oc. 184. Dopis neznámého pisatele o holdování [pod příměřím] lidí Rosenberských a krále Jiřího se přidržících. B. m. [1467, po 9. Oct.] Přepis č. 1977. Službu svú vzkazuji běhu nynějšieho! Jakož píšeš, že tvoji lidé a Vojtě- chovi nemohli dáti tolik žita, těch tři sta čebruov oc. I věz, žeť pokládám na ně, na tvé a na Vojtěchovy lidi, dvě stě čebruov žita, a jinak to již býti nemóž, ať se jim nestane jako Stropnickým se stalo; protož kažte jim to přivézti v témdni. A to když dadie a vyplnie, má jim list dán býti od pána mého JMti list holdovnie a zna- mení pro pálenie. Také mi je dajte všecky zejména vypsané, což jich jest; a puojde-li ten hold před se, přikažtež jim, ať dobytek jiných u sebe nepřechovávají, ani lidských osob jiných pánuov, a také ať nenie holdem tiem prodléváno. Také, jakož mi píšeš o pacholka svého Matěje, aby prázden byl oc. I věz, žeť já tomu nemohu nic udělati, aby on mohl prázden býti, onť vie dobře, kterak jest slíbil, protožť již vie, když se postaviti má, tuť zvie, bude-li prázden čili jemu dalšie rok dán bude. Také, jakož mi píšeš, žeby byl tak dobrý křesťan [jako] já: toť já chci provésti, žeť sem já lepší viery nežli ty i s Vojtěchem, neb jim té kaciéřské viery nepomáhám, aniž u nich jsem, jakož ty i s Vojtěchem. Takéť sem bohdá nikdy v kletbě nebyl, jakož jste vy nynie, a chcete to přikrýti, a otec tvój vdycky proti těm kacieřóm byl a Vojtěch také. Arcilv Český VII. 39
Strana 306
306 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. A já na Vojtěcha chci provésti, žeť jest novým kacieřem i s svým rodem. A také zapověděli jsú před vámi kněžím slúžiti, aniž žádných řáduov kostelních učiniti, jakožto jiným dobrým křesťaném. Než věřímeť pánu bohu všemohúciemu a vieře křesťanské a všem jiným křesťanóm, ve všech zemích okolních, že jim toho zžel bude, kterak se nynie křesťanské vieře děje od těch kacieřóv. A také, milý přieteli běhu nynějšieho! ne darmoť jest v Praze na rathauze namalována ruože, ana do kalicha prší! Jižť se to dobře shledává, po těchto měsících, kteříž se nynie ukazují. A píšeš mi, že mi radíš, jakožto přieteli, abych nechal toho pálenie, chci-li tak dobrý křesťan býti jakož i ty; jižť sem na to dal odpověď, a věz, žeť to pálenie bohdá ještě nic nenie, ale teprvať má býti; protoť, já doufám pánu bohu, dobrým křesťanem budu; nebť máme to z rozkázánie a z rozhřiešenie od otce svatého na ty kacieře. Datum. 185. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o glejt pro poddaného Racka Kocovského. V Soběslavi. /1467], 2. Nov. Orig. č. 2052. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti list posielám, kterýž mi píše pan Racek Kocovský, kterémužto VMt porozumí; mně by jse zdálo, by VMt ráčila to učiniti a tomu klajt dáti, pro vašeho měštěnína z Třeboně, kterémuž jsú škodu udělali, zdali by mu mohla navrácena býti, a jeho nadlech [sic], nebude-li dobrý, zlé nemine. Prosím za odpověď. Scriptum Soběslav, fer. II. ante Leonardi. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď d. 186. Týž témuž: o zajetí Soběslavského kaplana na Landštein. V Soběslavi. [1467], 5. Nov. Orig. č. 2053 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! Stalo sě jest nynie, že kněz Jan mladý od nás jde k mateři do Telče, když jest slyšel, že VMt stánie má, a mně sě opo- věděl; i jat jest na Lanctajn k panu Krajieřovi.*) I psal sem oň, aby jej ráčil pro- pustiti, že jest kaplan váš; nechce tomu věřiti. I milostivý pane! prosím VMti, abyšte ráčili list svudj psáti k panu Krajieřovi a stáli jako o svého kaplana, aby propuštěn byl, nebť jej těžce vězí. Datum Soběslav, fer. V. ante Leonardi. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému dd. *) Wolfgangovi.
306 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. A já na Vojtěcha chci provésti, žeť jest novým kacieřem i s svým rodem. A také zapověděli jsú před vámi kněžím slúžiti, aniž žádných řáduov kostelních učiniti, jakožto jiným dobrým křesťaném. Než věřímeť pánu bohu všemohúciemu a vieře křesťanské a všem jiným křesťanóm, ve všech zemích okolních, že jim toho zžel bude, kterak se nynie křesťanské vieře děje od těch kacieřóv. A také, milý přieteli běhu nynějšieho! ne darmoť jest v Praze na rathauze namalována ruože, ana do kalicha prší! Jižť se to dobře shledává, po těchto měsících, kteříž se nynie ukazují. A píšeš mi, že mi radíš, jakožto přieteli, abych nechal toho pálenie, chci-li tak dobrý křesťan býti jakož i ty; jižť sem na to dal odpověď, a věz, žeť to pálenie bohdá ještě nic nenie, ale teprvať má býti; protoť, já doufám pánu bohu, dobrým křesťanem budu; nebť máme to z rozkázánie a z rozhřiešenie od otce svatého na ty kacieře. Datum. 185. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o glejt pro poddaného Racka Kocovského. V Soběslavi. /1467], 2. Nov. Orig. č. 2052. Urozený pane, pane muoj milostivý! Teď VMti list posielám, kterýž mi píše pan Racek Kocovský, kterémužto VMt porozumí; mně by jse zdálo, by VMt ráčila to učiniti a tomu klajt dáti, pro vašeho měštěnína z Třeboně, kterémuž jsú škodu udělali, zdali by mu mohla navrácena býti, a jeho nadlech [sic], nebude-li dobrý, zlé nemine. Prosím za odpověď. Scriptum Soběslav, fer. II. ante Leonardi. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď d. 186. Týž témuž: o zajetí Soběslavského kaplana na Landštein. V Soběslavi. [1467], 5. Nov. Orig. č. 2053 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! Stalo sě jest nynie, že kněz Jan mladý od nás jde k mateři do Telče, když jest slyšel, že VMt stánie má, a mně sě opo- věděl; i jat jest na Lanctajn k panu Krajieřovi.*) I psal sem oň, aby jej ráčil pro- pustiti, že jest kaplan váš; nechce tomu věřiti. I milostivý pane! prosím VMti, abyšte ráčili list svudj psáti k panu Krajieřovi a stáli jako o svého kaplana, aby propuštěn byl, nebť jej těžce vězí. Datum Soběslav, fer. V. ante Leonardi. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému dd. *) Wolfgangovi.
Strana 307
Dopisy z roku 1467. 307 187. Týž kancléři Rosenberskému Mikulášovi: v téže záležitosti. V Soběslavi. [1467], 5. Nov. Orig. č. 2053 b. Službu svú vzkazuji, pane Mikuláši, přieteli muoj milý! Píši páně milosti o kněze Jana z Telče, kaplana páně, kterýžto jest u nás již bude dvě létě; když jest slyšel, že páně milost má stánie, opověděv mi sě, šel k mateři do Telče, a v tom na cestě jat jest na Lanctayn. Prosím páně milosti a tebe také prosím, aby sě při- mluvil k páně milosti, aby ráčil on psáti ku panu Krajieřovi, aby byl propuštěn; a prosím, aby list byl psán in bona forma. Datum Soběslav, fer. V. ante Leonardi. Paulus de Praga. A registrum žoldnéřské to mi pošlete po tomto poslu. Famoso domino Nicolao,*) cancellario dominorum de Rosis, amico suo carissimo dd. 188. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o zaplacení služby Hlavničkovi. V Soběslavi. [1467], 6. Nov. Opis č. 2054. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosil mne Hlavnička k VMti za pří- mluvu o službu, kteráž mu zadržena [..... ..**). Pane račte s ním milostivě na- ložiti, nebť v [. . . . ..] učiní, jakž rozkážete, nebť jest býval pilen, což mu bylo Pavel z Prahy. rozkázáno. Datum Soběslav, fer VI. ipso die s. Leonardi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému d. 189. Jan z Dobronic témuž: o zaplacení Hlavničkovi, Lukšovi a Šímovi puškaři. B. m. ƒ1467], 6. Nov. Orig. č. 2055. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosím VMti, aby VMt s Hlavničkú a s Lukšem ráčila naložiti milostivě, nebť sú VMti slúžili robotně, o tomť Talafús dobře vie. Také rač VMt věděti, žeť ještě Šímovi puškaři nenie zaplaceno, a také jestliže VMt ještě dále ráčí jeho mieti, to rač VMt rozkázati. A o jiné věci Račman s VMtí rozmluví ústně, o kteréž sem jemu rozkázal. Script. f. VI. die s. Leonardi. Jan z Dobronic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) z Jihlavy. **) Vytrženo. 39*
Dopisy z roku 1467. 307 187. Týž kancléři Rosenberskému Mikulášovi: v téže záležitosti. V Soběslavi. [1467], 5. Nov. Orig. č. 2053 b. Službu svú vzkazuji, pane Mikuláši, přieteli muoj milý! Píši páně milosti o kněze Jana z Telče, kaplana páně, kterýžto jest u nás již bude dvě létě; když jest slyšel, že páně milost má stánie, opověděv mi sě, šel k mateři do Telče, a v tom na cestě jat jest na Lanctayn. Prosím páně milosti a tebe také prosím, aby sě při- mluvil k páně milosti, aby ráčil on psáti ku panu Krajieřovi, aby byl propuštěn; a prosím, aby list byl psán in bona forma. Datum Soběslav, fer. V. ante Leonardi. Paulus de Praga. A registrum žoldnéřské to mi pošlete po tomto poslu. Famoso domino Nicolao,*) cancellario dominorum de Rosis, amico suo carissimo dd. 188. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o zaplacení služby Hlavničkovi. V Soběslavi. [1467], 6. Nov. Opis č. 2054. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosil mne Hlavnička k VMti za pří- mluvu o službu, kteráž mu zadržena [..... ..**). Pane račte s ním milostivě na- ložiti, nebť v [. . . . ..] učiní, jakž rozkážete, nebť jest býval pilen, což mu bylo Pavel z Prahy. rozkázáno. Datum Soběslav, fer VI. ipso die s. Leonardi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému d. 189. Jan z Dobronic témuž: o zaplacení Hlavničkovi, Lukšovi a Šímovi puškaři. B. m. ƒ1467], 6. Nov. Orig. č. 2055. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosím VMti, aby VMt s Hlavničkú a s Lukšem ráčila naložiti milostivě, nebť sú VMti slúžili robotně, o tomť Talafús dobře vie. Také rač VMt věděti, žeť ještě Šímovi puškaři nenie zaplaceno, a také jestliže VMt ještě dále ráčí jeho mieti, to rač VMt rozkázati. A o jiné věci Račman s VMtí rozmluví ústně, o kteréž sem jemu rozkázal. Script. f. VI. die s. Leonardi. Jan z Dobronic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) z Jihlavy. **) Vytrženo. 39*
Strana 308
308 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 190. Jan Lhota z Dlouhé vsi Janovi z Rosenberka nabízí služby své. V Horaždějovicích. [1467], 8. Nov. Orig. č. 2056. Služba má napřed, urozený pane, pane milý! A tak sem slyšel, že by VMt obsélala služebníky své okolo Strakonic na vojnu. I tak u nás pravie, že by VMt měla něco činiti s Němci, aneb s někém, že by VMt proto se na vojnu strojila. Jestliže by to tak bylo, že by VMt měla co o svoji věc činiti, račte VMt dáti mi to věděti, neb bych já VMti chtěl v tom rád poslúžiti, aneb v čem bych se VMti hodil VMti v poctivém a dobrém. Dán v Horaždějovicích, v neděli před svatém Martinem. Jan Hlota [sic] mladší z Dlóhé vsi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu milému, buď list dán. 191. Jan z Dobronic Janovi z Rosenberka: o opatření noční služby na hradbách Soběslavských. V Soběslavi. 11467], 11. Nov. Orig. č. 2057. Urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož jsem k VMti vyslal Račmana, i od konšel o ponuocky polechčenie; a VMt ste rozkázali, abychom sě svolili, a oč bychom sě svolili, abychom to VMti věděti dali. I račtež VMt věděti, že sme sě o toto svolili: na veliké zdi též osaditi jakožto i prvé ponocnými, a z konšel jeden aby vždy mezi nimi byl, a k tomu já sám také mezi ně přihlédám; a na puol města do parkánu X pacholkuov dobře branných aneb sami hospodáři, a na druhého puol města tolikéž; a to bude vždy XX pacholkuov v parkáně, kromě těch, kteříž na veliké zdi jsú, a těch jest X v počtu, a v předměstí X, kteříž sě osazují na po- sluchách, ač bude-li sě to VMti zdáti; pak-li by sě VMti to nezdálo, račtež mi VMt to dáti věděti, ať bych sě k tomu uměl tak jmieti, jakž by VMti vuole byla. Summa těch všech ponocných na zdi v parkáně a v předměstí XL. Datum Soběslav, Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. fer. IV. ipso die s. Martini. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, pánu mému milostivému. 192. Jan z Rosenberka úředníkům Krumlovským: aby rychle obeslali okolní zemany k vojně. Na Novém Hradě. [1467], 12. Nov. Orig. č. 2058. Jan z Rozumberka oc. Kundráte a Mikuláši milí! Přikazujiť vám s pilností, aby zemeny zuobsielali tu okolnie, kteříž sú prvie k vojně zuobsieláni byli, Kozáka,*) Holkovce**) a Milenička; oba také na Koňatu***) a Kunáše †) zvlášť *) Viléma. **) Nepochybně Matěje, Sedláček III. 95. ***) Jan Koňata z Olešnice. †) z Machovic.
308 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 190. Jan Lhota z Dlouhé vsi Janovi z Rosenberka nabízí služby své. V Horaždějovicích. [1467], 8. Nov. Orig. č. 2056. Služba má napřed, urozený pane, pane milý! A tak sem slyšel, že by VMt obsélala služebníky své okolo Strakonic na vojnu. I tak u nás pravie, že by VMt měla něco činiti s Němci, aneb s někém, že by VMt proto se na vojnu strojila. Jestliže by to tak bylo, že by VMt měla co o svoji věc činiti, račte VMt dáti mi to věděti, neb bych já VMti chtěl v tom rád poslúžiti, aneb v čem bych se VMti hodil VMti v poctivém a dobrém. Dán v Horaždějovicích, v neděli před svatém Martinem. Jan Hlota [sic] mladší z Dlóhé vsi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu milému, buď list dán. 191. Jan z Dobronic Janovi z Rosenberka: o opatření noční služby na hradbách Soběslavských. V Soběslavi. 11467], 11. Nov. Orig. č. 2057. Urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož jsem k VMti vyslal Račmana, i od konšel o ponuocky polechčenie; a VMt ste rozkázali, abychom sě svolili, a oč bychom sě svolili, abychom to VMti věděti dali. I račtež VMt věděti, že sme sě o toto svolili: na veliké zdi též osaditi jakožto i prvé ponocnými, a z konšel jeden aby vždy mezi nimi byl, a k tomu já sám také mezi ně přihlédám; a na puol města do parkánu X pacholkuov dobře branných aneb sami hospodáři, a na druhého puol města tolikéž; a to bude vždy XX pacholkuov v parkáně, kromě těch, kteříž na veliké zdi jsú, a těch jest X v počtu, a v předměstí X, kteříž sě osazují na po- sluchách, ač bude-li sě to VMti zdáti; pak-li by sě VMti to nezdálo, račtež mi VMt to dáti věděti, ať bych sě k tomu uměl tak jmieti, jakž by VMti vuole byla. Summa těch všech ponocných na zdi v parkáně a v předměstí XL. Datum Soběslav, Jan z Dobronic, hajtman na Soběslavi. fer. IV. ipso die s. Martini. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, pánu mému milostivému. 192. Jan z Rosenberka úředníkům Krumlovským: aby rychle obeslali okolní zemany k vojně. Na Novém Hradě. [1467], 12. Nov. Orig. č. 2058. Jan z Rozumberka oc. Kundráte a Mikuláši milí! Přikazujiť vám s pilností, aby zemeny zuobsielali tu okolnie, kteříž sú prvie k vojně zuobsieláni byli, Kozáka,*) Holkovce**) a Milenička; oba také na Koňatu***) a Kunáše †) zvlášť *) Viléma. **) Nepochybně Matěje, Sedláček III. 95. ***) Jan Koňata z Olešnice. †) z Machovic.
Strana 309
Dopisy z roku 1467. 309 pomněte obesláním, a to v tuto neděli najprv příští [15. Nov.] ať nezmeškávají k nám na Krumlov přijieti. Také teď posielám vám list, kterýž nám píše králova Mt, a ten vidúce, aby se uměli dále zpravovati, a přepíšíc jej, i poslali ten přiepis bez me- škánie knězi Janovi*) do Prahy, aby on, vida ten přiepis, i porozuměl tomu, což sě dotýče vojny; a bez meškánie ať nám po tom poslu zasě píše, čemuž porozumie, a sám ať také nezmeškává přijieti; a posel ať na Miličín běží; a ten spis, což sě zemen dotýče, u Mikuláše najdúc, také sě po něm muožte zpraviti, a vedle toho je zuobsieláte. A Olkmara**) a Vlaška***) do mé příjiezdy zdržte. Dán na Novém Hradě, ve čtvrtek den pěti bratruov svatých. Urozenému panoši Kundrátovi†) a Mikulášovi,††) našim věrným milým. 193. Jindřich z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: o Jana Cinišpana. B. m. [1467, koncem Nov.] Koncept č. 2059. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Bylť jesti nynie Jan Ciní- špan, služebník kněze biskupa bratra mého a muoj, zde u mne, maje péči v tom, což sě statku jeho dotýče pro puotku bratra svého. I prosímť já tebe, milý přieteli, aby ty sě v tom, což se služebníka našeho dotýče, zachoval bez jeho škody; věřímť, že to učiníš; odpovědi psané prosím po tomto poslu. Panu Zdeňkovi o Jana Cinišpana. Dúška: A o les, ješto lidé na panství mejm pálé. 194. Petr Kapléř purkrabí Volyňskému: aby lidem jeho holdovním nepřekážel. Ve Wintrberku. 1467, 3. Dec. Orig. č. 2060. Služba má, urozený přieteli, jehož bych psáti neměl, protože slyším, že lidem mým holdovním zbožie Volyňského, kteréž nynie držím a držeti míniem, překážieš a nutíš, ať by úroky a ospy a jiné poplatky platili oc. Ješto mi sě zdá, že mi sě v tom neprávě od tebe děje. Protož žádám a vždy proše, aby těm lidem nepřekážel v tejto mieře, úrokuov a jiných poplatkuov na nich nebral a mně v tom nepřekážel; neb jestli že by toho nebylo, jáť bych sě tomu nemohl dívati, nebť jich miením hájiti do pře skonánie. Datum Winterberg, fer. V. post s. Andreae apostoli domini Petr Kapléř z Sulejeovic a z Winterberka. anno dni oc. LXVII°. Urozenému panoši Buzkovi z Buzic, purkrabí na Volyni, přieteli dobrému. *) Kaplicerovi. †) z Petrovic. **) z Neznášov. ††) z Jihlavy. ***) Václava z Miloňovic.
Dopisy z roku 1467. 309 pomněte obesláním, a to v tuto neděli najprv příští [15. Nov.] ať nezmeškávají k nám na Krumlov přijieti. Také teď posielám vám list, kterýž nám píše králova Mt, a ten vidúce, aby se uměli dále zpravovati, a přepíšíc jej, i poslali ten přiepis bez me- škánie knězi Janovi*) do Prahy, aby on, vida ten přiepis, i porozuměl tomu, což sě dotýče vojny; a bez meškánie ať nám po tom poslu zasě píše, čemuž porozumie, a sám ať také nezmeškává přijieti; a posel ať na Miličín běží; a ten spis, což sě zemen dotýče, u Mikuláše najdúc, také sě po něm muožte zpraviti, a vedle toho je zuobsieláte. A Olkmara**) a Vlaška***) do mé příjiezdy zdržte. Dán na Novém Hradě, ve čtvrtek den pěti bratruov svatých. Urozenému panoši Kundrátovi†) a Mikulášovi,††) našim věrným milým. 193. Jindřich z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: o Jana Cinišpana. B. m. [1467, koncem Nov.] Koncept č. 2059. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Bylť jesti nynie Jan Ciní- špan, služebník kněze biskupa bratra mého a muoj, zde u mne, maje péči v tom, což sě statku jeho dotýče pro puotku bratra svého. I prosímť já tebe, milý přieteli, aby ty sě v tom, což se služebníka našeho dotýče, zachoval bez jeho škody; věřímť, že to učiníš; odpovědi psané prosím po tomto poslu. Panu Zdeňkovi o Jana Cinišpana. Dúška: A o les, ješto lidé na panství mejm pálé. 194. Petr Kapléř purkrabí Volyňskému: aby lidem jeho holdovním nepřekážel. Ve Wintrberku. 1467, 3. Dec. Orig. č. 2060. Služba má, urozený přieteli, jehož bych psáti neměl, protože slyším, že lidem mým holdovním zbožie Volyňského, kteréž nynie držím a držeti míniem, překážieš a nutíš, ať by úroky a ospy a jiné poplatky platili oc. Ješto mi sě zdá, že mi sě v tom neprávě od tebe děje. Protož žádám a vždy proše, aby těm lidem nepřekážel v tejto mieře, úrokuov a jiných poplatkuov na nich nebral a mně v tom nepřekážel; neb jestli že by toho nebylo, jáť bych sě tomu nemohl dívati, nebť jich miením hájiti do pře skonánie. Datum Winterberg, fer. V. post s. Andreae apostoli domini Petr Kapléř z Sulejeovic a z Winterberka. anno dni oc. LXVII°. Urozenému panoši Buzkovi z Buzic, purkrabí na Volyni, přieteli dobrému. *) Kaplicerovi. †) z Petrovic. **) z Neznášov. ††) z Jihlavy. ***) Václava z Miloňovic.
Strana 310
310 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 195. Prachatický hejtman Janovi z Rosenberka: o příspěvcích na obraz do kostela v Prachaticích, kteréž někteří osadní z nenávisti k obrazům dávati nechtéjí. B. m. [1468], 3. Jan. Orig. č. 2063. Mnohomocný a vysoce urozený pane, pane milostivý! Služba má napřed VMti. A jakož mi VMt píše o lidi z Znebahov,*) z Žernovice a z Gelemka,**) že bych já je nutil k pomoci k kostelu do Prachatic a že by to mnú dálo se, jakož VMt spravili. Milostivý pane! Nerač tomu věřiti, byť to mnú a z mého rozkázánie dálo se: jestiť na ty tři vsi položeno, aby z Nebahov II I, z Žernovice 1 � a z Ge- lemka 1 � na pomoc k tabuli a obrazu jakožto osadní do kostela Prachatic dali, neb někteří z jiných vsí dobří lidé to sú rádi učinili, a což na ně položeno bez odporu dali; neb ti lidé z Nebahov, z Žernovice a z Gelemka mají jich strany kněze, jimž farář jeho chová, a všech zpráv duchovních vedle jich běhu v Prachaticích po- žívají. A ta tabule a obraz kúpen jest za XXII I, a již měštěné dali XII IP, a pak oni a jiní osadní X kop mají dáti; neb měštěné veliký náklad, okna sklenná zdělavše, i kostel vydynchovali a podtašlovali jej pěkně ozdobivše, učinili, a oni k tomu žádné pomoci neudělali. A takť ta pomoc na ně mnú nenie položena, jakož VMt to potom bohdá shledá. Neb to buoh vie, což by VMti k vóli nebylo, nerad bych se toho dopustil, bychť měl v čem VMt hněvati. A takť sú dobří ti sedláci, žeť by nedbali, byť nikdež žádného obraza nebylo, neb obrazóm prvé oči vybodovali, ježto i podnes jest znáti a viděti u svatého Petra, kterak sú je oštěpy zšermovali a zčerkali. A byť měli pomoc učiniti na archu, viem, žeť by proti tomu nebyli, ale obrazóv těchť neradi vidie, jim i božiemu znamení rúhavá a posměšná mena přezdívajíc, jakož to od někte- rých slyšel sem, a to mi velmi těžko slyšeti a trpěti. A za mne nedávno, když sem božie znamenie dal zdělati, ty mi vylámali a sekali, a žádný jiný, než sedláci. To VMt vědúce, prosím pokorně, abyšte mi v tom za zlé neráčili mieti, nebť bych tak kvapný nechtěl býti, bychť je k čemu nutil, kdyžť by mi o tom poručeno a rozká- záno nebylo. Datum dominico post Circumcisionis domini. Jan Slovický z Vranieho, hajtman na Prachaticích. Mnohomocnému a vysoce urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu milostivému. 196. Týž témuž: aby poddaným pánů jeho nebylo zbraňováno na panstvích Rosenberských kupo- vati dobytek. B. m. [1468/, 3. Jan. Orig. č. 2064. Mnohomocný a vysoce urozený pane, pane milostivý! Služba má napřed VMti. Rač VMt věděti, že pánóv mých***) měštěné z Prachatic, Ondrášek a Mikuláš řezníci, ***) z Rabšteina. *) Nebahov. **) Jelenky.
310 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 195. Prachatický hejtman Janovi z Rosenberka: o příspěvcích na obraz do kostela v Prachaticích, kteréž někteří osadní z nenávisti k obrazům dávati nechtéjí. B. m. [1468], 3. Jan. Orig. č. 2063. Mnohomocný a vysoce urozený pane, pane milostivý! Služba má napřed VMti. A jakož mi VMt píše o lidi z Znebahov,*) z Žernovice a z Gelemka,**) že bych já je nutil k pomoci k kostelu do Prachatic a že by to mnú dálo se, jakož VMt spravili. Milostivý pane! Nerač tomu věřiti, byť to mnú a z mého rozkázánie dálo se: jestiť na ty tři vsi položeno, aby z Nebahov II I, z Žernovice 1 � a z Ge- lemka 1 � na pomoc k tabuli a obrazu jakožto osadní do kostela Prachatic dali, neb někteří z jiných vsí dobří lidé to sú rádi učinili, a což na ně položeno bez odporu dali; neb ti lidé z Nebahov, z Žernovice a z Gelemka mají jich strany kněze, jimž farář jeho chová, a všech zpráv duchovních vedle jich běhu v Prachaticích po- žívají. A ta tabule a obraz kúpen jest za XXII I, a již měštěné dali XII IP, a pak oni a jiní osadní X kop mají dáti; neb měštěné veliký náklad, okna sklenná zdělavše, i kostel vydynchovali a podtašlovali jej pěkně ozdobivše, učinili, a oni k tomu žádné pomoci neudělali. A takť ta pomoc na ně mnú nenie položena, jakož VMt to potom bohdá shledá. Neb to buoh vie, což by VMti k vóli nebylo, nerad bych se toho dopustil, bychť měl v čem VMt hněvati. A takť sú dobří ti sedláci, žeť by nedbali, byť nikdež žádného obraza nebylo, neb obrazóm prvé oči vybodovali, ježto i podnes jest znáti a viděti u svatého Petra, kterak sú je oštěpy zšermovali a zčerkali. A byť měli pomoc učiniti na archu, viem, žeť by proti tomu nebyli, ale obrazóv těchť neradi vidie, jim i božiemu znamení rúhavá a posměšná mena přezdívajíc, jakož to od někte- rých slyšel sem, a to mi velmi těžko slyšeti a trpěti. A za mne nedávno, když sem božie znamenie dal zdělati, ty mi vylámali a sekali, a žádný jiný, než sedláci. To VMt vědúce, prosím pokorně, abyšte mi v tom za zlé neráčili mieti, nebť bych tak kvapný nechtěl býti, bychť je k čemu nutil, kdyžť by mi o tom poručeno a rozká- záno nebylo. Datum dominico post Circumcisionis domini. Jan Slovický z Vranieho, hajtman na Prachaticích. Mnohomocnému a vysoce urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu milostivému. 196. Týž témuž: aby poddaným pánů jeho nebylo zbraňováno na panstvích Rosenberských kupo- vati dobytek. B. m. [1468/, 3. Jan. Orig. č. 2064. Mnohomocný a vysoce urozený pane, pane milostivý! Služba má napřed VMti. Rač VMt věděti, že pánóv mých***) měštěné z Prachatic, Ondrášek a Mikuláš řezníci, ***) z Rabšteina. *) Nebahov. **) Jelenky.
Strana 311
Dopisy z roku 1468. 311 vznesli na mě, kterak sú na vašem panství v Horce dva voly k masu na krám kúpili, a již osmdesát gr. zavdali a ostatek mají vedle úmluvy dáti, i zaručili; a pak Mareš, rychtář váš z Planých, nedal jim těch volóv zajeti, a tak je i jiné, což kúpie, v tom hyndruje a k škodám připravuje; sám, jakož mě zpravují, voly překupuje a do Němec ven posélá. I prosímť VMti, aby VMt témuž Maršovi ráčili přikázati, aťby jim těch volóv nebránil zajeti, do-ufánie plné maje, že VMt jemu viece nedopustí, byť tak lidi pánóv mých měl hindrovati. Neb odtud z Planých i jiní vaši zde v Prachaticích i okolo ve vsech a u lidí pánóv mých dobytek a ovce, svině i jiné potřeby kupují, a toho já jim, i lidé pánóv mých, rádi přejem. Datum dominico post Circumcisionem domini. Jan Slovický z Vranieho, hajtman na Prachaticích. Mnohomocnému a vysoce urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu milo- stivému d. 197. Ahník z Budkova Janovi Rosenberskému: o církevních poměrech ve Volyni. Ve Volyni. [1468), 2. Febr. Orig. č. 2066 a. Urozený pane, pane mně milostivý! Služba má napřed VMti. A VMti věděti dávám, že strýc náš vlastní kněz Mikuláš Hřeb byl farářem řádně stvrzeným tu na Volyni za krále Václava, slavné paměti, až za ciesaře slavné paměti. A té chvíle měštěné Volynští i všecka obec žádali strýce našeho kněze Mikuláše za to, aby s nimi jel do Prahy k CMti slavné paměti, aby s nimi a vedle nich uprosil majestát a zápis, aby mohli zachováni býti při svých práviech a řádiech světských i duchovních. A to jest jim zjednal poctivě. A teď přiepis toho VMti posielám. A dále, milostivý pane, když jest nebožtík pan Přibík Klenovský dáním CMti se v ně uvazoval, tehdy jest kázal konšelóm i vší obci před sebú státi; tu jest jim rozkázal, kteřížby byli našie staré viery, aby vystúpili na jednu stranu, a kteříž táborské na druhú. Tu jest tomu srozuměl, že jest těch málo bylo táborské viery. I prosili jsú pana Přibíka ti Táborští, aby jim také kněze dal. Tu jest k nim řekl pan Přibík: Ne, nemuož to býti, vás jest málo, hleďte sobě kněze, kdež muožte, ale těchtoť jest mnoho. A v tu chvíli jest strýc náš kněz Mikuláš farář umřel. I prosili jsú měštěné Volynští pana Přibíka, aby jim odpustil sobě faráře dobyti. I odpustil jest jim, a oni sobě optali v Strako- nicích řádného a poctivého kněze Jakúbka, Bartoškova bratra, a toho jest jim ne- božtík pan Michalec*) dal, a ten jest byl farářem několik let. A potom jest nebyl žádný řádně stvrzený farářem, až do kněze Jana, kteréhož jsú za VMti vyhnali, řádně uvedeným knieze Mtí,**) až jsú nynie přivezše tohoto z Prahy, všetečně ho *) Václav z Michalovic, velmistr Strakonický. **) od Jošta z Rosenberka, rovněž velmistra Strakonického.
Dopisy z roku 1468. 311 vznesli na mě, kterak sú na vašem panství v Horce dva voly k masu na krám kúpili, a již osmdesát gr. zavdali a ostatek mají vedle úmluvy dáti, i zaručili; a pak Mareš, rychtář váš z Planých, nedal jim těch volóv zajeti, a tak je i jiné, což kúpie, v tom hyndruje a k škodám připravuje; sám, jakož mě zpravují, voly překupuje a do Němec ven posélá. I prosímť VMti, aby VMt témuž Maršovi ráčili přikázati, aťby jim těch volóv nebránil zajeti, do-ufánie plné maje, že VMt jemu viece nedopustí, byť tak lidi pánóv mých měl hindrovati. Neb odtud z Planých i jiní vaši zde v Prachaticích i okolo ve vsech a u lidí pánóv mých dobytek a ovce, svině i jiné potřeby kupují, a toho já jim, i lidé pánóv mých, rádi přejem. Datum dominico post Circumcisionem domini. Jan Slovický z Vranieho, hajtman na Prachaticích. Mnohomocnému a vysoce urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu milo- stivému d. 197. Ahník z Budkova Janovi Rosenberskému: o církevních poměrech ve Volyni. Ve Volyni. [1468), 2. Febr. Orig. č. 2066 a. Urozený pane, pane mně milostivý! Služba má napřed VMti. A VMti věděti dávám, že strýc náš vlastní kněz Mikuláš Hřeb byl farářem řádně stvrzeným tu na Volyni za krále Václava, slavné paměti, až za ciesaře slavné paměti. A té chvíle měštěné Volynští i všecka obec žádali strýce našeho kněze Mikuláše za to, aby s nimi jel do Prahy k CMti slavné paměti, aby s nimi a vedle nich uprosil majestát a zápis, aby mohli zachováni býti při svých práviech a řádiech světských i duchovních. A to jest jim zjednal poctivě. A teď přiepis toho VMti posielám. A dále, milostivý pane, když jest nebožtík pan Přibík Klenovský dáním CMti se v ně uvazoval, tehdy jest kázal konšelóm i vší obci před sebú státi; tu jest jim rozkázal, kteřížby byli našie staré viery, aby vystúpili na jednu stranu, a kteříž táborské na druhú. Tu jest tomu srozuměl, že jest těch málo bylo táborské viery. I prosili jsú pana Přibíka ti Táborští, aby jim také kněze dal. Tu jest k nim řekl pan Přibík: Ne, nemuož to býti, vás jest málo, hleďte sobě kněze, kdež muožte, ale těchtoť jest mnoho. A v tu chvíli jest strýc náš kněz Mikuláš farář umřel. I prosili jsú měštěné Volynští pana Přibíka, aby jim odpustil sobě faráře dobyti. I odpustil jest jim, a oni sobě optali v Strako- nicích řádného a poctivého kněze Jakúbka, Bartoškova bratra, a toho jest jim ne- božtík pan Michalec*) dal, a ten jest byl farářem několik let. A potom jest nebyl žádný řádně stvrzený farářem, až do kněze Jana, kteréhož jsú za VMti vyhnali, řádně uvedeným knieze Mtí,**) až jsú nynie přivezše tohoto z Prahy, všetečně ho *) Václav z Michalovic, velmistr Strakonický. **) od Jošta z Rosenberka, rovněž velmistra Strakonického.
Strana 312
312 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. sami uvedli. A ten tupí a hanie otce svatého i dobré paměti knieze Mt i faráře řádně uvedeného i jiné oc. Dán na Volyni fer. III. in die Purificationis s. Mariae. Ahník z Budkova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. 198. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o sporu s Divišem Malovcem. Na Helfenburce. 1468, 11. Febr. Orig. č. 2068. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. VMt račtež věděti, což se mne a mých lidí dotýče a Diviše Malovce, jakož VMt psala jemu, aby mi lidi propustil: račtež věděti, žeť mi jich propustiti nechce. A VMt mi roz- kázala, jestli že by jich nepropustil, abych také já jemu některého člověka jal a vsadil: i rozumiem tomu, jestli že bych já jemu koho jal, že by chtěl VMti lidem i mně zajímati i bráti všecko napořád; a rozumiem, že by sám nebyl, než s jinými svými přátely; i nerad bych já, by skrze mě v kraji takové nesnázi vyšly. I jezdili k němu Johannes písař i také Jan Stebňák, sami od sebe, chtiece to v dobré uvésti, aby skrze to větší nesnázi nevyšly, mluvíce s ním, aby tomu dal snadně jíti a lidi jemu propustil, a o to aby sobě tu v kraji přietele volili a na něm přestali, a zvláště na pánu Wintrberským. A já sem na pánu Wintrberským o to přestati chtěl, jedině, aby mi lidi propustil; a já chtěl sem sě lidmi ujistiti a postaviti je před panem Wintr- berským, a tu po něm chtěl bych jemu práv i s lidmi svými býti. A Diviš také chce na něm přestati a po mém chce mi opraviti. A jestliže sě pan Wintrberský v to uvieže a káže-li jemu lidi propustiti, že to chce učiniti a propustiti, i po jeho roz- kázání všecko učiniti a opraviti. Ale prvé lidi nechce propustiti, leč sě on v to uvieže a rozkáže. Neb VMt račte věděti, že pro lepší chtěl bych sebe ustúpiti, nežby takové nesnázi skrze to měly by viníti, ale bez VMti vědomie nezdálo mi sě to učiniti. I prosím, což by sě VMti v tom zdálo, račte mi psáti. Datum Helfenburg, fer. V. post Scolasticae anno LXVIII°.*) Adam z Drahonic, purkrabie Helfenburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému dd. 199. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o bojích knížete Viktorina v Rakousích. Ve Třeboni. 1468, 26. Febr. Orig. č. 2069. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala, abych se lidem *) Počínaje tímto listem, jest větší část Helfenburka se týkajících dopisů v krátkých regestech a výtazích uveřejněna v Památkách X. 229 a násl., odkudž částečně přešly také do Bernauova Album der Burgen oc. I. 237.
312 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. sami uvedli. A ten tupí a hanie otce svatého i dobré paměti knieze Mt i faráře řádně uvedeného i jiné oc. Dán na Volyni fer. III. in die Purificationis s. Mariae. Ahník z Budkova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému. 198. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o sporu s Divišem Malovcem. Na Helfenburce. 1468, 11. Febr. Orig. č. 2068. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. VMt račtež věděti, což se mne a mých lidí dotýče a Diviše Malovce, jakož VMt psala jemu, aby mi lidi propustil: račtež věděti, žeť mi jich propustiti nechce. A VMt mi roz- kázala, jestli že by jich nepropustil, abych také já jemu některého člověka jal a vsadil: i rozumiem tomu, jestli že bych já jemu koho jal, že by chtěl VMti lidem i mně zajímati i bráti všecko napořád; a rozumiem, že by sám nebyl, než s jinými svými přátely; i nerad bych já, by skrze mě v kraji takové nesnázi vyšly. I jezdili k němu Johannes písař i také Jan Stebňák, sami od sebe, chtiece to v dobré uvésti, aby skrze to větší nesnázi nevyšly, mluvíce s ním, aby tomu dal snadně jíti a lidi jemu propustil, a o to aby sobě tu v kraji přietele volili a na něm přestali, a zvláště na pánu Wintrberským. A já sem na pánu Wintrberským o to přestati chtěl, jedině, aby mi lidi propustil; a já chtěl sem sě lidmi ujistiti a postaviti je před panem Wintr- berským, a tu po něm chtěl bych jemu práv i s lidmi svými býti. A Diviš také chce na něm přestati a po mém chce mi opraviti. A jestliže sě pan Wintrberský v to uvieže a káže-li jemu lidi propustiti, že to chce učiniti a propustiti, i po jeho roz- kázání všecko učiniti a opraviti. Ale prvé lidi nechce propustiti, leč sě on v to uvieže a rozkáže. Neb VMt račte věděti, že pro lepší chtěl bych sebe ustúpiti, nežby takové nesnázi skrze to měly by viníti, ale bez VMti vědomie nezdálo mi sě to učiniti. I prosím, což by sě VMti v tom zdálo, račte mi psáti. Datum Helfenburg, fer. V. post Scolasticae anno LXVIII°.*) Adam z Drahonic, purkrabie Helfenburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému dd. 199. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o bojích knížete Viktorina v Rakousích. Ve Třeboni. 1468, 26. Febr. Orig. č. 2069. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala, abych se lidem *) Počínaje tímto listem, jest větší část Helfenburka se týkajících dopisů v krátkých regestech a výtazích uveřejněna v Památkách X. 229 a násl., odkudž částečně přešly také do Bernauova Album der Burgen oc. I. 237.
Strana 313
Dopisy z roku 1468. 313 kázal na hotově jmieti, a kdyžby Rendl obeslal, abych jim kázal táhnúti: i nepíše mi VMt, takli vedle VMti prvnieho rozkázanie veřejně všem lidem, čili polovici lidem, čili vedle podoby, seč by kde lidé mohli býti. A také o zemany a nápravníky, ti jsú na zámku, a jest jich potřebie vedle nynějšieho běhu; a lidé, kteříž přisedie k Hradci a Vitorazi, jsú v nebezpečenstvie, neb ledacies lidé přejieždějí, chtiece jim uškoditi. I neradbych jimi hnul, aby na ně záhuba druhá nepřišla; pak což VMt rozkáže, takť se stane. Včera přijeli dvuojí páni Puochoměřovi*) služebníci od knie- žete, a tak mě zpravujie, že knieže osadil ten klášter Oltenburk, a táhne doluov k Hadrštorfu, a ten žeby měl osaditi. Také mi pravili, že Pamkchirchar**) poslal k kniežeti, že jej chce na Kchorneuburk pustiti a přes Dunaj přepraviti, a že sám Pamkchirchar chce břeh s oné strany Dunaje osaditi, aby se mohli tam přepraviti. A pravili mi, že má knieže na XXX vězňuov dobrých, kteréž jali u Rohuov, a jme- noval mi Kchelbrshordara Hilpranta, jako u pana Zdeňka byl haitmanem, Štorchau- zara Volfganka nucz [sic] a jiné, ježto jich všech jmenovati neuměli; a Druksacz***) že chce dáti VIM zlatých od sebe; a Ibzu že postúpiti mají z někého úplatku, a u Štairu že ještě vždy ležie. Datum Trzebon, fer. VI. post s. Mathiae apostoli anno oc. LXVIII°. Rehoř oc. [Duška:] Také račte věděti, že sem měl posla na Lanšteině, chtěje zvěděti, co sobě na té tvrzi u Doksnara činie. Tak mi píše úředník z Lanšteina, že jich nic nepřibývá, ani se opravují; a když u nich leženo, že jich pět zabito, osm raněno, a XVI že jich s huory s knězem tu noc uteklo; a by bylo druhé noci leženo, žeby byli všickni utekli; neb že sú nejměli potřeb k jedení ani k brani, a že doptati nemuož, by se kde sbírali jim ku pomoci. Také mi psal týž úředník, že kněz Vi- ktorin, zapáliv Štukravu, i že táhl mocnú rukú mimo německé vojsko, a že se již sjel s těmi, ktož jemu ku pomoci z Čech táhli, a že nevie, co začnú. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 200. Jan z Vochova Janovi z Rosenberka: aby dal rok lidem jeho. Ve Vodňanech. [146827 5. Mart. Orig. č. 2071. Službu svú běhu nenějšieho vzkazuji, pane milý! A divím se VMti, že mi mému pacholku roku nedáte, a já VMti služebníkóm sem byl dal hned rok na poli, pokod sem jimi vlád; ještě když sem je v jiných moc dal, toho sem za ně sliboval, aby nebyli do věže sázeni a je vyrukoval; jako vás tajno nenie, že sem za Švajpeka *) Zde nepochybně nutno mysliti na pána Viléma z Puchheimu, spojence knížete Viktorina. **) Baumkircher Ondřej. ***) Císařský rada Haidenreich Drugsess; syn jeho slul Eustach. Archiv Český VII. 40
Dopisy z roku 1468. 313 kázal na hotově jmieti, a kdyžby Rendl obeslal, abych jim kázal táhnúti: i nepíše mi VMt, takli vedle VMti prvnieho rozkázanie veřejně všem lidem, čili polovici lidem, čili vedle podoby, seč by kde lidé mohli býti. A také o zemany a nápravníky, ti jsú na zámku, a jest jich potřebie vedle nynějšieho běhu; a lidé, kteříž přisedie k Hradci a Vitorazi, jsú v nebezpečenstvie, neb ledacies lidé přejieždějí, chtiece jim uškoditi. I neradbych jimi hnul, aby na ně záhuba druhá nepřišla; pak což VMt rozkáže, takť se stane. Včera přijeli dvuojí páni Puochoměřovi*) služebníci od knie- žete, a tak mě zpravujie, že knieže osadil ten klášter Oltenburk, a táhne doluov k Hadrštorfu, a ten žeby měl osaditi. Také mi pravili, že Pamkchirchar**) poslal k kniežeti, že jej chce na Kchorneuburk pustiti a přes Dunaj přepraviti, a že sám Pamkchirchar chce břeh s oné strany Dunaje osaditi, aby se mohli tam přepraviti. A pravili mi, že má knieže na XXX vězňuov dobrých, kteréž jali u Rohuov, a jme- noval mi Kchelbrshordara Hilpranta, jako u pana Zdeňka byl haitmanem, Štorchau- zara Volfganka nucz [sic] a jiné, ježto jich všech jmenovati neuměli; a Druksacz***) že chce dáti VIM zlatých od sebe; a Ibzu že postúpiti mají z někého úplatku, a u Štairu že ještě vždy ležie. Datum Trzebon, fer. VI. post s. Mathiae apostoli anno oc. LXVIII°. Rehoř oc. [Duška:] Také račte věděti, že sem měl posla na Lanšteině, chtěje zvěděti, co sobě na té tvrzi u Doksnara činie. Tak mi píše úředník z Lanšteina, že jich nic nepřibývá, ani se opravují; a když u nich leženo, že jich pět zabito, osm raněno, a XVI že jich s huory s knězem tu noc uteklo; a by bylo druhé noci leženo, žeby byli všickni utekli; neb že sú nejměli potřeb k jedení ani k brani, a že doptati nemuož, by se kde sbírali jim ku pomoci. Také mi psal týž úředník, že kněz Vi- ktorin, zapáliv Štukravu, i že táhl mocnú rukú mimo německé vojsko, a že se již sjel s těmi, ktož jemu ku pomoci z Čech táhli, a že nevie, co začnú. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 200. Jan z Vochova Janovi z Rosenberka: aby dal rok lidem jeho. Ve Vodňanech. [146827 5. Mart. Orig. č. 2071. Službu svú běhu nenějšieho vzkazuji, pane milý! A divím se VMti, že mi mému pacholku roku nedáte, a já VMti služebníkóm sem byl dal hned rok na poli, pokod sem jimi vlád; ještě když sem je v jiných moc dal, toho sem za ně sliboval, aby nebyli do věže sázeni a je vyrukoval; jako vás tajno nenie, že sem za Švajpeka *) Zde nepochybně nutno mysliti na pána Viléma z Puchheimu, spojence knížete Viktorina. **) Baumkircher Ondřej. ***) Císařský rada Haidenreich Drugsess; syn jeho slul Eustach. Archiv Český VII. 40
Strana 314
314 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. pod pět set zlatých. A to dobře viete, což mi jest s mú ctí, že bych pro VMt rád udělal vedle běhu nenějšieho; také kdež sem sám v jézdě, že páliti nedám, leč by někto úkrady to udělal. Také prosím za tohoto nebožátko vězně, kterýž vám tento list přinesl, a za svého pacholka též, aby rok měl; když se jest Uhróm stavěl, také se vám stavěti bude. Dán list Vodňanech, tu první sobotu v postě. Jan z Vochova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, buď list dán. 201. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o dva vězně páně Zdeňkovy. Na Rožmberce. 1468, 9. Mart. Orig. č. 2072. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše o ta dva vězně, kteří jsú ke mně, páně Zdeňkova oc.: VMti k vuoli a ku potřebě chci já je dáti VMti, když mi VMt psáti bude; kdyžbych na VMti požádal, aby mi také ráčil dáti dva vězně. Dat. Rozmberk, fer. IIII. post Invocavit, annorum oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému. 202. Týž témuž: v téže záležitosti. Na Rožmberce. 1468, 12. Mart. Orig. č. 2073. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Ta dva vězně páně Zdeňkova z Vitoraze, které sem VMti dal, rač VMt věděti, že mají rok do středu- postí, a list ten u mne jest, kterým jsú vyručeni. A VMt rač je dále kázati zavázati k VMti. A když mi VMt psáti bude, že se jimi ujistila, aneb je VMt že propustila, list jim ten káži jich vrátiti. Dat. Rozmberk, sabbato in die Gregorii ann. oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému. 203. Pavel Dětřichovic Mikuláši z Jihlavy: aby Břekovec nestal se dříve purkrabím Choustnickým, pokud Pavel s panem Janem Rosenberským o to nerozmluví. V Soběslavi. [1468/, 12. Mart. Orig. č. 2074. Službu svú vzkazuji, pane Mikuláši, přieteli milý! Porozuměl sem, že by Do- bronička ku páně Mti o toto jel, chtěje mluviti se páně Mtí o Břekovce,*) kterýž *) Petra z Ostromeče.
314 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. pod pět set zlatých. A to dobře viete, což mi jest s mú ctí, že bych pro VMt rád udělal vedle běhu nenějšieho; také kdež sem sám v jézdě, že páliti nedám, leč by někto úkrady to udělal. Také prosím za tohoto nebožátko vězně, kterýž vám tento list přinesl, a za svého pacholka též, aby rok měl; když se jest Uhróm stavěl, také se vám stavěti bude. Dán list Vodňanech, tu první sobotu v postě. Jan z Vochova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, buď list dán. 201. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o dva vězně páně Zdeňkovy. Na Rožmberce. 1468, 9. Mart. Orig. č. 2072. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše o ta dva vězně, kteří jsú ke mně, páně Zdeňkova oc.: VMti k vuoli a ku potřebě chci já je dáti VMti, když mi VMt psáti bude; kdyžbych na VMti požádal, aby mi také ráčil dáti dva vězně. Dat. Rozmberk, fer. IIII. post Invocavit, annorum oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému. 202. Týž témuž: v téže záležitosti. Na Rožmberce. 1468, 12. Mart. Orig. č. 2073. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Ta dva vězně páně Zdeňkova z Vitoraze, které sem VMti dal, rač VMt věděti, že mají rok do středu- postí, a list ten u mne jest, kterým jsú vyručeni. A VMt rač je dále kázati zavázati k VMti. A když mi VMt psáti bude, že se jimi ujistila, aneb je VMt že propustila, list jim ten káži jich vrátiti. Dat. Rozmberk, sabbato in die Gregorii ann. oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému. 203. Pavel Dětřichovic Mikuláši z Jihlavy: aby Břekovec nestal se dříve purkrabím Choustnickým, pokud Pavel s panem Janem Rosenberským o to nerozmluví. V Soběslavi. [1468/, 12. Mart. Orig. č. 2074. Službu svú vzkazuji, pane Mikuláši, přieteli milý! Porozuměl sem, že by Do- bronička ku páně Mti o toto jel, chtěje mluviti se páně Mtí o Břekovce,*) kterýž *) Petra z Ostromeče.
Strana 315
Dopisy z roku 1468. 315 nynie prodal jest Oldřichovi Fifkovi*) svuoj hrádek Kamen,**) aby byl na Chúsníce purkrabie. Prosímť, milý pane Mikuláši, bude-liť o to se páně Mtí mluviti, přimluv se, ať by páně Mt tak kvapně k tomu nesvolila k odpovědi konečně, leč já prvé s JMtí o to i o jiné rozmluvím; nebť píši páně Mti, ať by mě obeslal, kdy k JMti Paulus de Praga. přijieti mám. Datum Soběslav, sabbato s. Gregorii. Famoso domino Nicolao de Iglavia, supremo cancellario domini de Rosis, amico optimo bd. 204. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: určuje Třeboň neb Krumlov za místo ke společ- nému sjezdu. B. m. ƒ1468, kolem 13. Mart.) Koncept č. 2075. Ode mne Jana z Rozmberka oc. tobě urozený pane Zdeňku z Šternberka oc. Jakos mi psal o miesto, kde bychom se sjeti měli, ať bych jmenoval: i jmenovalť sem prvé po služebníku svém Třeboň, ježto mi se jistě hodné zdá pro nás obapolně, a tu že bych chtěl glejtovati, jakožť sem pak po témž svém služebníku vzkázal. A pakliť se vždy tu nezdá, ale přijeď ke mně na Krumplov, a jáť i tu rád chci glejtovati vedle hodnosti, nebť mi se cele zdá, žeť jinde v zemi miesta nám oběma hodnějšieho neviem pro potřeby i pro jiné rozličné věci; ježto, dá-li buoh, to slušně muožeš učiniti. Dat. 205. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: žádá o glejt a chce do Krumlova přijeti. Ve Vitorazi. 1468, 13. Mart. Orig. č. 2076. Ode mne Zdeňka z Šternberka, najvyššieho purkrabí Pražského a najvyššieho haitmana prelátuov, kniežat, pánov i obcí křesťanských v poslušenstvie otce svatého stojících, slavné koruny české oc. tobě urozený pane Jane z Rozmberka. Jakožs mi po služebníku svém vzkázal, abych do Třeboně přijel, a teď nyní píšeš, že slušněj- šieho miesta nám oběma nevíš, než na Krumlově: poslalť sem nyní ty odpovědi, kteréž se nám dějí bez boha a beze všie spravedlnosti proti tomuto křesťanskému příměřie. I rozuměti muožeš tomu, že mi jest potřebie velmi se opatrovati. Ale však pro lepšie chci to učiniti a k tobě do Krumlova přijeti. Protož daj mi bezpečný gleit na puoldruhého sta koní sám před sebú, přede všemi pomocníky, služebníky a lidmi poddanými svými; a služebníci tvoji staršie ať mi za to slíbí, že bezpečně přijeti a odjeti mohu na své obydlí; a měštěné ať mi také list dadie. Ex Veitra, dominica Reminiscere, anno oc. LXVIII°. *) z Vydří. **) Prodej Kamene uskutečnil se teprv 29. března. Sedláček IV. 195. 40*
Dopisy z roku 1468. 315 nynie prodal jest Oldřichovi Fifkovi*) svuoj hrádek Kamen,**) aby byl na Chúsníce purkrabie. Prosímť, milý pane Mikuláši, bude-liť o to se páně Mtí mluviti, přimluv se, ať by páně Mt tak kvapně k tomu nesvolila k odpovědi konečně, leč já prvé s JMtí o to i o jiné rozmluvím; nebť píši páně Mti, ať by mě obeslal, kdy k JMti Paulus de Praga. přijieti mám. Datum Soběslav, sabbato s. Gregorii. Famoso domino Nicolao de Iglavia, supremo cancellario domini de Rosis, amico optimo bd. 204. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: určuje Třeboň neb Krumlov za místo ke společ- nému sjezdu. B. m. ƒ1468, kolem 13. Mart.) Koncept č. 2075. Ode mne Jana z Rozmberka oc. tobě urozený pane Zdeňku z Šternberka oc. Jakos mi psal o miesto, kde bychom se sjeti měli, ať bych jmenoval: i jmenovalť sem prvé po služebníku svém Třeboň, ježto mi se jistě hodné zdá pro nás obapolně, a tu že bych chtěl glejtovati, jakožť sem pak po témž svém služebníku vzkázal. A pakliť se vždy tu nezdá, ale přijeď ke mně na Krumplov, a jáť i tu rád chci glejtovati vedle hodnosti, nebť mi se cele zdá, žeť jinde v zemi miesta nám oběma hodnějšieho neviem pro potřeby i pro jiné rozličné věci; ježto, dá-li buoh, to slušně muožeš učiniti. Dat. 205. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: žádá o glejt a chce do Krumlova přijeti. Ve Vitorazi. 1468, 13. Mart. Orig. č. 2076. Ode mne Zdeňka z Šternberka, najvyššieho purkrabí Pražského a najvyššieho haitmana prelátuov, kniežat, pánov i obcí křesťanských v poslušenstvie otce svatého stojících, slavné koruny české oc. tobě urozený pane Jane z Rozmberka. Jakožs mi po služebníku svém vzkázal, abych do Třeboně přijel, a teď nyní píšeš, že slušněj- šieho miesta nám oběma nevíš, než na Krumlově: poslalť sem nyní ty odpovědi, kteréž se nám dějí bez boha a beze všie spravedlnosti proti tomuto křesťanskému příměřie. I rozuměti muožeš tomu, že mi jest potřebie velmi se opatrovati. Ale však pro lepšie chci to učiniti a k tobě do Krumlova přijeti. Protož daj mi bezpečný gleit na puoldruhého sta koní sám před sebú, přede všemi pomocníky, služebníky a lidmi poddanými svými; a služebníci tvoji staršie ať mi za to slíbí, že bezpečně přijeti a odjeti mohu na své obydlí; a měštěné ať mi také list dadie. Ex Veitra, dominica Reminiscere, anno oc. LXVIII°. *) z Vydří. **) Prodej Kamene uskutečnil se teprv 29. března. Sedláček IV. 195. 40*
Strana 316
316 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 206. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: aby přijel do Krumlova 27. března. B. m. [1468, před 20. Mart.) Opis č. 2080 a. Ode mne Jana z Rozmberka oc. tobě urozený pane Zdeňku z Šternberka. Jakož mi píšeš, že ke mně do Krumlova přijeti chceš, aby glejty opatřen byl oc. I zdáť mi se, aby již tak ve jmeno božie učinil a ke mně přijel od této neděle nynie příštie [20. Martii] v témdni. Toť bude v tu neděli Letare [27. Martii]. A v té mieře já tě chci opatřiti glejty vedle potřebnosti, jakos žádal, a napřed přie- pisy jich poslati. A jakož píšeš, že by lidé moji mosty smetali a cestu zasekali na silnici: i zdá mi se, aby mi oznámil, kte se stalo, aneb kteří lidé by to učinili. 207. Konopištský purkrabí Zdeňkovi ze Šternberka: o stavu věcí na Konopišti a v Benešově. Na Konopišti. 1468, 20. Mart. Orig. č. 2078. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má poddaná VMti. VMti zdravie i všeho prospěšenstvie s pravú vierú rád bych přál. A VMti věděti dávám, kterak Kostka,*) přijev tu do Benešova, po mě včera poslal; tu sem k němu sjel, pojav s sebú staršie. I mluvil jest ke mně, abych jemu summu lidí pověděl, co jich na hoře mám, anebo abychom okolo hradu šli, a oni aby sě nám z daleka dívali a nás opatřili. Toho jsem učiniti nechtěl. A on mi řekl, poněvadž toho učiniti nechci, abych nahoru nic nevozil, ani nosil; a šranky hned kázal zamknúti, a múku, ježto měli nahoru vézti, tu stavil, aby nahoru nebyla vezena. A já jsem hned toho túžil a oznámil všem dobrým lidem a zemanuom, kteracie se nám nátiskové dějí v tomto příměří. A s tiem jsem od něho pryč šel, chtě nahoru jeti. A ihned obeslal jest Valentina rychtáře i jiný, kteříž nahoře v uobleženi byli, aby k němu přišli. Tu jsem já s staršími vedle nich šel. A on jest k nim mluvil, aby sě s tú obcí srovnali a též pomoci dávali, jakožto i oni; pak-li by toho neučinili, aby hned ven z města šli, vystřiehaje a pravě jim, jestli že toho neučiní, že budú k tomu připraveni bitím kyjmi, cepy, šavlemi, meči, samostřieli, věží i zabitiem; a oni tu odpověď dali, že jsú sě prvé hrdel i statkuov pro VMt odvážili a že by chtěli toho slavného příměří podle nás požíti. Tu jsme také vedle nich za ně přimlúvali; nic platno nebylo. A pravie, že to jináče nemuož býti. A já sem řekl, že múku chci kázati nahoru vézti, a jestli že mi pobrána bude, budú dobří lidé věděti, že sě nám proti příměří děje. A já jsem to vše oznamoval všem dobrým lidem ty řeči, kteréž jest on mluvil. A v tom šli sme všichni pryč. A potom Břiský s Bohuslávkem šel jest k němu *) Zdeněk.
316 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 206. Jan z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému: aby přijel do Krumlova 27. března. B. m. [1468, před 20. Mart.) Opis č. 2080 a. Ode mne Jana z Rozmberka oc. tobě urozený pane Zdeňku z Šternberka. Jakož mi píšeš, že ke mně do Krumlova přijeti chceš, aby glejty opatřen byl oc. I zdáť mi se, aby již tak ve jmeno božie učinil a ke mně přijel od této neděle nynie příštie [20. Martii] v témdni. Toť bude v tu neděli Letare [27. Martii]. A v té mieře já tě chci opatřiti glejty vedle potřebnosti, jakos žádal, a napřed přie- pisy jich poslati. A jakož píšeš, že by lidé moji mosty smetali a cestu zasekali na silnici: i zdá mi se, aby mi oznámil, kte se stalo, aneb kteří lidé by to učinili. 207. Konopištský purkrabí Zdeňkovi ze Šternberka: o stavu věcí na Konopišti a v Benešově. Na Konopišti. 1468, 20. Mart. Orig. č. 2078. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má poddaná VMti. VMti zdravie i všeho prospěšenstvie s pravú vierú rád bych přál. A VMti věděti dávám, kterak Kostka,*) přijev tu do Benešova, po mě včera poslal; tu sem k němu sjel, pojav s sebú staršie. I mluvil jest ke mně, abych jemu summu lidí pověděl, co jich na hoře mám, anebo abychom okolo hradu šli, a oni aby sě nám z daleka dívali a nás opatřili. Toho jsem učiniti nechtěl. A on mi řekl, poněvadž toho učiniti nechci, abych nahoru nic nevozil, ani nosil; a šranky hned kázal zamknúti, a múku, ježto měli nahoru vézti, tu stavil, aby nahoru nebyla vezena. A já jsem hned toho túžil a oznámil všem dobrým lidem a zemanuom, kteracie se nám nátiskové dějí v tomto příměří. A s tiem jsem od něho pryč šel, chtě nahoru jeti. A ihned obeslal jest Valentina rychtáře i jiný, kteříž nahoře v uobleženi byli, aby k němu přišli. Tu jsem já s staršími vedle nich šel. A on jest k nim mluvil, aby sě s tú obcí srovnali a též pomoci dávali, jakožto i oni; pak-li by toho neučinili, aby hned ven z města šli, vystřiehaje a pravě jim, jestli že toho neučiní, že budú k tomu připraveni bitím kyjmi, cepy, šavlemi, meči, samostřieli, věží i zabitiem; a oni tu odpověď dali, že jsú sě prvé hrdel i statkuov pro VMt odvážili a že by chtěli toho slavného příměří podle nás požíti. Tu jsme také vedle nich za ně přimlúvali; nic platno nebylo. A pravie, že to jináče nemuož býti. A já sem řekl, že múku chci kázati nahoru vézti, a jestli že mi pobrána bude, budú dobří lidé věděti, že sě nám proti příměří děje. A já jsem to vše oznamoval všem dobrým lidem ty řeči, kteréž jest on mluvil. A v tom šli sme všichni pryč. A potom Břiský s Bohuslávkem šel jest k němu *) Zdeněk.
Strana 317
Dopisy z roku 1468. 317 o svú věc mluviti, a on mi po nich vzkázal, že tu múku a jeden slad propustí. A v tom my, s huory i z města, abychom VMt obeslali a jemu toho v témdni ko- nečnú odpověď dali, chceme-li to učiniti, co jest k nám mluvil; pak-li bychom toho neučinili, že nám nahoru nic nedadie vésti ani nésti a že z města vyženú. Protož, milostivý pane, již VMt to věda, račte nám toho dáti odpověď, kterak mámy s tiem činiti. Dán na Konopišti, v neděli před sv. Benedictem let božiech oc. LXVIII. Markvart z Královic, purkrabie na Konopišti. Urozenému pánu, panu Zdeňkovi z Šternberka, najvyššiemu purkrabí Pražskému a naj- vyššiemu hajtmanu prelátuov, kniežat, pánuov i obcí křesťanských v poslušenstvie otce svatého stojících, slavné koruny České oc, pánu mému milostivému buď d. 208. Purkrabí na Kašperce purkrabí Helfenburskému: o vzájemných vzatcích. Na Karlšperce. 1468, 24. Mart. Orig. č. 2079. Službu svú vzkazuji přieteli milý! A jakož mi píšeš o Vintieře z Kojšic oc: psaní sem tomu porozuměl. I věz, milý přieteli, žeť jsú ti lidé vzeli Strnádkovi IIII prostice soli a dva koně, když jest on to nepřátelóm pobral a na hrad vezl, a oni mu to odjali, an jim nic nepřekážie. I jestiť Strnádek dnes na Kašperce; a potom kdež přijede [sic], mněť poslúchá, když ke mě přijede, a když jinam odjede, jáť jeho mocen nejsem. Dále dotýčeš, že by to chtěl na svého pána znésti, a že by dále bylo k mému pánu*) hleděno. Milý přieteli, máš to při sobě, učiniž, coť sě zdáti bude. Datum Carlšperk, fer. V. ante Annuntiationem b. Mariae virg. anno Výšek z Obitec, purkrabě na Karlšperce. oc. LXVIII°. Urozenému panoši Adamovi z Drahonic, purkrabie na Helfmburce, přieteli mému dobrému d. 209. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: že by chtěl sjeti se s ním, ale toliko na Novém Hradě. Ve Vitorazi. 1468, 29. Mart. Orig. č. 2080 b. Ode mne Zdeňka z Šternberka, najvyššieho purkrabí Pražského a najvyššieho haitmana prelátuov, kniežat, pánuov i obcí křesťanských v poslušenstvie otce svatého stojících, slavné korony české oc, tobě urozený pane Jane z Rozmberka. Jakož mi píšeš, abych se s tebú na Krumlově, v Třeboni aneb na Rozmberce sjel: zdá mi se, že sú tebe služebníci tvoji zpravili, kteříž zde u mne od tebe byli, pro které pří- činy to bejti nemuož; a také žebych toliko s sebú nepotřeboval oc. Protož, zdáliť *) Zdeňkovi Konopištskému ze Šternberka. Byl tu pánem od r. 1459 do 1470.
Dopisy z roku 1468. 317 o svú věc mluviti, a on mi po nich vzkázal, že tu múku a jeden slad propustí. A v tom my, s huory i z města, abychom VMt obeslali a jemu toho v témdni ko- nečnú odpověď dali, chceme-li to učiniti, co jest k nám mluvil; pak-li bychom toho neučinili, že nám nahoru nic nedadie vésti ani nésti a že z města vyženú. Protož, milostivý pane, již VMt to věda, račte nám toho dáti odpověď, kterak mámy s tiem činiti. Dán na Konopišti, v neděli před sv. Benedictem let božiech oc. LXVIII. Markvart z Královic, purkrabie na Konopišti. Urozenému pánu, panu Zdeňkovi z Šternberka, najvyššiemu purkrabí Pražskému a naj- vyššiemu hajtmanu prelátuov, kniežat, pánuov i obcí křesťanských v poslušenstvie otce svatého stojících, slavné koruny České oc, pánu mému milostivému buď d. 208. Purkrabí na Kašperce purkrabí Helfenburskému: o vzájemných vzatcích. Na Karlšperce. 1468, 24. Mart. Orig. č. 2079. Službu svú vzkazuji přieteli milý! A jakož mi píšeš o Vintieře z Kojšic oc: psaní sem tomu porozuměl. I věz, milý přieteli, žeť jsú ti lidé vzeli Strnádkovi IIII prostice soli a dva koně, když jest on to nepřátelóm pobral a na hrad vezl, a oni mu to odjali, an jim nic nepřekážie. I jestiť Strnádek dnes na Kašperce; a potom kdež přijede [sic], mněť poslúchá, když ke mě přijede, a když jinam odjede, jáť jeho mocen nejsem. Dále dotýčeš, že by to chtěl na svého pána znésti, a že by dále bylo k mému pánu*) hleděno. Milý přieteli, máš to při sobě, učiniž, coť sě zdáti bude. Datum Carlšperk, fer. V. ante Annuntiationem b. Mariae virg. anno Výšek z Obitec, purkrabě na Karlšperce. oc. LXVIII°. Urozenému panoši Adamovi z Drahonic, purkrabie na Helfmburce, přieteli mému dobrému d. 209. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: že by chtěl sjeti se s ním, ale toliko na Novém Hradě. Ve Vitorazi. 1468, 29. Mart. Orig. č. 2080 b. Ode mne Zdeňka z Šternberka, najvyššieho purkrabí Pražského a najvyššieho haitmana prelátuov, kniežat, pánuov i obcí křesťanských v poslušenstvie otce svatého stojících, slavné korony české oc, tobě urozený pane Jane z Rozmberka. Jakož mi píšeš, abych se s tebú na Krumlově, v Třeboni aneb na Rozmberce sjel: zdá mi se, že sú tebe služebníci tvoji zpravili, kteříž zde u mne od tebe byli, pro které pří- činy to bejti nemuož; a také žebych toliko s sebú nepotřeboval oc. Protož, zdáliť *) Zdeňkovi Konopištskému ze Šternberka. Byl tu pánem od r. 1459 do 1470.
Strana 318
318 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. se, abychom se spolu na Novém Hradě sjeli, toť chci učiniti; pakliť se nezdá, toť při tobě stojí. Ex Veitra, fer. III. post dominicam Laetare anno oc. LXVIII.. 210. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o záležitostech vojenských. Ve Třeboni. 1468, 7. April. Orig. č. 2082. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala, abych VMti dvořany hned vypravil do Krumlova, toť sem učinil, neboť mi jest v s nuoci pozdě list dodán. A milostivý pane, VMti věděti dávám, že včera přišli pěší, kteříž zde na Třeboni jsú, žádajíce záplatku, neb již bude u pondělí XXII neděl, jakž jim zadržáno; a málo co dal sem, ač tu své nedostatky, a také že jich v hospodách chovati nechtie, proto že nemají čím platiti. Prosímť VMti, račte to opatřiti, ať by jim zaplaceno bylo. A obeslalť sem zemany tak, jakož VMt rozkázala. Šorce doma nenie, a neviem, při- jede-li. Huovno starý béře službu, než syn jest toliko přikázaným; co o nich ráčíte rozkázati? rádi by, aby jeden z nich jel. Kojakovský ten stuoně, ale procházie se, než má dva koně, na kteréž službu béře; račte také o něm rozkazati. O Harovníkovi sem prvé VMti psal, že jest duobr při zámku. Mikuláš Pešík ten služby nemá, než ztravu a obrok na kuoň; ráčíte-li jej některak obmysliti, že by s VMtí jel a Koja- kovského koně s sebú pojal; ale ráčili byšte Kojakovskému sami psáti, aby s ním koně poslal, již bych já pacholka na druhý kuoň zjednal miesto samého Kojakovského, a on sám Kojakovský poslal by pacholka. A vozy dva prázdna, kterýchž žádáte, chci objednati; i račte mi dáti věděti, kam a který den jměl bych je poslati. Toho mi račte po tomto poslu odpověď dáti. Datum Třeboň, fer. V. post dominicam Judica anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 211. Jan z Lobkovic Janovi Rosenberskému stěžuje si na neposlušnost poddaných. V Rožmberce. 1468, 10. April. Orig. č. 2085. Služba má VMti, urozený pane, milý mně příznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest VMti došlo oc.: račiž VMt věděti, žeť sem jim rozkázal, jakž jest toho potřeba, aby puol jich hotovo bylo, a z toho aby bylo vybráno na vojnu, což by mělo býti, a ostatek, pro kraj opatřenie, aby doma ostali; a voni mě poslúchati nechtějí, což jim rozkáži, a k tomu žádného není; a tak slyším, že sě o to k VMti utiekají. I prosímť VMti, račte sobě i mně práci umenšiti a při tom mně ostaviti, podkad
318 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. se, abychom se spolu na Novém Hradě sjeli, toť chci učiniti; pakliť se nezdá, toť při tobě stojí. Ex Veitra, fer. III. post dominicam Laetare anno oc. LXVIII.. 210. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o záležitostech vojenských. Ve Třeboni. 1468, 7. April. Orig. č. 2082. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala, abych VMti dvořany hned vypravil do Krumlova, toť sem učinil, neboť mi jest v s nuoci pozdě list dodán. A milostivý pane, VMti věděti dávám, že včera přišli pěší, kteříž zde na Třeboni jsú, žádajíce záplatku, neb již bude u pondělí XXII neděl, jakž jim zadržáno; a málo co dal sem, ač tu své nedostatky, a také že jich v hospodách chovati nechtie, proto že nemají čím platiti. Prosímť VMti, račte to opatřiti, ať by jim zaplaceno bylo. A obeslalť sem zemany tak, jakož VMt rozkázala. Šorce doma nenie, a neviem, při- jede-li. Huovno starý béře službu, než syn jest toliko přikázaným; co o nich ráčíte rozkázati? rádi by, aby jeden z nich jel. Kojakovský ten stuoně, ale procházie se, než má dva koně, na kteréž službu béře; račte také o něm rozkazati. O Harovníkovi sem prvé VMti psal, že jest duobr při zámku. Mikuláš Pešík ten služby nemá, než ztravu a obrok na kuoň; ráčíte-li jej některak obmysliti, že by s VMtí jel a Koja- kovského koně s sebú pojal; ale ráčili byšte Kojakovskému sami psáti, aby s ním koně poslal, již bych já pacholka na druhý kuoň zjednal miesto samého Kojakovského, a on sám Kojakovský poslal by pacholka. A vozy dva prázdna, kterýchž žádáte, chci objednati; i račte mi dáti věděti, kam a který den jměl bych je poslati. Toho mi račte po tomto poslu odpověď dáti. Datum Třeboň, fer. V. post dominicam Judica anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 211. Jan z Lobkovic Janovi Rosenberskému stěžuje si na neposlušnost poddaných. V Rožmberce. 1468, 10. April. Orig. č. 2085. Služba má VMti, urozený pane, milý mně příznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest VMti došlo oc.: račiž VMt věděti, žeť sem jim rozkázal, jakž jest toho potřeba, aby puol jich hotovo bylo, a z toho aby bylo vybráno na vojnu, což by mělo býti, a ostatek, pro kraj opatřenie, aby doma ostali; a voni mě poslúchati nechtějí, což jim rozkáži, a k tomu žádného není; a tak slyším, že sě o to k VMti utiekají. I prosímť VMti, račte sobě i mně práci umenšiti a při tom mně ostaviti, podkad
Strana 319
Dopisy z roku 1468. 319 VMt zavázala, a jim rozkázati, ať mne poslúchají a učiní, což mají spravedlivě uči- niti. Datum Rozmberk, dominico in die Palmarum annorum oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 212. Jan Puklice purkrabí [Krumlovskému]: o nesnázi s Rackem Kocovským. Ve Velešíně. [1468/, 10. April. Opis č. 2086. Pane purkrabie, přieteli milý! Tak věděti dávám, že mi Racek vzkázal, že člověka mého chce dáti na rukojmí; a také chce, aby ti lidé moji pomohli na Hlu- boké dělati a nahoru přišli s motykami; pakli jim nekáži, abych naň péči měl jako jiný nepřietel. I milý přieteli, věřím, že mi v té věci raditi budeš, co mám činiti, neb bez tvé vuole nechci nic učiniti. Ex Velešín dominico Palmarum. Jan Puklice ze Vztuh. A zdá-liť se, že by panu Rackovi sám psal. 213. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: kolik mužů měšťané Rožmberští mají do pole postaviti Na Rožmberce. 1468, 10. April. Orig. č. 2084. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest VMti došlo oc. Račiž VMt věděti, žeť jest na město Rozemberk položeno vuoz a X pěších, a z toho, cožby bylo třeba a hodné, vydáme na vojnu, aby obmeškáno nebylo, aby dali, a vostatek pro doma vopatřenie, jakož to učiniti mám. A vo jiezdnýchť jest žádná zmienka nebyla; a na tomť mi křivdu činie. Dat. in Rozenberk, dominica Palmarum anno oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému. 214. Jan z Rosenberka odpovídá císaři Fridrichovi III. V Krumlově. 1468, 13. April. Orig. č. 2087. Najjasnějšiemu kniežeti a pánu, panu Fridrichovi, ciesaři Římskému a vévodě Rakúskému oc. Já Jan z Rožmberka oc. Tak jakož mnohé a rozličné škody a záhuby dály jsú mi se a mým chudým poddaným z země Rakúské, VMti poddaných, ježto to sem na VCMt vznášel a žaloval, též i úředníkóm v té zemi, a žádné opravy nikdy nebylo, ale ještě vždy té záhuby nepřestávají a den ode dne vždy mi škodie:
Dopisy z roku 1468. 319 VMt zavázala, a jim rozkázati, ať mne poslúchají a učiní, což mají spravedlivě uči- niti. Datum Rozmberk, dominico in die Palmarum annorum oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 212. Jan Puklice purkrabí [Krumlovskému]: o nesnázi s Rackem Kocovským. Ve Velešíně. [1468/, 10. April. Opis č. 2086. Pane purkrabie, přieteli milý! Tak věděti dávám, že mi Racek vzkázal, že člověka mého chce dáti na rukojmí; a také chce, aby ti lidé moji pomohli na Hlu- boké dělati a nahoru přišli s motykami; pakli jim nekáži, abych naň péči měl jako jiný nepřietel. I milý přieteli, věřím, že mi v té věci raditi budeš, co mám činiti, neb bez tvé vuole nechci nic učiniti. Ex Velešín dominico Palmarum. Jan Puklice ze Vztuh. A zdá-liť se, že by panu Rackovi sám psal. 213. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: kolik mužů měšťané Rožmberští mají do pole postaviti Na Rožmberce. 1468, 10. April. Orig. č. 2084. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest VMti došlo oc. Račiž VMt věděti, žeť jest na město Rozemberk položeno vuoz a X pěších, a z toho, cožby bylo třeba a hodné, vydáme na vojnu, aby obmeškáno nebylo, aby dali, a vostatek pro doma vopatřenie, jakož to učiniti mám. A vo jiezdnýchť jest žádná zmienka nebyla; a na tomť mi křivdu činie. Dat. in Rozenberk, dominica Palmarum anno oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému. 214. Jan z Rosenberka odpovídá císaři Fridrichovi III. V Krumlově. 1468, 13. April. Orig. č. 2087. Najjasnějšiemu kniežeti a pánu, panu Fridrichovi, ciesaři Římskému a vévodě Rakúskému oc. Já Jan z Rožmberka oc. Tak jakož mnohé a rozličné škody a záhuby dály jsú mi se a mým chudým poddaným z země Rakúské, VMti poddaných, ježto to sem na VCMt vznášel a žaloval, též i úředníkóm v té zemi, a žádné opravy nikdy nebylo, ale ještě vždy té záhuby nepřestávají a den ode dne vždy mi škodie:
Strana 320
320 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nemoha v tom déle sedéti, lituje sebe i svých, jakož toho sobě povinen sem, vy- stfiehám se proti VCMti i proti vašim vS$em i pomocníkóm, coZkoli počínati budú, že nemiením ničímž vinen býti. Datum Crumlov, fer. IV. post dominicam Palmarum anno dni oc. LXVIIT'. List odpoviedaci ciesaïi. 215. L. S. Seznam těch, kdož odpověděli z Cmuntu Janovi z Rosenberka. [1468, po 18. April.] Orig. č. 2089. Tito vdolepsaní odpověděli pánuom z Rožmberka s Cmundu. Jan a Jiřík, bratřie z Lichtmburka a z Bietova, Jimbran z Borovné, Ctibor z Rpolueśic, Jan z Stodné, Jan Śpetle z Prudic, Mareš s Udině, 1 list Buoh z Popipeš, 1 list Jan Červený Hlaty, Václav z Mezeříčie, Štěpán z Podole, Ludík z Chotěbořic, Aleš z Bukova, Lapka z Rokycan, l 1 list 1 list Stach z Hrádku, Svinda z Tremsina, Jan z Boru, Albrecht z Technic, Prokop z Chotibofic, Vlk z Mostu z Viedně, Mathes z Bečvala, Mikuláš z Pusté Dobré, Vaněk z Říše, Jan Hajda z Poročí, Jan z Býkovic, Jindřich z Pomešec, Janek ze Lhoty, Chval z Pohnaně, 1 list 1 li 1 list 1 list Jiřík z Dobruše, Beneš z Křivého, Jan Šerkovic, Jan z Duchcova, Jan z Tvořihráze, Jindřich z Čechtyně, Jan z Martinic, Jan z Vysoké, Kuneš z Olbramovic, Mikuláš z Uotradovic, Hynek z Pucova, Jan z Stájí, Jan z Šlakova, Ondráček z Bytovce, Vaněk z Police, 1 list Pek z Sujenic, Pavel z Kfite, Jan ze Dvora, Mikuláš z Zárubic, Jan ze Kbela, Jan od Hory, Zdeněk ze Lhoty, Jindřich z Přestavlk, Jindřich z Vevančic, Lorenc z Tachova, Jan z Bělče, Martin z Budějovic, Jan z Bavor, |
320 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nemoha v tom déle sedéti, lituje sebe i svých, jakož toho sobě povinen sem, vy- stfiehám se proti VCMti i proti vašim vS$em i pomocníkóm, coZkoli počínati budú, že nemiením ničímž vinen býti. Datum Crumlov, fer. IV. post dominicam Palmarum anno dni oc. LXVIIT'. List odpoviedaci ciesaïi. 215. L. S. Seznam těch, kdož odpověděli z Cmuntu Janovi z Rosenberka. [1468, po 18. April.] Orig. č. 2089. Tito vdolepsaní odpověděli pánuom z Rožmberka s Cmundu. Jan a Jiřík, bratřie z Lichtmburka a z Bietova, Jimbran z Borovné, Ctibor z Rpolueśic, Jan z Stodné, Jan Śpetle z Prudic, Mareš s Udině, 1 list Buoh z Popipeš, 1 list Jan Červený Hlaty, Václav z Mezeříčie, Štěpán z Podole, Ludík z Chotěbořic, Aleš z Bukova, Lapka z Rokycan, l 1 list 1 list Stach z Hrádku, Svinda z Tremsina, Jan z Boru, Albrecht z Technic, Prokop z Chotibofic, Vlk z Mostu z Viedně, Mathes z Bečvala, Mikuláš z Pusté Dobré, Vaněk z Říše, Jan Hajda z Poročí, Jan z Býkovic, Jindřich z Pomešec, Janek ze Lhoty, Chval z Pohnaně, 1 list 1 li 1 list 1 list Jiřík z Dobruše, Beneš z Křivého, Jan Šerkovic, Jan z Duchcova, Jan z Tvořihráze, Jindřich z Čechtyně, Jan z Martinic, Jan z Vysoké, Kuneš z Olbramovic, Mikuláš z Uotradovic, Hynek z Pucova, Jan z Stájí, Jan z Šlakova, Ondráček z Bytovce, Vaněk z Police, 1 list Pek z Sujenic, Pavel z Kfite, Jan ze Dvora, Mikuláš z Zárubic, Jan ze Kbela, Jan od Hory, Zdeněk ze Lhoty, Jindřich z Přestavlk, Jindřich z Vevančic, Lorenc z Tachova, Jan z Bělče, Martin z Budějovic, Jan z Bavor, |
Strana 321
Dopisy z roku 1468. 321 Vaněk z Peček, Raso z Vesce, Martinek z Olešnice, Kristofor Šorc, Thomek z Houstovan, Jiřík z Bruntále, Stědroň z Leskovce, Jan z Libošavic, Jakub z Polné, Ambrož slepý a chromý a od pohanstva poražený, 1 list Řepín z Hradišce, 1 list Jan z Budče, Václav Házil z Nové vsi, Jindřich z Sedlce, Sigmund z Petrovce, Martin z Slatiny, Václav Milosta Zahrádek, 1 list Jan z Letin, Janek z Olbramic, 1 list 1 list Jan z Kestřan, Zachař z Čejetic, Jindřich z Sedlce, Kočka z Domšetic, Ctibor z Desanic, Bořivoj z Bezvěrova, Jan z Hodějova, Bušek z Klenovic, Jindřich z Klenovic, Jan z Klenovic, Jakub z Řezie, Janek Trachna, Jiřík z Šetavy, Jiřík z Merklína, Jan ze Vzechova, Mikuláš z Vysnici, Ctibor z Artvíkova, Sezema Lapka z Rysmburka, Jan z Milčic, Jan Hajda z Pořieče, 1 list 1 list 1 list 1 list 1 list 1 list. 216. Úředníci Soběslavští úředníkům Krumlovským: přimlouvají se za Duška Kavíkova syna. V Soběslavi. [1468/, 16. April. Orig. č. 2093. Službu naši vzkazujem vám, urozený přieteli milý! A prosíme vás, jako našich přátel dobrých, že se přimluvíte ku pánu JMti vašemu za Duška, Kavíkova syna, kterýž jest jat na Chúsník a odtud nesen na Třeboň, a slyšíme žej jat na lidské škodě. Pak jakž jest kolivěk, vždy vám věříme, že se zaň přimluvíte, aby jemu hrdlu nic a na zdraví nebylo, neb sme naň prvé takové věci neslýchali, a má přátely dobré lidi, a ti nás prosili za přímluvu, a také vždy jest byl při naší straně; věřímeť i prosíme pro naši službu, že což budete moci, že se zaň přimluvíte. A což bychom mohli vám, pro vás a mnohem viec učiniti, chceme rádi. Dán v Soběslavi, velikú sobotu oc. Markvart z Kraselova, Zdebor z Kozieho. Urozeným panošem Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, a Petrovi Stupen- skému z Húzné, přátelóm našim milým. Archiv Český VII. 41
Dopisy z roku 1468. 321 Vaněk z Peček, Raso z Vesce, Martinek z Olešnice, Kristofor Šorc, Thomek z Houstovan, Jiřík z Bruntále, Stědroň z Leskovce, Jan z Libošavic, Jakub z Polné, Ambrož slepý a chromý a od pohanstva poražený, 1 list Řepín z Hradišce, 1 list Jan z Budče, Václav Házil z Nové vsi, Jindřich z Sedlce, Sigmund z Petrovce, Martin z Slatiny, Václav Milosta Zahrádek, 1 list Jan z Letin, Janek z Olbramic, 1 list 1 list Jan z Kestřan, Zachař z Čejetic, Jindřich z Sedlce, Kočka z Domšetic, Ctibor z Desanic, Bořivoj z Bezvěrova, Jan z Hodějova, Bušek z Klenovic, Jindřich z Klenovic, Jan z Klenovic, Jakub z Řezie, Janek Trachna, Jiřík z Šetavy, Jiřík z Merklína, Jan ze Vzechova, Mikuláš z Vysnici, Ctibor z Artvíkova, Sezema Lapka z Rysmburka, Jan z Milčic, Jan Hajda z Pořieče, 1 list 1 list 1 list 1 list 1 list 1 list. 216. Úředníci Soběslavští úředníkům Krumlovským: přimlouvají se za Duška Kavíkova syna. V Soběslavi. [1468/, 16. April. Orig. č. 2093. Službu naši vzkazujem vám, urozený přieteli milý! A prosíme vás, jako našich přátel dobrých, že se přimluvíte ku pánu JMti vašemu za Duška, Kavíkova syna, kterýž jest jat na Chúsník a odtud nesen na Třeboň, a slyšíme žej jat na lidské škodě. Pak jakž jest kolivěk, vždy vám věříme, že se zaň přimluvíte, aby jemu hrdlu nic a na zdraví nebylo, neb sme naň prvé takové věci neslýchali, a má přátely dobré lidi, a ti nás prosili za přímluvu, a také vždy jest byl při naší straně; věřímeť i prosíme pro naši službu, že což budete moci, že se zaň přimluvíte. A což bychom mohli vám, pro vás a mnohem viec učiniti, chceme rádi. Dán v Soběslavi, velikú sobotu oc. Markvart z Kraselova, Zdebor z Kozieho. Urozeným panošem Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, a Petrovi Stupen- skému z Húzné, přátelóm našim milým. Archiv Český VII. 41
Strana 322
322 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 217. Jindřich z Hradce Zdeňkovi ze Šternberka: posýlá k němu Ondráčka, služebníka svého, k jednání. V Hradci Jindr. [1468), 20. April. Orig. č. 2096. Službu svú vzkazuji, urozený pane a otče milý! Teď k VMti posielám On- dráčka, služebníka svého, listu ukazatele, a VMti prosím, že mu věřiti ráčíte jako mně samému, což s vámi ústně mluviti bude, jakož bych sám s vámi mluvil. Ex Nova Domo, fer. IIII. ante Georgii. Jindřich z Hradce, Uherského, Českého oc. krále najvyšší komer- majstr a najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně. Urozenému pánu, panu Zdeňkovi z Šternberka, najjasnějšího Uherského, Českého oc. krále najvyššiemu hajtmanu všech zemí království Českého a najvyššiemu purkrabie Pražskému, panu otci mému milému. 218. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o válečných přípravách na Rožmbersku. Na Rožmberce. 1468, 22. April. Orig. č. 2097. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest VMti došlo, žebych lidem zhuoru kázal býti oc. Račiž věděti, žeť sem jim proto kázal býti, zajtra buohdá aby byli v městě v Rožmberce, jakož mně po- třeba jest, aby bylo zřiezeno, a na hotově sě měli ku potřebě; neb slyším, že sě Němci strojí, a neviem kamž; a samustřiely i jiné aby měli tak, jakož mají mieti; neb když sě jim káže co, náhle to učiniti nechtějí, aniž mne poslúchati chtějí, když jest která potřeba. A nynie jsú měli na vojnu jieti, nemohlť sem jich pro nic vypra- viti tak, jakož jsú měli jieti; a Frimburští poslali z toho ze všeho úřadu jeden vuoz zlámaný a jeden kuoň slepý a druhý, ježto téměř nikam nemohl; a protože by nebyli došli, v Soběslavě muošeli je zase obrátiti. Datum Rozmberk, feria VI. ante festum s. Georgii annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 219. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: že žoldnéři chtějí učiniti chůzi do Němec. V Třeboni. 1468, 24. April. Orig. č. 2099. Urozený pane, pane muoj milostivý! Nepomněl sem VMti psáti, že pěší, kteříž jsú zde na zámku, prosie se vzdy v chuozi do Němec, a nikterak jsú nevolni, že jich odpustiti nechci; mně se zdá, poněvadž VMti neškodie s zámkuov, aby VMt
322 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 217. Jindřich z Hradce Zdeňkovi ze Šternberka: posýlá k němu Ondráčka, služebníka svého, k jednání. V Hradci Jindr. [1468), 20. April. Orig. č. 2096. Službu svú vzkazuji, urozený pane a otče milý! Teď k VMti posielám On- dráčka, služebníka svého, listu ukazatele, a VMti prosím, že mu věřiti ráčíte jako mně samému, což s vámi ústně mluviti bude, jakož bych sám s vámi mluvil. Ex Nova Domo, fer. IIII. ante Georgii. Jindřich z Hradce, Uherského, Českého oc. krále najvyšší komer- majstr a najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně. Urozenému pánu, panu Zdeňkovi z Šternberka, najjasnějšího Uherského, Českého oc. krále najvyššiemu hajtmanu všech zemí království Českého a najvyššiemu purkrabie Pražskému, panu otci mému milému. 218. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o válečných přípravách na Rožmbersku. Na Rožmberce. 1468, 22. April. Orig. č. 2097. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest VMti došlo, žebych lidem zhuoru kázal býti oc. Račiž věděti, žeť sem jim proto kázal býti, zajtra buohdá aby byli v městě v Rožmberce, jakož mně po- třeba jest, aby bylo zřiezeno, a na hotově sě měli ku potřebě; neb slyším, že sě Němci strojí, a neviem kamž; a samustřiely i jiné aby měli tak, jakož mají mieti; neb když sě jim káže co, náhle to učiniti nechtějí, aniž mne poslúchati chtějí, když jest která potřeba. A nynie jsú měli na vojnu jieti, nemohlť sem jich pro nic vypra- viti tak, jakož jsú měli jieti; a Frimburští poslali z toho ze všeho úřadu jeden vuoz zlámaný a jeden kuoň slepý a druhý, ježto téměř nikam nemohl; a protože by nebyli došli, v Soběslavě muošeli je zase obrátiti. Datum Rozmberk, feria VI. ante festum s. Georgii annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 219. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: že žoldnéři chtějí učiniti chůzi do Němec. V Třeboni. 1468, 24. April. Orig. č. 2099. Urozený pane, pane muoj milostivý! Nepomněl sem VMti psáti, že pěší, kteříž jsú zde na zámku, prosie se vzdy v chuozi do Němec, a nikterak jsú nevolni, že jich odpustiti nechci; mně se zdá, poněvadž VMti neškodie s zámkuov, aby VMt
Strana 323
Dopisy z roku 1468. 323 také začátku neráčili činiti. A což VMt rozkáže, tak se stane. Datum Třeboň, domi- Rehoř oc. nico in Conductu Pascae anno oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 220. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o nebezpečí od Hradeckých, o potřebě hejtmana vojenství znalého na Třeboni, o dluzích; noviny z bojiště. V Třeboni. 1468, 24. April. Orig. č. 2098. Urozený pane, pane muoj milostivý! Srozuměl sem na Drochovcovi,*) že se VMt něčemu jinému domnievala o té vejstraze, o niž sem VMti psal. Račte věděti, žeť mám takú vejstrahu, žeby od Hradce jmienili k nám na zájem přitáhnouti, a v tom žeby jmělo město zapáleno býti na dvé. Ač mi se zdá, že toho bohdá nedovedú, avšak slušie na to i na jiné péči jmieti; a proto sem žádal, abyste ráčili někoho poslati, neb toho mohlaby taková potřeba přijíti, o kteréž se psáti nehodí. A milo- stivý pane! První válku psal sem VMti mnohokrát i mluvil, že já činím to, což umiem, a skuore viec než mohu, ale k takovému běhu, kterýž se počíná opět, po- třebieť jest VMti, abyšte ráčili někoho na zámku jmieti, ježto by pro zámek i na vysielání i na poli uměl VMti lidi k užitku obracovati. Neb to pán Buoh vie i VMt rozuměti muož, žeť já s tiem neumiem. Prosímť já VMti, račte na svú potřebu a ne- malú v tom hleděti a na mě v tom nespoléhati, s čímžť neumiem. Nynieť na Hradci silni ještě nejsú; jestiť tu Dochsnar a tenť tu lidi mučí. A tak mi lidé pravie, že by vždy chtěli na tuto stranu k Lomnici a v ten Kút. Když byšte jměli koho rozum- ného, však by se lidí mnoho sběhlo, ještoby takové se škody obránili, byť pak na sto koní jměli, jakož jich nemají; ale když k tomu rozumného člověka nenie, co jesti tomu učiniti? Pro buoh, račte to opatřiti pro své cbudé lidi. Račte z toho příklad vzieti, ješto Vodňanští a toho Kútu lidé Bechyňské honili, neměli než XVII koní, a Bechyňští jměli na CC koní, jakúť sú jim byli škodu Bechyňským učinili. Však lidé jako obživnú, když jest při kom; a tuto jsú jen Němci na Hradci a řezníci měští. Slyšal sem, že Heršlák opravují. Milostivý pane, všakť lidí ještě takových ne- mají, a VMt mohli byšte ještě na tisíc lidí a viec jeden den jmieti. Zdá mi se jistě, že byšte jim té opravy ubrániti mohli. Psala mi VMt, abych to opatřil, jakž umiem, což do Hradce činiti mám; snad VMt nepomní na tu sumu, kteráž se z Soběslav- ského úřadu má dáti Ulíkova dluhu, a já prvé svého zjednati nemohu, leč mi VMt dá, a to bych chtěl při tom rád zjednati. A to sem VMti psal, že se to již s Babú bude moci zjednati, aby se on jako o svú potřebu tam kleitoval. Píše mi Čapek z Hradce, že jinak zlaté nechce, než aby jemu po padesáti gr. položeni byli, a z de- *) Jindřichovi z Pláně. 41*
Dopisy z roku 1468. 323 také začátku neráčili činiti. A což VMt rozkáže, tak se stane. Datum Třeboň, domi- Rehoř oc. nico in Conductu Pascae anno oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 220. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o nebezpečí od Hradeckých, o potřebě hejtmana vojenství znalého na Třeboni, o dluzích; noviny z bojiště. V Třeboni. 1468, 24. April. Orig. č. 2098. Urozený pane, pane muoj milostivý! Srozuměl sem na Drochovcovi,*) že se VMt něčemu jinému domnievala o té vejstraze, o niž sem VMti psal. Račte věděti, žeť mám takú vejstrahu, žeby od Hradce jmienili k nám na zájem přitáhnouti, a v tom žeby jmělo město zapáleno býti na dvé. Ač mi se zdá, že toho bohdá nedovedú, avšak slušie na to i na jiné péči jmieti; a proto sem žádal, abyste ráčili někoho poslati, neb toho mohlaby taková potřeba přijíti, o kteréž se psáti nehodí. A milo- stivý pane! První válku psal sem VMti mnohokrát i mluvil, že já činím to, což umiem, a skuore viec než mohu, ale k takovému běhu, kterýž se počíná opět, po- třebieť jest VMti, abyšte ráčili někoho na zámku jmieti, ježto by pro zámek i na vysielání i na poli uměl VMti lidi k užitku obracovati. Neb to pán Buoh vie i VMt rozuměti muož, žeť já s tiem neumiem. Prosímť já VMti, račte na svú potřebu a ne- malú v tom hleděti a na mě v tom nespoléhati, s čímžť neumiem. Nynieť na Hradci silni ještě nejsú; jestiť tu Dochsnar a tenť tu lidi mučí. A tak mi lidé pravie, že by vždy chtěli na tuto stranu k Lomnici a v ten Kút. Když byšte jměli koho rozum- ného, však by se lidí mnoho sběhlo, ještoby takové se škody obránili, byť pak na sto koní jměli, jakož jich nemají; ale když k tomu rozumného člověka nenie, co jesti tomu učiniti? Pro buoh, račte to opatřiti pro své cbudé lidi. Račte z toho příklad vzieti, ješto Vodňanští a toho Kútu lidé Bechyňské honili, neměli než XVII koní, a Bechyňští jměli na CC koní, jakúť sú jim byli škodu Bechyňským učinili. Však lidé jako obživnú, když jest při kom; a tuto jsú jen Němci na Hradci a řezníci měští. Slyšal sem, že Heršlák opravují. Milostivý pane, všakť lidí ještě takových ne- mají, a VMt mohli byšte ještě na tisíc lidí a viec jeden den jmieti. Zdá mi se jistě, že byšte jim té opravy ubrániti mohli. Psala mi VMt, abych to opatřil, jakž umiem, což do Hradce činiti mám; snad VMt nepomní na tu sumu, kteráž se z Soběslav- ského úřadu má dáti Ulíkova dluhu, a já prvé svého zjednati nemohu, leč mi VMt dá, a to bych chtěl při tom rád zjednati. A to sem VMti psal, že se to již s Babú bude moci zjednati, aby se on jako o svú potřebu tam kleitoval. Píše mi Čapek z Hradce, že jinak zlaté nechce, než aby jemu po padesáti gr. položeni byli, a z de- *) Jindřichovi z Pláně. 41*
Strana 324
324 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. sieti kop kopa úroku. Faituov syn Jakeš a tuze [sic] jesti jediný den obmeškán, že list VMti nedošel, a že by tiem neměl haněn býti. Odepsal jsem jemu, což mi se zdálo; nedal mi odpovědi žádné, než hrozí vždy ležením, nebudeli jemu list obnoven a úrok dán. Račte věděti, že lidé VMti běhají ke mně, chtiece rádi, aby se směna stala ves za ves, a Hradečtí nechtie jinak, než aby VMt slíbila za krále i všecky pomocníky. O ty čtyřie pěší, kteříž od pana Buriana*) přišli, vždy mne starají Pešík i jiní pěší, aby přijati byli, že za ně slíbiti chtie, že jsú jistí a dobří, a Ha- rovník se také přimlúvá; a jsú pacholci drahní, a pravie, že pro nic u té strany nechtie býti, ale ráčili byšte je kam jinam obrátiti. Psal mi včera úředník z Land- šteina, že se jemu posel ještě nevrátil z vojsky, kteréhož k mé žádosti poslal, a diví se tomu; než jiný služebník pána jeho přijel, a ten ty noviny praví, kteréž VMt vie, než to také, že jest Zelený**) a mladý Podmanický***) také jati. VMt druhdy na některé kusy mého psaní nedáváte mi odpovědi, a já nebudu věděti, co činiti. Také ten, ktož na Landštein přijel, že vzdy něčí z vojsky k králi listy šely a zvláště král Uherský, chtiece k smlúvě. Datum Trzebon, dominica ante apostolorum Phi- Rehoř. lippi et Jacobi a. domini oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému buď d. 221. Týž témuž: o nové výstraze před nebezpečím. V Třeboni. 1468, 29. April. Orig. č. 2103. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že mi jest výstraha pilná přišla, co se zámku dotýče; pro nižto VMti prosím, abyšte ráčili někoho ke mně viece poslati, aby, přišlo-li by k čemu, pomohl mi té věci opatřiti. Datum Třeboň, Rehoř oc. feria VI. post s. Marci anno oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. 222. Týž témuž: o potřebě nových žoldnéřů pro Soběslav a o půjčkách. V Třeboni. 1468, 29. April. Orig. č. 2104. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že sem byl v Soběslavi a mluvil sem s Dobroničkú a panem Pavlem o ty věci, kteréž VMt rozkázala. A tu sem zvěděl, že v středu v Deštném zajali a lidí něco zjímali. A tak mi Dobronička pravil a pan Pavel, že jsú ledvy XL koní měli, a to ještě polovici městckých lidí řezníkuov. A tak sme o ty potřeby rozmlúvali, že by bylo hodné VMti za několik *) z Lažan. **) Jan z Šonova. ***) syn Blažeje Podmanického?
324 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. sieti kop kopa úroku. Faituov syn Jakeš a tuze [sic] jesti jediný den obmeškán, že list VMti nedošel, a že by tiem neměl haněn býti. Odepsal jsem jemu, což mi se zdálo; nedal mi odpovědi žádné, než hrozí vždy ležením, nebudeli jemu list obnoven a úrok dán. Račte věděti, že lidé VMti běhají ke mně, chtiece rádi, aby se směna stala ves za ves, a Hradečtí nechtie jinak, než aby VMt slíbila za krále i všecky pomocníky. O ty čtyřie pěší, kteříž od pana Buriana*) přišli, vždy mne starají Pešík i jiní pěší, aby přijati byli, že za ně slíbiti chtie, že jsú jistí a dobří, a Ha- rovník se také přimlúvá; a jsú pacholci drahní, a pravie, že pro nic u té strany nechtie býti, ale ráčili byšte je kam jinam obrátiti. Psal mi včera úředník z Land- šteina, že se jemu posel ještě nevrátil z vojsky, kteréhož k mé žádosti poslal, a diví se tomu; než jiný služebník pána jeho přijel, a ten ty noviny praví, kteréž VMt vie, než to také, že jest Zelený**) a mladý Podmanický***) také jati. VMt druhdy na některé kusy mého psaní nedáváte mi odpovědi, a já nebudu věděti, co činiti. Také ten, ktož na Landštein přijel, že vzdy něčí z vojsky k králi listy šely a zvláště král Uherský, chtiece k smlúvě. Datum Trzebon, dominica ante apostolorum Phi- Rehoř. lippi et Jacobi a. domini oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému buď d. 221. Týž témuž: o nové výstraze před nebezpečím. V Třeboni. 1468, 29. April. Orig. č. 2103. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že mi jest výstraha pilná přišla, co se zámku dotýče; pro nižto VMti prosím, abyšte ráčili někoho ke mně viece poslati, aby, přišlo-li by k čemu, pomohl mi té věci opatřiti. Datum Třeboň, Rehoř oc. feria VI. post s. Marci anno oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. 222. Týž témuž: o potřebě nových žoldnéřů pro Soběslav a o půjčkách. V Třeboni. 1468, 29. April. Orig. č. 2104. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že sem byl v Soběslavi a mluvil sem s Dobroničkú a panem Pavlem o ty věci, kteréž VMt rozkázala. A tu sem zvěděl, že v středu v Deštném zajali a lidí něco zjímali. A tak mi Dobronička pravil a pan Pavel, že jsú ledvy XL koní měli, a to ještě polovici městckých lidí řezníkuov. A tak sme o ty potřeby rozmlúvali, že by bylo hodné VMti za několik *) z Lažan. **) Jan z Šonova. ***) syn Blažeje Podmanického?
Strana 325
Dopisy z roku 1468. 325 neděl koní XL přijieti, až by se jiné lepší bohdá noviny uslyšely, aneb až by se VMti lidé vrátili; neb stane-li se tato věc tak hole malýmiť lidmi nad VMti chudinú, velikú záhubu učinie v několika dnech. Také mi pravili, žeby šest pěších z Chúsníka chtěli pryč, ježto zbyli mimo úkol páně Břekovcuov, a že jsú hodni, ráčíte-li jich pozdržeti; o to račte jim psáti. Také jsú zde čtyři pěšie, ježto byli u pana Buriana v Plzenště, i nechtěli tam zuostati; i chtěl by Mikuláš Pešík a jiní pěšie za ně slí- biti, že jsú pacholci jistí a jsú s hodnú zbrojí, rozkážete-li je přijieti. A jakož mi VMt rozkázala mluviti o II° zlatých, kteréž by měl pójčiti Koza, kterýž jest u pana Břekovce: pan Pavel praví, že ta věc na konci nenie, neb že je VMt rozkázala jinak nepřijímati než po L gr., a on jich jinak nechce pójčiti než po LIIII gr. I račtež o tom panu Pavlovi miestně rozkázati. Datum Třeboň, feria VI. post s. Marci anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. 223. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o opevňování Heršláku. Na Rožmberce. 1468, 30. April. Orig. č. 2105. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt psala o Heršlácké oc: račiž věděti, že purkrabie z Vitoraze,*) přijev na Heršlák, rozkázal baštu dělati, kterúž dělají tu stranu k Cáhlovu, žeť tě jel pryč a žeť jich nynie mnoho není tu, kromě dělníkuov. Datum Rozmberk, sabbato ante Philippi et Jacobi apostolorum annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 224. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: že na Hradec přibylo 100 koní, a že v bitvě u Martinic ztratil se Jan, syn páně Zdeňkův ze Šternberka. Ve Třeboni. 1468, 2. Mai. Orig. č. 2108. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že mě včera Mitruos dal věděti, že Sazema přibyl na Hradec ve sto koní; a to sem dal hned na Soběslav i do Veselé věděti. Také račte věděti, že posel šel z Prahy skrze město na Vitoraz se dvěma listy pod tú příčinú, a tak mě zpravil, že mu poručeno, aby se poptal na pana Jana, páně Zdeňkova syna. Neb že v té porážce na Martiniciech kuoň jeho a praporec vzali, a jeho se doptati nemohú; a nemohú rozuměti, tajně-li jeho kdo má, čili jest zminul. Dat. Trzebon, fer. II. in die s. Sigismundi anno oc. LXVIII°. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. *) Sigmund z Mirošovic.
Dopisy z roku 1468. 325 neděl koní XL přijieti, až by se jiné lepší bohdá noviny uslyšely, aneb až by se VMti lidé vrátili; neb stane-li se tato věc tak hole malýmiť lidmi nad VMti chudinú, velikú záhubu učinie v několika dnech. Také mi pravili, žeby šest pěších z Chúsníka chtěli pryč, ježto zbyli mimo úkol páně Břekovcuov, a že jsú hodni, ráčíte-li jich pozdržeti; o to račte jim psáti. Také jsú zde čtyři pěšie, ježto byli u pana Buriana v Plzenště, i nechtěli tam zuostati; i chtěl by Mikuláš Pešík a jiní pěšie za ně slí- biti, že jsú pacholci jistí a jsú s hodnú zbrojí, rozkážete-li je přijieti. A jakož mi VMt rozkázala mluviti o II° zlatých, kteréž by měl pójčiti Koza, kterýž jest u pana Břekovce: pan Pavel praví, že ta věc na konci nenie, neb že je VMt rozkázala jinak nepřijímati než po L gr., a on jich jinak nechce pójčiti než po LIIII gr. I račtež o tom panu Pavlovi miestně rozkázati. Datum Třeboň, feria VI. post s. Marci anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. 223. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o opevňování Heršláku. Na Rožmberce. 1468, 30. April. Orig. č. 2105. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt psala o Heršlácké oc: račiž věděti, že purkrabie z Vitoraze,*) přijev na Heršlák, rozkázal baštu dělati, kterúž dělají tu stranu k Cáhlovu, žeť tě jel pryč a žeť jich nynie mnoho není tu, kromě dělníkuov. Datum Rozmberk, sabbato ante Philippi et Jacobi apostolorum annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 224. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: že na Hradec přibylo 100 koní, a že v bitvě u Martinic ztratil se Jan, syn páně Zdeňkův ze Šternberka. Ve Třeboni. 1468, 2. Mai. Orig. č. 2108. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že mě včera Mitruos dal věděti, že Sazema přibyl na Hradec ve sto koní; a to sem dal hned na Soběslav i do Veselé věděti. Také račte věděti, že posel šel z Prahy skrze město na Vitoraz se dvěma listy pod tú příčinú, a tak mě zpravil, že mu poručeno, aby se poptal na pana Jana, páně Zdeňkova syna. Neb že v té porážce na Martiniciech kuoň jeho a praporec vzali, a jeho se doptati nemohú; a nemohú rozuměti, tajně-li jeho kdo má, čili jest zminul. Dat. Trzebon, fer. II. in die s. Sigismundi anno oc. LXVIII°. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. *) Sigmund z Mirošovic.
Strana 326
326 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 225. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: že nyní nemůže pro opatření Rožmberku přijeti na Krumlov. Na Rozmberce. 1468, 7. Mai. Orig. č. 2110. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, abych přijel k VMti oc: račiž věděti, žeť bych to rád učinil, a VMt to dobře vie, žeť jest mně nenie potřebí opatřiti Rozemberk. I prosímť VMti, račte mi psáti tu potřebu, anebo po Blažkovi, služebníku mým, vzkázati, muož-li to bejti; pakli by toho nemohlo býti, opatře zde, jakož na to sluší, což budu moci najspieš přijedu k VMti. Datum in Rozenberk, sabbato ante Stanislai anno oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu mně přieznivému. 226. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o směně vesnic Třeboňských s Hradeckými, o dluzích a žoldnéřích; zprávy z bojiště a o Konopišti. V Třeboni. 1468, 12. Mai. Orig. č. 2117. Urozený pane, pane muoj milostivý! Posielám VMti list, kterýž VMti píše Mitruos, vymlúvaje se o ty koně, kteréž odjal. I račtež mi o tom rozkázati, neb služebníci VMti, kteříž ty koně pobrali, mluvie o to ke mně, abych já jim pomocen byl, aby jim vráceni aneb zaplaceni byli. Také VMti posielám list, kterýž mně píše o těch holdech aneb směnách, žeby VMt mohla slíbiti Hradeckým, neb že žádný takový tu nepřísedí; i také lidé VMti z Chlumu a Lutové sami k VMti přicházejí, majíce za to, že by jim ta směna mnú scházela, a přinášejí VMti přípis, kterýž Hradečtí vydali, kteraký by list na tu směnu chtěli udělati a také přijieti. Pak, což v tom ve všem VMt rozkáže, tak se stane. Než což byšte mohli tyto lidi bez záhuby zachovati, dobřeť by bylo, nebť jsú lidé velmi chudí a zle sedie, ale jinak se VMti dobře hodie. A jakož mi VMt psala, žeby pan Pavel těch LXX kop od panie Příby nikam neobrátil: tři listy jeho mám, že jsú ti peniezi obráceni na hlavní dluh Ulíkuov; i mám za to, žeby paní Příba vašich dluhuov sama od sebe neplatila. To já s panem Pavlem srovnám; než tomu bych velmi rád, aby ta věc beze mne byla zjednána, neb se Oldřich již zhojil, a když by pan Břekovec po něho poslal, viem, žeby k němu přijel. A jakož mi VMt psala o tom, že pěší chtie z žoldu povýšenie, abych VMti věděti dal, duokud sem je přijal; však sem VMti prve psal, že jich muožem vzdy pozbyti, totiž na všaký týden. A o těch žoldnéřiech ze vsi proto sem VMti o nich nepsal, že se v tom tak jmám, jakož mi VMt psala. V s nuoci přijel Přibík Huovno z Hradce a pravil, že tam rozprávka, že král zase trhne, a že v úterý ležal u Třebíče,
326 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 225. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: že nyní nemůže pro opatření Rožmberku přijeti na Krumlov. Na Rozmberce. 1468, 7. Mai. Orig. č. 2110. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, abych přijel k VMti oc: račiž věděti, žeť bych to rád učinil, a VMt to dobře vie, žeť jest mně nenie potřebí opatřiti Rozemberk. I prosímť VMti, račte mi psáti tu potřebu, anebo po Blažkovi, služebníku mým, vzkázati, muož-li to bejti; pakli by toho nemohlo býti, opatře zde, jakož na to sluší, což budu moci najspieš přijedu k VMti. Datum in Rozenberk, sabbato ante Stanislai anno oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu mně přieznivému. 226. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o směně vesnic Třeboňských s Hradeckými, o dluzích a žoldnéřích; zprávy z bojiště a o Konopišti. V Třeboni. 1468, 12. Mai. Orig. č. 2117. Urozený pane, pane muoj milostivý! Posielám VMti list, kterýž VMti píše Mitruos, vymlúvaje se o ty koně, kteréž odjal. I račtež mi o tom rozkázati, neb služebníci VMti, kteříž ty koně pobrali, mluvie o to ke mně, abych já jim pomocen byl, aby jim vráceni aneb zaplaceni byli. Také VMti posielám list, kterýž mně píše o těch holdech aneb směnách, žeby VMt mohla slíbiti Hradeckým, neb že žádný takový tu nepřísedí; i také lidé VMti z Chlumu a Lutové sami k VMti přicházejí, majíce za to, že by jim ta směna mnú scházela, a přinášejí VMti přípis, kterýž Hradečtí vydali, kteraký by list na tu směnu chtěli udělati a také přijieti. Pak, což v tom ve všem VMt rozkáže, tak se stane. Než což byšte mohli tyto lidi bez záhuby zachovati, dobřeť by bylo, nebť jsú lidé velmi chudí a zle sedie, ale jinak se VMti dobře hodie. A jakož mi VMt psala, žeby pan Pavel těch LXX kop od panie Příby nikam neobrátil: tři listy jeho mám, že jsú ti peniezi obráceni na hlavní dluh Ulíkuov; i mám za to, žeby paní Příba vašich dluhuov sama od sebe neplatila. To já s panem Pavlem srovnám; než tomu bych velmi rád, aby ta věc beze mne byla zjednána, neb se Oldřich již zhojil, a když by pan Břekovec po něho poslal, viem, žeby k němu přijel. A jakož mi VMt psala o tom, že pěší chtie z žoldu povýšenie, abych VMti věděti dal, duokud sem je přijal; však sem VMti prve psal, že jich muožem vzdy pozbyti, totiž na všaký týden. A o těch žoldnéřiech ze vsi proto sem VMti o nich nepsal, že se v tom tak jmám, jakož mi VMt psala. V s nuoci přijel Přibík Huovno z Hradce a pravil, že tam rozprávka, že král zase trhne, a že v úterý ležal u Třebíče,
Strana 327
Dopisy z roku 1468. 327 a král Uherský žeby po něm táhl. K Jihlavi dnes přišla dva pěší od Konopiště a pravie, že dodali na padesát dobytka nahoru, a nabravše u Benešově slanin i jiných potřeb, a že také dodali; a že jměli na baštách a okolo bašt na dva tisíce lidí a že odporu žádného neučinili, a že páně Zdeňkovi jměli málo přes pět set a byli u Be- nešově od oběda do nešporuov. Datum Třeboň, feria V. post s. Stanislai anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 227. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o nesnázích s obranou Rožmberka. Na Rozmberce. 1468, 14. Mai. Orig. č. 2119. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! A teď VMti posílám přípis, jakož mi píše Zikmund,*) a já kterak jemu odpisuji; prosím VMti, kterak se v tom bude VMti zdáti, račte mi dáti věděti; a ráčíš-li jiezné poslati, neračte tiem prodlévati vedle smlúvie. A také račiž věděti, žeť sem lidi několikrát obeslal držení mého k Rozmberku, aby sě pokryli a nynie aby puol u městě byli; a voni na to málo dbají a mně poslúchati nechtějí. A neviem, by kto byl u městě krom měšťanův a mejch některých. I prosímť, račte je obeslati, ať sě v těch věcech opatrují a diel jich u městě bývá nynie, pro jich dobré, a poslúchají. Datum Rozmberk, sabbato Jan z Lobkovic. post festum s. Stanislai annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 228. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: děkuje mu, že se proň stará o branný lid. Na Rožmberce. 1468, 18. Mai. Orig. č. 2121. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, péči maje o zejdnání [sic] mně lidí oc: VMti z toho děkuji a za to prosím, bude-li moci býti do XX koní, Čechuov, pacholkuov dobrých, a jeden mezi nimi, ježtoby tomu rozuměl k jednání, a pěších do XL, a já jim chci učiniti za službu, jakož VMt svejm dvořanům dává na Krumlově, do čtvrt neb do pól léta, i za škody státi. A také VMti prosím o ty vozy pobraný, aby ráčil o to miesto učiniti a psáti, aby se do- konce neprotrávili i s koňmi. A račiž věděti, že ten most, zdá mi se, Vyšnovém Brodě jest k škodě VMti i mně i knězi opatovi; a bude-liť se VMti zdáti, mostnice žeby byly sebrány, a knězi opatovi o to psáno; neb tak slyším, že sě Heršláčtí přes řeku strojí a často šmíkají. Datum Rozmberk, feria IIII. post Zophiae annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. *) z Mirošovic, purkrabí na Vitorazi.
Dopisy z roku 1468. 327 a král Uherský žeby po něm táhl. K Jihlavi dnes přišla dva pěší od Konopiště a pravie, že dodali na padesát dobytka nahoru, a nabravše u Benešově slanin i jiných potřeb, a že také dodali; a že jměli na baštách a okolo bašt na dva tisíce lidí a že odporu žádného neučinili, a že páně Zdeňkovi jměli málo přes pět set a byli u Be- nešově od oběda do nešporuov. Datum Třeboň, feria V. post s. Stanislai anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 227. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o nesnázích s obranou Rožmberka. Na Rozmberce. 1468, 14. Mai. Orig. č. 2119. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! A teď VMti posílám přípis, jakož mi píše Zikmund,*) a já kterak jemu odpisuji; prosím VMti, kterak se v tom bude VMti zdáti, račte mi dáti věděti; a ráčíš-li jiezné poslati, neračte tiem prodlévati vedle smlúvie. A také račiž věděti, žeť sem lidi několikrát obeslal držení mého k Rozmberku, aby sě pokryli a nynie aby puol u městě byli; a voni na to málo dbají a mně poslúchati nechtějí. A neviem, by kto byl u městě krom měšťanův a mejch některých. I prosímť, račte je obeslati, ať sě v těch věcech opatrují a diel jich u městě bývá nynie, pro jich dobré, a poslúchají. Datum Rozmberk, sabbato Jan z Lobkovic. post festum s. Stanislai annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 228. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: děkuje mu, že se proň stará o branný lid. Na Rožmberce. 1468, 18. Mai. Orig. č. 2121. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, péči maje o zejdnání [sic] mně lidí oc: VMti z toho děkuji a za to prosím, bude-li moci býti do XX koní, Čechuov, pacholkuov dobrých, a jeden mezi nimi, ježtoby tomu rozuměl k jednání, a pěších do XL, a já jim chci učiniti za službu, jakož VMt svejm dvořanům dává na Krumlově, do čtvrt neb do pól léta, i za škody státi. A také VMti prosím o ty vozy pobraný, aby ráčil o to miesto učiniti a psáti, aby se do- konce neprotrávili i s koňmi. A račiž věděti, že ten most, zdá mi se, Vyšnovém Brodě jest k škodě VMti i mně i knězi opatovi; a bude-liť se VMti zdáti, mostnice žeby byly sebrány, a knězi opatovi o to psáno; neb tak slyším, že sě Heršláčtí přes řeku strojí a často šmíkají. Datum Rozmberk, feria IIII. post Zophiae annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. *) z Mirošovic, purkrabí na Vitorazi.
Strana 328
328 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 229. Týž témuž: aby dle smlouvy mezi nimi učiněné poslal jízdné na Rožmberk. Na Rožmberce. 1468, 23. Mai. Orig. č. 2122. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Mám za to, že VMti dobře u paměti jest, kteráž jest smlúva mezi VMtí a mnú*): i prosímť VMti, aby ráčil jiezné poslati na Roznberk do toho počtu, jakož má býti; a také račtež po- ručiti, komus ráčíš, a já druhému poručím, co sě vězňuov, holduov i jiného dotýče, aby sě VMti i mně spravedlivě stalo. A tiem neračte prodlievati, a toho mi dáti odpověď listem svejm po tomto poslu. Datum Rozmberk, feria II. ante Ascensionem domini annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 230. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: posýlá zprávy z bojiště od Třebíče a o rozhojňování po- sádky na Hradci. V Třeboni. 1468, 25. Mai. Orig. č. 2124. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že mi se posel vrátil, kteréhož sem poslal do Třebíče; ale nedocházel tam, neb jemu úředník z Lant- štejnu nedal dojíti, protože posla on svého tam má, a ten se také ještě nevrátil. Než píše mi úředník z Lantštejnu list, kterýž VMti posielám, jemuž VMt porozumíte. Také sem obeslán z Stráže, že na Hradec dráhně pěších a jiezdných přibylo, a to sem na Soběslav věděti dal. Datum Třeboň, feria IIII. in die s. Urbani anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. 231. Týž témuž: že již nemá komu by rozkazoval, a že by dobře bylo učiniti jízdu k Vitorazi. V Třeboni. 1468, 26. Mai. Orig. č. 2125. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala rozkazujíce, abych lidem úřadu svého kázal s Lomnickými u broduov a zásekuov býti: račte věděti, že již nemám dobře komu rozkázati, neb jedni bývají u Veselí, druzí mezi Veselím a Lomnicí; a ti, kteříž Lomnici přisedie, ježto by jměli bývati s Lomnickými, jest ves jedna Smržov, kterúž Jarohněv**) v zástavě má, ti se k ničemuž nechtie jmieti, a nynie pravie, že jsú holdováni; a druhé vsi jsú Hynkovy z Dívčic, kterémuž VMt *) Jan z Lobkovic byl toliko zástavním držitelem Rožmberka; dědičným majitelem zůstával Jan Ro- **) z Úsuší. senberský stále. Cf. A. Č. III. 573.
328 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 229. Týž témuž: aby dle smlouvy mezi nimi učiněné poslal jízdné na Rožmberk. Na Rožmberce. 1468, 23. Mai. Orig. č. 2122. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Mám za to, že VMti dobře u paměti jest, kteráž jest smlúva mezi VMtí a mnú*): i prosímť VMti, aby ráčil jiezné poslati na Roznberk do toho počtu, jakož má býti; a také račtež po- ručiti, komus ráčíš, a já druhému poručím, co sě vězňuov, holduov i jiného dotýče, aby sě VMti i mně spravedlivě stalo. A tiem neračte prodlievati, a toho mi dáti odpověď listem svejm po tomto poslu. Datum Rozmberk, feria II. ante Ascensionem domini annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 230. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: posýlá zprávy z bojiště od Třebíče a o rozhojňování po- sádky na Hradci. V Třeboni. 1468, 25. Mai. Orig. č. 2124. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že mi se posel vrátil, kteréhož sem poslal do Třebíče; ale nedocházel tam, neb jemu úředník z Lant- štejnu nedal dojíti, protože posla on svého tam má, a ten se také ještě nevrátil. Než píše mi úředník z Lantštejnu list, kterýž VMti posielám, jemuž VMt porozumíte. Také sem obeslán z Stráže, že na Hradec dráhně pěších a jiezdných přibylo, a to sem na Soběslav věděti dal. Datum Třeboň, feria IIII. in die s. Urbani anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. 231. Týž témuž: že již nemá komu by rozkazoval, a že by dobře bylo učiniti jízdu k Vitorazi. V Třeboni. 1468, 26. Mai. Orig. č. 2125. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala rozkazujíce, abych lidem úřadu svého kázal s Lomnickými u broduov a zásekuov býti: račte věděti, že již nemám dobře komu rozkázati, neb jedni bývají u Veselí, druzí mezi Veselím a Lomnicí; a ti, kteříž Lomnici přisedie, ježto by jměli bývati s Lomnickými, jest ves jedna Smržov, kterúž Jarohněv**) v zástavě má, ti se k ničemuž nechtie jmieti, a nynie pravie, že jsú holdováni; a druhé vsi jsú Hynkovy z Dívčic, kterémuž VMt *) Jan z Lobkovic byl toliko zástavním držitelem Rožmberka; dědičným majitelem zůstával Jan Ro- **) z Úsuší. senberský stále. Cf. A. Č. III. 573.
Strana 329
Dopisy z roku 1468. 329 psala; také pravie, že jsú holdováni; a jiné sem vsi na robotu do přiekopa obrátil. I račiž VMt rozkázati, puokud se VMti líbí. A psal mi dnes Mitruos, že jest včera omýlen, by co lidí na Hradec přibylo, a že málo lidí mají, i také, že na Vitorazi málo lidí mají, než což sedlákuov sehnali; a žádá, aby bylo posláno na sto koní a něco pěších, že by se záloha a zájem u Vitoraze stal. Pak jestli k tomu úmysl a vuole VMti, tehdy by tiem neslušelo dlíti, duokud se zase nesjedú; a žeby z Chú- snického úřadu sberúce se, i přitáhli k Novému Hradu na večer, a ráno žeby při- táhli k Vitorazi; a což by VMt jměla lidí jiezných, že byšte je ráčili poslati. Pak což úmysla VMti jest, to mi račte dáti věděti. Také račte věděti, žeť mám již koní sedm i s svými; zdá mi se lépe, nežli bych zvláště službu na ně pěším dával. Tuto nenie, než o obrok, a vsadím na ně pěší, kteříž mi se libie. I jestli vuole VMti, abych obrok na ně bral, jakož ste mi to psali, račtež mi to dáti věděti. Datum Řehoř oc. Třeboň, feria V. in Ascensione domini anno dni oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 232. Přech z Čestic Janovi z Rosenberka: že se Buzkem, bývalým služebníkem svým, ujistiti nemůže. V Česticích. 1468, 1. Jun. Orig. č. 2126. Služba má VMti, urozený pane, pane milý! A jakož mi VMt píšete, žeby VMt Vilém zpravil od Dubu, a pravě, žeby Buzek služebník muoj byl: i rač VMt věděti, žeť on u mne nenie, jakžť jest z Štýru přijel. Než k mé prosbě a ku po- třebě, když jste mi VMt na vojnu kázali jeti, tu sem já jeho prosil, aby se mnú jel k mé potřebě, i k vašemu poctivému. A když jsme se zase vrátili, hned jest sobě Buzek službu na Kašperce zjednal. VMt píše mi, abych já se jím ujistil: račte vě- děti, žeť já jeho mocen nejsem, ani s tiem mám co činiti, neb jest se ode mne Vilémovi, ani vod žádného, nic nestalo. Datum ex Cestic, feria IIII. ante Octavam Přech z Čestic. Ascensionis domini annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mě laskavému buď. 233. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o platy pro žoldnéře a o zajaté. Na Rožmberce. 1468, 4. Jun. Orig. č. 2127. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! I prosím VMti, račte mi dáti věděti, do kterého času a co na týden VMt má dáti žoldnéřuom; neb jsem já též přijal něco koní, a mělo by jich ještě něco přijeti, neb jsem jim řekl též službu dávati, jakož VMt dává. A také, což se vězňuov dotýče, račte věděti, že jsú někteří velmi zraněni, bodaj živi byli, a teskně sedie; i prosím VMti, račte poručiti, Archiv Český VII. 42
Dopisy z roku 1468. 329 psala; také pravie, že jsú holdováni; a jiné sem vsi na robotu do přiekopa obrátil. I račiž VMt rozkázati, puokud se VMti líbí. A psal mi dnes Mitruos, že jest včera omýlen, by co lidí na Hradec přibylo, a že málo lidí mají, i také, že na Vitorazi málo lidí mají, než což sedlákuov sehnali; a žádá, aby bylo posláno na sto koní a něco pěších, že by se záloha a zájem u Vitoraze stal. Pak jestli k tomu úmysl a vuole VMti, tehdy by tiem neslušelo dlíti, duokud se zase nesjedú; a žeby z Chú- snického úřadu sberúce se, i přitáhli k Novému Hradu na večer, a ráno žeby při- táhli k Vitorazi; a což by VMt jměla lidí jiezných, že byšte je ráčili poslati. Pak což úmysla VMti jest, to mi račte dáti věděti. Také račte věděti, žeť mám již koní sedm i s svými; zdá mi se lépe, nežli bych zvláště službu na ně pěším dával. Tuto nenie, než o obrok, a vsadím na ně pěší, kteříž mi se libie. I jestli vuole VMti, abych obrok na ně bral, jakož ste mi to psali, račtež mi to dáti věděti. Datum Řehoř oc. Třeboň, feria V. in Ascensione domini anno dni oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 232. Přech z Čestic Janovi z Rosenberka: že se Buzkem, bývalým služebníkem svým, ujistiti nemůže. V Česticích. 1468, 1. Jun. Orig. č. 2126. Služba má VMti, urozený pane, pane milý! A jakož mi VMt píšete, žeby VMt Vilém zpravil od Dubu, a pravě, žeby Buzek služebník muoj byl: i rač VMt věděti, žeť on u mne nenie, jakžť jest z Štýru přijel. Než k mé prosbě a ku po- třebě, když jste mi VMt na vojnu kázali jeti, tu sem já jeho prosil, aby se mnú jel k mé potřebě, i k vašemu poctivému. A když jsme se zase vrátili, hned jest sobě Buzek službu na Kašperce zjednal. VMt píše mi, abych já se jím ujistil: račte vě- děti, žeť já jeho mocen nejsem, ani s tiem mám co činiti, neb jest se ode mne Vilémovi, ani vod žádného, nic nestalo. Datum ex Cestic, feria IIII. ante Octavam Přech z Čestic. Ascensionis domini annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mě laskavému buď. 233. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o platy pro žoldnéře a o zajaté. Na Rožmberce. 1468, 4. Jun. Orig. č. 2127. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! I prosím VMti, račte mi dáti věděti, do kterého času a co na týden VMt má dáti žoldnéřuom; neb jsem já též přijal něco koní, a mělo by jich ještě něco přijeti, neb jsem jim řekl též službu dávati, jakož VMt dává. A také, což se vězňuov dotýče, račte věděti, že jsú někteří velmi zraněni, bodaj živi byli, a teskně sedie; i prosím VMti, račte poručiti, Archiv Český VII. 42
Strana 330
330 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. komuž VMt ráčí, ať jsú rozděleni vedle smlúvy, kteráž jest mezi VMtí a mnú. A což VMti vězňuov bude, račte je kázati obrátiti, kamž ráčíte, a tiem neprodle- vovati. A prosím, račte mi toho dáti odpověď. Datum Ronzberk [sic], sabbato ante Jan z Lobkovic. Pentecosten annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Ronzberka [sic], pánu mně přieznivému. 234. Purkmistr a konšelé Třebonští Janovi z Rosenberka: o opatření zboží klášterního v Třeboni, o farářích z panství zběhlých, kteří na Třeboni se zdržují, a o mistru školním a žactvu, aby se netoulalo. V Třeboni. 1468, 8. Jun. Orig. č. 2128. Urozený pane, pane náš milostivý! Věděti VMti dáváme o té věci, o kteréž nám VMt vzkázala, co se kněží dotýče, že takto jest ta věc zpuosobena: že sklep, v kterémž jsú ornáti a jiné mešné věci, i také druhý sklep, v kterémž klenoti a knihy jsú, zamkli sme každý sklep dvěma zámky, a klíče dali sme v moc těm staršiem čtyřem, kteréž jsme z sebe vyvolili, vedle VMti rozkázanie, od každého sklepu jeden klíč, a též kněžiem starším dali sme po jednom klíči od každého sklepu, a k tomu sme ty sklepy zapečetili městckú pečetí. A nejsú zámci jednostajní, ježto by jedniem klíčem oba zámky odemkl. Než což sě dotkne těch jiných věcí, obilé, piv a jiného hospodářstvie menšieho, volili sme tři kněze staršie, aby ty věci opatrovali a nikam nic, bez vuole těch konšel, kteréž sme z sebe volili, nedávali ani rozvozovali. A to jsú nám ti kněžie slíbili, že se v tom tak zachovati chtie, a vedle jich svědomie to opatřiti a bez starších těch, kteréž sme my z sebe volili, nic nechtie učiniti. Zdá-li se VMti na tom dosti, čili ještě jinak tu věc opatřiti máme, račte nám VMt dáti věděti. Také račte věděti, že sme s kněžími, kteříž tu ještě v klášteře jsú, mluvili sme o svátostech kostelních, o křtu, o žehnání svátostí lidí nemocných, a jiných svátostí, aby lidem, kteříž by toho potřebovali, jim rozdávali: tak jsú nám za od- pověď dali, žeby rádi všecko činili, ale že jsú v nebezpečenství velikém, že nevědie dobře, co by měli rozdávati a puokud; než že chtie obeslati opata svého, jakožto hlavu svú, a jakéž jim ten naučenie o tom dá, že tak chtie učiniti. I píšíť jemu o to; jakož pak list ten kázali sme poslu, kterýž jemu svědčí, aby jej VMti dal, abyšte jej ráčili sami opatřiti, a potom aby knězi opatovi byl dodán, jestliže bude vuole VMti. Také jsú s námi mluvili, že mají dvory a čeleď v nich a hospodářstvie veliké, jestliže k tomu žádný přihlédati nebude, žeby se skrze to škoda mohla státi na tom hospodářství; i prosili nás, abychme VMti psali a prosili, abyšte ráčili odpustiti knězi Martinovi, kterýž to hospodářstvie zpravuje, aby do těch dvoruov přihlédal. I bude-li to vuole VMti, to nám račte dáti věděti. Také sme s nimi mluvili, aby nikam ne- chodili, ani žádných poselstvie jednali; mají sě k tomu pěkně, a že sě chtie v tom
330 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. komuž VMt ráčí, ať jsú rozděleni vedle smlúvy, kteráž jest mezi VMtí a mnú. A což VMti vězňuov bude, račte je kázati obrátiti, kamž ráčíte, a tiem neprodle- vovati. A prosím, račte mi toho dáti odpověď. Datum Ronzberk [sic], sabbato ante Jan z Lobkovic. Pentecosten annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Ronzberka [sic], pánu mně přieznivému. 234. Purkmistr a konšelé Třebonští Janovi z Rosenberka: o opatření zboží klášterního v Třeboni, o farářích z panství zběhlých, kteří na Třeboni se zdržují, a o mistru školním a žactvu, aby se netoulalo. V Třeboni. 1468, 8. Jun. Orig. č. 2128. Urozený pane, pane náš milostivý! Věděti VMti dáváme o té věci, o kteréž nám VMt vzkázala, co se kněží dotýče, že takto jest ta věc zpuosobena: že sklep, v kterémž jsú ornáti a jiné mešné věci, i také druhý sklep, v kterémž klenoti a knihy jsú, zamkli sme každý sklep dvěma zámky, a klíče dali sme v moc těm staršiem čtyřem, kteréž jsme z sebe vyvolili, vedle VMti rozkázanie, od každého sklepu jeden klíč, a též kněžiem starším dali sme po jednom klíči od každého sklepu, a k tomu sme ty sklepy zapečetili městckú pečetí. A nejsú zámci jednostajní, ježto by jedniem klíčem oba zámky odemkl. Než což sě dotkne těch jiných věcí, obilé, piv a jiného hospodářstvie menšieho, volili sme tři kněze staršie, aby ty věci opatrovali a nikam nic, bez vuole těch konšel, kteréž sme z sebe volili, nedávali ani rozvozovali. A to jsú nám ti kněžie slíbili, že se v tom tak zachovati chtie, a vedle jich svědomie to opatřiti a bez starších těch, kteréž sme my z sebe volili, nic nechtie učiniti. Zdá-li se VMti na tom dosti, čili ještě jinak tu věc opatřiti máme, račte nám VMt dáti věděti. Také račte věděti, že sme s kněžími, kteříž tu ještě v klášteře jsú, mluvili sme o svátostech kostelních, o křtu, o žehnání svátostí lidí nemocných, a jiných svátostí, aby lidem, kteříž by toho potřebovali, jim rozdávali: tak jsú nám za od- pověď dali, žeby rádi všecko činili, ale že jsú v nebezpečenství velikém, že nevědie dobře, co by měli rozdávati a puokud; než že chtie obeslati opata svého, jakožto hlavu svú, a jakéž jim ten naučenie o tom dá, že tak chtie učiniti. I píšíť jemu o to; jakož pak list ten kázali sme poslu, kterýž jemu svědčí, aby jej VMti dal, abyšte jej ráčili sami opatřiti, a potom aby knězi opatovi byl dodán, jestliže bude vuole VMti. Také jsú s námi mluvili, že mají dvory a čeleď v nich a hospodářstvie veliké, jestliže k tomu žádný přihlédati nebude, žeby se skrze to škoda mohla státi na tom hospodářství; i prosili nás, abychme VMti psali a prosili, abyšte ráčili odpustiti knězi Martinovi, kterýž to hospodářstvie zpravuje, aby do těch dvoruov přihlédal. I bude-li to vuole VMti, to nám račte dáti věděti. Také sme s nimi mluvili, aby nikam ne- chodili, ani žádných poselstvie jednali; mají sě k tomu pěkně, a že sě chtie v tom
Strana 331
Dopisy z roku 1468. 331 tak zachovati ve všech věcech vedle VMti rozkázanie. Také račte věděti, že kněžie světští, kteříž nynie na zámku jsú, faráři vaši, farář Štěpánovský s bratrem sám druhý, Lutovský, Bukovský, Ševětinský, Slovenický, Bošilecký, Lomnický a Veselský prosie VMti, abyšte jim ráčili toho přieti, by zde na zámku byli, a že nechtie žádných věcí ani poselstvie jednati, ani kam jíti bez vuole úředníka vašeho, a že se chtie věrně a pravě zachovati, jakožto kaplané poddanie VMti. A chtěli jsú sami o to k VMti dojeti, by jim bylo bezpečno. Račtež o nich také rozkázati. Také račte věděti, že sme školním mistrem o žáky mluvili, aby žákóm přikázal, aby sě netúlali a nikam nechodili; i slíbil jest školní mistr ode všech, že sě chtie věrně a pravě zachovati a nic nejednati; a jsú žáci dávno zde, kteříž tu ještě jsú. Datum ex Třeboň, feria IIII. post Pentecosten anno oc. LXVIII. Purkmistr a konšelé města Třeboně. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému buď dán. 235. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o odběhlých žácích a o nedostatku písaře, který by zápisy o holdech vedl. B. m. [1468/, 13. Jun. Orig. č. 2130. Urozený pane, pane mój milostivý! Jakož mi VMt psala, že Petrovský ke mně přijede, a že mě těch věcí zpraví od VMti; pak když mě jest zpravil od VMti a my spolu sedíma, i přijdú někteří konšelé praviece, že dva žáky některá jdú k Hradci a druhá dva k Bechyni. I otázal sem Petrovského, kterak mám činiti; a jemu se zdálo, aby byli postiženi; i kázal sem je honiti. I přivedli jsú kněze jednoho a žáka, jakož šli k Hradci, s těmi sám Petrovský mluvil a nechvále jim toho, že bez vuole mé chodie. Pak jiný, kteréhož jsú honili k Bechyni, posáhli jsú faráře s žákem, i vzali jsú jemu některé listy, jakož je teď VMt opatří. A tak VMti prosím, račte někomu poručiti, což se holdóv dotýče; neb nemám ani písaře, a převelmi nynie k holdóm jdú a chtiece se holdovati, neb to buoh vie, že mám s jinými věcmi mnoho činiti, ať by ten zpravoval to a počty z toho činil VMti. Také jestližeby VMt toho přála, žebych jednu ves některú holdoval s VMti vólí pro ty své vsi; pak-li by VMt ne- ráčila toho dopustiti, jinak se nemá státi, než podle vuole VMti. Psán v pondělí Jan z Dobronic. ante festum s. Viti. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 42*)
Dopisy z roku 1468. 331 tak zachovati ve všech věcech vedle VMti rozkázanie. Také račte věděti, že kněžie světští, kteříž nynie na zámku jsú, faráři vaši, farář Štěpánovský s bratrem sám druhý, Lutovský, Bukovský, Ševětinský, Slovenický, Bošilecký, Lomnický a Veselský prosie VMti, abyšte jim ráčili toho přieti, by zde na zámku byli, a že nechtie žádných věcí ani poselstvie jednati, ani kam jíti bez vuole úředníka vašeho, a že se chtie věrně a pravě zachovati, jakožto kaplané poddanie VMti. A chtěli jsú sami o to k VMti dojeti, by jim bylo bezpečno. Račtež o nich také rozkázati. Také račte věděti, že sme školním mistrem o žáky mluvili, aby žákóm přikázal, aby sě netúlali a nikam nechodili; i slíbil jest školní mistr ode všech, že sě chtie věrně a pravě zachovati a nic nejednati; a jsú žáci dávno zde, kteříž tu ještě jsú. Datum ex Třeboň, feria IIII. post Pentecosten anno oc. LXVIII. Purkmistr a konšelé města Třeboně. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému buď dán. 235. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o odběhlých žácích a o nedostatku písaře, který by zápisy o holdech vedl. B. m. [1468/, 13. Jun. Orig. č. 2130. Urozený pane, pane mój milostivý! Jakož mi VMt psala, že Petrovský ke mně přijede, a že mě těch věcí zpraví od VMti; pak když mě jest zpravil od VMti a my spolu sedíma, i přijdú někteří konšelé praviece, že dva žáky některá jdú k Hradci a druhá dva k Bechyni. I otázal sem Petrovského, kterak mám činiti; a jemu se zdálo, aby byli postiženi; i kázal sem je honiti. I přivedli jsú kněze jednoho a žáka, jakož šli k Hradci, s těmi sám Petrovský mluvil a nechvále jim toho, že bez vuole mé chodie. Pak jiný, kteréhož jsú honili k Bechyni, posáhli jsú faráře s žákem, i vzali jsú jemu některé listy, jakož je teď VMt opatří. A tak VMti prosím, račte někomu poručiti, což se holdóv dotýče; neb nemám ani písaře, a převelmi nynie k holdóm jdú a chtiece se holdovati, neb to buoh vie, že mám s jinými věcmi mnoho činiti, ať by ten zpravoval to a počty z toho činil VMti. Také jestližeby VMt toho přála, žebych jednu ves některú holdoval s VMti vólí pro ty své vsi; pak-li by VMt ne- ráčila toho dopustiti, jinak se nemá státi, než podle vuole VMti. Psán v pondělí Jan z Dobronic. ante festum s. Viti. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 42*)
Strana 332
332 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 236. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o činnosti jednotníků v Plzenště, a o zamýšlené výpravě proti Kašperku. Na Helfenburce. 1468, 20. Jun. Orig. č. 2131. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A vedle roz- kázanie VMti slal sem na Rabie a na Horaždějovice, přezviedaje na nich, sbierají-li páni v Plzenště s Němci pole, čili by mienili k nám do kraje vtrhnúti. I rač VMt věděti, že mi jest psal purkrabie z Rabie,*) že jsú Němci vtrhli (i s děly) do Plzeňska, a že sú pole sebrali, a že jsú přitrhli k Podmokluom k tvrzi a že tu dobývají. A dále mi píše, že pan Švamberk**) a pan Burian***) a pan Dobrohost†) přijeli sú silně na Zelenú Horu jezdecky. A tak mi píše, že toho nevědie, kam by odtad mienili. Také rač VMt věděti, žeť sem na to pilně osadil,††) a jestližebych co tako- vého přezvěděl, žeť VMti věděti dám. Také, milostivý pane, chtěl sem, sbera se s Vodňanskými a jinými okolními, Kašperku, abychom jim některakú škodu učinili, nebť oni v kraji u nás vždy překážejí; v tom se VMti dotazuji, kterak VMt o tom rozkážete. Datum Helfenburk, feria II. post festum Corporis Christi annorum oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 237. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o posádce Hradecké, o postoupení Kláštera, o hospo- dářských věcech. V Třeboni. 1468, 21. Jun. Orig. č. 2132. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož jest snad Dobronička VMti psal, žeby lidí něco na Hradec přibylo: račtež věděti, žeť jest ještě nic nepřibylo; než o Klášteřeť jest tak, žeť jest postúpen. Něcoť sú z Hradce lidí poslali na Vitoraz. A kohož VMt bude ráčiti poslati do Soběslavě mezi Dobroničkú a Selí oc., by mohla toho jiezda tadto [sic] na Třeboň býti, abych jeho některých věcí zpravil k jednání potřebných. A prosiem VMti, račte kázati poslati Matle zedníka samého druhého a muož-li býti Paule lamače. A račte mi rozkázati, mám-li seno na Svinské lúce kázati skliditi; lonskéhoť sme nic neutratili, než což Dobronička vzal, snad XV vozuov. Datum Třeboň, feria III. ante s. Johannis Bapt. anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. *) Petr z Damnic. †) z Ronsperka. **) Bohuslav. ***) z Gutšteina. ††) Cf. D. Č. IV. 2. 465, pozn. 358.
332 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 236. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o činnosti jednotníků v Plzenště, a o zamýšlené výpravě proti Kašperku. Na Helfenburce. 1468, 20. Jun. Orig. č. 2131. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A vedle roz- kázanie VMti slal sem na Rabie a na Horaždějovice, přezviedaje na nich, sbierají-li páni v Plzenště s Němci pole, čili by mienili k nám do kraje vtrhnúti. I rač VMt věděti, že mi jest psal purkrabie z Rabie,*) že jsú Němci vtrhli (i s děly) do Plzeňska, a že sú pole sebrali, a že jsú přitrhli k Podmokluom k tvrzi a že tu dobývají. A dále mi píše, že pan Švamberk**) a pan Burian***) a pan Dobrohost†) přijeli sú silně na Zelenú Horu jezdecky. A tak mi píše, že toho nevědie, kam by odtad mienili. Také rač VMt věděti, žeť sem na to pilně osadil,††) a jestližebych co tako- vého přezvěděl, žeť VMti věděti dám. Také, milostivý pane, chtěl sem, sbera se s Vodňanskými a jinými okolními, Kašperku, abychom jim některakú škodu učinili, nebť oni v kraji u nás vždy překážejí; v tom se VMti dotazuji, kterak VMt o tom rozkážete. Datum Helfenburk, feria II. post festum Corporis Christi annorum oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 237. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o posádce Hradecké, o postoupení Kláštera, o hospo- dářských věcech. V Třeboni. 1468, 21. Jun. Orig. č. 2132. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož jest snad Dobronička VMti psal, žeby lidí něco na Hradec přibylo: račtež věděti, žeť jest ještě nic nepřibylo; než o Klášteřeť jest tak, žeť jest postúpen. Něcoť sú z Hradce lidí poslali na Vitoraz. A kohož VMt bude ráčiti poslati do Soběslavě mezi Dobroničkú a Selí oc., by mohla toho jiezda tadto [sic] na Třeboň býti, abych jeho některých věcí zpravil k jednání potřebných. A prosiem VMti, račte kázati poslati Matle zedníka samého druhého a muož-li býti Paule lamače. A račte mi rozkázati, mám-li seno na Svinské lúce kázati skliditi; lonskéhoť sme nic neutratili, než což Dobronička vzal, snad XV vozuov. Datum Třeboň, feria III. ante s. Johannis Bapt. anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. *) Petr z Damnic. †) z Ronsperka. **) Bohuslav. ***) z Gutšteina. ††) Cf. D. Č. IV. 2. 465, pozn. 358.
Strana 333
Dopisy z roku 1468. 333 238. Týž témuž: o posádce Hradecké valně zvětšené a o lidech Rosenberských, kteří hájili brody pod Drachovem u Veselí. Ve Třeboni. 1468, 21. Jun. Orig. č. 2133 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že dnes po poledni přibylo na Hradec na tři sta koní, a pěší pozuostali v Ličově. I račtež o těch lidech na brodech rozkázati; jestli že se jim pryč káže, to hanba, pakli tu zuostanú, tu strach hanby i škody, neb jsú lidé nazí a s málem braní. Duokud tito lidé nepřibyli, bylo jest dobře, ale již jsú přesíleni; protož což VMt rozkáže, tak se stane. Datum Třeboň, feria III. ante s. Johannis Bapt. tercia hora noctis anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď dán. 239. Týž témuž: o novém rozmnožení posádky Hradecké a nebezpečí pro hajitele brodů Veselských. O Novém Hradě a dlužním zápisu Miloty z Čenovic. V Třeboni. 1468, 22. Jun. Orig. č. 2133 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož sem VMti psal, že na Hradec přibylo na tři sta koní, tak jest; pak dnes opět přibylo na dvě stě křížovníkuov, a shánějí lidi veřejně. Tomu rozuměti jest, že škodu VMti učinie, jakúž budú moci. Dal sem Dobroničkovi vše věděti, a psal sem jemu, žádaje rady jeho o lidech na brodiech, neb on tomu běhu lépe rozumie; nedal mi žádné odpovědi. A jakož mi VMt psala, dává-li mi se věděti co z Nového Hradu? Od několika neděl nepomním, by mi co věděti dal; psal sem některú chvíli nahoru, aby mi věděti dal, kdyžby čemu porozuměl; psal mi, žeby musil mnoho posluov jmieti, by mi všecko jměl dáti věděti. A jakož mi VMt psala o listu hlavním Milotovu z Čenovic na LXXX kop, že by Svatomír pravil, že mi jej dal s jinými složené a zavázané: neodvázav jich nikdež ten den, kterýž sem z Krumlova vyjel, donesl sem a dal sem panu Pavlovi; vložil-liť jest jej Svatomír k jiným listuom, tehdáť jej pan Pavel má, pakliť jest ne- vložil, tehdyť jeho nemá. A prosím VMti za Matle zedníka samého druhého a Pavle lamače. Datum Třeboň, feria IIII. ante s. Johannis Bapt. anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán.
Dopisy z roku 1468. 333 238. Týž témuž: o posádce Hradecké valně zvětšené a o lidech Rosenberských, kteří hájili brody pod Drachovem u Veselí. Ve Třeboni. 1468, 21. Jun. Orig. č. 2133 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že dnes po poledni přibylo na Hradec na tři sta koní, a pěší pozuostali v Ličově. I račtež o těch lidech na brodech rozkázati; jestli že se jim pryč káže, to hanba, pakli tu zuostanú, tu strach hanby i škody, neb jsú lidé nazí a s málem braní. Duokud tito lidé nepřibyli, bylo jest dobře, ale již jsú přesíleni; protož což VMt rozkáže, tak se stane. Datum Třeboň, feria III. ante s. Johannis Bapt. tercia hora noctis anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď dán. 239. Týž témuž: o novém rozmnožení posádky Hradecké a nebezpečí pro hajitele brodů Veselských. O Novém Hradě a dlužním zápisu Miloty z Čenovic. V Třeboni. 1468, 22. Jun. Orig. č. 2133 b. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož sem VMti psal, že na Hradec přibylo na tři sta koní, tak jest; pak dnes opět přibylo na dvě stě křížovníkuov, a shánějí lidi veřejně. Tomu rozuměti jest, že škodu VMti učinie, jakúž budú moci. Dal sem Dobroničkovi vše věděti, a psal sem jemu, žádaje rady jeho o lidech na brodiech, neb on tomu běhu lépe rozumie; nedal mi žádné odpovědi. A jakož mi VMt psala, dává-li mi se věděti co z Nového Hradu? Od několika neděl nepomním, by mi co věděti dal; psal sem některú chvíli nahoru, aby mi věděti dal, kdyžby čemu porozuměl; psal mi, žeby musil mnoho posluov jmieti, by mi všecko jměl dáti věděti. A jakož mi VMt psala o listu hlavním Milotovu z Čenovic na LXXX kop, že by Svatomír pravil, že mi jej dal s jinými složené a zavázané: neodvázav jich nikdež ten den, kterýž sem z Krumlova vyjel, donesl sem a dal sem panu Pavlovi; vložil-liť jest jej Svatomír k jiným listuom, tehdáť jej pan Pavel má, pakliť jest ne- vložil, tehdyť jeho nemá. A prosím VMti za Matle zedníka samého druhého a Pavle lamače. Datum Třeboň, feria IIII. ante s. Johannis Bapt. anno dni oc. LXVIII. Rehoř oc Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán.
Strana 334
334 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 240. Týž témuž: o porážce Rosenberských ve Veselí a na brodě pod Drachovem; nářek na Tá- borské a Vltavotýnské, že přes všecky prosby nepřišli ku pomoci. V Třeboni. 1468, 23. Jun. Orig. č. 2134. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že Hradečtí přetáhli pod Drachovem na tuto stranu a upadli do Veselé a vypálili městečko a Sviny, kteréž já držím, a zbili a zjímali lidí drahně na tom brodě pod Drachovem i v městečku. Nemohli sme Táborských ani Týnských požiti, by k tomu brodu co lidí poslali, ježto VMt, Dobronička i já několikrát psali. Takováť jest pomoc od nich! VMt pošle ku pomoci dva tisíce neb tři, a oni pošlie-li sto neb puoldruhého sta, tuž i stuoj. A račte na ty věci mysliti, cožby VMti k lepšiemu bylo. Jaliť jsú odsud z Třeboně služebných pacholkuov několik, ježto jim ku pomoci přibyli, a o Čápovi neviem, jat-li jest čili zabit. Datum Třeboň, feria V. in vigilia s. Johannis Bapt. anno oc. LXVIII. Řehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď. 241. Týž témuž: o holdech, a porážce Veselské. V Třeboni. 1468, 24. Jun. Orig. č. 2135. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že VMti lidé z úřadu mého žádají povolenie, žeby se chtěli holdovati, a já jim vedle prvnieho vašeho psanie toho nezbraňuji; pakli jest co jiného úmysla VMti, račte mi o tom rozkázati. A jakož žádáte věděti, co zbitých a zjímaných lidí, abych to VMti dal věděti: nemohu na konec toho ještě zvěděti, než zviem. Než pěších z zámku nevrátilo mi se jich pět, ježto šli s Čápem a Rybaldem do Veselé. A já jim toho byl nerozkázal, by tam šli, než broduov hájiti, budú-li moci uhájiti, pakli by nemohli, ale že sú mohli jako bez škody ujíti; a oni Veselským k vuoli šli. A v tom Veselí nebylo nikterakž opatřeno, aby se lidé shrnúti jměli kam, když by potřeba na ně přišla, než tak byli beze všeho zřiezenie, a tak se jim pohřiechu stalo. Datum Třeboň, feria VI. ipso die s. Johannis Rehoř oc. Bapt. anno dni oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 242. Týž témuž: o jízdě Hradeckých k Vitorazi, o holdech, o nedostatku peněz. V Třeboni. 1468, 26. Jun. Orig. č. 2136. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že včera o poledni jeli z Hradce na tři sta koní a na dvě stě pěších na Vitoraz, i dal sem to věděti na
334 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 240. Týž témuž: o porážce Rosenberských ve Veselí a na brodě pod Drachovem; nářek na Tá- borské a Vltavotýnské, že přes všecky prosby nepřišli ku pomoci. V Třeboni. 1468, 23. Jun. Orig. č. 2134. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že Hradečtí přetáhli pod Drachovem na tuto stranu a upadli do Veselé a vypálili městečko a Sviny, kteréž já držím, a zbili a zjímali lidí drahně na tom brodě pod Drachovem i v městečku. Nemohli sme Táborských ani Týnských požiti, by k tomu brodu co lidí poslali, ježto VMt, Dobronička i já několikrát psali. Takováť jest pomoc od nich! VMt pošle ku pomoci dva tisíce neb tři, a oni pošlie-li sto neb puoldruhého sta, tuž i stuoj. A račte na ty věci mysliti, cožby VMti k lepšiemu bylo. Jaliť jsú odsud z Třeboně služebných pacholkuov několik, ježto jim ku pomoci přibyli, a o Čápovi neviem, jat-li jest čili zabit. Datum Třeboň, feria V. in vigilia s. Johannis Bapt. anno oc. LXVIII. Řehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď. 241. Týž témuž: o holdech, a porážce Veselské. V Třeboni. 1468, 24. Jun. Orig. č. 2135. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že VMti lidé z úřadu mého žádají povolenie, žeby se chtěli holdovati, a já jim vedle prvnieho vašeho psanie toho nezbraňuji; pakli jest co jiného úmysla VMti, račte mi o tom rozkázati. A jakož žádáte věděti, co zbitých a zjímaných lidí, abych to VMti dal věděti: nemohu na konec toho ještě zvěděti, než zviem. Než pěších z zámku nevrátilo mi se jich pět, ježto šli s Čápem a Rybaldem do Veselé. A já jim toho byl nerozkázal, by tam šli, než broduov hájiti, budú-li moci uhájiti, pakli by nemohli, ale že sú mohli jako bez škody ujíti; a oni Veselským k vuoli šli. A v tom Veselí nebylo nikterakž opatřeno, aby se lidé shrnúti jměli kam, když by potřeba na ně přišla, než tak byli beze všeho zřiezenie, a tak se jim pohřiechu stalo. Datum Třeboň, feria VI. ipso die s. Johannis Rehoř oc. Bapt. anno dni oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 242. Týž témuž: o jízdě Hradeckých k Vitorazi, o holdech, o nedostatku peněz. V Třeboni. 1468, 26. Jun. Orig. č. 2136. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že včera o poledni jeli z Hradce na tři sta koní a na dvě stě pěších na Vitoraz, i dal sem to věděti na
Strana 335
Dopisy z roku 1468. 335 Nový Hrad. A jakož VMt svolila, aby se lidé holdovali, i prosie mne, abych jim odpustil faráře Bošileckého a faráře Lomnického, aby jich věc o ty holdy tam jednali; i nesmiem jich bez VMti povolenie odpustiti. I račtež mi o tom rozkázati; znám to, žeby lidem platni byli, než proto já jich bez VMti rozkázanie neodpustím. Datum Třeboň, dominico post s. Johannis Bapt. anno dni oc. LXVIII. A túžím VMti, že peněz na žoldnéře, na potřeby a děla nemám; i prosím VMti, račte mě peniezi opatřiti. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 243. Týž témuž: aby Ledenickým dopustil se holdovati; o nedostatku peněz. V Třeboni 1468, 26. Jun. Orig. č. 2137. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt zbraňuje Ledenickým holdu dáti, prosím VMti, račte jim toho dopříti; neb jestliže spáleni budú, jakož výstrahu o ně mám, že se pilně na ně strojí purkrabie Vitorazský, nenie naděje, by se zase ustavili, neb jsú lidé velmi chudi a záhubni. A jakož mi VMt rozkázala ovce kúpiti, nechtie než hotové penieze, a já jich nemám. Datum Třeboň, dominico in die s. Rehoř oc. Johannis Chrisostomi [sic]*) anno oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberku, pánu mému milostivému. 244. Purkrabí Strakonický Janovi z Rosenberka: o zloupení poddaného Strakonického od lidí Soběslavských. V Strakonicích. [1468/, 4. Jul. Orig. č. 2138. VMti pane, urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed. A rač VMt věděti, že jsú znesli na mě lidé z Pořiečan, kteří přislušejí k špitálu do Stra- konic, kterak Soběslavští jednoho člověka jeli a dvěma pobrali koně, vuoz, peřiny, šlojieř, vopásánie s kordem a s krykem [sic], kabátec, plechovice, lnu, radlic a jiných věcí domácích drahně, i kury zbili ve dvú dvorú. A o to sem obsielal Dobroničku naděje se, že jest hýtmanem, jako prve, a on praví, že dal list Makšantovi; i nedali sú mi na to nižádné odpovědi. I poslal sem k nim Petříka Sádlo a Levu, prose jich, aby člověka propustili a statek pobraný navrátili, poněvaž žádný toho člověka ničím neviní; a oni sú jeho propustiti nechtěli, a ukázali sú mi na VMt. I proším *) Jana Zlatoústého připadá ve středu 27. Jan. Bude to zde přepsání na místě: Jana Buriana (v ne- děli 26. Jun.).
Dopisy z roku 1468. 335 Nový Hrad. A jakož VMt svolila, aby se lidé holdovali, i prosie mne, abych jim odpustil faráře Bošileckého a faráře Lomnického, aby jich věc o ty holdy tam jednali; i nesmiem jich bez VMti povolenie odpustiti. I račtež mi o tom rozkázati; znám to, žeby lidem platni byli, než proto já jich bez VMti rozkázanie neodpustím. Datum Třeboň, dominico post s. Johannis Bapt. anno dni oc. LXVIII. A túžím VMti, že peněz na žoldnéře, na potřeby a děla nemám; i prosím VMti, račte mě peniezi opatřiti. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 243. Týž témuž: aby Ledenickým dopustil se holdovati; o nedostatku peněz. V Třeboni 1468, 26. Jun. Orig. č. 2137. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož VMt zbraňuje Ledenickým holdu dáti, prosím VMti, račte jim toho dopříti; neb jestliže spáleni budú, jakož výstrahu o ně mám, že se pilně na ně strojí purkrabie Vitorazský, nenie naděje, by se zase ustavili, neb jsú lidé velmi chudi a záhubni. A jakož mi VMt rozkázala ovce kúpiti, nechtie než hotové penieze, a já jich nemám. Datum Třeboň, dominico in die s. Rehoř oc. Johannis Chrisostomi [sic]*) anno oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberku, pánu mému milostivému. 244. Purkrabí Strakonický Janovi z Rosenberka: o zloupení poddaného Strakonického od lidí Soběslavských. V Strakonicích. [1468/, 4. Jul. Orig. č. 2138. VMti pane, urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed. A rač VMt věděti, že jsú znesli na mě lidé z Pořiečan, kteří přislušejí k špitálu do Stra- konic, kterak Soběslavští jednoho člověka jeli a dvěma pobrali koně, vuoz, peřiny, šlojieř, vopásánie s kordem a s krykem [sic], kabátec, plechovice, lnu, radlic a jiných věcí domácích drahně, i kury zbili ve dvú dvorú. A o to sem obsielal Dobroničku naděje se, že jest hýtmanem, jako prve, a on praví, že dal list Makšantovi; i nedali sú mi na to nižádné odpovědi. I poslal sem k nim Petříka Sádlo a Levu, prose jich, aby člověka propustili a statek pobraný navrátili, poněvaž žádný toho člověka ničím neviní; a oni sú jeho propustiti nechtěli, a ukázali sú mi na VMt. I proším *) Jana Zlatoústého připadá ve středu 27. Jan. Bude to zde přepsání na místě: Jana Buriana (v ne- děli 26. Jun.).
Strana 336
336 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. VMti, račte kázati člověka propustiti a statek pobraný račte kázati navrátiti. A proším VMti odpovědi listem svým po tomto poslu. Datum Strakonic, in die Procopii. Olkmar z Neznášov, purkrabie Strakonický. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 245. Táborští Janovi z Rosenberka: o hranice panství Táborského a Zvíkovského. V Táboře. [1468/, 4. Jul. Orig. č. 2139. Urozený pane a statečný pane, nám přieznivý! Službu naši MtiV vzkazujem. Jakož s VMtí mluvili jsme, vyjevše proti vám, když VMt jeli jste do Prahy, o hra- nice, a VMt řekla jest obeslati s tiem purkrabí Zviekovského*): i prosímeť VMti, račtež jeho obeslati, ať by nám také dal věděti, ať bychme my také na týchž hra- niciech na čas jmenovaný stáli s lidmi starými. Prosíme VMti za odpověď. Dán na Táboře, v pondělí den sv. Prokopa. Purkmistr a radda města Hradiště Hory Tábor. Urozenému a statečnému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu nám přieznivému. 246. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o směně vězňů zjímaných u Veselí, o lidech pohořelých z Petrovic. V Třeboni. 1468, 5. Jul. Orig. č. 2140. Urozený pane, pane muoj milostivý! Posielámť VMti list od Mitruosa, kterýž sem otevřel, abych se věděl, kterak zpravie [sic]; a pošliť jemu druhý list od VMti dnes a při tom jemu psáti chci na to slovo, kdež píše, že chce s nimi naložiti, jakž VMt rozkáže. Jakož mi VMt dala odpověď o knězi zlúpených, již já se budu věděti, kterak v tom mieti, když VMti vuoli viem. A ráčíte-li směnu učiniti o vězně, kterýmž VMt rok dala o ty, kteříž jsú odsud u Veselí zjímáni, to mi račte dáti věděti. A psal mi kněz Petřík, proše za přímluvu svých . . . . . . . .*) z Petrovic, kteříž jsú shořeli, aby jim VMt ráčila lesa dáti k stavenie . . . . . jsú luoni i letos drahně ná- kladuov učinili na vojny, vedle VMti .... .. na zámku bývali; protož prosímť já VMti, račte jim toho dáti požiti. Datum Třeboň, feria III. post s. Procopii anno oc. Řehoř oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. *) Ondřeje z Udimě. **) Vytrženo.
336 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. VMti, račte kázati člověka propustiti a statek pobraný račte kázati navrátiti. A proším VMti odpovědi listem svým po tomto poslu. Datum Strakonic, in die Procopii. Olkmar z Neznášov, purkrabie Strakonický. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 245. Táborští Janovi z Rosenberka: o hranice panství Táborského a Zvíkovského. V Táboře. [1468/, 4. Jul. Orig. č. 2139. Urozený pane a statečný pane, nám přieznivý! Službu naši MtiV vzkazujem. Jakož s VMtí mluvili jsme, vyjevše proti vám, když VMt jeli jste do Prahy, o hra- nice, a VMt řekla jest obeslati s tiem purkrabí Zviekovského*): i prosímeť VMti, račtež jeho obeslati, ať by nám také dal věděti, ať bychme my také na týchž hra- niciech na čas jmenovaný stáli s lidmi starými. Prosíme VMti za odpověď. Dán na Táboře, v pondělí den sv. Prokopa. Purkmistr a radda města Hradiště Hory Tábor. Urozenému a statečnému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu nám přieznivému. 246. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o směně vězňů zjímaných u Veselí, o lidech pohořelých z Petrovic. V Třeboni. 1468, 5. Jul. Orig. č. 2140. Urozený pane, pane muoj milostivý! Posielámť VMti list od Mitruosa, kterýž sem otevřel, abych se věděl, kterak zpravie [sic]; a pošliť jemu druhý list od VMti dnes a při tom jemu psáti chci na to slovo, kdež píše, že chce s nimi naložiti, jakž VMt rozkáže. Jakož mi VMt dala odpověď o knězi zlúpených, již já se budu věděti, kterak v tom mieti, když VMti vuoli viem. A ráčíte-li směnu učiniti o vězně, kterýmž VMt rok dala o ty, kteříž jsú odsud u Veselí zjímáni, to mi račte dáti věděti. A psal mi kněz Petřík, proše za přímluvu svých . . . . . . . .*) z Petrovic, kteříž jsú shořeli, aby jim VMt ráčila lesa dáti k stavenie . . . . . jsú luoni i letos drahně ná- kladuov učinili na vojny, vedle VMti .... .. na zámku bývali; protož prosímť já VMti, račte jim toho dáti požiti. Datum Třeboň, feria III. post s. Procopii anno oc. Řehoř oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď. *) Ondřeje z Udimě. **) Vytrženo.
Strana 337
Dopisy z roku 1468. 337 247. Mikuláš Žák, měštěnín z Netolic, Janovi z Rosenberka: prosí o pomoc ve sporu Netolických s Vlachem ze Březí. B. m. [1468), 11. Jul. Orig. č. 2144. Služba má poddaná, urozený pane, pane mój milostivý! A račte VMti věděti, že jest pan Chval*) přijel z Prahy, tuť mě jest obeslal, a jáť jsem k němu sám nesměl; poslal sem dva súsedy k němu; tuť jest pověděl a řka: budeť někdo mocnější než Vlach**) proti pánu vašemu; pošlete do Prahy o hold králi, nebť jsem já vám ty věci zjednal, a co můžete naspieš, neb žádný těch věcí sobě neprovede, jakož sem já vám zjednal. A také račte věděti, žeť naši budú u krále ráno zítra, a jestliže bude hold, nám všemu úřadu bude dobře, budú jsě u nás pochovávati. A milostivý pane! radí nám pan Chval, abychom se kostelu statečně měli; za to má, že Vlach tomu nic neučiní svú mocí bez jiných pomoci. I porozuměli sme tomu, že jiné pomocníky má. Prosíme VMti, by nám ráčili VMt poslati na L pěšiech, neb co jsě VMti zdá, do vrácenie našich posluov. A když jsě vrátí, hned dáme VMti věděti. A také račte věděti, žeť jsě Pacovec sbierá a také pro pana Chvala. Neračte před každým toho listu čísti, než komu ráčíte věřiti. Datum feria II. ante Marga- Mikuláš Žák, měštěnín z Netolic. retae. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozimberka, pánu mému najmilostivějšiemu, buď list dán. 248. Jan ze Šternberka purkrabí Vitorazskému: že příměří uzavřeno s Janem z Rosenberka, aby rychle s vojskem přirazil k pánu Hradeckému. V Jindř. Hradci. 1468, 12. nebo 13. Jul. Orig. č. 2145. Služba má, purkrabie milý! A vědětiť dávám, že sme s pánem z Rožmberka přiměřie udělali, a máme v ně vstúpiti zajtra bohdá ten den po svaté Markétě [14. Jul.], a to za dvě neděli. I protož, milý purkrabie, to věda, již to opatř, aťby to příměřie držáno bylo. Než což sú kde holdy smluvili, tyť mají před se vydány býti; a z toho kostela aby nedal žádnému páně z Rozmberka překaziti, ani žádnému jinému. A hned aby ke mně táhl, sbera což muožeš najviec jiezdného i pěšieho, a jinak, aby neobmeškával; neb pan z Hradce se všemi lidmi svými hotov jest, a ten mě napomíná, abychme to spěšně konali, co máme jednati, neb mu těžko pohromadě s lidmi ležeti, a toho jest potřeba. Datum ex Nova domo, feria III. post [sic] diem Margaretae***) anno oc. LXVIII. Jan z Šternberka. Slovútnému panoši Zikmundovi z Mirošovic, purkrabí na Vitorazi, věrnému milému buď. **) Oldřich Vlach z Březí. *) z Dirného? ***) Toto celé datum jest chybné. Snad mělo státi: feria III. ante M., anebo dokonce: feria IV. in die M. Viděti to z určení hořejšího v listu samém: zajtra ten den po sv. Markétě. Archly Český VII. 43
Dopisy z roku 1468. 337 247. Mikuláš Žák, měštěnín z Netolic, Janovi z Rosenberka: prosí o pomoc ve sporu Netolických s Vlachem ze Březí. B. m. [1468), 11. Jul. Orig. č. 2144. Služba má poddaná, urozený pane, pane mój milostivý! A račte VMti věděti, že jest pan Chval*) přijel z Prahy, tuť mě jest obeslal, a jáť jsem k němu sám nesměl; poslal sem dva súsedy k němu; tuť jest pověděl a řka: budeť někdo mocnější než Vlach**) proti pánu vašemu; pošlete do Prahy o hold králi, nebť jsem já vám ty věci zjednal, a co můžete naspieš, neb žádný těch věcí sobě neprovede, jakož sem já vám zjednal. A také račte věděti, žeť naši budú u krále ráno zítra, a jestliže bude hold, nám všemu úřadu bude dobře, budú jsě u nás pochovávati. A milostivý pane! radí nám pan Chval, abychom se kostelu statečně měli; za to má, že Vlach tomu nic neučiní svú mocí bez jiných pomoci. I porozuměli sme tomu, že jiné pomocníky má. Prosíme VMti, by nám ráčili VMt poslati na L pěšiech, neb co jsě VMti zdá, do vrácenie našich posluov. A když jsě vrátí, hned dáme VMti věděti. A také račte věděti, žeť jsě Pacovec sbierá a také pro pana Chvala. Neračte před každým toho listu čísti, než komu ráčíte věřiti. Datum feria II. ante Marga- Mikuláš Žák, měštěnín z Netolic. retae. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozimberka, pánu mému najmilostivějšiemu, buď list dán. 248. Jan ze Šternberka purkrabí Vitorazskému: že příměří uzavřeno s Janem z Rosenberka, aby rychle s vojskem přirazil k pánu Hradeckému. V Jindř. Hradci. 1468, 12. nebo 13. Jul. Orig. č. 2145. Služba má, purkrabie milý! A vědětiť dávám, že sme s pánem z Rožmberka přiměřie udělali, a máme v ně vstúpiti zajtra bohdá ten den po svaté Markétě [14. Jul.], a to za dvě neděli. I protož, milý purkrabie, to věda, již to opatř, aťby to příměřie držáno bylo. Než což sú kde holdy smluvili, tyť mají před se vydány býti; a z toho kostela aby nedal žádnému páně z Rozmberka překaziti, ani žádnému jinému. A hned aby ke mně táhl, sbera což muožeš najviec jiezdného i pěšieho, a jinak, aby neobmeškával; neb pan z Hradce se všemi lidmi svými hotov jest, a ten mě napomíná, abychme to spěšně konali, co máme jednati, neb mu těžko pohromadě s lidmi ležeti, a toho jest potřeba. Datum ex Nova domo, feria III. post [sic] diem Margaretae***) anno oc. LXVIII. Jan z Šternberka. Slovútnému panoši Zikmundovi z Mirošovic, purkrabí na Vitorazi, věrnému milému buď. **) Oldřich Vlach z Březí. *) z Dirného? ***) Toto celé datum jest chybné. Snad mělo státi: feria III. ante M., anebo dokonce: feria IV. in die M. Viděti to z určení hořejšího v listu samém: zajtra ten den po sv. Markétě. Archly Český VII. 43
Strana 338
338 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 249. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: že Helfenburku hrozí nebezpečí, protože všickni ostatní na Kašperk se holdovali. Na Helfenburce. 1468, 14. Jul. Orig. č. 2146. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A teď VMti poslal sem vozníky i s vozem, než jedenť jest kuoň VMti nemocen, i poslalť sem miesto toho svuoj vozník; a prosím VMti, kdyby VMt těch vozníkuov nepotřebovali, račte mi je zase poslati, nebť tomu s jedněmi vozníky na zámku nic učiniti nemohu. Také, milostivý pane, račte VMt věděti, žeť jsú se všichni KrálovéMti lidé, přísedící okolo zámku, holdovali na Kašperk, a tak sú je zavázali, aby proti nim nic pomocni nebyli. I slal sem k rychtářóm jich i k nim, žádaje, aby mi k honění pomocni byli, a oni toho učiniti nechtie. A také Čestický*) i Koc**) holdovali všecky své lidi; i jedú s Kaš- perka svobodně přes jich zbožie, a žádný jim nic nepřekáží. I jestliže VMt toho jinak neopatříte, račte VMt věděti, žeť VMti lidem okolo zámku poberú i spálé, a jáť bych jim toho ohájiti nemohl, poněvadž mi tito pomocni nechtie býti. A také račte VMt věděti, že Winterberský***) i Přech z Elčovic i veškeren ten kraj až Kaš- perku jsú pohotově, a oni svobodně jedú na VMti panstvie. Již to VMt račte opatřiti, pokud se VMti zdáti bude. Datum Helfenburk, feria V. post Margaretae annorum Adam z Drahonic, purkrabí na Helfenburce. oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 250. Jan z Šternberka a Jindřich z Hradce úředníkům páně Rosenberkovým: o příměří s Janem z Rosenberka uzavřeném, aby držáno bylo. V Jindř. Hradci. 1468, 14. Jul. Orig. č. 2147. Služba naše, Jarohněve a Kozský milí! A jako sme ty věci mezi sebú skonali, co se tkne přímířie se panem z Rozmberka: i protož abyšte mluvili se pánem svým, aťby všem lidem svým přísně přikázal, aťby dobytka a statkuov cizích u sebe ne- přechovávali; pak jestli žeť by co takového na kterého bylo shledáno, a co jej skrze to potkalo, tiemť bychme jim vinni nechtěli býti, neb jest ta řeč mezi nimi byla. Datum ex Nova Domo, feria V. post Margaretae virg. annorum oc. LXVIII. Jan z Štermberka. Jindřich z Hradce. Urozeným panoším Jarohněvovi z Úsušie, Vilémovi z Kozieho, přátelóm dobrým buď. *) Přech. **) z Dobrše, který? ***) Petr Kapléř z Sulevic.
338 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 249. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: že Helfenburku hrozí nebezpečí, protože všickni ostatní na Kašperk se holdovali. Na Helfenburce. 1468, 14. Jul. Orig. č. 2146. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A teď VMti poslal sem vozníky i s vozem, než jedenť jest kuoň VMti nemocen, i poslalť sem miesto toho svuoj vozník; a prosím VMti, kdyby VMt těch vozníkuov nepotřebovali, račte mi je zase poslati, nebť tomu s jedněmi vozníky na zámku nic učiniti nemohu. Také, milostivý pane, račte VMt věděti, žeť jsú se všichni KrálovéMti lidé, přísedící okolo zámku, holdovali na Kašperk, a tak sú je zavázali, aby proti nim nic pomocni nebyli. I slal sem k rychtářóm jich i k nim, žádaje, aby mi k honění pomocni byli, a oni toho učiniti nechtie. A také Čestický*) i Koc**) holdovali všecky své lidi; i jedú s Kaš- perka svobodně přes jich zbožie, a žádný jim nic nepřekáží. I jestliže VMt toho jinak neopatříte, račte VMt věděti, žeť VMti lidem okolo zámku poberú i spálé, a jáť bych jim toho ohájiti nemohl, poněvadž mi tito pomocni nechtie býti. A také račte VMt věděti, že Winterberský***) i Přech z Elčovic i veškeren ten kraj až Kaš- perku jsú pohotově, a oni svobodně jedú na VMti panstvie. Již to VMt račte opatřiti, pokud se VMti zdáti bude. Datum Helfenburk, feria V. post Margaretae annorum Adam z Drahonic, purkrabí na Helfenburce. oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 250. Jan z Šternberka a Jindřich z Hradce úředníkům páně Rosenberkovým: o příměří s Janem z Rosenberka uzavřeném, aby držáno bylo. V Jindř. Hradci. 1468, 14. Jul. Orig. č. 2147. Služba naše, Jarohněve a Kozský milí! A jako sme ty věci mezi sebú skonali, co se tkne přímířie se panem z Rozmberka: i protož abyšte mluvili se pánem svým, aťby všem lidem svým přísně přikázal, aťby dobytka a statkuov cizích u sebe ne- přechovávali; pak jestli žeť by co takového na kterého bylo shledáno, a co jej skrze to potkalo, tiemť bychme jim vinni nechtěli býti, neb jest ta řeč mezi nimi byla. Datum ex Nova Domo, feria V. post Margaretae virg. annorum oc. LXVIII. Jan z Štermberka. Jindřich z Hradce. Urozeným panoším Jarohněvovi z Úsušie, Vilémovi z Kozieho, přátelóm dobrým buď. *) Přech. **) z Dobrše, který? ***) Petr Kapléř z Sulevic.
Strana 339
Dopisy z roku 1468. 339 251. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o zajaté Vitorazské. Na Rožmberce. 1468, 20. Jul. Orig. č. 2148. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše o ty vězně Vitorazské oc.: račiž VMt věděti, žeť jsem je prve na rukojmě dal na postavenie v podobný základ pod deseti kopami, i ještě též chci dáti; a Šratle, kterýž jest byl jich hajtmanem, měštěnín jsa z Cáhlova, kterýž jest koně své mieval a k tomu se sám zná, ve sto kop na postavenie. Datum Rožmberk, feria IIII. ante Jan z Lobkovic. festum Magdalenae annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 252. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o holdech na Hradec, o porážce Vodňanských od Jana ze Šternberka a Jindřicha z Hradce. V Soběslavi. (1468], 21. Jul. Orig. č. 2149. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že jsú lidé VMti přišli z několika vesnic, žádajíce věděti, mají-li sě holdovati na Hradec, neb sě jim žeň blíží; neuměl sem jim žádné odpovědi dáti, leč bych na VMt znesl; račte v tom rozkázati. Přijel k nám dnes Markvart Kozský a praví, že včera že jsú Vodňanští poraženi na hlavu panem Janem z Štrnbera [sic] a panem Jindřichem Hradeckým, tak že jich na miestě zuostalo zbytých III kopy XII osob,*) a spobrali jim houfnice, srubnice, vězňóv mnoho zjímáno. A by sě byli o město pokusili, byli by i město Pavel z Prahy. měli. Datum Soběslav, feria V. ante Magdalenae. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 253. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o zajetí lidí Rosenberských v bitvě u Vodňan. Na Helfenburce. 1468, 25. Jul. Orig. č. 2150. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. Znesl na mě člověk VMti z Bavorova, žej jest přijel na trh do Vodňan po své potřebě se dvěma koňoma, a Vodňanští jemu vzeli ta dva koně mocí, i vezli jimi houfnici, táhnúc k té bitbě. A v tom ti koni jsú jim vzati, a oni člověku VMti jich zaplatiti nechtie. I psal sem o to k nim, aby člověku VMti ti koni vráceni nebo zaplaceni byli; a oni jsú mi odepsali, že sú škodu velikú vzeli a že jich zaplatiti nemienie, a že jsú ne- přietelé tudiež VMti jakožto jich. Protož milostivý pane, ráčíte-li oň psáti k Vod- *) Cf. D. Č. IV. 2. 471 pozn. 365. Též Urkl. Beitr. str. 545. 43*
Dopisy z roku 1468. 339 251. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o zajaté Vitorazské. Na Rožmberce. 1468, 20. Jul. Orig. č. 2148. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše o ty vězně Vitorazské oc.: račiž VMt věděti, žeť jsem je prve na rukojmě dal na postavenie v podobný základ pod deseti kopami, i ještě též chci dáti; a Šratle, kterýž jest byl jich hajtmanem, měštěnín jsa z Cáhlova, kterýž jest koně své mieval a k tomu se sám zná, ve sto kop na postavenie. Datum Rožmberk, feria IIII. ante Jan z Lobkovic. festum Magdalenae annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 252. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: o holdech na Hradec, o porážce Vodňanských od Jana ze Šternberka a Jindřicha z Hradce. V Soběslavi. (1468], 21. Jul. Orig. č. 2149. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že jsú lidé VMti přišli z několika vesnic, žádajíce věděti, mají-li sě holdovati na Hradec, neb sě jim žeň blíží; neuměl sem jim žádné odpovědi dáti, leč bych na VMt znesl; račte v tom rozkázati. Přijel k nám dnes Markvart Kozský a praví, že včera že jsú Vodňanští poraženi na hlavu panem Janem z Štrnbera [sic] a panem Jindřichem Hradeckým, tak že jich na miestě zuostalo zbytých III kopy XII osob,*) a spobrali jim houfnice, srubnice, vězňóv mnoho zjímáno. A by sě byli o město pokusili, byli by i město Pavel z Prahy. měli. Datum Soběslav, feria V. ante Magdalenae. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 253. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o zajetí lidí Rosenberských v bitvě u Vodňan. Na Helfenburce. 1468, 25. Jul. Orig. č. 2150. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. Znesl na mě člověk VMti z Bavorova, žej jest přijel na trh do Vodňan po své potřebě se dvěma koňoma, a Vodňanští jemu vzeli ta dva koně mocí, i vezli jimi houfnici, táhnúc k té bitbě. A v tom ti koni jsú jim vzati, a oni člověku VMti jich zaplatiti nechtie. I psal sem o to k nim, aby člověku VMti ti koni vráceni nebo zaplaceni byli; a oni jsú mi odepsali, že sú škodu velikú vzeli a že jich zaplatiti nemienie, a že jsú ne- přietelé tudiež VMti jakožto jich. Protož milostivý pane, ráčíte-li oň psáti k Vod- *) Cf. D. Č. IV. 2. 471 pozn. 365. Též Urkl. Beitr. str. 545. 43*
Strana 340
340 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ňanským, ať by tak daleko člověk VMti neškodoval, poněvadžť jsú mocí jemu ty koně pobrali. A také, milostivý pane, račte věděti, že někteřie lidé VMti i tudiež moji šli ten den na trh do Vodňan, jakož se jest ta porážka stala, a Vodňanští ty lidi sebú vystrojili, a v tom ti lidé zjímáni a někteří zbiti. I psal sem o ty lidi zjímané k hajtmanu do Hradce,*) a žádaje, aby ti lidé propuštěni byli, nebť sú k tomu od Vodňanských přinuceni a že sú beze lsti k tomu přišli. A hajtman z Hradce mi odepsal, že jich nechtie propustiti, poněvadž sú zjímáni mezi nepřátely jich. I prosím VMti, račte o ty lidi k nim psáti, ať by propuštěni byli, nebť jsú beze lsti k tomu přišli. Datum Helfenburk, feria II. in die Jacobi ap. anno oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka oc, pánu mému milostivému. 254. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o zajatých poddaných z úřadu Frimburského. Na Rožmberce. 1468, 29. Jul. Orig. č. 2151. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Mám za to, že VMt o tom vie, že z držení mého, z Frimburského úřadu, jali jsú dva z Richale, a na Krumlov k VMti do vězení dali schovati je. I prosímť VMti, kdež bych po ty mé vězně poslal, račiž je kázati vydati, a toho mi dáti odpověď po tomto poslu. Datum Jan z Lobkovic. Rozmberk, feria VI. post Jacobi ap. annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 255. Týž témuž: o zápovědi vyvážeti sůl z Rožmberka. Na Rozmberce. 1468, 3. Aug. Orig. č. 2154. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest od Sigle na VMt znešeno o suol oc. Račiž věděti, že jest bylo přiká- záno několikrát pro potřebu zámku nynějšího času, aby soli neprodali, ani vezli z Rozmberka mně, a von přes zápověď svévolně chtěl vzdy, aby byla vezena pryč; a já sem jemu chtěl zaplatiti, což by kolivěk bylo podobného, a jemu se to učiniti nezdálo; než dobrovolně smlúvu učinil, aby ta suol tu pobyla; a když by pokoj byl, aby tu suol nebo jinú tak mnoho prostic vzal; a já sem jemu řekl, že to mu má zdržáno býti. I věřímť VMti, več je sě dobrovolně podvolil a smluvil, že mě při tom ráčíš zuostaviti. Datum Rozmberk, feria IIII. post ad vincula s. Petri annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. *) Markvartovi z Rakovic.
340 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ňanským, ať by tak daleko člověk VMti neškodoval, poněvadžť jsú mocí jemu ty koně pobrali. A také, milostivý pane, račte věděti, že někteřie lidé VMti i tudiež moji šli ten den na trh do Vodňan, jakož se jest ta porážka stala, a Vodňanští ty lidi sebú vystrojili, a v tom ti lidé zjímáni a někteří zbiti. I psal sem o ty lidi zjímané k hajtmanu do Hradce,*) a žádaje, aby ti lidé propuštěni byli, nebť sú k tomu od Vodňanských přinuceni a že sú beze lsti k tomu přišli. A hajtman z Hradce mi odepsal, že jich nechtie propustiti, poněvadž sú zjímáni mezi nepřátely jich. I prosím VMti, račte o ty lidi k nim psáti, ať by propuštěni byli, nebť jsú beze lsti k tomu přišli. Datum Helfenburk, feria II. in die Jacobi ap. anno oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka oc, pánu mému milostivému. 254. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o zajatých poddaných z úřadu Frimburského. Na Rožmberce. 1468, 29. Jul. Orig. č. 2151. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Mám za to, že VMt o tom vie, že z držení mého, z Frimburského úřadu, jali jsú dva z Richale, a na Krumlov k VMti do vězení dali schovati je. I prosímť VMti, kdež bych po ty mé vězně poslal, račiž je kázati vydati, a toho mi dáti odpověď po tomto poslu. Datum Jan z Lobkovic. Rozmberk, feria VI. post Jacobi ap. annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 255. Týž témuž: o zápovědi vyvážeti sůl z Rožmberka. Na Rozmberce. 1468, 3. Aug. Orig. č. 2154. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest od Sigle na VMt znešeno o suol oc. Račiž věděti, že jest bylo přiká- záno několikrát pro potřebu zámku nynějšího času, aby soli neprodali, ani vezli z Rozmberka mně, a von přes zápověď svévolně chtěl vzdy, aby byla vezena pryč; a já sem jemu chtěl zaplatiti, což by kolivěk bylo podobného, a jemu se to učiniti nezdálo; než dobrovolně smlúvu učinil, aby ta suol tu pobyla; a když by pokoj byl, aby tu suol nebo jinú tak mnoho prostic vzal; a já sem jemu řekl, že to mu má zdržáno býti. I věřímť VMti, več je sě dobrovolně podvolil a smluvil, že mě při tom ráčíš zuostaviti. Datum Rozmberk, feria IIII. post ad vincula s. Petri annorum oc. LXVIII. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. *) Markvartovi z Rakovic.
Strana 341
Dopisy z roku 1468. 341 256. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o vzatcích, které pod příměřím učiněny z hradu Kašperka. Na Helfenburce. 1468, 4. Aug. Orig. č. 2155. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A jakož mi VMt psal, že VMt stánie máte s panem Zdeňkem a s panem Hradeckým do sv. Vavřince [10. Aug.], a to stánie abych zachoval, i zemeny obeslal, kteříž sú u VMti, aby to stánie zachováno bylo: i to sem učinil vedle rozkázanie VMti, dal sem všem zemenóm věděti, kteří sú u VMti. I rač VMt věděti, že služebníci páně Zdeňkovi z Kašperku jeli Viléma z Dubu dnes, a k tomu i lidi některé, i koně vozné jemu pobrali a slibem jej zavázali, aby se stavěl i s těmi lidmi purkrabí na Kašperce*) tento pátek najprv příští. Již VMt to věda, račte to před se vzieti, aťby skrze to k škodě nepřišel, nebť sem já jej s tiem stáním obeslal, vedle rozkázanie VMti. Datum Helfenburk, feria V. ante Mariam Nivis annorum oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabí na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 257. Vitorazský hejtman Janovi z Rosenberka: že nemíní tisknouti služebníky jeho aniž v čem jim překážeti. Ve Vitorazi. [1468?) 5. Aug. Orig. č. 2156. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož mi VMt píše o Šolara, služebníka svého, i o lidi jeho i o jiných služebníkuov vašich oc. Račte VMt věděti, jakž sem já zde na Vitorazi, žeť jemu nenie překáženo, ani lidem jeho, než co mají z práva učiniti jeho lidé k tomu hradu, toť dělají; a žádnéhoť přes právo netisku, než co jest od starodávna. Neb já to viem dobře, že VMt s pánem naším u velicé přiezni ste, protož já sobě služebníka vašeho viece vážím, než pána mého služebníky. A račte VMt věděti, žeť bych radši VMti slúžil, nežli bych VMti chtěl hněvati, neb mám to přikázání od pána svého. A také rač VMt věděti, žeť jsú měštěné z Myslína veliký pych okázali, když jsú služebníci pána mého nepřá- telóm našim brali, tuť jsú je od dobytka odtiskli a vězně jim z rukú brali. Prosím VMti, račte jim přikázati, aťby tak všetečni nebyli, neb já mniem tiem častěji do toho kraje nahlédati. Datum Vitoraz, feria VI. ante Sixti papae. Mareš Čejka z Olbramovic, hajtman na Vitorazi oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mne laskavému. *) Výškovi z Obitec.
Dopisy z roku 1468. 341 256. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o vzatcích, které pod příměřím učiněny z hradu Kašperka. Na Helfenburce. 1468, 4. Aug. Orig. č. 2155. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A jakož mi VMt psal, že VMt stánie máte s panem Zdeňkem a s panem Hradeckým do sv. Vavřince [10. Aug.], a to stánie abych zachoval, i zemeny obeslal, kteříž sú u VMti, aby to stánie zachováno bylo: i to sem učinil vedle rozkázanie VMti, dal sem všem zemenóm věděti, kteří sú u VMti. I rač VMt věděti, že služebníci páně Zdeňkovi z Kašperku jeli Viléma z Dubu dnes, a k tomu i lidi některé, i koně vozné jemu pobrali a slibem jej zavázali, aby se stavěl i s těmi lidmi purkrabí na Kašperce*) tento pátek najprv příští. Již VMt to věda, račte to před se vzieti, aťby skrze to k škodě nepřišel, nebť sem já jej s tiem stáním obeslal, vedle rozkázanie VMti. Datum Helfenburk, feria V. ante Mariam Nivis annorum oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabí na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 257. Vitorazský hejtman Janovi z Rosenberka: že nemíní tisknouti služebníky jeho aniž v čem jim překážeti. Ve Vitorazi. [1468?) 5. Aug. Orig. č. 2156. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož mi VMt píše o Šolara, služebníka svého, i o lidi jeho i o jiných služebníkuov vašich oc. Račte VMt věděti, jakž sem já zde na Vitorazi, žeť jemu nenie překáženo, ani lidem jeho, než co mají z práva učiniti jeho lidé k tomu hradu, toť dělají; a žádnéhoť přes právo netisku, než co jest od starodávna. Neb já to viem dobře, že VMt s pánem naším u velicé přiezni ste, protož já sobě služebníka vašeho viece vážím, než pána mého služebníky. A račte VMt věděti, žeť bych radši VMti slúžil, nežli bych VMti chtěl hněvati, neb mám to přikázání od pána svého. A také rač VMt věděti, žeť jsú měštěné z Myslína veliký pych okázali, když jsú služebníci pána mého nepřá- telóm našim brali, tuť jsú je od dobytka odtiskli a vězně jim z rukú brali. Prosím VMti, račte jim přikázati, aťby tak všetečni nebyli, neb já mniem tiem častěji do toho kraje nahlédati. Datum Vitoraz, feria VI. ante Sixti papae. Mareš Čejka z Olbramovic, hajtman na Vitorazi oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mne laskavému. *) Výškovi z Obitec.
Strana 342
342 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 258. Zdeněk ze Šternberka synu svému Janovi: o příměří s Janem Rosenberským a Janem Malovcem. V Olomouci. 1468, 6. Aug. Přepis č. 2157. Lásku otcovskú vzkazuji, synu milý! Jakož mi píšeš o toho z Rozmberka, že by chtěl s námi v stánie vstúpiti a smlúvu vzieti a na těch páních mocně přestati: tu věc vznesl sem na kněze legata JMt. Tak se JMti zdá, aby napřed nám proti kacieřóm skutečně pomáhal; neb Rožmberský u kněze legata poselstvie své měl, že chce na knězi legatovi se mnú přestati, což se záštie našeho dotýká, a kněz legat jemu odpověď dal, když najprv bude pomáhati svaté vieře křesťanské. Což se pak mých a jeho záštie dotýče, že nás JMt o to chce smluviti, aneb na kohožby se JMti zdálo podati. I milý synu! muožeš dobře rozuměti, žeť mi se nehodí, aniž mohu přes kněze legatovo rozkázanie jinak učiniti. A zdá-li Rožmberskému, ať k knězi lega- tovi poselstvie učinie o ty věci, proše jeho, aby JMt mezi námi konec ráčil učiniti, neb já se chci tak mieti, což mi JMt rozkáže. To věda, nedělaj delšieho přímeřie s ním, leč by kněz legat rozkázal a já tobě psal. A v holdy se zase uviežte, ani mé zámky penězi i obilím špihujte, neb rozuměti muožeš, jestliže zámkuov nynie špihovati nebudeš, potom z těžka mohli by je špihovati, neb k žádnému tajdinku nejde s kacieři, neb ta věc musí před se vedena býti. Neb král Uherský JMt zase lidi přijímá, a o ty věci legat JMt také zajtra zde bude, a raddy krále Polského také. Což se pak slepého Malovce*) smlúvy dotýká, nečiň s ním ani s žádným jiným smlúvy, leč napřed křesťani dobří budú. A ten Malovec slepý našeho platu drží padesát kop od Leštna a s tiem se vzdy chlubie a o nás zle mluvie, a rád by všechno zlé naše zpuosobil, prve i nynie. I rád bych, aby se jemu škody, kteréž najvětšie mohú býti, staly. A s kterýmiž smlúvu udělal, svój čas uhlédaje, vypověz jim příměřie těm, kteříž nejsú křesťané dobří. Ex Olomuc, sabbato post Mariae Nivis anno oc. LXVIII. Zdeněk z Šternberka, najvyššie purkrabie Pražský a najvyšší hauptman prelát, kniežat, pánóv oc. 259. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o nějaké spustlé tvrzi, kterouž křižáci osazují. O Kavkovi Říčanském ze Štěkně, že uzavřel příměří. V Třeboni. 1468, 7.? Aug. Orig. č. 2158. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala, abych někoho poslal k shlednutí té tvrze, kteráž se osazuje od křižovníkuov; odeslal sem toho pacholka, kterýž jest svědom, naděje se, že byšte jistú zprávu měli po Martinkovi; a jiní sobě *) Jana.
342 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 258. Zdeněk ze Šternberka synu svému Janovi: o příměří s Janem Rosenberským a Janem Malovcem. V Olomouci. 1468, 6. Aug. Přepis č. 2157. Lásku otcovskú vzkazuji, synu milý! Jakož mi píšeš o toho z Rozmberka, že by chtěl s námi v stánie vstúpiti a smlúvu vzieti a na těch páních mocně přestati: tu věc vznesl sem na kněze legata JMt. Tak se JMti zdá, aby napřed nám proti kacieřóm skutečně pomáhal; neb Rožmberský u kněze legata poselstvie své měl, že chce na knězi legatovi se mnú přestati, což se záštie našeho dotýká, a kněz legat jemu odpověď dal, když najprv bude pomáhati svaté vieře křesťanské. Což se pak mých a jeho záštie dotýče, že nás JMt o to chce smluviti, aneb na kohožby se JMti zdálo podati. I milý synu! muožeš dobře rozuměti, žeť mi se nehodí, aniž mohu přes kněze legatovo rozkázanie jinak učiniti. A zdá-li Rožmberskému, ať k knězi lega- tovi poselstvie učinie o ty věci, proše jeho, aby JMt mezi námi konec ráčil učiniti, neb já se chci tak mieti, což mi JMt rozkáže. To věda, nedělaj delšieho přímeřie s ním, leč by kněz legat rozkázal a já tobě psal. A v holdy se zase uviežte, ani mé zámky penězi i obilím špihujte, neb rozuměti muožeš, jestliže zámkuov nynie špihovati nebudeš, potom z těžka mohli by je špihovati, neb k žádnému tajdinku nejde s kacieři, neb ta věc musí před se vedena býti. Neb král Uherský JMt zase lidi přijímá, a o ty věci legat JMt také zajtra zde bude, a raddy krále Polského také. Což se pak slepého Malovce*) smlúvy dotýká, nečiň s ním ani s žádným jiným smlúvy, leč napřed křesťani dobří budú. A ten Malovec slepý našeho platu drží padesát kop od Leštna a s tiem se vzdy chlubie a o nás zle mluvie, a rád by všechno zlé naše zpuosobil, prve i nynie. I rád bych, aby se jemu škody, kteréž najvětšie mohú býti, staly. A s kterýmiž smlúvu udělal, svój čas uhlédaje, vypověz jim příměřie těm, kteříž nejsú křesťané dobří. Ex Olomuc, sabbato post Mariae Nivis anno oc. LXVIII. Zdeněk z Šternberka, najvyššie purkrabie Pražský a najvyšší hauptman prelát, kniežat, pánóv oc. 259. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o nějaké spustlé tvrzi, kterouž křižáci osazují. O Kavkovi Říčanském ze Štěkně, že uzavřel příměří. V Třeboni. 1468, 7.? Aug. Orig. č. 2158. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala, abych někoho poslal k shlednutí té tvrze, kteráž se osazuje od křižovníkuov; odeslal sem toho pacholka, kterýž jest svědom, naděje se, že byšte jistú zprávu měli po Martinkovi; a jiní sobě *) Jana.
Strana 343
Dopisy z roku 1468. 343 netušie, by mohli projeti. Než tak mě zpravují zdejší měštěné v Třeboni, kteříž jsú na ní byli, že jest tvrz zlá a v sobě velmi úzká, a zdi sešlé, a přiekopec jakoby dvakrát překročiti mohl a jen což dešťová voda v něm stojí, než nad vraty že jest viežka a na té srubu nenie; a že na ní nikda neopravovali, než což tyto dni opravují, a každý pokládá ji za nic, a někteří pokládají, že by z té příčiny osazovali, chtiece to zbožíčko opanovati Pengarovo [sic]. Ale bez tohoť nebude, byť lidem neškodili odtud. Posielámť VMti kuoň Kuzl. Také račte věděti, že Kavka z Štěkně stánie má. Datum Třeboň, dominico in die s. Dominici [sic]*) anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 260. Papež Pavel II. biskupovi Passovskému Oldřichovi: dává mu moc rozhřešiti z klateb Jana z Rosenberka a zrušiti interdikt na panstvích jeho, pod jistými výminkami. V Římě. [1468, Aug.] Přepis překladu souč. č. 2166. Pavel biskup, sluha služebníkóv božích, ctihodnému bratru Oldřichovi, biskupu Pasovskému, zdravie a papežské požehnánie. Nenie tajna bratrstvie tvého příčina kledby, vydané skrze poctivé bratří Rudolfa Laventinenského nejprv a potom Vavřince Ferarienského biskupy, jakožto posly a rady naše, proti Janovi z Rozmberka, baronu neb kmetu Českému, a jeho poddaným; neb, jakož nás zpravil Ferarienský, shledali sme, žes prostředný jako ubrman byl, maje sě k těm věcem mezi nimi začetým, jakožto sme předpověděli, poslem naším a Janem svrchupsaným. Ku potvrzení těch věcí ondy vyslal k nám milého syna Linharta, opata Zlaté Koruny v Čechách, posla svého, skrze něho o to stoje, aby kledby prvé řečené rozhřiešen byl a zápověď v zemi jeho učiněna zdvižena byla. My znamenavše mezi jinými věcmi, že dřieve řečený posel dostatečnie přikazánie k tomu nebyl přinesl; od takovéhožto rozhřešenie tuto chtiece sě zdržeti, o tož viece k tobě sme umienili poslati, v celosť a opatrnosť tvú ufajíce, spravedlivú a upřiemnú žádostí, kterúžto máš jako křesťanský biskup k pravé vieře křesťanské a k jejím pravým následovníkóm, uzříš spis kapitul pořád psaných, kterýžto teď v našem listu zavieráme, k tvému lepšiemu a opatrnějšiemu naučení k tobě posieláme. Protož ty všecky věci skrze Jana a jeho poddacie naplněné a na- plniti přikázané, což ty kapituly anebo kusové v sobě mají, aby on pod slavnú přísahú i pod vierú, jako pravý a křesťanský pán neb kmet, a takéž i jeho, slíbili, že kacieřóm přieti a jich se držeti nebudú, a k našim křesťanóm se vší svú mocí přistúpie, i jiné věci učinie, kteréž v takových věcech svatá práva ustavují a přikazují ty jej i jeho *) V něčem bude pochybeno. Sv. Dominika připadlo r. 1468 na pátek (5. Aug.) Anebo snad náleží tento list až do r. 1470?
Dopisy z roku 1468. 343 netušie, by mohli projeti. Než tak mě zpravují zdejší měštěné v Třeboni, kteříž jsú na ní byli, že jest tvrz zlá a v sobě velmi úzká, a zdi sešlé, a přiekopec jakoby dvakrát překročiti mohl a jen což dešťová voda v něm stojí, než nad vraty že jest viežka a na té srubu nenie; a že na ní nikda neopravovali, než což tyto dni opravují, a každý pokládá ji za nic, a někteří pokládají, že by z té příčiny osazovali, chtiece to zbožíčko opanovati Pengarovo [sic]. Ale bez tohoť nebude, byť lidem neškodili odtud. Posielámť VMti kuoň Kuzl. Také račte věděti, že Kavka z Štěkně stánie má. Datum Třeboň, dominico in die s. Dominici [sic]*) anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 260. Papež Pavel II. biskupovi Passovskému Oldřichovi: dává mu moc rozhřešiti z klateb Jana z Rosenberka a zrušiti interdikt na panstvích jeho, pod jistými výminkami. V Římě. [1468, Aug.] Přepis překladu souč. č. 2166. Pavel biskup, sluha služebníkóv božích, ctihodnému bratru Oldřichovi, biskupu Pasovskému, zdravie a papežské požehnánie. Nenie tajna bratrstvie tvého příčina kledby, vydané skrze poctivé bratří Rudolfa Laventinenského nejprv a potom Vavřince Ferarienského biskupy, jakožto posly a rady naše, proti Janovi z Rozmberka, baronu neb kmetu Českému, a jeho poddaným; neb, jakož nás zpravil Ferarienský, shledali sme, žes prostředný jako ubrman byl, maje sě k těm věcem mezi nimi začetým, jakožto sme předpověděli, poslem naším a Janem svrchupsaným. Ku potvrzení těch věcí ondy vyslal k nám milého syna Linharta, opata Zlaté Koruny v Čechách, posla svého, skrze něho o to stoje, aby kledby prvé řečené rozhřiešen byl a zápověď v zemi jeho učiněna zdvižena byla. My znamenavše mezi jinými věcmi, že dřieve řečený posel dostatečnie přikazánie k tomu nebyl přinesl; od takovéhožto rozhřešenie tuto chtiece sě zdržeti, o tož viece k tobě sme umienili poslati, v celosť a opatrnosť tvú ufajíce, spravedlivú a upřiemnú žádostí, kterúžto máš jako křesťanský biskup k pravé vieře křesťanské a k jejím pravým následovníkóm, uzříš spis kapitul pořád psaných, kterýžto teď v našem listu zavieráme, k tvému lepšiemu a opatrnějšiemu naučení k tobě posieláme. Protož ty všecky věci skrze Jana a jeho poddacie naplněné a na- plniti přikázané, což ty kapituly anebo kusové v sobě mají, aby on pod slavnú přísahú i pod vierú, jako pravý a křesťanský pán neb kmet, a takéž i jeho, slíbili, že kacieřóm přieti a jich se držeti nebudú, a k našim křesťanóm se vší svú mocí přistúpie, i jiné věci učinie, kteréž v takových věcech svatá práva ustavují a přikazují ty jej i jeho *) V něčem bude pochybeno. Sv. Dominika připadlo r. 1468 na pátek (5. Aug.) Anebo snad náleží tento list až do r. 1470?
Strana 344
344 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. prve řečené podacie pokorně žádajície od kledby vydané svrchupsané i od jiných závazóv a pokut kostelních povinovatých, kterýmiž jsú zavázáni, mocí naší, zvláště v této mieře tobě poručené, vedle obyčeje kostelního rozhřeš a zápověď prve řečenú zdvihni; však prve o ty o všecky věci tak skrze nás tobě poručené a skrz tě na- plniti přikázané napomena, a poradě sě po svých listech s milým synem naším, uro- zeným mužem Zdeňkem z Šternberka, s jehož dobrú vólí tyto věci učiniti a konati máš, jehož sme my také skrze jednoho posla k nám poslaného napomenuli. A také s ctihodným bratrem naším Rudolfem Laventinenském již řečeném, leč by snad k sa- mému Laventinenskému pro dalekosť cesty chvíle dalšie sě prodlila, o těch věcech nynie tak tobě poručených přikázanie spolu dáme, jestli snad že by on pro někakú příčinu až do toho času, až by takovú věc k miestu přivedl, prodlil, tomu prelátovi k tomu roku do těch zemí Německých bohdá pošleme. Dán v Římě, u svatého Marka. 261. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o zajatých Rosenberských na Vitorazi, v Chlumu a na Strážsku, o dluzích. V Třeboni. 1468, 11. Aug. Orig. č. 2169. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož sem VMti prve psal, že purkrabie Vitorazský*) vaše pěší napomenul k stavenie, kteréž zjímal u Veselí a u Nového Hradu, a to proto, že pan Popel**) některým roku dáti nechce. A tak jesti pěších došlo, že jesti se purkrabie Vitorazský zapřisáhl, duokudž těm pan Popel roku nedá, že jich také pustiti nechce. A již se dnes někteří stavějí, a jiní, kteříž se ještě po- staviti mají, někteří vrtlie, bojiece se jeho purkrabovy ukrutnosti; a já neviem na- pomenula-li VMt ty vězně, kteréž máte, aby jimi těmto pacholkuom spomoženo bylo. I prosím já VMti, račte o to péči jmieti, a zvláště mohla-li by se směna o ně státi; však jinak tito vaši služebníci VMti platni k službě nejsú, a darmo se jim služba dává, a oněch také nepoživete. Také sem VMti nedávno pravil, že VMti lidem chudým z Chlumu ukradli VII dobytků na Ličovské zboží. I psal já o to jemu sa- mému panu Hartlovi Pochoméřovi,***) neb jesti on toho jednoho zloděje v své vazbě jměl, že i jeho člověku při tom byli pokradli. A on toho již pustil, a vašemu jeho dobytek vrácen nenie. A potom opět vzali těm lidem XXIII dobytka úkradí, jako já byl u Praze, a při tom také ukradli Strážského†) lidem něco, a když jim Mitruos hrozil s pálením, tehdy Strážským vrátili, a když Harovník o VMti lidí škodu psal, tehdy listu přijieti nechtěli. I prosím VMti, račte vedle toho stání psáti **) Jan z Lobkovic na Rožmberce. *) Sigmund z Mirošovic. ***) Hertneid z Pucheimu (Chmel Reg. 493). †) Jindřich ze Stráže zemřel 1466; dědici byli synové Michal a Jiří.
344 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. prve řečené podacie pokorně žádajície od kledby vydané svrchupsané i od jiných závazóv a pokut kostelních povinovatých, kterýmiž jsú zavázáni, mocí naší, zvláště v této mieře tobě poručené, vedle obyčeje kostelního rozhřeš a zápověď prve řečenú zdvihni; však prve o ty o všecky věci tak skrze nás tobě poručené a skrz tě na- plniti přikázané napomena, a poradě sě po svých listech s milým synem naším, uro- zeným mužem Zdeňkem z Šternberka, s jehož dobrú vólí tyto věci učiniti a konati máš, jehož sme my také skrze jednoho posla k nám poslaného napomenuli. A také s ctihodným bratrem naším Rudolfem Laventinenském již řečeném, leč by snad k sa- mému Laventinenskému pro dalekosť cesty chvíle dalšie sě prodlila, o těch věcech nynie tak tobě poručených přikázanie spolu dáme, jestli snad že by on pro někakú příčinu až do toho času, až by takovú věc k miestu přivedl, prodlil, tomu prelátovi k tomu roku do těch zemí Německých bohdá pošleme. Dán v Římě, u svatého Marka. 261. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o zajatých Rosenberských na Vitorazi, v Chlumu a na Strážsku, o dluzích. V Třeboni. 1468, 11. Aug. Orig. č. 2169. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož sem VMti prve psal, že purkrabie Vitorazský*) vaše pěší napomenul k stavenie, kteréž zjímal u Veselí a u Nového Hradu, a to proto, že pan Popel**) některým roku dáti nechce. A tak jesti pěších došlo, že jesti se purkrabie Vitorazský zapřisáhl, duokudž těm pan Popel roku nedá, že jich také pustiti nechce. A již se dnes někteří stavějí, a jiní, kteříž se ještě po- staviti mají, někteří vrtlie, bojiece se jeho purkrabovy ukrutnosti; a já neviem na- pomenula-li VMt ty vězně, kteréž máte, aby jimi těmto pacholkuom spomoženo bylo. I prosím já VMti, račte o to péči jmieti, a zvláště mohla-li by se směna o ně státi; však jinak tito vaši služebníci VMti platni k službě nejsú, a darmo se jim služba dává, a oněch také nepoživete. Také sem VMti nedávno pravil, že VMti lidem chudým z Chlumu ukradli VII dobytků na Ličovské zboží. I psal já o to jemu sa- mému panu Hartlovi Pochoméřovi,***) neb jesti on toho jednoho zloděje v své vazbě jměl, že i jeho člověku při tom byli pokradli. A on toho již pustil, a vašemu jeho dobytek vrácen nenie. A potom opět vzali těm lidem XXIII dobytka úkradí, jako já byl u Praze, a při tom také ukradli Strážského†) lidem něco, a když jim Mitruos hrozil s pálením, tehdy Strážským vrátili, a když Harovník o VMti lidí škodu psal, tehdy listu přijieti nechtěli. I prosím VMti, račte vedle toho stání psáti **) Jan z Lobkovic na Rožmberce. *) Sigmund z Mirošovic. ***) Hertneid z Pucheimu (Chmel Reg. 493). †) Jindřich ze Stráže zemřel 1466; dědici byli synové Michal a Jiří.
Strana 345
Dopisy z roku 1468. 345 jemu panu Hartlovi; té vsi Chlumu řiekajíť německy Puechek*) [sic]. A neviem pověděl-li jest Jarohněv VMti, že té sumy nebožce Oldřichovy Ulíkovy z Hradce VMti déle čekati chtie. A od Noskovského posílám VMti list, kterak Jarohněvovi Rehoř oc. odpisuje. Datum Třeboň, feria V. post s. Laurenci anno dni oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 262. Purkrabí Helfenburský Adam z Drahonic Janovi z Rosenberka: že Zelenohorští a Kašperští hrozí lidem jeho pálením, nebudouli se holdovati. B. m. [1468, před 22. Aug.] Opis č. 2259. Milostivý pane! Mluvili se mnú někteří zemené i lidé VMti, že by jim hro- zili Zelenohorští i Kašperští pálením, jestli že se holdovati nebudú; a v tom se mne dotazujíc, bude-li VMt jmieti delšie stánie s nimi, a dále tak praviece, jestliže VMt delšieho stánie mieti nebudete, že jest jim nelze než lidi holdovati; nebť sú se v kraji našem okolo Pieska i okolo Vodňan i okolo zámku téměř všichni holdovali, a že ti všichni, kteříž sú se sholdovali, proti nim nic pomocni nechtie býti. I také, milostivý pane, i já sem chtěl své lidi holdovati, nebo mi též hrozie pálením. A prosím VMti, račte mi psáti, ať bych věděl, kterak se v tom mieti. 263. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: o volání na vojnu, o novém hlásání kříže a o příměří Rosenberském. V Prachaticích. [1468/, 22. Aug. Orig. č. 2174. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Noviny, kteréž mi píšete, sú mi velmi vděčny; ne protože sú noviny, ale protože vaši dobrú vuoli a přátelstvie ke mně shledávám. Pak cožť se na vojnu volánie dotýče, včera sem do Piesku v některé potřeby posélal, a též mi jest rozkázáno; než pravie, že se v Pl- zeňsku strhnúti mají. Mistr Pavel v Passově z rozkázánie vyšších, pravie, že jesti do Mnichova a do jiných zemí Bavorských poslal, aby kříž byl kázán oc. Příměřie vaše dobře mi se líbí mezi césařem, ale druhé krátké jest podle toho, jakož pravie. Protož račte na to pomnieti, aby k dobrému a k poctivému vašemu i obecnému zvlášť a napřed ta věc mohla přivedena býti. Jestiť toho nám všem nemalé ale veliké po- třebie, jakož pak VMt tomu dále rozumiete. Cožť já k dobrému slúžiti mohu, toť já rád učiním vždy, jako pánu a přieteli dobrému. Datum Prachaticz, fer. II. ante Bar- Jan z Rabenšteina, probošt Vyšehradský, kancléř Český, prothonotarius. tholomei. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu a přieteli dobrému. *) Míní se zde zajisté Chlum či Chlumec, který dle P. P. 310 v této době patřil ku panství Třeboň- skému. Německé jméno úplně nyní vymizelo; po česku říká se Chlum, po německu Chlumetz. Archly Český VII. 44
Dopisy z roku 1468. 345 jemu panu Hartlovi; té vsi Chlumu řiekajíť německy Puechek*) [sic]. A neviem pověděl-li jest Jarohněv VMti, že té sumy nebožce Oldřichovy Ulíkovy z Hradce VMti déle čekati chtie. A od Noskovského posílám VMti list, kterak Jarohněvovi Rehoř oc. odpisuje. Datum Třeboň, feria V. post s. Laurenci anno dni oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 262. Purkrabí Helfenburský Adam z Drahonic Janovi z Rosenberka: že Zelenohorští a Kašperští hrozí lidem jeho pálením, nebudouli se holdovati. B. m. [1468, před 22. Aug.] Opis č. 2259. Milostivý pane! Mluvili se mnú někteří zemené i lidé VMti, že by jim hro- zili Zelenohorští i Kašperští pálením, jestli že se holdovati nebudú; a v tom se mne dotazujíc, bude-li VMt jmieti delšie stánie s nimi, a dále tak praviece, jestliže VMt delšieho stánie mieti nebudete, že jest jim nelze než lidi holdovati; nebť sú se v kraji našem okolo Pieska i okolo Vodňan i okolo zámku téměř všichni holdovali, a že ti všichni, kteříž sú se sholdovali, proti nim nic pomocni nechtie býti. I také, milostivý pane, i já sem chtěl své lidi holdovati, nebo mi též hrozie pálením. A prosím VMti, račte mi psáti, ať bych věděl, kterak se v tom mieti. 263. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: o volání na vojnu, o novém hlásání kříže a o příměří Rosenberském. V Prachaticích. [1468/, 22. Aug. Orig. č. 2174. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Noviny, kteréž mi píšete, sú mi velmi vděčny; ne protože sú noviny, ale protože vaši dobrú vuoli a přátelstvie ke mně shledávám. Pak cožť se na vojnu volánie dotýče, včera sem do Piesku v některé potřeby posélal, a též mi jest rozkázáno; než pravie, že se v Pl- zeňsku strhnúti mají. Mistr Pavel v Passově z rozkázánie vyšších, pravie, že jesti do Mnichova a do jiných zemí Bavorských poslal, aby kříž byl kázán oc. Příměřie vaše dobře mi se líbí mezi césařem, ale druhé krátké jest podle toho, jakož pravie. Protož račte na to pomnieti, aby k dobrému a k poctivému vašemu i obecnému zvlášť a napřed ta věc mohla přivedena býti. Jestiť toho nám všem nemalé ale veliké po- třebie, jakož pak VMt tomu dále rozumiete. Cožť já k dobrému slúžiti mohu, toť já rád učiním vždy, jako pánu a přieteli dobrému. Datum Prachaticz, fer. II. ante Bar- Jan z Rabenšteina, probošt Vyšehradský, kancléř Český, prothonotarius. tholomei. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu a přieteli dobrému. *) Míní se zde zajisté Chlum či Chlumec, který dle P. P. 310 v této době patřil ku panství Třeboň- skému. Německé jméno úplně nyní vymizelo; po česku říká se Chlum, po německu Chlumetz. Archly Český VII. 44
Strana 346
346 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 264. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o pokoji s Hradeckými a Vitorazskými. V Třeboni. 1468, 25. Aug. Orig. č. 2175. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že sem byl poslal v úterý Mikuláše Pešíka z Bělé k Markvartovi*) hejtmanu do Hradce, prosě jeho, jestliže by tak brzy poselství o dalším stání nepřišlo, aby nepílil na škodu VMti chudých lidí; neb nebude-li jmieti stání další býti, že se lidé chtie holdovati. I vzkázal mi zase po Pešíkovi, že nechce nic začieti aniž škoditi, než sčekati Jarohněvova pří- jezdu, aneb poselstvie od pána svého. A k tomu také psal purkrabí Vitorazskému, žádaje, aby také nic nezačínal do Jarohněva. A ten list já purkrabí Vitorazskému poslal, i nebylo jeho na Vitorazi; že nemohu rozuměti, co chce činiti, protoť VMti to dávám věděti, abyšte se ráčili podle toho také zpraviti, puokudž by se VMti líbilo. Datum Třeboň, feria V. post s. Bartolomei anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 265. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o zádavách od lidí biskupa Passovského učiněných. Na Helfenburce. 1468, 28. Aug. Orig. č. 2176. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A rač VMt věděti, že znesli na mě lidé VMti z Chlístova, že by jim pobrali i zajeli všecken dobytek dnes, a tak mě zpravují, žeby byli Němci biskupa Passovského. A vedle toho zajeli v též vsi lidem Vilémovým od Duba. To VMt vědúce, račte to opatřiti vedle rozumu vašeho, jakž se VMti zdáti bude. Datum Helfenburk, dominico in die Au- Adam z Drahonic, purkrabí na Helfenburce. gustini annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 266. Jan z Rosenberka přijímá narovnání, které mezi ním a králem Matiášem prostřednictvím le- gatů papežských uzavřeno bylo v Olomouci. V Krumlově. 1468, 31. Aug. Přepis souč. v arch. musejním Rosenb. Jan z Rozmberka, známo činím všem tiemto listem, že maje zvláštnie nábožné zřenie k svaté stolici apoštolské, od jejiežto celosti a poslušenstvie nižádným oby- čejem úmysla mého nenie odstúpiti, kruntovnie následovánie maje předkuov a starších mých, kteřížto vždycky pevní, stálí a neporušení v náboženství, v poslušenství, ctění *) z Rakovic.
346 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 264. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o pokoji s Hradeckými a Vitorazskými. V Třeboni. 1468, 25. Aug. Orig. č. 2175. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že sem byl poslal v úterý Mikuláše Pešíka z Bělé k Markvartovi*) hejtmanu do Hradce, prosě jeho, jestliže by tak brzy poselství o dalším stání nepřišlo, aby nepílil na škodu VMti chudých lidí; neb nebude-li jmieti stání další býti, že se lidé chtie holdovati. I vzkázal mi zase po Pešíkovi, že nechce nic začieti aniž škoditi, než sčekati Jarohněvova pří- jezdu, aneb poselstvie od pána svého. A k tomu také psal purkrabí Vitorazskému, žádaje, aby také nic nezačínal do Jarohněva. A ten list já purkrabí Vitorazskému poslal, i nebylo jeho na Vitorazi; že nemohu rozuměti, co chce činiti, protoť VMti to dávám věděti, abyšte se ráčili podle toho také zpraviti, puokudž by se VMti líbilo. Datum Třeboň, feria V. post s. Bartolomei anno oc. LXVIII. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému buď dán. 265. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o zádavách od lidí biskupa Passovského učiněných. Na Helfenburce. 1468, 28. Aug. Orig. č. 2176. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A rač VMt věděti, že znesli na mě lidé VMti z Chlístova, že by jim pobrali i zajeli všecken dobytek dnes, a tak mě zpravují, žeby byli Němci biskupa Passovského. A vedle toho zajeli v též vsi lidem Vilémovým od Duba. To VMt vědúce, račte to opatřiti vedle rozumu vašeho, jakž se VMti zdáti bude. Datum Helfenburk, dominico in die Au- Adam z Drahonic, purkrabí na Helfenburce. gustini annorum oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 266. Jan z Rosenberka přijímá narovnání, které mezi ním a králem Matiášem prostřednictvím le- gatů papežských uzavřeno bylo v Olomouci. V Krumlově. 1468, 31. Aug. Přepis souč. v arch. musejním Rosenb. Jan z Rozmberka, známo činím všem tiemto listem, že maje zvláštnie nábožné zřenie k svaté stolici apoštolské, od jejiežto celosti a poslušenstvie nižádným oby- čejem úmysla mého nenie odstúpiti, kruntovnie následovánie maje předkuov a starších mých, kteřížto vždycky pevní, stálí a neporušení v náboženství, v poslušenství, ctění *) z Rakovic.
Strana 347
Dopisy z roku 1468. 347 a v řádu, i také protiviece se kacieřóm, vedle též stolice svaté stáli jsú: Když tyto dni najsvětější pan Pavel papež druhý mne napomenul skrze najduostojnějšieho v boze otce pána, pana Vavřince, biskupa Ferarského, od stolice apoštolské s plnú mocí legata, abych k nějakému jednání a spuosobení pro obecné dobré, pro zachovánie svaté viery křesťanské a pro vykořeněnie kacieřstva povolenie své dal, a já, jenž z mladosti své svatosvatého poslušenstvie vždycky syn byl sem, nikdy nic smysliti, rozoměti, pomahati, činiti ani jednati v mysli ustanovil sem, což by k necti též svaté stolice apoštolské, tudiež k útržku mé cti a jménu křesťanskému protivno býti mohlo, předřečenému jednání, ke všem kusóm k zavření, zuostání a rozkázání stolice apo- štolské a jejie svatosti legata, plné své povolenie dávám, předjmenované zjednánie přijímám, chválím a v něm stojím a státi chci, ve všech jeho rozdielech, kusiech, závazcích a zřiezenie, tuto slovo od slova položených; kteřížto ovšem, jakož jsú skrze téhož najsvětějšíeho otce učiněny, takto se vypisují: Zjednánie*) smlúvy s velikomocným panem Janem z Rozmberka, učiněné v ochtab panny Marije na nebe vzetie, let božích tisicieho, čtyřstého, šestdesátého osmého [1468, 22. Aug.] v městě Olomúci při najjasnějším kniežeti a pánu, panu Mathiášovi, Uherským oc. králi, a při najduostojnějších panem Vavřincem Ferarským a Rudolfem Vratislavským, biskupy, stolice apoštolské legaty. Najprve, vedle slibu, kterýž jest sám najduostojnějšiemu pánu Vavřincovi, biskupu Ferarskému, stolice apoštolské legatu, léta svrchupsaného učinil, a vedle zřie- zenie a zněnie těch kusóv, kteréž jest se držeti zavázal dobrú vierú a skrze nějakého Linharta řečeného, opata kláštera Svaté [sic] Koruny, potom najsvětějšiemu pánu našemu utvrdil a svatosvaté stolici apoštolské, najsvětějšiemu pánu našemu tudiež předjmenovanému najduostojnějšiemu panu Vavřincovi, i také najduostojnějšiemu panu Rudolfovi, biskupu Vratislavskému, stolice apoštolské legatóm, týž velikomocný pan Jan z Rozmberka skrze posly své, totiž mistra Jana Hořického, kanovníka Pražského, Jarohněva z Úsušie a Viléma z Kozieho, pokorně se poddal, slíbiv najprve, že k roz- kázání otce svatého a předjmenovaných legatuov, jakožto pravý syn svatého kostela Římského, náchylen a poslušen bude. Item, že jest se již připojil a připojuje věrným prelatóm, kniežatóm, pánuom, rytieřstvu, městóm a lidem křesťanským pod korunú Českú v poslušenství svaté stolice apoštolské obývajícím a v jich spřiezněnie vstupuje a je přijímá: slibuje s nimi státi, živu býti a trvati až na konec té války, kteráž z rozkázánie najsvětějšieho pána našeho začata a oznámena jest proti odstrčenému kacieři Jiříkovi z Poděbrad a proti jeho nevěrnému bludu a jeho tovařišóm; a že křesťanóm dobrú věrú pomáhati bude a radami, přiezní i pomocmi možnými jim přistojen [sic] bude, s nimi u válce i v pokoji spolek mieti bude a proti předjme- *) Nad tím: zřiezenie. — Ostatně z formy textu viděti, že to jest překlad z latiny. 44*
Dopisy z roku 1468. 347 a v řádu, i také protiviece se kacieřóm, vedle též stolice svaté stáli jsú: Když tyto dni najsvětější pan Pavel papež druhý mne napomenul skrze najduostojnějšieho v boze otce pána, pana Vavřince, biskupa Ferarského, od stolice apoštolské s plnú mocí legata, abych k nějakému jednání a spuosobení pro obecné dobré, pro zachovánie svaté viery křesťanské a pro vykořeněnie kacieřstva povolenie své dal, a já, jenž z mladosti své svatosvatého poslušenstvie vždycky syn byl sem, nikdy nic smysliti, rozoměti, pomahati, činiti ani jednati v mysli ustanovil sem, což by k necti též svaté stolice apoštolské, tudiež k útržku mé cti a jménu křesťanskému protivno býti mohlo, předřečenému jednání, ke všem kusóm k zavření, zuostání a rozkázání stolice apo- štolské a jejie svatosti legata, plné své povolenie dávám, předjmenované zjednánie přijímám, chválím a v něm stojím a státi chci, ve všech jeho rozdielech, kusiech, závazcích a zřiezenie, tuto slovo od slova položených; kteřížto ovšem, jakož jsú skrze téhož najsvětějšíeho otce učiněny, takto se vypisují: Zjednánie*) smlúvy s velikomocným panem Janem z Rozmberka, učiněné v ochtab panny Marije na nebe vzetie, let božích tisicieho, čtyřstého, šestdesátého osmého [1468, 22. Aug.] v městě Olomúci při najjasnějším kniežeti a pánu, panu Mathiášovi, Uherským oc. králi, a při najduostojnějších panem Vavřincem Ferarským a Rudolfem Vratislavským, biskupy, stolice apoštolské legaty. Najprve, vedle slibu, kterýž jest sám najduostojnějšiemu pánu Vavřincovi, biskupu Ferarskému, stolice apoštolské legatu, léta svrchupsaného učinil, a vedle zřie- zenie a zněnie těch kusóv, kteréž jest se držeti zavázal dobrú vierú a skrze nějakého Linharta řečeného, opata kláštera Svaté [sic] Koruny, potom najsvětějšiemu pánu našemu utvrdil a svatosvaté stolici apoštolské, najsvětějšiemu pánu našemu tudiež předjmenovanému najduostojnějšiemu panu Vavřincovi, i také najduostojnějšiemu panu Rudolfovi, biskupu Vratislavskému, stolice apoštolské legatóm, týž velikomocný pan Jan z Rozmberka skrze posly své, totiž mistra Jana Hořického, kanovníka Pražského, Jarohněva z Úsušie a Viléma z Kozieho, pokorně se poddal, slíbiv najprve, že k roz- kázání otce svatého a předjmenovaných legatuov, jakožto pravý syn svatého kostela Římského, náchylen a poslušen bude. Item, že jest se již připojil a připojuje věrným prelatóm, kniežatóm, pánuom, rytieřstvu, městóm a lidem křesťanským pod korunú Českú v poslušenství svaté stolice apoštolské obývajícím a v jich spřiezněnie vstupuje a je přijímá: slibuje s nimi státi, živu býti a trvati až na konec té války, kteráž z rozkázánie najsvětějšieho pána našeho začata a oznámena jest proti odstrčenému kacieři Jiříkovi z Poděbrad a proti jeho nevěrnému bludu a jeho tovařišóm; a že křesťanóm dobrú věrú pomáhati bude a radami, přiezní i pomocmi možnými jim přistojen [sic] bude, s nimi u válce i v pokoji spolek mieti bude a proti předjme- *) Nad tím: zřiezenie. — Ostatně z formy textu viděti, že to jest překlad z latiny. 44*
Strana 348
348 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. novaným kacieřóm, jich tovařišóm, jich se přidržejícím a přieznitelóm váleti bude a jim se vedle své možnosti protiviti a odpierati. Item, že spolu s svrchudotčenými křesťanskými praelaty, kniežaty, pány, ry- tieřstvem a městy najjasnějšieho knieže pana Matiáše, Uherského oc. krále, před jmenované války proti kacieřóm, k napomenutí a rozkázání najsvětějšieho pána našeho papeže, hlavnieho naplnitele, za obránci přijímá a JJti se vším povinným poslušen- stvím a možnú pomocí přistrojen býti slibuje dobrú věrú, jakožto takovému obránci, též jako jiní předjmenovaní všichni věrní křesťané, jenž pod obranú téhož krále jsú, i také pod hajtmanstvím velikomocného pána Zdeňka z Šternberga, od předřečeného najsvětějšieho pána našeho usazeného, jakož i jiní častojmenovaní prelati, kniežata, páni, rytieřstvo a města pod korunú královstvie Českého, markrabstvie Moravského, kniežetství Slezského a Lužického oc. obývající. Také najjasnější král nahoře jmenovaný pana Jana často jmenovaného vzal jest a béře v obranu Jti své, jakož i jiné všecky předjmenované křesťany. Item, že odvolal jest a odvolává tu odpověď, kterúž jest CJti odpověděl, a slibuje již potom JJCské radše slúžiti nežli škoditi; a byly-li by které ruoznice mezi těmi stranami jakéž koli, ty všecky z plna podal jest a podává mocně na roze- znánie a vyřčenie duostojného otce pana Oldřicha, biskupa Passovského. Kteréžto věci z druhé strany velikomocný pán Rudolf hrabě Sulcký, s svými tovařiši, rady ciesařské, v přítomnosti jsúce a tu stojíce, přijali jsú. Item, aby všecky ruoznice i každá zvláště, kteréžkoli jsú neb býti mohú, kteréž on velikomocný pan Jan z Rozmberka s velikomocným panem Zdeňkem z Štern- berka až dosavád měl, též zase velikomocný pan Zdeněk proti velikomocnému panu Janovi z Rozmberka, se všemi právy, příčinami a okolnostmi jich, úplně a svobodně oba dva podali jsú a podávají k rozeznání duostojného pana Oldřicha, biskupa Pas- sovského, od najvyšších až do najnižších, což by on mezi těmi stranami vyřkl, to přijieti mají a k jeho rozeznání a ubrmanství ovšem beze všie odpornosti prostě svoliti mají. Item týž pan Jan slíbil jest a slibuje pode ctí a věrú, že na hod svatého kříže Povyšenie najprv příští [14. Sept.] Jiříkovi z Poděbrad svrchujmenovanému se všemi jeho tovařiši, přiezniteli a se přidržejícími odpovie a za odpovědné nepřátely jmieti bude, a stranu křesťanskú nahořejmenovanú proti témuž Jiříkovi, tovařišóm jeho a se přidržejícím, vedle všie možnosti své brániti bude. Item, zuostáno a zavřieno jest, aby kdyžkoli pan Jan z Rozmberka svrchu- psané zřiezenie, smlúvy, kusy a rozdiely ve všem, jakož se svrchu píše, upřiemě a dobrú věrú, jakožto jiní křesťané učinili jsú, pak svú ctí a věrú, svú vlastní pečetí upevnil a utvrdil by, a ty kusy a artikule svrchupsané tak utvrzené a zapečetěné k ruce velebného otce, kněze Hilaria, děkana Pražského, položil, tehdy hned všichni svárové a ruoznice přestaňte, a pan Jan z Rozmberka plný pokoj, srovnánie a jednotu se
348 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. novaným kacieřóm, jich tovařišóm, jich se přidržejícím a přieznitelóm váleti bude a jim se vedle své možnosti protiviti a odpierati. Item, že spolu s svrchudotčenými křesťanskými praelaty, kniežaty, pány, ry- tieřstvem a městy najjasnějšieho knieže pana Matiáše, Uherského oc. krále, před jmenované války proti kacieřóm, k napomenutí a rozkázání najsvětějšieho pána našeho papeže, hlavnieho naplnitele, za obránci přijímá a JJti se vším povinným poslušen- stvím a možnú pomocí přistrojen býti slibuje dobrú věrú, jakožto takovému obránci, též jako jiní předjmenovaní všichni věrní křesťané, jenž pod obranú téhož krále jsú, i také pod hajtmanstvím velikomocného pána Zdeňka z Šternberga, od předřečeného najsvětějšieho pána našeho usazeného, jakož i jiní častojmenovaní prelati, kniežata, páni, rytieřstvo a města pod korunú královstvie Českého, markrabstvie Moravského, kniežetství Slezského a Lužického oc. obývající. Také najjasnější král nahoře jmenovaný pana Jana často jmenovaného vzal jest a béře v obranu Jti své, jakož i jiné všecky předjmenované křesťany. Item, že odvolal jest a odvolává tu odpověď, kterúž jest CJti odpověděl, a slibuje již potom JJCské radše slúžiti nežli škoditi; a byly-li by které ruoznice mezi těmi stranami jakéž koli, ty všecky z plna podal jest a podává mocně na roze- znánie a vyřčenie duostojného otce pana Oldřicha, biskupa Passovského. Kteréžto věci z druhé strany velikomocný pán Rudolf hrabě Sulcký, s svými tovařiši, rady ciesařské, v přítomnosti jsúce a tu stojíce, přijali jsú. Item, aby všecky ruoznice i každá zvláště, kteréžkoli jsú neb býti mohú, kteréž on velikomocný pan Jan z Rozmberka s velikomocným panem Zdeňkem z Štern- berka až dosavád měl, též zase velikomocný pan Zdeněk proti velikomocnému panu Janovi z Rozmberka, se všemi právy, příčinami a okolnostmi jich, úplně a svobodně oba dva podali jsú a podávají k rozeznání duostojného pana Oldřicha, biskupa Pas- sovského, od najvyšších až do najnižších, což by on mezi těmi stranami vyřkl, to přijieti mají a k jeho rozeznání a ubrmanství ovšem beze všie odpornosti prostě svoliti mají. Item týž pan Jan slíbil jest a slibuje pode ctí a věrú, že na hod svatého kříže Povyšenie najprv příští [14. Sept.] Jiříkovi z Poděbrad svrchujmenovanému se všemi jeho tovařiši, přiezniteli a se přidržejícími odpovie a za odpovědné nepřátely jmieti bude, a stranu křesťanskú nahořejmenovanú proti témuž Jiříkovi, tovařišóm jeho a se přidržejícím, vedle všie možnosti své brániti bude. Item, zuostáno a zavřieno jest, aby kdyžkoli pan Jan z Rozmberka svrchu- psané zřiezenie, smlúvy, kusy a rozdiely ve všem, jakož se svrchu píše, upřiemě a dobrú věrú, jakožto jiní křesťané učinili jsú, pak svú ctí a věrú, svú vlastní pečetí upevnil a utvrdil by, a ty kusy a artikule svrchupsané tak utvrzené a zapečetěné k ruce velebného otce, kněze Hilaria, děkana Pražského, položil, tehdy hned všichni svárové a ruoznice přestaňte, a pan Jan z Rozmberka plný pokoj, srovnánie a jednotu se
Strana 349
Dopisy z roku 1468. 349 všemi křesťany měj, a žádný jemu ani jeho žádným obyčejem škoditi ani trápiti aby se nepokúšel, ale radši jemu radami a pomocmi, jakožto tovařiši a spřiezněnému a v obranu najjasnějšieho pána a krále vzatému, přieti, přistojen býti má. Také najdóstojnější pan Vavřinec, biskup a legat předjmenovaný, slíbil a sli- buje, že když koli pan Jan z Rozmberka věci předepsané učiní a Jiříkovi z Podě- brad i jeho všem, jakož svrchu dotčeno, odpoví vskutku, hned skrze se nebo jiného, jehož by k tomu jménem svým poslal, pana Jana z Rozmberka a jeho všecky pod- dané a jeho se přidržejície a jenž v té odpovědi s nim stanú, duchovnie i světské, jakož práva ukazují, rozhřieší a vysvobodí ze všech kleteb a pokut kostelních, v kteréž jsú až dosavad jakžkoli upadli, zápověď služby božie složie, a je všecky i každého zvláště dokonce ke cti, duostojenství a k prvniemu stavu navrátí i v jednotu svatého kostela římského a v tovařistvie všech věrných křesťanóv připojí a vtělí. Těch věcí k vieře tento list učinil sem a pečetí svú větčí visutú kázal sem upevniti. Dán v Krumlově, den poslední měsíce srpna lét božích tisícieho čtyřstého šestdesátého osmého. Na rubu pozdější rukou: Jan z Rozmberka tímto listem se zavazuje, že chce proti králi Jiřímu za nepřítele státi. Z čího to ponuknutí? 267. Vilém ze Lhoty Janovi z Rosenberka: o holdech a pálení jeho lidí. V Dubě. 1468, 3. Sept. Orig. č. 2179. Urozený pane, pane mój milostivý! Rač VMt věděti, že mi sě škoda stala pálením v neděli na pondělí tu noc [28.—29. Aug.], a že sú mě dopáliti chtěli; ihned v zápětí toho mě dobří lidé vystřiehli. I mušel sem lidem dopustiti, aby sě smluvili o hold ve čtvrtek na svatého Jiljie [1. Sept.]; a o tom sem nevěděl, by VMt stánie měl, jakož mi jest pověděno v pátek po poledni [2. Sept.] o stání. A jiné výmluvy žádné sem zjednati nemohl, jedné, leč by pán jich jim rozkázal pro- pustiti. Milostivý pane! to vědúce, VMti prosím, móžli VMt to učiniti kterú příčinú, račte VMt pomoci té chudině z toho; nebude-li VMti pomoci, oni mušejí dáti a hold veliký, některú a LX měr obilí a peněz XXXV kop, a to ve dvú nedělí od sv. Jiljie. Také, milostivý pane, VMti proším, aby mne neráčil zapomenúti v mém vězení. Roz- umie-li VMt kterak o mně, račte mi dáti věděti, proším VMti; neb jest purkrabie Kašperský na mě dvornú pótku učinil. Když před VMtí budu, dále VMt toho zpravím. Datum in Dub, sabbato post festum s. Egidii anno oc. LXVIII. Vilém ze Lhoty. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozimberka, pánu mému milostivému.
Dopisy z roku 1468. 349 všemi křesťany měj, a žádný jemu ani jeho žádným obyčejem škoditi ani trápiti aby se nepokúšel, ale radši jemu radami a pomocmi, jakožto tovařiši a spřiezněnému a v obranu najjasnějšieho pána a krále vzatému, přieti, přistojen býti má. Také najdóstojnější pan Vavřinec, biskup a legat předjmenovaný, slíbil a sli- buje, že když koli pan Jan z Rozmberka věci předepsané učiní a Jiříkovi z Podě- brad i jeho všem, jakož svrchu dotčeno, odpoví vskutku, hned skrze se nebo jiného, jehož by k tomu jménem svým poslal, pana Jana z Rozmberka a jeho všecky pod- dané a jeho se přidržejície a jenž v té odpovědi s nim stanú, duchovnie i světské, jakož práva ukazují, rozhřieší a vysvobodí ze všech kleteb a pokut kostelních, v kteréž jsú až dosavad jakžkoli upadli, zápověď služby božie složie, a je všecky i každého zvláště dokonce ke cti, duostojenství a k prvniemu stavu navrátí i v jednotu svatého kostela římského a v tovařistvie všech věrných křesťanóv připojí a vtělí. Těch věcí k vieře tento list učinil sem a pečetí svú větčí visutú kázal sem upevniti. Dán v Krumlově, den poslední měsíce srpna lét božích tisícieho čtyřstého šestdesátého osmého. Na rubu pozdější rukou: Jan z Rozmberka tímto listem se zavazuje, že chce proti králi Jiřímu za nepřítele státi. Z čího to ponuknutí? 267. Vilém ze Lhoty Janovi z Rosenberka: o holdech a pálení jeho lidí. V Dubě. 1468, 3. Sept. Orig. č. 2179. Urozený pane, pane mój milostivý! Rač VMt věděti, že mi sě škoda stala pálením v neděli na pondělí tu noc [28.—29. Aug.], a že sú mě dopáliti chtěli; ihned v zápětí toho mě dobří lidé vystřiehli. I mušel sem lidem dopustiti, aby sě smluvili o hold ve čtvrtek na svatého Jiljie [1. Sept.]; a o tom sem nevěděl, by VMt stánie měl, jakož mi jest pověděno v pátek po poledni [2. Sept.] o stání. A jiné výmluvy žádné sem zjednati nemohl, jedné, leč by pán jich jim rozkázal pro- pustiti. Milostivý pane! to vědúce, VMti prosím, móžli VMt to učiniti kterú příčinú, račte VMt pomoci té chudině z toho; nebude-li VMti pomoci, oni mušejí dáti a hold veliký, některú a LX měr obilí a peněz XXXV kop, a to ve dvú nedělí od sv. Jiljie. Také, milostivý pane, VMti proším, aby mne neráčil zapomenúti v mém vězení. Roz- umie-li VMt kterak o mně, račte mi dáti věděti, proším VMti; neb jest purkrabie Kašperský na mě dvornú pótku učinil. Když před VMtí budu, dále VMt toho zpravím. Datum in Dub, sabbato post festum s. Egidii anno oc. LXVIII. Vilém ze Lhoty. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozimberka, pánu mému milostivému.
Strana 350
350 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 268. Ruzín ze Bzí Rehořovi Klaricovi: o věcech vojenských. V Třeboni. [1468/ 3. Sept. Orig. č. 2180. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! A věz, milý přieteli, že jest Kustoš dnes ke mně přijel po obeslání, i nechce než osm pavez v tom počtu mieti v pa- desáti pacholcích. I daj tu věc pánu JMti znáti, a co se JMti bude v té věci zdáti, daj mi toho odpověď po tomto poslu. A teď posielám list Pešíkuov, jemuž poroz- umieš. A Kustoš tak praví, že chce radši sebe dobrého jednoho pavezníka mieti, nežli dva střelce špatná, a že sú dobří svědomie pacholci. Dán v Třeboni, v sobotu po svatém Jiljí oc. Ruzín ze Bzie. Urozenému panoši Rehořovi Claric, přieteli mému milému buď. 269. Jan z Rosenberka dává instrukci poslu svému do Norimberka, aby tam zastavil klenoty kostelní. B. m. [1468, Sept.] Přepis č. 2167. Na pány Normberské paměť na zástavu. Item na pány Normberské vznésti ode mne, jakož jich tajno by nemělo býti, že sme povstali proti Jiříkovi odvolanému, vedle otce svatého rozkázánie, a to pro vieru křesťanskú, a že by úmysl páně byl zástavu učiniti vám klenotóv na zlatě, na střiebře, na drahém kamení i na perlách, při nichž jest znamenitá svátosť, od tisíce zlatých až do čtyř; a takovú zástavu, když bych já dal puol léta napřed věděti, pakli by nemohlo tak býti, ale do pěti let, a nemohlo-li by to býti, ale do dvú let, a po dvú letech aby mi oni mohli dáti puol léta napřed věděti a já jim také. A bude-li jim k mysli, ať vypravie jednoho z sebe sem s vámi, a ten aby ohledal ty kusy, a také aby viděli, že sú znamenití odpustci na to vydáni, že by mohli po- žívati těch. A takž jim to pověděti ode mne, že sem od nebožtíka pana otce svého, dobré paměti, slýchal, kterak sú sě k němu měli přátelsky a zvláště v ty časy, když jest s ciesařem dobré paměti v říši býval, pak maje to do-ufánie k nim, že sě také budú přátelsky ke mně mieti; jakož jest mój úmysl také zasě sě k nim přátelsky mieti, ač by mě kdy v čem potřebovali. 270. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: posýlá k němu mistra Mikuláše k jednání. V Prachaticích. 1468, 6. Sept. Orig. č. 2182. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Teď posélám k vám poctivého mistra Mikuláše, služebníka mého, tohoto listu ukazatele; proším, cožť nynie
350 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 268. Ruzín ze Bzí Rehořovi Klaricovi: o věcech vojenských. V Třeboni. [1468/ 3. Sept. Orig. č. 2180. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! A věz, milý přieteli, že jest Kustoš dnes ke mně přijel po obeslání, i nechce než osm pavez v tom počtu mieti v pa- desáti pacholcích. I daj tu věc pánu JMti znáti, a co se JMti bude v té věci zdáti, daj mi toho odpověď po tomto poslu. A teď posielám list Pešíkuov, jemuž poroz- umieš. A Kustoš tak praví, že chce radši sebe dobrého jednoho pavezníka mieti, nežli dva střelce špatná, a že sú dobří svědomie pacholci. Dán v Třeboni, v sobotu po svatém Jiljí oc. Ruzín ze Bzie. Urozenému panoši Rehořovi Claric, přieteli mému milému buď. 269. Jan z Rosenberka dává instrukci poslu svému do Norimberka, aby tam zastavil klenoty kostelní. B. m. [1468, Sept.] Přepis č. 2167. Na pány Normberské paměť na zástavu. Item na pány Normberské vznésti ode mne, jakož jich tajno by nemělo býti, že sme povstali proti Jiříkovi odvolanému, vedle otce svatého rozkázánie, a to pro vieru křesťanskú, a že by úmysl páně byl zástavu učiniti vám klenotóv na zlatě, na střiebře, na drahém kamení i na perlách, při nichž jest znamenitá svátosť, od tisíce zlatých až do čtyř; a takovú zástavu, když bych já dal puol léta napřed věděti, pakli by nemohlo tak býti, ale do pěti let, a nemohlo-li by to býti, ale do dvú let, a po dvú letech aby mi oni mohli dáti puol léta napřed věděti a já jim také. A bude-li jim k mysli, ať vypravie jednoho z sebe sem s vámi, a ten aby ohledal ty kusy, a také aby viděli, že sú znamenití odpustci na to vydáni, že by mohli po- žívati těch. A takž jim to pověděti ode mne, že sem od nebožtíka pana otce svého, dobré paměti, slýchal, kterak sú sě k němu měli přátelsky a zvláště v ty časy, když jest s ciesařem dobré paměti v říši býval, pak maje to do-ufánie k nim, že sě také budú přátelsky ke mně mieti; jakož jest mój úmysl také zasě sě k nim přátelsky mieti, ač by mě kdy v čem potřebovali. 270. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: posýlá k němu mistra Mikuláše k jednání. V Prachaticích. 1468, 6. Sept. Orig. č. 2182. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Teď posélám k vám poctivého mistra Mikuláše, služebníka mého, tohoto listu ukazatele; proším, cožť nynie
Strana 351
Dopisy z roku 1468. 351 jménem mým s vámi bude mluviti, račte jemu věřiti, jako bych já sám s vámi mluvil, pro mú službu. Ex Prachatic, feria III. ante Nativitatem s. Mariae annorum oc. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský oc. LXVIII.*) Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu a přieteli dobrému. 271. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: že zemané nechtějí odpovídati králi a že Helfen- burku mnohých potřeb se nedostává. B. m. 1468, 11. Sept. Orig. č. 2183. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. A jakož mi VMt psal, abych zemenóm od VMti pověděl, aby odpověděli vedle VMti králi, i to sem učinil. I račte VMt věděti, že se někteří odpierají a že nechtí odpověděti, menem: Vilém z Dubu, ten praví, žej vězněm, a Sulek Zalek [sic]**) ten jest taky neodpo- věděl, a Mikuláš Lhotský ten pravie, že pečeti nemá doma, než že chce po ni po- slati, a jestliže VMt neráčíte jeho pozůstaviti, že chce pečeť VMti poslati; a Chval z Lipnice ten jest taky neodpověděl, a Stebňák ten proší VMti, aby ráčili jej v tom pozůstaviti, a že by všecko rád vedle VMti učinil, než že jest člověk starý a velmi nemocný a žeby VMti nic prospěšen v tom nebyl; a Jan Krašelovský ten jest také neodpověděl, a Koce a Buška z Něšovic těch jest doma nebylo v té míře, nebť sú u VMti byli, a Wolf z Doubravice ten jest taky neodpověděl. A dále račte VMt věděti, že máme potřeb málo na zámku a zvlášť žita a sladu, neb to račte věděti, že lidé nic nemají v této míře mláceného obilí, a to proto, že sobě velmi pilně sejí. A taky olova jest velmi málo i prachu, a soli také málo máme a není ji kde zednati. Protož, milostivý pane, račte nás těmi potřebami opatřiti, nebť jest toho pilná potřeba pro zámek. A taky račte věděti, že málo máme hakovnic; muožte-li VMt, račte nám některú poslati. A takž, má-li VMt některého pacholka hodného, ježtoby s píšťalami uměl střéleti, račte nám ho poslati. I proším VMti, račte na nás pomněti a neračte nás těmi potřebami obmeškati pro všecky věci. Datum dominico post Nativitatem Mariae anno dni LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Téhož obsahu druhý list (též č. 2182): de dto Prachatic, feria III. ante Exaltationem s. Crucis [13. Sept.]. **) Tak čtu já. — Cf. naproti tomu Památky X. 230.
Dopisy z roku 1468. 351 jménem mým s vámi bude mluviti, račte jemu věřiti, jako bych já sám s vámi mluvil, pro mú službu. Ex Prachatic, feria III. ante Nativitatem s. Mariae annorum oc. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský oc. LXVIII.*) Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu a přieteli dobrému. 271. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: že zemané nechtějí odpovídati králi a že Helfen- burku mnohých potřeb se nedostává. B. m. 1468, 11. Sept. Orig. č. 2183. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. A jakož mi VMt psal, abych zemenóm od VMti pověděl, aby odpověděli vedle VMti králi, i to sem učinil. I račte VMt věděti, že se někteří odpierají a že nechtí odpověděti, menem: Vilém z Dubu, ten praví, žej vězněm, a Sulek Zalek [sic]**) ten jest taky neodpo- věděl, a Mikuláš Lhotský ten pravie, že pečeti nemá doma, než že chce po ni po- slati, a jestliže VMt neráčíte jeho pozůstaviti, že chce pečeť VMti poslati; a Chval z Lipnice ten jest taky neodpověděl, a Stebňák ten proší VMti, aby ráčili jej v tom pozůstaviti, a že by všecko rád vedle VMti učinil, než že jest člověk starý a velmi nemocný a žeby VMti nic prospěšen v tom nebyl; a Jan Krašelovský ten jest také neodpověděl, a Koce a Buška z Něšovic těch jest doma nebylo v té míře, nebť sú u VMti byli, a Wolf z Doubravice ten jest taky neodpověděl. A dále račte VMt věděti, že máme potřeb málo na zámku a zvlášť žita a sladu, neb to račte věděti, že lidé nic nemají v této míře mláceného obilí, a to proto, že sobě velmi pilně sejí. A taky olova jest velmi málo i prachu, a soli také málo máme a není ji kde zednati. Protož, milostivý pane, račte nás těmi potřebami opatřiti, nebť jest toho pilná potřeba pro zámek. A taky račte věděti, že málo máme hakovnic; muožte-li VMt, račte nám některú poslati. A takž, má-li VMt některého pacholka hodného, ježtoby s píšťalami uměl střéleti, račte nám ho poslati. I proším VMti, račte na nás pomněti a neračte nás těmi potřebami obmeškati pro všecky věci. Datum dominico post Nativitatem Mariae anno dni LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. *) Téhož obsahu druhý list (též č. 2182): de dto Prachatic, feria III. ante Exaltationem s. Crucis [13. Sept.]. **) Tak čtu já. — Cf. naproti tomu Památky X. 230.
Strana 352
352 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 272. Jan z Rosenberka Janovi a Oldřichovi Zajícům: že odpadl od krále Jiřího, aby oni totéž učinili. B. m. [1468, 14.—20. Sept.*) Koncept. č. 2165. Ode mne Jana z Rozmberka vám urozeným pánóm Zajiecóm, tobě pane Jene a panu Oldřichovi z Hazinburka a z Kosti, věděti vám dávám, že sú na mě přišli věci veliké od otce svatého, a jeho svatosť zastavuje mi všecky řády křesťanské mně i mým, duchovním i svěckým, i všem na mém panství, jestliže bych sě neodtrhl od pana Jiříka z Poděbrad, někdy krále Českého, a to pro přísah jeho nezdrženie. A já seznav od otce svatého takovú věc jistú, ježto jest přísahl panu bohu i všem svatým angelóm i otci svatému na božie miesti, i učinil sem též, jakož i moji předci sú sě drželi u poslušenství apoštolské stolice, a že sem sě od něho odtrhl a proti němu povstal válkú, vedle otce svatého rozkázanie a vedle říše svaté, jakož jest proti němu povstala válkú a bojováním. Jakož mám za to, že by vás takové veliké věci od otce svatého tajny neměly býti, abyšte se také k témuž jměli a povstali válkú vedle svaté říše a vedle kniežat a pánóv pod korunú Českú i vedle jiných dobrých křesťanóv. A protoť vám dávám věděti a k tomu vás napomínám, že otec svatý mi tak rozkázal, kterýchž bych mohl dobrých křesťanóv dosáhnúti pod korunú Českú, abych je napomenul od jeho svatosti, aby sě tak měli a pro vieru křesťanskú bojo- vali. A ktož by toho neučinil, že jim do čtvrtého kolena všecky řády křesťanské za- vierá, a k tomu všecky řády časné, což by slušelo na ctihodné a urozené, i pří- slušností jich jeho svatosť jich odřiekaje, jakož pak ty věci šíře od jeho svatosti sú vyšly. Dajž buoh, abyšte tak ty věci skutečně křesťansky nastúpili, jakožť sem vám vzkázanie od otce svatého dal věděti. 273. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o vpádu Němců do země a škodách na Březí a Vimperku i jinde učiněných. Na Helfenburce. 1468, 18. Sept. Orig. č. 2185. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má VMti! Jakož mi VMt roz- kázala, abych VMti dal věděti o Němciech, kteří jsú v kraji byli: VMt račte věděti, že tento pátek [16. Sept.] vtrhli do kraje. Tu hned Vlachovi**) pálili a s tvrzí, a to což jemu nespálili, s tiem sě holdoval. A ten den také spálili Vlaškovi***) jednu ves, Ahníkovi Budkovskému také jednu ves. Pak včera spálili panu Wintrberskému †) několik vsí, a panu Přechovi ze Lčovic také několik vsí spálili. A dnes na úsvitě *) Že není list tento psán hned po 8. Aug., soudím z toho, že mluví se zde již o vypovězení války králi Jiřímu, což se stalo později. D. Č. IV. 2. 572 a pak číslo 274. ***) Václavovi z Miloňovic. **) Oldřichovi z Březí. †) Petr Kapléř ze Sulevic.
352 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 272. Jan z Rosenberka Janovi a Oldřichovi Zajícům: že odpadl od krále Jiřího, aby oni totéž učinili. B. m. [1468, 14.—20. Sept.*) Koncept. č. 2165. Ode mne Jana z Rozmberka vám urozeným pánóm Zajiecóm, tobě pane Jene a panu Oldřichovi z Hazinburka a z Kosti, věděti vám dávám, že sú na mě přišli věci veliké od otce svatého, a jeho svatosť zastavuje mi všecky řády křesťanské mně i mým, duchovním i svěckým, i všem na mém panství, jestliže bych sě neodtrhl od pana Jiříka z Poděbrad, někdy krále Českého, a to pro přísah jeho nezdrženie. A já seznav od otce svatého takovú věc jistú, ježto jest přísahl panu bohu i všem svatým angelóm i otci svatému na božie miesti, i učinil sem též, jakož i moji předci sú sě drželi u poslušenství apoštolské stolice, a že sem sě od něho odtrhl a proti němu povstal válkú, vedle otce svatého rozkázanie a vedle říše svaté, jakož jest proti němu povstala válkú a bojováním. Jakož mám za to, že by vás takové veliké věci od otce svatého tajny neměly býti, abyšte se také k témuž jměli a povstali válkú vedle svaté říše a vedle kniežat a pánóv pod korunú Českú i vedle jiných dobrých křesťanóv. A protoť vám dávám věděti a k tomu vás napomínám, že otec svatý mi tak rozkázal, kterýchž bych mohl dobrých křesťanóv dosáhnúti pod korunú Českú, abych je napomenul od jeho svatosti, aby sě tak měli a pro vieru křesťanskú bojo- vali. A ktož by toho neučinil, že jim do čtvrtého kolena všecky řády křesťanské za- vierá, a k tomu všecky řády časné, což by slušelo na ctihodné a urozené, i pří- slušností jich jeho svatosť jich odřiekaje, jakož pak ty věci šíře od jeho svatosti sú vyšly. Dajž buoh, abyšte tak ty věci skutečně křesťansky nastúpili, jakožť sem vám vzkázanie od otce svatého dal věděti. 273. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o vpádu Němců do země a škodách na Březí a Vimperku i jinde učiněných. Na Helfenburce. 1468, 18. Sept. Orig. č. 2185. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má VMti! Jakož mi VMt roz- kázala, abych VMti dal věděti o Němciech, kteří jsú v kraji byli: VMt račte věděti, že tento pátek [16. Sept.] vtrhli do kraje. Tu hned Vlachovi**) pálili a s tvrzí, a to což jemu nespálili, s tiem sě holdoval. A ten den také spálili Vlaškovi***) jednu ves, Ahníkovi Budkovskému také jednu ves. Pak včera spálili panu Wintrberskému †) několik vsí, a panu Přechovi ze Lčovic také několik vsí spálili. A dnes na úsvitě *) Že není list tento psán hned po 8. Aug., soudím z toho, že mluví se zde již o vypovězení války králi Jiřímu, což se stalo později. D. Č. IV. 2. 572 a pak číslo 274. ***) Václavovi z Miloňovic. **) Oldřichovi z Březí. †) Petr Kapléř ze Sulevic.
Strana 353
Dopisy z roku 1468. 353 přitrhše k Wintrberku k městečku, i dobyli šturmem a vypálili všecko, ale na lidech sě žádná škoda nestala s vobú stran. A to učinivše i táhnú dnes zasě do Němec. A tak hádají, že pěších mají přes tři tisíce a jiezdných přes tisíc koní. A také měli sebú děla velká, ale vozóv měli sebú málo, málo přes XX vozóv. Také mluvili se mnú Vláškóv syn Jan a Jasanského syn, že by chtěli u VMti s desieti koni býti, a Bruonov syn z Bavorova také se dvěma koňoma. I jestli žeby VMti potřebie bylo, VMt račte mi psáti, a po čem by ráčila VMt jim na koň dáti, aťbych jim pověděl. O piešťalách na olovo, VMt račte v paměti mieti, aťby na zámek bylo posláno. Scrip- tum Helfenburg, dominico post festum s. Ludmillae anno oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie Helfenburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 274. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o postavení krále Jiřího u Bystřice, a potřebě domluviti se se Zdeňkem Konopištským před vydáním odpovědných listů. V Soběslavi. 1468, 19. Sept. Orig. č. 2186. Urozený pane, pane milostivý! Rač věděti, že služebník váš sem přijel a praví, že ten odvolanec*) leží u Bystřice, a ačkoli úmysl má vždy do kraje sem a na panstvie vtrhnúti, všakž kvapiti nemienie ani počátku činiti, než čekají odpoviedacích listóv. Protož to VMt věda, rač povzdržeti a nechvátati odpoviedacími listy, ažby se VMt prvé shledal se panem Zdeňkem, a namluviece sě, učiníte, jakž budete ráčiti a jakž potřeba káže. Protoť VMti píši, aby VMt i s knězem děkanem Pražským**) o to také mluvil, aby tak sě stalo, jakž potřeba káže. A ráčíli VMt i do Hradce to dáti věděti, zdá mi se, [že byl nebylo velmi škodné. Takéť služebník váš tak praví, že by v sobotu [17. Sept.] veliká děla z Prahy přivezli, a chystí se i na rybníky VMti. Datum Soběslav, feria II. post Lamperti anno LXVIII. Hynek Zub z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milému milostivému budiž dodán. 275. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: aby mu dal věděti, zdaž jest uzavřeno příměří, zdaž také s císařem a na jak dlouho. Na Rožmberce. 1468, 19. Sept. Orig. č. 2187. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! VMt rač věděti, že tak slyším, že Výšek, purkrabie z Heršláku, praví, žeby bylo příměří. I prosímť VMti, *) Král Jiří. — Zpráv jiných, že by král tohoto času byl se zdržoval v blízkosti Konopiště, nemám. Cf. **) Hilariem. Tomek VII. 231 a 234. Archív Český VII. 45
Dopisy z roku 1468. 353 přitrhše k Wintrberku k městečku, i dobyli šturmem a vypálili všecko, ale na lidech sě žádná škoda nestala s vobú stran. A to učinivše i táhnú dnes zasě do Němec. A tak hádají, že pěších mají přes tři tisíce a jiezdných přes tisíc koní. A také měli sebú děla velká, ale vozóv měli sebú málo, málo přes XX vozóv. Také mluvili se mnú Vláškóv syn Jan a Jasanského syn, že by chtěli u VMti s desieti koni býti, a Bruonov syn z Bavorova také se dvěma koňoma. I jestli žeby VMti potřebie bylo, VMt račte mi psáti, a po čem by ráčila VMt jim na koň dáti, aťbych jim pověděl. O piešťalách na olovo, VMt račte v paměti mieti, aťby na zámek bylo posláno. Scrip- tum Helfenburg, dominico post festum s. Ludmillae anno oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie Helfenburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 274. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o postavení krále Jiřího u Bystřice, a potřebě domluviti se se Zdeňkem Konopištským před vydáním odpovědných listů. V Soběslavi. 1468, 19. Sept. Orig. č. 2186. Urozený pane, pane milostivý! Rač věděti, že služebník váš sem přijel a praví, že ten odvolanec*) leží u Bystřice, a ačkoli úmysl má vždy do kraje sem a na panstvie vtrhnúti, všakž kvapiti nemienie ani počátku činiti, než čekají odpoviedacích listóv. Protož to VMt věda, rač povzdržeti a nechvátati odpoviedacími listy, ažby se VMt prvé shledal se panem Zdeňkem, a namluviece sě, učiníte, jakž budete ráčiti a jakž potřeba káže. Protoť VMti píši, aby VMt i s knězem děkanem Pražským**) o to také mluvil, aby tak sě stalo, jakž potřeba káže. A ráčíli VMt i do Hradce to dáti věděti, zdá mi se, [že byl nebylo velmi škodné. Takéť služebník váš tak praví, že by v sobotu [17. Sept.] veliká děla z Prahy přivezli, a chystí se i na rybníky VMti. Datum Soběslav, feria II. post Lamperti anno LXVIII. Hynek Zub z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milému milostivému budiž dodán. 275. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: aby mu dal věděti, zdaž jest uzavřeno příměří, zdaž také s císařem a na jak dlouho. Na Rožmberce. 1468, 19. Sept. Orig. č. 2187. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! VMt rač věděti, že tak slyším, že Výšek, purkrabie z Heršláku, praví, žeby bylo příměří. I prosímť VMti, *) Král Jiří. — Zpráv jiných, že by král tohoto času byl se zdržoval v blízkosti Konopiště, nemám. Cf. **) Hilariem. Tomek VII. 231 a 234. Archív Český VII. 45
Strana 354
354 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. račte mi dáti věděti, jestli to tak, a kdy vstúpeno, a do které chvíle, i s ciesařovú Mtí? A mohú-li se lidé na to ubezpečiti, v držení nynie mém k Rosemberku příslu- šející, aby doma byli a dělali, což jim potřebie? A kteří sú se lidé holdovali, co sú holduov nedodali, majíli to dodati, čili nic z toho zbožie? Dat. Rosemberk, fer. II. ante Mathaei ap. annorum oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosemberka, pánu mně přieznivému. 276. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o pychu Táborských proti poslu Rosenberskému, kterýž přinesl jim odpovědný list. V Soběslavi. [1468/, 23. Sept. Orig. č. 2188 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že sem poslal list odpovědný VMti i jiné listy odpoviedacie na Tábor. A Táborští pustivše posla na město, zdrželi jej do noci a listy zuopatrovali a zapisovali, zejména kdo odpoviedá. Potom kázali poslu v noci pryč z města jeti, a listy s sebú posel mušel vzéti, aby je králi donesl; a dali pod provodiče, pod toho dali [sic] našeho posla kuoň, a toho posla vzavše kuoň, dali pod našeho posla; i pobrali na cestě poslu ty listy všecky. VMt rač v tom rozkázati, jakž ráčí. O též sme panu Zdeňkovi psali a jemu dali, i vidí-li sě psáti panu Zdeňkovi VMti [sic]. Datum Soběslav, feria VI. post Mauricii. Hynek Zub z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 277. Hejtman Soběslavský Táborským: stěžuje si na pych, jehož se dopustili proti poslu páně z Rosenberka. B. m. [1468], 23. Sept. Přepis č. 2188 b. Ode mne Hynka z Dúbravice, hajtman [sic] na Soběslavi, vám purkmistru a radě města Tábora! Jakož jsem z rozkázánie páně milosti, pána svého, k vám na zámek poslal listy odpovědné, list páně milosti pána svého, list města Budějovic Českých i jiné listy mnoho dobrých lidí, služebníkuov páně milosti: tu ste je přejali a je ohledávali i z nich vypisovali, což sě vám zdálo; a k tomu se [sic] pachole pře- nutili, aby je zasě vzal, a on musil vzieti; a tu jste s ním poslali svého purkrábka, kterýž jest u Břekovce, a pachole s ním jeti mušelo, a vzavše mu jeho koník i dali ste mu horší, a potom jest mu i ten vzat i s listy od vašich. I žádám toho na vás, aby mu koník zasě navrácen byl, a ti listové aby tu dodáni byli, kamž slušejí. A zdá mi sě, že by toho býti nemělo, by posluom mělo tak bráno a překáženo býti s vobú stranú. Datum feria VI. post Mauricii.
354 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. račte mi dáti věděti, jestli to tak, a kdy vstúpeno, a do které chvíle, i s ciesařovú Mtí? A mohú-li se lidé na to ubezpečiti, v držení nynie mém k Rosemberku příslu- šející, aby doma byli a dělali, což jim potřebie? A kteří sú se lidé holdovali, co sú holduov nedodali, majíli to dodati, čili nic z toho zbožie? Dat. Rosemberk, fer. II. ante Mathaei ap. annorum oc. LXVIII°. Jan z Lobkovic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosemberka, pánu mně přieznivému. 276. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o pychu Táborských proti poslu Rosenberskému, kterýž přinesl jim odpovědný list. V Soběslavi. [1468/, 23. Sept. Orig. č. 2188 a. Urozený pane, pane muoj milostivý! VMti věděti dávám, že sem poslal list odpovědný VMti i jiné listy odpoviedacie na Tábor. A Táborští pustivše posla na město, zdrželi jej do noci a listy zuopatrovali a zapisovali, zejména kdo odpoviedá. Potom kázali poslu v noci pryč z města jeti, a listy s sebú posel mušel vzéti, aby je králi donesl; a dali pod provodiče, pod toho dali [sic] našeho posla kuoň, a toho posla vzavše kuoň, dali pod našeho posla; i pobrali na cestě poslu ty listy všecky. VMt rač v tom rozkázati, jakž ráčí. O též sme panu Zdeňkovi psali a jemu dali, i vidí-li sě psáti panu Zdeňkovi VMti [sic]. Datum Soběslav, feria VI. post Mauricii. Hynek Zub z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu mému milostivému. 277. Hejtman Soběslavský Táborským: stěžuje si na pych, jehož se dopustili proti poslu páně z Rosenberka. B. m. [1468], 23. Sept. Přepis č. 2188 b. Ode mne Hynka z Dúbravice, hajtman [sic] na Soběslavi, vám purkmistru a radě města Tábora! Jakož jsem z rozkázánie páně milosti, pána svého, k vám na zámek poslal listy odpovědné, list páně milosti pána svého, list města Budějovic Českých i jiné listy mnoho dobrých lidí, služebníkuov páně milosti: tu ste je přejali a je ohledávali i z nich vypisovali, což sě vám zdálo; a k tomu se [sic] pachole pře- nutili, aby je zasě vzal, a on musil vzieti; a tu jste s ním poslali svého purkrábka, kterýž jest u Břekovce, a pachole s ním jeti mušelo, a vzavše mu jeho koník i dali ste mu horší, a potom jest mu i ten vzat i s listy od vašich. I žádám toho na vás, aby mu koník zasě navrácen byl, a ti listové aby tu dodáni byli, kamž slušejí. A zdá mi sě, že by toho býti nemělo, by posluom mělo tak bráno a překáženo býti s vobú stranú. Datum feria VI. post Mauricii.
Strana 355
Dopisy z roku 1468. 355 278. Táborští hejtmanu Soběslavskému: odpovídají k předešlému listu. V Táboře. [1468), 24. Sept. Přepis č. 2188 b. Od nás purkmistra a rady Hradiště Tábor tobě Hynku z Dúbravice, hajtmane na Soběslavi! Jakož nám píšeš, že by z rozkázánie pána svého k nám odpovědné listy jeho, tudiež Budějovské, i jiné listy pána tvého služebníkuov poslal, aby ti listové dodáni byli, kamž slušejí: tak sme učinili, že sme poslali služebníka páně Břekovcova s tvým pacholetem, neb jest byl je pometal před bránú. I dali sme jemu je zasě, aby nesl královské milosti, pánu našemu najmilostivějšiemu. A o koník, jakož píšeš, aby vrácen byl: tak praví pan Břekovec, když mu pachole tvé koník zasě vrátí, že on služebníku svému také káže koník vrátiti. Dán na Táboře, v sobotu před svatým Václavem. 279. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o potřebách pro hradskou čeleď na Helfenburce. Na Helfenburce. 1468, /24. Sept.] Orig. č. 2201. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Jakož VMt již poslala čeleď na hrad: i prosím VMti, račte opatřiti, ať šafář jest, ať by kuchyni zpravoval, neb to buoh vie, žeť bych já toho všeho nemohl zpravovati. I zdá-li se VMti o to psáti Sulkovi, kterýž na zámku jest, aťby to zpravoval. VMt také kuchaře račte nahoru poslati, neb by tento sám tomu nemohl nic učiniti. Také pepř, šafrán i jiné kořenie VMt račte poslati. Psalť sem také prve VMti o Jana, Vláškova syna, žeby sám druhý s desieti koňmi chtěl u VMti býti, a Bruona z Bavorova se dvěma koňoma, a VMt nic mi neodepsala. I zdá-li se VMti je přijieti, prosím VMti, račte mi psáti, a po čem by VMt ráčila jim na kuoň dávati, abych jim uměl pověděti. Scriptum Helfenburk, sabbato Quatuor temporum anno LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabí Helfenburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. 280. Purkrabí Kašperský purkrabí Helfenburskému: aby přiměl lidi úřadu svého, ať dodrží holdy. Na Karlšperce. 1468, 25. Sept. Orig. č. 2206. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Žalujiť na lidi z Strunkovic a z Svinětic, že smluvivše se mnú hold, neplní mi ho; a pán muoj JMt mi píše, abych z holduov smluvených napomínal, a ktož by jich plniti nechtěli, abych jim škodil jakožto nepřátelóm. I poněvadž panstvie přisluší z těch lidí k tvému úřadu, 45*
Dopisy z roku 1468. 355 278. Táborští hejtmanu Soběslavskému: odpovídají k předešlému listu. V Táboře. [1468), 24. Sept. Přepis č. 2188 b. Od nás purkmistra a rady Hradiště Tábor tobě Hynku z Dúbravice, hajtmane na Soběslavi! Jakož nám píšeš, že by z rozkázánie pána svého k nám odpovědné listy jeho, tudiež Budějovské, i jiné listy pána tvého služebníkuov poslal, aby ti listové dodáni byli, kamž slušejí: tak sme učinili, že sme poslali služebníka páně Břekovcova s tvým pacholetem, neb jest byl je pometal před bránú. I dali sme jemu je zasě, aby nesl královské milosti, pánu našemu najmilostivějšiemu. A o koník, jakož píšeš, aby vrácen byl: tak praví pan Břekovec, když mu pachole tvé koník zasě vrátí, že on služebníku svému také káže koník vrátiti. Dán na Táboře, v sobotu před svatým Václavem. 279. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o potřebách pro hradskou čeleď na Helfenburce. Na Helfenburce. 1468, /24. Sept.] Orig. č. 2201. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Jakož VMt již poslala čeleď na hrad: i prosím VMti, račte opatřiti, ať šafář jest, ať by kuchyni zpravoval, neb to buoh vie, žeť bych já toho všeho nemohl zpravovati. I zdá-li se VMti o to psáti Sulkovi, kterýž na zámku jest, aťby to zpravoval. VMt také kuchaře račte nahoru poslati, neb by tento sám tomu nemohl nic učiniti. Také pepř, šafrán i jiné kořenie VMt račte poslati. Psalť sem také prve VMti o Jana, Vláškova syna, žeby sám druhý s desieti koňmi chtěl u VMti býti, a Bruona z Bavorova se dvěma koňoma, a VMt nic mi neodepsala. I zdá-li se VMti je přijieti, prosím VMti, račte mi psáti, a po čem by VMt ráčila jim na kuoň dávati, abych jim uměl pověděti. Scriptum Helfenburk, sabbato Quatuor temporum anno LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabí Helfenburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. 280. Purkrabí Kašperský purkrabí Helfenburskému: aby přiměl lidi úřadu svého, ať dodrží holdy. Na Karlšperce. 1468, 25. Sept. Orig. č. 2206. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! Žalujiť na lidi z Strunkovic a z Svinětic, že smluvivše se mnú hold, neplní mi ho; a pán muoj JMt mi píše, abych z holduov smluvených napomínal, a ktož by jich plniti nechtěli, abych jim škodil jakožto nepřátelóm. I poněvadž panstvie přisluší z těch lidí k tvému úřadu, 45*
Strana 356
356 A. XXVIII. Dapisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. drž je k tomu, ať mi smlúvu drží; pakliť by toho učiniti nechtěli, musil bych je k tomu s jich škodú připraviti. A kterúž by proto škodu vzeli, již by to znal, žeby sami sebú vinni byli. Takéť tebe prosím, daj mi věděti, jestliť Rendl*) u pana z Ronžmberka, a pán muoj má-li býti u Budějoviciech? Vieš-li co o tom, vzkaž mi. A slyším, že byšte válku počeli. Jestliže byšte mne co proti nepřáteluom potřebovali, chciť já vám volen býti s lidmi; téhožť vám zasě věřím. Tohoť odpovědi prosím. Ex Karlšperk, dominica ante festum Venceslai martyris annorum oc. LXVIII. Výšek z Obitec, purkrabí na Karlšperce. Urozenému panoši Adamovi z Drahonic, purkrabí na Helfmburce, přieteli dobrému. 281. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: stěžuje si na purkrabí Choustnického Petra Břekovce. V Soběslavi. [1468/, 26. Sept. Orig. č. 2237. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt na toto pomysliti, že pan Bře- kovec jsa VMti úředníkem, což jest kolivěk vězňóv zjímáno na Chúsník v té válce za jeho úřadu, všecky jest k sobě zavázal i ještě zavazuje na Tábor, i kamž se jemu líbí; a tak praví, že jest na svuoj groš s toho zámku válku vedl a že jsú vězni jeho. A VMti, mám za to, tajno nenie, že jest rozkazoval služebníkóm VMti i dě- dinníkóm i lidem poddaným v jiezdy, v chuoze jezditi i choditi, kterýmž jest on služby neplatil, a jsú v tom jeho rozkazování někteří zjímáni, šacováni a nevyvazo- váni jim, aniž se jest o koho přičinil, by koho vyvadil; i VMt muožte, to vědúce, na to pomysléce, toho povážiece, vedle těch smluv, které jest VMt s ním měla o ten zámek, co by k němu příslušelo a co k VMti, to již jest při VMti. A teď VMti posielám přiepisy, kterak sem Táborským psal o to, jakož sem tam listy od- povědné slal, i co mi oni na to odpisují. Item mluvil jest se mnú Dúpovec, ráčila-li by VMt přijieti jej v službu žoldnéřskú, jakož VMt jiným dobrým lidem dává, s osmi neb s šesti koňmi. Na ty věci račte VMt rozkázati [sic]. Datum Soběslav, fer. II. Hynek z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. ante Venceslai. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému bd. 282. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o půjčkách peněz a o holdech. B. m. 1468, 27. Sept. Orig. č. 2238. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Jakož mi VMt píšete o Kestřanských o těch zlatých: VMt račte věděti, žeť VMti chtie rádi pójčiti, ale ne hned na svatý Havel, ale po svatém Havle dvě neděle; neb také mají od *) Vilém z Úšavy.
356 A. XXVIII. Dapisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. drž je k tomu, ať mi smlúvu drží; pakliť by toho učiniti nechtěli, musil bych je k tomu s jich škodú připraviti. A kterúž by proto škodu vzeli, již by to znal, žeby sami sebú vinni byli. Takéť tebe prosím, daj mi věděti, jestliť Rendl*) u pana z Ronžmberka, a pán muoj má-li býti u Budějoviciech? Vieš-li co o tom, vzkaž mi. A slyším, že byšte válku počeli. Jestliže byšte mne co proti nepřáteluom potřebovali, chciť já vám volen býti s lidmi; téhožť vám zasě věřím. Tohoť odpovědi prosím. Ex Karlšperk, dominica ante festum Venceslai martyris annorum oc. LXVIII. Výšek z Obitec, purkrabí na Karlšperce. Urozenému panoši Adamovi z Drahonic, purkrabí na Helfmburce, přieteli dobrému. 281. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: stěžuje si na purkrabí Choustnického Petra Břekovce. V Soběslavi. [1468/, 26. Sept. Orig. č. 2237. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt na toto pomysliti, že pan Bře- kovec jsa VMti úředníkem, což jest kolivěk vězňóv zjímáno na Chúsník v té válce za jeho úřadu, všecky jest k sobě zavázal i ještě zavazuje na Tábor, i kamž se jemu líbí; a tak praví, že jest na svuoj groš s toho zámku válku vedl a že jsú vězni jeho. A VMti, mám za to, tajno nenie, že jest rozkazoval služebníkóm VMti i dě- dinníkóm i lidem poddaným v jiezdy, v chuoze jezditi i choditi, kterýmž jest on služby neplatil, a jsú v tom jeho rozkazování někteří zjímáni, šacováni a nevyvazo- váni jim, aniž se jest o koho přičinil, by koho vyvadil; i VMt muožte, to vědúce, na to pomysléce, toho povážiece, vedle těch smluv, které jest VMt s ním měla o ten zámek, co by k němu příslušelo a co k VMti, to již jest při VMti. A teď VMti posielám přiepisy, kterak sem Táborským psal o to, jakož sem tam listy od- povědné slal, i co mi oni na to odpisují. Item mluvil jest se mnú Dúpovec, ráčila-li by VMt přijieti jej v službu žoldnéřskú, jakož VMt jiným dobrým lidem dává, s osmi neb s šesti koňmi. Na ty věci račte VMt rozkázati [sic]. Datum Soběslav, fer. II. Hynek z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. ante Venceslai. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému bd. 282. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o půjčkách peněz a o holdech. B. m. 1468, 27. Sept. Orig. č. 2238. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Jakož mi VMt píšete o Kestřanských o těch zlatých: VMt račte věděti, žeť VMti chtie rádi pójčiti, ale ne hned na svatý Havel, ale po svatém Havle dvě neděle; neb také mají od *) Vilém z Úšavy.
Strana 357
Dopisy z roku 1468. 357 lidí bráti v ty časy. VMti posielám list Lhotóv, kterýž mi píše o těch jiezdných; i což by sě v tom VMti zdálo, račte VMt o tom samému psáti, ať by sě on v tom uměl zpravovati. Také VMti posielám list Výškóv,*) kterýž mi na konci píše, jestliže bych jeho v čem potřeboval, že mi chce volen býti, téhož na mě žádaje. Prosím VMti, račte mi v tom rozkázati, kterak sě mám v tom mieti, neb mě by sě to zdálo, abychom sobě byli radni i pomocni proti nepřátelóm. Také jakož VMt píšete, kterak sě nám vede: VMt račtež věděti, děkujíc pánu Bohu, žeť sú všickni zdrávi, a v holdy sě přijímají lidé, a dobytek lidem zajímají nepřátelským, ale žeť hajtmané nejsú v jedné vuoli, což sě dotkne těch holdóv; a já také neviem, kterak sě mám v tom mieti, poněvadž mi VMt o tom nic nepíše. I prosím VMti, račte o to hajt- manóm psáti, aťby ty věci byly z jedné vuole jednány, aťbych já také o tom věděl jakožto úředník. Také což sme vsi holdovali, to sme na penieze a na obilé holdo- vali, a to až do masopusta, neb Vodňanští též do masopusta holdují. Scriptum fer. III. ante s. Venceslai anno LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. 283. Zachař Kavka z Říčan Janovi z Rosenberka: aby byl od něho na pokoji zanechán. Ve Štěkni. 1468, 28. Sept. Orig. č. 2240. Služba má VMti, urozený pane a pane milý! Jakož VMt píšete, že jste od- pověděli panu Jiříkovi z Kunštatu i jeho všem a že bych já sě JMti přidržel: račte věděti, že sem já se žádného nepřidržel, ale vždycky jsem hleděl, chtě rád obecné zemské svobody užiti i podnes; luoni pak Strakoničtí svévolný počátek na mě učinili, a já jsem se z núze musil brániti a též Zelenohorským; ale VMti vždycky sem rád slúžil a všelikú libostí, co jste ráčili rozkázati a požádati, i peněz hotových puojčuje, i jakž kdy vašie libosti co líbilo se rozkázati, ve všem sem byl hotov nalezen. I prosím VMti, račte se i na ty věci rozpomenúti a mne račte k mé starosti a k mým přeukrutným nemocem račte [sic] u pokoji nechati. Neb račte věděti, žeť jest na mě malá kořisť. Neb VMti žaluji, žeť sú mi všecky vsi spáleny a lidé rozehnáni, a ne- ostalo mi jediné, toliko Štěkeň. Neb to račte věděti, že u mne lidé vaši, a u mých lidí, statku za několik set mají, a rád bych je v hrsti schoval pro VMt. A raději bych VMti poslúžil, což by s mú ctí bylo, než VMt hněval. I do-ufám VMti, že mi ráčíte dáti pokoje užiti, abych se ještě mohl VMti hoditi s mými dětmi. Také VMti ku paměti přivodíme k [sic] list, kterýž ste ráčili psáti o mne purkrabí Zeleno- horskému. Také VMti posélám přiepis smlúvu, kterúž mám s urozeným pánem, panem *) Viz číslo 280.
Dopisy z roku 1468. 357 lidí bráti v ty časy. VMti posielám list Lhotóv, kterýž mi píše o těch jiezdných; i což by sě v tom VMti zdálo, račte VMt o tom samému psáti, ať by sě on v tom uměl zpravovati. Také VMti posielám list Výškóv,*) kterýž mi na konci píše, jestliže bych jeho v čem potřeboval, že mi chce volen býti, téhož na mě žádaje. Prosím VMti, račte mi v tom rozkázati, kterak sě mám v tom mieti, neb mě by sě to zdálo, abychom sobě byli radni i pomocni proti nepřátelóm. Také jakož VMt píšete, kterak sě nám vede: VMt račtež věděti, děkujíc pánu Bohu, žeť sú všickni zdrávi, a v holdy sě přijímají lidé, a dobytek lidem zajímají nepřátelským, ale žeť hajtmané nejsú v jedné vuoli, což sě dotkne těch holdóv; a já také neviem, kterak sě mám v tom mieti, poněvadž mi VMt o tom nic nepíše. I prosím VMti, račte o to hajt- manóm psáti, aťby ty věci byly z jedné vuole jednány, aťbych já také o tom věděl jakožto úředník. Také což sme vsi holdovali, to sme na penieze a na obilé holdo- vali, a to až do masopusta, neb Vodňanští též do masopusta holdují. Scriptum fer. III. ante s. Venceslai anno LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. 283. Zachař Kavka z Říčan Janovi z Rosenberka: aby byl od něho na pokoji zanechán. Ve Štěkni. 1468, 28. Sept. Orig. č. 2240. Služba má VMti, urozený pane a pane milý! Jakož VMt píšete, že jste od- pověděli panu Jiříkovi z Kunštatu i jeho všem a že bych já sě JMti přidržel: račte věděti, že sem já se žádného nepřidržel, ale vždycky jsem hleděl, chtě rád obecné zemské svobody užiti i podnes; luoni pak Strakoničtí svévolný počátek na mě učinili, a já jsem se z núze musil brániti a též Zelenohorským; ale VMti vždycky sem rád slúžil a všelikú libostí, co jste ráčili rozkázati a požádati, i peněz hotových puojčuje, i jakž kdy vašie libosti co líbilo se rozkázati, ve všem sem byl hotov nalezen. I prosím VMti, račte se i na ty věci rozpomenúti a mne račte k mé starosti a k mým přeukrutným nemocem račte [sic] u pokoji nechati. Neb račte věděti, žeť jest na mě malá kořisť. Neb VMti žaluji, žeť sú mi všecky vsi spáleny a lidé rozehnáni, a ne- ostalo mi jediné, toliko Štěkeň. Neb to račte věděti, že u mne lidé vaši, a u mých lidí, statku za několik set mají, a rád bych je v hrsti schoval pro VMt. A raději bych VMti poslúžil, což by s mú ctí bylo, než VMt hněval. I do-ufám VMti, že mi ráčíte dáti pokoje užiti, abych se ještě mohl VMti hoditi s mými dětmi. Také VMti ku paměti přivodíme k [sic] list, kterýž ste ráčili psáti o mne purkrabí Zeleno- horskému. Také VMti posélám přiepis smlúvu, kterúž mám s urozeným pánem, panem *) Viz číslo 280.
Strana 358
358 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Zdeňkem Šternberga oc. Odpovědi dobrotivé žádám po tomto poslu. Datum in Štěkna, Zachař z Říčan. in die Venceslai annorum oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mě laskavému. 284. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o Kavkovi a Čejetických, o vězních na Kašperce a o holdech. Na Helfenburce. 1468, 28. Sept. Orig. č. 2241. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. List páně Kavkóv VMti posielám, i prosím VMti, kterak se mám v tom mieti, račtež vy rozkázati. Také Čejetičtí vzkázali mi, mají-li na VMti péči mieti; i o tom VMt račtež mi psáti, aťbych sě v těch věcech uměl zpravovati. VMti prosím o Ahníka*) i o jiné thovařiše, kteříž jsú zjímáni na Kašperk, jestliže jsú již propuštěni a vězení prázdni, aby VMt ráčila o to na Kašperk Výškovi psáti, aťby je také propustil. A jakož VMt píšete, abychom do sv. Martina holdovali: VMti račtež věděti, že tak na krátký čas lidé by sě neholdovali, ani bychom je k tomu mohli připraviti, neb, aby VMt ráčila věděti, že ona strana do Nového léta dávají rok lidem; i zdá sě nám, aby VMt ráčila též nechati, a to pro lidi VMti i pro služebníky, kteříž u VMti jsú. Scriptum Helfmburk, f. IV. ipso die s. Venceslai oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému dd. 285. Týž témuž: o škodách, kteréž lidem Rosenberským činí Diviš Malovec. B. m. [1468], 2. Oct. Orig. č. 2243. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. Račtež VMt věděti, že Plachtík, kterýž u Diviše Malovce v Libějoviciech jest, včera zjev odtud i spálil VMti v Krtelech tři dvory, a to za holdem, neb jsú sě ti lidé z Krtel do Vodňan holdovali: i zdá-li sě VMti, že bych já také lidem Divišovým hold vypo- věděl, neb sem některé vsi jeho také v hold přijal; i což by sě v tom VMti zdálo, račtež mi rozkázati. Také jestliže by odtud VMti viece páleno bylo, kterak se mám v tom mieti, VMt račtež mi o tom psáti. Neb VMt račtež v jistotě věděti, žeť sě od něho a z té tvrzi VMti lidem nenabyté škody dáti sě budú, jestliže VMt v brzkém času toho neopatříte, duokud sě lépe na nie neopravie, aťby byla stržena a dobyta. Scriptum dominico post Remigii oc LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. *) z Budkova.
358 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Zdeňkem Šternberga oc. Odpovědi dobrotivé žádám po tomto poslu. Datum in Štěkna, Zachař z Říčan. in die Venceslai annorum oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mě laskavému. 284. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o Kavkovi a Čejetických, o vězních na Kašperce a o holdech. Na Helfenburce. 1468, 28. Sept. Orig. č. 2241. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. List páně Kavkóv VMti posielám, i prosím VMti, kterak se mám v tom mieti, račtež vy rozkázati. Také Čejetičtí vzkázali mi, mají-li na VMti péči mieti; i o tom VMt račtež mi psáti, aťbych sě v těch věcech uměl zpravovati. VMti prosím o Ahníka*) i o jiné thovařiše, kteříž jsú zjímáni na Kašperk, jestliže jsú již propuštěni a vězení prázdni, aby VMt ráčila o to na Kašperk Výškovi psáti, aťby je také propustil. A jakož VMt píšete, abychom do sv. Martina holdovali: VMti račtež věděti, že tak na krátký čas lidé by sě neholdovali, ani bychom je k tomu mohli připraviti, neb, aby VMt ráčila věděti, že ona strana do Nového léta dávají rok lidem; i zdá sě nám, aby VMt ráčila též nechati, a to pro lidi VMti i pro služebníky, kteříž u VMti jsú. Scriptum Helfmburk, f. IV. ipso die s. Venceslai oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému dd. 285. Týž témuž: o škodách, kteréž lidem Rosenberským činí Diviš Malovec. B. m. [1468], 2. Oct. Orig. č. 2243. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. Račtež VMt věděti, že Plachtík, kterýž u Diviše Malovce v Libějoviciech jest, včera zjev odtud i spálil VMti v Krtelech tři dvory, a to za holdem, neb jsú sě ti lidé z Krtel do Vodňan holdovali: i zdá-li sě VMti, že bych já také lidem Divišovým hold vypo- věděl, neb sem některé vsi jeho také v hold přijal; i což by sě v tom VMti zdálo, račtež mi rozkázati. Také jestliže by odtud VMti viece páleno bylo, kterak se mám v tom mieti, VMt račtež mi o tom psáti. Neb VMt račtež v jistotě věděti, žeť sě od něho a z té tvrzi VMti lidem nenabyté škody dáti sě budú, jestliže VMt v brzkém času toho neopatříte, duokud sě lépe na nie neopravie, aťby byla stržena a dobyta. Scriptum dominico post Remigii oc LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. *) z Budkova.
Strana 359
Dopisy z roku 1468. 359 286. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o králi Jiřím, že leží u Bystřice, o Choustníku, o holdech Táborských, o Miličínských. V Soběslavi. 1468, 2. Oct. Orig. č. 2244. Urozený pane, pane milostivý! Jakož mi VMt píše o to, což sě holdóv do- týče, abych je opustil oc: to tak bude podle rozkázánie VMti. Pak o směnách, v tomť rád chci pilnost mieti, což najdál budu moci, i obilí. A o tom odvolanci, jakož věděti žádáte, takť tu vždy u Bystřice leží, jakž takž. Teď mi píše Tučák [sic],*) purkrabie Chúsnický, o některých vsech v směnu přijatých s Tháborskými, i o to také, že by ta čeleď, kteráž nahoře jest, propalovala oc. Tu VMt rač roz- kázati, jakž sě VMti zdá. Také teď Tháborští píší o hold některých vsí a chtie vždy, aby jich bezpečni byli od VMti i ode vší strany, a sami vždy straně ony i ony vý- mienky činiece, a mnostvie lidí zjímali VMti a řiedko kdy co zdržie. Přes to pak i v tom rač rozkázati, což ráčíš, nebť teď list jich také VMti posélám. Datum So- běslav, dominica post Remigii anno oc. LXVIII°. Hynek z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Teď také VMti posielám list Miličínských, kterak mi píší; radieť sě, ale, tak rozumiem, povrhú. Tušímť, že tak jednají, aby v tom farář zuostal, a v tom žádné upřiemosti nenie. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 287. Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka: o hrozícím nebezpečí od vojska královského. V Týně nad Vltavou. [1468/, 2. Oct.**) Orig. č. 2245. Urozený pane a pane mně přieznivý! Služba má napřed VMti. A dávámť VMti věděti, že přijel Záviše z Újezdce od královy Mti z vojsky dnes ke mně; a tak mi praví, že o to hustě mluvie, a zvláště Kostka***) i jiní, že ktož jest s královú Mtí na poli nebyl, že naň táhnúti chtie a jej chtie hubiti i jeho lidi, a zvláště na Nový Hrad na vaše zbožie, a tudiež i na nás. I račte na to pomysliti a obeslati je, když na pomezí budú, aby služebníkuov vašich i lidí vašich i našich tudiež nehubili. A račtež mi k tomu poraditi; nebť bychme my sě neradi tomu dívali, byť nás měli *) **) ***) Mikuláš z Tučap. Nenáleží-li list tento i následující do r. 1467? Závadou ovšem je to, co víme z té doby o Novém Hradě (Sedláček III. 210), a i ta okolnost, že r. 1467 Jan z Rosenberka vstoupiv v příměří s jedno- tníky, naprosto zamítl postaviti se nepřátelsky proti králi Jiřímu. Ale jiné některé okolnosti mluví opět proti vročení do r. 1468. Zdeněk. — Byl sice právě 2. Octobr. zemřel, ale zpráva tato vždy se může ještě k němu vztahovati. — Pochybnosti by přestaly, kdyby list dal se vročiti do r. 1467.
Dopisy z roku 1468. 359 286. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o králi Jiřím, že leží u Bystřice, o Choustníku, o holdech Táborských, o Miličínských. V Soběslavi. 1468, 2. Oct. Orig. č. 2244. Urozený pane, pane milostivý! Jakož mi VMt píše o to, což sě holdóv do- týče, abych je opustil oc: to tak bude podle rozkázánie VMti. Pak o směnách, v tomť rád chci pilnost mieti, což najdál budu moci, i obilí. A o tom odvolanci, jakož věděti žádáte, takť tu vždy u Bystřice leží, jakž takž. Teď mi píše Tučák [sic],*) purkrabie Chúsnický, o některých vsech v směnu přijatých s Tháborskými, i o to také, že by ta čeleď, kteráž nahoře jest, propalovala oc. Tu VMt rač roz- kázati, jakž sě VMti zdá. Také teď Tháborští píší o hold některých vsí a chtie vždy, aby jich bezpečni byli od VMti i ode vší strany, a sami vždy straně ony i ony vý- mienky činiece, a mnostvie lidí zjímali VMti a řiedko kdy co zdržie. Přes to pak i v tom rač rozkázati, což ráčíš, nebť teď list jich také VMti posélám. Datum So- běslav, dominica post Remigii anno oc. LXVIII°. Hynek z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Teď také VMti posielám list Miličínských, kterak mi píší; radieť sě, ale, tak rozumiem, povrhú. Tušímť, že tak jednají, aby v tom farář zuostal, a v tom žádné upřiemosti nenie. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 287. Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka: o hrozícím nebezpečí od vojska královského. V Týně nad Vltavou. [1468/, 2. Oct.**) Orig. č. 2245. Urozený pane a pane mně přieznivý! Služba má napřed VMti. A dávámť VMti věděti, že přijel Záviše z Újezdce od královy Mti z vojsky dnes ke mně; a tak mi praví, že o to hustě mluvie, a zvláště Kostka***) i jiní, že ktož jest s královú Mtí na poli nebyl, že naň táhnúti chtie a jej chtie hubiti i jeho lidi, a zvláště na Nový Hrad na vaše zbožie, a tudiež i na nás. I račte na to pomysliti a obeslati je, když na pomezí budú, aby služebníkuov vašich i lidí vašich i našich tudiež nehubili. A račtež mi k tomu poraditi; nebť bychme my sě neradi tomu dívali, byť nás měli *) **) ***) Mikuláš z Tučap. Nenáleží-li list tento i následující do r. 1467? Závadou ovšem je to, co víme z té doby o Novém Hradě (Sedláček III. 210), a i ta okolnost, že r. 1467 Jan z Rosenberka vstoupiv v příměří s jedno- tníky, naprosto zamítl postaviti se nepřátelsky proti králi Jiřímu. Ale jiné některé okolnosti mluví opět proti vročení do r. 1468. Zdeněk. — Byl sice právě 2. Octobr. zemřel, ale zpráva tato vždy se může ještě k němu vztahovati. — Pochybnosti by přestaly, kdyby list dal se vročiti do r. 1467.
Strana 360
360 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. i naši chudinu hubiti. Odpovědi vašie žádám po tomto poslu. Datum Týn, dominico Henrych z Sobětic. post Jeronymi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému dd. 288. Jan z Lažan a Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka: o téže věci. V Týně nad Vltavou. [1468/, 3. Oct. Orig. č. 2246. Urozený pane! Služba naše napřed VMti. A rač VMt věděti, jakož já Henrych VMti sem nynie obeslal, kterak sem vystřežen, že by vojháci zase domóv jeli z Rakús,*) a že by nám chtěli škoditi i VMti tak, jakožto nepřáteluom, tudy na nás táhnúti. I protož, milý pane, rač věděti, žeť sme se svolili s panem Bechyní a s Rynartem s Bernartic, abychme kázali všem svým lidem pohromadě býti mezi Bechyní a Týnem, jestliže by nám chtěli škoditi svévolně, abychme sobě radni a pomocni byli. I protož, milý pane, rač nám TMt k tomu raditi i pomoci, kterak se máme k tomu mieti, nebť nemieníme bez tvé rady nic učiniti. A toho nám rač dáti věděti bez meškánie po tomto poslu. Datum Týn, f. II. post Remigii. Henrych z Sobětic, Jan z Lažan. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, hauptmanu Slezskému, pánu nám přie- znivému d. 289. Litvín z Německé Janovi z Rosenberka: aby byl s poddanými svými obráněn před násilnostmi páně Zdeňkových úředníků na Soběslavi. V Chotěnicích. /1468, po 4. Oct.] Orig. č. 2061. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane mój milostivý! A prosím VMti, račte mě vopatřiti proti těmto Soběslavským, neb sú mi vzali dva koně a dvě a čty- rydceti prostiček malých; a tu sůl sú mi přivezli za ryby. I mluvil sem z Zikmundem, s Vitorazským purkrabí,**) prosě ho, aby mi to kázal zase vrátiti; a von mi od- pověděl, že toho učiniti nechce. A pravie, že nemá býti sůl prodávána než městě; já sem toho nevěděl, já sem za to ryb dal, a voni sú mi to pobrali u člověka mého ve vsi v noci. I milostivý pane, prosím VMti a jako pána svého milostivého, račte Zikmundovi psáti, ať mi je to zase vráceno aneb zaplaceno. A více VMti prosím a věděti dávám VMti, jako sú mi lidé zjímali IIII člověky v Borotíně, i vyručili sú *) Dalo by se snad toto přivésti v nějaké spojení s tím, co vypravuje Tomek VII. 234—235? **) K vysvětlení služiž, že Soběslav a Choustník dostaly se smlouvou ze dne 4. října 1468 na čas války v držení Zdeňka ze Šternberka. Ale dědičným pánem zůstával Jan z Rosenberka. Oba měli na Choust- níku i v Soběslavi své úředníky. Tudy také Zikmund z Mirošovic, purkrabí Vitorazský, zdržoval se v Soběslavi.
360 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. i naši chudinu hubiti. Odpovědi vašie žádám po tomto poslu. Datum Týn, dominico Henrych z Sobětic. post Jeronymi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mně přieznivému dd. 288. Jan z Lažan a Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka: o téže věci. V Týně nad Vltavou. [1468/, 3. Oct. Orig. č. 2246. Urozený pane! Služba naše napřed VMti. A rač VMt věděti, jakož já Henrych VMti sem nynie obeslal, kterak sem vystřežen, že by vojháci zase domóv jeli z Rakús,*) a že by nám chtěli škoditi i VMti tak, jakožto nepřáteluom, tudy na nás táhnúti. I protož, milý pane, rač věděti, žeť sme se svolili s panem Bechyní a s Rynartem s Bernartic, abychme kázali všem svým lidem pohromadě býti mezi Bechyní a Týnem, jestliže by nám chtěli škoditi svévolně, abychme sobě radni a pomocni byli. I protož, milý pane, rač nám TMt k tomu raditi i pomoci, kterak se máme k tomu mieti, nebť nemieníme bez tvé rady nic učiniti. A toho nám rač dáti věděti bez meškánie po tomto poslu. Datum Týn, f. II. post Remigii. Henrych z Sobětic, Jan z Lažan. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, hauptmanu Slezskému, pánu nám přie- znivému d. 289. Litvín z Německé Janovi z Rosenberka: aby byl s poddanými svými obráněn před násilnostmi páně Zdeňkových úředníků na Soběslavi. V Chotěnicích. /1468, po 4. Oct.] Orig. č. 2061. Službu svú vzkazuji TMti, urozený pane, pane mój milostivý! A prosím VMti, račte mě vopatřiti proti těmto Soběslavským, neb sú mi vzali dva koně a dvě a čty- rydceti prostiček malých; a tu sůl sú mi přivezli za ryby. I mluvil sem z Zikmundem, s Vitorazským purkrabí,**) prosě ho, aby mi to kázal zase vrátiti; a von mi od- pověděl, že toho učiniti nechce. A pravie, že nemá býti sůl prodávána než městě; já sem toho nevěděl, já sem za to ryb dal, a voni sú mi to pobrali u člověka mého ve vsi v noci. I milostivý pane, prosím VMti a jako pána svého milostivého, račte Zikmundovi psáti, ať mi je to zase vráceno aneb zaplaceno. A více VMti prosím a věděti dávám VMti, jako sú mi lidé zjímali IIII člověky v Borotíně, i vyručili sú *) Dalo by se snad toto přivésti v nějaké spojení s tím, co vypravuje Tomek VII. 234—235? **) K vysvětlení služiž, že Soběslav a Choustník dostaly se smlouvou ze dne 4. října 1468 na čas války v držení Zdeňka ze Šternberka. Ale dědičným pánem zůstával Jan z Rosenberka. Oba měli na Choust- níku i v Soběslavi své úředníky. Tudy také Zikmund z Mirošovic, purkrabí Vitorazský, zdržoval se v Soběslavi.
Strana 361
Dopisy z roku 1468. 361 se XII kopami, a voni upomínají Přieslavu, aby to plyněno [sic] bylo, a hrozíce mi proto chtíce mi pobrati, a zvláště Výrek*) i s jinými služebníky; a já nevím, sú-li tu ti lidé v Mitrovicích na těch spálených sedlištích, neb jim pan Zdeněk spálil, táhna Konopiště retovat, ježto jim nikdy nic nezůstalo; a potom jim na Chlumec a na Se- dlčany pobrali, ježto jim nic nezůstalo. Protož, milostivý pane, voni toho šacuňku plyniti nemohú, neb nemají nikdy nic. I prosím VMti, račtež k tomu přičiniti, ať ten šacun [sic] mine, jako můj pán milostivý, neb já jiné obrany nemám, než VMt. Neb jesli že by mě v tom VMt vopustila, tedy by oni hned na můj statek sáhli; a já bych to mušil plyniti, neb sem já sobě do téhodne rok uprosil a jedva. Datum Litvín z Nemeské a Chotěmicech. Chotěnicích, oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozymberka, pánu mému milostivému, list buď dán. 290. Zdeněk ze Šternberka Mikulášovi ze Sedlce: aby navrátil lidem ze dvou vsí, což jim pobral. V Budějovicích. 1468, 16. Oct. Orig. č. 2248. Služba má, Mikuláši milý! Přišli před mě lidé z Pištína a z Češňovic, že jim jest za naším ubezpečenstvie[m] k tobě na Sedlce pobráno; i žádáme, aby lidem již psaným, což jim vzato jest, navráceno bylo, a z rukojemstvie toho, kterýmž je za- vázal, z něho aby je také propustil, a toho aby jinak nečinil. Datum ex Budways, ipsa dominica festum s. Galli anno oc. LXVIII°. Zdeněk ze Šternbergka, najvyšší purgrabie pražský a najvyšší haitman prelatuov, kniežat, pánuov a obcí křestanských, v poslušenstvie otce svatého stojíciech, slavné koruny České. Slovutnému panoši Mikulášovi z Sedlce milému buď. 291. Týž témuž: o propuštění holdů. V Budějovicích. 1468, 16. Oct. Orig. č. 2249. Služba má, Mikuláši milý! Přišli před mě lidé z Nestanic a z Černěvsi, zpra- vujíce mě, kteraks je zjímal a k tomu je přinutil, aby sě tobě holdovali, a vieš dobře, že jsú šli ke mně na Budějovice k holdu. Protož to věda, aby jim ani žádným, kteříž na Budějovice k holdu jdú, nepřekážel. A jakožs holdoval lidi z Nestanic a z Černěvsi, ten hold aby jim propustil. Datum ex Budways, ipsa dominica festum s. Galli anno oc. LXVIII°. Zdeněk z Šternbergka, najvyšší purgrabie pražský a najvyšší haitman prelatuov, kniežat, pánuov i obcí křesťanských, v poslušenstvie otce svatého stojíciech, slavné koruny České. Slovutnému panoši Mikulášovi z Sedlce, přieteli dobrému buď. *) U Sedláčka III. 161: Jindřich z Ryžemberka (?) Archiv Český VII. 46
Dopisy z roku 1468. 361 se XII kopami, a voni upomínají Přieslavu, aby to plyněno [sic] bylo, a hrozíce mi proto chtíce mi pobrati, a zvláště Výrek*) i s jinými služebníky; a já nevím, sú-li tu ti lidé v Mitrovicích na těch spálených sedlištích, neb jim pan Zdeněk spálil, táhna Konopiště retovat, ježto jim nikdy nic nezůstalo; a potom jim na Chlumec a na Se- dlčany pobrali, ježto jim nic nezůstalo. Protož, milostivý pane, voni toho šacuňku plyniti nemohú, neb nemají nikdy nic. I prosím VMti, račtež k tomu přičiniti, ať ten šacun [sic] mine, jako můj pán milostivý, neb já jiné obrany nemám, než VMt. Neb jesli že by mě v tom VMt vopustila, tedy by oni hned na můj statek sáhli; a já bych to mušil plyniti, neb sem já sobě do téhodne rok uprosil a jedva. Datum Litvín z Nemeské a Chotěmicech. Chotěnicích, oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozymberka, pánu mému milostivému, list buď dán. 290. Zdeněk ze Šternberka Mikulášovi ze Sedlce: aby navrátil lidem ze dvou vsí, což jim pobral. V Budějovicích. 1468, 16. Oct. Orig. č. 2248. Služba má, Mikuláši milý! Přišli před mě lidé z Pištína a z Češňovic, že jim jest za naším ubezpečenstvie[m] k tobě na Sedlce pobráno; i žádáme, aby lidem již psaným, což jim vzato jest, navráceno bylo, a z rukojemstvie toho, kterýmž je za- vázal, z něho aby je také propustil, a toho aby jinak nečinil. Datum ex Budways, ipsa dominica festum s. Galli anno oc. LXVIII°. Zdeněk ze Šternbergka, najvyšší purgrabie pražský a najvyšší haitman prelatuov, kniežat, pánuov a obcí křestanských, v poslušenstvie otce svatého stojíciech, slavné koruny České. Slovutnému panoši Mikulášovi z Sedlce milému buď. 291. Týž témuž: o propuštění holdů. V Budějovicích. 1468, 16. Oct. Orig. č. 2249. Služba má, Mikuláši milý! Přišli před mě lidé z Nestanic a z Černěvsi, zpra- vujíce mě, kteraks je zjímal a k tomu je přinutil, aby sě tobě holdovali, a vieš dobře, že jsú šli ke mně na Budějovice k holdu. Protož to věda, aby jim ani žádným, kteříž na Budějovice k holdu jdú, nepřekážel. A jakožs holdoval lidi z Nestanic a z Černěvsi, ten hold aby jim propustil. Datum ex Budways, ipsa dominica festum s. Galli anno oc. LXVIII°. Zdeněk z Šternbergka, najvyšší purgrabie pražský a najvyšší haitman prelatuov, kniežat, pánuov i obcí křesťanských, v poslušenstvie otce svatého stojíciech, slavné koruny České. Slovutnému panoši Mikulášovi z Sedlce, přieteli dobrému buď. *) U Sedláčka III. 161: Jindřich z Ryžemberka (?) Archiv Český VII. 46
Strana 362
362 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 292. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o najímání lidí pěších, a o Vodňanských, jak se sesilují. B. m. 1468, 16. Oct. Orig. č. 2250. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Jakož sem s VMtí mluvil o pěších, aby viece pěších nahoře bylo, a kterak jest toho velká potřeba na tom zámku: i VMt račtež věděti, že nynie mi sě pěší nahazují, chtiec rádi býti, abych je přijal, a mně sě toho učiniti nezdá bez VMti vědomie; neb když bych ještě k těm prvním pěším měl XX“ nebo XXX“ pěších k tomu zámku a k té po- třebě, jedva by tak dosti bylo. I prosím VMti, jestli žeť sě VMti zdá, ať bych je přijímal, račtež mi psáti, mámli je přijímati a po čemž bych jim měl dáti, buďto na puol léta nebo na čtvrt léta, nebo-li na týden; neb na té službě nechtie býti, což sem prvním pěším dával, na puol léta po LXXV gr. — VMt račtež věděti, že nynie na Vodňany drahně jiezdných přibylo, a že sú nám jiezdnými silni, a že pro ně tak volně zámku nesmieme sjéžděti. Také o Vodňanských vězních, jakož mi VMt psala, abych je vsázel, VMt račtež věděti, že dnes k večeru list mi od VMti dán, a já sem jim již o polodni byl rok do sv. Jiří dal a týden napřed věděti, a když jim dám věděti, mají mi je postaviti. Pak kterak VMt rozkážete, tak já rád učiním. Datum dominica ipso die s. Galli anno oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberga, pánu mému milostivému. 293. Týž témuž: o téže věci, pak o zájmu dobytka v Štěchovicích. Na Helfenburce. 1468, 19. Oct. Orig č. 2253. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož jsem VMti prve psal o pěších, ještě VMti připomínám; nebť mi se pacholci dobří s dobrú zbrojí a známí naházejí, a tu pod hradem v krčmě jsú, kteřížto jsú sešli z Zelené Hory. A já sem je zdržal, až bych odpověď od VMti měl. Milostivý pane! Mně by sě zdálo, aby jich VMt v této mieře nikoli neráčil pustiti, nebť jich potřebie jest. Také sem přezvěděl, že by chtěli po VIII gr. na týden vzieti a k tomu ztravu. A jest jich ke třidcieti. Protož, milostivý pane! což v tom VMti úmyslu jest, račte mi to miestně dáti věděti. Pakli by je mohl ještě na menších penězích zjednati, to chci rád učiniti. Také jakož jest pan Zdeněk s VMtí mluvil o ty vsi, kteréž přislušejí k rychtářství Sušickému: rač VMt věděti, že naši sjevše i zajeli jim dobytek z jedné vsi z Štěchovic, a to před dvěma neděloma; a já sem jej dal ve XXII kopách vyručiti. Rač VMti o tom rozkázati, mámli dobytek kázati stavěti, či penieze jmenované vzieti, čili vobé opustiti; neb mi
362 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 292. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o najímání lidí pěších, a o Vodňanských, jak se sesilují. B. m. 1468, 16. Oct. Orig. č. 2250. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Jakož sem s VMtí mluvil o pěších, aby viece pěších nahoře bylo, a kterak jest toho velká potřeba na tom zámku: i VMt račtež věděti, že nynie mi sě pěší nahazují, chtiec rádi býti, abych je přijal, a mně sě toho učiniti nezdá bez VMti vědomie; neb když bych ještě k těm prvním pěším měl XX“ nebo XXX“ pěších k tomu zámku a k té po- třebě, jedva by tak dosti bylo. I prosím VMti, jestli žeť sě VMti zdá, ať bych je přijímal, račtež mi psáti, mámli je přijímati a po čemž bych jim měl dáti, buďto na puol léta nebo na čtvrt léta, nebo-li na týden; neb na té službě nechtie býti, což sem prvním pěším dával, na puol léta po LXXV gr. — VMt račtež věděti, že nynie na Vodňany drahně jiezdných přibylo, a že sú nám jiezdnými silni, a že pro ně tak volně zámku nesmieme sjéžděti. Také o Vodňanských vězních, jakož mi VMt psala, abych je vsázel, VMt račtež věděti, že dnes k večeru list mi od VMti dán, a já sem jim již o polodni byl rok do sv. Jiří dal a týden napřed věděti, a když jim dám věděti, mají mi je postaviti. Pak kterak VMt rozkážete, tak já rád učiním. Datum dominica ipso die s. Galli anno oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberga, pánu mému milostivému. 293. Týž témuž: o téže věci, pak o zájmu dobytka v Štěchovicích. Na Helfenburce. 1468, 19. Oct. Orig č. 2253. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož jsem VMti prve psal o pěších, ještě VMti připomínám; nebť mi se pacholci dobří s dobrú zbrojí a známí naházejí, a tu pod hradem v krčmě jsú, kteřížto jsú sešli z Zelené Hory. A já sem je zdržal, až bych odpověď od VMti měl. Milostivý pane! Mně by sě zdálo, aby jich VMt v této mieře nikoli neráčil pustiti, nebť jich potřebie jest. Také sem přezvěděl, že by chtěli po VIII gr. na týden vzieti a k tomu ztravu. A jest jich ke třidcieti. Protož, milostivý pane! což v tom VMti úmyslu jest, račte mi to miestně dáti věděti. Pakli by je mohl ještě na menších penězích zjednati, to chci rád učiniti. Také jakož jest pan Zdeněk s VMtí mluvil o ty vsi, kteréž přislušejí k rychtářství Sušickému: rač VMt věděti, že naši sjevše i zajeli jim dobytek z jedné vsi z Štěchovic, a to před dvěma neděloma; a já sem jej dal ve XXII kopách vyručiti. Rač VMti o tom rozkázati, mámli dobytek kázati stavěti, či penieze jmenované vzieti, čili vobé opustiti; neb mi
Strana 363
Dopisy z roku 1468. 363 jest purkrabie Kašperský již o to psal, abych to opustil a z nich nic nebral. Datum Helfmburk, feria IV. p. Galli anno oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Uroz. p. p. Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 294. Lev a Protiva z Rožmitála činí příměří s Janem z Rosenberka. B. m. 1468, 25. Oct. Opis č. 2253. Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší hofmistr královstvie Českého, Protiva z Rožmitála, známo činíme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie a nebo čtúc slyšeti budú, že sme vstúpili a mocí listu tohoto vstupujem v pravé a křesťanské stánie s zámky s našemi Blatnú, s Rožmitálem, s Střelú, s Přimdú, s Rokycany, s Peckú, s Semily, se všemi služebníky našimi, kteříž jsú u nás a k těm zámkóm přisedie, i se všemi lidmi našemi, kteří k těm zámkóm příslušejí, s urozeným pánem, panem Janem z Rosenberka, i s zámky jeho se všemi, i s služebníky jeho, i lidmi poddanými v takovéto: kdybychom co chtěli proti němu počínati, jmáme jemu dáti napřed týden věděti, a on nám zase též; a já svrchupsaný Lev, jestliže bych kde byl na kterém zámku KMti aneb na poli s JMtí anebo sám, a chtěl co počínati proti svrchupsanému pánu, jmám se ohraditi, jakož na ten běh záleží. A to slibujem věrně, pravě a křesťansky zdržeti, a toho na svědomie své pečeti k tomuto listu přitiskli sme. Jenž jest psán leta ot božieho narozenie tisícieho čtyřstého šedesátého osmého, ten úterý před svatých Šimoniše a Judy apoštoluov božích. 295. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o zájmech, které činí Oldřich Vlach z Březí, pak o holdech. B. m. 1468, 27. Oct. Orig. č. 2254. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Račtež VMt věděti, že Vlach z Březie VMti béře a lidem zajímá, i lidi jímá, i také mocí je k holdóm připravuje, i služebníky VMti, sebrav sě na tu tvrz; i také jemu pan Bechyně*) něco pěších pójčil, a ty sú tu u něho. Tvrz také opravuje a plot okolo ní dělá zasutý. I račtež VMt na to pomysliti, ať by sě taková škoda VMti nedála. Teď VMti listy Kocóv i Kraselovského**) posielám, kteréž mi píší, chtiec v holdy VMti sahati. I prosím VMti, račte jim o to psáti, ať by na lidi a v holdy nesahali; neb sě listové holdovnie lidem dávají před VMtí i před služebníky i poddanými VMti *) Burjan. **) Markvarta? 46*
Dopisy z roku 1468. 363 jest purkrabie Kašperský již o to psal, abych to opustil a z nich nic nebral. Datum Helfmburk, feria IV. p. Galli anno oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. Uroz. p. p. Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 294. Lev a Protiva z Rožmitála činí příměří s Janem z Rosenberka. B. m. 1468, 25. Oct. Opis č. 2253. Lev z Rožmitála a z Blatné, najvyšší hofmistr královstvie Českého, Protiva z Rožmitála, známo činíme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie a nebo čtúc slyšeti budú, že sme vstúpili a mocí listu tohoto vstupujem v pravé a křesťanské stánie s zámky s našemi Blatnú, s Rožmitálem, s Střelú, s Přimdú, s Rokycany, s Peckú, s Semily, se všemi služebníky našimi, kteříž jsú u nás a k těm zámkóm přisedie, i se všemi lidmi našemi, kteří k těm zámkóm příslušejí, s urozeným pánem, panem Janem z Rosenberka, i s zámky jeho se všemi, i s služebníky jeho, i lidmi poddanými v takovéto: kdybychom co chtěli proti němu počínati, jmáme jemu dáti napřed týden věděti, a on nám zase též; a já svrchupsaný Lev, jestliže bych kde byl na kterém zámku KMti aneb na poli s JMtí anebo sám, a chtěl co počínati proti svrchupsanému pánu, jmám se ohraditi, jakož na ten běh záleží. A to slibujem věrně, pravě a křesťansky zdržeti, a toho na svědomie své pečeti k tomuto listu přitiskli sme. Jenž jest psán leta ot božieho narozenie tisícieho čtyřstého šedesátého osmého, ten úterý před svatých Šimoniše a Judy apoštoluov božích. 295. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o zájmech, které činí Oldřich Vlach z Březí, pak o holdech. B. m. 1468, 27. Oct. Orig. č. 2254. Urozený pane, pane mój milostivý! Služba má napřed VMti. Račtež VMt věděti, že Vlach z Březie VMti béře a lidem zajímá, i lidi jímá, i také mocí je k holdóm připravuje, i služebníky VMti, sebrav sě na tu tvrz; i také jemu pan Bechyně*) něco pěších pójčil, a ty sú tu u něho. Tvrz také opravuje a plot okolo ní dělá zasutý. I račtež VMt na to pomysliti, ať by sě taková škoda VMti nedála. Teď VMti listy Kocóv i Kraselovského**) posielám, kteréž mi píší, chtiec v holdy VMti sahati. I prosím VMti, račte jim o to psáti, ať by na lidi a v holdy nesahali; neb sě listové holdovnie lidem dávají před VMtí i před služebníky i poddanými VMti *) Burjan. **) Markvarta? 46*
Strana 364
364 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. tak, jakož toho přípis VMt dala. Datum feria V. in vigilia Simonis et Judae apostol. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. 296. Týž témuž: o příměří s panem Lvem z Rožmitála. Na Helfenburce. 1468, 29. Oc. Orig. č. 2255. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A VMti věděti dávám, že poslal ke mně pan Lev z [sic] Přibíka, Vláškova syna, s listem, kterýž svědčí, že vstupuje s VMtí v stánie, a ten list jest u mne položil. A teď VMti přiepis toho posélám.*) A dále ke mně mluvil, že by VMt měli list v táž slova položiti. A toto jest dále ke mně mluvil od pana Lva, jestli že by kde byl pan Lev na králově zámku aneb s králem na poli, a jestli že by co chtěl proti VMti počieti, že se chce ohraditi s svými služebníky, kteréž by tu při sobě jměl, ale zámky svými chtěl by v tom stání státi tak, jakož listové svědčie. A toho jest na mně žádal, abych to VMti věděti dal, aby VMt tím listem neráčili prodlévati, jakož VMt to dále před sebú jmáte. Datum Helfenburk, sabbato post Simonis et Judae apostolorum annorum LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 297. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: děkuje mu za přátelské služby a odmítá dvorné řeči, které prý se o něm vedou. V Prachaticích. ƒ1468/, 29. Oct. Orig. č. 2256. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli dobrý! Děkuji vám jako pánu a přieteli, že ste v mém odjezdu, jakož pak od úředníka svého zpraven sem, přátelsky ste se ke mně okazovali, a toho VMti vždy zasluhovati chci. A také služeb- níky vaše dlúho sem držel, ježto pak bez viny to mi se stalo, než tak nebezpečnost cest tomu jest chtěla. Poselstvie bych rád k vám krátké učinil, než neviem, najduli vás doma; protož prosím račte mi to dáti věděti. Slyším také, že někteří dvorné řeči o mně mluvie a to znamenitým pánuom pravie. Pak toť viem, žeť bohdá vždy jsem byl a chci býti a sem křesťan dobrý a poslušný, ješto pak toho přede všemi učenými lidmi a zvlášt před otcem svatým toho bych dovésti chtěl. I toť k tomu pravím, žeť nevie co mluvie; a potom pak i vy i urozený pan Zdeněk, pán a přítel muoj, to mají zjevně seznati. Datum Prachaticz, sabbatho post Simonis et Judae. Jan z Rabenšteina, probošt Vyšehradský. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a příteli milému. *) Viz číslo 294.
364 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. tak, jakož toho přípis VMt dala. Datum feria V. in vigilia Simonis et Judae apostol. Adam z Drahonic, purkrabie Helfmburský. oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozenberka, pánu mému milostivému. 296. Týž témuž: o příměří s panem Lvem z Rožmitála. Na Helfenburce. 1468, 29. Oc. Orig. č. 2255. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A VMti věděti dávám, že poslal ke mně pan Lev z [sic] Přibíka, Vláškova syna, s listem, kterýž svědčí, že vstupuje s VMtí v stánie, a ten list jest u mne položil. A teď VMti přiepis toho posélám.*) A dále ke mně mluvil, že by VMt měli list v táž slova položiti. A toto jest dále ke mně mluvil od pana Lva, jestli že by kde byl pan Lev na králově zámku aneb s králem na poli, a jestli že by co chtěl proti VMti počieti, že se chce ohraditi s svými služebníky, kteréž by tu při sobě jměl, ale zámky svými chtěl by v tom stání státi tak, jakož listové svědčie. A toho jest na mně žádal, abych to VMti věděti dal, aby VMt tím listem neráčili prodlévati, jakož VMt to dále před sebú jmáte. Datum Helfenburk, sabbato post Simonis et Judae apostolorum annorum LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 297. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: děkuje mu za přátelské služby a odmítá dvorné řeči, které prý se o něm vedou. V Prachaticích. ƒ1468/, 29. Oct. Orig. č. 2256. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli dobrý! Děkuji vám jako pánu a přieteli, že ste v mém odjezdu, jakož pak od úředníka svého zpraven sem, přátelsky ste se ke mně okazovali, a toho VMti vždy zasluhovati chci. A také služeb- níky vaše dlúho sem držel, ježto pak bez viny to mi se stalo, než tak nebezpečnost cest tomu jest chtěla. Poselstvie bych rád k vám krátké učinil, než neviem, najduli vás doma; protož prosím račte mi to dáti věděti. Slyším také, že někteří dvorné řeči o mně mluvie a to znamenitým pánuom pravie. Pak toť viem, žeť bohdá vždy jsem byl a chci býti a sem křesťan dobrý a poslušný, ješto pak toho přede všemi učenými lidmi a zvlášt před otcem svatým toho bych dovésti chtěl. I toť k tomu pravím, žeť nevie co mluvie; a potom pak i vy i urozený pan Zdeněk, pán a přítel muoj, to mají zjevně seznati. Datum Prachaticz, sabbatho post Simonis et Judae. Jan z Rabenšteina, probošt Vyšehradský. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a příteli milému. *) Viz číslo 294.
Strana 365
Dopisy z roku 1468. 365 298. Týž témuž: posýlá k němu mistra Mikuláše (viz č. 270). V Prachaticích. 1468, 1. Nov. Orig. č. 2182. Urozený pane, pane a přieteli milý! Službuť svú vzkazuji. Před několika časy dnuov měl sem úmysl k VMti poslati, ale tak jesti okolo nás zabředeno, že neto- liko pilných, ale malých věcí dlúho jeden nemuož vyjednati. I protož ačkoli sem dlúho dlil, však již posélám vám poctivého mistra Mikuláše oc, služebníka svého, kterémuž sem některé věci na vás vznésti poručil. I prosímť v tom, cožť o mně s vámi jménem mým mluviti bude, račte jemu věřiti, jakobych já osobně mluvil. Ex Prachatic, in die Animarum anno dni MCCCCLXVIII. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský, kancléř král. Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a příteli milému. 299. Týž témuž: o úmluvách, které učinil mistr Mikuláš mezi nimi oběma. V Prachaticích. [1468], 8. Nov. Orig. č. 2257. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Jakož ondy o ně- které věci mistr Mikuláš s vámi jmenem mým jesti ostal, prosím vás, račte mi o tom, čím najspieš muožete, dáti věděti. Datum Prachatic, fer. III. in die sanctorum Quatuor coronatorum. Jan z Rabenštejnu, probošt Vyšehradský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu a přieteli milému. 300. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o šacování a holdech; o nebezpečném počínání Oldřicha Vlacha z Březí, kterýž dobyl tvrze Něhošovic. Na Helfenburce. 1468, 10. Nov. Orig. č. 2258. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A teď VMti posielám po Smolíkovi L kop; a viec sme VMti poslati nemohli. Neb ti vězni, kterýž sú se šacovali v LXVII kopách, ještě sedie a rukojmí jmieti nemohú, by se vy- pravili; než na postavenie chtěli by je vyručiti. A tak o to mluvie Písečtí i Vo- dňanští a ta strana jich, jestliže VMt dopustíte šacovati jich lidí, že též VMti lidi chtie šacovati, i holduov jim držeti by nechtěli; nebť VMti lidí mají drahně na ru- kojmiech. Než rač VMt věděti, žeť jsú ještě žádného člověka VMti nešacovali Pí- sečtí ani Vodňanští; i také by se nám zdálo, aby VMt pro svú chudinu neráčili toho dopúštěti, poněvadž oni v kraji počátku v šacovánie nečinie. I račte VMt psáti a rozkázati, kterak se jmám v [sic] tomu jmieti. A rač VMt věděti, že jest Vlach
Dopisy z roku 1468. 365 298. Týž témuž: posýlá k němu mistra Mikuláše (viz č. 270). V Prachaticích. 1468, 1. Nov. Orig. č. 2182. Urozený pane, pane a přieteli milý! Službuť svú vzkazuji. Před několika časy dnuov měl sem úmysl k VMti poslati, ale tak jesti okolo nás zabředeno, že neto- liko pilných, ale malých věcí dlúho jeden nemuož vyjednati. I protož ačkoli sem dlúho dlil, však již posélám vám poctivého mistra Mikuláše oc, služebníka svého, kterémuž sem některé věci na vás vznésti poručil. I prosímť v tom, cožť o mně s vámi jménem mým mluviti bude, račte jemu věřiti, jakobych já osobně mluvil. Ex Prachatic, in die Animarum anno dni MCCCCLXVIII. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský, kancléř král. Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a příteli milému. 299. Týž témuž: o úmluvách, které učinil mistr Mikuláš mezi nimi oběma. V Prachaticích. [1468], 8. Nov. Orig. č. 2257. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Jakož ondy o ně- které věci mistr Mikuláš s vámi jmenem mým jesti ostal, prosím vás, račte mi o tom, čím najspieš muožete, dáti věděti. Datum Prachatic, fer. III. in die sanctorum Quatuor coronatorum. Jan z Rabenštejnu, probošt Vyšehradský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu a přieteli milému. 300. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o šacování a holdech; o nebezpečném počínání Oldřicha Vlacha z Březí, kterýž dobyl tvrze Něhošovic. Na Helfenburce. 1468, 10. Nov. Orig. č. 2258. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A teď VMti posielám po Smolíkovi L kop; a viec sme VMti poslati nemohli. Neb ti vězni, kterýž sú se šacovali v LXVII kopách, ještě sedie a rukojmí jmieti nemohú, by se vy- pravili; než na postavenie chtěli by je vyručiti. A tak o to mluvie Písečtí i Vo- dňanští a ta strana jich, jestliže VMt dopustíte šacovati jich lidí, že též VMti lidi chtie šacovati, i holduov jim držeti by nechtěli; nebť VMti lidí mají drahně na ru- kojmiech. Než rač VMt věděti, žeť jsú ještě žádného člověka VMti nešacovali Pí- sečtí ani Vodňanští; i také by se nám zdálo, aby VMt pro svú chudinu neráčili toho dopúštěti, poněvadž oni v kraji počátku v šacovánie nečinie. I račte VMt psáti a rozkázati, kterak se jmám v [sic] tomu jmieti. A rač VMt věděti, že jest Vlach
Strana 366
366 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Břeský noci tvrz Něšovice*) Buzickému**) ztekl a ji osadil. Račte se VMt k tomu přičiniti a to opatřiti, aťby se VMti tolik škody od něho nedálo; neb jestliže toho VMt v brzké chvíli neopatříte, žeť se on v tom opraví, a potom by VMti s věčím ná- kladem přišlo dobývati. Datum Helfenburg, fer. V. ante Martini annorum oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 301. Vlášek z Miloňovic Janovi z Rosenberka: že nemá koho na vojnu poslati, pro veliké záhuby od Vodňanských způsobené. Na Helfenburce. 1468, 13. Nov. Orig. č. 2260. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A mluvil se mnú purkrabie pan Adam od VMti, abych kázal svým lidem na vojnu hotovu býti: i rač VMt věděti, že Vodňanští vpadše v noci do Jenína, i pobrali jim všecko a potom vypálili, i kostel spálili, tak že jim neostalo žádné krávy ani koníku, a druhé zjí- mavše i ještě je tam držie; a Němci také mi spálili jednu ves. I nemám jedné ty lidi v Turovém u hradu. I nemám koho vystrojiti na vojnu; a bychť jměl, učinilť bych to rád, jakožto sem prvé činil. Datum Helfenburk, dominico ipso die s. Briccii V. Vlášek z Miloňovic. annorum oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 302. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: posýlá k němu Jiříka z Veselé k jednání. V Prachaticích. 1468, 13. Nov. Orig. č. 2182. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli dobrý! Posélám k vám služebníka svého urozeného panoše Jiříka z Veselé, kterýž některých věcí jménem mým vás zpraví. Prosím vás, což nynie bude mluviti, račte mu věřiti. A o ty věci, o kteréž jesti mistr Mikuláš u vás byl, po svém poslu račte mi bez meškánie dáti věděti; za toť velmi prosím, nebť viec meškání to nechce pro mé potřebnosti, i také pro dobré. Datum Prachatic, dominico post Martini anno dni MCCCCLXVIII. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a přieteli dobrému. *) Něhošovice. **) Buškovi.
366 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Břeský noci tvrz Něšovice*) Buzickému**) ztekl a ji osadil. Račte se VMt k tomu přičiniti a to opatřiti, aťby se VMti tolik škody od něho nedálo; neb jestliže toho VMt v brzké chvíli neopatříte, žeť se on v tom opraví, a potom by VMti s věčím ná- kladem přišlo dobývati. Datum Helfenburg, fer. V. ante Martini annorum oc. LXVIII°. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 301. Vlášek z Miloňovic Janovi z Rosenberka: že nemá koho na vojnu poslati, pro veliké záhuby od Vodňanských způsobené. Na Helfenburce. 1468, 13. Nov. Orig. č. 2260. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A mluvil se mnú purkrabie pan Adam od VMti, abych kázal svým lidem na vojnu hotovu býti: i rač VMt věděti, že Vodňanští vpadše v noci do Jenína, i pobrali jim všecko a potom vypálili, i kostel spálili, tak že jim neostalo žádné krávy ani koníku, a druhé zjí- mavše i ještě je tam držie; a Němci také mi spálili jednu ves. I nemám jedné ty lidi v Turovém u hradu. I nemám koho vystrojiti na vojnu; a bychť jměl, učinilť bych to rád, jakožto sem prvé činil. Datum Helfenburk, dominico ipso die s. Briccii V. Vlášek z Miloňovic. annorum oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 302. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: posýlá k němu Jiříka z Veselé k jednání. V Prachaticích. 1468, 13. Nov. Orig. č. 2182. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli dobrý! Posélám k vám služebníka svého urozeného panoše Jiříka z Veselé, kterýž některých věcí jménem mým vás zpraví. Prosím vás, což nynie bude mluviti, račte mu věřiti. A o ty věci, o kteréž jesti mistr Mikuláš u vás byl, po svém poslu račte mi bez meškánie dáti věděti; za toť velmi prosím, nebť viec meškání to nechce pro mé potřebnosti, i také pro dobré. Datum Prachatic, dominico post Martini anno dni MCCCCLXVIII. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a přieteli dobrému. *) Něhošovice. **) Buškovi.
Strana 367
Dopisy z roku 1468. 367 303. Hynek starší z Budkova Janovi z Rosenberka: o téže věci. Na Helfenburce. 1468, 13. Nov. Orig. č. 2261. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A mluvil se mnú pan Adam purkrabie od VMti, abych lidem svým kázal na vojnu hotovu býti: i mi- lostivý pane, račte VMt věděti, kdy sú Němci vtrhli do kraje na Wintrberského, tu sú mi všecku vesku spálili, že jest jediný na těch ohništiech zuostal, a jiní sú se všichni rozešli; a v Budkově mám čtyři človiečky velmi chudé. I muož-li to býti, prosím VMti jakožto pána svého milostivého, račte jich doma nechati; pak-li by VMt co v tom dále rozkázal, v tom já VMt nemiením hněvati, jakožto pána svého milostivého. A také ti lidé přísedie Vlachovi o pole, a vyjdúli, bojím se, by jim ne- pobral a nespálil. Datum Helfenburk, dominico ipso die s. Briccii annorum oc. LXVIII°. Hynek starší z Budkova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 304. Vitha ze Rzavého purkrabí Krumlovskému: že formanu páně pobrána sůl na Bechyni. V Dobronicích. 1468, 21. Nov. Orig. č. 2262. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! A vědětiť dávám, žeť sem toho svědom, žeť sú pobrali na Bechyni suol Lapáčkovi, formanu páně, a pobral tě ji Kudeřavec, Ocásek, Jiřatuov syn, a Frydluov syn a jiní třie. A vkazoval sem panu Bechyňovi, že chci na ně uručiti, a on mi žádné odpovědi nedal. Datum ex Dobronic, fer. II. in die Praesentationis b. Mariae virg. annorum ex LXVIII°. Vytha ze Rzavého a na Dobronicích. Urozenému panoši Kundrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, přieteli milému. 305. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: že člověku jeho pobrali v Plané sůl. V Prachaticích. 1468, 21. Nov. Orig. č. 2263 a. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Člověk muoj mladý Kúdele z Volar kúpil jesti frajmarkem na obilé suoli osm prostic v Planých, a Mareš rychtář, jakož mně zpravují, té soli propustiti nechce bez vašie vuole. I prosím vás, pane milý, račte již řečenému rychtáři vašemu přikázati, ať tě ta suol člověku mému propuštěna, nebť on jest křestan dobrý; a slíbilť ještě mně pod přísahú, že tu suol
Dopisy z roku 1468. 367 303. Hynek starší z Budkova Janovi z Rosenberka: o téže věci. Na Helfenburce. 1468, 13. Nov. Orig. č. 2261. Urozený pane, pane muoj milostivý! Služba má napřed VMti. A mluvil se mnú pan Adam purkrabie od VMti, abych lidem svým kázal na vojnu hotovu býti: i mi- lostivý pane, račte VMt věděti, kdy sú Němci vtrhli do kraje na Wintrberského, tu sú mi všecku vesku spálili, že jest jediný na těch ohništiech zuostal, a jiní sú se všichni rozešli; a v Budkově mám čtyři človiečky velmi chudé. I muož-li to býti, prosím VMti jakožto pána svého milostivého, račte jich doma nechati; pak-li by VMt co v tom dále rozkázal, v tom já VMt nemiením hněvati, jakožto pána svého milostivého. A také ti lidé přísedie Vlachovi o pole, a vyjdúli, bojím se, by jim ne- pobral a nespálil. Datum Helfenburk, dominico ipso die s. Briccii annorum oc. LXVIII°. Hynek starší z Budkova. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 304. Vitha ze Rzavého purkrabí Krumlovskému: že formanu páně pobrána sůl na Bechyni. V Dobronicích. 1468, 21. Nov. Orig. č. 2262. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! A vědětiť dávám, žeť sem toho svědom, žeť sú pobrali na Bechyni suol Lapáčkovi, formanu páně, a pobral tě ji Kudeřavec, Ocásek, Jiřatuov syn, a Frydluov syn a jiní třie. A vkazoval sem panu Bechyňovi, že chci na ně uručiti, a on mi žádné odpovědi nedal. Datum ex Dobronic, fer. II. in die Praesentationis b. Mariae virg. annorum ex LXVIII°. Vytha ze Rzavého a na Dobronicích. Urozenému panoši Kundrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, přieteli milému. 305. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: že člověku jeho pobrali v Plané sůl. V Prachaticích. 1468, 21. Nov. Orig. č. 2263 a. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Člověk muoj mladý Kúdele z Volar kúpil jesti frajmarkem na obilé suoli osm prostic v Planých, a Mareš rychtář, jakož mně zpravují, té soli propustiti nechce bez vašie vuole. I prosím vás, pane milý, račte již řečenému rychtáři vašemu přikázati, ať tě ta suol člověku mému propuštěna, nebť on jest křestan dobrý; a slíbilť ještě mně pod přísahú, že tu suol
Strana 368
368 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. v mú moc má přinésti a bez mé vuole žádnému jie neprodávati; věřímť, že to ráčíte učiniti. Datum Prachatic, in die Praesentationis s. Mariae anno dni MIIII'LXVIII. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský, kancléř Český oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a přieteli dobrému. 306. Týž témuž: aby dovolil dvěma lidem jeho v Krumlově koupiti sůl pro lidi dobré víry křesťanské. B. m. 1468, 25. Nov. Orig. č. 2263 b. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přételi milý! Tito formané, uka- zatelé listu tohoto, vezú k vám do Krumlova anebo na vaše panstvie pšenici; a za to obilé chtěli by soli zase přivésti Janovi Hatlákovi a Petrovi Perstlovi, měšťanóm mým, lidem dobrým viery křesťanské; prosímť vás, abyšte pro mě jim ráčili tu suol propustiti a nedopúštěti žádnému jich hindrovati. Také oni jsú mně slíbili, žeť té soli nemají na neslušná miesta podati, než sem do Prachatic ji mají přivézti k po- třebě; věřímť vám, že to učiníte. Datum fer. VI. in die Katherinae virg. anno oc. Jan z Rabensteina, probošt Vyšehradský, kancléř Český oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu a přételi dobrému, v jeho nebytí úředníkóm jeho dd. 307. Úředníci Helfenburští Janovi z Rosenberka: že žoldnéři hradští jimi se zpravovati nechtějí, a hejtman jich odejel; Píseckým třeba bude páliti, neboť oni taktéž činí. Na Helfenburce. 1468, 26. Nov. Orig. č. 2266. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti VMti dávám, že sme mluvili s těmi dobrými lidmi, kteříž sú na zámku, aby v jiezdy jezdili a v strážích stávali; a jim jest to nelibo a nepříjemno od nás, a tak praviec, že jest je VMt hajtmanu poručila, a že bez jeho vědomie nechtie jezditi; a on, zajev do Krumlova, tamž jest již na druhú neděli. Račte to VMt opatřiti, aťby ti dobří lidé tak darmo na zámku neleželi, aťby se mohlo odpierati nepřátelóm; nebť to račte VMt věděti, žeť VMti panstvie pálé a že holdy jim platny nejsú. I zdálo by se nám, poněvadž VMti panstvie pálé, abychme jim též zase pálili. A najviec z Piesku pálé, a Diviš*) tu jest hajt- manem. Račte VMt rozkázati, máme-li zase páliti. Datum Helfenburg, sabbato post Katherinae virginis a. oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce, a Súdek z Dlúhé. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému. *) Malovec.
368 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. v mú moc má přinésti a bez mé vuole žádnému jie neprodávati; věřímť, že to ráčíte učiniti. Datum Prachatic, in die Praesentationis s. Mariae anno dni MIIII'LXVIII. Jan z Rabenštejna, probošt Vyšehradský, kancléř Český oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, pánu a přieteli dobrému. 306. Týž témuž: aby dovolil dvěma lidem jeho v Krumlově koupiti sůl pro lidi dobré víry křesťanské. B. m. 1468, 25. Nov. Orig. č. 2263 b. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přételi milý! Tito formané, uka- zatelé listu tohoto, vezú k vám do Krumlova anebo na vaše panstvie pšenici; a za to obilé chtěli by soli zase přivésti Janovi Hatlákovi a Petrovi Perstlovi, měšťanóm mým, lidem dobrým viery křesťanské; prosímť vás, abyšte pro mě jim ráčili tu suol propustiti a nedopúštěti žádnému jich hindrovati. Také oni jsú mně slíbili, žeť té soli nemají na neslušná miesta podati, než sem do Prachatic ji mají přivézti k po- třebě; věřímť vám, že to učiníte. Datum fer. VI. in die Katherinae virg. anno oc. Jan z Rabensteina, probošt Vyšehradský, kancléř Český oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu a přételi dobrému, v jeho nebytí úředníkóm jeho dd. 307. Úředníci Helfenburští Janovi z Rosenberka: že žoldnéři hradští jimi se zpravovati nechtějí, a hejtman jich odejel; Píseckým třeba bude páliti, neboť oni taktéž činí. Na Helfenburce. 1468, 26. Nov. Orig. č. 2266. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti VMti dávám, že sme mluvili s těmi dobrými lidmi, kteříž sú na zámku, aby v jiezdy jezdili a v strážích stávali; a jim jest to nelibo a nepříjemno od nás, a tak praviec, že jest je VMt hajtmanu poručila, a že bez jeho vědomie nechtie jezditi; a on, zajev do Krumlova, tamž jest již na druhú neděli. Račte to VMt opatřiti, aťby ti dobří lidé tak darmo na zámku neleželi, aťby se mohlo odpierati nepřátelóm; nebť to račte VMt věděti, žeť VMti panstvie pálé a že holdy jim platny nejsú. I zdálo by se nám, poněvadž VMti panstvie pálé, abychme jim též zase pálili. A najviec z Piesku pálé, a Diviš*) tu jest hajt- manem. Račte VMt rozkázati, máme-li zase páliti. Datum Helfenburg, sabbato post Katherinae virginis a. oc. LXVIII. Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce, a Súdek z Dlúhé. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému. *) Malovec.
Strana 369
Dopisy z roku 1468. 369 308. Jan Slovický Janovi z Rosenberka: že by teprv v neděli přijeti mohl. B. m. [1468/, 29. Nov. Orig. č. 2267. Mnohomocný a urozený pane, pane milostivý! Služba má VMti napřed. Jakož mi VMt píše, abych k VMti nynie ve čtvrtek [1. Dec.] přijel oc. Milostivý pane! rač věděti, že ten den některými věcmi jsem zaneprázdněn, a na zajtřie v pátek [2. Dec.], bude-li mne pak co potřebie, račte mi dáti věděti, přijel bych v neděli [4. Dec.], kamž VMt rozkáže. Datum fer. III. in vigilia s. Andreae apostoli. Jan Slovický z Vranieho oc. Mnohomocnému a urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu milostivému. 309. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: hájí se z nařknutí, jako by z Prachatic sůl na místa neslušná prodával. V Prachaticích. 1468, 30. Nov. Orig. č. 2263 c. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Zpraven sem, že ste vy do Pasova vzkázali, aby mně suol dávána nebyla, že by odsaď ty věci na miesta neslušná se podávaly. I pane milý! račte věděti, ktoť to jesti vám pravil, byť jaká suol kam se podávala neslušně s mým vědomím, žeť ten křivdu praví, jako zlý člověk. I prosím, kdyžť by potom co takého vás došlo, neračte hned věřiti a psáti, ale račte mě obeslati a prvé mú odpověď slyšeti. Jáť neviem, kterakť Němci krych- tují v tom, než toť viem, že zde v kraji vždy soli, neřku po městečkách, ale po vsech dosti jest. A o tyť věci i o jiné s vámi služebník muoj, mistr Mikuláš, mluviti bude jmenem mým; račte mu věřiti, jako bych sám osobně mluvil, v tom, cožť nynie s vámi jmenem mým mluviti bude. Datum Prachatic, fer IV. in die s. Andreae anno dni MIIIILXVIII. Jan z Rabenštejnu, probošt Vyšehradský, kancléř Český oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, panu a přieteli milému. 310. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o vězně hamerníka. Na Rožmberce. 1468, 2. Dec. Orig. č. 2268. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest zpraven, že bych já hamerníka, vězně VMti a k tomu holdovního, jal oc. VMt rač věděti, ktož jest na VMt to vznesl, že mi na tom krátko činí. A ten ha- merník mně jest se dostal na dielu, jako jsú vězňové s ním děleni, kteří jsú na Archiv Český VII. 47
Dopisy z roku 1468. 369 308. Jan Slovický Janovi z Rosenberka: že by teprv v neděli přijeti mohl. B. m. [1468/, 29. Nov. Orig. č. 2267. Mnohomocný a urozený pane, pane milostivý! Služba má VMti napřed. Jakož mi VMt píše, abych k VMti nynie ve čtvrtek [1. Dec.] přijel oc. Milostivý pane! rač věděti, že ten den některými věcmi jsem zaneprázdněn, a na zajtřie v pátek [2. Dec.], bude-li mne pak co potřebie, račte mi dáti věděti, přijel bych v neděli [4. Dec.], kamž VMt rozkáže. Datum fer. III. in vigilia s. Andreae apostoli. Jan Slovický z Vranieho oc. Mnohomocnému a urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu milostivému. 309. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: hájí se z nařknutí, jako by z Prachatic sůl na místa neslušná prodával. V Prachaticích. 1468, 30. Nov. Orig. č. 2263 c. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Zpraven sem, že ste vy do Pasova vzkázali, aby mně suol dávána nebyla, že by odsaď ty věci na miesta neslušná se podávaly. I pane milý! račte věděti, ktoť to jesti vám pravil, byť jaká suol kam se podávala neslušně s mým vědomím, žeť ten křivdu praví, jako zlý člověk. I prosím, kdyžť by potom co takého vás došlo, neračte hned věřiti a psáti, ale račte mě obeslati a prvé mú odpověď slyšeti. Jáť neviem, kterakť Němci krych- tují v tom, než toť viem, že zde v kraji vždy soli, neřku po městečkách, ale po vsech dosti jest. A o tyť věci i o jiné s vámi služebník muoj, mistr Mikuláš, mluviti bude jmenem mým; račte mu věřiti, jako bych sám osobně mluvil, v tom, cožť nynie s vámi jmenem mým mluviti bude. Datum Prachatic, fer IV. in die s. Andreae anno dni MIIIILXVIII. Jan z Rabenštejnu, probošt Vyšehradský, kancléř Český oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, panu a přieteli milému. 310. Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka: o vězně hamerníka. Na Rožmberce. 1468, 2. Dec. Orig. č. 2268. Služba má VMti, urozený pane milý a mně přieznivý! Jakož mi VMt píše, kterak jest zpraven, že bych já hamerníka, vězně VMti a k tomu holdovního, jal oc. VMt rač věděti, ktož jest na VMt to vznesl, že mi na tom krátko činí. A ten ha- merník mně jest se dostal na dielu, jako jsú vězňové s ním děleni, kteří jsú na Archiv Český VII. 47
Strana 370
370 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Pibřích*) dobyti Rendlem, VMti hajtmanem; a potom, když sem jej kázal na rukojmie dáti, teprv se holdoval. A když opět potom v Mikalových**) člověka mého drženie raniii, kterýž jest v Krumlově umřel, a čtvero nebo patero telat vzali, a mně tak zpravili, že jest při tom ten hamerník byl anebo syn jeho, kázal sem rukojmie na- pomenúti a jej postaviti a vsaditi. A buohdá chci se k tomu tak mieti, jakož na to příslušie. Datum Rozmberk, fer. VI. ante festum s. Barbarae virginis annorum oc. Jan z Lobkovic. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 311. Purkrabí Choustnický Janovi z Rosenberka: o sporu mezi Tučapy a Kunšem ze Dvorce. V Choustníce. [1468), 5. Dec. Orig. č. 2269. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala o Kunše ze Dvorce a Tučapy, abych mezi ně vyjel a slibem je zavázal k VMti, aby u pokoji byli až do opatřenie a porovnánie toho, což jest mezi nimi: VMt, to sem hned učinil a vyjel k nim. A Tučapi slíbili; než tak, áby Kunšovi lidé do té pře skonánie v jich vsi nebývali na žádných kvasiech, než leč by ke mši přišli. A když sem s Kunšem mluvil o též a jemu pověděl, že sú Tučapi slíbili, než to vymluvili, aby lidé Kunšovi v jich vsi kvasuov neměli, tu Kuneš odepřel, že slíbiti nechce proto, by jeho lidé tam neměli bývati na kvasiech neb o jiné potřeby. I list VMti jemu sem ukazoval; než tak mi Kuneš řekl, že o to chce brzo sám s VMtí rozmluviti. A tak sú žád- ného slibu neučinili, poněvadž Kuneš neslíbil. Já sem to Tučapuom věděti dal, že jest on neslíbil. Toť VMti vědúce, račte v tom rozkázati jim, což se VMti zdá, nebť já rozumiem, žeť se obojí táhnú na to, aby jim VMt v tom rozkazovati ráčila oc. Dat. Chúsník, fer. II. post festum s. Barbarae virg. Vilém,***) purkrabie Chúsnický. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému bd. 312. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o žoldnéřích. Na Helfenburce. 1468, 6. Dec. Orig. č. 2270. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, že sme s Heřmanem mluvili, jakož nám VMt rozkázala, aby hajtmanem byl nad těmi dobrými lidmi, kteříž sú na zámku. A jemu se toho učiniti nezdálo; než přeprosili sme jej, aby tu práci na se vzal do vánoc. I to jest učinil. Než tak za to máme, jestli že VMt budete *) Piberschlag = Veveří. **) Mikuly (Migolz). ***) z Kozího?
370 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. Pibřích*) dobyti Rendlem, VMti hajtmanem; a potom, když sem jej kázal na rukojmie dáti, teprv se holdoval. A když opět potom v Mikalových**) člověka mého drženie raniii, kterýž jest v Krumlově umřel, a čtvero nebo patero telat vzali, a mně tak zpravili, že jest při tom ten hamerník byl anebo syn jeho, kázal sem rukojmie na- pomenúti a jej postaviti a vsaditi. A buohdá chci se k tomu tak mieti, jakož na to příslušie. Datum Rozmberk, fer. VI. ante festum s. Barbarae virginis annorum oc. Jan z Lobkovic. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mně přieznivému. 311. Purkrabí Choustnický Janovi z Rosenberka: o sporu mezi Tučapy a Kunšem ze Dvorce. V Choustníce. [1468), 5. Dec. Orig. č. 2269. Urozený pane, pane muoj milostivý! Jakož mi VMt psala o Kunše ze Dvorce a Tučapy, abych mezi ně vyjel a slibem je zavázal k VMti, aby u pokoji byli až do opatřenie a porovnánie toho, což jest mezi nimi: VMt, to sem hned učinil a vyjel k nim. A Tučapi slíbili; než tak, áby Kunšovi lidé do té pře skonánie v jich vsi nebývali na žádných kvasiech, než leč by ke mši přišli. A když sem s Kunšem mluvil o též a jemu pověděl, že sú Tučapi slíbili, než to vymluvili, aby lidé Kunšovi v jich vsi kvasuov neměli, tu Kuneš odepřel, že slíbiti nechce proto, by jeho lidé tam neměli bývati na kvasiech neb o jiné potřeby. I list VMti jemu sem ukazoval; než tak mi Kuneš řekl, že o to chce brzo sám s VMtí rozmluviti. A tak sú žád- ného slibu neučinili, poněvadž Kuneš neslíbil. Já sem to Tučapuom věděti dal, že jest on neslíbil. Toť VMti vědúce, račte v tom rozkázati jim, což se VMti zdá, nebť já rozumiem, žeť se obojí táhnú na to, aby jim VMt v tom rozkazovati ráčila oc. Dat. Chúsník, fer. II. post festum s. Barbarae virg. Vilém,***) purkrabie Chúsnický. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému bd. 312. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: o žoldnéřích. Na Helfenburce. 1468, 6. Dec. Orig. č. 2270. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, že sme s Heřmanem mluvili, jakož nám VMt rozkázala, aby hajtmanem byl nad těmi dobrými lidmi, kteříž sú na zámku. A jemu se toho učiniti nezdálo; než přeprosili sme jej, aby tu práci na se vzal do vánoc. I to jest učinil. Než tak za to máme, jestli že VMt budete *) Piberschlag = Veveří. **) Mikuly (Migolz). ***) z Kozího?
Strana 371
Dopisy z roku 1468. 371 s ním mluviti, že tu práci na se déle vezme. A rač VMt věděti, jakož VMt rozkázala Kolmanovi, aby s těmi Němci mluvil, kteříž sú jiezní při těch pěších, aby zuostali v Krumlově: a oni tak pravie, že jest jim nic nepověděl. I kázal sem jim, aby zase jeli; a oni toho odpierají, že nechtie té roty roztrhnúti; a jest jich jiezných VIII koní. I račte s tiem rozkázati, kterak jmám s tiem činiti; neb to račte věděti, žeť sem jich zuostavil v zámku L koní, krom těch Němcuov; a již by jich v této mieře viece potřebie nebylo přes toto. Datum Helfenburg, fer. III. ipso die s. Nicolai Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. annorum oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 313. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: o škodě, která se stala jeho poddanému. B. m. 1468, 7. Dec. Orig. č. 2271. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Listu tohoto ukazatel Linhart ze Lhotky, člověk muoj, vznesl jest na mě, kterak z Najmu*) vezl pšenice vuoz do Prachatic Železkovi z Turového, služebníku vašemu, a vaši služebníci dnes, v středu po svatém Mikuláši, tito zejmena, uhodivše naň, Holkovec, Snědl a Opl, vypřiehli jemu jeden kuoň z vozu a jej s sebú pojeli, jakož také purkrabie váš z Helfmburka ty jisté na ceduli také napsaný dal jest, kterúž vám teď posielám. Prosím vás, abyšte ráčili vašim služebníkóm napřed jmenovaným ten kuoň člověku mému zase vrátiti, věře vám úplně, že to učiniti ráčíte, nebť jest velmi chudý a robotný člověk. Datum fer. IV. post b. Nicolai episcopi anno oc. LXVIII°. Jan z Rabštejna, probošt Vyšehradský, kancléř královstvie Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberga, pánu a přételi mému dobrému dd. 314. Uředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka: že služebníci páně Zdeňkovi odpověděli Burjanovi z Lažan a na Bechyni. V Soběslavi. [1468), 12. Dec. Orig. č. 2272. Urozený pane, pane náš milostivý! Rač VMt věděti, že někteří dobří lidé, služebníci páně Zdeňkovi, kteříž sú na Dobronicích, odpověděli jsú Bechyňkovi a jemu škodu učinili i činie pálením i jinak. A porozumieváme, že i Poláci, ti dobří lidé, kteříž sú na Soběslavi, že úmysl mají také jemu odpověděti. Ale tak slyšíme, že jest sám pan Zdeněk jemu neodpověděl. Také jest již lidi Bechyňka někeré krále odvolaného na zámek svuoj pustil. I pane milý! prosíme VMti, račte nám dáti vě- děti, kterak se v té věci máme mieti? Neb tomu rozumieme, že jemu páliti mienie, *) ze Znojma. 47*
Dopisy z roku 1468. 371 s ním mluviti, že tu práci na se déle vezme. A rač VMt věděti, jakož VMt rozkázala Kolmanovi, aby s těmi Němci mluvil, kteříž sú jiezní při těch pěších, aby zuostali v Krumlově: a oni tak pravie, že jest jim nic nepověděl. I kázal sem jim, aby zase jeli; a oni toho odpierají, že nechtie té roty roztrhnúti; a jest jich jiezných VIII koní. I račte s tiem rozkázati, kterak jmám s tiem činiti; neb to račte věděti, žeť sem jich zuostavil v zámku L koní, krom těch Němcuov; a již by jich v této mieře viece potřebie nebylo přes toto. Datum Helfenburg, fer. III. ipso die s. Nicolai Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce. annorum oc. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 313. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: o škodě, která se stala jeho poddanému. B. m. 1468, 7. Dec. Orig. č. 2271. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Listu tohoto ukazatel Linhart ze Lhotky, člověk muoj, vznesl jest na mě, kterak z Najmu*) vezl pšenice vuoz do Prachatic Železkovi z Turového, služebníku vašemu, a vaši služebníci dnes, v středu po svatém Mikuláši, tito zejmena, uhodivše naň, Holkovec, Snědl a Opl, vypřiehli jemu jeden kuoň z vozu a jej s sebú pojeli, jakož také purkrabie váš z Helfmburka ty jisté na ceduli také napsaný dal jest, kterúž vám teď posielám. Prosím vás, abyšte ráčili vašim služebníkóm napřed jmenovaným ten kuoň člověku mému zase vrátiti, věře vám úplně, že to učiniti ráčíte, nebť jest velmi chudý a robotný člověk. Datum fer. IV. post b. Nicolai episcopi anno oc. LXVIII°. Jan z Rabštejna, probošt Vyšehradský, kancléř královstvie Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberga, pánu a přételi mému dobrému dd. 314. Uředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka: že služebníci páně Zdeňkovi odpověděli Burjanovi z Lažan a na Bechyni. V Soběslavi. [1468), 12. Dec. Orig. č. 2272. Urozený pane, pane náš milostivý! Rač VMt věděti, že někteří dobří lidé, služebníci páně Zdeňkovi, kteříž sú na Dobronicích, odpověděli jsú Bechyňkovi a jemu škodu učinili i činie pálením i jinak. A porozumieváme, že i Poláci, ti dobří lidé, kteříž sú na Soběslavi, že úmysl mají také jemu odpověděti. Ale tak slyšíme, že jest sám pan Zdeněk jemu neodpověděl. Také jest již lidi Bechyňka někeré krále odvolaného na zámek svuoj pustil. I pane milý! prosíme VMti, račte nám dáti vě- děti, kterak se v té věci máme mieti? Neb tomu rozumieme, že jemu páliti mienie, *) ze Znojma. 47*
Strana 372
372 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. což má. A bude-li s toho zámku válka vedena proti VMti a služebníkóm vašim, odtud na panstvie VMti muož veliká záhuba přijíti i na nás na všecky, ktož tomu zámku přisedíme; ale nynie ještě tomu nemuožem rozuměti, budú-li s toho zámku škoditi VMti i nám, neb nerozumieme, by s ním VMt v odpovědi byla, ani my nemienili bychme odpověděti jemu, leč nám VMt rozkáže. I prosíme VMti, račte nám dáti znáti, kterak se máme v té věci mieti, abychme se věděli a uměli opatřiti i své chudé lidi. Ex Soběslav, fer. II. ante Luciae. Hynek Zub, hajtman na Soběslavi; Jan Baba z Chotěmic; Vilém s Kozieho, i jiní zemené VMti, keříž v Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému bd. 315. Miličínští Janovi z Rosenberka: o velikých záhubách, které se jim staly od lidí páně Zdeň- kových a dějí od šlechticů okolních. V Miličíně. 1468, 13. Dec. Orig. č. 2273. Službu naši poddanú vzkazujem, urozený pane, pane náš milostivý VMti! I račtež věděti, milostivý pane, o našich velikajch škodách a nedostatciech, kterak sme velice zahubeni, najprv od pana Trčky*) na Vlašim zájmem; a když urozený pan Zdeněk JMt jel Konopišti, tu jest odpočíval v městečku u nás, tam i zase jeda, a tu se nám od JMti veliká škoda stala: vzali sousedóm XXIIII koní, z těch se nevrátilo než třie koni; a několik vozóv vzeli, a z stodol vypicovali; a některým sousedóm i z komor se škoda stala; a poslední jedouc i městečko zapálili; by se tak brzo sousedé nebuli sběhli, bula by se veliká škoda stala; i tak jeden dóm shořal. A druhú noc, milostivý pane, po tom tažení přislali na nás z bašt i zebrali městečko že zelo [sic], kde co zóstalo, a některé sousedy zjímali, že sme jedva holdem je vyplatili. I milostivý pane, po těch záhubách museli sme u veliké holdy vstúpiti, najprv na Buorotín dali sme L kop, na bašty před Konopiště XLV kop, do Sedlčan XXX kop, na Vlašim XX kop, na Šebieřov; ten**) sousedy jímá; nynie dva má, a spálením vdy hrozí, že proň nikam z městečka nesmieme, a vdy chce holdu. I náš milostivý pane, račte VMt věděti, a prosíme VMti, račtež VMt nám radni i pomocni býti, jako náš pán milostivý, neb již to pán buoh vie, nemáme se nač viec holdovati; neb již teď vo Vánocech jedny nám holdy vyndú. I milostivý pane, v ty holdy sme se podvolili, jen aby nám střechy zůstaly. I milostivý pane, prosíme VMti, abyšte nám neráčili VMt za zlé mieti, že sme ústně nepřijeli k VMti; to pán buoh vie, žeť ne- smieme. Datum Miličín, ipso Luciae annorum oc. LXVIII°. V poslušenství poddaní VMti rychtář, konšelé i vobec mě- stečka Miličína. *) Mikuláše. **) t. j. majetník Šebířova; snad pan Radslav. (Sedláček IV. 243.)
372 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. což má. A bude-li s toho zámku válka vedena proti VMti a služebníkóm vašim, odtud na panstvie VMti muož veliká záhuba přijíti i na nás na všecky, ktož tomu zámku přisedíme; ale nynie ještě tomu nemuožem rozuměti, budú-li s toho zámku škoditi VMti i nám, neb nerozumieme, by s ním VMt v odpovědi byla, ani my nemienili bychme odpověděti jemu, leč nám VMt rozkáže. I prosíme VMti, račte nám dáti znáti, kterak se máme v té věci mieti, abychme se věděli a uměli opatřiti i své chudé lidi. Ex Soběslav, fer. II. ante Luciae. Hynek Zub, hajtman na Soběslavi; Jan Baba z Chotěmic; Vilém s Kozieho, i jiní zemené VMti, keříž v Soběslavi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu našemu milostivému bd. 315. Miličínští Janovi z Rosenberka: o velikých záhubách, které se jim staly od lidí páně Zdeň- kových a dějí od šlechticů okolních. V Miličíně. 1468, 13. Dec. Orig. č. 2273. Službu naši poddanú vzkazujem, urozený pane, pane náš milostivý VMti! I račtež věděti, milostivý pane, o našich velikajch škodách a nedostatciech, kterak sme velice zahubeni, najprv od pana Trčky*) na Vlašim zájmem; a když urozený pan Zdeněk JMt jel Konopišti, tu jest odpočíval v městečku u nás, tam i zase jeda, a tu se nám od JMti veliká škoda stala: vzali sousedóm XXIIII koní, z těch se nevrátilo než třie koni; a několik vozóv vzeli, a z stodol vypicovali; a některým sousedóm i z komor se škoda stala; a poslední jedouc i městečko zapálili; by se tak brzo sousedé nebuli sběhli, bula by se veliká škoda stala; i tak jeden dóm shořal. A druhú noc, milostivý pane, po tom tažení přislali na nás z bašt i zebrali městečko že zelo [sic], kde co zóstalo, a některé sousedy zjímali, že sme jedva holdem je vyplatili. I milostivý pane, po těch záhubách museli sme u veliké holdy vstúpiti, najprv na Buorotín dali sme L kop, na bašty před Konopiště XLV kop, do Sedlčan XXX kop, na Vlašim XX kop, na Šebieřov; ten**) sousedy jímá; nynie dva má, a spálením vdy hrozí, že proň nikam z městečka nesmieme, a vdy chce holdu. I náš milostivý pane, račte VMt věděti, a prosíme VMti, račtež VMt nám radni i pomocni býti, jako náš pán milostivý, neb již to pán buoh vie, nemáme se nač viec holdovati; neb již teď vo Vánocech jedny nám holdy vyndú. I milostivý pane, v ty holdy sme se podvolili, jen aby nám střechy zůstaly. I milostivý pane, prosíme VMti, abyšte nám neráčili VMt za zlé mieti, že sme ústně nepřijeli k VMti; to pán buoh vie, žeť ne- smieme. Datum Miličín, ipso Luciae annorum oc. LXVIII°. V poslušenství poddaní VMti rychtář, konšelé i vobec mě- stečka Miličína. *) Mikuláše. **) t. j. majetník Šebířova; snad pan Radslav. (Sedláček IV. 243.)
Strana 373
Dopisy z roku 1468. 373 Milostivý pane! Prosíme VMti, nerač VMt nám v tom za zlé mieti, žeť sme k VMti viece neposlali pro nebezpečnost jedné jednoho z konšel, a to pro velikú nebezpečnost na cestách. I věříme VMti, že nám VMt v tom za zlé mieti nebude, jako náš milostivý pán. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožberka, pánu našemu milostivému na nás laskavému bd. 316. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o holdech a směnách vsí. V Soběslavi. 1468, 15. Dec. Orig. č. 2274. Urozený pane, pane milostivý! Jakož VMt před chvílí povolenie dal k tomu, ktežby které směny v holdiech ves proti vsi jíti mohly a bezpečny býti, i na to počet sem poslal; stalo se jest i ovšem na drahně miestech, a to do Vánoc toliko, ale mnohýmť zdržáno nenie; pak nynie lidé VMti o též nabiehají, chtiece rádi v směnách tak býti, tu kdež sú směny zdržány; kteréžto lidi teď k VMti posielám, a to proto, muože-li VMt se panem Zdeňkem tu věc tak upevniti i s Keharem,*) aby holdy a takové směny držány byly, dobréť by bylo; nébrž pro buoh, rač sě pro chudinku k tomu přičiniti, nebť přieliš velikú úzkost na vše strany trpí. Neb jestliže by sě ta věc držeti neměla, jako prvé na několikero, nerad bych, by pečeť vaše v lechkost a jako v posměch i s hanbú vycházeti měla. Odpovědi spěšné prosím i pro jiné lidi, kteříž nabiehají o týž běh. Datum Soběslav, f. V. quatuor temporum Hynek z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Luciae anno oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému bd. 317. Jan z Žimutic Janovi z Rosenberka: prosí, aby se svými lidmi na pokoji byl zanechán, a vy- kládá své zásluhy o poddané Rosenberské. V Bechyni. 1468, 17. Dec. Orig. č. 2275. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož mi VMt píšete, abych tento pondělí najprv příští k VMti přijel: račte věděti, že to buoh vie, pro svú nemoc že jeti nemohu. A také slyším, že by mi vaši chtěli na Třeboň po- brati. Račte VMt obeslati, ať by mi nebrali, nebo já VMti rád slúžím, jakož na mě na nemocného slušie. A jakož sem VMti prvé psal o se a o své lidi, prosím VMti, račte se přimluviti ku panu Zdeňkovi, aby JMt ráčil přikázati, aby mně a mým lidem JMti služebníci nebrali ani jiných záhub na mě a na mé lidi činili. Nebo račte věděti, že když panu Burianovi**) počeli páliti, že chtěl VMti i zemanóm VMti na- *) Úředník Šternberský v Soběslavi. Později (viz č. 327) píše se také Gehar. **) Bechyňovi z Lažan.
Dopisy z roku 1468. 373 Milostivý pane! Prosíme VMti, nerač VMt nám v tom za zlé mieti, žeť sme k VMti viece neposlali pro nebezpečnost jedné jednoho z konšel, a to pro velikú nebezpečnost na cestách. I věříme VMti, že nám VMt v tom za zlé mieti nebude, jako náš milostivý pán. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožberka, pánu našemu milostivému na nás laskavému bd. 316. Hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka: o holdech a směnách vsí. V Soběslavi. 1468, 15. Dec. Orig. č. 2274. Urozený pane, pane milostivý! Jakož VMt před chvílí povolenie dal k tomu, ktežby které směny v holdiech ves proti vsi jíti mohly a bezpečny býti, i na to počet sem poslal; stalo se jest i ovšem na drahně miestech, a to do Vánoc toliko, ale mnohýmť zdržáno nenie; pak nynie lidé VMti o též nabiehají, chtiece rádi v směnách tak býti, tu kdež sú směny zdržány; kteréžto lidi teď k VMti posielám, a to proto, muože-li VMt se panem Zdeňkem tu věc tak upevniti i s Keharem,*) aby holdy a takové směny držány byly, dobréť by bylo; nébrž pro buoh, rač sě pro chudinku k tomu přičiniti, nebť přieliš velikú úzkost na vše strany trpí. Neb jestliže by sě ta věc držeti neměla, jako prvé na několikero, nerad bych, by pečeť vaše v lechkost a jako v posměch i s hanbú vycházeti měla. Odpovědi spěšné prosím i pro jiné lidi, kteříž nabiehají o týž běh. Datum Soběslav, f. V. quatuor temporum Hynek z Dúbravice, hajtman na Soběslavi. Luciae anno oc. LXVIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému bd. 317. Jan z Žimutic Janovi z Rosenberka: prosí, aby se svými lidmi na pokoji byl zanechán, a vy- kládá své zásluhy o poddané Rosenberské. V Bechyni. 1468, 17. Dec. Orig. č. 2275. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož mi VMt píšete, abych tento pondělí najprv příští k VMti přijel: račte věděti, že to buoh vie, pro svú nemoc že jeti nemohu. A také slyším, že by mi vaši chtěli na Třeboň po- brati. Račte VMt obeslati, ať by mi nebrali, nebo já VMti rád slúžím, jakož na mě na nemocného slušie. A jakož sem VMti prvé psal o se a o své lidi, prosím VMti, račte se přimluviti ku panu Zdeňkovi, aby JMt ráčil přikázati, aby mně a mým lidem JMti služebníci nebrali ani jiných záhub na mě a na mé lidi činili. Nebo račte věděti, že když panu Burianovi**) počeli páliti, že chtěl VMti i zemanóm VMti na- *) Úředník Šternberský v Soběslavi. Později (viz č. 327) píše se také Gehar. **) Bechyňovi z Lažan.
Strana 374
374 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. pořád páliti: a já s jinými dobrými lidmi, kteříž VMti přejí, prosil sem, aby toho nečinil a nedal páliti, a tak že sme to těžce zprosili až do této doby. Ale jiných záhub nemoh' sem s těmi dobrými lidmi zprositi. Již jest nám to pověděl na miesto, jestliže již naň zase ohněm počnú, že chce páliti VMti i zemanóm VMti, což moci bude. Také VMt prosím, jestli muoj byt proti VMti na Bechyni, račte mi psáti, když bych se zhojil, ať bych svú věc opatřil. A jestližeby VMt nemohli mně a mým lidem zjednati, aby u pokoji byli, prosím VMti, ať by na ně záhubú nesahali, ale aťby v podobný hold uvedeni byli. Datum Bechyň, sabbato post festum b. Luciae anno oc. Jan z Žimutic. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď list dán. 318. Úředníci na Sedlci Janovi z Rosenberka: o nedostatečnosti vojska, a o nebezpečí, které jim hrozí z Malovic, z Libějic a z Hluboké. Na Sedlci. [1468/. Orig. č. 2277. Služba má napřed pane, pane náš milostivý! A račte věděti, že ti pěší, kteréž máme, nic nám prospěšni nejsú, neb v chůzi nemohú choditi ani v stráži státi....*) a že jen je darmo chováme, a útrata veliká s nimi . ....... . zdáli se VMti, že by nám jich ostalo . . . . . . . a přidal nám některé jiezné, abychom měli XXV jiezných, že by nám prospěšněji byli, nežli ti všickni pěší. A račte věděti, že sú maní na Malovicích a na Libijicích a na Hluboké jíznými silni a na nás strahují, neb vědí, že nás málo jest. A také račte obeslati pana Zdeňka, ať osadí Vlhlavy jíznými, nám ku pomoci, abychom sě sjiežděli spolu. A o Pištínskéch račte nám odpověď dáti, máme-li vzieti ty penieze, čili nic, neb nás Budějičtí vždy obsílají. A odpověď nám račte dáti o těch pěších, neb jest útrata daremní. Datum na Sedlci. Mikoláš a Drochovec.**) Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu našemu milostivému buď list d. 319. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o stížnosti Petra z Lindy, jehož lidem v Borovanech po- bráno na Nový Hrad. B. m. ƒ1468/. Cedule č. 2279. Po napsání tohoto listu poslal Petr z Lindy po mě a pravil mi, že jeho lidem v Borovanech včera zajali dobytek na Nový Hrad, a prosil mne, abych VMti o to psal, jestli to s VMti rozkázaniem, předkládaje, že jest při mně na VMti zámku, bylo-li by VMti co ne k vuoli, že by jemu mělo o to psáno býti, a že se jest on *) Vytrženo. **) Jindřich z Pláně.
374 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. pořád páliti: a já s jinými dobrými lidmi, kteříž VMti přejí, prosil sem, aby toho nečinil a nedal páliti, a tak že sme to těžce zprosili až do této doby. Ale jiných záhub nemoh' sem s těmi dobrými lidmi zprositi. Již jest nám to pověděl na miesto, jestliže již naň zase ohněm počnú, že chce páliti VMti i zemanóm VMti, což moci bude. Také VMt prosím, jestli muoj byt proti VMti na Bechyni, račte mi psáti, když bych se zhojil, ať bych svú věc opatřil. A jestližeby VMt nemohli mně a mým lidem zjednati, aby u pokoji byli, prosím VMti, ať by na ně záhubú nesahali, ale aťby v podobný hold uvedeni byli. Datum Bechyň, sabbato post festum b. Luciae anno oc. Jan z Žimutic. LXVIII°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému buď list dán. 318. Úředníci na Sedlci Janovi z Rosenberka: o nedostatečnosti vojska, a o nebezpečí, které jim hrozí z Malovic, z Libějic a z Hluboké. Na Sedlci. [1468/. Orig. č. 2277. Služba má napřed pane, pane náš milostivý! A račte věděti, že ti pěší, kteréž máme, nic nám prospěšni nejsú, neb v chůzi nemohú choditi ani v stráži státi....*) a že jen je darmo chováme, a útrata veliká s nimi . ....... . zdáli se VMti, že by nám jich ostalo . . . . . . . a přidal nám některé jiezné, abychom měli XXV jiezných, že by nám prospěšněji byli, nežli ti všickni pěší. A račte věděti, že sú maní na Malovicích a na Libijicích a na Hluboké jíznými silni a na nás strahují, neb vědí, že nás málo jest. A také račte obeslati pana Zdeňka, ať osadí Vlhlavy jíznými, nám ku pomoci, abychom sě sjiežděli spolu. A o Pištínskéch račte nám odpověď dáti, máme-li vzieti ty penieze, čili nic, neb nás Budějičtí vždy obsílají. A odpověď nám račte dáti o těch pěších, neb jest útrata daremní. Datum na Sedlci. Mikoláš a Drochovec.**) Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu našemu milostivému buď list d. 319. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o stížnosti Petra z Lindy, jehož lidem v Borovanech po- bráno na Nový Hrad. B. m. ƒ1468/. Cedule č. 2279. Po napsání tohoto listu poslal Petr z Lindy po mě a pravil mi, že jeho lidem v Borovanech včera zajali dobytek na Nový Hrad, a prosil mne, abych VMti o to psal, jestli to s VMti rozkázaniem, předkládaje, že jest při mně na VMti zámku, bylo-li by VMti co ne k vuoli, že by jemu mělo o to psáno býti, a že se jest on *) Vytrženo. **) Jindřich z Pláně.
Strana 375
Dopisy z roku 1468 a 1469. 375 nikda jinak neměl než k VMti službě a vuoli, puokudž najdál mohl, a netoliko slúže, ale že jest svěřil a zavázal to zádušie VMti k obraně, ale toto že by nebyla obrana, ale škoda. A velmi tu věc před dobrými lidmi rozšiřoval a žalostivě mluvil, a pravě, že jemu luoni také škozeno, a poněvadž se jemu tak děje, že jest tu věc dskami proto tak zavázal, že to změniti muož. I račtež tu věc opatřiti, jakž VMt ráčí, abyšte na tom větší škody nevzali. Také jest toho dotekl, jestliže by bylo proto zajato, že jeho lidé na Stropnici robotují, že také i vaši robotují, a též i že jeho z mušenie, a bohdá že jinak nic. 320. Jan Lhota z Dlouhé Vsi purkrabí Helfenburskému: že zjednal 50 koní a snad i více pro pana Jana Rosenberského. Na Chanovicích. [1468/. Orig. č. 2280. Službu svú vzkazuji, urozený bratře milý! A věděti dávám, žeť sem zednal pánu padesáte koní dobrých pacholků, a snad bude viece, tak za to mám; pošli ine, což móheš nyspieše, aby toho nezmeškal, bude-li třeba pánu JMti, ješto se na ně bude moci ubezpečiti; a kam jim káže jeti a de, že jim za škody státi, a po čem jim dáti služby a zvláště tě, aby jim stal za škody ode mne, a doku službu mají mieti. A také, milý bratře, prosím tebe, aby to udělal pro mě; a Vondřeje bratra také pros o Jindřicha, jakotě u tebe byl, aby jemu radni a pomocni byli, což bu- dete moci, nebť má u mne býti; a tohoť viřím i úfám. Dán na Chanových [sic]. Jan Lhota mlazší z Dlúhé Vsi. Urozenému panoši Adamovi z Drahonic, purkrabí na Helfmburce, bratru milému buď dán. 321. Jan Rous a Ondřej Prindl Janovi z Rosenberka: žádají, aby Bejšovci něco z jeho statku bylo navráceno. V Budějovicích. 1469, 15. Jan. Orig. č. 2282. Služba naše VMti, urozený pane, pane milý! Jakož jest s VMtí mluvil pan Zdeněk o Bejšovce, i psal jest nám nenie, abychom VMti prosili, aby VMt ráčila jemu kázati vrátiti, nemuože-li jiného, ale šaty jeho ženy ložnie i chodicie a tenata. I prosíme, milý pane, VMti, aby VMt ráčila kázati vrátiti pro našie službu. Odpo- vědi žádáme od VMti po tomto poslu. Datum Budějic, die dominico ante Anthoni anno oc. LXVIIII°. Jan Rous z Čemnic; Ondřej Prindl z Averbach. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu na nás laskavému i milostivému d.
Dopisy z roku 1468 a 1469. 375 nikda jinak neměl než k VMti službě a vuoli, puokudž najdál mohl, a netoliko slúže, ale že jest svěřil a zavázal to zádušie VMti k obraně, ale toto že by nebyla obrana, ale škoda. A velmi tu věc před dobrými lidmi rozšiřoval a žalostivě mluvil, a pravě, že jemu luoni také škozeno, a poněvadž se jemu tak děje, že jest tu věc dskami proto tak zavázal, že to změniti muož. I račtež tu věc opatřiti, jakž VMt ráčí, abyšte na tom větší škody nevzali. Také jest toho dotekl, jestliže by bylo proto zajato, že jeho lidé na Stropnici robotují, že také i vaši robotují, a též i že jeho z mušenie, a bohdá že jinak nic. 320. Jan Lhota z Dlouhé Vsi purkrabí Helfenburskému: že zjednal 50 koní a snad i více pro pana Jana Rosenberského. Na Chanovicích. [1468/. Orig. č. 2280. Službu svú vzkazuji, urozený bratře milý! A věděti dávám, žeť sem zednal pánu padesáte koní dobrých pacholků, a snad bude viece, tak za to mám; pošli ine, což móheš nyspieše, aby toho nezmeškal, bude-li třeba pánu JMti, ješto se na ně bude moci ubezpečiti; a kam jim káže jeti a de, že jim za škody státi, a po čem jim dáti služby a zvláště tě, aby jim stal za škody ode mne, a doku službu mají mieti. A také, milý bratře, prosím tebe, aby to udělal pro mě; a Vondřeje bratra také pros o Jindřicha, jakotě u tebe byl, aby jemu radni a pomocni byli, což bu- dete moci, nebť má u mne býti; a tohoť viřím i úfám. Dán na Chanových [sic]. Jan Lhota mlazší z Dlúhé Vsi. Urozenému panoši Adamovi z Drahonic, purkrabí na Helfmburce, bratru milému buď dán. 321. Jan Rous a Ondřej Prindl Janovi z Rosenberka: žádají, aby Bejšovci něco z jeho statku bylo navráceno. V Budějovicích. 1469, 15. Jan. Orig. č. 2282. Služba naše VMti, urozený pane, pane milý! Jakož jest s VMtí mluvil pan Zdeněk o Bejšovce, i psal jest nám nenie, abychom VMti prosili, aby VMt ráčila jemu kázati vrátiti, nemuože-li jiného, ale šaty jeho ženy ložnie i chodicie a tenata. I prosíme, milý pane, VMti, aby VMt ráčila kázati vrátiti pro našie službu. Odpo- vědi žádáme od VMti po tomto poslu. Datum Budějic, die dominico ante Anthoni anno oc. LXVIIII°. Jan Rous z Čemnic; Ondřej Prindl z Averbach. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu na nás laskavému i milostivému d.
Strana 376
376 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 322. Petr Kapléř Janovi z Rosenberka: o dobytek poddaným jeho na Helfenburk vzatý. Ve Wintrberce. 1469, 11. Febr. Orig. č. 2285. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane milý! Psal sem VMti před sím o vzatek lidí mých [. . . . . ..* že s puole na Helfenburk oc. I odepsali ste mi VMt [že ráčíte] Adama, úředníka VMti, obeslati, aby ten dobytek byl dále dán na ru- kojmie do lepšieho uptánie. A s tiem sem Adama obeslal; a on mi píše, že VMt s tiem ste jeho neobeslali ještě. A ten dobytek dal na rukojmie na hotové penieze na masopust najprv příští. Protož, milostivý pane, vždyť VMti prosím jakožto pána na mě laskavého, abyste ten vzatek kázali propustiti, a shledáte VMt, že sě jinak neuptáte, než žeť sú to lidé moji; a plné do-ufánie maje k VMti, že mi sě VMt o to viece starati nedáte; a tohoť prosím VMti odpovědi listem při tomto poslu. Dat. ex Wintrbergk, sabbato post Scolastice anno dni oc. LXIX. Petr Kapléř z Sulejevic a z Wintrbergka. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mně laskavému. 323. Jarohněv Vojhák Janovi z Rosenberka: že k jízdě hotov býti nemůže. V Kútě. [1469, 12. Febr. Orig. č. 2286. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož VMt píše o jiezdě, abych se na hotově měl, když by VMt obeslala: i račte věděti, že mně jest nelze než v Praze o Suchých dnech státi, jinak bych škodu vzal. I věřím VMti, že mi neráčíte v tom za zlé mieti. Dán v Kútě, v tu neděli před sv. Valen- Jarohněv Vojhák z Kúta. tinem. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka a na Krumlově, pánu mému milostivému buď list d. 324. Hejtman Hradecký Zdeslavovi ze Šternberka: o příměří mezi králi Jiřím a Matiášem uzavřeném. V Hradci Jindř. 1469, 1. Mart. Orig. č. 2287. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, že píše mi Jošt tyto noviny: že uloženo jest příměřie mezi králem JMtí a pánem naším a tiem odvolaným, až do Velikonoci, a tu má sjezd býti v Olomúci o ty věci. A dále mě ten posel zpravil, že by ten odvolaný byl a mluvil se páně Mtí. I račtež *) Vytrženo.
376 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 322. Petr Kapléř Janovi z Rosenberka: o dobytek poddaným jeho na Helfenburk vzatý. Ve Wintrberce. 1469, 11. Febr. Orig. č. 2285. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane milý! Psal sem VMti před sím o vzatek lidí mých [. . . . . ..* že s puole na Helfenburk oc. I odepsali ste mi VMt [že ráčíte] Adama, úředníka VMti, obeslati, aby ten dobytek byl dále dán na ru- kojmie do lepšieho uptánie. A s tiem sem Adama obeslal; a on mi píše, že VMt s tiem ste jeho neobeslali ještě. A ten dobytek dal na rukojmie na hotové penieze na masopust najprv příští. Protož, milostivý pane, vždyť VMti prosím jakožto pána na mě laskavého, abyste ten vzatek kázali propustiti, a shledáte VMt, že sě jinak neuptáte, než žeť sú to lidé moji; a plné do-ufánie maje k VMti, že mi sě VMt o to viece starati nedáte; a tohoť prosím VMti odpovědi listem při tomto poslu. Dat. ex Wintrbergk, sabbato post Scolastice anno dni oc. LXIX. Petr Kapléř z Sulejevic a z Wintrbergka. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu na mně laskavému. 323. Jarohněv Vojhák Janovi z Rosenberka: že k jízdě hotov býti nemůže. V Kútě. [1469, 12. Febr. Orig. č. 2286. Služba má napřed VMti, urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož VMt píše o jiezdě, abych se na hotově měl, když by VMt obeslala: i račte věděti, že mně jest nelze než v Praze o Suchých dnech státi, jinak bych škodu vzal. I věřím VMti, že mi neráčíte v tom za zlé mieti. Dán v Kútě, v tu neděli před sv. Valen- Jarohněv Vojhák z Kúta. tinem. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka a na Krumlově, pánu mému milostivému buď list d. 324. Hejtman Hradecký Zdeslavovi ze Šternberka: o příměří mezi králi Jiřím a Matiášem uzavřeném. V Hradci Jindř. 1469, 1. Mart. Orig. č. 2287. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, že píše mi Jošt tyto noviny: že uloženo jest příměřie mezi králem JMtí a pánem naším a tiem odvolaným, až do Velikonoci, a tu má sjezd býti v Olomúci o ty věci. A dále mě ten posel zpravil, že by ten odvolaný byl a mluvil se páně Mtí. I račtež *) Vytrženo.
Strana 377
Dopisy z roku 1469. 377 to dáti věděti pánu z Rozmberka, jestli že se VMti zdáti bude. Ex Nova Domo, f. IV. ante dominicam Oculi oc. LXIX. Markvart z Rakovic, hajtman na Hradci. Urozenému pánu, panu Zdeslavovi z Šternberka, pánu mému milostivému buď. 325. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: že úředník Šternberský Soběslavským stěžuje jízdu do Lince na jarmark. B. m. /1469], 29. Mart. Orig. č. 2291. Urozený pane, pane mój milostivý! Rač VMt věděti, že nynie tento pondělí [27. Mart.] minulý Gehar*) přijel do Soběslavi, a v úterý potom [28. Mart], svolav měšťany VMti, i mluvil s nimi, aby brali minici [sic] tu bielú; a dále to jim všem oznámil, ktožbykoli chtěli jeti do Lince na jarmark, aby z každého postavu dali jemu po zlatém, a toho že by jinak nechtěl proměniti. I milostivý pane! Račiž VMt věděti, žeť súkeníci v Soběslavi, lidé VMti, málo vlny mají; pro tyto nesnáze, kteréž se dějí, neměli kde kupovati, nesmějíce nikam vyjeti; než tu vlnu, kterúž jsú ještě prvé jměli, na sukno zdělavše, i rádi by tam v Linci toho odbyli; a za to aby tam, prodadúce, i kořenie, bavlny, mýdla i jiných rozličných potřeb, bez nichžto těžko jest býti zde v kraji, dobyti mohli, a za to opět vlny dobyti, jakož se i jiná léta vždy dálo a jednalo. A tak se lidé mohli živiti za VMti, a v tom kraj potřebami takovými opatřovali. I milostivý pane, rač VMt o to rozmluviti s panem Zdeňkem s JMtí, ať by neráčil toho dopustiti JMt na vaše lidi, by tak měli súženi býti, nebť bychom my i všichni obyvatelé pod VMtí nedostatky jmieti musili tu v kraji. Script- fer. IV. ante festum Paschae. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 326. Petr Kapléř z Sulejovic Anně z Rosenberka: o nepřátelství svém s proboštem Drkolenským. Na Wintrberce. 1469, 20. April. Orig. č. 2293 a. Jasná kněžno a paní, paní milostivá! Služba má napřed VMti. A VJt píšete mi o probošta Drkolenského, žádajíce, ať bych jemu a lidem jeho nepřekážel; i dále psaní VMti srozuměl sem. I račiž VJt věděti, že ten probošt Drkolenský jest muoj nepřietel a jest příčina mé i myech chudých lidí zahubenie; a já ižádné péče neměl sem naň, a byl bych jemu raději slúžil; ale on svévolně učinil mi sě nepřietelem. I mienímť jemu sě bohdá oplatiti a k němu hleděti; ale podle uloženie příměřie nynie mezi námi, chci sě bohdá v tom zachovati do toho času. A jasná kněžno *) Viz číslo 316. Archlv Český VII 48
Dopisy z roku 1469. 377 to dáti věděti pánu z Rozmberka, jestli že se VMti zdáti bude. Ex Nova Domo, f. IV. ante dominicam Oculi oc. LXIX. Markvart z Rakovic, hajtman na Hradci. Urozenému pánu, panu Zdeslavovi z Šternberka, pánu mému milostivému buď. 325. Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka: že úředník Šternberský Soběslavským stěžuje jízdu do Lince na jarmark. B. m. /1469], 29. Mart. Orig. č. 2291. Urozený pane, pane mój milostivý! Rač VMt věděti, že nynie tento pondělí [27. Mart.] minulý Gehar*) přijel do Soběslavi, a v úterý potom [28. Mart], svolav měšťany VMti, i mluvil s nimi, aby brali minici [sic] tu bielú; a dále to jim všem oznámil, ktožbykoli chtěli jeti do Lince na jarmark, aby z každého postavu dali jemu po zlatém, a toho že by jinak nechtěl proměniti. I milostivý pane! Račiž VMt věděti, žeť súkeníci v Soběslavi, lidé VMti, málo vlny mají; pro tyto nesnáze, kteréž se dějí, neměli kde kupovati, nesmějíce nikam vyjeti; než tu vlnu, kterúž jsú ještě prvé jměli, na sukno zdělavše, i rádi by tam v Linci toho odbyli; a za to aby tam, prodadúce, i kořenie, bavlny, mýdla i jiných rozličných potřeb, bez nichžto těžko jest býti zde v kraji, dobyti mohli, a za to opět vlny dobyti, jakož se i jiná léta vždy dálo a jednalo. A tak se lidé mohli živiti za VMti, a v tom kraj potřebami takovými opatřovali. I milostivý pane, rač VMt o to rozmluviti s panem Zdeňkem s JMtí, ať by neráčil toho dopustiti JMt na vaše lidi, by tak měli súženi býti, nebť bychom my i všichni obyvatelé pod VMtí nedostatky jmieti musili tu v kraji. Script- fer. IV. ante festum Paschae. Pavel z Prahy. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu mému milostivému. 326. Petr Kapléř z Sulejovic Anně z Rosenberka: o nepřátelství svém s proboštem Drkolenským. Na Wintrberce. 1469, 20. April. Orig. č. 2293 a. Jasná kněžno a paní, paní milostivá! Služba má napřed VMti. A VJt píšete mi o probošta Drkolenského, žádajíce, ať bych jemu a lidem jeho nepřekážel; i dále psaní VMti srozuměl sem. I račiž VJt věděti, že ten probošt Drkolenský jest muoj nepřietel a jest příčina mé i myech chudých lidí zahubenie; a já ižádné péče neměl sem naň, a byl bych jemu raději slúžil; ale on svévolně učinil mi sě nepřietelem. I mienímť jemu sě bohdá oplatiti a k němu hleděti; ale podle uloženie příměřie nynie mezi námi, chci sě bohdá v tom zachovati do toho času. A jasná kněžno *) Viz číslo 316. Archlv Český VII 48
Strana 378
378 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. a milostivá paní! Což bych já najdále mohl, chtěl bych sě VJti rád zachovati. Datum Wintrbergk, fer. V. post Tiburci anno dni oc. LXIX°. Petr Kapléř z Sulejevic a z Winterbergka. Jasné kněžně a paní, paní Anně z Rožmberka*) z Velikého Hlohova, paní mně přie- znivé a milostivé. 327. Jan z Rosenberka Petru Kapléřovi: v téže věci. B. m. [1469, po 20. April.) Koncept č. 2293 b. Služba naše, pane Petře milý! Jakos nám psal, kterak proboštovi Drkolen- skému škoditi chceš oc. Když u nás byl, tuť sme pověděli, kterak diel toho zboží Drkolenského jest naše nadánie a naše panstvie, jakožť je teď vypsané posieláme, jakos toho žádal, věřiece tobě, že na tom překážeti nedopustíš. A což se jiného jich zbožie dotýče, máme za to, že pamatuješ, kterak přímiřie křesťanské, vysoce zavázané, jest učiněno, v kterémžto CMt, kněz b. Pasovský i všickni jejich poddaní, duchovní i světští, přimieněni jsú, a my také za to příměřie s jedné strany stojíme. Pro takový úmysl, ačby ty vždy tím škoditi chtěl, věřímeť, že přes naše panstvie škoditi nebudeš, nebť by nám to k hanbě i škodě bylo, poněvadž za to stojíme. 328. Král Matiáš přijímá Jana z Rosenberka do své služby. V Olomúci. 1469, 13. Mai. Orig. č. 2295. My Mathyáš, z božie milosti král Uherský, Český oc, oznamujem tiemto listem všem, že urozeného Jana z Rozmberka přijali jsme v naši službu, a jest již služeb- níkem a poddaným věrným naším milým, od dánie listu tohoto do plného pořád zběhlého roku, tak že jemu jmáme v tom roce dáti za jeho věrnú službu dva tisíce zlatých; a on již psaný Jan z Rožmberka má nám věrně a pravě beze lsti slúžiti i pomáhati protiv všelikým nepřátelóm našim tak, jakožto na věrného služebníka slušie. A pro lepšie jistotu pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu, jenž jest dán v Olomúci [v sobotu] před svátkem svaté Žophie, leta od narozenie syna božieho tisícieho, čtyrstého, šedesátého devátého, let královstvie našich Uher- ského leta dvanáctého a korunovánie šestého, královstvie Českého leta prvního. L. S. *) Matka Jana z Rosenberka, dcera Jindřicha, knížete Hlohovského.
378 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. a milostivá paní! Což bych já najdále mohl, chtěl bych sě VJti rád zachovati. Datum Wintrbergk, fer. V. post Tiburci anno dni oc. LXIX°. Petr Kapléř z Sulejevic a z Winterbergka. Jasné kněžně a paní, paní Anně z Rožmberka*) z Velikého Hlohova, paní mně přie- znivé a milostivé. 327. Jan z Rosenberka Petru Kapléřovi: v téže věci. B. m. [1469, po 20. April.) Koncept č. 2293 b. Služba naše, pane Petře milý! Jakos nám psal, kterak proboštovi Drkolen- skému škoditi chceš oc. Když u nás byl, tuť sme pověděli, kterak diel toho zboží Drkolenského jest naše nadánie a naše panstvie, jakožť je teď vypsané posieláme, jakos toho žádal, věřiece tobě, že na tom překážeti nedopustíš. A což se jiného jich zbožie dotýče, máme za to, že pamatuješ, kterak přímiřie křesťanské, vysoce zavázané, jest učiněno, v kterémžto CMt, kněz b. Pasovský i všickni jejich poddaní, duchovní i světští, přimieněni jsú, a my také za to příměřie s jedné strany stojíme. Pro takový úmysl, ačby ty vždy tím škoditi chtěl, věřímeť, že přes naše panstvie škoditi nebudeš, nebť by nám to k hanbě i škodě bylo, poněvadž za to stojíme. 328. Král Matiáš přijímá Jana z Rosenberka do své služby. V Olomúci. 1469, 13. Mai. Orig. č. 2295. My Mathyáš, z božie milosti král Uherský, Český oc, oznamujem tiemto listem všem, že urozeného Jana z Rozmberka přijali jsme v naši službu, a jest již služeb- níkem a poddaným věrným naším milým, od dánie listu tohoto do plného pořád zběhlého roku, tak že jemu jmáme v tom roce dáti za jeho věrnú službu dva tisíce zlatých; a on již psaný Jan z Rožmberka má nám věrně a pravě beze lsti slúžiti i pomáhati protiv všelikým nepřátelóm našim tak, jakožto na věrného služebníka slušie. A pro lepšie jistotu pečeť naši královskú kázali jsme přivěsiti k tomuto listu, jenž jest dán v Olomúci [v sobotu] před svátkem svaté Žophie, leta od narozenie syna božieho tisícieho, čtyrstého, šedesátého devátého, let královstvie našich Uher- ského leta dvanáctého a korunovánie šestého, královstvie Českého leta prvního. L. S. *) Matka Jana z Rosenberka, dcera Jindřicha, knížete Hlohovského.
Strana 379
Dopisy z roku 1469. 379 329. Budějovičtí úředníkům Krumlovským: stěžují si do Bernarda Talafúsa z Říčan. В. m. 1469, 16. Mai. Orig. č. 2296. Službu svú, slovutní přietelé milí, vzkazujem. Vědětiť vám dáváme, že Ta- lafús svého dvoru opravovati ještě nepřestává, i nemuožem rozoměti, na jaký on běh ty věci dělá; ač se nám pěknými slovy vymlúvá, ale nadlech [sic] takové opravo- vánie mohlo by páně Mti, nám a našim lidem, viece ke škodě než k zisku býti, poněvadž lidé ne vždy jednoho duchu jsú. Protož zdá se nám, abyšte vy někoho rozomného k nám sem vypravili, abychom o ty věci jednostajně s Talafúsem mluvili, a toho nedopúštěli, neb se to proti řádu a obyčeji děje. Což v tom úmysla vašeho bude, dajte nám při tomto poslu věděti. Datum f. III. post Ascensionem domini anno oc. LXIX°. Purgmistr a rada města Budějovského. Slovutným panošiem Petrovi z Mikovic a z Pernštajnce a Přibíkovi Hadovi z Paběnic miestopurkrabie na Krumlově, přátelóm milým. 330. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: že z Dobronic pálí se panu Burjanovi Bechyňovi z Lažan, a že Táborští spolu s Bechyní se zbírají k jízdě. Ve Třeboni. 1469, 18. Mai. Orig. č. 2297. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti VMti dávám, že se v tomto stánie z Dobronic škodie Bechyňkovi braniem i páleniem, a on proto služebníkóm VMti i jiným dobrým lidem zase škodí a pálí. A to dáno na Krumlově v úterý [16. Mai] věděti. I mně včera [17. Mai] v Budějoviciech praveno, že něco lidí jiezdných na Bechyni přibylo, a že by se Táborští i jiní té strany sbierali, chtiec do kraje vtrhnúti na VMti škodu. Pro tu příčinu i mluvil sem o to včera s panem Zdeslavem,*) a on praví, že se jemu to nelíbí, a že jest jemu pan otec jeho tak dalece neporučil, než že tiem úředníci vládnú. Avšak pan Jan Kocovský a Rús radili jemu, aby to na se přejal, a psal na Dobronice a přikázal, aby těch výtržek a nesnází nechali a pře- stali. I psal jest včera o to, i Talafúsovi řekl přikázati, aby viece neškodil; ale já se bojím, že jest to již pozdě, jestli že jsú lidé přibyli na Bechyni. A proto račte tiem opatrněji jeti; ale ráčíteli, pošliť něco pěších proti VMti. A račte věděti, žeť jest Rendl**) na Hluboce umřel. Datum Třeboň, fer. V. post s. Sophiae anno oc. LXIX. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému buď dodáno. *) ze Šternberka. **) Vilém z Úšavy. 48*
Dopisy z roku 1469. 379 329. Budějovičtí úředníkům Krumlovským: stěžují si do Bernarda Talafúsa z Říčan. В. m. 1469, 16. Mai. Orig. č. 2296. Službu svú, slovutní přietelé milí, vzkazujem. Vědětiť vám dáváme, že Ta- lafús svého dvoru opravovati ještě nepřestává, i nemuožem rozoměti, na jaký on běh ty věci dělá; ač se nám pěknými slovy vymlúvá, ale nadlech [sic] takové opravo- vánie mohlo by páně Mti, nám a našim lidem, viece ke škodě než k zisku býti, poněvadž lidé ne vždy jednoho duchu jsú. Protož zdá se nám, abyšte vy někoho rozomného k nám sem vypravili, abychom o ty věci jednostajně s Talafúsem mluvili, a toho nedopúštěli, neb se to proti řádu a obyčeji děje. Což v tom úmysla vašeho bude, dajte nám při tomto poslu věděti. Datum f. III. post Ascensionem domini anno oc. LXIX°. Purgmistr a rada města Budějovského. Slovutným panošiem Petrovi z Mikovic a z Pernštajnce a Přibíkovi Hadovi z Paběnic miestopurkrabie na Krumlově, přátelóm milým. 330. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: že z Dobronic pálí se panu Burjanovi Bechyňovi z Lažan, a že Táborští spolu s Bechyní se zbírají k jízdě. Ve Třeboni. 1469, 18. Mai. Orig. č. 2297. Urozený pane, pane muoj milostivý! Věděti VMti dávám, že se v tomto stánie z Dobronic škodie Bechyňkovi braniem i páleniem, a on proto služebníkóm VMti i jiným dobrým lidem zase škodí a pálí. A to dáno na Krumlově v úterý [16. Mai] věděti. I mně včera [17. Mai] v Budějoviciech praveno, že něco lidí jiezdných na Bechyni přibylo, a že by se Táborští i jiní té strany sbierali, chtiec do kraje vtrhnúti na VMti škodu. Pro tu příčinu i mluvil sem o to včera s panem Zdeslavem,*) a on praví, že se jemu to nelíbí, a že jest jemu pan otec jeho tak dalece neporučil, než že tiem úředníci vládnú. Avšak pan Jan Kocovský a Rús radili jemu, aby to na se přejal, a psal na Dobronice a přikázal, aby těch výtržek a nesnází nechali a pře- stali. I psal jest včera o to, i Talafúsovi řekl přikázati, aby viece neškodil; ale já se bojím, že jest to již pozdě, jestli že jsú lidé přibyli na Bechyni. A proto račte tiem opatrněji jeti; ale ráčíteli, pošliť něco pěších proti VMti. A račte věděti, žeť jest Rendl**) na Hluboce umřel. Datum Třeboň, fer. V. post s. Sophiae anno oc. LXIX. Rehoř oc. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému buď dodáno. *) ze Šternberka. **) Vilém z Úšavy. 48*
Strana 380
380 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 331. Jan z Rosenberka dává glejt Petrovi Kapléřovi, aby přijeti mohl na Krumlov v záležitosti probošta Drkolenského. V Krumlově. 1469, 9. Jun. Opis č. 2300. Služba naše, pane Petře milý! Dal nám věděti Sulek, služebník náš, kterýž u tebe byl o probošta Drkolenského a o lidi naše, kterýmž se škoda stala, že by ty k nám chtěl přijeti a že žádáš glejtu. I zdá se nám to nepotřebné glejtu žádati, věda, v kteraké mieře spolu jsme. Pak přes to, poněvadž žádáš, myť tobě plný glejt dáváme tiemto listem před námi i všemi našimi věrně a beze lsti, kdyžť se zdá, od datum tohoto listu do téhodne, že v tej mieře muožeš přijeti i zase na svá obydlé odjeti bez úrazu osob i statkuov, od šesti až do dvaceti koní s tolikéž oso- bami. A na který by den chtěl zde býti, daj nám napřed věděti, ať bychom k tomu mohli obeslati pana Kocovského a Rúsa, ať by přijeli, jakož nám Sulek dal věděti, že toho žádáš. Datum Krumlov, fer. VI. post Octavam Corporis Christi anno oc. Jan z Rozmberka, najvyšší komorník královstie Českého. LXVIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Sulejovic, seděním na Wintrberce nám milému d. 332. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: aby propustil ze závazku služebníka jeho Nykle. V Prachaticích. [1469], 12. Jun. Orig. č. 2301. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přételi milý! Listu tohoto ukazatel Nyckl, kterejž zpravil mě, že vaši lidé z Svinóv před sím jej jali, a vaším vězněm i na rukojmiech jest, vedle toho samostřél s zbrojí jemu vzali; a týž Nykl mým služebníkem jest, a prvé u mého úředníka na Prachaticích byl, a jakož zpraven sem, dobře se zachoval: prosím vás, abyšte téhož Nikle ráčili propustiti i jeho rukojmie, a což jemu vzato, kázali jemu to navrátiti, nebť jest chudý služebný pacholek; věřímť vám, že to pro mě učiníte. Datum Prachatic, fer. II. ante Viti martyris. Jan z Rabštejna, probošt Vyšehradský oc. a kancléř královstvie Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu a přételi dobrému dd. 333. Jindřich z Dobrovítova Janovi z Rosenberka: že bez odpovědi nelze pobořit nově zdělané opevnění tvrze Rúbíkovy. V Budějovicích. 1469, 14. Jun. Orig. č. 2302. Urozený pane, pane na mě laskavý! Službu svú napřed VMti vzkazuji. Jakož VMt vzkázala po Rousovi, abychom vezmúce sto pacholkuov aneb co sě nám zdá, abychom ta kolí a což nového jest uděláno, to abychom zbořili a zsekali: i nevzkázal
380 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 331. Jan z Rosenberka dává glejt Petrovi Kapléřovi, aby přijeti mohl na Krumlov v záležitosti probošta Drkolenského. V Krumlově. 1469, 9. Jun. Opis č. 2300. Služba naše, pane Petře milý! Dal nám věděti Sulek, služebník náš, kterýž u tebe byl o probošta Drkolenského a o lidi naše, kterýmž se škoda stala, že by ty k nám chtěl přijeti a že žádáš glejtu. I zdá se nám to nepotřebné glejtu žádati, věda, v kteraké mieře spolu jsme. Pak přes to, poněvadž žádáš, myť tobě plný glejt dáváme tiemto listem před námi i všemi našimi věrně a beze lsti, kdyžť se zdá, od datum tohoto listu do téhodne, že v tej mieře muožeš přijeti i zase na svá obydlé odjeti bez úrazu osob i statkuov, od šesti až do dvaceti koní s tolikéž oso- bami. A na který by den chtěl zde býti, daj nám napřed věděti, ať bychom k tomu mohli obeslati pana Kocovského a Rúsa, ať by přijeli, jakož nám Sulek dal věděti, že toho žádáš. Datum Krumlov, fer. VI. post Octavam Corporis Christi anno oc. Jan z Rozmberka, najvyšší komorník královstie Českého. LXVIIII°. Urozenému pánu, panu Petrovi z Sulejovic, seděním na Wintrberce nám milému d. 332. Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: aby propustil ze závazku služebníka jeho Nykle. V Prachaticích. [1469], 12. Jun. Orig. č. 2301. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přételi milý! Listu tohoto ukazatel Nyckl, kterejž zpravil mě, že vaši lidé z Svinóv před sím jej jali, a vaším vězněm i na rukojmiech jest, vedle toho samostřél s zbrojí jemu vzali; a týž Nykl mým služebníkem jest, a prvé u mého úředníka na Prachaticích byl, a jakož zpraven sem, dobře se zachoval: prosím vás, abyšte téhož Nikle ráčili propustiti i jeho rukojmie, a což jemu vzato, kázali jemu to navrátiti, nebť jest chudý služebný pacholek; věřímť vám, že to pro mě učiníte. Datum Prachatic, fer. II. ante Viti martyris. Jan z Rabštejna, probošt Vyšehradský oc. a kancléř královstvie Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, pánu a přételi dobrému dd. 333. Jindřich z Dobrovítova Janovi z Rosenberka: že bez odpovědi nelze pobořit nově zdělané opevnění tvrze Rúbíkovy. V Budějovicích. 1469, 14. Jun. Orig. č. 2302. Urozený pane, pane na mě laskavý! Službu svú napřed VMti vzkazuji. Jakož VMt vzkázala po Rousovi, abychom vezmúce sto pacholkuov aneb co sě nám zdá, abychom ta kolí a což nového jest uděláno, to abychom zbořili a zsekali: i nevzkázal
Strana 381
Dopisy z roku 1469. 381 nám jest VMt, svolil-li jest k tomu Rúbík,*) čili to mocí udělati máme; neb VMt tomu rozumiete, jestliže to mocí máme udělati, že kteříž jsú zde dobří lidé pána mého, aby sě jemu prvé ohradili, jako na dobré lidi slušie, neb on na nás žádné péče nemá, ani my naň. A slyšíme, že týž Rúbík jest služebník VMti.**) I rozmlú- vali jsme sami mezi sebú, že by VMt mohla s ním mluviti, aby VMti to uručil, aby sě VMti ani pomocníkóm VMti odtud škoda nedála, aneb aby to zbořil, což jest nového udělal. A což sě kolivěk v tom VMti zdáti bude, to nám račte VMt věděti dáti, a VMt toho šíře ústně zpraven bude. Ex Budwais, fer. IV. ante festum s. Viti Jindřich z Dobrovítova. anno oc. LXVIIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému. 334. Smlouva Jana z Rosenberka s Adamem z Drahonic o purkrabství na Helfenburce. B. m. 1469, 14. Jun. Orig. č. 2303. Leta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého šedesátého devátého, v středu před sv. Vítem, stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka, najvyšším komorníkem královstvie Českého, s jedné, a s slovutným panoší Adamem z Drahonic strany druhé, tak že Adam svrchupsaný má hradu Helfm- burka chovati na určeném: najprv má býti sám třetie jiezdný branný, a k tomu má chovati šesmezdcietma [sic] pěších střelcuov branných, a k tomu jinú čeleď dělnú k hradu potřebnú, jakož prvé purkrabie chovávali. A na to chovánie hradu má mieti ode páně Mti dvě stě kop a čtyrydceti kop. Do svatého Jiří polovici toho vzal nynie, na uvazovánie hradu, a druhú polovici vzieti má na svatý Havel najprv příští, aneb ve dvú nedělí potom. Item tyto puožití k chovánie hradu má jmieti: žita tři sta čebruov, ovsa puol čtvrta sta čebruov, a kury všecky; a lúku má držeti Svinětickú, a řeku Strunkovskú. Item což jest braní a zbroje hradové rozličné, kteréž Adam, když by hradu páně Mti sstupoval, má také navrátiti, to, což jest v ceduli psáno, takéž pečeťmi obú stran svrchupsaných zapečetěné. A na zdrženie všech věcí svrchu- psaných my Jan z Rožmberka, najvyšší komorník královstvie Českého, a Adam na- hoře psaný pečeti naše vlastnie k tomuto spisu kázali sme přitisknúti. 335. Petr Kapléř Janovi z Rosenberka: že odpověděl proboštovi Drkolenskému. Na Wintrberce. 1469, 19. Jun. Orig. č. 2304. Služba má napřed VMti, urozený pane milý! A jakož sem sám osobně VMti *) Oldřich R. z Hlavatec. Míní se zde tvrz Dubné. Mareš v Č. Č. M. 1881, 75. **) Býval purkrabím na Meidšteině, a syn jeho Jindřich R. z Hlavatec na Soběslavi ve vojště.
Dopisy z roku 1469. 381 nám jest VMt, svolil-li jest k tomu Rúbík,*) čili to mocí udělati máme; neb VMt tomu rozumiete, jestliže to mocí máme udělati, že kteříž jsú zde dobří lidé pána mého, aby sě jemu prvé ohradili, jako na dobré lidi slušie, neb on na nás žádné péče nemá, ani my naň. A slyšíme, že týž Rúbík jest služebník VMti.**) I rozmlú- vali jsme sami mezi sebú, že by VMt mohla s ním mluviti, aby VMti to uručil, aby sě VMti ani pomocníkóm VMti odtud škoda nedála, aneb aby to zbořil, což jest nového udělal. A což sě kolivěk v tom VMti zdáti bude, to nám račte VMt věděti dáti, a VMt toho šíře ústně zpraven bude. Ex Budwais, fer. IV. ante festum s. Viti Jindřich z Dobrovítova. anno oc. LXVIIII. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému. 334. Smlouva Jana z Rosenberka s Adamem z Drahonic o purkrabství na Helfenburce. B. m. 1469, 14. Jun. Orig. č. 2303. Leta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého šedesátého devátého, v středu před sv. Vítem, stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozmberka, najvyšším komorníkem královstvie Českého, s jedné, a s slovutným panoší Adamem z Drahonic strany druhé, tak že Adam svrchupsaný má hradu Helfm- burka chovati na určeném: najprv má býti sám třetie jiezdný branný, a k tomu má chovati šesmezdcietma [sic] pěších střelcuov branných, a k tomu jinú čeleď dělnú k hradu potřebnú, jakož prvé purkrabie chovávali. A na to chovánie hradu má mieti ode páně Mti dvě stě kop a čtyrydceti kop. Do svatého Jiří polovici toho vzal nynie, na uvazovánie hradu, a druhú polovici vzieti má na svatý Havel najprv příští, aneb ve dvú nedělí potom. Item tyto puožití k chovánie hradu má jmieti: žita tři sta čebruov, ovsa puol čtvrta sta čebruov, a kury všecky; a lúku má držeti Svinětickú, a řeku Strunkovskú. Item což jest braní a zbroje hradové rozličné, kteréž Adam, když by hradu páně Mti sstupoval, má také navrátiti, to, což jest v ceduli psáno, takéž pečeťmi obú stran svrchupsaných zapečetěné. A na zdrženie všech věcí svrchu- psaných my Jan z Rožmberka, najvyšší komorník královstvie Českého, a Adam na- hoře psaný pečeti naše vlastnie k tomuto spisu kázali sme přitisknúti. 335. Petr Kapléř Janovi z Rosenberka: že odpověděl proboštovi Drkolenskému. Na Wintrberce. 1469, 19. Jun. Orig. č. 2304. Služba má napřed VMti, urozený pane milý! A jakož sem sám osobně VMti *) Oldřich R. z Hlavatec. Míní se zde tvrz Dubné. Mareš v Č. Č. M. 1881, 75. **) Býval purkrabím na Meidšteině, a syn jeho Jindřich R. z Hlavatec na Soběslavi ve vojště.
Strana 382
382 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. řekl, že proboštu Drkolenskému nechci překážeti ani škoditi, leč bych VMti prvé dal věděti: protož, milostivý pane, poněvadž mi sě nic rovného nemuože odestáti od probošta Drkolenského, i dávám věděti tiemto listem VMti, že jemu ani jeho nechci ničím dále vinen býti, a chci jeho škody hleděti, jakožto nepřietele svého úhlavnieho. A VMti prosím, abyste mi v tom za zlé neračili mieti. Datum Wintrbergk, fer. II°. post Viti anno domini oc. LXIX°. Petr Kapléř z Sulejevic a z Wintrbergka. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému buď. 336. Linhart z Hobzí Janovi z Rosenberka: o vesku darovanou kdysi od Zdeňka Konopištského Hynkovi Zubovi z Doubravice. V Bítově. /1469 nebo 1470, 6. nebo 7. Jul.] Orig. č. 2141. Urozený pane, pane mně příznivý! Službu svú vzkazuji VMti. Jakož jest pan Zdeněk oc. dal švagru mému, nebožtíkovi Hynkovi Zubovi,*) někerú vesku tu u So- běslavě k směně proti lidem jeho, a to jest jemu zachováváno, až do čechto časuov: i proším já VMti, jakožto pána milostivého a k sobě příznivého, že to ráčíte učiniti pro mú službu a pro její sirobu, což sě VMti zámkuov dotýče, že jí VMt překážeti nedopustíte, nebť jest to rovná věc. A toho já VMti zasluhovati míním, na čemž bych sě VMti hodil. Datum ex Biethov, feria VI. post festum Procopii. Linhart z Hobzie. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka oc, pánu mně přieznivému. 337. Markéta z Dlouhé vsi Janovi z Rosenberka: o velikém zbrojení Oldřicha Vlacha ze Březí. Ve Lhotě. [1469, kolem 16. Jul.] Orig. č. 2305 a. Služba má VMti, urozený pane, pane milý! Tajno VMti nebuď, kterak Vlach na VMt osvědčuje, že jest chtěl přestati na panu Labuťovi**) o ty věci, kteréž sú mu vaši lidé učinili, a potom že VMt na pana Labuti přišla, potom ste toho opět odložili. Račte věděti, žeť sem toho došla za jistú novinu, že Vlach bude mieti ve- likú pomoc; a všudy sě zbierají na vaše panstvie, aby je hubili. Prazký král při- kázal, aby sě jedné bránil do téhodne, pak-li nemuož býti, ale za čtyři dny, žeť tebe déle dobývati nedáme. A zvláště zdejším městóm Táborským všem přikázal, aby ho neopúštěli. Protož, milý pane, zdá-liť sě VMti takové škody nedopúštěti nad *) z Doubravice. **) Míní se tu (a i ještě několikrát později) Jan Labuť ze Švamberka od roku 1468 držitel panství Husského.
382 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. řekl, že proboštu Drkolenskému nechci překážeti ani škoditi, leč bych VMti prvé dal věděti: protož, milostivý pane, poněvadž mi sě nic rovného nemuože odestáti od probošta Drkolenského, i dávám věděti tiemto listem VMti, že jemu ani jeho nechci ničím dále vinen býti, a chci jeho škody hleděti, jakožto nepřietele svého úhlavnieho. A VMti prosím, abyste mi v tom za zlé neračili mieti. Datum Wintrbergk, fer. II°. post Viti anno domini oc. LXIX°. Petr Kapléř z Sulejevic a z Wintrbergka. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému buď. 336. Linhart z Hobzí Janovi z Rosenberka: o vesku darovanou kdysi od Zdeňka Konopištského Hynkovi Zubovi z Doubravice. V Bítově. /1469 nebo 1470, 6. nebo 7. Jul.] Orig. č. 2141. Urozený pane, pane mně příznivý! Službu svú vzkazuji VMti. Jakož jest pan Zdeněk oc. dal švagru mému, nebožtíkovi Hynkovi Zubovi,*) někerú vesku tu u So- běslavě k směně proti lidem jeho, a to jest jemu zachováváno, až do čechto časuov: i proším já VMti, jakožto pána milostivého a k sobě příznivého, že to ráčíte učiniti pro mú službu a pro její sirobu, což sě VMti zámkuov dotýče, že jí VMt překážeti nedopustíte, nebť jest to rovná věc. A toho já VMti zasluhovati míním, na čemž bych sě VMti hodil. Datum ex Biethov, feria VI. post festum Procopii. Linhart z Hobzie. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka oc, pánu mně přieznivému. 337. Markéta z Dlouhé vsi Janovi z Rosenberka: o velikém zbrojení Oldřicha Vlacha ze Březí. Ve Lhotě. [1469, kolem 16. Jul.] Orig. č. 2305 a. Služba má VMti, urozený pane, pane milý! Tajno VMti nebuď, kterak Vlach na VMt osvědčuje, že jest chtěl přestati na panu Labuťovi**) o ty věci, kteréž sú mu vaši lidé učinili, a potom že VMt na pana Labuti přišla, potom ste toho opět odložili. Račte věděti, žeť sem toho došla za jistú novinu, že Vlach bude mieti ve- likú pomoc; a všudy sě zbierají na vaše panstvie, aby je hubili. Prazký král při- kázal, aby sě jedné bránil do téhodne, pak-li nemuož býti, ale za čtyři dny, žeť tebe déle dobývati nedáme. A zvláště zdejším městóm Táborským všem přikázal, aby ho neopúštěli. Protož, milý pane, zdá-liť sě VMti takové škody nedopúštěti nad *) z Doubravice. **) Míní se tu (a i ještě několikrát později) Jan Labuť ze Švamberka od roku 1468 držitel panství Husského.
Strana 383
Dopisy z roku 1469. 383 svými lidmi i nad jinými zemany, neb slyším od vašich lidí, že by tu škodu rádi zaplatili Vlachovi, račte mi dáti v tento pondělí [17. Jul.] věděti. Tento list ve Lhotě psán, jedúc z Bechyně. Také sem tomu porozuměla, žeť někteří chtie odpovie- dati, ješto by sě tomu VMt nenadáli. Dán v neděli p. Margleta z Dlúhé Vsi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, 1. dd. 338. Táž témuž: že Vlach přestati chce na panu Labuťovi. V Březí. 1469, 16. Jul. Orig. č. 2305 b. Modlitba má napřed, urozený pane, pane milý! Jakož sem s VMtí mluvila o Vlacha, vo tu věc, aby přestal na panu Labuťovi, jakož jest prvé to bylo naň přišlo; i ještě vždy praví, že chce mocně přijíti na pana Labuť o to. Protož račtež ty věci konci vésti, ať by sě to neprodlévalo, a račte mi to dáti věděti; nebo jest tento list psán na Březie s Vlachovú vólí a jeho pečeť při listu. Datum Březie, do- minico post Divisionem apostolorum anno dni oc. LXIX°. Margretha z Dlúhé Vsi a z Češtic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, buď list dán. 339. Purkrabí Vitorazský Janovi z Rosenberka: o listech pro Lva z Rožmitála, Domažlické, Kla- tovské, Táborské a Jiříka ze Stráže; o starém Roubíkovi, jak se opevňuje, a o Oldřichovi Vlachovi z Březí. V Budějovicích. 1469, 19. Jul. Orig. č. 2310. Urozený pane, pane na mě laskavý! Služba má napřed VMti. Věděti dávám VMti o ty listy, kteréž mi jest VMt poslala, abych je králi JMti poslal i pánu mému; račte VMt věděti, žeť sem je bez meškánie poslal. Také VMti věděti dávám, že mi jest přijel s nůci posel od pána mého JMti, a listy přinesl od krále JMti, kteříž listové svědčí panu Lvovi a Domažlickým, Píseckým, Klatovským, Táborským, panu Jiříkovi Strážskému; ale já pane nemohu rozuměti, oč jest jim psáno, neb mi pán muoj JMt nic nepsal, i neviem, kterým jest to omylem přišlo; mám za to, že pí- sařem. Než teď VMti list posielám, kterýž mi Jindřich*) komorník píše, v němž VMt porozumiete. A také VMti věděti dávám, žeť mi sě tak zdá, abyšte kázali Rú- bíka starého**) jíti a vsaziti, neb račte VMt věděti, žeť sem dnes svého tam v Dubném měl, žeť vždy před se dělá a velmi ploty [sic]; a žádným obyčejem VMti jemu roku **) Oldřicha. *) ze Hradce.
Dopisy z roku 1469. 383 svými lidmi i nad jinými zemany, neb slyším od vašich lidí, že by tu škodu rádi zaplatili Vlachovi, račte mi dáti v tento pondělí [17. Jul.] věděti. Tento list ve Lhotě psán, jedúc z Bechyně. Také sem tomu porozuměla, žeť někteří chtie odpovie- dati, ješto by sě tomu VMt nenadáli. Dán v neděli p. Margleta z Dlúhé Vsi. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, 1. dd. 338. Táž témuž: že Vlach přestati chce na panu Labuťovi. V Březí. 1469, 16. Jul. Orig. č. 2305 b. Modlitba má napřed, urozený pane, pane milý! Jakož sem s VMtí mluvila o Vlacha, vo tu věc, aby přestal na panu Labuťovi, jakož jest prvé to bylo naň přišlo; i ještě vždy praví, že chce mocně přijíti na pana Labuť o to. Protož račtež ty věci konci vésti, ať by sě to neprodlévalo, a račte mi to dáti věděti; nebo jest tento list psán na Březie s Vlachovú vólí a jeho pečeť při listu. Datum Březie, do- minico post Divisionem apostolorum anno dni oc. LXIX°. Margretha z Dlúhé Vsi a z Češtic. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, buď list dán. 339. Purkrabí Vitorazský Janovi z Rosenberka: o listech pro Lva z Rožmitála, Domažlické, Kla- tovské, Táborské a Jiříka ze Stráže; o starém Roubíkovi, jak se opevňuje, a o Oldřichovi Vlachovi z Březí. V Budějovicích. 1469, 19. Jul. Orig. č. 2310. Urozený pane, pane na mě laskavý! Služba má napřed VMti. Věděti dávám VMti o ty listy, kteréž mi jest VMt poslala, abych je králi JMti poslal i pánu mému; račte VMt věděti, žeť sem je bez meškánie poslal. Také VMti věděti dávám, že mi jest přijel s nůci posel od pána mého JMti, a listy přinesl od krále JMti, kteříž listové svědčí panu Lvovi a Domažlickým, Píseckým, Klatovským, Táborským, panu Jiříkovi Strážskému; ale já pane nemohu rozuměti, oč jest jim psáno, neb mi pán muoj JMt nic nepsal, i neviem, kterým jest to omylem přišlo; mám za to, že pí- sařem. Než teď VMti list posielám, kterýž mi Jindřich*) komorník píše, v němž VMt porozumiete. A také VMti věděti dávám, žeť mi sě tak zdá, abyšte kázali Rú- bíka starého**) jíti a vsaziti, neb račte VMt věděti, žeť sem dnes svého tam v Dubném měl, žeť vždy před se dělá a velmi ploty [sic]; a žádným obyčejem VMti jemu roku **) Oldřicha. *) ze Hradce.
Strana 384
384 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nedávejte, ač chcete svému dobrému; neb mi sě zdá, žeť on o těch všech věcí vie, což sě syna jeho dotýče. A také VMti prosím, račte mi to věděti dáti, kte jest Wintrberský s těmi lidmi, kteréž má. A tu tvrz,*) kterú jest VMt Vlachovi dobyla, osazena-li jest čili nenie, to mi také račte věděti dáti. Ex Budways, f. IV. ante festum s. Mariae Magdalenae anno oc. LXIX°. Zikmund z Mirošovic, purkrabie Vitorazský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému na mě laskavému dd. 340. Purkrabí Písecký Janovi z Rosenberka: o pobrání lidí páně Lvových na Helfenburk. V Písku. 1469, 30. Aug. Orig. č. 2312. Urozený pane, pane milý! Službu svú vzkazuji VMti času příměřného. Rač věděti VMt, že vznesli na mě lidé z Ražic, pána mého JMti,**) kteříž jsú pod úřadem mým, kteříž jsú zjímáni na Helfumburg na zámek VMti: tajno VMti nenie, kterak pán muoj JMt s VMtí má stánie a příměřie křesťanské; a v tom stání jsú zjímáni a neseni na VMti zámek. A před tiem psal sem k Adamovi,***) purgrabí VMti, mají li bezpečni býti v tom stání? Odpověď dal mi jest na to, že mají bezpečni býti oc. I nechce jich propustiti, leč by od VMti list měl. I věřímť já pane VMti, že VMt budete k purkrabí VMti list psáti, aby byli propuštěni, poněvadž pán muoj JMt nemá s VMtí nic činiti v tom v křesťanském příměří; pakli by se to nestalo, musil bych to na pána JMt vznésti, kterak by příměřé nebylo JMti drženo. Odpo- vědi žádám listem VMti po témž poslu. Ex Piesek, fer. IV. ipso die s. Felicis et Adaucti anno oc. LXVIIII. Václav Plangnar z Kinšperga, purkrabí na Piesku. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mně přieznivému. 341. Hejtman Prachatický úředníku Krumlovskému: o dobytek pobraný lidem páně Rosenberským. V Prachaticích. 1469, 2. Sept. Orig. č. 2314. Službu svú vzkazuji, urozený přételi milý! Jakož mi píšeš, že by něký koník v Prachaticích pána tvého JMti člověka z Střezenína zuostal: milý přételi, takť sem já zpraven, že ten koník kúpen od Vlachových, jakož teď nedávno pobrali; a pán muoj†) kázal jej vrátiti tomu člověku, a tomu, což zaň dal, praví, že chce své penieze navrátiti. A byliť sú ti jistí něco dobytka, ženúce po polích, roztratili, i tyť jest kázal vrátiti lidem páně Mti pána tvého; ale o žádných ovcech pán muoj, *) Březí. †) Jan z Rabšteina. **) Lva z Rožmitála. ***) z Drahonic.
384 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nedávejte, ač chcete svému dobrému; neb mi sě zdá, žeť on o těch všech věcí vie, což sě syna jeho dotýče. A také VMti prosím, račte mi to věděti dáti, kte jest Wintrberský s těmi lidmi, kteréž má. A tu tvrz,*) kterú jest VMt Vlachovi dobyla, osazena-li jest čili nenie, to mi také račte věděti dáti. Ex Budways, f. IV. ante festum s. Mariae Magdalenae anno oc. LXIX°. Zikmund z Mirošovic, purkrabie Vitorazský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému na mě laskavému dd. 340. Purkrabí Písecký Janovi z Rosenberka: o pobrání lidí páně Lvových na Helfenburk. V Písku. 1469, 30. Aug. Orig. č. 2312. Urozený pane, pane milý! Službu svú vzkazuji VMti času příměřného. Rač věděti VMt, že vznesli na mě lidé z Ražic, pána mého JMti,**) kteříž jsú pod úřadem mým, kteříž jsú zjímáni na Helfumburg na zámek VMti: tajno VMti nenie, kterak pán muoj JMt s VMtí má stánie a příměřie křesťanské; a v tom stání jsú zjímáni a neseni na VMti zámek. A před tiem psal sem k Adamovi,***) purgrabí VMti, mají li bezpečni býti v tom stání? Odpověď dal mi jest na to, že mají bezpečni býti oc. I nechce jich propustiti, leč by od VMti list měl. I věřímť já pane VMti, že VMt budete k purkrabí VMti list psáti, aby byli propuštěni, poněvadž pán muoj JMt nemá s VMtí nic činiti v tom v křesťanském příměří; pakli by se to nestalo, musil bych to na pána JMt vznésti, kterak by příměřé nebylo JMti drženo. Odpo- vědi žádám listem VMti po témž poslu. Ex Piesek, fer. IV. ipso die s. Felicis et Adaucti anno oc. LXVIIII. Václav Plangnar z Kinšperga, purkrabí na Piesku. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberga, pánu mně přieznivému. 341. Hejtman Prachatický úředníku Krumlovskému: o dobytek pobraný lidem páně Rosenberským. V Prachaticích. 1469, 2. Sept. Orig. č. 2314. Službu svú vzkazuji, urozený přételi milý! Jakož mi píšeš, že by něký koník v Prachaticích pána tvého JMti člověka z Střezenína zuostal: milý přételi, takť sem já zpraven, že ten koník kúpen od Vlachových, jakož teď nedávno pobrali; a pán muoj†) kázal jej vrátiti tomu člověku, a tomu, což zaň dal, praví, že chce své penieze navrátiti. A byliť sú ti jistí něco dobytka, ženúce po polích, roztratili, i tyť jest kázal vrátiti lidem páně Mti pána tvého; ale o žádných ovcech pán muoj, *) Březí. †) Jan z Rabšteina. **) Lva z Rožmitála. ***) z Drahonic.
Strana 385
Dopisy z roku 1469 a 1470. 385 praví, nic nevie, ani já viem, byť se přimiesili k ovcem pána mého, jakož ty píšeš. Datum Prachatic, sabbato post s. Egidii confessoris anno dni oc. LXIX°. Jan Slovický z Vranieho oc. Urozenému panoši Kundrátovi z Petrovic oc, přételi mému dobrému. 342. Burian Bechyně z Lažan Janovi z Rosenberka: že zprostředkoval příměří mezi Vltavotýnskými a stranou krále Matiáše. V Bechyni. 1469, 16. Oct. Orig. č. 2316. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane milý času příměřného! A jakož VMti tajno nenie, kterak paní Markéta z Čestic mluvila s VMtí ode mne, kterak já stojím o to, aby Týnští s VMtí v stánie vstúpili a VMti, ani lidem VMti, viec nepřekáželi. I namluvil sem je na to, žeť již jsú k tomu svolili, a chtějí s VMtí stánie učiniti i s tú se vší stranú krále Uherského do Vánoc najprv příštích, a kte- réžby se straně nezdálo držeti, aby dadúc dvě neděli napřed věděti, i měli na se péči jako prvé: i sám VMti prosím, abyšte se ráčili k tomu přičiniti, nebť mi se vždy škody dějí, když VMti služebníci aneb páně Zdeňkovi na škodu Týnských jedú, neb máme mnoho lidí spolu. I chciť já se bohdá k tomu přičiniti, abych je mohl s VMtí v dalšie stánie uvésti. A toho mi račte dáti odpověď listem vaším po tomto poslu. Ex Bechyň, f. II. ipso die b. Galli confessoris annorum domini oc. LXIX°. Burian z Lažan a na Bechyni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu času příměřnieho buď d. 343. Vyzvědači Rosenberští hejtmanu Tetaurovi vykládají plán, jak dobýti lze tvrze Čákova. B. m. [1469 na podzim nebo 1470 začátek roku.*) Cedule č. 2433. Takto se nám zdá, pane milý, Stupenskému**) a mně: když jsme včera byli u Čákova, mohli jsme drahně dobytkuov pobrati, ale nechtěli sme, a to proto, budeli se panu Tetauarovi takto zdáti, aby vzal pěších sto aneb póldruhého sta najvejš a šel lesy v ta místa k Čákovu, kdežby toho mohl dobře ustáti; avšak má k tomu dosti svědomých. A pakli by se panu Tetauarovi zdálo, i odtud chtěli bychom jemu jednoho vypraviti, k tej věci potřebného a svědomého, aby za tvrzí stál v lese ve *) Jindřich Roubík z Hlavatec dobyl Čákova v létě 1469 na Janovi Bohušickém z Čákova. — Zdaž Rosenberští na základě plánu v listu tomto podaného dobyli Čákova zpět ještě téhož roku, aneb teprv roku následujícího, není dosti jasno ani z vypravování Marešova (Č. Č. M. 1881 str. 77) ani Sedláčkova (III. 294). **) Připomíná se toho času Petr Stupenský z Houzné, švagr Roubíkův, v podobné úloze. Viz A. Č. V. 333 č. 34. Archiv Český VII. 49
Dopisy z roku 1469 a 1470. 385 praví, nic nevie, ani já viem, byť se přimiesili k ovcem pána mého, jakož ty píšeš. Datum Prachatic, sabbato post s. Egidii confessoris anno dni oc. LXIX°. Jan Slovický z Vranieho oc. Urozenému panoši Kundrátovi z Petrovic oc, přételi mému dobrému. 342. Burian Bechyně z Lažan Janovi z Rosenberka: že zprostředkoval příměří mezi Vltavotýnskými a stranou krále Matiáše. V Bechyni. 1469, 16. Oct. Orig. č. 2316. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane milý času příměřného! A jakož VMti tajno nenie, kterak paní Markéta z Čestic mluvila s VMtí ode mne, kterak já stojím o to, aby Týnští s VMtí v stánie vstúpili a VMti, ani lidem VMti, viec nepřekáželi. I namluvil sem je na to, žeť již jsú k tomu svolili, a chtějí s VMtí stánie učiniti i s tú se vší stranú krále Uherského do Vánoc najprv příštích, a kte- réžby se straně nezdálo držeti, aby dadúc dvě neděli napřed věděti, i měli na se péči jako prvé: i sám VMti prosím, abyšte se ráčili k tomu přičiniti, nebť mi se vždy škody dějí, když VMti služebníci aneb páně Zdeňkovi na škodu Týnských jedú, neb máme mnoho lidí spolu. I chciť já se bohdá k tomu přičiniti, abych je mohl s VMtí v dalšie stánie uvésti. A toho mi račte dáti odpověď listem vaším po tomto poslu. Ex Bechyň, f. II. ipso die b. Galli confessoris annorum domini oc. LXIX°. Burian z Lažan a na Bechyni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, pánu času příměřnieho buď d. 343. Vyzvědači Rosenberští hejtmanu Tetaurovi vykládají plán, jak dobýti lze tvrze Čákova. B. m. [1469 na podzim nebo 1470 začátek roku.*) Cedule č. 2433. Takto se nám zdá, pane milý, Stupenskému**) a mně: když jsme včera byli u Čákova, mohli jsme drahně dobytkuov pobrati, ale nechtěli sme, a to proto, budeli se panu Tetauarovi takto zdáti, aby vzal pěších sto aneb póldruhého sta najvejš a šel lesy v ta místa k Čákovu, kdežby toho mohl dobře ustáti; avšak má k tomu dosti svědomých. A pakli by se panu Tetauarovi zdálo, i odtud chtěli bychom jemu jednoho vypraviti, k tej věci potřebného a svědomého, aby za tvrzí stál v lese ve *) Jindřich Roubík z Hlavatec dobyl Čákova v létě 1469 na Janovi Bohušickém z Čákova. — Zdaž Rosenberští na základě plánu v listu tomto podaného dobyli Čákova zpět ještě téhož roku, aneb teprv roku následujícího, není dosti jasno ani z vypravování Marešova (Č. Č. M. 1881 str. 77) ani Sedláčkova (III. 294). **) Připomíná se toho času Petr Stupenský z Houzné, švagr Roubíkův, v podobné úloze. Viz A. Č. V. 333 č. 34. Archiv Český VII. 49
Strana 386
386 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. dvujích aneb ve trujích honech; a že my chcem odsud z tejto strany honce k Čá- kovu pustiti a v těch honcích já i s Stupenským chceme bejti, a ostatek koní sto aneb puoldruhého chceme v lese ku potřebě zuostaviti. A tu když my jim ty do- bytky pobeřem, tu on nestrpí sám i se všemi pěšiemi, by on vně nebil a nás ne- honil, nebude-li chcíti dále, ale skrze ves a do plotu: tu pak ty, pane Tetauaře, když na Čákově na nás tu z hakovnic stříleti budú, tehdy ty v tom času, aby se přiblížil což najblíže budeš moci k tvrzi, jakož pak to dobře muožeš učiniti. A myť s sebú trubače mieti budem, a kdyžby trubači naši zatrúbili, aby ty hned tím spěšněji k tvrzi táhl a od tvrzi je zastihl. Tak, ufáme pánu bohu, že jemu znamenitú škodu učiníme. A jestli žeť se ta věc tak zdá, neprodlévajž a veď v tajnosti, ať by se neproneslo. 344. Hejtman Helfenburský Janovi z Rosenberka: máli holdovati Písecké a jak se zachovati k holdům Hlubockých. Na Helfenburce. 1470, 5. Jan. Orig. č. 2323. Urozený pane, pane milostivý! A prosím VMti, račte mi dáti věděti, mám-li Pieseckým překážeti a lidi jich k holdu připravovati, nebť někteří jich lidé přecho- vávají dobytek nepřátelský. Také račte věděti, že někteří lidé od Hluboké přišli sú na zámek, a chtíce v holdu odpověděti, a pravíce, že by Kropáč jim řekl, aby na- horu holduov nedávali, že by VMt jemu ty holdy propustili. I prosím VMti, račte mi to dáti věděti, jestli to tak. Dále račte věděti, že ty lidi královské pod zámkem, kteříž jsú v holdu na zámek, obsielají Koc i na Nihošovice, aby se jim také hol- dovali, a jestli že toho neučinie, chtie jim spáliti. A teď VMti posielám list Vod- ňanský, kterak vězně napomínají k stavení. Ex Helfenburg, f. VI. ante Epiphaniae Vilém z Ústružna, hajtman na Helfenburce. domini anno dni oc. LXX°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu milostivému. 345. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o zajatých z Písku, z Vodňan a ze Březí; o holdech. Na Helfenburce. 1470, 10. Jan. Orig. č. 2325. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, žeť sem vězně obeslal Piesecké a Vodňanské a dal jim týden napřed věděti, aby se postavili VMti v Kru- mlově na hradě u veliké světnici; i zdá-liť se VMti dáti věděti panu Zdeňkovi, aby ti vězňové obesláni byli, kteříž jsú zjímáni na Březí, jakož jest tvrz dobyta; a teď
386 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. dvujích aneb ve trujích honech; a že my chcem odsud z tejto strany honce k Čá- kovu pustiti a v těch honcích já i s Stupenským chceme bejti, a ostatek koní sto aneb puoldruhého chceme v lese ku potřebě zuostaviti. A tu když my jim ty do- bytky pobeřem, tu on nestrpí sám i se všemi pěšiemi, by on vně nebil a nás ne- honil, nebude-li chcíti dále, ale skrze ves a do plotu: tu pak ty, pane Tetauaře, když na Čákově na nás tu z hakovnic stříleti budú, tehdy ty v tom času, aby se přiblížil což najblíže budeš moci k tvrzi, jakož pak to dobře muožeš učiniti. A myť s sebú trubače mieti budem, a kdyžby trubači naši zatrúbili, aby ty hned tím spěšněji k tvrzi táhl a od tvrzi je zastihl. Tak, ufáme pánu bohu, že jemu znamenitú škodu učiníme. A jestli žeť se ta věc tak zdá, neprodlévajž a veď v tajnosti, ať by se neproneslo. 344. Hejtman Helfenburský Janovi z Rosenberka: máli holdovati Písecké a jak se zachovati k holdům Hlubockých. Na Helfenburce. 1470, 5. Jan. Orig. č. 2323. Urozený pane, pane milostivý! A prosím VMti, račte mi dáti věděti, mám-li Pieseckým překážeti a lidi jich k holdu připravovati, nebť někteří jich lidé přecho- vávají dobytek nepřátelský. Také račte věděti, že někteří lidé od Hluboké přišli sú na zámek, a chtíce v holdu odpověděti, a pravíce, že by Kropáč jim řekl, aby na- horu holduov nedávali, že by VMt jemu ty holdy propustili. I prosím VMti, račte mi to dáti věděti, jestli to tak. Dále račte věděti, že ty lidi královské pod zámkem, kteříž jsú v holdu na zámek, obsielají Koc i na Nihošovice, aby se jim také hol- dovali, a jestli že toho neučinie, chtie jim spáliti. A teď VMti posielám list Vod- ňanský, kterak vězně napomínají k stavení. Ex Helfenburg, f. VI. ante Epiphaniae Vilém z Ústružna, hajtman na Helfenburce. domini anno dni oc. LXX°. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu milostivému. 345. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o zajatých z Písku, z Vodňan a ze Březí; o holdech. Na Helfenburce. 1470, 10. Jan. Orig. č. 2325. Urozený pane, pane muoj milostivý! Rač VMt věděti, žeť sem vězně obeslal Piesecké a Vodňanské a dal jim týden napřed věděti, aby se postavili VMti v Kru- mlově na hradě u veliké světnici; i zdá-liť se VMti dáti věděti panu Zdeňkovi, aby ti vězňové obesláni byli, kteříž jsú zjímáni na Březí, jakož jest tvrz dobyta; a teď
Strana 387
Dopisy z roku 1470. 387 VMti výpis těch vězňuov posielám; več jest který vyručen, VMt dále porozumie. A VMt řekla psáti Kocovi o ty vsi okolo zámku, kteréž jsú holdovány na zámek: i prosím VMti, račte to v paměti mieti a jemu o to psáti, a ty vězně račte opatřiti, jakž VMt rozumie; neb kdyžť se VMti postavie, jižť rukojmie VMti nic vinni ne- budú a prázni toho budú. Ex Helfenburg, fer. IV. post Epiphaniam domini oc. LXX°. Vlášek z Miloňovic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému. 346. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: že stavil saně soli vezené p. Burjanovi Bechyňovi z Lažan, poněvadž prý lidé jeho prodávají nepřátelům. V Třeboni. [1470), 13. Jan. Orig. č. 2327. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že Bechyňkuo písař vezl včera saně soli a súdec vína z Svinuov, i chtěl, abych to jemu propustil, a pravě, že Bechyňkovi veze. A mně se toho tak nezdálo učiniti, neb v tom neviem vuole VMti; a slyším, že i jeho lidé prokrádajíc se i dodávají na nepřátelské zámky. I učinil sem tak, že mi musel ten písař slíbiti, jestli že od VMti Bechynka listu nezedná, aby mi to vše zase postavil v Třeboni a to ve dvú nedělí. I milý pane, račte roz- kázati, kterak se mám v tom mieti, neb slyším, že v tom jako kupčie, dodávajíc ne- přátelóm. Dán v Třeboni, v sobotu po božiem křtění. Zdebor z Kozieho, hajtman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému buď d. 347. Purkrabí Krumlovský Janovi z Rosenberka: mistr Strakonický že žádá, aby klateb bylo za- necháno. — Zprávy o vítězství Zelenohorských nad Rabskými. V Krumlově. 1470, 20. Jan. Orig. č. 2328. Urozený pane, pane muoj milostivý! Přijel jest do Krumlova Ondřej a Te- thauar od pana Strakonického*) a pyčíce toho, že jsú VMti nezastali; i tak ke mně mluvili, abych já s knězem doktorem**) mluvil, aby kněz doktor kletby nepropúštěl. I tak jest jim pověděno, aby pán jich učinil to, což učiniti má. I tak se knězi do- ktorovi zdálo, aby s tiem VMt obeslal. A což sě VMti v tom zdáti bude, to račte dáti věděti knězi doktorovi; neb jest ke mně Tethauar mluvil, že ty věci mohly by snáze jíti bez kletby, a že by měl za VMtí poslati pan Strakonický posla do Viedně, *) Dle Ludikara (Řád maltanský 275) prý Zdeněk z Waldšteina. Srovnej však č. 356. **) Míní se zde děkan pražský doktor Jan z Krumlova? 49*
Dopisy z roku 1470. 387 VMti výpis těch vězňuov posielám; več jest který vyručen, VMt dále porozumie. A VMt řekla psáti Kocovi o ty vsi okolo zámku, kteréž jsú holdovány na zámek: i prosím VMti, račte to v paměti mieti a jemu o to psáti, a ty vězně račte opatřiti, jakž VMt rozumie; neb kdyžť se VMti postavie, jižť rukojmie VMti nic vinni ne- budú a prázni toho budú. Ex Helfenburg, fer. IV. post Epiphaniam domini oc. LXX°. Vlášek z Miloňovic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému. 346. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: že stavil saně soli vezené p. Burjanovi Bechyňovi z Lažan, poněvadž prý lidé jeho prodávají nepřátelům. V Třeboni. [1470), 13. Jan. Orig. č. 2327. Urozený pane, pane muoj milostivý! Račte věděti, že Bechyňkuo písař vezl včera saně soli a súdec vína z Svinuov, i chtěl, abych to jemu propustil, a pravě, že Bechyňkovi veze. A mně se toho tak nezdálo učiniti, neb v tom neviem vuole VMti; a slyším, že i jeho lidé prokrádajíc se i dodávají na nepřátelské zámky. I učinil sem tak, že mi musel ten písař slíbiti, jestli že od VMti Bechynka listu nezedná, aby mi to vše zase postavil v Třeboni a to ve dvú nedělí. I milý pane, račte roz- kázati, kterak se mám v tom mieti, neb slyším, že v tom jako kupčie, dodávajíc ne- přátelóm. Dán v Třeboni, v sobotu po božiem křtění. Zdebor z Kozieho, hajtman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému buď d. 347. Purkrabí Krumlovský Janovi z Rosenberka: mistr Strakonický že žádá, aby klateb bylo za- necháno. — Zprávy o vítězství Zelenohorských nad Rabskými. V Krumlově. 1470, 20. Jan. Orig. č. 2328. Urozený pane, pane muoj milostivý! Přijel jest do Krumlova Ondřej a Te- thauar od pana Strakonického*) a pyčíce toho, že jsú VMti nezastali; i tak ke mně mluvili, abych já s knězem doktorem**) mluvil, aby kněz doktor kletby nepropúštěl. I tak jest jim pověděno, aby pán jich učinil to, což učiniti má. I tak se knězi do- ktorovi zdálo, aby s tiem VMt obeslal. A což sě VMti v tom zdáti bude, to račte dáti věděti knězi doktorovi; neb jest ke mně Tethauar mluvil, že ty věci mohly by snáze jíti bez kletby, a že by měl za VMtí poslati pan Strakonický posla do Viedně, *) Dle Ludikara (Řád maltanský 275) prý Zdeněk z Waldšteina. Srovnej však č. 356. **) Míní se zde děkan pražský doktor Jan z Krumlova? 49*
Strana 388
388 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ježto VMt jemu srozumie. A také račte věděti, žeť jsú Zelenohorští Rabské porazili a několiko pěších jali. Datum Krumlov, sabbato in die Fabiani oc. LXX°. Kunrát z Petrovic, purkrabie na Krumlově. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského pánu mému milostivému dd. 348. Zdeslav ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: o poddaného Rosenberského Šlapánka, a o roz- dělení kořisti Netolické. V Budějovicích. 1470, 27. Jan. Orig. č. 2330. Služba má, Kunráte milý! Jakož mi píšeš o Šlapanku, člověka pána tvého, že by seděl na Vlhlavech: i věziž, že jsem o to mluvil s úředníkem z Vlhlavy; tak je zpravil, že je ten Šlapánek slíbil za Světíka, člověka Přibíkova,*) jakos pak v Při- bíkovu listu srozuměl, že jest i základ propadl. A muožeš rozuměti dobře, kdo zač slíbí, že jest povinen plnieti a že každý k tomu hledí, aby jej k tomu připravil, aby mu splněno bylo. Pak chceš-li jej k tomu připraviti, aby ten základ plniel a budeš mi psáti, chciť já jej kázati propustiti. Také jakož mi píšeš, kdož ste v Netolicích byli, pána tvého lidi i naše také, a že by tu vězně některé sebú na Vlhlav pojali a je šacovali, a že by se tobě zdálo, že by pánu tvému polovice z toho šacuňku dáno bylo. O ty věci jsem mluvil s Vlhlavskými; také tak praví, že ste také na Krumlov vězně některé odtud z Netolic vedli a mnoho jiných věcí a obilí vezli; pak aťby se spravedlivě stalo pánu tvému i také nám i našim dobrým lidem, nechť jsú všechny věci položeny a vězni postaveni, a vedle spravedlnosti komu se má co dostati ať to béře. Datum Budwais, sabbato post Conversionem s. Pauli apostoli an- Zdeslav z Šternberka. norum domini oc. LXX°. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, mně milému. 349. Vilém z Kozího úředníkům Krumlovským: že Táborští vlehli na statky Rosenberské pro nějaký dluh. V Soběslavi. [1470], 30. Jan. Opis č. 2331. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! List tento, kerýž ste poslali ob- novený panu Jetřichovi,**) ten sem na Tábor posielal, i nechtěli jsú jeho přijieti ti, keříž ležie na páně Mt již od neděle na Táboře. A tak mi ten pravil, ktož tam s listem jezdil, že proto nechtěli přijieti, že se pán píše najvyšší komorník krá- *) Hada z Paběnic? **) z Janovic. Cf. číslo 120 k roku 1467 22. April.
388 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. ježto VMt jemu srozumie. A také račte věděti, žeť jsú Zelenohorští Rabské porazili a několiko pěších jali. Datum Krumlov, sabbato in die Fabiani oc. LXX°. Kunrát z Petrovic, purkrabie na Krumlově. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského pánu mému milostivému dd. 348. Zdeslav ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: o poddaného Rosenberského Šlapánka, a o roz- dělení kořisti Netolické. V Budějovicích. 1470, 27. Jan. Orig. č. 2330. Služba má, Kunráte milý! Jakož mi píšeš o Šlapanku, člověka pána tvého, že by seděl na Vlhlavech: i věziž, že jsem o to mluvil s úředníkem z Vlhlavy; tak je zpravil, že je ten Šlapánek slíbil za Světíka, člověka Přibíkova,*) jakos pak v Při- bíkovu listu srozuměl, že jest i základ propadl. A muožeš rozuměti dobře, kdo zač slíbí, že jest povinen plnieti a že každý k tomu hledí, aby jej k tomu připravil, aby mu splněno bylo. Pak chceš-li jej k tomu připraviti, aby ten základ plniel a budeš mi psáti, chciť já jej kázati propustiti. Také jakož mi píšeš, kdož ste v Netolicích byli, pána tvého lidi i naše také, a že by tu vězně některé sebú na Vlhlav pojali a je šacovali, a že by se tobě zdálo, že by pánu tvému polovice z toho šacuňku dáno bylo. O ty věci jsem mluvil s Vlhlavskými; také tak praví, že ste také na Krumlov vězně některé odtud z Netolic vedli a mnoho jiných věcí a obilí vezli; pak aťby se spravedlivě stalo pánu tvému i také nám i našim dobrým lidem, nechť jsú všechny věci položeny a vězni postaveni, a vedle spravedlnosti komu se má co dostati ať to béře. Datum Budwais, sabbato post Conversionem s. Pauli apostoli an- Zdeslav z Šternberka. norum domini oc. LXX°. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, mně milému. 349. Vilém z Kozího úředníkům Krumlovským: že Táborští vlehli na statky Rosenberské pro nějaký dluh. V Soběslavi. [1470], 30. Jan. Opis č. 2331. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli milý! List tento, kerýž ste poslali ob- novený panu Jetřichovi,**) ten sem na Tábor posielal, i nechtěli jsú jeho přijieti ti, keříž ležie na páně Mt již od neděle na Táboře. A tak mi ten pravil, ktož tam s listem jezdil, že proto nechtěli přijieti, že se pán píše najvyšší komorník krá- *) Hada z Paběnic? **) z Janovic. Cf. číslo 120 k roku 1467 22. April.
Strana 389
Dopisy z roku 1470. 389 lovstvie Českého,*) pro ten titul; a také že sú tak mluvili, by se pak i list srovnal, že jeho nepřijmú, leč z ležení vyručeni a vypraveni budú, a za ně vše zaplaceno bude, což jest neb bude proležáno. Také teď i list, kerýž s pranéře stržen, ježto pánu i nám rukojmiem lají, posielám, jemuž porozumiete. I milí přietelé! poněvadž jest již tak ta věc dodržána, až jsú vlehli, ano se hned té hodiny list i přiepis páně Mti poslal, jakž mi dodán byl, a i to sem páně Mti psal, že tomu rozumiem, že té cesty hledají, aby JMt v škodu uvedli: protož, milí přietelé, tomu rozumějíc, dajte mi věděti, kterak se mám v té věci mieti. Neb vězte jistě, žeť se v tom jinak mieti nebudu, než což vy mi rozkážete; nebo rozumiem, žeť tak ležie, ať by na pána což budú moci najvětší škodu uvedli. Pak co jest v tom úmysla vašeho, to mi dajte bez meškánie věděti; bude-li jiný list poslán a mají-li z leženie vyručeni a vyplaceni býti, či nic, neb i což jest v tom úmysla vašeho, pište mi; nebť já s nimi nic nemíniem jednati, než což mi vámi rozkázáno bude, byť měli rok ležeti. Ex Soběslav, fer. III. ante Purificationem b. Mariae virg. glor. Vilém z Kozieho. Urozeným panošiem Petrovi Perštajnskému z Mikovic a Kunrátovi z Petrovic, purk- rabí na Krumlově, přátelóm milým bd. 350. Zdeslav ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: aby ihned poslal pěších což může do Budějovic. V Budějovicích. [1470?] 31. Jan. Orig. č. 2066. Služba má, Kunráte milý! Jakož psal Vrabskému**) v ceduli o některéch věcech: věz, žeť to před sebú máme; protož prosím tebe, což muožeš jmieti dobrých pěších, pošli mi je jsem, ať jsú zde konečně zajtra [1. Febr.] vo nešpořiech; ufáme buoh buohdá, žeť té věci dovedem, která se vám také dobře líbí. Datum Budwais, fer. IIII. post Convers. s. Pauli apostoli. Zdeslav z Šternberka. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově,***) mému milému d. 351. Jindřich Roubík z Hlavatec purkrabí Krumlovskému. aby vyručil některé z jeho lidí a dal jim rok. Na Hluboké. 1470, 12. Febr. Orig. č. 2333. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli a bratře milý vedle běhu nynějšieho! A prosím tebe, daj Sábovi a Vondráčkovi rok, a jáť sě chci také přičiniti a Štrau- chovi i Jírovi Hrbovi také rok zednati; duokudž ty Sábovi rok dáš, piš mi, a jáť *) Jan z Rosenberka držel tento úřad od krále Matiáše Uherského. **) Janovi z Vrabí. ***) Byl purkrabím od 1469, 14. Nov. do 1478. Podle toho a jiných okolností stalo se vročení.
Dopisy z roku 1470. 389 lovstvie Českého,*) pro ten titul; a také že sú tak mluvili, by se pak i list srovnal, že jeho nepřijmú, leč z ležení vyručeni a vypraveni budú, a za ně vše zaplaceno bude, což jest neb bude proležáno. Také teď i list, kerýž s pranéře stržen, ježto pánu i nám rukojmiem lají, posielám, jemuž porozumiete. I milí přietelé! poněvadž jest již tak ta věc dodržána, až jsú vlehli, ano se hned té hodiny list i přiepis páně Mti poslal, jakž mi dodán byl, a i to sem páně Mti psal, že tomu rozumiem, že té cesty hledají, aby JMt v škodu uvedli: protož, milí přietelé, tomu rozumějíc, dajte mi věděti, kterak se mám v té věci mieti. Neb vězte jistě, žeť se v tom jinak mieti nebudu, než což vy mi rozkážete; nebo rozumiem, žeť tak ležie, ať by na pána což budú moci najvětší škodu uvedli. Pak co jest v tom úmysla vašeho, to mi dajte bez meškánie věděti; bude-li jiný list poslán a mají-li z leženie vyručeni a vyplaceni býti, či nic, neb i což jest v tom úmysla vašeho, pište mi; nebť já s nimi nic nemíniem jednati, než což mi vámi rozkázáno bude, byť měli rok ležeti. Ex Soběslav, fer. III. ante Purificationem b. Mariae virg. glor. Vilém z Kozieho. Urozeným panošiem Petrovi Perštajnskému z Mikovic a Kunrátovi z Petrovic, purk- rabí na Krumlově, přátelóm milým bd. 350. Zdeslav ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: aby ihned poslal pěších což může do Budějovic. V Budějovicích. [1470?] 31. Jan. Orig. č. 2066. Služba má, Kunráte milý! Jakož psal Vrabskému**) v ceduli o některéch věcech: věz, žeť to před sebú máme; protož prosím tebe, což muožeš jmieti dobrých pěších, pošli mi je jsem, ať jsú zde konečně zajtra [1. Febr.] vo nešpořiech; ufáme buoh buohdá, žeť té věci dovedem, která se vám také dobře líbí. Datum Budwais, fer. IIII. post Convers. s. Pauli apostoli. Zdeslav z Šternberka. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově,***) mému milému d. 351. Jindřich Roubík z Hlavatec purkrabí Krumlovskému. aby vyručil některé z jeho lidí a dal jim rok. Na Hluboké. 1470, 12. Febr. Orig. č. 2333. Službu svú vzkazuji, urozený přieteli a bratře milý vedle běhu nynějšieho! A prosím tebe, daj Sábovi a Vondráčkovi rok, a jáť sě chci také přičiniti a Štrau- chovi i Jírovi Hrbovi také rok zednati; duokudž ty Sábovi rok dáš, piš mi, a jáť *) Jan z Rosenberka držel tento úřad od krále Matiáše Uherského. **) Janovi z Vrabí. ***) Byl purkrabím od 1469, 14. Nov. do 1478. Podle toho a jiných okolností stalo se vročení.
Strana 390
390 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. také těmto zednám rok duotud, dokudž ty jim dáš. A také bratře, dajte Rynšovi rok, a prv ať jej pan Wintrberský vyručí; pak-li toho neučiníte, sedouť vaši i naši a tiem nic nezednáte. A majm také prosím daj rok, o kderéžť sem psal, anebo mi je dajte na peníze, ať je vyručím, kteréžť sem v ceduli jmenoval; pakliť by sě také, bratřie, toho nestalo, seděliťby vaši také. I opatř tu věc, aťby někderak bylo dobře zednáno, cožťby slušného bylo, a v té mieře budeme směny jednati. Také bratře milý, jakožť sem za Maléřem základ propadl, chciť plniti rád, nebť budou v středu IV neděle; a takéť sou mi někteří vaši dlužni, kázalť sem, ať by tam bylo dáno, i nebude-liť, ale pošliť já sám. A o Víta, jakožs mi psal, milý bratře, však vieš, že tě dávno umřel ještě na Čákově, a toť sem dávno psal. Ex Hluboka, fer. II. Jindřich Roubík z Hlavatec, hajtman na Piesku. Agathae anno oc. LXX°. Urozenému panoši Kundrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, přieteli a bratru mému dobrému. 352. Purkrabí Helfenburský úředníkům Krumlovským: o stání se Žibřidem z Mostku. Na Helfmburce. 1470, 19. Febr. Orig. č. 2337. Službu svú vzkazuji, urození přietelé milí! Vědětiť vám dávám, kterak jest poslal ke mně pan Labuť měštěnína svého Mikuláše písaře, žádaje, abych Žibřidovi*) vrátil list odpoviedací, a že nemiení viece proti páně Mti býti. I dal sem na to od- pověď, že já toho listu nemám a že jej mají jmieti v Krumplově. I dal sem jemu v tom bezpečenstvie sám od sebe a z zámku Helfmburku do téhodne, až bych vás v tom obeslal a zvěděl v tom úmysl váš a panu Labuťovi o tom odpověď dal. I milí přietelé! což jest v tom úmysla vašeho, dajte mi to věděti, nebť panu Labuťovi jmám o tom odpověď dáti konečně do neděle [25. Febr.]. Ex Helfmburk, fer. II. post Julianae virg. anno dni oc. LXX°. Václav Vlášek z Miloňovic, purkrabie na Helfmburce. Urozeným panošiem Petrovi Perštajnskému z Mikovic a Kunrádovi z Petrovic, purk- rabí na Krumlově, přieteli milému. 353. Zdeslav ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: o příhodě mezi lidmi Rosenberskými a krále Matiášovými. V Budějovicích. 1470, 23. Febr. Orig. č. 2338. Služba má, pane Kunráte milý! Jakož mi píšeš o té příhody, kteráž se jest nynie stala mezi vašemi lidmi a KJMti: věděti dávám, žeť konečně tuším, že je dal *) Snad Přibík Žibřid z Mostku. Sedláček III. 263.
390 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. také těmto zednám rok duotud, dokudž ty jim dáš. A také bratře, dajte Rynšovi rok, a prv ať jej pan Wintrberský vyručí; pak-li toho neučiníte, sedouť vaši i naši a tiem nic nezednáte. A majm také prosím daj rok, o kderéžť sem psal, anebo mi je dajte na peníze, ať je vyručím, kteréžť sem v ceduli jmenoval; pakliť by sě také, bratřie, toho nestalo, seděliťby vaši také. I opatř tu věc, aťby někderak bylo dobře zednáno, cožťby slušného bylo, a v té mieře budeme směny jednati. Také bratře milý, jakožť sem za Maléřem základ propadl, chciť plniti rád, nebť budou v středu IV neděle; a takéť sou mi někteří vaši dlužni, kázalť sem, ať by tam bylo dáno, i nebude-liť, ale pošliť já sám. A o Víta, jakožs mi psal, milý bratře, však vieš, že tě dávno umřel ještě na Čákově, a toť sem dávno psal. Ex Hluboka, fer. II. Jindřich Roubík z Hlavatec, hajtman na Piesku. Agathae anno oc. LXX°. Urozenému panoši Kundrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, přieteli a bratru mému dobrému. 352. Purkrabí Helfenburský úředníkům Krumlovským: o stání se Žibřidem z Mostku. Na Helfmburce. 1470, 19. Febr. Orig. č. 2337. Službu svú vzkazuji, urození přietelé milí! Vědětiť vám dávám, kterak jest poslal ke mně pan Labuť měštěnína svého Mikuláše písaře, žádaje, abych Žibřidovi*) vrátil list odpoviedací, a že nemiení viece proti páně Mti býti. I dal sem na to od- pověď, že já toho listu nemám a že jej mají jmieti v Krumplově. I dal sem jemu v tom bezpečenstvie sám od sebe a z zámku Helfmburku do téhodne, až bych vás v tom obeslal a zvěděl v tom úmysl váš a panu Labuťovi o tom odpověď dal. I milí přietelé! což jest v tom úmysla vašeho, dajte mi to věděti, nebť panu Labuťovi jmám o tom odpověď dáti konečně do neděle [25. Febr.]. Ex Helfmburk, fer. II. post Julianae virg. anno dni oc. LXX°. Václav Vlášek z Miloňovic, purkrabie na Helfmburce. Urozeným panošiem Petrovi Perštajnskému z Mikovic a Kunrádovi z Petrovic, purk- rabí na Krumlově, přieteli milému. 353. Zdeslav ze Šternberka purkrabí Krumlovskému: o příhodě mezi lidmi Rosenberskými a krále Matiášovými. V Budějovicích. 1470, 23. Febr. Orig. č. 2338. Služba má, pane Kunráte milý! Jakož mi píšeš o té příhody, kteráž se jest nynie stala mezi vašemi lidmi a KJMti: věděti dávám, žeť konečně tuším, že je dal *) Snad Přibík Žibřid z Mostku. Sedláček III. 263.
Strana 391
Dopisy z roku 1470. 391 věděti pan Kropáč králi JMti. I zdá mi se za podobné, aby ty svého pána obeslal, ať by se k té věci věděl i uměl mieti, ať by se král JMt naň nepopudiel; neb věz, žeť první žalobě hněv činí. Datum Budwais, fer. VI. in vigilia s. Mathiae apostoli annorum domini oc. septuagesimo. Zdeslav z Šternberka. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, mně milému buď d. 354. Petr Kořenský Janovi z Rosenberka; o zrádě lidí Adama Drahonického a Erazima z Michnic, aby napravena byla. V Budějovicích. [1470], 14. Mart. Orig. č. 2342. Urozený pane, pane na mě laskavý! Služba má napřed VMti. Dávám VMti věděti, kterak nynie v sobotu [10. Mart.], když jsme z daru božieho nad nepřátely našimi poražení učinili a je rozehnali, tu lidé VMti s Nakří i jiní, Adamovi a Era- zimovi oc., nepřátelóm našim ku pomoci činíc, na služebníky pána mého JMti střieleli, kopími, kterýž nepřátelé naši pometali, bodli a některé nám zranili a koně jim zbili, a vězně nepřátele naše, jich zbroje, oděnie, šubu mú vlastní i jiné věci oc. u sebe zachovali. I byli by je ihned služebníci pána mého pro takovú neupřímnost ihned spálili, ale já pro VMt nedopustil jsem to učiniti. I prosímť, pane milý, abyšte ráčili lidi své i služebníkuov vašich k tomu přidržeti a připraviti, aby ti vzatkové nám navráceni byli, a škody ty, které jsú nám učinili, opraveny, nebť se velmi bojím, jestližeť to opraveno nebude, ať by ti lidé spáleni a zahubeni nebyli; nebť já i jiní to tak pro nic nechati nemieníme. I vždyť věřím VMti, že se k tomu ráčíte přičiniti a v tom jako pán spravedlivý mieti pro mú službu. Odpovědi žádám listem vaším. Petr Kořenský z Terešova a na Radyni. Ex Budwais, fer. IV. post Invocavit. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému buď d. 355. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o vzatku paní Hořčicové a synu jejím Štěpánovi; o zbrojení na Písku. Na Helfenburce 1470, 15. Mart. Orig. č. 2343. Urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož mi VMt píšete něčí zprávu, že by k VMti jela Horčicova mátie, a v tom že by jí vzali koníky na zámek VMti na Helfenburk oc. I rač VMt věděti, žeť jest mátie Horčicova byla přijela k Wolfovi do Dúbravice a tu jest s vozu ssedla, a pěšie VMti jdúce tudy, i vzali jí ty koníky. I psal mi o to Wolf žádaje, aby jí vráceni byli, že jest k němu přijela; a v tom ten jistý posel ušel jest pryč, prvé než sem s ním rozmluvil. I kázal sem ty jisté
Dopisy z roku 1470. 391 věděti pan Kropáč králi JMti. I zdá mi se za podobné, aby ty svého pána obeslal, ať by se k té věci věděl i uměl mieti, ať by se král JMt naň nepopudiel; neb věz, žeť první žalobě hněv činí. Datum Budwais, fer. VI. in vigilia s. Mathiae apostoli annorum domini oc. septuagesimo. Zdeslav z Šternberka. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, mně milému buď d. 354. Petr Kořenský Janovi z Rosenberka; o zrádě lidí Adama Drahonického a Erazima z Michnic, aby napravena byla. V Budějovicích. [1470], 14. Mart. Orig. č. 2342. Urozený pane, pane na mě laskavý! Služba má napřed VMti. Dávám VMti věděti, kterak nynie v sobotu [10. Mart.], když jsme z daru božieho nad nepřátely našimi poražení učinili a je rozehnali, tu lidé VMti s Nakří i jiní, Adamovi a Era- zimovi oc., nepřátelóm našim ku pomoci činíc, na služebníky pána mého JMti střieleli, kopími, kterýž nepřátelé naši pometali, bodli a některé nám zranili a koně jim zbili, a vězně nepřátele naše, jich zbroje, oděnie, šubu mú vlastní i jiné věci oc. u sebe zachovali. I byli by je ihned služebníci pána mého pro takovú neupřímnost ihned spálili, ale já pro VMt nedopustil jsem to učiniti. I prosímť, pane milý, abyšte ráčili lidi své i služebníkuov vašich k tomu přidržeti a připraviti, aby ti vzatkové nám navráceni byli, a škody ty, které jsú nám učinili, opraveny, nebť se velmi bojím, jestližeť to opraveno nebude, ať by ti lidé spáleni a zahubeni nebyli; nebť já i jiní to tak pro nic nechati nemieníme. I vždyť věřím VMti, že se k tomu ráčíte přičiniti a v tom jako pán spravedlivý mieti pro mú službu. Odpovědi žádám listem vaším. Petr Kořenský z Terešova a na Radyni. Ex Budwais, fer. IV. post Invocavit. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému buď d. 355. Purkrabí Helfenburský Janovi z Rosenberka: o vzatku paní Hořčicové a synu jejím Štěpánovi; o zbrojení na Písku. Na Helfenburce 1470, 15. Mart. Orig. č. 2343. Urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož mi VMt píšete něčí zprávu, že by k VMti jela Horčicova mátie, a v tom že by jí vzali koníky na zámek VMti na Helfenburk oc. I rač VMt věděti, žeť jest mátie Horčicova byla přijela k Wolfovi do Dúbravice a tu jest s vozu ssedla, a pěšie VMti jdúce tudy, i vzali jí ty koníky. I psal mi o to Wolf žádaje, aby jí vráceni byli, že jest k němu přijela; a v tom ten jistý posel ušel jest pryč, prvé než sem s ním rozmluvil. I kázal sem ty jisté
Strana 392
392 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. koníky doluov svésti do Kojčína, aby hladem neumřeli, a v tom jsú ukradeni, že se jich nikoli doptati nemohu. A dále mi VMt píše, že by máti Horčicova byla ubezpe- čena od VMti i od pana Zdeňka s tiem, což jejieho jest. I milostivý pane! jáť věděti nemohu, cožť jejieho jest a co jest Štěpána, syna jejieho, kterýž jest u Wintrber- ského a činí škodu velikú VMti. A prvé než jste mně obeslali, zajeli jsú jim dobytek v Soběčicích, a dva sedláky jali, a jedno jsem na rukojmie dal, a dva sedíta. A ten dobytek ti jistí lidé z Soběčic vyplatili jsú v VI zlatých. Pak což v tom VMt roz- káže, tak se státi jmá vedle rozkázánie VMti. Ex Helfenburk, fer. V. post Gregorii Václav V. z Miloňovic, purkrabie na Helfenburce. anno oc. LXX°. Také rač VMt věděti, že se na Piesek silně zbierají, ale neviem kam mienie. A Heřman*) a Ahník**) u Vodňanech sedie u vězení; a tak sem zpraven, že by Heř- mana chtěli šacovati ve IV° ſ. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, najvyššiemu komorníku k. Českého, pánu mému milostivému. 356. Jan ze Švamberka Janovi z Rosenberka: aby jeho lidem dovolil koupiti soli. V Strakonicich. 1470, 23. Mart. Orig. č. 2348. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Lidé moji z Stra- konic vezú k vám do Krumlova ryby i jiné potřeby na čtrnádcti voziech a zase chtie tak nabrati na ty vozy soli i jiných potřeb. I prosím vás, milý pane, kažte jim pro- pustiti, což nakoupie na těch čtrnádcte vozuov, pro mě a v dobrú oplatu. A titoť mají vozy zejmena: Róže jeden vuoz, Matěj dva vozy, Povale dva, Charvát dva, Brož jeden, Janek Jakšuov jeden, Kazimas jeden, Mathúšek jeden, rychtář jeden, Hanuš dva vozy. Věřímť i ufám, že to pro mě učiníte. Datum Strakonic, fer. VI. ante dominicam Oculi annorum dni oc. LXX°. Jan z Švamberka, mistr převorstvie Českého.***) Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, přieteli milému. 357. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: o škodách, které se dějí na Třeboňsku od posádky polské z Budějovic. Ve Třeboni. 1470, 25. Mart. Orig. č. 2349. Urozený pane, pane muoj milostivý! A račte VMt věděti, že Poláci z Budě- jovic činie škodu lidem VMti pícovániem okolo zámku Třeboně. I již bych jim byl *) z Prostého a z Mačic? **) z Budkova. ***) Srovnej s číslem 347.
392 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. koníky doluov svésti do Kojčína, aby hladem neumřeli, a v tom jsú ukradeni, že se jich nikoli doptati nemohu. A dále mi VMt píše, že by máti Horčicova byla ubezpe- čena od VMti i od pana Zdeňka s tiem, což jejieho jest. I milostivý pane! jáť věděti nemohu, cožť jejieho jest a co jest Štěpána, syna jejieho, kterýž jest u Wintrber- ského a činí škodu velikú VMti. A prvé než jste mně obeslali, zajeli jsú jim dobytek v Soběčicích, a dva sedláky jali, a jedno jsem na rukojmie dal, a dva sedíta. A ten dobytek ti jistí lidé z Soběčic vyplatili jsú v VI zlatých. Pak což v tom VMt roz- káže, tak se státi jmá vedle rozkázánie VMti. Ex Helfenburk, fer. V. post Gregorii Václav V. z Miloňovic, purkrabie na Helfenburce. anno oc. LXX°. Také rač VMt věděti, že se na Piesek silně zbierají, ale neviem kam mienie. A Heřman*) a Ahník**) u Vodňanech sedie u vězení; a tak sem zpraven, že by Heř- mana chtěli šacovati ve IV° ſ. Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, najvyššiemu komorníku k. Českého, pánu mému milostivému. 356. Jan ze Švamberka Janovi z Rosenberka: aby jeho lidem dovolil koupiti soli. V Strakonicich. 1470, 23. Mart. Orig. č. 2348. Službu svú vzkazuji, urozený pane, pane a přieteli milý! Lidé moji z Stra- konic vezú k vám do Krumlova ryby i jiné potřeby na čtrnádcti voziech a zase chtie tak nabrati na ty vozy soli i jiných potřeb. I prosím vás, milý pane, kažte jim pro- pustiti, což nakoupie na těch čtrnádcte vozuov, pro mě a v dobrú oplatu. A titoť mají vozy zejmena: Róže jeden vuoz, Matěj dva vozy, Povale dva, Charvát dva, Brož jeden, Janek Jakšuov jeden, Kazimas jeden, Mathúšek jeden, rychtář jeden, Hanuš dva vozy. Věřímť i ufám, že to pro mě učiníte. Datum Strakonic, fer. VI. ante dominicam Oculi annorum dni oc. LXX°. Jan z Švamberka, mistr převorstvie Českého.***) Urozenému pánu, panu Janovi z Rožmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, přieteli milému. 357. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: o škodách, které se dějí na Třeboňsku od posádky polské z Budějovic. Ve Třeboni. 1470, 25. Mart. Orig. č. 2349. Urozený pane, pane muoj milostivý! A račte VMt věděti, že Poláci z Budě- jovic činie škodu lidem VMti pícovániem okolo zámku Třeboně. I již bych jim byl *) z Prostého a z Mačic? **) z Budkova. ***) Srovnej s číslem 347.
Strana 393
Dopisy z roku 1470. 393 mohl škodu učiniti zase, i nesměl sem pro VMt, abych snad huoř neučinil. Než psal sem jim již několikrát, aby takové záhuby nechali lidí VMti. I rozumiem tomu, že z těžka nechají, leč by kde přeplašeni byli; i jest velmi těžká věc jim tolik trpěti. I milý pane, račte mi o tom psáti, abych se uměl v té věci jmieti, aneb stane-li se jim co, račte se toho nevědúc činiti. Odpovědi prosím po tomto poslu. Dán v Tře- boni, v neděli třetie v postě leta LXX°. Zdebor z Kozieho, hajtman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, najvyššiemu komorníku k. Českého, pánu milostivému. 358. Hejtman Třeboňský (komu?): o glejt pro sebe a Jarohněva z Úsuší. B. m. [1470]. Opis č. 2350. Službu svú vzkazuji běhu nynějšieho, urozený přieteli! A jakož mi píšeš o ty věci: i to já chci k tvé žádosti učiniti a sjeti se s tebú u Bašty tak, jakož píšeš; ale však s tiem chci páně Mt obeslati, aby to s JMti vólí bylo. A ten gley [sic] ať svědčí od X koní až do XXX“, a tolikéž osobám, pro tě i pro mě. A jáť neme- škaje, páně Mt s tím obešli, a bude-li se JMti zdáti, tehdyť list glejtovný poslán bude; nemeškaje oc. opatřím tě bezpečenstvím, jakož na to slušie, a ty mě také opatř, abychom potom jiných listuo nejednali. A ten glejt ať svědčí panu Jarohně- vovi z Úsušie a mně, aby on mohl z Krumlova a já z Třeboně a zase na svá obydlé bezpečně přijeti a to bezelstně. Protož již ty list glejtovní jednaj a jáť také jednati budu, k tomu času, jakož píšeš. Zdebor. Pane Jarohněve, jáť jen sám osm pojiedu aneb méně, a abychom se v Bu- dějicích sjeli. 359. Jan ze Švamberka a Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: prosi o glejt. 1470, 26. Mart. Orig. č. 2351. Službu naši vzkazujem, urozený pane, pane přételi milý! Máme ... . . . . . některé pilné potřeby k vám přij ....... ., jakož pak když bohdá k vám přijedem, šíře tomu porozumiete. Protož prošíme vás s pilností, abyšte osobám našim, služeb- níkóm našim i těm, ktož s námi pojedú ode třidcát až do padesáte koní a tolikéž osobám, glejt bezpečně trvající od datum listu tohoto do téhodne dali; jakž věříme, že to bez meškánie učiníte. Datum fer. II. post dominicam Oculi anno oc. LXX°. Jan z Švamberga, mistr převorstvie Českého oc., Jan z Rab- štejna, probošt Vyšehradský, kancléř k. Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberga oc, pánu a přételi našemu dobrému dd. *) Vytrženo. Archly Český VII. 50
Dopisy z roku 1470. 393 mohl škodu učiniti zase, i nesměl sem pro VMt, abych snad huoř neučinil. Než psal sem jim již několikrát, aby takové záhuby nechali lidí VMti. I rozumiem tomu, že z těžka nechají, leč by kde přeplašeni byli; i jest velmi těžká věc jim tolik trpěti. I milý pane, račte mi o tom psáti, abych se uměl v té věci jmieti, aneb stane-li se jim co, račte se toho nevědúc činiti. Odpovědi prosím po tomto poslu. Dán v Tře- boni, v neděli třetie v postě leta LXX°. Zdebor z Kozieho, hajtman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Roznberka, najvyššiemu komorníku k. Českého, pánu milostivému. 358. Hejtman Třeboňský (komu?): o glejt pro sebe a Jarohněva z Úsuší. B. m. [1470]. Opis č. 2350. Službu svú vzkazuji běhu nynějšieho, urozený přieteli! A jakož mi píšeš o ty věci: i to já chci k tvé žádosti učiniti a sjeti se s tebú u Bašty tak, jakož píšeš; ale však s tiem chci páně Mt obeslati, aby to s JMti vólí bylo. A ten gley [sic] ať svědčí od X koní až do XXX“, a tolikéž osobám, pro tě i pro mě. A jáť neme- škaje, páně Mt s tím obešli, a bude-li se JMti zdáti, tehdyť list glejtovný poslán bude; nemeškaje oc. opatřím tě bezpečenstvím, jakož na to slušie, a ty mě také opatř, abychom potom jiných listuo nejednali. A ten glejt ať svědčí panu Jarohně- vovi z Úsušie a mně, aby on mohl z Krumlova a já z Třeboně a zase na svá obydlé bezpečně přijeti a to bezelstně. Protož již ty list glejtovní jednaj a jáť také jednati budu, k tomu času, jakož píšeš. Zdebor. Pane Jarohněve, jáť jen sám osm pojiedu aneb méně, a abychom se v Bu- dějicích sjeli. 359. Jan ze Švamberka a Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka: prosi o glejt. 1470, 26. Mart. Orig. č. 2351. Službu naši vzkazujem, urozený pane, pane přételi milý! Máme ... . . . . . některé pilné potřeby k vám přij ....... ., jakož pak když bohdá k vám přijedem, šíře tomu porozumiete. Protož prošíme vás s pilností, abyšte osobám našim, služeb- níkóm našim i těm, ktož s námi pojedú ode třidcát až do padesáte koní a tolikéž osobám, glejt bezpečně trvající od datum listu tohoto do téhodne dali; jakž věříme, že to bez meškánie učiníte. Datum fer. II. post dominicam Oculi anno oc. LXX°. Jan z Švamberga, mistr převorstvie Českého oc., Jan z Rab- štejna, probošt Vyšehradský, kancléř k. Českého. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozemberga oc, pánu a přételi našemu dobrému dd. *) Vytrženo. Archly Český VII. 50
Strana 394
394 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 360. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému: o zpořízení zápisu pro zajatého Jana Popela z Lobkovic. V Budějovicích. 1470, 3. April. Orig. č. 2352. Jan z Rozmberka oc. Kunráte milý! Jakož nám píšeš o notuli páně Pope- lovu, kterak udělána má býti oc. I mluv o to s Mikulášem kancléřem, ať on udělá. A také ať v tom listu jest zavázán pode ctí a věrú, a na svědomí ať dobří lidé své pečeti také přiloží, nebť jsme tak spolu zuostali. A propusťte jej doluov k lékaři.*) Datum Budweis, fer. III. post dominicam Letare anno oc. LXX°. Famoso Conrado de Petrovic, burgravio in Crumplov, fideli nostro dilecto. 361. Purkrabí Vitorazský Janovi z Rosenberka: o šacování Miličínských a o zřízení katolických služeb božích na statcích Rosenberských. V Soběslavi. 1470, 10. April. Orig. č. 2354 a. Urozený pane, pane na mě laskavý! Službu svú VMti vzkazuji. Jakožs VMt mluvil se mnú v Budějoviciech o Miličínské, coby dlužni byli toho šacuňku, kteří zjímáni byli v Borotíně na kázánie: dávámť VMti věděti a těch listuov přiepisy po- sielám, za které jsú mi rukojmie. I prosímť VMti, račte mi rozkázati vyplniti; nebť viem, že VMt tomu dobře zrozumíte, když ty listy slyšeti budete, kterak mi slibují; nebť bych jim byl neřku peněz i hrdla věřil. I věřímť VMti, že jim rozkážete mi plniti. Než co sě jim děje, to jse jim pro VMt děje, nebť bych byl to dávno na nich dobyl, bychť VMt v tom nešanoval. Také VMt v těch přípisiech porozumíte, mnoho-li jse VMti lidí dotýče, o kteréž jest VMt se mnú mluvil v Budějoviciech; i prosímť VMti, račte mi odpověď na to dáti, pokadž jse mám v tom mieti a je napomínati. Ex Soběslav, fer. III. post dominicam Judica annorum domini oc. LXX°. Zigmund z Mirošovic, purkrabí Vitorazský. Také milostivý pane! jakož sem s VMtí v Budějovicích mluvil, abyšte ráčili rozkázati po svých všech úřadech, aby lidé VMti řád křesťanský udělali do těch božiech hod**); pakli by kteří toho zanetbali, že mi VMt rozkázal, abych je k tomu připravoval. Račtež VMti úředníkóm rozkázati, aby je obeslali, aby řád křesťanský udělali; pakli by to kteří neudělali a s křesťany sě nezrovnali, račte VMt věděti, že takové neb takového chci trestkati, jakožs na to sluší; ale v tom mi VMt nerač za zlé mieti a naučení dáti, kterak sě v tom mám mieti. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému. *) Cf. D. Č. IV. 2. 485 a tamtéž v dialogu 605. **) Patrně do Velikonoc (19.—23. April).
394 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 360. Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému: o zpořízení zápisu pro zajatého Jana Popela z Lobkovic. V Budějovicích. 1470, 3. April. Orig. č. 2352. Jan z Rozmberka oc. Kunráte milý! Jakož nám píšeš o notuli páně Pope- lovu, kterak udělána má býti oc. I mluv o to s Mikulášem kancléřem, ať on udělá. A také ať v tom listu jest zavázán pode ctí a věrú, a na svědomí ať dobří lidé své pečeti také přiloží, nebť jsme tak spolu zuostali. A propusťte jej doluov k lékaři.*) Datum Budweis, fer. III. post dominicam Letare anno oc. LXX°. Famoso Conrado de Petrovic, burgravio in Crumplov, fideli nostro dilecto. 361. Purkrabí Vitorazský Janovi z Rosenberka: o šacování Miličínských a o zřízení katolických služeb božích na statcích Rosenberských. V Soběslavi. 1470, 10. April. Orig. č. 2354 a. Urozený pane, pane na mě laskavý! Službu svú VMti vzkazuji. Jakožs VMt mluvil se mnú v Budějoviciech o Miličínské, coby dlužni byli toho šacuňku, kteří zjímáni byli v Borotíně na kázánie: dávámť VMti věděti a těch listuov přiepisy po- sielám, za které jsú mi rukojmie. I prosímť VMti, račte mi rozkázati vyplniti; nebť viem, že VMt tomu dobře zrozumíte, když ty listy slyšeti budete, kterak mi slibují; nebť bych jim byl neřku peněz i hrdla věřil. I věřímť VMti, že jim rozkážete mi plniti. Než co sě jim děje, to jse jim pro VMt děje, nebť bych byl to dávno na nich dobyl, bychť VMt v tom nešanoval. Také VMt v těch přípisiech porozumíte, mnoho-li jse VMti lidí dotýče, o kteréž jest VMt se mnú mluvil v Budějoviciech; i prosímť VMti, račte mi odpověď na to dáti, pokadž jse mám v tom mieti a je napomínati. Ex Soběslav, fer. III. post dominicam Judica annorum domini oc. LXX°. Zigmund z Mirošovic, purkrabí Vitorazský. Také milostivý pane! jakož sem s VMtí v Budějovicích mluvil, abyšte ráčili rozkázati po svých všech úřadech, aby lidé VMti řád křesťanský udělali do těch božiech hod**); pakli by kteří toho zanetbali, že mi VMt rozkázal, abych je k tomu připravoval. Račtež VMti úředníkóm rozkázati, aby je obeslali, aby řád křesťanský udělali; pakli by to kteří neudělali a s křesťany sě nezrovnali, račte VMt věděti, že takové neb takového chci trestkati, jakožs na to sluší; ale v tom mi VMt nerač za zlé mieti a naučení dáti, kterak sě v tom mám mieti. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu na mě laskavému. *) Cf. D. Č. IV. 2. 485 a tamtéž v dialogu 605. **) Patrně do Velikonoc (19.—23. April).
Strana 395
Dopisy z roku 1470. 395 362. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: že pan Labuť a probošt Jan z Rabšteina od Vodňanských byli zajati a pan Mikuláš odpověděl Volyňským. Na Helfenburce. 1470, 14. April. Orig. č. 2357. Urozený pane, pane milostivý! A rač VMt věděti, kterak pan Labuť a pan probošt jeli jsú včera [13. April] z Strakonic někam mimo Vodňany, a v tom jsú je zjímali a vedli do Vodňan; tak mě zpravili. Ale toho věděti nemohu za jisto, propustili sú je čili nic. A také sem dále zpraven od lidí, kteří sú byli na Volyni na trhu, že sú se velmi zstěhovali se vším na kostel a na tvrz, a že by jim Wintr- berský odpověděl včera, a jmám za to, že pan Mikuláš.*) Ex Helfmburk, sabbato ipso die Tiburcii et Valeriani anno dni oc. LXX°. Václav V. z Miloňovic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku k. Českého, pánu mému milostivému. 363. Jindřich ze Hradce Zdeňkovi ze Šternberka: výstraha o blížících se nepřátelích v nevelikém počtu. V Jindřichově Hradci. (1470], 17. April. Orig.*) Službu svú vzkazuji, urozený pane a otče milý! Věděti VMti dávám, kterak Liška, služebník muoj, stavoval sě, i jeda zasě viděl u Pacova, ano vojsko leží, a tak mně spravuje, že jich všech jest na VIII“, a mají vozy dvě kopě, i chtie konečně zejtra v kraji zde býti a škody činiti. I milý pane otče, mně by se zdálo, aby VMt, což muož nejviec, poslal na Soběslav, a muožeteli pana z Rozmberka v tom požiti, aby též poslal, neb ještě kohož VMt požiti muož a to bez meškánie. Do- ufáme pánu bohu, že bychom jim žádné škody učiniti nedali. Ex Novadomo, f. III. ante Georgii raptim. Jindřich z Hradce, Uherského, Českého oc. krále najvyššie ko- morník, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně. Urozenému pánu, panu Zdeňkovi z Šternberka, Uherského, Českého oc. krále najvyš- šiemu haitmanu všech zemí království Českého, a najvyššiemu purkrabí Pražskému, panu otci mému milému.. *) Kapléř ze Sulevic. **) Vročení i přepis pochází od Palackého; zkollacionován nemohl býti, poněvadž jsem orig. tohoto listu na ten čas nenalezl. Staré číslo bylo 2239. 50*
Dopisy z roku 1470. 395 362. Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka: že pan Labuť a probošt Jan z Rabšteina od Vodňanských byli zajati a pan Mikuláš odpověděl Volyňským. Na Helfenburce. 1470, 14. April. Orig. č. 2357. Urozený pane, pane milostivý! A rač VMt věděti, kterak pan Labuť a pan probošt jeli jsú včera [13. April] z Strakonic někam mimo Vodňany, a v tom jsú je zjímali a vedli do Vodňan; tak mě zpravili. Ale toho věděti nemohu za jisto, propustili sú je čili nic. A také sem dále zpraven od lidí, kteří sú byli na Volyni na trhu, že sú se velmi zstěhovali se vším na kostel a na tvrz, a že by jim Wintr- berský odpověděl včera, a jmám za to, že pan Mikuláš.*) Ex Helfmburk, sabbato ipso die Tiburcii et Valeriani anno dni oc. LXX°. Václav V. z Miloňovic, purkrabie na Helfenburce. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku k. Českého, pánu mému milostivému. 363. Jindřich ze Hradce Zdeňkovi ze Šternberka: výstraha o blížících se nepřátelích v nevelikém počtu. V Jindřichově Hradci. (1470], 17. April. Orig.*) Službu svú vzkazuji, urozený pane a otče milý! Věděti VMti dávám, kterak Liška, služebník muoj, stavoval sě, i jeda zasě viděl u Pacova, ano vojsko leží, a tak mně spravuje, že jich všech jest na VIII“, a mají vozy dvě kopě, i chtie konečně zejtra v kraji zde býti a škody činiti. I milý pane otče, mně by se zdálo, aby VMt, což muož nejviec, poslal na Soběslav, a muožeteli pana z Rozmberka v tom požiti, aby též poslal, neb ještě kohož VMt požiti muož a to bez meškánie. Do- ufáme pánu bohu, že bychom jim žádné škody učiniti nedali. Ex Novadomo, f. III. ante Georgii raptim. Jindřich z Hradce, Uherského, Českého oc. krále najvyššie ko- morník, najvyšší komorník desk a súdu práva zemského v Brně. Urozenému pánu, panu Zdeňkovi z Šternberka, Uherského, Českého oc. krále najvyš- šiemu haitmanu všech zemí království Českého, a najvyššiemu purkrabí Pražskému, panu otci mému milému.. *) Kapléř ze Sulevic. **) Vročení i přepis pochází od Palackého; zkollacionován nemohl býti, poněvadž jsem orig. tohoto listu na ten čas nenalezl. Staré číslo bylo 2239. 50*
Strana 396
396 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 364. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: že lidé Rosenberští zajali lidi jeho. V Polné. [1470], 19. April. Orig. č. 2358. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Píše mi Čejka, úředník muoj, když jsú mi Kovarovští Holešovic zstúpili, tehdy tvuoj [sic] úředníci velmi tuze vsadili jednoho Kovarovského, kterýž jest vaším vězněm, a to z té příčiny, že jsú mně to učinili. Milý pane, za to mám, že vám to muož vděk býti, což nám přibývá zámků a nepřátelóm zamúcenie, neb shledáš to buohdá, že ty věci brzo k dobrému konci přijdú. Také mi Čejka píše, že jsú vaši na Helfmburk jali Mikuláše mého z Zelené Hory s jinými, kterýž jsú od prva počátku války u mne byli, a že je vás o to obsélal. I věřím vám milý přételi, že je kážete propustiti; neb jestli že by vám co vinni byli, musiliby opraviti. Ex Polna, fer. V. in Coena domini. Zdeněk z Šternberka, najjasnějšího Uherského a Českého oc. krále hajtman najvyšší všech zemí k. Č. na JMti miestě a najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku král. Českého, přieteli mému milému buď d. 365. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: o věcech hospodářských a zamýšleném útoku na Doudleby nebo Sviny. Ve Třeboni. [1470?/ 22 April. Orig. č. 2359. Urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož VMt byla řekli [sic], aby bylo mlu- veno s Vávrú, písařem v Hradci, kterýž byl prvé na Bechyni: i mluvil sem s ním, aby byl u VMti v Třeboni v úřadě; i řekl jest, že chce u VMti býti. I pravil mi Rehoř, že VMt již jiného jmáte. Protož, jestliť VMti potřebie, račte mi dáti věděti; nebť sem byl s ním na tom zuostal, žeť by měl po těchto svátciech k VMti přijieti, pakli by VMti bylo potřebie na jiném zámku jeho; nebť pravie, žeť jest pacholek k těm věcem dobrý; pakli by jeho VMt nepotřeboval, račte mi dáti věděti, ať bych jemu vzkázal. A teď VMti list posielám, jakož mi Heřman Hradecký*) odpisuje, jemuž VMt porozumiete. Také račte věděti, že sem slyšel, ale nejistím, že by chtěli *) Míní-li se Heřmanem Hradeckým bratr páně Jindřichův, pak by list tento do r. 1470 naprosto ná- ležeti nemohl, poněvadž Heřman již dříve zemřel (dle Rulla kolem 1460, dle Sedláčka kolem 1463). Tomu ovšem na odpor jest ta okolnost, že pisatel listu Zdebor z Kozího se připomíná ja- kožto hejtman ve Třeboni teprv od r. 1469. Proto mám za to, že Heřmanem Hradeckým míní se osoba jiná. Také ostatní obsah listu svědčí, pokud mi povědomo, době mladší než 1463; zejmena v adresse jmenuje se Jan z Rosenberka nejvyšším komorníkem, a tím byl teprv od 3. Mai 1469 (na straně Matiášově).
396 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. 364. Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka: že lidé Rosenberští zajali lidi jeho. V Polné. [1470], 19. April. Orig. č. 2358. Službu svú vzkazuji, urozený pane a přieteli milý! Píše mi Čejka, úředník muoj, když jsú mi Kovarovští Holešovic zstúpili, tehdy tvuoj [sic] úředníci velmi tuze vsadili jednoho Kovarovského, kterýž jest vaším vězněm, a to z té příčiny, že jsú mně to učinili. Milý pane, za to mám, že vám to muož vděk býti, což nám přibývá zámků a nepřátelóm zamúcenie, neb shledáš to buohdá, že ty věci brzo k dobrému konci přijdú. Také mi Čejka píše, že jsú vaši na Helfmburk jali Mikuláše mého z Zelené Hory s jinými, kterýž jsú od prva počátku války u mne byli, a že je vás o to obsélal. I věřím vám milý přételi, že je kážete propustiti; neb jestli že by vám co vinni byli, musiliby opraviti. Ex Polna, fer. V. in Coena domini. Zdeněk z Šternberka, najjasnějšího Uherského a Českého oc. krále hajtman najvyšší všech zemí k. Č. na JMti miestě a najvyšší purkrabie Pražský. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku král. Českého, přieteli mému milému buď d. 365. Hejtman Třeboňský Janovi z Rosenberka: o věcech hospodářských a zamýšleném útoku na Doudleby nebo Sviny. Ve Třeboni. [1470?/ 22 April. Orig. č. 2359. Urozený pane, pane muoj milostivý! A jakož VMt byla řekli [sic], aby bylo mlu- veno s Vávrú, písařem v Hradci, kterýž byl prvé na Bechyni: i mluvil sem s ním, aby byl u VMti v Třeboni v úřadě; i řekl jest, že chce u VMti býti. I pravil mi Rehoř, že VMt již jiného jmáte. Protož, jestliť VMti potřebie, račte mi dáti věděti; nebť sem byl s ním na tom zuostal, žeť by měl po těchto svátciech k VMti přijieti, pakli by VMti bylo potřebie na jiném zámku jeho; nebť pravie, žeť jest pacholek k těm věcem dobrý; pakli by jeho VMt nepotřeboval, račte mi dáti věděti, ať bych jemu vzkázal. A teď VMti list posielám, jakož mi Heřman Hradecký*) odpisuje, jemuž VMt porozumiete. Také račte věděti, že sem slyšel, ale nejistím, že by chtěli *) Míní-li se Heřmanem Hradeckým bratr páně Jindřichův, pak by list tento do r. 1470 naprosto ná- ležeti nemohl, poněvadž Heřman již dříve zemřel (dle Rulla kolem 1460, dle Sedláčka kolem 1463). Tomu ovšem na odpor jest ta okolnost, že pisatel listu Zdebor z Kozího se připomíná ja- kožto hejtman ve Třeboni teprv od r. 1469. Proto mám za to, že Heřmanem Hradeckým míní se osoba jiná. Také ostatní obsah listu svědčí, pokud mi povědomo, době mladší než 1463; zejmena v adresse jmenuje se Jan z Rosenberka nejvyšším komorníkem, a tím byl teprv od 3. Mai 1469 (na straně Matiášově).
Strana 397
Dopisy z roku 1470. 397 aneb úmysl měli nepřátelé v Dúdlebech aneb v Svinech kostel osaditi. I poslal sem dnes, kde jsú, aneb zda bych mohl zvěděti, co chtie počínati, neb sem také slyšel, že by se chystali ke mně na rybníky. A to mi psal purkrabie Hradecký.*) Dán v Třeboni na Velikúnoc. A jali jsme pět vězňuov z Újezdce. Zdebor z Kozieho, hajtman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému. 366. Smlouva Jana z Rosenberka s Kunášem z Machovic o purkrabství na Meidšteině. B. m. 1470, 23. April. Koncept č. 2361. Léta od narozenie syna božieho oc. sedmdesátého v pondělí den sv. Jiří, stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rožmberka s jedné, a slovut- ným panoší Kunášem z Machovic strany druhé, tak že již psaný Kunáš má býti purkrabí a hradu Majdštejna chovati a tu mieti střelcuov branných čtrmezcietma. A na to chovánie hradu má jemu páně Mt vydávati na každý rok CLXXV kop rozdielně; nynie o sv. Jiří na uvazování hradu LXXXVII1/2 kopy, o svatém Jiří [sic potom příštím LXXXVII1/2 kopy, a tak potom vždycky na ty roky, dokudž tu purkrabí bude. Item poplužie s lukami, kteréž prvé k hradu slušie, a k tomu Bory dědiny i s lukami, jakož prvé Rúbík purkrabie držel. Item rybáře dva na řece. Item ten potok od Benešova Chlumského potoka až do řeky pod hradem. Item braň hradová i jiné rozličné věci ty jsú v ceduli popsané a pečeťmi stran obú svrchupsaných za- pečetěné, kteréžto také Kunáš na sstupování hradu též zase sstúpiti a navrátiti má. Také jest umluveno, kdyžby koli pán chtěl purkrabí tu změniti aneb že by Kunáš svrchupsaný nechtěl purkrabí tu býti dále, tehdy mají sobě puol leta napřed dáti věděti, kterážkoli strana jedna druhé, a to při svatém Jiří neb při svatém Havle. Na svědomie svrchupsané úmluvy my nadepsaní Jan z Rozmberka a Kunáš pečeti naše k tomuto listu kázali sme přitisknúti. 367. Smlouva Jana z Rosenberka s Oldřichem ze Dvorce o purkrabství na Novém Hradě. B. m. 1470, 23. April. Orig. č. 2362. Léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého sedmdesátého ten pondělí den svatého Jiřie, stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozm- berka, najvyšším komorníkem královstvie Českého, s jedné, a mezi slovutným panoší Oldřichem ze Dvorce, ty časy purkrabí na Novém Hradě, strany druhé, takže Oldřich *) Markvart z Rakovic.
Dopisy z roku 1470. 397 aneb úmysl měli nepřátelé v Dúdlebech aneb v Svinech kostel osaditi. I poslal sem dnes, kde jsú, aneb zda bych mohl zvěděti, co chtie počínati, neb sem také slyšel, že by se chystali ke mně na rybníky. A to mi psal purkrabie Hradecký.*) Dán v Třeboni na Velikúnoc. A jali jsme pět vězňuov z Újezdce. Zdebor z Kozieho, hajtman na Třeboni. Urozenému pánu, panu Janovi z Rozmberka, najvyššiemu komorníku královstvie Če- ského, pánu mému milostivému. 366. Smlouva Jana z Rosenberka s Kunášem z Machovic o purkrabství na Meidšteině. B. m. 1470, 23. April. Koncept č. 2361. Léta od narozenie syna božieho oc. sedmdesátého v pondělí den sv. Jiří, stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rožmberka s jedné, a slovut- ným panoší Kunášem z Machovic strany druhé, tak že již psaný Kunáš má býti purkrabí a hradu Majdštejna chovati a tu mieti střelcuov branných čtrmezcietma. A na to chovánie hradu má jemu páně Mt vydávati na každý rok CLXXV kop rozdielně; nynie o sv. Jiří na uvazování hradu LXXXVII1/2 kopy, o svatém Jiří [sic potom příštím LXXXVII1/2 kopy, a tak potom vždycky na ty roky, dokudž tu purkrabí bude. Item poplužie s lukami, kteréž prvé k hradu slušie, a k tomu Bory dědiny i s lukami, jakož prvé Rúbík purkrabie držel. Item rybáře dva na řece. Item ten potok od Benešova Chlumského potoka až do řeky pod hradem. Item braň hradová i jiné rozličné věci ty jsú v ceduli popsané a pečeťmi stran obú svrchupsaných za- pečetěné, kteréžto také Kunáš na sstupování hradu též zase sstúpiti a navrátiti má. Také jest umluveno, kdyžby koli pán chtěl purkrabí tu změniti aneb že by Kunáš svrchupsaný nechtěl purkrabí tu býti dále, tehdy mají sobě puol leta napřed dáti věděti, kterážkoli strana jedna druhé, a to při svatém Jiří neb při svatém Havle. Na svědomie svrchupsané úmluvy my nadepsaní Jan z Rozmberka a Kunáš pečeti naše k tomuto listu kázali sme přitisknúti. 367. Smlouva Jana z Rosenberka s Oldřichem ze Dvorce o purkrabství na Novém Hradě. B. m. 1470, 23. April. Orig. č. 2362. Léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého sedmdesátého ten pondělí den svatého Jiřie, stala se jest úmluva mezi urozeným pánem, panem Janem z Rozm- berka, najvyšším komorníkem královstvie Českého, s jedné, a mezi slovutným panoší Oldřichem ze Dvorce, ty časy purkrabí na Novém Hradě, strany druhé, takže Oldřich *) Markvart z Rakovic.
Strana 398
398 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. svrchupsaný má toho Nového Hradu chovati na určeném: najprv má býti sám druhý jiezdný, a k tomu má mieti osmnáct pěších střelcuov. A na to chovánie hradu má mieti od páně Mti: najprv sto a osmdesát kop do roka, polovici nynie vzal na uva- zovánie hradu a polovici na svatý Havel vzieti má, a tak vždy na každý rok potom, na sv. Jiří polovici a druhú polovici na svatý Havel. Item tyto puožitky k chování hradu má jmieti: Na každý rok dvě stě čebruov žita a tři sta čebruov ovsa od páně Mti. Item lúky Novohradské všecky, kromě což Rokle držel k fišmajstrství. Item dvuor Svališuov s dědinami s lukami. Item má mieti robotieře senné i žitné v Šti- ptíně i na Novém Hradě všecky. Item potok, kterýž se počíná nedaleko nad Novým Hradem a skonává se u Petrovy z Lindy meze, ten má držeti až do mostku pod Štiptínem. Item druhý potok, kterýž jde od rybníka Forštmile a vycházie do prvnieho potoka pod samým hradem a jest zdélí snad za šestery hony. Item jakož páně Mt vyplatil některé dědiny od lidí z Nového Hradu, ty Oldřich držeti má a má jemu za to scházeti na úkole jeho na každý rok kopa. Item co jest braní a zbroje roz- ličné, kteréž Oldřich, kdyžby hradu páně Mti sstupoval, také má navrátiti, to jest popsáno v ceduli, takéž pečeťmi obú stran svrchu psaných zapečetěno. Item kdyžby páně Mt ráčil, aby jemu hradu sstúpil, aneb že by Oldřich nechtěl déle purkrabí býti, tehdy mají sobě puol leta napřed dáti věděti, vždy při svatém Jiří neb při svatém Havle. Item kdyžbykolivěk on Oldřich hradu sstupoval vedle toho spisu, tehdy ženci toho leta mají zuostati jemu Oldřichovi nahoře psanému. A na zdrženie všech věcí svrchu psaných my nahoře psaný Jan z Rožmberka a Oldřich ze Dvorce pečeti naše k tomuto spisu kázali sme přitisknúti. 368. Jan ze Šternberka hejtmanu Helfenburskému: aby mu poslal zdání své o nějaké blíže neznámé věci. V Budějovicích. 1470, 25. April. Orig. č. 2364. Služba má, Tethauře milý! Teď posielám ceduli, jíž porozumieš. A takéť jsem ji jiným dobrým lidem okazoval; kto jsú ji viděli, každému se zdá, aby to tak učinil, i mně též. Protož jestližeť sě bude zdáti to učiniti, to mi daj věděti, nebť bych já k tobě někoho poslal. A s túto věcí byl bych k tobě poslal někoho, ještoť by byl s tebú o této věci ústně rozmluvil, ale nynie jsem neměl koho takového. Ex Budwais, fer. IV. in die Marci anno dni oc. LXX°. Jan z Šternberka, najvyšší hajtman lidí královských na Českých Budějoviciech. Urozenému panoši Vilémovi z Thetau, hajtmanu na Helfmburce, milému d.
398 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. svrchupsaný má toho Nového Hradu chovati na určeném: najprv má býti sám druhý jiezdný, a k tomu má mieti osmnáct pěších střelcuov. A na to chovánie hradu má mieti od páně Mti: najprv sto a osmdesát kop do roka, polovici nynie vzal na uva- zovánie hradu a polovici na svatý Havel vzieti má, a tak vždy na každý rok potom, na sv. Jiří polovici a druhú polovici na svatý Havel. Item tyto puožitky k chování hradu má jmieti: Na každý rok dvě stě čebruov žita a tři sta čebruov ovsa od páně Mti. Item lúky Novohradské všecky, kromě což Rokle držel k fišmajstrství. Item dvuor Svališuov s dědinami s lukami. Item má mieti robotieře senné i žitné v Šti- ptíně i na Novém Hradě všecky. Item potok, kterýž se počíná nedaleko nad Novým Hradem a skonává se u Petrovy z Lindy meze, ten má držeti až do mostku pod Štiptínem. Item druhý potok, kterýž jde od rybníka Forštmile a vycházie do prvnieho potoka pod samým hradem a jest zdélí snad za šestery hony. Item jakož páně Mt vyplatil některé dědiny od lidí z Nového Hradu, ty Oldřich držeti má a má jemu za to scházeti na úkole jeho na každý rok kopa. Item co jest braní a zbroje roz- ličné, kteréž Oldřich, kdyžby hradu páně Mti sstupoval, také má navrátiti, to jest popsáno v ceduli, takéž pečeťmi obú stran svrchu psaných zapečetěno. Item kdyžby páně Mt ráčil, aby jemu hradu sstúpil, aneb že by Oldřich nechtěl déle purkrabí býti, tehdy mají sobě puol leta napřed dáti věděti, vždy při svatém Jiří neb při svatém Havle. Item kdyžbykolivěk on Oldřich hradu sstupoval vedle toho spisu, tehdy ženci toho leta mají zuostati jemu Oldřichovi nahoře psanému. A na zdrženie všech věcí svrchu psaných my nahoře psaný Jan z Rožmberka a Oldřich ze Dvorce pečeti naše k tomuto spisu kázali sme přitisknúti. 368. Jan ze Šternberka hejtmanu Helfenburskému: aby mu poslal zdání své o nějaké blíže neznámé věci. V Budějovicích. 1470, 25. April. Orig. č. 2364. Služba má, Tethauře milý! Teď posielám ceduli, jíž porozumieš. A takéť jsem ji jiným dobrým lidem okazoval; kto jsú ji viděli, každému se zdá, aby to tak učinil, i mně též. Protož jestližeť sě bude zdáti to učiniti, to mi daj věděti, nebť bych já k tobě někoho poslal. A s túto věcí byl bych k tobě poslal někoho, ještoť by byl s tebú o této věci ústně rozmluvil, ale nynie jsem neměl koho takového. Ex Budwais, fer. IV. in die Marci anno dni oc. LXX°. Jan z Šternberka, najvyšší hajtman lidí královských na Českých Budějoviciech. Urozenému panoši Vilémovi z Thetau, hajtmanu na Helfmburce, milému d.
Strana 399
Dopisy z roku 1470. 399 369. Jindřich z Hradce odpovídá Janovi z Dobronic. V Hradci Jindř. [1470], 4. Mai. Opis č. 2367 a. Služba má, Dobroničko milý! Jakož sem k žádosti Víthovi a jiným dobrým to učinil a tě u pokoji nechal, abych dal týden napřed věděti, kdy bych chtěl na tě sáhnúti, aneb na tvé lidi. I dávámť napřed týden věděti od datum listu tohoto; již se v tom opatř i lidi své. Datum Novae Domus, f. VI. post Inventionem s. Crucis. Jindřich z Hradce, Uherského a Českého oc. krále najvyšší komr- majstr a najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně oc. Slovutnému panoši Janovi z Dobronic. 370. Jan Slovický purkrabí Krumlovskému: že lidé Rosenberští pobrali lidem pána z Rabšteina. B. m. 1470, 5. Mai. Orig. č. 2368. Službu svú napřed vzkazuji, pane Kunráte, urozený přételi milý! Vznesli na mě Sevrl sklenář a Pirckl odtudž z huti, Misav, pána a přétele mého*) lidé, kterak jim v středu nynie minulú o nešpořech lidé páně Mti pána tvého, ze vsi Markov, s jinými, škodu velikú učinili, vpadše jim do jich huti, piva dobrého pražský sud něco jeho vypili, a což ostalo osekali, šaty postelnie i chodicí s jinými věcmi pobrali, a což zbroje bylo, všecko což jedné mohli najíti, tak oni pravie, vzali oc. To věda, milý přételi, věřímť na miestě pána mého, že ty jisté lidi z Markov pro takový účinek kázati budeš, a rozkážeš, ať by lidem již svrchu jmenovaným, což pobrali, zase navrátili, a což škody učinili jim opravili, aťby o to páně Mt, pán tvój, starán nebyl. Odpovědi žádám tvém listem po tomto poslu. Datum sabbato post s. Crucis Jan Slovický z Vranieho oc. anno oc. LXX°. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, přételi mému milému. 371. Jan z Dobronic Jarohněvovi z Úsuší: aby se přimluvil u Jana z Rosenberka a neopouštěl ho v nesnázi s pánem Hradeckým. V Dobronicích. 1470, 6. Mai. Orig. č. 2367 b. Službu svú vzkazuji, urozený švagře milý! A prosím tebe, mluv s páně Mtí, jakož JMti list píši, proš JMti, ať mne neopúštie. Věřímť, že to pro mě učiníš a s pil- ností s JMtí budeš mluviti. Jestližeť mne JMt opustie a ta záhuba na mně přišla, *) Jana z Rabšteina.
Dopisy z roku 1470. 399 369. Jindřich z Hradce odpovídá Janovi z Dobronic. V Hradci Jindř. [1470], 4. Mai. Opis č. 2367 a. Služba má, Dobroničko milý! Jakož sem k žádosti Víthovi a jiným dobrým to učinil a tě u pokoji nechal, abych dal týden napřed věděti, kdy bych chtěl na tě sáhnúti, aneb na tvé lidi. I dávámť napřed týden věděti od datum listu tohoto; již se v tom opatř i lidi své. Datum Novae Domus, f. VI. post Inventionem s. Crucis. Jindřich z Hradce, Uherského a Českého oc. krále najvyšší komr- majstr a najvyšší komorník desk a súdu práva zemského u Brně oc. Slovutnému panoši Janovi z Dobronic. 370. Jan Slovický purkrabí Krumlovskému: že lidé Rosenberští pobrali lidem pána z Rabšteina. B. m. 1470, 5. Mai. Orig. č. 2368. Službu svú napřed vzkazuji, pane Kunráte, urozený přételi milý! Vznesli na mě Sevrl sklenář a Pirckl odtudž z huti, Misav, pána a přétele mého*) lidé, kterak jim v středu nynie minulú o nešpořech lidé páně Mti pána tvého, ze vsi Markov, s jinými, škodu velikú učinili, vpadše jim do jich huti, piva dobrého pražský sud něco jeho vypili, a což ostalo osekali, šaty postelnie i chodicí s jinými věcmi pobrali, a což zbroje bylo, všecko což jedné mohli najíti, tak oni pravie, vzali oc. To věda, milý přételi, věřímť na miestě pána mého, že ty jisté lidi z Markov pro takový účinek kázati budeš, a rozkážeš, ať by lidem již svrchu jmenovaným, což pobrali, zase navrátili, a což škody učinili jim opravili, aťby o to páně Mt, pán tvój, starán nebyl. Odpovědi žádám tvém listem po tomto poslu. Datum sabbato post s. Crucis Jan Slovický z Vranieho oc. anno oc. LXX°. Urozenému panoši Kunrátovi z Petrovic, purkrabí na Krumlově, přételi mému milému. 371. Jan z Dobronic Jarohněvovi z Úsuší: aby se přimluvil u Jana z Rosenberka a neopouštěl ho v nesnázi s pánem Hradeckým. V Dobronicích. 1470, 6. Mai. Orig. č. 2367 b. Službu svú vzkazuji, urozený švagře milý! A prosím tebe, mluv s páně Mtí, jakož JMti list píši, proš JMti, ať mne neopúštie. Věřímť, že to pro mě učiníš a s pil- ností s JMtí budeš mluviti. Jestližeť mne JMt opustie a ta záhuba na mně přišla, *) Jana z Rabšteina.
Strana 400
400 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nemohl bych žádnému vám potom prospěšen v ničemž býti. A teď přiepis posielám listu, kterýž mi pan Hradecký píše, v němž šíře porozumieš. A již tomu jest krátký čas; vždyť věřím, milý švagře, že se k tomu s pilností pro mě přičiníš. Ex Dobronic, Jan z Dobronic. dominico ante s. Stanislai anno oc. LXX°. Urozenému pánu, panu Jarohněvovi z Úsušie, přieteli a švagru mému milému buď d. 372. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o věcech hospodářských, o zajetí Sigmunda z Pernšteina a krále Matiášově příjezdu do Kroměříže. Ve Třeboni. 1470, 7. Mai. Orig. č. 2369. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosím VMti, račte rozkázati list Ho- bevského nemeškavě napsati a poslati, aťby se ta věc s tiem, což sem přineseno má býti, jakož VMt po Kozském hejtmanovi vzkázala, jednú prácí se zjednala; neb v této mieře jest velmi nebezpečno slati poruozno. A jakž mi VMt psala i po Kozském vzkázala, abych popracoval: již jsem VMti úmysl svuoj psal i k tomu se poddal, abyšte někoho ráčili poslati, ješto by penieze přijímal a vydával, že já chci rád při- pomahati, bohdá věrně a pilně. Protož prosím VMti, neračte mně v tom déle obtě- žovati. Pak nemáli VMt koho tak spěšně poslati, k vybierání peněz a vydávání, ale jižť já někoho zjednám, žeť v tom popracuje za čtyři neděle. A v tom VMt abyšte ráčili tu věc opatřiti, než ať by to vydávání a přijímání peněz se mne sešlo, aťbych já již mohl před některými pokoje užiti a jich křivých řečí zniknúti, i také osobně zvěděti, co mého aneb nemého má býti. A račte věděti, že pana Pernšteinského mla- dého*) jali na Polnú a vzali jemu XLIII koní, a XVI kopiníkuov jali. Než sám jest velmi raněn; ne ten, jako králově Mti vězněm,**) toto jest druhý bratr toho. A to jsú jisté noviny. A přijelo pachole od pana Zdeňka a pravíc, že pan Zdeněk jest v Kroměříži, a že tu na tři sta vozuov vína před královú Mtí přivezli, a že JMt druhý neb třetí den jměla tu přijeti z Trnavy. Datum Třebon, fer. II. ante s. Sta- Řehoř. nislai anno oc. LXX. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému, buď dodán. *) Sigmunda. — Tomek VII. 274. **) Neznámo který. — Cf. D. Č. IV. 2. 531, Tomek VII. 265. Mohl by to býti Vilém. D. Č. V. 1. 7. (Další dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského viz v díle VIII.)
400 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského 1450—1526. nemohl bych žádnému vám potom prospěšen v ničemž býti. A teď přiepis posielám listu, kterýž mi pan Hradecký píše, v němž šíře porozumieš. A již tomu jest krátký čas; vždyť věřím, milý švagře, že se k tomu s pilností pro mě přičiníš. Ex Dobronic, Jan z Dobronic. dominico ante s. Stanislai anno oc. LXX°. Urozenému pánu, panu Jarohněvovi z Úsušie, přieteli a švagru mému milému buď d. 372. Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka: o věcech hospodářských, o zajetí Sigmunda z Pernšteina a krále Matiášově příjezdu do Kroměříže. Ve Třeboni. 1470, 7. Mai. Orig. č. 2369. Urozený pane, pane muoj milostivý! Prosím VMti, račte rozkázati list Ho- bevského nemeškavě napsati a poslati, aťby se ta věc s tiem, což sem přineseno má býti, jakož VMt po Kozském hejtmanovi vzkázala, jednú prácí se zjednala; neb v této mieře jest velmi nebezpečno slati poruozno. A jakž mi VMt psala i po Kozském vzkázala, abych popracoval: již jsem VMti úmysl svuoj psal i k tomu se poddal, abyšte někoho ráčili poslati, ješto by penieze přijímal a vydával, že já chci rád při- pomahati, bohdá věrně a pilně. Protož prosím VMti, neračte mně v tom déle obtě- žovati. Pak nemáli VMt koho tak spěšně poslati, k vybierání peněz a vydávání, ale jižť já někoho zjednám, žeť v tom popracuje za čtyři neděle. A v tom VMt abyšte ráčili tu věc opatřiti, než ať by to vydávání a přijímání peněz se mne sešlo, aťbych já již mohl před některými pokoje užiti a jich křivých řečí zniknúti, i také osobně zvěděti, co mého aneb nemého má býti. A račte věděti, že pana Pernšteinského mla- dého*) jali na Polnú a vzali jemu XLIII koní, a XVI kopiníkuov jali. Než sám jest velmi raněn; ne ten, jako králově Mti vězněm,**) toto jest druhý bratr toho. A to jsú jisté noviny. A přijelo pachole od pana Zdeňka a pravíc, že pan Zdeněk jest v Kroměříži, a že tu na tři sta vozuov vína před královú Mtí přivezli, a že JMt druhý neb třetí den jměla tu přijeti z Trnavy. Datum Třebon, fer. II. ante s. Sta- Řehoř. nislai anno oc. LXX. Urozenému pánu, panu Janovi z Rosenberka, pánu mému milostivému, buď dodán. *) Sigmunda. — Tomek VII. 274. **) Neznámo který. — Cf. D. Č. IV. 2. 531, Tomek VII. 265. Mohl by to býti Vilém. D. Č. V. 1. 7. (Další dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského viz v díle VIII.)
Strana 401
A. XXIX. DOPISY UŘADU PODKOMOŘSKÉHO BUDĚJOVSKÝM z let 1412—1526. K tisku upravil Karel Köpl. Dopisy tuto uveřejňované podávají obraz o oboru působnosti úřadu podkomořského, ovšem ne všestranný. Většina listů týká se obnovování rady městské, zapravování berně, sporů mezi měšťany a vůbec záležitostí městských. Avšak listy tyto zavírají v sobě též všelijaké zprávy o veřejných záležitostech země vůbec a stavu městského zvlášť. Opisy listů těchto byly spořízeny vesměs dle originálů archivu Budějovského, a dopl- nili jsme je několika málo kusy, jichž originály v archivu Musea království Českého uloženy jsou. Že jsme krátký obsah listů jinde (Palackým a námi) již uveřejněných do malé sbírky této zařadili, nebude nám zajisté vytýkáno; téhož nadějeme se také ve příčině jediné sem pojaté listiny latinské, ve kteréž — pokud nám známo po prvé — podkomoří Jan Bechyně se vyskytuje s přídomkem „de Praga“; z názvu toho soudíme, že není správno, uvádíli se podkomoří tento mezi pány z Lažan. Do sbírky této nejsou pojaty četné listy, které královský podkomoří ve věcech židovských Budějovským psával; dočkají se bohdá uveřejnění společně s ostatními prameny k dějinám židů v Budějovicích od nás sebranými. — Panu prof. dr. Ant. Rezkovi jsme vřelými díky za- vázáni za zvláštní ochotu, kterouž nejen transskripci v následujících listech provedl, ale i vše- lijak jinak nás při práci podporoval. K. K. 1. Podkomoří Jan Hájek z Hodětína Budějovským: o při Elišky Frelichové se Štěpánem Faulfišem. V Praze. [1412,*) 6. Oct.] Orig. v archivu Musea kr. Českého. Služba má, přietelé milí! Vám mocí královú i svú přikazuji, abyste paní Elzku Pešlovú, řečeného Freleich měštěnína vašieho ženu na to drželi a připravili, aby ona *) V Museu jest list tento zařaděn do r. 1413; my jsme se rozhodli pro r. 1412 z těchto důvodů: Jan Hájek z Hodětína byl podkomořím od r. 1412—1414; on se jmenuje poprvé 10. Sept. 1412 novus subcamerarius, kdežto jeho předchůdce, biskup Konrád z Vechty 22. Jun. téhož roku naposled ja- Archiv Český VII. 51
A. XXIX. DOPISY UŘADU PODKOMOŘSKÉHO BUDĚJOVSKÝM z let 1412—1526. K tisku upravil Karel Köpl. Dopisy tuto uveřejňované podávají obraz o oboru působnosti úřadu podkomořského, ovšem ne všestranný. Většina listů týká se obnovování rady městské, zapravování berně, sporů mezi měšťany a vůbec záležitostí městských. Avšak listy tyto zavírají v sobě též všelijaké zprávy o veřejných záležitostech země vůbec a stavu městského zvlášť. Opisy listů těchto byly spořízeny vesměs dle originálů archivu Budějovského, a dopl- nili jsme je několika málo kusy, jichž originály v archivu Musea království Českého uloženy jsou. Že jsme krátký obsah listů jinde (Palackým a námi) již uveřejněných do malé sbírky této zařadili, nebude nám zajisté vytýkáno; téhož nadějeme se také ve příčině jediné sem pojaté listiny latinské, ve kteréž — pokud nám známo po prvé — podkomoří Jan Bechyně se vyskytuje s přídomkem „de Praga“; z názvu toho soudíme, že není správno, uvádíli se podkomoří tento mezi pány z Lažan. Do sbírky této nejsou pojaty četné listy, které královský podkomoří ve věcech židovských Budějovským psával; dočkají se bohdá uveřejnění společně s ostatními prameny k dějinám židů v Budějovicích od nás sebranými. — Panu prof. dr. Ant. Rezkovi jsme vřelými díky za- vázáni za zvláštní ochotu, kterouž nejen transskripci v následujících listech provedl, ale i vše- lijak jinak nás při práci podporoval. K. K. 1. Podkomoří Jan Hájek z Hodětína Budějovským: o při Elišky Frelichové se Štěpánem Faulfišem. V Praze. [1412,*) 6. Oct.] Orig. v archivu Musea kr. Českého. Služba má, přietelé milí! Vám mocí královú i svú přikazuji, abyste paní Elzku Pešlovú, řečeného Freleich měštěnína vašieho ženu na to drželi a připravili, aby ona *) V Museu jest list tento zařaděn do r. 1413; my jsme se rozhodli pro r. 1412 z těchto důvodů: Jan Hájek z Hodětína byl podkomořím od r. 1412—1414; on se jmenuje poprvé 10. Sept. 1412 novus subcamerarius, kdežto jeho předchůdce, biskup Konrád z Vechty 22. Jun. téhož roku naposled ja- Archiv Český VII. 51
Strana 402
402 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. toho zbožie, o kteréž jest pře a závada mezi ní a Stephanem řečeným Faulfiš, spolu- měštěnínem vaším, pastorkem jejiem, do konečného sepřenie*) u pokoji přenechala, ani na úroky neb listy, ani na kterú věc k tomu jistému zbožie před dokonáním pře přišlušející sahala ani sahati směla, ale u lidí úrokóv přenechala i jiných po- platkóv do sepřenie svrchupsaného. Neb komužto zbožie po sepření přisúzeno bude, ten sě ve všiechno uvázati má, co k tomu přislušie. Datum Pragae, quinta feria post festum sancti Francisci. Haico de Hodietin, regni Boemie subcamerarius. Magistro civium et juratis consulibus in Budweis, amicis carissimis danda. 2. Podkomoří Jan Bechyně kvituje Budějovské ze 30 kop a 20 gr. berně. V Praze. 1418, 10. Mai. Orig. v arch. Bud. Nos Johannes Bechinie de Praga, regni Boemiae subcamerarius, tenore prae- sentium recognoscimus universis, quod prudentes magister civium, jurati consules et communitas civitatis Budweis ratione lothonum unius summe subsidialis regalis berne pro termino Nativitatis Christi proxime preterito tredecim sexagenas et viginti grossos dederunt et effectualiter persolverunt peccunia in parata. Da quaquidem summa, sic ut praemittitur nobis soluta, eosdem praesentibus quittos ac liberos dicimus peni- tusque solutos. Harum, quibus nostrum appressum est sigillum, testimonio literarum datum Pragae, anno domini millesimo quadringentesimo decimo octavo III. feria ante festum Penthecosten. 3. Podkomoří Vaněk z Valečova kvituje Budějovské ze 200 kop summy hromničné. Bez místa. 1456, 9. Jan. Orig. v arch. Budějovském. Vaněk z Valečova, podkomořie královstvie Českého, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi lidmi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že sem vzal a přijal dvě stě kop grošuov od múdrých a opatrných purgmistra a konšeluov města Budějovic, tu summu, kteráž měla dána býti tehdáž toho času o hromnicech, když se psalo létha božieho tisicieho čtyřstého padesátého, z kterýchžto dvú stú kop grošuov summy již jmenované svrchupsané měšťany quittuji a propúštiem i konečně prázdny činím tiemto kožto podkomoři se vyskytá. R. 1412, 10. Oct. (des Montags nach S. Dionysitage, vnser Reiche des Behemischen in dem 50. und des Römischen in dem 37. Jahre) vydal král Václav IV. rozkaz, že Alžběta Frölichova s pozůstalostí po Mikuláši Faulfišovi nikterakž nakládati nesmí, dokud spor její se Štěpánem Faulfišem vyřízen nebude. A 9. Jan. 1413 (die 9. Januarii regnorum nostrorum anno Boëmie 50. Romanorum vero 37.) rozkazuje týž král, by Alžběta, manželka Pešlína Frölicha, z vězení propuštěna byla. *) Litis contestatio (v. A. Rybička: Pravidla, přísloví a povědění oc. str. 92.)
402 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. toho zbožie, o kteréž jest pře a závada mezi ní a Stephanem řečeným Faulfiš, spolu- měštěnínem vaším, pastorkem jejiem, do konečného sepřenie*) u pokoji přenechala, ani na úroky neb listy, ani na kterú věc k tomu jistému zbožie před dokonáním pře přišlušející sahala ani sahati směla, ale u lidí úrokóv přenechala i jiných po- platkóv do sepřenie svrchupsaného. Neb komužto zbožie po sepření přisúzeno bude, ten sě ve všiechno uvázati má, co k tomu přislušie. Datum Pragae, quinta feria post festum sancti Francisci. Haico de Hodietin, regni Boemie subcamerarius. Magistro civium et juratis consulibus in Budweis, amicis carissimis danda. 2. Podkomoří Jan Bechyně kvituje Budějovské ze 30 kop a 20 gr. berně. V Praze. 1418, 10. Mai. Orig. v arch. Bud. Nos Johannes Bechinie de Praga, regni Boemiae subcamerarius, tenore prae- sentium recognoscimus universis, quod prudentes magister civium, jurati consules et communitas civitatis Budweis ratione lothonum unius summe subsidialis regalis berne pro termino Nativitatis Christi proxime preterito tredecim sexagenas et viginti grossos dederunt et effectualiter persolverunt peccunia in parata. Da quaquidem summa, sic ut praemittitur nobis soluta, eosdem praesentibus quittos ac liberos dicimus peni- tusque solutos. Harum, quibus nostrum appressum est sigillum, testimonio literarum datum Pragae, anno domini millesimo quadringentesimo decimo octavo III. feria ante festum Penthecosten. 3. Podkomoří Vaněk z Valečova kvituje Budějovské ze 200 kop summy hromničné. Bez místa. 1456, 9. Jan. Orig. v arch. Budějovském. Vaněk z Valečova, podkomořie královstvie Českého, vyznávám tiemto listem obecně přede všemi lidmi, ktož jej uzřie nebo čtúce slyšeti budú, že sem vzal a přijal dvě stě kop grošuov od múdrých a opatrných purgmistra a konšeluov města Budějovic, tu summu, kteráž měla dána býti tehdáž toho času o hromnicech, když se psalo létha božieho tisicieho čtyřstého padesátého, z kterýchžto dvú stú kop grošuov summy již jmenované svrchupsané měšťany quittuji a propúštiem i konečně prázdny činím tiemto kožto podkomoři se vyskytá. R. 1412, 10. Oct. (des Montags nach S. Dionysitage, vnser Reiche des Behemischen in dem 50. und des Römischen in dem 37. Jahre) vydal král Václav IV. rozkaz, že Alžběta Frölichova s pozůstalostí po Mikuláši Faulfišovi nikterakž nakládati nesmí, dokud spor její se Štěpánem Faulfišem vyřízen nebude. A 9. Jan. 1413 (die 9. Januarii regnorum nostrorum anno Boëmie 50. Romanorum vero 37.) rozkazuje týž král, by Alžběta, manželka Pešlína Frölicha, z vězení propuštěna byla. *) Litis contestatio (v. A. Rybička: Pravidla, přísloví a povědění oc. str. 92.)
Strana 403
Dopisy z let 1418—1482. 403 listem. Toho na svědomie pečet svú vlastní přitiskl sem k tomuto listu, jenž jest dán a psán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého padesátého šestého, ten pátek po božím křtění.*) 4. Podkomoří Samuel z Hrádku a z Valečova Budějovským: o při Jana Puklice s Mat. Robm- hapem, o roku s p. Vokem z Rožmberka a o loupežnících na zboží Hlubockém. V Praze, bez roku [1480,**) 15. Dec.J. Orig. v arch. Musea kr. Č. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jan Puklice mladý psal mi, toho žádaje, abych se k vám přimluvil, abyšte jemu zápis nebožtíka otce jeho vydali a svědomie, kteréhož potřebuje k tomu, což s Robmhappem činiti má oc. I nenieliť to proti právu a úřadu vašemu, věřímť vám, že to učiníte. A což se pana z Rozm- berka dotýče, věztež, žeť nám najjasnější král JMt rok pokládá o suchých dnech postních [14.—16. Mart.] oc. A což se pana Lva dotýče, teď JMt píše panu Lvovi, aby jakož se slyší, že se s Hlubockého zbožie překážky na silnicech dějí, aby žádní násilníci, nákeřníci a lúpežníci chováni a trpěni nebyli na tom zboží nebyli oc. Datum Prage ff. VI. post festum s. Lucie virginis. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie kralovstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 5. Týž týmž: aby vyslali ze sebe posly ke sněmu, kterýž o sv. Ondřeji (30. Nov.) držán býti má, a nedodanou summu loňskou hromničnou aby zapravili. V Praze 1481, 23. Nov. (Pragae ff. vj in die s. Clementis, annorum domini oc. LXXXI°.) Orig. arch. Musea kr. Č. Tištěno v Arch. Č. V. str. 404, č. 22 (kdež v ř. 6. čti „s sebe“ místo „své“). 6. Týž týmž: upomíná je o summu hromničnou. Na Veliši. 1482, 21. Jan. Orig. v arch. Budějovském. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vědětiť vám dávám, že najjasnější král JMt, pán muoj milostivý, ráčil jest mi na Veliš psáti a rozkázati, abych vás ** *) Téhož skoro doslovně obsahu kvitance na tutéž summu také jest z r. 1458, 8. Mart. (ve středu před sv. Řehořem), pak z r. 1459, 17. Mai (ten čtvrtek po sv. Žofii). List tento zařaděn jest v Museu do r. 1481. My jej klademe do r. 1480, poněvadž král Vladislav dne 26. Nov. 1480 z Prahy Budějovským píše, že s Vokem z Rosenberka mluvil a mu psal, „aby tu zá- pověď zdvihnuti kázal“, dále že poručil podkomořímu, aby věc mezi Janem Puklicí a Matějem Robm- hapem srovnal; konečně rozkazuje, aby se těch, ku kterýmž Petr Stupenský práva jest žádal, ujistili. — Nejvyšší hofmistr Zdeněk Lev z Rožmitála a na Blatné, kterémuž se byla po smrti sestry jeho královny Johanny, Hluboká za podíl dostala (1476), měl r. 1480 rozepři s Budějovskými o ostatek jim na Krumlově stavený (Arch. Č. VI, str. 191 č. 78 a str. 193 č. 81). 1480, 17. Oct. vyhotovil pan Lev z R. Budějovským bezpečný glejt. 51*
Dopisy z let 1418—1482. 403 listem. Toho na svědomie pečet svú vlastní přitiskl sem k tomuto listu, jenž jest dán a psán léta od narozenie syna božieho tisícieho čtyřstého padesátého šestého, ten pátek po božím křtění.*) 4. Podkomoří Samuel z Hrádku a z Valečova Budějovským: o při Jana Puklice s Mat. Robm- hapem, o roku s p. Vokem z Rožmberka a o loupežnících na zboží Hlubockém. V Praze, bez roku [1480,**) 15. Dec.J. Orig. v arch. Musea kr. Č. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jan Puklice mladý psal mi, toho žádaje, abych se k vám přimluvil, abyšte jemu zápis nebožtíka otce jeho vydali a svědomie, kteréhož potřebuje k tomu, což s Robmhappem činiti má oc. I nenieliť to proti právu a úřadu vašemu, věřímť vám, že to učiníte. A což se pana z Rozm- berka dotýče, věztež, žeť nám najjasnější král JMt rok pokládá o suchých dnech postních [14.—16. Mart.] oc. A což se pana Lva dotýče, teď JMt píše panu Lvovi, aby jakož se slyší, že se s Hlubockého zbožie překážky na silnicech dějí, aby žádní násilníci, nákeřníci a lúpežníci chováni a trpěni nebyli na tom zboží nebyli oc. Datum Prage ff. VI. post festum s. Lucie virginis. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie kralovstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 5. Týž týmž: aby vyslali ze sebe posly ke sněmu, kterýž o sv. Ondřeji (30. Nov.) držán býti má, a nedodanou summu loňskou hromničnou aby zapravili. V Praze 1481, 23. Nov. (Pragae ff. vj in die s. Clementis, annorum domini oc. LXXXI°.) Orig. arch. Musea kr. Č. Tištěno v Arch. Č. V. str. 404, č. 22 (kdež v ř. 6. čti „s sebe“ místo „své“). 6. Týž týmž: upomíná je o summu hromničnou. Na Veliši. 1482, 21. Jan. Orig. v arch. Budějovském. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vědětiť vám dávám, že najjasnější král JMt, pán muoj milostivý, ráčil jest mi na Veliš psáti a rozkázati, abych vás ** *) Téhož skoro doslovně obsahu kvitance na tutéž summu také jest z r. 1458, 8. Mart. (ve středu před sv. Řehořem), pak z r. 1459, 17. Mai (ten čtvrtek po sv. Žofii). List tento zařaděn jest v Museu do r. 1481. My jej klademe do r. 1480, poněvadž král Vladislav dne 26. Nov. 1480 z Prahy Budějovským píše, že s Vokem z Rosenberka mluvil a mu psal, „aby tu zá- pověď zdvihnuti kázal“, dále že poručil podkomořímu, aby věc mezi Janem Puklicí a Matějem Robm- hapem srovnal; konečně rozkazuje, aby se těch, ku kterýmž Petr Stupenský práva jest žádal, ujistili. — Nejvyšší hofmistr Zdeněk Lev z Rožmitála a na Blatné, kterémuž se byla po smrti sestry jeho královny Johanny, Hluboká za podíl dostala (1476), měl r. 1480 rozepři s Budějovskými o ostatek jim na Krumlově stavený (Arch. Č. VI, str. 191 č. 78 a str. 193 č. 81). 1480, 17. Oct. vyhotovil pan Lev z R. Budějovským bezpečný glejt. 51*
Strana 404
404 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. obeslal o summu hromničnú, kterúž platíte a dáváte do komory JMti, abyšte ji konečně dali a položili na hromnice, jinak toho nečiníce, pro JMti velikú a pilnú potřebu. Protož to vědúce, k tomu se mějte, abyšte v tom vuoli a rozkázánie JMti naplnili, a to vždy opatřte, jakž muožete, aby se tak stalo, a abyšte v tom JMti nehněvali nikoli. Ex Veliš ff. II. in die s. Agnetis virginis, anno oc. LXXXII°. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 7. Týž týmž: o sporu služebníka jeho Mikuláše Vlasáka. B. m. 1482, 31. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní páni a přietelé milí. Jakož jsem vám prve psal i s některými z vás ústně mluvil o Mikuláše Vlasáka, služebníka svého, jakož u vás po bratru svém s stranú činiti má oc: i ještět téhož žádám a věřím, že se o to pokusíte, položíce jim den k stání před vámi, zda byšte je o to slušně srovnati mohli, rozkážíce prvé straně, aby nějaká registra veliká byla položena před vámi, na kteráž se ptá a táhne Mikuláš Vlasák, tak pravě, kdyžby ta veliká registra před vámi byla položena, že konec snadný mohlby o to býti, a kdyžby koli Mikuláš Vlasák o to konec měl, že chce také každému práv byti na právě vašem, ktožby koli jej z čeho vinil. Pakli byšte jich o to srovnati nemohli, aneb žeby se vám nezdálo toho učiniti, tehdy byšte obojí straně rozkázali, aby při tom času o suchých dnech příštích [15.—21. září], ktož z vás na sněm vysláni budou, stáli také před najjasnějším králem JMtí, pánem naším milostivým, se všemi svými potřebami, a ty klenoty a registra s sebu vezmúce, a to před JMtí aby položili, zdali by ta pře spíše tak mohla srovnána JMtí býti. Datum sabbato ante festum s. Egidii confessoris eximii, anno Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. oc. LXXXII°. Opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovského, přátelóm mým milým. 8. Týž týmž: o potřebách Václava Puklice. V Praze. 1483, 17. Jan. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jakož Václav Puklice*) s kýmž u vás činiti má, potřebuje úřadu a práva vašeho oc. I věřímť vám, k čemužť týž Puklice spravedlnost mieti bude, že jemu toho dopomuožete vedle práva vašeho, *) Syn známého purgmistra Budějovského Ondřeje Puklice ze Vstuh, který 26. května 1467 zemřel.
404 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. obeslal o summu hromničnú, kterúž platíte a dáváte do komory JMti, abyšte ji konečně dali a položili na hromnice, jinak toho nečiníce, pro JMti velikú a pilnú potřebu. Protož to vědúce, k tomu se mějte, abyšte v tom vuoli a rozkázánie JMti naplnili, a to vždy opatřte, jakž muožete, aby se tak stalo, a abyšte v tom JMti nehněvali nikoli. Ex Veliš ff. II. in die s. Agnetis virginis, anno oc. LXXXII°. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 7. Týž týmž: o sporu služebníka jeho Mikuláše Vlasáka. B. m. 1482, 31. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní páni a přietelé milí. Jakož jsem vám prve psal i s některými z vás ústně mluvil o Mikuláše Vlasáka, služebníka svého, jakož u vás po bratru svém s stranú činiti má oc: i ještět téhož žádám a věřím, že se o to pokusíte, položíce jim den k stání před vámi, zda byšte je o to slušně srovnati mohli, rozkážíce prvé straně, aby nějaká registra veliká byla položena před vámi, na kteráž se ptá a táhne Mikuláš Vlasák, tak pravě, kdyžby ta veliká registra před vámi byla položena, že konec snadný mohlby o to býti, a kdyžby koli Mikuláš Vlasák o to konec měl, že chce také každému práv byti na právě vašem, ktožby koli jej z čeho vinil. Pakli byšte jich o to srovnati nemohli, aneb žeby se vám nezdálo toho učiniti, tehdy byšte obojí straně rozkázali, aby při tom času o suchých dnech příštích [15.—21. září], ktož z vás na sněm vysláni budou, stáli také před najjasnějším králem JMtí, pánem naším milostivým, se všemi svými potřebami, a ty klenoty a registra s sebu vezmúce, a to před JMtí aby položili, zdali by ta pře spíše tak mohla srovnána JMtí býti. Datum sabbato ante festum s. Egidii confessoris eximii, anno Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. oc. LXXXII°. Opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovského, přátelóm mým milým. 8. Týž týmž: o potřebách Václava Puklice. V Praze. 1483, 17. Jan. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jakož Václav Puklice*) s kýmž u vás činiti má, potřebuje úřadu a práva vašeho oc. I věřímť vám, k čemužť týž Puklice spravedlnost mieti bude, že jemu toho dopomuožete vedle práva vašeho, *) Syn známého purgmistra Budějovského Ondřeje Puklice ze Vstuh, který 26. května 1467 zemřel.
Strana 405
Dopisy z let 1482—1484. 405 a to bez prodlevánie. Datum Pragae, ff. VI. in festo s. Antonii, annorum domini oc. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. LXXXIII°. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 9. Týž týmž: upomínka o summu hromničnou. B. m. 1484, 13. Jan. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Z rozkázánie a poručenie najjas- nějšieho krále JMti obsielám vás, abyšte summu hromničnú pohotově měli a jí dáním do komory JMti nemeškali. Protož vuoli a rozkázánie JMti již v tom zna- jíce, tak se zachovajte, abyšte v tom JMti nehněvali, a také aby vás nebylo po- třebie podruhé o to obsielati. Datum ff. III. in Octava Epiffanie domini, annorum Samuel z Hrádku a Valečova, podkomořie královstvie Českého. oc. LXXXIIII°. Opatrným purgmistru a konšelóm města Českých Budějovic, přátelóm mým milým. 10. Týž týmž: upomíná o zaplacení od sazení konšelů. Na Valečově. 1484, 24. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jakož jste mi povinovati právo mé dáti od sazenie úřadu konšelského, věřímť vám, že mi je beze všeho meškánie a výmluv dáte k mé pilné potřebě, a položíte je v domě mém v Praze. Pakli byšte toho učiniti zanedbali, vězte, že byšte mě k škodě připravili. Ale téť naděje do vás nemám jako do přátel svých milých, byšte mi jaké škody přieti měli a nadto pak byšte mě k nie připraviti měli. Ex Valeczow, ff. III. in die s. Bartholomei, annorum Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. oc. LXXXIIII°. Opatrným purgmistru a konšelóm města Českých Budějovic, přátelóm mým milým. 11. Týž týmž: o složení summy hromničné. Na Valečově. 1484, 23. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Najjasnější král JMt, pán náš mi- lostivý, ráčil mi jest rozkázati, vás i jiná města obeslati, abyšte summu hromničnú na den matky božie, jenž slove hromnic, konečně do komory JMti dali a položili na Horách Kuthnách. A že proto sě před časem obsieláte, jestli že byšte ji ještě pohotově neměli, abyšte sě v tom času opatřiti mohli a na den svrchu jmenovaný
Dopisy z let 1482—1484. 405 a to bez prodlevánie. Datum Pragae, ff. VI. in festo s. Antonii, annorum domini oc. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. LXXXIII°. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 9. Týž týmž: upomínka o summu hromničnou. B. m. 1484, 13. Jan. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Z rozkázánie a poručenie najjas- nějšieho krále JMti obsielám vás, abyšte summu hromničnú pohotově měli a jí dáním do komory JMti nemeškali. Protož vuoli a rozkázánie JMti již v tom zna- jíce, tak se zachovajte, abyšte v tom JMti nehněvali, a také aby vás nebylo po- třebie podruhé o to obsielati. Datum ff. III. in Octava Epiffanie domini, annorum Samuel z Hrádku a Valečova, podkomořie královstvie Českého. oc. LXXXIIII°. Opatrným purgmistru a konšelóm města Českých Budějovic, přátelóm mým milým. 10. Týž týmž: upomíná o zaplacení od sazení konšelů. Na Valečově. 1484, 24. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jakož jste mi povinovati právo mé dáti od sazenie úřadu konšelského, věřímť vám, že mi je beze všeho meškánie a výmluv dáte k mé pilné potřebě, a položíte je v domě mém v Praze. Pakli byšte toho učiniti zanedbali, vězte, že byšte mě k škodě připravili. Ale téť naděje do vás nemám jako do přátel svých milých, byšte mi jaké škody přieti měli a nadto pak byšte mě k nie připraviti měli. Ex Valeczow, ff. III. in die s. Bartholomei, annorum Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. oc. LXXXIIII°. Opatrným purgmistru a konšelóm města Českých Budějovic, přátelóm mým milým. 11. Týž týmž: o složení summy hromničné. Na Valečově. 1484, 23. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Najjasnější král JMt, pán náš mi- lostivý, ráčil mi jest rozkázati, vás i jiná města obeslati, abyšte summu hromničnú na den matky božie, jenž slove hromnic, konečně do komory JMti dali a položili na Horách Kuthnách. A že proto sě před časem obsieláte, jestli že byšte ji ještě pohotově neměli, abyšte sě v tom času opatřiti mohli a na den svrchu jmenovaný
Strana 406
406 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. ji vzdy položili a v tom JMti nikoli nehněvali. Ex Valečov, ff. V. ante Nativitatem Christi, annorum oc. LXXXIIII°. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 12. Týž týmž: oznamuje příjezd svůj k nim. Ve Vodňanech. 1485, 4. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že úmysl měl sem, dnes u vás býti, ale pro některú pilnú potřebu svú zdržali jsú mne páni Vodňanští. Než dáli buoh, zajtra u vás před polednem k obědu budu, a vám věřím, že proti mně na póli cesty několik jiezdných vyšlete. Datum Wodnian, ff. V. ante festum b. Marie Niuis, annorum domini oc. LXXXV°. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 13. Podkomoří Albrecht z Leskovce týmž: o složení summy hromničné. V Praze. 1486, 9. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Král JMt, pán muoj milostivý, ráčil mi rozkázati vám psáti, což sě summy hromničné*) dotýče, abyšte JMti poslali, že JMti znamenitá pilná potřeba toho jest, a již čas dobře přešlý jest, při kterémž jste měli to klásti. To vědúce a znajíce JMti tak pilnú potřebu, mějte sě k tomu a pošlete bez meškánie, neb JMt toho žádá i přikazuje, abyšte tiem již déle nedlili. Datum Pragae, ff. V. post dominicam Letare, annorum oc. LXXXVI°. Albrecht z Leskovce na Cierkvici, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm dobrým. 14. Týž týmž: aby nemeškali summou, které král k jízdě do Jihlavy pro dvořany své potřebuje. V Praze 1486, 29. Mai. (ff. II. post Corporis Christi, anno oc. LXXXVI°). Orig. v Museu kr. Českého. Tištěno v Arch. Č. VI, str. 206, č. 95. 15. Týž týmž: o příjezdu svém k nim. V Táboře. 1486, 21. Jul. Orig. v arch. Bud. Službu vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám, zajtra bohdá *) Za tím jest: i úroku s° Martinského; to je přetrženo.
406 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. ji vzdy položili a v tom JMti nikoli nehněvali. Ex Valečov, ff. V. ante Nativitatem Christi, annorum oc. LXXXIIII°. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 12. Týž týmž: oznamuje příjezd svůj k nim. Ve Vodňanech. 1485, 4. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že úmysl měl sem, dnes u vás býti, ale pro některú pilnú potřebu svú zdržali jsú mne páni Vodňanští. Než dáli buoh, zajtra u vás před polednem k obědu budu, a vám věřím, že proti mně na póli cesty několik jiezdných vyšlete. Datum Wodnian, ff. V. ante festum b. Marie Niuis, annorum domini oc. LXXXV°. Samuel z Hrádku a z Valečova, podkomořie královstvie Českého. Opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 13. Podkomoří Albrecht z Leskovce týmž: o složení summy hromničné. V Praze. 1486, 9. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Král JMt, pán muoj milostivý, ráčil mi rozkázati vám psáti, což sě summy hromničné*) dotýče, abyšte JMti poslali, že JMti znamenitá pilná potřeba toho jest, a již čas dobře přešlý jest, při kterémž jste měli to klásti. To vědúce a znajíce JMti tak pilnú potřebu, mějte sě k tomu a pošlete bez meškánie, neb JMt toho žádá i přikazuje, abyšte tiem již déle nedlili. Datum Pragae, ff. V. post dominicam Letare, annorum oc. LXXXVI°. Albrecht z Leskovce na Cierkvici, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm dobrým. 14. Týž týmž: aby nemeškali summou, které král k jízdě do Jihlavy pro dvořany své potřebuje. V Praze 1486, 29. Mai. (ff. II. post Corporis Christi, anno oc. LXXXVI°). Orig. v Museu kr. Českého. Tištěno v Arch. Č. VI, str. 206, č. 95. 15. Týž týmž: o příjezdu svém k nim. V Táboře. 1486, 21. Jul. Orig. v arch. Bud. Službu vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám, zajtra bohdá *) Za tím jest: i úroku s° Martinského; to je přetrženo.
Strana 407
Dopisy z let 1485—1488. 407 k vám přijeti z rozkázánie JKMti, pána mého milostivého, k obnovení úřadu. Protož což vám potřebie bude při té věci k jednání podlé řádu a obyčeje, mějte sě k tomu. A věřím vám, jestli že byšte znali jakú nebezpečnost od těch s Nových Hraduov*) na cestě, že proti mně k některému miestu vyšlete, kdežby vám sě zdálo. A hospo- dáři tomu, kdež bych státi měl, dajte znáti, ať mě s večeří čeká. To vědúce, umějte se tiem zpraviti. Datum Thabor ff. II. ante Marie Magdalenae, anno oc. LXXXVI°. Albrecht z Leskovce a na Cierkvici, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovského, přátelóm milým. 16. Týž týmž: zprávu dává, co a kterak u krále jednal o summu hromničnou, kterouž oni splniti vždy ještě meškají. V Praze. 1486, 30. Sept. (sabbato post Michaelis archangeli, anno oc. LXXVI°). Orig. v archivu Musea kr. Č. Tištěno v Arch. Č. VI. str. 210, č. 99. 17. Týž týmž: o příjezdu svém k nim. V Táboře. 1487, 26. Jul. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že z rozkázánie JKMti pána mého milostivého jmám úmysl, zajtra bohdá k vám přijeti k úřadu obnovenie. Protož, což vám při té věci potřebie bude k kterému jednání, ty věci zřieďte mezi sebú. Také rozkažte hned soud komorní provolati, že při témž obnovení konšeluov osazen bude, a právo a spravedlivost v něm každému odevřena bude, komuž sě bude zdáti k němu přistúpiti. A hospodáři oznamte, ať mě zajtra s obědem čeká tak k tomu času, cožbych mohl odsud k vám přijeti. Datum Thabor, ff. V. post. s. Jacobi apo- stoli, anno oc. LXXXVII°. Albrecht z Leskovce a na Cierkvici, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 18. Týž týmž: důtklivě upomíná o summu hromničnou. V Praze. 1488, 27. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Král JMt, pán muoj milostivý, ráčil mi jest vám rozkázati psáti, což sě summy hromničné dánie dotýče, že jste toho dobře sami svědomi, kteříž jste zde předsím byli, jaká zvláštnie JMti pilná potřeba jest, a kterak tuze od těch, komuž ty penieze dány býti mají, upomínán jest i podnes upomínán bývá, a že sě JMt tomu diví, kteraks jste toho proti JMti vuoli a roz- *) Nové Hrady byly tehdáž v zástavě u Oldřicha Grafnekara, pána Rakouského, kterýž však hradu ne- držel, nýbrž opět zastavil Tomášovi z Láku. Sedláček III. 212.
Dopisy z let 1485—1488. 407 k vám přijeti z rozkázánie JKMti, pána mého milostivého, k obnovení úřadu. Protož což vám potřebie bude při té věci k jednání podlé řádu a obyčeje, mějte sě k tomu. A věřím vám, jestli že byšte znali jakú nebezpečnost od těch s Nových Hraduov*) na cestě, že proti mně k některému miestu vyšlete, kdežby vám sě zdálo. A hospo- dáři tomu, kdež bych státi měl, dajte znáti, ať mě s večeří čeká. To vědúce, umějte se tiem zpraviti. Datum Thabor ff. II. ante Marie Magdalenae, anno oc. LXXXVI°. Albrecht z Leskovce a na Cierkvici, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovského, přátelóm milým. 16. Týž týmž: zprávu dává, co a kterak u krále jednal o summu hromničnou, kterouž oni splniti vždy ještě meškají. V Praze. 1486, 30. Sept. (sabbato post Michaelis archangeli, anno oc. LXXVI°). Orig. v archivu Musea kr. Č. Tištěno v Arch. Č. VI. str. 210, č. 99. 17. Týž týmž: o příjezdu svém k nim. V Táboře. 1487, 26. Jul. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že z rozkázánie JKMti pána mého milostivého jmám úmysl, zajtra bohdá k vám přijeti k úřadu obnovenie. Protož, což vám při té věci potřebie bude k kterému jednání, ty věci zřieďte mezi sebú. Také rozkažte hned soud komorní provolati, že při témž obnovení konšeluov osazen bude, a právo a spravedlivost v něm každému odevřena bude, komuž sě bude zdáti k němu přistúpiti. A hospodáři oznamte, ať mě zajtra s obědem čeká tak k tomu času, cožbych mohl odsud k vám přijeti. Datum Thabor, ff. V. post. s. Jacobi apo- stoli, anno oc. LXXXVII°. Albrecht z Leskovce a na Cierkvici, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 18. Týž týmž: důtklivě upomíná o summu hromničnou. V Praze. 1488, 27. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Král JMt, pán muoj milostivý, ráčil mi jest vám rozkázati psáti, což sě summy hromničné dánie dotýče, že jste toho dobře sami svědomi, kteříž jste zde předsím byli, jaká zvláštnie JMti pilná potřeba jest, a kterak tuze od těch, komuž ty penieze dány býti mají, upomínán jest i podnes upomínán bývá, a že sě JMt tomu diví, kteraks jste toho proti JMti vuoli a roz- *) Nové Hrady byly tehdáž v zástavě u Oldřicha Grafnekara, pána Rakouského, kterýž však hradu ne- držel, nýbrž opět zastavil Tomášovi z Láku. Sedláček III. 212.
Strana 408
408 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. kázání zanedbali poslati. Protož JMKská ještě mi vás ráčil kázati obeslati, že JMt toho žádá i s pilností přikazuje, abyšte hned to, což máte poslati, poslali, aby JMt k škodám skrze vaše nedánie strojen nebyl; neb muožte rozuměti, čieť by to škody byly potom, jestli že byšte tiem kterak odtahovali, avšak na danie vždy přijíti [sic]. I mněť sě zdá, žeť lépe bude, abyšte to opatřili. Datum Pragae ff. V. ante Palma- rum, anno oc. LXXXVIII°. Albrecht z Leskovce oc., podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 19. Týž týmž: ohlašuje svůj příjezd k nim. V Táboře. 1488, 20. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám, zajtra bohdá k vám přijeti k úřadu obnovení. Protož což vám při tom času potřebí k jednání kterých věcí obecních bude, zřiďte te vedle zvyklosti prvnie, ať při tom meškánie nebude. A hospodú mě opatřte a hospodáři oznamte, ať mě jiedlem k večeři opatří. Datum Thabor ff. IIII. post Assumptionem glor. virg. Mariae anno oc. LXXXVIII°. Albrecht z Leskovce oc., podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 20. Týž týmž: kterak jednáno bylo s králem o syna Rehořova. V Praze. 1489, 23. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jakož jste mě prosili, abych s JKJtí o syna Rehořova mluvil; i tak sem učinil podle žádosti vašie a se vší pil- ností JKMti žádost vaši sem oznámil. JKMt ráčil k tomu pana Strakonicského*) přivolati a tak podle potřebnosti vážiti. I což sem na JKMti dorozuměl, že to předsě slušně vzato bude, ješto vás toho šíře ústně zpravím při shledání spolu našem. A jmám za to, žeť tu dlúho u vás bytu jeho nebude, neb jest ta věc dobře široce a potřebně vážena. Datum Pragae f. II. post dominicam Oculi, anno oc. LXXXIX°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 21. Týž týmž: ohlašuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1489, 11. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milý! Vězte, že zajtra přijedu k vám *) Jana ze Švamberka.
408 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. kázání zanedbali poslati. Protož JMKská ještě mi vás ráčil kázati obeslati, že JMt toho žádá i s pilností přikazuje, abyšte hned to, což máte poslati, poslali, aby JMt k škodám skrze vaše nedánie strojen nebyl; neb muožte rozuměti, čieť by to škody byly potom, jestli že byšte tiem kterak odtahovali, avšak na danie vždy přijíti [sic]. I mněť sě zdá, žeť lépe bude, abyšte to opatřili. Datum Pragae ff. V. ante Palma- rum, anno oc. LXXXVIII°. Albrecht z Leskovce oc., podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 19. Týž týmž: ohlašuje svůj příjezd k nim. V Táboře. 1488, 20. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám, zajtra bohdá k vám přijeti k úřadu obnovení. Protož což vám při tom času potřebí k jednání kterých věcí obecních bude, zřiďte te vedle zvyklosti prvnie, ať při tom meškánie nebude. A hospodú mě opatřte a hospodáři oznamte, ať mě jiedlem k večeři opatří. Datum Thabor ff. IIII. post Assumptionem glor. virg. Mariae anno oc. LXXXVIII°. Albrecht z Leskovce oc., podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 20. Týž týmž: kterak jednáno bylo s králem o syna Rehořova. V Praze. 1489, 23. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milí! Jakož jste mě prosili, abych s JKJtí o syna Rehořova mluvil; i tak sem učinil podle žádosti vašie a se vší pil- ností JKMti žádost vaši sem oznámil. JKMt ráčil k tomu pana Strakonicského*) přivolati a tak podle potřebnosti vážiti. I což sem na JKMti dorozuměl, že to předsě slušně vzato bude, ješto vás toho šíře ústně zpravím při shledání spolu našem. A jmám za to, žeť tu dlúho u vás bytu jeho nebude, neb jest ta věc dobře široce a potřebně vážena. Datum Pragae f. II. post dominicam Oculi, anno oc. LXXXIX°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 21. Týž týmž: ohlašuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1489, 11. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní přietelé milý! Vězte, že zajtra přijedu k vám *) Jana ze Švamberka.
Strana 409
Dopisy z let 1488—1491. 409 k úřadu obnovení. Protož, což vám při tom času potřebie bude k jednání kterých obecních věcí, zřieďte to mezi sebú podle obyčeje prvnieho. Datum Tabor ff. III. post Laurenti, anno oc. LXXXIX°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 22. Týž týmž: aby dle rozkazu královského k jízdě vojenské se přihotovili a berni odvedli. V Praze 1490, 19. Mai. (feria IV. in vigilia Ascensionis domini a. oc. XC°). Orig. v arch. Budějovském. Tištěno ve Sborníku Historickém II. 1884 str. 314. 23. Týž týmž: aby neobmeškávali podle svolení vší země pomoc vojenskou vypraviti a k Ústí se vynajíti dali. V Praze. 1490, 18. Jun. (feria VI. post Viti anno oc. XC.) Orig. v arch. Budě- jovském. Tištěno ve Sborníku Historickém II. (1884) str. 315. 24. Týž týmž: aby na se vzali rozeznati při mezi pánem (Vilémem) z Pernšteina a Vodňanskými. V Praze. 1490, 22. Sept. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že jest některá nesnáz mezi panem Pernštainským*) JMtí a pány Vodňanskými o lidi, kterážto věc jest na mě vznesena, tak že jsú sě obojí na vás svolili k rozeznání a toho sě na mně dožádali, abych vám o to psal, abyšte to na sě vzeli a podle práva svého to rozeznali. I protož já vám slovem JKMti rozkazuji, abyšte to na sě vzeli a právem svým to rozeznali, pokudžby vám sě zdálo za spravedlivé; a kdyžby sě pan Pern- šteinský i páni Vodňanští toho dožádali, abyšte jim o to rok před sebú k právu k stání položili, jinak toho nečiniec, a jim to dali znáti, k kterému by dni o to obojí státi měli. Datum Pragae ff. IIII. post Mathei, anno oc. XC°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 25. Týž týmž: o poslání summy hromničné. V Praze. 1491, 6. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož sem vám dal znáti o summě hromničné, aby poslána byla: Páni a přietelé milí! vězte, že jest toho přieliš pilná a znamenitá potřeba králi JMti. I protož opatřte to, ať jest *) Nepochybně Vilémem, toho času držitelem Hluboké. Archtv Český VII. 52
Dopisy z let 1488—1491. 409 k úřadu obnovení. Protož, což vám při tom času potřebie bude k jednání kterých obecních věcí, zřieďte to mezi sebú podle obyčeje prvnieho. Datum Tabor ff. III. post Laurenti, anno oc. LXXXIX°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 22. Týž týmž: aby dle rozkazu královského k jízdě vojenské se přihotovili a berni odvedli. V Praze 1490, 19. Mai. (feria IV. in vigilia Ascensionis domini a. oc. XC°). Orig. v arch. Budějovském. Tištěno ve Sborníku Historickém II. 1884 str. 314. 23. Týž týmž: aby neobmeškávali podle svolení vší země pomoc vojenskou vypraviti a k Ústí se vynajíti dali. V Praze. 1490, 18. Jun. (feria VI. post Viti anno oc. XC.) Orig. v arch. Budě- jovském. Tištěno ve Sborníku Historickém II. (1884) str. 315. 24. Týž týmž: aby na se vzali rozeznati při mezi pánem (Vilémem) z Pernšteina a Vodňanskými. V Praze. 1490, 22. Sept. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že jest některá nesnáz mezi panem Pernštainským*) JMtí a pány Vodňanskými o lidi, kterážto věc jest na mě vznesena, tak že jsú sě obojí na vás svolili k rozeznání a toho sě na mně dožádali, abych vám o to psal, abyšte to na sě vzeli a podle práva svého to rozeznali. I protož já vám slovem JKMti rozkazuji, abyšte to na sě vzeli a právem svým to rozeznali, pokudžby vám sě zdálo za spravedlivé; a kdyžby sě pan Pern- šteinský i páni Vodňanští toho dožádali, abyšte jim o to rok před sebú k právu k stání položili, jinak toho nečiniec, a jim to dali znáti, k kterému by dni o to obojí státi měli. Datum Pragae ff. IIII. post Mathei, anno oc. XC°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 25. Týž týmž: o poslání summy hromničné. V Praze. 1491, 6. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož sem vám dal znáti o summě hromničné, aby poslána byla: Páni a přietelé milí! vězte, že jest toho přieliš pilná a znamenitá potřeba králi JMti. I protož opatřte to, ať jest *) Nepochybně Vilémem, toho času držitelem Hluboké. Archtv Český VII. 52
Strana 410
410 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. konečně poslána o středopostí [10. Mart.], jinak toho nikoli nečiniece, aťby ke škodě JKMt nepřišel. Datum Pragae dominica Oculi, anno oc. XCI°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 26. Týž týmž: důtklivé napomenutí v téže věci. V Praze. 1491, 23. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož vám již nejednú psal sem i ústně s posly vašimi zde mluvil, předkládaje potřebu JKMti, pána našeho milostivého, kterúž, jmám za to, nynie dobře sami znáti muožte, abyšte summu hromničnú do komory JMti poslali: však proto ani skrze to psanie ani na- pominanie po poslech vašich toho sě od vás dosieci nemuož, ježto již na JKMt skrze to škody jdú. Páni a přietelé milí! Já vám toho jistě nepřeji, že sě tak ne- poddaně a nepovolně k JKMti máte, mimo jiná všecka města činiece, což sě vám zdá. I protož již sem to z povinnosti úřadu svého mušil učiniti a na JKMt vznésti, nemoha toho úřadem svým na vás dosieci, což z povinnosti JKMti učiniti máte. I ještě vás slovem JKMti napomínám, že dále k větším škodám JMti nedopustíte a to, což z povinnosti JMti učiniti máte, pošlete bez dalšieho odtahovánie. Datum Pragae, f. IIII. post Judica, anno oc. XCI°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 27. Týž týmž: o pomoci svolené z piva, do kterého času vybrati by se měla. V Praze. 1491, 23. April. Orig. v archivu Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že podle svolenie zemského rozkázáno mi jest, abych vám psal o pomoci té, kteráž s varného po vší zemi vybierána býti má, aby tu středu konečně po svatém Zigmundu u vás počala sě vybierati tak a tiem zpuosobem, jakož zuostano a svoleno jest ode všie země. Páni a přietelé milí! již to tak opatřte, aby spravedlivě od jednoho každého králi JMti i vší zemi dalo sě. A pomoc ta, kteráž sě u vás klásti má z kraje toho, ta aby byla dostatečně opatřena a chována tak, podle svolenie zemského. Datum Pragae, sabbato die s. Georgii, anno oc. XCI°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým.
410 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. konečně poslána o středopostí [10. Mart.], jinak toho nikoli nečiniece, aťby ke škodě JKMt nepřišel. Datum Pragae dominica Oculi, anno oc. XCI°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 26. Týž týmž: důtklivé napomenutí v téže věci. V Praze. 1491, 23. Mart. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož vám již nejednú psal sem i ústně s posly vašimi zde mluvil, předkládaje potřebu JKMti, pána našeho milostivého, kterúž, jmám za to, nynie dobře sami znáti muožte, abyšte summu hromničnú do komory JMti poslali: však proto ani skrze to psanie ani na- pominanie po poslech vašich toho sě od vás dosieci nemuož, ježto již na JKMt skrze to škody jdú. Páni a přietelé milí! Já vám toho jistě nepřeji, že sě tak ne- poddaně a nepovolně k JKMti máte, mimo jiná všecka města činiece, což sě vám zdá. I protož již sem to z povinnosti úřadu svého mušil učiniti a na JKMt vznésti, nemoha toho úřadem svým na vás dosieci, což z povinnosti JKMti učiniti máte. I ještě vás slovem JKMti napomínám, že dále k větším škodám JMti nedopustíte a to, což z povinnosti JMti učiniti máte, pošlete bez dalšieho odtahovánie. Datum Pragae, f. IIII. post Judica, anno oc. XCI°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 27. Týž týmž: o pomoci svolené z piva, do kterého času vybrati by se měla. V Praze. 1491, 23. April. Orig. v archivu Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že podle svolenie zemského rozkázáno mi jest, abych vám psal o pomoci té, kteráž s varného po vší zemi vybierána býti má, aby tu středu konečně po svatém Zigmundu u vás počala sě vybierati tak a tiem zpuosobem, jakož zuostano a svoleno jest ode všie země. Páni a přietelé milí! již to tak opatřte, aby spravedlivě od jednoho každého králi JMti i vší zemi dalo sě. A pomoc ta, kteráž sě u vás klásti má z kraje toho, ta aby byla dostatečně opatřena a chována tak, podle svolenie zemského. Datum Pragae, sabbato die s. Georgii, anno oc. XCI°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým.
Strana 411
Dopisy z roku 1491. 411 28. Týž týmž: aby dvě osoby do Prahy vypravili k jednání s královskými radami oc. B. m. 1491, 18. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že jest některá pilná a znamenitá potřeba JKMti, pána našeho milostivého, o kterúžto věc s vámi má rozmluveno býti od pánuov a raddy JKMti. Páni a přietelé milí! Vyšlete z sebe osoby dvě, a ty ať v pátek o suchých dnech letničních najprv příštích [27. Mai] v Praze jsú, nebo tu při tom času ta věc jim sě oznámí. I znajíce takovú pilnú potřebu, věřím vám, že toho nikoli neobmeškáte a k tomu času osoby ty pro JMti i vaše dobré vyšlete. A což sě summy hromničné dotýče, také vězte, že dodána nenie, ani lotownie; i to také vždy opatřte, ať jest bez meškánie posláno, nebo ustavně na to zde čekají, komuž sě to dáti má. Datum ff. IIII. post Sophie, anno oc. XСI. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomoří království Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 29. Týž týmž: aby se narovnali s Kašparem Robmhapem. V Písku. 1491, 17. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě Kašpar Robmhap, kterakby sě jemu ještě dosti tomu státi nemohlo, což sě jest mnú a jinými dobrými lidmi smluvilo a vypovědělo, a také i o jiné dluhy, kteréž jsú jemu u vás dlužni, jakož jest na vás vznášel, že by také k svému přijíti nemohl. I žádal jest mne v tom za opatřenie podle smlúvy, i také spravedlnosti o své dluhy, však tak, jestli že byšte sě k tomu nechtieli mieti, že by svého právem a stavo- váním dobývati chtěl. Páni a přietelé milí! napřed což jest smluveno, i také což by dluhuov spravedlivých jeho bylo, jať vás žádám i věřím, abyšte to skutečně opatřili, aby ty věci srovnány byly, což jest smluveno podle smlúvy; a což jest dluhuov podle práva a spravedlnosti, abyšte skrze to k dalším nesnázem i škodám nepřicházeli, jehož bych vám nepřál. Datum Pieska, f. V. post Laurencii, anno oc. LXXXXI°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 30. Týž týmž: že jest svoleno, býti vojensky pohotově na pomoc Levlařům proti knížeti Albrechtovi bavorskému. V Praze. 1491, 23. Dec. (feria VI. post s. Thomae anno oc. XCI. Orig. v arch. Budějovském. Tištěno ve Sborníku Historickém III. 1885. str. 178. 52*
Dopisy z roku 1491. 411 28. Týž týmž: aby dvě osoby do Prahy vypravili k jednání s královskými radami oc. B. m. 1491, 18. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že jest některá pilná a znamenitá potřeba JKMti, pána našeho milostivého, o kterúžto věc s vámi má rozmluveno býti od pánuov a raddy JKMti. Páni a přietelé milí! Vyšlete z sebe osoby dvě, a ty ať v pátek o suchých dnech letničních najprv příštích [27. Mai] v Praze jsú, nebo tu při tom času ta věc jim sě oznámí. I znajíce takovú pilnú potřebu, věřím vám, že toho nikoli neobmeškáte a k tomu času osoby ty pro JMti i vaše dobré vyšlete. A což sě summy hromničné dotýče, také vězte, že dodána nenie, ani lotownie; i to také vždy opatřte, ať jest bez meškánie posláno, nebo ustavně na to zde čekají, komuž sě to dáti má. Datum ff. IIII. post Sophie, anno oc. XСI. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomoří království Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 29. Týž týmž: aby se narovnali s Kašparem Robmhapem. V Písku. 1491, 17. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě Kašpar Robmhap, kterakby sě jemu ještě dosti tomu státi nemohlo, což sě jest mnú a jinými dobrými lidmi smluvilo a vypovědělo, a také i o jiné dluhy, kteréž jsú jemu u vás dlužni, jakož jest na vás vznášel, že by také k svému přijíti nemohl. I žádal jest mne v tom za opatřenie podle smlúvy, i také spravedlnosti o své dluhy, však tak, jestli že byšte sě k tomu nechtieli mieti, že by svého právem a stavo- váním dobývati chtěl. Páni a přietelé milí! napřed což jest smluveno, i také což by dluhuov spravedlivých jeho bylo, jať vás žádám i věřím, abyšte to skutečně opatřili, aby ty věci srovnány byly, což jest smluveno podle smlúvy; a což jest dluhuov podle práva a spravedlnosti, abyšte skrze to k dalším nesnázem i škodám nepřicházeli, jehož bych vám nepřál. Datum Pieska, f. V. post Laurencii, anno oc. LXXXXI°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 30. Týž týmž: že jest svoleno, býti vojensky pohotově na pomoc Levlařům proti knížeti Albrechtovi bavorskému. V Praze. 1491, 23. Dec. (feria VI. post s. Thomae anno oc. XCI. Orig. v arch. Budějovském. Tištěno ve Sborníku Historickém III. 1885. str. 178. 52*
Strana 412
412 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. 31. Jan z Janovic, nejvyšší purkrabí, a Albrecht z Leskovce, podkomoří, Budějovským: že s tažení ku pomoci Levlařům a stržení u Nýrska sešlo. Na místě toho král že svolává sněm k 16. březnu, aby nemeškali posly k němu vypraviti. V Praze 1492, 23. Jan. (feria II. a. Convers. s. Pauli a. 1492). Orig. v arch. Buděj. Tištěno ve Sborníku Historickém III. 1885, str. 178. 32. Podkomoří Budějovským: aby doplatili summu hromničnou a lotovné. V Praze. 1492, 6. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož jste měli summu hromničnú i také právo mé lotfovni]e poslati, znajíce, že čas dobře daleký přešel jest, ježto také zvláště tohoto času pilně ty penieze z rozkázánie JKMti měly jsú dávno dány býti, ježto sě skrze vaše obmeškánie a nedánie některá věc dosti potřebná JKMti zameškala: I protož abyšte to ihned bez meškánie opatřili a ihned to, což sě dodati má, poslali beze všech odtahuov, jinak toho nečiniece. A tomuto poslu z Vodňan zaplaťte od chuozie. Datum Pragae, dominico post Reliquiarum, anno oc. XСII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 33. Podkomoří kvituje Budějovské ze 200 kop summy hromničné. V Praze. 1492, 14. Mai. Orig. v arch. Bud. Albrecht z Leskovce a na Cierkvici, hajtman a podkomořie královstvie Če- ského, známo činím listem tiemto zjevně přede všemi, kdež čten nebo čtúci slyšán bude, že od múdrých a opatrných purgmistra, konšeluov i všie obce města Budějovic Českých přijel sem summy hromničné již minulé, dvě stě kop grošuov Českých, při- slušejících do JKMti komory, z kteréžto summy hromničné, ze dvú set kop grošuov Českých, nadepsané purgmistra, konšele i všecku obec města Budějovic mocí KMti tiemto listem quittuji, prázdny činím i ovšem propúštiem, neb sem to od nich úplně a docela přijel. Tomu na svědomie pečet svú vlastní kázal sem přitisknúti k tomuto listu, jenž jest dán v Praze v pondielí před svatú Žophii, letha božieho tisicieho čtiřstého devadesátého druhého. (Pečeť porušená.)
412 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. 31. Jan z Janovic, nejvyšší purkrabí, a Albrecht z Leskovce, podkomoří, Budějovským: že s tažení ku pomoci Levlařům a stržení u Nýrska sešlo. Na místě toho král že svolává sněm k 16. březnu, aby nemeškali posly k němu vypraviti. V Praze 1492, 23. Jan. (feria II. a. Convers. s. Pauli a. 1492). Orig. v arch. Buděj. Tištěno ve Sborníku Historickém III. 1885, str. 178. 32. Podkomoří Budějovským: aby doplatili summu hromničnou a lotovné. V Praze. 1492, 6. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož jste měli summu hromničnú i také právo mé lotfovni]e poslati, znajíce, že čas dobře daleký přešel jest, ježto také zvláště tohoto času pilně ty penieze z rozkázánie JKMti měly jsú dávno dány býti, ježto sě skrze vaše obmeškánie a nedánie některá věc dosti potřebná JKMti zameškala: I protož abyšte to ihned bez meškánie opatřili a ihned to, což sě dodati má, poslali beze všech odtahuov, jinak toho nečiniece. A tomuto poslu z Vodňan zaplaťte od chuozie. Datum Pragae, dominico post Reliquiarum, anno oc. XСII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 33. Podkomoří kvituje Budějovské ze 200 kop summy hromničné. V Praze. 1492, 14. Mai. Orig. v arch. Bud. Albrecht z Leskovce a na Cierkvici, hajtman a podkomořie královstvie Če- ského, známo činím listem tiemto zjevně přede všemi, kdež čten nebo čtúci slyšán bude, že od múdrých a opatrných purgmistra, konšeluov i všie obce města Budějovic Českých přijel sem summy hromničné již minulé, dvě stě kop grošuov Českých, při- slušejících do JKMti komory, z kteréžto summy hromničné, ze dvú set kop grošuov Českých, nadepsané purgmistra, konšele i všecku obec města Budějovic mocí KMti tiemto listem quittuji, prázdny činím i ovšem propúštiem, neb sem to od nich úplně a docela přijel. Tomu na svědomie pečet svú vlastní kázal sem přitisknúti k tomuto listu, jenž jest dán v Praze v pondielí před svatú Žophii, letha božieho tisicieho čtiřstého devadesátého druhého. (Pečeť porušená.)
Strana 413
Dopisy z roku 1492. 413 34. Týž týmž: aby zbrojili se a do pole vytáhli proti Turkům.*) V Praze. 1492, 25. Jun. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož JKMt, pán muoj i váš milostivý, ráčil jest všem pánóm JMti, panóm rytířstvu, pánuom Pražanóm i pánóm městóm psáti, žádaje JMt pomoci proti ciesaři Tureckému, ukrutnému ne- přieteli pána boha všemohucieho a svaté viery křesťanské, abyšte k pomoci JMti z sebe vyslali, jakož z JKMti psanie šíře tomu porozumiete, jaká jest již toho pilná potřeba JMti přišla. I píše mi JKMt, abych vás o túž věc také obeslal i vám psal. Páni a přietelé milí! poněvadž JKMti taková žádost i potřeba jest, a pro takový svatý skutek pro obranu svaté viery křesťanské znáti muožete, že jest hodné i spra- vedlivé, napřed pro pána boha všemohúcieho, pro pána a krále svého JMt, i sami pro svú čest, že jsme povinni viery svaté pomáhati hájiti, ježto bohdá, tak jakž JKMt s pomocí boží to tak s pilností před se béře, naděje jest v pánu bohu, budeli pomoc vaše skutečná, že milý buoh JKMti vítězstvie i pomoci své svaté popřieti ráčí, kterážto věc všemu křesťanstvu mnoho dobrého i JKMti ke cti i nám všem po věčné časy býti muože. I protož znajíce to, rozkažtež všem kněžím, což jich u vás jest, aneb kdežkoli okolo vás po městečkách neb po vsech jsú, těm oznamte, ať ku pánu bohu všemohúciemu ku pomoci svými prosbami volají i lidem to oznamují, ktožby pro jméno božie a pro pána svého mohl táhnúti, aby táhl. Neb mělilibychom se jedni druhým dívati a pána svého opustiti, a mohúc takovému zlostnému nepřieteli odolati, a skrze svú netbanlivost s budúcí hanbú a naším zlým toho na se dočekati, což se jest za našie paměti v několiko křesťanských královstvích i v tom převelikém a mocném městě v Constantinopolis**) ukrutného a zlostného mordem nad křesťany stalo, lépe by nám bylo živu nebýti. Datum Pragae, ff. II. post festum s. Johannis bapt. anno Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. oc. XСI°. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 35. Týž týmž: ohlašuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1492, 14. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že úmysl muoj jest, zajtra k vám přijeti k úřadu obnovení. I to vědúce, což jest vám potřebie zřiediti, kterých věcí k tomu přislušejících, zachovajte sě v tom podle obyčeje prvnieho. Datum Thabor, in vigilia Assumptionis glor. virg. Marie, anno oc. XCII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. *) Cf. Palacký D. Č. V. 1. 323. **) Naráží se tu na dobytí Cařihradu r. 1453.
Dopisy z roku 1492. 413 34. Týž týmž: aby zbrojili se a do pole vytáhli proti Turkům.*) V Praze. 1492, 25. Jun. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož JKMt, pán muoj i váš milostivý, ráčil jest všem pánóm JMti, panóm rytířstvu, pánuom Pražanóm i pánóm městóm psáti, žádaje JMt pomoci proti ciesaři Tureckému, ukrutnému ne- přieteli pána boha všemohucieho a svaté viery křesťanské, abyšte k pomoci JMti z sebe vyslali, jakož z JKMti psanie šíře tomu porozumiete, jaká jest již toho pilná potřeba JMti přišla. I píše mi JKMt, abych vás o túž věc také obeslal i vám psal. Páni a přietelé milí! poněvadž JKMti taková žádost i potřeba jest, a pro takový svatý skutek pro obranu svaté viery křesťanské znáti muožete, že jest hodné i spra- vedlivé, napřed pro pána boha všemohúcieho, pro pána a krále svého JMt, i sami pro svú čest, že jsme povinni viery svaté pomáhati hájiti, ježto bohdá, tak jakž JKMt s pomocí boží to tak s pilností před se béře, naděje jest v pánu bohu, budeli pomoc vaše skutečná, že milý buoh JKMti vítězstvie i pomoci své svaté popřieti ráčí, kterážto věc všemu křesťanstvu mnoho dobrého i JKMti ke cti i nám všem po věčné časy býti muože. I protož znajíce to, rozkažtež všem kněžím, což jich u vás jest, aneb kdežkoli okolo vás po městečkách neb po vsech jsú, těm oznamte, ať ku pánu bohu všemohúciemu ku pomoci svými prosbami volají i lidem to oznamují, ktožby pro jméno božie a pro pána svého mohl táhnúti, aby táhl. Neb mělilibychom se jedni druhým dívati a pána svého opustiti, a mohúc takovému zlostnému nepřieteli odolati, a skrze svú netbanlivost s budúcí hanbú a naším zlým toho na se dočekati, což se jest za našie paměti v několiko křesťanských královstvích i v tom převelikém a mocném městě v Constantinopolis**) ukrutného a zlostného mordem nad křesťany stalo, lépe by nám bylo živu nebýti. Datum Pragae, ff. II. post festum s. Johannis bapt. anno Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. oc. XСI°. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 35. Týž týmž: ohlašuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1492, 14. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že úmysl muoj jest, zajtra k vám přijeti k úřadu obnovení. I to vědúce, což jest vám potřebie zřiediti, kterých věcí k tomu přislušejících, zachovajte sě v tom podle obyčeje prvnieho. Datum Thabor, in vigilia Assumptionis glor. virg. Marie, anno oc. XCII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. *) Cf. Palacký D. Č. V. 1. 323. **) Naráží se tu na dobytí Cařihradu r. 1453.
Strana 414
414 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. 36. Týž týmž: aby zaslali mu přípis smlouvy mezi Vodňanskými a Příbramem učiněné. V Praze. 1492, 8. Oct. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož jste k žá- dosti mé osoby některé do Vodňan vyslali, když sem nynie úřad u nich obnovoval: I obešlíc též osoby před sě, rozkažte jim, ať mi přiepis té smlúvy, kterúž sú mezi Vodňanskými a Příbramem učinili, sem po tomto poslu pošlí. Datum Pragae, f. II. post Francisci, anno oc. XCII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 37. Týž týmž: o odvedení summy hromničné. V Praze. 1493, 25. Jan. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Král JMt, pán muoj milostivý, když sem nynie u JMti byl, ráčil mi jest vám rozkázati psáti, abyšte summu hromničnů pohotově měli a konečně o hromnicech ji poslali do komory JMti, nebo já také z rozkázánie JMti některé pilné dluhy JMti zplatiti tiem jmám. I protož věřím vám, že tu věc tak opatříte, abych já podle JMti rozkázánie také tomu dosti učiniti mohl, a JMti potřeb neobmeškal. Datum Pragae, f. VI. die Conversionis s. Pauli, anno oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 38. Týž týmž: důrazně je napomíná, aby odvedli berni z varného. V Cerekvici. 1493, bez dne. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož sem vám již nejednú psal i slovem JKMti napomínal z poručenie JKMti, abyšte tu summu peněz, kteráž u vás z varného sebrána jest, do Prahy podle zemského svolenie po- slali, ješto jste to dávno učiniti měli. Nebo týmiž penězi JKMti pilné dluhy měly jsú placeny býti, a zvlášť což sě Hradištka dotýče, kteréž jest k ruce JKMti kúpeno, to jest mělo nynie doplaceno býti, z té naděje, kteráž jest byla do vás, že byšte podle pánuov, rytířstva i jiných všech měst měli sě k tomu mieti a ty penieze po- slati, jakož jsú oni učinili; a toho sě jest nestalo, a skrze to že i leženie a škod vedenie na JKMt jest přišlo; ježto kdyby sě to bylo v čas znalo, žebyšte sě k tomu
414 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. 36. Týž týmž: aby zaslali mu přípis smlouvy mezi Vodňanskými a Příbramem učiněné. V Praze. 1492, 8. Oct. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož jste k žá- dosti mé osoby některé do Vodňan vyslali, když sem nynie úřad u nich obnovoval: I obešlíc též osoby před sě, rozkažte jim, ať mi přiepis té smlúvy, kterúž sú mezi Vodňanskými a Příbramem učinili, sem po tomto poslu pošlí. Datum Pragae, f. II. post Francisci, anno oc. XCII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 37. Týž týmž: o odvedení summy hromničné. V Praze. 1493, 25. Jan. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Král JMt, pán muoj milostivý, když sem nynie u JMti byl, ráčil mi jest vám rozkázati psáti, abyšte summu hromničnů pohotově měli a konečně o hromnicech ji poslali do komory JMti, nebo já také z rozkázánie JMti některé pilné dluhy JMti zplatiti tiem jmám. I protož věřím vám, že tu věc tak opatříte, abych já podle JMti rozkázánie také tomu dosti učiniti mohl, a JMti potřeb neobmeškal. Datum Pragae, f. VI. die Conversionis s. Pauli, anno oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 38. Týž týmž: důrazně je napomíná, aby odvedli berni z varného. V Cerekvici. 1493, bez dne. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož sem vám již nejednú psal i slovem JKMti napomínal z poručenie JKMti, abyšte tu summu peněz, kteráž u vás z varného sebrána jest, do Prahy podle zemského svolenie po- slali, ješto jste to dávno učiniti měli. Nebo týmiž penězi JKMti pilné dluhy měly jsú placeny býti, a zvlášť což sě Hradištka dotýče, kteréž jest k ruce JKMti kúpeno, to jest mělo nynie doplaceno býti, z té naděje, kteráž jest byla do vás, že byšte podle pánuov, rytířstva i jiných všech měst měli sě k tomu mieti a ty penieze po- slati, jakož jsú oni učinili; a toho sě jest nestalo, a skrze to že i leženie a škod vedenie na JKMt jest přišlo; ježto kdyby sě to bylo v čas znalo, žebyšte sě k tomu
Strana 415
Dopisy z let 1492 a 1493. 415 mieti nechtěli, bylo by sě to některak vždy opatřilo, aby taková škoda i lehkost na JKMt nešla. I protož páni a přietelé milí! ještěť vás slovem JKMti i z úřadu svého napomínám, abyšte to ihned beze všech odtahuov poslali; a pakli toho před sebú nemáte, tehdy dajte mi toho po tomto poslu odpověď, abych věděl, co JKMti dáti znáti jmám, i také takové škody kterak opatřie [sic]. Datum Cierkvic, anno oc. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. XCIII°. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 39. Týž týmž: aby vyslali do Prahy posly ve sporu Vodňanských s Příbramem. V Cerekvici. 1493, 7. Febr. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že mi píší páni Vodňanští, prosíce mne, abych vám rozkázal ty dobré lidi, kteréž jste byli na muoj rozkaz vyslali do Vodňan vo tu nesnáz, kteráž jest byla mezi nimi a Příbramem, aby nynie ty osoby byly v Praze o suchých dnech najprv příštiech [27. Febr. až 2. Mart.]; nebť jim jest toho v pravdě pilná potřeba obojím, a vy i tak na sněm vyslati mušíte; i vyslali byšte ale ty osoby, o kteréž píši. I věřím vám, že tak učiníte. Ex Cerekwicz, ff. V. post Doroteae, anno domini oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, podkomoří a hajtman královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Českých Budějovic, pánóm a přá- telóm milým. 40. Týž týmž: oznamuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1493, 6. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám, zajtra, dáli buoh, u vás býti k úřadu obnovení. I protož, což máte k té věci zřiediti, zachovajtež sě podle obyčeje prvnieho. Datum Thabor, f. III. post festum s. Marie Niuis, anno oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 41. Týž týmž: aby postarali se o zaplacení dluhu Marvanovi, sousedu Staroměstskému. V Praze. 1493, 18. Nov. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě pan Marvan měštěnín z Starého Pražského města, kterakby Václav Niklas, spolu-
Dopisy z let 1492 a 1493. 415 mieti nechtěli, bylo by sě to některak vždy opatřilo, aby taková škoda i lehkost na JKMt nešla. I protož páni a přietelé milí! ještěť vás slovem JKMti i z úřadu svého napomínám, abyšte to ihned beze všech odtahuov poslali; a pakli toho před sebú nemáte, tehdy dajte mi toho po tomto poslu odpověď, abych věděl, co JKMti dáti znáti jmám, i také takové škody kterak opatřie [sic]. Datum Cierkvic, anno oc. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. XCIII°. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 39. Týž týmž: aby vyslali do Prahy posly ve sporu Vodňanských s Příbramem. V Cerekvici. 1493, 7. Febr. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že mi píší páni Vodňanští, prosíce mne, abych vám rozkázal ty dobré lidi, kteréž jste byli na muoj rozkaz vyslali do Vodňan vo tu nesnáz, kteráž jest byla mezi nimi a Příbramem, aby nynie ty osoby byly v Praze o suchých dnech najprv příštiech [27. Febr. až 2. Mart.]; nebť jim jest toho v pravdě pilná potřeba obojím, a vy i tak na sněm vyslati mušíte; i vyslali byšte ale ty osoby, o kteréž píši. I věřím vám, že tak učiníte. Ex Cerekwicz, ff. V. post Doroteae, anno domini oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, podkomoří a hajtman královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Českých Budějovic, pánóm a přá- telóm milým. 40. Týž týmž: oznamuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1493, 6. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám, zajtra, dáli buoh, u vás býti k úřadu obnovení. I protož, což máte k té věci zřiediti, zachovajtež sě podle obyčeje prvnieho. Datum Thabor, f. III. post festum s. Marie Niuis, anno oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. 41. Týž týmž: aby postarali se o zaplacení dluhu Marvanovi, sousedu Staroměstskému. V Praze. 1493, 18. Nov. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě pan Marvan měštěnín z Starého Pražského města, kterakby Václav Niklas, spolu-
Strana 416
416 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. obyvatel váš, jemu zuostal dlužen XXVII � gr. vše míšenských, na kterýžto dluh od téhož Václava i zápis má kterýž mi jest ukazoval. I žádal jest mne v tom za opatřenie; nebo i to mi jest pověděl, že jest některého času s některými od vás z úřadu zde v Praze mluvil, a potom že dvojie psanie o tu věc od pánuov Staro- městských k vám jest učiněno, i připoviedánie k statku jeho že sě jest stalo, však proto vždy svého jest až posavád dosieci nemohl. Páni a přietelé milí! poněvadž pak znáte, že jest dluh spravedlivý, já vám z úřadu svého přikazuji, abyšte nade- psaného pana Martina [sic] v tom opatřili, aby jemu jeho dluh zaplacen byl bez dalších nákladuov; neb jestliže byšte toho zanedbali, on sě tak opoviedá, že by svého právem na vašich dobývati chtěl, ježto bych já jemu toho hájiti nemohl. Datum Pragae, f. II. ante Katherinae, anno oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 42. Týž týmž: o půjčku peněz na výplatu Poděbrad. V Praze. 1495, 30. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přietelé milí! Jakož vám jest oznámeno o suchých dnech puostních [11.—14. Mart.] v Praze skrze posly vaše, kterak JKMt pán náš milostivý skrze pana kancléře*) a pana mincmaistra**) i mne ráčil jest na vás žádati puojčky peněz na výplatu Poděbrad na takový zpuosob, že vám táž summa peněz ve třech letech zase navrácena bude: první rok třetina, druhý druhá a třetí ostatek dodána, a to vám hodnými rukojmiemi ujištěno bude, aneb jestli že byšte na kterém zápisu žádali připsání, že i to učiněno bude. I vězte, že JKMt při panu minomajstru ráčil mi jest nynie dáti znáti, že konečnú smlúvu o Po- děbrady s knížetem JMtí***) má, a ihned, jakž peníze JMt ráčí dáti, že postúpeny JMti budú. I žádá toho JKMt, abyšte tu summu, kteráž na vás uložena jest, konečně o suchých dnech letničních [10.—13. Juni] u mne v Praze položili, a vy že také jistotami na to opatřeni budete.†) Páni a přietelé milí! věřím já vám, že k žádosti JKMti tak učiníte a v takové pilné a užitečné potřebě JMti že neobmeškáte. Neb jestli že byšte toho neučinili, znamenitý a veliký zmatek JMti přišel by skrze vás, ješto by vám potomně škoditi mohlo, jehož bych vám nepřál, zvlášť poněvadž taková puojčka bez vašie škody bude. Datum Pragae, sabbato post Ascensionem domini, anno oc. XCV°. Albrecht z Leskovce, podkomořie a hajtman královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. ***) Jindřichem z Minsterberka. **) Beneše z Weitmile. *) Jana ze Šelnberka. V Budíně na den sv. Jiljí (1. Sept.) 1495 vyhotovil král Vladislav Budějovským listinu na 200 kop gr. č. pod rukojemstvím Beneše z Weitmile, purkrabího na Karlšteině a mincmistra na Horách Kutnách, a Albrechta z Leskovce, hejtmana a podkomořiho kr. Č. — Srovnej též č. 48. †)
416 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. obyvatel váš, jemu zuostal dlužen XXVII � gr. vše míšenských, na kterýžto dluh od téhož Václava i zápis má kterýž mi jest ukazoval. I žádal jest mne v tom za opatřenie; nebo i to mi jest pověděl, že jest některého času s některými od vás z úřadu zde v Praze mluvil, a potom že dvojie psanie o tu věc od pánuov Staro- městských k vám jest učiněno, i připoviedánie k statku jeho že sě jest stalo, však proto vždy svého jest až posavád dosieci nemohl. Páni a přietelé milí! poněvadž pak znáte, že jest dluh spravedlivý, já vám z úřadu svého přikazuji, abyšte nade- psaného pana Martina [sic] v tom opatřili, aby jemu jeho dluh zaplacen byl bez dalších nákladuov; neb jestliže byšte toho zanedbali, on sě tak opoviedá, že by svého právem na vašich dobývati chtěl, ježto bych já jemu toho hájiti nemohl. Datum Pragae, f. II. ante Katherinae, anno oc. XCIII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 42. Týž týmž: o půjčku peněz na výplatu Poděbrad. V Praze. 1495, 30. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přietelé milí! Jakož vám jest oznámeno o suchých dnech puostních [11.—14. Mart.] v Praze skrze posly vaše, kterak JKMt pán náš milostivý skrze pana kancléře*) a pana mincmaistra**) i mne ráčil jest na vás žádati puojčky peněz na výplatu Poděbrad na takový zpuosob, že vám táž summa peněz ve třech letech zase navrácena bude: první rok třetina, druhý druhá a třetí ostatek dodána, a to vám hodnými rukojmiemi ujištěno bude, aneb jestli že byšte na kterém zápisu žádali připsání, že i to učiněno bude. I vězte, že JKMt při panu minomajstru ráčil mi jest nynie dáti znáti, že konečnú smlúvu o Po- děbrady s knížetem JMtí***) má, a ihned, jakž peníze JMt ráčí dáti, že postúpeny JMti budú. I žádá toho JKMt, abyšte tu summu, kteráž na vás uložena jest, konečně o suchých dnech letničních [10.—13. Juni] u mne v Praze položili, a vy že také jistotami na to opatřeni budete.†) Páni a přietelé milí! věřím já vám, že k žádosti JKMti tak učiníte a v takové pilné a užitečné potřebě JMti že neobmeškáte. Neb jestli že byšte toho neučinili, znamenitý a veliký zmatek JMti přišel by skrze vás, ješto by vám potomně škoditi mohlo, jehož bych vám nepřál, zvlášť poněvadž taková puojčka bez vašie škody bude. Datum Pragae, sabbato post Ascensionem domini, anno oc. XCV°. Albrecht z Leskovce, podkomořie a hajtman královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm milým. ***) Jindřichem z Minsterberka. **) Beneše z Weitmile. *) Jana ze Šelnberka. V Budíně na den sv. Jiljí (1. Sept.) 1495 vyhotovil král Vladislav Budějovským listinu na 200 kop gr. č. pod rukojemstvím Beneše z Weitmile, purkrabího na Karlšteině a mincmistra na Horách Kutnách, a Albrechta z Leskovce, hejtmana a podkomořiho kr. Č. — Srovnej též č. 48. †)
Strana 417
Dopisy z roku 1495. 417 43. Týž týmž: posýlá k nim hofrychtéře Jana Hlaváče ze Třibřich k sazení konšelů. V Táboře. 1495, 17. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že vysielám k vám pana hofrychtéře a Matúše, písaře komornieho, služebníka svého, k obnovení úřadu konšelského, nemoha sám osobně beze lsti býti. Páni a přietelé milí! jestli že které věci k tomu potřebné zřiediti máte, zachovajte sě podle obyčeje prvnieho. A budúť u vás u vigilii sv. Bartholoměje [23. Aug.]. Datum Thabor, ff. II. ante Bartholomaei anno oc. XCV°. Albrecht z Leskovce, podkomořie a hajtman královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým. 44. Týž týmž: slibuje přijeti k nim k uklizení některých sporů. V Cerekvici. 1495, 25. Oct. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé moji milí! Jakož mi píšete o nesnázi, kteráž jest mezi Václavem Wimberkem od Hory*) a jinémi přátely nebožce Zigle Puoysle o statek po něm zuostalý, také jste v psanie svým toho dotkli, že časté napomínánie máte od tejchž přátel nebožce Poysle; i chtějíce toho vy rádi prázni býti, i žádáte příjezdu mého k vám. K žádosti vaší i pro tu potřebu chci já vám rád k vuoli učiniti a k vám přijedti, ale nynie tak spěšně nebudu moci pro některé své pilné a veliké zaneprázněnie k vám přijedti. A když se koli uprázdním, chci já vám dáti znáti, kdy a ke kterému dni budu mieti k vám přijedti, abyšťe také ty dobré lidi obeslati mohli, kteříž mají mnou a vámi rozeznánie býti. Datum na Cerekvici, v neděli před slavným hodem Všech svatých, anno domini oc. 95°. Albrecht z Leskovce, podkomořie království Českého. Slovútné opatrnosti panu purgmistru a raddě města Budějovic Českých, pánóm a přá- telóm milým. 45. Týž týmž: aby dle vůle královské někoho ze sebe k němu do Cerekvice vypravili. V Praze. 1495, 31. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že král JMt, pán muoj i váš milostivý, ráčil mi jest psáti i rozkázati, vás k sobě obeslati a o ně- kterú pilnú a znamenitú potřebu s vámi rozmluviti, ježto sě jeho JMti znamenitě *) V Pamětech Mikuláše Dačického z Heslova (vyd. dr. Ant. Rezek, I. str. 332) uvádí se k r. 1505 mezi konšeli na Hoře Kutné též Václav Wimberk. Archiv Český VII. 53
Dopisy z roku 1495. 417 43. Týž týmž: posýlá k nim hofrychtéře Jana Hlaváče ze Třibřich k sazení konšelů. V Táboře. 1495, 17. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že vysielám k vám pana hofrychtéře a Matúše, písaře komornieho, služebníka svého, k obnovení úřadu konšelského, nemoha sám osobně beze lsti býti. Páni a přietelé milí! jestli že které věci k tomu potřebné zřiediti máte, zachovajte sě podle obyčeje prvnieho. A budúť u vás u vigilii sv. Bartholoměje [23. Aug.]. Datum Thabor, ff. II. ante Bartholomaei anno oc. XCV°. Albrecht z Leskovce, podkomořie a hajtman královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým. 44. Týž týmž: slibuje přijeti k nim k uklizení některých sporů. V Cerekvici. 1495, 25. Oct. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé moji milí! Jakož mi píšete o nesnázi, kteráž jest mezi Václavem Wimberkem od Hory*) a jinémi přátely nebožce Zigle Puoysle o statek po něm zuostalý, také jste v psanie svým toho dotkli, že časté napomínánie máte od tejchž přátel nebožce Poysle; i chtějíce toho vy rádi prázni býti, i žádáte příjezdu mého k vám. K žádosti vaší i pro tu potřebu chci já vám rád k vuoli učiniti a k vám přijedti, ale nynie tak spěšně nebudu moci pro některé své pilné a veliké zaneprázněnie k vám přijedti. A když se koli uprázdním, chci já vám dáti znáti, kdy a ke kterému dni budu mieti k vám přijedti, abyšťe také ty dobré lidi obeslati mohli, kteříž mají mnou a vámi rozeznánie býti. Datum na Cerekvici, v neděli před slavným hodem Všech svatých, anno domini oc. 95°. Albrecht z Leskovce, podkomořie království Českého. Slovútné opatrnosti panu purgmistru a raddě města Budějovic Českých, pánóm a přá- telóm milým. 45. Týž týmž: aby dle vůle královské někoho ze sebe k němu do Cerekvice vypravili. V Praze. 1495, 31. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že král JMt, pán muoj i váš milostivý, ráčil mi jest psáti i rozkázati, vás k sobě obeslati a o ně- kterú pilnú a znamenitú potřebu s vámi rozmluviti, ježto sě jeho JMti znamenitě *) V Pamětech Mikuláše Dačického z Heslova (vyd. dr. Ant. Rezek, I. str. 332) uvádí se k r. 1505 mezi konšeli na Hoře Kutné též Václav Wimberk. Archiv Český VII. 53
Strana 418
418 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. dotýče. Páni a přietelé milí! vyšlete z sebe někoho jednoho z úřadu k té věci ke mně na Cierkvici, ať jest u mne ve čtvrtek před sv. Priškú [14. Jan. 1496]. I věřím vám, že toho nikoli neobmeškáte, aby vámi JMti dobré nesešlo, nebo i jiná města na ten den u mne býti mají. Datum Pragae, ipso die s. Siluestri, anno oc. XCV°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 46. Týž týmž: přimlouvá se za Markétu rybářku. V Cerekvici. 1496, 8. Nov. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že jest u mne byl jeden dobrý člověk, zpravuje mne, kterak by Margaretha rybářka před vámi před právem státi měla: I prosila jest mne k vám za přímluvu, aby k spěšnému a k spravedlivému rozeznání přijíti mohla, též také při gleithu, kterýž jste jie dali, aby při tom zachována býti mohla. A poněvadž slušného žádá, já vás za to prosím jako svých dobrých přátel, že jie o to konec a miesto uděláte. Datum ex Czerkwicz, f. III. ante Martini anno oc. XCVI°. Albrecht z Leskovce, podkomořie a hajtman královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Budějovic, pánóm a přátelóm mým milým. 47. Týž týmž: přimlouvá se za ženu Matouše z Karlova. V Cerekvici. 1496, 23. Nov. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož sem vám před některým časem psal o Matúše z Karlova, člověka kněze opata Karlovského, o spravedlnost ženy jeho, kteráž sě praví jmieti po svém bratru, jakož vás pak šíře, jmám za to, ústně zpravila jest i též ještě učiniti má, žádaje toho, abyšte, pokudž k čemu spravedlnost má, toho jí dopomohli, tak jakž on zpravuje, k čemuž sě jest bratr její před vámi seznal. Páni a přietelé milí! opět sem o túž věc od kněze opata žádán. I protož čehož sě jest prve dožádala, tak jakž vám vědomo jest, ještě sě v to vložte a podle spravedlivosti jejie ji opatřte beze všech odtahuov, aby dalších o to nesnází nebylo i mého staránie. Datum Czierkwicz, f. IIII. die s. Clementis anno oc. XCVI°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie království Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým.
418 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. dotýče. Páni a přietelé milí! vyšlete z sebe někoho jednoho z úřadu k té věci ke mně na Cierkvici, ať jest u mne ve čtvrtek před sv. Priškú [14. Jan. 1496]. I věřím vám, že toho nikoli neobmeškáte, aby vámi JMti dobré nesešlo, nebo i jiná města na ten den u mne býti mají. Datum Pragae, ipso die s. Siluestri, anno oc. XCV°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm milým. 46. Týž týmž: přimlouvá se za Markétu rybářku. V Cerekvici. 1496, 8. Nov. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že jest u mne byl jeden dobrý člověk, zpravuje mne, kterak by Margaretha rybářka před vámi před právem státi měla: I prosila jest mne k vám za přímluvu, aby k spěšnému a k spravedlivému rozeznání přijíti mohla, též také při gleithu, kterýž jste jie dali, aby při tom zachována býti mohla. A poněvadž slušného žádá, já vás za to prosím jako svých dobrých přátel, že jie o to konec a miesto uděláte. Datum ex Czerkwicz, f. III. ante Martini anno oc. XCVI°. Albrecht z Leskovce, podkomořie a hajtman královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Budějovic, pánóm a přátelóm mým milým. 47. Týž týmž: přimlouvá se za ženu Matouše z Karlova. V Cerekvici. 1496, 23. Nov. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož sem vám před některým časem psal o Matúše z Karlova, člověka kněze opata Karlovského, o spravedlnost ženy jeho, kteráž sě praví jmieti po svém bratru, jakož vás pak šíře, jmám za to, ústně zpravila jest i též ještě učiniti má, žádaje toho, abyšte, pokudž k čemu spravedlnost má, toho jí dopomohli, tak jakž on zpravuje, k čemuž sě jest bratr její před vámi seznal. Páni a přietelé milí! opět sem o túž věc od kněze opata žádán. I protož čehož sě jest prve dožádala, tak jakž vám vědomo jest, ještě sě v to vložte a podle spravedlivosti jejie ji opatřte beze všech odtahuov, aby dalších o to nesnází nebylo i mého staránie. Datum Czierkwicz, f. IIII. die s. Clementis anno oc. XCVI°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie království Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým.
Strana 419
Dopisy z let 1496 a 1497. 419 48. Týž týmž: přimlouvá se za Markétu rybářku. V Praze. 1497, 12. Feb. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesla jest na mě Markétha rybářka, kterak byšte dětem jejím, kteříž sě pravie jmieti u vás ně- kterú spravedlnost k statku některému, položili čas k stání v pátek najprv příští [17. Febr.], k kterémužto dni ona pro některú svú potřebu státi nebude motci. I pro- sila jest mě v tom za opatřenie a za prodlenie té věci až do mého příjezdu k vám. Páni a přietelé milí! poněvadž pak k tomu času státi nemuože, aby sě jí i tudy nic neukrátilo, nechť jest i to prodlenie jí dáno do příjezdu mého k vám. Datum Pragae, dominica Inuocauit annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 49. Týž týmž: aby dali Janovi Osvaldovi a Petrovi Dubikarovi výpis z knih svých městských. V Hoře Kutné. 1497, 19. Jul. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož král JMt, pán muoj milostivý, ráčil jest vám rozkázati a tudiež i já slovem JMti z úřadu svého, abyšte Janovi Osvaldovi a Petrovi Dubikarovi výpis z knih městských o statku Kamnarově dali, aby to k své potřebě, když já, dáli buoh, u vás k obnovení úřadu budu, jměti mohli a podle toho své spravedlnosti vyhledávati. I došlo jest JMti, že jste toho neučinili. Páni a přietelé milí! Podle rozkázánie JMKské já vás z úřadu svého slovem JMti napomínám, abyšte sě tak zachovali a vejpis jim dali. Nebo po- něvadž z desk zemských to sě děje, ktož toho potřebuje, i toto též nemá nižádnému zavřieno býti, aby skrze to obmeškán v své spravedlnosti nebyl. Datum in Montibus Cutnis., f. IIII. ante s. Magdalenae, annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce oc, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 50. Týž týmž: oznamuje příjezd králův i svůj k nim. V Cerekvici, bez roku [1497? 4. Aug.* Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní přietelé milí! Jakož král JMt, pán náš milostivý, ráčí u vás býti při svatém Bartholoměji [24. Aug.], a já s JMtí také *) Pro zařadění listu tohoto do roku 1497 byla rozhodnou ta okolnost, že král Vladislav dne 22. Jul. 53*
Dopisy z let 1496 a 1497. 419 48. Týž týmž: přimlouvá se za Markétu rybářku. V Praze. 1497, 12. Feb. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesla jest na mě Markétha rybářka, kterak byšte dětem jejím, kteříž sě pravie jmieti u vás ně- kterú spravedlnost k statku některému, položili čas k stání v pátek najprv příští [17. Febr.], k kterémužto dni ona pro některú svú potřebu státi nebude motci. I pro- sila jest mě v tom za opatřenie a za prodlenie té věci až do mého příjezdu k vám. Páni a přietelé milí! poněvadž pak k tomu času státi nemuože, aby sě jí i tudy nic neukrátilo, nechť jest i to prodlenie jí dáno do příjezdu mého k vám. Datum Pragae, dominica Inuocauit annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce, hajtman a podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 49. Týž týmž: aby dali Janovi Osvaldovi a Petrovi Dubikarovi výpis z knih svých městských. V Hoře Kutné. 1497, 19. Jul. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož král JMt, pán muoj milostivý, ráčil jest vám rozkázati a tudiež i já slovem JMti z úřadu svého, abyšte Janovi Osvaldovi a Petrovi Dubikarovi výpis z knih městských o statku Kamnarově dali, aby to k své potřebě, když já, dáli buoh, u vás k obnovení úřadu budu, jměti mohli a podle toho své spravedlnosti vyhledávati. I došlo jest JMti, že jste toho neučinili. Páni a přietelé milí! Podle rozkázánie JMKské já vás z úřadu svého slovem JMti napomínám, abyšte sě tak zachovali a vejpis jim dali. Nebo po- něvadž z desk zemských to sě děje, ktož toho potřebuje, i toto též nemá nižádnému zavřieno býti, aby skrze to obmeškán v své spravedlnosti nebyl. Datum in Montibus Cutnis., f. IIII. ante s. Magdalenae, annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce oc, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 50. Týž týmž: oznamuje příjezd králův i svůj k nim. V Cerekvici, bez roku [1497? 4. Aug.* Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní přietelé milí! Jakož král JMt, pán náš milostivý, ráčí u vás býti při svatém Bartholoměji [24. Aug.], a já s JMtí také *) Pro zařadění listu tohoto do roku 1497 byla rozhodnou ta okolnost, že král Vladislav dne 22. Jul. 53*
Strana 420
420 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. budu: I věřímť vám, že mě k tomu času opatříte slušnú hospodú na XXVI koní neb na XXV. In Czirekwicz datum f. VI. ante Laurenti. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a raddě města Budějovic, přáteluom mým milým. 51. Týž týmž: oznamuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1497, 10. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám u vás býti v tuto sobotu příští [12. Aug.] k obnovení úřadu. I jestli že které potřeby k tomu potřebné zřiediti máte, zachovajte sě podle obyčeje prvnieho. Datum Thabor, ipso die s. Laurenti annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým. 52. Týž týmž: o sepisování zboží, které skrze Budějovice vozeno bude, k ungeltu Pražskému. V Praze. 1497, 30. Sept. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že pan Adam,*) najvyšší úředník v ungeltě, vznesl jest na mě, že má smlúvu s Michalem, listu tohoto dodatelem, že zbožie kupecské, kteréžby do města neb skrze město bylo přivezeno, popisovati má k ungeltu. I protož, jestli že by v té věci vás v čem po- třeboval, že jemu radni a pomocni budete, znajíce, že králi JMti to přislušie, aby sě JMti nic neukrátilo a škody nedálo. Také páni a přietelé milí! rozkažte v trhový den provolati, že král JMt ráčil své milostivé povolenie dáti, aby zbožie kupecká, kteráž skrze České královstvie do jiných zemí vezú sě a mělyby na Prahu jeti, že tu v Budějovicích u vás budú popsána, a zapišíc, že s tiem zbožím mohú jeti kam *) téhož roku z Kutné Hory se vydal na cestu do Uher, kdežto r. 1502 král, jeda opět do Uher, již 11. Apr. opustil Horu Kutnou. Mimo to je r. 1502 také na závadu, že 10. Aug. 1502 měla býti krá- lovna Anna korunována, což se teprve 29. Sept. ve Stoličném Bělehradě stalo, načež konečně se slavila svadba králova, ku kteréž byl Vladislav pány české volal již 6. Jun. S rokem 1497 však se dobře nesrovnává obsah následujícího listu. Není ovšem vyloučeno, že list svrchu položený patří do let 1486—1496. z Bystřice. — Proti nařízení tomuto opřeli se Budějovští, jak je zřejmo z listů krále Vladislava dd. v Budíně 1498, 9. Febr. a 29. Jun. a 1499, 14. Aug. — Po smrti Adama z Bystřice svěřil král listem d. na Budíně 15. Aug. 1500 úřad v ungeltě slovútnému Janu Jeníškovi z Újezda ke zpravování. (Dr. J. Čelakovský: Cod. jur. mun. B. I, str. XXX. pozn. 97.) Listem ze dne 11. Oct. 1507 Janovi Vlčie- hrdlo ze Všehrd úředníku kr. v ungeltě svědčícím Vladislav na usilování Budějovských toto popiso- vání zboží kupeckého zastavil. (Pam. arch. 1871 str. 66.)
420 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. budu: I věřímť vám, že mě k tomu času opatříte slušnú hospodú na XXVI koní neb na XXV. In Czirekwicz datum f. VI. ante Laurenti. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a raddě města Budějovic, přáteluom mým milým. 51. Týž týmž: oznamuje příjezd svůj k nim. V Táboře. 1497, 10. Aug. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že úmysl jmám u vás býti v tuto sobotu příští [12. Aug.] k obnovení úřadu. I jestli že které potřeby k tomu potřebné zřiediti máte, zachovajte sě podle obyčeje prvnieho. Datum Thabor, ipso die s. Laurenti annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým. 52. Týž týmž: o sepisování zboží, které skrze Budějovice vozeno bude, k ungeltu Pražskému. V Praze. 1497, 30. Sept. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vězte, že pan Adam,*) najvyšší úředník v ungeltě, vznesl jest na mě, že má smlúvu s Michalem, listu tohoto dodatelem, že zbožie kupecské, kteréžby do města neb skrze město bylo přivezeno, popisovati má k ungeltu. I protož, jestli že by v té věci vás v čem po- třeboval, že jemu radni a pomocni budete, znajíce, že králi JMti to přislušie, aby sě JMti nic neukrátilo a škody nedálo. Také páni a přietelé milí! rozkažte v trhový den provolati, že král JMt ráčil své milostivé povolenie dáti, aby zbožie kupecká, kteráž skrze České královstvie do jiných zemí vezú sě a mělyby na Prahu jeti, že tu v Budějovicích u vás budú popsána, a zapišíc, že s tiem zbožím mohú jeti kam *) téhož roku z Kutné Hory se vydal na cestu do Uher, kdežto r. 1502 král, jeda opět do Uher, již 11. Apr. opustil Horu Kutnou. Mimo to je r. 1502 také na závadu, že 10. Aug. 1502 měla býti krá- lovna Anna korunována, což se teprve 29. Sept. ve Stoličném Bělehradě stalo, načež konečně se slavila svadba králova, ku kteréž byl Vladislav pány české volal již 6. Jun. S rokem 1497 však se dobře nesrovnává obsah následujícího listu. Není ovšem vyloučeno, že list svrchu položený patří do let 1486—1496. z Bystřice. — Proti nařízení tomuto opřeli se Budějovští, jak je zřejmo z listů krále Vladislava dd. v Budíně 1498, 9. Febr. a 29. Jun. a 1499, 14. Aug. — Po smrti Adama z Bystřice svěřil král listem d. na Budíně 15. Aug. 1500 úřad v ungeltě slovútnému Janu Jeníškovi z Újezda ke zpravování. (Dr. J. Čelakovský: Cod. jur. mun. B. I, str. XXX. pozn. 97.) Listem ze dne 11. Oct. 1507 Janovi Vlčie- hrdlo ze Všehrd úředníku kr. v ungeltě svědčícím Vladislav na usilování Budějovských toto popiso- vání zboží kupeckého zastavil. (Pam. arch. 1871 str. 66.)
Strana 421
Dopisy z roku 1497. 421 chtie, kterýmikoli silnicemi. I to znajíce, opatřte to, aby sě to tak stalo podle vuole krále JMti. Datum Pragae, ipso die Jeronimi beati, annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 53. Týž týmž: omlouvá se, že k nim ve příčině narovnání o jakýsi statek přijeti nemohl. (Srv. č. 44.) Bez místa a roku [1497? 21. Nov.J Orig v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé moji milí! Jakož mi píšete, oznamujíc mi mé předešlé psanie, kteréž jsem vám učinil o příjezd mój k vám o statek nebožtíka Zikle Puoysle, o kterýžto statek nesnáz jest, jakož mě teď opět psaním svým napomínáte, žádajíc toho, abych k vám přijel a tu věc s vámi spraved- livým soudem rozeznal; račte mi v pravdě věřiti, že ani z úmysla ani všetečnosti prodlenie příjezdu svého k vám jsem neučinil, než z nedostatku zdravie svého. A věřte mi v pravdě, jakž jsem z Prahy přijel, že jsem hned nikdam z domu nejezdil, aniž jsem kam odjeti mohl, ač jsem v Praze i někde jinde býti měl, pro pilné potřeby krále JMti, ale pro nedostatek zdravie svého nemohl jsem toho učiniti. Račte mieti strpenie. Kdyžkoli na sobě znáti budu, že bych mohl jeti a k tomu se uprázniti, chci já vám dáti napřed věděti, abyšte ty dobré lidi k tomu obeslati mohli, kterých se ta pře dotýče. Datum ff. III. in die Mariae Presentacionis. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a raddě města Budějovic, pánóm a přátelóm mým milým. 54. Týž týmž: omlouvá se nedostatkem zdraví, že k nim ku rozsouzení pře o statek po nebožtí- kovi Poyslovi přijíti nemůže. V Cerekvici. 1497, 31. Dec. Orig. v arch. Musea kr. Č. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož mi píšete o častá napomínánie, kteráž na vás jdú od přátel nebožtíka Poysle o ten statek, kterýž nebožtíkovi přiležel, chtiece o to rádi konec a miesto mieti; račte mi v pravdě věřiti, ne z úmysla mého prodlenie se dálo toho rozeznánie, ale z nedostatku zdravie mého. Onehdy jsem byl ku pánu Hradeckému*) dojel, s nedostatkem jsem zase domóv na svém zdraví přijel; a nynie jsem od pana kancléře**) obeslán, což se vydánie dcery jeho dotýče, že k té potřebě odjieti musím. A toho jináč učiniti nemohu, než jeti. Než toto by mi sě při tom zdálo, byšte jim o to den jmenovali k stání a jie *) Jindřich z Hradce. **) Jan ze Šelnberka.
Dopisy z roku 1497. 421 chtie, kterýmikoli silnicemi. I to znajíce, opatřte to, aby sě to tak stalo podle vuole krále JMti. Datum Pragae, ipso die Jeronimi beati, annorum oc. XCVII°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 53. Týž týmž: omlouvá se, že k nim ve příčině narovnání o jakýsi statek přijeti nemohl. (Srv. č. 44.) Bez místa a roku [1497? 21. Nov.J Orig v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé moji milí! Jakož mi píšete, oznamujíc mi mé předešlé psanie, kteréž jsem vám učinil o příjezd mój k vám o statek nebožtíka Zikle Puoysle, o kterýžto statek nesnáz jest, jakož mě teď opět psaním svým napomínáte, žádajíc toho, abych k vám přijel a tu věc s vámi spraved- livým soudem rozeznal; račte mi v pravdě věřiti, že ani z úmysla ani všetečnosti prodlenie příjezdu svého k vám jsem neučinil, než z nedostatku zdravie svého. A věřte mi v pravdě, jakž jsem z Prahy přijel, že jsem hned nikdam z domu nejezdil, aniž jsem kam odjeti mohl, ač jsem v Praze i někde jinde býti měl, pro pilné potřeby krále JMti, ale pro nedostatek zdravie svého nemohl jsem toho učiniti. Račte mieti strpenie. Kdyžkoli na sobě znáti budu, že bych mohl jeti a k tomu se uprázniti, chci já vám dáti napřed věděti, abyšte ty dobré lidi k tomu obeslati mohli, kterých se ta pře dotýče. Datum ff. III. in die Mariae Presentacionis. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a raddě města Budějovic, pánóm a přátelóm mým milým. 54. Týž týmž: omlouvá se nedostatkem zdraví, že k nim ku rozsouzení pře o statek po nebožtí- kovi Poyslovi přijíti nemůže. V Cerekvici. 1497, 31. Dec. Orig. v arch. Musea kr. Č. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož mi píšete o častá napomínánie, kteráž na vás jdú od přátel nebožtíka Poysle o ten statek, kterýž nebožtíkovi přiležel, chtiece o to rádi konec a miesto mieti; račte mi v pravdě věřiti, ne z úmysla mého prodlenie se dálo toho rozeznánie, ale z nedostatku zdravie mého. Onehdy jsem byl ku pánu Hradeckému*) dojel, s nedostatkem jsem zase domóv na svém zdraví přijel; a nynie jsem od pana kancléře**) obeslán, což se vydánie dcery jeho dotýče, že k té potřebě odjieti musím. A toho jináč učiniti nemohu, než jeti. Než toto by mi sě při tom zdálo, byšte jim o to den jmenovali k stání a jie *) Jindřich z Hradce. **) Jan ze Šelnberka.
Strana 422
422 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. právem a spravedlností rozeznali; však již máte naučenie, jak by ta věc měla vámi a právem vaším rozeznána býti. Bych já pak sám svú osobú při vás byl, tehda bych já se jinak v té věci nemohl mieti, než podle práva vašeho. Datum Czerkwicz domi- nico Siluestri oc. 97°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovútné opatrnosti panu purgmistru a raddě města Budějovic, pánóm a přátelóm mým milým. 55. Týž týmž: přimlouvá se za mladého Dubikara. V Praze. 1498, 14. Oct. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě Dubikar mladý, kterak by ještě o spravedlnost svú, o to což činiti má s panem Jiříkem o dvuor, konce neměl, žádaje v tom za opatřenie, aby k miestu to vedeno mohlo býti. Páni a přietelé milí! poněvadž pak on práva a soudu spravedlivého žádá i s přáteli svými, s kterýmiž on miesto má; již opatřte to a bez dalších odtahuov k konci veďte a právo o to rcete, pokudž seznáte a vyhledáte kterékoli strany spra- vedlivost podle práv svých. Datum Pragae, dominico ante s. Galli, annorum oc. XCVIII°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přatelóm mým milým. 56. Týž týmž: aby zaplatili celou summu hromničnou, listem královským se nezastírajíce. V Praze. 1500, 29. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož jste mi psali což sě summy hromničné dotýče, že jmáte list JKMti rukú JMti vlastní pode- psanú, abyšte sobě srazili dluh svuoj, za kterýž i já sem vám rukojmí, a ostatek, sraziece sirotkóm, L � gr. českých že chcete poslati a dáti. Páni a přietelé milí! tomu já dobře věřím, že JMt ráčil vám tak psáti, ale potom to jest ráčil změniti a naprosto rozkázati, aby sě to na summě hromničné nesráželo. A toho JMti list jmám i ceduli JMti rukú podepsanú, co sě komu dáti má z té summy, a tu sě také dáti má vašemu sirotku L gr. českých ode mne. A to já učiním a dám vám, když vy summu JMti dáte a tak učiníte, jakž jiná města činie, majíce též dluhy jako i vy, proto sě tiem nezastierají a všichni jsú ji dali. Což sě pak dluhu vašeho dotýče však znáte, že JMKská ráčil jest v Prešpurce se všemi posly z měst o to jednati, kterak ten dluh má vám býti zpraven, a jiní všichni jsú na tom přestali. Učiníteli vy též, to já přijmu, pakli neučiníte, musím JMti to oznámiti, ač nerad, že mnú ne- scházie, čemuž dosti nebudu moci učiniti podle JKMti rozkázánie. A pak znáte, že
422 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. právem a spravedlností rozeznali; však již máte naučenie, jak by ta věc měla vámi a právem vaším rozeznána býti. Bych já pak sám svú osobú při vás byl, tehda bych já se jinak v té věci nemohl mieti, než podle práva vašeho. Datum Czerkwicz domi- nico Siluestri oc. 97°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovútné opatrnosti panu purgmistru a raddě města Budějovic, pánóm a přátelóm mým milým. 55. Týž týmž: přimlouvá se za mladého Dubikara. V Praze. 1498, 14. Oct. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě Dubikar mladý, kterak by ještě o spravedlnost svú, o to což činiti má s panem Jiříkem o dvuor, konce neměl, žádaje v tom za opatřenie, aby k miestu to vedeno mohlo býti. Páni a přietelé milí! poněvadž pak on práva a soudu spravedlivého žádá i s přáteli svými, s kterýmiž on miesto má; již opatřte to a bez dalších odtahuov k konci veďte a právo o to rcete, pokudž seznáte a vyhledáte kterékoli strany spra- vedlivost podle práv svých. Datum Pragae, dominico ante s. Galli, annorum oc. XCVIII°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným purgmistru a konšelóm města Budějovic, přatelóm mým milým. 56. Týž týmž: aby zaplatili celou summu hromničnou, listem královským se nezastírajíce. V Praze. 1500, 29. Mai. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož jste mi psali což sě summy hromničné dotýče, že jmáte list JKMti rukú JMti vlastní pode- psanú, abyšte sobě srazili dluh svuoj, za kterýž i já sem vám rukojmí, a ostatek, sraziece sirotkóm, L � gr. českých že chcete poslati a dáti. Páni a přietelé milí! tomu já dobře věřím, že JMt ráčil vám tak psáti, ale potom to jest ráčil změniti a naprosto rozkázati, aby sě to na summě hromničné nesráželo. A toho JMti list jmám i ceduli JMti rukú podepsanú, co sě komu dáti má z té summy, a tu sě také dáti má vašemu sirotku L gr. českých ode mne. A to já učiním a dám vám, když vy summu JMti dáte a tak učiníte, jakž jiná města činie, majíce též dluhy jako i vy, proto sě tiem nezastierají a všichni jsú ji dali. Což sě pak dluhu vašeho dotýče však znáte, že JMKská ráčil jest v Prešpurce se všemi posly z měst o to jednati, kterak ten dluh má vám býti zpraven, a jiní všichni jsú na tom přestali. Učiníteli vy též, to já přijmu, pakli neučiníte, musím JMti to oznámiti, ač nerad, že mnú ne- scházie, čemuž dosti nebudu moci učiniti podle JKMti rozkázánie. A pak znáte, že
Strana 423
Dopisy z let 1498—1501. 423 jest dávno hromnic minulo. Datum Pragae, f. VI. post Ascensionem domini, annorum domini M'CCCCC°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 57. Týž týmž: aby přichystali nějakou poctu králi na uvítanou. B. m. 1501, 4. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož mám za to, dobře vám známo jest o šťastném příjezdu JKMti do království tohoto, kdež toho mnohé a znamenité potřeby jsú všemu křesťanstvu a zvláště tomuto královstvie. Páni a přietelé milí! podle zvyklosti té, kteráž téměř ve všech zemiech okolních za obyčej sě zachovává, že poddaní, majíce pána svého vítati, s poctivostí i s vděčností jeho vítají a přijímají s nějakú poctú slušnú. I mně sě zdálo za slušné i hodné, abyšte vy podle možnosti své před pána svého JMtKskú také sě s nějakú slušnú poctú okázali, aby JMt ráčil znáti od vás vděčnost příjezdu svého; jakož pak dobře znáte, že JMti velmi potřebujete, zvlášť znajíce řiedkost bytu JMti v tomto krá- lovství. Datum sabbato die s. Barbare annorum domini XV° primo. Albrecht z Leskovce, podkomoří královstvie Českého. Múdrým a opatrným pánuom purgmistru a konšeluom města Budějovic, přáteluom mým milým. 58. Týž týmž: aby na sněm vyslali posly své s plnou mocí. V Praze. 1501, 17. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Tajno vás nebuď, kterak král JMt pán muoj i váš milostivý ráčil mi jest nynie psáti a rozkázati, vám dáti znáti, jakož jste k sněmu obecnému zemskému nynie od JMti obesláni, kdež o ty ruoznice, kteréž mezi pány JMtí, rytieřstvem, pány Pražany, jinými páni městy i také vámi, JKMtí měloby rovnáno býti slušnými prostředky, a nesrovnáli sě tudy, že JMt ráčí soudem spravedlivým o to rozsudek učiniti, jakož z listu JMti z přiepisu porozumiete. Páni a přietelé milí! já vám slovem JMti oznamuji, abyšte, kteréž osoby z sebe vyšlete k tomu sněmu, s plnú mocí vyslali, a také kteréž výsady neb práva k té potřebě máte, abyšte i s tiem je vypravili, poněvadž JKMt ráčí beze všech odtahuov konec spravedlivý učiniti. A přiepis tento psanie JKMti přečtúce zase poslu tomuto vrátiti kažte, aby v jiných městech také okázán byl k zprávě jich. Datum Pragae f. VI. ante s. Thomae ap., annorum domini XV°I°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým.
Dopisy z let 1498—1501. 423 jest dávno hromnic minulo. Datum Pragae, f. VI. post Ascensionem domini, annorum domini M'CCCCC°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovic Českých, přátelóm mým milým. 57. Týž týmž: aby přichystali nějakou poctu králi na uvítanou. B. m. 1501, 4. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Jakož mám za to, dobře vám známo jest o šťastném příjezdu JKMti do království tohoto, kdež toho mnohé a znamenité potřeby jsú všemu křesťanstvu a zvláště tomuto královstvie. Páni a přietelé milí! podle zvyklosti té, kteráž téměř ve všech zemiech okolních za obyčej sě zachovává, že poddaní, majíce pána svého vítati, s poctivostí i s vděčností jeho vítají a přijímají s nějakú poctú slušnú. I mně sě zdálo za slušné i hodné, abyšte vy podle možnosti své před pána svého JMtKskú také sě s nějakú slušnú poctú okázali, aby JMt ráčil znáti od vás vděčnost příjezdu svého; jakož pak dobře znáte, že JMti velmi potřebujete, zvlášť znajíce řiedkost bytu JMti v tomto krá- lovství. Datum sabbato die s. Barbare annorum domini XV° primo. Albrecht z Leskovce, podkomoří královstvie Českého. Múdrým a opatrným pánuom purgmistru a konšeluom města Budějovic, přáteluom mým milým. 58. Týž týmž: aby na sněm vyslali posly své s plnou mocí. V Praze. 1501, 17. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Tajno vás nebuď, kterak král JMt pán muoj i váš milostivý ráčil mi jest nynie psáti a rozkázati, vám dáti znáti, jakož jste k sněmu obecnému zemskému nynie od JMti obesláni, kdež o ty ruoznice, kteréž mezi pány JMtí, rytieřstvem, pány Pražany, jinými páni městy i také vámi, JKMtí měloby rovnáno býti slušnými prostředky, a nesrovnáli sě tudy, že JMt ráčí soudem spravedlivým o to rozsudek učiniti, jakož z listu JMti z přiepisu porozumiete. Páni a přietelé milí! já vám slovem JMti oznamuji, abyšte, kteréž osoby z sebe vyšlete k tomu sněmu, s plnú mocí vyslali, a také kteréž výsady neb práva k té potřebě máte, abyšte i s tiem je vypravili, poněvadž JKMt ráčí beze všech odtahuov konec spravedlivý učiniti. A přiepis tento psanie JKMti přečtúce zase poslu tomuto vrátiti kažte, aby v jiných městech také okázán byl k zprávě jich. Datum Pragae f. VI. ante s. Thomae ap., annorum domini XV°I°. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým.
Strana 424
424 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. 59. Týž týmž: kárá je z násilnosti, kteréž se na jistém Mikulášovi dopustili, a volá obě strany před úřad svůj. V Praze. 1502, 1. Feb. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě pan Vojtěch,*) kterak byšte hospodáře jeho Mikuláše rozkázali do vazby vzieti z té příčiny, že jest sobě byt u něho s některými pokoji v jeho domu najel, ješto toho v jiných městech JKMti dobrým lidem sě nehájí, skrze kterúžto věc jeho ani na rukojmie dáti nechcete. I žádán sem za opatřenie téhož Mikuláše na ten spuosob, že sě volá k slyšení napřed na krále JMt a také i na mě podle úřadu mého k ro- zeznání o to spravedlivému. Páni a přietelé milí! poněvadž sě na krále JMt, pána svého, i také na úřad muoj, ježto toho nižádnému hájiti nemáte, odvolává, dajte jeho na rukojmie na to odvolánie k rozeznánie a dále přes to nevězte. A když sě vám čas k slyšení položí, což vám obojím potřebí bude, v to sě spravedlivě nahledne. Než v jiných městech JMti toho sě dobrým lidem neděje, i vy sobě to lépe rozvažte, co před sě béřete. Datum Pragae, f. III. post Conversionem s. Pauli annorum domini Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. XV°II°. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým. 60. Týž týmž: přimlouvá se za Martina řezníka. B. m. 1502, 10. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří, opatrní páni a přietelé moji milí! Vězte, že jest ke mně přišel Martin řezník, který jest pro nějaké dluhy od vás odšel, proše mne, abych se zaň k vám přimluvil, abyšte mu ráčili glajt dáti; a tak přede mnú pravil, komu by co povinen byl, že by se chtěl rád smluviti a p[ljatce býti. A já na jeho žádost k vám se zaň přimlúvám, k čemu je se přede mnú poddával. Datum sabbato ante dominicam Gaudete semper, anno domini 1502. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Budějovic, pánuom a přáteluom mým milým. 61. Týž týmž: že jim ve placení poshověti nemůže. B. m. 1503, 16. Jun. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří, opatrní páni a přietelé moji milí! Psaní své, kterés jste mi učinili na mé předešlé psaní, dobře to při tom stuoj. Než co se summy *) z Pernšteina? (syn Viléma z P., držitele Hluboké).
424 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. 59. Týž týmž: kárá je z násilnosti, kteréž se na jistém Mikulášovi dopustili, a volá obě strany před úřad svůj. V Praze. 1502, 1. Feb. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni a přietelé milí! Vznesl jest na mě pan Vojtěch,*) kterak byšte hospodáře jeho Mikuláše rozkázali do vazby vzieti z té příčiny, že jest sobě byt u něho s některými pokoji v jeho domu najel, ješto toho v jiných městech JKMti dobrým lidem sě nehájí, skrze kterúžto věc jeho ani na rukojmie dáti nechcete. I žádán sem za opatřenie téhož Mikuláše na ten spuosob, že sě volá k slyšení napřed na krále JMt a také i na mě podle úřadu mého k ro- zeznání o to spravedlivému. Páni a přietelé milí! poněvadž sě na krále JMt, pána svého, i také na úřad muoj, ježto toho nižádnému hájiti nemáte, odvolává, dajte jeho na rukojmie na to odvolánie k rozeznánie a dále přes to nevězte. A když sě vám čas k slyšení položí, což vám obojím potřebí bude, v to sě spravedlivě nahledne. Než v jiných městech JMti toho sě dobrým lidem neděje, i vy sobě to lépe rozvažte, co před sě béřete. Datum Pragae, f. III. post Conversionem s. Pauli annorum domini Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. XV°II°. Múdrým a opatrným pánóm purgmistru a konšelóm města Budějovic, přátelóm mým milým. 60. Týž týmž: přimlouvá se za Martina řezníka. B. m. 1502, 10. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří, opatrní páni a přietelé moji milí! Vězte, že jest ke mně přišel Martin řezník, který jest pro nějaké dluhy od vás odšel, proše mne, abych se zaň k vám přimluvil, abyšte mu ráčili glajt dáti; a tak přede mnú pravil, komu by co povinen byl, že by se chtěl rád smluviti a p[ljatce býti. A já na jeho žádost k vám se zaň přimlúvám, k čemu je se přede mnú poddával. Datum sabbato ante dominicam Gaudete semper, anno domini 1502. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Budějovic, pánuom a přáteluom mým milým. 61. Týž týmž: že jim ve placení poshověti nemůže. B. m. 1503, 16. Jun. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří, opatrní páni a přietelé moji milí! Psaní své, kterés jste mi učinili na mé předešlé psaní, dobře to při tom stuoj. Než co se summy *) z Pernšteina? (syn Viléma z P., držitele Hluboké).
Strana 425
Dopisy z let 1502—1524. 425 dotýče, jako žádost vaše jest, abych vám shovění učinil až do mého k vám příjezdu: učinil bych to k vóli vám rád, ale mám na se tak tuhé napomínače, komu dáti mám; a tak sami rozuměti můžete, na ten čas že já jich nebudu moci od vás vyzdvihnúti, a to z příčiny té, že já od vás po městech jeti musím. Znajíce to, opatřte to. Datum f. VI. post Corporis Christi anno domini 1503. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Budějovic, přáteluom mým milým. 62. Podkomoří Burjan Trčka týmž: aby mu přepustili dva vozy soli. Na Lipnici. 1511, 26. Dec. Orig v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdré opatrnosti páni a přátelé milí! Prosím vás, že mi přepustíte dva vozy soli, zač sami máte za lacina, a co by za ni jmělo býti, že mi to dáte znáti. A já pro ni pošli, a peníze vám také pošli. Ex Lippnicz, f. VI. die Steffani, annorum 1511. Burjan Trčka z Lípy na Lipnici, podkomořie královstvie Českého. Múdré opatrnosti pánuom purgkmistru a radě města Budějovic Českajch, přáteluom mým milým. 63. Týž týmž: aby mu bez odkladu vyplatili lotovné i taxu za sázení úřadu. Na Lipnici. 1514, 21. April. Orig. v arch. Bud. Slnžbu svú vzkazuji, múdré opatrnosti páni a přátelé milí! Vězte, že teď posílám Petra Malovce, služebníka svého, tohoto listu ukazatele, maje před sebú potřebu znamenitú, k kteréž potřebovati peněz drahně budu. I za to vás žádám, že vy jemu lotovní peníze XIII XX gr. a od ouřadu sazení XXIIII I gr., kteréž mně povinni dáti jste, hned vydáte bez odtahuov, znajíce, že já o to k vám naschvál posýlám, abych já také mohl se škody uvarovati. Datum ex Lippnicz, f. VI. post Pasca, anno domini 1514. Burjan Trčka z Lippy a na Lipnici, podkomoří království Českého.*) Múdré opatrnosti pánuom purgkmistru a radě města Budějovic, přáteluom milým. 64. Podkomoří Jakub z Vřesovic týmž: o sirotka Petra Beranova, že ho vyprosil za manželku synu svému Jiříkovi. B. m. 1524, 18. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přátely milí! Mám za to, že vám jest věc vědomá, co sě sirotka nebožtíka Berana dotýče, že v těchto časích jste pro tu věc nemálo prací a starostí jměli. I znajíc já to, že by vám ho z rukú lidé chtěli *) Na rubu poznámka: Item her komerer seinen gnaden haben wir ausgericht auff den priff LXXIIII ſP XL gr. Archlv Český VII. 54
Dopisy z let 1502—1524. 425 dotýče, jako žádost vaše jest, abych vám shovění učinil až do mého k vám příjezdu: učinil bych to k vóli vám rád, ale mám na se tak tuhé napomínače, komu dáti mám; a tak sami rozuměti můžete, na ten čas že já jich nebudu moci od vás vyzdvihnúti, a to z příčiny té, že já od vás po městech jeti musím. Znajíce to, opatřte to. Datum f. VI. post Corporis Christi anno domini 1503. Albrecht z Leskovce, podkomořie královstvie Českého. Slovutné opatrnosti panu purgmistru a radě města Budějovic, přáteluom mým milým. 62. Podkomoří Burjan Trčka týmž: aby mu přepustili dva vozy soli. Na Lipnici. 1511, 26. Dec. Orig v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdré opatrnosti páni a přátelé milí! Prosím vás, že mi přepustíte dva vozy soli, zač sami máte za lacina, a co by za ni jmělo býti, že mi to dáte znáti. A já pro ni pošli, a peníze vám také pošli. Ex Lippnicz, f. VI. die Steffani, annorum 1511. Burjan Trčka z Lípy na Lipnici, podkomořie královstvie Českého. Múdré opatrnosti pánuom purgkmistru a radě města Budějovic Českajch, přáteluom mým milým. 63. Týž týmž: aby mu bez odkladu vyplatili lotovné i taxu za sázení úřadu. Na Lipnici. 1514, 21. April. Orig. v arch. Bud. Slnžbu svú vzkazuji, múdré opatrnosti páni a přátelé milí! Vězte, že teď posílám Petra Malovce, služebníka svého, tohoto listu ukazatele, maje před sebú potřebu znamenitú, k kteréž potřebovati peněz drahně budu. I za to vás žádám, že vy jemu lotovní peníze XIII XX gr. a od ouřadu sazení XXIIII I gr., kteréž mně povinni dáti jste, hned vydáte bez odtahuov, znajíce, že já o to k vám naschvál posýlám, abych já také mohl se škody uvarovati. Datum ex Lippnicz, f. VI. post Pasca, anno domini 1514. Burjan Trčka z Lippy a na Lipnici, podkomoří království Českého.*) Múdré opatrnosti pánuom purgkmistru a radě města Budějovic, přáteluom milým. 64. Podkomoří Jakub z Vřesovic týmž: o sirotka Petra Beranova, že ho vyprosil za manželku synu svému Jiříkovi. B. m. 1524, 18. Dec. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdří a opatrní páni přátely milí! Mám za to, že vám jest věc vědomá, co sě sirotka nebožtíka Berana dotýče, že v těchto časích jste pro tu věc nemálo prací a starostí jměli. I znajíc já to, že by vám ho z rukú lidé chtěli *) Na rubu poznámka: Item her komerer seinen gnaden haben wir ausgericht auff den priff LXXIIII ſP XL gr. Archlv Český VII. 54
Strana 426
426 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. právem vytrhnúti, znaje, že tejž Petr Beran i s manželkú svú mezi vámi jsú se po- ctivě zachovávali, i žádal sem JMKskú, pána svého milostivého, aby téhož sirotka dal synu mému Jiříkovi za manželku. Kdež JMKská to mi jest k mý žádosti učiniti ráčil, kdež pak JMKské o touž věc list*) vám posílám, tím sě dále budete moci spraviti. I protož já vás za to žádám, jak svých dobrých přátel, že mi v té věci radni a pomocni budete, a já vám zase ve všem vašiem dobrým a poctivým vším dobrým přátelstvím chci vám to nahraditi. Datum v neděli po sv. Lucii, létha oc. Jakub z Vřesovic a na Valči, podkomoří království Českého. XХIIII°. Múdrým a opatrným pánuom purgmistru a radě města Českých Budějovic, přáteluom mejm milejm. 65. Týž týmž: o vydání sirotka po Petru Beranovi a rozepři nové rady se starou. V Litoměřicích. 1526, 27. Jun. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdré opatrnosti páni a přátelé moji milí! Žádostmi přátelskými vás jsem žádal, jmaje dání krále Mti, za sirotka Petra Berana, aby mi vedle též MKské dán byl a vydán bez odpornosti. A jestli že sobě obtěžujete, obávajíce se škod pro vydání téhož sirotka, žeby na vás přišly: prve jsem vám ozna- moval a nyní přiznávám, vydáteli mi téhož sirotka panu hoffrechtýři**) na místě mém, že vás předkem ve všech škodách zastúpiti proti těm, ktož vás pro týhož sirotka obsýlají, chci, a nadto vašim právuom a svobodám i všelijakým spravedlnostem beze vší škody a újmy aby bylo, od JMKské list zjednám a opatření vám napotom. A protož podle těch všech žádostí předešlých, kteréž sem z přátelství činil, poněvadž opět psaní krále JMti přišlo, kterýmž rozkazovati ráčí, aby mi vydán byl, jakž v psaní plněji svědčí, žádám, abyšte to bez odpornosti učinili a vydali na místě mém panu hoffrechtýři, tak jakž jste mi na mé žádosti řekli odpověď příjemnú dáti. Což se pak té různice nevolné mezi starú někdy raddú a vámi***) dotýče, kdyžby tohoto tažení k králi proti Turkuom nebylo, kdež mi přikazovati ráčí, abych podle času uloženého byl a k králi JMti táhl, tehdy jsa osobně o to bych rád se přičinil při JMtech páních k tomu vydaných od krále JMti, aby to na místě postaveno bylo. Avšak nemoha býti přítomen, na místě svém vysýlám pana hoffrechtýře. Věřím, že v těch ve všech věcech pro dobré srovnání povolnost ukážete, aby z té ze vší těžkosti slušný prostředek byl brán oc. Dán v Lithoměřicích, v středu po svatém Janu Křtiteli, leta oc. XXVI°. Jakub z Vřesovic a na Valči, podkomoří království Českého. Múdré opatrnosti pánuom purgmistru a radě města Českých Budějovic, přáteluom mým milým. *) **) ***) List ten vyhotovil král Ludvík v Budíně dne 18. Sept. 1524. (Pam. arch. a m. 1871 str. 67.) Václav Valecký z Doupova (jmenuje se ve výpovědi ze dne 17. Jul. 1526). Různice tato povstala pro „vytaženie na Krenaura“ (Jana Krenaura z Chřenového) roku 1525, a po letech teprv ukončena byla.
426 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským 1412—1526. právem vytrhnúti, znaje, že tejž Petr Beran i s manželkú svú mezi vámi jsú se po- ctivě zachovávali, i žádal sem JMKskú, pána svého milostivého, aby téhož sirotka dal synu mému Jiříkovi za manželku. Kdež JMKská to mi jest k mý žádosti učiniti ráčil, kdež pak JMKské o touž věc list*) vám posílám, tím sě dále budete moci spraviti. I protož já vás za to žádám, jak svých dobrých přátel, že mi v té věci radni a pomocni budete, a já vám zase ve všem vašiem dobrým a poctivým vším dobrým přátelstvím chci vám to nahraditi. Datum v neděli po sv. Lucii, létha oc. Jakub z Vřesovic a na Valči, podkomoří království Českého. XХIIII°. Múdrým a opatrným pánuom purgmistru a radě města Českých Budějovic, přáteluom mejm milejm. 65. Týž týmž: o vydání sirotka po Petru Beranovi a rozepři nové rady se starou. V Litoměřicích. 1526, 27. Jun. Orig. v arch. Bud. Službu svú vzkazuji, múdré opatrnosti páni a přátelé moji milí! Žádostmi přátelskými vás jsem žádal, jmaje dání krále Mti, za sirotka Petra Berana, aby mi vedle též MKské dán byl a vydán bez odpornosti. A jestli že sobě obtěžujete, obávajíce se škod pro vydání téhož sirotka, žeby na vás přišly: prve jsem vám ozna- moval a nyní přiznávám, vydáteli mi téhož sirotka panu hoffrechtýři**) na místě mém, že vás předkem ve všech škodách zastúpiti proti těm, ktož vás pro týhož sirotka obsýlají, chci, a nadto vašim právuom a svobodám i všelijakým spravedlnostem beze vší škody a újmy aby bylo, od JMKské list zjednám a opatření vám napotom. A protož podle těch všech žádostí předešlých, kteréž sem z přátelství činil, poněvadž opět psaní krále JMti přišlo, kterýmž rozkazovati ráčí, aby mi vydán byl, jakž v psaní plněji svědčí, žádám, abyšte to bez odpornosti učinili a vydali na místě mém panu hoffrechtýři, tak jakž jste mi na mé žádosti řekli odpověď příjemnú dáti. Což se pak té různice nevolné mezi starú někdy raddú a vámi***) dotýče, kdyžby tohoto tažení k králi proti Turkuom nebylo, kdež mi přikazovati ráčí, abych podle času uloženého byl a k králi JMti táhl, tehdy jsa osobně o to bych rád se přičinil při JMtech páních k tomu vydaných od krále JMti, aby to na místě postaveno bylo. Avšak nemoha býti přítomen, na místě svém vysýlám pana hoffrechtýře. Věřím, že v těch ve všech věcech pro dobré srovnání povolnost ukážete, aby z té ze vší těžkosti slušný prostředek byl brán oc. Dán v Lithoměřicích, v středu po svatém Janu Křtiteli, leta oc. XXVI°. Jakub z Vřesovic a na Valči, podkomoří království Českého. Múdré opatrnosti pánuom purgmistru a radě města Českých Budějovic, přáteluom mým milým. *) **) ***) List ten vyhotovil král Ludvík v Budíně dne 18. Sept. 1524. (Pam. arch. a m. 1871 str. 67.) Václav Valecký z Doupova (jmenuje se ve výpovědi ze dne 17. Jul. 1526). Různice tato povstala pro „vytaženie na Krenaura“ (Jana Krenaura z Chřenového) roku 1525, a po letech teprv ukončena byla.
Strana 427
D. XII. DENNÍK ČESKÉHO POSELSTVA KU KRALI FRANCOUZSKÉMU roku 1464. Vydává Josef Kalousek. Král Jiří Poděbradský ve velikém svém zápase se dvorem papežským připadl na myšlenku, že by panovníci katoličtí vůbec mohli ve věcech světských vymaniti se z moci papežovy, a to prostředkem spolku mezi sebou a sjezdův občasných, kterých by králové a knížata účastnili se buď osobně anebo skrze plnomocné vyslance (viz Palackého Dějiny IV. 2. 209—210). Král Francouzský měl býti předsedou těch knížecích sjezdů; pročež král Jiří roku 1464 vypravil slavné poselstvo do Francie, aby krále Ludvíka XI. naklonilo k tomuto velikému zámyslu; výsledek byl však jenom ten, že obnovily se staré přátelské smlouvy mezi královstvími Francouzským a Českým. Výklad Palackého o tom čte se v Dějinách IV. 2. 267—273. Náčelníky českého poselstva do Francie byli pan Albrecht Kostka z Postupic, jenž tak jako starší bratr jeho Zdeněk konával králi Jiřímu důležité služby diplomatické, a Francouz Antonín Marini rodilý z Grenoble (de Gratianopoli), kterýž ve službě krále Jiřího o touž věc již dříve konal cesty do jiných zemí. Celý průvod jel asi o 30 koních. Jeden účastník tohoto poselstva napsal denník o jeho cestě a jednání; dle mínění Palackého byl to Jaroslav, panoše páně Kostkův, snad týž, který o rok později byl zase v Římě v poselství od krále Jiřího (Pal. Děj. IV. 2. 325). V našem denníku jmenuje se Jaroslav několikrát, a srovnáme-li všechna ta místa mezi sebou, jest věc velmi pravdě po- dobná, že jest to spisovatel denníka; avšak výslovně nepraví se to v denníku nikde, a vždy mluví se tam o Jaroslavovi ve třetí osobě, jako o jiných účastnících té cesty. Kterému rodu by ten Jaroslav přináležel, to zůstává o něm nepovědomo, rovněž tak jako o ostatních spolu- cestovatelích, kteříž v denníku slovou pan Bavor, pan Jan Červíkovský, Ruprecht, Vácslav Stra- chota, Leonard, Hanuš Czausar, Klaus. František Palacký nalezl roku 1826 souvěký rukopis tohoto denníka v archivě král. města Budějovic, opsal jej vlastní rukou a vydal tiskem v prvním svazku Časopisu vlasten- ského Museum roku 1827 str. 40—67. V posledních letech svého života Palacký nejednou li- toval, že originál zatím v Budějovicích se ztratil; jestiť v dotčeném otisku na několika místech tečkami naznačeno, že jest tam něco k vůli censuře vynecháno, což by byl Palacký za změ- 54*
D. XII. DENNÍK ČESKÉHO POSELSTVA KU KRALI FRANCOUZSKÉMU roku 1464. Vydává Josef Kalousek. Král Jiří Poděbradský ve velikém svém zápase se dvorem papežským připadl na myšlenku, že by panovníci katoličtí vůbec mohli ve věcech světských vymaniti se z moci papežovy, a to prostředkem spolku mezi sebou a sjezdův občasných, kterých by králové a knížata účastnili se buď osobně anebo skrze plnomocné vyslance (viz Palackého Dějiny IV. 2. 209—210). Král Francouzský měl býti předsedou těch knížecích sjezdů; pročež král Jiří roku 1464 vypravil slavné poselstvo do Francie, aby krále Ludvíka XI. naklonilo k tomuto velikému zámyslu; výsledek byl však jenom ten, že obnovily se staré přátelské smlouvy mezi královstvími Francouzským a Českým. Výklad Palackého o tom čte se v Dějinách IV. 2. 267—273. Náčelníky českého poselstva do Francie byli pan Albrecht Kostka z Postupic, jenž tak jako starší bratr jeho Zdeněk konával králi Jiřímu důležité služby diplomatické, a Francouz Antonín Marini rodilý z Grenoble (de Gratianopoli), kterýž ve službě krále Jiřího o touž věc již dříve konal cesty do jiných zemí. Celý průvod jel asi o 30 koních. Jeden účastník tohoto poselstva napsal denník o jeho cestě a jednání; dle mínění Palackého byl to Jaroslav, panoše páně Kostkův, snad týž, který o rok později byl zase v Římě v poselství od krále Jiřího (Pal. Děj. IV. 2. 325). V našem denníku jmenuje se Jaroslav několikrát, a srovnáme-li všechna ta místa mezi sebou, jest věc velmi pravdě po- dobná, že jest to spisovatel denníka; avšak výslovně nepraví se to v denníku nikde, a vždy mluví se tam o Jaroslavovi ve třetí osobě, jako o jiných účastnících té cesty. Kterému rodu by ten Jaroslav přináležel, to zůstává o něm nepovědomo, rovněž tak jako o ostatních spolu- cestovatelích, kteříž v denníku slovou pan Bavor, pan Jan Červíkovský, Ruprecht, Vácslav Stra- chota, Leonard, Hanuš Czausar, Klaus. František Palacký nalezl roku 1826 souvěký rukopis tohoto denníka v archivě král. města Budějovic, opsal jej vlastní rukou a vydal tiskem v prvním svazku Časopisu vlasten- ského Museum roku 1827 str. 40—67. V posledních letech svého života Palacký nejednou li- toval, že originál zatím v Budějovicích se ztratil; jestiť v dotčeném otisku na několika místech tečkami naznačeno, že jest tam něco k vůli censuře vynecháno, což by byl Palacký za změ- 54*
Strana 428
428 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. něných okolností rád doplnil; vyhledal si mezi svými rukopisy svůj opis toho denníka, kte- rýžto opis i nyní v pozůstalosti Palackého jest na snadě, ale v něm nenachází se (s jedinou výjimkou) nic více a nic jiného, než co jest tištěno v prvním Musejníku. Palacký roku 1826 patrně učinil si opis jenom pro tisk, i vynechal v něm hned sám všechno to, co by dle jeho mínění mohlo censuře se nelíbiti. Dovolení censury uděleno poznámkou, která spatřuje se na témž samocensurovaném opise Palackého, znějíc v tato slova: „Omissis deletis admittitur. Kolowrat“.*) Roku 1885 dověděl jsem se od p. Vácslava Koďouska, c. k. setníka při pěším pluku č. 92 v Josefově a milovníka dávnověkosti české velmi horlivého, že originál denníka z r. 1464 jest nyní jeho majetkem. Rád uchopil jsem se této nenadálé příležitosti, abych vykonal, co František Palacký si přál, totiž aby tato zajímavá dějinná památka byla plně a bez výpustků znova tiskem vydána; všaktě krom toho Musejník z roku 1827 jest knihou dosti řídkou. Panu Koďouskovi vzdávám díky povinné za ochotné zapůjčení původního rukopisu ku přítom- nému účelu. Původní rukopis jest psán na papíře; vyplňuje kvartový sešit (22 cm vysoký a 16 cm široký) o 14 listech, z nichž toliko první list zůstal nepopsán a byl v novější době nahoře i po pravé straně ostříhán; jinak jest rukopis dobře zachován. Dle písma soudě, byl psán nepochybně brzo po vykonané cestě, která se v něm popisuje; na několika místech jest vynecháno písmeno nebo slabika, jinde zase slovo napsáno zbytečně dvakrát; korrektur není mnoho, a nelze z nich na jisto souditi, máme-li před sebou první čistopis skladatelův anebo již jeho přepis; někdy vynechané slovo jest připsáno nad řádkem nebo na okraji, častěji slovo chybné nebo předčasně napsané jest přeškrtnuto hned po svém napsání, a co tam náleželo, psáno dále do řádku. Otisk zde následující učiněn jest podle originálu, jehož zvláštnosti jazykové a pravo- pisné hleděl jsem ještě bedlivěji reprodukovati, než Palackému před 60 roky vidělo se zapo- třebí. Věcné rozdíly, kdež v otisku v Musejníku 1827 scházejí celá slova nebo věty, najdou se v těchto odstavcích: při 18. červnu, v dlouhém odstavci k 2., 3. a 4. červenci, při 10. červenci, při 3. srpnu, při 6. a 7. srpnu (kdež Palacký při opisování omylem přeskočil z jednoho odstavce do následujícího), při 20. srpnu (zde Palacký změnil text teprva v tisku, opis jeho nemá té odchylky), při 24. srpnu a v odstavci ke dnům 25.—27. srpna. *) Německý výtah ze přítomného cestopisu vyšel v Monatschrift der Gesellschaft des böhm. Museums 1827, März, str. 44—59. — A. H. Wratislaw přeložil věrně na jazyk anglický celý staročeský denník, a vydal jej pod názvem: Diary of an Embassy from King George of Bohemia to King Louis XI. of France in the year of grace 1464. London, Bell & Daldy 1871, str. 80, 8°.
428 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. něných okolností rád doplnil; vyhledal si mezi svými rukopisy svůj opis toho denníka, kte- rýžto opis i nyní v pozůstalosti Palackého jest na snadě, ale v něm nenachází se (s jedinou výjimkou) nic více a nic jiného, než co jest tištěno v prvním Musejníku. Palacký roku 1826 patrně učinil si opis jenom pro tisk, i vynechal v něm hned sám všechno to, co by dle jeho mínění mohlo censuře se nelíbiti. Dovolení censury uděleno poznámkou, která spatřuje se na témž samocensurovaném opise Palackého, znějíc v tato slova: „Omissis deletis admittitur. Kolowrat“.*) Roku 1885 dověděl jsem se od p. Vácslava Koďouska, c. k. setníka při pěším pluku č. 92 v Josefově a milovníka dávnověkosti české velmi horlivého, že originál denníka z r. 1464 jest nyní jeho majetkem. Rád uchopil jsem se této nenadálé příležitosti, abych vykonal, co František Palacký si přál, totiž aby tato zajímavá dějinná památka byla plně a bez výpustků znova tiskem vydána; všaktě krom toho Musejník z roku 1827 jest knihou dosti řídkou. Panu Koďouskovi vzdávám díky povinné za ochotné zapůjčení původního rukopisu ku přítom- nému účelu. Původní rukopis jest psán na papíře; vyplňuje kvartový sešit (22 cm vysoký a 16 cm široký) o 14 listech, z nichž toliko první list zůstal nepopsán a byl v novější době nahoře i po pravé straně ostříhán; jinak jest rukopis dobře zachován. Dle písma soudě, byl psán nepochybně brzo po vykonané cestě, která se v něm popisuje; na několika místech jest vynecháno písmeno nebo slabika, jinde zase slovo napsáno zbytečně dvakrát; korrektur není mnoho, a nelze z nich na jisto souditi, máme-li před sebou první čistopis skladatelův anebo již jeho přepis; někdy vynechané slovo jest připsáno nad řádkem nebo na okraji, častěji slovo chybné nebo předčasně napsané jest přeškrtnuto hned po svém napsání, a co tam náleželo, psáno dále do řádku. Otisk zde následující učiněn jest podle originálu, jehož zvláštnosti jazykové a pravo- pisné hleděl jsem ještě bedlivěji reprodukovati, než Palackému před 60 roky vidělo se zapo- třebí. Věcné rozdíly, kdež v otisku v Musejníku 1827 scházejí celá slova nebo věty, najdou se v těchto odstavcích: při 18. červnu, v dlouhém odstavci k 2., 3. a 4. červenci, při 10. červenci, při 3. srpnu, při 6. a 7. srpnu (kdež Palacký při opisování omylem přeskočil z jednoho odstavce do následujícího), při 20. srpnu (zde Palacký změnil text teprva v tisku, opis jeho nemá té odchylky), při 24. srpnu a v odstavci ke dnům 25.—27. srpna. *) Německý výtah ze přítomného cestopisu vyšel v Monatschrift der Gesellschaft des böhm. Museums 1827, März, str. 44—59. — A. H. Wratislaw přeložil věrně na jazyk anglický celý staročeský denník, a vydal jej pod názvem: Diary of an Embassy from King George of Bohemia to King Louis XI. of France in the year of grace 1464. London, Bell & Daldy 1871, str. 80, 8°.
Strana 429
Let božích oc LXIIII°. Výjezd posluov krále Českého k králi Franskému i jinam oc. Ve jmeno božie šťastně. V středu po svaté Žofii [16. května] v hodinu XIIItú vyjeli sme z Prahy. První nocleh v Berúně tři míle od Prahy. Druhý nocleh v Plzni VII míl od Berúna. Třetí nocleh v Tachově, VI míl od Plzně, u pana Buriana [z Gutšteina]; a tu sme byli v neděli den Svatého Ducha [20. května], a ctěni sme od pana Buriana počestně. Čtvrtý nocleh w Vnczygli [sic, t. j. Wunsiedel], městě markrabie Bram- burského, VII míl od Tachova. Ten den sme sniedali v klášteře Walczasyech [Wald- sasích] IIII míle od Tachova, a ctěni sme od mnichuov oc. A před tiem klášterem jako puol míle, v lesiech, potkal nás hauf jakýchs Turkuov Němcuov, ješto na pohany táhli oc. A když sme do Uncigle na nocleh přijeli, tu na nás Němci škaredě hleděli oc. Item v tom Uncigli chovají kulí puškových, kteréž jsú Čechové na ně do města vstřieleli, když jsú je byli oblehli; a chovají těch kulí na kyrchově [sic], k kostelu je přikovavše na řetěziech, jako svátosti oc. Pátý nocleh v úterý letniční v Payerraytie [= Baireuth], také městě mar- krabie Bramburského, VI míl od Uncigle. A ten den sme sniedali tři míle od Un- cigle v městečku markrabově jmenem Fars [sic, Gefrees?], a sniedali sme v hospodě, ano kněz jakýs šenkuje víno, pivo oc, a všecko nám na libry prodával, víno, pivo, chleb i seno oc, a všecko z miery draho: libra ryb za V gr., tak že sme II zlaté uherské za sniedanie dali. A když sme do Payerraytu přijeli, tu na nás také Němci dvorně hleděli oc, a jakýs sě Němec velmi nám divil a dvorně mluvil oc. Šestý nocleh v středu po letnicech [23. května] v Grayfenbercze [Gräfen- berg), V mil od Payerraytu a IIII mile od Normberka; a to městečko jest hrazené, dosti pěkné, a slušie k koruně České, a držíta je dva měštěníny z Normberka, a přijímala sta léno od krále Českého oc. Ten den sme sniedali na cestě tři míle od Payerrraytu v městečku jmenem Pegnicz, pod hradem jmenem Pehmsstayn oc; a tu nám jeden kuoň zuostal dobrý páně Januov Czrwikowského oc. Sedmý nocleh v Normberce ve čtvrtek před sv. Urbanem [24. května]. Tu sme přivítáni od pánuov Normberských, a ctěni sme XIIti konvemi vína vlaského, franku i jiného oc. Nazajtřie den sv. Urbana chodil s námi jeden měštěnín z starších, a potom dva, ukazujíce nám město, a i na hrad nás vedli. A ten den sme viděli,
Let božích oc LXIIII°. Výjezd posluov krále Českého k králi Franskému i jinam oc. Ve jmeno božie šťastně. V středu po svaté Žofii [16. května] v hodinu XIIItú vyjeli sme z Prahy. První nocleh v Berúně tři míle od Prahy. Druhý nocleh v Plzni VII míl od Berúna. Třetí nocleh v Tachově, VI míl od Plzně, u pana Buriana [z Gutšteina]; a tu sme byli v neděli den Svatého Ducha [20. května], a ctěni sme od pana Buriana počestně. Čtvrtý nocleh w Vnczygli [sic, t. j. Wunsiedel], městě markrabie Bram- burského, VII míl od Tachova. Ten den sme sniedali v klášteře Walczasyech [Wald- sasích] IIII míle od Tachova, a ctěni sme od mnichuov oc. A před tiem klášterem jako puol míle, v lesiech, potkal nás hauf jakýchs Turkuov Němcuov, ješto na pohany táhli oc. A když sme do Uncigle na nocleh přijeli, tu na nás Němci škaredě hleděli oc. Item v tom Uncigli chovají kulí puškových, kteréž jsú Čechové na ně do města vstřieleli, když jsú je byli oblehli; a chovají těch kulí na kyrchově [sic], k kostelu je přikovavše na řetěziech, jako svátosti oc. Pátý nocleh v úterý letniční v Payerraytie [= Baireuth], také městě mar- krabie Bramburského, VI míl od Uncigle. A ten den sme sniedali tři míle od Un- cigle v městečku markrabově jmenem Fars [sic, Gefrees?], a sniedali sme v hospodě, ano kněz jakýs šenkuje víno, pivo oc, a všecko nám na libry prodával, víno, pivo, chleb i seno oc, a všecko z miery draho: libra ryb za V gr., tak že sme II zlaté uherské za sniedanie dali. A když sme do Payerraytu přijeli, tu na nás také Němci dvorně hleděli oc, a jakýs sě Němec velmi nám divil a dvorně mluvil oc. Šestý nocleh v středu po letnicech [23. května] v Grayfenbercze [Gräfen- berg), V mil od Payerraytu a IIII mile od Normberka; a to městečko jest hrazené, dosti pěkné, a slušie k koruně České, a držíta je dva měštěníny z Normberka, a přijímala sta léno od krále Českého oc. Ten den sme sniedali na cestě tři míle od Payerrraytu v městečku jmenem Pegnicz, pod hradem jmenem Pehmsstayn oc; a tu nám jeden kuoň zuostal dobrý páně Januov Czrwikowského oc. Sedmý nocleh v Normberce ve čtvrtek před sv. Urbanem [24. května]. Tu sme přivítáni od pánuov Normberských, a ctěni sme XIIti konvemi vína vlaského, franku i jiného oc. Nazajtřie den sv. Urbana chodil s námi jeden měštěnín z starších, a potom dva, ukazujíce nám město, a i na hrad nás vedli. A ten den sme viděli,
Strana 430
430 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. několik nás, velmi veliký neřád, a zvlášť tento: že šel kněz s tělem božím s rynku dobře daleko do ulice, a žádný za ním nešel oc. A jel jakýs Němec túž ulicí před knězem velmi blízko, na koníku sedě, přezděv sobě Urban; a šlo po něm veliké množstvie lidí starých i mladých, mužóv i žen, a nesli korúhev, a byť sě kto za sě ohledl aneb poklekl, nižádný! Než kdež víno šenkovali, tu pili a dávali jim hojně píti oc. Nazajtřie v sobotu ukazovali nám svátost: božie kopie, kus kříže svatého, řetězy sv. Petra, Pavla a sv. Jana Křtitele, žlabu kus z Betlema, sv. Jana evange- listy zub, téhož kus košile, kus ramene sv. Anny matky Panny Marie, sv. Mauricia meč, kterýž mu anjel z nebe přinesl oc, sv. Karla Velikého korunu, meč, ješto jemu také anjel z nebe přinesl, ač jest tak, jakož oni pravie. Myssky plechowicze oc, a jiných mnoho dvorných věcí viděli sme, ješto siem jich tuto nemohl popsati, aniž mi sě zdálo psáti oc. Nazajtřie v neděli [27. května] jeli sme z Normberka, den sv. Trojice, V míl do Onsspachu [Ansbach], kdež kněz Albrecht, markrabie Bramburský, dvorem jest. A ten den na cestě ještě míli od Onšpachu převrátil sě, na voze sedě, pan Albrecht Kostka s panem Antoniem, a dvorně pan Anton křičal oc. A když sme do Onšpachu přijeli, tehdy markrabie nedal našim kuchařóm nic v hospodách vařiti, než chodili sme k stolu na hrad k markrabí, a ctěni sme velmi počestně. A byli sme tu v pondělí nazajtřie, a jezdil pan Albrech[t] a pan Anton s markrabí na lov; a ten den vedl nás markrabie k kněžně do pokoje jejieho, ješto tam nekaždý bývá oc. Nazajtřie v úterý poslal s námi markrabie dva dvořany svá, ješto nás pro- vodili a klejtovali až do Wirtemburka k hrabiem Wirtemburským oc; a bychom jich byli neměli, byli bychom několikrát neřádně převezeni. A zuostavili sme tu v Onšpachu dva pacholky, ješto sě nám byla roznemohla. A tak ten den, v úterý po sv. Trojici, jeli sme V míl od Onšpachu do města Tynklsspügl [Dinkelsbühl], a jest město dosti pěkné, a pravili nám, že jest říšské oc. Nazajtřie v středu jeli sme VI míl do města jmenem Sswewiss Münd [Schwä- bisch Gmünd], a jest město dosti pěkné. A jeli sme k tomu městu jakýms potokem [míní se říčka Rems] míli k městu, a nazajtřie za město dvě míli, a tuť nám pravili, že sme ten potok musili přejeti CXLI krát oc. Nazajtřie ve čtvrtek na Božie Tělo [31. května] jeli sme V mil do města jmenem Sstokard [Stuttgart], jenž jest hrabí Wirtemburských, kdežto dvorem ti hrabie bydlé, a tu sme poctivě od jich rady přivítáni. A na cestě sme sniedali v městě jmenem Šorndorf v hospodě velmi přípravné. A jeli sme skrze město jmenem Khensstot [Cannstadt], jedné, jedné [sic] puol míle od Sstokard. A když sme přijeli do toho města Štokard, tu mnohé krásné panny i panie posielali k nám, abychom k nim přišli, a druhé samy přichá[zejly s měšci, pásy oc, bychom kupovaly, tak že
430 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. několik nás, velmi veliký neřád, a zvlášť tento: že šel kněz s tělem božím s rynku dobře daleko do ulice, a žádný za ním nešel oc. A jel jakýs Němec túž ulicí před knězem velmi blízko, na koníku sedě, přezděv sobě Urban; a šlo po něm veliké množstvie lidí starých i mladých, mužóv i žen, a nesli korúhev, a byť sě kto za sě ohledl aneb poklekl, nižádný! Než kdež víno šenkovali, tu pili a dávali jim hojně píti oc. Nazajtřie v sobotu ukazovali nám svátost: božie kopie, kus kříže svatého, řetězy sv. Petra, Pavla a sv. Jana Křtitele, žlabu kus z Betlema, sv. Jana evange- listy zub, téhož kus košile, kus ramene sv. Anny matky Panny Marie, sv. Mauricia meč, kterýž mu anjel z nebe přinesl oc, sv. Karla Velikého korunu, meč, ješto jemu také anjel z nebe přinesl, ač jest tak, jakož oni pravie. Myssky plechowicze oc, a jiných mnoho dvorných věcí viděli sme, ješto siem jich tuto nemohl popsati, aniž mi sě zdálo psáti oc. Nazajtřie v neděli [27. května] jeli sme z Normberka, den sv. Trojice, V míl do Onsspachu [Ansbach], kdež kněz Albrecht, markrabie Bramburský, dvorem jest. A ten den na cestě ještě míli od Onšpachu převrátil sě, na voze sedě, pan Albrecht Kostka s panem Antoniem, a dvorně pan Anton křičal oc. A když sme do Onšpachu přijeli, tehdy markrabie nedal našim kuchařóm nic v hospodách vařiti, než chodili sme k stolu na hrad k markrabí, a ctěni sme velmi počestně. A byli sme tu v pondělí nazajtřie, a jezdil pan Albrech[t] a pan Anton s markrabí na lov; a ten den vedl nás markrabie k kněžně do pokoje jejieho, ješto tam nekaždý bývá oc. Nazajtřie v úterý poslal s námi markrabie dva dvořany svá, ješto nás pro- vodili a klejtovali až do Wirtemburka k hrabiem Wirtemburským oc; a bychom jich byli neměli, byli bychom několikrát neřádně převezeni. A zuostavili sme tu v Onšpachu dva pacholky, ješto sě nám byla roznemohla. A tak ten den, v úterý po sv. Trojici, jeli sme V míl od Onšpachu do města Tynklsspügl [Dinkelsbühl], a jest město dosti pěkné, a pravili nám, že jest říšské oc. Nazajtřie v středu jeli sme VI míl do města jmenem Sswewiss Münd [Schwä- bisch Gmünd], a jest město dosti pěkné. A jeli sme k tomu městu jakýms potokem [míní se říčka Rems] míli k městu, a nazajtřie za město dvě míli, a tuť nám pravili, že sme ten potok musili přejeti CXLI krát oc. Nazajtřie ve čtvrtek na Božie Tělo [31. května] jeli sme V mil do města jmenem Sstokard [Stuttgart], jenž jest hrabí Wirtemburských, kdežto dvorem ti hrabie bydlé, a tu sme poctivě od jich rady přivítáni. A na cestě sme sniedali v městě jmenem Šorndorf v hospodě velmi přípravné. A jeli sme skrze město jmenem Khensstot [Cannstadt], jedné, jedné [sic] puol míle od Sstokard. A když sme přijeli do toho města Štokard, tu mnohé krásné panny i panie posielali k nám, abychom k nim přišli, a druhé samy přichá[zejly s měšci, pásy oc, bychom kupovaly, tak že
Strana 431
Z Normberka do Schlettstadtu 24. kv.—6. čna. 431 pan Bavor želel, že sě jest kdy oženil. A odtud sme klejtováni od těch hrabí až do města Pforcz oc. Nazajtřie v pátek po Božiem Těle jeli sme IIII mile velmi veliké od Štokard do města markrabie Padenského jmenem Fforcz [Pforzheim]; a tu sme byli v sobotu nazajtřie den sv. Marcelle [2. června], a stáli sme v hospodě u velmi tlusté hospo- dyně oc a frejovné; a na cestě dvě míli pili sme dobrú vodu v horku pod hrádkem jmenem Waysach oc. Nazajtřie v neděli ochtáb sv. Trojice [3. června] jeli sme V míl do města Paden [Baden], tu kdež markrabie Padenský dvorem bydlí; tu sme přivítáni po- čestně od rady markrabovy, a poslali nám s hradu dobře veliký sudec vína na kárách a zvěřiny oc. A nazajtří v pondělí zváni sme k markrabí na hrad k obědu, a ctil nás markrabie i markrabina sestra ciesařova velmi; a myli sme sě v teplicech, a druzí i s hrabienkami, a tancovali i s kněžnú markrabine [sic] dcerú oc; a v tanci klekli, když na páteře zvonili, každý s svú klekl oc. Nazajtřie v úterý jeli sme z Paden od markrabie V míl do Straspurka, a dal nám próvod markrabie až do toho města; a dále nás nemohl ubezpečiti, než poslal list po svých služebníciech ku pánuom Straspurským, aby to učinili pro krále Českého, pána našeho milostivého, a proň pro markrabí, a jestliže bychom jich v čem potřebovali aneb žádali, aby nám radni a pomocni byli oc. I přišli k nám do hospody ti hrdí páni měšťané Straspurského města, a přivítali nás poctivě, a darovali rybami i vínem oc, a pilně sě tázali, kterak sě má král Český pán náš najmilostivější oc. A když pan Albrecht Kostka mluvil s nimi, kudy bychom bezpečně mohli projeti do Frankreychu, tehdy ono řekli, že nikoli neprojedem, kamž sě kolivěk obrátíme, buďto pustíme-li sě po Rýně do Kolína, aneb pojedeme-li proti Rýnu nahoru, že jistú bitvu máme; a tak nám řekli, jestliže bychom chtěli a bylo nám vděk, že nám chtějí dáti Lte neb C koní, aby nás provodili až skrze ty klauzy nebezpečné do Frankreychu, aneb kamž bychom chtěli oc. I tak sě stalo, že dali nám Lte jiezdných, pěkně pří- pravných, na dobrých koních, dosti teverných Němcuov, z nichžto bylo kopiníkuov XXVIII. A zvláště nás vystřiehali od jakéhos hrabie jmenem Grof Hanns fon Ebrs- spurg, abychom sě jeho varovali; o kterémž sme potom zvěděli, zase jedúc v Kon- stancí, že jest zajisto na nás na horách stál, ale že sme sě opatrně měli, nesměl nám nic učiniti. O tom pak, kterak jest ten hrabie přišel k nám byl do hospody tu v Straspurce, a co jest mluvil se panem Albrechtem Kost[k]ú, a vše úkladně, bylo by mnoho psáti, ješto siem toho nemohl stihnúti všeho psáti oc. Nazajtřie [6. června] velmi ráno jako po puolnoci jeli sme z Štraspurka na- horu podle Rýnu, až sme přijeli do jakéhos dosti dobrého města jmenem Sliczsstot [Schlettstadt], a pravie, že jest také říšské; a leží mezi bahny, VI míl od Štras- purka oc; a tu sme sniedali. A dále ten den jeli sme odtud dvě míli pod hory do
Z Normberka do Schlettstadtu 24. kv.—6. čna. 431 pan Bavor želel, že sě jest kdy oženil. A odtud sme klejtováni od těch hrabí až do města Pforcz oc. Nazajtřie v pátek po Božiem Těle jeli sme IIII mile velmi veliké od Štokard do města markrabie Padenského jmenem Fforcz [Pforzheim]; a tu sme byli v sobotu nazajtřie den sv. Marcelle [2. června], a stáli sme v hospodě u velmi tlusté hospo- dyně oc a frejovné; a na cestě dvě míli pili sme dobrú vodu v horku pod hrádkem jmenem Waysach oc. Nazajtřie v neděli ochtáb sv. Trojice [3. června] jeli sme V míl do města Paden [Baden], tu kdež markrabie Padenský dvorem bydlí; tu sme přivítáni po- čestně od rady markrabovy, a poslali nám s hradu dobře veliký sudec vína na kárách a zvěřiny oc. A nazajtří v pondělí zváni sme k markrabí na hrad k obědu, a ctil nás markrabie i markrabina sestra ciesařova velmi; a myli sme sě v teplicech, a druzí i s hrabienkami, a tancovali i s kněžnú markrabine [sic] dcerú oc; a v tanci klekli, když na páteře zvonili, každý s svú klekl oc. Nazajtřie v úterý jeli sme z Paden od markrabie V míl do Straspurka, a dal nám próvod markrabie až do toho města; a dále nás nemohl ubezpečiti, než poslal list po svých služebníciech ku pánuom Straspurským, aby to učinili pro krále Českého, pána našeho milostivého, a proň pro markrabí, a jestliže bychom jich v čem potřebovali aneb žádali, aby nám radni a pomocni byli oc. I přišli k nám do hospody ti hrdí páni měšťané Straspurského města, a přivítali nás poctivě, a darovali rybami i vínem oc, a pilně sě tázali, kterak sě má král Český pán náš najmilostivější oc. A když pan Albrecht Kostka mluvil s nimi, kudy bychom bezpečně mohli projeti do Frankreychu, tehdy ono řekli, že nikoli neprojedem, kamž sě kolivěk obrátíme, buďto pustíme-li sě po Rýně do Kolína, aneb pojedeme-li proti Rýnu nahoru, že jistú bitvu máme; a tak nám řekli, jestliže bychom chtěli a bylo nám vděk, že nám chtějí dáti Lte neb C koní, aby nás provodili až skrze ty klauzy nebezpečné do Frankreychu, aneb kamž bychom chtěli oc. I tak sě stalo, že dali nám Lte jiezdných, pěkně pří- pravných, na dobrých koních, dosti teverných Němcuov, z nichžto bylo kopiníkuov XXVIII. A zvláště nás vystřiehali od jakéhos hrabie jmenem Grof Hanns fon Ebrs- spurg, abychom sě jeho varovali; o kterémž sme potom zvěděli, zase jedúc v Kon- stancí, že jest zajisto na nás na horách stál, ale že sme sě opatrně měli, nesměl nám nic učiniti. O tom pak, kterak jest ten hrabie přišel k nám byl do hospody tu v Straspurce, a co jest mluvil se panem Albrechtem Kost[k]ú, a vše úkladně, bylo by mnoho psáti, ješto siem toho nemohl stihnúti všeho psáti oc. Nazajtřie [6. června] velmi ráno jako po puolnoci jeli sme z Štraspurka na- horu podle Rýnu, až sme přijeli do jakéhos dosti dobrého města jmenem Sliczsstot [Schlettstadt], a pravie, že jest také říšské; a leží mezi bahny, VI míl od Štras- purka oc; a tu sme sniedali. A dále ten den jeli sme odtud dvě míli pod hory do
Strana 432
432 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. městečka Štraspurských jmenem Willa [nejspíš Weiler]. A tu nám opět pověděno, že nikoli neprojedem přes ty hory a lesy pomeznie bez znamenité puotky a bitvy; a tak těch Lte jiezdných, kteréž sme měli z Štraspurka, zjednali z toho městečka Štraspurských z svého Lte pěších; a tak sme měli všech, ješto nás provázeli přes ty hory, C Němcuov dobře přípravných, a k tomu sme sě sami také na péči velmi měli oc. A psal pan Anton franský list, a poslal k kniežete Loturinského hajpt- manu, aby nám byl próvod dán skrze to kniežecstvie. I tak sě stalo, že poslal ten hajtman proti nám Lte pěších až blíž na pomezie, pokudž to kniežecstvie Loturinské v hory sahá oc. Nazajtřie ve čtvrtek jeli sme IIII míle převelmi zlú cestú jako přes pekelné hory, až do města Sandii [Saint Die], kteréžto město leží v krajině kniežete Lo- turinského. A ta krajina i to knieže slušie k koruně královstvie Franského, a slove Loturingia; a to knieže, tak nám pravili, že jest syn krále Sicilského, a má zámky své tu na pomezí oc. Nazajtřie v pátek jeli sme III míle malé, jenž v těch zemiech a krajinách slovú leuky, do města Ragun [Raon l'Etape]; a provázeli nás ještě z toho města Sandii hajtman kniežete Loturinského, kterýž byl proti nám vyslal Lt pěších oc, sám nás provázel až do města, jenž slove Lensstot [Lunéville] oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme VII leuk velikých do vsi veliké jmenem Willa Scti Nicolay, ves sv. Mikuláše, a druzí řiekají Portus S. Nicolai, Břeh sv. Mikuláše [St. Nicolas du Port]; a jest ves veliká, pravie, že jest v ní CCC hospodářuov; a drží ji knieže Loturinské; a tak pravie, že sě nedá těm Frankuom v té vsi ohra- diti, boje sě, aby sě jemu nezprotivili oc. A sniedali v městě Lensstot, dvě leuce od té vsi oc. Nazajtřie v neděli [10. června] okazovali nám v té vsi ruku sv. Mikuláše a jiné svátosti oc. A v tom kostele u sv. Mikuláše leží tak mnoho železa, okovuov, řetězuov oc, ješto což jest našich tu bylo, každý pravil, že žádný viece železa ta- kového nevídal; a bez klamu zdá mi sě, že by na Lt vozuov nemohlo pobráno býti oc. A jeli sme ten den v neděli po sniedaní VI leuk do města, jenž slove Taul [Toul]; a pravie, že jest říšské. Biskupstvie jest v něm, a jest biskupem syn mar- šálka vévody Burgundského mladý oc. A divili sě nám v tom městě přieliš velmi oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme z toho města Taul III leuky do vsi, jenž slove A neb Auwe [Void?], tak nám ji [jjmenovali. A to sme již s cesty jeli k králi Sicil- skému, majíce jinudy jeti k králi Franskému oc. Nazajtřie v úterý jeli sme VII leuk do města jmenem Barluduk [Barle Duc], kdežto král Sicilský dvorem bydlí. A převrátil sě pan Albrecht s panem An- toniem, a vozka nebohý zbit a darmo oc. A sniedali sme na cestě v jakés vsi, míli od toho města Barluduc; a tu sme našli mnicha u pěkné panny, kterýž s námi jel
432 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. městečka Štraspurských jmenem Willa [nejspíš Weiler]. A tu nám opět pověděno, že nikoli neprojedem přes ty hory a lesy pomeznie bez znamenité puotky a bitvy; a tak těch Lte jiezdných, kteréž sme měli z Štraspurka, zjednali z toho městečka Štraspurských z svého Lte pěších; a tak sme měli všech, ješto nás provázeli přes ty hory, C Němcuov dobře přípravných, a k tomu sme sě sami také na péči velmi měli oc. A psal pan Anton franský list, a poslal k kniežete Loturinského hajpt- manu, aby nám byl próvod dán skrze to kniežecstvie. I tak sě stalo, že poslal ten hajtman proti nám Lte pěších až blíž na pomezie, pokudž to kniežecstvie Loturinské v hory sahá oc. Nazajtřie ve čtvrtek jeli sme IIII míle převelmi zlú cestú jako přes pekelné hory, až do města Sandii [Saint Die], kteréžto město leží v krajině kniežete Lo- turinského. A ta krajina i to knieže slušie k koruně královstvie Franského, a slove Loturingia; a to knieže, tak nám pravili, že jest syn krále Sicilského, a má zámky své tu na pomezí oc. Nazajtřie v pátek jeli sme III míle malé, jenž v těch zemiech a krajinách slovú leuky, do města Ragun [Raon l'Etape]; a provázeli nás ještě z toho města Sandii hajtman kniežete Loturinského, kterýž byl proti nám vyslal Lt pěších oc, sám nás provázel až do města, jenž slove Lensstot [Lunéville] oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme VII leuk velikých do vsi veliké jmenem Willa Scti Nicolay, ves sv. Mikuláše, a druzí řiekají Portus S. Nicolai, Břeh sv. Mikuláše [St. Nicolas du Port]; a jest ves veliká, pravie, že jest v ní CCC hospodářuov; a drží ji knieže Loturinské; a tak pravie, že sě nedá těm Frankuom v té vsi ohra- diti, boje sě, aby sě jemu nezprotivili oc. A sniedali v městě Lensstot, dvě leuce od té vsi oc. Nazajtřie v neděli [10. června] okazovali nám v té vsi ruku sv. Mikuláše a jiné svátosti oc. A v tom kostele u sv. Mikuláše leží tak mnoho železa, okovuov, řetězuov oc, ješto což jest našich tu bylo, každý pravil, že žádný viece železa ta- kového nevídal; a bez klamu zdá mi sě, že by na Lt vozuov nemohlo pobráno býti oc. A jeli sme ten den v neděli po sniedaní VI leuk do města, jenž slove Taul [Toul]; a pravie, že jest říšské. Biskupstvie jest v něm, a jest biskupem syn mar- šálka vévody Burgundského mladý oc. A divili sě nám v tom městě přieliš velmi oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme z toho města Taul III leuky do vsi, jenž slove A neb Auwe [Void?], tak nám ji [jjmenovali. A to sme již s cesty jeli k králi Sicil- skému, majíce jinudy jeti k králi Franskému oc. Nazajtřie v úterý jeli sme VII leuk do města jmenem Barluduk [Barle Duc], kdežto král Sicilský dvorem bydlí. A převrátil sě pan Albrecht s panem An- toniem, a vozka nebohý zbit a darmo oc. A sniedali sme na cestě v jakés vsi, míli od toho města Barluduc; a tu sme našli mnicha u pěkné panny, kterýž s námi jel
Strana 433
Ze Schlettstadtu do Amiens 6—20. června. 433 a mši slúžil oc. A ihned vyjela proti nám rada krále Sicilského, a přivítali nás po- čestně oc. Nazajtřie v středu před sv. Vítem o nešpořiech dáno jest slyšenie nám před králem Sicilským [René d'Anjou]; a tu jest pan Albrecht Kostka najprv po- zdravenie učinil od krále Českého, a dal listy věřicí. A když jest králi list věřicí od krále Českého přečten, ihned král vzal jest pana Albrechta s panem Antoniem zvláště do svého pokoje s svú radú; a tam sú dobře dlúho byli, až jsú i odpověď měli od krále, a to vše v tajné radě. Nazajtřie ve čtvrtek zval pan Albrecht Kostka radu krále Sicilského k obědu, a král zval nás všecky k večeři, a tu sme ctěni po- ctivě oc. A potom v hospodách což sme ty dni tu protrávili, všecko zaplatili krá- lovi úředníci oc. Nazajtřie v pátek den sv. Víta [15. června] jeli sme VII leuk do vsi jmenem Ssumicz [sic]; a ta ves leží v krajině, jenž slove Campania. A jest krajina dosti pěkná, ale nemá v sobě vody a lesuov, a vsi velmi řiedké, a křidovatá jest krajina, a domové i kostelové i zdi všelikteraké všecky jsú z křídy. Nazajtřie v sobotu jeli sme XV leuk velmi čistým rovnem skrze tu krajinu Kampanii, a přijeli sme do města jmenem Reyms fransky, a latině Remis; město dobře veliké; pan Anton pravil, že jest jako Praha, ale já siem tomu nemohl svo- liti oc. A jest v něm kostel Matky Božie krásný a pěkný, v němž sě král Franský na královstvie maže; a u sv. Dionysia, za míli českú vzdálí od Paříže, tu sě obláčí v majestát a šaty svatého Karla, a teprv v Paříži jej korunují oc. U toho také města Remis svatý Dionysius sťat, vzdálí od města jako dvakráb [sic] neb třikrát od Prahy k Pražské šibenici; a tak pravie, že jest po stětí hlavy sv. Dionysius vzal svú hlavu, a nesl ji až do toho kostela Matky Božie, a tu najprv byl pochován oc. Nazajtřie v neděli [17. června] jeli sme z toho města XI leuk do vsi jmenem Villa Beate Virginis, ves Matky Božie [Nôtre Dame de Liesse], a převozili sme sě přes vodu jmenem Sana [sic, rozumí se Aisne], V míl od Remis, a teče ta řeka ku Paříži; a jeli sme mimo město pěkné podál jmenem Lan [Laon] oc. A do té vsi Matky Božie, jakož sme v ní leželi, jest pouť velmi slavná, a kněžie dvorným oby- čejem lidi o penieze tantují oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme XII leuk do města jmenem Willa Scti Quintini, ves svatého Kwintyna [St. Quentin]; a ihned ten den myli sme sě v lázni s pě- knými oc, a někteří sě z našich dali holiti, právě jako v Sodomě oc. Nazajtřie v úterý jeli sme IX leuk do vsi dobře veliké jmenem Lyhuns [Lihons] oc. Nazajtřie v středu [20. června] jeli sme IX leuk do města dobře velikého jmenem Amiens. A jeli sme skrze město řečené Korbel [Corbie], IIII leuky od Amiens. A tu v tom Amiens ve čtvrtek nazajtřie viděli sme krále Cyprského, rex Cipri latině oc. A tu nám teprv právě pověděno, kde jest král Franský; neb před Archiv Český VII. 55
Ze Schlettstadtu do Amiens 6—20. června. 433 a mši slúžil oc. A ihned vyjela proti nám rada krále Sicilského, a přivítali nás po- čestně oc. Nazajtřie v středu před sv. Vítem o nešpořiech dáno jest slyšenie nám před králem Sicilským [René d'Anjou]; a tu jest pan Albrecht Kostka najprv po- zdravenie učinil od krále Českého, a dal listy věřicí. A když jest králi list věřicí od krále Českého přečten, ihned král vzal jest pana Albrechta s panem Antoniem zvláště do svého pokoje s svú radú; a tam sú dobře dlúho byli, až jsú i odpověď měli od krále, a to vše v tajné radě. Nazajtřie ve čtvrtek zval pan Albrecht Kostka radu krále Sicilského k obědu, a král zval nás všecky k večeři, a tu sme ctěni po- ctivě oc. A potom v hospodách což sme ty dni tu protrávili, všecko zaplatili krá- lovi úředníci oc. Nazajtřie v pátek den sv. Víta [15. června] jeli sme VII leuk do vsi jmenem Ssumicz [sic]; a ta ves leží v krajině, jenž slove Campania. A jest krajina dosti pěkná, ale nemá v sobě vody a lesuov, a vsi velmi řiedké, a křidovatá jest krajina, a domové i kostelové i zdi všelikteraké všecky jsú z křídy. Nazajtřie v sobotu jeli sme XV leuk velmi čistým rovnem skrze tu krajinu Kampanii, a přijeli sme do města jmenem Reyms fransky, a latině Remis; město dobře veliké; pan Anton pravil, že jest jako Praha, ale já siem tomu nemohl svo- liti oc. A jest v něm kostel Matky Božie krásný a pěkný, v němž sě král Franský na královstvie maže; a u sv. Dionysia, za míli českú vzdálí od Paříže, tu sě obláčí v majestát a šaty svatého Karla, a teprv v Paříži jej korunují oc. U toho také města Remis svatý Dionysius sťat, vzdálí od města jako dvakráb [sic] neb třikrát od Prahy k Pražské šibenici; a tak pravie, že jest po stětí hlavy sv. Dionysius vzal svú hlavu, a nesl ji až do toho kostela Matky Božie, a tu najprv byl pochován oc. Nazajtřie v neděli [17. června] jeli sme z toho města XI leuk do vsi jmenem Villa Beate Virginis, ves Matky Božie [Nôtre Dame de Liesse], a převozili sme sě přes vodu jmenem Sana [sic, rozumí se Aisne], V míl od Remis, a teče ta řeka ku Paříži; a jeli sme mimo město pěkné podál jmenem Lan [Laon] oc. A do té vsi Matky Božie, jakož sme v ní leželi, jest pouť velmi slavná, a kněžie dvorným oby- čejem lidi o penieze tantují oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme XII leuk do města jmenem Willa Scti Quintini, ves svatého Kwintyna [St. Quentin]; a ihned ten den myli sme sě v lázni s pě- knými oc, a někteří sě z našich dali holiti, právě jako v Sodomě oc. Nazajtřie v úterý jeli sme IX leuk do vsi dobře veliké jmenem Lyhuns [Lihons] oc. Nazajtřie v středu [20. června] jeli sme IX leuk do města dobře velikého jmenem Amiens. A jeli sme skrze město řečené Korbel [Corbie], IIII leuky od Amiens. A tu v tom Amiens ve čtvrtek nazajtřie viděli sme krále Cyprského, rex Cipri latině oc. A tu nám teprv právě pověděno, kde jest král Franský; neb před Archiv Český VII. 55
Strana 434
434 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. tiem žádný neuměl nám pravě pověděti, a to proto, že jest nikdiež na jednom miestě dlúho nebyl, neb sě jest vždycky po loviech talácel a lovil oc. V tom také městě Amiens jest kostel pěkný; a mají mnoho reliquií svátostí: sv. Jana Křtitele hlavu oc. Nazajtřie v pátek před sv. Janem Křtitelem božím jel pan Anton s služeb- níky svými a s Jaroslavem k králi Franskému do města jmenem Sampo [St. Pol, 55 kilometrů na sever od Amiens], latině Willa s. Pauli, ves sv. Pavla; a jest dobře menšie nežli Český Brod; hrad v něm. A pravili nám, že jest to město vévody Burgundského [Filippa]; a také sme jej tu viděli, šedivého, starého oc. A na cestě sme sniedali v městě jmenem Turlan [Dourlens, nyní Doullens], a jest dosti pěkné město, muož býti naprostřed mezi Amiens a Sampo oc. Tu když jest pan Anton krále došel, žádal a prosil JKMti, aby nám JMt ráčil ukázati a rozkázati, kdy a kde nás ráčí v našem poselství slyšeti oc. Tu JMt velmi ochotně a rád nás uzřel, a tak rozkázal, abychom jeli do města jmenem Awewilla, latině Abbatis Willa, opatova ves [Abbeville]: město dosti pěkné, jednak tak veliké, jako Amiens; ale polovicí nenie domy vyplněné, než štěpnice a zahrady jsú v něm; a jde skrze ně voda dobře ve- liká, a jdú po té vodě lodie veliké nahoru z moře, a dvorné ryby potvory morské vezú oc. A tak JMKská řekl, že chce za námi v pondělí neb v úterý aneb konečně v středu do toho města Awewilla přijeti, abychom my napřed jeli oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme od krále zasě ku panu Albrechtovi do toho města Amiens; a tu pan Anton pověděl panu Albrechtovi, což králova Mt rozkázal. Nazajtřie v neděli den sv. Jana Křtitele božieho [24. června] jeli sme X leuk do toho města Awewilla, kdež nám králova Mt rozkázal. A když sme tam při- jeli, z miery sě nám velmi ti třeštění lidé divili. A byl král řekl, že v pondělí neb v úterý aneb konečně v středu do toho města Awewilla za námie [sic] přijede, a že nás ihned tu chce slyšeti. Tehdy nepřijel, než po několika dnech přiblížil sě k tomu městu Awewilla, že jedné V leuk od něho byl v jakés vsi jmenem Dumpiir [Dom- pierre?], a v té vsi jest tvrz v bahnech oc. A tu byl král i s královú;*) neb králová, když sme my přijeli do toho města Awewilla, byla tu i s králem Cyprskem [sic] bratrem svým, a nazajtřie v pondělí po sv. Janu ihned tam do té vsi i s tiem králem jela. Tehdy když král nepřijel v úterý ani v středu, jakož nám byl řekl: i jel k JMti podruhé pan Anton jedné sám třetí; a v tom JMt rozkázal po panu Antoniovi, abychom k JMti na tu tvrz Dumpiir v sobotu po sv. Petru a Pavlu přijeli oc. Mezi tiem ve čtvrtek před sv. Petrem a Pavlem zval byl pan Albrecht Kostka k obědu radu vévody Mediolanského [Františka Sforzy] a některé staršie měšťany toho města Awewilla; a ti sě velmi divili, že Čechové tak sě pěkně a slušně mají v krmiech oc. *) Tato druhá manželka Francouzského krále Ludvíka XI. byla Karolina Savojská; její bratr, Savojský princ Ludvík, pojal 1459 za manželku Karolinu královnu Cyprskou z rodu Lusignanského, i užíval titulu krále Cyprského, kterýž pak později připojen jest k titulu vévod Savojských.
434 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. tiem žádný neuměl nám pravě pověděti, a to proto, že jest nikdiež na jednom miestě dlúho nebyl, neb sě jest vždycky po loviech talácel a lovil oc. V tom také městě Amiens jest kostel pěkný; a mají mnoho reliquií svátostí: sv. Jana Křtitele hlavu oc. Nazajtřie v pátek před sv. Janem Křtitelem božím jel pan Anton s služeb- níky svými a s Jaroslavem k králi Franskému do města jmenem Sampo [St. Pol, 55 kilometrů na sever od Amiens], latině Willa s. Pauli, ves sv. Pavla; a jest dobře menšie nežli Český Brod; hrad v něm. A pravili nám, že jest to město vévody Burgundského [Filippa]; a také sme jej tu viděli, šedivého, starého oc. A na cestě sme sniedali v městě jmenem Turlan [Dourlens, nyní Doullens], a jest dosti pěkné město, muož býti naprostřed mezi Amiens a Sampo oc. Tu když jest pan Anton krále došel, žádal a prosil JKMti, aby nám JMt ráčil ukázati a rozkázati, kdy a kde nás ráčí v našem poselství slyšeti oc. Tu JMt velmi ochotně a rád nás uzřel, a tak rozkázal, abychom jeli do města jmenem Awewilla, latině Abbatis Willa, opatova ves [Abbeville]: město dosti pěkné, jednak tak veliké, jako Amiens; ale polovicí nenie domy vyplněné, než štěpnice a zahrady jsú v něm; a jde skrze ně voda dobře ve- liká, a jdú po té vodě lodie veliké nahoru z moře, a dvorné ryby potvory morské vezú oc. A tak JMKská řekl, že chce za námi v pondělí neb v úterý aneb konečně v středu do toho města Awewilla přijeti, abychom my napřed jeli oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme od krále zasě ku panu Albrechtovi do toho města Amiens; a tu pan Anton pověděl panu Albrechtovi, což králova Mt rozkázal. Nazajtřie v neděli den sv. Jana Křtitele božieho [24. června] jeli sme X leuk do toho města Awewilla, kdež nám králova Mt rozkázal. A když sme tam při- jeli, z miery sě nám velmi ti třeštění lidé divili. A byl král řekl, že v pondělí neb v úterý aneb konečně v středu do toho města Awewilla za námie [sic] přijede, a že nás ihned tu chce slyšeti. Tehdy nepřijel, než po několika dnech přiblížil sě k tomu městu Awewilla, že jedné V leuk od něho byl v jakés vsi jmenem Dumpiir [Dom- pierre?], a v té vsi jest tvrz v bahnech oc. A tu byl král i s královú;*) neb králová, když sme my přijeli do toho města Awewilla, byla tu i s králem Cyprskem [sic] bratrem svým, a nazajtřie v pondělí po sv. Janu ihned tam do té vsi i s tiem králem jela. Tehdy když král nepřijel v úterý ani v středu, jakož nám byl řekl: i jel k JMti podruhé pan Anton jedné sám třetí; a v tom JMt rozkázal po panu Antoniovi, abychom k JMti na tu tvrz Dumpiir v sobotu po sv. Petru a Pavlu přijeli oc. Mezi tiem ve čtvrtek před sv. Petrem a Pavlem zval byl pan Albrecht Kostka k obědu radu vévody Mediolanského [Františka Sforzy] a některé staršie měšťany toho města Awewilla; a ti sě velmi divili, že Čechové tak sě pěkně a slušně mají v krmiech oc. *) Tato druhá manželka Francouzského krále Ludvíka XI. byla Karolina Savojská; její bratr, Savojský princ Ludvík, pojal 1459 za manželku Karolinu královnu Cyprskou z rodu Lusignanského, i užíval titulu krále Cyprského, kterýž pak později připojen jest k titulu vévod Savojských.
Strana 435
Jednání s králem v Abbeville a na blízku, 20.—30. června. 435 Tehdy v sobotu po sv. Petře [30. června] jeli sme ráno k králi do té vsí Dumpiir; a když sme přijeli IIII leuky od Awewilla do vsi jmenem Krs [Crécy?], jedné jednu leuku od toho Dumpiir, kdežto král na lovu byl, a tu sme sniedali oc; a pan Anton jel odtud opět sám třetí k králi, aby zvěděl, kterú by hodinu mohl přístup k JMti býti; tehdy jest přijel zasě k nám snad mohlo býti ve čtyři hodiny s poledne, jako by v Praze bylo ve XXti hodin. A tu sme ihned jeli k králi; a kdy sme k té vsi přijeli, kdež král byl, vyjeli proti nám z té vsi jakýs znamenitý pán a jiní rytieři té země Franské, a přivítali nás; a ten do své aneb před svú hospodu nás vedl; a tu před hospodú ssedavše s koní, ihned sme na tvrz šli s tiem pánem k králi. A když nás na tvrz pustili, tu sme před pokojem královým dobře dlúho stáli, než nás před krále pustili. A když nás před JMt pustili, tu pan Albrecht Kostka najprve pověděl pozdravenie od krále Českého; a ihned dal list věřicí od téhož krále Českého. Tehdy pan Anton také učinil pozdravenie od krále Uherského a Polského, a také ihned od obú králí dal listy věřicie oc. Tehdy král četl sám listy věřicie své radě, a najprve krále Českého. A když jest je všecky přečetl, tehdy kázal panu Kostkovi a panu Antoniovi, aby sedli na stolici proti k tomu připravené; a oni sě zbraňovali a nechtěli seděti, až rada králova řekla, že jest ten obyčej, aby poslové královští sediece poselstvie daali oc. A prvé než jsú sedli, mluvila sta dva z rady, přistúpivše ku panu Kostkovi a panu Antoniovi, od krále: že JMt žádá, aby což najkratšejie mohú poselstvie dáli a krátce mluvili. Tehdy pan Kostka řekl, že chce krátce mluviti. A tak sedše, mluvili sú; najprv pan Albrecht Kostka mluvil latině, omlúvaje sě, že by raději rytierské běhy chtěl vésti, nežli před tak mocným a najkřesťanštějším králem mluviti. A tak mluvil dobře dlúho a mnoho, ješto siem tuto nemohl všeho slovo od slova popsati; než krátce konec a rozum všie té řeči byl jest tento: že král Český žádá a prosí krále Franského jakožto krále najkřesťanštějšieho a toho, jenž miluje obecné dobré viery křesťanské oc, aby JMt ráčil učiniti sněm a svolánie králóv, kniežat oc křesťanských, aby sě oni osobně aneboli rady jich s plnú jich mocí sjeli v jedno miesto a v jeden čas, kdež by a kdy by král Franský ukázal a položil; a že toho žádá král Český pro chválu boží a pro zvelebenie viery kře- sťanské a cierkve svaté Římské obecné, a pro svatú říši křesťanskú oc. A to jest dobře široce a dlúze vymlúval, že jest tomu jednak byla hodina neb viece oc. Též jest také i pan Anton mluvil o túž věc od krále Polského latině, a od krále Uher- ského fransky; ačkoli mluvil jest od obú králí viece nežli to, což jest pan Kostka od krále Českého vymlúval, neb jest mluvil vypravuje, kderak sě jemu vedlo u krále Uherského, že sú jej tam chtěli někteří biskupové v kletbu vehnati, a co jest tam slyšal o králi Franském, kterak jest o JMti papež rozpisoval, haněje JMt oc; též i o příhodách, kteréž sú sě jemu dály u krále Polského oc; a také vypravoval, co 55*
Jednání s králem v Abbeville a na blízku, 20.—30. června. 435 Tehdy v sobotu po sv. Petře [30. června] jeli sme ráno k králi do té vsí Dumpiir; a když sme přijeli IIII leuky od Awewilla do vsi jmenem Krs [Crécy?], jedné jednu leuku od toho Dumpiir, kdežto král na lovu byl, a tu sme sniedali oc; a pan Anton jel odtud opět sám třetí k králi, aby zvěděl, kterú by hodinu mohl přístup k JMti býti; tehdy jest přijel zasě k nám snad mohlo býti ve čtyři hodiny s poledne, jako by v Praze bylo ve XXti hodin. A tu sme ihned jeli k králi; a kdy sme k té vsi přijeli, kdež král byl, vyjeli proti nám z té vsi jakýs znamenitý pán a jiní rytieři té země Franské, a přivítali nás; a ten do své aneb před svú hospodu nás vedl; a tu před hospodú ssedavše s koní, ihned sme na tvrz šli s tiem pánem k králi. A když nás na tvrz pustili, tu sme před pokojem královým dobře dlúho stáli, než nás před krále pustili. A když nás před JMt pustili, tu pan Albrecht Kostka najprve pověděl pozdravenie od krále Českého; a ihned dal list věřicí od téhož krále Českého. Tehdy pan Anton také učinil pozdravenie od krále Uherského a Polského, a také ihned od obú králí dal listy věřicie oc. Tehdy král četl sám listy věřicie své radě, a najprve krále Českého. A když jest je všecky přečetl, tehdy kázal panu Kostkovi a panu Antoniovi, aby sedli na stolici proti k tomu připravené; a oni sě zbraňovali a nechtěli seděti, až rada králova řekla, že jest ten obyčej, aby poslové královští sediece poselstvie daali oc. A prvé než jsú sedli, mluvila sta dva z rady, přistúpivše ku panu Kostkovi a panu Antoniovi, od krále: že JMt žádá, aby což najkratšejie mohú poselstvie dáli a krátce mluvili. Tehdy pan Kostka řekl, že chce krátce mluviti. A tak sedše, mluvili sú; najprv pan Albrecht Kostka mluvil latině, omlúvaje sě, že by raději rytierské běhy chtěl vésti, nežli před tak mocným a najkřesťanštějším králem mluviti. A tak mluvil dobře dlúho a mnoho, ješto siem tuto nemohl všeho slovo od slova popsati; než krátce konec a rozum všie té řeči byl jest tento: že král Český žádá a prosí krále Franského jakožto krále najkřesťanštějšieho a toho, jenž miluje obecné dobré viery křesťanské oc, aby JMt ráčil učiniti sněm a svolánie králóv, kniežat oc křesťanských, aby sě oni osobně aneboli rady jich s plnú jich mocí sjeli v jedno miesto a v jeden čas, kdež by a kdy by král Franský ukázal a položil; a že toho žádá král Český pro chválu boží a pro zvelebenie viery kře- sťanské a cierkve svaté Římské obecné, a pro svatú říši křesťanskú oc. A to jest dobře široce a dlúze vymlúval, že jest tomu jednak byla hodina neb viece oc. Též jest také i pan Anton mluvil o túž věc od krále Polského latině, a od krále Uher- ského fransky; ačkoli mluvil jest od obú králí viece nežli to, což jest pan Kostka od krále Českého vymlúval, neb jest mluvil vypravuje, kderak sě jemu vedlo u krále Uherského, že sú jej tam chtěli někteří biskupové v kletbu vehnati, a co jest tam slyšal o králi Franském, kterak jest o JMti papež rozpisoval, haněje JMt oc; též i o příhodách, kteréž sú sě jemu dály u krále Polského oc; a také vypravoval, co 55*
Strana 436
436 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. sě jest jemu přihodilo, když jest ještě kdy jel od krále Franského ku pánóm Be- nátčanóm; a kderak sě k králi Franskému JMti král Český, král Polský a král Uherský laskavě mají, a jich lidé poddaní kterak velmi krále Franského milují, i zemi Franskú, a zvlášť páni čeští že jsú velmi příchylni k králi i království Franskému, a též páni Benátčané; a to vše velmi jest široce vymlúval latině i fransky oc. K tomu král Franský skrze svého kancléře odpověděti kázal, že ta věc a žádost krále Českého, kterúž jest pan Albrecht Kostka mluvil, jest věc veliká, a že tak brzo na to odpovědi neslušie dáti, než s dobrým rozmyslem; a tak rozkázal, abychom zase do Awawilla jeli, a že za námi král přijede v úterý aneb konečně v středu ihned po nás, a tu že o všecky věci chce nám konec a miesto učiniti. A tak sme ihned ten den v sobotu zasě do toho města Awawilla jeli, a přijeli sme večer oc. Potom v pondělí, v úterý i v středu [2., 3. a 4. července], když byla krá- lova rada, patriarcha Jerusalemský, biskup Broyczenský,*) a pan kancléř i jiní páni do rady příslušející, před králem přijeli za námi do toho města oc, posielali po pana Antonie, a tu s ním, jakož jest on pravil, dvorné hádánie mievali, a zvláště o tom sjezdu aneb sněmu všech králuov i kniežat, i o jiných věcech oc. A rozkázali jemu, aby mluvil s panem Albrechtem o to, aby listy ukázali, literas commissorias latině, česky listy moci neb poručenstvie; a tázali: kterú moc, latině libertatem, máte? oc. Tehdy pan Albrecht Kostka dlúho toho učiniti nechtěl, a to proto, aby samému králi tu moc a listy okázal. A když pan Anton v[ždy o to s pilností stál a mluvil, pravě, že jest tak král jim rozkázal, aby oni, totižto ti biskupové a pan kancléř s jinú radú, od nás zvěděli, jaké listy poručenstvie neb moc máme, co jednati a konati: tehdy pan Albrecht Kostka chtěl také sám s těmi listy k nim jíti oc. A pan Anton řekl, že jsú jemu samému rozkázali bez pana Albrechta Kostky, a že jest tak král jim rozkázal; a také že nechtěli by toho mluviti před panem Kostkú, co mají ku panu Antoniovi mluviti. To vše pan Anton ku panu Kostkovi mluvil; a dále řekl pan Anton, že jest ten obyčej takový krále Franského Ludvíka nyněj- šieho oc. A tak že jest v žjdy namluvil pana Albrechta, že jest jemu listy comisorij dal. A vzav pan Anton ty listy, i donesl je do hospody ku panu kancléři. A když jsú biskupové s jinú radú listy ohledali, opět jsú jiné hádánie se panem Antoniem měli, praviec, že nemáme my od krále Českého žádného jiného poručenie a moci listem dané, jedné toliko tu, abychom přátelstvie a spřiezněnie ta, kteráž jsú byla mezi královstvími a králi Franským a Českým, tvrdili a konali oc. A k tomu se jest pan Anton seznal, že jest to tak, a že v tomto času nynějšieho poselstvie ne- bylo jest nám většieho poručenie listovnieho třeba, než ty smlúvy toliko konati oc. A po několiko dnech, ještě vdy [sic] před královú příjezdú, obeslali jsú pana Albrechta a pana Antonie spolu, pan kancléř, patriarcha Jerusalemský a biskup Broyczenský *) Rozumí se biskup Evreux-ský Jean de la Balue.
436 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. sě jest jemu přihodilo, když jest ještě kdy jel od krále Franského ku pánóm Be- nátčanóm; a kderak sě k králi Franskému JMti král Český, král Polský a král Uherský laskavě mají, a jich lidé poddaní kterak velmi krále Franského milují, i zemi Franskú, a zvlášť páni čeští že jsú velmi příchylni k králi i království Franskému, a též páni Benátčané; a to vše velmi jest široce vymlúval latině i fransky oc. K tomu král Franský skrze svého kancléře odpověděti kázal, že ta věc a žádost krále Českého, kterúž jest pan Albrecht Kostka mluvil, jest věc veliká, a že tak brzo na to odpovědi neslušie dáti, než s dobrým rozmyslem; a tak rozkázal, abychom zase do Awawilla jeli, a že za námi král přijede v úterý aneb konečně v středu ihned po nás, a tu že o všecky věci chce nám konec a miesto učiniti. A tak sme ihned ten den v sobotu zasě do toho města Awawilla jeli, a přijeli sme večer oc. Potom v pondělí, v úterý i v středu [2., 3. a 4. července], když byla krá- lova rada, patriarcha Jerusalemský, biskup Broyczenský,*) a pan kancléř i jiní páni do rady příslušející, před králem přijeli za námi do toho města oc, posielali po pana Antonie, a tu s ním, jakož jest on pravil, dvorné hádánie mievali, a zvláště o tom sjezdu aneb sněmu všech králuov i kniežat, i o jiných věcech oc. A rozkázali jemu, aby mluvil s panem Albrechtem o to, aby listy ukázali, literas commissorias latině, česky listy moci neb poručenstvie; a tázali: kterú moc, latině libertatem, máte? oc. Tehdy pan Albrecht Kostka dlúho toho učiniti nechtěl, a to proto, aby samému králi tu moc a listy okázal. A když pan Anton v[ždy o to s pilností stál a mluvil, pravě, že jest tak král jim rozkázal, aby oni, totižto ti biskupové a pan kancléř s jinú radú, od nás zvěděli, jaké listy poručenstvie neb moc máme, co jednati a konati: tehdy pan Albrecht Kostka chtěl také sám s těmi listy k nim jíti oc. A pan Anton řekl, že jsú jemu samému rozkázali bez pana Albrechta Kostky, a že jest tak král jim rozkázal; a také že nechtěli by toho mluviti před panem Kostkú, co mají ku panu Antoniovi mluviti. To vše pan Anton ku panu Kostkovi mluvil; a dále řekl pan Anton, že jest ten obyčej takový krále Franského Ludvíka nyněj- šieho oc. A tak že jest v žjdy namluvil pana Albrechta, že jest jemu listy comisorij dal. A vzav pan Anton ty listy, i donesl je do hospody ku panu kancléři. A když jsú biskupové s jinú radú listy ohledali, opět jsú jiné hádánie se panem Antoniem měli, praviec, že nemáme my od krále Českého žádného jiného poručenie a moci listem dané, jedné toliko tu, abychom přátelstvie a spřiezněnie ta, kteráž jsú byla mezi královstvími a králi Franským a Českým, tvrdili a konali oc. A k tomu se jest pan Anton seznal, že jest to tak, a že v tomto času nynějšieho poselstvie ne- bylo jest nám většieho poručenie listovnieho třeba, než ty smlúvy toliko konati oc. A po několiko dnech, ještě vdy [sic] před královú příjezdú, obeslali jsú pana Albrechta a pana Antonie spolu, pan kancléř, patriarcha Jerusalemský a biskup Broyczenský *) Rozumí se biskup Evreux-ský Jean de la Balue.
Strana 437
Jednání v Abbeville 1.—12. července. 437 a jiná rada krále Franského oc, abyšta spolu přišla k nim do páně kancléřovy hospody. Tehdy jsú šli; a tam jsú s nimi dvorná hádánie měli, a žádného do pokoje nepustili, než je sama dva. A Ruprecht, Václav Strachota a Jaroslav poslúchali sme u jakéhos okna, ani na se křikají a dvorné hádánie mají, a zvláště o tom sjezdu neb sněmu králuov a kniežat oc, praviec, že toho neslušie žádati králi Českému, zvláště bez povolenie Otce Svatého papeže a ciesaře křesťanského oc; a že by to najlépe příle- žalo jednati Otci Svatému s ciesařem, a aby sě král Český v to nepletl; i o tom spřieznění krále Českého s králem Franským že by to nemělo býti bez vědomie otczy Svatého oc. Jiných mnoho řečí úštipných a neužitečných, zvláště patriarcha, kancléř a jakýs mistr mluvili, ješto siem jich všech nemohl psáti ani spamatovati oc. K jich řečem najprv počal odpoviedati pan Anton horlivým a křiklavým hlasem, řka: Čert v tom papeži, nenie horšieho a nešlechetnějšieho člověka v světě; a vdy chcete, aby bez něho nic dobrého nebylo jednáno. A jiných mnoho řečí mluvil jest, velmi sě hněvaje oc. A pan Albrecht také mluvil, že „všecky věci, kteréž na Otce Sva- tého slušejí, zachováváme Jeho Svatosti, a též i ciesařově Mti oc; ale divná jest věc, že vy prelátové neradi vidíte, aneb nedopúštiete, aby co dobrého světští lidé sami mezi sebú jednali, než všecko aby skrze moc a duostojenstvie prelátské šlo; a o všech věcech světských abyšte vy duchovní věděli“ oc. A jiného také mnoho mluvil, do- týkaje, že bez odpuštěnie Otce Svatého muože kto chce s kým chce dobře býti oc. A to proto řekl, že jsú mluvili, že králi Franskému neslušie sě spřiezniti s králem Českým, neb jest v papežowj kletbě oc. A také že z Čech psali za námi listy, vy- pisujíc o králi Českém i o králové JMti i o nás o všech poslech, že jsme všickni kacieři, a jiných mnoho nešlechetných věcí, jakož sú nám pravili rada krále Fran- ského, co jsú z Čech za námi psali, stojiec o to se vší pilností, aby král Franský nic s námi nekonal, oč bychom byli posláni, a to proto, že jsme kacieři všickni oc- Ješto bylo to velmi těžko slyšeti. A milý Pane Bože, rač ty dáti znáti a rač je zjeviti, aby viece o zlé a nešlechetné královstvie Českého nestáli oc. Potom v úterý před sv. Margretú [10. července] přijel za námi král do toho města Awawilla, a vdy neučinil, což nám byl řekl salva grauatica[?] oc. Neb nám byl řekl, že chce za námi přijeti v úterý aneb konečně v středu, a potom nepřijel až po témdni; a také řekl, že nás chce vypraviti v VI“ dnech, a že JMt nechce jeti z toho města Awawilla, až nás vypraví. A to sě jest vše nestalo. Než nazajtřie v středu šel pan Anton k JMKské, a JMti prosil, aby nás ráčil vypraviti zasě do Čech oc. A JMt rozkázal po témž panu Antoniovi, abychom jeli s JMtí do města řečeného Dyepa [Dieppe] XII leuk od Awawilla; a jest město dosti pěkné, leží vedle moře na břehu morském, ale velmi nezdravé v něm povětřie od smradu ryb- ného, ješto mnoho ryb morských v něm prodávají, a hromady jich veliké ležie a smrdie oc. A suol u něho také vařie oc.
Jednání v Abbeville 1.—12. července. 437 a jiná rada krále Franského oc, abyšta spolu přišla k nim do páně kancléřovy hospody. Tehdy jsú šli; a tam jsú s nimi dvorná hádánie měli, a žádného do pokoje nepustili, než je sama dva. A Ruprecht, Václav Strachota a Jaroslav poslúchali sme u jakéhos okna, ani na se křikají a dvorné hádánie mají, a zvláště o tom sjezdu neb sněmu králuov a kniežat oc, praviec, že toho neslušie žádati králi Českému, zvláště bez povolenie Otce Svatého papeže a ciesaře křesťanského oc; a že by to najlépe příle- žalo jednati Otci Svatému s ciesařem, a aby sě král Český v to nepletl; i o tom spřieznění krále Českého s králem Franským že by to nemělo býti bez vědomie otczy Svatého oc. Jiných mnoho řečí úštipných a neužitečných, zvláště patriarcha, kancléř a jakýs mistr mluvili, ješto siem jich všech nemohl psáti ani spamatovati oc. K jich řečem najprv počal odpoviedati pan Anton horlivým a křiklavým hlasem, řka: Čert v tom papeži, nenie horšieho a nešlechetnějšieho člověka v světě; a vdy chcete, aby bez něho nic dobrého nebylo jednáno. A jiných mnoho řečí mluvil jest, velmi sě hněvaje oc. A pan Albrecht také mluvil, že „všecky věci, kteréž na Otce Sva- tého slušejí, zachováváme Jeho Svatosti, a též i ciesařově Mti oc; ale divná jest věc, že vy prelátové neradi vidíte, aneb nedopúštiete, aby co dobrého světští lidé sami mezi sebú jednali, než všecko aby skrze moc a duostojenstvie prelátské šlo; a o všech věcech světských abyšte vy duchovní věděli“ oc. A jiného také mnoho mluvil, do- týkaje, že bez odpuštěnie Otce Svatého muože kto chce s kým chce dobře býti oc. A to proto řekl, že jsú mluvili, že králi Franskému neslušie sě spřiezniti s králem Českým, neb jest v papežowj kletbě oc. A také že z Čech psali za námi listy, vy- pisujíc o králi Českém i o králové JMti i o nás o všech poslech, že jsme všickni kacieři, a jiných mnoho nešlechetných věcí, jakož sú nám pravili rada krále Fran- ského, co jsú z Čech za námi psali, stojiec o to se vší pilností, aby král Franský nic s námi nekonal, oč bychom byli posláni, a to proto, že jsme kacieři všickni oc- Ješto bylo to velmi těžko slyšeti. A milý Pane Bože, rač ty dáti znáti a rač je zjeviti, aby viece o zlé a nešlechetné královstvie Českého nestáli oc. Potom v úterý před sv. Margretú [10. července] přijel za námi král do toho města Awawilla, a vdy neučinil, což nám byl řekl salva grauatica[?] oc. Neb nám byl řekl, že chce za námi přijeti v úterý aneb konečně v středu, a potom nepřijel až po témdni; a také řekl, že nás chce vypraviti v VI“ dnech, a že JMt nechce jeti z toho města Awawilla, až nás vypraví. A to sě jest vše nestalo. Než nazajtřie v středu šel pan Anton k JMKské, a JMti prosil, aby nás ráčil vypraviti zasě do Čech oc. A JMt rozkázal po témž panu Antoniovi, abychom jeli s JMtí do města řečeného Dyepa [Dieppe] XII leuk od Awawilla; a jest město dosti pěkné, leží vedle moře na břehu morském, ale velmi nezdravé v něm povětřie od smradu ryb- ného, ješto mnoho ryb morských v něm prodávají, a hromady jich veliké ležie a smrdie oc. A suol u něho také vařie oc.
Strana 438
438 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. Tu sme v pátek den sv. Margrety [13. července] jeli do toho města Dyepa s králem. A přijeli sme prve nežli král; neb král spal o poledni v nějakém městečku jmenem Sentryn, dvě leuce od městečka Eou [Eu], kdež sme my chleba nemohli mieti; tak veliká hojnost oc. A tu sě počíná krajina Normandia oc. A u večer, snad mohla býti hodina na noc, přijel král za námi do toho města Dyepa velmi v mále oc. A nazajtřie sě pan Albrech[t] hněval oc. Nazajtřie v sobotu jel král na jakýs hrad, dvě leuce od toho města Dyepa, jmenem Akar [Arques?]; na stráni leží, a nic pevný ani pěkný nenie oc. Tu bi- skupové i kancléř řekli, abychom za králem na ten hrad jeli; a pan Albrecht ne- chtěl jeti oc. Nazajtřie v neděli [15. července] jel král dále za ten hrad jednu leuku, na jakéhos měštěnína z Dyepa tvrzici dobře špatnú jmenem Nowilla; leží podle potoka, kterýž teče k městu Diepa, a leží sama o sobě oc. A ten den v neděli poslal král, abychom k JMti jeli. I jeli sme po obědě tři leuky na tu tvrz. A tu jest pan Albrecht s králem mluvil; ješto sme my tu všickni nebyli, než toliko pan Anton a jiná rada oc. A ten den ihned tu przygiat jest pan Albrecht do rady krále Fran- ského, a na to majestát vzal, aby všech požitkuov, všech duostojenství jakožto naj- vyššie JMti rada požíval oc; a na to jest ihned králi přísahu učinil. A druhý ma- jestát zjednal jest pan Albrecht knězi biskupovi Vratislavskému panu Joštovi, a pří- sahu od něho učinil také do rady, a sám přísahu má učiniti, když rada krále Fran- ského do Čech přijede po Všech Svatých. A tu jest ihned král přikázal patriarchovi Jerozolimitanskému a biskupu Broyczenskému, panu kancléři a jiné své radě, kteráž tehdáž při JMti byla, aby listy ty, kderéž konati mají, aby bez meškánie konali a psali, tak jakož jsú první listové těch smluv a spřieznění byli mezi králi a krá- lovstvími Franským a Českým. A tak jest pravil pan Anton, že jest král řekl v radě k těm biskupóm a jiným oc. řka: „Buď komu libo nebo žel, já chci s králem Českým dobře býti a s ním v přiezeň a v přátelstvie vstúpiti.“ A ihned kázal své radě, aby listy konali oc. A tu ihned na té tvrzici požehnal jest pan Albrecht krále; a jeli sme zasě ten den v neděli zasě [sic] do toho města Dyepa oc. Nazajtřie v pondělí ti biskupové s jinú radu okazovali panu Albrechtovi a panu Antoniovi spis složivše a sepsavše těch smluv a spřieznění králuov a království Če- ského a Franského oc, kterak by sě jim líbil; a tak ohledavše ty složené spisy, ihned sě jest nelíbil ten spis v mnohých kusiech oc, a tak, že jsú odložili do úterého, aby sě o to všickni sešli, i biskupové i jiná rada oc. Nazajtřie v úterý sšedše sě spolu do hospody patriarchy Jeruzalemského, počal jest mluviti patriarcha Jeruzalemský, pravě, že jest dosti na tom, což ten spis ukazuje a v sobě zavierá, kterýž jest nám již byl ukázán. A pan Albrecht nechtěl k tomu svoliti nikoli, a to proto, že jest ten spis v sobě zavieral a zvláště vymie-
438 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. Tu sme v pátek den sv. Margrety [13. července] jeli do toho města Dyepa s králem. A přijeli sme prve nežli král; neb král spal o poledni v nějakém městečku jmenem Sentryn, dvě leuce od městečka Eou [Eu], kdež sme my chleba nemohli mieti; tak veliká hojnost oc. A tu sě počíná krajina Normandia oc. A u večer, snad mohla býti hodina na noc, přijel král za námi do toho města Dyepa velmi v mále oc. A nazajtřie sě pan Albrech[t] hněval oc. Nazajtřie v sobotu jel král na jakýs hrad, dvě leuce od toho města Dyepa, jmenem Akar [Arques?]; na stráni leží, a nic pevný ani pěkný nenie oc. Tu bi- skupové i kancléř řekli, abychom za králem na ten hrad jeli; a pan Albrecht ne- chtěl jeti oc. Nazajtřie v neděli [15. července] jel král dále za ten hrad jednu leuku, na jakéhos měštěnína z Dyepa tvrzici dobře špatnú jmenem Nowilla; leží podle potoka, kterýž teče k městu Diepa, a leží sama o sobě oc. A ten den v neděli poslal král, abychom k JMti jeli. I jeli sme po obědě tři leuky na tu tvrz. A tu jest pan Albrecht s králem mluvil; ješto sme my tu všickni nebyli, než toliko pan Anton a jiná rada oc. A ten den ihned tu przygiat jest pan Albrecht do rady krále Fran- ského, a na to majestát vzal, aby všech požitkuov, všech duostojenství jakožto naj- vyššie JMti rada požíval oc; a na to jest ihned králi přísahu učinil. A druhý ma- jestát zjednal jest pan Albrecht knězi biskupovi Vratislavskému panu Joštovi, a pří- sahu od něho učinil také do rady, a sám přísahu má učiniti, když rada krále Fran- ského do Čech přijede po Všech Svatých. A tu jest ihned král přikázal patriarchovi Jerozolimitanskému a biskupu Broyczenskému, panu kancléři a jiné své radě, kteráž tehdáž při JMti byla, aby listy ty, kderéž konati mají, aby bez meškánie konali a psali, tak jakož jsú první listové těch smluv a spřieznění byli mezi králi a krá- lovstvími Franským a Českým. A tak jest pravil pan Anton, že jest král řekl v radě k těm biskupóm a jiným oc. řka: „Buď komu libo nebo žel, já chci s králem Českým dobře býti a s ním v přiezeň a v přátelstvie vstúpiti.“ A ihned kázal své radě, aby listy konali oc. A tu ihned na té tvrzici požehnal jest pan Albrecht krále; a jeli sme zasě ten den v neděli zasě [sic] do toho města Dyepa oc. Nazajtřie v pondělí ti biskupové s jinú radu okazovali panu Albrechtovi a panu Antoniovi spis složivše a sepsavše těch smluv a spřieznění králuov a království Če- ského a Franského oc, kterak by sě jim líbil; a tak ohledavše ty složené spisy, ihned sě jest nelíbil ten spis v mnohých kusiech oc, a tak, že jsú odložili do úterého, aby sě o to všickni sešli, i biskupové i jiná rada oc. Nazajtřie v úterý sšedše sě spolu do hospody patriarchy Jeruzalemského, počal jest mluviti patriarcha Jeruzalemský, pravě, že jest dosti na tom, což ten spis ukazuje a v sobě zavierá, kterýž jest nám již byl ukázán. A pan Albrecht nechtěl k tomu svoliti nikoli, a to proto, že jest ten spis v sobě zavieral a zvláště vymie-
Strana 439
Jednání v Dieppe a na blízku 13.—18. července. 439 ňoval, aby ty smlúvy a spřiezněnie to nebylo na přiekaz vévodě Burgundskému, a zvláště v tom, což by sě tklo země Lucemburské; pravě a široce vypravuje, kterak nynějšieho krále Franského Ludvíka otec kúpil jest zemi Lucemburskú od králové Polské*) za LX tisíc zlatých, a že nynější král Franský Ludvík dal jest ji vévodě Burgundskému [Filippovi] jakožto vyvole[nému otci svému a přieteli najmilejšiemu oc. Ty věci vymlúval jest patriarcha velmi široce a vysoce oc. K tomu jest pan Albrecht krátce odpověděl, řka, že „o ty věci nejsme posláni, bychom to nynie měli jednati, než vy páni preláti abyšte ráčili věděti, že králová Polská žádného jest práva ne- měla prodávati zemi Lucemburskú; neb král Ladislav nebyl jest dědic pravý země České, ani králová Polská sestra jeho dědička, než byl jest král Ladislav slavné paměti volen a vzat za krále do Čech oc. A pak jestliže by jaké právo vévoda Burgundský okázal aneb měl, dobřeť muož král Český s LX tisíc zlatých býti, budeliť chtieti zasě Lucemburskú zemi mieti; než nemohlať jest králová Polská žádným obyčejem Lucemburské země k dědictví komu prodávati. A pak jestliže to vévoda Burgundský okáže, proč by toho nepožil: my o to nynie nejsme posláni, aniž co chceme jednati, co by sě té země tklo; aniť my jie odjímáme vévodě Burgundskému, ani také chcme ji těmito smlúvami a spřiezněním prostě odtrhnúti od královstvie Českého; neb vieme, že jest ta země Lucemburská skrze staroslavné paměti krále Franské k věčnému držení a k věčnosti k království Českému dána a připsána, a bude-li král Český pán náš milostivý ráčiti ji zasě mieti, nechť o to stojí: my nynie nejsme posláni o to v tomto poselství“ oc. A jiných mnoho řečí bylo jest o zemi Lucemburskú, ješto siem jich nemohl spamatovati ani psáti. Také mluvili velmi pilně o to, jestliže chceme, aby ti listové psáni a konáni byli, aby nestálo psáno in litera commissoria, v listu poručenie od našeho krále: vévoda Lucem- burský oc, než jakož jsú staří listové, jichž jsme přiepisy s sebú měli, a že král Franský tak chce učiniti, jakož starých smluv zápisové ukazují oc. A k tomu sme my velmi rádi**) svolili oc. Nazajtřie v středu [18. července] psali sme znovu literam commissoriam, list poručenie, a ihned ten den dali sme jim jej. A když jsú ohledali, patriarcha Jeru- zalemský a biskup Broyczenský ten list, opět sě jim nelíbil, neb bylo psáno v něm: „Jiří boží milostí král Český, markrabie Moravský, vévoda Slezský a markrabie Lu- žický oc,“ než aby stál jediný titul takto: „Jiří boží milostí král Český oc,“ a že též král Franský v svého listu poručenie své radě chce sě psáti jedniem toliko titulem takto: „Ludvík boží milostí král Franský oc.“ A tak nazajtřie ve čtvrtek opět sme museli jiný list, jakož staří listové uka- *) Od královny Alžběty, sestry krále Ladislava, manželky krále Polského Kazimíra IV. — O vévodství Lucemburském viz Palackého Dějiny IV. 1. 69, 319; IV. 2. 75. **) Slova „velmi rádi“ jsou v originále přeškrtnuta, ač ne dosti určitě.
Jednání v Dieppe a na blízku 13.—18. července. 439 ňoval, aby ty smlúvy a spřiezněnie to nebylo na přiekaz vévodě Burgundskému, a zvláště v tom, což by sě tklo země Lucemburské; pravě a široce vypravuje, kterak nynějšieho krále Franského Ludvíka otec kúpil jest zemi Lucemburskú od králové Polské*) za LX tisíc zlatých, a že nynější král Franský Ludvík dal jest ji vévodě Burgundskému [Filippovi] jakožto vyvole[nému otci svému a přieteli najmilejšiemu oc. Ty věci vymlúval jest patriarcha velmi široce a vysoce oc. K tomu jest pan Albrecht krátce odpověděl, řka, že „o ty věci nejsme posláni, bychom to nynie měli jednati, než vy páni preláti abyšte ráčili věděti, že králová Polská žádného jest práva ne- měla prodávati zemi Lucemburskú; neb král Ladislav nebyl jest dědic pravý země České, ani králová Polská sestra jeho dědička, než byl jest král Ladislav slavné paměti volen a vzat za krále do Čech oc. A pak jestliže by jaké právo vévoda Burgundský okázal aneb měl, dobřeť muož král Český s LX tisíc zlatých býti, budeliť chtieti zasě Lucemburskú zemi mieti; než nemohlať jest králová Polská žádným obyčejem Lucemburské země k dědictví komu prodávati. A pak jestliže to vévoda Burgundský okáže, proč by toho nepožil: my o to nynie nejsme posláni, aniž co chceme jednati, co by sě té země tklo; aniť my jie odjímáme vévodě Burgundskému, ani také chcme ji těmito smlúvami a spřiezněním prostě odtrhnúti od královstvie Českého; neb vieme, že jest ta země Lucemburská skrze staroslavné paměti krále Franské k věčnému držení a k věčnosti k království Českému dána a připsána, a bude-li král Český pán náš milostivý ráčiti ji zasě mieti, nechť o to stojí: my nynie nejsme posláni o to v tomto poselství“ oc. A jiných mnoho řečí bylo jest o zemi Lucemburskú, ješto siem jich nemohl spamatovati ani psáti. Také mluvili velmi pilně o to, jestliže chceme, aby ti listové psáni a konáni byli, aby nestálo psáno in litera commissoria, v listu poručenie od našeho krále: vévoda Lucem- burský oc, než jakož jsú staří listové, jichž jsme přiepisy s sebú měli, a že král Franský tak chce učiniti, jakož starých smluv zápisové ukazují oc. A k tomu sme my velmi rádi**) svolili oc. Nazajtřie v středu [18. července] psali sme znovu literam commissoriam, list poručenie, a ihned ten den dali sme jim jej. A když jsú ohledali, patriarcha Jeru- zalemský a biskup Broyczenský ten list, opět sě jim nelíbil, neb bylo psáno v něm: „Jiří boží milostí král Český, markrabie Moravský, vévoda Slezský a markrabie Lu- žický oc,“ než aby stál jediný titul takto: „Jiří boží milostí král Český oc,“ a že též král Franský v svého listu poručenie své radě chce sě psáti jedniem toliko titulem takto: „Ludvík boží milostí král Franský oc.“ A tak nazajtřie ve čtvrtek opět sme museli jiný list, jakož staří listové uka- *) Od královny Alžběty, sestry krále Ladislava, manželky krále Polského Kazimíra IV. — O vévodství Lucemburském viz Palackého Dějiny IV. 1. 69, 319; IV. 2. 75. **) Slova „velmi rádi“ jsou v originále přeškrtnuta, ač ne dosti určitě.
Strana 440
440 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. zovali, k jich vuoli psáti; a k tomu sme svolili, a napsavše i donesli sme jim opět a ukázali; a když sú jej ohledali biskupové, přigiali sú jej. A když sú přigiali, tehdy sme žádali na nich, aby nám pójčili hlavnieho spisu složeného těch smluv, abychom napíšíc list hlavní, i dali jim jej od krále Českého, a oni také nám od krále Fran- ského svého oc. Tehdy patriarcha Jeruzalemský a sekretář Rolant podali nám spisu toho, kterýž nám prve ukazovali, k němuž sme my také prve svoliti nechtěli; a tak nám řekl pan sekretář Rolant krále Franského, že jest již hlavní list po tom spisu napsal a zapečetil oc. Tehdy sme my k tomu opět svoliti nikoli nechtěli, bychom pak tak bez těch listnov i beze všeho zjednánie zasě do Čech jeti měli, a že bychom to byli věděli, a by nás král Franský svými listy o tom byl neubezpečil, byli bychom o ta spřiezněnie a o těch smluv tvrzenie jednú nohú ven z Českého královstvie ne- vyjeli, a že jich jest tak dobře králi Franskému jako králi Českému potřebie oc. A jiných sme mnoho řečí dobře vysokých jim domlúvali, tak že jsú nám k těm řečem žádné jiné odpovědi nedali, než chceme-li ten spis jinak mieti, a zvláště v tom kusu svrchu dotčeném o zemi Lucemburské, abychom o to k králi jeli a o to s JMtí sami mluvili oc, a že oni toho bez královy Mti vědomie nesmějí aniž mohú učiniti, by ten spis jinak změnili oc. K tomu sme my svolili, a chtěli sme ihned k králi jeti- A oni poradivše sě, i řekli nám, abychom nejezdili, že sami chtějí jeti, aby jedné pan Anton sám s nimi jel. A tak sě stalo, že jel patriarcha Jeruzalemský a biskup Broyczenský, a náš pan Anton s nimi oc. A když sú zasě od krále přijeli, tu nám pan Anton pověděl, že králova Mt kázal nás odbyti vedle našie vuole a jakýžkolivěk zápis vysokého zavázánie a spřiezněnie my od našeho krále jim učiníme, že oni od krále svého takový ve všech kusiech mají nám zasě učiniti. A tak sě stalo, ačkolivěk s velikú naší pratcí [sic], neb jinde v jiném miestě byl pan kancléř krále Franského s pečetí, a jinde sekretář, kterýž měl listy psáti; až na nás musilo přijíti a přišlo, abychom my od sebe listy jim od našeho krále davše, i psali sme sami od krále Franského, a pan kancléř se panem sekretářem a s jinú radú přísahu učinivše, za- pečetili oc, a to teprv potom v městě Rotomagu [Rouen] oc. A tak sme tu ob- meškali sě v tom městě Dyepa až do neděle pro jich dvorné kajklování oc. V neděli den sv. Marie Magdaleny [22. července] jel král opět jinam s té tvrzice v tu stranu k městu Ruan, latině Rotomago; a tu byl kdes jedné dvě míli od toho města Ruan. A my sme jeli ten den v neděli z toho města Dyepa XIIII leuk do města Ruan; a ten den sme sniedali v jakés krčmě, a tu listy Hanušovi Czausarowi na heroltstvie od krále Českého dané ukradli oc. A nedaleko od toho města Ruan převrátil sě mnich s kurw. na voze sedě na páně Antoniově oc. A pan Albrecht naň dvorně lál oc, a zvlášť že pan Bavor byl klekl oc. Nazajtřie v pondělí rozžehnali sme sě s panem Antoniem a rozjeli; a zuo- stavili sme tu Václava Strachotu a Leonarda, neb nechtěl pan Albrecht Jaroslava
440 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. zovali, k jich vuoli psáti; a k tomu sme svolili, a napsavše i donesli sme jim opět a ukázali; a když sú jej ohledali biskupové, přigiali sú jej. A když sú přigiali, tehdy sme žádali na nich, aby nám pójčili hlavnieho spisu složeného těch smluv, abychom napíšíc list hlavní, i dali jim jej od krále Českého, a oni také nám od krále Fran- ského svého oc. Tehdy patriarcha Jeruzalemský a sekretář Rolant podali nám spisu toho, kterýž nám prve ukazovali, k němuž sme my také prve svoliti nechtěli; a tak nám řekl pan sekretář Rolant krále Franského, že jest již hlavní list po tom spisu napsal a zapečetil oc. Tehdy sme my k tomu opět svoliti nikoli nechtěli, bychom pak tak bez těch listnov i beze všeho zjednánie zasě do Čech jeti měli, a že bychom to byli věděli, a by nás král Franský svými listy o tom byl neubezpečil, byli bychom o ta spřiezněnie a o těch smluv tvrzenie jednú nohú ven z Českého královstvie ne- vyjeli, a že jich jest tak dobře králi Franskému jako králi Českému potřebie oc. A jiných sme mnoho řečí dobře vysokých jim domlúvali, tak že jsú nám k těm řečem žádné jiné odpovědi nedali, než chceme-li ten spis jinak mieti, a zvláště v tom kusu svrchu dotčeném o zemi Lucemburské, abychom o to k králi jeli a o to s JMtí sami mluvili oc, a že oni toho bez královy Mti vědomie nesmějí aniž mohú učiniti, by ten spis jinak změnili oc. K tomu sme my svolili, a chtěli sme ihned k králi jeti- A oni poradivše sě, i řekli nám, abychom nejezdili, že sami chtějí jeti, aby jedné pan Anton sám s nimi jel. A tak sě stalo, že jel patriarcha Jeruzalemský a biskup Broyczenský, a náš pan Anton s nimi oc. A když sú zasě od krále přijeli, tu nám pan Anton pověděl, že králova Mt kázal nás odbyti vedle našie vuole a jakýžkolivěk zápis vysokého zavázánie a spřiezněnie my od našeho krále jim učiníme, že oni od krále svého takový ve všech kusiech mají nám zasě učiniti. A tak sě stalo, ačkolivěk s velikú naší pratcí [sic], neb jinde v jiném miestě byl pan kancléř krále Franského s pečetí, a jinde sekretář, kterýž měl listy psáti; až na nás musilo přijíti a přišlo, abychom my od sebe listy jim od našeho krále davše, i psali sme sami od krále Franského, a pan kancléř se panem sekretářem a s jinú radú přísahu učinivše, za- pečetili oc, a to teprv potom v městě Rotomagu [Rouen] oc. A tak sme tu ob- meškali sě v tom městě Dyepa až do neděle pro jich dvorné kajklování oc. V neděli den sv. Marie Magdaleny [22. července] jel král opět jinam s té tvrzice v tu stranu k městu Ruan, latině Rotomago; a tu byl kdes jedné dvě míli od toho města Ruan. A my sme jeli ten den v neděli z toho města Dyepa XIIII leuk do města Ruan; a ten den sme sniedali v jakés krčmě, a tu listy Hanušovi Czausarowi na heroltstvie od krále Českého dané ukradli oc. A nedaleko od toho města Ruan převrátil sě mnich s kurw. na voze sedě na páně Antoniově oc. A pan Albrecht naň dvorně lál oc, a zvlášť že pan Bavor byl klekl oc. Nazajtřie v pondělí rozžehnali sme sě s panem Antoniem a rozjeli; a zuo- stavili sme tu Václava Strachotu a Leonarda, neb nechtěl pan Albrecht Jaroslava
Strana 441
Z Dieppe přes Paříž do Bourges 19.—31. července. 441 ostaviti oc, aby dočekali pana kancléře a sekretáře, aby listy dokonali a zapečetieli již napsané oc. A sami sme ten den v pondělí jeli XII leuk dobře velikých z Ruan do vsi jmenem Willa Sancti Clarii, ves sv. Clarya [St. Clair] oc. Nazajtřie v úterý jeli sme XIII leuk ku Paříži, a leželi sme tu noc v městě sv. Dionysia [St. Denis]; a na cestě sme sniedali v městě jmenem Pontors [Pon- toise], a teče pod ně řeka jmenem Ors [Oise]. A tu sme teprv vjeli do pravého Frankrejchu, zasě jedúc, neb sme prve po levé ruce nechali jeho, tam jedúc k králi oc. V tom Pontors byla bitva Frank s Švajcary oc. Nazajtřie v středu den sv. Jakuba [25. července] ráno ve mše [sic] v kostele sv. Dionysia ukazovali nám svátostí velmi mnoho, ješto siem jich ani popsati mohl, než divil siem se toliko, ani spamatovati, neb jich jest velmi mnoho, i klejnotuov velmi drahých, koruna krále Franského, krucifixy dva jako pachole v VII letech, zlatá, oba litého zlata, tak ti kněžie pravili, a jiných velmi mnoho klejnotuov, a velmi jich špatně chovají oc. A ten den na sv. Jakuba jeli sme III leuky velmi malé, jako by dobrá česká míle byla, do Paříže. Tu sme v Paříži byli ve čtvrtek nazajtřie; a chodili sme na věže u Matky Božie, fransky Notra Damma oc, kostel najznamenitější v Paříži; a s těch věží sme sě dívali širokosti, dlúhosti a velikosti města Parzyzye, neb všicku Paříž s těch věží muož shlednúti oc. Nazajtřie v pátek chodili sme za Paříž do klášteruov oc. A zatiem přijel Václav Strachota s Leonardem, a přinesli listy, jichž sme čekali oc. Nazajtřie v sobotu vypravili sme posla jiezdného Klausa do Čech k KMti, píšíc JMti, že na vlaské země zasě sě do Čech navracujem, a kterak sě nám vedlo oc. A ten den v sobotu jeli sme XIIII leuk v tu stranu k vlaským zemiem, do vsi jmenem Tampls [Etampes?] oc. Nazajtřie [29. července] sme jeli XX“ leuk do města Orliens [Orléans], latině Aurelianensis oc; a jest kniežecstvie ta krajina, a v tom městě jest biskupstvie, a teče pod ně řeka dobře veliká, a most přes ni dlúhý oc. U něhož zbito LX tisíc Englišuov, kteréž jakás panna Johanna porazila, tak nám pravili Franci oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme XI leuk do vsi Perfitte [Pierrefitte-les-Bois], latině Petra Ficta oc. Nazajtřie v úterý jeli sme XI leuk do města Burges [Bourges], latině Bur- gensis civitas; a jest kniežecstvie, drží je nynie krále Franského nynějšieho bratr knieže Karel. A tu sme viděli pěkný duom, tak pravie, že dielo toho domu stojí sto tisíc zlatých, a jeden komín v komoře stojí tisíc zlatých, jest pozlacený oc. A v tom domu viděli sme jakéhos velikého draka kuoži, zpuosoba ještěrky, ale velmi Archtv Český VII. 56
Z Dieppe přes Paříž do Bourges 19.—31. července. 441 ostaviti oc, aby dočekali pana kancléře a sekretáře, aby listy dokonali a zapečetieli již napsané oc. A sami sme ten den v pondělí jeli XII leuk dobře velikých z Ruan do vsi jmenem Willa Sancti Clarii, ves sv. Clarya [St. Clair] oc. Nazajtřie v úterý jeli sme XIII leuk ku Paříži, a leželi sme tu noc v městě sv. Dionysia [St. Denis]; a na cestě sme sniedali v městě jmenem Pontors [Pon- toise], a teče pod ně řeka jmenem Ors [Oise]. A tu sme teprv vjeli do pravého Frankrejchu, zasě jedúc, neb sme prve po levé ruce nechali jeho, tam jedúc k králi oc. V tom Pontors byla bitva Frank s Švajcary oc. Nazajtřie v středu den sv. Jakuba [25. července] ráno ve mše [sic] v kostele sv. Dionysia ukazovali nám svátostí velmi mnoho, ješto siem jich ani popsati mohl, než divil siem se toliko, ani spamatovati, neb jich jest velmi mnoho, i klejnotuov velmi drahých, koruna krále Franského, krucifixy dva jako pachole v VII letech, zlatá, oba litého zlata, tak ti kněžie pravili, a jiných velmi mnoho klejnotuov, a velmi jich špatně chovají oc. A ten den na sv. Jakuba jeli sme III leuky velmi malé, jako by dobrá česká míle byla, do Paříže. Tu sme v Paříži byli ve čtvrtek nazajtřie; a chodili sme na věže u Matky Božie, fransky Notra Damma oc, kostel najznamenitější v Paříži; a s těch věží sme sě dívali širokosti, dlúhosti a velikosti města Parzyzye, neb všicku Paříž s těch věží muož shlednúti oc. Nazajtřie v pátek chodili sme za Paříž do klášteruov oc. A zatiem přijel Václav Strachota s Leonardem, a přinesli listy, jichž sme čekali oc. Nazajtřie v sobotu vypravili sme posla jiezdného Klausa do Čech k KMti, píšíc JMti, že na vlaské země zasě sě do Čech navracujem, a kterak sě nám vedlo oc. A ten den v sobotu jeli sme XIIII leuk v tu stranu k vlaským zemiem, do vsi jmenem Tampls [Etampes?] oc. Nazajtřie [29. července] sme jeli XX“ leuk do města Orliens [Orléans], latině Aurelianensis oc; a jest kniežecstvie ta krajina, a v tom městě jest biskupstvie, a teče pod ně řeka dobře veliká, a most přes ni dlúhý oc. U něhož zbito LX tisíc Englišuov, kteréž jakás panna Johanna porazila, tak nám pravili Franci oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme XI leuk do vsi Perfitte [Pierrefitte-les-Bois], latině Petra Ficta oc. Nazajtřie v úterý jeli sme XI leuk do města Burges [Bourges], latině Bur- gensis civitas; a jest kniežecstvie, drží je nynie krále Franského nynějšieho bratr knieže Karel. A tu sme viděli pěkný duom, tak pravie, že dielo toho domu stojí sto tisíc zlatých, a jeden komín v komoře stojí tisíc zlatých, jest pozlacený oc. A v tom domu viděli sme jakéhos velikého draka kuoži, zpuosoba ještěrky, ale velmi Archtv Český VII. 56
Strana 442
442 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. veliká oc. A tu sme byli dva*) Franky vzali, aby koltry a koberce v Čechách dělali; a potom sě všickni ukradli oc. Nazajtřie v středu jeli sme VII leuk do vsi jmenem Dun la Roy [Dun le Roi], latině Da Regi; jest ves dosti veliká. Nazajtřie ve čtvrtek [2. srpna] jeli sme XI leuk do města Borbon [Bour- bon], a jest v něm teplice. Tu sme sě také myli v té teplice [sic], a pasovali sme sě dvorně oc. A jest ta krajina kniežecstvie, a slove kniežecstvie Borbonské oc. Nazajtřie v pátek jeli sme V leuk z té teplice do města Molinis [Moulins]; a tu jest dvorem knieže Borbonské; a jest město dosti pěkné, a hrad v něm. A to knieže pravie že má dceru krále Franského, tak jsú nám v tom městě Franci pra- vili; pak neviem, jakú dceru oc. Bostardku. Nazajtřie v sobotu jeli sme VII leuk do městečka hrazeného malého, jmenem Warena [Varennes sur Allier] oc. Nazajtřie v neděli [5. srpna] jeli sme po obědě IIII leuky do městečka také hrazeného, jmenem Palisa [Lapalisse] oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme VIII míl dobrých českých do vsi jmenem Ruana [Roanne], hrad v ní, a ves dosti pěkná; a odtud sě již hory počínají v tu stranu k vlaským zemiem oc. Nazajtřie v úterý po sv. Sixtu jeli sme XII míl dobrých českých do města Lionns [Lyon], latině Lugdonia. Tu sme byli v středu i ve čtvrtek [8. a 9. srpna], a byl v tom městě tehdy jarmark. A bylo kupcuov z Normberka i odjinud drahně. A ti kupci a jakýs mistr Němec namluvili pana Albrechta, aby nejezdil na Mediolan a na vlaské země přes hury [sic], praviec, že má blíže do Čech a cestu bezpečnú a že muož i s vozem jeti, jeda na Konstancii a na Ulm oc; a pravili, že jest jedné LXX míl z toho města Lyonu, jakož v něm jarmark byl oc. do Konstancije. A pan Albrecht snad mněje, že by tak malé míle byly, jako v Frankrejchu, i nechtěl přes hory bez vozu jeti, než aby vuoz s sebú měl, že nemohl vdy na koni jeti oc. A tak poslal dvé pacholat a Jaroslava, a zjednali jakéhos vuodci pidrmana, ješto ani cesty ani mluviti uměl. I jeli sme s vozem v pátek den sv. Vavřince do městečka jmenem Burgund [Bourgoin], VII leuk od Lionu; a pan Albrecht teprv v sobotu nazajtřie s dvořany svými na koních za námi jinú cestú přes hory jeli, až do města Jenewa říšského [Genève]. A Václav Strachota také v sobotu do Vlach na učenie odtud z Lionu s kanovníkem jedniem od hrobu sv. Jakuba jel oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme s vozem X leuk do městečka hrazeného, jmenem Belehy [Belley]; a sniedali sme v městečku jmenem Genensis [St. Genix? Yene?]. *) Nad slovem „dwa“, kteréž přeškrtnuto není, stojí napsáno „trzy“.
442 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. veliká oc. A tu sme byli dva*) Franky vzali, aby koltry a koberce v Čechách dělali; a potom sě všickni ukradli oc. Nazajtřie v středu jeli sme VII leuk do vsi jmenem Dun la Roy [Dun le Roi], latině Da Regi; jest ves dosti veliká. Nazajtřie ve čtvrtek [2. srpna] jeli sme XI leuk do města Borbon [Bour- bon], a jest v něm teplice. Tu sme sě také myli v té teplice [sic], a pasovali sme sě dvorně oc. A jest ta krajina kniežecstvie, a slove kniežecstvie Borbonské oc. Nazajtřie v pátek jeli sme V leuk z té teplice do města Molinis [Moulins]; a tu jest dvorem knieže Borbonské; a jest město dosti pěkné, a hrad v něm. A to knieže pravie že má dceru krále Franského, tak jsú nám v tom městě Franci pra- vili; pak neviem, jakú dceru oc. Bostardku. Nazajtřie v sobotu jeli sme VII leuk do městečka hrazeného malého, jmenem Warena [Varennes sur Allier] oc. Nazajtřie v neděli [5. srpna] jeli sme po obědě IIII leuky do městečka také hrazeného, jmenem Palisa [Lapalisse] oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme VIII míl dobrých českých do vsi jmenem Ruana [Roanne], hrad v ní, a ves dosti pěkná; a odtud sě již hory počínají v tu stranu k vlaským zemiem oc. Nazajtřie v úterý po sv. Sixtu jeli sme XII míl dobrých českých do města Lionns [Lyon], latině Lugdonia. Tu sme byli v středu i ve čtvrtek [8. a 9. srpna], a byl v tom městě tehdy jarmark. A bylo kupcuov z Normberka i odjinud drahně. A ti kupci a jakýs mistr Němec namluvili pana Albrechta, aby nejezdil na Mediolan a na vlaské země přes hury [sic], praviec, že má blíže do Čech a cestu bezpečnú a že muož i s vozem jeti, jeda na Konstancii a na Ulm oc; a pravili, že jest jedné LXX míl z toho města Lyonu, jakož v něm jarmark byl oc. do Konstancije. A pan Albrecht snad mněje, že by tak malé míle byly, jako v Frankrejchu, i nechtěl přes hory bez vozu jeti, než aby vuoz s sebú měl, že nemohl vdy na koni jeti oc. A tak poslal dvé pacholat a Jaroslava, a zjednali jakéhos vuodci pidrmana, ješto ani cesty ani mluviti uměl. I jeli sme s vozem v pátek den sv. Vavřince do městečka jmenem Burgund [Bourgoin], VII leuk od Lionu; a pan Albrecht teprv v sobotu nazajtřie s dvořany svými na koních za námi jinú cestú přes hory jeli, až do města Jenewa říšského [Genève]. A Václav Strachota také v sobotu do Vlach na učenie odtud z Lionu s kanovníkem jedniem od hrobu sv. Jakuba jel oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme s vozem X leuk do městečka hrazeného, jmenem Belehy [Belley]; a sniedali sme v městečku jmenem Genensis [St. Genix? Yene?]. *) Nad slovem „dwa“, kteréž přeškrtnuto není, stojí napsáno „trzy“.
Strana 443
Z Bourges na Lyon a Ženevu do Baden 1.—20. srpna. 443 A ten den také převozili sme sě velmi nebezpečně přes řeku jmenem Rodanus. A tu sme vjeli do země neb krajiny Zafoyské [Savojské], latině Sabaudia oc; a jest krajina přepřieliš hornatá oc. Nazajtřie v neděli [12. srpna] jeli sme IIII leuky, po mši posniedavše, do městečka hrazeného jmenem Seseli [Seyssel]; a tu vévoda Zafojský dvorem bydlí; a jest městečko s obú stranú okolo Rodanu mezi horami ustavené, a most přes vodu Rodan oc. A ten den sme jeli tú přepekelnú, ne cestú, ale skalami a horami, ješto jest tudy rzyekdy [řiedký] aneb žádný dobrý nikdy nejezdil s vozem takovým, jako my oc; a nemajíce cesty, musili sme vuoz rozebravše i plaviti po Rodanu proti vodě jednak míli českú oc. A tu sě stýskalo živu býti, aneb spieše někam preč utéci oc. Nazajtřie v pondělí před Matky Božie Nanebevzetím plavili sme opět vuoz proti vodě po Rodanu z toho Seseli viece než puol míle, nemohúc jinudy s vozem jeti. A potom sme jeli těmi horami přepekelnými VI míl do města Jeneva říského; a tu sme přijeli v velmi veliký déšť; a jakás bezmozhá bába bohatá, přijavši nás do hospody U Anjela, i vyhnala nás z hospody ven v ten déšť, zvěděvši, že sme z Čech, a kaceřovala nás oc. Tu sme sě vprosili do hospody čtvrté odtud od té báby oc. A nazajtřie v úterý teprv pan Albrecht a dvořané jeho na koních přijeli oc. Tu byla přišla dva počestná měštěníny ku panu Albrechtovi; a když jim pan Albrecht pověděl, že král Český vstúpil v punt neb v přiezeň s králem Franským, tehdy když to uslyšali, velmi sě lekli, proto že mají s králem Franským očs činiti, a zvláště že na ně král Franský sahá, chtě je pod své manstvie podmaniti oc. Nazajtřie v středu den Matky Božie Nanebevzetie [15. srpna] jeli sme X leuk velmi velikých podle jezera do města Luzana [Lausanne]; a tu sě nám po- slední Frank, kterýž koberce měl dělati, ukradl. A v tom městě mají v kostele mají [sic] mnoho odpustkuov Matky Božie oc, a lidí mnoho mužóv i žen volavých i kněží oc. Nazajtrie ve čtvrtek jeli sme III mile velmi veliké horami, wietczye [sic] než v Čechách, do městečka jmenem Modun [Moudon], hrazeného. A tu sme již vjeli do země Švajcarské oc. Nazajtřie jeli sme V míl do Freiburku, města dobře pevného Švajcarského a dobře ohrazeného oc. V sobotu nazajtřie jeli sme III míle české velmi veliké do města Pern [Bern], kteréžto jest hlavnie město v Švajcařiech, a dosti pěkné i pevné. A ten den přijevše ihned sme šli do lázně, a myli sme sě s pěknými měštkami, pannami i paniemi, všickni spolu oc. Nazajtřie v neděli [19. srpna] po sniedaní jeli sme IIII míle veliké do vsi Longetol [Langenthal], česky Dlúhý Duol oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme V míl českých velmi velikých do města Poden 56*
Z Bourges na Lyon a Ženevu do Baden 1.—20. srpna. 443 A ten den také převozili sme sě velmi nebezpečně přes řeku jmenem Rodanus. A tu sme vjeli do země neb krajiny Zafoyské [Savojské], latině Sabaudia oc; a jest krajina přepřieliš hornatá oc. Nazajtřie v neděli [12. srpna] jeli sme IIII leuky, po mši posniedavše, do městečka hrazeného jmenem Seseli [Seyssel]; a tu vévoda Zafojský dvorem bydlí; a jest městečko s obú stranú okolo Rodanu mezi horami ustavené, a most přes vodu Rodan oc. A ten den sme jeli tú přepekelnú, ne cestú, ale skalami a horami, ješto jest tudy rzyekdy [řiedký] aneb žádný dobrý nikdy nejezdil s vozem takovým, jako my oc; a nemajíce cesty, musili sme vuoz rozebravše i plaviti po Rodanu proti vodě jednak míli českú oc. A tu sě stýskalo živu býti, aneb spieše někam preč utéci oc. Nazajtřie v pondělí před Matky Božie Nanebevzetím plavili sme opět vuoz proti vodě po Rodanu z toho Seseli viece než puol míle, nemohúc jinudy s vozem jeti. A potom sme jeli těmi horami přepekelnými VI míl do města Jeneva říského; a tu sme přijeli v velmi veliký déšť; a jakás bezmozhá bába bohatá, přijavši nás do hospody U Anjela, i vyhnala nás z hospody ven v ten déšť, zvěděvši, že sme z Čech, a kaceřovala nás oc. Tu sme sě vprosili do hospody čtvrté odtud od té báby oc. A nazajtřie v úterý teprv pan Albrecht a dvořané jeho na koních přijeli oc. Tu byla přišla dva počestná měštěníny ku panu Albrechtovi; a když jim pan Albrecht pověděl, že král Český vstúpil v punt neb v přiezeň s králem Franským, tehdy když to uslyšali, velmi sě lekli, proto že mají s králem Franským očs činiti, a zvláště že na ně král Franský sahá, chtě je pod své manstvie podmaniti oc. Nazajtřie v středu den Matky Božie Nanebevzetie [15. srpna] jeli sme X leuk velmi velikých podle jezera do města Luzana [Lausanne]; a tu sě nám po- slední Frank, kterýž koberce měl dělati, ukradl. A v tom městě mají v kostele mají [sic] mnoho odpustkuov Matky Božie oc, a lidí mnoho mužóv i žen volavých i kněží oc. Nazajtrie ve čtvrtek jeli sme III mile velmi veliké horami, wietczye [sic] než v Čechách, do městečka jmenem Modun [Moudon], hrazeného. A tu sme již vjeli do země Švajcarské oc. Nazajtřie jeli sme V míl do Freiburku, města dobře pevného Švajcarského a dobře ohrazeného oc. V sobotu nazajtřie jeli sme III míle české velmi veliké do města Pern [Bern], kteréžto jest hlavnie město v Švajcařiech, a dosti pěkné i pevné. A ten den přijevše ihned sme šli do lázně, a myli sme sě s pěknými měštkami, pannami i paniemi, všickni spolu oc. Nazajtřie v neděli [19. srpna] po sniedaní jeli sme IIII míle veliké do vsi Longetol [Langenthal], česky Dlúhý Duol oc. Nazajtřie v pondělí jeli sme V míl českých velmi velikých do města Poden 56*
Strana 444
444 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. [Baden] v Švajcařiech, cestú velmi zlú; a na cestě sme sniedali v městě Ora [Aarau]; a tu byla k nám přišla jakás krásná paní, zemenínka, i divila sě nám z miery velmi oc. A tu kdy sme přijeli do Paden, byli sme tu v úterý a v středu; a myli sme sě s pěknými pannami a paniemi i hrabienkami v teplicech, a byli sme veseli, tak že pan Bavor opět želel, že sě jest kdy oženil. A vikář biskupa Konstanského a jiné to kněžstvo a mnišie myli sě s velmi pěknými jeptiškami, ješto byly s nimi z Kon- stancie přijely oc. Nazajtřie ve čtvrtek před sv. Bartolomějem [23. srpna] jeli sme z Poden IIII míle velmi veliké do města Wintrtuorn [Winterthur] oc. Nazajtřie v pátek den sv. Bartoloměje jeli sme IIII míle velmi veliké na Rýn do Konstancie, kdežto sú Němci zúfalí svatého mistra Jana Husi upálili. A tu noc, když sme tu leželi, velmi hrom bil, a jednak celú noc zlí kněžie proti hromu zvonili, a zvláště u sv. Petra in Summo, kdež sú sv. mistra Husa odsúdili na smrť oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme na jezeře, vsedše na lodí, V míl do městečka hrazeného Pregnicz [Bregenz], na břehu toho jezera. A koně okolo jezera pacholci za námi vedli. A tu sme byli a koňóm odpočívali [sic] v tom Pregnicz v neděli a v pondělí [26. a 27. srpna] oc; a to jest již v Eči [Tyrolsku] oc. Nazajtřie v úterý jeli sme V míl v zemi kniežete Zigmunda v Eči, do mě- stečka hrazeného v horách jmenem Plugnicz [Bludenz] oc. Nazajtřie v středu jeli sme IIII míle, a viece sme všickni šli pěš nežli jeli, horami převelmi velikými korutanskými, do vsi jmenem Pugnen [Petnen?] oc. Nazajtřie ve čtvrtek [30. srpna] jeli sme dvě míli veliké do vsi Landek; a jest hrad nad ní kniežecí oc. Nazajtřie v pátek jeli sme VI míl velikých do dvora jmenem Petenau [Pettnau]; dvuor a duom hostinský velmi přípravný, a hospodyně bába velmi zlá, kaceřovala nás i všecky Čechy oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme tři míle do města Ispurku [Innsbruck], kdežto kněz Zigmund Ečský dvorem bydlí; a byl tehdy knieže i kněžna před morem preč utekli. A stáli sme v hospodě velmi přípravné a dobré oc. Nazajtřie v neděli [2. září] jeli sme jednu míli do města Hally [Hall], ješto suol vařie; a tu sme ihned na lodie vsedli, ješto sme byli poslali Leonarda, a on lodie dvě veliké nagial; na jedné sme XXX koní bez jednoho plavili, a sami sě na druhé, po řece Gyn [sic], až do Pasova oc. A ten den sme ještě plynuli V míl od Hally do města kniežete Ludvíka Bavorského, jmenem Rotenburg [Rattenberg] oc; hrad nad městem pěkný, a ochotní lidé v tom městě oc. Nazajtřie v pondělí po sv. Jiljí plynuli sme XII míl do města také kněze Ludvíkova jmenem Wosrburg [Wasserburg]; město dosti pěkné a pevné, Jin řeka okolo něho se točí, a hrad v něm také kniežecí oc.
444 D. XII. Denník českého poselstva ku králi Francouzskému r. 1464. [Baden] v Švajcařiech, cestú velmi zlú; a na cestě sme sniedali v městě Ora [Aarau]; a tu byla k nám přišla jakás krásná paní, zemenínka, i divila sě nám z miery velmi oc. A tu kdy sme přijeli do Paden, byli sme tu v úterý a v středu; a myli sme sě s pěknými pannami a paniemi i hrabienkami v teplicech, a byli sme veseli, tak že pan Bavor opět želel, že sě jest kdy oženil. A vikář biskupa Konstanského a jiné to kněžstvo a mnišie myli sě s velmi pěknými jeptiškami, ješto byly s nimi z Kon- stancie přijely oc. Nazajtřie ve čtvrtek před sv. Bartolomějem [23. srpna] jeli sme z Poden IIII míle velmi veliké do města Wintrtuorn [Winterthur] oc. Nazajtřie v pátek den sv. Bartoloměje jeli sme IIII míle velmi veliké na Rýn do Konstancie, kdežto sú Němci zúfalí svatého mistra Jana Husi upálili. A tu noc, když sme tu leželi, velmi hrom bil, a jednak celú noc zlí kněžie proti hromu zvonili, a zvláště u sv. Petra in Summo, kdež sú sv. mistra Husa odsúdili na smrť oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme na jezeře, vsedše na lodí, V míl do městečka hrazeného Pregnicz [Bregenz], na břehu toho jezera. A koně okolo jezera pacholci za námi vedli. A tu sme byli a koňóm odpočívali [sic] v tom Pregnicz v neděli a v pondělí [26. a 27. srpna] oc; a to jest již v Eči [Tyrolsku] oc. Nazajtřie v úterý jeli sme V míl v zemi kniežete Zigmunda v Eči, do mě- stečka hrazeného v horách jmenem Plugnicz [Bludenz] oc. Nazajtřie v středu jeli sme IIII míle, a viece sme všickni šli pěš nežli jeli, horami převelmi velikými korutanskými, do vsi jmenem Pugnen [Petnen?] oc. Nazajtřie ve čtvrtek [30. srpna] jeli sme dvě míli veliké do vsi Landek; a jest hrad nad ní kniežecí oc. Nazajtřie v pátek jeli sme VI míl velikých do dvora jmenem Petenau [Pettnau]; dvuor a duom hostinský velmi přípravný, a hospodyně bába velmi zlá, kaceřovala nás i všecky Čechy oc. Nazajtřie v sobotu jeli sme tři míle do města Ispurku [Innsbruck], kdežto kněz Zigmund Ečský dvorem bydlí; a byl tehdy knieže i kněžna před morem preč utekli. A stáli sme v hospodě velmi přípravné a dobré oc. Nazajtřie v neděli [2. září] jeli sme jednu míli do města Hally [Hall], ješto suol vařie; a tu sme ihned na lodie vsedli, ješto sme byli poslali Leonarda, a on lodie dvě veliké nagial; na jedné sme XXX koní bez jednoho plavili, a sami sě na druhé, po řece Gyn [sic], až do Pasova oc. A ten den sme ještě plynuli V míl od Hally do města kniežete Ludvíka Bavorského, jmenem Rotenburg [Rattenberg] oc; hrad nad městem pěkný, a ochotní lidé v tom městě oc. Nazajtřie v pondělí po sv. Jiljí plynuli sme XII míl do města také kněze Ludvíkova jmenem Wosrburg [Wasserburg]; město dosti pěkné a pevné, Jin řeka okolo něho se točí, a hrad v něm také kniežecí oc.
Strana 445
Ze Švýcar do Brna 20. srpna—14. září. 445 Nazajtřie v úterý plynuli sme VIII míl velikých do města Praunau [Braunau]; a ten den sme plynuli mimo město Mildorf [Mühldorf] dosti pěkné, a Etyng [Oetting] také pěkné oc. Nazajtřie v středu [5. září] plynuli sme VIII míl do města Pasova, a ply- nuli sme mimo město Ssardyng [Schärding] oc. Tu v Pasově pověděli nám, že v Čechách velmi mrú, a že král Český pán náš milostivý s králové Mtí a kniežaty ujel jest před morem do města Mostu z Prahy oc. A pan Albrecht pochtěv jeti k JMti do Mostu sám třetí neb sám čtvrtý, rozmyslil sě potom a nechtěl od svých dvořan a od vozu nikam jeti, a to pro mor; neb sme se byli všickni velmi zamútili a lekli, když nám pověděli, že v Čechách mrú oc. I nazajtřie ve čtvrtek plynuli sme VII mil doluov pod Pasov po Dunaji do vsi, a koně okolo vedli po zemi až do té vsi oc. Nazajtřie v pátek jeli sme z té vsi od Dunaje IIII míle do městečka páně Janova z Rozmberka jmenem Frymburg [sic], a tu sme již do Čech vjeli; a ten den sme sniedali v městečku Hažlach oc. Nazajtřie v sobotu den Narozenie Panny Marie matky božie jeli sme V míl velikých do Českých Budějovic. A ten den puol míle od Krumlova páně z Rožm- berka pode vsí Sveraz roznemohl sě pan Albrecht Kostka velmi, tak že ledva odtud dojel do kláštera k Svaté Koruně; a nazajtřie sě polepšil, a přivezl jej opat toho kláštera na svém vozci do Budějovic. A tu nám v Budějovicích pověděli, že králova Mt pán náš milostivý jest v městě Jiehlavi. I vezl jest ten opat pana Albrechta ihned na hrad Hlubokú, neb tu v Budějovicích také počínali mřieti oc. Nazajtřie v pondělí [10. září] jeli sme IIII míle veliké do Jindřichova Hradce; a tu nám pověděli, že králova Mt jede na Moravu do Brna oc. Nazajtřie v úterý jeli sme IIII míle do Gyhlawy; a tu sme již uslyšali, ano sě onoho nedočítají, onen umřel, onen stuoně oc. Nazajtřie v středu jel pan Albrecht na voze jedné sám čtvrt k králově Mti do Brna, a dvořany své domuov na Litomyšl poslal. A ten den sme jedné jeli IIII míle do Meziřiečie na Moravě oc. Nazajtřie ve čtvrtek jeli sme IIII míle do městečka Tyssniova; a tu sme zavinuli, neb sme [sě] oblúpenie báli oc. Nazajtřie v pátek [14. září] jeli sme III míle do Brna. A tu sme králově Mti listy dali a poselstvie dokonali. A všemohúciemu Pánu Bohu buď chvála z toho na věky věkuov amen.
Ze Švýcar do Brna 20. srpna—14. září. 445 Nazajtřie v úterý plynuli sme VIII míl velikých do města Praunau [Braunau]; a ten den sme plynuli mimo město Mildorf [Mühldorf] dosti pěkné, a Etyng [Oetting] také pěkné oc. Nazajtřie v středu [5. září] plynuli sme VIII míl do města Pasova, a ply- nuli sme mimo město Ssardyng [Schärding] oc. Tu v Pasově pověděli nám, že v Čechách velmi mrú, a že král Český pán náš milostivý s králové Mtí a kniežaty ujel jest před morem do města Mostu z Prahy oc. A pan Albrecht pochtěv jeti k JMti do Mostu sám třetí neb sám čtvrtý, rozmyslil sě potom a nechtěl od svých dvořan a od vozu nikam jeti, a to pro mor; neb sme se byli všickni velmi zamútili a lekli, když nám pověděli, že v Čechách mrú oc. I nazajtřie ve čtvrtek plynuli sme VII mil doluov pod Pasov po Dunaji do vsi, a koně okolo vedli po zemi až do té vsi oc. Nazajtřie v pátek jeli sme z té vsi od Dunaje IIII míle do městečka páně Janova z Rozmberka jmenem Frymburg [sic], a tu sme již do Čech vjeli; a ten den sme sniedali v městečku Hažlach oc. Nazajtřie v sobotu den Narozenie Panny Marie matky božie jeli sme V míl velikých do Českých Budějovic. A ten den puol míle od Krumlova páně z Rožm- berka pode vsí Sveraz roznemohl sě pan Albrecht Kostka velmi, tak že ledva odtud dojel do kláštera k Svaté Koruně; a nazajtřie sě polepšil, a přivezl jej opat toho kláštera na svém vozci do Budějovic. A tu nám v Budějovicích pověděli, že králova Mt pán náš milostivý jest v městě Jiehlavi. I vezl jest ten opat pana Albrechta ihned na hrad Hlubokú, neb tu v Budějovicích také počínali mřieti oc. Nazajtřie v pondělí [10. září] jeli sme IIII míle veliké do Jindřichova Hradce; a tu nám pověděli, že králova Mt jede na Moravu do Brna oc. Nazajtřie v úterý jeli sme IIII míle do Gyhlawy; a tu sme již uslyšali, ano sě onoho nedočítají, onen umřel, onen stuoně oc. Nazajtřie v středu jel pan Albrecht na voze jedné sám čtvrt k králově Mti do Brna, a dvořany své domuov na Litomyšl poslal. A ten den sme jedné jeli IIII míle do Meziřiečie na Moravě oc. Nazajtřie ve čtvrtek jeli sme IIII míle do městečka Tyssniova; a tu sme zavinuli, neb sme [sě] oblúpenie báli oc. Nazajtřie v pátek [14. září] jeli sme III míle do Brna. A tu sme králově Mti listy dali a poselstvie dokonali. A všemohúciemu Pánu Bohu buď chvála z toho na věky věkuov amen.
Strana 446
D. XIII. REGISTRA SOUDU KOMORNÍHO. Vydává Jaromír Čelakovský. Ve čtvrtém dílu Archivu Českého na str. 263—328 uveřejnil František Palacký sto šest nálezů soudu komorního z prvních let panování krále Vladislava, vynesených v letech 1471—1479. Nálezy ty vyňal z původních register královského tohoto soudu, chovaných v Českém Museum a nazývaných „registry královskými“ neb „registry komorními“, též „knihami dvoru krále JMti“. Takových register, v nichž přicházejí zápisy soudů královských, komorního to a hejtmanského, zachoval se v Českém Museum značný počet, a z těch sedm nejstarších ob- sahuje zápisy, a sice nálezy i narovnání, jakož i půhony, obeslání a svědomí, z doby panování králů Vladislava a Ludvíka. Starší registra se nám bohužel nezachovala, ačkoli dle všeho ještě v XVII. století chovaly se aspoň tři knihy nálezů soudu komorního z doby předchůdců krále Vladislava při úřadě desk zemských.1) Ušlyť sice knihy soudu komorního rovněž jako desky dvorské zhoub- nému požáru, při kterém r. 1541 starodávné naše desky zemské žalostný svůj konec vzaly; 2) avšak v novějším čase jenom čásť soudních register komorních ušla šťastnou náhodou pohromě, kterou nevědomost a zloba lidská i za našich dnů, ano snad více nežli za zdivočilých a vá- lečných časů dávno minulých, neustávají chystati starodávným památkám našim. Protokoly tyto soudů královských jsouce jedním z nejstarších a zároveň nejvzácnějších pozůstatků českého soudnictví, obracely dávno pozornost k sobě pro důležitost, jakou mají pro politické, právní a kulturní dějiny, jakož i pro genealogii a místopis zemí českých, a zasluhují zajisté, aby aspoň starší jich části v plném znění vydány byly tiskem. Začínáme tudíž s uveřejňováním všech nálezů soudu komorního od roku 1471—1490, které v nejstarších dvou registrech se nám zachovaly, vynechávajíce arci ty nálezy, které v Archivu Českém uveřejnění už byly došly. Název a obsah těchto dvou register, z nichž tuto čerpáme, jest tento: 1) Registra královská větší od r. 1479 sign. 1 J. v Českém Museum jsou na hřbetě poznamenána číslem pátým, a za nápisem stojí poznámka rukou XVII. století učiněná: „Podle repertorium se jmenují pátá.“ Poněvadž se nám jenom jedno starší registrum zachovalo, dá se souditi, že snad tři starší před tímto registrum předcházela. Ve zprávě o ohni 1. 1541 v Beckovského Poselkyni (I. str. 98.) zachované praví se: „V pátek velmi ráno všecky věci k soudu komornímu náležející, také dvorské dsky, s velikou prací z sklepův při té světnici zelené se vynesly a v bezpečném místě se opatřily.“
D. XIII. REGISTRA SOUDU KOMORNÍHO. Vydává Jaromír Čelakovský. Ve čtvrtém dílu Archivu Českého na str. 263—328 uveřejnil František Palacký sto šest nálezů soudu komorního z prvních let panování krále Vladislava, vynesených v letech 1471—1479. Nálezy ty vyňal z původních register královského tohoto soudu, chovaných v Českém Museum a nazývaných „registry královskými“ neb „registry komorními“, též „knihami dvoru krále JMti“. Takových register, v nichž přicházejí zápisy soudů královských, komorního to a hejtmanského, zachoval se v Českém Museum značný počet, a z těch sedm nejstarších ob- sahuje zápisy, a sice nálezy i narovnání, jakož i půhony, obeslání a svědomí, z doby panování králů Vladislava a Ludvíka. Starší registra se nám bohužel nezachovala, ačkoli dle všeho ještě v XVII. století chovaly se aspoň tři knihy nálezů soudu komorního z doby předchůdců krále Vladislava při úřadě desk zemských.1) Ušlyť sice knihy soudu komorního rovněž jako desky dvorské zhoub- nému požáru, při kterém r. 1541 starodávné naše desky zemské žalostný svůj konec vzaly; 2) avšak v novějším čase jenom čásť soudních register komorních ušla šťastnou náhodou pohromě, kterou nevědomost a zloba lidská i za našich dnů, ano snad více nežli za zdivočilých a vá- lečných časů dávno minulých, neustávají chystati starodávným památkám našim. Protokoly tyto soudů královských jsouce jedním z nejstarších a zároveň nejvzácnějších pozůstatků českého soudnictví, obracely dávno pozornost k sobě pro důležitost, jakou mají pro politické, právní a kulturní dějiny, jakož i pro genealogii a místopis zemí českých, a zasluhují zajisté, aby aspoň starší jich části v plném znění vydány byly tiskem. Začínáme tudíž s uveřejňováním všech nálezů soudu komorního od roku 1471—1490, které v nejstarších dvou registrech se nám zachovaly, vynechávajíce arci ty nálezy, které v Archivu Českém uveřejnění už byly došly. Název a obsah těchto dvou register, z nichž tuto čerpáme, jest tento: 1) Registra královská větší od r. 1479 sign. 1 J. v Českém Museum jsou na hřbetě poznamenána číslem pátým, a za nápisem stojí poznámka rukou XVII. století učiněná: „Podle repertorium se jmenují pátá.“ Poněvadž se nám jenom jedno starší registrum zachovalo, dá se souditi, že snad tři starší před tímto registrum předcházela. Ve zprávě o ohni 1. 1541 v Beckovského Poselkyni (I. str. 98.) zachované praví se: „V pátek velmi ráno všecky věci k soudu komornímu náležející, také dvorské dsky, s velikou prací z sklepův při té světnici zelené se vynesly a v bezpečném místě se opatřily.“
Strana 447
Úvod vydavatelův. 447 I. Registra ouzká královská aksamitová červená anno 1471 (sign. 24 F. 19 v Českém Museum). Zápisy v této knize tvoří tři od sebe rozdílné části a sice: 1. od listu 1—157 jde znění 307 nálezů soudu komorního z r. 1471—1479. Z těch uveřejnil Fr. Palacký v Archivu Českém 106 důležitějších výpovědí, a my doplňujíce jeho sbírku uveřejněním ostatních nálezů, poznamenáváme nálezy tuto vydávané číslicemi od 107 nahoru jdoucími. 2. Od listu 162—170 jdou některá svědomí z r. 1490, a 3. od listu 171—303 nálezy soudu komorního z r. 1490—1499. II. Registra královská červená aksamitová větší od létha 1479,3) jež rovněž na tři části se rozpadají, a sice: a) První část od listu A. 1.—M. 8. obsahuje 387 nálezů soudu komorního od r. 1479 až 1490. Z těch posud jenom osm kusův a to několik z nich u výtahu v Archivu Českém bylo uveřejněno.4) b) Druhá část majíc vlastní paginací na listu A. 1.—A. 11., obsahuje několik nálezů téhož soudu z r. 1500; a c) třetí část rovněž s vlastní paginací od listu A. 1.—B. 11. výpovědi krále Ludvíka z 1. 1522 a 1523. Jak z tohoto přehledu patrno, písařové soudu komorního čili písařové „komorní“ ne- psali nálezy přesně chronologicky za sebou do knihy napřed svázané, nýbrž do vložek, které teprve později dle stejného formátu do kněh neb register sou svazovány. Při vydávání jich arci přirozenost věci žádá, aby nálezy ty v pořádku chronologickém se uveřejňovaly; a proto míníme tuto nejprvé první část register č. I., a napotom první část register č. II. tiskem vy- dati. Začínajíce prvnější knihou, uveřejňujeme z ní nevydané posud nálezy z r. 1472—1479 počtem 201 (č. 107—307), a poznamenáváme při nich, za kterými nálezy v čtvrtém dílu Ar- chivu Českého uveřejněnými a na kterém listu v původních registrech sou zapsány.3) Vydání naše tudíž těsně přiléhá k uveřejněné už Fr. Palackým sbírce důležitějších nejstarších nálezů soudu komorního, a jest jejím doplněním a pokračováním. Nálezy od r. 1479 jdoucí a v první části druhé knihy (= R. II. a.) zapsané uveřejníme arci v tomže pořádku, jak v registrech za sebou přicházejí. Nebude pak od místa zmíniti se tuto několika slovy o obsahu těchto register, jakož i o kompetenci soudu komorního za prvních let panování krále Vladislava. „Súd v království Českém druhý“, napsal r. 1495 mistr Viktorin ze Všehrd ve svých knihách o právích země České, „jest komorní, kdež v komoře KMst s raddú svú pře, kteréž do komory Kské Jasnosti slušie, súditi ráčí, když a kolikrát se do roka KMti líbí. K tomu súdu žádný o dědiny a o zbožie, svobodná neb manská, o žádné zápisy, a naprosto o žádnú věc, kteráž k zemskému súdu přislušie, nemá žádného pohoniti, a zvláště když práva jdú; než co se jiných věcí do- týče, o ty jeden druhého do komory pohoniti móž.“ Vyměření toto kompetence soudu komorního je případné pro dobu, kdy Všehrd psal své knihy devatery, avšak pro dobu předcházející a zvláště pro dobu prvních let panování krále Vladislava, z nichž nálezy tuto uveřejniti chceme, nehodí se úplně. V době té koruna Česká z počátku fakticky a od r. 1479 právně roztržena jest na dvé, a působnost soudu krá- 3) 4) Zde právě za tímto nápisem připsána sou svrchuzmíněná slova, že „podle repertorium se jmenují pátá“. Archiv Český IV. str. 73, V. str. 398 a VI. str. 62 a 553 násl. 5) Registra tato původní označujeme: Registra I., a připojujeme k tomu arabské číslo listu; písmeny a a b označujeme první a druhou stranu dotyčného listu.
Úvod vydavatelův. 447 I. Registra ouzká královská aksamitová červená anno 1471 (sign. 24 F. 19 v Českém Museum). Zápisy v této knize tvoří tři od sebe rozdílné části a sice: 1. od listu 1—157 jde znění 307 nálezů soudu komorního z r. 1471—1479. Z těch uveřejnil Fr. Palacký v Archivu Českém 106 důležitějších výpovědí, a my doplňujíce jeho sbírku uveřejněním ostatních nálezů, poznamenáváme nálezy tuto vydávané číslicemi od 107 nahoru jdoucími. 2. Od listu 162—170 jdou některá svědomí z r. 1490, a 3. od listu 171—303 nálezy soudu komorního z r. 1490—1499. II. Registra královská červená aksamitová větší od létha 1479,3) jež rovněž na tři části se rozpadají, a sice: a) První část od listu A. 1.—M. 8. obsahuje 387 nálezů soudu komorního od r. 1479 až 1490. Z těch posud jenom osm kusův a to několik z nich u výtahu v Archivu Českém bylo uveřejněno.4) b) Druhá část majíc vlastní paginací na listu A. 1.—A. 11., obsahuje několik nálezů téhož soudu z r. 1500; a c) třetí část rovněž s vlastní paginací od listu A. 1.—B. 11. výpovědi krále Ludvíka z 1. 1522 a 1523. Jak z tohoto přehledu patrno, písařové soudu komorního čili písařové „komorní“ ne- psali nálezy přesně chronologicky za sebou do knihy napřed svázané, nýbrž do vložek, které teprve později dle stejného formátu do kněh neb register sou svazovány. Při vydávání jich arci přirozenost věci žádá, aby nálezy ty v pořádku chronologickém se uveřejňovaly; a proto míníme tuto nejprvé první část register č. I., a napotom první část register č. II. tiskem vy- dati. Začínajíce prvnější knihou, uveřejňujeme z ní nevydané posud nálezy z r. 1472—1479 počtem 201 (č. 107—307), a poznamenáváme při nich, za kterými nálezy v čtvrtém dílu Ar- chivu Českého uveřejněnými a na kterém listu v původních registrech sou zapsány.3) Vydání naše tudíž těsně přiléhá k uveřejněné už Fr. Palackým sbírce důležitějších nejstarších nálezů soudu komorního, a jest jejím doplněním a pokračováním. Nálezy od r. 1479 jdoucí a v první části druhé knihy (= R. II. a.) zapsané uveřejníme arci v tomže pořádku, jak v registrech za sebou přicházejí. Nebude pak od místa zmíniti se tuto několika slovy o obsahu těchto register, jakož i o kompetenci soudu komorního za prvních let panování krále Vladislava. „Súd v království Českém druhý“, napsal r. 1495 mistr Viktorin ze Všehrd ve svých knihách o právích země České, „jest komorní, kdež v komoře KMst s raddú svú pře, kteréž do komory Kské Jasnosti slušie, súditi ráčí, když a kolikrát se do roka KMti líbí. K tomu súdu žádný o dědiny a o zbožie, svobodná neb manská, o žádné zápisy, a naprosto o žádnú věc, kteráž k zemskému súdu přislušie, nemá žádného pohoniti, a zvláště když práva jdú; než co se jiných věcí do- týče, o ty jeden druhého do komory pohoniti móž.“ Vyměření toto kompetence soudu komorního je případné pro dobu, kdy Všehrd psal své knihy devatery, avšak pro dobu předcházející a zvláště pro dobu prvních let panování krále Vladislava, z nichž nálezy tuto uveřejniti chceme, nehodí se úplně. V době té koruna Česká z počátku fakticky a od r. 1479 právně roztržena jest na dvé, a působnost soudu krá- 3) 4) Zde právě za tímto nápisem připsána sou svrchuzmíněná slova, že „podle repertorium se jmenují pátá“. Archiv Český IV. str. 73, V. str. 398 a VI. str. 62 a 553 násl. 5) Registra tato původní označujeme: Registra I., a připojujeme k tomu arabské číslo listu; písmeny a a b označujeme první a druhou stranu dotyčného listu.
Strana 448
448 D. XIII. Registra soudu komorního. lovského čili komorního, na kterém seděl král Vladislav neb jeho zástupce s nejv. úředníky zemskými a některými radami královskými, obmezena byla pouze na obvod, v kterém moc tohoto krále byla uznávána, od r. 1479 tedy pouze na království České, k němuž se též hrabství Kladské čítalo, a na Chebsko. V časech dřívějších, na př. za králů Ladislava a Jiřího, vzta- hovala se působnost soudu toho ku všem zemím koruny České, v nichž král Český nejvyšší soudní moc vykonával; 6) a čím ustálenější a silnější byla moc zeměpanská, tím rozsáhlejší a dů- raznější bylo zajisté působení soudu královského, jenž se všemi soudy v zemích Českých vlastně potud konkuroval, pokud příslušníci jich nebyli sobě opatřili výsady, že ve všech aneb v ně- kterých případech mají býti poháněni pouze k svému privilegovanému soudu. Čím ale více oslabována, popírána a podrývána byla moc královská, tím menší působnost mohl vyvinovati soud komorní, a tím menší váha přikládána jeho nálezům. Tak tomu bylo v době válek s králem Matyášem vedených, kdy soudy zemské vůbec nešly, kdy soudy královské poskytovaly obraz rozháranosti a slabosti, a rozepře nejraději rozsuzovány sou svépomocí neb smluvci z obou stran volenými. Přes to však soud královský neb komorní v těchto dobách za přední dvůr soudní v zemi se považoval, až teprve v pozdějších letech panování krále Vladislava šlechta domohla se vlivu na osazování jeho a přivedla jej do podřízeného postavení k soudu zemskému, jako za krále Václava IV. se soudem dvorským byla učinila. Pak arci soud krá- lovský přestal býti nejpřednějším soudem v království Českém. Přihlédněme blíže k proměnám ve složení a působnosti tohoto soudu v 1. 1471-1490. Už čtyry léta před smrtí krále Jiřího neodbývala se sezení soudu zemského a dvorského, a teprve roku 1485, po téměř dvacetileté přestávce, došlo zase na otevření těchto soudů, když byla na sněmě kutnohorském stala se výpověď ve při pánův a zemanův o sedání na soudě zemském, aby mohlo býti právo zemské o příštích suchých dnech zasednuto, a „právo puštěno pro spra- vedlnost každého“.7) V mezičasí tom byl to jediný soud komorní, na němž spravedlnost se konala v rozepřích šlechty; avšak spůsob vyřizování rozepří více smlouváním stran nežli přesným rozhodováním, časté odklady stranám povolované a vůbec celá kolísavá judikatura toho soudu z té doby ukazují jasně, na jak vrátkých základech tehdy spočíval.3) Pře o svobodná neb manská zboží, která dle Všehrda pouze k soudu zemskému neb dvorskému náležeti měla, soudil v ten čas též král, avšak jenom se svolením stran. Nechtěl-li pohnaný v takovémto případě ani přátelsky se smluviti ani na výpovědi soudu královského přestati, odložena jeho pře do soudu zemského9) neb dvorského,10) až práva půjdou. Avšak i v jiných závažných případech váhal král učiniti výpověď na soudě komorním, odkazuje často strany na nejbližší sněm,11) aneb na hejtmana a radu kraje, 12) aneb na smluvce z obou stran volené,13) též na soud purkrabský,14) na minemistra 15) ajv. 10) 6) Srv. Palackého Dějiny národu Č. IV. 1. str. 365 a IV. 2. str. 279. Srv. Palackého Dějiny V. 1. str. 193. a 250, a Archiv Český V. str. 424. 8) Srv. na př. nález č. 284, kde strana r. 1477 nazvala výpověď soudu „pouhou řečí“, rozepisujíc se o ní, že na ní přestati nechce. 9) Srv. nálezy č. 31, 61, 69, 78—80, 88 a 95 (Archiv Český IV. str. 280, 299, 304, 308, 315 a 321); dále č. 124, 130, 197, 198, 226, 260, 262, 267, 269, 273, 274, 277 a 280. Srv. nálezy č. 173 a 264. 11) Srv. nálezy č. 20, 31, 33, 41, 45, 48, 66, 83, 104 (Archiv Český IV. str. 274 a násl.), dále č. 223, 241, 242, 244 a 258. V tomto posledním případě položen straně šestý rok, aby stála o sněmu vedle svolení a zůstavení vší země. 12) Srv. nálezy č. 54 a 60 (Archiv Č. IV. str. 295 a 299), dále č. 193 a 213. 13) Srv. na př. nálezy č. 236 a 239. 15) Srv. nález č. 260. 14) Srv. nález č. 129.
448 D. XIII. Registra soudu komorního. lovského čili komorního, na kterém seděl král Vladislav neb jeho zástupce s nejv. úředníky zemskými a některými radami královskými, obmezena byla pouze na obvod, v kterém moc tohoto krále byla uznávána, od r. 1479 tedy pouze na království České, k němuž se též hrabství Kladské čítalo, a na Chebsko. V časech dřívějších, na př. za králů Ladislava a Jiřího, vzta- hovala se působnost soudu toho ku všem zemím koruny České, v nichž král Český nejvyšší soudní moc vykonával; 6) a čím ustálenější a silnější byla moc zeměpanská, tím rozsáhlejší a dů- raznější bylo zajisté působení soudu královského, jenž se všemi soudy v zemích Českých vlastně potud konkuroval, pokud příslušníci jich nebyli sobě opatřili výsady, že ve všech aneb v ně- kterých případech mají býti poháněni pouze k svému privilegovanému soudu. Čím ale více oslabována, popírána a podrývána byla moc královská, tím menší působnost mohl vyvinovati soud komorní, a tím menší váha přikládána jeho nálezům. Tak tomu bylo v době válek s králem Matyášem vedených, kdy soudy zemské vůbec nešly, kdy soudy královské poskytovaly obraz rozháranosti a slabosti, a rozepře nejraději rozsuzovány sou svépomocí neb smluvci z obou stran volenými. Přes to však soud královský neb komorní v těchto dobách za přední dvůr soudní v zemi se považoval, až teprve v pozdějších letech panování krále Vladislava šlechta domohla se vlivu na osazování jeho a přivedla jej do podřízeného postavení k soudu zemskému, jako za krále Václava IV. se soudem dvorským byla učinila. Pak arci soud krá- lovský přestal býti nejpřednějším soudem v království Českém. Přihlédněme blíže k proměnám ve složení a působnosti tohoto soudu v 1. 1471-1490. Už čtyry léta před smrtí krále Jiřího neodbývala se sezení soudu zemského a dvorského, a teprve roku 1485, po téměř dvacetileté přestávce, došlo zase na otevření těchto soudů, když byla na sněmě kutnohorském stala se výpověď ve při pánův a zemanův o sedání na soudě zemském, aby mohlo býti právo zemské o příštích suchých dnech zasednuto, a „právo puštěno pro spra- vedlnost každého“.7) V mezičasí tom byl to jediný soud komorní, na němž spravedlnost se konala v rozepřích šlechty; avšak spůsob vyřizování rozepří více smlouváním stran nežli přesným rozhodováním, časté odklady stranám povolované a vůbec celá kolísavá judikatura toho soudu z té doby ukazují jasně, na jak vrátkých základech tehdy spočíval.3) Pře o svobodná neb manská zboží, která dle Všehrda pouze k soudu zemskému neb dvorskému náležeti měla, soudil v ten čas též král, avšak jenom se svolením stran. Nechtěl-li pohnaný v takovémto případě ani přátelsky se smluviti ani na výpovědi soudu královského přestati, odložena jeho pře do soudu zemského9) neb dvorského,10) až práva půjdou. Avšak i v jiných závažných případech váhal král učiniti výpověď na soudě komorním, odkazuje často strany na nejbližší sněm,11) aneb na hejtmana a radu kraje, 12) aneb na smluvce z obou stran volené,13) též na soud purkrabský,14) na minemistra 15) ajv. 10) 6) Srv. Palackého Dějiny národu Č. IV. 1. str. 365 a IV. 2. str. 279. Srv. Palackého Dějiny V. 1. str. 193. a 250, a Archiv Český V. str. 424. 8) Srv. na př. nález č. 284, kde strana r. 1477 nazvala výpověď soudu „pouhou řečí“, rozepisujíc se o ní, že na ní přestati nechce. 9) Srv. nálezy č. 31, 61, 69, 78—80, 88 a 95 (Archiv Český IV. str. 280, 299, 304, 308, 315 a 321); dále č. 124, 130, 197, 198, 226, 260, 262, 267, 269, 273, 274, 277 a 280. Srv. nálezy č. 173 a 264. 11) Srv. nálezy č. 20, 31, 33, 41, 45, 48, 66, 83, 104 (Archiv Český IV. str. 274 a násl.), dále č. 223, 241, 242, 244 a 258. V tomto posledním případě položen straně šestý rok, aby stála o sněmu vedle svolení a zůstavení vší země. 12) Srv. nálezy č. 54 a 60 (Archiv Č. IV. str. 295 a 299), dále č. 193 a 213. 13) Srv. na př. nálezy č. 236 a 239. 15) Srv. nález č. 260. 14) Srv. nález č. 129.
Strana 449
Uvod vydavatelův. 449 K tomu přistupovalo, že na sjezdě v Benešově r. 1473, a opět na sněmě v únoru r. 1475, voleni sou ředitelové zemští, kteří měli se uvázati ve správu země a rovnati rozepře o statky a zámky ve válkách odňaté, čímž část právomocnosti odňata jest na čas soudu ko- mornímu; a rovněž často následkem válečných i jiných událostí, pro které král jinak byl za- neprázdněn, přerušována sou zasedání soudu komorního na delší dobu.16) Teprve po uzavření smlouvy Olomúcké dne 21. července 1479, kterou Vladislav uznán byl za krále v celých Čechách od všech stran, nastala příznivější změna v působnosti soudu komorního; avšak zároveň vliv králův na tento soud značně jest obmezen. Na nejbližším sněmě Svatováclavském žádali páni, kteří se posud přidrželi strany Matyášovy, aby vyšší úřadové zemští, soud zemský a rada královská znovu byli osazeni „pány zemskými starými a Čechy, kteřížby práva uměli a znali“, neboť jináče by prý lidé o statky přicházeli pro neznalost práv soudců, kteříby „snad tiem obyčejem chtěli súditi, jako v komorách“. I doložili, že skrze ty „súdy komorní mnoho nových věcí proti právu jest vymyšleno, ješto bohdá bude i to napra- veno, aby komorních súduov viec potom nebylo“.17) Sněm nepřistoupil sice na takové stanovisko zajisté strannické, nýbrž pouze podporoval žádost, aby „práva, cožby najspieše mohlo zjednáno býti, šla a propuštěna byla,“ a zároveň usnesl se: „dotad, dokadžby práva nešla a propuštěna nebyla, aby JKMt opatřen byl raddú slušnú, kterážby vždy ustavičně při JKMti byla, aby proto v tom času každému chudému i bohatému mohla se spravedlnost dieti, a žádný jeden na druhého mocí aby nesahal“.18) Na nápotomním sjezdě Svatomářském koncem téhož roku v Praze odbývaném doplněno jest předešlé snesení sněmovní o soudu komorním ještě ustano- vením, že „ktožbykoli koho z čeho viniti chtěl, aby před JMtí a před těmi pány raddami stál, všech výmluv nechaje, a to svobodně, klejtuov nežádaje, a jeden druhému práv byl; a cožby tu JKMtí a těmi raddami rozkázáno a nalezeno bylo, aby na tom každý přestal a tomu dosti učinil.“ Patrně k tomu cíli, aby v soudě komorním všechny strany sněmovní zastoupeny byly, ustanoveno pak dále, že v pondělí po božím křtění (6. ledna 1480) mají se po krajích krajské sjezdy odbývati, a tu z každého kraje mají se vybrati osoby, které by se k tomu ho- dily, aby na náklad kraje zdržovaly se při dvoře královském a zasedaly v radě královské. Z osob takto v každém kraji vybraných měla vždy jedna čtyry plné neděle býti ustavičně při králi, a po vyjití čtyř neděl měla jiná zvolená osoba na její místo nastoupiti a stejný čas opět v radě královské setrvati, ažby zase novou osobou vystřídána byla.15) Tímto snesením sněmovním vymohli sobě vyšší stavové rozhodující vliv na obsazování rady královské a tím i soudu komorního; soud komorní přestal býti soudní stolicí královskou, jakou druhdy býval, a stal se soudem více stavovským, a následkem toho arci přestal odpor i vyšší šlechty proti jeho působnosti. Napotom na sněmě r. 1484 uzavřely obě náboženské strany smlouvu o pokoj na dvaatřidcet let, ustanovivše, že každé porušení náboženského míru má král s radou sobě přidanou souditi a trestati. Zároveň snesli se stavové, že má „k právóm 15) První větší přestávka v zesedání soudu komorního dá se pozorovati od 25. září 1471 až do 25. května 1472, kdy o příměří s králem Matyášem jednáno bylo. Druhá delší přestávka jde od 18. června do 18. prosince 1473, kdy asi následkem volby čtyř ředitelů zemských na sjezdě v Benešově vykonané žádná výpověď se nestala. Další větší přestávky dají se stopovati od 11. srpna do 14. pros. 1474 po čas výpravy Vladislava s otcem jeho Kazimírem do Slezska; od 21. dubna do 18. října 1477 po čas válečné výpravy do Rakous; a od 13. března do 12. října 1479 po čas sjezdu v Olomúci a na- potomního jednání se stavy odbojnými, pány to strany Matyášovy v Čechách. 17) 18) Archiv Český IV. str. 496. Archiv Český IV. str. 446. 19) Archiv Český IV. str. 503. Archiv Český VII. 57
Uvod vydavatelův. 449 K tomu přistupovalo, že na sjezdě v Benešově r. 1473, a opět na sněmě v únoru r. 1475, voleni sou ředitelové zemští, kteří měli se uvázati ve správu země a rovnati rozepře o statky a zámky ve válkách odňaté, čímž část právomocnosti odňata jest na čas soudu ko- mornímu; a rovněž často následkem válečných i jiných událostí, pro které král jinak byl za- neprázdněn, přerušována sou zasedání soudu komorního na delší dobu.16) Teprve po uzavření smlouvy Olomúcké dne 21. července 1479, kterou Vladislav uznán byl za krále v celých Čechách od všech stran, nastala příznivější změna v působnosti soudu komorního; avšak zároveň vliv králův na tento soud značně jest obmezen. Na nejbližším sněmě Svatováclavském žádali páni, kteří se posud přidrželi strany Matyášovy, aby vyšší úřadové zemští, soud zemský a rada královská znovu byli osazeni „pány zemskými starými a Čechy, kteřížby práva uměli a znali“, neboť jináče by prý lidé o statky přicházeli pro neznalost práv soudců, kteříby „snad tiem obyčejem chtěli súditi, jako v komorách“. I doložili, že skrze ty „súdy komorní mnoho nových věcí proti právu jest vymyšleno, ješto bohdá bude i to napra- veno, aby komorních súduov viec potom nebylo“.17) Sněm nepřistoupil sice na takové stanovisko zajisté strannické, nýbrž pouze podporoval žádost, aby „práva, cožby najspieše mohlo zjednáno býti, šla a propuštěna byla,“ a zároveň usnesl se: „dotad, dokadžby práva nešla a propuštěna nebyla, aby JKMt opatřen byl raddú slušnú, kterážby vždy ustavičně při JKMti byla, aby proto v tom času každému chudému i bohatému mohla se spravedlnost dieti, a žádný jeden na druhého mocí aby nesahal“.18) Na nápotomním sjezdě Svatomářském koncem téhož roku v Praze odbývaném doplněno jest předešlé snesení sněmovní o soudu komorním ještě ustano- vením, že „ktožbykoli koho z čeho viniti chtěl, aby před JMtí a před těmi pány raddami stál, všech výmluv nechaje, a to svobodně, klejtuov nežádaje, a jeden druhému práv byl; a cožby tu JKMtí a těmi raddami rozkázáno a nalezeno bylo, aby na tom každý přestal a tomu dosti učinil.“ Patrně k tomu cíli, aby v soudě komorním všechny strany sněmovní zastoupeny byly, ustanoveno pak dále, že v pondělí po božím křtění (6. ledna 1480) mají se po krajích krajské sjezdy odbývati, a tu z každého kraje mají se vybrati osoby, které by se k tomu ho- dily, aby na náklad kraje zdržovaly se při dvoře královském a zasedaly v radě královské. Z osob takto v každém kraji vybraných měla vždy jedna čtyry plné neděle býti ustavičně při králi, a po vyjití čtyř neděl měla jiná zvolená osoba na její místo nastoupiti a stejný čas opět v radě královské setrvati, ažby zase novou osobou vystřídána byla.15) Tímto snesením sněmovním vymohli sobě vyšší stavové rozhodující vliv na obsazování rady královské a tím i soudu komorního; soud komorní přestal býti soudní stolicí královskou, jakou druhdy býval, a stal se soudem více stavovským, a následkem toho arci přestal odpor i vyšší šlechty proti jeho působnosti. Napotom na sněmě r. 1484 uzavřely obě náboženské strany smlouvu o pokoj na dvaatřidcet let, ustanovivše, že každé porušení náboženského míru má král s radou sobě přidanou souditi a trestati. Zároveň snesli se stavové, že má „k právóm 15) První větší přestávka v zesedání soudu komorního dá se pozorovati od 25. září 1471 až do 25. května 1472, kdy o příměří s králem Matyášem jednáno bylo. Druhá delší přestávka jde od 18. června do 18. prosince 1473, kdy asi následkem volby čtyř ředitelů zemských na sjezdě v Benešově vykonané žádná výpověď se nestala. Další větší přestávky dají se stopovati od 11. srpna do 14. pros. 1474 po čas výpravy Vladislava s otcem jeho Kazimírem do Slezska; od 21. dubna do 18. října 1477 po čas válečné výpravy do Rakous; a od 13. března do 12. října 1479 po čas sjezdu v Olomúci a na- potomního jednání se stavy odbojnými, pány to strany Matyášovy v Čechách. 17) 18) Archiv Český IV. str. 496. Archiv Český IV. str. 446. 19) Archiv Český IV. str. 503. Archiv Český VII. 57
Strana 450
450 D. XIII. Registra soudu komorního. zemským přistúpeno býti bez odtahuov a prodlévánie všelikterakého, tak aby se chudému i bohatému podle práva dálo spravedlivě,“ a že král má srovnati při mezi pány a rytířstvem o sedání při soudě zemském hned na nejbližším sněmě obecném. „Dokadžby,“ doložili ale, „k právóm beze lsti přistúpeno býti nemohlo, proto žádný na žádného mocí sahati nemá, ale jeden druhému má práv býti před králem JMtí a před JMti raddami podle prvnieho svolenie všie země“.20) Když pak pře mezi vyššími stavy o sedání v soudu zemském srovnána a soud zemský 6. června 1485 obnoven byl,21) tu bylo potřebí znovu upraviti kompetenci a poměr tohoto soudu k soudu komornímu, jenž arci napořád vedle soudu zemského zasedal. Spory o to ve- dené ukončeny jsou tímto zápisem ze dne 12. března 1488 do desk památných (list M. 1.): „KMt se pány a vládykami na plném soudu toto jsú ráčili před se vzíti a ve dsky památné ráčili rozkázati vepsati, kterak mnozí z lehkých příčin, někdy beze vší příčiny, jedni druhé před JMt do komory pohánějí a tak se vespolek k škodám připravují. I protož maje JMt v tom nad poddanými svými lítost a chtě, aby takové věci bezpotřebné přetrženy byly, takto ráčil jest se pány a vládykami rozkázati: Napřed což se dědin dotýče, zápisuov i všech jiných věcí, kteréž k zemskému právu příslušejí, v takových věcech, aby sebe všichni právem zemským hleděli, poněvadž práva jdú, a že JMt takových věcí v komoře súditi neráčí, dokudž práva jdú. Než což se pak jiných věcí dotýče, to se žádnému nezavírá, kdož bude chtíti, aby jeden druhého před JMt do komory pohnati mohl, však s takovým opatřením, jestliže kto koho do komory požene, pohnaný aby stál neb s plnú mocí poslal beze všech výmluv pod tú pří ztra- cení; a jestliže se pohnaný obrání a práv zuostane proti tomu, ktož jej pohánie, že takový pohnaný bude moci toho, ktož jej pohnal a ke škodám připravil, ku právu zemskému z ta- kových škod pohnati. A též zase jestliže by pohnaný při ztratil, že ten ktož jej pohonil z hlavnie věci, že jej také bude moci ku právu zemskému ze škod pohnati. Na to poslové ke dskám od JKMti, od pánuo a vladyk z plného soudu byli jsú Jan z Šelnberka, kancléř království Českého z pánuo, a Petr Vitmberský z Sulevic z vladyk, od nadepsaného krále JMti, od pánuov a vladyk zvláště vyslaní. Létha oc. LXXXVIII° v středu den sv. Řehoře.“ 22) Mistr Viktorin ze Všehrd píše napotom v první knize svého díla o právích země České o soudu komorním,23) přidržel se hlavně tohoto zápisu v líčení jeho působnosti, a mohl o něm arci tehdy už napsati, že jest to druhý soud v království Českém. 20) Archiv Český V. str. 391. 21) Palacký Dějiny nár. Č. V. 1. str. 250. 22) Kodex Tallmberský list 216. b. v Českém Museum, a rukopis c. kr. dvorní knihovny Vídeňské č. 3483 23) Vydání Jirečkovo, str. 21. list 48.
450 D. XIII. Registra soudu komorního. zemským přistúpeno býti bez odtahuov a prodlévánie všelikterakého, tak aby se chudému i bohatému podle práva dálo spravedlivě,“ a že král má srovnati při mezi pány a rytířstvem o sedání při soudě zemském hned na nejbližším sněmě obecném. „Dokadžby,“ doložili ale, „k právóm beze lsti přistúpeno býti nemohlo, proto žádný na žádného mocí sahati nemá, ale jeden druhému má práv býti před králem JMtí a před JMti raddami podle prvnieho svolenie všie země“.20) Když pak pře mezi vyššími stavy o sedání v soudu zemském srovnána a soud zemský 6. června 1485 obnoven byl,21) tu bylo potřebí znovu upraviti kompetenci a poměr tohoto soudu k soudu komornímu, jenž arci napořád vedle soudu zemského zasedal. Spory o to ve- dené ukončeny jsou tímto zápisem ze dne 12. března 1488 do desk památných (list M. 1.): „KMt se pány a vládykami na plném soudu toto jsú ráčili před se vzíti a ve dsky památné ráčili rozkázati vepsati, kterak mnozí z lehkých příčin, někdy beze vší příčiny, jedni druhé před JMt do komory pohánějí a tak se vespolek k škodám připravují. I protož maje JMt v tom nad poddanými svými lítost a chtě, aby takové věci bezpotřebné přetrženy byly, takto ráčil jest se pány a vládykami rozkázati: Napřed což se dědin dotýče, zápisuov i všech jiných věcí, kteréž k zemskému právu příslušejí, v takových věcech, aby sebe všichni právem zemským hleděli, poněvadž práva jdú, a že JMt takových věcí v komoře súditi neráčí, dokudž práva jdú. Než což se pak jiných věcí dotýče, to se žádnému nezavírá, kdož bude chtíti, aby jeden druhého před JMt do komory pohnati mohl, však s takovým opatřením, jestliže kto koho do komory požene, pohnaný aby stál neb s plnú mocí poslal beze všech výmluv pod tú pří ztra- cení; a jestliže se pohnaný obrání a práv zuostane proti tomu, ktož jej pohánie, že takový pohnaný bude moci toho, ktož jej pohnal a ke škodám připravil, ku právu zemskému z ta- kových škod pohnati. A též zase jestliže by pohnaný při ztratil, že ten ktož jej pohonil z hlavnie věci, že jej také bude moci ku právu zemskému ze škod pohnati. Na to poslové ke dskám od JKMti, od pánuo a vladyk z plného soudu byli jsú Jan z Šelnberka, kancléř království Českého z pánuo, a Petr Vitmberský z Sulevic z vladyk, od nadepsaného krále JMti, od pánuov a vladyk zvláště vyslaní. Létha oc. LXXXVIII° v středu den sv. Řehoře.“ 22) Mistr Viktorin ze Všehrd píše napotom v první knize svého díla o právích země České o soudu komorním,23) přidržel se hlavně tohoto zápisu v líčení jeho působnosti, a mohl o něm arci tehdy už napsati, že jest to druhý soud v království Českém. 20) Archiv Český V. str. 391. 21) Palacký Dějiny nár. Č. V. 1. str. 250. 22) Kodex Tallmberský list 216. b. v Českém Museum, a rukopis c. kr. dvorní knihovny Vídeňské č. 3483 23) Vydání Jirečkovo, str. 21. list 48.
Strana 451
107. Nález ve při mezi Mikulášem Trčkou z Lípy a Víthou. 1472, 25. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria II. post festum Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Tržkú*) s jedné, a Víthú s strany druhé. Jakož jest Vítha vinil pana Mikuláše Tržku, kterak by se jemu škoda stala na zámek jeho za ubezpečením KMti od některých, kteréžto on pan Mikuláš Tržka byl jest zjímal: KMt se pány vyslyševše je, i povědieno jest panu Tržkovi, poněvadž jest byl ty jisté zjímal a toho mezi nimi nezrovnal vedle poručenie KMti Vraždovi,**) že jest jich propustiti neměl. A také rozkázáno jest KMtí a pány, aby on pan Tržka na ty jisté se ptal a jimi se ujistil a přičinil se s pilností, aby tu věc mezi nimi zrovnal, aby Víthovi bylo opraveno vedle slušnosti tak, aby Vítha rovně uměl při- jieti. Pak li by toho mezi nimi zrovnati nemohl, má se jich zmocniti a před KMtí je postaviti. Actum anno, die ut supra, presentibus ut prius. Registra soudu komorního I. list 2. a. za nálezy č. 1. a 2. v Archivu Českém IV. na str. 263 a 264 uveřejněnými. 108. Mezi Přechem Lemberkem a Sigmundem, služebníkem Petra Kdulince z Ostromíře. 1472, 27. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria IV. post festum sancte Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi Přechem Lemberkem s jedné, a Sigmundem páně Kdulinco- vým služebníkem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázáno takto: aby pan Pavel Skalský a pan Petr Kdulinec, přijmúce k sobě po přieteli, tu věc mezi nimi zrovnali. Pakli by ti jich přátelé o to zrovnati a smluviti nemohli, tehdy aby zase před JKMtí stáli, a tu JMKská ráčí je slyšeti a konec mezi nimi učiniti vedle spravedlnosti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 3. a. za nálezem č. 3. v Archivu Českém IV. str. 264. 109. Mezi Petrem Sakem a Majnušem Dobešovským. 1472, 27. května. Anno etc. ut supra et die. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Petrem Sakem s jedné, a Maynušem Dobešovským s strany druhé. Jakož jest Petr Sak vinil *) Mikuláš Trčka z Lípy, pán na Lipnici. **) Nejspíše Jan Vražda z Kunvaldu, později kr. hofrychtéř. 57*
107. Nález ve při mezi Mikulášem Trčkou z Lípy a Víthou. 1472, 25. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria II. post festum Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Tržkú*) s jedné, a Víthú s strany druhé. Jakož jest Vítha vinil pana Mikuláše Tržku, kterak by se jemu škoda stala na zámek jeho za ubezpečením KMti od některých, kteréžto on pan Mikuláš Tržka byl jest zjímal: KMt se pány vyslyševše je, i povědieno jest panu Tržkovi, poněvadž jest byl ty jisté zjímal a toho mezi nimi nezrovnal vedle poručenie KMti Vraždovi,**) že jest jich propustiti neměl. A také rozkázáno jest KMtí a pány, aby on pan Tržka na ty jisté se ptal a jimi se ujistil a přičinil se s pilností, aby tu věc mezi nimi zrovnal, aby Víthovi bylo opraveno vedle slušnosti tak, aby Vítha rovně uměl při- jieti. Pak li by toho mezi nimi zrovnati nemohl, má se jich zmocniti a před KMtí je postaviti. Actum anno, die ut supra, presentibus ut prius. Registra soudu komorního I. list 2. a. za nálezy č. 1. a 2. v Archivu Českém IV. na str. 263 a 264 uveřejněnými. 108. Mezi Přechem Lemberkem a Sigmundem, služebníkem Petra Kdulince z Ostromíře. 1472, 27. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria IV. post festum sancte Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi Přechem Lemberkem s jedné, a Sigmundem páně Kdulinco- vým služebníkem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázáno takto: aby pan Pavel Skalský a pan Petr Kdulinec, přijmúce k sobě po přieteli, tu věc mezi nimi zrovnali. Pakli by ti jich přátelé o to zrovnati a smluviti nemohli, tehdy aby zase před JKMtí stáli, a tu JMKská ráčí je slyšeti a konec mezi nimi učiniti vedle spravedlnosti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 3. a. za nálezem č. 3. v Archivu Českém IV. str. 264. 109. Mezi Petrem Sakem a Majnušem Dobešovským. 1472, 27. května. Anno etc. ut supra et die. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Petrem Sakem s jedné, a Maynušem Dobešovským s strany druhé. Jakož jest Petr Sak vinil *) Mikuláš Trčka z Lípy, pán na Lipnici. **) Nejspíše Jan Vražda z Kunvaldu, později kr. hofrychtéř. 57*
Strana 452
452 D. XIII. Registra soudu komorního. Dobešovského i bratra jeho, kterak by oni zamordovali otce jeho, an na ně žádné péče neměl, tu JKMt se pány vyslyševše jich žalobu i také odpor, rozkázáno jest takto: aby on Petr Sak uručil pod pěti sty kopami, aby před JKMtí stál na den svatého Prokopa najprvé příštieho, a bratra svého aby k témuž dni obeslal, aby také stál před JKMtí, a právi byli, z čehož jim dále Petr Sak vinu dá. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 3. a. 110. Mezi Kerunkem z Lomu a Sigmundem z Mirovic. 1472, 29. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria VI. post festum sancte Trinitatis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Kerunkem z Lomu s jedné, a Sigmundem z Mirovic s strany druhé. Jakož jest Kerunk vinil Sigmunda, že by u něho statek jeho dědičný kúpil a žeby jemu jeho doplatiti nechtěl, a skrze to že by on Kerunk veliké škody bral oc: Sigmund jest odepřěl, pravě, kterak by hotov byl všecko učiniti, což by vedle smlúvy učiniti měl, kterúž jest Sirsa mezi nimi učinil. KMt a páni vyslyševše obojí stranu, rozkázáno jest takto: aby on Sigmund jemu Kerunkovi to sbožie do- platil a on Kerunk aby jemu to sbožie očistil a zpravil, tak jakož země za právo má, a to aby jemu uručil hodnými rukojmiemi, aby se jemu Sigmundovi v tom dosti stalo. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut superius conscripti sunt: Wilhelmus junior de Ryzmberk, supremus camerarius regni Bohemie; Georgius de Straz, supremus judex causarum regni Bohemie; Johannes dictus Genecz de Janowicz, supremus capitaneus Pragensis; Nicolaus de Lanssteyn, supremus notarius regni Bo- hemie; Paulus de Genssteyn et quam plures alii barones et terrigene. Registra I. 4. a. za nálezem č. 4. v Archivu Č. IV. 265. 111. Mezi Oldřichem Krčmou a Vilémem Henigarem, a Benešem z Veitmile, purkrabím Karlštejnským a mincmistrem na Horách Kutných. 1472, 28. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria V. post festum Urbani. V té při, kteráž jest mezi Oldřichem Krčmú a Vilémem Henigarem s jedné, a purkrabí páně Bene- šovým Wytmilnarovým s strany druhé. Jakož Oldřich Krčma a Henigar jsú zjímáni od Črnína rozkázáním téhož purkrabie, tu jsú od něho z rozkázánie KMti propuštěni a zavázáni slibem JKMti, aby stáli na den svatého Vítha najprvé přieštieho před JKMtí, a právi byli, z čehož jim vina dána bude. Také jest týmž rozkázáno, aby bez vuole a vědomie KMti z Prahy neodjiežděli. Také jest jim rozkázáno, aby spolu pokoj s Úderským*) zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 6. b. za nálezy č. 5. a 6. v Archivu Č. IV. 265. Srv. též nález č. 9. na str. 268. *) Ješek Úderský.
452 D. XIII. Registra soudu komorního. Dobešovského i bratra jeho, kterak by oni zamordovali otce jeho, an na ně žádné péče neměl, tu JKMt se pány vyslyševše jich žalobu i také odpor, rozkázáno jest takto: aby on Petr Sak uručil pod pěti sty kopami, aby před JKMtí stál na den svatého Prokopa najprvé příštieho, a bratra svého aby k témuž dni obeslal, aby také stál před JKMtí, a právi byli, z čehož jim dále Petr Sak vinu dá. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 3. a. 110. Mezi Kerunkem z Lomu a Sigmundem z Mirovic. 1472, 29. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria VI. post festum sancte Trinitatis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Kerunkem z Lomu s jedné, a Sigmundem z Mirovic s strany druhé. Jakož jest Kerunk vinil Sigmunda, že by u něho statek jeho dědičný kúpil a žeby jemu jeho doplatiti nechtěl, a skrze to že by on Kerunk veliké škody bral oc: Sigmund jest odepřěl, pravě, kterak by hotov byl všecko učiniti, což by vedle smlúvy učiniti měl, kterúž jest Sirsa mezi nimi učinil. KMt a páni vyslyševše obojí stranu, rozkázáno jest takto: aby on Sigmund jemu Kerunkovi to sbožie do- platil a on Kerunk aby jemu to sbožie očistil a zpravil, tak jakož země za právo má, a to aby jemu uručil hodnými rukojmiemi, aby se jemu Sigmundovi v tom dosti stalo. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut superius conscripti sunt: Wilhelmus junior de Ryzmberk, supremus camerarius regni Bohemie; Georgius de Straz, supremus judex causarum regni Bohemie; Johannes dictus Genecz de Janowicz, supremus capitaneus Pragensis; Nicolaus de Lanssteyn, supremus notarius regni Bo- hemie; Paulus de Genssteyn et quam plures alii barones et terrigene. Registra I. 4. a. za nálezem č. 4. v Archivu Č. IV. 265. 111. Mezi Oldřichem Krčmou a Vilémem Henigarem, a Benešem z Veitmile, purkrabím Karlštejnským a mincmistrem na Horách Kutných. 1472, 28. května. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria V. post festum Urbani. V té při, kteráž jest mezi Oldřichem Krčmú a Vilémem Henigarem s jedné, a purkrabí páně Bene- šovým Wytmilnarovým s strany druhé. Jakož Oldřich Krčma a Henigar jsú zjímáni od Črnína rozkázáním téhož purkrabie, tu jsú od něho z rozkázánie KMti propuštěni a zavázáni slibem JKMti, aby stáli na den svatého Vítha najprvé přieštieho před JKMtí, a právi byli, z čehož jim vina dána bude. Také jest týmž rozkázáno, aby bez vuole a vědomie KMti z Prahy neodjiežděli. Také jest jim rozkázáno, aby spolu pokoj s Úderským*) zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 6. b. za nálezy č. 5. a 6. v Archivu Č. IV. 265. Srv. též nález č. 9. na str. 268. *) Ješek Úderský.
Strana 453
Zápisy k roku 1472. 453 112. Mezi Hynkem a Alšem Býchorskými. 1472, 29. května. Annorum domini MCCCCLXXII', feria VI. post festum sancti Urbani. V té při, kteráž jest mezi Hynkem Beychorským s jedné, a Alšem s strany druhé. Jakož jest Hynek vinil Alše, kterak by jemu bez práv bral komorníkem proti právu a řádu oc; KMt vyslyševše je obojie, aby to nynie v této mieře ponecháno bylo do času, a on Aleš aby viece komorníkem nebral. A což se pak rybníkuov dotýče, podáno jest jim, aby se o to přátelsky smluvili. Pakli by se přátelsky smluviti nemohli, ale aby zasě stáli před JKMtí na den svatého Víta najprvé příštieho, a tu JMst ráčí je slyšeti a tu věc mezi nimi zrovnati. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 7. b. za nálezem č. 7. v Archivu Č. IV. 267. Srv. nález č. 116 na str. 454. 113. Mezi Janem a Bohuslavem Malovci z Pacova a Horníky. 1472, 19. června. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria VI. post festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Janem a Bohuslavem Malovci s jedné, a Horníky s strany druhé. KMt se pány vyslyševše je, rozkázáno jest jim, aby zasě před KMtí stáli na den svatého Prokopa najprvé příštieho. Také rozkázáno jest, aby on Bohuslav, bratr Januov, na týž den před JMtí byl, a tu JKMt ráčí je slyšeti, a v tom času aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. A oni Horníci aby Malovcovi starému šest kop grošuov českých k potřebě jeho vydali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 8. b. za nálezem č. 8. v Archivu Č. IV. 267. Srv. nález č. 117 na str. 454. 114. Mezi Fridrichem ze Šumburka a Joštem z Einsiedle, král. sekretářem. 1472, 20. června. Annorum domini MCCCCLXXII', sabbato post festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Frydrychem Šumburkem s jedné, a panem Joštem sekretářem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, rozkázáno jest jim, aby obojí stáli před KMtí na suché dni najprvé příštie; a pan Šumburk má ty, kteréž jest pan Jošt vinil, postaviti před JKMtí na týž den. Pakli by se v tom času přá- telsky smluviti mohli, toho jim JKMt přeje. Také rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj obojí zachovali. Actum anno et die ut supra. Registra I. 9. b. za nálezem č. 10. v Archivu Č. IV. 268.
Zápisy k roku 1472. 453 112. Mezi Hynkem a Alšem Býchorskými. 1472, 29. května. Annorum domini MCCCCLXXII', feria VI. post festum sancti Urbani. V té při, kteráž jest mezi Hynkem Beychorským s jedné, a Alšem s strany druhé. Jakož jest Hynek vinil Alše, kterak by jemu bez práv bral komorníkem proti právu a řádu oc; KMt vyslyševše je obojie, aby to nynie v této mieře ponecháno bylo do času, a on Aleš aby viece komorníkem nebral. A což se pak rybníkuov dotýče, podáno jest jim, aby se o to přátelsky smluvili. Pakli by se přátelsky smluviti nemohli, ale aby zasě stáli před JKMtí na den svatého Víta najprvé příštieho, a tu JMst ráčí je slyšeti a tu věc mezi nimi zrovnati. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 7. b. za nálezem č. 7. v Archivu Č. IV. 267. Srv. nález č. 116 na str. 454. 113. Mezi Janem a Bohuslavem Malovci z Pacova a Horníky. 1472, 19. června. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria VI. post festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Janem a Bohuslavem Malovci s jedné, a Horníky s strany druhé. KMt se pány vyslyševše je, rozkázáno jest jim, aby zasě před KMtí stáli na den svatého Prokopa najprvé příštieho. Také rozkázáno jest, aby on Bohuslav, bratr Januov, na týž den před JMtí byl, a tu JKMt ráčí je slyšeti, a v tom času aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. A oni Horníci aby Malovcovi starému šest kop grošuov českých k potřebě jeho vydali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 8. b. za nálezem č. 8. v Archivu Č. IV. 267. Srv. nález č. 117 na str. 454. 114. Mezi Fridrichem ze Šumburka a Joštem z Einsiedle, král. sekretářem. 1472, 20. června. Annorum domini MCCCCLXXII', sabbato post festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Frydrychem Šumburkem s jedné, a panem Joštem sekretářem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, rozkázáno jest jim, aby obojí stáli před KMtí na suché dni najprvé příštie; a pan Šumburk má ty, kteréž jest pan Jošt vinil, postaviti před JKMtí na týž den. Pakli by se v tom času přá- telsky smluviti mohli, toho jim JKMt přeje. Také rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj obojí zachovali. Actum anno et die ut supra. Registra I. 9. b. za nálezem č. 10. v Archivu Č. IV. 268.
Strana 454
454 D. XIII. Registra soudu komorního. 115. Mezi Mikulášem Střelou z Rokyc, a Petrem i Bohuslavem bratřími Buzickými a Jetřichem Potočným. 1472, 29. června. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria II. ante festum sancti Procopii. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Mikulášem Střělú z Rokyc s jedné, a Petrem a Bohuslavem bratřími Buzickým a Jetřichem Potočným s strany druhé. Jakož již psaní vinili jsú Mikuláše Střělu, že by jim slíbil za jich službu oc, KMt a páni radda vyslyševše je a porozuměvše jich žalobám i odporu, rozkázali takto: aby on Mikuláš Střěla již psaným tomu svému slibu dosti učinil, což jest jim řekl; než však s takovúto výmienkú, že JKMt ráčil sobě toto pozuostaviti, jestliže by mezi nimi oč ruoznice byla, aby to zasě na JKMt vznesli, a což by dále JMKská jim rozkázal, aby na tom obojí přestali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis Wil- helmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie; Johanne de Janowicz et Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi; Nicolao de Lanssteyn, su- premo notario tabularum regni Bohemie; Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky; Be- nessio de Weytmille, monetario moncium Cuthnensium ; Samuele de Hradek, subca- merario regni Bohemie; Bernhardo de Nasyle, dicto Bierka; Alexandro de Smirzicz, dicto Kapun, castellano castri Pragensis, et quam plurium aliorum baronum et terri- genarum assistencium. Registra I. 10. a. 116. Mezi Alšem a Hynkem Býchorskými. 1472, 29. června. Annorum domini ut supra. V té při, kteráž jest mezi Alšem Beychorským s jedné, a Hynkem s strany druhé. Rozkázáno jest jim takto: poněvadž se obojí táhnú na smlúvu listovní, kterúž u Hrabaně mají, a zvláště, což se rybníka dotýče, JMKská jim o to rok pokládá, aby na den sv. Prokopa na Kolíně u Jana Hrabaně byli, a on aby je smluvil. A což se pak dotýče komorníkem bránie, o tom jest po- ručeno panu Čeňkovi prokuratorovi, aby on to opatřil, a zajtra aby zasě před JKMtí stáli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 11. a. Srv. nález č. 112 na str. 453. 117. Mezi Janem a Bohuslavem bratřími Malovci z Pacova a Horníky. 1472, 14. července. Annorum domini oc. ut supra, feria III. post festum sancte Margarethe. Jakož jsú byly puotky a ruoznice mezi Janem a Bohuslavem bratřími Malovci z Pacova s jedné, a měšťany na Horách Kuthnách s strany druhé. KMt se pány vyslyševše je obojie, tu věc mezi nimi jsú smluvili a zrovnali tak, aby ta věc budúcně od žádné
454 D. XIII. Registra soudu komorního. 115. Mezi Mikulášem Střelou z Rokyc, a Petrem i Bohuslavem bratřími Buzickými a Jetřichem Potočným. 1472, 29. června. Annorum domini MCCCCLXXII°, feria II. ante festum sancti Procopii. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Mikulášem Střělú z Rokyc s jedné, a Petrem a Bohuslavem bratřími Buzickým a Jetřichem Potočným s strany druhé. Jakož již psaní vinili jsú Mikuláše Střělu, že by jim slíbil za jich službu oc, KMt a páni radda vyslyševše je a porozuměvše jich žalobám i odporu, rozkázali takto: aby on Mikuláš Střěla již psaným tomu svému slibu dosti učinil, což jest jim řekl; než však s takovúto výmienkú, že JKMt ráčil sobě toto pozuostaviti, jestliže by mezi nimi oč ruoznice byla, aby to zasě na JKMt vznesli, a což by dále JMKská jim rozkázal, aby na tom obojí přestali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis Wil- helmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie; Johanne de Janowicz et Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi; Nicolao de Lanssteyn, su- premo notario tabularum regni Bohemie; Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky; Be- nessio de Weytmille, monetario moncium Cuthnensium ; Samuele de Hradek, subca- merario regni Bohemie; Bernhardo de Nasyle, dicto Bierka; Alexandro de Smirzicz, dicto Kapun, castellano castri Pragensis, et quam plurium aliorum baronum et terri- genarum assistencium. Registra I. 10. a. 116. Mezi Alšem a Hynkem Býchorskými. 1472, 29. června. Annorum domini ut supra. V té při, kteráž jest mezi Alšem Beychorským s jedné, a Hynkem s strany druhé. Rozkázáno jest jim takto: poněvadž se obojí táhnú na smlúvu listovní, kterúž u Hrabaně mají, a zvláště, což se rybníka dotýče, JMKská jim o to rok pokládá, aby na den sv. Prokopa na Kolíně u Jana Hrabaně byli, a on aby je smluvil. A což se pak dotýče komorníkem bránie, o tom jest po- ručeno panu Čeňkovi prokuratorovi, aby on to opatřil, a zajtra aby zasě před JKMtí stáli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 11. a. Srv. nález č. 112 na str. 453. 117. Mezi Janem a Bohuslavem bratřími Malovci z Pacova a Horníky. 1472, 14. července. Annorum domini oc. ut supra, feria III. post festum sancte Margarethe. Jakož jsú byly puotky a ruoznice mezi Janem a Bohuslavem bratřími Malovci z Pacova s jedné, a měšťany na Horách Kuthnách s strany druhé. KMt se pány vyslyševše je obojie, tu věc mezi nimi jsú smluvili a zrovnali tak, aby ta věc budúcně od žádné
Strana 455
Zápisy z roku 1472. 455 strany zdvihána ani zpomínána nebyla. A což se pak toho ybrlaufu dotýče, oňž jest byla ruoznice mezi nimi, takto jest KMt rozkázal: aby on Mikulášek pergmistr vy- dával Malovcuom na tyto časy dole psané: najprvé aby XX kop gr. vydal ve čtyřech neděléch najprvé příštích, a druhých XX“ kop gr. aby jim vydal na svatého Václava potom příštieho anebo v tom času okolo svatého Václava, a XL kop gr. ostatních aby jim dodal na vánoce najprvé příštie. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 12. a. za nálezem č. 11. v Archivu Č. IV. 269. Srv. nález č. 113 na str. 453. 118. Mezi Firšicem a Václavem Krbulí. 1472, 17. srpna. Annorum domini oc. LXXII', feria II. post festum sancti Laurencii. V té při, kteráž jest mezi Firšicem s jedné, a Václavem Krbulí s strany druhé. Jakož jest Václav vinil Firšice, kterak by jemu nějakého dobytka [sic] svěřil, kterýž jest ne- přáteluom pobrán za slavné paměti krále Jiřieho, a témuž Václavovi dán, a také dá- vaje jemu vinu, že by jeho týž Firšic jal, an na něho péče žádné neměl oc. KMt se pány vyslyševše žalobu i odpor, odložili jim toho až do svatého Václava najprvé příštieho, a tu jim povědieno, aby se všemi potřebami stáli, a rozkázáno jest jim, aby obojí svědomie postavili osobně. A pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 13. a. za nálezem č. 12. v Archivu Č. IV. 269. 119. Mezi Petrem Sakem a Majnušem Dobešovským. 1472, 13. srpna. Annorum domini oc. LXXII', feria V. ante assumpcionem beate Marie vir- ginis. V té při, kteráž jest mezi Petrem Sakem s jedné, a Maynušem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše žalobu i odpor, odložili jim toho až do suchých dní najprvé příštích; a rozkázáno jest Maynušovi, aby na týž čas bratra svého také postavil, a z čehož jim oběma od Petra Saka vina dána bude, aby jemu z toho právi byli. Přikázáno jest jim také, aby obojie strana řečí i skutkem pokoj zachovali; a on Maynuš slíbil také za své bratří, že mají pokoj zachovati. A v tom času, budú-li moci skrze přátely smluveni býti, že jim toho KMt a páni přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 13. b. Srv. nález č. 109. na str. 451. 120. Mezi Mikulášem z Lanštejna a Mikulášem Vrbíkem z Tismic. 1472, 27. srpna. Annorum domini oc. LXXII°, feria V. post festum sancti Bartholomei. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Mikulášem z Lanšteyna, najvyšším písařem
Zápisy z roku 1472. 455 strany zdvihána ani zpomínána nebyla. A což se pak toho ybrlaufu dotýče, oňž jest byla ruoznice mezi nimi, takto jest KMt rozkázal: aby on Mikulášek pergmistr vy- dával Malovcuom na tyto časy dole psané: najprvé aby XX kop gr. vydal ve čtyřech neděléch najprvé příštích, a druhých XX“ kop gr. aby jim vydal na svatého Václava potom příštieho anebo v tom času okolo svatého Václava, a XL kop gr. ostatních aby jim dodal na vánoce najprvé příštie. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 12. a. za nálezem č. 11. v Archivu Č. IV. 269. Srv. nález č. 113 na str. 453. 118. Mezi Firšicem a Václavem Krbulí. 1472, 17. srpna. Annorum domini oc. LXXII', feria II. post festum sancti Laurencii. V té při, kteráž jest mezi Firšicem s jedné, a Václavem Krbulí s strany druhé. Jakož jest Václav vinil Firšice, kterak by jemu nějakého dobytka [sic] svěřil, kterýž jest ne- přáteluom pobrán za slavné paměti krále Jiřieho, a témuž Václavovi dán, a také dá- vaje jemu vinu, že by jeho týž Firšic jal, an na něho péče žádné neměl oc. KMt se pány vyslyševše žalobu i odpor, odložili jim toho až do svatého Václava najprvé příštieho, a tu jim povědieno, aby se všemi potřebami stáli, a rozkázáno jest jim, aby obojí svědomie postavili osobně. A pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 13. a. za nálezem č. 12. v Archivu Č. IV. 269. 119. Mezi Petrem Sakem a Majnušem Dobešovským. 1472, 13. srpna. Annorum domini oc. LXXII', feria V. ante assumpcionem beate Marie vir- ginis. V té při, kteráž jest mezi Petrem Sakem s jedné, a Maynušem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše žalobu i odpor, odložili jim toho až do suchých dní najprvé příštích; a rozkázáno jest Maynušovi, aby na týž čas bratra svého také postavil, a z čehož jim oběma od Petra Saka vina dána bude, aby jemu z toho právi byli. Přikázáno jest jim také, aby obojie strana řečí i skutkem pokoj zachovali; a on Maynuš slíbil také za své bratří, že mají pokoj zachovati. A v tom času, budú-li moci skrze přátely smluveni býti, že jim toho KMt a páni přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 13. b. Srv. nález č. 109. na str. 451. 120. Mezi Mikulášem z Lanštejna a Mikulášem Vrbíkem z Tismic. 1472, 27. srpna. Annorum domini oc. LXXII°, feria V. post festum sancti Bartholomei. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Mikulášem z Lanšteyna, najvyšším písařem
Strana 456
456 D. XIII. Registra soudu komorního. desk královstvie Českého s jedné, a panem Mikulášem Vrbíkem z Tismic s strany druhé, o to, což se rybníka dotýče. KMt a páni vyslyševše žalobu i odpor, odložili jim toho až do středy suchých dní najprvé příštie, aby před JKMtí stáli, a v tom času aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. Také povědieno jim, mohli-li by se v tom času přátelsky smluviti, že jim toho KMt a páni rádi přejí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 14. a. — Srv. nález ze dne 19. listopadu 1472 č. 15. v Archivu Č. IV. 271. 121. Mezi Jankovským a Kerunkem z Lomu. 1472, 28. srpna. Annorum domini oc. ut supra, feria VI. post festum sancti Bartholomei. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jankovským s jedné, a Kerunkem z Lomu s strany druhé. Jakož jest pan Jankovský nařekl Kerunka falšem a krádežem, tu JKMt vyslyšev je s pány, žalobu i odpor, i povědieno jest KMtí a pány takto: Jakož jest bylo rozkázáno, aby pan Jankovský postavil toho zlatníka, kteréhož byl jest jal, i nepostavil jest jeho tak vedle práva, jakož jest postaviti měl, a proto témuž zlatníkovi slyšenie nenie dáno. A JKMt porozuměv tomu, poněvadž se žádný slušný pruovod toho falše nenalezá na Kerunka, kázal jest JMKská z toho závazku propustiti, kterýmžto zavázán byl. Což se pak dotýče toho krádeže, jakož jest on Jankovský Kerunka vinil, to jest jim odloženo do středy suchých dní najprvé příštie, a tu aby oba stála s svými potřebami, kteráž by strana čeho potřebovala, buďto svědomie nebo-li co jiného a tu JKMt ráčí je slyšeti, a což tu pak dále komu z nich JKMtí rozkázáno bude, to uslyšie. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie; Johanne de Janowicz, supremo burgravio Pragensi; Wilhelmo de Herssteyn; Czenkone de Clinssteyn, procu- ratore regio ; Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie ; Paulo de Genssteyn, Skalsky dicto; Samuele de Hradek, supremo subcamerario regni Bo- hemie; Johanne de Rupow, magistro curie; Bierka de Nasyle et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Registra I. 14. a. 122. Mezi Jankovským a Kerunkem z Lomu. 1472, 16. září. Annorum domini oc. LXXII°, feria IV. ante festum sancti Mathei. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jankovským s jedné, a Kerunkem s strany druhé. KMt se pány vyslyševše je obojie, i rozkázáno jest jim, aby stáli na den svatého Václava najprvé příštieho. A jakož jest Jankovský svědomie některé listovnie měl, i rozkázáno jest témuž Jankovskému, aby on ta svědomie osobně před KMtí postavil,
456 D. XIII. Registra soudu komorního. desk královstvie Českého s jedné, a panem Mikulášem Vrbíkem z Tismic s strany druhé, o to, což se rybníka dotýče. KMt a páni vyslyševše žalobu i odpor, odložili jim toho až do středy suchých dní najprvé příštie, aby před JKMtí stáli, a v tom času aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. Také povědieno jim, mohli-li by se v tom času přátelsky smluviti, že jim toho KMt a páni rádi přejí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 14. a. — Srv. nález ze dne 19. listopadu 1472 č. 15. v Archivu Č. IV. 271. 121. Mezi Jankovským a Kerunkem z Lomu. 1472, 28. srpna. Annorum domini oc. ut supra, feria VI. post festum sancti Bartholomei. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jankovským s jedné, a Kerunkem z Lomu s strany druhé. Jakož jest pan Jankovský nařekl Kerunka falšem a krádežem, tu JKMt vyslyšev je s pány, žalobu i odpor, i povědieno jest KMtí a pány takto: Jakož jest bylo rozkázáno, aby pan Jankovský postavil toho zlatníka, kteréhož byl jest jal, i nepostavil jest jeho tak vedle práva, jakož jest postaviti měl, a proto témuž zlatníkovi slyšenie nenie dáno. A JKMt porozuměv tomu, poněvadž se žádný slušný pruovod toho falše nenalezá na Kerunka, kázal jest JMKská z toho závazku propustiti, kterýmžto zavázán byl. Což se pak dotýče toho krádeže, jakož jest on Jankovský Kerunka vinil, to jest jim odloženo do středy suchých dní najprvé příštie, a tu aby oba stála s svými potřebami, kteráž by strana čeho potřebovala, buďto svědomie nebo-li co jiného a tu JKMt ráčí je slyšeti, a což tu pak dále komu z nich JKMtí rozkázáno bude, to uslyšie. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie; Johanne de Janowicz, supremo burgravio Pragensi; Wilhelmo de Herssteyn; Czenkone de Clinssteyn, procu- ratore regio ; Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie ; Paulo de Genssteyn, Skalsky dicto; Samuele de Hradek, supremo subcamerario regni Bo- hemie; Johanne de Rupow, magistro curie; Bierka de Nasyle et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Registra I. 14. a. 122. Mezi Jankovským a Kerunkem z Lomu. 1472, 16. září. Annorum domini oc. LXXII°, feria IV. ante festum sancti Mathei. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jankovským s jedné, a Kerunkem s strany druhé. KMt se pány vyslyševše je obojie, i rozkázáno jest jim, aby stáli na den svatého Václava najprvé příštieho. A jakož jest Jankovský svědomie některé listovnie měl, i rozkázáno jest témuž Jankovskému, aby on ta svědomie osobně před KMtí postavil,
Strana 457
Zápisy z roku 1472. 457 a tu aby obojí se všemi potřebami svými byli, čehož by která strana potřebovala. A tu JKMt opět ráčí je slyšeti. A což se pak dotýče toho, jakož jest Jan Malovec puotku učinil na Kerunka před JKMtí oc, i povědieno jest témuž Malovcovi, aby on ini žádný jiný takových podstrkuov neduovodných přěd JKMtí nechali, než jestli že by kto co mluvil, aby to s duovodem mluvil. Actum anno et die ut supra, presen- tibus dominis ut prius. Registra I. 15. a. Srv. předešlý nález č. 121. 123. Mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodňanskými. 1472, 23. září. Annorum domini oc. LXXII', feria IV. ante festum sancti Wenceslai. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Divišem Malovcem z Libějovic s jedné, a měšťany Vodňanskými s strany druhé. KMt a páni vyslyševše jich žalobu i odpor, i rozkázáno jest jim takto: aby obojie strana vydali po jednom přieteli anebo po dvú, a ti přietelé, kdež jim o to rok položie, aby sě sjeli a tu věc mezi nimi zrovnali; a pakli by ti přietelé jich smluviti nemohli a oč mezi nimi ruoznice byla, tehdy aby ti přietelé i oni obojí stáli před KMtí, a tu což JKMt jich přátely v tom naučí a rozkáže, na tom aby oboji pře- stali a tak se zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis : Wilhelmo juniore de Ryzmberk et Rabii, supremo camerario regni Bohemie; Johanne de Janowicz, supremo burgravio Pragensi; Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie ; Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky ; Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie ; Bierka de Nasyle et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Registra I. 15. b. 124. Mezi Divišem Malovcem z Libějovic a Annou Kosořovou. 1472, 3. října. Annorum domini oc. LXXII', sabbato post festum sancti Wenceslai. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Divišem Malovcem z Libějovic s jedné, a paní Annú někdy Kosořovú s strany druhé. KMt a páni vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim a rozkázáno takto: že ta věc nynie rozsúzena nemuož býti, než kdyžbykoli práva šla, tehdy aby sebe právem hleděli. A pakli by prvě, nežli by práva šla, paní Ko- sořova toho statku zasě v držení byla, tehdy má jeho Diviše bez odporu z ruko- jemstvie vyvaditi. Také jest jim rozkázáno, aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 16. a. 125. Mezi Fridrichem ze Šumburku a Joštem z Einsiedle, král. sekretářem. 1472, 3. října. Annorum domini oc. LXXII', sabbato post festum sancti Wenceslai. V té při Archiv Český VII. 58
Zápisy z roku 1472. 457 a tu aby obojí se všemi potřebami svými byli, čehož by která strana potřebovala. A tu JKMt opět ráčí je slyšeti. A což se pak dotýče toho, jakož jest Jan Malovec puotku učinil na Kerunka před JKMtí oc, i povědieno jest témuž Malovcovi, aby on ini žádný jiný takových podstrkuov neduovodných přěd JKMtí nechali, než jestli že by kto co mluvil, aby to s duovodem mluvil. Actum anno et die ut supra, presen- tibus dominis ut prius. Registra I. 15. a. Srv. předešlý nález č. 121. 123. Mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodňanskými. 1472, 23. září. Annorum domini oc. LXXII', feria IV. ante festum sancti Wenceslai. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Divišem Malovcem z Libějovic s jedné, a měšťany Vodňanskými s strany druhé. KMt a páni vyslyševše jich žalobu i odpor, i rozkázáno jest jim takto: aby obojie strana vydali po jednom přieteli anebo po dvú, a ti přietelé, kdež jim o to rok položie, aby sě sjeli a tu věc mezi nimi zrovnali; a pakli by ti přietelé jich smluviti nemohli a oč mezi nimi ruoznice byla, tehdy aby ti přietelé i oni obojí stáli před KMtí, a tu což JKMt jich přátely v tom naučí a rozkáže, na tom aby oboji pře- stali a tak se zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis : Wilhelmo juniore de Ryzmberk et Rabii, supremo camerario regni Bohemie; Johanne de Janowicz, supremo burgravio Pragensi; Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie ; Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky ; Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie ; Bierka de Nasyle et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Registra I. 15. b. 124. Mezi Divišem Malovcem z Libějovic a Annou Kosořovou. 1472, 3. října. Annorum domini oc. LXXII', sabbato post festum sancti Wenceslai. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Divišem Malovcem z Libějovic s jedné, a paní Annú někdy Kosořovú s strany druhé. KMt a páni vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim a rozkázáno takto: že ta věc nynie rozsúzena nemuož býti, než kdyžbykoli práva šla, tehdy aby sebe právem hleděli. A pakli by prvě, nežli by práva šla, paní Ko- sořova toho statku zasě v držení byla, tehdy má jeho Diviše bez odporu z ruko- jemstvie vyvaditi. Také jest jim rozkázáno, aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 16. a. 125. Mezi Fridrichem ze Šumburku a Joštem z Einsiedle, král. sekretářem. 1472, 3. října. Annorum domini oc. LXXII', sabbato post festum sancti Wenceslai. V té při Archiv Český VII. 58
Strana 458
458 D. XIII. Registra soudu komorního. a ruoznici, kteráž jest mezi panem Frydrychem Šumburkem s jedné, a panem Joštem, KMti sekretářem, s strany druhé. Jakož jest on Jošt vinil služebníky a lidi páně Šumburkovy, což se dotýče pobránie krav na jeho páně Šumburkuov zámek, KMt se pány raddú vyslyšev žalobu i odpor, rozkázal jest takto: jakož prve panu Šum- burkovi rozkázáno jest bylo, aby ty postavil před JKMtí, kteréž jest on Jošt vinil a jemu napsány dal, toho jest pan Šumburk neučinil, aby on pan Šumburk ty jisté, kteřížto viněni jsú, postavil v témdni před JKMtí. Pakli by toho neučinil a jich ne- postavil, tehdy aby pan Šumburk jemu panu Joštovi ty krávy zaplatil, tak jakož JKMtí bude jemu rozkázáno. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 16. b. Srv. nález č. 114. na str. 453. 126. Mezi Heřmanem z Hostouně a matkou a sestrami jeho. 1472, 28. října. Annorum domini oc. LXXII', feria IV. Simonis et Jude apostolorum. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Heřmanem z Hostúně s jedné, a mateří a se- strami téhož Heřmana s strany druhé. Páni vyslyševše obojí stranu, i takto jsú mezi nimi vypověděli, a to s jich obojích dobrovolným svolením: aby on Heřman sestrám svým vydával každé sestře po dvú kopú groších českých anebo po čtyrech kopách na groších míšeňských, a to při každém času úročniem, totižto při svatém Jiří a při svatém Havlu. Když by mateři své vydával, též aby jim vydával. A to má jim po- čieti vydávati počnúc nynie, najprvé ve dvú nedělí příštích má jim dáti po dvú kopú groších českých anebo po čtyrech míšeňských, jakož prvé dotčeno jest. A tak vždy na ty časy potom příštie aby jim tu summu svrchupsanú vydával beze všie odpor- nosti až do jich vdánie. Actum anno, die ut supra, presentibus dominis: Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi; Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio; Johanne de Rupow, pro tunc regalis magistro curie; Bernhardo dicto Bierka de Nasyle oc. Registra I. 18. a. za nálezy č. 13. a 14. v Archivu Č. IV. 270. 127. Mezi Janem Štěpanovcem z Vrtby a Janem Zmrzlíkem ze Svojšína. 1472, 20. listopadu. Annorum domini oc. LXXII', feria VI. post festum sancte Elizabeth. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Janem Štěpanovcem z Vrtby s jedné, a Janem Zmrzlíkem z Svejšína s strany druhé. Jakož jsú byly jim roky KMtí položeny, aby před JKMtí stáli k obeslání JMti, tu jest pan Štěpanovec stál prvé, druhé i třetie před JKMtí, a on Jan Zmrzlík pohrdal rozkázáním KMti a k obeslání jest nestál prvniemu, druhému i třetiemu, a k tomu i čtvrté jest přes právo obeslán a vždy
458 D. XIII. Registra soudu komorního. a ruoznici, kteráž jest mezi panem Frydrychem Šumburkem s jedné, a panem Joštem, KMti sekretářem, s strany druhé. Jakož jest on Jošt vinil služebníky a lidi páně Šumburkovy, což se dotýče pobránie krav na jeho páně Šumburkuov zámek, KMt se pány raddú vyslyšev žalobu i odpor, rozkázal jest takto: jakož prve panu Šum- burkovi rozkázáno jest bylo, aby ty postavil před JKMtí, kteréž jest on Jošt vinil a jemu napsány dal, toho jest pan Šumburk neučinil, aby on pan Šumburk ty jisté, kteřížto viněni jsú, postavil v témdni před JKMtí. Pakli by toho neučinil a jich ne- postavil, tehdy aby pan Šumburk jemu panu Joštovi ty krávy zaplatil, tak jakož JKMtí bude jemu rozkázáno. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 16. b. Srv. nález č. 114. na str. 453. 126. Mezi Heřmanem z Hostouně a matkou a sestrami jeho. 1472, 28. října. Annorum domini oc. LXXII', feria IV. Simonis et Jude apostolorum. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Heřmanem z Hostúně s jedné, a mateří a se- strami téhož Heřmana s strany druhé. Páni vyslyševše obojí stranu, i takto jsú mezi nimi vypověděli, a to s jich obojích dobrovolným svolením: aby on Heřman sestrám svým vydával každé sestře po dvú kopú groších českých anebo po čtyrech kopách na groších míšeňských, a to při každém času úročniem, totižto při svatém Jiří a při svatém Havlu. Když by mateři své vydával, též aby jim vydával. A to má jim po- čieti vydávati počnúc nynie, najprvé ve dvú nedělí příštích má jim dáti po dvú kopú groších českých anebo po čtyrech míšeňských, jakož prvé dotčeno jest. A tak vždy na ty časy potom příštie aby jim tu summu svrchupsanú vydával beze všie odpor- nosti až do jich vdánie. Actum anno, die ut supra, presentibus dominis: Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi; Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio; Johanne de Rupow, pro tunc regalis magistro curie; Bernhardo dicto Bierka de Nasyle oc. Registra I. 18. a. za nálezy č. 13. a 14. v Archivu Č. IV. 270. 127. Mezi Janem Štěpanovcem z Vrtby a Janem Zmrzlíkem ze Svojšína. 1472, 20. listopadu. Annorum domini oc. LXXII', feria VI. post festum sancte Elizabeth. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Janem Štěpanovcem z Vrtby s jedné, a Janem Zmrzlíkem z Svejšína s strany druhé. Jakož jsú byly jim roky KMtí položeny, aby před JKMtí stáli k obeslání JMti, tu jest pan Štěpanovec stál prvé, druhé i třetie před JKMtí, a on Jan Zmrzlík pohrdal rozkázáním KMti a k obeslání jest nestál prvniemu, druhému i třetiemu, a k tomu i čtvrté jest přes právo obeslán a vždy
Strana 459
Zápisy z roku 1472. 459 nestál a tiem pohrdal; protož JKMt pro takové jeho nestánie témuž Janovi Štěpa- novcovi dala jest v té při za právo. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 19. b. za nálezem č. 15. v Archivu Č. IV. 271. Srv. též nález č. 11 tamže str. 269. 128. Mezi Mikulášem Běščínem a Častolorem. 1472, 5. prosince. Annorum domini oc. LXXII', sabbato ante festum sancti Nicolai. V té při a ruoznici, [kteráž jest mezi Mikulášem Běščínem s jedné, a Častolorem s strany druhé. Páni vyslyševše jich žalobu i odpor, odložili jim toho až do suchých dní naj- prve příštích, aby stáli obojí v sobotu, a rozkázáno jest Častolorovi, aby stál již se všemi potřebami, což by k své věci potřeboval bez výmluvy. A tu KMt a páni ráčie je slyšeti. Pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni rádi přejí. Také rozkázáno jest jim, aby v tom času řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum ut supra. Registra I. 20. a. Srv. nálezy č. 18. a 25. v Archivu Č. IV. 273. a 276. 129. Mezi bratřími Kavany z Dědibab a Habartem. 1472, 15. prosince. Annorum domini oc. LXXII', feria III. post festum sancte Lucie. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi bratřími Kavany z Dědibab s jedné, a Habartem s strany druhé. Jakož Kavanové vinili jsú Habartha, což sě listu proleženie dotýče, summy hlavnie XXXV“ kop oc; KMt se pány vyslyševše žalobu i odpor, takto jest jim roz- kázáno: aby v sobotu po novém létu stáli na hradě Pražském před panem Jencem, purkrabí Pražským, se všemi potřebami svými, kteráž by strana k svému duovodu a odvodu čeho potřebovala, a tu aby sobě právi byli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 20. b. 130. Mezi Martinem z Boharyně a Janem Všerubem. 1472, 10. prosince. Annorum domini oc. LXXII', feria V. post festum sancti Nicolai. V té při, kteráž jest mezi panem Martinem z Boharyně s jedné, a Janem Všerubem s strany druhé. Páni radda vyslyševše obojí stranu i rozkázáno jim takto: poněvadž obojí nad dcky se zemské táhli, i odložili jim toho až do zemského súdu, a když by koli najprve súd zemský byl a dsky zemské otevřieny byly, aby sebe právem hleděli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 22. a. za nálezy č. 16. a 17. v Archivu Č. IV. 272. 58*
Zápisy z roku 1472. 459 nestál a tiem pohrdal; protož JKMt pro takové jeho nestánie témuž Janovi Štěpa- novcovi dala jest v té při za právo. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 19. b. za nálezem č. 15. v Archivu Č. IV. 271. Srv. též nález č. 11 tamže str. 269. 128. Mezi Mikulášem Běščínem a Častolorem. 1472, 5. prosince. Annorum domini oc. LXXII', sabbato ante festum sancti Nicolai. V té při a ruoznici, [kteráž jest mezi Mikulášem Běščínem s jedné, a Častolorem s strany druhé. Páni vyslyševše jich žalobu i odpor, odložili jim toho až do suchých dní naj- prve příštích, aby stáli obojí v sobotu, a rozkázáno jest Častolorovi, aby stál již se všemi potřebami, což by k své věci potřeboval bez výmluvy. A tu KMt a páni ráčie je slyšeti. Pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni rádi přejí. Také rozkázáno jest jim, aby v tom času řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum ut supra. Registra I. 20. a. Srv. nálezy č. 18. a 25. v Archivu Č. IV. 273. a 276. 129. Mezi bratřími Kavany z Dědibab a Habartem. 1472, 15. prosince. Annorum domini oc. LXXII', feria III. post festum sancte Lucie. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi bratřími Kavany z Dědibab s jedné, a Habartem s strany druhé. Jakož Kavanové vinili jsú Habartha, což sě listu proleženie dotýče, summy hlavnie XXXV“ kop oc; KMt se pány vyslyševše žalobu i odpor, takto jest jim roz- kázáno: aby v sobotu po novém létu stáli na hradě Pražském před panem Jencem, purkrabí Pražským, se všemi potřebami svými, kteráž by strana k svému duovodu a odvodu čeho potřebovala, a tu aby sobě právi byli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 20. b. 130. Mezi Martinem z Boharyně a Janem Všerubem. 1472, 10. prosince. Annorum domini oc. LXXII', feria V. post festum sancti Nicolai. V té při, kteráž jest mezi panem Martinem z Boharyně s jedné, a Janem Všerubem s strany druhé. Páni radda vyslyševše obojí stranu i rozkázáno jim takto: poněvadž obojí nad dcky se zemské táhli, i odložili jim toho až do zemského súdu, a když by koli najprve súd zemský byl a dsky zemské otevřieny byly, aby sebe právem hleděli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 22. a. za nálezy č. 16. a 17. v Archivu Č. IV. 272. 58*
Strana 460
460 D. XIII. Registra soudu komorního. 131. Mezi Janem Jencem z Janovic, nejvyšším purkrabím Pražským, spolu se služebníkem jeho Voračickým, a Ondřejem Předborem. 1472, 10. prosince. Annorum domini oc. LXXII° ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi panem Jencem z Janovic, najvyšším purkrabí Pražským, a služebníkem jeho Voračickým s jedné, a Ondřejem Přědborem s strany druhé. Páni radda vyslyševše je obojie, rozkázali jsú takto: aby on Přědbor za tu škodu, kteráž se jest stala služebníku páně Jencovu, dal L kop, a to na svatého Jiřie najprve příštieho; a to aby uručil hodnými rukojmiemi. Actum ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bo- hemie, Alberto de Colowrath, Paulo de Genssteyn, Bierka de Nasyle oc. Registra I. 22. a. 132. Mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodňanskými. 1472, 20. prosince. Anno domini ut supra, dominico ante festum sancti Thome appostoli. V té při, kteráž jest mezi Divišem Malovcem z Libějovic s jedné, a měšťany Vodňan- skými s strany druhé. Jakož jest bylo Vodňanským od KMti rozkázáno a psáno, aby s plnú mocí přijeli, tu pak Vodňanští přijevše k JMti i prosili JKMti, aby jim za zlé neráčil mieti, že jsú se v tom nezachovali vedle rozkázánie JMti. I povědieno jest napřěd Vodňanským KMtí, že jest JMti to velmi nelibo, že jsú se nezachovali vedle rozkázánie a psanie JMti; a hned JMt rozkázal jim, aby domuov jeli a to na staršie a obec vznesli, aby tak učinili, jakož jest jim prve rozkázáno, a na den Božieho křtěnie aby přěd JKMtí byli s plnú mocí. A také list aby přinesli, že toho plnú moc mají, a tu což jim JKMt rozkáže, aby to bez výmluvy učinili. Také týmž Vodňanským rozkázáno jest, aby Divišovi Malovcovi rok dali až do Hromnic a jeho nehyndrovali ini jeho lidi. Actum anno et die ut supra. Registra I. 22. b. za nálezem č. 18 v Archivu Č. IV. str. 273. Srv. nález č. 123 na str. 457. 133. Mezi panem Jencem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Janem Malovcem z Pacova. 1472, 20 prosince. Annorum domini oc. LXXII', eodem die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Jencem z Janovic, najvyšším purkrabí Pražským s jedné, a Janem Malovcem z Pacova s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, rozkázáno a povědieno jest jim takto: Napřěd aby všecky nelibosti a nechuti, kteréž jsú mezi nimi s obú stran byly, ty aby všecky mezi nimi minuly. A on Jan Malovec panu Jencovi za to víno, kteréž jest jemu vzal, aby dal padesáte zlatých ve dvú nedělí
460 D. XIII. Registra soudu komorního. 131. Mezi Janem Jencem z Janovic, nejvyšším purkrabím Pražským, spolu se služebníkem jeho Voračickým, a Ondřejem Předborem. 1472, 10. prosince. Annorum domini oc. LXXII° ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi panem Jencem z Janovic, najvyšším purkrabí Pražským, a služebníkem jeho Voračickým s jedné, a Ondřejem Přědborem s strany druhé. Páni radda vyslyševše je obojie, rozkázali jsú takto: aby on Přědbor za tu škodu, kteráž se jest stala služebníku páně Jencovu, dal L kop, a to na svatého Jiřie najprve příštieho; a to aby uručil hodnými rukojmiemi. Actum ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bo- hemie, Alberto de Colowrath, Paulo de Genssteyn, Bierka de Nasyle oc. Registra I. 22. a. 132. Mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodňanskými. 1472, 20. prosince. Anno domini ut supra, dominico ante festum sancti Thome appostoli. V té při, kteráž jest mezi Divišem Malovcem z Libějovic s jedné, a měšťany Vodňan- skými s strany druhé. Jakož jest bylo Vodňanským od KMti rozkázáno a psáno, aby s plnú mocí přijeli, tu pak Vodňanští přijevše k JMti i prosili JKMti, aby jim za zlé neráčil mieti, že jsú se v tom nezachovali vedle rozkázánie JMti. I povědieno jest napřěd Vodňanským KMtí, že jest JMti to velmi nelibo, že jsú se nezachovali vedle rozkázánie a psanie JMti; a hned JMt rozkázal jim, aby domuov jeli a to na staršie a obec vznesli, aby tak učinili, jakož jest jim prve rozkázáno, a na den Božieho křtěnie aby přěd JKMtí byli s plnú mocí. A také list aby přinesli, že toho plnú moc mají, a tu což jim JKMt rozkáže, aby to bez výmluvy učinili. Také týmž Vodňanským rozkázáno jest, aby Divišovi Malovcovi rok dali až do Hromnic a jeho nehyndrovali ini jeho lidi. Actum anno et die ut supra. Registra I. 22. b. za nálezem č. 18 v Archivu Č. IV. str. 273. Srv. nález č. 123 na str. 457. 133. Mezi panem Jencem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Janem Malovcem z Pacova. 1472, 20 prosince. Annorum domini oc. LXXII', eodem die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Jencem z Janovic, najvyšším purkrabí Pražským s jedné, a Janem Malovcem z Pacova s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, rozkázáno a povědieno jest jim takto: Napřěd aby všecky nelibosti a nechuti, kteréž jsú mezi nimi s obú stran byly, ty aby všecky mezi nimi minuly. A on Jan Malovec panu Jencovi za to víno, kteréž jest jemu vzal, aby dal padesáte zlatých ve dvú nedělí
Strana 461
Zápisy z roku 1472 a 1473. 461 po svatém Jiří najprve příštiem, a on pan Jenec aby těm lidem Miličínským, kte- rýchžto on Jan Malovec v držení jest, viece jim nepřěkážel ani přěkážeti dopúštěl viece žádné škody činiti. Presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk et Rabii, su- premo camerario regni Bohemie, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bohemie, Czenkone de Clins- steyn, pro tunc procuratore regio, Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Bernhardo de Nasyle, dicto Bierka oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 23. a. 134. Mezi Petrem Klučovským a Annou Vlkovou z Kvítkova. 1472, 29. prosince. Annorum domini oc. LXXII', feria III. post nativitatem domini. V té při, kteráž jest mezi Petrem Klučovským na miestě sirotčiem s jedné, a paní Annú někdy Janovú Vlkovú z Kvietkova s strany druhé. Jakož jest jim byl rok položen, aby před JKMtí stáli a právi sobě byli, z čehož by sobě vinu dali; tu Petr Klučovský stál prvé, druhé i třetie před JKMtí, ale ona Vlkova jest nestála, ale proto že vdova jest, potom JKMt z milosti své čtvrté přěs právo ráčil jest ji obeslati, a ona přěs to vždy nestála a pohrdala jest rozkázáním KMti a k obeslání prvému, druhému, třětiemu i čtvrtému nestála; protož JKMt pro takové jejie nestánie témuž Petrovi Klučovskému na miestě sirotčiem dala jest za právo. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 24. a. za nálezem č. 19 v Archivu Č. IV. 273. 135. Mezi Přechem z Rysmburka a Marketou z Robous. 1473, 15. ledna. Annorum domini oc. LXXIII°, feria V. ante festum sancti Anthoni. V té při, kteráž jest byla mezi Přechem z Rysmburka s jedné, a paní Markletú z Roboús s strany druhé. Páni radda vyslyševše žalobu i odpor a porozuměvše, že Přech nic vinen nenie panie Margethě, i rozkázáno jest též panie Margethě, aby jeho Přecha na pokoji nechala. Pakli by se jí na tom přěstati nezdálo, ale když by koli práva zemská šla, aby jeho Přecha právem hleděla. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bohemie, Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky, Samuele de Hradek, succamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie regalis, et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Actum anno et die ut supra. Registra I. 24. b.
Zápisy z roku 1472 a 1473. 461 po svatém Jiří najprve příštiem, a on pan Jenec aby těm lidem Miličínským, kte- rýchžto on Jan Malovec v držení jest, viece jim nepřěkážel ani přěkážeti dopúštěl viece žádné škody činiti. Presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk et Rabii, su- premo camerario regni Bohemie, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bohemie, Czenkone de Clins- steyn, pro tunc procuratore regio, Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Bernhardo de Nasyle, dicto Bierka oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 23. a. 134. Mezi Petrem Klučovským a Annou Vlkovou z Kvítkova. 1472, 29. prosince. Annorum domini oc. LXXII', feria III. post nativitatem domini. V té při, kteráž jest mezi Petrem Klučovským na miestě sirotčiem s jedné, a paní Annú někdy Janovú Vlkovú z Kvietkova s strany druhé. Jakož jest jim byl rok položen, aby před JKMtí stáli a právi sobě byli, z čehož by sobě vinu dali; tu Petr Klučovský stál prvé, druhé i třetie před JKMtí, ale ona Vlkova jest nestála, ale proto že vdova jest, potom JKMt z milosti své čtvrté přěs právo ráčil jest ji obeslati, a ona přěs to vždy nestála a pohrdala jest rozkázáním KMti a k obeslání prvému, druhému, třětiemu i čtvrtému nestála; protož JKMt pro takové jejie nestánie témuž Petrovi Klučovskému na miestě sirotčiem dala jest za právo. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 24. a. za nálezem č. 19 v Archivu Č. IV. 273. 135. Mezi Přechem z Rysmburka a Marketou z Robous. 1473, 15. ledna. Annorum domini oc. LXXIII°, feria V. ante festum sancti Anthoni. V té při, kteráž jest byla mezi Přechem z Rysmburka s jedné, a paní Markletú z Roboús s strany druhé. Páni radda vyslyševše žalobu i odpor a porozuměvše, že Přech nic vinen nenie panie Margethě, i rozkázáno jest též panie Margethě, aby jeho Přecha na pokoji nechala. Pakli by se jí na tom přěstati nezdálo, ale když by koli práva zemská šla, aby jeho Přecha právem hleděla. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bohemie, Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky, Samuele de Hradek, succamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie regalis, et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Actum anno et die ut supra. Registra I. 24. b.
Strana 462
462 D. XIII. Registra soudu komorního. 136. Mezi knězem Hektorem a Heřmanem z Máslovic. 1473, 29. ledna. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. post conuersionem sancti Pauli. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi knězem Ektorem s jedné, a Heřmanem z Máslovic s strany druhé. Páni radda vyslyševše je obojie i jich svědky a porozoměvše, že Heřman tiem vinen nenie, čímž jest byl viněn, i povědieno jest a rozkázáno týmiž pány: aby jeho Heřmana na pokoji nechali, a že jim nic vinovat nenie, a ta puotka, kteráž jest byla mezi týmž Heřmanem a Prokopem Vackářem, ta jest mezi nimi minula a na to i smířeni; a což se pak Vaněčka dotýče s týmž Heřmanem, ta pře jest odložena až do svaté Dorothy. Presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk oc, Paulo de Genssteyn, Johanne de Rupow oc, Samuhele de Hradek oc, Bernhardo de Nasylee, dicto Bierka oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 25. a. 137. Mezi Petrem Klučovským a Annou Vlkovou z Kvítkova. 1473, 30. ledna. Annorum domini oc. LXXIII', sabbato post conuersionem sancti Pauli. V té při, kteráž jest mezi Petrem Klučovským s jedné, a paní Annú nebožce Janovú Vlkovú s strany druhé. Jakož již psaným stranám mnohokrát byl jest jim rok pokládán, aby stáli před JKMtí, tu jest jmenovaný Petr vždycky stával k roku položenému, ale ona paní Anna nikdy jest nestála, a potom naposledy JKMt ráčil jest ji z milosti své čtvrté obeslati přes právo, a ona jest vždy nestála a tiem pohrdala; a pro takové jejie neposlušné nestánie JKMt s raddú svú ráčil jest za právo řéci v té při již psa- nému Petrovi. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 26. a. za nálezem č. 20. v Archivu Č. IV. 274. Srv. nález č. 134. na str. 461. 138. Mezi Petrem Břekovcem a Oldřichem Fifkou z Vydří. 1473, 5. února. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante Dorothee virginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Petrem Břěkovcem s jedné, a Oldřichem Fifkú s strany druhé o to, což se rukojmí Oldřichových dotýče. Tu jest Oldřich Fifka stál přede pány, chtěje k súdu přistúpiti a mocně na KMti a pániech toho přěstati, ale on Břěkovec nechtěl jest k súdu státi, aniž chtěl jemu Oldřichovi odpoviedati, leč by prve jeho list jemu splněn byl. Tu věc páni radda na JKMt jsú vznesli, a tu páni přišedše od KMti pověděli jsú Oldřichovi: že by JKMt rád viděl, aby Břěkovec k jeho žalobě odpoviedal, a by on Břěkovec za glejtem nebyl, věděl by se JKMt k tomu mieti. Ale poněvadž glejt má, JMt v této mieře nemuože tomu co učiniti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis : Wilhelmo de Ryzmberk et Rábii,
462 D. XIII. Registra soudu komorního. 136. Mezi knězem Hektorem a Heřmanem z Máslovic. 1473, 29. ledna. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. post conuersionem sancti Pauli. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi knězem Ektorem s jedné, a Heřmanem z Máslovic s strany druhé. Páni radda vyslyševše je obojie i jich svědky a porozoměvše, že Heřman tiem vinen nenie, čímž jest byl viněn, i povědieno jest a rozkázáno týmiž pány: aby jeho Heřmana na pokoji nechali, a že jim nic vinovat nenie, a ta puotka, kteráž jest byla mezi týmž Heřmanem a Prokopem Vackářem, ta jest mezi nimi minula a na to i smířeni; a což se pak Vaněčka dotýče s týmž Heřmanem, ta pře jest odložena až do svaté Dorothy. Presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk oc, Paulo de Genssteyn, Johanne de Rupow oc, Samuhele de Hradek oc, Bernhardo de Nasylee, dicto Bierka oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 25. a. 137. Mezi Petrem Klučovským a Annou Vlkovou z Kvítkova. 1473, 30. ledna. Annorum domini oc. LXXIII', sabbato post conuersionem sancti Pauli. V té při, kteráž jest mezi Petrem Klučovským s jedné, a paní Annú nebožce Janovú Vlkovú s strany druhé. Jakož již psaným stranám mnohokrát byl jest jim rok pokládán, aby stáli před JKMtí, tu jest jmenovaný Petr vždycky stával k roku položenému, ale ona paní Anna nikdy jest nestála, a potom naposledy JKMt ráčil jest ji z milosti své čtvrté obeslati přes právo, a ona jest vždy nestála a tiem pohrdala; a pro takové jejie neposlušné nestánie JKMt s raddú svú ráčil jest za právo řéci v té při již psa- nému Petrovi. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 26. a. za nálezem č. 20. v Archivu Č. IV. 274. Srv. nález č. 134. na str. 461. 138. Mezi Petrem Břekovcem a Oldřichem Fifkou z Vydří. 1473, 5. února. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante Dorothee virginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Petrem Břěkovcem s jedné, a Oldřichem Fifkú s strany druhé o to, což se rukojmí Oldřichových dotýče. Tu jest Oldřich Fifka stál přede pány, chtěje k súdu přistúpiti a mocně na KMti a pániech toho přěstati, ale on Břěkovec nechtěl jest k súdu státi, aniž chtěl jemu Oldřichovi odpoviedati, leč by prve jeho list jemu splněn byl. Tu věc páni radda na JKMt jsú vznesli, a tu páni přišedše od KMti pověděli jsú Oldřichovi: že by JKMt rád viděl, aby Břěkovec k jeho žalobě odpoviedal, a by on Břěkovec za glejtem nebyl, věděl by se JKMt k tomu mieti. Ale poněvadž glejt má, JMt v této mieře nemuože tomu co učiniti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis : Wilhelmo de Ryzmberk et Rábii,
Strana 463
Zápisy z roku 1473. 463 supremo camerario regni Bohemie, Paulo de Genssteyn, Samuele de Hradek, supremo subcamerario regni Bohemie, Bernhardo de Nasyle et quam plurium aliorum assistencium. Registra I. 27. a. 139. Mezi bratřími Kavany z Dědibab a Habartem. 1473, 13. února. Annorum domini oc. LXXIII°, sabbato post Dorothee. V té při, kteráž jest mezi Kavany bratřími z Dědibab s jedné, a Habartem s strany druhé o to, což se listu dotýče, kterýmžto Habart na ně v ležení jest. Páni radda vyslyševše je, roz- kázali jim: aby stáli na suché dni postnie najprvé příštie před JKMtí, a to pod týmž závazkem pěti sty kopami, jakož od pana purkrabie Pražského zavázáni jsú. A jakož se puotka nějaká mezi nimi stala, o túž puotku mají státi na týž čas pod již psaným závazkem. Také rozkázáno jest jim, aby v tom času řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra L. 27. b. Srv. nález č. 129 na str. 459. 140. Mezi kněžími Hradskými a Heřmanem z Máslovic, dvořenínem královským. 1473, 9. února. Annorum domini oc. LXXIII°, feria III. ante festum sancte Appolonie. V té při, kteráž jest mezi kněžími Hradskými s jedné, a Heřmanem, dvořenínem KMti s strany druhé o to, což se dotýče vsi Máslovic. KMt a páni vyslyševše je obojie i také spravedlnosti jich, a listy obojích přezřevše, tu kněžie okázali jsú spravedlnost svú listem starodávním, kterúžto k svrchupsané vsi mají, ale on Heřman okázal jest toliko nápad obdarovánie KMti. I rozkázáno jest KMtí a pány raddú takto: že se jemu Heřmanovi ještě prodlenie dává až do svatého Jiřie najprve příštieho, aby tu na ten den okázal spravedlivý nápad KMti přěd JMKskú a raddú, a tu při tom, což komu z nich straně rozkázáno bude, aby se v tom tak zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 28. a. Srv. nález č. 136 na str. 462. 141. Mezi Linhartem z Gutštejna a Kryštofem Šüfem z Helfenburka. 1473, 16. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria III. post Reminiscere. V té při a ruo- znici, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gutšteina s jedné, a panem Kryštofem Šuofem z Helfemburka s strany druhé o to, což se zápisuov jich o nějaký dvuor dotýče. KMt a páni radda odložili jim toho do suchých dní letničních najprve příštích; a jakož pan Linharth pravil, že by jeho zápis starší byl, i rozkázáno jest
Zápisy z roku 1473. 463 supremo camerario regni Bohemie, Paulo de Genssteyn, Samuele de Hradek, supremo subcamerario regni Bohemie, Bernhardo de Nasyle et quam plurium aliorum assistencium. Registra I. 27. a. 139. Mezi bratřími Kavany z Dědibab a Habartem. 1473, 13. února. Annorum domini oc. LXXIII°, sabbato post Dorothee. V té při, kteráž jest mezi Kavany bratřími z Dědibab s jedné, a Habartem s strany druhé o to, což se listu dotýče, kterýmžto Habart na ně v ležení jest. Páni radda vyslyševše je, roz- kázali jim: aby stáli na suché dni postnie najprvé příštie před JKMtí, a to pod týmž závazkem pěti sty kopami, jakož od pana purkrabie Pražského zavázáni jsú. A jakož se puotka nějaká mezi nimi stala, o túž puotku mají státi na týž čas pod již psaným závazkem. Také rozkázáno jest jim, aby v tom času řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra L. 27. b. Srv. nález č. 129 na str. 459. 140. Mezi kněžími Hradskými a Heřmanem z Máslovic, dvořenínem královským. 1473, 9. února. Annorum domini oc. LXXIII°, feria III. ante festum sancte Appolonie. V té při, kteráž jest mezi kněžími Hradskými s jedné, a Heřmanem, dvořenínem KMti s strany druhé o to, což se dotýče vsi Máslovic. KMt a páni vyslyševše je obojie i také spravedlnosti jich, a listy obojích přezřevše, tu kněžie okázali jsú spravedlnost svú listem starodávním, kterúžto k svrchupsané vsi mají, ale on Heřman okázal jest toliko nápad obdarovánie KMti. I rozkázáno jest KMtí a pány raddú takto: že se jemu Heřmanovi ještě prodlenie dává až do svatého Jiřie najprve příštieho, aby tu na ten den okázal spravedlivý nápad KMti přěd JMKskú a raddú, a tu při tom, což komu z nich straně rozkázáno bude, aby se v tom tak zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 28. a. Srv. nález č. 136 na str. 462. 141. Mezi Linhartem z Gutštejna a Kryštofem Šüfem z Helfenburka. 1473, 16. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria III. post Reminiscere. V té při a ruo- znici, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gutšteina s jedné, a panem Kryštofem Šuofem z Helfemburka s strany druhé o to, což se zápisuov jich o nějaký dvuor dotýče. KMt a páni radda odložili jim toho do suchých dní letničních najprve příštích; a jakož pan Linharth pravil, že by jeho zápis starší byl, i rozkázáno jest
Strana 464
464 D. XIII. Registra soudu komorního. jemu, aby týž zápis okázal před JKMtí, a tu JKMt ráčí je s svú raddú slyšeti vedle potřebnosti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 29. b. za nálezy č. 21 a 22 v Archivu Č. IV. 274. 142. Mezi Václavem Kalinou a Jiříkem Nydrlí z Čáslavě. 1473, 17. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria IV. post Reminiscere. V té při, kteráž jest mezi Václavem Kalinú s jedné, a Jiříkem Nydrlí z Čáslavě a rukojmiemi jeho s strany druhé o to, což se nájmu dvoru dotýče. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázali takto: aby on Jiřík Nydrle tu dědinu příslušnú k tomu dvoru dobře osěl, a toho k schválení aby sobě přátely volili na schválenie toho, anebo aby za to osenie jemu Kalinovi penieze dány byly. Jakož by ti přátelé mezi nimi uhodili, aby strana to přijala. Pak což se svrchkuov dotýče, rozkázáno jest takto: aby on Jiřík ty nábytky i jiné věci, kteréž stojie v smlúvě popsány, ježto by nebyly od nepřátel pobrány, aby ty svrchky Kalinovi vráceny byly, a kteréž by pobrány byly, ješto by to svě- domím provedeno bylo, z těch Kalina Jiříka nemá napomínati. Pakli by se smluviti nemohli, tehdy aby zasě stáli před JKMtí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 30. a. 143. Mezi Kateřinou a Petrem Kulí. 1473, 19. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. post Reminiscere. V té při, kteráž jest mezi pannú Kateřinú s jedné, a Petrem Kulí s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše je obojie, odložili jim roku do dvú nedělí příštích, aby stáli před JKMtí, a také že JMt ráčí ještě listy témuž Kulovi dáti k těm pánuom, u kterýchžto on Kule praví, že by statek pannin byl, aby ti lidé postaveni byli před JKMtí na týž čas. Také povědieno jest panně, aby toho Václava obeslala, od něhožto jest list svědomie měla, aby stál na týž čas přěd JKMtí. Actum anno et die ut supra. Panna k roku položenému stála jest, ale Jan Kule nestál jest. Registra I. 32. a. za nálezy č. 23 a 24 v Archivu Č. IV. str. 275. 144. Mezi Buryanem z Litně a Janem Štěpanovcem. 1473, 29. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria II. post Letare. V té při, kteráž jest mezi Buryanem z Litně s jedné, a panem Janem Štěpanovcem s strany druhé. Jakož pan Štěpanovec byl jest obeslán od KMti prvé, druhé i třetie, aby panu Buryanovi práv byl, z čehož by jemu vinu dal, tu jest pan Buryan vždycky stával na roky položené, a pan Jan Štěpanovec nikdy jest nestál; protož JKMt ještě čtvrté přěs
464 D. XIII. Registra soudu komorního. jemu, aby týž zápis okázal před JKMtí, a tu JKMt ráčí je s svú raddú slyšeti vedle potřebnosti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 29. b. za nálezy č. 21 a 22 v Archivu Č. IV. 274. 142. Mezi Václavem Kalinou a Jiříkem Nydrlí z Čáslavě. 1473, 17. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria IV. post Reminiscere. V té při, kteráž jest mezi Václavem Kalinú s jedné, a Jiříkem Nydrlí z Čáslavě a rukojmiemi jeho s strany druhé o to, což se nájmu dvoru dotýče. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázali takto: aby on Jiřík Nydrle tu dědinu příslušnú k tomu dvoru dobře osěl, a toho k schválení aby sobě přátely volili na schválenie toho, anebo aby za to osenie jemu Kalinovi penieze dány byly. Jakož by ti přátelé mezi nimi uhodili, aby strana to přijala. Pak což se svrchkuov dotýče, rozkázáno jest takto: aby on Jiřík ty nábytky i jiné věci, kteréž stojie v smlúvě popsány, ježto by nebyly od nepřátel pobrány, aby ty svrchky Kalinovi vráceny byly, a kteréž by pobrány byly, ješto by to svě- domím provedeno bylo, z těch Kalina Jiříka nemá napomínati. Pakli by se smluviti nemohli, tehdy aby zasě stáli před JKMtí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 30. a. 143. Mezi Kateřinou a Petrem Kulí. 1473, 19. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. post Reminiscere. V té při, kteráž jest mezi pannú Kateřinú s jedné, a Petrem Kulí s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše je obojie, odložili jim roku do dvú nedělí příštích, aby stáli před JKMtí, a také že JMt ráčí ještě listy témuž Kulovi dáti k těm pánuom, u kterýchžto on Kule praví, že by statek pannin byl, aby ti lidé postaveni byli před JKMtí na týž čas. Také povědieno jest panně, aby toho Václava obeslala, od něhožto jest list svědomie měla, aby stál na týž čas přěd JKMtí. Actum anno et die ut supra. Panna k roku položenému stála jest, ale Jan Kule nestál jest. Registra I. 32. a. za nálezy č. 23 a 24 v Archivu Č. IV. str. 275. 144. Mezi Buryanem z Litně a Janem Štěpanovcem. 1473, 29. března. Annorum domini oc. LXXIII°, feria II. post Letare. V té při, kteráž jest mezi Buryanem z Litně s jedné, a panem Janem Štěpanovcem s strany druhé. Jakož pan Štěpanovec byl jest obeslán od KMti prvé, druhé i třetie, aby panu Buryanovi práv byl, z čehož by jemu vinu dal, tu jest pan Buryan vždycky stával na roky položené, a pan Jan Štěpanovec nikdy jest nestál; protož JKMt ještě čtvrté přěs
Strana 465
Zápisy z roku 1473. 465 právo téhož Štěpanovce obeslati ráčí, a jestli že by již tu nestál, že JKMt již za právo v té při ráčí dáti panu Buryanovi. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 34. a. za třemi svědomími č. 25 v Archivu Č. IV. str. 276. 145. Mezi Buryanem Leskovcem a Václavem Cvokem. 1473, 27. března. Annorum domini oc. LXXIII', sabbato ante Letare. V té při, kteráž jest mezi Buryanem Leskovcem s jedné, a Václavem Cvokem s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše mezi nimi žalobu i odpor, i rozkázali jim najprvé, aby pokoj řečí i skutkem zachovali. Také rozkázáno jest, aby on Václav Cvok dal svú při popsanú, a tu aby položil ve dvú nedělí u pana Jence purkrabie Pražského zapečetě ji. A on Leskovec vezma tu při jeho od pana Jence i učinil na to odpor také ve dvú nedělí, a položil ji zasě u pana Jence a opět zasě až do skonánie těch odporuov. A k tomu rok jim položen jest, aby obojí stáli v pátek na suché dni najprvé příštie. A Václav Cvok zavázán jest slibem pod svú ctí a věrú, což se té pře dotýče, aby stál bez glejthu. Také rozkázáno jest Leskovcovi, aby toho písaře postavil na týž čas, kterýžto jemu listy psal, jmenovitě toho, kterýž jest na Túšeni. A jestliže by ten písař který odpor měl, tehdy on Leskovec má to KMti oznámiti, a že JMt ráčí jemu list k jeho pánu dáti, aby postaven byl. A jestliže by která strana ještě svědomie kterého po- třebovala, aby to na týž čas vystavili. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 34. b. 146. Mezi Štěpánem Vrchotou a Janem Věžníkem spolu s bratřími jeho. 1473, 27. dubna. Annorum domini oc. LXXIII°, feria III. post Conductum Pasce. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Štefanem Vrchotú s jedné, a Janem Věžníkem a bratřími jeho s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázáno jest JKMtí a pány jemu Janovi Věžníkovi, aby pověděl bratřím svým rozkázáním KMti, aby stáli v pátek na suché dni najprvé příští a právi byli, z čehož by jim on Štefan vinu dal. A také povědieno jest témuž Janovi Věžníkovi, že již mnohokrát on i bratřie jeho KMtí obsieláni jsú a nikdy jsú nestáli, a protož jestli že by na již psaný čas nestáli, že by JKMt ráčil se v té věci se pány raddú tak mieti, což jest za spravedlivé vedle svolenie všie země. A také při témž jest povědieno, jestli že by on Arnošt bratr jeho gleythu žádal a některým také vedle sebe, aby ty jisté KMti popsány poslal, a kterýmž by se JMti zdálo a nepřietelé JMti nebyli, že JKMt vedle něho jim gleyt ráčí dáti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 35. b. za nálezem č. 26. v Archivu Č. IV. str. 277. Archiv Český VII. 59
Zápisy z roku 1473. 465 právo téhož Štěpanovce obeslati ráčí, a jestli že by již tu nestál, že JKMt již za právo v té při ráčí dáti panu Buryanovi. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 34. a. za třemi svědomími č. 25 v Archivu Č. IV. str. 276. 145. Mezi Buryanem Leskovcem a Václavem Cvokem. 1473, 27. března. Annorum domini oc. LXXIII', sabbato ante Letare. V té při, kteráž jest mezi Buryanem Leskovcem s jedné, a Václavem Cvokem s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše mezi nimi žalobu i odpor, i rozkázali jim najprvé, aby pokoj řečí i skutkem zachovali. Také rozkázáno jest, aby on Václav Cvok dal svú při popsanú, a tu aby položil ve dvú nedělí u pana Jence purkrabie Pražského zapečetě ji. A on Leskovec vezma tu při jeho od pana Jence i učinil na to odpor také ve dvú nedělí, a položil ji zasě u pana Jence a opět zasě až do skonánie těch odporuov. A k tomu rok jim položen jest, aby obojí stáli v pátek na suché dni najprvé příštie. A Václav Cvok zavázán jest slibem pod svú ctí a věrú, což se té pře dotýče, aby stál bez glejthu. Také rozkázáno jest Leskovcovi, aby toho písaře postavil na týž čas, kterýžto jemu listy psal, jmenovitě toho, kterýž jest na Túšeni. A jestliže by ten písař který odpor měl, tehdy on Leskovec má to KMti oznámiti, a že JMt ráčí jemu list k jeho pánu dáti, aby postaven byl. A jestliže by která strana ještě svědomie kterého po- třebovala, aby to na týž čas vystavili. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 34. b. 146. Mezi Štěpánem Vrchotou a Janem Věžníkem spolu s bratřími jeho. 1473, 27. dubna. Annorum domini oc. LXXIII°, feria III. post Conductum Pasce. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Štefanem Vrchotú s jedné, a Janem Věžníkem a bratřími jeho s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázáno jest JKMtí a pány jemu Janovi Věžníkovi, aby pověděl bratřím svým rozkázáním KMti, aby stáli v pátek na suché dni najprvé příští a právi byli, z čehož by jim on Štefan vinu dal. A také povědieno jest témuž Janovi Věžníkovi, že již mnohokrát on i bratřie jeho KMtí obsieláni jsú a nikdy jsú nestáli, a protož jestli že by na již psaný čas nestáli, že by JKMt ráčil se v té věci se pány raddú tak mieti, což jest za spravedlivé vedle svolenie všie země. A také při témž jest povědieno, jestli že by on Arnošt bratr jeho gleythu žádal a některým také vedle sebe, aby ty jisté KMti popsány poslal, a kterýmž by se JMti zdálo a nepřietelé JMti nebyli, že JKMt vedle něho jim gleyt ráčí dáti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 35. b. za nálezem č. 26. v Archivu Č. IV. str. 277. Archiv Český VII. 59
Strana 466
466 D. XIII. Registra soudu komorního. 147. Mezi pány Jankovskými a jich nevěstou Martou. 1473, 7. května. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante festum sancti Stanyslai. V té při, kteráž jest mezi pány Jankovskými s jedné, a paní Marthú nevěstú jich s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, odložili jim toho až do svatého Urbana najprvé příštieho, poněvadž se na dcky táhnú, aby na týž čas výpis z desk měli, i také svědomie, kteráž by strana k své věci toho potřebovala, na týž čas vystavili, a tu JKMt ráčí je slyšeti; a pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni radda přejí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 36. a. 148. Mezi Všechlapcem spolu s Matyášem a Prokopem. 1473, 7. května. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante festum Stanislai. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Všechlapcem a Mathyášem s jedné, a Prokopem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázáno jest takto: aby on Prokop Mathyášovi tu summu peněz, kterúž jest jemu povinovat, splnil a zaplatil krom těch osmdesáti kop, o kteréž jest ruoznice, jakož jest Prokop pravil, že by pan Smiřický osm grošuov platu měl, aby těch osmdesáte kop pozuostalo u téhož Prokopa až do svatého Sixta, a v tom času aby Smiřický provedl, že jest to plat jeho spra- vedlivý; a provedeli pan Smiřický, že jest to plat jeho spravedlivý, tehdy což JKMt panu Smiřickému rozkáže za to vzieti vedle spravedlnosti, to má učiniti. A on Mathěj aby jemu Prokopovi to zbožie zpravil tak, jakož právo a obyčej jest. A což sě pak věna dotýče, oňž jest byla také ruoznice, aby list udělán byl tak, jakož by přiepis s rathúzu z kanceláře vydán byl. Presentibus dominis Wilhelmo juniore de Ryzm- berk, supremo camerario regni Bohemie, Benessio de Weytmille, burgrauio in Karlen- ssteyn, Samuele de Hradek, supremo subcamerario regni Bohemie, Petro Brzekowecz de Ostromecz, Bierka de Nasyle oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 36. b. 149. Mezi Všechlapcem a Štěpou i jinými rukojměmi. 1473, 7. května. Annorum domini oc. LXIII°, feria VI. ante Stanislai. V té při, kteráž jest mezi Všechlapcem s jedné, a Štěpú a jinými rukojmiemi za téhož Všechlapce s strany druhé. Jakož jest Štěpa s jinými rukojmiemi vinili Všechlapce z nějakého dluhu, i položen jest jim rok KMtí, aby obojí stáli na den svatého Urbana najprvé pří- štieho, a on Všechlapec zavázán jest slibem, aby na již psaný čas stál, a z čehož by
466 D. XIII. Registra soudu komorního. 147. Mezi pány Jankovskými a jich nevěstou Martou. 1473, 7. května. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante festum sancti Stanyslai. V té při, kteráž jest mezi pány Jankovskými s jedné, a paní Marthú nevěstú jich s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, odložili jim toho až do svatého Urbana najprvé příštieho, poněvadž se na dcky táhnú, aby na týž čas výpis z desk měli, i také svědomie, kteráž by strana k své věci toho potřebovala, na týž čas vystavili, a tu JKMt ráčí je slyšeti; a pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni radda přejí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 36. a. 148. Mezi Všechlapcem spolu s Matyášem a Prokopem. 1473, 7. května. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante festum Stanislai. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Všechlapcem a Mathyášem s jedné, a Prokopem s strany druhé. KMt a páni vyslyševše je obojie, i rozkázáno jest takto: aby on Prokop Mathyášovi tu summu peněz, kterúž jest jemu povinovat, splnil a zaplatil krom těch osmdesáti kop, o kteréž jest ruoznice, jakož jest Prokop pravil, že by pan Smiřický osm grošuov platu měl, aby těch osmdesáte kop pozuostalo u téhož Prokopa až do svatého Sixta, a v tom času aby Smiřický provedl, že jest to plat jeho spra- vedlivý; a provedeli pan Smiřický, že jest to plat jeho spravedlivý, tehdy což JKMt panu Smiřickému rozkáže za to vzieti vedle spravedlnosti, to má učiniti. A on Mathěj aby jemu Prokopovi to zbožie zpravil tak, jakož právo a obyčej jest. A což sě pak věna dotýče, oňž jest byla také ruoznice, aby list udělán byl tak, jakož by přiepis s rathúzu z kanceláře vydán byl. Presentibus dominis Wilhelmo juniore de Ryzm- berk, supremo camerario regni Bohemie, Benessio de Weytmille, burgrauio in Karlen- ssteyn, Samuele de Hradek, supremo subcamerario regni Bohemie, Petro Brzekowecz de Ostromecz, Bierka de Nasyle oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 36. b. 149. Mezi Všechlapcem a Štěpou i jinými rukojměmi. 1473, 7. května. Annorum domini oc. LXIII°, feria VI. ante Stanislai. V té při, kteráž jest mezi Všechlapcem s jedné, a Štěpú a jinými rukojmiemi za téhož Všechlapce s strany druhé. Jakož jest Štěpa s jinými rukojmiemi vinili Všechlapce z nějakého dluhu, i položen jest jim rok KMtí, aby obojí stáli na den svatého Urbana najprvé pří- štieho, a on Všechlapec zavázán jest slibem, aby na již psaný čas stál, a z čehož by
Strana 467
Zápisy z roku 1473. 467 jemu od týchž rukojmí vina dána byla, aby jim z toho práv byl. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 37. b. 150. Mezi Benešem z Kolovrat a Dubňanským. 1473, 11. června. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante festum sancti Viti. V té při, kteráž jest mezi panem Benešem z Kolovrath a na Libštejně s jedné, a Dubňanským s strany druhé. Jakož pan Beneš a služebníci téhož pana Beneše dotýkáni jsú od přátel Dubňanského, že by nadepsaným Dubňanský neprávě učinili: tu KMt vysly- ševše se pány pana Beneše, i povědieno jest od KMti skrze pana Viléma takto: že on pan Beneš i také služebníci jeho, což jsú učinili, že jsú právě proti němu učinili, a že on pan Beneš ini služebníci jeho v ničemž dotýkáni býti nemají od žádného. A pro takový jeho zlý skutek a proviněnie vzat jest týž Dubňanský v kázeň JMKskú. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 37. b. 151. Mezi Linhartem z Gutštejna a Sigmundem Muštou. 1473, 18. června. Annorum domini oc. LXXIII, feria VI. post festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gutštejna s jedné, a Zigmundem Muštú s strany druhé. JMKská odložil jim roku až do dne druhého po světiem Jeronymu, aby obojie strana stála na ten den, kdežbykoli JMt dvorem byl, se všemi potřebami svými, kterážby strana k svému zisku čeho potřebovala. A pakli by která strana pro příčinu kterú býti nemohla na ten čas svrchupsaný, ale aby od sebe ně- koho poslala s plnú mocí na zisk i na ztrátu, a tu JMKská ráčí je s raddú svú slyšeti. Také jest jim obojím rozkázáno, aby v tom času řečí i skutkem pokoj za- chovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 38. a. 152. Mezi knížaty Jindřichem Minsterberským a Mikulášem Opolským, a Sigmundem Štosem z Kúnic. 1473, 18. prosince. Annorum domini oc. LXXIII', sabbato ante festum sancti Thome appostoli. In Montibus Cuthnis. Položen jest rok kniežeti Jindřichovi a knězi Mikulášovi Op- polskému s panem Sigmundem Štosem, aby na týž den stáli před JKMtí anebo raddy své k témuž času poslali. Registra I. 39. b. za nálezem č. 27 v Archivu Č. IV. str. 277. Srv. nálezy č. 38 a 40 tamže na str. 284 a 286. 59*
Zápisy z roku 1473. 467 jemu od týchž rukojmí vina dána byla, aby jim z toho práv byl. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 37. b. 150. Mezi Benešem z Kolovrat a Dubňanským. 1473, 11. června. Annorum domini oc. LXXIII°, feria VI. ante festum sancti Viti. V té při, kteráž jest mezi panem Benešem z Kolovrath a na Libštejně s jedné, a Dubňanským s strany druhé. Jakož pan Beneš a služebníci téhož pana Beneše dotýkáni jsú od přátel Dubňanského, že by nadepsaným Dubňanský neprávě učinili: tu KMt vysly- ševše se pány pana Beneše, i povědieno jest od KMti skrze pana Viléma takto: že on pan Beneš i také služebníci jeho, což jsú učinili, že jsú právě proti němu učinili, a že on pan Beneš ini služebníci jeho v ničemž dotýkáni býti nemají od žádného. A pro takový jeho zlý skutek a proviněnie vzat jest týž Dubňanský v kázeň JMKskú. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 37. b. 151. Mezi Linhartem z Gutštejna a Sigmundem Muštou. 1473, 18. června. Annorum domini oc. LXXIII, feria VI. post festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gutštejna s jedné, a Zigmundem Muštú s strany druhé. JMKská odložil jim roku až do dne druhého po světiem Jeronymu, aby obojie strana stála na ten den, kdežbykoli JMt dvorem byl, se všemi potřebami svými, kterážby strana k svému zisku čeho potřebovala. A pakli by která strana pro příčinu kterú býti nemohla na ten čas svrchupsaný, ale aby od sebe ně- koho poslala s plnú mocí na zisk i na ztrátu, a tu JMKská ráčí je s raddú svú slyšeti. Také jest jim obojím rozkázáno, aby v tom času řečí i skutkem pokoj za- chovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 38. a. 152. Mezi knížaty Jindřichem Minsterberským a Mikulášem Opolským, a Sigmundem Štosem z Kúnic. 1473, 18. prosince. Annorum domini oc. LXXIII', sabbato ante festum sancti Thome appostoli. In Montibus Cuthnis. Položen jest rok kniežeti Jindřichovi a knězi Mikulášovi Op- polskému s panem Sigmundem Štosem, aby na týž den stáli před JKMtí anebo raddy své k témuž času poslali. Registra I. 39. b. za nálezem č. 27 v Archivu Č. IV. str. 277. Srv. nálezy č. 38 a 40 tamže na str. 284 a 286. 59*
Strana 468
468 D. XIII. Registra soudu komorního. 153. Mezi Lickem a Tuněchodským. 1473, 18. prosince. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Lickem s jedné, a Tuněchotským s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, vypově- dieno jest takto: že on Licek neměl jest toho učiniti, by jemu Tuněchodskému sěno bráti měl, poněvadž ta pře nebyla mezi nimi rozeznána, aby on Licek Tuněchod- skému to sěno zaplatil tak, jakož by jemu od hejtmana toho kraje pana Jana Kostky rozkázáno bylo; a poněvadž se Lickovi zdá, že by k tomu lepšie právo měl nežli on; tu jest jim rozkázáno, aby obojie strana stála v pátek o suchých dnech najprvé příštích před JKMtí se všemi potřebami svými, a tu JMKská ráčí je slyšeti vedle potřebnosti. Actum Mute anno et die ut supra. Registra I. 39. b. s poznámkou: „Sequitur edictum in 3° folio inter partes Dorothee ex una et Ba- woronis parte ex altera.“ 154. Mezi Dorotou Soběšínovou a Bavorem Mokrovouským. 1473, 18. prosince. V té při, kteráž jest byla mezi paní Dorothú nebožtíka Soběšína manželkú s jedné, a Bavorem Mokrovústským s strany druhé o to, což se dotýče slibu a ruko- jemstvie nebožce Soběšína. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Poněvadž paní Dorotha drží nápad nebožtíka muže svého, že jest po- vinna vyvaditi téhož Bavora z rukojemstvie. A jakož již psaná paní Dorotha za- stierala se jest kniežetem Jindřichem, žeby to byl dluh téhož kniežete, i povědieno jest jie, že se jie toho nebrání, aby ona časem svým hleděla o to k kniežeti Jindři- chovi. Actum Alte Mute anno et die ut superius habetur in tercio folio. Registra I. 41. b. za nálezy č. 28—30 v Archivu Č. IV. str. 276 a 279. 155. Mezi Jindřichem Smiřickým a Mathyášem. 1474, 31. ledna. [Annorum domini oc. LXXIV , feria II. ante purificacionem beate Marie virginis.] V té při, kteráž jest mezi panem Jindřichem Smiřicským s jedné, a Ma- thiášem s strany druhé o to, což se dotýče osmi grošuov platu, tu KMt a páni radda JMti vyslyševše obojie, i rozkázáno jest jim: aby se zachovali vedle prvnie výpovědi, a k tomu ještě z milosti své dal prodlenie za čtvrt léta panu Smiřickému, aby svú spravedlnost, jestliže kterú má, aby ji před JKMtí provedl. A jakož jest žádal Petra Dýmka na svědomie, JMt ráčil jest též z milosti své jemu toho přieti, aby on již psaný Petr dal svědomie napsané pod svú pečetí. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 43. a. za nálezem č. 31 v Archivu Č. IV. str. 280.
468 D. XIII. Registra soudu komorního. 153. Mezi Lickem a Tuněchodským. 1473, 18. prosince. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Lickem s jedné, a Tuněchotským s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, vypově- dieno jest takto: že on Licek neměl jest toho učiniti, by jemu Tuněchodskému sěno bráti měl, poněvadž ta pře nebyla mezi nimi rozeznána, aby on Licek Tuněchod- skému to sěno zaplatil tak, jakož by jemu od hejtmana toho kraje pana Jana Kostky rozkázáno bylo; a poněvadž se Lickovi zdá, že by k tomu lepšie právo měl nežli on; tu jest jim rozkázáno, aby obojie strana stála v pátek o suchých dnech najprvé příštích před JKMtí se všemi potřebami svými, a tu JMKská ráčí je slyšeti vedle potřebnosti. Actum Mute anno et die ut supra. Registra I. 39. b. s poznámkou: „Sequitur edictum in 3° folio inter partes Dorothee ex una et Ba- woronis parte ex altera.“ 154. Mezi Dorotou Soběšínovou a Bavorem Mokrovouským. 1473, 18. prosince. V té při, kteráž jest byla mezi paní Dorothú nebožtíka Soběšína manželkú s jedné, a Bavorem Mokrovústským s strany druhé o to, což se dotýče slibu a ruko- jemstvie nebožce Soběšína. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Poněvadž paní Dorotha drží nápad nebožtíka muže svého, že jest po- vinna vyvaditi téhož Bavora z rukojemstvie. A jakož již psaná paní Dorotha za- stierala se jest kniežetem Jindřichem, žeby to byl dluh téhož kniežete, i povědieno jest jie, že se jie toho nebrání, aby ona časem svým hleděla o to k kniežeti Jindři- chovi. Actum Alte Mute anno et die ut superius habetur in tercio folio. Registra I. 41. b. za nálezy č. 28—30 v Archivu Č. IV. str. 276 a 279. 155. Mezi Jindřichem Smiřickým a Mathyášem. 1474, 31. ledna. [Annorum domini oc. LXXIV , feria II. ante purificacionem beate Marie virginis.] V té při, kteráž jest mezi panem Jindřichem Smiřicským s jedné, a Ma- thiášem s strany druhé o to, což se dotýče osmi grošuov platu, tu KMt a páni radda JMti vyslyševše obojie, i rozkázáno jest jim: aby se zachovali vedle prvnie výpovědi, a k tomu ještě z milosti své dal prodlenie za čtvrt léta panu Smiřickému, aby svú spravedlnost, jestliže kterú má, aby ji před JKMtí provedl. A jakož jest žádal Petra Dýmka na svědomie, JMt ráčil jest též z milosti své jemu toho přieti, aby on již psaný Petr dal svědomie napsané pod svú pečetí. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 43. a. za nálezem č. 31 v Archivu Č. IV. str. 280.
Strana 469
Zápisy z roku 1473 a 1474. 469 156. Mezi Míčanem a Buškem, a kněžími Hradskými a jich lidmi. 1474, 31. ledna. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Míčanem a Buškem s jedné, a kněžími Hradskými a lidmi jich s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše jich žalobu i odpor, jakož jmenovaní vinili jsú lidi již psaných kněží z krádeže oc, i rozkázali páni radda takto: aby ti tři, kteréž jest jmenoval a vinu jim dával pan Míčan, aby postaveni byli v jedenmezcietma hodin na hradě Pražském v moc páně purkrabovu, a tu aby se tak stalo, což se vedle práva státi má. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 44. a. za nálezem č. 33 v Archivu Č. IV. 281. 157. Mezi měšťany Malostranskými a sirotkem Přecha Kladenského. 1474, 31. ledna. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi měšťany Malo- stranskými s jedné, a sirotkem nebožtíka Přechovým Kladenského s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše žalobu i odpor, tu povědieno jest jim, že toliko řeč se slyší, ale duovoduov takových žádných; i rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali, a oni Malostranští aby v té mieře na toho sirotka nesahali ani na ty dědiny; a když jim JMt jiný rok položí a oni toho žádati budú, tu aby spravedlnost svú okázali, kterúž se pravie mieti, a tu pak jich i každého ráčí JMt zachovati vedle spravedlnosti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 44. a. 158. Mezi Wolfštorfy a Wolfgangem. 1474, 31. ledna. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž mezi Wolfstorfy s jedné, a Wolfgankem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše žalobu i odpor a k tomu i svědomie, na kteréž jsú se obojí táhli, tu povědieno jest Wolfstorfuom, že jsú toho učiniti neměli, by se sami mstíti měli, a proto jsú slibem zavázáni. A k tomu také povědieno, aby oni i jiný každý takové věci se nedopúštěl, a že by pro takovú věc tresktán byl, jakož by na to záležalo. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 44. b. 159. Mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým. 1474, 7. února. Annorum domini oc. LXXIV°, feria II. post purificacionem beate Marie vir- ginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Mikulášem Rachemberkem s jedné a Lu-
Zápisy z roku 1473 a 1474. 469 156. Mezi Míčanem a Buškem, a kněžími Hradskými a jich lidmi. 1474, 31. ledna. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Míčanem a Buškem s jedné, a kněžími Hradskými a lidmi jich s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše jich žalobu i odpor, jakož jmenovaní vinili jsú lidi již psaných kněží z krádeže oc, i rozkázali páni radda takto: aby ti tři, kteréž jest jmenoval a vinu jim dával pan Míčan, aby postaveni byli v jedenmezcietma hodin na hradě Pražském v moc páně purkrabovu, a tu aby se tak stalo, což se vedle práva státi má. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 44. a. za nálezem č. 33 v Archivu Č. IV. 281. 157. Mezi měšťany Malostranskými a sirotkem Přecha Kladenského. 1474, 31. ledna. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi měšťany Malo- stranskými s jedné, a sirotkem nebožtíka Přechovým Kladenského s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše žalobu i odpor, tu povědieno jest jim, že toliko řeč se slyší, ale duovoduov takových žádných; i rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali, a oni Malostranští aby v té mieře na toho sirotka nesahali ani na ty dědiny; a když jim JMt jiný rok položí a oni toho žádati budú, tu aby spravedlnost svú okázali, kterúž se pravie mieti, a tu pak jich i každého ráčí JMt zachovati vedle spravedlnosti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 44. a. 158. Mezi Wolfštorfy a Wolfgangem. 1474, 31. ledna. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž mezi Wolfstorfy s jedné, a Wolfgankem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše žalobu i odpor a k tomu i svědomie, na kteréž jsú se obojí táhli, tu povědieno jest Wolfstorfuom, že jsú toho učiniti neměli, by se sami mstíti měli, a proto jsú slibem zavázáni. A k tomu také povědieno, aby oni i jiný každý takové věci se nedopúštěl, a že by pro takovú věc tresktán byl, jakož by na to záležalo. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 44. b. 159. Mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým. 1474, 7. února. Annorum domini oc. LXXIV°, feria II. post purificacionem beate Marie vir- ginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Mikulášem Rachemberkem s jedné a Lu-
Strana 470
470 D. XIII. Registra soudu komorního. žickým s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich obojích žalobu i odpor, JMKská ráčil jest jim povědieti, že k tomu čas krátký jest, a že by JMt jim rád ihned o to konec učiniti ráčil. A poněvadž se to nemohlo státi, podáno jest jim toho, aby přátely z obú stranú vydali, aby je o to smluvili; a pakliby ti přietelé jich o to smluviti nemohli, tehdy JKMt pokládá jim rok toho, aby stáli před JMtí u první čtvrtek v postě najprvé příští se všemi potřebami svými, kteráž by strana čeho po- třebovala, buďto svědomie neboli co jiného; a tu JMt ráčí je slyšeti. Také rozkázáno jest jim, aby v tom času řečí i skutkem pokoj obojí zachovali. Presentibus regie majestatis istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et Rabij, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz et Petrzspurk, supremo burgravio Pragensi, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, pro tunc procuratore regio, Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky, Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie regalis, Bernhardo de Nasylee, dicto Bierka, cu- biculario regie magestatis. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 45. a. Srv. nález č. 43 v Archivu Č. III. na str. 288. 160. Mezi Ondřejem Předborem a paní Kateřinou, jeho nevěstou. 1474, 7. února. Annorum domini oc. LXXIV°, feria II. post festum Dorothee virginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Ondřejem Předborem s jedné, a paní Kateřinú ne- věstú jeho s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše žalobu i odpor, což se věna již psané paní Kateřiny dotýče, jakož Předbor pravil, že jest byl věno u desk položil, ale ne všech peněz, jakož sám před pány seznal, a že pak i ty penieze zasě zdvihl a tak obého požívá věna, peněz i také svrchkuov, i povědieno jest pány raddú jemu Před- borovi takto: Poněvadž jsi penieze zdvihl i také v svrchky jsi se uvázal, a tak obého, peněz i svrchkuov, požíváš, že jsi povinen jie panie Katheřině to opraviti vedle JKMti i také pánuov rozkázánie. Také rozkázáno jest jemu Předborovi, aby on věno jejie spravedlivé u desk položil od dnes ve dvú nedělí. A jestli že by se jie panie Ka- teřině tak věna toho přijieti nezdálo, tehdy aby obojí stáli ve čtvrtek o sněmě nynie příštiem, a tu JMKská ráčí je slyšeti. A což JMKská s raddú svú jim dále rozkáže, na tom aby obojie strana přestala. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et de Rabie, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo castellano Pragensi, Paulo de Genssteyn et de Skal, Samuhele de Hradek, succamerario regni Bohemie, Bernhardo Bierka de Nasile, cubiculario regio, Alexandro dicto Kapun, castellano castri Pragensis, et Johanne de Radicz oc. Registra I. 45. b.
470 D. XIII. Registra soudu komorního. žickým s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich obojích žalobu i odpor, JMKská ráčil jest jim povědieti, že k tomu čas krátký jest, a že by JMt jim rád ihned o to konec učiniti ráčil. A poněvadž se to nemohlo státi, podáno jest jim toho, aby přátely z obú stranú vydali, aby je o to smluvili; a pakliby ti přietelé jich o to smluviti nemohli, tehdy JKMt pokládá jim rok toho, aby stáli před JMtí u první čtvrtek v postě najprvé příští se všemi potřebami svými, kteráž by strana čeho po- třebovala, buďto svědomie neboli co jiného; a tu JMt ráčí je slyšeti. Také rozkázáno jest jim, aby v tom času řečí i skutkem pokoj obojí zachovali. Presentibus regie majestatis istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et Rabij, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz et Petrzspurk, supremo burgravio Pragensi, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, pro tunc procuratore regio, Paulo de Genssteyn, dicto Skalsky, Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie regalis, Bernhardo de Nasylee, dicto Bierka, cu- biculario regie magestatis. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 45. a. Srv. nález č. 43 v Archivu Č. III. na str. 288. 160. Mezi Ondřejem Předborem a paní Kateřinou, jeho nevěstou. 1474, 7. února. Annorum domini oc. LXXIV°, feria II. post festum Dorothee virginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Ondřejem Předborem s jedné, a paní Kateřinú ne- věstú jeho s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše žalobu i odpor, což se věna již psané paní Kateřiny dotýče, jakož Předbor pravil, že jest byl věno u desk položil, ale ne všech peněz, jakož sám před pány seznal, a že pak i ty penieze zasě zdvihl a tak obého požívá věna, peněz i také svrchkuov, i povědieno jest pány raddú jemu Před- borovi takto: Poněvadž jsi penieze zdvihl i také v svrchky jsi se uvázal, a tak obého, peněz i svrchkuov, požíváš, že jsi povinen jie panie Katheřině to opraviti vedle JKMti i také pánuov rozkázánie. Také rozkázáno jest jemu Předborovi, aby on věno jejie spravedlivé u desk položil od dnes ve dvú nedělí. A jestli že by se jie panie Ka- teřině tak věna toho přijieti nezdálo, tehdy aby obojí stáli ve čtvrtek o sněmě nynie příštiem, a tu JMKská ráčí je slyšeti. A což JMKská s raddú svú jim dále rozkáže, na tom aby obojie strana přestala. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et de Rabie, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo castellano Pragensi, Paulo de Genssteyn et de Skal, Samuhele de Hradek, succamerario regni Bohemie, Bernhardo Bierka de Nasile, cubiculario regio, Alexandro dicto Kapun, castellano castri Pragensis, et Johanne de Radicz oc. Registra I. 45. b.
Strana 471
Zápisy z roku 1474. 471 161. Mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným. 1474, 7. února. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Ondřejem Přěd- borem s jedné, a Václavem Šatným s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše žalobu i odpor, tu rozkázáno jest jim obojím: aby řečí i skutkem pokoj zachovali. A jakož Václav Šatný táhl se jest na některé svědomie, tu jest jemu povědieno: to svědomie, kteréž má, aby to zjednal listovně těch dobrých lidí pod jich každého pečetí. A ti aby přijdúce k panu hofmistrovi, k tomu se osobně přiznali. A k tomu rok jim odložen jest, aby stáli před JKMtí o středopostí nynie najprvé příštiem, a tu JKMt ráčí je osobně slyšeti. Presentibus dominis ut supra. Registra I. 46. b. 162. Mezi pány Jankovskými a nevěstou Martou. 1474, 7. února. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi pány Jankovskými s jedné, a paní Marthú nevěstú jich s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu i povědieno jest jim ode pánuov: že by rádi konec a miesto mezi nimi učinili, ale poněvadž se jest nestalo vedle prvnieho rozkázánie, skrze kterúžto věc ta jich pře měla by rozeznána býti, i rozkázali jim páni radda JMti: aby ještě stáli na střědo- postie nynie najprvé příštie se všemi potřebami svými, s svědomím i s listem věnným, a také i poručníky aby obeslali, aby k témuž času stáli. A tu JMKská je ráčí slyšeti a konec mezi nimi učiniti. A pakli by se v tom času sami přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni radda JMti rádi přejí. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis ut supra. Registra I. 47. a. Srv. nález č. 147 na str. 466. 163. Mezi Oldřichem a Štěpánem bratřími Vrchotami a Věžníky. 1474, 15. března. Annorum domini oc. LXXIV, feria III. post festum sancti Gregorii. V té při a ruoznici, [kteráž] jest mezi Oldřichem a Štefanem bratřími Vrchotami s jedné, a Vě- žníky s strany druhé. Jakož již psaným položen jest jim rok, aby stáli před JKMtí, tu jsú Vrchotové i prvé několikrát stáli, osvědčujíce se, ale oni Věžníkové jsú nestáli mnohokrát, než pan Bohuše žádal jest na KMti týmž Věžníkuom za prodlenie roku. Tu jest rozkázáno témuž Bohušovi: aby je obeslal a dal jim věděti, aby stáli v pon- dělí najprvé příští a tu aby právi byli, z čehož by jim vina dána byla. Pakli tu již nestanú, že JMKská a páni radda ráčie řéci již psaným bratřím Vrchotám, což za spravedlivé jest. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 51. b. za nálezy č. 34—37 v Archivu Č. IV. str. 281—284. Srv. nález 146 na str. 465.
Zápisy z roku 1474. 471 161. Mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným. 1474, 7. února. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Ondřejem Přěd- borem s jedné, a Václavem Šatným s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše žalobu i odpor, tu rozkázáno jest jim obojím: aby řečí i skutkem pokoj zachovali. A jakož Václav Šatný táhl se jest na některé svědomie, tu jest jemu povědieno: to svědomie, kteréž má, aby to zjednal listovně těch dobrých lidí pod jich každého pečetí. A ti aby přijdúce k panu hofmistrovi, k tomu se osobně přiznali. A k tomu rok jim odložen jest, aby stáli před JKMtí o středopostí nynie najprvé příštiem, a tu JKMt ráčí je osobně slyšeti. Presentibus dominis ut supra. Registra I. 46. b. 162. Mezi pány Jankovskými a nevěstou Martou. 1474, 7. února. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi pány Jankovskými s jedné, a paní Marthú nevěstú jich s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu i povědieno jest jim ode pánuov: že by rádi konec a miesto mezi nimi učinili, ale poněvadž se jest nestalo vedle prvnieho rozkázánie, skrze kterúžto věc ta jich pře měla by rozeznána býti, i rozkázali jim páni radda JMti: aby ještě stáli na střědo- postie nynie najprvé příštie se všemi potřebami svými, s svědomím i s listem věnným, a také i poručníky aby obeslali, aby k témuž času stáli. A tu JMKská je ráčí slyšeti a konec mezi nimi učiniti. A pakli by se v tom času sami přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni radda JMti rádi přejí. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis ut supra. Registra I. 47. a. Srv. nález č. 147 na str. 466. 163. Mezi Oldřichem a Štěpánem bratřími Vrchotami a Věžníky. 1474, 15. března. Annorum domini oc. LXXIV, feria III. post festum sancti Gregorii. V té při a ruoznici, [kteráž] jest mezi Oldřichem a Štefanem bratřími Vrchotami s jedné, a Vě- žníky s strany druhé. Jakož již psaným položen jest jim rok, aby stáli před JKMtí, tu jsú Vrchotové i prvé několikrát stáli, osvědčujíce se, ale oni Věžníkové jsú nestáli mnohokrát, než pan Bohuše žádal jest na KMti týmž Věžníkuom za prodlenie roku. Tu jest rozkázáno témuž Bohušovi: aby je obeslal a dal jim věděti, aby stáli v pon- dělí najprvé příští a tu aby právi byli, z čehož by jim vina dána byla. Pakli tu již nestanú, že JMKská a páni radda ráčie řéci již psaným bratřím Vrchotám, což za spravedlivé jest. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 51. b. za nálezy č. 34—37 v Archivu Č. IV. str. 281—284. Srv. nález 146 na str. 465.
Strana 472
472 D. XIII. Registra soudu komorního. 164. Mezi Vilémem Henigarem a Ješkem Úderským. 1474, 15. března. Annorum domini M'CCCC'LXXIV°, eodem die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Vilémem Henigarem s jedné, a Ješkem Úderským s strany druhé. K prosbě téhož Úderského JKMtí odložen jest jim rok do pondělého nynie najprvé příštieho. A tu jest při tom povědieno Úderskému, aby stál s listy a s tú spravedlností, kterúž se praví mieti, k konečnému rozsudku; a jestliže toho neučiní, tehdy JMKská se pány raddú témuž Henigarovi ráčí přiřéci, což za spravedlivé jest. Actum anno et die ut supra. Registra I. 52. a. Srv. nález č. 9. v Archivu Č. IV. str. 268. 165. Mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem. 1474, 19. března. Annorum domini MCCCC LXXIV, sabbato post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem z Ilburka s jedné, a Kuncem Thethaurem s strany druhé. JKMt s raddú svú vyslyšav oboji stranu, i povědieno jest jim, že by JMt rád jim ihned o to konec učinil, ale JMKská hledie k tomu, aby se žádné straně v tom neukrátilo, poněvadž obojí sebe vysoce dotýčí, i rozkázáno jest jim: aby stáli v pátek na suché dni letničnie najprvé příští; a přitom jest jim povědieno: svědomie, kteréž prve měli listovnie, to aby vystavili osobně na týž čas, jakož svrchu dotčeno jest, a tu JMt ráčí je slyšeti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 54. a. za nálezy 38 a 39 v Archivu Č. IV str. 284 a 285. 166. Mezi pány Jankovskými a jich nevěston Martou. 1474, 19. března. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi pány Jankovskými s jedné, a paní Marthú, nevěstú jich, s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich žaloby i odpor, rozkázáno jest takto: aby oni páni Jankovští paní Marthě jejie spravedlivé věno vydali. A což sě dotýče jiných věcí i také svrchkuov, rozkázáno: aby ten list poručenstvie toho okázali, a že JMKská ráčí ně- kterým pánuom poručiti, aby je o to ohledali, a potom což JKMt dále rozkáže, aby na tom obojí přestali. Presentibus dominis ut supra, actum anno et die ut supra. Registra I. 55. a. za nálezem č. 40 v Archivu Č. IV. 286. Srv. nálezy č. 147 a 162 na str. 476 a 471. 167. Mezi Ješkem Svojanovským a Eliškou z Postupic. 1474, 19. března. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi panem Ješkem Svojanovským s jedné, a paní Elškú z Postupic s strany druhé.
472 D. XIII. Registra soudu komorního. 164. Mezi Vilémem Henigarem a Ješkem Úderským. 1474, 15. března. Annorum domini M'CCCC'LXXIV°, eodem die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Vilémem Henigarem s jedné, a Ješkem Úderským s strany druhé. K prosbě téhož Úderského JKMtí odložen jest jim rok do pondělého nynie najprvé příštieho. A tu jest při tom povědieno Úderskému, aby stál s listy a s tú spravedlností, kterúž se praví mieti, k konečnému rozsudku; a jestliže toho neučiní, tehdy JMKská se pány raddú témuž Henigarovi ráčí přiřéci, což za spravedlivé jest. Actum anno et die ut supra. Registra I. 52. a. Srv. nález č. 9. v Archivu Č. IV. str. 268. 165. Mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem. 1474, 19. března. Annorum domini MCCCC LXXIV, sabbato post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem z Ilburka s jedné, a Kuncem Thethaurem s strany druhé. JKMt s raddú svú vyslyšav oboji stranu, i povědieno jest jim, že by JMt rád jim ihned o to konec učinil, ale JMKská hledie k tomu, aby se žádné straně v tom neukrátilo, poněvadž obojí sebe vysoce dotýčí, i rozkázáno jest jim: aby stáli v pátek na suché dni letničnie najprvé příští; a přitom jest jim povědieno: svědomie, kteréž prve měli listovnie, to aby vystavili osobně na týž čas, jakož svrchu dotčeno jest, a tu JMt ráčí je slyšeti. Actum anno et die ut supra, presentibus ut supra. Registra I. 54. a. za nálezy 38 a 39 v Archivu Č. IV str. 284 a 285. 166. Mezi pány Jankovskými a jich nevěston Martou. 1474, 19. března. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi pány Jankovskými s jedné, a paní Marthú, nevěstú jich, s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich žaloby i odpor, rozkázáno jest takto: aby oni páni Jankovští paní Marthě jejie spravedlivé věno vydali. A což sě dotýče jiných věcí i také svrchkuov, rozkázáno: aby ten list poručenstvie toho okázali, a že JMKská ráčí ně- kterým pánuom poručiti, aby je o to ohledali, a potom což JKMt dále rozkáže, aby na tom obojí přestali. Presentibus dominis ut supra, actum anno et die ut supra. Registra I. 55. a. za nálezem č. 40 v Archivu Č. IV. 286. Srv. nálezy č. 147 a 162 na str. 476 a 471. 167. Mezi Ješkem Svojanovským a Eliškou z Postupic. 1474, 19. března. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi panem Ješkem Svojanovským s jedné, a paní Elškú z Postupic s strany druhé.
Strana 473
Zápisy z roku 1474. 473 KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest jim: aby stáli na den svatého Jiřie najprve příštieho u desk, a na ten den ti lidé také z těch vsí aby tu byli, a že JMt ráčil poručiti panu Čeňkovi prokurátorovi, aby ta věc ve dckách ohledána byla, k komu by ti lidé dále hleděti měli. A pakli by která strana osobně býti nemohla, ale aby miesto sebe někoho jiného s plnú mocí poslala na zisk i na ztrátu. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 55. b. 168. Mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným. 1474, 19. března. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Ondřejem Přědborem s jedné, a Václavem Šatným, služebníkem páně Jencovým s strany druhé. Jakož jest Předbor vinil Václava Šatného, což sě dotýče smrti nebožtíka bratra jeho Předborova, kterak by týž bratr jeho z rozkázánie a z příčiny jeho Šatného zabit byl a kterak by i koně jeho na zámek Chlumec vedeni byli, jakož pak šíře týž Předbor svými slovy jeho vinil jest oc. KMt a páni radda vyslyševše obojích žalobu i odpory, i také při tom téhož Václava svědomie, poněvadž on Přědbor žádného duovodu na Václava neměl ani co provedl, a on Václav Šatný svědomie listovnie i osobnie vystavil, že tiem vinen nenie, z čehož jest jeho Předbor vinil, i rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti, aby on Předbor jeho Václava na pokoji nechal. Actum anno et die ut supra presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore domini regis, Paulo de Genssteyn dicto Skalsky, Slawata de Chlum, Leonardo de Gutssteyn, Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie regalis, Bohussio de Drahobudicz et Alexandro de Smirzicz dicto Kapun, castel- lano castri Pragensis, et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Registra I. 55. b. Srv. nález č. 161 na str. 470. 169. Mezi královnou Johannou a Mikulášem Rachemberkem. 1474, 19. března. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi najjasnější kněžnú a paní Johannú, královnú Českú oc. s jedné, a Mikulášem Rachemberkem s strany druhé. Položen jest jim rok, aby stáli v pátek na suché dni letničnie najprve příštie tu, kdežbykoli JMKská dvorem byl. A při tom jest povědieno Rachemberkovi, aby stál se všemi potřebami svými, čehož by k své věci potřeboval, a tu práv byl, z čehož by jemu vina dána byla. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis ut supra. Registra I. 56. b. Archiv Český VII. 60
Zápisy z roku 1474. 473 KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest jim: aby stáli na den svatého Jiřie najprve příštieho u desk, a na ten den ti lidé také z těch vsí aby tu byli, a že JMt ráčil poručiti panu Čeňkovi prokurátorovi, aby ta věc ve dckách ohledána byla, k komu by ti lidé dále hleděti měli. A pakli by která strana osobně býti nemohla, ale aby miesto sebe někoho jiného s plnú mocí poslala na zisk i na ztrátu. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 55. b. 168. Mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným. 1474, 19. března. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Ondřejem Přědborem s jedné, a Václavem Šatným, služebníkem páně Jencovým s strany druhé. Jakož jest Předbor vinil Václava Šatného, což sě dotýče smrti nebožtíka bratra jeho Předborova, kterak by týž bratr jeho z rozkázánie a z příčiny jeho Šatného zabit byl a kterak by i koně jeho na zámek Chlumec vedeni byli, jakož pak šíře týž Předbor svými slovy jeho vinil jest oc. KMt a páni radda vyslyševše obojích žalobu i odpory, i také při tom téhož Václava svědomie, poněvadž on Přědbor žádného duovodu na Václava neměl ani co provedl, a on Václav Šatný svědomie listovnie i osobnie vystavil, že tiem vinen nenie, z čehož jest jeho Předbor vinil, i rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti, aby on Předbor jeho Václava na pokoji nechal. Actum anno et die ut supra presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore domini regis, Paulo de Genssteyn dicto Skalsky, Slawata de Chlum, Leonardo de Gutssteyn, Johanne de Rupow, pro tunc magistro curie regalis, Bohussio de Drahobudicz et Alexandro de Smirzicz dicto Kapun, castel- lano castri Pragensis, et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Registra I. 55. b. Srv. nález č. 161 na str. 470. 169. Mezi královnou Johannou a Mikulášem Rachemberkem. 1474, 19. března. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi najjasnější kněžnú a paní Johannú, královnú Českú oc. s jedné, a Mikulášem Rachemberkem s strany druhé. Položen jest jim rok, aby stáli v pátek na suché dni letničnie najprve příštie tu, kdežbykoli JMKská dvorem byl. A při tom jest povědieno Rachemberkovi, aby stál se všemi potřebami svými, čehož by k své věci potřeboval, a tu práv byl, z čehož by jemu vina dána byla. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis ut supra. Registra I. 56. b. Archiv Český VII. 60
Strana 474
474 D. XIII. Registra soudu komorního. 170. Mezi Lickem a Tuněchodským. 1474, 19. března. Anno et die ut supra. Jakož jest byl rok položen Tuněchotskému s Lickem [z] Boruhrádku, tu jest Tuněchotský stál osvědčuje se, že k roku položenému stojí, chtěje tomu dosti učiniti, což jemu KMtí a pány raddú rozkázáno jest, ale on Licek nestál jest k rozkázání KMti a k roku jemu položenému oc. Registra I. 56. b. Srv. nález č. 153 na str. 468. 171. Mezi Čeňkem z Klinšteina prokurátorem král. a Bernartem Běrkou z Násilé, a Eliškou Hůr- kovou. 1474, 21. března. Annorum domini MCCCC’LXXIV°, feria II. post festum Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinšteina, prokurátorem KMti, a panem Bernarthem Běrkú z Násilé s jedné, a paní Elškú Huorkovú s strany druhé. Jakož jest pan Petr Kdulinec žádal toho na JKMti, aby ta věc skrze přátely mezi nimi srovnána byla, i ráčil jest JMKská v tom svú vuoli dáti, aby o to přátelé je smluvili. Pakli by jich přátelé o to smluviti nemohli, tehdy aby zasě před JMKskú stáli a tu, což jim KMtí rozkázáno bude, aby na tom přestali. Actum anno et die ut supra, presentibus do- minis ut supra. Registra I. 57. a. 172. Mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým. 1474, 21. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Mikulášem Rachemberkem s jedné, a Lužicským s strany druhé. Rozkázáno jest jim, aby po jednom nebo po dvú přietelí vydali, a ty aby hned jmenovali. A JMKská ráčil jest jim vydati ubr- mana, pana Petra Kdulince, jestliže by se ti přietelé oč dělili, tehdy což by již jmenovaný Kdulinec mezi nimi vyřekl, aby strany na tom přestaly a to přijaly. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 57. b. Srv. nálezy č. 159 na str. 469 a č. 43 v Archivu Č. IV. str. 289. 173. Mezi Čeňkem král. prokurátorem a Bernartem Běrkou z Násilé, a Eliškou Hůrkovou. 1474, 21. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem, prokurá- torem KMti, a panem Bernarthem Běrkú s jedné, a paní Elškú Huorkovú s strany druhé, o to, což se dotýče nápadu KMti. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim tak: že ta věc a ten súd příleží súdu desk dvorských,
474 D. XIII. Registra soudu komorního. 170. Mezi Lickem a Tuněchodským. 1474, 19. března. Anno et die ut supra. Jakož jest byl rok položen Tuněchotskému s Lickem [z] Boruhrádku, tu jest Tuněchotský stál osvědčuje se, že k roku položenému stojí, chtěje tomu dosti učiniti, což jemu KMtí a pány raddú rozkázáno jest, ale on Licek nestál jest k rozkázání KMti a k roku jemu položenému oc. Registra I. 56. b. Srv. nález č. 153 na str. 468. 171. Mezi Čeňkem z Klinšteina prokurátorem král. a Bernartem Běrkou z Násilé, a Eliškou Hůr- kovou. 1474, 21. března. Annorum domini MCCCC’LXXIV°, feria II. post festum Gedrudis. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinšteina, prokurátorem KMti, a panem Bernarthem Běrkú z Násilé s jedné, a paní Elškú Huorkovú s strany druhé. Jakož jest pan Petr Kdulinec žádal toho na JKMti, aby ta věc skrze přátely mezi nimi srovnána byla, i ráčil jest JMKská v tom svú vuoli dáti, aby o to přátelé je smluvili. Pakli by jich přátelé o to smluviti nemohli, tehdy aby zasě před JMKskú stáli a tu, což jim KMtí rozkázáno bude, aby na tom přestali. Actum anno et die ut supra, presentibus do- minis ut supra. Registra I. 57. a. 172. Mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým. 1474, 21. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Mikulášem Rachemberkem s jedné, a Lužicským s strany druhé. Rozkázáno jest jim, aby po jednom nebo po dvú přietelí vydali, a ty aby hned jmenovali. A JMKská ráčil jest jim vydati ubr- mana, pana Petra Kdulince, jestliže by se ti přietelé oč dělili, tehdy což by již jmenovaný Kdulinec mezi nimi vyřekl, aby strany na tom přestaly a to přijaly. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 57. b. Srv. nálezy č. 159 na str. 469 a č. 43 v Archivu Č. IV. str. 289. 173. Mezi Čeňkem král. prokurátorem a Bernartem Běrkou z Násilé, a Eliškou Hůrkovou. 1474, 21. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem, prokurá- torem KMti, a panem Bernarthem Běrkú s jedné, a paní Elškú Huorkovú s strany druhé, o to, což se dotýče nápadu KMti. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim tak: že ta věc a ten súd příleží súdu desk dvorských,
Strana 475
Zápisy z roku 1474. 475 i odložena jest ta pře do súdu dvoru JMti. Actum anno et die ut supra, presen- tibus dominis ut supra. Registra I. 57. b. Srv. nález č. 171 na str. 474. 174. Mezi Štěpánem a Oldřichem bratřími Vrchotami a Věžníky. 1474, 22. března. Annorum domini MCCCC LXXIV , feria III. ante Annucciacionem beate Marie virginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Štefanem a Oldřichem bratřími Vrcho- tami s jedné, a Věžníky bratřími s strany druhé. Jakož jest jim stranám obojím rok položen byl, aby stály před JKMtí, tu jest obojie strana stála, a při tom bratřie Vě- žníci prosili jsú KMti, aby jim rok další odložen byl. Tu JKMt k prosbě již psaných Věžníkuov ráčil jest jim roku odložiti až do suchých dní letničních najprve příštích. A k tomu stání jsú zavázáni slibem, rukú dáním, aby všichni stáli se všemi potře- bami svými a zvláště ti, kteříž jsú na jich škodě byli, a tu právi aby byli, z čehož by jim vina dána byla. A jestliže by z nich bratří Věžníkuov který nemohl státi, buďto pro vězenie neb pro kterú jinú potřebu, ale ti, kteříž budú, aby toho plnú moc měli na zisk i na ztrátu. A tu JKMt ráčí je slyšeti, a což mezi týmiž stranami vypovědieno bude, aby na tom přestali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bo- hemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Henrico de Cunstat et Genissowicz dicto Zagimacz, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Paulo de Genssteyn dicto Skalsky, Hen- rico de Genssteyn dicto Skalsky, Benessio de Weytmille, monetario moncium Cu- thensium, Samuelle de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Bernhardo de Nasile dicto Bierka, Aleksandro de Smirzicz dicto Kapun, castellano castri Pragensis, et quam plurium aliorum baronum et terri- genarum assistencium. Registra I. 60. a za nálezy č. 41 a 42 v Archivu Č. IV. str. 286—288. Srv. nálezy č. 146 a 163 na str. 465 a 471. 175. Mezi Bohuší z Drahobudic a Ctiborem Zruckým. 1474, 23. března. Annorum domini ut supra, feria IV. ante Annuncciacionem beate Marie vir- ginis. V té při, kteráž jest mezi statečným Bohuší z Drahobudic s jedné, a Ctiborem Zruckým s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, žaloby jich i také odpory, najprve povědieno jest od KMti, že JMt velmi nerad slyší ta- kových jich ruoznic, kteréž jsú mezi nimi; i rozkázáno jest jim, aby zasě stáli v pátek na suché dni letničnie najprve příští se všemi potřebami svými, a ta svědomie, kteréž 60*
Zápisy z roku 1474. 475 i odložena jest ta pře do súdu dvoru JMti. Actum anno et die ut supra, presen- tibus dominis ut supra. Registra I. 57. b. Srv. nález č. 171 na str. 474. 174. Mezi Štěpánem a Oldřichem bratřími Vrchotami a Věžníky. 1474, 22. března. Annorum domini MCCCC LXXIV , feria III. ante Annucciacionem beate Marie virginis. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Štefanem a Oldřichem bratřími Vrcho- tami s jedné, a Věžníky bratřími s strany druhé. Jakož jest jim stranám obojím rok položen byl, aby stály před JKMtí, tu jest obojie strana stála, a při tom bratřie Vě- žníci prosili jsú KMti, aby jim rok další odložen byl. Tu JKMt k prosbě již psaných Věžníkuov ráčil jest jim roku odložiti až do suchých dní letničních najprve příštích. A k tomu stání jsú zavázáni slibem, rukú dáním, aby všichni stáli se všemi potře- bami svými a zvláště ti, kteříž jsú na jich škodě byli, a tu právi aby byli, z čehož by jim vina dána byla. A jestliže by z nich bratří Věžníkuov který nemohl státi, buďto pro vězenie neb pro kterú jinú potřebu, ale ti, kteříž budú, aby toho plnú moc měli na zisk i na ztrátu. A tu JKMt ráčí je slyšeti, a což mezi týmiž stranami vypovědieno bude, aby na tom přestali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bo- hemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Georgio de Straz, supremo judice causarum regni Bohemie, Henrico de Cunstat et Genissowicz dicto Zagimacz, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Paulo de Genssteyn dicto Skalsky, Hen- rico de Genssteyn dicto Skalsky, Benessio de Weytmille, monetario moncium Cu- thensium, Samuelle de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Bernhardo de Nasile dicto Bierka, Aleksandro de Smirzicz dicto Kapun, castellano castri Pragensis, et quam plurium aliorum baronum et terri- genarum assistencium. Registra I. 60. a za nálezy č. 41 a 42 v Archivu Č. IV. str. 286—288. Srv. nálezy č. 146 a 163 na str. 465 a 471. 175. Mezi Bohuší z Drahobudic a Ctiborem Zruckým. 1474, 23. března. Annorum domini ut supra, feria IV. ante Annuncciacionem beate Marie vir- ginis. V té při, kteráž jest mezi statečným Bohuší z Drahobudic s jedné, a Ctiborem Zruckým s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, žaloby jich i také odpory, najprve povědieno jest od KMti, že JMt velmi nerad slyší ta- kových jich ruoznic, kteréž jsú mezi nimi; i rozkázáno jest jim, aby zasě stáli v pátek na suché dni letničnie najprve příští se všemi potřebami svými, a ta svědomie, kteréž 60*
Strana 476
476 D. XIII. Registra soudu komorního. jsú měli listovnie, aby na týž čas postavili osobně. A jestliže by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt i také páni rádi přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 61. a. Srv. nálezy č. 60 v Archivu Č. IV. str. 298. 176. Mezi měšťany Nymburskými a Václavem Tvochem. 1474, 23. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi měšťany Nymburskými s jedné, a Václavem Tvochem a manželkú jeho s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, odložili jim roku do Svátosti, a povědieno jest již psané manželce Václavově, aby stála na týž čas se vší potřebú svú buďto proti již psaným měšťanuom, nebolito proti právu KMti, a tu JKMt ráčí je slyšeti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 62. a. za nálezy č. 43 v Archivu Č. IV. str. 288. Srv. nález č. 32 tamže str. 250. 177. Mezi Kerunkem z Lomu a Annou jeho strýnou. 1474, 26. března. Annorum domini MCCCCLXXIV°, sabbato post Annuncciacionem beate Marie virginis. V té při, kteráž jest mezi Kerunkem s jedné, a strýnú jeho s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše žaloby jich i odpory, i vypovědieno jest týmiž pány a raddú, že by jim ihned o to rádi konec učinili, ale JMt hlediece k tomu a ne- chtějíce, aby se které straně v čem ukrátiti mělo, i rozkázáno jest jim: aby po přie- teli jednom anebo po dvú vydali, a ti aby je o to smluvili, a mocně na nich pře- stali. A pakli by ti přietelé jich oč se dělili, to aby na JKMt vnesli, a tu, což jim JKMt dále rozkáže, aby na tom obojí přestali. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis ut supra. Registra I. 62. b. Srv. nález č. 186. 178. Mezi Bohuňkem Střelou z Vyklek a Janem, služebníkem Jana Kostky z Postupic. 1474, 22. dubna. Annorum domini ut supra, feria VI. ante festum sancti Georgii. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Bohuňkem Střělú z Vyklek s jedné, a Janem, služeb- níkem páně Janovým Kostkovým, s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i odložili jim roku až do střědy po světie Trojici, a to z té příčiny, že jedna strana přátel neměla. A tu jest jim rozkázáno, aby stáli na již psaný čas se všemi potřebami svými bez výmluvy. Také jest jim rozkázáno, aby v tom času řečí i skutkem pokoj zachovali. Při tom také jest rozkázáno témuž Janovi, aby toho pacholka, kteréhožto u vězení má, aby jemu rok dal do téhož času. Actum anno et die ut supra. Registra I. 64. a.
476 D. XIII. Registra soudu komorního. jsú měli listovnie, aby na týž čas postavili osobně. A jestliže by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt i také páni rádi přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 61. a. Srv. nálezy č. 60 v Archivu Č. IV. str. 298. 176. Mezi měšťany Nymburskými a Václavem Tvochem. 1474, 23. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi měšťany Nymburskými s jedné, a Václavem Tvochem a manželkú jeho s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, odložili jim roku do Svátosti, a povědieno jest již psané manželce Václavově, aby stála na týž čas se vší potřebú svú buďto proti již psaným měšťanuom, nebolito proti právu KMti, a tu JKMt ráčí je slyšeti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 62. a. za nálezy č. 43 v Archivu Č. IV. str. 288. Srv. nález č. 32 tamže str. 250. 177. Mezi Kerunkem z Lomu a Annou jeho strýnou. 1474, 26. března. Annorum domini MCCCCLXXIV°, sabbato post Annuncciacionem beate Marie virginis. V té při, kteráž jest mezi Kerunkem s jedné, a strýnú jeho s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše žaloby jich i odpory, i vypovědieno jest týmiž pány a raddú, že by jim ihned o to rádi konec učinili, ale JMt hlediece k tomu a ne- chtějíce, aby se které straně v čem ukrátiti mělo, i rozkázáno jest jim: aby po přie- teli jednom anebo po dvú vydali, a ti aby je o to smluvili, a mocně na nich pře- stali. A pakli by ti přietelé jich oč se dělili, to aby na JKMt vnesli, a tu, což jim JKMt dále rozkáže, aby na tom obojí přestali. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis ut supra. Registra I. 62. b. Srv. nález č. 186. 178. Mezi Bohuňkem Střelou z Vyklek a Janem, služebníkem Jana Kostky z Postupic. 1474, 22. dubna. Annorum domini ut supra, feria VI. ante festum sancti Georgii. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Bohuňkem Střělú z Vyklek s jedné, a Janem, služeb- níkem páně Janovým Kostkovým, s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i odložili jim roku až do střědy po světie Trojici, a to z té příčiny, že jedna strana přátel neměla. A tu jest jim rozkázáno, aby stáli na již psaný čas se všemi potřebami svými bez výmluvy. Také jest jim rozkázáno, aby v tom času řečí i skutkem pokoj zachovali. Při tom také jest rozkázáno témuž Janovi, aby toho pacholka, kteréhožto u vězení má, aby jemu rok dal do téhož času. Actum anno et die ut supra. Registra I. 64. a.
Strana 477
Zápisy z roku 1474. 477 179. Mezi Petrem z Dobrovítova a Kozlem z Slavkova. 1474, 22. dubna. Actum anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Petrem z Dobro- vítova s jedné, a Kozlem z Slavkova s strany druhé. Páni radda a JMt vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim takto: poněvadž on Petr táhne sě na svědomie páně Čeňkovo, prokurátora JMKské, že JKMt ráčí rozmluviti s týmž panem Čeňkem. A k tomu jest jim rok položen, aby stáli přěd JKMtí v pondělí najprve příští; a pakli by se v tom času sami přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni radda JMti rádi přejí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 64. a. 180. Mezi bratřími Henigary a Úderskými. 1474, 25. dubna. Anno ut supra, feria II. post festum sancti Georgii. V té při, kteráž jest byla mezi Henigary bratřími s jedné, a Úderskými bratřími s strany druhé. Jakož mnohokrát byl jest jim rok pokládán od KMti a při tom vždycky rozkázáno bylo Úderským, aby stáli se všemi potřebami svými a jim Henigaruom právi byli, z čehož by je vinili, potom naposledy rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti, aby stáli obojí v pátek o Svátosti s zápisy svými i se všemi potřebami svými, ničímž se ne- vymlúvajíce: tu jsú Henigarové stáli s potřebami svými a s svú spravedlností, chtiece tomu dosti učiniti, což jim rozkázáno bylo; ale oni Úderští jsú nestáli k rozkázání KMti k roku jim položenému, a pro takové jich neposlušné nestánie JKMt s pány raddú JMti ráčil jest jim Henigaruom v té při proti Úderským právo řéci. Presen- tibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Nicolao de Lans- steyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procura- tore regio, Paulo de Genssteyn dicto Skalsky, Henrico de Genssteyn, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Czenkone dicto Wysschniewsky, Diwissio de Libieyowicz dicto Malowecz et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Actum ut supra. Registra I. 64. b. Srv. nález č. 9 v Archivu Č. IV. str. 268 a č. 164 na str. 472. 181. Mezi Kolmanem a Polákem z Benešova. 1474, 25. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Kolmanem s jedné, a Po- lákem z Benešova s strany druhé. Jakož jest byl on Kolman viněn lúpežem od téhož Poláka, potom týž Polák nařekl jest téhož Kolmana mordem a nešlechetenstvím,
Zápisy z roku 1474. 477 179. Mezi Petrem z Dobrovítova a Kozlem z Slavkova. 1474, 22. dubna. Actum anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Petrem z Dobro- vítova s jedné, a Kozlem z Slavkova s strany druhé. Páni radda a JMt vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim takto: poněvadž on Petr táhne sě na svědomie páně Čeňkovo, prokurátora JMKské, že JKMt ráčí rozmluviti s týmž panem Čeňkem. A k tomu jest jim rok položen, aby stáli přěd JKMtí v pondělí najprve příští; a pakli by se v tom času sami přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni radda JMti rádi přejí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 64. a. 180. Mezi bratřími Henigary a Úderskými. 1474, 25. dubna. Anno ut supra, feria II. post festum sancti Georgii. V té při, kteráž jest byla mezi Henigary bratřími s jedné, a Úderskými bratřími s strany druhé. Jakož mnohokrát byl jest jim rok pokládán od KMti a při tom vždycky rozkázáno bylo Úderským, aby stáli se všemi potřebami svými a jim Henigaruom právi byli, z čehož by je vinili, potom naposledy rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti, aby stáli obojí v pátek o Svátosti s zápisy svými i se všemi potřebami svými, ničímž se ne- vymlúvajíce: tu jsú Henigarové stáli s potřebami svými a s svú spravedlností, chtiece tomu dosti učiniti, což jim rozkázáno bylo; ale oni Úderští jsú nestáli k rozkázání KMti k roku jim položenému, a pro takové jich neposlušné nestánie JKMt s pány raddú JMti ráčil jest jim Henigaruom v té při proti Úderským právo řéci. Presen- tibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Nicolao de Lans- steyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procura- tore regio, Paulo de Genssteyn dicto Skalsky, Henrico de Genssteyn, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Czenkone dicto Wysschniewsky, Diwissio de Libieyowicz dicto Malowecz et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum assistencium. Actum ut supra. Registra I. 64. b. Srv. nález č. 9 v Archivu Č. IV. str. 268 a č. 164 na str. 472. 181. Mezi Kolmanem a Polákem z Benešova. 1474, 25. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Kolmanem s jedné, a Po- lákem z Benešova s strany druhé. Jakož jest byl on Kolman viněn lúpežem od téhož Poláka, potom týž Polák nařekl jest téhož Kolmana mordem a nešlechetenstvím,
Strana 478
478 D. XIII. Registra soudu komorního. a proto jsú obojí zavázáni slibem, když by jim týden byl dán napřed věděti, aby přěd JKMtí stáli. A za toho pacholka, kterýž jest také viněn od téhož Poláka, slíbil jest on Kolman, aby též stál, jakož svrchu dotčeno jest. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 65. b. 182. Mezi Václavem kuchmistrem král. a Purkhartem Muštou. 1474, 25. dubna. Annorum domini ut supra, feria II. post Georgii. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Václavem, kuchmistrem KMti, s jedné, a Purkarthem Muštú s strany druhé. Jakož jest Mušta dotýkal hanlivě kuchmistra prachem otrávenie oc, tu jest s Muštú mluveno, vie-li co na něho, jakož jest jeho dotekl, aby pověděl. Tu jest Mušta řekl, že na něho nic nevie, než že jest to z té příčiny mluvil, chtěje peněz a svého dluhu na něm spieše dobýti. I rozkázáno KMtí a pány raddú JMti, aby Václav kuchmistr jemu Muštovi práv byl přede pánem purkrabí Pražským, když on jim o to rok položí. A když jemu Muštovi od něho ten dluh splněn bude, bude-li se zdáti kuchmistrovi jeho Muštu z čeho viniti, on Mušta má jemu z toho práv býti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 65. b. 183. Mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem spolu s bratřími Karlíky. 1474, 11. června. Annorum domini oc. LXXIV', sabbato ante festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Vilémem Ilburkem s jedné, a Kuncem The- thaurem a bratřími Karlíky s strany druhé. Jakož jest bylo rozkázáno Thethaurovi, aby svědomie osobně vystavil, a poněvadž jest toho neučinil, že JKMt nevěří toho, což jest on Thethauer pana Ilburka haněl a o něm mluvil, a že jest toho Thethauer učiniti neměl. A což se pak škod dotýče, jakož jest on pan Ilburk již psané vinil, kdyžbykoli práva šla, aby sebe právem hleděli; při tom rozkázáno jest jim obojím, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus do- minis ut supra. Registra I. 67. a. za nálezem č. 44 v Archivu Č. IV. 288. Srv. nález č. 30 tamže na str. 279 a č. 165 v tomto díle na str. 472. 184. Mezi dvořany knížete Viktorina a Janem Štosem z Kúnic. 1474, 11. června. Annorum domini et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi dvořany kniežete Viktorinovými s jedné, a panem Janem Stošem z Kúnic s strany druhé. Jakož týž Jan Štoš dotýkal jest již psaných dvořan, že by jemu jeho lidi zjímali,
478 D. XIII. Registra soudu komorního. a proto jsú obojí zavázáni slibem, když by jim týden byl dán napřed věděti, aby přěd JKMtí stáli. A za toho pacholka, kterýž jest také viněn od téhož Poláka, slíbil jest on Kolman, aby též stál, jakož svrchu dotčeno jest. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 65. b. 182. Mezi Václavem kuchmistrem král. a Purkhartem Muštou. 1474, 25. dubna. Annorum domini ut supra, feria II. post Georgii. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Václavem, kuchmistrem KMti, s jedné, a Purkarthem Muštú s strany druhé. Jakož jest Mušta dotýkal hanlivě kuchmistra prachem otrávenie oc, tu jest s Muštú mluveno, vie-li co na něho, jakož jest jeho dotekl, aby pověděl. Tu jest Mušta řekl, že na něho nic nevie, než že jest to z té příčiny mluvil, chtěje peněz a svého dluhu na něm spieše dobýti. I rozkázáno KMtí a pány raddú JMti, aby Václav kuchmistr jemu Muštovi práv byl přede pánem purkrabí Pražským, když on jim o to rok položí. A když jemu Muštovi od něho ten dluh splněn bude, bude-li se zdáti kuchmistrovi jeho Muštu z čeho viniti, on Mušta má jemu z toho práv býti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 65. b. 183. Mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem spolu s bratřími Karlíky. 1474, 11. června. Annorum domini oc. LXXIV', sabbato ante festum sancti Viti. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Vilémem Ilburkem s jedné, a Kuncem The- thaurem a bratřími Karlíky s strany druhé. Jakož jest bylo rozkázáno Thethaurovi, aby svědomie osobně vystavil, a poněvadž jest toho neučinil, že JKMt nevěří toho, což jest on Thethauer pana Ilburka haněl a o něm mluvil, a že jest toho Thethauer učiniti neměl. A což se pak škod dotýče, jakož jest on pan Ilburk již psané vinil, kdyžbykoli práva šla, aby sebe právem hleděli; při tom rozkázáno jest jim obojím, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus do- minis ut supra. Registra I. 67. a. za nálezem č. 44 v Archivu Č. IV. 288. Srv. nález č. 30 tamže na str. 279 a č. 165 v tomto díle na str. 472. 184. Mezi dvořany knížete Viktorina a Janem Štosem z Kúnic. 1474, 11. června. Annorum domini et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi dvořany kniežete Viktorinovými s jedné, a panem Janem Stošem z Kúnic s strany druhé. Jakož týž Jan Štoš dotýkal jest již psaných dvořan, že by jemu jeho lidi zjímali,
Strana 479
Zápisy z roku 1474. 479 an na ně žádné péče neměl, a tak že by proti své cti učinili oc. I povědieno od KMti a pány raddú takto: Poněvadž to pobránie stalo sě jest v zemi a krajině kniežete Viktorinově a stalo se jest ne z úmysla, že již psaní dvořené proti své cti nic jsú neučinili. Presentibus dominis ut supra. Actum ut supra. Registra I. 68. a. za nálezem č. 45 v Archivu Č. IV. 289. 185. Mezi bratřími Vrchotami a bratřími Věžníky. 1474, 15. června. Annorum domini oc. LXXIV°, feria IV. die sancti Viti. V té při, kteráž jest mezi Štefanem a Oldřichem bratřími Vrchotami s jedné, a Arnoštem, Jindřichem a Janem i jinými bratřími Věžníky s strany druhé. Páni radda JMKské vyslyševše jich žaloby a odpory, odložili jim roku až do druhého dne po svatém Jeronymu, a to z té příčiny, že se jich cti dotýče, a tu aby stáli se všemi potřebami svými. A při tom rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 68. b. Srv. nález č. 146, 163 a 174 na str. 465, 471 a 475. 186. Mezi Kerunkem z Lomu a Annou, strýnou jeho. 1474, 15. června. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi Kerunkem z Lomu s jedné, a paní Annú, strýnú jeho, s strany druhé. Jakož mnohokrát již psaným stranám rok pokládán jest byl od KMti, tu jest Kerunk vždycky stával jakožto poslušný k roku položenému, a to viece než čtyřikrát přes právo, a ona Kerunkova jest nestála; a pro takové jejie panie Annino neposlušné nestánie JKMt s raddú svú dal jest témuž Kerunkovi v té při za právo. Actum anno et die ut supra, presentibus do- minis : Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Henrico et Paulo fratribus de Genssteyn et de Skal, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Leonardo de Gut- ssteyn, Crystofo Appl de Wicztum et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Registra I. 68. b. Srv. nález č. 177 na str. 476. 187. Mezi Ješkem z Boskovic a Eliškou z Postupic i synem jejím. 1474, 29. června. Annorum domini oc. LXXIIII°, die sancti Petri et Pauli, apostolorum. V té při, kteráž jest byla mezi panem Ješkem z Boskovic s jedné, a paní Elškú z Po- stupic a synem sirotkem jejím s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i ráčil jest JKMt s pány raddú vypovědieti takto: aby on pan Ješek
Zápisy z roku 1474. 479 an na ně žádné péče neměl, a tak že by proti své cti učinili oc. I povědieno od KMti a pány raddú takto: Poněvadž to pobránie stalo sě jest v zemi a krajině kniežete Viktorinově a stalo se jest ne z úmysla, že již psaní dvořené proti své cti nic jsú neučinili. Presentibus dominis ut supra. Actum ut supra. Registra I. 68. a. za nálezem č. 45 v Archivu Č. IV. 289. 185. Mezi bratřími Vrchotami a bratřími Věžníky. 1474, 15. června. Annorum domini oc. LXXIV°, feria IV. die sancti Viti. V té při, kteráž jest mezi Štefanem a Oldřichem bratřími Vrchotami s jedné, a Arnoštem, Jindřichem a Janem i jinými bratřími Věžníky s strany druhé. Páni radda JMKské vyslyševše jich žaloby a odpory, odložili jim roku až do druhého dne po svatém Jeronymu, a to z té příčiny, že se jich cti dotýče, a tu aby stáli se všemi potřebami svými. A při tom rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 68. b. Srv. nález č. 146, 163 a 174 na str. 465, 471 a 475. 186. Mezi Kerunkem z Lomu a Annou, strýnou jeho. 1474, 15. června. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi Kerunkem z Lomu s jedné, a paní Annú, strýnú jeho, s strany druhé. Jakož mnohokrát již psaným stranám rok pokládán jest byl od KMti, tu jest Kerunk vždycky stával jakožto poslušný k roku položenému, a to viece než čtyřikrát přes právo, a ona Kerunkova jest nestála; a pro takové jejie panie Annino neposlušné nestánie JKMt s raddú svú dal jest témuž Kerunkovi v té při za právo. Actum anno et die ut supra, presentibus do- minis : Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Henrico et Paulo fratribus de Genssteyn et de Skal, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Leonardo de Gut- ssteyn, Crystofo Appl de Wicztum et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Registra I. 68. b. Srv. nález č. 177 na str. 476. 187. Mezi Ješkem z Boskovic a Eliškou z Postupic i synem jejím. 1474, 29. června. Annorum domini oc. LXXIIII°, die sancti Petri et Pauli, apostolorum. V té při, kteráž jest byla mezi panem Ješkem z Boskovic s jedné, a paní Elškú z Po- stupic a synem sirotkem jejím s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i ráčil jest JKMt s pány raddú vypovědieti takto: aby on pan Ješek
Strana 480
480 D. XIII. Registra soudu komorního. požíval, což zápis jeho ukazuje, což kněžského jest, a paní Elška s sirotkem svým aby požívala dědicstvie, pokadž právo má. A v tom dáno jest prodlenie až do sva- tého Václava, aby se vyptáno bylo, jestliže by KMt právo lepšie okázal skrze pro- kuratora JMti anebo kto jiný, že se toho žádnému nebrání. A při tom rozkázáno jest, aby se pokojně zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 69. a. 188. Mezi Bohušem z Drahobudic a Mikulášem Velbloudem spolu se Svadbou. 1474, 1. července. Annorum domini oc. LXXIV , feria VI. post Petri et Pauli apostolorum. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Drahobudic s jedné, a Mikulášem Vel- blúdem a Svadbú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Jakož on Mikuláš uvázal se v ty lidi, o kteréž jest ruoznice mezi nimi, aby ty lidi zasě propustil. A k tomu jim rok položen jest, aby stáli před JKMtí ten den po světiem Jakubě. Což se pak dotýče Bohušových a Svadbových lidí o ta zbitie, rozkázáno jest jim, aby o to přátely vydali, a ti aby je o to smlu- vili. Což se pak jiných věcí dotýče, z kterýchžto on Bohuše vinil Svadbu, JKMt ráčí rozkázati panu purkrabí Pražskému, a oni aby jeho zespolka prosili a žádali, aby tu věc mezi nimi rozeznal, a to den svaté Marie Magdaleny, a lidi starobylé aby s obú stranú při tom měli i také výpis z desk. A jestliže by jich pan purkrabie o to smluviti nemohl, tehdy aby stáli zasě před JKMtí ten den po světiem Jakubě. A jakož jest také ruoznice mezi týmž Bohuší a Svadbú, což se dotýče faráře v Zbra- slavicích a toho zádušie, rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti: jestliže by oni již psaní o kněze se smluviti nemohli, tehdy ta obec [v] Zbraslavicích budú sobě moci kněze zjednati hodného, kterýž by se té obci hodil bez jich přěkážky. Pakli by při kterém času kněze nebylo, aby toho zádušie žádný nepožíval, ale aby ty užitky toho zádušie kostelníci hromáždili a to obrátili ke cti a k chvále pánu bohu tomu záduší. Také jest rozkázáno, aby oni obojí i lidé jich řečí i skutkem pokoj zacho- vali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzm- berk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz et in Pe- trzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Hynkone de Walssteyn, Johanne de Ryzmberk, pro tunc marescallo regio, Johanne de Colowrath et in Masstiow et Cristoforo dicto Appl oc. Registra I. 69. b.
480 D. XIII. Registra soudu komorního. požíval, což zápis jeho ukazuje, což kněžského jest, a paní Elška s sirotkem svým aby požívala dědicstvie, pokadž právo má. A v tom dáno jest prodlenie až do sva- tého Václava, aby se vyptáno bylo, jestliže by KMt právo lepšie okázal skrze pro- kuratora JMti anebo kto jiný, že se toho žádnému nebrání. A při tom rozkázáno jest, aby se pokojně zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 69. a. 188. Mezi Bohušem z Drahobudic a Mikulášem Velbloudem spolu se Svadbou. 1474, 1. července. Annorum domini oc. LXXIV , feria VI. post Petri et Pauli apostolorum. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Drahobudic s jedné, a Mikulášem Vel- blúdem a Svadbú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Jakož on Mikuláš uvázal se v ty lidi, o kteréž jest ruoznice mezi nimi, aby ty lidi zasě propustil. A k tomu jim rok položen jest, aby stáli před JKMtí ten den po světiem Jakubě. Což se pak dotýče Bohušových a Svadbových lidí o ta zbitie, rozkázáno jest jim, aby o to přátely vydali, a ti aby je o to smlu- vili. Což se pak jiných věcí dotýče, z kterýchžto on Bohuše vinil Svadbu, JKMt ráčí rozkázati panu purkrabí Pražskému, a oni aby jeho zespolka prosili a žádali, aby tu věc mezi nimi rozeznal, a to den svaté Marie Magdaleny, a lidi starobylé aby s obú stranú při tom měli i také výpis z desk. A jestliže by jich pan purkrabie o to smluviti nemohl, tehdy aby stáli zasě před JKMtí ten den po světiem Jakubě. A jakož jest také ruoznice mezi týmž Bohuší a Svadbú, což se dotýče faráře v Zbra- slavicích a toho zádušie, rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti: jestliže by oni již psaní o kněze se smluviti nemohli, tehdy ta obec [v] Zbraslavicích budú sobě moci kněze zjednati hodného, kterýž by se té obci hodil bez jich přěkážky. Pakli by při kterém času kněze nebylo, aby toho zádušie žádný nepožíval, ale aby ty užitky toho zádušie kostelníci hromáždili a to obrátili ke cti a k chvále pánu bohu tomu záduší. Také jest rozkázáno, aby oni obojí i lidé jich řečí i skutkem pokoj zacho- vali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzm- berk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz et in Pe- trzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Hynkone de Walssteyn, Johanne de Ryzmberk, pro tunc marescallo regio, Johanne de Colowrath et in Masstiow et Cristoforo dicto Appl oc. Registra I. 69. b.
Strana 481
Zápisy z roku 1474. 481 189. Mezi Hynkem z Waldštejna a Jiříkem Košíkem. 1474, 1. července. Annorum domini oc. LXXIV°, feria VI. post Petri et Pauli appostolorum. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Hynkem z Walštejna s jedné, a Jiříkem Košínem s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše jich žaloby i od- pory, také i zprávu některých pánuov a dobrých lidí podle svolenie obojie strany, i rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti takto: aby on pan Hynek smluvil se s Zdeňkem Lúčenským, jakž umie, a on Košín aby zapsal panu Hynkovi dvě stě kop grošuov českých na vsi Psinciech, a pan Hynek aby jemu Košínovi toho sbožie, oňž jest ruoznice, postúpil dřéve téhodne, a to postúpenie aby jemu pan Hynek ujistil rukojmiemi, a on Košín též má ujistiti těch dvě stě kop, aby panu Hynkovi platil na též roky, jako on pan Hynek Lúčenskému platiti má. A což se pak do- týče luk sěkánie i také haněnie, kteréž jest bylo mezi nimi, rozkázáno jest jim, aby přátely o to vydali, a ti aby je o to smluvili; a pakli by jich přátelé smluviti ne- mohli, tehdy aby zasě stáli před JKMtí druhý den svatého Jeronyma; a k tomu jestliže by která strana svědomie kterého potřebovala, aby jej k témuž času měli. Při tom tázán jest Košín, mluvil-li jest co proti panu Hynkovi? Tu jest Košín od- pověď dal a seznal se, že jest jiného nemluvil, než což jest před panem Samuelem mluvil. Presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Ryzmberk, pro tunc marescallo regio, Johanne de Co� lowrath et de Masstiow oc. Registra I. 70. b. 190. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Mikulášem Nosem. 1474, 1. července. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Janem z Janovic a na Petrzpurce oc. s jedné, a Mikulášem Nosem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu,*) i rozkázáno jest panu Janovi: aby těch osmdesáte zlatých dal jemu Mikulášovi, a on Mikuláš aby ty koflíky vyplatil a panu Janovi navrátil. A což se dotýče té sukně perlové, dáno jemu prodlenie až do svatého Václava příštieho, aby to vyplatil a tu položil, kdež by jemu od KMti rozkázáno bylo. Pakli by jeho Mikuláše v tom času buoh neuchoval, aby ten to za- stúpil, ktož by jeho nápad měl. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 71. b. *) Za tím přeškrtnuto stojí: „i povědieno jest Mikulášovi, jestliže jest co obmeškán listem, to jest vina jeho samého.“ Archiv Český VII. 61
Zápisy z roku 1474. 481 189. Mezi Hynkem z Waldštejna a Jiříkem Košíkem. 1474, 1. července. Annorum domini oc. LXXIV°, feria VI. post Petri et Pauli appostolorum. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Hynkem z Walštejna s jedné, a Jiříkem Košínem s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše jich žaloby i od- pory, také i zprávu některých pánuov a dobrých lidí podle svolenie obojie strany, i rozkázáno jest KMtí a pány raddú JMti takto: aby on pan Hynek smluvil se s Zdeňkem Lúčenským, jakž umie, a on Košín aby zapsal panu Hynkovi dvě stě kop grošuov českých na vsi Psinciech, a pan Hynek aby jemu Košínovi toho sbožie, oňž jest ruoznice, postúpil dřéve téhodne, a to postúpenie aby jemu pan Hynek ujistil rukojmiemi, a on Košín též má ujistiti těch dvě stě kop, aby panu Hynkovi platil na též roky, jako on pan Hynek Lúčenskému platiti má. A což se pak do- týče luk sěkánie i také haněnie, kteréž jest bylo mezi nimi, rozkázáno jest jim, aby přátely o to vydali, a ti aby je o to smluvili; a pakli by jich přátelé smluviti ne- mohli, tehdy aby zasě stáli před JKMtí druhý den svatého Jeronyma; a k tomu jestliže by která strana svědomie kterého potřebovala, aby jej k témuž času měli. Při tom tázán jest Košín, mluvil-li jest co proti panu Hynkovi? Tu jest Košín od- pověď dal a seznal se, že jest jiného nemluvil, než což jest před panem Samuelem mluvil. Presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Ryzmberk, pro tunc marescallo regio, Johanne de Co� lowrath et de Masstiow oc. Registra I. 70. b. 190. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Mikulášem Nosem. 1474, 1. července. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi panem Janem z Janovic a na Petrzpurce oc. s jedné, a Mikulášem Nosem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu,*) i rozkázáno jest panu Janovi: aby těch osmdesáte zlatých dal jemu Mikulášovi, a on Mikuláš aby ty koflíky vyplatil a panu Janovi navrátil. A což se dotýče té sukně perlové, dáno jemu prodlenie až do svatého Václava příštieho, aby to vyplatil a tu položil, kdež by jemu od KMti rozkázáno bylo. Pakli by jeho Mikuláše v tom času buoh neuchoval, aby ten to za- stúpil, ktož by jeho nápad měl. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 71. b. *) Za tím přeškrtnuto stojí: „i povědieno jest Mikulášovi, jestliže jest co obmeškán listem, to jest vina jeho samého.“ Archiv Český VII. 61
Strana 482
482 D. XIII. Registra soudu komorního. 191. Mezi Bohuslavem ze Špitála a synem jeho, a sirotky Petrovými. 1474, 4. července. Annorum domini oc. LXXIV°, feria II. die sancti Procopii. V té při a ruo- znici, kteráž jest byla mezi Bohuslavem a synem jeho z Špitálu s jedné, a sirotky nebožce Petrovými s strany druhé. JKMt obojí stranu i také přěpisy listuov jich vyslyšav, a porozuměv JMt tomu s raddú svú, že ti přěpisové sobě odporni nejsú, i rozkázáno jest jemu Bohuslavovi a synu jeho: aby oni vedle toho vysazenie spra- vedlivě se měli, buďto k již psaným sirotkuom bratra svého jich neopúštějíce, a také aby chudí chováni byli vedle toho vysazenie. A jestliže by toho nebylo, a on Bo- huslav nebolito syn jeho v tom se tak nezachoval, že JKMt ráčí se v tom tak mieti, jakožto král a pán spravedlivý. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 72. b. 192. Mezi Bohuší z Drahobudic a Ondřejem Majskytlem, a Bohuslavem ze Špitálu i synem jeho. 1474, 4. července. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Draho- budic a Ondřejem Mayskytlem s jedné, a Bohuslavem a synem jeho z Špitálu s strany druhé o to, což se podacieho dotýče. JKMt s raddú svú vyslyšav obojí stranu, i povědieno jest jim, že toliko řeči jich se slyšie s obú stran, ale duovoduov žádných, i rozkázáno jest jim, aby toho kněze, kterýž tu jest při té faře, jeho na pokoji nechali obojí a jemu nepřěkáželi; a v tom bude-li se zdáti které straně lepší spra- vedlnost mieti, aby stáli před JKMtí ten den po světiem Jeronymu. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 72. a. 193. Mezi Mikulášem Daksem z Hamrštejna a Pavlem sekretářem. 1474, 6. července. Annorum domini oc. LXXIV°, feria IV. post festum sancti Procopi. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Mikulášem Daksem z Hamrštejna s jedné, a Pavlem sekretářem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich obojích pře a hanlivé dotýkánie, i rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali, a že JKMt ráčí psáti panu Čeňkovi Kunovi, hejtmanu toho kraje, kdyžbykoli je obeslal a před sebe sročil, tu aby přěd ním stáli, a on přijma některé z jich přátel k sobě nestranných, tu věc mezi nimi srovnal, a pakli by jich on o to srovnati a smluviti nemohl, tehdy aby zasě stáli přěd JKMtí druhý den sv. Jeronyma. Actum ut supra. Registra I. 72. b.
482 D. XIII. Registra soudu komorního. 191. Mezi Bohuslavem ze Špitála a synem jeho, a sirotky Petrovými. 1474, 4. července. Annorum domini oc. LXXIV°, feria II. die sancti Procopii. V té při a ruo- znici, kteráž jest byla mezi Bohuslavem a synem jeho z Špitálu s jedné, a sirotky nebožce Petrovými s strany druhé. JKMt obojí stranu i také přěpisy listuov jich vyslyšav, a porozuměv JMt tomu s raddú svú, že ti přěpisové sobě odporni nejsú, i rozkázáno jest jemu Bohuslavovi a synu jeho: aby oni vedle toho vysazenie spra- vedlivě se měli, buďto k již psaným sirotkuom bratra svého jich neopúštějíce, a také aby chudí chováni byli vedle toho vysazenie. A jestliže by toho nebylo, a on Bo- huslav nebolito syn jeho v tom se tak nezachoval, že JKMt ráčí se v tom tak mieti, jakožto král a pán spravedlivý. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 72. b. 192. Mezi Bohuší z Drahobudic a Ondřejem Majskytlem, a Bohuslavem ze Špitálu i synem jeho. 1474, 4. července. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Draho- budic a Ondřejem Mayskytlem s jedné, a Bohuslavem a synem jeho z Špitálu s strany druhé o to, což se podacieho dotýče. JKMt s raddú svú vyslyšav obojí stranu, i povědieno jest jim, že toliko řeči jich se slyšie s obú stran, ale duovoduov žádných, i rozkázáno jest jim, aby toho kněze, kterýž tu jest při té faře, jeho na pokoji nechali obojí a jemu nepřěkáželi; a v tom bude-li se zdáti které straně lepší spra- vedlnost mieti, aby stáli před JKMtí ten den po světiem Jeronymu. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 72. a. 193. Mezi Mikulášem Daksem z Hamrštejna a Pavlem sekretářem. 1474, 6. července. Annorum domini oc. LXXIV°, feria IV. post festum sancti Procopi. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Mikulášem Daksem z Hamrštejna s jedné, a Pavlem sekretářem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich obojích pře a hanlivé dotýkánie, i rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali, a že JKMt ráčí psáti panu Čeňkovi Kunovi, hejtmanu toho kraje, kdyžbykoli je obeslal a před sebe sročil, tu aby přěd ním stáli, a on přijma některé z jich přátel k sobě nestranných, tu věc mezi nimi srovnal, a pakli by jich on o to srovnati a smluviti nemohl, tehdy aby zasě stáli přěd JKMtí druhý den sv. Jeronyma. Actum ut supra. Registra I. 72. b.
Strana 483
Zápisy z roku 1474. 483 194. Mezi Smilem a Hanúškem. 1474, 6. července. Annorum domini oc. LXXIV°, die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Smilem s jedné, a Hanúškem s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: aby on Hanúšek jemu Smilovi dal a zaplatil dvě stě kop grošuov českých ve dvú nedělí; a pakli by on Hanúšek těch dvú stú kop gr. nedal, jakož svrchu dotčeno jest, tehdy on Hanúšek má jemu toho sbožie zasě po- stúpiti. A což sě těch XXIIII kop gr. peněz dotýče, kteréž on Smil dckami zapsány má, ty také má jemu dáti a splniti ve čtyřech nedělech. Presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Leonardo de Gutssteyn, Benessio de Weytmille, monetario moncium Cuthensium, Bohussio de Drahobudicz et Alexandro de Smirzicz, pro tunc capitaneo castri Pragensis, et quam plurium aliorum assistencium. Actum anno et die ut supra. Registra I. 73. a. 195. Mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými. 1474, 9. července. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post festum sancti Procopi. V té při, kteráž jest mezi Václavem Tvochem a manželkú jeho s jedné, a měšťany Nym- burskými s strany druhé. Jakož jest ruoznice mezi nimi o nějakú dědinu, on Václav pravil, že by ta dědina příslušala k dvoru Syrovátce; a oni měštěné odpor činili praviece, že by ta dědina příslušala ke dvěma lánoma k rychtě městské oc. I tato výpověď učiněna jest KMtí a pány mezi nimi, aby oni Nymburští jemu Václavovi dali ta semena, čímž jest ta dědina posata. Pak což se dotýče obilé a sěn klizenie, rozkázáno jest jim, aby to ze spolka na rovný náklad klidili. Pakli by se jim toho nezdálo učiniti, ale aby některého dobrého člověka ze spolka prosili a jemu tu věc poručili, aby on ta obilé i lúky sklidil na jedno miesto, kdež by se jim zdálo. I také což se těch dvú vozú sěna dotýče, kteréž jsú Nymburští vzali, o to o všecko aby přátely vydali, aby je o to smluvili, a komuž by to přisúzeno bylo, ten aby náklad tomu člověku zasě navrátil. A pakli by jich přietelé o to smluviti nemohli, tehdy aby zasě stáli před JKMtí, když by JKMtí jim o to rok položen byl, a tu ktož k tomu lepší spravedlnost okáže, že JMKská téhož ráčí při jeho spravedlnosti za- chovati. Což se pak svrchkuov dotýče, o něž jest také mezi nimi ruoznice, jakož oni Nymburští pravili, že by toliko pro její dluhy staveni byli, i rozkázáno jest Nymburským, aby oni ty svrchky jeho Václavově ženě vydali. A jestliže by oni mě- štěné Nymburští provedli, že jest to dluh její spravedlivý, tehdy což pan Samuel 61*
Zápisy z roku 1474. 483 194. Mezi Smilem a Hanúškem. 1474, 6. července. Annorum domini oc. LXXIV°, die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Smilem s jedné, a Hanúškem s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: aby on Hanúšek jemu Smilovi dal a zaplatil dvě stě kop grošuov českých ve dvú nedělí; a pakli by on Hanúšek těch dvú stú kop gr. nedal, jakož svrchu dotčeno jest, tehdy on Hanúšek má jemu toho sbožie zasě po- stúpiti. A což sě těch XXIIII kop gr. peněz dotýče, kteréž on Smil dckami zapsány má, ty také má jemu dáti a splniti ve čtyřech nedělech. Presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Leonardo de Gutssteyn, Benessio de Weytmille, monetario moncium Cuthensium, Bohussio de Drahobudicz et Alexandro de Smirzicz, pro tunc capitaneo castri Pragensis, et quam plurium aliorum assistencium. Actum anno et die ut supra. Registra I. 73. a. 195. Mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými. 1474, 9. července. Annorum domini oc. LXXIV°, sabbato post festum sancti Procopi. V té při, kteráž jest mezi Václavem Tvochem a manželkú jeho s jedné, a měšťany Nym- burskými s strany druhé. Jakož jest ruoznice mezi nimi o nějakú dědinu, on Václav pravil, že by ta dědina příslušala k dvoru Syrovátce; a oni měštěné odpor činili praviece, že by ta dědina příslušala ke dvěma lánoma k rychtě městské oc. I tato výpověď učiněna jest KMtí a pány mezi nimi, aby oni Nymburští jemu Václavovi dali ta semena, čímž jest ta dědina posata. Pak což se dotýče obilé a sěn klizenie, rozkázáno jest jim, aby to ze spolka na rovný náklad klidili. Pakli by se jim toho nezdálo učiniti, ale aby některého dobrého člověka ze spolka prosili a jemu tu věc poručili, aby on ta obilé i lúky sklidil na jedno miesto, kdež by se jim zdálo. I také což se těch dvú vozú sěna dotýče, kteréž jsú Nymburští vzali, o to o všecko aby přátely vydali, aby je o to smluvili, a komuž by to přisúzeno bylo, ten aby náklad tomu člověku zasě navrátil. A pakli by jich přietelé o to smluviti nemohli, tehdy aby zasě stáli před JKMtí, když by JKMtí jim o to rok položen byl, a tu ktož k tomu lepší spravedlnost okáže, že JMKská téhož ráčí při jeho spravedlnosti za- chovati. Což se pak svrchkuov dotýče, o něž jest také mezi nimi ruoznice, jakož oni Nymburští pravili, že by toliko pro její dluhy staveni byli, i rozkázáno jest Nymburským, aby oni ty svrchky jeho Václavově ženě vydali. A jestliže by oni mě- štěné Nymburští provedli, že jest to dluh její spravedlivý, tehdy což pan Samuel 61*
Strana 484
484 D. XIII. Registra soudu komorního. podkomořie a kteréhož druhého z pánuov JKMt přidá k panu Samuelovi, vyřknú mezi nimi, aby na tom strany přestaly. Při tom rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum ut supra. Registra I. 74. a. Srv. nálezy č. 32 v Archivu Č. IV. 280 a č. 176 v tomto díle str. 476. 196. Mezi Annou Houžvicovou a Jiříkem Sekyřským. 1474, 14. července. Annorum domini oc. LXXIV', feria V. post Margarethe virginis. V té při, kteráž jest [mezi] paní Annú Húžvicovú s jedné, a Jiříkem Sekyřským s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim: že taková věc netoliko jich se dotýče, ale všie země, a že JMt v této mieře z pánuov raddy má málo při sobě, — i odložen jest jim rok až do druhého dne po světiem Jeronymu. Pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho JKMt přeje. Actum anno et die ut supra. Registra I. 74. b. 197. Mezi Jarošem ze Sovojevic a Janem synem jeho, a Vítem z Tajné a manželkou jeho. 1474, 15. července. Anno ut supra, feria VI. post Margarethe. V té při, kteráž jest mezi panem Jarošem z Sovojevic a Janem synem jeho s jedné, a Víthem z Tajné a manželkú jeho s strany druhé. Páni radda JMKské vyslyševše jich žaloby i odpory, povědieno jest jim, že by jim ihned o to konec rádi učinili, ale nechtiece, by se které straně co ukrátilo, poněvadž se Víth s manželkú svú táhnú na dcky, na registra, na listy i také na některé svědomie lidské, i rozkázáno jest jim, aby se v pokoji vespolek zachovali. A kdyžbykoli práva šla a dcky zemské odevřeny byly, aby sebe právem hleděli. Pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho páni radda JMti rádi přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Benessio de Colowrath et Libssteyn et Jodoco de Eynzidl oc. Registra I. 74. b. 198. Mezi Václavem Lipským a manželkou jeho, a paní Smiřickou. 1474, 11. srpna. Annorum domini ut supra, feria V. post festum sancti Laurencii. V té při, kteráž jest mezi Václavem Lipským a manželkú jeho s jedné, a paní Smiřicskú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i ráčil JMt s raddú
484 D. XIII. Registra soudu komorního. podkomořie a kteréhož druhého z pánuov JKMt přidá k panu Samuelovi, vyřknú mezi nimi, aby na tom strany přestaly. Při tom rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum ut supra. Registra I. 74. a. Srv. nálezy č. 32 v Archivu Č. IV. 280 a č. 176 v tomto díle str. 476. 196. Mezi Annou Houžvicovou a Jiříkem Sekyřským. 1474, 14. července. Annorum domini oc. LXXIV', feria V. post Margarethe virginis. V té při, kteráž jest [mezi] paní Annú Húžvicovú s jedné, a Jiříkem Sekyřským s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest jim: že taková věc netoliko jich se dotýče, ale všie země, a že JMt v této mieře z pánuov raddy má málo při sobě, — i odložen jest jim rok až do druhého dne po světiem Jeronymu. Pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho JKMt přeje. Actum anno et die ut supra. Registra I. 74. b. 197. Mezi Jarošem ze Sovojevic a Janem synem jeho, a Vítem z Tajné a manželkou jeho. 1474, 15. července. Anno ut supra, feria VI. post Margarethe. V té při, kteráž jest mezi panem Jarošem z Sovojevic a Janem synem jeho s jedné, a Víthem z Tajné a manželkú jeho s strany druhé. Páni radda JMKské vyslyševše jich žaloby i odpory, povědieno jest jim, že by jim ihned o to konec rádi učinili, ale nechtiece, by se které straně co ukrátilo, poněvadž se Víth s manželkú svú táhnú na dcky, na registra, na listy i také na některé svědomie lidské, i rozkázáno jest jim, aby se v pokoji vespolek zachovali. A kdyžbykoli práva šla a dcky zemské odevřeny byly, aby sebe právem hleděli. Pakli by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho páni radda JMti rádi přejí. Actum anno et die ut supra, presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn et de Skal, Benessio de Colowrath et Libssteyn et Jodoco de Eynzidl oc. Registra I. 74. b. 198. Mezi Václavem Lipským a manželkou jeho, a paní Smiřickou. 1474, 11. srpna. Annorum domini ut supra, feria V. post festum sancti Laurencii. V té při, kteráž jest mezi Václavem Lipským a manželkú jeho s jedné, a paní Smiřicskú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i ráčil JMt s raddú
Strana 485
Zápisy z roku 1474 a 1475. 485 svú povědieti, že by jim ihned o to konec učiniti ráčil vedle toho, jakož Václav podával se ke všemu rovnému, chtě na JKMti i také na raddě JMti přestati, ale ona paní Smiřická odvolala se jest na právo zemské. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, magistro curie regalis et quam plurium aliorum ba- ronum et terrigenarum. Registra I. 75. a. 199. Mezi osadními kostela sv. Havla a úředníkem Čeňka Kuny z Rataj. 1475, 7. ledna. Annorum domini oc. LXXV', sabbato post festum Epiphanie. V té při, kteráž jest mezi osadními kostela svatého Havla s jedné, a úředníkem páně Čeňkovým Ku- novým z Rataj s strany druhé, což se dotýče rukojemstvie člověka týchž osadních. JKMt s raddů svú vyslyšev obojí stranu, i rozkázáno takto: aby úředník páně Kunóv toho člověka svrchupsaných osadních propustil a statek jeho, kterýž jemu pobrán, aby mu zasě navrácen byl. A bude-li se zdáti témuž úředníku týchž osadních člověka jich viniti, aby jeho vinil před KMtí anebo přede pány Pražany, a již psaný člověk má témuž úředníku práv býti, z čehož jemu vina dána bude, a to v pátek na suché dni najprve příštie. Actum anno et die ut supra. Registra I. 77. a. za nálezy č. 46 a 47 v Archivu Č. IV. 289—291. 200. Mezi Běškovcem a Buryanem Leskovcem. 1475, 7. ledna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Běškovcem s jedné, a Bu- ryanem Leskovcem s strany druhé o to, což se dotýče prodaje Libně. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i vypovědieno jest mezi nimi takto: aby tu smlúvu vedle sepsánie, kteréž jsú mezi sebú učinili, aby sobě to drželi, a bude-li se zdáti straně které druhú stranu viniti, aby stáli na suché dni najprve příštie před JKMtí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 77. b. 201. Mezi Mikulášem z Lanštejna, nejv. písařem zemským, a Koněpruským. 1475, 9. ledna. Annorum domini oc. LXXV°, feria II. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem z Lanštejna, najvyšším písařem desk zemských královstvie Českého, s jedné, a Koněpruským s strany druhé. Tu již psaný pan Mi-
Zápisy z roku 1474 a 1475. 485 svú povědieti, že by jim ihned o to konec učiniti ráčil vedle toho, jakož Václav podával se ke všemu rovnému, chtě na JKMti i také na raddě JMti přestati, ale ona paní Smiřická odvolala se jest na právo zemské. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn, Samuele de Hradek, subcamerario regni Bohemie, Johanne de Rupow, magistro curie regalis et quam plurium aliorum ba- ronum et terrigenarum. Registra I. 75. a. 199. Mezi osadními kostela sv. Havla a úředníkem Čeňka Kuny z Rataj. 1475, 7. ledna. Annorum domini oc. LXXV', sabbato post festum Epiphanie. V té při, kteráž jest mezi osadními kostela svatého Havla s jedné, a úředníkem páně Čeňkovým Ku- novým z Rataj s strany druhé, což se dotýče rukojemstvie člověka týchž osadních. JKMt s raddů svú vyslyšev obojí stranu, i rozkázáno takto: aby úředník páně Kunóv toho člověka svrchupsaných osadních propustil a statek jeho, kterýž jemu pobrán, aby mu zasě navrácen byl. A bude-li se zdáti témuž úředníku týchž osadních člověka jich viniti, aby jeho vinil před KMtí anebo přede pány Pražany, a již psaný člověk má témuž úředníku práv býti, z čehož jemu vina dána bude, a to v pátek na suché dni najprve příštie. Actum anno et die ut supra. Registra I. 77. a. za nálezy č. 46 a 47 v Archivu Č. IV. 289—291. 200. Mezi Běškovcem a Buryanem Leskovcem. 1475, 7. ledna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Běškovcem s jedné, a Bu- ryanem Leskovcem s strany druhé o to, což se dotýče prodaje Libně. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i vypovědieno jest mezi nimi takto: aby tu smlúvu vedle sepsánie, kteréž jsú mezi sebú učinili, aby sobě to drželi, a bude-li se zdáti straně které druhú stranu viniti, aby stáli na suché dni najprve příštie před JKMtí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 77. b. 201. Mezi Mikulášem z Lanštejna, nejv. písařem zemským, a Koněpruským. 1475, 9. ledna. Annorum domini oc. LXXV°, feria II. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem z Lanštejna, najvyšším písařem desk zemských královstvie Českého, s jedné, a Koněpruským s strany druhé. Tu již psaný pan Mi-
Strana 486
486 D. XIII. Registra soudu komorního. kuláš chtěl viniti téhož Konipruského přede pány, ale on Konipruský nechtěl jest k žalobě páně Mikulášově odpoviedati, a proto JKMt rozkázala jest téhož Koně- pruského slibem zavázati, aby stál před JKMtí v pátek na suché dni najprve příští. Actum anno et die ut supra. Registra I. 77. b. 202. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Mikulášem Nosem. 1475, 11. ledna. Anno ut supra, feria IV. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Janovic a na Petrzspurce, najvyšším purkrabí Pražským, s jedné, a Mikulášem Nosem s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i roz- kázáno jest jim: aby stáli v pátek najprve příští před JKMtí. Pakli by on pan Jenec sám osobně státi nemohl, ale aby někoho svého s plnú mocí poslal na zisk i na ztrátu, a on Aleksander Kapún aby také na týž den stál. Actum anno et die ut supra. Registra I. 78. a. Srv. nález č. 190 na str. 481. 203. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a služebníkem Jarohněvovým. 1475, 11. ledna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klin- štejna prokuratorem JKMti s jedné, a služebníkem Jarohněvovým s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: aby on pan Čeněk prokurator to právo KMtí jemu dané dal povolati vedle práva, a jestliže by týž služebník Jarohněvuov anebo manželka jeho odpor učinili, tehdy JMKská ráčí o to raddu vzieti a v tom se JKMt ráčí spravedlivě mieti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 78. a. 204. Mezi Janem Kostkou z Postupic a Ctiborem Landškrounským. 1475, 24. února. Anno domini ut supra, feria VI. post Petri. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Kostkú z Postupic s jedné, a panem Ctiborem Lanškrúnským s strany druhé. JKMt ráčil jest jim roku odložiti až do pondělého příštieho, a při tom obojí za- vázáni jsú slibem pod svú ctí a věrú, aby stáli před JKMtí na již jmenovaný den. Actum ut supra. Registra I. 79. b. za nálezy č. 48 a 49 Arch. Č. IV. 291. 205. Mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka a Reginou sestrou jeho. 1475, 18. února. Anno ut supra, sabbato ante festum sancti Petri. V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem Krušinú z Lichmburka s jedné, a paní Reginú, sestrú téhož pana
486 D. XIII. Registra soudu komorního. kuláš chtěl viniti téhož Konipruského přede pány, ale on Konipruský nechtěl jest k žalobě páně Mikulášově odpoviedati, a proto JKMt rozkázala jest téhož Koně- pruského slibem zavázati, aby stál před JKMtí v pátek na suché dni najprve příští. Actum anno et die ut supra. Registra I. 77. b. 202. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Mikulášem Nosem. 1475, 11. ledna. Anno ut supra, feria IV. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Janovic a na Petrzspurce, najvyšším purkrabí Pražským, s jedné, a Mikulášem Nosem s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i roz- kázáno jest jim: aby stáli v pátek najprve příští před JKMtí. Pakli by on pan Jenec sám osobně státi nemohl, ale aby někoho svého s plnú mocí poslal na zisk i na ztrátu, a on Aleksander Kapún aby také na týž den stál. Actum anno et die ut supra. Registra I. 78. a. Srv. nález č. 190 na str. 481. 203. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a služebníkem Jarohněvovým. 1475, 11. ledna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klin- štejna prokuratorem JKMti s jedné, a služebníkem Jarohněvovým s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: aby on pan Čeněk prokurator to právo KMtí jemu dané dal povolati vedle práva, a jestliže by týž služebník Jarohněvuov anebo manželka jeho odpor učinili, tehdy JMKská ráčí o to raddu vzieti a v tom se JKMt ráčí spravedlivě mieti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 78. a. 204. Mezi Janem Kostkou z Postupic a Ctiborem Landškrounským. 1475, 24. února. Anno domini ut supra, feria VI. post Petri. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Kostkú z Postupic s jedné, a panem Ctiborem Lanškrúnským s strany druhé. JKMt ráčil jest jim roku odložiti až do pondělého příštieho, a při tom obojí za- vázáni jsú slibem pod svú ctí a věrú, aby stáli před JKMtí na již jmenovaný den. Actum ut supra. Registra I. 79. b. za nálezy č. 48 a 49 Arch. Č. IV. 291. 205. Mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka a Reginou sestrou jeho. 1475, 18. února. Anno ut supra, sabbato ante festum sancti Petri. V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem Krušinú z Lichmburka s jedné, a paní Reginú, sestrú téhož pana
Strana 487
Zápisy z roku 1475. 487 Krušiny, s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich žaloby i odpory, i povědieno jest jim takto: že JMKské i také pánuom zdá se, že jest to věc ne- známá, a že JMt ráčí na to pomysliti s raddú svú, a potom, když by JKMt je obeslal, aby obojí před JKMtí stáli, a tu věc ráčí mezi nimi srovnati. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis illustri principe Henrico de Minstrberk, comite in Glacz et domino in Podiebrad, Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Johanne de Persstein oc, Johanne de Cymburk in Boleslaw oc, Slawata de Chlum, Benessio de Colowrath, Johanne de Postupicz in Lithomissl, Sigismundo de Wartm- berk in Dieczin, Nicolao Trzka de Lipa, Johanne de Kossmberk, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Hanussio de Warnstorf dicto Welfl et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Registra I. 80. a. za nálezem č. 50. v Archivu Č. IV. 292. 206. Mezi Sigmundem Vraždou a jeho nevěstou spolu se synem jejím. 1475, 6. března. Anno ut supra, feria II. post Translacionem sancti Wenceslai. V té při, kteráž jest mezi Sigmundem Vraždú s jedné, a nevěstú téhož Sigmunda a syna jejieho s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Nechce-li on Sigmund Vražda věřiti, by strýc jeho léta měl, ale aby byl ohledán; ale JKMti i také pánuom zdá se, že léta má, aby svým vládl; a bude-li se témuž Sigmundovi zdáti strýce svého anebo nevěstu svú z čeho viniti, mají jemu právi býti. Také při tom povědieno jest jim, aby po dvú přietelí vydali, a ti aby je o to smluvili bez dalších nesnází. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut patet supra. Registra I. 82. a. za nálezy č. 51 a 52 v Archivu Č. IV. 292 a 293. 207. Mezi Jindřichem z Potštejna a Makovskou. 1475, 6. března. Anno et die ut superius. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem z Počtejna s jedné, a paní Makovskú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i také dcky ohledavše, i rozkázáno: aby již psané Makovské plněno bylo vedle jejieho listu. Presentibus dominis ut supra, actum anno et die ut supra. Registra I. 82. a. 208. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Mathyášem a Janem, písaři od desk zemských. 1475, 4. dubna. Annorum domini oc. LXXV°, feria III. die sancti Ambrosii. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinštejna prokuratorem KMti s jedné, a Mathiášem
Zápisy z roku 1475. 487 Krušiny, s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich žaloby i odpory, i povědieno jest jim takto: že JMKské i také pánuom zdá se, že jest to věc ne- známá, a že JMt ráčí na to pomysliti s raddú svú, a potom, když by JKMt je obeslal, aby obojí před JKMtí stáli, a tu věc ráčí mezi nimi srovnati. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis illustri principe Henrico de Minstrberk, comite in Glacz et domino in Podiebrad, Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz in Petrzspurk, supremo burgrauio Pragensi, Johanne de Persstein oc, Johanne de Cymburk in Boleslaw oc, Slawata de Chlum, Benessio de Colowrath, Johanne de Postupicz in Lithomissl, Sigismundo de Wartm- berk in Dieczin, Nicolao Trzka de Lipa, Johanne de Kossmberk, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Hanussio de Warnstorf dicto Welfl et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Registra I. 80. a. za nálezem č. 50. v Archivu Č. IV. 292. 206. Mezi Sigmundem Vraždou a jeho nevěstou spolu se synem jejím. 1475, 6. března. Anno ut supra, feria II. post Translacionem sancti Wenceslai. V té při, kteráž jest mezi Sigmundem Vraždú s jedné, a nevěstú téhož Sigmunda a syna jejieho s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Nechce-li on Sigmund Vražda věřiti, by strýc jeho léta měl, ale aby byl ohledán; ale JKMti i také pánuom zdá se, že léta má, aby svým vládl; a bude-li se témuž Sigmundovi zdáti strýce svého anebo nevěstu svú z čeho viniti, mají jemu právi býti. Také při tom povědieno jest jim, aby po dvú přietelí vydali, a ti aby je o to smluvili bez dalších nesnází. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut patet supra. Registra I. 82. a. za nálezy č. 51 a 52 v Archivu Č. IV. 292 a 293. 207. Mezi Jindřichem z Potštejna a Makovskou. 1475, 6. března. Anno et die ut superius. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem z Počtejna s jedné, a paní Makovskú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i také dcky ohledavše, i rozkázáno: aby již psané Makovské plněno bylo vedle jejieho listu. Presentibus dominis ut supra, actum anno et die ut supra. Registra I. 82. a. 208. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Mathyášem a Janem, písaři od desk zemských. 1475, 4. dubna. Annorum domini oc. LXXV°, feria III. die sancti Ambrosii. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinštejna prokuratorem KMti s jedné, a Mathiášem
Strana 488
488 D. XIII. Registra soudu komorního. a Janem, písaři od desk zemských, s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu, což se dotýče práva dánie JKMti po smrti Alše nebožtíka Žiezka oc, i po- vědieno jest pány raddú JMti, že se JMti nynie v této mieře rozsudku nezdá učiniti, než kdyžbykoli bylo jim dáno věděti a rok jim složen bude, a tu již páni radda JMti ráčie konec a miesto mezi nimi učiniti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 83. a. 209. Mezi Jiříkem Ohništkem a Eliškou Hůrkovou. 1475, 4 dubna. Anno et die ut supra. V té při, která jest mezi Jiříkem Ohništkú s jedné, a paní Elškú Huorkovú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i také svědomie jich listnie i ústnie, kteréžto lidé vyznali jsú pod přísahú, i povědieno jest a rozkázáno takto: že JKMt téhož Ohništka zuostavuje při tom poručení těch lidí, o něž jest mezi nimi ruoznice. Než co se dotýče úrokuov a po- platkuov, aby ti lidé dávali úroky a poplatky, komuž jsú prve dávali, než však bez pohoršenie práva a spravedlnosti jich obojích. A on Jiřík Ohništko nemá těch lidí v ničemž utiskovati ani jich k člověčenství připravovati. A kdyžbykoli práva šla, ktož z nich lepšie právo okáže, ten toho užive. Presentibus dominis Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinsstein pro- curatore regio, Alberto de Colowrath, Johanne de Sselmberk, Leonardo de Gutssteyn, Henrico de Clinssteyn dicto Miczan, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Bo- hussio de Drahobudicz et quam plurium aliorum. Actum anno et die ut supra. Registra I. 83. a. 210. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Mikulášem Nosem z Dražovic, místosudím. 1475, 10. dubna. Anno ut supra, feria II. post festum Ambrosii. V té při, kteráž jest mezi Janem z Janovic a na Petrzspurce, najvyšším purkrabí Pražským, s jedné, a Miku- lášem Nosem z Dražovic, miestosudím s strany druhé. Poněvadž on Mikuláš Nos propustil jest dobrovolně Kapúna z přísahy, rozkazuje se jemu, aby dobyl té sukně s perlovým rukávem od dnes v šesti neděléch. Pakli by dobýti nemohl, ale aby tak zaplatil, jakž by Kapún řekl. A při tom jest jim rozkázáno, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 83. b. Srv. nálezy č. 190 a 202 na str. 481 a 486. 211. Mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou. 1475, 10. dubna. Annorum domini oc. LXXV , feria II. post festum sancti Ambrosi. V té při,
488 D. XIII. Registra soudu komorního. a Janem, písaři od desk zemských, s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu, což se dotýče práva dánie JKMti po smrti Alše nebožtíka Žiezka oc, i po- vědieno jest pány raddú JMti, že se JMti nynie v této mieře rozsudku nezdá učiniti, než kdyžbykoli bylo jim dáno věděti a rok jim složen bude, a tu již páni radda JMti ráčie konec a miesto mezi nimi učiniti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 83. a. 209. Mezi Jiříkem Ohništkem a Eliškou Hůrkovou. 1475, 4 dubna. Anno et die ut supra. V té při, která jest mezi Jiříkem Ohništkú s jedné, a paní Elškú Huorkovú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i také svědomie jich listnie i ústnie, kteréžto lidé vyznali jsú pod přísahú, i povědieno jest a rozkázáno takto: že JKMt téhož Ohništka zuostavuje při tom poručení těch lidí, o něž jest mezi nimi ruoznice. Než co se dotýče úrokuov a po- platkuov, aby ti lidé dávali úroky a poplatky, komuž jsú prve dávali, než však bez pohoršenie práva a spravedlnosti jich obojích. A on Jiřík Ohništko nemá těch lidí v ničemž utiskovati ani jich k člověčenství připravovati. A kdyžbykoli práva šla, ktož z nich lepšie právo okáže, ten toho užive. Presentibus dominis Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Czenkone de Clinsstein pro- curatore regio, Alberto de Colowrath, Johanne de Sselmberk, Leonardo de Gutssteyn, Henrico de Clinssteyn dicto Miczan, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Bo- hussio de Drahobudicz et quam plurium aliorum. Actum anno et die ut supra. Registra I. 83. a. 210. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabím Pražským, a Mikulášem Nosem z Dražovic, místosudím. 1475, 10. dubna. Anno ut supra, feria II. post festum Ambrosii. V té při, kteráž jest mezi Janem z Janovic a na Petrzspurce, najvyšším purkrabí Pražským, s jedné, a Miku- lášem Nosem z Dražovic, miestosudím s strany druhé. Poněvadž on Mikuláš Nos propustil jest dobrovolně Kapúna z přísahy, rozkazuje se jemu, aby dobyl té sukně s perlovým rukávem od dnes v šesti neděléch. Pakli by dobýti nemohl, ale aby tak zaplatil, jakž by Kapún řekl. A při tom jest jim rozkázáno, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 83. b. Srv. nálezy č. 190 a 202 na str. 481 a 486. 211. Mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou. 1475, 10. dubna. Annorum domini oc. LXXV , feria II. post festum sancti Ambrosi. V té při,
Strana 489
Zápisy z roku 1475. 489 kteráž jest mezi Václavem Lipským s jedné, a paní Smiřickú s strany druhé. JKMt pokládá jim rok, aby stáli v pondělí po světiem Jiří najprve příští; a při tom roz- kázáno panie Smiřické: aby stála s přátely svými a odpoviedala, z čehož jie vina dána bude, poněvadž se jest k tomu dobrovolně podvolila psaním svým i také vzká- záním JKMti po dobrých lidech. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 86. b. za nálezem č. 53 v Archivu Č. IV. 293. Srv. nález č. 198 na str. 484 tohoto dílu. 212. Mezi Linhartem z Gutštejna a Kryštofem Šůfem z Helfenburka spolu s Ješkem Černínem. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gut- štejna s jedné, a panem Kryštofem z Helfmburka a Ješkem Črnínem, kterýž to pravil, že jest poslán od téhož Šuofa s plnú mocí, s strany druhé. Ale že v témž listu ne- byla jest plná moc a také datum chyba byla, a z té příčiny stranám odložen jest rok; a protož týmž stranám pokládá sě jim rok ten pondělí po svatém Jiří najprve příští. Pakli by pan Šuof aneb pan Linharth pro kterú nemoc beze lsti nemohl by státi, ale aby každý poslal s plnú mocí, a list aby byl poslán takový, jakož z kancelářě přiepis vydán bude. A tu aby ne po přiepisiech súzeno bylo, ale aby každý hlavní list poslal té své pře k tomu súdu aneb sám s sebú přinesl. A jestliže by která strana to opustila a nestála, již by žádnému viny nedávali, než sami sobě. Actum anno et die ut supra. Registra I. 86. b. Srv. nález č. 141 na str 463. 213. Mezi Čeňkem z Klinštejna, král. prokurátorem, spolu s Karlíkem, a Mikulášem Vrbíkem z Tismic. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klin- štejna, prokuratorem KMti, a Karlíkem s jedné, a mezi často jmenovaným Vrbíkem s strany druhé, takto rozkázáno: aby přěstali na hejtmanu toho kraje a na raddě, což jim od nich rozkázáno bude, aby na tom přěstali, jakož jsú sě všecky strany spolu k tomu svolily. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 88. a. za nálezem č. 54. v Archivu Č. IV. 295. 214. Mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Dra- hobudic s jedné, a panem Janem Přebožským s strany druhé. Odkládá se jim rok, aby stáli v pondělí po světiem Jiří se všemi potřebami svými, kteráž by strana čeho potřebovala, nižádnú věcí se nezamietajíce. Actum ut supra. Registra I. 88. a. Archlv Český VII. 62
Zápisy z roku 1475. 489 kteráž jest mezi Václavem Lipským s jedné, a paní Smiřickú s strany druhé. JKMt pokládá jim rok, aby stáli v pondělí po světiem Jiří najprve příští; a při tom roz- kázáno panie Smiřické: aby stála s přátely svými a odpoviedala, z čehož jie vina dána bude, poněvadž se jest k tomu dobrovolně podvolila psaním svým i také vzká- záním JKMti po dobrých lidech. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 86. b. za nálezem č. 53 v Archivu Č. IV. 293. Srv. nález č. 198 na str. 484 tohoto dílu. 212. Mezi Linhartem z Gutštejna a Kryštofem Šůfem z Helfenburka spolu s Ješkem Černínem. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gut- štejna s jedné, a panem Kryštofem z Helfmburka a Ješkem Črnínem, kterýž to pravil, že jest poslán od téhož Šuofa s plnú mocí, s strany druhé. Ale že v témž listu ne- byla jest plná moc a také datum chyba byla, a z té příčiny stranám odložen jest rok; a protož týmž stranám pokládá sě jim rok ten pondělí po svatém Jiří najprve příští. Pakli by pan Šuof aneb pan Linharth pro kterú nemoc beze lsti nemohl by státi, ale aby každý poslal s plnú mocí, a list aby byl poslán takový, jakož z kancelářě přiepis vydán bude. A tu aby ne po přiepisiech súzeno bylo, ale aby každý hlavní list poslal té své pře k tomu súdu aneb sám s sebú přinesl. A jestliže by která strana to opustila a nestála, již by žádnému viny nedávali, než sami sobě. Actum anno et die ut supra. Registra I. 86. b. Srv. nález č. 141 na str 463. 213. Mezi Čeňkem z Klinštejna, král. prokurátorem, spolu s Karlíkem, a Mikulášem Vrbíkem z Tismic. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klin- štejna, prokuratorem KMti, a Karlíkem s jedné, a mezi často jmenovaným Vrbíkem s strany druhé, takto rozkázáno: aby přěstali na hejtmanu toho kraje a na raddě, což jim od nich rozkázáno bude, aby na tom přěstali, jakož jsú sě všecky strany spolu k tomu svolily. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 88. a. za nálezem č. 54. v Archivu Č. IV. 295. 214. Mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Dra- hobudic s jedné, a panem Janem Přebožským s strany druhé. Odkládá se jim rok, aby stáli v pondělí po světiem Jiří se všemi potřebami svými, kteráž by strana čeho potřebovala, nižádnú věcí se nezamietajíce. Actum ut supra. Registra I. 88. a. Archlv Český VII. 62
Strana 490
490 D. XIII. Registra soudu komorního. 215. Mezi pány Šliky a Polomcem starým. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi pány Šliky s jedné, a Po- lomcem starým s strany druhé. Odložen jest jim rok, aby stáli v sobotu o suchých dnech najprve příštích se všemi potřebami svými, kteráž by strana k své věci čeho potřebovala, a tu což jim KMtí a pány raddú rozkázáno bude, aby obojí na tom přestali. Actum anno et die ut supra. Registra I. 88. b. 216. Mezi Čeňkem z Klinštejna, král. prokurátorem, a Přibíkem Tluksou. 1475, 7. dubna. Anno ut supra, feria VI. post Ambrosi. Panu Čeňkovi z Klinštejna, proku- ratorovi JKMti. Odložen jest jim rok s Přibíkem Tluksú, aby stáli v pátek na suché dni najprve příštie; a při tom povědieno jest témuž Přibíkovi: toho pacholka, kteréhož jest pan Čeněk vinil před KMtí, chce-li se v tom očistiti, aby téhož pacholka na týž čas postavil. Actum ut supra. Registra I. 89. b. za nálezem č. 56 v Archivu Č. IV. str. 296. 217. Mezi Jindřichem Míčanem z Klinštejna a Zbyňkem Kornouským. 1475, 7. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Jindřichem Míčanem s jedné, a panem Zbyňkem Kornúským s strany druhé. Což se dotýče vsi Srbče, rozkázáno jest jim, aby stáli v pátek o suchých dnech najprve příští se všemi po- třebami svými. Také rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Registra I. 90. a. 218. Mezi Mikulášem z Landštejna, nejv. písařem zemským, a manželkou Oldřichovou. 1475, 7. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi panem Mikulášem z Lanštejna, najvyšším písařem desk zemských s jedné, a manželkú Oldřichovú s strany druhé, což se dotýče poručenstvie sirotka nebožtíka Diviše z Smědavic oc. Jakož jsú sě obě straně táhle na poručenstvie téhož sirotka a to obdarováním KMti, i rozkázala jest JKMt dcky ohledati, čie by prvnie dánie dckami zapsáno bylo; a tu jest nalezeno, že dobře prve dáno i zapsáno dckami panu Mikulášovi nežli manželce Oldřichově, a protož JKMt při tom prvniem poručenství téhož pana Mikuláše ráčil jest zuostaviti. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo came- rario regni Bohemie, Johanne de Czimburk et Towaczow, Paulo et Henrico, fratribus de Genssteyn, Benessio de Colowrath, Buryano de Gutssteyn, Alssone Berka de
490 D. XIII. Registra soudu komorního. 215. Mezi pány Šliky a Polomcem starým. 1475, 10. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi pány Šliky s jedné, a Po- lomcem starým s strany druhé. Odložen jest jim rok, aby stáli v sobotu o suchých dnech najprve příštích se všemi potřebami svými, kteráž by strana k své věci čeho potřebovala, a tu což jim KMtí a pány raddú rozkázáno bude, aby obojí na tom přestali. Actum anno et die ut supra. Registra I. 88. b. 216. Mezi Čeňkem z Klinštejna, král. prokurátorem, a Přibíkem Tluksou. 1475, 7. dubna. Anno ut supra, feria VI. post Ambrosi. Panu Čeňkovi z Klinštejna, proku- ratorovi JKMti. Odložen jest jim rok s Přibíkem Tluksú, aby stáli v pátek na suché dni najprve příštie; a při tom povědieno jest témuž Přibíkovi: toho pacholka, kteréhož jest pan Čeněk vinil před KMtí, chce-li se v tom očistiti, aby téhož pacholka na týž čas postavil. Actum ut supra. Registra I. 89. b. za nálezem č. 56 v Archivu Č. IV. str. 296. 217. Mezi Jindřichem Míčanem z Klinštejna a Zbyňkem Kornouským. 1475, 7. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Jindřichem Míčanem s jedné, a panem Zbyňkem Kornúským s strany druhé. Což se dotýče vsi Srbče, rozkázáno jest jim, aby stáli v pátek o suchých dnech najprve příští se všemi po- třebami svými. Také rozkázáno jest jim, aby řečí i skutkem pokoj zachovali. Registra I. 90. a. 218. Mezi Mikulášem z Landštejna, nejv. písařem zemským, a manželkou Oldřichovou. 1475, 7. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi panem Mikulášem z Lanštejna, najvyšším písařem desk zemských s jedné, a manželkú Oldřichovú s strany druhé, což se dotýče poručenstvie sirotka nebožtíka Diviše z Smědavic oc. Jakož jsú sě obě straně táhle na poručenstvie téhož sirotka a to obdarováním KMti, i rozkázala jest JKMt dcky ohledati, čie by prvnie dánie dckami zapsáno bylo; a tu jest nalezeno, že dobře prve dáno i zapsáno dckami panu Mikulášovi nežli manželce Oldřichově, a protož JKMt při tom prvniem poručenství téhož pana Mikuláše ráčil jest zuostaviti. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo came- rario regni Bohemie, Johanne de Czimburk et Towaczow, Paulo et Henrico, fratribus de Genssteyn, Benessio de Colowrath, Buryano de Gutssteyn, Alssone Berka de
Strana 491
Zápisy z roku 1475. 491 Duba, Hynkone de Walssteyn, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Jarossio de Sowogewicz dicto Stranowsky, Bohussio de Drahobudicz, Petro Brzekowczone de Ostromecz et quam plurium aliorum oc. Registra I. 90. a. 219. Mezi Mikulášem z Landštejna, nejvyšším písařem zemským, a Koněpruským. 1475, 7. dubna. Anno et die ut supra. Jakož jest byl rok položen panu Mikulášovi z Lan- štejna, najvyššiemu písaři desk zemských královstvie Českého, s Koněpruským, aby stáli před JKMtí ten čtvrtek po provodnie neděli, a to pod tiem závazkem, jakož zavázán jest jmenovaný Koněpruský: tu jest již psaný pan Mikuláš stál před JKMtí osvědčuje se, ale on Koněpruský jest nestál. Actum anno et die ut supra, presen- tibus ut supra. Registra I. 90. b. Srv. nález č. 201 str. 485. 220. Mezi Kateřinou a Petrem Kulí. 1475, 11. dubna. [Annorum domini oc. LXXV, feria III. post festum sancti Ambrosi.] V té při, kteráž jest mezi pannú Katheřinú s jedné, a Petrem Kulí s strany druhé. Jakož KMt se pány obapolně je slyšeli, i rozkázáno jest takto: aby on Petr Kule toho svého krčmáře Jana Vyleťala postavil, jakož jest to učinil na ten den, jakož jemu bylo rozkázáno; a pro lepšie panny JKMt rozkázal jest panu purkrabí, aby toho člověka Tkadlečka, kterýž jest byl pod Jindřichem Jelenkem, aby vzat byl, jakož se jest to také stalo; ale že týž Tkadlček utekl jest, a poněvadž se jest to tak při- hodilo, proto jest panna tázána, žádá-li práva na toho krčmáře, kteréhož Kule byl postavil; a ona řekla, že nic a že jeho nezná; a z té příčiny rozkázáno jest, aby panna Kule na pokoji nechala, ale aby s obú stranú mezi nimi nechuti minuly; však proto jie panně nebrání se po jejie škodě státi, a uptá-li se, že JKMt ráčí sě mieti v tom spravedlivě; však proto, což jest on Kule raddám JKMti přiřekl, aby v tom sě měl skutečně, a ten krčmář aby měl rok a byl vyručen. Presentibus do- minis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Johanne de Sselmberk, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Nicolao Wrbikone de Tismicz, Bohussio de Drahobudicz et burgrauio castri Pragensis, dicto Wlassimsky oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 91. b. za nálezem č. 57 v Archivu Č. IV. 297. 62*
Zápisy z roku 1475. 491 Duba, Hynkone de Walssteyn, Johanne de Rupow, magistro curie regalis, Jarossio de Sowogewicz dicto Stranowsky, Bohussio de Drahobudicz, Petro Brzekowczone de Ostromecz et quam plurium aliorum oc. Registra I. 90. a. 219. Mezi Mikulášem z Landštejna, nejvyšším písařem zemským, a Koněpruským. 1475, 7. dubna. Anno et die ut supra. Jakož jest byl rok položen panu Mikulášovi z Lan- štejna, najvyššiemu písaři desk zemských královstvie Českého, s Koněpruským, aby stáli před JKMtí ten čtvrtek po provodnie neděli, a to pod tiem závazkem, jakož zavázán jest jmenovaný Koněpruský: tu jest již psaný pan Mikuláš stál před JKMtí osvědčuje se, ale on Koněpruský jest nestál. Actum anno et die ut supra, presen- tibus ut supra. Registra I. 90. b. Srv. nález č. 201 str. 485. 220. Mezi Kateřinou a Petrem Kulí. 1475, 11. dubna. [Annorum domini oc. LXXV, feria III. post festum sancti Ambrosi.] V té při, kteráž jest mezi pannú Katheřinú s jedné, a Petrem Kulí s strany druhé. Jakož KMt se pány obapolně je slyšeli, i rozkázáno jest takto: aby on Petr Kule toho svého krčmáře Jana Vyleťala postavil, jakož jest to učinil na ten den, jakož jemu bylo rozkázáno; a pro lepšie panny JKMt rozkázal jest panu purkrabí, aby toho člověka Tkadlečka, kterýž jest byl pod Jindřichem Jelenkem, aby vzat byl, jakož se jest to také stalo; ale že týž Tkadlček utekl jest, a poněvadž se jest to tak při- hodilo, proto jest panna tázána, žádá-li práva na toho krčmáře, kteréhož Kule byl postavil; a ona řekla, že nic a že jeho nezná; a z té příčiny rozkázáno jest, aby panna Kule na pokoji nechala, ale aby s obú stranú mezi nimi nechuti minuly; však proto jie panně nebrání se po jejie škodě státi, a uptá-li se, že JKMt ráčí sě mieti v tom spravedlivě; však proto, což jest on Kule raddám JKMti přiřekl, aby v tom sě měl skutečně, a ten krčmář aby měl rok a byl vyručen. Presentibus do- minis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bohemie, Johanne de Sselmberk, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Nicolao Wrbikone de Tismicz, Bohussio de Drahobudicz et burgrauio castri Pragensis, dicto Wlassimsky oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 91. b. za nálezem č. 57 v Archivu Č. IV. 297. 62*
Strana 492
492 D. XIII. Registra soudu komorního. 221. Mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka a Janem z Potštejna, a Ctiborem z Landskrouna. 1475, 28. dubna. [Anno domini oc. LXXV°, feria VI. post festum sancti Georgii.] V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem Krušinú z Lichtmberka [sic] a panem Janem z Počtejna s jedné, a panem Ctiborem Lanškrúnským s strany druhé. Jakož on pan Krušina vinil jeho pana Ctibora jmenem svým i také jmenem páně Janovým z Počtejna, že by lidem jich škodu učinil, jakož pak jest na to cedule těch škod ukázána, o tom takto KMt a páni rozkazují: což sě těch lidí a pobránie jich dotýče, aby oni i také ti lidé aby stáli před JKMtí na zajtřie svatého Jeronyma, a což se jim tu obojím rozkáže, aby na tom obojí přestali. Pak-li by se o to přátelsky smluviti mohli, že JKMt jim toho přeje buďto o pobránie, psanie i také dotýkánie, o to o všecko mohú-li se přátelsky smluviti, že to JKMt rád vidí. A což se pak dotýče viněnie o teneto, poněvadž on pan Ctibor žádného slušného odporu neučinil, než toliko praví, že jeho vrátiti nechce, o tom takto KMt se pány rozkazuje: aby on pan Ctibor to teneto panu Janovi Žampachovi vrátil bez škody od dnes ve dvú nedělí a tu jej položil, kdež jest jej vzal. Presentibus dominis ut supra. Registra I. 93. b. za nálezy č. 58 a 59 v Archivu Č. IV. 297. 222. Mezi Linhartem z Gutštejna a Kryštofem Šůfem z Helfenburka. 1475, 28. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gut- štejna s jedné, a panem Kryštofem Šuofem z Helfmburka s strany druhé. Jakož mnohokrát pokládán jest jim byl rok králem JMtí, tu jest pan Linharth vždycky stával jakožto poslušný; potom položen jest jim rok poslední, aby stáli osobně před JKMtí, aneb jestliže by který z nich pro kterúkoli příčinu býti by nemohl, aby s plnú mocí od sebe poslal k zisku i k ztrátě; tu jest pan Linharth k roku položenému osobně stál, ale on Šuof poslal jest od sebe Črnína s listem, v kterémžto listu nebyla jest plná moc a také datum chyba byla, a z té příčiny odložen jest jim opět rok až do pondělého po světiem Jiří a to přes právo, aby osobně byli s zápisy svými. A jestliže by která strana osobně býti nemohla, ale miesto sebe aby poslala jiného s plnú mocí, jakož prve zapsáno jest. Tu jest opět na již psaný den pan Linharth stál osobně vedle toho rozkázánie jakožto poslušný, ale on Šuof jest nestál ani koho od sebe s plnú mocí poslal vedle toho, jakož bylo rozkázáno. A tu pan Linharth žádal jest na KMti a pániech opatřenie, poněvadž on Šuof jest nestál, aby opatřen byl vedle toho, jakož jest na obecniem sněmu zuostáno. A tu JKMt s raddú svú pro takové jeho Šuofovo nestánie a neposlušenstvie ráčil dáti témuž panu Linharthovi v té při za právo. Presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo
492 D. XIII. Registra soudu komorního. 221. Mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka a Janem z Potštejna, a Ctiborem z Landskrouna. 1475, 28. dubna. [Anno domini oc. LXXV°, feria VI. post festum sancti Georgii.] V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem Krušinú z Lichtmberka [sic] a panem Janem z Počtejna s jedné, a panem Ctiborem Lanškrúnským s strany druhé. Jakož on pan Krušina vinil jeho pana Ctibora jmenem svým i také jmenem páně Janovým z Počtejna, že by lidem jich škodu učinil, jakož pak jest na to cedule těch škod ukázána, o tom takto KMt a páni rozkazují: což sě těch lidí a pobránie jich dotýče, aby oni i také ti lidé aby stáli před JKMtí na zajtřie svatého Jeronyma, a což se jim tu obojím rozkáže, aby na tom obojí přestali. Pak-li by se o to přátelsky smluviti mohli, že JKMt jim toho přeje buďto o pobránie, psanie i také dotýkánie, o to o všecko mohú-li se přátelsky smluviti, že to JKMt rád vidí. A což se pak dotýče viněnie o teneto, poněvadž on pan Ctibor žádného slušného odporu neučinil, než toliko praví, že jeho vrátiti nechce, o tom takto KMt se pány rozkazuje: aby on pan Ctibor to teneto panu Janovi Žampachovi vrátil bez škody od dnes ve dvú nedělí a tu jej položil, kdež jest jej vzal. Presentibus dominis ut supra. Registra I. 93. b. za nálezy č. 58 a 59 v Archivu Č. IV. 297. 222. Mezi Linhartem z Gutštejna a Kryštofem Šůfem z Helfenburka. 1475, 28. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Gut- štejna s jedné, a panem Kryštofem Šuofem z Helfmburka s strany druhé. Jakož mnohokrát pokládán jest jim byl rok králem JMtí, tu jest pan Linharth vždycky stával jakožto poslušný; potom položen jest jim rok poslední, aby stáli osobně před JKMtí, aneb jestliže by který z nich pro kterúkoli příčinu býti by nemohl, aby s plnú mocí od sebe poslal k zisku i k ztrátě; tu jest pan Linharth k roku položenému osobně stál, ale on Šuof poslal jest od sebe Črnína s listem, v kterémžto listu nebyla jest plná moc a také datum chyba byla, a z té příčiny odložen jest jim opět rok až do pondělého po světiem Jiří a to přes právo, aby osobně byli s zápisy svými. A jestliže by která strana osobně býti nemohla, ale miesto sebe aby poslala jiného s plnú mocí, jakož prve zapsáno jest. Tu jest opět na již psaný den pan Linharth stál osobně vedle toho rozkázánie jakožto poslušný, ale on Šuof jest nestál ani koho od sebe s plnú mocí poslal vedle toho, jakož bylo rozkázáno. A tu pan Linharth žádal jest na KMti a pániech opatřenie, poněvadž on Šuof jest nestál, aby opatřen byl vedle toho, jakož jest na obecniem sněmu zuostáno. A tu JKMt s raddú svú pro takové jeho Šuofovo nestánie a neposlušenstvie ráčil dáti témuž panu Linharthovi v té při za právo. Presentibus istis dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo
Strana 493
Zápisy z roku 1475. 493 camerario regni Bohemie, Wilhelmo de Lichtmburk dicto Krussina, Johanne de Po- stupicz in Lithomysl, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bo- hemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore Regie Majestatis, Johanne de Cossm- berk, Johanne de Sselmberk, Nicolao Trezka de Lippa, Bohussio de Drahobudicz, Johanne de Necztin dicto Beneda, et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Actum anno et die ut supra. Registra I. 94. a. Srv. nálezy 141 a 212 na str. 463 a 489. 223. Mezi Bohuslavem ze Svinař, štolmajstrem král., a Janem písařem od desk a Majstitlem. 1475, 29. dubna. [Annorum domini oc, sabbato post festum sancti Georgii.] V té při, kteráž jest mezi Bohuslavem z Svinař, štolmaystrem KMti, s jedné, a Johanesem, písařem od desk, a Maystitlem s strany druhé. Té pře JKMt s raddú svú odkládá do sněmu anebo sjezdu panského, kterýž by najprve byl. A když by byl, a která strana po- žádala toho na JKMti, že JKMt ráčí jim toho hodinu jmenovati a tu věc mezi nimi k konci přivésti. A jestliže by která summa peněz anebo úrokové měli položeni býti v té mieře, ti aby tu při dckách leželi až do toho času, až by ta věc mezi nimi konec a rozsudek vzala. A pak-li by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni rádi přejí. Presentibus dominis ut superius, actum anno et die ut supra. Registra I 95. b. za nálezem č. 60 v Archivu Č. IV. 298. 224. Mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským. 1475, 2. května. Annorum domini oc. LXXV°, feria III. die sancti Sigismundi. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Drahobudic s jedné, a panem Janem Přebožským s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich žaloby i odpory, také svědomie li- stovnie, i ráčil jim KMt se pány raddú povědieti, že by jim ihned rádi konec učinili, ale JMt se pány hlediece k tomu, aby sě žádné straně nic neukrátilo, aby obojí po přieteli vydali po jednom anebo po dvú, a ti aby byli nestranní, aby je o to smluvili. A pak-li by jich ti přietelé smluviti nemohli, tehdy aby obojí stáli druhý den svatého Jeronyma s svědomím ústním. Také on Jan Přebožský má na týž den s sebú mieti Vaňka Pelíška a Jana Zásmuckého. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 96. a. Srv. nález č. 214 na str. 489. 225. Mezi Zachařem, písařem od Hory, a Čermickým. 1475, 3. května. Annorum domini oc. LXXV°, feria IV. die sancte Crucis. V té při, kteráž
Zápisy z roku 1475. 493 camerario regni Bohemie, Wilhelmo de Lichtmburk dicto Krussina, Johanne de Po- stupicz in Lithomysl, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario tabularum regni Bo- hemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore Regie Majestatis, Johanne de Cossm- berk, Johanne de Sselmberk, Nicolao Trezka de Lippa, Bohussio de Drahobudicz, Johanne de Necztin dicto Beneda, et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Actum anno et die ut supra. Registra I. 94. a. Srv. nálezy 141 a 212 na str. 463 a 489. 223. Mezi Bohuslavem ze Svinař, štolmajstrem král., a Janem písařem od desk a Majstitlem. 1475, 29. dubna. [Annorum domini oc, sabbato post festum sancti Georgii.] V té při, kteráž jest mezi Bohuslavem z Svinař, štolmaystrem KMti, s jedné, a Johanesem, písařem od desk, a Maystitlem s strany druhé. Té pře JKMt s raddú svú odkládá do sněmu anebo sjezdu panského, kterýž by najprve byl. A když by byl, a která strana po- žádala toho na JKMti, že JKMt ráčí jim toho hodinu jmenovati a tu věc mezi nimi k konci přivésti. A jestliže by která summa peněz anebo úrokové měli položeni býti v té mieře, ti aby tu při dckách leželi až do toho času, až by ta věc mezi nimi konec a rozsudek vzala. A pak-li by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt a páni rádi přejí. Presentibus dominis ut superius, actum anno et die ut supra. Registra I 95. b. za nálezem č. 60 v Archivu Č. IV. 298. 224. Mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským. 1475, 2. května. Annorum domini oc. LXXV°, feria III. die sancti Sigismundi. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Drahobudic s jedné, a panem Janem Přebožským s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše jich žaloby i odpory, také svědomie li- stovnie, i ráčil jim KMt se pány raddú povědieti, že by jim ihned rádi konec učinili, ale JMt se pány hlediece k tomu, aby sě žádné straně nic neukrátilo, aby obojí po přieteli vydali po jednom anebo po dvú, a ti aby byli nestranní, aby je o to smluvili. A pak-li by jich ti přietelé smluviti nemohli, tehdy aby obojí stáli druhý den svatého Jeronyma s svědomím ústním. Také on Jan Přebožský má na týž den s sebú mieti Vaňka Pelíška a Jana Zásmuckého. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 96. a. Srv. nález č. 214 na str. 489. 225. Mezi Zachařem, písařem od Hory, a Čermickým. 1475, 3. května. Annorum domini oc. LXXV°, feria IV. die sancte Crucis. V té při, kteráž
Strana 494
494 D. XIII. Registra soudu komorního. jest mezi Zachařem, písařem od Hory s jedné, a Črmicským s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, i ráčil rozkázati takto: Poněvadž on Črmicský zná sě k dluhu Zachařovi, aby ten dluh jemu zaplatil v šesti neděléch pořád zběhlých. A jakož on Črmicský pravil, že by spolu smlúvu měli, i jestliže by Črmický první smlúvu provedl, tato výpověď prvnie nemá na překážku býti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 96. b. 226. Mezi Alšem z Dubé, podkomořím a kancléřem králové, a Vejštorfem. 1475, (3. května). Actum oc. LXXV°. V té při, kteráž jest mezi panem Alšem z Dubé, pod- komořím a kancléřem KMti, s jedné, a Weystorfem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest takto: že JKMt nerad toho slyší takových věcí, a JMti nezdá se té věci nynie súditi, ale JKMt s raddú svú odkládá toho do súdu zemského, a tu pak při súdu zemském aby sobě právi byli, a že JMt žádného nečiní práva ani křiva. Registra I. 96. b. 227. Mezí Prokopem Liškou z Vysoké a Heřmanem ze Sulic spolu s Annou Havrdovou. 1475, 22. května. Anno domini ut supra, feria II. ante festum Urbani. V té při, kteráž jest byla mezi Prokopem Liškú z Vysoké s strany sirotka s jedné, a Heřmanem z Sulic a paní Annú Havrdovú s strany druhé. Takto JKMt se pány rozkazuje: poněvadž jest Heřman ten statek pobral, a jemu se vina dávala, a on jest tomu nic neodepřel, sobě k užitku i s ní aby ten statek, odkudž jest vzat, aby zasě do toho dvoru Bře- zovic navrátil podle cedule, kterúž jest Prokop Liška okázal, a to ve čtyřech ne- děléch pořád sběhlých; a když ten statek v tom dvoře bude v moci Prokopově Li- škově na sirotčiem miestě, bude-li se paní Anně Havrdové anebo Heřmanovi zdáti jeho Prokopa Lišku na sirotčiem miestě viniti, budú mieti právo před sebú. Pre- sentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Cymburk, supremo judice causarum regni Bohemie, Jaroslao de Duba, supremo judice tabularum curiis [sic] regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Henrico et Paulo fratribus de Gensstein et de Skal, Alssone Berka de Duba oc, Hynkone de Walsstein, Johanne de Ryzmberk, marescallo regio, Jarossio de Sowo- gewicz et in Stranow, Johanne de Czeczelicz dicto Teczensky, Jarohniewo de Kuthow et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Actum anno et die ut supra. Registra I. 97. a.
494 D. XIII. Registra soudu komorního. jest mezi Zachařem, písařem od Hory s jedné, a Črmicským s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, i ráčil rozkázati takto: Poněvadž on Črmicský zná sě k dluhu Zachařovi, aby ten dluh jemu zaplatil v šesti neděléch pořád zběhlých. A jakož on Črmicský pravil, že by spolu smlúvu měli, i jestliže by Črmický první smlúvu provedl, tato výpověď prvnie nemá na překážku býti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 96. b. 226. Mezi Alšem z Dubé, podkomořím a kancléřem králové, a Vejštorfem. 1475, (3. května). Actum oc. LXXV°. V té při, kteráž jest mezi panem Alšem z Dubé, pod- komořím a kancléřem KMti, s jedné, a Weystorfem s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i povědieno jest takto: že JKMt nerad toho slyší takových věcí, a JMti nezdá se té věci nynie súditi, ale JKMt s raddú svú odkládá toho do súdu zemského, a tu pak při súdu zemském aby sobě právi byli, a že JMt žádného nečiní práva ani křiva. Registra I. 96. b. 227. Mezí Prokopem Liškou z Vysoké a Heřmanem ze Sulic spolu s Annou Havrdovou. 1475, 22. května. Anno domini ut supra, feria II. ante festum Urbani. V té při, kteráž jest byla mezi Prokopem Liškú z Vysoké s strany sirotka s jedné, a Heřmanem z Sulic a paní Annú Havrdovú s strany druhé. Takto JKMt se pány rozkazuje: poněvadž jest Heřman ten statek pobral, a jemu se vina dávala, a on jest tomu nic neodepřel, sobě k užitku i s ní aby ten statek, odkudž jest vzat, aby zasě do toho dvoru Bře- zovic navrátil podle cedule, kterúž jest Prokop Liška okázal, a to ve čtyřech ne- děléch pořád sběhlých; a když ten statek v tom dvoře bude v moci Prokopově Li- škově na sirotčiem miestě, bude-li se paní Anně Havrdové anebo Heřmanovi zdáti jeho Prokopa Lišku na sirotčiem miestě viniti, budú mieti právo před sebú. Pre- sentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Cymburk, supremo judice causarum regni Bohemie, Jaroslao de Duba, supremo judice tabularum curiis [sic] regni Bohemie, Czenkone de Clinssteyn, procuratore regio, Henrico et Paulo fratribus de Gensstein et de Skal, Alssone Berka de Duba oc, Hynkone de Walsstein, Johanne de Ryzmberk, marescallo regio, Jarossio de Sowo- gewicz et in Stranow, Johanne de Czeczelicz dicto Teczensky, Jarohniewo de Kuthow et quam plurium aliorum baronum et terrigenarum. Actum anno et die ut supra. Registra I. 97. a.
Strana 495
Zápisy z roku 1475. 495 228. Mezi Jindřichem Míčanem z Klinštejna a Zbyňkem Kornouským. 1475, 22. května. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi panem Jindřichem Míčanem z Klinštejna a z Roztok s jedné, a panem Zbyňkem Kornúským s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: aby každý z nich dvoru i lidí i jiného všeho, což k té vsi příslušie, držal pravú polo- vici. Také rozkázáno jest jim obojím, aby těch lidí neobtěžovali žádnými poplatky ani robotami nespravedlivými. Actum anno et die ut supra. Registra I. 97. b. Srv. nález č. 217 na str. 490. 229. Mezi Vejštorfem a Alšem Berkou z Dubé. 1475, 22. května. Weystorf zavázán jest slibem pod svú ctí a věrú, aby na pana Alše Berku z Dubé oc, ani na jeho lidi poddané nesahal. A při tom jest jim rozkázáno, aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. Registra I. 97. b. Srv. nález č. 226 na str. 494. 230. Mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou. 1475, 26. května. Anno ut supra, feria VI. post Urbani. V té při, kteráž jest mezi Václavem Lipským s jedné, a paní Katheřinú Smiřickú s strany druhé. Opět položen jest jim rok ten čtvrtek před svatým Janem Křtitelem božím, a rozkázáno jest paní Smiřicské, poněvadž napřed poručnice jest, aby již konečně stála na jmenovaný čas; a pak-li by která strana státi nemohla, ale aby list s plnú mocí poslala k zisku i k ztrátě, a list aby takový byl: že slibuje všecko to zdržeti, což JKMt s pány raddú svú vypovie a vyřkne. Actum anno et die ut supra. Registra I. 98. b. za nálezem č. 61. v Arch. Č. IV. 299. Srv. nálezy č. 198 a 211 na str. 484 a 488. 231. Mezi Hořešovcem a Dorotou Zdislavovou. 1475, 26. května. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Hořešovcem s jedné, a paní Dorothú nebožce Zdislavovú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Aby on Hořešovec toho platu jejieho, kterýž on nebožtík Zdislav jemu zastavil, aby jie ho postúpil, a to ve čtyřech neděléch pořád zběhlých. Actum anno et die ut supra. Registra I. 98. b.
Zápisy z roku 1475. 495 228. Mezi Jindřichem Míčanem z Klinštejna a Zbyňkem Kornouským. 1475, 22. května. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi panem Jindřichem Míčanem z Klinštejna a z Roztok s jedné, a panem Zbyňkem Kornúským s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: aby každý z nich dvoru i lidí i jiného všeho, což k té vsi příslušie, držal pravú polo- vici. Také rozkázáno jest jim obojím, aby těch lidí neobtěžovali žádnými poplatky ani robotami nespravedlivými. Actum anno et die ut supra. Registra I. 97. b. Srv. nález č. 217 na str. 490. 229. Mezi Vejštorfem a Alšem Berkou z Dubé. 1475, 22. května. Weystorf zavázán jest slibem pod svú ctí a věrú, aby na pana Alše Berku z Dubé oc, ani na jeho lidi poddané nesahal. A při tom jest jim rozkázáno, aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. Registra I. 97. b. Srv. nález č. 226 na str. 494. 230. Mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou. 1475, 26. května. Anno ut supra, feria VI. post Urbani. V té při, kteráž jest mezi Václavem Lipským s jedné, a paní Katheřinú Smiřickú s strany druhé. Opět položen jest jim rok ten čtvrtek před svatým Janem Křtitelem božím, a rozkázáno jest paní Smiřicské, poněvadž napřed poručnice jest, aby již konečně stála na jmenovaný čas; a pak-li by která strana státi nemohla, ale aby list s plnú mocí poslala k zisku i k ztrátě, a list aby takový byl: že slibuje všecko to zdržeti, což JKMt s pány raddú svú vypovie a vyřkne. Actum anno et die ut supra. Registra I. 98. b. za nálezem č. 61. v Arch. Č. IV. 299. Srv. nálezy č. 198 a 211 na str. 484 a 488. 231. Mezi Hořešovcem a Dorotou Zdislavovou. 1475, 26. května. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Hořešovcem s jedné, a paní Dorothú nebožce Zdislavovú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Aby on Hořešovec toho platu jejieho, kterýž on nebožtík Zdislav jemu zastavil, aby jie ho postúpil, a to ve čtyřech neděléch pořád zběhlých. Actum anno et die ut supra. Registra I. 98. b.
Strana 496
496 D. XIII. Registra soudu komorního. 232. Mezi Sigmundem Vraždou a jeho bratranem a mateří tohoto. 1475, 31. května. Anno ut supra, feria IV. post Urbani. V té při, kteráž jest mezi Sigmundem Vraždú s jedné, a bratranem téhož Sigmunda a mateří jeho s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, i nezdálo se jest JMti ani pánuom, aby roz- sudkem výpověď mezi nimi učiněna byla. I ráčil jest JKMt poručiti panu Mikulášovi z Lanštejna, najvyššiemu písaři desk zemských královstvie Českého, a panu Pavlovi z Jenštejna a z Skal, aby je o to přátelsky smluvili; a ti pracovavše mezi nimi smluviti jich nemohli. I rozkázáno jest od týchž pánuov slovem JKMti, aby on Sigmund Vražda, což se toho rozdielu a nerozdielu dotýče, svú spravedlnost vyhledal, a kdyžbykoli práva šla, aby týž Sigmund Vražda bratrana svého právem hleděl, a že jemu ta cesta sě nezavierá, než v tom času na téhož bratrana a na nevěstu svú aby na ně mocí žádnú nesahal, ale v pokoji sě s nimi společně zachoval. A což sě pak dotýče dvadcieti kop, jakož nebožtík bratr téhož Sigmunda Vraždy rozkázal vydati mateři své, jakož také o to byla mezi nimi ruoznice, ona nevěsta jeho pravila, že by jie vydala XV kop, a že ostatek chce ráda dáti; a on Sigmund pravil, že by jie dala VIII kop, kteréž jest bratr jeho nebožtík za kuoň byl dlužen zuostal; a ta věc stojí mezi nimi na pruovodu. Actum anno et die ut supra. Registra I. 98. b. Srv. nález č. 206 na str. 487. 233. Mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou. 1475, 24. června. Anno ut supra, sabbato die sancti Johannis babtiste. V té při, což sě dotýče Václava Lipského a paní Katheřiny Smiřicské. Jakož jest jim byl rok položen a roz- kázáno paní Smiřické, aby již konečně stála ve čtvrtek před svatým Janem Křti- telem božím. Pak-li by ona sama státi nemohla, též také i druhá strana pro některú příčinu, ale aby ta strana, kteráž by nestála, miesto sebe někoho jiného poslala, a ten anebo ti aby měli list takový k zisku i k ztrátě. A tu jest jmenovaný Václav Lipský stál k roku položenému vedle rozkázánie KMti a pánuov jakožto poslušný, ale paní Katheřina jest nestála ani koho od sebe poslala vedle toho, jakož jie bylo rozká- záno. Actum anno et die ut supra. Registra I. 99. b. Srv. nálezy č. 198, 211 a 230 na str. 484, 488 a 495. 234. Mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře, Mikulášem a Jindřichem bratřími, služebníky jeho, a Alšem z Rizmburka. 1475, 26. června. [Anno domini ut supra, feria II. post festum sancti Johannis babtiste.] V té při, kteráž jest mezi panem Petrem Kdulincem z Ostromiřě, Mikulášem a Jindřichem
496 D. XIII. Registra soudu komorního. 232. Mezi Sigmundem Vraždou a jeho bratranem a mateří tohoto. 1475, 31. května. Anno ut supra, feria IV. post Urbani. V té při, kteráž jest mezi Sigmundem Vraždú s jedné, a bratranem téhož Sigmunda a mateří jeho s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, i nezdálo se jest JMti ani pánuom, aby roz- sudkem výpověď mezi nimi učiněna byla. I ráčil jest JKMt poručiti panu Mikulášovi z Lanštejna, najvyššiemu písaři desk zemských královstvie Českého, a panu Pavlovi z Jenštejna a z Skal, aby je o to přátelsky smluvili; a ti pracovavše mezi nimi smluviti jich nemohli. I rozkázáno jest od týchž pánuov slovem JKMti, aby on Sigmund Vražda, což se toho rozdielu a nerozdielu dotýče, svú spravedlnost vyhledal, a kdyžbykoli práva šla, aby týž Sigmund Vražda bratrana svého právem hleděl, a že jemu ta cesta sě nezavierá, než v tom času na téhož bratrana a na nevěstu svú aby na ně mocí žádnú nesahal, ale v pokoji sě s nimi společně zachoval. A což sě pak dotýče dvadcieti kop, jakož nebožtík bratr téhož Sigmunda Vraždy rozkázal vydati mateři své, jakož také o to byla mezi nimi ruoznice, ona nevěsta jeho pravila, že by jie vydala XV kop, a že ostatek chce ráda dáti; a on Sigmund pravil, že by jie dala VIII kop, kteréž jest bratr jeho nebožtík za kuoň byl dlužen zuostal; a ta věc stojí mezi nimi na pruovodu. Actum anno et die ut supra. Registra I. 98. b. Srv. nález č. 206 na str. 487. 233. Mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou. 1475, 24. června. Anno ut supra, sabbato die sancti Johannis babtiste. V té při, což sě dotýče Václava Lipského a paní Katheřiny Smiřicské. Jakož jest jim byl rok položen a roz- kázáno paní Smiřické, aby již konečně stála ve čtvrtek před svatým Janem Křti- telem božím. Pak-li by ona sama státi nemohla, též také i druhá strana pro některú příčinu, ale aby ta strana, kteráž by nestála, miesto sebe někoho jiného poslala, a ten anebo ti aby měli list takový k zisku i k ztrátě. A tu jest jmenovaný Václav Lipský stál k roku položenému vedle rozkázánie KMti a pánuov jakožto poslušný, ale paní Katheřina jest nestála ani koho od sebe poslala vedle toho, jakož jie bylo rozká- záno. Actum anno et die ut supra. Registra I. 99. b. Srv. nálezy č. 198, 211 a 230 na str. 484, 488 a 495. 234. Mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře, Mikulášem a Jindřichem bratřími, služebníky jeho, a Alšem z Rizmburka. 1475, 26. června. [Anno domini ut supra, feria II. post festum sancti Johannis babtiste.] V té při, kteráž jest mezi panem Petrem Kdulincem z Ostromiřě, Mikulášem a Jindřichem
Strana 497
Zápisy z roku 1475. 497 bratřími, služebníky téhož pana Kdulince, s jedné, a panem Alšem z Ryzmburka s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Aby on Aleš tiem listem neležěl, než když dcky ohledány budú, aby to věno plněno bylo vedle desk, a pak-li by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt přeje. A což se leženie dotýče, jakož jest tiem listem on Aleš ležal, zdá-li se jemu o to leženie svrchu dotčené bratry viniti, o to stuojte před purkrabí Pražským; a v tom, kteříž úrokové zadržáni jsú, aby dáni byli, a potom aby úrokové vydáváni byli na ty časy, jakož list svědčí dotavad, dokudž ta pře konce mezi nimi nevezme. Pak což sě toho pobránie dotýče, jakož již jmenovaní Mikuláš a Jindřich bratřie vinili jsú jmenovaného pana Alše, poněvadž prve tu věc pan Krušina mezi nimi jednal, rozkázáno jest jim, aby zasě před týmž panem Krušinú stáli na tom sněmu, kterýž nynie v Hradci držán bude. A což tu on mezi nimi vyřkne, aby na tom obojí přestali, a pak-li by se i o to přátelsky smluviti mohli, že jim toho JMt přeje. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 100. b. za nálezy č. 62 a 63 v Arch. Č. IV. 300. 235. Mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými. 1475, 26. června. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Václavem Tvochem s jedné, a měšťany Nymburskými s strany druhé. Najprve rozkazuje se jim, aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. A což sě těch dvú lánú dotýče, rozkazuje se jim takto: Aby každá strana polovice pravé požívala užitkuov. A což se řeky Mrliny dotýče, aby také té řeky spolu lovením požívali anebo jí ze spolka najímali, a tak aby jie obě straně užívale až do rozsudku, jedni druhých neutiskujíce. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 101. b. Srv. nálezy č. 176 a 195 na str. 476 a 483. 236. Mezi Oldřichem a Štěpánem bratřími Vrchoty, a Arnoštem, Janem i jinými bratřími z Věžník. 1475, 27. června. Anno oc. ut supra, feria III. ante festum sancti Petri et Pauli. Stala se jest smlúva přátelská a dobrovolná mezi slovútnými Oldřichem a Štefanem bratřími Vr- chotami s jedné, a Arnoštem a Janem i jinými jich bratřími z Věžník s strany druhé, o ta o všecka záštie a škody, kteréž jsú sě staly bratřím Vrchotám, i o všecky nechuti a řeči, kteréžto jsú mezi nimi vznikly, a to skrze pana Čeňka z Klinštejna, prokuratora JMti, a pana Pavla z Jenštejna a z Skal, takováto. Jakož jsú sebe ně- jakými řečmi neslušnými dotýkali, povědieno jest jim, že jsú toho učiniti neměli, ta věc aby mezi nimi minula; a na to jsú konečně smířeni. Pak což se škod dotýče, Archlv Český VII. 63
Zápisy z roku 1475. 497 bratřími, služebníky téhož pana Kdulince, s jedné, a panem Alšem z Ryzmburka s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Aby on Aleš tiem listem neležěl, než když dcky ohledány budú, aby to věno plněno bylo vedle desk, a pak-li by se v tom času přátelsky smluviti mohli, že jim toho KMt přeje. A což se leženie dotýče, jakož jest tiem listem on Aleš ležal, zdá-li se jemu o to leženie svrchu dotčené bratry viniti, o to stuojte před purkrabí Pražským; a v tom, kteříž úrokové zadržáni jsú, aby dáni byli, a potom aby úrokové vydáváni byli na ty časy, jakož list svědčí dotavad, dokudž ta pře konce mezi nimi nevezme. Pak což sě toho pobránie dotýče, jakož již jmenovaní Mikuláš a Jindřich bratřie vinili jsú jmenovaného pana Alše, poněvadž prve tu věc pan Krušina mezi nimi jednal, rozkázáno jest jim, aby zasě před týmž panem Krušinú stáli na tom sněmu, kterýž nynie v Hradci držán bude. A což tu on mezi nimi vyřkne, aby na tom obojí přestali, a pak-li by se i o to přátelsky smluviti mohli, že jim toho JMt přeje. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 100. b. za nálezy č. 62 a 63 v Arch. Č. IV. 300. 235. Mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými. 1475, 26. června. Anno et die ut supra. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Václavem Tvochem s jedné, a měšťany Nymburskými s strany druhé. Najprve rozkazuje se jim, aby obojí řečí i skutkem pokoj zachovali. A což sě těch dvú lánú dotýče, rozkazuje se jim takto: Aby každá strana polovice pravé požívala užitkuov. A což se řeky Mrliny dotýče, aby také té řeky spolu lovením požívali anebo jí ze spolka najímali, a tak aby jie obě straně užívale až do rozsudku, jedni druhých neutiskujíce. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 101. b. Srv. nálezy č. 176 a 195 na str. 476 a 483. 236. Mezi Oldřichem a Štěpánem bratřími Vrchoty, a Arnoštem, Janem i jinými bratřími z Věžník. 1475, 27. června. Anno oc. ut supra, feria III. ante festum sancti Petri et Pauli. Stala se jest smlúva přátelská a dobrovolná mezi slovútnými Oldřichem a Štefanem bratřími Vr- chotami s jedné, a Arnoštem a Janem i jinými jich bratřími z Věžník s strany druhé, o ta o všecka záštie a škody, kteréž jsú sě staly bratřím Vrchotám, i o všecky nechuti a řeči, kteréžto jsú mezi nimi vznikly, a to skrze pana Čeňka z Klinštejna, prokuratora JMti, a pana Pavla z Jenštejna a z Skal, takováto. Jakož jsú sebe ně- jakými řečmi neslušnými dotýkali, povědieno jest jim, že jsú toho učiniti neměli, ta věc aby mezi nimi minula; a na to jsú konečně smířeni. Pak což se škod dotýče, Archlv Český VII. 63
Strana 498
498 D. XIII. Registra soudu komorního. za ty za všecky škody oni bratřie z Věžník mají již psaným bratřím Vrchotám dáti dvě stě kop grošuov českých, anebo čtyři sta zlatých uherských, a to na tyto roky dole psané: na svatého Jiřie nynie najprve příštieho sto kop grošuov českých anebo dvě stě zlatých uherských, a potom opět druhých sto kop grošuov českých anebo dvě stě zlatých uherských na druhého svatého Jiřie v plném rocě příštieho. A již jmenovaní bratřie z Věžník mají jmenovaným bratřím Vrchotám list udělati na par- gameně s pečetmi visutými a s rukojmiemi dobrými, jakož obyčej jest, a to od dnes ve čtyřech nedělech pořád sběhlých. Což se pak krčmy dotýče, o niž byla také ruoznice, poněvadž jest tak z dávna prve byla a oni Vrchotové tomu odporu prve nečinili, a že by z té krčmy i on Štefan berni bral, když jest na berni královské seděl, rozkázáno, aby oni Vrchotové na té krčmě bratřím z Věžník viece nepřekáželi. Pak což sě rybníka dotýče, o topenie luk a dědin, JKMt ráčí o tom poručiti Šebie- řovskému a purkrabí na Vlašimi, aby oni to mezi nimi ohledali a tu věc mezi nimi rozeznali, a což oni mezi nimi vyřknú, aby na tom přestali; a již aby ty všecky nechuti a zlá vuole, kteráž jest mezi nimi byla, aby mezi nimi minula, a již aby svoji dobří přátelé byli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 101. b. Srv. nálezy č. 146, 163, 174 a 185 na str. 465, 471, 475 a 479. 237. Mezi Míkovským a Pakostou. 1475, 28. června. Anno ut supra, feria IV. ante festum sancti Petri et Pauli. V té při, kteráž jest byla mezi Miekovským s jedné, a Pakostú s strany druhé. Smluveni jsú přá- telsky takto: že všecky pře mezi nimi mají minúti; než což se věna dotýče, aby při tom bylo tak zuostaveno, jakož jest prve povědieno. Než což sě kněh dotýče, jakož pan Medek se zná, i také kteréž kněz opat má, ty kniehy aby ve čtyřech nedělech vráceny byly v moc poručníka oc. Registra I. 102. a. 238. Mezi kněžími hradskými a sirotky Heřmanovými. 1475, 6. července. Anno oc. LXXV, feria V. post festum sancti Procopi. V té při, kteráž jest byla mezi kněžími hradskými s jedné, a sirotky nebožce Heřmanovými s strany druhé, o to, což se vsi Máslovic dotýče. JKMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest již psaným sirotkuom, aby té vsi Máslovic jmenovaným kněžím po- stúpili, než to obilé, kteréž jest, aby ona Heřmanová s sirotky svými sobě to skli- dila k požitku svému, a pakli by sě o to obilé i o jiné svrchky spolu smluviti mohli, to mohú učiniti. A což se toho dluhu dotýče slavné paměti krále Jiřieho i také
498 D. XIII. Registra soudu komorního. za ty za všecky škody oni bratřie z Věžník mají již psaným bratřím Vrchotám dáti dvě stě kop grošuov českých, anebo čtyři sta zlatých uherských, a to na tyto roky dole psané: na svatého Jiřie nynie najprve příštieho sto kop grošuov českých anebo dvě stě zlatých uherských, a potom opět druhých sto kop grošuov českých anebo dvě stě zlatých uherských na druhého svatého Jiřie v plném rocě příštieho. A již jmenovaní bratřie z Věžník mají jmenovaným bratřím Vrchotám list udělati na par- gameně s pečetmi visutými a s rukojmiemi dobrými, jakož obyčej jest, a to od dnes ve čtyřech nedělech pořád sběhlých. Což se pak krčmy dotýče, o niž byla také ruoznice, poněvadž jest tak z dávna prve byla a oni Vrchotové tomu odporu prve nečinili, a že by z té krčmy i on Štefan berni bral, když jest na berni královské seděl, rozkázáno, aby oni Vrchotové na té krčmě bratřím z Věžník viece nepřekáželi. Pak což sě rybníka dotýče, o topenie luk a dědin, JKMt ráčí o tom poručiti Šebie- řovskému a purkrabí na Vlašimi, aby oni to mezi nimi ohledali a tu věc mezi nimi rozeznali, a což oni mezi nimi vyřknú, aby na tom přestali; a již aby ty všecky nechuti a zlá vuole, kteráž jest mezi nimi byla, aby mezi nimi minula, a již aby svoji dobří přátelé byli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 101. b. Srv. nálezy č. 146, 163, 174 a 185 na str. 465, 471, 475 a 479. 237. Mezi Míkovským a Pakostou. 1475, 28. června. Anno ut supra, feria IV. ante festum sancti Petri et Pauli. V té při, kteráž jest byla mezi Miekovským s jedné, a Pakostú s strany druhé. Smluveni jsú přá- telsky takto: že všecky pře mezi nimi mají minúti; než což se věna dotýče, aby při tom bylo tak zuostaveno, jakož jest prve povědieno. Než což sě kněh dotýče, jakož pan Medek se zná, i také kteréž kněz opat má, ty kniehy aby ve čtyřech nedělech vráceny byly v moc poručníka oc. Registra I. 102. a. 238. Mezi kněžími hradskými a sirotky Heřmanovými. 1475, 6. července. Anno oc. LXXV, feria V. post festum sancti Procopi. V té při, kteráž jest byla mezi kněžími hradskými s jedné, a sirotky nebožce Heřmanovými s strany druhé, o to, což se vsi Máslovic dotýče. JKMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest již psaným sirotkuom, aby té vsi Máslovic jmenovaným kněžím po- stúpili, než to obilé, kteréž jest, aby ona Heřmanová s sirotky svými sobě to skli- dila k požitku svému, a pakli by sě o to obilé i o jiné svrchky spolu smluviti mohli, to mohú učiniti. A což se toho dluhu dotýče slavné paměti krále Jiřieho i také
Strana 499
Zápisy z roku 1475. 499 krále JMti, povědieno jest jim: že JMt ráčí to časem svým opatřiti, což by bylo spravedlivého. Actum anno et die ut supra. Registra I. 102. b. 239. Mezi Kateřinou Houžvicovou a Jiříkem Sekyrským. 1475, 7. července. [Anno oc. LXXV°, feria VI. post festum Procopi.] V té při, kteráž jest byla mezi paní Katheřinu Húžvicovú s jedné, a Jiříkem Sekyrským s strany druhé. Stala se jest smlúva dobrovolná skrze tyto pány, to jest pana Viléma z Ryzmberka a na Rabí, najvyššieho komorníka královstvie Českého, pana Čeňka z Klinštejna, proku- ratora KMti, pana Jindřicha a pana Pavla bratří z Jenštejna a z Skal, a Albrechta Ojieře z Očedělic, purkrabie hradu Pražského, takováto: Aby on Jiřík paní Katheřině list udělal na padesát kop grošuov českých, anebo na sto zlatých uherských, a list aby svědčil, že jie plniti má tu summu i s úrokem na svatého Jiřie najprve pří- štieho. Pakli by jie té summy hlavnie nedal a nesplnil na již psaný čas, tehdy aby jie list svědčil, aby z těch peněz úrok jie paní Katheřině on Jiřík platil, dokudž by strana straně puol léta napřed věděti nedala; a ten list aby udělán byl dřéve svatého Bartholoměje a konečně položen byl den svatého Bartholoměje příštieho u pana Čeňka prokuratora JMti anebo u pana Pavla Skalského; a list aby takový byl na jich schválenie. Pakli by v tom času jmenované panie Katheřiny pán buoh smrti neuchoval, slíbil jest týž Jiřík rukú dáním panu Čeňkovi a Václavovi, kuchmistru královskému, že ten list má jim udělati a dokonati, jakož svrchu dotčeno jest, aby jim svědčil k jich ruce nebo jednomu z nich, ač by kterého buoh smrtí neuchoval. Actum anno et die ut supra. Registra I. 104. a. za nálezy č. 64 a 65 v Archivu Č. IV. 301. 240. Mezi Václavem Nosákovcem a Kerunkem spolu s jeho manželkou. 1475, 7. července. Anno domini oc. LXXV°, feria VI. post festum sancti Procopi. V té při, kteráž jest byla mezi Václavem Nosákovcem s jedné, a Kerunkem a manželkú téhož Ke- runka s strany druhé. Stala se jest dobrovolná smlúva skrze svrchupsané pány: napřed aby všecky nechuti a dotýkánie řečí, to vše aby mezi nimi minulo, a on Nosákovec aby Kerunkovi pánev navrátil. Item on Nosákovec XXIV ovcí má jemu dáti a na- vrátiti. Item ještě týž Nosákovec má témuž Kerunkovi dáti X kop grošuov mie- šenských, aby se z hospody vypravil. A tak o všecky věci, což jest bylo mezi nimi, konec a miesto učiněno jest i o to leženie, jakož jest listem pastorek jeho ležal. Actum anno et die ut supra. Registra I. 105. a. 63*
Zápisy z roku 1475. 499 krále JMti, povědieno jest jim: že JMt ráčí to časem svým opatřiti, což by bylo spravedlivého. Actum anno et die ut supra. Registra I. 102. b. 239. Mezi Kateřinou Houžvicovou a Jiříkem Sekyrským. 1475, 7. července. [Anno oc. LXXV°, feria VI. post festum Procopi.] V té při, kteráž jest byla mezi paní Katheřinu Húžvicovú s jedné, a Jiříkem Sekyrským s strany druhé. Stala se jest smlúva dobrovolná skrze tyto pány, to jest pana Viléma z Ryzmberka a na Rabí, najvyššieho komorníka královstvie Českého, pana Čeňka z Klinštejna, proku- ratora KMti, pana Jindřicha a pana Pavla bratří z Jenštejna a z Skal, a Albrechta Ojieře z Očedělic, purkrabie hradu Pražského, takováto: Aby on Jiřík paní Katheřině list udělal na padesát kop grošuov českých, anebo na sto zlatých uherských, a list aby svědčil, že jie plniti má tu summu i s úrokem na svatého Jiřie najprve pří- štieho. Pakli by jie té summy hlavnie nedal a nesplnil na již psaný čas, tehdy aby jie list svědčil, aby z těch peněz úrok jie paní Katheřině on Jiřík platil, dokudž by strana straně puol léta napřed věděti nedala; a ten list aby udělán byl dřéve svatého Bartholoměje a konečně položen byl den svatého Bartholoměje příštieho u pana Čeňka prokuratora JMti anebo u pana Pavla Skalského; a list aby takový byl na jich schválenie. Pakli by v tom času jmenované panie Katheřiny pán buoh smrti neuchoval, slíbil jest týž Jiřík rukú dáním panu Čeňkovi a Václavovi, kuchmistru královskému, že ten list má jim udělati a dokonati, jakož svrchu dotčeno jest, aby jim svědčil k jich ruce nebo jednomu z nich, ač by kterého buoh smrtí neuchoval. Actum anno et die ut supra. Registra I. 104. a. za nálezy č. 64 a 65 v Archivu Č. IV. 301. 240. Mezi Václavem Nosákovcem a Kerunkem spolu s jeho manželkou. 1475, 7. července. Anno domini oc. LXXV°, feria VI. post festum sancti Procopi. V té při, kteráž jest byla mezi Václavem Nosákovcem s jedné, a Kerunkem a manželkú téhož Ke- runka s strany druhé. Stala se jest dobrovolná smlúva skrze svrchupsané pány: napřed aby všecky nechuti a dotýkánie řečí, to vše aby mezi nimi minulo, a on Nosákovec aby Kerunkovi pánev navrátil. Item on Nosákovec XXIV ovcí má jemu dáti a na- vrátiti. Item ještě týž Nosákovec má témuž Kerunkovi dáti X kop grošuov mie- šenských, aby se z hospody vypravil. A tak o všecky věci, což jest bylo mezi nimi, konec a miesto učiněno jest i o to leženie, jakož jest listem pastorek jeho ležal. Actum anno et die ut supra. Registra I. 105. a. 63*
Strana 500
500 D. XIII. Registra soudu komorního. 241. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Petříkovou ze Špitálu a její mateří. 1475, 7. července. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klin- štejna, prokuratorem KMti s jedné, a Petříkovú ze Špitálu a mateří její s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i ráčil jest JMt se pány povědieti takto: Že JMt nynie v této mieře má málo raddy při sobě, a JMt nerad by věděl, by se co které straně ukrátiti mělo, i ráčil jest toho odložiti až do sněmu, kterýž najprve držán bude, a to z té příčiny, jakož ona Petříková s mateří svú táhly se na staré dcky, a tu při tom sjezdu JMt ráčí o to raddu vzieti, a v tom času ráčí JMt komorníka staviti, aby na obojie veden nebyl. Actum anno et die ut supra. Registra I. 105. a. 242. Mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými. 1475, 28. července. Annorum domini oc. LXXV°, feria VI. post festum Jacobi apostoli. V té při, kteráž jest mezi panem Rackem z Gocova s jedné, a měšťany Budějovskými s strany druhé oc. Registra I. 106. a. za nálezem č. 66 v Archivu Č. IV. 302. Otištěn tento nález v témže dílu Arch. Č. na str. 73. 243. Mezi Jindřichem z Nemošic a Veronikou z Chlumu. 1475, 28. července. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi Jindřichem z Nemošic s jedné, a paní Veronikú z Chlumu s strany druhé. JKMt ráčil jest tu věc poručiti panu Mikulášovi z Lanštejna, najvyššiemu písaři desk zemských královstvie Českého, a panu Pavlovi z Jenštejna a z Skal, což se škod dotýče. Jakož ona paní Veronika vinila jeho Jindřicha na miestě sirotčiem nebožtíka Makovského, i vypovědieli jsú jmenovaní páni mezi nimi takto: aby on Jindřich jie paní Veronice dal dvě kopě grošuov českých, a to ve čtyřech nedělech pořád sběhlých, za ty za všecky škody, a jiné všecky věci aby mezi nimi minuly. Actum ut supra. Registra I. 106. a. 244. Mezi Krištoforem a Sigmundem bratřími z Wartmberka, a jich strýci Sigmundem a Jiříkem z Wartmberka. 1475, 29. července. [Anno ut supra, sabbato post festum sancti Jacobi apostoli.] V té při, kteráž jest mezi panem Křištoforem a panem Sigmundem bratřími z Wartmberka a na Dě- číně s jedné, a pány Sigmundem a Jiříkem též z Wartmberka strýci jmenovaných
500 D. XIII. Registra soudu komorního. 241. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Petříkovou ze Špitálu a její mateří. 1475, 7. července. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klin- štejna, prokuratorem KMti s jedné, a Petříkovú ze Špitálu a mateří její s strany druhé. KMt a páni radda JMti vyslyševše obojí stranu, i ráčil jest JMt se pány povědieti takto: Že JMt nynie v této mieře má málo raddy při sobě, a JMt nerad by věděl, by se co které straně ukrátiti mělo, i ráčil jest toho odložiti až do sněmu, kterýž najprve držán bude, a to z té příčiny, jakož ona Petříková s mateří svú táhly se na staré dcky, a tu při tom sjezdu JMt ráčí o to raddu vzieti, a v tom času ráčí JMt komorníka staviti, aby na obojie veden nebyl. Actum anno et die ut supra. Registra I. 105. a. 242. Mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými. 1475, 28. července. Annorum domini oc. LXXV°, feria VI. post festum Jacobi apostoli. V té při, kteráž jest mezi panem Rackem z Gocova s jedné, a měšťany Budějovskými s strany druhé oc. Registra I. 106. a. za nálezem č. 66 v Archivu Č. IV. 302. Otištěn tento nález v témže dílu Arch. Č. na str. 73. 243. Mezi Jindřichem z Nemošic a Veronikou z Chlumu. 1475, 28. července. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi Jindřichem z Nemošic s jedné, a paní Veronikú z Chlumu s strany druhé. JKMt ráčil jest tu věc poručiti panu Mikulášovi z Lanštejna, najvyššiemu písaři desk zemských královstvie Českého, a panu Pavlovi z Jenštejna a z Skal, což se škod dotýče. Jakož ona paní Veronika vinila jeho Jindřicha na miestě sirotčiem nebožtíka Makovského, i vypovědieli jsú jmenovaní páni mezi nimi takto: aby on Jindřich jie paní Veronice dal dvě kopě grošuov českých, a to ve čtyřech nedělech pořád sběhlých, za ty za všecky škody, a jiné všecky věci aby mezi nimi minuly. Actum ut supra. Registra I. 106. a. 244. Mezi Krištoforem a Sigmundem bratřími z Wartmberka, a jich strýci Sigmundem a Jiříkem z Wartmberka. 1475, 29. července. [Anno ut supra, sabbato post festum sancti Jacobi apostoli.] V té při, kteráž jest mezi panem Křištoforem a panem Sigmundem bratřími z Wartmberka a na Dě- číně s jedné, a pány Sigmundem a Jiříkem též z Wartmberka strýci jmenovaných
Strana 501
Zápisy z roku 1475. 501 bratří s strany druhé. Jakož jest bylo rozkázáno panu Jiříkovi, aby bratřie jeho, kterýchž se ta věc dotýče, osobně před JKMtí stáli, a pakli by osobně státi ne- mohli, ale aby listy své poslali s plnú mocí: tu opět pan Jiřík jest stál, ale bratřie jeho nestáli ani koho od sebe s plnú mocí poslali vedle toho, jakož jest bylo jemu rozkázáno. I rozkázáno jest opět KMtí a pány raddú JMti, aby on pan Jiřík i bratřie jeho, kohož se ta pře dotýče, také i otec jich aby stáli o sněmu nynie najprve příštiem, a jestliže by která strana beze lsti státi nemohla, ale ten nebo ti aby po- slali listy své s plnú mocí k zisku i k ztrátě. A jestliže by která strana na již psaný čas nestála, že JKMt s raddú svú ráčí řéci to, což za spravedlivé jest. Actum anno et die ut supra. Registra I. 107. a. za nálezem č. 67 v Archivu Č. IV. 303. Srv. nálezy č. 69, 78 a 90 v Archivu Č. IV. 304, 308 a 316. 245. Mezi měšťany Rakovnickými a Mikulášem Jidáškem, Janem Kokrdou a Kateřinou Sveřepcovou. 1475, 12. srpna. Anno oc. LXXV , sabbato ante Assumpcionem beate Marie virginis. V té při, kteráž jest mezi měšťany Rakovnicskými s jedné, a Mikulášem Jidáškem, Janem Kokrdú a paní Katheřinú Sveřepcovú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vy- slyševše obojí stranu i majestát týchž Rakovnických, i rozkázáno jest KMtí a pány takto: aby oni Rakovničští již jmenovaných lidí žádnú věcí mimo jich spravedlivé poplatky viece neobtěžovali, než což z práva platiti mají, aby oni Rakovničští do komory JKMti přijímali, a jiných všech obtiežení nynie aby prázdni [byli], a což by JMt jim dále rozkázal, aby se v tom tak zachovali. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Jo- hanne de Ryzmberk, marescallo Regie Majestatis, Bernhardo Bierka de Nasile, Bo- hussio de Drahobudicz et Johanne de Necztin dicto Beneda. Actum anno et die ut supra. Registra I. 108. a. za nálezem č. 68 v Arch. Č. IV. 303. 246. Mezi mladým Pětipeským a služebníkem Jana Jence z Janovic. 1475, 12. srpna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Pětipeským mladým s jedné, a služebníkem páně Jencovým s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, což se dotýče práva a obdarovánie KMti, i rozkázáno jest takto: Poněvadž to právo a ta výprosa nepřišla jest spravedlivě na KMt, aby služebník páně Jencuov tu výprosu z desk propustil tak, aby sirotci nehynuli. A bude-li se zdáti které straně druhú stranu z čeho viniti, aby sebe právem hleděli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 108. a.
Zápisy z roku 1475. 501 bratří s strany druhé. Jakož jest bylo rozkázáno panu Jiříkovi, aby bratřie jeho, kterýchž se ta věc dotýče, osobně před JKMtí stáli, a pakli by osobně státi ne- mohli, ale aby listy své poslali s plnú mocí: tu opět pan Jiřík jest stál, ale bratřie jeho nestáli ani koho od sebe s plnú mocí poslali vedle toho, jakož jest bylo jemu rozkázáno. I rozkázáno jest opět KMtí a pány raddú JMti, aby on pan Jiřík i bratřie jeho, kohož se ta pře dotýče, také i otec jich aby stáli o sněmu nynie najprve příštiem, a jestliže by která strana beze lsti státi nemohla, ale ten nebo ti aby po- slali listy své s plnú mocí k zisku i k ztrátě. A jestliže by která strana na již psaný čas nestála, že JKMt s raddú svú ráčí řéci to, což za spravedlivé jest. Actum anno et die ut supra. Registra I. 107. a. za nálezem č. 67 v Archivu Č. IV. 303. Srv. nálezy č. 69, 78 a 90 v Archivu Č. IV. 304, 308 a 316. 245. Mezi měšťany Rakovnickými a Mikulášem Jidáškem, Janem Kokrdou a Kateřinou Sveřepcovou. 1475, 12. srpna. Anno oc. LXXV , sabbato ante Assumpcionem beate Marie virginis. V té při, kteráž jest mezi měšťany Rakovnicskými s jedné, a Mikulášem Jidáškem, Janem Kokrdú a paní Katheřinú Sveřepcovú s strany druhé. KMt a páni radda JMti vy- slyševše obojí stranu i majestát týchž Rakovnických, i rozkázáno jest KMtí a pány takto: aby oni Rakovničští již jmenovaných lidí žádnú věcí mimo jich spravedlivé poplatky viece neobtěžovali, než což z práva platiti mají, aby oni Rakovničští do komory JKMti přijímali, a jiných všech obtiežení nynie aby prázdni [byli], a což by JMt jim dále rozkázal, aby se v tom tak zachovali. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Jo- hanne de Ryzmberk, marescallo Regie Majestatis, Bernhardo Bierka de Nasile, Bo- hussio de Drahobudicz et Johanne de Necztin dicto Beneda. Actum anno et die ut supra. Registra I. 108. a. za nálezem č. 68 v Arch. Č. IV. 303. 246. Mezi mladým Pětipeským a služebníkem Jana Jence z Janovic. 1475, 12. srpna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Pětipeským mladým s jedné, a služebníkem páně Jencovým s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, což se dotýče práva a obdarovánie KMti, i rozkázáno jest takto: Poněvadž to právo a ta výprosa nepřišla jest spravedlivě na KMt, aby služebník páně Jencuov tu výprosu z desk propustil tak, aby sirotci nehynuli. A bude-li se zdáti které straně druhú stranu z čeho viniti, aby sebe právem hleděli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 108. a.
Strana 502
502 D. XIII. Registra soudu komorního. 247. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Bořkem z Dohalic. 1475, 24. srpna. [Annorum domini oc, ipso die sancti Bartholomei.] V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinštejna, prokuratorem KMti na miestě KMti s jedné, a Bořkem z Dohalic s strany druhé. Což se toho člověka JKMti zápisného Borše dotýče, kte- réhož jmenovaný Bořek do vazby své vsadil, páni radda JKMti rozkázali jsú takto: Aby on Bořek toho již jmenovaného člověka propustil a jeho svobodna učinil, a rok se jim o to pokládá, aby stáli přede pány na hod Všech Svatých příštích, a v tom času aby ten člověk utiskán nebyl ani k prodaji aby tištěn nebyl. Actum anno et die ut supra. Registra I. 110. a. za nálezy č. 69—71 v Arch. Č. IV. 304 a 305. 248. Mezi Janem z Postupic a Dorotou Milotickou. 1475, 26. srpna. Anno oc. LXXV', sabbato post festum sancti Bartholomei. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Postupic s jedné, a pannú Dorothú Milotickú s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Jestliže by pan Jan nedal panně Dorothě hlavnie summy na svatého Martina příštieho, tehdy má jie list udělati pod pečetí svú i pod pečeťmi jiných dobrých lidí, aby jie hlavní summu položil na svatého Jiřie příštieho anebo dvě neděli po světiem Jiří, a k tomu vedle té summy XL zlatých uherských aby také položil při témž času. Actum anno et die ut supra. Registra I. 111. b. 249. Mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými. 1475, 8. listopadu. Registra I. 111. b. Výpověď ta vytištěna v Archivu Č. IV. str. 76. 250. Mezi Janem Šlechticem z Mrdic a Markétou ze Seslavec. 1475, 17. listopadu. Anno domini MCCCCLXXV°, feria VI. post festum sancti Martini. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Šlechticem z Mrdic s jedné, a pannú Margethú si- rotkem z Seslavec s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, i roz- kázáno jest KMtí a pány takto: Aby Jan Šlechtic tomu nálezu KMti a panskému dosti učinil a tu ves vypravil a jmenované Margethě jie postúpil, anebo aby se s ní vedle vuole jejie smluvil, a to dřéve Středopostie. A pakli by toho neučinil, tehdy pokládá se jim rok, aby stáli před JKMtí na Středopostie nynie najprve příštie, a tu což dále jmenovanému Janovi Šlechticovi od KMti a pánuov rozkázáno bude, aby tomu dosti učinil. Actum anno et die ut supra. Registra I. 113. b.
502 D. XIII. Registra soudu komorního. 247. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Bořkem z Dohalic. 1475, 24. srpna. [Annorum domini oc, ipso die sancti Bartholomei.] V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinštejna, prokuratorem KMti na miestě KMti s jedné, a Bořkem z Dohalic s strany druhé. Což se toho člověka JKMti zápisného Borše dotýče, kte- réhož jmenovaný Bořek do vazby své vsadil, páni radda JKMti rozkázali jsú takto: Aby on Bořek toho již jmenovaného člověka propustil a jeho svobodna učinil, a rok se jim o to pokládá, aby stáli přede pány na hod Všech Svatých příštích, a v tom času aby ten člověk utiskán nebyl ani k prodaji aby tištěn nebyl. Actum anno et die ut supra. Registra I. 110. a. za nálezy č. 69—71 v Arch. Č. IV. 304 a 305. 248. Mezi Janem z Postupic a Dorotou Milotickou. 1475, 26. srpna. Anno oc. LXXV', sabbato post festum sancti Bartholomei. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Postupic s jedné, a pannú Dorothú Milotickú s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest takto: Jestliže by pan Jan nedal panně Dorothě hlavnie summy na svatého Martina příštieho, tehdy má jie list udělati pod pečetí svú i pod pečeťmi jiných dobrých lidí, aby jie hlavní summu položil na svatého Jiřie příštieho anebo dvě neděli po světiem Jiří, a k tomu vedle té summy XL zlatých uherských aby také položil při témž času. Actum anno et die ut supra. Registra I. 111. b. 249. Mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými. 1475, 8. listopadu. Registra I. 111. b. Výpověď ta vytištěna v Archivu Č. IV. str. 76. 250. Mezi Janem Šlechticem z Mrdic a Markétou ze Seslavec. 1475, 17. listopadu. Anno domini MCCCCLXXV°, feria VI. post festum sancti Martini. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Šlechticem z Mrdic s jedné, a pannú Margethú si- rotkem z Seslavec s strany druhé. KMt se pány raddú vyslyševše obojí stranu, i roz- kázáno jest KMtí a pány takto: Aby Jan Šlechtic tomu nálezu KMti a panskému dosti učinil a tu ves vypravil a jmenované Margethě jie postúpil, anebo aby se s ní vedle vuole jejie smluvil, a to dřéve Středopostie. A pakli by toho neučinil, tehdy pokládá se jim rok, aby stáli před JKMtí na Středopostie nynie najprve příštie, a tu což dále jmenovanému Janovi Šlechticovi od KMti a pánuov rozkázáno bude, aby tomu dosti učinil. Actum anno et die ut supra. Registra I. 113. b.
Strana 503
Zápisy z roku 1475 a 1476. 503 251. Mezi Janem z Roupova, hofmistrem dvoru královského, spolu s Olkmarem, a Petrem Repnicí. 1476, 1. ledna. Anno domini MCCCCLXXVI', feria II. ante Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest byla mezi panem Janem z Rúpova, hofmistrem dvoru královského, a Olk- marem i jinými rukojmiemi, kterýžto Olkmar měl plnú moc od jiných rukojmí, s strany jedné, a Petrem Řepnicí s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i také list hlavní neporušený, k kterémužto Petr Řepnic neodpieral, i vypověděli páni na miestě královském takto: Poněvadž jsta dva jistce v listu a druhý ještě živ jest, aby on Petr Repnice, poněvadž statek bratra svého drží, aby polovici summy hlavnie, škod i také úrokuov jim rukojmiem dal a zaplatil, nebo se s nimi smluvil vedle vuole jich podle listu; a druhého jistce, poněvadž jest živ, mají před sebú. Actum anno et die ut supra. Registra I. 114. a. 252. Mezi mistrem Mikulášem, úředníkem od desk, a Jindřichem Kárníkem. 1476, 5. ledna. Anno domini oc. LXXVI, feria VI. ante Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest byla mezi mistrem Mikulášem, úředníkem od desk s jedné, a Jindřichem Kár- níkem s strany druhé, což se dotýče dvoru poplužnieho v Svrabově. Jakož jest Jindřich pravil, že by měl obdarovánie slavné paměti krále Jiřieho i také krále JMti, ale on Jindřich toliko jest řeči mluvil, a ničímž nedovodil, ale on mistr Mikuláš obdarovánie své, kteréž od JKMti má, to jest dckami okázal a na vrch práva vedl a dovedl gruntovně. I rozkázáno jest od KMti skrze pány raddu, aby on Jindřich Kárník mistra Mikuláše na pokoji nechal, a na tom jmenovaném dvoře aby jemu viece žádné překážky nečinil. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo ca- merario regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bohemie, Czen- kone de Clinssteyn, procuratore Regie Majestatis, Henrico et Paulo fratribus de Genssteyn et Skal, Alberto de Oczedielicz, pro tunc burgrauio castri Pragensis, et quam plurium aliorum assistencium. Actum anno et die ut supra. Registra I. 114. b. za nálezem č. 72 v Archivu Č. IV. 305. 253. Mezi Kateřinou a Janem Přezleckým. 1476, 5. ledna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi pannú Katheřinú s jedné, a Janem Přezlecským s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory i také svědomie, poněvadž svědek její vyznal, což se Kule dotýče, že jest jie slíbil dáti padesáte kop, aby na něho něco nepronášela, a on Přezlecký pravil
Zápisy z roku 1475 a 1476. 503 251. Mezi Janem z Roupova, hofmistrem dvoru královského, spolu s Olkmarem, a Petrem Repnicí. 1476, 1. ledna. Anno domini MCCCCLXXVI', feria II. ante Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest byla mezi panem Janem z Rúpova, hofmistrem dvoru královského, a Olk- marem i jinými rukojmiemi, kterýžto Olkmar měl plnú moc od jiných rukojmí, s strany jedné, a Petrem Řepnicí s strany druhé. Páni radda JMti vyslyševše obojí stranu i také list hlavní neporušený, k kterémužto Petr Řepnic neodpieral, i vypověděli páni na miestě královském takto: Poněvadž jsta dva jistce v listu a druhý ještě živ jest, aby on Petr Repnice, poněvadž statek bratra svého drží, aby polovici summy hlavnie, škod i také úrokuov jim rukojmiem dal a zaplatil, nebo se s nimi smluvil vedle vuole jich podle listu; a druhého jistce, poněvadž jest živ, mají před sebú. Actum anno et die ut supra. Registra I. 114. a. 252. Mezi mistrem Mikulášem, úředníkem od desk, a Jindřichem Kárníkem. 1476, 5. ledna. Anno domini oc. LXXVI, feria VI. ante Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest byla mezi mistrem Mikulášem, úředníkem od desk s jedné, a Jindřichem Kár- níkem s strany druhé, což se dotýče dvoru poplužnieho v Svrabově. Jakož jest Jindřich pravil, že by měl obdarovánie slavné paměti krále Jiřieho i také krále JMti, ale on Jindřich toliko jest řeči mluvil, a ničímž nedovodil, ale on mistr Mikuláš obdarovánie své, kteréž od JKMti má, to jest dckami okázal a na vrch práva vedl a dovedl gruntovně. I rozkázáno jest od KMti skrze pány raddu, aby on Jindřich Kárník mistra Mikuláše na pokoji nechal, a na tom jmenovaném dvoře aby jemu viece žádné překážky nečinil. Presentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk, supremo ca- merario regni Bohemie, Nicolao de Lanssteyn, supremo notario regni Bohemie, Czen- kone de Clinssteyn, procuratore Regie Majestatis, Henrico et Paulo fratribus de Genssteyn et Skal, Alberto de Oczedielicz, pro tunc burgrauio castri Pragensis, et quam plurium aliorum assistencium. Actum anno et die ut supra. Registra I. 114. b. za nálezem č. 72 v Archivu Č. IV. 305. 253. Mezi Kateřinou a Janem Přezleckým. 1476, 5. ledna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest byla mezi pannú Katheřinú s jedné, a Janem Přezlecským s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory i také svědomie, poněvadž svědek její vyznal, což se Kule dotýče, že jest jie slíbil dáti padesáte kop, aby na něho něco nepronášela, a on Přezlecký pravil
Strana 504
504 D. XIII. Registra soudu komorního. a odpieral, že jest jie nic nesliboval, a poněvadž jest to pronesla, on Přezlecký nenie jie nic povinen plniti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 115. a. Srv. nález č. 220 na str. 491. 254. Mezi Mikšem Křečovským a Petrem Peřinou. 1476, 9. ledna. Anno domini ut supra, feria III. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest opět mezi Mikšem Křečovským s jedné, a Petrem Peřinú s strany druhé. Jakož jest bylo prve rozkázáno pány, aby Mikeš list zjednal od Kořečka, že jeho Peřinu propúštie, a toho jest Mikeš neučinil: ještě páni pro lepšie mezi nimi rozkazují, aby on Peřina od datum dnes ve čtyřech nedělech jemu Mikšovi těch dvaceti zlatých uherských položil u pana Beneše, mincmestra na Horách Kutnách, anebo u kohož on káže, a on Mikeš má zjednati v těch čtyřech nedělech list od jmenovaného Kořečka, že ho Peřinu z toho propúštie, a viece jeho Peřinu napomínati nemá. Nebo aby jemu Peřinovi ujistil dobrými rukojmiemi na schválenie jmenovaného pana Beneše, že on Korček Peřiny ani kto jiný jmenem jeho nemá napomínati z toho dluhu nadepsaného. A když se tak stane, tehdy on pan Beneš anebo komuž on poručí, mají vydáni býti jmenovaní zlatí Mikšovi bez odpornosti. A což sě pak dotýče o novú službu, což se naň dostane, jakož jest také mezi nimi ruoznice, že on Mikeš chce, aby jemu dána byla, a on Peřina odpieral toho a pravie, že jest tu službu u něho kúpil a že to muož provézsti, a na to jemu i některé penieze dával, poněvadž v té věci duovoduov přede pány nemají, takto se jim rozkazuje: Napřed jestliže se mohú přátelsky smlu- viti, že se jim toho přeje; pakli by se smluviti nemohli a na JKMti roku žádali, že jim JKMt rok složiti ráčí, a což kto provede, ten toho požive. Actum anno et die ut supra. Registra I. 115. a. 255. Mezi Karlíkem z Chřenovic a Benešem z Krasenovic. 1476, 15. března. Anno domini MCCCCLXXVI, feria VI. post ſestum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi Karlíkem z Chřenovic s jedné, a Benešem z Krasěnovic s strany druhé. Páni radda vyslyševše obojí stranu i jich svědomie listnie přeslyševše, což se nějakého lesu dotýče v Radimovicích, i odložili jsú jim páni roku do středy Středopostie příštie, a tu aby vystavili svědomie osobnie i také spravedlnost tu, ktož by z nich dckami co pokázati mohl, aby na týž den okázal; a tu aby se žádný ni- čímž nevymlúval, a tu, což kto okáže a provede, ten toho požive. Actum ut supra. Registra I. 116. a.
504 D. XIII. Registra soudu komorního. a odpieral, že jest jie nic nesliboval, a poněvadž jest to pronesla, on Přezlecký nenie jie nic povinen plniti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 115. a. Srv. nález č. 220 na str. 491. 254. Mezi Mikšem Křečovským a Petrem Peřinou. 1476, 9. ledna. Anno domini ut supra, feria III. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest opět mezi Mikšem Křečovským s jedné, a Petrem Peřinú s strany druhé. Jakož jest bylo prve rozkázáno pány, aby Mikeš list zjednal od Kořečka, že jeho Peřinu propúštie, a toho jest Mikeš neučinil: ještě páni pro lepšie mezi nimi rozkazují, aby on Peřina od datum dnes ve čtyřech nedělech jemu Mikšovi těch dvaceti zlatých uherských položil u pana Beneše, mincmestra na Horách Kutnách, anebo u kohož on káže, a on Mikeš má zjednati v těch čtyřech nedělech list od jmenovaného Kořečka, že ho Peřinu z toho propúštie, a viece jeho Peřinu napomínati nemá. Nebo aby jemu Peřinovi ujistil dobrými rukojmiemi na schválenie jmenovaného pana Beneše, že on Korček Peřiny ani kto jiný jmenem jeho nemá napomínati z toho dluhu nadepsaného. A když se tak stane, tehdy on pan Beneš anebo komuž on poručí, mají vydáni býti jmenovaní zlatí Mikšovi bez odpornosti. A což sě pak dotýče o novú službu, což se naň dostane, jakož jest také mezi nimi ruoznice, že on Mikeš chce, aby jemu dána byla, a on Peřina odpieral toho a pravie, že jest tu službu u něho kúpil a že to muož provézsti, a na to jemu i některé penieze dával, poněvadž v té věci duovoduov přede pány nemají, takto se jim rozkazuje: Napřed jestliže se mohú přátelsky smlu- viti, že se jim toho přeje; pakli by se smluviti nemohli a na JKMti roku žádali, že jim JKMt rok složiti ráčí, a což kto provede, ten toho požive. Actum anno et die ut supra. Registra I. 115. a. 255. Mezi Karlíkem z Chřenovic a Benešem z Krasenovic. 1476, 15. března. Anno domini MCCCCLXXVI, feria VI. post ſestum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi Karlíkem z Chřenovic s jedné, a Benešem z Krasěnovic s strany druhé. Páni radda vyslyševše obojí stranu i jich svědomie listnie přeslyševše, což se nějakého lesu dotýče v Radimovicích, i odložili jsú jim páni roku do středy Středopostie příštie, a tu aby vystavili svědomie osobnie i také spravedlnost tu, ktož by z nich dckami co pokázati mohl, aby na týž den okázal; a tu aby se žádný ni- čímž nevymlúval, a tu, což kto okáže a provede, ten toho požive. Actum ut supra. Registra I. 116. a.
Strana 505
Zápisy z roku 1476. 505 256. Nález Elišce a Anežce sestrám Ronovským. 1476, 15. března. Anno et die ut supra. Jakož jest byl rok položen od KMti paní Elšce a paní Anežce Ronovské, aby stály se všemi potřebami svými i s listy zápisnými, kteréž mají, i žádáno jest jim za prodlenie roku; a JKMt k prosbě páně Zdenkově i jiných pánuov raddy JMti i také jich přátel ráčil jest jim prodlenie roku dáti, aby stály na Středopostie neb dvě nedělí konečně po Středopostí, a tu aby okázaly spravedl- nosti své a penieze vzaly vedle zápisuov svých. Také rozkázáno jest jmenované Anežce i sestřě jejie, aby na tom zboží zápisném žádných škod nečinily ani dopúštěly činiti, lesuov aby nedaly mýtiti ani rybníkuov loviti, také aby s těch lidí žádných nespravedlivých daní ani poplatkuov v tom času nebraly. Pak-li by přěs to uči- nily, samy by sebú vinny byly. A že JKMt ráčí jim dáti penieze jich vedle vyhle- dánie registr; pakli by co přes to okázaly kterú spravedlnost svú, i té mají také užiti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 116. a. 257. Mezi Janem Hrozkem a Kamským. 1476, 15. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Janem Hrozkem s jedné, a Kamským s strany druhé, páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu i také svě- domie jich, na kteréž jsú se obojí táhli, i rozkázáno jest KMtí a pány takto: aby on Hrozek jemu Kamskému plnil vedle listu, a to ve dvú nedělí pořád zběhlých, a on Kamský uručen jest pode sty kopami. Což se té pře dotýče, z čehož jeho on Hrozek a rukojmie jeho viniti budú, aby jim Kamský práv byl po splnění Hrozkově třetí den; a tu což JKMt se pány vypovie, aby tomu Kamský dosti učinil. A za téhož Kamského jest rukojmic pan Štěpanický. Actum anno et die ut supra. Registra I. 116. b. 258. Mezi Janem Přebožským a Jiříkem z Želetavy a Magdalenou, manželkou jeho. 1476, 15. března. Panu Janovi Přebožskému a Jiříkovi z Želetavy a Mandeleně manželce jeho položen jest jim rok již šestý, aby stáli o sněmu nynie najprve příštiem k koneč- nému rozsudku. A jestli že by již na jmenovaný čas nestáli, že již JKMt ráčí se pány to řéci, což za spravedlivé jest vedle svolenie a zuostánie všie země. Actum anno et die ut supra. Registra I. 116. b. Srv. nález č. 79 v Archivu Č. IV. str. 309. Archlv Český VII. 64
Zápisy z roku 1476. 505 256. Nález Elišce a Anežce sestrám Ronovským. 1476, 15. března. Anno et die ut supra. Jakož jest byl rok položen od KMti paní Elšce a paní Anežce Ronovské, aby stály se všemi potřebami svými i s listy zápisnými, kteréž mají, i žádáno jest jim za prodlenie roku; a JKMt k prosbě páně Zdenkově i jiných pánuov raddy JMti i také jich přátel ráčil jest jim prodlenie roku dáti, aby stály na Středopostie neb dvě nedělí konečně po Středopostí, a tu aby okázaly spravedl- nosti své a penieze vzaly vedle zápisuov svých. Také rozkázáno jest jmenované Anežce i sestřě jejie, aby na tom zboží zápisném žádných škod nečinily ani dopúštěly činiti, lesuov aby nedaly mýtiti ani rybníkuov loviti, také aby s těch lidí žádných nespravedlivých daní ani poplatkuov v tom času nebraly. Pak-li by přěs to uči- nily, samy by sebú vinny byly. A že JKMt ráčí jim dáti penieze jich vedle vyhle- dánie registr; pakli by co přes to okázaly kterú spravedlnost svú, i té mají také užiti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 116. a. 257. Mezi Janem Hrozkem a Kamským. 1476, 15. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Janem Hrozkem s jedné, a Kamským s strany druhé, páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu i také svě- domie jich, na kteréž jsú se obojí táhli, i rozkázáno jest KMtí a pány takto: aby on Hrozek jemu Kamskému plnil vedle listu, a to ve dvú nedělí pořád zběhlých, a on Kamský uručen jest pode sty kopami. Což se té pře dotýče, z čehož jeho on Hrozek a rukojmie jeho viniti budú, aby jim Kamský práv byl po splnění Hrozkově třetí den; a tu což JKMt se pány vypovie, aby tomu Kamský dosti učinil. A za téhož Kamského jest rukojmic pan Štěpanický. Actum anno et die ut supra. Registra I. 116. b. 258. Mezi Janem Přebožským a Jiříkem z Želetavy a Magdalenou, manželkou jeho. 1476, 15. března. Panu Janovi Přebožskému a Jiříkovi z Želetavy a Mandeleně manželce jeho položen jest jim rok již šestý, aby stáli o sněmu nynie najprve příštiem k koneč- nému rozsudku. A jestli že by již na jmenovaný čas nestáli, že již JKMt ráčí se pány to řéci, což za spravedlivé jest vedle svolenie a zuostánie všie země. Actum anno et die ut supra. Registra I. 116. b. Srv. nález č. 79 v Archivu Č. IV. str. 309. Archlv Český VII. 64
Strana 506
506 D. XIII. Registra soudu komorního. 259. Mezi Frydrychem Ojířem a Mikulášem z Holohlav. 1476, 30. března. Anno ut supra, sabbato ante festum sancti Ambrosi. V té při, kteráž jest mezi Frydrychem Ojieřem s jedné, a Mikulášem z Holohlav s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu, i vypovědieno mezi nimi takto: Aby on Mikuláš summu hlavní od Frydrycha Ojieře přijal, a což jest proležal a proškodoval v zápo- vědi KMti, to aby sám zaplatil. Dále pak zdá-li se témuž Mikulášovi z kterých škod viece viniti jeho Ojieře, o to aby stáli před KMtí k rozeznání toho KMti a pánuov. Actum anno et die ut supra. Registra I. 117. a. za nálezem č. 73 v Archivu Č. IV. 306. 260. Mezi měšťany Kutnohorskými a Janovským. 1476, 3. dubna. Anno domini oc. LXXVI, feria IIII. ante festum sancti Ambrosi. V té při, kteráž jest mezi poctivými měšťany našimi od Hory Kuthny s jedné, a Janovským s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest mezi nimi takto: Což se toho dvoru a těch tří kop platu dotýče, o něž jest mezi nimi ruoznice, aby toho nechali až do práva, a kdyžkoli práva puojdú, budú-li se chtieti súditi, to budú obojí mieti před sebú. A což se pak dotýče listu zápisného, kterýžto on Janovský od KMti má, povědieno jest jim, že KMt ráčí časem svým dva z pánuov raddy k panu mincmestrovi přidati, aby oni tu věc mezi nimi ohledali, a což oni jim dále rozkáží, aby to strany přijaly a na tom přestaly. A budú-li se moci přá- telsky sami smluviti, že jim toho KMt přeje. Actum ut supra. Registra I. 118. a. za nálezem č. 74 v Archivu Č. IV. 306. 261. Mezi Janem z Kunštatu a Janem Braumem ze Zop. 1476, 3. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Kunštatu a na Teplštejně s jedné, a Janem Braumem z Zop a jinými jeho se přidržejícími s strany druhé. Král JMt slyšav jich pře i odpory s obú stranú, takto JMt mezi nimi rozkazuje: Aby obojí o to stáli, což sě vězňuov dotýče, aby prázdni byli; a když vězňové prázdni budú, což se peněz dotýče, bude-li která strana roku žádati, že JKMt ráčí jim o to rok položiti a je slyšeti. A což JMt rozkáže o těch penězích, tak se staň. Registra I. 118. a.
506 D. XIII. Registra soudu komorního. 259. Mezi Frydrychem Ojířem a Mikulášem z Holohlav. 1476, 30. března. Anno ut supra, sabbato ante festum sancti Ambrosi. V té při, kteráž jest mezi Frydrychem Ojieřem s jedné, a Mikulášem z Holohlav s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu, i vypovědieno mezi nimi takto: Aby on Mikuláš summu hlavní od Frydrycha Ojieře přijal, a což jest proležal a proškodoval v zápo- vědi KMti, to aby sám zaplatil. Dále pak zdá-li se témuž Mikulášovi z kterých škod viece viniti jeho Ojieře, o to aby stáli před KMtí k rozeznání toho KMti a pánuov. Actum anno et die ut supra. Registra I. 117. a. za nálezem č. 73 v Archivu Č. IV. 306. 260. Mezi měšťany Kutnohorskými a Janovským. 1476, 3. dubna. Anno domini oc. LXXVI, feria IIII. ante festum sancti Ambrosi. V té při, kteráž jest mezi poctivými měšťany našimi od Hory Kuthny s jedné, a Janovským s strany druhé. KMt a páni radda vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jest mezi nimi takto: Což se toho dvoru a těch tří kop platu dotýče, o něž jest mezi nimi ruoznice, aby toho nechali až do práva, a kdyžkoli práva puojdú, budú-li se chtieti súditi, to budú obojí mieti před sebú. A což se pak dotýče listu zápisného, kterýžto on Janovský od KMti má, povědieno jest jim, že KMt ráčí časem svým dva z pánuov raddy k panu mincmestrovi přidati, aby oni tu věc mezi nimi ohledali, a což oni jim dále rozkáží, aby to strany přijaly a na tom přestaly. A budú-li se moci přá- telsky sami smluviti, že jim toho KMt přeje. Actum ut supra. Registra I. 118. a. za nálezem č. 74 v Archivu Č. IV. 306. 261. Mezi Janem z Kunštatu a Janem Braumem ze Zop. 1476, 3. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Kunštatu a na Teplštejně s jedné, a Janem Braumem z Zop a jinými jeho se přidržejícími s strany druhé. Král JMt slyšav jich pře i odpory s obú stranú, takto JMt mezi nimi rozkazuje: Aby obojí o to stáli, což sě vězňuov dotýče, aby prázdni byli; a když vězňové prázdni budú, což se peněz dotýče, bude-li která strana roku žádati, že JKMt ráčí jim o to rok položiti a je slyšeti. A což JMt rozkáže o těch penězích, tak se staň. Registra I. 118. a.
Strana 507
Zápisy z roku 1476. 507 262. Mezi Janem Fremutem z Stropčic, hejtmanem Hradeckým, a měšťany Novoměstskými Vítkem Ráčkem a Pavlem Kroupou. 1476, 1. června. Anno ut supra, sabbato post festum sancti Urbani. V té při, kteráž jest byla mezi Janem Fremutem z Stropčic, hejtmanem Hradeckým s jedné, a Vítkem Ráčkem a Pavlem Krúp, měšťany Novoměstskými s strany druhé. Jakož již jmenovaní vinili jsú Jana Fremuta z dluhu nebožtíka Zdislava bratra jeho oc, KMt se pány vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jim, poněvadž on Fremut provedl dckami, že jest Zdislav bratr jeho dielný, aby sebe právem hleděli, když práva puojdú. Actum anno ut supra. Registra I. 120. b. za nálezy č. 75—77 v Archivu Č. 306—308. 263. Mezi Jarošem a Záviší spolu s Janem Litmírem. 1476, 11. června. Anno domini oc. feria III. ante festum Viti. V té při, kteráž jest byla mezi Jarošem s jedné, a Záviší a Janem Litmírem s strany druhé. Jakož již mnohokrát rok jest jim byl spolu pokládán viece než přes právo, tu jsú jmenovaní Záviše a Jan Litmír vždycky stávali k rokuom položeným jakožto poslušní, ale on Jaroš nikdiež jest nestál k rokuom položeným ani koho od sebe s plnú mocí poslal. I ráčil jest JKMt se pány raddú již jmenovaným proti Jarošovi za právo dáti v té při. A ten statek, kterýžto byli v Čáslavi zastavili, ráčil JKMt Čáslavským psáti, aby jim propuštěn byl. Presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn, Johanne de Rupow, magistro curie regalis et quam plurium aliorum. Actum ut supra. Registra I. 120. b. 264. Mezi Jindřichem Šanovcem a Eliškou Mládencovou. 1476, 21. června. Anno oc. ut supra, feria VI. post festum Viti. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem Šanovcem s jedné, a paní Elškú, vdovú nebožtíka Mládencovú s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu i také jich listovnie svědomie, i ráčil JKMt se pány toho jim z hodné příčiny odložiti až do súdu dvorského, aby stáli bez póhonu, a kteráž strana proti druhé křiva nalezena by byla, aby škody opravila druhé straně. Actum anno et die ut supra. Registra I. 121. a. 265. Mezi Zvěstem a Hanouškem z Přítočna. 1476, 22. června. Annorum domini oc. LXXVI, sabbato post festum sancti Viti. V té při, 64*
Zápisy z roku 1476. 507 262. Mezi Janem Fremutem z Stropčic, hejtmanem Hradeckým, a měšťany Novoměstskými Vítkem Ráčkem a Pavlem Kroupou. 1476, 1. června. Anno ut supra, sabbato post festum sancti Urbani. V té při, kteráž jest byla mezi Janem Fremutem z Stropčic, hejtmanem Hradeckým s jedné, a Vítkem Ráčkem a Pavlem Krúp, měšťany Novoměstskými s strany druhé. Jakož již jmenovaní vinili jsú Jana Fremuta z dluhu nebožtíka Zdislava bratra jeho oc, KMt se pány vyslyševše obojí stranu, i rozkázáno jim, poněvadž on Fremut provedl dckami, že jest Zdislav bratr jeho dielný, aby sebe právem hleděli, když práva puojdú. Actum anno ut supra. Registra I. 120. b. za nálezy č. 75—77 v Archivu Č. 306—308. 263. Mezi Jarošem a Záviší spolu s Janem Litmírem. 1476, 11. června. Anno domini oc. feria III. ante festum Viti. V té při, kteráž jest byla mezi Jarošem s jedné, a Záviší a Janem Litmírem s strany druhé. Jakož již mnohokrát rok jest jim byl spolu pokládán viece než přes právo, tu jsú jmenovaní Záviše a Jan Litmír vždycky stávali k rokuom položeným jakožto poslušní, ale on Jaroš nikdiež jest nestál k rokuom položeným ani koho od sebe s plnú mocí poslal. I ráčil jest JKMt se pány raddú již jmenovaným proti Jarošovi za právo dáti v té při. A ten statek, kterýžto byli v Čáslavi zastavili, ráčil JKMt Čáslavským psáti, aby jim propuštěn byl. Presentibus dominis: Wilhelmo de Ryzmberk, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Paulo et Henrico fratribus de Genssteyn, Johanne de Rupow, magistro curie regalis et quam plurium aliorum. Actum ut supra. Registra I. 120. b. 264. Mezi Jindřichem Šanovcem a Eliškou Mládencovou. 1476, 21. června. Anno oc. ut supra, feria VI. post festum Viti. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem Šanovcem s jedné, a paní Elškú, vdovú nebožtíka Mládencovú s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu i také jich listovnie svědomie, i ráčil JKMt se pány toho jim z hodné příčiny odložiti až do súdu dvorského, aby stáli bez póhonu, a kteráž strana proti druhé křiva nalezena by byla, aby škody opravila druhé straně. Actum anno et die ut supra. Registra I. 121. a. 265. Mezi Zvěstem a Hanouškem z Přítočna. 1476, 22. června. Annorum domini oc. LXXVI, sabbato post festum sancti Viti. V té při, 64*
Strana 508
508 D. XIII. Registra soudu komorního. kteráž jest mezi Zvěstem s jedné, a Hanúškem z Přietočna s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu, což se sirotka dotýče, i rozkázáno jest KMtí a pány, aby on Zvěst v tom poručenství trval až do let toho sirotka a opatroval, aby se tomu sirotku škoda nestala. A když sirotek k letuom přijde, bude-li se zdáti sirotku Zvěsta z čeho viniti, to bude moci týž sirotek učiniti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 122. a. 266. Mezi Bohuslavem ze Špitálu spolu se synem jeho a sirotky Petříkové. 1476, 21. června. V té při, kteráž jest byla mezi Bohuslavem z Špitálu s jedné a synem jeho, a nebožce Petříkovú a sirotky jejími s strany druhé. Jakož jest v prvniem zápisu bylo rozkázáno, aby on Bohuslav ty sirotky opatroval, v ničemž jich neopúštěje, a JKMt se pány porozoměvše tomu, že by se spolu zbýti nemohli, i vypovědieno jest KMtí a pány toto: Aby on Bohuslav s synem svým jmenované Petříkové a si- rotkuom jejím vydávali X kop grošuov českých do roka, počnúc na svatého Havla nynie najprve příštieho pět kop grošuov českých, a na svatého Jiřie potom budúcieho též také pět kop grošuov. A tak potom každá léta aby jim vydávali po již jmeno- vaných po desieti kopách dotavad, dokavadž by KMt se pány jiného jim nerozkázali. Actum anno ut supra, feria VI. ante festum Johannis babtiste. Registra I. 122. a. za nálezem č. 78 v Archivu Č. IV. 308. Srv. nález č. 191 na str. 482. 267. Mezi Augustinem z Dlouhé Vsi a Annou Ziželskou. 1476, 16. července. Annorum domini oc. LXXVI°, feria III. post Diuisionem apostolorum. V té při, kteráž jest mezi Augustinem z Dlúhé Vsi s jedné, a paní Annú Žiželskú s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, poněvadž jsú se obojí táhli na dcky, JKMt rozkázal jest dcky ohledati; tu jest paní Anna dcky okázala, ale on Augustin těch desk, kteréž na Karlštejně jsú, na kteréž se táhl, v této mieře nemohl okázati, a proto ta pře odkládá se až do súdu a práva zemského, však bez po- horšenie každému jeho pře. Actum anno et die ut supra. Registra I. 123. a. za nálezem č. 79 v Archivu Č. IV. 309. 268. Mezi Marketou z Adrspachu a Annou Šárovcovou. 1476, 17. července. Anno domini ut supra, feria IV. post Diuisionem apostolorum. V té při, kteráž jest mezi paní Margethú z Adrspachu s jedné, a paní Annú Šárovcovú s strany druhé. Jakož mnohokrát pokládáni jsú jim rokové před KMtí, tu jest Jan Přebožský od paní Margethy manželky své stával s plnú mocí na roky jim položené viece než
508 D. XIII. Registra soudu komorního. kteráž jest mezi Zvěstem s jedné, a Hanúškem z Přietočna s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu, což se sirotka dotýče, i rozkázáno jest KMtí a pány, aby on Zvěst v tom poručenství trval až do let toho sirotka a opatroval, aby se tomu sirotku škoda nestala. A když sirotek k letuom přijde, bude-li se zdáti sirotku Zvěsta z čeho viniti, to bude moci týž sirotek učiniti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 122. a. 266. Mezi Bohuslavem ze Špitálu spolu se synem jeho a sirotky Petříkové. 1476, 21. června. V té při, kteráž jest byla mezi Bohuslavem z Špitálu s jedné a synem jeho, a nebožce Petříkovú a sirotky jejími s strany druhé. Jakož jest v prvniem zápisu bylo rozkázáno, aby on Bohuslav ty sirotky opatroval, v ničemž jich neopúštěje, a JKMt se pány porozoměvše tomu, že by se spolu zbýti nemohli, i vypovědieno jest KMtí a pány toto: Aby on Bohuslav s synem svým jmenované Petříkové a si- rotkuom jejím vydávali X kop grošuov českých do roka, počnúc na svatého Havla nynie najprve příštieho pět kop grošuov českých, a na svatého Jiřie potom budúcieho též také pět kop grošuov. A tak potom každá léta aby jim vydávali po již jmeno- vaných po desieti kopách dotavad, dokavadž by KMt se pány jiného jim nerozkázali. Actum anno ut supra, feria VI. ante festum Johannis babtiste. Registra I. 122. a. za nálezem č. 78 v Archivu Č. IV. 308. Srv. nález č. 191 na str. 482. 267. Mezi Augustinem z Dlouhé Vsi a Annou Ziželskou. 1476, 16. července. Annorum domini oc. LXXVI°, feria III. post Diuisionem apostolorum. V té při, kteráž jest mezi Augustinem z Dlúhé Vsi s jedné, a paní Annú Žiželskú s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, poněvadž jsú se obojí táhli na dcky, JKMt rozkázal jest dcky ohledati; tu jest paní Anna dcky okázala, ale on Augustin těch desk, kteréž na Karlštejně jsú, na kteréž se táhl, v této mieře nemohl okázati, a proto ta pře odkládá se až do súdu a práva zemského, však bez po- horšenie každému jeho pře. Actum anno et die ut supra. Registra I. 123. a. za nálezem č. 79 v Archivu Č. IV. 309. 268. Mezi Marketou z Adrspachu a Annou Šárovcovou. 1476, 17. července. Anno domini ut supra, feria IV. post Diuisionem apostolorum. V té při, kteráž jest mezi paní Margethú z Adrspachu s jedné, a paní Annú Šárovcovú s strany druhé. Jakož mnohokrát pokládáni jsú jim rokové před KMtí, tu jest Jan Přebožský od paní Margethy manželky své stával s plnú mocí na roky jim položené viece než
Strana 509
Zápisy z roku 1476. 509 přes právo, a pro takové jejie paní Anny Šarovcové nestánie dáno jest jí paní Mar- gethě KMtí a pány v té při za právo. Registra I. 123. a. 269. Mezi Arnoldem z Pojetic a Michalcem z Nučnic. 1476, 20. září. Anno ut supra, feria VI. ante festum sancti Mathei apostoli. Ta pře, kteráž jest mezi Arnoltem z Poetic s jedné, a Michalcem z Nučnic s strany druhé, odložena jest KMtí a pány až do súdu a práva zemského oc. Registra I. 124. a. za nálezy č. 80 a 81 v Arch. Č. IV. 310. 270. Mezi Janem Kolodějem a Bohuňkem Jiskrou. 1476, 21. října. Annorum domini oc. LXXVI', feria II. ante festum sanctorum Simonis et Jude apostolorum. V té při, kteráž jest mezi Janem Kolodějem s jedné, a Bohuňkem Jiskrú s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, i rozkázáno jest KMtí a pány takto: Aby se zachovali vedle smlúvy a tu sobě drželi; a dále tu věc ráčil jest JKMt poručiti panu Vilémovi Krušinovi z Lichtmberka a panu Petrovi Gdulincovi z Ostromiře, aby oni obešlíce Mathěje, úředníka páně Janova Tovačov- ského, a vyslyšiece ty jich smluvce, rozkázáním KMti konec mezi nimi učinili. A což oni vyřknú a vypovědie, na tom aby obojie strana přestala. Actum anno et die ut supra. Registra I. 124. b. za nálezem č. 82 v Archivu Č. IV. 310. 271. Mezi Janem z Wartenberka a jeho syny Sigmundem a Jiříkem, a Kryštofem a Sigmundem bratřími z Wartenberka. 1476, 23. října. Annorum domini oc. LXXVI, feria IV. ante Simonis et Jude apostolorum. V té při, kteráž jest mezi panem Janem starým Dě[čjínským z Wartmberka a Si- gmundem a Jiříkem, syny téhož pana Jana s jedné, a Kryštoforem a Sigmundem bratřími též z Wartmberka a na Děčíně, s strýci jich s strany druhé. Jakož mnoho- krát jsú KMtí a pány raddú slyšáni, a opět JKMt vyslyšav je, i rozkázáno jim obojím, aby se zachovali při poslednie výpovědi, všech nesnází a puotek mezi sebú nečiniece. Actum ut supra. Registra I. 126. b. za nálezem č. 83 v Archivu Č. IV. 311. Srv. nález č. 244 na str. 500. 272. Mezi Heřmanem z Wartenberka a Mikulášem Okáčem. 1476, 24. října. Anno oc. LXXVI°, feria V. ante Simonis et Jude apostolorum. V té při, kteráž jest mezi panem Heřmanem z Wartmberka a na Zveřeticích s jedné, a Miku-
Zápisy z roku 1476. 509 přes právo, a pro takové jejie paní Anny Šarovcové nestánie dáno jest jí paní Mar- gethě KMtí a pány v té při za právo. Registra I. 123. a. 269. Mezi Arnoldem z Pojetic a Michalcem z Nučnic. 1476, 20. září. Anno ut supra, feria VI. ante festum sancti Mathei apostoli. Ta pře, kteráž jest mezi Arnoltem z Poetic s jedné, a Michalcem z Nučnic s strany druhé, odložena jest KMtí a pány až do súdu a práva zemského oc. Registra I. 124. a. za nálezy č. 80 a 81 v Arch. Č. IV. 310. 270. Mezi Janem Kolodějem a Bohuňkem Jiskrou. 1476, 21. října. Annorum domini oc. LXXVI', feria II. ante festum sanctorum Simonis et Jude apostolorum. V té při, kteráž jest mezi Janem Kolodějem s jedné, a Bohuňkem Jiskrú s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, i rozkázáno jest KMtí a pány takto: Aby se zachovali vedle smlúvy a tu sobě drželi; a dále tu věc ráčil jest JKMt poručiti panu Vilémovi Krušinovi z Lichtmberka a panu Petrovi Gdulincovi z Ostromiře, aby oni obešlíce Mathěje, úředníka páně Janova Tovačov- ského, a vyslyšiece ty jich smluvce, rozkázáním KMti konec mezi nimi učinili. A což oni vyřknú a vypovědie, na tom aby obojie strana přestala. Actum anno et die ut supra. Registra I. 124. b. za nálezem č. 82 v Archivu Č. IV. 310. 271. Mezi Janem z Wartenberka a jeho syny Sigmundem a Jiříkem, a Kryštofem a Sigmundem bratřími z Wartenberka. 1476, 23. října. Annorum domini oc. LXXVI, feria IV. ante Simonis et Jude apostolorum. V té při, kteráž jest mezi panem Janem starým Dě[čjínským z Wartmberka a Si- gmundem a Jiříkem, syny téhož pana Jana s jedné, a Kryštoforem a Sigmundem bratřími též z Wartmberka a na Děčíně, s strýci jich s strany druhé. Jakož mnoho- krát jsú KMtí a pány raddú slyšáni, a opět JKMt vyslyšav je, i rozkázáno jim obojím, aby se zachovali při poslednie výpovědi, všech nesnází a puotek mezi sebú nečiniece. Actum ut supra. Registra I. 126. b. za nálezem č. 83 v Archivu Č. IV. 311. Srv. nález č. 244 na str. 500. 272. Mezi Heřmanem z Wartenberka a Mikulášem Okáčem. 1476, 24. října. Anno oc. LXXVI°, feria V. ante Simonis et Jude apostolorum. V té při, kteráž jest mezi panem Heřmanem z Wartmberka a na Zveřeticích s jedné, a Miku-
Strana 510
510 D. XIII. Registra soudu komorního. lášem Okáčem s strany druhé. Což se dotýče sirotkuov nebožce Chvistonoského a Zdeňka Prorubského, tak jakož týž pan Heřman pravil jest, že jest jemu ten statek svěřen od Mathěje Brnického, aby tomu sirotku nebožtíka Zdeňka Prorubského toho statku dochoval, ale on Mikuláš Okáč odpieral jest a pravil, že jest on toho učiniti nemohl, neb k tomu práva neměl, a že jemu dcky nesvědčie, než toliko do jeho života. A na tu řeč král JMt kázal jest dcky pánuom ohledati, a tak se nalezlo, že témuž Mathějovi dcky nesvědčie, než toliko do života. I tu král JMt se pány vypověděli takto mezi nimi, aby týž pan Heřman toho statku postúpil o masopustě příštiem Mikulášovi Okáčovi, poručníku Chvistonoského sirotkuom, vymlátě zrno, a píce aby tu nechal pro dobytek, a že pro to jeho postúpenie jmenovaný pan Heřman on ini jeho dědicové nemají žádné škody mieti od týchž sirotkuom [sic] ini od žádného jiného. Registra I. 126. b. 273. Mezi Čeňkem Kunou z Kunštatu, a Janem a Albrechtem bratřími z Lukavice. 1476, 29. listopadu. Anno oc. LXXVI°, feria VI. post festum Katherine. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem Kunú z Kunstatu s jedné, a Janem a Albrechtem bratřími z Lukavice s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu, poněvadž druhá odporná strana volala se jest na právo, žádající, aby při právu a řádu zuostavena byla, i ráčil jest JKMt té pře odložiti až do práva a súdu zemského, aby sebe právem hleděli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 128. a. za nálezem č. 85 v Archivu Č. IV. 313. 274. Mezi Janem Přebožským a těmiže bratřími z Lukavice. 1476, 29. listopadu. Anno et die ut supra. Také pan Jan Přebožský v též při připověděl se jest před KMtí a pány, pravě se mieti lepší spravedlnost, nežli kto jiný v té při, a žá- daje rozeznánie s jmenovanými bratřími. I odloženo jest týmž obyčejem do súdu a práva zemského; a tu ktož lepšie právo z nich k nápadu KMti okáže, ten toho požive. Actum anno et die ut supra. Registra I. 128. a. 275. Mezi Křížkem a Jílkem Rybou. 1476, 29. listopadu. Anno oc. LXXVI, feria VI. ante festum sancti Andree apostoli. V té při, kteráž jest mezi Křížkem s jedné, a Jílkem Rybú s strany druhé. Což se dotýče sbožie z Sluštic, KMt se pány slyšavše dcky i také listy oc, JKMt se pány ráčil jest tu věc vážiti, i rozkázáno jest mezi nimi takto: aby každý z nich zuostali při držení svých, tak jakož kto všel v drženie a požívánie, tak každý spravedlnosti své
510 D. XIII. Registra soudu komorního. lášem Okáčem s strany druhé. Což se dotýče sirotkuov nebožce Chvistonoského a Zdeňka Prorubského, tak jakož týž pan Heřman pravil jest, že jest jemu ten statek svěřen od Mathěje Brnického, aby tomu sirotku nebožtíka Zdeňka Prorubského toho statku dochoval, ale on Mikuláš Okáč odpieral jest a pravil, že jest on toho učiniti nemohl, neb k tomu práva neměl, a že jemu dcky nesvědčie, než toliko do jeho života. A na tu řeč král JMt kázal jest dcky pánuom ohledati, a tak se nalezlo, že témuž Mathějovi dcky nesvědčie, než toliko do života. I tu král JMt se pány vypověděli takto mezi nimi, aby týž pan Heřman toho statku postúpil o masopustě příštiem Mikulášovi Okáčovi, poručníku Chvistonoského sirotkuom, vymlátě zrno, a píce aby tu nechal pro dobytek, a že pro to jeho postúpenie jmenovaný pan Heřman on ini jeho dědicové nemají žádné škody mieti od týchž sirotkuom [sic] ini od žádného jiného. Registra I. 126. b. 273. Mezi Čeňkem Kunou z Kunštatu, a Janem a Albrechtem bratřími z Lukavice. 1476, 29. listopadu. Anno oc. LXXVI°, feria VI. post festum Katherine. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem Kunú z Kunstatu s jedné, a Janem a Albrechtem bratřími z Lukavice s strany druhé. KMt se pány vyslyševše obojí stranu, poněvadž druhá odporná strana volala se jest na právo, žádající, aby při právu a řádu zuostavena byla, i ráčil jest JKMt té pře odložiti až do práva a súdu zemského, aby sebe právem hleděli. Actum anno et die ut supra. Registra I. 128. a. za nálezem č. 85 v Archivu Č. IV. 313. 274. Mezi Janem Přebožským a těmiže bratřími z Lukavice. 1476, 29. listopadu. Anno et die ut supra. Také pan Jan Přebožský v též při připověděl se jest před KMtí a pány, pravě se mieti lepší spravedlnost, nežli kto jiný v té při, a žá- daje rozeznánie s jmenovanými bratřími. I odloženo jest týmž obyčejem do súdu a práva zemského; a tu ktož lepšie právo z nich k nápadu KMti okáže, ten toho požive. Actum anno et die ut supra. Registra I. 128. a. 275. Mezi Křížkem a Jílkem Rybou. 1476, 29. listopadu. Anno oc. LXXVI, feria VI. ante festum sancti Andree apostoli. V té při, kteráž jest mezi Křížkem s jedné, a Jílkem Rybú s strany druhé. Což se dotýče sbožie z Sluštic, KMt se pány slyšavše dcky i také listy oc, JKMt se pány ráčil jest tu věc vážiti, i rozkázáno jest mezi nimi takto: aby každý z nich zuostali při držení svých, tak jakož kto všel v drženie a požívánie, tak každý spravedlnosti své
Strana 511
Zápisy z roku 1476 a 1477. 511 užívaje, jeden druhému žádných útiskuov nečině ani překážek, v tom se tak spolu zachovávali až do súdu a práva. A bude-li se zdáti které straně stranu druhú viniti, budú moci sebe právem hleděti. A což se kostelnieho podacieho dotýče, aby od nich obojích kněz hodný volen byl, a což kto z nich k té faře anebolito knězi sprave- dlivě učiniti má, to aby obojí učinili bez odporu. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Alberto de Co- lowrath in Nowo Castro, Henrico de Gensstein, Bernhardo Bierka de Nasile, Alberto de Oczedielicz dicto Ogierz, burgrauio castri Pragensis, et quam plurium aliorum in presencia existencium. Registra I. 128. b. 276. Mezi Bohuslavovou ze Špitálu a Šindelovou. 1477, 7. února. Anno domini MCCCCLXXVII', feria VI. post purificationem beate Marie vir- ginis. V té při, kteráž jest mezi Bohuslav[ov]ú z Špitálu s jedné, a Šindelovú s strany druhé. Jakož sú již mnohokrát slyšány, pak již páni radda vyslyševše strany, na konec a na miesto takto mezi nimi rozkázáno: Jakož se jest Bohuslavová znala k některým věcem, že jest pobrala po smrti sestry Šindelové, aby to, k čemuž se znala, aby jie Bohuslavová Šindelové ty věci pobrané ve dvú nedělí navrátila anebo aby se s ní vedle vuole jejie umluvila. Pak jakož ona Šindelová pravila, že by viece pobrala Bohuslavová: i bude-li moci ona Šindelová svědomím provésti, že jest viece pobrala, než se jest znala, ta se jie cesta nezavierá, by jie z toho viniti neměla. Actum ut supra. Registra I. 131. b. za nálezem č. 86—89 v Archivu Č. IV. 313—315. 277. Mezi sestrami z Tuněchod a Viktorinem z Kunčího. 1477, 1. března. Sabbato ante translacionem sancti Wenceslai. V té při, kteráž jest mezi paní Machnú, Dorothú a Adličkú sestrami z Thuněchod s jedné, a mezi Viktorinem z Kun- čieho s strany druhé. Ta pře odložena jest KMtí a pány až do řádu a súdu zemského oc. Registra I. 132. a. 278. Mezi Mikulášem Daksem z Hamerštejna a Pavlem ze Svojšic, sekretářem. 1477, 18. března. Anno oc. ut supra, feria III. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Daksem z Hamrštejna s jedné, a Pavlem z Svojšic se- kretářem s strany druhé. Jakož jest týž Daks vinil Pavla sekretáře, že by syn jeho zsěkal provazy u sieti a některé věci že jemu pobral, tu kdež jest myslivec jeho
Zápisy z roku 1476 a 1477. 511 užívaje, jeden druhému žádných útiskuov nečině ani překážek, v tom se tak spolu zachovávali až do súdu a práva. A bude-li se zdáti které straně stranu druhú viniti, budú moci sebe právem hleděti. A což se kostelnieho podacieho dotýče, aby od nich obojích kněz hodný volen byl, a což kto z nich k té faře anebolito knězi sprave- dlivě učiniti má, to aby obojí učinili bez odporu. Actum anno et die ut supra, pre- sentibus dominis: Wilhelmo juniore de Ryzmberk et in Rabii, supremo camerario regni Bohemie, Johanne de Janowicz, supremo burgrauio Pragensi, Alberto de Co- lowrath in Nowo Castro, Henrico de Gensstein, Bernhardo Bierka de Nasile, Alberto de Oczedielicz dicto Ogierz, burgrauio castri Pragensis, et quam plurium aliorum in presencia existencium. Registra I. 128. b. 276. Mezi Bohuslavovou ze Špitálu a Šindelovou. 1477, 7. února. Anno domini MCCCCLXXVII', feria VI. post purificationem beate Marie vir- ginis. V té při, kteráž jest mezi Bohuslav[ov]ú z Špitálu s jedné, a Šindelovú s strany druhé. Jakož sú již mnohokrát slyšány, pak již páni radda vyslyševše strany, na konec a na miesto takto mezi nimi rozkázáno: Jakož se jest Bohuslavová znala k některým věcem, že jest pobrala po smrti sestry Šindelové, aby to, k čemuž se znala, aby jie Bohuslavová Šindelové ty věci pobrané ve dvú nedělí navrátila anebo aby se s ní vedle vuole jejie umluvila. Pak jakož ona Šindelová pravila, že by viece pobrala Bohuslavová: i bude-li moci ona Šindelová svědomím provésti, že jest viece pobrala, než se jest znala, ta se jie cesta nezavierá, by jie z toho viniti neměla. Actum ut supra. Registra I. 131. b. za nálezem č. 86—89 v Archivu Č. IV. 313—315. 277. Mezi sestrami z Tuněchod a Viktorinem z Kunčího. 1477, 1. března. Sabbato ante translacionem sancti Wenceslai. V té při, kteráž jest mezi paní Machnú, Dorothú a Adličkú sestrami z Thuněchod s jedné, a mezi Viktorinem z Kun- čieho s strany druhé. Ta pře odložena jest KMtí a pány až do řádu a súdu zemského oc. Registra I. 132. a. 278. Mezi Mikulášem Daksem z Hamerštejna a Pavlem ze Svojšic, sekretářem. 1477, 18. března. Anno oc. ut supra, feria III. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Daksem z Hamrštejna s jedné, a Pavlem z Svojšic se- kretářem s strany druhé. Jakož jest týž Daks vinil Pavla sekretáře, že by syn jeho zsěkal provazy u sieti a některé věci že jemu pobral, tu kdež jest myslivec jeho
Strana 512
512 D. XIII. Registra sudu komorního. léčel na jiném a ne na jeho, a on Pavel pravil, kterým během jest ta věc přišla; a král JMt se pány vyslyšav je, i takto JMt ráčil rozkázati: Poněvadž téhož Daksa myslivec nenie postižen na jeho poli, než na jiném poli, i což se jest koli stalo, že se jest toho státi nemělo, a proto což jest témuž Daksovi pobráno, aby zase jemu navráceno bylo v pondělí najprve příští. A což se těch provazuov zsekaných dotýče, ta škoda aby okázána byla panu Mikulášovi a panu Čeňkovi, a což oni jim dále rozkáží, aby obojí na tom přestali. Actum anno et die ut supra. Registra I. 133. a. za nálezy č. 90 a 91 v Archivu Č. IV. 316. 279. Mezi Bohuší z Drahobudic a Pavlem ze Svojšic, sekretářem. 1477, 19. března. Anno domini oc. LXXVII°, feria IV. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší s jedné, a Pavlem sekretářem s strany druhé o to, což se dotýče služebníka Bohušova. Jakož sú se obojí vinili, a k tomu on Bohuše list měšťan Kúřimských jest okazoval, jím jako dovodě, že by služebníku jeho ta věc se bez viny stala; a on Pavel také pravil, že by toho svědomie široké měl, z čeho jest ta sváda přišla a co jest mluvil téhož Bohuše služebník a že toho nynie svědomie nemá, a to proto pravě, že jest nevěděl, z čeho by jeho Bohuše chtěl viniti; i takto JKMt se pány rozkazuje: aby oni obojí svědky své osobně před purg- mistrem a konšely v městě Kúřimi, kdež ta věc se jest stala, postavili, a oni aby je vyslyšeli vedle potřebnosti, a vyslyšiec je, tu věc dali KMti napsanú; a to aby [se stalo v tuto sobotu nynie najprve příští. A k tomu JMt pokládá jim rok, aby stáli v pondělí najprve příští s potřebami svými, čehož by která strana k své při potře- bovala, a tu JMt ráčí je slyšeti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 133. b. 280. Mezi Mikulášem Daksem z Hamrštejna a Přebožským ze Zásmuk. 1477, 19. března. Anno domini oc. LXXVII°, die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Daksem z Hamrštejna s jedné, a panem Přebožským z Zásmuk s strany druhé. Jakož on Daks vinil jest Přebožského, že by jemu nekladl platu odhádaného, a on Přebožský odpieral, že by k tomu práva neměl, a tak obojí táhli se na dcky; i ohledány jsú dcky, kteréžto obojie straně znějí, a na některé dcky také registříkové okazováni, kterýchžto desk dole nenie. I takto se jim rozkazuje KMtí a pány: Po- něvadž některých spravedlností svých okázati nemohú, na kteréž se obojí táhnú, i od- kládá se jim toho až do súdu zemského, a tu při tom aby sebe právem zemským hleděli, a že každá strana rozoměti muože, co potom jie k zisku i k ztrátě má přijíti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 135. a.
512 D. XIII. Registra sudu komorního. léčel na jiném a ne na jeho, a on Pavel pravil, kterým během jest ta věc přišla; a král JMt se pány vyslyšav je, i takto JMt ráčil rozkázati: Poněvadž téhož Daksa myslivec nenie postižen na jeho poli, než na jiném poli, i což se jest koli stalo, že se jest toho státi nemělo, a proto což jest témuž Daksovi pobráno, aby zase jemu navráceno bylo v pondělí najprve příští. A což se těch provazuov zsekaných dotýče, ta škoda aby okázána byla panu Mikulášovi a panu Čeňkovi, a což oni jim dále rozkáží, aby obojí na tom přestali. Actum anno et die ut supra. Registra I. 133. a. za nálezy č. 90 a 91 v Archivu Č. IV. 316. 279. Mezi Bohuší z Drahobudic a Pavlem ze Svojšic, sekretářem. 1477, 19. března. Anno domini oc. LXXVII°, feria IV. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší s jedné, a Pavlem sekretářem s strany druhé o to, což se dotýče služebníka Bohušova. Jakož sú se obojí vinili, a k tomu on Bohuše list měšťan Kúřimských jest okazoval, jím jako dovodě, že by služebníku jeho ta věc se bez viny stala; a on Pavel také pravil, že by toho svědomie široké měl, z čeho jest ta sváda přišla a co jest mluvil téhož Bohuše služebník a že toho nynie svědomie nemá, a to proto pravě, že jest nevěděl, z čeho by jeho Bohuše chtěl viniti; i takto JKMt se pány rozkazuje: aby oni obojí svědky své osobně před purg- mistrem a konšely v městě Kúřimi, kdež ta věc se jest stala, postavili, a oni aby je vyslyšeli vedle potřebnosti, a vyslyšiec je, tu věc dali KMti napsanú; a to aby [se stalo v tuto sobotu nynie najprve příští. A k tomu JMt pokládá jim rok, aby stáli v pondělí najprve příští s potřebami svými, čehož by která strana k své při potře- bovala, a tu JMt ráčí je slyšeti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 133. b. 280. Mezi Mikulášem Daksem z Hamrštejna a Přebožským ze Zásmuk. 1477, 19. března. Anno domini oc. LXXVII°, die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Daksem z Hamrštejna s jedné, a panem Přebožským z Zásmuk s strany druhé. Jakož on Daks vinil jest Přebožského, že by jemu nekladl platu odhádaného, a on Přebožský odpieral, že by k tomu práva neměl, a tak obojí táhli se na dcky; i ohledány jsú dcky, kteréžto obojie straně znějí, a na některé dcky také registříkové okazováni, kterýchžto desk dole nenie. I takto se jim rozkazuje KMtí a pány: Po- něvadž některých spravedlností svých okázati nemohú, na kteréž se obojí táhnú, i od- kládá se jim toho až do súdu zemského, a tu při tom aby sebe právem zemským hleděli, a že každá strana rozoměti muože, co potom jie k zisku i k ztrátě má přijíti. Actum anno et die ut supra, presentibus dominis ut supra. Registra I. 135. a.
Strana 513
Zápisy z roku 1477. 513 281. Mezi Oldřichem Dubanským a Machkem z Mělníka. 1477, 21. dubna. Anno oc. LXXVII', feria II. ante festum sancti Marci. V té při, kteráž jest mezi Oldřichem Dubanským s jedné, a Machkem z Mělníka s strany druhé, což se dotýče výplaty vsi Zelčína. Jakož Václav Vlínský jsa držitel té vsi, od KMti obeslán jest byl, aby své penieze vzal a vsi postúpil, a v tom JMti obeslání tu ves prodal jest jmenovanému Dubanskému, a že týž Vlínský učinil jest to JKMti k lehkosti, jako by nějaká křivda měla se jemu od JMti státi, ješto JMti úmysl nenie ani byl, by se jemu anebo komu jinému která křivda měla od JMti státi: a pro tu příčinu JKMt ráčí téhož Vlínského tak kázati, aby jiný se téhož nesměl dopustiti. A což se pak dotýče výplaty jmenované vsi, o tom takto KMt se pány rozkazují: Aby on Dubanský za své listy penieze vzal a JMKské aby listy vydal. Actum anno et die ut supra. Registra I. 135. a. 282. Mezi Mikulášem Trčkou z Lípy, a Arnoštem a bratřími jeho z Věžník. 1477, 21. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Trčkú z Lippy s jedné, a mezi Arnoštem a bratřími jeho z Věžník s strany druhé. Tak jakož často před JKMtí k súdu jsú stávali, i také na přátely podáváni jsúc, nemohli jsú se smluviti, až jest k tomu přišlo, že obojie strany daly jsú tu při mocně KMti v ruce, aby ji ráčil rozděliti ne súdem, ale dobrým zdáním, jakož by se JMti líbilo a zdálo. I takto JKMt ráčil jest rozkázati a rozkazuje: Jakož sú se před JKMtí a přede pány raddami vinili, v kterémžto vinění obojí jsú sebe dotýkali, a že JMKská nic nenalezl jest ani nalézá, by co v tom jich cti a dobré pověsti újma aneb která škoda měla býti, a proto což se toho záštie dotýče, aby ty všecky ruoznice a ne- chuti, kteréž jsú mezi nimi a služebníky jich v té při byly, aby minuly a sobě jich nikdy ničímž zlým aby nevzpomínali. A na to jsú i smířeni oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 135. b. 283. Mezi sirotky Ondřeje Načeradského a Václavem jich strýcem. 1477, 18. října. Anno oc. LXXVII', sabbato post festum sancti Galli. V té při, kteráž jest mezi sirotky nebožtíka Ondřeje Načeradského s jedné, a Václavem strýcem jich s strany druhé o to, což se dotýče věna převedenie. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, ráčil JMt se pány takto rozkázati, aby on Václav kúpil sobě zbožie, a to věno aby převedl na své sbožie kúpené anebo kamž on vie, a očistil to jme- novaným sirotkuom podle desk, a to jmenovitě do svatého Jiřie najprve příštieho. Archiv Český VII. 65
Zápisy z roku 1477. 513 281. Mezi Oldřichem Dubanským a Machkem z Mělníka. 1477, 21. dubna. Anno oc. LXXVII', feria II. ante festum sancti Marci. V té při, kteráž jest mezi Oldřichem Dubanským s jedné, a Machkem z Mělníka s strany druhé, což se dotýče výplaty vsi Zelčína. Jakož Václav Vlínský jsa držitel té vsi, od KMti obeslán jest byl, aby své penieze vzal a vsi postúpil, a v tom JMti obeslání tu ves prodal jest jmenovanému Dubanskému, a že týž Vlínský učinil jest to JKMti k lehkosti, jako by nějaká křivda měla se jemu od JMti státi, ješto JMti úmysl nenie ani byl, by se jemu anebo komu jinému která křivda měla od JMti státi: a pro tu příčinu JKMt ráčí téhož Vlínského tak kázati, aby jiný se téhož nesměl dopustiti. A což se pak dotýče výplaty jmenované vsi, o tom takto KMt se pány rozkazují: Aby on Dubanský za své listy penieze vzal a JMKské aby listy vydal. Actum anno et die ut supra. Registra I. 135. a. 282. Mezi Mikulášem Trčkou z Lípy, a Arnoštem a bratřími jeho z Věžník. 1477, 21. dubna. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi panem Mikulášem Trčkú z Lippy s jedné, a mezi Arnoštem a bratřími jeho z Věžník s strany druhé. Tak jakož často před JKMtí k súdu jsú stávali, i také na přátely podáváni jsúc, nemohli jsú se smluviti, až jest k tomu přišlo, že obojie strany daly jsú tu při mocně KMti v ruce, aby ji ráčil rozděliti ne súdem, ale dobrým zdáním, jakož by se JMti líbilo a zdálo. I takto JKMt ráčil jest rozkázati a rozkazuje: Jakož sú se před JKMtí a přede pány raddami vinili, v kterémžto vinění obojí jsú sebe dotýkali, a že JMKská nic nenalezl jest ani nalézá, by co v tom jich cti a dobré pověsti újma aneb která škoda měla býti, a proto což se toho záštie dotýče, aby ty všecky ruoznice a ne- chuti, kteréž jsú mezi nimi a služebníky jich v té při byly, aby minuly a sobě jich nikdy ničímž zlým aby nevzpomínali. A na to jsú i smířeni oc. Actum anno et die ut supra. Registra I. 135. b. 283. Mezi sirotky Ondřeje Načeradského a Václavem jich strýcem. 1477, 18. října. Anno oc. LXXVII', sabbato post festum sancti Galli. V té při, kteráž jest mezi sirotky nebožtíka Ondřeje Načeradského s jedné, a Václavem strýcem jich s strany druhé o to, což se dotýče věna převedenie. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, ráčil JMt se pány takto rozkázati, aby on Václav kúpil sobě zbožie, a to věno aby převedl na své sbožie kúpené anebo kamž on vie, a očistil to jme- novaným sirotkuom podle desk, a to jmenovitě do svatého Jiřie najprve příštieho. Archiv Český VII. 65
Strana 514
514 D. XIII. Registra soudu komorního. A jestliže by v tom času Václav s tohoto světa sšel prve, nežli by to sbožie si- rotkuom očistil, tehdy ti sirotci mají o to hleděti k statku již jmenovaného Václava. Actum anno et die ut supra. Registra I. 136. a. 284. Mezi Jindřichem Ploskovským a Pavlem Knížetem ze Sulevic. 1477, 4. listopadu. Anno domini oc. LXXVII°, feria III. post festum Omnium Sanctorum. V té při, kteráž jest mezi panem Jindřichem Ploskovským s jedné, a Pavlem Kniežetem z Sulevic s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, i takto JKMt se pány jsú vypověděli: Jakož jest v Kúřimi prve vypovědieno KMtí a pány na ortel pánuov Horníkuov, že je při témž rozsudku JKMt se pány zuostavují. A jakož jest pan Jindřich rozpisoval po zemi této i po jiných zemí, tudiež i Pavlovi Kniežeti, že by nechtěl na té řeči přestati, kterúž JKMt se pány výpověď a rozsudek učinil, jakož on jest ji za řeč položil; ale potom řekl, že chce na tom přestati; král JMt se pány tak jemu ráčili povědieti: Ačkoli jest gleyt vzdal v té při, kteráž jest mezi nimi, že JKMt mohl by jeho pro takové jeho psanie a řeči tresktati, ale pro kněze Jindřicha JMt pána jeho a pro jeho přátely ráčil jest jemu to JMt milostivě vá- žiti; ale proto aby se on toho viece i nižádný jiný nedopúštěl, neb by byl hoden tresktánie pro takovú věc, jako by na takového slušalo, kterýž by JMti a panský rozsudek v lehkost měl. Dále jakož on pan Jindřich pověděl, že by jemu on Pavel nedělal jakožto dobrý člověk: JKMt se pány ráčil jest povědieti, že na jmenovaného Pavla Knieže nic zlého nevie, a že JMt ráčil jest jeho slyšeti i súditi, a že v tom súdu i v jiném JKMt nenalezl jest téhož Pavla v ničemž takovém, než že jest vždy činil jakožto na dobrého člověka slušie. A jakož on Pavel Knieže pravil jest na pana Jindřicha Ploskovského, že by byl člověk narčený, JKMt se pány ráčil jest povědieti, že jest to věc již smluvená, a že by ta věc neměla zdvihána býti, než mají-li co k sobě mluviti, to mají před sebú. A což se hor dotýče, chtějí-li se z čeho viniti, mají hornie práva. Actum anno et die ut supra. Registra I. 137. b. za nálezem č. 92 v Archivu Č. IV. 317. 285. Mezi Všeslavem ze Solce a Jiříkem z Kremže. 1478, 7. ledna. Anno domini oc. LXXVIII°, feria IV. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest mezi Všeslavem z Solce s jedné, a Jiříkem z Kremže s strany druhé, stala se jest smlúva dobrovolná skrze obojie jich přátely takováto, aby on Jiřík ten dluh, kterýž jest Všeslavovi povinovat, aby jemu jej dal a splnil konečně o světiem Havle nynie najprve příštiem, nebude-li moci dřievě. A pakli by toho neučinil, tehdy
514 D. XIII. Registra soudu komorního. A jestliže by v tom času Václav s tohoto světa sšel prve, nežli by to sbožie si- rotkuom očistil, tehdy ti sirotci mají o to hleděti k statku již jmenovaného Václava. Actum anno et die ut supra. Registra I. 136. a. 284. Mezi Jindřichem Ploskovským a Pavlem Knížetem ze Sulevic. 1477, 4. listopadu. Anno domini oc. LXXVII°, feria III. post festum Omnium Sanctorum. V té při, kteráž jest mezi panem Jindřichem Ploskovským s jedné, a Pavlem Kniežetem z Sulevic s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, i takto JKMt se pány jsú vypověděli: Jakož jest v Kúřimi prve vypovědieno KMtí a pány na ortel pánuov Horníkuov, že je při témž rozsudku JKMt se pány zuostavují. A jakož jest pan Jindřich rozpisoval po zemi této i po jiných zemí, tudiež i Pavlovi Kniežeti, že by nechtěl na té řeči přestati, kterúž JKMt se pány výpověď a rozsudek učinil, jakož on jest ji za řeč položil; ale potom řekl, že chce na tom přestati; král JMt se pány tak jemu ráčili povědieti: Ačkoli jest gleyt vzdal v té při, kteráž jest mezi nimi, že JKMt mohl by jeho pro takové jeho psanie a řeči tresktati, ale pro kněze Jindřicha JMt pána jeho a pro jeho přátely ráčil jest jemu to JMt milostivě vá- žiti; ale proto aby se on toho viece i nižádný jiný nedopúštěl, neb by byl hoden tresktánie pro takovú věc, jako by na takového slušalo, kterýž by JMti a panský rozsudek v lehkost měl. Dále jakož on pan Jindřich pověděl, že by jemu on Pavel nedělal jakožto dobrý člověk: JKMt se pány ráčil jest povědieti, že na jmenovaného Pavla Knieže nic zlého nevie, a že JMt ráčil jest jeho slyšeti i súditi, a že v tom súdu i v jiném JKMt nenalezl jest téhož Pavla v ničemž takovém, než že jest vždy činil jakožto na dobrého člověka slušie. A jakož on Pavel Knieže pravil jest na pana Jindřicha Ploskovského, že by byl člověk narčený, JKMt se pány ráčil jest povědieti, že jest to věc již smluvená, a že by ta věc neměla zdvihána býti, než mají-li co k sobě mluviti, to mají před sebú. A což se hor dotýče, chtějí-li se z čeho viniti, mají hornie práva. Actum anno et die ut supra. Registra I. 137. b. za nálezem č. 92 v Archivu Č. IV. 317. 285. Mezi Všeslavem ze Solce a Jiříkem z Kremže. 1478, 7. ledna. Anno domini oc. LXXVIII°, feria IV. post Epiphaniam domini. V té při, kteráž jest mezi Všeslavem z Solce s jedné, a Jiříkem z Kremže s strany druhé, stala se jest smlúva dobrovolná skrze obojie jich přátely takováto, aby on Jiřík ten dluh, kterýž jest Všeslavovi povinovat, aby jemu jej dal a splnil konečně o světiem Havle nynie najprve příštiem, nebude-li moci dřievě. A pakli by toho neučinil, tehdy
Strana 515
Zápisy z roku 1477 a 1478. 515 bez póhonu a obeslánie aby se postavil na ten čas svatého Havla na hradě Pražském v moc páně purkrabovu. A to jest jmenovaný Jiřík slíbil panu purkrabovi rukú dáním, že to má učiniti a z moci páně purkrabovy nevychoditi, leč by prve tomu dosti učinil, což jest slíbil. Actum anno et die ut supra. Registra I. 140. a. 286. Mezi Jiříkem Pardubským a Janem Žákem z Krchleb. 1478, 20. února. Annorum domini oc. LXXVIII°, feria VI. ante kathedram sancti Petri. V té při, kteráž jest mezi panem Jiříkem Pardubským s jedné, a Janem Žákem z Krchleb s strany druhé. JKMt pokládal jest mnohokrát roky jmenovaným stranám, tu jest jmenovaný Jan Žák vždycky stával jakožto poslušný k rokuom položeným, a to i přes právo, ale pan Jiřík Pardubský nikdiež jest nestál k žádnému roku položenému; potom opět naposledy položen jest jim rok o Středopostí k konečnému rozsudku, a tu opět pan Jiřík jest nestál. A pro to jeho páně Jiříkovo nestánie a neposlušenstvie JKMt se pány raddami svými dali jsú jmenovanému Janovi Žákovi v té při za právo. Actum anno et die ut supra. Registra I. 140. a. 287. Mezi Janem Oujezdeckým a Jetřichem Bynickým. 1478, 23. února. Annorum domini oc. LXXVIII', feria II. post kathedram sancti Petri. V té při, kteráž jest mezi Janem Oujezdeckým s jedné, a Jetřichem Bynickým s strany druhé. Jakož KMt mnohokrát pokládal jest roky již jmenovaným stranám, a to i přes právo, tu jest Jan Oujezdecký vždycky stával k rokuom položeným jakožto poslušný, ale Jetřich Bynický jest nestával k rokuom položeným; naposledy položen jest jim [rok] o Středopostí již k konečnému rozsudku, tu jest opět Jan Oujezdecký stál k roku položenému a Jetřich Bynický jest opět nestál. A pro takové jeho Jetřichovo nestánie a neposlušenstvie JKMt se pány dali jsú jmenovanému Janovi v té při za právo. Actum anno et die ut supra. Registra I. 140. b. 288. Mezi Štěpánem Vrchotou a Alžbětou Hesoltovou. 1478, 16. května. Annorum domini oc. LXXVIII', sabbato ante festum sancte Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi Štefanem Vrchotú s jedné, a Alžběthú Hesoltovú s strany druhé. Páni radda vyslyševše jich žaloby i odpor, takto jsú mezi nimi vypověděli: Najprve což se dotýče nějakého listu, kterýžto jest on Štefan Vrchota vyvadil ve čtyřidceti kopách, ten aby tak trval až do let sirotčích, a ona Alžbětha aby úrok 65*
Zápisy z roku 1477 a 1478. 515 bez póhonu a obeslánie aby se postavil na ten čas svatého Havla na hradě Pražském v moc páně purkrabovu. A to jest jmenovaný Jiřík slíbil panu purkrabovi rukú dáním, že to má učiniti a z moci páně purkrabovy nevychoditi, leč by prve tomu dosti učinil, což jest slíbil. Actum anno et die ut supra. Registra I. 140. a. 286. Mezi Jiříkem Pardubským a Janem Žákem z Krchleb. 1478, 20. února. Annorum domini oc. LXXVIII°, feria VI. ante kathedram sancti Petri. V té při, kteráž jest mezi panem Jiříkem Pardubským s jedné, a Janem Žákem z Krchleb s strany druhé. JKMt pokládal jest mnohokrát roky jmenovaným stranám, tu jest jmenovaný Jan Žák vždycky stával jakožto poslušný k rokuom položeným, a to i přes právo, ale pan Jiřík Pardubský nikdiež jest nestál k žádnému roku položenému; potom opět naposledy položen jest jim rok o Středopostí k konečnému rozsudku, a tu opět pan Jiřík jest nestál. A pro to jeho páně Jiříkovo nestánie a neposlušenstvie JKMt se pány raddami svými dali jsú jmenovanému Janovi Žákovi v té při za právo. Actum anno et die ut supra. Registra I. 140. a. 287. Mezi Janem Oujezdeckým a Jetřichem Bynickým. 1478, 23. února. Annorum domini oc. LXXVIII', feria II. post kathedram sancti Petri. V té při, kteráž jest mezi Janem Oujezdeckým s jedné, a Jetřichem Bynickým s strany druhé. Jakož KMt mnohokrát pokládal jest roky již jmenovaným stranám, a to i přes právo, tu jest Jan Oujezdecký vždycky stával k rokuom položeným jakožto poslušný, ale Jetřich Bynický jest nestával k rokuom položeným; naposledy položen jest jim [rok] o Středopostí již k konečnému rozsudku, tu jest opět Jan Oujezdecký stál k roku položenému a Jetřich Bynický jest opět nestál. A pro takové jeho Jetřichovo nestánie a neposlušenstvie JKMt se pány dali jsú jmenovanému Janovi v té při za právo. Actum anno et die ut supra. Registra I. 140. b. 288. Mezi Štěpánem Vrchotou a Alžbětou Hesoltovou. 1478, 16. května. Annorum domini oc. LXXVIII', sabbato ante festum sancte Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi Štefanem Vrchotú s jedné, a Alžběthú Hesoltovú s strany druhé. Páni radda vyslyševše jich žaloby i odpor, takto jsú mezi nimi vypověděli: Najprve což se dotýče nějakého listu, kterýžto jest on Štefan Vrchota vyvadil ve čtyřidceti kopách, ten aby tak trval až do let sirotčích, a ona Alžbětha aby úrok 65*
Strana 516
516 D. XIII. Registra soudu komorního. platila s těch peněz s toho listu. A což se dotýče osmdesáti kop grošuov, jakož jest on Vrchota po Alžběthě věno dal, ty penieze ona Alžbětha má zase navrátiti Šte- fanovi Vrchotovi. A což se pak dotýče leženie, jakož on Vrchota ležal k prosbě jmenované Alžběthy, to proležalé i ty škody aby tak v této mieře stály, až by on Štefan Vrchota rozsúzen byl s Janem Ilburkem, poněvadž ještě v súdu jsú. A když o to konec s Ilburkem vezme, bude-li se jemu Vrchotovi zdáti Alžběthu z čeho viniti, to on bude mieti před sebú. Actum anno et die ut supra. Registra I. 141. b. za nálezem č. 95 v Archivu Č. IV. 320. 289. Mezi Janem Přebožským a Bohuší z Drahobudic. 1478, 19. května. Anno oc. LXXVIII', feria III. post festum sancte Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Přebožským s jedné, a panem Bohuší s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše jich obojích žaloby i odpory, což se nějakého rybníka sirot- čieho dotýče, i takto s jich obojích dobrú vólí páni jsú mezi nimi umluvili a vypo- věděli: aby on Bohuše ten rybník, o kterýž jest mezi nimi ruoznice, spustil a osušil do suchých dní konečně najprve příštích, a což jest koli zatopil, ješto jest zatopiti neměl, to aby těmi pány ohledáno bylo, kterýmž jest prve JKMt poručil. A když ti páni to ohledají a pokudž Bohušovi rozkáží to opraviti, buďto škody, kteréž jsú, Janovi Pře- božskému anebolito sirotkuom, kteréž on má v poručenství svém, to on Bohuše má a povinen bude učiniti podle těch pánuov rozkázánie. Actum anno et die ut supra. Registra I. 141. b. Srv. nálezy č. 214 a 224 na str. 489 a 493. 290. Mezi Janem Pněvským a Petrem Bílým. 1478, 30. května. Anno oc. LXXVIII', sabbato post festum sancti Urbani. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Pněvským s jedné, a Petrem Bielým s strany druhé. Jakož jest pan Jan Pněvský vinil Petra Bielého, kterak by jej na jeho cti nešlechetně neprávě haněl, pravě, že jsa jemu vězněm i nestavěl se; proti tomu Petr Bielý odpieral jest pravě, že jest jeho nehaněl ani dotýkal tiem aniž vinil ani viní. Ale že pan Jan jsa obeslán, postavil se jest a všemu dosti učinil, jakož na dobrého pána a člověka slušie, KMt se pány raddami svými o tom takto rozkazují: Poněvadž on Petr Bielý sám dobrovolně před JKMtí a pány raddú seznal jest, že týž pan Pněvský všemu dosti vedle své cti učinil, což jest učiniti měl, i to pan Jan Pněvský od Petra Bielého přijieti má, a JKMt i se pány tomu věřie a seznávají, že pan Pněvský zachoval se jest jakožto na dobrého pána a člověka slušie. Dále jakož jest pan Jan Pněvský vinil Petra Bielého, kterak by odpověděv jemu, pobral mateři jeho na sboží Pněvském, a že by to učinil neprávě a nešlechetně, žádaje toho po též mateři své, aby jemu to bylo opraveno. Proti tomu Petr Bielý mluvil jest pravě, že by se jemu na tom
516 D. XIII. Registra soudu komorního. platila s těch peněz s toho listu. A což se dotýče osmdesáti kop grošuov, jakož jest on Vrchota po Alžběthě věno dal, ty penieze ona Alžbětha má zase navrátiti Šte- fanovi Vrchotovi. A což se pak dotýče leženie, jakož on Vrchota ležal k prosbě jmenované Alžběthy, to proležalé i ty škody aby tak v této mieře stály, až by on Štefan Vrchota rozsúzen byl s Janem Ilburkem, poněvadž ještě v súdu jsú. A když o to konec s Ilburkem vezme, bude-li se jemu Vrchotovi zdáti Alžběthu z čeho viniti, to on bude mieti před sebú. Actum anno et die ut supra. Registra I. 141. b. za nálezem č. 95 v Archivu Č. IV. 320. 289. Mezi Janem Přebožským a Bohuší z Drahobudic. 1478, 19. května. Anno oc. LXXVIII', feria III. post festum sancte Trinitatis. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Přebožským s jedné, a panem Bohuší s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše jich obojích žaloby i odpory, což se nějakého rybníka sirot- čieho dotýče, i takto s jich obojích dobrú vólí páni jsú mezi nimi umluvili a vypo- věděli: aby on Bohuše ten rybník, o kterýž jest mezi nimi ruoznice, spustil a osušil do suchých dní konečně najprve příštích, a což jest koli zatopil, ješto jest zatopiti neměl, to aby těmi pány ohledáno bylo, kterýmž jest prve JKMt poručil. A když ti páni to ohledají a pokudž Bohušovi rozkáží to opraviti, buďto škody, kteréž jsú, Janovi Pře- božskému anebolito sirotkuom, kteréž on má v poručenství svém, to on Bohuše má a povinen bude učiniti podle těch pánuov rozkázánie. Actum anno et die ut supra. Registra I. 141. b. Srv. nálezy č. 214 a 224 na str. 489 a 493. 290. Mezi Janem Pněvským a Petrem Bílým. 1478, 30. května. Anno oc. LXXVIII', sabbato post festum sancti Urbani. V té při, kteráž jest mezi panem Janem Pněvským s jedné, a Petrem Bielým s strany druhé. Jakož jest pan Jan Pněvský vinil Petra Bielého, kterak by jej na jeho cti nešlechetně neprávě haněl, pravě, že jsa jemu vězněm i nestavěl se; proti tomu Petr Bielý odpieral jest pravě, že jest jeho nehaněl ani dotýkal tiem aniž vinil ani viní. Ale že pan Jan jsa obeslán, postavil se jest a všemu dosti učinil, jakož na dobrého pána a člověka slušie, KMt se pány raddami svými o tom takto rozkazují: Poněvadž on Petr Bielý sám dobrovolně před JKMtí a pány raddú seznal jest, že týž pan Pněvský všemu dosti vedle své cti učinil, což jest učiniti měl, i to pan Jan Pněvský od Petra Bielého přijieti má, a JKMt i se pány tomu věřie a seznávají, že pan Pněvský zachoval se jest jakožto na dobrého pána a člověka slušie. Dále jakož jest pan Jan Pněvský vinil Petra Bielého, kterak by odpověděv jemu, pobral mateři jeho na sboží Pněvském, a že by to učinil neprávě a nešlechetně, žádaje toho po též mateři své, aby jemu to bylo opraveno. Proti tomu Petr Bielý mluvil jest pravě, že by se jemu na tom
Strana 517
Zápisy z roku 1478. 517 od pana Jana krátko dálo, ale ačkoli vedle hejtmana, kterýžto na zámku byl, vedle jiných dobrých lidí z rozkázánie slavné paměti krále Jiřieho jemu jest odpověděl, ale že on Petr ani žádný služebník jeho při tom vzatku jest nebyl, vysoce v té věci pána boha se dokládaje; KMt se pány takto rozkazuje: Chce-li pan Jan na Petra to provoditi, JKMt toho jemu přieti ráčí. Také jakož pan Jan některé listy jest okazoval hanlivé, ješto Petra Bielého cti dotýče: poněvadž pan Jan těch pří na sě vzieti nechce k vedení na Petra, JKMt se pány tak pravie, že takovými listy nic na Petra uvedeno nenie, ješto by Petrovi na jeho cti škoditi mohlo. Též také jakož týž Petr položil jest a okazoval některé listy, ješto se pana Jana na jeho cti dotý- kalo, a toho na se Petr nebéře ani vézti chce, takovými listy také na pana Jana nic uvedeno nenie, ješto by jeho cti co škoditi mohlo. Také když se již tato vý- pověď stala, tehdy pan Jan Pněvský tázán jest, chce-li na Petra to provoditi, a on jest řekl, že nechce; a proto on Petr Bielý, což se toho pobránie dotýče, má od pana Jana Pněvského bez viny býti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 142. a. 291. Mezi Hynkem z Waldštejna a Markvartem Bartušovským. 1478, 9. října. Anno domini oc. LXXVIII°, feria VI. post festum sancti Francisci. V té při, kteráž jest mezi panem Hynkem z Walštejna s jedné, a Markvarthem Barthušovským s strany druhé. Jakož Markvart Barthušovský vinil jest pana Hynka, kterak by jemu statku svého svěřil, a dotýkaje téhož pana Hynka jeho cti i duše; a on pan Hynek odpieral toho pravě, že tak nenie, a že ten statek zavázal jest panu Hynkovi dckami za dluh, kterýžto pan Hynek dal za téhož Markvartha. A to jest jmenovaný pan Hynek provedl dckami i také svědomím, i také jest ceduli okazoval, co jest za něho dal. I ráčil JKMt se pány takto mezi nimi vypovědieti: Jakož Markvarth Barthušovský dotýkal jest pana Hynka, i povědieno jest témuž Barthušovskému, že se jest panu Hynkovi od něho křivda dála, a že do pana Hynka nikdy taková věc shledána nenie, aniž také JKMt co takového prve i nynie v této při shledal do pana Hynka, a protož aby on Barthušovský pana Hynka nechal na pokoji, viece jeho ničímž nedotýkaje. A toho se jim odkládá do řádu a práva zemského; a bude-li se zdáti Markvarthovi Barthušovskému z čeho pana Hynka viniti, když práva puojdú, to bude mieti před sebú. A jestliže by přes to on Barthušovský pana Hynka čím haněti a dotýkati chtěl, že JKMt ráčí jeho pro takovú věc tresktati jakožto neposlušného. Actum anno et die ut supra. Registra I. 145 a. za nálezy č. 96 a 97 v Archivu Č. IV. 321 a 322.
Zápisy z roku 1478. 517 od pana Jana krátko dálo, ale ačkoli vedle hejtmana, kterýžto na zámku byl, vedle jiných dobrých lidí z rozkázánie slavné paměti krále Jiřieho jemu jest odpověděl, ale že on Petr ani žádný služebník jeho při tom vzatku jest nebyl, vysoce v té věci pána boha se dokládaje; KMt se pány takto rozkazuje: Chce-li pan Jan na Petra to provoditi, JKMt toho jemu přieti ráčí. Také jakož pan Jan některé listy jest okazoval hanlivé, ješto Petra Bielého cti dotýče: poněvadž pan Jan těch pří na sě vzieti nechce k vedení na Petra, JKMt se pány tak pravie, že takovými listy nic na Petra uvedeno nenie, ješto by Petrovi na jeho cti škoditi mohlo. Též také jakož týž Petr položil jest a okazoval některé listy, ješto se pana Jana na jeho cti dotý- kalo, a toho na se Petr nebéře ani vézti chce, takovými listy také na pana Jana nic uvedeno nenie, ješto by jeho cti co škoditi mohlo. Také když se již tato vý- pověď stala, tehdy pan Jan Pněvský tázán jest, chce-li na Petra to provoditi, a on jest řekl, že nechce; a proto on Petr Bielý, což se toho pobránie dotýče, má od pana Jana Pněvského bez viny býti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 142. a. 291. Mezi Hynkem z Waldštejna a Markvartem Bartušovským. 1478, 9. října. Anno domini oc. LXXVIII°, feria VI. post festum sancti Francisci. V té při, kteráž jest mezi panem Hynkem z Walštejna s jedné, a Markvarthem Barthušovským s strany druhé. Jakož Markvart Barthušovský vinil jest pana Hynka, kterak by jemu statku svého svěřil, a dotýkaje téhož pana Hynka jeho cti i duše; a on pan Hynek odpieral toho pravě, že tak nenie, a že ten statek zavázal jest panu Hynkovi dckami za dluh, kterýžto pan Hynek dal za téhož Markvartha. A to jest jmenovaný pan Hynek provedl dckami i také svědomím, i také jest ceduli okazoval, co jest za něho dal. I ráčil JKMt se pány takto mezi nimi vypovědieti: Jakož Markvarth Barthušovský dotýkal jest pana Hynka, i povědieno jest témuž Barthušovskému, že se jest panu Hynkovi od něho křivda dála, a že do pana Hynka nikdy taková věc shledána nenie, aniž také JKMt co takového prve i nynie v této při shledal do pana Hynka, a protož aby on Barthušovský pana Hynka nechal na pokoji, viece jeho ničímž nedotýkaje. A toho se jim odkládá do řádu a práva zemského; a bude-li se zdáti Markvarthovi Barthušovskému z čeho pana Hynka viniti, když práva puojdú, to bude mieti před sebú. A jestliže by přes to on Barthušovský pana Hynka čím haněti a dotýkati chtěl, že JKMt ráčí jeho pro takovú věc tresktati jakožto neposlušného. Actum anno et die ut supra. Registra I. 145 a. za nálezy č. 96 a 97 v Archivu Č. IV. 321 a 322.
Strana 518
518 D. XIII. Registra soudu komorního. 292. Mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarošem a Janem Ilburkem, Jakubem a Janem bratřími z Vře- sovic. 1478, 14. října. Anno oc. ut supra, feria IIII. ante festum undecim milia virginum. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem z Vřesovic s jedné, a Jarošem, Janem Ilburkem, Ja- kubem a Janem bratřími z Vřesovic s strany druhé. KMt se pány raddami svými vyslyšav jich pře i odpory i také ty pány smluvce jich, kterýmiž jsú oni smlúváni, i takto JKMt se pány mezi nimi vypovědieti jest ráčil: aby ta smlúva anebo to zje- dnánie, kteréž se jest stalo týmiž pány mezi jmenovanými bratřími, i také což jsú sobě sami slíbili, aby sobě to společně drželi, a to až do práv zemských. A když by práva a řádové šli, jestliže se zdáti bude Jindřichovi bratří své právem z čeho vi- niti, to on bude mieti před sebú, ta se jemu cesta nezavierá. Actum anno et die ut supra. Registra I. 145. b. 293. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Janem Ronovským. 1478, 14. října. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinštejna, prokuratorem KMti, s jedné, a Janem Ronovským s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu, i ráčili jim povědieti, že toliko jich řeč slyšie a zápisuov žádných nevidie, že nevědie, co súditi. I odložen jest jim rok až do sněmu obecnieho, kterýžto naj- prve držán bude, a tu aby obojí stáli se všemi potřebami svými i s zápisy. Také bude-li toho která strana žádati, aby ti obesláni byli, kteřížto od téhož Lešanského [na] sbožie zápisy mají, že JKMt ty jisté ráčí obeslati listem svým, aby k témuž času stáli, aby také ti zápisové jich ohledáni byli. Registra I. 146. a. 294. Mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Šťastným z Waldštejna. 1478, 23. října. [Annorum domini oc. LXXVIII°, feria VI. post undecim milia virginum.] V té při, kteráž jest mezi paní Barború Krakovskú s jedné, a panem Štastným z Walštejna bratrem jejím s strany druhé. Jakož KMt mnohokrát jest pana Šťastného obsielal a roky pokládal s jmenovanú paní Barború, tu ona paní Barbora vždycky jest stá- vala k rokuom položeným, chtějíci ráda své spravedlnosti dojíti, ale on pan Šťastný nestával aniž co spravedlivého od sebe učiniti chtěl; a přes to JKMt ráčil jest jemu rok položiti, a to i přes právo, aby stál a jie odpoviedal, z čehož by jemu vinu dala, aby jie z toho práv byl, a on jest opět toho neučinil; a pro takové páně Šťastného nestánie a neposlušenstvie KMt se pány dali jsú panie Barboře proti panu Šťastnému v té při za právo. Actum anno et die ut supra. Registra I. 148. a. za nálezem č. 99 a 100 v Archivu Č. IV. 323 a 324.
518 D. XIII. Registra soudu komorního. 292. Mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarošem a Janem Ilburkem, Jakubem a Janem bratřími z Vře- sovic. 1478, 14. října. Anno oc. ut supra, feria IIII. ante festum undecim milia virginum. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem z Vřesovic s jedné, a Jarošem, Janem Ilburkem, Ja- kubem a Janem bratřími z Vřesovic s strany druhé. KMt se pány raddami svými vyslyšav jich pře i odpory i také ty pány smluvce jich, kterýmiž jsú oni smlúváni, i takto JKMt se pány mezi nimi vypovědieti jest ráčil: aby ta smlúva anebo to zje- dnánie, kteréž se jest stalo týmiž pány mezi jmenovanými bratřími, i také což jsú sobě sami slíbili, aby sobě to společně drželi, a to až do práv zemských. A když by práva a řádové šli, jestliže se zdáti bude Jindřichovi bratří své právem z čeho vi- niti, to on bude mieti před sebú, ta se jemu cesta nezavierá. Actum anno et die ut supra. Registra I. 145. b. 293. Mezi Čeňkem z Klinštejna, prokurátorem král., a Janem Ronovským. 1478, 14. října. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem z Klinštejna, prokuratorem KMti, s jedné, a Janem Ronovským s strany druhé. Páni radda JKMti vyslyševše obojí stranu, i ráčili jim povědieti, že toliko jich řeč slyšie a zápisuov žádných nevidie, že nevědie, co súditi. I odložen jest jim rok až do sněmu obecnieho, kterýžto naj- prve držán bude, a tu aby obojí stáli se všemi potřebami svými i s zápisy. Také bude-li toho která strana žádati, aby ti obesláni byli, kteřížto od téhož Lešanského [na] sbožie zápisy mají, že JKMt ty jisté ráčí obeslati listem svým, aby k témuž času stáli, aby také ti zápisové jich ohledáni byli. Registra I. 146. a. 294. Mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Šťastným z Waldštejna. 1478, 23. října. [Annorum domini oc. LXXVIII°, feria VI. post undecim milia virginum.] V té při, kteráž jest mezi paní Barború Krakovskú s jedné, a panem Štastným z Walštejna bratrem jejím s strany druhé. Jakož KMt mnohokrát jest pana Šťastného obsielal a roky pokládal s jmenovanú paní Barború, tu ona paní Barbora vždycky jest stá- vala k rokuom položeným, chtějíci ráda své spravedlnosti dojíti, ale on pan Šťastný nestával aniž co spravedlivého od sebe učiniti chtěl; a přes to JKMt ráčil jest jemu rok položiti, a to i přes právo, aby stál a jie odpoviedal, z čehož by jemu vinu dala, aby jie z toho práv byl, a on jest opět toho neučinil; a pro takové páně Šťastného nestánie a neposlušenstvie KMt se pány dali jsú panie Barboře proti panu Šťastnému v té při za právo. Actum anno et die ut supra. Registra I. 148. a. za nálezem č. 99 a 100 v Archivu Č. IV. 323 a 324.
Strana 519
Zápisy z roku 1478 a 1479. 519 295. Mezi Janem Přebožským a bratřími Lukaveckými. 1479, 11. ledna. [Annorum domini oc. LXXIX', feria II. post Epiphaniam domini.] V té při, kteráž jest mezi panem Janem Přebožským s jedné, a bratřími Lukaveckými s strany druhé. Jakož on Přebožský s manželkú svú vinil jest je z obdarovánie a nápadu KMti o to, což se věna dotýče manželky, jeho sestry; a oni odpierali toho, že by JKMt neměl tu žádného práva, praviece, že k tomu lepšie právo mají nežli kto jiný a že jsú toho i v držení, prosiece JKMti, aby je ráčil při právu a súdu dvorském svém zachovati; JKMt se pány takto ráčil mezi nimi vypovědieti: Poněvadž táž pře byla jest o túž věc mezi panem Čeňkem Kunú a jmenovanými bratřími, a jest od- ložena do súdu dvorského, též JMt odkládá jim toho až do téhož súdu dvorského, každé straně bez škody. Actum ut supra. Registra I. 150. a. za nálezy č. 101 a 102 v Archivu Č. IV. 324 a 325. 296. Mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarošem a Janem Ilburkem a Jakubem a Janem bratřími z Vřesovic. 1479, [11. ledna]. Annorum domini oc. LXXIX°. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem z Vře- sovic s jedné, a Jarošem a Janem Ilburkem, Jakubem a Janem bratřími též z Vře- sovic s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, i ráčil JKMt se pány takto povědieti: že JKMt ráčil jest je prve slyšeti a výpověď učiniti, ale že on Jindřich v tom se nezachoval, maje KMti rozsudek a pánuov, zase přistúpil před JMt k súdu s bratřími svými; i ráčil JKMt se pány raddú jemu Jindřichovi pově- dieti, aby on ani žádný jiný toho se viece nedopúštěl k lehkosti JMti, jsa rozsúzen, by se měl zase k súdu navracovati o túž věc, neb se jest jemu ani bratřím jeho druhé straně nic neukrátilo, jakož výpověď prvnie ukazuje. Actum ut supra. Registra I. 150. a. Srv. nález č. 292 na str. 518. 297. Mezi knížaty Minsterberskými Jindřichem a Hynkem, a Muštou z Řepan a jeho tovaryši. 1479, 15. ledna. Anno oc. LXXIX', feria VI. ante festum sancti Anthoni. V té při, kteráž jest byla mezi knězem Jindřichem a knězem Hynkem, kniežaty Minstrberskými a hra- biemi Kladskými s jedné, a Muštú z Řepan a jeho tovaryši s strany druhé. Jakož on Mušta vinil jest již jmenovaná kniežata z nějakého dluhu, jakož pak i zápisy týchž kniežat před králem JMtí a přede pány okazoval, a pravě, že by proti svým pečetěm mluvili; a jmenovaná kniežata jsú odepřeli, že proti svým pečetěm nic ne- mluvie, a že jsú těm zápisuom dosti učinili, což jsú učiniti měli; a tak JKMt se
Zápisy z roku 1478 a 1479. 519 295. Mezi Janem Přebožským a bratřími Lukaveckými. 1479, 11. ledna. [Annorum domini oc. LXXIX', feria II. post Epiphaniam domini.] V té při, kteráž jest mezi panem Janem Přebožským s jedné, a bratřími Lukaveckými s strany druhé. Jakož on Přebožský s manželkú svú vinil jest je z obdarovánie a nápadu KMti o to, což se věna dotýče manželky, jeho sestry; a oni odpierali toho, že by JKMt neměl tu žádného práva, praviece, že k tomu lepšie právo mají nežli kto jiný a že jsú toho i v držení, prosiece JKMti, aby je ráčil při právu a súdu dvorském svém zachovati; JKMt se pány takto ráčil mezi nimi vypovědieti: Poněvadž táž pře byla jest o túž věc mezi panem Čeňkem Kunú a jmenovanými bratřími, a jest od- ložena do súdu dvorského, též JMt odkládá jim toho až do téhož súdu dvorského, každé straně bez škody. Actum ut supra. Registra I. 150. a. za nálezy č. 101 a 102 v Archivu Č. IV. 324 a 325. 296. Mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarošem a Janem Ilburkem a Jakubem a Janem bratřími z Vřesovic. 1479, [11. ledna]. Annorum domini oc. LXXIX°. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem z Vře- sovic s jedné, a Jarošem a Janem Ilburkem, Jakubem a Janem bratřími též z Vře- sovic s strany druhé. KMt se pány vyslyševše jich pře i odpory, i ráčil JKMt se pány takto povědieti: že JKMt ráčil jest je prve slyšeti a výpověď učiniti, ale že on Jindřich v tom se nezachoval, maje KMti rozsudek a pánuov, zase přistúpil před JMt k súdu s bratřími svými; i ráčil JKMt se pány raddú jemu Jindřichovi pově- dieti, aby on ani žádný jiný toho se viece nedopúštěl k lehkosti JMti, jsa rozsúzen, by se měl zase k súdu navracovati o túž věc, neb se jest jemu ani bratřím jeho druhé straně nic neukrátilo, jakož výpověď prvnie ukazuje. Actum ut supra. Registra I. 150. a. Srv. nález č. 292 na str. 518. 297. Mezi knížaty Minsterberskými Jindřichem a Hynkem, a Muštou z Řepan a jeho tovaryši. 1479, 15. ledna. Anno oc. LXXIX', feria VI. ante festum sancti Anthoni. V té při, kteráž jest byla mezi knězem Jindřichem a knězem Hynkem, kniežaty Minstrberskými a hra- biemi Kladskými s jedné, a Muštú z Řepan a jeho tovaryši s strany druhé. Jakož on Mušta vinil jest již jmenovaná kniežata z nějakého dluhu, jakož pak i zápisy týchž kniežat před králem JMtí a přede pány okazoval, a pravě, že by proti svým pečetěm mluvili; a jmenovaná kniežata jsú odepřeli, že proti svým pečetěm nic ne- mluvie, a že jsú těm zápisuom dosti učinili, což jsú učiniti měli; a tak JKMt se
Strana 520
520 D. XIII. Registra soudu komorního. pány vyslyšav jich obojích pře i také některých pánuov zprávu, kterak pan Buryan mlayší, kteřížto zápisové jemu také svědčie, odporen jest jim byl toho a pravil, že jmenovaná kniežata nic jim povinni nejsú vedle těch zápisuov, a což byli povinni, že jsú všemu dosti učinili, i takto JKMt se pány vypověděli jsú: Poněvadž zápis neb zápisové svědčie napřed panu Buryanovi a potom Muštovi a jiným, a pan Buryan seznal jest, že již jmenovaná kniežata všecko jsú jim učinili, což jsú učiniti měli, že jim viece často jmenovaná kniežata vedle těch zápisuov, kteréž jsú okazovali, nic povinni nejsú, než jestliže by kterú jinú spravedlnost měli, že se jim ta cesta neza- vierá, by svého dobývati neměli. A jakož on Mušta dotýkal jest v některých věcech jmenovaných kniežat, povědieno jest jemu, že jest jim na tom křivdu činil. Actum anno ut supra. Registra I. 151. a. za nálezem č. 103 v Archivu Č. IV. 326. 298. Mezi Václavem Běšínem a Jiříkem Mihulí, a Mlýnkovou od Hory. 1479, 16. ledna. Anno oc. LXXIX', sabbato ante festum sancti Anthoni. V té při, kteráž jest mezi Václavem Běšínem a Jiříkem Mihulí s jedné, a Mlýnkovú od Hory s strany druhé. Jakož již jmenovaní Václav Běšín a Jiřík Mihule táhnú se na statek nebožce Mlýnkuov, a to obdarováním KMti: páni radda JKMti vyslyševše jich pře i odpory, ráčili jim toho odložiti až do práv a súdu zemského, a ona Mlýnkova aby v tom času v tom statku seděla a jeho požívala a neutracovala. Registra I. 151. b. 299. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabí Pražským, a Tvochem starším. 1479, 19. ledna. Anno oc, feria III. ante Fabiani. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Janovic, najvyšším purkrabí Pražským s jedné, a Tvochem starším s strany druhé. Jakož pan Jenec chtěl Tvochovi dáti summu hlavní, úroky i také škody spravedlivé, a on Tvoch chtěl také, aby pan Jenec ty škody, kteréž jest Rybňanský vzal, aby je zaplatil, a on pan Jenec pravil, že těch škod nenie jemu povinen plniti; páni radda JKMti takto jsú ráčili mezi nimi vypovědieti: Aby pan Jenec summu hlavní, úroky proležalé i také za škody ty penieze v hospodě položil, a on Tvoch aby ty penieze vzal; a bude-li se zdáti Tvochovi viece z škod pana Jence napomínati, ty škody aby sepsal a položil i s hlavním listem u pana purkrabie hradského, a to ve dvú nedělí pořád sběhlých. A bude-li se zdáti panu Jencovi ty škody přijieti anebo na to odpor učiniti, to bude při jeho vuoli; a rok jest jim o to položen, aby stáli v pátek na suché dni nynie najprve příští, a v tom času aby Tvoch neležal ani škod na pana Jence vedl, dokudž by o to rozeznáni nebyli. Registra I. 151. b.
520 D. XIII. Registra soudu komorního. pány vyslyšav jich obojích pře i také některých pánuov zprávu, kterak pan Buryan mlayší, kteřížto zápisové jemu také svědčie, odporen jest jim byl toho a pravil, že jmenovaná kniežata nic jim povinni nejsú vedle těch zápisuov, a což byli povinni, že jsú všemu dosti učinili, i takto JKMt se pány vypověděli jsú: Poněvadž zápis neb zápisové svědčie napřed panu Buryanovi a potom Muštovi a jiným, a pan Buryan seznal jest, že již jmenovaná kniežata všecko jsú jim učinili, což jsú učiniti měli, že jim viece často jmenovaná kniežata vedle těch zápisuov, kteréž jsú okazovali, nic povinni nejsú, než jestliže by kterú jinú spravedlnost měli, že se jim ta cesta neza- vierá, by svého dobývati neměli. A jakož on Mušta dotýkal jest v některých věcech jmenovaných kniežat, povědieno jest jemu, že jest jim na tom křivdu činil. Actum anno ut supra. Registra I. 151. a. za nálezem č. 103 v Archivu Č. IV. 326. 298. Mezi Václavem Běšínem a Jiříkem Mihulí, a Mlýnkovou od Hory. 1479, 16. ledna. Anno oc. LXXIX', sabbato ante festum sancti Anthoni. V té při, kteráž jest mezi Václavem Běšínem a Jiříkem Mihulí s jedné, a Mlýnkovú od Hory s strany druhé. Jakož již jmenovaní Václav Běšín a Jiřík Mihule táhnú se na statek nebožce Mlýnkuov, a to obdarováním KMti: páni radda JKMti vyslyševše jich pře i odpory, ráčili jim toho odložiti až do práv a súdu zemského, a ona Mlýnkova aby v tom času v tom statku seděla a jeho požívala a neutracovala. Registra I. 151. b. 299. Mezi Janem z Janovic, nejv. purkrabí Pražským, a Tvochem starším. 1479, 19. ledna. Anno oc, feria III. ante Fabiani. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Janovic, najvyšším purkrabí Pražským s jedné, a Tvochem starším s strany druhé. Jakož pan Jenec chtěl Tvochovi dáti summu hlavní, úroky i také škody spravedlivé, a on Tvoch chtěl také, aby pan Jenec ty škody, kteréž jest Rybňanský vzal, aby je zaplatil, a on pan Jenec pravil, že těch škod nenie jemu povinen plniti; páni radda JKMti takto jsú ráčili mezi nimi vypovědieti: Aby pan Jenec summu hlavní, úroky proležalé i také za škody ty penieze v hospodě položil, a on Tvoch aby ty penieze vzal; a bude-li se zdáti Tvochovi viece z škod pana Jence napomínati, ty škody aby sepsal a položil i s hlavním listem u pana purkrabie hradského, a to ve dvú nedělí pořád sběhlých. A bude-li se zdáti panu Jencovi ty škody přijieti anebo na to odpor učiniti, to bude při jeho vuoli; a rok jest jim o to položen, aby stáli v pátek na suché dni nynie najprve příští, a v tom času aby Tvoch neležal ani škod na pana Jence vedl, dokudž by o to rozeznáni nebyli. Registra I. 151. b.
Strana 521
Zápisy z roku 1479. 521 300. Mezi měšťany Starého města Pražského a Smilem, služebníkem Jana Tovačovského. 1479, 19. ledna. V té při, kteráž jest byla mezi poctivými měšťany Starého města Pražského s jedné, a Smilem, služebníkem pana Jana Tovačovského, s strany druhé. Jakož on Smil vinil jest jmenované měšťany, že by se jemu mocí uvázali v lidi jeho, kterýchžto lidí otec jeho i také poručník jeho i také on Smil byl jest v držení bez překážky; a oni jmenovaní měšťané odpierali jsú toho praviece, že jsú se v ty lidi žádnú mocí neuvázali, než toliko že jsú ten plat zastavili, chtiece od Smila viděti spravedlnost jeho, kterú by na to měl; a JKMt se pány vyslyšev obojí stranu, i ráčil JMt takto mezi nimi vypovědieti: Poněvadž Smil okázal jest spravedlnost svú a k tomu také i drženie až do sie chvíle bez překážky, aby oni jmenovaní měšťané Smila na pokoji nechali, přěkážky jemu v tom nečiniece. Actum anno et die ut supra. Registra I. 152. a. 301. Mezi Arnoštem z Věžník a Janem Pogorským. 1479, 19. ledna. Anno oc. LXXIX°. V té při, kteráž jest mezi Arnoštem z Věžník s jedné, a Janem Pogorským s strany druhé. Tak jakož jest týž Pogorský puotku učinil na Arnošta pravě, že by jej bil neprávě, a nešlechetně jemu hanbu i škodu učinil; Arnošt jest tomu odpieral a pravě tak, že jemu na tom křivdu činí, že, což jest jemu učinil, že jest to učiniti musil z jeho řečí, kteréž jest proti němu mluvil, a že jest jeho prosil pro buoh a to jednu i druhé, a potom po třetie i pro črta, aby jeho s po- kojem nechal; a na to jest svědomie okázal, kteréžto svědomie JKMt se pány slyšeli jsú a vážili; ale on Pogorský žádného jest svědomie nevedl, než sám se v té při za svědka položil. A protož JKMt se pány váživše tu věc, takto mezi nimi vypovie- dají, že on jmenovaný Arnošt v té věci proti Janovi Pogorskému nic jest proti své cti neučinil. Actum anno ut supra. Registra I. 152. b. 302. Mezi Zdeslavem z Šternberka a Věňkem Dýmkem Račiněvským. 1479, 19. března. Anno oc. ut supra, feria VI. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest byla mezi panem Zdeslavem z Šternberka s jedné, a Věňkem Dýmkem Rači- něvským s strany druhé. Jakož pan Zdeslav vinil jest jmenovaného Věňka, kterak by nebožtíku otci jeho Věňkovu, Petrovi Dýmkovi, nějaká ves svěřena byla od ne- božtíka Zdeňka, otce jeho oc; páni radda JKMti vyslyševše jich žalobu i také odpor, i vypověděli jsú takto mezi nimi: Poněvadž on Věněk neodpierá svěřenie, kteréž se jest stalo od pana Zdeňka, otce páně Zdeslavova, otci Věňkovu, aby té vsi on Archiv Český VII. 66
Zápisy z roku 1479. 521 300. Mezi měšťany Starého města Pražského a Smilem, služebníkem Jana Tovačovského. 1479, 19. ledna. V té při, kteráž jest byla mezi poctivými měšťany Starého města Pražského s jedné, a Smilem, služebníkem pana Jana Tovačovského, s strany druhé. Jakož on Smil vinil jest jmenované měšťany, že by se jemu mocí uvázali v lidi jeho, kterýchžto lidí otec jeho i také poručník jeho i také on Smil byl jest v držení bez překážky; a oni jmenovaní měšťané odpierali jsú toho praviece, že jsú se v ty lidi žádnú mocí neuvázali, než toliko že jsú ten plat zastavili, chtiece od Smila viděti spravedlnost jeho, kterú by na to měl; a JKMt se pány vyslyšev obojí stranu, i ráčil JMt takto mezi nimi vypovědieti: Poněvadž Smil okázal jest spravedlnost svú a k tomu také i drženie až do sie chvíle bez překážky, aby oni jmenovaní měšťané Smila na pokoji nechali, přěkážky jemu v tom nečiniece. Actum anno et die ut supra. Registra I. 152. a. 301. Mezi Arnoštem z Věžník a Janem Pogorským. 1479, 19. ledna. Anno oc. LXXIX°. V té při, kteráž jest mezi Arnoštem z Věžník s jedné, a Janem Pogorským s strany druhé. Tak jakož jest týž Pogorský puotku učinil na Arnošta pravě, že by jej bil neprávě, a nešlechetně jemu hanbu i škodu učinil; Arnošt jest tomu odpieral a pravě tak, že jemu na tom křivdu činí, že, což jest jemu učinil, že jest to učiniti musil z jeho řečí, kteréž jest proti němu mluvil, a že jest jeho prosil pro buoh a to jednu i druhé, a potom po třetie i pro črta, aby jeho s po- kojem nechal; a na to jest svědomie okázal, kteréžto svědomie JKMt se pány slyšeli jsú a vážili; ale on Pogorský žádného jest svědomie nevedl, než sám se v té při za svědka položil. A protož JKMt se pány váživše tu věc, takto mezi nimi vypovie- dají, že on jmenovaný Arnošt v té věci proti Janovi Pogorskému nic jest proti své cti neučinil. Actum anno ut supra. Registra I. 152. b. 302. Mezi Zdeslavem z Šternberka a Věňkem Dýmkem Račiněvským. 1479, 19. března. Anno oc. ut supra, feria VI. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest byla mezi panem Zdeslavem z Šternberka s jedné, a Věňkem Dýmkem Rači- něvským s strany druhé. Jakož pan Zdeslav vinil jest jmenovaného Věňka, kterak by nebožtíku otci jeho Věňkovu, Petrovi Dýmkovi, nějaká ves svěřena byla od ne- božtíka Zdeňka, otce jeho oc; páni radda JKMti vyslyševše jich žalobu i také odpor, i vypověděli jsú takto mezi nimi: Poněvadž on Věněk neodpierá svěřenie, kteréž se jest stalo od pana Zdeňka, otce páně Zdeslavova, otci Věňkovu, aby té vsi on Archiv Český VII. 66
Strana 522
522 D. XIII. Registra soudu komorního. Věněk postúpil panu Zdeslavovi od dnes konečně ve dvú nedělí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 155. a. za nálezy č. 104 a 105 v Archivu Č. IV. 326—328. 303. Mezi Václavem z Míkovic a nevěstou jeho. 1479, 17. března. Anno LXXIX°, feria IIII. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi Václavem z Miekovic s jedné, a nevěstú jeho s strany druhé. KMt i páni vy- slyševše jich pře i odpory, i rozkázáno a vypovědieno jest mezi nimi takto: aby ona nevěsta jeho v věno své se uvázala, v polovici statku toho, tak jakož jie dcky svědčie, a on Václav Miekovský aby druhú polovici opatroval, a přivodil k užitku a k do- brému sirotčiemu. Actum ut supra. Registra I. 155. b. 304. Mezi pány Bořity a Alšem ze Šanova, a měšťany Brodskými. 1479, 18. března. Annorum domini oc. LXXIX°, feria V. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi pány Bořity a mezi Alšem z Šanova jménem mateře, manželky jeho s jedné, a měšťany Brodskými s strany druhé. Tak jakož páni Bořitové pravie, že k statku a k svrchkuom zuostalým po nebožce Dorothě, přietelkyni jich, právo a spra- vedlnost mají, a toho dovodiece jedno příbuzenstvím, druhé obdarováním KMti; proti tomu Aleš z Šanova jménem paní mateřě, manželky jeho, praví, že by právo měla jedno příbuzenstvím krevním jakožto po sestře i také obdarováním KMti; a měšťané Brodští tomu obojiemu odpierajiece pravili, že nebožka táž paní Dorotha učinila jest kšaft vedle práva, poručivši statek svuoj osobám některým, kterýmž se jie zdálo, kteréhožto kšaftu KMt potvrditi jest ráčil, žádajíce při tom zachováni býti; KMt se pány ty všecky věci s pilností váživše, takto JMt se pány vyřieká a rozkazuje: že tiem kšaftem, kterýmž jest statek svuoj porúčěla, a JMt téhož kšaftu potvrditi jest ráčil prve, než jest JMt jim obojím právo své ráčil dáti, a což jest prve závadné nebylo, že jest to ona mohla poručiti, komuž se jest jie zdálo a líbilo vedle práva. Registra I. 155. b. 305. Mezi Jetřichem z Černotce a Petrem Tuchorským. 1479, 18. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Jetřichem z Črnotce s jedné, a Petrem Thuchorským s strany druhé. Jakož Jetřich vinil jest Thuchorského, že by jemu po své sestře, po jeho ženě, nechtěl vydati věna sta kop, kteréž dckami zapsáno má od svého strýce; on Thuchorský odpieral toho, a příčinu toho pokládaje,
522 D. XIII. Registra soudu komorního. Věněk postúpil panu Zdeslavovi od dnes konečně ve dvú nedělí. Actum anno et die ut supra. Registra I. 155. a. za nálezy č. 104 a 105 v Archivu Č. IV. 326—328. 303. Mezi Václavem z Míkovic a nevěstou jeho. 1479, 17. března. Anno LXXIX°, feria IIII. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi Václavem z Miekovic s jedné, a nevěstú jeho s strany druhé. KMt i páni vy- slyševše jich pře i odpory, i rozkázáno a vypovědieno jest mezi nimi takto: aby ona nevěsta jeho v věno své se uvázala, v polovici statku toho, tak jakož jie dcky svědčie, a on Václav Miekovský aby druhú polovici opatroval, a přivodil k užitku a k do- brému sirotčiemu. Actum ut supra. Registra I. 155. b. 304. Mezi pány Bořity a Alšem ze Šanova, a měšťany Brodskými. 1479, 18. března. Annorum domini oc. LXXIX°, feria V. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi pány Bořity a mezi Alšem z Šanova jménem mateře, manželky jeho s jedné, a měšťany Brodskými s strany druhé. Tak jakož páni Bořitové pravie, že k statku a k svrchkuom zuostalým po nebožce Dorothě, přietelkyni jich, právo a spra- vedlnost mají, a toho dovodiece jedno příbuzenstvím, druhé obdarováním KMti; proti tomu Aleš z Šanova jménem paní mateřě, manželky jeho, praví, že by právo měla jedno příbuzenstvím krevním jakožto po sestře i také obdarováním KMti; a měšťané Brodští tomu obojiemu odpierajiece pravili, že nebožka táž paní Dorotha učinila jest kšaft vedle práva, poručivši statek svuoj osobám některým, kterýmž se jie zdálo, kteréhožto kšaftu KMt potvrditi jest ráčil, žádajíce při tom zachováni býti; KMt se pány ty všecky věci s pilností váživše, takto JMt se pány vyřieká a rozkazuje: že tiem kšaftem, kterýmž jest statek svuoj porúčěla, a JMt téhož kšaftu potvrditi jest ráčil prve, než jest JMt jim obojím právo své ráčil dáti, a což jest prve závadné nebylo, že jest to ona mohla poručiti, komuž se jest jie zdálo a líbilo vedle práva. Registra I. 155. b. 305. Mezi Jetřichem z Černotce a Petrem Tuchorským. 1479, 18. března. Anno et die ut supra. V té při, kteráž jest mezi Jetřichem z Črnotce s jedné, a Petrem Thuchorským s strany druhé. Jakož Jetřich vinil jest Thuchorského, že by jemu po své sestře, po jeho ženě, nechtěl vydati věna sta kop, kteréž dckami zapsáno má od svého strýce; on Thuchorský odpieral toho, a příčinu toho pokládaje,
Strana 523
Zápisy z roku 1479. 523 že dckami nemá jináče zapsáno, než toliko desět kop platu do svého života, a že potom po smrti ten plat má na něho zase připadnúti, a také že se jest bez jeho vuole vdala. KMt se pány váživše to, že jest jeho sestra vlastnie, a že se jest vdala za dobrého člověka, i také z které příčiny stal se závazek toho platu oc, i takto JMt ráčil rozkázati a rozkazuje: aby on Thuchorský dal sto kop po sestře své, tak jakožto po jiných sestrách svých dal jest, a také aby ona zase byla opatřena věnem podle práva. Actum ut supra. Registra I. 156. a. 306. Mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským. 1479, 19. března. Annorum domini oc. LXXIX', feria VI. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Drahobudic s jedné, a panem Janem Pře- božským s strany druhé. Jakož Přebožský vinil jest Bohuši, kterak by neprávě a ne- šlechetně nepravého a křivého svědka proti němu vedl, a že to chce provézsti na téhož svědka, žádaje, aby byl před KMtí postaven. On toho odpieral pravě, že nic, a to aby tu nepravost na něho vedl. On pak Bohuše téhož Přebožského zase vinil, a dotýkal a pravě, že jeho otec neprávě a nešlechetně učinil jest, maje klásti Svoj- šice a zpraviti, potom že jest témuž synu svému Přebožskému kladl dluhem čtyřid- ceti kop za oddiel, a že jest neprávě [a] nešlechetně učinil, a že on Přebožský z téhož nepravého a nešlechetného kořene pošel oc. Tu KMt se pány vyslyševše jich žaloby i odpory, listy i dcky i také některá svědomie, i ještě jsúc tázáni, mají-li s obú stranú které viece duovody a potřeby své, i srozomieno jest, že nic. A tu JMt s pil- ností ty věci s raddú svú ráčil jest vážiti, i takto JMt ráčil vyřéci a vypoviedá: Jakož on Přebožský dotekl jest Bohuše tiem, kterak by naň nepravého a křivého svědka vedl, dotýkaje v tom nepravosti jeho, poněvadž Přebožský toho na Bohuši nevede, by on jej svú osobú k křivému svědectví přivedl, že tiem žádnú nepravostí nenie vinen, aniž jest měl tiem dotýkán býti. Ale což se dotýče viněnie a dotčenie od Bohuše Přebožského a otce jeho, KMt a páni ráčili jsú povědieti, že podle listu i desk i také póhonu otec Přebožského neučinil jest nic nepravého, ani také on Pře- božský nepošel jest z kořene nešlechetného a nepravého, i neměl jest jeho tiem do- týkati, a že jest jemu i otci jeho na tom křivdu činil, a že JMt takových puotek neráčí viece trpěti. A jestliže by se kto toho dopustil, že by takový kázán byl, aby potom jiní takových věcí a puotek neslušných nesměli se dopúštěti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 156. b. Srv. nálezy č. 214, 224 a 289 na str. 489, 493 a 516. 66*
Zápisy z roku 1479. 523 že dckami nemá jináče zapsáno, než toliko desět kop platu do svého života, a že potom po smrti ten plat má na něho zase připadnúti, a také že se jest bez jeho vuole vdala. KMt se pány váživše to, že jest jeho sestra vlastnie, a že se jest vdala za dobrého člověka, i také z které příčiny stal se závazek toho platu oc, i takto JMt ráčil rozkázati a rozkazuje: aby on Thuchorský dal sto kop po sestře své, tak jakožto po jiných sestrách svých dal jest, a také aby ona zase byla opatřena věnem podle práva. Actum ut supra. Registra I. 156. a. 306. Mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským. 1479, 19. března. Annorum domini oc. LXXIX', feria VI. post festum sancti Gregorii. V té při, kteráž jest mezi panem Bohuší z Drahobudic s jedné, a panem Janem Pře- božským s strany druhé. Jakož Přebožský vinil jest Bohuši, kterak by neprávě a ne- šlechetně nepravého a křivého svědka proti němu vedl, a že to chce provézsti na téhož svědka, žádaje, aby byl před KMtí postaven. On toho odpieral pravě, že nic, a to aby tu nepravost na něho vedl. On pak Bohuše téhož Přebožského zase vinil, a dotýkal a pravě, že jeho otec neprávě a nešlechetně učinil jest, maje klásti Svoj- šice a zpraviti, potom že jest témuž synu svému Přebožskému kladl dluhem čtyřid- ceti kop za oddiel, a že jest neprávě [a] nešlechetně učinil, a že on Přebožský z téhož nepravého a nešlechetného kořene pošel oc. Tu KMt se pány vyslyševše jich žaloby i odpory, listy i dcky i také některá svědomie, i ještě jsúc tázáni, mají-li s obú stranú které viece duovody a potřeby své, i srozomieno jest, že nic. A tu JMt s pil- ností ty věci s raddú svú ráčil jest vážiti, i takto JMt ráčil vyřéci a vypoviedá: Jakož on Přebožský dotekl jest Bohuše tiem, kterak by naň nepravého a křivého svědka vedl, dotýkaje v tom nepravosti jeho, poněvadž Přebožský toho na Bohuši nevede, by on jej svú osobú k křivému svědectví přivedl, že tiem žádnú nepravostí nenie vinen, aniž jest měl tiem dotýkán býti. Ale což se dotýče viněnie a dotčenie od Bohuše Přebožského a otce jeho, KMt a páni ráčili jsú povědieti, že podle listu i desk i také póhonu otec Přebožského neučinil jest nic nepravého, ani také on Pře- božský nepošel jest z kořene nešlechetného a nepravého, i neměl jest jeho tiem do- týkati, a že jest jemu i otci jeho na tom křivdu činil, a že JMt takových puotek neráčí viece trpěti. A jestliže by se kto toho dopustil, že by takový kázán byl, aby potom jiní takových věcí a puotek neslušných nesměli se dopúštěti. Actum anno et die ut supra. Registra I. 156. b. Srv. nálezy č. 214, 224 a 289 na str. 489, 493 a 516. 66*
Strana 524
524 D. XIII. Registra soudu komorního. 307. Mezi Vilémem z Landštejna a Mikulášem Vrbíkem. 1479, 13. března. [Anno oc. LXXIX', sabbato ante festum sancte Gedrudis.] V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem z Lanštejna s jedné, a panem Mikulášem Vrbíkem s strany druhé, což se dotýče nějakého platu od kláštera Skalického. JKMt se pány vysly- ševše jich žaloby i odpory, i vypovědieno jest mezi nimi takto: Aby on pan Vilém hleděl spravedlnosti své, čímž hleděti má podle práva. Actum ut supra. Registra I. 157. b. za nálezem č. 106 v Archivu Č. IV. 328. Incipiunt registra seu contractiones judiciorum camere serenissimi principis et domini, domini Wladislai, regis Bohemie, marchionis Morawie oc, anni domini millesimi quadringen- tesimi LXXIX, notata per Wenceslaum de Radowiessycz et de Kyge, tunc temporis eiusdem ca- mere regalis notarium. 308. Mezi Václavem Lhotským a Čeňkou Lhotskou. 1479, 12. října. Prima causa feria III. ante Calixti pape. [O věno.] V té při a nesnázi, kteráž jest byla mezi Václavem Lhotským s jedné, a paní Čeňkú vdovú, někdy manželkú nebožtíka Oldřicha Lhotského bratra jeho, s strany druhé. Jakož jest paní Čeňka vinila Václava Lhotského, že jie věno jejie drží bezprávně mimo smlúvu a výpověď urozených pánuov, pana Zdeňka z Šternberka a pana Lva z Rožmitála a pana Vy- léma z Ryzmberka, jakož jest ten list smluvní a výpověď přede pány okázala; páni JMt vyslyšavše obojí stranu, viněnie i odpory, také list věnný, i také slyševše roz- sudek, kterýž se jest stal skrze již psané pány, tak sú rozkázali: aby ještě při tom se zachovali, a týž Václav aby jie déle věna jejieho nedržal. A poněvadž jest ten statek prodán, a těch peněz za ten statek vzatých jest puojčeno panu z Rožmberka CCCC zlatých uherských, i takto sú dále páni rozkázali: aby ten list Lhotský konečně ve čtyřech nedělech na Hradci položil panie Čeňce v moc, a dobrú vuoli jie naň udělal. A paní Čeňka také zase má jemu práva býti, z čehož jie on vinu dá. Actum ut supra. Presentibus istis dominis: dominus Ok de Rozmberk, dominus Leo de Ro- zmital, magister curie regni Boemie, Johannes de Janowicz et Petrzpurk, supremus purgrauius Pragensis, Johannes Zagiec de Hazmburk, Bohuslaus de Sswamberk, Per- toldus marssalk de Lippa et Crumluow, Johannes Thowaczowsky de Czimburk, su- premus camerarius regni Boemie, Puotha de Ryzmberk, supremus judex regni Boemie, Johannes de Sselmberg, supremus cancellarius regni Boemie, Jaroslaus de Ssternberk, Henricus de Hradec seu de Noua Domo, Zdeslaus de Ssternberk, Wylhelmus de Ilburk et Msseny, Johannes Strakoniczky de Sswamberk, Wylhelmus Krussina de Lichtm-
524 D. XIII. Registra soudu komorního. 307. Mezi Vilémem z Landštejna a Mikulášem Vrbíkem. 1479, 13. března. [Anno oc. LXXIX', sabbato ante festum sancte Gedrudis.] V té při, kteráž jest mezi panem Vilémem z Lanštejna s jedné, a panem Mikulášem Vrbíkem s strany druhé, což se dotýče nějakého platu od kláštera Skalického. JKMt se pány vysly- ševše jich žaloby i odpory, i vypovědieno jest mezi nimi takto: Aby on pan Vilém hleděl spravedlnosti své, čímž hleděti má podle práva. Actum ut supra. Registra I. 157. b. za nálezem č. 106 v Archivu Č. IV. 328. Incipiunt registra seu contractiones judiciorum camere serenissimi principis et domini, domini Wladislai, regis Bohemie, marchionis Morawie oc, anni domini millesimi quadringen- tesimi LXXIX, notata per Wenceslaum de Radowiessycz et de Kyge, tunc temporis eiusdem ca- mere regalis notarium. 308. Mezi Václavem Lhotským a Čeňkou Lhotskou. 1479, 12. října. Prima causa feria III. ante Calixti pape. [O věno.] V té při a nesnázi, kteráž jest byla mezi Václavem Lhotským s jedné, a paní Čeňkú vdovú, někdy manželkú nebožtíka Oldřicha Lhotského bratra jeho, s strany druhé. Jakož jest paní Čeňka vinila Václava Lhotského, že jie věno jejie drží bezprávně mimo smlúvu a výpověď urozených pánuov, pana Zdeňka z Šternberka a pana Lva z Rožmitála a pana Vy- léma z Ryzmberka, jakož jest ten list smluvní a výpověď přede pány okázala; páni JMt vyslyšavše obojí stranu, viněnie i odpory, také list věnný, i také slyševše roz- sudek, kterýž se jest stal skrze již psané pány, tak sú rozkázali: aby ještě při tom se zachovali, a týž Václav aby jie déle věna jejieho nedržal. A poněvadž jest ten statek prodán, a těch peněz za ten statek vzatých jest puojčeno panu z Rožmberka CCCC zlatých uherských, i takto sú dále páni rozkázali: aby ten list Lhotský konečně ve čtyřech nedělech na Hradci položil panie Čeňce v moc, a dobrú vuoli jie naň udělal. A paní Čeňka také zase má jemu práva býti, z čehož jie on vinu dá. Actum ut supra. Presentibus istis dominis: dominus Ok de Rozmberk, dominus Leo de Ro- zmital, magister curie regni Boemie, Johannes de Janowicz et Petrzpurk, supremus purgrauius Pragensis, Johannes Zagiec de Hazmburk, Bohuslaus de Sswamberk, Per- toldus marssalk de Lippa et Crumluow, Johannes Thowaczowsky de Czimburk, su- premus camerarius regni Boemie, Puotha de Ryzmberk, supremus judex regni Boemie, Johannes de Sselmberg, supremus cancellarius regni Boemie, Jaroslaus de Ssternberk, Henricus de Hradec seu de Noua Domo, Zdeslaus de Ssternberk, Wylhelmus de Ilburk et Msseny, Johannes Strakoniczky de Sswamberk, Wylhelmus Krussina de Lichtm-
Strana 525
Zápisy z roku 1479. 525 burk, Benedictus Libssteynsky de Colowrat, Bussek de Zieberk, Albertus de Colowrat, Burjan de Gutssteyn et de Necztin, camermegster regni Boemie, Wolffank Kragierz de Krik, Johannes Kostka de Postupicz, Jaroslaus de Duba, Czenko de Clinssteyn, procurator, Hinko de Walssteyn, Petrus de Ssternberk, Nicolaus de Lanssteyn, pro- thonotarius tabularum, Paulus Skalsky de Genssteyn, Benedictus de Weytmille, Hen- ricus de Plawno, Alsso Berka de Duba, Nicolaus Berka de Duba, Hanussius de Wartmberk, Leonardus de Gutssteyn, Johannes Krzineczky de Ronow, Cristoffor de Wartmberk, Fridrich de Ssumburk, Sigismundus de Wartmberk et Dieczin, Johannes de Lobkowicz et Hasistein, Burjan de Gutssteyn ceterique barones et terrigene. Registra II. a. list A. 1. a. 309. Mezi Jarohněvem z Kouta a Zdeborem Kolským. 1479, 12. října. [O svěření.] V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Jarohněvem z Kautha s jedné, a Zdeborem Kolským s strany druhé na miestě vdovy té. Tak že jest Zdebor vinil Jarohněva o ten dvuor v Durdicích, tak pravě, že jest jemu ten dvuor byl svěřen od Jana z Libochovan k věrné ruce, a ukázal jest také list věnný manželky téhož Jana, že jest jie on potom na tom dvoře věno udělal. Také při tom ukázal list Jarohněvuov pod jeho pečetí, an vyznává, že jest jemu věc svěřena. A Jarohněv také okázal list, kterýmž jemu ten dvuor prodává, a potom že odúmrť vyprosil na KMti, a ten list z rozkázánie KMti jemu jest ve dsky všel. Páni JMt vyslyševše jich viněnie i odpory, i ty listy slyševše, takto sú rozkázali: Poněvadž jest Zdebor list okázal jeho, že jest jemu k věrné ruce toho svěřil, a on se k tomu znal, i roz- kázali sú páni, aby on Jarohněv toho dvoru Zdeborovi na miestě též vdovy postúpil konečně ve čtyřech nedělech pořád zběhlých, a ruka věrná napřed aby otevřena byla, a úroky, kteréž jest vzal, také při tom času aby mu dal. A bude-li se zdáti Jaro- hněvovi z čeho viniti Zdebora Kolského aneboli tu vdovu právem zemským, že mu se právo nezavierá, to bude mieti před sebú. Actum anno, die et presentibus quibus supra. Registra II. a. list A. 1. b. 310. Mezi Jaroslavem a Zdeslavem bratřími ze Šternberka a Buškem Lomeckým. 1479, 12. října. [O škody.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jaroslavem a panem Zdeslavem bratřími z Šternberka s jedné, a Buškem Lomeckým z strany druhé. Jakož při vedl pan Zdeslav proti Lomeckému, a to tiem, že v prvnie výpovědi páně purkrabově a panské stojí, že má Lomecký v desieti dnech dáti panu Zdeslavovi škody vypsány, a že jest toho neučinil; a Lomecký pravil, že mu jest to beze lsti přišlo, a že jest hospodáře doma nebylo. Pan purkrabie a páni slyševše jeho řeč,
Zápisy z roku 1479. 525 burk, Benedictus Libssteynsky de Colowrat, Bussek de Zieberk, Albertus de Colowrat, Burjan de Gutssteyn et de Necztin, camermegster regni Boemie, Wolffank Kragierz de Krik, Johannes Kostka de Postupicz, Jaroslaus de Duba, Czenko de Clinssteyn, procurator, Hinko de Walssteyn, Petrus de Ssternberk, Nicolaus de Lanssteyn, pro- thonotarius tabularum, Paulus Skalsky de Genssteyn, Benedictus de Weytmille, Hen- ricus de Plawno, Alsso Berka de Duba, Nicolaus Berka de Duba, Hanussius de Wartmberk, Leonardus de Gutssteyn, Johannes Krzineczky de Ronow, Cristoffor de Wartmberk, Fridrich de Ssumburk, Sigismundus de Wartmberk et Dieczin, Johannes de Lobkowicz et Hasistein, Burjan de Gutssteyn ceterique barones et terrigene. Registra II. a. list A. 1. a. 309. Mezi Jarohněvem z Kouta a Zdeborem Kolským. 1479, 12. října. [O svěření.] V té při a ruoznici, kteráž jest byla mezi Jarohněvem z Kautha s jedné, a Zdeborem Kolským s strany druhé na miestě vdovy té. Tak že jest Zdebor vinil Jarohněva o ten dvuor v Durdicích, tak pravě, že jest jemu ten dvuor byl svěřen od Jana z Libochovan k věrné ruce, a ukázal jest také list věnný manželky téhož Jana, že jest jie on potom na tom dvoře věno udělal. Také při tom ukázal list Jarohněvuov pod jeho pečetí, an vyznává, že jest jemu věc svěřena. A Jarohněv také okázal list, kterýmž jemu ten dvuor prodává, a potom že odúmrť vyprosil na KMti, a ten list z rozkázánie KMti jemu jest ve dsky všel. Páni JMt vyslyševše jich viněnie i odpory, i ty listy slyševše, takto sú rozkázali: Poněvadž jest Zdebor list okázal jeho, že jest jemu k věrné ruce toho svěřil, a on se k tomu znal, i roz- kázali sú páni, aby on Jarohněv toho dvoru Zdeborovi na miestě též vdovy postúpil konečně ve čtyřech nedělech pořád zběhlých, a ruka věrná napřed aby otevřena byla, a úroky, kteréž jest vzal, také při tom času aby mu dal. A bude-li se zdáti Jaro- hněvovi z čeho viniti Zdebora Kolského aneboli tu vdovu právem zemským, že mu se právo nezavierá, to bude mieti před sebú. Actum anno, die et presentibus quibus supra. Registra II. a. list A. 1. b. 310. Mezi Jaroslavem a Zdeslavem bratřími ze Šternberka a Buškem Lomeckým. 1479, 12. října. [O škody.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jaroslavem a panem Zdeslavem bratřími z Šternberka s jedné, a Buškem Lomeckým z strany druhé. Jakož při vedl pan Zdeslav proti Lomeckému, a to tiem, že v prvnie výpovědi páně purkrabově a panské stojí, že má Lomecký v desieti dnech dáti panu Zdeslavovi škody vypsány, a že jest toho neučinil; a Lomecký pravil, že mu jest to beze lsti přišlo, a že jest hospodáře doma nebylo. Pan purkrabie a páni slyševše jeho řeč,
Strana 526
526 D. XIII. Registra soudu komorního. tak sú druhú výpověď učinili: Jestliže Lomecký to provede, že jim jest ta věc ne- přišla k uobmeškání než hospodářem, že jeho doma nebylo; a poněvadž jest ukázal svědomie hospodářovo i jiných dobrých lidí pod jich pečeťmi, a pan Jaroslav ani pan Zdeslav tomu svědomí jsú neodpierali, pan purgrabie se pány vypoviedají: že pan Zdeslav vedle prvnějšie výpovědi má škody spravedlivé platiti do toho času, jakož prvnie výpověď ukazuje, a ještě při témž zuostavují, aby Lomecký ty škody sepsané položil před panem purgrabí v desieti dnech pod svú pečetí. A pan Jaroslav a pan Zdeslav aby po ně poslali, a konečně ve dvú nedělí odpor také u pana purkrabie položili, a o suchých dnech najprv příštích před panem purgrabí aby k tomu stáli anebo s plnú mocí poslali té věci k rozeznání. Actum anno, die et presentibus quo supra. Registra II. a. list A. 1. b. 311. Mezi Bohuší z Bozkovic a Matějem Sudlicí. 1479, 18. prosince. [O svěření.] V té při a nesnázi, kteráž jest mezi panem Bohuší z Bozkovic a z Svitav s jedné, a Matějem Sudlicí s strany druhé. Tak že pan Bohuše pro nemoc svú nemohl jest sám osobně zde býti, než mocně na zisk i na ztrátu poručil jest při svú panu Mikulášovi z Lanšteyna oc, tak že pan Mikuláš vinil jest Matěje Su- dličku od pana Bohuše i od manželky jeho, aby tomu dosti učinil, což jest jemu od otce jejieho svěřeno, aby věrná ruka otevřiena byla. Tu týž Matěj tomu jest neodpieral, ale tak praví, že jest poručníkem dckami nebyl, než toliko zápisným, a což jest jemu svěřeno, jakožto listuov, peněz, že jest hotov tomu dosti učiniti, než což se dědictvie dotýče, že on toho mocen nenie. Páni vyslyševše jeho, že se k tomu povolně má, při tom sú zuostavili, tak aby tomu dosti učinil. A což se jiného tkne, jakožto dědictvie, že to chtie na krále na JMt vznésti, a obě straně aby stály v pon- dělí najprv příští v hodinu XVI. Actum sabbato ante Thome apostoli annorum oc. LXXVIIII°. R. II. a. list A. 2. a. 312. Mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Dorotou Milotickou. 1480, 7. března. [O ženské dotýkání kniežete.] V té při a ruoznici, kteráž jest byla vznikla mezi osvieceným kniežetem Hynkem, vévodú Mistrnberským oc, s jedné, a paní Dorothú Milotickú z strany druhé. Král JMt se pány raddu JMti takto jest ráčil rozkázati povědieti: že jakož jest byl rok položen panie Dorothě pod ztracením té pře, tu jest knieže JMt stál k rozkázání JKMti i pánuov, a paní Dorotha jest nestála; tu jest po ni JMt posielal, aby stála, jakož prve i sama toho žádala, aby jie rok položen byl, a již pak státi jináč nechtěla, leč by gleytem byla opatřena na
526 D. XIII. Registra soudu komorního. tak sú druhú výpověď učinili: Jestliže Lomecký to provede, že jim jest ta věc ne- přišla k uobmeškání než hospodářem, že jeho doma nebylo; a poněvadž jest ukázal svědomie hospodářovo i jiných dobrých lidí pod jich pečeťmi, a pan Jaroslav ani pan Zdeslav tomu svědomí jsú neodpierali, pan purgrabie se pány vypoviedají: že pan Zdeslav vedle prvnějšie výpovědi má škody spravedlivé platiti do toho času, jakož prvnie výpověď ukazuje, a ještě při témž zuostavují, aby Lomecký ty škody sepsané položil před panem purgrabí v desieti dnech pod svú pečetí. A pan Jaroslav a pan Zdeslav aby po ně poslali, a konečně ve dvú nedělí odpor také u pana purkrabie položili, a o suchých dnech najprv příštích před panem purgrabí aby k tomu stáli anebo s plnú mocí poslali té věci k rozeznání. Actum anno, die et presentibus quo supra. Registra II. a. list A. 1. b. 311. Mezi Bohuší z Bozkovic a Matějem Sudlicí. 1479, 18. prosince. [O svěření.] V té při a nesnázi, kteráž jest mezi panem Bohuší z Bozkovic a z Svitav s jedné, a Matějem Sudlicí s strany druhé. Tak že pan Bohuše pro nemoc svú nemohl jest sám osobně zde býti, než mocně na zisk i na ztrátu poručil jest při svú panu Mikulášovi z Lanšteyna oc, tak že pan Mikuláš vinil jest Matěje Su- dličku od pana Bohuše i od manželky jeho, aby tomu dosti učinil, což jest jemu od otce jejieho svěřeno, aby věrná ruka otevřiena byla. Tu týž Matěj tomu jest neodpieral, ale tak praví, že jest poručníkem dckami nebyl, než toliko zápisným, a což jest jemu svěřeno, jakožto listuov, peněz, že jest hotov tomu dosti učiniti, než což se dědictvie dotýče, že on toho mocen nenie. Páni vyslyševše jeho, že se k tomu povolně má, při tom sú zuostavili, tak aby tomu dosti učinil. A což se jiného tkne, jakožto dědictvie, že to chtie na krále na JMt vznésti, a obě straně aby stály v pon- dělí najprv příští v hodinu XVI. Actum sabbato ante Thome apostoli annorum oc. LXXVIIII°. R. II. a. list A. 2. a. 312. Mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Dorotou Milotickou. 1480, 7. března. [O ženské dotýkání kniežete.] V té při a ruoznici, kteráž jest byla vznikla mezi osvieceným kniežetem Hynkem, vévodú Mistrnberským oc, s jedné, a paní Dorothú Milotickú z strany druhé. Král JMt se pány raddu JMti takto jest ráčil rozkázati povědieti: že jakož jest byl rok položen panie Dorothě pod ztracením té pře, tu jest knieže JMt stál k rozkázání JKMti i pánuov, a paní Dorotha jest nestála; tu jest po ni JMt posielal, aby stála, jakož prve i sama toho žádala, aby jie rok položen byl, a již pak státi jináč nechtěla, leč by gleytem byla opatřena na
Strana 527
Zápisy z roku 1479 a 1480. 527 dvoře JMti, aby byla bezpečna před svým mužem. Tu JMKská i s raddú svú ráčil jest to vážiti a spravedlivě před se vzieti. Takto jsú konečně vyřknúti ráčili: Jakož jest paní Dorotha kniežete psaním i mluvením dotýkala, tak JMt praví i páni radda JMti, že jest napřed tu při svú, kterúž jest proti kniežeti vedla, ztratila, a toho, což jest kniežeti psaním i řečí dotýkala, učiniti jest neměla, neb jest na tom knie- žeti křivdu činila. A tomu jest JMt nikdy nevěřil ani ještě věří na knieže, neb jest JMt na knieže jináč neslýchal ani v čem jeho shledal, než jakožto na ctné knieže slušie. A protož JMt ráčí to před se vzieti s raddú svú a paní Dorotu z takových věcí tresktati, jakoby na to přislušalo. Actum feria III. ante Cirili et Methudii an- norum domini oc. LXXX', presentibus istis dominis: Johanne de Janowicz, supremo purgrauio Pragensi, Zdeslao de Ssternberk, Johanne de Sswamberk et Strakonicz, magistro prioratus per Boemiam, Jaroslao Berce de Duba, supremo judice tabularum curie regalis, Paulo de Genssteyn, Alssone Berka de Duba et Curziewody, Johanne de Ronow et Cunstnberk, Leonardo de Gutssteyn et Wartmberk, Vlrico de Waldek, purgrauio castri Pragensis, Slawata de Chlum, Johanne de Rupow, magistro curie domini regis, Cristofforo de Wicztum, curie domini regis maressalko, ceterorumque dominorum et terrigenarum. Registra II. a. list A. 2. b. 313. Mezi Jindřichem z Vřesovic a bratrem jeho Janem. 1480, 8. března. [Smlouvě dosti činiti.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Jindřichem z Vřesovic s jedné, a Janem též z Vřesovic bratrem jeho s strany druhé. Král JMt se pány raddami svými vyslyševše žaloby jich s obú stranú, ráčil jim rozkázati čísti prvnější výpověď, kteráž se jest skrze JMt a JMti raddu prve mezi týmiž bratřími stala, kteráž ukazuje, aby to sobě drželi a tak se zachovali, jakož mezi nimi smlúva přátelská skrze některé pány učiněna jest. Jakož pak týž Jindřich vedle též smlúvy k tomu jest držán, že jest Dlažima bratru svému mušil postúpiti; a jakož jest dále vypovědieno za tu ves Střiedku, aby, chce-li ji svrchupsaný Jan mieti, Jindřichovi šest set zlatých uherských položil. I tak JMt konečně rozkazuje: aby mu těch šest set zlatých dal a ves k sobě přijal, a on Jindřich to jemu Janovi aby ujistil, jestliže by kdy k tomu přišlo, že by se znovu děliti měli a všickni dielové se sešli, aby také těch šest set zlatých svrchupsaný Jindřich jemu navrátil a v moc položil, a tepruv znovu aby o všecko děleno bylo. Actum feria IV. ante Ciruli et Methudii annorum domini oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 3. a.
Zápisy z roku 1479 a 1480. 527 dvoře JMti, aby byla bezpečna před svým mužem. Tu JMKská i s raddú svú ráčil jest to vážiti a spravedlivě před se vzieti. Takto jsú konečně vyřknúti ráčili: Jakož jest paní Dorotha kniežete psaním i mluvením dotýkala, tak JMt praví i páni radda JMti, že jest napřed tu při svú, kterúž jest proti kniežeti vedla, ztratila, a toho, což jest kniežeti psaním i řečí dotýkala, učiniti jest neměla, neb jest na tom knie- žeti křivdu činila. A tomu jest JMt nikdy nevěřil ani ještě věří na knieže, neb jest JMt na knieže jináč neslýchal ani v čem jeho shledal, než jakožto na ctné knieže slušie. A protož JMt ráčí to před se vzieti s raddú svú a paní Dorotu z takových věcí tresktati, jakoby na to přislušalo. Actum feria III. ante Cirili et Methudii an- norum domini oc. LXXX', presentibus istis dominis: Johanne de Janowicz, supremo purgrauio Pragensi, Zdeslao de Ssternberk, Johanne de Sswamberk et Strakonicz, magistro prioratus per Boemiam, Jaroslao Berce de Duba, supremo judice tabularum curie regalis, Paulo de Genssteyn, Alssone Berka de Duba et Curziewody, Johanne de Ronow et Cunstnberk, Leonardo de Gutssteyn et Wartmberk, Vlrico de Waldek, purgrauio castri Pragensis, Slawata de Chlum, Johanne de Rupow, magistro curie domini regis, Cristofforo de Wicztum, curie domini regis maressalko, ceterorumque dominorum et terrigenarum. Registra II. a. list A. 2. b. 313. Mezi Jindřichem z Vřesovic a bratrem jeho Janem. 1480, 8. března. [Smlouvě dosti činiti.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Jindřichem z Vřesovic s jedné, a Janem též z Vřesovic bratrem jeho s strany druhé. Král JMt se pány raddami svými vyslyševše žaloby jich s obú stranú, ráčil jim rozkázati čísti prvnější výpověď, kteráž se jest skrze JMt a JMti raddu prve mezi týmiž bratřími stala, kteráž ukazuje, aby to sobě drželi a tak se zachovali, jakož mezi nimi smlúva přátelská skrze některé pány učiněna jest. Jakož pak týž Jindřich vedle též smlúvy k tomu jest držán, že jest Dlažima bratru svému mušil postúpiti; a jakož jest dále vypovědieno za tu ves Střiedku, aby, chce-li ji svrchupsaný Jan mieti, Jindřichovi šest set zlatých uherských položil. I tak JMt konečně rozkazuje: aby mu těch šest set zlatých dal a ves k sobě přijal, a on Jindřich to jemu Janovi aby ujistil, jestliže by kdy k tomu přišlo, že by se znovu děliti měli a všickni dielové se sešli, aby také těch šest set zlatých svrchupsaný Jindřich jemu navrátil a v moc položil, a tepruv znovu aby o všecko děleno bylo. Actum feria IV. ante Ciruli et Methudii annorum domini oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 3. a.
Strana 528
528 D. XIII. Registra soudu komorního. 314. Mezi Linhartem z Gutštejna a Jindřichem i Jiříkem Šůfy. 1480, 11. března. [O Lukovec.] Jakož jest byla nesnáz mezi panem Linhartem z Gutštejna s jedné, Jindřichem a Jiříkem Šuofy s strany druhé o Lukovec. I táhl se jest pan Linharth na rozsudek a vyrčenie, kteréž se jest stalo prve skrze KMt a JMti raddu o též zbožie ještě s starým panem Šuofem, otcem jich, i jest v též výpovědi shle- dáno, že jest to Šuof, starý otec jich, nestáním ztratil, jakož pak ta výpověď to v sobě šíře zavierá a okazuje. I váživ to JMKská se pány raddami svými, tak ráčil konečně vyřéci a vypovědieti: aby toho zbožie svrchupsaného i se vším jeho příslu- šenstvím panu Linhartovi bylo postúpeno konečně do svatého Jiřie najprv příštieho bez pohoršenie a umenšenie téhož zbožie. Actum sabbato ante Gregorii annorum oc. quo supra. Registra II. a. list A. 3. a. Srv. nálezy č. 141, 212 a 222 na str. 463, 489 a 492. 315. Mezi Václavem Kanickým a Hynkem Košatským. 1480, 10. března. [O listu udělání.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Václavem Ka- nickým s jedné, a Hynkem Košatským s strany druhé. Tak jakož on Kanický vinil jest Hynka, že jest jemu měl udělati list na osmdesáte kop a položiti na Kosti, a že jest tomu dosti neučinil, a proto že jest rukojmie napomínal; on jmenovaný Hynek pravil jest, že jest tak list položen podle úmluvy, kterýž list leží u pana purkrabie; i jiné smlúvy jsú připomenuty, a zvláště kteréž sú se staly v Boleslavi, jakož pak svědomie jest slyšáno i váženo páně Tovačovského i jiných dobrých lidí, což se do- týče leženie Kanického, že mu rozkázáno smluvú, aby sám zaplatil, a těch XV kop, pro kteréž jest ležal, že jest jich odeřčen túž smluvú. I takto pan purkrabie i se pány rozkazují: aby Kanický list ten přijal, kterýž u pana purgrabie leží, po- něvadž jest dosti jistoty; ale že jest měl list přijat býti, i nepřijal jeho Kanický, a rokové listu plněnie přešli jsú od datum listu až do sv. Ducha, jakož plněnie listu svědčí, tak všecka létha podle listu plněnie, kteráž sú se zadržala a přešla až do hodu sv. Ducha, kterýž má přijíti, ty všecky penieze zadrželé aby na ten čas sv. Ducha, kterýž má přijíti, pojednú a společně byly položeny Kanickému podle listu, což se jistiny dotýče, a ostatek, což by přešlo, to aby na týž rok, jakož list svědčí, doplnil. Než což se listu hlavnieho dotýče, že jest jeden rukojmie umřel v tom času, jestli že se Kanickému nezdá toho listu nechati bez obnovenie, aby mu Hynek list ve čtyřech nedělech obnovil od dnešnieho dne, a plněnie aby všecko svědčilo, jakož svrchu jest vypovědieno. Actum feria VI. ante Gregorii annorum domini oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 3. b.
528 D. XIII. Registra soudu komorního. 314. Mezi Linhartem z Gutštejna a Jindřichem i Jiříkem Šůfy. 1480, 11. března. [O Lukovec.] Jakož jest byla nesnáz mezi panem Linhartem z Gutštejna s jedné, Jindřichem a Jiříkem Šuofy s strany druhé o Lukovec. I táhl se jest pan Linharth na rozsudek a vyrčenie, kteréž se jest stalo prve skrze KMt a JMti raddu o též zbožie ještě s starým panem Šuofem, otcem jich, i jest v též výpovědi shle- dáno, že jest to Šuof, starý otec jich, nestáním ztratil, jakož pak ta výpověď to v sobě šíře zavierá a okazuje. I váživ to JMKská se pány raddami svými, tak ráčil konečně vyřéci a vypovědieti: aby toho zbožie svrchupsaného i se vším jeho příslu- šenstvím panu Linhartovi bylo postúpeno konečně do svatého Jiřie najprv příštieho bez pohoršenie a umenšenie téhož zbožie. Actum sabbato ante Gregorii annorum oc. quo supra. Registra II. a. list A. 3. a. Srv. nálezy č. 141, 212 a 222 na str. 463, 489 a 492. 315. Mezi Václavem Kanickým a Hynkem Košatským. 1480, 10. března. [O listu udělání.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Václavem Ka- nickým s jedné, a Hynkem Košatským s strany druhé. Tak jakož on Kanický vinil jest Hynka, že jest jemu měl udělati list na osmdesáte kop a položiti na Kosti, a že jest tomu dosti neučinil, a proto že jest rukojmie napomínal; on jmenovaný Hynek pravil jest, že jest tak list položen podle úmluvy, kterýž list leží u pana purkrabie; i jiné smlúvy jsú připomenuty, a zvláště kteréž sú se staly v Boleslavi, jakož pak svědomie jest slyšáno i váženo páně Tovačovského i jiných dobrých lidí, což se do- týče leženie Kanického, že mu rozkázáno smluvú, aby sám zaplatil, a těch XV kop, pro kteréž jest ležal, že jest jich odeřčen túž smluvú. I takto pan purkrabie i se pány rozkazují: aby Kanický list ten přijal, kterýž u pana purgrabie leží, po- něvadž jest dosti jistoty; ale že jest měl list přijat býti, i nepřijal jeho Kanický, a rokové listu plněnie přešli jsú od datum listu až do sv. Ducha, jakož plněnie listu svědčí, tak všecka létha podle listu plněnie, kteráž sú se zadržala a přešla až do hodu sv. Ducha, kterýž má přijíti, ty všecky penieze zadrželé aby na ten čas sv. Ducha, kterýž má přijíti, pojednú a společně byly položeny Kanickému podle listu, což se jistiny dotýče, a ostatek, což by přešlo, to aby na týž rok, jakož list svědčí, doplnil. Než což se listu hlavnieho dotýče, že jest jeden rukojmie umřel v tom času, jestli že se Kanickému nezdá toho listu nechati bez obnovenie, aby mu Hynek list ve čtyřech nedělech obnovil od dnešnieho dne, a plněnie aby všecko svědčilo, jakož svrchu jest vypovědieno. Actum feria VI. ante Gregorii annorum domini oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 3. b.
Strana 529
Zápisy z roku 1480. 529 316. Mezi Zdeňkem Neznašovským a Rýčkem, služebníkem pana Tovačovského. 1480, 10. března. [O nářek.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Zdeňkem Neznašovským s jedné, a Rýčkem služebníkem páně Tovačovského z strany druhé. Tak jakož jest Zdeněk sáhl vysoce Rýčkovi na jeho čest, a pravil před králem JMtí i přede pány, kterak jest zlý a nešlechetný a nepravý člověk, a že to naň chce provésti. Tu jest jim rok položen, aby stáli, a ta věc aby byla provedena. Tu jest Zdeněk, maje to naň vésti, toho nedostál, ale svévolně pryč jest ujel, věda dobře svolenie a zuostánie KMti i všie země, aby každý po jednom obeslání KMti stál, toho všeho jest nezachoval, ale k zlehčení JMti učiniv, pryč jest odjel. I tak pan purgrabie se pány ráčili kázati povědieti, že jest toho učiniti neměl. A to bude při JKMti, kterak se k němu bude ráčiti mieti a jeho trestktati jakožto neposlušného. A což se Rýčka dotýče, poněvadž jest stál, hotov jsa k tomu své cti hájiti, jako na dobrého člověka slušie, že tomu páni naň nevěřie, a by pak Zdeněk v tom umřel anebo se co jiného přihodilo, že jemu to nemá ke škodě ani k úrazu cti jeho býti. A ještě jim toho rok pokládají, aby stáli ten pátek vo suchých dnech najprv příštích pod tú pří ztracenie před pány, a zachovali se v řeči i v skutku až do toho času. Actum feria VI. ante Gregorii annorum domini quo supra. Registra II. a. list A. 3. b. 317. Mezi Viktorinem, Jindřichem a Hynkem knížaty Minsterberskými a Buriánem Labutí. 1480, 11. března. [O nářek.] V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi osviecenými knie- žaty, knězem Viktorinem, Jindřichem a Hynkem oc. s jedné, a panem Burjanem Labutí z strany druhé. Tak jakož jest týž Burjan vysoce sáhl na JJMti čest ne- slušným a šeredným láním a haněním skrze psanie i mluvenie, i obsielán jest týž pan Labuť od JKMti, aby před JMtí stál a kniežatóm JJMti práv byl. Tu jest nestál, a kniežata jsú stáli, jsúce pohotově tomu všemu dosti učiniti a odpierati tak, jakož ke cti příleží. I ráčil jest JMt roku jim odložiti, aby stáli pod té pře ztracením ten pátek o Svátosti se všemi svými potřebami. A proto, poněvadž JMt i se pány to znají, že kniežata k tomu stojie, tak ráčili povědieti: Jestliže by umřel který z nich anebo co se takového přihodilo, že to jich cti nic ke škodě nemá býti. Actum sabbato ante Gregorii anno quo supra. Registra II. a. list A. 4. a. Srv. další nález č. 324. Archiv Český VII. 67
Zápisy z roku 1480. 529 316. Mezi Zdeňkem Neznašovským a Rýčkem, služebníkem pana Tovačovského. 1480, 10. března. [O nářek.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Zdeňkem Neznašovským s jedné, a Rýčkem služebníkem páně Tovačovského z strany druhé. Tak jakož jest Zdeněk sáhl vysoce Rýčkovi na jeho čest, a pravil před králem JMtí i přede pány, kterak jest zlý a nešlechetný a nepravý člověk, a že to naň chce provésti. Tu jest jim rok položen, aby stáli, a ta věc aby byla provedena. Tu jest Zdeněk, maje to naň vésti, toho nedostál, ale svévolně pryč jest ujel, věda dobře svolenie a zuostánie KMti i všie země, aby každý po jednom obeslání KMti stál, toho všeho jest nezachoval, ale k zlehčení JMti učiniv, pryč jest odjel. I tak pan purgrabie se pány ráčili kázati povědieti, že jest toho učiniti neměl. A to bude při JKMti, kterak se k němu bude ráčiti mieti a jeho trestktati jakožto neposlušného. A což se Rýčka dotýče, poněvadž jest stál, hotov jsa k tomu své cti hájiti, jako na dobrého člověka slušie, že tomu páni naň nevěřie, a by pak Zdeněk v tom umřel anebo se co jiného přihodilo, že jemu to nemá ke škodě ani k úrazu cti jeho býti. A ještě jim toho rok pokládají, aby stáli ten pátek vo suchých dnech najprv příštích pod tú pří ztracenie před pány, a zachovali se v řeči i v skutku až do toho času. Actum feria VI. ante Gregorii annorum domini quo supra. Registra II. a. list A. 3. b. 317. Mezi Viktorinem, Jindřichem a Hynkem knížaty Minsterberskými a Buriánem Labutí. 1480, 11. března. [O nářek.] V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi osviecenými knie- žaty, knězem Viktorinem, Jindřichem a Hynkem oc. s jedné, a panem Burjanem Labutí z strany druhé. Tak jakož jest týž Burjan vysoce sáhl na JJMti čest ne- slušným a šeredným láním a haněním skrze psanie i mluvenie, i obsielán jest týž pan Labuť od JKMti, aby před JMtí stál a kniežatóm JJMti práv byl. Tu jest nestál, a kniežata jsú stáli, jsúce pohotově tomu všemu dosti učiniti a odpierati tak, jakož ke cti příleží. I ráčil jest JMt roku jim odložiti, aby stáli pod té pře ztracením ten pátek o Svátosti se všemi svými potřebami. A proto, poněvadž JMt i se pány to znají, že kniežata k tomu stojie, tak ráčili povědieti: Jestliže by umřel který z nich anebo co se takového přihodilo, že to jich cti nic ke škodě nemá býti. Actum sabbato ante Gregorii anno quo supra. Registra II. a. list A. 4. a. Srv. další nález č. 324. Archiv Český VII. 67
Strana 530
530 D. XIII. Registra soudu komorního. 318. Mezi Vilémem Krčmou ze Sobětic a manželkou jeho Kuňkou ze Bzí, a Divišem Malovcem a Petrem Winterberským. 1480, 13. března. [O ležení a škody.] V té při, kteráž jest mezi Vilémem Krčmú z Sobětic a paní Kunkú ze Bzie, manželkú jeho s jedné, Divišem Malovcem a Petrem Witm- berským s strany druhé o to, což se dotýče leženie a škod vedenie, kteréž sú vedeny na Diviše Malovce. Tak jakož Krčma svú při vedl a pravil, že se jest manželka jeho o to smlúvala bez jeho vuole, plné moci nemajíc, a také že jest pro jistinu ležáno a pro obnovenie listu. Oni zase odpierali, že jest toliko pro obnovenie listu ležáno a pro úrok, jakož sú se na to táhli, že sú list obnovili, jakož jest ukazován i čten přede pány v táž slova udělaný jakožto i první. Tu sú odpierali, že jest list udělán a obnoven, ale že sú ho přijieti nechtěli. A tito sú pravili, že sú jej přijali, jakož jest toho duovod, by ho nepřijali, že by ho neměli ani ukazovali. I vyslyševše páni odpory i duovody jich obojích i také svědomie i smlúvy některých pánuov, kteříž sú je smlúvali s obojích dobrú vólí a plnú moc od obojích majíce, jakož toho sú široká svědomie i duovodové; pan purkrabie se pány takto rozkazují a konečně vyřiekají: aby ty smlúvy prvotnie svrchupsanými pány mezi nimi vypověděné sobě drželi a tomu dosti učinili, Vilém Krčma i se paní Kunkú aby penieze vzali, a listy Divišovi Malovci a Witmberskému aby zase navráceny byly. A což se pak lánie a toho haněnie dotýče, toho páni odkládají až do tohoto sněmu o Svátosti, aby obojí s po- třebami všemi svými před JKMtí stáli pod tú pří ztracením, a zachovali se v skutku i v řeči až do toho času. A jestliže by kto z nich v tom času umřel anebo se co jiného takového přihodilo, to nemá k žádnému úrazu cti nadepsaného Witmberského býti ani druhé straně. Actum feria II. post Gregorii anno quo supra. Registra II. a. list A. 4. b. 319. Mezi Mikulášem Tuněchodským, a Annou ze Žižína a dcerou její Markétou. 1480, 14. března. [O dluh.] V té při, kteráž jest byla mezi Mikulášem Thuněchodským a na miestě bratrem jeho, kterýž jest byl s plnú mocí, Janem též z Tuněchod s jedné, a Annú z Žižína a Margréthú dcerú její s strany druhé o dluh, jmenovitě o desět kop, o něž jest od nich pohnán byl. Pan purgrabie se pány slyševše jich obojích viněnie i odpory, i také svědomie obojích, seznavše to, že jest svrchupsaný Mikuláš provedl před panem purgrabí i přede pány, jakožto pak svědomie v registřiech za- psáno jest, kteréž jest provedl bratrem jejím Matějem a Mikšem z Ostrova, že sú ty jisté penieze splnili Janovi bratru jejiemu, od kteréhož sú je vzali; i viděv pan purgrabie i se pány, že jest dosti za svědomie, dali sú již psanému Mikulášovi a Ja-
530 D. XIII. Registra soudu komorního. 318. Mezi Vilémem Krčmou ze Sobětic a manželkou jeho Kuňkou ze Bzí, a Divišem Malovcem a Petrem Winterberským. 1480, 13. března. [O ležení a škody.] V té při, kteráž jest mezi Vilémem Krčmú z Sobětic a paní Kunkú ze Bzie, manželkú jeho s jedné, Divišem Malovcem a Petrem Witm- berským s strany druhé o to, což se dotýče leženie a škod vedenie, kteréž sú vedeny na Diviše Malovce. Tak jakož Krčma svú při vedl a pravil, že se jest manželka jeho o to smlúvala bez jeho vuole, plné moci nemajíc, a také že jest pro jistinu ležáno a pro obnovenie listu. Oni zase odpierali, že jest toliko pro obnovenie listu ležáno a pro úrok, jakož sú se na to táhli, že sú list obnovili, jakož jest ukazován i čten přede pány v táž slova udělaný jakožto i první. Tu sú odpierali, že jest list udělán a obnoven, ale že sú ho přijieti nechtěli. A tito sú pravili, že sú jej přijali, jakož jest toho duovod, by ho nepřijali, že by ho neměli ani ukazovali. I vyslyševše páni odpory i duovody jich obojích i také svědomie i smlúvy některých pánuov, kteříž sú je smlúvali s obojích dobrú vólí a plnú moc od obojích majíce, jakož toho sú široká svědomie i duovodové; pan purkrabie se pány takto rozkazují a konečně vyřiekají: aby ty smlúvy prvotnie svrchupsanými pány mezi nimi vypověděné sobě drželi a tomu dosti učinili, Vilém Krčma i se paní Kunkú aby penieze vzali, a listy Divišovi Malovci a Witmberskému aby zase navráceny byly. A což se pak lánie a toho haněnie dotýče, toho páni odkládají až do tohoto sněmu o Svátosti, aby obojí s po- třebami všemi svými před JKMtí stáli pod tú pří ztracením, a zachovali se v skutku i v řeči až do toho času. A jestliže by kto z nich v tom času umřel anebo se co jiného takového přihodilo, to nemá k žádnému úrazu cti nadepsaného Witmberského býti ani druhé straně. Actum feria II. post Gregorii anno quo supra. Registra II. a. list A. 4. b. 319. Mezi Mikulášem Tuněchodským, a Annou ze Žižína a dcerou její Markétou. 1480, 14. března. [O dluh.] V té při, kteráž jest byla mezi Mikulášem Thuněchodským a na miestě bratrem jeho, kterýž jest byl s plnú mocí, Janem též z Tuněchod s jedné, a Annú z Žižína a Margréthú dcerú její s strany druhé o dluh, jmenovitě o desět kop, o něž jest od nich pohnán byl. Pan purgrabie se pány slyševše jich obojích viněnie i odpory, i také svědomie obojích, seznavše to, že jest svrchupsaný Mikuláš provedl před panem purgrabí i přede pány, jakožto pak svědomie v registřiech za- psáno jest, kteréž jest provedl bratrem jejím Matějem a Mikšem z Ostrova, že sú ty jisté penieze splnili Janovi bratru jejiemu, od kteréhož sú je vzali; i viděv pan purgrabie i se pány, že jest dosti za svědomie, dali sú již psanému Mikulášovi a Ja-
Strana 531
Zápisy z roku 1480. 531 novi na miestě jeho za právo, a listy svědomie jich zase jim navráceny jsú. Actum feria III. post Gregorii anno quo supra. Registra II. a. list A. 4. b. 320. Mezi Janem Přebožským a Bohuší z Drahobudic. 1480, 16. března. [O zatopení.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Janem Přebožským s jedné, a Bohuší mladým z Drahobudic s strany druhé, o sirotky z Chvatliny, Janem a Kubíkem, nebožce Hynkovými syny. I vyslyšav JMKská se pány raddú svú obojích jich pře, odpory, svědomie i duovody, i takto JMt rozkázati ráčil: Najprve, aby ta smlúva a výpověď, kteráž jest mezi nimi učiněna byla skrze Přebožského o ten rybník, což se toho dotýče, jakož jest jim, těm sirotkóm, zatopeno a škoda učiněna tiem rybníkem, luka, potok, dědina, rybníčky i jiné věci, byla držána, jakož sú prve na ohledánie toho byli někteří páni od JMti vysláni; a rozkázali Bohušovi, otci jeho, aby jim opravil a oddal, což by slušného bylo. A což těmi pány rozká- záno, na tom ještě stuoj; což se jest nestalo, aby se stalo, a těm sirotkóm všecky ty škody, kteréž sú proto a skrze toho rybníka zatopenie a jim neoddánie, za to dosti stalo, buďto co sú měli těch tří čtvrtí v tom času požiti neboli lúky té, po- toka i toho kus háje, jakož jest jim smýceno. A což se pak dále dotýče základu a škod, jakož jest vinil týž Přebožský Bohuši, pravě, že by jej propadl a škody ty, kteréž jest on i ti sirotci svrchupsaní na to naložili skrze jiezdy a k rokuom stá- vání, toho JMt ráčil jim odložiti až do řádu a práv. Bude-li se jim zdáti z čeho jej viniti, že on má jim vedle toho práv býti, ale mohú-li se o to prve přátelsky smluviti, že jim toho JMKská přeje. Actum feria V. post Gregorii annorum quo supra. Registra II. a. list A. 5. a. Srv. nálezy č. 214, 224, 289 a 306 na str. 489, 493, 516 a 523. 321. Mezi Mladotou z Veselice a Janem Dítětem. 1480, 16. března. [O nářek vypálení.] V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi panem Mladotú z Veselice s jedné, a Janem Dietětem s strany druhé. Tak jakož jest Mla- dota vinu dával Janovi Dietěti, že by jeho spálil a o jeho statek jej připravil, a to z nějaké naděje a z řeči jeho, kterúž pravil, že by týž Jan Dietě měl někde řéci, že muší Mladota tak málo mieti jako já. Jakož jest pak i svědomie toho okazoval, že by tu řeč mluvil. A on zase Dietě tomu jesti odpieral a okazoval svědomie pod pečeťmi dobrých urozených lidí, že ten den, když se jest Mladotovi ta škoda stala, byl jest na Fulnece prve před tiem i potom. Král JMt se pány raddami svými s pil- ností to jest vážiti ráčil a v to oboje svědomie nahlednúti. I takto JMt ráčil rozkázati 67*
Zápisy z roku 1480. 531 novi na miestě jeho za právo, a listy svědomie jich zase jim navráceny jsú. Actum feria III. post Gregorii anno quo supra. Registra II. a. list A. 4. b. 320. Mezi Janem Přebožským a Bohuší z Drahobudic. 1480, 16. března. [O zatopení.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Janem Přebožským s jedné, a Bohuší mladým z Drahobudic s strany druhé, o sirotky z Chvatliny, Janem a Kubíkem, nebožce Hynkovými syny. I vyslyšav JMKská se pány raddú svú obojích jich pře, odpory, svědomie i duovody, i takto JMt rozkázati ráčil: Najprve, aby ta smlúva a výpověď, kteráž jest mezi nimi učiněna byla skrze Přebožského o ten rybník, což se toho dotýče, jakož jest jim, těm sirotkóm, zatopeno a škoda učiněna tiem rybníkem, luka, potok, dědina, rybníčky i jiné věci, byla držána, jakož sú prve na ohledánie toho byli někteří páni od JMti vysláni; a rozkázali Bohušovi, otci jeho, aby jim opravil a oddal, což by slušného bylo. A což těmi pány rozká- záno, na tom ještě stuoj; což se jest nestalo, aby se stalo, a těm sirotkóm všecky ty škody, kteréž sú proto a skrze toho rybníka zatopenie a jim neoddánie, za to dosti stalo, buďto co sú měli těch tří čtvrtí v tom času požiti neboli lúky té, po- toka i toho kus háje, jakož jest jim smýceno. A což se pak dále dotýče základu a škod, jakož jest vinil týž Přebožský Bohuši, pravě, že by jej propadl a škody ty, kteréž jest on i ti sirotci svrchupsaní na to naložili skrze jiezdy a k rokuom stá- vání, toho JMt ráčil jim odložiti až do řádu a práv. Bude-li se jim zdáti z čeho jej viniti, že on má jim vedle toho práv býti, ale mohú-li se o to prve přátelsky smluviti, že jim toho JMKská přeje. Actum feria V. post Gregorii annorum quo supra. Registra II. a. list A. 5. a. Srv. nálezy č. 214, 224, 289 a 306 na str. 489, 493, 516 a 523. 321. Mezi Mladotou z Veselice a Janem Dítětem. 1480, 16. března. [O nářek vypálení.] V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi panem Mladotú z Veselice s jedné, a Janem Dietětem s strany druhé. Tak jakož jest Mla- dota vinu dával Janovi Dietěti, že by jeho spálil a o jeho statek jej připravil, a to z nějaké naděje a z řeči jeho, kterúž pravil, že by týž Jan Dietě měl někde řéci, že muší Mladota tak málo mieti jako já. Jakož jest pak i svědomie toho okazoval, že by tu řeč mluvil. A on zase Dietě tomu jesti odpieral a okazoval svědomie pod pečeťmi dobrých urozených lidí, že ten den, když se jest Mladotovi ta škoda stala, byl jest na Fulnece prve před tiem i potom. Král JMt se pány raddami svými s pil- ností to jest vážiti ráčil a v to oboje svědomie nahlednúti. I takto JMt ráčil rozkázati 67*
Strana 532
532 D. XIII. Registra soudu komorního. povědieti: že to svědomie, kteréž jest proti Dietěti vedeno, nenalezá se, by ke škodě a k úrazu jeho cti mělo býti a jemu škoditi. Actum anno et die quo supra. Registra II. a. list A. 5. b. 322. Mezi Hanušem Hofmanem z Nisy a měšťany Starého města Pražského. 1480, 29. dubna. [O promlčení.] V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi Hanušem Hofmanem z Nisy s jedné, a poctivými měšťany Starého města Pražského z strany druhé. Tak jakož jest Hanuš vinil již psané měšťany z osmdesáti kop grošů platu ročnieho a z zadržalých úrokuov a ze škod, kterýžto plat předkové jich zapsali na sobě před lety šedesáti osmi; tu jmenovaní Pražané proti tomu odpierali jsú a praviece, že ten list hlavní žádné moci nemá, a to proto, že v tak dlúhém času nikděž jsú jeho nezjevovali podle zněnie jeho, ani právem jsú o to hleděli ani nařiekali, ani také, což sú ve všěch těch pokojných časěch kupci i jiní obchodníci do té země Slezské i do Měst jezdiec, pro ten dluh jsú hindrováni a stavováni nebyli, až nynie tepruv v nově. Také se na to volajíc a tiem dovodiec, že za slavné paměti ciesaře Zigmunda JMti a pány v času upokojeném, a jsa pánem všie této koruny tak dobře v Zlezí jako v Čechách, kázal JMt všudy provolati a ohlásiti, aby každý a všickni, ktož by k čemu které právo měl, že sú všem věcem řádové a práva propuštěna, aby se žádný v tom neobmeškal, ale k své spravedlnosti se ohlásil buď zemským právem anebo listy, a znamenitě všelikými zápisy a listy; jakož na to od JMti osazeni a vy- dáni byli jsú páni k uohledávání a registrování všelikých listuov, kteřížby byli spra- vedlivi a řádni, aby v své moci byli zachováni, a kteříž by byli neslušni a falešni, ti aby byli potupeni a kaženi. A toho řiezenie čas byl prostraně uložený. Pakli by kto přes ten čas s takovými listy se obmeškal a je zatajil a jich tu neokázal, že potom žádné moci ani práva mieti nemají. A potom také za slavné paměti krále Ladislava týmž vším obyčejem a řádem takový zpuosob byl uložen, a v pokojném času práva a řádové spuosobně šli jsú, že každý mohl jest své spravedlnosti užiti a dojíti. A proto že v těch ve všech časech jmenovaných ani zde ani vně podle zněnie toho zápisu nenie ohlášeno ani hledieno ani jim užíváno, a tudy že jest pro- mlčaný a moci nemá. Proti tomu zase Hanuš Hofman odpovědal, že jest on takového listu nepromlčal, a že jest jemu tepruv nedávno s jeho manželkú ten list v moc všel, a že jeho prve užívati ani upomínati jím nemohl, dokudž jeho v své moci neměl. A protož král JMt i se pány slyšiece jich listy, řeči, viněnie i odpory, i také na- hledše v starodávnie nálezy panské, takto za spravedlivé vyřiekají: Poněvadž v těch ve všech časech pokojných za řádu a za práva takovým listem nenie hledieno a jeho užíváno podle svrchu dotčeného zpuosobu ani zde v zemi ani vně z země, a ti časové svrchu jmenovaní v tom jsú přešli, a předkové jeho ženy Hans Hofmana toho jsú za-
532 D. XIII. Registra soudu komorního. povědieti: že to svědomie, kteréž jest proti Dietěti vedeno, nenalezá se, by ke škodě a k úrazu jeho cti mělo býti a jemu škoditi. Actum anno et die quo supra. Registra II. a. list A. 5. b. 322. Mezi Hanušem Hofmanem z Nisy a měšťany Starého města Pražského. 1480, 29. dubna. [O promlčení.] V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi Hanušem Hofmanem z Nisy s jedné, a poctivými měšťany Starého města Pražského z strany druhé. Tak jakož jest Hanuš vinil již psané měšťany z osmdesáti kop grošů platu ročnieho a z zadržalých úrokuov a ze škod, kterýžto plat předkové jich zapsali na sobě před lety šedesáti osmi; tu jmenovaní Pražané proti tomu odpierali jsú a praviece, že ten list hlavní žádné moci nemá, a to proto, že v tak dlúhém času nikděž jsú jeho nezjevovali podle zněnie jeho, ani právem jsú o to hleděli ani nařiekali, ani také, což sú ve všěch těch pokojných časěch kupci i jiní obchodníci do té země Slezské i do Měst jezdiec, pro ten dluh jsú hindrováni a stavováni nebyli, až nynie tepruv v nově. Také se na to volajíc a tiem dovodiec, že za slavné paměti ciesaře Zigmunda JMti a pány v času upokojeném, a jsa pánem všie této koruny tak dobře v Zlezí jako v Čechách, kázal JMt všudy provolati a ohlásiti, aby každý a všickni, ktož by k čemu které právo měl, že sú všem věcem řádové a práva propuštěna, aby se žádný v tom neobmeškal, ale k své spravedlnosti se ohlásil buď zemským právem anebo listy, a znamenitě všelikými zápisy a listy; jakož na to od JMti osazeni a vy- dáni byli jsú páni k uohledávání a registrování všelikých listuov, kteřížby byli spra- vedlivi a řádni, aby v své moci byli zachováni, a kteříž by byli neslušni a falešni, ti aby byli potupeni a kaženi. A toho řiezenie čas byl prostraně uložený. Pakli by kto přes ten čas s takovými listy se obmeškal a je zatajil a jich tu neokázal, že potom žádné moci ani práva mieti nemají. A potom také za slavné paměti krále Ladislava týmž vším obyčejem a řádem takový zpuosob byl uložen, a v pokojném času práva a řádové spuosobně šli jsú, že každý mohl jest své spravedlnosti užiti a dojíti. A proto že v těch ve všech časech jmenovaných ani zde ani vně podle zněnie toho zápisu nenie ohlášeno ani hledieno ani jim užíváno, a tudy že jest pro- mlčaný a moci nemá. Proti tomu zase Hanuš Hofman odpovědal, že jest on takového listu nepromlčal, a že jest jemu tepruv nedávno s jeho manželkú ten list v moc všel, a že jeho prve užívati ani upomínati jím nemohl, dokudž jeho v své moci neměl. A protož král JMt i se pány slyšiece jich listy, řeči, viněnie i odpory, i také na- hledše v starodávnie nálezy panské, takto za spravedlivé vyřiekají: Poněvadž v těch ve všech časech pokojných za řádu a za práva takovým listem nenie hledieno a jeho užíváno podle svrchu dotčeného zpuosobu ani zde v zemi ani vně z země, a ti časové svrchu jmenovaní v tom jsú přešli, a předkové jeho ženy Hans Hofmana toho jsú za-
Strana 533
Zápisy z roku 1480. 533 nedbali a opustili, i což jest jimi obmeškáno, že toho Hans Hofman nemuož sobě ku právu svému a mocnosti napraviti. I JMKská se pány ten list nalezají za pro- mlčaný a žádného práva a moci nemající. Actum sabbato ante Philippi et Jacobi apostolorum, annorum quo supra. Registra II. a. list A. 6. a. 323. Mezi Zdeslavem ze Šternberka a Štuky z Pitkovic. 1480, 27. dubna. [O Čelechovice.] V té při mezi panem Zdeslavem z Šternberka oc a Štuky z Pitkovic o ves a zbožie Čelechovice, příslušejície k špitáli u sv. Ambrože. Král JMt i se pány slyšiece obojí stranu, jich dcky i zápisy, v tom jsú srozoměli a shledali, že ta všecka práva a zápisové ukazují na to, když ten špitál bude zase udělán a chudými osazen, že ku požívání té vsi úrokuov i všech duochoduov těm chudým má příslušeti. A proto KMt to oblibuje, a jsa hnut milosrdenstvím, to miesto špitálské ráčí kázati zase navrátiti takovým chudým uvedenie tu k bytu podle prvotnieho zřie- zenie, a hned čím spieše, tiem lépe. Svrchu dotčení Štukové aby tak učinili, a ten špitál opraviec a chudými opatřiec, králi JMti to opověděli a oznámili, aby JMKská panu Zdeslavovi z Šternberka oc to ráčil dáti věděti, a po vyjití věděti jemu dánie hned ve čtyřech nedělech pořád zběhlých aby té vsi se všemi lidmi a poplatky po- stúpil k užívání těm svrchudotčeným chudým a jich řediteluom. A také v té mieře a v tom držení aby již jmenovaný pan Zdeslav těch lidí neobtěžoval žádnými ne- spravedlivými věcmi. A když se tak stane a postúpí, aby také ten zápis, kterýž má na tu ves, králi JMti vrátil. Actum feria V. ante Philippi et Jacobi apostolorum, anno quo supra. Registra II. a. list A. 6. b. Srv. list kr. Vladislava d. na hradě Pražském 23. března 1502 v mé Sbírce pramenů práva městského království Českého str. 319. 324. Mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Buriánem Labutí. 1480, 22. dubna. [O čest. O dotýkání krále Jiřího po smrti.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi osvieceným kniežetem Hynkem oc s jedné, a panem Burjanem La- butí s strany druhé. Jakož jest kněz Hynek žádal krále JMti, aby pana Labuta obeslati ráčil, a to z té příčiny, že jest týž Burjan hanebnými láními a haněními dotýkal krále Jiřieho, dobré paměti otce jeho, že jej z toho viniti chce; jakož jest pak kněz Hynek o to k němu mluvil, jej vinil i ty listy hanlivé před JMtí okázal, v nichž jsú tato haněnie, že jest dotýkal zradú, chlapstvím i pankharstvím bez vý- mienky, a že je za to má, dokudž se jemu z toho nevyvedú, i jiným neřádným a ne- obyčejným láním proti zřiezení a právu. A Burjan Labuť ten jest knězi Hynkovi
Zápisy z roku 1480. 533 nedbali a opustili, i což jest jimi obmeškáno, že toho Hans Hofman nemuož sobě ku právu svému a mocnosti napraviti. I JMKská se pány ten list nalezají za pro- mlčaný a žádného práva a moci nemající. Actum sabbato ante Philippi et Jacobi apostolorum, annorum quo supra. Registra II. a. list A. 6. a. 323. Mezi Zdeslavem ze Šternberka a Štuky z Pitkovic. 1480, 27. dubna. [O Čelechovice.] V té při mezi panem Zdeslavem z Šternberka oc a Štuky z Pitkovic o ves a zbožie Čelechovice, příslušejície k špitáli u sv. Ambrože. Král JMt i se pány slyšiece obojí stranu, jich dcky i zápisy, v tom jsú srozoměli a shledali, že ta všecka práva a zápisové ukazují na to, když ten špitál bude zase udělán a chudými osazen, že ku požívání té vsi úrokuov i všech duochoduov těm chudým má příslušeti. A proto KMt to oblibuje, a jsa hnut milosrdenstvím, to miesto špitálské ráčí kázati zase navrátiti takovým chudým uvedenie tu k bytu podle prvotnieho zřie- zenie, a hned čím spieše, tiem lépe. Svrchu dotčení Štukové aby tak učinili, a ten špitál opraviec a chudými opatřiec, králi JMti to opověděli a oznámili, aby JMKská panu Zdeslavovi z Šternberka oc to ráčil dáti věděti, a po vyjití věděti jemu dánie hned ve čtyřech nedělech pořád zběhlých aby té vsi se všemi lidmi a poplatky po- stúpil k užívání těm svrchudotčeným chudým a jich řediteluom. A také v té mieře a v tom držení aby již jmenovaný pan Zdeslav těch lidí neobtěžoval žádnými ne- spravedlivými věcmi. A když se tak stane a postúpí, aby také ten zápis, kterýž má na tu ves, králi JMti vrátil. Actum feria V. ante Philippi et Jacobi apostolorum, anno quo supra. Registra II. a. list A. 6. b. Srv. list kr. Vladislava d. na hradě Pražském 23. března 1502 v mé Sbírce pramenů práva městského království Českého str. 319. 324. Mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Buriánem Labutí. 1480, 22. dubna. [O čest. O dotýkání krále Jiřího po smrti.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi osvieceným kniežetem Hynkem oc s jedné, a panem Burjanem La- butí s strany druhé. Jakož jest kněz Hynek žádal krále JMti, aby pana Labuta obeslati ráčil, a to z té příčiny, že jest týž Burjan hanebnými láními a haněními dotýkal krále Jiřieho, dobré paměti otce jeho, že jej z toho viniti chce; jakož jest pak kněz Hynek o to k němu mluvil, jej vinil i ty listy hanlivé před JMtí okázal, v nichž jsú tato haněnie, že jest dotýkal zradú, chlapstvím i pankharstvím bez vý- mienky, a že je za to má, dokudž se jemu z toho nevyvedú, i jiným neřádným a ne- obyčejným láním proti zřiezení a právu. A Burjan Labuť ten jest knězi Hynkovi
Strana 534
534 D. XIII. Registra soudu komorního. odpoviedati nechtěl, leč by prve o svuoj dluh konec a miesto měl. I jest králem JMtí a pány JMti raddú nalezeno: aby jemu odpoviedal, poněvadž kněž Hynek jest jeho pohnal a před krále JMt připravil, a jemu oznámeno jest, že jej kněz Hynek z toho haněnie viniti chce, ale ne pro dluh, poněvadž kněz Hynek jemu Burjanovi Labutovi nic dluhem vinen nenie, než toliko háje cti krále Jiřieho, otce svého, i tudiež manželky JMti, obú mrtvých. Až i po druhé králem JMtí i pány nalezeno jest, aby k tomu odpoviedal; i tázáno jest jeho, chce-li odpoviedati a má-li co viece proti tomu mluviti. I nechtěl jest k té věci nic odpoviedati, než toliko těmi slovy jako prve. A poněvadž jest odpoviedati nechtěl ani toho vésti, učiniv taková veliká a neřádná haněnie proti právu a řádu i nálezu starodávniemu panskému; a protož JMKská se pány raddú svú vyslyševše to všecko a s pilností váživše, i v starodávný nález nahledše, toto JMt i se pány raddú svú vypoviedá za spravedlivé: že jest králi Jiřiemu JMti i tudiež manželce jeho křivdu v tom učinil, křivě a neprávě je zhaněl a dotýkal, a protož JMt béře jej v svú kázeň a tresktati jeho ráčí, aby se potom i jiní takových křivých a nepravých hanění varovali. Actum sabbato ante festum sancti Georgii annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 7. a. Srv. nález č. 317. na str. 529. 325. Nález panský, kto by neobyčejně lál. 1480, 25. dubna. [O hanění a lání pro neplacení.] Létha božieho MCCCCLXXX' feria III. ipsa die s. Marci ewangeliste oc. Registra II. a. list A. 7. b. Nález ten uveřejněn už v Archivu Č. V. str. 398. 326. Mezi Heraltem z Kunštatu a král. prokurátorem Čeňkem z Klinštejna na místě knížat Min- sterberských. 1480, 30. května. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Heraltem z Kunštatu s jedné, a panem Čeňkem z Klinštýna na miestě kniežat JJMtí s strany druhé o škody, což se dotýčě listu Mléčkova. Tak že pan Čeněk odpieral jest tomu listu pravě, že by nebyl povinovat jemu odpoviedati, a to z té příčiny pravě, že by jemu list nepřišel vedle práva a řádu dobrými vólemi, a že neukazuje list hlavní, by věrná ruka mohla dobrú vuoli dáti. Pan Heralt tomu odpieral, že list hlavní panie Sluně z Tvorkova, man- želce téhož Mléčky, [ukazuje] k věrné ruce i jeho dědicuom, a ktož by měl list s dobrú volí jich aneb jednoho z nich, že má též právo, jako on sám. I ukazuje při tom její dobrú vuoli na ten list. I také týž pan Heralt ukazuje list svěřenie a poručen- stvie, kterýž jest týž Mléčko svěřil a poručil panu Protivcovi a Vonšovi Jarošovi z Zástřel, strýcóm svým. Pan purgrabie i se pány vyslyševše jich obojích viněnie
534 D. XIII. Registra soudu komorního. odpoviedati nechtěl, leč by prve o svuoj dluh konec a miesto měl. I jest králem JMtí a pány JMti raddú nalezeno: aby jemu odpoviedal, poněvadž kněž Hynek jest jeho pohnal a před krále JMt připravil, a jemu oznámeno jest, že jej kněz Hynek z toho haněnie viniti chce, ale ne pro dluh, poněvadž kněz Hynek jemu Burjanovi Labutovi nic dluhem vinen nenie, než toliko háje cti krále Jiřieho, otce svého, i tudiež manželky JMti, obú mrtvých. Až i po druhé králem JMtí i pány nalezeno jest, aby k tomu odpoviedal; i tázáno jest jeho, chce-li odpoviedati a má-li co viece proti tomu mluviti. I nechtěl jest k té věci nic odpoviedati, než toliko těmi slovy jako prve. A poněvadž jest odpoviedati nechtěl ani toho vésti, učiniv taková veliká a neřádná haněnie proti právu a řádu i nálezu starodávniemu panskému; a protož JMKská se pány raddú svú vyslyševše to všecko a s pilností váživše, i v starodávný nález nahledše, toto JMt i se pány raddú svú vypoviedá za spravedlivé: že jest králi Jiřiemu JMti i tudiež manželce jeho křivdu v tom učinil, křivě a neprávě je zhaněl a dotýkal, a protož JMt béře jej v svú kázeň a tresktati jeho ráčí, aby se potom i jiní takových křivých a nepravých hanění varovali. Actum sabbato ante festum sancti Georgii annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 7. a. Srv. nález č. 317. na str. 529. 325. Nález panský, kto by neobyčejně lál. 1480, 25. dubna. [O hanění a lání pro neplacení.] Létha božieho MCCCCLXXX' feria III. ipsa die s. Marci ewangeliste oc. Registra II. a. list A. 7. b. Nález ten uveřejněn už v Archivu Č. V. str. 398. 326. Mezi Heraltem z Kunštatu a král. prokurátorem Čeňkem z Klinštejna na místě knížat Min- sterberských. 1480, 30. května. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Heraltem z Kunštatu s jedné, a panem Čeňkem z Klinštýna na miestě kniežat JJMtí s strany druhé o škody, což se dotýčě listu Mléčkova. Tak že pan Čeněk odpieral jest tomu listu pravě, že by nebyl povinovat jemu odpoviedati, a to z té příčiny pravě, že by jemu list nepřišel vedle práva a řádu dobrými vólemi, a že neukazuje list hlavní, by věrná ruka mohla dobrú vuoli dáti. Pan Heralt tomu odpieral, že list hlavní panie Sluně z Tvorkova, man- želce téhož Mléčky, [ukazuje] k věrné ruce i jeho dědicuom, a ktož by měl list s dobrú volí jich aneb jednoho z nich, že má též právo, jako on sám. I ukazuje při tom její dobrú vuoli na ten list. I také týž pan Heralt ukazuje list svěřenie a poručen- stvie, kterýž jest týž Mléčko svěřil a poručil panu Protivcovi a Vonšovi Jarošovi z Zástřel, strýcóm svým. Pan purgrabie i se pány vyslyševše jich obojích viněnie
Strana 535
Zápisy z roku 1480. 535 i odpory, nahledše v list hlavní, že nestojí v něm, aby věrná ruka mohla a moc měla s dobrú vólí k tomu ten list dávati, i také v témž listu svěřeném, kterýž Protivec a Oneš od Mléčky mají, nesvědčí, by oni to komu měli dále dávati, než ten list ukazuje jim samým toliko; pan purgrabie se pány pilně to váživše, i také v nálezy prvnie panské nahledše, i takto vypoviedají: Poněvadž ten list nesvědčí věrné ruce, by ona mohla dobrú vuoli dáti, a Protivcovi i Onšovi ten list, kterýž od Mléčky mají, neukazuje, aby oni mohli dále ten list i s tiem svěřením komu dáti, že pan Čeněk na miestě kniežeciem nenie povinen panu Heraltovi těmi škodami. A přes to ti listové mají v moci u pana purgrabie Pražského ležeti, a bude-li se komu zdáti jakú spravedlnost na nich mieti, to mají před sebú. Actum feria III. post festum sancte Trinitatis. Presentibus istis dominis: Johanne de Janowicz, supremo purgrauio Pragensi, Okone de Rozemberg, Johanne de Hazmburk, Puota de Sswihow, supremo judice regni Bohemie, Johanne de Sselmberg, supremo cancellario, Buryano de Gutt- ssteyn, Johanne Sswamberg, Leonardo de Wartmberg, Nicolao Berka de Duba, Do- brohost de Ronssperg, Vlrico Medkone de Waldek, Hanussio de Wartmberg, Johanne de Rupow, Petro Gdulinecz de Ostromirz, Crisstofforo de Wicztum, curie regalis mare- ssalko, Jarossio de Stranow, Burgardo de Wicztum, Henrico de Duban, Cztibor de Welsstyn, Petro de Sulewicz et Witrnberg ceterisque dominis et terrigenis quam plurimis. Registra II. a. list A. 8. a. 327. Mezi Kateřinou Bohušovou z Bozkovic a Annou z Borovnice. 1480, 30. května. V té při, kteráž jest mezi panem Ješkem z Bozkovic a panem Linhartem z Guttšteyna na miestě páně Bohušově z Bozkovic a manželky jeho panie Kathe- řiny s jedné, a pannú Annú z Borovnice [s] strany druhé, o zbožie a statek, kterýž jest zuostal po nebožtíkovi Joštovi z Lazec a z Borovnice, po bratru vlastniem panny Anny a po otci panie Bohušové Katheřiny, v kterémžto statku každá z nich pravila se jest sama dědičkú býti a zuostati. Od panie Katheřiny pan Ješek z Bozkovic pravil jest, že by byla bližšie dědictvie obdržeti po Joštovi, otci svém, nežli panna Anna sestra téhož Jošta, chtiec toho i tiem dovésti, že on Jošt otec její učinil jest nějaké zřiezenie dckami zemskými o tom statku, kterýmžto zřiezením ona paní Kathe- řina chtěla by dědictvie obdržeti. Ale ona panna Anna proti tomu zřiezení učinila jest odpor dckami, pravieci, že on Jošt, bratr její, nemohl jest toho učiniti jie ke škodě, a že jest ona sestra jeho vlastnie a nedielná, a že k dědictví ke všemu statku tomu tak dobré právo mieti se praví jako paní Katheřina, proséci, aby při tom zuo- stavena a zachována byla, jako jiné dobré ctné panie, panny po svých otcích osiřalé a z dědictvie neodbyté. KMt se pány raddami svými slyševše je s obú stranú, jej pana Ješka a pana Linharta od panie Katheřiny a ji pannu Annu, a porozuměvše
Zápisy z roku 1480. 535 i odpory, nahledše v list hlavní, že nestojí v něm, aby věrná ruka mohla a moc měla s dobrú vólí k tomu ten list dávati, i také v témž listu svěřeném, kterýž Protivec a Oneš od Mléčky mají, nesvědčí, by oni to komu měli dále dávati, než ten list ukazuje jim samým toliko; pan purgrabie se pány pilně to váživše, i také v nálezy prvnie panské nahledše, i takto vypoviedají: Poněvadž ten list nesvědčí věrné ruce, by ona mohla dobrú vuoli dáti, a Protivcovi i Onšovi ten list, kterýž od Mléčky mají, neukazuje, aby oni mohli dále ten list i s tiem svěřením komu dáti, že pan Čeněk na miestě kniežeciem nenie povinen panu Heraltovi těmi škodami. A přes to ti listové mají v moci u pana purgrabie Pražského ležeti, a bude-li se komu zdáti jakú spravedlnost na nich mieti, to mají před sebú. Actum feria III. post festum sancte Trinitatis. Presentibus istis dominis: Johanne de Janowicz, supremo purgrauio Pragensi, Okone de Rozemberg, Johanne de Hazmburk, Puota de Sswihow, supremo judice regni Bohemie, Johanne de Sselmberg, supremo cancellario, Buryano de Gutt- ssteyn, Johanne Sswamberg, Leonardo de Wartmberg, Nicolao Berka de Duba, Do- brohost de Ronssperg, Vlrico Medkone de Waldek, Hanussio de Wartmberg, Johanne de Rupow, Petro Gdulinecz de Ostromirz, Crisstofforo de Wicztum, curie regalis mare- ssalko, Jarossio de Stranow, Burgardo de Wicztum, Henrico de Duban, Cztibor de Welsstyn, Petro de Sulewicz et Witrnberg ceterisque dominis et terrigenis quam plurimis. Registra II. a. list A. 8. a. 327. Mezi Kateřinou Bohušovou z Bozkovic a Annou z Borovnice. 1480, 30. května. V té při, kteráž jest mezi panem Ješkem z Bozkovic a panem Linhartem z Guttšteyna na miestě páně Bohušově z Bozkovic a manželky jeho panie Kathe- řiny s jedné, a pannú Annú z Borovnice [s] strany druhé, o zbožie a statek, kterýž jest zuostal po nebožtíkovi Joštovi z Lazec a z Borovnice, po bratru vlastniem panny Anny a po otci panie Bohušové Katheřiny, v kterémžto statku každá z nich pravila se jest sama dědičkú býti a zuostati. Od panie Katheřiny pan Ješek z Bozkovic pravil jest, že by byla bližšie dědictvie obdržeti po Joštovi, otci svém, nežli panna Anna sestra téhož Jošta, chtiec toho i tiem dovésti, že on Jošt otec její učinil jest nějaké zřiezenie dckami zemskými o tom statku, kterýmžto zřiezením ona paní Kathe- řina chtěla by dědictvie obdržeti. Ale ona panna Anna proti tomu zřiezení učinila jest odpor dckami, pravieci, že on Jošt, bratr její, nemohl jest toho učiniti jie ke škodě, a že jest ona sestra jeho vlastnie a nedielná, a že k dědictví ke všemu statku tomu tak dobré právo mieti se praví jako paní Katheřina, proséci, aby při tom zuo- stavena a zachována byla, jako jiné dobré ctné panie, panny po svých otcích osiřalé a z dědictvie neodbyté. KMt se pány raddami svými slyševše je s obú stranú, jej pana Ješka a pana Linharta od panie Katheřiny a ji pannu Annu, a porozuměvše
Strana 536
536 D. XIII. Registra soudu komorního. tomu a ty věci váživše, že ta pře mezi nimi obapolně postavena jest ku právu zem- skému, tu kdež panna Anna proti zřiezení Joštovu, bratra svého, odpor jest vložila; i ráčili sú rozkázati, aby každá strana jmenovala dva přietele, a král JMt ráčí jim k tomu přidati jedno[ho] z své raddy, pana Čeňka Dašického, a ti všichni spolu aby ten vešken statek buďto na dědinách, na nábytciech i na hotových peniezích rovně na pravá dva diely rozdělili, a ona paní Katheřina aby toho všeho měla a držala jeden diel, a při panně Anně aby zuostal druhé diel, a to tak aby držaly až do práv zemských. A když by práva šla a súd zemský osazen byl, zdálo-li by se kterékoli straně druhú z čeho nařékati právem a viniti, to každá strana bude moci učiniti a vuoli toho mieti. Než což se dotýčě věn panie Katheřiny, mateře Joštovy, i druhého věna manželky jeho, tě obě vdově aby při svých věniech spravedlivých zuostaly, jich po- žívaly, a ony obě, paní Katheřina i panna Anna, těch obú věn ze spolka rovnými diely odbýti vedle práva a obyčeje věnného moci budú a je z nich splatiti. Také JMt ráčil rozkázati, aby Sudlička Matěj, což kolivěk má sobě svěřeného od nebožtíka Jošta, buďto listy, hotové penieze neb cožkoli jiného, to také aby před přátely těmi položil, a když to položí a tomu dosti učiní, nemá také dále od žádného viece o to nařiekán ani viněn býti. A ti přáteli aby je spolu svedli v Borovnici na sv. Jana najprv příštieho, aby konečně mezi nimi uhodili do sv. Prokopa, a když to mezi nimi podělé, aby o to losy metali. Actum die anno, presentibus quo supra. Registra II. a. list A. 8. b. 328. Mezi Linhartem z Gutštejna a Mikulášem Berkou z Dubé. 1480, 5. května. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Guttšteyna s jedné, a panem Mikulášem Berkú s strany druhé. Jakož pan Linhart viní téhož pana Mikuláše, že by jemu držal zboží jeho Dub s příslušenstvími jeho, a na to ukázal majestáty s do- brými vólemi oc. A pan Mikuláš ukázal jest majestát slavnej paměti krále Jiřího: spravedlivost svú ukazuji, ale v súd se nedávám, aniž se o to súdieti miením. A na to ukázal jest list s visutými pečetmi od kniežath vévod Mistrberských oc., všech tří bratruov, v němž se zavazují, ktož by na Dub sáhl právem, že jej mají zastúpiti oc. Král JMt i s pány raddú JMti vyslyšev žalobu i odpor jich s obú stranú, i ráčil jest takto rozkázati: že poněvadž jest na tom zuostáno na sněmu obecniem, aby všickni sobě, ktož by komu vinu dal, před JMtí a raddú JMti jeden druhému práv byl, a také jest na tom zuostáno na témž sněmu, aby všickni listové, což sě zboží dotýčě, ješto sú zašli v tuto válku, kteříž by nařiekáni byli před JMtí, položeni byli. I takto jest JMt se pány raddami JMti ráčil rozkázati, aby pan Mikuláš všicku spra- vedlivost svú, což sě toho zbožie dotýčě anebo což jemu k tomu potřebie jest, po-
536 D. XIII. Registra soudu komorního. tomu a ty věci váživše, že ta pře mezi nimi obapolně postavena jest ku právu zem- skému, tu kdež panna Anna proti zřiezení Joštovu, bratra svého, odpor jest vložila; i ráčili sú rozkázati, aby každá strana jmenovala dva přietele, a král JMt ráčí jim k tomu přidati jedno[ho] z své raddy, pana Čeňka Dašického, a ti všichni spolu aby ten vešken statek buďto na dědinách, na nábytciech i na hotových peniezích rovně na pravá dva diely rozdělili, a ona paní Katheřina aby toho všeho měla a držala jeden diel, a při panně Anně aby zuostal druhé diel, a to tak aby držaly až do práv zemských. A když by práva šla a súd zemský osazen byl, zdálo-li by se kterékoli straně druhú z čeho nařékati právem a viniti, to každá strana bude moci učiniti a vuoli toho mieti. Než což se dotýčě věn panie Katheřiny, mateře Joštovy, i druhého věna manželky jeho, tě obě vdově aby při svých věniech spravedlivých zuostaly, jich po- žívaly, a ony obě, paní Katheřina i panna Anna, těch obú věn ze spolka rovnými diely odbýti vedle práva a obyčeje věnného moci budú a je z nich splatiti. Také JMt ráčil rozkázati, aby Sudlička Matěj, což kolivěk má sobě svěřeného od nebožtíka Jošta, buďto listy, hotové penieze neb cožkoli jiného, to také aby před přátely těmi položil, a když to položí a tomu dosti učiní, nemá také dále od žádného viece o to nařiekán ani viněn býti. A ti přáteli aby je spolu svedli v Borovnici na sv. Jana najprv příštieho, aby konečně mezi nimi uhodili do sv. Prokopa, a když to mezi nimi podělé, aby o to losy metali. Actum die anno, presentibus quo supra. Registra II. a. list A. 8. b. 328. Mezi Linhartem z Gutštejna a Mikulášem Berkou z Dubé. 1480, 5. května. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Guttšteyna s jedné, a panem Mikulášem Berkú s strany druhé. Jakož pan Linhart viní téhož pana Mikuláše, že by jemu držal zboží jeho Dub s příslušenstvími jeho, a na to ukázal majestáty s do- brými vólemi oc. A pan Mikuláš ukázal jest majestát slavnej paměti krále Jiřího: spravedlivost svú ukazuji, ale v súd se nedávám, aniž se o to súdieti miením. A na to ukázal jest list s visutými pečetmi od kniežath vévod Mistrberských oc., všech tří bratruov, v němž se zavazují, ktož by na Dub sáhl právem, že jej mají zastúpiti oc. Král JMt i s pány raddú JMti vyslyšev žalobu i odpor jich s obú stranú, i ráčil jest takto rozkázati: že poněvadž jest na tom zuostáno na sněmu obecniem, aby všickni sobě, ktož by komu vinu dal, před JMtí a raddú JMti jeden druhému práv byl, a také jest na tom zuostáno na témž sněmu, aby všickni listové, což sě zboží dotýčě, ješto sú zašli v tuto válku, kteříž by nařiekáni byli před JMtí, položeni byli. I takto jest JMt se pány raddami JMti ráčil rozkázati, aby pan Mikuláš všicku spra- vedlivost svú, což sě toho zbožie dotýčě anebo což jemu k tomu potřebie jest, po-
Strana 537
Zápisy z roku 1480. 537 hotově měl, a s ním stál před králem JMtí i před raddami JMti v pátek o suchých dnech najprv příštích; neb poněvadž sě jemu vina dává, a jest v držení toho zbožie, má k spravedlivému rozsudku státi. Actum feria VI. festorum Filippi et Jacobi appo- stolorum, anno oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 9. a. 329. Mezi Linhartem z Gutnštejna a Mikulášem Berkou z Dubé. 1480, 21. srpna. [Páně Linhartova s panem Mikulášem.] V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Guttšteyna s jedné, a panem Mikulášem Berkú s strany druhé, o město Dub. Poněvadž jest pan Linhart okázal spravedlnost svú k jmenovanému městu Dubu a k tomu zboží k němu příslušejíciemu, a panu Mikulášovi bylo jest rozkázáno, aby stál se vší svú potřěbností a spravedlností; ale panu Mikulášovi ne- zdálo se k tomu odpoviedati, zastieraje se kniežaty, knězem Jindřichem a knězem Hynkem, že jej maljí v tom zastúpiti. A jmenovaná kniežata k tomu se ohlásila a se- znala, praviece, že k tomu spravedlnost mají. I poněvadž pan Mikuláš proti panu Linhartovi té pře nechce vésti, dává se panu Linhartovi za právo proti panu Miku- lášovi. Ale poněvadž kniežata žádali na KMti, aby ráčil jim o to rok složiti a jme- novati, že chtie se panem Linhartem státi a svú spravedlnost okázati: i o to pokládá JMt kniežatóm i také panu Linhartovi, aby stáli rok v středu na suché dni najprv příštie. Pakli by který beze lsti nemohl státi, ale aby s plnú mocí poslal. Actum feria II. ante Bartholomei, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 9. b. 330. Mezi Půtou Švihovským z Risenberka a Janem Brumem, a Janem i Jaroslavem Zmrzlíky. 1480, 6. června. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Puothú Švihovským z Ryzm- berka oc. a Janem Brumem s jedné, a panem Janem a panem Jaroslavem Zmrzlíky s strany druhé. Jakož jest vinil pan Švihovský, což se dotýčě Přěcha, služebníka jeho, zabitie i také některých věcí pobránie; a při tom také Brum vinil jest je, že jest jemu statek znamenitý při tom pobrán, a tak praviece, že se jest to stalo od jich služebníkuov a lidí poddaných, k nimž na to sú mnohá svědomie vedli; a nad to ještě žádal pan Švihovský viece KMti, jmenovav osoby služebníkuov a lidí pod- daných svrchupsaných Zmrzlíkuov, aby JMKská kázal je před svú milostí postaviti, i těmi chtě dále vedle práva toho dovoditi. A na nejposlednějšiem roku položení jakožto k nynějšiemu času rozkázal jest JMt je postaviti. A svrchu jmenovaní Zmr- zlíci proti těm svědomím] odpierali sú, a také některá svědomie vedli, praviece se ne- Archtv Český VII. 68
Zápisy z roku 1480. 537 hotově měl, a s ním stál před králem JMtí i před raddami JMti v pátek o suchých dnech najprv příštích; neb poněvadž sě jemu vina dává, a jest v držení toho zbožie, má k spravedlivému rozsudku státi. Actum feria VI. festorum Filippi et Jacobi appo- stolorum, anno oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 9. a. 329. Mezi Linhartem z Gutnštejna a Mikulášem Berkou z Dubé. 1480, 21. srpna. [Páně Linhartova s panem Mikulášem.] V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Guttšteyna s jedné, a panem Mikulášem Berkú s strany druhé, o město Dub. Poněvadž jest pan Linhart okázal spravedlnost svú k jmenovanému městu Dubu a k tomu zboží k němu příslušejíciemu, a panu Mikulášovi bylo jest rozkázáno, aby stál se vší svú potřěbností a spravedlností; ale panu Mikulášovi ne- zdálo se k tomu odpoviedati, zastieraje se kniežaty, knězem Jindřichem a knězem Hynkem, že jej maljí v tom zastúpiti. A jmenovaná kniežata k tomu se ohlásila a se- znala, praviece, že k tomu spravedlnost mají. I poněvadž pan Mikuláš proti panu Linhartovi té pře nechce vésti, dává se panu Linhartovi za právo proti panu Miku- lášovi. Ale poněvadž kniežata žádali na KMti, aby ráčil jim o to rok složiti a jme- novati, že chtie se panem Linhartem státi a svú spravedlnost okázati: i o to pokládá JMt kniežatóm i také panu Linhartovi, aby stáli rok v středu na suché dni najprv příštie. Pakli by který beze lsti nemohl státi, ale aby s plnú mocí poslal. Actum feria II. ante Bartholomei, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 9. b. 330. Mezi Půtou Švihovským z Risenberka a Janem Brumem, a Janem i Jaroslavem Zmrzlíky. 1480, 6. června. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Puothú Švihovským z Ryzm- berka oc. a Janem Brumem s jedné, a panem Janem a panem Jaroslavem Zmrzlíky s strany druhé. Jakož jest vinil pan Švihovský, což se dotýčě Přěcha, služebníka jeho, zabitie i také některých věcí pobránie; a při tom také Brum vinil jest je, že jest jemu statek znamenitý při tom pobrán, a tak praviece, že se jest to stalo od jich služebníkuov a lidí poddaných, k nimž na to sú mnohá svědomie vedli; a nad to ještě žádal pan Švihovský viece KMti, jmenovav osoby služebníkuov a lidí pod- daných svrchupsaných Zmrzlíkuov, aby JMKská kázal je před svú milostí postaviti, i těmi chtě dále vedle práva toho dovoditi. A na nejposlednějšiem roku položení jakožto k nynějšiemu času rozkázal jest JMt je postaviti. A svrchu jmenovaní Zmr- zlíci proti těm svědomím] odpierali sú, a také některá svědomie vedli, praviece se ne- Archtv Český VII. 68
Strana 538
538 D. XIII. Registra soudu komorního. vinni býti, a najposléze svědomie Pohanovo, kterak jest před některými pány a do- brými lidmi vyznal; ale že týž Pohan také vyznal jest před některými pány a do- brými lidmi jináče, ješto se jeho svědomie dvojilo, a poněvadž se dvojí, i nenie při- jemné to svědomie. A tak král JMt i se pány raddú JMti vyslyševše a váživše jich žaloby, svědomie i odpory i také rozkázánie krále JMti, že ty osoby jmenované měli sú postaviti, kterýmiž oni měli se z toho vyměřiti, takto JMKská rozkazuje: I poněvadž se jest toho nestalo vedle rozkázánie JMti, a těch osob jsú nepostavili, KMt se pány panu Švihovskému a Brumovi dávají za právo obdržané od Zmrzlíkuov k uopravení toho účinku i těch škod panu Švihovskému a Brumovi. A ta oprava svrchupsaná aby se stala do suchých dní najprv příštích a konečně ty suché dni. A což se dotýčě dotýkánie a lánie od Jaroslava Zmrzlíka panu Švihovskému, že jest se jemu v tom krátko a křivda stala, a neměl toho učiniti. Actum feria III. ante octauam Corporis Christi. Presentibus istis dominis: Johanne de Janowicz, supremi purgrauii Pragensis, Johanne Towaczowsky de Czimburk, supremi camerarii regni Bohemie, Johanne Zagiecz de Hazmburk, Buryano de Guttssteyn, Zdeslao de Sstern- berg, Nicolao Berka de Duba, Czenkone de Clinssteyn, procuratore, Leonardo de Guttssteyn et Wartmberg, Friderico de Ssumburg, Vlrico Medkone de Waldek, Sa- muhele de Hradek, succamerario regni, Johanne de Rupuow, magistro curie, Cristo- fforo de Wicztum maressalco, Cztiborio de Walsstyn, Diwissio Malowecz de Libie- wowicz, Johanne Beneda [de] Necztin, Alberto Ogierz de Oczedielicz, Johanne Ma- lowecz de Paczow, Paulo de Sulewicz et Rzehlowicz, Czenkone de Dassicz. Registra II. a. list A. 9. b. 331. Mezi Vilémem z Ilburka a Kamarýtem ze Sulevic. 1480, 22. srpna. [Pan Ilburk s Kamšem.] V té při, kteráž jest mezi panem Buryanem a panem Linharthem z Guttštýna na miestě pana Vyléma z Ilburka s strany jedné, a Kamarétem z Sulevic s strany druhé, o ves Velemín. Tak jakož jest viněn Kamaréth od nich, že by tu ves držal, nemaje k tomu žádné spravedlnosti, kromě což má za- psáno od kniežat JMtí. Ale přátelé páně Ilburkovi okázali jsú spravedlnost jeho, kterúž na tu ves má, a zvláště zápis krále Ladislava slavné paměti, který m]ž jemu ta jistá ves vedle jiného zbožie zapsána jest. Král JMt se pány raddú svú s uobú stranú to váživše a s pilností nahledšě v tu jeho spravedlnost nadepsaného, panu Vylémovi dávají za právo obdržané, též a v témž právě, jakož jest prve ji měl a držal; a Kamaréth aby té vsi konečně panu Ilburkovi postúpil ve dvú nedělí od dnešnieho dne bez umenšenie a pohoršenie toho zbožie. Actum feria III. ante Bartholomei an- norum quo supra. Registra II. a. list A. 10. a.
538 D. XIII. Registra soudu komorního. vinni býti, a najposléze svědomie Pohanovo, kterak jest před některými pány a do- brými lidmi vyznal; ale že týž Pohan také vyznal jest před některými pány a do- brými lidmi jináče, ješto se jeho svědomie dvojilo, a poněvadž se dvojí, i nenie při- jemné to svědomie. A tak král JMt i se pány raddú JMti vyslyševše a váživše jich žaloby, svědomie i odpory i také rozkázánie krále JMti, že ty osoby jmenované měli sú postaviti, kterýmiž oni měli se z toho vyměřiti, takto JMKská rozkazuje: I poněvadž se jest toho nestalo vedle rozkázánie JMti, a těch osob jsú nepostavili, KMt se pány panu Švihovskému a Brumovi dávají za právo obdržané od Zmrzlíkuov k uopravení toho účinku i těch škod panu Švihovskému a Brumovi. A ta oprava svrchupsaná aby se stala do suchých dní najprv příštích a konečně ty suché dni. A což se dotýčě dotýkánie a lánie od Jaroslava Zmrzlíka panu Švihovskému, že jest se jemu v tom krátko a křivda stala, a neměl toho učiniti. Actum feria III. ante octauam Corporis Christi. Presentibus istis dominis: Johanne de Janowicz, supremi purgrauii Pragensis, Johanne Towaczowsky de Czimburk, supremi camerarii regni Bohemie, Johanne Zagiecz de Hazmburk, Buryano de Guttssteyn, Zdeslao de Sstern- berg, Nicolao Berka de Duba, Czenkone de Clinssteyn, procuratore, Leonardo de Guttssteyn et Wartmberg, Friderico de Ssumburg, Vlrico Medkone de Waldek, Sa- muhele de Hradek, succamerario regni, Johanne de Rupuow, magistro curie, Cristo- fforo de Wicztum maressalco, Cztiborio de Walsstyn, Diwissio Malowecz de Libie- wowicz, Johanne Beneda [de] Necztin, Alberto Ogierz de Oczedielicz, Johanne Ma- lowecz de Paczow, Paulo de Sulewicz et Rzehlowicz, Czenkone de Dassicz. Registra II. a. list A. 9. b. 331. Mezi Vilémem z Ilburka a Kamarýtem ze Sulevic. 1480, 22. srpna. [Pan Ilburk s Kamšem.] V té při, kteráž jest mezi panem Buryanem a panem Linharthem z Guttštýna na miestě pana Vyléma z Ilburka s strany jedné, a Kamarétem z Sulevic s strany druhé, o ves Velemín. Tak jakož jest viněn Kamaréth od nich, že by tu ves držal, nemaje k tomu žádné spravedlnosti, kromě což má za- psáno od kniežat JMtí. Ale přátelé páně Ilburkovi okázali jsú spravedlnost jeho, kterúž na tu ves má, a zvláště zápis krále Ladislava slavné paměti, který m]ž jemu ta jistá ves vedle jiného zbožie zapsána jest. Král JMt se pány raddú svú s uobú stranú to váživše a s pilností nahledšě v tu jeho spravedlnost nadepsaného, panu Vylémovi dávají za právo obdržané, též a v témž právě, jakož jest prve ji měl a držal; a Kamaréth aby té vsi konečně panu Ilburkovi postúpil ve dvú nedělí od dnešnieho dne bez umenšenie a pohoršenie toho zbožie. Actum feria III. ante Bartholomei an- norum quo supra. Registra II. a. list A. 10. a.
Strana 539
Zápisy z roku 1480. 539 332. Mezi Mikulášem z Jenštejna a bratřími Kalenicemi. 1480, 22. srpna. [Pan Mikuláš s Kalenicemi.] V té při, kteráž jest mezi panem Miku- lášem z Jenštejna s jedné, a Janem a Oldřichem bratřími Kalenicemi s strany druhé. Jakož jsú Kalenicové vinili pana Mikuláše i o něm psali, že by se nad svú ctí za- pomenul jako bezctný hlář [sic] nešlechetný, a dále praviec, že toho chtie dovésti Václavem Bechyňkú a Petrem Dlúhoveským, a že by týž pan Mikuláš slíbil svú čest a svú vierú Bechyňkovi i Dlúhoveskému sestru jich k manželství pojieti, a Be- chyňka a Dlúhoveský že by jim dále slíbili. I toho sú Bechyňka i Dlúhoveský ne- seznali, by jim pan Mikuláš pod ctí a pod vierú slíbil. A také pan Mikuláš, ač jest některého slíbenie neodpieral, ale k takovému se neznal, jakož sú Kalenicové o něm psali a mluvili. I poněvadž Bechyňka a Dlúhoveský tomu sú odepřeli, by jim pan Mikuláš takový slib učinil, JMKská i se pány nalezá: že jest v tom pan Mikuláš proti své cti nic neučinil, a Kalenicové nad jeho slib tak vysoce psaním i řečí ne- měli sú jeho dotýkati. A dále jakož Kalenicové táhli sú se na paměť Dobřějovského a na jiné některé dobré lidi, a chtiece na pana Mikuláše provoditi, že jest v Do- břějovského domu na den sv. Jeronýma slíbil jim sestru jich pojieti; jestliže z toho pana Mikuláše Kalenicové viniti budú chtieti, ta se jim cesta nezavierá. A což se Václava Bechyňky dotýčě, jakož jest svědomie v registra královská zapsané páně Strakonického, Výtrubského, Vrabského a Otmarovo, a jakož jest tomu svědomí od- pieral; a protož král JMt rozkazuje: aby Bechyňka stál feria VI. quatuor temporum najprv příštie a Kalenice s svědky svými též, a tu Bechyňka aby se proti těm svědkóm očistil tak, jakž králem JMtí a pány bude jemu nalezáno a rozkázáno. A což se Petra Dlúhoveského dotýčě, poněvadž Kalenicóm proti tomu slibu odpierá, bude-li se jim zdáti dále jeho z čeho viniti, to budú mieti před sebú též v pátek na suché dni najprv příštie. Actum die et anno, quo supra. Registra II. a. list A. 10. b. Srv. nález č. 347 na str. 551. 333. Mezi Kamenickým a Měsíčkem. 1480, 27. května. Jakož jest byl rok odložen Kamenickému a Měsiečkovi, aby stáli před JKMtí pod tú pří ztracením. Tu jest Kamenický stál se všemi potřěbami, jsa hotov, a Mě- sieček jest nestál. Tu JKMt se pány raddami svými tu věc předsevzéti, a vážiti jest ráčil Kamenického stánie a poslušenstvie. I ráčil jest JMt dáti Kamenickému za právo. Annorum oc. LXXX', sabbato ante festum sancte Trinitatis. O suchých dnech tyto jsú věci znamenány a roky kladeny, kto mají státi: [následuje prázdné místo]. Registra II. a. list A. 11. a. 68*
Zápisy z roku 1480. 539 332. Mezi Mikulášem z Jenštejna a bratřími Kalenicemi. 1480, 22. srpna. [Pan Mikuláš s Kalenicemi.] V té při, kteráž jest mezi panem Miku- lášem z Jenštejna s jedné, a Janem a Oldřichem bratřími Kalenicemi s strany druhé. Jakož jsú Kalenicové vinili pana Mikuláše i o něm psali, že by se nad svú ctí za- pomenul jako bezctný hlář [sic] nešlechetný, a dále praviec, že toho chtie dovésti Václavem Bechyňkú a Petrem Dlúhoveským, a že by týž pan Mikuláš slíbil svú čest a svú vierú Bechyňkovi i Dlúhoveskému sestru jich k manželství pojieti, a Be- chyňka a Dlúhoveský že by jim dále slíbili. I toho sú Bechyňka i Dlúhoveský ne- seznali, by jim pan Mikuláš pod ctí a pod vierú slíbil. A také pan Mikuláš, ač jest některého slíbenie neodpieral, ale k takovému se neznal, jakož sú Kalenicové o něm psali a mluvili. I poněvadž Bechyňka a Dlúhoveský tomu sú odepřeli, by jim pan Mikuláš takový slib učinil, JMKská i se pány nalezá: že jest v tom pan Mikuláš proti své cti nic neučinil, a Kalenicové nad jeho slib tak vysoce psaním i řečí ne- měli sú jeho dotýkati. A dále jakož Kalenicové táhli sú se na paměť Dobřějovského a na jiné některé dobré lidi, a chtiece na pana Mikuláše provoditi, že jest v Do- břějovského domu na den sv. Jeronýma slíbil jim sestru jich pojieti; jestliže z toho pana Mikuláše Kalenicové viniti budú chtieti, ta se jim cesta nezavierá. A což se Václava Bechyňky dotýčě, jakož jest svědomie v registra královská zapsané páně Strakonického, Výtrubského, Vrabského a Otmarovo, a jakož jest tomu svědomí od- pieral; a protož král JMt rozkazuje: aby Bechyňka stál feria VI. quatuor temporum najprv příštie a Kalenice s svědky svými též, a tu Bechyňka aby se proti těm svědkóm očistil tak, jakž králem JMtí a pány bude jemu nalezáno a rozkázáno. A což se Petra Dlúhoveského dotýčě, poněvadž Kalenicóm proti tomu slibu odpierá, bude-li se jim zdáti dále jeho z čeho viniti, to budú mieti před sebú též v pátek na suché dni najprv příštie. Actum die et anno, quo supra. Registra II. a. list A. 10. b. Srv. nález č. 347 na str. 551. 333. Mezi Kamenickým a Měsíčkem. 1480, 27. května. Jakož jest byl rok odložen Kamenickému a Měsiečkovi, aby stáli před JKMtí pod tú pří ztracením. Tu jest Kamenický stál se všemi potřěbami, jsa hotov, a Mě- sieček jest nestál. Tu JKMt se pány raddami svými tu věc předsevzéti, a vážiti jest ráčil Kamenického stánie a poslušenstvie. I ráčil jest JMt dáti Kamenickému za právo. Annorum oc. LXXX', sabbato ante festum sancte Trinitatis. O suchých dnech tyto jsú věci znamenány a roky kladeny, kto mají státi: [následuje prázdné místo]. Registra II. a. list A. 11. a. 68*
Strana 540
540 D. XIII. Registra soudu komorního. 334. Mezi Janem z Šelnberka nejv. kancléřem a Mikulášem starším Trčkou z Lipnice. 1480, 27. května. Jakož jest byl rok položen panu Janovi Šemberkovi, královstvie Českého kan- cléři, se panem Mikulášem starším z Trčkú z Lipnice a na Vlašimi o to, což se dotýčě Řečice. Měli státi ten pátek o suchých dnech již minulých pod tú pří ztra- cením anebo s plnú mocí poslati. Tu jest pan kancléř se všemi svými potřěbami stál, a pan Trčka nestál ani s plnú pečetjí poslal. Tu JKMt se pány raddú svú ráčil jest dáti panu kancléřovi za právo. Actum quo supra. Registra II. a. list A. 11. a. 335. Mezi syny Jana Žlutického a Kerunkem z Lomu. 1480, 27. května. V té při, kteráž jest mezi syny páně Janovými Žlutického s jedné, a Ke- runkem z Lomu s strany druhé. Páni vyslyševše jě s obú stranú, i jich potřěby i dcky opatřivše, poněvadž žena Kerunkova pohnala jest otce jich ku právu zem- skému, a oni jsú té pře poručníci, protož páni to zuostavují při právu zemském. Actum quo supra. Registra II. a. list A. 11. a. 336. Mezi Linhartem z Gutštejna a Mikulášem Berkou z Dubé. 1480, 5. června. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Guttšteyna o Dub s jedné, a panem Mikulášem Berkú s strany druhé. Jakož jest o Svátosti panu Mikulášovi rozkázáno: poněvadž jest na tomto statku zastížen a jeho jest v držení, aby stál o suchých dnech v pátek již minulých před JMtí k spravedlivému rozsudku s svými se všemi potřěbami. Pan Mikuláš stoje před JMtí takto mluvil a pravě, že jest kniežatóm postúpil Dubu, a že on nemá z čeho odpoviedati a nemiení kniežatóm toho prosúditi, a že kniežata mají jej v tom zastúpiti. Král JMt se pány raddú svú vy- slyševše žalobu i odpor s obú stranú, ráčil jest takto rozkázati: aby pan Mikuláš nechaje všech výmluv, žádným se nezamietaje ani vymlúvaje, stál na den sv. Vavřince najprv příštieho se všemi svými potřěbami, a tu aby sobě zjednal, kohož jemu koli potřebie jest, a panu Linhartovi odpoviedal a dostál [k] spravedlivému rozsudku, a to pod tú pří ztracenie. A dále JMt rozkazuje: aby ti lidé nebyli obtěžováni žádnými nespravedlivými věcmi, a obilé to, kteréž jest na poli, když se sklidí, aby odtud ne- bylo nikam hýbáno. Pakli by který beze lsti státi nemohl, aby s plnú mocí poslal. Actum feria II. ante octauam Corporis Christi, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 11. b. Srv. nálezy č. 328 a 329 na str. 536 a 537.
540 D. XIII. Registra soudu komorního. 334. Mezi Janem z Šelnberka nejv. kancléřem a Mikulášem starším Trčkou z Lipnice. 1480, 27. května. Jakož jest byl rok položen panu Janovi Šemberkovi, královstvie Českého kan- cléři, se panem Mikulášem starším z Trčkú z Lipnice a na Vlašimi o to, což se dotýčě Řečice. Měli státi ten pátek o suchých dnech již minulých pod tú pří ztra- cením anebo s plnú mocí poslati. Tu jest pan kancléř se všemi svými potřěbami stál, a pan Trčka nestál ani s plnú pečetjí poslal. Tu JKMt se pány raddú svú ráčil jest dáti panu kancléřovi za právo. Actum quo supra. Registra II. a. list A. 11. a. 335. Mezi syny Jana Žlutického a Kerunkem z Lomu. 1480, 27. května. V té při, kteráž jest mezi syny páně Janovými Žlutického s jedné, a Ke- runkem z Lomu s strany druhé. Páni vyslyševše jě s obú stranú, i jich potřěby i dcky opatřivše, poněvadž žena Kerunkova pohnala jest otce jich ku právu zem- skému, a oni jsú té pře poručníci, protož páni to zuostavují při právu zemském. Actum quo supra. Registra II. a. list A. 11. a. 336. Mezi Linhartem z Gutštejna a Mikulášem Berkou z Dubé. 1480, 5. června. V té při, kteráž jest mezi panem Linhartem z Guttšteyna o Dub s jedné, a panem Mikulášem Berkú s strany druhé. Jakož jest o Svátosti panu Mikulášovi rozkázáno: poněvadž jest na tomto statku zastížen a jeho jest v držení, aby stál o suchých dnech v pátek již minulých před JMtí k spravedlivému rozsudku s svými se všemi potřěbami. Pan Mikuláš stoje před JMtí takto mluvil a pravě, že jest kniežatóm postúpil Dubu, a že on nemá z čeho odpoviedati a nemiení kniežatóm toho prosúditi, a že kniežata mají jej v tom zastúpiti. Král JMt se pány raddú svú vy- slyševše žalobu i odpor s obú stranú, ráčil jest takto rozkázati: aby pan Mikuláš nechaje všech výmluv, žádným se nezamietaje ani vymlúvaje, stál na den sv. Vavřince najprv příštieho se všemi svými potřěbami, a tu aby sobě zjednal, kohož jemu koli potřebie jest, a panu Linhartovi odpoviedal a dostál [k] spravedlivému rozsudku, a to pod tú pří ztracenie. A dále JMt rozkazuje: aby ti lidé nebyli obtěžováni žádnými nespravedlivými věcmi, a obilé to, kteréž jest na poli, když se sklidí, aby odtud ne- bylo nikam hýbáno. Pakli by který beze lsti státi nemohl, aby s plnú mocí poslal. Actum feria II. ante octauam Corporis Christi, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list A. 11. b. Srv. nálezy č. 328 a 329 na str. 536 a 537.
Strana 541
Zápisy z roku 1480. 541 337. Mezi Vilémem z Ilburka a Kamarétem ze Sulevic. 1480, 5. června. V té při, kteráž jest mezi panem Buryanem a panem Linhartem z Guttštýna na miestě pana Vyléma z Ilburka s jedné, a Kamarétem z Sulevic s strany druhé, o Volemín. JMt slyšě jich žaloby a Kamarétuov odpor týmž obyčejem jako pan Mi- kuláš, že kniežatóm nemiení prosúditi a že jej mají v tom kniežata zastúpiti; JMKská se pány raddami svými takto ráčil rozkázati: aby Kameš všech výmluv nechaje, žádným se nezamietaje, poněvadž jest toho statku v držení, aby na den sv. Vavřince stál najprv příštieho se všemi svými potřěbami, a tu aby sobě zjednal, kohož jemu koli potřebie jest, a panu Ilburkovi odpoviedal a dostál k spravedlivému rozsudku, anebo s plnú mocí poslali, a to pod tú pří ztracením. A dále JMt rozkazuje, aby těch lidí ničímž neobtěžoval aniž co s nich nespravedlivého bral. Actum quo supra. Registra II. a. list A. 11. b. Srv. nález č. 331 na str. 538. 338. Mezi Martinem z Držimě a Jindřichem Hořešovcem. 1480, 5. června. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Martinem z Držimě s jedné, a Jindřichem Hořešovcem s strany druhé, o dědiny v Kvílicích i také o dvory kmetcé oc. KMt se pány raddami svými s obú stranú s pilností to váživše i dcky kázavše ohledati. Jakož Smil z Nedomilic a z Dřenie zapsal jest v Kvílicích a v Přelici, v Čanovicích, jakož ty dcky šíře svědčie, podle kteréhožto zápisu [jjmenovaný Martin uvázal se s ko- morníkem, i právo své všecko na vrch dovedl. Proti tomu Jindřich z Hořešovic k své při nic jest neprovedl, než jakož v témž zápisu svrchujmenovaný Smil podle Martina zapsal jest Elšce dceři své týmž právem jako jemu Martinovi. A protož KMt se pány jmenovanému Martinovi dávají za právo obdržané, a ty jmenovaný dědiny s platy aby on Jindřich Hořešovec postúpil Martinovi ve dvú nedělí bez pohoršenie toho zbožie. A k čemuž se bude zdáti jmenované Elšce spoluzápisnici Martinově právo mieti, jejie právo tiemto odsudkem se jie nezavierá. Actum ut supra. Registra II. a. list A. 12. a. 339. Mezi Kerunkem z Lomu a Dorotou Milotickou s rukojměmi. 1480, 7. června. V středu před oktábem Těla Božieho. Kerunk z Lomu stál jest před králem JMtí a před pány od pana Heralta z Kunštatu a od panie Lidmily z Kravař a Strá- žnice s listem mocným, co se dotýče toho listu, kterýž svědčí panně Dorothě Milo- tické na dva tisíce zlatých; item na kněze Viktoryna; jakož pak v tom dluhu držala jest vsi od Veliše, Chrústov i jiné, a někteří z rukojmí, kteříž sú v tom listu, také sú stáli, chtiece právi býti a rozeznáni podle práva panem purgrabí hradu Pražského
Zápisy z roku 1480. 541 337. Mezi Vilémem z Ilburka a Kamarétem ze Sulevic. 1480, 5. června. V té při, kteráž jest mezi panem Buryanem a panem Linhartem z Guttštýna na miestě pana Vyléma z Ilburka s jedné, a Kamarétem z Sulevic s strany druhé, o Volemín. JMt slyšě jich žaloby a Kamarétuov odpor týmž obyčejem jako pan Mi- kuláš, že kniežatóm nemiení prosúditi a že jej mají v tom kniežata zastúpiti; JMKská se pány raddami svými takto ráčil rozkázati: aby Kameš všech výmluv nechaje, žádným se nezamietaje, poněvadž jest toho statku v držení, aby na den sv. Vavřince stál najprv příštieho se všemi svými potřěbami, a tu aby sobě zjednal, kohož jemu koli potřebie jest, a panu Ilburkovi odpoviedal a dostál k spravedlivému rozsudku, anebo s plnú mocí poslali, a to pod tú pří ztracením. A dále JMt rozkazuje, aby těch lidí ničímž neobtěžoval aniž co s nich nespravedlivého bral. Actum quo supra. Registra II. a. list A. 11. b. Srv. nález č. 331 na str. 538. 338. Mezi Martinem z Držimě a Jindřichem Hořešovcem. 1480, 5. června. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Martinem z Držimě s jedné, a Jindřichem Hořešovcem s strany druhé, o dědiny v Kvílicích i také o dvory kmetcé oc. KMt se pány raddami svými s obú stranú s pilností to váživše i dcky kázavše ohledati. Jakož Smil z Nedomilic a z Dřenie zapsal jest v Kvílicích a v Přelici, v Čanovicích, jakož ty dcky šíře svědčie, podle kteréhožto zápisu [jjmenovaný Martin uvázal se s ko- morníkem, i právo své všecko na vrch dovedl. Proti tomu Jindřich z Hořešovic k své při nic jest neprovedl, než jakož v témž zápisu svrchujmenovaný Smil podle Martina zapsal jest Elšce dceři své týmž právem jako jemu Martinovi. A protož KMt se pány jmenovanému Martinovi dávají za právo obdržané, a ty jmenovaný dědiny s platy aby on Jindřich Hořešovec postúpil Martinovi ve dvú nedělí bez pohoršenie toho zbožie. A k čemuž se bude zdáti jmenované Elšce spoluzápisnici Martinově právo mieti, jejie právo tiemto odsudkem se jie nezavierá. Actum ut supra. Registra II. a. list A. 12. a. 339. Mezi Kerunkem z Lomu a Dorotou Milotickou s rukojměmi. 1480, 7. června. V středu před oktábem Těla Božieho. Kerunk z Lomu stál jest před králem JMtí a před pány od pana Heralta z Kunštatu a od panie Lidmily z Kravař a Strá- žnice s listem mocným, co se dotýče toho listu, kterýž svědčí panně Dorothě Milo- tické na dva tisíce zlatých; item na kněze Viktoryna; jakož pak v tom dluhu držala jest vsi od Veliše, Chrústov i jiné, a někteří z rukojmí, kteříž sú v tom listu, také sú stáli, chtiece právi býti a rozeznáni podle práva panem purgrabí hradu Pražského
Strana 542
542 D. XIII. Registra soudu komorního. a pány. Ale on Kerunk nechtěl jest listu položiti k súdu, než toliko pravil, že by jej chtěl okázati. Ale rukojmie vždy žádali sú toho, aby on list položil k rozeznání a k rozsudku spravedlivému, poněvadž od svého pána i od panie s mocí stojí. Pakli by toho neučinil, že by mu potom viece nechtěli povinni býti k tomu listu odpo- viedati. Přes to jich poddávánie vždy jest listu k súdu položiti nechtěl a pravil, že to přikázánie od svého pána má. A tak jest ta věc jím Kerunkem sešla, ale ne rukojmiemi. Registra II. a. list A. 12. a. 340. Mezi Arnoštem a Albrechtem knížaty Saskými a pány Šliky. 1480, 2. června. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi osviecenými knězem Arnoštem a knězem Albrechtem, kniežaty Saskými, a na JJMtí miestě mezi panem Hauboltem z Šleynic a panem Heřmanem z Weysmbachu s jedné, a pány Šliky z strany druhé. Najprve jakož jest vinil pan Haubolt pány Šliky a počátek učinil své řeči: kterak po smrti nebožtíka Kašpara Štampacha, kterak by pan Koc z Endu poslal dceři své na Kunc- perg Heřmana z Weysmbachu a Henz fam Enda [sic] syna svého k uopatření jejiemu jakožto dceři své v vdovství jejiem. A tu Heřman z Weysmbachu že by poslal ku panu Mikulášovi Šlikovi, a tu že by chtěli s ním rozmluviti o ty sirotky a o jich dobré, žádajíc, aby k nim přijel, a pan Mikuláš že řekl přijeti, a že sú ho čekali s obědem. A potom k nim poslal Eprichta Wolmana, jich lantrichteřie, a vymlúvaje se nepří- jezdem svým, že pro nemoc přijeti nemuož. A vedle toho prosil Heřmana z Weysm- bachu od pana Mathesa, aby k němu přijel na Loket, že by rád chtěl s ním roz- mluviti a že by jemu chtěl bezpečný pruovod dáti až na miesto. A v tom času Heřman a Heync z Mendu [sic] s Wolmanem mluvili a znáti mu dali, co jich úmysl jest, a že by panie otec, Heřman i jiní přátelé chtěli poslati sedm neb osm pacholkuov k zámku na svú stravu, aby paní mohla k uotci odjeti a o své potřěby se poraditi, a předsevzéti, co by jejieho dobrého bylo i dětí jejich. A v té chvíli paní s svými poddanými Štauhauf opatřiti, a vedle toho podati se co paní měla by se s zámkem ku pánóm Šlikóm, též jakož se jest Kašpar Štampach k nim měl. A na to Heřman že jest odtud odjel, a Haync Niklom a [se] strýcem svým z Endu s šesti koňmi že by tu zuostali, a ta dva že by tu zuostali u sestry své každému bez škody, očekávajíc těch pacholkuov, kteréž Heřman tam měl poslati, majíc úmysl zase odjeti. A v ty časy, kteréž tu byl Heync, pana Mikuláše ani poručníkuov neodpierali na huoru pustiti. A pan Mikuláš na Eprich Volmanovo poselstvie psal a dal znáti, že nenie potřebie na Kunšperce tu kuchyně druhé držeti. A při tom ukázali sú list a výpis, kteříž před JMtí čtěni sú, jeden páně Mikulášuov, kterýž Heřmanovi psal, a výpis, co zase Heřman panu Mikulášovi odpisuje, a že by z toho mohlo rozomieno býti, že by králi ani královstvie ke škodě a Šlikóm jich panství k újmě nebylo, a před Šliky v žádném
542 D. XIII. Registra soudu komorního. a pány. Ale on Kerunk nechtěl jest listu položiti k súdu, než toliko pravil, že by jej chtěl okázati. Ale rukojmie vždy žádali sú toho, aby on list položil k rozeznání a k rozsudku spravedlivému, poněvadž od svého pána i od panie s mocí stojí. Pakli by toho neučinil, že by mu potom viece nechtěli povinni býti k tomu listu odpo- viedati. Přes to jich poddávánie vždy jest listu k súdu položiti nechtěl a pravil, že to přikázánie od svého pána má. A tak jest ta věc jím Kerunkem sešla, ale ne rukojmiemi. Registra II. a. list A. 12. a. 340. Mezi Arnoštem a Albrechtem knížaty Saskými a pány Šliky. 1480, 2. června. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi osviecenými knězem Arnoštem a knězem Albrechtem, kniežaty Saskými, a na JJMtí miestě mezi panem Hauboltem z Šleynic a panem Heřmanem z Weysmbachu s jedné, a pány Šliky z strany druhé. Najprve jakož jest vinil pan Haubolt pány Šliky a počátek učinil své řeči: kterak po smrti nebožtíka Kašpara Štampacha, kterak by pan Koc z Endu poslal dceři své na Kunc- perg Heřmana z Weysmbachu a Henz fam Enda [sic] syna svého k uopatření jejiemu jakožto dceři své v vdovství jejiem. A tu Heřman z Weysmbachu že by poslal ku panu Mikulášovi Šlikovi, a tu že by chtěli s ním rozmluviti o ty sirotky a o jich dobré, žádajíc, aby k nim přijel, a pan Mikuláš že řekl přijeti, a že sú ho čekali s obědem. A potom k nim poslal Eprichta Wolmana, jich lantrichteřie, a vymlúvaje se nepří- jezdem svým, že pro nemoc přijeti nemuož. A vedle toho prosil Heřmana z Weysm- bachu od pana Mathesa, aby k němu přijel na Loket, že by rád chtěl s ním roz- mluviti a že by jemu chtěl bezpečný pruovod dáti až na miesto. A v tom času Heřman a Heync z Mendu [sic] s Wolmanem mluvili a znáti mu dali, co jich úmysl jest, a že by panie otec, Heřman i jiní přátelé chtěli poslati sedm neb osm pacholkuov k zámku na svú stravu, aby paní mohla k uotci odjeti a o své potřěby se poraditi, a předsevzéti, co by jejieho dobrého bylo i dětí jejich. A v té chvíli paní s svými poddanými Štauhauf opatřiti, a vedle toho podati se co paní měla by se s zámkem ku pánóm Šlikóm, též jakož se jest Kašpar Štampach k nim měl. A na to Heřman že jest odtud odjel, a Haync Niklom a [se] strýcem svým z Endu s šesti koňmi že by tu zuostali, a ta dva že by tu zuostali u sestry své každému bez škody, očekávajíc těch pacholkuov, kteréž Heřman tam měl poslati, majíc úmysl zase odjeti. A v ty časy, kteréž tu byl Heync, pana Mikuláše ani poručníkuov neodpierali na huoru pustiti. A pan Mikuláš na Eprich Volmanovo poselstvie psal a dal znáti, že nenie potřebie na Kunšperce tu kuchyně druhé držeti. A při tom ukázali sú list a výpis, kteříž před JMtí čtěni sú, jeden páně Mikulášuov, kterýž Heřmanovi psal, a výpis, co zase Heřman panu Mikulášovi odpisuje, a že by z toho mohlo rozomieno býti, že by králi ani královstvie ke škodě a Šlikóm jich panství k újmě nebylo, a před Šliky v žádném
Strana 543
Zápisy z roku 1480. 543 nebezpečenství nebyli. Ale oni záluhu pěších na ně učinili a k zámku tekli a jednoho zabili, některé na smrt zranili a jim jich pobrali, Haynce na mostě zastihli. A když zámek měli, a Heync se strojil vedle strýce pryč jeti, a tu že sú oň poslali pan Mikuláš a pan Kašpar do ffalrářského dvoru, a on jest k nim šel na dobrú vieru, kterú k nim měl. A když k nim přišel, že sú jej tu tepruov vězením zavázali. A ty věci i vězenie staly sú se Hencovi bez ohrady, že žádné péčě na ně neměl. A potom některé časy, když se Heync z Mendu jel stavěti, že sú s ním poslali kniežata JJMt, aby mohl bezpečně projeti, a ty služebníky kniežecie dali je páni Šlikové honiti a zjímati bez ohrady, ježto kniežata JJMt ani ti žádné na ně péče neměli. A potom že sú se s nimi sázeli, vězili, jakoby zločinci byli, a pan Mikuláš že by na jednoho z nich tylce dobyl, a by nebylo dobrých lidí, že by jej byl snad zabil; a že by se toho všeho kniežata JJMt nenadála, by se to mělo státi JJMtí služebníkuom od pana Mikuláše, dvořenína JJMtí nepropuštěného. A k tomu pan Mates že jest JJMtí man a radda. A páni Šlikové proti tomu také sú odpierali, že Kašpar Štampach nebožtík, prve než jest umřel, učinil kšaft a poručen- stvie vedle řádu a obyčeje krajiny té, a zdělal poručníky pana Mikuláše Šlika, Jošta Šierntinara, Fridricha z Felce a Krištofora Hertmbergara, a poručil jim mocně man- želku, děti i vešken statek svuoj. A po smrti jeho nechali sú panie manželky jeho i s dětmi na zámku Kyhnšperku, opatřivše tu věc vedle potřěby, a k tomu že sú jie pověděli, jestliže by jaká na ní potřeba přišla, aby se k nim utekla, že ve všech věcech opuštěna býti nemá. A v tom času Heřman Weysmbach, Hajnc fam End i jiní přijeli na zámek, a tu byli sú některý čas, ačkoli časté řeči docházely sú ku panu Mikulášovi, že by lidí viece na zámek mělo přibýti. Ale on té naděje ani viery neměl jest, by se to státi mělo. A v tom času Heřman z Weysmbachu poslal jest panu Mikulášovi, aby k němu přijel; a on pro nemoc nemoha přijeti, poslal Eprech Wolmana, chtě slyšeti žádost, pro kterú žádán jest pan Mikuláš přijeti. A v tom jemu Heřman pověděl jest poslu, že otec a přítelé panie mají úmysl některé lidi panie poslati k uopatření jejiemu, a na svuoj náklad jim kuchyni držeti chtie. A Eprecht Wolman že by toho odepřěl, že toho potřebie nenie. A přes to, což od něho slyší, že to chce na pány své vznésti. A tu týž Erprecht to všecko, což jest od něho slyšal, na pána svého vznesl; a když sú to poselstvie uslyšali, i psal jest pan Mi- kuláš Heřmanovi z Weysmbachu, jakož ten list před KMtí a přede pány čten jest. A potom poručníci Jošt Šierntingar a Krištof Hartmbergar psali sú panu Mathesovi a panu Mikulášovi, jakož ten list také čten jest před JMtí. A při tom pravil pan Mikuláš, že sú poručníci přijedše s paní mluvili, co se to děje, že slyšie, že lidí má při sobě, a zavřený zámek chce mieti bez potřěby. A tázali se jie: jestli že oni přijedú páni Šlikové, budú-li puštěni. A ona jim odpověděla: kohož přátelé moji pustie, má dobrá vuole. A oni zase odpověděli, poněvadž slyšie a očitě vidie, že ona chce zavřený zámek mieti, jim že nelze než na svrchnie pány to [vlznésti a jich,
Zápisy z roku 1480. 543 nebezpečenství nebyli. Ale oni záluhu pěších na ně učinili a k zámku tekli a jednoho zabili, některé na smrt zranili a jim jich pobrali, Haynce na mostě zastihli. A když zámek měli, a Heync se strojil vedle strýce pryč jeti, a tu že sú oň poslali pan Mikuláš a pan Kašpar do ffalrářského dvoru, a on jest k nim šel na dobrú vieru, kterú k nim měl. A když k nim přišel, že sú jej tu tepruov vězením zavázali. A ty věci i vězenie staly sú se Hencovi bez ohrady, že žádné péčě na ně neměl. A potom některé časy, když se Heync z Mendu jel stavěti, že sú s ním poslali kniežata JJMt, aby mohl bezpečně projeti, a ty služebníky kniežecie dali je páni Šlikové honiti a zjímati bez ohrady, ježto kniežata JJMt ani ti žádné na ně péče neměli. A potom že sú se s nimi sázeli, vězili, jakoby zločinci byli, a pan Mikuláš že by na jednoho z nich tylce dobyl, a by nebylo dobrých lidí, že by jej byl snad zabil; a že by se toho všeho kniežata JJMt nenadála, by se to mělo státi JJMtí služebníkuom od pana Mikuláše, dvořenína JJMtí nepropuštěného. A k tomu pan Mates že jest JJMtí man a radda. A páni Šlikové proti tomu také sú odpierali, že Kašpar Štampach nebožtík, prve než jest umřel, učinil kšaft a poručen- stvie vedle řádu a obyčeje krajiny té, a zdělal poručníky pana Mikuláše Šlika, Jošta Šierntinara, Fridricha z Felce a Krištofora Hertmbergara, a poručil jim mocně man- želku, děti i vešken statek svuoj. A po smrti jeho nechali sú panie manželky jeho i s dětmi na zámku Kyhnšperku, opatřivše tu věc vedle potřěby, a k tomu že sú jie pověděli, jestliže by jaká na ní potřeba přišla, aby se k nim utekla, že ve všech věcech opuštěna býti nemá. A v tom času Heřman Weysmbach, Hajnc fam End i jiní přijeli na zámek, a tu byli sú některý čas, ačkoli časté řeči docházely sú ku panu Mikulášovi, že by lidí viece na zámek mělo přibýti. Ale on té naděje ani viery neměl jest, by se to státi mělo. A v tom času Heřman z Weysmbachu poslal jest panu Mikulášovi, aby k němu přijel; a on pro nemoc nemoha přijeti, poslal Eprech Wolmana, chtě slyšeti žádost, pro kterú žádán jest pan Mikuláš přijeti. A v tom jemu Heřman pověděl jest poslu, že otec a přítelé panie mají úmysl některé lidi panie poslati k uopatření jejiemu, a na svuoj náklad jim kuchyni držeti chtie. A Eprecht Wolman že by toho odepřěl, že toho potřebie nenie. A přes to, což od něho slyší, že to chce na pány své vznésti. A tu týž Erprecht to všecko, což jest od něho slyšal, na pána svého vznesl; a když sú to poselstvie uslyšali, i psal jest pan Mi- kuláš Heřmanovi z Weysmbachu, jakož ten list před KMtí a přede pány čten jest. A potom poručníci Jošt Šierntingar a Krištof Hartmbergar psali sú panu Mathesovi a panu Mikulášovi, jakož ten list také čten jest před JMtí. A při tom pravil pan Mikuláš, že sú poručníci přijedše s paní mluvili, co se to děje, že slyšie, že lidí má při sobě, a zavřený zámek chce mieti bez potřěby. A tázali se jie: jestli že oni přijedú páni Šlikové, budú-li puštěni. A ona jim odpověděla: kohož přátelé moji pustie, má dobrá vuole. A oni zase odpověděli, poněvadž slyšie a očitě vidie, že ona chce zavřený zámek mieti, jim že nelze než na svrchnie pány to [vlznésti a jich,
Strana 544
544 D. XIII. Registra soudu komorního. za radu a pomoc žádati. A v tom chtěli pryč jeti; a ona přivolala k tomu přátely své, a oni k nim tu řeč mluvili jako ku panie; a oni jim na to odpověděli: jich otec a strýc jest je tam poslal. Ale proto vzkázali sú panu Mikulášovi, že ho samého třetieho pustiti chtie, a nic silnějšie. A v tom počtu je také pustiti chtie na zámek. A oni jim túž odpověď dali jako i panie. A prosili sú jie, aby takové moci přestala. Jestliže by oni toho neučinili a jich nepustili, že oni hned ku panu Mikulášovi pojedú a jeho prositi chtie, aby skrzě jeho pomoc zase uvedeni byli. A oni jim zase odpověděli, aby k jich otci a strýci poslali. Pravili sú, že jim by to slušné nebylo a toho učiniti nechtie, neb nemáme o ty věci s nimi nic činiti, ale třěba-li vám toho, muožte dobře na ně [vlznésti. A dali sú jim na to za osm dní rozmyšlenie. To sú všecko zavrhli. A když to vždy býti nemohlo, že oni hledali sú pánuov Šlikuov jakožto svrchních pánuov, aby jim toho radni a po- mocni byli, a zase je v to uvedli. I na to opět ukázali sú list od poručníkuov se třmi pečeťmi; ten také čten jest. A potom, že jistá zpráva přišla panu Mikulášovi, viec než jedna, že drahně lidí má přibýti na zámek; a on hned vypravil pana Kašpara bratra svého s některými lidmi, aby on toho nedopúštěl. A on hned za ním s jinými lidmi táhl; a prve než se pan Mikuláš tam přiblížil, a ještě na dvě míli od zámku byl, přišlo panu Kašparovi poselstvie, že nazad lidé přes ploty lezú k zámku. A on vyběhl s lidmi svými, zastihl Heynce z Endu na mostě, an čte list. A chytili sú jeho a jiným nahoru nedali. A potom ti, kteříž byli nahořě, zámku jim postúpili. A také ten list, kterýž u Haynce] z Emdu vzali, také sú čísti dali před JMtí, i druhý list, kterýž také Heřman z Weysmbachu píše Heyncovi z Mendu. A na to jest mluvil a také praviec, že prve šípy, prachy jednali i puškařě nahoru poslali. A skrze ty všecky věci, kteréž se dály, i skrze ty listy, kteříž také slyšěni sú, muož porozo- mieno býti, k čemu sú se ty věci chýlily. A cožkolivěk v té věci jest pan Mikuláš činil i bratr jeho, že to z povinnosti musili sú učiniti, jedno pan Mikuláš vedle po- ručenstvie a druhé vedle té povinosti, kterúž otci i bratřím svým i sám sobě po- vinen jest, že jim v panstvie jich saženo jest. I také bojie se přislovie od krále JMti i od koruny, jestliže by ten zámek byl odtržen k cizie ruce, a že tu muož poznáno býti, že sú bohdá nic neučinili, ješto by učiniti neměli, hajiece toho. A pravie, že Heync prve jest jat, než pan Mikuláš přijel jest. A když se jeho jest tázáno v farářském domu: jsili vězněm, řekl: sem, a nechtěl bych rád prázden býti. A to že bych mohl provésti dobrými lidmi. A také při tom pravie: což se pana Mikuláše dotýče, že by nevzal od kniežat odpuštěnie, že jest poslán kniežatóm JJMti s listem otce svého a tam jest byl do vuole otce svého. A když se jest otci jeho nezdálo, tam jeho dále nechati, psal jest kniežatóm JJMti, aby jej ráčili domuov odpustiti. A jakož jest listem poslán na JJMtí dvór, a zase vzat. A některé časy, když jest pan Mikuláš přijel k kniežeti JMti o některé potřeby, což měli činiti proti pánu z Plavna,
544 D. XIII. Registra soudu komorního. za radu a pomoc žádati. A v tom chtěli pryč jeti; a ona přivolala k tomu přátely své, a oni k nim tu řeč mluvili jako ku panie; a oni jim na to odpověděli: jich otec a strýc jest je tam poslal. Ale proto vzkázali sú panu Mikulášovi, že ho samého třetieho pustiti chtie, a nic silnějšie. A v tom počtu je také pustiti chtie na zámek. A oni jim túž odpověď dali jako i panie. A prosili sú jie, aby takové moci přestala. Jestliže by oni toho neučinili a jich nepustili, že oni hned ku panu Mikulášovi pojedú a jeho prositi chtie, aby skrzě jeho pomoc zase uvedeni byli. A oni jim zase odpověděli, aby k jich otci a strýci poslali. Pravili sú, že jim by to slušné nebylo a toho učiniti nechtie, neb nemáme o ty věci s nimi nic činiti, ale třěba-li vám toho, muožte dobře na ně [vlznésti. A dali sú jim na to za osm dní rozmyšlenie. To sú všecko zavrhli. A když to vždy býti nemohlo, že oni hledali sú pánuov Šlikuov jakožto svrchních pánuov, aby jim toho radni a po- mocni byli, a zase je v to uvedli. I na to opět ukázali sú list od poručníkuov se třmi pečeťmi; ten také čten jest. A potom, že jistá zpráva přišla panu Mikulášovi, viec než jedna, že drahně lidí má přibýti na zámek; a on hned vypravil pana Kašpara bratra svého s některými lidmi, aby on toho nedopúštěl. A on hned za ním s jinými lidmi táhl; a prve než se pan Mikuláš tam přiblížil, a ještě na dvě míli od zámku byl, přišlo panu Kašparovi poselstvie, že nazad lidé přes ploty lezú k zámku. A on vyběhl s lidmi svými, zastihl Heynce z Endu na mostě, an čte list. A chytili sú jeho a jiným nahoru nedali. A potom ti, kteříž byli nahořě, zámku jim postúpili. A také ten list, kterýž u Haynce] z Emdu vzali, také sú čísti dali před JMtí, i druhý list, kterýž také Heřman z Weysmbachu píše Heyncovi z Mendu. A na to jest mluvil a také praviec, že prve šípy, prachy jednali i puškařě nahoru poslali. A skrze ty všecky věci, kteréž se dály, i skrze ty listy, kteříž také slyšěni sú, muož porozo- mieno býti, k čemu sú se ty věci chýlily. A cožkolivěk v té věci jest pan Mikuláš činil i bratr jeho, že to z povinnosti musili sú učiniti, jedno pan Mikuláš vedle po- ručenstvie a druhé vedle té povinosti, kterúž otci i bratřím svým i sám sobě po- vinen jest, že jim v panstvie jich saženo jest. I také bojie se přislovie od krále JMti i od koruny, jestliže by ten zámek byl odtržen k cizie ruce, a že tu muož poznáno býti, že sú bohdá nic neučinili, ješto by učiniti neměli, hajiece toho. A pravie, že Heync prve jest jat, než pan Mikuláš přijel jest. A když se jeho jest tázáno v farářském domu: jsili vězněm, řekl: sem, a nechtěl bych rád prázden býti. A to že bych mohl provésti dobrými lidmi. A také při tom pravie: což se pana Mikuláše dotýče, že by nevzal od kniežat odpuštěnie, že jest poslán kniežatóm JJMti s listem otce svého a tam jest byl do vuole otce svého. A když se jest otci jeho nezdálo, tam jeho dále nechati, psal jest kniežatóm JJMti, aby jej ráčili domuov odpustiti. A jakož jest listem poslán na JJMtí dvór, a zase vzat. A některé časy, když jest pan Mikuláš přijel k kniežeti JMti o některé potřeby, což měli činiti proti pánu z Plavna,
Strana 545
Mezi knížaty Saskými a Šliky r. 1480. 545 tu kněz Arnošt jemu řekl: Nepotřebuji vašie služby, opatřte svú věc, jakž umiete. A po druhé opět když jest byl přijel k kniežeti JMti s svú potřebú, žádaje, co sú měli s Normbčany činiti, aby jim dopomohli jich spravedlnosti a dopustili v zemi stavovati a na ně sáhnúti, a knieže JMt že by jim řekl: Známe, že se vám křivda děje, máme psanie od ciesaře JMti i také závazek s Normberčany, hleďte k králi Českému, pánu svému. A skrze tu odpověď že by pan Jeroným přijel k králi JMti s některými zemany, prose JMti, aby ho neráčil opustiti, a JMt přijal za pána. Jakož pak JMt ráčil nějakú summu koní proti panu z Plavna dvořan svých tam k nim poslati a jim jich spravedlnosti dopomoci, že s Normberskými skrze JMt také k smlúvě sú přišli. A což se Hynerkoph dotýče, pravie, že jest jezdil v Loketčtě v panství jich s napatými kušemi, a prve že jest služebník jich pobral jakožto Herdekarovi. A tu chvíli pan Václav Šlik doma nebyl a poručil jim své lidi, a Hynerkopf páně Václavovy lidi zjímal i zranil. A z té příčiny že tu sú učinili, a Hynerkuopf že jest služebník jich byl a od nich odpuštěnie nevzal. A což se pana Mathesa dotýčě, že by man a radda byl kniežat JJMtí, že se ta věc tak nenajde. A prosiece MJKské, poněvadž se ta věc otce jich dotýče, že sú o té věci nevěděli, by měl viněn z toho býti, aby JMt ráčil toho roku odložiti, aby on sám osobně stál, a že se má z toho bohdá slušně vyvésti, že nenie manem ani raddú těchto kniežat JJMtí, než že byl raddú kniežete starého, otce JJMtí. A nynie pan Mathes takto jest odpieral: Co se manstvie a raddy dotýče, že pan Haubolt jest v prvnějšém roku poviedal, že pan Mates kniežat JJMtí man a radda. A chtěl bych jeho v tom pamatovati, a jestliže by se pamatovati nechtěl, že by jej chtěl v tom přesvědčiti, kterak, kde a na kterém miestě se to stalo, praviec pan Mathes, že by rád chtěl to od něho slyšeti a k tomu odpierati, manem ani raddu kniežat JJMtí nenie. Proti tomu jest pan Haubolt mluvil: že jest prve pravil, že pan Mathes jest man i radda kniežat JJMtí, i ještě to praví a pravě, že pan Mathes měl zámek Štolberk od kniežat JJMtí, kterýž zámek jest prodal a zuostavil sobě dva anebo tři many, a Šeynek, kterýž strýc jeho pan Václav drží, že mají také společnie léno s strýcem svým. A skrze to muož porozomieno býti, že jest vždy JJMtí manem, neb když by ktožkolivěk které veliké manstvie prodal a zuostavil sobě lan anebo puol dědiny aneb luk neb cožkoli jiného, že by proto vždy manem zuostal. A což se raddy dotýčě, pravil pan Haubolt, že jest pan Mathes učinil přísahu kniežeti starému, jich otci, i jeho erbóm, a že ten obyčej vždycky na JJKnMtí dvoru i podnes zachovává se. A mohl by to provésti mnohými zname- nitými dobrými lidmi, když by toho potřeba byla. A praviec, že pan Mathes v Řezně byl, kdy kniežata JJMti také tam byli, a otce sv. papeže i ciesařovi poslové tu byli. Tu chvíli jest pan Mates prosil pana Haubolta, aby při těch poselstvích a při těch raddách také v radě zuostaven byl. A pan Haubolt jemu odpoviedal: Milý pane Mates, všaks ty vždycky u kniežat JJMtí za raddu držán, a muožeš dobřě Archtv Český VII. 69
Mezi knížaty Saskými a Šliky r. 1480. 545 tu kněz Arnošt jemu řekl: Nepotřebuji vašie služby, opatřte svú věc, jakž umiete. A po druhé opět když jest byl přijel k kniežeti JMti s svú potřebú, žádaje, co sú měli s Normbčany činiti, aby jim dopomohli jich spravedlnosti a dopustili v zemi stavovati a na ně sáhnúti, a knieže JMt že by jim řekl: Známe, že se vám křivda děje, máme psanie od ciesaře JMti i také závazek s Normberčany, hleďte k králi Českému, pánu svému. A skrze tu odpověď že by pan Jeroným přijel k králi JMti s některými zemany, prose JMti, aby ho neráčil opustiti, a JMt přijal za pána. Jakož pak JMt ráčil nějakú summu koní proti panu z Plavna dvořan svých tam k nim poslati a jim jich spravedlnosti dopomoci, že s Normberskými skrze JMt také k smlúvě sú přišli. A což se Hynerkoph dotýče, pravie, že jest jezdil v Loketčtě v panství jich s napatými kušemi, a prve že jest služebník jich pobral jakožto Herdekarovi. A tu chvíli pan Václav Šlik doma nebyl a poručil jim své lidi, a Hynerkopf páně Václavovy lidi zjímal i zranil. A z té příčiny že tu sú učinili, a Hynerkuopf že jest služebník jich byl a od nich odpuštěnie nevzal. A což se pana Mathesa dotýčě, že by man a radda byl kniežat JJMtí, že se ta věc tak nenajde. A prosiece MJKské, poněvadž se ta věc otce jich dotýče, že sú o té věci nevěděli, by měl viněn z toho býti, aby JMt ráčil toho roku odložiti, aby on sám osobně stál, a že se má z toho bohdá slušně vyvésti, že nenie manem ani raddú těchto kniežat JJMtí, než že byl raddú kniežete starého, otce JJMtí. A nynie pan Mathes takto jest odpieral: Co se manstvie a raddy dotýče, že pan Haubolt jest v prvnějšém roku poviedal, že pan Mates kniežat JJMtí man a radda. A chtěl bych jeho v tom pamatovati, a jestliže by se pamatovati nechtěl, že by jej chtěl v tom přesvědčiti, kterak, kde a na kterém miestě se to stalo, praviec pan Mathes, že by rád chtěl to od něho slyšeti a k tomu odpierati, manem ani raddu kniežat JJMtí nenie. Proti tomu jest pan Haubolt mluvil: že jest prve pravil, že pan Mathes jest man i radda kniežat JJMtí, i ještě to praví a pravě, že pan Mathes měl zámek Štolberk od kniežat JJMtí, kterýž zámek jest prodal a zuostavil sobě dva anebo tři many, a Šeynek, kterýž strýc jeho pan Václav drží, že mají také společnie léno s strýcem svým. A skrze to muož porozomieno býti, že jest vždy JJMtí manem, neb když by ktožkolivěk které veliké manstvie prodal a zuostavil sobě lan anebo puol dědiny aneb luk neb cožkoli jiného, že by proto vždy manem zuostal. A což se raddy dotýčě, pravil pan Haubolt, že jest pan Mathes učinil přísahu kniežeti starému, jich otci, i jeho erbóm, a že ten obyčej vždycky na JJKnMtí dvoru i podnes zachovává se. A mohl by to provésti mnohými zname- nitými dobrými lidmi, když by toho potřeba byla. A praviec, že pan Mathes v Řezně byl, kdy kniežata JJMti také tam byli, a otce sv. papeže i ciesařovi poslové tu byli. Tu chvíli jest pan Mates prosil pana Haubolta, aby při těch poselstvích a při těch raddách také v radě zuostaven byl. A pan Haubolt jemu odpoviedal: Milý pane Mates, všaks ty vždycky u kniežat JJMtí za raddu držán, a muožeš dobřě Archtv Český VII. 69
Strana 546
546 D. XIII. Registra soudu komorního. při těch věcech býti. A má tu vieru, že pan Mates též pamatovati bude. Na to jest od pánuov Šlikuov mluveno, že pan Mates zámek Štolberg prodal s many i se všemi příslušnostmi, než manové sú ho prosili, poněvadž on zámek prodal jim rovnému, aby on je sobě pozuostavil, že pod onoho nechtie slušeti. A tak sú se jeho držali. A což se Šeyneku dotýče, pan Mates tak pravil, že s tiem nic činiti nemá, než toliko pan Václav strýc jeho to drží, než toliko že jest toho nápadník, jestli že by pana Václava Buoh neuchoval bez dědicuov, že má naň připadnúti. A dále jest mluvil jako na prvnějšiem roku, dotýkal pana Mikuláše, že by Heync z Mendu od něho zavázán byl v farářském domu, pravě, že toho nenie, že Haync z Mendu jat byl, když pan Mikuláš ještě dvě míli od něho byl. A jako prve se jest podal toho pro- voditi třinádcti neb XIVti svědky. A rozkázáno jest jim prve, aby každý své svědky osobně postavil, že je tu postavil. A v té při a ruoznici, kteráž jest mezi osviecenými již psanými kniežaty, knie- žetem Arnoštem a kniežetem Albrechtem, kniežaty Saskými, a na JJMtí miestě panem Hauboltem Šleynic a Heřmanem z Weysmbachu s jedné, a pány Šliky z strany druhé. Král JMt se pány raddami svými vyslyševše jich přě, odpory, listy i jiné jich po- třěby, s obú stranú to váživše, tak JMt se pány rozkazuje a za právo řieká: Po- něvadž pan Mikuláš Šlik od Kašpara Štampacha vedle jiných poručníkem jest a k tomu toho zámku svrchním pánem vedle zástavy své, vida an ten zámek osazuje se bez jich vuole i poručníkuov, a jsa žádán od poručníkuov, aby zase v mocnost toho zámku uvedeni byli, v to poručenstvie, jakož sú to ti poručníci listem i ústně seznali; a Heřmanovi z Wysmpachu psal jest a prose, aby s přátely svými z Mendu mluvil, aby od svého předsevzetie pustili a jim v jich panstvie neukrátili, jakož ten list sám v sobě šíře okazuje: z těch příčin že jest se toho zámku zmocnil pan Kašpar; a Haync fam Ende jat jest s jinými, a při něm listy vzaty, kteříž svědčie, že by pan Mikuláš nelibost měl pro jich opatrovánie toho zámku, a na to přikazuje zámku pilně opatrovati, jakož listy šířě na lidi ukazují, že měli na zámek přibýti. A protož, poněvadž jest jim v jich panstvie i poručenstvie saženo, a oni toho hájiece, že v té věci páni Šlikové nic neučinili proti své cti. A cožkoli v tom sú učinili v zámku dobytie, Heync fam Enda i jiných tu zjímánie, že jsú to bez ohrady mohli učiniti; a také poněvadž Heync z Mendu o ten zámek nic jest neukládal, než toliko poslán jsa od otce svého, tu při své sestřě byl, tiem jest nic neučinil proti své cti. A jakož jest viněn pan Mikuláš, že by poslal po Heynce z Mendu, aby k nim přišel do farářského domu, a když jest k nim přišel na dobrú vieru, tu tepruv že by jat a slibem zavázán byl. Ale pan Mikuláš a pan Kašpar tomu sú odpierali a praviece, když jest tázán: jsili vězněm? a on řekl: že jest, a že by nechtěl prázden býti; a poněvadž Haync z Mendu neokázal na to žádného pruovodu, než toliko sám tu věc praví, i nenie vedle práva ani na tom dosti, aby jeden sám svú řečí druhého
546 D. XIII. Registra soudu komorního. při těch věcech býti. A má tu vieru, že pan Mates též pamatovati bude. Na to jest od pánuov Šlikuov mluveno, že pan Mates zámek Štolberg prodal s many i se všemi příslušnostmi, než manové sú ho prosili, poněvadž on zámek prodal jim rovnému, aby on je sobě pozuostavil, že pod onoho nechtie slušeti. A tak sú se jeho držali. A což se Šeyneku dotýče, pan Mates tak pravil, že s tiem nic činiti nemá, než toliko pan Václav strýc jeho to drží, než toliko že jest toho nápadník, jestli že by pana Václava Buoh neuchoval bez dědicuov, že má naň připadnúti. A dále jest mluvil jako na prvnějšiem roku, dotýkal pana Mikuláše, že by Heync z Mendu od něho zavázán byl v farářském domu, pravě, že toho nenie, že Haync z Mendu jat byl, když pan Mikuláš ještě dvě míli od něho byl. A jako prve se jest podal toho pro- voditi třinádcti neb XIVti svědky. A rozkázáno jest jim prve, aby každý své svědky osobně postavil, že je tu postavil. A v té při a ruoznici, kteráž jest mezi osviecenými již psanými kniežaty, knie- žetem Arnoštem a kniežetem Albrechtem, kniežaty Saskými, a na JJMtí miestě panem Hauboltem Šleynic a Heřmanem z Weysmbachu s jedné, a pány Šliky z strany druhé. Král JMt se pány raddami svými vyslyševše jich přě, odpory, listy i jiné jich po- třěby, s obú stranú to váživše, tak JMt se pány rozkazuje a za právo řieká: Po- něvadž pan Mikuláš Šlik od Kašpara Štampacha vedle jiných poručníkem jest a k tomu toho zámku svrchním pánem vedle zástavy své, vida an ten zámek osazuje se bez jich vuole i poručníkuov, a jsa žádán od poručníkuov, aby zase v mocnost toho zámku uvedeni byli, v to poručenstvie, jakož sú to ti poručníci listem i ústně seznali; a Heřmanovi z Wysmpachu psal jest a prose, aby s přátely svými z Mendu mluvil, aby od svého předsevzetie pustili a jim v jich panstvie neukrátili, jakož ten list sám v sobě šíře okazuje: z těch příčin že jest se toho zámku zmocnil pan Kašpar; a Haync fam Ende jat jest s jinými, a při něm listy vzaty, kteříž svědčie, že by pan Mikuláš nelibost měl pro jich opatrovánie toho zámku, a na to přikazuje zámku pilně opatrovati, jakož listy šířě na lidi ukazují, že měli na zámek přibýti. A protož, poněvadž jest jim v jich panstvie i poručenstvie saženo, a oni toho hájiece, že v té věci páni Šlikové nic neučinili proti své cti. A cožkoli v tom sú učinili v zámku dobytie, Heync fam Enda i jiných tu zjímánie, že jsú to bez ohrady mohli učiniti; a také poněvadž Heync z Mendu o ten zámek nic jest neukládal, než toliko poslán jsa od otce svého, tu při své sestřě byl, tiem jest nic neučinil proti své cti. A jakož jest viněn pan Mikuláš, že by poslal po Heynce z Mendu, aby k nim přišel do farářského domu, a když jest k nim přišel na dobrú vieru, tu tepruv že by jat a slibem zavázán byl. Ale pan Mikuláš a pan Kašpar tomu sú odpierali a praviece, když jest tázán: jsili vězněm? a on řekl: že jest, a že by nechtěl prázden býti; a poněvadž Haync z Mendu neokázal na to žádného pruovodu, než toliko sám tu věc praví, i nenie vedle práva ani na tom dosti, aby jeden sám svú řečí druhého
Strana 547
Mezi knížaty Saskými a Šliky r. 1480. 547 mohl svú osobú cti osvědčiti sobě kuo pomoci. A protož v té věci se tu nenalezá, by páni Šlikové tu co učinili, ješto by jich cti škodilo. A co se Hynerkuopfa dotýče i jich, kteříž podle něho zjímáni sú, páni Šli- kové k tomu odpověděli, kterak Hynerkuop pobral Herdekarovi na manství jich, a také že panu Václavovi strýci jich lidi zranil i zjímal, kteréž sú tu chvíli v svém poručenstvie měli v uojezdu páně Václavově, a z té příčiny že sú jej jali. Pan Haubolt tomu odpieral a pravě, co se Herdekara dotýče, ta věc jest namluvena, kterak má k konci přijíti, a že jest ta věc na kniežath JJMtí nic nesešla. Při tom také pravie, což se páně Václavových lidí dotýče, že jakož jesti Hynerkuop zvěďal, že sú páně Václavovi, tak jest je hned pustil. A také pan Václav že jest nikdy toho nežaloval kniežatóm JJMtí. A páni Šlikové pověděli, že ta věc k miestu a k smlúvě nepřišla. I poněvadž Hynerkuop z těch příčin a vin svrchu dotčených jest jat, ale že ta námluva svrchu dotčená k smlúvě postavena jest a ještě k konci nepřišla, podle té námluvy tomu aby se ještě dosti stalo; a Hynerkuop aby prázden a propuštěn byl. A on pro tu příčinu, co se jest] jemu v tom vězení stalo, k nepřízni a ku pomstě aby toho dále nehledal ku pánóm Šlikóm ani jich poddaným. A což se pak jiných pacholkuov dotýče, kteříž sú vedle Hynerkuopa zjímáni, po- něvadž jiné příčiny k nim nemají, než že sú vedle Hynerkuopa zastíženi, mají prázni a pro- puštěni býti ve třěch nedělech, aby jim bylo navráceno neb zaplaceno, což jim jest při tom pobráno. A poněvadž sú podle Hynerkupa zjímáni, k kterémuž sú páni Šlikové příčinu měli, a ta námluva o to pobránie a jiné viny k konci a k smlúvě sú nepřišli, a tu Hynerkuop i ti jiní sú zjímáni, v tom sú páni Šlikové proti své cti nic neučinili. A jestliže by která ruoznice mezi nimi byla, že by se o to smluviti nemohli, ta věc stuoj mocně na panu Benešovi Wytmilarovi a na panu Henrichovi fa[n] Šumburg, i také o ty škody, kteréž se staly při Henerkopu jímání. A jakož se vina dává panu Mikulášovi, že by kniežat JJMtí dvořenínem byl a odpuštěnie nevzal, pan Mikuláš toho odpieral a pravie, že jest otec jeho svým jej kniežatóm JJMtí listem přikázal a zase jemu listem odpuštěnie vzal; a při tom pravě, že by kněz Arnošt JMt jemu řekl, když jest JMti žádal za nějaké opatřenie, že jeho služby ani otce jeho nežádá ani potřě- buje, a že by pan Mikuláš takéto slovo bral sobě za odpuštěnie, ale že jest řád a obyčej, ktož u kterého pána jest, že má odpuštěnie vzieti vedle obyčeje. A po- něvadž pan Mikuláš to seznal, že jest kniežecím dvořenín[em] byl jest, a toho žádného pruovodu neokázal, by odpuštěnie vzal anebo jemu dáno bylo, že jest ještě kniežecí dvořenín, dokudž odpuštěnie nevezme aneb jemu od kniežat dáno nebude. A jakož panu Mathesovi vina se dává, že by kniežat JJMtí manem a raddú byl tiemto oby- čejem, že by kniežeti starému dobré paměti, JJMtí otci, v raddu přísahu činil i jeho erbóm, a že jest v Řezně při JMti potřebách i v radě byl. Ale pan Mates tomu takto odpieral, že kniežeti starému JMti jinak přísahy nečinil, než jemu samému, 69*
Mezi knížaty Saskými a Šliky r. 1480. 547 mohl svú osobú cti osvědčiti sobě kuo pomoci. A protož v té věci se tu nenalezá, by páni Šlikové tu co učinili, ješto by jich cti škodilo. A co se Hynerkuopfa dotýče i jich, kteříž podle něho zjímáni sú, páni Šli- kové k tomu odpověděli, kterak Hynerkuop pobral Herdekarovi na manství jich, a také že panu Václavovi strýci jich lidi zranil i zjímal, kteréž sú tu chvíli v svém poručenstvie měli v uojezdu páně Václavově, a z té příčiny že sú jej jali. Pan Haubolt tomu odpieral a pravě, co se Herdekara dotýče, ta věc jest namluvena, kterak má k konci přijíti, a že jest ta věc na kniežath JJMtí nic nesešla. Při tom také pravie, což se páně Václavových lidí dotýče, že jakož jesti Hynerkuop zvěďal, že sú páně Václavovi, tak jest je hned pustil. A také pan Václav že jest nikdy toho nežaloval kniežatóm JJMtí. A páni Šlikové pověděli, že ta věc k miestu a k smlúvě nepřišla. I poněvadž Hynerkuop z těch příčin a vin svrchu dotčených jest jat, ale že ta námluva svrchu dotčená k smlúvě postavena jest a ještě k konci nepřišla, podle té námluvy tomu aby se ještě dosti stalo; a Hynerkuop aby prázden a propuštěn byl. A on pro tu příčinu, co se jest] jemu v tom vězení stalo, k nepřízni a ku pomstě aby toho dále nehledal ku pánóm Šlikóm ani jich poddaným. A což se pak jiných pacholkuov dotýče, kteříž sú vedle Hynerkuopa zjímáni, po- něvadž jiné příčiny k nim nemají, než že sú vedle Hynerkuopa zastíženi, mají prázni a pro- puštěni býti ve třěch nedělech, aby jim bylo navráceno neb zaplaceno, což jim jest při tom pobráno. A poněvadž sú podle Hynerkupa zjímáni, k kterémuž sú páni Šlikové příčinu měli, a ta námluva o to pobránie a jiné viny k konci a k smlúvě sú nepřišli, a tu Hynerkuop i ti jiní sú zjímáni, v tom sú páni Šlikové proti své cti nic neučinili. A jestliže by která ruoznice mezi nimi byla, že by se o to smluviti nemohli, ta věc stuoj mocně na panu Benešovi Wytmilarovi a na panu Henrichovi fa[n] Šumburg, i také o ty škody, kteréž se staly při Henerkopu jímání. A jakož se vina dává panu Mikulášovi, že by kniežat JJMtí dvořenínem byl a odpuštěnie nevzal, pan Mikuláš toho odpieral a pravie, že jest otec jeho svým jej kniežatóm JJMtí listem přikázal a zase jemu listem odpuštěnie vzal; a při tom pravě, že by kněz Arnošt JMt jemu řekl, když jest JMti žádal za nějaké opatřenie, že jeho služby ani otce jeho nežádá ani potřě- buje, a že by pan Mikuláš takéto slovo bral sobě za odpuštěnie, ale že jest řád a obyčej, ktož u kterého pána jest, že má odpuštěnie vzieti vedle obyčeje. A po- něvadž pan Mikuláš to seznal, že jest kniežecím dvořenín[em] byl jest, a toho žádného pruovodu neokázal, by odpuštěnie vzal anebo jemu dáno bylo, že jest ještě kniežecí dvořenín, dokudž odpuštěnie nevezme aneb jemu od kniežat dáno nebude. A jakož panu Mathesovi vina se dává, že by kniežat JJMtí manem a raddú byl tiemto oby- čejem, že by kniežeti starému dobré paměti, JJMtí otci, v raddu přísahu činil i jeho erbóm, a že jest v Řezně při JMti potřebách i v radě byl. Ale pan Mates tomu takto odpieral, že kniežeti starému JMti jinak přísahy nečinil, než jemu samému, 69*
Strana 548
548 D. XIII. Registra soudu komorního. JMti osobě, a kniežatóm nynějším JJMti že jest nikdy do raddy nepřísahal, než což sú jemu v Řezně kniežata JJMt ke cti učinili, z toho JJMtem děkuje, a zachoval se v tom jako na dobrého člověka slušie. A také ukázali sú listy od kniežete starého JMti, v nichž píše panu Mathesovi jakožto raddě své, ale od kniežat těchto nynějších JJMtí že se jemu píše ne jako raddě. A protož, poněvadž širšieho duovodu nenie na pana Matesa, nenalezá se, by raddú zavázán byl kniežatóm JJMti. A což se manstvie dotýčě, pan Mates takto tomu odpierá: že ten zámek Štolberk, kterýž jest držal v manství od kniežat JJMtí, že jest jej prodal, než toliko dva neb tři many že jest pozuostavil sobě s jich žádostí. A což se Šeynoku dotýče, že jedné toliko nápadu čeká po panu Václavovi. A poněvadž se pan Mates zná, že ty many nahoře psané od Štolberku sobě pozuostavil, kteříž kniežatóm JJMti manstvím příslušejí, že se z manstvie nemuož pan Mates kniežatóm JJMti vyníti, nebo každý člověk tak dobře pro málo jako pro mnoho manem zuostane, dokudž propuštění od pána toho manstvie nebude, anebo dokudž by toho manstvie pánu svému nevzdal. Actum feria VI. post festum Corporis Christi annorum oc. LXXX°. Registra I. a. list B. 9. b. Výňatek uveřejněn v Arch. Č. VI. 553. 341. Obecné nálezy o škody a ležení, též o prodeji koní z ležení. 1480, 21. srpna. Co se škod a leženie dotýče, že jsú o to mnohé ruoznice, a před súd páně purgkrabuov přicházejí takovým obyčejem, že jistec věřiteli jsa dlužen sto kop, a když mu nesplní, on vlehne, a na něho také vlehnú na dvé neb na tré, i počítá ta všecka leženie i škody na tohoto jistce. Tu králi JMti i pánuom zdá se: aby, kdežby se taková věc přihodila, aby ten, ktož jest dlužen, pro kterúž by koli summu peněz ležal, aby dále od věřitele na něho nemohly škody vedeny býti, než proti té summě, kteráž by koli byla, menšie neb většie, jakož list okazuje, to buď povinen zastúpiti a zaplatiti jistec věřiteli. A což by výše na věřitele leželi, ješto by vyššie summa byla, to sám zastup. Item také že sú mnohé ruoznice, a veliké škody nekřesťanské pokládají, což se koní dotýče, že prodá se některý kuoň za X neb za XV kop, a potom se v osm- desáti neb ve stu kopách položí. Což se té věci dotýče, králi JMti i pánóm takto se zdá: Napřed aby se zachovali podle prvnieho zřiezenie, což se prodajuov dotýče, a také ktož koli který kuoň prodá z leženie, prodá-li za X kop, aby jistec neb ru- kojmie nebyli výše povinovati dáti než XX kop, a tak buď za vyšší neb za nižší summu prodáno, nebuď jináč placeno, než jakož jest napřed položeno. Actum feria II. ante Bartholomei annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list B. 10. b.
548 D. XIII. Registra soudu komorního. JMti osobě, a kniežatóm nynějším JJMti že jest nikdy do raddy nepřísahal, než což sú jemu v Řezně kniežata JJMt ke cti učinili, z toho JJMtem děkuje, a zachoval se v tom jako na dobrého člověka slušie. A také ukázali sú listy od kniežete starého JMti, v nichž píše panu Mathesovi jakožto raddě své, ale od kniežat těchto nynějších JJMtí že se jemu píše ne jako raddě. A protož, poněvadž širšieho duovodu nenie na pana Matesa, nenalezá se, by raddú zavázán byl kniežatóm JJMti. A což se manstvie dotýčě, pan Mates takto tomu odpierá: že ten zámek Štolberk, kterýž jest držal v manství od kniežat JJMtí, že jest jej prodal, než toliko dva neb tři many že jest pozuostavil sobě s jich žádostí. A což se Šeynoku dotýče, že jedné toliko nápadu čeká po panu Václavovi. A poněvadž se pan Mates zná, že ty many nahoře psané od Štolberku sobě pozuostavil, kteříž kniežatóm JJMti manstvím příslušejí, že se z manstvie nemuož pan Mates kniežatóm JJMti vyníti, nebo každý člověk tak dobře pro málo jako pro mnoho manem zuostane, dokudž propuštění od pána toho manstvie nebude, anebo dokudž by toho manstvie pánu svému nevzdal. Actum feria VI. post festum Corporis Christi annorum oc. LXXX°. Registra I. a. list B. 9. b. Výňatek uveřejněn v Arch. Č. VI. 553. 341. Obecné nálezy o škody a ležení, též o prodeji koní z ležení. 1480, 21. srpna. Co se škod a leženie dotýče, že jsú o to mnohé ruoznice, a před súd páně purgkrabuov přicházejí takovým obyčejem, že jistec věřiteli jsa dlužen sto kop, a když mu nesplní, on vlehne, a na něho také vlehnú na dvé neb na tré, i počítá ta všecka leženie i škody na tohoto jistce. Tu králi JMti i pánuom zdá se: aby, kdežby se taková věc přihodila, aby ten, ktož jest dlužen, pro kterúž by koli summu peněz ležal, aby dále od věřitele na něho nemohly škody vedeny býti, než proti té summě, kteráž by koli byla, menšie neb většie, jakož list okazuje, to buď povinen zastúpiti a zaplatiti jistec věřiteli. A což by výše na věřitele leželi, ješto by vyššie summa byla, to sám zastup. Item také že sú mnohé ruoznice, a veliké škody nekřesťanské pokládají, což se koní dotýče, že prodá se některý kuoň za X neb za XV kop, a potom se v osm- desáti neb ve stu kopách položí. Což se té věci dotýče, králi JMti i pánóm takto se zdá: Napřed aby se zachovali podle prvnieho zřiezenie, což se prodajuov dotýče, a také ktož koli který kuoň prodá z leženie, prodá-li za X kop, aby jistec neb ru- kojmie nebyli výše povinovati dáti než XX kop, a tak buď za vyšší neb za nižší summu prodáno, nebuď jináč placeno, než jakož jest napřed položeno. Actum feria II. ante Bartholomei annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list B. 10. b.
Strana 549
Zápisy z roku 1480. 549 342. Mezi Jindřichem a Hynkem knížaty Minsterberskými a Linhartem z Gutnštejna. 1480, 22. září V té při, kteráž jest mezi knězem Jindřichem a knězem Hynkem, knížaty Minstrberskými oc, s jedné, a panem Linhartem z Gutšteyna zstrany druhé, o Dub [a] o zbožie k němu příslušejície. Jakož jest jim KMt ráčil rok položiti o těchto suchých dnech, tu poslové kniežecí při té odpovědi, kterúž dávali sú panu Linhartovi na jeho žalobu, mluvili králi JMti, prosíce od kniežat, aby ráčil je při zápisu, kterýž všie zemi ráčil učiniti, zachovati, že všichni zápisové, kteříž od předkuov JMti sú i od JMti učiněni jsú, mají držáni a zachováni býti. A z té příčiny ráčí JMt toho súdu odložiti, a odkládá až do svatého Ondřeje najprv příštieho, aby kniežata aneb jeden z nich osobně na ten čas stáli a druhá strana též, a to pod tú pří ztracením, že tu JMt o to ráčí konec a miesto učiniti. Annorum oc. LXXX', feria VI. in die sancti Mauricii. Registra II. a. list A. 12. b. Srv. nálezy č. 328, 329 a 336 na str. 536, 537 a 540. 343. Mezi Janem Kapounem a Erhartem Doupovcem. 1480, 23. září. V té při, kteráž jest mezi Janem Kapúnem s jedné, a Erhartem Dúpovcem z strany druhé, o mlýn, kterýž leží u Blahotic. Tak že jest jej Kapún vinil, že by jemu ten mlýn mocí držal a jeho požíval, jakož jest toho i svědomie některá okázal, kteréž svědčie, že jest od dávné chvíle o ten mlýn hadrunk a ruoznice byla. Dú- povec tak odpieral proti tomu, že to má a drží od dědiček, a táhna se toho nad dcky zemské. Jakož jest pak král JMt ráčil některé pány ke dskám vyslati, a tak jest shledáno, že to ve dskách s jiným zbožím od týchž dědiček zapsáno má. A protož JMKská se pány raddú svú pilně to váživše a znamenavše, že přese dcky svědomie nenie, dává JMt Dúpovcovi za právo obdržané. A jestliže se bude zdáti Kapúnovi Erharta dále o to z čeho viniti právem zemským, ta se jemu cesta nezavierá. Actum sabbato post Mauricii annorum oc. quo supra. Registra II. a. list A. 12. b. 344. Mezi Sezemou Prostibořským a macechou jeho Dorotou. 1480, 23. září. V té při, kteráž jest mezi panem Sezemú Prostibořském s jedné, a paní Do- rothú macechú jeho z strany druhé, o lesy, kteříž příslušejí k zboží Darmyšli. Což se dotýčě věna jejieho, král JMt ráčil to poručiti panu Oldřichovi Medkovi, purgrabí hradu Pražského, aby tam byl na den svatého Šimonišě a Júdu, a to mezi nimi roze- znal. A oni také aby tu a na ten čas byli se všemi svými potřěbami, což jim k tomu příslušeti bude, a vyptal se na lidech starožitných, kteří sú lesové, ješto by k tomu zboží příslušali. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 1. a.
Zápisy z roku 1480. 549 342. Mezi Jindřichem a Hynkem knížaty Minsterberskými a Linhartem z Gutnštejna. 1480, 22. září V té při, kteráž jest mezi knězem Jindřichem a knězem Hynkem, knížaty Minstrberskými oc, s jedné, a panem Linhartem z Gutšteyna zstrany druhé, o Dub [a] o zbožie k němu příslušejície. Jakož jest jim KMt ráčil rok položiti o těchto suchých dnech, tu poslové kniežecí při té odpovědi, kterúž dávali sú panu Linhartovi na jeho žalobu, mluvili králi JMti, prosíce od kniežat, aby ráčil je při zápisu, kterýž všie zemi ráčil učiniti, zachovati, že všichni zápisové, kteříž od předkuov JMti sú i od JMti učiněni jsú, mají držáni a zachováni býti. A z té příčiny ráčí JMt toho súdu odložiti, a odkládá až do svatého Ondřeje najprv příštieho, aby kniežata aneb jeden z nich osobně na ten čas stáli a druhá strana též, a to pod tú pří ztracením, že tu JMt o to ráčí konec a miesto učiniti. Annorum oc. LXXX', feria VI. in die sancti Mauricii. Registra II. a. list A. 12. b. Srv. nálezy č. 328, 329 a 336 na str. 536, 537 a 540. 343. Mezi Janem Kapounem a Erhartem Doupovcem. 1480, 23. září. V té při, kteráž jest mezi Janem Kapúnem s jedné, a Erhartem Dúpovcem z strany druhé, o mlýn, kterýž leží u Blahotic. Tak že jest jej Kapún vinil, že by jemu ten mlýn mocí držal a jeho požíval, jakož jest toho i svědomie některá okázal, kteréž svědčie, že jest od dávné chvíle o ten mlýn hadrunk a ruoznice byla. Dú- povec tak odpieral proti tomu, že to má a drží od dědiček, a táhna se toho nad dcky zemské. Jakož jest pak král JMt ráčil některé pány ke dskám vyslati, a tak jest shledáno, že to ve dskách s jiným zbožím od týchž dědiček zapsáno má. A protož JMKská se pány raddú svú pilně to váživše a znamenavše, že přese dcky svědomie nenie, dává JMt Dúpovcovi za právo obdržané. A jestliže se bude zdáti Kapúnovi Erharta dále o to z čeho viniti právem zemským, ta se jemu cesta nezavierá. Actum sabbato post Mauricii annorum oc. quo supra. Registra II. a. list A. 12. b. 344. Mezi Sezemou Prostibořským a macechou jeho Dorotou. 1480, 23. září. V té při, kteráž jest mezi panem Sezemú Prostibořském s jedné, a paní Do- rothú macechú jeho z strany druhé, o lesy, kteříž příslušejí k zboží Darmyšli. Což se dotýčě věna jejieho, král JMt ráčil to poručiti panu Oldřichovi Medkovi, purgrabí hradu Pražského, aby tam byl na den svatého Šimonišě a Júdu, a to mezi nimi roze- znal. A oni také aby tu a na ten čas byli se všemi svými potřěbami, což jim k tomu příslušeti bude, a vyptal se na lidech starožitných, kteří sú lesové, ješto by k tomu zboží příslušali. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 1. a.
Strana 550
550 D. XIII. Registra soudu komorního. 345. Mezi Albrechtem Ojířem z Očedělic, a Havlem Zachratským a Mikulášem Holohlavským. 1480, 27. září. Jakož jest byl rok složen Albrechtovi Ojieřovi z Očedělic s Havlem Za- chratským a Mikulášem Holohlavským skrzě pana purkrabí hradu Pražského. Měli státi pod pří ztracením o to, což se dotýčě listu bratra Ojieřova, nebožtíka Fridricha, a to v střědu o suchých dnech již minulých; i stál jest Ojieř na ten čas a oni sú nestáli; protož páni dávají Ojieřovi za právo stané. Mají-li jaké právo nadepsaní k tomu listu, že sú je ztratili nestáním. Actum feria IIII. ante Wenceslai anno oc. LXXX“. Registra II. a. list B. 1. a. 346. Mezi Bavorem z Bošína spolu se ženou Kristinou, a otcem Janem. 1480, 27. září. V té při, kteráž jest mezi Bavorem z Bošína a Krystynú ženú jeho s jedné, a Janem otcem z strany druhé. Tak jakož Jan otec a Katheřina manželka někdy Dobešova od krále JMti poručenstvie mají sirotka a statku syna jmenovaného Do- beše, jakož na to dcky sú provedli. A Krystyna, manželka Bavorova, táhla se také na ten statek po otci svém Dobešovi, také pravieci, že jest bližšie ku poručenstvie jakožto neodbytá. Ale svědomím jest provedeno, že on Dobeš otec její odbyl jest jie, a jmenoval i uručil padesáte kop Bavorovi, manželu jejiemu. A též také svě- domím provedeno, že on Bavor proti tomu uručil jest jie věno. I poněvadž jest od- byta, páni nalezli jsú: že ona k tomu poručenství a statku práva nemá, než jestli že Bavorovi těch padesáti kop nenie co dodáno, rukojmie své z toho napomienaj. Ale poněvadž jest Jan otec a Katheřina, manželka Dobšova, dckami provedli poru- čenstvie od krále JMti dané, při tom jě páni zuostavují, a dále na miestě sirotka jakožto poručníci aby napomínali rukojmie, kteříž sú za Bavora k dovedení věna jmenované Krystyně. A což se pak dotýče zbožie a statku někdy Maršova z Hodě- šína, kterýžto dcera jeho Margréta zapsala jmenovanému Bavorovi z Bošína a Kry- styně, manželce jeho, v Oděčíně*) ves, dvuor poplužní i s populžím, dvory kmecie s platem, a v Jedlině dvory kmecie s platem, tak jakož již jmenovaný Jan otec vyvedl jest je z toho statku mocí a ne právem, jakož jest i to sám vyznal, že sú odtud mušili, v ten statek aby zase Bavor a Krystyna uvedeni byli, a postúpeno bylo jim konečně ve dvú nedělí bez pohoršenie toho statku. A bude-li se Janovi otcovi a Katheřině, poručníkóm sirotka, na miestě toho sirotka zdáti k tomu statku lepšie právo mieti, dalšie se jim právo nezavierá podle řádu a práva zřiezenie zemského. Actum feria IIII. ante festum sancti Wenceslai, annorum etc. quo supra. Registra II. a. list B. 1. a. *) Nejspíše Hodětín v Královéhradecku.
550 D. XIII. Registra soudu komorního. 345. Mezi Albrechtem Ojířem z Očedělic, a Havlem Zachratským a Mikulášem Holohlavským. 1480, 27. září. Jakož jest byl rok složen Albrechtovi Ojieřovi z Očedělic s Havlem Za- chratským a Mikulášem Holohlavským skrzě pana purkrabí hradu Pražského. Měli státi pod pří ztracením o to, což se dotýčě listu bratra Ojieřova, nebožtíka Fridricha, a to v střědu o suchých dnech již minulých; i stál jest Ojieř na ten čas a oni sú nestáli; protož páni dávají Ojieřovi za právo stané. Mají-li jaké právo nadepsaní k tomu listu, že sú je ztratili nestáním. Actum feria IIII. ante Wenceslai anno oc. LXXX“. Registra II. a. list B. 1. a. 346. Mezi Bavorem z Bošína spolu se ženou Kristinou, a otcem Janem. 1480, 27. září. V té při, kteráž jest mezi Bavorem z Bošína a Krystynú ženú jeho s jedné, a Janem otcem z strany druhé. Tak jakož Jan otec a Katheřina manželka někdy Dobešova od krále JMti poručenstvie mají sirotka a statku syna jmenovaného Do- beše, jakož na to dcky sú provedli. A Krystyna, manželka Bavorova, táhla se také na ten statek po otci svém Dobešovi, také pravieci, že jest bližšie ku poručenstvie jakožto neodbytá. Ale svědomím jest provedeno, že on Dobeš otec její odbyl jest jie, a jmenoval i uručil padesáte kop Bavorovi, manželu jejiemu. A též také svě- domím provedeno, že on Bavor proti tomu uručil jest jie věno. I poněvadž jest od- byta, páni nalezli jsú: že ona k tomu poručenství a statku práva nemá, než jestli že Bavorovi těch padesáti kop nenie co dodáno, rukojmie své z toho napomienaj. Ale poněvadž jest Jan otec a Katheřina, manželka Dobšova, dckami provedli poru- čenstvie od krále JMti dané, při tom jě páni zuostavují, a dále na miestě sirotka jakožto poručníci aby napomínali rukojmie, kteříž sú za Bavora k dovedení věna jmenované Krystyně. A což se pak dotýče zbožie a statku někdy Maršova z Hodě- šína, kterýžto dcera jeho Margréta zapsala jmenovanému Bavorovi z Bošína a Kry- styně, manželce jeho, v Oděčíně*) ves, dvuor poplužní i s populžím, dvory kmecie s platem, a v Jedlině dvory kmecie s platem, tak jakož již jmenovaný Jan otec vyvedl jest je z toho statku mocí a ne právem, jakož jest i to sám vyznal, že sú odtud mušili, v ten statek aby zase Bavor a Krystyna uvedeni byli, a postúpeno bylo jim konečně ve dvú nedělí bez pohoršenie toho statku. A bude-li se Janovi otcovi a Katheřině, poručníkóm sirotka, na miestě toho sirotka zdáti k tomu statku lepšie právo mieti, dalšie se jim právo nezavierá podle řádu a práva zřiezenie zemského. Actum feria IIII. ante festum sancti Wenceslai, annorum etc. quo supra. Registra II. a. list B. 1. a. *) Nejspíše Hodětín v Královéhradecku.
Strana 551
Zápisy z roku 1480. 551 347. Mezi bratřími Kalenicemi a Václavem Bechyňkou. 1480, 28. září. [Co se dotýče Bechyňky a svědkuov Kalenicových.] Jakož jest bylo rozkázáno králem JMtí a pány, aby Kalenicové postavili ty svědky, kteréž sú vedli proti Václavovi Bechyňkovi, jakožto pana Jana Strakonického, Petra Wintern- berského, Jana Vrabského a Oltmara z Neznašov. Tomu sú Kalenicové dosti učinili a ty svědky svrchupsané postavili. I seznali jsú tíž svědkové tak a v táž slova, jakož jsú v rejstra zapsána. A Václavovi Bechyňkovi jest nalezeno, aby se proti tomu očistil. Tu jest on před pány toliko svú řečí toho odpieral, a svědomie listovnie toliko od Přieška z Čestic okázal. I proti takovým dobrým a znamenitým svědkóm ta jeho řeč a svědomie nic nenie; než což sú jmenovaní svědkové svědčili, jest jim toho hodně věřiti, že sú pravdu svědčili, a Václav Bechyňka proti nim mluvě, křivdu jim na tom učinil. I jakož sú ti svědkové vyznali, že se jest Bechyňka seznal, za dojitie toho manželstvie že jest slíbil Kalenicóm pode ctí a pod věrú, i podle slibu svého učinil tomu dosti. Actum feria V., ipsa die sancti Wenceslai annorum quo supra.*) Registra II. a. list B. 1. b. Srv. nález č. 332 na str. 539. 348. Mezi Janem z Šelnberka, kancléřem království Českého, a Janem Vojislavským. 1480, 29. září. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Šelmberka, kancléřem královstvie Českého, s jedné, a Janem Vojislavským z strany druhé, o zbožie Řěčické. Jakož obojí položili sú zápisy své, kteříž sú dvojí o jedno zbožie, král JMt se pány rad- dami svými ráčil jest toho odložiti, a odkládá JMt do nejprvnějšieho sněmu, kterýž před JMtí položen bude, a že JMt ráčí na tom sněmu to předsevzieti, že jest toho viece takových zápisuov, aby se každému mohlo spravedlivě státi. Actum feria VI. Michahelis. Registra II. a. list B. 1. b. 349. Mezi Hynkem knížetem Minsterberským spolu se Lvem z Rožmitála, a Alšem Berkou z Dubé a Oldřichem Medkem z Waldeka. 1480, 29. září. Jakož jest byl rok položen králem JMtí knězi Hynkovi JMti a panu Lvovi se panem Alšem Berkú a panem Medkem, a to pod tú pří ztracením. I nestáli sú osobně knieže Hynek ani pan Lev k tomu času, než moci poslali toliko. A již se měl o to skrzě JMKskú a pány výrok konečný státi. I svolili sú se k tomu dobro- volně pan Aleš i pan Medek, tak že chtie toho sečkati až do svatého Ondřěje najprv *) Nález tento jest přetržen a za tím připsáno: „Toto jest rozkázáno vymazati skrze pana Beneše z Weytmille feria VI. post sancti Bonifacii (10. června), anno oc. LXXXV“.
Zápisy z roku 1480. 551 347. Mezi bratřími Kalenicemi a Václavem Bechyňkou. 1480, 28. září. [Co se dotýče Bechyňky a svědkuov Kalenicových.] Jakož jest bylo rozkázáno králem JMtí a pány, aby Kalenicové postavili ty svědky, kteréž sú vedli proti Václavovi Bechyňkovi, jakožto pana Jana Strakonického, Petra Wintern- berského, Jana Vrabského a Oltmara z Neznašov. Tomu sú Kalenicové dosti učinili a ty svědky svrchupsané postavili. I seznali jsú tíž svědkové tak a v táž slova, jakož jsú v rejstra zapsána. A Václavovi Bechyňkovi jest nalezeno, aby se proti tomu očistil. Tu jest on před pány toliko svú řečí toho odpieral, a svědomie listovnie toliko od Přieška z Čestic okázal. I proti takovým dobrým a znamenitým svědkóm ta jeho řeč a svědomie nic nenie; než což sú jmenovaní svědkové svědčili, jest jim toho hodně věřiti, že sú pravdu svědčili, a Václav Bechyňka proti nim mluvě, křivdu jim na tom učinil. I jakož sú ti svědkové vyznali, že se jest Bechyňka seznal, za dojitie toho manželstvie že jest slíbil Kalenicóm pode ctí a pod věrú, i podle slibu svého učinil tomu dosti. Actum feria V., ipsa die sancti Wenceslai annorum quo supra.*) Registra II. a. list B. 1. b. Srv. nález č. 332 na str. 539. 348. Mezi Janem z Šelnberka, kancléřem království Českého, a Janem Vojislavským. 1480, 29. září. V té při, kteráž jest mezi panem Janem z Šelmberka, kancléřem královstvie Českého, s jedné, a Janem Vojislavským z strany druhé, o zbožie Řěčické. Jakož obojí položili sú zápisy své, kteříž sú dvojí o jedno zbožie, král JMt se pány rad- dami svými ráčil jest toho odložiti, a odkládá JMt do nejprvnějšieho sněmu, kterýž před JMtí položen bude, a že JMt ráčí na tom sněmu to předsevzieti, že jest toho viece takových zápisuov, aby se každému mohlo spravedlivě státi. Actum feria VI. Michahelis. Registra II. a. list B. 1. b. 349. Mezi Hynkem knížetem Minsterberským spolu se Lvem z Rožmitála, a Alšem Berkou z Dubé a Oldřichem Medkem z Waldeka. 1480, 29. září. Jakož jest byl rok položen králem JMtí knězi Hynkovi JMti a panu Lvovi se panem Alšem Berkú a panem Medkem, a to pod tú pří ztracením. I nestáli sú osobně knieže Hynek ani pan Lev k tomu času, než moci poslali toliko. A již se měl o to skrzě JMKskú a pány výrok konečný státi. I svolili sú se k tomu dobro- volně pan Aleš i pan Medek, tak že chtie toho sečkati až do svatého Ondřěje najprv *) Nález tento jest přetržen a za tím připsáno: „Toto jest rozkázáno vymazati skrze pana Beneše z Weytmille feria VI. post sancti Bonifacii (10. června), anno oc. LXXXV“.
Strana 552
552 D. XIII. Registra soudu komorního. příštieho. Jestliže se v tom času budú moci přátelsky smluviti, dobřě. Pakli by se v tom času nesmluvili, ale na ten čas a na den již jmenovaný aby oboje strany stály před JKMtí a přede pány, anebo s plnú mocí poslaly, a to pod ztracením té přě. Registra II. a. list B. 2. a. 350. Mezi Jindřichem z Rabštejna a Burianem z Martic. 1480, 29. září. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jindřichem z Rabštýna s jedné, a Buryanem z Martnic, poručníkem dcery nebožce páně Václavovy z Rabštýna, z strany druhé. Král JMt se pány vyslyševšě list, podělenie a zřiezenie mezi nimi učiněné, totižto nebožtíkem panem Janem proboštem Vyšehradským učiněné a panem Václavem nebožtíkem bratrem jeho a jmenovaným panem Jindřichem, v kterémžto listu tato slova napsána stojie: „Avšak tak, kdyžby jednomu z nás aneb jinému toho prve společně neb rozdielně nezavázal neboli nedal.“ I těmi slovy zavazuje se, že jest každý moc sobě pozuostavil to změniti. A na takový spuosob jmenovaný pan Václav kšaft a poručenstvie udělal jest, poručníky nebožtíka pana Mikuláše Trpětského a Bu- ryana z Martic, sirotka dcery své, jakož ten kšaft šířě okazuje. V kterémžto také kšaftu nápad ukazuje panu Jindřichovi podle těch zpuosobuov a zřiezeností. KMt se pány při tom zuostavuje a moc tomu kšaftu dává, ale však tak, poněvadž pan Jindřich nápad má, aby Buryan poručník jmenovaný panu Jindřichovi počět činil do let si- rotka již jmenovaného ze všech věcí. A kteréž zápisy a listy již jmenovaný Burjan měl by, ješto by panu Jindřichovi příslušaly, ty aby jemu vydány byly. A jestliže by kteří zápisové byli, ješto by jim spolu příslušali, těch aby spolu požívali. Actum feria VI., ipsa die sancti Michahelis annorum quo supra. Registra II. a. list B. 2. a. 351. Mezi Škonkou a Eliškou dcerami Močihubovými, a Mikuláši starším i mladším Trčkami z Lipy. 1480, 30. září. V té při, kteráž jest mezi Škonkú a Elškú, dcerami Močihubovými, s jedné, a panem Mikulášem starším a panem Mikulášem mladším Trčkami z strany druhé. KJMt se pány takto jest ráčil rozkázati: Poněvadž pan Mikuláš Trčka mladší stál jest před JMKskú a přede pány s plnú mocí i od strýcě svého, a tu žádal toho, aby paní Elška přijela k němu s některými přátely, a že tam vohlédaje ty zpuosoby k té věci potřěbné, kterýchž zde nemá, bude-li co mieti jie učiniti, že chce učiniti. I zdá se JMKské i pánuom, poněvadž jest děd páně Mikulášuov Trčkuov mladšieho a otec staršieho pana Mikuláše byl poručníkem panie Elšky a sestry jejie, a potom na miestě otce svého pan Burjan otec tohoto pana Mikuláše mladého s bratrem svým vdal ji paní Elšku, i jest slušné k té žádosti aby tam stáli, neb věrná ruka
552 D. XIII. Registra soudu komorního. příštieho. Jestliže se v tom času budú moci přátelsky smluviti, dobřě. Pakli by se v tom času nesmluvili, ale na ten čas a na den již jmenovaný aby oboje strany stály před JKMtí a přede pány, anebo s plnú mocí poslaly, a to pod ztracením té přě. Registra II. a. list B. 2. a. 350. Mezi Jindřichem z Rabštejna a Burianem z Martic. 1480, 29. září. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Jindřichem z Rabštýna s jedné, a Buryanem z Martnic, poručníkem dcery nebožce páně Václavovy z Rabštýna, z strany druhé. Král JMt se pány vyslyševšě list, podělenie a zřiezenie mezi nimi učiněné, totižto nebožtíkem panem Janem proboštem Vyšehradským učiněné a panem Václavem nebožtíkem bratrem jeho a jmenovaným panem Jindřichem, v kterémžto listu tato slova napsána stojie: „Avšak tak, kdyžby jednomu z nás aneb jinému toho prve společně neb rozdielně nezavázal neboli nedal.“ I těmi slovy zavazuje se, že jest každý moc sobě pozuostavil to změniti. A na takový spuosob jmenovaný pan Václav kšaft a poručenstvie udělal jest, poručníky nebožtíka pana Mikuláše Trpětského a Bu- ryana z Martic, sirotka dcery své, jakož ten kšaft šířě okazuje. V kterémžto také kšaftu nápad ukazuje panu Jindřichovi podle těch zpuosobuov a zřiezeností. KMt se pány při tom zuostavuje a moc tomu kšaftu dává, ale však tak, poněvadž pan Jindřich nápad má, aby Buryan poručník jmenovaný panu Jindřichovi počět činil do let si- rotka již jmenovaného ze všech věcí. A kteréž zápisy a listy již jmenovaný Burjan měl by, ješto by panu Jindřichovi příslušaly, ty aby jemu vydány byly. A jestliže by kteří zápisové byli, ješto by jim spolu příslušali, těch aby spolu požívali. Actum feria VI., ipsa die sancti Michahelis annorum quo supra. Registra II. a. list B. 2. a. 351. Mezi Škonkou a Eliškou dcerami Močihubovými, a Mikuláši starším i mladším Trčkami z Lipy. 1480, 30. září. V té při, kteráž jest mezi Škonkú a Elškú, dcerami Močihubovými, s jedné, a panem Mikulášem starším a panem Mikulášem mladším Trčkami z strany druhé. KJMt se pány takto jest ráčil rozkázati: Poněvadž pan Mikuláš Trčka mladší stál jest před JMKskú a přede pány s plnú mocí i od strýcě svého, a tu žádal toho, aby paní Elška přijela k němu s některými přátely, a že tam vohlédaje ty zpuosoby k té věci potřěbné, kterýchž zde nemá, bude-li co mieti jie učiniti, že chce učiniti. I zdá se JMKské i pánuom, poněvadž jest děd páně Mikulášuov Trčkuov mladšieho a otec staršieho pana Mikuláše byl poručníkem panie Elšky a sestry jejie, a potom na miestě otce svého pan Burjan otec tohoto pana Mikuláše mladého s bratrem svým vdal ji paní Elšku, i jest slušné k té žádosti aby tam stáli, neb věrná ruka
Strana 553
Zápisy z roku 1480. 553 vždy má bez súduov odevřena býti. I stane-li se jim tam miesto a konec, JMKská i páni rádi to uzřie. Pakli se nestane, tehdy pokládá se jim rok, aby oboje strany stály se všemi potřěbami svými aneb s plnú mocí poslaly na den svatého Ondřeje najprv příštieho pod zatracením té přě. I zdá se JMKské i pánuom, aby každý bez pohoršenie své pře tam stáli. Actum sabbato post Michahelis, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 2. b. 352. Mezi Dorotou Dobrmanovou a Sigmundem Osterským. (1480, 30. září.) Jakož jest nesnáz mezi Dorothú Dobrmanovú, dcerú z Vlastislavě, a Zi- gmundem Osterským. Král JMt ráčil rozkázati a poručiti to panu Janovi z Hazm- burka, aby vzal výpisy z obojích desk zemských i dvorských, a mezi nimi to roze- znaje, každého zachoval při jeho spravedlnosti, a to, když by jim o to den položil, aby stáli. Registra II. a. list B. 2. b. 353. Mezi Petrem Malým a Bohuslavem Břekovcem. (1480, 30. září.) V té ruoznici, kteráž jest mezi Petrem Malým a panem Bohuslavem Bře- kovcem o škody a pobránie. Král JMt ráčil rozkázati: Poněvadž jest to prve mezi nimi rovnáno přátelsky, aby ještě ten den zítra bohdá po dvú přietelí vydali, aby je o to smluvili. Pakli by se ti oč dělili, má toho najvyšší ubrman býti Volkmar z Neznašov. Jestli pak že by jich vždy smluviti nemohli, tehdy oboje strany aby stály na den svatého Ondřeje najprv příštieho [30. listopadu] pod ztracením té pře, a každý svědky své aby osobně postavil před JKMtí. Registra II. a. list B. 2. b. 354. Mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře a Janem Slavatou z Chlumu. 1480, 30. září. V té při, kteráž jest mezi panem Gdulincem z Ostromiře s jedné, a panem Slavatú z Chlumu z strany druhé. Jakož pan Slavata žádal jest té pře odloženie až do práv zemských; JMt ráčil rozkázati: aby obojí stáli na den svatého Ondřěje najprv příštieho se všemi svými potřebami. A JMKská i se pány vyslyše jich žaloby i odpor, a bude-li ta věc příležeti ku právu zemskému, JMt v tom žádnému neukrátí. Pakli k nynějšiemu rozsudku příležeti bude, JMt se v tom ráčí spravedlivě mieti i se pány raddú JMti. Actum sabbato post Michaelis, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. a. Archív Český VII. 70
Zápisy z roku 1480. 553 vždy má bez súduov odevřena býti. I stane-li se jim tam miesto a konec, JMKská i páni rádi to uzřie. Pakli se nestane, tehdy pokládá se jim rok, aby oboje strany stály se všemi potřěbami svými aneb s plnú mocí poslaly na den svatého Ondřeje najprv příštieho pod zatracením té přě. I zdá se JMKské i pánuom, aby každý bez pohoršenie své pře tam stáli. Actum sabbato post Michahelis, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 2. b. 352. Mezi Dorotou Dobrmanovou a Sigmundem Osterským. (1480, 30. září.) Jakož jest nesnáz mezi Dorothú Dobrmanovú, dcerú z Vlastislavě, a Zi- gmundem Osterským. Král JMt ráčil rozkázati a poručiti to panu Janovi z Hazm- burka, aby vzal výpisy z obojích desk zemských i dvorských, a mezi nimi to roze- znaje, každého zachoval při jeho spravedlnosti, a to, když by jim o to den položil, aby stáli. Registra II. a. list B. 2. b. 353. Mezi Petrem Malým a Bohuslavem Břekovcem. (1480, 30. září.) V té ruoznici, kteráž jest mezi Petrem Malým a panem Bohuslavem Bře- kovcem o škody a pobránie. Král JMt ráčil rozkázati: Poněvadž jest to prve mezi nimi rovnáno přátelsky, aby ještě ten den zítra bohdá po dvú přietelí vydali, aby je o to smluvili. Pakli by se ti oč dělili, má toho najvyšší ubrman býti Volkmar z Neznašov. Jestli pak že by jich vždy smluviti nemohli, tehdy oboje strany aby stály na den svatého Ondřeje najprv příštieho [30. listopadu] pod ztracením té pře, a každý svědky své aby osobně postavil před JKMtí. Registra II. a. list B. 2. b. 354. Mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře a Janem Slavatou z Chlumu. 1480, 30. září. V té při, kteráž jest mezi panem Gdulincem z Ostromiře s jedné, a panem Slavatú z Chlumu z strany druhé. Jakož pan Slavata žádal jest té pře odloženie až do práv zemských; JMt ráčil rozkázati: aby obojí stáli na den svatého Ondřěje najprv příštieho se všemi svými potřebami. A JMKská i se pány vyslyše jich žaloby i odpor, a bude-li ta věc příležeti ku právu zemskému, JMt v tom žádnému neukrátí. Pakli k nynějšiemu rozsudku příležeti bude, JMt se v tom ráčí spravedlivě mieti i se pány raddú JMti. Actum sabbato post Michaelis, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. a. Archív Český VII. 70
Strana 554
554 D. XIII. Registra soudu komorního. 355. Mezi Šlíky a Hendrichem mladším z Plavna. 1480. 1. října. V té při, kteráž jest mezi pány Šliky s jedné, a panem Henrychem mladším z Plavna z strany druhé. Jakož páni Šlikové vinie pana z Plavna o manstvie, kterak by sáhl jim na ně, nemaje práva, že to mohú a chtie provésti listy, kterýchž ne- mají při sobě, a žádajíc odloženie. Z té příčiny JMt odkládá toho až do svatého Ondřěje najprv příštieho, aby obojí stáli se všemi svými potřěbami. A což se pak listu dotýčě, o kterýž jest mezi nimi pře a řeč, pan z Plavna žádal odloženie, aby mohl o to s svým otcem rozmluviti; ačkoli jest jiná pře o list než o manstvie, ale aby se vždy žádnému nic neukrátilo, též toho JMt odkládá, aby i o ten list na ten den stál. Actum dominica Remigii, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 3. a. 356. Mezi Hanušem Stupičem a Krištofem z Fictum, král. maršálkem. 1480, 1. října. V té při, kteráž jest mezi Hanušem Stupičem s jedné, a panem Krištofem maršálkem z strany druhé. KMt ráčil jest slyšeti, a při počátku slyšenie připome- nuto JKMtí, kterak kniežata žádali jsú JMt, když by ten súd měl Stupičuov býti, že chtie při tom býti. A ihned tu ohlásili sú se služebníci a úředníci týchž kniežat a proséce za též od svých pánuov. I z té příčiny král JMt se pány ráčil toho od- ložiti až do svatého Ondřeje najprv příštieho, tu aby oboje strany stály, i kniežata se všemi svými potřebami nebo s plnú mocí poslali. Dominica Remigii, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. a. 357. Mezi Mikulášem Rachemberkem a Čeňkem z Klinštejna, král. prokurátorem. 1480, 1. října. Jakož jest obsielán Mikuláš Rachmberk několikrát, aby stál přede pány raddami JKMti i odpoviedal prokurátorovi JKMti o to, což se Brozan dotýče a zbožie k nim příslušějícého. A bylo jemu kladeno, aby stál se všemi svými potřěbami té přě. I nestál jest na ten čas, jakož jest jemu bylo položeno. Tu páni JJMt váživše to a s pilností před se vzavše, i kázali sú ještě prve vrátnému královskému po třikrát volati, stojí-li k tomu Mikuláš Rachmberk anebo kto od něho. A když se jest žádný k tomu neohlásil, dávají JKMti za právo obdržané. Actum dominica in die sancti Remigii, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. b. 358. Mezi Čeňkem z Klinštejna, kr. prokurátorem, spolu s Budějovskými a Rackem Kocovským. 1480. 2. října. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem, KMti prokurátorem, na JKMti miestě
554 D. XIII. Registra soudu komorního. 355. Mezi Šlíky a Hendrichem mladším z Plavna. 1480. 1. října. V té při, kteráž jest mezi pány Šliky s jedné, a panem Henrychem mladším z Plavna z strany druhé. Jakož páni Šlikové vinie pana z Plavna o manstvie, kterak by sáhl jim na ně, nemaje práva, že to mohú a chtie provésti listy, kterýchž ne- mají při sobě, a žádajíc odloženie. Z té příčiny JMt odkládá toho až do svatého Ondřěje najprv příštieho, aby obojí stáli se všemi svými potřěbami. A což se pak listu dotýčě, o kterýž jest mezi nimi pře a řeč, pan z Plavna žádal odloženie, aby mohl o to s svým otcem rozmluviti; ačkoli jest jiná pře o list než o manstvie, ale aby se vždy žádnému nic neukrátilo, též toho JMt odkládá, aby i o ten list na ten den stál. Actum dominica Remigii, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 3. a. 356. Mezi Hanušem Stupičem a Krištofem z Fictum, král. maršálkem. 1480, 1. října. V té při, kteráž jest mezi Hanušem Stupičem s jedné, a panem Krištofem maršálkem z strany druhé. KMt ráčil jest slyšeti, a při počátku slyšenie připome- nuto JKMtí, kterak kniežata žádali jsú JMt, když by ten súd měl Stupičuov býti, že chtie při tom býti. A ihned tu ohlásili sú se služebníci a úředníci týchž kniežat a proséce za též od svých pánuov. I z té příčiny král JMt se pány ráčil toho od- ložiti až do svatého Ondřeje najprv příštieho, tu aby oboje strany stály, i kniežata se všemi svými potřebami nebo s plnú mocí poslali. Dominica Remigii, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. a. 357. Mezi Mikulášem Rachemberkem a Čeňkem z Klinštejna, král. prokurátorem. 1480, 1. října. Jakož jest obsielán Mikuláš Rachmberk několikrát, aby stál přede pány raddami JKMti i odpoviedal prokurátorovi JKMti o to, což se Brozan dotýče a zbožie k nim příslušějícého. A bylo jemu kladeno, aby stál se všemi svými potřěbami té přě. I nestál jest na ten čas, jakož jest jemu bylo položeno. Tu páni JJMt váživše to a s pilností před se vzavše, i kázali sú ještě prve vrátnému královskému po třikrát volati, stojí-li k tomu Mikuláš Rachmberk anebo kto od něho. A když se jest žádný k tomu neohlásil, dávají JKMti za právo obdržané. Actum dominica in die sancti Remigii, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. b. 358. Mezi Čeňkem z Klinštejna, kr. prokurátorem, spolu s Budějovskými a Rackem Kocovským. 1480. 2. října. V té při, kteráž jest mezi panem Čeňkem, KMti prokurátorem, na JKMti miestě
Strana 555
Zápisy z roku 1480. 555 a pány i také Budějovskými s jedné, a panem Rackem Kocovským z strany druhé, kterýžto v své při líčení vinil a dotýkal jest, že by jemu jeho statek odjat byl a držán mocí bez práva, žádaje, aby jeho zase v drženie uveden byl. A dále v těch řečech žádal jest od pánuov, aby byl zachován při zemském právu a řádu. A druhá strana proti němu odpierajíc pravila, že jest jemu jeho statek vzat pro jeho pro- viněnie oc. Jakož v těch řečech páni tomu šířě sú porozoměli, i rozomějíc a znajíc to páni, že jest to věc veliká a znamenitá, a že jich nynie přítomností k tomu málo jest, i odkládají toho až do svatého Ondřeje najprv příštieho, aby zase k svému právu stačili. A ktož by nemohl beze lsti, aby s plnú mocí poslal k zisku i k ztrátě, též jako i prve pod tú pří ztracením. A v tom se jim rozkazuje, aby se pokojně zachovali skutkem i řečí, jakož i prve jim bylo rozkázáno. Actum feria II. post. Remigii, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. b. Srv. při Racka Kocovského s Budějovskými v Archivu Č. IV. str. 64—98. 359. Mezi Vračkou z Velhartic a Petrem Předborem ze Smolotyl. 1480, 3. října. V té při, kteráž jest mezi paní Vračkú z Velhartic a na Hořovicích s jedné, a Petrem Předborem z Smolotyl z strany druhé. Tak jakož jest byl rok položen témuž Předborovi, aby stál před králem JMtí a přede pány v tyto suché dni již minulé, a to pod tú pří ztracením; tu jesti paní Vračka stála a on jest nestál. I ještě po druhé odložen byl rok, aby stáli v pondělí po svatém Remigii ve dvadceti hodin, a on jest vždy nestál. A proto JMt i se pány dali sú panie Vratce za právo ob- držalé v té při proti témuž Předborovi. Actum feria III. [ante] Francisci, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list B. 3. b. 360. Mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Šťastným z Waldštýna. 1480, 4. října. V té při, kteráž jest mezi paní Barboru Královskú s jedné, a panem Zčastným z strany druhé. Páni ráčili takto povědieti: že jest to věc veliká a pánuov nynie k té věci málo jest. A také že [se] jest byl prve nějaký výrok stal, kterýž napsán nenie. A protož vzavše to páni s pilností před se, že ta věc nemuož nynie přesúzena býti, odkládají toho, aby stáli obojie strana na den svaté panny Barbory najprv příští [4. prosince] se všemi svými potřěbami, a to pod ztracením té pře, aneb s mocí poslali. Actum feria IV. Francisci, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 4. a. Srv. nález č. 294 na str. 518. 70*
Zápisy z roku 1480. 555 a pány i také Budějovskými s jedné, a panem Rackem Kocovským z strany druhé, kterýžto v své při líčení vinil a dotýkal jest, že by jemu jeho statek odjat byl a držán mocí bez práva, žádaje, aby jeho zase v drženie uveden byl. A dále v těch řečech žádal jest od pánuov, aby byl zachován při zemském právu a řádu. A druhá strana proti němu odpierajíc pravila, že jest jemu jeho statek vzat pro jeho pro- viněnie oc. Jakož v těch řečech páni tomu šířě sú porozoměli, i rozomějíc a znajíc to páni, že jest to věc veliká a znamenitá, a že jich nynie přítomností k tomu málo jest, i odkládají toho až do svatého Ondřeje najprv příštieho, aby zase k svému právu stačili. A ktož by nemohl beze lsti, aby s plnú mocí poslal k zisku i k ztrátě, též jako i prve pod tú pří ztracením. A v tom se jim rozkazuje, aby se pokojně zachovali skutkem i řečí, jakož i prve jim bylo rozkázáno. Actum feria II. post. Remigii, anno quo supra. Registra II. a. list B. 3. b. Srv. při Racka Kocovského s Budějovskými v Archivu Č. IV. str. 64—98. 359. Mezi Vračkou z Velhartic a Petrem Předborem ze Smolotyl. 1480, 3. října. V té při, kteráž jest mezi paní Vračkú z Velhartic a na Hořovicích s jedné, a Petrem Předborem z Smolotyl z strany druhé. Tak jakož jest byl rok položen témuž Předborovi, aby stál před králem JMtí a přede pány v tyto suché dni již minulé, a to pod tú pří ztracením; tu jesti paní Vračka stála a on jest nestál. I ještě po druhé odložen byl rok, aby stáli v pondělí po svatém Remigii ve dvadceti hodin, a on jest vždy nestál. A proto JMt i se pány dali sú panie Vratce za právo ob- držalé v té při proti témuž Předborovi. Actum feria III. [ante] Francisci, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list B. 3. b. 360. Mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Šťastným z Waldštýna. 1480, 4. října. V té při, kteráž jest mezi paní Barboru Královskú s jedné, a panem Zčastným z strany druhé. Páni ráčili takto povědieti: že jest to věc veliká a pánuov nynie k té věci málo jest. A také že [se] jest byl prve nějaký výrok stal, kterýž napsán nenie. A protož vzavše to páni s pilností před se, že ta věc nemuož nynie přesúzena býti, odkládají toho, aby stáli obojie strana na den svaté panny Barbory najprv příští [4. prosince] se všemi svými potřěbami, a to pod ztracením té pře, aneb s mocí poslali. Actum feria IV. Francisci, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 4. a. Srv. nález č. 294 na str. 518. 70*
Strana 556
556 D. XIII. Registra soudu komorního. 361. Mezi Janem Přeborským a Jindřichem Svojšickým. 1480, 3. října. V té při, kteráž jest mezi Janem Přěborským s jedné, a Jindřichem Svoj- šickým z strany druhé. Jakož on Přěborský vinil jest jej Jindřicha, že jest mu odpor udělal u desk zemských proti prvniemu rozsudku krále JMti a radě JMti, pokazuje rozsudek, kterýž jest mezi ním a nebožtíkem panem Bohuší z Drahobudic, kterémuž týž Jindřich dal jest list mocný k súdu. A týž Jindřich žádal jest, aby byl při odporu svém zuostaven, a že desk svých nemá dále, v nichž by také spra- vedlnost svú mohl okázati. A že jest položil úrok u desk podle věnného práva. I tázán jest: chce-li klásti úroky? I odpověděl, že toho nenie odporen, než že to chce oznamovati, že klade bez svého práva pohoršenie. Pan purgrabie se pány sly- šavše jě i rozkázali: poněvadž on úroky klásti chce, aby ta věc stála do dalšieho ohledánie podle odporu jeho. Actum feria III. ante Francisci, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list B. 4. a. 362. Mezi Janem Tečenským a Matějem z Litoměřic s tovaryši jeho. 1480, 25. listopadu. V té při, kteráž jest vznikla mezi panem Janem Tečenským s jedné, a Ma- tějem s tovařiši jeho z Litoměřic z strany druhé. Tak jakož týž Matěj vinil jest Tečenského, že by služebníci jeho pobrali jim statek jich proti zřiezení zemskému a proti listu JKMti, kterýž JMt píše, aby se jimi ujistil; a on Tečenský odpieral jest, že sú služebníci jeho nikdy nebyli, ani s jeho volí a vědomím stala se taková věc. A také že list kr[álovský] nenie tak dán, jakož oni se naň táhnú. Tu hned vystúpil Hertvík z Encovan a ten jest vyznal, že sú ti jistí, kteréž oni vinie, byli služebníci ženy jeho tý chvíle, když jest v Polště byl, a když se jest ta věc stala; než toliko že jest poručil a rozkázal ženě své, když by jie jaká potřěba byla, aby se k němu utiekala. Tu při tom Vršek, úřědník JMKské z Litoměřic, vyznal, když jest týž Matěj i jim žaloval jednú i druhé, že by ti škuodce byli téhož Tečenského, a že by diel toho v Sedči bylo u nějakého člověka schováno, a s tiem týž Vršek s druhým kon- šelem na Encovany jeli sú a mluvili témuž Tečenskému, s čím sú posláni, a že jim jest ta vuole dána, aby hledali, on sám s nimi. A při tom jest k nim mluvil: žá- dali-li by co jiného, že se chce v tom slušně mieti. I pověděli sú tíž konšelé, že s jiným nejsú posláni. A tak sú jeli i potkali jednoho, kterýž jim ušel, kterýž jest také škuodce jich byl. A tu hledavše i nenalezli nic. A také týž Vršek vyznal, že tepruov potom žádali sú listu od KMti, jakož jest Tečenský ten list okázal, že jest tak datum. Potom hledány listy. Také týž Matěj okázal jest jeden od Rachmberka a druhý od Kunše, kteříž vyznávají, že by se k ní Tečenský znal. On jest tomu odpieral a pravie, že toho nikdy nepamatuje, by se k ní znal, než přišla-li by která
556 D. XIII. Registra soudu komorního. 361. Mezi Janem Přeborským a Jindřichem Svojšickým. 1480, 3. října. V té při, kteráž jest mezi Janem Přěborským s jedné, a Jindřichem Svoj- šickým z strany druhé. Jakož on Přěborský vinil jest jej Jindřicha, že jest mu odpor udělal u desk zemských proti prvniemu rozsudku krále JMti a radě JMti, pokazuje rozsudek, kterýž jest mezi ním a nebožtíkem panem Bohuší z Drahobudic, kterémuž týž Jindřich dal jest list mocný k súdu. A týž Jindřich žádal jest, aby byl při odporu svém zuostaven, a že desk svých nemá dále, v nichž by také spra- vedlnost svú mohl okázati. A že jest položil úrok u desk podle věnného práva. I tázán jest: chce-li klásti úroky? I odpověděl, že toho nenie odporen, než že to chce oznamovati, že klade bez svého práva pohoršenie. Pan purgrabie se pány sly- šavše jě i rozkázali: poněvadž on úroky klásti chce, aby ta věc stála do dalšieho ohledánie podle odporu jeho. Actum feria III. ante Francisci, annorum oc. LXXX°. Registra II. a. list B. 4. a. 362. Mezi Janem Tečenským a Matějem z Litoměřic s tovaryši jeho. 1480, 25. listopadu. V té při, kteráž jest vznikla mezi panem Janem Tečenským s jedné, a Ma- tějem s tovařiši jeho z Litoměřic z strany druhé. Tak jakož týž Matěj vinil jest Tečenského, že by služebníci jeho pobrali jim statek jich proti zřiezení zemskému a proti listu JKMti, kterýž JMt píše, aby se jimi ujistil; a on Tečenský odpieral jest, že sú služebníci jeho nikdy nebyli, ani s jeho volí a vědomím stala se taková věc. A také že list kr[álovský] nenie tak dán, jakož oni se naň táhnú. Tu hned vystúpil Hertvík z Encovan a ten jest vyznal, že sú ti jistí, kteréž oni vinie, byli služebníci ženy jeho tý chvíle, když jest v Polště byl, a když se jest ta věc stala; než toliko že jest poručil a rozkázal ženě své, když by jie jaká potřěba byla, aby se k němu utiekala. Tu při tom Vršek, úřědník JMKské z Litoměřic, vyznal, když jest týž Matěj i jim žaloval jednú i druhé, že by ti škuodce byli téhož Tečenského, a že by diel toho v Sedči bylo u nějakého člověka schováno, a s tiem týž Vršek s druhým kon- šelem na Encovany jeli sú a mluvili témuž Tečenskému, s čím sú posláni, a že jim jest ta vuole dána, aby hledali, on sám s nimi. A při tom jest k nim mluvil: žá- dali-li by co jiného, že se chce v tom slušně mieti. I pověděli sú tíž konšelé, že s jiným nejsú posláni. A tak sú jeli i potkali jednoho, kterýž jim ušel, kterýž jest také škuodce jich byl. A tu hledavše i nenalezli nic. A také týž Vršek vyznal, že tepruov potom žádali sú listu od KMti, jakož jest Tečenský ten list okázal, že jest tak datum. Potom hledány listy. Také týž Matěj okázal jest jeden od Rachmberka a druhý od Kunše, kteříž vyznávají, že by se k ní Tečenský znal. On jest tomu odpieral a pravie, že toho nikdy nepamatuje, by se k ní znal, než přišla-li by která
Strana 557
Zápisy z roku 1480. 557 řeč, že by nepřišla z jiného než z toho, že jest Hertvíková v jeho poručenství byla. Král JMt se pány ráčil vážiti žalobu i odpory, i ráčil vyřéci a vyřieká: Poněvadž jmenovaný Tečenský odpierá, by služebníci jeho byli, a ten, číž sú byli, tý chvíle zná se k nim, a také list JMti že jest přišel po těch po všech věcech, když sú oni pryč ušli; JMKská i se pány raddú svú nenalezá, by on jmenovaný takovými věcmi co vinen byl, kteréž by jeho cti a dobré pověsti měli škoditi, ale že se jest vždycky měl a zachoval jako na dobrého člověka slušie beze všeho zlého podezřenie, a že tiem nenie vinen. Ale jmenované mu] Matějovi [s] tovařiši jeho se nezavierá, by oni po své škodě neptali se, a žádali-li by v čem JMt, JMt se v tom ráčí k nim mieti jako pán jich milostivý a spravedlivý. Actum sabbato ipsa die sancte Kathe- rine, annorum domini etc. LXXX°. Registra II. a. list B. 4. b. 363. Mezi Janem Ilburkem a Štěpánem Vrchotou. 1480. 25. listopadu. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Janem Ilburkem z jedné, a Šte- fanem Vrchotú z strany druhé o list, kterýž svědčí na LXXX kop nebožtíkovi Hyn- kovi z Svatého Pole a dětem Mirovým, kterýmž listem ležal Vrchota upomínaje. Kterémuž ležení odpierá jmenovaný Ilburk, že jest neležal podle práva, ale že jest ležal listem, nemaje naň dobré vuole, a že jest obsielal k ležení jménem svým, i lál jménem svým oc. On Vrchota odpieral pravě, že jest ležal jako poručník a že jemu králem JMtí rozkázáno, aby raden byl a pomocen těm sirotkóm Mirovým, a že jest od nich ležal. On jmenovaný Ilburk odpieral a pravie, že jest listy položil před králem a přede pány, kteříž sú to okazovali, že jest upomínal i lál jménem svým, a že jemu neplnie. Tu král JMt se pány ráčil jest vážiti jich obojie pře i od- pory proti sobě, váže ty věci, i takto jest ráčil rozkázati i rozkazuje: Poněvadž on Vrchota ležal jest, upomínal i obsélal i lál jménem svým, jakož ti listové přede pány ukazováni sú, a nemaje na list dobré vuole podle práva a zřiezenie, a sirotci léta měli, a že jest neobsielal ani napomínal jménem sirotčím, což jest ležal, že mu tiem jmenovaný Ilburk povinovat nenie ani rukojmie jeho, by to leženie ani škody které platiti měli. A což jest lál jeho rukojmiem podle obyčeje neb z uobyčeje, že jest toho učiniti neměl, a že i jim křivě lál; než list proto v své moci zuostává. Actum sabbato ipsa die sancte Katherine virginis, annorum oc. quo supra LXXX°. Registra II. a. list B. 5. a. Srv. nález č. 288 na str. 515. 364. Mezi Pavlem Skalským z Jenštejna a konšely Novoměstskými. 1480, 28. listopadu. V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi panem Pavlem Skalským z Jen- štejna s jedné, a purgmistrem, konšely Nového města Pražského z strany druhé. Tak
Zápisy z roku 1480. 557 řeč, že by nepřišla z jiného než z toho, že jest Hertvíková v jeho poručenství byla. Král JMt se pány ráčil vážiti žalobu i odpory, i ráčil vyřéci a vyřieká: Poněvadž jmenovaný Tečenský odpierá, by služebníci jeho byli, a ten, číž sú byli, tý chvíle zná se k nim, a také list JMti že jest přišel po těch po všech věcech, když sú oni pryč ušli; JMKská i se pány raddú svú nenalezá, by on jmenovaný takovými věcmi co vinen byl, kteréž by jeho cti a dobré pověsti měli škoditi, ale že se jest vždycky měl a zachoval jako na dobrého člověka slušie beze všeho zlého podezřenie, a že tiem nenie vinen. Ale jmenované mu] Matějovi [s] tovařiši jeho se nezavierá, by oni po své škodě neptali se, a žádali-li by v čem JMt, JMt se v tom ráčí k nim mieti jako pán jich milostivý a spravedlivý. Actum sabbato ipsa die sancte Kathe- rine, annorum domini etc. LXXX°. Registra II. a. list B. 4. b. 363. Mezi Janem Ilburkem a Štěpánem Vrchotou. 1480. 25. listopadu. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Janem Ilburkem z jedné, a Šte- fanem Vrchotú z strany druhé o list, kterýž svědčí na LXXX kop nebožtíkovi Hyn- kovi z Svatého Pole a dětem Mirovým, kterýmž listem ležal Vrchota upomínaje. Kterémuž ležení odpierá jmenovaný Ilburk, že jest neležal podle práva, ale že jest ležal listem, nemaje naň dobré vuole, a že jest obsielal k ležení jménem svým, i lál jménem svým oc. On Vrchota odpieral pravě, že jest ležal jako poručník a že jemu králem JMtí rozkázáno, aby raden byl a pomocen těm sirotkóm Mirovým, a že jest od nich ležal. On jmenovaný Ilburk odpieral a pravie, že jest listy položil před králem a přede pány, kteříž sú to okazovali, že jest upomínal i lál jménem svým, a že jemu neplnie. Tu král JMt se pány ráčil jest vážiti jich obojie pře i od- pory proti sobě, váže ty věci, i takto jest ráčil rozkázati i rozkazuje: Poněvadž on Vrchota ležal jest, upomínal i obsélal i lál jménem svým, jakož ti listové přede pány ukazováni sú, a nemaje na list dobré vuole podle práva a zřiezenie, a sirotci léta měli, a že jest neobsielal ani napomínal jménem sirotčím, což jest ležal, že mu tiem jmenovaný Ilburk povinovat nenie ani rukojmie jeho, by to leženie ani škody které platiti měli. A což jest lál jeho rukojmiem podle obyčeje neb z uobyčeje, že jest toho učiniti neměl, a že i jim křivě lál; než list proto v své moci zuostává. Actum sabbato ipsa die sancte Katherine virginis, annorum oc. quo supra LXXX°. Registra II. a. list B. 5. a. Srv. nález č. 288 na str. 515. 364. Mezi Pavlem Skalským z Jenštejna a konšely Novoměstskými. 1480, 28. listopadu. V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi panem Pavlem Skalským z Jen- štejna s jedné, a purgmistrem, konšely Nového města Pražského z strany druhé. Tak
Strana 558
558 D. XIII. Registra soudu komorního. jakož týž pan Pavel vinil jest jmenované úředníky, že by oni Jindřicha služebníka jeho vsadili, a potom nazajtřie i druhého, jemu nic na ně nežalovavše. A oni tíž úředníci odpierali sú, že by bylo sazeno k témuž domku proti právu jich, a že by se jim gwalth stal oc. Král JMt i se pány vyslyšav žaloby s uobú stranú i odpory široké jich, takto ráčil jest vypovědieti a vypoviedá: že týž pan Pavel tiem posláním do tohoto domku neučinil jest kvaltu, ale purgmistr a konšelé, zdálo-li se jim, že by se to nemělo státi, měli sú k němu poslati, aby toho u pokoji nechal, a jinak toho hleďal podle práva. Jestližeby se přes to tak nezachoval a přes to co učinil, JMKská s raddú svú věděl by to, kterak vážiti. Ale poněvadž se jest to nestalo, král JMt se pány praví, že taková vsazenie služebníkóm jeho, která sú se stala, neměla sú se státi od týchž úřědníkuov. A při tom, jakož purgmistr i konšelé vinili sú téhož pana Pavla, kterak by on vysoce sahal jim na jich čest, že by oni člověka mrtvého k hanbě synu jeho živému odsúdili jeho cti, a že by svým přísahám dosti neučinili; týž pan Pavel jest odpieral, že jest tak jich nevinil a nemluvil, než což se toho rozsudku dotýčě, kterýž se jest stal synu živému k hanbě. Ale že on nepraví, by oni proti své přísaze co činili. Jakož tázán sa od JKMti, praví-li, jestliže by oni co v tom rozsudku neb v jiném učinili proti své přísaze; i pověďal, že nepraví. Král JMt se pány ráčil jest vážiti, poněvadž týž pan Pavel na ně nepraví ani nařieká jich, by co učinili proti svým přísahám, ješto by učiniti neměli, že JMKská je za pravé a za spravedlivé nalezá, a že jemu nebylo potřebie těch puotek na ně činiti, a že JMKská jinak jich neshledává, než co sú se zachovali, jakož to na dobré lidi a na věrné úředníky JMti příslušé. Actum feria III. ante festum sancti Andree apo- stoli, annorum oc. quo supra. Registra II. a. list B. 5. a. 365. Mezi Jindřichem Bažkem a Janem Plzákem. 1480, 1. prosince. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem Bažkem s jedné, a Janem Plzákem z strany druhé. Tak jakož jest vinil Bažek téhož Plzáka, že by jemu povinovat byl CCLXXX kop, a týž Plzák odpieral pravě, že jemu tiem povinovat nenie. Král JMt se pány slyševše jeho viněnie a tohoto odpor, a že s uobú stranú žádných pruo- voduov nemají, i takto JMt nalezá a rozkazuje: aby byli od dnes za týden oba v kaple u Všech Svatých na hradě Pražském v hodinu XIII., a tu Plzák, poněvadž jest po- hnaný, aby se očistil vedle práva, jakž jemu úředníky zemskými rozkázáno bude. A v tom budú-li se moci přátelsky smluviti, že jim toho JMt přeje. Actum feria VI. post Andree apostoli, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 5. b.
558 D. XIII. Registra soudu komorního. jakož týž pan Pavel vinil jest jmenované úředníky, že by oni Jindřicha služebníka jeho vsadili, a potom nazajtřie i druhého, jemu nic na ně nežalovavše. A oni tíž úředníci odpierali sú, že by bylo sazeno k témuž domku proti právu jich, a že by se jim gwalth stal oc. Král JMt i se pány vyslyšav žaloby s uobú stranú i odpory široké jich, takto ráčil jest vypovědieti a vypoviedá: že týž pan Pavel tiem posláním do tohoto domku neučinil jest kvaltu, ale purgmistr a konšelé, zdálo-li se jim, že by se to nemělo státi, měli sú k němu poslati, aby toho u pokoji nechal, a jinak toho hleďal podle práva. Jestližeby se přes to tak nezachoval a přes to co učinil, JMKská s raddú svú věděl by to, kterak vážiti. Ale poněvadž se jest to nestalo, král JMt se pány praví, že taková vsazenie služebníkóm jeho, která sú se stala, neměla sú se státi od týchž úřědníkuov. A při tom, jakož purgmistr i konšelé vinili sú téhož pana Pavla, kterak by on vysoce sahal jim na jich čest, že by oni člověka mrtvého k hanbě synu jeho živému odsúdili jeho cti, a že by svým přísahám dosti neučinili; týž pan Pavel jest odpieral, že jest tak jich nevinil a nemluvil, než což se toho rozsudku dotýčě, kterýž se jest stal synu živému k hanbě. Ale že on nepraví, by oni proti své přísaze co činili. Jakož tázán sa od JKMti, praví-li, jestliže by oni co v tom rozsudku neb v jiném učinili proti své přísaze; i pověďal, že nepraví. Král JMt se pány ráčil jest vážiti, poněvadž týž pan Pavel na ně nepraví ani nařieká jich, by co učinili proti svým přísahám, ješto by učiniti neměli, že JMKská je za pravé a za spravedlivé nalezá, a že jemu nebylo potřebie těch puotek na ně činiti, a že JMKská jinak jich neshledává, než co sú se zachovali, jakož to na dobré lidi a na věrné úředníky JMti příslušé. Actum feria III. ante festum sancti Andree apo- stoli, annorum oc. quo supra. Registra II. a. list B. 5. a. 365. Mezi Jindřichem Bažkem a Janem Plzákem. 1480, 1. prosince. V té při, kteráž jest mezi Jindřichem Bažkem s jedné, a Janem Plzákem z strany druhé. Tak jakož jest vinil Bažek téhož Plzáka, že by jemu povinovat byl CCLXXX kop, a týž Plzák odpieral pravě, že jemu tiem povinovat nenie. Král JMt se pány slyševše jeho viněnie a tohoto odpor, a že s uobú stranú žádných pruo- voduov nemají, i takto JMt nalezá a rozkazuje: aby byli od dnes za týden oba v kaple u Všech Svatých na hradě Pražském v hodinu XIII., a tu Plzák, poněvadž jest po- hnaný, aby se očistil vedle práva, jakž jemu úředníky zemskými rozkázáno bude. A v tom budú-li se moci přátelsky smluviti, že jim toho JMt přeje. Actum feria VI. post Andree apostoli, annorum quo supra. Registra II. a. list B. 5. b.
Strana 559
Zápisy z roku 1480 a 1481. 559 366. Mezi Samuelem z Hrádku, král. podkomořím, a Ctiborem Rohlíkem. 1480, 1. prosince. V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi panem podkomořím s jedné, a Ctiborem Rohlíkem z strany druhé, o list nebožtíka Jana Trutnovského. Jakož pan podkomořie ten list nařieká a praví, že tomu nevěří, by pečeť páně Vaňkova ne- božtíka přišla k tomu listu s jeho dobrú vuolí ani těch dobrých lidí, kteréž pečeti k tomu listu přivěšeny jsú na svědomie. Král JMt se pány ráčil takto rozkázati a nalezá: Poněvadž pan podkomořie ten list nařěkl a nevěří, by byl spravedlivě přišlý, aby to provedl konečně ten pátek po svaté Lucii najprv příští podle práva a řádu, a lánie i leženie aby bylo necháno až do rozsudku té pře mezi nimi. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 6. a. 367. Mezi Jiříkem Hlavsou a Eliškou ze Zaječic. 1481, 10. března. V té při, kteráž jest mezi Jiříkem Hlavsú s jedné, a Elškú z Zaječic z strany druhé. Jakož jest táž Elška vinila téhož Hlavsu, že jest dlužen jie XX kop gr., kteréž Štrauch bratr její položil u Hlavsy, a provodila toho svědomie[m] pánuov Plzeň- ských, že puškař bratr její rozkázal jest jie dáti, jakož i listem jeho také to jest provodila. Také provodila svědomie Závišovo a Bohušovo, kteříž svědčie, že jest Hlavsa tomu dluhu odpieral, než naposledy že jest řěkl: Dal sem jie kopu a paní má sýr. Hlavsa také odpieral tomu a pravie, že nikdy žádných peněz Štrúch jest u něho neklad aniž co o nich vie. Páni vyslyševše jich duovody s uobú stranú, těch svědomí všech, při tom nechávají; než chce-li svrchupsaná Elška vždy předse viniti Jiříka Hlavsu, aby sobě svědomie dobyla, provedla to, že ty jisté sú penieze u Hlavsy kladeny. A když to bude mieti, bude-li toho žádati na králi JMti, že jie bude rok složen a [jlmenován čas, aby jeho z toho viniti mohla. Actum sabbato ante Gregorii, annorum oc. LXXXI°. Registra II. a. list B. 6. a. Annorum domini oc. LXXXI o tom sjezdu o suchých dnech postních [14.—17. března] tyto pře sú sepsány, kteréž sú přesúzeny: 368. Mezi opatem kláštera Milevského a Jindřichem Dlažimským. 1481, 14. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi knězem opatem kláštera Milevského s jedné, a panem Jindřichem Dlažimským z strany druhé, což se [dotýče] staro- dávnie výsady městečka Túžimi vedle obdarovánie krále Jiřieho sčastné paměti. Král JMt se pány ráčil jest pilně vážiti list výsady městečka Túžimi, i nenalezá JMt,
Zápisy z roku 1480 a 1481. 559 366. Mezi Samuelem z Hrádku, král. podkomořím, a Ctiborem Rohlíkem. 1480, 1. prosince. V té při a ruoznici, kteráž jest vznikla mezi panem podkomořím s jedné, a Ctiborem Rohlíkem z strany druhé, o list nebožtíka Jana Trutnovského. Jakož pan podkomořie ten list nařieká a praví, že tomu nevěří, by pečeť páně Vaňkova ne- božtíka přišla k tomu listu s jeho dobrú vuolí ani těch dobrých lidí, kteréž pečeti k tomu listu přivěšeny jsú na svědomie. Král JMt se pány ráčil takto rozkázati a nalezá: Poněvadž pan podkomořie ten list nařěkl a nevěří, by byl spravedlivě přišlý, aby to provedl konečně ten pátek po svaté Lucii najprv příští podle práva a řádu, a lánie i leženie aby bylo necháno až do rozsudku té pře mezi nimi. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 6. a. 367. Mezi Jiříkem Hlavsou a Eliškou ze Zaječic. 1481, 10. března. V té při, kteráž jest mezi Jiříkem Hlavsú s jedné, a Elškú z Zaječic z strany druhé. Jakož jest táž Elška vinila téhož Hlavsu, že jest dlužen jie XX kop gr., kteréž Štrauch bratr její položil u Hlavsy, a provodila toho svědomie[m] pánuov Plzeň- ských, že puškař bratr její rozkázal jest jie dáti, jakož i listem jeho také to jest provodila. Také provodila svědomie Závišovo a Bohušovo, kteříž svědčie, že jest Hlavsa tomu dluhu odpieral, než naposledy že jest řěkl: Dal sem jie kopu a paní má sýr. Hlavsa také odpieral tomu a pravie, že nikdy žádných peněz Štrúch jest u něho neklad aniž co o nich vie. Páni vyslyševše jich duovody s uobú stranú, těch svědomí všech, při tom nechávají; než chce-li svrchupsaná Elška vždy předse viniti Jiříka Hlavsu, aby sobě svědomie dobyla, provedla to, že ty jisté sú penieze u Hlavsy kladeny. A když to bude mieti, bude-li toho žádati na králi JMti, že jie bude rok složen a [jlmenován čas, aby jeho z toho viniti mohla. Actum sabbato ante Gregorii, annorum oc. LXXXI°. Registra II. a. list B. 6. a. Annorum domini oc. LXXXI o tom sjezdu o suchých dnech postních [14.—17. března] tyto pře sú sepsány, kteréž sú přesúzeny: 368. Mezi opatem kláštera Milevského a Jindřichem Dlažimským. 1481, 14. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi knězem opatem kláštera Milevského s jedné, a panem Jindřichem Dlažimským z strany druhé, což se [dotýče] staro- dávnie výsady městečka Túžimi vedle obdarovánie krále Jiřieho sčastné paměti. Král JMt se pány ráčil jest pilně vážiti list výsady městečka Túžimi, i nenalezá JMt,
Strana 560
560 D. XIII. Registra soudu komorního. by to vypsánie krále Jiřieho městečku Útvině k jaké škodě bylo a umenšení, než toliko že král Jiří Túžimské městečko jim Útvinským ve všech svobodách, práviech a vysazeních jim rovné činí. A protož JMt i se pány raddami svými je oboje při jich vysazení zuostavuje. A pan Jindřich také nemá jich Útvinských k tomu žádnú mocí tisknúti, aby se v Túžimi stavěli. A což se pak berně z těch lidí kláštera Mi- levského dotýčě, kteréž on drží, poněvadž děd jeho, otec i on Jindřich tu jest vy- bieral bez přěkážky až do této chvíle, při tom JMKská také jeho zuostavuje; než muože-li to kněz opat nebo ti lidé čím okázati a provésti, že je dávati nemají, že jim se ta cesta nezavierá. Actum feria V. infra quatuor tempora Jejunii, annorum oc. LXXXI°. Registra II. a. list B. 6. b. 369. Mezi Barborou Krakovskou a Šťastným. 1481, 17. března. V té při, kteráž jest mezi paní Barború Královskú s jedné, a panem Sčastným z strany druhé. Král JMt a páni vyslyševše dcky, kterýmiž někdy paní Elška z Ko- váně máti jich zapsala všem dětem svým práva svá. A již nevostali živi z jejich dětí než jedno dva: pan Sčastný a paní Barbora. I takto JMt vypověděla, tak jakož jest i prve mezi nimi vypovědieno: aby všech těch práv zápisných po panie Elšce, mateři jich, pan Sčastný polovici dal a postúpil panie Barbořě, a což jest těch úrokuov a po- platkuov v té mieře vybral na té polovici panie Barboře příslušejících po smrti ma- teře jich, to aby jie vydal a navrátil konečně do sv. Jiřieho najprv příštieho. Než což se dotýčě Turnova, poněvadž sú obojí skrze odpor a vizu to k zemskému súdu postavili, to aby tak mezi nimi stálo do práv zemských. A což se dotýčě věnného práva jie panie Elšce od syna jejieho pana Hynka zapsaného s výmienkú do jejieho života, a po jejie smrti aby to zase spadlo na jmenovaného syna a jiné syny jejie. a ten zápis ona přijala i platy držala, a některak jináč to změněno nenie, až v tom ona umřěla: ten zápis a právo spadlo jest zase na pana Sčastného. A což se něja- kého kamenie dotýčě, z kteréhož paní Barbora pana Sčastného vinila, i poněvadž pan Sčastný svědomím to provedl, že paní Elška máti jich dává jej vnuku svému Jindřiškovi, při tom tak má zuostati. Actum sabbato ipsa die sancte Gedrudis, anno quo supra. Registra II. a. list B. 6. b. Srv. nálezy č. 294 a 360 na str. 518 a 555. 370. Mezi Škonkou a Eliškou, dcerami Močihubovými, a Mikulášem starším a Mikulášem mladším Trčkami z Lípy. 1481, 19. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Škonkú a Elškú, dcerami Močihubo- vými s jedné, a panem Mikulášem starším a panem Mikulášem mladším Trčkami
560 D. XIII. Registra soudu komorního. by to vypsánie krále Jiřieho městečku Útvině k jaké škodě bylo a umenšení, než toliko že král Jiří Túžimské městečko jim Útvinským ve všech svobodách, práviech a vysazeních jim rovné činí. A protož JMt i se pány raddami svými je oboje při jich vysazení zuostavuje. A pan Jindřich také nemá jich Útvinských k tomu žádnú mocí tisknúti, aby se v Túžimi stavěli. A což se pak berně z těch lidí kláštera Mi- levského dotýčě, kteréž on drží, poněvadž děd jeho, otec i on Jindřich tu jest vy- bieral bez přěkážky až do této chvíle, při tom JMKská také jeho zuostavuje; než muože-li to kněz opat nebo ti lidé čím okázati a provésti, že je dávati nemají, že jim se ta cesta nezavierá. Actum feria V. infra quatuor tempora Jejunii, annorum oc. LXXXI°. Registra II. a. list B. 6. b. 369. Mezi Barborou Krakovskou a Šťastným. 1481, 17. března. V té při, kteráž jest mezi paní Barború Královskú s jedné, a panem Sčastným z strany druhé. Král JMt a páni vyslyševše dcky, kterýmiž někdy paní Elška z Ko- váně máti jich zapsala všem dětem svým práva svá. A již nevostali živi z jejich dětí než jedno dva: pan Sčastný a paní Barbora. I takto JMt vypověděla, tak jakož jest i prve mezi nimi vypovědieno: aby všech těch práv zápisných po panie Elšce, mateři jich, pan Sčastný polovici dal a postúpil panie Barbořě, a což jest těch úrokuov a po- platkuov v té mieře vybral na té polovici panie Barboře příslušejících po smrti ma- teře jich, to aby jie vydal a navrátil konečně do sv. Jiřieho najprv příštieho. Než což se dotýčě Turnova, poněvadž sú obojí skrze odpor a vizu to k zemskému súdu postavili, to aby tak mezi nimi stálo do práv zemských. A což se dotýčě věnného práva jie panie Elšce od syna jejieho pana Hynka zapsaného s výmienkú do jejieho života, a po jejie smrti aby to zase spadlo na jmenovaného syna a jiné syny jejie. a ten zápis ona přijala i platy držala, a některak jináč to změněno nenie, až v tom ona umřěla: ten zápis a právo spadlo jest zase na pana Sčastného. A což se něja- kého kamenie dotýčě, z kteréhož paní Barbora pana Sčastného vinila, i poněvadž pan Sčastný svědomím to provedl, že paní Elška máti jich dává jej vnuku svému Jindřiškovi, při tom tak má zuostati. Actum sabbato ipsa die sancte Gedrudis, anno quo supra. Registra II. a. list B. 6. b. Srv. nálezy č. 294 a 360 na str. 518 a 555. 370. Mezi Škonkou a Eliškou, dcerami Močihubovými, a Mikulášem starším a Mikulášem mladším Trčkami z Lípy. 1481, 19. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Škonkú a Elškú, dcerami Močihubo- vými s jedné, a panem Mikulášem starším a panem Mikulášem mladším Trčkami
Strana 561
Zápisy z roku 1481. 561 z Lippy oc. z strany druhé. Jakož vinily též pány Trčky o statek, kterýž jest jich otcem svěřen někdy panu Mikulášovi, otci a dědu týchž pánuov Trčkuov, žádajíce ruky věrné otevřenie; pan Mikuláš mladší žádal jest roku odloženie, a to proto, aby s strýcem svým o to rozmluviti mohl, a ona aby tam jela na den jmenovaný, aby v to nahlednúce mohli jie dosti učiniti, pokudž by jie povinni byli. A král JMt se pány ráčil jim toho přieti a roku odložiti, a jiný ráčil položiti tak, nesmluvili-li by se, aby zase před JMtí stáli anebo s plnú mocí poslali, a to pod ztracením té pře. I stály sú nadepsané, Elška sama od sebe a od sestry své s plnú mocí, ale jmeno- vaní páni Trčkové sami sú nestáli, ale poslali Lukaveckého od sebe s listem mocným, kterýžto list plné moci k súdu jest neukazoval, a sám to týž Lukavecký znal, že žádné moci k súdu nemá. A protož král JMt se pány dává jim nadepsaným sestrám za právo obdržané, a což jest jim nadepsaným pánuom Trčkóm svěřeno od otce jich, aby tomu dosti učinili. Actum feria II. post Gedrudis, annorum domini oc. LXXXI', presentibus istis dominis: Henrico duce Misternbergensi, Okone de Rozmberk, Jo- hanne de Janowicz, supremo purgrauio Pragensi, Johanne Zagecz de Hazmburk, Bo- huslao de Sswamberk, Puotha de Sswihow, supremo judice regni Boemie, Zdeslao de Sstemberk, Johanne de Sselmberk, cancellario regni Boemie, Benessio de Libsstin, Burjano de Guttsstyn, camermeystro regni, Nicolao de Lansstein, protonotario tabu- larum, Paulo de Gensstyn, Henrico juniore de Plawno, Alssone Berka de Duba, Nicolao Berka de Duba, Benessio [de Weytmille], Friderico de Ssumburk, magistro monete Cuth- nensis, Hanussio de Wartmberk, Henrico de Gensstyn, Leonardo de Guttssteyn et Wartm- berk, Johanne de Hasistyn, Dobrohosto de Ronssperk, Buryano de Guttssteyn, Wen- ceslao Sslik de Lazan, Vlrico de Waldek, purgrauio castri Pragensis, Johanne de Rupow, magistro curie domini regis, Crisstofforo de Wicztum, curie domini regis marssalko, Petro Gdulinecz de Ostromirz, Petro de Witrmberk, Vlrico de Duban, Oltmaro de Neznassow, ceterorum quoque dominorum et terrigenarum. Registra II. a. list B. 7. a. Srv. nález č. 351 na str. 552. 371. Mezi Zachařem z Bedřichovic a Janem Mrakšem. 1481, 19. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Zachařem z Bedřichovic s jedné, a Janem Mrakšem z strany druhé, o pokrčemné v Tomicích. Král JMt se pány vyslyševše jich obú pře i odpory a svědomie Zachařovo, kteréž jest vedl, že jest to od dávných časuov držal a toho požíval, a sám to Mrakeš vyznal, že jest to držal od dávných let, ale že jest toho jemu neokázal, kterým to právem drží, že se jemu jest proto v to uvázal. JMt takto ráčil rozkázati a rozkazuje: Poněvadž jest to Zachař svědo- mím] provedl i sám Mrakeš seznal, že to od dávných časuov držal, aby jemu ten plat zase propustil, a což jest koli toho vybral, zase navrátil. A jestliže se jemu Archlv Český VII. 71
Zápisy z roku 1481. 561 z Lippy oc. z strany druhé. Jakož vinily též pány Trčky o statek, kterýž jest jich otcem svěřen někdy panu Mikulášovi, otci a dědu týchž pánuov Trčkuov, žádajíce ruky věrné otevřenie; pan Mikuláš mladší žádal jest roku odloženie, a to proto, aby s strýcem svým o to rozmluviti mohl, a ona aby tam jela na den jmenovaný, aby v to nahlednúce mohli jie dosti učiniti, pokudž by jie povinni byli. A král JMt se pány ráčil jim toho přieti a roku odložiti, a jiný ráčil položiti tak, nesmluvili-li by se, aby zase před JMtí stáli anebo s plnú mocí poslali, a to pod ztracením té pře. I stály sú nadepsané, Elška sama od sebe a od sestry své s plnú mocí, ale jmeno- vaní páni Trčkové sami sú nestáli, ale poslali Lukaveckého od sebe s listem mocným, kterýžto list plné moci k súdu jest neukazoval, a sám to týž Lukavecký znal, že žádné moci k súdu nemá. A protož král JMt se pány dává jim nadepsaným sestrám za právo obdržané, a což jest jim nadepsaným pánuom Trčkóm svěřeno od otce jich, aby tomu dosti učinili. Actum feria II. post Gedrudis, annorum domini oc. LXXXI', presentibus istis dominis: Henrico duce Misternbergensi, Okone de Rozmberk, Jo- hanne de Janowicz, supremo purgrauio Pragensi, Johanne Zagecz de Hazmburk, Bo- huslao de Sswamberk, Puotha de Sswihow, supremo judice regni Boemie, Zdeslao de Sstemberk, Johanne de Sselmberk, cancellario regni Boemie, Benessio de Libsstin, Burjano de Guttsstyn, camermeystro regni, Nicolao de Lansstein, protonotario tabu- larum, Paulo de Gensstyn, Henrico juniore de Plawno, Alssone Berka de Duba, Nicolao Berka de Duba, Benessio [de Weytmille], Friderico de Ssumburk, magistro monete Cuth- nensis, Hanussio de Wartmberk, Henrico de Gensstyn, Leonardo de Guttssteyn et Wartm- berk, Johanne de Hasistyn, Dobrohosto de Ronssperk, Buryano de Guttssteyn, Wen- ceslao Sslik de Lazan, Vlrico de Waldek, purgrauio castri Pragensis, Johanne de Rupow, magistro curie domini regis, Crisstofforo de Wicztum, curie domini regis marssalko, Petro Gdulinecz de Ostromirz, Petro de Witrmberk, Vlrico de Duban, Oltmaro de Neznassow, ceterorum quoque dominorum et terrigenarum. Registra II. a. list B. 7. a. Srv. nález č. 351 na str. 552. 371. Mezi Zachařem z Bedřichovic a Janem Mrakšem. 1481, 19. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Zachařem z Bedřichovic s jedné, a Janem Mrakšem z strany druhé, o pokrčemné v Tomicích. Král JMt se pány vyslyševše jich obú pře i odpory a svědomie Zachařovo, kteréž jest vedl, že jest to od dávných časuov držal a toho požíval, a sám to Mrakeš vyznal, že jest to držal od dávných let, ale že jest toho jemu neokázal, kterým to právem drží, že se jemu jest proto v to uvázal. JMt takto ráčil rozkázati a rozkazuje: Poněvadž jest to Zachař svědo- mím] provedl i sám Mrakeš seznal, že to od dávných časuov držal, aby jemu ten plat zase propustil, a což jest koli toho vybral, zase navrátil. A jestliže se jemu Archlv Český VII. 71
Strana 562
562 D. XIII. Registra soudu komorního. zdá s právem jeho z toho viniti a vyvésti, že se jemu ta cesta nezavierá. Actum anno, die et presentibus, quo supra. Registra II. a. list B. 7. b. Pozdější přípisek po straně: Od dávných časův držení. 372. Mezi Ilburkem z Vřesovic a Lukášem z Lerojed. 1481, 22. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Ilburkem z Vřesovic a na Dú- bravské hořě s jedné, a Lukášem z Lerojid a z Podvinie z strany druhé. Tak že jest Podvinský pana Ilburka sám od sebe i od Vespesiana [vinil], že sú zaň z viery slíbili, a že sú pro jeho nevyváženie škody veliké vzali a o svuoj statek přišli. Pan Ilburk tomu odpieral, že ten, ktož jest naň ležal, že jest ležeti neměl a k těm škodám jeho připravovati, jakožto Vrchota, s nímžto Vrchotú skrze JMKskú a pány rozsudek o to má. Ale tomu jest neodpieral, slibu by zaň neslíbili, jakož pak i listové jeho okázáni sú, kterak jim píše, aby se s Vrchotú umluvili, a že je slibuje svú dobrú vuolí vyvaditi bez jich škody. Král JMt i páni slyševše jich viněnie i odpory a slyšiece to, že pan Ilburk slibu tomu jich neodpierá ani listem tiem, kteréž jest jim poslal, i poněvadž sú zaň slíbili, že jest povinovat, aby je vypravil a škody jich jim navrátil, a s nimi se umluvil, a konečně do svatého Jiřie najprv příštieho tomu aby dosti učinil. Actum feria V. post Benedicti, anno quo supra. Registra II. a. list B. 7. b. 373. Mezi Erhartem Doupovcem a Janem Kapounem. 1481, 22. března. V té při, kteráž jest mezi Erhartem Dúpovcem a Janem Kapúnem vo IIII kopy v Blahoticích. Tak poněvadž pravie, že jest ta věc v uodpořiech a dotýčě se desk zemských, že se jim toho odkládá až do práv zemských. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 8. a. Srv. nález č. 343 na str. 549. 374. Mezi Mikulášem Velbloudem z Kamberka a Annou z Jičiněvsi. 1481, 24. března. V té při, kteráž jest mezi Mikulášem Velblúdem z Kamberka s jedné, a paní Annú z Jičiněvsi z strany druhé. Tak jakož týž Mikuláš vedl jest právo o dánie královské podle řádu a práva desk dvorských na Třěbovětice, a Anna jest odpierala a na dcky zemské se odvolávala: tu páni vyhledali sú dcky, kdež nebožtík Rýček zapisoval tu ves, prve než jesti sám ve dckách měl. Potom když jesti měl ve dckách, opět ji zapsal též Anně dluhem, ale ne věnem, a ten zápis jest propuštěn. Tu páni vyřkli sú a vyřiekají: Poněvadž on Rýček zapisoval nemaje sám, když by byl živ, věděli by páni, kterak by jej měli z toho kázati. A druhý zápis, kterýž jest učinil ne věnem ale dluhem, jest ten propuštěn, a dále jest toho žádnému nezavadil a v tom
562 D. XIII. Registra soudu komorního. zdá s právem jeho z toho viniti a vyvésti, že se jemu ta cesta nezavierá. Actum anno, die et presentibus, quo supra. Registra II. a. list B. 7. b. Pozdější přípisek po straně: Od dávných časův držení. 372. Mezi Ilburkem z Vřesovic a Lukášem z Lerojed. 1481, 22. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Ilburkem z Vřesovic a na Dú- bravské hořě s jedné, a Lukášem z Lerojid a z Podvinie z strany druhé. Tak že jest Podvinský pana Ilburka sám od sebe i od Vespesiana [vinil], že sú zaň z viery slíbili, a že sú pro jeho nevyváženie škody veliké vzali a o svuoj statek přišli. Pan Ilburk tomu odpieral, že ten, ktož jest naň ležal, že jest ležeti neměl a k těm škodám jeho připravovati, jakožto Vrchota, s nímžto Vrchotú skrze JMKskú a pány rozsudek o to má. Ale tomu jest neodpieral, slibu by zaň neslíbili, jakož pak i listové jeho okázáni sú, kterak jim píše, aby se s Vrchotú umluvili, a že je slibuje svú dobrú vuolí vyvaditi bez jich škody. Král JMt i páni slyševše jich viněnie i odpory a slyšiece to, že pan Ilburk slibu tomu jich neodpierá ani listem tiem, kteréž jest jim poslal, i poněvadž sú zaň slíbili, že jest povinovat, aby je vypravil a škody jich jim navrátil, a s nimi se umluvil, a konečně do svatého Jiřie najprv příštieho tomu aby dosti učinil. Actum feria V. post Benedicti, anno quo supra. Registra II. a. list B. 7. b. 373. Mezi Erhartem Doupovcem a Janem Kapounem. 1481, 22. března. V té při, kteráž jest mezi Erhartem Dúpovcem a Janem Kapúnem vo IIII kopy v Blahoticích. Tak poněvadž pravie, že jest ta věc v uodpořiech a dotýčě se desk zemských, že se jim toho odkládá až do práv zemských. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 8. a. Srv. nález č. 343 na str. 549. 374. Mezi Mikulášem Velbloudem z Kamberka a Annou z Jičiněvsi. 1481, 24. března. V té při, kteráž jest mezi Mikulášem Velblúdem z Kamberka s jedné, a paní Annú z Jičiněvsi z strany druhé. Tak jakož týž Mikuláš vedl jest právo o dánie královské podle řádu a práva desk dvorských na Třěbovětice, a Anna jest odpierala a na dcky zemské se odvolávala: tu páni vyhledali sú dcky, kdež nebožtík Rýček zapisoval tu ves, prve než jesti sám ve dckách měl. Potom když jesti měl ve dckách, opět ji zapsal též Anně dluhem, ale ne věnem, a ten zápis jest propuštěn. Tu páni vyřkli sú a vyřiekají: Poněvadž on Rýček zapisoval nemaje sám, když by byl živ, věděli by páni, kterak by jej měli z toho kázati. A druhý zápis, kterýž jest učinil ne věnem ale dluhem, jest ten propuštěn, a dále jest toho žádnému nezavadil a v tom
Strana 563
Zápisy z roku 1481. 563 jest umřel. Páni vedle toho jmenovanému Mikulášovi dávají za právo podle dánie KMti. Actum sabbato ante Annuncciacionem beate virginis Marie, anno quo supra. Registra II. a. list B. 8. a. 375. Mezi Pavlem Skalským z Jenštejna a Václavem, purkmistrem Nového města Pražského. 1481, 23. března. [Pan Pavel a purgmistr.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Pavlem Skalským z Jenštýna s jedné, a panem Václavem, purgmistrem Nového města Pražského, z strany druhé. Jakož jest pan Pavel pravil na purgmistra Novoměstského, že by byl postižen v falši, a na to svědky vedl: kněze Jindřicha JMt, pány i jiné dobré lidi. A on jest týž purgmistr pravil také, kterak se jest ta věc dála, ale ne jím ani jeho vólí a rozkázáním, než že by pacholek jeho učinil to bez jeho vuole a rozká- zánie, a to že by přišlo nějakým úkladem skrze něj to[ho] pacholka. Tu král JMt se pány, raddú svú, slyše pře a ruoznice jich, ráčil to jest šířě vážiti, i takto ráčil JMt vyřéci a vyřieká: Poněvadž on pan Pavel nevede naň falše, než toliko to, kterak se jest dálo, tak jest pravil, a [o] to mezi stranami ruoznice nenie, i učinil jest pan Pavel své řeči dosti. A on nadepsaný purgmistr okázal jest svědomie na Novo- městském rathúze zapsané, kterak Jíra Suknička přísežný vyznal jest, že týž pa- cholek na smrtedlné posteli leže vyznal, že je to bez vuole a vědomie jeho učinil a že jej tudy o statek připravil. Král se pány ráčil kázati pověděti, že JMt téhož Václava, by on tiem falšem vinen byl, neshledává. Actum feria VI. ante Annunccia- cionem gloriosissime virginis Marie, anno quo supra. Registra II. a. list B. 8. b. Srv. nález č. 364 na str. 557. 376. Mezi Vračkou z Velhartic a Sigmundem Mléčkou. (1481, 23. března.) V té při, kteráž jest mezi paní Vračkú z Velhartic s jedné, a Zigmundem Mléčkú z strany druhé. Král JMt se pány raddú svú slyševše jich viněnie i odpory i také vyznánie Zdeňka Koněpruského. A poněvadž jest Zdeněk Koněpruský to vy- znal, že jest je smlúval, a že jest dluh, muože-li to paní provésti, že jest jemu Mléčkovi zaplaceno, a to až do Svátosti, že se toho přeje. Pakli toho neprovede, aby jemu paní na ten den zaplatila a dala, což dlužna a povinna Mléčkovi jest. Registra II. a. list. B. 8. b. 377. Mezi Jindřichem Dlouhoveským a Markétou Dachsovou. 1481, 23. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Jindřichem Dlúhoveským s jedné, a Mar- grétú Daxovú z strany druhé. Tak jakož týž Jindřich vinil jest Margrétu, kterak 71*)
Zápisy z roku 1481. 563 jest umřel. Páni vedle toho jmenovanému Mikulášovi dávají za právo podle dánie KMti. Actum sabbato ante Annuncciacionem beate virginis Marie, anno quo supra. Registra II. a. list B. 8. a. 375. Mezi Pavlem Skalským z Jenštejna a Václavem, purkmistrem Nového města Pražského. 1481, 23. března. [Pan Pavel a purgmistr.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi panem Pavlem Skalským z Jenštýna s jedné, a panem Václavem, purgmistrem Nového města Pražského, z strany druhé. Jakož jest pan Pavel pravil na purgmistra Novoměstského, že by byl postižen v falši, a na to svědky vedl: kněze Jindřicha JMt, pány i jiné dobré lidi. A on jest týž purgmistr pravil také, kterak se jest ta věc dála, ale ne jím ani jeho vólí a rozkázáním, než že by pacholek jeho učinil to bez jeho vuole a rozká- zánie, a to že by přišlo nějakým úkladem skrze něj to[ho] pacholka. Tu král JMt se pány, raddú svú, slyše pře a ruoznice jich, ráčil to jest šířě vážiti, i takto ráčil JMt vyřéci a vyřieká: Poněvadž on pan Pavel nevede naň falše, než toliko to, kterak se jest dálo, tak jest pravil, a [o] to mezi stranami ruoznice nenie, i učinil jest pan Pavel své řeči dosti. A on nadepsaný purgmistr okázal jest svědomie na Novo- městském rathúze zapsané, kterak Jíra Suknička přísežný vyznal jest, že týž pa- cholek na smrtedlné posteli leže vyznal, že je to bez vuole a vědomie jeho učinil a že jej tudy o statek připravil. Král se pány ráčil kázati pověděti, že JMt téhož Václava, by on tiem falšem vinen byl, neshledává. Actum feria VI. ante Annunccia- cionem gloriosissime virginis Marie, anno quo supra. Registra II. a. list B. 8. b. Srv. nález č. 364 na str. 557. 376. Mezi Vračkou z Velhartic a Sigmundem Mléčkou. (1481, 23. března.) V té při, kteráž jest mezi paní Vračkú z Velhartic s jedné, a Zigmundem Mléčkú z strany druhé. Král JMt se pány raddú svú slyševše jich viněnie i odpory i také vyznánie Zdeňka Koněpruského. A poněvadž jest Zdeněk Koněpruský to vy- znal, že jest je smlúval, a že jest dluh, muože-li to paní provésti, že jest jemu Mléčkovi zaplaceno, a to až do Svátosti, že se toho přeje. Pakli toho neprovede, aby jemu paní na ten den zaplatila a dala, což dlužna a povinna Mléčkovi jest. Registra II. a. list. B. 8. b. 377. Mezi Jindřichem Dlouhoveským a Markétou Dachsovou. 1481, 23. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Jindřichem Dlúhoveským s jedné, a Mar- grétú Daxovú z strany druhé. Tak jakož týž Jindřich vinil jest Margrétu, kterak 71*)
Strana 564
564 D. XIII. Registra soudu komorního. by nebožtík pan Dax muž její odkázal jemu sto zlatých uherských, a na to jest vedl svědky: Břěstského, Bořivoje a Košína. Jmenovaná Margrétha odpierala, že o tom nic nevie, proséci, aby toho bylo necháno až do let sirotčích. Tu král JMt se pány ráčil jest tu věc vážiti i v desky, kterýmiž jest dckami poručenstvie, mocné poruč- níky otcovské, zřiedil jí s jinými, a již na ni na samu to poručenstvie přišlo jest. Poněvadž on Jindřich hodným svědomím provedl jest, že jemu jest dal a odkázal, KMt se pány rozkazují, aby táž Margrétha s ním o ně se smluvila a jemu je za- platila. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 9. a. 378. Mezi Rackem z Kocova a Janem z Roupova. 1481, 24. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Rackem Kocovským s jedné, a panem Janem z Rúpova, poručníkem v té při od krále JMti, a některými pány, kteříž sú Horažděvic dobyli oc., z strany druhé. Páni vyslyševše jich pře i odpory a zvláště, jakož on pan Racek mluvil a volal se, že se k svému dědictví táhne podle řádu a práva zemského starodávnieho, jakož to spravedlností svú se zavodí, a táhna se na dsky. A druhá strana, totiž poručník krále JMti i páni pravili sú, že jest jemu statek jeho vzat pro jeho proviněnie, a podle té pře že k súdu přistupují a súd trpěti chtie. Ale poněvadž pan Racek volá se a táhne se po dědictví svém ku právu a řádu zemskému, z té příčiny páni toho súdu odkládají. A jestliže jmenovaný pan Racek chce koho viniti z dědictvie svého právem zemským, ta se jemu cesta neza- vierá. Actum sabbato ante Annuncciacionem gloriosissime virginis Marie, annorum oc LXXXI°. Presentibus [sic]. Registra II. a. list B. 9. a. Srv. nález č. 358 na str. 554. 379. Mezi měšťany Kolínskými a Jindřichem Amchou z Borovnice. 1481, 24. března. [O sklad herynkův a ryb tunních.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi měšťany Kolínskými a Jindřichem Amchú s jedné, a poctivými horníky Hory Kuthnis z strany druhé, o sklad herynkuov, na miestě rychty, i jiných ryb tunních a slaných. Tak jakož oni Kolínští i rychtář vedli sú při svú i listy ukazovali předkuov JMti, králuov českých, že byl a má býti sklad tu v Kolíně, kromě poctivých Pražan, kteříž se v těch listech zvláště vymieňují a vyhrazují, že ti, což vezú, té kúpie ne- mají tu skládati. Tu král JMt se pány slyšev jich s obú stranú pře a duovody, i takto jest ráčil rozkázati a rozkazuje: aby oni Kolínští i rychtář při tom skladu byli zuostaveni, a každý, ktož by s takovú kúpie, kromě Pražan, však tak, aby každý,
564 D. XIII. Registra soudu komorního. by nebožtík pan Dax muž její odkázal jemu sto zlatých uherských, a na to jest vedl svědky: Břěstského, Bořivoje a Košína. Jmenovaná Margrétha odpierala, že o tom nic nevie, proséci, aby toho bylo necháno až do let sirotčích. Tu král JMt se pány ráčil jest tu věc vážiti i v desky, kterýmiž jest dckami poručenstvie, mocné poruč- níky otcovské, zřiedil jí s jinými, a již na ni na samu to poručenstvie přišlo jest. Poněvadž on Jindřich hodným svědomím provedl jest, že jemu jest dal a odkázal, KMt se pány rozkazují, aby táž Margrétha s ním o ně se smluvila a jemu je za- platila. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 9. a. 378. Mezi Rackem z Kocova a Janem z Roupova. 1481, 24. března. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Rackem Kocovským s jedné, a panem Janem z Rúpova, poručníkem v té při od krále JMti, a některými pány, kteříž sú Horažděvic dobyli oc., z strany druhé. Páni vyslyševše jich pře i odpory a zvláště, jakož on pan Racek mluvil a volal se, že se k svému dědictví táhne podle řádu a práva zemského starodávnieho, jakož to spravedlností svú se zavodí, a táhna se na dsky. A druhá strana, totiž poručník krále JMti i páni pravili sú, že jest jemu statek jeho vzat pro jeho proviněnie, a podle té pře že k súdu přistupují a súd trpěti chtie. Ale poněvadž pan Racek volá se a táhne se po dědictví svém ku právu a řádu zemskému, z té příčiny páni toho súdu odkládají. A jestliže jmenovaný pan Racek chce koho viniti z dědictvie svého právem zemským, ta se jemu cesta neza- vierá. Actum sabbato ante Annuncciacionem gloriosissime virginis Marie, annorum oc LXXXI°. Presentibus [sic]. Registra II. a. list B. 9. a. Srv. nález č. 358 na str. 554. 379. Mezi měšťany Kolínskými a Jindřichem Amchou z Borovnice. 1481, 24. března. [O sklad herynkův a ryb tunních.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi měšťany Kolínskými a Jindřichem Amchú s jedné, a poctivými horníky Hory Kuthnis z strany druhé, o sklad herynkuov, na miestě rychty, i jiných ryb tunních a slaných. Tak jakož oni Kolínští i rychtář vedli sú při svú i listy ukazovali předkuov JMti, králuov českých, že byl a má býti sklad tu v Kolíně, kromě poctivých Pražan, kteříž se v těch listech zvláště vymieňují a vyhrazují, že ti, což vezú, té kúpie ne- mají tu skládati. Tu král JMt se pány slyšev jich s obú stranú pře a duovody, i takto jest ráčil rozkázati a rozkazuje: aby oni Kolínští i rychtář při tom skladu byli zuostaveni, a každý, ktož by s takovú kúpie, kromě Pražan, však tak, aby každý,
Strana 565
Zápisy z roku 1481. 565 ktož složí, měl tu svobodu krátce nebo dlúze tu té kúpě nechati, a mimo to aby nebyl tištěn, učině to, co učiniti má podle vysazenie té věci; a to proto, že listové jich jmenovaných Kolínských neokazují ani rychtářovi času, kterak by ta kúpě měla dlúho ležeti. Také oni Kolínští i rychtář mají to opatřiti a ty mieti, ktož by skládali a nakládali, aby tudy lidé tiem nebyli obtěžováni, meškáni a zadržováni ke škodě Hoře ani jiným městuom. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 9 b. 380. Mezi Mikuláši Trčky starším i mladším a Mikulášem Tulešickým. 1481, 12. prosince. Annorum domini oc. LXXXI', feria IV. ante Lucie. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi pány Trčky a Tulešickým. Tak král JMt ráčil se pány rozkázati: Najprve, jakož se nález prve JMtí a pány stal, tak se králi JMti i pánóm zdá, aby se tomu dosti stalo. A potom bude-li se pánóm Trčkám co zdáti proti témuž Tuleši- ckému, že se jim ta cesta nezavierá. Actum feria II. ante Lucie. Tu pan Mikuláš mlazší Trčka prosil jest za potaz, a za tiem král JMt a páni s súdu vstali. I již pak jmenovaný pan Mikuláš Trčka přišed dnes v středu před JMKskú a přede pány skrze knieže, kněze Hynka JMt, dal jest tak povědieti: že proti vyrčení a nálezu JKMti a pánuov nynie nic nemluví, ale proti tomu, že jest Mikuláš Tulešický na jich sbožie neb statek komorníka vedl, nemaje na to vésti, a že on i s strýcem svým před JMKskú i přede pány chce okázati, a že lepšie právo k tomu mají nežli on Tulešický. A na to žádal opatřenie od krále JMti a ode pánuov. I na takovú věc proti tomu zvodu komorníka připuštěn jest pan Mikuláš Trčka k odporu a to takovým obyčejem: Po- něvadž jest o to ruoznice, že by Tulešický vedl komorníka na to, nač neměl vésti; král JMt i se pány ráčil jest rozkázati, aby pan purkrabie Pražský uvázal se úřadem svým v ten statek, na kterýž jest komorník veden, a ten pátek na suché dni puostnie najprve příštie aby obě straně stály před JMKskú a přede pány s svými potřebami a duovody. A tu vedle toho rozeznánie, právě-li čili neprávě Tulešický komorníka vedl, a po tom rozeznánie hned komuž za právo zuostane, pan purkrabie Pražský toho statku a sbožie zmocniti a postúpiti má. Presentibus istis dominis: Johanne de Ja- nowicz, burgrauio Pragensi, Johanne Zagiecz de Hazmburk oc, Johanne de Sselnberk, cancellario regni Bohemie, Jaroslao et Zdeslao de Ssternberg, fratribus Alberto de Kolowrath et Nouo castro, Benessio de Kolowrat et de Libsstein, Nicolao de Lan- sstein, prothonotario tabularum regni Bohemie, Paulo Skalsky de Gensstein, Wilhelmo de Lantsstein, Johanne de Hasistein, Samuele de Hradek, succamerario regni Boemie, Johanne de Rupow, magistro curie, Nicolao de Gensstein, Leonardo de Gutsstein, Friderico de Ssumburg, Zbynkone de Colowrat et de Cornhauz, Bernhardo Bierka de Nasyle, cubiculario regio, Johanne de Martinicz et de Smeczno, Litwino de Kling-
Zápisy z roku 1481. 565 ktož složí, měl tu svobodu krátce nebo dlúze tu té kúpě nechati, a mimo to aby nebyl tištěn, učině to, co učiniti má podle vysazenie té věci; a to proto, že listové jich jmenovaných Kolínských neokazují ani rychtářovi času, kterak by ta kúpě měla dlúho ležeti. Také oni Kolínští i rychtář mají to opatřiti a ty mieti, ktož by skládali a nakládali, aby tudy lidé tiem nebyli obtěžováni, meškáni a zadržováni ke škodě Hoře ani jiným městuom. Actum quo supra. Registra II. a. list B. 9 b. 380. Mezi Mikuláši Trčky starším i mladším a Mikulášem Tulešickým. 1481, 12. prosince. Annorum domini oc. LXXXI', feria IV. ante Lucie. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi pány Trčky a Tulešickým. Tak král JMt ráčil se pány rozkázati: Najprve, jakož se nález prve JMtí a pány stal, tak se králi JMti i pánóm zdá, aby se tomu dosti stalo. A potom bude-li se pánóm Trčkám co zdáti proti témuž Tuleši- ckému, že se jim ta cesta nezavierá. Actum feria II. ante Lucie. Tu pan Mikuláš mlazší Trčka prosil jest za potaz, a za tiem král JMt a páni s súdu vstali. I již pak jmenovaný pan Mikuláš Trčka přišed dnes v středu před JMKskú a přede pány skrze knieže, kněze Hynka JMt, dal jest tak povědieti: že proti vyrčení a nálezu JKMti a pánuov nynie nic nemluví, ale proti tomu, že jest Mikuláš Tulešický na jich sbožie neb statek komorníka vedl, nemaje na to vésti, a že on i s strýcem svým před JMKskú i přede pány chce okázati, a že lepšie právo k tomu mají nežli on Tulešický. A na to žádal opatřenie od krále JMti a ode pánuov. I na takovú věc proti tomu zvodu komorníka připuštěn jest pan Mikuláš Trčka k odporu a to takovým obyčejem: Po- něvadž jest o to ruoznice, že by Tulešický vedl komorníka na to, nač neměl vésti; král JMt i se pány ráčil jest rozkázati, aby pan purkrabie Pražský uvázal se úřadem svým v ten statek, na kterýž jest komorník veden, a ten pátek na suché dni puostnie najprve příštie aby obě straně stály před JMKskú a přede pány s svými potřebami a duovody. A tu vedle toho rozeznánie, právě-li čili neprávě Tulešický komorníka vedl, a po tom rozeznánie hned komuž za právo zuostane, pan purkrabie Pražský toho statku a sbožie zmocniti a postúpiti má. Presentibus istis dominis: Johanne de Ja- nowicz, burgrauio Pragensi, Johanne Zagiecz de Hazmburk oc, Johanne de Sselnberk, cancellario regni Bohemie, Jaroslao et Zdeslao de Ssternberg, fratribus Alberto de Kolowrath et Nouo castro, Benessio de Kolowrat et de Libsstein, Nicolao de Lan- sstein, prothonotario tabularum regni Bohemie, Paulo Skalsky de Gensstein, Wilhelmo de Lantsstein, Johanne de Hasistein, Samuele de Hradek, succamerario regni Boemie, Johanne de Rupow, magistro curie, Nicolao de Gensstein, Leonardo de Gutsstein, Friderico de Ssumburg, Zbynkone de Colowrat et de Cornhauz, Bernhardo Bierka de Nasyle, cubiculario regio, Johanne de Martinicz et de Smeczno, Litwino de Kling-
Strana 566
566 D. XIII. Registra soudu komorního. sstein, Paulo de Sulewicz et de Rzehlowicz, Johanne de Wrabie procuratore, et quam plurium aliorum terrigenarum oc. Actum die, anno ut supra, in mei notarii publici presencia. Registra II. a. list B. 11. a. 381. Mezi Janem Kozojedským a Gerstorfem. 1482, 10. ledna. Anno domini oc. LXXXII°, feria V post Epiphaniam domini. V té při a ruo- znici, kteráž jest mezi Janem Kozojedským s jedné, a Gerstorfem s strany druhé, o tu dobrú vuoli, kteráž jest s tiem listem na úmrť vsi Čermné. Tak jakož Kozo- jedský pravil, že by on Gerstorf udělal dobrú vuoli na ten list, a zapsal s horami, s doly i s kostelním podacím, a že jest toho učiniti neměl, nemaje sám takového zá- pisu na to, a pravě, že by to učinil proti své cti, a že by to byl faleš. A on Ger- storf proti tomu jest odpieral tak pravě, že jest to tak prodal, jakž jest sám toho v držení byl, se vším panstvím a právem, jakož mu dcky dvorské svědčie. Tu král JMt i se pány ráčil jest to vážiti a tak se JMti i pánóm zdá, že jest Gersdorf tiem prodajem a tú dobrú vólí, kterúž jest prodal, že jest nic proti své cti neučinil; a o jiné sbožie o kteréžkoli, budú-li se o to chtieti hleděti súdem neb právem, že se jim ta cesta nezavierá obojím. Presentibus: Johanne de Janowicz, supremo bur- grauio Pragensi, Johanne Zagiecz de Hazmburk oc, Puotha de Ryzmberk et Sswihow, supremo judice regni Boemie, Johanne de Sselnberg, cancellario, Nicolao de Lant- sstein, prothonotario oc, Benessio de Weytmille oc, Paulo de Gensstein et Skal, Jo- hanne de Wrabie, procuratore, Johanne de Rupow, magistro curie, Cristoforo de Wicztum, mareschalco regio, Alberto Ogierz et quam plurium. Actum feria V. post Epiphaniam domini, anno ut supra. Registra II. a. list B. 11. b. 382. Mezi Sigmundem Osterským a Dorotou Dobrmanovou. 1482, 6. února. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Sigmundem Osterským s jedné, a Do- rothú z Vlastislavi s strany druhé. Tak jakož jest táž Dorotha vinila Sigmunda Osterského, že by jí statek její bezprávně držal, jakož pak podle desk a komorníka vedenie k tomu se měla a vedla; a on Sigmund odpieral a pravě, že to smlúvú drží. Tu král JMt i se pány jich řeči s obú stranú slyševše, i takto JMt ráčil rozkázati a rozkazuje: aby on Sigmundt Osterský zachoval se podle prvnieho nálezu panského, kterýž se stal u veliké raddě, a statku toho aby též Dorothě konečně postúpil od zajtřieho dne v témdni, to jest na den svatého Valentina. Pakli by toho neučinil a tak se nezachoval, že se JMt ráčí k němu mieti jako k neposlušnému. A potom
566 D. XIII. Registra soudu komorního. sstein, Paulo de Sulewicz et de Rzehlowicz, Johanne de Wrabie procuratore, et quam plurium aliorum terrigenarum oc. Actum die, anno ut supra, in mei notarii publici presencia. Registra II. a. list B. 11. a. 381. Mezi Janem Kozojedským a Gerstorfem. 1482, 10. ledna. Anno domini oc. LXXXII°, feria V post Epiphaniam domini. V té při a ruo- znici, kteráž jest mezi Janem Kozojedským s jedné, a Gerstorfem s strany druhé, o tu dobrú vuoli, kteráž jest s tiem listem na úmrť vsi Čermné. Tak jakož Kozo- jedský pravil, že by on Gerstorf udělal dobrú vuoli na ten list, a zapsal s horami, s doly i s kostelním podacím, a že jest toho učiniti neměl, nemaje sám takového zá- pisu na to, a pravě, že by to učinil proti své cti, a že by to byl faleš. A on Ger- storf proti tomu jest odpieral tak pravě, že jest to tak prodal, jakž jest sám toho v držení byl, se vším panstvím a právem, jakož mu dcky dvorské svědčie. Tu král JMt i se pány ráčil jest to vážiti a tak se JMti i pánóm zdá, že jest Gersdorf tiem prodajem a tú dobrú vólí, kterúž jest prodal, že jest nic proti své cti neučinil; a o jiné sbožie o kteréžkoli, budú-li se o to chtieti hleděti súdem neb právem, že se jim ta cesta nezavierá obojím. Presentibus: Johanne de Janowicz, supremo bur- grauio Pragensi, Johanne Zagiecz de Hazmburk oc, Puotha de Ryzmberk et Sswihow, supremo judice regni Boemie, Johanne de Sselnberg, cancellario, Nicolao de Lant- sstein, prothonotario oc, Benessio de Weytmille oc, Paulo de Gensstein et Skal, Jo- hanne de Wrabie, procuratore, Johanne de Rupow, magistro curie, Cristoforo de Wicztum, mareschalco regio, Alberto Ogierz et quam plurium. Actum feria V. post Epiphaniam domini, anno ut supra. Registra II. a. list B. 11. b. 382. Mezi Sigmundem Osterským a Dorotou Dobrmanovou. 1482, 6. února. V té při a ruoznici, kteráž jest mezi Sigmundem Osterským s jedné, a Do- rothú z Vlastislavi s strany druhé. Tak jakož jest táž Dorotha vinila Sigmunda Osterského, že by jí statek její bezprávně držal, jakož pak podle desk a komorníka vedenie k tomu se měla a vedla; a on Sigmund odpieral a pravě, že to smlúvú drží. Tu král JMt i se pány jich řeči s obú stranú slyševše, i takto JMt ráčil rozkázati a rozkazuje: aby on Sigmundt Osterský zachoval se podle prvnieho nálezu panského, kterýž se stal u veliké raddě, a statku toho aby též Dorothě konečně postúpil od zajtřieho dne v témdni, to jest na den svatého Valentina. Pakli by toho neučinil a tak se nezachoval, že se JMt ráčí k němu mieti jako k neposlušnému. A potom
Strana 567
Zápisy z roku 1482. 567 zdá-li se témuž Osterskému z čeho viniti túž Dorothu neb ona jeho též zase, že se jim toho nehájí. Actum feria IIII die sancte Dorothee virginis, anno oc. LXXXII°. Registra II. a. list R. 12. a. Srv. nález č. 352 na str. 553. 383. Mezi měšťany Píseckými a Vodňanskými o silnice. 1482, 8. února. [Silnice.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi měšťany Pieseckými s jedné, a mezi měšťany Vodňanskými s strany druhé o to, což se dotýče silnic. Tak jakož JKMt ráčil jest jě slyšeti i také spravedlnosti všecky jich, a listy předkuov JMti i JMtí na to učiněné a dané: a najprve Píeseckým měšťanóm list krále Jana, kterýž ustanovuje a rozkazuje, aby všickni, ktož z Rakús jedú skrze Budějovice, jeli na město Piesek, též i Budějovští do kraje Plzeňského jezdiec, a také pod túž pokutú přístně zavazuje, kteříž by jeli z městečka Prachatic k Praze neb k Hoře Kuthnám, aby též jinudy nejezdili než na město Piesek. Item ciesař Karel, král Václav, král Ladislav, král Jiří slavných pamětí, i také král JMt, pán náš milostivý, těch věcí všech jim jsú ráčili potvrditi. I také dva listy posielacie krále Václava, kteréž píše duostojnému Zbyňkovi arcibiskupu Pražskému a panu Jindřichovi z Hradce a pánuom Jindřichovi z Rožmberka, Janovi z Hradce seděním na Velharticích i jiným rytieřóm a panošem i jiným všem kteréhožkoli stavu neb duostojenstvie byli by v Bechyňském a Pracheňském kraji obývajícím anebo sbožie a poddané v nich majícím, a druhý list miestopurkrabí Pieseckému, přikazuje přísně, aby domácím ani hostem nedopú- štěli jinudy jezditi než na město Piesek, a to i trhem aby kázali provolati. Item také z přikázánie a rozkázánie téhož krále Václava čtyřie úředníci nebo purkrabie, to jest Karlštejnský, Hlubocký, Hradecký a Žebrácký, učinili smlúvu mezi Vodňan- skými a Pieseckými o všecky věci zašlé mezi nimi s jich dobrú vólí a zvláště o sil- nice, a takto se výpověď těmi čtyřmi stala: Najprve aby všichni vozatajové, kteříž mají z Budějovic do Prahy neb do Plzeňského kraje jeti s kterýmkoli kupectvím, aby jeli a šli silnicí pravú a starú na Vodňany a na Piesek a nikudyž jinudy. Též kterákoli kupectvie z Prachatic do Prahy neb do Hory jíti mají, aby šla na Piesek a nikudyž jinudy. Též také kteříž by z Piesku jeli do Budějovic, aby jeli na Vodňany a nikudyž jinudy. A což se dotýče všech věcí jich, aby každé město mělo na svých listech a vysazení dosti. To jsú obojí se zavázali sobě držeti pod základem čtyř seth kopami grošuov českých, a to svými pečetmi zapečetili i jiných dobrých lidí a těch smlúvčí nadepsaných na svědomie. — Také král JMt slyše od Vodňanských, že by to nebylo ke škodě Pieseckým, ráčil jest z té příčiny vyslati na silnice urozeného Ol- dřicha Medka z Waldeka, purkrabí hradu Pražského, a slovútné Jana Tluxu z Wrabie, prokurátora JMti, Diviše Malovce z Libějevic, Otmara z [Nejznašov, kteřížto na to vy- jevše pilně ohledali, i také paměť lidskú v tom slyšeli, i takto jsú před JMKskú
Zápisy z roku 1482. 567 zdá-li se témuž Osterskému z čeho viniti túž Dorothu neb ona jeho též zase, že se jim toho nehájí. Actum feria IIII die sancte Dorothee virginis, anno oc. LXXXII°. Registra II. a. list R. 12. a. Srv. nález č. 352 na str. 553. 383. Mezi měšťany Píseckými a Vodňanskými o silnice. 1482, 8. února. [Silnice.] V té při a ruoznici, kteráž jest mezi měšťany Pieseckými s jedné, a mezi měšťany Vodňanskými s strany druhé o to, což se dotýče silnic. Tak jakož JKMt ráčil jest jě slyšeti i také spravedlnosti všecky jich, a listy předkuov JMti i JMtí na to učiněné a dané: a najprve Píeseckým měšťanóm list krále Jana, kterýž ustanovuje a rozkazuje, aby všickni, ktož z Rakús jedú skrze Budějovice, jeli na město Piesek, též i Budějovští do kraje Plzeňského jezdiec, a také pod túž pokutú přístně zavazuje, kteříž by jeli z městečka Prachatic k Praze neb k Hoře Kuthnám, aby též jinudy nejezdili než na město Piesek. Item ciesař Karel, král Václav, král Ladislav, král Jiří slavných pamětí, i také král JMt, pán náš milostivý, těch věcí všech jim jsú ráčili potvrditi. I také dva listy posielacie krále Václava, kteréž píše duostojnému Zbyňkovi arcibiskupu Pražskému a panu Jindřichovi z Hradce a pánuom Jindřichovi z Rožmberka, Janovi z Hradce seděním na Velharticích i jiným rytieřóm a panošem i jiným všem kteréhožkoli stavu neb duostojenstvie byli by v Bechyňském a Pracheňském kraji obývajícím anebo sbožie a poddané v nich majícím, a druhý list miestopurkrabí Pieseckému, přikazuje přísně, aby domácím ani hostem nedopú- štěli jinudy jezditi než na město Piesek, a to i trhem aby kázali provolati. Item také z přikázánie a rozkázánie téhož krále Václava čtyřie úředníci nebo purkrabie, to jest Karlštejnský, Hlubocký, Hradecký a Žebrácký, učinili smlúvu mezi Vodňan- skými a Pieseckými o všecky věci zašlé mezi nimi s jich dobrú vólí a zvláště o sil- nice, a takto se výpověď těmi čtyřmi stala: Najprve aby všichni vozatajové, kteříž mají z Budějovic do Prahy neb do Plzeňského kraje jeti s kterýmkoli kupectvím, aby jeli a šli silnicí pravú a starú na Vodňany a na Piesek a nikudyž jinudy. Též kterákoli kupectvie z Prachatic do Prahy neb do Hory jíti mají, aby šla na Piesek a nikudyž jinudy. Též také kteříž by z Piesku jeli do Budějovic, aby jeli na Vodňany a nikudyž jinudy. A což se dotýče všech věcí jich, aby každé město mělo na svých listech a vysazení dosti. To jsú obojí se zavázali sobě držeti pod základem čtyř seth kopami grošuov českých, a to svými pečetmi zapečetili i jiných dobrých lidí a těch smlúvčí nadepsaných na svědomie. — Také král JMt slyše od Vodňanských, že by to nebylo ke škodě Pieseckým, ráčil jest z té příčiny vyslati na silnice urozeného Ol- dřicha Medka z Waldeka, purkrabí hradu Pražského, a slovútné Jana Tluxu z Wrabie, prokurátora JMti, Diviše Malovce z Libějevic, Otmara z [Nejznašov, kteřížto na to vy- jevše pilně ohledali, i také paměť lidskú v tom slyšeli, i takto jsú před JMKskú
Strana 568
568 D. XIII. Registra soudu komorního. pověděli: že ty silnice, kteréž jdú [z] Prachaticka, Záblatska, Vintrberska a scházejí se k městečku Bavorovu, a odtud jdú ku Piesku, a kdyby od Bavorova šly k Vod- ňanóm, tehda by Piesku chybily, a tak by ta silnice sešla tomu městu Piesku ke škodě, a králi JMti na užitciech by se škoda stala. Tu JMKská s raddú svú ráčil jest ty věci napřed položené s pilností vážiti, i také ráčil v svuoj list nahlednúti, kterýž jest znova Vodňanským ráčil dáti, v kterémžto stojí: že JMt dává bez újmy každému na jeho spravedlnosti; a poněvadž JMt s raddú svú zná to, že by bylo k újmě prvním vysazením i potvrzováním předkuov JMti i JMKské, takto ráčil jest vyřieci a vyřieká: aby tíž měšťané Piesečtí při těch silnicech starodávních podle práva a vysazenie svého byli držáni a zachováni bez přiekazy Vodňanských; a z té příčiny JKMt list svuoj Vodňanským v nově vydaný v moc svú zasě béře; a což se dotýče nechutí, škod a pokut mezi jmenovanými městy, ty všecky aby minuly, aby sobě jich nezpomínali ani k kterému súdu stavěli. A což se dotýče opověděnie věrných našich Petra Wintrberského, Tháborských, Budějovských a Prachatických, kteříž jsú se opoviedali před námi mieti některé spravedlnosti podle svých obdaro- vání, těm se všem cesta nezavierá; budú-li na nás žádati čeho, budem se k nim mieti spravedlivě. Actum feria VI. post Dorothee virginis, annorum domini oc. LXXXII°. Presentibus istis dominis: Nicolao de Lantsstein, prothonotario oc, Paulo de Gen- sstein et Skal, Samuele de Hradek, succamerario oc, Benessio de Weitmille, Wil- helmo de Lantsstein, Henrico de Gensstein, Vlrico Medek de Waldek, burgrauio castri Pragensis, Cristofforo de Ficztum, curie domini regis mareschalco, Purkhardo de Ficztum dicto Bos, Diwissio Malowecz de Libiegiowicz et Otmaro de Zeznassow oc. Registra II. a. list B. 12. a. S přípiskem: Dán výpis Petrovi Malovcovi feria III. post Primi 1544. (Další výpovědi soudu komorního viz v díle VIII.)
568 D. XIII. Registra soudu komorního. pověděli: že ty silnice, kteréž jdú [z] Prachaticka, Záblatska, Vintrberska a scházejí se k městečku Bavorovu, a odtud jdú ku Piesku, a kdyby od Bavorova šly k Vod- ňanóm, tehda by Piesku chybily, a tak by ta silnice sešla tomu městu Piesku ke škodě, a králi JMti na užitciech by se škoda stala. Tu JMKská s raddú svú ráčil jest ty věci napřed položené s pilností vážiti, i také ráčil v svuoj list nahlednúti, kterýž jest znova Vodňanským ráčil dáti, v kterémžto stojí: že JMt dává bez újmy každému na jeho spravedlnosti; a poněvadž JMt s raddú svú zná to, že by bylo k újmě prvním vysazením i potvrzováním předkuov JMti i JMKské, takto ráčil jest vyřieci a vyřieká: aby tíž měšťané Piesečtí při těch silnicech starodávních podle práva a vysazenie svého byli držáni a zachováni bez přiekazy Vodňanských; a z té příčiny JKMt list svuoj Vodňanským v nově vydaný v moc svú zasě béře; a což se dotýče nechutí, škod a pokut mezi jmenovanými městy, ty všecky aby minuly, aby sobě jich nezpomínali ani k kterému súdu stavěli. A což se dotýče opověděnie věrných našich Petra Wintrberského, Tháborských, Budějovských a Prachatických, kteříž jsú se opoviedali před námi mieti některé spravedlnosti podle svých obdaro- vání, těm se všem cesta nezavierá; budú-li na nás žádati čeho, budem se k nim mieti spravedlivě. Actum feria VI. post Dorothee virginis, annorum domini oc. LXXXII°. Presentibus istis dominis: Nicolao de Lantsstein, prothonotario oc, Paulo de Gen- sstein et Skal, Samuele de Hradek, succamerario oc, Benessio de Weitmille, Wil- helmo de Lantsstein, Henrico de Gensstein, Vlrico Medek de Waldek, burgrauio castri Pragensis, Cristofforo de Ficztum, curie domini regis mareschalco, Purkhardo de Ficztum dicto Bos, Diwissio Malowecz de Libiegiowicz et Otmaro de Zeznassow oc. Registra II. a. list B. 12. a. S přípiskem: Dán výpis Petrovi Malovcovi feria III. post Primi 1544. (Další výpovědi soudu komorního viz v díle VIII.)
Strana 569
E. XI. ZLOMEK REGISTER ZÁPISŮ MARKRABSTVÍ MORAVSKÉHO z roku 1459. Vydává Josef Emler. Za všech dob udělovali panovníci čeští věrným svým za služby prokázané v odměnu korunní zboží nebo důchody, anebo zapisovávali jim je za služby a za dluhy v jistých summách tak, že když se tyto zaplatily, zastavené statky komoře královské zase vrátiti se musily. Hojnější stávalo se takové zapisování v okolnostech a potřebách mimořádných, v největším pak množství, pokud nám známo, za času válek husitských od císaře Sigmunda, který sáhl i k zboží duchovenskému a nadacímu, když byl statky a důchody komorní rozzastavil. Byloť zboží duchovenstva ode dávna do jisté míry považováno za příslušenství komory královské. I může se říci, že od císaře Sigmunda větší čásť zboží církevního byla kostelům a klášterům odcizena takovými zápisy, jiné pak že od přivrženců strany protivné bylo rozchváceno, tak že statků vezdejších jen málo v držení církve zbylo. Jakmile se v zemi spořádanější poměry dostavily, musilo se na to pomýšleti, aby u věc tuto zaveden byl pořádek. V Čechách působením správce zemského, pana Jiřího z Po- děbrad, učiněn byl hned po přijmutí Ladislava za krále v listopadu roku 1453 sněmovní nález, aby každý, kdo má zápisy císařské nebo královské, je ukazoval před zvláštní kommissí na jisté roky čili terminy, po jichž uplynutí neměl míti žádný zápis více platnosti, nebyl-li kommissi řečené ukázán. O činnosti kommisse té zachovalo se velezajímavé sepsání, jež Fr. Palacký v díle prvním této publikace na straně 493—546, a v díle druhém na straně 444 až 480 uveřejnil. Žeby se podobné okazování zápisů panovnických bylo na Moravě stalo, o tom, pokud nám známo, neměli jsme zpráv. Teprv nedávno dostal se nám do rukou zlomek takovéž práce z Moravy, jejž J. Osvícenost p. hrabě V. Schönborn zakoupením před zkázou uchránil a do Musea Českého k použití ráčil poskytnouti. Jest viděti, že jakmile se král Jiří uznání v zemi Moravské domohl, neodkládal dáti nařízení k provedení stejné práce, jaká se byla v Čechách od kommisse výše řečené před pěti léty provedla. Bohužel, že se nám ze zápisků moravské kommisse k tomu složené zachovalo jen 18 listů, jichž zajisté bylo mnohem více. Za to máme, jak se podobá, v těch listech čistopis originálu čili úředního exempláře zápisníku kommisse, jak z některých poznámek postranních anebo mezi jednotlivými kusy učiněných souditi možno. Archtv Český VII. 72
E. XI. ZLOMEK REGISTER ZÁPISŮ MARKRABSTVÍ MORAVSKÉHO z roku 1459. Vydává Josef Emler. Za všech dob udělovali panovníci čeští věrným svým za služby prokázané v odměnu korunní zboží nebo důchody, anebo zapisovávali jim je za služby a za dluhy v jistých summách tak, že když se tyto zaplatily, zastavené statky komoře královské zase vrátiti se musily. Hojnější stávalo se takové zapisování v okolnostech a potřebách mimořádných, v největším pak množství, pokud nám známo, za času válek husitských od císaře Sigmunda, který sáhl i k zboží duchovenskému a nadacímu, když byl statky a důchody komorní rozzastavil. Byloť zboží duchovenstva ode dávna do jisté míry považováno za příslušenství komory královské. I může se říci, že od císaře Sigmunda větší čásť zboží církevního byla kostelům a klášterům odcizena takovými zápisy, jiné pak že od přivrženců strany protivné bylo rozchváceno, tak že statků vezdejších jen málo v držení církve zbylo. Jakmile se v zemi spořádanější poměry dostavily, musilo se na to pomýšleti, aby u věc tuto zaveden byl pořádek. V Čechách působením správce zemského, pana Jiřího z Po- děbrad, učiněn byl hned po přijmutí Ladislava za krále v listopadu roku 1453 sněmovní nález, aby každý, kdo má zápisy císařské nebo královské, je ukazoval před zvláštní kommissí na jisté roky čili terminy, po jichž uplynutí neměl míti žádný zápis více platnosti, nebyl-li kommissi řečené ukázán. O činnosti kommisse té zachovalo se velezajímavé sepsání, jež Fr. Palacký v díle prvním této publikace na straně 493—546, a v díle druhém na straně 444 až 480 uveřejnil. Žeby se podobné okazování zápisů panovnických bylo na Moravě stalo, o tom, pokud nám známo, neměli jsme zpráv. Teprv nedávno dostal se nám do rukou zlomek takovéž práce z Moravy, jejž J. Osvícenost p. hrabě V. Schönborn zakoupením před zkázou uchránil a do Musea Českého k použití ráčil poskytnouti. Jest viděti, že jakmile se král Jiří uznání v zemi Moravské domohl, neodkládal dáti nařízení k provedení stejné práce, jaká se byla v Čechách od kommisse výše řečené před pěti léty provedla. Bohužel, že se nám ze zápisků moravské kommisse k tomu složené zachovalo jen 18 listů, jichž zajisté bylo mnohem více. Za to máme, jak se podobá, v těch listech čistopis originálu čili úředního exempláře zápisníku kommisse, jak z některých poznámek postranních anebo mezi jednotlivými kusy učiněných souditi možno. Archtv Český VII. 72
Strana 570
570 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského Srovnáme-li tento zbytek register zápisů moravských s registry zápisů českých, vidíme, že zápisky kommisse moravské jsou obšírnější nežli kommisse české; za to však se nedělo srovnávání zápisů moravských s původními registry kanceláře královské jako v Čechách, a kriticko-diplomatický úřad kommisse moravské jeví se jen v kratičkých poznámkách, že v listině jest díra molová nebo že jest pečeť porouchaná neb i schází. Od narození syna božieho po čtrnásti stech letech padesátého a devátého léta k rozká- zánie najjasnějšieho krále Jiřieho, krále českého a margrabí oc. moravského, u puostě po středo- postí [1. března] tito potom psaní listové jsú registrováni skrze urozeného pána, pana Vaňka z Bozkovic, najvyššicho komorníka súdu a desk práva zemského u Brně, a statečného rytieře pana Mikulavše Bystřici z Onic a z Kroměříže, a slovutného Jeronyma z Pivína. 1. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského a českého krále, kterýmž zapisuje Petrovi z Sovince vešken plat na Uničově do života jeho a po jeho Petra smrti erbóm jeho a tomu, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, tři a osmdesáte kop groš. v osmi stech a ve třidcíti kopách groš. pr. na témž městě Uničově zapsal jest a zastavil k vybírání pod jménem výplaty, kterúž mohú učiniti králové čeští a margrabie moravští. Dán list ten v Olomúci léta božieho tisícího čtrstého dvadcá- tého prvního, tu neděli po svatém Jiřie [27. dubna 1421], let království jeho uher- ského 35, římského 11 a českého prvního. Na ten list svrchupsaný Albrecht z Sovince, syn Petra řečeného, Pavlovi z Sovince dává dobrú vuoli k dobývánie a branie toho do let dětí jeho. Dán ten list v Olomúci tu neděli po svatém Urbanu [30. května 1451] léta božího tisícího čtrstého padesátého prvního. 2. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského a českého krále, kterýmž zapisuje Jankovi z Sovince a jeho erbóm čtyři hřivny platu ročnieho k dědičnému požívání bez škody práv jiných na vsi Pacově po smrti Jana Sobáče, kterýž žeby byl poškrnú kacírskú obklíčen v živnosti své a žeby i proto na jeho velebnost spadly i po smrti jeho Jana Sobáče, ty Jankovi z Sovince a jeho erbóm dává dědičně. Dán ten list v Veselí let božiech tisícího čtrstého 22, na den sv. Jiří [23. dub. 1422], království našich léta uherského 35, římského 12 a českého druhého. 3. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského a českého krále, kterýmž zapisuje na městu Olomúci patnást kop gr. platu pod jménem výplaty, keráž králóm
570 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského Srovnáme-li tento zbytek register zápisů moravských s registry zápisů českých, vidíme, že zápisky kommisse moravské jsou obšírnější nežli kommisse české; za to však se nedělo srovnávání zápisů moravských s původními registry kanceláře královské jako v Čechách, a kriticko-diplomatický úřad kommisse moravské jeví se jen v kratičkých poznámkách, že v listině jest díra molová nebo že jest pečeť porouchaná neb i schází. Od narození syna božieho po čtrnásti stech letech padesátého a devátého léta k rozká- zánie najjasnějšieho krále Jiřieho, krále českého a margrabí oc. moravského, u puostě po středo- postí [1. března] tito potom psaní listové jsú registrováni skrze urozeného pána, pana Vaňka z Bozkovic, najvyššicho komorníka súdu a desk práva zemského u Brně, a statečného rytieře pana Mikulavše Bystřici z Onic a z Kroměříže, a slovutného Jeronyma z Pivína. 1. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského a českého krále, kterýmž zapisuje Petrovi z Sovince vešken plat na Uničově do života jeho a po jeho Petra smrti erbóm jeho a tomu, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, tři a osmdesáte kop groš. v osmi stech a ve třidcíti kopách groš. pr. na témž městě Uničově zapsal jest a zastavil k vybírání pod jménem výplaty, kterúž mohú učiniti králové čeští a margrabie moravští. Dán list ten v Olomúci léta božieho tisícího čtrstého dvadcá- tého prvního, tu neděli po svatém Jiřie [27. dubna 1421], let království jeho uher- ského 35, římského 11 a českého prvního. Na ten list svrchupsaný Albrecht z Sovince, syn Petra řečeného, Pavlovi z Sovince dává dobrú vuoli k dobývánie a branie toho do let dětí jeho. Dán ten list v Olomúci tu neděli po svatém Urbanu [30. května 1451] léta božího tisícího čtrstého padesátého prvního. 2. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského a českého krále, kterýmž zapisuje Jankovi z Sovince a jeho erbóm čtyři hřivny platu ročnieho k dědičnému požívání bez škody práv jiných na vsi Pacově po smrti Jana Sobáče, kterýž žeby byl poškrnú kacírskú obklíčen v živnosti své a žeby i proto na jeho velebnost spadly i po smrti jeho Jana Sobáče, ty Jankovi z Sovince a jeho erbóm dává dědičně. Dán ten list v Veselí let božiech tisícího čtrstého 22, na den sv. Jiří [23. dub. 1422], království našich léta uherského 35, římského 12 a českého druhého. 3. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského a českého krále, kterýmž zapisuje na městu Olomúci patnást kop gr. platu pod jménem výplaty, keráž králóm
Strana 571
z roku 1459. 571 českým a margrabím moravským příslušie, Jankovi z Sovince a erbóm jeho i tomu, ktož by ten list měl s téhož Janka a jeho erbuov dobrú vuolí. Dán ten list v Olo- múci let božích tisíc čtyři sta 21, let království jeho uherského 35, římského 11 a českého prvního, tu neděli před Božiem vstúpením [27. dubna 1421]. List děravý proshýbaný. Po straně jinou rukou: List pana Janka z Sovince na XV kop na Olomúci. 4. Item list latinský Ladislava, uherského a českého krále, kterýmž Hynkovi z Sovince a jeho erbóm i tomu, ktož by ten list s Hynkovú neb jeho erbuov měl dobrú vuolí, potvrzuje listu Sigmundova, římského, uherského a českého krále, na patnást kop gr. platu Jankovi z Sovince a jeho erbóm učiněného, avšak vždy pod jménem výplaty, kteráž příslušie králóm českým a margrabiem moravským, a to v padesáti a ve stu kopách gr. pr.; a ten svědčí na město Olomúc. Dán ten list v Praze čtvrtého dne dubna, let božích tisíc čtyři sta padesátého a čtvrtého, království jeho uherského čtrnástého a českého prvního léta [4. dubna 1454]. 5. Item list latinský Albrechta, vývody rakúského a margrabí moravského, kterýmž ves Nepřívazí s dvorem, ves Hlubočec s mlýnem a mýtem tudíž, ve vsi Poslucháni tři činžovníky, ves Hrděbořice s mlýnem, item krčmy pod hradem Hluboký, s rolí, pastvami, lukami i se vším příslušenstviem, keréž k hradu Hlubokému slušely a keréž Dobeška z Tvorkova někdy držel, zachovávaje sobě a svým budúciem lesy, proto což protiv jemu a zemi jeho i protiv ustanovení landfridnímu i pro zjevné kacírstvie týž Dobeška učinil podle Husáků a Táborů, jich se přidrže, pro kteréžto příčiny ta zbožie jemu a jeho komoře přispojena mají býti, a že skrze to od haiptmana jeho a pánů moravských k jeho rukám sú přivedena a dobyta, což tu z práva míti muož, dává Janovi z Sovince a erbóm jeho k pravému manstvie, tak aby on Jan ani jeho erbové hradu Hlubokého nestavěli ani stavěti komukoli dopustili. A jestližeby margrabie moravští anebo erbové jich u Hrděbořic rybník dělati chtěli, aby jim vsi, mlýna i všeho příslušenstvie bez matkuov i bez odpornosti postúpili. Dán v....... [jméno místa vytrženo] v neděli po sv. Bartoloměji [26. srpna 1426], let božích tisíc čtyři sta [dvadcátého] šestého. Na dolejší obrubě jinou rukou: Na to slušie sě ptáti. 6. Item list český, kterýmž Zigmund, římský císař, a uherský, český, dalmacský, charvacský oc. král, zapisuje k zástavě a k výplatě Jiříkovi z Štemberka a z Lukova 72.*
z roku 1459. 571 českým a margrabím moravským příslušie, Jankovi z Sovince a erbóm jeho i tomu, ktož by ten list měl s téhož Janka a jeho erbuov dobrú vuolí. Dán ten list v Olo- múci let božích tisíc čtyři sta 21, let království jeho uherského 35, římského 11 a českého prvního, tu neděli před Božiem vstúpením [27. dubna 1421]. List děravý proshýbaný. Po straně jinou rukou: List pana Janka z Sovince na XV kop na Olomúci. 4. Item list latinský Ladislava, uherského a českého krále, kterýmž Hynkovi z Sovince a jeho erbóm i tomu, ktož by ten list s Hynkovú neb jeho erbuov měl dobrú vuolí, potvrzuje listu Sigmundova, římského, uherského a českého krále, na patnást kop gr. platu Jankovi z Sovince a jeho erbóm učiněného, avšak vždy pod jménem výplaty, kteráž příslušie králóm českým a margrabiem moravským, a to v padesáti a ve stu kopách gr. pr.; a ten svědčí na město Olomúc. Dán ten list v Praze čtvrtého dne dubna, let božích tisíc čtyři sta padesátého a čtvrtého, království jeho uherského čtrnástého a českého prvního léta [4. dubna 1454]. 5. Item list latinský Albrechta, vývody rakúského a margrabí moravského, kterýmž ves Nepřívazí s dvorem, ves Hlubočec s mlýnem a mýtem tudíž, ve vsi Poslucháni tři činžovníky, ves Hrděbořice s mlýnem, item krčmy pod hradem Hluboký, s rolí, pastvami, lukami i se vším příslušenstviem, keréž k hradu Hlubokému slušely a keréž Dobeška z Tvorkova někdy držel, zachovávaje sobě a svým budúciem lesy, proto což protiv jemu a zemi jeho i protiv ustanovení landfridnímu i pro zjevné kacírstvie týž Dobeška učinil podle Husáků a Táborů, jich se přidrže, pro kteréžto příčiny ta zbožie jemu a jeho komoře přispojena mají býti, a že skrze to od haiptmana jeho a pánů moravských k jeho rukám sú přivedena a dobyta, což tu z práva míti muož, dává Janovi z Sovince a erbóm jeho k pravému manstvie, tak aby on Jan ani jeho erbové hradu Hlubokého nestavěli ani stavěti komukoli dopustili. A jestližeby margrabie moravští anebo erbové jich u Hrděbořic rybník dělati chtěli, aby jim vsi, mlýna i všeho příslušenstvie bez matkuov i bez odpornosti postúpili. Dán v....... [jméno místa vytrženo] v neděli po sv. Bartoloměji [26. srpna 1426], let božích tisíc čtyři sta [dvadcátého] šestého. Na dolejší obrubě jinou rukou: Na to slušie sě ptáti. 6. Item list český, kterýmž Zigmund, římský císař, a uherský, český, dalmacský, charvacský oc. král, zapisuje k zástavě a k výplatě Jiříkovi z Štemberka a z Lukova 72.*
Strana 572
572 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského a jeho erbóm a kněžně Anežce, manželce jeho, a k věrnej ruce Lackovi z Štemberka a z Lukova, bratru jeho, Petrovi Romanovi z Vitovic, i tomu také, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, v pěti tisících zlatých črvených Kojetín městečko se vším příslušenstviem, keréžto zbožie příslušie k arcibiskupstvie Praskému, tak aby to zbožie se vším příslušenstviem požívali dotad, dokudž králové čeští neb arcibiskupové praščí jim pět tisíc zlatých by nedali aneb za to jim dosti neučinili. A kdyžby to zbožie mělo vyplaceno býti, tehdy mají jim puol léta napřed dáti věděti a jim jich penieze ve třech neb ve čtyrech mílech od Kojetína bez matkuov položiti. Dán ten list v Bělehradě od narození syna božieho tisícího čtrstého třidcátého šestého, na den svatého Pavla na víru obrácení [25. led. 1436], let královstvie našich uherského v čtyřidcátém devátém, římského 26, českého šestnástého a císarstvie v třetiem létě. Na ten list Jiřík z Štemberka a z Lukova, Anežka kněžna Opavská a paní Fulnecká, Lacek z Štemberka a z Lukova a Petr Roman z Vitovic dobrú vuoli listem vedle obyčeje zemského jsú dali Janovi z Cimburka a z Tovačova a paní Žofce z Kunstatu manželce jeho i erbóm jeho. Dán ten list v Olomúci po sv. Pavlu na víru obrácení [po 25. lednu 1437], léta po narození syna božieho tisíc čtřista třid- cátého sedmého léta čtúc. 7. Item list latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabie mo- ravského, kterýmž zapisuje urozenému Janovi z Cimburka, haiptmanu moravskému, a jeho erbóm i těm, kteříž by s jich dobrú vuolí ten zápis měli, hrad i horu Přerov i s městečkem i Šířavú i se vším jiným příslušenstviem i všiem k ní příslušíciem ve dvú tisíci zlatých uherských, kteréž jim JMt dlužen ostal, a k tomu také v tisíce zlatých uherských, keréž královna Alžběta jim dlužna byla ostala vedle zápisu svého, keréž jsú zasě vrátili pod jménem výplaty, kerúž učiniti mohú králové čeští a mar- grabie moravští, a ten jistý hrad i horu s městečkem na svuoj náklad stavěti mají. Dán ten list v Vídni jedenástého dne měsíce zářie, léta od narození syna božieho tisícího čtrstého padesátého sedmého, královstvie jeho uherského osmnástého, če- ského čtvrtého [11. září 1457]. 8. List němecský krále Václava, krále českého, kterýmž svoluje a přeje Janovi z Vlašimě i erbóm jeho i tomu, ktož by ten list jměl s jeho dobrú vuolí, aby hrad Úsov s městečkem, vsemi i s jiným se vším příslušenstviem od Ota, bratra Albrechtova z Gurvic, ve čtyrech tisíci zlatých uherských vyplatil, než dúbravu jemu poručil, aby jí hájil, a k stavení toho hradu Úsova i ku pálení, což by lesu potřebí bylo, aby s vědomím hajných bylo bráno. A kdyžby králové čeští ten hrad Úsov vyplatiti
572 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského a jeho erbóm a kněžně Anežce, manželce jeho, a k věrnej ruce Lackovi z Štemberka a z Lukova, bratru jeho, Petrovi Romanovi z Vitovic, i tomu také, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, v pěti tisících zlatých črvených Kojetín městečko se vším příslušenstviem, keréžto zbožie příslušie k arcibiskupstvie Praskému, tak aby to zbožie se vším příslušenstviem požívali dotad, dokudž králové čeští neb arcibiskupové praščí jim pět tisíc zlatých by nedali aneb za to jim dosti neučinili. A kdyžby to zbožie mělo vyplaceno býti, tehdy mají jim puol léta napřed dáti věděti a jim jich penieze ve třech neb ve čtyrech mílech od Kojetína bez matkuov položiti. Dán ten list v Bělehradě od narození syna božieho tisícího čtrstého třidcátého šestého, na den svatého Pavla na víru obrácení [25. led. 1436], let královstvie našich uherského v čtyřidcátém devátém, římského 26, českého šestnástého a císarstvie v třetiem létě. Na ten list Jiřík z Štemberka a z Lukova, Anežka kněžna Opavská a paní Fulnecká, Lacek z Štemberka a z Lukova a Petr Roman z Vitovic dobrú vuoli listem vedle obyčeje zemského jsú dali Janovi z Cimburka a z Tovačova a paní Žofce z Kunstatu manželce jeho i erbóm jeho. Dán ten list v Olomúci po sv. Pavlu na víru obrácení [po 25. lednu 1437], léta po narození syna božieho tisíc čtřista třid- cátého sedmého léta čtúc. 7. Item list latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabie mo- ravského, kterýmž zapisuje urozenému Janovi z Cimburka, haiptmanu moravskému, a jeho erbóm i těm, kteříž by s jich dobrú vuolí ten zápis měli, hrad i horu Přerov i s městečkem i Šířavú i se vším jiným příslušenstviem i všiem k ní příslušíciem ve dvú tisíci zlatých uherských, kteréž jim JMt dlužen ostal, a k tomu také v tisíce zlatých uherských, keréž královna Alžběta jim dlužna byla ostala vedle zápisu svého, keréž jsú zasě vrátili pod jménem výplaty, kerúž učiniti mohú králové čeští a mar- grabie moravští, a ten jistý hrad i horu s městečkem na svuoj náklad stavěti mají. Dán ten list v Vídni jedenástého dne měsíce zářie, léta od narození syna božieho tisícího čtrstého padesátého sedmého, královstvie jeho uherského osmnástého, če- ského čtvrtého [11. září 1457]. 8. List němecský krále Václava, krále českého, kterýmž svoluje a přeje Janovi z Vlašimě i erbóm jeho i tomu, ktož by ten list jměl s jeho dobrú vuolí, aby hrad Úsov s městečkem, vsemi i s jiným se vším příslušenstviem od Ota, bratra Albrechtova z Gurvic, ve čtyrech tisíci zlatých uherských vyplatil, než dúbravu jemu poručil, aby jí hájil, a k stavení toho hradu Úsova i ku pálení, což by lesu potřebí bylo, aby s vědomím hajných bylo bráno. A kdyžby králové čeští ten hrad Úsov vyplatiti
Strana 573
z roku 1459. 573 chtěli, mají jim čtvrt léta napřed dáti věděti, a kerážto výplata v Brně neb v Olo- múci anebo v Krňově býti má, tak že v těch čtři tisících zlatých a k tomu ve sto kopách groš., keréž Jan pro opravovánie toho hradu Otovi přidal, mohú vyplatiti. Také ten jistý hrad i s městečkem má býti otevřín ku potřebám králóm českým, ale Janovi a erbóm jeho bez škody. Dán ten list v Praze let božích po čtrnásti stech v šestnástém létě, najbližší pondělí po všech svatých [2. listop. 1416], krá- lovstvie jeho českého v padesátém čtvrtém a římského čtyřidcátého prvního. 9. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmž Arnoštovi, Janovi, Karlovi a Václavovi bratřiem z Vlašimě i tomu, ktož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ku první sumě připisuje pět tisíc zlatých uherských dluhu jich spravedlivého, a k tomu také tři sta kop groší na stavení toho hradu Úsova anebo na dělání nových rybníků anebo starých opravování, tak aby oni ten hrad s jeho příslušenstviem i také Margreta, máti jejich, i jich erbové společně do výplaty drželi, kerúžto králové čeští a margrabie moravští sobě zachovávají. Také ten jistý hrad Úsov má býti otevřín králóm českým, erbóm jich i budúciem ale jim be[z] škody. Dán ten list v Lukáni v Tušti let božiech tisíc čtyři sta třidcátého druhého, najbliší čtvrtek po svatém Petru a Pavlu [3. července 1432] královst. jeho uherského čtyřidcátého šestého, římského dvadcátého a druhého a českého dva- nádstého léta. 10. Item list latinský Albrechta, římského, uherského oc. krále a voleného krále českého, vévody rakúského a margrabí moravského, kerýmž Karlovi a Václavovi bratřiem z Vlašimě listu Sigmunda, krále římského oc, kerýž na pět tisíc zlatých dluhu světší, jim stolikoto na tři tisíce zlatých z milosti potvrzuje. Ten list dán v Jihlavě v pondělí před svatým Vítem [9. června 1438], léta božieho tisícího čtyři- stého třidcátého a osmého, království jeho římského a uherského prvnieho. 11. Item list latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále, vévody rakúského a margrabí moravského, kerýmž Karlovi a Václavovi bratřiem z Vlašimě všecky i každé listy na hrad Úsov učiněné i na jeho příslušenstvie, jakožto list krále Vá- clava a krále Sigmunda, ve všech jich puntích i artikulech, aby v svej moci zuostaly, mocně potvrzuje, tak jakoby slovo od slova [v] tento list napsány byly. Také i ten list krále Albrechta, kerýmž stolikoto tři tisíce zlatých jim potvrzuje, napředřečeným krále Václava i krále Sigmunda listóm nemá na příkazu býti. Také král Ladislav
z roku 1459. 573 chtěli, mají jim čtvrt léta napřed dáti věděti, a kerážto výplata v Brně neb v Olo- múci anebo v Krňově býti má, tak že v těch čtři tisících zlatých a k tomu ve sto kopách groš., keréž Jan pro opravovánie toho hradu Otovi přidal, mohú vyplatiti. Také ten jistý hrad i s městečkem má býti otevřín ku potřebám králóm českým, ale Janovi a erbóm jeho bez škody. Dán ten list v Praze let božích po čtrnásti stech v šestnástém létě, najbližší pondělí po všech svatých [2. listop. 1416], krá- lovstvie jeho českého v padesátém čtvrtém a římského čtyřidcátého prvního. 9. Item list latinský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmž Arnoštovi, Janovi, Karlovi a Václavovi bratřiem z Vlašimě i tomu, ktož by tento list měl s jich dobrú vuolí, ku první sumě připisuje pět tisíc zlatých uherských dluhu jich spravedlivého, a k tomu také tři sta kop groší na stavení toho hradu Úsova anebo na dělání nových rybníků anebo starých opravování, tak aby oni ten hrad s jeho příslušenstviem i také Margreta, máti jejich, i jich erbové společně do výplaty drželi, kerúžto králové čeští a margrabie moravští sobě zachovávají. Také ten jistý hrad Úsov má býti otevřín králóm českým, erbóm jich i budúciem ale jim be[z] škody. Dán ten list v Lukáni v Tušti let božiech tisíc čtyři sta třidcátého druhého, najbliší čtvrtek po svatém Petru a Pavlu [3. července 1432] královst. jeho uherského čtyřidcátého šestého, římského dvadcátého a druhého a českého dva- nádstého léta. 10. Item list latinský Albrechta, římského, uherského oc. krále a voleného krále českého, vévody rakúského a margrabí moravského, kerýmž Karlovi a Václavovi bratřiem z Vlašimě listu Sigmunda, krále římského oc, kerýž na pět tisíc zlatých dluhu světší, jim stolikoto na tři tisíce zlatých z milosti potvrzuje. Ten list dán v Jihlavě v pondělí před svatým Vítem [9. června 1438], léta božieho tisícího čtyři- stého třidcátého a osmého, království jeho římského a uherského prvnieho. 11. Item list latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále, vévody rakúského a margrabí moravského, kerýmž Karlovi a Václavovi bratřiem z Vlašimě všecky i každé listy na hrad Úsov učiněné i na jeho příslušenstvie, jakožto list krále Vá- clava a krále Sigmunda, ve všech jich puntích i artikulech, aby v svej moci zuostaly, mocně potvrzuje, tak jakoby slovo od slova [v] tento list napsány byly. Také i ten list krále Albrechta, kerýmž stolikoto tři tisíce zlatých jim potvrzuje, napředřečeným krále Václava i krále Sigmunda listóm nemá na příkazu býti. Také král Ladislav
Strana 574
574 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského jim toto přidává, že již řečený Karel a Václav ten hrad Úsov s jeho příslušenstviem ve vší summě svrchupsanej držeti mají, jakož i nyní drží, dotad, dokovadž oba nebo jeden z nich živi budú, bez JMti i budúciech jeho příkazy. Ten list dán u Vídni patnástého dne měsíce dubna, léta božieho tisíc čtyři sta padesátého a pátého, krá- lovství jeho uherského patnástého a českého druhého [15. dubna 1455]. 12. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kerýmž se přiznává k tisíci kopám gr. dluhu spravedlivého urozenému Jankovi z Sovince a erbóm jeho i tomu, ktož by tento list měl s jich dobrú vuolí, za jeho službuj, kerúž jest jemu proti Viklefóm učinil, a v těch tisíci kopách jim zapisuje sto kop gr. berně na knězi opatovi a konventu kláštera Hradišče blíž Olomúce, kerúž na všaký rok dlužni jsú do komory vydávati, aby oni tu vybírali pod jménem výplaty, kerúž sobě a králóm českým i margrabím moravským zachovává. Také k tomu svo- luje, jestližeby ta suma kněze opatova sto kop nečinila, tehdy což by tu scházelo, to z lozunku města Uničova má jim doloženo býti. Také jestližeby toho platu v čas obyčejný vydávati zmeškali, tehdy moc mají lidi i zbožie stavovati, ale toho neutra- covati, než když by ten plat dán byl úplně, má to všecko zasě úplně propuštěno a vráceno býti. List dán na hradě Praském let božích tisícieho čtyřistého a dvadcá- tého, devátéhomezcítmého dne měsíce črvence, královstvie jeho třidcátého čtvrtého uherského, římského desátého a českého prvního [29. července 1420]. 13. List latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabie moravského. kerýmž listu Sigmunda, římského, uherského, českého krále, děda svého, potvrzuje Prockovi z Kunstatu kúpení sta kop groš. platu z tisíc kop groš. od Hynka a Jin- dřicha bratřie z Sovince na opatu kláštera Hradišče blíž Olomúce, mocna jeho, erbuov jeho i ktož by tento list jměl s jich dobrú vuolí, toho čině k vybierání a požívánic do výplaty, kerúž sobě a budúciem králóm českým i margrabiem moravským zacho- vává. Také k tomu přidává, jestližeby měštěné Uničovščí toho, což oni k tej summě doložiti mají, v čas obyčejný nesplnili, že Procek, erbové jeho i ten, ktož by ten list jměl s jeho dobrú vuolí, mohú lidi, zbožie Uničovské stavovati dotad, dokudž by tej sumy nedoplatili, ale to nemá utraceno býti, než kdežby dodali tu sumu, má jim to zasě vráceno býti a propuštěno. A v tom listě také se vypisuje, že Procek dobrú vuoli na list Sigmunda krále jest okázal a to provedl, že ten plat spravedlivě jemu příslušie. List dán v Praze 25. dne měsíce března, let božích tisícího čtyři- stého padesátého čtvrtého, královstvie jeho uherského čtrnástého a českého prvního [25. března 1454].
574 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského jim toto přidává, že již řečený Karel a Václav ten hrad Úsov s jeho příslušenstviem ve vší summě svrchupsanej držeti mají, jakož i nyní drží, dotad, dokovadž oba nebo jeden z nich živi budú, bez JMti i budúciech jeho příkazy. Ten list dán u Vídni patnástého dne měsíce dubna, léta božieho tisíc čtyři sta padesátého a pátého, krá- lovství jeho uherského patnástého a českého druhého [15. dubna 1455]. 12. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kerýmž se přiznává k tisíci kopám gr. dluhu spravedlivého urozenému Jankovi z Sovince a erbóm jeho i tomu, ktož by tento list měl s jich dobrú vuolí, za jeho službuj, kerúž jest jemu proti Viklefóm učinil, a v těch tisíci kopách jim zapisuje sto kop gr. berně na knězi opatovi a konventu kláštera Hradišče blíž Olomúce, kerúž na všaký rok dlužni jsú do komory vydávati, aby oni tu vybírali pod jménem výplaty, kerúž sobě a králóm českým i margrabím moravským zachovává. Také k tomu svo- luje, jestližeby ta suma kněze opatova sto kop nečinila, tehdy což by tu scházelo, to z lozunku města Uničova má jim doloženo býti. Také jestližeby toho platu v čas obyčejný vydávati zmeškali, tehdy moc mají lidi i zbožie stavovati, ale toho neutra- covati, než když by ten plat dán byl úplně, má to všecko zasě úplně propuštěno a vráceno býti. List dán na hradě Praském let božích tisícieho čtyřistého a dvadcá- tého, devátéhomezcítmého dne měsíce črvence, královstvie jeho třidcátého čtvrtého uherského, římského desátého a českého prvního [29. července 1420]. 13. List latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabie moravského. kerýmž listu Sigmunda, římského, uherského, českého krále, děda svého, potvrzuje Prockovi z Kunstatu kúpení sta kop groš. platu z tisíc kop groš. od Hynka a Jin- dřicha bratřie z Sovince na opatu kláštera Hradišče blíž Olomúce, mocna jeho, erbuov jeho i ktož by tento list jměl s jich dobrú vuolí, toho čině k vybierání a požívánic do výplaty, kerúž sobě a budúciem králóm českým i margrabiem moravským zacho- vává. Také k tomu přidává, jestližeby měštěné Uničovščí toho, což oni k tej summě doložiti mají, v čas obyčejný nesplnili, že Procek, erbové jeho i ten, ktož by ten list jměl s jeho dobrú vuolí, mohú lidi, zbožie Uničovské stavovati dotad, dokudž by tej sumy nedoplatili, ale to nemá utraceno býti, než kdežby dodali tu sumu, má jim to zasě vráceno býti a propuštěno. A v tom listě také se vypisuje, že Procek dobrú vuoli na list Sigmunda krále jest okázal a to provedl, že ten plat spravedlivě jemu příslušie. List dán v Praze 25. dne měsíce března, let božích tisícího čtyři- stého padesátého čtvrtého, královstvie jeho uherského čtrnástého a českého prvního [25. března 1454].
Strana 575
z roku 1459. 575 14. List český Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabie moravského, kerýmž Prockovi z Kunstatu do jehoto stoliko života osmdesát hřiven gr. platu ročnieho, kerýž do komory margrabiny slušie, na městě Uničově zapisuje k vybírání, a na fojtstvie tudíž v Uničově deset hřiven gr. také do života jeho zapisuje taků měrú, jestližeby obyvatelé toho města Uničova nyní řečeného platu na časy oby- čejné vydati zmeškali, tehdy moc má ty lidi z Uničova, jich statky stavovati, ale toho neutracovati; než kdyžby jemu ten plat úplně vyplnili, mají lidé i statek jich zasě propuštěni býti. Také v tom listu dále svoluje Prockovi napředpsanému, aby hrad v městě v Litovli sobě mohl dělati. List dán u Praze ve čtvrtek po svatém Rehoři [14. března 1454] let božích tisícího čtyrystého padesátého čtvrtého léta, královstvie jeho uherského ve čtrnádstém a českého v prvniem létě. Hynek a Jindřich bratřie vlastnie z Sovince na list Sigmunda římského, uher- ského, českého oc. krále, ty časy margrabí moravského, kterýmž světšie na kněze opata kláštera Hradiského blíž Olomúce i na to zbožie k tomu příslušející, na osm- desáte kop groší a na město Uničov dvadceti kop platu ročnieho v tisíci kopách gr., svú dobrú vuoli dali listem, aby oni též právo jměli k tomu ke všemu, což ten list světšie, jakož oni sami. Svrchupsaný list dán v Olomúci let božiech tisíc čtyři sta a padesátého, ve čtvrtek před svatým Anthoni [15. ledna 1450]. 15. List Václava opata a konventa kláštera Hradišckého před Olomúcem praví, že pro novověrky, Husáky a Viklefy, aby svuoj klášter opatřili, za sto a 30 hř. gr. praských prodali ves Popovice pod jménem výplaty panu Janovi z Sovince a ze Pňovic a erbóm jeho. Dán list na klášteře Hradišti let božiech M'IIII“ dvadcátého prvního, den svatého Matěje apoštola [24. února 1421]. Dole připsáno rukou třetí: Toto jest prodáno bez povolenie krále českého a mar- grabí moravského. 16. My Ladislav, z božie milosti uherský, český, dalmatský, charvatský oc. král, vévoda rakúský a margrabie moravský, oznamujem tiemto listem všem, že sme dali a mocí naší královskú zapisujem šestnádcte set hřiven grošuov dobrých střiebrných rázu praského a čísla moravského, za každú hřivnu šedesát a čtyři groše počítajíc, urozenému Prockovi z Kunstatu, věrnému našemu milému, jeho dědicóm i budúcím i těm, ktož by tento list jměli s jich dobrú vuolí, na městě našem Jevičku, jenž leží v margrabstvie Moravském, s předměstím, mýty, súdem konšely sázeným, s vi- nami velikými i malými, se všemi právy, poplatky, požitky a příslušnostmi, kterýmiž
z roku 1459. 575 14. List český Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabie moravského, kerýmž Prockovi z Kunstatu do jehoto stoliko života osmdesát hřiven gr. platu ročnieho, kerýž do komory margrabiny slušie, na městě Uničově zapisuje k vybírání, a na fojtstvie tudíž v Uničově deset hřiven gr. také do života jeho zapisuje taků měrú, jestližeby obyvatelé toho města Uničova nyní řečeného platu na časy oby- čejné vydati zmeškali, tehdy moc má ty lidi z Uničova, jich statky stavovati, ale toho neutracovati; než kdyžby jemu ten plat úplně vyplnili, mají lidé i statek jich zasě propuštěni býti. Také v tom listu dále svoluje Prockovi napředpsanému, aby hrad v městě v Litovli sobě mohl dělati. List dán u Praze ve čtvrtek po svatém Rehoři [14. března 1454] let božích tisícího čtyrystého padesátého čtvrtého léta, královstvie jeho uherského ve čtrnádstém a českého v prvniem létě. Hynek a Jindřich bratřie vlastnie z Sovince na list Sigmunda římského, uher- ského, českého oc. krále, ty časy margrabí moravského, kterýmž světšie na kněze opata kláštera Hradiského blíž Olomúce i na to zbožie k tomu příslušející, na osm- desáte kop groší a na město Uničov dvadceti kop platu ročnieho v tisíci kopách gr., svú dobrú vuoli dali listem, aby oni též právo jměli k tomu ke všemu, což ten list světšie, jakož oni sami. Svrchupsaný list dán v Olomúci let božiech tisíc čtyři sta a padesátého, ve čtvrtek před svatým Anthoni [15. ledna 1450]. 15. List Václava opata a konventa kláštera Hradišckého před Olomúcem praví, že pro novověrky, Husáky a Viklefy, aby svuoj klášter opatřili, za sto a 30 hř. gr. praských prodali ves Popovice pod jménem výplaty panu Janovi z Sovince a ze Pňovic a erbóm jeho. Dán list na klášteře Hradišti let božiech M'IIII“ dvadcátého prvního, den svatého Matěje apoštola [24. února 1421]. Dole připsáno rukou třetí: Toto jest prodáno bez povolenie krále českého a mar- grabí moravského. 16. My Ladislav, z božie milosti uherský, český, dalmatský, charvatský oc. král, vévoda rakúský a margrabie moravský, oznamujem tiemto listem všem, že sme dali a mocí naší královskú zapisujem šestnádcte set hřiven grošuov dobrých střiebrných rázu praského a čísla moravského, za každú hřivnu šedesát a čtyři groše počítajíc, urozenému Prockovi z Kunstatu, věrnému našemu milému, jeho dědicóm i budúcím i těm, ktož by tento list jměli s jich dobrú vuolí, na městě našem Jevičku, jenž leží v margrabstvie Moravském, s předměstím, mýty, súdem konšely sázeným, s vi- nami velikými i malými, se všemi právy, poplatky, požitky a příslušnostmi, kterýmiž
Strana 576
576 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského by koli jmény mohla jmenována býti, tak aby týž Procek, jeho erbové i budúcí na- depsané město se všemi příslušnostmi, jakož se svrchu píše, jměli, drželi a jeho po- žívali bez překážení všelikerakého. Učinili sme také témuž Prockovi z vlastnie do- brotivosti našie podepsané milosti takovéto, že od něho, dokudž by mu Buoh živu býti dopřál, nadepsané město naše i ten plat, kterýž na klášteře Hradištském a v Uni- čově zapsán má, od nás ani budúcích našich nemá vyplacen býti. Dopúštieme také a povolujem, aby týž Procek hrad a rybník, kdežby se koli jemu líbilo, na zboží k témuž městu příslušném stavěti a dělati mohl, a což by koli na stavení hraduov tu v Jevičku a v Litovli, na dědin aneb luk skupovánie a rybníkuov dělání naložil, to má v knihy městské tu v Jevičku vepsati kázati. Má také týž Procek dluh na témž městě našem od slavné paměti ciesaře Zigmunda, děda našeho milého, Janovi z Bozkovic a z Brandýsa zapsaný zaplatiti, a túž summu mince obecně berné aneb zlaté uherské, každý po třidceti a po dvú gr. počítajíc, u měšťan tu v Jevičku položiti, kdyžkoli a kterýžkoli čas chtieti bude, a tíž měštěné tu sumu přijieti, a hned jemu člověčenstvie slíbiti i všecky poplatky vydávati mají beze všeho od- mlúvánie. A kdož to město Jevičko drží, od týchž měšťanuov své penieze má přijíti a listy i zápisy, kteréž na ně má, vrátiti. Pakliby se tomu kterakžkoli protivil, tehdy listové jeho všickni mají umořeni býti a žádné moci nebýti. A měšťané Jevičščí penieze, kteréž by jim týž Procek dal, v Olomúci na rathauz k súdu a právu mají položiti, a proto vždy jmenovanému Prockovi člověčenstvie slíbiti a poplatky dávati, a k nižádnému jinému než k němu aneb budúciem jeho hleděti mají pod zachováním našie milosti. Pakli by se kterýmkoli obyčejem tomu protivili a člověčenstvie slíbiti neb poplatkuov dávati nechtěli aneb obmeškali, tehdy svrchupsanému Prockovi i jeho budúciem plnú moc dáváme je, lidi jich i zbožie v městech, v městečkách, vsiech i po cestách stavovati, jímati, bráti, dokudžby jich k nadepsanému našie vuole na- plnění nepřipudil, a v tom jim nižádní klejtové, frejunci ani které svobody pomocni býti nemají. Vzal-li by pak týž Procek které škody pro týchž měšťan neposlušenstvie, ty na nich nadepsaným obyčejem má postihati a dobyti do splnění konečného. Protož přikazujem všem našim úředníkóm a poddaným a zvláště haiptmanu a podkomořiemu v Moravě, nynějším i potomním, aby nadepsanému Prockovi v svrchupsaných všech běziech nikoli nepřekáželi, ale jemu k tomu, kdyžbykoli požádal, radú i skutečně po- mocni byli. Pakli by kto toho neučinil, ten každý v předepsanú pokutu hned upadne. Přidáváme také častopsanému Prockovi všecky lovy veliké zvěři i malé na všech lesiech, kteříž k opatstvie Hradiskému, i na lesiech arcibiskupských, jenž k Jaromě- řiciem přislušejí, aby loviti mohl svobodně bez příkazy našie i našich budúciech. A kdyžbychom od budúciech téhož Procka jmenovaná zbožie chtěli vyplatiti, tehdy jim napředpsaných šestnádcte set hřiven gr. se všemi náklady, kteréžby tu v Jevičku i v Litovli na stavení hraduov, udělánie rybníkuov týž Procek naložil, chcem a máme
576 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského by koli jmény mohla jmenována býti, tak aby týž Procek, jeho erbové i budúcí na- depsané město se všemi příslušnostmi, jakož se svrchu píše, jměli, drželi a jeho po- žívali bez překážení všelikerakého. Učinili sme také témuž Prockovi z vlastnie do- brotivosti našie podepsané milosti takovéto, že od něho, dokudž by mu Buoh živu býti dopřál, nadepsané město naše i ten plat, kterýž na klášteře Hradištském a v Uni- čově zapsán má, od nás ani budúcích našich nemá vyplacen býti. Dopúštieme také a povolujem, aby týž Procek hrad a rybník, kdežby se koli jemu líbilo, na zboží k témuž městu příslušném stavěti a dělati mohl, a což by koli na stavení hraduov tu v Jevičku a v Litovli, na dědin aneb luk skupovánie a rybníkuov dělání naložil, to má v knihy městské tu v Jevičku vepsati kázati. Má také týž Procek dluh na témž městě našem od slavné paměti ciesaře Zigmunda, děda našeho milého, Janovi z Bozkovic a z Brandýsa zapsaný zaplatiti, a túž summu mince obecně berné aneb zlaté uherské, každý po třidceti a po dvú gr. počítajíc, u měšťan tu v Jevičku položiti, kdyžkoli a kterýžkoli čas chtieti bude, a tíž měštěné tu sumu přijieti, a hned jemu člověčenstvie slíbiti i všecky poplatky vydávati mají beze všeho od- mlúvánie. A kdož to město Jevičko drží, od týchž měšťanuov své penieze má přijíti a listy i zápisy, kteréž na ně má, vrátiti. Pakliby se tomu kterakžkoli protivil, tehdy listové jeho všickni mají umořeni býti a žádné moci nebýti. A měšťané Jevičščí penieze, kteréž by jim týž Procek dal, v Olomúci na rathauz k súdu a právu mají položiti, a proto vždy jmenovanému Prockovi člověčenstvie slíbiti a poplatky dávati, a k nižádnému jinému než k němu aneb budúciem jeho hleděti mají pod zachováním našie milosti. Pakli by se kterýmkoli obyčejem tomu protivili a člověčenstvie slíbiti neb poplatkuov dávati nechtěli aneb obmeškali, tehdy svrchupsanému Prockovi i jeho budúciem plnú moc dáváme je, lidi jich i zbožie v městech, v městečkách, vsiech i po cestách stavovati, jímati, bráti, dokudžby jich k nadepsanému našie vuole na- plnění nepřipudil, a v tom jim nižádní klejtové, frejunci ani které svobody pomocni býti nemají. Vzal-li by pak týž Procek které škody pro týchž měšťan neposlušenstvie, ty na nich nadepsaným obyčejem má postihati a dobyti do splnění konečného. Protož přikazujem všem našim úředníkóm a poddaným a zvláště haiptmanu a podkomořiemu v Moravě, nynějším i potomním, aby nadepsanému Prockovi v svrchupsaných všech běziech nikoli nepřekáželi, ale jemu k tomu, kdyžbykoli požádal, radú i skutečně po- mocni byli. Pakli by kto toho neučinil, ten každý v předepsanú pokutu hned upadne. Přidáváme také častopsanému Prockovi všecky lovy veliké zvěři i malé na všech lesiech, kteříž k opatstvie Hradiskému, i na lesiech arcibiskupských, jenž k Jaromě- řiciem přislušejí, aby loviti mohl svobodně bez příkazy našie i našich budúciech. A kdyžbychom od budúciech téhož Procka jmenovaná zbožie chtěli vyplatiti, tehdy jim napředpsaných šestnádcte set hřiven gr. se všemi náklady, kteréžby tu v Jevičku i v Litovli na stavení hraduov, udělánie rybníkuov týž Procek naložil, chcem a máme
Strana 577
z roku 1459. 577 zaplatiti úplně a docela penězi aneb zlatými dobrými. Toho na svědomí pečeť naši královskú k tomuto listu přivěsiti kázali sme. Dán v Praze v středu přede všemi svatými [30. října 1454] léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, let království našich uherského oc. v patnádctém a českého v druhém létě. 17. List český kněze Jana opata a konventa kláštera Žďárského oc, kerýmž s po- volením pana Jiříka z Kunstatu a z Poděbrad, štyftéře téhož kláštera, prodali jsú ves Hrušky blíž Slavkova se vším právem, panstviem i příslušenstviem, což k tej vsi příslušie a čeho jsú sami byli v držení, kromě berně margrabiny, tu sobě pozóstavili. I nemohúce tej vsi jinak osaditi, prodali jsú za šedesáte kop gr. do sedmdesáti let od dání toho listu pořád zběhlých v ty časy slovutnému panoši Mikulášovi Bystřici z Onic a z Milonic i tomu, ktož by ten list měl s jeho dobrú vuolí, [k] mění, dr- žení a požívání; a po těch sedmdesáti letech ta ves bez matkuov i všech nesnází tomu klášteru Žďárskému má zasě navrácena býti. List dán v klášteře ve Žďáře let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého osmého léta, den svatého Jana [24. června 1448]. 18. List český kněze Jeronyma opata a konventa kláštera Zabrdovského, kerýmž obnovil list na zápis kněze Matěje, někdy opata téhož kláštera, předka svého, jenž svědčil na ves pustú Němčičky, někdy Jindřichovi Mírkovi z Chlumu a z Dražuovek a jeho erbóm a Mikulášovi Bystřici z Onic a z Milonic, tak že po smrti Mírkový tu jistú ves Němčičky se vším příslušenstviem zastavili Divišovi z Chlumu, synu Mírkovu i jeho erbóm a Mikulášovi Bystřici z Onic a z Milonic i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, ve třidcíti kopách gr. peněz drobných v této zemi obecně běžných a berných, takovúto měrú, aby Diviš, erbové jeho, Mikuláš z Onic i ten, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, knězi opatovi a konventovi svrchu- psanému, nynějšímu i budúcímu, na každý rok a na každé vinobraní osm věder vína vydávali. A to jim mají poslem svým na každé vinobraní dáti věděti, a výplatu mají čtvrt léta napřed dáti věděti. List dán v klášteře svrchupsaném let božích tisíc čtyři sta padesátého třetieho léta, v tu sobotu na svatého Pavla na víru obrácení [25. ledna 1453]. Dole připsáno jinou rukou: Tato zástava stala sě jest bez vuole krále českého a mar- grabí moravského. 19. List němetský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kerýmž svo- luje Petrovi Gewsarovi z Mohlna, aby ves Unanov blíž Znojma ležící, keráž někdy od margrabí moravských pánóm Jevišovským zastavena a zapsána byla, sobě a svým Archiv Český VII. 73
z roku 1459. 577 zaplatiti úplně a docela penězi aneb zlatými dobrými. Toho na svědomí pečeť naši královskú k tomuto listu přivěsiti kázali sme. Dán v Praze v středu přede všemi svatými [30. října 1454] léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, let království našich uherského oc. v patnádctém a českého v druhém létě. 17. List český kněze Jana opata a konventa kláštera Žďárského oc, kerýmž s po- volením pana Jiříka z Kunstatu a z Poděbrad, štyftéře téhož kláštera, prodali jsú ves Hrušky blíž Slavkova se vším právem, panstviem i příslušenstviem, což k tej vsi příslušie a čeho jsú sami byli v držení, kromě berně margrabiny, tu sobě pozóstavili. I nemohúce tej vsi jinak osaditi, prodali jsú za šedesáte kop gr. do sedmdesáti let od dání toho listu pořád zběhlých v ty časy slovutnému panoši Mikulášovi Bystřici z Onic a z Milonic i tomu, ktož by ten list měl s jeho dobrú vuolí, [k] mění, dr- žení a požívání; a po těch sedmdesáti letech ta ves bez matkuov i všech nesnází tomu klášteru Žďárskému má zasě navrácena býti. List dán v klášteře ve Žďáře let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého osmého léta, den svatého Jana [24. června 1448]. 18. List český kněze Jeronyma opata a konventa kláštera Zabrdovského, kerýmž obnovil list na zápis kněze Matěje, někdy opata téhož kláštera, předka svého, jenž svědčil na ves pustú Němčičky, někdy Jindřichovi Mírkovi z Chlumu a z Dražuovek a jeho erbóm a Mikulášovi Bystřici z Onic a z Milonic, tak že po smrti Mírkový tu jistú ves Němčičky se vším příslušenstviem zastavili Divišovi z Chlumu, synu Mírkovu i jeho erbóm a Mikulášovi Bystřici z Onic a z Milonic i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, ve třidcíti kopách gr. peněz drobných v této zemi obecně běžných a berných, takovúto měrú, aby Diviš, erbové jeho, Mikuláš z Onic i ten, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, knězi opatovi a konventovi svrchu- psanému, nynějšímu i budúcímu, na každý rok a na každé vinobraní osm věder vína vydávali. A to jim mají poslem svým na každé vinobraní dáti věděti, a výplatu mají čtvrt léta napřed dáti věděti. List dán v klášteře svrchupsaném let božích tisíc čtyři sta padesátého třetieho léta, v tu sobotu na svatého Pavla na víru obrácení [25. ledna 1453]. Dole připsáno jinou rukou: Tato zástava stala sě jest bez vuole krále českého a mar- grabí moravského. 19. List němetský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kerýmž svo- luje Petrovi Gewsarovi z Mohlna, aby ves Unanov blíž Znojma ležící, keráž někdy od margrabí moravských pánóm Jevišovským zastavena a zapsána byla, sobě a svým Archiv Český VII. 73
Strana 578
578 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského erbóm se vším právem a příslušenstviem připraviti a vyplatiti mohli. List dán v Horách Kutnách den svatého Kříže povýšení [14. září 1420], let božích tisíc čtyři sta a dvad- cátého léta, královstvie jeho [uherského] třidcátého čtvrtého, římského jedenástého a českého prvního léta. 20. List český Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmžto list margrabie Joštů v svuoj list vepsaný obnovil i potvrdil, jímž Nový Hrad s jeho se vším příslušenstviem panu Vaňkovi z Bozkovic a jeho erbóm v šesti stech a v sedm- desáti kopách dluhu spravedlivého zapsal a zastavil pod jménem výplaty, kerúž krá- lové čeští a margrabie moravští mohú učiniti. List dán v Králové Hradci let božiech tisícieho čtyřistého a dvadcátého léta, ten den na svatého Stanislava [8. května 1420], královstvie našeho uherského třidcátého čtvrtého a římského desátého léta. 21. List latinský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmžto sě přiznává k dluhu spravedlivému, totižto ke dvěma stem a pěti a padesáti kopám a dvadceti gr., kteréž za škodu a za službu dlužen zóstal Oldřichovi, Jaroslavovi, Janovi, Jindřichovi a Benešovi bratřiem z Bozkovic, synóm pana Vaňkovým tudiež z Bozkovic. A ten jistý dluh připisuje ku prvniemu markrabie Joštovu dluhu, totiž k summě k šesti set a sedmdesáti kopám, tak aby pan Vaněk z Bozkovic s syny svými ten dluh také jměli společně na tej zástavě Hradu Nového do výplaty, kerúž sobě a králóm a margrabiem moravským zachovává. Dán na Horách Kutnách den svatej Barbory [4. pros. 1420], let božích tisíc čtyři sta dvadcátého, let královstvie jeho uherského třidcátého čtvrtého, římského jedenástého, českého prvého. V tom listu jest diera molová. 22. List latinský třetí Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kte- rýmžto sě přiznává k dluhu pěti stem kopám gr., ježto Oldřichovi z Bozkovic za službu a žold dlužen ostal. A ten dluh také připisuje ku prvniem summám, keréž pan Vaněk z Bozkovic, otec jeho, i jich dědicové na zástavě Nových Hradů zapsány mají jménem výplaty, a k tomu také hory Wildenberské přidává s túto výminkú, aby purgrabie hradu Špilmberka z těch lesů Wildenberských drva a les ku pálení a sta- vení, což by k hradu potřebí bylo, bráti a voziti mohli. A dokovadž Vaněk a Ol- dřich i jich erbové řečené lesy Wildenberské v své moci jmieti budú, mohú na každý rok těch lesů za dvadceti kop gr. ztolikoto prodávati bez příkazy. List dán u Brně let božích tisíc čtyři sta 21, v tu neděli najbližší po božím Vstúpenie [4. května 1421], let jeho uherského třidcátého pátého, římského jedenástého, českého prvnieho léta.
578 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského erbóm se vším právem a příslušenstviem připraviti a vyplatiti mohli. List dán v Horách Kutnách den svatého Kříže povýšení [14. září 1420], let božích tisíc čtyři sta a dvad- cátého léta, královstvie jeho [uherského] třidcátého čtvrtého, římského jedenástého a českého prvního léta. 20. List český Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmžto list margrabie Joštů v svuoj list vepsaný obnovil i potvrdil, jímž Nový Hrad s jeho se vším příslušenstviem panu Vaňkovi z Bozkovic a jeho erbóm v šesti stech a v sedm- desáti kopách dluhu spravedlivého zapsal a zastavil pod jménem výplaty, kerúž krá- lové čeští a margrabie moravští mohú učiniti. List dán v Králové Hradci let božiech tisícieho čtyřistého a dvadcátého léta, ten den na svatého Stanislava [8. května 1420], královstvie našeho uherského třidcátého čtvrtého a římského desátého léta. 21. List latinský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmžto sě přiznává k dluhu spravedlivému, totižto ke dvěma stem a pěti a padesáti kopám a dvadceti gr., kteréž za škodu a za službu dlužen zóstal Oldřichovi, Jaroslavovi, Janovi, Jindřichovi a Benešovi bratřiem z Bozkovic, synóm pana Vaňkovým tudiež z Bozkovic. A ten jistý dluh připisuje ku prvniemu markrabie Joštovu dluhu, totiž k summě k šesti set a sedmdesáti kopám, tak aby pan Vaněk z Bozkovic s syny svými ten dluh také jměli společně na tej zástavě Hradu Nového do výplaty, kerúž sobě a králóm a margrabiem moravským zachovává. Dán na Horách Kutnách den svatej Barbory [4. pros. 1420], let božích tisíc čtyři sta dvadcátého, let královstvie jeho uherského třidcátého čtvrtého, římského jedenástého, českého prvého. V tom listu jest diera molová. 22. List latinský třetí Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kte- rýmžto sě přiznává k dluhu pěti stem kopám gr., ježto Oldřichovi z Bozkovic za službu a žold dlužen ostal. A ten dluh také připisuje ku prvniem summám, keréž pan Vaněk z Bozkovic, otec jeho, i jich dědicové na zástavě Nových Hradů zapsány mají jménem výplaty, a k tomu také hory Wildenberské přidává s túto výminkú, aby purgrabie hradu Špilmberka z těch lesů Wildenberských drva a les ku pálení a sta- vení, což by k hradu potřebí bylo, bráti a voziti mohli. A dokovadž Vaněk a Ol- dřich i jich erbové řečené lesy Wildenberské v své moci jmieti budú, mohú na každý rok těch lesů za dvadceti kop gr. ztolikoto prodávati bez příkazy. List dán u Brně let božích tisíc čtyři sta 21, v tu neděli najbližší po božím Vstúpenie [4. května 1421], let jeho uherského třidcátého pátého, římského jedenástého, českého prvnieho léta.
Strana 579
z roku 1459. 579 23. List latinský Albrechta, vejvody rakúského oc. a margrabí moravského, kte- rýmžto zápis potvrzuje Zdeňkovi z Waldštajna listu margrabí Prokopuov, jenž Hyn- kovi z Waldštajna, jeho dědicóm i potomkóm na hrad Rukštajn a na jeho příslu- šenstvie svědšie. List dán u Brně osmnádstého dne měsíce dubna, léta od narození syna božieho tisícího čtyřistého třidcátého sedmého. Dieru má molovú [18. dub. 1437]. 24. List český Sigmunda, římského, uherského a českého krále oc, kterýmž vy- znává, že je dlužen ostal Alšovi z Šternberka a z Holic zadrženého dluhu, který jemu druzí klášteři a města od něho zaplatiti jměli, čtyři sta kop dlužen ostal, a puol čtvrta sta kop gr. za poražené škody a za to, že JMti před tiem na hradě Praském a na klášteře Opatovice lidi choval; kterýchžto puol osma sta kop gr. svrchupsa- nému Alšovi a jeho erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, od- kázal a zapsal na Slavkově, na tom městě i na tom na všem, což k tomu příslušie, k držení i požívání, jménem výplaty, kterúž sobě, erbóm i budúciem svým zachovává. List dán v Čáslavie léta po božieho narození čtrnádste set a potom v 21, ten úterý po Letare u puostě [4. března 1421], let královstvie našich uherského třidcátého čtvrtého, římského jedenástého a českého v prvním létě. 25. List český Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmž sě Alšovi z Šternberka odjinad z Holic přiznává, že jemu dlužen jest ostal tři tisíce kop bez šedesáti kop gr., protože jemu ta léta protiv Wiklefóm, jeho nepřátelóm, slúžil a v tej službě škody vzal; a v tom dluze jemu, erbóm jeho i tomu, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, zastavil město a hrad Slavkov se vším příslušenstviem jménem výplaty, kerúž sobě a králóm českým a margrabím] moravským zachovává. Také ten hrad i město má jim otevřín býti k jich potřebě, aby sobě z nich i do nich protiv nepřátelóm mohli pomoci, avšak bez jich škody. Také v též právo, jako sami drží, mohú to zastaviti, krom zjevných nepřátel jejich. List dán v Košiciech po božím narození čtrnádste set a potom ve dvadcátém třetiem létě, tu středu před Božím tělem [2. června 1423], královstvie jeho uherského ve třidcátém sedmém, římského ve třinádstém a českého v třetiem létě. 26. Na ty dva oba listy Sigmunda ciesaře, kteříž panu Alšovi z Šternberka a z Holic na tu zástavu a zbožie Slavkova svědší, týž Aleš dobrú vuoli dal listem Petrovi z Konice a jeho erbóm, mocna jeho těch listuov čině i toho práva, kteréž 73*
z roku 1459. 579 23. List latinský Albrechta, vejvody rakúského oc. a margrabí moravského, kte- rýmžto zápis potvrzuje Zdeňkovi z Waldštajna listu margrabí Prokopuov, jenž Hyn- kovi z Waldštajna, jeho dědicóm i potomkóm na hrad Rukštajn a na jeho příslu- šenstvie svědšie. List dán u Brně osmnádstého dne měsíce dubna, léta od narození syna božieho tisícího čtyřistého třidcátého sedmého. Dieru má molovú [18. dub. 1437]. 24. List český Sigmunda, římského, uherského a českého krále oc, kterýmž vy- znává, že je dlužen ostal Alšovi z Šternberka a z Holic zadrženého dluhu, který jemu druzí klášteři a města od něho zaplatiti jměli, čtyři sta kop dlužen ostal, a puol čtvrta sta kop gr. za poražené škody a za to, že JMti před tiem na hradě Praském a na klášteře Opatovice lidi choval; kterýchžto puol osma sta kop gr. svrchupsa- nému Alšovi a jeho erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, od- kázal a zapsal na Slavkově, na tom městě i na tom na všem, což k tomu příslušie, k držení i požívání, jménem výplaty, kterúž sobě, erbóm i budúciem svým zachovává. List dán v Čáslavie léta po božieho narození čtrnádste set a potom v 21, ten úterý po Letare u puostě [4. března 1421], let královstvie našich uherského třidcátého čtvrtého, římského jedenástého a českého v prvním létě. 25. List český Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmž sě Alšovi z Šternberka odjinad z Holic přiznává, že jemu dlužen jest ostal tři tisíce kop bez šedesáti kop gr., protože jemu ta léta protiv Wiklefóm, jeho nepřátelóm, slúžil a v tej službě škody vzal; a v tom dluze jemu, erbóm jeho i tomu, ktož by ten list měl s jich dobrú vuolí, zastavil město a hrad Slavkov se vším příslušenstviem jménem výplaty, kerúž sobě a králóm českým a margrabím] moravským zachovává. Také ten hrad i město má jim otevřín býti k jich potřebě, aby sobě z nich i do nich protiv nepřátelóm mohli pomoci, avšak bez jich škody. Také v též právo, jako sami drží, mohú to zastaviti, krom zjevných nepřátel jejich. List dán v Košiciech po božím narození čtrnádste set a potom ve dvadcátém třetiem létě, tu středu před Božím tělem [2. června 1423], královstvie jeho uherského ve třidcátém sedmém, římského ve třinádstém a českého v třetiem létě. 26. Na ty dva oba listy Sigmunda ciesaře, kteříž panu Alšovi z Šternberka a z Holic na tu zástavu a zbožie Slavkova svědší, týž Aleš dobrú vuoli dal listem Petrovi z Konice a jeho erbóm, mocna jeho těch listuov čině i toho práva, kteréž 73*
Strana 580
580 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského k tomu zbožie jměl vedle těch listuov nyní psaných. List dán v Brně let božích tisí- cieho čtyřistého třidcátého pátého, v středu na den svatého Vavřince 10. srpna 1435]. Paní Kateřina z Konice seděním na Slavkově na dva listy Sigmunda ciesaře, kteréž je jměl Aleš z Šternberka a z Holic na tu zástavu hradu a města Slavkova, kteréžto listy i to právo na to zbožie Slavkovské Petr z Konice od něho kúpil, jakož dobrá vuole pana Alše jemu na to daná lépe svědší, ta oba listy Sigmunda ciesaře i k tomu list dobré vuole ode pana Alše a na ty listy svú dobrú vuoli dala Janovi z Waldštajna a z Rukštajna, muži svému, [a] jeho erbóm. List psán na Krumpnově tu neděli po svatém Rehoři [18. března 1453], léta božieho tisícieho čtyřistého a pa- desátého třetieho léta. 27. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále a margrabí moravského, kterýmžto dal Janovi z Waldštajna, jeho erbóm i budúciem všecko právo své, kteréž po smrti Václava a Jana z Waldštajna anebo po komkoliv jiném na JMt připadlo, na hrad a městečko Sádek, Stařici, Čáslavice, Slavice, Kojetice, Přibislavice, Římov, Rokytánky a Radoníně, i na to všecko příslušenstvie, avšak jiným jich právu bez pohoršení. Dán list v Praze čtvrtého dne měsíce dubna, léta božieho tisícieho čtyři- stého padesátého čtvrtého, královstvie našich uherského čtrnádstého, českého prvního [4. dubna 1454]. 28. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž dává Markusovi, synu Janovu*) z Hodětic, a jeho erbóm za jeho službu fojtstvie v Slav- kově s jedním svobodným lánem a třetinú vin k jmění, držení i požívánie, aby svo- bodně toho lánu beze všech lozunků toho města Slavkova požíval, než k službám obyčejným jako jiní nápravníci aby byl zavázaný. List dán v Slavkově let božích tisícího čtyřistého dvadcátého druhého, dvadcátého třetieho dne měsíce března, let královstvie jeho uherského třidcátého pátého, římského dvanádstého a českého druhého [23. března 1422]. *) Ruk. má Janovi. 29. List český, kterýmž Markus z Hodětic, měštěnín v Hradišči, fojtstvie v Slav- kově s jeho příslušenstviem prodal, i ten list Sigmunda římského, uherského a če- ského oc. krále, kterýž na to fojtstvie světšie, Martinkovi z Roščína i jeho erbóm i budúciem k jmění, k držení i požívání. List dán v Slavkově v tu středu před svatým Jiřiem [18. dubna 1442], léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého a čtyřidcátého druhého léta.
580 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského k tomu zbožie jměl vedle těch listuov nyní psaných. List dán v Brně let božích tisí- cieho čtyřistého třidcátého pátého, v středu na den svatého Vavřince 10. srpna 1435]. Paní Kateřina z Konice seděním na Slavkově na dva listy Sigmunda ciesaře, kteréž je jměl Aleš z Šternberka a z Holic na tu zástavu hradu a města Slavkova, kteréžto listy i to právo na to zbožie Slavkovské Petr z Konice od něho kúpil, jakož dobrá vuole pana Alše jemu na to daná lépe svědší, ta oba listy Sigmunda ciesaře i k tomu list dobré vuole ode pana Alše a na ty listy svú dobrú vuoli dala Janovi z Waldštajna a z Rukštajna, muži svému, [a] jeho erbóm. List psán na Krumpnově tu neděli po svatém Rehoři [18. března 1453], léta božieho tisícieho čtyřistého a pa- desátého třetieho léta. 27. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále a margrabí moravského, kterýmžto dal Janovi z Waldštajna, jeho erbóm i budúciem všecko právo své, kteréž po smrti Václava a Jana z Waldštajna anebo po komkoliv jiném na JMt připadlo, na hrad a městečko Sádek, Stařici, Čáslavice, Slavice, Kojetice, Přibislavice, Římov, Rokytánky a Radoníně, i na to všecko příslušenstvie, avšak jiným jich právu bez pohoršení. Dán list v Praze čtvrtého dne měsíce dubna, léta božieho tisícieho čtyři- stého padesátého čtvrtého, královstvie našich uherského čtrnádstého, českého prvního [4. dubna 1454]. 28. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž dává Markusovi, synu Janovu*) z Hodětic, a jeho erbóm za jeho službu fojtstvie v Slav- kově s jedním svobodným lánem a třetinú vin k jmění, držení i požívánie, aby svo- bodně toho lánu beze všech lozunků toho města Slavkova požíval, než k službám obyčejným jako jiní nápravníci aby byl zavázaný. List dán v Slavkově let božích tisícího čtyřistého dvadcátého druhého, dvadcátého třetieho dne měsíce března, let královstvie jeho uherského třidcátého pátého, římského dvanádstého a českého druhého [23. března 1422]. *) Ruk. má Janovi. 29. List český, kterýmž Markus z Hodětic, měštěnín v Hradišči, fojtstvie v Slav- kově s jeho příslušenstviem prodal, i ten list Sigmunda římského, uherského a če- ského oc. krále, kterýž na to fojtstvie světšie, Martinkovi z Roščína i jeho erbóm i budúciem k jmění, k držení i požívání. List dán v Slavkově v tu středu před svatým Jiřiem [18. dubna 1442], léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého a čtyřidcátého druhého léta.
Strana 581
z roku 1459. 581 30. List český Peška z Brodu Uherského a Doroty někdy manželky Martinka z Roščína, kterýmžto prodali fojtstvie v Slavkově Partlovi z Slavkova měštínu [!], jeho erbóm i budúcím tudiež, i list Sigmunda římského, uherského a českého oc. krále, kterýž na to fojtstvie a na jeho příslušenstvie světšie, k jmění, držení i po- žívání. List dán v Slavkově ten pátek den svatého Tomáše [21. prosince 1447], let božích tisícieho čtyřistého čtyřidcátého sedmého léta. 31. List německý Václava, římského, českého krále, kterýmžto měštěnóm a oby- vatelóm města Slavkova erb dává a toho jim potvrzuje. Dále také jakož trh prve mievali jsú den sobotní, ten jistý trh JMt přeložil v den pondělský, aby jeho na ten den tím vším obyčejem požívali, jakož prve v den sobotní jsú požívali, bez vše- likerakej příkazy. List dán v Praze let božiech tisíc čtyři sta a šestnádstého léta, najbližší středu po svatém Petru a Pavlu svatých apoštoluov [1. července 1416], krá- lovstvie našich českého padesátého pátého a římského čtyřidcátého léta. 32. List německý Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto mýto tudiež v Slavkově dává purgmistrovi, raddě, měšťanóm a obyvatelóm města Slavkova, kteréžto mýto někdy Elška Vilémova Rysova do svého života držela, aby po její smrti oni to mýto drželi, a věčně, jakož od staradávna obyčej jest, vybierali a na městcké potřeby a dobré aby nakládali bez všelikeraké příkazy. List dán v Slavkově let božiech tisícieho čtrstého a potom dvadcátého druhého léta, ten pátek najbližjší před nedělí Letare [20. března 1422], našich královstvie uherského oc. třidcátého pátého, římského dvanádstého a českého v druhém létě. 33. List latinský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmžto vyznává, že Vokovi z Holštajna dlužen ostal dvanáste set kop gr. praských za jeho službu a za škodu, kteréž jest v JMti v službách vzal, a ten dluh že jemu byl zapsal na městě Pohořeliciech. A když po smrti téhož Voka znamenal, že dědicové jeho toho města Pohořelic nemohli by byli před nepřátely zachovati a ostřiehati, zdálo sě haiptmanem hodným to město opatřiti a ty jisté dědice jeho o tu summu peněžitú jinam převésti. A tak mladému Vokovi a Janovi bratřiem, synóm starého Voka, a jich erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, na městě Brně platu ročnieho sto hřiven z poplatkuov jeho na lozunciech, kteréž měšťané Brněnščí na všaký rok do komory zvykli jsú platiti, v těch dvanádsti stech kopách zapsal jest
z roku 1459. 581 30. List český Peška z Brodu Uherského a Doroty někdy manželky Martinka z Roščína, kterýmžto prodali fojtstvie v Slavkově Partlovi z Slavkova měštínu [!], jeho erbóm i budúcím tudiež, i list Sigmunda římského, uherského a českého oc. krále, kterýž na to fojtstvie a na jeho příslušenstvie světšie, k jmění, držení i po- žívání. List dán v Slavkově ten pátek den svatého Tomáše [21. prosince 1447], let božích tisícieho čtyřistého čtyřidcátého sedmého léta. 31. List německý Václava, římského, českého krále, kterýmžto měštěnóm a oby- vatelóm města Slavkova erb dává a toho jim potvrzuje. Dále také jakož trh prve mievali jsú den sobotní, ten jistý trh JMt přeložil v den pondělský, aby jeho na ten den tím vším obyčejem požívali, jakož prve v den sobotní jsú požívali, bez vše- likerakej příkazy. List dán v Praze let božiech tisíc čtyři sta a šestnádstého léta, najbližší středu po svatém Petru a Pavlu svatých apoštoluov [1. července 1416], krá- lovstvie našich českého padesátého pátého a římského čtyřidcátého léta. 32. List německý Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto mýto tudiež v Slavkově dává purgmistrovi, raddě, měšťanóm a obyvatelóm města Slavkova, kteréžto mýto někdy Elška Vilémova Rysova do svého života držela, aby po její smrti oni to mýto drželi, a věčně, jakož od staradávna obyčej jest, vybierali a na městcké potřeby a dobré aby nakládali bez všelikeraké příkazy. List dán v Slavkově let božiech tisícieho čtrstého a potom dvadcátého druhého léta, ten pátek najbližjší před nedělí Letare [20. března 1422], našich královstvie uherského oc. třidcátého pátého, římského dvanádstého a českého v druhém létě. 33. List latinský Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýmžto vyznává, že Vokovi z Holštajna dlužen ostal dvanáste set kop gr. praských za jeho službu a za škodu, kteréž jest v JMti v službách vzal, a ten dluh že jemu byl zapsal na městě Pohořeliciech. A když po smrti téhož Voka znamenal, že dědicové jeho toho města Pohořelic nemohli by byli před nepřátely zachovati a ostřiehati, zdálo sě haiptmanem hodným to město opatřiti a ty jisté dědice jeho o tu summu peněžitú jinam převésti. A tak mladému Vokovi a Janovi bratřiem, synóm starého Voka, a jich erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, na městě Brně platu ročnieho sto hřiven z poplatkuov jeho na lozunciech, kteréž měšťané Brněnščí na všaký rok do komory zvykli jsú platiti, v těch dvanádsti stech kopách zapsal jest
Strana 582
582 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského jménem výplaty, kerúž králové čeští a margrabí moravští mohú učiniti. Dán v Brně let božiech tisíc čtyři sta dvadcátého prvnieho, třetieho dne měsiece dubna, královst. uherského třidcátého pátého, římského jedenástého a českého prvnieho [3. dub. 1421]. Po straně připsáno jinou rukou: List na plat Permanuov na Brně. 34. List český Hanuše Haze, ty časy purgmistra, Jana Kozíhlavy, Jana Schen- knopfa, Oldřicha Pajre, Oldřicha Cusre, Henrice Haze, Václava u věži, Filipa Schandle, Jana Stablere, Hakle blanaře a Niklase Rába, přísežných měšťan a rady města Brněn- ského, kterýmž se zapisují Vokovi mladšiemu a Janovi bratřiem z Holštajna, jich erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, slibujíce sami od sebe i od svých budúciech těch sto hřiven úročnieho platu jim na každý rok, polovici na svatého Jiřie a polovici na svatého Havla hned potom přieštieho, vydávati do výplaty, kterúž králové čeští a margrabí moravští učiniti mohú. A jestližeby po svatém Jiřie anebo svatém Havle ve čtyrech nedělech potom ten plat dáti obmeškali, tehdy moc plnú mají ten úrok zadržený vzieti a dobyti v křesťanech i v židech na jich škodu, a také že je samy i jich budúcí měšťany města Brna i jich zbožie v zemi nebo z země, kdež by je zastihli, mohú stavovati tak dlúho i tak často, dokudby jim úrok zadržaný i [s] škodami proto vzatými nezaplatili. List dán v pondělí po svatém Am- broži [6. dub. 1421], od narození syna božieho tisícieho čtrstého dvadcátého a prvnieho. 35. Na ty listy Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýž na sto hř. platu ročnieho na město Brno svědšie Vokovi mladšiemu a Janovi bratřiem z Hol- štajna, i list druhý Hanúška Haze v ty časy purgmistra i vší rady města Brna, kterým sě zavazují a zapisují Vokovi, i Janovi bratřiem] z Holštajna, erbuom jich i tomu, ktož by ty listy jměli s jich dobrú vuolí, týž Vok mladšie dobrú vuolí dal listem s osmi pečetmi Martinovi Permanovi, měštěnínu brněnskému, paní Kordule, ženě jeho, jich erbóm i budúciem a zejména také Kateřině Helmšmidové, měštce brněnskej, aby oni ten plat v témž právě drželi a brali do výplaty, tak jakož jsú oni sami drželi a po- žívali. List dán u Brně v sobotu den svatých Fabiana a Šebestiana [20. led. 1431], léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého třidcátého prvnieho. 36. List latinský Ladislava, uherského, českého krále, vejvody rakúského a mar- grabí moravského, kterým zapisuje Janovi Holubářovi z Náchoda do jeho života třidceti hřiven platu ročnieho na městě Olomúci na tej summě, kterúž měštěné a obyvatelé téhož města do komory dlužni jsú vydávati, aby jemu to vydáváno bylo
582 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského jménem výplaty, kerúž králové čeští a margrabí moravští mohú učiniti. Dán v Brně let božiech tisíc čtyři sta dvadcátého prvnieho, třetieho dne měsiece dubna, královst. uherského třidcátého pátého, římského jedenástého a českého prvnieho [3. dub. 1421]. Po straně připsáno jinou rukou: List na plat Permanuov na Brně. 34. List český Hanuše Haze, ty časy purgmistra, Jana Kozíhlavy, Jana Schen- knopfa, Oldřicha Pajre, Oldřicha Cusre, Henrice Haze, Václava u věži, Filipa Schandle, Jana Stablere, Hakle blanaře a Niklase Rába, přísežných měšťan a rady města Brněn- ského, kterýmž se zapisují Vokovi mladšiemu a Janovi bratřiem z Holštajna, jich erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, slibujíce sami od sebe i od svých budúciech těch sto hřiven úročnieho platu jim na každý rok, polovici na svatého Jiřie a polovici na svatého Havla hned potom přieštieho, vydávati do výplaty, kterúž králové čeští a margrabí moravští učiniti mohú. A jestližeby po svatém Jiřie anebo svatém Havle ve čtyrech nedělech potom ten plat dáti obmeškali, tehdy moc plnú mají ten úrok zadržený vzieti a dobyti v křesťanech i v židech na jich škodu, a také že je samy i jich budúcí měšťany města Brna i jich zbožie v zemi nebo z země, kdež by je zastihli, mohú stavovati tak dlúho i tak často, dokudby jim úrok zadržaný i [s] škodami proto vzatými nezaplatili. List dán v pondělí po svatém Am- broži [6. dub. 1421], od narození syna božieho tisícieho čtrstého dvadcátého a prvnieho. 35. Na ty listy Sigmunda, římského, uherského, českého oc. krále, kterýž na sto hř. platu ročnieho na město Brno svědšie Vokovi mladšiemu a Janovi bratřiem z Hol- štajna, i list druhý Hanúška Haze v ty časy purgmistra i vší rady města Brna, kterým sě zavazují a zapisují Vokovi, i Janovi bratřiem] z Holštajna, erbuom jich i tomu, ktož by ty listy jměli s jich dobrú vuolí, týž Vok mladšie dobrú vuolí dal listem s osmi pečetmi Martinovi Permanovi, měštěnínu brněnskému, paní Kordule, ženě jeho, jich erbóm i budúciem a zejména také Kateřině Helmšmidové, měštce brněnskej, aby oni ten plat v témž právě drželi a brali do výplaty, tak jakož jsú oni sami drželi a po- žívali. List dán u Brně v sobotu den svatých Fabiana a Šebestiana [20. led. 1431], léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého třidcátého prvnieho. 36. List latinský Ladislava, uherského, českého krále, vejvody rakúského a mar- grabí moravského, kterým zapisuje Janovi Holubářovi z Náchoda do jeho života třidceti hřiven platu ročnieho na městě Olomúci na tej summě, kterúž měštěné a obyvatelé téhož města do komory dlužni jsú vydávati, aby jemu to vydáváno bylo
Strana 583
z roku 1459. 583 rozdielně, patnást hřiven na svatého Havla a na svatého Jiřie také patnáste hřiven, bez všelikého obmeškání a prodlévánie. List dán v Praze den svatého Jana narození [24. června 1454], léta božieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, královstvie jeho léta uherského patnástého ale českého prvního. Po straně připsáno: List Holubáře na výplatu. 37. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, rakúského a lucem- burského vejvody, moravského a lužického margrabie, kterýmž třidceti hřiven platu ročnieho, ješto Janovi Holubářovi do života byl prve zapsal na městu Olomúci, tím druhým listem jemu Janovi Holubářovi, erbóm jeho i tomu, ktož by ten list jměl s jeho dobrú vuolí, na tom městě Olomúci těch třidceti hřiven ve třech stech hřivnách gr. jménem výplaty zapisuje, kterúž učiniti mohú králové čeští a margrabie moravští. List dán v Praze šestého dne měsíce řína, let božiech tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, královstvie jeho uherského patnástého a českého prvnieho [6. října 1454]. Po straně připsáno: Holubářů. 38. List latinský. My Jan, boží milostí margrabie moravský. Věděti mají všicni tento list vidúcí a čtúcí, kterýmžto čteno bude přítomný psaní, že my znamenajíce, [že] dlúhú a věrnú službú lásku naši i přízeň jest zaslúžil nyní i vždycky urozený Puota z Holštajna odjinad ze Vzdúnek, služebník náš věrný milý, zápisem těchto listuov jemu urozenému Puotovi již jmenovanému puojčujeme a dáváme na horách Hřé- běciech, kteréž sě tak jmenují, k Buchlovu, našemu hradu, příslušející, aby často jmenovaný Puota jměl plnú svobodu a vuoli s svými věčnými potomky k držení a vládení. Najprvé aby on urozený Puota svrchuřečený slušné hony zvieřecí jměl s jinými se všemi hony, i břevna a les k stavení i k topení a ku pálení, což by jemu do Vzdúnek potřebí bylo, se všemi svými potomky, jakož svrchu se vypisuje. Také jim puojčujem i dáváme, aby na dřéveřečených horách svým sveřepicím i všeli- kýmu dobytku pastvu jměli, i také aby seno v těch horách svrchupsaných sveřepicím i k své potřebě, kde by najblíž Vzdúnkám příleželo a jeho zbožie, mohl dělati. Item jestližeby městečko Vzdúnky a vsi ke Vzdúnkám příslušející ohněm byly spáleny, jehož toho nebuď, také puojčujeme i dáváme vuoli svrchuřečenému Puotovi z Hol- štajna odjinud ze Vzdúnek, aby jeho chudí lidé les k stavení z těch hor mohli bráti. Také my jsme dlužni jemu urozenému Puotovi a jeho věčným potomkóm pět set hřiven gr. střiebrných praských a moravského čísla, počítajíc za každú hřivnu čtyři a šedesáte gr., aby synové naši a potomkové tomuto našemu dání neodpírali a naši zástavy neodvolali, ale svú vuoli k tomu přidali. Pakli byl vuole a přiezni své k tomu
z roku 1459. 583 rozdielně, patnást hřiven na svatého Havla a na svatého Jiřie také patnáste hřiven, bez všelikého obmeškání a prodlévánie. List dán v Praze den svatého Jana narození [24. června 1454], léta božieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, královstvie jeho léta uherského patnástého ale českého prvního. Po straně připsáno: List Holubáře na výplatu. 37. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, rakúského a lucem- burského vejvody, moravského a lužického margrabie, kterýmž třidceti hřiven platu ročnieho, ješto Janovi Holubářovi do života byl prve zapsal na městu Olomúci, tím druhým listem jemu Janovi Holubářovi, erbóm jeho i tomu, ktož by ten list jměl s jeho dobrú vuolí, na tom městě Olomúci těch třidceti hřiven ve třech stech hřivnách gr. jménem výplaty zapisuje, kterúž učiniti mohú králové čeští a margrabie moravští. List dán v Praze šestého dne měsíce řína, let božiech tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, královstvie jeho uherského patnástého a českého prvnieho [6. října 1454]. Po straně připsáno: Holubářů. 38. List latinský. My Jan, boží milostí margrabie moravský. Věděti mají všicni tento list vidúcí a čtúcí, kterýmžto čteno bude přítomný psaní, že my znamenajíce, [že] dlúhú a věrnú službú lásku naši i přízeň jest zaslúžil nyní i vždycky urozený Puota z Holštajna odjinad ze Vzdúnek, služebník náš věrný milý, zápisem těchto listuov jemu urozenému Puotovi již jmenovanému puojčujeme a dáváme na horách Hřé- běciech, kteréž sě tak jmenují, k Buchlovu, našemu hradu, příslušející, aby často jmenovaný Puota jměl plnú svobodu a vuoli s svými věčnými potomky k držení a vládení. Najprvé aby on urozený Puota svrchuřečený slušné hony zvieřecí jměl s jinými se všemi hony, i břevna a les k stavení i k topení a ku pálení, což by jemu do Vzdúnek potřebí bylo, se všemi svými potomky, jakož svrchu se vypisuje. Také jim puojčujem i dáváme, aby na dřéveřečených horách svým sveřepicím i všeli- kýmu dobytku pastvu jměli, i také aby seno v těch horách svrchupsaných sveřepicím i k své potřebě, kde by najblíž Vzdúnkám příleželo a jeho zbožie, mohl dělati. Item jestližeby městečko Vzdúnky a vsi ke Vzdúnkám příslušející ohněm byly spáleny, jehož toho nebuď, také puojčujeme i dáváme vuoli svrchuřečenému Puotovi z Hol- štajna odjinud ze Vzdúnek, aby jeho chudí lidé les k stavení z těch hor mohli bráti. Také my jsme dlužni jemu urozenému Puotovi a jeho věčným potomkóm pět set hřiven gr. střiebrných praských a moravského čísla, počítajíc za každú hřivnu čtyři a šedesáte gr., aby synové naši a potomkové tomuto našemu dání neodpírali a naši zástavy neodvolali, ale svú vuoli k tomu přidali. Pakli byl vuole a přiezni své k tomu
Strana 584
584 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského dáti nechtěli, tehdy my a potomkové naši dlužni jsme dáti svrchupsaných pět set hřiven gr. z komory naší nebo padesát hřiven gr. pravého a čistého platu na zemi ukázati řečenému Puotovi a jeho potomkóm. Tej věci na svědomí naše pečet k to- muto listu přivěšena. Dán na Špilmberce nad Brnem, hradě našem, na víru obrácení svatého Pavla [25. Jan. 1358], léta božieho tisícieho třistého padesátého osmého. V diplomatáři moravském list tento není. 39. List latinský. Sigmund, božie milostí římský král, vždy rozmnožitel říše, uherský, český, dalmacský, charvacský oc. král, známo činíme tiemto listem všem vóbec: Jakožto urozený Ščepán z Vartnova, věrný náš milý, hrad Cimburk od uro- zeného Voka z Holštajna, věrného našeho milého, v tisíci kopách gr. praských k svým rukám a k vuoli své jest vyplatil a osvobodil, a my za jeho škody, kteréž jesti vzal na tvrzi Vzdúnkách, i také za služby jeho pět set a padesáte kop gr. praských jemu jsme přidali, i svolili, aby sto kop gr. na stavení a opravování řečeného hradu na- ložiti mohl, avšak s dobrým naučením nebli duovodem, takže ta všecka summa tisíc sedm set kop činí: chtíce zajisté jeho o tu summu ubezpečiti a jista učiniti, témuž Ščepánovi dřéveřečený hrad náš Cimburk, s městečkem Kořičany i s kostelním po- dacím tudiež, opět se vsemi Leskovec, Črnikovice se dvorem a Važany se dvorem, se třmi rybníky na Stupavě, mlýny, lesy, horami, údolími, hony, rybnými lovy, me- zemi, hranicemi, lukami, roli, pastvami, plným právem, súdy, vinami, panstviem, užitky i požitky, činžemi i příslušenstvími všelikerakými, nic hole nevymíňujíce, jakožto ten hrad prve jasní margrabie moravští, předkové naši, šlechtici i urození od těch jistých margrabí v základě a v spravování drželi jsú, žádného sobě užitku v tom nezacho- vávajíce, v dřéveřených tisíci a sedmi stech kopách gr. praských zastavili sme a za- vadili, zastavujem a zavazujem, tak totižto, aby napředřečený Ščepán a dědicové jeho i také ten neboli ti, kteří přítomný list s jeho dobrú vuolí by jměl neb jměli, na- předpravení toho hradu Cimburka s příslušenstvími, jakož napřed psáno jest, všeli- kerakými tak dlúho požívali a jej drželi i jmieti mají, dokovad bychom my anebo potomkové naši, margrabí moravští, ten od nich v těch tisících sedmi stech nevy- platili penězi hotovými anebo jim za ten dosti učinili. Má také řečený hrad Cimburk nám byti otevřín, tak abychom my anebo potomkové naši z toho protiv nepřátelóm našim pomáhati mohli tolikrát, kolikrát by bylo potřebí, avšak bez jeho Ščepánovy a erbuov jeho i potomkuov škody, na naše náklady a útraty. Také kdyžbychom my neboli potomkové naši prve řečený hrad s jeho příslušenstviem od napředpraveného Ščepána i jeho erbuov nebo budúcích jeho vyplatiti chtěli, tehdy jim to čtvrt léta jednoho roku napřed máme oznámiti, a oni nám toho hradu s jeho příslušenstviem, vezmúc dostiučinění slušné, mají postúpiti, lest i faleš každý opustíce, pod svědomiem
584 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského dáti nechtěli, tehdy my a potomkové naši dlužni jsme dáti svrchupsaných pět set hřiven gr. z komory naší nebo padesát hřiven gr. pravého a čistého platu na zemi ukázati řečenému Puotovi a jeho potomkóm. Tej věci na svědomí naše pečet k to- muto listu přivěšena. Dán na Špilmberce nad Brnem, hradě našem, na víru obrácení svatého Pavla [25. Jan. 1358], léta božieho tisícieho třistého padesátého osmého. V diplomatáři moravském list tento není. 39. List latinský. Sigmund, božie milostí římský král, vždy rozmnožitel říše, uherský, český, dalmacský, charvacský oc. král, známo činíme tiemto listem všem vóbec: Jakožto urozený Ščepán z Vartnova, věrný náš milý, hrad Cimburk od uro- zeného Voka z Holštajna, věrného našeho milého, v tisíci kopách gr. praských k svým rukám a k vuoli své jest vyplatil a osvobodil, a my za jeho škody, kteréž jesti vzal na tvrzi Vzdúnkách, i také za služby jeho pět set a padesáte kop gr. praských jemu jsme přidali, i svolili, aby sto kop gr. na stavení a opravování řečeného hradu na- ložiti mohl, avšak s dobrým naučením nebli duovodem, takže ta všecka summa tisíc sedm set kop činí: chtíce zajisté jeho o tu summu ubezpečiti a jista učiniti, témuž Ščepánovi dřéveřečený hrad náš Cimburk, s městečkem Kořičany i s kostelním po- dacím tudiež, opět se vsemi Leskovec, Črnikovice se dvorem a Važany se dvorem, se třmi rybníky na Stupavě, mlýny, lesy, horami, údolími, hony, rybnými lovy, me- zemi, hranicemi, lukami, roli, pastvami, plným právem, súdy, vinami, panstviem, užitky i požitky, činžemi i příslušenstvími všelikerakými, nic hole nevymíňujíce, jakožto ten hrad prve jasní margrabie moravští, předkové naši, šlechtici i urození od těch jistých margrabí v základě a v spravování drželi jsú, žádného sobě užitku v tom nezacho- vávajíce, v dřéveřených tisíci a sedmi stech kopách gr. praských zastavili sme a za- vadili, zastavujem a zavazujem, tak totižto, aby napředřečený Ščepán a dědicové jeho i také ten neboli ti, kteří přítomný list s jeho dobrú vuolí by jměl neb jměli, na- předpravení toho hradu Cimburka s příslušenstvími, jakož napřed psáno jest, všeli- kerakými tak dlúho požívali a jej drželi i jmieti mají, dokovad bychom my anebo potomkové naši, margrabí moravští, ten od nich v těch tisících sedmi stech nevy- platili penězi hotovými anebo jim za ten dosti učinili. Má také řečený hrad Cimburk nám byti otevřín, tak abychom my anebo potomkové naši z toho protiv nepřátelóm našim pomáhati mohli tolikrát, kolikrát by bylo potřebí, avšak bez jeho Ščepánovy a erbuov jeho i potomkuov škody, na naše náklady a útraty. Také kdyžbychom my neboli potomkové naši prve řečený hrad s jeho příslušenstviem od napředpraveného Ščepána i jeho erbuov nebo budúcích jeho vyplatiti chtěli, tehdy jim to čtvrt léta jednoho roku napřed máme oznámiti, a oni nám toho hradu s jeho příslušenstviem, vezmúc dostiučinění slušné, mají postúpiti, lest i faleš každý opustíce, pod svědomiem
Strana 585
z roku 1459. 585 přítomnieho listu našeho majestátu pečetí. Dán v Prešpurce léta božieho tisícieho čtyřistého dvadcatého devátého, najbližlší sobotu po hodu Narození svaté Maří, let královstvie uherského oc. čtyřidcátého třetieho, římského devatenástého a českého desátého. [10. září 1429]. 40. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto Hanúškovi z Poličky a jeho erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, zastavil a zapsal mlýn u Redleins na Cejli s jeho příslušenstviem v puol třetiem stu hř. gr. praských jmenem výplaty, kterúž učiniti mohú králové čeští a margrabie moravští; a nákladuov, ačby které na stavení toho mlýna učinili, těch k tomu po- čítati nemají. List dán u Brně léta tisícieho čtyřistého a potom dvadcátého prvnieho léta, na svatého Klementa [23. listop. 1421], královstvie jeho uherského oc. ve třid- cátém pátém, římského ve dvanádstém a českého v druhém létě. Po straně psáno jinou rukou: Mlýn Ryšanů výplatný. 41. List německý Albrechta, vejvody rakúského oc. a margrabí moravského, kterýž slovo od slova tako svědší: Albrecht, božie milostí vejvoda rakúský, štýrský, koru- tanský a karniolský, markrabie moravský a hrabě tirolský oc., známo činíme tiemto listem všem vuobec: dávno zajisté věrnému našemu Hanúškovi Tyrolt, měštěnu našemu brněnskému, mlýn náš, kterýž v Redleins blíž Brna na vodě Cvitavě leží, dali sme i dáváme k držení i požívání podle zapsání listu na to učiněných. Ale že potom nevěrní Husáci kacieři ten jistý mlýn často jsú vypalovali a ovšem úplně zka- zovali tak mnoho, že Hanúšek již řečený toho zasě nemohl stavěti a skrz jménem prodaje od sebe odlúčiti jest přinucen: a protož k takovému prodaji a odlúčení naše plné dali jsme a tiemto listem dáváme naše svolení a povolení takovúto měrú, aby ten neb ti, jenž by dřéveřečený mlýn kúpili, ten drželi i toho požívali týmž právem, jako Hanúšek dřéveřečený do sie chvíle držel a jím vládil, a také aby ten zasě stavili i opravovali. A když bychom my, erbové neboli budúcí naši, margrabí moravští, ten mlýn od dřéveřečených kupiteluov neboli potomkuov jejich vyplatiti a zasě chtěli jmieti, tehdy aby oni nám toho bez odpornosti postúpili; avšak toto znamenitě při- čiňujíce, že těm kupitelóm, dědicóm nebo potomkóm jejich za to, což jsú za kúpení, za stavení a za opravení řečeného mlýna vědomě vydali a naložili, nade všecko prvé jim sě má dosti státi, lest i faleš každý oddalujíce. K těmto věcem na svědomie a na potvrzenie pečet naše jest k listu přivěšena. Dán u Vídni v pondělí najbliší po hodu Všech Svatých [6. listop. 1430] léta božieho tisíc čtyři sta třidcátého. Archiv Český VII. 74
z roku 1459. 585 přítomnieho listu našeho majestátu pečetí. Dán v Prešpurce léta božieho tisícieho čtyřistého dvadcatého devátého, najbližlší sobotu po hodu Narození svaté Maří, let královstvie uherského oc. čtyřidcátého třetieho, římského devatenástého a českého desátého. [10. září 1429]. 40. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto Hanúškovi z Poličky a jeho erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, zastavil a zapsal mlýn u Redleins na Cejli s jeho příslušenstviem v puol třetiem stu hř. gr. praských jmenem výplaty, kterúž učiniti mohú králové čeští a margrabie moravští; a nákladuov, ačby které na stavení toho mlýna učinili, těch k tomu po- čítati nemají. List dán u Brně léta tisícieho čtyřistého a potom dvadcátého prvnieho léta, na svatého Klementa [23. listop. 1421], královstvie jeho uherského oc. ve třid- cátém pátém, římského ve dvanádstém a českého v druhém létě. Po straně psáno jinou rukou: Mlýn Ryšanů výplatný. 41. List německý Albrechta, vejvody rakúského oc. a margrabí moravského, kterýž slovo od slova tako svědší: Albrecht, božie milostí vejvoda rakúský, štýrský, koru- tanský a karniolský, markrabie moravský a hrabě tirolský oc., známo činíme tiemto listem všem vuobec: dávno zajisté věrnému našemu Hanúškovi Tyrolt, měštěnu našemu brněnskému, mlýn náš, kterýž v Redleins blíž Brna na vodě Cvitavě leží, dali sme i dáváme k držení i požívání podle zapsání listu na to učiněných. Ale že potom nevěrní Husáci kacieři ten jistý mlýn často jsú vypalovali a ovšem úplně zka- zovali tak mnoho, že Hanúšek již řečený toho zasě nemohl stavěti a skrz jménem prodaje od sebe odlúčiti jest přinucen: a protož k takovému prodaji a odlúčení naše plné dali jsme a tiemto listem dáváme naše svolení a povolení takovúto měrú, aby ten neb ti, jenž by dřéveřečený mlýn kúpili, ten drželi i toho požívali týmž právem, jako Hanúšek dřéveřečený do sie chvíle držel a jím vládil, a také aby ten zasě stavili i opravovali. A když bychom my, erbové neboli budúcí naši, margrabí moravští, ten mlýn od dřéveřečených kupiteluov neboli potomkuov jejich vyplatiti a zasě chtěli jmieti, tehdy aby oni nám toho bez odpornosti postúpili; avšak toto znamenitě při- čiňujíce, že těm kupitelóm, dědicóm nebo potomkóm jejich za to, což jsú za kúpení, za stavení a za opravení řečeného mlýna vědomě vydali a naložili, nade všecko prvé jim sě má dosti státi, lest i faleš každý oddalujíce. K těmto věcem na svědomie a na potvrzenie pečet naše jest k listu přivěšena. Dán u Vídni v pondělí najbliší po hodu Všech Svatých [6. listop. 1430] léta božieho tisíc čtyři sta třidcátého. Archiv Český VII. 74
Strana 586
586 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského 42. List německý Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž sě přiznává, že Rackovi Bubnovi za jeho službu i za škody, kteréž v službách jeho vzal, jemu čtyři sta kop gr. českých dlužen ostává, v kterýchžto čtyrech stech kopách gr. témuž Rackovi, erbóm jeho i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho nebo erbuov jeho dobrú vuolí, zastavuje třidcet hř. gr. platu komorního na městečku Evanovi- ciech a na jeho příslušenstvie jménem výplaty, kerúž učiniti mohú králové čeští a margrabie moravští. List dán v Tatě let božích tisíc čtyři sta dvadcátého a třetieho, najbliší pátek před svatým Tomášem [17. pros. 1423], královstvie jeho uherského třidcátého sedmého, římského čtrnádstého a českého čtvrtého léta. Pod tímto kusem v rukopisu připsáno: Na to sě slušie ptáti ješče, císař Sigmund zemi byl neoddal. 43. Na ten list Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž za- pisuje třidceti hř. gr. platu komorního na Evanovicích Rackovi Bubnovi a jeho erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, Václav řečený Varlejch, bratr jeho, dobrú vuoli dal Jeronymovi Pivejnerovi z Výškova a Janovi z Popůvek, jich erbóm i budúciem. List dán v Brně let božích tisícieho čtyřistého čtyřidcátého prvního, ten úterý po hodu slavném Svatého Ducha [6. června 1441]. 44. Na týž list Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, a na těch třidceti hř. platu komorního na Evanovicích oc. Jeronym Pivejner a Janek z Po- půvek i na tu dobrú vuoli, kterúž od Václava Bubna na ten list i na ten plat jměli, dále také svú dobrú vuoli dali Michalovi Kunisfeldarovi, měštěnínu brněn- skému, Margretě, manželce jeho, jich erbóm i budúcím. List dán u Brně let božiech tisícieho čtyřistého čtyřidcátého čtvrtého, ten čtvrtek den svatej Doroty [6. února 1444]. 45. List německý Clause, v ty časy purgmistra, a rady města Olomúce, kterýmžto Hanušovi Ryšanovi, měštěnínu brněnskému, Kateřině, jeho manželce, jich erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, zastavují pět a dvadceti kop mince moravské a pláteže v puol třetiem stu kopách gr. na městě Olomúci k výplatě, kerúž učiniti mohú burgmistr a rada téhož města, nynější i budúcí, a to proto, že jsú jinde plat odtíženější od Hanuše kuchmistra z Rabštajna a Vítka z Wildorfu zspytali [ruk. z sspytali] a zaplatili. List dán v Olomúci v úterý [sic] den svatého Franciška [4. října 1453], léta božieho tisícieho čtyřistého padesátého třetieho léta.
586 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského 42. List německý Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž sě přiznává, že Rackovi Bubnovi za jeho službu i za škody, kteréž v službách jeho vzal, jemu čtyři sta kop gr. českých dlužen ostává, v kterýchžto čtyrech stech kopách gr. témuž Rackovi, erbóm jeho i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho nebo erbuov jeho dobrú vuolí, zastavuje třidcet hř. gr. platu komorního na městečku Evanovi- ciech a na jeho příslušenstvie jménem výplaty, kerúž učiniti mohú králové čeští a margrabie moravští. List dán v Tatě let božích tisíc čtyři sta dvadcátého a třetieho, najbliší pátek před svatým Tomášem [17. pros. 1423], královstvie jeho uherského třidcátého sedmého, římského čtrnádstého a českého čtvrtého léta. Pod tímto kusem v rukopisu připsáno: Na to sě slušie ptáti ješče, císař Sigmund zemi byl neoddal. 43. Na ten list Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž za- pisuje třidceti hř. gr. platu komorního na Evanovicích Rackovi Bubnovi a jeho erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, Václav řečený Varlejch, bratr jeho, dobrú vuoli dal Jeronymovi Pivejnerovi z Výškova a Janovi z Popůvek, jich erbóm i budúciem. List dán v Brně let božích tisícieho čtyřistého čtyřidcátého prvního, ten úterý po hodu slavném Svatého Ducha [6. června 1441]. 44. Na týž list Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, a na těch třidceti hř. platu komorního na Evanovicích oc. Jeronym Pivejner a Janek z Po- půvek i na tu dobrú vuoli, kterúž od Václava Bubna na ten list i na ten plat jměli, dále také svú dobrú vuoli dali Michalovi Kunisfeldarovi, měštěnínu brněn- skému, Margretě, manželce jeho, jich erbóm i budúcím. List dán u Brně let božiech tisícieho čtyřistého čtyřidcátého čtvrtého, ten čtvrtek den svatej Doroty [6. února 1444]. 45. List německý Clause, v ty časy purgmistra, a rady města Olomúce, kterýmžto Hanušovi Ryšanovi, měštěnínu brněnskému, Kateřině, jeho manželce, jich erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, zastavují pět a dvadceti kop mince moravské a pláteže v puol třetiem stu kopách gr. na městě Olomúci k výplatě, kerúž učiniti mohú burgmistr a rada téhož města, nynější i budúcí, a to proto, že jsú jinde plat odtíženější od Hanuše kuchmistra z Rabštajna a Vítka z Wildorfu zspytali [ruk. z sspytali] a zaplatili. List dán v Olomúci v úterý [sic] den svatého Franciška [4. října 1453], léta božieho tisícieho čtyřistého padesátého třetieho léta.
Strana 587
z roku 1459. 587 46. List český Václava z Michalovic, mistra křižovničieho zákona svatého Jana Jeruzalemského v Čechách a v Moravě, v Polšče, v Slezí, v Rakúsiech, v Štyršče. Bratr Jan převor i vešken konvent domu Praského u Matky Božie na Malé straně oc. i jiní komendorové oc, kterýmž zapisují Michalovi Kunigfeldarovi, měštěnínu u Brně, jeho manželce, erbóm jeho i budúcím, i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, všecko Orlovské i Evanovské zbožie v patnásti stech hř. bez desíti kop gr. praských, a k tomu také ve dvú stú kopách gr., sobě i svým budúcím na tom vý- platu zachovávajíce. List dán u Brně let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého pátého, den svatého Briccí [13. listop. 1445]. 47. List český. Jošt z Rozenberka, božie a apoštolskou milostí zvolený a potvr- zený biskup kostela Vratislavského, mistr obecný Českého převorstvie i také svatého Praského kostela probošt, kněz Václav, tej chvíle převor kostela Strakonického, i vešken konvent téhož domu Strakonického i jiní převorové a komendorové téhož zákona křižovničieho zákona svatého Jana Jerozolimitanského oc, kterýmž Hanušovi Ryšanovi u Brně, Kateřině, manželce jeho vlastní, erbóm jich i budúcím a k věrné jich ruce Jeronymovi z Pivína, tisíce zlatých uherských ku prvniemu dluhu, totiž 15 stem hř. bez desíti kop a ke dvěma stem kopám, na Orlovském a Evanovském zbožie s jeho příslušenstviem připisují, výplatu po dvanádsti letech pořád zběhlých sobě i svým budúcím pozóstavujíce, kterúž učiniti mohú po těch dvanádsti letech, dadúc puol léta jim napřed věděti. List dán v Strakoniciech let božiech tisícieho čtyřistého padesátého šestého, v sobotu po slavném hodu Narození panny Marie matky božie [11. září 1456]. 48. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, rakúského vejvody a margrabí moravského, kterýmžto JMt své povolení dává knězi Joštovi i Hanušovi Ryšanovi k tej zástavě Orlovského i Evanovského zbožie vedle listuov a zapsání, kteréž na tu zástavu dále světšie i šíře ukazují. Dán u Vídni dvadcátého prvého dne měsíce srpna let božiech tisíc čtyři sta padesátého šestého, královstvie jeho uherského sedmnástého ale českého prvního [21. srpna 1456]. 49. List Joštů, margrabie bramburského, margrabí a pána moravského, kterýmžto Erhartovi Puškovi mladému z Kunína Města, jeho erbóm i budúcím, ves Mladšie, ježto k hradu Úsovu příslušela, s činžemi, užitky rozličnými, s lesy, se všemi luhy, 74*
z roku 1459. 587 46. List český Václava z Michalovic, mistra křižovničieho zákona svatého Jana Jeruzalemského v Čechách a v Moravě, v Polšče, v Slezí, v Rakúsiech, v Štyršče. Bratr Jan převor i vešken konvent domu Praského u Matky Božie na Malé straně oc. i jiní komendorové oc, kterýmž zapisují Michalovi Kunigfeldarovi, měštěnínu u Brně, jeho manželce, erbóm jeho i budúcím, i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, všecko Orlovské i Evanovské zbožie v patnásti stech hř. bez desíti kop gr. praských, a k tomu také ve dvú stú kopách gr., sobě i svým budúcím na tom vý- platu zachovávajíce. List dán u Brně let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého pátého, den svatého Briccí [13. listop. 1445]. 47. List český. Jošt z Rozenberka, božie a apoštolskou milostí zvolený a potvr- zený biskup kostela Vratislavského, mistr obecný Českého převorstvie i také svatého Praského kostela probošt, kněz Václav, tej chvíle převor kostela Strakonického, i vešken konvent téhož domu Strakonického i jiní převorové a komendorové téhož zákona křižovničieho zákona svatého Jana Jerozolimitanského oc, kterýmž Hanušovi Ryšanovi u Brně, Kateřině, manželce jeho vlastní, erbóm jich i budúcím a k věrné jich ruce Jeronymovi z Pivína, tisíce zlatých uherských ku prvniemu dluhu, totiž 15 stem hř. bez desíti kop a ke dvěma stem kopám, na Orlovském a Evanovském zbožie s jeho příslušenstviem připisují, výplatu po dvanádsti letech pořád zběhlých sobě i svým budúcím pozóstavujíce, kterúž učiniti mohú po těch dvanádsti letech, dadúc puol léta jim napřed věděti. List dán v Strakoniciech let božiech tisícieho čtyřistého padesátého šestého, v sobotu po slavném hodu Narození panny Marie matky božie [11. září 1456]. 48. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, rakúského vejvody a margrabí moravského, kterýmžto JMt své povolení dává knězi Joštovi i Hanušovi Ryšanovi k tej zástavě Orlovského i Evanovského zbožie vedle listuov a zapsání, kteréž na tu zástavu dále světšie i šíře ukazují. Dán u Vídni dvadcátého prvého dne měsíce srpna let božiech tisíc čtyři sta padesátého šestého, královstvie jeho uherského sedmnástého ale českého prvního [21. srpna 1456]. 49. List Joštů, margrabie bramburského, margrabí a pána moravského, kterýmžto Erhartovi Puškovi mladému z Kunína Města, jeho erbóm i budúcím, ves Mladšie, ježto k hradu Úsovu příslušela, s činžemi, užitky rozličnými, s lesy, se všemi luhy, 74*
Strana 588
588 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského jenž tu jsú podle Dúbravy, s rybáři, rybárskými lovy, i s mýtem tudiež, a zvlášče s mlýnem, a s jiným se vším příslušenstviem, v třech stech kopách gr. zapisuje k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú margrabie mo- ravští. List dán léta narození syna božieho tisícieho čtyřistého osmého léta, tu neděli masopustní [25. února 1408]. Na straně připsáno rukou jinou: Mladšé nápad. 50. List Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto Erhartovi Puškovi mladému z Kunína Města, erbóm i budúciem jeho potvrzuje listu margrabie Jošta, jenž na tři sta kop gr. na ves Mladšie se vším příslušenstviem svědčí pod jménem výplaty, jakož list ten Joštů na tu zástavu lepí a šíře světšie. List dán v Praze let božiech tisíc čtyři sta sedmnástého, dvadcátého dne měsíce srpna, královstvie jeho léta českého padesátého pátého, římského čtyřidcátého druhého [20. srpna 1417]. 51. List Heníků z Waldštajna seděním na Židlochoviciech, kněze Jana, probošta Kroměříského, a Zicha z Vranovic, poručníkuov Jana Pušky z Kunstáta a z Otoslavic, kterýmž Ješkovi z Lhoty, Margretě sestře jeho, manželce Víškově z Stříteže, a Je- škovi z Húzové, ujci jeho, ves Mladšie se všiem příslušenstviem za šedesáte hř. gr. střiebrných moravského čísla prodali, i listy margrabí Jošta a krále Václava, kterýž na tu zástavu světšie, jim k tomu také vydali, aby oni to zbožie jměli, drželi i po- žívali tím vším právem, jako ti listové světšie. List dán v Olomúci léta tisícieho čtyřistého třidcátého sedmého, den svatého Kiliana [8. července 1437]. Tito poručníci tu ves Mladšie i ty listy Jošta margrabie a krále Václava po smrti Jana Pušky jsú prodali, ješto jsú ti listové ty časy po smrti toho Pušky žá- dnému dále nesvětšili. 52. List latinský Jošta, margrabie bramburského, markrabí a pána moravského, kterýmžto Petrovi z Kravař a z Plumlova za jeho službu jemu, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož list jmieti bude s jich dobrú vuolí, ve dvú tisící kopách gr. praských ves Kunovice se dvěma tvrzemi, s kostelním podacím tudiež, se dvory a vinohrady; item novú ves Memkovice, dvě vésce s mlýny a s jiným se vším příslušenstviem zapsal pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú margrabie moravští, erbové jich i budúcí. List dán u Brně let božiech tisícieho čtrstého prvého, v pátek před Na- rození pána našeho Ihezu Christa [23. pros. 1401]. Po straně připsáno jinou rukou: Kunovice.
588 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského jenž tu jsú podle Dúbravy, s rybáři, rybárskými lovy, i s mýtem tudiež, a zvlášče s mlýnem, a s jiným se vším příslušenstviem, v třech stech kopách gr. zapisuje k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú margrabie mo- ravští. List dán léta narození syna božieho tisícieho čtyřistého osmého léta, tu neděli masopustní [25. února 1408]. Na straně připsáno rukou jinou: Mladšé nápad. 50. List Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto Erhartovi Puškovi mladému z Kunína Města, erbóm i budúciem jeho potvrzuje listu margrabie Jošta, jenž na tři sta kop gr. na ves Mladšie se vším příslušenstviem svědčí pod jménem výplaty, jakož list ten Joštů na tu zástavu lepí a šíře světšie. List dán v Praze let božiech tisíc čtyři sta sedmnástého, dvadcátého dne měsíce srpna, královstvie jeho léta českého padesátého pátého, římského čtyřidcátého druhého [20. srpna 1417]. 51. List Heníků z Waldštajna seděním na Židlochoviciech, kněze Jana, probošta Kroměříského, a Zicha z Vranovic, poručníkuov Jana Pušky z Kunstáta a z Otoslavic, kterýmž Ješkovi z Lhoty, Margretě sestře jeho, manželce Víškově z Stříteže, a Je- škovi z Húzové, ujci jeho, ves Mladšie se všiem příslušenstviem za šedesáte hř. gr. střiebrných moravského čísla prodali, i listy margrabí Jošta a krále Václava, kterýž na tu zástavu světšie, jim k tomu také vydali, aby oni to zbožie jměli, drželi i po- žívali tím vším právem, jako ti listové světšie. List dán v Olomúci léta tisícieho čtyřistého třidcátého sedmého, den svatého Kiliana [8. července 1437]. Tito poručníci tu ves Mladšie i ty listy Jošta margrabie a krále Václava po smrti Jana Pušky jsú prodali, ješto jsú ti listové ty časy po smrti toho Pušky žá- dnému dále nesvětšili. 52. List latinský Jošta, margrabie bramburského, markrabí a pána moravského, kterýmžto Petrovi z Kravař a z Plumlova za jeho službu jemu, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož list jmieti bude s jich dobrú vuolí, ve dvú tisící kopách gr. praských ves Kunovice se dvěma tvrzemi, s kostelním podacím tudiež, se dvory a vinohrady; item novú ves Memkovice, dvě vésce s mlýny a s jiným se vším příslušenstviem zapsal pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú margrabie moravští, erbové jich i budúcí. List dán u Brně let božiech tisícieho čtrstého prvého, v pátek před Na- rození pána našeho Ihezu Christa [23. pros. 1401]. Po straně připsáno jinou rukou: Kunovice.
Strana 589
z roku 1459. 589 53. List český Jindřicha z Kravař, pána Plumlovského, kterýmž Kunovské zbožie se vším příslušenstviem v též právo, jakož otec jeho držel od Jošta, margrabí mo- ravského, prodal za dva tisíce kop gr. knězi Hynkovi, biskupu Nitrskému, i těm, ktož list ten Joštů margrabí jmieti bude s jeho dobrú vuolí, pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú Václav, král římský a český, nebli jeho budúcí králové češčí, neboli ti, komu by JMt přál anebo jeho budúcí přáli. List psán v Kunoviciech v středu před svatým Václavem [23. září 1433], let božiech tisícieho čtyřistého třidcátého třetieho. 54. List český kněze Hynka, biskupa Nitrského, kterýmž zbožie Kunovské se vším příslušenstviem, i list margrabí Jošta moravského i list Jindřicha z Kravař v tém všem právě, jakož sám držal, dává po své smrti Janovi Moravanskému, bratru svému, aby jemu témuž Janovi do jeho smrti od jiných přátel na tom nebylo překáženo, a po Janově smrti dává dále to zbožie všechno i ty listy strýci svému a jeho erbóm Art- lebovi a Hynkovi z Ostroha, i tomu, ktož by ten list jměl s jejich dobrú vuolí, k jmění, držení i požívání pod tú výminkú, aby oni šest set kop gr. dali tomu, komuž by týž kněz biskup za svého zdravého života neboli na smrti dáti odkázal. List dán v Nitře léta božieho tisícieho čtrstého patnástého, v ten hod svátek Těla božieho [30. května 1415]. 55. List latinský Václava, římského a českého oc. krále, kterýmž svoluje Prockovi z Habrovan, komorníkovi svému, aby městečko Kunovice s tvrzí tudiež se vším pří- slušenstviem vyplatiti mohl ve dvú tisících kopách od kněze Hynka, biskupa Nitr- ského, a Jana, bratra jeho řečeného Moravanský; kterýmižto dvěma tisícoma kopám jemu jeden tisíc kop gr. připsal za jeho službu, tak aby on i erbové jeho, i ten, ktož ten list s jeho a erbóv jeho dobrú vuolí jmieti bude, to městečko Kunovice s jeho příslušenstviem, kterým se kolivěk jménem jmenují, ve třech tisících] kopách drželi pod jménem výplaty, kterúž JMt za svého života mohl učiniti. A jestližeby za své živnosti JMt toho od nich ve třech tisících kopách nevyplatil, tehdy oni to jisté městečko Kunovice s jeho příslušenstviem mají k vlastniemu dědicstvie spra- vedlivě držeti. Dán v Praze let božích tisícieho čtrstého šestnástého, osmého dne měsíce črvna, královstvie našich léta českého padesátého čtvrtého, římského čtyřid- cátého prvního [8. června 1416]. 56. List český Procka z Habrovan, kterýmžto všecko právo své, kteréž jest jměl
z roku 1459. 589 53. List český Jindřicha z Kravař, pána Plumlovského, kterýmž Kunovské zbožie se vším příslušenstviem v též právo, jakož otec jeho držel od Jošta, margrabí mo- ravského, prodal za dva tisíce kop gr. knězi Hynkovi, biskupu Nitrskému, i těm, ktož list ten Joštů margrabí jmieti bude s jeho dobrú vuolí, pod jménem výplaty, kterúž učiniti mohú Václav, král římský a český, nebli jeho budúcí králové češčí, neboli ti, komu by JMt přál anebo jeho budúcí přáli. List psán v Kunoviciech v středu před svatým Václavem [23. září 1433], let božiech tisícieho čtyřistého třidcátého třetieho. 54. List český kněze Hynka, biskupa Nitrského, kterýmž zbožie Kunovské se vším příslušenstviem, i list margrabí Jošta moravského i list Jindřicha z Kravař v tém všem právě, jakož sám držal, dává po své smrti Janovi Moravanskému, bratru svému, aby jemu témuž Janovi do jeho smrti od jiných přátel na tom nebylo překáženo, a po Janově smrti dává dále to zbožie všechno i ty listy strýci svému a jeho erbóm Art- lebovi a Hynkovi z Ostroha, i tomu, ktož by ten list jměl s jejich dobrú vuolí, k jmění, držení i požívání pod tú výminkú, aby oni šest set kop gr. dali tomu, komuž by týž kněz biskup za svého zdravého života neboli na smrti dáti odkázal. List dán v Nitře léta božieho tisícieho čtrstého patnástého, v ten hod svátek Těla božieho [30. května 1415]. 55. List latinský Václava, římského a českého oc. krále, kterýmž svoluje Prockovi z Habrovan, komorníkovi svému, aby městečko Kunovice s tvrzí tudiež se vším pří- slušenstviem vyplatiti mohl ve dvú tisících kopách od kněze Hynka, biskupa Nitr- ského, a Jana, bratra jeho řečeného Moravanský; kterýmižto dvěma tisícoma kopám jemu jeden tisíc kop gr. připsal za jeho službu, tak aby on i erbové jeho, i ten, ktož ten list s jeho a erbóv jeho dobrú vuolí jmieti bude, to městečko Kunovice s jeho příslušenstviem, kterým se kolivěk jménem jmenují, ve třech tisících] kopách drželi pod jménem výplaty, kterúž JMt za svého života mohl učiniti. A jestližeby za své živnosti JMt toho od nich ve třech tisících kopách nevyplatil, tehdy oni to jisté městečko Kunovice s jeho příslušenstviem mají k vlastniemu dědicstvie spra- vedlivě držeti. Dán v Praze let božích tisícieho čtrstého šestnástého, osmého dne měsíce črvna, královstvie našich léta českého padesátého čtvrtého, římského čtyřid- cátého prvního [8. června 1416]. 56. List český Procka z Habrovan, kterýmžto všecko právo své, kteréž jest jměl
Strana 590
590 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského k [z]božie Kunovskému vedle listu a zápisu krále Václava, římského a českého oc. krále, prodal svú dobrú vuolí, i ten jistý list krále Václava nyní řečený, knězi Hyn- kovi, biskupu Nitrskému, a strýci jeho Petrovi z Uherska, Hynkovi a Artlebovi bratřiem vlastním z Ostroha i jejich erbóm i těm všem, ktož by ty listy jměli s jejich dobrú vuolí dřévejmenovaných, k jmění, držení i požívání. List dán léta božieho tisícieho čtrstého sedmnádstého, ten pondělí před duostojnú pannú svatú Margretú u Brně [12. července 1417]. 57. Já Artleb z Ostrova a z Kunovic vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie anebo čtúce slyšeti budú, že sem dal i tohoto listu mocí dávám svým dobrým rozmyslem a svých přátel radú v ty časy, když sem to dobře učiniti mohl, dal sem i dávám tu dobrú vuoli i listy i právo i panstvie i moc, kteréž mám od najjasnějšieho krále Václava, krále českého dobrej paměti, a od jasného knížete margrabie Jošta, margrabie moravského, i listy, kteréž mám od urozeného pána, pana Jindřicha z Kravař, a list, kerýž mám od duostojného otce kněze Hynka, biskupa niterského, kteříž listové svědšie a jasnějie zpravují na Kunovské zbožie, a list, kerýž mám od slovutného Procka z Habrovan na Vlkoš na to zbožie, i všecky jiné listy, kteříž svědčie na dluhy, i tu dobrú vuoli i právo i panstvie i moc dal sem i tohoto listu mocí dávám bratru svému vlastnímu Stiborovi z Ostrova nedielnému a mým erbóm a jeho erbóm; a ktož by tento list svrchupsaného bratra mého Sti- bora dobrú vuolí a s našich erbóv dobrú vuolí jměl, aby měl tak plné právo i moc nad tiem zbožiem i nad listy, jako já svrchupsaný Artleb. A tomu na svědomí a pro lepšie jistotu svú sem vlastní pečet přivěsil k tomuto listu; a připrosil sem k tomu slovutných panoší Čeňka z Malotína, Sigmunda z Ořechového, Markvarta z Prakšic, Filipa z Újezda, Mikšíka z Tučap, Jindřicha Čihuovky, aby oni podle mne své pečeti na svědomí přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Hradišči v sobotu den svatej Alžběty [19. listop. 1429], léta od narození syna božieho tisíc čtyři sta dvadcátého devátého. 58. List český Kateřiny, dcery Petrovy z Uherska, kterýmž Hynkovi pánu Ku- novského [ruk. Kunovskému] zbožie i erbóm jeho i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho dobrú vuolí, dala listy, keréž jměla od Hynka, biskupa nitrského, i všecko právo své, kteréž jměla vedle těch listuov na Kunovské zbožie, odříkajíci sě všeho práva i všech listů, kteréž jest k tomu a na to zbožie jměla. List dán v Kunovicích v pátek před hodem Matky božie, ješto slove Hromnice [30. ledna 1456], léta po narození syna božieho tisíc čtyři sta padesátého šestého léta.
590 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského k [z]božie Kunovskému vedle listu a zápisu krále Václava, římského a českého oc. krále, prodal svú dobrú vuolí, i ten jistý list krále Václava nyní řečený, knězi Hyn- kovi, biskupu Nitrskému, a strýci jeho Petrovi z Uherska, Hynkovi a Artlebovi bratřiem vlastním z Ostroha i jejich erbóm i těm všem, ktož by ty listy jměli s jejich dobrú vuolí dřévejmenovaných, k jmění, držení i požívání. List dán léta božieho tisícieho čtrstého sedmnádstého, ten pondělí před duostojnú pannú svatú Margretú u Brně [12. července 1417]. 57. Já Artleb z Ostrova a z Kunovic vyznávám tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie anebo čtúce slyšeti budú, že sem dal i tohoto listu mocí dávám svým dobrým rozmyslem a svých přátel radú v ty časy, když sem to dobře učiniti mohl, dal sem i dávám tu dobrú vuoli i listy i právo i panstvie i moc, kteréž mám od najjasnějšieho krále Václava, krále českého dobrej paměti, a od jasného knížete margrabie Jošta, margrabie moravského, i listy, kteréž mám od urozeného pána, pana Jindřicha z Kravař, a list, kerýž mám od duostojného otce kněze Hynka, biskupa niterského, kteříž listové svědšie a jasnějie zpravují na Kunovské zbožie, a list, kerýž mám od slovutného Procka z Habrovan na Vlkoš na to zbožie, i všecky jiné listy, kteříž svědčie na dluhy, i tu dobrú vuoli i právo i panstvie i moc dal sem i tohoto listu mocí dávám bratru svému vlastnímu Stiborovi z Ostrova nedielnému a mým erbóm a jeho erbóm; a ktož by tento list svrchupsaného bratra mého Sti- bora dobrú vuolí a s našich erbóv dobrú vuolí jměl, aby měl tak plné právo i moc nad tiem zbožiem i nad listy, jako já svrchupsaný Artleb. A tomu na svědomí a pro lepšie jistotu svú sem vlastní pečet přivěsil k tomuto listu; a připrosil sem k tomu slovutných panoší Čeňka z Malotína, Sigmunda z Ořechového, Markvarta z Prakšic, Filipa z Újezda, Mikšíka z Tučap, Jindřicha Čihuovky, aby oni podle mne své pečeti na svědomí přivěsili k tomuto listu. Jenž jest dán v Hradišči v sobotu den svatej Alžběty [19. listop. 1429], léta od narození syna božieho tisíc čtyři sta dvadcátého devátého. 58. List český Kateřiny, dcery Petrovy z Uherska, kterýmž Hynkovi pánu Ku- novského [ruk. Kunovskému] zbožie i erbóm jeho i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho dobrú vuolí, dala listy, keréž jměla od Hynka, biskupa nitrského, i všecko právo své, kteréž jměla vedle těch listuov na Kunovské zbožie, odříkajíci sě všeho práva i všech listů, kteréž jest k tomu a na to zbožie jměla. List dán v Kunovicích v pátek před hodem Matky božie, ješto slove Hromnice [30. ledna 1456], léta po narození syna božieho tisíc čtyři sta padesátého šestého léta.
Strana 591
z roku 1459. 591 59. List latinský Jiřieho, krále českého, moravského margrabí, lucemburského, sleského vejvody a lužického margrabí, kterýmžto zapisuje hrad Veveřie se vším příslušenstviem knězi Přemkovi knížeti sleskému z Těšína a erbóm jeho ve třech tisících hř. moravských gr. praských; a aby ten hrad mohl lépe chován býti, jemu, erbóm i potomkóm jeho na všaký rok, dokovadž ta zástava zapsána jest a trvati bude, zapsal sto a patnást kop gr. a dvadceti gr., totiž na klášteře Třebíči osmdesáte hř. gr., na klášteře Zábrdovském deset kop gr., kteréž opatové těch klášteruov do ko- mory dlužni jsú vydávati, a deset kop na městečku Evančiciech, a druhých deset kop tudíž na mýtě, jenž do komory naší slušie, jemu, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, zapisuje k jmění, držení i požívání jménem výplaty, kterúž učiniti mohú králové češčí a margrabie moravščí, kdyžby puol léta napřed jim dali věděti. A na stavení toho hradu Veveřie tři sta hřiven mohú s dobrým svědomím naložiti; kterýchžto tři sta hřiven k první summě, totiž k třem tisícím hř. nadepsaným také jsú připsány. Také což lesu k stavení a ku pá- lení hradu Špilmberka potřebie bude, purgrabie špilmberský z těch lesů veverských moci bude bez jich příkazy bráti. Také ten hrad Veveřie králi JMti, jeho potomkóm nebo jménem jich úředníkóm, lidem jejich tolikrát, kolikrát jim sě líbiti bude, má otevřín býti, ale jemu Přemkovi, erbóm i budúcím jeho bez škody. A ktož ten list jmieti bude s Přemkovú, jeho erbuov i potomkuov dobrú vuolí, tomu též právo při- slušie všech věcí napřed dotčených. List dán u Brně sedmého dne měsíce srpna, let božiech tisícieho čtyřistého padesátého osmého, královstvie našeho léta prvého. [7. srpna 1458.] 60. List latinský Václava, římského a českého krále, kterýmž Joštovi Hechtovi z Rosic a jeho erbóm svoluje za jeho věrnú službu, kterúž jest jemu učinil a činiti bude v budúcích časích, aby Omnice a Bukovany v padesáti hř. moravských a praských gr. od Pacolda, lovce jeho, mohl vyplatiti; a když tu ves Omnice a Bukovany vyplatí, aby on i s erby svými to držel s kostelním podacím tudiež v Omniciech, i toho po- kojně požíval k manstvie, služby obyčejné na tom a výplatu v padesáti hř. sobě a potomkóm svým, margrabím moravským, zachovávajíce. List dán v Točníce lét božiech tisíc čtyři sta dvanástého, let královstvie oc. českého padesátého, římského třidcátého sedmého [1412]. 61. List německý Václava, římského a českého oc. krále, kterýmž Janovi z Lomp- nice a jeho erbóm, i tomu, ktož ten list s Jana nyní řečeného dobrú vuolí jmieti
z roku 1459. 591 59. List latinský Jiřieho, krále českého, moravského margrabí, lucemburského, sleského vejvody a lužického margrabí, kterýmžto zapisuje hrad Veveřie se vším příslušenstviem knězi Přemkovi knížeti sleskému z Těšína a erbóm jeho ve třech tisících hř. moravských gr. praských; a aby ten hrad mohl lépe chován býti, jemu, erbóm i potomkóm jeho na všaký rok, dokovadž ta zástava zapsána jest a trvati bude, zapsal sto a patnást kop gr. a dvadceti gr., totiž na klášteře Třebíči osmdesáte hř. gr., na klášteře Zábrdovském deset kop gr., kteréž opatové těch klášteruov do ko- mory dlužni jsú vydávati, a deset kop na městečku Evančiciech, a druhých deset kop tudíž na mýtě, jenž do komory naší slušie, jemu, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, zapisuje k jmění, držení i požívání jménem výplaty, kterúž učiniti mohú králové češčí a margrabie moravščí, kdyžby puol léta napřed jim dali věděti. A na stavení toho hradu Veveřie tři sta hřiven mohú s dobrým svědomím naložiti; kterýchžto tři sta hřiven k první summě, totiž k třem tisícím hř. nadepsaným také jsú připsány. Také což lesu k stavení a ku pá- lení hradu Špilmberka potřebie bude, purgrabie špilmberský z těch lesů veverských moci bude bez jich příkazy bráti. Také ten hrad Veveřie králi JMti, jeho potomkóm nebo jménem jich úředníkóm, lidem jejich tolikrát, kolikrát jim sě líbiti bude, má otevřín býti, ale jemu Přemkovi, erbóm i budúcím jeho bez škody. A ktož ten list jmieti bude s Přemkovú, jeho erbuov i potomkuov dobrú vuolí, tomu též právo při- slušie všech věcí napřed dotčených. List dán u Brně sedmého dne měsíce srpna, let božiech tisícieho čtyřistého padesátého osmého, královstvie našeho léta prvého. [7. srpna 1458.] 60. List latinský Václava, římského a českého krále, kterýmž Joštovi Hechtovi z Rosic a jeho erbóm svoluje za jeho věrnú službu, kterúž jest jemu učinil a činiti bude v budúcích časích, aby Omnice a Bukovany v padesáti hř. moravských a praských gr. od Pacolda, lovce jeho, mohl vyplatiti; a když tu ves Omnice a Bukovany vyplatí, aby on i s erby svými to držel s kostelním podacím tudiež v Omniciech, i toho po- kojně požíval k manstvie, služby obyčejné na tom a výplatu v padesáti hř. sobě a potomkóm svým, margrabím moravským, zachovávajíce. List dán v Točníce lét božiech tisíc čtyři sta dvanástého, let královstvie oc. českého padesátého, římského třidcátého sedmého [1412]. 61. List německý Václava, římského a českého oc. krále, kterýmž Janovi z Lomp- nice a jeho erbóm, i tomu, ktož ten list s Jana nyní řečeného dobrú vuolí jmieti
Strana 592
592 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského bude, potvrzuje tej výplaty na vsi Chudčiciech blíž Bytéšky, kterúž od Prokopa Soběšína ve dvú stú kopách vyplatil, aby on s erby svými, i ti, ktož ten list s jeho dobrú vuolí jmieti bude, tu jistú ves Chudčice, kteráž k hradu Veveřie příslušie, se vším příslušenstviem jměli, drželi i požívali pod jménem výplaty, kterúž sobě a bu- dúciem svým, markrabím moravským, zachovává. A ti lidé v Chudčiciech les k stavení a ku pálení z lesu jeho mohú, což potřebie jim bude, bráti a nitcs více. List dán v Praze let božích tisíc čtyři sta osmnádstého léta, tu středu před svatým Vítem, [8. června 1418], královstvie jeho českého padesátého pátého a římského čtyřidcá- tého druhého léta. 62. List český Jana z Lompnice, kterýmž Joštovi Hechtovi z Rosic, jeho erbóm i budúcím na ten list krále Václava, kterýž na Chudčice světšie, dobrú vuoli dává. List dán u Brně den sv. Maří Magdalény [22. července 1442], let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého druhého. Následující v rukopisu zápis jest přetrhán; jest roven hořejšímu číslu 58. 63. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále a margrabí moravského, kterýmžto právo své, kteréž JMti po smrti Václava Hechta z Rosic příslušie a odmrtí na JMt připadlo v margrabstvie Moravském na zbožie manském, dává Přemkovi, knížeti Těšinskému, a erbóm jeho, avšak služby obyčejné, kteréž týž Přemek a erbové jeho z toho manstvie činiti mají, sobě a svým budúcím zachovává, tak jakož jsú předkóm jeho činili. List dán u Vídni pátého dne měsíce črvna, let božích tisíc čtyři sta padesátého pátého, let královstvie našich uherského šestnástého a českého dru- hého [5. června 1455]. 64. List latinský Jošta, margrabí bramburského, svatého římského císařstvie arci- komorník [sic], margrabie a pán [sic] moravský, kterýmžto povolení dává Janovi Voj- novi z Litavy, aby na ulici řečené Grilvice a na tom na všem příslušenstvie, kterúž od něho v osmdesáti hřivnách gr. v zástavě drží, tu Anně, manželce své, také osmde- sáte hř. gr. věna mohl ukázati, a to aby tak mocno bylo, jakoby ve dcky zemské vloženo bylo a vepsáno. List dán v Olomúci léta božieho tisícieho čtyřistého dru- hého, ten úterý před Květnú nedělí [14. března 1402].
592 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského bude, potvrzuje tej výplaty na vsi Chudčiciech blíž Bytéšky, kterúž od Prokopa Soběšína ve dvú stú kopách vyplatil, aby on s erby svými, i ti, ktož ten list s jeho dobrú vuolí jmieti bude, tu jistú ves Chudčice, kteráž k hradu Veveřie příslušie, se vším příslušenstviem jměli, drželi i požívali pod jménem výplaty, kterúž sobě a bu- dúciem svým, markrabím moravským, zachovává. A ti lidé v Chudčiciech les k stavení a ku pálení z lesu jeho mohú, což potřebie jim bude, bráti a nitcs více. List dán v Praze let božích tisíc čtyři sta osmnádstého léta, tu středu před svatým Vítem, [8. června 1418], královstvie jeho českého padesátého pátého a římského čtyřidcá- tého druhého léta. 62. List český Jana z Lompnice, kterýmž Joštovi Hechtovi z Rosic, jeho erbóm i budúcím na ten list krále Václava, kterýž na Chudčice světšie, dobrú vuoli dává. List dán u Brně den sv. Maří Magdalény [22. července 1442], let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého druhého. Následující v rukopisu zápis jest přetrhán; jest roven hořejšímu číslu 58. 63. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále a margrabí moravského, kterýmžto právo své, kteréž JMti po smrti Václava Hechta z Rosic příslušie a odmrtí na JMt připadlo v margrabstvie Moravském na zbožie manském, dává Přemkovi, knížeti Těšinskému, a erbóm jeho, avšak služby obyčejné, kteréž týž Přemek a erbové jeho z toho manstvie činiti mají, sobě a svým budúcím zachovává, tak jakož jsú předkóm jeho činili. List dán u Vídni pátého dne měsíce črvna, let božích tisíc čtyři sta padesátého pátého, let královstvie našich uherského šestnástého a českého dru- hého [5. června 1455]. 64. List latinský Jošta, margrabí bramburského, svatého římského císařstvie arci- komorník [sic], margrabie a pán [sic] moravský, kterýmžto povolení dává Janovi Voj- novi z Litavy, aby na ulici řečené Grilvice a na tom na všem příslušenstvie, kterúž od něho v osmdesáti hřivnách gr. v zástavě drží, tu Anně, manželce své, také osmde- sáte hř. gr. věna mohl ukázati, a to aby tak mocno bylo, jakoby ve dcky zemské vloženo bylo a vepsáno. List dán v Olomúci léta božieho tisícieho čtyřistého dru- hého, ten úterý před Květnú nedělí [14. března 1402].
Strana 593
z roku 1459. 593 65. List český Jana Vojny staršieho z Litavy, kterýmžto vyznává, že k rozká- zání Albrechta, římského, uherského a českého krále, ulici Grilvici tak řečenú u před- městí Brněnském Jeronymovi Pivejnerovi z Výškova i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho dobrú vuolí, v osmidesáti hř. gr. dobrých střiebrných věnných peněz vyplatiti dal, a jemu jí vedle JMti rozkázání v témž právě, jakož otec jeho Jan Vojna tu ulici s její příslušenstviem držel, postúpil vedle listu margrabí Jošta již řečeného, kterýž list jemu také dal i mocna svým listem toho všeho jest jeho učinil. List dán u Brně v pátek po svatém Jiřie [24. dubna 1439], po narození syna bo- žieho tisíc čtyři sta třidcátého a devátého léta. 66. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, vejvody rakúského a margrabí moravského, kterýmžto vyznává, kerak pro zaslúžení věrné a pilné Jero- nyma z Pivína, kteréž jest učinil Albrechtovi, uherskému a českému někdy oc. králi, otci JMti, tudíž také za službu ustavičnú, kerúž týž Jeronym jemu samému králi Ladislavovi i tomu margrabstvie Moravskému jest učinil, jemu a Martě, manželce jeho, jich erbóm i tomu, ktož ten list s Jeronymovú nebo Marty manželky jeho anebo jich erbuov jmieti bude dobrú vuolí, potvrzuje toho trhu a kúpení osm hř. gr. platu ročního v osmdesáti hř. gr. dobrých střiebrných praských, a k tomu také dva podsedky tu na tej ulici, kterýž [sic] puol kopy gr. do roka platí, jim přidává k jmění, držení i požívání, výplatu sobě, erbóm svým i budúcím, své komoře stolikoto aby učiniti mohl, zachovává, a jinému žádnému že k tej výplatě nemá svoleno býti beze lsti. List dán u Brně v pátek najbliší po svatém Jakubě apoštolu božiem [27. čer- vence 1453], léta božieho tisíc čtyři sta padesátého třetieho, korunování našeho krá- lovstvie uherského čtrnádstého. 67. List latinský Jošta, margrabí a pána mor., kterýmžto sě přiznává k dluhu peněžitému, ke třem stem a šedesáti hř. gr. praských, kteréž jest dlužen byl ostal bratřiem Augustinovi, převorovi kláštera nového založení u předměstí Brněnském, a konventu kláštera Svatého Kříže v Litomyšli zákona půstečničího; za kteréžto pe- nieze prodal jim ves Čechy se vším příslušenstviem takovúto měrú, aby on a dědi- cové jeho a budúcí margrabie moravští, prve než čtyři léta pořád minú, tu jistú ves Čechy s její příslušenstviem ve třech stech a šestdesáti hř. gr. od těch kněží mohli zasě vyplatiti. Pakliby ta čtyři léta minula a ta ves tak, jakož sě píše, vyplacena nebyla, tehdy ta ves Čechy se vším příslušenstviem dřéveřečenému převorovi a kon- ventu i také klášteru Svatého Kříže v Litomyšli příslušeti a věčně jim má zóstati. Archtv Český VII. 75
z roku 1459. 593 65. List český Jana Vojny staršieho z Litavy, kterýmžto vyznává, že k rozká- zání Albrechta, římského, uherského a českého krále, ulici Grilvici tak řečenú u před- městí Brněnském Jeronymovi Pivejnerovi z Výškova i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho dobrú vuolí, v osmidesáti hř. gr. dobrých střiebrných věnných peněz vyplatiti dal, a jemu jí vedle JMti rozkázání v témž právě, jakož otec jeho Jan Vojna tu ulici s její příslušenstviem držel, postúpil vedle listu margrabí Jošta již řečeného, kterýž list jemu také dal i mocna svým listem toho všeho jest jeho učinil. List dán u Brně v pátek po svatém Jiřie [24. dubna 1439], po narození syna bo- žieho tisíc čtyři sta třidcátého a devátého léta. 66. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, vejvody rakúského a margrabí moravského, kterýmžto vyznává, kerak pro zaslúžení věrné a pilné Jero- nyma z Pivína, kteréž jest učinil Albrechtovi, uherskému a českému někdy oc. králi, otci JMti, tudíž také za službu ustavičnú, kerúž týž Jeronym jemu samému králi Ladislavovi i tomu margrabstvie Moravskému jest učinil, jemu a Martě, manželce jeho, jich erbóm i tomu, ktož ten list s Jeronymovú nebo Marty manželky jeho anebo jich erbuov jmieti bude dobrú vuolí, potvrzuje toho trhu a kúpení osm hř. gr. platu ročního v osmdesáti hř. gr. dobrých střiebrných praských, a k tomu také dva podsedky tu na tej ulici, kterýž [sic] puol kopy gr. do roka platí, jim přidává k jmění, držení i požívání, výplatu sobě, erbóm svým i budúcím, své komoře stolikoto aby učiniti mohl, zachovává, a jinému žádnému že k tej výplatě nemá svoleno býti beze lsti. List dán u Brně v pátek najbliší po svatém Jakubě apoštolu božiem [27. čer- vence 1453], léta božieho tisíc čtyři sta padesátého třetieho, korunování našeho krá- lovstvie uherského čtrnádstého. 67. List latinský Jošta, margrabí a pána mor., kterýmžto sě přiznává k dluhu peněžitému, ke třem stem a šedesáti hř. gr. praských, kteréž jest dlužen byl ostal bratřiem Augustinovi, převorovi kláštera nového založení u předměstí Brněnském, a konventu kláštera Svatého Kříže v Litomyšli zákona půstečničího; za kteréžto pe- nieze prodal jim ves Čechy se vším příslušenstviem takovúto měrú, aby on a dědi- cové jeho a budúcí margrabie moravští, prve než čtyři léta pořád minú, tu jistú ves Čechy s její příslušenstviem ve třech stech a šestdesáti hř. gr. od těch kněží mohli zasě vyplatiti. Pakliby ta čtyři léta minula a ta ves tak, jakož sě píše, vyplacena nebyla, tehdy ta ves Čechy se vším příslušenstviem dřéveřečenému převorovi a kon- ventu i také klášteru Svatého Kříže v Litomyšli příslušeti a věčně jim má zóstati. Archtv Český VII. 75
Strana 594
594 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského A k tomu margrabie Prokop také jesti svolil. List dán u Brně let božích tisíc tři sta osmdesátého čtvrtého, v pátek před hodem Hromnicemi blahoslavené panny Marie přeslavné [29. ledna 1384].*) Item tito listové dolepsaní jsú registrováni ode pana Vaňka z Bozkovic a Jeronymem z Pivína bez přítomnosti pana Mikuláše Milonského. 68. List český Sigmunda, římského císaře, uherského a českého oc. krále, kte- rýmžto Blažkovi z Borotína, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož list ten s jeho neb erbuov jeho dobrú vuolí jmieti bude, hrad zbořený Bzenec i se všemi vsemi k tomu příslušnými, s lidmi, vinicemi i s jich desátky a s jiným se vším přislušen- stviem, v šesti tisíciech a ve dvú stú zlatých uherských zapsal pod jménem výplaty, kerúž sobě, Albrechtovi, vévodě rakúskému a margrabí moravskému, a erbóm jich i potomním margrabím moravským zachovává pod tú výminkú, že tu výplatu, kdyžby ji učiniti chtěli, mají jemu, erbóm jeho i budúcím před puol rokem to oznámiti. A což by na rybníky naložil nebo dvory, obsel před časem, toho vyplacenie a stúpení toho Blažek a jeho dědici mají požiti. Také hradu toho nižádnú věcí nemají zasě stavěti bez JMti svolení. List dán v Bělehradě v úterý před Božím narozením] [20. pros. 1435], léta božieho narození tisíc čtyři sta třidcátého pátého, let královských uher- ského ve čtyřidcátém devátém, římského v pětimezcítmém, českého v šestnádstém. 69. List český Albrechta, knížete rakúského a margrabí moravského, kterýmžto Blažkovi z Borotína, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož by list ten jměl s jich dobrú vuolí, potvrzuje listu Sigmunda císaře na tu zástavu Bzenecského zbožie, a tak sě k tomu přiznává, že císař Sigmund tu zástavu učinil z jeho povolení. List dán v Prešpurce tu neděli po svatém Michalu [2. října 1435], let božích tisíc čtyři sta třidcátého pátého léta. 70. List český Blažka z Borotína, kterýmžto Jiříkovi z Kravař a Strážnice, erbóm jeho i tomu, ktož by list ten jměl s jich dobrú vuolí, na list Sigmunda císaře a na druhý list Albrechta, margrabí moravského, kterýž na šest tisíc a na dvě stě zlatých uherských a na zástavu Bzenecského zbožie světšie, svú dobrú vuoli dává. List dán v Veselí ve čtvrtek den svatého Bartoloměje [24. srpna 1441], léta po narození syna božieho tisícieho čtyřistého čtyřidcátého prvého. *) Latinské znění listu tohoto podává V. Brandl: Codex dipl. et epist. Moraviae XI, str. 290 č. 320.
594 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského A k tomu margrabie Prokop také jesti svolil. List dán u Brně let božích tisíc tři sta osmdesátého čtvrtého, v pátek před hodem Hromnicemi blahoslavené panny Marie přeslavné [29. ledna 1384].*) Item tito listové dolepsaní jsú registrováni ode pana Vaňka z Bozkovic a Jeronymem z Pivína bez přítomnosti pana Mikuláše Milonského. 68. List český Sigmunda, římského císaře, uherského a českého oc. krále, kte- rýmžto Blažkovi z Borotína, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož list ten s jeho neb erbuov jeho dobrú vuolí jmieti bude, hrad zbořený Bzenec i se všemi vsemi k tomu příslušnými, s lidmi, vinicemi i s jich desátky a s jiným se vším přislušen- stviem, v šesti tisíciech a ve dvú stú zlatých uherských zapsal pod jménem výplaty, kerúž sobě, Albrechtovi, vévodě rakúskému a margrabí moravskému, a erbóm jich i potomním margrabím moravským zachovává pod tú výminkú, že tu výplatu, kdyžby ji učiniti chtěli, mají jemu, erbóm jeho i budúcím před puol rokem to oznámiti. A což by na rybníky naložil nebo dvory, obsel před časem, toho vyplacenie a stúpení toho Blažek a jeho dědici mají požiti. Také hradu toho nižádnú věcí nemají zasě stavěti bez JMti svolení. List dán v Bělehradě v úterý před Božím narozením] [20. pros. 1435], léta božieho narození tisíc čtyři sta třidcátého pátého, let královských uher- ského ve čtyřidcátém devátém, římského v pětimezcítmém, českého v šestnádstém. 69. List český Albrechta, knížete rakúského a margrabí moravského, kterýmžto Blažkovi z Borotína, erbóm i budúcím jeho i tomu, ktož by list ten jměl s jich dobrú vuolí, potvrzuje listu Sigmunda císaře na tu zástavu Bzenecského zbožie, a tak sě k tomu přiznává, že císař Sigmund tu zástavu učinil z jeho povolení. List dán v Prešpurce tu neděli po svatém Michalu [2. října 1435], let božích tisíc čtyři sta třidcátého pátého léta. 70. List český Blažka z Borotína, kterýmžto Jiříkovi z Kravař a Strážnice, erbóm jeho i tomu, ktož by list ten jměl s jich dobrú vuolí, na list Sigmunda císaře a na druhý list Albrechta, margrabí moravského, kterýž na šest tisíc a na dvě stě zlatých uherských a na zástavu Bzenecského zbožie světšie, svú dobrú vuoli dává. List dán v Veselí ve čtvrtek den svatého Bartoloměje [24. srpna 1441], léta po narození syna božieho tisícieho čtyřistého čtyřidcátého prvého. *) Latinské znění listu tohoto podává V. Brandl: Codex dipl. et epist. Moraviae XI, str. 290 č. 320.
Strana 595
z roku 1459. 595 71. My Ladislav, boží milostí uherský, český, dalmacký, charvacký oc. král, vé- voda rakúský a margrabie moravský oc, známo činíme tiemto listem všem, že vzhledše na věrné služby, kteréž nám činil jest urozený Jiřík z Kravař, věrný náš milý, a potom také činiti bude, témuž Jiříkovi tuto milost učinili sme a mocí královskú českú jakožto margrabie mor. listem tiemto činíme, že zbožie z Bzenecského, kteréž v zástavě svrchu psaný Jiřík drží, s jeho vším příslušenstviem, nechcem, by kto od něho do jehoto života vyplatiti mohl bez jeho vuole. A lidí těch k tomu zbožie příslušných nemá novými daněmi, poplatky nikterakž obtěžovati ani co nového na ně přimyšlovati, než je v jich starodávných platích, dáních a svobodách zachovati. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně den Zvěstování Matky božie [25. března 1456], léta od narození božieho syna tisícieho čtyřistého padesátého šestého, let královstvie našich uherského oc. v šestnádstém a českého v třetiem létě. 72. List latinský Sigmunda, římského a českého oc. krále, kterýmžto ves kláštera Velehradského jménem Huščenovice s její příslušenstviem Václavovi Lžičkovi z Dol- ních Dubňan a jeho erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho nebo erbuov jeho dobrú vuolí, za jeho službu ve třech stech kopách gr. mince a počtu praských zapsal pod jménem výplaty, kterúž sobě anebo tomu, komužto příslušie, výplatu za- chovává. List dán v Bews v neděli před svatým Janem, jenž slove před fortnú Latinsku [3. května 1422], let božiech tisíc čtyři sta dvadcátého druhého, královstvie jeho uherského v třidcátém šestém, římského v dvanástém a českého druhého. 73. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto dvě lúce, jenž ke vsi Huščenovicím kláštera Velehradského příslušie, ježto mezi zbožiem Babic a Huščenovic leží, Václavovi Lžičkovi za jeho službu i škody i erbóm jeho i tomu, ktož ten list s jich dobrú vuolí jmieti bude, ve sto kopách gr. praských pod jménem zástavy zapisuje, kterúž učiniti mohú ti, komuž ta výplata z práva pří- slušie. List dán v Starém Zvolenově den hodu blahoslavené Marie panny přeslavné, léta božieho tisícieho čtyrstého dvadcátého třetieho, královstvie jeho uherského oc. třidcátého sedmého, římského třinádstého a českého třetieho. Pečet jest nětco poka- žena [1423]. Mezi kusem tímto a následujícím jest rukou jinou připsáno: Na to muož ptáno býti, ješčeli tuto zemi císař Sigmund držel. 75*
z roku 1459. 595 71. My Ladislav, boží milostí uherský, český, dalmacký, charvacký oc. král, vé- voda rakúský a margrabie moravský oc, známo činíme tiemto listem všem, že vzhledše na věrné služby, kteréž nám činil jest urozený Jiřík z Kravař, věrný náš milý, a potom také činiti bude, témuž Jiříkovi tuto milost učinili sme a mocí královskú českú jakožto margrabie mor. listem tiemto činíme, že zbožie z Bzenecského, kteréž v zástavě svrchu psaný Jiřík drží, s jeho vším příslušenstviem, nechcem, by kto od něho do jehoto života vyplatiti mohl bez jeho vuole. A lidí těch k tomu zbožie příslušných nemá novými daněmi, poplatky nikterakž obtěžovati ani co nového na ně přimyšlovati, než je v jich starodávných platích, dáních a svobodách zachovati. Tomu na svědomie pečet naši královskú kázali sme přivěsiti k tomuto listu. Dán v Budíně den Zvěstování Matky božie [25. března 1456], léta od narození božieho syna tisícieho čtyřistého padesátého šestého, let královstvie našich uherského oc. v šestnádstém a českého v třetiem létě. 72. List latinský Sigmunda, římského a českého oc. krále, kterýmžto ves kláštera Velehradského jménem Huščenovice s její příslušenstviem Václavovi Lžičkovi z Dol- ních Dubňan a jeho erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jeho nebo erbuov jeho dobrú vuolí, za jeho službu ve třech stech kopách gr. mince a počtu praských zapsal pod jménem výplaty, kterúž sobě anebo tomu, komužto příslušie, výplatu za- chovává. List dán v Bews v neděli před svatým Janem, jenž slove před fortnú Latinsku [3. května 1422], let božiech tisíc čtyři sta dvadcátého druhého, královstvie jeho uherského v třidcátém šestém, římského v dvanástém a českého druhého. 73. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto dvě lúce, jenž ke vsi Huščenovicím kláštera Velehradského příslušie, ježto mezi zbožiem Babic a Huščenovic leží, Václavovi Lžičkovi za jeho službu i škody i erbóm jeho i tomu, ktož ten list s jich dobrú vuolí jmieti bude, ve sto kopách gr. praských pod jménem zástavy zapisuje, kterúž učiniti mohú ti, komuž ta výplata z práva pří- slušie. List dán v Starém Zvolenově den hodu blahoslavené Marie panny přeslavné, léta božieho tisícieho čtyrstého dvadcátého třetieho, královstvie jeho uherského oc. třidcátého sedmého, římského třinádstého a českého třetieho. Pečet jest nětco poka- žena [1423]. Mezi kusem tímto a následujícím jest rukou jinou připsáno: Na to muož ptáno býti, ješčeli tuto zemi císař Sigmund držel. 75*
Strana 596
596 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského 74. List český Jana a Čeňka vlastních bratrů nedílných z Dubňan, kterýmžto dobrú vuoli dává Petrovi a Jindřichovi bratřiem z Koltic i jich erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, na list Sigmunda, římského a českého oc. krále, kterýž na tři sta kop gr. a na tu zástavu Huščenovice Václavovi Lžičkovi z Dolních Dubňan světšie, i erbóm jeho, a na druhý list, kterýž na dvě lúce tudíž v Huščenovicích a na sto kop gr. témuž Václavovi a erbóm jeho pod jménem vý- platy na ty lúky světšie. List psán v Hradišči léta po narození syna božieho tisícieho čtyrstého čtyřidcátého léta [1440]. 75. My Jošt, boží milostí margrabie bramborský a moravský, vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi: Jakož jsme dlužni urozenej paní Agnešce z Hradce, paní Matúšově ženě z Cimburka, puol druhého sta kop gr. praských za její věno, tu jsme jí a její dětem a k věrné ruce panu Oldřichovi z Hradce v těch penězích zapsali na našem městě na Olomúci patnáste kop gr. platu úročnieho, aby ten na všaké [sic] léta brala a vybírala, na svatého Havla polovici, ježto nyní přijde najprve, a polovici na svatého Jiřie potom, a tak na všaké léto tak dlúho, dokudž jim těch peněz puol druhého sta kop gr. nezaplatíme úplně, anebo dokudž bychom jim toliko platu na zemi na jistém zboží neukázali. A toho na svědomí naši sme pečet k tomuto listu kázali přivěsiti. Jenž jest dán v Olomúci léta po božím narození tisíc čtyři sta sedmého léta, den svatých Filipa a Jakuba apoštoluov božiech [1. května 1407]. List kněze gardiánů z Olomúce od svatého Franciška. Od svatého Franciška kněží na ten list dobré vuole nemají. 76. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž Mikulášovi z Domamyslic a Dorotě, mateři jeho, i jich erbóm, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, za to, že jsú jemu dobrovolně hradu Šarova s jeho pří- slušenstviem postúpili, zapsal jim na lozunku města Olomúce třidceti hř. gr. platu ročnieho ve třech stech hř. gr. praských pod jménem výplaty, kteráž učiniti mohú králové češčí a margrabie moravščí. List dán v Brně léta po narození syna božieho tisíc čtyři sta dvadcátého prvého, v pondělí před svatú Kateřinú [24. listop. 1421], let královstvie uherského třidcátého pátého, římského dvanádstého a českého druhého. Po straně jinou rukou připsáno: List Mikulavše z Domamyslic. 77. List český margrabie Jošta, margrabie bramburského a moravského, kterýmžto sě přiznává ke dvěma stem a ke čtyřidcíti hřivnám gr. praských dluhu od panny
596 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského 74. List český Jana a Čeňka vlastních bratrů nedílných z Dubňan, kterýmžto dobrú vuoli dává Petrovi a Jindřichovi bratřiem z Koltic i jich erbóm i tomu, ktož ten list jmieti bude s jich dobrú vuolí, na list Sigmunda, římského a českého oc. krále, kterýž na tři sta kop gr. a na tu zástavu Huščenovice Václavovi Lžičkovi z Dolních Dubňan světšie, i erbóm jeho, a na druhý list, kterýž na dvě lúce tudíž v Huščenovicích a na sto kop gr. témuž Václavovi a erbóm jeho pod jménem vý- platy na ty lúky světšie. List psán v Hradišči léta po narození syna božieho tisícieho čtyrstého čtyřidcátého léta [1440]. 75. My Jošt, boží milostí margrabie bramborský a moravský, vyznáváme tiemto listem obecně přede všemi: Jakož jsme dlužni urozenej paní Agnešce z Hradce, paní Matúšově ženě z Cimburka, puol druhého sta kop gr. praských za její věno, tu jsme jí a její dětem a k věrné ruce panu Oldřichovi z Hradce v těch penězích zapsali na našem městě na Olomúci patnáste kop gr. platu úročnieho, aby ten na všaké [sic] léta brala a vybírala, na svatého Havla polovici, ježto nyní přijde najprve, a polovici na svatého Jiřie potom, a tak na všaké léto tak dlúho, dokudž jim těch peněz puol druhého sta kop gr. nezaplatíme úplně, anebo dokudž bychom jim toliko platu na zemi na jistém zboží neukázali. A toho na svědomí naši sme pečet k tomuto listu kázali přivěsiti. Jenž jest dán v Olomúci léta po božím narození tisíc čtyři sta sedmého léta, den svatých Filipa a Jakuba apoštoluov božiech [1. května 1407]. List kněze gardiánů z Olomúce od svatého Franciška. Od svatého Franciška kněží na ten list dobré vuole nemají. 76. List latinský Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmž Mikulášovi z Domamyslic a Dorotě, mateři jeho, i jich erbóm, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, za to, že jsú jemu dobrovolně hradu Šarova s jeho pří- slušenstviem postúpili, zapsal jim na lozunku města Olomúce třidceti hř. gr. platu ročnieho ve třech stech hř. gr. praských pod jménem výplaty, kteráž učiniti mohú králové češčí a margrabie moravščí. List dán v Brně léta po narození syna božieho tisíc čtyři sta dvadcátého prvého, v pondělí před svatú Kateřinú [24. listop. 1421], let královstvie uherského třidcátého pátého, římského dvanádstého a českého druhého. Po straně jinou rukou připsáno: List Mikulavše z Domamyslic. 77. List český margrabie Jošta, margrabie bramburského a moravského, kterýmžto sě přiznává ke dvěma stem a ke čtyřidcíti hřivnám gr. praských dluhu od panny
Strana 597
z roku 1459. 597 Magrety Pawchpretlové a od Maršíka z Radověsic, jejího poručníka, JMti puojče- ného, v kterýchžto penězích tej Margretě i témuž Maršíkovi i erbóm jeho, i tomu, ktož by ten list jměl s Margretinú anebo Maršíkovú dobrú vuolí, zapsal a zastavil na vsi Nemilaních, keráž pod město Olomúc slušie, 24 hřiven gr. platu ročnieho k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kerúž on margrabie Jošt nebo jeho budúcí mohl anebo mohú učiniti. List dán u Brně léta božieho narození tisíc čtyři sta sedmého léta, ten úterý před Matky božie narození [6. září 1407]. Po straně připsáno jinou rukou: Nápad KMti na Nemilany. 78. List latinský konšeluov přísežných v Olomúci, kterýmž sě zapisují i slibují Margretě Pawchpretlové a Maršíkovi z Radověsic, jich erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, že těch 24 hř. gr. platu ročnieho margrabí Joštem na vsi Nemilaních zapsaných jim na každý rok vydávati a platiti chtí dotud, dokovadž by jim ta summa dvě stě a čtyřidceti hř. gr. praských skrze margrabinu milost nebo jeho budúcie neboli skrze ně úplně zaplacena nebyla. List dán den svatého Lam- prechta [17. září 1457? spíš 1407], léta tisícieho čtyřistého padesátého sedmého. 79. List německý Maršíka z Radověsic, kterýmž Anně Petrbrodin, Niklasovi a Do- rotě, jejie dětem, 24 hř. gr. platu ročnieho na vsi Nemilanech za jmenovitú summu peněžitú prodal v témž právě, jakož od margrabí Jošta Margreta Pawchpretlová a on Maršík jsú drželi vedle toho, jakož list ten lepí a šíře světšie. List dán v středu v suché dni po svatej Lucii [15. pros. 1428], let božích po čtrnásti stech letech dvadcátého osmého léta. Připsáno jinou rukou: Na to sě sluší ptáti, jsúli ti živi, kto tyto listy mají na Nemilany. 80. List německý Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto svoluje Jo- hannesovi z Bamberka a Magdaleně manželce jeho, aby sto kop gr. platu ročnieho, keréž margrabie Jošt Vokovi z Holnštajna byl na losunciech města Brna [zapsal], v šesti stech hř. praských gr. k sobě od něho vyplatiti mohli; v kterémžto listu témuž Jo- hannesovi z Bamberka, Magdaleně manželce jeho, jich erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, čtyři sta hřiven gr. praských za jeho službu ku prvním šesti stem hř. gr. přidává a připisuje, tak aby oni těch sto kop gr. platu ročnieho od purgmistra a rady města Brna z losunkuov, keréž do komory margrabiny slušie, na všaký rok brali a přijímali, pod jménem výplaty, kerúž králové češčí a mar- grabie moravščí tisíci hřivnami gr. praskými mohú učiniti. List dán v Praze léta
z roku 1459. 597 Magrety Pawchpretlové a od Maršíka z Radověsic, jejího poručníka, JMti puojče- ného, v kterýchžto penězích tej Margretě i témuž Maršíkovi i erbóm jeho, i tomu, ktož by ten list jměl s Margretinú anebo Maršíkovú dobrú vuolí, zapsal a zastavil na vsi Nemilaních, keráž pod město Olomúc slušie, 24 hřiven gr. platu ročnieho k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kerúž on margrabie Jošt nebo jeho budúcí mohl anebo mohú učiniti. List dán u Brně léta božieho narození tisíc čtyři sta sedmého léta, ten úterý před Matky božie narození [6. září 1407]. Po straně připsáno jinou rukou: Nápad KMti na Nemilany. 78. List latinský konšeluov přísežných v Olomúci, kterýmž sě zapisují i slibují Margretě Pawchpretlové a Maršíkovi z Radověsic, jich erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, že těch 24 hř. gr. platu ročnieho margrabí Joštem na vsi Nemilaních zapsaných jim na každý rok vydávati a platiti chtí dotud, dokovadž by jim ta summa dvě stě a čtyřidceti hř. gr. praských skrze margrabinu milost nebo jeho budúcie neboli skrze ně úplně zaplacena nebyla. List dán den svatého Lam- prechta [17. září 1457? spíš 1407], léta tisícieho čtyřistého padesátého sedmého. 79. List německý Maršíka z Radověsic, kterýmž Anně Petrbrodin, Niklasovi a Do- rotě, jejie dětem, 24 hř. gr. platu ročnieho na vsi Nemilanech za jmenovitú summu peněžitú prodal v témž právě, jakož od margrabí Jošta Margreta Pawchpretlová a on Maršík jsú drželi vedle toho, jakož list ten lepí a šíře světšie. List dán v středu v suché dni po svatej Lucii [15. pros. 1428], let božích po čtrnásti stech letech dvadcátého osmého léta. Připsáno jinou rukou: Na to sě sluší ptáti, jsúli ti živi, kto tyto listy mají na Nemilany. 80. List německý Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto svoluje Jo- hannesovi z Bamberka a Magdaleně manželce jeho, aby sto kop gr. platu ročnieho, keréž margrabie Jošt Vokovi z Holnštajna byl na losunciech města Brna [zapsal], v šesti stech hř. praských gr. k sobě od něho vyplatiti mohli; v kterémžto listu témuž Jo- hannesovi z Bamberka, Magdaleně manželce jeho, jich erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, čtyři sta hřiven gr. praských za jeho službu ku prvním šesti stem hř. gr. přidává a připisuje, tak aby oni těch sto kop gr. platu ročnieho od purgmistra a rady města Brna z losunkuov, keréž do komory margrabiny slušie, na všaký rok brali a přijímali, pod jménem výplaty, kerúž králové češčí a mar- grabie moravščí tisíci hřivnami gr. praskými mohú učiniti. List dán v Praze léta
Strana 598
598 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského božieho narození tisíc čtyři sta a potom v šestnádstém létě, najbliší pátek před Sví- čkami [3. ledna 1416], let královstv. jeho českého v padesáti třetiem, římského v čtyřidcátém létě. Po straně připsáno jinou rukou: List sirotkuov Salcarových. 81. List německý Sigmunda, římského císaře a českého oc. krále, kterýmž po- tvrzuje Ondřejovi z Studnic listu krále Václava, kerýž Johannesovi z Bamberka na sto kop platu ročnieho světšie na městě Brně, kterýžto plat týž Ondřej od něho kúpil v témž právě, jako ten list krále Václavů dále svědšie. List dán v Praze let božích tisíc čtyři sta třidcátého sedmého, najbliší středu po svatém Vítu [19. června 1437], let královstvie jeho uherského v padesátém a v prvním létě, římského 27, českého v sedmnástém a císarstvie pátého léta. 82. List německý burgmistra a přísežných konšeluov města Brna, kerýmžto vedle přikázání Václava, římského a českého oc. krále, zapisují sě Johannesovi z Bomberka, Magdaleně, manželce jeho, jich erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s Jo- hannesovú a Magdaleninú, jeho manželky, dobrú vuolí, že sto kop gr. platu ročnieho z losunkuov města Brna jim na určené časy vydávati mají a slibují na každý rok dotovad, dokovadž by jim králové češčí anebo margrabie moravščí tisíc hřiven gr. praských úplně a docela nedali a nevyplnili, jakož pak list ten jich dále a šíře svědšie a drží. List dán v pondělí po hodu Matky božie Hromnic [3. února 1416], léta božieho tisíc čtyři sta a šestnástého léta. 83. List Ondřeje z Studnic český, kterýmžto Lukášovi Salcarovi, dědičnému foj- tovi Olomúcskému, jeho erbóm i budúcím, i tomu, ktož by listy Sigmunda, římského císaře, a Václava, krále českého, i list města Brna, kterýž na sto kop gr. platu roč- nieho na Brno město jemu svědšie, ty jisté listy i to všecko právo své jim prodal i postúpil v tisíci hř. gr. praských, a dobrú vuoli jim listem na to dal, k jmění, držení i požívání v témž právě, jakož sám ten plat držel a od města Brna z lo- sunkuov přijímal, a vedle toho, jakož ti listové dále svědšie a okazují. List dán let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého druhého, ten úterý po svatém Martině [13. li- stopadu 1442]. 84. List německý Ladislava, uherského a českého krále oc, vévody rakúského a margrabí mor., kterýmžto Lukášovi Salcerovi, dědičnému fojtovi olomúckému, jeho
598 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského božieho narození tisíc čtyři sta a potom v šestnádstém létě, najbliší pátek před Sví- čkami [3. ledna 1416], let královstv. jeho českého v padesáti třetiem, římského v čtyřidcátém létě. Po straně připsáno jinou rukou: List sirotkuov Salcarových. 81. List německý Sigmunda, římského císaře a českého oc. krále, kterýmž po- tvrzuje Ondřejovi z Studnic listu krále Václava, kerýž Johannesovi z Bamberka na sto kop platu ročnieho světšie na městě Brně, kterýžto plat týž Ondřej od něho kúpil v témž právě, jako ten list krále Václavů dále svědšie. List dán v Praze let božích tisíc čtyři sta třidcátého sedmého, najbliší středu po svatém Vítu [19. června 1437], let královstvie jeho uherského v padesátém a v prvním létě, římského 27, českého v sedmnástém a císarstvie pátého léta. 82. List německý burgmistra a přísežných konšeluov města Brna, kerýmžto vedle přikázání Václava, římského a českého oc. krále, zapisují sě Johannesovi z Bomberka, Magdaleně, manželce jeho, jich erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s Jo- hannesovú a Magdaleninú, jeho manželky, dobrú vuolí, že sto kop gr. platu ročnieho z losunkuov města Brna jim na určené časy vydávati mají a slibují na každý rok dotovad, dokovadž by jim králové češčí anebo margrabie moravščí tisíc hřiven gr. praských úplně a docela nedali a nevyplnili, jakož pak list ten jich dále a šíře svědšie a drží. List dán v pondělí po hodu Matky božie Hromnic [3. února 1416], léta božieho tisíc čtyři sta a šestnástého léta. 83. List Ondřeje z Studnic český, kterýmžto Lukášovi Salcarovi, dědičnému foj- tovi Olomúcskému, jeho erbóm i budúcím, i tomu, ktož by listy Sigmunda, římského císaře, a Václava, krále českého, i list města Brna, kterýž na sto kop gr. platu roč- nieho na Brno město jemu svědšie, ty jisté listy i to všecko právo své jim prodal i postúpil v tisíci hř. gr. praských, a dobrú vuoli jim listem na to dal, k jmění, držení i požívání v témž právě, jakož sám ten plat držel a od města Brna z lo- sunkuov přijímal, a vedle toho, jakož ti listové dále svědšie a okazují. List dán let božích tisíc čtyři sta čtyřidcátého druhého, ten úterý po svatém Martině [13. li- stopadu 1442]. 84. List německý Ladislava, uherského a českého krále oc, vévody rakúského a margrabí mor., kterýmžto Lukášovi Salcerovi, dědičnému fojtovi olomúckému, jeho
Strana 599
z roku 1459. 599 erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, potvrzuje toho trhu a prodaje sta kop gr. platu ročnieho na městě Brně, kterýž jest za tisíc hřiven gr. praských od Ondřeje z Studnic kúpil, k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kterúž sobě, králóm českým a margrabím mor. zachovává vedle zápisuov krále Václava a císaře Sigmunda na to daných a vyšlých. List dán v Praze ten čtvrtek před nedělí Letare o středopostí [28. března 1454], let božích tisíc čtyři sta padesátého čtvrtého léta, let královstvie jeho uherského v čtrnástém a českého v prvním létě. 85. List německý Jiřieho, českého krále a margrabie morav., knížete lucembur- ského a sleského a margrabí lužického, kterýmžto Lukášovi Salcerovi, dědičnému fojtovi olomúcskému, a Stanislavovi bratru jeho, někdy synóm Lukášovým Salcerovým, jich erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, potvrzuje všeho toho práva, keréž zapsáno mají na sto kop gr. platu ročnieho na městě Brně, k jmění, držení i požívání vedle listuov na to daných a vyšlých pod jménem výplaty, kerúž králové češčí, margrabie moravščí tisíci hř. gr. praskými mohú učiniti. List dán v Moravském Novém Městě ve čtvrtek po svatej Margretě [20. července 1458], let božích po čtrnásti stech padesátého osmého léta, jeho královstvie prvnieho léta. 86. List němecský Sigmunda, římského císaře a českého krále, kterýmžto Ondře- jovi z Studnic, jeho erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, toho potvrzuje, že Kaspar Šlik jemu padesáti hř. platu ročnieho čísla moravského k JMti vuoli a žádání postúpil. List dán v Basilí od narození syna božieho po čtrnásti stech letech potom v třidcátém a čtvrtém létě, najbliší pátek před nedělí, jakož v crkvi svaté zpívají Letare u půstě [5. března 1434], královstvie jeho uherského čtyřidcátého sedmého, římského čtrmecsítmého, českého čtrnádstého a císarstvie v prvniem létě. Připsáno mezi tímto kusem a následujícím: It. v tomto listu sě nemenuje, kde toho platu postupuje. 87. List latinský margrabie Prokopa, margrabie mor., kterýmžto Mikšíkovi [z] Rohu a dědicóm jeho pravým vinohrad v horách Bzeneckých blízko hradu, jenž v údolí leží, kterýž někdy Rudlů, hajného jeho, byl a po smrti jeho jako na pána těch hor svrchnieho spadl, jim dal k jmění, držení i požívání. List dán v Bzenci let božích tisíc tři sta devadesátého pátého [1395].
z roku 1459. 599 erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, potvrzuje toho trhu a prodaje sta kop gr. platu ročnieho na městě Brně, kterýž jest za tisíc hřiven gr. praských od Ondřeje z Studnic kúpil, k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kterúž sobě, králóm českým a margrabím mor. zachovává vedle zápisuov krále Václava a císaře Sigmunda na to daných a vyšlých. List dán v Praze ten čtvrtek před nedělí Letare o středopostí [28. března 1454], let božích tisíc čtyři sta padesátého čtvrtého léta, let královstvie jeho uherského v čtrnástém a českého v prvním létě. 85. List německý Jiřieho, českého krále a margrabie morav., knížete lucembur- ského a sleského a margrabí lužického, kterýmžto Lukášovi Salcerovi, dědičnému fojtovi olomúcskému, a Stanislavovi bratru jeho, někdy synóm Lukášovým Salcerovým, jich erbóm i budúcím, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, potvrzuje všeho toho práva, keréž zapsáno mají na sto kop gr. platu ročnieho na městě Brně, k jmění, držení i požívání vedle listuov na to daných a vyšlých pod jménem výplaty, kerúž králové češčí, margrabie moravščí tisíci hř. gr. praskými mohú učiniti. List dán v Moravském Novém Městě ve čtvrtek po svatej Margretě [20. července 1458], let božích po čtrnásti stech padesátého osmého léta, jeho královstvie prvnieho léta. 86. List němecský Sigmunda, římského císaře a českého krále, kterýmžto Ondře- jovi z Studnic, jeho erbóm i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí, toho potvrzuje, že Kaspar Šlik jemu padesáti hř. platu ročnieho čísla moravského k JMti vuoli a žádání postúpil. List dán v Basilí od narození syna božieho po čtrnásti stech letech potom v třidcátém a čtvrtém létě, najbliší pátek před nedělí, jakož v crkvi svaté zpívají Letare u půstě [5. března 1434], královstvie jeho uherského čtyřidcátého sedmého, římského čtrmecsítmého, českého čtrnádstého a císarstvie v prvniem létě. Připsáno mezi tímto kusem a následujícím: It. v tomto listu sě nemenuje, kde toho platu postupuje. 87. List latinský margrabie Prokopa, margrabie mor., kterýmžto Mikšíkovi [z] Rohu a dědicóm jeho pravým vinohrad v horách Bzeneckých blízko hradu, jenž v údolí leží, kterýž někdy Rudlů, hajného jeho, byl a po smrti jeho jako na pána těch hor svrchnieho spadl, jim dal k jmění, držení i požívání. List dán v Bzenci let božích tisíc tři sta devadesátého pátého [1395].
Strana 600
600 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského 88. List latinský margrabie Prokopa, margrabie moravského, kterýmžto Mikšíkovi z Rohu, jeho pravým anebo manželským erbóm tu moc dává, aby v Ořechovém krčmu vařecí mohl stavěti i pivo na prodaj v ní i k svému požitku vařiti, slady dělati a s ní učiniti jako [s] svú vlastní vedle vuole své a libosti bez všelikých jiných lidí příkazy. List dán v Bzenci léta božieho tisíc tři sta devadesátého osmého [1398]. 89. List latinský Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto Prockovi z Habrovan a Artlebovi z Ostrova svoluje, aby ves Vlkoš blízko Bzence od Jana z Moravan ve dvú stú hř. gr. praských mohli sobě a erbuom svým vyplatiti k mění, držení i požívání pod jménem výplaty, kerúž učiniti mohú králové češčí, a škod žádných oni nemají pro tu ves na tej výplatě počítati. List dán v Praze léta bo- žieho tisíc čtyři sta patnástého, léta královstvie jeho českého padesátého druhého, římského třidcátého devátého [1415]. Jinou rukou mezi kusem tímto a následujícím připsáno: Na to slušie se ptáti, majíli na ten list na Vlkoš dobrú vuoli, anebo kteří by to erbové drželi. 90. List latinský Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto potvrzuje zá- konným muožóm bratřím predicatorům kláštera svatého Michala archangela v ohradě města Olomúce listu Jošta, bramburského a moravského margrabí, kterýmžto týž Jošt nyní řečeným bratřiem zapisuje dvadceti hř. gr. platu ročnieho na městě Olomúci, aby oni ten plat od purgmistra, konšeluov a přísežných města Olomúce na každý rok brali a přijímali, rozdielně deset hř. na svatého Jiřie a deset hř. na svatého Václava; a to má týmž měšťanóm na jich lozunciech, kteréž do komory margrabiny dávati mají, na každý rok scházeti dotovad, dokovadžby králové češčí a jich budúcí margr. mor. a neboli konšelé a měščené olomúcčí již praveným bratróm predicatorům dvě stě hř. gr. praských úplně nedali a nezaplatili, jakož pak ten list margrabie Joštů slovo od slova v krále Václavově listu psaný šíře okazuje a světšie. Tudíž také list města Olomúce v týž list krále Václava vepsaný, kterýmž již psaným bratróm sě zapisují i zavazují, slibujíce jim vedle toho zapsání do tej výplaty z lozunkuov měsckých dvadceti hř. gr. platu ročnieho na každý rok na obyčejné časy vydávati. List krále Václava dán jest v Praze let božích tisíc čtyři sta jedenáctého, dvadcátého dne měsíce dubna, let království jeho českého čtyřidcátého osmého, ale římského třid- cátého pátého [20. dub. 1411]. Po straně připsáno rukou jinou: List predikatorů v Olomúci.
600 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského 88. List latinský margrabie Prokopa, margrabie moravského, kterýmžto Mikšíkovi z Rohu, jeho pravým anebo manželským erbóm tu moc dává, aby v Ořechovém krčmu vařecí mohl stavěti i pivo na prodaj v ní i k svému požitku vařiti, slady dělati a s ní učiniti jako [s] svú vlastní vedle vuole své a libosti bez všelikých jiných lidí příkazy. List dán v Bzenci léta božieho tisíc tři sta devadesátého osmého [1398]. 89. List latinský Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto Prockovi z Habrovan a Artlebovi z Ostrova svoluje, aby ves Vlkoš blízko Bzence od Jana z Moravan ve dvú stú hř. gr. praských mohli sobě a erbuom svým vyplatiti k mění, držení i požívání pod jménem výplaty, kerúž učiniti mohú králové češčí, a škod žádných oni nemají pro tu ves na tej výplatě počítati. List dán v Praze léta bo- žieho tisíc čtyři sta patnástého, léta královstvie jeho českého padesátého druhého, římského třidcátého devátého [1415]. Jinou rukou mezi kusem tímto a následujícím připsáno: Na to slušie se ptáti, majíli na ten list na Vlkoš dobrú vuoli, anebo kteří by to erbové drželi. 90. List latinský Václava, římského a českého oc. krále, kterýmžto potvrzuje zá- konným muožóm bratřím predicatorům kláštera svatého Michala archangela v ohradě města Olomúce listu Jošta, bramburského a moravského margrabí, kterýmžto týž Jošt nyní řečeným bratřiem zapisuje dvadceti hř. gr. platu ročnieho na městě Olomúci, aby oni ten plat od purgmistra, konšeluov a přísežných města Olomúce na každý rok brali a přijímali, rozdielně deset hř. na svatého Jiřie a deset hř. na svatého Václava; a to má týmž měšťanóm na jich lozunciech, kteréž do komory margrabiny dávati mají, na každý rok scházeti dotovad, dokovadžby králové češčí a jich budúcí margr. mor. a neboli konšelé a měščené olomúcčí již praveným bratróm predicatorům dvě stě hř. gr. praských úplně nedali a nezaplatili, jakož pak ten list margrabie Joštů slovo od slova v krále Václavově listu psaný šíře okazuje a světšie. Tudíž také list města Olomúce v týž list krále Václava vepsaný, kterýmž již psaným bratróm sě zapisují i zavazují, slibujíce jim vedle toho zapsání do tej výplaty z lozunkuov měsckých dvadceti hř. gr. platu ročnieho na každý rok na obyčejné časy vydávati. List krále Václava dán jest v Praze let božích tisíc čtyři sta jedenáctého, dvadcátého dne měsíce dubna, let království jeho českého čtyřidcátého osmého, ale římského třid- cátého pátého [20. dub. 1411]. Po straně připsáno rukou jinou: List predikatorů v Olomúci.
Strana 601
z roku 1459. 601 91. List latinský margrabie Joštů, kterýž zapisuje Zofiji z Kyšperku na pět hřiven gr. platu ročnieho k věnnému právu, i tomu, ktož by ten list jměl s její dobrú vuolí, na vsech Hlince a Rozdrojoviciech, kteréžto k hradu Veveřie příslušie, pod jménem výplaty, kerúž margrabie moravščí v padesáti hř. gr. mohú učiniti a vy- platiti. List dán u Brně let božích tisícieho čtyřistého a druhého léta, ten pondělí najblišie před svatým Jiřie [17. dubna 1402]. 92. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, vévody rakúského a margrabí moravského, kterýmžto Ctiborovi z Upoměšic pět hřiven gr. platu ročnieho věnného na vsech Hlince a Rozdrojoviciech nápadu svého po smrti Machny z Říčan dává a zapisuje vedle toho, jakož někdy margrabie Jošt těch jistých pět hřiven platu v padesáti hř. gr. byl také Žofce z Kyšpergu k věnnému právu zapsal; ale výplatu sobě a svým budúcím, margrabím moravským, zachovává. List dán v Přešpurce de- vátého dne měsíce řína, let božích tisícieho čtrstého padesátého pátého, let království jeho uherského šestnádstého, českého druhého [9. října 1455]. 93. List český Ladislava, uherského a českého oc. krále, vejvody rakúského a marg- rabie moravského, kterýmžto Benešovi z Bozkovic, podkomořiemu margrabstvie Mo- ravského, i jeho dědicóm za jeho službu městečko Měnín se všemi požitky, svobo- dami, právy, platy, lesy, potoky s větším i menším rybníky i se vším příslušenstviem dal a zapsal od dání tohoto listu do desíti let pořád zběhlých k jmění, držení i po- žívání, avšak s takovúto výminkú: kdyžby JMt do Brna nebo do jiných JMti měst tu blízko příležíciech přijel, aby do své kuchyně tu v tom rybníce k své potřebě do kuchyně JMti ryby mohl kázati loviti bez Benešovy i dědicuov jeho odpornosti nebli příkazy. Také ti lidé aby žádnými neobyčejnými daní nebli berní nebyli obtě- žováni v tom jeho držení, než aby při jich právích a obyčejích starodávných za- chováni byli. List dán v Praze v ten úterý před svatým Ambrožem [2. dubna 1454], léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, let královstvie jeho oc. uherského ve čtrnádstém a českého v prvním létě. 94. List Jiřieho, českého krále, margrabí moravského, lucemburského, sleského vévody a margrabí lužického, kterýmžto vyznává, že Jan z Cimburga a z Jičína JMti list krále Ladislavů, kterýž Janovi Jiskrovi z Brandýsa na zámek Ostroh a na jeho příslušenstvie světšil, zasě vrátil; a JMt nechtě jemu toho dáti škodu býti, i zapsal Archív Český VII. 76
z roku 1459. 601 91. List latinský margrabie Joštů, kterýž zapisuje Zofiji z Kyšperku na pět hřiven gr. platu ročnieho k věnnému právu, i tomu, ktož by ten list jměl s její dobrú vuolí, na vsech Hlince a Rozdrojoviciech, kteréžto k hradu Veveřie příslušie, pod jménem výplaty, kerúž margrabie moravščí v padesáti hř. gr. mohú učiniti a vy- platiti. List dán u Brně let božích tisícieho čtyřistého a druhého léta, ten pondělí najblišie před svatým Jiřie [17. dubna 1402]. 92. List latinský Ladislava, uherského a českého oc. krále, vévody rakúského a margrabí moravského, kterýmžto Ctiborovi z Upoměšic pět hřiven gr. platu ročnieho věnného na vsech Hlince a Rozdrojoviciech nápadu svého po smrti Machny z Říčan dává a zapisuje vedle toho, jakož někdy margrabie Jošt těch jistých pět hřiven platu v padesáti hř. gr. byl také Žofce z Kyšpergu k věnnému právu zapsal; ale výplatu sobě a svým budúcím, margrabím moravským, zachovává. List dán v Přešpurce de- vátého dne měsíce řína, let božích tisícieho čtrstého padesátého pátého, let království jeho uherského šestnádstého, českého druhého [9. října 1455]. 93. List český Ladislava, uherského a českého oc. krále, vejvody rakúského a marg- rabie moravského, kterýmžto Benešovi z Bozkovic, podkomořiemu margrabstvie Mo- ravského, i jeho dědicóm za jeho službu městečko Měnín se všemi požitky, svobo- dami, právy, platy, lesy, potoky s větším i menším rybníky i se vším příslušenstviem dal a zapsal od dání tohoto listu do desíti let pořád zběhlých k jmění, držení i po- žívání, avšak s takovúto výminkú: kdyžby JMt do Brna nebo do jiných JMti měst tu blízko příležíciech přijel, aby do své kuchyně tu v tom rybníce k své potřebě do kuchyně JMti ryby mohl kázati loviti bez Benešovy i dědicuov jeho odpornosti nebli příkazy. Také ti lidé aby žádnými neobyčejnými daní nebli berní nebyli obtě- žováni v tom jeho držení, než aby při jich právích a obyčejích starodávných za- chováni byli. List dán v Praze v ten úterý před svatým Ambrožem [2. dubna 1454], léta od narození syna božieho tisícieho čtyřistého padesátého čtvrtého, let královstvie jeho oc. uherského ve čtrnádstém a českého v prvním létě. 94. List Jiřieho, českého krále, margrabí moravského, lucemburského, sleského vévody a margrabí lužického, kterýmžto vyznává, že Jan z Cimburga a z Jičína JMti list krále Ladislavů, kterýž Janovi Jiskrovi z Brandýsa na zámek Ostroh a na jeho příslušenstvie světšil, zasě vrátil; a JMt nechtě jemu toho dáti škodu býti, i zapsal Archív Český VII. 76
Strana 602
602 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského témuž Janovi z Cimburga a z Jičína, erbóm i budúcím jeho, i tomu, ktož ten list s jeho dobrú vuolí jmieti bude, ten jistý zámek Ostroh s jeho se vším příslušen- stviem ve třech tisíciech zlatých uherských k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kerúž JMt neb dědicové jeho a budúcí králové češčí aneb margrabie mo- ravščí třimi tisíci zlatými anebo tak mnoho penězi toho času obecně v Čechách a v Moravě běžícími mohú učiniti. Také novými platy nebo daněmi, robotami ani poplatky kterými těch lidí proti jich vuoli nemají obtěžovati, ale mají je v jich svo- bodách a spravedlnostech zachovati. Také ten zámek JMti i budúcím králóm českým a margrabiem moravským protiv nepřátelóm jich má otevřín býti, kolikrát by toho potřebie bylo, avšak na jich náklad a bez Janovy a jeho dědicuov a budúciech škody. List dán v Znojmě v pátek po svatém Francišku [6. října 1458], let božích tisíc čtyři sta padesátého osmého, královstvie jeho léta prvnieho. 95. Arkleb a Stibor bratřie vlastnie z Ostroha a z Kunovic i [s] svými erby vy- znáváme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie, nebo čtúce slyšeti budú, že jsme prodali i tohoto listu mocí prodáváme deset hř. platu u Vlkoši, ježto blízko Bzence příleží, a na těch lidech, kteříž ty lány držie, v též právo, kteréž mámy od KMti krále Václava, krále českého slavné paměti, jakožto JMti list lépe zpravuje i jasněji svědčí. A ten list leží k věrné ruce u urozeného pána, pana Jiříka z Kravař a z Strážnice; a kdyžby komu z nich kupiteluov z našich toho listu potřebie bylo, má pan Jiřík ten list pokázati, aby sě mohli tiem listem brániti. A těch deset hř. platu prodali smy i mocí tohoto listu prodávámy slovutnému panoši Markvartovi z Jíkve a jeho erbóm za sto hřiven gr. dobrých střiebrných rázu praského a čísla moravského, za každú hřivnu čtyři a šedesáte gr. počítajíce, kteréž jsme vzali hotové a zaplacené a k věrné ruce slovutnému panoši Ješkovi, bratru Markvartovu z Jiekve, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí svrchu psaných kupiteluov našich, ten aby jměl tak dobré právo i túž moc jako oni k těmto ke všem věcem, tak jsmy prodali, aby oni toho mohli požívati podle své vuole nebo prodati neb dáti, komuž by oni chtěli. Než to vymieňujem: jestliže král spravedlivý bude nebo margrabie této země, a když by dal svrchu psaným kupitelóm našim sto hřiven gr. dobrých, a jestliže by oni toho požádali KMt nebo margrabina Mt, tehdy mají svrchu psaní naši ku- pitelové své penieze sto hřiven gr. vzieti a toho platu i s těmi lidmi postúpiti. A také jestliže by kto na svrchu psané naše kupitele nebo na jejich erby sáhl na těch deset hřiven platu právem a na ty lidi, ješto na těch lániech sedí tu u Vlkoši svrchujmenovaném, tehdy my napředpsaní mámy jim radni a pomocni býti podle toho dánie, jakož od KMti mámy. Tomu všemu na svědomí a potvrzení své jsmy vlastní pečeti přivěsili k tomuto listu, a připrosili smy urozených pana Petra Zajíce a pana
602 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského témuž Janovi z Cimburga a z Jičína, erbóm i budúcím jeho, i tomu, ktož ten list s jeho dobrú vuolí jmieti bude, ten jistý zámek Ostroh s jeho se vším příslušen- stviem ve třech tisíciech zlatých uherských k jmění, držení i požívání pod jménem výplaty, kerúž JMt neb dědicové jeho a budúcí králové češčí aneb margrabie mo- ravščí třimi tisíci zlatými anebo tak mnoho penězi toho času obecně v Čechách a v Moravě běžícími mohú učiniti. Také novými platy nebo daněmi, robotami ani poplatky kterými těch lidí proti jich vuoli nemají obtěžovati, ale mají je v jich svo- bodách a spravedlnostech zachovati. Také ten zámek JMti i budúcím králóm českým a margrabiem moravským protiv nepřátelóm jich má otevřín býti, kolikrát by toho potřebie bylo, avšak na jich náklad a bez Janovy a jeho dědicuov a budúciech škody. List dán v Znojmě v pátek po svatém Francišku [6. října 1458], let božích tisíc čtyři sta padesátého osmého, královstvie jeho léta prvnieho. 95. Arkleb a Stibor bratřie vlastnie z Ostroha a z Kunovic i [s] svými erby vy- znáváme tiemto listem obecně přede všemi, ktož jej uzřie, nebo čtúce slyšeti budú, že jsme prodali i tohoto listu mocí prodáváme deset hř. platu u Vlkoši, ježto blízko Bzence příleží, a na těch lidech, kteříž ty lány držie, v též právo, kteréž mámy od KMti krále Václava, krále českého slavné paměti, jakožto JMti list lépe zpravuje i jasněji svědčí. A ten list leží k věrné ruce u urozeného pána, pana Jiříka z Kravař a z Strážnice; a kdyžby komu z nich kupiteluov z našich toho listu potřebie bylo, má pan Jiřík ten list pokázati, aby sě mohli tiem listem brániti. A těch deset hř. platu prodali smy i mocí tohoto listu prodávámy slovutnému panoši Markvartovi z Jíkve a jeho erbóm za sto hřiven gr. dobrých střiebrných rázu praského a čísla moravského, za každú hřivnu čtyři a šedesáte gr. počítajíce, kteréž jsme vzali hotové a zaplacené a k věrné ruce slovutnému panoši Ješkovi, bratru Markvartovu z Jiekve, i tomu, ktož by ten list jměl s jich dobrú vuolí svrchu psaných kupiteluov našich, ten aby jměl tak dobré právo i túž moc jako oni k těmto ke všem věcem, tak jsmy prodali, aby oni toho mohli požívati podle své vuole nebo prodati neb dáti, komuž by oni chtěli. Než to vymieňujem: jestliže král spravedlivý bude nebo margrabie této země, a když by dal svrchu psaným kupitelóm našim sto hřiven gr. dobrých, a jestliže by oni toho požádali KMt nebo margrabina Mt, tehdy mají svrchu psaní naši ku- pitelové své penieze sto hřiven gr. vzieti a toho platu i s těmi lidmi postúpiti. A také jestliže by kto na svrchu psané naše kupitele nebo na jejich erby sáhl na těch deset hřiven platu právem a na ty lidi, ješto na těch lániech sedí tu u Vlkoši svrchujmenovaném, tehdy my napředpsaní mámy jim radni a pomocni býti podle toho dánie, jakož od KMti mámy. Tomu všemu na svědomí a potvrzení své jsmy vlastní pečeti přivěsili k tomuto listu, a připrosili smy urozených pana Petra Zajíce a pana
Strana 603
z roku 1459. 603 Jindřicha bratří řečených z Choltic,*) a slovutných panoší Buriana z Vlčnova a z Ve- letin, Václava z Ořechového, Mikuláše z Domamyslic a z Buchlovic, Mikše z Laznik a z Nedakunic, že jsú své pečeti podle našich pečetí přivěsili na svědomí k tomuto listu. Jenž jest [dán] na Kunoviciech v pondělí po svatém Stanislavu [11. května 1444], léta po narození syna božieho tisíc čtyři sta čtyřidcátého čtvrtého. 96. List český Albrechta, římského a českého oc. krále, kterýmžto Ondřejovi z Studnic za jeho službu, kterúž jest někdy Sigmundovi, římskému císaři, a jeho také Mti učinil, na summě kláštera jeptišek v městě Tišňově, kerúž do komory dlužny jsú vydávati, třidceti hř. platu ročnieho do jeho života zapsal jest k jmění, držení i po- žívání, tak aby panna abatyše a konvent téhož kláštera Ti[š]ňovského, nynější i bu- dúcí, těch třidceti hřiven gr. platu komorního jemu na každý rok do jeho stolikoto života vydávali, a on jich z toho má quitovati. List dán u Brně léta božieho tisí- cieho čtrstého třidcátého devátého, v sobotu den svatého Benedicta [21. března 1439], let království jeho léta druhého. 97. List druhý latinský Albrechta, římského a českého oc. krále, kterýmž témuž Ondřejovi z Studnic týž plat komorní zjména druhých třidceti hřiven na klášteře Tišňově do jeho stolikoto života zapisuje k jmění, držení i vzbírání. List dán v Přeš- purce sedmého dne měsíce máje, léta božieho narozenie tisícieho čtrstého třidcátého devátého, let královstvie jeho druhého léta [7. května 1439]. 98. List německý Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto slibuje sám za sě, za dědice své i budúcí krále české a margrabie moravské purg- mistrovi a raddě města Olomúce kop tisíce českých gr. zaplatiti od svatého Michala úplně přes rok penězi hotovými beze všeho prodlenie, kterýchžto tisíc kop gr. oni jsú Hanušovi kuchmistrovi za JMt jemu dali a zaplatili. Pakliby těch kop tisíc na ten čas jim zaplaceny nebyly, tehdy jim plnú moc tiem listem dává, aby sto hřiven gr. praských platu, kteréž z losunku téhož města do komory dlužni jsú vydávati, v tisíci kopách gr. českých mohli zastaviti anebo prodati, komuž budú chtíti. A komuž oni těch sto hřiven zastaví anebo prodadí, tomu oni ty jisté penieze s jeho činží mají ročně vydávati tak dlúho a tak často, ažby JMt, erbové jeho neb budúcí krá- lové češčí a margrabí moravščí těch jistých sto hřiven tisíci kopám[i] zasě vyplatili. A komuž oni těch sto hřiven v svrchujmenovanej míře k výplatě odkáží, zapíší nebo *) V ruk.: Cho .. ycz; pro prostřední dvě písmena místo vyžráno molem. 76*
z roku 1459. 603 Jindřicha bratří řečených z Choltic,*) a slovutných panoší Buriana z Vlčnova a z Ve- letin, Václava z Ořechového, Mikuláše z Domamyslic a z Buchlovic, Mikše z Laznik a z Nedakunic, že jsú své pečeti podle našich pečetí přivěsili na svědomí k tomuto listu. Jenž jest [dán] na Kunoviciech v pondělí po svatém Stanislavu [11. května 1444], léta po narození syna božieho tisíc čtyři sta čtyřidcátého čtvrtého. 96. List český Albrechta, římského a českého oc. krále, kterýmžto Ondřejovi z Studnic za jeho službu, kterúž jest někdy Sigmundovi, římskému císaři, a jeho také Mti učinil, na summě kláštera jeptišek v městě Tišňově, kerúž do komory dlužny jsú vydávati, třidceti hř. platu ročnieho do jeho života zapsal jest k jmění, držení i po- žívání, tak aby panna abatyše a konvent téhož kláštera Ti[š]ňovského, nynější i bu- dúcí, těch třidceti hřiven gr. platu komorního jemu na každý rok do jeho stolikoto života vydávali, a on jich z toho má quitovati. List dán u Brně léta božieho tisí- cieho čtrstého třidcátého devátého, v sobotu den svatého Benedicta [21. března 1439], let království jeho léta druhého. 97. List druhý latinský Albrechta, římského a českého oc. krále, kterýmž témuž Ondřejovi z Studnic týž plat komorní zjména druhých třidceti hřiven na klášteře Tišňově do jeho stolikoto života zapisuje k jmění, držení i vzbírání. List dán v Přeš- purce sedmého dne měsíce máje, léta božieho narozenie tisícieho čtrstého třidcátého devátého, let královstvie jeho druhého léta [7. května 1439]. 98. List německý Sigmunda, římského, uherského a českého oc. krále, kterýmžto slibuje sám za sě, za dědice své i budúcí krále české a margrabie moravské purg- mistrovi a raddě města Olomúce kop tisíce českých gr. zaplatiti od svatého Michala úplně přes rok penězi hotovými beze všeho prodlenie, kterýchžto tisíc kop gr. oni jsú Hanušovi kuchmistrovi za JMt jemu dali a zaplatili. Pakliby těch kop tisíc na ten čas jim zaplaceny nebyly, tehdy jim plnú moc tiem listem dává, aby sto hřiven gr. praských platu, kteréž z losunku téhož města do komory dlužni jsú vydávati, v tisíci kopách gr. českých mohli zastaviti anebo prodati, komuž budú chtíti. A komuž oni těch sto hřiven zastaví anebo prodadí, tomu oni ty jisté penieze s jeho činží mají ročně vydávati tak dlúho a tak často, ažby JMt, erbové jeho neb budúcí krá- lové češčí a margrabí moravščí těch jistých sto hřiven tisíci kopám[i] zasě vyplatili. A komuž oni těch sto hřiven v svrchujmenovanej míře k výplatě odkáží, zapíší nebo *) V ruk.: Cho .. ycz; pro prostřední dvě písmena místo vyžráno molem. 76*
Strana 604
604 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského z r. 1459. prodadí v tolikéž peněziech, to má moc jmieti takovú měrú, jakoby JMt to sám učinil. A tohodle od JMti ani jeho dědicuov a budúciech králóv českých a mar- grabí moravských o to žádné zlé vuole, úzkosti a nelibosti nemají jmieti; a zvlášče kdyžby oni těch jistých sto hřiven zastavili anebo prodali, tehdy z těch jistých sto hřiven na každý rok je quittuje, svobodny a prázdna činí tak dlúho, dokovadž by JMt jich již jmenovanými tisíci kopami gr. zasě k sobě a komoře jeho nevyvadili a nevyplatili, lest všelikú úplně odlučujíce. Na svědomí tohoto listu naší králevskú pečetí list dán v Olomúci let božiech čtrnádste set a potom v jednommezcítmém létě, den svatého Jiřie [23. dubna 1421], let královstvie jeho uherského třidcátého pátého, římského v jedenástém a českého prvnieho léta. Per dominum Johannem, episcopum Olomucensem. Po straně připsáno jest jinou rukou: List Hanušů kuchmistrů. 99. List latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabí moravského, kterým sě přiznává, že dlužen jest tisíc kop gr. Janovi z Cimburga za jeho služby, kteréž JMti učinil; a v těch jistých tisíci kopách zapisuje jemu a erbuom jeho i tomu, ktož ten list s Janovú neb erbóv jeho dobrú vuolí jmieti bude, sto kop platu roč- nieho na městě Brně, aby z peněz, kteréž do komory margrabstvie Moravského sluší, na každý rok brali a přijímali, polovici na svatého Michala a polovici na svatého Jiřie, pod jménem výplaty, kerúž králové češčí a margrabie moravščí kopami tisíci mohú učiniti. Dán v Praze osmého dne měsíce črvna let božích tisíc čtyři sta pa- desátého čtvrtého, let královstvie jeho uherského patnástého a českého prvnieho [8. června 1454]. K rozkázání KMti páni Jiřík z Kunstátu zprávce, Jindřich z Rozemberka a Zdeněk z Štemberka rozkázali. Po straně připsáno jinou rukou: List pana Jičínského na výplatu. 100. List latinský Joštů, margrabí bramburského a moravského, kterýmž Maršíkovi z Radověsic, komorníkovi svému, a Margretě, manželce jeho, i jich dědicóm dvadceti hřiven gr. platu ročnieho na městě Olomúci, na konšelech a přísežných odkazuje a zapisuje ve dvú stech hřivnách gr. peněz praských, k jmění, držení i požívání pod jménem .. . . . . [další schází]. Po straně připsáno jinou rukou: Maršíkuov z Radověsic.
604 E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského z r. 1459. prodadí v tolikéž peněziech, to má moc jmieti takovú měrú, jakoby JMt to sám učinil. A tohodle od JMti ani jeho dědicuov a budúciech králóv českých a mar- grabí moravských o to žádné zlé vuole, úzkosti a nelibosti nemají jmieti; a zvlášče kdyžby oni těch jistých sto hřiven zastavili anebo prodali, tehdy z těch jistých sto hřiven na každý rok je quittuje, svobodny a prázdna činí tak dlúho, dokovadž by JMt jich již jmenovanými tisíci kopami gr. zasě k sobě a komoře jeho nevyvadili a nevyplatili, lest všelikú úplně odlučujíce. Na svědomí tohoto listu naší králevskú pečetí list dán v Olomúci let božiech čtrnádste set a potom v jednommezcítmém létě, den svatého Jiřie [23. dubna 1421], let královstvie jeho uherského třidcátého pátého, římského v jedenástém a českého prvnieho léta. Per dominum Johannem, episcopum Olomucensem. Po straně připsáno jest jinou rukou: List Hanušů kuchmistrů. 99. List latinský Ladislava, uherského, českého oc. krále a margrabí moravského, kterým sě přiznává, že dlužen jest tisíc kop gr. Janovi z Cimburga za jeho služby, kteréž JMti učinil; a v těch jistých tisíci kopách zapisuje jemu a erbuom jeho i tomu, ktož ten list s Janovú neb erbóv jeho dobrú vuolí jmieti bude, sto kop platu roč- nieho na městě Brně, aby z peněz, kteréž do komory margrabstvie Moravského sluší, na každý rok brali a přijímali, polovici na svatého Michala a polovici na svatého Jiřie, pod jménem výplaty, kerúž králové češčí a margrabie moravščí kopami tisíci mohú učiniti. Dán v Praze osmého dne měsíce črvna let božích tisíc čtyři sta pa- desátého čtvrtého, let královstvie jeho uherského patnástého a českého prvnieho [8. června 1454]. K rozkázání KMti páni Jiřík z Kunstátu zprávce, Jindřich z Rozemberka a Zdeněk z Štemberka rozkázali. Po straně připsáno jinou rukou: List pana Jičínského na výplatu. 100. List latinský Joštů, margrabí bramburského a moravského, kterýmž Maršíkovi z Radověsic, komorníkovi svému, a Margretě, manželce jeho, i jich dědicóm dvadceti hřiven gr. platu ročnieho na městě Olomúci, na konšelech a přísežných odkazuje a zapisuje ve dvú stech hřivnách gr. peněz praských, k jmění, držení i požívání pod jménem .. . . . . [další schází]. Po straně připsáno jinou rukou: Maršíkuov z Radověsic.
Strana 605
E. XII. VÝPISY Z ČESKÝCH PŮVODNÍCH LISTIN C. K. VEŘEJNÉ KNIHOVNY PRAŽSKÉ. Vydává Josef Emler. Jako jinde zachovalo se i v Čechách nejvíce starých listin při sborech a ústavech duchovních. Bouří husitskou byly sice kláštery české těžce zasáhnuty a některé z nich za- hynuly na vždy, avšak archivy aspoň větší části jich zachovaly se i do pozdějších dob. Zacho- vání archivů těchto stalo se tak, že mniši obávajíce se bouří a tušíce je, své „jistoty“ — jak listiny a privilegia svá nazývali — na místa bezpečná dopravili, a když se potom zase do sídel svých namnoze zle zbědovaných vraceli, že je zase přivézti dali nazpátek. Když za císaře Josefa II. četní klášterové v Čechách byli vyzdvihováni, bylo nejdříve povšechně nařízeno, aby se knihy, rukopisy a archivy jejich dobře uložené v bednách odevzdaly c. k. veřejné knihovně Pražské. V instrukci však, která později kommissi příslušné dána byla, stalo se v příčině archivalií to vyložení, že se mají rozděliti do tří tříd, pak seznamenati a na patřičná místa dodati. Do první třídy měly se vřaditi listiny, které se práv klášterního zboží a místního hospodářství týkaly. Ty se měly nechati úřadům místním a příslušné správě komorní. Do třídy druhé měly býti položeny listiny takové, které se táhly k založení a nadání kláštera, a měly se c. k. dvorní knihovně odevzdati. Všecky ostatní listiny, zvláště rázu vědeckého, měly v Čechách zůstati v c. k. veřejné knihovně Pražské. Ale nařízení toto nebylo všude provedeno, a kde se mu hledělo učiniti zadost, nedělo se to všude stejnoměrně. Z některých archivů klášterních nepřišly do knihovny vůbec žádné listiny, nýbrž zůstaly v opatrování úřadů, na které přešla správa statků; někde odevzdány byly spří- zněným klášterům, které vyzdviženy nebyly. Veřejné knihovně Pražské odevzdány byly z počátku i ty listiny, které dle zmíněné instrukce do druhé třídy měly býti vřaděny a c. k. dvorní knihovně Vídeňské odevzdány. I podobalo se, že tu zůstanou i na dále pohromadě, poněvadž r. 1789 došlo od c. k. gubernia českého vyrozumění, že c. k. dvorní knihovna všech nároků na listiny z Čech se vzdává, a to jak za dobu minulou, tak i pro budoucnost. Avšak když r. 1811 císař František nařídil, aby se v c. k. dvorním a státním archivu ve Vídni spojily všecky listiny, které se nějak týkají majetku státního, musila správa veřejné knihovny Pražské zaslati seznam původních listin pergamenových, jež měla z klášterů vyzdvižených, a potom jich 777, jež zvláště byly pozna-
E. XII. VÝPISY Z ČESKÝCH PŮVODNÍCH LISTIN C. K. VEŘEJNÉ KNIHOVNY PRAŽSKÉ. Vydává Josef Emler. Jako jinde zachovalo se i v Čechách nejvíce starých listin při sborech a ústavech duchovních. Bouří husitskou byly sice kláštery české těžce zasáhnuty a některé z nich za- hynuly na vždy, avšak archivy aspoň větší části jich zachovaly se i do pozdějších dob. Zacho- vání archivů těchto stalo se tak, že mniši obávajíce se bouří a tušíce je, své „jistoty“ — jak listiny a privilegia svá nazývali — na místa bezpečná dopravili, a když se potom zase do sídel svých namnoze zle zbědovaných vraceli, že je zase přivézti dali nazpátek. Když za císaře Josefa II. četní klášterové v Čechách byli vyzdvihováni, bylo nejdříve povšechně nařízeno, aby se knihy, rukopisy a archivy jejich dobře uložené v bednách odevzdaly c. k. veřejné knihovně Pražské. V instrukci však, která později kommissi příslušné dána byla, stalo se v příčině archivalií to vyložení, že se mají rozděliti do tří tříd, pak seznamenati a na patřičná místa dodati. Do první třídy měly se vřaditi listiny, které se práv klášterního zboží a místního hospodářství týkaly. Ty se měly nechati úřadům místním a příslušné správě komorní. Do třídy druhé měly býti položeny listiny takové, které se táhly k založení a nadání kláštera, a měly se c. k. dvorní knihovně odevzdati. Všecky ostatní listiny, zvláště rázu vědeckého, měly v Čechách zůstati v c. k. veřejné knihovně Pražské. Ale nařízení toto nebylo všude provedeno, a kde se mu hledělo učiniti zadost, nedělo se to všude stejnoměrně. Z některých archivů klášterních nepřišly do knihovny vůbec žádné listiny, nýbrž zůstaly v opatrování úřadů, na které přešla správa statků; někde odevzdány byly spří- zněným klášterům, které vyzdviženy nebyly. Veřejné knihovně Pražské odevzdány byly z počátku i ty listiny, které dle zmíněné instrukce do druhé třídy měly býti vřaděny a c. k. dvorní knihovně Vídeňské odevzdány. I podobalo se, že tu zůstanou i na dále pohromadě, poněvadž r. 1789 došlo od c. k. gubernia českého vyrozumění, že c. k. dvorní knihovna všech nároků na listiny z Čech se vzdává, a to jak za dobu minulou, tak i pro budoucnost. Avšak když r. 1811 císař František nařídil, aby se v c. k. dvorním a státním archivu ve Vídni spojily všecky listiny, které se nějak týkají majetku státního, musila správa veřejné knihovny Pražské zaslati seznam původních listin pergamenových, jež měla z klášterů vyzdvižených, a potom jich 777, jež zvláště byly pozna-
Strana 606
606 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. menány, archivu dvornímu a státnímu zaslati. Byly to hlavně listiny panovnické, papežské, ale i jiné, které se zdály míti obsah důležitější; ostatní ponechány byly na dále veřejné knihovně Pražské. Přes takovéto stenčení archivalií knihovny universitní zůstalo jí, kromě hojného množství spisů papírových, více než 1000 kusů původních listin pergamenových, od 12. do 17. stol. jdoucích. Papírové písemnosti někdejších klášterů českých dal zvěčnělý bibliothekář P. J. Šafařík svá- zati příhodným způsobem do kněh, které činí hlavně jedno oddělení rukopisů naší veřejné knihovny. Listiny pergamenové bývaly vždy na dvě oddělení roztříděny, totiž na oddělení českých listin, a na oddělení listin latinských i německých. Za zvěčnělého bibliotekáře I. Hanuše urovnány a sestaveny byly chronologicky listiny obou oddělení a uloženy v papírové pytlíky, tak že se může toto oddělení veřejné knihovny naší, jako oddělení jiná, dobře opatřeným nazvati. Před léty pořídil jsem si z archivu knihovny universitní četné opisy původních latinských listin, a opisy všech listin českých až do polovice 16. věku. Obsahují velmi slušný material historický, genealogický a místopisný, tak že odhodlal jsem se uveřejniti jej v Archivu Českém, ale pro ušetření nákladu ve spůsobě zkrácené, totiž s vynecháním všech nadbytečných obratů, každému, kdo se jen poněkud s listinami obíral, známých, jejichž vypustění při kusích této poměrně pozdní doby dojde zajisté souhlasu u každého odborníka. Poněvadž látka, již podáváme, jsou jen více méně obšírná regesta listin, nezdálo se býti potřebí, klásti před každý kus krátký obsah jeho, nýbrž vidělo se býti postačitelným, opatřiti jej pouze naznačením, z kterého kláštera kus pochází, opatřiti jej datem upraveným a vytknouti číslo, jež listina v archivu knihovny veřejné v oddělení českých kusů má. Jinak užito při výpiscích našich těchže slov i obratů, jako jsou v listině; jen tam, kde něco vynecháno, ať toho mnoho nebo málo, položili jsme lehlou čárku — a někde znamení „oc“ (t. j. etc.) nebo a t. d. 1. Klášter sv. Jiří na hradě Pražském. — Bez místa. 1391, 25. února. — Č. 4. Já Pavel z Jencnšténa přiznávám sě, — že sem smlúvu učinil s bratrem svým vlastním s knězem Václavem ottovadž z Jencenšténa, proboštem kostela Týnského, o zbožie i o dědicstvie našě nedielné, tu kdež mámy, tak že jemu mám vydávati 40 kop gr. pr. rázu na sv. Jiřie, ješto nynie příde, a na sv. Havla tolikéž, a tak na každé léto mám jemu vydávati 80 kop v rok. A ty jemu mám klásti v Prazě, kdež mi von ukážě, bez jeho práce i bez jeho nákladuov. A také na našich dluziech otlo- žili smy z našěho zbožie společného Litovice, Črvenú Horu a vinici v Prazě, ješto sluove Folman, i to což k tomu slušie, aby to prodáno bylo, a tiem aby dluzi naši byli zaplaceni z vobú stranú, to což jich jest nynie, nic nepoostavujíce. Pakliby to zbuoží, ješto jest dřieve menováno, bylo prodáno za viecě než dluhuov našich jest, což by mimo našě dluhy zbylo, ten zbytek di na spolek. Pakliby sě co na tom zbuožie nedostalo, že by těch dluhuov viece bylo, tehdy ostatečný dluh mámy za- platiti zespolka. A pakliby to bylo, žeby sě který z nás viece zdlužil kterýmžkolivěk
606 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. menány, archivu dvornímu a státnímu zaslati. Byly to hlavně listiny panovnické, papežské, ale i jiné, které se zdály míti obsah důležitější; ostatní ponechány byly na dále veřejné knihovně Pražské. Přes takovéto stenčení archivalií knihovny universitní zůstalo jí, kromě hojného množství spisů papírových, více než 1000 kusů původních listin pergamenových, od 12. do 17. stol. jdoucích. Papírové písemnosti někdejších klášterů českých dal zvěčnělý bibliothekář P. J. Šafařík svá- zati příhodným způsobem do kněh, které činí hlavně jedno oddělení rukopisů naší veřejné knihovny. Listiny pergamenové bývaly vždy na dvě oddělení roztříděny, totiž na oddělení českých listin, a na oddělení listin latinských i německých. Za zvěčnělého bibliotekáře I. Hanuše urovnány a sestaveny byly chronologicky listiny obou oddělení a uloženy v papírové pytlíky, tak že se může toto oddělení veřejné knihovny naší, jako oddělení jiná, dobře opatřeným nazvati. Před léty pořídil jsem si z archivu knihovny universitní četné opisy původních latinských listin, a opisy všech listin českých až do polovice 16. věku. Obsahují velmi slušný material historický, genealogický a místopisný, tak že odhodlal jsem se uveřejniti jej v Archivu Českém, ale pro ušetření nákladu ve spůsobě zkrácené, totiž s vynecháním všech nadbytečných obratů, každému, kdo se jen poněkud s listinami obíral, známých, jejichž vypustění při kusích této poměrně pozdní doby dojde zajisté souhlasu u každého odborníka. Poněvadž látka, již podáváme, jsou jen více méně obšírná regesta listin, nezdálo se býti potřebí, klásti před každý kus krátký obsah jeho, nýbrž vidělo se býti postačitelným, opatřiti jej pouze naznačením, z kterého kláštera kus pochází, opatřiti jej datem upraveným a vytknouti číslo, jež listina v archivu knihovny veřejné v oddělení českých kusů má. Jinak užito při výpiscích našich těchže slov i obratů, jako jsou v listině; jen tam, kde něco vynecháno, ať toho mnoho nebo málo, položili jsme lehlou čárku — a někde znamení „oc“ (t. j. etc.) nebo a t. d. 1. Klášter sv. Jiří na hradě Pražském. — Bez místa. 1391, 25. února. — Č. 4. Já Pavel z Jencnšténa přiznávám sě, — že sem smlúvu učinil s bratrem svým vlastním s knězem Václavem ottovadž z Jencenšténa, proboštem kostela Týnského, o zbožie i o dědicstvie našě nedielné, tu kdež mámy, tak že jemu mám vydávati 40 kop gr. pr. rázu na sv. Jiřie, ješto nynie příde, a na sv. Havla tolikéž, a tak na každé léto mám jemu vydávati 80 kop v rok. A ty jemu mám klásti v Prazě, kdež mi von ukážě, bez jeho práce i bez jeho nákladuov. A také na našich dluziech otlo- žili smy z našěho zbožie společného Litovice, Črvenú Horu a vinici v Prazě, ješto sluove Folman, i to což k tomu slušie, aby to prodáno bylo, a tiem aby dluzi naši byli zaplaceni z vobú stranú, to což jich jest nynie, nic nepoostavujíce. Pakliby to zbuoží, ješto jest dřieve menováno, bylo prodáno za viecě než dluhuov našich jest, což by mimo našě dluhy zbylo, ten zbytek di na spolek. Pakliby sě co na tom zbuožie nedostalo, že by těch dluhuov viece bylo, tehdy ostatečný dluh mámy za- platiti zespolka. A pakliby to bylo, žeby sě který z nás viece zdlužil kterýmžkolivěk
Strana 607
Z let 1391—1397. 607 činem, ten dluh má jsám svým dielem i svým zbuožím zaplati[ti] bez druhého škody, a druhého z toho nemá nic opomínati. Pakli [by] který z nás co zachoval, neb kterýmž kolivěk činem dobyl, to má sobě mieti na polepšenie. Pakliby to bylo, žeby bratru mému dřieve řečenému sě nehodilo se mnú býti ve spolce déle, tehdy mám jemu jeho rozdiel našěho všěho zbuožie, i svrchnieho i dědin, pravú třetinu vydati bez všie omluvy i beze všie otpory, tak aby jemu tento list ani která jiná závada škodna nemohla býti na jeho třetiem diele, kromě toho, což je dřieve svrchu psáno. Vedlé — Pavla z Jencenšténa přivěsili pečeti pan Jan z Vlašimě a p. Něper z Rúpova. Dán — ot léta božieho 1391, v sobotu před nedělí, ješto sluove Oculi. 2. Kl. Slovanský na Novém Městě Pražském. — V Novém Městě Pražském. 1395, 22. čce. — Č. 5. My Chval z Štiřína a Mikeš řečený Šlechta, měštěnín Nového Města Praž- ského, ubrmanové ot knězě Pavla opata, Petra řečeného Smolka přěvora a ote všeho konventu kláštera Slovanského v Novém Městě Pražském s jedné strany, a ot si- rotkóv Matějových z Dúbravicě, někdy člověka úročnieho kláštera svrchupsaného, a ot jeho ženy — s druhé strany, o ty o všěcky přě, kteréž sú byly mezi nimi o kteréž- koli věci až do dnešnieho dně — volení, vyznáváme, — že sme — vypověděli mezi nimi takto, aby ti sirotci Matějovi ani jich máti, ani jich poručníci, ani jich přietelé, ani jich budúcí viec nikdy z ničehož a z ižádných věcí po dnešní den nenapomínali opata a konventa svrchupsaných ani jich budúcích věčně; neb jim v ničem vinni nejsú podle našeho uptánie. Pakliby to učinili, — aby jim — desěť kop gr. praž. rázu střiebrných viny a pokuty propadli. Za kterúž vinu a pokutu Mikeš řečený Lolek z Nechanich a Jan řečený Chval z Otic, přietelé a poručníci těch sirotkóv a jich mateře, a za ně za sdrženie našeho vyrčenie sú sé rukojmie postavili. — Pe- četi byly přivěseny ubrmanův a Jimrama z Říčan. — Dán v Novém Městě Pražském léta ot nar. božieho 1395, den svaté Mařie Magdaleny. — Svědci: Jiříček, Jan Krása, Kunc Herdolf, měštěné Nov. M. Pražského. 3. Klášter jeptišek v Č. Krumlově. — Bez místa. 1397, 30. dubna. — Č. 6. Já Jan z Milikovic vyznávám oc, že — prodal sem kopu platu ročnieho a osmero kur ve vsi Krašejově, tu kdež sedí Dorota vdova, s dvorem, s dědinú, s lukami, s lesy oc. i s plným panstvím — duchovnie panně, panně abatyši Krumlovské a jejie konventu za třinácte kop gr. praž[slkého rázu. A ty sem penieze od nich úplně vzal hotovými penězi, a těch dědin sem jim k pravému dědictví postúpil. I slibuji já dřéveřečený Jan a podle mne a za mě, a my Mikuláš z Vesce, Diviš odtudž
Z let 1391—1397. 607 činem, ten dluh má jsám svým dielem i svým zbuožím zaplati[ti] bez druhého škody, a druhého z toho nemá nic opomínati. Pakli [by] který z nás co zachoval, neb kterýmž kolivěk činem dobyl, to má sobě mieti na polepšenie. Pakliby to bylo, žeby bratru mému dřieve řečenému sě nehodilo se mnú býti ve spolce déle, tehdy mám jemu jeho rozdiel našěho všěho zbuožie, i svrchnieho i dědin, pravú třetinu vydati bez všie omluvy i beze všie otpory, tak aby jemu tento list ani která jiná závada škodna nemohla býti na jeho třetiem diele, kromě toho, což je dřieve svrchu psáno. Vedlé — Pavla z Jencenšténa přivěsili pečeti pan Jan z Vlašimě a p. Něper z Rúpova. Dán — ot léta božieho 1391, v sobotu před nedělí, ješto sluove Oculi. 2. Kl. Slovanský na Novém Městě Pražském. — V Novém Městě Pražském. 1395, 22. čce. — Č. 5. My Chval z Štiřína a Mikeš řečený Šlechta, měštěnín Nového Města Praž- ského, ubrmanové ot knězě Pavla opata, Petra řečeného Smolka přěvora a ote všeho konventu kláštera Slovanského v Novém Městě Pražském s jedné strany, a ot si- rotkóv Matějových z Dúbravicě, někdy člověka úročnieho kláštera svrchupsaného, a ot jeho ženy — s druhé strany, o ty o všěcky přě, kteréž sú byly mezi nimi o kteréž- koli věci až do dnešnieho dně — volení, vyznáváme, — že sme — vypověděli mezi nimi takto, aby ti sirotci Matějovi ani jich máti, ani jich poručníci, ani jich přietelé, ani jich budúcí viec nikdy z ničehož a z ižádných věcí po dnešní den nenapomínali opata a konventa svrchupsaných ani jich budúcích věčně; neb jim v ničem vinni nejsú podle našeho uptánie. Pakliby to učinili, — aby jim — desěť kop gr. praž. rázu střiebrných viny a pokuty propadli. Za kterúž vinu a pokutu Mikeš řečený Lolek z Nechanich a Jan řečený Chval z Otic, přietelé a poručníci těch sirotkóv a jich mateře, a za ně za sdrženie našeho vyrčenie sú sé rukojmie postavili. — Pe- četi byly přivěseny ubrmanův a Jimrama z Říčan. — Dán v Novém Městě Pražském léta ot nar. božieho 1395, den svaté Mařie Magdaleny. — Svědci: Jiříček, Jan Krása, Kunc Herdolf, měštěné Nov. M. Pražského. 3. Klášter jeptišek v Č. Krumlově. — Bez místa. 1397, 30. dubna. — Č. 6. Já Jan z Milikovic vyznávám oc, že — prodal sem kopu platu ročnieho a osmero kur ve vsi Krašejově, tu kdež sedí Dorota vdova, s dvorem, s dědinú, s lukami, s lesy oc. i s plným panstvím — duchovnie panně, panně abatyši Krumlovské a jejie konventu za třinácte kop gr. praž[slkého rázu. A ty sem penieze od nich úplně vzal hotovými penězi, a těch dědin sem jim k pravému dědictví postúpil. I slibuji já dřéveřečený Jan a podle mne a za mě, a my Mikuláš z Vesce, Diviš odtudž
Strana 608
608 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. z Vesce a Václav z Chotče slíbili sme i slibujem všichni jednú rukú nerozdielně dřéve řečené dědiny opraviti oc. A to sme slíbili dřéveřečeným pannám a k ruce uroz. pána, p. Jindřicha z Rozumberka. — Ležení v Krumlově. — Dán a psán ot narozenie s. b. po tisíci po třech stech po devadesát sedmého, v ten pondělí na Próvod. 4. Kl. Zderazský. — B. m. 1400, 10. září. — Č. 7. Já Martin řečený Rotleb z Koloděj vyznávám, — že o ty pastviny, o kteréž sem sě byl vstrčil a při měl s knězem Valentinem, proboštem kláštera Zderazského na Novém Městě u Prazě, jmenovitě ješto ležie mezi hájem, ješto slušie k Újezdu, a mezi hájem Slavěticským po polích Újezdských, na kteréžto pastviny já i moji lidé z Holí táhli sú sě, o to sem urozenými muži a pány Divišem z Talmberka, purkrabí pražským, a Hanzlem Kokotem z Dubé a Přibíkem z Vysočan, mocnými ubrmany mezi námi vydanými, přesúzen s mú dobrú volí a podvolením, tak že sú mezi mnú a jím knězem proboštem a jeho klášterem po dobrém svědomí i po listech nalezli i přesúdili, že já ani moji erbové ani budúcí ani ti moji lidé z Holí nemámy žád- ného práva k těm pastvinám na polích újezdských dále mimo ten přiekop, ješto jest ryt mezi poli Holskymi a Újezdskými mezi těma hájema. Také že ti lidé z Újezda o ty pastviny mají přede mnú i přěd mými budúcími i přěd mými lidmi z Holí věčně prázdni býti, tak že ti lidé z Újezda budú moci na těch pastvinách orati i sieti k svému užitku, a na tom jim já ani moji budúcí nemámy jim nikakž přěkážeti. A ten sem nález i přěsúzení dobrovolně, přijal i přijímám i podvoluji sě i své bu- dúcie, že o ty pastvy nejmám věčně právem ani skutkem státi, než na tom nálezu a přesúzení dosti mieti. — L. ot. b. nar. tisíc čtyrstého, ten pátek po světie krá- levně posemennie. 5. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — B. m. 1401, 28. června. — Č. 8. Já Mach z Holkova vyznávám oc., že — prodal sem 42 gr. platu ve vsi v Milikovicích na člověku řečeném Jakub, jenž v tu dobu tu seděl, bez věrdunka za deset kop se vším panstvím, se vší volí, s tiem se vším, což k tomu příslušie — duchovnie panně abatyši Krumlovské a jejie konventu; — a slibuji já dřieveřečený Mach z Holkova, a podle mne a za mě Bohuslav z Keblan a Oldřich z Glazar — všichni jednú rukú nerozdielně, dřieveřečené dědiny spraviti a osvoboditi zemským právem přěd každým člověkem. — Ležení v Krumlově. — A bylo-liby, žeby který z nás umřěl, — tehdy my zóstalí mámy a slíbili sme v najbližšiem měsieci po smrti jeho jiného k sobě rukojmí postaviti tak dobrého a tak bohatého, a jiný list týmiž slovy obnoviti, a to pod dřieveřečeným ležením. A ktož by tento list jměl
608 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. z Vesce a Václav z Chotče slíbili sme i slibujem všichni jednú rukú nerozdielně dřéve řečené dědiny opraviti oc. A to sme slíbili dřéveřečeným pannám a k ruce uroz. pána, p. Jindřicha z Rozumberka. — Ležení v Krumlově. — Dán a psán ot narozenie s. b. po tisíci po třech stech po devadesát sedmého, v ten pondělí na Próvod. 4. Kl. Zderazský. — B. m. 1400, 10. září. — Č. 7. Já Martin řečený Rotleb z Koloděj vyznávám, — že o ty pastviny, o kteréž sem sě byl vstrčil a při měl s knězem Valentinem, proboštem kláštera Zderazského na Novém Městě u Prazě, jmenovitě ješto ležie mezi hájem, ješto slušie k Újezdu, a mezi hájem Slavěticským po polích Újezdských, na kteréžto pastviny já i moji lidé z Holí táhli sú sě, o to sem urozenými muži a pány Divišem z Talmberka, purkrabí pražským, a Hanzlem Kokotem z Dubé a Přibíkem z Vysočan, mocnými ubrmany mezi námi vydanými, přesúzen s mú dobrú volí a podvolením, tak že sú mezi mnú a jím knězem proboštem a jeho klášterem po dobrém svědomí i po listech nalezli i přesúdili, že já ani moji erbové ani budúcí ani ti moji lidé z Holí nemámy žád- ného práva k těm pastvinám na polích újezdských dále mimo ten přiekop, ješto jest ryt mezi poli Holskymi a Újezdskými mezi těma hájema. Také že ti lidé z Újezda o ty pastviny mají přede mnú i přěd mými budúcími i přěd mými lidmi z Holí věčně prázdni býti, tak že ti lidé z Újezda budú moci na těch pastvinách orati i sieti k svému užitku, a na tom jim já ani moji budúcí nemámy jim nikakž přěkážeti. A ten sem nález i přěsúzení dobrovolně, přijal i přijímám i podvoluji sě i své bu- dúcie, že o ty pastvy nejmám věčně právem ani skutkem státi, než na tom nálezu a přesúzení dosti mieti. — L. ot. b. nar. tisíc čtyrstého, ten pátek po světie krá- levně posemennie. 5. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — B. m. 1401, 28. června. — Č. 8. Já Mach z Holkova vyznávám oc., že — prodal sem 42 gr. platu ve vsi v Milikovicích na člověku řečeném Jakub, jenž v tu dobu tu seděl, bez věrdunka za deset kop se vším panstvím, se vší volí, s tiem se vším, což k tomu příslušie — duchovnie panně abatyši Krumlovské a jejie konventu; — a slibuji já dřieveřečený Mach z Holkova, a podle mne a za mě Bohuslav z Keblan a Oldřich z Glazar — všichni jednú rukú nerozdielně, dřieveřečené dědiny spraviti a osvoboditi zemským právem přěd každým člověkem. — Ležení v Krumlově. — A bylo-liby, žeby který z nás umřěl, — tehdy my zóstalí mámy a slíbili sme v najbližšiem měsieci po smrti jeho jiného k sobě rukojmí postaviti tak dobrého a tak bohatého, a jiný list týmiž slovy obnoviti, a to pod dřieveřečeným ležením. A ktož by tento list jměl
Strana 609
Z let 1400—1404. 609 s jich dobrú volí, ten má též právo jako ony samy. — Dán a psán 1. ot nar. syna b. po tisíci po čtyřech stech prvého, v úterý u vigilji sv. Petra a Pavla slavných apošt. 6. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — Na Krumlově. 1401, 16. října. — Č. 9. My Jindřich z Rosenberka a Petr syn jeho odtudž t. 1. vsěm vyznáváme —: jakož jsú bohobojné a náb. panny kláštera Krumlovského dvór kúpili od Pavla z Krašě- jova tu v Krašějově se vším, což k tomu dvoru slušie, že my Jindřich a Petr na- přěd psaní nemáme ižádného práva k tomu dvoru, než pro obranu a opravu a pro lepšie bezpečenstvie k věrné ruce přijali sme sobě ten dvór zapsán ve dcky zemské. Protož oba slibujeva — jim pannám na tom zboží nepřěkážeti, ale raději jich věrně a snažně brániti přěd každým člověkem, který by jim na tom přěkážel. — Pečeti přivěsili: Přibík z Žimuntic, purkrabí na Krumlově, a Vojtěch z Kraščlova, purkrabí na Maydšteině. — Na Krumlově 1. od nar. syna bož. tisícieho čtrstého prvého, v ne- děli ten den sv. Havla zpovědníka božieho. 7. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — V Praze. 1404, 26. ledna. — Č. 10. Já Vaněk z Dubé vyznávám, — že sem o všecky věci i závady, což sem měl činiti a o něž sem byl zavaděn s nábožnými pannami, pannú Agnežkú z Šterm- berga převoryší a se vším konventem ot svaté Anny v Starém Městě u Prazě, jme- novitě o tu ves Zvanovicě, o úroky vzebrané, o škody, o póhony, o náklady, nic po sobě nepoostavujíce po ten den, o to sem o všecko přietelsky a dobrotivě Vikéřem z Myšlína smluven, tak že po jeho smlúvě vyznávám, že k tej vsi Zvanovicěm nej- mám žádného práva opravú ani žádným kusem ani žádnú příčinú ani omluvú, než že ta ves se vším panstvím, se vším právem i užitky — jest spravedlivé panstvie těch panen a konventa jich. — Pakli bych proti tomu co kdy učinil, — tehdy proši uroz. pánóv Ondřěje staršieho z Dubé seděním na Zlenicích a Jindřicha z Dubé seděním na Humpolci, aby — dali k jich převořišě a konventa sv. Anny prosbě — listy na vyznánie a na svědomie pod svými pečetmi, že sem smlúvy té ujednané nezdržal a proto ztratil čest a vieru. A na tu smlúvu všěcky škody, póhony, úroci vzebraní i náklady jsú mezi námi minuly a propuščeny. — Pečeti pp. Vaňka, On- dřejova a Jindřichova z Dubé. Dán u Praze 1. ot nar. b. tisíce čtyřistého čtvrtého, tu sobotu po světiem Pavla na vieru obrácenie. 8. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — Na Krumlově. 1404, 1. června. — Č. 11. Já Diviš z Vesce vyznávám oc, že — dědinu svú u Vesci, šest a sto krošóv platu ročnieho s dvorem, s dědinú, s lukami, s lesy, s potoky, s obcemi a s tiem Archiv Český VII. 77
Z let 1400—1404. 609 s jich dobrú volí, ten má též právo jako ony samy. — Dán a psán 1. ot nar. syna b. po tisíci po čtyřech stech prvého, v úterý u vigilji sv. Petra a Pavla slavných apošt. 6. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — Na Krumlově. 1401, 16. října. — Č. 9. My Jindřich z Rosenberka a Petr syn jeho odtudž t. 1. vsěm vyznáváme —: jakož jsú bohobojné a náb. panny kláštera Krumlovského dvór kúpili od Pavla z Krašě- jova tu v Krašějově se vším, což k tomu dvoru slušie, že my Jindřich a Petr na- přěd psaní nemáme ižádného práva k tomu dvoru, než pro obranu a opravu a pro lepšie bezpečenstvie k věrné ruce přijali sme sobě ten dvór zapsán ve dcky zemské. Protož oba slibujeva — jim pannám na tom zboží nepřěkážeti, ale raději jich věrně a snažně brániti přěd každým člověkem, který by jim na tom přěkážel. — Pečeti přivěsili: Přibík z Žimuntic, purkrabí na Krumlově, a Vojtěch z Kraščlova, purkrabí na Maydšteině. — Na Krumlově 1. od nar. syna bož. tisícieho čtrstého prvého, v ne- děli ten den sv. Havla zpovědníka božieho. 7. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — V Praze. 1404, 26. ledna. — Č. 10. Já Vaněk z Dubé vyznávám, — že sem o všecky věci i závady, což sem měl činiti a o něž sem byl zavaděn s nábožnými pannami, pannú Agnežkú z Šterm- berga převoryší a se vším konventem ot svaté Anny v Starém Městě u Prazě, jme- novitě o tu ves Zvanovicě, o úroky vzebrané, o škody, o póhony, o náklady, nic po sobě nepoostavujíce po ten den, o to sem o všecko přietelsky a dobrotivě Vikéřem z Myšlína smluven, tak že po jeho smlúvě vyznávám, že k tej vsi Zvanovicěm nej- mám žádného práva opravú ani žádným kusem ani žádnú příčinú ani omluvú, než že ta ves se vším panstvím, se vším právem i užitky — jest spravedlivé panstvie těch panen a konventa jich. — Pakli bych proti tomu co kdy učinil, — tehdy proši uroz. pánóv Ondřěje staršieho z Dubé seděním na Zlenicích a Jindřicha z Dubé seděním na Humpolci, aby — dali k jich převořišě a konventa sv. Anny prosbě — listy na vyznánie a na svědomie pod svými pečetmi, že sem smlúvy té ujednané nezdržal a proto ztratil čest a vieru. A na tu smlúvu všěcky škody, póhony, úroci vzebraní i náklady jsú mezi námi minuly a propuščeny. — Pečeti pp. Vaňka, On- dřejova a Jindřichova z Dubé. Dán u Praze 1. ot nar. b. tisíce čtyřistého čtvrtého, tu sobotu po světiem Pavla na vieru obrácenie. 8. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — Na Krumlově. 1404, 1. června. — Č. 11. Já Diviš z Vesce vyznávám oc, že — dědinu svú u Vesci, šest a sto krošóv platu ročnieho s dvorem, s dědinú, s lukami, s lesy, s potoky, s obcemi a s tiem Archiv Český VII. 77
Strana 610
610 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. se vším, což k tomu příslušie, prodal sem uroz. pánu, p. Jindřichovi z Rosmberka i jeho dědicóm za pětmezcietma kop a pět krošóv, a ty penieze od řečeného pána vzal sem všecky úplně penězi hotovými. — I slibuji s svými rukojmiemi i zprávcemi, s Mikšíkem z Vesce, otcem svým, s Jindřichem řečeným Košovec z Košova, s Mik- šíkem z Todně, s Václavem z Chodšě, a my dřéveřečení Mikšík, Jindřich, Mikšík, Václav slíbili sme i slibujem za dřéveřečeného Diviše i s ním všickni jednú rukú společnú nerozdielně — dřéve řečené dědiny spraviti a osvoboditi zemským právem před každým člověkem. — A ty dědiny ve dsky zemské máme vložiti a dobré správce postaviti na prvnie suché dni; pakli bychme nemohli beze lsti na prvé suché dni, tehdy na druhé oc. Ležení v Krumlově. — Na Krumplově 1. od. nar. bož. tisíc čtyr- stého čtvrtého, tu neděli před sv. Erasimem. 9. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — Na Krumlově. 1405, 11. října. — Č. 12. Já kněz Jan, farář Velešínský, — vyznávám oc, že s povolením uroz. pánóv mých, páně Jindřichovým z Rozmberka a páně Petrovým, syna jeho odtudž, i jich budúcích postúpil sem kostelnieho člověka svého Jana řečeného Král z Branišovic, na němž sem měl pól kopy platu úročnieho, za Blažka z Markvartic, v témž platu bohoboj. a nábož. pannám kláštera Krumlovského zákona sv. Kláry. A to sem učinil pro budúcí pokoj svój i každého svého budúcieho faráře Velešínského, chtě všech róznic prázden býti pro spolek, kterýž sem měl s předepsanými pannami na Blažkovi z Markvartic, panny puol kopy a já ostatek. — Pečeti Jana, faráře Velešínského, a pp. Jindřicha a Petra z Rozmberka. — Dán na Krumlově 1. nar. božieho v tu neděli před sv. Havlem, tisícieho čtyřstého pátého. 10. Kl. Plaský. — B. m. 1406. — Č. 13. Na vědomie davámy všem oc, žeť sě jest úmluva stala mezi Jéchou mlynářem, synem Velkovým z Austie, a mezi knězem opatem a konventem kláštera Plaského o mlýn pod Kaceřovem, jemuž jméno jest Ústie, tak žeť jest byl ubrman Jan z Čěvic seděním v Olešnej, bratr Jiřinkuov z Čěvic seděním ve Lhotě. I kázal dáti tomu mlynáři dřieve řečenému tři kopy gr. a deset gr. za ten jistý mlýn; a tak sě zapisujě dřieve řečený Jécha mlynář svau dobrau volí a ubrmanským nalezením knězi opatu a všemu konventu, aby ani on sám ani jeho bratr ani jeho děti ani který jeho přietel přěkážel tomu mlýnu prvemenovanému ani jeho budaucí. — Pečeti přivěsili: Jan z Čěvic seděním v Olešnej, Jiřink z Čěvic seděním ve Lhotě, Hynek z Vranieho seděním v Čěvicích. A prvemenovaný Jécha mlynář byl jest v člověctví Hynkově z Vranieho. — L. nar. b. po tisíc letech a po čtyřěch stech letech léta šěstého.
610 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. se vším, což k tomu příslušie, prodal sem uroz. pánu, p. Jindřichovi z Rosmberka i jeho dědicóm za pětmezcietma kop a pět krošóv, a ty penieze od řečeného pána vzal sem všecky úplně penězi hotovými. — I slibuji s svými rukojmiemi i zprávcemi, s Mikšíkem z Vesce, otcem svým, s Jindřichem řečeným Košovec z Košova, s Mik- šíkem z Todně, s Václavem z Chodšě, a my dřéveřečení Mikšík, Jindřich, Mikšík, Václav slíbili sme i slibujem za dřéveřečeného Diviše i s ním všickni jednú rukú společnú nerozdielně — dřéve řečené dědiny spraviti a osvoboditi zemským právem před každým člověkem. — A ty dědiny ve dsky zemské máme vložiti a dobré správce postaviti na prvnie suché dni; pakli bychme nemohli beze lsti na prvé suché dni, tehdy na druhé oc. Ležení v Krumlově. — Na Krumplově 1. od. nar. bož. tisíc čtyr- stého čtvrtého, tu neděli před sv. Erasimem. 9. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — Na Krumlově. 1405, 11. října. — Č. 12. Já kněz Jan, farář Velešínský, — vyznávám oc, že s povolením uroz. pánóv mých, páně Jindřichovým z Rozmberka a páně Petrovým, syna jeho odtudž, i jich budúcích postúpil sem kostelnieho člověka svého Jana řečeného Král z Branišovic, na němž sem měl pól kopy platu úročnieho, za Blažka z Markvartic, v témž platu bohoboj. a nábož. pannám kláštera Krumlovského zákona sv. Kláry. A to sem učinil pro budúcí pokoj svój i každého svého budúcieho faráře Velešínského, chtě všech róznic prázden býti pro spolek, kterýž sem měl s předepsanými pannami na Blažkovi z Markvartic, panny puol kopy a já ostatek. — Pečeti Jana, faráře Velešínského, a pp. Jindřicha a Petra z Rozmberka. — Dán na Krumlově 1. nar. božieho v tu neděli před sv. Havlem, tisícieho čtyřstého pátého. 10. Kl. Plaský. — B. m. 1406. — Č. 13. Na vědomie davámy všem oc, žeť sě jest úmluva stala mezi Jéchou mlynářem, synem Velkovým z Austie, a mezi knězem opatem a konventem kláštera Plaského o mlýn pod Kaceřovem, jemuž jméno jest Ústie, tak žeť jest byl ubrman Jan z Čěvic seděním v Olešnej, bratr Jiřinkuov z Čěvic seděním ve Lhotě. I kázal dáti tomu mlynáři dřieve řečenému tři kopy gr. a deset gr. za ten jistý mlýn; a tak sě zapisujě dřieve řečený Jécha mlynář svau dobrau volí a ubrmanským nalezením knězi opatu a všemu konventu, aby ani on sám ani jeho bratr ani jeho děti ani který jeho přietel přěkážel tomu mlýnu prvemenovanému ani jeho budaucí. — Pečeti přivěsili: Jan z Čěvic seděním v Olešnej, Jiřink z Čěvic seděním ve Lhotě, Hynek z Vranieho seděním v Čěvicích. A prvemenovaný Jécha mlynář byl jest v člověctví Hynkově z Vranieho. — L. nar. b. po tisíc letech a po čtyřěch stech letech léta šěstého.
Strana 611
Z let 1405—1408. 611 11. Kl. jeptišek v Krumlově. — B. m. 1408, 2. února. — Č. 14. Já Petřík z Trojan vyznávám oc, že — prodal sem — jednu kopu gr. platu ročnieho ve vsi v Napajedlech na podepsaných lidech i na jich budúcích, na Šimonovi 22 gr. a jeden peniez, na Jílkovi 26 gr. bez dvú peněz, na Jiechovi 12 gr. a 7 hal. — bohobojným pannám, panně Anně abatyši i všemu konventu panen zákona sv. Kláry kláštera Krumlovského — ku pravému dědictví, se vším k té kopě platu příslušenstvím — za 12 kop gr. dobrých stř. rázu praž.; kteréžto penieze daly a za- platily sú mi všecky úplně penězi hotovými. A my Valkún z Dúdleb seděním v Svě- tlíku, Vojtěch z Jivovice, Vaněk z Trojan, rukojmie a zprávce Petříka, jistce napřed psaného, s ním i zaň slibujem všichni — rukú společnú dřieve řečené dědiny — pannám předepsaným spraviti a vysvoboditi před věny atd., — a prvé suché dni, druhé beze lsti a konečně třetie suché dni od napomenutie předepsaných panen — často psaný plat — jim pannám častojmenovaným ve dcky zemské ku pravému dědictví vložiti a zprávce dobré postaviti. — Pakliby dcky zemské kterak v tom času minuly aneb ztraceny byly, tehdy máme a slibujem jim pannám často- psaným dědiny předepsané se vším příslušenstvím tak utvrditi a upevniti, jakož tu doba, obyčej a právo bude mezi pány a panošemi této země České. — Dán 1. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého osmého, ten den na Hromnice. 12. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1408, 12. března. — Č. 15. My kněz Sulek, z b. mil. probošt, Anna převora, Střezka subpřevora, Zbrainka klíčnice, Jitka cirkatrix, Bětka cantrix a vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že znamenavše pilnú a snažnú službu našeho kláštera již menovaného ot Buška řečeného Dlesk, a chtiece jemu tej službě otplatu dáti, aby nám tiem pil- nějie slúžil, — dali sme — jemu Buškovi a jeho dědicóm nápravu ve Kčenicích se všiem příslušenstvím, což k tomu dvoru a k tej nápravě příslušie, tak jakož jsú jeho náměstci drželi, a ten jistý dvór se všěch stran byl opuščel na stavaní. Kterúžto nápravu on Bušek a jeho dědici mají držeti beze všie našie a našich budúciech přě- kážky. A z té jisté nápravy má nám i našim budúcím on i jeho dědici slúžiti s jedniem koněm a nic viece, když bychme my anebo náš vladař poin poslali. A na tom jistém dvoře a na tej nápravě zapisujeme jemu Buškovi a jeho dědicóm 40ti kop gr. dobrých stř. praž. rázu. Pakliby sě kdy nám anebo našim budúcím jeho Buškova služba anebo jeho dědicóv nehodila a nelíbila, anebo jemu Buškovi a jeho dědicóm, — tehdy jeden druhému jmá dáti — napřed věděti pól léta, a v tom polú- letí máme — dáti a splniti těch jistých 40 kop gr. již menovaných — [a oni] inhed 77*
Z let 1405—1408. 611 11. Kl. jeptišek v Krumlově. — B. m. 1408, 2. února. — Č. 14. Já Petřík z Trojan vyznávám oc, že — prodal sem — jednu kopu gr. platu ročnieho ve vsi v Napajedlech na podepsaných lidech i na jich budúcích, na Šimonovi 22 gr. a jeden peniez, na Jílkovi 26 gr. bez dvú peněz, na Jiechovi 12 gr. a 7 hal. — bohobojným pannám, panně Anně abatyši i všemu konventu panen zákona sv. Kláry kláštera Krumlovského — ku pravému dědictví, se vším k té kopě platu příslušenstvím — za 12 kop gr. dobrých stř. rázu praž.; kteréžto penieze daly a za- platily sú mi všecky úplně penězi hotovými. A my Valkún z Dúdleb seděním v Svě- tlíku, Vojtěch z Jivovice, Vaněk z Trojan, rukojmie a zprávce Petříka, jistce napřed psaného, s ním i zaň slibujem všichni — rukú společnú dřieve řečené dědiny — pannám předepsaným spraviti a vysvoboditi před věny atd., — a prvé suché dni, druhé beze lsti a konečně třetie suché dni od napomenutie předepsaných panen — často psaný plat — jim pannám častojmenovaným ve dcky zemské ku pravému dědictví vložiti a zprávce dobré postaviti. — Pakliby dcky zemské kterak v tom času minuly aneb ztraceny byly, tehdy máme a slibujem jim pannám často- psaným dědiny předepsané se vším příslušenstvím tak utvrditi a upevniti, jakož tu doba, obyčej a právo bude mezi pány a panošemi této země České. — Dán 1. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého osmého, ten den na Hromnice. 12. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1408, 12. března. — Č. 15. My kněz Sulek, z b. mil. probošt, Anna převora, Střezka subpřevora, Zbrainka klíčnice, Jitka cirkatrix, Bětka cantrix a vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že znamenavše pilnú a snažnú službu našeho kláštera již menovaného ot Buška řečeného Dlesk, a chtiece jemu tej službě otplatu dáti, aby nám tiem pil- nějie slúžil, — dali sme — jemu Buškovi a jeho dědicóm nápravu ve Kčenicích se všiem příslušenstvím, což k tomu dvoru a k tej nápravě příslušie, tak jakož jsú jeho náměstci drželi, a ten jistý dvór se všěch stran byl opuščel na stavaní. Kterúžto nápravu on Bušek a jeho dědici mají držeti beze všie našie a našich budúciech přě- kážky. A z té jisté nápravy má nám i našim budúcím on i jeho dědici slúžiti s jedniem koněm a nic viece, když bychme my anebo náš vladař poin poslali. A na tom jistém dvoře a na tej nápravě zapisujeme jemu Buškovi a jeho dědicóm 40ti kop gr. dobrých stř. praž. rázu. Pakliby sě kdy nám anebo našim budúcím jeho Buškova služba anebo jeho dědicóv nehodila a nelíbila, anebo jemu Buškovi a jeho dědicóm, — tehdy jeden druhému jmá dáti — napřed věděti pól léta, a v tom polú- letí máme — dáti a splniti těch jistých 40 kop gr. již menovaných — [a oni] inhed 77*
Strana 612
612 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. mají nám toho dvoru a tej nápravy postúpiti bez meškánie. — Také jestliže bychme — jemu Buškovi anebo jeho dědicóm těch peněz — v tom polúletí nedali ani dáti mohli, tehdy s naším povolením bude moci on anebo jeho dědici tu nápravu a ten dvór prodati za též penieze dobrému člověku, kterýž by sě nám hodil k službě v též právo, jako sám držal. A také já Bušek i moji dědici slibujeme jim ten dvór usta- viti a opravovati, tak jakž najlépe budu moci, aby to neopuščelo. A když bych sě měl hnúti, — tehdy jmám odtud pobrati všecko své svrchnie zbožie, a jim jmám ostaviti v tom dvoře, což jest přivrtáno anebo železným hřebem přibito. — Dán a psán po božiem nar. čtúce čtrnádcte set let a osmého léta, ten den na sv. Rehoře. 13. Kl. Plaský. — B. m. 1409, 28. května. — Č. 16. My Sazema z Nekmiřě, Věch z Přiešova, Beneda a Racek z Žilova, Petr z Kokorova vyznáváme oc, že ta hora Držtník jest kláštera Plasského, a z té hory, ktožkolivěk v nie dělají, úrok klášteru platili sú i dnes platie a ižádnému jinému. Druhé vyznáváme, že ta hora leží v jich zboží a v jich meziech. Třětie vyznáváme, že na té hořě i okolo té hory jich lidé pastvu jmají a ižádní jiní. A to nám jest svědomo a vedlé toho mnoho dobrým. Jestli pak žeby kto tomu věřiti nechtěl, ale chtěli bychom ústy znáti před každým dobrým. — Jenž jest psán ot narozenie syna bož. po tisíci po čtyřech [v listině: cztrzyrech] stech devátého, ten úterý na Letnice. 14. Kl. sv. Anny v St. Městě Pražském. — V Praze. 1410, 5. září. — Č. 18. My Konrád, z b. m. biskup kostela Olomúcského, Českého králevství v ten čas podkomoří, a Lacek z Kravař, najosviecenějšieho kniežete a pána, p. Václava, z b. m. řím. a čes. krále hofmistr ty časy, vyznáváme oc., že jakož jsú potcstivá kněží Jakub v ten čas děkan, kanovníci i všechna kapitula kostela Vyšehradského podle Prahy, a Schimoněk, Starého Města Pražského měščenín, s jednej strany, a ná- božné u Boze panny Anežka z Šternberka v ten čas převoryše i s konventem klá- štera sv. Vavřince a jinak svatej Anny v Starém Pražském Městě s druhej strany, o některaké meze, potoky, lúky a křoví na zboží Křišickém nechuti, súdy, sváry i rozličné protivenství od dávných časuov měli s nemalými škodami a náklady, žá- dajíce těch súduov — umenšiti, — na dobré a múdré lidi v dole psané jakožto na ubrmany a na smlúvce pod jistú pokutú v dole psanú jsú se svolili a o všechny ty jisté věci úplně a mocně přišli: toťjižto děkan a kapitula Vyšehradská i tudiež Schi- moněk svrchupsaný s svej strany na kněze Viléma, kanovníka tudíž z Vyšehradu, a na Prokopa Jidáše, Starého Města Pražského měščenína, a převoryše s konventem kláštera sv. Anny dřéve řečeného na uroz. pána Albrechta z Šternberka odjinad z Ko-
612 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. mají nám toho dvoru a tej nápravy postúpiti bez meškánie. — Také jestliže bychme — jemu Buškovi anebo jeho dědicóm těch peněz — v tom polúletí nedali ani dáti mohli, tehdy s naším povolením bude moci on anebo jeho dědici tu nápravu a ten dvór prodati za též penieze dobrému člověku, kterýž by sě nám hodil k službě v též právo, jako sám držal. A také já Bušek i moji dědici slibujeme jim ten dvór usta- viti a opravovati, tak jakž najlépe budu moci, aby to neopuščelo. A když bych sě měl hnúti, — tehdy jmám odtud pobrati všecko své svrchnie zbožie, a jim jmám ostaviti v tom dvoře, což jest přivrtáno anebo železným hřebem přibito. — Dán a psán po božiem nar. čtúce čtrnádcte set let a osmého léta, ten den na sv. Rehoře. 13. Kl. Plaský. — B. m. 1409, 28. května. — Č. 16. My Sazema z Nekmiřě, Věch z Přiešova, Beneda a Racek z Žilova, Petr z Kokorova vyznáváme oc, že ta hora Držtník jest kláštera Plasského, a z té hory, ktožkolivěk v nie dělají, úrok klášteru platili sú i dnes platie a ižádnému jinému. Druhé vyznáváme, že ta hora leží v jich zboží a v jich meziech. Třětie vyznáváme, že na té hořě i okolo té hory jich lidé pastvu jmají a ižádní jiní. A to nám jest svědomo a vedlé toho mnoho dobrým. Jestli pak žeby kto tomu věřiti nechtěl, ale chtěli bychom ústy znáti před každým dobrým. — Jenž jest psán ot narozenie syna bož. po tisíci po čtyřech [v listině: cztrzyrech] stech devátého, ten úterý na Letnice. 14. Kl. sv. Anny v St. Městě Pražském. — V Praze. 1410, 5. září. — Č. 18. My Konrád, z b. m. biskup kostela Olomúcského, Českého králevství v ten čas podkomoří, a Lacek z Kravař, najosviecenějšieho kniežete a pána, p. Václava, z b. m. řím. a čes. krále hofmistr ty časy, vyznáváme oc., že jakož jsú potcstivá kněží Jakub v ten čas děkan, kanovníci i všechna kapitula kostela Vyšehradského podle Prahy, a Schimoněk, Starého Města Pražského měščenín, s jednej strany, a ná- božné u Boze panny Anežka z Šternberka v ten čas převoryše i s konventem klá- štera sv. Vavřince a jinak svatej Anny v Starém Pražském Městě s druhej strany, o některaké meze, potoky, lúky a křoví na zboží Křišickém nechuti, súdy, sváry i rozličné protivenství od dávných časuov měli s nemalými škodami a náklady, žá- dajíce těch súduov — umenšiti, — na dobré a múdré lidi v dole psané jakožto na ubrmany a na smlúvce pod jistú pokutú v dole psanú jsú se svolili a o všechny ty jisté věci úplně a mocně přišli: toťjižto děkan a kapitula Vyšehradská i tudiež Schi- moněk svrchupsaný s svej strany na kněze Viléma, kanovníka tudíž z Vyšehradu, a na Prokopa Jidáše, Starého Města Pražského měščenína, a převoryše s konventem kláštera sv. Anny dřéve řečeného na uroz. pána Albrechta z Šternberka odjinad z Ko-
Strana 613
Z let 1409 a 1410. 613 nopišče a na Vikéře z Myšlína s druhej strany. A k těm jistým ubrmanóm na lepšie svědomí také jsme naše dobré, aby při tom byli, vydali a vyslali, aby ti jistí ubr- manové s naučením dobrých ostaružných lidí v tom kraji známých, svědomých a za- chovalých, ty dřéveřečené meze, potoky, lúky, vody i křoví i jiné všichny kusy, o kteréž jest pře mezi stranami svrchupsanými, snažně, pilně a spravedlivě ohledali, obezřeli a rozdělili, a čehož by se spravedlivého a jistého uptali a svědomím došli, aby pro budúcí časy novými hranicemi znamenali. A tak znamenajíce, obezříce a roz- dělíce, nás jakožto nadubrmany toho dále zpravili, naučili, ukázali a na nás vznesli, abychme my jakožto nad nimi nadubrmanové toho nálezu ohledání a mez znamenání podle jejich zpravení a naučení vyřkli, potvrdili a konečně o to rozsúdili a rozdělili. Tuť pak ti jisté [sic] ubrmanové s naučením dobrých lidí starých v tom kraji svě- domých, jichž jména jsú tato, ježto jsú k tomu byli přivoláni, najprvé Přemysl, Staněk, Mařík, Franěk z Křěšic, Marek z Újezda a Ondrák z Jarohněva, nás nadubrmany od svrchupsaných stran dané a volané jsú takto naučili, zpravili i za jisté pověděli, žádnej straně nepřikládajíce. Najprvé, když jsú šli ode vsi Křěšic po pravej straně potoka anebo podle potoka, kterýž skrze ves teče, k lukám a křovinám, o kteréž jest mezi od svrchupsaných stran byla řeč a súdové, jest jedna klínovatá obec: ta má od vrchní stezky na šíř až do potoka a na dél po nové hranice i s tiem dřívím sto- jatým na břehu potočném tak dobře lidí panenských kláštera sv. Anny jakožto kapi- tuly Vyšehradskej a Schimonkova i též vsi obecná býti. Pak odtud dále po vodě jdúce ta prvá lúka, kterúž nyní Matěj rychtář z Křěšic drží, má býti věčně panenská kláštera dřéveřečeného i jich lidí s tiem se všiem dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým anebo zeleným, co ho jest anebo bude na břehu od potoka, jakž jest ta lúka vzdélí i na šíř i na dél novými hranicemi znamenána. A potom dále od tej jistej lúky upřímo jdúce po vodě k druhej lúce, kterúž nyní Mařík drží z Křěšic, ta lúka také jest i má býti věčně panenská i jich lidí, také se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým, zeleným anebo syrovým, což ho jest aneb bude na břehu potočném, jakž jest ta lúka dlúhá na šíř i na dél novými hranicemi znamenána. Pak třětí lúka, kteráž jest inhed po tej druhej lúce, kteráž sě dělí od tej jistej druhej lúky starým příkopem a vrbím, kterúž nyní drží Duchek z Křěšic, ta jest i má býti kanovničí kapitulní kostela svrchupsaného Vyšehradského a Schimonkova dřieveřečeného, jich lidí i jich budúcích s tiem se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým i zeleným anebo syrovým, což ho jest aneb bude okolo tej vší lúky, jakž jest na šíř i na dél až do meze Pitkovskej; než to vynímajíce, že kněži a kapitula kostela Vyšehradského ani Šimoněk, ni jich lidé ani jich budúcí nemají pannám kláštera svatej Anny svrchu- psaného ani jich lidem ani poslóm brániti po tom jistém březe, což jest ta lúka třětí zastala, choditi, jezditi aneb ryb loviti. Pak dále jsú nalezli, že ten jistý potok svrchumenovaný od rybníka kapitulního až do Pitkovskej meze má býti i jest vešken
Z let 1409 a 1410. 613 nopišče a na Vikéře z Myšlína s druhej strany. A k těm jistým ubrmanóm na lepšie svědomí také jsme naše dobré, aby při tom byli, vydali a vyslali, aby ti jistí ubr- manové s naučením dobrých ostaružných lidí v tom kraji známých, svědomých a za- chovalých, ty dřéveřečené meze, potoky, lúky, vody i křoví i jiné všichny kusy, o kteréž jest pře mezi stranami svrchupsanými, snažně, pilně a spravedlivě ohledali, obezřeli a rozdělili, a čehož by se spravedlivého a jistého uptali a svědomím došli, aby pro budúcí časy novými hranicemi znamenali. A tak znamenajíce, obezříce a roz- dělíce, nás jakožto nadubrmany toho dále zpravili, naučili, ukázali a na nás vznesli, abychme my jakožto nad nimi nadubrmanové toho nálezu ohledání a mez znamenání podle jejich zpravení a naučení vyřkli, potvrdili a konečně o to rozsúdili a rozdělili. Tuť pak ti jisté [sic] ubrmanové s naučením dobrých lidí starých v tom kraji svě- domých, jichž jména jsú tato, ježto jsú k tomu byli přivoláni, najprvé Přemysl, Staněk, Mařík, Franěk z Křěšic, Marek z Újezda a Ondrák z Jarohněva, nás nadubrmany od svrchupsaných stran dané a volané jsú takto naučili, zpravili i za jisté pověděli, žádnej straně nepřikládajíce. Najprvé, když jsú šli ode vsi Křěšic po pravej straně potoka anebo podle potoka, kterýž skrze ves teče, k lukám a křovinám, o kteréž jest mezi od svrchupsaných stran byla řeč a súdové, jest jedna klínovatá obec: ta má od vrchní stezky na šíř až do potoka a na dél po nové hranice i s tiem dřívím sto- jatým na břehu potočném tak dobře lidí panenských kláštera sv. Anny jakožto kapi- tuly Vyšehradskej a Schimonkova i též vsi obecná býti. Pak odtud dále po vodě jdúce ta prvá lúka, kterúž nyní Matěj rychtář z Křěšic drží, má býti věčně panenská kláštera dřéveřečeného i jich lidí s tiem se všiem dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým anebo zeleným, co ho jest anebo bude na břehu od potoka, jakž jest ta lúka vzdélí i na šíř i na dél novými hranicemi znamenána. A potom dále od tej jistej lúky upřímo jdúce po vodě k druhej lúce, kterúž nyní Mařík drží z Křěšic, ta lúka také jest i má býti věčně panenská i jich lidí, také se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým, zeleným anebo syrovým, což ho jest aneb bude na břehu potočném, jakž jest ta lúka dlúhá na šíř i na dél novými hranicemi znamenána. Pak třětí lúka, kteráž jest inhed po tej druhej lúce, kteráž sě dělí od tej jistej druhej lúky starým příkopem a vrbím, kterúž nyní drží Duchek z Křěšic, ta jest i má býti kanovničí kapitulní kostela svrchupsaného Vyšehradského a Schimonkova dřieveřečeného, jich lidí i jich budúcích s tiem se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým i zeleným anebo syrovým, což ho jest aneb bude okolo tej vší lúky, jakž jest na šíř i na dél až do meze Pitkovskej; než to vynímajíce, že kněži a kapitula kostela Vyšehradského ani Šimoněk, ni jich lidé ani jich budúcí nemají pannám kláštera svatej Anny svrchu- psaného ani jich lidem ani poslóm brániti po tom jistém březe, což jest ta lúka třětí zastala, choditi, jezditi aneb ryb loviti. Pak dále jsú nalezli, že ten jistý potok svrchumenovaný od rybníka kapitulního až do Pitkovskej meze má býti i jest vešken
Strana 614
614 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. panenský kláštera častokrát menovaného, a potom toho jistého potoka břeh s levej strany ode vsi Křěšic se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým i zeleným anebo syrovým, má býti i jest vešken panenský a klášterní až do Pitkovskej meze beze vší překážky. Také jest dále nalezeno, aby to všechno, buďto lúky anebo dříví kterakéžkolvěk, což jest po tej pravej straně doluov pod potočnými hranicemi, aby to tak v svém bytu anebo stavu, jakož jest od staradávna až do sí chvíle bylo, neb o to pře mezi stranami nebylo. A to tak konec toho nalezenie ubrmanského. My pak Konrád, biskup olomúcský, a Lacek hofmistr dříveřečený jakožto nadubrmanové podle toho uptání, znamenavšě těch dobrých lidí svrchumenovaných nález spravedlivý a po- dobné ohledání i těch všech věcí svrchupsaných, o něž súdové a protivenství bylo mezi stranami, hodné a užitečné rozdělení i rozeznání, žádajíc těm stranám podle Boha a pravdy dosti učiniti, mocí naší nadubrmanskú pod stem kopami groší dobrých stříbrných vyřekli jsme a přisúdili a mocí tohoto listu vyříkáme a přisuzujeme: Najprv tu klínovatú obec, kteráž leží od stezky vrchní na šíř až do potoka a na dél až po nové hranice i s tiem se vším dříviem, což ho jest anebo bude na břehu po- točném, tak dobře kapitule Vyšehradskej, Schimonkovi, jakžto pannám dřieveřečeným i jich lidem i vší obci. Dále vyříkáme a podle nálezu ubrmanóv svrchupsaných při- suzujeme dvě lúce, ježto pořád leží vedlé potoka se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, i s jiným příslušenstvím, tak jakož jsú dřéveřečení ubrmanové nalezli a novými hra- nicemi znamenali, a tak úplně, jakož svrchupsáno jest, důstojnej v Boze panně Anežce nyní převoryši a konventu kláštera svatej Anny, jich lidóm i jich budúcím na věky věkoma beze vší překážky. Také mocí naší nadubrmanskú vyříkáme a přisuzujeme lúku třětí, kterúž nyní Duchek drží a kteráž se od druhej lúke [sic] panenskej, ježto ji nyní Mařík drží, starým příkopem a vrbím dělí, kapitule Vyšehradskej a Schi- monkovi, jich lidem i jich budúcím s tiem se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, což ho jest anebo bude okolo tej vší lúky až do meze Pitkovskej. Dále vyříkáme a při- kazujeme, aby ani kapitula ani Schimoněk svrchupsaný ani jich lidé ani budúcí jich s tej strany potoka, s kteréž ta jejich lúka příleží, nepřekáželi pannám dříve řečeným, ani jich lidóm ani poslóm ani jich budúcím po těch březích choditi, jezditi anebo ryby loviti. A potom vyříkáme a přisuzujeme pannám, toťjiž převoryši a kon- ventu kláštera sv. Anny častokrát menovanému, jich lidem i jich budúcím vešken potok ten jistý od kapitulního rybníka až do Pitkovskej meze. A více vyříkáme, že břeh s levej strany toho jistého potoka ode vsi Křěšic se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým i zeleným, má býti i jest vešken panenský věčně až do meze Pitkovskej bez překážky. Dále opět vyříkáme a přikazujeme, aby ani převoryše ani konvent ani jich lidé ani jich budúcí věčně nepřekáželi kapitule ani Schimonkovi ani jejich budúcím proto a na tom, jakož jest on Schimoněk kus obce přidělal k ryb- níku. Také chcme a mocí nadubrmanskú přikazujeme, aby všichni súdové, svárové,
614 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. panenský kláštera častokrát menovaného, a potom toho jistého potoka břeh s levej strany ode vsi Křěšic se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým i zeleným anebo syrovým, má býti i jest vešken panenský a klášterní až do Pitkovskej meze beze vší překážky. Také jest dále nalezeno, aby to všechno, buďto lúky anebo dříví kterakéžkolvěk, což jest po tej pravej straně doluov pod potočnými hranicemi, aby to tak v svém bytu anebo stavu, jakož jest od staradávna až do sí chvíle bylo, neb o to pře mezi stranami nebylo. A to tak konec toho nalezenie ubrmanského. My pak Konrád, biskup olomúcský, a Lacek hofmistr dříveřečený jakožto nadubrmanové podle toho uptání, znamenavšě těch dobrých lidí svrchumenovaných nález spravedlivý a po- dobné ohledání i těch všech věcí svrchupsaných, o něž súdové a protivenství bylo mezi stranami, hodné a užitečné rozdělení i rozeznání, žádajíc těm stranám podle Boha a pravdy dosti učiniti, mocí naší nadubrmanskú pod stem kopami groší dobrých stříbrných vyřekli jsme a přisúdili a mocí tohoto listu vyříkáme a přisuzujeme: Najprv tu klínovatú obec, kteráž leží od stezky vrchní na šíř až do potoka a na dél až po nové hranice i s tiem se vším dříviem, což ho jest anebo bude na břehu po- točném, tak dobře kapitule Vyšehradskej, Schimonkovi, jakžto pannám dřieveřečeným i jich lidem i vší obci. Dále vyříkáme a podle nálezu ubrmanóv svrchupsaných při- suzujeme dvě lúce, ježto pořád leží vedlé potoka se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, i s jiným příslušenstvím, tak jakož jsú dřéveřečení ubrmanové nalezli a novými hra- nicemi znamenali, a tak úplně, jakož svrchupsáno jest, důstojnej v Boze panně Anežce nyní převoryši a konventu kláštera svatej Anny, jich lidóm i jich budúcím na věky věkoma beze vší překážky. Také mocí naší nadubrmanskú vyříkáme a přisuzujeme lúku třětí, kterúž nyní Duchek drží a kteráž se od druhej lúke [sic] panenskej, ježto ji nyní Mařík drží, starým příkopem a vrbím dělí, kapitule Vyšehradskej a Schi- monkovi, jich lidem i jich budúcím s tiem se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, což ho jest anebo bude okolo tej vší lúky až do meze Pitkovskej. Dále vyříkáme a při- kazujeme, aby ani kapitula ani Schimoněk svrchupsaný ani jich lidé ani budúcí jich s tej strany potoka, s kteréž ta jejich lúka příleží, nepřekáželi pannám dříve řečeným, ani jich lidóm ani poslóm ani jich budúcím po těch březích choditi, jezditi anebo ryby loviti. A potom vyříkáme a přisuzujeme pannám, toťjiž převoryši a kon- ventu kláštera sv. Anny častokrát menovanému, jich lidem i jich budúcím vešken potok ten jistý od kapitulního rybníka až do Pitkovskej meze. A více vyříkáme, že břeh s levej strany toho jistého potoka ode vsi Křěšic se vším dřívím, ruoždím i neruoždím, suchým i zeleným, má býti i jest vešken panenský věčně až do meze Pitkovskej bez překážky. Dále opět vyříkáme a přikazujeme, aby ani převoryše ani konvent ani jich lidé ani jich budúcí věčně nepřekáželi kapitule ani Schimonkovi ani jejich budúcím proto a na tom, jakož jest on Schimoněk kus obce přidělal k ryb- níku. Také chcme a mocí nadubrmanskú přikazujeme, aby všichni súdové, svárové,
Strana 615
Z let 1410 a 1412. 615 nechuti, protivenství i nákladové, kteříž jsú se mezi svrchupsanými stranami proto dáli a stali až do nynější chvíle o mnohokrát menované věci, buďto před súdcemi duchovními aneb světskými kdežkoli, umřeli a docela pominuli, a také aby jedna strana druhej toho protivenství a súduov ve zlej vóli nikdy nezpomínaly, než raděj u pokoji jsúce, jedna druhej dobrého přála jako kdy dříve. — Pokuta na nedodržení rozsudku toho 100 kop gr. — Dán u Praze ten pátek po sv. Jiljí, léta od naroz. syna božieho tisíc čtyřistého desátého. 15. Kl. sv. Anny v Praze. — V Praze. 1412, 22. dubna. — Č. 19. Já Vilém z Chlumu seděním na Košemberce, jistec první, s svým i svých bratřie nedielných jménem vyznávám oc, — že jsem dobrovolně na svých dědinách na Chvalovicích a Vlkanči i na tej všie zvóli, což tu mám a což k tomu přísluší, deset kop gr. platu ročnieho, holého a věčného prodal uroz. panně Agnežce z Štern- berka, převořiši kláštera sv. Anny jinak sv. Vavřince v Starém Městě Pražském i její konventu tudíž, za sto kop gr. mně od nie i od jejie konventa hotovými pe- nězi úplně zaplacených. A ten plat na svých i na svých bratřie dědinách svobodných ve dsky zemské obyčejem práva zemského, jakož ve dsky plat holý kladú, na póli sv. Jiřie a sv. Havla placenie vložiti slibuji, kdyžby mi čtyři neděle napřed dali vě- děti. A mám jie panně neb jejie budúcie převořiši a konventu kláštera dřéveřečeného s dobrými správci spraviti před každým člověkem právem zemským. — A to slibuji já sám napřed a podlé něho s ním a zaň my Jan Puška z Kunstáta seděním na Oto- slaviciech z Kováně a Ctibor z Bohdanče rukojmie jeho — k ní ku panně Agnežce pře- vořiši, k její budúcie i k konventu dřéveřečenému, a podlé nich k slovutným mužóm Vikéřovi z Myšlína a k Václavovi z Kozmic, písaři desk zemských, ty všechny věci napředpsané věrně dokonati a skutečně beze všeho protivenství. Paklibychom toho neučinili oc. Ležení v Starém Městě Pražském. — Dán u Praze 1. od nar. b. tisíc čtyři sta v dvanástém létě, ten pátek před sv. Jiřie. 16. Kl. Borovanský. — B. m. 1412, 4. pros. — Č. 20. Já Lícek z Dvorce vyznávám, — že — napřěd pro Buoh i mých bližních pro lásku dal sem sě vplně i mocně ohledati s knězem Hanú z Borovan, mým ka- planem, o ty všěcky věci, což jest mezi námi bylo, o jeho lidi kaplanské, a to múdrým a počestným mužóm mistru Václavovi, farářovi z Svinóv, a knězi Velislavovi, farářovi z Střiežova; kteréžto s dobrým rozmyslem i s radú potazu zralého pro pokoj a ne ku pohoršení toho kaplanstvie mého mezi námi vyřkli sú konečně, abych já
Z let 1410 a 1412. 615 nechuti, protivenství i nákladové, kteříž jsú se mezi svrchupsanými stranami proto dáli a stali až do nynější chvíle o mnohokrát menované věci, buďto před súdcemi duchovními aneb světskými kdežkoli, umřeli a docela pominuli, a také aby jedna strana druhej toho protivenství a súduov ve zlej vóli nikdy nezpomínaly, než raděj u pokoji jsúce, jedna druhej dobrého přála jako kdy dříve. — Pokuta na nedodržení rozsudku toho 100 kop gr. — Dán u Praze ten pátek po sv. Jiljí, léta od naroz. syna božieho tisíc čtyřistého desátého. 15. Kl. sv. Anny v Praze. — V Praze. 1412, 22. dubna. — Č. 19. Já Vilém z Chlumu seděním na Košemberce, jistec první, s svým i svých bratřie nedielných jménem vyznávám oc, — že jsem dobrovolně na svých dědinách na Chvalovicích a Vlkanči i na tej všie zvóli, což tu mám a což k tomu přísluší, deset kop gr. platu ročnieho, holého a věčného prodal uroz. panně Agnežce z Štern- berka, převořiši kláštera sv. Anny jinak sv. Vavřince v Starém Městě Pražském i její konventu tudíž, za sto kop gr. mně od nie i od jejie konventa hotovými pe- nězi úplně zaplacených. A ten plat na svých i na svých bratřie dědinách svobodných ve dsky zemské obyčejem práva zemského, jakož ve dsky plat holý kladú, na póli sv. Jiřie a sv. Havla placenie vložiti slibuji, kdyžby mi čtyři neděle napřed dali vě- děti. A mám jie panně neb jejie budúcie převořiši a konventu kláštera dřéveřečeného s dobrými správci spraviti před každým člověkem právem zemským. — A to slibuji já sám napřed a podlé něho s ním a zaň my Jan Puška z Kunstáta seděním na Oto- slaviciech z Kováně a Ctibor z Bohdanče rukojmie jeho — k ní ku panně Agnežce pře- vořiši, k její budúcie i k konventu dřéveřečenému, a podlé nich k slovutným mužóm Vikéřovi z Myšlína a k Václavovi z Kozmic, písaři desk zemských, ty všechny věci napředpsané věrně dokonati a skutečně beze všeho protivenství. Paklibychom toho neučinili oc. Ležení v Starém Městě Pražském. — Dán u Praze 1. od nar. b. tisíc čtyři sta v dvanástém létě, ten pátek před sv. Jiřie. 16. Kl. Borovanský. — B. m. 1412, 4. pros. — Č. 20. Já Lícek z Dvorce vyznávám, — že — napřěd pro Buoh i mých bližních pro lásku dal sem sě vplně i mocně ohledati s knězem Hanú z Borovan, mým ka- planem, o ty všěcky věci, což jest mezi námi bylo, o jeho lidi kaplanské, a to múdrým a počestným mužóm mistru Václavovi, farářovi z Svinóv, a knězi Velislavovi, farářovi z Střiežova; kteréžto s dobrým rozmyslem i s radú potazu zralého pro pokoj a ne ku pohoršení toho kaplanstvie mého mezi námi vyřkli sú konečně, abych já
Strana 616
616 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. svrchupsaný Lícek i moji budúcí ty všěcky toho kaplanstvie lidi měl v opravu i jich bránil, pro ně, kdyžby bylo třeba, v blízcě jakžto v míli nebo blíže, jiezdy na svój groš čině, pakliby bylo dále, ale kněz Hána, kaplan dřievepsaný, daj stravy polovici a já druhú i těm mně lidem na pomoc i jich pravdě. Pakliby který z těch kaplan- ských lidí svým šeřadstvím v které zašel zámatky dalšie, pro něž by měly býti jiezdy časté neb dalšie, tyť mají býti na toho jistého člověka i na jeho statek. A také, když by bylo těm lidem kaplanským potřěbie, mám na súdě seděti a je o jich přě slyšeti; a kněz Hána, chceli, sěď na súdě se mnú; a viny, kteréžby podlé konšelského nálezu kto z nich propadl, mám vybera knězi Hánovi jich dáti polovici, ač jich tomu jistému otpustiti já i kněz Hána nebudem chtieti. A kdyžby připadla berně králova všie země obecná, tehdy kněz Hána má mi dáti z svých lidí čtyřidcieti gr. na pomoc mému úkolu i práci. A odúmrť, ačby která na těch kaplanských lidech připadla, té má mieti kněz Hána polovici, a já Lícek neb moji budúcí polovici druhú, ač v tom milosti neučinímy. Ty všěcky svrchupsané věci podlé nálezu i vynesenie dřievepsaných ubrmanóv já Lícek již psaný slíbil sem i slibuji — držeti a úplně zachovati ot sebe i ot svých budúcích dědicóv pod zápisem cti i viery. — Podlé mne ubrmanové svrchupsaní, točiž mistr Václav, farář z Svinóv, a kněz Velislav, farář z Střiežova, a také Jan Čauslach z Nežetic jmenovitý panošě, té všie úmluvy rádce i svědek, k mej prosbě své sú pečeti také přivěsili k tomuto listu. — L. ot nar. bož. tisí- cieho čtyřstého dvanástého, v druhú neděli v advent. 17. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1412, 18. pros. — Č. 21. Já Rús z Lipna seděním v Třebobuzi i [s] svými budúcími vyznávám oc. — jakož jest róznice a přě byla mezi mnú s jedné strany, a mezi veleb. a důstoj u Boze otcem knězem Sulkem, proboštem kláštera Chotěšovského, i jeho lidmi z Lu- hova o meze; jakož ti jistí lidé z Luhova mají lúky své vedlé lesu mého, tu jsú mi něco byli sáhli u mé, a o to sem já Rús svrchupsaný i moji budúcí s své strany přietele svého Jarošě řečeného Něšovku z Skupčě vydal, a kněz probošt svrchupsaný s svými lidmi z Luhova s své strany vydali jsú Onše z Racov, a nad to my oboje strana vespolek vydali sme za mocného a najvyššieho ubrmana Bavora z Podmokl. A ti všickni třě ubrmanové vyjevše na ty meze a shledavše škodu mú od těch lidí a svolivše sě za jeden člověk, výpověd jsú takúžto mezi námi učinili, a kázali mi za tu jistú škodu těm lidem z Luhova dáti tři kopy grošóv, jenž jsú mi je již úplně splnili penězi hotovými. A k tomu ti jiscí naši ubrmanové s obú stranú mezi námi jsú [na meze vyšli a ukázali, pokovad jest les mój a pokovad jsú jich lúky, a to dobře znamenali. Protož já Rús svrchupsaný i svými budúcími tu výpověď slibuji pode ctí a pod věrú zdržeti, a ty meze nám ukázané zachovati a nikterakž neproměniti, ani
616 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. svrchupsaný Lícek i moji budúcí ty všěcky toho kaplanstvie lidi měl v opravu i jich bránil, pro ně, kdyžby bylo třeba, v blízcě jakžto v míli nebo blíže, jiezdy na svój groš čině, pakliby bylo dále, ale kněz Hána, kaplan dřievepsaný, daj stravy polovici a já druhú i těm mně lidem na pomoc i jich pravdě. Pakliby který z těch kaplan- ských lidí svým šeřadstvím v které zašel zámatky dalšie, pro něž by měly býti jiezdy časté neb dalšie, tyť mají býti na toho jistého člověka i na jeho statek. A také, když by bylo těm lidem kaplanským potřěbie, mám na súdě seděti a je o jich přě slyšeti; a kněz Hána, chceli, sěď na súdě se mnú; a viny, kteréžby podlé konšelského nálezu kto z nich propadl, mám vybera knězi Hánovi jich dáti polovici, ač jich tomu jistému otpustiti já i kněz Hána nebudem chtieti. A kdyžby připadla berně králova všie země obecná, tehdy kněz Hána má mi dáti z svých lidí čtyřidcieti gr. na pomoc mému úkolu i práci. A odúmrť, ačby která na těch kaplanských lidech připadla, té má mieti kněz Hána polovici, a já Lícek neb moji budúcí polovici druhú, ač v tom milosti neučinímy. Ty všěcky svrchupsané věci podlé nálezu i vynesenie dřievepsaných ubrmanóv já Lícek již psaný slíbil sem i slibuji — držeti a úplně zachovati ot sebe i ot svých budúcích dědicóv pod zápisem cti i viery. — Podlé mne ubrmanové svrchupsaní, točiž mistr Václav, farář z Svinóv, a kněz Velislav, farář z Střiežova, a také Jan Čauslach z Nežetic jmenovitý panošě, té všie úmluvy rádce i svědek, k mej prosbě své sú pečeti také přivěsili k tomuto listu. — L. ot nar. bož. tisí- cieho čtyřstého dvanástého, v druhú neděli v advent. 17. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1412, 18. pros. — Č. 21. Já Rús z Lipna seděním v Třebobuzi i [s] svými budúcími vyznávám oc. — jakož jest róznice a přě byla mezi mnú s jedné strany, a mezi veleb. a důstoj u Boze otcem knězem Sulkem, proboštem kláštera Chotěšovského, i jeho lidmi z Lu- hova o meze; jakož ti jistí lidé z Luhova mají lúky své vedlé lesu mého, tu jsú mi něco byli sáhli u mé, a o to sem já Rús svrchupsaný i moji budúcí s své strany přietele svého Jarošě řečeného Něšovku z Skupčě vydal, a kněz probošt svrchupsaný s svými lidmi z Luhova s své strany vydali jsú Onše z Racov, a nad to my oboje strana vespolek vydali sme za mocného a najvyššieho ubrmana Bavora z Podmokl. A ti všickni třě ubrmanové vyjevše na ty meze a shledavše škodu mú od těch lidí a svolivše sě za jeden člověk, výpověd jsú takúžto mezi námi učinili, a kázali mi za tu jistú škodu těm lidem z Luhova dáti tři kopy grošóv, jenž jsú mi je již úplně splnili penězi hotovými. A k tomu ti jiscí naši ubrmanové s obú stranú mezi námi jsú [na meze vyšli a ukázali, pokovad jest les mój a pokovad jsú jich lúky, a to dobře znamenali. Protož já Rús svrchupsaný i svými budúcími tu výpověď slibuji pode ctí a pod věrú zdržeti, a ty meze nám ukázané zachovati a nikterakž neproměniti, ani
Strana 617
Z let 1412 a 1413. 617 jim v tom věčně nepřekážeti ani kterých zmatkóv činiti. — Pečeti přivěsili ubr- manové svrchupsaní: Bavor z Podmokl, Jaroš řečený Něšovka, Oneš z Racov a Jin- dřich z Lipna, bratr mój. — Po bož. nar. čtrnádtcet set dvanádctého léta, tu neděli před sv. Tomú ap. bož. 18. Kl. Plaský. — B. m. 1413, 5. listop. — Č. 22. My kněz Gotfrid opat i věšken konvent kláštera Plaského vyznáváme oc, že naše rychtářstvie v našie vsi v Třemošnici, kteréžto mistr Jan Třemošnic a dobré paměti Jan Pracek a paní Elška jeho manželka i jich děti měli a drželi sú, a k tomu čtyři lány pole, dědiny a chrastinu, kteráž leží pod Třemošnicí pod rychtářovým záhumním, a pole, ježto slově Rybník, i s luhem i s tú jistú chrastí, kteráž jest pod tiem polem po tu cestu, kteráž vede a káže k Třebokovu, a chrastinku pod Hromnicí vedlé Prackovského pole po tu jámu, a také diel potoka od Žichlické lúky až do Čečínské lúky, v němž ryby k své vuoli svobodně má loviti, prodali sme k věčnosti slovutnému Oldřichovi rychtáři, někdy synu Smilovu z Třemošnice, za hotové penieze, kteréžto sme od něho vzeli a na klášterské potřebné a užitečné obrátili a naložili. A to rychtářstvie i to zbožie jmenované má Oldřich dřéveřečený i jeho děti nebo náměstci budúcí držeti a mieti i jeho požívati věčně s tiem právem, jakožto sú drželi, měli a požívali jeho předci náměstci. A té dědiny menované má mieti tři lány svobodné beze všech poplatkuov, ale z čtvrtého lánu má nám a klášteru našemu Plaskému tiemto slúžiti i jeho budúcí náměstci: v Třemošnici, v Žichlicích a ve dvú mlýnú, ježto k Třemošnici slušejí, má úroky a všecky po- platky na určené ustavené a obyčejné roky a časy vybierati, nám do kláštera zjednati přinésti a bez obměškanie dáti. Ve třech vsech svrchupsaných a ve dvú mlýnú má úřad rychtářský vésti a pósobiti jako spravedlivý súdce podle obyčeje jiných našich rychtářuov na našem opatství, tak že s naším proboštem anebo s jiným, kohož bychom od nás s naší plnú mocí poslali, má na súdě seděti a s ním súditi, nic bez něho. Má také proboštovi a ktož s ním na súd přijedú, stravu a koňóm obrok dáti a svým nákladem zjednati. A tuto pomoc súsedé k stravě mají rychtáři dáti: z Hromnice tré kur a k tomu zvláště dvé úročních, ovsa z každého lánu po věrteli a po dvú vajcí, z Žichlic čtvero kur při úroce svatohavelském, z Třemošnice z lánu po věrteli ovsa a po kuřeti; neb tak od staradávna dvakrát do roka při súdu a při posudku pomáhají. A ten týden po súdu a druhý po posudku bude moci pivo šenkovati rychtář, nic jinak. Má také Čečínskú lúku opatrovati snažně, aby se na nie škoda ot lidí a ot dobytka nedála. Dal-liby kto vinu rychtáři z čehožkoli, má se před knězem, opatem, ale ne při súdu zpraviti každému. A kdyžby bylo toho třeba, s knězem opatem má jeti k jeho libosti, ne z práva. A to učině muože Archiv Český VII. 78
Z let 1412 a 1413. 617 jim v tom věčně nepřekážeti ani kterých zmatkóv činiti. — Pečeti přivěsili ubr- manové svrchupsaní: Bavor z Podmokl, Jaroš řečený Něšovka, Oneš z Racov a Jin- dřich z Lipna, bratr mój. — Po bož. nar. čtrnádtcet set dvanádctého léta, tu neděli před sv. Tomú ap. bož. 18. Kl. Plaský. — B. m. 1413, 5. listop. — Č. 22. My kněz Gotfrid opat i věšken konvent kláštera Plaského vyznáváme oc, že naše rychtářstvie v našie vsi v Třemošnici, kteréžto mistr Jan Třemošnic a dobré paměti Jan Pracek a paní Elška jeho manželka i jich děti měli a drželi sú, a k tomu čtyři lány pole, dědiny a chrastinu, kteráž leží pod Třemošnicí pod rychtářovým záhumním, a pole, ježto slově Rybník, i s luhem i s tú jistú chrastí, kteráž jest pod tiem polem po tu cestu, kteráž vede a káže k Třebokovu, a chrastinku pod Hromnicí vedlé Prackovského pole po tu jámu, a také diel potoka od Žichlické lúky až do Čečínské lúky, v němž ryby k své vuoli svobodně má loviti, prodali sme k věčnosti slovutnému Oldřichovi rychtáři, někdy synu Smilovu z Třemošnice, za hotové penieze, kteréžto sme od něho vzeli a na klášterské potřebné a užitečné obrátili a naložili. A to rychtářstvie i to zbožie jmenované má Oldřich dřéveřečený i jeho děti nebo náměstci budúcí držeti a mieti i jeho požívati věčně s tiem právem, jakožto sú drželi, měli a požívali jeho předci náměstci. A té dědiny menované má mieti tři lány svobodné beze všech poplatkuov, ale z čtvrtého lánu má nám a klášteru našemu Plaskému tiemto slúžiti i jeho budúcí náměstci: v Třemošnici, v Žichlicích a ve dvú mlýnú, ježto k Třemošnici slušejí, má úroky a všecky po- platky na určené ustavené a obyčejné roky a časy vybierati, nám do kláštera zjednati přinésti a bez obměškanie dáti. Ve třech vsech svrchupsaných a ve dvú mlýnú má úřad rychtářský vésti a pósobiti jako spravedlivý súdce podle obyčeje jiných našich rychtářuov na našem opatství, tak že s naším proboštem anebo s jiným, kohož bychom od nás s naší plnú mocí poslali, má na súdě seděti a s ním súditi, nic bez něho. Má také proboštovi a ktož s ním na súd přijedú, stravu a koňóm obrok dáti a svým nákladem zjednati. A tuto pomoc súsedé k stravě mají rychtáři dáti: z Hromnice tré kur a k tomu zvláště dvé úročních, ovsa z každého lánu po věrteli a po dvú vajcí, z Žichlic čtvero kur při úroce svatohavelském, z Třemošnice z lánu po věrteli ovsa a po kuřeti; neb tak od staradávna dvakrát do roka při súdu a při posudku pomáhají. A ten týden po súdu a druhý po posudku bude moci pivo šenkovati rychtář, nic jinak. Má také Čečínskú lúku opatrovati snažně, aby se na nie škoda ot lidí a ot dobytka nedála. Dal-liby kto vinu rychtáři z čehožkoli, má se před knězem, opatem, ale ne při súdu zpraviti každému. A kdyžby bylo toho třeba, s knězem opatem má jeti k jeho libosti, ne z práva. A to učině muože Archiv Český VII. 78
Strana 618
618 E. XII. Výpisy z českých původních listin c. k. veřejné knihovny Pražské. slúžiti, kdež se jemu zdá za podobné, každému dobrému. A cožkoli vin obecních konšely odsůzených na hospodu by připadlo, na hospodu dva penieze slušejí, a rychtář má třetí mieti, kromě vin úhlavních, jakožto: násilé, vražda, krádež a žhářstvie, nebo ty sme k našemu zachovali panství. Ktož otprodá svój statek, má dáti groš rychtářovi, a ktož kúpí, druhý, ostatek na hospodu slušie. Také kdyžby chtěl pro- dati své rychtářstvie, má nás prvé pobiediti a proceniti nám. A nechtěli-li bychom my kúpiti, tehdy móže jinému prodati, ježto by se nám hodil i našim lidem a tu seděl bydlem. A přihodilo-li by se, že by klášter otprodal svrchupsané vsi neb některú z nich, neb mlýny, nebo cožkolivěk na tom jistém rychtářství, nebo pronajal neb zastavil, tehdy rychtář svrchupsaný nemá nižádnému jinému v službu svrchu- psanú zavázán býti ani jeho náměstci, než klášteru našemu, a tiem snažnějé jemu slúžiti. A na smrtelné posteli nebo i zdráv sa on i jeho náměstci budúcí každý móže to rychtářstvie i všechno své zbožie, což ho Buoh nadělí, vzdáti neb odkázati dětem nebo své mateři nebo milému přieteli, komuž se jemu hodí. — Pečeti kromě opatovy a konventu kl. Plaského uroz. Hrdoně z Dubňan a Racka řečeného Švanberk, tehdy purkrabí na Krašově. — Psán a dán 1. od nar. syna b. po tisíci a po čtyře[ch stech třinádctého, tu neděli první po Všech Svatých. 19. Kl. sv. Anny v St. Městě Pražském. — B. m. 1414, 23. února. — Č. 23. My Konrád, z b. mil. kostela Pražského arcibiskup a papežské stolicě legát, první jistec i dlužník, Jan z Sobětic, podkomořie arcibiskupstvie Českého a purkrabie v Týně Horšovském, Beneš z Repčic, purkrabie na Řečici, Purkarth z Aldenburgfu], měščanín Starého Města Pražského, Petr řečený Perc z Perce, purkrabie na Pří- bramě, Oldřich z Nezvěstic seděním tudíž, Racek z Tupadl seděním v Soběticích a Jeřík z Rúdné seděním na Břeženech, jeho pravé a jisté rukojmie, vyznáváme, — že jsme dlužni — uroz. panošiem Ondře[jlovi řečenému Špalek z Slatiny seděním na Zviekovci, Lvíkovi z Strašic, purkrabie na Nečtinách, i Dúčovi z Vařin seděním na Břězině, a tomu každému, ktož by tento list jměl s Ondře j]ovú s Špalkovú svrchu- psaného dobrú volí, čtyři sta kop gr. dobrých střieb. rázu praž., kteréžto penieze jim dáti a zaplatiti jmáme a slibujeme — rukú ovšem nedielnú beze lsti ve dvú nedělí po sv. Jiřie, ježto nynie najprve přijde v rok pořád čtúce. Pakli bychme toho neučinili oc. Ležení v Novém Plzni anebo v Praze. Dán ten pátek před sv. Matějem apoštola 1. od nar. syna b. tisíc čtyrstého čtrnádstého. 20. List soukromý. — B. m. 1415, 2. září. — Č. 25. Já Mikeš řečený Ottaň seděním v Přědslavicích, jistec a první dlužník, Mikšík
618 E. XII. Výpisy z českých původních listin c. k. veřejné knihovny Pražské. slúžiti, kdež se jemu zdá za podobné, každému dobrému. A cožkoli vin obecních konšely odsůzených na hospodu by připadlo, na hospodu dva penieze slušejí, a rychtář má třetí mieti, kromě vin úhlavních, jakožto: násilé, vražda, krádež a žhářstvie, nebo ty sme k našemu zachovali panství. Ktož otprodá svój statek, má dáti groš rychtářovi, a ktož kúpí, druhý, ostatek na hospodu slušie. Také kdyžby chtěl pro- dati své rychtářstvie, má nás prvé pobiediti a proceniti nám. A nechtěli-li bychom my kúpiti, tehdy móže jinému prodati, ježto by se nám hodil i našim lidem a tu seděl bydlem. A přihodilo-li by se, že by klášter otprodal svrchupsané vsi neb některú z nich, neb mlýny, nebo cožkolivěk na tom jistém rychtářství, nebo pronajal neb zastavil, tehdy rychtář svrchupsaný nemá nižádnému jinému v službu svrchu- psanú zavázán býti ani jeho náměstci, než klášteru našemu, a tiem snažnějé jemu slúžiti. A na smrtelné posteli nebo i zdráv sa on i jeho náměstci budúcí každý móže to rychtářstvie i všechno své zbožie, což ho Buoh nadělí, vzdáti neb odkázati dětem nebo své mateři nebo milému přieteli, komuž se jemu hodí. — Pečeti kromě opatovy a konventu kl. Plaského uroz. Hrdoně z Dubňan a Racka řečeného Švanberk, tehdy purkrabí na Krašově. — Psán a dán 1. od nar. syna b. po tisíci a po čtyře[ch stech třinádctého, tu neděli první po Všech Svatých. 19. Kl. sv. Anny v St. Městě Pražském. — B. m. 1414, 23. února. — Č. 23. My Konrád, z b. mil. kostela Pražského arcibiskup a papežské stolicě legát, první jistec i dlužník, Jan z Sobětic, podkomořie arcibiskupstvie Českého a purkrabie v Týně Horšovském, Beneš z Repčic, purkrabie na Řečici, Purkarth z Aldenburgfu], měščanín Starého Města Pražského, Petr řečený Perc z Perce, purkrabie na Pří- bramě, Oldřich z Nezvěstic seděním tudíž, Racek z Tupadl seděním v Soběticích a Jeřík z Rúdné seděním na Břeženech, jeho pravé a jisté rukojmie, vyznáváme, — že jsme dlužni — uroz. panošiem Ondře[jlovi řečenému Špalek z Slatiny seděním na Zviekovci, Lvíkovi z Strašic, purkrabie na Nečtinách, i Dúčovi z Vařin seděním na Břězině, a tomu každému, ktož by tento list jměl s Ondře j]ovú s Špalkovú svrchu- psaného dobrú volí, čtyři sta kop gr. dobrých střieb. rázu praž., kteréžto penieze jim dáti a zaplatiti jmáme a slibujeme — rukú ovšem nedielnú beze lsti ve dvú nedělí po sv. Jiřie, ježto nynie najprve přijde v rok pořád čtúce. Pakli bychme toho neučinili oc. Ležení v Novém Plzni anebo v Praze. Dán ten pátek před sv. Matějem apoštola 1. od nar. syna b. tisíc čtyrstého čtrnádstého. 20. List soukromý. — B. m. 1415, 2. září. — Č. 25. Já Mikeš řečený Ottaň seděním v Přědslavicích, jistec a první dlužník, Mikšík
Strana 619
Z let 1413—1416. 619 z Úlibic, Hynek z Konecchlumie, Buzek ze Mstihněvi, Janek z Lužan, rukojmie jeho, s ním a zaň vyznávámy, — že jsmy dlužni — čtyřidcieti kop gr. dobrých střiebr. rázu praž. slovut. panoši Janovi z Nemičevsi a Benéškovi, synu jeho odtudž. Kte- réžto penieze jmámy a slibujem jim dáti a zaplatiti hotovými penězi ve dvú nedělí po sv. Jiří, ježto nynie najprvé jmá přijíti, beze všie omluvy i otpory. Pakli bychom toho neučinili oc. Ležení v Jičíně. Jenž jest dán a psán 1. od naroz. syna bož. po čtrnádsti stech letech patnádstého léta, v pondělí po sv. Jiljí. 21. Kl. Plaský. — B. m. 1416, 19. června. — Č. 26. Já Hynek starší z Prohoře seděním na Přievozci i v Třeboci vyznávám, že knězi opatovi Plaskému i jeho konventu tudiež mám platiti a dlužen sem platiti i moji budúcí na každý rok dvě kopě platu, a to rozdielně: na sv. Havla — a na sv. Jiří — za Petra z Rabštýna, ježto je platil za svého otce za Jindřicha z Rabštýna. Ten plat já přijímám a přijel sem i moji budúcí na své dědiny i na zbožie, kteréž mám na Přievozci neb mieti budu i moji budúcí. — A prosil sem strýce svého Jana z Rabštýna a Hynka a Racka synóv svých z Prohoře, že oni k mé prosbě své vlastnie pečeti — přivěsili sú na svědomie k tomuto listu. — L. b. syna narozenie tisícieho čtyrstého šestnáctého, ten pátek po hodu Těla božieho. 22. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1416, 2. pros. — Č. 27. Já Bušek z Hrádku seděním v Erpuzicích vyznávám oc: tak jakž jsú mi byli dlužni penieze nebožčík kněz Sulek probošt a konvent jeho kláštera Chotěšovského, a na to mi list byli učinili s konventcskými pečetmi a s rukojmiemi, kteréhožto listu poslové jich jsú pohřešili, a ty penieze mně tak dlužné velebný muž kněz Hynek probošt nynější a jeho konvent kláštera svrchupsaného dali a splnili mi penězi ho- tovými úplně a vcele na ten den, jakož jsú mi měli plniti, tak že mi nic dále ani jich rukojmie ničímž vinni nejsú ani dlužni; protož já Bušek svrchupsaný od sebe i od svých budúcích ten jistý list, ač by kdy na jevo vyšel, a kto tiem listem kněze probošta a konvent jeho kláštera svrchupsaného i jich rukojmie chtěl napomínati, umořuji mocí listu tohoto. — Pečeti též přivěsili: uroz. pán, pan Henrich z Elsterberga, a slovut. Břeněk z Suninštajna, Hynek z Chříňova, Petr z Číčova, Lebhart z Vidína a Jan z Malejovic. — Jest dán a psán po b. naroz. tisícího čtyřstého a šestnádt- ctého léta, tu střědu po sv. Ondřeji ap. bož. 78*)
Z let 1413—1416. 619 z Úlibic, Hynek z Konecchlumie, Buzek ze Mstihněvi, Janek z Lužan, rukojmie jeho, s ním a zaň vyznávámy, — že jsmy dlužni — čtyřidcieti kop gr. dobrých střiebr. rázu praž. slovut. panoši Janovi z Nemičevsi a Benéškovi, synu jeho odtudž. Kte- réžto penieze jmámy a slibujem jim dáti a zaplatiti hotovými penězi ve dvú nedělí po sv. Jiří, ježto nynie najprvé jmá přijíti, beze všie omluvy i otpory. Pakli bychom toho neučinili oc. Ležení v Jičíně. Jenž jest dán a psán 1. od naroz. syna bož. po čtrnádsti stech letech patnádstého léta, v pondělí po sv. Jiljí. 21. Kl. Plaský. — B. m. 1416, 19. června. — Č. 26. Já Hynek starší z Prohoře seděním na Přievozci i v Třeboci vyznávám, že knězi opatovi Plaskému i jeho konventu tudiež mám platiti a dlužen sem platiti i moji budúcí na každý rok dvě kopě platu, a to rozdielně: na sv. Havla — a na sv. Jiří — za Petra z Rabštýna, ježto je platil za svého otce za Jindřicha z Rabštýna. Ten plat já přijímám a přijel sem i moji budúcí na své dědiny i na zbožie, kteréž mám na Přievozci neb mieti budu i moji budúcí. — A prosil sem strýce svého Jana z Rabštýna a Hynka a Racka synóv svých z Prohoře, že oni k mé prosbě své vlastnie pečeti — přivěsili sú na svědomie k tomuto listu. — L. b. syna narozenie tisícieho čtyrstého šestnáctého, ten pátek po hodu Těla božieho. 22. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1416, 2. pros. — Č. 27. Já Bušek z Hrádku seděním v Erpuzicích vyznávám oc: tak jakž jsú mi byli dlužni penieze nebožčík kněz Sulek probošt a konvent jeho kláštera Chotěšovského, a na to mi list byli učinili s konventcskými pečetmi a s rukojmiemi, kteréhožto listu poslové jich jsú pohřešili, a ty penieze mně tak dlužné velebný muž kněz Hynek probošt nynější a jeho konvent kláštera svrchupsaného dali a splnili mi penězi ho- tovými úplně a vcele na ten den, jakož jsú mi měli plniti, tak že mi nic dále ani jich rukojmie ničímž vinni nejsú ani dlužni; protož já Bušek svrchupsaný od sebe i od svých budúcích ten jistý list, ač by kdy na jevo vyšel, a kto tiem listem kněze probošta a konvent jeho kláštera svrchupsaného i jich rukojmie chtěl napomínati, umořuji mocí listu tohoto. — Pečeti též přivěsili: uroz. pán, pan Henrich z Elsterberga, a slovut. Břeněk z Suninštajna, Hynek z Chříňova, Petr z Číčova, Lebhart z Vidína a Jan z Malejovic. — Jest dán a psán po b. naroz. tisícího čtyřstého a šestnádt- ctého léta, tu střědu po sv. Ondřeji ap. bož. 78*)
Strana 620
620 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. 23. Kl. sv. Anny v Praze. — B. m. 1418, 28. února. — Č. 28. My Jindřich rychtář, Petr řečený Škoda purgmistr, Janek Hrázský, Mařík řečený Červenka, Jakub řečený Lasal, Bartošek, Tomášek, Petr Kozarovský, Velík řečený Světlík, Viták, Jan Jiena, Václav Polévka, Slon, konšelé města Mělnického, vyznávámy, — že přišed přěd nás Kubín mlynář v zahájený súd přěd čtyři lavicě i seznal jest sě, že mlýn svobodný se čtřmi koly velikými, kteříž [sic] leží pod naším městem Mělníkem na potoce řečeném Pšovka, s dvorem a s pěti čtvrtmi dědiny i s tiem se vším, což k tomu dvoru a mlýnu příslušie od staradávna, najel jest od ctných a nábožných panen, od panny Agnežky z Štemberka přěvořišě, Kateřiny pod- přěvořišě, Elšky Bočkovny zakristány, Agnežky Gentesové, Doroty Stachové i jiných sestr i všěho konventa kláštera sv. Vavřincě jinak sv. Anny na Starém Městě Praž- ském — pod zpósobem a výmluvami vezpod psanými: Najprvé, že on Kubín má a dlužen jest pannám i jich klášteru a konventu z dřieveřečeného mlýna dvě stě strychóv žita a osm strychóv pšenice zrna čistého, dobré a spravedlivé miery platiti a vydávati, počna od Buožieho narozenie, ježto nynie minulo, až do druhého naro- zenie Buožieho ihned potom příštieho toto léto. A tak potom na každé léto bez všěho zmeškánie do života svého. Také týž Kubín šest vepřóv pannám i jich klášteru má chovati a krmiti svú stravú a svým nákladem, počna od suchých dní, ježto přěd sv. Václavem bývají, až do masopusta na každé léto. A také týž Kubín kola, žlaby, pódy, střechy, dóm a mlýnice i jiné všecky věci, ježto k tomu mlýnu slušely a po- třebné byly, má svým nákladem dělati a opravovati; lečby dóm a mlýnice i jiné stavenie pro hnilosť a starosť sešlo, ježto by nikdě opraveno nemohlo býti, a to by dobrými lidmi ohledáno bylo, panny a jich klášter mají Kubínovi k stavení svój náklad dáti; než také Kubín sám svým životem to stavenie má dělati aneb sebe miesto jiného tak dobrého dělníka na to dielo moci bude postaviti, a panny jemu na pomoc toho diela mají své dělníky dáti. A také, ačby některým neščestím a ne- dbáním Kubínovým anebo jeho čeledi mlýn, anebo které stavenie spáleno bylo, jehožto Buožě nedaj, teda Kubín polovici svými a polovici panenskými má náklady dělati tiem během, jakž jest napřěd psáno. Pakliby od súsedóv neb obecnú v zemi válkú bylo spáleno, a to bylo podobným svědomím ukázáno, tehdy to, což by spáleno bylo, panny a konvent svými náklady mají dělati, než Kubín svým životem má dělati neb dělníka tak dobrého postaviti, jakž sě svrchu píšě. Také že témuž Kubínovi panny povolily sú, aby na městišti okolo mlýna stavenie jemu potřebná mohl svými náklady dělati běz jich přiekazy. A když Kubína Buoh neuchová, ten jistý mlýn se vším stavením má sě pannám a konventu beze všěch úplatkóv a přiekaz Kubínových dědicóv a přátel zasě navrátiti úplně. Také že panny a jich klášter všecky berně
620 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. 23. Kl. sv. Anny v Praze. — B. m. 1418, 28. února. — Č. 28. My Jindřich rychtář, Petr řečený Škoda purgmistr, Janek Hrázský, Mařík řečený Červenka, Jakub řečený Lasal, Bartošek, Tomášek, Petr Kozarovský, Velík řečený Světlík, Viták, Jan Jiena, Václav Polévka, Slon, konšelé města Mělnického, vyznávámy, — že přišed přěd nás Kubín mlynář v zahájený súd přěd čtyři lavicě i seznal jest sě, že mlýn svobodný se čtřmi koly velikými, kteříž [sic] leží pod naším městem Mělníkem na potoce řečeném Pšovka, s dvorem a s pěti čtvrtmi dědiny i s tiem se vším, což k tomu dvoru a mlýnu příslušie od staradávna, najel jest od ctných a nábožných panen, od panny Agnežky z Štemberka přěvořišě, Kateřiny pod- přěvořišě, Elšky Bočkovny zakristány, Agnežky Gentesové, Doroty Stachové i jiných sestr i všěho konventa kláštera sv. Vavřincě jinak sv. Anny na Starém Městě Praž- ském — pod zpósobem a výmluvami vezpod psanými: Najprvé, že on Kubín má a dlužen jest pannám i jich klášteru a konventu z dřieveřečeného mlýna dvě stě strychóv žita a osm strychóv pšenice zrna čistého, dobré a spravedlivé miery platiti a vydávati, počna od Buožieho narozenie, ježto nynie minulo, až do druhého naro- zenie Buožieho ihned potom příštieho toto léto. A tak potom na každé léto bez všěho zmeškánie do života svého. Také týž Kubín šest vepřóv pannám i jich klášteru má chovati a krmiti svú stravú a svým nákladem, počna od suchých dní, ježto přěd sv. Václavem bývají, až do masopusta na každé léto. A také týž Kubín kola, žlaby, pódy, střechy, dóm a mlýnice i jiné všecky věci, ježto k tomu mlýnu slušely a po- třebné byly, má svým nákladem dělati a opravovati; lečby dóm a mlýnice i jiné stavenie pro hnilosť a starosť sešlo, ježto by nikdě opraveno nemohlo býti, a to by dobrými lidmi ohledáno bylo, panny a jich klášter mají Kubínovi k stavení svój náklad dáti; než také Kubín sám svým životem to stavenie má dělati aneb sebe miesto jiného tak dobrého dělníka na to dielo moci bude postaviti, a panny jemu na pomoc toho diela mají své dělníky dáti. A také, ačby některým neščestím a ne- dbáním Kubínovým anebo jeho čeledi mlýn, anebo které stavenie spáleno bylo, jehožto Buožě nedaj, teda Kubín polovici svými a polovici panenskými má náklady dělati tiem během, jakž jest napřěd psáno. Pakliby od súsedóv neb obecnú v zemi válkú bylo spáleno, a to bylo podobným svědomím ukázáno, tehdy to, což by spáleno bylo, panny a konvent svými náklady mají dělati, než Kubín svým životem má dělati neb dělníka tak dobrého postaviti, jakž sě svrchu píšě. Také že témuž Kubínovi panny povolily sú, aby na městišti okolo mlýna stavenie jemu potřebná mohl svými náklady dělati běz jich přiekazy. A když Kubína Buoh neuchová, ten jistý mlýn se vším stavením má sě pannám a konventu beze všěch úplatkóv a přiekaz Kubínových dědicóv a přátel zasě navrátiti úplně. Také že panny a jich klášter všecky berně
Strana 621
Z let 1418 a 1419. 621 a losunky z toho mlýna mají platiti penězi svými. Dále seznávámy, že Kubín mlynář, dřievejmenovaný nájemník toho mlýna, Petr řečený Škoda, Velislav, Václav řečený Polévka, Petr řečený Slon, Tomášek, Hašek krajčí, Mach kuovář, Bartošek, Mařík pekař rukojmě jeho zaň i s ním slíbili jsú všichni jednú rukú pospolní a ne- rozdielnú rukú svrchupsaným pannám i klášteru platiti i vydávati i výmluvy držeti, jakož jest napřěd psáno pod takým vymieněniem: když by kto z rukojmí v rukojenství státi nemohl aneb nerodil, aneb když koho z nich Buoh neuchoval by, tehdy Kubín mlynář miesto toho jiného tak dobrého a movitého má postaviti a list obnoviti v táž slova. Také kdyžby Kubín pro starost anebo nemoc toho mlýna nemohl držěti, tehdy když pannám a konventu dá přěd pól létem napřěd věděti, mají jeho i rukojmie prázdny a svobodny propustiti a sobě jiného mlynářě dobyti, svój úrok úplně vezmúce. Také že Kubín má takéž dědiny postúpiti, jakož jest sám přijal. — Pečet větší města Mělníka. Dán léta ot naroz. b. po tisíci po čtyřech stech osmnádstého, ten pondělí po sv. Matěji. 24. Kl. sv. Jiří na hradě Pražském. — B. m. 1419, 20. ledna. — Č. 29. My Blažek Pátek purgmistr, Dobeš rychtář, Mařík Šimonkóv, Jan Vanuch, Václav Lútka, Tomík řezník, Šimon Zúvač, Havel vozataj, Bušín, Boháč řezník, Prokop, Šimon sladovník, konšelé města Slanského, vyznáváme oc, že přišedše před nás do plné rady Tomík řezník a Šebek Katřin, súsedé naši, i seznali sě dobrovolně, že jsú prodali dvě kopě gr. platu komornieho na domiech na svých, jenž Tomikóv leží mezi domem Šimonovým Zúvačovým s jedné a mezi Haškovým konieřovým s druhé strany, a Šebkóv, jenž leží mezi domem Zderázkovým s jedné a mezi Bu- šínovým s druhé strany, i na dědinách svých, na viniciech, na zahradách i na ná- bytciech svých, kteréž mají nebo mieti budú, poctivým kněžím střiedníkóm Svato- jirským na hradě na Pražském i jich budúcím. — Dán léta od naroz. b. po tisíc po čtyřech stech letech v devatenádctém létě, v pátek den sv. Šebestiana, Pabiana. 25. Kl. Chotěšovský — B. m. 1419, 25. dubna. — Č. 30. My Burian a Jan bratří z Gutštajna vyznáváme oc: tak jakož jsú nám uroz. páni, pan Bohuslav a pan Krušina bratří z Švamberga dali listy v naši moc v našem dluze, jeden KMti s jeho majestátem a druhý kněze proboštóv a konventa kláštera Chotěšovského, kteřížto listové na šest set kop gr. svědčie, ve třech letech, počnúce od sv. Martina již minulého, jakož se psalo tisícího čtyřstého a sedmnádtctého léta, vyplniti: tu kněz Hynek probošt a konvent jeho kláštera Chotěšovského druhého léta počevše nám platiti, dali a vyplnili jsú nám penězi hotovými dvě stě kop gr. na ty
Z let 1418 a 1419. 621 a losunky z toho mlýna mají platiti penězi svými. Dále seznávámy, že Kubín mlynář, dřievejmenovaný nájemník toho mlýna, Petr řečený Škoda, Velislav, Václav řečený Polévka, Petr řečený Slon, Tomášek, Hašek krajčí, Mach kuovář, Bartošek, Mařík pekař rukojmě jeho zaň i s ním slíbili jsú všichni jednú rukú pospolní a ne- rozdielnú rukú svrchupsaným pannám i klášteru platiti i vydávati i výmluvy držeti, jakož jest napřěd psáno pod takým vymieněniem: když by kto z rukojmí v rukojenství státi nemohl aneb nerodil, aneb když koho z nich Buoh neuchoval by, tehdy Kubín mlynář miesto toho jiného tak dobrého a movitého má postaviti a list obnoviti v táž slova. Také kdyžby Kubín pro starost anebo nemoc toho mlýna nemohl držěti, tehdy když pannám a konventu dá přěd pól létem napřěd věděti, mají jeho i rukojmie prázdny a svobodny propustiti a sobě jiného mlynářě dobyti, svój úrok úplně vezmúce. Také že Kubín má takéž dědiny postúpiti, jakož jest sám přijal. — Pečet větší města Mělníka. Dán léta ot naroz. b. po tisíci po čtyřech stech osmnádstého, ten pondělí po sv. Matěji. 24. Kl. sv. Jiří na hradě Pražském. — B. m. 1419, 20. ledna. — Č. 29. My Blažek Pátek purgmistr, Dobeš rychtář, Mařík Šimonkóv, Jan Vanuch, Václav Lútka, Tomík řezník, Šimon Zúvač, Havel vozataj, Bušín, Boháč řezník, Prokop, Šimon sladovník, konšelé města Slanského, vyznáváme oc, že přišedše před nás do plné rady Tomík řezník a Šebek Katřin, súsedé naši, i seznali sě dobrovolně, že jsú prodali dvě kopě gr. platu komornieho na domiech na svých, jenž Tomikóv leží mezi domem Šimonovým Zúvačovým s jedné a mezi Haškovým konieřovým s druhé strany, a Šebkóv, jenž leží mezi domem Zderázkovým s jedné a mezi Bu- šínovým s druhé strany, i na dědinách svých, na viniciech, na zahradách i na ná- bytciech svých, kteréž mají nebo mieti budú, poctivým kněžím střiedníkóm Svato- jirským na hradě na Pražském i jich budúcím. — Dán léta od naroz. b. po tisíc po čtyřech stech letech v devatenádctém létě, v pátek den sv. Šebestiana, Pabiana. 25. Kl. Chotěšovský — B. m. 1419, 25. dubna. — Č. 30. My Burian a Jan bratří z Gutštajna vyznáváme oc: tak jakož jsú nám uroz. páni, pan Bohuslav a pan Krušina bratří z Švamberga dali listy v naši moc v našem dluze, jeden KMti s jeho majestátem a druhý kněze proboštóv a konventa kláštera Chotěšovského, kteřížto listové na šest set kop gr. svědčie, ve třech letech, počnúce od sv. Martina již minulého, jakož se psalo tisícího čtyřstého a sedmnádtctého léta, vyplniti: tu kněz Hynek probošt a konvent jeho kláštera Chotěšovského druhého léta počevše nám platiti, dali a vyplnili jsú nám penězi hotovými dvě stě kop gr. na ty
Strana 622
622 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. roky, jakož jsú nám rozdielně vedlé hlavních listóv svědčenie měli plniti, tocižto na sv. Martina, jakož se psalo tisícího čtyřstého a osmnádtctého léta, na Hromnice a na sv. Jiří potom příščí, jakož se již píše tisícího čtyřstého a devatinádtctého léta. Protož my Burian a Jan bratří svrchupsaní ot sebe i ot jiných všech, ačby ti li- stové dále v čí moc ot nás vešli, z těch dvú stú kop gr. nám úplně a v cele spl- něných kněze Hynka probošta a konvent jeho kláštera Chotěšovského quittujem a mocí listu tohoto prázdny propuščujem a prosty činíme. — Pečeti uroz. panoší Habarta z Podmokl, Sezemy z Kocova seděním v Úlicích a Puoty z Gutštajna seděním v Trpiestech. — Dán po b. naroz. čtúce léta tisícího čtyřstého a devadtináctého, na sv. Marka evang. 26. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1419, 16. října. — Č. 31. My Mikuláš Hynkovic z Nového Plzně, Mabka, žena jeho, i naši budúcí vy- znáváme oc: tak jakož sme u duostoj. u Boze otce u kněze Hynka probošta a u jeho konventa kláštera Chotěšovského dvuor s poplužím i s dědinami poplužními v Rob- čicích kúpili, a k tomu s ozimým osením, tu dobře osetým, s lukami, s pící obojí, ozimú i jarú, tocižto s slámú, se vším senem i s otavú i s pastevným, což k Vy- soké přísluší, jakož jest prvé v obyčeji bylo, a k tomu lesu jsú nám přidali, abychom sobě k potřebě k pálenie do dvora tu brali na těch mýtech, jakož jich šafáři do Litic do dvora berú, tu kdež nám hajný ukáže, i také k jiné potřebě, což by bylo potřebie k opra- venie plotóv okolo dvora nebo tu ve dvoře v Robčicích. A k tomu také třinádtcet kop gr. platu tu v Robčicích na těchto lidech, jenž jsú nám jich stúpili: na Matějovi Lašákovic bez dvúdcieti gr. tři kopy gr., na Pavlovi dvě kopě a osm gr., na Jakúbkovi puol druhé kopy a šest gr., na Jakubovi Pruobovi dvě kopě a osm gr., na Václavovi Šimkovic dvě kopě a osm gr., na Pechovi dvě kopě a osm gr.; a dvanádtcet gr., jakož se na těch lidech nedostává, ty nám má hajný tu z Robčic na sv. Jiří šest gr. a na sv. Havla šest gr. a dvě neděli potom vydávati; a k tomu i s panstvím na těch lidech tu v Robčicích kromě tří vin, tocižto mordu, podávenie a ohně, a kromě kur k pitancí, kteréž jsú sobě a svému klášteru na těch lidech zachovali a poostavili, za dvě stě kop gr. dobrých, střieb. praž. rázu, kteréž jsú ot nás úplně přijali a vzali. Kterýžto dvuor s poplužím, s platem i s panstvím na těch lidech nám stúpených i s pastevným, jakož se svrchu jmenuje, máme držěti a toho požívati ot nynějšieho sv. Havla, jakož tento list jest dán, až do plných tří let bez přiekazy. A když ta tři léta tak přejdú, tehdy po těch třech létech ve dvú nedělí naši prodávající svrchupsaní těch dvě stě kop gr. vedlé hlavnieho listu, jakož ot nich máme, mají nám dáti a splniti penězi hotovými. A my našim prodávajícím knězi proboštovi a konventu kláštera Chotěšov- ského toho dvoru s poplužím, s dědinami poplužními tu v Robčicích s ozimým osením
622 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. roky, jakož jsú nám rozdielně vedlé hlavních listóv svědčenie měli plniti, tocižto na sv. Martina, jakož se psalo tisícího čtyřstého a osmnádtctého léta, na Hromnice a na sv. Jiří potom příščí, jakož se již píše tisícího čtyřstého a devatinádtctého léta. Protož my Burian a Jan bratří svrchupsaní ot sebe i ot jiných všech, ačby ti li- stové dále v čí moc ot nás vešli, z těch dvú stú kop gr. nám úplně a v cele spl- něných kněze Hynka probošta a konvent jeho kláštera Chotěšovského quittujem a mocí listu tohoto prázdny propuščujem a prosty činíme. — Pečeti uroz. panoší Habarta z Podmokl, Sezemy z Kocova seděním v Úlicích a Puoty z Gutštajna seděním v Trpiestech. — Dán po b. naroz. čtúce léta tisícího čtyřstého a devadtináctého, na sv. Marka evang. 26. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1419, 16. října. — Č. 31. My Mikuláš Hynkovic z Nového Plzně, Mabka, žena jeho, i naši budúcí vy- znáváme oc: tak jakož sme u duostoj. u Boze otce u kněze Hynka probošta a u jeho konventa kláštera Chotěšovského dvuor s poplužím i s dědinami poplužními v Rob- čicích kúpili, a k tomu s ozimým osením, tu dobře osetým, s lukami, s pící obojí, ozimú i jarú, tocižto s slámú, se vším senem i s otavú i s pastevným, což k Vy- soké přísluší, jakož jest prvé v obyčeji bylo, a k tomu lesu jsú nám přidali, abychom sobě k potřebě k pálenie do dvora tu brali na těch mýtech, jakož jich šafáři do Litic do dvora berú, tu kdež nám hajný ukáže, i také k jiné potřebě, což by bylo potřebie k opra- venie plotóv okolo dvora nebo tu ve dvoře v Robčicích. A k tomu také třinádtcet kop gr. platu tu v Robčicích na těchto lidech, jenž jsú nám jich stúpili: na Matějovi Lašákovic bez dvúdcieti gr. tři kopy gr., na Pavlovi dvě kopě a osm gr., na Jakúbkovi puol druhé kopy a šest gr., na Jakubovi Pruobovi dvě kopě a osm gr., na Václavovi Šimkovic dvě kopě a osm gr., na Pechovi dvě kopě a osm gr.; a dvanádtcet gr., jakož se na těch lidech nedostává, ty nám má hajný tu z Robčic na sv. Jiří šest gr. a na sv. Havla šest gr. a dvě neděli potom vydávati; a k tomu i s panstvím na těch lidech tu v Robčicích kromě tří vin, tocižto mordu, podávenie a ohně, a kromě kur k pitancí, kteréž jsú sobě a svému klášteru na těch lidech zachovali a poostavili, za dvě stě kop gr. dobrých, střieb. praž. rázu, kteréž jsú ot nás úplně přijali a vzali. Kterýžto dvuor s poplužím, s platem i s panstvím na těch lidech nám stúpených i s pastevným, jakož se svrchu jmenuje, máme držěti a toho požívati ot nynějšieho sv. Havla, jakož tento list jest dán, až do plných tří let bez přiekazy. A když ta tři léta tak přejdú, tehdy po těch třech létech ve dvú nedělí naši prodávající svrchupsaní těch dvě stě kop gr. vedlé hlavnieho listu, jakož ot nich máme, mají nám dáti a splniti penězi hotovými. A my našim prodávajícím knězi proboštovi a konventu kláštera Chotěšov- ského toho dvoru s poplužím, s dědinami poplužními tu v Robčicích s ozimým osením
Strana 623
Z let 1419 a 1420. 623 dobře osetým, jakož sme se ot nich uvázali, s pící jarú i ozimú, s senem, s otavú, s platem třinádtcti kopami grošóv i s panstvím ve všie též mieře, jakož sme se ot nich uvázali, i s pastevným slibujem naší dobrú věrú i ctí jim v jich moc zase stú- piti beze všeho otpieránie i otmlúvánie. — Pečeti: uroz. panoší Sezemy z Kocova, Jana z Hrádku, Petra z Kamenice toho času vladař[e] v Chotěšovicích a Bernarta z Nového Plzně. — Dán po b. naroz. čtúce léta tisícího čtyřstého a devatinádt- ctého, den sv. Havla. 27. Kl. Plaský. — B. m. 1420, 2. května. — Č. 32. My Dúč z Vařin, purkrabie na Nečtinách, Ondřej z Slatiny seděním ve Zvie- kovci a já Hrdoň z Dubňan seděním v Kaznějově vyznáváme oc, že slibujem — knězi opatovi i všemu jeho konventu kláštera Plaského těch devět vsí: Žiehel, Po- hvizdy, Otlezly, Mladětice, Kraštovice, Stražiště, Črněhať, Potvorovo, Hluboká i také rybník Ozřenský i s dvorem tudiež sstúpiti, tak jakož sme my od nich přijeli beze všie odpory, když nám naše pečeti otvadie, kdežkolivěk stojíme v rokojemství za kněze opata a za jeho konvent svrchupsaného kláštera, a to aby bylo bez našich škod, kteréž bychom vzali pro jich nevyvazenie. — Dán léta ot naroz. syna b. tisí- cieho čtyřistého ve dvúdcátém létě, ve čtvrtek den sv. Zikmunda. 28. Kl. Plaský. — B. m. 1420, 18. května. — Č. 33. Já Jiřink z Čěvic seděním v Krašovicích a já Jan syn jeho i naši budúcí vyznáváme oc, že dvě vsi: jedna Březie podle Črmného a druhá Mrtník se všemi platy, se všemi užitky i s panstvím tak úplně, jako sme ot kněze opata a ot všeho konventa kláštera Plaského kúpili, přijeli a drželi, — jim sstúpiti a vrátiti slibujem beze lsti, když mú pečeť a mě z rukojemstvie, kdožkolivěk za ně stojím, bez mé škody vyvadie. Také já neb syn mój i budúcí náši všecky úroky, berně, súdné viny i všeliké poplatky, malé i věliké, což jest v těch dvú vsí svrchupsaných, slibujem vybierati a knězi opatu a jeho konventu do kláštera do Plas jim otčísti všecky a dáti. A oni mú pečeť, kdežkolivěk v rukojemství za ně stojím, což na mój diel slušie, mají těmi penězi vyvaditi bez mé škody. Také já Jiřink neb mój syn nesmě- nili-li bychom našie vsi Koryt za tu věs za Březie, a kněz opat i konvent svrchu- psaní tu věs Březie chtěli komu prodati, máme jim k tomu přivoliti a toho trhu slibujem jim nebrániti ani na tom překážeti. A dále umluvili sme: kdyžby se knězi opatu a konventu kupec nahodil na tu věs na Mrtník, buď to kúpeno na věčnosť neb do života, slibujem jim na tom trhu také nepřekážeti. A když prodadie, tehdy těmi penězi, kteréž vezmú za ty dvě vsi svrchupsané, mají mú pečeť a mě z ruko-
Z let 1419 a 1420. 623 dobře osetým, jakož sme se ot nich uvázali, s pící jarú i ozimú, s senem, s otavú, s platem třinádtcti kopami grošóv i s panstvím ve všie též mieře, jakož sme se ot nich uvázali, i s pastevným slibujem naší dobrú věrú i ctí jim v jich moc zase stú- piti beze všeho otpieránie i otmlúvánie. — Pečeti: uroz. panoší Sezemy z Kocova, Jana z Hrádku, Petra z Kamenice toho času vladař[e] v Chotěšovicích a Bernarta z Nového Plzně. — Dán po b. naroz. čtúce léta tisícího čtyřstého a devatinádt- ctého, den sv. Havla. 27. Kl. Plaský. — B. m. 1420, 2. května. — Č. 32. My Dúč z Vařin, purkrabie na Nečtinách, Ondřej z Slatiny seděním ve Zvie- kovci a já Hrdoň z Dubňan seděním v Kaznějově vyznáváme oc, že slibujem — knězi opatovi i všemu jeho konventu kláštera Plaského těch devět vsí: Žiehel, Po- hvizdy, Otlezly, Mladětice, Kraštovice, Stražiště, Črněhať, Potvorovo, Hluboká i také rybník Ozřenský i s dvorem tudiež sstúpiti, tak jakož sme my od nich přijeli beze všie odpory, když nám naše pečeti otvadie, kdežkolivěk stojíme v rokojemství za kněze opata a za jeho konvent svrchupsaného kláštera, a to aby bylo bez našich škod, kteréž bychom vzali pro jich nevyvazenie. — Dán léta ot naroz. syna b. tisí- cieho čtyřistého ve dvúdcátém létě, ve čtvrtek den sv. Zikmunda. 28. Kl. Plaský. — B. m. 1420, 18. května. — Č. 33. Já Jiřink z Čěvic seděním v Krašovicích a já Jan syn jeho i naši budúcí vyznáváme oc, že dvě vsi: jedna Březie podle Črmného a druhá Mrtník se všemi platy, se všemi užitky i s panstvím tak úplně, jako sme ot kněze opata a ot všeho konventa kláštera Plaského kúpili, přijeli a drželi, — jim sstúpiti a vrátiti slibujem beze lsti, když mú pečeť a mě z rukojemstvie, kdožkolivěk za ně stojím, bez mé škody vyvadie. Také já neb syn mój i budúcí náši všecky úroky, berně, súdné viny i všeliké poplatky, malé i věliké, což jest v těch dvú vsí svrchupsaných, slibujem vybierati a knězi opatu a jeho konventu do kláštera do Plas jim otčísti všecky a dáti. A oni mú pečeť, kdežkolivěk v rukojemství za ně stojím, což na mój diel slušie, mají těmi penězi vyvaditi bez mé škody. Také já Jiřink neb mój syn nesmě- nili-li bychom našie vsi Koryt za tu věs za Březie, a kněz opat i konvent svrchu- psaní tu věs Březie chtěli komu prodati, máme jim k tomu přivoliti a toho trhu slibujem jim nebrániti ani na tom překážeti. A dále umluvili sme: kdyžby se knězi opatu a konventu kupec nahodil na tu věs na Mrtník, buď to kúpeno na věčnosť neb do života, slibujem jim na tom trhu také nepřekážeti. A když prodadie, tehdy těmi penězi, kteréž vezmú za ty dvě vsi svrchupsané, mají mú pečeť a mě z ruko-
Strana 624
624 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. jemstvie, kdežkolivěk za ně stojím, vyvaditi bez mých škod. A když jim napřed psaných dvú vsí stúpíme, tehdy jich list — máme a slibujem jim vrátiti a v jich ruce dáti pod dobrú a čistú věrú i pode ctí. — Pečeti: slovut. panoší Jana z Rab- štejna seděním v Loze a Jana Šilhana, bratra mého. — Dán léta od naroz. syna b. tisíc čtyři sta ve dvúdcátém létě, v sobotu po hodu Božieho vstúpenie. 29. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1420, 23. srpna. — Č. 34. My Hynek, b. smilováním probošt, Zbraně převora, Jitka subpřevora, Ka- teřina klíčnice, Anna circatrix, Margaretha cantrix i vešken konvent kláštera Cho- těšovského vyznáváme oc, že sme stúpili — našie vsi Šlovic i s lidmi té vsi i s úroky i s jinými puožitky i se všiem panstvím — kromě královy berně slovut. panošem Šúdovi a Lvíkovi bratří z Řenec na tom dluhu, jakož sme jim dlužni na jednom listu bez dvú kopú puoldruhého sta kop gr., a na druhém listu bez jedné třidcieti kop gr., a k tomu patnádtcet kop bez dvúnádcti gr. úrokóv zadržaných po těch pe- nězích již menovaných, jenž sme jim zadržali do sv. Jiří nynie minulého. — A což by zdvihli a vzali buď to úrokóv nebo jiných puožitkóv na tom zbožie, to nám má sníti na těch hlavních listech toho dluhu i na úrocích po těch penězích, a quittancie na to dobré dáti, že sme jim dali a splnili. — Pečeti: uroz. panoší Hynka z Chřiňova, Hanuše Pehma z Pernolce a Mikuláška z Chotěšovic. — Dán po b. nar. čtúce léto tisícieho čtrstého a dvacátého u vigilí sv. Bartoloměje ap. božieho. K prosbě Petra probošta Chotěšovského potvrzuje Zikmund, král římský a uherský, český atd. král list tento. Dán v Prešpurce po b. nar. čtrnácte set léta potom ve třinádctém*) létě, v tu neděli před sv. Valentinem, král. uherského oc. v XLIII m, řím. ve XXem a českého ve Xěm létě. 30. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — B. m. 1423, 16. října. — Č. 35. My Anna abatyše a jiné všecky sestry zákona sv. Kláry konventu a kláštera Krumlovského vyznáváme oc, že — prodaly jsme lúku svú svobodnú, kterúžto jsme za své vlastnie penieze kúpili, ježtoť leží pode vsí řečenú Dobrkov, se vší svobodú — opatrnému Martinovi z Kamenice, městěnínu Krumlovskému, i jeho budúcím všěm — ku pravému dědictví za pětmezcietma kop gr. dob. střieb. rázu praž., kteréž jsme od něho přijeli všecky úplně penězi hotovými. — Dán léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého třimezcietmého, den sv. Havla. *) Správně ve třidcátém.
624 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. jemstvie, kdežkolivěk za ně stojím, vyvaditi bez mých škod. A když jim napřed psaných dvú vsí stúpíme, tehdy jich list — máme a slibujem jim vrátiti a v jich ruce dáti pod dobrú a čistú věrú i pode ctí. — Pečeti: slovut. panoší Jana z Rab- štejna seděním v Loze a Jana Šilhana, bratra mého. — Dán léta od naroz. syna b. tisíc čtyři sta ve dvúdcátém létě, v sobotu po hodu Božieho vstúpenie. 29. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1420, 23. srpna. — Č. 34. My Hynek, b. smilováním probošt, Zbraně převora, Jitka subpřevora, Ka- teřina klíčnice, Anna circatrix, Margaretha cantrix i vešken konvent kláštera Cho- těšovského vyznáváme oc, že sme stúpili — našie vsi Šlovic i s lidmi té vsi i s úroky i s jinými puožitky i se všiem panstvím — kromě královy berně slovut. panošem Šúdovi a Lvíkovi bratří z Řenec na tom dluhu, jakož sme jim dlužni na jednom listu bez dvú kopú puoldruhého sta kop gr., a na druhém listu bez jedné třidcieti kop gr., a k tomu patnádtcet kop bez dvúnádcti gr. úrokóv zadržaných po těch pe- nězích již menovaných, jenž sme jim zadržali do sv. Jiří nynie minulého. — A což by zdvihli a vzali buď to úrokóv nebo jiných puožitkóv na tom zbožie, to nám má sníti na těch hlavních listech toho dluhu i na úrocích po těch penězích, a quittancie na to dobré dáti, že sme jim dali a splnili. — Pečeti: uroz. panoší Hynka z Chřiňova, Hanuše Pehma z Pernolce a Mikuláška z Chotěšovic. — Dán po b. nar. čtúce léto tisícieho čtrstého a dvacátého u vigilí sv. Bartoloměje ap. božieho. K prosbě Petra probošta Chotěšovského potvrzuje Zikmund, král římský a uherský, český atd. král list tento. Dán v Prešpurce po b. nar. čtrnácte set léta potom ve třinádctém*) létě, v tu neděli před sv. Valentinem, král. uherského oc. v XLIII m, řím. ve XXem a českého ve Xěm létě. 30. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — B. m. 1423, 16. října. — Č. 35. My Anna abatyše a jiné všecky sestry zákona sv. Kláry konventu a kláštera Krumlovského vyznáváme oc, že — prodaly jsme lúku svú svobodnú, kterúžto jsme za své vlastnie penieze kúpili, ježtoť leží pode vsí řečenú Dobrkov, se vší svobodú — opatrnému Martinovi z Kamenice, městěnínu Krumlovskému, i jeho budúcím všěm — ku pravému dědictví za pětmezcietma kop gr. dob. střieb. rázu praž., kteréž jsme od něho přijeli všecky úplně penězi hotovými. — Dán léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého třimezcietmého, den sv. Havla. *) Správně ve třidcátém.
Strana 625
Z let 1420—1426. 625 31. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1426, 27. srpna. — Č. 36. Já Bušek ze Křenic vyznávám oc, že jsú uroz. panoše Radslav z Kocova, Bohuše z Skočec a Mikulášek z Chotěšovic mezi mnú a knězem Hynkem proboštem a konventem kláštera Chotěšovského úmluvu konečnú učinili o ten dluh, totižto o dvě stě kop a o dvadceti kop gr. jistiny, jenž jsú mně kněz Hynek probošt a konvent dlužni. A toho list jich mám s jich pečetmi, ježto na tom hlavním listu za ně jsú tito rukojmie: Sezema z Kocova, Bohuše z Skočec, Vilém z Vrhavce a Petr z Kamenice. Po kterýchžto penězích mně úroky jsú zadrželi vydávati až do sie chvíle, tak že jsú toho předpsaní smlúvce mezi námi těch úrokóv zadržaných i s jistinú svrchupsanú sečtli, žež mi kněz Hynek probošt i s jeho konventem mně Buškovi zuostali dlužni puolčtvrta sta kop gr.; jehož na těch všech penězích kněz Hynek probošt mně Buškovi dal dvě a třidceti kop gr., jakož toho má kvitancie svědčie, kterúž sem Bohuši z Skočec dal a u něho položil. A v těch předepsaných penězích kněz Hynek probošt i svým konventem úmluvú těch předepsaných smlúvcí mně Buškovi častopsanému úroka svatomartinského na měšťanech v Dobřanech a v Rob- čicích také platu na těch lidech, kterýchž Mikuláš Hynkovic z Nového Plzně nebyl v držení, a k tomu rybníčka, kterýž tu ve vsi u dvora leží, postúpil, jakož toho jich list úmluvní mám. Kterýžto úrok v Dobřanech mám na sv. Martina, ježto od tohoto sv. Martina najprve příštieho v roce přijde, počieti bráti, což se dostane, a v Robčicích ten úrok na těch lidech mně Buškovi knězem Hynkem proboštem a konventem předpsaným stúpeného, což se toho dostane, nynie na sv. Havla počna polovici a druhú polovici na sv. Jiřie potom příštím. A tak při těch časech já Bušek každého léta mám bráti bez kněze Hynkovy, konventa i jich budúcích beze všie přiekazy. Po kterýchžto hlavních penězích, totižto po dvú stú a po dvadceti kopách gr. mně Buškovi má pravý a spravedlivý úrok každého léta jíti. A ten úrok každého léta napřed mám vzieti, což se dostane, a ostatek na hlavních penězích, což každého léta z těch lidí úrokóv vezmu, sečtúce to v hromadu, mám knězi Hynkovi proboštovi a konventu každé léto toho svú kvitancí dobrú a bezpečnú dáti, aby jim to sešlo na hlavních penězích i na úrociech po těch hlavních penězích, jakož list hlavní úmluvní svědčí. Také jestliže bych já Bušek od toho platu branie KMtí nebo jeho úředníky anebo kterúkoli mocí byl odtištěn a jich nebral, a kněze Hynka probošta a konvent tiem hlavniem listem i rukojmie jich napomínal ku plnění nebo kto jiný ode mne tiem hlavním listem, tehdy ten list úmluvní, kterýž mám, knězi Hynkovi proboštovi i konventu slibuji — napřed vrátiti, i také list měšťanóm z Dobřan, jakož jsú se mně kněze Hynkovým proboštovým kázáním zapsali na úrok Dobřanský, a lidi v Rob- čicích i s rybníčkem zase túž měrú stúpiti, jakož mně oni jsú stúpili. — Pečeti Archlv Český VII. 79
Z let 1420—1426. 625 31. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1426, 27. srpna. — Č. 36. Já Bušek ze Křenic vyznávám oc, že jsú uroz. panoše Radslav z Kocova, Bohuše z Skočec a Mikulášek z Chotěšovic mezi mnú a knězem Hynkem proboštem a konventem kláštera Chotěšovského úmluvu konečnú učinili o ten dluh, totižto o dvě stě kop a o dvadceti kop gr. jistiny, jenž jsú mně kněz Hynek probošt a konvent dlužni. A toho list jich mám s jich pečetmi, ježto na tom hlavním listu za ně jsú tito rukojmie: Sezema z Kocova, Bohuše z Skočec, Vilém z Vrhavce a Petr z Kamenice. Po kterýchžto penězích mně úroky jsú zadrželi vydávati až do sie chvíle, tak že jsú toho předpsaní smlúvce mezi námi těch úrokóv zadržaných i s jistinú svrchupsanú sečtli, žež mi kněz Hynek probošt i s jeho konventem mně Buškovi zuostali dlužni puolčtvrta sta kop gr.; jehož na těch všech penězích kněz Hynek probošt mně Buškovi dal dvě a třidceti kop gr., jakož toho má kvitancie svědčie, kterúž sem Bohuši z Skočec dal a u něho položil. A v těch předepsaných penězích kněz Hynek probošt i svým konventem úmluvú těch předepsaných smlúvcí mně Buškovi častopsanému úroka svatomartinského na měšťanech v Dobřanech a v Rob- čicích také platu na těch lidech, kterýchž Mikuláš Hynkovic z Nového Plzně nebyl v držení, a k tomu rybníčka, kterýž tu ve vsi u dvora leží, postúpil, jakož toho jich list úmluvní mám. Kterýžto úrok v Dobřanech mám na sv. Martina, ježto od tohoto sv. Martina najprve příštieho v roce přijde, počieti bráti, což se dostane, a v Robčicích ten úrok na těch lidech mně Buškovi knězem Hynkem proboštem a konventem předpsaným stúpeného, což se toho dostane, nynie na sv. Havla počna polovici a druhú polovici na sv. Jiřie potom příštím. A tak při těch časech já Bušek každého léta mám bráti bez kněze Hynkovy, konventa i jich budúcích beze všie přiekazy. Po kterýchžto hlavních penězích, totižto po dvú stú a po dvadceti kopách gr. mně Buškovi má pravý a spravedlivý úrok každého léta jíti. A ten úrok každého léta napřed mám vzieti, což se dostane, a ostatek na hlavních penězích, což každého léta z těch lidí úrokóv vezmu, sečtúce to v hromadu, mám knězi Hynkovi proboštovi a konventu každé léto toho svú kvitancí dobrú a bezpečnú dáti, aby jim to sešlo na hlavních penězích i na úrociech po těch hlavních penězích, jakož list hlavní úmluvní svědčí. Také jestliže bych já Bušek od toho platu branie KMtí nebo jeho úředníky anebo kterúkoli mocí byl odtištěn a jich nebral, a kněze Hynka probošta a konvent tiem hlavniem listem i rukojmie jich napomínal ku plnění nebo kto jiný ode mne tiem hlavním listem, tehdy ten list úmluvní, kterýž mám, knězi Hynkovi proboštovi i konventu slibuji — napřed vrátiti, i také list měšťanóm z Dobřan, jakož jsú se mně kněze Hynkovým proboštovým kázáním zapsali na úrok Dobřanský, a lidi v Rob- čicích i s rybníčkem zase túž měrú stúpiti, jakož mně oni jsú stúpili. — Pečeti Archlv Český VII. 79
Strana 626
626 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. kromě Buškovy ze Křenic: uroz. panoší Radslava z Kocova, Václava z Drahobuze seděním v Borovách a Hrzka z Nebielov. — Po b. naroz. 1. tisícieho čtyrstého a šest- mezcietmého, ten úterý po sv. Bartoloměji. 32. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — B. m. 1426, 21. pros. — Č. 37. Já Materna, syn Henzlóv, v ta doby pergmistr vinic okolo Prahy, vyznávám oc, že s povolením držiteluov zbožie Radlického vydal jsem a vysadil — horu, jenž slove Vysoká, kteráž leží na zboží svrchupsaném Radlickém, — a ta jest prvá hora od Prahy do Radlic jdúce na pravé ruce, — v pravé právo viničné a dědičné, tak jakož jest diel jie osazeno proti slunci, a dále vše vuokol hory té na východ, na poledne i na západ slunce až zasě k osazenému, jakož jest již dvadceti strychóv jmenováno i přijato, slovutnému muži Janovi Rozvodovi z Stakor, tak aby on Roz- voda svrchupsaný anebo ten, ktož by tento list s jeho dobrú vuolí jměl, ji dělal, osazoval a jie požíval a s ní učiniti mohl jakožto s svým vlastním zbožím, — koli- krátž toho potřebie bude, beze všie překážky všelikterakých lidí, a zvláště svrchu- psaných držiteluov Radlických, kteříž nynie jsú anebo v budúcích časiech budú. A ta jistá vinice aby súdy i všelikterakými jinými věcmi jakožto jiné svobodné vinice k úřadu pergmajstrskému příležela a příslušela. Z kteréžto vinice tak, jakož jest řečeno vysázené, svrchupsaný Jan Rozvoda anebo ktož tento list mieti bude, mají dvě kopě gr. peněz dobrých střieb. rázu praž. platiti — po všecka jiná léta budúcie věčně hotovými penězi beze všeho prodlenie i vymlúvánie držitelóm Radlickým toho zbožie, kteříž nynie jsú anebo v časiech budúcích budú. — Také jest vymluveno, že svrchupsaný Rozvoda anebo ten, ktož by s jeho dobrú vuolí tento list měl, mají mieti k svrchupsané vinici svobodnú cěstu, kdež se jim najpodobnějie zdáti bude na tom zboží Radlickém. A jestliže by sě tu na té vinici chtěli stavěti její držitelové a tu bydleti anebo vinaře posaditi, na tom jim držiteli Radlickými nemá překáženo býti. — Dán léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šestmezcietmého, tu sobotu den sv. Tomáše, apošt. bož. 33. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1427, 24. července. — Č. 38. Já Purkart z Újezda vyznávám oc: jakož jsem s duostoj. u Boze knězem Hynkem, proboštem z Chotěšovic, a s Janem mlazším z Úlic byl zašel o šacunk, jakož jest příměřie šacován, ježto jsem v tom diel měl, a k tomu o dva koně a pancieř, kterýž jsem u nich ztratil, i také o mé vězenie, jakož jsem v tom zajitie od předpsaného kněze Hynka probošta a od Jana Úličky, bratra jeho, byl jat, tu o ty o všecky věci předpsané konečně, nic po sobě nepoostavuje, urozenými a sta-
626 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. kromě Buškovy ze Křenic: uroz. panoší Radslava z Kocova, Václava z Drahobuze seděním v Borovách a Hrzka z Nebielov. — Po b. naroz. 1. tisícieho čtyrstého a šest- mezcietmého, ten úterý po sv. Bartoloměji. 32. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — B. m. 1426, 21. pros. — Č. 37. Já Materna, syn Henzlóv, v ta doby pergmistr vinic okolo Prahy, vyznávám oc, že s povolením držiteluov zbožie Radlického vydal jsem a vysadil — horu, jenž slove Vysoká, kteráž leží na zboží svrchupsaném Radlickém, — a ta jest prvá hora od Prahy do Radlic jdúce na pravé ruce, — v pravé právo viničné a dědičné, tak jakož jest diel jie osazeno proti slunci, a dále vše vuokol hory té na východ, na poledne i na západ slunce až zasě k osazenému, jakož jest již dvadceti strychóv jmenováno i přijato, slovutnému muži Janovi Rozvodovi z Stakor, tak aby on Roz- voda svrchupsaný anebo ten, ktož by tento list s jeho dobrú vuolí jměl, ji dělal, osazoval a jie požíval a s ní učiniti mohl jakožto s svým vlastním zbožím, — koli- krátž toho potřebie bude, beze všie překážky všelikterakých lidí, a zvláště svrchu- psaných držiteluov Radlických, kteříž nynie jsú anebo v budúcích časiech budú. A ta jistá vinice aby súdy i všelikterakými jinými věcmi jakožto jiné svobodné vinice k úřadu pergmajstrskému příležela a příslušela. Z kteréžto vinice tak, jakož jest řečeno vysázené, svrchupsaný Jan Rozvoda anebo ktož tento list mieti bude, mají dvě kopě gr. peněz dobrých střieb. rázu praž. platiti — po všecka jiná léta budúcie věčně hotovými penězi beze všeho prodlenie i vymlúvánie držitelóm Radlickým toho zbožie, kteříž nynie jsú anebo v časiech budúcích budú. — Také jest vymluveno, že svrchupsaný Rozvoda anebo ten, ktož by s jeho dobrú vuolí tento list měl, mají mieti k svrchupsané vinici svobodnú cěstu, kdež se jim najpodobnějie zdáti bude na tom zboží Radlickém. A jestliže by sě tu na té vinici chtěli stavěti její držitelové a tu bydleti anebo vinaře posaditi, na tom jim držiteli Radlickými nemá překáženo býti. — Dán léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šestmezcietmého, tu sobotu den sv. Tomáše, apošt. bož. 33. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1427, 24. července. — Č. 38. Já Purkart z Újezda vyznávám oc: jakož jsem s duostoj. u Boze knězem Hynkem, proboštem z Chotěšovic, a s Janem mlazším z Úlic byl zašel o šacunk, jakož jest příměřie šacován, ježto jsem v tom diel měl, a k tomu o dva koně a pancieř, kterýž jsem u nich ztratil, i také o mé vězenie, jakož jsem v tom zajitie od předpsaného kněze Hynka probošta a od Jana Úličky, bratra jeho, byl jat, tu o ty o všecky věci předpsané konečně, nic po sobě nepoostavuje, urozenými a sta-
Strana 627
Z let 1426—1429. 627 tečnými panem Vilémem z Nečtin seděním na Komberce a Dúčem z Vařin seděním v Úlicích jsem s častopsaným knězem Hynkem proboštem a Janem Úličkú, bratrem jeho, umluven, že ty všecky věci věčně mezi námi mají minúti, a já jim toho ničímž zlým ani jich služebníkóm i ktož jsú vedlé nich zašli i jich všem lidem na věky slibuji nezpomínati. — Pečeti předepsaných úmluvcí pana Viléma z Nečtin, Dúče z Vařin a Ivana [v listině Gwana] z Nečtin seděním na Bubně. — Dán po b. naroz. léta tisícieho čtyřstého a sedmmezcietmého, ten čtvrtek u vigilii sv. Jakuba. 34. Kl. Chotěšovský, — B. m. 1429, 21. listop. — Č. 39. My kněz Petr, z bož mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Marga- reta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského vyznáváme oc, že vidúce snažnú a pilnú službu, i k tomu také znamenajíce mnohé a rozličné škody, které jsú vzali v naší službě jímáním, braním i zakládáním peněz prvním proboštóm, slovutných našich věrných milých, Mikuláška a Habarta syna jeho z Chotěšovic, zastavili jsme — nápravu tu, na kteréž nynie sedie, i se vším jejie příslušenstvím. A k té nápravě ještě jim přidáváme nivu u vsi Chotěšovské u božiech muk mezi cěstami jdúc a jedúc do Dobřan a do Plzně, kteráž přísluší k dvoru Sedleckému, a k tomu lesiek, ježto slove Hvozd, se dvěma lúčkoma pod Lelovem, ve čtyřidceti kopách gr. dobrých střieb. praž. rázu. Kterúžto nápravu s příslušenstvím i s tú nivú přidanú i s leskem svrchu- psaným nadepsaní Mikuláš a Habart, dědici i budúcí jich mají držeti a požívati bez našie i našich budúcích proboštóv i bez našich úředníkóv beze všie přiekazy i uti- štenie všelikterakého, i ten lesiek mýtiti, požívati a k svému užitku přivésti, doněvadž jej držie, žádné služby nám a našemu klášteru z té nápravy nečiniec, doněvadž na té nápravě sedie, a doněvadž bychom našim věřitelóm těch čtyřidceti kop gr. nedali a nesplnili. A kdyžby sě nám jich služba nelíbila a chtěli to od nich zasě vyplatiti, tehdy jim máme dáti napřed rok věděti, též i oni nám, kdyžby sě jim nelíbilo tu zóstati, mají rok dáti napřěd věděti, a v tom roce máme i slibujem — našim věřitelóm těch čtyřidceti kop gr. dáti a hotovými penězi zaplatiti beze všeho dalšieho prodlenie. A kdyžbychom jim ty penieze úplně dali a hotovými penězi splnili, tehdy poberúc svrchnie své z té nápravy, mají sě odtud bráti a nám té nápravy stúpiti, a tu zó- staviti, což jest přivrtáno a železným hřebem přibito. — Pečeti kromě proboštovy a konventa uroz. panoší Amchy z Veselé, Viléma staršieho z Přiechvovic. — Dán léta od naroz. syna b. tisícieho čtyrstého dvúdcátého devátého, ten pondělí před sv. Cecilií. 35. Kl. Plaský. — B. m. 1429, 22. pros. — Č. 40. Já Něpr řěčený Dúč z Vařin vyznávám oc, že ten jistý list, kterýžto jmáme od KMti od krále Zigmunda, uherského, českého oc. krále, já a Špalek z Slatiné a Hrdoň 79*
Z let 1426—1429. 627 tečnými panem Vilémem z Nečtin seděním na Komberce a Dúčem z Vařin seděním v Úlicích jsem s častopsaným knězem Hynkem proboštem a Janem Úličkú, bratrem jeho, umluven, že ty všecky věci věčně mezi námi mají minúti, a já jim toho ničímž zlým ani jich služebníkóm i ktož jsú vedlé nich zašli i jich všem lidem na věky slibuji nezpomínati. — Pečeti předepsaných úmluvcí pana Viléma z Nečtin, Dúče z Vařin a Ivana [v listině Gwana] z Nečtin seděním na Bubně. — Dán po b. naroz. léta tisícieho čtyřstého a sedmmezcietmého, ten čtvrtek u vigilii sv. Jakuba. 34. Kl. Chotěšovský, — B. m. 1429, 21. listop. — Č. 39. My kněz Petr, z bož mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Marga- reta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského vyznáváme oc, že vidúce snažnú a pilnú službu, i k tomu také znamenajíce mnohé a rozličné škody, které jsú vzali v naší službě jímáním, braním i zakládáním peněz prvním proboštóm, slovutných našich věrných milých, Mikuláška a Habarta syna jeho z Chotěšovic, zastavili jsme — nápravu tu, na kteréž nynie sedie, i se vším jejie příslušenstvím. A k té nápravě ještě jim přidáváme nivu u vsi Chotěšovské u božiech muk mezi cěstami jdúc a jedúc do Dobřan a do Plzně, kteráž přísluší k dvoru Sedleckému, a k tomu lesiek, ježto slove Hvozd, se dvěma lúčkoma pod Lelovem, ve čtyřidceti kopách gr. dobrých střieb. praž. rázu. Kterúžto nápravu s příslušenstvím i s tú nivú přidanú i s leskem svrchu- psaným nadepsaní Mikuláš a Habart, dědici i budúcí jich mají držeti a požívati bez našie i našich budúcích proboštóv i bez našich úředníkóv beze všie přiekazy i uti- štenie všelikterakého, i ten lesiek mýtiti, požívati a k svému užitku přivésti, doněvadž jej držie, žádné služby nám a našemu klášteru z té nápravy nečiniec, doněvadž na té nápravě sedie, a doněvadž bychom našim věřitelóm těch čtyřidceti kop gr. nedali a nesplnili. A kdyžby sě nám jich služba nelíbila a chtěli to od nich zasě vyplatiti, tehdy jim máme dáti napřed rok věděti, též i oni nám, kdyžby sě jim nelíbilo tu zóstati, mají rok dáti napřěd věděti, a v tom roce máme i slibujem — našim věřitelóm těch čtyřidceti kop gr. dáti a hotovými penězi zaplatiti beze všeho dalšieho prodlenie. A kdyžbychom jim ty penieze úplně dali a hotovými penězi splnili, tehdy poberúc svrchnie své z té nápravy, mají sě odtud bráti a nám té nápravy stúpiti, a tu zó- staviti, což jest přivrtáno a železným hřebem přibito. — Pečeti kromě proboštovy a konventa uroz. panoší Amchy z Veselé, Viléma staršieho z Přiechvovic. — Dán léta od naroz. syna b. tisícieho čtyrstého dvúdcátého devátého, ten pondělí před sv. Cecilií. 35. Kl. Plaský. — B. m. 1429, 22. pros. — Č. 40. Já Něpr řěčený Dúč z Vařin vyznávám oc, že ten jistý list, kterýžto jmáme od KMti od krále Zigmunda, uherského, českého oc. krále, já a Špalek z Slatiné a Hrdoň 79*
Strana 628
628 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. z Dubian, ježto svědčí na osm set kop gr., na kněze opata Plaského kláštera i na to na všecko zbožie téhož kláštera, že já svój diel na tom listu propúštiem, a to svú dobrú vuolí. A za toť jsem nic nevzal. A dále k tomu výše jmenovanému listu nemám ižádného práva, aniž chci jmieti; nebť mi jest kněz opat a ten jeho konvent nadepsaný dost učinil za ten muoj diel, což jsem na tom listu jměl. A také pro- púštiem les svuoj, diel lesu Mladického a třetinu rybníka dielu svého v Sranského [sic]; Pečeti přivěsili též: uroz. panoši Harant a Otík synové moji odtavadž z Vařin. — Dán I. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a dvúdcátého devátého léta, první čtvrtek přěd Narozením syna b. 36. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1430, 8. led. — Č. 41. My kněz Petr, z bož. mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Marga- reta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského, jistci dluhu vdolepsaného, vyznáváme oc, že jsme dlužni — a máme platiti dvadceti kop. gr. dobrých, střieb., praž. rázu knězi Matějovi převorovi a jeho konventu do Plzně do Črného kláštera k sv. Duchu řádu kazatelového i jich budúcím. A ty penieze máme jim dáti po smrti panie Káčě z Kladrub, sestři nebožce kněze Martinovy někdy řečeného Žídka, inhed první sv. Jiří nebo sv. Havel po její smrti najprv příští. — Pečeti kromě pro- boštovy a konventu uroz. panoší Viléma staršieho z Přiechovic a Viléma z Netonic. — L. od naroz. syna b. tisícého čtrstého a třidcátého, tu neděli po Sviečkách. 37. Kl. Chotěšovský. — V Prešpurce. 1430, 12. února. — Č. 42. My Zigmund, z b. mil. římský král oc, vyznáváme oc: jakož jest nám po- ctivý kněz Petr, probošt Chotěšovský, i s svým konventem — prvnieho probošta kněze Hynka, dobré paměti svého náměstka, list úmluvní poslal, kterak na sobě i na svém konventu dluh zapisuje na té vsi na Šlovicích slovutným panošiem Sudovi a Lvíkovi bratřím z Řenec do vydrženie a vybránie toho dluhu, tak jakož ve jméno a slovo od slova ten list drží a zde psán stojí: My Hynek a t. d. [viz výpis č. 29.]. Kterýž kněz Petr probošt nynější i s svým konventem kláštera Chotěšovského svrchu- psaným panoším Sudovi a Lvíkovi bratří[m] z Řenec v túž úmluvu jest vstúpil a svolil, a na nás prosbu i s svým konventem jest vznesl, abychom na tu ves Šlovice své potvrzenie dali svrchupsaným bratřím do vybránie a vydrženie jich dluhu vedle toho listu úmluvnieho: a my k jeho prosbě — k tomu naši vuoli dáváme i potvrzujem listu toho. — Dán v Prešpurce po b. nar. čtrnádcte set let a potom ve třidcátém létě, v tu neděli před sv. Valentinem, král. našich uherského oc. v XLIII, řím. ve XX
628 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. z Dubian, ježto svědčí na osm set kop gr., na kněze opata Plaského kláštera i na to na všecko zbožie téhož kláštera, že já svój diel na tom listu propúštiem, a to svú dobrú vuolí. A za toť jsem nic nevzal. A dále k tomu výše jmenovanému listu nemám ižádného práva, aniž chci jmieti; nebť mi jest kněz opat a ten jeho konvent nadepsaný dost učinil za ten muoj diel, což jsem na tom listu jměl. A také pro- púštiem les svuoj, diel lesu Mladického a třetinu rybníka dielu svého v Sranského [sic]; Pečeti přivěsili též: uroz. panoši Harant a Otík synové moji odtavadž z Vařin. — Dán I. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a dvúdcátého devátého léta, první čtvrtek přěd Narozením syna b. 36. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1430, 8. led. — Č. 41. My kněz Petr, z bož. mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Marga- reta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského, jistci dluhu vdolepsaného, vyznáváme oc, že jsme dlužni — a máme platiti dvadceti kop. gr. dobrých, střieb., praž. rázu knězi Matějovi převorovi a jeho konventu do Plzně do Črného kláštera k sv. Duchu řádu kazatelového i jich budúcím. A ty penieze máme jim dáti po smrti panie Káčě z Kladrub, sestři nebožce kněze Martinovy někdy řečeného Žídka, inhed první sv. Jiří nebo sv. Havel po její smrti najprv příští. — Pečeti kromě pro- boštovy a konventu uroz. panoší Viléma staršieho z Přiechovic a Viléma z Netonic. — L. od naroz. syna b. tisícého čtrstého a třidcátého, tu neděli po Sviečkách. 37. Kl. Chotěšovský. — V Prešpurce. 1430, 12. února. — Č. 42. My Zigmund, z b. mil. římský král oc, vyznáváme oc: jakož jest nám po- ctivý kněz Petr, probošt Chotěšovský, i s svým konventem — prvnieho probošta kněze Hynka, dobré paměti svého náměstka, list úmluvní poslal, kterak na sobě i na svém konventu dluh zapisuje na té vsi na Šlovicích slovutným panošiem Sudovi a Lvíkovi bratřím z Řenec do vydrženie a vybránie toho dluhu, tak jakož ve jméno a slovo od slova ten list drží a zde psán stojí: My Hynek a t. d. [viz výpis č. 29.]. Kterýž kněz Petr probošt nynější i s svým konventem kláštera Chotěšovského svrchu- psaným panoším Sudovi a Lvíkovi bratří[m] z Řenec v túž úmluvu jest vstúpil a svolil, a na nás prosbu i s svým konventem jest vznesl, abychom na tu ves Šlovice své potvrzenie dali svrchupsaným bratřím do vybránie a vydrženie jich dluhu vedle toho listu úmluvnieho: a my k jeho prosbě — k tomu naši vuoli dáváme i potvrzujem listu toho. — Dán v Prešpurce po b. nar. čtrnádcte set let a potom ve třidcátém létě, v tu neděli před sv. Valentinem, král. našich uherského oc. v XLIII, řím. ve XX
Strana 629
Z let 1430 a 1431. 629 a českého v děsátém létě. — Ad mandatum d. regis Caspar Slik. — Verso: Registrata. Marquardus Brisacher. 38. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1430, 27. března. — Č. 43. Já Petřík z Osova seděním u Pernolci vyznávám oc, že jakož jsem jměl list v Tachově na osmdesát kop gr. dobrých střieb. peněz na kněze Hynka, dobré pa- měti na probošta kláštera Chotěšovského, i na vešken konvent, ten jest ztracen od nepřátel. Protož já svrchupsaný Petřík slibuji kněze Petra, probošta kláštera Chotě- šovského, i vešken konvent zastúpiti a je z toho vysvoboditi bez jich škody, jestli- žeby je chtěl kto tiem listem upomínati; nebť já ten list hlavní mocí tohoto listu umořuji, že ižádné moci nejmá jmieti k upomínání. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. panoší Martina z Rozvadova, Racka z Výškova, Smila z Kocova a Jindřicha z Za- hořan. — Dán léta od naroz. syna b. počítajíc tisícieho čtyřistého a třidcátého léta, ten pondělí po Zvěstování matky božie. 39. Kl. Plaský. — B. m. 1430, 27. září. — Č. 44. Já Hynek Krušina z Švamberka známo činím oc, jakož jsem jměl dvuor po- plužní a ves řečenú Šebikovo se vším, což k tomu příslušie, od dobré paměti kněze Gotfrida, opata kláštera Plaského, v penězích stúpeno, toho dvoru poplužnieho i vsi Šebikova i s tiem se vším, což k tomu příslušie, sstúpil jsem — ctihod. knězi Jil- jiemu, z b. mil. opatu, i všěmu konventu téhož kláštera Plaského svrchupsaného i jich budúcím, takže již nejmám ani chci jmieti ižádného práva k tomu dvoru po- plužniemu i k té vsi Šebikovu ani k tomu, což k té vsi a k tomu dvoru poplu- žniemu příslušie, ani moji budúcí. — Pečeti kromě Hynkovy Krušinovy též: uroz. pána, pana Jana strýce jeho z Švamberka a uroz. panošě Amchy z Veselé. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a třidcátého, tu střědu přěd sv. Václavem českým dědicem. 40. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1431, 5. března. — Č. 45. Já Jan z Hrádku z Sviňomazského vyznávám oc: tak jakož jsem měl ve dckách kostelnie Litické poddánie a Lísovo, kteréž jsem jměl od bratra svého dobré paměti od kněze Sulka, probošta Chotěšovského, i ot jeho konventa, kteréžto pod- dánie Litické a Lísovské dědiny jsú kúpeny za kláštera Chotěvsovského [sic] penieze, a toho mně k věrné ruce svěřili a ve dsky zemské vložili. A když jest dobré paměti kněz Sulek, bratr mój, umřel, tehdy dobré paměti kněz Hynek, probošt Chotěšovský, když jest zvolen na jeho miesto byl, tehdy toho na mně požádal, ať bych to klášteru
Z let 1430 a 1431. 629 a českého v děsátém létě. — Ad mandatum d. regis Caspar Slik. — Verso: Registrata. Marquardus Brisacher. 38. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1430, 27. března. — Č. 43. Já Petřík z Osova seděním u Pernolci vyznávám oc, že jakož jsem jměl list v Tachově na osmdesát kop gr. dobrých střieb. peněz na kněze Hynka, dobré pa- měti na probošta kláštera Chotěšovského, i na vešken konvent, ten jest ztracen od nepřátel. Protož já svrchupsaný Petřík slibuji kněze Petra, probošta kláštera Chotě- šovského, i vešken konvent zastúpiti a je z toho vysvoboditi bez jich škody, jestli- žeby je chtěl kto tiem listem upomínati; nebť já ten list hlavní mocí tohoto listu umořuji, že ižádné moci nejmá jmieti k upomínání. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. panoší Martina z Rozvadova, Racka z Výškova, Smila z Kocova a Jindřicha z Za- hořan. — Dán léta od naroz. syna b. počítajíc tisícieho čtyřistého a třidcátého léta, ten pondělí po Zvěstování matky božie. 39. Kl. Plaský. — B. m. 1430, 27. září. — Č. 44. Já Hynek Krušina z Švamberka známo činím oc, jakož jsem jměl dvuor po- plužní a ves řečenú Šebikovo se vším, což k tomu příslušie, od dobré paměti kněze Gotfrida, opata kláštera Plaského, v penězích stúpeno, toho dvoru poplužnieho i vsi Šebikova i s tiem se vším, což k tomu příslušie, sstúpil jsem — ctihod. knězi Jil- jiemu, z b. mil. opatu, i všěmu konventu téhož kláštera Plaského svrchupsaného i jich budúcím, takže již nejmám ani chci jmieti ižádného práva k tomu dvoru po- plužniemu i k té vsi Šebikovu ani k tomu, což k té vsi a k tomu dvoru poplu- žniemu příslušie, ani moji budúcí. — Pečeti kromě Hynkovy Krušinovy též: uroz. pána, pana Jana strýce jeho z Švamberka a uroz. panošě Amchy z Veselé. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a třidcátého, tu střědu přěd sv. Václavem českým dědicem. 40. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1431, 5. března. — Č. 45. Já Jan z Hrádku z Sviňomazského vyznávám oc: tak jakož jsem měl ve dckách kostelnie Litické poddánie a Lísovo, kteréž jsem jměl od bratra svého dobré paměti od kněze Sulka, probošta Chotěšovského, i ot jeho konventa, kteréžto pod- dánie Litické a Lísovské dědiny jsú kúpeny za kláštera Chotěvsovského [sic] penieze, a toho mně k věrné ruce svěřili a ve dsky zemské vložili. A když jest dobré paměti kněz Sulek, bratr mój, umřel, tehdy dobré paměti kněz Hynek, probošt Chotěšovský, když jest zvolen na jeho miesto byl, tehdy toho na mně požádal, ať bych to klášteru
Strana 630
630 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Chotěšovskému zasě vrátil. A tuť jsem s tiem věrně učinil k jeho kázání, jeho bratřím, totižto Janovi staršiemu a Janovi mlazšiemu bratřím z Úlic ve dsky zemské jsem vložil to kostelnie svrchupsané poddánie Litické a ty dědiny v Lísově, kteréžto k klá- šteru Chotěvsovskému příslušejí. A také že svrchupsaní Jan starší a Jan mlazší bratři z Ulic .. .. [vytrženo] učiniti tomu klášteru Chotěšovskému i tomu konventu, a když by na nich konvent kláštera Chotěšovského . . . . . . toho požádal, tehdy mají svrchu- psaní Úličkové to svrchupsané poddánie i s těmi dědinami zasě beze všie odpo[rnosti ve dcky] zemské vložiti, komuž by kněz probošt nebo jeho konvent kázal. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. panoší Zdeňka z Drštky, purkrabie na Týně Horšovském, Racka z Jivjan, Buška ze Psevlk řečeného Dlesk, Viléma z Netonic a města Nového Plzně. — L. ot narozenie syna bož. tisícého čtyřistého třidcátého a prvnieho léta, ten pondělí po přeněšění sv. Václava, dědice českého. 41. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1431, 15. září. — Č. 46. My kněz Petr, z b. mil. probošt toho času, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěvského — vyznáváme oc, že jsme dlužni za najjasné knieže a krále, krále Zigmunda, římského oc. krále, za nás i za náš konvent pravého a jistého dluhu patnádcete set kop gr. dobrých střiebr. rázu starého praž. uroz. pánu, p. Vilémovi z Rizemberga odjinud z Švihova, v kterémžto dluhu nynie jmenovaném zapsali jsme i stúpili jsme jemu — zbožie kláštera našěho svrchupsaného, zejména Litice ves všicku s platy, s poplatky, s kmety oc. s poplužími, s řěkami, s mlýnem, s potoky, s řěkú Lhotskú, jakož jest pod Lhotú, s lesy: Chlum řečený, les Němčí dól, chrastiny rybníka Lašitovského pod tú cestú podvoznú, jakož jezdie přěs hrázi rybníka řečeného Sulkov, a vo tom farářova nic nedotýkajíc ižádných věcí, s luhy, s horami i s doly, s rybníkem řečeným Lašitov, i s tiem poplužím, ješto leží nad tiem rybníkem, ješto slove Lašitov, i s tú se vší zvolí, se vším plným panstvím oc. — A k tomu zboží Litickému — zapisujem — zbožie kláštera našěho svrchupsaného, zejména šest lánóv ve Vstiši ve vsi, na těchto dvořiech i lidech tuto jmenovaných: na Janovi Štěpánovic s puol třětím lánem, na Heřmanovi puoldruhého lánu, Jana Nováka se dvěma lánoma i s těmi se všěmi platy i s poplatky oc, plným pan- stvím, — kteréžto svrchupsané zbožie jmá nadepsaný pan Vilém držěti, tiem vlásti oc, doňavadž bychom svrchupsaných peněz, totižto patnádcete set kop gr. dobr. střiebr. rázu svrchupsaného nedali a nesplnili a úplně nezaplatili věřiteli našěmu nadepsa- nému oc. — Pakli bychom — toho všěho nezdrželi, — tehda — dáváme — plnú moc i právo, — aby toho ke všěmu našěmu zboží movitému i k nemovitému — věřící náš častojmenovaný hleděl a k našim lidem uročním, a našě lidi i našich budúcích bude jmieti plné právo tiemto listem stavovati, jim zajímati i bráti po městech
630 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Chotěšovskému zasě vrátil. A tuť jsem s tiem věrně učinil k jeho kázání, jeho bratřím, totižto Janovi staršiemu a Janovi mlazšiemu bratřím z Úlic ve dsky zemské jsem vložil to kostelnie svrchupsané poddánie Litické a ty dědiny v Lísově, kteréžto k klá- šteru Chotěvsovskému příslušejí. A také že svrchupsaní Jan starší a Jan mlazší bratři z Ulic .. .. [vytrženo] učiniti tomu klášteru Chotěšovskému i tomu konventu, a když by na nich konvent kláštera Chotěšovského . . . . . . toho požádal, tehdy mají svrchu- psaní Úličkové to svrchupsané poddánie i s těmi dědinami zasě beze všie odpo[rnosti ve dcky] zemské vložiti, komuž by kněz probošt nebo jeho konvent kázal. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. panoší Zdeňka z Drštky, purkrabie na Týně Horšovském, Racka z Jivjan, Buška ze Psevlk řečeného Dlesk, Viléma z Netonic a města Nového Plzně. — L. ot narozenie syna bož. tisícého čtyřistého třidcátého a prvnieho léta, ten pondělí po přeněšění sv. Václava, dědice českého. 41. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1431, 15. září. — Č. 46. My kněz Petr, z b. mil. probošt toho času, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěvského — vyznáváme oc, že jsme dlužni za najjasné knieže a krále, krále Zigmunda, římského oc. krále, za nás i za náš konvent pravého a jistého dluhu patnádcete set kop gr. dobrých střiebr. rázu starého praž. uroz. pánu, p. Vilémovi z Rizemberga odjinud z Švihova, v kterémžto dluhu nynie jmenovaném zapsali jsme i stúpili jsme jemu — zbožie kláštera našěho svrchupsaného, zejména Litice ves všicku s platy, s poplatky, s kmety oc. s poplužími, s řěkami, s mlýnem, s potoky, s řěkú Lhotskú, jakož jest pod Lhotú, s lesy: Chlum řečený, les Němčí dól, chrastiny rybníka Lašitovského pod tú cestú podvoznú, jakož jezdie přěs hrázi rybníka řečeného Sulkov, a vo tom farářova nic nedotýkajíc ižádných věcí, s luhy, s horami i s doly, s rybníkem řečeným Lašitov, i s tiem poplužím, ješto leží nad tiem rybníkem, ješto slove Lašitov, i s tú se vší zvolí, se vším plným panstvím oc. — A k tomu zboží Litickému — zapisujem — zbožie kláštera našěho svrchupsaného, zejména šest lánóv ve Vstiši ve vsi, na těchto dvořiech i lidech tuto jmenovaných: na Janovi Štěpánovic s puol třětím lánem, na Heřmanovi puoldruhého lánu, Jana Nováka se dvěma lánoma i s těmi se všěmi platy i s poplatky oc, plným pan- stvím, — kteréžto svrchupsané zbožie jmá nadepsaný pan Vilém držěti, tiem vlásti oc, doňavadž bychom svrchupsaných peněz, totižto patnádcete set kop gr. dobr. střiebr. rázu svrchupsaného nedali a nesplnili a úplně nezaplatili věřiteli našěmu nadepsa- nému oc. — Pakli bychom — toho všěho nezdrželi, — tehda — dáváme — plnú moc i právo, — aby toho ke všěmu našěmu zboží movitému i k nemovitému — věřící náš častojmenovaný hleděl a k našim lidem uročním, a našě lidi i našich budúcích bude jmieti plné právo tiemto listem stavovati, jim zajímati i bráti po městech
Strana 631
Z let 1431 a 1432. 631 králových, panských i duchovních v České zemi, i vezde jinde; a to což staví neb vezme svrchupsaný náš věřící, to nám jmá sraziti na svých škodách; a tak dlúho má stavo- vati, zajímati a bráti, — doněvadž bychom my — toho všěho neučinili, což jest svrchu psáno. A ktožkolivěk tento list bude jmieti s našěho věřícého dobrú volí oc. — Pečeti kromě proboštovy a konventu kláštera Chotěšovského uroz. panoší Zdeňka z Dršky, purkrabie na Týně Horšovském, Habarta z Hrádku seděním na Lo- patě, Lvíka z Jivjan odjinud z Rovného, Amchy z Vesělé, Hrdoně z Dubjan a města Nového Plzně. — Léta od naroz. syna b. tisícého čtrstého třidcátého a prvnieho, tu sobotu přěd sv. Lidimilú, dědičnú českú [sic]. 42. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1431, 9. list. — Č. 47. My kněz Petr, z b. m. toho času probošt, Anna převora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že sme dlužni za najjasné kniežě a krále, k. Zigmunda římského oc krále, — pra- vého a jistého dluhu sto kop gr. dob. střieb. rázu starého praž. a měny české na tom listu, kterýžť jest pan Jan Hanovec dobré paměti prodal uroz. Zdeňkovi z Drštky, purkrabí na Týně Horšovském, za tisíc kop gr.; v kterémžto dluhu nynie jmeno- vaném zapsali jsme i stúpili jsme — zbožie kláštera našěho svrchupsaného, zejména Sekyřany Hořějšie, ves všicku s platy, s poplaty, s kmety oc, a v tom farářova nic nedotýkajíc — uroz. panošiem Oldřichovi z Lužan řěčenému Špicě, a Janovi ze Žďára, bratru jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú vuolí. Kte- réžto zbožie svrchupsané mají věřící naši nadepsaní tiem vlásti i jeho požívati, jakž sě jim bude zdáti, jakožto svého vlastnieho dědicstvie bez přiekazy našie a práva duchovnieho a světského dotud, doňavadž bychom svrchupsaných peněz, totižto sto kop gr. nedali a úplně nezaplatili věřícím našim nadepsaným. — Pečeti kromě Pe- trovy probošta a konventu uroz. pánóv a panoší Zdeňka z Drštky, purkrabie na Týně Horšovském, času toho poručníka od KMti našěmu klášteru Chotěšovskému vydaného poručeného, pána p. Hynka z Švamberga, Lvíka ze Jivjan, purgrabie na Přimdě, Jindřicha ze Sedlcě řečeného Švaida, purkrabie na Radyni, a města Nového Plzně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtrstého třidcátého prvnieho, ten pátek přěd sv. Martinem. 43. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 3. května. — Č. 48. My Jan ze Žďára a Oldřich z Lužan bratřé a Olbram a Jindřich bratřé z Ka- menice vyznáváme oc, že jakož sú ctihodní kněz Petr, z buožé mil. probošt Chotě-
Z let 1431 a 1432. 631 králových, panských i duchovních v České zemi, i vezde jinde; a to což staví neb vezme svrchupsaný náš věřící, to nám jmá sraziti na svých škodách; a tak dlúho má stavo- vati, zajímati a bráti, — doněvadž bychom my — toho všěho neučinili, což jest svrchu psáno. A ktožkolivěk tento list bude jmieti s našěho věřícého dobrú volí oc. — Pečeti kromě proboštovy a konventu kláštera Chotěšovského uroz. panoší Zdeňka z Dršky, purkrabie na Týně Horšovském, Habarta z Hrádku seděním na Lo- patě, Lvíka z Jivjan odjinud z Rovného, Amchy z Vesělé, Hrdoně z Dubjan a města Nového Plzně. — Léta od naroz. syna b. tisícého čtrstého třidcátého a prvnieho, tu sobotu přěd sv. Lidimilú, dědičnú českú [sic]. 42. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1431, 9. list. — Č. 47. My kněz Petr, z b. m. toho času probošt, Anna převora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že sme dlužni za najjasné kniežě a krále, k. Zigmunda římského oc krále, — pra- vého a jistého dluhu sto kop gr. dob. střieb. rázu starého praž. a měny české na tom listu, kterýžť jest pan Jan Hanovec dobré paměti prodal uroz. Zdeňkovi z Drštky, purkrabí na Týně Horšovském, za tisíc kop gr.; v kterémžto dluhu nynie jmeno- vaném zapsali jsme i stúpili jsme — zbožie kláštera našěho svrchupsaného, zejména Sekyřany Hořějšie, ves všicku s platy, s poplaty, s kmety oc, a v tom farářova nic nedotýkajíc — uroz. panošiem Oldřichovi z Lužan řěčenému Špicě, a Janovi ze Žďára, bratru jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú vuolí. Kte- réžto zbožie svrchupsané mají věřící naši nadepsaní tiem vlásti i jeho požívati, jakž sě jim bude zdáti, jakožto svého vlastnieho dědicstvie bez přiekazy našie a práva duchovnieho a světského dotud, doňavadž bychom svrchupsaných peněz, totižto sto kop gr. nedali a úplně nezaplatili věřícím našim nadepsaným. — Pečeti kromě Pe- trovy probošta a konventu uroz. pánóv a panoší Zdeňka z Drštky, purkrabie na Týně Horšovském, času toho poručníka od KMti našěmu klášteru Chotěšovskému vydaného poručeného, pána p. Hynka z Švamberga, Lvíka ze Jivjan, purgrabie na Přimdě, Jindřicha ze Sedlcě řečeného Švaida, purkrabie na Radyni, a města Nového Plzně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtrstého třidcátého prvnieho, ten pátek přěd sv. Martinem. 43. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 3. května. — Č. 48. My Jan ze Žďára a Oldřich z Lužan bratřé a Olbram a Jindřich bratřé z Ka- menice vyznáváme oc, že jakož sú ctihodní kněz Petr, z buožé mil. probošt Chotě-
Strana 632
632 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. šovský, i vešken konbent kláštera Chotěšovského vyplatili list od uroz. Zdeňka z Drštky, purkrabie na Týně Horšovském, na pět set kop gr., kterýžto list jměl svrchupsaný Zdeněk z Drštky za službu od KMti na Stankovy, na Hucov a na Tú- škovo, a ten list svrchupsaný kněz Petr probošt Chotěšovský i vešken konbent klá- štera Chotěšovského jmají v své moci. A jestližeby nám toho listu potřebie bylo k uokázání, a nás proto co potkalo, anebo ty, kteřížby listy naše jměli s naší dobrú vuolí na svrchupsaného kněze Petra probošta a na vešken konbent kláštera Chotěšovského, (neb my Jan ze Žďára a Oldřich z Lužan bratřé jmáme na ně list na čtyři sta kop gr. na Stankovy, a my Olbram a Jindřich bratřie z Kamenice na Hucovy list na sto kop gr. a na čtyřidceti kop gr.,) když ten list okážem k své spravedlnosti, tehdy my svrchupsaní i ti, kteříž by ty listy naše jměli s naší dobrú vuolí, a ten list nám k vokázání a k vobraně vydán byl, jmáme a slibujeme již psaným knězi Petrovi proboštu i konbentu kláštera Chotěšovského ten list zasě v jich moc zasě položiti bez jich škody. — Pečeti kromě vydavatelů listu toho uroz. panoší Zdeňka z Drštky, ten čas purkrabie na Týně Horšovském, Ctibora z Wolštýna se- děním v Hostúni, Bohuše z Tasnovic. — Léta po naroz. syna b. tisícého čtyřistého a třidcátého druhého, tu sobotu den sv. Kříže nalezenie. 44. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 3. května. — Č. 49. My kněz Petr, z b. mil. probošt, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že jsme dlužni za najjasnějšie knieže a krále, k. Sigmunda, římského oc. krále, — pravého a jistého dluhu puol páta sta kop gr. dobrých, střieb., rázu starého praž. a měny české, na těch listech, kteréžto jest KMt zapsal uroz. panošiem Zdeňkovi z Drštky řěčenému Kolvín a Zdeňkovi z Drštky, purkrabí na Týně Horšovském, strýci jeho, v jich službách, jménem ves Túškov Hartmanóv, kterýžto list jeden svědčí na dvě stě kop grošóv a druhý list svědčí na pět set kop grošóv, to jest na Staňkovy a na Túškov Hartmanóv, a na těch listech, kterýžto svědčie na Domažlice. Summy určené jest půl páta sta kop gr. tu v Tuškově, jmenovitě na dvúdcát lániech; v kterémžto dluhu nynie jmenovaném zapsali jsme i stúpili sme — zbožie kláštera našěho svrchupsa- ného, zejména dvadceti lánóv ve vsi naší jménem v Túškově Hartmanově na těchto lidech nynie jmenovaných, to jest: na Bláhovi jeden lán a třetinu lánu, na Karha- novi jeden lán, na Mašovci jeden lán, na Matějovi Kručovci jeden lán, na Ročněti puoldruhého lánu, na Jiechovi jeden lán, na Vaníkovi puoldruhého lánu, na Královi puol lánu, na Matějovi puol lánu, na Petrovi Volejíkovi jeden lán, na Ženíškovi jeden lán, na Bohuši jeden lán, na Vávrovi puoldruhého lánu, a k tomu pustá dva lány, na kteréchžto [sic] sú seděli dva kmeti, na Janovi na Kleči jeden lán a Kub-
632 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. šovský, i vešken konbent kláštera Chotěšovského vyplatili list od uroz. Zdeňka z Drštky, purkrabie na Týně Horšovském, na pět set kop gr., kterýžto list jměl svrchupsaný Zdeněk z Drštky za službu od KMti na Stankovy, na Hucov a na Tú- škovo, a ten list svrchupsaný kněz Petr probošt Chotěšovský i vešken konbent klá- štera Chotěšovského jmají v své moci. A jestližeby nám toho listu potřebie bylo k uokázání, a nás proto co potkalo, anebo ty, kteřížby listy naše jměli s naší dobrú vuolí na svrchupsaného kněze Petra probošta a na vešken konbent kláštera Chotěšovského, (neb my Jan ze Žďára a Oldřich z Lužan bratřé jmáme na ně list na čtyři sta kop gr. na Stankovy, a my Olbram a Jindřich bratřie z Kamenice na Hucovy list na sto kop gr. a na čtyřidceti kop gr.,) když ten list okážem k své spravedlnosti, tehdy my svrchupsaní i ti, kteříž by ty listy naše jměli s naší dobrú vuolí, a ten list nám k vokázání a k vobraně vydán byl, jmáme a slibujeme již psaným knězi Petrovi proboštu i konbentu kláštera Chotěšovského ten list zasě v jich moc zasě položiti bez jich škody. — Pečeti kromě vydavatelů listu toho uroz. panoší Zdeňka z Drštky, ten čas purkrabie na Týně Horšovském, Ctibora z Wolštýna se- děním v Hostúni, Bohuše z Tasnovic. — Léta po naroz. syna b. tisícého čtyřistého a třidcátého druhého, tu sobotu den sv. Kříže nalezenie. 44. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 3. května. — Č. 49. My kněz Petr, z b. mil. probošt, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že jsme dlužni za najjasnějšie knieže a krále, k. Sigmunda, římského oc. krále, — pravého a jistého dluhu puol páta sta kop gr. dobrých, střieb., rázu starého praž. a měny české, na těch listech, kteréžto jest KMt zapsal uroz. panošiem Zdeňkovi z Drštky řěčenému Kolvín a Zdeňkovi z Drštky, purkrabí na Týně Horšovském, strýci jeho, v jich službách, jménem ves Túškov Hartmanóv, kterýžto list jeden svědčí na dvě stě kop grošóv a druhý list svědčí na pět set kop grošóv, to jest na Staňkovy a na Túškov Hartmanóv, a na těch listech, kterýžto svědčie na Domažlice. Summy určené jest půl páta sta kop gr. tu v Tuškově, jmenovitě na dvúdcát lániech; v kterémžto dluhu nynie jmenovaném zapsali jsme i stúpili sme — zbožie kláštera našěho svrchupsa- ného, zejména dvadceti lánóv ve vsi naší jménem v Túškově Hartmanově na těchto lidech nynie jmenovaných, to jest: na Bláhovi jeden lán a třetinu lánu, na Karha- novi jeden lán, na Mašovci jeden lán, na Matějovi Kručovci jeden lán, na Ročněti puoldruhého lánu, na Jiechovi jeden lán, na Vaníkovi puoldruhého lánu, na Královi puol lánu, na Matějovi puol lánu, na Petrovi Volejíkovi jeden lán, na Ženíškovi jeden lán, na Bohuši jeden lán, na Vávrovi puoldruhého lánu, a k tomu pustá dva lány, na kteréchžto [sic] sú seděli dva kmeti, na Janovi na Kleči jeden lán a Kub-
Strana 633
Z roku 1432. 633 covic jeden lán a třetinu, na Martasovi jeden lán, a Laška puol druhého lánu s platy, poplatky oc, uroz. panoši Zdeňkovi z Drštky řěčenému Kolvín, a paní Margretě z Frumstajna, manžalce jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. Kteréžto zbožie svrchupsané jmají věřící naši nadepsaní tiem vlásti a jeho požívati, jakž sě jim bude zdáti, — doněvadž bychom svrchupsaných peněz, totižto puolpáta sta kop gr. nedali a úplně nezaplatili věřícím našim nadepsaným. — Pečeti kromě proboštovy a konventské uroz. Zdeňka z Drštky, purkrabí na Týně Horšovském, toho času poručníka od KMti našěmu klášteru Chotěšovskému poručě- ného, a pana Jaroslava z Žerotína, Racka z Jivjan, Ctibora z Wolštýna seděním v Ho- stúni, a města Týna Horšovského. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícieho čtyr- stého třicátého druhého, tu sobotu po sv. Jakuba, Filipa, apošt. bož. 45. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 21. května. — Č. 50. Já Dorothea z Malešic vyznávám oc, že jsem zdvihla a vzela sto kop gr. a čtyřidceti kop gr. a šěst kop grošóv peněz dobrých, střéb. rázu starého praž., od nábož. a ctihod. kněze Hynka, z b. mil. probošta kláštera Chotěšovského, a od Zbráně převory a Jitky subpřevory a Kateřiny klíčnice, Anny circatrice, Margrety řečené cantrix i ode všeho konbenta kláštera Chotěšovského jistcóv, a od rukojmí jich Jana z Hrádku, Petra z Řenec, Petra z Kamenice, toho času vladaře kláštera Chotěšov- ského, na tom listu, ježto svědčil mně na svrchupsané penieze, i tomu každému, ktož by ten list hlavní jměl s mú dobrú vuolí. A proto já svrchupsaná Dorothea z Malešic již psané jistce — kvituji, a umořuji ten list hlavní. — Pečeti kromě Dorotiny z Malešic uroz. Zdeňka Kolvína z Drštky, Bohuše z Tasnovic, Racka z Jivjan Jana staršého a Jana mlazšého bratří z Úlic, Štěpánka z Hrádku. — Léta po naroz. syna b. pořád čtúc tisícého čtyřistého a třidcátého druhého, tu středu před sv. Urbanem. 46. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 18. srpna. —. Č. 51. My kněz Petr, z bož. mil. toho času probošt, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margaretha cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského, — jistci a praví pro- davači trhu vdolepsaného, vyznáváme oc, že — prodali jsme, — jedenmezcietma kop gr. a šestnádcte gr. platu ročnieho a věčného na našich lidech ve vsi naší jménem v Hrobčicích, kteréž jsme byli v držení, s dědinami oranými i neoranými, s lukami, s robotami, s pastvami, s uobcemi a s jedniem poplužím, s rybníčkem a s šesti lány lesu u Malinci, i s hory i s doly i se vším příslušěnstvím, i s plným panstvím — uroz. panoši Amchovi z Veselé, paní Elšcě, manželcě jeho, a Habartovi, synu jeho, Archív Český VII. 80
Z roku 1432. 633 covic jeden lán a třetinu, na Martasovi jeden lán, a Laška puol druhého lánu s platy, poplatky oc, uroz. panoši Zdeňkovi z Drštky řěčenému Kolvín, a paní Margretě z Frumstajna, manžalce jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. Kteréžto zbožie svrchupsané jmají věřící naši nadepsaní tiem vlásti a jeho požívati, jakž sě jim bude zdáti, — doněvadž bychom svrchupsaných peněz, totižto puolpáta sta kop gr. nedali a úplně nezaplatili věřícím našim nadepsaným. — Pečeti kromě proboštovy a konventské uroz. Zdeňka z Drštky, purkrabí na Týně Horšovském, toho času poručníka od KMti našěmu klášteru Chotěšovskému poručě- ného, a pana Jaroslava z Žerotína, Racka z Jivjan, Ctibora z Wolštýna seděním v Ho- stúni, a města Týna Horšovského. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícieho čtyr- stého třicátého druhého, tu sobotu po sv. Jakuba, Filipa, apošt. bož. 45. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 21. května. — Č. 50. Já Dorothea z Malešic vyznávám oc, že jsem zdvihla a vzela sto kop gr. a čtyřidceti kop gr. a šěst kop grošóv peněz dobrých, střéb. rázu starého praž., od nábož. a ctihod. kněze Hynka, z b. mil. probošta kláštera Chotěšovského, a od Zbráně převory a Jitky subpřevory a Kateřiny klíčnice, Anny circatrice, Margrety řečené cantrix i ode všeho konbenta kláštera Chotěšovského jistcóv, a od rukojmí jich Jana z Hrádku, Petra z Řenec, Petra z Kamenice, toho času vladaře kláštera Chotěšov- ského, na tom listu, ježto svědčil mně na svrchupsané penieze, i tomu každému, ktož by ten list hlavní jměl s mú dobrú vuolí. A proto já svrchupsaná Dorothea z Malešic již psané jistce — kvituji, a umořuji ten list hlavní. — Pečeti kromě Dorotiny z Malešic uroz. Zdeňka Kolvína z Drštky, Bohuše z Tasnovic, Racka z Jivjan Jana staršého a Jana mlazšého bratří z Úlic, Štěpánka z Hrádku. — Léta po naroz. syna b. pořád čtúc tisícého čtyřistého a třidcátého druhého, tu středu před sv. Urbanem. 46. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1432, 18. srpna. —. Č. 51. My kněz Petr, z bož. mil. toho času probošt, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margaretha cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského, — jistci a praví pro- davači trhu vdolepsaného, vyznáváme oc, že — prodali jsme, — jedenmezcietma kop gr. a šestnádcte gr. platu ročnieho a věčného na našich lidech ve vsi naší jménem v Hrobčicích, kteréž jsme byli v držení, s dědinami oranými i neoranými, s lukami, s robotami, s pastvami, s uobcemi a s jedniem poplužím, s rybníčkem a s šesti lány lesu u Malinci, i s hory i s doly i se vším příslušěnstvím, i s plným panstvím — uroz. panoši Amchovi z Veselé, paní Elšcě, manželcě jeho, a Habartovi, synu jeho, Archív Český VII. 80
Strana 634
634 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, avšak s takovů volí, ktož by list náš jměl otevřěný na svědomie pod našimi pečetmi, tehdyť jmá vóli k tomuto listu, za tři sta kop gr. a šestmezcietma kop gr. a za dvadcieti gr. peněz dob. střieb. rázu starého praž., kteréžto peniezě svrchupsané od nich jsme vzěli a přijeli úplně. — A my svrchupsaní kněz Petr probošt i vešken konvent kláštera Chotěšovského, jistci, zprávcě i rukojmie, zapisujem ves naši jménem Šlovicě miesto zprávcí a rukojmie vedle sebe, jestliže bychme my svrchupsani probošt i vešken konvent toho nemohli zpraviti, ale jmají sě věřící naši v tu ves jménem Šlovice uvázati. — Pečeti kromě Petra probošta a konventu: uroz. panóv a panoší pana Viléma z Dúpova, Lvíka z Jivjan odjinud z Rovného, Hrdoně z Dubňan, Jana Olkmara řečeného Had z Paběnic, Viléma z Netonic. — Dán a psán od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého třidcátého druhého, ten pondělí přěd sv. Bartolomějem, ap. bož. 47. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1433, 16. června. — Č. 52. My kněz Petr, z b. mil. probošt, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského oc, vyznáváme, — že jsme dlužni — třidceti kop gr. peněz dobrých střieb. rázu starého praž. slovutným panošem Be- nešovi Robotkovi z Úhrec a Janovi, synu jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí; kteréžto penieze již psané jmáme dáti a slibujem splniti našim věřícím nadepsaným, — a to rozdielně jmáme platiti dvě neděli po sv. Jiří po dání listu tohoto najprv příštieho pět kop gr. a potom ihned dvě neděli po sv. Havle druhých pět kop gr., a tak na každý rok jmáme platiti a plniti po pěti kopách gr. až do splněnie peněz svrchupsaných. — Pečeti kromě Petrovy a konventu uroz. panoší Jindřicha z Sedlce řečeného Švajda, Viléma z Netunic. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícého čtyřistého třidcátého třětieho, ten úterý po sv. Vítu, muč. bož. 48. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1434, 25. ledna. — Č. 53. Já Ondrášek z Lužan vyznávám oc, že jsem zastavil — lůku svú s jejím požitkem, kterážto lúka lěží podle studénky ménem Žolevy s strany druhé té stu- dénky, opatrnému muži Jakubovi, měštěnínu v Střiebře, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí, bez odpory v pěti kopách gr. dobrých stříb. rázu praž.; kteréžto penieze vzal jsěm úplně od Jakuba svrchupsaného takú úmluvú, aby Jakub dřievepsaný lúky napředpsané tak dlúho požíval bez mé i beze všěch přátel mých odpory, dokudž bych já anebo moji budúcí svrchupsaných pět kop gr. napřed- psanému Jakubovi úplně a docela nezaplatili. — Pečeti kromě vydavatelovy listu uroz.
634 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, avšak s takovů volí, ktož by list náš jměl otevřěný na svědomie pod našimi pečetmi, tehdyť jmá vóli k tomuto listu, za tři sta kop gr. a šestmezcietma kop gr. a za dvadcieti gr. peněz dob. střieb. rázu starého praž., kteréžto peniezě svrchupsané od nich jsme vzěli a přijeli úplně. — A my svrchupsaní kněz Petr probošt i vešken konvent kláštera Chotěšovského, jistci, zprávcě i rukojmie, zapisujem ves naši jménem Šlovicě miesto zprávcí a rukojmie vedle sebe, jestliže bychme my svrchupsani probošt i vešken konvent toho nemohli zpraviti, ale jmají sě věřící naši v tu ves jménem Šlovice uvázati. — Pečeti kromě Petra probošta a konventu: uroz. panóv a panoší pana Viléma z Dúpova, Lvíka z Jivjan odjinud z Rovného, Hrdoně z Dubňan, Jana Olkmara řečeného Had z Paběnic, Viléma z Netonic. — Dán a psán od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého třidcátého druhého, ten pondělí přěd sv. Bartolomějem, ap. bož. 47. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1433, 16. června. — Č. 52. My kněz Petr, z b. mil. probošt, Anna přěvora, Anna subpřěvora, Margareta cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského oc, vyznáváme, — že jsme dlužni — třidceti kop gr. peněz dobrých střieb. rázu starého praž. slovutným panošem Be- nešovi Robotkovi z Úhrec a Janovi, synu jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí; kteréžto penieze již psané jmáme dáti a slibujem splniti našim věřícím nadepsaným, — a to rozdielně jmáme platiti dvě neděli po sv. Jiří po dání listu tohoto najprv příštieho pět kop gr. a potom ihned dvě neděli po sv. Havle druhých pět kop gr., a tak na každý rok jmáme platiti a plniti po pěti kopách gr. až do splněnie peněz svrchupsaných. — Pečeti kromě Petrovy a konventu uroz. panoší Jindřicha z Sedlce řečeného Švajda, Viléma z Netunic. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícého čtyřistého třidcátého třětieho, ten úterý po sv. Vítu, muč. bož. 48. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1434, 25. ledna. — Č. 53. Já Ondrášek z Lužan vyznávám oc, že jsem zastavil — lůku svú s jejím požitkem, kterážto lúka lěží podle studénky ménem Žolevy s strany druhé té stu- dénky, opatrnému muži Jakubovi, měštěnínu v Střiebře, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí, bez odpory v pěti kopách gr. dobrých stříb. rázu praž.; kteréžto penieze vzal jsěm úplně od Jakuba svrchupsaného takú úmluvú, aby Jakub dřievepsaný lúky napředpsané tak dlúho požíval bez mé i beze všěch přátel mých odpory, dokudž bych já anebo moji budúcí svrchupsaných pět kop gr. napřed- psanému Jakubovi úplně a docela nezaplatili. — Pečeti kromě vydavatelovy listu uroz.
Strana 635
Z let 1433—1436. 635 pana Jana Klenovce z Klenovic, tehdy hajtmana na Střiebře. — Léta b. tisícieho čtyřstého třidcátého čtvrtého, na den sv. Pavla na vieru vobrácení. 49. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — V Praze. 1435, 29. září. — Č. 54. Já Vaněk Drnovský z Brloha vyznávám oc, že jakož mám dvůr i s poplužím v Zázeslicích, jakož tento list svědčí, paní Skonce z Pobratce, manželce své, ten dvůr s poplužím věnoval sem a věno sem jí tu ukázal — a pravým obyčejem a řádem vedle práva zemského, a ji jsem toho listu svého zmocnil, i toho zbožie svrchumeno- vaného postúpil sem jí vedle toho mimo všecky děti své v témž právě, jakož jsem sám měl, držal a jakož mně též list svědčí, aby ona manželka má po mé smrti toho zbožie mocna byla držeti, požívati anebo zastaviti v též summě peněz věna svého, jakož i já sám, dokudžby napředmenovaný padesáte kop gr. věna jejieho jí manželce mé nedali a od nie nevyplatili bez všie přikážky přátel mých a dlužníkóv mých.— Pečeti kromě Vaňkovy slovut. panoší Kunata [z] Sulevic seděním [v] Solanech, Smila [z] Sulevic seděním [v] Solanech. — Léta po naroz. lhezu Krista pána našěho po tisíci po třech [sic] stech třicátého pátého léta v Praze, ten čtvrtek na sv. Michala, archanděla svatého. 50. Kl. Slovanský v Nov. Městě Pražském. — V Praze. 1436, 23. října. — Č. 55. (Vidimus z r. 1446.) My Sigmund, z bož. mil. římský ciesař oc, vyznáváme, — že patřiece na tu službu a ustavičnosť, kterúžto nám jest slovut. Vaněk Zelený z Rakových — ta léta snažně slúžil i potom slúžiti muože, chtiece jemu také proti tomu naši milost a vděčnost okázati, — zastavili jsme jemu vsi kláštera Svatotomského jménem Lu- žice, pluh role tudiež a čtyři kopy platu v Kozolupiech téhož kláštera, Chanicě, ves Všech svatých na Hradě Pražském, a Jeneč, ves kláštera Slovanského, s úroky, po- žitky i se vším, což k tomu příslušie, ve třech stech kopách gr. praž. střieb. a dob., z nichžto dvě stě kop jest zápisuov dřevních, kteréž od nás měl jest, a sto kop za službu i za škody do sie chvíle učtené. A k tomu má i dlužen bude k Karelštejnu, hradu našemu, se dvěma koňoma a s pacholkem ústavně slúžiti od sv. Havla nynie minulého za plná tři léta pořád čtúce. A to tak, aby jmenovaný Vaněk ty vsi s jich příslušnostmi, jakož svrchu sě píše, v těch třech stech kopách držal a jich požíval. — Také toto jest přimieněno, že týž Vaněk nemá těch lidí mimo spravedlivé po- žitky obtěžovati k toho zbožie pohoršení obyčejem žádným. — Dán u Praze 1. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého třidcátého šestého, ten úterý po hodu Jedenádcti tisícuov sv. děvic, let království našich uherského oc. v padesátém, římského v XXVII, českého v XVII, a ciesařstvie ve čtvrtém létě. 80*
Z let 1433—1436. 635 pana Jana Klenovce z Klenovic, tehdy hajtmana na Střiebře. — Léta b. tisícieho čtyřstého třidcátého čtvrtého, na den sv. Pavla na vieru vobrácení. 49. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — V Praze. 1435, 29. září. — Č. 54. Já Vaněk Drnovský z Brloha vyznávám oc, že jakož mám dvůr i s poplužím v Zázeslicích, jakož tento list svědčí, paní Skonce z Pobratce, manželce své, ten dvůr s poplužím věnoval sem a věno sem jí tu ukázal — a pravým obyčejem a řádem vedle práva zemského, a ji jsem toho listu svého zmocnil, i toho zbožie svrchumeno- vaného postúpil sem jí vedle toho mimo všecky děti své v témž právě, jakož jsem sám měl, držal a jakož mně též list svědčí, aby ona manželka má po mé smrti toho zbožie mocna byla držeti, požívati anebo zastaviti v též summě peněz věna svého, jakož i já sám, dokudžby napředmenovaný padesáte kop gr. věna jejieho jí manželce mé nedali a od nie nevyplatili bez všie přikážky přátel mých a dlužníkóv mých.— Pečeti kromě Vaňkovy slovut. panoší Kunata [z] Sulevic seděním [v] Solanech, Smila [z] Sulevic seděním [v] Solanech. — Léta po naroz. lhezu Krista pána našěho po tisíci po třech [sic] stech třicátého pátého léta v Praze, ten čtvrtek na sv. Michala, archanděla svatého. 50. Kl. Slovanský v Nov. Městě Pražském. — V Praze. 1436, 23. října. — Č. 55. (Vidimus z r. 1446.) My Sigmund, z bož. mil. římský ciesař oc, vyznáváme, — že patřiece na tu službu a ustavičnosť, kterúžto nám jest slovut. Vaněk Zelený z Rakových — ta léta snažně slúžil i potom slúžiti muože, chtiece jemu také proti tomu naši milost a vděčnost okázati, — zastavili jsme jemu vsi kláštera Svatotomského jménem Lu- žice, pluh role tudiež a čtyři kopy platu v Kozolupiech téhož kláštera, Chanicě, ves Všech svatých na Hradě Pražském, a Jeneč, ves kláštera Slovanského, s úroky, po- žitky i se vším, což k tomu příslušie, ve třech stech kopách gr. praž. střieb. a dob., z nichžto dvě stě kop jest zápisuov dřevních, kteréž od nás měl jest, a sto kop za službu i za škody do sie chvíle učtené. A k tomu má i dlužen bude k Karelštejnu, hradu našemu, se dvěma koňoma a s pacholkem ústavně slúžiti od sv. Havla nynie minulého za plná tři léta pořád čtúce. A to tak, aby jmenovaný Vaněk ty vsi s jich příslušnostmi, jakož svrchu sě píše, v těch třech stech kopách držal a jich požíval. — Také toto jest přimieněno, že týž Vaněk nemá těch lidí mimo spravedlivé po- žitky obtěžovati k toho zbožie pohoršení obyčejem žádným. — Dán u Praze 1. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého třidcátého šestého, ten úterý po hodu Jedenádcti tisícuov sv. děvic, let království našich uherského oc. v padesátém, římského v XXVII, českého v XVII, a ciesařstvie ve čtvrtém létě. 80*
Strana 636
636 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské 51. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1437, 4. července. — Č. 56. My Zdeněk z Drštky, purkrabie ten čas na Týně Horšovském, Zdeněk Kolvín z Romšperga, Margreta z Frunštýna, manželka páně Zdeňkova Kolvínova z Rom- šperga, vyznáváme oc, že jsme dali — své listy, kteréž jmáme zapsány od ctihod. kněze, k. Petra probošta a konbenta kláštera Chotěšovského na Túškov Hartmanóv na dvadceti lániech a kmetiech a dvořiech k těm lánóm příslušějícím [sic], i s příslu- šenstvím oc, kterýžto list svědčí na puolpáta sta kop gr., a k tomu list potvrzenie na ty lidi v Túškově Hartmanově césařovú Mtí daný pod jeho majestátem, a také list na správu na ty lidi v Dolejšiem Metelště a u Věvrově, kteréž jest Aleš z Ko- cova seděním u Miřkově držel, ježto jest nadepsaný Aleš z Kocova jistcem na tom listu hlavniem a rukojmie jeho s ním a zaň Kunrát Borník z Štítař, Mikuláš z Chu- děnic, Jan Shýbal z Modřejovic, s plným příslušenstvím i s panstvím, jakož v sobě list hlavní plnějie a šířejie svědčí, uroz. Ctiborovi z Wolštýna seděním v Hostúni a jeho dětem a budúcím, i tomu každému, ktož by ty listy hlavnie jměl s jeho dobrú vuolí, takově, že my nadepsaní Zdeněk z Drštky, Zdeněk Kolvín z Romšperga pře- vedli jsme věno panie Margrety z Frunštýna s její dobrú vuolí na hrad Herštýn Starý i s jeho příslušenstvím, jakož k tomu hradu přidáno, jakož toho dále listy jmáme. A já nadepsaná Margreta z Frunštýna dobrovolně jsem svolila svého věna převedenie na hrad Herštýn Starý beze všie zlé lsti, že to všechno právo dáváme nadepsanému Ctiborovi z Wolštýna a jeho dětem i budúcím, i tomu každému, ktož by ty listy hlavnie našě jměl s jeho dobrú vuolí, že muož prodati, dáti, zastaviti a učiniti, jakž by sě jim líbilo. — Pečeť kromě vydavatelův listu uroz. pána, pana Hynka Krušiny z Švamberga, Burjana z Gutštýna seděním na Rabštýně, Dětřicha z Frunštýna, Racka z Janovic seděním na Rismberce, Jana Muchka z Bukova, a měst Nového Plzně a Týna Horšovského. — Léta po naroz. syna b. pořád čtúc tisícého čtyři- stého a třidcátého sedmého, ten čtvrtek den sv. Prokopa, dědice našie České země. 52. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — B. m. 1438, 4. července. — Č. 57. Já Zbyněk z Hazemburka, hauptman toho času kraje Litoměřicského, vy- znávám oc, že o všecky války i o všecka záštie, kteráž sú kolivěk a kterakkolivěk pro obleženie a dobývánie hradu Kalichu mezi mnú a podle mne všemi pomocníky mými, což sě kraje Litoměřicského dotýče, i všech našich služebníkuov a poddanných do sie chvíle vznikla a povstala, nic po sobě nepozuostavuje, s strany jedné, a mezi uroz. panem Heníkem z Waldštejna seděním na Vranově a jeho pomocníkem, slovut. Janem z Bezdědic seděním na Kokoříně, i všemi jich pomocníky, služebníky a pod-
636 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské 51. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1437, 4. července. — Č. 56. My Zdeněk z Drštky, purkrabie ten čas na Týně Horšovském, Zdeněk Kolvín z Romšperga, Margreta z Frunštýna, manželka páně Zdeňkova Kolvínova z Rom- šperga, vyznáváme oc, že jsme dali — své listy, kteréž jmáme zapsány od ctihod. kněze, k. Petra probošta a konbenta kláštera Chotěšovského na Túškov Hartmanóv na dvadceti lániech a kmetiech a dvořiech k těm lánóm příslušějícím [sic], i s příslu- šenstvím oc, kterýžto list svědčí na puolpáta sta kop gr., a k tomu list potvrzenie na ty lidi v Túškově Hartmanově césařovú Mtí daný pod jeho majestátem, a také list na správu na ty lidi v Dolejšiem Metelště a u Věvrově, kteréž jest Aleš z Ko- cova seděním u Miřkově držel, ježto jest nadepsaný Aleš z Kocova jistcem na tom listu hlavniem a rukojmie jeho s ním a zaň Kunrát Borník z Štítař, Mikuláš z Chu- děnic, Jan Shýbal z Modřejovic, s plným příslušenstvím i s panstvím, jakož v sobě list hlavní plnějie a šířejie svědčí, uroz. Ctiborovi z Wolštýna seděním v Hostúni a jeho dětem a budúcím, i tomu každému, ktož by ty listy hlavnie jměl s jeho dobrú vuolí, takově, že my nadepsaní Zdeněk z Drštky, Zdeněk Kolvín z Romšperga pře- vedli jsme věno panie Margrety z Frunštýna s její dobrú vuolí na hrad Herštýn Starý i s jeho příslušenstvím, jakož k tomu hradu přidáno, jakož toho dále listy jmáme. A já nadepsaná Margreta z Frunštýna dobrovolně jsem svolila svého věna převedenie na hrad Herštýn Starý beze všie zlé lsti, že to všechno právo dáváme nadepsanému Ctiborovi z Wolštýna a jeho dětem i budúcím, i tomu každému, ktož by ty listy hlavnie našě jměl s jeho dobrú vuolí, že muož prodati, dáti, zastaviti a učiniti, jakž by sě jim líbilo. — Pečeť kromě vydavatelův listu uroz. pána, pana Hynka Krušiny z Švamberga, Burjana z Gutštýna seděním na Rabštýně, Dětřicha z Frunštýna, Racka z Janovic seděním na Rismberce, Jana Muchka z Bukova, a měst Nového Plzně a Týna Horšovského. — Léta po naroz. syna b. pořád čtúc tisícého čtyři- stého a třidcátého sedmého, ten čtvrtek den sv. Prokopa, dědice našie České země. 52. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — B. m. 1438, 4. července. — Č. 57. Já Zbyněk z Hazemburka, hauptman toho času kraje Litoměřicského, vy- znávám oc, že o všecky války i o všecka záštie, kteráž sú kolivěk a kterakkolivěk pro obleženie a dobývánie hradu Kalichu mezi mnú a podle mne všemi pomocníky mými, což sě kraje Litoměřicského dotýče, i všech našich služebníkuov a poddanných do sie chvíle vznikla a povstala, nic po sobě nepozuostavuje, s strany jedné, a mezi uroz. panem Heníkem z Waldštejna seděním na Vranově a jeho pomocníkem, slovut. Janem z Bezdědic seděním na Kokoříně, i všemi jich pomocníky, služebníky a pod-
Strana 637
Z let 1437 a 1438. 637 danými, což sě svrchupsaného záštie a pře dotýče, s strany druhé, přišel sem a mocí tohoto listu a zápisu mocně, úplně a všie věci přicháziem na uroz. a stat. pány, p. Oldřicha z Rozemberka, p. Haška z Waldštejna, p. Jana z Švihova seděním na Rabí, p. Janka Svídnického z Chotěmic a p. Jana z Smiřic jakožto na mocné ubrmany a přátelské úmluvce; a slibuji tiemto listem — již jmenovaných ubrmanóv ve všem poslušen býti, což nám oběma stranoma všichniť z jednostajné výpovědi anebo většie strana z nich najdú a rozkáží, i také všicku jich výpověď zdržeti, splniti a v celosti zachovati bez všelikterakého přerušenie, a to pod základem napřed cti a viery ztra- cenie, a k tomu pod základem peněžitým tisíce kop gr. dobrých střieb. rázu praž. propadenie na jich jednostajné ubrmanské seznánie aneb většie strany jich. A jestliže bych v čem a na čem jich vyrčenie ubrmanského nezdržal a nezachoval, jehož pane Bože ostřiez, a svrchupsaní ubrmané všichni neb většie strana z nich jednostajně to na mě seznali, tehdy sě znám, že sem čest a vieru ztratil, a k tomu základ svrchupsaný peněžitý k již jmenovanému panu Heníkovi jakožto k straně držície propadl. A my Otta z Bergova seděním na Troskách, Hynek Krušina z Lichtmburka seděním na Kumburce, Jan z Jenštejna seděním na Skále, Jindřich z Stráže, Mikuláš Sokol z Lamberka seděním na Wartmberce, Albrecht z Kolovrat seděním na Bezdě- kově a Albrecht z Běškovic, rukojmie a spoluslibce za svrchujmenovaného pana Zbyňka, s ním a zaň slibujíc slibujem — společní rukú a nerozdielnú, — že svrchupsaných pánóv ubrmanóv úplně i všie věci poslušen bude, cožkolivěk oni a kterakkolivěk všichni z jednostajné výpovědi anebo většie strana z nich v té při a v tom záští, jakož s uroz. p. Heníkem z Waldštejna a s jeho pomocníky, služebníky a poddannými činiti má, naleznú, vypovědie a rozkáží, a že to všecko zdrží, splní a v celosti za- chová beze všeho přerušenie pod základem svrchupsaným peněžitým. Pakliby jich nálezu a výpovědi v čem a na čem poslušen nebyl anebo nezdržal, a oni to naň ubrmané svrchupsaní jednostajně neb většie strana z nich seznali, tehdy my rukojmie svrchupsaní ztratili sme a propadli tisíc kop gr. základu spravedlivého k straně držície a poslušné; kterýžto základ peněžitý tak propadený máme a slibujem všichni společní rukú a nerozdielnú plniti a zaplatiti penězi hotovými straně držície v jednom měsíci pořád zběhlém, ote dne jich seznánie počítajíc, beze všěho prodlenie dalšieho a vymlúvánie všelikterakého. Pakli bychom toho neučinili, tehdy oc. Ležení v Praze, Jičíně nebo v Turnově. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyrstého třidcátého osmého, v pátek den sv. Prokopa. 53. Kl. Chotěšovský. B. m. 1438, 10. listop. — Č. 58. Já Sezema z Lomi seděním v Svinné, jistec trhu vdolepsaného, vyznávám oc, že jsem prodal — s povolením mé nevěsty a bratranic mých vdolepsaných tu nápravu
Z let 1437 a 1438. 637 danými, což sě svrchupsaného záštie a pře dotýče, s strany druhé, přišel sem a mocí tohoto listu a zápisu mocně, úplně a všie věci přicháziem na uroz. a stat. pány, p. Oldřicha z Rozemberka, p. Haška z Waldštejna, p. Jana z Švihova seděním na Rabí, p. Janka Svídnického z Chotěmic a p. Jana z Smiřic jakožto na mocné ubrmany a přátelské úmluvce; a slibuji tiemto listem — již jmenovaných ubrmanóv ve všem poslušen býti, což nám oběma stranoma všichniť z jednostajné výpovědi anebo většie strana z nich najdú a rozkáží, i také všicku jich výpověď zdržeti, splniti a v celosti zachovati bez všelikterakého přerušenie, a to pod základem napřed cti a viery ztra- cenie, a k tomu pod základem peněžitým tisíce kop gr. dobrých střieb. rázu praž. propadenie na jich jednostajné ubrmanské seznánie aneb většie strany jich. A jestliže bych v čem a na čem jich vyrčenie ubrmanského nezdržal a nezachoval, jehož pane Bože ostřiez, a svrchupsaní ubrmané všichni neb většie strana z nich jednostajně to na mě seznali, tehdy sě znám, že sem čest a vieru ztratil, a k tomu základ svrchupsaný peněžitý k již jmenovanému panu Heníkovi jakožto k straně držície propadl. A my Otta z Bergova seděním na Troskách, Hynek Krušina z Lichtmburka seděním na Kumburce, Jan z Jenštejna seděním na Skále, Jindřich z Stráže, Mikuláš Sokol z Lamberka seděním na Wartmberce, Albrecht z Kolovrat seděním na Bezdě- kově a Albrecht z Běškovic, rukojmie a spoluslibce za svrchujmenovaného pana Zbyňka, s ním a zaň slibujíc slibujem — společní rukú a nerozdielnú, — že svrchupsaných pánóv ubrmanóv úplně i všie věci poslušen bude, cožkolivěk oni a kterakkolivěk všichni z jednostajné výpovědi anebo většie strana z nich v té při a v tom záští, jakož s uroz. p. Heníkem z Waldštejna a s jeho pomocníky, služebníky a poddannými činiti má, naleznú, vypovědie a rozkáží, a že to všecko zdrží, splní a v celosti za- chová beze všeho přerušenie pod základem svrchupsaným peněžitým. Pakliby jich nálezu a výpovědi v čem a na čem poslušen nebyl anebo nezdržal, a oni to naň ubrmané svrchupsaní jednostajně neb většie strana z nich seznali, tehdy my rukojmie svrchupsaní ztratili sme a propadli tisíc kop gr. základu spravedlivého k straně držície a poslušné; kterýžto základ peněžitý tak propadený máme a slibujem všichni společní rukú a nerozdielnú plniti a zaplatiti penězi hotovými straně držície v jednom měsíci pořád zběhlém, ote dne jich seznánie počítajíc, beze všěho prodlenie dalšieho a vymlúvánie všelikterakého. Pakli bychom toho neučinili, tehdy oc. Ležení v Praze, Jičíně nebo v Turnově. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyrstého třidcátého osmého, v pátek den sv. Prokopa. 53. Kl. Chotěšovský. B. m. 1438, 10. listop. — Č. 58. Já Sezema z Lomi seděním v Svinné, jistec trhu vdolepsaného, vyznávám oc, že jsem prodal — s povolením mé nevěsty a bratranic mých vdolepsaných tu nápravu
Strana 638
638 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. v Túškově s dědinami oranými i s neoranými, i s tiem se vším příslušenstvím, což k té nápravě příslušie, kteráž náprava i s příslušenstvím svým příslušie klášteru Chotěšovskému, a tu jsme nápravu prodali za třidceti kop gr. peněz dobrých střieb. rázu starého praž. uroz. panoši Habartovi z Nahošic a paní Katruši z Otova, man- želcě jeho, a jich dětem i budúcím. — A my nadepsaní Sezema z Lomi a my Hedvika z Mělnic a Katrušě, Margreta, Duora, Elška sestry z Túškova slibujeme nadepsaným našim věřícím — na té nápravě nepřěkážeti. — A tu nápravu svrchupsanú prodavše vzdali jsme před ctihod. knězem, knězem Václavem, toho času proboštem kláštera Chotěšovského, — našim věřícím. — Pečeti kromě vydavatelů též uroz. a stateč. rytíře pana Zdeňka Kol- vína z Romšpergu seděním na Týně Horšovském, Bohuslava z Chlumu, Pavlíka z Hra- diště seděním v Horšově, Svatobora z Příkřice seděním z Chocomysli, Jindřicha Kytlice z Zahořan, vladaře Chotěšovského, Viléma z Přiechovic, Oldřicha z Přievětic seděním v Horšově. — Léta po naroz. syna b. tisícého čtyřistého a třidcátého osmého, ten pondělí před sv. Martinem, biskupa buož. a slavného. 54. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1439, 7. června. — Č. 59. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora i vešken konvent kláštera Chotěšovského vyznáváme oc, že uznamenavšě velikú záhubu a k tomu pilnú potřebu kláštera našěho Chotěšovského, — i zastavili jsme — pól druhé kopy gr. platu na mlýně v Stankovách, a to v jedenácti kopách gr. peněz dobrých střieb. rázu praž. uroz. panoši Oldřichovi z Lužan, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí. A ti jistí peniezi jsú nám ot něho dáni a hotovými penězi úplně zaplaceni. A to takovúto úmluvú, že my nadepsaní kněz Václav probošt i vešken konvent kláštera Chotěšovského i naši budúcí nemóžem ani budem moci ten plat nadepsaný toho mlýna v Stankovech jinak vyplatiti v těch jedenácti kopách gr., leč bychom ot uroz. panošě Oldřicha z Lužan nebo ot toho každého, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí, i ten zápis, kterýž jmá na Stankovy na to zbožie, od nich vyplatili. Tehdy muožem také vedle toho zapsánie ten mlýn s tiem platem vyplatiti v jedenádcti kopách gr. svrchupsaných a nic jinak, tak aby jedno s druhým bylo vyplaceno. — Pečeti kromě proboštovy a konventu uroz. a stateč. rytieře pana Zdeňka Kolvína z Romšperga seděním na Týně Horšovském, Jana z Říčan řečeného Cehnice, Viléma z Přechovic, Bohušě z Uotěšic seděním na Skočicích, Lvíka z Řenec, Jin- dřicha [z] Zahořan, vladaře tu chvíli zbožie Chotěšovského, a městečka Dobřan. — L. ot naroz. syna b. tisícého čtyrstého třidcátého devátého, tu neděli po Božiem Těle.
638 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. v Túškově s dědinami oranými i s neoranými, i s tiem se vším příslušenstvím, což k té nápravě příslušie, kteráž náprava i s příslušenstvím svým příslušie klášteru Chotěšovskému, a tu jsme nápravu prodali za třidceti kop gr. peněz dobrých střieb. rázu starého praž. uroz. panoši Habartovi z Nahošic a paní Katruši z Otova, man- želcě jeho, a jich dětem i budúcím. — A my nadepsaní Sezema z Lomi a my Hedvika z Mělnic a Katrušě, Margreta, Duora, Elška sestry z Túškova slibujeme nadepsaným našim věřícím — na té nápravě nepřěkážeti. — A tu nápravu svrchupsanú prodavše vzdali jsme před ctihod. knězem, knězem Václavem, toho času proboštem kláštera Chotěšovského, — našim věřícím. — Pečeti kromě vydavatelů též uroz. a stateč. rytíře pana Zdeňka Kol- vína z Romšpergu seděním na Týně Horšovském, Bohuslava z Chlumu, Pavlíka z Hra- diště seděním v Horšově, Svatobora z Příkřice seděním z Chocomysli, Jindřicha Kytlice z Zahořan, vladaře Chotěšovského, Viléma z Přiechovic, Oldřicha z Přievětic seděním v Horšově. — Léta po naroz. syna b. tisícého čtyřistého a třidcátého osmého, ten pondělí před sv. Martinem, biskupa buož. a slavného. 54. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1439, 7. června. — Č. 59. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora i vešken konvent kláštera Chotěšovského vyznáváme oc, že uznamenavšě velikú záhubu a k tomu pilnú potřebu kláštera našěho Chotěšovského, — i zastavili jsme — pól druhé kopy gr. platu na mlýně v Stankovách, a to v jedenácti kopách gr. peněz dobrých střieb. rázu praž. uroz. panoši Oldřichovi z Lužan, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí. A ti jistí peniezi jsú nám ot něho dáni a hotovými penězi úplně zaplaceni. A to takovúto úmluvú, že my nadepsaní kněz Václav probošt i vešken konvent kláštera Chotěšovského i naši budúcí nemóžem ani budem moci ten plat nadepsaný toho mlýna v Stankovech jinak vyplatiti v těch jedenácti kopách gr., leč bychom ot uroz. panošě Oldřicha z Lužan nebo ot toho každého, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí, i ten zápis, kterýž jmá na Stankovy na to zbožie, od nich vyplatili. Tehdy muožem také vedle toho zapsánie ten mlýn s tiem platem vyplatiti v jedenádcti kopách gr. svrchupsaných a nic jinak, tak aby jedno s druhým bylo vyplaceno. — Pečeti kromě proboštovy a konventu uroz. a stateč. rytieře pana Zdeňka Kolvína z Romšperga seděním na Týně Horšovském, Jana z Říčan řečeného Cehnice, Viléma z Přechovic, Bohušě z Uotěšic seděním na Skočicích, Lvíka z Řenec, Jin- dřicha [z] Zahořan, vladaře tu chvíli zbožie Chotěšovského, a městečka Dobřan. — L. ot naroz. syna b. tisícého čtyrstého třidcátého devátého, tu neděli po Božiem Těle.
Strana 639
Z let 1439—1441. 639 55. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1440, 19. listop. — Č. 60. Já Bárta mlynář a Václav, bratřie a synové nebožc Mykulášovi mlynářě, kterýž jest někdy obydlím seděl v novém mlýně pod lesem Jirným kláštera Kla- drubského, vyznáváme oc, že majícě při, bohdá spravedlivú, po otci svém k tomu mlýnu, kterýž leží pod klášterem Chotěšovským, v němž sedí Voldřich mlynář, ře- čený Koza, i žádali jsme od téhož Voldřicha mlynářě, aby s námi sě umluvil a nás odbyl v té při, kterúž máme k tomu mlýnu; ale on jest toho netbal učiniti. Ale my nechtiecě nápadu svého po otci svém po sobě poostaviti, i stavili sme svrchu- psaného Voldřicha mlynářě u městě v Střiebřě rychtářovým právem, a chtiecě s ním o tu při v témž městě vedlé práva konec vzieti. Ale ctihodný kněz Václav, probošt kláštera Chotěšovského, nechtě našěmu většiemu záští a škodám, i ráčil tu při svého mlynářě Voldřicha proti nám na sě tu při přijieti, a také aby jeho mlýn a jeho konventa [sic] neměl na sobě ižádných závad, i podal sě s námi k témuž právu na úmluvu té přě. I prosili sme s uobú stranú pánóv konšeluov Střiebrských, aby ráčili nás v té při slyšěti, a uslyšiece, vedle spravedlivosti každé strany rozděliti a smieřiti. A páni konšelé uslyšěvšě nás v té prosbě, i kázali nám přěd sebú na rathausě býti, i vyslyšěvše našie pře mezi námi, chtiecě oběma stranama dosti učiniti, i podali nám toho, abychom, nechajícě dalších súdóv a nákladuov, i volili mezi sebú čtyři smlúvce a ubrmany, aby nás o tu při rozdělili. A my uposlúchavšě panské rady, i volili sme sobě múdré a poctivé mužě z též rady. Najprvé kněžie milosť volil sobě Jana ře- čeného Spěchal, toho času purgmistra, a Vaňka Dobřanského konšely; a my z druhé strany volili sme Havla řečěného Dlúhý a Jakuba Těžkého také konšely. A volivše je i prosili sme jich, aby sě ráčili mezi námi v tu při uvázati a nás v té při smlu- viti a rozděliti. A oni vzevše to mezi sě, i kázali nám pře před sebú vylíčiti; a vy- slyšěvše nás v našich přěch i tázali nás, chcme-li konečně na nich přěstati, abychom zaručili pod pěti kopami a pod tú při. A my zaručivše obě straně, i prosili sme od nich výpovědi, a oni tak vypověděli, aby kněz probošt nám dal za při toho mlýna a za náklady tři kopy gr. I svolili sme k tomu obě straně, a kněz probošt nám ihned tu ty tři kopy zaručil, a my sme slíbili, — že chcem tu smlúvu pevně na věky zdržěti a nikdy tú pří proti tomu mlýnu nejíti a jie nezdvihati. — Léta po naroz. syna b. našěho milého pána Jesu Krista, tisícieho čtyřstého a čtyřidcátého, tu sobotu na sv. Alžbětu. Tito konšelé Kladrubský byli sú při této smlúvě zejména: Viech, Jíra a Prokop řečený Vozka. 56. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1441, 20. října. — Č. 61. Já Anna, vdova po nebožci Vaňkovi Pivovi ze Zhoře, vyznávám oc: tak jakož
Z let 1439—1441. 639 55. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1440, 19. listop. — Č. 60. Já Bárta mlynář a Václav, bratřie a synové nebožc Mykulášovi mlynářě, kterýž jest někdy obydlím seděl v novém mlýně pod lesem Jirným kláštera Kla- drubského, vyznáváme oc, že majícě při, bohdá spravedlivú, po otci svém k tomu mlýnu, kterýž leží pod klášterem Chotěšovským, v němž sedí Voldřich mlynář, ře- čený Koza, i žádali jsme od téhož Voldřicha mlynářě, aby s námi sě umluvil a nás odbyl v té při, kterúž máme k tomu mlýnu; ale on jest toho netbal učiniti. Ale my nechtiecě nápadu svého po otci svém po sobě poostaviti, i stavili sme svrchu- psaného Voldřicha mlynářě u městě v Střiebřě rychtářovým právem, a chtiecě s ním o tu při v témž městě vedlé práva konec vzieti. Ale ctihodný kněz Václav, probošt kláštera Chotěšovského, nechtě našěmu většiemu záští a škodám, i ráčil tu při svého mlynářě Voldřicha proti nám na sě tu při přijieti, a také aby jeho mlýn a jeho konventa [sic] neměl na sobě ižádných závad, i podal sě s námi k témuž právu na úmluvu té přě. I prosili sme s uobú stranú pánóv konšeluov Střiebrských, aby ráčili nás v té při slyšěti, a uslyšiece, vedle spravedlivosti každé strany rozděliti a smieřiti. A páni konšelé uslyšěvšě nás v té prosbě, i kázali nám přěd sebú na rathausě býti, i vyslyšěvše našie pře mezi námi, chtiecě oběma stranama dosti učiniti, i podali nám toho, abychom, nechajícě dalších súdóv a nákladuov, i volili mezi sebú čtyři smlúvce a ubrmany, aby nás o tu při rozdělili. A my uposlúchavšě panské rady, i volili sme sobě múdré a poctivé mužě z též rady. Najprvé kněžie milosť volil sobě Jana ře- čeného Spěchal, toho času purgmistra, a Vaňka Dobřanského konšely; a my z druhé strany volili sme Havla řečěného Dlúhý a Jakuba Těžkého také konšely. A volivše je i prosili sme jich, aby sě ráčili mezi námi v tu při uvázati a nás v té při smlu- viti a rozděliti. A oni vzevše to mezi sě, i kázali nám pře před sebú vylíčiti; a vy- slyšěvše nás v našich přěch i tázali nás, chcme-li konečně na nich přěstati, abychom zaručili pod pěti kopami a pod tú při. A my zaručivše obě straně, i prosili sme od nich výpovědi, a oni tak vypověděli, aby kněz probošt nám dal za při toho mlýna a za náklady tři kopy gr. I svolili sme k tomu obě straně, a kněz probošt nám ihned tu ty tři kopy zaručil, a my sme slíbili, — že chcem tu smlúvu pevně na věky zdržěti a nikdy tú pří proti tomu mlýnu nejíti a jie nezdvihati. — Léta po naroz. syna b. našěho milého pána Jesu Krista, tisícieho čtyřstého a čtyřidcátého, tu sobotu na sv. Alžbětu. Tito konšelé Kladrubský byli sú při této smlúvě zejména: Viech, Jíra a Prokop řečený Vozka. 56. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1441, 20. října. — Č. 61. Já Anna, vdova po nebožci Vaňkovi Pivovi ze Zhoře, vyznávám oc: tak jakož
Strana 640
640 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. mi jest nalezeno podle výpovědi ubrmanské v knihách Starého Města Pražského za- psané, abych panně Elšce abbatyši i jiným pannám a jeptiškám kláštera sv. Jiřie na Hradě Pražském postúpila tvrze Břežan řečené i s rybníky konečně ve dvú nedělí po sv. Jiří nynie najprve příštiem, a to abych učinila beze lsti: že já napředpsaná Anna vdova slibuji to učiniti a jim pannám a jeptiškám svrchupsaným té tvrze Břežan i s rybníky s vylovenými na ten čas, jakož svrchu psáno stojí, postúpiti beze lsti, tak jakož výpověď ubrmanská svědčí pod ležením dolepsaným. A my Janek Puškařík z Krajnic, Antoniš od Oslóv a Beneš Cukmanský, měšťané Starého a No- vého Měst Pražských, rukojmie za svrchupsanú paní Annu vdovu, s ní a za ni sli- bujem — všichni společní rukú a nerozdielnú, že té tvrze svrchupsané Břežan i s rybníky podle výpovědi ubrmanské nahoře psaným pannám a jeptiškám na ten čas, jakož sě napřed jmenuje, postúpí beze lsti. Pakliby toho neučinila oc. Ležení v Praze. — Léta ot naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého prvnieho, ten pátek po sv. Havle. 57. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — B. m. 1445, 22. února. — Č. 62 a 63. Já Vaněk z Keblan, syn Šerého z Besebnic, jistec vyznávám oc, že jsem prodal — nivu neboli úlehli, kteráž příleží k dědinám Movřickým se vším její pří- slušenstvím — ku pravému panství dědičně — robotnému muži Machovi z Movřic i také všie obci Movřické i budúcím jich za sto gr. peněz střieb. rázu praž. a měny české, kteréžto již peniezě přijal jsem od nich z plna všěckny hotové za tu úlehli. — A my Jan slovutný Drochovec z Nového Hradu a Petr Mičák [z] Zálužie, rukojmie jeho, s ním a zaň i zprávce té nivy svrchupsané slibujem rukú nerozdielnú — [ji vyčistiti, vysvoboditi před věny, před zápisy všelikterakými. — Ležení ve Svinech. Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého pátého, ten pondělí Na stolici posazenie sv. Petra. 58. Kl. Slovanský v Nov. Městě Pražském. — B. m. 1445, 8. května. — Č. 64. Já Markvart z Martinic vyznávám oc, že jakož mám v zástavě v Jenči Ve- likém patnádcte kop platu a úroka ročnieho v osmdesáti kopách gr. od Vaňka Ze- leného z Rakových listem s jeho a jiných dobrých lidí na svědomie pečetmi za- psáno, na kterýžto plat i majestát ciesařuov, kterýž na to měl, mně dal jest; i pro svú pilnú potřebu, nemoha déle bez peněz býti, smluvil sem sě s poctivú kněží opatem a konventem kláštera Slovanského v Novém Městě Pražském, jimžto ten plat dědicsky příslušie z staradávna, tak že jsú mi oni dosti učinili za právo mé penězi hotovými. Protož jim toho platu s lidmi i se vším právem tiem, kteréž mně list
640 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. mi jest nalezeno podle výpovědi ubrmanské v knihách Starého Města Pražského za- psané, abych panně Elšce abbatyši i jiným pannám a jeptiškám kláštera sv. Jiřie na Hradě Pražském postúpila tvrze Břežan řečené i s rybníky konečně ve dvú nedělí po sv. Jiří nynie najprve příštiem, a to abych učinila beze lsti: že já napředpsaná Anna vdova slibuji to učiniti a jim pannám a jeptiškám svrchupsaným té tvrze Břežan i s rybníky s vylovenými na ten čas, jakož svrchu psáno stojí, postúpiti beze lsti, tak jakož výpověď ubrmanská svědčí pod ležením dolepsaným. A my Janek Puškařík z Krajnic, Antoniš od Oslóv a Beneš Cukmanský, měšťané Starého a No- vého Měst Pražských, rukojmie za svrchupsanú paní Annu vdovu, s ní a za ni sli- bujem — všichni společní rukú a nerozdielnú, že té tvrze svrchupsané Břežan i s rybníky podle výpovědi ubrmanské nahoře psaným pannám a jeptiškám na ten čas, jakož sě napřed jmenuje, postúpí beze lsti. Pakliby toho neučinila oc. Ležení v Praze. — Léta ot naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého prvnieho, ten pátek po sv. Havle. 57. Kl. jeptišek v Č. Krumlově. — B. m. 1445, 22. února. — Č. 62 a 63. Já Vaněk z Keblan, syn Šerého z Besebnic, jistec vyznávám oc, že jsem prodal — nivu neboli úlehli, kteráž příleží k dědinám Movřickým se vším její pří- slušenstvím — ku pravému panství dědičně — robotnému muži Machovi z Movřic i také všie obci Movřické i budúcím jich za sto gr. peněz střieb. rázu praž. a měny české, kteréžto již peniezě přijal jsem od nich z plna všěckny hotové za tu úlehli. — A my Jan slovutný Drochovec z Nového Hradu a Petr Mičák [z] Zálužie, rukojmie jeho, s ním a zaň i zprávce té nivy svrchupsané slibujem rukú nerozdielnú — [ji vyčistiti, vysvoboditi před věny, před zápisy všelikterakými. — Ležení ve Svinech. Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého pátého, ten pondělí Na stolici posazenie sv. Petra. 58. Kl. Slovanský v Nov. Městě Pražském. — B. m. 1445, 8. května. — Č. 64. Já Markvart z Martinic vyznávám oc, že jakož mám v zástavě v Jenči Ve- likém patnádcte kop platu a úroka ročnieho v osmdesáti kopách gr. od Vaňka Ze- leného z Rakových listem s jeho a jiných dobrých lidí na svědomie pečetmi za- psáno, na kterýžto plat i majestát ciesařuov, kterýž na to měl, mně dal jest; i pro svú pilnú potřebu, nemoha déle bez peněz býti, smluvil sem sě s poctivú kněží opatem a konventem kláštera Slovanského v Novém Městě Pražském, jimžto ten plat dědicsky příslušie z staradávna, tak že jsú mi oni dosti učinili za právo mé penězi hotovými. Protož jim toho platu s lidmi i se vším právem tiem, kteréž mně list
Strana 641
Z roku 1445. 641 Vaňka Zeleného svědčí, i s majestátem již dotčeným tak vcěle, jakož sám od něho mám, postúpil sem a dal — v též právo a v túž výplatu, jakož já sám měl sem od Vaňka svrchupsaného. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. a slovut. pana Janka z Kralovic, purkrabie hradu Pražského, pana Hynka Škody z Waldeka, p. Sigmunda Bolochovce z Pušperka, Lvíka z Slavic, Racka z Kojšic a Mikuláše z Tuhance. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého čtyřidcátého pátého, tu sobotu po Božiem na nebe vstúpení. 59. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1445, 28. června. — Č. 65. Já Janek řečený Benedka z Chotěšovic seděním v Dobřanech vyznávám oc. že — s volí ctihod. kněze, k. Václava, probošta Chotěšovského, i jeho konventu prodal sem — dědinu svú v Chotěšovicích nápravní, se dvorem, s lukami i se vším příslušenstvím, což k tomu dvoru i k těm dědinám příslušie, — robotnému muži Jakubovi řečenému Rojšě z Mantova, i jeho dětem, i jeho budúcím, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, bez tří kop gr. za třidceti kop gr. dobrých střieb. rázu praž., kteréžto penieze svrchupsaný Jakub Rojše z Mantova mně jest hotovými penězi splnil a docela zaplatil. Z kterýchžto dědin nápravních a ze dvoru svrchupsaného svrchupsaný Jakub Rojšě z Mantova, i jeho děti i jeho budúcí jmají a dlužni budú platiti platu ročnieho tři kopy gr. dobrých střieb. rázu praž., a to rozdielně na svatý Jiří nejprv příští po dání a napsání listu tohoto pól druhé kopy gr., a na sv. Havel potom příštím [sic] pól druhé kopy gr., a tak vždy platiti jmáme v časiech budúcích ctihod. knězi, k. Václavovi, proboštu kláštera Chotěšovského, i jeho konventu i jich budúcím. — A také dále jest vymluveno mezi námi: kdyžby svrchupsaný kněz, k. Václav probošt a jeho konvent nebo jeho budúcí nechtěli platu svrchupsaného bráti, tehdy svrchupsaný Jakub Rojšě nebo jeho děti nebo jeho budúcí mají z toho službu učiniti jakožto i prve byla ot staradávna, jménem střělce s jedniem koněm k službě vydati a poslati. — Pečeti kromě Janka výše řečeného, proboštovy a konventu v Chotěšově, uroz. panoší Viléma ze Žďára toho času vladařě téhož zbožie Chotěšovského, Jana Cehnicě z Říčan, Jindřicha [z] Zahořan seděním z Záluží a Mar- tina Blatnicě z Hrádku. — Dán léta po narození syna božieho tisícieho čtyřstého čtyřidcátého pátého, ten pondělí u vigiljie sv. Petra, ap. bož. 60. Kl. Zbraslavský. — B. m. 1445, 9. srpna. — Č. 66. My kněz Jan, b. m. opat, Jan klíčník i vešken konvent kláštera Zbraslav- ského — známo činíme —, že vidúce, ano klášter náš svrchu jmenovaný válkami v této zemi od mnoha předešlých let trvalými pohřiechu veškeren zkažen jest a zbořen Archly Český VII. 81
Z roku 1445. 641 Vaňka Zeleného svědčí, i s majestátem již dotčeným tak vcěle, jakož sám od něho mám, postúpil sem a dal — v též právo a v túž výplatu, jakož já sám měl sem od Vaňka svrchupsaného. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. a slovut. pana Janka z Kralovic, purkrabie hradu Pražského, pana Hynka Škody z Waldeka, p. Sigmunda Bolochovce z Pušperka, Lvíka z Slavic, Racka z Kojšic a Mikuláše z Tuhance. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého čtyřidcátého pátého, tu sobotu po Božiem na nebe vstúpení. 59. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1445, 28. června. — Č. 65. Já Janek řečený Benedka z Chotěšovic seděním v Dobřanech vyznávám oc. že — s volí ctihod. kněze, k. Václava, probošta Chotěšovského, i jeho konventu prodal sem — dědinu svú v Chotěšovicích nápravní, se dvorem, s lukami i se vším příslušenstvím, což k tomu dvoru i k těm dědinám příslušie, — robotnému muži Jakubovi řečenému Rojšě z Mantova, i jeho dětem, i jeho budúcím, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, bez tří kop gr. za třidceti kop gr. dobrých střieb. rázu praž., kteréžto penieze svrchupsaný Jakub Rojše z Mantova mně jest hotovými penězi splnil a docela zaplatil. Z kterýchžto dědin nápravních a ze dvoru svrchupsaného svrchupsaný Jakub Rojšě z Mantova, i jeho děti i jeho budúcí jmají a dlužni budú platiti platu ročnieho tři kopy gr. dobrých střieb. rázu praž., a to rozdielně na svatý Jiří nejprv příští po dání a napsání listu tohoto pól druhé kopy gr., a na sv. Havel potom příštím [sic] pól druhé kopy gr., a tak vždy platiti jmáme v časiech budúcích ctihod. knězi, k. Václavovi, proboštu kláštera Chotěšovského, i jeho konventu i jich budúcím. — A také dále jest vymluveno mezi námi: kdyžby svrchupsaný kněz, k. Václav probošt a jeho konvent nebo jeho budúcí nechtěli platu svrchupsaného bráti, tehdy svrchupsaný Jakub Rojšě nebo jeho děti nebo jeho budúcí mají z toho službu učiniti jakožto i prve byla ot staradávna, jménem střělce s jedniem koněm k službě vydati a poslati. — Pečeti kromě Janka výše řečeného, proboštovy a konventu v Chotěšově, uroz. panoší Viléma ze Žďára toho času vladařě téhož zbožie Chotěšovského, Jana Cehnicě z Říčan, Jindřicha [z] Zahořan seděním z Záluží a Mar- tina Blatnicě z Hrádku. — Dán léta po narození syna božieho tisícieho čtyřstého čtyřidcátého pátého, ten pondělí u vigiljie sv. Petra, ap. bož. 60. Kl. Zbraslavský. — B. m. 1445, 9. srpna. — Č. 66. My kněz Jan, b. m. opat, Jan klíčník i vešken konvent kláštera Zbraslav- ského — známo činíme —, že vidúce, ano klášter náš svrchu jmenovaný válkami v této zemi od mnoha předešlých let trvalými pohřiechu veškeren zkažen jest a zbořen Archly Český VII. 81
Strana 642
642 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i vypálen, a platuov i zboží k němu příslušných bez mála všech zbaven, a tak chtiece rádi, což na nás jest, jakž naše chudoba stačiti muož, s pomocí boží a dobrých lidí radú přičiniti se a snažiti, zda by týž klášter náš mohl býti opravován poznenáhlu: s dobrým naším rozmyslem a zdravým mnoha lidí dobrých přátel našich potazem, rady sobě i tomu záduší v tej mieře užitečnějšie dáti a vymysliti nemohúce, zasta- vili sme pólosmnádcty kopy záhonuov vyčtených dědiny našie a kláštera našeho svrchupsaného ke dvoru našemu Lahovskému z staradávna příslušné, počnúc od dědin Chuchelských až do vyčtenie toho počtu pólosmnádcty kopy záhonuov, jakož již jest dotčeno, a mocí tohoto listu zastavujem slovut. Jankovi z Rataj, měštěnínu Nového Města Pražského, Tómovi Vackovic z Modřan a Tomeškovi, rychtáři odtudž, a slovut. Martinovi z Radotína, Šěbkovi a Matějovi Chyšákovi odtavadž z Radotína, ve třidceti a v pěti kopách gr. dobrých střieb. rázu praž.; tak že Janek Rataj a Tóma, Vackóv syn z Modřan, spolu pójčili nám desieti kop gr. na pět kop záhonuov, Tomeška rychtář odtudž pójčil sám desieti kop gr. na pět kop záhonuov, Martin z Radotína, Šebek a Matěj Chyšák pójčili spolu patnádcti kop gr. na pól osmy kopy záhonuov. Kteréžto všecky penieze třidceti kop a pět kop. gr. dali sú nám a na svrchupsaných našich i kláštera našeho potřebách pójčili i v celosti vyplnili penězi hotovými. A tak my jim té dědiny postúpili sme i skutečně postupujem v těch penězích, moc jim plnú i právo dávajíc ty dědiny až do svrchupsaného počtu záhonuov držeti a jmieti i jich, jakž sě jim najlép zdá nebo zdáti bude, beze všech úrokuov a poplatkuov i jiných každých obtiežení požívati až za plná tři léta, od hodu Matky Božie na nebe vzetie po dání tohoto listu najprvé příštieho pořad čtúce. — A když by ta tři léta svrchupsaná vyšla, a my neboli naši budúcí prve praveným věřiteluom našim jich penieze v summě svrchupsané dali a zaplatili, tehdy oni obilé všecko sežnúce, a kamž se jim zdá, sobě otvezúce, nebo s ním, jakžto s svým vlastním, což se jim líbí a líbiti bude, učiniece, mají a dlužni budú dědiny naše svrchupsané holé nám a klášteru našemu zase postúpiti, a je k dřevniemu právu našemu navrátiti, zmatku nám ani v tom ani otporu nečiniec ižádného. — Pakli bychom jim těch peněz, jakož svrchupsáno stojí, po těch třech letech nedali, tehda mají ty dědiny držeti, dokovadž jim těch peněz nedáme docela a úplně obyčejem svrchupsaným. — Dán v pondělí před sv. Vavřincem léta božieho tisicieho čtyřstého čtyřidcátého pátého. 61. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1446, 29. ledna. — Č. 67. Já Petr Brada z Nekmiřě seděním na Pořiečí, vyznávám oc, že ctihod. kněz Václav, probošt kláštera Chotěšovského, a jeho konvent splnili jsú mi a hotovými penězi zaplatili úplně a docela všicknu summu peněz jistinných i se všemi škodami na těch třěch listech, jakož jsem jměl na ctihodné kněžie dobré paměti, na kněze
642 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i vypálen, a platuov i zboží k němu příslušných bez mála všech zbaven, a tak chtiece rádi, což na nás jest, jakž naše chudoba stačiti muož, s pomocí boží a dobrých lidí radú přičiniti se a snažiti, zda by týž klášter náš mohl býti opravován poznenáhlu: s dobrým naším rozmyslem a zdravým mnoha lidí dobrých přátel našich potazem, rady sobě i tomu záduší v tej mieře užitečnějšie dáti a vymysliti nemohúce, zasta- vili sme pólosmnádcty kopy záhonuov vyčtených dědiny našie a kláštera našeho svrchupsaného ke dvoru našemu Lahovskému z staradávna příslušné, počnúc od dědin Chuchelských až do vyčtenie toho počtu pólosmnádcty kopy záhonuov, jakož již jest dotčeno, a mocí tohoto listu zastavujem slovut. Jankovi z Rataj, měštěnínu Nového Města Pražského, Tómovi Vackovic z Modřan a Tomeškovi, rychtáři odtudž, a slovut. Martinovi z Radotína, Šěbkovi a Matějovi Chyšákovi odtavadž z Radotína, ve třidceti a v pěti kopách gr. dobrých střieb. rázu praž.; tak že Janek Rataj a Tóma, Vackóv syn z Modřan, spolu pójčili nám desieti kop gr. na pět kop záhonuov, Tomeška rychtář odtudž pójčil sám desieti kop gr. na pět kop záhonuov, Martin z Radotína, Šebek a Matěj Chyšák pójčili spolu patnádcti kop gr. na pól osmy kopy záhonuov. Kteréžto všecky penieze třidceti kop a pět kop. gr. dali sú nám a na svrchupsaných našich i kláštera našeho potřebách pójčili i v celosti vyplnili penězi hotovými. A tak my jim té dědiny postúpili sme i skutečně postupujem v těch penězích, moc jim plnú i právo dávajíc ty dědiny až do svrchupsaného počtu záhonuov držeti a jmieti i jich, jakž sě jim najlép zdá nebo zdáti bude, beze všech úrokuov a poplatkuov i jiných každých obtiežení požívati až za plná tři léta, od hodu Matky Božie na nebe vzetie po dání tohoto listu najprvé příštieho pořad čtúce. — A když by ta tři léta svrchupsaná vyšla, a my neboli naši budúcí prve praveným věřiteluom našim jich penieze v summě svrchupsané dali a zaplatili, tehdy oni obilé všecko sežnúce, a kamž se jim zdá, sobě otvezúce, nebo s ním, jakžto s svým vlastním, což se jim líbí a líbiti bude, učiniece, mají a dlužni budú dědiny naše svrchupsané holé nám a klášteru našemu zase postúpiti, a je k dřevniemu právu našemu navrátiti, zmatku nám ani v tom ani otporu nečiniec ižádného. — Pakli bychom jim těch peněz, jakož svrchupsáno stojí, po těch třech letech nedali, tehda mají ty dědiny držeti, dokovadž jim těch peněz nedáme docela a úplně obyčejem svrchupsaným. — Dán v pondělí před sv. Vavřincem léta božieho tisicieho čtyřstého čtyřidcátého pátého. 61. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1446, 29. ledna. — Č. 67. Já Petr Brada z Nekmiřě seděním na Pořiečí, vyznávám oc, že ctihod. kněz Václav, probošt kláštera Chotěšovského, a jeho konvent splnili jsú mi a hotovými penězi zaplatili úplně a docela všicknu summu peněz jistinných i se všemi škodami na těch třěch listech, jakož jsem jměl na ctihodné kněžie dobré paměti, na kněze
Strana 643
Z let 1445—1447. 643 Hynka a na kněze Petra, probošty kláštera Chotěšovského, a na jich konvent; kte- réžto listy položili jsme k věrné ruce spolu jménem s knězem Petrem dobré paměti, s proboštem kláštera Chotěšovského, na hradě na Něčtinách u nebožc Zbyňka z Ko- cova. A ty všichny listy ztraceny a vzaty jsú na hradě na Wilšteině po smrti ne- božcě Zbynkově toho času, když jest Svojšě hrad Wilštein ztekl. Protož já svrchu- psaný Petr Brada z Nekmiřě ty všěchny listy, což jsem jich kdy jměl, buďto na pe- nieze hotové anebo na zbožie kláštera svrchupsaného Chotěšovského, mocí listu to- hoto kvituji a umořuji, prázdny činím a propúštiem svrchupsaného kněze Václava, probošta Chotěšovského, i jeho konvent i jich budúcie z svrchupsaného dluhu, kterýž sem jměl na těch listech svrchupsaných. — A pro lepšie svědomie prosil jsem uroz. pánuov toho času hauptmanuov kraje našěho Plzeňského, uroz. pána p. Hynka Kru- šiny ze Švanberga, a uroz. pána p. Hanušě z Kolovrat, a uroz. pána p. Burjana z Gutšteina seděním na Rabšteině, a uroz. panoší Dobešě z Modřějovic seděním na Radyni, Jana z Prostibořě seděním na Podmoklech, Jana Hvozdieřě z Prostibořě seděním u Pakoslavi a Jana z Úlic seděním v Luhově, že jsú své pečeti na svědomie podle mne přivěsili. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého še- stého, tu sobotu před hodem Matky Božie, ježto slove Hromnic anebo Úvod Matky Božie. 62. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1447, 10. května. — Č. 68. Já Dětřich z Frumštajna seděním na Týně Horšovském, pravý jistec dluhu vdolepsaného, a my Břěněk z Drštky, Vilém ze Ždára, ten čas purkrabie na Týně Horšovském, Jan Wicher z Roprechtic, Jan rychtář z Týna Horšovského, rukojmie jeho s ním a zaň, vyznávámy, — že jsme dlužni — šedesát kop gr. dobrých střieb. rázu starého praž., i s úrokem spravedlivým po těch svrchupsaných penězích přišlým, ctihod. knězi, k. Václavovi, proboštu kláštera Chotěšovského, i tomu všěmu konventu toho kláštera nadepsaného, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. Protož mocí listu tohoto i naší dobrú věrú — svrchupsané penieze i úrok jmáme a slibujeme dáti a hotové penieze splniti od tohoto sv. Jiřie po dání listu a napsání již minulého v rok na sv. Jiřie najprv příštieho a dvě naděli po tom sv. Jiří beze všěho dalšieho prodlévánie. Pakli bychom toho neučinili oc. — Ležení v Novém Plzni nebo v Týně Horšovském. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisí- cieho čtyřstého čtyřidcátého sedmého, tu střědu po sv. Stanislavu. 63. Kl. Kladrubský. — B. m. 1447, 18. června. — Č. 69. My kněz Jan, b. smil. opat kláštera Kladrubského, kněz Petr, probošt v Přě- šticích, kněz Tóma, probošt v Túškově na Mži, i vešken konvent kláštera nadepsa- 81*
Z let 1445—1447. 643 Hynka a na kněze Petra, probošty kláštera Chotěšovského, a na jich konvent; kte- réžto listy položili jsme k věrné ruce spolu jménem s knězem Petrem dobré paměti, s proboštem kláštera Chotěšovského, na hradě na Něčtinách u nebožc Zbyňka z Ko- cova. A ty všichny listy ztraceny a vzaty jsú na hradě na Wilšteině po smrti ne- božcě Zbynkově toho času, když jest Svojšě hrad Wilštein ztekl. Protož já svrchu- psaný Petr Brada z Nekmiřě ty všěchny listy, což jsem jich kdy jměl, buďto na pe- nieze hotové anebo na zbožie kláštera svrchupsaného Chotěšovského, mocí listu to- hoto kvituji a umořuji, prázdny činím a propúštiem svrchupsaného kněze Václava, probošta Chotěšovského, i jeho konvent i jich budúcie z svrchupsaného dluhu, kterýž sem jměl na těch listech svrchupsaných. — A pro lepšie svědomie prosil jsem uroz. pánuov toho času hauptmanuov kraje našěho Plzeňského, uroz. pána p. Hynka Kru- šiny ze Švanberga, a uroz. pána p. Hanušě z Kolovrat, a uroz. pána p. Burjana z Gutšteina seděním na Rabšteině, a uroz. panoší Dobešě z Modřějovic seděním na Radyni, Jana z Prostibořě seděním na Podmoklech, Jana Hvozdieřě z Prostibořě seděním u Pakoslavi a Jana z Úlic seděním v Luhově, že jsú své pečeti na svědomie podle mne přivěsili. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého še- stého, tu sobotu před hodem Matky Božie, ježto slove Hromnic anebo Úvod Matky Božie. 62. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1447, 10. května. — Č. 68. Já Dětřich z Frumštajna seděním na Týně Horšovském, pravý jistec dluhu vdolepsaného, a my Břěněk z Drštky, Vilém ze Ždára, ten čas purkrabie na Týně Horšovském, Jan Wicher z Roprechtic, Jan rychtář z Týna Horšovského, rukojmie jeho s ním a zaň, vyznávámy, — že jsme dlužni — šedesát kop gr. dobrých střieb. rázu starého praž., i s úrokem spravedlivým po těch svrchupsaných penězích přišlým, ctihod. knězi, k. Václavovi, proboštu kláštera Chotěšovského, i tomu všěmu konventu toho kláštera nadepsaného, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. Protož mocí listu tohoto i naší dobrú věrú — svrchupsané penieze i úrok jmáme a slibujeme dáti a hotové penieze splniti od tohoto sv. Jiřie po dání listu a napsání již minulého v rok na sv. Jiřie najprv příštieho a dvě naděli po tom sv. Jiří beze všěho dalšieho prodlévánie. Pakli bychom toho neučinili oc. — Ležení v Novém Plzni nebo v Týně Horšovském. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisí- cieho čtyřstého čtyřidcátého sedmého, tu střědu po sv. Stanislavu. 63. Kl. Kladrubský. — B. m. 1447, 18. června. — Č. 69. My kněz Jan, b. smil. opat kláštera Kladrubského, kněz Petr, probošt v Přě- šticích, kněz Tóma, probošt v Túškově na Mži, i vešken konvent kláštera nadepsa- 81*
Strana 644
644 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. ného i naši budúcí známo činíme oc, že — prodali jsme — pól třětie země ve vsi v Počinovicích s tiem se vším, což k tomu příslušie od staradávna, s dědinami ora- nejmi i neoranejmi, s lukami, i s tiem se vším příslušenstvím k těm zemicem, i s panstvím, tak jakož jsme sami drželi, nic sobě tu nepozuostavujíce, za pět kop gr. a za dvad- ceti gr. dobrých střieb. rázu starého praž. slovut. muži Vaňkovi z Borovic a dědicóm jeho i budúcím jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí; kteréžto penieze svrchupsané za ty zemice nadepsané jsú nám úplně dány a hoto- vými penězi splněny. — Pečeti kromě opatovy a konventu řečeného kláštera uroz. panoší Mikuláše Ucháčka z Kračína seděním na Ždieřě, Václava z Rajšic seděním na Vrbici. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého sedmého, tu neděli po sv. Vítu, božím slavným mučedlníkem [sic]. Vidimus listu tohoto vydán byl od purkmistra a rady Starého Města Pražského k žá- dosti Bartoloměje jinak Bárty, syna někdy Jíry, nápravníka ze vsi Věvrova, v středu po sv. Abdonu jinak den památky sv. Petra v vuokovách [1. srpna] 1. 1571. 64. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1447, 13. října. — Č. 70. My purgmistr a konšelé města Klatovského známo činíme oc, že vstúpivšě před nás Blažěk písař řečený Ornát, a poctivá paní Káče, jeho manželka, spoluoby- vatelé naši, i seznali jsú před námi jednostajně, že jsú od poctivého kněze Václava, probošta kláštera Chotěšovského, přijali a vzdvihli osm kop grošóv dobrých střieb., rázu praž., peněz věnných, kteréž jměla jest již jmenovaná paní Káče jménem věna svého stúpeny a ukázány na trávníce nad Újezdem a nad mlýnem Jakšovým a na Vrabíně; z kterýchžto osmi kop grošuov již psaných svrchupsaní Ornát a jeho man- želka kněze Václava nadepsaného i vešken konvent jeho, též také i jich budúcie, jménem svým i svých budúcích jménem mocí listu tohoto kvittují mocně a plně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého a čtyřidcátého sedmého, ten pátek první před sv. Havlem. 65. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1448, 26. října. — Č. 71. Já Vilém z Risenberga seděním na Švihově vyznávám oc: — tak jakož mám zápis od knězě Petra od probošta, a od konventu všeho kláštera Chotěšovského na patnádcte set kop gr. dluhu mého, v kterémžto dluhu zapsali jsú mi zbožie Litické a diel vsi Vstišě, tak že z nadepsané summy na ves na Vstiš dostane sě toho puol druhého sta kop gr.; tak pak já svrchupsaný Vilém z Risenberka ten zápis nahoře dotčený, jakož sě v sobě zavierá a zapisuje v celosti a úplně na zbožie Litice, toliko ves Vstiš sobě zachovávaje, i prodal sem a mocí listu tohoto prodávám uroz. pánu, p.
644 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. ného i naši budúcí známo činíme oc, že — prodali jsme — pól třětie země ve vsi v Počinovicích s tiem se vším, což k tomu příslušie od staradávna, s dědinami ora- nejmi i neoranejmi, s lukami, i s tiem se vším příslušenstvím k těm zemicem, i s panstvím, tak jakož jsme sami drželi, nic sobě tu nepozuostavujíce, za pět kop gr. a za dvad- ceti gr. dobrých střieb. rázu starého praž. slovut. muži Vaňkovi z Borovic a dědicóm jeho i budúcím jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jeho dobrú volí; kteréžto penieze svrchupsané za ty zemice nadepsané jsú nám úplně dány a hoto- vými penězi splněny. — Pečeti kromě opatovy a konventu řečeného kláštera uroz. panoší Mikuláše Ucháčka z Kračína seděním na Ždieřě, Václava z Rajšic seděním na Vrbici. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého čtyřidcátého sedmého, tu neděli po sv. Vítu, božím slavným mučedlníkem [sic]. Vidimus listu tohoto vydán byl od purkmistra a rady Starého Města Pražského k žá- dosti Bartoloměje jinak Bárty, syna někdy Jíry, nápravníka ze vsi Věvrova, v středu po sv. Abdonu jinak den památky sv. Petra v vuokovách [1. srpna] 1. 1571. 64. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1447, 13. října. — Č. 70. My purgmistr a konšelé města Klatovského známo činíme oc, že vstúpivšě před nás Blažěk písař řečený Ornát, a poctivá paní Káče, jeho manželka, spoluoby- vatelé naši, i seznali jsú před námi jednostajně, že jsú od poctivého kněze Václava, probošta kláštera Chotěšovského, přijali a vzdvihli osm kop grošóv dobrých střieb., rázu praž., peněz věnných, kteréž jměla jest již jmenovaná paní Káče jménem věna svého stúpeny a ukázány na trávníce nad Újezdem a nad mlýnem Jakšovým a na Vrabíně; z kterýchžto osmi kop grošuov již psaných svrchupsaní Ornát a jeho man- želka kněze Václava nadepsaného i vešken konvent jeho, též také i jich budúcie, jménem svým i svých budúcích jménem mocí listu tohoto kvittují mocně a plně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého a čtyřidcátého sedmého, ten pátek první před sv. Havlem. 65. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1448, 26. října. — Č. 71. Já Vilém z Risenberga seděním na Švihově vyznávám oc: — tak jakož mám zápis od knězě Petra od probošta, a od konventu všeho kláštera Chotěšovského na patnádcte set kop gr. dluhu mého, v kterémžto dluhu zapsali jsú mi zbožie Litické a diel vsi Vstišě, tak že z nadepsané summy na ves na Vstiš dostane sě toho puol druhého sta kop gr.; tak pak já svrchupsaný Vilém z Risenberka ten zápis nahoře dotčený, jakož sě v sobě zavierá a zapisuje v celosti a úplně na zbožie Litice, toliko ves Vstiš sobě zachovávaje, i prodal sem a mocí listu tohoto prodávám uroz. pánu, p.
Strana 645
Z let 1447—1449. 645 Fridrichovi z Donína seděním na Wilštýně i jeho budúcím, i tomu každému, ktož by ten zápis nahoře dotčený s tiemto mým listem měl s jeho dobrú volí. A to sem prodal za jmenovité summy peněz, jenž jsem od něho úplně vzal hotovými penězi; a protož již psaný zápis témuž panu Donínskému i jeho budúcím dal sem —, aby nadepsaný pan Donínský i jeho budúcí k tomu zápisu měli plné právo ve všěch jeho kusiech, — jakžto i já sem měl a v držění toho byl. — Také dále já svrchu- psaný Vilém z Risenberga toto oznamuji: jakož na již psaný zápis mám potvrzenie majestátem krále Zigmunda, krále českého oc, ten také majestát potvrzuje prvnieho zápisu, vydal sem panu Donínskému i jeho budúcím s mú dobrú volí takovúto měrú, že týž majestát již dotčený má položen býti od nás od obú jednosvorně a společně k věrné ruce u uroz. panošě Dobešě Vršě z Modřejovic a z Radyně, aby tu ležel a chován byl k našie obojích moci a k ruce. A komuž by z nás aneb z našich bu- dúcích bylo potřebie toho majestátu, ten aby jej vyručil, a v jmenovitém času svú potřěbu zdějě, aby jej na též miesto zasě položil, též k ruce a u moc nás obojích, aneb v jiném miestě, kdež bychom sě svolili. To vždy světle pokládajíc, že svrchu- psaný pan Donínský ani jeho budúcí mně a mým budúcím zápisem nahořepsaným ani tiem majestátem na vsi na Vstiši nikterak přěkážěti ani v to sahati nemá a ne- mají; neb sem toho neprodal. A na tom zápisu zuostává mně i mým budúcím puol druhého sta kop gr. na vsi na Vstiši. A — prosil sem uroz. pána, p. Jana z Ri- senberga a z Rabie, bratra svého, aby k tomu, což svrchupsáno stojí, svú vóli a svo- lenie dal. — A já již tepruv jmenovaný Jan z Risenberga a z Rabie svú dobrú vóli a svolenie dal sem k nahoře psanému trhu na Litické zbožie —. Pečeti přivě- sili kromě Viléma z Risenberga a ze Švihova a Jana z Risenberga a z Rabí uroz. páni: p. Vilém mlazší z Risenberga a z Rabie, p. Jan Výrek z Risenberka, p. Vilém z Vilhartic a z Herštejna, a uroz. panošě Bohušě z Otěšic a z Skočec, Oldřich z Letin, Vilém z Přiechovic, Jan Tele z Metelska a Zigmund z Domašic, a múdří a opatrní purgmistr a konšelé města Nového Plzně. — L. od naroz. syna b. tisí- cieho čtyrstého čtyřidcátého osmého, v sobotu před sv. Šimonišem a Judú, ap. bož. 66. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1449, 23. dubna. — Č. 72. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora i vešken konvent kláštera Chotěšovského [vyznáváme], že uznamenavše záhubu na tom mlýně, kterýž leží pod Střelicí, i osadili jsme jej Pavlem mlynářem, a ten Pavel mlynář kúpil jej od dědicuov a zaplatil i s tiem se vším, což k tomu mlýnu příslušie od staradávna. A má z toho mlýna platiti svrchupsaný Pavel mlynář svrchupsanému knězi proboštovi i jeho budúcím puol druhé kopy gr. dobrých střieb. platu ročnieho. Pečeti kromě Václava probošta a konventu Chotěšovského uroz. panoší Jana Kule
Z let 1447—1449. 645 Fridrichovi z Donína seděním na Wilštýně i jeho budúcím, i tomu každému, ktož by ten zápis nahoře dotčený s tiemto mým listem měl s jeho dobrú volí. A to sem prodal za jmenovité summy peněz, jenž jsem od něho úplně vzal hotovými penězi; a protož již psaný zápis témuž panu Donínskému i jeho budúcím dal sem —, aby nadepsaný pan Donínský i jeho budúcí k tomu zápisu měli plné právo ve všěch jeho kusiech, — jakžto i já sem měl a v držění toho byl. — Také dále já svrchu- psaný Vilém z Risenberga toto oznamuji: jakož na již psaný zápis mám potvrzenie majestátem krále Zigmunda, krále českého oc, ten také majestát potvrzuje prvnieho zápisu, vydal sem panu Donínskému i jeho budúcím s mú dobrú volí takovúto měrú, že týž majestát již dotčený má položen býti od nás od obú jednosvorně a společně k věrné ruce u uroz. panošě Dobešě Vršě z Modřejovic a z Radyně, aby tu ležel a chován byl k našie obojích moci a k ruce. A komuž by z nás aneb z našich bu- dúcích bylo potřebie toho majestátu, ten aby jej vyručil, a v jmenovitém času svú potřěbu zdějě, aby jej na též miesto zasě položil, též k ruce a u moc nás obojích, aneb v jiném miestě, kdež bychom sě svolili. To vždy světle pokládajíc, že svrchu- psaný pan Donínský ani jeho budúcí mně a mým budúcím zápisem nahořepsaným ani tiem majestátem na vsi na Vstiši nikterak přěkážěti ani v to sahati nemá a ne- mají; neb sem toho neprodal. A na tom zápisu zuostává mně i mým budúcím puol druhého sta kop gr. na vsi na Vstiši. A — prosil sem uroz. pána, p. Jana z Ri- senberga a z Rabie, bratra svého, aby k tomu, což svrchupsáno stojí, svú vóli a svo- lenie dal. — A já již tepruv jmenovaný Jan z Risenberga a z Rabie svú dobrú vóli a svolenie dal sem k nahoře psanému trhu na Litické zbožie —. Pečeti přivě- sili kromě Viléma z Risenberga a ze Švihova a Jana z Risenberga a z Rabí uroz. páni: p. Vilém mlazší z Risenberga a z Rabie, p. Jan Výrek z Risenberka, p. Vilém z Vilhartic a z Herštejna, a uroz. panošě Bohušě z Otěšic a z Skočec, Oldřich z Letin, Vilém z Přiechovic, Jan Tele z Metelska a Zigmund z Domašic, a múdří a opatrní purgmistr a konšelé města Nového Plzně. — L. od naroz. syna b. tisí- cieho čtyrstého čtyřidcátého osmého, v sobotu před sv. Šimonišem a Judú, ap. bož. 66. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1449, 23. dubna. — Č. 72. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora i vešken konvent kláštera Chotěšovského [vyznáváme], že uznamenavše záhubu na tom mlýně, kterýž leží pod Střelicí, i osadili jsme jej Pavlem mlynářem, a ten Pavel mlynář kúpil jej od dědicuov a zaplatil i s tiem se vším, což k tomu mlýnu příslušie od staradávna. A má z toho mlýna platiti svrchupsaný Pavel mlynář svrchupsanému knězi proboštovi i jeho budúcím puol druhé kopy gr. dobrých střieb. platu ročnieho. Pečeti kromě Václava probošta a konventu Chotěšovského uroz. panoší Jana Kule
Strana 646
646 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. z Hrádku, Jana z Říčan řečeného Cehnice, Bozděcha z Kamenice, Henricha z Otova seděním v Lešině, Jindřicha z Zahořan. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyř- stého čtyřidcátého devátého, tu středu na sv. Jiřie. 67. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 14. ledna. — Č. 73. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme —, že vidúce snažnú, pilnú a věrnú službu slovutného panoše Jana z Jindřichovic a panie Margrety z Otě- šína, matky jeho, nám a klášteru našemu mnohá léta skutečně okázanú, chtiece jim za jich službu dosti učiniti, i sstupujem jim — dvoru našeho poplužnieho s tvrzí na Hrobiech v Hradci se všemi dědinami, oranými i neoranými, s hory i s doly, s chra- stinami, s lukami i s pastvami, s potoky, i také s řekú i s tiem rybákem, na němž jest platu ročnieho šestmezcietma gr., rozdielně na sv. Havel třinádcet gr., a na sv. Jiří třinádcet gr., i také s těmi službami, kteréž jest služby platil z té řeky rybami od staradávna k našemu klášteru, i také ten mlýn pod tiem dvorem v Hradci, na němž jest platu do roka bez dvú patdesát kbelcuov žita, rozdielně na každé suché dny dvanácte kbelcóv žita, i také chalupy osedlé i pusté, kteréž sú od staradávna k tomu dvoru příslušely, a na těch chalupách platu ročnieho po čtyřech groších a po osmi dnech roboty, i se vším příslušenstvím i se vší zvolí oc —. Toho všeho, což svrchupsáno stojí, sstupili sme nadepsanému Janovi a paní Margretě, matce jeho, i jich budúcím ve sto kopách gr. dobrých střieb., anebo dobrých zlatých za sto kop gr. dobrých, — dokudž bychom my anebo naši budúcí již psanému Janovi a matce jeho nebo jich budúcím svrchupsaných sto kop gr. úplně nesplnili penězi hotovými. Také svrchupsaný Jan a jeho budúcí budú nám jmieti z toho dvora slúžiti s koněm a s samostřielem, i našim budúcím, a to do výplaty svrchupsané summy. A bylo-li by, žeby svrchupsaný Jan anebo jeho budúcí postavil a polepšil toho dvoru anebo té tvrzi, to má býti okazáno úředníkóm našim a jiným nápravníkóm, a což ti hodnú, to my jim budem mieti za to učiniti. A bylo-li by, že by se nám anebo našim bu- dúcím služba nadepsaného Jana nelíbila nebo jeho budúcích, tehdy budem mieti jim tři léta napřed dáti věděti, a třetie léto po napomenutí jim svrchupsané penieze dáti; a když od nás anebo ot našich budúcích své penieze vezmú, na tom miestě nám jmají toho dvoru i s tiem se vším příslušenstvím postúpiti, a to beze všie otpory. A což by tu svrchnieho statku jměli, to sobě jmají pobrati, a k tomu, což by ne- bylo hřebem přibito a nebozezem přivrtáno. — Pečeti kromě proboštovy a konventské uroz. pánóv, p. Jana z Švamberga seděním v Rokycanech, a uroz. pána, p. Jana mlazšieho z Gutšteina seděním na Bubně, a uroz. panoší Purkarta z Roupova, Jana
646 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. z Hrádku, Jana z Říčan řečeného Cehnice, Bozděcha z Kamenice, Henricha z Otova seděním v Lešině, Jindřicha z Zahořan. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyř- stého čtyřidcátého devátého, tu středu na sv. Jiřie. 67. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 14. ledna. — Č. 73. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme —, že vidúce snažnú, pilnú a věrnú službu slovutného panoše Jana z Jindřichovic a panie Margrety z Otě- šína, matky jeho, nám a klášteru našemu mnohá léta skutečně okázanú, chtiece jim za jich službu dosti učiniti, i sstupujem jim — dvoru našeho poplužnieho s tvrzí na Hrobiech v Hradci se všemi dědinami, oranými i neoranými, s hory i s doly, s chra- stinami, s lukami i s pastvami, s potoky, i také s řekú i s tiem rybákem, na němž jest platu ročnieho šestmezcietma gr., rozdielně na sv. Havel třinádcet gr., a na sv. Jiří třinádcet gr., i také s těmi službami, kteréž jest služby platil z té řeky rybami od staradávna k našemu klášteru, i také ten mlýn pod tiem dvorem v Hradci, na němž jest platu do roka bez dvú patdesát kbelcuov žita, rozdielně na každé suché dny dvanácte kbelcóv žita, i také chalupy osedlé i pusté, kteréž sú od staradávna k tomu dvoru příslušely, a na těch chalupách platu ročnieho po čtyřech groších a po osmi dnech roboty, i se vším příslušenstvím i se vší zvolí oc —. Toho všeho, což svrchupsáno stojí, sstupili sme nadepsanému Janovi a paní Margretě, matce jeho, i jich budúcím ve sto kopách gr. dobrých střieb., anebo dobrých zlatých za sto kop gr. dobrých, — dokudž bychom my anebo naši budúcí již psanému Janovi a matce jeho nebo jich budúcím svrchupsaných sto kop gr. úplně nesplnili penězi hotovými. Také svrchupsaný Jan a jeho budúcí budú nám jmieti z toho dvora slúžiti s koněm a s samostřielem, i našim budúcím, a to do výplaty svrchupsané summy. A bylo-li by, žeby svrchupsaný Jan anebo jeho budúcí postavil a polepšil toho dvoru anebo té tvrzi, to má býti okazáno úředníkóm našim a jiným nápravníkóm, a což ti hodnú, to my jim budem mieti za to učiniti. A bylo-li by, že by se nám anebo našim bu- dúcím služba nadepsaného Jana nelíbila nebo jeho budúcích, tehdy budem mieti jim tři léta napřed dáti věděti, a třetie léto po napomenutí jim svrchupsané penieze dáti; a když od nás anebo ot našich budúcích své penieze vezmú, na tom miestě nám jmají toho dvoru i s tiem se vším příslušenstvím postúpiti, a to beze všie otpory. A což by tu svrchnieho statku jměli, to sobě jmají pobrati, a k tomu, což by ne- bylo hřebem přibito a nebozezem přivrtáno. — Pečeti kromě proboštovy a konventské uroz. pánóv, p. Jana z Švamberga seděním v Rokycanech, a uroz. pána, p. Jana mlazšieho z Gutšteina seděním na Bubně, a uroz. panoší Purkarta z Roupova, Jana
Strana 647
Z roku 1450. 647 Cehnice z Říčan seděním v Stodě, Jana Poláka z Sulislavi seděním tudiež a Přecha z Plešnic. — Léta po naroz. syna b. tisícého čtyřstého padesátého, ten úterý před sv. Antoniem. 68. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 15. dubna. — Č. 74. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna supřevora [sic], i vešken konvent kláštera Chotěšovského — praví jistci dluhu vdole psaného, a my Jan Žofka z Windelfelzu, Jan Wicher z Roprechtic, Volbram z Kamenice, Jindřich Kytlice z Zahořan, Mikuláš Ucháček z Kračína, rukojmie jich, s nimi a za ně, známo činíme, — že jsme dlužni — sto kop gr. dobr. střiebr., nebo zlaté dobré uherské neb rýnské, po čem by jě v té mieře obecně brali, a k tomu i s úrokem spravedlivým po těch svrchupsaných penězích přišlém, uroz. panoši Joštovi z Tupadl a paní Katruši, mateři jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí; kteréžto penieze již psané my všichni svrchupsaní jmáme — rukú společnú a ovšem nerozdielnú dáti a hotovými penězi zaplatiti našim již jmenovaným věřícím od tohoto sv. Jiřie po dání a napsání tohoto listu najprv příští v rok na sv. Jiří najprv příštieho, a dvě neděli potom sv. Jiří beze všeho dalšieho prodlenie. Pakli bychom oc. Ležení v Novém Plzni nebo v Střiebře nebo v Týně Horšovském. — Také jestližeby jse které po- kaženie na tomto listu stalo, buďto oblitím, nebo na pargamenu, nebo dierky molové nebo porušenie na pečetech, to tomuto listu nejmá nic škodno býti. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého padesátého, tu střědu první po Próvodní neděli. 69. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 23. dubna. — Č. 75. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna supřevora [sic], i vešken konvent kláštera Chotěšovského — jistci dluhu podepsaného, a my Jan Cehnice z Říčan, Dobeš z Čéčovic, Henrich z Ottova seděním v Lešině, Jan z Tře- búně seděním u Vlkýši, rukojmie jich s nimi a za ně, vyznáváme oc, že jsme dlužni jistého a spravedlivého dluhu osmdesát kop gr. dob. střieb. anebo zlaté dobré rýnské neb uherské, po čemž by [sic] je obecně lidé v té mieřě bráti budú, uroz. panoši Ja- novi z Něšova seděním na Skupči a uroz. paní Katruši z Uoknestu, manželce nade- psaného Jana Něšovky, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí; kteréžto penieze svrchupsané jmáme a slibujem všichni, — rukú společnú a ovšem nerozdielnú svrchupsaným našim věřícím dáti a hotovými penězi splniti i s úrokem spravedlivým po těch penězích vzešlým od tohoto sv. Jiřie najprv příštieho v rok, a potom sv. Jiří, když bychom dali puol roka napřed věděti, nebo oni nám. Pakli
Z roku 1450. 647 Cehnice z Říčan seděním v Stodě, Jana Poláka z Sulislavi seděním tudiež a Přecha z Plešnic. — Léta po naroz. syna b. tisícého čtyřstého padesátého, ten úterý před sv. Antoniem. 68. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 15. dubna. — Č. 74. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna supřevora [sic], i vešken konvent kláštera Chotěšovského — praví jistci dluhu vdole psaného, a my Jan Žofka z Windelfelzu, Jan Wicher z Roprechtic, Volbram z Kamenice, Jindřich Kytlice z Zahořan, Mikuláš Ucháček z Kračína, rukojmie jich, s nimi a za ně, známo činíme, — že jsme dlužni — sto kop gr. dobr. střiebr., nebo zlaté dobré uherské neb rýnské, po čem by jě v té mieře obecně brali, a k tomu i s úrokem spravedlivým po těch svrchupsaných penězích přišlém, uroz. panoši Joštovi z Tupadl a paní Katruši, mateři jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí; kteréžto penieze již psané my všichni svrchupsaní jmáme — rukú společnú a ovšem nerozdielnú dáti a hotovými penězi zaplatiti našim již jmenovaným věřícím od tohoto sv. Jiřie po dání a napsání tohoto listu najprv příští v rok na sv. Jiří najprv příštieho, a dvě neděli potom sv. Jiří beze všeho dalšieho prodlenie. Pakli bychom oc. Ležení v Novém Plzni nebo v Střiebře nebo v Týně Horšovském. — Také jestližeby jse které po- kaženie na tomto listu stalo, buďto oblitím, nebo na pargamenu, nebo dierky molové nebo porušenie na pečetech, to tomuto listu nejmá nic škodno býti. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého padesátého, tu střědu první po Próvodní neděli. 69. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 23. dubna. — Č. 75. My kněz Václav, b. smil. probošt, Vracka převora, Anna supřevora [sic], i vešken konvent kláštera Chotěšovského — jistci dluhu podepsaného, a my Jan Cehnice z Říčan, Dobeš z Čéčovic, Henrich z Ottova seděním v Lešině, Jan z Tře- búně seděním u Vlkýši, rukojmie jich s nimi a za ně, vyznáváme oc, že jsme dlužni jistého a spravedlivého dluhu osmdesát kop gr. dob. střieb. anebo zlaté dobré rýnské neb uherské, po čemž by [sic] je obecně lidé v té mieřě bráti budú, uroz. panoši Ja- novi z Něšova seděním na Skupči a uroz. paní Katruši z Uoknestu, manželce nade- psaného Jana Něšovky, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí; kteréžto penieze svrchupsané jmáme a slibujem všichni, — rukú společnú a ovšem nerozdielnú svrchupsaným našim věřícím dáti a hotovými penězi splniti i s úrokem spravedlivým po těch penězích vzešlým od tohoto sv. Jiřie najprv příštieho v rok, a potom sv. Jiří, když bychom dali puol roka napřed věděti, nebo oni nám. Pakli
Strana 648
648 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. bychom toho neučinili oc. — Ležení v Novém Plzni nebo v Tachově. — Léta od naroz. syna b. tisíc čtyřsta padesátého, den sv. Jiřie, muč. bož. 70. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 16. listop. — Č. 76. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix, i vešken konvent kláštera Chotěšovského, jistci i rukojmie trhu vdole psa- ného, vyznáváme, — že sme prodali trhem pravým — osm kop gr. platu ročnieho, peněžitého a věčného uroz. panošem Janovi Bozděchovi a Olbramovi bratřím z Ka- menice, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, ve vsi ve Kče- nicech na těchto lidech vdole psaných, tak aby věřitelé naši nadepsaní ty úroky roz- dielně brali na lidech vdole psaných, totiž: na Kučerovi padesát gr. bez dvú, — na Čadkovi čtrmezcietma gr., — na Janovi Zajiečkovi dvanácet gr., — na Hyncíkovi jednu kopu gr. — na Vávrovi padesát gr. bez dvú, — na Michalovi padesát gr. bez dvú, a tak každého léta [na sv. Jiří a tolikéž na sv. Havel] oni i jich budúcie platiti budú jmieti. A to sme prodali i sstupili s plným panstvím, tu sobě na těch kmetiech i dvořiech nic nepozuostavujíce, ani svým budúciem, tak jakož jsme sami drželi, kromě nápravníka a mlýniště a lesuov. Ale svrchupsaní lidé budú moci pásti v těch lesiech, kromě mlazuov. A to jsme prodali za osmdesát kop gr. dob. střieb. rázu praž. nám již úplně penězi hotovými zaplacených. A oni lidi naše aby platili každý rok z úrokuov a z platuov našich, kteréž jsú nám byli povinni obecně platiti a vydávati, — a to s takovúto výmluvú, že kdyžby kolivěk budúcie pán a král v této České zemi byl, a my nadepsaní jistci mohli věřitelóm svým tu ves Kčenice ve dcky zemské vložiti podlé obyčeje a práva této zemi České, tehdy hned, kdyžby nám vě- řitelé naši nadepsaní dali věděti z úst, listem anebo poslem, hned prvnie suché dni nebo druhé anebo konečně třetie suché dni, jmáme i slibujem věřitelóm svým nade- psaným to zbožie nadepsané zpraviti, očistiti a vysvoboditi, tak jakož Česká země za právo jmá. Také jest toto znamenitě vymluveno, jestližeby věřitelé naši nadepsaní nechtěli toho zbožie do budúcieho pána v drženie býti a nám dali rok napřed vě- děti, tehdy ihned potom roce jmáme i slibujem věřitelóm našim nadepsaným těch osmdesát kop gr. rázu nadepsaného splniti a zaplatiti úplně a v cele penězi hoto- vými beze všeho dalšieho prodlenie. Toto jest také znamenitě vymluveno, jestližeby svrchupsaní věřitelé naši z božieho dopuštěnie od svrchupsaného zbožie i od těch lidí ve vsi ve Kčenicech byli odtištěni kterým právem, duchovním nebo světským, anebo královú mocí, anebo jestližeby jim páni a zemené České zemi na to sáhli právem nebo mocí, tehdy my svrchupsaní jistci i rukojmie slibujem věřitelóm našim nadepsaným na jiném zbožie na tak dobrém a jistém ukázati a převésti — anebo nade- psaných osmdesát kop gr. i s úrokem spravedlivým splniti a zaplatiti úplně a vcele penězi
648 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. bychom toho neučinili oc. — Ležení v Novém Plzni nebo v Tachově. — Léta od naroz. syna b. tisíc čtyřsta padesátého, den sv. Jiřie, muč. bož. 70. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1450, 16. listop. — Č. 76. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix, i vešken konvent kláštera Chotěšovského, jistci i rukojmie trhu vdole psa- ného, vyznáváme, — že sme prodali trhem pravým — osm kop gr. platu ročnieho, peněžitého a věčného uroz. panošem Janovi Bozděchovi a Olbramovi bratřím z Ka- menice, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, ve vsi ve Kče- nicech na těchto lidech vdole psaných, tak aby věřitelé naši nadepsaní ty úroky roz- dielně brali na lidech vdole psaných, totiž: na Kučerovi padesát gr. bez dvú, — na Čadkovi čtrmezcietma gr., — na Janovi Zajiečkovi dvanácet gr., — na Hyncíkovi jednu kopu gr. — na Vávrovi padesát gr. bez dvú, — na Michalovi padesát gr. bez dvú, a tak každého léta [na sv. Jiří a tolikéž na sv. Havel] oni i jich budúcie platiti budú jmieti. A to sme prodali i sstupili s plným panstvím, tu sobě na těch kmetiech i dvořiech nic nepozuostavujíce, ani svým budúciem, tak jakož jsme sami drželi, kromě nápravníka a mlýniště a lesuov. Ale svrchupsaní lidé budú moci pásti v těch lesiech, kromě mlazuov. A to jsme prodali za osmdesát kop gr. dob. střieb. rázu praž. nám již úplně penězi hotovými zaplacených. A oni lidi naše aby platili každý rok z úrokuov a z platuov našich, kteréž jsú nám byli povinni obecně platiti a vydávati, — a to s takovúto výmluvú, že kdyžby kolivěk budúcie pán a král v této České zemi byl, a my nadepsaní jistci mohli věřitelóm svým tu ves Kčenice ve dcky zemské vložiti podlé obyčeje a práva této zemi České, tehdy hned, kdyžby nám vě- řitelé naši nadepsaní dali věděti z úst, listem anebo poslem, hned prvnie suché dni nebo druhé anebo konečně třetie suché dni, jmáme i slibujem věřitelóm svým nade- psaným to zbožie nadepsané zpraviti, očistiti a vysvoboditi, tak jakož Česká země za právo jmá. Také jest toto znamenitě vymluveno, jestližeby věřitelé naši nadepsaní nechtěli toho zbožie do budúcieho pána v drženie býti a nám dali rok napřed vě- děti, tehdy ihned potom roce jmáme i slibujem věřitelóm našim nadepsaným těch osmdesát kop gr. rázu nadepsaného splniti a zaplatiti úplně a v cele penězi hoto- vými beze všeho dalšieho prodlenie. Toto jest také znamenitě vymluveno, jestližeby svrchupsaní věřitelé naši z božieho dopuštěnie od svrchupsaného zbožie i od těch lidí ve vsi ve Kčenicech byli odtištěni kterým právem, duchovním nebo světským, anebo královú mocí, anebo jestližeby jim páni a zemené České zemi na to sáhli právem nebo mocí, tehdy my svrchupsaní jistci i rukojmie slibujem věřitelóm našim nadepsaným na jiném zbožie na tak dobrém a jistém ukázati a převésti — anebo nade- psaných osmdesát kop gr. i s úrokem spravedlivým splniti a zaplatiti úplně a vcele penězi
Strana 649
Z let 1450 a 1452. 649 hotovými, ač jestliže bychom jim těch lidí i toho zbožie nadepsaného v tom času nemohli osvoboditi. Pakli bychom toho všeho neučinili oc. Ležení v Novém Plzni neb v jiném městě kraje Plzeňského. — Pečeti kromě proboštovy a konventské uroz. pánuov, p. Burjana z Gutšteina seděním na Netčtinách, p. Jana mlazšieho z Gut- šteina seděním na Bubně, a uroz. panoší Jana Cehnici z Říčan seděním v Stodu, Jana Kuli z Hrádku, toho času vladař[e] kláštera Chotěšovského, Nevlasa z Dú- pova, Jindřicha z Zahořan a Václava řečeného Želézko z Srb. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého léta, ten pondělí před sv. Elžbětú vdovú. 71. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — Na Hradě Pražském. 1452, 4. února. — Č. 77. Já Čeněk z Klinšteina, v ty časy purkrabie Hradu Pražského známo činím oc —, že přišed před mě Daněk, měštěnín Nového Města Pražského, pravil jest, že by Anna, žena jeho, právo nějaké měla v Předniem Ovenci k tomu statku, kterýž Václav Oborník drží, a žádal jest na mně, abych jej k tomu držal, aby jie o to práv byl. A já jsem to učinil a položil sem jim rok o to na tom zboží tu v Ovenci. A když ten den toho roku položenie přišel, jel sem k tomu také tam a súd sem osadil, chtě, aby sě stranám spravedlivé stalo. Tu jest Václav Oborník k tomu stál a chtě jie práv býti, a ona jest k tomu času nestála. Než když sem zase jel, ano nešpory zvonie, potkal sem ji na cestě. A potom opět týž Daněk žádal jest na mně, abych jim o to druhý rok položil, a když sem jim položil, stály jsú obě straně přede mnú; a já jsem tu Daňka otázal, chtie-li na té obci z Ovencě mocně přestati; a on jest pravil, že chtie. A já jsem jim kázal z úřadu svého, aby obě straně na tu obec uručili; i uručil jest Václav Oborník pode stem kop gr.; a Daněk s Annú, ženú svú, neměli jsú kým za to dosti uručiti, než pravili, že chtie na roce státi a tu uručiti, když bych jim toho den jmenoval. I položil sem jim toho opět rok konečný oběma stranoma pod tú pří ztracenie na Hradě Pražském před sebú. I stál jest opět Václav Oborník na ten čas, ale Daněk ani Anna žena jeho nestáli jsú, aniž sem jich tehdáž viděl. A tu hned lidé tuto dole jmenovaní: Jan Pečeně rychtář, Jan Hánek, Duchek, Mikeš Kauba, Jíra Volek, Duchek Práče, Vaněk a Klimeš všichni z Přednieho Ovencě, Jan z Pořiečie z Peškova domu, někdy rychtář z Ovencě, měštěnín Nového Města Pražského, Matěj z Újezda na Malé Straně a Jakeš z Prahy někdy také z Ovencě, vyznali jsú ústně a dobrovolně všichni jednostajně přede mnú i před radú mně přidanú tak: že když byla ovdověla paní Bonuše po Jírovi, muži svém, odtudž z Ovencě, a tu seděla na své vdovské stolici, a v tom vdala Annu, dceru svú, do Prahy za Daňka na Nové Město, a poně jmenovala jemu vydati padesáte kop gr.; a potom když čas přišel k plnění těch peněz, neměvši jich, i učinila s ním přá- telskú úmluvu a konečnú smlúvu, tak že jemu dala a postúpila polovici dědin v Ovenci Archiv Český VII. 82
Z let 1450 a 1452. 649 hotovými, ač jestliže bychom jim těch lidí i toho zbožie nadepsaného v tom času nemohli osvoboditi. Pakli bychom toho všeho neučinili oc. Ležení v Novém Plzni neb v jiném městě kraje Plzeňského. — Pečeti kromě proboštovy a konventské uroz. pánuov, p. Burjana z Gutšteina seděním na Netčtinách, p. Jana mlazšieho z Gut- šteina seděním na Bubně, a uroz. panoší Jana Cehnici z Říčan seděním v Stodu, Jana Kuli z Hrádku, toho času vladař[e] kláštera Chotěšovského, Nevlasa z Dú- pova, Jindřicha z Zahořan a Václava řečeného Želézko z Srb. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého léta, ten pondělí před sv. Elžbětú vdovú. 71. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — Na Hradě Pražském. 1452, 4. února. — Č. 77. Já Čeněk z Klinšteina, v ty časy purkrabie Hradu Pražského známo činím oc —, že přišed před mě Daněk, měštěnín Nového Města Pražského, pravil jest, že by Anna, žena jeho, právo nějaké měla v Předniem Ovenci k tomu statku, kterýž Václav Oborník drží, a žádal jest na mně, abych jej k tomu držal, aby jie o to práv byl. A já jsem to učinil a položil sem jim rok o to na tom zboží tu v Ovenci. A když ten den toho roku položenie přišel, jel sem k tomu také tam a súd sem osadil, chtě, aby sě stranám spravedlivé stalo. Tu jest Václav Oborník k tomu stál a chtě jie práv býti, a ona jest k tomu času nestála. Než když sem zase jel, ano nešpory zvonie, potkal sem ji na cestě. A potom opět týž Daněk žádal jest na mně, abych jim o to druhý rok položil, a když sem jim položil, stály jsú obě straně přede mnú; a já jsem tu Daňka otázal, chtie-li na té obci z Ovencě mocně přestati; a on jest pravil, že chtie. A já jsem jim kázal z úřadu svého, aby obě straně na tu obec uručili; i uručil jest Václav Oborník pode stem kop gr.; a Daněk s Annú, ženú svú, neměli jsú kým za to dosti uručiti, než pravili, že chtie na roce státi a tu uručiti, když bych jim toho den jmenoval. I položil sem jim toho opět rok konečný oběma stranoma pod tú pří ztracenie na Hradě Pražském před sebú. I stál jest opět Václav Oborník na ten čas, ale Daněk ani Anna žena jeho nestáli jsú, aniž sem jich tehdáž viděl. A tu hned lidé tuto dole jmenovaní: Jan Pečeně rychtář, Jan Hánek, Duchek, Mikeš Kauba, Jíra Volek, Duchek Práče, Vaněk a Klimeš všichni z Přednieho Ovencě, Jan z Pořiečie z Peškova domu, někdy rychtář z Ovencě, měštěnín Nového Města Pražského, Matěj z Újezda na Malé Straně a Jakeš z Prahy někdy také z Ovencě, vyznali jsú ústně a dobrovolně všichni jednostajně přede mnú i před radú mně přidanú tak: že když byla ovdověla paní Bonuše po Jírovi, muži svém, odtudž z Ovencě, a tu seděla na své vdovské stolici, a v tom vdala Annu, dceru svú, do Prahy za Daňka na Nové Město, a poně jmenovala jemu vydati padesáte kop gr.; a potom když čas přišel k plnění těch peněz, neměvši jich, i učinila s ním přá- telskú úmluvu a konečnú smlúvu, tak že jemu dala a postúpila polovici dědin v Ovenci Archiv Český VII. 82
Strana 650
650 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i všeho statku, což jest měla. A on to od nie dobrovolně přijal. A na to obě straně daly jsú památné po dvú groší. A tu řekl, že má s Annú, svú ženú, za své dosti, a také aby paní Bonuše mohla s svú polovicí učiniti mocně, jakž by sě jie zdálo a líbilo, a řekli jie na tom věčně nepřekážeti. A potom odbytí Anny, dcery své, když sě jest paní Bonuše vdala za Václava nynie Oborníka, tehdy jest Václav již jmenovaný sobě i svým dědicóm kúpil trhem tu polovici toho všeho od Daňka a od Anny, ženy jeho, bez puol kopy za padesáte kop gr. na roky umluvené. A na ty roky jim všechny penieze vyplnil a zaplatil. A když bylo na roku posledních peněz do- placovánie, tu jest Daněk s Annú, svú ženú, vzemše penieze i odřekli jsú sě toho všeho statku a nápadu, a jemu to vzdali i jeho budúcím. A na to jsú opět daly obě straně súseduom památného po groši. A v tom také paní Bonuše druhú polovici svú vzdala jest mocně Václavovi, muži svému. A na to dal Václav památné dva groše. A že jsú při tom bývali, když jsú sě ty všecky věci v pravdě dály v uobci zjevně před rychtářem a před konšely v Předniem Ovenci. — Pečet Čeňka z Klin- šteina, slovut. panoší Diviše z Zejzieře [Zeyzierze orig.], Vikéře z Lazec a Ottíka z Boršic, rady mně přidané. — Dán na Hradě Pražském léta od naroz. syna b tisícieho čtyřistého padesátého druhého, ten pátek po Hrompnciech Matky Božie. 72. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1452, 3. března. — Č. 78. My kněz Václav, z b. milosti probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme, — že při- šedše před nás rychtář a konšelé i všecka obec naše věrná města Dobřanského, své veliké záhuby na statciech, na domích i na jiných věcech před námi vykládajíc a nás s pokorú jednostajnú snažně prosiece i srdečně na nás žádajíce, abychom vzhlédnúce na jich záhubu přielišnú, v kterúž jsú upadli, i učinili s nimi svú milost a lásku, aby mohli tu osiesti, a tu se živiti, a tiem snáze naše poplatky nám platiti. Ježto my kněz Václav probošt i vešken konvent kláštera svrchupsaného opatřivše a očice jich přepřielišnú záhubu viděvše, učinili jsme s svrchupsanými rychtářem a kon- šely i se vší obcí městečka Dobřanského milost a lásku, aby mohli se v své záhubě pozdvihnúti a sě lépe opraviti. A odpustili jsme a složili i umenšili jim berně oby- čejné, i mocí listu tohoto umenšujem, od sebe i od našich budúciech odpušťujem, složujem a umenšujem předpsaným rychtáři i konšelóm i vší obci města Dobřan- ského, aby nám proboštovi a konventu kláštera Chotěšovského i našim budúciem anebo komuž bychom my odkázali, předepsaní rychtář, konšelé i všecka obec mě- stečka Dobřanského platili a vydávali berně třidceti kop gr. toliko každého léta, počnúc na sv. Havla nynie najprv příštieho od dánie listu tohoto, — a toť tak
650 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i všeho statku, což jest měla. A on to od nie dobrovolně přijal. A na to obě straně daly jsú památné po dvú groší. A tu řekl, že má s Annú, svú ženú, za své dosti, a také aby paní Bonuše mohla s svú polovicí učiniti mocně, jakž by sě jie zdálo a líbilo, a řekli jie na tom věčně nepřekážeti. A potom odbytí Anny, dcery své, když sě jest paní Bonuše vdala za Václava nynie Oborníka, tehdy jest Václav již jmenovaný sobě i svým dědicóm kúpil trhem tu polovici toho všeho od Daňka a od Anny, ženy jeho, bez puol kopy za padesáte kop gr. na roky umluvené. A na ty roky jim všechny penieze vyplnil a zaplatil. A když bylo na roku posledních peněz do- placovánie, tu jest Daněk s Annú, svú ženú, vzemše penieze i odřekli jsú sě toho všeho statku a nápadu, a jemu to vzdali i jeho budúcím. A na to jsú opět daly obě straně súseduom památného po groši. A v tom také paní Bonuše druhú polovici svú vzdala jest mocně Václavovi, muži svému. A na to dal Václav památné dva groše. A že jsú při tom bývali, když jsú sě ty všecky věci v pravdě dály v uobci zjevně před rychtářem a před konšely v Předniem Ovenci. — Pečet Čeňka z Klin- šteina, slovut. panoší Diviše z Zejzieře [Zeyzierze orig.], Vikéře z Lazec a Ottíka z Boršic, rady mně přidané. — Dán na Hradě Pražském léta od naroz. syna b tisícieho čtyřistého padesátého druhého, ten pátek po Hrompnciech Matky Božie. 72. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1452, 3. března. — Č. 78. My kněz Václav, z b. milosti probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme, — že při- šedše před nás rychtář a konšelé i všecka obec naše věrná města Dobřanského, své veliké záhuby na statciech, na domích i na jiných věcech před námi vykládajíc a nás s pokorú jednostajnú snažně prosiece i srdečně na nás žádajíce, abychom vzhlédnúce na jich záhubu přielišnú, v kterúž jsú upadli, i učinili s nimi svú milost a lásku, aby mohli tu osiesti, a tu se živiti, a tiem snáze naše poplatky nám platiti. Ježto my kněz Václav probošt i vešken konvent kláštera svrchupsaného opatřivše a očice jich přepřielišnú záhubu viděvše, učinili jsme s svrchupsanými rychtářem a kon- šely i se vší obcí městečka Dobřanského milost a lásku, aby mohli se v své záhubě pozdvihnúti a sě lépe opraviti. A odpustili jsme a složili i umenšili jim berně oby- čejné, i mocí listu tohoto umenšujem, od sebe i od našich budúciech odpušťujem, složujem a umenšujem předpsaným rychtáři i konšelóm i vší obci města Dobřan- ského, aby nám proboštovi a konventu kláštera Chotěšovského i našim budúciem anebo komuž bychom my odkázali, předepsaní rychtář, konšelé i všecka obec mě- stečka Dobřanského platili a vydávali berně třidceti kop gr. toliko každého léta, počnúc na sv. Havla nynie najprv příštieho od dánie listu tohoto, — a toť tak
Strana 651
Z roku 1452. 651 dlúho platili až do pána a krále budúcieho. — Pečeti kromě proboštovy a kon- ventské uroz. pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera nadepsaného, Jana Cehnici z Říčan seděním v Stodě, Jindřicha z Zahořan, Velka z Hradce a Jana Hlušce z Horšova. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého dru- hého, ten pátek před Přenešením sv. Václava, dědice českého. 73. Kl. Plaský. — B. m. 1452, 6. března. — Č. 79. Já Jan Saska z Sádku vyznávám oc: tak jakož dobré paměti děd mój Jan z Sádku, potom otec mój nebožtík Jan též z Sádku, a já nejposléze jakožto dědic, jměli jsme od slavné paměti césaře Sigmunda, ježto tu chvíli králem byl, list pod JMti pečetí na poplužie v Lomanech s dvorem, s platem, s robotami oc, — ve stu kopách gr. dobrých, střéb. rázu praž. zapsáno, — že ten list teď svrchudotčený, právo své, prodal sem za hotové penieze mně — zaplacené uroz. panošem Jindři- chovi a Rackovi bratřím z Mrtníka, i jich dědicóm a budúcím s mú dobrú a při- znanú volí. Jimž nadepsaným Jindřichovi a Rackovi bratřím — toho poplužie, dvoru s platem oc postúpil sem, — nic sobě tu ani svým budúcím nepozuostavuje. — Pečeti kromě Janovy ze Sádku uroz. pánuov, p. Burjana z Gutšteina, toho času hajtmana kraje Plzeňského, p. Jana mlazšieho z Gutšteina seděním na Bubně, a uroz. panoší Markvarta z Úlic, Štefana z Talmberka, Jana Lezského z Lozy, Petra z Přešova a Jana z Kokořova. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícého čtyřistého padesá- tého a druhého, ten pondělí před sv. Rehořem papežem. 74. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1452, 22. dub. — Č. 80. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — jistci dluhu vdolepsaného, a my Jindřich z Zahořan, Jan z Chlumčan, Jan Hlušec z Horšova, Václav z Srb řečený Želézko a Jan z Jindřichovic seděním v Hradci, rukojmie jich s nimi a za ně, vy- znáváme oc, že jsme dlužni — padesát kop gr. dobrých střieb. obecně v České zemi berných, anebo dobré zlaté rýnské nebo uherské, jakžby toho času platily, s úrokem spravedlivým opatrnému Velkovi ze Zbuocha, panie Dorotě, manželce jeho, i dětem jich, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. Kteréžto penieze již psané i s úrokem spravedlivým jmáme i slibujem — splniti našim věřícím nadepsaným — na svatého Havla, ježto od dánie toho listu najprv přijíti má, a dvě neděli potom. Pakli bychom toho neučinili oc —. Ležení v Novém Plzni anebo v Týně Horšovském. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého druhého, tu sobotu před sv. Jiřím. 82*
Z roku 1452. 651 dlúho platili až do pána a krále budúcieho. — Pečeti kromě proboštovy a kon- ventské uroz. pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera nadepsaného, Jana Cehnici z Říčan seděním v Stodě, Jindřicha z Zahořan, Velka z Hradce a Jana Hlušce z Horšova. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého dru- hého, ten pátek před Přenešením sv. Václava, dědice českého. 73. Kl. Plaský. — B. m. 1452, 6. března. — Č. 79. Já Jan Saska z Sádku vyznávám oc: tak jakož dobré paměti děd mój Jan z Sádku, potom otec mój nebožtík Jan též z Sádku, a já nejposléze jakožto dědic, jměli jsme od slavné paměti césaře Sigmunda, ježto tu chvíli králem byl, list pod JMti pečetí na poplužie v Lomanech s dvorem, s platem, s robotami oc, — ve stu kopách gr. dobrých, střéb. rázu praž. zapsáno, — že ten list teď svrchudotčený, právo své, prodal sem za hotové penieze mně — zaplacené uroz. panošem Jindři- chovi a Rackovi bratřím z Mrtníka, i jich dědicóm a budúcím s mú dobrú a při- znanú volí. Jimž nadepsaným Jindřichovi a Rackovi bratřím — toho poplužie, dvoru s platem oc postúpil sem, — nic sobě tu ani svým budúcím nepozuostavuje. — Pečeti kromě Janovy ze Sádku uroz. pánuov, p. Burjana z Gutšteina, toho času hajtmana kraje Plzeňského, p. Jana mlazšieho z Gutšteina seděním na Bubně, a uroz. panoší Markvarta z Úlic, Štefana z Talmberka, Jana Lezského z Lozy, Petra z Přešova a Jana z Kokořova. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícého čtyřistého padesá- tého a druhého, ten pondělí před sv. Rehořem papežem. 74. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1452, 22. dub. — Č. 80. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — jistci dluhu vdolepsaného, a my Jindřich z Zahořan, Jan z Chlumčan, Jan Hlušec z Horšova, Václav z Srb řečený Želézko a Jan z Jindřichovic seděním v Hradci, rukojmie jich s nimi a za ně, vy- znáváme oc, že jsme dlužni — padesát kop gr. dobrých střieb. obecně v České zemi berných, anebo dobré zlaté rýnské nebo uherské, jakžby toho času platily, s úrokem spravedlivým opatrnému Velkovi ze Zbuocha, panie Dorotě, manželce jeho, i dětem jich, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. Kteréžto penieze již psané i s úrokem spravedlivým jmáme i slibujem — splniti našim věřícím nadepsaným — na svatého Havla, ježto od dánie toho listu najprv přijíti má, a dvě neděli potom. Pakli bychom toho neučinili oc —. Ležení v Novém Plzni anebo v Týně Horšovském. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého druhého, tu sobotu před sv. Jiřím. 82*
Strana 652
652 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. 75. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1452, 28. pros. — Č. 81. Já Václav Sekáč z Újezdce vyznávám oc, že jakož sem i s bratrem svým Janem z Újezdce, dobré paměti, listy jměl a jmám na ctihod. kněze, kněze Václava probošta i na vešken konvent kláštera Chotěšovského, i ten list, kterýž svědčí shlehka [sic] na pět a čtyřidceti kop gr. aneb na šest a na čtyřidceti kop gr., jenž jest ztracen, v němž jsú rukojmie nebožtík Jan z Rúpova, Lvík z Řenec seděním v Dolejší Lukavici, Jindřich z Zahořan a Michálek z Měrklína, ten list i jiní listové všichni — jsú mně i bratru mému dotčenému v plně a docela na jistinách i na všechněch škodách a nákladiech splněni a docela zaplaceni, a znamenitě ten list s rukojměmi nadepsanými ve všem svém položenie, tak jakž svědčí, na něm nic nepozuostavuje, na jistině i na škodách jest mi úplně a docela zaplacen a splněn. Protož já nadepsaný Vaněk Sekáč neb jinak Václav jménem svým a všech svých budúcích —, odjímám listóm těm všichnu moc k napomínání kterakkoli a mořím je mocí listu tohoto věčně. — Pečeti kromě Václavovy Sekáčovy města Klatovského, pana Oldřicha z Janovic, Bohuchvala z Hrádku, Jana Měsiečka z Výškova, Jetřicha z Vrhavce, Bohuslava z Obitec a Jana Špičky z Draženova. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého padesátého druhého, ten čtvrtek, Mláďátek jenž slove. 76. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 23. dubna. — Č. 82. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme, že sme prodali — panie Marketě Rohanové a Prokopovi zlatníku, manželu jejiemu, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, šest kop gr. platu ročnieho, peněžitého, komornieho na našem na všem zbožie klášteřském, což nynie držíme a v budúciech časiech držeti budem, za šedesát kop gr. dobrých, střieb. obecně v České zemi berných, nám úplně zaplacených penězi hotovými; kterýžto plat nadepsaný — sli- bujem — vydávati z naší komory a klásti jim tu u Plzni anebo kdež by kolivék jinde bydlem byli v České zemi, kdež by nám oni rozkázali, počnúce na tento sv. Havel — a dvě neděli potom tři kopy gr., a na sv. Jiřie ihned v zápětí potom pří- štieho a dvě neděli potom opět tři kopy gr. rázu nadepsaného. A tak vždycky na každý rok. — Pakli bychom který úrok věřitelóm svým nadepsaným na roky svrchupsané nedali oc, — tehdy našim věřitelóm nadepsaným dáváme plnú moc i plné právo mocí listu tohoto naše lidi klášteřské i jich zbožie, kdež jeho dosáhnú, sami sebú, nebo s pomocí, kohož mohú požiti, stavovati, hindrovati, v městech, v městečkách, ve vsech, na poli, na cestách, v zemi i [z] země, právem nebo bez práva, a to tak dlúho,
652 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. 75. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1452, 28. pros. — Č. 81. Já Václav Sekáč z Újezdce vyznávám oc, že jakož sem i s bratrem svým Janem z Újezdce, dobré paměti, listy jměl a jmám na ctihod. kněze, kněze Václava probošta i na vešken konvent kláštera Chotěšovského, i ten list, kterýž svědčí shlehka [sic] na pět a čtyřidceti kop gr. aneb na šest a na čtyřidceti kop gr., jenž jest ztracen, v němž jsú rukojmie nebožtík Jan z Rúpova, Lvík z Řenec seděním v Dolejší Lukavici, Jindřich z Zahořan a Michálek z Měrklína, ten list i jiní listové všichni — jsú mně i bratru mému dotčenému v plně a docela na jistinách i na všechněch škodách a nákladiech splněni a docela zaplaceni, a znamenitě ten list s rukojměmi nadepsanými ve všem svém položenie, tak jakž svědčí, na něm nic nepozuostavuje, na jistině i na škodách jest mi úplně a docela zaplacen a splněn. Protož já nadepsaný Vaněk Sekáč neb jinak Václav jménem svým a všech svých budúcích —, odjímám listóm těm všichnu moc k napomínání kterakkoli a mořím je mocí listu tohoto věčně. — Pečeti kromě Václavovy Sekáčovy města Klatovského, pana Oldřicha z Janovic, Bohuchvala z Hrádku, Jana Měsiečka z Výškova, Jetřicha z Vrhavce, Bohuslava z Obitec a Jana Špičky z Draženova. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyřstého padesátého druhého, ten čtvrtek, Mláďátek jenž slove. 76. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 23. dubna. — Č. 82. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Vracka převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme, že sme prodali — panie Marketě Rohanové a Prokopovi zlatníku, manželu jejiemu, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, šest kop gr. platu ročnieho, peněžitého, komornieho na našem na všem zbožie klášteřském, což nynie držíme a v budúciech časiech držeti budem, za šedesát kop gr. dobrých, střieb. obecně v České zemi berných, nám úplně zaplacených penězi hotovými; kterýžto plat nadepsaný — sli- bujem — vydávati z naší komory a klásti jim tu u Plzni anebo kdež by kolivék jinde bydlem byli v České zemi, kdež by nám oni rozkázali, počnúce na tento sv. Havel — a dvě neděli potom tři kopy gr., a na sv. Jiřie ihned v zápětí potom pří- štieho a dvě neděli potom opět tři kopy gr. rázu nadepsaného. A tak vždycky na každý rok. — Pakli bychom který úrok věřitelóm svým nadepsaným na roky svrchupsané nedali oc, — tehdy našim věřitelóm nadepsaným dáváme plnú moc i plné právo mocí listu tohoto naše lidi klášteřské i jich zbožie, kdež jeho dosáhnú, sami sebú, nebo s pomocí, kohož mohú požiti, stavovati, hindrovati, v městech, v městečkách, ve vsech, na poli, na cestách, v zemi i [z] země, právem nebo bez práva, a to tak dlúho,
Strana 653
Z let 1452 a 1453. 653 doněvadž bychom našim věřitelóm nadepsaným úroky nadepsané komornie i se všemi škodami úplně a vcele nedali a nesplnili penězi hotovými, buďto jezdiec, tráviec, posly šelíc, na to nakládajíc, ty všecky škody mají naše býti, ale nic našich věřících nadepsaných. Takové však škody mají býti, ježto by je naši věřitelé právem, bez zmatku okázali. — A byl-li by tento list kterak porušen nebo pokažen na písmě, na pargameně, oblitím, molovými dierkami, na pečetech nebo písařovým ob- meškanie[m], to našim věřícím na ničemž nic nemá škodno býti, než slibujem jim tento list ve všech svrchupsaných věcech držeti a plniti, tak jakoby celý byl, a v ničemž nebyl porušen ani pokažen. — Pečeti kromě proboštovy a konventské kláštera Chotěšovského uroz. pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera nadepsaného, Nevlasa z Dúpova, Jindřicha z Zahořan a Velka z Hradce. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého třetieho, ten pondělí na sv. Jiří, slavného mučedl. bož. 77. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 11. června. — Č. 83. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že znamenavše pilnú potřebu a mnoho dobrého a užitečného kláštera našeho nadepsaného, prodali sme i sstúpili — Stodu, městečka našeho, s platy, s poplatky, s kmety, s dvory kmet- skými, s dědinami — s řekú, s potoky, atd. s mlýnem, s rybníkem, kterýž ležie nad Stodem, s nápravníky, a těch stupujem v témž právě, jakož sme sami drželi, i s tu se všie zvuolí — uroz. panoši Janovi Rausengrünerovi z Grünleza, panie Anežce, manželce jeho, i dětem jich i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. A to sme prodali za pól druhého tisíce zlatých rýnských dobrých, nám již úplně zlatými hotovými zaplacených. — A oni věřitelé naši nadepsaní poručili jsú nám ty jich lidi i to městečko Stod v uopravu a v uobranu naši klášteřskú se všemi jich právy a súdy, ať bychom my je miesto nich spravovali a súdili, i úroky s nich brali a z naší komory jim, věřitelóm našim, do jich přiebytku kladli tu u Plzni, anebo kdež by kolivěk jinde bydlem byli v desieti mílech vzdálí od města Nového Plzně, kamž by nám oni rozkázali, — každý rok póldruhého sta zlatých rýn- ských, dobrých, úroku spravedlivého, a ty rozdielně, sedmdesát a pět zlatých rýnských dobrých na sv. Havla — a na svatého Jiřie. — Toto jest zvláště a znamenitě umluveno, jestližeby věřitelé naši nadepsaní v budúciech časiech kterého syna svého oženili anebo kterú svú dceru vdali, anebo sobě které dědicstvie kúpili, a jim bylo peněz potřebie k jich dobrému a poctivému, anebo že by nás pán Buch v budúciech časiech penězi obmyslil, a oni nám dali rok napřed věděti, anebo my jim, jmáme i slibujem pode ctí a pod věrú věřitelóm našim nadepsaným hned po tom roce pět set zlatých rýnských
Z let 1452 a 1453. 653 doněvadž bychom našim věřitelóm nadepsaným úroky nadepsané komornie i se všemi škodami úplně a vcele nedali a nesplnili penězi hotovými, buďto jezdiec, tráviec, posly šelíc, na to nakládajíc, ty všecky škody mají naše býti, ale nic našich věřících nadepsaných. Takové však škody mají býti, ježto by je naši věřitelé právem, bez zmatku okázali. — A byl-li by tento list kterak porušen nebo pokažen na písmě, na pargameně, oblitím, molovými dierkami, na pečetech nebo písařovým ob- meškanie[m], to našim věřícím na ničemž nic nemá škodno býti, než slibujem jim tento list ve všech svrchupsaných věcech držeti a plniti, tak jakoby celý byl, a v ničemž nebyl porušen ani pokažen. — Pečeti kromě proboštovy a konventské kláštera Chotěšovského uroz. pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera nadepsaného, Nevlasa z Dúpova, Jindřicha z Zahořan a Velka z Hradce. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého třetieho, ten pondělí na sv. Jiří, slavného mučedl. bož. 77. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 11. června. — Č. 83. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že znamenavše pilnú potřebu a mnoho dobrého a užitečného kláštera našeho nadepsaného, prodali sme i sstúpili — Stodu, městečka našeho, s platy, s poplatky, s kmety, s dvory kmet- skými, s dědinami — s řekú, s potoky, atd. s mlýnem, s rybníkem, kterýž ležie nad Stodem, s nápravníky, a těch stupujem v témž právě, jakož sme sami drželi, i s tu se všie zvuolí — uroz. panoši Janovi Rausengrünerovi z Grünleza, panie Anežce, manželce jeho, i dětem jich i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí. A to sme prodali za pól druhého tisíce zlatých rýnských dobrých, nám již úplně zlatými hotovými zaplacených. — A oni věřitelé naši nadepsaní poručili jsú nám ty jich lidi i to městečko Stod v uopravu a v uobranu naši klášteřskú se všemi jich právy a súdy, ať bychom my je miesto nich spravovali a súdili, i úroky s nich brali a z naší komory jim, věřitelóm našim, do jich přiebytku kladli tu u Plzni, anebo kdež by kolivěk jinde bydlem byli v desieti mílech vzdálí od města Nového Plzně, kamž by nám oni rozkázali, — každý rok póldruhého sta zlatých rýn- ských, dobrých, úroku spravedlivého, a ty rozdielně, sedmdesát a pět zlatých rýnských dobrých na sv. Havla — a na svatého Jiřie. — Toto jest zvláště a znamenitě umluveno, jestližeby věřitelé naši nadepsaní v budúciech časiech kterého syna svého oženili anebo kterú svú dceru vdali, anebo sobě které dědicstvie kúpili, a jim bylo peněz potřebie k jich dobrému a poctivému, anebo že by nás pán Buch v budúciech časiech penězi obmyslil, a oni nám dali rok napřed věděti, anebo my jim, jmáme i slibujem pode ctí a pod věrú věřitelóm našim nadepsaným hned po tom roce pět set zlatých rýnských
Strana 654
654 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. dobrých i s úrokem spravedlivým dáti a splniti zlatými dobrými hotovými. A to tak přijde na tři roky podlé našeho obojieho svolenie, kdyžbychom sobě obojí tak dali rok napřed věděti. — A když bychom my nadepsaní jistci věřitelóm svým nade- psaným kterú summu zlatých rýnských dobrých i s úrokem spravedlivým na který rok splnili, tehdy jmáme jim tento list proměniti v táž slova na menšie summu zlatých na to zbožie nadepsané. — Pakli bychom toho všeho neučinili, — dáváme tiemto listem plnú moc i plné právo, aby tomu ke všemu našemu zbožie, movitém i ne- movitém [sic] — hleděli i k našim lidem úročním i k nám, a nás i naše lidi klášteřské, naše i jich zbožie, kdež jeho dosáhnú, sami sebú anebo s pomocí, kohož mohú požiti, stavovati, jim zajímati i bráti atd. [moc měli.] — A když bychom my nadepsaní jistci věřitelóm svým nadepsaným summu zlatých nadepsaných i se všemi úroky zadrželými tak splnili a zaplatili úplně a vcěle, tedy tento list dále nižádné moci nemá mieti. — Pečeti kromě Václavovy proboštovy a konventské též ctihodného kněze Václava, z b. mil. opata kláštera Teplského, a urozených pánuov i panoší pana Burjana z Gut- šteina seděním na Tachově, toho času správce kláštera nadepsaného, pana Jana z Šwamberga seděním na Rokycanech, pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera nadepsaného, Jana Cehnici z Říčan, Henricha z Uotova seděním v Čela- kovech, Nevlasa z Dúpova a Jindřicha z Zahořan. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a padesátého třetieho, ten pondělí před sv. Vítem, slavným mučedníkem božiem. 78. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 20. srpna. — Č. 84. My kněz Václav, z b. mil. probošt kláštera Chotěšovského, — vyznáváme oc, že sme prodali trhem pravým — deset kop gr. platu ročnieho, peněžitého a věč- ného ctihod. pannám, panně Anně převořiši, panně Anně subpřevořiši, panně Anně cantrici i všemu konventu nynějšiemu i budúciemu téhož zákona a kláštera nade- psaného ve vsi v Hořěkovicích na těchto lidech vdole psaných, totiž: Mikuláš Ba- lášek drží jeden lán a z toho platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie a čtyři kbelce ovsa anebo osm gr. za ten oves; Jan Šílenka drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie a čtyři kbelce ovsa anebo osm gr. za ten oves; Jan Bona drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie a čtyři kbelce ovsa anebo osm gr. za ten oves; Jan Novák drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie; Šimek drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiří; Martin, Tomcuov syn, drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie; Koras drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie; Matěj jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv.
654 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. dobrých i s úrokem spravedlivým dáti a splniti zlatými dobrými hotovými. A to tak přijde na tři roky podlé našeho obojieho svolenie, kdyžbychom sobě obojí tak dali rok napřed věděti. — A když bychom my nadepsaní jistci věřitelóm svým nade- psaným kterú summu zlatých rýnských dobrých i s úrokem spravedlivým na který rok splnili, tehdy jmáme jim tento list proměniti v táž slova na menšie summu zlatých na to zbožie nadepsané. — Pakli bychom toho všeho neučinili, — dáváme tiemto listem plnú moc i plné právo, aby tomu ke všemu našemu zbožie, movitém i ne- movitém [sic] — hleděli i k našim lidem úročním i k nám, a nás i naše lidi klášteřské, naše i jich zbožie, kdež jeho dosáhnú, sami sebú anebo s pomocí, kohož mohú požiti, stavovati, jim zajímati i bráti atd. [moc měli.] — A když bychom my nadepsaní jistci věřitelóm svým nadepsaným summu zlatých nadepsaných i se všemi úroky zadrželými tak splnili a zaplatili úplně a vcěle, tedy tento list dále nižádné moci nemá mieti. — Pečeti kromě Václavovy proboštovy a konventské též ctihodného kněze Václava, z b. mil. opata kláštera Teplského, a urozených pánuov i panoší pana Burjana z Gut- šteina seděním na Tachově, toho času správce kláštera nadepsaného, pana Jana z Šwamberga seděním na Rokycanech, pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera nadepsaného, Jana Cehnici z Říčan, Henricha z Uotova seděním v Čela- kovech, Nevlasa z Dúpova a Jindřicha z Zahořan. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a padesátého třetieho, ten pondělí před sv. Vítem, slavným mučedníkem božiem. 78. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 20. srpna. — Č. 84. My kněz Václav, z b. mil. probošt kláštera Chotěšovského, — vyznáváme oc, že sme prodali trhem pravým — deset kop gr. platu ročnieho, peněžitého a věč- ného ctihod. pannám, panně Anně převořiši, panně Anně subpřevořiši, panně Anně cantrici i všemu konventu nynějšiemu i budúciemu téhož zákona a kláštera nade- psaného ve vsi v Hořěkovicích na těchto lidech vdole psaných, totiž: Mikuláš Ba- lášek drží jeden lán a z toho platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie a čtyři kbelce ovsa anebo osm gr. za ten oves; Jan Šílenka drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie a čtyři kbelce ovsa anebo osm gr. za ten oves; Jan Bona drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie a čtyři kbelce ovsa anebo osm gr. za ten oves; Jan Novák drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie; Šimek drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiří; Martin, Tomcuov syn, drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie; Koras drží jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv. Jiřie; Matěj jeden lán a platí dva a puol kopy o sv. Havle a tolikéž na sv.
Strana 655
Z let 1453—1455. 655 Jiřie; Bláha, vdovin syn, drží puol lánu a platí o sv. Havle šestnácet gr. a tolikéž na sv. Jiřie; a Kovář drží puol lánu a platí o sv. Havle šestnádcet gr. a tolikéž na sv. Jiřie. A tak každého léta i na jich budúciech platiti budú jmieti. A to sme pro- dali — za sto kop gr. dobrých, střieb. nám již úplně penězi hotovými zaplacených. Pečeti kněze Václava, z b. mil. opata, otce našeho milostivého, kněze Sigmunda převora a kněze Petra subpřevora kláštera Teplského, a uroz. pánů a panoší, pana Jana mlazšieho z Gutšteina seděním na Bubně, pana Jana z Vrtby seděním na Pro- stiboři, pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera Chotěšovského, Jana Cehnici z Říčan a Henricha z Uotova seděním v Čelakovech. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého třetieho, ten pondělí před sv. Bartolomějem, sl. ap. b. 79. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 20. pros. — Č. 85. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — jistci dluhu vdole psaného, a my Jan Kule z Hrádku, toho času vladař kláštera nadepsaného, Jindřich z Zahořan a Velek z Hradce, rukojmie jich s nimi a za ně, vyznáváme oc, že jsme dlužni — padesát kop gr. dobrých střieb. obecně v České zemi berných anebo dobré zlaté rýnské nebo uheřské, jakž by toho času platily, uroz. panoši Henrichovi z Ottova i jeho budúcím, i tomu každému, kdo by tento list jměl s jich dobrú volí. V kteréžto svrchupsané summě peněz zastavili jsme ves pustú zbožie kláštera našeho Chotěšov- ského, zejména Jicharce, toho což jsme lidem z Lešiny najímali, a k tomu dva lány Hajnovská za pět let plných pořád zběhlých od tohoto sv. Havla, kterýž najprv při- jíti má, po dání a napsání listu tohoto. A potom kdyžby nám věřící naši nadepsaní dali rok napřed věděti anebo my jim, kdyžby nechtěli svrchupsané vsi držeti anebo nám se nezdálo, tehdy my jmáme jim padesát kop gr. v rok od napomenutí toho dne splniti a zaplatiti úplně a vcele. — Paklibychom toho neučinili oc — Ležení v Novém Plzni nebo ve Střiebře nebo v Týně Horšovském. — Léta od naroz. syna b. tisícieho, čtřstého a padesátého třetieho, ten čtvrtek před sv. Tomášem, slavným apošt. bož. 80. Kl. Zbraslavský. — B. m. 1455, 30. dubna. — Č. 86. Já Jan Krský z Nasetic vyznávám oc —, že jakož řádný mám zápis najjasn. kniežete a pána, p. Sigmunda, římského ciesaře oc —, jímžto JMt. pod visutým majestátem svým zapsal jest slovut. panoši Petrovi Předborovu z Radejšína ve třech stech kopách gr. vsi kláštera Zbraslavského, jmenovitě dvuoje Chuchly, dvuoje Črne-
Z let 1453—1455. 655 Jiřie; Bláha, vdovin syn, drží puol lánu a platí o sv. Havle šestnácet gr. a tolikéž na sv. Jiřie; a Kovář drží puol lánu a platí o sv. Havle šestnádcet gr. a tolikéž na sv. Jiřie. A tak každého léta i na jich budúciech platiti budú jmieti. A to sme pro- dali — za sto kop gr. dobrých, střieb. nám již úplně penězi hotovými zaplacených. Pečeti kněze Václava, z b. mil. opata, otce našeho milostivého, kněze Sigmunda převora a kněze Petra subpřevora kláštera Teplského, a uroz. pánů a panoší, pana Jana mlazšieho z Gutšteina seděním na Bubně, pana Jana z Vrtby seděním na Pro- stiboři, pana Jana Kuli z Hrádku, toho času vladaře kláštera Chotěšovského, Jana Cehnici z Říčan a Henricha z Uotova seděním v Čelakovech. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtřstého a padesátého třetieho, ten pondělí před sv. Bartolomějem, sl. ap. b. 79. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1453, 20. pros. — Č. 85. My kněz Václav, z b. mil. probošt, Anna převora, Anna subpřevora, Anna cantrix i vešken konvent kláštera Chotěšovského — jistci dluhu vdole psaného, a my Jan Kule z Hrádku, toho času vladař kláštera nadepsaného, Jindřich z Zahořan a Velek z Hradce, rukojmie jich s nimi a za ně, vyznáváme oc, že jsme dlužni — padesát kop gr. dobrých střieb. obecně v České zemi berných anebo dobré zlaté rýnské nebo uheřské, jakž by toho času platily, uroz. panoši Henrichovi z Ottova i jeho budúcím, i tomu každému, kdo by tento list jměl s jich dobrú volí. V kteréžto svrchupsané summě peněz zastavili jsme ves pustú zbožie kláštera našeho Chotěšov- ského, zejména Jicharce, toho což jsme lidem z Lešiny najímali, a k tomu dva lány Hajnovská za pět let plných pořád zběhlých od tohoto sv. Havla, kterýž najprv při- jíti má, po dání a napsání listu tohoto. A potom kdyžby nám věřící naši nadepsaní dali rok napřed věděti anebo my jim, kdyžby nechtěli svrchupsané vsi držeti anebo nám se nezdálo, tehdy my jmáme jim padesát kop gr. v rok od napomenutí toho dne splniti a zaplatiti úplně a vcele. — Paklibychom toho neučinili oc — Ležení v Novém Plzni nebo ve Střiebře nebo v Týně Horšovském. — Léta od naroz. syna b. tisícieho, čtřstého a padesátého třetieho, ten čtvrtek před sv. Tomášem, slavným apošt. bož. 80. Kl. Zbraslavský. — B. m. 1455, 30. dubna. — Č. 86. Já Jan Krský z Nasetic vyznávám oc —, že jakož řádný mám zápis najjasn. kniežete a pána, p. Sigmunda, římského ciesaře oc —, jímžto JMt. pod visutým majestátem svým zapsal jest slovut. panoši Petrovi Předborovu z Radejšína ve třech stech kopách gr. vsi kláštera Zbraslavského, jmenovitě dvuoje Chuchly, dvuoje Črne-
Strana 656
656 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. šice a Žabovřesky s poplužími, lukami, řekú, úroky oc —, jakož týž zápis všecko to v sobě drží, — kterýžto zápis i s vesnicemi a požitky v něm vypsanými já nade- psaný Jan Krský od již pověděného Petra Předbora s jeho dobrú plnú a svobodnú volí mám řádně; tak ku prosbě a žádosti ctihodného a bohobojných kněží, kněze Jana opata, kněze Jana klíčníka a všeho konventu dřiev pověděného kláštera Zbra- slavského skrze smlúvu přátel s mé i jich strany k tomu prošených s týmiž kněžími uhodiv a úmluvu s nimi jistú o ten zápis i o zbožie v něm zapsaná učiniv, jakož smlúvy té — list pod téhož opata i konventu a jiných dobrých lidí podle nich na svědomie visutými pečetmi mně vydaný všecko to v sobě ukazuje a zavierá, podle kteréžto smlúvy když mi kolivěk nebo mým budúcím, ktož po mně v držení toho budú, od týchž kněží neboli jich budúcích tři sta kop gr. dáno bude a zaplaceno, tak a podle toho listu úmluvnieho vypsánie, že mám — a též také moji budúcí mají i povinni budú, penieze ty od nich vezmúce, i úroky také s lidí svrchupsaných toho roku úplně a docela vyberúc, svrchujmenovaných čtyr vsí i s tiem se vším — zasě jim a klášteru svrchupsanému k dřěvniemu právu jich postúpiti, a ten list úmluvní mně od nich vydaný i také zápis ten s majestátem ciesařovým, jímžto vsi svrchu- psané i jiné věci Petrovi Předborovi zapsány jsú —, vydati a vrátiti. — Pečeti kromě Jana Krského též uroz. a stat. pánuov, pana Zbyňka Zajiece z Hazmburka, pana Čeňka z Klinšteina, purkhrabie Hradu Pražského, pana Vaňka z Valečova, pod- komořieho královstvie Českého, a pana Jana z Rabšteina. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého padesátého pátého, v středu po sv. Jiří. 81. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1456, 23. srpna. — Č. 87. Já Vaněk z Harasova řečený Pecha bydlem v Litoměřicích vyznávám oc: tak jakož jsú mi daly osvěcená a nábožná kněžna a panna, panna Elška, abatyšč kláštera sv. Jiřie na Hradě Pražském, s jinými pannami, a tak veškeren konvent již jmenovaného kláštera vinici jich, kteráž leží blíž u Litoměřic nade vsí nad Prným, jménem Jeptišku, abych ji dělal a požíval do mého života toliko a nic déle; kterúžto vinici dělati mám sám svým grošem dokládaje na všechny potřěby, a suduov k tomu dobývati mám bez nákladu a upomínanie panen svrchupsaných. A což by které léto za mého drženie pán Buoh vína nadělil na té vinici, z toho mám a slibuji často- psaným pannám a klášteru vydávati čtvrtý sud vína; a kdyžby to víno častopsaným pannám a klášteru vezli, k vozbě mám já čtvrtý groš dáti a panny tři diely vozby platiti mají vždycky každú vozbu od toho jich čtvrtého dielu oc vína, a to kolikrát by se to víno kdy které léto událo vézti. — A paklibych tu vinici zřězal a zkopal a v tom umřěl, tehda děti mé aneb přietelé moji po mně zuostalí sberúce víno
656 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. šice a Žabovřesky s poplužími, lukami, řekú, úroky oc —, jakož týž zápis všecko to v sobě drží, — kterýžto zápis i s vesnicemi a požitky v něm vypsanými já nade- psaný Jan Krský od již pověděného Petra Předbora s jeho dobrú plnú a svobodnú volí mám řádně; tak ku prosbě a žádosti ctihodného a bohobojných kněží, kněze Jana opata, kněze Jana klíčníka a všeho konventu dřiev pověděného kláštera Zbra- slavského skrze smlúvu přátel s mé i jich strany k tomu prošených s týmiž kněžími uhodiv a úmluvu s nimi jistú o ten zápis i o zbožie v něm zapsaná učiniv, jakož smlúvy té — list pod téhož opata i konventu a jiných dobrých lidí podle nich na svědomie visutými pečetmi mně vydaný všecko to v sobě ukazuje a zavierá, podle kteréžto smlúvy když mi kolivěk nebo mým budúcím, ktož po mně v držení toho budú, od týchž kněží neboli jich budúcích tři sta kop gr. dáno bude a zaplaceno, tak a podle toho listu úmluvnieho vypsánie, že mám — a též také moji budúcí mají i povinni budú, penieze ty od nich vezmúce, i úroky také s lidí svrchupsaných toho roku úplně a docela vyberúc, svrchujmenovaných čtyr vsí i s tiem se vším — zasě jim a klášteru svrchupsanému k dřěvniemu právu jich postúpiti, a ten list úmluvní mně od nich vydaný i také zápis ten s majestátem ciesařovým, jímžto vsi svrchu- psané i jiné věci Petrovi Předborovi zapsány jsú —, vydati a vrátiti. — Pečeti kromě Jana Krského též uroz. a stat. pánuov, pana Zbyňka Zajiece z Hazmburka, pana Čeňka z Klinšteina, purkhrabie Hradu Pražského, pana Vaňka z Valečova, pod- komořieho královstvie Českého, a pana Jana z Rabšteina. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého padesátého pátého, v středu po sv. Jiří. 81. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1456, 23. srpna. — Č. 87. Já Vaněk z Harasova řečený Pecha bydlem v Litoměřicích vyznávám oc: tak jakož jsú mi daly osvěcená a nábožná kněžna a panna, panna Elška, abatyšč kláštera sv. Jiřie na Hradě Pražském, s jinými pannami, a tak veškeren konvent již jmenovaného kláštera vinici jich, kteráž leží blíž u Litoměřic nade vsí nad Prným, jménem Jeptišku, abych ji dělal a požíval do mého života toliko a nic déle; kterúžto vinici dělati mám sám svým grošem dokládaje na všechny potřěby, a suduov k tomu dobývati mám bez nákladu a upomínanie panen svrchupsaných. A což by které léto za mého drženie pán Buoh vína nadělil na té vinici, z toho mám a slibuji často- psaným pannám a klášteru vydávati čtvrtý sud vína; a kdyžby to víno častopsaným pannám a klášteru vezli, k vozbě mám já čtvrtý groš dáti a panny tři diely vozby platiti mají vždycky každú vozbu od toho jich čtvrtého dielu oc vína, a to kolikrát by se to víno kdy které léto událo vézti. — A paklibych tu vinici zřězal a zkopal a v tom umřěl, tehda děti mé aneb přietelé moji po mně zuostalí sberúce víno
Strana 657
Z let 1456 a 1457. 657 a dadúce pannám jich čtvrtý diel vína, vinice postúpiti mají, jakož již psáno jest, beze všie odpornosti. — Pečeti kromě Vaňkovy Pechovy uroz. a slovut. pánóv a panoší pana Čeňka z Klinšteina, purkhrabí Hradu Pražského, pana Viléma z Konic a z Klu- čova seděním na Kamýku a Mikuláše z Kopist, sestřence [Vaňkova]. Léta od naroz. syna buožieho tisícieho čtyřstého padesátého šestého, ten pondělí přěd sv. Bartholomějem, apošt. buožiem. 82. Kl. Kladrubský. — B. m. 1457. — Č. 88. My kněz Jan, smil. b. opat, kněz Petr, probošt v Túškově na Mži, kněz Tóma, probošt v Přesticích, kněz Havel převor, kněz Rehoř, kněz Stach, kněz Tóma Teplský, kněz Petr Týnský i veškeren konvent kláštera Kladrubského — vyznáváme oc, že jsme prodali s povolením konventským i s radú jich — luh jménem na Višni, jenž leží mezi vsí Milevem a mezi lúkami Milevskejmi až do ouvaruov Zhořských, i s tú stráncí lesu, kterážto leží až do Prašivého rohu, také tu máme splaniti. A to jsme prodali za 14 kop gr. bez dvadcát grošóv peněz dobrých — úplně a vcele zaplacených, a to k věčnosti robotným lidem Machovi, Jírovi a Jakubovi bratřím ve Zhoři, lidem našim, i jich budúcím dědicóm. — Jenž jest dán a psán 1. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a padesátého sedmého, ten čtvrtek na den ... [nečitelno]. 83. Kl. Doksanský. — B. m. 1457, 27. května. — Č. 90. Já Jindřich Berka z Dubé seděním na Lipém, vyznávám oc, že já mnohá dobroděnie a skutkuov dobrých okázalost, kteréž předkové moji — k klášteru Do- xanskému činili jsú a jednali, znamenav a pováživ, sebe také věčně na tomto světě nebýti porozoměv, ale budúcieho bytu očekávaje, — učinil jsem a činím smlúvu a úmluvu s nábožným a poctivým knězem Děpoltem proboštem a vším konventem téhož kláštera Doxanského o zbožie Radúšov, městečko, a jiné vsi k témuž příslušné, o luhy, lesy, dědiny, takovýmto obyčejem, že já svrchupsaný Jindřich mám témuž proboštovi a neboližto konventu úroku, kterýž nynie jest a potom při čase dole dotčeném byl by placen a vybierán, a k tomu odúmrtí pravú polovici klásti a vy- dávati až do královy Ladislavovy, pána našeho milostivého, jsem do Čech příjezdy a při JMti bytu zde v Čechách až do dvú let. A po vyjití těch dvú let a toho času já svrchupsaný Jindřich Berka z Dubé a z Lipého toho úroka polovičného kla- denie a také odúmrtí přestati, a po přěstání takovém já a neboližto on probošt i konvent téhož kláštera svrchupsaného a náměstci jich, každá strana tak se má při tom mieti, že, mohli-li bychom dále pak o takové mezi sebú sami po sobě anebo po dobrých lidech uhoditi anebo kterakžkolivěk mezi sebú zjednati, miesto a konec Archív Český VII. 83
Z let 1456 a 1457. 657 a dadúce pannám jich čtvrtý diel vína, vinice postúpiti mají, jakož již psáno jest, beze všie odpornosti. — Pečeti kromě Vaňkovy Pechovy uroz. a slovut. pánóv a panoší pana Čeňka z Klinšteina, purkhrabí Hradu Pražského, pana Viléma z Konic a z Klu- čova seděním na Kamýku a Mikuláše z Kopist, sestřence [Vaňkova]. Léta od naroz. syna buožieho tisícieho čtyřstého padesátého šestého, ten pondělí přěd sv. Bartholomějem, apošt. buožiem. 82. Kl. Kladrubský. — B. m. 1457. — Č. 88. My kněz Jan, smil. b. opat, kněz Petr, probošt v Túškově na Mži, kněz Tóma, probošt v Přesticích, kněz Havel převor, kněz Rehoř, kněz Stach, kněz Tóma Teplský, kněz Petr Týnský i veškeren konvent kláštera Kladrubského — vyznáváme oc, že jsme prodali s povolením konventským i s radú jich — luh jménem na Višni, jenž leží mezi vsí Milevem a mezi lúkami Milevskejmi až do ouvaruov Zhořských, i s tú stráncí lesu, kterážto leží až do Prašivého rohu, také tu máme splaniti. A to jsme prodali za 14 kop gr. bez dvadcát grošóv peněz dobrých — úplně a vcele zaplacených, a to k věčnosti robotným lidem Machovi, Jírovi a Jakubovi bratřím ve Zhoři, lidem našim, i jich budúcím dědicóm. — Jenž jest dán a psán 1. od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého a padesátého sedmého, ten čtvrtek na den ... [nečitelno]. 83. Kl. Doksanský. — B. m. 1457, 27. května. — Č. 90. Já Jindřich Berka z Dubé seděním na Lipém, vyznávám oc, že já mnohá dobroděnie a skutkuov dobrých okázalost, kteréž předkové moji — k klášteru Do- xanskému činili jsú a jednali, znamenav a pováživ, sebe také věčně na tomto světě nebýti porozoměv, ale budúcieho bytu očekávaje, — učinil jsem a činím smlúvu a úmluvu s nábožným a poctivým knězem Děpoltem proboštem a vším konventem téhož kláštera Doxanského o zbožie Radúšov, městečko, a jiné vsi k témuž příslušné, o luhy, lesy, dědiny, takovýmto obyčejem, že já svrchupsaný Jindřich mám témuž proboštovi a neboližto konventu úroku, kterýž nynie jest a potom při čase dole dotčeném byl by placen a vybierán, a k tomu odúmrtí pravú polovici klásti a vy- dávati až do královy Ladislavovy, pána našeho milostivého, jsem do Čech příjezdy a při JMti bytu zde v Čechách až do dvú let. A po vyjití těch dvú let a toho času já svrchupsaný Jindřich Berka z Dubé a z Lipého toho úroka polovičného kla- denie a také odúmrtí přestati, a po přěstání takovém já a neboližto on probošt i konvent téhož kláštera svrchupsaného a náměstci jich, každá strana tak se má při tom mieti, že, mohli-li bychom dále pak o takové mezi sebú sami po sobě anebo po dobrých lidech uhoditi anebo kterakžkolivěk mezi sebú zjednati, miesto a konec Archív Český VII. 83
Strana 658
658 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. mieti, to buď tak mezi námi s uobú stranú listy opatřeno, jakž úmluva dálšie bude. Pakliby se toho nestalo, tehda opravu a svrchnie právo i s tiem příslušenstvím, kteréž na tom zboží již jmenovaném mám, nemá mi, dědicóm mým žádnú měrú zrušeno býti, ale vedle slibu jich proti nám listem jich zapsaném zachováno a zuo- stáno budúcně beze všěho zmatku. A toho zbožie svrchupsaného tak mám účasten jakož i prve býti, bez hyndrovánie až do podělenie dalšieho. Také lesu toho, kterýž k tomu zboží příleží a přísluší, já Jindřich Berka častojmenovaný, což by jim po- třěbie bylo, nemám hájiti aniž brániti, ale rači proti bránění jiných dobrotivý zá- stupce a obránce vedle jich mně poručenstvie býti bez otporu. A což sě robot tkne, ješto by k klášteru témuž již jmenovanému bylo, lidé z téhož již jmenovaného zbožie, kdyžby o to obesláni byli a jim k věděnie dáno bylo při času a k tomu potřebno při uprázdnění jich, ti činiti mají nic jinak, než což od staradávna činili a v ty ro- boty vysazeni jsú, avšak vždy možnost jich v tom vážiece bez přěsazenie. — Pečeti Jindřicha Berky z Dubé a uroz. pána, p. Alšě Berky z Dubé seděním tuhdiež, bratra mého milého, a slovut. panoší Jaroše Karasa ze Dvorce hofrychtéra a Protivce z Ro- chova. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého padesátého sedmého, ten pátek po Božím vstúpení. 84. Kl. Borovanský. — Na Krumlově. 1457, 30. května. — Č. 89. My Oldřich a Jan z Rosenberga vyznáváme oc: jakož někaká ruoznice byla jest mezi slovut. panošemi Petrem z Lindy s jedné a Oldřichem ze Dvorce s strany druhé o provedenie a ohledánie vody, a o tu při uručili jsú s obú stranú, každý pode stem kopami, a přišli o to na slovutné panoše, Petr z Lindy na Jaro- hněva z Úsušie, hevptmana Třeboňského, a Oldřich ze Dvorce na Oldřicha Drochovce z Pláně, purkrabí tehda na Velešíně; a k tomu nás prosili, abychme někoho z svých také k tomu přidali a vyslali k ohledání té vody, jestližeby svrchupsaní přietelé ač se smluviti nemohli, aby ten od nás vyslaný plnú toho moc měl, je o to roz- děliti, a což by ten náš vyslaný mezi nimi vypověděl, aby oboje strany na tom zuostaly pod základem svrchupsaným. A my k jich prosbě snažné vyslali sme od nás s naší plnú mocí slovut. panoši Jana Rúsa z Čenin. A když tu vodu svrchupsaní ohledali jsú, nás toho spravili, a my od nich těm běhóm porozuměvše, i vypověděli sme vedle jich zprávy a mocí listu tohoto vypoviedáme, aby svrchupsaný Oldřich ze Dvorce nadepsanému Petrovi z Lindy v jeho řece neb potoce, kterýž teče mimo [listina myemo] jeho Oldřichovy ze Dvorce lúky, i také v té vodě, kterýž se jest diel té vody protrhl skrze jeho lúku, v tom ve všem nepřekážel, ani lovil sačkem, ani vrše kladl ani sice nižádným obyčejem v tom překážěl. A také Petr z Lindy nemá Oldři- chovi ze Dvorce na tom ostrovci, kterýž ta voda protržená od lúky jeho oddělila,
658 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. mieti, to buď tak mezi námi s uobú stranú listy opatřeno, jakž úmluva dálšie bude. Pakliby se toho nestalo, tehda opravu a svrchnie právo i s tiem příslušenstvím, kteréž na tom zboží již jmenovaném mám, nemá mi, dědicóm mým žádnú měrú zrušeno býti, ale vedle slibu jich proti nám listem jich zapsaném zachováno a zuo- stáno budúcně beze všěho zmatku. A toho zbožie svrchupsaného tak mám účasten jakož i prve býti, bez hyndrovánie až do podělenie dalšieho. Také lesu toho, kterýž k tomu zboží příleží a přísluší, já Jindřich Berka častojmenovaný, což by jim po- třěbie bylo, nemám hájiti aniž brániti, ale rači proti bránění jiných dobrotivý zá- stupce a obránce vedle jich mně poručenstvie býti bez otporu. A což sě robot tkne, ješto by k klášteru témuž již jmenovanému bylo, lidé z téhož již jmenovaného zbožie, kdyžby o to obesláni byli a jim k věděnie dáno bylo při času a k tomu potřebno při uprázdnění jich, ti činiti mají nic jinak, než což od staradávna činili a v ty ro- boty vysazeni jsú, avšak vždy možnost jich v tom vážiece bez přěsazenie. — Pečeti Jindřicha Berky z Dubé a uroz. pána, p. Alšě Berky z Dubé seděním tuhdiež, bratra mého milého, a slovut. panoší Jaroše Karasa ze Dvorce hofrychtéra a Protivce z Ro- chova. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého padesátého sedmého, ten pátek po Božím vstúpení. 84. Kl. Borovanský. — Na Krumlově. 1457, 30. května. — Č. 89. My Oldřich a Jan z Rosenberga vyznáváme oc: jakož někaká ruoznice byla jest mezi slovut. panošemi Petrem z Lindy s jedné a Oldřichem ze Dvorce s strany druhé o provedenie a ohledánie vody, a o tu při uručili jsú s obú stranú, každý pode stem kopami, a přišli o to na slovutné panoše, Petr z Lindy na Jaro- hněva z Úsušie, hevptmana Třeboňského, a Oldřich ze Dvorce na Oldřicha Drochovce z Pláně, purkrabí tehda na Velešíně; a k tomu nás prosili, abychme někoho z svých také k tomu přidali a vyslali k ohledání té vody, jestližeby svrchupsaní přietelé ač se smluviti nemohli, aby ten od nás vyslaný plnú toho moc měl, je o to roz- děliti, a což by ten náš vyslaný mezi nimi vypověděl, aby oboje strany na tom zuostaly pod základem svrchupsaným. A my k jich prosbě snažné vyslali sme od nás s naší plnú mocí slovut. panoši Jana Rúsa z Čenin. A když tu vodu svrchupsaní ohledali jsú, nás toho spravili, a my od nich těm běhóm porozuměvše, i vypověděli sme vedle jich zprávy a mocí listu tohoto vypoviedáme, aby svrchupsaný Oldřich ze Dvorce nadepsanému Petrovi z Lindy v jeho řece neb potoce, kterýž teče mimo [listina myemo] jeho Oldřichovy ze Dvorce lúky, i také v té vodě, kterýž se jest diel té vody protrhl skrze jeho lúku, v tom ve všem nepřekážel, ani lovil sačkem, ani vrše kladl ani sice nižádným obyčejem v tom překážěl. A také Petr z Lindy nemá Oldři- chovi ze Dvorce na tom ostrovci, kterýž ta voda protržená od lúky jeho oddělila,
Strana 659
Z let 1457—1460. 659 překážěti, aby Oldřich svrchupsaný toho ostrovu požíval senem, otavú i pastvú, jakž mu se zdáti bude, bez překážky Petrovy z Lindy i jeho dědicóv a budúciech všeli- kteraké. A také jestližeby Oldřich ze Dvorce svrchupsaný tu pruotrž vodě té chtěl zahraditi a zadělati, to muož dobře učiniti, avšak bez škody Petrovy z Lindy, jeho dědicóv a budúciech. — Na Krublově léta od naroz. syna b. tisícého čtrstého pade- sátého sedmého, ten pondělí po sv. Urbanu. 85. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1458, 31. října. — Č. 91. My Václav řečený Mužík, měštěnín v Dobřanech, Uršula, manželka jeho, a Václav, syn jejich, vyznáváme oc, že jsme dlužni — deset kop gr., dobr., střieb., nábož. a poct. knězi Zigmundovi, faráři nynějšiemu ve vsi v Chotěšově, i všem jeho náměstkóm téhož kostela, i také kostelníkóm i všie obci a osadě k té faře pří- slušejícím, nynějším i budúcím; v kterýchžto desieti kopách gr. nadepsaných zasta- vili sme — lúku naši vlastní, kteráž leží pod vinicemi mezi lúkú mlynářovú, řečeného Záluha, z strany jedné, a mezi lúkú Ovsíkovú krajčieřovú z strany druhé, a to ta- kovú měrú a pod výmluvami těmito: že my svrchupsaní jistci neboli naši budúcí té lúky nadepsané sami máme požívati a držeti, jakž se nám zdáti a líbiti bude, do šest let od dánie listu tohoto pořád bez přietrži zběhlých. A z té lúky máme a bu- deme platiti jemu předepsanému knězi Zigmundovi nebo jeho náměstkóm anebo té fary kostelníkóm, i tudiež osadním fary té, jednu kopu gr. dobrých, střieb, na každé léto — A kdyžby minulo těch šest let, — tehdy mi nadepsaní jistci nebo naši budúcí, budeme-li chtieti tu lúku předepsanú zasě vyvaditi a mieti a držeti, máme jim věřícím nadepsaným puol léta napřed dáti věděti, a hned potom polúletí, dadúc jim deset kop gr. dob. střieb. anebo peněz drobných té chvíle obecně berných i s úrokem na ty penieze toho polúletie vzešlým, máme a budeme sě v tu lúku předepsanú mocně zasě uvázati beze všech nesnází a odporností. — Pečeti kromě Mužíkovy, rychtáře a konšelóv městečka Dobřanského, uroz. panoší Zdislava z Stropčic a Jindřicha Kytlice z Zahořan. — Léta od b. naroz. tisícieho čtyřstého padesátého osmého, ten úterý a u vigilijí hodu slav. Všech svatých. 86. Kl. Chotěšovský. — V Praze. 1460, 25. února, 1. a 23. března. — Č. 93.1) Vidimus z r. 1555. Léta od naroz. syna b. tisícého čtyřstého šedesátého stala se jest smlouva tu neděli po středopostí skrze uroz. pána, p. Jana z Kolovrat a z Bezdružic, a pana Beneše z Weitmile, purkrabí Karlštejnského, mezi uroz. a stat. rytířem panem Boři- vojem z Lochovic a z Okoře z jedné, a mezi ctihod. knězem Eliášem, farářem Litickým toho času, strany druhé, o desátky takováto, že nadepsaný pan Bořivoj má dávati 83*
Z let 1457—1460. 659 překážěti, aby Oldřich svrchupsaný toho ostrovu požíval senem, otavú i pastvú, jakž mu se zdáti bude, bez překážky Petrovy z Lindy i jeho dědicóv a budúciech všeli- kteraké. A také jestližeby Oldřich ze Dvorce svrchupsaný tu pruotrž vodě té chtěl zahraditi a zadělati, to muož dobře učiniti, avšak bez škody Petrovy z Lindy, jeho dědicóv a budúciech. — Na Krublově léta od naroz. syna b. tisícého čtrstého pade- sátého sedmého, ten pondělí po sv. Urbanu. 85. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1458, 31. října. — Č. 91. My Václav řečený Mužík, měštěnín v Dobřanech, Uršula, manželka jeho, a Václav, syn jejich, vyznáváme oc, že jsme dlužni — deset kop gr., dobr., střieb., nábož. a poct. knězi Zigmundovi, faráři nynějšiemu ve vsi v Chotěšově, i všem jeho náměstkóm téhož kostela, i také kostelníkóm i všie obci a osadě k té faře pří- slušejícím, nynějším i budúcím; v kterýchžto desieti kopách gr. nadepsaných zasta- vili sme — lúku naši vlastní, kteráž leží pod vinicemi mezi lúkú mlynářovú, řečeného Záluha, z strany jedné, a mezi lúkú Ovsíkovú krajčieřovú z strany druhé, a to ta- kovú měrú a pod výmluvami těmito: že my svrchupsaní jistci neboli naši budúcí té lúky nadepsané sami máme požívati a držeti, jakž se nám zdáti a líbiti bude, do šest let od dánie listu tohoto pořád bez přietrži zběhlých. A z té lúky máme a bu- deme platiti jemu předepsanému knězi Zigmundovi nebo jeho náměstkóm anebo té fary kostelníkóm, i tudiež osadním fary té, jednu kopu gr. dobrých, střieb, na každé léto — A kdyžby minulo těch šest let, — tehdy mi nadepsaní jistci nebo naši budúcí, budeme-li chtieti tu lúku předepsanú zasě vyvaditi a mieti a držeti, máme jim věřícím nadepsaným puol léta napřed dáti věděti, a hned potom polúletí, dadúc jim deset kop gr. dob. střieb. anebo peněz drobných té chvíle obecně berných i s úrokem na ty penieze toho polúletie vzešlým, máme a budeme sě v tu lúku předepsanú mocně zasě uvázati beze všech nesnází a odporností. — Pečeti kromě Mužíkovy, rychtáře a konšelóv městečka Dobřanského, uroz. panoší Zdislava z Stropčic a Jindřicha Kytlice z Zahořan. — Léta od b. naroz. tisícieho čtyřstého padesátého osmého, ten úterý a u vigilijí hodu slav. Všech svatých. 86. Kl. Chotěšovský. — V Praze. 1460, 25. února, 1. a 23. března. — Č. 93.1) Vidimus z r. 1555. Léta od naroz. syna b. tisícého čtyřstého šedesátého stala se jest smlouva tu neděli po středopostí skrze uroz. pána, p. Jana z Kolovrat a z Bezdružic, a pana Beneše z Weitmile, purkrabí Karlštejnského, mezi uroz. a stat. rytířem panem Boři- vojem z Lochovic a z Okoře z jedné, a mezi ctihod. knězem Eliášem, farářem Litickým toho času, strany druhé, o desátky takováto, že nadepsaný pan Bořivoj má dávati 83*
Strana 660
660 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. a na všeliký rok platiti desátky z těch popluží, kderéž k tomu dvoru panskému v Liticích příslušejí, to jest žita a ječmene, a vedle dobrotivé smlouvy nic jiného, žita a ječmene desátý mandel aneb desátú kopu, jakož od starodávna bylo, svrchu jmenovanému knězi Eliášovi i jeho náměstku, a to do let sirotčích vcele a úplně platiti bude. A kněz Eliáš opustil pšenici, hrách a oves také až do let sirotčích. A k tomu jest obojí strana svolila, pan Bořivoj i kněz Eliáš, a před námi sou sobě slíbili, aby to křesťansky sobě zdrželi, a to až do let sirotčích, obojí straně však práva a všelikderaké spravedlnosti bez pohoršení. — A to se jest dálo námi v Praze v světnici na KMsti dvoře léta a dne, jakož nahoře psáno stojí. My Jan Polák [z] Sulislavě, Jan z Hrádku, sedí u Verpižicích, Jan z Kle- novic seděním v Honcovicích, Chval z Rochlova a Hynek Záduba, vyznáváme oc. — že opatrný Zika dlažič, měštěnín z Dobřan, vyznal jest před námi, kderak jsa mlád mlátil jest z míry u faráře v Liticích a u panském dvoře v též vsi XII let za ctihod. Sulka, probošta Chotěšovského, a za poctivého kněze Kundráta, faráře Litického, a že jemu to jest dobře svědomo, že desátek plný dáván jest faráři Litickému žita, ječmene, pšenice, ovsa i hrachu, když se jest hrách dobře zrodil, z těch ze všech ze tří popluží, kteréž k tomu dvoru v Liticích přísluší, i také z čtvrtého, kteréž slulo Kašitovské, desátou kopu obilé nadepsanému faráři sou dávali a úplně platili. A když se jest hrách zle obrodil, tehda toliko dávali jeden kbelec hrachu sutého, a když se dobře obrodil, tehdy též vytejkali kopu desátou jako z obilé jiného. — Item Býček [Bicziek listina] z Robčic také před námi seznal, že byl v tom dvoře Li- tickém úředníkem za ctihod. kněze Hynka, probošta Chotěšovského, a potom za uroz. pána, p. Viléma Švihovkého, když jest to zbuoží Litické i s tím dvorem zapsané držel, že též desátek toho všeho svrchupsaného obilé plný dáván býval od kněze Hynka, probošta chotěšovského, knězi Kundrátovi, faráři Litickému, i také od pana Švihovského napřed jmenovanému faráři nebo jeho náměstku, poctiv. knězi Cicerovi, kderýžto od kněze Kundráta tu faru držel; a již jmenovitý vcele desátek sám sem osobně skrze prosbu kněze Kundrátovu i kněze Cicerovu vytýkal a na každé kopě desáté aneb na mandelu desátém křížek sem udělal, a za to mi napředpsaní kněží nohavice dávali. Item Kvěch z Dobřan také znal před námi, že jest byl pacholkem VIIII let u kněze Kundráta, faráře Litického, a že jest z těch popluží nadepsaných ze všech desátek vytknutý všeho již řečeného obilé k faráři vozil úplně. A to všichni tři berou k své cti i k víře, že jest to tak, jakož my jich se- znání toto známe, a že toho jinak není. A k tomu jich seznání prošeni jsouce my nadepsaní Jan Polák z Sulislavě, Jan z Hrádku, Jan z Klenovic, Chval z Rochlova a Hynek Záduba své — vlastní pečeti — přitiskujem k tomuto listu. Dán a psán na klášteře Chotěšovském léta tisícého čtyřstého šedesátého, o ten den na sv. Matěje apošt. buož. [25. února 1460].
660 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. a na všeliký rok platiti desátky z těch popluží, kderéž k tomu dvoru panskému v Liticích příslušejí, to jest žita a ječmene, a vedle dobrotivé smlouvy nic jiného, žita a ječmene desátý mandel aneb desátú kopu, jakož od starodávna bylo, svrchu jmenovanému knězi Eliášovi i jeho náměstku, a to do let sirotčích vcele a úplně platiti bude. A kněz Eliáš opustil pšenici, hrách a oves také až do let sirotčích. A k tomu jest obojí strana svolila, pan Bořivoj i kněz Eliáš, a před námi sou sobě slíbili, aby to křesťansky sobě zdrželi, a to až do let sirotčích, obojí straně však práva a všelikderaké spravedlnosti bez pohoršení. — A to se jest dálo námi v Praze v světnici na KMsti dvoře léta a dne, jakož nahoře psáno stojí. My Jan Polák [z] Sulislavě, Jan z Hrádku, sedí u Verpižicích, Jan z Kle- novic seděním v Honcovicích, Chval z Rochlova a Hynek Záduba, vyznáváme oc. — že opatrný Zika dlažič, měštěnín z Dobřan, vyznal jest před námi, kderak jsa mlád mlátil jest z míry u faráře v Liticích a u panském dvoře v též vsi XII let za ctihod. Sulka, probošta Chotěšovského, a za poctivého kněze Kundráta, faráře Litického, a že jemu to jest dobře svědomo, že desátek plný dáván jest faráři Litickému žita, ječmene, pšenice, ovsa i hrachu, když se jest hrách dobře zrodil, z těch ze všech ze tří popluží, kteréž k tomu dvoru v Liticích přísluší, i také z čtvrtého, kteréž slulo Kašitovské, desátou kopu obilé nadepsanému faráři sou dávali a úplně platili. A když se jest hrách zle obrodil, tehda toliko dávali jeden kbelec hrachu sutého, a když se dobře obrodil, tehdy též vytejkali kopu desátou jako z obilé jiného. — Item Býček [Bicziek listina] z Robčic také před námi seznal, že byl v tom dvoře Li- tickém úředníkem za ctihod. kněze Hynka, probošta Chotěšovského, a potom za uroz. pána, p. Viléma Švihovkého, když jest to zbuoží Litické i s tím dvorem zapsané držel, že též desátek toho všeho svrchupsaného obilé plný dáván býval od kněze Hynka, probošta chotěšovského, knězi Kundrátovi, faráři Litickému, i také od pana Švihovského napřed jmenovanému faráři nebo jeho náměstku, poctiv. knězi Cicerovi, kderýžto od kněze Kundráta tu faru držel; a již jmenovitý vcele desátek sám sem osobně skrze prosbu kněze Kundrátovu i kněze Cicerovu vytýkal a na každé kopě desáté aneb na mandelu desátém křížek sem udělal, a za to mi napředpsaní kněží nohavice dávali. Item Kvěch z Dobřan také znal před námi, že jest byl pacholkem VIIII let u kněze Kundráta, faráře Litického, a že jest z těch popluží nadepsaných ze všech desátek vytknutý všeho již řečeného obilé k faráři vozil úplně. A to všichni tři berou k své cti i k víře, že jest to tak, jakož my jich se- znání toto známe, a že toho jinak není. A k tomu jich seznání prošeni jsouce my nadepsaní Jan Polák z Sulislavě, Jan z Hrádku, Jan z Klenovic, Chval z Rochlova a Hynek Záduba své — vlastní pečeti — přitiskujem k tomuto listu. Dán a psán na klášteře Chotěšovském léta tisícého čtyřstého šedesátého, o ten den na sv. Matěje apošt. buož. [25. února 1460].
Strana 661
Z roku 1460. 661 Já Vilím z Rizinberga a Švihova vyznávám oc —, že když sem měl v zápisu Litické zbuoží — od krále Zikmunda, však s plným povolením kněze probošta klá- štera Chotěšovského i téhož konventu, i držal jsem ty lidi Litické vedle jich práv a svobod starodávných, tak jakž jich list svědčí a ukazuje. I byl sem popustil uroz. pánu, panu Děpoltovi z Rizinberka toho dvoru v Liticích i s těmi poplužími. Ten jest řády všecky kostelní zachovával a faráři Litickému plné desátky platil, a v tom sme my nepřekáželi. A naposledy byl najal tenž dvůr s poplužími Protivovi z Plzně, a též Protiva o ty desátky s farářem se smlouval. Neb sme my s podacím neměli nic činiti; neb kněz probošt to sobě pozůstavil a faráři Litickému všecka práva kostelní z těch popluží vymluvil. A když bylo jednoho času, sáhl sem, odjel i držel sem Litickým fulérnu. I sebravše lidé té vsi, přišli sou přede mě, se mnou mluvíce a prosíce, abych jim na té fulérně nepřekážel, a spravujíc mě, že ta fulérna jest v jich dědičných dě- dinách, a že ouroky z toho platí. I jsa já tak zpraven i od jiných dobrých lidí, že ta fulérně jest v jich vlastních dědičných dědinách, i pustil sem to mimo sebe a více sem jim v tom nepřekážel za svého držení. A také dále, by všichni lidé té vsi krčmy měli, více sem z nich krčemného nebral, než dvě kopě grošů a nic jiného. A tak jakž sem sám v držení byl té a v požívání, tak sem spustil dobré paměti nebožci panu Donicskému, položiv jemu dvé kur v jednom groši a krčmy v jednu kopu groší, tak jakož nahoře dotknuto jest. A též bych chtěl ústně seznati, když by toho jim potřebí bylo, ješto bych moh' při tom býti. — Dán a psán léta od nar. syna buož. tisícého čtyřstého šedesátého, první čtvrtek v půstě [1. března]. 1) Č. 92 jest kus listiny z nějaké knihy odlepené, z něhož jde na jevo jen tolik, že Protiva z Těšetin prodává tři kopy gr. platu panoši Pavlíkovi Žitinovi z Myslovic. — L. od nar. s. b. 1459. 87. Kl. Zbraslavský. — V Praze. 1460, 6. října. — Č. 94. My Jiří, z b. mil. král český oc, oznamujeme oc, že přistúpivše před nás věrní naši milí Václav a Oldřich bratřie z Valtieřova prosili sú nás, abychom naše povolenie jim dali k té výplatě zástavy tvrziště v Neumětelech s dvorem poplužním, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, haltéři, pastvinami i všemi příslušnostmi k tomu tvrzišti a dvoru příslušnými, k klášteru našemu Zbraslavskému příslušejície, kteréžto nábožní naši kněz Jan opat i vešken konvent téhož kláštera pro potřebu svú zastavili sú listem svým a zapsali Vaňkovi Mostcskému, ženě a dětem jeho, ve stu a ve čtyřidcieti kopách gr., peněz dobrých, střieb., jakož ten list šíře to svědčí a vykazuje, kterýžto zápis oni od Vaňka Mostcského kúpili a vyplatili sú. A my znamenavše jich služby věrné, jimiž nám slúžili sú a služie, — naše povolenie jim dali jsme a dáváme k té jich výplatě tvrziště v Neumětelech s dvorem k tomu pří-
Z roku 1460. 661 Já Vilím z Rizinberga a Švihova vyznávám oc —, že když sem měl v zápisu Litické zbuoží — od krále Zikmunda, však s plným povolením kněze probošta klá- štera Chotěšovského i téhož konventu, i držal jsem ty lidi Litické vedle jich práv a svobod starodávných, tak jakž jich list svědčí a ukazuje. I byl sem popustil uroz. pánu, panu Děpoltovi z Rizinberka toho dvoru v Liticích i s těmi poplužími. Ten jest řády všecky kostelní zachovával a faráři Litickému plné desátky platil, a v tom sme my nepřekáželi. A naposledy byl najal tenž dvůr s poplužími Protivovi z Plzně, a též Protiva o ty desátky s farářem se smlouval. Neb sme my s podacím neměli nic činiti; neb kněz probošt to sobě pozůstavil a faráři Litickému všecka práva kostelní z těch popluží vymluvil. A když bylo jednoho času, sáhl sem, odjel i držel sem Litickým fulérnu. I sebravše lidé té vsi, přišli sou přede mě, se mnou mluvíce a prosíce, abych jim na té fulérně nepřekážel, a spravujíc mě, že ta fulérna jest v jich dědičných dě- dinách, a že ouroky z toho platí. I jsa já tak zpraven i od jiných dobrých lidí, že ta fulérně jest v jich vlastních dědičných dědinách, i pustil sem to mimo sebe a více sem jim v tom nepřekážel za svého držení. A také dále, by všichni lidé té vsi krčmy měli, více sem z nich krčemného nebral, než dvě kopě grošů a nic jiného. A tak jakž sem sám v držení byl té a v požívání, tak sem spustil dobré paměti nebožci panu Donicskému, položiv jemu dvé kur v jednom groši a krčmy v jednu kopu groší, tak jakož nahoře dotknuto jest. A též bych chtěl ústně seznati, když by toho jim potřebí bylo, ješto bych moh' při tom býti. — Dán a psán léta od nar. syna buož. tisícého čtyřstého šedesátého, první čtvrtek v půstě [1. března]. 1) Č. 92 jest kus listiny z nějaké knihy odlepené, z něhož jde na jevo jen tolik, že Protiva z Těšetin prodává tři kopy gr. platu panoši Pavlíkovi Žitinovi z Myslovic. — L. od nar. s. b. 1459. 87. Kl. Zbraslavský. — V Praze. 1460, 6. října. — Č. 94. My Jiří, z b. mil. král český oc, oznamujeme oc, že přistúpivše před nás věrní naši milí Václav a Oldřich bratřie z Valtieřova prosili sú nás, abychom naše povolenie jim dali k té výplatě zástavy tvrziště v Neumětelech s dvorem poplužním, s dědinami, lukami, lesy, potoky, rybníky, haltéři, pastvinami i všemi příslušnostmi k tomu tvrzišti a dvoru příslušnými, k klášteru našemu Zbraslavskému příslušejície, kteréžto nábožní naši kněz Jan opat i vešken konvent téhož kláštera pro potřebu svú zastavili sú listem svým a zapsali Vaňkovi Mostcskému, ženě a dětem jeho, ve stu a ve čtyřidcieti kopách gr., peněz dobrých, střieb., jakož ten list šíře to svědčí a vykazuje, kterýžto zápis oni od Vaňka Mostcského kúpili a vyplatili sú. A my znamenavše jich služby věrné, jimiž nám slúžili sú a služie, — naše povolenie jim dali jsme a dáváme k té jich výplatě tvrziště v Neumětelech s dvorem k tomu pří-
Strana 662
662 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. slušným i se všemi toho tvrziště i dvoru příslušnostmi tak úplně, jakož od opata a konventu kláštera Zbraslavského zapsány a zastaveny sú, aby oni to jisté zbožie v té summě svrchupsané sto a čtyřidceti kopách gr. drželi, — nejsúc odtud splaco- váni od žádného jiného k držení zvláštniemu, než toliko od nás neb budúcích králuov českých anebo opata a konventu kláštera svrchupsaného, k našemu neb jich držení a žádného jiného. — Všecko právo listem opata a konventu Vaňkovi Mostcskému zapsané a zastavené mocí královskú na již řečené Václava a Oldřicha bratry z Val- tieřova přenášíme, poněvadž oni za to tu summu peněz sto a čtyřidceti kop gr. dali sú a dobrovolně od něho to kúpili. — A ktož tento list bude mieti s řečených Vác- lava nebo Oldřicha bratří nebo jednoho z nich dobrú volí, atd. — Dán v Praze v pondělí po sv. Františku, léta od naroz. b. syna tisícieho čtyřistého šestdesátého, královstvie našeho léta třetieho. — Ad relacionem d. Czenkonis de Clingstein, bur- gravii castri Pragensis. — Verso: Registrata. 88. Kl. Plaský. — B. m. 1462, 28. ledna. — Č. 95. Jan z Ilova seděním tudiež, vyznávám oc, že — prodal jsem — list a zápis, kterýž jmám od slavné paměti od krále Zigmunda, krále římského oc, jakožto na vsi Břiezie, na Újezd, na mlýn Dubský, na lúku, kteráž jest nad tiem mlýnem, kteráž příslušie k Plasóm, na krčmu v Ledcích, a také s užitky, jakožto otci mému i mně zapsány jsú, — uroz. panu Hroznotovi z Vrtba seděním tudiež, i tomu každému, ktož by tento nahořěpsaný zápis měl s jeho dobrú vuolí, tak aby toto mé prodánie a dobrú vuoli ode mne maje, nadepsaný pán nahořěpsaným zápisem měl též právo i k tomu zápisu i k těm ke všěm užitkóm, což ten zápis dále ukazuje a svědčí, jakožto sme my měli, totižto otec muoj a já. — Pečeti kromě Janovy z Ilova pana Hanušě z Kolovrat seděním na Krašově, a uroz. panoší Jana z Prostibuořě seděním na Podmoklech, Bouchvala z Hrádku seděním v Leštěnech, Rausa z Lipna seděním v Chrančovicích. — Dán a psán léta čtúcě od naroz. syna b. tisícieho čtrstého šě- desátého druhého, ten čtvrtek po světiem Pavlu na vieru obrácěnie. 89. Kl. Kladrubský. — B. m. 1463, 7. února. — Č. 96, vidimus z r. 1600, 3. února. My kněz Pavel, smil. b. opat, kněz Řehoř převor, kněz Tóma, probošt Pře- stický, kněz Havel, probošt v Túškově na Mži, kněz Tóma Teplský, kněz Petřík, kněz Prokop, farář Kladrubský, i vešken konvent kláštera Kladrubského známo či- níme oc, že jsme prodali luh náš u Višňový za jistú summu peněz nám úplně za- placen[ch] opatr. a robotnému muži Petrovi, nebožce Hrochovu zeti, jeho dětem i jich
662 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. slušným i se všemi toho tvrziště i dvoru příslušnostmi tak úplně, jakož od opata a konventu kláštera Zbraslavského zapsány a zastaveny sú, aby oni to jisté zbožie v té summě svrchupsané sto a čtyřidceti kopách gr. drželi, — nejsúc odtud splaco- váni od žádného jiného k držení zvláštniemu, než toliko od nás neb budúcích králuov českých anebo opata a konventu kláštera svrchupsaného, k našemu neb jich držení a žádného jiného. — Všecko právo listem opata a konventu Vaňkovi Mostcskému zapsané a zastavené mocí královskú na již řečené Václava a Oldřicha bratry z Val- tieřova přenášíme, poněvadž oni za to tu summu peněz sto a čtyřidceti kop gr. dali sú a dobrovolně od něho to kúpili. — A ktož tento list bude mieti s řečených Vác- lava nebo Oldřicha bratří nebo jednoho z nich dobrú volí, atd. — Dán v Praze v pondělí po sv. Františku, léta od naroz. b. syna tisícieho čtyřistého šestdesátého, královstvie našeho léta třetieho. — Ad relacionem d. Czenkonis de Clingstein, bur- gravii castri Pragensis. — Verso: Registrata. 88. Kl. Plaský. — B. m. 1462, 28. ledna. — Č. 95. Jan z Ilova seděním tudiež, vyznávám oc, že — prodal jsem — list a zápis, kterýž jmám od slavné paměti od krále Zigmunda, krále římského oc, jakožto na vsi Břiezie, na Újezd, na mlýn Dubský, na lúku, kteráž jest nad tiem mlýnem, kteráž příslušie k Plasóm, na krčmu v Ledcích, a také s užitky, jakožto otci mému i mně zapsány jsú, — uroz. panu Hroznotovi z Vrtba seděním tudiež, i tomu každému, ktož by tento nahořěpsaný zápis měl s jeho dobrú vuolí, tak aby toto mé prodánie a dobrú vuoli ode mne maje, nadepsaný pán nahořěpsaným zápisem měl též právo i k tomu zápisu i k těm ke všěm užitkóm, což ten zápis dále ukazuje a svědčí, jakožto sme my měli, totižto otec muoj a já. — Pečeti kromě Janovy z Ilova pana Hanušě z Kolovrat seděním na Krašově, a uroz. panoší Jana z Prostibuořě seděním na Podmoklech, Bouchvala z Hrádku seděním v Leštěnech, Rausa z Lipna seděním v Chrančovicích. — Dán a psán léta čtúcě od naroz. syna b. tisícieho čtrstého šě- desátého druhého, ten čtvrtek po světiem Pavlu na vieru obrácěnie. 89. Kl. Kladrubský. — B. m. 1463, 7. února. — Č. 96, vidimus z r. 1600, 3. února. My kněz Pavel, smil. b. opat, kněz Řehoř převor, kněz Tóma, probošt Pře- stický, kněz Havel, probošt v Túškově na Mži, kněz Tóma Teplský, kněz Petřík, kněz Prokop, farář Kladrubský, i vešken konvent kláštera Kladrubského známo či- níme oc, že jsme prodali luh náš u Višňový za jistú summu peněz nám úplně za- placen[ch] opatr. a robotnému muži Petrovi, nebožce Hrochovu zeti, jeho dětem i jich
Strana 663
Z let 1462 a 1463. 663 budúcím, rodičóm a náměstkóm. Kterýžto luh počíná se ot Máchova jezera po dubovú chrasť a po tu skalku, kteráž jest podlé té chrasti, a po ty tři jablonky vystavené miesto mezě, krom kmetovského až po hořejší cestu. A nad tú cestú přidali sme jemu s jeho budúcími, aby sobě udělali jezero neb močidlo k svému puožitku. A to jsme prodali u věčný plat úroční, tak že nadepsaný Petr [s] svými budúcími, rodiči a náměstky, má nám — platiti úroku věčného šest grošů, a to rozdílně při úroce na sv. Jiří tři groše a na svatý Havel — druhé tři gr. — Avšak nadepsaný Petr má lhótu až do plných tří let pořád zběhlých od tohoto sv. Jiřie. — A jestližeby se v časiech budúcích která škoda stala kterakkoli, nebo na pečetech k [listu tomuto] přivěšených, budeme mieti nebo naši budúcí nadepsanému Petrovi i jeho budúcím, dědicóm i náměstkóm, tento list obnoviti v táž slova a pečetmi našimi potvrditi. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyrstého šedesátého třetího, ten pondělí po sv. panně Dorotě, děvky slavné. Amen. 90. Kl. Chotěšovský. — V Praze. 1463, 5. května. — Č. 97. My Jiří, z b. mil. král český oc, oznamujem oc, že jsúce zpraveni od stat. Ctibora z Wolštajna, věrného n. mil., kterak nábožní naši milí, probošt a konvent kláštera Chotěšovského, vyplativše ves Túškov Hartmanóv z zápisu šťastné paměti ciesaře Zigmunda, krále českého, kterúž on byl svým zápisem zapsal, zapsali sú ji jemu dvěma zápisy svými v pěti stech a třidcěti kopách gr., tak jakož ti jich zápi- sové šíře to okazují. Že pak již řečený Ctibor ku potřebě našie puojčil jest nám nynie dvú stú kop a sedmdesáti kop gr., my chtiece jej opatřiti, aby těch peněz škoden nebyl, — k té zástavě svrchudotčené, jenž probošt a konvent kláštera Cho- těšovského již řečenú ves Túškov Hartmanóv v pěti stech kopách a třidcěti kopách gr. již řečenému Ctiborovi zastavili jsú, naše povolenie dali sme a tiemto listem dá- váme. Nad to témuž Ctiborovi z Wolštajna a jeho dědicóm těch dvě stě kop a sedm- desáte kop gr. k tomu na té vsi Túškově a na příslušnostech té vsi připisujíce a ku prvnie summě, kterúž na tom má zapsáno, přirazujíce, tak aby on i jeho dědicové ves Túškov Hartmanóv se všemi a všelikými příslušnostmi a puožitky té vsi měl, držal a toho požíval bez našie, budúcích králuov českých i všech jiných lidí všeliké překážky, nejsa z toho splacován od nás, budúcích králuov českých i všech jiných lidí do své živnosti. Než po smrti jeho, kdyžbychom my neb budúcí králové čeští, nebo ti, jimž ta výplata spravedlivě příslušela by, dědicóm a budúcím jeho ty všecky summy svrchupsané, to jest osm set kop gr. penězi dobrými, té chvíle v zemi České obecně bernými, dali a splnili, rok plný k té výplatě jim napřed věděti dadúce, mají beze všie odpornosti těch osm set kop gr. přijieti a těm, od nichž ty penieze přijmú, té vsi s příslušnostmi ihned bez zmatku postúpiti. A již psaný Ctibor, dědicové
Z let 1462 a 1463. 663 budúcím, rodičóm a náměstkóm. Kterýžto luh počíná se ot Máchova jezera po dubovú chrasť a po tu skalku, kteráž jest podlé té chrasti, a po ty tři jablonky vystavené miesto mezě, krom kmetovského až po hořejší cestu. A nad tú cestú přidali sme jemu s jeho budúcími, aby sobě udělali jezero neb močidlo k svému puožitku. A to jsme prodali u věčný plat úroční, tak že nadepsaný Petr [s] svými budúcími, rodiči a náměstky, má nám — platiti úroku věčného šest grošů, a to rozdílně při úroce na sv. Jiří tři groše a na svatý Havel — druhé tři gr. — Avšak nadepsaný Petr má lhótu až do plných tří let pořád zběhlých od tohoto sv. Jiřie. — A jestližeby se v časiech budúcích která škoda stala kterakkoli, nebo na pečetech k [listu tomuto] přivěšených, budeme mieti nebo naši budúcí nadepsanému Petrovi i jeho budúcím, dědicóm i náměstkóm, tento list obnoviti v táž slova a pečetmi našimi potvrditi. — Léta po naroz. syna b. tisícieho čtyrstého šedesátého třetího, ten pondělí po sv. panně Dorotě, děvky slavné. Amen. 90. Kl. Chotěšovský. — V Praze. 1463, 5. května. — Č. 97. My Jiří, z b. mil. král český oc, oznamujem oc, že jsúce zpraveni od stat. Ctibora z Wolštajna, věrného n. mil., kterak nábožní naši milí, probošt a konvent kláštera Chotěšovského, vyplativše ves Túškov Hartmanóv z zápisu šťastné paměti ciesaře Zigmunda, krále českého, kterúž on byl svým zápisem zapsal, zapsali sú ji jemu dvěma zápisy svými v pěti stech a třidcěti kopách gr., tak jakož ti jich zápi- sové šíře to okazují. Že pak již řečený Ctibor ku potřebě našie puojčil jest nám nynie dvú stú kop a sedmdesáti kop gr., my chtiece jej opatřiti, aby těch peněz škoden nebyl, — k té zástavě svrchudotčené, jenž probošt a konvent kláštera Cho- těšovského již řečenú ves Túškov Hartmanóv v pěti stech kopách a třidcěti kopách gr. již řečenému Ctiborovi zastavili jsú, naše povolenie dali sme a tiemto listem dá- váme. Nad to témuž Ctiborovi z Wolštajna a jeho dědicóm těch dvě stě kop a sedm- desáte kop gr. k tomu na té vsi Túškově a na příslušnostech té vsi připisujíce a ku prvnie summě, kterúž na tom má zapsáno, přirazujíce, tak aby on i jeho dědicové ves Túškov Hartmanóv se všemi a všelikými příslušnostmi a puožitky té vsi měl, držal a toho požíval bez našie, budúcích králuov českých i všech jiných lidí všeliké překážky, nejsa z toho splacován od nás, budúcích králuov českých i všech jiných lidí do své živnosti. Než po smrti jeho, kdyžbychom my neb budúcí králové čeští, nebo ti, jimž ta výplata spravedlivě příslušela by, dědicóm a budúcím jeho ty všecky summy svrchupsané, to jest osm set kop gr. penězi dobrými, té chvíle v zemi České obecně bernými, dali a splnili, rok plný k té výplatě jim napřed věděti dadúce, mají beze všie odpornosti těch osm set kop gr. přijieti a těm, od nichž ty penieze přijmú, té vsi s příslušnostmi ihned bez zmatku postúpiti. A již psaný Ctibor, dědicové
Strana 664
664 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i budúcí jeho nemají těch lidí novými nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami obtěžovati proti jich vuoli obyčejem nižádným; a také nám a budúcím králuom českým summy komoře našie příslušné a dávati obyčejné, což z toho zbožie spravedlivě se dostane, platiti a vydávati mají. A ktož by tento list měl s již psa- ného Ctibora oc s dobrú a svobodnú volí oc. — Dán v Praze ve čtvrtek den sv. Floriana, léta od naroz. b. syna tisícieho čtyřistého šestdesátého třetieho, královstvie našeho léta pátého. — Ad relacionem d. Czenkonis de Clingstein procuratoris. — Verso: Registrata. 91. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1463, 29. října. — Č. 98. Já Bohuslav Šlechta z Vilhartic vyznávám oc, že jakož najjasn. knieže a pán, p. Jiří, král český oc — zapsal mi jest a postúpil i zastavil pět kop gr. platu roč- nieho v jmenovité summě v padesáti kopách gr. na klášteře na Chotěšově, aby mi od knězě probošta a od konventu téhož kláštera, nynějších i budúcích, placeny byly při každých Hromicéch —: tak já svrchupsaný Bohuslav Šlechta již dotčený list KVelebnosti — dávám s mú dobrú volí, s plným vědomím slovut. panoši Vilé- movi z Čejkov, i tomu každému, ktož by nadepsaný list KMti a tento muoj list měl s dobrú volí častopsaného Viléma z Čejkov, aby týž Vilém z Čejkov i ten každý, ktož by týž list královský na svrchupsaný plat měl s dobrú volí častodotčeného Vi- léma z Čejkov, měl a měli též plné právo a spravedlnost k nadepsanému listu a platu na proboštu a na konventu kláštera Chotěšovského tak všelikterak jako já, svrchu- psaný Bohuslav Šlechta, a úplně tak, jakož by ten hlavnie KMsti list témuž Vilémovi z Čejkov zejména svědčil; neb k tomu ke všemu jest má dobrá vuole. — Pečeti kromě nadepsaného Bohuslava Šlechty z Vilhartic pana Viléma mlazšieho z Rizmberga a na Rabí, a slovut. panoší Puoty z Obitec, Lévy z Mašťova, Smila staršieho z Těšnice, Jana Vídeňského z Traušpurgu a Kunráta z Kojšic. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šestdesátého třětieho, v sobotu po sv. Šimoniši a Judě, ap. bož. 92. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1464, 17. května. — Č. 99. Já Dobrohost z Romšperka a na Týně Horšovském vyznávám oc —, že sem učinil mocnú a dobrovolnú smlúvu — s vysoce duost. knězem, knězem Jiříkem, pro- boštem kláštera Chotěsovského, o ten majestát, kterýž sem měl dobré paměti po svém otci a po svém strýci, kterýžto majestát svědčí dobré paměti nebožci panu Janovi Hanovci ze Švamberka slavně paměti od krále Zigmunda na summu tisíce kop gr. m. A v té summě tyto vdole psané vsi jměli sme a drželi sme, to jest: Sekyřany Hořejšie, Zálužie, Kotovice, Újezd Črvený, Janov ves. Na kterémžto maje- státu svrchupsaní předkové moji zapsali jsú a dali služebníkóm svým za jich službu
664 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. i budúcí jeho nemají těch lidí novými nespravedlivými a těm lidem neobyčejnými poplatky a robotami obtěžovati proti jich vuoli obyčejem nižádným; a také nám a budúcím králuom českým summy komoře našie příslušné a dávati obyčejné, což z toho zbožie spravedlivě se dostane, platiti a vydávati mají. A ktož by tento list měl s již psa- ného Ctibora oc s dobrú a svobodnú volí oc. — Dán v Praze ve čtvrtek den sv. Floriana, léta od naroz. b. syna tisícieho čtyřistého šestdesátého třetieho, královstvie našeho léta pátého. — Ad relacionem d. Czenkonis de Clingstein procuratoris. — Verso: Registrata. 91. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1463, 29. října. — Č. 98. Já Bohuslav Šlechta z Vilhartic vyznávám oc, že jakož najjasn. knieže a pán, p. Jiří, král český oc — zapsal mi jest a postúpil i zastavil pět kop gr. platu roč- nieho v jmenovité summě v padesáti kopách gr. na klášteře na Chotěšově, aby mi od knězě probošta a od konventu téhož kláštera, nynějších i budúcích, placeny byly při každých Hromicéch —: tak já svrchupsaný Bohuslav Šlechta již dotčený list KVelebnosti — dávám s mú dobrú volí, s plným vědomím slovut. panoši Vilé- movi z Čejkov, i tomu každému, ktož by nadepsaný list KMti a tento muoj list měl s dobrú volí častopsaného Viléma z Čejkov, aby týž Vilém z Čejkov i ten každý, ktož by týž list královský na svrchupsaný plat měl s dobrú volí častodotčeného Vi- léma z Čejkov, měl a měli též plné právo a spravedlnost k nadepsanému listu a platu na proboštu a na konventu kláštera Chotěšovského tak všelikterak jako já, svrchu- psaný Bohuslav Šlechta, a úplně tak, jakož by ten hlavnie KMsti list témuž Vilémovi z Čejkov zejména svědčil; neb k tomu ke všemu jest má dobrá vuole. — Pečeti kromě nadepsaného Bohuslava Šlechty z Vilhartic pana Viléma mlazšieho z Rizmberga a na Rabí, a slovut. panoší Puoty z Obitec, Lévy z Mašťova, Smila staršieho z Těšnice, Jana Vídeňského z Traušpurgu a Kunráta z Kojšic. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šestdesátého třětieho, v sobotu po sv. Šimoniši a Judě, ap. bož. 92. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1464, 17. května. — Č. 99. Já Dobrohost z Romšperka a na Týně Horšovském vyznávám oc —, že sem učinil mocnú a dobrovolnú smlúvu — s vysoce duost. knězem, knězem Jiříkem, pro- boštem kláštera Chotěsovského, o ten majestát, kterýž sem měl dobré paměti po svém otci a po svém strýci, kterýžto majestát svědčí dobré paměti nebožci panu Janovi Hanovci ze Švamberka slavně paměti od krále Zigmunda na summu tisíce kop gr. m. A v té summě tyto vdole psané vsi jměli sme a drželi sme, to jest: Sekyřany Hořejšie, Zálužie, Kotovice, Újezd Črvený, Janov ves. Na kterémžto maje- státu svrchupsaní předkové moji zapsali jsú a dali služebníkóm svým za jich službu
Strana 665
Z let 1463—1465. 665 zejména těmto: najprve Kytlicovi sto kop a LXXV kop gr., Ondráškovi z Lužan sto kop a XLIIII kopy gr. A těch dvú listú já svrchupsaný Dobrohost mezi jinými listy nemohl sem nalézti, a svrchupsaný kněz probošt praví, že jsú úplně a docela zapla- ceny, a jsú u počtu mezi námi položeny. Než jmám jich hledati, a kdyžbych je na- lezl, jmám je častojmenovanému knězi ukázati, a kněz mi je jmá zasě vrátiti, a ty listy, nač by svědčily, mají mezi námi vedle smlúvy té ohledány býti. Item Oldři- chovi z Lužan LXXXXV kop gr., Janovi Muchkovi tři sta kop gr., Sazemovi z Lomi LXVI kop gr., Horčicskému XXXIIII kopy gr., Janovi Kulovi z Hrádku XLV kop gr., Něprovi z Mědražic XLV kop gr. A ostatek té summy tisíce kop gr., totižto bez čtyř kop gr., sto kop gr. častopsaný kněz probošt mně svrchupsanému Dobrohostovi dal jest; a tak ta summa svrchupsaná peněz mně jest úplně a docela splněna a za- placena, a já sem majestát celý a neporušený knězi proboštovi dal a vrátil, a ty vsi nahoře psané knězi proboštovi jsem propustil a prázny učinil, napřed před sebú i před svými budúcími. A což sě dotýče vsi řečené Črvený Újezdec, jestližeby kto na tu ves od předkuov mých nebolito ode mne které jistoty jměl a je řádně okázal, to já jmám zastúpiti a vyvesti beze všie škody kněze proboštovy i toho konventu do sv. Havla najprv příštieho. A jestliže bych toho neudělal, tehda jmám bez čtyř kop gr. sto kop gr. položiti dvě neděle potom sv. Havle, v moc kněze proboštovu až do vyvedenie té pře. A kdyžbych vyvedl, tehda kněz probošt má mi zasě bez čtyř kop gr. sto kop gr. navrátiti. Také jest mezi námi znamenitě vymluveno, jestliže bych já nebo Jan Muchek toho majestátu potřeboval, nebo z nás jeden, tehda nám jmá k našie potřebě vydán býti, a my jmáme zaň za tisíce kop gr. rukojmě postaviti, a po tom vyručenie v šesti nedělech pořád zběhlých týž majestát zasě svrchupsanému knězi proboštovi vrátiti. — Pečeti kromě Dobrohostovy z Ronšperka uroz. panoší Jana z Tasnovic seděniem tudiež, Sazemy z Lomi seděniem v Svinné, Vojislava z Branišova seděniem v Nahošicích, Buška z Bezvěrova seděniem v Hor- šově. — Léta b. tisícieho čtyřstého šedesátého čtvrtého, ten čtvrtek před Letnicí. 93. Listina soukromá. — B. m. 1465, 4. března. — Č. 100. Léta po naroz. Jezu Krista, syna b., po tisíc čtyři sta a šedesátého čtvrtého, tu chvíli o sv. Václavě, mučedlníka a dědice českého, já Jakub, mlynář z Dolnieho mlýna, i s mú manželkú panie . . . . . . [vynecháno] prodali jsme — polovici pravú našeho vlastnieho mlýna se všemi požitky i užitky, což k tomu mlýnu přísluší, i s kurmi polovicí opatrnému Benešovi, bratranci svému, ku pravému dědictví, — za šest a za třidceti kop gr. dobrých, střieb., rázu a čísla praž., za každú kopu šestdesáte gr. počítajíce, aneb za každý gr. sedm peněz počítajíc, kteříž v tu chvíli pójdú, v kte- Archiv Český VII. 84
Z let 1463—1465. 665 zejména těmto: najprve Kytlicovi sto kop a LXXV kop gr., Ondráškovi z Lužan sto kop a XLIIII kopy gr. A těch dvú listú já svrchupsaný Dobrohost mezi jinými listy nemohl sem nalézti, a svrchupsaný kněz probošt praví, že jsú úplně a docela zapla- ceny, a jsú u počtu mezi námi položeny. Než jmám jich hledati, a kdyžbych je na- lezl, jmám je častojmenovanému knězi ukázati, a kněz mi je jmá zasě vrátiti, a ty listy, nač by svědčily, mají mezi námi vedle smlúvy té ohledány býti. Item Oldři- chovi z Lužan LXXXXV kop gr., Janovi Muchkovi tři sta kop gr., Sazemovi z Lomi LXVI kop gr., Horčicskému XXXIIII kopy gr., Janovi Kulovi z Hrádku XLV kop gr., Něprovi z Mědražic XLV kop gr. A ostatek té summy tisíce kop gr., totižto bez čtyř kop gr., sto kop gr. častopsaný kněz probošt mně svrchupsanému Dobrohostovi dal jest; a tak ta summa svrchupsaná peněz mně jest úplně a docela splněna a za- placena, a já sem majestát celý a neporušený knězi proboštovi dal a vrátil, a ty vsi nahoře psané knězi proboštovi jsem propustil a prázny učinil, napřed před sebú i před svými budúcími. A což sě dotýče vsi řečené Črvený Újezdec, jestližeby kto na tu ves od předkuov mých nebolito ode mne které jistoty jměl a je řádně okázal, to já jmám zastúpiti a vyvesti beze všie škody kněze proboštovy i toho konventu do sv. Havla najprv příštieho. A jestliže bych toho neudělal, tehda jmám bez čtyř kop gr. sto kop gr. položiti dvě neděle potom sv. Havle, v moc kněze proboštovu až do vyvedenie té pře. A kdyžbych vyvedl, tehda kněz probošt má mi zasě bez čtyř kop gr. sto kop gr. navrátiti. Také jest mezi námi znamenitě vymluveno, jestliže bych já nebo Jan Muchek toho majestátu potřeboval, nebo z nás jeden, tehda nám jmá k našie potřebě vydán býti, a my jmáme zaň za tisíce kop gr. rukojmě postaviti, a po tom vyručenie v šesti nedělech pořád zběhlých týž majestát zasě svrchupsanému knězi proboštovi vrátiti. — Pečeti kromě Dobrohostovy z Ronšperka uroz. panoší Jana z Tasnovic seděniem tudiež, Sazemy z Lomi seděniem v Svinné, Vojislava z Branišova seděniem v Nahošicích, Buška z Bezvěrova seděniem v Hor- šově. — Léta b. tisícieho čtyřstého šedesátého čtvrtého, ten čtvrtek před Letnicí. 93. Listina soukromá. — B. m. 1465, 4. března. — Č. 100. Léta po naroz. Jezu Krista, syna b., po tisíc čtyři sta a šedesátého čtvrtého, tu chvíli o sv. Václavě, mučedlníka a dědice českého, já Jakub, mlynář z Dolnieho mlýna, i s mú manželkú panie . . . . . . [vynecháno] prodali jsme — polovici pravú našeho vlastnieho mlýna se všemi požitky i užitky, což k tomu mlýnu přísluší, i s kurmi polovicí opatrnému Benešovi, bratranci svému, ku pravému dědictví, — za šest a za třidceti kop gr. dobrých, střieb., rázu a čísla praž., za každú kopu šestdesáte gr. počítajíce, aneb za každý gr. sedm peněz počítajíc, kteříž v tu chvíli pójdú, v kte- Archiv Český VII. 84
Strana 666
666 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. réžto penieze chudý i bohatý dieti bude [sic]; a to takú výměnkú a výmluvú já Jakub a manželka má nahořepsaní prodali jsme Benešovi svrchupsanému za deset let pro našě děti Matiáše a Janka, když by k letóm přišli a nezemřili a chtěli tu polovici mlýna od Beneše, strýce svého, a mohli k sobě vyplatiti, tehdy on jim má dáti vyplatiti, jakž by tu chvíli mlýn platil. Pakliby děti naši Matiáš a Janek ne- chtěli, neb-li nemohli tu polovici mlýna od Beneše, strýce svého, k sobě vyplatiti, tehda on Beneš, bratranec mój a strýc jejich, polovici toho mlýna má a muož od nich vyplatiti, jakž by tu chvíli ten mlýn platil. A při té úmluvě a při tom trhu byli jsú opatrní lidé Janek Tlačil [Tlačík?], pekař a tu chvíli konšěl, a Zdeněk z Jam- pného, měščenín v Polné, a Martin Skařiedka Záměstný. — Psáno léta oc. LXV, ten den na Přenesenie sv. Václava. 94. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1465, 22. října. — Č. 101. Já Vilém [z] Čejkuov vyznávám oc: Jakož mám list od uroz. Šlechty z Vilhartic, který jemu dán od KMti na pět kop gr. platu ročnieho v jmenovité summě v pa- desáti kopách gr. na klášteře na Chotěšovách, a podle toho mám od téhož Šlechty na ten list králevský a na ten plat jeho dobrú vuoli pod pečetmi uroz. pana Vi- léma mlazšieho z Rismberka a z Rabie pod jeho i jiných dobrých lidí pečetmi, tak já svrchupsaný Vilém z Čejkuov již dotčené listy od královy velebnosti i tu dobrú vuoli, kterúž mám od Bohuslava Šlechty na ten plat, dal sem — knězi Jírovi, pro- boštu kláštera Chotěšovského, a tomu konventu Chotěšovskému, aby oni toho svrchu- psaného platu požívali, měli a drželi i s těmi listy a s plným právem, jakož by jim ti listové zejména svědčili. — Pečeti kromě Vilémovy z Čejkuov uroz. pánuov, p. Břeňka a pana Viléma staršieho bratří z Rismberka a z Rabie, pana Puoty z Her- štejna, a uroz. lidí Dobeše Letovského z Vilhartic, Puoty z Paběnic a z Nalžuov a Olkmara z Košmberka a z Zámysliček. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyř- stého šedesátého pátého, v úterý před svatými Šimonem a Judú, ap. pána našeho Jezu Krista. 95. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1466, (buď 27. ún. neb 29. května, neb 18. září neb 18. pros.) — Č. 102. Já Wolfgang Stecher z Lantbachu vyznávám oc —, že jakož mám zápis od najjasněj. kniežete a pána, pana Jiřého, krále českého, pána mého milostivého, na tvrz v Statěvnicích se vším příslušenstvím, jenž příslušie k kanovnictvu kostela a klá- štera sv. Jiřie na Hradě Pražském, kteréhož jest kněz Jan Mladoch v držení, chtě také za [zdravého života, což mohu, tomu božiemu domu poslúžiti, — slibuji — za sě
666 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. réžto penieze chudý i bohatý dieti bude [sic]; a to takú výměnkú a výmluvú já Jakub a manželka má nahořepsaní prodali jsme Benešovi svrchupsanému za deset let pro našě děti Matiáše a Janka, když by k letóm přišli a nezemřili a chtěli tu polovici mlýna od Beneše, strýce svého, a mohli k sobě vyplatiti, tehdy on jim má dáti vyplatiti, jakž by tu chvíli mlýn platil. Pakliby děti naši Matiáš a Janek ne- chtěli, neb-li nemohli tu polovici mlýna od Beneše, strýce svého, k sobě vyplatiti, tehda on Beneš, bratranec mój a strýc jejich, polovici toho mlýna má a muož od nich vyplatiti, jakž by tu chvíli ten mlýn platil. A při té úmluvě a při tom trhu byli jsú opatrní lidé Janek Tlačil [Tlačík?], pekař a tu chvíli konšěl, a Zdeněk z Jam- pného, měščenín v Polné, a Martin Skařiedka Záměstný. — Psáno léta oc. LXV, ten den na Přenesenie sv. Václava. 94. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1465, 22. října. — Č. 101. Já Vilém [z] Čejkuov vyznávám oc: Jakož mám list od uroz. Šlechty z Vilhartic, který jemu dán od KMti na pět kop gr. platu ročnieho v jmenovité summě v pa- desáti kopách gr. na klášteře na Chotěšovách, a podle toho mám od téhož Šlechty na ten list králevský a na ten plat jeho dobrú vuoli pod pečetmi uroz. pana Vi- léma mlazšieho z Rismberka a z Rabie pod jeho i jiných dobrých lidí pečetmi, tak já svrchupsaný Vilém z Čejkuov již dotčené listy od královy velebnosti i tu dobrú vuoli, kterúž mám od Bohuslava Šlechty na ten plat, dal sem — knězi Jírovi, pro- boštu kláštera Chotěšovského, a tomu konventu Chotěšovskému, aby oni toho svrchu- psaného platu požívali, měli a drželi i s těmi listy a s plným právem, jakož by jim ti listové zejména svědčili. — Pečeti kromě Vilémovy z Čejkuov uroz. pánuov, p. Břeňka a pana Viléma staršieho bratří z Rismberka a z Rabie, pana Puoty z Her- štejna, a uroz. lidí Dobeše Letovského z Vilhartic, Puoty z Paběnic a z Nalžuov a Olkmara z Košmberka a z Zámysliček. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyř- stého šedesátého pátého, v úterý před svatými Šimonem a Judú, ap. pána našeho Jezu Krista. 95. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1466, (buď 27. ún. neb 29. května, neb 18. září neb 18. pros.) — Č. 102. Já Wolfgang Stecher z Lantbachu vyznávám oc —, že jakož mám zápis od najjasněj. kniežete a pána, pana Jiřého, krále českého, pána mého milostivého, na tvrz v Statěvnicích se vším příslušenstvím, jenž příslušie k kanovnictvu kostela a klá- štera sv. Jiřie na Hradě Pražském, kteréhož jest kněz Jan Mladoch v držení, chtě také za [zdravého života, což mohu, tomu božiemu domu poslúžiti, — slibuji — za sě
Strana 667
Z let 1465—1467. 667 a za své dědice poctiv. knězi Janovi, řečenému Mladoch, kanovníku téhož kostela a též prebendy, na každý rok z té tvrzi platiti dvě kopě gr., rozdielně na sv. Havla — jednu kopu a na sv. Jiřie potom druhú kopu gr., a tak potomně až do života téhož kněze Jana. A kdyby mne pán Buoh neuchoval, manželka má a dědicové i ná- městci mají a budú povinovati témuž knězi Janovi Mladochovi do jeho smrti ten úrok vydávati. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šedesátého šestého, ten čtvrtek o suchých dnech. 96. B. m. 1466, 25. dubna. — Č. 103. Já Oldřich z Janovic seděním tudiež známo činím, že Baroch žid přikázal se mně, a ten miení za mnú i s svú čeledí i s svým statkem, jmá i chce v městečku mém v Janovicích bydliti a přebývati, dokudžby se mně líbilo aneb židu svrchupsanému. A ten žid Baroch nadepsaný dvě kopě gr. má — mně na každý rok úroka dávati roz- dielně, na den sv. Jiřie — kopu gr. — a potom inhed na sv. Havla — kopu gr., a tak na každý rok, dokudž za mnú bude přebývati nadepsaný žid i s svú čeledí. — A když by se židu nadepsanému a jeho čeledi nelíbilo býti a přebývati a mohl se jinde za jiným pánem živiti, buď to s mým vědomím nebo nevědomím, tehda já slibuji témuž židu a čeledi jeho i statku jeho za tři míle glejt svuoj bezpečný dáti. Také slibuji, že nechci ani jmám žida nadepsaného ku pójčení anebo peněz dání ižádnú mocí tisknúti ani purkrabie muoj, ani který služebník mój. Také ktož by svrchupsa- nému židu dlužen byl a nechtěl jemu jeho dluhu platiti peněz jistinných i s lichvami, já anebo purkrabie muoj i nikto z starších mých ku povědění toho člověka tisknú[ti]. Také který by panoše, mój služebník, anebo jiný muoj židu nadepsanému základ za- stavil, pancieř anebo kuoň aneb samostřiel nebo jiný základ, já k svej potřebě nebo toho, číž by základ byl aneb jměl, nemám já ani purkrabie mój k vydání tisknúti, dokud by jemu peněz jeho i s lichvami nedal anebo jiný základ položil, anebo sě s ním podle vuole židovy nesmluvil. A nad to nade všechno dávám židovi nadepsanému a čeledi jeho i se vším statkem jeho též právo, jakož jiní židé v této České zemi i v městech ciesařových a králových a panských jmají. A to i jiné, což v tomto listu psáno stojí, chci a slibuji držeti ctně a věrně křesťansky jako dobrý křesťan. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícieho čtyřstého šedesátého šestého, ten pátek po sv. Jiří, rytieřem božím. 97. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — V Praze. 1467, 1. pros. — Č. 104. My Jiří, z b. mil. král český oc, oznamujem oc: jakož najjas. knieže pan Sigmund, ty časy římský a český král, — někdy Petrovi z Libochovic zapsal jest diel vsi 84*
Z let 1465—1467. 667 a za své dědice poctiv. knězi Janovi, řečenému Mladoch, kanovníku téhož kostela a též prebendy, na každý rok z té tvrzi platiti dvě kopě gr., rozdielně na sv. Havla — jednu kopu a na sv. Jiřie potom druhú kopu gr., a tak potomně až do života téhož kněze Jana. A kdyby mne pán Buoh neuchoval, manželka má a dědicové i ná- městci mají a budú povinovati témuž knězi Janovi Mladochovi do jeho smrti ten úrok vydávati. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šedesátého šestého, ten čtvrtek o suchých dnech. 96. B. m. 1466, 25. dubna. — Č. 103. Já Oldřich z Janovic seděním tudiež známo činím, že Baroch žid přikázal se mně, a ten miení za mnú i s svú čeledí i s svým statkem, jmá i chce v městečku mém v Janovicích bydliti a přebývati, dokudžby se mně líbilo aneb židu svrchupsanému. A ten žid Baroch nadepsaný dvě kopě gr. má — mně na každý rok úroka dávati roz- dielně, na den sv. Jiřie — kopu gr. — a potom inhed na sv. Havla — kopu gr., a tak na každý rok, dokudž za mnú bude přebývati nadepsaný žid i s svú čeledí. — A když by se židu nadepsanému a jeho čeledi nelíbilo býti a přebývati a mohl se jinde za jiným pánem živiti, buď to s mým vědomím nebo nevědomím, tehda já slibuji témuž židu a čeledi jeho i statku jeho za tři míle glejt svuoj bezpečný dáti. Také slibuji, že nechci ani jmám žida nadepsaného ku pójčení anebo peněz dání ižádnú mocí tisknúti ani purkrabie muoj, ani který služebník mój. Také ktož by svrchupsa- nému židu dlužen byl a nechtěl jemu jeho dluhu platiti peněz jistinných i s lichvami, já anebo purkrabie muoj i nikto z starších mých ku povědění toho člověka tisknú[ti]. Také který by panoše, mój služebník, anebo jiný muoj židu nadepsanému základ za- stavil, pancieř anebo kuoň aneb samostřiel nebo jiný základ, já k svej potřebě nebo toho, číž by základ byl aneb jměl, nemám já ani purkrabie mój k vydání tisknúti, dokud by jemu peněz jeho i s lichvami nedal anebo jiný základ položil, anebo sě s ním podle vuole židovy nesmluvil. A nad to nade všechno dávám židovi nadepsanému a čeledi jeho i se vším statkem jeho též právo, jakož jiní židé v této České zemi i v městech ciesařových a králových a panských jmají. A to i jiné, což v tomto listu psáno stojí, chci a slibuji držeti ctně a věrně křesťansky jako dobrý křesťan. — Léta po naroz. syna b. počítajíc tisícieho čtyřstého šedesátého šestého, ten pátek po sv. Jiří, rytieřem božím. 97. Kl. sv. Anny v Starém Městě Pražském. — V Praze. 1467, 1. pros. — Č. 104. My Jiří, z b. mil. král český oc, oznamujem oc: jakož najjas. knieže pan Sigmund, ty časy římský a český král, — někdy Petrovi z Libochovic zapsal jest diel vsi 84*
Strana 668
668 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Lidic kláštera svaté Anny, a ve vsi Zájezdě jednoho člověka kostela sv. Benedikta, a diel vsi v Běluciech se dvěma tudiež mlýny kostela Pražského, a mlynáře řeče- ného Trojánek kláštera Břevňovského s lúků, a ve vsi Kovarách jednoho člověka řečeného Křtien kostela Vyšehradského, se všemi příslušnostmi a poplatky jich, a k tomu šest kop gr. platu ročnieho, kterýž týž Petr z Libochovic oltářníku klá- štera sv. Ducha v Starém Městě Pražském platiti dlužen byl; a ty všecky svrchu- psané lidi i s těmi šesti kopami gr. platu zastavil jemu v sedmdesáti a ve dvú kopách gr.; kterýžto zápis a zbožie kúpiv někdy otec věrného našeho milého, Jana Mráza z Hlazovic, celý a neporušený nám okázal i navrátil jest: my chtiece jej opa- třiti, aby vrácenie toho listu žádné škody neměl, a že také mnohé věrné a pilné služby, kteréž nám činil a činí, shledali sme, a potom tiem lépe aby mohl a měl nám činiti, — témuž Janovi Mrázovi a dědicóm jeho ty všecky lidi svrchujmenované se všemi jich poplatky, puožitky a příslušnostmi — a konečně s plným panstvím i s těmi šesti kopami gr. platu oltářníka sv. Ducha na Libochovičkách zapsali sme a zastavili — v puoldruhém stu kopách gr., tak aby on lidi a zbožie svrchupsané i těch šest kop gr. platu ročnieho již jmenovaného měl, držal a požíval — tak dlúho, dokudž my neb budúcí naši králové čeští anebo ty osoby, jimž výplata těch zboží spravedlivě příslušela by, jemu neb dědicóm jeho těch puoldruhého sta kop gr. peněz dobrých, té chvíle v zemi našie České obecně berných, jim nedali bychom. Nemá také řečený Jan Mráz lidí těch mimo jich poplatky spravedlivé obtěžovati žádným obyčejem. A ktož by tento list jměl oc. — Dán v Praze v úterý po sv. Ondřeji apošt. léta od naroz. b. syna tisícieho čtyřistého šestdesátého sedmého, krá- lovstvie našeho léta desátého. — Ad mandatum d. regis. — Verso: Registrata. 98. Na Krumlově. 1469, 24. dubna. — Č. 105. My Jan z Rozmberka, najvyšší komorník královstvie Českého, jistec trhu dole psaného, vyznáváme, že — prodali jsme — právem věnným čtrnádct kop a čtyři a dvadceti gr. platu roč., holého, peněžitého ve vsech dole psaných, totiž v Poně- dražce devět kop a dvadceti gr., a v Lužnici pět kop a čtyry gr., na lidech tu v těch vsech osedlých, na jich dvořiech, dědinách oc —, slov. panošiem Prokopovi a Ře- hořovi vlastním bratřím Cla .. .. i jich dědicóm a budúcím za puoldruhého sta kop gr. peněz dobrých střieb. v zemi České obecně berných, kteréžto sme od nich přijali úplně a docela hotové .. . . . A my Jan Rús z Čemin, Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce, Jarohněv z Úsušie, hawptman třeboňský, Oldřich Rúbík z Hlavatec a Kunáš z Machovic, purkrabie na Majdštajně, rukojmie za pana jistce svrchupsa- ného s ním i zaň, slibujeme všichni společně rukú nerozdielnú — plat napředpsaný se
668 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Lidic kláštera svaté Anny, a ve vsi Zájezdě jednoho člověka kostela sv. Benedikta, a diel vsi v Běluciech se dvěma tudiež mlýny kostela Pražského, a mlynáře řeče- ného Trojánek kláštera Břevňovského s lúků, a ve vsi Kovarách jednoho člověka řečeného Křtien kostela Vyšehradského, se všemi příslušnostmi a poplatky jich, a k tomu šest kop gr. platu ročnieho, kterýž týž Petr z Libochovic oltářníku klá- štera sv. Ducha v Starém Městě Pražském platiti dlužen byl; a ty všecky svrchu- psané lidi i s těmi šesti kopami gr. platu zastavil jemu v sedmdesáti a ve dvú kopách gr.; kterýžto zápis a zbožie kúpiv někdy otec věrného našeho milého, Jana Mráza z Hlazovic, celý a neporušený nám okázal i navrátil jest: my chtiece jej opa- třiti, aby vrácenie toho listu žádné škody neměl, a že také mnohé věrné a pilné služby, kteréž nám činil a činí, shledali sme, a potom tiem lépe aby mohl a měl nám činiti, — témuž Janovi Mrázovi a dědicóm jeho ty všecky lidi svrchujmenované se všemi jich poplatky, puožitky a příslušnostmi — a konečně s plným panstvím i s těmi šesti kopami gr. platu oltářníka sv. Ducha na Libochovičkách zapsali sme a zastavili — v puoldruhém stu kopách gr., tak aby on lidi a zbožie svrchupsané i těch šest kop gr. platu ročnieho již jmenovaného měl, držal a požíval — tak dlúho, dokudž my neb budúcí naši králové čeští anebo ty osoby, jimž výplata těch zboží spravedlivě příslušela by, jemu neb dědicóm jeho těch puoldruhého sta kop gr. peněz dobrých, té chvíle v zemi našie České obecně berných, jim nedali bychom. Nemá také řečený Jan Mráz lidí těch mimo jich poplatky spravedlivé obtěžovati žádným obyčejem. A ktož by tento list jměl oc. — Dán v Praze v úterý po sv. Ondřeji apošt. léta od naroz. b. syna tisícieho čtyřistého šestdesátého sedmého, krá- lovstvie našeho léta desátého. — Ad mandatum d. regis. — Verso: Registrata. 98. Na Krumlově. 1469, 24. dubna. — Č. 105. My Jan z Rozmberka, najvyšší komorník královstvie Českého, jistec trhu dole psaného, vyznáváme, že — prodali jsme — právem věnným čtrnádct kop a čtyři a dvadceti gr. platu roč., holého, peněžitého ve vsech dole psaných, totiž v Poně- dražce devět kop a dvadceti gr., a v Lužnici pět kop a čtyry gr., na lidech tu v těch vsech osedlých, na jich dvořiech, dědinách oc —, slov. panošiem Prokopovi a Ře- hořovi vlastním bratřím Cla .. .. i jich dědicóm a budúcím za puoldruhého sta kop gr. peněz dobrých střieb. v zemi České obecně berných, kteréžto sme od nich přijali úplně a docela hotové .. . . . A my Jan Rús z Čemin, Adam z Drahonic, purkrabie na Helfenburce, Jarohněv z Úsušie, hawptman třeboňský, Oldřich Rúbík z Hlavatec a Kunáš z Machovic, purkrabie na Majdštajně, rukojmie za pana jistce svrchupsa- ného s ním i zaň, slibujeme všichni společně rukú nerozdielnú — plat napředpsaný se
Strana 669
Z let 1469 a 1470. 669 vším příslušenstvím zpraviti, očistiti a vysvoboditi před věny, před sirotky oc. Pakli bychom toho platu nezpravili atd. Ležení v Jindřichově Hradci nebo v jiném městě odtud v pěti mílech. — Dán a psán na Krumlově léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šedesátého devátého, ten pondělí po sv. Jiří. 99. Kl. Chotěšovský. — Na Horách Kutnách. 1470, 31. ledna. — Č. 106. My Jiří, z b. mil. král český oc. oznamujem, že přistúpiv před nás slo- vutný Mikuláš Želézko z Srb, věrný náš milý, zpravil jest nás, kterak Anna Lelov- cová, teta jeho, jemu a bratru jeho Burjanovi dala a odevzdala jest nápravu, kterúž měla v Chotěšoviciech, a to dánie a odevzdánie listem svým jim zapsala. A prosil nás pokorně, abychom my toho dánie a odevzdánie přieti jim a potvrditi ráčili mi- lostivě. My k prosbě jeho jsúce milostivě nakloněni pro služby jeho věrné, — k tomu dání a odevzdání již psané nápravy řečenému Mikulášovi Želézkovi a Burjanovi, bratru jeho, od tety jich učiněnému vuoli naši dali jsme a dáváme. — Dán na Horách Kutnách v středu před Hromicemi, léta od naroz. syna b. tisícieho čtyrstého sedm- desátého, královstvie našeho léta dvanádctého. — Ad relacionem d. Czenkonis de Clingsstyn procuratoris. — Verso: Registrata. 100. Kl. Plaský. — B. m. 1470, 23. listop. — Č. 107. Já Petr Kořenský z Terešova a na Radyni vyznávám oc, že jakož uroz. panošě Petr z Terešova Kořenský, nebožtík otec mój, měl dva listy na pargameně na to záduší i na ten vešken konvent kláštera Plaského pod jich konventskú pečetí i pod jiných dobrých lidí rukojmie pečetí vedle nich s visutými pečetmi, jenž jeden list svědčí na padesáte kop gr. a druhý list na šedesáte kop gr., a tak že pro jich neplněnie poháněl jsem kněze téhož konventu před uroz. pána, pana Jindřicha Stráž- ského, toho času hofmistra královstvie Českého, a v tom že jsú se ty nesnáze a války začěly, tak že ti listové svrchudotčení v Praze na právě zuostali jsú. Protož já nade- psaný Petr Kořenský z Terešova učinil jsem dobrovolnú a řádnú smlúvu s týmiž kněžími i se vším konventem kláštera Plaského před uroz. pány, panem Bohuslavem z Švambergka, najvyšším hofmistrem královstvie Českého, a panem Břeňkem z Romš- pergka a na Hlohové, a před uroz. panoší Janem z Plzni, hofrychtéřem královstvie Českého, tak že nadepsaní kněží i všeckenť konvent svrchupsaný za ty listy svrchu- psané mají mi dáti a vyplniti sto kop gr. a deset kop gr., jakož list hlavní, kterýž na to záduší i na ten konvent mám, šířeji v sobě ukazuje. Protož já svrchupsaný Petr Kořenský z Terešova to záduší i ten vešken konvent nadepsaný kvituji, pro-
Z let 1469 a 1470. 669 vším příslušenstvím zpraviti, očistiti a vysvoboditi před věny, před sirotky oc. Pakli bychom toho platu nezpravili atd. Ležení v Jindřichově Hradci nebo v jiném městě odtud v pěti mílech. — Dán a psán na Krumlově léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého šedesátého devátého, ten pondělí po sv. Jiří. 99. Kl. Chotěšovský. — Na Horách Kutnách. 1470, 31. ledna. — Č. 106. My Jiří, z b. mil. král český oc. oznamujem, že přistúpiv před nás slo- vutný Mikuláš Želézko z Srb, věrný náš milý, zpravil jest nás, kterak Anna Lelov- cová, teta jeho, jemu a bratru jeho Burjanovi dala a odevzdala jest nápravu, kterúž měla v Chotěšoviciech, a to dánie a odevzdánie listem svým jim zapsala. A prosil nás pokorně, abychom my toho dánie a odevzdánie přieti jim a potvrditi ráčili mi- lostivě. My k prosbě jeho jsúce milostivě nakloněni pro služby jeho věrné, — k tomu dání a odevzdání již psané nápravy řečenému Mikulášovi Želézkovi a Burjanovi, bratru jeho, od tety jich učiněnému vuoli naši dali jsme a dáváme. — Dán na Horách Kutnách v středu před Hromicemi, léta od naroz. syna b. tisícieho čtyrstého sedm- desátého, královstvie našeho léta dvanádctého. — Ad relacionem d. Czenkonis de Clingsstyn procuratoris. — Verso: Registrata. 100. Kl. Plaský. — B. m. 1470, 23. listop. — Č. 107. Já Petr Kořenský z Terešova a na Radyni vyznávám oc, že jakož uroz. panošě Petr z Terešova Kořenský, nebožtík otec mój, měl dva listy na pargameně na to záduší i na ten vešken konvent kláštera Plaského pod jich konventskú pečetí i pod jiných dobrých lidí rukojmie pečetí vedle nich s visutými pečetmi, jenž jeden list svědčí na padesáte kop gr. a druhý list na šedesáte kop gr., a tak že pro jich neplněnie poháněl jsem kněze téhož konventu před uroz. pána, pana Jindřicha Stráž- ského, toho času hofmistra královstvie Českého, a v tom že jsú se ty nesnáze a války začěly, tak že ti listové svrchudotčení v Praze na právě zuostali jsú. Protož já nade- psaný Petr Kořenský z Terešova učinil jsem dobrovolnú a řádnú smlúvu s týmiž kněžími i se vším konventem kláštera Plaského před uroz. pány, panem Bohuslavem z Švambergka, najvyšším hofmistrem královstvie Českého, a panem Břeňkem z Romš- pergka a na Hlohové, a před uroz. panoší Janem z Plzni, hofrychtéřem královstvie Českého, tak že nadepsaní kněží i všeckenť konvent svrchupsaný za ty listy svrchu- psané mají mi dáti a vyplniti sto kop gr. a deset kop gr., jakož list hlavní, kterýž na to záduší i na ten konvent mám, šířeji v sobě ukazuje. Protož já svrchupsaný Petr Kořenský z Terešova to záduší i ten vešken konvent nadepsaný kvituji, pro-
Strana 670
670 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. púštím a prázdny činím z těch listuov svrchudotčených tak, ač by se kdy ti listové v časiech budúcích kde nalezli aneb mně vráceni byli, že já ani moji budúcí ani žádný jiný živý člověk jimi, těmi listmi [sic], to záduší i ten konvent nynější i bu- dúcí nemohl viec věčně upomínati [sic]. — Pečeti kromě Petrovy z Terešova uroz. pánuov, p. Zdeňka z Šternbergka, najjasnějšieho uher. a čes. krále najvyššieho hajt- mana všech zemí královstvie Českého na JKMti miestě a najvyššieho purgrabí Praž- ského, p. Bohuslava z Švambergka, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, a slovut. panoše Jana z Plzně, hofrychtéře královstvie Českého. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého, ten pátek před sv. pannú Kateřinú. 101. Kl. Chotěšovský. — V Praze. 1470, 27. list. — Č. 108. My Jiří, z b. mil. král český oc oznamujem oc, že shledavše mnohé věrné služby slovut. Jiříka a Benedy z Chylic, věrných našich milých, — tuto milost jim jsme učinili oc: Jakož držie v zástavě ves kláštera našeho Chotěšovského zejména Rob- čicě s dvorem poplužním, dědinami, lukami, lesy, pastvišti a s rybníčkem i jinými příslušnostmi — ve třech stech kopách a čtyřidceti kopách zastavenú, že my přidali jsme jim a připsali na již řečené vsi Robčicích i na příslušnostech k té vsi příslušných sto a šestdesáte kop gr. a tiemto listem přidáváme a připisujem a ku prvnie summě přirazujem, tak aby řečení Jiřík a Beneda i jich dědicové již psanú ves a dvuor s příslušnostmi — drželi a toho požívali — tak dlúho, dokudž bychom my neb bu- dúcí naši králové čeští anebo ty osoby, jimž ta výplata spravedlivě přislušela by, těch pěti set kop gr. peněz dobrých — nedali jim a úplně nezaplatili. A ktož by tento list měl — s jich dobrú volí atd. — Dán v Praze v úterý po sv. Kateřině, léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého, královstvie našeho léta tři- nádctého. — Ad mandatum d. regis. — Verso: Registrata. 102. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1470, 4. pros. — Č. 109. My purgmistr a konšelé i všecka obec městečka Dobřan — známo a zevno činíme oc, že vidúce potřebnost městečka našěho i naši, prodali jsme — plat ve vsi v Timakově na lidech našich osm lánuov, čtyři osedlé a čtyři pusté, s platem i se všiem příslušenstvím i s puožitky, což k tomu od staradávna příslušie, jakož jsme sami drželi — uroz. panoši Vilémovi mlazšiemu z Račína a paní Dorotě z Otova, manželce jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, za osmdesát kop gr., a tak v té summě má býti za třidceti kop zlatých uherských na zlatě a na váze dobrých, a za třidceti kop rýnských zlatých na zlatě i na rázu dobrých i pravých,
670 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. púštím a prázdny činím z těch listuov svrchudotčených tak, ač by se kdy ti listové v časiech budúcích kde nalezli aneb mně vráceni byli, že já ani moji budúcí ani žádný jiný živý člověk jimi, těmi listmi [sic], to záduší i ten konvent nynější i bu- dúcí nemohl viec věčně upomínati [sic]. — Pečeti kromě Petrovy z Terešova uroz. pánuov, p. Zdeňka z Šternbergka, najjasnějšieho uher. a čes. krále najvyššieho hajt- mana všech zemí královstvie Českého na JKMti miestě a najvyššieho purgrabí Praž- ského, p. Bohuslava z Švambergka, najvyššieho hofmistra královstvie Českého, a slovut. panoše Jana z Plzně, hofrychtéře královstvie Českého. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého, ten pátek před sv. pannú Kateřinú. 101. Kl. Chotěšovský. — V Praze. 1470, 27. list. — Č. 108. My Jiří, z b. mil. král český oc oznamujem oc, že shledavše mnohé věrné služby slovut. Jiříka a Benedy z Chylic, věrných našich milých, — tuto milost jim jsme učinili oc: Jakož držie v zástavě ves kláštera našeho Chotěšovského zejména Rob- čicě s dvorem poplužním, dědinami, lukami, lesy, pastvišti a s rybníčkem i jinými příslušnostmi — ve třech stech kopách a čtyřidceti kopách zastavenú, že my přidali jsme jim a připsali na již řečené vsi Robčicích i na příslušnostech k té vsi příslušných sto a šestdesáte kop gr. a tiemto listem přidáváme a připisujem a ku prvnie summě přirazujem, tak aby řečení Jiřík a Beneda i jich dědicové již psanú ves a dvuor s příslušnostmi — drželi a toho požívali — tak dlúho, dokudž bychom my neb bu- dúcí naši králové čeští anebo ty osoby, jimž ta výplata spravedlivě přislušela by, těch pěti set kop gr. peněz dobrých — nedali jim a úplně nezaplatili. A ktož by tento list měl — s jich dobrú volí atd. — Dán v Praze v úterý po sv. Kateřině, léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého, královstvie našeho léta tři- nádctého. — Ad mandatum d. regis. — Verso: Registrata. 102. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1470, 4. pros. — Č. 109. My purgmistr a konšelé i všecka obec městečka Dobřan — známo a zevno činíme oc, že vidúce potřebnost městečka našěho i naši, prodali jsme — plat ve vsi v Timakově na lidech našich osm lánuov, čtyři osedlé a čtyři pusté, s platem i se všiem příslušenstvím i s puožitky, což k tomu od staradávna příslušie, jakož jsme sami drželi — uroz. panoši Vilémovi mlazšiemu z Račína a paní Dorotě z Otova, manželce jeho, i tomu každému, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, za osmdesát kop gr., a tak v té summě má býti za třidceti kop zlatých uherských na zlatě a na váze dobrých, a za třidceti kop rýnských zlatých na zlatě i na rázu dobrých i pravých,
Strana 671
Z let 1470 a 1471. 671 a za dvaceti kop gr. dobrých střieb., v České zemi obecně berných, nám hotovými zlatými zaplaceno našemi věřiteli nadepsanými úplně a vcele. Protož — slibujem našim věřitelóm svrchupsaným na ten plat nesahati nižádným obyčejem za čtyři léta, a po čtyrech letech, když bychom sobě dali rok napřed věděti, my jistci anebo jistec nám, tehdy my hned po tom roce jmáme i slibujem věřitelóm svým nadepsaným summy zlatými a groši splniti a zaplatiti úplně a vcele zlatými hotovými za osmdesát kop summy beze všeho dalšieho prodlenie. Pakli bychom toho neučinili, — tehdy dáváme jim plnú moc a plné právo, aby mohli nás i naše lidi stavovati a fentovati, i statky našě právem anebo bez práva v městech králových, panských, kněžských, u městečkách, ve vsech, po silnicech, okolo městečka, bráti, jímati, zajímati, nésti, vézti, a to tak dlúho, dokavadž bychom jim té summy zlatými nadepsanými a groši i se všemi ško- dami proto vzatými, kteréžto by škody právem bez zmatku pokázati mohli, nedali a nesplnili zlatými hotovými a groši. A tak ty zlaté hlavnie svrchupsané věřitelé naši svrchupsaní moci budú vzieti v křesťanech anebo v židech na naši všech spo- lečnú škodu, a z těch je vypraviti slibujem bez jich všie škody. — Pečeti kromě městské Dobřanské uroz. panoší Petra Chlumčanského z Přestavlk, Jana z Hořejšie Lukavice seděním tudiež, a Jana z Řenec seděním v Lukavici Dolejšie. — Léta po b. naroz. tisícieho čtřstého sedmdesátého, v ten úterý na den sv. Barbory. 103. Klášter jeptišek v Krumlově. — Na Krumlově. 1471, 14. pros. — Č. 110.1) Já Jan starší z Třebomyslic vyznávám oc, že jsem učinil kšaft a rozkázanie ze všeho statku a zbožie svého —: Najprv ve Zvíkovci na lidech svých, jakož jsem již listem zvláštním zapsal a oddal dvě kopě sedmnáct gr. a osmero kur platu roč- nieho na zádušie k kostelu Krumlovskému v též vsi, ostatek toho platu mého, tociž pět kop bez sedmnácti gr. tu na lidech osedlých, odkazuji jeptiškám tu v Krumlově do kláštera, aby za mě i za mé předky a příbuzné také pána Boha prosily a služby činily dvakrát do roka též a tiemž obyčejem na ty časy, jakožto v Krumlově při faře. A do Velešína k kostelu na víno k službě božie rozkazuji a rozkázal jsem dvě kopě platu ročnieho v Todni na těch lidech osedlých kromě dvora; a ostatnie druzě dvě kopě platu ročnieho tudiež v Todni na tom dvoře poplužném člověkem osedlém i na jiných lidech podle toho rozkazuji a rozkázal jsem Petrovi Svatomírovi z Mili- kovic i jeho dědicóm a budúcím, a k tomu také jemu i jeho dědicóm odkazuji tu kopu platu ročnieho v Maškovci na člověku Sliňákovi, kterúžto od páně Mti zápisem držím a na zádušie k kostelu Krumlovu za nebožce Němce karníka mienil jsem obrátiti, ale miesto té kopy platu na to zádušie jinú kopu platu ve Zvíkovci oddal jsem a zapsal, přičiniv nad to za sě i za své přejšie k tomu božiemu domu; protož ten list hlavní na tu kopu platu jemu s mú dobrú volí dávám, aby mu v jeho moc byl
Z let 1470 a 1471. 671 a za dvaceti kop gr. dobrých střieb., v České zemi obecně berných, nám hotovými zlatými zaplaceno našemi věřiteli nadepsanými úplně a vcele. Protož — slibujem našim věřitelóm svrchupsaným na ten plat nesahati nižádným obyčejem za čtyři léta, a po čtyrech letech, když bychom sobě dali rok napřed věděti, my jistci anebo jistec nám, tehdy my hned po tom roce jmáme i slibujem věřitelóm svým nadepsaným summy zlatými a groši splniti a zaplatiti úplně a vcele zlatými hotovými za osmdesát kop summy beze všeho dalšieho prodlenie. Pakli bychom toho neučinili, — tehdy dáváme jim plnú moc a plné právo, aby mohli nás i naše lidi stavovati a fentovati, i statky našě právem anebo bez práva v městech králových, panských, kněžských, u městečkách, ve vsech, po silnicech, okolo městečka, bráti, jímati, zajímati, nésti, vézti, a to tak dlúho, dokavadž bychom jim té summy zlatými nadepsanými a groši i se všemi ško- dami proto vzatými, kteréžto by škody právem bez zmatku pokázati mohli, nedali a nesplnili zlatými hotovými a groši. A tak ty zlaté hlavnie svrchupsané věřitelé naši svrchupsaní moci budú vzieti v křesťanech anebo v židech na naši všech spo- lečnú škodu, a z těch je vypraviti slibujem bez jich všie škody. — Pečeti kromě městské Dobřanské uroz. panoší Petra Chlumčanského z Přestavlk, Jana z Hořejšie Lukavice seděním tudiež, a Jana z Řenec seděním v Lukavici Dolejšie. — Léta po b. naroz. tisícieho čtřstého sedmdesátého, v ten úterý na den sv. Barbory. 103. Klášter jeptišek v Krumlově. — Na Krumlově. 1471, 14. pros. — Č. 110.1) Já Jan starší z Třebomyslic vyznávám oc, že jsem učinil kšaft a rozkázanie ze všeho statku a zbožie svého —: Najprv ve Zvíkovci na lidech svých, jakož jsem již listem zvláštním zapsal a oddal dvě kopě sedmnáct gr. a osmero kur platu roč- nieho na zádušie k kostelu Krumlovskému v též vsi, ostatek toho platu mého, tociž pět kop bez sedmnácti gr. tu na lidech osedlých, odkazuji jeptiškám tu v Krumlově do kláštera, aby za mě i za mé předky a příbuzné také pána Boha prosily a služby činily dvakrát do roka též a tiemž obyčejem na ty časy, jakožto v Krumlově při faře. A do Velešína k kostelu na víno k službě božie rozkazuji a rozkázal jsem dvě kopě platu ročnieho v Todni na těch lidech osedlých kromě dvora; a ostatnie druzě dvě kopě platu ročnieho tudiež v Todni na tom dvoře poplužném člověkem osedlém i na jiných lidech podle toho rozkazuji a rozkázal jsem Petrovi Svatomírovi z Mili- kovic i jeho dědicóm a budúcím, a k tomu také jemu i jeho dědicóm odkazuji tu kopu platu ročnieho v Maškovci na člověku Sliňákovi, kterúžto od páně Mti zápisem držím a na zádušie k kostelu Krumlovu za nebožce Němce karníka mienil jsem obrátiti, ale miesto té kopy platu na to zádušie jinú kopu platu ve Zvíkovci oddal jsem a zapsal, přičiniv nad to za sě i za své přejšie k tomu božiemu domu; protož ten list hlavní na tu kopu platu jemu s mú dobrú volí dávám, aby mu v jeho moc byl
Strana 672
672 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. vydán. A což sě svrchkuov dotýče a dluhu mého, což mi lidé dlužni jsú, to jsem sepsal na ceduli všecko, komu co má dáno býti, a poručil to knězi Alexandrovi, aby to rozdal za mú duši i k hrobu mě tiem pěkně a poctivě připravil, i mé dluhy k sobě vybral a přijal od lidí, a za mú duši tiem věrně učinil, pokudž by to sta- čiti mohlo. A toho všeho mého již rozkázánie svrchupsaného činím poručníka plného a mocného uroz. pána, pana Jana z Rozmberga, najvyššieho komorníka královstvie Českého, pána mého milostivého, a úplně JMti věřím, že jim toho ráčí JMst pomocen býti jako po svém panství služebníkóm a služebnicem svým, vedle spravedlnosti aby při tom zachováni a zuostaveni byli, a v té věci že ráčí muoj i jich věrný poručník a pan obránce býti. A to aby tak pěkně za mú duši bylo učiněno a opatřeno, jakož již v tomto svrchu mém rozkázánie a kšaftu zapsáno jest, neb v tom ve všem má plná dobrá vuole jest. — Pečeti byly kromě pana Jana z Rozmberga pana Václava z Švam- berga, a uroz. panoší Jarohněva z Úsušie a Erazima z Michnic. — Na Krumlově léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého prvého, v tu sobotu po sv. panně Lucie. 1) Transsumpt z r. 1474, 6. září, shotovený k rozkazu Jana z Krumlova, administra- tora arcib. Pražského. 104. Kl. Plaský. — B. m. 1472. 11. července. — Č. 111. Já Kera z Nového Plzně vyznávám oc, že jakož nebožčík Mikuláš Koranda, otec mój, leže na smrtedlné posteli řádný kšaft vedle práva a obyčeje města Nového Plzně učinil jest, a v tom kšaftu mocně mi dal a odkázal jest všecky dluhy, kteréž jest nebožčík měl na listech na konvent a zboží kláštera Plaského, buď těch dluhuov mnoho nebo málo, — ty jsú mi listy, kteříž jsú na ty dluhy svědčili, odešly. Protož já nadepsaná Kera z Nového Plzně — nadepsaný konvent, nynější i budúcí, kláštera Plaského kvituji, propúštiem mocně a prázdny činím z těch nadepsaných listuov a ze všech dluhuov svrchupsaných. — A jestližeby ti listové v čie koli moc vešli, ten aby nynie i potom těmi listy žádné právo ani kterú moc neměl svrchupsaný konvent — z těch nadepsaných dluhuov věčně žádným obyčejem upomínati. — Pečeti kromě Keřiny z Nového Plzně uroz. panoší Sezemy z Malonic, hauptmana toho času na Plzně, Mikuláše z Myslína, Jana Brady oc — mudrých a opatrných mužů pana Vác- slava Homole, toho času purgmistra u Plzni, Mikuláše Urleicha rychtáře, Prokopa Reše a Benedikta Šefránka, měšťanů města Nového Plzně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého druhého, tu sobotu před sv. pannú Marketú. 105. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1473, 23. února. — Č. 112. My kněz Jiří, probošt kláštera Chotěšovského, první jistec a dlužník dluhu
672 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. vydán. A což sě svrchkuov dotýče a dluhu mého, což mi lidé dlužni jsú, to jsem sepsal na ceduli všecko, komu co má dáno býti, a poručil to knězi Alexandrovi, aby to rozdal za mú duši i k hrobu mě tiem pěkně a poctivě připravil, i mé dluhy k sobě vybral a přijal od lidí, a za mú duši tiem věrně učinil, pokudž by to sta- čiti mohlo. A toho všeho mého již rozkázánie svrchupsaného činím poručníka plného a mocného uroz. pána, pana Jana z Rozmberga, najvyššieho komorníka královstvie Českého, pána mého milostivého, a úplně JMti věřím, že jim toho ráčí JMst pomocen býti jako po svém panství služebníkóm a služebnicem svým, vedle spravedlnosti aby při tom zachováni a zuostaveni byli, a v té věci že ráčí muoj i jich věrný poručník a pan obránce býti. A to aby tak pěkně za mú duši bylo učiněno a opatřeno, jakož již v tomto svrchu mém rozkázánie a kšaftu zapsáno jest, neb v tom ve všem má plná dobrá vuole jest. — Pečeti byly kromě pana Jana z Rozmberga pana Václava z Švam- berga, a uroz. panoší Jarohněva z Úsušie a Erazima z Michnic. — Na Krumlově léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého prvého, v tu sobotu po sv. panně Lucie. 1) Transsumpt z r. 1474, 6. září, shotovený k rozkazu Jana z Krumlova, administra- tora arcib. Pražského. 104. Kl. Plaský. — B. m. 1472. 11. července. — Č. 111. Já Kera z Nového Plzně vyznávám oc, že jakož nebožčík Mikuláš Koranda, otec mój, leže na smrtedlné posteli řádný kšaft vedle práva a obyčeje města Nového Plzně učinil jest, a v tom kšaftu mocně mi dal a odkázal jest všecky dluhy, kteréž jest nebožčík měl na listech na konvent a zboží kláštera Plaského, buď těch dluhuov mnoho nebo málo, — ty jsú mi listy, kteříž jsú na ty dluhy svědčili, odešly. Protož já nadepsaná Kera z Nového Plzně — nadepsaný konvent, nynější i budúcí, kláštera Plaského kvituji, propúštiem mocně a prázdny činím z těch nadepsaných listuov a ze všech dluhuov svrchupsaných. — A jestližeby ti listové v čie koli moc vešli, ten aby nynie i potom těmi listy žádné právo ani kterú moc neměl svrchupsaný konvent — z těch nadepsaných dluhuov věčně žádným obyčejem upomínati. — Pečeti kromě Keřiny z Nového Plzně uroz. panoší Sezemy z Malonic, hauptmana toho času na Plzně, Mikuláše z Myslína, Jana Brady oc — mudrých a opatrných mužů pana Vác- slava Homole, toho času purgmistra u Plzni, Mikuláše Urleicha rychtáře, Prokopa Reše a Benedikta Šefránka, měšťanů města Nového Plzně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého druhého, tu sobotu před sv. pannú Marketú. 105. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1473, 23. února. — Č. 112. My kněz Jiří, probošt kláštera Chotěšovského, první jistec a dlužník dluhu
Strana 673
Z let 1472—1474. 673 vdole psaného, a my Lvík z Úlic, Markvart z Úlic seděním v Přěšově, Vilém Liška z Knije, Mikuláš z Myslína a Václav z Tachova, rukojmie jeho s ním a zaň, vy- znáváme, — že jsme dlužni — devadesáte kop gr. a tři kopy gr. bez desieti gr. dobrých střieb., míšenských, obecně v kraji Plzeňským berných, aneb za tu summu zlatých uherských nebo rýnských na zlatě, na rázu i na váze dobrých a pravých, po čemž toho času plněnie zlatí puojdú a platiti budú, uroz. pánu, p. Burjanovi z Gutštýna a na Nečtinách oc. a dědicóm jeho, i tomu každému, ktož by tento list měl s jich nebo jednoho z nich dobrú volí. Protož — rukú společnú a ovšem neroz- dielnú — slibujem věřícím našim svrchupsaným napřed psanú jistinu — splniti a vcele zaplatiti beze všeho prodlévánie dalšieho a beze všé zlé lsti na sv. Václava — najprve přieštieho. — Pakli bychom toho neučinili oc. Ležení v Tachově neb na Rabštýně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého třetieho, ten úterý před sv. Matějem, apošt. bož. 106. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1474, 5. února. — Č. 113. Já Gamaret Gerunk z Sulevic seděním v Uojezdě vyznávám, — že — z mého dědictvie prodal sem robotnému člověku Válovi i dědicóm jeho i budúcím u věčný plat neb úrok to seděnie tvrz u Velemíně i s příkopem i s dvorem i s sadem i se vší zvolí, což v tom dvoře jest, a dědinu k tomu na Duolnici pod cestú, pokudž meze káže, za dvadceti kop gr., kteréžto penieze jsú mně úplně zaplacené i splněné, aby týž Vála i dědici i budúcí jeho, kteříž tento list mój jmieti budú, mocni byli k svým užitkóm i k své vuoli přivésti to seděnie kromě toho kopce, na kterémž tvrz stojí, aby tu postavil s mú i mých budúciech vuolí vedle rozkázanie našeho, pod tiemto však úrokem nebo platem, to jest mají z toho ze všeho platiti úroka čtyřidceti gr., a to rozdielně na sv. Jiřie dvadcet gr. a na sv. Havla tolikéž a čtvero kur a kopu vajec. A kdyžby týž Vála neb dědici neb budúcie jeho chtěli prodati to jisté seděnie svrchupsané, aby prodali aneb mně nabiedili neb mých budúciech, aneb aby prodali, syna mého neb mých budúciech volí, člověku počestnému, kterýž by sě mně i mým budúcím hodil i súsedóm také podle toho, a to vše v též právo, jakož svrchupsáno stojí. — Pečeti přivěsili kromě Gamareta uroz. panoše Bušek, bratr mój z Sulevic a z Milešova, Václav z Sulevic a z Koštálova, Jindřich z Sulevic a z Kalky [sic]. — Léta naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého čtvrtého, tu sobotu den sv. Háty, panny a mučedl. b. 107. Kl. Slovanský v Novém Městě Pražském. — B. m. 1474, 31. října. — Č. 114. Já Ofka z Dražovic, uroz. a stat. rytieře pana Burjana z Leskovce manželka, vyznávám, — že ten list hlavní na pargameně s visutými pečetmi, jímžto ctih. kněz Archlv Český VII. 85
Z let 1472—1474. 673 vdole psaného, a my Lvík z Úlic, Markvart z Úlic seděním v Přěšově, Vilém Liška z Knije, Mikuláš z Myslína a Václav z Tachova, rukojmie jeho s ním a zaň, vy- znáváme, — že jsme dlužni — devadesáte kop gr. a tři kopy gr. bez desieti gr. dobrých střieb., míšenských, obecně v kraji Plzeňským berných, aneb za tu summu zlatých uherských nebo rýnských na zlatě, na rázu i na váze dobrých a pravých, po čemž toho času plněnie zlatí puojdú a platiti budú, uroz. pánu, p. Burjanovi z Gutštýna a na Nečtinách oc. a dědicóm jeho, i tomu každému, ktož by tento list měl s jich nebo jednoho z nich dobrú volí. Protož — rukú společnú a ovšem neroz- dielnú — slibujem věřícím našim svrchupsaným napřed psanú jistinu — splniti a vcele zaplatiti beze všeho prodlévánie dalšieho a beze všé zlé lsti na sv. Václava — najprve přieštieho. — Pakli bychom toho neučinili oc. Ležení v Tachově neb na Rabštýně. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého třetieho, ten úterý před sv. Matějem, apošt. bož. 106. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1474, 5. února. — Č. 113. Já Gamaret Gerunk z Sulevic seděním v Uojezdě vyznávám, — že — z mého dědictvie prodal sem robotnému člověku Válovi i dědicóm jeho i budúcím u věčný plat neb úrok to seděnie tvrz u Velemíně i s příkopem i s dvorem i s sadem i se vší zvolí, což v tom dvoře jest, a dědinu k tomu na Duolnici pod cestú, pokudž meze káže, za dvadceti kop gr., kteréžto penieze jsú mně úplně zaplacené i splněné, aby týž Vála i dědici i budúcí jeho, kteříž tento list mój jmieti budú, mocni byli k svým užitkóm i k své vuoli přivésti to seděnie kromě toho kopce, na kterémž tvrz stojí, aby tu postavil s mú i mých budúciech vuolí vedle rozkázanie našeho, pod tiemto však úrokem nebo platem, to jest mají z toho ze všeho platiti úroka čtyřidceti gr., a to rozdielně na sv. Jiřie dvadcet gr. a na sv. Havla tolikéž a čtvero kur a kopu vajec. A kdyžby týž Vála neb dědici neb budúcie jeho chtěli prodati to jisté seděnie svrchupsané, aby prodali aneb mně nabiedili neb mých budúciech, aneb aby prodali, syna mého neb mých budúciech volí, člověku počestnému, kterýž by sě mně i mým budúcím hodil i súsedóm také podle toho, a to vše v též právo, jakož svrchupsáno stojí. — Pečeti přivěsili kromě Gamareta uroz. panoše Bušek, bratr mój z Sulevic a z Milešova, Václav z Sulevic a z Koštálova, Jindřich z Sulevic a z Kalky [sic]. — Léta naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého čtvrtého, tu sobotu den sv. Háty, panny a mučedl. b. 107. Kl. Slovanský v Novém Městě Pražském. — B. m. 1474, 31. října. — Č. 114. Já Ofka z Dražovic, uroz. a stat. rytieře pana Burjana z Leskovce manželka, vyznávám, — že ten list hlavní na pargameně s visutými pečetmi, jímžto ctih. kněz Archlv Český VII. 85
Strana 674
674 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Havel opat a s ním také veškeren konvent kláštera Slovanského v Novém Městě Pražském vyznávají, kterak zápis ciesaře Sigmunda, — kterýmž sedm kop gr. platu a úroku ročnieho Vaňkovi Zelenému na lidech kláštera jich dědičných v Jenči byl jest zapsal, vyplativše, zapsali jsú ten plat sedm kop gr. v Jenči opatr. muži Václa- vovi Cvokovi z Libně, výš psaného Nového Města Pražského měštěnínu, v sedmi- desáti kopách gr. bez dvú kop gr. týmž Václavem k vyplacení platu toho jim pój- čených tak a s takovými výměnkami a povahami, jakož týž list pod již jmenovaného kněze opata i jeho konventu a podle nich na svědomie — purgmistra a konšeluov často psaného Nového Města Pražského, slovut. také panoší Mikuláše z Tuhance a Václava z Miletína pečetmi visutými plnějie to vše a šíře v sobě zavierá; kterýžto list potom od Václava Cvoka z Vlkanova, syna a pravého dědice Václava prvepsa- ného, nadepsanému panu Burjanovi, manželu mému, a dále od něho mně s jeho dobrú volí dán jest; — dala sem dobrovolně i s těmi listy dobrých volí — poctivosti hodným a umělým mistróm, zprávcem koleje králové [sic], kteráž v Starém Městě Pražském mezi dvěma kolleji, českú s jedné a krále Václava s strany druhé leží, i všem též koleje studentóm, nynějším a budúcím, i tomu každému, ktož by tento list s jich dobrú volí měl řádně, právo mé všecko na ně úplně a docela bez vše- likého pozuostavenie přenášejíc. — Pečeti kromě Ofky svrchupsané uroz. pána, pana Jana z Kolovrat a z Kornhúza, stat. rytieře, pana Jana z Radiče, hofrychtéře měst královských v Čechách, uroz. panoší Lévy z Mašťova, miestokomorníka královstvie Če- ského, a Mikuláše z Dražovic, otce mého, miestosudieho téhož královstvie. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého sedmdesátého čtvrtého, v pondělí u vigilii hodu slavného Všech svatých. 108. Klášter Zderazský. — Na Zderaze. 1475, 5. července. — Č. 115. Já Pavel z Prahy, smil. b. probošt zderazský, v práviech duchovních doctor oc, vyznávám oc, že jakož mám a držím deset kop gr. platu ročnieho komornieho k svému proboštství Zderazskému na slovut. panoši Janovi Oděradovi z Sekyřic a na vsi Slovči dskami zemskými zapsaného, ten jistý plat s povolením najjasn. kniežete a pána, p. Vladislava, z b. mil. krále českého oc, — zastavil sem — slovut. panoši Janovi Karlíkovi z Nežetic ve stu zlatých uherských, jemužto já povinností ruko- jemstvie za krále za JMt dlužen sem těch sto zlatých a povinen. A protož postúpil sem — téhož platu již řečenému Janovi Karlíkovi k jmění, držení — dotud a tak dlúho, dokudž by jemu, Janovi Karlíkovi, od krále od JMti aneb JMti náměstka, bu- dúcieho krále českého, anebo ote mne aneb mých budúcích náměstkóv ta jistá summa, totižto sto zlatých uherských úplně a docela zaplacena a splněna nebyla zlatými do- brými a spravedlivými na zlatě i na váze. — A ktož by kolivěk tento list měl
674 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Havel opat a s ním také veškeren konvent kláštera Slovanského v Novém Městě Pražském vyznávají, kterak zápis ciesaře Sigmunda, — kterýmž sedm kop gr. platu a úroku ročnieho Vaňkovi Zelenému na lidech kláštera jich dědičných v Jenči byl jest zapsal, vyplativše, zapsali jsú ten plat sedm kop gr. v Jenči opatr. muži Václa- vovi Cvokovi z Libně, výš psaného Nového Města Pražského měštěnínu, v sedmi- desáti kopách gr. bez dvú kop gr. týmž Václavem k vyplacení platu toho jim pój- čených tak a s takovými výměnkami a povahami, jakož týž list pod již jmenovaného kněze opata i jeho konventu a podle nich na svědomie — purgmistra a konšeluov často psaného Nového Města Pražského, slovut. také panoší Mikuláše z Tuhance a Václava z Miletína pečetmi visutými plnějie to vše a šíře v sobě zavierá; kterýžto list potom od Václava Cvoka z Vlkanova, syna a pravého dědice Václava prvepsa- ného, nadepsanému panu Burjanovi, manželu mému, a dále od něho mně s jeho dobrú volí dán jest; — dala sem dobrovolně i s těmi listy dobrých volí — poctivosti hodným a umělým mistróm, zprávcem koleje králové [sic], kteráž v Starém Městě Pražském mezi dvěma kolleji, českú s jedné a krále Václava s strany druhé leží, i všem též koleje studentóm, nynějším a budúcím, i tomu každému, ktož by tento list s jich dobrú volí měl řádně, právo mé všecko na ně úplně a docela bez vše- likého pozuostavenie přenášejíc. — Pečeti kromě Ofky svrchupsané uroz. pána, pana Jana z Kolovrat a z Kornhúza, stat. rytieře, pana Jana z Radiče, hofrychtéře měst královských v Čechách, uroz. panoší Lévy z Mašťova, miestokomorníka královstvie Če- ského, a Mikuláše z Dražovic, otce mého, miestosudieho téhož královstvie. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřistého sedmdesátého čtvrtého, v pondělí u vigilii hodu slavného Všech svatých. 108. Klášter Zderazský. — Na Zderaze. 1475, 5. července. — Č. 115. Já Pavel z Prahy, smil. b. probošt zderazský, v práviech duchovních doctor oc, vyznávám oc, že jakož mám a držím deset kop gr. platu ročnieho komornieho k svému proboštství Zderazskému na slovut. panoši Janovi Oděradovi z Sekyřic a na vsi Slovči dskami zemskými zapsaného, ten jistý plat s povolením najjasn. kniežete a pána, p. Vladislava, z b. mil. krále českého oc, — zastavil sem — slovut. panoši Janovi Karlíkovi z Nežetic ve stu zlatých uherských, jemužto já povinností ruko- jemstvie za krále za JMt dlužen sem těch sto zlatých a povinen. A protož postúpil sem — téhož platu již řečenému Janovi Karlíkovi k jmění, držení — dotud a tak dlúho, dokudž by jemu, Janovi Karlíkovi, od krále od JMti aneb JMti náměstka, bu- dúcieho krále českého, anebo ote mne aneb mých budúcích náměstkóv ta jistá summa, totižto sto zlatých uherských úplně a docela zaplacena a splněna nebyla zlatými do- brými a spravedlivými na zlatě i na váze. — A ktož by kolivěk tento list měl
Strana 675
Z roku 1475. 675 s často jmenovaného Jana Karlíka dobrú volí atd. — Na Zderaze v domě pro- boštském v středu po sv. Prokopu, 1. od naroz. b. tisícieho čtyřstého sedmdesá- tého pátého. 109. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1475, 5. července. Č. 116. My kněz Jiřík, božskú milostí probošt, Markreta převořiše, Dorota subpře- voryše, Anna cirkatrix, Anna cantrix, Marketa klíčnice i všecken konvent nynější i budúcí kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že jakož slovutný panoše Václav z Tachova kúpil jest za své vlastnie penieze i zaplatil dvě nápravy kláštera nade- psaného našeho, jednu od Šimona Rojšovic v Chotěšovicích a druhú od Mantovcové v Mantově, z kterýchžto náprav tepruv psaných od staradávna slúženo jest klášteru našemu střelcem na koni z každé té nápravy; ale že předepsaný Václav, věrný náš a milý, od dávných časóv našim pilným služebníkem byl jest, v kteréžto také službě práci nemalú nesl jest a o koně své jměl, na nichžto škody v naší takové službě bral jest; a protož my spatřivše jeho takovú k nám věrnú a pilnú službu, kterúžto právě a věrně pro nás i pro ten boží duom činil a skutečně vokazoval jest, chtiece jemu toho dobrým dáti požiti a takových škod, kteréž jest, v naší službě jsa, vzel, nahraditi, jednostajnú a dobrú volí nás všech tyto milosti a svobody podepsané jemu Václavovi učinili jsme a dali. — Najprve aby on Václav svrchupsaný i jeho děti a jich budúcí, i ten každý, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, ty vobě svrchu- psané nápravy aby drželi, jměli a požívali jich vedle své libosti, — ale všech služeb i jiných aby prázdni a svobodni byli. Dále přidáváme, aby plnú svobodu a zvuoli jměli v řece naší od Mantova až do mlýna Záluhova k své potřebě ryby loviti vším lovem a přípravami rybářskými, než proto my i budúcí konvent také v té řece zvuoli máme mieti k lovení, když by sě nám zdálo. I tudiež aby v lesiech našich buďto k stavení, k opravování těch náprav svrchupsaných a k jistbám neb ku pečení chleba a piva vařenie aby měli plnú a svobodnú vuoli, sobě na svój náklad sekajíce a svo- ziece. Také čtyřidceti dnóv roboty, kterúž máme na lidech našich ve vsi v Losině, tu jim vcele přidáváme, aby jim ta robota šla a robotována byla na jich potřebách. Item dva diely louky na lúce naší veliké pod Losinú, kteréžto diely drželi sú Marta- sovici a Nosovici, ty diely jim také přidáváme, aby je drželi a požívali, sobě sami se- kúce i klidiece. Toto však zvláště vymiňujíce: jestližeby sě kdy zdálo nadepsanému Václavovi nebo dětem jeho a budúcím neb tomu, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, ty svrchupsané nápravy nebo jednu z nich odprodati, to mohú dobře učiniti a od- prodati, jakž budú moci, když by sě jim kupec hodný nahodil. A ktož by koli to od nich kúpil, ten každý povinen bude v službu tu zasě vstúpiti a slúžiti klášteru nadepsanému jedniem střelcem na koni, tak jakož od staradávna to za právo jest. A všecky svobody 85*
Z roku 1475. 675 s často jmenovaného Jana Karlíka dobrú volí atd. — Na Zderaze v domě pro- boštském v středu po sv. Prokopu, 1. od naroz. b. tisícieho čtyřstého sedmdesá- tého pátého. 109. Kl. Chotěšovský. — B. m. 1475, 5. července. Č. 116. My kněz Jiřík, božskú milostí probošt, Markreta převořiše, Dorota subpře- voryše, Anna cirkatrix, Anna cantrix, Marketa klíčnice i všecken konvent nynější i budúcí kláštera Chotěšovského — vyznáváme oc, že jakož slovutný panoše Václav z Tachova kúpil jest za své vlastnie penieze i zaplatil dvě nápravy kláštera nade- psaného našeho, jednu od Šimona Rojšovic v Chotěšovicích a druhú od Mantovcové v Mantově, z kterýchžto náprav tepruv psaných od staradávna slúženo jest klášteru našemu střelcem na koni z každé té nápravy; ale že předepsaný Václav, věrný náš a milý, od dávných časóv našim pilným služebníkem byl jest, v kteréžto také službě práci nemalú nesl jest a o koně své jměl, na nichžto škody v naší takové službě bral jest; a protož my spatřivše jeho takovú k nám věrnú a pilnú službu, kterúžto právě a věrně pro nás i pro ten boží duom činil a skutečně vokazoval jest, chtiece jemu toho dobrým dáti požiti a takových škod, kteréž jest, v naší službě jsa, vzel, nahraditi, jednostajnú a dobrú volí nás všech tyto milosti a svobody podepsané jemu Václavovi učinili jsme a dali. — Najprve aby on Václav svrchupsaný i jeho děti a jich budúcí, i ten každý, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, ty vobě svrchu- psané nápravy aby drželi, jměli a požívali jich vedle své libosti, — ale všech služeb i jiných aby prázdni a svobodni byli. Dále přidáváme, aby plnú svobodu a zvuoli jměli v řece naší od Mantova až do mlýna Záluhova k své potřebě ryby loviti vším lovem a přípravami rybářskými, než proto my i budúcí konvent také v té řece zvuoli máme mieti k lovení, když by sě nám zdálo. I tudiež aby v lesiech našich buďto k stavení, k opravování těch náprav svrchupsaných a k jistbám neb ku pečení chleba a piva vařenie aby měli plnú a svobodnú vuoli, sobě na svój náklad sekajíce a svo- ziece. Také čtyřidceti dnóv roboty, kterúž máme na lidech našich ve vsi v Losině, tu jim vcele přidáváme, aby jim ta robota šla a robotována byla na jich potřebách. Item dva diely louky na lúce naší veliké pod Losinú, kteréžto diely drželi sú Marta- sovici a Nosovici, ty diely jim také přidáváme, aby je drželi a požívali, sobě sami se- kúce i klidiece. Toto však zvláště vymiňujíce: jestližeby sě kdy zdálo nadepsanému Václavovi nebo dětem jeho a budúcím neb tomu, ktož by tento list jměl s jich dobrú volí, ty svrchupsané nápravy nebo jednu z nich odprodati, to mohú dobře učiniti a od- prodati, jakž budú moci, když by sě jim kupec hodný nahodil. A ktož by koli to od nich kúpil, ten každý povinen bude v službu tu zasě vstúpiti a slúžiti klášteru nadepsanému jedniem střelcem na koni, tak jakož od staradávna to za právo jest. A všecky svobody 85*
Strana 676
676 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. svrchupsané od takového každého, ktož by to od nich kúpil, mají odjaty a vyňaty býti; neb ty svobody toliko jsú a svědčie jemu Václavovi a dětem jeho a budúcím jeho, ktož by tento list měl aneb měli s jeho dobrú volí. — Také my ani budúcí konvent náš jeho Václava svrchupsaného ani budúcích jeho nemáme ižádné vuole jich odtud splacovati bez jich vuole, lečby jich chtěnie a dobrá vuole toho byla. A kdyžby koli oni ty nápravy svrchupsané odprodali, anebo že bychme my je odtud splacovali, tedy témuž Václavovi a dětem jeho neb jich budúcím nad to nade všecko dáti sli- bujem a máme sto kop gr. dobrých střieb., kteréž jsme jim přidali a připsali — za ty škody svrchupsané, i tudiež za ty náklady, kteréž jest on Václav učinil na ty nápravy, na stavenie nakládaje; neb sě jest v pusté ty nápravy uvázal. Také jestližeby sě jaká pokaza stala na tomto listu buďto zlitím, zmaštěním, neb od molóv neb od červóv anebo kterakkoli jinak, anebo na pečetech porušenie, to vše nemá k žádné škodě býti listu tomuto ani jim věřitelóm svrchupsaným; než proto my jej vcele za- chovati a plniti máme na všech kusiech, kteréž sě v něm vypisují beze všeho zmatku a přerušenie všelijakého. — Pečeti kromě proboštovy a konventské kláštera Chotě- šovského uroz. panoší Jana z Hořejšie Lukavice seděním tudiež, Viléma z Chříňova a na Skotcích, Jana Hošťálka z Hogennestu a u Vlkýši, Jana z Klenovic a v Hono- zovicích, a Bohuty z Lužan seděním tudiež. — Léta b. naroz. tisícieho čtyřstého sedmdesátého pátého, tu středu po sv. Prokopu. 110. Kl. Minoritů ve Stříbře. — B. m. 1475, 6. července. — Č. 117. Známo buď všem vuobec oc, že já Jindřich Bavor z Švamberka, jsa při dobrém rozumu a zdravé mysli dávám, odkazuji oc bratřím řádu Menšieho a konventu jich v Střiebře za duše mých předkuov, za otce mého Bavora z Švamberka, za mistra Neustupa, bratra jeho, za Ratmíra z Švamberka, děda mého, a za Marketu z Wal- štajna, matku mú, i za mé bratřie a sestry i jiných mých předkuov z Švamberka, dvě kopě gr. a šestmezcietma gr. a čtyři prostice soli platu ročnieho a věčného ve vsi v Kozolupech, kterážto ves příleží blízko Slavic, a to na popluží Tichovském s lúkou, i což k tomu příslušie, i s dvořištěm, osmdesáte gr. a dva gr. do roka, — a na dvú polúlání jednu kopu gr. a čtyři gr. do roka, — a na krčmě, kteráž tu v Kozolupech jest, čtyři prostice soli, — ale panstvie plné sobě, dědicóm svým a budúcím pozuostavuji. Také toto znamenitě vymlúvám, aby vždy jednú v týden mše svatá zádušnie slúžena byla za předky i budúcie mé z Švamberka, jich dušičkám ku polehčení. — Pečeti kromě Jindřichovy Bavorovy z Švamberka uroz. pána, pana Jana z Vrtba a na Prostiboři, a uroz. panoší Jana Cehnice z Říčan, Bohuslava z Kra- šovic, Purkarta Mušty z Repan, Zigmunda Levharta z Vidžina. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého pátého, ten čtvrtek po sv. Prokopu, vyzn. bož.
676 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. svrchupsané od takového každého, ktož by to od nich kúpil, mají odjaty a vyňaty býti; neb ty svobody toliko jsú a svědčie jemu Václavovi a dětem jeho a budúcím jeho, ktož by tento list měl aneb měli s jeho dobrú volí. — Také my ani budúcí konvent náš jeho Václava svrchupsaného ani budúcích jeho nemáme ižádné vuole jich odtud splacovati bez jich vuole, lečby jich chtěnie a dobrá vuole toho byla. A kdyžby koli oni ty nápravy svrchupsané odprodali, anebo že bychme my je odtud splacovali, tedy témuž Václavovi a dětem jeho neb jich budúcím nad to nade všecko dáti sli- bujem a máme sto kop gr. dobrých střieb., kteréž jsme jim přidali a připsali — za ty škody svrchupsané, i tudiež za ty náklady, kteréž jest on Václav učinil na ty nápravy, na stavenie nakládaje; neb sě jest v pusté ty nápravy uvázal. Také jestližeby sě jaká pokaza stala na tomto listu buďto zlitím, zmaštěním, neb od molóv neb od červóv anebo kterakkoli jinak, anebo na pečetech porušenie, to vše nemá k žádné škodě býti listu tomuto ani jim věřitelóm svrchupsaným; než proto my jej vcele za- chovati a plniti máme na všech kusiech, kteréž sě v něm vypisují beze všeho zmatku a přerušenie všelijakého. — Pečeti kromě proboštovy a konventské kláštera Chotě- šovského uroz. panoší Jana z Hořejšie Lukavice seděním tudiež, Viléma z Chříňova a na Skotcích, Jana Hošťálka z Hogennestu a u Vlkýši, Jana z Klenovic a v Hono- zovicích, a Bohuty z Lužan seděním tudiež. — Léta b. naroz. tisícieho čtyřstého sedmdesátého pátého, tu středu po sv. Prokopu. 110. Kl. Minoritů ve Stříbře. — B. m. 1475, 6. července. — Č. 117. Známo buď všem vuobec oc, že já Jindřich Bavor z Švamberka, jsa při dobrém rozumu a zdravé mysli dávám, odkazuji oc bratřím řádu Menšieho a konventu jich v Střiebře za duše mých předkuov, za otce mého Bavora z Švamberka, za mistra Neustupa, bratra jeho, za Ratmíra z Švamberka, děda mého, a za Marketu z Wal- štajna, matku mú, i za mé bratřie a sestry i jiných mých předkuov z Švamberka, dvě kopě gr. a šestmezcietma gr. a čtyři prostice soli platu ročnieho a věčného ve vsi v Kozolupech, kterážto ves příleží blízko Slavic, a to na popluží Tichovském s lúkou, i což k tomu příslušie, i s dvořištěm, osmdesáte gr. a dva gr. do roka, — a na dvú polúlání jednu kopu gr. a čtyři gr. do roka, — a na krčmě, kteráž tu v Kozolupech jest, čtyři prostice soli, — ale panstvie plné sobě, dědicóm svým a budúcím pozuostavuji. Také toto znamenitě vymlúvám, aby vždy jednú v týden mše svatá zádušnie slúžena byla za předky i budúcie mé z Švamberka, jich dušičkám ku polehčení. — Pečeti kromě Jindřichovy Bavorovy z Švamberka uroz. pána, pana Jana z Vrtba a na Prostiboři, a uroz. panoší Jana Cehnice z Říčan, Bohuslava z Kra- šovic, Purkarta Mušty z Repan, Zigmunda Levharta z Vidžina. — Léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého pátého, ten čtvrtek po sv. Prokopu, vyzn. bož.
Strana 677
Z let 1475 a 1476. 677 111. Kl. Plaský. — B. m. 1475, 6. července. — Č. 118. My Harant z Vařin, Jan Harant z Vařin a na Březině, Záviše z Vařin známo činíme oc: jakož máme listy, první od kněze Jiljí opata i všeho konventu klá- štera Plaského s jich visutými pečetmi na sedmdesáte kop gr. peněz dobrých, střieb., rázu praž., a druhý list kněze Fridricha i všeho konventu téhož kláštera Plaského, kterýžto svědčí na deset kop platu ve vsi v Mladěticích na lidech, kteříž zejména psáni sú, — a potom uprosili sme skrze své zaslúženie majestát od krále Jiřího — na všecky poplatky, ospy, desátky a puožitky k tej vsi Mladěticích [sic] přísluše- jície, a potvrzenie a majestát najjas. kníž. a pána, p. Vladislava, krále českého oc, na túž ves Mladětice, pokudž majestát předka JMti ukazuje; i protož učinivše smlúvu dobrovolnú mezi sebú, jakož nám list svědčí kněze opatů, my nadepsaní Harant, Jan Harant a Záviše z Vařin dali sme — svú dobrú a svobodnú vůli na ty jisté listy svrchupsané i s tím se vším právem naším, což našeho práva jest, — ctihodnému knězi Janovi opatu i všemu konventu kláštera Plaského, aby oni již těmi listy tak jistě a svobodně všecky poplatky, ospy, desátky i puožitky vybírali — a s těmi listy učinili, jakž by se jim zdálo a líbilo. — Pečeti kromě vydavatelů listu tohoto též uroz. pánuov, pana Beneše z Kolovrat a na Lipštýně [sic] a pana Zdeňka z Švam- berga a na Rokycanech, a uroz. panoší Jana Knížka z Běhařova a Slaibora Pracka z Svinné. — Dán a psán ve čtvrtek po Navštívení Matky božie, léta b. tisícího čtyr- stého sedmdesátého pátého počítajíc. 112. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1476, 12. března. — Č. 119. My Anna, b. mil. abatyše, Kunka převora i vešken konvent — kláštera sv. Jiřie na Hradě Pražském vyznáváme, — že sme my viničky našie v puoldruhého strycha miery, kteráž leží nad Bruskú pod štěpničkú ctihodného kněze, kněze Jana řečeného Mladoch, kanovníka kostela Pražského a kaplana našeho, a mezi vinicí ka- pitoly Všech Svatých s jedné, a viničkú opatrného muže Škopka také kláštera našeho s strany druhé v svých mezech a hranicech ležící, slovut. panoši Martinovi z Dobro- nína, písaři desk dvorských, do jeho života postúpili — pod túto úmluvú, že on má a povinen bude nám a našemu konventu svrchupsanému platiti a úročiti z nie na všaký rok z rokuov při sv. Martině toliko pospolně puol kopy gr. A po smrti jeho má táž vinička zase na nás a na náš konvent bez všelikého zámatku a závady i všech úplatkuov mocně připadnúti. — Na den sv. Řehoře papeže, léta b. tisícieho čtyrstého sedmdesátého šestého.
Z let 1475 a 1476. 677 111. Kl. Plaský. — B. m. 1475, 6. července. — Č. 118. My Harant z Vařin, Jan Harant z Vařin a na Březině, Záviše z Vařin známo činíme oc: jakož máme listy, první od kněze Jiljí opata i všeho konventu klá- štera Plaského s jich visutými pečetmi na sedmdesáte kop gr. peněz dobrých, střieb., rázu praž., a druhý list kněze Fridricha i všeho konventu téhož kláštera Plaského, kterýžto svědčí na deset kop platu ve vsi v Mladěticích na lidech, kteříž zejména psáni sú, — a potom uprosili sme skrze své zaslúženie majestát od krále Jiřího — na všecky poplatky, ospy, desátky a puožitky k tej vsi Mladěticích [sic] přísluše- jície, a potvrzenie a majestát najjas. kníž. a pána, p. Vladislava, krále českého oc, na túž ves Mladětice, pokudž majestát předka JMti ukazuje; i protož učinivše smlúvu dobrovolnú mezi sebú, jakož nám list svědčí kněze opatů, my nadepsaní Harant, Jan Harant a Záviše z Vařin dali sme — svú dobrú a svobodnú vůli na ty jisté listy svrchupsané i s tím se vším právem naším, což našeho práva jest, — ctihodnému knězi Janovi opatu i všemu konventu kláštera Plaského, aby oni již těmi listy tak jistě a svobodně všecky poplatky, ospy, desátky i puožitky vybírali — a s těmi listy učinili, jakž by se jim zdálo a líbilo. — Pečeti kromě vydavatelů listu tohoto též uroz. pánuov, pana Beneše z Kolovrat a na Lipštýně [sic] a pana Zdeňka z Švam- berga a na Rokycanech, a uroz. panoší Jana Knížka z Běhařova a Slaibora Pracka z Svinné. — Dán a psán ve čtvrtek po Navštívení Matky božie, léta b. tisícího čtyr- stého sedmdesátého pátého počítajíc. 112. Kl. sv. Jiří na Hradě Pražském. — B. m. 1476, 12. března. — Č. 119. My Anna, b. mil. abatyše, Kunka převora i vešken konvent — kláštera sv. Jiřie na Hradě Pražském vyznáváme, — že sme my viničky našie v puoldruhého strycha miery, kteráž leží nad Bruskú pod štěpničkú ctihodného kněze, kněze Jana řečeného Mladoch, kanovníka kostela Pražského a kaplana našeho, a mezi vinicí ka- pitoly Všech Svatých s jedné, a viničkú opatrného muže Škopka také kláštera našeho s strany druhé v svých mezech a hranicech ležící, slovut. panoši Martinovi z Dobro- nína, písaři desk dvorských, do jeho života postúpili — pod túto úmluvú, že on má a povinen bude nám a našemu konventu svrchupsanému platiti a úročiti z nie na všaký rok z rokuov při sv. Martině toliko pospolně puol kopy gr. A po smrti jeho má táž vinička zase na nás a na náš konvent bez všelikého zámatku a závady i všech úplatkuov mocně připadnúti. — Na den sv. Řehoře papeže, léta b. tisícieho čtyrstého sedmdesátého šestého.
Strana 678
678 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. 113. Kl. jeptišek v Krumlově. — B. m. 1476, 23. dubna. — Č. 120 a. Já Matiáš z Veveří, měštěnín v Krumlově, za se i za své dědice a budúcí vyznávám, — že jsem prodal — kaufrechtním právem dvuor svuoj poplužní u Veveřie robotnému Mikulášovi Zechtoňovi a jeho dědicóm i budúcím za šedesát kop gr. peněz dobrých, střieb., v zemi České obecně berných, kteréž jsú mi dali a zaplatili úplně, — tak že Mikuláš Zechtoň svrchupsaný, jeho dědici a budúcí z toho dvoru nahoře jmenovaného mně, mým dědicóm a budúcím mají platiti a vydávati tři kopy gr. peněz dobrých platu ročnieho a k vánocem dvě slepici. — A ten dvuor nahoře jmenovaný — mohú prodati, komuž sě jim kolivěk líbí, zač by mohli, bez mé — překážky všeliké. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. panoší Kunráta z Petrovic, ty časy purkrabí na Krumlově, Přibíka Hada z Paběnic a Erazima z Michnic. — Na Krumlově léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého šestého, ten úterý den sv. Jiřie. 114. List soukromý. — B. m. 1477, 4. července. — Č. 120 b. L. b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého sedmého, ten pátek den sv. Prokopa, dědice českého, uroz. panoše Jiřík Višně z Větřnie seděním v Pasovařiech, a Oldřich Drochovec z Pláně s jedné, a Oldřich ze Dvorce, purkrabie té chvíle na Velešíně, a Vojtěch z Jivovice a z Chvalkova z strany druhé, mocní ubrmané a smlúvce mezi obcí Todeňskú a Sigmundem odtudž z Todně, člověkem Mikulášovým Šafránovým z Březie podle jiných dobrých lidí, kteříž jsú osobně tehdáž při té smlúvě byli k srovnánie těch věcí prve namluvených, tak aby Sigmund, člověk Mikulášuov Ša- fránuov, po jich pásl, a Todeňští zase po Sigmundově, a na žaludech i na bukvi aby z obú stranú pásli a nezbieral jich žádný. Také z vesnic okolních aby nepřijímali v pastvu dobytka cizieho nižádného ani Sigmund ani obec Todeňská. Item když se žalud a bukev Sigmundovi obrodí, tehda obec Todeňská mají Sigmundovi nahoře psanému dávati z lánu po třech čtvrtniech ovsa, z puollánu po dvú čtvrtní a ze čtvrti po jedné čtvrtni ovsa, a to k sv. Havlu, a do domu Sigmundova donésti. Pakliby se žalud obrodil a bukev nic, aneb bukev sě obrodila a žalud nic, tehdy obec Todeňská mají oves dávati tak vždycky na každý rok, jakož se svrchu píše. — Pakliby se ani žalud ani bukev neobrodila který rok, tehdy obec Todeňská ani jich dědici a budúcí nemají ani povinni jsú Sigmundovi nahoře psanému ani jeho dědicóm a budúcím ten rok toho ovsa dávati. — Item což se Hroškova dvoru dotýče, kdyžby se žalud neb bukev obrodila, tehda nemá z toho dvoru té čtvrtně ovsa dávati, — a to proto, že na svém také bukev má. Item Sigmund má obci Todeňské cestu pro-
678 E. XII. Výpisy z českých listin c. k. veřejné knihovny Pražské. 113. Kl. jeptišek v Krumlově. — B. m. 1476, 23. dubna. — Č. 120 a. Já Matiáš z Veveří, měštěnín v Krumlově, za se i za své dědice a budúcí vyznávám, — že jsem prodal — kaufrechtním právem dvuor svuoj poplužní u Veveřie robotnému Mikulášovi Zechtoňovi a jeho dědicóm i budúcím za šedesát kop gr. peněz dobrých, střieb., v zemi České obecně berných, kteréž jsú mi dali a zaplatili úplně, — tak že Mikuláš Zechtoň svrchupsaný, jeho dědici a budúcí z toho dvoru nahoře jmenovaného mně, mým dědicóm a budúcím mají platiti a vydávati tři kopy gr. peněz dobrých platu ročnieho a k vánocem dvě slepici. — A ten dvuor nahoře jmenovaný — mohú prodati, komuž sě jim kolivěk líbí, zač by mohli, bez mé — překážky všeliké. — Pečeti kromě vydavatelovy uroz. panoší Kunráta z Petrovic, ty časy purkrabí na Krumlově, Přibíka Hada z Paběnic a Erazima z Michnic. — Na Krumlově léta od naroz. syna b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého šestého, ten úterý den sv. Jiřie. 114. List soukromý. — B. m. 1477, 4. července. — Č. 120 b. L. b. tisícieho čtyřstého sedmdesátého sedmého, ten pátek den sv. Prokopa, dědice českého, uroz. panoše Jiřík Višně z Větřnie seděním v Pasovařiech, a Oldřich Drochovec z Pláně s jedné, a Oldřich ze Dvorce, purkrabie té chvíle na Velešíně, a Vojtěch z Jivovice a z Chvalkova z strany druhé, mocní ubrmané a smlúvce mezi obcí Todeňskú a Sigmundem odtudž z Todně, člověkem Mikulášovým Šafránovým z Březie podle jiných dobrých lidí, kteříž jsú osobně tehdáž při té smlúvě byli k srovnánie těch věcí prve namluvených, tak aby Sigmund, člověk Mikulášuov Ša- fránuov, po jich pásl, a Todeňští zase po Sigmundově, a na žaludech i na bukvi aby z obú stranú pásli a nezbieral jich žádný. Také z vesnic okolních aby nepřijímali v pastvu dobytka cizieho nižádného ani Sigmund ani obec Todeňská. Item když se žalud a bukev Sigmundovi obrodí, tehda obec Todeňská mají Sigmundovi nahoře psanému dávati z lánu po třech čtvrtniech ovsa, z puollánu po dvú čtvrtní a ze čtvrti po jedné čtvrtni ovsa, a to k sv. Havlu, a do domu Sigmundova donésti. Pakliby se žalud obrodil a bukev nic, aneb bukev sě obrodila a žalud nic, tehdy obec Todeňská mají oves dávati tak vždycky na každý rok, jakož se svrchu píše. — Pakliby se ani žalud ani bukev neobrodila který rok, tehdy obec Todeňská ani jich dědici a budúcí nemají ani povinni jsú Sigmundovi nahoře psanému ani jeho dědicóm a budúcím ten rok toho ovsa dávati. — Item což se Hroškova dvoru dotýče, kdyžby se žalud neb bukev obrodila, tehda nemá z toho dvoru té čtvrtně ovsa dávati, — a to proto, že na svém také bukev má. Item Sigmund má obci Todeňské cestu pro-
Strana 679
Z let 1476 a 1477. 679 pustiti nad svým senníkem, tak abysta se dva vozy minúti mohla Item obec To- deňská nemá hájiti Sigmundovi cesty podzimním časem do sv. Havla a jeřním časem do sv. Jiří, aby mohl k svému dielu u hrušky jezditi přes záhony a přes jiné diely. Item což se dotýče lúky Sigmundovy v hoře, aby jemu obec Todeňská na té lúce nepřekážela ani pásla do sv. Bartoloměje, a Sigmund má ji sobě do toho času posieci a domuov vzieti. Pakli by jí neposekl do sv. Bartoloměje, tehda obec Todeňská hned na té lúce po sv. Bartoloměji pásti mají, buď posečena neb nebuď, a to bez pře- kážky Sigmundovy všeliké. Pakli by ji posekl Sigmund před sv. Bartolomějem, tehda hned také na té lúce obec Todeňská pásti budú motci. Item což se lázni dotýče, aby Sigmund i obec Todeňská všichni spolu té lázni požívali, a o to se pěkně srovnali. Item tu cestu, kteráž nahoru jde, obec Todeňská mají ji spravovati, kdyžby se po- kazila, a Sigmund obci vždycky, kdyžby kolivěk potřebie bylo, na pomoc má dáti k opravovánie té cesty jednoho dělníka. Item Sigmund svrchupsaný z svého dvoru pastýři má dávati dvě kopě žita a dvě kopě ovsa i sutého žita puol čbera a ovsa puol čbera, a věčeře a vozby činiti také má pastýři s jinými súsedy, a toho nemá otpierati. Item což se strúhy Sigmundovy dotýče, kteráž by kolivěk strana u té strúhy v přieloziech ležala, té on hájiti nemá ten rok do puol strúhy, než druhú stranu, a též i o druhé straně, kdyžby v přieloziech ležala, též té hájiti nemá než druhú s druhé strany. A tak Sigmund svrchupsaný i obec Todeňská konečně smluvili jsú se o všecky věci, o pastvy, o cesty, o žaludy, o lúku, kteráž leží na hoře, o lázni, o pastýře a o strúhu před svrchupsanými dobrými lidmi, a to sobě s obú stranú zdržeti mají a v tom se zachovati časy budúcí. — Pečeti ubrmanů výše psaných. — Datum jako na počátku. (Další čásť této sbírky viz v díle VIII.)
Z let 1476 a 1477. 679 pustiti nad svým senníkem, tak abysta se dva vozy minúti mohla Item obec To- deňská nemá hájiti Sigmundovi cesty podzimním časem do sv. Havla a jeřním časem do sv. Jiří, aby mohl k svému dielu u hrušky jezditi přes záhony a přes jiné diely. Item což se dotýče lúky Sigmundovy v hoře, aby jemu obec Todeňská na té lúce nepřekážela ani pásla do sv. Bartoloměje, a Sigmund má ji sobě do toho času posieci a domuov vzieti. Pakli by jí neposekl do sv. Bartoloměje, tehda obec Todeňská hned na té lúce po sv. Bartoloměji pásti mají, buď posečena neb nebuď, a to bez pře- kážky Sigmundovy všeliké. Pakli by ji posekl Sigmund před sv. Bartolomějem, tehda hned také na té lúce obec Todeňská pásti budú motci. Item což se lázni dotýče, aby Sigmund i obec Todeňská všichni spolu té lázni požívali, a o to se pěkně srovnali. Item tu cestu, kteráž nahoru jde, obec Todeňská mají ji spravovati, kdyžby se po- kazila, a Sigmund obci vždycky, kdyžby kolivěk potřebie bylo, na pomoc má dáti k opravovánie té cesty jednoho dělníka. Item Sigmund svrchupsaný z svého dvoru pastýři má dávati dvě kopě žita a dvě kopě ovsa i sutého žita puol čbera a ovsa puol čbera, a věčeře a vozby činiti také má pastýři s jinými súsedy, a toho nemá otpierati. Item což se strúhy Sigmundovy dotýče, kteráž by kolivěk strana u té strúhy v přieloziech ležala, té on hájiti nemá ten rok do puol strúhy, než druhú stranu, a též i o druhé straně, kdyžby v přieloziech ležala, též té hájiti nemá než druhú s druhé strany. A tak Sigmund svrchupsaný i obec Todeňská konečně smluvili jsú se o všecky věci, o pastvy, o cesty, o žaludy, o lúku, kteráž leží na hoře, o lázni, o pastýře a o strúhu před svrchupsanými dobrými lidmi, a to sobě s obú stranú zdržeti mají a v tom se zachovati časy budúcí. — Pečeti ubrmanů výše psaných. — Datum jako na počátku. (Další čásť této sbírky viz v díle VIII.)
Strana 680
Rejstřík písemností obsažených v díle sedmém. A. Psaní poselací všelikého druhu. A. XXVII. Dopisy pana Zdeňka Lva z Rožmitála z let 1508—1532. Vydává František Dvorský. Na stranách 1—200. (Tato čásť sbírky obsahuje dopisy z let 1508—1520.) Str. Úvod vydavatele Františka Dvorského —3 1- . . 1. V Praze 29. bř. 1508 Hendrychovi z Gutšteina o sporu s Jaroslavem z Šelnberka . . . 2. V Praze 13. září 1508 slibuje poslušenství hejtmanům kraje Prachenského 3. V Praze 28. list. 1508 Petrovi z Rožmberka o nepřátelském smýšlení nejvyššího kancléře . Praze 18. pros. 1508 Petrovi z Rožmberka, aby přijel do Prahy 4. V 8 5. V Praze 28. ledna 1509 Petrovi z Rožmberka o chystaném příjezdu dvora králov. do Čech 10 6. V Praze 30. ledna 1509 Petrovi z Rožmberka o přípravách k uvítání krále . . . . . 7. V Praze 20. srpna 1509 Krištofovi z Švamberka o pomoci válečné z krajů . . . . 11 8. V Praze 2. ledna 1510 Petrovi z Rožmberka o výtržnosti Hendrycha z Gutšteina. . . . 13 9. V Praze 8. října 1511 Vilémovi kn. Bavorskému o meze . . . 14 10. V Praze 26. listop. 1511 Kristofovi z Švamberka o dluzích královských. . . . . . . 14 11. V Praze 18. ledna 1512 Krištofovi z Švamberka o sněmu . . . 15 . .. 12. V Praze 5. srpna 1513 Krištofovi z Švamberka o kn. Bartoloměji oc . 15 13. Na Blatné 20. srpna 1512 proboštu Chotěšovskému o zbroj. . . 17 14. V Praze 7. srpna 1513 Petrovi z Rožmberka o kn. Bartoloměji, o Vratislavských oc 17 15. V Praze 6. září 1513 Petrovi z Rožmberka o Pražanech a kn. Bartoloměji 21 . . . . . 21 16. V Praze 10. září 1513 Krištofovi z Švamberka, aby přijel do Prahy . . 22 17. Na Blatné 21. září 1513 Hendrychovi z Švamberka, že Pražané na králi přestanou . 18. Na Blatné 2. pros. 1513 Vilémovi z Pernšteina o pomluvách, o kn. Bartoloměji . . 22 . 26 19. Na Blatné 30. pros. 1513 Ladslavovi z Šternberka o kn. Bartoloměji, o Rendlovi 29 20. Na Blatné 31. pros. 1513 Bočkovi z Kunštatu, aby stál svorně proti kn. Bartoloměji 29 21. Na Blatné 15. ledna 1514 králi Vladislavovi, že nemůže najmouti koní . 30 22. V Praze 21. února 1514 králi Polskému Zikmundovi o psaní Pražan. . . . . . 36 23. Na Blatné 27. února 1514 Petrovi z Rožmberka, kde by se sjeli . 37 .. 24. Na Blatné 27. února 1514 Vilémovi z Pernšteina o psaní Pražan do Polska oc 25. Na Blatné 11. března 1514 králi Vladislavovi o Lounských a Pražanech, o pomluvách oc . 39 26. Na Blatné 12. března 1514 Vilémovi z Pernšteina o psaní Pražan do Polska, o sněmu . . 42 . . . . . . . 44 27. Na Blatné 11. července 1514 Krištofovi z Švamberka o sněmu. . . 44 28. Na Blatné 18. července 1514 Petrovi z Rožmberka: třeba rozvolávati k vojně. . . 29. Na Blatné 14. srpna 1514 Hendrychovi z Švamberka o kn. Bartoloměji, o Táborských oc . 46 30. Na Blatné 14. srpna 1514 Janovi z Lomnice o glejtu Přibíku Resanskému. . . 47 .
Rejstřík písemností obsažených v díle sedmém. A. Psaní poselací všelikého druhu. A. XXVII. Dopisy pana Zdeňka Lva z Rožmitála z let 1508—1532. Vydává František Dvorský. Na stranách 1—200. (Tato čásť sbírky obsahuje dopisy z let 1508—1520.) Str. Úvod vydavatele Františka Dvorského —3 1- . . 1. V Praze 29. bř. 1508 Hendrychovi z Gutšteina o sporu s Jaroslavem z Šelnberka . . . 2. V Praze 13. září 1508 slibuje poslušenství hejtmanům kraje Prachenského 3. V Praze 28. list. 1508 Petrovi z Rožmberka o nepřátelském smýšlení nejvyššího kancléře . Praze 18. pros. 1508 Petrovi z Rožmberka, aby přijel do Prahy 4. V 8 5. V Praze 28. ledna 1509 Petrovi z Rožmberka o chystaném příjezdu dvora králov. do Čech 10 6. V Praze 30. ledna 1509 Petrovi z Rožmberka o přípravách k uvítání krále . . . . . 7. V Praze 20. srpna 1509 Krištofovi z Švamberka o pomoci válečné z krajů . . . . 11 8. V Praze 2. ledna 1510 Petrovi z Rožmberka o výtržnosti Hendrycha z Gutšteina. . . . 13 9. V Praze 8. října 1511 Vilémovi kn. Bavorskému o meze . . . 14 10. V Praze 26. listop. 1511 Kristofovi z Švamberka o dluzích královských. . . . . . . 14 11. V Praze 18. ledna 1512 Krištofovi z Švamberka o sněmu . . . 15 . .. 12. V Praze 5. srpna 1513 Krištofovi z Švamberka o kn. Bartoloměji oc . 15 13. Na Blatné 20. srpna 1512 proboštu Chotěšovskému o zbroj. . . 17 14. V Praze 7. srpna 1513 Petrovi z Rožmberka o kn. Bartoloměji, o Vratislavských oc 17 15. V Praze 6. září 1513 Petrovi z Rožmberka o Pražanech a kn. Bartoloměji 21 . . . . . 21 16. V Praze 10. září 1513 Krištofovi z Švamberka, aby přijel do Prahy . . 22 17. Na Blatné 21. září 1513 Hendrychovi z Švamberka, že Pražané na králi přestanou . 18. Na Blatné 2. pros. 1513 Vilémovi z Pernšteina o pomluvách, o kn. Bartoloměji . . 22 . 26 19. Na Blatné 30. pros. 1513 Ladslavovi z Šternberka o kn. Bartoloměji, o Rendlovi 29 20. Na Blatné 31. pros. 1513 Bočkovi z Kunštatu, aby stál svorně proti kn. Bartoloměji 29 21. Na Blatné 15. ledna 1514 králi Vladislavovi, že nemůže najmouti koní . 30 22. V Praze 21. února 1514 králi Polskému Zikmundovi o psaní Pražan. . . . . . 36 23. Na Blatné 27. února 1514 Petrovi z Rožmberka, kde by se sjeli . 37 .. 24. Na Blatné 27. února 1514 Vilémovi z Pernšteina o psaní Pražan do Polska oc 25. Na Blatné 11. března 1514 králi Vladislavovi o Lounských a Pražanech, o pomluvách oc . 39 26. Na Blatné 12. března 1514 Vilémovi z Pernšteina o psaní Pražan do Polska, o sněmu . . 42 . . . . . . . 44 27. Na Blatné 11. července 1514 Krištofovi z Švamberka o sněmu. . . 44 28. Na Blatné 18. července 1514 Petrovi z Rožmberka: třeba rozvolávati k vojně. . . 29. Na Blatné 14. srpna 1514 Hendrychovi z Švamberka o kn. Bartoloměji, o Táborských oc . 46 30. Na Blatné 14. srpna 1514 Janovi z Lomnice o glejtu Přibíku Resanskému. . . 47 .
Strana 681
33. 82. . Na . Na Na . Na . Na Na . Na Na . Na Na . Na Na . Na . Na . Na Na Na Na . Na . Na . Na Na . Na . Na Na Na . Na . Na . Na . Na . Na Na . Na . Na . Na . Na . Na . Na . Na . Na Na . Na . Na . Na Na Na Na Na Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné 19. 19. 20. 20. 20. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. Archiv Český VIL srpna 1514 Švihovským z Risenberka, aby přijeli na svatbu Zubovu . srpna srpna srpna . Srpua srpna . Brpna srpna srpna srpna srpna srpna . Brpna srpna srpna srpna . Brpna . Brpna . Srpna srpna . srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna Dopisy Zdeňka Iwa z Rožmitála. 1514 Bírkovi z Násilé o náhradu Tümovi z Zajecic . . . 1514 klášteru na Ostrově, že schvaluje volbu pfevora . . 1514 Viktorinovi z Lounek o zvolení pfevora na Ostrové . 1514 Pavlovi z Voltav o víno . . . . . . 5; 1514 Děpoltovi z Lobkovic o Janu Hasišteinském . - 1514 Petrovi z Rožmberka o Švamberkovi, Pražanech, Vilémkovi 1514 Mik. Trčkovi z Lípy o kn. Bartoloměji, o hotovosti oc 1514 Bechyńovi z LaZan o rejtafích . . . . . . . . 1514 Malovcovi z Libějovic o sjezd krajský . . 1514 purkrabímu na Rožmitále o robotě v Pněvicích, o lotrech 1514 Chrtovi ze Rtína o přidání roku Mékotovi . . : 1514 purkrabímu na Rožmitále o neposlušnosti Pněvických 1514 Adamovi z Drahonic o jeho věcech . . . 1514 Sulkovi z Hrádku o opatrování hradu Pražského . 1514 Hanu&i Polencovi, aby v Praze zůstal . . . 1514 Chrtovi ze Rtína o opatrování hradu Pražského . . . 1514 Jiříkovi z Kolovrat o opatrování hradu Pražského . 1514 Mikuláši z Kraselova o opatrování hradu Pražského 1514 Trčkovi z Vitence o posla ku krái. . . . . 1514 Ladslavovi z Sternberka o Vilémkovi . . . . 1514 Janovi z Lomnice v příčině kláštera Nové Říše. . 1514 purkrabímu na Rožmitále o Pňovických . 1514 Bírkovi z Násilé, aby se stavěl na hradě Pražském 1514 hejtmanům krajským o sjezdech krajských , . . 1514 Doubkovi z Rybňan o bytu propůjčení . . 1514 Trčkovi z Vitenče o sjezdech krajských . . 1514 stavům vyšším o sjezdu do Benešova . , . . 1514 Trčkovi z Vitenče o sjezdech krajských . . . 1514 hejtmanům desíti krajův o sjezdech krajských . . 1514 hejtmanům kraje Chrudimského o sjezdech krajských . 1514 Malovci z Libějovic o sjezdu krajském .. . . . . 1514 Petrovi z Rožmberka o propuštění poddaného . . . 1514 městu Písku o odkazu poddaného svého . . . . . 1514 Mikuláši z Kraselova o víně . . . S 1514 Častolarovi z Hořovic o poshovění dluhu . . . . 1514 Blażeji Śteinreitarovi, Że ho vezme do slużby . 1514 Ploskovick$śm a Polepskym, aby mu slíbili člověčenství 1514 Zajícovi z Hazmburku o pomoc Ondřejovi z Jinočan . 1514 rychtáři Drahonickému, aby poslouchal úředníka . . e. 9 . . + + = 1514 Krištofovi z Švamberka o Uhiich, kn. Bartoloměji, Vilémkovi 1514 Beřkovskému o sjezdech krajských, o Uhřích, kn. Bartoloměji . 1514 Alšovi z Sobětic, aby se před něho postavil s bratřími 1514 Wolfovi z Gutšteina o poddaném ve vazbě . . 1514 hejtmanům kraje Rakovnického a Podbrdského o témž. 1514 Hanuši Polencovi o námluvě s panem Repinskÿm . . 1514 Sulkovi z Hrádku o opatrování hradu Pražského . 1514 Fremutovi z Krásného Dvoru o poddaném ve vazbě 1514 Levovi z Brozánek o uručení Zida . . . 1514 Kutné Hoře a Kolínu o židech a Přibíku z Řesan . 1514 list královský na žida . . . . . . . - . . 1514 Trčkovi z Vítenče . . . . . . G.. + + = IC
33. 82. . Na . Na Na . Na . Na Na . Na Na . Na Na . Na Na . Na . Na . Na Na Na Na . Na . Na . Na Na . Na . Na Na Na . Na . Na . Na . Na . Na Na . Na . Na . Na . Na . Na . Na . Na . Na Na . Na . Na . Na Na Na Na Na Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné Blatné 19. 19. 20. 20. 20. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 21. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. 22. Archiv Český VIL srpna 1514 Švihovským z Risenberka, aby přijeli na svatbu Zubovu . srpna srpna srpna . Srpua srpna . Brpna srpna srpna srpna srpna srpna . Brpna srpna srpna srpna . Brpna . Brpna . Srpna srpna . srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna srpna Dopisy Zdeňka Iwa z Rožmitála. 1514 Bírkovi z Násilé o náhradu Tümovi z Zajecic . . . 1514 klášteru na Ostrově, že schvaluje volbu pfevora . . 1514 Viktorinovi z Lounek o zvolení pfevora na Ostrové . 1514 Pavlovi z Voltav o víno . . . . . . 5; 1514 Děpoltovi z Lobkovic o Janu Hasišteinském . - 1514 Petrovi z Rožmberka o Švamberkovi, Pražanech, Vilémkovi 1514 Mik. Trčkovi z Lípy o kn. Bartoloměji, o hotovosti oc 1514 Bechyńovi z LaZan o rejtafích . . . . . . . . 1514 Malovcovi z Libějovic o sjezd krajský . . 1514 purkrabímu na Rožmitále o robotě v Pněvicích, o lotrech 1514 Chrtovi ze Rtína o přidání roku Mékotovi . . : 1514 purkrabímu na Rožmitále o neposlušnosti Pněvických 1514 Adamovi z Drahonic o jeho věcech . . . 1514 Sulkovi z Hrádku o opatrování hradu Pražského . 1514 Hanu&i Polencovi, aby v Praze zůstal . . . 1514 Chrtovi ze Rtína o opatrování hradu Pražského . . . 1514 Jiříkovi z Kolovrat o opatrování hradu Pražského . 1514 Mikuláši z Kraselova o opatrování hradu Pražského 1514 Trčkovi z Vitence o posla ku krái. . . . . 1514 Ladslavovi z Sternberka o Vilémkovi . . . . 1514 Janovi z Lomnice v příčině kláštera Nové Říše. . 1514 purkrabímu na Rožmitále o Pňovických . 1514 Bírkovi z Násilé, aby se stavěl na hradě Pražském 1514 hejtmanům krajským o sjezdech krajských , . . 1514 Doubkovi z Rybňan o bytu propůjčení . . 1514 Trčkovi z Vitenče o sjezdech krajských . . 1514 stavům vyšším o sjezdu do Benešova . , . . 1514 Trčkovi z Vitenče o sjezdech krajských . . . 1514 hejtmanům desíti krajův o sjezdech krajských . . 1514 hejtmanům kraje Chrudimského o sjezdech krajských . 1514 Malovci z Libějovic o sjezdu krajském .. . . . . 1514 Petrovi z Rožmberka o propuštění poddaného . . . 1514 městu Písku o odkazu poddaného svého . . . . . 1514 Mikuláši z Kraselova o víně . . . S 1514 Častolarovi z Hořovic o poshovění dluhu . . . . 1514 Blażeji Śteinreitarovi, Że ho vezme do slużby . 1514 Ploskovick$śm a Polepskym, aby mu slíbili člověčenství 1514 Zajícovi z Hazmburku o pomoc Ondřejovi z Jinočan . 1514 rychtáři Drahonickému, aby poslouchal úředníka . . e. 9 . . + + = 1514 Krištofovi z Švamberka o Uhiich, kn. Bartoloměji, Vilémkovi 1514 Beřkovskému o sjezdech krajských, o Uhřích, kn. Bartoloměji . 1514 Alšovi z Sobětic, aby se před něho postavil s bratřími 1514 Wolfovi z Gutšteina o poddaném ve vazbě . . 1514 hejtmanům kraje Rakovnického a Podbrdského o témž. 1514 Hanuši Polencovi o námluvě s panem Repinskÿm . . 1514 Sulkovi z Hrádku o opatrování hradu Pražského . 1514 Fremutovi z Krásného Dvoru o poddaném ve vazbě 1514 Levovi z Brozánek o uručení Zida . . . 1514 Kutné Hoře a Kolínu o židech a Přibíku z Řesan . 1514 list královský na žida . . . . . . . - . . 1514 Trčkovi z Vítenče . . . . . . G.. + + = IC
Strana 682
682 Rejstřík písemností: Str. 83. Na Blatné 22. srp. 1514 Ladslavovi z Šternberka, že kn. Bartoloměj odpověděl Lichtenšteinarům 82 82 84. Na Blatné 22. srpna 1514 Bezdružickému z Kolovrat o zápisu věna do desk dvorských . 85. Na Blatné 23. srpna 1514 Vojtěchu z Pernšteina o kn. Bartoloměji, o Lad. z Šternberka 83 83 86. Na Blatné 23. srp. 1514 Petru z Rožmberka o Vilémkovi, o sjezdu krajském v Strakonicích 23. srpna 1514 Chrtovi ze Rtína o pozůstalosti Václava z Drahonic 84 87. Na Blatné 84 88. Na Blatné 23. srpna 1514 Ladslavu z Šternberka o Pražanech, Vilémkovi a Havlovi. 85 89. Na Blatné 23. srpna 1514 Petru z Rožmberka o sjezdech krajských, o psaní městům 87 90. Na Blatné 24. srpna 1514 purkrabímu na Rožmitále o něco ptákův a jelena . . . . 88 91. Na Blatné 24. srpna 1514 Břetislavu Švihovskému o jízdě do Uher . 88 92. Na Blatné 24. srpna 1514 Burianu Trčkovi o berni, kn. Bartoloměji, o hotovosti krajské 89 93. Na Blatné 24. srpna 1514 Bělskému z Kaříšova o panství Poděbradském 94. Na Blatné 25. srp. 1514 Jindřichu z Ryzmberka o kn. Bartoloměji, o sjezdu do Benešova 90 91 95. Na Blatné 25. srpna 1514 Janovi z Sudomíře o pečeť k dlužnému listu . . 96. Na Blatné 25. srpna 1514 Kozelkovi ze Hřivic, aby list jeho stavům odevzdal . . 91 92 97. Na Blatné 25. srpna 1514 Janu z Lomnice o ohledání mezí . . . . . 92 98. Na Blatné 25. srpna 1514 Ješkovi z Prosečí o výjezdu na meze 92 99. Na Blatné 25. srpna 1514 Trčkovi z Vítenče o nechuti měst k jízdě ku králi . . 100. Na Blatné 25. srpna 1514 Sokolovi z Mor o Lounských, o jízdě ku králi . 93 93 101. Na Blatné 25. srpna 1514 Kapléři z Sulevic o dluzích královských . . . 102. Na Blatné 25. srpna 1514 Trčkovi z Vítenče o půhonu pro Jana Drahenického 94 . 103. Na Blatné 25. srpna 1514 Purkartu z Hořešovic o stání jeho ve Chbě . . . 94 104. Na Blatné 26. srpna 1514 Píseckým o poddaných . . 94 95 105. Na Blatné 26. srpna 1514 Václavu Bezdružickému o penězích z K. Hory, o jízdě ku králi 106. Na Blatné 26. srpna 1514 mincmistrovi, aby Václavu Bezdružickému zaplaceno bylo . 97 . 107. Na Blatné 26. srpna 1514 Petrovi z Rožmberka o půjčce peněz 97 . . . 97 108. Na Blatné 30. srpna 1514 Petrovi z Rožmberka o Pražanech a kn. Bartoloměji . . 98 109. Na Blatné 2. září 1514 Petrovi z Rožmberka o sjezdech krajských, Pražanech oc. . 101 110. Po 5. září 1514 králi Vladislavovi o hotovosti zemské a o kn. Bartoloměji . . . . 111. Po 5. září 1514 králi Vladislavovi o roku mezi městy a stavy, o kn. Bartoloměji. 102 . . 112. Po 5. září 1514 císaři Maximilianovi o sjezdu v Benešově, o kn. Bartoloměji . . . . 103 113. V září 1514 městům Pražským, že křivě se tam o něm mluví . . . 103 . . . 114. V září 1514 stavům uherským o výpravě kn. Bartoloměje, o hotovosti zemské v Čechách 104 115. Na Budyni 1. října 1514 Petrovi z Rožmberka o císaři, o kn. Bartoloměji 105 . . 116. V Praze 7. října 1514 témuž o kn. Lehnickém, kn. Bartoloměji, o jízdě do Uher . . 105 117. Na Blatné 12. října 1514 témuž o Mrakšovi, kn. Bartoloměji, Moskvanech . . 107 118. Na Velharticích 2. list. 1514 témuž o Pražanech a kn. Bartoloměji, o jízdě do Uher. . 108 119. Na Velharticích 7. list. 1514 témuž o hejtmanu Moravském, o jízdě do Uher . . . . 111 120. Na Blatné 26. ledna 1515 témuž o městech, o císaři, Pražanech, Slavatovi oc . . . 112 121. V Praze 3. bř. 1515 s Vojtěchem z Pernšteina kraji Hradeckému o sjezd do Roudnice 114 122. V Praze 25. kv. 1515 Adamovi ze Hradce o sněmu, o bratřích Trčkových, že pojede ku králi 114 123. V Praze 29. čna 1515 Petrovi z Rožmberka, že jede ku králi, o rovnosti úřadů u víře, o císaři 115 124. Ve Vídni 29. čnce 1515 témuž o sjezdu císaře s králem Vladislavem ve Vídni . . . . 116 125. Na Blatné 19. srp. 1515 Krištofovi z Švamberka o sjezdu ve Vídni, o sněmu, o vaření piva . 118 126. Na Blatné 10. září 1515 Petrovi z Rožmberka, o úřadu podkomořském a o Mikuláši Trčkovi 119 127. Na konci roku 1515: komu chce král Vladislav svěřiti děti své po smrti . . . . 121 . 128. V Městci 10. led. 1516 proboštu Linhartovi o objednání zbroje. . . . 122 . 129. V Hořicích 10. ledna 1516 doktoru Václavovi o řádu sněmovním, o Tunklovi z Brníčka oc 122 130. V Hořicích 10. led. 1516 Václavu Trčkovi o listech došlých, o posla . . 123 . 131. V Městci 10. ledna 1516 židům Pražským, aby se srovnali s židem Munkou . . . 124 . 132. V Hořicích 10. ledna 1516 Janovi z Veleně o listech do Budína - . 124 . 133. Ve Vratislavi 18. led. 1516 Haugvicovi z Biskupic o půjčce kn. Bartoloměji - . 125 . 134. Ve Vratislavi 18. ledna 1516 Václavu Trčkovi o rukojemství pánům z Gutšteina . . 126
682 Rejstřík písemností: Str. 83. Na Blatné 22. srp. 1514 Ladslavovi z Šternberka, že kn. Bartoloměj odpověděl Lichtenšteinarům 82 82 84. Na Blatné 22. srpna 1514 Bezdružickému z Kolovrat o zápisu věna do desk dvorských . 85. Na Blatné 23. srpna 1514 Vojtěchu z Pernšteina o kn. Bartoloměji, o Lad. z Šternberka 83 83 86. Na Blatné 23. srp. 1514 Petru z Rožmberka o Vilémkovi, o sjezdu krajském v Strakonicích 23. srpna 1514 Chrtovi ze Rtína o pozůstalosti Václava z Drahonic 84 87. Na Blatné 84 88. Na Blatné 23. srpna 1514 Ladslavu z Šternberka o Pražanech, Vilémkovi a Havlovi. 85 89. Na Blatné 23. srpna 1514 Petru z Rožmberka o sjezdech krajských, o psaní městům 87 90. Na Blatné 24. srpna 1514 purkrabímu na Rožmitále o něco ptákův a jelena . . . . 88 91. Na Blatné 24. srpna 1514 Břetislavu Švihovskému o jízdě do Uher . 88 92. Na Blatné 24. srpna 1514 Burianu Trčkovi o berni, kn. Bartoloměji, o hotovosti krajské 89 93. Na Blatné 24. srpna 1514 Bělskému z Kaříšova o panství Poděbradském 94. Na Blatné 25. srp. 1514 Jindřichu z Ryzmberka o kn. Bartoloměji, o sjezdu do Benešova 90 91 95. Na Blatné 25. srpna 1514 Janovi z Sudomíře o pečeť k dlužnému listu . . 96. Na Blatné 25. srpna 1514 Kozelkovi ze Hřivic, aby list jeho stavům odevzdal . . 91 92 97. Na Blatné 25. srpna 1514 Janu z Lomnice o ohledání mezí . . . . . 92 98. Na Blatné 25. srpna 1514 Ješkovi z Prosečí o výjezdu na meze 92 99. Na Blatné 25. srpna 1514 Trčkovi z Vítenče o nechuti měst k jízdě ku králi . . 100. Na Blatné 25. srpna 1514 Sokolovi z Mor o Lounských, o jízdě ku králi . 93 93 101. Na Blatné 25. srpna 1514 Kapléři z Sulevic o dluzích královských . . . 102. Na Blatné 25. srpna 1514 Trčkovi z Vítenče o půhonu pro Jana Drahenického 94 . 103. Na Blatné 25. srpna 1514 Purkartu z Hořešovic o stání jeho ve Chbě . . . 94 104. Na Blatné 26. srpna 1514 Píseckým o poddaných . . 94 95 105. Na Blatné 26. srpna 1514 Václavu Bezdružickému o penězích z K. Hory, o jízdě ku králi 106. Na Blatné 26. srpna 1514 mincmistrovi, aby Václavu Bezdružickému zaplaceno bylo . 97 . 107. Na Blatné 26. srpna 1514 Petrovi z Rožmberka o půjčce peněz 97 . . . 97 108. Na Blatné 30. srpna 1514 Petrovi z Rožmberka o Pražanech a kn. Bartoloměji . . 98 109. Na Blatné 2. září 1514 Petrovi z Rožmberka o sjezdech krajských, Pražanech oc. . 101 110. Po 5. září 1514 králi Vladislavovi o hotovosti zemské a o kn. Bartoloměji . . . . 111. Po 5. září 1514 králi Vladislavovi o roku mezi městy a stavy, o kn. Bartoloměji. 102 . . 112. Po 5. září 1514 císaři Maximilianovi o sjezdu v Benešově, o kn. Bartoloměji . . . . 103 113. V září 1514 městům Pražským, že křivě se tam o něm mluví . . . 103 . . . 114. V září 1514 stavům uherským o výpravě kn. Bartoloměje, o hotovosti zemské v Čechách 104 115. Na Budyni 1. října 1514 Petrovi z Rožmberka o císaři, o kn. Bartoloměji 105 . . 116. V Praze 7. října 1514 témuž o kn. Lehnickém, kn. Bartoloměji, o jízdě do Uher . . 105 117. Na Blatné 12. října 1514 témuž o Mrakšovi, kn. Bartoloměji, Moskvanech . . 107 118. Na Velharticích 2. list. 1514 témuž o Pražanech a kn. Bartoloměji, o jízdě do Uher. . 108 119. Na Velharticích 7. list. 1514 témuž o hejtmanu Moravském, o jízdě do Uher . . . . 111 120. Na Blatné 26. ledna 1515 témuž o městech, o císaři, Pražanech, Slavatovi oc . . . 112 121. V Praze 3. bř. 1515 s Vojtěchem z Pernšteina kraji Hradeckému o sjezd do Roudnice 114 122. V Praze 25. kv. 1515 Adamovi ze Hradce o sněmu, o bratřích Trčkových, že pojede ku králi 114 123. V Praze 29. čna 1515 Petrovi z Rožmberka, že jede ku králi, o rovnosti úřadů u víře, o císaři 115 124. Ve Vídni 29. čnce 1515 témuž o sjezdu císaře s králem Vladislavem ve Vídni . . . . 116 125. Na Blatné 19. srp. 1515 Krištofovi z Švamberka o sjezdu ve Vídni, o sněmu, o vaření piva . 118 126. Na Blatné 10. září 1515 Petrovi z Rožmberka, o úřadu podkomořském a o Mikuláši Trčkovi 119 127. Na konci roku 1515: komu chce král Vladislav svěřiti děti své po smrti . . . . 121 . 128. V Městci 10. led. 1516 proboštu Linhartovi o objednání zbroje. . . . 122 . 129. V Hořicích 10. ledna 1516 doktoru Václavovi o řádu sněmovním, o Tunklovi z Brníčka oc 122 130. V Hořicích 10. led. 1516 Václavu Trčkovi o listech došlých, o posla . . 123 . 131. V Městci 10. ledna 1516 židům Pražským, aby se srovnali s židem Munkou . . . 124 . 132. V Hořicích 10. ledna 1516 Janovi z Veleně o listech do Budína - . 124 . 133. Ve Vratislavi 18. led. 1516 Haugvicovi z Biskupic o půjčce kn. Bartoloměji - . 125 . 134. Ve Vratislavi 18. ledna 1516 Václavu Trčkovi o rukojemství pánům z Gutšteina . . 126
Strana 683
Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála. 683 Str. 135. Ve Vratislavi 18. led. 1516 purkrabímu na Blatné o ženitbě synově, o jízdě do Uher oc 126 136. Ve Vratislavi 18. ledna 1516 některým ze stavů o listech, které by přišly na hrad Pražský 127 137. Ve Vratislavi 18. led. 1516 Malému z Cetně o odložení sněmu. 128 . . . 138. Ve Vratislavi 18. led. 1516 proboštu Linhartovi o ženitbě synově, žádá zpráv . . . . 129 139. Ve Vratislavi 18. led. 1516 Petrovi z Rožmberka o ženitbě synově, jízdě do Uher, lotřích oc 130 140. V Břehu 22. led. 1516 Haugvicovi z Biskupic o holdu manů Sýcovských . . . . 131 . 141. V Opavě 25. ledna 1516 Čachovskému z Jinočan o skončení jeho pře . . . . . 132 V Opavě 25. led. 1516 Jindřichu Švihovskému o ženitbě synově 142. . . 132 143. V Opavě 25. led. 1516 Krištofovi z Švamberka o ženitbě synově, o budoucím sněmu . 133 144. V Opavě 25. led. 1516 Hendrychovi z Švamberka o ženitbě synově, o slibu poddaných synovi 133 145. Opavě 25. led. 1516 Adamovi z Hradce o ženitbě synově, o jízdě do Uher oc . V . . 134 146. V Opavě 25. led. 1516 Jiřímu Bezdružickému o ženitbě synově, že nepřijede ke sněmu . 134 147. V Opavě 25. led. 1516 Jaroslavovi z Šelnberka o ženitbě synově, o hradě Pražském . . 135 Opavě 25. led. 1516 Mikuláši Trčkovi o ženitbě synově, o králi, o příštím sněmu. . 136 148. V Opavě 25. led. 1516 Burianu Trčkovi o pečeť na dlužný list Choltickému . . . . 137 149. V 150. V Opavě 25. ledna 1516 Beřkovskému z Šebířova o příštím sněmu . . 137 151. V Opavě 25. led. 1516 Chrtovi ze Rtína o naučení na pře do soudu zemského odložené 138 152. V Opavě 25. led. 1516 Sulkovi ze Hrádku o opatrování hradu Pražského 138 . . V 153. Opavě 25. led. 1516 Bernartovi z Walšteina o ženitbě synově, o své jízdě, o sněmu. 139 154. V Opavě 25. led. 1516 Ladslavovi z Šternberka o ženitbě synově, o listech královských 140 155. V Opavě 25. led. 1516 písaři Pavlovi, aby dbal opatrnosti na panstvích oc . 140 . . Opavě 156. V . 25. led. 1516 Tunklovi z Brníčka o ženitbě synově, o své jízdě . . 141 . Opavě 157. V 25. led. 1516 několika pánům o pivní berni a dluzích královských . 142 . . . Opavě 25. led. 1516 Vintířovi z Radova, aby Hlota byl puštěn z vězení . 158. V . . . . 143 159. V Opavě 25. led. 1516 Oplovi z Fictum o dluzích královských . . . . . 143 . V Jičíně Moravském 26. led. 1516 Petrovi z Rožmberka o ženitbě synově, o jízdě do 160. . Uher, o Karlovi z Minsterberka, o minemistru, Pražanech oc. 144 . V Jičíně Mor. 26. ledna 1516 proboštu Linhartovi o ženitbě synově, o zbroj 161. . . . 147 162. V Jičíně Mor. 26. ledna 1516 purkrabímu na Blatné o rozličných záležitostech . . . 148 V 163. Jičíně Mor. 26. ledna 1516 Trčkovi z Vitenče o rozličných záležitostech . . . 149 164. V Budíně 7. ún. 1516 Jarosl. z Šelnberka o Pražanech, o opatrování hradu Pražského oc. 150 7. ún. 1516 pánům a rytířstvu při sněmu v Praze o krocích proti Pražanům Budíně 165. V 153 166. V Budíně 7. ún. 1516 Václavu Bezdružickému, že mluvil s králem o jeho úřadu oc . 155 . V Budíně 7. ún. 1516 Radslavu Beřkovskému o rozmluvě s králem, o dluzích královských, 167. o poselství ku králi, o Pražanech oc. 155 . . . 168. Budíně 8. ún. 1516 Ladslavovi z Šternberka, že nepřijede k soudu zemskému oc . . V 158 169. V Budíně 8. ún. 1516 Karlovi Minsterberskému, že nepřijde k sněmu, o pychu Pražanův 158 V 170. Budíně 8. ún. 1516 Ješkovi z Prosečí o milé novině, o pánech Trčkových oc . 160 Budíně 8. ún. 1516 Janu Chabovi o potřebách řezníkův . 171. V . . . . . . . 160 V 172. Budíně 8. ún. 1516 proboštu Linhartovi děkuje za péči o jeho věci oc . . . . 161 V Budíně 8. ún. 1516 písaři Trčkovi o přech svých před soudem zemským . 173. . . . . 161 162 V Budíně 8. ún. 1516 purkrabímu na Blatné, aby opatřil na všem syna Adama 174. . . 175. 163 V Budíně 9. ún. 1516 Mikuláši Trčkovi z Lípy o sjezdu Pražan, o Janovi z Wartemberka 165 . 176. [14. bř.] 1516 s jinými pány oznamuje králi Polskému smrť krále Vladislava . 177. V Budíně 14. bř. 1516 Krištofovi z Švamberka o smrti králově, o opatrování hradu . . 166 V Praze 28. kv. 1516 s jinými pány vyzývá k sjezdu do Benešova 178. 166 . . V Praze 5. čna 1516 Petrovi z Rožmberka o listech sněmovních, o hotovosti, sjezdu pod- 179. obojích oc . 168 . . . . . 180. V Praze 6. čna 1516 Starému městu Pražskému o Jindřichu Bohmickém. . 169 . 181. Na Blatné 28. čna 1516 Petrovi z Rožmberka o sjezdu podobojích, o sjezdu v Strakonicích oc 170 . . . . 172 182. Na Blatné 22. srpna 1516 Krištofovi z Švamberka o společné jízdě k císaři . . 172 . . . 183. V Praze 8. led. 1517 témuž, aby přijel k sjezdu do Benešova . . 86*
Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála. 683 Str. 135. Ve Vratislavi 18. led. 1516 purkrabímu na Blatné o ženitbě synově, o jízdě do Uher oc 126 136. Ve Vratislavi 18. ledna 1516 některým ze stavů o listech, které by přišly na hrad Pražský 127 137. Ve Vratislavi 18. led. 1516 Malému z Cetně o odložení sněmu. 128 . . . 138. Ve Vratislavi 18. led. 1516 proboštu Linhartovi o ženitbě synově, žádá zpráv . . . . 129 139. Ve Vratislavi 18. led. 1516 Petrovi z Rožmberka o ženitbě synově, jízdě do Uher, lotřích oc 130 140. V Břehu 22. led. 1516 Haugvicovi z Biskupic o holdu manů Sýcovských . . . . 131 . 141. V Opavě 25. ledna 1516 Čachovskému z Jinočan o skončení jeho pře . . . . . 132 V Opavě 25. led. 1516 Jindřichu Švihovskému o ženitbě synově 142. . . 132 143. V Opavě 25. led. 1516 Krištofovi z Švamberka o ženitbě synově, o budoucím sněmu . 133 144. V Opavě 25. led. 1516 Hendrychovi z Švamberka o ženitbě synově, o slibu poddaných synovi 133 145. Opavě 25. led. 1516 Adamovi z Hradce o ženitbě synově, o jízdě do Uher oc . V . . 134 146. V Opavě 25. led. 1516 Jiřímu Bezdružickému o ženitbě synově, že nepřijede ke sněmu . 134 147. V Opavě 25. led. 1516 Jaroslavovi z Šelnberka o ženitbě synově, o hradě Pražském . . 135 Opavě 25. led. 1516 Mikuláši Trčkovi o ženitbě synově, o králi, o příštím sněmu. . 136 148. V Opavě 25. led. 1516 Burianu Trčkovi o pečeť na dlužný list Choltickému . . . . 137 149. V 150. V Opavě 25. ledna 1516 Beřkovskému z Šebířova o příštím sněmu . . 137 151. V Opavě 25. led. 1516 Chrtovi ze Rtína o naučení na pře do soudu zemského odložené 138 152. V Opavě 25. led. 1516 Sulkovi ze Hrádku o opatrování hradu Pražského 138 . . V 153. Opavě 25. led. 1516 Bernartovi z Walšteina o ženitbě synově, o své jízdě, o sněmu. 139 154. V Opavě 25. led. 1516 Ladslavovi z Šternberka o ženitbě synově, o listech královských 140 155. V Opavě 25. led. 1516 písaři Pavlovi, aby dbal opatrnosti na panstvích oc . 140 . . Opavě 156. V . 25. led. 1516 Tunklovi z Brníčka o ženitbě synově, o své jízdě . . 141 . Opavě 157. V 25. led. 1516 několika pánům o pivní berni a dluzích královských . 142 . . . Opavě 25. led. 1516 Vintířovi z Radova, aby Hlota byl puštěn z vězení . 158. V . . . . 143 159. V Opavě 25. led. 1516 Oplovi z Fictum o dluzích královských . . . . . 143 . V Jičíně Moravském 26. led. 1516 Petrovi z Rožmberka o ženitbě synově, o jízdě do 160. . Uher, o Karlovi z Minsterberka, o minemistru, Pražanech oc. 144 . V Jičíně Mor. 26. ledna 1516 proboštu Linhartovi o ženitbě synově, o zbroj 161. . . . 147 162. V Jičíně Mor. 26. ledna 1516 purkrabímu na Blatné o rozličných záležitostech . . . 148 V 163. Jičíně Mor. 26. ledna 1516 Trčkovi z Vitenče o rozličných záležitostech . . . 149 164. V Budíně 7. ún. 1516 Jarosl. z Šelnberka o Pražanech, o opatrování hradu Pražského oc. 150 7. ún. 1516 pánům a rytířstvu při sněmu v Praze o krocích proti Pražanům Budíně 165. V 153 166. V Budíně 7. ún. 1516 Václavu Bezdružickému, že mluvil s králem o jeho úřadu oc . 155 . V Budíně 7. ún. 1516 Radslavu Beřkovskému o rozmluvě s králem, o dluzích královských, 167. o poselství ku králi, o Pražanech oc. 155 . . . 168. Budíně 8. ún. 1516 Ladslavovi z Šternberka, že nepřijede k soudu zemskému oc . . V 158 169. V Budíně 8. ún. 1516 Karlovi Minsterberskému, že nepřijde k sněmu, o pychu Pražanův 158 V 170. Budíně 8. ún. 1516 Ješkovi z Prosečí o milé novině, o pánech Trčkových oc . 160 Budíně 8. ún. 1516 Janu Chabovi o potřebách řezníkův . 171. V . . . . . . . 160 V 172. Budíně 8. ún. 1516 proboštu Linhartovi děkuje za péči o jeho věci oc . . . . 161 V Budíně 8. ún. 1516 písaři Trčkovi o přech svých před soudem zemským . 173. . . . . 161 162 V Budíně 8. ún. 1516 purkrabímu na Blatné, aby opatřil na všem syna Adama 174. . . 175. 163 V Budíně 9. ún. 1516 Mikuláši Trčkovi z Lípy o sjezdu Pražan, o Janovi z Wartemberka 165 . 176. [14. bř.] 1516 s jinými pány oznamuje králi Polskému smrť krále Vladislava . 177. V Budíně 14. bř. 1516 Krištofovi z Švamberka o smrti králově, o opatrování hradu . . 166 V Praze 28. kv. 1516 s jinými pány vyzývá k sjezdu do Benešova 178. 166 . . V Praze 5. čna 1516 Petrovi z Rožmberka o listech sněmovních, o hotovosti, sjezdu pod- 179. obojích oc . 168 . . . . . 180. V Praze 6. čna 1516 Starému městu Pražskému o Jindřichu Bohmickém. . 169 . 181. Na Blatné 28. čna 1516 Petrovi z Rožmberka o sjezdu podobojích, o sjezdu v Strakonicích oc 170 . . . . 172 182. Na Blatné 22. srpna 1516 Krištofovi z Švamberka o společné jízdě k císaři . . 172 . . . 183. V Praze 8. led. 1517 témuž, aby přijel k sjezdu do Benešova . . 86*
Strana 684
684 Rejstřík písemností: Dopisy Rožmitálské. 184. Na Blatné 16. dub. 1517 témuž o sjezdu v Benešově . . . . . . . . . . 185. Na Blatné 6. kv. 1517 témuž o sjezdu krajském v Plzni se. . . . . .. 186. Na Blatné 5. čnce 1517 Vojtěchovi z Pernšteina o Hynku Bočkovi z Kunitatu . . . 187. Na Blatné 18. čnce 1517 Petrovi z Rožmberka o sjezdu v Mýtě, o Hynku Bočkovi p 188. V Praze 13. srp. 1517 krajům o nářku na sebe od Hynka Bocka. . . . 189. V Praze 16. srp. 1517 Petrovi z Rožmberka o vytržení proti Hynku Bočkovi . . . 190. V Praze 22. srp. 1517 krajům, aby se strhli vojensky proti Bočkovi . . . . . 191. V Praze 23. srp. 1517 Petrovi z Rožmberka o Bočkovi, o cestě do Slez, o sněmu 192. V Praze 28. srpna 1517 témuž o hotovosti, o Pražanech, o sjezdu v Praze oc . . . 193. V Praze 31. srpna 1517 témuž o císaři v Linci, o sjezdu v Praze, o povstání sedlákův 194. V Praze 24. října 1517 krajům o odpovědnících a jejich glejtech . . A 195. Na Blatné 3. ledna 1519 Krištofovi ze Švamberka o poselství z Čech ku króli. . . . 196. V Praze 27. dubna 1519 témuž, aby přijel ke sjezdu do Prahy . . . . . . . . 197. V Praze 14. května 1519 témuž o volbě krále Římského . . . I 198. Na Velharticích 4. srpna 1520 nejv. úředníkům zemským o příjezdu krále do Čech . 199. Na Velharticích 5. srpna 1520 Janovi z Roupova o jeho při. . a. 200. Na Velharticích 5. srpna 1520 Jindřichovi z Risenberka, aby přijel: na ; Velhartice . . 201. Na Velharticích 5. srpna 1520 Petrovi z RoZmberka o jeho závéü, o králi . . . 202. Na Velharticích 6. srpna 1520 purkrabímu na Blatné o odeslaných dopisech . . . 203. Na Velharticích 6. srpna 1520 Jetfichovi Pétipeskému o jeho pfi o poddaného "n 204. Na Velharticich 6. srpna 1520 Sebestianovi z Weitmile o též pri . . . . 205. Na Velharticich 6. srpna 1520 Škorňovi z Malonic o návratu poddaného na "grunt 206. Na Velharticích 7. srpna 1520 věřitelům dluhův královských o placení jich . 207. Na Velharticích 7. srpna 1520 Jindřichovi Berkovi o témž listu k věřitelům . 208. Na Velharticích 7. srpna 1520 ředitelům zemským o počtu některých osob . . 209. Na Velharticích 7. srpna 1520 Vilímovi z Kolovrat ve pfi o ves Zeméchy . . 210. Na Velharticích 7. srpna 1520 Kateřině Peřinové z Košíně o její při. . . . . * * » » . . . Str. 173 174 174 175 . 178 . 181 183 . 184 186 188 . 189 190 192 193 . 193 194 . 194 . 195 . 196 196 . 197 . 197 . 198 . 199 199 200 200 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského od roku 1450 do 1526. K vydání upravil Antonin Rezek. Na stranách 201—400 (Tato čásť sbírky obsahuje dopisy z let 1450—1470.) Úvod vydavatele Antonina Rezka . e. .o. . . 201—203 1. 25. Jan. [1450] Hanuš z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka děkuje za noviny . 204 2. 11. Jul. [1450] Jindřich z Kolovrat Jindřichovi z Rosenberka o pfi s Holickfmi ze Šternberka 204 3. V Buštěvsi 15. Mart. [1451] Jindřich z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka o témž . . . 205 4. V Krumlově 20. Jun. 1451 Jindřich z Rosenberka Jindřichovi z Kolovrat o vinách . 206 5. Na Krumlově 11. Mai 1453 páni z Rosenberka k Jiříkovi Poděbradskému posylají posly 207 6. Na Krumlově 11. Mai 1453 páni z Rosenberka žádají Jiříka z Poděbrad o glejt do Prahy 207 7. V Praze 4. Dec. 1453 Jarohněv z Úsuší Jindřichovi z Rosenberka o jízdě do Polska, o hejt- manství slezském. . . . .« 5. . 208 8. Ve Vratislavi 26. Dec. 1454 Jindřich z Rosenberka otei | o hejtmanství slezském . e « . 208 9. Ve Vratislavi 29. Jan. 1455 król Ladislav Bechyńovi z Lażan, aby Vratislavskym nepřekážel 209 10. V Bechyni 13. Feb. 1455 Bechyně z Lažan králi Ladislavovi o stavování Vratislavských . 209 11. Ve Vídni 6. Mart. 1455 král Ladislav Bechyňovi z Lażan o tómż . . . 210 12. V Litovli 7. Apr. [1455] Procek z Kunstatu Jindřichovi z Rosenberka o nesnází Lehnických 210 13. V Praze [1455] Krušina ze Švamberka Janovi Kolovratovi, Ze jest rozsudím . . . 212 14. V Krumlově 17. Mart. 1456 Rús z Čemin Jindřichovi z Rosenberka o jeho dluzích, o ' se- dění pánů a rytířů v soudě, o vojně s Míšní . . . . « . - 212 15. V Budíně 9. Apr. 1456 zaśkodni list króle Ladislava Jindřichovi - z Rosenberka e. o. . 218 16. Ve Vídni 25. Jul. 1456 král Ladislav Jindřichovi z Rosenberka o tažení na Turky. . . 214
684 Rejstřík písemností: Dopisy Rožmitálské. 184. Na Blatné 16. dub. 1517 témuž o sjezdu v Benešově . . . . . . . . . . 185. Na Blatné 6. kv. 1517 témuž o sjezdu krajském v Plzni se. . . . . .. 186. Na Blatné 5. čnce 1517 Vojtěchovi z Pernšteina o Hynku Bočkovi z Kunitatu . . . 187. Na Blatné 18. čnce 1517 Petrovi z Rožmberka o sjezdu v Mýtě, o Hynku Bočkovi p 188. V Praze 13. srp. 1517 krajům o nářku na sebe od Hynka Bocka. . . . 189. V Praze 16. srp. 1517 Petrovi z Rožmberka o vytržení proti Hynku Bočkovi . . . 190. V Praze 22. srp. 1517 krajům, aby se strhli vojensky proti Bočkovi . . . . . 191. V Praze 23. srp. 1517 Petrovi z Rožmberka o Bočkovi, o cestě do Slez, o sněmu 192. V Praze 28. srpna 1517 témuž o hotovosti, o Pražanech, o sjezdu v Praze oc . . . 193. V Praze 31. srpna 1517 témuž o císaři v Linci, o sjezdu v Praze, o povstání sedlákův 194. V Praze 24. října 1517 krajům o odpovědnících a jejich glejtech . . A 195. Na Blatné 3. ledna 1519 Krištofovi ze Švamberka o poselství z Čech ku króli. . . . 196. V Praze 27. dubna 1519 témuž, aby přijel ke sjezdu do Prahy . . . . . . . . 197. V Praze 14. května 1519 témuž o volbě krále Římského . . . I 198. Na Velharticích 4. srpna 1520 nejv. úředníkům zemským o příjezdu krále do Čech . 199. Na Velharticích 5. srpna 1520 Janovi z Roupova o jeho při. . a. 200. Na Velharticích 5. srpna 1520 Jindřichovi z Risenberka, aby přijel: na ; Velhartice . . 201. Na Velharticích 5. srpna 1520 Petrovi z RoZmberka o jeho závéü, o králi . . . 202. Na Velharticích 6. srpna 1520 purkrabímu na Blatné o odeslaných dopisech . . . 203. Na Velharticích 6. srpna 1520 Jetfichovi Pétipeskému o jeho pfi o poddaného "n 204. Na Velharticich 6. srpna 1520 Sebestianovi z Weitmile o též pri . . . . 205. Na Velharticich 6. srpna 1520 Škorňovi z Malonic o návratu poddaného na "grunt 206. Na Velharticích 7. srpna 1520 věřitelům dluhův královských o placení jich . 207. Na Velharticích 7. srpna 1520 Jindřichovi Berkovi o témž listu k věřitelům . 208. Na Velharticích 7. srpna 1520 ředitelům zemským o počtu některých osob . . 209. Na Velharticích 7. srpna 1520 Vilímovi z Kolovrat ve pfi o ves Zeméchy . . 210. Na Velharticích 7. srpna 1520 Kateřině Peřinové z Košíně o její při. . . . . * * » » . . . Str. 173 174 174 175 . 178 . 181 183 . 184 186 188 . 189 190 192 193 . 193 194 . 194 . 195 . 196 196 . 197 . 197 . 198 . 199 199 200 200 A. XXVIII. Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského od roku 1450 do 1526. K vydání upravil Antonin Rezek. Na stranách 201—400 (Tato čásť sbírky obsahuje dopisy z let 1450—1470.) Úvod vydavatele Antonina Rezka . e. .o. . . 201—203 1. 25. Jan. [1450] Hanuš z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka děkuje za noviny . 204 2. 11. Jul. [1450] Jindřich z Kolovrat Jindřichovi z Rosenberka o pfi s Holickfmi ze Šternberka 204 3. V Buštěvsi 15. Mart. [1451] Jindřich z Kolovrat Oldřichovi z Rosenberka o témž . . . 205 4. V Krumlově 20. Jun. 1451 Jindřich z Rosenberka Jindřichovi z Kolovrat o vinách . 206 5. Na Krumlově 11. Mai 1453 páni z Rosenberka k Jiříkovi Poděbradskému posylají posly 207 6. Na Krumlově 11. Mai 1453 páni z Rosenberka žádají Jiříka z Poděbrad o glejt do Prahy 207 7. V Praze 4. Dec. 1453 Jarohněv z Úsuší Jindřichovi z Rosenberka o jízdě do Polska, o hejt- manství slezském. . . . .« 5. . 208 8. Ve Vratislavi 26. Dec. 1454 Jindřich z Rosenberka otei | o hejtmanství slezském . e « . 208 9. Ve Vratislavi 29. Jan. 1455 król Ladislav Bechyńovi z Lażan, aby Vratislavskym nepřekážel 209 10. V Bechyni 13. Feb. 1455 Bechyně z Lažan králi Ladislavovi o stavování Vratislavských . 209 11. Ve Vídni 6. Mart. 1455 král Ladislav Bechyňovi z Lażan o tómż . . . 210 12. V Litovli 7. Apr. [1455] Procek z Kunstatu Jindřichovi z Rosenberka o nesnází Lehnických 210 13. V Praze [1455] Krušina ze Švamberka Janovi Kolovratovi, Ze jest rozsudím . . . 212 14. V Krumlově 17. Mart. 1456 Rús z Čemin Jindřichovi z Rosenberka o jeho dluzích, o ' se- dění pánů a rytířů v soudě, o vojně s Míšní . . . . « . - 212 15. V Budíně 9. Apr. 1456 zaśkodni list króle Ladislava Jindřichovi - z Rosenberka e. o. . 218 16. Ve Vídni 25. Jul. 1456 král Ladislav Jindřichovi z Rosenberka o tažení na Turky. . . 214
Strana 685
Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 685 Str. 214 17. Ve Vídni 28. Jul. 1456 týž temuž o vojsko ze Slez na Turky 18. Na Krumlově 1. Jan. 1457 Jan z Rosenberka bratru Jindř. o králově návratu do Budína 215 . 19. Ve Vídni 12. Jan. 1457 Jindřich z Rosenberka otci Oldřichovi o nemoci své. 215 . . . V Budíně 15. Mart. 1457 král Ladislav pánům Rosenberským o zajetí Hunyadů . . 20. . 216 Vyznání ve sporu pánů Rosenberských s Budějovickými o volnou jízdu po silnici z Jindř. 21. Hradce do Cáhlova . . . . . . . . . . . . 216—219 14. Oct. 1457 smlouva o purkrabství na Choustníce . . . . . . . 22. . 219 . 220 23. V Praze 21. Oct. 1457 král Ladislav Janovi z Rosenberka o silnice . . 220 24. Na Meidšteině 6. Nov. 1457 Oldřich z Rosenberka synu Janovi o potřeby rozličné . . . . . 221 25. 27. Mai [1458] Jan Jedlice Janovi z Rosenberka o zajetí lidí jeho na Zvíkov 26. a) Ve Znojmě 11. Jun. 1458 král Jiří purkrabímu na Konopišti, aby odeslal Jana Malovce 221 26. b) Ve Znojmě 11. června 1458 král Jiří děkanovi kostela Pražského o témž . . . . . 222 222 26. c) Po 11. Jun. 1458 Jan z Rosenberka purkrabímu na Konopišti o témž . . . . . . . 27. [1458] Jan z Rosenberka králi Jiřímu slibuje pomoc vojenskou . . 222 28. V Soběslavi 21. Jul. 1458 úředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka o tažení králově do Rakous 223 29. V Týně Horšově 16. Aug. 1458 Mikuláš z Kročína Janovi z Rosenberka, že nepřijede . . 223 224 . . 30. 15. Sept. 1458 Budějovičtí Jindřichovi ze Sobětic, že pobrali sůl jeho člověku . 224 31. V Týně nad Vltavou 17. Sept. 1458 Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka o témž . 32. V Krumlově 19. Sept. 1458 Jan z Rosenberka Budějovickým o témž 225 - 225 [1458] král Jiří Janovi z Rosenberka, aby vrátil Budějovickým pobrané věci . . . 33. . . 34. V Hradci Jindř. Sept. 1458 Jan Hrobský o jednání krále Jiřího s císařem 225 . 226 35. V Krumlově 8. Oct. 1458 Jan z Rosenberka Slupskému o narovnání krále s císařem 36. V Horažďovicích 18. Febr. 1459 berníci Janovi z Rosenberka: by jim nepřekážel . 226 . . . . . 37. Po 9. Mart. 1459 Jan z Rosenberka králi Jiřímu, že přijede do Cheba 227 38. V Chebě 16. Apr. 1459 Jan z Rosenberka: aby berníci nechali na pokoji statky jeho. . 227 228 . 39. V Krumlově 14. Mai 1459 Jan z Rosenberka bratru Joštovi o sjezdě Chebském . 229 40. V Dobronicích 16. Mai 1459 Dobronický purkrabí Janovi z Rosenberka o zajetí člověka . . 229 41. Po 29. Maji 1459 Jan z Rosenberka králi Jiřímu o knížeti bavorském Ludvíkovi 42. V Nise 30. Aug. 1459 kommendor biskupovi Joštovi z Rosenberka o rozmluvě s králem, . 230 o Vratislavské bouři, o královském astrologovi . . . . . 43. Ve Třeboni 4. Oct. 1459 Řehoř Klaric Janovi z Rosenberka o měně peněz . . . . . 232 44. V Soběslavi 21. Dec. 1459 Soběslavští Janovi z Rosenberka o půjčce . . . . 232 . . . 233 . . 45. V Olomouci 29. Jan. 1460 král Jiří nařizuje Budějovským o placení 233 46. V Praze 29. Mart. [1460?] podkomoří Janovi z Rosenberka o les sporný s Vodňanskými 234 47. 20. Sept. 1460 svědectví, že Jan z Rosenberka stal se přítelem královým proti vůli otcově 234 48. V Horažďovicích 1. Febr. [1461] Jan z Rosenberka o sporu Hadově s Přechem z Čestic 49. V Soběslavi 6. Apr. 1461 Jan z Rosenberka, aby Řeka Andronika na Krumlově pohostili 235 V Kutné Hoře 7. Apr. 1461 král Jiří Oldřichovi z Rosenberka, aby synu svému Janovi 50. vydal listy ku při potřebné . . - . V Praze 1. Jun. 1461 Jan z Rosenberka úředníkům na Krumlově o vojně . 51. . . . . 52. V Praze 3. Jun. 1461 týž purkrabímu Krumlovskému, že nebude vojna. . . . . . V Praze 3. Aug. 1461 týž témuž, že přijede s biskupem Joštem . . . 53. . . . . 54. V Miličíně 18. Sept. 1461 Jan Kaplicer Janovi z Rosenberka, o své nemoci . . . 55. V Krumlově 11. Oct. 1461 Jan z Rosenberka na Soběslav o průvod kancléře bavorského 56. V Budějovicích 21. Nov. 1461 převor upomíná rukojmí Oldřichovy z Rosenberka . . . 57. Na Krumlově 26. Nov. 1461 Jan z Rosenberka zavazuje se neodcizovati skvostů kostelních 58. Na Meidšteině 1461 Oldřich z Rosenberka na Krumlov o příjezdu Joštově. . 59. V Budějovicích 18. Febr. 1462 Jan z Rosenberka, o jízdě králově do Krumlova, o výměně peněz 60. V Miličíně 5. Sept. 1462 Kaplicer Janovi z Rosenberka o zápisu pro Jošta, o kancléři Rabšteinovi, o králi, o legátu Fantinovi . . . s 25. Sept. 1462 smlouva o purkrabství na Meidšteině. 61. . . . . . . . . 62. V Aspern 18. Nov. 1462 Jan z Rosenberka o tažení proti Vídni. . . . . . . . 235 236 236 236 237 237 238 238 239 240 240 241 . . 241
Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 685 Str. 214 17. Ve Vídni 28. Jul. 1456 týž temuž o vojsko ze Slez na Turky 18. Na Krumlově 1. Jan. 1457 Jan z Rosenberka bratru Jindř. o králově návratu do Budína 215 . 19. Ve Vídni 12. Jan. 1457 Jindřich z Rosenberka otci Oldřichovi o nemoci své. 215 . . . V Budíně 15. Mart. 1457 král Ladislav pánům Rosenberským o zajetí Hunyadů . . 20. . 216 Vyznání ve sporu pánů Rosenberských s Budějovickými o volnou jízdu po silnici z Jindř. 21. Hradce do Cáhlova . . . . . . . . . . . . 216—219 14. Oct. 1457 smlouva o purkrabství na Choustníce . . . . . . . 22. . 219 . 220 23. V Praze 21. Oct. 1457 král Ladislav Janovi z Rosenberka o silnice . . 220 24. Na Meidšteině 6. Nov. 1457 Oldřich z Rosenberka synu Janovi o potřeby rozličné . . . . . 221 25. 27. Mai [1458] Jan Jedlice Janovi z Rosenberka o zajetí lidí jeho na Zvíkov 26. a) Ve Znojmě 11. Jun. 1458 král Jiří purkrabímu na Konopišti, aby odeslal Jana Malovce 221 26. b) Ve Znojmě 11. června 1458 král Jiří děkanovi kostela Pražského o témž . . . . . 222 222 26. c) Po 11. Jun. 1458 Jan z Rosenberka purkrabímu na Konopišti o témž . . . . . . . 27. [1458] Jan z Rosenberka králi Jiřímu slibuje pomoc vojenskou . . 222 28. V Soběslavi 21. Jul. 1458 úředníci Soběslavští Janovi z Rosenberka o tažení králově do Rakous 223 29. V Týně Horšově 16. Aug. 1458 Mikuláš z Kročína Janovi z Rosenberka, že nepřijede . . 223 224 . . 30. 15. Sept. 1458 Budějovičtí Jindřichovi ze Sobětic, že pobrali sůl jeho člověku . 224 31. V Týně nad Vltavou 17. Sept. 1458 Jindřich ze Sobětic Janovi z Rosenberka o témž . 32. V Krumlově 19. Sept. 1458 Jan z Rosenberka Budějovickým o témž 225 - 225 [1458] král Jiří Janovi z Rosenberka, aby vrátil Budějovickým pobrané věci . . . 33. . . 34. V Hradci Jindř. Sept. 1458 Jan Hrobský o jednání krále Jiřího s císařem 225 . 226 35. V Krumlově 8. Oct. 1458 Jan z Rosenberka Slupskému o narovnání krále s císařem 36. V Horažďovicích 18. Febr. 1459 berníci Janovi z Rosenberka: by jim nepřekážel . 226 . . . . . 37. Po 9. Mart. 1459 Jan z Rosenberka králi Jiřímu, že přijede do Cheba 227 38. V Chebě 16. Apr. 1459 Jan z Rosenberka: aby berníci nechali na pokoji statky jeho. . 227 228 . 39. V Krumlově 14. Mai 1459 Jan z Rosenberka bratru Joštovi o sjezdě Chebském . 229 40. V Dobronicích 16. Mai 1459 Dobronický purkrabí Janovi z Rosenberka o zajetí člověka . . 229 41. Po 29. Maji 1459 Jan z Rosenberka králi Jiřímu o knížeti bavorském Ludvíkovi 42. V Nise 30. Aug. 1459 kommendor biskupovi Joštovi z Rosenberka o rozmluvě s králem, . 230 o Vratislavské bouři, o královském astrologovi . . . . . 43. Ve Třeboni 4. Oct. 1459 Řehoř Klaric Janovi z Rosenberka o měně peněz . . . . . 232 44. V Soběslavi 21. Dec. 1459 Soběslavští Janovi z Rosenberka o půjčce . . . . 232 . . . 233 . . 45. V Olomouci 29. Jan. 1460 král Jiří nařizuje Budějovským o placení 233 46. V Praze 29. Mart. [1460?] podkomoří Janovi z Rosenberka o les sporný s Vodňanskými 234 47. 20. Sept. 1460 svědectví, že Jan z Rosenberka stal se přítelem královým proti vůli otcově 234 48. V Horažďovicích 1. Febr. [1461] Jan z Rosenberka o sporu Hadově s Přechem z Čestic 49. V Soběslavi 6. Apr. 1461 Jan z Rosenberka, aby Řeka Andronika na Krumlově pohostili 235 V Kutné Hoře 7. Apr. 1461 král Jiří Oldřichovi z Rosenberka, aby synu svému Janovi 50. vydal listy ku při potřebné . . - . V Praze 1. Jun. 1461 Jan z Rosenberka úředníkům na Krumlově o vojně . 51. . . . . 52. V Praze 3. Jun. 1461 týž purkrabímu Krumlovskému, že nebude vojna. . . . . . V Praze 3. Aug. 1461 týž témuž, že přijede s biskupem Joštem . . . 53. . . . . 54. V Miličíně 18. Sept. 1461 Jan Kaplicer Janovi z Rosenberka, o své nemoci . . . 55. V Krumlově 11. Oct. 1461 Jan z Rosenberka na Soběslav o průvod kancléře bavorského 56. V Budějovicích 21. Nov. 1461 převor upomíná rukojmí Oldřichovy z Rosenberka . . . 57. Na Krumlově 26. Nov. 1461 Jan z Rosenberka zavazuje se neodcizovati skvostů kostelních 58. Na Meidšteině 1461 Oldřich z Rosenberka na Krumlov o příjezdu Joštově. . 59. V Budějovicích 18. Febr. 1462 Jan z Rosenberka, o jízdě králově do Krumlova, o výměně peněz 60. V Miličíně 5. Sept. 1462 Kaplicer Janovi z Rosenberka o zápisu pro Jošta, o kancléři Rabšteinovi, o králi, o legátu Fantinovi . . . s 25. Sept. 1462 smlouva o purkrabství na Meidšteině. 61. . . . . . . . . 62. V Aspern 18. Nov. 1462 Jan z Rosenberka o tažení proti Vídni. . . . . . . . 235 236 236 236 237 237 238 238 239 240 240 241 . . 241
Strana 686
686 Rejstřík písemností: Str. 242 V Korneuburce 6. Dec. 1462 týž o konci tažení na Vídeň . 63. 242 1462] týž Komařickému a Kozákovi vytýká neochotu k pomoci válečné . . . 64. 243 [Po 13. Jan. 1463] týž purkrabí Strakonickému, o pomoc Šternberkovi na Vitoraz. . . 65. 243 . V Krumlově 2. Febr. 1463 stížnost Jana Malovce proti pánu z Rosenberka . 66. . 244 V Brně 15. Jul. 1463 Jan z Rosenberka o sjezdu v Brně, o záští Zdeňka Konopištského 67. 68. V Brně 21. Jul. 1463 týž o škodách od lidu Zdeňka Konopištského na statcích Rosen- 244 . berských a o prostředkování mezi Zdeňkem a arcikn. Albrechtem . . 245 69. V Soběslavi 3. Sept. [1463] purkrabí Chousnický Janovi z Rosenberka o vězně Malovcova 245 70. V Krumlově 18. Oct. 1463 Jan z Rosenberka o stíhání jedoucích neobyčejnými cestami 246 Ve Vitorazi 2. Jan. 1464 Zdeněk ze Šternberka posýlá list do Lince ke sněmu . 71. 246 [Po 2. Jan. 1464] purkrabí Krumlovský Zdeňkovi ze Šternberka o poselství do Lince . . 72. 247 Ve Třeboni 8. Febr. 1464 Třeboňský hejtman Janovi z Rosenberka o silnice do Budějovic 73. 247 V Brně 25. Apr. 1464 měštan Brněnský Janovi z Rosenberka, aby fedroval služebníka jeho 74. 248 . 75. Na Helfenburce 5. Mai [1464] purkrabí Helfenburský o dlužní úpis . . . . 76. Ve Třeboni 6. Mai 1464 hejtman Třeboňský o příjezdu biskupa Jošta. 248 . . . . 249 77. 4. Jul. 1464 Ondráček Načeradský o nesnázích s purkrabím na Zvíkově . 78. Na Zelené Hoře 10. Jul. 1464 (?) Zdeněk ze Šternberka nyní pobude na Zelené Hoře . 249 79. 15. Aug. 1464 purkrabí Helfenburský, že Krtelští nechtějí na vojnu . . 250 . . . . . 80. V Žatci 19. Aug. 1464 král Jiří Janovi z Rosenberka, že vojna pominula . 250 81. V Soběslavi 18. Oct. 1464 Pavel Dětřichovic Janu z Rosenberka o důchodech Choustnických 250 . a o sváru náboženském v Soběslavi 82. [Před 5. Nov. 1464] Jan z Rosenberka Zdeňkovi ze Šternberka o Jindřicha Cinišpana . 251 Ve Vitorazi 5. Nov. 1464 Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka o témž . 83. . 252 . . 84. Ve Vyšším Brodě 10. Nov. 1464 opat Janovi z Rosenberka o víno pro biskupa Jošta . 252 253 85. Ve Svinech Trhových 4. Dec. [1464] Vojtěch z Jivovice Janovi z Rosenberka o svých sporech 86. Na Krumlově 16. Dec. 1464 purkrabí Krumlovský Janovi z Rosenberka o jízdné . . . 253 253 87. V Praze 24. Febr. 1465 král Jiří Jana Rosenberského varuje před Wahingarem . . . 88. V Brně 5. Mart. [1465?] Zdeněk ze Št. Janovi z R. o Budějovických, a že král otráven 254 89. V Praze 11. Mart. 1465 Jindřich ze Stráže k Janovi z Rosenberka posýlá k jednání . . 254 90. V Krumlově 11. Aug. 1465 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o příjezdu Zajícově . 255 . 91. 28. Sept. 1465 týž témuž o odběhlých Veselských . . 255 92. V Soběslavi 30. Sept. [1465] Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o loupežnících . . 255 93. V Miličíně 4. Oct. 1465 Kaplicer Janovi z Rosenberka o hospodářství, o pouti panině oc 256 94. V Nechvalicích 13. Oct. 1465 Diviš z Nechvalic Janovi z Rosenberka o uvěznění Brusa 256 257 95. 14. Oct. 1465 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o glejt poddanému . . . . . . . . . 96. 16. Oct. 1465 smlouva o purkrabství na Maidšteině 257 . 97. V Praze 22. Oct. 1465 král Jiří Janovi z Rosenberka o zloupení posla Salcburského . . 258 98. [Na Zelené Hoře 30. Nov. 1465] jednotníci Zelenohorští knížatům německým, že na sněmy . . do Prahy již nebudou jezditi 258 . 99. V Strakonicích 8. Dec. 1465 purkrabí Strakonický Janovi z R. o věcech válečných . . 261 100. V Praze 13. Febr. 1466 Prokop z Rabšteina Janovi z Rosenberka o vzetí sukna Netolickým 261 101. Ve Vratislavi 20. Febr. [1466] Jošt z Rosenberka bratru Janovi o jednání legatově 262 . . 102. V Roudnici 6. Mai [1466] Jošt Janovi z Rosenberka, aby se neodtrhoval od jednoty panské 262 103. V Praze 19. Mai 1466 Jan z Rosenberka Joštovi, aby ho propustil ze zápisu . 264 . 104. V Třeboni 24. Jun. 1466 Jarohněv z Úsuší proč přestal býti služebníkem Rosenberským 264 105. Na Helfenburce 11. Jul. [1466] Jošt o přímluvu u krále za arcibiskupa Salcburského. . 264 106. 18. Sept. 1466 Vilém ze Lhoty vyrukován z vězení Jana z Rosenberka . . 265 107. Na Horách Kutnách 14. Nov. 1466 král Jiří Janovi z R. o Tasovi biskupu Olomůckém 267 108. [1466] Markvart z Kraselova Janovi z Rosenberka o vina v Ibsu odňatá. . 267 . 109. V Soběslavi 6. Jan. [1467] Dětřichovic o obilí poddanému pobraném, a o sjezdě . . 267 . 110. 12. Jan. 1467 Jan z Rosenberka Netolickým, že v Plzenště vývoz obilí jest zakázán . . 268 111. 17. Jan. [1467] hejtman Sobéslavský o opevňování Soběslavě a lovu zvěři . . 268
686 Rejstřík písemností: Str. 242 V Korneuburce 6. Dec. 1462 týž o konci tažení na Vídeň . 63. 242 1462] týž Komařickému a Kozákovi vytýká neochotu k pomoci válečné . . . 64. 243 [Po 13. Jan. 1463] týž purkrabí Strakonickému, o pomoc Šternberkovi na Vitoraz. . . 65. 243 . V Krumlově 2. Febr. 1463 stížnost Jana Malovce proti pánu z Rosenberka . 66. . 244 V Brně 15. Jul. 1463 Jan z Rosenberka o sjezdu v Brně, o záští Zdeňka Konopištského 67. 68. V Brně 21. Jul. 1463 týž o škodách od lidu Zdeňka Konopištského na statcích Rosen- 244 . berských a o prostředkování mezi Zdeňkem a arcikn. Albrechtem . . 245 69. V Soběslavi 3. Sept. [1463] purkrabí Chousnický Janovi z Rosenberka o vězně Malovcova 245 70. V Krumlově 18. Oct. 1463 Jan z Rosenberka o stíhání jedoucích neobyčejnými cestami 246 Ve Vitorazi 2. Jan. 1464 Zdeněk ze Šternberka posýlá list do Lince ke sněmu . 71. 246 [Po 2. Jan. 1464] purkrabí Krumlovský Zdeňkovi ze Šternberka o poselství do Lince . . 72. 247 Ve Třeboni 8. Febr. 1464 Třeboňský hejtman Janovi z Rosenberka o silnice do Budějovic 73. 247 V Brně 25. Apr. 1464 měštan Brněnský Janovi z Rosenberka, aby fedroval služebníka jeho 74. 248 . 75. Na Helfenburce 5. Mai [1464] purkrabí Helfenburský o dlužní úpis . . . . 76. Ve Třeboni 6. Mai 1464 hejtman Třeboňský o příjezdu biskupa Jošta. 248 . . . . 249 77. 4. Jul. 1464 Ondráček Načeradský o nesnázích s purkrabím na Zvíkově . 78. Na Zelené Hoře 10. Jul. 1464 (?) Zdeněk ze Šternberka nyní pobude na Zelené Hoře . 249 79. 15. Aug. 1464 purkrabí Helfenburský, že Krtelští nechtějí na vojnu . . 250 . . . . . 80. V Žatci 19. Aug. 1464 král Jiří Janovi z Rosenberka, že vojna pominula . 250 81. V Soběslavi 18. Oct. 1464 Pavel Dětřichovic Janu z Rosenberka o důchodech Choustnických 250 . a o sváru náboženském v Soběslavi 82. [Před 5. Nov. 1464] Jan z Rosenberka Zdeňkovi ze Šternberka o Jindřicha Cinišpana . 251 Ve Vitorazi 5. Nov. 1464 Zdeněk ze Šternberka Janovi z Rosenberka o témž . 83. . 252 . . 84. Ve Vyšším Brodě 10. Nov. 1464 opat Janovi z Rosenberka o víno pro biskupa Jošta . 252 253 85. Ve Svinech Trhových 4. Dec. [1464] Vojtěch z Jivovice Janovi z Rosenberka o svých sporech 86. Na Krumlově 16. Dec. 1464 purkrabí Krumlovský Janovi z Rosenberka o jízdné . . . 253 253 87. V Praze 24. Febr. 1465 král Jiří Jana Rosenberského varuje před Wahingarem . . . 88. V Brně 5. Mart. [1465?] Zdeněk ze Št. Janovi z R. o Budějovických, a že král otráven 254 89. V Praze 11. Mart. 1465 Jindřich ze Stráže k Janovi z Rosenberka posýlá k jednání . . 254 90. V Krumlově 11. Aug. 1465 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o příjezdu Zajícově . 255 . 91. 28. Sept. 1465 týž témuž o odběhlých Veselských . . 255 92. V Soběslavi 30. Sept. [1465] Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o loupežnících . . 255 93. V Miličíně 4. Oct. 1465 Kaplicer Janovi z Rosenberka o hospodářství, o pouti panině oc 256 94. V Nechvalicích 13. Oct. 1465 Diviš z Nechvalic Janovi z Rosenberka o uvěznění Brusa 256 257 95. 14. Oct. 1465 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o glejt poddanému . . . . . . . . . 96. 16. Oct. 1465 smlouva o purkrabství na Maidšteině 257 . 97. V Praze 22. Oct. 1465 král Jiří Janovi z Rosenberka o zloupení posla Salcburského . . 258 98. [Na Zelené Hoře 30. Nov. 1465] jednotníci Zelenohorští knížatům německým, že na sněmy . . do Prahy již nebudou jezditi 258 . 99. V Strakonicích 8. Dec. 1465 purkrabí Strakonický Janovi z R. o věcech válečných . . 261 100. V Praze 13. Febr. 1466 Prokop z Rabšteina Janovi z Rosenberka o vzetí sukna Netolickým 261 101. Ve Vratislavi 20. Febr. [1466] Jošt z Rosenberka bratru Janovi o jednání legatově 262 . . 102. V Roudnici 6. Mai [1466] Jošt Janovi z Rosenberka, aby se neodtrhoval od jednoty panské 262 103. V Praze 19. Mai 1466 Jan z Rosenberka Joštovi, aby ho propustil ze zápisu . 264 . 104. V Třeboni 24. Jun. 1466 Jarohněv z Úsuší proč přestal býti služebníkem Rosenberským 264 105. Na Helfenburce 11. Jul. [1466] Jošt o přímluvu u krále za arcibiskupa Salcburského. . 264 106. 18. Sept. 1466 Vilém ze Lhoty vyrukován z vězení Jana z Rosenberka . . 265 107. Na Horách Kutnách 14. Nov. 1466 král Jiří Janovi z R. o Tasovi biskupu Olomůckém 267 108. [1466] Markvart z Kraselova Janovi z Rosenberka o vina v Ibsu odňatá. . 267 . 109. V Soběslavi 6. Jan. [1467] Dětřichovic o obilí poddanému pobraném, a o sjezdě . . 267 . 110. 12. Jan. 1467 Jan z Rosenberka Netolickým, že v Plzenště vývoz obilí jest zakázán . . 268 111. 17. Jan. [1467] hejtman Sobéslavský o opevňování Soběslavě a lovu zvěři . . 268
Strana 687
Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 687 Str. 269 112. V Praze 26. Jan. 1467 král Jiří dává glejt ke sjezdu do Hradce . . . 113. V Praze 28. Jan. [1467] Jindřich z Michalovic o témž glejtě 270 . 114. V Soběslavi 4. Febr. [1467] Pavel Dětřichovic Petrovi z Mikovic o panu Bechyňovi . . 270 . 271 115. 28. Mart. [1467] Jan z Úsuší synu Jarohněvovi o smlouvě s pány z Hradce 271 116. V Soběslavi 31. Mart. 1467 Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o najímání žoldnéřů . 272 117. 17. Apr. 1467 hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka o posádce v Soběslavi 272 118. V Soběslavi 20. Apr. 1467 Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o najímání žoldnéřů . V Soběslavi 22. Apr. 1467 hejtman v Soběslavi Janovi z Rosenberka, aby chránil ze- 119. manů svých, jimž od krále nařízeno státi k vojně 273 . . . . . . . . . . . . 273 120. 23. Apr. 1467 smlouva o purkrabství na Novém Hradě . . . 274 121. Ve Vitorazi 26. Apr. 1467 Zdeněk ze Šternberka rád by se sjel s Janem z Rosenberka 274 122. 27. Apr. 1467 Jan z Rosenberka Zd. Konopištskému o společném sjezdu . . . . 123. V Soběslavi 27. Apr. [1467] Jan z Dobronic o schůzi Hradecké a dobytí Řečice . . 275 V Soběslavi 29. Apr. [1467] Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému o zakoupení sýrů . 275 124. 125. Na Krumlově 29. Apr. 1467 Jan z Rosenberka na Soběslav o výplatě žoldu vojákům . 275 276 126. V. Jindř. Hradci 1. Mai 1467 Jindřich z Hradce odpovídá králi Jiřímu . . . V Soběslavi 1. Mai [1467] Pavel Dětřichovic Janu z R. o koupi olova a paveznících . 277 127. [1467] týž témuž, že nemá žoldu pro žoldnéře . 277 128. . . . . . . . . 278 [1467] hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka o žoldnéřích . . . . . 129. V Soběslavi 3. Mai [1467] hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka, má-li vyhnané pod- 130. obojí ze Hradce nechati v Soběslavi . 278 V Jindř. Hradci 3. Mai 1467 Zdeněk ze Šternberka a Jindřich ze Hradce Janovi z Ro- 131. senberka, aby odpověděl králi Jiřímu . 278 . . . . . . V Choustníce 4. Mai [1467] purkrabí o pychu pana Zdeňka z Šternberka . . . . . 132. 279 V Soběslavi 4. Mai [1467] Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka v též věci . . . . 279 133. 134. [1467] Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic, aby se staral o dobré špehy . . 280 V Soběslavi 12. Mai [1467] hejtman Soběslavský Janovi z R. o udalostech válečných . 280 135. 136. [19.—21. Mai 1467] neznámý kněz Janovi z Rosenberka, jak o něm soudí Řím . . . 281 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o opatření olova i síry 282 137. V Krumlově 21. Mai 138. [Před 23. Mai 1467] Oldřich Roubík Janovi z R., že Budějovičtí chtějí k němu přijeti 282 139. Na Krumlově 23. Mai 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic, že mu pošle jezdce . 283 140. Na Krumlově 23. Mai 1467 Jan z R. odpovídá Zdeňkovi ze Šternberka a Jindř. ze Hradce 283 141. V Soběslavi 24. Mai [1467] hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka o poboření chalup v Soběslavi, o listu z Hradce kněžím Soběslavským . . . . V Soběslavi 26. Mai [1467] týž témuž o záškodní listy pro hejtmany v Soběslavi. . . 142. 143. Na Krumlově 26. Mai 1467 Jan z R. Pavlovi Dětřichovic o peníze žoldnéřům . . . . 144. 2. Jun. 1467 smlouva Olkmara z Neznášov s Protivou Rožmitálským z Blatné, aby zboží Jana Kočky z Miloňovic bylo necháno na pokoji. . . . 145. Na Krumlově 3. Jun. [1467] Jan z R. purkrabí Choustnickému o opatření Choustníka . 146. Na Wintrberce 8. Jun. 1466 Petr Kapléř Janovi z Rosenberka, že neškodí lidem na zboží Huském, ale holdoval lidi na panství Strakonickém a Volyňském . . . . V Třeboni 19. Jun. 1467 Jan z R. Pavlovi Dětřichovic, z čeho platiti žold. . . . . 147. 21. Jun. 1467 Jan z Rosenberka králi Jiřímu, že biskup Pasovský má klatby a bully na 148. hlásání kříže, a že by vydání jich mělo se odložiti . . . . . . V Soběslavi 23. Jun. 1467 hejtman Soběslavský Třeboňskému o pokusech příměří Jana 149. z Rosenberka s Jindřichem z Hradce . . . . . 150. V Strakonicích 24. Jun. 1467 o glejt Huntovi z Nové Vsi k biskupu Joštovi k jednání o příměří 151. [Před Jul. 1467] o Janovi z Ros., o Zdeňkovi Konopištském, že vzal Bechyni . . . . V Krumlově 7. Jul. 1467 Jan z Ros. Pavlovi Dětřichovic o náhradě za zbroj 152. . V Soběslavi 13. Jul. [1467] Dětřichovic Janovi z Rosenberka o nesnázích peněžitých . 153. 154. 19. Jul. 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o žoldnéřské platy . . . 155. V Soběslavi 24. Jul. 1467 Talafús Janovi z Rosenberka o zajatých Rosenberských. . . 283 284 284 284 285 285 286 287 287 288 288 289 290 290 290
Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 687 Str. 269 112. V Praze 26. Jan. 1467 král Jiří dává glejt ke sjezdu do Hradce . . . 113. V Praze 28. Jan. [1467] Jindřich z Michalovic o témž glejtě 270 . 114. V Soběslavi 4. Febr. [1467] Pavel Dětřichovic Petrovi z Mikovic o panu Bechyňovi . . 270 . 271 115. 28. Mart. [1467] Jan z Úsuší synu Jarohněvovi o smlouvě s pány z Hradce 271 116. V Soběslavi 31. Mart. 1467 Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o najímání žoldnéřů . 272 117. 17. Apr. 1467 hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka o posádce v Soběslavi 272 118. V Soběslavi 20. Apr. 1467 Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o najímání žoldnéřů . V Soběslavi 22. Apr. 1467 hejtman v Soběslavi Janovi z Rosenberka, aby chránil ze- 119. manů svých, jimž od krále nařízeno státi k vojně 273 . . . . . . . . . . . . 273 120. 23. Apr. 1467 smlouva o purkrabství na Novém Hradě . . . 274 121. Ve Vitorazi 26. Apr. 1467 Zdeněk ze Šternberka rád by se sjel s Janem z Rosenberka 274 122. 27. Apr. 1467 Jan z Rosenberka Zd. Konopištskému o společném sjezdu . . . . 123. V Soběslavi 27. Apr. [1467] Jan z Dobronic o schůzi Hradecké a dobytí Řečice . . 275 V Soběslavi 29. Apr. [1467] Pavel Dětřichovic Janovi Rosenberskému o zakoupení sýrů . 275 124. 125. Na Krumlově 29. Apr. 1467 Jan z Rosenberka na Soběslav o výplatě žoldu vojákům . 275 276 126. V. Jindř. Hradci 1. Mai 1467 Jindřich z Hradce odpovídá králi Jiřímu . . . V Soběslavi 1. Mai [1467] Pavel Dětřichovic Janu z R. o koupi olova a paveznících . 277 127. [1467] týž témuž, že nemá žoldu pro žoldnéře . 277 128. . . . . . . . . 278 [1467] hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka o žoldnéřích . . . . . 129. V Soběslavi 3. Mai [1467] hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka, má-li vyhnané pod- 130. obojí ze Hradce nechati v Soběslavi . 278 V Jindř. Hradci 3. Mai 1467 Zdeněk ze Šternberka a Jindřich ze Hradce Janovi z Ro- 131. senberka, aby odpověděl králi Jiřímu . 278 . . . . . . V Choustníce 4. Mai [1467] purkrabí o pychu pana Zdeňka z Šternberka . . . . . 132. 279 V Soběslavi 4. Mai [1467] Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka v též věci . . . . 279 133. 134. [1467] Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic, aby se staral o dobré špehy . . 280 V Soběslavi 12. Mai [1467] hejtman Soběslavský Janovi z R. o udalostech válečných . 280 135. 136. [19.—21. Mai 1467] neznámý kněz Janovi z Rosenberka, jak o něm soudí Řím . . . 281 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o opatření olova i síry 282 137. V Krumlově 21. Mai 138. [Před 23. Mai 1467] Oldřich Roubík Janovi z R., že Budějovičtí chtějí k němu přijeti 282 139. Na Krumlově 23. Mai 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic, že mu pošle jezdce . 283 140. Na Krumlově 23. Mai 1467 Jan z R. odpovídá Zdeňkovi ze Šternberka a Jindř. ze Hradce 283 141. V Soběslavi 24. Mai [1467] hejtman Soběslavský Janovi z Rosenberka o poboření chalup v Soběslavi, o listu z Hradce kněžím Soběslavským . . . . V Soběslavi 26. Mai [1467] týž témuž o záškodní listy pro hejtmany v Soběslavi. . . 142. 143. Na Krumlově 26. Mai 1467 Jan z R. Pavlovi Dětřichovic o peníze žoldnéřům . . . . 144. 2. Jun. 1467 smlouva Olkmara z Neznášov s Protivou Rožmitálským z Blatné, aby zboží Jana Kočky z Miloňovic bylo necháno na pokoji. . . . 145. Na Krumlově 3. Jun. [1467] Jan z R. purkrabí Choustnickému o opatření Choustníka . 146. Na Wintrberce 8. Jun. 1466 Petr Kapléř Janovi z Rosenberka, že neškodí lidem na zboží Huském, ale holdoval lidi na panství Strakonickém a Volyňském . . . . V Třeboni 19. Jun. 1467 Jan z R. Pavlovi Dětřichovic, z čeho platiti žold. . . . . 147. 21. Jun. 1467 Jan z Rosenberka králi Jiřímu, že biskup Pasovský má klatby a bully na 148. hlásání kříže, a že by vydání jich mělo se odložiti . . . . . . V Soběslavi 23. Jun. 1467 hejtman Soběslavský Třeboňskému o pokusech příměří Jana 149. z Rosenberka s Jindřichem z Hradce . . . . . 150. V Strakonicích 24. Jun. 1467 o glejt Huntovi z Nové Vsi k biskupu Joštovi k jednání o příměří 151. [Před Jul. 1467] o Janovi z Ros., o Zdeňkovi Konopištském, že vzal Bechyni . . . . V Krumlově 7. Jul. 1467 Jan z Ros. Pavlovi Dětřichovic o náhradě za zbroj 152. . V Soběslavi 13. Jul. [1467] Dětřichovic Janovi z Rosenberka o nesnázích peněžitých . 153. 154. 19. Jul. 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic o žoldnéřské platy . . . 155. V Soběslavi 24. Jul. 1467 Talafús Janovi z Rosenberka o zajatých Rosenberských. . . 283 284 284 284 285 285 286 287 287 288 288 289 290 290 290
Strana 688
688 Rejstřík písemností: Str. 291 . . . . 156. V Soběslavi 24. Jul. 1467 týž témuž, aby nebylo naň vzkládáno hejtmanství 291 157. 15. Jul. 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic, aby zaplatil Pirchomarovi. . . . 158. [Před 26. Jul. 1467] Jan z Rosenberka hejtmanům v Soběslavi o pořádku ve vojenství . 291 V Soběslavi 26. Jul. 1467 Jan z Petrovic Janovi z Rosenberka o věcech vojenských . . 292 159. V Soběslavi 26. Jul. 1467 Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o nedostatku peněz . 292 160. 161. [25. neb 26. Jul. 1467] Jan z Rosenberka Talafúsovi o vězně Hradecké a o hejtmanství 293 V Soběslavi 27. Jul. 1467 úředníci v Soběslavi Janovi z Rosenberka o hejtmanu Blažkovi 293 162. V Soběslavi 27. Jul. 1467 důstojníci vojenští Janovi z Rosenberka o hejtmanu Blažkovi . 294 163. V Soběslavi 27. Jul. 1467 úředníci v Soběslavi Janovi z Ros., že Soběslav je v nebezpečí 294 164. [Po 27. Jul. 1467] Jan z Ros. na Soběslav, že ustanovil Rendla vojenským hejtmanem . 295 165. 295 V Soběslavi 30. Jul. 1467 Jan z Dobronic témuž o bezpečenství pro Hodějovského . . 166. 295 167. [Jul. 1467] Jan z Rosenberka Dobroničkovi, aby bděl nad pořádkem v Soběslavi . . 296 168. V Soběslavi 5. Aug. 1467 Talafús o zmařené výměně vězňův a obeslání k hotovosti . . 297 169. V Soběslavi 7. Aug. 1467 úředníci v Soběslavi témuž o zaplacení pěších . . 297 U Hradce J. 26. Aug. 1467 Jan z Rosenberka o škodách poddaným jeho způsobených . 170. 171. V Strakonicích 31. Aug. 1467 úředníci Strakoničtí Janovi z Rosenberka, aby mezi bisku- 297 . * pem Joštem a králem Jiřím sprostředkoval příměří . . 298 [U Hradce J. Sept. 1467] Jan z Ros. králi Jiřímu o pomoc 300 jezdců do Soběslavě 172. 299 V Týně n. V. 1. Sept. [1467?] Jindřich ze Sobětic Janovi z Ros. o tažení do Rakous . 173. 299 [V Sept. 1467] Jan z Rosenberka jedná s legatem pap. o odstoupení od krále Jiřího. . 174. V Krumlově 12. Sept. 1467 týž dává obesýlati k vojně poddané i zemany Choustnické . 300 175. 300 V Krumlově 24. Sept. 1467 týž Pavlovi Dětřichovic, aby opatřoval pro vojsko potraviny. 176. 300 V Borovanech [29. Sept. 1467] převor purk. v Krumlově, aby chránil jeho lidi před Vitorazskými 177. 301 178. [Před 30. Sept. 1467] Jan z Rosenberka legatovi děkuje za sprostředkování příměří . . 301 [Před 30. Sept. 1467] týž témuž, že pošle posla k papeži: revers o poslušnosti . . 179. 302 Před 30. Sept. 1467] Korunský opat o námluvě Jana z Rosenberka s legatem. . . 180. 303 [30. Sept. 1467] příměří Jana z Rosenberka s jednotníky Zelenohorskými . 181. 304 Ve Třeboni 2. Oct. 1467 Klaric Janovi z Ros. o záhubách od vojska na Třeboňsku . 182. 304 [Po 9. Oct. 1467] Zdeněk Šternberský činí nesnáze Janovi z Rosenberka; kněz Eliáš 183. 305 [Po 9. Oct. 1467] o holdování lidí Rosenberských a krále Jiřího se držících 184. . 306 V Soběslavi 2. Nov. [1467] o glejt žádaný Rackem Kocovským . 185. 306 týž témuž o zajetí Soběslavského kaplana na Landštein . . [1467] 186. V Soběslavi 5. Nov. 307 [1467] týž kancléři Rosenberskému Mikuláši o témže 187. V Soběslavi 5. Nov. . 188. V Soběslavi 6. Nov. [1467] Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o službu Hlavničkovi 307 307 189. 6. Nov. [1467] Jan z Dobronic témuž o plat Hlavničkovi, Lukšovi a Šímovi puškaři . . 308 190. V Horaždějovicích 8. Nov. [1467] Jan Lhota nabízí své služby Janovi z Rosenberka . . 308 191. V Soběslavi 11. Nov. [1467] Jan z Dobronic Janovi z Ros. o nočním hájení Soběslavě . 308 192. Na Novém Hradě 12. Nov. [1467] Jan z Ros. na Krumlov, aby obeslali zemany k vojně 309 193. [Nov. 1467] Jindřich z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému o Jana Cinišpana . 309 194. Ve Wintrberku 3. Dec. 1467 Petr Kapléř purkrabí Volyňskému, aby nepřekážel lidem jeho 310 195. 3. Jan. [1468] Prachatický hejtman Janovi z Rosenberka o nechuti k obrazům. . 310 196. 3. Jan. [1468] týž témuž, aby poddaní pánů jeho mohli kupovati dobytek na panstvích Ros. 311 197. Ve Volyni 2. Febr. [1468] Ahník z Budkova Janovi z Ros. o církevních věcech ve Volyni 312 198. Na Helfenburce 11. Febr. 1468 purkrabí Janovi z Rosenberka o sporu s Malovcem . . 199. Ve Třeboni 26. Febr. 1468 Řehoř Klaric témuž o bojích knížete Viktorina v Rakousích 312 313 200. Ve Vodňanech 5. Mart. [1468?] Jan z Vochova témuž, aby dal rok lidem jeho. . . . 314 201. Na Rožmberce 9. Mart. 1468 Jan z Lobkovic témuž o vězně páně Zdeňkovy . . . . 314 202. Na Rožmberce 12. Mart. 1468 týž témuž o téže záležitosti . . 203. V Soběslavi 12. Mart. [1468] Pavel Dětř. Mikuláši z Jihlavy o purkrabství Břekovcově . 314 204. [13. Mart. 1468] Jan z Rosenberka Zdeňkovi ze Šternberka, kde by se sjeli . 315 205. Ve Vitorazi 13. Mart. 1468 Zdeněk ze Šternberka Janovi z Ros. o glejt do Krumlova . 315 206. [Před 20. Mart. 1468] Jan z Rosenberka Zdeňkovi, aby přijel do Krumlova . . . . 316 .
688 Rejstřík písemností: Str. 291 . . . . 156. V Soběslavi 24. Jul. 1467 týž témuž, aby nebylo naň vzkládáno hejtmanství 291 157. 15. Jul. 1467 Jan z Rosenberka Pavlovi Dětřichovic, aby zaplatil Pirchomarovi. . . . 158. [Před 26. Jul. 1467] Jan z Rosenberka hejtmanům v Soběslavi o pořádku ve vojenství . 291 V Soběslavi 26. Jul. 1467 Jan z Petrovic Janovi z Rosenberka o věcech vojenských . . 292 159. V Soběslavi 26. Jul. 1467 Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o nedostatku peněz . 292 160. 161. [25. neb 26. Jul. 1467] Jan z Rosenberka Talafúsovi o vězně Hradecké a o hejtmanství 293 V Soběslavi 27. Jul. 1467 úředníci v Soběslavi Janovi z Rosenberka o hejtmanu Blažkovi 293 162. V Soběslavi 27. Jul. 1467 důstojníci vojenští Janovi z Rosenberka o hejtmanu Blažkovi . 294 163. V Soběslavi 27. Jul. 1467 úředníci v Soběslavi Janovi z Ros., že Soběslav je v nebezpečí 294 164. [Po 27. Jul. 1467] Jan z Ros. na Soběslav, že ustanovil Rendla vojenským hejtmanem . 295 165. 295 V Soběslavi 30. Jul. 1467 Jan z Dobronic témuž o bezpečenství pro Hodějovského . . 166. 295 167. [Jul. 1467] Jan z Rosenberka Dobroničkovi, aby bděl nad pořádkem v Soběslavi . . 296 168. V Soběslavi 5. Aug. 1467 Talafús o zmařené výměně vězňův a obeslání k hotovosti . . 297 169. V Soběslavi 7. Aug. 1467 úředníci v Soběslavi témuž o zaplacení pěších . . 297 U Hradce J. 26. Aug. 1467 Jan z Rosenberka o škodách poddaným jeho způsobených . 170. 171. V Strakonicích 31. Aug. 1467 úředníci Strakoničtí Janovi z Rosenberka, aby mezi bisku- 297 . * pem Joštem a králem Jiřím sprostředkoval příměří . . 298 [U Hradce J. Sept. 1467] Jan z Ros. králi Jiřímu o pomoc 300 jezdců do Soběslavě 172. 299 V Týně n. V. 1. Sept. [1467?] Jindřich ze Sobětic Janovi z Ros. o tažení do Rakous . 173. 299 [V Sept. 1467] Jan z Rosenberka jedná s legatem pap. o odstoupení od krále Jiřího. . 174. V Krumlově 12. Sept. 1467 týž dává obesýlati k vojně poddané i zemany Choustnické . 300 175. 300 V Krumlově 24. Sept. 1467 týž Pavlovi Dětřichovic, aby opatřoval pro vojsko potraviny. 176. 300 V Borovanech [29. Sept. 1467] převor purk. v Krumlově, aby chránil jeho lidi před Vitorazskými 177. 301 178. [Před 30. Sept. 1467] Jan z Rosenberka legatovi děkuje za sprostředkování příměří . . 301 [Před 30. Sept. 1467] týž témuž, že pošle posla k papeži: revers o poslušnosti . . 179. 302 Před 30. Sept. 1467] Korunský opat o námluvě Jana z Rosenberka s legatem. . . 180. 303 [30. Sept. 1467] příměří Jana z Rosenberka s jednotníky Zelenohorskými . 181. 304 Ve Třeboni 2. Oct. 1467 Klaric Janovi z Ros. o záhubách od vojska na Třeboňsku . 182. 304 [Po 9. Oct. 1467] Zdeněk Šternberský činí nesnáze Janovi z Rosenberka; kněz Eliáš 183. 305 [Po 9. Oct. 1467] o holdování lidí Rosenberských a krále Jiřího se držících 184. . 306 V Soběslavi 2. Nov. [1467] o glejt žádaný Rackem Kocovským . 185. 306 týž témuž o zajetí Soběslavského kaplana na Landštein . . [1467] 186. V Soběslavi 5. Nov. 307 [1467] týž kancléři Rosenberskému Mikuláši o témže 187. V Soběslavi 5. Nov. . 188. V Soběslavi 6. Nov. [1467] Pavel Dětřichovic Janovi z Rosenberka o službu Hlavničkovi 307 307 189. 6. Nov. [1467] Jan z Dobronic témuž o plat Hlavničkovi, Lukšovi a Šímovi puškaři . . 308 190. V Horaždějovicích 8. Nov. [1467] Jan Lhota nabízí své služby Janovi z Rosenberka . . 308 191. V Soběslavi 11. Nov. [1467] Jan z Dobronic Janovi z Ros. o nočním hájení Soběslavě . 308 192. Na Novém Hradě 12. Nov. [1467] Jan z Ros. na Krumlov, aby obeslali zemany k vojně 309 193. [Nov. 1467] Jindřich z Rosenberka Zdeňkovi Konopištskému o Jana Cinišpana . 309 194. Ve Wintrberku 3. Dec. 1467 Petr Kapléř purkrabí Volyňskému, aby nepřekážel lidem jeho 310 195. 3. Jan. [1468] Prachatický hejtman Janovi z Rosenberka o nechuti k obrazům. . 310 196. 3. Jan. [1468] týž témuž, aby poddaní pánů jeho mohli kupovati dobytek na panstvích Ros. 311 197. Ve Volyni 2. Febr. [1468] Ahník z Budkova Janovi z Ros. o církevních věcech ve Volyni 312 198. Na Helfenburce 11. Febr. 1468 purkrabí Janovi z Rosenberka o sporu s Malovcem . . 199. Ve Třeboni 26. Febr. 1468 Řehoř Klaric témuž o bojích knížete Viktorina v Rakousích 312 313 200. Ve Vodňanech 5. Mart. [1468?] Jan z Vochova témuž, aby dal rok lidem jeho. . . . 314 201. Na Rožmberce 9. Mart. 1468 Jan z Lobkovic témuž o vězně páně Zdeňkovy . . . . 314 202. Na Rožmberce 12. Mart. 1468 týž témuž o téže záležitosti . . 203. V Soběslavi 12. Mart. [1468] Pavel Dětř. Mikuláši z Jihlavy o purkrabství Břekovcově . 314 204. [13. Mart. 1468] Jan z Rosenberka Zdeňkovi ze Šternberka, kde by se sjeli . 315 205. Ve Vitorazi 13. Mart. 1468 Zdeněk ze Šternberka Janovi z Ros. o glejt do Krumlova . 315 206. [Před 20. Mart. 1468] Jan z Rosenberka Zdeňkovi, aby přijel do Krumlova . . . . 316 .
Strana 689
Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 689 Str. 207. Na Konopišti 20. Mart. 1468 purkrabí Zdeňkovi ze Šternberka o věcech válečných 316 317 208. Na Karlšperce 24. Mart. 1468 purkrabí zdejší Helfenburskému o vzájemných vzatcích . 209. Ve Vitorazi 29. Mart. 1468 Zdeněk z Šternberka Janovi z Ros. o sjezd na Nov. Hradě 317 210. Ve Třeboni 7. Apr. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o vojenských věcech . 318 . . . 211. V Rožmberce 10. Apr. 1468 Jan z Lobkovic témuž o neposlušných poddaných . . . . 318 319 212. Ve Velešíně 10. Apr. [1468] Jan Puklice o Rackovi Kocovském . . Na Rožmberce 10. Apr. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka, kolik mužů měšťané 213. Rožmberští mají postaviti do pole. 319 . 319 V Krumlově 13. Apr. 1468 Jan z Rosenberka odpovídá císaři Fridrichovi 214. . 215. [Po 13. Apr. 1468] seznam těch, kdož odpověděli ze Cmuntu Janovi z Rosenberka . . 320 V Soběslavi 16. Apr. [1468] o zajatém Duškovi synu Kavíkově . . 321 216. 217. V Hradci J. 20. Apr. [1468] Jindřich z Hradce ke Zdeňkovi z Št. posýlá služebníka k jednání 321 218. Na Rožmberce 22. Apr. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka o válečných přípravách 322 219. V Třeboni 24. Apr. 1468 Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka, že žoldnéři chtějí do Němec 322 220. V Třeboni 24. Apr. 1468 týž témuž o věcech válečných . . 323 221. V Třeboni 29. Apr. 1468 týž témuž o nové výstraze před nebezpečím . . 324 . . . . 222. V Třeboni 29. Apr. 1468 týž témuž o potřebě žoldnéřů pro Soběslav oc. . 324 . 223. Na Rožmberce 30. Apr. 1468 Jan z Lobkovic témuž o opevnění Heršláku . 325 224. Ve Třeboni 2. Mai 1468 Klaric témuž: na Hradec přibylo vojsko; porážka u Martinic . 325 225. Na Rožmberce 7. Mai 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka, že nemůže na Krumlov 326 326 226. V Třeboni 12. Mai 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o věcech válečných . . 327 . 227. Na Rožmberce 14. Mai 1468 Jan z Lobkovic témuž o obraně Rožmberka . 228. Na Rožmberce 18. Mai 1468 týž témuž děkuje za starost o branný jeho lid. 327 . 328 229. Na Rožmberce 23. Mai 1468 týž témuž, aby poslal jízdné na Rožmberk . . 230. V Třeboni 25. Mai 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o věcech vojenských . 328 328 231. V Třeboni 26. Mai 1468 týž témuž o žádoucí jízdě k Vitorazi . . . . . . . . 329 232. V Česticích 1. Jun. 1468 Přech z Čestic témuž o Buzkovi služebníku . . . 329 233. Na Rožmberce 4. Jun. 1468 Jan z Lobkovic témuž o platy žoldnéřům a o zajaté . . 330 234. V Třeboni 8. Jun. 1468 o opatření věcí klášterských, o farářích zběhlých a žactvu . 235. 13. Jun. [1468] Soběslavský hejtman Janovi z R. o žácich a potřebě písaře pro holdy . 331 332 236. Na Helfenburce 20. Jun. 1468 purkrabí témuž o jednotnících v Plzenště oc. . 237. V Třeboni 21. Jun. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o věcech válečných a hospodářských 332 238. V Třeboni 21. Jun. 1468 týž témuž o posádce Hradecké, o hájení brodů Drachovských 333 V Třeboni 22. Jun. 1468 týž témuž o posádce Hradecké, o Nov. Hradě oc . 333 239. . . V Třeboni 23. Jun. 1468 týž témuž o porážce Rosenberských u Veselí oc . . . . 334 240. V Třeboni 24. Jun. 1468 týž témuž o holdech a porážce Veselské. . 334 241. . . . . V Třeboni 26. Jun. 1468 týž témuž o jízdě Hradeckých k Vitorazi oc 334 . . 242. 335 V Třeboni 26. Jun. 1468 týž témuž o holdu Ledenických oc 243. V Strakonicích 4. Jul. [1468] o zloupení poddaného Strakonického od Soběslavských. 335 244. . 245. . 336 V Táboře 4. Jul. [1468] o hranice Táborské a Zvíkovské. . . V Třeboni 5. Jul. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o změně zajatých u Veselí oc . . 336 246. . . 337 247. 11. Jul. [1468] Janovi z Ros. o pomoc ve sporu Netolických se Vlachem ze Březí V J. Hradci 12. nebo 13. Jul. 1468 Jan ze Šternberka purkrabí Vitorazskému, že jest 248. 337 příměří s Janem z Rosenberka, aby přirazil s vojskem k pánu Hradeckému . . . . . 338 249. Na Helfenburce 14. Jul. 1468 purkrabí Janovi z Ros. o nebezpečí hradu toho . . 338 250. V J. Hradci 14. Jul. 1468 Jan ze Šternberka a Jindřich z Hradce úředníkům o příměří 251. Na Rožmberce 20. Jul. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka o zajaté Vitorazské . 339 252. V Soběslavi 21. Jul. [1468] Dětřichovic o holdech na Hradec, o porážce Vodňanských . 339 253. Na Helfenburce 25. Jul. 1468 purkrabí o zajatých Rosenberských u Vodňan . 339 340 254. Na Rožmberce 29. Jul. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Ros. o zajatých Frimburských . 255. Na Rožmberce 3. Aug. 1468 týž témuž o zápovědi vývozu soli z Rožmberka . 340 . 341 256. Na Helfenburce 4. Aug. 1468 purkrabí zdejší Janovi z Ros. o vzatcích na Kašperk . Archiv Český VII. 87
Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 689 Str. 207. Na Konopišti 20. Mart. 1468 purkrabí Zdeňkovi ze Šternberka o věcech válečných 316 317 208. Na Karlšperce 24. Mart. 1468 purkrabí zdejší Helfenburskému o vzájemných vzatcích . 209. Ve Vitorazi 29. Mart. 1468 Zdeněk z Šternberka Janovi z Ros. o sjezd na Nov. Hradě 317 210. Ve Třeboni 7. Apr. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o vojenských věcech . 318 . . . 211. V Rožmberce 10. Apr. 1468 Jan z Lobkovic témuž o neposlušných poddaných . . . . 318 319 212. Ve Velešíně 10. Apr. [1468] Jan Puklice o Rackovi Kocovském . . Na Rožmberce 10. Apr. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka, kolik mužů měšťané 213. Rožmberští mají postaviti do pole. 319 . 319 V Krumlově 13. Apr. 1468 Jan z Rosenberka odpovídá císaři Fridrichovi 214. . 215. [Po 13. Apr. 1468] seznam těch, kdož odpověděli ze Cmuntu Janovi z Rosenberka . . 320 V Soběslavi 16. Apr. [1468] o zajatém Duškovi synu Kavíkově . . 321 216. 217. V Hradci J. 20. Apr. [1468] Jindřich z Hradce ke Zdeňkovi z Št. posýlá služebníka k jednání 321 218. Na Rožmberce 22. Apr. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka o válečných přípravách 322 219. V Třeboni 24. Apr. 1468 Rehoř Klaric Janovi z Rosenberka, že žoldnéři chtějí do Němec 322 220. V Třeboni 24. Apr. 1468 týž témuž o věcech válečných . . 323 221. V Třeboni 29. Apr. 1468 týž témuž o nové výstraze před nebezpečím . . 324 . . . . 222. V Třeboni 29. Apr. 1468 týž témuž o potřebě žoldnéřů pro Soběslav oc. . 324 . 223. Na Rožmberce 30. Apr. 1468 Jan z Lobkovic témuž o opevnění Heršláku . 325 224. Ve Třeboni 2. Mai 1468 Klaric témuž: na Hradec přibylo vojsko; porážka u Martinic . 325 225. Na Rožmberce 7. Mai 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka, že nemůže na Krumlov 326 326 226. V Třeboni 12. Mai 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o věcech válečných . . 327 . 227. Na Rožmberce 14. Mai 1468 Jan z Lobkovic témuž o obraně Rožmberka . 228. Na Rožmberce 18. Mai 1468 týž témuž děkuje za starost o branný jeho lid. 327 . 328 229. Na Rožmberce 23. Mai 1468 týž témuž, aby poslal jízdné na Rožmberk . . 230. V Třeboni 25. Mai 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o věcech vojenských . 328 328 231. V Třeboni 26. Mai 1468 týž témuž o žádoucí jízdě k Vitorazi . . . . . . . . 329 232. V Česticích 1. Jun. 1468 Přech z Čestic témuž o Buzkovi služebníku . . . 329 233. Na Rožmberce 4. Jun. 1468 Jan z Lobkovic témuž o platy žoldnéřům a o zajaté . . 330 234. V Třeboni 8. Jun. 1468 o opatření věcí klášterských, o farářích zběhlých a žactvu . 235. 13. Jun. [1468] Soběslavský hejtman Janovi z R. o žácich a potřebě písaře pro holdy . 331 332 236. Na Helfenburce 20. Jun. 1468 purkrabí témuž o jednotnících v Plzenště oc. . 237. V Třeboni 21. Jun. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o věcech válečných a hospodářských 332 238. V Třeboni 21. Jun. 1468 týž témuž o posádce Hradecké, o hájení brodů Drachovských 333 V Třeboni 22. Jun. 1468 týž témuž o posádce Hradecké, o Nov. Hradě oc . 333 239. . . V Třeboni 23. Jun. 1468 týž témuž o porážce Rosenberských u Veselí oc . . . . 334 240. V Třeboni 24. Jun. 1468 týž témuž o holdech a porážce Veselské. . 334 241. . . . . V Třeboni 26. Jun. 1468 týž témuž o jízdě Hradeckých k Vitorazi oc 334 . . 242. 335 V Třeboni 26. Jun. 1468 týž témuž o holdu Ledenických oc 243. V Strakonicích 4. Jul. [1468] o zloupení poddaného Strakonického od Soběslavských. 335 244. . 245. . 336 V Táboře 4. Jul. [1468] o hranice Táborské a Zvíkovské. . . V Třeboni 5. Jul. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o změně zajatých u Veselí oc . . 336 246. . . 337 247. 11. Jul. [1468] Janovi z Ros. o pomoc ve sporu Netolických se Vlachem ze Březí V J. Hradci 12. nebo 13. Jul. 1468 Jan ze Šternberka purkrabí Vitorazskému, že jest 248. 337 příměří s Janem z Rosenberka, aby přirazil s vojskem k pánu Hradeckému . . . . . 338 249. Na Helfenburce 14. Jul. 1468 purkrabí Janovi z Ros. o nebezpečí hradu toho . . 338 250. V J. Hradci 14. Jul. 1468 Jan ze Šternberka a Jindřich z Hradce úředníkům o příměří 251. Na Rožmberce 20. Jul. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Rosenberka o zajaté Vitorazské . 339 252. V Soběslavi 21. Jul. [1468] Dětřichovic o holdech na Hradec, o porážce Vodňanských . 339 253. Na Helfenburce 25. Jul. 1468 purkrabí o zajatých Rosenberských u Vodňan . 339 340 254. Na Rožmberce 29. Jul. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z Ros. o zajatých Frimburských . 255. Na Rožmberce 3. Aug. 1468 týž témuž o zápovědi vývozu soli z Rožmberka . 340 . 341 256. Na Helfenburce 4. Aug. 1468 purkrabí zdejší Janovi z Ros. o vzatcích na Kašperk . Archiv Český VII. 87
Strana 690
690 257. 258. 259. 260. 261. 262. 263. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 270. 271. 272. 273. 274. 275. 276. 277. 278. 279. 280. 281. 282. 288. 284. 285. 286. 287. 288. 289. 290. 291. 292. 293. 294. 295. 296. 297. 298. 299. 300. 301. 302. V Prachaticích 13. Nov. 1468 Jan z Rabšteina k témuž posýlá panoše k jednání . 303., Rejstřík písemností: Ve Vitorazi 5. Aug. [1468?] he gman témuž, že neutiskuje poddaných jeho . V Olomouci 6. Ang. 1468 Zd. ze Šternberka synu Janovi o příměří s Rosenberkem a Malovcem V Třeboni 7.? Aug. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o křižácích sc. . V Římě [Aug. 1468] papež Pavel II. biskupovi Pasovskému Oldrichovi by sprost J Jana z Rosenberka klateb a zruśil interdikt na panstvich jeho . . V Třeboni 11. Aug. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o zajatých, o dluzích . Před 22. Aug. 1468 Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka o hrozbách lidem jeho . V Prachaticích 22. Aug. [1468] Jan z Rabšteina témuž o vojně i o příměří V Třeboni 25. Aug. 1468 Klaric témuž o pokoji s Hradeckými a Vitorazskými Na Helfenburce 28. Aug. 1468 purkrabí témuž o škodách od Pasovských . . V Krumlově 31. Aug. 1468 Jan z Ros. přijímá Olomoucké narovnání s králem Matiášem V Dubě 3. Sept. 1468 Vilém ze Lhoty Janovi z Ros. o holdech a pálení jeho | lidí V Třeboni 3. Sept. [1468] Ruzín ze Bzí Klaricovi o věcech vojenských . [Sept. 1468] Jan z Rosenberka dává v Norimberce zastaviti klenoty kostelnf . . V Prachaticích 6. Sept. 1468 Jan z Rabšteina k Janovi z Ros. posýlá mistra k jednání . 11. Sept. 1468 Helfenburský purkrabí: že zemané nechtějí odpovídati králi, o potřebách hradu [14.—20. Sept. 1468] Jan z Rosenberka Zajiciim, aby téZ odpadli od króle Jifího . Na Helfenburce 18. Sept. 1468 purkrabí Janovi z Rosenberka o škodách od Němců . V Soběslavi 19. Sept. 1468 hejtman zdejší Janovi z Rosenberka o králi Jiřím u Bysttice, o potřebě jednání se Zdeňkem ze Šternberka . . Na Rožmberce 19. Sept. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z z Rosenberka o | příměří . mE V Sobéslavi 23. Sept. [1468] hejtman o pychu Táborskych proti poslu Rosenberskómu . 28. Sept. [1468] týž Táborským stěžuje si na pych proti poslu Rosenberskému . V 'Tábofe 24, Sept. [1468] Tábor&tí hejtmanu Sobéslavskému odpovidají k tomu . . Na Helfenburce [24. Sept.] 1468 purkrabi Janovi z Rosenberka o nedostatcich hradu . Na Karlšperce 25. Sept. 1468 purkrabí zdejší Helfenburskému o dodržení holdů . V Soběslavi 26. Sept. [1468] hejtman Janovi z Rosenberka o purkrabi Choustnickém. 27. Sept. 1468 Helfenburskf purkrabí témuž o půjčkách a holdech . Ve Štěkni 28. Sept. 1468 Zachař Kavka z Říčan Janovi z Rosenberka o pokoj Na Helfenburce 28. Sept. 1468 purkrabi témuž o Kavkovi a Čejetických oc. 2. Oct. [1468] týž témuž o škodách od Diviše Malovce . . V Soběslavi 2. Oct. 1468 hejtman zdejší Janovi z Rosenberka o králi Jiřím u | Bystřice, o Choustníku, holdech Táborských, o Miličínských . . . V Týně nad Vltavou 2. Oct. [1468] Jindřich ze Sobětic témuž o "nebezpečí od vojska králova V Týně nad Vltavou 3. Oct. [1468] týž a Jan z Lažan Janovi z Rosenberka o témž . V OChoténicích [po 4. Oct. 1468] Litvín z Némecké Janovi z Rosenberka o ochranu . V Budějovicích 16. Oct. 1468 Zdeněk ze Šternberka Mikulášovi ze Sedice, aby vrátil Piš- tínským a Češňovickým, co jim vzal . . . V Budějovicích 16. Oct. 1468 týž témuž o " propuštění holdů . 16. Oct. 1468 Helfenburský purkrabí Janovi z Ros. o najímání pěších, o "Vodňanských Na Helfenburce 19. Oct. 1468 týž témuž o témž, pak o zájmu dobytka . . . . 25. Oct. 1468 Lev a Protiva z Rožmitála činí příměří s Janem z Rosenberka . . . 27. Oct. 1468 Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka o zájmech & holdech . . Na Helfenburce 29. Oct. 1468 týž témuž o příměří se Lvem z Rožmitála . V Prachaticích 29. Oct. [1468] Jan z Rabšteina témuž: děkuje za služby a odmítá 4 pomiary V Prachaticích 1. Nov. 1468 týž k témuž posýlá mistra Mikuláše . V Prachaticích 8. Nov. [1468] týž témuž o úmluvách učiněných mezi nimi . . Na Helfenburce 10. Nov. 1468 purkrabí zdejší Janovi z Rosenberka o šacování a holdech, o výbojích Vlacha z Březí . i Na Helfenburce 13. Nov. 1468 "Vlášek z Milońovic témuž, že nemá koho : na vojnu "poslati . Na Helfenburce 13. Nov. 1468 Hynek st. z Budkova témuž, že nemá koho na vojnu "poslati Str. 341 342 . 342 . 343 . 944 345 . 345 . 346 . 346 346 . 349 . 350 . 350 350 351 . 352 . 352 . 353 354 . 354 . 355 . 355 . 355 . 956 . 356 . 357 . 358 . 358 . 359 359 . 360 . 360 . 361 . 361 . 362 . 362 . 363 . 363 . 364 364 . 365 . 365 . 365 366 . 366 367
690 257. 258. 259. 260. 261. 262. 263. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 270. 271. 272. 273. 274. 275. 276. 277. 278. 279. 280. 281. 282. 288. 284. 285. 286. 287. 288. 289. 290. 291. 292. 293. 294. 295. 296. 297. 298. 299. 300. 301. 302. V Prachaticích 13. Nov. 1468 Jan z Rabšteina k témuž posýlá panoše k jednání . 303., Rejstřík písemností: Ve Vitorazi 5. Aug. [1468?] he gman témuž, že neutiskuje poddaných jeho . V Olomouci 6. Ang. 1468 Zd. ze Šternberka synu Janovi o příměří s Rosenberkem a Malovcem V Třeboni 7.? Aug. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o křižácích sc. . V Římě [Aug. 1468] papež Pavel II. biskupovi Pasovskému Oldrichovi by sprost J Jana z Rosenberka klateb a zruśil interdikt na panstvich jeho . . V Třeboni 11. Aug. 1468 Klaric Janovi z Rosenberka o zajatých, o dluzích . Před 22. Aug. 1468 Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka o hrozbách lidem jeho . V Prachaticích 22. Aug. [1468] Jan z Rabšteina témuž o vojně i o příměří V Třeboni 25. Aug. 1468 Klaric témuž o pokoji s Hradeckými a Vitorazskými Na Helfenburce 28. Aug. 1468 purkrabí témuž o škodách od Pasovských . . V Krumlově 31. Aug. 1468 Jan z Ros. přijímá Olomoucké narovnání s králem Matiášem V Dubě 3. Sept. 1468 Vilém ze Lhoty Janovi z Ros. o holdech a pálení jeho | lidí V Třeboni 3. Sept. [1468] Ruzín ze Bzí Klaricovi o věcech vojenských . [Sept. 1468] Jan z Rosenberka dává v Norimberce zastaviti klenoty kostelnf . . V Prachaticích 6. Sept. 1468 Jan z Rabšteina k Janovi z Ros. posýlá mistra k jednání . 11. Sept. 1468 Helfenburský purkrabí: že zemané nechtějí odpovídati králi, o potřebách hradu [14.—20. Sept. 1468] Jan z Rosenberka Zajiciim, aby téZ odpadli od króle Jifího . Na Helfenburce 18. Sept. 1468 purkrabí Janovi z Rosenberka o škodách od Němců . V Soběslavi 19. Sept. 1468 hejtman zdejší Janovi z Rosenberka o králi Jiřím u Bysttice, o potřebě jednání se Zdeňkem ze Šternberka . . Na Rožmberce 19. Sept. 1468 Jan z Lobkovic Janovi z z Rosenberka o | příměří . mE V Sobéslavi 23. Sept. [1468] hejtman o pychu Táborskych proti poslu Rosenberskómu . 28. Sept. [1468] týž Táborským stěžuje si na pych proti poslu Rosenberskému . V 'Tábofe 24, Sept. [1468] Tábor&tí hejtmanu Sobéslavskému odpovidají k tomu . . Na Helfenburce [24. Sept.] 1468 purkrabi Janovi z Rosenberka o nedostatcich hradu . Na Karlšperce 25. Sept. 1468 purkrabí zdejší Helfenburskému o dodržení holdů . V Soběslavi 26. Sept. [1468] hejtman Janovi z Rosenberka o purkrabi Choustnickém. 27. Sept. 1468 Helfenburskf purkrabí témuž o půjčkách a holdech . Ve Štěkni 28. Sept. 1468 Zachař Kavka z Říčan Janovi z Rosenberka o pokoj Na Helfenburce 28. Sept. 1468 purkrabi témuž o Kavkovi a Čejetických oc. 2. Oct. [1468] týž témuž o škodách od Diviše Malovce . . V Soběslavi 2. Oct. 1468 hejtman zdejší Janovi z Rosenberka o králi Jiřím u | Bystřice, o Choustníku, holdech Táborských, o Miličínských . . . V Týně nad Vltavou 2. Oct. [1468] Jindřich ze Sobětic témuž o "nebezpečí od vojska králova V Týně nad Vltavou 3. Oct. [1468] týž a Jan z Lažan Janovi z Rosenberka o témž . V OChoténicích [po 4. Oct. 1468] Litvín z Némecké Janovi z Rosenberka o ochranu . V Budějovicích 16. Oct. 1468 Zdeněk ze Šternberka Mikulášovi ze Sedice, aby vrátil Piš- tínským a Češňovickým, co jim vzal . . . V Budějovicích 16. Oct. 1468 týž témuž o " propuštění holdů . 16. Oct. 1468 Helfenburský purkrabí Janovi z Ros. o najímání pěších, o "Vodňanských Na Helfenburce 19. Oct. 1468 týž témuž o témž, pak o zájmu dobytka . . . . 25. Oct. 1468 Lev a Protiva z Rožmitála činí příměří s Janem z Rosenberka . . . 27. Oct. 1468 Helfenburský purkrabí Janovi z Rosenberka o zájmech & holdech . . Na Helfenburce 29. Oct. 1468 týž témuž o příměří se Lvem z Rožmitála . V Prachaticích 29. Oct. [1468] Jan z Rabšteina témuž: děkuje za služby a odmítá 4 pomiary V Prachaticích 1. Nov. 1468 týž k témuž posýlá mistra Mikuláše . V Prachaticích 8. Nov. [1468] týž témuž o úmluvách učiněných mezi nimi . . Na Helfenburce 10. Nov. 1468 purkrabí zdejší Janovi z Rosenberka o šacování a holdech, o výbojích Vlacha z Březí . i Na Helfenburce 13. Nov. 1468 "Vlášek z Milońovic témuž, že nemá koho : na vojnu "poslati . Na Helfenburce 13. Nov. 1468 Hynek st. z Budkova témuž, že nemá koho na vojnu "poslati Str. 341 342 . 342 . 343 . 944 345 . 345 . 346 . 346 346 . 349 . 350 . 350 350 351 . 352 . 352 . 353 354 . 354 . 355 . 355 . 355 . 956 . 356 . 357 . 358 . 358 . 359 359 . 360 . 360 . 361 . 361 . 362 . 362 . 363 . 363 . 364 364 . 365 . 365 . 365 366 . 366 367
Strana 691
304. 305. 306. 307. 308. 309. 310. 311. 312. 313. ‚314. 315. 316. 317. 318, 319. 320. 322. 323. 324. 325. 326. 327. 328. 329. 330. 331. 332. 338. 334. 335. 936. 337. 338. 339. 340. 241. 342. 343. 344. 345. 346. 347. 348. 349. 350. V Prachaticích 12. Jun. [1469] Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka o propuštění služebníka V Budějovicích 14. Jun. 1469 Jindřich z Dobrovítova témuž o poboření tvrze Roubíkovy 14. Jun. 1469 Jan z Ros. smlouvá s Adamem z Drahonic o purkrabství Helfenburské . Na Wintrberce 19. Jun. 1469 Petr Kapléř odpověděl proboštu Drkolenskému V Bítově Linhart z Hobzí o vesku danou Hynkovi Zubovi z Doubravice . Ve Lhotě (16. Jul. 1469) Markéta z Dlouhé vsi Janovi z Ros., že Vlach ze Březí zbrojí V Březí 16. Jul. 1469 táž témuž, že Vlach chce přestati na panu Labufovi. . . V Budějovicích 19. Jul. 1469 Vitorazský purkrabí Janovi z Rosenberka o listech od krále, o starém Roubíkovi, o Vlachovi ze Březí . V Písku 30. Aug. 1469 Písecký purkrabí Janovi z Rosenberka o vzetí: na Helfenburk ‘di Lva z RoZmitäla . . . V Prachaticich 2. Sept. 1469 hejtman o dobytku vzatém lidem Rosenberským . . V Bechyni 16. Oct. 1469 Bechyně z Lażan Janovi z Rosenberka, | že sprostředkoval pří- měří Vltavotýnských se stranou krále Matiáše . . | e$]; . . Rosenberáti vyzvédaói hejtmanu Tetaurovi, jak vziti Čákov. . . Na Helfenburce 5. Jan. 1470 Helfenburský hejtman Janovi z Rosenberka o holdech . . Na Helfenburce 10. Jan. 1470 purkrabi tómuż o zajatych a holdech . . V Třeboni 13. Jan. [1470] hejtman témuž, Ze stavil Bechyňovi z Lažan saně soli . . . V Krumlově 20. Jan. 1470 purkrabí zdejší Janovi z Rosenberka: mistr Strakonický si žádá, aby klateb bylo necháno; vítězství Zelenohorských nad Rabskými . v Budějovicích 27. Jan. 1470 Zdeněk ze Šternberka purkrabí Krumlovekému o poddaného Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 691 Str. V Dobronicích 21. Nov. 1468 Vítha ze Rzavého Krumlovskému purkrabí o pobrání soli . 367 V Prachaticích 21. Nov. 1468 Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka o pobrání soli . 867 25. Nov. 1468 týž témuž, aby dovolil koupiti sůl v Krumlově . . 968 Na Helfenburce 26. Nov. 1468 úředníci témuž o nekázni žoldnéřů, o pálení "Píseckých . 368 29. Nov. [1468] Jan Slovický Janovi z Rosenberka, že by teprv v neděli přijel . 369 V Prachaticích 30. Nov. 1468 Jan z Rabsteina Janovi z Rosenberka o prodeji soli . 369 Na Rożmberce 2. Dec. 1468 Jan z Lobkovic témuž o vězně hamerníka e . 969 V Choustnice 5. Dec. [1468] purkrabí témuž o sporu Tučapských s Kunšem ze Dvorce . 370 Na Helfenburce 6. Dec. 1468 purkrabí Janovi z Rosenberka o žoldnéřích . . 370 7. Dec. 1468 Jan z Rabšteina témuž o škodě jeho poddaného . . 971 V Sobéslavi 12. Dec. [1468], že služebníci Zdeňkovi odpověděli Burianovi. z Lažan . 371 V Miličíně 13. Dec. 1468 Miličínští Janovi z Rosenberka o škodách svých . 372 V Soběslavi 15. Dec. 1468 hejtman témuž o holdech a směnách vsí e. . . . 873 V Bechyni 17. Dec. 1468 Jan z Žimutic témuž, aby byl nechán na pokoji . . . . . 878 Na Sedlci [1468] úředníci témuž o nebezpečí svém . . . . . . 974 [1468] Klaric témuZ o stížnosti Petra z Lindy na zájem z ; Nového "Hradu . . . . 874 Na Chanovicich [1468] Lhota z Dlouhé Vsi zjednal koné pro Jana z Rosenberka . . 375 - V Budějovicích 15. Jan. 1469: aby Bejšovci bylo vráceno něco z jeho statku . . 915 Ve Wintrberce 11. Febr. 1469 Petr Kapléf Janovi z Rosenberka o zájmu dobytka . . 376 V Kouté 12. Febr. [1469] Jarohnév Vojhák Janovi z Rosenberka, że nemiże pfijeti . . 376 V Hradci Jindřichově 1. Mart. 1469 hejtman o příměří krále Jiřího s Matiśsem . 376 2. Mart. [1469] Pavel Détrichovie Janovi z Rosenberka o stéZování jizdy do Lince . . 377 Na Wintrberee 20. Apr. 1469 Petr Kapléf Anné z Rosenberka o probostu Drkolenském 377 [Po 20. Apr. 1469] Jan z Rosenberka Petru Kapléfovi v téže věci. ] . . . . 378 V Olomouci 13. Mai 1469 král Matiáš přijímá Jana z Rosenberka do služby 20. 5. . 978 16. Mai 1469 Budějovičtí úředníkům Krumlovským o Talafúsovi z Říčan . . . . 379 Ve Třeboni 18. Mai 1469 Klaric Janovi z Rosenberka o Bechyńovi z Lażan . 379 V Krumlové 9. Jun. 1469 Jan z Rosenberka glejtuje Petra Kapléfe na Krumlov 380 380 380 381 . 381 382 382 . 383 . 383 . 384 . 384 . 385 . 385 386 . 986 387 . 987 Slapánka, o rozdélení koristi Netolické . . . . 888 V Sobéslavi 80. Jan. [1470] Vilém z Koziho n& Krumlov- o nepřátelství Táborských . 988 V Budějovicích 31. Jan. [1470?] Zdeněk z Šternberka na Krumlov o pěší . . . . . 389 87*
304. 305. 306. 307. 308. 309. 310. 311. 312. 313. ‚314. 315. 316. 317. 318, 319. 320. 322. 323. 324. 325. 326. 327. 328. 329. 330. 331. 332. 338. 334. 335. 936. 337. 338. 339. 340. 241. 342. 343. 344. 345. 346. 347. 348. 349. 350. V Prachaticích 12. Jun. [1469] Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka o propuštění služebníka V Budějovicích 14. Jun. 1469 Jindřich z Dobrovítova témuž o poboření tvrze Roubíkovy 14. Jun. 1469 Jan z Ros. smlouvá s Adamem z Drahonic o purkrabství Helfenburské . Na Wintrberce 19. Jun. 1469 Petr Kapléř odpověděl proboštu Drkolenskému V Bítově Linhart z Hobzí o vesku danou Hynkovi Zubovi z Doubravice . Ve Lhotě (16. Jul. 1469) Markéta z Dlouhé vsi Janovi z Ros., že Vlach ze Březí zbrojí V Březí 16. Jul. 1469 táž témuž, že Vlach chce přestati na panu Labufovi. . . V Budějovicích 19. Jul. 1469 Vitorazský purkrabí Janovi z Rosenberka o listech od krále, o starém Roubíkovi, o Vlachovi ze Březí . V Písku 30. Aug. 1469 Písecký purkrabí Janovi z Rosenberka o vzetí: na Helfenburk ‘di Lva z RoZmitäla . . . V Prachaticich 2. Sept. 1469 hejtman o dobytku vzatém lidem Rosenberským . . V Bechyni 16. Oct. 1469 Bechyně z Lażan Janovi z Rosenberka, | že sprostředkoval pří- měří Vltavotýnských se stranou krále Matiáše . . | e$]; . . Rosenberáti vyzvédaói hejtmanu Tetaurovi, jak vziti Čákov. . . Na Helfenburce 5. Jan. 1470 Helfenburský hejtman Janovi z Rosenberka o holdech . . Na Helfenburce 10. Jan. 1470 purkrabi tómuż o zajatych a holdech . . V Třeboni 13. Jan. [1470] hejtman témuž, Ze stavil Bechyňovi z Lažan saně soli . . . V Krumlově 20. Jan. 1470 purkrabí zdejší Janovi z Rosenberka: mistr Strakonický si žádá, aby klateb bylo necháno; vítězství Zelenohorských nad Rabskými . v Budějovicích 27. Jan. 1470 Zdeněk ze Šternberka purkrabí Krumlovekému o poddaného Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 691 Str. V Dobronicích 21. Nov. 1468 Vítha ze Rzavého Krumlovskému purkrabí o pobrání soli . 367 V Prachaticích 21. Nov. 1468 Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka o pobrání soli . 867 25. Nov. 1468 týž témuž, aby dovolil koupiti sůl v Krumlově . . 968 Na Helfenburce 26. Nov. 1468 úředníci témuž o nekázni žoldnéřů, o pálení "Píseckých . 368 29. Nov. [1468] Jan Slovický Janovi z Rosenberka, že by teprv v neděli přijel . 369 V Prachaticích 30. Nov. 1468 Jan z Rabsteina Janovi z Rosenberka o prodeji soli . 369 Na Rożmberce 2. Dec. 1468 Jan z Lobkovic témuž o vězně hamerníka e . 969 V Choustnice 5. Dec. [1468] purkrabí témuž o sporu Tučapských s Kunšem ze Dvorce . 370 Na Helfenburce 6. Dec. 1468 purkrabí Janovi z Rosenberka o žoldnéřích . . 370 7. Dec. 1468 Jan z Rabšteina témuž o škodě jeho poddaného . . 971 V Sobéslavi 12. Dec. [1468], že služebníci Zdeňkovi odpověděli Burianovi. z Lažan . 371 V Miličíně 13. Dec. 1468 Miličínští Janovi z Rosenberka o škodách svých . 372 V Soběslavi 15. Dec. 1468 hejtman témuž o holdech a směnách vsí e. . . . 873 V Bechyni 17. Dec. 1468 Jan z Žimutic témuž, aby byl nechán na pokoji . . . . . 878 Na Sedlci [1468] úředníci témuž o nebezpečí svém . . . . . . 974 [1468] Klaric témuZ o stížnosti Petra z Lindy na zájem z ; Nového "Hradu . . . . 874 Na Chanovicich [1468] Lhota z Dlouhé Vsi zjednal koné pro Jana z Rosenberka . . 375 - V Budějovicích 15. Jan. 1469: aby Bejšovci bylo vráceno něco z jeho statku . . 915 Ve Wintrberce 11. Febr. 1469 Petr Kapléf Janovi z Rosenberka o zájmu dobytka . . 376 V Kouté 12. Febr. [1469] Jarohnév Vojhák Janovi z Rosenberka, że nemiże pfijeti . . 376 V Hradci Jindřichově 1. Mart. 1469 hejtman o příměří krále Jiřího s Matiśsem . 376 2. Mart. [1469] Pavel Détrichovie Janovi z Rosenberka o stéZování jizdy do Lince . . 377 Na Wintrberee 20. Apr. 1469 Petr Kapléf Anné z Rosenberka o probostu Drkolenském 377 [Po 20. Apr. 1469] Jan z Rosenberka Petru Kapléfovi v téže věci. ] . . . . 378 V Olomouci 13. Mai 1469 král Matiáš přijímá Jana z Rosenberka do služby 20. 5. . 978 16. Mai 1469 Budějovičtí úředníkům Krumlovským o Talafúsovi z Říčan . . . . 379 Ve Třeboni 18. Mai 1469 Klaric Janovi z Rosenberka o Bechyńovi z Lażan . 379 V Krumlové 9. Jun. 1469 Jan z Rosenberka glejtuje Petra Kapléfe na Krumlov 380 380 380 381 . 381 382 382 . 383 . 383 . 384 . 384 . 385 . 385 386 . 986 387 . 987 Slapánka, o rozdélení koristi Netolické . . . . 888 V Sobéslavi 80. Jan. [1470] Vilém z Koziho n& Krumlov- o nepřátelství Táborských . 988 V Budějovicích 31. Jan. [1470?] Zdeněk z Šternberka na Krumlov o pěší . . . . . 389 87*
Strana 692
692 Rejstřík písemností: Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 351. Na Hluboké 12. Febr. 1470 Roubík z Hlavatec na Krumlov o vyručení jeho lidí . . . 352. Na Helfmburce 19. Febr. 1470 purkrabí zdejší na Krumlov o stání se Žibřidem . . . 353. V Budějovicích 23. Febr. 1470 Zdeněk z Šternberka na Krumlov o příhodě mezi lidmi Rosenberskými a krále Matiášovými . . . V Budějovicích 14. Mart. [1470] Petr Kořenský Janovi z Rosenberka o zradě lidí Adama 354. z Drahonic a Erazima z Michnic . . . 355. Na Helfenburce 15. Mart. 1470 purkrabí Janovi z Rosenberka o vzatku paní Hořčicové, o zbrojení na Písku . . . . . . . . . . V Strakonicích 23. Mart. 1470 Jan ze Švamberka Janovi z Rosenberka, aby jeho lidem 356. dovolil koupiti soli . 357. Ve Třeboni 25. Mart. 1470 hejtman témuž o škodách na Třeboňsku od Poláků . . . 358. [1470] Hejtman Třeboňský o glejt pro sebe a Jarohněva z Úsuší . . . . . . . 359. 26. Mart. 1470 Jan ze Švamberka a Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka o glejt . . 360. V Budějovicích 3. Apr. 1470 Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému o zápis pro zaja- tého Jana Popela z Lobkovic . 361. V Soběslavi 10. Apr. 1470 purkrabí Vitorazský Janovi z Rosenberka o šacování Miličín- ských, o zřízení katolických služeb božích na statcích Rosenberských . . . . 362. Na Helfenburse 14. Apr. 1470 purkrabí témuž o zajetí pana Labutě a Jana z Rabšteina, o odpovědi Kapléřově Volyňským . 363. V J. Hradci 17. Apr. [1470] Jindřich ze Hradce Zd. z Šternberka o blížících se nepřátelích 364. V Polné 19. Apr. [1470] Zdeněk z Šternherka Janovi z Ros. o své lidi zajaté. . . Ve Třeboni 22. Apr. [1470] hejtman Janovi z Rosenberka o věcech hospodářských, o útoku 365. na Doudleby nebo Sviny . . 366. 23. Apr. 1470 smlouva o purkrabství Meidšteinské . . . . 367. 23. Apr. 1470 smlouva o purkrabství Novohradské . 368. V Budějovicích 25. Apr. 1470 Jan z Šternberka hejtmanu Helfenburskému . . 369. V Hradci Jindř. 4. Mai [1470] Jindřich ze Hradce odpovídá Janovi z Dobronic . . 370. 5. Mai 1470 Jan Slovický, že Rosenberští pobrali lidem pána z Rabšteina . V Dobronicích 6. Mai 1470 Jan z Dobronic Jarohněvovi z Úsuší o přímluvu u Jana 371. z Rosenberka a pomoc proti pánu Hradeckému . . . 372. Ve Třeboni 7. Mai 1470 Klaric Janovi z Rosenberka o hospodářství, o zajetí Sigmunda z Pernšteina a příjezdu krále Matiáše do Kroměříže . . . . . . . . . . . . Str. 389 390 390 391 391 392 392 393 393 394 394 395 395 396 396 397 397 398 399 399 399 400 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským z let 1412—1526. K tisku upravil Karel Köpl. Na stranách 401—426. . . 401 Úvod vydavatele Karla Köpla . 1. V Praze [6. Oct. 1412] podkomoří Jan Hájek z Hodětína Budějovským o při Elišky Fre- 401 lichové se Štěpánem Faulfišem . . . . . . 402 2. V Praze 10. Mai 1418 podkomoří Jan Bechyně kvituje ze zaplacené berně . . . 402 3. 9. Jan. 1456 podkomoří Vaněk z Valečova kvituje ze zaplacené summy hromničné . . . 4. V Praze [15. Dec. 1480] podkomoři Samuel z Hrádku o při Jana Puklice s Mat. Robm- 403 hapem, o roku s Vokem z Rožmberka a o loupežnících na zboží Hlubockém . . . . . 5. V Praze 23. Nov. 1481 týž o posly ke sněmu, o loňskou summu hromničnou. 403 . . 403 6. Na Veliši 21. Jun. 1482 týž o summu hromničnou . . 7. 31. Aug. 1482 týž o sporu služebníka jeho Vlasáka . 404 . . 8. V Praze 17. Jan. 1483 týž o potřebách Václava Puklice 404 . . . . . 405 9. 13. Jan. 1484 týž o summu hromničnou. . . . . . . . . 405 10. Na Valečově 24. Aug. 1484 týž o plat od sazení konšelů . . . . . . . . . 11. Na Valečově 23. Dec. 1484 týž o summu hromničnou 405 . . . . . . . . . . 406 12. Ve Vodňanech 4. Aug. 1485 týž, že do Budějovic přijede . . . 406 13. V Praze 9. Mart. 1486 podkomoří Albrecht z Leskovce o summu hromničnou . . .
692 Rejstřík písemností: Dopisy rodů Hradeckého a Rosenberského. 351. Na Hluboké 12. Febr. 1470 Roubík z Hlavatec na Krumlov o vyručení jeho lidí . . . 352. Na Helfmburce 19. Febr. 1470 purkrabí zdejší na Krumlov o stání se Žibřidem . . . 353. V Budějovicích 23. Febr. 1470 Zdeněk z Šternberka na Krumlov o příhodě mezi lidmi Rosenberskými a krále Matiášovými . . . V Budějovicích 14. Mart. [1470] Petr Kořenský Janovi z Rosenberka o zradě lidí Adama 354. z Drahonic a Erazima z Michnic . . . 355. Na Helfenburce 15. Mart. 1470 purkrabí Janovi z Rosenberka o vzatku paní Hořčicové, o zbrojení na Písku . . . . . . . . . . V Strakonicích 23. Mart. 1470 Jan ze Švamberka Janovi z Rosenberka, aby jeho lidem 356. dovolil koupiti soli . 357. Ve Třeboni 25. Mart. 1470 hejtman témuž o škodách na Třeboňsku od Poláků . . . 358. [1470] Hejtman Třeboňský o glejt pro sebe a Jarohněva z Úsuší . . . . . . . 359. 26. Mart. 1470 Jan ze Švamberka a Jan z Rabšteina Janovi z Rosenberka o glejt . . 360. V Budějovicích 3. Apr. 1470 Jan z Rosenberka purkrabí Krumlovskému o zápis pro zaja- tého Jana Popela z Lobkovic . 361. V Soběslavi 10. Apr. 1470 purkrabí Vitorazský Janovi z Rosenberka o šacování Miličín- ských, o zřízení katolických služeb božích na statcích Rosenberských . . . . 362. Na Helfenburse 14. Apr. 1470 purkrabí témuž o zajetí pana Labutě a Jana z Rabšteina, o odpovědi Kapléřově Volyňským . 363. V J. Hradci 17. Apr. [1470] Jindřich ze Hradce Zd. z Šternberka o blížících se nepřátelích 364. V Polné 19. Apr. [1470] Zdeněk z Šternherka Janovi z Ros. o své lidi zajaté. . . Ve Třeboni 22. Apr. [1470] hejtman Janovi z Rosenberka o věcech hospodářských, o útoku 365. na Doudleby nebo Sviny . . 366. 23. Apr. 1470 smlouva o purkrabství Meidšteinské . . . . 367. 23. Apr. 1470 smlouva o purkrabství Novohradské . 368. V Budějovicích 25. Apr. 1470 Jan z Šternberka hejtmanu Helfenburskému . . 369. V Hradci Jindř. 4. Mai [1470] Jindřich ze Hradce odpovídá Janovi z Dobronic . . 370. 5. Mai 1470 Jan Slovický, že Rosenberští pobrali lidem pána z Rabšteina . V Dobronicích 6. Mai 1470 Jan z Dobronic Jarohněvovi z Úsuší o přímluvu u Jana 371. z Rosenberka a pomoc proti pánu Hradeckému . . . 372. Ve Třeboni 7. Mai 1470 Klaric Janovi z Rosenberka o hospodářství, o zajetí Sigmunda z Pernšteina a příjezdu krále Matiáše do Kroměříže . . . . . . . . . . . . Str. 389 390 390 391 391 392 392 393 393 394 394 395 395 396 396 397 397 398 399 399 399 400 A. XXIX. Dopisy úřadu podkomořského Budějovským z let 1412—1526. K tisku upravil Karel Köpl. Na stranách 401—426. . . 401 Úvod vydavatele Karla Köpla . 1. V Praze [6. Oct. 1412] podkomoří Jan Hájek z Hodětína Budějovským o při Elišky Fre- 401 lichové se Štěpánem Faulfišem . . . . . . 402 2. V Praze 10. Mai 1418 podkomoří Jan Bechyně kvituje ze zaplacené berně . . . 402 3. 9. Jan. 1456 podkomoří Vaněk z Valečova kvituje ze zaplacené summy hromničné . . . 4. V Praze [15. Dec. 1480] podkomoři Samuel z Hrádku o při Jana Puklice s Mat. Robm- 403 hapem, o roku s Vokem z Rožmberka a o loupežnících na zboží Hlubockém . . . . . 5. V Praze 23. Nov. 1481 týž o posly ke sněmu, o loňskou summu hromničnou. 403 . . 403 6. Na Veliši 21. Jun. 1482 týž o summu hromničnou . . 7. 31. Aug. 1482 týž o sporu služebníka jeho Vlasáka . 404 . . 8. V Praze 17. Jan. 1483 týž o potřebách Václava Puklice 404 . . . . . 405 9. 13. Jan. 1484 týž o summu hromničnou. . . . . . . . . 405 10. Na Valečově 24. Aug. 1484 týž o plat od sazení konšelů . . . . . . . . . 11. Na Valečově 23. Dec. 1484 týž o summu hromničnou 405 . . . . . . . . . . 406 12. Ve Vodňanech 4. Aug. 1485 týž, že do Budějovic přijede . . . 406 13. V Praze 9. Mart. 1486 podkomoří Albrecht z Leskovce o summu hromničnou . . .
Strana 693
Dopisy úřadu podkomořského Budějovským. 693 Str. 14. V Praze 29. Mai 1486 týž o summu pro krále k jízdě do Jihlavy . . . . . . . 406 . 406 . . . . . . . . . . . 15. V Táboře 21. Jul. 1486 týž, že do Budějovic přijede . 407 16. V Praze 30. Sept. 1486 týž o summu hromničnou . . . . . . . . . . . . 407 17. V Táboře 26. Jul. 1487 týž, že do Budějovic přijede . . . . . . . . . . . 18. V Praze 27. Mart. 1488 týž o summu hromničnou . 407 . . . . . . . . 408 týž, že do Budějovic přijede 19. V Táboře 20. Aug. 1488 . . . . . . . 20. V Praze 23. Mart. 1489 týž o jednání u krále o syna Rehořova. . 408 . . . . . . 408 21. V Táboře 11. Aug. 1489 týž, že do Budějovic přijede . . . . . . . 409 22. V Praze 19. Mai 1490 týž, aby se hotovili k jízdě a odvedli berni. . . . . . . 409 23. V Praze 18. Jun. 1490 týž, aby vypravili pomoc vojenskou . . . . . . 24. V Praze 22. Sept. 1490 týž o při mezi Pernšteinem a Vodňanskými 409 . . . . . . 25. V Praze 6. Mart. 1491 týž o summu hromničnou . . 409 . . . . . . . . . . 26. V Praze 23. Mart. 1491 týž píše důtklivě v téže věci . . . . . 410 . . . . . 27. V Praze 23. Apr. 1491 týž o svolenou pomoc z piva . 410 * . . . . . . 28. 18. Mai 1491 týž o dvě osoby k jednání s radami královskými . . . . . . 411 . . . 29. V Písku 17. Aug. 1491 týž, aby se narovnali s Kašparem Robmhapem . . . . . . . 411 30. V Praze 23. Dec. 1491 týž, že svolena hotovosť na pomoc Levlařům . 411 . . . . . . . 412 . 31. V Praze 23. Jan. 1492: s tažení k Nýrsku sešlo . . . . . 32. V Praze 6. Mai 1492 podkomoří Albrecht z Leskovce o summu hromničnou a lotovné. . 412 33. V Praze 14. Mai 1492 týž kvituje ze summy hromničné . 412 . . . . . . . . . 413 34. V Praze 25. Jun. 1492 týž, aby vytáhli do pole proti Turkům . . . . . . . 413 35. V Táboře 14. Aug. 1492 týž, že do Budějovic přijede . . . . . 414 36. V Praze 8. Oct. 1492 týž o smlouvu Vodňanských se Příbramem . . . . . . . . . Praze 25. Jan. 1493 týž o summu hromničnou . . . 414 37. V . . . . . . . 414 38. V Cerekvici 1493 týž důrazně o berni z varného . . . . . . . 39. V Cerekvici 7. Febr. týž o posly ve sporu Vodňanských s Příbramem . . . . . . 415 . 40. V Táboře 6. Aug. 1493 týž, že do Budějovic přijede . 415 . . . 41. V Praze 18. Nov. 1493 týž týmž o dluh Marvanovi sousedu Staroměstskému . 415 . . . 42. V Praze 30. Mai 1495 týž týmž o půjčku na výplatu Poděbrad . . 416 . . . . . . . . 417 43. V Táboře 17. Aug. 1495 týž posýlá hofrychtéře k sazení konšelů . . . . . . . 44. V Cerekvici 25. Oct. 1495 týž, že přijede uklidit některých sporů . 417 . . . . 45. V Praze 31. Dec. 1495 týž, aby k němu někoho vypravili do Cerekvice . . . . . . 417 Cerekvici 8. Nov. 1496 týž týmž o při Markéty rybářky 46. V . 418 . . . . . . . 47. V Cerekvici 23. Nov. 1496 týž týmž o ženě Matouše z Karlova . . . . 418 . . . . . 48. V Praze 12. Febr. 1497 týž týmž o při Markéty rybářky . . . . . . . . . . . 419 49. V Hoře Kutné 19. Jul. 1497 týž o výpis z knih městských . . . 419 . . . . . . 50. V Cerekvici [4. Aug. 1497?] týž, že do Budějovic přijede král i on . . . . . . . 419 51. V Táboře 10. Aug. 1497 týž, že do Budějovic přijede . 420 . . . . V Praze 30. Sept. 1497 týž o sepisování zboží, skrz Budějovice vozeného . 52. . 420 . . . . 421 53. [21. Nov. 1497?] týž omlouvá se, že k nim nepřijel. . . . . . . . . 421 54. V Cerekvici 31. Dec. 1497 týž týmž v téže věci . . . . . 55. V Praze 14. Oct. 1498 týž týmž přimlouvá se za mladého Dubikara . . . 422 . . . . 422 56. V Praze 29. Mai 1500 týž týmž o celou summu hromničnou . . . . . . . 57. 4. Dec. 1501 týž, aby přichystali králi nějakou poctu . . 423 . . . . . 58. V Praze 17. Dec. 1501 týž týmž o posly na sněm s plnou mocí. . 423 . . . . . . 59. V Praze 1. Febr. 1502 týž volá Budějovické před sebe z násilnosti. . 424 . . . . . 60. 10. Dec. 1502 týž týmž přimlouvá se za Martina řezníka . . . . . . . . . 424 61. 16. Jun. 1503 týž týmž, že jim nemůže poshověti ve placení . . . 424 . . . . . 62. Na Lipnici 26. Dec. 1511 podkomoří Burian Trčka o dva vozy soli. . 425 . . . . . . 63. Na Lipnici 21. Apr. 1514 týž týmž o lotovné i taxu za sazení úřadů . 425 . . . . . . 64. 18. Dec. 1524 podkomoří Jakub z Vřesovic o sirotka . . . . . . 425 . . 65. V Litoměřicích 27. Jun. 1526 týž o témž a o rozepři nové rady se starou . . . . . 426
Dopisy úřadu podkomořského Budějovským. 693 Str. 14. V Praze 29. Mai 1486 týž o summu pro krále k jízdě do Jihlavy . . . . . . . 406 . 406 . . . . . . . . . . . 15. V Táboře 21. Jul. 1486 týž, že do Budějovic přijede . 407 16. V Praze 30. Sept. 1486 týž o summu hromničnou . . . . . . . . . . . . 407 17. V Táboře 26. Jul. 1487 týž, že do Budějovic přijede . . . . . . . . . . . 18. V Praze 27. Mart. 1488 týž o summu hromničnou . 407 . . . . . . . . 408 týž, že do Budějovic přijede 19. V Táboře 20. Aug. 1488 . . . . . . . 20. V Praze 23. Mart. 1489 týž o jednání u krále o syna Rehořova. . 408 . . . . . . 408 21. V Táboře 11. Aug. 1489 týž, že do Budějovic přijede . . . . . . . 409 22. V Praze 19. Mai 1490 týž, aby se hotovili k jízdě a odvedli berni. . . . . . . 409 23. V Praze 18. Jun. 1490 týž, aby vypravili pomoc vojenskou . . . . . . 24. V Praze 22. Sept. 1490 týž o při mezi Pernšteinem a Vodňanskými 409 . . . . . . 25. V Praze 6. Mart. 1491 týž o summu hromničnou . . 409 . . . . . . . . . . 26. V Praze 23. Mart. 1491 týž píše důtklivě v téže věci . . . . . 410 . . . . . 27. V Praze 23. Apr. 1491 týž o svolenou pomoc z piva . 410 * . . . . . . 28. 18. Mai 1491 týž o dvě osoby k jednání s radami královskými . . . . . . 411 . . . 29. V Písku 17. Aug. 1491 týž, aby se narovnali s Kašparem Robmhapem . . . . . . . 411 30. V Praze 23. Dec. 1491 týž, že svolena hotovosť na pomoc Levlařům . 411 . . . . . . . 412 . 31. V Praze 23. Jan. 1492: s tažení k Nýrsku sešlo . . . . . 32. V Praze 6. Mai 1492 podkomoří Albrecht z Leskovce o summu hromničnou a lotovné. . 412 33. V Praze 14. Mai 1492 týž kvituje ze summy hromničné . 412 . . . . . . . . . 413 34. V Praze 25. Jun. 1492 týž, aby vytáhli do pole proti Turkům . . . . . . . 413 35. V Táboře 14. Aug. 1492 týž, že do Budějovic přijede . . . . . 414 36. V Praze 8. Oct. 1492 týž o smlouvu Vodňanských se Příbramem . . . . . . . . . Praze 25. Jan. 1493 týž o summu hromničnou . . . 414 37. V . . . . . . . 414 38. V Cerekvici 1493 týž důrazně o berni z varného . . . . . . . 39. V Cerekvici 7. Febr. týž o posly ve sporu Vodňanských s Příbramem . . . . . . 415 . 40. V Táboře 6. Aug. 1493 týž, že do Budějovic přijede . 415 . . . 41. V Praze 18. Nov. 1493 týž týmž o dluh Marvanovi sousedu Staroměstskému . 415 . . . 42. V Praze 30. Mai 1495 týž týmž o půjčku na výplatu Poděbrad . . 416 . . . . . . . . 417 43. V Táboře 17. Aug. 1495 týž posýlá hofrychtéře k sazení konšelů . . . . . . . 44. V Cerekvici 25. Oct. 1495 týž, že přijede uklidit některých sporů . 417 . . . . 45. V Praze 31. Dec. 1495 týž, aby k němu někoho vypravili do Cerekvice . . . . . . 417 Cerekvici 8. Nov. 1496 týž týmž o při Markéty rybářky 46. V . 418 . . . . . . . 47. V Cerekvici 23. Nov. 1496 týž týmž o ženě Matouše z Karlova . . . . 418 . . . . . 48. V Praze 12. Febr. 1497 týž týmž o při Markéty rybářky . . . . . . . . . . . 419 49. V Hoře Kutné 19. Jul. 1497 týž o výpis z knih městských . . . 419 . . . . . . 50. V Cerekvici [4. Aug. 1497?] týž, že do Budějovic přijede král i on . . . . . . . 419 51. V Táboře 10. Aug. 1497 týž, že do Budějovic přijede . 420 . . . . V Praze 30. Sept. 1497 týž o sepisování zboží, skrz Budějovice vozeného . 52. . 420 . . . . 421 53. [21. Nov. 1497?] týž omlouvá se, že k nim nepřijel. . . . . . . . . 421 54. V Cerekvici 31. Dec. 1497 týž týmž v téže věci . . . . . 55. V Praze 14. Oct. 1498 týž týmž přimlouvá se za mladého Dubikara . . . 422 . . . . 422 56. V Praze 29. Mai 1500 týž týmž o celou summu hromničnou . . . . . . . 57. 4. Dec. 1501 týž, aby přichystali králi nějakou poctu . . 423 . . . . . 58. V Praze 17. Dec. 1501 týž týmž o posly na sněm s plnou mocí. . 423 . . . . . . 59. V Praze 1. Febr. 1502 týž volá Budějovické před sebe z násilnosti. . 424 . . . . . 60. 10. Dec. 1502 týž týmž přimlouvá se za Martina řezníka . . . . . . . . . 424 61. 16. Jun. 1503 týž týmž, že jim nemůže poshověti ve placení . . . 424 . . . . . 62. Na Lipnici 26. Dec. 1511 podkomoří Burian Trčka o dva vozy soli. . 425 . . . . . . 63. Na Lipnici 21. Apr. 1514 týž týmž o lotovné i taxu za sazení úřadů . 425 . . . . . . 64. 18. Dec. 1524 podkomoří Jakub z Vřesovic o sirotka . . . . . . 425 . . 65. V Litoměřicích 27. Jun. 1526 týž o témž a o rozepři nové rady se starou . . . . . 426
Strana 694
694 Hejstřík: písemností : vu D. Výpisky právní a dějinné. Str. D. XII. Denník Českého poselstva ku králi francouzskému rokn 1464. Vydává Josef Kalousek. Na stranách 497—445. D. XIII. Registra soudu komorního. Vydává Jaromír Čelakovský. Na stranách 446—568. Úvod vydavatele Jaromíra Čelakovského 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145. 146. 25. 27. 27. 29. 28. 29. 19. 20. 29. května 1472 nález ve při mezi Mikulášem Trékou ; z Lípy a "Vithou . května 1472 mezi Přechem Lemberkem a Sigmundem . . kvétna 1472 meZi Petrem Sakem a Majnusem Dobešovským . kvétna 1472 mezi Kerunkem z Lomu a Sigmundem z Mirovic . . května 1472 mezi Oldřichem Krémou a Vilémem Henigarem, a Benešem z Weitmile května 1472 mezi Hynkem a Alšem Bÿchorskfmi . . . června 1472 mezi Janem a Bohuslavem Malovci z Pacova a | Horniky června 1472 mezi Fridrichem ze Šumburka a Joštem z Finsidle 1 emi a Jetfichem Potočným . .Ý července 1472 mezi Janem a Bohuslavem Malovci z Pacova. a Horniky . . . srpna 1472 mezi Firšicem a Václavem Krbuli . . . . . srpna 1472 mezi Petrem Sakem a Majnušem Dobešovským E . srpna 1472 mezi Mikulášem z Lanšteina a Mikulášem Vrbikem z Tismic . srpna 1472 mezi Jankovskÿm a Kerunkem z Lomu . . září 1472 mezi Jankovským a Kerunkem z Lomu. . června 1472 mezi Mikulášem Střelou z Rokyc, a Petrem i Bohuslavem bratřími Buzi- . 2l . . . 454 . 454 . 454 června 1472 mezi Alšem a Hynkem Býchorskými září 1472 mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodňanskými . 3. října 1472 mezi Divišem Malovcem z Libějovic a Annou Kosořovou 3. října 1472 mezi Fridrichem ze Šumburka a Joštem z Einsidle 28. 20. 5. prosince 1472 mezi Mikulášem Běščínem a Častolorem . 15. 10. 10. října 1472 mezi Heřmanem z Hostouně a matkou i sestrami jeho . listopadu 1472 mezi Janem Štěpanovcem z Vrtby a Janem Zmrzlíkem ze Svojšína O prosince 1472 mezi bratřími Kavany z Dědibab a Habartem . . . . . . . prosince 1472 mezi Martinem z Boharyně a Janem Všerubem . prosince 1472 mezi Janem Jencem z Janovic, nejvyš. purkrabím Pražským, spolu se služebníkem jeho Voračickým a Ondřejem Předborem 20. 20. 29. 15. 29. 30. 5. února 1473 mezi Petrem Břekovcem a Oldřichem Fifkou z Vydří . 13. prosince 1472 mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodhanskfmi prosince 1472 mezi Jencem z Janovic a Janem Malovcem z Pacova . . . prosince 1472 mezi Petrem Klučovským a Annou Vlkovou z Kvítkova ledna 1473 mezi Pfechem z Rysmburka a Marketou z Robous. ledna 1473 mezi knězem Hektorem a Hermanem z Móslovic . ledna 1473 mezi Petrem Klučovským & Annou Vlkovou z Kvítkova února 1473 mezi bratfími Kavany z Dédibab a Habartem . . 9. února 1473 mezi knézími hradskymi & Hefmanem z Máslovic, dvořanem král. 16. března 1473 mezi Linhartem z Gutšteina a Kryštofem Šůfem z Helfenburka 17. března 1473 mezi Václavem Kalinou a Jiříkem Nydrlí z бете) 19. 29. března 1473 mezi Burianem z Litně a Janem Štěpanovcem . . . 27. 27. března 1473 mezi Kateřinou a Petrem Kuli. . . - . . . . . března 1473 mezi Burianem Leskovcem a Václavem Cvokem . dubna 1473 mezi Štěpánem Vrchotou a Janem Věžníkem a bratřími . . 147. 7. května 1473 mezi pány Jankovskými a jich nevěstou Martou. . . 446 . 451 . 451 . 451 . 452 . 452 . 453 . 453 453
694 Hejstřík: písemností : vu D. Výpisky právní a dějinné. Str. D. XII. Denník Českého poselstva ku králi francouzskému rokn 1464. Vydává Josef Kalousek. Na stranách 497—445. D. XIII. Registra soudu komorního. Vydává Jaromír Čelakovský. Na stranách 446—568. Úvod vydavatele Jaromíra Čelakovského 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145. 146. 25. 27. 27. 29. 28. 29. 19. 20. 29. května 1472 nález ve při mezi Mikulášem Trékou ; z Lípy a "Vithou . května 1472 mezi Přechem Lemberkem a Sigmundem . . kvétna 1472 meZi Petrem Sakem a Majnusem Dobešovským . kvétna 1472 mezi Kerunkem z Lomu a Sigmundem z Mirovic . . května 1472 mezi Oldřichem Krémou a Vilémem Henigarem, a Benešem z Weitmile května 1472 mezi Hynkem a Alšem Bÿchorskfmi . . . června 1472 mezi Janem a Bohuslavem Malovci z Pacova a | Horniky června 1472 mezi Fridrichem ze Šumburka a Joštem z Finsidle 1 emi a Jetfichem Potočným . .Ý července 1472 mezi Janem a Bohuslavem Malovci z Pacova. a Horniky . . . srpna 1472 mezi Firšicem a Václavem Krbuli . . . . . srpna 1472 mezi Petrem Sakem a Majnušem Dobešovským E . srpna 1472 mezi Mikulášem z Lanšteina a Mikulášem Vrbikem z Tismic . srpna 1472 mezi Jankovskÿm a Kerunkem z Lomu . . září 1472 mezi Jankovským a Kerunkem z Lomu. . června 1472 mezi Mikulášem Střelou z Rokyc, a Petrem i Bohuslavem bratřími Buzi- . 2l . . . 454 . 454 . 454 června 1472 mezi Alšem a Hynkem Býchorskými září 1472 mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodňanskými . 3. října 1472 mezi Divišem Malovcem z Libějovic a Annou Kosořovou 3. října 1472 mezi Fridrichem ze Šumburka a Joštem z Einsidle 28. 20. 5. prosince 1472 mezi Mikulášem Běščínem a Častolorem . 15. 10. 10. října 1472 mezi Heřmanem z Hostouně a matkou i sestrami jeho . listopadu 1472 mezi Janem Štěpanovcem z Vrtby a Janem Zmrzlíkem ze Svojšína O prosince 1472 mezi bratřími Kavany z Dědibab a Habartem . . . . . . . prosince 1472 mezi Martinem z Boharyně a Janem Všerubem . prosince 1472 mezi Janem Jencem z Janovic, nejvyš. purkrabím Pražským, spolu se služebníkem jeho Voračickým a Ondřejem Předborem 20. 20. 29. 15. 29. 30. 5. února 1473 mezi Petrem Břekovcem a Oldřichem Fifkou z Vydří . 13. prosince 1472 mezi Divišem Malovcem z Libějovic a měšťany Vodhanskfmi prosince 1472 mezi Jencem z Janovic a Janem Malovcem z Pacova . . . prosince 1472 mezi Petrem Klučovským a Annou Vlkovou z Kvítkova ledna 1473 mezi Pfechem z Rysmburka a Marketou z Robous. ledna 1473 mezi knězem Hektorem a Hermanem z Móslovic . ledna 1473 mezi Petrem Klučovským & Annou Vlkovou z Kvítkova února 1473 mezi bratfími Kavany z Dédibab a Habartem . . 9. února 1473 mezi knézími hradskymi & Hefmanem z Máslovic, dvořanem král. 16. března 1473 mezi Linhartem z Gutšteina a Kryštofem Šůfem z Helfenburka 17. března 1473 mezi Václavem Kalinou a Jiříkem Nydrlí z бете) 19. 29. března 1473 mezi Burianem z Litně a Janem Štěpanovcem . . . 27. 27. března 1473 mezi Kateřinou a Petrem Kuli. . . - . . . . . března 1473 mezi Burianem Leskovcem a Václavem Cvokem . dubna 1473 mezi Štěpánem Vrchotou a Janem Věžníkem a bratřími . . 147. 7. května 1473 mezi pány Jankovskými a jich nevěstou Martou. . . 446 . 451 . 451 . 451 . 452 . 452 . 453 . 453 453
Strana 695
Registra soudu komorního. 695 Str. 148. 7. května 1473 mezi Všechlapcem spolu s Matyášem a Prokopem . . . . . . . 466 149. 7. května 1473 mezi Všechlapcem a Štěpou i jinými rukojměmi. . . . . . . . 466 150. 11. června 1473 mezi Benešem z Kolovrat a Dubňanským 467 . . . . . 151. 18. června 1473 mezi Linhartem z Gutšteina a Sigmundem Muštou 467 152. 18. prosince 1473 mezi knížaty Jindřichem Minsterberským a Mikulášem Opolským, a Sigmundem Štosem z Kounic . . . . 467 . . . * . 153. 18. prosince 1473 mezi Lickem a Tuněchodským 468 . . . 154. 18. prosince 1473 mezi Dorotou Soběšínovou a Bavorem Mokrovouským . . 468 . . 468 155. 31. ledna 1474 mezi Jindřichem Smiřickým a Matyášem 469 156. 31. ledna 1474 mezi Míčanem a Buškem, a kněžími hradskými a jich lidmi. 157. 31. ledna 1474 mezi měšťany Malostranskými a sirotkem Přecha Kladenského 469 158. 31. ledna 1474 mezi Wolfstorfy a Wolfgangem . 469 . . . . 159. 7. února 1474 mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým . 469 160. 7. února 1474 mezi Ondřejem Předborem a paní Kateřinou jeho nevěstou . 470 . . 471 161. 7. února 1474 mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným . . . . . . . 162. 7. února 1474 mezi pány Jankovskými a nevěstou Martou 471 . . . . . 471 163. 15. března 1474 mezi Oldřichem a Štěpánem Vrchotami a Věžníky . . . . . 472 164. 15. března 1474 mezi Vilémem Henigarem a Ješkem Úderským . . . . . . . 472 165. 19. března 1474 mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem . . . . . . . 472 166. 19. března 1474 mezi pány Jankovskými a jich nevěstou Martou . . . . . . 167. 19. března 1474 mezi Ješkem Svojanovským a Eliškou z Postupic . 472 . . . . . . 168. 19. března 1474 mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným 473 . . . . . 473 . 169. 19. března 1474 mezi královou Johannou a Mikulášem Rachemberkem . . . . 474 . 170. 19. března 1474 mezi Lickem a Tuněchodským . 171. 21. bř. 1474 mezi Čeňkem z Klinšteina i Bernartem Bírkou z Násilí, a Eliškou Hůrkovou 474 . 172. 21. března 1474 mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým 474 . . . 173. 21. března 1474 mezi Čeňkem z Klinšteina a Bírkou z Násilí, a Eliškou Hůrkovou . . 474 174. 22. března 1474 mezi Štěpánem a Oldřichem Vrchotami a Věžníky 475 března 1474 mezi Bohuší z Drahobudic a Ctiborem Zruckým . 475 175. 23. . . . . 176. 23. března 1474 mezi Nymburskými a Václavem Tvochem 476 . . . . 177. 26. března 1474 mezi Kerunkem z Lomu a Annou jeho strýnou 476 . . . . 178. 22. dubna 1474 mezi Bohuňkem Střelou z Vyklek a Janem . 476 . . . . . 179. 22. dubna 1474 mezi Petrem z Dobrovítova a Kozlem z Slavkova . 477 . . . . . . 180. 25. dubna 1474 mezi bratřími Henigary a Úderskými . . . 477 . . . 477 181. 25. dubna 1474 mezi Kolmanem a Polákem z Benešova . 182. 25. dubna 1474 mezi Václavem kuchmistrem a Purkhartem Muštou. . 478 183. 11. června 1474 mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem s bratřími Králíky 478 184. 11. června 1474 mezi dvořany knížete Viktorina a Janem Štosem z Kounic . . 478 185. 15. června 1474 mezi bratřími Vrchotami a bratřími Věžníky . 479 186. 15. června 1474 mezi Kerunkem z Lomu a Annou strýnou jeho . 479 187. 29. června 1474 mezi Ješkem z Bozkovic a Eliškou z Postupic . 479 188. 1. července 1474 mezi Bohušem z Drahobudic a Mikulášem Velbloudem se Svadbou 480 . 189. 1. července 1474 mezi Hynkem z Waldšteina a Jiříkem Košíkem . . . - 481 . 190. 1. července 1474 mezi Janem z Janovic nejv. purkrabím a Mikulášem Nosem . . . 481 482 191. 4. července 1474 mezi Bohuslavem ze Špitála a synem jeho, a sirotky Petrovými . . . 4. července 1474 mezi Bohuší z Drahobudic a Ondřejem Majskytlem, a Bohuslavem ze 192. Špitálu i synem jeho . 482 - . . . . 193. 6. července 1474 mezi Mikulášem Daksem z Hamršteina a Pavlem sekretářem . . . . 482 483 194. 6. července 1474 mezi Smilem a Hanúškem . . . . . 483 195. 9. července 1474 mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými . . . . 196. 14. července 1474 mezi Annou Houžvicovou a Jiříkem Sekyřským . 484 . . . . . 197. 15. července 1474 mezi Jarošem ze Sovojevic a Vítem z Tajné . . . . . . . . . 484
Registra soudu komorního. 695 Str. 148. 7. května 1473 mezi Všechlapcem spolu s Matyášem a Prokopem . . . . . . . 466 149. 7. května 1473 mezi Všechlapcem a Štěpou i jinými rukojměmi. . . . . . . . 466 150. 11. června 1473 mezi Benešem z Kolovrat a Dubňanským 467 . . . . . 151. 18. června 1473 mezi Linhartem z Gutšteina a Sigmundem Muštou 467 152. 18. prosince 1473 mezi knížaty Jindřichem Minsterberským a Mikulášem Opolským, a Sigmundem Štosem z Kounic . . . . 467 . . . * . 153. 18. prosince 1473 mezi Lickem a Tuněchodským 468 . . . 154. 18. prosince 1473 mezi Dorotou Soběšínovou a Bavorem Mokrovouským . . 468 . . 468 155. 31. ledna 1474 mezi Jindřichem Smiřickým a Matyášem 469 156. 31. ledna 1474 mezi Míčanem a Buškem, a kněžími hradskými a jich lidmi. 157. 31. ledna 1474 mezi měšťany Malostranskými a sirotkem Přecha Kladenského 469 158. 31. ledna 1474 mezi Wolfstorfy a Wolfgangem . 469 . . . . 159. 7. února 1474 mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým . 469 160. 7. února 1474 mezi Ondřejem Předborem a paní Kateřinou jeho nevěstou . 470 . . 471 161. 7. února 1474 mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným . . . . . . . 162. 7. února 1474 mezi pány Jankovskými a nevěstou Martou 471 . . . . . 471 163. 15. března 1474 mezi Oldřichem a Štěpánem Vrchotami a Věžníky . . . . . 472 164. 15. března 1474 mezi Vilémem Henigarem a Ješkem Úderským . . . . . . . 472 165. 19. března 1474 mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem . . . . . . . 472 166. 19. března 1474 mezi pány Jankovskými a jich nevěstou Martou . . . . . . 167. 19. března 1474 mezi Ješkem Svojanovským a Eliškou z Postupic . 472 . . . . . . 168. 19. března 1474 mezi Ondřejem Předborem a Václavem Šatným 473 . . . . . 473 . 169. 19. března 1474 mezi královou Johannou a Mikulášem Rachemberkem . . . . 474 . 170. 19. března 1474 mezi Lickem a Tuněchodským . 171. 21. bř. 1474 mezi Čeňkem z Klinšteina i Bernartem Bírkou z Násilí, a Eliškou Hůrkovou 474 . 172. 21. března 1474 mezi Mikulášem Rachemberkem a Lužickým 474 . . . 173. 21. března 1474 mezi Čeňkem z Klinšteina a Bírkou z Násilí, a Eliškou Hůrkovou . . 474 174. 22. března 1474 mezi Štěpánem a Oldřichem Vrchotami a Věžníky 475 března 1474 mezi Bohuší z Drahobudic a Ctiborem Zruckým . 475 175. 23. . . . . 176. 23. března 1474 mezi Nymburskými a Václavem Tvochem 476 . . . . 177. 26. března 1474 mezi Kerunkem z Lomu a Annou jeho strýnou 476 . . . . 178. 22. dubna 1474 mezi Bohuňkem Střelou z Vyklek a Janem . 476 . . . . . 179. 22. dubna 1474 mezi Petrem z Dobrovítova a Kozlem z Slavkova . 477 . . . . . . 180. 25. dubna 1474 mezi bratřími Henigary a Úderskými . . . 477 . . . 477 181. 25. dubna 1474 mezi Kolmanem a Polákem z Benešova . 182. 25. dubna 1474 mezi Václavem kuchmistrem a Purkhartem Muštou. . 478 183. 11. června 1474 mezi Vilémem z Ilburka a Kuncem Tetauerem s bratřími Králíky 478 184. 11. června 1474 mezi dvořany knížete Viktorina a Janem Štosem z Kounic . . 478 185. 15. června 1474 mezi bratřími Vrchotami a bratřími Věžníky . 479 186. 15. června 1474 mezi Kerunkem z Lomu a Annou strýnou jeho . 479 187. 29. června 1474 mezi Ješkem z Bozkovic a Eliškou z Postupic . 479 188. 1. července 1474 mezi Bohušem z Drahobudic a Mikulášem Velbloudem se Svadbou 480 . 189. 1. července 1474 mezi Hynkem z Waldšteina a Jiříkem Košíkem . . . - 481 . 190. 1. července 1474 mezi Janem z Janovic nejv. purkrabím a Mikulášem Nosem . . . 481 482 191. 4. července 1474 mezi Bohuslavem ze Špitála a synem jeho, a sirotky Petrovými . . . 4. července 1474 mezi Bohuší z Drahobudic a Ondřejem Majskytlem, a Bohuslavem ze 192. Špitálu i synem jeho . 482 - . . . . 193. 6. července 1474 mezi Mikulášem Daksem z Hamršteina a Pavlem sekretářem . . . . 482 483 194. 6. července 1474 mezi Smilem a Hanúškem . . . . . 483 195. 9. července 1474 mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými . . . . 196. 14. července 1474 mezi Annou Houžvicovou a Jiříkem Sekyřským . 484 . . . . . 197. 15. července 1474 mezi Jarošem ze Sovojevic a Vítem z Tajné . . . . . . . . . 484
Strana 696
696 Rejstřík písemností: . . 198. 11. srpna 1474 mezi Václavem Lipským a manželkou jeho, a paní Smířickou 199. 7. ledna 1475 mezi osadními kostela sv. Havla a úředníkem Čeňka Kuny z Rataj . 200. 7. ledna 1475 mezi Běškovcem a Burianem Leskovcem . . . . . . 201. 9. ledna 1475 mezi Mikulášem z Lanšteina nejv. písařem a Koněpruským . . . 202. 11. ledna 1475 mezi Janem z Janovic nejv. purkrabím a Mikulášem Nosem . . 203. 11. ledna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a služebníkem Jarohněvovým . . 204. 24. února 1475 mezi Janem Kostkou z Postupic a Ctiborem Landškrounským . 205. 18. února 1475 mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka a Reginou sestrou jeho 206. 6. března 1475 mezi Sigmundem Vraždou a jeho nevětou se synem jejím 207. 6. března 1475 mezi Jindřichem z Potšteina a Makovskou . . - 208. 4. dubna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a Matyášem i Janem. . . . . 209. 4. dubna 1475 mezi Jiříkem Ohništkem a Eliškou Hůrkovou . . . . . 210. 10. dubna 1475 mezi Janem z Janovic a Mikulášem Nosem z Dražovic . . . . 211. 10. dubna 1475 mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou . . . . . . 212. 10. dubna 1475 mezi Linhartem z Gutšteina a Kryštofem Šůfem . . 213. 10. dubna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina s Karlíkem, a Mikulášem Vrbíkem . . 214. 10. dubna 1475 mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským . . . . . 215. 10. dubna 1475 mezi pány Šliky a Polomcem . . . . . 216. 7. dubna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a Přibíkem Tluksou . . . 217. 7. dubna 1475 mezi Jindřichem Míčanem z Klinšteina a Zbyňkem Kornouským 218. 7. dubna 1475 mezi Mikulášem z Landšteina, nejv. písařem, a manželkou Oldřichovou . . 219. 7. dubna 1475 mezi Mikulášem z Landšteina a Koněpruským . . . . . . . 220. 11. dubna 1475 mezi Kateřinou a Petrem Kulí . 221. 28. dubna 1475 mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka i Janem z Potšteina, a Ctiborem z Landškrouna . . 492 . . . . . . . 222. 28. dubna 1475 mezi Linhartem z Gutšteina a Šůfem z Helfenburka . . . . . . . 492 223. 29. dub. 1475 mezi Bohuslavem ze Svinař a Janem Majstitlem . . . . . . . . 493 493 224. 2. května 1475 mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským . . . . . . 494 225. 3. května 1475 mezi Zachařem, písařem od Hory, a Čermickým 226. [3. května] 1475 mezi Alšem z Dubé, podkomořím a kancléřem králové, a Vejštorfem 494 227. 22. kv. 1475 mezi Liškou z Vysoké a Heřmanem ze Sulic s Annou Havrdovou . . 494 228. 22. května 1475 mezi Jindřichem Míčanem z Klinšteina a Zbyňkem Kornouským . . 495 229. 22. května 1475 mezi Vejštorfem a Alšem Berkou z Dubé . 495 230. 26. května 1475 mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou . . . 495 . . 495 231. 26. května 1475 mezi Hořešovcem a Dorotou Zdislavovou. . . . . . . 232. 31. kv. 1475 mezi Sigmundem Vraždou a jeho bratranem a mateří tohoto . . . . 496 . 233. 24. června 1475 mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou . 496 234. 26. června 1475 mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře i služebníky jeho a Alšem z Rizmhurka 496 235. 26. června 1475 mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými. 497 . . . 236. 27. června 1475 mezi Oldřichem a Štěpánem Vrchoty a bratřími z Věžník . . . . . 497 498 237. 28. června 1475 mezi Míkovským a Pakostou . . . . . . . 238. 6. července 1475 mezi kněžími hradskými a sirotky Heřmanovými . . . . 498 . 239. 7. července 1475 mezi Kateřinou Houžvicovou a Jiříkem Sekyrským 499 . . . 240. 7. července 1475 mezi Václavem Nosákovcem a Kerunkem s jeho manželkou 499 . . . 241. 7. července 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a Petříkovou ze Špitálu s mateří 500 . . . . 500 242. 28. července 1475 mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými . . . . 500 243. 28. července 1475 mezi Jindřichem z Nemošic a Veronikou z Chlumu 29. července 1475 mezi Krištoforem a Sigmundem z Wartenberka a jich strýci Sigmundem 244. 500 a Jiříkem z Wartenberka . . 245. 12. srpna 1475 mezi měšťany Rakovnickými a Mikulášem Jidáškem, Janem Kokrdou 501 a Kateřinou Sveřepcovou. . . . . 246. 12. srpna 1475 mezi mladým Pětipeským a služebníkem Jana Jence z Janovic . . . . 501 . Str. 484 485 485 485 486 486 486 486 487 487 487 488 488 488 489 489 489 490 490 490 490 491 491 . .
696 Rejstřík písemností: . . 198. 11. srpna 1474 mezi Václavem Lipským a manželkou jeho, a paní Smířickou 199. 7. ledna 1475 mezi osadními kostela sv. Havla a úředníkem Čeňka Kuny z Rataj . 200. 7. ledna 1475 mezi Běškovcem a Burianem Leskovcem . . . . . . 201. 9. ledna 1475 mezi Mikulášem z Lanšteina nejv. písařem a Koněpruským . . . 202. 11. ledna 1475 mezi Janem z Janovic nejv. purkrabím a Mikulášem Nosem . . 203. 11. ledna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a služebníkem Jarohněvovým . . 204. 24. února 1475 mezi Janem Kostkou z Postupic a Ctiborem Landškrounským . 205. 18. února 1475 mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka a Reginou sestrou jeho 206. 6. března 1475 mezi Sigmundem Vraždou a jeho nevětou se synem jejím 207. 6. března 1475 mezi Jindřichem z Potšteina a Makovskou . . - 208. 4. dubna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a Matyášem i Janem. . . . . 209. 4. dubna 1475 mezi Jiříkem Ohništkem a Eliškou Hůrkovou . . . . . 210. 10. dubna 1475 mezi Janem z Janovic a Mikulášem Nosem z Dražovic . . . . 211. 10. dubna 1475 mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou . . . . . . 212. 10. dubna 1475 mezi Linhartem z Gutšteina a Kryštofem Šůfem . . 213. 10. dubna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina s Karlíkem, a Mikulášem Vrbíkem . . 214. 10. dubna 1475 mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským . . . . . 215. 10. dubna 1475 mezi pány Šliky a Polomcem . . . . . 216. 7. dubna 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a Přibíkem Tluksou . . . 217. 7. dubna 1475 mezi Jindřichem Míčanem z Klinšteina a Zbyňkem Kornouským 218. 7. dubna 1475 mezi Mikulášem z Landšteina, nejv. písařem, a manželkou Oldřichovou . . 219. 7. dubna 1475 mezi Mikulášem z Landšteina a Koněpruským . . . . . . . 220. 11. dubna 1475 mezi Kateřinou a Petrem Kulí . 221. 28. dubna 1475 mezi Vilémem Krušinou z Lichtenburka i Janem z Potšteina, a Ctiborem z Landškrouna . . 492 . . . . . . . 222. 28. dubna 1475 mezi Linhartem z Gutšteina a Šůfem z Helfenburka . . . . . . . 492 223. 29. dub. 1475 mezi Bohuslavem ze Svinař a Janem Majstitlem . . . . . . . . 493 493 224. 2. května 1475 mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským . . . . . . 494 225. 3. května 1475 mezi Zachařem, písařem od Hory, a Čermickým 226. [3. května] 1475 mezi Alšem z Dubé, podkomořím a kancléřem králové, a Vejštorfem 494 227. 22. kv. 1475 mezi Liškou z Vysoké a Heřmanem ze Sulic s Annou Havrdovou . . 494 228. 22. května 1475 mezi Jindřichem Míčanem z Klinšteina a Zbyňkem Kornouským . . 495 229. 22. května 1475 mezi Vejštorfem a Alšem Berkou z Dubé . 495 230. 26. května 1475 mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou . . . 495 . . 495 231. 26. května 1475 mezi Hořešovcem a Dorotou Zdislavovou. . . . . . . 232. 31. kv. 1475 mezi Sigmundem Vraždou a jeho bratranem a mateří tohoto . . . . 496 . 233. 24. června 1475 mezi Václavem Lipským a Kateřinou Smiřickou . 496 234. 26. června 1475 mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře i služebníky jeho a Alšem z Rizmhurka 496 235. 26. června 1475 mezi Václavem Tvochem a měšťany Nymburskými. 497 . . . 236. 27. června 1475 mezi Oldřichem a Štěpánem Vrchoty a bratřími z Věžník . . . . . 497 498 237. 28. června 1475 mezi Míkovským a Pakostou . . . . . . . 238. 6. července 1475 mezi kněžími hradskými a sirotky Heřmanovými . . . . 498 . 239. 7. července 1475 mezi Kateřinou Houžvicovou a Jiříkem Sekyrským 499 . . . 240. 7. července 1475 mezi Václavem Nosákovcem a Kerunkem s jeho manželkou 499 . . . 241. 7. července 1475 mezi Čeňkem z Klinšteina a Petříkovou ze Špitálu s mateří 500 . . . . 500 242. 28. července 1475 mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými . . . . 500 243. 28. července 1475 mezi Jindřichem z Nemošic a Veronikou z Chlumu 29. července 1475 mezi Krištoforem a Sigmundem z Wartenberka a jich strýci Sigmundem 244. 500 a Jiříkem z Wartenberka . . 245. 12. srpna 1475 mezi měšťany Rakovnickými a Mikulášem Jidáškem, Janem Kokrdou 501 a Kateřinou Sveřepcovou. . . . . 246. 12. srpna 1475 mezi mladým Pětipeským a služebníkem Jana Jence z Janovic . . . . 501 . Str. 484 485 485 485 486 486 486 486 487 487 487 488 488 488 489 489 489 490 490 490 490 491 491 . .
Strana 697
247. 248. 249. 250. 251. 252, 253, 254. 255. 256. 257. 258. 259. 260. 261. 262. 263. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 270. 271. 272. 273. 274. 275. 276. 277. 278. 279. 280. 281. 282. 283. 284. 285. 286. 287. 288. 289. 290. 291. 292. 293. 294. 295. Registra soudu komorního. 24. srpna 1475 mezi Ceükem z Klin&teina a Borfkem z Dohalic. . . . , . . . +. 26. srpna 1475 mezi Janem z Postupic a Dorotou Milotickou . . . . . . «+ « 8. listopadu 1475 mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými. . . . . . 17. list. 1475 mezi Janem Ślechticem z Mrdic a Markótou ze Seslavec . . . 1. led. 1476 mezi Janem z Roupova spolu s Olkmarem, a Petrem Repnici . . . 5. led. 1476 mezi mistrem Mikulášem, úředníkem od desk, a Jindřichem Kárníkem "m 5. ledna 1476 mezi Katefinou à Janem Pfezleckim . . . . . . . . . 5; 9. ledna 1476 mezi Mikšem Křečovským a Petrem Pefinou . U non 15. bř. 1476 mezi Karlíkem z Chřenovic a Benešem z Krasenovie. . . . . 15. bf. 1476 nślez Eliśce & AneZce sestróm Ronovskm . . . . . . . . . 15. března 1476 mezi Janem Hrozkem a Kamským. . . 15. bř. 1476 mezi Janem Přebožským a Jiříkem z Želetavy a manželkou "Magdalenou . 830. března 1476 mezi Frydrychem Ojířem a Mikulášem z Holohlav. . . . . . . . 3. dubna 1476 mezi měšťany Kutnohorskými a Janovským , . . . . . . . . 3. dubna 1476 mezi Janem z Kunstatu a Janem Braumem ze Zop. . . . 1. června 1476 mezi Janem Fremutem z Stropčic, a dvěma měšťany Novoměstskými . 11. cervna 1476 mezi Jarošem a Záviší spolu s Janem Litmírem . . . . . . + 21. éeryna 1476 mezi Jindfichem Sanovcem a Eliikou Mládencovou . . . . . . 22. června 1476 mezi Zvéstem à Hanouskem z Přítočna . . . . . 21. června 1476 mezi Bohuslavem ze Špitálu se synem jeho a sirotky Petříkové D 16. července 1476 mezi Augustinem z Dlouhé Vsi a Annou ZiZelskou. . . . . . - 17. července 1476 mezi Markétou z Adršpachu a Annou Šárovcovou . . . . | 20. září 1476 mezi Arnoldem z Pojetic a Michaleem z Nuénic . . . . . . . . . 21. října 1476 mezi Janem Kolodájem a Bohuńkem Jiskrou . . . . . . 23. Mjna 1476 mezi Janem z Wartenberka a jeho syny Sigmundem a Jiříkem, a Kry- štofem a Sigmundem z Wartenberka . . . *. * * e... ng 24. října 1476 mezi Heřmanem z Wartenberka a Mikulášem "Okáčem . . . . 29. listopadu 1476 mezi Čeňkem Kunou z Kunstatu, a Janem a Albrechtem z " Lukavice 29. listopadu 1476 mezi Janem Přebožským a týmiž bratfimi z Lukavice. . . . . 29. listopadu 1476 mezi Křížkem a Jílkem Rybou . . . . . . . . «+ + «+ + 7. února 1477 mezi Bohuslavovou ze Spitálu a Sindelovou . . 12204 0 1. března 1477 mezi sestrami z Tuněchod a Viktorinem z Kunčího . . . . . 18. března 1477 mezi Mikulášem Daksem z Hameršteina a Pavlem ze Svojäie . . . . 19. března 1477 mezi Bohuší z Drahobudic a Pavlem ze Svojšic sekretářem. . . 19. března 1477 mezi Mikulášem Daksem z Hameršteina a Přebožským ze Zásmuk . . 21. dubna 1477 mezi Oldřichem Dubanským a Machkem z Mělníka . . . 21. dubna 1477 mezi Mikulášem Trčkou z Lípy, a Arnoštem i bratřími jeho z "Věžník . 18. října 1477 mezi sirotky Ondřeje Načeradského a Václavem jejich strýcem . . . 4. listopadu 1477 mezi Jindřichem Ploskovským a Pavlem Kniżetem ze Sulevic . . . 7. ledna 1478 mezi Všeslayem ze Solce a Jifíkem z KremZe. . . e$] ] 5 5 20. února 1478 mezi Jiříkem Pardubským a Janem Žákem z Krchleb . . . . 23. února 1478 mezi Janem Oujezdeckým a Jetřichem Bynickým . . . . . «+ 16. května 1478 mezi Štěpánem Vrchotou a Alžbětou Hesoltovou . . . . . . . 19. května 1478 mezi Janem Přebožským & Bohusí z Drahobudic . . . . . . . . 30. května 1478 mezi Janem Pněvským a Petrem Bílfm . . . . . . . . 9. října 1478 mezi Hynkem z Wald&teina a Markvartem Bartusovskÿm . . 14. října 1478 mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarośem a Janem Ilburkem, Jakubem a Janem bratřími z Vřesovic . . ++ + = 14. října 1478 mezi Čeňkem z Klinšteina prokurátorem a | Janem Ronovskfm ... 23. října 1478 mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Stastnfm z Waldèteina . . 11. ledna 1479 mezi Janem Pfebozskím a bratfíimi Lukaveckfmi . . . . . . + Archiv Český VII. 88 509 . 909 509 . 509 510 . 510 . 510 . 511 . 911 511 . 512 512 . 513 513 513 514 . 514 . 515 . 515 . 515 516 516 517 . 518 . 518 518 . 519
247. 248. 249. 250. 251. 252, 253, 254. 255. 256. 257. 258. 259. 260. 261. 262. 263. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 270. 271. 272. 273. 274. 275. 276. 277. 278. 279. 280. 281. 282. 283. 284. 285. 286. 287. 288. 289. 290. 291. 292. 293. 294. 295. Registra soudu komorního. 24. srpna 1475 mezi Ceükem z Klin&teina a Borfkem z Dohalic. . . . , . . . +. 26. srpna 1475 mezi Janem z Postupic a Dorotou Milotickou . . . . . . «+ « 8. listopadu 1475 mezi Rackem z Kocova a měšťany Budějovskými. . . . . . 17. list. 1475 mezi Janem Ślechticem z Mrdic a Markótou ze Seslavec . . . 1. led. 1476 mezi Janem z Roupova spolu s Olkmarem, a Petrem Repnici . . . 5. led. 1476 mezi mistrem Mikulášem, úředníkem od desk, a Jindřichem Kárníkem "m 5. ledna 1476 mezi Katefinou à Janem Pfezleckim . . . . . . . . . 5; 9. ledna 1476 mezi Mikšem Křečovským a Petrem Pefinou . U non 15. bř. 1476 mezi Karlíkem z Chřenovic a Benešem z Krasenovie. . . . . 15. bf. 1476 nślez Eliśce & AneZce sestróm Ronovskm . . . . . . . . . 15. března 1476 mezi Janem Hrozkem a Kamským. . . 15. bř. 1476 mezi Janem Přebožským a Jiříkem z Želetavy a manželkou "Magdalenou . 830. března 1476 mezi Frydrychem Ojířem a Mikulášem z Holohlav. . . . . . . . 3. dubna 1476 mezi měšťany Kutnohorskými a Janovským , . . . . . . . . 3. dubna 1476 mezi Janem z Kunstatu a Janem Braumem ze Zop. . . . 1. června 1476 mezi Janem Fremutem z Stropčic, a dvěma měšťany Novoměstskými . 11. cervna 1476 mezi Jarošem a Záviší spolu s Janem Litmírem . . . . . . + 21. éeryna 1476 mezi Jindfichem Sanovcem a Eliikou Mládencovou . . . . . . 22. června 1476 mezi Zvéstem à Hanouskem z Přítočna . . . . . 21. června 1476 mezi Bohuslavem ze Špitálu se synem jeho a sirotky Petříkové D 16. července 1476 mezi Augustinem z Dlouhé Vsi a Annou ZiZelskou. . . . . . - 17. července 1476 mezi Markétou z Adršpachu a Annou Šárovcovou . . . . | 20. září 1476 mezi Arnoldem z Pojetic a Michaleem z Nuénic . . . . . . . . . 21. října 1476 mezi Janem Kolodájem a Bohuńkem Jiskrou . . . . . . 23. Mjna 1476 mezi Janem z Wartenberka a jeho syny Sigmundem a Jiříkem, a Kry- štofem a Sigmundem z Wartenberka . . . *. * * e... ng 24. října 1476 mezi Heřmanem z Wartenberka a Mikulášem "Okáčem . . . . 29. listopadu 1476 mezi Čeňkem Kunou z Kunstatu, a Janem a Albrechtem z " Lukavice 29. listopadu 1476 mezi Janem Přebožským a týmiž bratfimi z Lukavice. . . . . 29. listopadu 1476 mezi Křížkem a Jílkem Rybou . . . . . . . . «+ + «+ + 7. února 1477 mezi Bohuslavovou ze Spitálu a Sindelovou . . 12204 0 1. března 1477 mezi sestrami z Tuněchod a Viktorinem z Kunčího . . . . . 18. března 1477 mezi Mikulášem Daksem z Hameršteina a Pavlem ze Svojäie . . . . 19. března 1477 mezi Bohuší z Drahobudic a Pavlem ze Svojšic sekretářem. . . 19. března 1477 mezi Mikulášem Daksem z Hameršteina a Přebožským ze Zásmuk . . 21. dubna 1477 mezi Oldřichem Dubanským a Machkem z Mělníka . . . 21. dubna 1477 mezi Mikulášem Trčkou z Lípy, a Arnoštem i bratřími jeho z "Věžník . 18. října 1477 mezi sirotky Ondřeje Načeradského a Václavem jejich strýcem . . . 4. listopadu 1477 mezi Jindřichem Ploskovským a Pavlem Kniżetem ze Sulevic . . . 7. ledna 1478 mezi Všeslayem ze Solce a Jifíkem z KremZe. . . e$] ] 5 5 20. února 1478 mezi Jiříkem Pardubským a Janem Žákem z Krchleb . . . . 23. února 1478 mezi Janem Oujezdeckým a Jetřichem Bynickým . . . . . «+ 16. května 1478 mezi Štěpánem Vrchotou a Alžbětou Hesoltovou . . . . . . . 19. května 1478 mezi Janem Přebožským & Bohusí z Drahobudic . . . . . . . . 30. května 1478 mezi Janem Pněvským a Petrem Bílfm . . . . . . . . 9. října 1478 mezi Hynkem z Wald&teina a Markvartem Bartusovskÿm . . 14. října 1478 mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarośem a Janem Ilburkem, Jakubem a Janem bratřími z Vřesovic . . ++ + = 14. října 1478 mezi Čeňkem z Klinšteina prokurátorem a | Janem Ronovskfm ... 23. října 1478 mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Stastnfm z Waldèteina . . 11. ledna 1479 mezi Janem Pfebozskím a bratfíimi Lukaveckfmi . . . . . . + Archiv Český VII. 88 509 . 909 509 . 509 510 . 510 . 510 . 511 . 911 511 . 512 512 . 513 513 513 514 . 514 . 515 . 515 . 515 516 516 517 . 518 . 518 518 . 519
Strana 698
698 Rejstřík písemností: Str. 296. [11. ledna] 1479 mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarošem a Janem Ilburkem a Jakubem a Janem bratřimi z Vřesovic 519 . 297. 15. ledna 1479 mezi knížaty Minsterberskými Jindřichem i Hynkem, a Muštou z Repan 519 298. 16. ledna 1479 mezi Václavem Běšínem a Jiříkem Mihulí, a Mlýnkovou od Hory . . . 520 299. 19. ledna 1479 mezi Janem z Janovic, nejvyš. purkrabím, a Tvochem starším . . . . 520 521 ledna 1479 mezi Staroměstskými a Smilem služebníkem Jana Tovačovského. 300. 19. 301. 19. 521 ledna 1479 mezi Arnoštem z Věžník a Janem Pogorským . 302. 19. března 1479 mezi Zdeslavem z Šternberka a Věňkem Dýmkem Račiněvským 521 522 března 1479 mezi Václavem z Míkovic a nevěstou jeho . 303. 17. 304. 18. 522 března 1479 mezi pány Bořity a Alšem ze Šanova, a měšťany Brodskými . 305. 18. března 1479 mezi Jetřichem z Černotce a Petrem Tuchorským . 522 . . . . . 306. 19. března 1479 mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským . 523 . . . . . 524 307. 13. března 1479 mezi Vilémem z Landšteina a Mikulášem Vrbíkem . . . . 308. 12. října 1479 mezi Václavem Lhotským a Čeňkou Lhotskou . 524 . . . . . . 309. 12. října 1479 mezi Jarohněvem z Kouta a Zdeborem Kolským. . . 525 . 310. 12. října 1479 mezi Jaroslavem a Zdeslavem bratřími ze Šternberka a Buškem Lomeckým 525 311. 18. prosince 1479 mezi Bohuší z Bozkovic a Matějem Sudlicí . . . . . 526 312. 7. března 1480 mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Dorotou Milotickou . . . . 526 527 313. 8. března 1480 mezi Jindřichem z Vřesovic a bratrem jeho Janem. . . . 314. 11. března 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Jindřichem i Jiříkem Šůfy . . . . . 528 315. 10. března 1480 mezi Václavem Kanickým a Hynkem Košatským . . . 528 . . 316. 10. března 1480 mezi Zdeňkem Neznašovským a Rýčkem, služebníkem pana Tovačovského 529 317. 11. března 1480 mezi knížaty Minsterberskými a Burianem Labutí. 529 . 318. 13. března 1480 mezi Vilémem Krčmou ze Sobětic a manželkou jeho Kuňkou ze Bzí, 530 a Divišem Malovcem a Petrem Winterberským . . 530 319. 14. března 1480 mezi Mikulášem Tuněchodským, a Annou ze Žižína a dcerou její Markétou 320. 16. března 1480 mezi Janem Přebožským a Bohuší z Drahobudic . . . . . . . . 531 . 321. 16. března 1480 mezi Mladotou z Veselice a Janem Dítětem . 531 . . . 322. 29. dubna 1480 mezi Hanušem Hofmanem z Nisy a měšťany Starého města Pražského . 532 323. 27. dubna 1480 mezi Zdeslavem ze Šternberka a Štuky z Pitkovic. . * „ . . 533 324. 22. dubna 1480 mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Burianem Labutí. . . . . 533 534 325. 25. dubna 1480 nález panský, kto by neobyčejně lál . 326. 30. května 1480 mezi Heraltem z Kunstatu a prokurátorem Čeňkem za knížata Minsterberská 534 327. 30. května 1480 mezi Kateřinou Bohušovou z Bozkovic a Annou z Borovnice . . . . 535 328. 5. května 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Mikulášem Berkou z Dubé . . . . . 536 329. 21. srpna 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Mikulášem Berkou z Dubé . 537 . . . . 330. 6. června 1480 mezi Půtou Švihovským i Janem Brumem, a Janem i Jarosl. Zmrzlíky . 537 538 331. 22. srpna 1480 mezi Vilémem z Ilburka a Kamarýtem ze Sulevic . . . . . . . 332. 22. srpna 1480 mezi Mikulášem z Jenšteina a bratřími Kalenicemi . . . . . . . 539 333. 27. května 1480 mezi Kamenickým a Měsíčkem . 539 . . . . 334. 27. května 1480 mezi Janem z Šelnberka a Mikulášem st. Trčkou z Lipnice . . . 540 335. 27. května 1480 mezi syny Jana Žlutického a Kerunkem z Lomu . 540 . . . . 540 336. 5. června 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Mikulášem Berkou z Dubé . . . . 337. 5. června 1480 mezi Vilémem z Ilburka a Kamarétem ze Sulevic . . . 541 . . . . . 338. 5. června 1480 mezi Martinem z Držimě a Jindřichem Hořešovcem 541 . . . . . 541 339. 7. června 1480 mezi Kerunkem z Lomu a Dorotou Milotickou s rukojměmi . . . . . 340. 2. června 1480 mezi Arnoštem a Albrechtem knížaty Saskými a pány Šliky . . . . . 542 341. 21. srpna 1480 obecné nálezy o škody a ležení, též o prodeji koní z ležení . . 548 342. 22. září 1480 mezi Jindřichem a Hynkem knížaty Minsterberskými a Linhartem z Gutnšteina 549 549 343. 23. září 1480 mezi Janem Kapounem a Erhartem Doupovcem . . . . . . . 344. 23. září 1480 mezi Sezemou Prostibořským a macechou jeho Dorotou . . . . . . . 549
698 Rejstřík písemností: Str. 296. [11. ledna] 1479 mezi Jindřichem z Vřesovic, a Jarošem a Janem Ilburkem a Jakubem a Janem bratřimi z Vřesovic 519 . 297. 15. ledna 1479 mezi knížaty Minsterberskými Jindřichem i Hynkem, a Muštou z Repan 519 298. 16. ledna 1479 mezi Václavem Běšínem a Jiříkem Mihulí, a Mlýnkovou od Hory . . . 520 299. 19. ledna 1479 mezi Janem z Janovic, nejvyš. purkrabím, a Tvochem starším . . . . 520 521 ledna 1479 mezi Staroměstskými a Smilem služebníkem Jana Tovačovského. 300. 19. 301. 19. 521 ledna 1479 mezi Arnoštem z Věžník a Janem Pogorským . 302. 19. března 1479 mezi Zdeslavem z Šternberka a Věňkem Dýmkem Račiněvským 521 522 března 1479 mezi Václavem z Míkovic a nevěstou jeho . 303. 17. 304. 18. 522 března 1479 mezi pány Bořity a Alšem ze Šanova, a měšťany Brodskými . 305. 18. března 1479 mezi Jetřichem z Černotce a Petrem Tuchorským . 522 . . . . . 306. 19. března 1479 mezi Bohuší z Drahobudic a Janem Přebožským . 523 . . . . . 524 307. 13. března 1479 mezi Vilémem z Landšteina a Mikulášem Vrbíkem . . . . 308. 12. října 1479 mezi Václavem Lhotským a Čeňkou Lhotskou . 524 . . . . . . 309. 12. října 1479 mezi Jarohněvem z Kouta a Zdeborem Kolským. . . 525 . 310. 12. října 1479 mezi Jaroslavem a Zdeslavem bratřími ze Šternberka a Buškem Lomeckým 525 311. 18. prosince 1479 mezi Bohuší z Bozkovic a Matějem Sudlicí . . . . . 526 312. 7. března 1480 mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Dorotou Milotickou . . . . 526 527 313. 8. března 1480 mezi Jindřichem z Vřesovic a bratrem jeho Janem. . . . 314. 11. března 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Jindřichem i Jiříkem Šůfy . . . . . 528 315. 10. března 1480 mezi Václavem Kanickým a Hynkem Košatským . . . 528 . . 316. 10. března 1480 mezi Zdeňkem Neznašovským a Rýčkem, služebníkem pana Tovačovského 529 317. 11. března 1480 mezi knížaty Minsterberskými a Burianem Labutí. 529 . 318. 13. března 1480 mezi Vilémem Krčmou ze Sobětic a manželkou jeho Kuňkou ze Bzí, 530 a Divišem Malovcem a Petrem Winterberským . . 530 319. 14. března 1480 mezi Mikulášem Tuněchodským, a Annou ze Žižína a dcerou její Markétou 320. 16. března 1480 mezi Janem Přebožským a Bohuší z Drahobudic . . . . . . . . 531 . 321. 16. března 1480 mezi Mladotou z Veselice a Janem Dítětem . 531 . . . 322. 29. dubna 1480 mezi Hanušem Hofmanem z Nisy a měšťany Starého města Pražského . 532 323. 27. dubna 1480 mezi Zdeslavem ze Šternberka a Štuky z Pitkovic. . * „ . . 533 324. 22. dubna 1480 mezi Hynkem knížetem Minsterberským a Burianem Labutí. . . . . 533 534 325. 25. dubna 1480 nález panský, kto by neobyčejně lál . 326. 30. května 1480 mezi Heraltem z Kunstatu a prokurátorem Čeňkem za knížata Minsterberská 534 327. 30. května 1480 mezi Kateřinou Bohušovou z Bozkovic a Annou z Borovnice . . . . 535 328. 5. května 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Mikulášem Berkou z Dubé . . . . . 536 329. 21. srpna 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Mikulášem Berkou z Dubé . 537 . . . . 330. 6. června 1480 mezi Půtou Švihovským i Janem Brumem, a Janem i Jarosl. Zmrzlíky . 537 538 331. 22. srpna 1480 mezi Vilémem z Ilburka a Kamarýtem ze Sulevic . . . . . . . 332. 22. srpna 1480 mezi Mikulášem z Jenšteina a bratřími Kalenicemi . . . . . . . 539 333. 27. května 1480 mezi Kamenickým a Měsíčkem . 539 . . . . 334. 27. května 1480 mezi Janem z Šelnberka a Mikulášem st. Trčkou z Lipnice . . . 540 335. 27. května 1480 mezi syny Jana Žlutického a Kerunkem z Lomu . 540 . . . . 540 336. 5. června 1480 mezi Linhartem z Gutšteina a Mikulášem Berkou z Dubé . . . . 337. 5. června 1480 mezi Vilémem z Ilburka a Kamarétem ze Sulevic . . . 541 . . . . . 338. 5. června 1480 mezi Martinem z Držimě a Jindřichem Hořešovcem 541 . . . . . 541 339. 7. června 1480 mezi Kerunkem z Lomu a Dorotou Milotickou s rukojměmi . . . . . 340. 2. června 1480 mezi Arnoštem a Albrechtem knížaty Saskými a pány Šliky . . . . . 542 341. 21. srpna 1480 obecné nálezy o škody a ležení, též o prodeji koní z ležení . . 548 342. 22. září 1480 mezi Jindřichem a Hynkem knížaty Minsterberskými a Linhartem z Gutnšteina 549 549 343. 23. září 1480 mezi Janem Kapounem a Erhartem Doupovcem . . . . . . . 344. 23. září 1480 mezi Sezemou Prostibořským a macechou jeho Dorotou . . . . . . . 549
Strana 699
Registra soudu komorního. 699 Str. 345. 27. září 1480 mezi Albrechtem Ojířem z Očedělic, a Havlem Zachratským a Mikulášem . Holohlavským . . . . . . . . 550 . . . . . . 346. 27. září 1480 mezi Bavorem z Bošína se ženou Kristinou, a otcem Janem . . . . . 550 . 347. 28. září 1480 mezi bratřími Kalenicemi a Václavem Bechyňkou. 551 . . . . . . 348. 29. září 1480 mezi Janem z Šelnberka kancléřem a Janem Vojislavským . . . . . . 551 349. 29. září 1480 mezi Hynkem knížetem Minsterberským se Lvem z Rožmitála, a Alšem Berkou z Dubé i Oldřichem Medkem z Waldeka . . . 551 . . . . . . . . 29. září 1480 mezi Jindřichem z Rabšteina a Burianem z Martic . 350. . . . . . 552 351. 30. září 1480 mezi Škonkou a Eliškou Močihubovými a Mikuláši Trčkami . . . . 552 . 352. 30. září 1480 mezi Dorotou Dobrmanovou a Sigmundem Osterským . . 553 353. 30. září 1480 mezi Petrem Malým a Bohuslavem Břekovcem . . . . 553 354. 30. září 1480 mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře a Janem Slavatou z Chlumu 553 554 355. 1. října 1480 mezi Šliky a Hendrichem mladším z Plavna . 356. 1. října 1480 mezi Hanušem Stupičem a Krištofem z Fictum, král. maršálkem . 554 . . 357. 1. října 1480 mezi Mikulášem Rachemberkem a Čeňkem z Klinšteina prokurátorem 554 . . 358. 2. října 1480 mezi Čeňkem prokurátorem s Budějovskými a Rackem Kocovským . 554 . . 359. 3. října 1480 mezi Vračkou z Velhartic a Petrem Předborem ze Smolotyl 555 . „ 360. 4. října 1480 mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Šťastným z Waldšteina . 555 556 361. 3. října 1480 mezi Janem Přeborským a Jindřichem Svojšickým * - 362. 25. listopadu 1480 mezi Janem Tečenským a Matějem z Litoměřic s tovaryši jeho 556 . 363. 25. listopadu 1480 mezi Janem Ilburkem a Štěpánem Vrchotou . . 557 364. 28. listopadu 1480 mezi Pavlem Skalským z Jenšteina a konšely Novoměstskými . . . 557 365. 1. prosince 1480 mezi Jindřichem Bažkem a Janem Plzákem. . 558 - 366. 1. prosince 1480 mezi Samuelem z Hrádku, král. podkomořím, a Ctiborem Rohlíkem . . 559 367. 10. března 1481 mezi Jiříkem Hlavsou a Eliškou ze Zaječic. . . . . . 559 368. 14. března 1481 mezi opatem kláštera Milevského a Jindřichem Dlažimským . . . 559 369. 17. března 1481 mezi Barborou Krakovskou a Šťastným . . 560 . . 370. 19. března 1481 mezi Škonkou a Eliškou Močihubovými a Mikuláši Trčkami z Lípy . . 560 371. 19. března 1481 mezi Zachařem z Bedřichovic a Janem Mrakšem . . . . . . . . 561 372. 22. března 1481 mezi Ilburkem z Vřesovic a Lukášem z Lerojed . . . . . . . . 562 373. 22. března 1481 mezi Erhartem Doupovcem a Janem Kapounem . . . . 562 374. 24. bř. 1481 mezi Mikulášem Velbloudem z Kamberka a Annou z Jičinévsi. 562 375. 23. bř. 1481 mezi Pavlem Skalským z Jenšteina a Václavem purkmistrem Novoměstským 563 376. [23. března 1481] mezi Vračkou z Velhartic a Sigmundem Mlečkou . . 563 . . 563 377. 23. března 1481 mezi Jindřichem Dlouhoveským a Markétou Dachsovou . . . . . . 564 . 378. 24. března 1481 mezi Rackem z Kocova a Janem z Roupova . . . . . . 379. 24. bř. 1481 mezi měšťany Kolínskými a Jindřichem Amchou z Borovnice 564 . . . . 565 380. 12. pros. 1481 mezi Mikuláši Trčkami a Mikulášem Tulešickým. . . . . . . . 381. 10. ledna 1482 mezi Janem Kozojedským a Gerstorfem . . 566 . . . . . . 382. 6. února 1482 mezi Sigmundem Osterským a Dorotou Dobrmanovou . . . . . . . 566 . 383. 8. února 1482 mezi měšťany Píseckými a Vodňanskými o silnice . . . . . . . 567 E. Výtahy a přehledy z listin čerpané. E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského z roku 1459. Vydává Josef Emler. Na stranách 569—604. E. XII. Výpisy z českých původních listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Vydává Josef Emler. Na stranách 605—679. 88*
Registra soudu komorního. 699 Str. 345. 27. září 1480 mezi Albrechtem Ojířem z Očedělic, a Havlem Zachratským a Mikulášem . Holohlavským . . . . . . . . 550 . . . . . . 346. 27. září 1480 mezi Bavorem z Bošína se ženou Kristinou, a otcem Janem . . . . . 550 . 347. 28. září 1480 mezi bratřími Kalenicemi a Václavem Bechyňkou. 551 . . . . . . 348. 29. září 1480 mezi Janem z Šelnberka kancléřem a Janem Vojislavským . . . . . . 551 349. 29. září 1480 mezi Hynkem knížetem Minsterberským se Lvem z Rožmitála, a Alšem Berkou z Dubé i Oldřichem Medkem z Waldeka . . . 551 . . . . . . . . 29. září 1480 mezi Jindřichem z Rabšteina a Burianem z Martic . 350. . . . . . 552 351. 30. září 1480 mezi Škonkou a Eliškou Močihubovými a Mikuláši Trčkami . . . . 552 . 352. 30. září 1480 mezi Dorotou Dobrmanovou a Sigmundem Osterským . . 553 353. 30. září 1480 mezi Petrem Malým a Bohuslavem Břekovcem . . . . 553 354. 30. září 1480 mezi Petrem Kdulincem z Ostromiře a Janem Slavatou z Chlumu 553 554 355. 1. října 1480 mezi Šliky a Hendrichem mladším z Plavna . 356. 1. října 1480 mezi Hanušem Stupičem a Krištofem z Fictum, král. maršálkem . 554 . . 357. 1. října 1480 mezi Mikulášem Rachemberkem a Čeňkem z Klinšteina prokurátorem 554 . . 358. 2. října 1480 mezi Čeňkem prokurátorem s Budějovskými a Rackem Kocovským . 554 . . 359. 3. října 1480 mezi Vračkou z Velhartic a Petrem Předborem ze Smolotyl 555 . „ 360. 4. října 1480 mezi Barborou Krakovskou a jejím bratrem Šťastným z Waldšteina . 555 556 361. 3. října 1480 mezi Janem Přeborským a Jindřichem Svojšickým * - 362. 25. listopadu 1480 mezi Janem Tečenským a Matějem z Litoměřic s tovaryši jeho 556 . 363. 25. listopadu 1480 mezi Janem Ilburkem a Štěpánem Vrchotou . . 557 364. 28. listopadu 1480 mezi Pavlem Skalským z Jenšteina a konšely Novoměstskými . . . 557 365. 1. prosince 1480 mezi Jindřichem Bažkem a Janem Plzákem. . 558 - 366. 1. prosince 1480 mezi Samuelem z Hrádku, král. podkomořím, a Ctiborem Rohlíkem . . 559 367. 10. března 1481 mezi Jiříkem Hlavsou a Eliškou ze Zaječic. . . . . . 559 368. 14. března 1481 mezi opatem kláštera Milevského a Jindřichem Dlažimským . . . 559 369. 17. března 1481 mezi Barborou Krakovskou a Šťastným . . 560 . . 370. 19. března 1481 mezi Škonkou a Eliškou Močihubovými a Mikuláši Trčkami z Lípy . . 560 371. 19. března 1481 mezi Zachařem z Bedřichovic a Janem Mrakšem . . . . . . . . 561 372. 22. března 1481 mezi Ilburkem z Vřesovic a Lukášem z Lerojed . . . . . . . . 562 373. 22. března 1481 mezi Erhartem Doupovcem a Janem Kapounem . . . . 562 374. 24. bř. 1481 mezi Mikulášem Velbloudem z Kamberka a Annou z Jičinévsi. 562 375. 23. bř. 1481 mezi Pavlem Skalským z Jenšteina a Václavem purkmistrem Novoměstským 563 376. [23. března 1481] mezi Vračkou z Velhartic a Sigmundem Mlečkou . . 563 . . 563 377. 23. března 1481 mezi Jindřichem Dlouhoveským a Markétou Dachsovou . . . . . . 564 . 378. 24. března 1481 mezi Rackem z Kocova a Janem z Roupova . . . . . . 379. 24. bř. 1481 mezi měšťany Kolínskými a Jindřichem Amchou z Borovnice 564 . . . . 565 380. 12. pros. 1481 mezi Mikuláši Trčkami a Mikulášem Tulešickým. . . . . . . . 381. 10. ledna 1482 mezi Janem Kozojedským a Gerstorfem . . 566 . . . . . . 382. 6. února 1482 mezi Sigmundem Osterským a Dorotou Dobrmanovou . . . . . . . 566 . 383. 8. února 1482 mezi měšťany Píseckými a Vodňanskými o silnice . . . . . . . 567 E. Výtahy a přehledy z listin čerpané. E. XI. Zlomek register zápisů markrabství Moravského z roku 1459. Vydává Josef Emler. Na stranách 569—604. E. XII. Výpisy z českých původních listin c. k. veřejné knihovny Pražské. Vydává Josef Emler. Na stranách 605—679. 88*
Strana 700
Rejstřík jmen osobních a místních. A, Auve viz Void. Aarau, Ora, město ve Švýc. 444. Abbeville, Awewilla, Abbatis Villa ve Francii 434—437. Adam z Drahonic 265, 312, 317, 332, 338, 340, 341, 345, 346, 351—353, 355—358, 362 až 368, 370, 371, 375, 376, 381, 384, 391, 668; Václav na Plo- skovicích 56, 58, 60, 72, 74, 75, 84, 96. z Adrspachu Markéta 508, 509. Agnezka viz z Opatova. Aisne řeka 433. Akar viz Arques. Albrecht kníže Bavorský 411. Albrecht markr. Braniborský 208, 211, 429, 430, Achilles 228. Albrecht markrabě Moravský 571, 573, 579, 585; král Český 593, 594, 603. Albrecht kníže Míšenský 228, 260. Albrecht arcikníže Rakouský 225, 232, 234, 241, 242, 244—246. Albrecht kn. Saský 542, 546. z Aldenburgu Purkart 618. Alexander kněz v Českém Kru- mlově 672. Alžběta králová Česká, manželka Albrechtova 572. Alžběta králová Polská 439. Ambrož ze Svinů poddaný 267. Ambrož zeman (1468) 321. Amcha Jindřich 564; viz z Veselé. Amiens ve Francii 433, 434. Anděl z Ronovce Štěpán na Pře- louči 64, 66, 67, 69, 70, 71. Andronikos, Řek v Čechách 235. z Anjou René 433. Anna kněžna Hlohovská 203, 226, 256. Anna abatyše u sv. Jiří v Praze 677. Anna abatyše Klarisek v Krumlově 611, 624. Anna cantrix kláštera Chotěšov- ského 646, 648, 650-655, 675. Anna circatrix kláštera Chotěšov- ského 624, 633, 675. Anna převorka kláštera Chotěšov- ského 611, 627, 628, 630 až 634, 654, 655. Anna subpřevora kláštera Chotě- šovského 627, 628, 630-634, 638, 645—648, 650—655. Ansbach, Onsspach 430. Antoniš od Oslův v Praze 640. Appl viz z Fictum. Arnošt kníže Saský 542, 545, 546, 547. Arques, Akar hrad ve Francii 438. z Artvíkova Ctibor 321. Aspern v Rakousích, Ošparn 241, 242. Augsburk 174. Augustin převor v Brně 593. B. Baba 287, 323, Jan z Chotěmic 268, 269, 272, 372. z Babčic Zdebor 285. Babice ves v Moravě 595. Babka Albrecht z Pravětic 218. Baden v Badensku 431. Baden, Poden ve Švýc. 443, 444. Baichorský viz Býchorský. Baireuth, Payerrayt 429. Balášek Mikuláš 654. de la Balue Jean, biskup Evreux- ský, Broicenský 436, 438, 439, 440. z Bamberka Johannes 597, 598; Magdalena 597, 598. Bar le Duc, město ve Francii 432. Baroch žid 667. Bárta mlynář 639. Bárta Jírův nápravník z Věvrova 644. Bartošek bratr faráře Volyňského 311. Bartošek z Mělníka 620, 621. Bartušovský Markvart 517. Basilej 599. Bašta místo u Třeboně 393. Baumkircher Ondřej, Pamkchir- char 313. z Bavor Jan zeman 320. A. z Averbach viz Prindl. Awewilla viz Abbeville.
Rejstřík jmen osobních a místních. A, Auve viz Void. Aarau, Ora, město ve Švýc. 444. Abbeville, Awewilla, Abbatis Villa ve Francii 434—437. Adam z Drahonic 265, 312, 317, 332, 338, 340, 341, 345, 346, 351—353, 355—358, 362 až 368, 370, 371, 375, 376, 381, 384, 391, 668; Václav na Plo- skovicích 56, 58, 60, 72, 74, 75, 84, 96. z Adrspachu Markéta 508, 509. Agnezka viz z Opatova. Aisne řeka 433. Akar viz Arques. Albrecht kníže Bavorský 411. Albrecht markr. Braniborský 208, 211, 429, 430, Achilles 228. Albrecht markrabě Moravský 571, 573, 579, 585; král Český 593, 594, 603. Albrecht kníže Míšenský 228, 260. Albrecht arcikníže Rakouský 225, 232, 234, 241, 242, 244—246. Albrecht kn. Saský 542, 546. z Aldenburgu Purkart 618. Alexander kněz v Českém Kru- mlově 672. Alžběta králová Česká, manželka Albrechtova 572. Alžběta králová Polská 439. Ambrož ze Svinů poddaný 267. Ambrož zeman (1468) 321. Amcha Jindřich 564; viz z Veselé. Amiens ve Francii 433, 434. Anděl z Ronovce Štěpán na Pře- louči 64, 66, 67, 69, 70, 71. Andronikos, Řek v Čechách 235. z Anjou René 433. Anna kněžna Hlohovská 203, 226, 256. Anna abatyše u sv. Jiří v Praze 677. Anna abatyše Klarisek v Krumlově 611, 624. Anna cantrix kláštera Chotěšov- ského 646, 648, 650-655, 675. Anna circatrix kláštera Chotěšov- ského 624, 633, 675. Anna převorka kláštera Chotěšov- ského 611, 627, 628, 630 až 634, 654, 655. Anna subpřevora kláštera Chotě- šovského 627, 628, 630-634, 638, 645—648, 650—655. Ansbach, Onsspach 430. Antoniš od Oslův v Praze 640. Appl viz z Fictum. Arnošt kníže Saský 542, 545, 546, 547. Arques, Akar hrad ve Francii 438. z Artvíkova Ctibor 321. Aspern v Rakousích, Ošparn 241, 242. Augsburk 174. Augustin převor v Brně 593. B. Baba 287, 323, Jan z Chotěmic 268, 269, 272, 372. z Babčic Zdebor 285. Babice ves v Moravě 595. Babka Albrecht z Pravětic 218. Baden v Badensku 431. Baden, Poden ve Švýc. 443, 444. Baichorský viz Býchorský. Baireuth, Payerrayt 429. Balášek Mikuláš 654. de la Balue Jean, biskup Evreux- ský, Broicenský 436, 438, 439, 440. z Bamberka Johannes 597, 598; Magdalena 597, 598. Bar le Duc, město ve Francii 432. Baroch žid 667. Bárta mlynář 639. Bárta Jírův nápravník z Věvrova 644. Bartošek bratr faráře Volyňského 311. Bartošek z Mělníka 620, 621. Bartušovský Markvart 517. Basilej 599. Bašta místo u Třeboně 393. Baumkircher Ondřej, Pamkchir- char 313. z Bavor Jan zeman 320. A. z Averbach viz Prindl. Awewilla viz Abbeville.
Strana 701
Rejstřík jmen osobních a místních. Bavor pán 427, 431, 440, 444. Viz z Bošína, Mokrovouský, z Podmokl, ze Švamberka. Bavorov u Vodňan 339, 353, 355, 568. Bažek Jindřich 558. Bechyně 148, 158, 209, 278, 288, 296, 323, 331, 367, 373, 374, 379, 383, 385, 396; kraj 66, 68, 273, 567 ; viz ze Štern- berka. Bechyně z Lažan 360, 401, Bu- rian 268, 270, 283, 324, 325, 363, 367, 371, 373, 379, 385, 387, Bechyňka 289; Jan 66, 67, 209, 360, na Příně 54, na Píčině 64. Bechyně Jan z Prahy podkomoří 401, 402. Bechyňka 206, 275, Václav 539, 551. Bečov 206. z Bečvala Mathes 320. z Bedřichovic Zachař 561. z Běhařova viz Knížek. Bejdov, Waidhofen 223. Bejšovec sedlák 375. Bekkansloher kněz 231. z Bělče Jan 320. z Bělé viz Pešík. Bělehrad Srbský, Řecký 214, 216; Uherský 572, 594. Belley, Belehy městečko v Sa- vojsku 442. Bělský z Kaříšova Jan na Podě- bradech 89, 90; viz Bilskÿ. Béluky ves (Béloky) 668. Benátky 436; Benátčané 89. Beneda viz z Nečtin. Benedikt mistr 93. Benedka z Chotěšovic Janek na Dobřanech 641. Beneš mlynář 665, 666. Beneš u Jana z Rosenborka 241. Benešov 67, 68, 89, 136, 137, 150, 172, 193, 194, 199, 200, 316, 317, 327, 477; sněm (1520) 194, 195, 198, sjezd 90, 91, 98, 101, 102, 103, 104, 449, panský (1514) 76, 77, (1516) 166, 167, 171, 172, 173; — viz Polák. Benešův potok viz Chlumský. Beran Petr 425, 426. 701 Boháč řezník 621. z Bergova Ota n& Troskách 637.|z Boharyně Martin 459. Berka viz z Dubé. Berka, Bierka, viz z Násilí. Beřkovský z Šebířova Radslav 6, 155, 193, 194, 372, na Li- běchově 69, 77, 78, 137, 138, 157, 166, nejv. písař 120. Bern, Pern ve Švýc. 443. z Bernartic Rynart 360. Beroun 429. z Besebnic viz Šerý, Běščín Mikuláš 459. Běšín Racek 196, Václav 520, Zbyněk 15, z B. Jan 227. Běškovec 485. z Běškovic Albrecht 637. Bětka cantrix kl. Chotěšovsk. 611. Beyar Jan 231. Bews místo 595. z Bezdědic Jan na Kokoříně 636. Bezděkov viz z Kolovrat. z Bezdružic viz Kolovrat. z Bezvěrova Bořivoj 321, Bušek na Horšově 665. Bies Jan 231. Bílá Hora 95. Bílina 58; viz z Lobkovic. Bílský z Kaříšova Jan na Lom- nici 199; viz Bélsky. Bily Petr 516, 517. Birka viz z Násilí. z Biskupic viz Haugwic. Bítov 382, z B. viz z Lichtenburka. Bláha v Hořekovicích 655. Bláha v Touškově Hartmanově 632. Blahotice 549, 562. Blankštein viz z Wartenberka. Blata u Veselí n. Lužnicí 268. Blatná 17, 21, 26, 29, 36—98, 105, 107, 112, 115, 116, 118, 119, 126, 148, 149, 170 až 175, 190, 363; viz z Rožmitála. Blatnice z Hrádku Martin 641. Blažek hejtman 293, 294. Blažek služebník Jana z Lobko- vic 326. Bludenz, Plugnicz v Tyrolích 444. z Bobolusk Žibřid 101, 102, 107 ; srovnej Žibřid. Boček 23; viz z Kunstatu. Bohdalín ves u Tábora 220. z Bohdanče Ctibor 615. Bohmický (Bohemička) Jindřich 169, 170. Bohunék u Jana z Rosenberka 236 . Bohuslav 250. Bohuslav viz Chrt. Bohuslavová ze Spitálu 511. Bohuslávek 316. Bohuš 471, 559. Bohuë v Touskové Hartmanové 632 Bohušický z Cékova Jan 385. Bohutÿ z Lużan 676. Boleslav 528 ; Mladá, sjezd (1517) 185, 186, 187; kraj 11, 64, 68, 71; viz Tovačovský. Bolechovec, Bolochovec ze Šatavy Jan 251, purkrabí 279, 280, 285; z Pušperka Sigmund 641. Bona Jan 654. Bor 118; viz ze Švamberka. z Boru Jan 320. Boreš, zápisný člověk 502. Bořikovský 194. Bořita viz z Martinic. Bořivoj 564. Borkovice u Veselí n. Lužnicí 268, Bornemissa z Březenic Jan 196. Borník z Štítař Kunrát 636. i Borotin 243, 360, 372, 394; z B. : Blažek 594. Borovany 300, 301, 374, 615; klášter 615, 658. z Borovic Vaněk 644. z Borovné viz Jimbran. Borovnice 536, 564; z B. Anna 535, 536; viz z Lazec. Borovy viz z Drahobuze. z Boršic Otík 650. z Boruhrádku Licek 468, 474. Bory 241; dědiny 397; u Maid- šteina 257. Bos viz z Fictum. ' Bosak viz Filipec. z Boskovic viz z Bozkovic. Bošilecký farář 331, 335. ; z Bosina Bavor 550; Jan 550; ' Kristina 550. ! Bourbon, Borbon ve Francii 442. Boëkovna Eliska sakristána kl.'Bourges, Burges, Burgensis civi- sv. Anny v Praze 620. | tas ve Francii 441.
Rejstřík jmen osobních a místních. Bavor pán 427, 431, 440, 444. Viz z Bošína, Mokrovouský, z Podmokl, ze Švamberka. Bavorov u Vodňan 339, 353, 355, 568. Bažek Jindřich 558. Bechyně 148, 158, 209, 278, 288, 296, 323, 331, 367, 373, 374, 379, 383, 385, 396; kraj 66, 68, 273, 567 ; viz ze Štern- berka. Bechyně z Lažan 360, 401, Bu- rian 268, 270, 283, 324, 325, 363, 367, 371, 373, 379, 385, 387, Bechyňka 289; Jan 66, 67, 209, 360, na Příně 54, na Píčině 64. Bechyně Jan z Prahy podkomoří 401, 402. Bechyňka 206, 275, Václav 539, 551. Bečov 206. z Bečvala Mathes 320. z Bedřichovic Zachař 561. z Běhařova viz Knížek. Bejdov, Waidhofen 223. Bejšovec sedlák 375. Bekkansloher kněz 231. z Bělče Jan 320. z Bělé viz Pešík. Bělehrad Srbský, Řecký 214, 216; Uherský 572, 594. Belley, Belehy městečko v Sa- vojsku 442. Bělský z Kaříšova Jan na Podě- bradech 89, 90; viz Bilskÿ. Béluky ves (Béloky) 668. Benátky 436; Benátčané 89. Beneda viz z Nečtin. Benedikt mistr 93. Benedka z Chotěšovic Janek na Dobřanech 641. Beneš mlynář 665, 666. Beneš u Jana z Rosenborka 241. Benešov 67, 68, 89, 136, 137, 150, 172, 193, 194, 199, 200, 316, 317, 327, 477; sněm (1520) 194, 195, 198, sjezd 90, 91, 98, 101, 102, 103, 104, 449, panský (1514) 76, 77, (1516) 166, 167, 171, 172, 173; — viz Polák. Benešův potok viz Chlumský. Beran Petr 425, 426. 701 Boháč řezník 621. z Bergova Ota n& Troskách 637.|z Boharyně Martin 459. Berka viz z Dubé. Berka, Bierka, viz z Násilí. Beřkovský z Šebířova Radslav 6, 155, 193, 194, 372, na Li- běchově 69, 77, 78, 137, 138, 157, 166, nejv. písař 120. Bern, Pern ve Švýc. 443. z Bernartic Rynart 360. Beroun 429. z Besebnic viz Šerý, Běščín Mikuláš 459. Běšín Racek 196, Václav 520, Zbyněk 15, z B. Jan 227. Běškovec 485. z Běškovic Albrecht 637. Bětka cantrix kl. Chotěšovsk. 611. Beyar Jan 231. Bews místo 595. z Bezdědic Jan na Kokoříně 636. Bezděkov viz z Kolovrat. z Bezdružic viz Kolovrat. z Bezvěrova Bořivoj 321, Bušek na Horšově 665. Bies Jan 231. Bílá Hora 95. Bílina 58; viz z Lobkovic. Bílský z Kaříšova Jan na Lom- nici 199; viz Bélsky. Bily Petr 516, 517. Birka viz z Násilí. z Biskupic viz Haugwic. Bítov 382, z B. viz z Lichtenburka. Bláha v Hořekovicích 655. Bláha v Touškově Hartmanově 632. Blahotice 549, 562. Blankštein viz z Wartenberka. Blata u Veselí n. Lužnicí 268. Blatná 17, 21, 26, 29, 36—98, 105, 107, 112, 115, 116, 118, 119, 126, 148, 149, 170 až 175, 190, 363; viz z Rožmitála. Blatnice z Hrádku Martin 641. Blažek hejtman 293, 294. Blažek služebník Jana z Lobko- vic 326. Bludenz, Plugnicz v Tyrolích 444. z Bobolusk Žibřid 101, 102, 107 ; srovnej Žibřid. Boček 23; viz z Kunstatu. Bohdalín ves u Tábora 220. z Bohdanče Ctibor 615. Bohmický (Bohemička) Jindřich 169, 170. Bohunék u Jana z Rosenberka 236 . Bohuslav 250. Bohuslav viz Chrt. Bohuslavová ze Spitálu 511. Bohuslávek 316. Bohuš 471, 559. Bohuë v Touskové Hartmanové 632 Bohušický z Cékova Jan 385. Bohutÿ z Lużan 676. Boleslav 528 ; Mladá, sjezd (1517) 185, 186, 187; kraj 11, 64, 68, 71; viz Tovačovský. Bolechovec, Bolochovec ze Šatavy Jan 251, purkrabí 279, 280, 285; z Pušperka Sigmund 641. Bona Jan 654. Bor 118; viz ze Švamberka. z Boru Jan 320. Boreš, zápisný člověk 502. Bořikovský 194. Bořita viz z Martinic. Bořivoj 564. Borkovice u Veselí n. Lužnicí 268, Bornemissa z Březenic Jan 196. Borník z Štítař Kunrát 636. i Borotin 243, 360, 372, 394; z B. : Blažek 594. Borovany 300, 301, 374, 615; klášter 615, 658. z Borovic Vaněk 644. z Borovné viz Jimbran. Borovnice 536, 564; z B. Anna 535, 536; viz z Lazec. Borovy viz z Drahobuze. z Boršic Otík 650. z Boruhrádku Licek 468, 474. Bory 241; dědiny 397; u Maid- šteina 257. Bos viz z Fictum. ' Bosak viz Filipec. z Boskovic viz z Bozkovic. Bošilecký farář 331, 335. ; z Bosina Bavor 550; Jan 550; ' Kristina 550. ! Bourbon, Borbon ve Francii 442. Boëkovna Eliska sakristána kl.'Bourges, Burges, Burgensis civi- sv. Anny v Praze 620. | tas ve Francii 441.
Strana 702
702 Bourgoin, Burgund městečko ve Francii 442. Bozděch viz z Kamenice. z Bozkovic Beneš 578, podko- moří Moravský 601; — Bo- huše ze Svitav 526; — Jan z Brandýsa 576, 578; — Ješek 479, 535; — Jaroslav 578; — Jindřich 578; — Bohušová Kateřina 535, 536 ; — Oldřich 578; — Tas bisk. Olom. 262, 267 ; — Vaněk nejv. komorník Mor. 570, 578, 594. Brada Jan 672. Brada z Nekmíře Petr na Poříčí 642, 643. Brandýs n. L. 11; sjezd (1514) 85; z B. viz z Bozkovic, Jiskra. Branišov ves 286. z Branišova Vojislav na Nahoši- cích 665. Branišovice 221, 610. Braum ze Zop Jan 506 ; viz Brum. Braunau, Praunau v Bavofich 445. Bregenz, Pregnicz 444. DBfeh ve Slezích 131. Břekovec hejtman 325, 326; Bo- huslav z Ostromeče 553; Petr z Ostromeče 275, 295, 314, 854, 355, 462, 466, 491. Břestský 564, viz Bříský. Břevnovský klášter 668. z Březenic viz Bornemissa. Březí 197, 198, 242, 623, Vla- chovo 352, 383, 384, 386. z Březí Bohuslav 82; viz Vlach. Brezina 618; viz z Vafin. Březnice 54, 220. Březovice dvůr 494. Břežany tvrz 640. Břeženy 618. Brikcí z Licka 199. Brisacher Markvart 629. Břístský 222, Bříský 150, 316; viz Brestsky. Břízí ves 662. Brloh 99; z B. viz Drnovský. Brnický Matěj 510. z Brníčka viz Tunkl. Brno 230, 244, 247, 262, 445, 592, 593; klášter na před- městí 593; sjezd (1463) 244, 245. Brod 522; Český 434; Německý 10, 46; Uherský 581. Broyczenský biskup viz de la Balue. z Brozánek Jan Leva na Kolíně 80. Brozany 554. Brož poddaný Jana ze Švamberka 392. Bruck nad Litavou 116. Brum Jan 537, 538; viz Braum. z Bruntále Jiřík 321. Brüna 353, z Bavorova 355. Brus poddaný Rosenberský 256. Bruska potok 677. Buben Racek 586, Václav 586. Buben hrad 627 ; viz z Gutšteina. Buchlov hrad na Moravě 583. z Buchlovic viz z Domamyslic. z Budče Jan 321; viz Horký. Budějovice České 213, 216 až 220, 224, 225, 227, 233, 238, 240, 245, 247, 254, 262, 282, 304, 354—356, 361, 374, 375, 379—381, 383, 384, 388 ażj 894, 398, 401—427, 445, 500, 509, 554, 567, 568; z B. Martin 320. Budín 102, 150—160, 181, 191, 213—210, 416, 595. ' Budislavsky potok 220. | Budkov ves 367; viz Putkov; i z B. Ahnik 311, 312, 352, | 358, 392; z B. Hynek st. 367. : Budyně 99, 105, 106, 122, 130, ; 148, 161; viz z Hasenburka. ;Bih z Popipes 320. „Buk ves 286. ‚z Bukove Aleá 320; viz Muchek. ;Bukovany ves na Moravé 591. | Bukovský farář 331. Burgundský vévoda 432, Filip 434, 439. |z Burku Ondřej 189. Burkhard von Weissbriach, Salc- | burskf arcib. 258, 262. Bušek 469; u Jana z Rosenberka 240; viz z Buzic, Dlesk, z Kle- novice. 570, 573, 578—582, 585 až | Bušín konšel ve Slaném 621. 588, 590—594, 596—599,; Bu&téhrad 107, Buštěves 205, 601, 603, 604 ; ulice Grilvice! 206; viz z Kolovrat. Rejstřík jmen osobních a místních, Buzek služebník 329; viz z Bu- zic, ze Strażova. z Buzic Bušek 366, Bušek ml. 265, Bušek st. 285 ; Buzek 309. Buzický Bohuslav 454, Petr 454. Býchorský, Bajchorský 142, 143, 145, 156; Aleš 453, 454; Hynek 453, 454. Býček z Robčic 660. z Bydžína viz Pecingar. Bydžov, sjezd (1517) 182, 184, 188. z Býkovic Jan 320. Bynický Jetřich 515. Bystřice 353, 359; z B. Adam úředník v ungeltě 420. Bystřice z Onic a z Kroměříže Mikuláš 570, z Onic a z Mi- lonic Mikuláš 577. Bytéška místo na Moravě 592, z Bytovce Ondráček 320. Bzenec na Moravě 599, 600, 602; zbořenina 594, 595; Bzenecké hory 599. Bzí u Týna nad Vltavou 350; ze B. Kuňka 530; viz Ruzín. € i Ch. Cáhlov, Freistadt 216—219, 246, 247, 325, 339. Calta Jan z Kamenné Hory 210. Campanie, Champagne 433. Cannstadt, Khensstot 430. Cehnice z Říčan Jan 638, 641, 646, na Stodě 647, 649, 651, 654, 655, 676. Cejle místo na Moravě 585. Cerekvice 414, 415, 417—422; viz z Leskovce. Cerhenice viz z Dražova. z Cetně viz Malý. Cetoraz 220. Chab Jan porybnÿ 129, 160. Chanice ves v Cechâch 635. Chanovice 375. Charvât poddanÿ 392. Cheb 94, 227, sjezd (1459) 228; Chebsko 448. z Chejnova viz Malovec. Chlapek z Rohozné 284. Chlistov 346.
702 Bourgoin, Burgund městečko ve Francii 442. Bozděch viz z Kamenice. z Bozkovic Beneš 578, podko- moří Moravský 601; — Bo- huše ze Svitav 526; — Jan z Brandýsa 576, 578; — Ješek 479, 535; — Jaroslav 578; — Jindřich 578; — Bohušová Kateřina 535, 536 ; — Oldřich 578; — Tas bisk. Olom. 262, 267 ; — Vaněk nejv. komorník Mor. 570, 578, 594. Brada Jan 672. Brada z Nekmíře Petr na Poříčí 642, 643. Brandýs n. L. 11; sjezd (1514) 85; z B. viz z Bozkovic, Jiskra. Branišov ves 286. z Branišova Vojislav na Nahoši- cích 665. Branišovice 221, 610. Braum ze Zop Jan 506 ; viz Brum. Braunau, Praunau v Bavofich 445. Bregenz, Pregnicz 444. DBfeh ve Slezích 131. Břekovec hejtman 325, 326; Bo- huslav z Ostromeče 553; Petr z Ostromeče 275, 295, 314, 854, 355, 462, 466, 491. Břestský 564, viz Bříský. Břevnovský klášter 668. z Březenic viz Bornemissa. Březí 197, 198, 242, 623, Vla- chovo 352, 383, 384, 386. z Březí Bohuslav 82; viz Vlach. Brezina 618; viz z Vafin. Březnice 54, 220. Březovice dvůr 494. Břežany tvrz 640. Břeženy 618. Brikcí z Licka 199. Brisacher Markvart 629. Břístský 222, Bříský 150, 316; viz Brestsky. Břízí ves 662. Brloh 99; z B. viz Drnovský. Brnický Matěj 510. z Brníčka viz Tunkl. Brno 230, 244, 247, 262, 445, 592, 593; klášter na před- městí 593; sjezd (1463) 244, 245. Brod 522; Český 434; Německý 10, 46; Uherský 581. Broyczenský biskup viz de la Balue. z Brozánek Jan Leva na Kolíně 80. Brozany 554. Brož poddaný Jana ze Švamberka 392. Bruck nad Litavou 116. Brum Jan 537, 538; viz Braum. z Bruntále Jiřík 321. Brüna 353, z Bavorova 355. Brus poddaný Rosenberský 256. Bruska potok 677. Buben Racek 586, Václav 586. Buben hrad 627 ; viz z Gutšteina. Buchlov hrad na Moravě 583. z Buchlovic viz z Domamyslic. z Budče Jan 321; viz Horký. Budějovice České 213, 216 až 220, 224, 225, 227, 233, 238, 240, 245, 247, 254, 262, 282, 304, 354—356, 361, 374, 375, 379—381, 383, 384, 388 ażj 894, 398, 401—427, 445, 500, 509, 554, 567, 568; z B. Martin 320. Budín 102, 150—160, 181, 191, 213—210, 416, 595. ' Budislavsky potok 220. | Budkov ves 367; viz Putkov; i z B. Ahnik 311, 312, 352, | 358, 392; z B. Hynek st. 367. : Budyně 99, 105, 106, 122, 130, ; 148, 161; viz z Hasenburka. ;Bih z Popipes 320. „Buk ves 286. ‚z Bukove Aleá 320; viz Muchek. ;Bukovany ves na Moravé 591. | Bukovský farář 331. Burgundský vévoda 432, Filip 434, 439. |z Burku Ondřej 189. Burkhard von Weissbriach, Salc- | burskf arcib. 258, 262. Bušek 469; u Jana z Rosenberka 240; viz z Buzic, Dlesk, z Kle- novice. 570, 573, 578—582, 585 až | Bušín konšel ve Slaném 621. 588, 590—594, 596—599,; Bu&téhrad 107, Buštěves 205, 601, 603, 604 ; ulice Grilvice! 206; viz z Kolovrat. Rejstřík jmen osobních a místních, Buzek služebník 329; viz z Bu- zic, ze Strażova. z Buzic Bušek 366, Bušek ml. 265, Bušek st. 285 ; Buzek 309. Buzický Bohuslav 454, Petr 454. Býchorský, Bajchorský 142, 143, 145, 156; Aleš 453, 454; Hynek 453, 454. Býček z Robčic 660. z Bydžína viz Pecingar. Bydžov, sjezd (1517) 182, 184, 188. z Býkovic Jan 320. Bynický Jetřich 515. Bystřice 353, 359; z B. Adam úředník v ungeltě 420. Bystřice z Onic a z Kroměříže Mikuláš 570, z Onic a z Mi- lonic Mikuláš 577. Bytéška místo na Moravě 592, z Bytovce Ondráček 320. Bzenec na Moravě 599, 600, 602; zbořenina 594, 595; Bzenecké hory 599. Bzí u Týna nad Vltavou 350; ze B. Kuňka 530; viz Ruzín. € i Ch. Cáhlov, Freistadt 216—219, 246, 247, 325, 339. Calta Jan z Kamenné Hory 210. Campanie, Champagne 433. Cannstadt, Khensstot 430. Cehnice z Říčan Jan 638, 641, 646, na Stodě 647, 649, 651, 654, 655, 676. Cejle místo na Moravě 585. Cerekvice 414, 415, 417—422; viz z Leskovce. Cerhenice viz z Dražova. z Cetně viz Malý. Cetoraz 220. Chab Jan porybnÿ 129, 160. Chanice ves v Cechâch 635. Chanovice 375. Charvât poddanÿ 392. Cheb 94, 227, sjezd (1459) 228; Chebsko 448. z Chejnova viz Malovec. Chlapek z Rohozné 284. Chlistov 346.
Strana 703
Rejstřík jmen osobních a místních. Chlum u Třeboně 326, 344, něm. | z Chuděnic Mikuláš 636. Puechek 345. Chlum les u Lhoty 630. z Chlumu Bohuslav 638; Diviš 577; Veronika 500. ze Chlumu viz Litoborský, Mírka, Slavata. z Chluméan Jan 6651. Chluméansky z Pfestavlk Petr 671. Chlumec 361, zámek 473. Chlumecký Jetřich 230. Chlumský potok 241, Benešův 257. Chocomyšl viz z Příkřice. z Chodše Václav 610 : viz z Chotče. z Choltic Jindřich 603. Choltický z Újezda Pavel 137, 149. Chomütov viz z Waitmile. z Chotče Václav 608; viz z Chodše. z Chotěbořic Ludvík zeman 320. Chotěmice viz Baba, z Némecké, Svidnicky. Choténice 296, 360. Chotěšov 627, 638, 659; Chotě- šovice 623, 641, 669, 675; klášter 611, 616, 619, 621, 622, 624—634, 636—639, 641—655, 659—661, 663, 664, 666, 669, 670, 672, 673, 675, 676. z Chotěšovic Habart 627; Miku- lášek 624, 625, 627; viz Be- nedka. z Chotibofic Prokop 320. Choustnik hrad 219, 220, 242, 245, 249—251, 255, 257, 268, 279, 283—286, 290, 297, 300, 314, 815, 321, 325, 329, 356, 359, 360, 370. Chrančovice viz Rous. Chrbonín 219. ze Chfenového viz Krenaur. ze Chfenovic Karlík 504. ze Chfínova Hynek 619, 624; Vilém na Skotcích 676. Chroustov ves 541. Chrt Bohuslav ze Rtína purkrabí hradu Pražského 55, 57, 58, 59, 80, 84, 93, 138. Chrudimský kraj 11, 53, 64, 65, 68, 69, 71. Chrüstová z Veselí nad Luz. 257. Chuchle ves 642, 655. Chudčice ves v Moravě 592. Chval sedlák 289; Jan z Otic 607; z Pohnání 320; ze Šti- řína 607. z Chvalkova viz z Jivovice. Chvalovice 615. z Chvatliny Hynek a jeho sirotci Jan a Kubík 531. Chvistonoský 510. z Chýlic Beneda a Jiřík 670. Chyšák Matěj z Radotína 642. Cicero kněz v Liticích 660. Cimburk hrad 584; z C. Jan na Jičíně 601; 602, 604; Matouš 596; viz Tovačovský. Cinišpan Jan 309 ; Jindřich z Her- šláku 236, 251, 252. St. Clair, Villa Sancti Clarii 441. Cmunt v Rakousích 320. Corbie, Korbel ve Francii 433. Crécy, Krs ve Francii 435. Cukmanský Beneš v Praze 640. Cukr posel 205. Cusr Oldřich měšťan Brněnský 582. Cvitava feka 585. Cvok Václav 465, z Libně mě- šťan N. M. Pražského a syn jeho Václav z Vlkanova 674. Cyperský král 433, králová Ka- rolina 434. Czausar Hanuš 427, 440. È. Čabelický ze Soutic Jan 207. Čachovský z Jinočan Ondřej 74, 75, 132. Čadek ve Kčenicech 648. Čákov 385, 386, 390; z Č. viz Bohušický. Čanovice u Slaného 541. Čáp žoldnéř 334. Čapek ve Hradci Jindř. 323. Čáslav 45, 464, 507, 579; kraj 64, 68, 70, 71. Čáslavice na Moravě 580. Častolar Beneš z Hořovic 73, 74. Častolor 459. Čauslach Jan z Nežetic 616. Čechové, poměr k Moravě 2; uvědomění národní 2. z Čechtyně Jindřich 320. Čechy ves v Moravě 593. 703 z Čečelic viz Tečenský. Čečínská louka u Třemošnice 617. z Čéčovic Dobeš 647. z Čejetic Zachař 321. Čejetičtí 358. Čejka z Olbramovic Mareš 341. Čejka úředník Zdeňka ze Štern- berka 396. z Čejkov Vilém 664, 666. Čelakovy viz z Otova. Čelechovice ves u Strażeci 533. z.Čemin, z Čemnic, Čenin viz Rous. z Čenovic Milota 333. Čermický 493, 494. ermná ves 566. Černěves 361. Černíkov ves 284. erníkovice viz Črníkovice. z Černína Černín Bohuněk 63. Černín Ješek 489; viz Črnín. Čerňojovice 220, Čerňovice 275. z Černotce Jetřich 522. z Cernuc Ctibor 293. Černý Kunrad kněz 231. Červená Hora 606. Červenka Mařík 620. Červený z Hlaty Jan 320. Cervikovskÿ Jan 427, 429. Cestice, Cestice, Cestice 329; z Č. Markéta 385; Mikuláš Přech 234; Přech 329, 338, na Elčovicích 265 ; Přešek 207, . PHüek 551. Češňovice ves u, Hluboké 361. z Čevic Jan 610, 623; Jiřinek 610, na Krašovicích 628, z Cichtic viz Stebňák. z Číčova Petr 619. Čihůvka Jindřich 590. Čimelický Markvart 278, Mikuláš _ 296. Crnéhaf ves 623. Órne&ice 655, 656. Črníkovice ves v Moravě 584. Črnín 452, 492; viz Černín. D. 'Dachs 564; Dachsová Markéta 563, 564; viz Daks. Dačický z Heslova Mikuláš 417. Daks. Mikuláš z Hámršteina 482, 511, 512; viz Dachs.
Rejstřík jmen osobních a místních. Chlum u Třeboně 326, 344, něm. | z Chuděnic Mikuláš 636. Puechek 345. Chlum les u Lhoty 630. z Chlumu Bohuslav 638; Diviš 577; Veronika 500. ze Chlumu viz Litoborský, Mírka, Slavata. z Chluméan Jan 6651. Chluméansky z Pfestavlk Petr 671. Chlumec 361, zámek 473. Chlumecký Jetřich 230. Chlumský potok 241, Benešův 257. Chocomyšl viz z Příkřice. z Chodše Václav 610 : viz z Chotče. z Choltic Jindřich 603. Choltický z Újezda Pavel 137, 149. Chomütov viz z Waitmile. z Chotče Václav 608; viz z Chodše. z Chotěbořic Ludvík zeman 320. Chotěmice viz Baba, z Némecké, Svidnicky. Choténice 296, 360. Chotěšov 627, 638, 659; Chotě- šovice 623, 641, 669, 675; klášter 611, 616, 619, 621, 622, 624—634, 636—639, 641—655, 659—661, 663, 664, 666, 669, 670, 672, 673, 675, 676. z Chotěšovic Habart 627; Miku- lášek 624, 625, 627; viz Be- nedka. z Chotibofic Prokop 320. Choustnik hrad 219, 220, 242, 245, 249—251, 255, 257, 268, 279, 283—286, 290, 297, 300, 314, 815, 321, 325, 329, 356, 359, 360, 370. Chrančovice viz Rous. Chrbonín 219. ze Chfenového viz Krenaur. ze Chfenovic Karlík 504. ze Chfínova Hynek 619, 624; Vilém na Skotcích 676. Chroustov ves 541. Chrt Bohuslav ze Rtína purkrabí hradu Pražského 55, 57, 58, 59, 80, 84, 93, 138. Chrudimský kraj 11, 53, 64, 65, 68, 69, 71. Chrüstová z Veselí nad Luz. 257. Chuchle ves 642, 655. Chudčice ves v Moravě 592. Chval sedlák 289; Jan z Otic 607; z Pohnání 320; ze Šti- řína 607. z Chvalkova viz z Jivovice. Chvalovice 615. z Chvatliny Hynek a jeho sirotci Jan a Kubík 531. Chvistonoský 510. z Chýlic Beneda a Jiřík 670. Chyšák Matěj z Radotína 642. Cicero kněz v Liticích 660. Cimburk hrad 584; z C. Jan na Jičíně 601; 602, 604; Matouš 596; viz Tovačovský. Cinišpan Jan 309 ; Jindřich z Her- šláku 236, 251, 252. St. Clair, Villa Sancti Clarii 441. Cmunt v Rakousích 320. Corbie, Korbel ve Francii 433. Crécy, Krs ve Francii 435. Cukmanský Beneš v Praze 640. Cukr posel 205. Cusr Oldřich měšťan Brněnský 582. Cvitava feka 585. Cvok Václav 465, z Libně mě- šťan N. M. Pražského a syn jeho Václav z Vlkanova 674. Cyperský král 433, králová Ka- rolina 434. Czausar Hanuš 427, 440. È. Čabelický ze Soutic Jan 207. Čachovský z Jinočan Ondřej 74, 75, 132. Čadek ve Kčenicech 648. Čákov 385, 386, 390; z Č. viz Bohušický. Čanovice u Slaného 541. Čáp žoldnéř 334. Čapek ve Hradci Jindř. 323. Čáslav 45, 464, 507, 579; kraj 64, 68, 70, 71. Čáslavice na Moravě 580. Častolar Beneš z Hořovic 73, 74. Častolor 459. Čauslach Jan z Nežetic 616. Čechové, poměr k Moravě 2; uvědomění národní 2. z Čechtyně Jindřich 320. Čechy ves v Moravě 593. 703 z Čečelic viz Tečenský. Čečínská louka u Třemošnice 617. z Čéčovic Dobeš 647. z Čejetic Zachař 321. Čejetičtí 358. Čejka z Olbramovic Mareš 341. Čejka úředník Zdeňka ze Štern- berka 396. z Čejkov Vilém 664, 666. Čelakovy viz z Otova. Čelechovice ves u Strażeci 533. z.Čemin, z Čemnic, Čenin viz Rous. z Čenovic Milota 333. Čermický 493, 494. ermná ves 566. Černěves 361. Černíkov ves 284. erníkovice viz Črníkovice. z Černína Černín Bohuněk 63. Černín Ješek 489; viz Črnín. Čerňojovice 220, Čerňovice 275. z Černotce Jetřich 522. z Cernuc Ctibor 293. Černý Kunrad kněz 231. Červená Hora 606. Červenka Mařík 620. Červený z Hlaty Jan 320. Cervikovskÿ Jan 427, 429. Cestice, Cestice, Cestice 329; z Č. Markéta 385; Mikuláš Přech 234; Přech 329, 338, na Elčovicích 265 ; Přešek 207, . PHüek 551. Češňovice ves u, Hluboké 361. z Čevic Jan 610, 623; Jiřinek 610, na Krašovicích 628, z Cichtic viz Stebňák. z Číčova Petr 619. Čihůvka Jindřich 590. Čimelický Markvart 278, Mikuláš _ 296. Crnéhaf ves 623. Órne&ice 655, 656. Črníkovice ves v Moravě 584. Črnín 452, 492; viz Černín. D. 'Dachs 564; Dachsová Markéta 563, 564; viz Daks. Dačický z Heslova Mikuláš 417. Daks. Mikuláš z Hámršteina 482, 511, 512; viz Dachs.
Strana 704
704 z Damnic Petr 332. Daněk měšťan Nového Města v Praze 649, 650; Daňková Anna 649, 650. Daniel 212. Darmyšl 549. Dašický Čeněk 536, z Dašic 538. Děčín 509; z D. viz z Warten- berka. z Dědibab viz Kavanové. St. Denis ve Francii 441. Děpolt probošt Doksanský 657. z Desanic Ctibor 321. Deštná, Deštné u Soběslavě 279, 324. Dětřichovic Pavel z Prahy 250, 255, 257, 267—9272, 275 až 277, 279, 280, 282—286, 289—292, 297, 300, 306, 307, 314,324—326, 333, 339, 377. Dieppe, Dyepe ve Francii, 437, 438, 440, 441. Dietrich von Moers arcibiskup Kolínský 231. Dinkelsbühl, Tynklsspůgl město v Němcích 430. z Dirného Chval 337. Dítě Jan 531, 532. z Dívčic Hynek 328. Dlažim 527. Dlažimský Jindřich 559, 560. Dlesk Bušek 611, 612; ze Pse- vlk 630. z Dlouhé viz Soudek. Dlouhá Ves 308; z D. Augustin 508, Petr 227; viz Lhota. Dlouhoveskf Jindfich 563, 564 ; Petr 539. Dlouhý Havel ve Stříbře 639. Dobeš rychtář 621. Dobeška z Tvorkova 571. Dobešová Kateřina 550. Dobešovský viz Majnaš. Dobřany 625, 627, 638, 650, 659, 660, 670, 671; viz Be- nedka. Dobřanský Vaněk ve Stříbře 639. Dobřejovský 539. Dobrkov ves u Krumlova 624. Dobrmanová Dorota 553, 566. Dobrohost 73; Zdeněk 10; viz z Ronšperka. Dobronice 229, 295, 371, 379; viz Vitha. z Dobronic Jan (Dobroniéka) 223, Dobronicky 237, 269, 272, 273, 275, 276, 278, 280, 283, 284, 287, 293—297, 307, 308, 314, 324, 331—333, 335. 399, 400. z Dobronína Martin 677. sv. Dobrotivé kléèter 50. z Dobrovitova Jindfich 380, 381 ; Petr 477. z Dobrše viz Koc. z Dobruše Jiří 320. Dochsnar 323. z Dohalic Bořek 502. Doksanský klášter 657. z Domamyslic Dorota 596; Mi- kuláš 596, a z Buchlovic 603. z Domašic Sigmund 645. Domažlice 383, 632. Domínek 205. Dompierre, Dumpiir, město ve Francii 434, 435. z Domšetic viz Kočka. Donický 661. z Donína Fridrich na Dražicích 64, 71, na Wilšteině 645. Dorner Krištof 237. Dorota 156, 549; vdova 607; subpřevořiše Chotěšovská 675. Doubek 58; z Rybňan Lukáš 66; viz Rybňanský. Doubrava v Moravě 588. Doubravice 607; z D. Wolf 351, 391 ; viz Zub. Doubravská Hora viz Ilburk, ze Vřesovic. Doudleby v Budějovicku 396, 397; z D. viz Valkoun. Doullens, Dourlens, Turlan ve Francii 434. z Doupova Václav Valecký, hof- rychtéř 426; Vilém 684, viz Nevlas. Doupovec 356, Erhart 549, 562. Drachov u Soběslavě 250, 251, 333, 334. Drachovsky, poddany Jana z Ro- senberka 285. Drahenicky Jan 94. ze Drahobudic Bohuèe 473, 475, 480, 482, 483, 488, 489, 491, ! Rejstřík: jmen osobních a místních. 493, 501, 512, 516, 523, 531, 556. z Drahobuze Václav v Borovách 626. Drahonice 75; z D. viz Adam. z Draženova viz Špička. Dražice viz z Donína. z Dražova Mikuláš na Cerheni- cích 63, 70. z Dražovic Mikuláš 674; Ofka 673. z Dražůvek viz Mirka. z Dření viz z Nedomilic. Drkolenský probošt 377, 378, 380, 381, 382. Drnovsky Vanék z Brloha 635. Drochovec Jan z Nového Hradu 640 ; Jindřich z Pláně 323, 374; Oldřich z Pláně 658, 678. z Drštky Břeněk 643; Zdeněk 630—633, 636; viz Kolvín. Drugsess Eustach 313, Haiden- reich 313. Družetice 284; viz Kočka, z Držimě Martin 541. Držtník hora 612. Dub 349, 536, 537, 540, 549. z Dubu Vilém 341, 346, 351. z Duban Jindřich 535; Oldřich 561, Dubanský 513. z Dubé Berka 200; Berkové: Aleš 490, 491, 494, 495, 525, a z Kufich Vod 527, 551, 561, 608; — Hynek Dubský 208; — Jaroslav 494, 525, 527; — Jindřich 125, 181, na Kumburce 199, na Lipém 657, 658; — Mikuláš 525, 535—538, 540, 561 ; — Zdi- slav na Lipém 127, 142. z Dubé Jindřich na Humpolci 609; Ondřej st. na Zlenicích 609; Vaněk 609; viz Kokot. Dubikar Petr 419; mladý 422. z Dubian Čeněk 596; — Hrdoń 618, na Kaznějově 623, (z Dubian) 628, 631, 634; — Jan 596. z Dubňan Dolních viz Lžička. Dubñanskÿ 467. Dubné ves 247, tvrz 381, 383; viz Roubík. Dubský mlýn 662.
704 z Damnic Petr 332. Daněk měšťan Nového Města v Praze 649, 650; Daňková Anna 649, 650. Daniel 212. Darmyšl 549. Dašický Čeněk 536, z Dašic 538. Děčín 509; z D. viz z Warten- berka. z Dědibab viz Kavanové. St. Denis ve Francii 441. Děpolt probošt Doksanský 657. z Desanic Ctibor 321. Deštná, Deštné u Soběslavě 279, 324. Dětřichovic Pavel z Prahy 250, 255, 257, 267—9272, 275 až 277, 279, 280, 282—286, 289—292, 297, 300, 306, 307, 314,324—326, 333, 339, 377. Dieppe, Dyepe ve Francii, 437, 438, 440, 441. Dietrich von Moers arcibiskup Kolínský 231. Dinkelsbühl, Tynklsspůgl město v Němcích 430. z Dirného Chval 337. Dítě Jan 531, 532. z Dívčic Hynek 328. Dlažim 527. Dlažimský Jindřich 559, 560. Dlesk Bušek 611, 612; ze Pse- vlk 630. z Dlouhé viz Soudek. Dlouhá Ves 308; z D. Augustin 508, Petr 227; viz Lhota. Dlouhoveskf Jindfich 563, 564 ; Petr 539. Dlouhý Havel ve Stříbře 639. Dobeš rychtář 621. Dobeška z Tvorkova 571. Dobešová Kateřina 550. Dobešovský viz Majnaš. Dobřany 625, 627, 638, 650, 659, 660, 670, 671; viz Be- nedka. Dobřanský Vaněk ve Stříbře 639. Dobřejovský 539. Dobrkov ves u Krumlova 624. Dobrmanová Dorota 553, 566. Dobrohost 73; Zdeněk 10; viz z Ronšperka. Dobronice 229, 295, 371, 379; viz Vitha. z Dobronic Jan (Dobroniéka) 223, Dobronicky 237, 269, 272, 273, 275, 276, 278, 280, 283, 284, 287, 293—297, 307, 308, 314, 324, 331—333, 335. 399, 400. z Dobronína Martin 677. sv. Dobrotivé kléèter 50. z Dobrovitova Jindfich 380, 381 ; Petr 477. z Dobrše viz Koc. z Dobruše Jiří 320. Dochsnar 323. z Dohalic Bořek 502. Doksanský klášter 657. z Domamyslic Dorota 596; Mi- kuláš 596, a z Buchlovic 603. z Domašic Sigmund 645. Domažlice 383, 632. Domínek 205. Dompierre, Dumpiir, město ve Francii 434, 435. z Domšetic viz Kočka. Donický 661. z Donína Fridrich na Dražicích 64, 71, na Wilšteině 645. Dorner Krištof 237. Dorota 156, 549; vdova 607; subpřevořiše Chotěšovská 675. Doubek 58; z Rybňan Lukáš 66; viz Rybňanský. Doubrava v Moravě 588. Doubravice 607; z D. Wolf 351, 391 ; viz Zub. Doubravská Hora viz Ilburk, ze Vřesovic. Doudleby v Budějovicku 396, 397; z D. viz Valkoun. Doullens, Dourlens, Turlan ve Francii 434. z Doupova Václav Valecký, hof- rychtéř 426; Vilém 684, viz Nevlas. Doupovec 356, Erhart 549, 562. Drachov u Soběslavě 250, 251, 333, 334. Drachovsky, poddany Jana z Ro- senberka 285. Drahenicky Jan 94. ze Drahobudic Bohuèe 473, 475, 480, 482, 483, 488, 489, 491, ! Rejstřík: jmen osobních a místních. 493, 501, 512, 516, 523, 531, 556. z Drahobuze Václav v Borovách 626. Drahonice 75; z D. viz Adam. z Draženova viz Špička. Dražice viz z Donína. z Dražova Mikuláš na Cerheni- cích 63, 70. z Dražovic Mikuláš 674; Ofka 673. z Dražůvek viz Mirka. z Dření viz z Nedomilic. Drkolenský probošt 377, 378, 380, 381, 382. Drnovsky Vanék z Brloha 635. Drochovec Jan z Nového Hradu 640 ; Jindřich z Pláně 323, 374; Oldřich z Pláně 658, 678. z Drštky Břeněk 643; Zdeněk 630—633, 636; viz Kolvín. Drugsess Eustach 313, Haiden- reich 313. Družetice 284; viz Kočka, z Držimě Martin 541. Držtník hora 612. Dub 349, 536, 537, 540, 549. z Dubu Vilém 341, 346, 351. z Duban Jindřich 535; Oldřich 561, Dubanský 513. z Dubé Berka 200; Berkové: Aleš 490, 491, 494, 495, 525, a z Kufich Vod 527, 551, 561, 608; — Hynek Dubský 208; — Jaroslav 494, 525, 527; — Jindřich 125, 181, na Kumburce 199, na Lipém 657, 658; — Mikuláš 525, 535—538, 540, 561 ; — Zdi- slav na Lipém 127, 142. z Dubé Jindřich na Humpolci 609; Ondřej st. na Zlenicích 609; Vaněk 609; viz Kokot. Dubikar Petr 419; mladý 422. z Dubian Čeněk 596; — Hrdoń 618, na Kaznějově 623, (z Dubian) 628, 631, 634; — Jan 596. z Dubňan Dolních viz Lžička. Dubñanskÿ 467. Dubné ves 247, tvrz 381, 383; viz Roubík. Dubský mlýn 662.
Strana 705
Rejstřík jmen osobních a místních. Dubský viz z Dubé. Duchcov viz Kaplíř. z Duchcova Jan 320. Duchek z Křešic 613, 614; z Ovence Předního 649. Dúč z Vafin 623, na Březině . 618, na Ülicích 627; Népr 627. Dilnice 673. Dumpiir viz Dompierre. Dunaj 445. Dun le Roi, Da Regi ve Francii 442. Dira z Touskova 638. Durdice dvür 525. Dušek Matějkův 72. ze Dvora Jan 320. ze Dvorce Kuneš 370; Licek 615, 616; Oldřich 273, 274, 397, 398, 658, 659, 678; viz Karas. Dyje, Thaya 223. Dýmek Petr 468, 521; — Vě- něk Račiněvský 521, 522. E. z Ebersburka hrabě Hanuš 431. Ebersdorfer Reinprecht 260. z Eckartzau Jifí 260. Кё viz Tyrolsko. Egenburk 228. Ficinger Oldfich 208, 226; Os- wald 260; Sigmund 260. z Einsiedle Ješek 484. z Einsiedle Jošt, král. sekretář. 453, 457, 458. Elčovice viz z Cestic, Lčovice. Eliáš kněz 304, 305; farář v Li- ticích 659, 660. ` Eliška sestra krále Ladislava 208. Eliška abbatyše Svatojirská v Praze 640, 656. Eliška z Touškova 638. z Elsterberga Henrich 619. Encovany 556; z E. Hertvík 556, - Hertviková 557. . z Enda Henz 542, 543, 544, 546 ;' viz Koc. ` z Ensigle Jindřich na Tejřově ! 79, 80. i Enzersdorf v Rakousích 241. ' Epricht viz Wolman. Etyng viz Oetting. Etampes, Tampls ve Francii 441. ' Archiv Český VII. Eu, Eou město ve Francii 438. Evančice na Moravě 591. 705 6. Evanmovice městečko Mor. 586, | Gara Ladislav 216. panství 587. Evreuxský biskup 436. Е. Faitův Jakeš 324. Fantinus de Valle 240. Fars, Gefrees 429. Faulfiś Mikuláš 402, Štěpán 402. z Felce Fridrich 543. z Fietum Opl 3, 150, 155, 172, 194, na N. Sumburce 143, 144; Krištof 479, 480, maršálek dvora kr. 527, 537, 538, 554, 561, 566, 568; Purkart 535, Purkart Bos 568; viz Opl. Fifka z Vydří Oldřich 315, 462; viz z Vydří. Filip 225; kněz 221, 222. Filip viz Burgundský vévoda. Filipec Jan Bosák, biskup Vara- dinský 6. Firsic 455. Folman vinice u Prahy 606. Forcz viz Pforzheim. " Forštmile rybník 273, 398. "Franěk z Křešic 613. P František král Francouzský 174. „Freiburk ve Švýcařích 443. Frelichová Eliška Pešlova 401, 402. ' Fremut Zdislav 507 ; Jan ze Strop- čic 507 ; Jan z Krásného Dvoru na Hlubanech 78— 80. Fricek hejtman 272, 275, 277, 284, 291, 292, 295. Fridrich III. cisa 225, 226, 319. Fridrich kněz Plaskÿ 677. Fridrich kníže Lehnický 20, 105, 126, 129, 130, 132, 133, 135. Fridrich markr. Míšenský 228. Fridrich falekrabí Rýnský 228. 'Frimburk 340, hrad 322, mě- stečko. 445. Frydlův syn 367. z Frunšteina, Frumšteina, Dětřich 636, na Týné Horšovském 643: Markéta 633, 636. Fulnek 531. Gecz místo v Uhfích 131. Gedlice Jan 221. Gefrees, Fars 4929. Gehar viz Kehar. Gelemk viz Jelenky. Genensis městečko ve Francii 442. Geněve,. Jenewa 442, 443. St. Genix ve Francii 442. Gentesová Anežka 620. Gerlické peníze viz Zhořelec. Gerstorf před soudem komorním 566. Gewsar Petr 577. Glauchov viz ze Schünburka. z Glazar Oldfich 608. z Gleichen Magdalena 202. Gotfrid opat Plaskf 617, 629. Gräfenberk, Grayfenberk 429. Grafnekar Oldfich 407. Grassauer viz Grošavár. Gratianopolis, Grenoble, viz Ma- rini. Grilvice ulice v Brné 592, 593. Grossmugl, Mugl v Rakousích 241. Grosavar Jiří z Jedlice, Gros- sauer, Grassauer 227. Grotkov ve Slezích 231. z Grünleza viz Rausengrüner. z Gurku kardinál 117. z Gurvic Albrecht 572; Ota 572, ‚ 573. z Gutšteina Albrecht 126, 175; — Burian 332, 429, 490, 525, 535, 538, 541, 561, 621, 622, a z Nečtin 525, 649, 651, 673, na Rabšteině 636, 643, na Tachově 654; — Hendrych 4, 13, 191; — Jan 13, 621, 622, mladší na Bubně 646, 649, 651, 655 ; — Jetřich 13; — Kristof 126; — Linhart 463, 467, 473, 479, 483, 488, 489,492, 525, 535—538, 540, 541, 549, a z Wartenberka 527, 528, 561, 565; — Mar- kéta 203; — Pita na Trpi- stech 622; — Wolf 13, 80, 136, 147, 150, 161, na Pe- trsburce 78, 79. 89
Rejstřík jmen osobních a místních. Dubský viz z Dubé. Duchcov viz Kaplíř. z Duchcova Jan 320. Duchek z Křešic 613, 614; z Ovence Předního 649. Dúč z Vafin 623, na Březině . 618, na Ülicích 627; Népr 627. Dilnice 673. Dumpiir viz Dompierre. Dunaj 445. Dun le Roi, Da Regi ve Francii 442. Dira z Touskova 638. Durdice dvür 525. Dušek Matějkův 72. ze Dvora Jan 320. ze Dvorce Kuneš 370; Licek 615, 616; Oldřich 273, 274, 397, 398, 658, 659, 678; viz Karas. Dyje, Thaya 223. Dýmek Petr 468, 521; — Vě- něk Račiněvský 521, 522. E. z Ebersburka hrabě Hanuš 431. Ebersdorfer Reinprecht 260. z Eckartzau Jifí 260. Кё viz Tyrolsko. Egenburk 228. Ficinger Oldfich 208, 226; Os- wald 260; Sigmund 260. z Einsiedle Ješek 484. z Einsiedle Jošt, král. sekretář. 453, 457, 458. Elčovice viz z Cestic, Lčovice. Eliáš kněz 304, 305; farář v Li- ticích 659, 660. ` Eliška sestra krále Ladislava 208. Eliška abbatyše Svatojirská v Praze 640, 656. Eliška z Touškova 638. z Elsterberga Henrich 619. Encovany 556; z E. Hertvík 556, - Hertviková 557. . z Enda Henz 542, 543, 544, 546 ;' viz Koc. ` z Ensigle Jindřich na Tejřově ! 79, 80. i Enzersdorf v Rakousích 241. ' Epricht viz Wolman. Etyng viz Oetting. Etampes, Tampls ve Francii 441. ' Archiv Český VII. Eu, Eou město ve Francii 438. Evančice na Moravě 591. 705 6. Evanmovice městečko Mor. 586, | Gara Ladislav 216. panství 587. Evreuxský biskup 436. Е. Faitův Jakeš 324. Fantinus de Valle 240. Fars, Gefrees 429. Faulfiś Mikuláš 402, Štěpán 402. z Felce Fridrich 543. z Fietum Opl 3, 150, 155, 172, 194, na N. Sumburce 143, 144; Krištof 479, 480, maršálek dvora kr. 527, 537, 538, 554, 561, 566, 568; Purkart 535, Purkart Bos 568; viz Opl. Fifka z Vydří Oldřich 315, 462; viz z Vydří. Filip 225; kněz 221, 222. Filip viz Burgundský vévoda. Filipec Jan Bosák, biskup Vara- dinský 6. Firsic 455. Folman vinice u Prahy 606. Forcz viz Pforzheim. " Forštmile rybník 273, 398. "Franěk z Křešic 613. P František král Francouzský 174. „Freiburk ve Švýcařích 443. Frelichová Eliška Pešlova 401, 402. ' Fremut Zdislav 507 ; Jan ze Strop- čic 507 ; Jan z Krásného Dvoru na Hlubanech 78— 80. Fricek hejtman 272, 275, 277, 284, 291, 292, 295. Fridrich III. cisa 225, 226, 319. Fridrich kněz Plaskÿ 677. Fridrich kníže Lehnický 20, 105, 126, 129, 130, 132, 133, 135. Fridrich markr. Míšenský 228. Fridrich falekrabí Rýnský 228. 'Frimburk 340, hrad 322, mě- stečko. 445. Frydlův syn 367. z Frunšteina, Frumšteina, Dětřich 636, na Týné Horšovském 643: Markéta 633, 636. Fulnek 531. Gecz místo v Uhfích 131. Gedlice Jan 221. Gefrees, Fars 4929. Gehar viz Kehar. Gelemk viz Jelenky. Genensis městečko ve Francii 442. Geněve,. Jenewa 442, 443. St. Genix ve Francii 442. Gentesová Anežka 620. Gerlické peníze viz Zhořelec. Gerstorf před soudem komorním 566. Gewsar Petr 577. Glauchov viz ze Schünburka. z Glazar Oldfich 608. z Gleichen Magdalena 202. Gotfrid opat Plaskf 617, 629. Gräfenberk, Grayfenberk 429. Grafnekar Oldfich 407. Grassauer viz Grošavár. Gratianopolis, Grenoble, viz Ma- rini. Grilvice ulice v Brné 592, 593. Grossmugl, Mugl v Rakousích 241. Grosavar Jiří z Jedlice, Gros- sauer, Grassauer 227. Grotkov ve Slezích 231. z Grünleza viz Rausengrüner. z Gurku kardinál 117. z Gurvic Albrecht 572; Ota 572, ‚ 573. z Gutšteina Albrecht 126, 175; — Burian 332, 429, 490, 525, 535, 538, 541, 561, 621, 622, a z Nečtin 525, 649, 651, 673, na Rabšteině 636, 643, na Tachově 654; — Hendrych 4, 13, 191; — Jan 13, 621, 622, mladší na Bubně 646, 649, 651, 655 ; — Jetřich 13; — Kristof 126; — Linhart 463, 467, 473, 479, 483, 488, 489,492, 525, 535—538, 540, 541, 549, a z Wartenberka 527, 528, 561, 565; — Mar- kéta 203; — Pita na Trpi- stech 622; — Wolf 13, 80, 136, 147, 150, 161, na Pe- trsburce 78, 79. 89
Strana 706
706 H. Habart 251; poddaný 275, 280; 459, 463. z Habrovan Procek 589, 590, 600. Had z Paběnic Jan Olkmar 634; Přibík 234, (Hádek) 278, 379, 388, 678. Hadr&torf hrad 318. Hajda z Poříče Jan 321. Hajda z Poročí Jan 320. Hájek z Hodětína Jan 401, 402. Hajnovská pole 655. Hakl blanář v Brně 582. Hall, Halla v Tyrolsku 444. z Hameršteina viz Daks. Hána z Borovan kaplan 615, 616. Hánek Jan z Předního Ovence 649. Hanoušek 483, z Přítočna 507, 508. Hanovec Jan 631, ze Švamberka 664. Hanuš kuchmistr 603, 604 ; pod- daný 255, 392. z Harasova viz Pecha. z Hardeka páni 222; Anežka 223; Michal na Retzu 236. Harovník zeman 318, 324, 344. Hartl viz z Pucheimu. Hašek krejčí v Mělníku 621, ko- níř ve Slaném 621. z Hasenburka viz Zajíc. z Hasisteina viz z Lobkovic. Hatlák Jan 368. Haugvic Hanuš 6; Hynek 126, 129, 130, na Sýcově 131 až 135, z Biskupic 139—141, 144; Jan z Biskupic 125, 126. Haunolt Valentin 231. Havel od Koníkův v Praze, Ha- vlíček 67, 84, 85, 86, 89, 90, 96. Havel od Pěti Korun 52. Havel opat Slovanský 674. Havel převor Tepelský 657. Havel probošt v Touškově 662. Havel vozataj 621. Havlíček viz Havel od Koníkův. Havrdová Anna 494. Haz Hanuš 582, Jindřich 582. Hazely ves 240. Házil z Nové Vsi Václav 321. Hažlach městečko 445. Hecht z Rosic Jošt 591, 592. Hedvika kněžna Lehnická 214. Heidek 171. Hektor knéz 462. Helfenburk hrad 196, 242, 248, 250, 964, 265, 812, 317, 332, 338—841, 345, 846, 361-353, 356—3858, 362—368, 370, 371, 375, 376, 381, 384, 386, 387, 390—392, 395, 396, 398, 668. z Helfenburka viz S&f. Helfenstein viz z Pernsteina. Helmšmidová Kateřina 582. Henigarové bratří 477; Vilém 452, 472. Herdekar 545, 547. Herdolf Kunc měšťan Pražský 607. Heřman 370, 498; ve Vstiši 630. Heršlag tvrz 298, 323, 325, 327, 353; viz Cinišpan. Herštein Starý 636. z Her&teina Püta 666; 456; viz z Vilhartic. Hertmbergar Kri&tof 543. z Heslova viz Dačický. Hesoltová Alžběta 515, 516. Hilarius děkan Pražský 348, 353. z Hlaty viz Červený. Hlaváč ze Třibřich Jan, hofry- chtéř 417. z Hlavatec viz Kozák, Roubík. Hlavnička 255, 280, 307. Hlavsa Jan z Liboslavě 127, 150, 156. Hlavsa Jiřík 559. z Hlazovic viz Mráz. Hlince ves v Moravě 601. Hlohová viz z Romáperka. Hlohov Veliký 378. Hlohov viz Anna kněžna, Jindřich. Hlota Jindřich 143; srov. Lhota. Hložek Jindřich 89, 90, ze Žam- pachu 127, 142, 187. Hlubany viz Fremut. . Hluboéec ves ng Moravé 571. Hluboká hrad 247, 301, 374, 379, 386, 389, 390, 403, 409, 424, 445; viz z Pern&teina. Hluboká, ves 623. Hlubokf, hrad na Moravé 571. Hlušec z Horšova Jan 651. Hněvanice 221. Vilém Rejstřík jmen osobních a místních. Hobevský 400. z Hobzí Linhart 382. Hodějovský (Hoďovský) 287, 295, 296; z Hodějova Jan 321, Smil 288, 298. Hodešín 550; z H. Mareš 550. z Hodětic Jan 580, Markus 580. Hodětín, Oděčín 550; viz Hájek. Hofman Hanuš z Nisy 532, 533. z Hogennestu viz Hošťálek. Hole ves 608. Holec Martin ze Květnice 153. Holešovice 396. Holický viz ze Šternberka. Holíč 182. z Holkova Mach 608. Holkovec 371; Matěj 308; Jan z Holkova 253. z Holohlav Mikulá$ 506, Holo- hlavsky 550. z Hol&teina (Holn&teina) Jan 581, 589; Püta ze Vzdunek 583, 584; Vok 581, 582, 584, 597. Holubář Jan z Náchoda 582, 583. Homole Václav 672. Honcovice, Honozovice, viz z Kle- novic. Hora viz Načeradský. Horažďovice, Horaždějovice, 72, 226, 227, 234, 235, 308, 332, 564. Hořčicové syn Štěpán 391, 392. Horčicský 665. Hořekovice ves 654. Hořešovec 495, Jindřich z Ho- řešovic 541, Jindřich Purkart, na Vidicích 94. Hofice mésto 129—125; Hoóritz ves 252. Hofickf Jan, kanovník Pražský 347. Horka ves 311. Horký z Budče Jiřík ve Staré Říši 217. Horník Antonín, Horning 231. Horosedlo, Horisedly 286. z Hořovic viz Častolar. Hořovice viz z Velhartic. Horšov 638; viz z Bezvěrova, Hlušec. od Hory Jan zeman 320. Hostouň 632; z H. Heřman 458; viz z Rabšteina.
706 H. Habart 251; poddaný 275, 280; 459, 463. z Habrovan Procek 589, 590, 600. Had z Paběnic Jan Olkmar 634; Přibík 234, (Hádek) 278, 379, 388, 678. Hadr&torf hrad 318. Hajda z Poříče Jan 321. Hajda z Poročí Jan 320. Hájek z Hodětína Jan 401, 402. Hajnovská pole 655. Hakl blanář v Brně 582. Hall, Halla v Tyrolsku 444. z Hameršteina viz Daks. Hána z Borovan kaplan 615, 616. Hánek Jan z Předního Ovence 649. Hanoušek 483, z Přítočna 507, 508. Hanovec Jan 631, ze Švamberka 664. Hanuš kuchmistr 603, 604 ; pod- daný 255, 392. z Harasova viz Pecha. z Hardeka páni 222; Anežka 223; Michal na Retzu 236. Harovník zeman 318, 324, 344. Hartl viz z Pucheimu. Hašek krejčí v Mělníku 621, ko- níř ve Slaném 621. z Hasenburka viz Zajíc. z Hasisteina viz z Lobkovic. Hatlák Jan 368. Haugvic Hanuš 6; Hynek 126, 129, 130, na Sýcově 131 až 135, z Biskupic 139—141, 144; Jan z Biskupic 125, 126. Haunolt Valentin 231. Havel od Koníkův v Praze, Ha- vlíček 67, 84, 85, 86, 89, 90, 96. Havel od Pěti Korun 52. Havel opat Slovanský 674. Havel převor Tepelský 657. Havel probošt v Touškově 662. Havel vozataj 621. Havlíček viz Havel od Koníkův. Havrdová Anna 494. Haz Hanuš 582, Jindřich 582. Hazely ves 240. Házil z Nové Vsi Václav 321. Hažlach městečko 445. Hecht z Rosic Jošt 591, 592. Hedvika kněžna Lehnická 214. Heidek 171. Hektor knéz 462. Helfenburk hrad 196, 242, 248, 250, 964, 265, 812, 317, 332, 338—841, 345, 846, 361-353, 356—3858, 362—368, 370, 371, 375, 376, 381, 384, 386, 387, 390—392, 395, 396, 398, 668. z Helfenburka viz S&f. Helfenstein viz z Pernsteina. Helmšmidová Kateřina 582. Henigarové bratří 477; Vilém 452, 472. Herdekar 545, 547. Herdolf Kunc měšťan Pražský 607. Heřman 370, 498; ve Vstiši 630. Heršlag tvrz 298, 323, 325, 327, 353; viz Cinišpan. Herštein Starý 636. z Her&teina Püta 666; 456; viz z Vilhartic. Hertmbergar Kri&tof 543. z Heslova viz Dačický. Hesoltová Alžběta 515, 516. Hilarius děkan Pražský 348, 353. z Hlaty viz Červený. Hlaváč ze Třibřich Jan, hofry- chtéř 417. z Hlavatec viz Kozák, Roubík. Hlavnička 255, 280, 307. Hlavsa Jan z Liboslavě 127, 150, 156. Hlavsa Jiřík 559. z Hlazovic viz Mráz. Hlince ves v Moravě 601. Hlohová viz z Romáperka. Hlohov Veliký 378. Hlohov viz Anna kněžna, Jindřich. Hlota Jindřich 143; srov. Lhota. Hložek Jindřich 89, 90, ze Žam- pachu 127, 142, 187. Hlubany viz Fremut. . Hluboéec ves ng Moravé 571. Hluboká hrad 247, 301, 374, 379, 386, 389, 390, 403, 409, 424, 445; viz z Pern&teina. Hluboká, ves 623. Hlubokf, hrad na Moravé 571. Hlušec z Horšova Jan 651. Hněvanice 221. Vilém Rejstřík jmen osobních a místních. Hobevský 400. z Hobzí Linhart 382. Hodějovský (Hoďovský) 287, 295, 296; z Hodějova Jan 321, Smil 288, 298. Hodešín 550; z H. Mareš 550. z Hodětic Jan 580, Markus 580. Hodětín, Oděčín 550; viz Hájek. Hofman Hanuš z Nisy 532, 533. z Hogennestu viz Hošťálek. Hole ves 608. Holec Martin ze Květnice 153. Holešovice 396. Holický viz ze Šternberka. Holíč 182. z Holkova Mach 608. Holkovec 371; Matěj 308; Jan z Holkova 253. z Holohlav Mikulá$ 506, Holo- hlavsky 550. z Hol&teina (Holn&teina) Jan 581, 589; Püta ze Vzdunek 583, 584; Vok 581, 582, 584, 597. Holubář Jan z Náchoda 582, 583. Homole Václav 672. Honcovice, Honozovice, viz z Kle- novic. Hora viz Načeradský. Horažďovice, Horaždějovice, 72, 226, 227, 234, 235, 308, 332, 564. Hořčicové syn Štěpán 391, 392. Horčicský 665. Hořekovice ves 654. Hořešovec 495, Jindřich z Ho- řešovic 541, Jindřich Purkart, na Vidicích 94. Hofice mésto 129—125; Hoóritz ves 252. Hofickf Jan, kanovník Pražský 347. Horka ves 311. Horký z Budče Jiřík ve Staré Říši 217. Horník Antonín, Horning 231. Horosedlo, Horisedly 286. z Hořovic viz Častolar. Hořovice viz z Velhartic. Horšov 638; viz z Bezvěrova, Hlušec. od Hory Jan zeman 320. Hostouň 632; z H. Heřman 458; viz z Rabšteina.
Strana 707
Rejstřík jmen osobních a místních. Hošťálek z Hogennestu Jan na Vikysi 676. z Houstovan Thomek 321. z Houzné viz Stupensky. Houzvicové Anna 484, Kateřina 499. Hrabaně Jan 454. Hradec v Plzeňsku 646; z H. Velek 651, 653, 655. Hradec Jindřichův 109, 111-113, 115, 145, 147, 148, 202, 206, 216—219, 225, 226, 232,267, 269, 275—279, 283, 287, 289, 290, 292—294, 296—298, 313, 321—326, 328, 329, 331 az 334, 337—340, 345, 346, 353,376, 377, 395—397, 399, 445, 524, 669. ze Hradce péni 216, 217; Adam 61, 112, 114, 134, 175, 202; — AneZka 596; — Anna 202; — Heřman 396; — Jan 217, na Velharticich 271, 567, Jan Rytíř 217; — Jindřich 202, 271, 276, 278, 279, 283, 287, 291, 292, 295, 302, 303, 322, 337—339, 341, 383, 395, 399, 400, 421, 524, 567; — Men- hart 217; — Oldřich 596, Oldřich Vavák 217, 218. Hradec Králové 152, 240, 463, 469, 497, 507, 578; sjezd (1516) 169, 170; kraj 11, 63, 68, 70, 114, 181, 199, 507. Hradec viz z Jindřichovic. Hradecký Heřman 396. Hrádek u Choustníka 220. Hrádek viz Křivoklát. ze Hrádku Bohuchval 652, na Leštěnech 662. ze Hrádku Bušek na Erpuzicích 619 ze Hrádku Jan 623, 633, na Ver- pižicích 660. ze Hrádku Habart na Lopatě 631. z Hrádku Sviňomazského Jan 629. ze Hrádku Linhart Markvart 133. ze Hrádku Stach 320. ze Hrádku Sulek 629; Záviše Sulek 56, 79, 80, 138; srov- nej Sulek. z Hrádku Štěpán 633. ze Hrádku viz Blatnice, z Valečova. Kule, Hradiště klášter u Olomouce 574, 575, 576. 707 I. Hradiště Uherské 580, 590, 596. Ibs 267, 313. | z Hrâdièté Pavlik na Horäové 638; Ilburk Jan 516, 518, 519, 557; viz Řepín. Hradištko 414. Hrázský Janek 620. Hrb Jíra 389. Hrděbořice na Moravě 571. Hrdina Jiřík 192. Hřeb Mikuláš farář 311. Hříběcí hory na Moravě 583. ze Hřivic viz Kozelka. Hrobčice 633. Hroby tvrz 646. Hrobský ze Sedlce Jan 225, Jiřík 202; srovnej ze Sedlce. Hroch robotník 663. Hromada, věřitel 277. Hromnice ves u Plas 617. Hrozek Jan 505. Hrušky ves v Moravě 577. Hrušovský, pan 181. Hucov místo v Plzeňsku 632. Humpolec viz z Dubé. Hunt Jan z NovéVsi 285, 288, 298. Hunyadi Ladislav 216; Matyas 208, 216. Hůrková Eliška 474, 488. Hurt úředník? 74. Hus hrad 285, 286. Hus Jan 444. z Hustiřan viz Záruba. Huščenovice ves v Moravě 595, 596. Hůvno zeman 318, Přibík 326. z Huzné viz Stupenský. z Huzové Ješek 585. Hvozd lesík 627. Hvozdíř z Prostiboře Jan na Pa- koslavi 643. Hyncík ve Kčenicech 648. Hynek biskup Nitranský 569, 590. Hynek probošt Chotěšovský 619, 621, 622, 624—629, 633, 643, 660. Hynerkopf 545, 547. Hynkovic Mikuláš 625, z Plzně 622; žena jeho Mabka 622. Hysrle zeman 94. Ch viz mezi C. — Jaroš 518, 519; — Vilém 472, 478, 538, 541, ze Mšena 524, na Ronově 63, 70; viz ze Vřesovic. z Ilova Jan 662. Inn, Jin řeka 444. Innsbruck, Ispurk 444. J. Jakeš z Prahy 649. Jakoubek poddaný v Robčicích 622. Jakoubek kněz ve Strakonicích 311 Jakšův Janek poddaný 392. Jakšův mlýn 644. Jakub děkan Vyšehradský 612. Jakub mlynář 665; měšťan ve Stříbře 634; poddaný v Mili- kovicích 608, v Podolí 284, ve Zhoři 657. Jakubov na Moravě 229. z Jampného, Jamného, Zdenék 666. Jan markrabě Moravský 583. Jan vévoda Lehnický 214. Jan písař u desk 493, zemských 487, 488. Jan kněz 221; Soběslavský 306, 307; ve Volyni 311. Jan převor 587; v Borovanech 301; v Čes. Budějovicích 238. Jan opat Kladrubský 643, 657; Plaskÿ 677; Zbraslavskÿ 641, 656, 661; Žďárský 577. Jan probošt Kroměřížský 588. Jan klíčník Zbraslavský 641, 656. Jan 196; na Kleči 632; služeb- ník Jana Kostky z Postupic 476; z Poříčí 649; ze Strážic poddaný 286; rychtář v Týně Horšovském 643. Jan viz z Krumlova. Janek služebník 247; syn mly- náře Jakuba 666; z Rataj na Novém Městě Pražském 642. z Jankova páni 466, 470, 472. Jankovský 456. Janov ves 664. Janovice městečko 667. z Janovic Jan nejvyšší purkrabí 89*
Rejstřík jmen osobních a místních. Hošťálek z Hogennestu Jan na Vikysi 676. z Houstovan Thomek 321. z Houzné viz Stupensky. Houzvicové Anna 484, Kateřina 499. Hrabaně Jan 454. Hradec v Plzeňsku 646; z H. Velek 651, 653, 655. Hradec Jindřichův 109, 111-113, 115, 145, 147, 148, 202, 206, 216—219, 225, 226, 232,267, 269, 275—279, 283, 287, 289, 290, 292—294, 296—298, 313, 321—326, 328, 329, 331 az 334, 337—340, 345, 346, 353,376, 377, 395—397, 399, 445, 524, 669. ze Hradce péni 216, 217; Adam 61, 112, 114, 134, 175, 202; — AneZka 596; — Anna 202; — Heřman 396; — Jan 217, na Velharticich 271, 567, Jan Rytíř 217; — Jindřich 202, 271, 276, 278, 279, 283, 287, 291, 292, 295, 302, 303, 322, 337—339, 341, 383, 395, 399, 400, 421, 524, 567; — Men- hart 217; — Oldřich 596, Oldřich Vavák 217, 218. Hradec Králové 152, 240, 463, 469, 497, 507, 578; sjezd (1516) 169, 170; kraj 11, 63, 68, 70, 114, 181, 199, 507. Hradec viz z Jindřichovic. Hradecký Heřman 396. Hrádek u Choustníka 220. Hrádek viz Křivoklát. ze Hrádku Bohuchval 652, na Leštěnech 662. ze Hrádku Bušek na Erpuzicích 619 ze Hrádku Jan 623, 633, na Ver- pižicích 660. ze Hrádku Habart na Lopatě 631. z Hrádku Sviňomazského Jan 629. ze Hrádku Linhart Markvart 133. ze Hrádku Stach 320. ze Hrádku Sulek 629; Záviše Sulek 56, 79, 80, 138; srov- nej Sulek. z Hrádku Štěpán 633. ze Hrádku viz Blatnice, z Valečova. Kule, Hradiště klášter u Olomouce 574, 575, 576. 707 I. Hradiště Uherské 580, 590, 596. Ibs 267, 313. | z Hrâdièté Pavlik na Horäové 638; Ilburk Jan 516, 518, 519, 557; viz Řepín. Hradištko 414. Hrázský Janek 620. Hrb Jíra 389. Hrděbořice na Moravě 571. Hrdina Jiřík 192. Hřeb Mikuláš farář 311. Hříběcí hory na Moravě 583. ze Hřivic viz Kozelka. Hrobčice 633. Hroby tvrz 646. Hrobský ze Sedlce Jan 225, Jiřík 202; srovnej ze Sedlce. Hroch robotník 663. Hromada, věřitel 277. Hromnice ves u Plas 617. Hrozek Jan 505. Hrušky ves v Moravě 577. Hrušovský, pan 181. Hucov místo v Plzeňsku 632. Humpolec viz z Dubé. Hunt Jan z NovéVsi 285, 288, 298. Hunyadi Ladislav 216; Matyas 208, 216. Hůrková Eliška 474, 488. Hurt úředník? 74. Hus hrad 285, 286. Hus Jan 444. z Hustiřan viz Záruba. Huščenovice ves v Moravě 595, 596. Hůvno zeman 318, Přibík 326. z Huzné viz Stupenský. z Huzové Ješek 585. Hvozd lesík 627. Hvozdíř z Prostiboře Jan na Pa- koslavi 643. Hyncík ve Kčenicech 648. Hynek biskup Nitranský 569, 590. Hynek probošt Chotěšovský 619, 621, 622, 624—629, 633, 643, 660. Hynerkopf 545, 547. Hynkovic Mikuláš 625, z Plzně 622; žena jeho Mabka 622. Hysrle zeman 94. Ch viz mezi C. — Jaroš 518, 519; — Vilém 472, 478, 538, 541, ze Mšena 524, na Ronově 63, 70; viz ze Vřesovic. z Ilova Jan 662. Inn, Jin řeka 444. Innsbruck, Ispurk 444. J. Jakeš z Prahy 649. Jakoubek poddaný v Robčicích 622. Jakoubek kněz ve Strakonicích 311 Jakšův Janek poddaný 392. Jakšův mlýn 644. Jakub děkan Vyšehradský 612. Jakub mlynář 665; měšťan ve Stříbře 634; poddaný v Mili- kovicích 608, v Podolí 284, ve Zhoři 657. Jakubov na Moravě 229. z Jampného, Jamného, Zdenék 666. Jan markrabě Moravský 583. Jan vévoda Lehnický 214. Jan písař u desk 493, zemských 487, 488. Jan kněz 221; Soběslavský 306, 307; ve Volyni 311. Jan převor 587; v Borovanech 301; v Čes. Budějovicích 238. Jan opat Kladrubský 643, 657; Plaskÿ 677; Zbraslavskÿ 641, 656, 661; Žďárský 577. Jan probošt Kroměřížský 588. Jan klíčník Zbraslavský 641, 656. Jan 196; na Kleči 632; služeb- ník Jana Kostky z Postupic 476; z Poříčí 649; ze Strážic poddaný 286; rychtář v Týně Horšovském 643. Jan viz z Krumlova. Janek služebník 247; syn mly- náře Jakuba 666; z Rataj na Novém Městě Pražském 642. z Jankova páni 466, 470, 472. Jankovský 456. Janov ves 664. Janovice městečko 667. z Janovic Jan nejvyšší purkrabí 89*
Strana 708
708 Rejstřík jmen osobních a místních. 412, 456-458, 526, 527, Jenec | Jicharce ves spustlá klášt. Cho- 459, 460, 465, 470, 473, 475, 477—481, 484-488, 501, 507, | Jičín 619, 637; 511, 515, 520, 528—580, 534, těšovského 655. Moravský 144 až 149; viz z Cimburka. 535, 538, 561, 565, 566, na|z Jicinévsi Anna 562. Petrsburce 452, 454, 524; — |Jidá$ Prokop 612. Heřman Janovský 187; — Je- | Jidášek Mikuláš 501. třich 258, 273, 388; dfich 652, na Janovicích 667 ; — Racek na Rismberce 636. Janovský 506; ze Sutic Jan na Żumberce 69, 71; viz z Janovic. Jarohnév 486; viz z Ususi. Jarohnév misto 613. Jaroměřice 576. — Ol-|Jihlava 223, 225, 226, 262, 288, 289, 327, 406, 445, 573; z J. Mikuláš, kancléř Jana z Ro- senberka 307—309, 314, 315, 394; viz Mikuláš. z Jíkve Ješek 602, Markvart 602. Jílek v Napajedlích 611. Jiljí opat Plaský 629, 677. Jaroslav panoše 434, 437, 440,|Jimadlo poddaný 286; viz Ji- 442; u Albrechta Kostky z Po- stupic 427. Jaroš 507. Jasanského syn 353. Javorník 220. Jedlice Jan 221 ; viz Grošavár. Jedlina ves v Královéhradecku 550. Jelenek Jindřich 491. Jelenky ves, Gelemk 310. Jenec viz z Janovic. nodlo. Jimbran z Borovné 320. Jin viz Inn. Jína Jan 620. Jindřich kníže Hlohovský226, 378. Jindřich 375 ; služebník 496, 558; rychtář Mělnický 620. z Jindřichovic Jan 646, na Hradci 651. Jindřišek vnuk 560. Jeneč ves 635, 674; Veliký 640. |z Jinočan viz Čachovský. Jenín u Vodňan 366. Jeníšek z Újezda Jan 420. z Jenišovic viz Zajímač. Jenšteina Jan na Skále 637: Jindřich 475, 477, 479, 480, 481, 483—485, 490, 511, 561, 568, Skalsky 494, 499, 503, 507 ; — Mikulśś 539, 565; — — Pavel 452, 481, 483-485, 490, 561, 563, 565, 566, 568, 606, 607, Skalskÿ 454, 456, 457, 460—463, 470, 473, 475, 477, 479, 480, 494, 496, 497, 499, 500, 503, 507, 525, 527, 557, 558; — Václav probošt 606; viz Skalsky. Jeptiška vinice u Litoměřic 656. Jeroným 545, opat Zabrdovský 577. Jerusalemský patriarcha 436, 438, 439, 440. Ješek písař viz z Prosečí. Jevičko 575, 576. Jevišovští páni 577. Jícha mlynář 610; z Napajedel 611; z Jinodlo poddaný ve Svinoluskách 286; viz Jimadlo. Jíra konšel Kladrubský 639; ná- pravník ze Věvrova 644; ro- botník ve Zhoři 657. Jiřatův syn 367. Jírová Anna 649, 650; 649, 650. Jiří z Poděbrad král 1, 212, 213, 220—223, 225-227, 229, 230, 233—235, 250, 253, 258, 267, 269, 276, 278, 281, 287, 288, 297—299, 326, 341-350, 352, 358, 359, 376, 427—429, 433, 435—497, 439, 440, 445, 498, | 533, 534, 536, 559, 560, 569, 570, 591, 599, 601, 661, 663, 664, 666, 667, 669, 670, 677 ; a z Kunstatu 207, 208, 577, správce zemský 220, 604. Jiří kníže Mišenský 16, 20. Jiříček měšťan N. M. Pražského 607. Jiřík probošt Chotěšovský 664, 666, 672, 673, 675. Bonuše v Touškově Hartmanově 632.'Jiřík kněz ze Hradce Jindř. 283. Jiřík zeman 422. Jirný les kláštera Kladrubského 639. Jiskra Bohuněk 509. Jiskra z Brandýsa Jan 601. Jistebka louka u Choustníka 220. Jistebnice 229. Jitka subpřevora kláštera Chotě- šovského 624, 633; cirkatrix kláštera Chotěšovského 611. z Jivjan Racek 630, 633; starší 633; a z Rovného 631, 634. z Jivovice Vojtěch 611, a z Chval- kova 253, 678. Joachim markrabě 130. Johannes písař 27, 79, 81, 82, 113, 221, 312; J. písařův 59. Johanna: Orleanská 441. Johanna z Rožmitála králová 1, 403, 473. Jóna v Miličíně 256. Jošt markrabě Moravský 578, 588, 596, 597, 600, 601, 604, a Brandenbursky 587—590, 592, 593. Jošt biskup viz z Rosenberka. Jošt 376. Braniborský K. Kaceřov v Plzensku 610. z Kácova Jan na Novém Městě 63, 70. Kačín u Kutné Hory 181—186, 188. z Kadova Vintif na Resanicich ; 143. ; Kafunk Zigmund 16. ! Kakovice, Kochovice u Strakonic 286. Kalenice Jaa 539; Oldfich 539; Kalenicové bratří 551. Kalich hrad u Litoměřic 636. Kalina Václav 464. z Kalky viz z Sulevic. Kamarÿt viz ze Sulevic, ze Zi- rovnice. z Kamberka viz Velbloud. Kamen hrädek 315. Kamenice 624; nad Lipou 279; z K. Bozděch 646: — Jan
708 Rejstřík jmen osobních a místních. 412, 456-458, 526, 527, Jenec | Jicharce ves spustlá klášt. Cho- 459, 460, 465, 470, 473, 475, 477—481, 484-488, 501, 507, | Jičín 619, 637; 511, 515, 520, 528—580, 534, těšovského 655. Moravský 144 až 149; viz z Cimburka. 535, 538, 561, 565, 566, na|z Jicinévsi Anna 562. Petrsburce 452, 454, 524; — |Jidá$ Prokop 612. Heřman Janovský 187; — Je- | Jidášek Mikuláš 501. třich 258, 273, 388; dfich 652, na Janovicích 667 ; — Racek na Rismberce 636. Janovský 506; ze Sutic Jan na Żumberce 69, 71; viz z Janovic. Jarohnév 486; viz z Ususi. Jarohnév misto 613. Jaroměřice 576. — Ol-|Jihlava 223, 225, 226, 262, 288, 289, 327, 406, 445, 573; z J. Mikuláš, kancléř Jana z Ro- senberka 307—309, 314, 315, 394; viz Mikuláš. z Jíkve Ješek 602, Markvart 602. Jílek v Napajedlích 611. Jiljí opat Plaský 629, 677. Jaroslav panoše 434, 437, 440,|Jimadlo poddaný 286; viz Ji- 442; u Albrechta Kostky z Po- stupic 427. Jaroš 507. Jasanského syn 353. Javorník 220. Jedlice Jan 221 ; viz Grošavár. Jedlina ves v Královéhradecku 550. Jelenek Jindřich 491. Jelenky ves, Gelemk 310. Jenec viz z Janovic. nodlo. Jimbran z Borovné 320. Jin viz Inn. Jína Jan 620. Jindřich kníže Hlohovský226, 378. Jindřich 375 ; služebník 496, 558; rychtář Mělnický 620. z Jindřichovic Jan 646, na Hradci 651. Jindřišek vnuk 560. Jeneč ves 635, 674; Veliký 640. |z Jinočan viz Čachovský. Jenín u Vodňan 366. Jeníšek z Újezda Jan 420. z Jenišovic viz Zajímač. Jenšteina Jan na Skále 637: Jindřich 475, 477, 479, 480, 481, 483—485, 490, 511, 561, 568, Skalsky 494, 499, 503, 507 ; — Mikulśś 539, 565; — — Pavel 452, 481, 483-485, 490, 561, 563, 565, 566, 568, 606, 607, Skalskÿ 454, 456, 457, 460—463, 470, 473, 475, 477, 479, 480, 494, 496, 497, 499, 500, 503, 507, 525, 527, 557, 558; — Václav probošt 606; viz Skalsky. Jeptiška vinice u Litoměřic 656. Jeroným 545, opat Zabrdovský 577. Jerusalemský patriarcha 436, 438, 439, 440. Ješek písař viz z Prosečí. Jevičko 575, 576. Jevišovští páni 577. Jícha mlynář 610; z Napajedel 611; z Jinodlo poddaný ve Svinoluskách 286; viz Jimadlo. Jíra konšel Kladrubský 639; ná- pravník ze Věvrova 644; ro- botník ve Zhoři 657. Jiřatův syn 367. Jírová Anna 649, 650; 649, 650. Jiří z Poděbrad král 1, 212, 213, 220—223, 225-227, 229, 230, 233—235, 250, 253, 258, 267, 269, 276, 278, 281, 287, 288, 297—299, 326, 341-350, 352, 358, 359, 376, 427—429, 433, 435—497, 439, 440, 445, 498, | 533, 534, 536, 559, 560, 569, 570, 591, 599, 601, 661, 663, 664, 666, 667, 669, 670, 677 ; a z Kunstatu 207, 208, 577, správce zemský 220, 604. Jiří kníže Mišenský 16, 20. Jiříček měšťan N. M. Pražského 607. Jiřík probošt Chotěšovský 664, 666, 672, 673, 675. Bonuše v Touškově Hartmanově 632.'Jiřík kněz ze Hradce Jindř. 283. Jiřík zeman 422. Jirný les kláštera Kladrubského 639. Jiskra Bohuněk 509. Jiskra z Brandýsa Jan 601. Jistebka louka u Choustníka 220. Jistebnice 229. Jitka subpřevora kláštera Chotě- šovského 624, 633; cirkatrix kláštera Chotěšovského 611. z Jivjan Racek 630, 633; starší 633; a z Rovného 631, 634. z Jivovice Vojtěch 611, a z Chval- kova 253, 678. Joachim markrabě 130. Johannes písař 27, 79, 81, 82, 113, 221, 312; J. písařův 59. Johanna: Orleanská 441. Johanna z Rožmitála králová 1, 403, 473. Jóna v Miličíně 256. Jošt markrabě Moravský 578, 588, 596, 597, 600, 601, 604, a Brandenbursky 587—590, 592, 593. Jošt biskup viz z Rosenberka. Jošt 376. Braniborský K. Kaceřov v Plzensku 610. z Kácova Jan na Novém Městě 63, 70. Kačín u Kutné Hory 181—186, 188. z Kadova Vintif na Resanicich ; 143. ; Kafunk Zigmund 16. ! Kakovice, Kochovice u Strakonic 286. Kalenice Jaa 539; Oldfich 539; Kalenicové bratří 551. Kalich hrad u Litoměřic 636. Kalina Václav 464. z Kalky viz z Sulevic. Kamarÿt viz ze Sulevic, ze Zi- rovnice. z Kamberka viz Velbloud. Kamen hrädek 315. Kamenice 624; nad Lipou 279; z K. Bozděch 646: — Jan
Strana 709
Rejstřík jmen osobních a místních. 648: — Jindřich 631, 632; — Martin 624; — Olbram 631, 632, 647, 648; — Petr 623, 625, 633. Kamenický před soudem komor- ním 539. | z Kamenné Hory viz Calta. Kamnarov statek 419. Kamský před soudem komorním 505. Kamýk viz z Konic. Kanický Václav 528. Kaniżą Ladslav 216. Kaplice 216 —218. Kaplicer Jan farář v Miličíně 225, 226, 237, 240, 243, 248, 256, 272, 309. Kaplíř ze Sulevic 390, 392; Mi- kuláš 395; — Petr 285, 286, 338, 352, na Winterberce 309, 312, 376—378, 380-382, 450, 535; — Purkart na Duchcově 93, 94; viz ze Sulevic, Win- terbersky. Kapoun Jan 549, 562; Smiřic. Karas ze Dvorce Jaros hofrychtér 658. Karel kníže Burgundský 441. Karhan v Touškové Iľartmanové 632. z Kaříšova viz Bělský, Bílský. Karlické peníze viz Zhořelec. Karlík 489, Karlíkové 478; Jan z Neżetic 674, 675; viz z Chfe- novic. Karlsberk viz Ka&perk. Karlátein 68, 635 ; desky K. 508. Kárník Jindfich 503. Kašitovské popluží u Litic 660. Kašperk, Karlsberk 317, 329, 332, 338, 341, 345, 355, 356, 358, 362, 363. Kateřina 491, 503; panna 464; paní 470; podpřevořiše u sv. Anny v Praze 620; klíčnice v Chotěšově 624, 633. Katřin Šebek 621. Katruše z Touškova 638. Kavanové z Dědibab 459, 463. Kavík poddaný 321: Kaviküv Dušek 321. viz ze Kavka z Říčan Zachař 357, 358; ze Štěkně Říčanský 342, 343. Kazimas poddaný 392. Kazimír, král Polský 208, 278, 279, 435, 436, 439, 449. Kazimír markrabě Braniborský 147, 152. Kaznějov viz z Dubňan. ze Kbela Jan 320 Kchelbrshordar Hilprant 313. Kčenice ves v Plzensku 611, 648. Kdulinec Petr 451, 474, z Ostro- mife 496, 497, 509, 535, 553, 561. z Keblan Bohuslav 608; Vaněk 640. Kehar 377; Gehar úředník v So- běslavi 373. Kera z Nového Plzně 672. Kerunk 499; viz z Lomu. z Kestřan Arnošt 298; Jan 321; Kestřanský 356. z Kinšperga viz Plangnar. Kladenský Přech 469. Kladrubský klášter 639, 643, 657, 662. z Kladrub Káče 628. Kladsko 20, 230, 448, 487, 519. Klaric Řehoř 232, 256, 268, 276, 282, 285, 287, 296, 297, 304, 312, 313, 318, 322—329, 332 až 336, 342—346, 350, 374, 379, 396, 400. Klatovy 383, 644, 652. Klaus posel 427, 441; purkmistr Olom. 586. Kleč Jan sedlák 632. z Klenovic Bušek 321; — Jan 321, Klenovec 635, Jan na Hon- covicích 660, na Honozovicích 676; — Jindřich 321. Klenovský Pavel 59; Přibík 311. Klika ze Svinolusk 286. Kliment převor u sv. Dobrotivé 50. Klimeš z Předního Ovence 649. z Klinšteina Čeněk 232, 272, prokurator kr. 454, 456, 458, 460, 470, 473, 474, 477, 479, 480, 486—491, 493, 494, 497, 499, 600, 502, 503, 512, 518, 525, 534, 535, 538, 554, pur- krabí hr. Pra£. 649, 650, 656, 657, 662, 664, 669; — Litvín 565, 566; — viz Míčan. 709 z Klučova viz z Konic. z Knije viz Liška. Kníže ze Sulevic Pavel 514. Kniżek z Běhařova Jan 677. Koc 351, 363, 386, 387, z Do- brše 338, Václav 265; — z Endu 542. Kochovice, Kakovice? 286. z Kocova Aleš na Miřkově 636 ; — Sezema 625, na Ulicích 622, 623; — Smil 629; — Zbyněk 643. Kocovsky Jan 287, 379, 380; — Racek 287, 306, 819, z Ko- cova 500, 502, 554, 555, 564, Radslav 625, 626. Kočín ves 172. Kočka z Domšetic 321; Jan z Miloiüovic v Druzeticích 281. Kojakovskf zeman 318. Kojčín, Koječín u Vodňan 392. Kojetice na Moravě 580. Kojetín městečko 572. z Kojšic Kunrat 664; Racek 641 ; Vintíř 317. Kokeš žid 122. z Kokor Mikeš 284. Kokořín viz z Bezdědic. z Kokořova Jan 651. Kokorova Petr 612. Kokot z Dubé Hanzl 608. Kokrda Jan 501. Koktan zeman 250. Kolda poddaný 286. z Koldic Hanuš 208. Kolín nad Labem 15, 17, 20, 45, 48, 60, 80, 81, 183, 231, 232, 454, 564, 565; nad Rýnem 231, 431. Kolman 371, 477, 478. Koloděj Jan 509; z K. viz Rotleb. z Kolovrat Albrecht 206, 460, 488, 525, na Bezděkově 637, Libšteinský, kancléř 5, 81, na Novém Hradě 511, 565; Beneš 487, na Libšteině 467, 484, 490, 525, 561, 565, 677; — Hanuš 204, 643, na Kra- šově 662; — Jan Bezdružický 155, 212, 659, z Kornhausu 674, na Mašťově 480, 481; — Jindřich 204, 205, 206, na Libšteině 206 ; — Jiří Bez-
Rejstřík jmen osobních a místních. 648: — Jindřich 631, 632; — Martin 624; — Olbram 631, 632, 647, 648; — Petr 623, 625, 633. Kamenický před soudem komor- ním 539. | z Kamenné Hory viz Calta. Kamnarov statek 419. Kamský před soudem komorním 505. Kamýk viz z Konic. Kanický Václav 528. Kaniżą Ladslav 216. Kaplice 216 —218. Kaplicer Jan farář v Miličíně 225, 226, 237, 240, 243, 248, 256, 272, 309. Kaplíř ze Sulevic 390, 392; Mi- kuláš 395; — Petr 285, 286, 338, 352, na Winterberce 309, 312, 376—378, 380-382, 450, 535; — Purkart na Duchcově 93, 94; viz ze Sulevic, Win- terbersky. Kapoun Jan 549, 562; Smiřic. Karas ze Dvorce Jaros hofrychtér 658. Karel kníže Burgundský 441. Karhan v Touškové Iľartmanové 632. z Kaříšova viz Bělský, Bílský. Karlické peníze viz Zhořelec. Karlík 489, Karlíkové 478; Jan z Neżetic 674, 675; viz z Chfe- novic. Karlsberk viz Ka&perk. Karlátein 68, 635 ; desky K. 508. Kárník Jindfich 503. Kašitovské popluží u Litic 660. Kašperk, Karlsberk 317, 329, 332, 338, 341, 345, 355, 356, 358, 362, 363. Kateřina 491, 503; panna 464; paní 470; podpřevořiše u sv. Anny v Praze 620; klíčnice v Chotěšově 624, 633. Katřin Šebek 621. Katruše z Touškova 638. Kavanové z Dědibab 459, 463. Kavík poddaný 321: Kaviküv Dušek 321. viz ze Kavka z Říčan Zachař 357, 358; ze Štěkně Říčanský 342, 343. Kazimas poddaný 392. Kazimír, král Polský 208, 278, 279, 435, 436, 439, 449. Kazimír markrabě Braniborský 147, 152. Kaznějov viz z Dubňan. ze Kbela Jan 320 Kchelbrshordar Hilprant 313. Kčenice ves v Plzensku 611, 648. Kdulinec Petr 451, 474, z Ostro- mife 496, 497, 509, 535, 553, 561. z Keblan Bohuslav 608; Vaněk 640. Kehar 377; Gehar úředník v So- běslavi 373. Kera z Nového Plzně 672. Kerunk 499; viz z Lomu. z Kestřan Arnošt 298; Jan 321; Kestřanský 356. z Kinšperga viz Plangnar. Kladenský Přech 469. Kladrubský klášter 639, 643, 657, 662. z Kladrub Káče 628. Kladsko 20, 230, 448, 487, 519. Klaric Řehoř 232, 256, 268, 276, 282, 285, 287, 296, 297, 304, 312, 313, 318, 322—329, 332 až 336, 342—346, 350, 374, 379, 396, 400. Klatovy 383, 644, 652. Klaus posel 427, 441; purkmistr Olom. 586. Kleč Jan sedlák 632. z Klenovic Bušek 321; — Jan 321, Klenovec 635, Jan na Hon- covicích 660, na Honozovicích 676; — Jindřich 321. Klenovský Pavel 59; Přibík 311. Klika ze Svinolusk 286. Kliment převor u sv. Dobrotivé 50. Klimeš z Předního Ovence 649. z Klinšteina Čeněk 232, 272, prokurator kr. 454, 456, 458, 460, 470, 473, 474, 477, 479, 480, 486—491, 493, 494, 497, 499, 600, 502, 503, 512, 518, 525, 534, 535, 538, 554, pur- krabí hr. Pra£. 649, 650, 656, 657, 662, 664, 669; — Litvín 565, 566; — viz Míčan. 709 z Klučova viz z Konic. z Knije viz Liška. Kníže ze Sulevic Pavel 514. Kniżek z Běhařova Jan 677. Koc 351, 363, 386, 387, z Do- brše 338, Václav 265; — z Endu 542. Kochovice, Kakovice? 286. z Kocova Aleš na Miřkově 636 ; — Sezema 625, na Ulicích 622, 623; — Smil 629; — Zbyněk 643. Kocovsky Jan 287, 379, 380; — Racek 287, 306, 819, z Ko- cova 500, 502, 554, 555, 564, Radslav 625, 626. Kočín ves 172. Kočka z Domšetic 321; Jan z Miloiüovic v Druzeticích 281. Kojakovskf zeman 318. Kojčín, Koječín u Vodňan 392. Kojetice na Moravě 580. Kojetín městečko 572. z Kojšic Kunrat 664; Racek 641 ; Vintíř 317. Kokeš žid 122. z Kokor Mikeš 284. Kokořín viz z Bezdědic. z Kokořova Jan 651. Kokorova Petr 612. Kokot z Dubé Hanzl 608. Kokrda Jan 501. Koktan zeman 250. Kolda poddaný 286. z Koldic Hanuš 208. Kolín nad Labem 15, 17, 20, 45, 48, 60, 80, 81, 183, 231, 232, 454, 564, 565; nad Rýnem 231, 431. Kolman 371, 477, 478. Koloděj Jan 509; z K. viz Rotleb. z Kolovrat Albrecht 206, 460, 488, 525, na Bezděkově 637, Libšteinský, kancléř 5, 81, na Novém Hradě 511, 565; Beneš 487, na Libšteině 467, 484, 490, 525, 561, 565, 677; — Hanuš 204, 643, na Kra- šově 662; — Jan Bezdružický 155, 212, 659, z Kornhausu 674, na Mašťově 480, 481; — Jindřich 204, 205, 206, na Libšteině 206 ; — Jiří Bez-
Strana 710
710 družický 166, 193, 194, na Buštěhradě 19, 57, 58, 134, 135; — Václav Bezdružický 192, na Košátkách 82, 95 až 97, 150, 155; — Vilém Korn- hauzsky na Kornhauzu 200; — Zbyněk z Kornhauzu 490, 495, 565; viz Košátský. Kolský Zdebor 525. z Koltic Jindřich 596; Petr 596. Kolvín z Drštky Zdeněk ml. 632, 633; z Romšperka Zdeněk 636, 638. z Komářic 253; Beneš 242; Odolen 242; Řehoř 242. Komberk viz z Nečtin. Koňata 256; Jan z Olešnice 308. z Konecchlumi Hynek 619. Konéprusky 485, 486, Zdenék 563. z Konice Kateřina na Slavkově 580; — Petr 579, 580, z Klu- čova 461, 462; — Vilém na Kamýku 657. Konopiště 221, 222, 279, 316, 817, 326, 327, 353, 361, 372; viz ze Šternberka. Konrád z Vechty podkomoří 401, biskup Olomoucký 612, 614, arcibiskup Pražský 618. Konstantinopolis, Cařihrad 413. z Kopist Mikuláš 657. Koranda Mikuláš 672. Koras v Hořekovicích 654. Korbel viz Corbie. Kořeček, Korček před soudem komorním 504. Kořenský z Terešova Petr na Ra- dyni 391, 669, 670. Kořičany městečko v Moravě 584. Korneuburk 241, 242, 313. Kornhauz viz z Kolovrat. Koryta ves v Plzensku 623. Kosatecký 66. Koský penězoměnec 232. Kosořová Anna 457. Kosovka louka u Choustníka 220. Kost 270, 528; viz z Hasen- burka, z Selnberka. Kostelec nad Sázavou 279. Kostka 38, 39, z Postupic 37, 59, Albrecht 427, 430, 431 až 440, 442, 443, 445; — 491; Eliška 472, 479; — Jan 468, 476, 486, 502, 525, na Lito- myšli 487, 493; — Vilém 41, 90, 122, 142, 143, 145, 169, 171; — Zdeněk 316, 359, 427, na Litomyšli 36. Kostnice, Konstanz 431, 442, 444, kostel sv. Petra in Summo 444 ; vikář K. 444. Košátky viz z Kolovrat. Košátský Hynek 528; srovnej Ko- satecky. Košice v Uhřích 579. Košín svědek 564; Jiřík 481. z Košíně viz Peřinová. Košovec z Košova Jindřich 610. z Košťálova viz z Sulevic. z Košumberka Jan 487, 493; Olkmar z Zámysliček 6665; viz Slavata. z Kotouně Racek 204. Kotovice ves v Plzeňsku 664. Kouba Mikeš 649. Koudele z Volar 367. z Kounic viz Štos. Kouřim 512, 514; kraj 11, 63, 68, 70. Kout 323; z K. Jarohněv 256, Vojhák 376, 525. z Koutova Jarohněv 494. z Kováně Eliška 560, Hynek 560; viz Puška. Kování poddanný 286. Kovář 221; v Hořekovicích 655. Kovary ves u Prahy 668. Koza 325; Oldřich mlynář 639. Kozák Vilém 277, 278, 308, z Hlavatec 242. Kozarovský Petr 620. Kozel ze Slavkova 477. Kozelka z Hřivic Jan na Točníce 91. z Kozího Markvart 339 ; — Vilém 245, 249, 338, 347, 370, 372, 388, 389 ; — Zdebor 321, 387, 893, 396, 397, 400. Kozíhlava Jan 582. Kozlovec, sluZebník 234. z Kozmic Václav 615. Kozojedský Jan 566. Kozolupy 635, 676. z Kračína viz Ucháček. Rejstřík. jmen osobních a místních. Krajíf Kundrat 45, 223; Wolf- gang 306, 307, z Kriku 525. z Krajnic viz Pu&kafik. Krajs v Praze 87. Krakovská Barbora 518, 555, 560. Král poddaný 286; Jan z Brani- šovic 610; v Touškově Hart- manově 632. Kralovice 205, sjezd (1519) 191; z K. Janek, purkrabí hradu Pražského 641 ; Markvart 317; Oldřich Močihub 206. Krása Jan měšťan v Novém městě v Praze 607. z Kraselova Markvart 267, 321, 363; Mikuláš 58, 73. z Krasenovic Beneš 504. z Krásného Dvoru viz Fremut. Krašejov ves u Krumlova 607; z K. Pavel 609. z Krašelova Jan 351 ; Vojtěch 609. Krašov hrad 618; viz z Kolovrat. z Krašovic Bohuslav 676; viz z Cevic. Kraštovice v Plzeňsku 623. z Kravař Eliška 203 ; — Jindřich z Plumlova 589, 590; — Jiřík ze Strážnice 594, 595, 602; — Lacek hofmistr král. 612, 614; — Lidmila ze Strážnice 541; — Petr z Plumlova 588. Krbule Václav 455. z Krchleb viz Žák. Krčma Oldřich 452; Vilém ze Sobětic 530. Křeč u Pacova 220. Křečovský Mikeš 504. z Kremže Jiřík 514; Smilek 212. Krenaur z Chřenového Jan 426. ze Křenic Bušek 625, 626. Křešice 613, 614, z K. Mařík 613, 614; Staněk 613. z Kříče Pavel 320. z Kriku viz Krajíř. Křínecký Jan 89, 90; viz z Ro- nova. Křišice 612. Krištof služebník 132. z Kfivóho Benes 320. Křivoklát, Hrádek 11, 95, 188. Křížek před soudem 510. Krňov 573. Krnsko viz Vančura.
710 družický 166, 193, 194, na Buštěhradě 19, 57, 58, 134, 135; — Václav Bezdružický 192, na Košátkách 82, 95 až 97, 150, 155; — Vilém Korn- hauzsky na Kornhauzu 200; — Zbyněk z Kornhauzu 490, 495, 565; viz Košátský. Kolský Zdebor 525. z Koltic Jindřich 596; Petr 596. Kolvín z Drštky Zdeněk ml. 632, 633; z Romšperka Zdeněk 636, 638. z Komářic 253; Beneš 242; Odolen 242; Řehoř 242. Komberk viz z Nečtin. Koňata 256; Jan z Olešnice 308. z Konecchlumi Hynek 619. Konéprusky 485, 486, Zdenék 563. z Konice Kateřina na Slavkově 580; — Petr 579, 580, z Klu- čova 461, 462; — Vilém na Kamýku 657. Konopiště 221, 222, 279, 316, 817, 326, 327, 353, 361, 372; viz ze Šternberka. Konrád z Vechty podkomoří 401, biskup Olomoucký 612, 614, arcibiskup Pražský 618. Konstantinopolis, Cařihrad 413. z Kopist Mikuláš 657. Koranda Mikuláš 672. Koras v Hořekovicích 654. Korbel viz Corbie. Kořeček, Korček před soudem komorním 504. Kořenský z Terešova Petr na Ra- dyni 391, 669, 670. Kořičany městečko v Moravě 584. Korneuburk 241, 242, 313. Kornhauz viz z Kolovrat. Koryta ves v Plzensku 623. Kosatecký 66. Koský penězoměnec 232. Kosořová Anna 457. Kosovka louka u Choustníka 220. Kost 270, 528; viz z Hasen- burka, z Selnberka. Kostelec nad Sázavou 279. Kostka 38, 39, z Postupic 37, 59, Albrecht 427, 430, 431 až 440, 442, 443, 445; — 491; Eliška 472, 479; — Jan 468, 476, 486, 502, 525, na Lito- myšli 487, 493; — Vilém 41, 90, 122, 142, 143, 145, 169, 171; — Zdeněk 316, 359, 427, na Litomyšli 36. Kostnice, Konstanz 431, 442, 444, kostel sv. Petra in Summo 444 ; vikář K. 444. Košátky viz z Kolovrat. Košátský Hynek 528; srovnej Ko- satecky. Košice v Uhřích 579. Košín svědek 564; Jiřík 481. z Košíně viz Peřinová. Košovec z Košova Jindřich 610. z Košťálova viz z Sulevic. z Košumberka Jan 487, 493; Olkmar z Zámysliček 6665; viz Slavata. z Kotouně Racek 204. Kotovice ves v Plzeňsku 664. Kouba Mikeš 649. Koudele z Volar 367. z Kounic viz Štos. Kouřim 512, 514; kraj 11, 63, 68, 70. Kout 323; z K. Jarohněv 256, Vojhák 376, 525. z Koutova Jarohněv 494. z Kováně Eliška 560, Hynek 560; viz Puška. Kování poddanný 286. Kovář 221; v Hořekovicích 655. Kovary ves u Prahy 668. Koza 325; Oldřich mlynář 639. Kozák Vilém 277, 278, 308, z Hlavatec 242. Kozarovský Petr 620. Kozel ze Slavkova 477. Kozelka z Hřivic Jan na Točníce 91. z Kozího Markvart 339 ; — Vilém 245, 249, 338, 347, 370, 372, 388, 389 ; — Zdebor 321, 387, 893, 396, 397, 400. Kozíhlava Jan 582. Kozlovec, sluZebník 234. z Kozmic Václav 615. Kozojedský Jan 566. Kozolupy 635, 676. z Kračína viz Ucháček. Rejstřík. jmen osobních a místních. Krajíf Kundrat 45, 223; Wolf- gang 306, 307, z Kriku 525. z Krajnic viz Pu&kafik. Krajs v Praze 87. Krakovská Barbora 518, 555, 560. Král poddaný 286; Jan z Brani- šovic 610; v Touškově Hart- manově 632. Kralovice 205, sjezd (1519) 191; z K. Janek, purkrabí hradu Pražského 641 ; Markvart 317; Oldřich Močihub 206. Krása Jan měšťan v Novém městě v Praze 607. z Kraselova Markvart 267, 321, 363; Mikuláš 58, 73. z Krasenovic Beneš 504. z Krásného Dvoru viz Fremut. Krašejov ves u Krumlova 607; z K. Pavel 609. z Krašelova Jan 351 ; Vojtěch 609. Krašov hrad 618; viz z Kolovrat. z Krašovic Bohuslav 676; viz z Cevic. Kraštovice v Plzeňsku 623. z Kravař Eliška 203 ; — Jindřich z Plumlova 589, 590; — Jiřík ze Strážnice 594, 595, 602; — Lacek hofmistr král. 612, 614; — Lidmila ze Strážnice 541; — Petr z Plumlova 588. Krbule Václav 455. z Krchleb viz Žák. Krčma Oldřich 452; Vilém ze Sobětic 530. Křeč u Pacova 220. Křečovský Mikeš 504. z Kremže Jiřík 514; Smilek 212. Krenaur z Chřenového Jan 426. ze Křenic Bušek 625, 626. Křešice 613, 614, z K. Mařík 613, 614; Staněk 613. z Kříče Pavel 320. z Kriku viz Krajíř. Křínecký Jan 89, 90; viz z Ro- nova. Křišice 612. Krištof služebník 132. z Kfivóho Benes 320. Křivoklát, Hrádek 11, 95, 188. Křížek před soudem 510. Krňov 573. Krnsko viz Vančura.
Strana 711
Rejstřík: jmen osobních a místních. z Kročína Mikuláš 223. Kroměříž 400, 588. Kropáč 386, 391. Krotkov viz Grotkov. Kroupa Pavel 507. Krs viz Crécy. Krskÿ z Nasetic Jan 655, 656. Krtly ves u Netolic 250, 358. Kftin poddanÿ 668. Kručovec Matěj 632. Krumlov Český 37, 52, 53, 84, 85, 177, 196, 206, 207, 212, 213, 215, 222, 225 —229, 235 aż 240, 948—247, 249, 250, 252, 253, 255, 265, 266, 275, 276, 282— 285, 289, 290, 292, 800, 309, 315—321, 326, 327, 333, 340, 346, 349, 367, 368, 370, 371, 376, 378—380, 384, 387—394, 399, 403, 445, 607 a£ 611, 658, 659, 668, 669, 671, 672; — klášter Klarisek 332, 607, 624, 640, 671, 678; — z K. Jan, děkan Pražský 887, administrator arcib. Praž. 672; — Václav děkan Pražský 222. Krumlov Moravský 88, 580; viz z Lipy. Krupka viz z Waldśteina. Krušina 129; viz z Lichtenburka, ze Švamberka. Kubcovic poddaný 632, 633. Kubín mlynář 620. Kučera ve Kčenicech 648, Kudeřavec lupič 367. Kule Jan 464, z Hrádku 649, 651, 653—655, 665; — Petr 464, 491, 503. Kumburk viz z Dubé, z Lichten- burka. Kuna Čeněk 482, z Rataj 483, z Kunstatu 510, 519. Kunáš viz z Machovic. Kuncperk 542. z Kunčíko Viktorin 511. Kuneš 556; viz z Olbramovic. Kunino Město 587. Kunisfeldar Michal 586, 587; Kunisfeldarová Markéta 586. Kunka převora u sv. Jiří v Praze 677. Kuňka viz ze Bzí. Kunovice ves na Moravě 588 až 590, 603; viz Ostroh. Kunrát farář Litický 660. Kunstat 183, 186, 187; z K. Boček 52 ; — Heralt 534, 541 ; Hynek Boček na Polné 27, 29, 78, 136, 147, 150, 174, 175, 177—184, 186—188, 202; — Jan na Teplšteině 506; Procek 210, 211, 254, 574 až 576; — Žofie 572; — viz Bočkovna, Kuna, z Opatovic, z Poděbrad, Puška, Zajímač. z Kunvaldu viz Vražda. Kunžwart 13. z Kuří Vody viz z Dubé. z Kustenberku viz z Ronova. Kustoš 350. Kutná Hora 6, 25, 45, 59, 81, 95, 115, 122, 145, 171, 183, 235, 267, 405, 416, 417, 419, 453, 454, 467, 493, 494, 504, 506, 520, 564, 565, 567, 578, 669; panský sjezd (1514) 113; Horníci 453, 454, 514. Kuzl kůň 343. Kužela u Jana z Rosenberka 240. Kvěch z Dobřan 660. ze Květnice viz Holec. Kvílice u Slaného 541. z Kvítkova viz Vlková. z Kyje viz z Radovésic. Kyhnáperk zámek 543. Kynck travić 254. z Kyšperku Žofie 601. Kytlice 665; Jindfich z Zahofan 638, 647, 659. L. Labut Burian 529, 533, 534; — Jan ze Švamberka 382, 383, 390, 395. Ladislav král Český (Pohrobek) 209, 210, 213, 214, 216, 220, 439, 532, 538, 569, 571 až 575, 580, 582, 583, 587, 592, 593, 595, 598, 601, 604, 657. Lahovskÿ dvûr 642. z Láku Tomáš 407. z Lamberka viz Sokol. Landek v Tyrolsku 444. Landshut bavorský 125, 228, 229. 711 z Landškrouna Ctibor 486, 492. Landštein 306, 307, 313, 324, 328; z. L. Mikuláš, nejv. písař 247, 452,454—457, 460, 461, 470, 473, 475, 477, 485, 488, 490, 491, 493, 496, 500, 503, 512, 525, 526, 561, 565, 566, 568; — Vilém 524, 565, 568. Langenthal, Longetol ve Švýcařích 443. z Lantbachu viz Stecher. Laon, Lan město ve Francii 433. Lapáček forman 367. Lapalisse, Palisa ve Francii 442. Lapka z Rokycan 320; viz z Ri- senburka. Lasal Jakub 620. Lašákovic Matěj 622. Lašek sedlák 633. Lašitovský rybník 630. Lausanne, Luzan ve Švýcařích 443. Lava město v Rakousích 228. z Lazec a z Borovnice Jošt 535, 536; Vikéř 650. z Lazník a z Nedakunic Mikoš 603. z Lažan 401; viz Bechyně, Šlik. ze Léovic Pfech 352; viz z Cestic. Ledce ves 662. Ledeč viz z Říčan. Ledenice ves 335. Lehnice ve Slezich 210, 211, 231 ; viz Fridrich, Hedvika, Jan. Lelovcov4 Anna 669. Lelovo ves u Choté&ova 627. Lemberk ve Slezích 132. Lemberk Pfech 451. Lensstot viz Lunéville. Leonard posel 427, 440, 441, 444. z Lerojed a z Podvini Lukas 562. Leskovce ves v Moravě 584. z Leskovce Albrecht na Cerekvici, podkomoří 191, 406—425 ; — Burian 465, 485, 678, 674; — Štědroň 321. Lešanský dlužník 518. Le&ing ves 655; viz z Otova. Le&tóny viz z Hrádku. Leštno hrad 46, 120, 288, 342; viz ze Šternberka. z Letin Jan 321; Oldřich 645. Letovy viz z Vilhartic. Leva 335; viz z Mašťova. Levhart viz z Vidžína.
Rejstřík: jmen osobních a místních. z Kročína Mikuláš 223. Kroměříž 400, 588. Kropáč 386, 391. Krotkov viz Grotkov. Kroupa Pavel 507. Krs viz Crécy. Krskÿ z Nasetic Jan 655, 656. Krtly ves u Netolic 250, 358. Kftin poddanÿ 668. Kručovec Matěj 632. Krumlov Český 37, 52, 53, 84, 85, 177, 196, 206, 207, 212, 213, 215, 222, 225 —229, 235 aż 240, 948—247, 249, 250, 252, 253, 255, 265, 266, 275, 276, 282— 285, 289, 290, 292, 800, 309, 315—321, 326, 327, 333, 340, 346, 349, 367, 368, 370, 371, 376, 378—380, 384, 387—394, 399, 403, 445, 607 a£ 611, 658, 659, 668, 669, 671, 672; — klášter Klarisek 332, 607, 624, 640, 671, 678; — z K. Jan, děkan Pražský 887, administrator arcib. Praž. 672; — Václav děkan Pražský 222. Krumlov Moravský 88, 580; viz z Lipy. Krupka viz z Waldśteina. Krušina 129; viz z Lichtenburka, ze Švamberka. Kubcovic poddaný 632, 633. Kubín mlynář 620. Kučera ve Kčenicech 648, Kudeřavec lupič 367. Kule Jan 464, z Hrádku 649, 651, 653—655, 665; — Petr 464, 491, 503. Kumburk viz z Dubé, z Lichten- burka. Kuna Čeněk 482, z Rataj 483, z Kunstatu 510, 519. Kunáš viz z Machovic. Kuncperk 542. z Kunčíko Viktorin 511. Kuneš 556; viz z Olbramovic. Kunino Město 587. Kunisfeldar Michal 586, 587; Kunisfeldarová Markéta 586. Kunka převora u sv. Jiří v Praze 677. Kuňka viz ze Bzí. Kunovice ves na Moravě 588 až 590, 603; viz Ostroh. Kunrát farář Litický 660. Kunstat 183, 186, 187; z K. Boček 52 ; — Heralt 534, 541 ; Hynek Boček na Polné 27, 29, 78, 136, 147, 150, 174, 175, 177—184, 186—188, 202; — Jan na Teplšteině 506; Procek 210, 211, 254, 574 až 576; — Žofie 572; — viz Bočkovna, Kuna, z Opatovic, z Poděbrad, Puška, Zajímač. z Kunvaldu viz Vražda. Kunžwart 13. z Kuří Vody viz z Dubé. z Kustenberku viz z Ronova. Kustoš 350. Kutná Hora 6, 25, 45, 59, 81, 95, 115, 122, 145, 171, 183, 235, 267, 405, 416, 417, 419, 453, 454, 467, 493, 494, 504, 506, 520, 564, 565, 567, 578, 669; panský sjezd (1514) 113; Horníci 453, 454, 514. Kuzl kůň 343. Kužela u Jana z Rosenberka 240. Kvěch z Dobřan 660. ze Květnice viz Holec. Kvílice u Slaného 541. z Kvítkova viz Vlková. z Kyje viz z Radovésic. Kyhnáperk zámek 543. Kynck travić 254. z Kyšperku Žofie 601. Kytlice 665; Jindfich z Zahofan 638, 647, 659. L. Labut Burian 529, 533, 534; — Jan ze Švamberka 382, 383, 390, 395. Ladislav král Český (Pohrobek) 209, 210, 213, 214, 216, 220, 439, 532, 538, 569, 571 až 575, 580, 582, 583, 587, 592, 593, 595, 598, 601, 604, 657. Lahovskÿ dvûr 642. z Láku Tomáš 407. z Lamberka viz Sokol. Landek v Tyrolsku 444. Landshut bavorský 125, 228, 229. 711 z Landškrouna Ctibor 486, 492. Landštein 306, 307, 313, 324, 328; z. L. Mikuláš, nejv. písař 247, 452,454—457, 460, 461, 470, 473, 475, 477, 485, 488, 490, 491, 493, 496, 500, 503, 512, 525, 526, 561, 565, 566, 568; — Vilém 524, 565, 568. Langenthal, Longetol ve Švýcařích 443. z Lantbachu viz Stecher. Laon, Lan město ve Francii 433. Lapáček forman 367. Lapalisse, Palisa ve Francii 442. Lapka z Rokycan 320; viz z Ri- senburka. Lasal Jakub 620. Lašákovic Matěj 622. Lašek sedlák 633. Lašitovský rybník 630. Lausanne, Luzan ve Švýcařích 443. Lava město v Rakousích 228. z Lazec a z Borovnice Jošt 535, 536; Vikéř 650. z Lazník a z Nedakunic Mikoš 603. z Lažan 401; viz Bechyně, Šlik. ze Léovic Pfech 352; viz z Cestic. Ledce ves 662. Ledeč viz z Říčan. Ledenice ves 335. Lehnice ve Slezich 210, 211, 231 ; viz Fridrich, Hedvika, Jan. Lelovcov4 Anna 669. Lelovo ves u Choté&ova 627. Lemberk ve Slezích 132. Lemberk Pfech 451. Lensstot viz Lunéville. Leonard posel 427, 440, 441, 444. z Lerojed a z Podvini Lukas 562. Leskovce ves v Moravě 584. z Leskovce Albrecht na Cerekvici, podkomoří 191, 406—425 ; — Burian 465, 485, 678, 674; — Štědroň 321. Lešanský dlužník 518. Le&ing ves 655; viz z Otova. Le&tóny viz z Hrádku. Leštno hrad 46, 120, 288, 342; viz ze Šternberka. z Letin Jan 321; Oldřich 645. Letovy viz z Vilhartic. Leva 335; viz z Mašťova. Levhart viz z Vidžína.
Strana 712
712 Lezský z Lozy Jan 651. Lhota 72, 220, 357, 382, 383, 610, 630. Lhota Jan ze Dlouhé Vsi, Hlota 308, mladší 375. ze Lhoty Jan 265; Janek 320; Ješek 588; Markéta 588; Mi- kuláš 351; Vilém 265, 349, na Dubu 329; Zdeněk 320. Lhotka ves 371 ; nad Rohanovem 286. Lhotská Ceiika 524; Lhotský Oldřich 524; Václav 524. Libák viz z Radovesic. Liběchov viz Beřkovský. Libějice 374. Libějovice 358; viz Malovec. Libeň 485, 674. z Libochovan Jan 525. z Libochovic Petr 667, 668. Libochovičky 668. z Liboslavě viz Hlavsa. z Libošavic Jan 321. Libštein viz z Kolovrat. z Lichtenburka Regina 486; — Jan z Bítova 320; Jiřík z Bítova 320; — Hynek Krušina na Kumburce 637 ; — Vilém Kru- sina 486, 487, 492, 493, 497, 524. Lichtenburk viz Trčka. z Lichtenšteina 9, 76, 82, 89, 90, 91, 96; Jindřich Mikulov- ský 260. z Licka viz Brikcí. Ličov u Jindř. Hradce 333, 344. Lidice ves 668. Lihons, Lyhuns ve Francii 433. z Lindy Petr 273, 874, 398, 658, 659. Lindvy Pavel 216. Linec mésto 101, (1464) 246. Linhart 77, poddany 371; opat Zlató Koruny 299, 301, 302, 304, 343, 347; — pro- bošt Všech Svatých 99, 122, 124, 125, 129, 130, 147 až 149, 161. Lípa místo 239. z Lípy a z Krumlova Bertold 524; viz Trčka. z Lipého Jindřich 275; viz z Dubé. 188, sněm Lipnice 52; z L. Chval 351; viz Trčka. z Lipna Jindřich 617; viz Rous. Lipský Václav 484, 488, 489, 495, 496. Lísov ves 629, 630. Liška poddaný 395 ; Prokop z Vy- soké 494; Vilém z Knije 673. z Litavy viz Vojna. Litevský ze Svinař Václav 127, 142. Litice ves v Plz. 622, 629, 630, 644, 645, 659, 660, 661. Litmír Jan 507. z Litné Burian 464, 465. Litoborskÿ z Chlumu Jan 177, Litoměřice 60, 101, 426, 556, 656; kraj 11, 63, 68, 69, 70. 636. Litomyšl 445, klášter 593; viz Kostka. Litovel 210, 211, 575, 576. Litovice 606. Litvín poddaný 252. Lnáře viz Zmrzlík. z Lobkovic Popel 58; — Děpolt na Bílině 51; — Jan Hasi- šteinský 51, 525; — Jan 314, 318, 319, 322, 325—330, 339, 340, 353, 354, 369, 370, 561, 565, Popel 250, 394, na Ro- senberce 344 ; — Jifi Popel 212. z Lochovic a z Okoře Bořivoj 659, 660. Loket 542, kraj 545. Lokotoky, Zvokotoky ves 286. Lolek Mikeš z Nechanic 607. z Lomi Sezema na Svinnó 637, 638, 665. z Lomu Kerunk 452, 456, 457, 540, 541, 542, a jeho strÿna Anna 476, 479; viz Kerunk. Lomany 651. Lomecký Bušek 525, 526, Lomnice u Třeboně 304, 323, 328; farář 331, 335. Viz Bílský. z Lomnice Jan na Meziříčí, hejt. Mor. 46, 47, 49, 61, 92, 98, 99, 100, 106, 107, 109, 110, 111, 187, 591, 592; — Vilém 111. Lomy 220. Rejstřík jmen osobních a místních. Lopata viz z Hrádku. Losina ves 675. Lotrinsko 432. Loučenský Zdeněk 481. Louka klášter 77. z Lounek Viktorin 50. Louny 39, 40, 93. Loza viz Lezský, z Rabsteina. Lucembursko 439, 440. Ludvík vév. Bavorský 208, 228, 229, 234, 237, 444. Ludvík syn krále Vladislava 42, 116, 117, král Český 165, 193. Ludvík XI. král Francouzský 234, 497—429, 433—440, 442. Luhov 616; viz z Ülic. Lukéñ? v Ttalii 573. Lukavecký 561, Lukavečtí bratři 519. z Lukavice Albrecht 510; Jan 510; Zdeněk 226. z Lukavice Hořejší Jan 671, 676. Lukavice Dolejší viz z Řenec. Lukeš u Jana z Rosenberka 307. z Lukova viz ze Štemberka. Lukovec, Loukovec? 528. Lunéville, Lensstot 432. Lusignanskÿ rod 434. Luther, o něm soud Zdeňka Lva z Rožmitála 3. Lütka Václav 621. Lutová u Třeboně 326; farář 331. z Lužan Janek 619; — Oldřich 638, 665, Špice 631, 632; — Ondrášek 634, 665; viz Bohutý. Lužice země 123, 141, 149, 259; fojt viz Tunkl. Lužice ves 635. Lužický 469, 470, 474. Lužnice ves 668. Lvík viz z Jivjan, z Řenec, z Stra- šic z Ulic. Lyon, Lionns, Lugdonia ve Francii 442. Lysek, muž 229. Lžička z Dolních Dubňan Václav 595, 596. M. Mach kovář v Mělníku 621; ro- botník v Movřicích 640; ro- botník ve Zhoři 657.
712 Lezský z Lozy Jan 651. Lhota 72, 220, 357, 382, 383, 610, 630. Lhota Jan ze Dlouhé Vsi, Hlota 308, mladší 375. ze Lhoty Jan 265; Janek 320; Ješek 588; Markéta 588; Mi- kuláš 351; Vilém 265, 349, na Dubu 329; Zdeněk 320. Lhotka ves 371 ; nad Rohanovem 286. Lhotská Ceiika 524; Lhotský Oldřich 524; Václav 524. Libák viz z Radovesic. Liběchov viz Beřkovský. Libějice 374. Libějovice 358; viz Malovec. Libeň 485, 674. z Libochovan Jan 525. z Libochovic Petr 667, 668. Libochovičky 668. z Liboslavě viz Hlavsa. z Libošavic Jan 321. Libštein viz z Kolovrat. z Lichtenburka Regina 486; — Jan z Bítova 320; Jiřík z Bítova 320; — Hynek Krušina na Kumburce 637 ; — Vilém Kru- sina 486, 487, 492, 493, 497, 524. Lichtenburk viz Trčka. z Lichtenšteina 9, 76, 82, 89, 90, 91, 96; Jindřich Mikulov- ský 260. z Licka viz Brikcí. Ličov u Jindř. Hradce 333, 344. Lidice ves 668. Lihons, Lyhuns ve Francii 433. z Lindy Petr 273, 874, 398, 658, 659. Lindvy Pavel 216. Linec mésto 101, (1464) 246. Linhart 77, poddany 371; opat Zlató Koruny 299, 301, 302, 304, 343, 347; — pro- bošt Všech Svatých 99, 122, 124, 125, 129, 130, 147 až 149, 161. Lípa místo 239. z Lípy a z Krumlova Bertold 524; viz Trčka. z Lipého Jindřich 275; viz z Dubé. 188, sněm Lipnice 52; z L. Chval 351; viz Trčka. z Lipna Jindřich 617; viz Rous. Lipský Václav 484, 488, 489, 495, 496. Lísov ves 629, 630. Liška poddaný 395 ; Prokop z Vy- soké 494; Vilém z Knije 673. z Litavy viz Vojna. Litevský ze Svinař Václav 127, 142. Litice ves v Plz. 622, 629, 630, 644, 645, 659, 660, 661. Litmír Jan 507. z Litné Burian 464, 465. Litoborskÿ z Chlumu Jan 177, Litoměřice 60, 101, 426, 556, 656; kraj 11, 63, 68, 69, 70. 636. Litomyšl 445, klášter 593; viz Kostka. Litovel 210, 211, 575, 576. Litovice 606. Litvín poddaný 252. Lnáře viz Zmrzlík. z Lobkovic Popel 58; — Děpolt na Bílině 51; — Jan Hasi- šteinský 51, 525; — Jan 314, 318, 319, 322, 325—330, 339, 340, 353, 354, 369, 370, 561, 565, Popel 250, 394, na Ro- senberce 344 ; — Jifi Popel 212. z Lochovic a z Okoře Bořivoj 659, 660. Loket 542, kraj 545. Lokotoky, Zvokotoky ves 286. Lolek Mikeš z Nechanic 607. z Lomi Sezema na Svinnó 637, 638, 665. z Lomu Kerunk 452, 456, 457, 540, 541, 542, a jeho strÿna Anna 476, 479; viz Kerunk. Lomany 651. Lomecký Bušek 525, 526, Lomnice u Třeboně 304, 323, 328; farář 331, 335. Viz Bílský. z Lomnice Jan na Meziříčí, hejt. Mor. 46, 47, 49, 61, 92, 98, 99, 100, 106, 107, 109, 110, 111, 187, 591, 592; — Vilém 111. Lomy 220. Rejstřík jmen osobních a místních. Lopata viz z Hrádku. Losina ves 675. Lotrinsko 432. Loučenský Zdeněk 481. Louka klášter 77. z Lounek Viktorin 50. Louny 39, 40, 93. Loza viz Lezský, z Rabsteina. Lucembursko 439, 440. Ludvík vév. Bavorský 208, 228, 229, 234, 237, 444. Ludvík syn krále Vladislava 42, 116, 117, král Český 165, 193. Ludvík XI. král Francouzský 234, 497—429, 433—440, 442. Luhov 616; viz z Ülic. Lukéñ? v Ttalii 573. Lukavecký 561, Lukavečtí bratři 519. z Lukavice Albrecht 510; Jan 510; Zdeněk 226. z Lukavice Hořejší Jan 671, 676. Lukavice Dolejší viz z Řenec. Lukeš u Jana z Rosenberka 307. z Lukova viz ze Štemberka. Lukovec, Loukovec? 528. Lunéville, Lensstot 432. Lusignanskÿ rod 434. Luther, o něm soud Zdeňka Lva z Rožmitála 3. Lütka Václav 621. Lutová u Třeboně 326; farář 331. z Lužan Janek 619; — Oldřich 638, 665, Špice 631, 632; — Ondrášek 634, 665; viz Bohutý. Lužice země 123, 141, 149, 259; fojt viz Tunkl. Lužice ves 635. Lužický 469, 470, 474. Lužnice ves 668. Lvík viz z Jivjan, z Řenec, z Stra- šic z Ulic. Lyon, Lionns, Lugdonia ve Francii 442. Lysek, muž 229. Lžička z Dolních Dubňan Václav 595, 596. M. Mach kovář v Mělníku 621; ro- botník v Movřicích 640; ro- botník ve Zhoři 657.
Strana 713
Rejstiik jmen osobních a místních. Machek v Mělníku 513. Machovice ves 247, 308; z M. Kunáš 308, 397, 668. Máchovo jezero u Kladrub 663. z Mačie viz z Prostého. Magdeburský purkrabí 2922. Maidštein hrad 220, 221, 237, 289, 241, 244, 257, 381, 397, 609, 668. Majnuš Dobesovsky 451, 452, 455. Majskytl Ondřej před soudem 482. Majstitl před soudem 493. Makovský 500; Makovská 487. Makšant 335 ; písař 223. z Malejovic Jan 619. z Malešic Dorota 633. Malinec v Plzensku 633. Malíř věřitel 390. z Malonic Sezema 672 ; viz Škorně. z Malotína Čeněk 590. Malovec 229; Bohuslav z Pacova 453—455; — Diviá 312, 358, 368, 530, z Libéjovic 457, 460, 477, 538, 567, 568; — Jan 243, 245, 342, 457, z Pacova 213, 221, 222, 453—455, 460, 588; — Leva z Libéjovic 54, 63, 71, 72, 98, 161; — Petr 495; — Zdenék 195, z Chej- nova na Witmberce 5. Malovice u Netolic 374. Malý Petr 553. Malý Procek z Cetně 16, 18, 20, 28, 128, 129, 161. Mantov v Plzensku 675 ; viz Rojáe. Mantovcová 675. Marek z Újezda 613. Mareš hejtman 297; rychtář 311, 367; viz z Hoděšína, Údimě, Veselí. Mařík pekař v Mélníku 621; viz Červenka, z Křešic. Marini z Grenoble (de Gratiano- poli) Antonin 427, 430, 432 aż 438, 440. Markéta 72, 73; převořiše Cho- těšovská 675; cantrix Chotě- šovská 627, 628, 630—634; klíčnice Chotčšovská 675; z Touškova 638; rybářka 418, 419. Markovy ves u Krumlova 399. z Markvartic Blažek 610. Arohiv Český VII. Maršík viz z Radověsic. Maršová Markéta 550. Maršovec poddaný 286. Marta nevěsta 466, 470, 472; viz z Mirotic. Martas v Touškově u Plzně 633; Martasovici rod 675. z Martic Burian 552. Martin mistr 40; kněz 330; mě- šťan 416; řezník 424; služeb- ník 272. Martinek z Olešnice 321, 342. Martinice u Znojma 325. z Martinic Bořita Hynek na Sme- čně 64, 70; — Jan 320, ze Smečna 565 ; — Markvart 640. Marvan měšťan v Praze 415. Masian Jan 275, Mašián 285. Máslovice ves u Prahy 498;z M. Heřman 462, 463. Maškovec ves u Krumlova 671. Mašovec v Touškově Hartmanově 632. z Maátova Leva 644, místoko- moří král, Českého 674; viz z Kolovrat. Matěj pacholek 305; poddaný 286, 392 ; v Hořekovicích 654; v Litoměřicích 556, 557; vl Touškově 632; rychtář v Kře- šicích 613; úředník 509; pře- vor v Plzni u sv. Ducha 628; opat Zabrdovskj 577. Materna Henzlüv, perkmistr 626. Matyáš Corvinus, král Uhersky 228, 327, 346—348, 376,378, 385, 889— 391, 435, 436, 449; v Kroměříži (1470) 400. Matyáš 466, 468; písař u desk - zemských 487; syn mlynáře Jakuba 666. Matl zedník 332, 333. Matouš z Karlova 418; u Adama z Rožmitála 148, 162; písař komorní 417. Matoušek poddaný 392. Maximilian císař Německý 42, 86, 89, 91, 97, 103, 105, 109, 112, 116, 117. Mayr Martin 237. Medek viz z Waldeka. Medrar Uher 216. z Mědražic Něpr 665. 713 Moeidštein viz Maidštein. Měkota Jan rukojmí 55. z Mělnic Hedvika 638. | Mělník 16, 17, 19, 513, 620, 621. Memkovice ves v Moravě 588. Měnín městečko v Moravě 601. z Merklína Jiřík 321; Michálek | 652. Mermozar hejtman vojenský 267. Měsíček před soudem 539; Jan z Výškova 652. Městce 122, 124. Metelsko Dolejší 636; Tele. Metlin poddaný 213. | Meziříčí Mor. 445; z M. Václav 320; viz z Lomnice. Michal 223, 420: ve Kienicech 648; opat ve Třeboni 238. Michalec z Nučnic 509. z Michalovic Jindfich 258, 270; | Václav 587, velmistr Strako- nický 311. z Michnic Erazim 238, 253, 391, 672, 678; Kateřina 242. Mičák z Záluží Petr 640. Míčan 469; Jindřich z Klinšteina 488, 490, a z Roztok 495. Mihule Jiřík 520. Mikeš poddaný 286. z Mikovic 498; Petr 270, 271, na Pernšteinci 379, Pernštein- ský 238, 241, 244, 245, 389, 890, — Václav 522; — viz Peršťanský. Mikuláš kníže Opolský 231. Mikuláš 227, 229; — notář Jana z Rosenberka 236, 237; úředník téhož 236, 309, 374; — mistr 365, 366, 369; — úředník od desk 503; — pře- vor ve Třeboni 238; — sa- kristán ve Tfeboni 238; — písař. 97, 390; — hospodář 424; — mlynář 639; — ře- zník 310; — poddaný 286, 350, 396, 496. ; Mikulášek pergmistr 455. | Mikulášův Václav 639. | Mikuiy, Migolz v Budějovicku 370. Milan, Mediolan 442; vévoda M. 434. z Milčic Jan 321. z M. viz 90
Rejstiik jmen osobních a místních. Machek v Mělníku 513. Machovice ves 247, 308; z M. Kunáš 308, 397, 668. Máchovo jezero u Kladrub 663. z Mačie viz z Prostého. Magdeburský purkrabí 2922. Maidštein hrad 220, 221, 237, 289, 241, 244, 257, 381, 397, 609, 668. Majnuš Dobesovsky 451, 452, 455. Majskytl Ondřej před soudem 482. Majstitl před soudem 493. Makovský 500; Makovská 487. Makšant 335 ; písař 223. z Malejovic Jan 619. z Malešic Dorota 633. Malinec v Plzensku 633. Malíř věřitel 390. z Malonic Sezema 672 ; viz Škorně. z Malotína Čeněk 590. Malovec 229; Bohuslav z Pacova 453—455; — Diviá 312, 358, 368, 530, z Libéjovic 457, 460, 477, 538, 567, 568; — Jan 243, 245, 342, 457, z Pacova 213, 221, 222, 453—455, 460, 588; — Leva z Libéjovic 54, 63, 71, 72, 98, 161; — Petr 495; — Zdenék 195, z Chej- nova na Witmberce 5. Malovice u Netolic 374. Malý Petr 553. Malý Procek z Cetně 16, 18, 20, 28, 128, 129, 161. Mantov v Plzensku 675 ; viz Rojáe. Mantovcová 675. Marek z Újezda 613. Mareš hejtman 297; rychtář 311, 367; viz z Hoděšína, Údimě, Veselí. Mařík pekař v Mélníku 621; viz Červenka, z Křešic. Marini z Grenoble (de Gratiano- poli) Antonin 427, 430, 432 aż 438, 440. Markéta 72, 73; převořiše Cho- těšovská 675; cantrix Chotě- šovská 627, 628, 630—634; klíčnice Chotčšovská 675; z Touškova 638; rybářka 418, 419. Markovy ves u Krumlova 399. z Markvartic Blažek 610. Arohiv Český VII. Maršík viz z Radověsic. Maršová Markéta 550. Maršovec poddaný 286. Marta nevěsta 466, 470, 472; viz z Mirotic. Martas v Touškově u Plzně 633; Martasovici rod 675. z Martic Burian 552. Martin mistr 40; kněz 330; mě- šťan 416; řezník 424; služeb- ník 272. Martinek z Olešnice 321, 342. Martinice u Znojma 325. z Martinic Bořita Hynek na Sme- čně 64, 70; — Jan 320, ze Smečna 565 ; — Markvart 640. Marvan měšťan v Praze 415. Masian Jan 275, Mašián 285. Máslovice ves u Prahy 498;z M. Heřman 462, 463. Maškovec ves u Krumlova 671. Mašovec v Touškově Hartmanově 632. z Maátova Leva 644, místoko- moří král, Českého 674; viz z Kolovrat. Matěj pacholek 305; poddaný 286, 392 ; v Hořekovicích 654; v Litoměřicích 556, 557; vl Touškově 632; rychtář v Kře- šicích 613; úředník 509; pře- vor v Plzni u sv. Ducha 628; opat Zabrdovskj 577. Materna Henzlüv, perkmistr 626. Matyáš Corvinus, král Uhersky 228, 327, 346—348, 376,378, 385, 889— 391, 435, 436, 449; v Kroměříži (1470) 400. Matyáš 466, 468; písař u desk - zemských 487; syn mlynáře Jakuba 666. Matl zedník 332, 333. Matouš z Karlova 418; u Adama z Rožmitála 148, 162; písař komorní 417. Matoušek poddaný 392. Maximilian císař Německý 42, 86, 89, 91, 97, 103, 105, 109, 112, 116, 117. Mayr Martin 237. Medek viz z Waldeka. Medrar Uher 216. z Mědražic Něpr 665. 713 Moeidštein viz Maidštein. Měkota Jan rukojmí 55. z Mělnic Hedvika 638. | Mělník 16, 17, 19, 513, 620, 621. Memkovice ves v Moravě 588. Měnín městečko v Moravě 601. z Merklína Jiřík 321; Michálek | 652. Mermozar hejtman vojenský 267. Měsíček před soudem 539; Jan z Výškova 652. Městce 122, 124. Metelsko Dolejší 636; Tele. Metlin poddaný 213. | Meziříčí Mor. 445; z M. Václav 320; viz z Lomnice. Michal 223, 420: ve Kienicech 648; opat ve Třeboni 238. Michalec z Nučnic 509. z Michalovic Jindfich 258, 270; | Václav 587, velmistr Strako- nický 311. z Michnic Erazim 238, 253, 391, 672, 678; Kateřina 242. Mičák z Záluží Petr 640. Míčan 469; Jindřich z Klinšteina 488, 490, a z Roztok 495. Mihule Jiřík 520. Mikeš poddaný 286. z Mikovic 498; Petr 270, 271, na Pernšteinci 379, Pernštein- ský 238, 241, 244, 245, 389, 890, — Václav 522; — viz Peršťanský. Mikuláš kníže Opolský 231. Mikuláš 227, 229; — notář Jana z Rosenberka 236, 237; úředník téhož 236, 309, 374; — mistr 365, 366, 369; — úředník od desk 503; — pře- vor ve Třeboni 238; — sa- kristán ve Tfeboni 238; — písař. 97, 390; — hospodář 424; — mlynář 639; — ře- zník 310; — poddaný 286, 350, 396, 496. ; Mikulášek pergmistr 455. | Mikulášův Václav 639. | Mikuiy, Migolz v Budějovicku 370. Milan, Mediolan 442; vévoda M. 434. z Milčic Jan 321. z M. viz 90
Strana 714
714 Milenička zeman 308. z Milešova viz z Sulevic. z Miletína Václav 674. Milev ves 657. Milevsky opat 559, 560. Miličín 225, 237, 240, 255, 309, 359, 372, 394, 461; viz Ka- plicer. Milikovice ves 608; z M. Jan 607; viz Svatomir. z Milonic viz Bystřice. z Miloňovic Vlášek 268, 366, 387, Václav 248, 250, 309, 352, 353, 390—392, 395. Milonsky Mikuláš 594. Milosta ze Zahrádek Václav 321. Milotická Dorota 502, 526, 527, 541. Minsterberská kněžna Anna 202; — kn. Bartoloměj 16—24, 26 aż 29, 32—34, 37, 38, 40, 45, 46, 49, 51—53, 57, 60, 76—78; — Karel 3, 115, 125, 129, 136, 142, 144, 145, 147, 156, 158, 159, 165; — viz z Poděbrad. Mirka z Chlumu a z Dražůvek Jindfich 577. Miřkov viz z Kocova. z Mirośovic Sigmund 325, 327, 337, 344, 346, 360, 384, 394. z Mirotic Marta 72, 73, 94. z Mirovic Sigmund 452, Misav poddany 399. Miseń 212, 213. Mitrovice 361. Mitruos 325, 326, 329, 336, 344. Mládencová Eliška 507. Mladětice ves v Plzensku 623, 677. Mladický les kláštera Plaského 628. Mladoch Jan kněz 666, 667; ka- | novník kostela Pražského 677. Mladota z Veselice 531. Mladší ves v Moravě 587, 588. Mléčka před soudem 534, 535; Sigmund 563. Mlýnková od Hory 520. Mnich v Táborsku 295. Mnichov 174, 345. Močihub viz z Kralovic. Močihubová Eliška 552, 560, 561 ; Škonka 552, 560. Modřany 642. z Modřejovic Dobeš na Radyni 643; viz Shýbal, Vrš. Moers viz Dietrich. Mohlno na Moravě 577. Mokrovouský Bavor 468. z Mor viz Sokol. Morava 76, 82, 89, 91; města M. 113; poměr k Čechám 2, 174—180. z Moravan Jan 600, Moravansky 589. Moskuot Jakub v Sobéslavi 251. Moskvané 107. Most 206; hrad 213, 228 ; město 445; z M. viz Vik. Mostecký Vaněk 661, 662. z Mostku Žibřid Přibík 390. Moudon, Modun ve Švýcařích 443. Moulins, Molinis 442, Movfice ves 640. | Mozolov v Táborsku 229. i Mradsky z Noskova Jan, Mrakeż 98, 100, 106—110, 561; viz Noskovsky. Mráz z Hlazovic Jan 668. z Mrdic viz Slechtic. Mrlina řeka 497. Mrtník ves v Plzensku 623; z M. Jindřich 651; Racek 651. ze Mstihněvi Buzek 619. ze Mšena viz z Ilburka. Muchek z Bukova Jan 665. Mugl viz Grossmugl. Mühldorf, Mildorf 445. Munka 60; žid 124. Mušta Purkart 478, z Řepan 519, 520, 676; Sigmund 467. | Mutina 107. | Mužík Václav v Dobřanech 659; Mužíková Uršula 659; Mužíkův Václav 659. Myslín město 431. z Myslína Mikuláš 672, 673. Myslivec Jan před soudem 194. z Myslovic viz Zitina. z Myślina Vikór 609, 613, 615, Mýto Vysoké 176, 177, 468. Mže řeka 643, 657. Rejstřík jmen osobních a místních. N. Nabeš poddaný 286. Náchod 582. Načeradský Ondřej 513, Ondrá- ček od Hory 248, 249; Vaclav 513. Nadějkov 229. z Nahošic Habart 638 ; viz z Bra- nišova. Nákří u Netolic 391. z Nalžov viz z Paběnic, Protiva. Napajedly ves 611. Nasek kožišník 286. z Nasetic viz Krský. z Násilí Bernard Bierka 454, 456 až 458, 460—463, 466, 470, 474, 475, 501, 511, 565; — Jindřich Berka 49, 50, 62. Nebahovy ves u Netolic 310. z Nebielov Hrzek 626 z Nebřehovic Mikaláš 265. Nechanice u Prahy 607. z Nechvalic Diviš 256. Nečtiny 618, 623, 643; z N. Beneda 192, Jan 493, 501, 538; Ivan na Bubně 627; Vi- lém na Komberce 627; viz z Gutöteina. z Nedakunic viz z Laznik. z Nedomilic Eliska 541; Smil | z Dření 541. Něhošovice, Nihošovice 286, 365, 366 386. Nejedlý z Vysoké Václav 152. z Nekmíře Sazema 612; viz Brada. Němci 208, 429. Němčí důl, les u Lhoty 630. Němčičky ves 577. Němec karník 671. z Německé Litvín na Chotěmicích 360, 361. z Nemičevsi Beníšek 619, Jan 619. ! Nemilany ves v Moravě 597. z Nemošic Jindřich 500. z Nemyšle Zachař 227, 252. , Neplachov ves u Třeboně 297. i Nepomuk 156. Něpr viz Dúč, z Mědražic, z Rou- pova. Nepřívazí ves na Moravě 571. Nespice ves u Volyně 286.
714 Milenička zeman 308. z Milešova viz z Sulevic. z Miletína Václav 674. Milev ves 657. Milevsky opat 559, 560. Miličín 225, 237, 240, 255, 309, 359, 372, 394, 461; viz Ka- plicer. Milikovice ves 608; z M. Jan 607; viz Svatomir. z Milonic viz Bystřice. z Miloňovic Vlášek 268, 366, 387, Václav 248, 250, 309, 352, 353, 390—392, 395. Milonsky Mikuláš 594. Milosta ze Zahrádek Václav 321. Milotická Dorota 502, 526, 527, 541. Minsterberská kněžna Anna 202; — kn. Bartoloměj 16—24, 26 aż 29, 32—34, 37, 38, 40, 45, 46, 49, 51—53, 57, 60, 76—78; — Karel 3, 115, 125, 129, 136, 142, 144, 145, 147, 156, 158, 159, 165; — viz z Poděbrad. Mirka z Chlumu a z Dražůvek Jindfich 577. Miřkov viz z Kocova. z Mirośovic Sigmund 325, 327, 337, 344, 346, 360, 384, 394. z Mirotic Marta 72, 73, 94. z Mirovic Sigmund 452, Misav poddany 399. Miseń 212, 213. Mitrovice 361. Mitruos 325, 326, 329, 336, 344. Mládencová Eliška 507. Mladětice ves v Plzensku 623, 677. Mladický les kláštera Plaského 628. Mladoch Jan kněz 666, 667; ka- | novník kostela Pražského 677. Mladota z Veselice 531. Mladší ves v Moravě 587, 588. Mléčka před soudem 534, 535; Sigmund 563. Mlýnková od Hory 520. Mnich v Táborsku 295. Mnichov 174, 345. Močihub viz z Kralovic. Močihubová Eliška 552, 560, 561 ; Škonka 552, 560. Modřany 642. z Modřejovic Dobeš na Radyni 643; viz Shýbal, Vrš. Moers viz Dietrich. Mohlno na Moravě 577. Mokrovouský Bavor 468. z Mor viz Sokol. Morava 76, 82, 89, 91; města M. 113; poměr k Čechám 2, 174—180. z Moravan Jan 600, Moravansky 589. Moskuot Jakub v Sobéslavi 251. Moskvané 107. Most 206; hrad 213, 228 ; město 445; z M. viz Vik. Mostecký Vaněk 661, 662. z Mostku Žibřid Přibík 390. Moudon, Modun ve Švýcařích 443. Moulins, Molinis 442, Movfice ves 640. | Mozolov v Táborsku 229. i Mradsky z Noskova Jan, Mrakeż 98, 100, 106—110, 561; viz Noskovsky. Mráz z Hlazovic Jan 668. z Mrdic viz Slechtic. Mrlina řeka 497. Mrtník ves v Plzensku 623; z M. Jindřich 651; Racek 651. ze Mstihněvi Buzek 619. ze Mšena viz z Ilburka. Muchek z Bukova Jan 665. Mugl viz Grossmugl. Mühldorf, Mildorf 445. Munka 60; žid 124. Mušta Purkart 478, z Řepan 519, 520, 676; Sigmund 467. | Mutina 107. | Mužík Václav v Dobřanech 659; Mužíková Uršula 659; Mužíkův Václav 659. Myslín město 431. z Myslína Mikuláš 672, 673. Myslivec Jan před soudem 194. z Myslovic viz Zitina. z Myślina Vikór 609, 613, 615, Mýto Vysoké 176, 177, 468. Mže řeka 643, 657. Rejstřík jmen osobních a místních. N. Nabeš poddaný 286. Náchod 582. Načeradský Ondřej 513, Ondrá- ček od Hory 248, 249; Vaclav 513. Nadějkov 229. z Nahošic Habart 638 ; viz z Bra- nišova. Nákří u Netolic 391. z Nalžov viz z Paběnic, Protiva. Napajedly ves 611. Nasek kožišník 286. z Nasetic viz Krský. z Násilí Bernard Bierka 454, 456 až 458, 460—463, 466, 470, 474, 475, 501, 511, 565; — Jindřich Berka 49, 50, 62. Nebahovy ves u Netolic 310. z Nebielov Hrzek 626 z Nebřehovic Mikaláš 265. Nechanice u Prahy 607. z Nechvalic Diviš 256. Nečtiny 618, 623, 643; z N. Beneda 192, Jan 493, 501, 538; Ivan na Bubně 627; Vi- lém na Komberce 627; viz z Gutöteina. z Nedakunic viz z Laznik. z Nedomilic Eliska 541; Smil | z Dření 541. Něhošovice, Nihošovice 286, 365, 366 386. Nejedlý z Vysoké Václav 152. z Nekmíře Sazema 612; viz Brada. Němci 208, 429. Němčí důl, les u Lhoty 630. Němčičky ves 577. Němec karník 671. z Německé Litvín na Chotěmicích 360, 361. z Nemičevsi Beníšek 619, Jan 619. ! Nemilany ves v Moravě 597. z Nemošic Jindřich 500. z Nemyšle Zachař 227, 252. , Neplachov ves u Třeboně 297. i Nepomuk 156. Něpr viz Dúč, z Mědražic, z Rou- pova. Nepřívazí ves na Moravě 571. Nespice ves u Volyně 286.
Strana 715
Rejstříl:. jmen osobních a místních. Nestanice ves u Netolic 361. z Něšova Jan na Skupči, Něšovka 647 ; Jaroš Něšovka 616, 617. z Něšovic Bušek 351. Netolice 224, 225, 261, 268, 337, 388, sjezd (1517) 177 až 179. z Netonic Vilém 628, 634, a z Nového Plzně 630. Neumětely tvrziště 661. Neustup mistr 676. z Neveklova viz Řepa. Nevlas z Doupova 649, 653, 654. z Neznášov Olkmar 243, 261, 284, 285, 288, 309, 336, Olt- mar 551, 561, 567, 568, Volk- mar 553; Zdeněk Neznáéovsky 529; viz Olkmar, Otmar. z Nezvěstic Oldřich 618. z Nežetic viz Čauslach, Karlík. St. Nicolas du Port 432. Nihošovice viz Něhošovice. Niklas Václav 415, 416. Niklom Haync 542, 543. Nisa ve Slezích 147, 230, 231, 252, 532, Nitra 106, 589; biskup Hynek 589, 590. Norimberk 429, 442, 545, sjezd (1467) 287, sněm (1468) 350. Normandie 438. Nos Mikuláš 481, 486, z Dra- žovic, místosudí 488. Nosákovec Václav 499. z Noskova viz Mračský. Noskovský 345. Nosovici, rod 675. Nötre Dame de Liesse 433. Nova Domus viz Jindř. Hradec. Novák Jan 630, 654. Nová Říše klášter 61, 115. Nová Ves 285, 288, 298; viz Házil. Nové Hrady 407, Nový Hrad 273, 294, 295, 308, 309, 317, 318, 329, 333, 335, 344, 359, 374, 397, 398, 578; z N. H. viz Drochovec, z Kolovrat. Nové Město na Moravě 599; viz z Kácova. Nové Město u Vídně 117, 259, 260. Nowilla tvrz ve Francii 438. Novosedly ves 75. z Nučnic viz Michalec. z Nussdorfa Oldfich, biskup Pa- Sovskf 234, 299, 302, 303, Nydrle Jiří před soudem 464. Nykl poddaný 380. Nymburk 476, 483, 497. Nýrsko 172, 412. 0. Oběděnice v Berounsku 221. Oborník Václav v Ovenci 649, 650. z Obytec Bohuslav 652; Půta 664; Výšek 317, 341, 349, 353, 355—358. Ocásek lupič 367. z Očedělic Ojíř Albrecht 499, 511, 588, 541, 550, 566, purk- rabí hradu Pražského 503; Fridrich 506, 550. Oddenek poddaný 229. Oděčín viz Hodětín. Oděrad z Sekyřic Jan 674. Odlezly viz Otlezly. Oetting, Etyng 445. Ohništko Jiřík zeman 488. Oise, Ors, řeka ve Francii 441. Ojíř viz z Očedělic. Okáč Mikuláš 509, 510. z Okoře viz z Lochovic. Olbram poddaný 272. z Olbramic Janek 321. z Olbramovic Kuneš 320; viz Čejka. | Oldřich kníže Cilský 216. Oldřich 326; puškař 292 ; rychtář v Třemošnici 617 ; žena O. 490. Oldřichov v Táborsku 221, 222. Olešná ves 610. Olešnice 159, 308; viz Martinek. Olešnický kníže Kunrat 244. Olkmar 503, purkrabí 298; srov. z Neznášov. Olomouc 233, 262, 342, 378, 570—573, 575, 576, 582,583, 586, 588, 592, 596, 597, 600, 603, 604; kl. sv. Františka 596, sv. Michala 600; příměří (1468) 346—348, smlouva (1479) 449, sném (1514) 76; fojt 598; biskup 115, 259, Jan 604; dioecese 229. 715 Oltenburk kläster 313. Omnice ves v Moravě 591. Ondra ze Svinolusk 286. Ondráček poddaný 322; viz z By- tovce. Ondrák z Jarohněva 613. Ondrášek řezník 310; viz z Lužan. Ondřej v Rožmitále 148, 149. z Onic viz Bystřice. Onsspach viz Ansbach. Opálka ves 141. z Opatova Jakub Agnezka 217. Opatovice klášter 579; z O. a z Kunstatu Procek 254. Opava 132—144, 147. Opl 22, 23, 24, 371; viz z Fictum. Opolský kníže Mikuláš 231, 467. Ořechové na Moravě 600; z O. Sigmund 590; Václav 603. Orlóans, Orliens, Aurelianensis 441. Orlík hrad 196. Orlovské panství na Moravě 587. Ornát Blažek písař 644; Orná- tová Káče 644. Osek hrad 228. z Osova Petřík na Pernolci 629. Osterský Sigmund 553, 866, 567. Ostřihomský arcibiskup 117. Ostroh zámek 601, 602; z O. Arkleb z Kunovic 602, Artleb 589, 590, z Ostrova 600; Hy- nek 589, 590; Stibor 590, z Kunovic 602. z Ostromeče viz Břekovec. z Ostromífe viz Kdulinec. Ostrov klášter 50, z Ostrova Matěj 530. Osvald Jan 419. Ošparn viz Aspern. z Otěšic viz z Skočec. z Otěšína Markéta 646. z Otic Chval 607. Otlezly ves v Plzensku 623. Otmar 539; viz Olkmar. z Otoslavic viz Puška. z Otova Dorota 670; Henrich 655, na Čelakovech 654, 655, na Lešině 646, 647; Katruše 638. z Ostradovic Mikuláš Svatba. 530; Mikeš 320; viz 90*
Rejstříl:. jmen osobních a místních. Nestanice ves u Netolic 361. z Něšova Jan na Skupči, Něšovka 647 ; Jaroš Něšovka 616, 617. z Něšovic Bušek 351. Netolice 224, 225, 261, 268, 337, 388, sjezd (1517) 177 až 179. z Netonic Vilém 628, 634, a z Nového Plzně 630. Neumětely tvrziště 661. Neustup mistr 676. z Neveklova viz Řepa. Nevlas z Doupova 649, 653, 654. z Neznášov Olkmar 243, 261, 284, 285, 288, 309, 336, Olt- mar 551, 561, 567, 568, Volk- mar 553; Zdeněk Neznáéovsky 529; viz Olkmar, Otmar. z Nezvěstic Oldřich 618. z Nežetic viz Čauslach, Karlík. St. Nicolas du Port 432. Nihošovice viz Něhošovice. Niklas Václav 415, 416. Niklom Haync 542, 543. Nisa ve Slezích 147, 230, 231, 252, 532, Nitra 106, 589; biskup Hynek 589, 590. Norimberk 429, 442, 545, sjezd (1467) 287, sněm (1468) 350. Normandie 438. Nos Mikuláš 481, 486, z Dra- žovic, místosudí 488. Nosákovec Václav 499. z Noskova viz Mračský. Noskovský 345. Nosovici, rod 675. Nötre Dame de Liesse 433. Nova Domus viz Jindř. Hradec. Novák Jan 630, 654. Nová Říše klášter 61, 115. Nová Ves 285, 288, 298; viz Házil. Nové Hrady 407, Nový Hrad 273, 294, 295, 308, 309, 317, 318, 329, 333, 335, 344, 359, 374, 397, 398, 578; z N. H. viz Drochovec, z Kolovrat. Nové Město na Moravě 599; viz z Kácova. Nové Město u Vídně 117, 259, 260. Nowilla tvrz ve Francii 438. Novosedly ves 75. z Nučnic viz Michalec. z Nussdorfa Oldfich, biskup Pa- Sovskf 234, 299, 302, 303, Nydrle Jiří před soudem 464. Nykl poddaný 380. Nymburk 476, 483, 497. Nýrsko 172, 412. 0. Oběděnice v Berounsku 221. Oborník Václav v Ovenci 649, 650. z Obytec Bohuslav 652; Půta 664; Výšek 317, 341, 349, 353, 355—358. Ocásek lupič 367. z Očedělic Ojíř Albrecht 499, 511, 588, 541, 550, 566, purk- rabí hradu Pražského 503; Fridrich 506, 550. Oddenek poddaný 229. Oděčín viz Hodětín. Oděrad z Sekyřic Jan 674. Odlezly viz Otlezly. Oetting, Etyng 445. Ohništko Jiřík zeman 488. Oise, Ors, řeka ve Francii 441. Ojíř viz z Očedělic. Okáč Mikuláš 509, 510. z Okoře viz z Lochovic. Olbram poddaný 272. z Olbramic Janek 321. z Olbramovic Kuneš 320; viz Čejka. | Oldřich kníže Cilský 216. Oldřich 326; puškař 292 ; rychtář v Třemošnici 617 ; žena O. 490. Oldřichov v Táborsku 221, 222. Olešná ves 610. Olešnice 159, 308; viz Martinek. Olešnický kníže Kunrat 244. Olkmar 503, purkrabí 298; srov. z Neznášov. Olomouc 233, 262, 342, 378, 570—573, 575, 576, 582,583, 586, 588, 592, 596, 597, 600, 603, 604; kl. sv. Františka 596, sv. Michala 600; příměří (1468) 346—348, smlouva (1479) 449, sném (1514) 76; fojt 598; biskup 115, 259, Jan 604; dioecese 229. 715 Oltenburk kläster 313. Omnice ves v Moravě 591. Ondra ze Svinolusk 286. Ondráček poddaný 322; viz z By- tovce. Ondrák z Jarohněva 613. Ondrášek řezník 310; viz z Lužan. Ondřej v Rožmitále 148, 149. z Onic viz Bystřice. Onsspach viz Ansbach. Opálka ves 141. z Opatova Jakub Agnezka 217. Opatovice klášter 579; z O. a z Kunstatu Procek 254. Opava 132—144, 147. Opl 22, 23, 24, 371; viz z Fictum. Opolský kníže Mikuláš 231, 467. Ořechové na Moravě 600; z O. Sigmund 590; Václav 603. Orlóans, Orliens, Aurelianensis 441. Orlík hrad 196. Orlovské panství na Moravě 587. Ornát Blažek písař 644; Orná- tová Káče 644. Osek hrad 228. z Osova Petřík na Pernolci 629. Osterský Sigmund 553, 866, 567. Ostřihomský arcibiskup 117. Ostroh zámek 601, 602; z O. Arkleb z Kunovic 602, Artleb 589, 590, z Ostrova 600; Hy- nek 589, 590; Stibor 590, z Kunovic 602. z Ostromeče viz Břekovec. z Ostromífe viz Kdulinec. Ostrov klášter 50, z Ostrova Matěj 530. Osvald Jan 419. Ošparn viz Aspern. z Otěšic viz z Skočec. z Otěšína Markéta 646. z Otic Chval 607. Otlezly ves v Plzensku 623. Otmar 539; viz Olkmar. z Otoslavic viz Puška. z Otova Dorota 670; Henrich 655, na Čelakovech 654, 655, na Lešině 646, 647; Katruše 638. z Ostradovic Mikuláš Svatba. 530; Mikeš 320; viz 90*
Strana 716
716 Otruba poddany 286. Ottaň Mikeš na Předslavicích 618. Ottenslag viz Wehingen. Ou- viz Ú- Ovenec Přední 649, 650. Ovsík krejčí 659. Ozřenský rybník 623. P. z Paběnic a z Nalžov Půta 666; viz Had. Pacold, lovec Václava IV. 591. Pacov 395; ves v Moravě 570. z Pacova viz Malovec. Pacovec 337. Pajr Oldřich 582. Pakoslav viz Hvozdíř. Pakosta 498. Paluci, Palóci Ladislav 216. Pamkirchar viz Baumkircher. Pardubice 26, 61, 113. Pardubský Jiřík 515. Paříž 441, 433. Partl ze Slavkova 581. Pasov 299, 300, 345, 369, 445; biskup 123, 126, 140, 141, 234, Oldřich z Nussdorfa 260, 287, 343, 346, 348, 378. Pasovary viz Višně. Pašinka Petr 123, 127. Pátek Blažek purkmistr 621. Paul lamač 332, 333. Paumgartner 209. Pavel II. papež 303, 343, 347. Pavel opat Slovanský 607; Kla- drubský 6625 probošt Zderaz- ský 674. Pavel mistr 345; mlynář 645; poddaný 622; písař Rosenber- ský 229; viz Velhartice, z Vol- tav, Dětřichovic, ze Svojšic. Pawchpretlová Markéta 597. Pech poddaný 622. Pecha z Harasova Vaněk 656, 657. Pecingar 20, 156. Pecka hrad 363. z Peček Vaněk 321. Pečeně Jan rychtář 649. Pegnicz městečko v Němcích 429. Pehm 13; z Pernolce Hanuš 624. Pehmsstayn 429. Pek ze Sujenic 320. Pěkník 46. Pelhřimov 223. Pelíšek Vaněk 493. Pengar? 343. Perc z Perce Petr 618. Peřina Burian 189; Petr 504. Peřinová z Košíně Kateřina 200. Perman Martin 582; Permanová Kordula 583. Pernolec viz z Osova, Pehm. z Pernšteina 113; Jan 487; Si- gmund 400; — Vilém hof- mistr 6, 22, na Helfensteiné 26, 37, 39, 42, 43, 84, 85, 86, 88, 97, 105, 106, 151, 182, 400, 409, 424; — Voj- těch 28, 83, 84, 86, nejv. hof- mistr 97, 98, 109, 111, na Hluboké 114, 116, oženil se 152, 166, 174, 176, 185, 187, 191, 424. Perstl Petr 368. Pernšteinec, Pernšteinský, viz z Mikovic. Peršťanský Petr, purkrabí na Maid- šteině 244, 245; viz z Mikovic. Peruc viz Pětipeský. Pešek z Uherského Brodu 581. Pešík Mikuláš 318, 324, 325, z Bělé 346, 350. Pešlová viz Frelichová. Pešť 102. Peterle 206. Pětikostelský biskup 37, 99. Pětipeský 501; Hynek 182; Je- třich z Krásného Dvoru na Peruci 196, 197. Petnen v Tyrolsku 444. Petr probošt Chotěšovský 624, 627—634, 636, 643, 644. Petr probošt v Přešticích 643. Petr probošt v Touškově 657. Petr subpřevor Tepelský 655. Petr kněz Týnský 657; od Mo- dróho Jelena 59 ; poddany 286 ; robotnik 662, 663. Petrovi sirotci 482. Petrbrodin Anna 597, Dorota 597, Niklas 597. Petřík kněz 336, 662. Petříková 508; ze Špitálu 500. Petrkov, sněm (1467) 279. z Petrovce Sigmund 321. Rejstřík jmen osobních a místních. Petrovice u Třeboně 336. z Petrovic Jan 229, 235—237, purkrabí Krumlovský 240, 290, 292, 293, 296; — Kunrit 253, 268, 308, 309, 321, 331, 367, 385, 388—391, 394,399, 678. Petrovský, purkrabí na Zvíkově 248, 249. Petrsburk viz z Gutšteina. Pettnau, Petenau v Tyrol. 444. Pforzheim, Pforcz, Fforz 431. Piberschlag, Pibřích, viz Veveří. Píčina viz Bechyně. Pierrefitte-les-Bois, 441. Pirchamer, Pirchomar 286, hejt- man 291—295. Pirckl z huti 399. Písek 19, 72, 73, 94, 95, 345, 365, 368, 383, 384, 386, 390 až 392, 411, 567, 568. Pištín 361, 374. z Pitkovic Štukové 533. Pitkovská mez v Křešicích 613, 614. z Pivína Jeronym 570, 587, 593, 594, Pivejner Jeronym z V$- Skova 586, 593; — z Pivina Marta 593. Pivo Vaněk ze Zhoře 639; Pi- vová Anna 639, 640. Plané ves 311, 367. z Pláně viz Drochovec. Plangnar z Kinšperga Václav 384. z Plasné Mikuláš 218. Plasy 662, klášter 126, 610, 612, 617—619, 623, 627-629, 651, 662, 669, 672, 677. z Plavna 544, 545, Jindřich 525, Hendrich mladší 554, 561. z Plešnic Přech 647. Ploskovice 74, 75, 84, 105, 106 ; viz Adam. Ploskovský Jindřich 514. z Plumlova viz z Kravař. Plzák Jan 558. Plzeň, Nový Plzeň, 19, 174, 205, 227, 332, 429, 559, 618, 622, 625, 627, 631, 636, 643, 645, 647—649, 651-653, 655, 661, 672; Černý klášter 628; kraj Petra Ficta
716 Otruba poddany 286. Ottaň Mikeš na Předslavicích 618. Ottenslag viz Wehingen. Ou- viz Ú- Ovenec Přední 649, 650. Ovsík krejčí 659. Ozřenský rybník 623. P. z Paběnic a z Nalžov Půta 666; viz Had. Pacold, lovec Václava IV. 591. Pacov 395; ves v Moravě 570. z Pacova viz Malovec. Pacovec 337. Pajr Oldřich 582. Pakoslav viz Hvozdíř. Pakosta 498. Paluci, Palóci Ladislav 216. Pamkirchar viz Baumkircher. Pardubice 26, 61, 113. Pardubský Jiřík 515. Paříž 441, 433. Partl ze Slavkova 581. Pasov 299, 300, 345, 369, 445; biskup 123, 126, 140, 141, 234, Oldřich z Nussdorfa 260, 287, 343, 346, 348, 378. Pasovary viz Višně. Pašinka Petr 123, 127. Pátek Blažek purkmistr 621. Paul lamač 332, 333. Paumgartner 209. Pavel II. papež 303, 343, 347. Pavel opat Slovanský 607; Kla- drubský 6625 probošt Zderaz- ský 674. Pavel mistr 345; mlynář 645; poddaný 622; písař Rosenber- ský 229; viz Velhartice, z Vol- tav, Dětřichovic, ze Svojšic. Pawchpretlová Markéta 597. Pech poddaný 622. Pecha z Harasova Vaněk 656, 657. Pecingar 20, 156. Pecka hrad 363. z Peček Vaněk 321. Pečeně Jan rychtář 649. Pegnicz městečko v Němcích 429. Pehm 13; z Pernolce Hanuš 624. Pehmsstayn 429. Pek ze Sujenic 320. Pěkník 46. Pelhřimov 223. Pelíšek Vaněk 493. Pengar? 343. Perc z Perce Petr 618. Peřina Burian 189; Petr 504. Peřinová z Košíně Kateřina 200. Perman Martin 582; Permanová Kordula 583. Pernolec viz z Osova, Pehm. z Pernšteina 113; Jan 487; Si- gmund 400; — Vilém hof- mistr 6, 22, na Helfensteiné 26, 37, 39, 42, 43, 84, 85, 86, 88, 97, 105, 106, 151, 182, 400, 409, 424; — Voj- těch 28, 83, 84, 86, nejv. hof- mistr 97, 98, 109, 111, na Hluboké 114, 116, oženil se 152, 166, 174, 176, 185, 187, 191, 424. Perstl Petr 368. Pernšteinec, Pernšteinský, viz z Mikovic. Peršťanský Petr, purkrabí na Maid- šteině 244, 245; viz z Mikovic. Peruc viz Pětipeský. Pešek z Uherského Brodu 581. Pešík Mikuláš 318, 324, 325, z Bělé 346, 350. Pešlová viz Frelichová. Pešť 102. Peterle 206. Pětikostelský biskup 37, 99. Pětipeský 501; Hynek 182; Je- třich z Krásného Dvoru na Peruci 196, 197. Petnen v Tyrolsku 444. Petr probošt Chotěšovský 624, 627—634, 636, 643, 644. Petr probošt v Přešticích 643. Petr probošt v Touškově 657. Petr subpřevor Tepelský 655. Petr kněz Týnský 657; od Mo- dróho Jelena 59 ; poddany 286 ; robotnik 662, 663. Petrovi sirotci 482. Petrbrodin Anna 597, Dorota 597, Niklas 597. Petřík kněz 336, 662. Petříková 508; ze Špitálu 500. Petrkov, sněm (1467) 279. z Petrovce Sigmund 321. Rejstřík jmen osobních a místních. Petrovice u Třeboně 336. z Petrovic Jan 229, 235—237, purkrabí Krumlovský 240, 290, 292, 293, 296; — Kunrit 253, 268, 308, 309, 321, 331, 367, 385, 388—391, 394,399, 678. Petrovský, purkrabí na Zvíkově 248, 249. Petrsburk viz z Gutšteina. Pettnau, Petenau v Tyrol. 444. Pforzheim, Pforcz, Fforz 431. Piberschlag, Pibřích, viz Veveří. Píčina viz Bechyně. Pierrefitte-les-Bois, 441. Pirchamer, Pirchomar 286, hejt- man 291—295. Pirckl z huti 399. Písek 19, 72, 73, 94, 95, 345, 365, 368, 383, 384, 386, 390 až 392, 411, 567, 568. Pištín 361, 374. z Pitkovic Štukové 533. Pitkovská mez v Křešicích 613, 614. z Pivína Jeronym 570, 587, 593, 594, Pivejner Jeronym z V$- Skova 586, 593; — z Pivina Marta 593. Pivo Vaněk ze Zhoře 639; Pi- vová Anna 639, 640. Plané ves 311, 367. z Pláně viz Drochovec. Plangnar z Kinšperga Václav 384. z Plasné Mikuláš 218. Plasy 662, klášter 126, 610, 612, 617—619, 623, 627-629, 651, 662, 669, 672, 677. z Plavna 544, 545, Jindřich 525, Hendrich mladší 554, 561. z Plešnic Přech 647. Ploskovice 74, 75, 84, 105, 106 ; viz Adam. Ploskovský Jindřich 514. z Plumlova viz z Kravař. Plzák Jan 558. Plzeň, Nový Plzeň, 19, 174, 205, 227, 332, 429, 559, 618, 622, 625, 627, 631, 636, 643, 645, 647—649, 651-653, 655, 661, 672; Černý klášter 628; kraj Petra Ficta
Strana 717
Rejstříl: jmen osobních a místních. 11, 64, 68, 70, 90, 91, 174, 268, 345, 567, 673. z Plzně Bernart 623; Jan hof- rychtéř 669, 670; viz z Ne- tonic. Pněvice 54, 55, Pňovice 62. Pněvský Jan 516, 517. z. Pobratce viz Skonka. Pochoméř viz z Pucheimu. Počinovice ves 644. Podbrdský kraj 11, 64, 66, 68, 79, 80, 91. Poděbrady 11, 45, 89, 90, 416, 487. z Poděbrad a z Kunstatu Hynek 228, kn. Minsterberský 519, 526, 529, 533—537, 549, 551, 565; — Jindřich kn. Minster- berský 298, 301, 416, 467, 468, 487, 514, 519, 529, 536, 537, 549, 561, 563; — Vi- ktorin kn. Minsterb. 242, 254, 312, 313, 478, 479, 529, 536, 541; — Zdena 228, 260. — Viz Jifí král, z Kunstatu, Min- sterbersky. Podmanickf 37, BlaZej 324. Podmokly 643, tvrz 332: z P. Bavor 616, 617; Habart 622; viz z Prostibofe. Podolák Jan 243. Podolí ves 284; z P. Štěpán 320. z Podviní viz z Lerojed. Pogorský Jan 521. Pohan 538. z Pohnání viz Chval. Pohořelice na Moravě 581. Pohvizdy ves 623. z Pojetic Arnold 509. St. Pol, Sampo 434. Poláci v Soběslavi 371, v Č. Bu- dějovicích 392. Polák z Benešova 477, 478. Polák z Sulislavě Jan 647, 660. Polenc Hanuš 56, 57, z Polenc 79. Polepy 74. Polévka Václav 620, 621. z Polheimu Vilém, Polhoméř 240 ; srovnej z Puchheimu. z Police Vaněk 320. z Poličky Hanuš 585. z Polikova Jakub 284. Polná 175, 182, 396, 400, 666; z P. Jakob 321; viz z Kun- statu. Polomec na soudě 490. z Pomešec Jindřich 320. Ponědražka ves 668. Pontoise, Pontors ve Francii 441. z Popipeš viz Bůh. | Popovice na Moravě 575. z Popůvek Jan 586. Poříčany u Strakonic 335. Poříčí 649; viz Brada, Hajda. z Poročí viz Hajda. Poslucháň? ves na Moravě 571. z Postupic viz Kostka. Potendorfer Fridrich 260, 260. z Potenšteina a ze Žampachu Jan 492; z Potšteina Jindřich 487. Potočný Jetřich 454. Potvorovo ves 623. Povale poddaný 392. Pracek Jan 617 ; Pracková Eliška 617; viz ze Svinné. Prachatice 310, 311, 345, 350, 351, 364—369, 371, 380, 384, 385, 567, 568. Prachenskÿ kraj 5, 11, 54, 63, 68, 71, 84, 98, 166, 567. Práče Duchek 649. Praha 208, 214, 411, 580, 583, 588, 589, 592, 597—601, 604, 609, 615, 618, 635, 637, 640, 659, 661, 664, 667-670; sjezd městský 16, (1513) 18, (1517) 186, 187, 189, (1481) 559, sjezd šlechty (1519) 192; sněm (1453) 207, (1516) 170, 171, (1517) 189 ; arcibiskupství 572; hrad 579, 650, jeho opatro- vání 8, 56, 57, 79, 135, 136, 138, 150, 153, 166; Hradčany 84, 150, 153, 154, 156, 158, 159; Malá Strana 469, 649; Staré Město 150, 415, 416, 521, 532, 612, 640, 644, dvůr králův 660, kollej králové 674; Nové Město 507, 557, 563, 649, 674. Kostely a kláštery : sv. Anny 609, 612—615, 618, 620, 626, 637, 667, 668; Be- nedikta 668; Ducha 668 ; Havla 485; Jiří 606, 621, 635, 639, Jiří 717 640, 649, 656, 666, 673, 677; Karlov 418; Matky Boží na Malé Straně 587 ; Petra a Pavla Vyšehradský 668; Slovanský 607, 635, 640, 673, 674; To- máše 635; Týnský 106, 606; Víta 1, 222, 587; Všech Sva- tých 122, 129, 130, 147, 148, 161, 558, 635, 677; Zderasky 608, 674. — Pražané 12, 19, 21, 22, 25, 37, 38, 40, 52, 57, 60, 76, 77, 84, 85, 89, 90, 97, 98, 100, 101, 103, 104, 108, 113, 144, 146, 147, 150—159, 163, 168-170, 184 aż 186. z Prakšic Markvart 590. Prašivý roh u Kladrub 657. Pravda ze Hněvanic 221. z Pravětic Babka Albrecht 218. Přeborský Jan 556. Přebožský Jan 489, 493, 505, 508, 510, 516, 519, 523, 531; z Zásmuk 512. Přech služebník 537; srovnej z Čestic. Předbor Ondřej 460, 470, 471, 473; Petr ze Smolotyl 555; Pfedborüv z Radejíína Petr 655, 656. Predbof ves 220. Predslavice 618. Přelouč viz Anděl. Přelic ves 541. Přemek kn. Těšínský 591, 592. Přemysl v Křešicích 613. Přerov 572. Přerubenický Jaroslav 174. z Přestavlk Jindřich 320; viz Chlumčanský. Přestice 172, 643, 657. z Přešova Petr 651; viz z Úlic. Preśpurk 44, 193, 195, 196, 422, 585, 594, 601, 603, 624, 628. Prezleckf Jan 503, 504. Priba pani 326. Pribislavice na Moravé 580. Příbram 49, 50, 54, 77, 121, 414, 416, 618. z Příchovic Vilém 638, 645, starší 627, 628. Přieslava osoba 361.
Rejstříl: jmen osobních a místních. 11, 64, 68, 70, 90, 91, 174, 268, 345, 567, 673. z Plzně Bernart 623; Jan hof- rychtéř 669, 670; viz z Ne- tonic. Pněvice 54, 55, Pňovice 62. Pněvský Jan 516, 517. z. Pobratce viz Skonka. Pochoméř viz z Pucheimu. Počinovice ves 644. Podbrdský kraj 11, 64, 66, 68, 79, 80, 91. Poděbrady 11, 45, 89, 90, 416, 487. z Poděbrad a z Kunstatu Hynek 228, kn. Minsterberský 519, 526, 529, 533—537, 549, 551, 565; — Jindřich kn. Minster- berský 298, 301, 416, 467, 468, 487, 514, 519, 529, 536, 537, 549, 561, 563; — Vi- ktorin kn. Minsterb. 242, 254, 312, 313, 478, 479, 529, 536, 541; — Zdena 228, 260. — Viz Jifí král, z Kunstatu, Min- sterbersky. Podmanickf 37, BlaZej 324. Podmokly 643, tvrz 332: z P. Bavor 616, 617; Habart 622; viz z Prostibofe. Podolák Jan 243. Podolí ves 284; z P. Štěpán 320. z Podviní viz z Lerojed. Pogorský Jan 521. Pohan 538. z Pohnání viz Chval. Pohořelice na Moravě 581. Pohvizdy ves 623. z Pojetic Arnold 509. St. Pol, Sampo 434. Poláci v Soběslavi 371, v Č. Bu- dějovicích 392. Polák z Benešova 477, 478. Polák z Sulislavě Jan 647, 660. Polenc Hanuš 56, 57, z Polenc 79. Polepy 74. Polévka Václav 620, 621. z Polheimu Vilém, Polhoméř 240 ; srovnej z Puchheimu. z Police Vaněk 320. z Poličky Hanuš 585. z Polikova Jakub 284. Polná 175, 182, 396, 400, 666; z P. Jakob 321; viz z Kun- statu. Polomec na soudě 490. z Pomešec Jindřich 320. Ponědražka ves 668. Pontoise, Pontors ve Francii 441. z Popipeš viz Bůh. | Popovice na Moravě 575. z Popůvek Jan 586. Poříčany u Strakonic 335. Poříčí 649; viz Brada, Hajda. z Poročí viz Hajda. Poslucháň? ves na Moravě 571. z Postupic viz Kostka. Potendorfer Fridrich 260, 260. z Potenšteina a ze Žampachu Jan 492; z Potšteina Jindřich 487. Potočný Jetřich 454. Potvorovo ves 623. Povale poddaný 392. Pracek Jan 617 ; Pracková Eliška 617; viz ze Svinné. Prachatice 310, 311, 345, 350, 351, 364—369, 371, 380, 384, 385, 567, 568. Prachenskÿ kraj 5, 11, 54, 63, 68, 71, 84, 98, 166, 567. Práče Duchek 649. Praha 208, 214, 411, 580, 583, 588, 589, 592, 597—601, 604, 609, 615, 618, 635, 637, 640, 659, 661, 664, 667-670; sjezd městský 16, (1513) 18, (1517) 186, 187, 189, (1481) 559, sjezd šlechty (1519) 192; sněm (1453) 207, (1516) 170, 171, (1517) 189 ; arcibiskupství 572; hrad 579, 650, jeho opatro- vání 8, 56, 57, 79, 135, 136, 138, 150, 153, 166; Hradčany 84, 150, 153, 154, 156, 158, 159; Malá Strana 469, 649; Staré Město 150, 415, 416, 521, 532, 612, 640, 644, dvůr králův 660, kollej králové 674; Nové Město 507, 557, 563, 649, 674. Kostely a kláštery : sv. Anny 609, 612—615, 618, 620, 626, 637, 667, 668; Be- nedikta 668; Ducha 668 ; Havla 485; Jiří 606, 621, 635, 639, Jiří 717 640, 649, 656, 666, 673, 677; Karlov 418; Matky Boží na Malé Straně 587 ; Petra a Pavla Vyšehradský 668; Slovanský 607, 635, 640, 673, 674; To- máše 635; Týnský 106, 606; Víta 1, 222, 587; Všech Sva- tých 122, 129, 130, 147, 148, 161, 558, 635, 677; Zderasky 608, 674. — Pražané 12, 19, 21, 22, 25, 37, 38, 40, 52, 57, 60, 76, 77, 84, 85, 89, 90, 97, 98, 100, 101, 103, 104, 108, 113, 144, 146, 147, 150—159, 163, 168-170, 184 aż 186. z Prakšic Markvart 590. Prašivý roh u Kladrub 657. Pravda ze Hněvanic 221. z Pravětic Babka Albrecht 218. Přeborský Jan 556. Přebožský Jan 489, 493, 505, 508, 510, 516, 519, 523, 531; z Zásmuk 512. Přech služebník 537; srovnej z Čestic. Předbor Ondřej 460, 470, 471, 473; Petr ze Smolotyl 555; Pfedborüv z Radejíína Petr 655, 656. Predbof ves 220. Predslavice 618. Přelouč viz Anděl. Přelic ves 541. Přemek kn. Těšínský 591, 592. Přemysl v Křešicích 613. Přerov 572. Přerubenický Jaroslav 174. z Přestavlk Jindřich 320; viz Chlumčanský. Přestice 172, 643, 657. z Přešova Petr 651; viz z Úlic. Preśpurk 44, 193, 195, 196, 422, 585, 594, 601, 603, 624, 628. Prezleckf Jan 503, 504. Priba pani 326. Pribislavice na Moravé 580. Příbram 49, 50, 54, 77, 121, 414, 416, 618. z Příchovic Vilém 638, 645, starší 627, 628. Přieslava osoba 361.
Strana 718
718 z Příkřice Svatobor na Choco- myšli 638. Přimda 363, 631. Prindl z Averbach Ondřej 375. Přín viz Bechyně. Příšek viz z Cestic. z Příšova viz Věch. z Přítočna viz Hanoušek. z Přívětic Oldřich v Horšově 638. Přívozec viz z Prohoře. Prný? ves u Litoměřic 656. Procek viz Malý. z Prohoře Hynek ml. 619; st. na Přívozci a Třeboci 619; Racek 619. Prokop markr. Moravský 579, 594, 599, 600. Prokop 466; kněz Kladrubský 662; konšel Slanský 621 ; pa- noše 668; poddaný 285, 286; zlatník 652, Prorubský Zdenčk 510. z Prosečí Ješek 59, písať pod- komofího 92, 119, 160. z Prostého a z Mačic Heřman 392. z Prostiboře Jan na Podmoklech 643, 662 ; viz Hvozdíř, z Vrtby. Prostibořský Sezema 549. Protiva z NalZov 294; z Plzné 661; z Tóżetin 661; viz z Ro- Zmitála. Protivec z Rochova 658; ze Zś- střel 534, 535. Priba Jakub 622. z Prudie viz Spetle. ze Psevlk viz Dlesk. Psince ves 481. Pšovka potok 620. z Pucova Hynek 320. z Puchheimu, Puchoméři 240; Hertneid č. Hartl 344, 345; Vilém 313, srov. z Polheimu. Pugnen v Tyrolsku 444. Puklice Jan 403, ze Vztuh 282, 319; Ondřej ze Vztuh 282, 404; Václav ze Vztuh 282, 404. Puoysl Zigl 417, 421. z Pusté Dobré Mikuláš 320. Puška Erhart ml. z Kunina Města 587, 588; Jan z Kunstata a z Otoslavic 588, i z Kováně 615. Puškařík z Krajnic Janek 640. z Pušperka viz Bolochovec. Putkov, Budkóv 286. 9. St. Quentin, Villa Scti Quintini ve Francii 433. RiŘ. Ráb Niklas 582. Rabí 332, 387, 388; viz z Ri- senberka, z Švihova. Rabštein 673; z R. 310; — Ha- nuś kuchmistr 586; — Jan 345, 350, 351, 364—369, 371, 380, 384, 393, 395, 399, 619, 656, na Hostouni 174, na Loze 624, probošt Vyšehradský 552 ; — Jindřich 552, 619; — Petr 619; — Prokop 261, 262, nejv. kancléř 236, 240; — Václav 552; viz z Gutšteina. Rachmberk 556, Mikuláš 469, 478, 474, 554. z Racov Oneš 616, 617. Ráček Vítek 507. z Račína Vilém ml. 670. Račiněvský viz Dýmek. Račman u Jana z Rosenberka 307, 308. z Radejšína viz Předbor. Radeïov, Radéov v Pisecku 286. z Radic Jan 470. z Radièe Jan, hofrychtéf 674. Radimovice v Táborsku 248, 504. Radlice ves u Prahy 626. Radonín v Moravě 580. z Radotína Martin, Šebek a Matěj Chy&ák 642. Radoušov městečko u Litoměřic 657. z Radověsic J. Libák 43; Mar- kéta 604; Maršík 597, 604; Václav z Kyje, notář komory král. 524. Radyně 631; viz Kořenský, z Modřejovic, Vrš. z Rajšie Václav na Vrbici 644. Rakousy 86, 98, 99, 103, 223, 244, 299, 312. Rejstřík jmen osobních a místních. Rakovník 501; kraj 11, 64, 66, 68, 79, 80, 91. z Rakových viz Zelený. Raon l'Etape, Ragun 432. Raso z Vesce 321. Rataje 642; z R. viz Kuna. Rattenberg, Rotenburg v Bavorsku 444. Rausengrüner z Grünleza Jan 653 ; Anežka 653. Ražice u Písku 384. Řečice 540, 551; Červená 275, 618. Redleins u Brna 585. z Řehlovic viz ze Sulevic. z Řehnic viz Vančura. Řehoř převor Kladrubský 662; kněz Tepelský 657 ; panoše 668; Řehořův syn 408. z Řehořova Eliška 92. Reichhart Fridrich 231. Reištein hrad 129. Remeš, Remis, Reyms 433. Rems říčka 430. Rendl z Úšavy Albrecht 20, 26, 28, 37, 38, 40, 45, 111, 120, 149, 157, 161, 187, 191, 313; — Vilém 294, 295, 356, 370, zemřel 379. z Řenec Jan na Dolejší Lukavici 671; Lvík 624, 628, 638, na Dolejší Lukavici 652 ; Petr 633; Suda 624, 628. Řepa z Neveklova Jan 64, 66, 67, 69, 71, 156, 184, 185. z Řepan viz Mušta. z Řepčic Beneš 618. Řepice viz ze Sudomíře. Řepín z Hradiště 321. Repinskÿ 79. Řepnice Petr 503; z Litoměřic 60; Václav z L. 99, 101. Řesanice viz z Kadova. Řesanský Přibík 47, 48, 81, 150, 189. Reš Prokop 672. Retz viz z Hardeka. z Řezí Jakub 321. Řezno 169, 545, 547, 548. Říbce ves v Táborsku 297. z Rakovic Markvart 340, 340,|Richal místo 340. 376, 377, 397. z Říčan Burian na Ledči 64, 70,
718 z Příkřice Svatobor na Choco- myšli 638. Přimda 363, 631. Prindl z Averbach Ondřej 375. Přín viz Bechyně. Příšek viz z Cestic. z Příšova viz Věch. z Přítočna viz Hanoušek. z Přívětic Oldřich v Horšově 638. Přívozec viz z Prohoře. Prný? ves u Litoměřic 656. Procek viz Malý. z Prohoře Hynek ml. 619; st. na Přívozci a Třeboci 619; Racek 619. Prokop markr. Moravský 579, 594, 599, 600. Prokop 466; kněz Kladrubský 662; konšel Slanský 621 ; pa- noše 668; poddaný 285, 286; zlatník 652, Prorubský Zdenčk 510. z Prosečí Ješek 59, písať pod- komofího 92, 119, 160. z Prostého a z Mačic Heřman 392. z Prostiboře Jan na Podmoklech 643, 662 ; viz Hvozdíř, z Vrtby. Prostibořský Sezema 549. Protiva z NalZov 294; z Plzné 661; z Tóżetin 661; viz z Ro- Zmitála. Protivec z Rochova 658; ze Zś- střel 534, 535. Priba Jakub 622. z Prudie viz Spetle. ze Psevlk viz Dlesk. Psince ves 481. Pšovka potok 620. z Pucova Hynek 320. z Puchheimu, Puchoméři 240; Hertneid č. Hartl 344, 345; Vilém 313, srov. z Polheimu. Pugnen v Tyrolsku 444. Puklice Jan 403, ze Vztuh 282, 319; Ondřej ze Vztuh 282, 404; Václav ze Vztuh 282, 404. Puoysl Zigl 417, 421. z Pusté Dobré Mikuláš 320. Puška Erhart ml. z Kunina Města 587, 588; Jan z Kunstata a z Otoslavic 588, i z Kováně 615. Puškařík z Krajnic Janek 640. z Pušperka viz Bolochovec. Putkov, Budkóv 286. 9. St. Quentin, Villa Scti Quintini ve Francii 433. RiŘ. Ráb Niklas 582. Rabí 332, 387, 388; viz z Ri- senberka, z Švihova. Rabštein 673; z R. 310; — Ha- nuś kuchmistr 586; — Jan 345, 350, 351, 364—369, 371, 380, 384, 393, 395, 399, 619, 656, na Hostouni 174, na Loze 624, probošt Vyšehradský 552 ; — Jindřich 552, 619; — Petr 619; — Prokop 261, 262, nejv. kancléř 236, 240; — Václav 552; viz z Gutšteina. Rachmberk 556, Mikuláš 469, 478, 474, 554. z Racov Oneš 616, 617. Ráček Vítek 507. z Račína Vilém ml. 670. Račiněvský viz Dýmek. Račman u Jana z Rosenberka 307, 308. z Radejšína viz Předbor. Radeïov, Radéov v Pisecku 286. z Radic Jan 470. z Radièe Jan, hofrychtéf 674. Radimovice v Táborsku 248, 504. Radlice ves u Prahy 626. Radonín v Moravě 580. z Radotína Martin, Šebek a Matěj Chy&ák 642. Radoušov městečko u Litoměřic 657. z Radověsic J. Libák 43; Mar- kéta 604; Maršík 597, 604; Václav z Kyje, notář komory král. 524. Radyně 631; viz Kořenský, z Modřejovic, Vrš. z Rajšie Václav na Vrbici 644. Rakousy 86, 98, 99, 103, 223, 244, 299, 312. Rejstřík jmen osobních a místních. Rakovník 501; kraj 11, 64, 66, 68, 79, 80, 91. z Rakových viz Zelený. Raon l'Etape, Ragun 432. Raso z Vesce 321. Rataje 642; z R. viz Kuna. Rattenberg, Rotenburg v Bavorsku 444. Rausengrüner z Grünleza Jan 653 ; Anežka 653. Ražice u Písku 384. Řečice 540, 551; Červená 275, 618. Redleins u Brna 585. z Řehlovic viz ze Sulevic. z Řehnic viz Vančura. Řehoř převor Kladrubský 662; kněz Tepelský 657 ; panoše 668; Řehořův syn 408. z Řehořova Eliška 92. Reichhart Fridrich 231. Reištein hrad 129. Remeš, Remis, Reyms 433. Rems říčka 430. Rendl z Úšavy Albrecht 20, 26, 28, 37, 38, 40, 45, 111, 120, 149, 157, 161, 187, 191, 313; — Vilém 294, 295, 356, 370, zemřel 379. z Řenec Jan na Dolejší Lukavici 671; Lvík 624, 628, 638, na Dolejší Lukavici 652 ; Petr 633; Suda 624, 628. Řepa z Neveklova Jan 64, 66, 67, 69, 71, 156, 184, 185. z Řepan viz Mušta. z Řepčic Beneš 618. Řepice viz ze Sudomíře. Řepín z Hradiště 321. Repinskÿ 79. Řepnice Petr 503; z Litoměřic 60; Václav z L. 99, 101. Řesanice viz z Kadova. Řesanský Přibík 47, 48, 81, 150, 189. Reš Prokop 672. Retz viz z Hardeka. z Řezí Jakub 321. Řezno 169, 545, 547, 548. Říbce ves v Táborsku 297. z Rakovic Markvart 340, 340,|Richal místo 340. 376, 377, 397. z Říčan Burian na Ledči 64, 70,
Strana 719
Hejstřík jmen osobních a místních. 71; Jimram 607 ; Machna 601 ;|z Rohu Mikšík 599, 600. viz Cehnice, Kavka, Talafüs. Rim 228. Římov na Moravě 580. z Risenberka Bfetislav 49, 100, 165, 174, 196, 666; — Dé- polt 661; — Jan 501, Svi- hovskf na Rabí 637, 645, mar- Bálek král. 480, 481, 494; — Jindřich Švihovský 49, 76, 90, 91, 132, 133, 174, 194, 361; — Kateřina 202; — Půta Švi- hovský 535, 537, 538, 566, nejvyš. sudí 524, 561; — Ra- cek 212; — Vilém Švihovský na Rabí 49, 51, 54, 63, 71, 72, 100, 123, 126, 140, 141, 204, 267, nejvyšší komorník 452, 454, 456, 457, 460 až 462, 466, 467, 470, 473, 475, 477, 479—481, 483—485, 487, 490—492, 494, 499, 501, 508, 507, 511, 524, 630, 644, 645, 660, 661, 666; — Vilém ml. 261, 645, 664, 666; viz z Janovic, Výrek. z Risenburka Aleš 496, 497; Přech 461 ; Sezema Lapka 321. z Říše Vaněk 320. Ritschauer Jan, nejvyš. písař Jana z Rosenberka 248. Roanne, Ruana ve Francii 442. Robčice v Plzensku 622, 625, 660, 670. Robmhap Kašpar 411; Matěj 403. Robotka z Uhrec Beneš 634; Jan 634. z Robous Markéta 461. z Rochlova Chval 660. z Rochova viz Protivec. Ročně v Touškově Hartmanově 632. Ročov klášter 50. Rodan řeka 443. Rohanov ves v Písecku 286. Rohanová Markéta 652. z Rohatec viz Vamberský. Rohlík Ctibor před soudem 559. Rohozná ves v Písecku 284. z Rohrbachu Jan, Hanuš Rorbo- char 259, 260. z Rohru Bernard, Salcburský arci- biskup 264. Rohy v Rakousích 313. Rojše Jakub z Mantova 641. Rojšovic Šimon 675. Rokle u Jana z Rosenberka 273; fišmajstr 398. z Rokyc viz Střela. Rokycany 363; z R. Jan 251; viz Lapka Střela, z Švamberka. Rokytánky na Moravě 580. Rolant sekretář krále Francouz- ského 440. Roman z Vitovic Petr 572. z Ronova Anežka 505; Eliška 505; Jan 518, Křínecký 525, z Kustenberku 527; viz z Il- burka. z Ronovce viz Anděl. z Ronšperka Břeněk na Hlohové 669 ; Dobrohost 332, 535, 561, na Týně Horšovském 223, 664, 665; viz Dobrohost, Kolvin, z Roprechtic viz Wicher. Rosa služebník pánův z Wald- šteina 152. : Rosenberk hrad 212, 221, 237, 314, 317—319, 322, 325-330, 339, 340, 344, 353, 354, 369, 370; z R. Anežka 248; — Anna 377; — Barbora 203; — Jan 188, 203, 207, 215, 216, 219—229, 232-238, 240 az 253, 255—259, 261-265, 267—275, 277-320, 322-389, 391—400, 445, 658, nejvy&. komornik 668, 672; — Jin- dfich 202—204, 206—217, 567, 604, 608—610; — Jošt biskup Vratislavský 203, 216, 223, 225, 228—230, 235, 236, 239, 240, 244, 248, 252, 258, 262—265, 269, 270, 288, 297, 311, 438, 587; — Lid- mila 203 ; — Oldřich 201 až 208, 215, 216, 220—222, 234, 235, 238, 239, 637, 658; — Petr 2, 5, 7—13, 17, 21, 29, 86, 37, 43, 44, 46, 47, 51, 52, 72, 83—86, 89, 97, 98, 105, 107, 108, 111, 112, 114, 115, 118, 119, 121, 126, 130, 131, 144, 145, 147, 150, 157, 163, 166, 168—170, 172, 177, 719 178, 181, 182, 184, 186, 188’ 189, 195, 196, 202, 203, 245, 246, 609, 619; Kulhavy 203; — Vok 202, 203, 403, 524, 535, 561. z Rosic viz Hecht. z Roščína Dorota 581; Martinek 580. Rotenburg viz Rattenberg. Rotleb z Koloděj Martin 608. Roubík z Hlavatec 397; Jindfich 292, 293, 381, 385, 389, 390 ; Oldfich 257, 258, 380, 381, 383, 668, a z Dubného 282. Roudnice 262, 263, sjezd (1515) 114, 115. Rouen, Rotomago ve Francii 440, 441. z Roupova Jan 194, 456—458, 461, 462, 470, 473, 475, 477, 485, 487, 488, 491, 527, 537, 538, 561, 564—566, 652, hof- mistr král. 503, 507; — Népr 607; — Purkart 646. Rous Jan 226, 251, 252, 256, z Čemin 207, 212, 213, 215, 235, 236, 239, 241, 668, z Če- mnic 375, 379, 380, z Cenin 658; z Lipna na Chrancovicich 662, z L. na Tfebobuzi 616. Rovarella Vavřinec, biskup Fer- rarský 299—308, 343, 347, 349. z Rovnóho viz z Jivjan. Rozdrojovice ves v Moravě 601. Rozgoň Jan 216; Rinold 216; Sebestian 216. z Rozsedl Mikuláš 75, 76. Roztocký hofrychtéř 19. z Roztok viz Míčan. z Rozvadova Martin 629. Rozvoda z Stakor Jan 626. Rožmitál 54, 55, 62, 87, 88, 121, 132, 148, 149, 162, 363; z R. Adam Lev 115, 126, 129, 132 až 136, 139—141, 144, 145, 147—149, 162 ; — Anna 202; — Jan 1; — Lev 1; — Zde- něk Lev na Blatné, nejvyšší purkrabí 1—200, 202, 203, nejvyšší hofmistr 363, 364, 383, 384, 403, 524, 551, po- vahopis 1—3, brání se proti
Hejstřík jmen osobních a místních. 71; Jimram 607 ; Machna 601 ;|z Rohu Mikšík 599, 600. viz Cehnice, Kavka, Talafüs. Rim 228. Římov na Moravě 580. z Risenberka Bfetislav 49, 100, 165, 174, 196, 666; — Dé- polt 661; — Jan 501, Svi- hovskf na Rabí 637, 645, mar- Bálek král. 480, 481, 494; — Jindřich Švihovský 49, 76, 90, 91, 132, 133, 174, 194, 361; — Kateřina 202; — Půta Švi- hovský 535, 537, 538, 566, nejvyš. sudí 524, 561; — Ra- cek 212; — Vilém Švihovský na Rabí 49, 51, 54, 63, 71, 72, 100, 123, 126, 140, 141, 204, 267, nejvyšší komorník 452, 454, 456, 457, 460 až 462, 466, 467, 470, 473, 475, 477, 479—481, 483—485, 487, 490—492, 494, 499, 501, 508, 507, 511, 524, 630, 644, 645, 660, 661, 666; — Vilém ml. 261, 645, 664, 666; viz z Janovic, Výrek. z Risenburka Aleš 496, 497; Přech 461 ; Sezema Lapka 321. z Říše Vaněk 320. Ritschauer Jan, nejvyš. písař Jana z Rosenberka 248. Roanne, Ruana ve Francii 442. Robčice v Plzensku 622, 625, 660, 670. Robmhap Kašpar 411; Matěj 403. Robotka z Uhrec Beneš 634; Jan 634. z Robous Markéta 461. z Rochlova Chval 660. z Rochova viz Protivec. Ročně v Touškově Hartmanově 632. Ročov klášter 50. Rodan řeka 443. Rohanov ves v Písecku 286. Rohanová Markéta 652. z Rohatec viz Vamberský. Rohlík Ctibor před soudem 559. Rohozná ves v Písecku 284. z Rohrbachu Jan, Hanuš Rorbo- char 259, 260. z Rohru Bernard, Salcburský arci- biskup 264. Rohy v Rakousích 313. Rojše Jakub z Mantova 641. Rojšovic Šimon 675. Rokle u Jana z Rosenberka 273; fišmajstr 398. z Rokyc viz Střela. Rokycany 363; z R. Jan 251; viz Lapka Střela, z Švamberka. Rokytánky na Moravě 580. Rolant sekretář krále Francouz- ského 440. Roman z Vitovic Petr 572. z Ronova Anežka 505; Eliška 505; Jan 518, Křínecký 525, z Kustenberku 527; viz z Il- burka. z Ronovce viz Anděl. z Ronšperka Břeněk na Hlohové 669 ; Dobrohost 332, 535, 561, na Týně Horšovském 223, 664, 665; viz Dobrohost, Kolvin, z Roprechtic viz Wicher. Rosa služebník pánův z Wald- šteina 152. : Rosenberk hrad 212, 221, 237, 314, 317—319, 322, 325-330, 339, 340, 344, 353, 354, 369, 370; z R. Anežka 248; — Anna 377; — Barbora 203; — Jan 188, 203, 207, 215, 216, 219—229, 232-238, 240 az 253, 255—259, 261-265, 267—275, 277-320, 322-389, 391—400, 445, 658, nejvy&. komornik 668, 672; — Jin- dfich 202—204, 206—217, 567, 604, 608—610; — Jošt biskup Vratislavský 203, 216, 223, 225, 228—230, 235, 236, 239, 240, 244, 248, 252, 258, 262—265, 269, 270, 288, 297, 311, 438, 587; — Lid- mila 203 ; — Oldřich 201 až 208, 215, 216, 220—222, 234, 235, 238, 239, 637, 658; — Petr 2, 5, 7—13, 17, 21, 29, 86, 37, 43, 44, 46, 47, 51, 52, 72, 83—86, 89, 97, 98, 105, 107, 108, 111, 112, 114, 115, 118, 119, 121, 126, 130, 131, 144, 145, 147, 150, 157, 163, 166, 168—170, 172, 177, 719 178, 181, 182, 184, 186, 188’ 189, 195, 196, 202, 203, 245, 246, 609, 619; Kulhavy 203; — Vok 202, 203, 403, 524, 535, 561. z Rosic viz Hecht. z Roščína Dorota 581; Martinek 580. Rotenburg viz Rattenberg. Rotleb z Koloděj Martin 608. Roubík z Hlavatec 397; Jindfich 292, 293, 381, 385, 389, 390 ; Oldfich 257, 258, 380, 381, 383, 668, a z Dubného 282. Roudnice 262, 263, sjezd (1515) 114, 115. Rouen, Rotomago ve Francii 440, 441. z Roupova Jan 194, 456—458, 461, 462, 470, 473, 475, 477, 485, 487, 488, 491, 527, 537, 538, 561, 564—566, 652, hof- mistr král. 503, 507; — Népr 607; — Purkart 646. Rous Jan 226, 251, 252, 256, z Čemin 207, 212, 213, 215, 235, 236, 239, 241, 668, z Če- mnic 375, 379, 380, z Cenin 658; z Lipna na Chrancovicich 662, z L. na Tfebobuzi 616. Rovarella Vavřinec, biskup Fer- rarský 299—308, 343, 347, 349. z Rovnóho viz z Jivjan. Rozdrojovice ves v Moravě 601. Rozgoň Jan 216; Rinold 216; Sebestian 216. z Rozsedl Mikuláš 75, 76. Roztocký hofrychtéř 19. z Roztok viz Míčan. z Rozvadova Martin 629. Rozvoda z Stakor Jan 626. Rožmitál 54, 55, 62, 87, 88, 121, 132, 148, 149, 162, 363; z R. Adam Lev 115, 126, 129, 132 až 136, 139—141, 144, 145, 147—149, 162 ; — Anna 202; — Jan 1; — Lev 1; — Zde- něk Lev na Blatné, nejvyšší purkrabí 1—200, 202, 203, nejvyšší hofmistr 363, 364, 383, 384, 403, 524, 551, po- vahopis 1—3, brání se proti
Strana 720
720 nářku 178; — Protiva z Blatné 284, 363; — viz Johanna. ze Rpoluešic Ctibor 320. ze Rtína viz Chrt. z Rüdesheima Rudolf, biskup La- vantsky 262, 343, 344, 347. Rudla hajný 599. z Rudné Jeřík na Břeženech 618. Rukštein hrad v Moravě 579; z R. viz z Waldšteina. Ruprecht v poselství do Francie 427, 437. Ruzín ze Bzí 350. Růže poddaný 392. Ryba Jílek 510. Rybald žoldnéř 334. z Rybňan viz Doubek. Rybňanský 520. Rybník pole u Třemošnice 617. Rýček 562, služebník 529. Ryčman 290. Rynš poddaný 390. Rys Vilém 581; Eliška 581. Ryšan Hanuš 247, 585, 586, 587 ; Katerina 586, 587. Ryšlavý, žid 80. Rytíř travič 254. z Ryžemberka viz z Risenberka. ze Rzavého Vítha 219, 220, 277, 399, na Dobronicích 367; viz Vitha. S. Sába poddaný 389. Sabaudia viz Savojsko. Sádek hrad v Moravé 580; ze S. viz Saska. Sádlo Jindřich 285, z Vražného 300; Petřík 335. Saint Die, Sandii 432. Sak Petr 451, 452, 455. Salcar Lukáš 598, 599; Stani-| Slav 599. Salzburský arcibiskup Burkhard von Weissbriach 258, 264; viz z Rohru. Sampo viz St. Pol. Samson 125. Sana feka 433. Sandii, Saint Die 432. Baska z Sadku Jan 651. Savojsko, Zafoysko, Sabandia 443 ; | princezna Karolina, králová Francouzská 434; prince Lu- dvík 434. 1 Sazema 325; viz Lapka, z Lomi, | z Nekmife, Prostibofsky. : Schandl Filip radní v Brné 582.] !Schürding, Ssardyng v Bavoïich 445. ize Schaumburka, Schaunberka i | hrabata 302; Albrecht 260; Anežka 202, 216; Oldřich 245, | 246; Sigmund 260. Schenknopť Jan radní v Brně 582. Schlettstadt, Sliczsstot v Elsasku 431. z Schůnburka Fridrich na Glau- chovć 205. Schrattenthal, Śratntole v Doln. Rakousich 226. Schwäbisch Gmünd,Sswewiss Münd | 430. Sedeë ves 556. Sedlčany 44, 64, 65, 172, 361, 372. 'Sedlce tvrz 361. | Sedlee 374, dvür 627; ze S.| Jindfich 321; Mikulaś 9285, 361; viz Hrobsky, Śvajda. Sekáč z Újezda Václav 652. Sekyřany Hořejší v Plzensku 631, 664. z Sekyřic viz Oděrad. Sekyřský Jiřík 484, 499. Sele měšťan v Soběslavi 272, 332. Semily 363. Sentryn ve Francii 438, ze Seslavec Markéta 502. ze Seussenecku Jiří 260. Sevrl sklenář 399. Seyssel, Seseli v Savojsku 443. Sezema viz Sazema. i Sforza Francesco, vóvoda Milan- | sky 434. 'Shfbal z Modfejovic Jan 636. : Sicilský král 432, 433. i Sigl 840. : Sigmund cisaf 532, 569—571, i 573—582, 584—586, 594 az 596, 598, 599, 603, 624, 627, 628, 630—632, 635, 645, 651, 655, 661— 664, 667, 674. "Sigmund král Polský 30, 36, 37, 87, 107, 116, 117, 165, 193. Rejstřík jmen osobních a místních. Sigmund kníže Tyrolský 226, 234, 444. Sigmund převor Tepelský 655; farář v Chotěšově 659; pod- daný 451, 678, 679. Sirsa smírčí 452. Skal Bernart 231. Skalický klášter 524. Skálský Pavel 451. Skály hrad 16, 21, 130, 131. Skařídka Záměstný Martin 666. z Skočec Bohuše 625, a z Otěšic 638, 645. Skonka z Pobratce 635. Skotce viz z Chříňova. ze Skryj viz Stebňák. z Skupče viz Něšovka. Slach Jan zeman 200. Slaibor viz z Svinné. Slaný 621; kraj 11, 64, 68, 70. ze Slatiny Martin 321 ; viz Špalek. Slavata 37, 39, 41, 59; z Chlumu 473, 527 ; Jan 553 ; — Michal 53, 90, na Kośmberce 63, 69 aż 71, 111—113; — Vilém na Kośmberce 615. Slavětický háj u Prahy 608. Slavětín ves 197. Slavice na Moravě 580; Lvik 641. Slavkov na Moravě 577, 579 až 581; viz z Konice, Kozel. ze Slavonic Ondřej na Telči 216. Slezsko 214, 228, sněm (1466) 262, hejtmanství 208. Sliňák robotník 671. Slon Petr z Mělníka 620, 621. Sloveč ves 674. Slověnice ves 304; farář 331. Slovický z Vraního Jan 310, 311, 369, 385, 399. Sluna z Tvorkova 534. Slupský 226, 227. Sluštice ves 510. Smečno viz z Martinic. ze Smědavic Diviš 490. Smil u soudu 483; služebník 521. ze Smiříc Alexander Kapoun 454, 470, 473, 475, 483, 486, 488 ; — Jan 207, 637; — Jindřich 468; — Smiřická paní 485, 488, 489, Kateřina 495, 496; — Smiřický 466. ze 8.
720 nářku 178; — Protiva z Blatné 284, 363; — viz Johanna. ze Rpoluešic Ctibor 320. ze Rtína viz Chrt. z Rüdesheima Rudolf, biskup La- vantsky 262, 343, 344, 347. Rudla hajný 599. z Rudné Jeřík na Břeženech 618. Rukštein hrad v Moravě 579; z R. viz z Waldšteina. Ruprecht v poselství do Francie 427, 437. Ruzín ze Bzí 350. Růže poddaný 392. Ryba Jílek 510. Rybald žoldnéř 334. z Rybňan viz Doubek. Rybňanský 520. Rybník pole u Třemošnice 617. Rýček 562, služebník 529. Ryčman 290. Rynš poddaný 390. Rys Vilém 581; Eliška 581. Ryšan Hanuš 247, 585, 586, 587 ; Katerina 586, 587. Ryšlavý, žid 80. Rytíř travič 254. z Ryžemberka viz z Risenberka. ze Rzavého Vítha 219, 220, 277, 399, na Dobronicích 367; viz Vitha. S. Sába poddaný 389. Sabaudia viz Savojsko. Sádek hrad v Moravé 580; ze S. viz Saska. Sádlo Jindřich 285, z Vražného 300; Petřík 335. Saint Die, Sandii 432. Sak Petr 451, 452, 455. Salcar Lukáš 598, 599; Stani-| Slav 599. Salzburský arcibiskup Burkhard von Weissbriach 258, 264; viz z Rohru. Sampo viz St. Pol. Samson 125. Sana feka 433. Sandii, Saint Die 432. Baska z Sadku Jan 651. Savojsko, Zafoysko, Sabandia 443 ; | princezna Karolina, králová Francouzská 434; prince Lu- dvík 434. 1 Sazema 325; viz Lapka, z Lomi, | z Nekmife, Prostibofsky. : Schandl Filip radní v Brné 582.] !Schürding, Ssardyng v Bavoïich 445. ize Schaumburka, Schaunberka i | hrabata 302; Albrecht 260; Anežka 202, 216; Oldřich 245, | 246; Sigmund 260. Schenknopť Jan radní v Brně 582. Schlettstadt, Sliczsstot v Elsasku 431. z Schůnburka Fridrich na Glau- chovć 205. Schrattenthal, Śratntole v Doln. Rakousich 226. Schwäbisch Gmünd,Sswewiss Münd | 430. Sedeë ves 556. Sedlčany 44, 64, 65, 172, 361, 372. 'Sedlce tvrz 361. | Sedlee 374, dvür 627; ze S.| Jindfich 321; Mikulaś 9285, 361; viz Hrobsky, Śvajda. Sekáč z Újezda Václav 652. Sekyřany Hořejší v Plzensku 631, 664. z Sekyřic viz Oděrad. Sekyřský Jiřík 484, 499. Sele měšťan v Soběslavi 272, 332. Semily 363. Sentryn ve Francii 438, ze Seslavec Markéta 502. ze Seussenecku Jiří 260. Sevrl sklenář 399. Seyssel, Seseli v Savojsku 443. Sezema viz Sazema. i Sforza Francesco, vóvoda Milan- | sky 434. 'Shfbal z Modfejovic Jan 636. : Sicilský král 432, 433. i Sigl 840. : Sigmund cisaf 532, 569—571, i 573—582, 584—586, 594 az 596, 598, 599, 603, 624, 627, 628, 630—632, 635, 645, 651, 655, 661— 664, 667, 674. "Sigmund král Polský 30, 36, 37, 87, 107, 116, 117, 165, 193. Rejstřík jmen osobních a místních. Sigmund kníže Tyrolský 226, 234, 444. Sigmund převor Tepelský 655; farář v Chotěšově 659; pod- daný 451, 678, 679. Sirsa smírčí 452. Skal Bernart 231. Skalický klášter 524. Skálský Pavel 451. Skály hrad 16, 21, 130, 131. Skařídka Záměstný Martin 666. z Skočec Bohuše 625, a z Otěšic 638, 645. Skonka z Pobratce 635. Skotce viz z Chříňova. ze Skryj viz Stebňák. z Skupče viz Něšovka. Slach Jan zeman 200. Slaibor viz z Svinné. Slaný 621; kraj 11, 64, 68, 70. ze Slatiny Martin 321 ; viz Špalek. Slavata 37, 39, 41, 59; z Chlumu 473, 527 ; Jan 553 ; — Michal 53, 90, na Kośmberce 63, 69 aż 71, 111—113; — Vilém na Kośmberce 615. Slavětický háj u Prahy 608. Slavětín ves 197. Slavice na Moravě 580; Lvik 641. Slavkov na Moravě 577, 579 až 581; viz z Konice, Kozel. ze Slavonic Ondřej na Telči 216. Slezsko 214, 228, sněm (1466) 262, hejtmanství 208. Sliňák robotník 671. Slon Petr z Mělníka 620, 621. Sloveč ves 674. Slověnice ves 304; farář 331. Slovický z Vraního Jan 310, 311, 369, 385, 399. Sluna z Tvorkova 534. Slupský 226, 227. Sluštice ves 510. Smečno viz z Martinic. ze Smědavic Diviš 490. Smil u soudu 483; služebník 521. ze Smiříc Alexander Kapoun 454, 470, 473, 475, 483, 486, 488 ; — Jan 207, 637; — Jindřich 468; — Smiřická paní 485, 488, 489, Kateřina 495, 496; — Smiřický 466. ze 8.
Strana 721
Rejstřík jmen osobních a místních. Smolensko v Rusích 107. Smolík poddaný 365. Smolka Petr, převor Slovanský 607. ze Smolotyl viz Předbor. Smrčka poddaný 275. Smržov ves 328. Snědl poddaný 371. Sobáč Jan 570. Soběčice ves v Písecku 392. Sobéslav 64—66, 111, 223, 232, 233, 235, 237, 243, 245, 251, 255, 267—273, 275-280, 283, 284, 287, 290—298, 300, 306 aż 308, 314, 315, 321-325, 328, 331, 332, 335, 339, 353 aż 356, 359, 360, 371-373, 377, 382, 388, 389, 394, 395. Sobósin 468; Prokop 592; Do- rota 468. Sobětice ves 286; ze S. Aleś 78; Jan, podkomoří arcibiskupův 618; Jindřich 224, 225, 238, 299, 359, 360; viz Krčma, z Tupadl. Sokol Mikuláš z Lamberka na Wartenberce 637 ; Václav z Mor 93. Solany viz z Sulevic. ze Solce viz Váeslav. Soudek z Dlouhé 368. ze Soutic viz Čabelický. ze Sovince Albrecht 570; — Hy- nek 574, 575; — Janek 570, 571, 574, Jan ze Phovic 575; — Jindřich 574, 575; — Pa- vel 570; — Petr 570. ze Sovojevic Jan 484; Jaroë 484, Stranovský 491, 494; viz ze Stranova. Spěchal Jan ve Stříbře 639. Sranského rybník 628. z Srb Burian 669; viz Želézko. Srbeč ves u Nového Strašecí 490. Ssumicz ves v Champagni 433. Stabler Jan měšťan v Brně 582. Stach Jiřík 10 ; kněz Tepelský 657. Stachová Dorota 620. ze Stahrenberka 260. ze Stájí Jan 320. z Stakor viz Rozvoda. Staňkovy v Plzensku 632, 638. Stará Říše 217. Stařice na Moravě 580. Archiv Český VII. Stašek služebník 155. Statěvnice tvrz 666. Stebňák zeman 351; Jan 312, ze Skryj a z Čichtic 265. Stecher z Lautbachu Wolfgang 666. Stefan, pán 99. Steier v Rakousích 313, 329. Steinreiter Blažej purkrabí Lva z Rožmitála 74. Stibor úředník Prokopa z Rab- šteina 261. Stod městečko 653; viz Cehnice. ze Stodně Jan 320; viz Todeň. Strachota Václav 427, 437, 440 až 442. Strakonice 37, 72, 83, 84, 87, 98, 100, 223, 243, 284-286, 288, 297, 298, 308, 311, 335, 336, 387, 392, 395, 587, sjezd (1516) 171. Strakonickÿ 539 ; Jan 551; kom- mendor 230, 232; viz z Svam- berka. ze Stranova Jaros 535. Stranovský viz ze Sovojevic. Strassburg 431, 432. z Strašic Lvík 618. Stráž u Třeboně 218, 219, 328, 3445 ze S. Jan 218; — Jin- dřich 254, 258, 844, 637, hof- mistr král. 669; — Jiří 344, 383, 461, 473, 475, nejvyšší sudí 452 ; — Michal 275, 344; viz StráZsky. Strázice, Strašice 286. Stražiště ves 623. ze Strážnice viz z Kravař. Strážov 217; ze S. Buzek 217 Strážský Jiřík 295. Střela panství 285, zámek 363. Střela Bohuněk z Vyklek 476; Mikuláš z Rokyc 271, 454. Střelice v Plzeňsku 645. Střezenín ves 384. Střezka subpřevorka Chotěšovská 611. Stříbro město 634, 635, 639, 647, 655, klášter 676. Střídka ves 527. ze Stříteže Víšek 583, 588. Střížov 615, 616. Strnad od Černé Růže 60. Strnádek 317. 721 z Stropčic Zdislav 659 ; viz Fremut. Stropnice v Budějovicku 305, 375. Strunkovice ves 286, 355. Strunkovská řeka 381. ze Studeněvsi Otík 64. ze Studnic Ondřej 598, 599, 603. Stupava na Moravě 584. Stupenský Petr 403, z Houzné 321, 385, 386. Stupič Hanuš u soudu 554. Stuttgart, Sstokard 430. ze Suché Hynek 250. Suda viz z Řenec. Sudek u Jana z Rosenberka 296. Sudlice Matěj 526, Sudlička 536. ze Sudomíře Jan na Řepici 91. ze Sujenic viz Pek. Suknička Jíra svědek 563. ze Sulejovic viz Kapléř. Sulek 355; probošt Chotěšovský 610, 616, 619, 660; služebník Jana z Rosenberka 380; Zalek 351; viz ze Hrádku. z Sulevic Bušek z Milešova 673; Jindřich z Kalky 673; Kama- rýt 538, 541, 673, Kameš 541; Kunát na Solanech 635; Pavel z Řehlovic 538, 566; Smil na Solanech 635; Václav z Košťálova 673; viz Kaplíř, Kníže. ze Sulic Heřman 494. z Sulislavi viz Polák. Sulkov rybník Chotěšovský ze Sulz hrabě Rudolf 348. z Suninšteina Břeněk 619. Sušice 362. ze Sutic viz Janovský. Svadba 480, z Ostradovic 70, 71, Jan na Zbraslavicích 64. Svališův dvůr 273, 398. Svatá Koruna viz Zlatá K. Svaté Pole 557; ze S. P. Hynek 557. Svatomír 333; služebník 237; . Petr z Milikovic 671. Sverazy ves u Krumlova 445. SBveřepcová Kateřina 501. Světík poddaný 388. Světlá v Rakousích 223. Světlík Velík 620; viz Valkoun. Svícen poddaný ze Svinolusk 286. Svídnice 16; Slezská 208, 230. Svidnickÿ z Chotémic Janek 637. 91 630.
Rejstřík jmen osobních a místních. Smolensko v Rusích 107. Smolík poddaný 365. Smolka Petr, převor Slovanský 607. ze Smolotyl viz Předbor. Smrčka poddaný 275. Smržov ves 328. Snědl poddaný 371. Sobáč Jan 570. Soběčice ves v Písecku 392. Sobéslav 64—66, 111, 223, 232, 233, 235, 237, 243, 245, 251, 255, 267—273, 275-280, 283, 284, 287, 290—298, 300, 306 aż 308, 314, 315, 321-325, 328, 331, 332, 335, 339, 353 aż 356, 359, 360, 371-373, 377, 382, 388, 389, 394, 395. Sobósin 468; Prokop 592; Do- rota 468. Sobětice ves 286; ze S. Aleś 78; Jan, podkomoří arcibiskupův 618; Jindřich 224, 225, 238, 299, 359, 360; viz Krčma, z Tupadl. Sokol Mikuláš z Lamberka na Wartenberce 637 ; Václav z Mor 93. Solany viz z Sulevic. ze Solce viz Váeslav. Soudek z Dlouhé 368. ze Soutic viz Čabelický. ze Sovince Albrecht 570; — Hy- nek 574, 575; — Janek 570, 571, 574, Jan ze Phovic 575; — Jindřich 574, 575; — Pa- vel 570; — Petr 570. ze Sovojevic Jan 484; Jaroë 484, Stranovský 491, 494; viz ze Stranova. Spěchal Jan ve Stříbře 639. Sranského rybník 628. z Srb Burian 669; viz Želézko. Srbeč ves u Nového Strašecí 490. Ssumicz ves v Champagni 433. Stabler Jan měšťan v Brně 582. Stach Jiřík 10 ; kněz Tepelský 657. Stachová Dorota 620. ze Stahrenberka 260. ze Stájí Jan 320. z Stakor viz Rozvoda. Staňkovy v Plzensku 632, 638. Stará Říše 217. Stařice na Moravě 580. Archiv Český VII. Stašek služebník 155. Statěvnice tvrz 666. Stebňák zeman 351; Jan 312, ze Skryj a z Čichtic 265. Stecher z Lautbachu Wolfgang 666. Stefan, pán 99. Steier v Rakousích 313, 329. Steinreiter Blažej purkrabí Lva z Rožmitála 74. Stibor úředník Prokopa z Rab- šteina 261. Stod městečko 653; viz Cehnice. ze Stodně Jan 320; viz Todeň. Strachota Václav 427, 437, 440 až 442. Strakonice 37, 72, 83, 84, 87, 98, 100, 223, 243, 284-286, 288, 297, 298, 308, 311, 335, 336, 387, 392, 395, 587, sjezd (1516) 171. Strakonickÿ 539 ; Jan 551; kom- mendor 230, 232; viz z Svam- berka. ze Stranova Jaros 535. Stranovský viz ze Sovojevic. Strassburg 431, 432. z Strašic Lvík 618. Stráž u Třeboně 218, 219, 328, 3445 ze S. Jan 218; — Jin- dřich 254, 258, 844, 637, hof- mistr král. 669; — Jiří 344, 383, 461, 473, 475, nejvyšší sudí 452 ; — Michal 275, 344; viz StráZsky. Strázice, Strašice 286. Stražiště ves 623. ze Strážnice viz z Kravař. Strážov 217; ze S. Buzek 217 Strážský Jiřík 295. Střela panství 285, zámek 363. Střela Bohuněk z Vyklek 476; Mikuláš z Rokyc 271, 454. Střelice v Plzeňsku 645. Střezenín ves 384. Střezka subpřevorka Chotěšovská 611. Stříbro město 634, 635, 639, 647, 655, klášter 676. Střídka ves 527. ze Stříteže Víšek 583, 588. Střížov 615, 616. Strnad od Černé Růže 60. Strnádek 317. 721 z Stropčic Zdislav 659 ; viz Fremut. Stropnice v Budějovicku 305, 375. Strunkovice ves 286, 355. Strunkovská řeka 381. ze Studeněvsi Otík 64. ze Studnic Ondřej 598, 599, 603. Stupava na Moravě 584. Stupenský Petr 403, z Houzné 321, 385, 386. Stupič Hanuš u soudu 554. Stuttgart, Sstokard 430. ze Suché Hynek 250. Suda viz z Řenec. Sudek u Jana z Rosenberka 296. Sudlice Matěj 526, Sudlička 536. ze Sudomíře Jan na Řepici 91. ze Sujenic viz Pek. Suknička Jíra svědek 563. ze Sulejovic viz Kapléř. Sulek 355; probošt Chotěšovský 610, 616, 619, 660; služebník Jana z Rosenberka 380; Zalek 351; viz ze Hrádku. z Sulevic Bušek z Milešova 673; Jindřich z Kalky 673; Kama- rýt 538, 541, 673, Kameš 541; Kunát na Solanech 635; Pavel z Řehlovic 538, 566; Smil na Solanech 635; Václav z Košťálova 673; viz Kaplíř, Kníže. ze Sulic Heřman 494. z Sulislavi viz Polák. Sulkov rybník Chotěšovský ze Sulz hrabě Rudolf 348. z Suninšteina Břeněk 619. Sušice 362. ze Sutic viz Janovský. Svadba 480, z Ostradovic 70, 71, Jan na Zbraslavicích 64. Svališův dvůr 273, 398. Svatá Koruna viz Zlatá K. Svaté Pole 557; ze S. P. Hynek 557. Svatomír 333; služebník 237; . Petr z Milikovic 671. Sverazy ves u Krumlova 445. SBveřepcová Kateřina 501. Světík poddaný 388. Světlá v Rakousích 223. Světlík Velík 620; viz Valkoun. Svícen poddaný ze Svinolusk 286. Svídnice 16; Slezská 208, 230. Svidnickÿ z Chotémic Janek 637. 91 630.
Strana 722
722 ze Svinař Bohuslav štolmistr král. | Šíma puškář 278, 307. 493; viz Litevský. Svinda z Třemšína 320. Svinčtice ves u Vodňan 3558, louka S. 381. z Svinné Pracek Slaibor 677; viz z Lomi. Svinolusky ves v Prachensku 286. z Sviňomazského viz z Hrádku. Sviny Trhové 216—219, 243, 253, 267, 380, 387, 396, 397, 615, 616, 640; u Veselí nad Lužnicí 334. Svinská louka u Třeboně 332. ze Svitav viz z Bozkovic. Svojanovský Ješek 472. Svojäe 643. Svojšice 523 ; ze S. Pavel sekretář 482, 511, 512. Svojšický Jindřich 556. ze Svojšína viz Zmrzlík. Svrabov dvůr 503. Sýcov, Wartemberg ve Slezích 131. Syrovátka dvůr 483. 8. ze Šanova Aleš 522; Bořita 522; Dorota 522. Šanovec Jindřich 507. Šarov hrad v Moravě 596. Šárovcová Anna 508, 509. ze Šatavy viz Bolechovec. Šatný Václav 471, 472. Šebikov ves 629. Šebířov 372; viz Beřkovský. Šebířovský 498. Šefránek Benedikt 672. Šeinek zámek 545, 546, 548. ze Šelnberka Jan nejv. kancléř 416, 421, 450, 488, 491, 493, 524, 535, Šemberk 540, 551, 561, 565, 566; — Jaroslav 4, na Kosti 135, 136, 150, 152, 166, 185, 191, 193, 194. Serkovic Jan 320. Serÿ z Besebnic 640. Šestiměstí 208. z Šetavy Jiřík 321. Ševětínský farář 381. Šierntingar Jošt 543. Šílenka Jan 654. Šilhan Jan 624. Šimek v Hořekovicích 654. Šimkovic Václav 622. Rejstřík jmen osobních a místních. ze Štemberka Anežka kn. Opav- ská 572, Jiřík z Lukova 571, 572; Lacek 572. Simon z Mirotic 72, 94; z Na-|Stópa rukojmé 466. pajedel 611; sladovnik 621. Stépanickf 505; viz z Walditeina. Šimoněk měšťan 612, 613, 614 ; | Stépanovec z Vrtby Jan 458, 459, Šimonkův Mařík 621. Šindelová 511. Šířava u Přerova Mor. 572. Škoda z Waldeka Hynek 641. 464, 465. Štěpánovic Jan 630. Štěpánovský farář. 331. Šternberk hrad 279. Škoda Petr purkmistr Mělnický | ze Šternberka Holičtí 204, 205; 620, 621. Škopek v Praze 677. Škorně z Malonic Jan na Opálce 197, 198. ze Šlakova Jan 320. Šlapánek poddaný 388. Šlechta z Vilhartic Bohuslav 664, 666. Šlechta Mikeš 607. Šlechtic Jan z Mrdic 502. z Šleinic Haubolt 542, 545, 546, 547. Šlikové 490, 554; Kašpar 544, 546, 599, 629; — Matěj 211, Mathes 542—548 , — Mikuláš 542—546; — Václav 545 až 548, z Lažan 561. Šlovice ves 624, 628, 634. Šober z Lehnice 231. Šolar služebník Jana z Rosen- berka 341. z Šonova viz Zelený. Šoproň, Edmburk 117, 119, 121. Šorc zeman 318, Kristofor 321. Šorndorf město v Něm. 430. Špalek z Slatiny 627, Ondřej na Zvíkovci 618, 623. Špan Jiřík 246, 247. Špetle Hynek 16; Jan z Prudic 320. Špice viz z Lužan. Špička z Draženova Jan 652. Špilmberk hrad Mor. 578, 584, 591. ze Špitála Bohuslav 482, 508; Bohuslavová 511 ; viz Petříková. Šratte měšťan 389. Štampach Hanuš 230 ; Kašpar 542, 543, 546. Stauhauf 542. Štěchovice 362. Stöken 357, 358; viz Kavka. Albrecht na Zelené Hoře 64, 70, 174, 187, 199, z Kono- piště 612, 613; — Aleš Holický 205, 207, 279, 280; — AneZ- ka 609, pfevofise 612, 614, 615, 620; — Eliska 202; — Jan na Bechyni 65, 177, 325, 837—339, 342, nejv. hejtman 398; — Jaroslav 524—526 565 ; — Jiří na Konopišti 184 185; — Ladislav na Bechyn 9, 17, 26, 28, 60, 61, 82—87, 89, kancléř 105, 107—109, 111, 114, 115, 140, 142, 145, 150, 155, 158, 166, 169, 171, 191, 202; — Petr Holický na Leštně 9, 205, 206, 525; — Zdeněk Konopištský 204, 207, 208, 225, 235, 242—246, 249, 251, 252, 254, 259—261, 269, 270, 274, 275, 278—281, 283, 287—289, 292, 294, 298, 299, 301—305, 309, 313—317, 322, 325, 326, 341, 842, 344, 348,353, 354, 358, 360—362, 364, 371—877, 379, 882,385, 386, 388, 389, 395, 396, 400, 591, 594, 604, hejtman 670; — Zdeslav 390—392, 521, 522, 524—527 pfevor, 533, 538, 561, 565. — Viz ze Stemberka. Stiptin ves 273, 398. z Štiřína viz Chval. ze Štítař viz Borník. ze Štítného Artleb 286. Štokrava 313. Štolberk zámek 545, 546, 548. Štorchauzar Wolfgang 313. Štos z Kounic Jan 476; Sigmund 467. Štrauch vězeň 389, 559. Štrunprechar Vávra 197.
722 ze Svinař Bohuslav štolmistr král. | Šíma puškář 278, 307. 493; viz Litevský. Svinda z Třemšína 320. Svinčtice ves u Vodňan 3558, louka S. 381. z Svinné Pracek Slaibor 677; viz z Lomi. Svinolusky ves v Prachensku 286. z Sviňomazského viz z Hrádku. Sviny Trhové 216—219, 243, 253, 267, 380, 387, 396, 397, 615, 616, 640; u Veselí nad Lužnicí 334. Svinská louka u Třeboně 332. ze Svitav viz z Bozkovic. Svojanovský Ješek 472. Svojäe 643. Svojšice 523 ; ze S. Pavel sekretář 482, 511, 512. Svojšický Jindřich 556. ze Svojšína viz Zmrzlík. Svrabov dvůr 503. Sýcov, Wartemberg ve Slezích 131. Syrovátka dvůr 483. 8. ze Šanova Aleš 522; Bořita 522; Dorota 522. Šanovec Jindřich 507. Šarov hrad v Moravě 596. Šárovcová Anna 508, 509. ze Šatavy viz Bolechovec. Šatný Václav 471, 472. Šebikov ves 629. Šebířov 372; viz Beřkovský. Šebířovský 498. Šefránek Benedikt 672. Šeinek zámek 545, 546, 548. ze Šelnberka Jan nejv. kancléř 416, 421, 450, 488, 491, 493, 524, 535, Šemberk 540, 551, 561, 565, 566; — Jaroslav 4, na Kosti 135, 136, 150, 152, 166, 185, 191, 193, 194. Serkovic Jan 320. Serÿ z Besebnic 640. Šestiměstí 208. z Šetavy Jiřík 321. Ševětínský farář 381. Šierntingar Jošt 543. Šílenka Jan 654. Šilhan Jan 624. Šimek v Hořekovicích 654. Šimkovic Václav 622. Rejstřík jmen osobních a místních. ze Štemberka Anežka kn. Opav- ská 572, Jiřík z Lukova 571, 572; Lacek 572. Simon z Mirotic 72, 94; z Na-|Stópa rukojmé 466. pajedel 611; sladovnik 621. Stépanickf 505; viz z Walditeina. Šimoněk měšťan 612, 613, 614 ; | Stépanovec z Vrtby Jan 458, 459, Šimonkův Mařík 621. Šindelová 511. Šířava u Přerova Mor. 572. Škoda z Waldeka Hynek 641. 464, 465. Štěpánovic Jan 630. Štěpánovský farář. 331. Šternberk hrad 279. Škoda Petr purkmistr Mělnický | ze Šternberka Holičtí 204, 205; 620, 621. Škopek v Praze 677. Škorně z Malonic Jan na Opálce 197, 198. ze Šlakova Jan 320. Šlapánek poddaný 388. Šlechta z Vilhartic Bohuslav 664, 666. Šlechta Mikeš 607. Šlechtic Jan z Mrdic 502. z Šleinic Haubolt 542, 545, 546, 547. Šlikové 490, 554; Kašpar 544, 546, 599, 629; — Matěj 211, Mathes 542—548 , — Mikuláš 542—546; — Václav 545 až 548, z Lažan 561. Šlovice ves 624, 628, 634. Šober z Lehnice 231. Šolar služebník Jana z Rosen- berka 341. z Šonova viz Zelený. Šoproň, Edmburk 117, 119, 121. Šorc zeman 318, Kristofor 321. Šorndorf město v Něm. 430. Špalek z Slatiny 627, Ondřej na Zvíkovci 618, 623. Špan Jiřík 246, 247. Špetle Hynek 16; Jan z Prudic 320. Špice viz z Lužan. Špička z Draženova Jan 652. Špilmberk hrad Mor. 578, 584, 591. ze Špitála Bohuslav 482, 508; Bohuslavová 511 ; viz Petříková. Šratte měšťan 389. Štampach Hanuš 230 ; Kašpar 542, 543, 546. Stauhauf 542. Štěchovice 362. Stöken 357, 358; viz Kavka. Albrecht na Zelené Hoře 64, 70, 174, 187, 199, z Kono- piště 612, 613; — Aleš Holický 205, 207, 279, 280; — AneZ- ka 609, pfevofise 612, 614, 615, 620; — Eliska 202; — Jan na Bechyni 65, 177, 325, 837—339, 342, nejv. hejtman 398; — Jaroslav 524—526 565 ; — Jiří na Konopišti 184 185; — Ladislav na Bechyn 9, 17, 26, 28, 60, 61, 82—87, 89, kancléř 105, 107—109, 111, 114, 115, 140, 142, 145, 150, 155, 158, 166, 169, 171, 191, 202; — Petr Holický na Leštně 9, 205, 206, 525; — Zdeněk Konopištský 204, 207, 208, 225, 235, 242—246, 249, 251, 252, 254, 259—261, 269, 270, 274, 275, 278—281, 283, 287—289, 292, 294, 298, 299, 301—305, 309, 313—317, 322, 325, 326, 341, 842, 344, 348,353, 354, 358, 360—362, 364, 371—877, 379, 882,385, 386, 388, 389, 395, 396, 400, 591, 594, 604, hejtman 670; — Zdeslav 390—392, 521, 522, 524—527 pfevor, 533, 538, 561, 565. — Viz ze Stemberka. Stiptin ves 273, 398. z Štiřína viz Chval. ze Štítař viz Borník. ze Štítného Artleb 286. Štokrava 313. Štolberk zámek 545, 546, 548. Štorchauzar Wolfgang 313. Štos z Kounic Jan 476; Sigmund 467. Štrauch vězeň 389, 559. Štrunprechar Vávra 197.
Strana 723
Rejstřík: jmen osobních a místních. Štukové z Pitkovic 533. Šůf Jindřich 528; Jiřík 528; Krištof z Helfenburka 463, 489, 492. ze Šumburka Fridrich 452, 457, 458, 525, 538, mincmistr 561, 565; — Jan 125; — Jindřich 547. Sumburk Novf viz z Fictum. Svajda ze Sedlce 631, Jindřich 634. Švajpek vězeň 313. ze Švamberka Bohuslav 203, 230, 332, 524, 561, 621, nejv. hof- mistr 669, 670; — Hendrych na Zvikové 22, 46, 47, 51, 133, 134, 177 ; — Hynek 203, 643, Krušina 912, 621, 699, 631, 636; — Jan 393, 535, 629, na Rokycanech 646, 654, velmistr Strakonický 392, 408, 524, 527; — Jindřich 676, Bavor 676; — Krištof 11—15, 17, 21, na Boru 22, 44, 76, 77, 118, 119, 133, 166, 172 až 174, 177, 190, 192, 193, 196; — Ratmir 676 ; — Väclav 672; — Zdeněk na Rokycanech 677; — viz Hanovec, Labuť. Švanberk Racek panoše 618. ze Svihova viz z Risenberka. Švýcary 443. T. Tábor město 46, 47, 195, 223, 295, 311, 334, 336, 354 až 356, 359, 379, 382, 383, 388, 406—409, 413, 415, 417, 420, 568. Tachov 13, 70, 429, 629, 648, 673; z T. Lorenc 320; .Vśclav 673, 675, 676; viz z Gutäteina. z Tajné Vít 484. Talafàs z Ritan Bernard 290 až 297, 307, 379. Talafúsův dvůr 304. z Talmberka Diviš, purkr. Pražský 608; Štěpán 651. Tampls, Etampes 441. Tas biskup Olom. viz z Bozkovic. z Tasnovic Bohuše 632, 633; Jan 665. Tata v Uhřích 40, 196, 586. z Těchnic Albrecht 320. Tečenský Jan 556, 557, z Če- čelic 494. Tejřov viz z Ensigle. Telč y Moravě 216, 217, 218, 306, 307; farář Tomáš 281. Tele z Metelska Jan 645. Teplice 81. Tepelský klášter 654, 655, 657. Teplštein viz z Kunštatu. z Terešova viz Kořenský. z Těšetin viz Protiva. Těšínský kn. Přemek 591, 592. z Těšnice Smil st. 664. Tetaur hejtman 385, 386; Kunc 472, 478; Ondřej 387; Vilém z Thetau 398. Těžký Jakub ve Stříbře 639. Thém muž 199. z Tieršteina hrabě Vilém 246, 247, Tyeř 260. Timakov ves 670. z Tismic viz Vrbík. Tišňov, 445, klášter 603. Tkadleček poddaný 491. Tlačil (Tlačík) Janek pekař 666. Tluksa Přibík 490; viz z Vrabí. Tochov v Plzeňsku 64. Točník 591; viz Kozelka. Todeň ves 671, 678, 679; z T. Mikšík 610; Jan (z Stodné) 320. Tóma probošt v Přesticích 6575 662; kněz Tepelský 657, 662. Tomáš písař 158; farář Telecký 281. Tomášek z Mělníka 620, 621. Tomcův Martin 654. Tomek žoldnéř 297. Tomešek , rychtář Novoměstský v Praze 642. | Tomice ves 561. Tomík řezník 621. Toul, Taul, ve Francii 432. Tourové, Türové, ves 366, 371. z Tourové Jan 238. Toušeň 465. Touškovo 632; Touškov na Mži 643, 657, 662; Hartmanův 632, 636, 638, 663. - Toużim 559, 560. Tovačovský z Cimburka 528, 529; 723 Adam 202; Anežka 202; — Jan 509, 521, 538, 572, nejv. sudí 494, nejv. komorník 524, na Boleslavi 487, na Tovačově 490; — viz z Cimburka. Trachna Janek 321. z Traušpurgu viz Vídeňský. Trékové z Lipy 45, 114, 115, 120, 151, 160; Burian na Lip- nici 19, 88, 89, 92, 137, 166, 175, 177—183, 185, 188, 228, podkomoří 425; — Herkules 115, 130, 131, 144; — Mi- kuláš 52, 85, 89, 112, 118, 115, 181, 144, 147, 149, 150, 267, 372, 487, 493, 513, 561, na Lichtenburce 53, 119—121, 136, 137, 163, na Lipnici 451, na Vlašimi 540, starší 552, 560, 561, 565, ml. 552, 560, 561, 565. Trčka Václav z Vítence 58, 60, 66, 67, 69, 77, 81, 82, 92 až 94, 122—127, 129, 132, 147—150, 158, 161, 162,164, 196. Trdlo věřitel 221. Třebelští páni 15. Třebenice 69. Třebíč 326, 328; klášter 591. Třebobuz tvrz 616. Třeboc viz z Prohoře. Třebokov 617. z Třebomyslic Jan 238, st. 671. Třeboň 51, 216—219, 225, 226, 232, 238, 244, 247, 248, 253, 264, 268, 280, 286, 287, 296, 304, 306, 312, 313, 315, 317, 318, 321—336, 342-346, 350, 373, 379, 387, 392, 393, 396, 397, 400, 658, 668. z Třebouně Jan na Vlkýši 647. Třebovětice 562. Třebovský Ladslav 6, 8, 9, 17. Třemošnice 617; z T. Smil 617. Třemošnic Jan mistr 617. z Třemšína viz Svinda. Trepka Ondřej 181, 182, 185, 189. Třeštěnec zo Svinolusk 286. ze Třibřich viz Hlaváč. Trnava v Uhřích 8, 10, 11, 400. |z Trojan Petřík 611; Vaněk 611. 91*
Rejstřík: jmen osobních a místních. Štukové z Pitkovic 533. Šůf Jindřich 528; Jiřík 528; Krištof z Helfenburka 463, 489, 492. ze Šumburka Fridrich 452, 457, 458, 525, 538, mincmistr 561, 565; — Jan 125; — Jindřich 547. Sumburk Novf viz z Fictum. Svajda ze Sedlce 631, Jindřich 634. Švajpek vězeň 313. ze Švamberka Bohuslav 203, 230, 332, 524, 561, 621, nejv. hof- mistr 669, 670; — Hendrych na Zvikové 22, 46, 47, 51, 133, 134, 177 ; — Hynek 203, 643, Krušina 912, 621, 699, 631, 636; — Jan 393, 535, 629, na Rokycanech 646, 654, velmistr Strakonický 392, 408, 524, 527; — Jindřich 676, Bavor 676; — Krištof 11—15, 17, 21, na Boru 22, 44, 76, 77, 118, 119, 133, 166, 172 až 174, 177, 190, 192, 193, 196; — Ratmir 676 ; — Väclav 672; — Zdeněk na Rokycanech 677; — viz Hanovec, Labuť. Švanberk Racek panoše 618. ze Svihova viz z Risenberka. Švýcary 443. T. Tábor město 46, 47, 195, 223, 295, 311, 334, 336, 354 až 356, 359, 379, 382, 383, 388, 406—409, 413, 415, 417, 420, 568. Tachov 13, 70, 429, 629, 648, 673; z T. Lorenc 320; .Vśclav 673, 675, 676; viz z Gutäteina. z Tajné Vít 484. Talafàs z Ritan Bernard 290 až 297, 307, 379. Talafúsův dvůr 304. z Talmberka Diviš, purkr. Pražský 608; Štěpán 651. Tampls, Etampes 441. Tas biskup Olom. viz z Bozkovic. z Tasnovic Bohuše 632, 633; Jan 665. Tata v Uhřích 40, 196, 586. z Těchnic Albrecht 320. Tečenský Jan 556, 557, z Če- čelic 494. Tejřov viz z Ensigle. Telč y Moravě 216, 217, 218, 306, 307; farář Tomáš 281. Tele z Metelska Jan 645. Teplice 81. Tepelský klášter 654, 655, 657. Teplštein viz z Kunštatu. z Terešova viz Kořenský. z Těšetin viz Protiva. Těšínský kn. Přemek 591, 592. z Těšnice Smil st. 664. Tetaur hejtman 385, 386; Kunc 472, 478; Ondřej 387; Vilém z Thetau 398. Těžký Jakub ve Stříbře 639. Thém muž 199. z Tieršteina hrabě Vilém 246, 247, Tyeř 260. Timakov ves 670. z Tismic viz Vrbík. Tišňov, 445, klášter 603. Tkadleček poddaný 491. Tlačil (Tlačík) Janek pekař 666. Tluksa Přibík 490; viz z Vrabí. Tochov v Plzeňsku 64. Točník 591; viz Kozelka. Todeň ves 671, 678, 679; z T. Mikšík 610; Jan (z Stodné) 320. Tóma probošt v Přesticích 6575 662; kněz Tepelský 657, 662. Tomáš písař 158; farář Telecký 281. Tomášek z Mělníka 620, 621. Tomcův Martin 654. Tomek žoldnéř 297. Tomešek , rychtář Novoměstský v Praze 642. | Tomice ves 561. Tomík řezník 621. Toul, Taul, ve Francii 432. Tourové, Türové, ves 366, 371. z Tourové Jan 238. Toušeň 465. Touškovo 632; Touškov na Mži 643, 657, 662; Hartmanův 632, 636, 638, 663. - Toużim 559, 560. Tovačovský z Cimburka 528, 529; 723 Adam 202; Anežka 202; — Jan 509, 521, 538, 572, nejv. sudí 494, nejv. komorník 524, na Boleslavi 487, na Tovačově 490; — viz z Cimburka. Trachna Janek 321. z Traušpurgu viz Vídeňský. Trékové z Lipy 45, 114, 115, 120, 151, 160; Burian na Lip- nici 19, 88, 89, 92, 137, 166, 175, 177—183, 185, 188, 228, podkomoří 425; — Herkules 115, 130, 131, 144; — Mi- kuláš 52, 85, 89, 112, 118, 115, 181, 144, 147, 149, 150, 267, 372, 487, 493, 513, 561, na Lichtenburce 53, 119—121, 136, 137, 163, na Lipnici 451, na Vlašimi 540, starší 552, 560, 561, 565, ml. 552, 560, 561, 565. Trčka Václav z Vítence 58, 60, 66, 67, 69, 77, 81, 82, 92 až 94, 122—127, 129, 132, 147—150, 158, 161, 162,164, 196. Trdlo věřitel 221. Třebelští páni 15. Třebenice 69. Třebíč 326, 328; klášter 591. Třebobuz tvrz 616. Třeboc viz z Prohoře. Třebokov 617. z Třebomyslic Jan 238, st. 671. Třeboň 51, 216—219, 225, 226, 232, 238, 244, 247, 248, 253, 264, 268, 280, 286, 287, 296, 304, 306, 312, 313, 315, 317, 318, 321—336, 342-346, 350, 373, 379, 387, 392, 393, 396, 397, 400, 658, 668. z Třebouně Jan na Vlkýši 647. Třebovětice 562. Třebovský Ladslav 6, 8, 9, 17. Třemošnice 617; z T. Smil 617. Třemošnic Jan mistr 617. z Třemšína viz Svinda. Trepka Ondřej 181, 182, 185, 189. Třeštěnec zo Svinolusk 286. ze Třibřich viz Hlaváč. Trnava v Uhřích 8, 10, 11, 400. |z Trojan Petřík 611; Vaněk 611. 91*
Strana 724
724 Trojánek mlynář 668. z Troskovic Vilém, Vilémek 51, 52, 57—61, 67, 76, 83—86, 90, 96. Trosky viz v Bergova. Trpětský Mikuláš 552. Trpisty viz z Gutáteina. Trutnovskf Jan 559. Tuchorsky Petr 522, 528. Tučapy u Soběslavě 370. z Tučap Mikšík 590, Mikuláš Tučák 359. z Tuhance Mikuláš 641, 674. Tulešický Mikuláš 565. Tůma 72, 73; probošt v Touško- vě 643. z Tuněchod Adlička, Dorota a Machna 511. Tuněchodský 468, 474, Mikuláš 530. Tunkl 7, z Brníčka 99, 149, Jindřích mincmistr 95, 97, 112, 123, 141. z Tupadel Jošt 647 ; Katruše 647; Racek na Soběticích 618. Turci 131, 214, 413, 426. Tü- viz Tou- Turlan viz Doullens. Turnov 560, 637. Tušť, Tuscie 573. Tvoch starší 520, Václav 476, 483, 497. z Tvofihráze Jan 320. z Tvorkova viz Dobeška, Sluna. Tyeř viz Tierštein. Týn Horšův 223, 224, 618, 630 až 633, 636, 638, 643, 647, 651, 655, 657; viz z Ronš- perka. Týn nad Vltavou 224, 225, 278, 299, 334, 359, 360, 385. Tyrolsko, Eč 282, 444. Tyrolt Hanúšek 585. U. Ucháček z Kračína Mikuláš 647, na Ždíře 644. Úderští bratří 477; Ješek 452, 472. z Údimě, Údině, Mareš 320; Ondřej 336, 375, 387. z Uere Katefina 590; Petr 90. z Ührec viz Robotka. Uhry 104—106, 131; nepokoj (1514) 44, 76, 77, 89. Üjezd 252, 608, 613, 644, 662, v Praze 649, u Tfeboné 304, Červený 664, 665; z Ú. Filip 590, Purkart 626; viz Chol- tický, Jeníšek. Újezdec u Třeboně 397; z Ú. Jan 652, Oujezdecký 515; Záviše 369; viz Sekáč. z Ujlaku Mikuláš Frištacký 216. z Úlibic Mikšík 619. z Ülic Jan st. 630; .ml. (Úlička) 626, 627, 630, 633, na Lu- hové 643; Lvík 673; Markvart 651, na Presové 673; viz Did, z Kocova. Ulík 323, 326, Oldřich 345. Ulm v Němcích 442. Unanov ves v Moravě 577. Uničov 570, 574, 575, 576. z Upoměšic Ctibor 601. Urban slaven v Normberce 429, 430. Urleich Mikuláš rychtář v Plzni 672. Úsov v Moravě 572, 573, 574, 587. Ústí 610, nad Labem 409, mlýn u Kaceřova 610; z Ústí Velek 610. z Ústružna Vilém 386. z Úsuší Jan 271; Jarohněv 208, 226, 244, 247, 248, 264, 271, 328, 338, 344, 346, 347, 393, 399, 400, 658, 668, 672. z Úšavy viz Rendl. Útvina městečko 560. Vi W. Vackář Prokop 462. Vackovic Tůma z Modřan 642. Václav IV. král Český 572, 573, 581, 588—592, 597-600, 602, 612. Václav převor Strakonický 587; — probošt Chotěšovský 638, 639, 641—648, 660—655; — opat Hradistsky 575; — opat Tepelský 654 ; — farář v Trho- vých Svinech 615, 616; — kněz 288, 298. Rejstřík jmen osobních a místních. Václav 464; — u věží v Brně 582; — purkmistr Nov. Mésta v Praze 563; — mistr 40; — doktor 122—124, 140, 155, 158; — kuchmistr král. 478, 499. Vacovice ves 286. Waidhofen viz Bejdov. Vál robotník 673. z Waldeka Oldřich Medek, pur- krabí hradu Praž. 498, 527, 535, 538, 549, 550, 551, 556, 561, 567, 568; viz Škoda. Waldsasy klášter 429. z Waldšteina, Walšteina, 17, 152; Bernard 16, 19, mincmistr 6, na Krupce 81, 139; — Oti- bor 538; — Hašek 637; — Hynek 480, 481, 491, 494, 517, 525, 579; — Hentk na Vranově 636, 637, na Židlo- chovicích 588; — Jan z Ruk- šteina 580, na Krupce 81; — Markéta 676; — Šťastný 518; 555, 560; — Václav 580; — Vilém Stépanickf 119, 113; — Zdeněk 387, 579; — viz z Wel&teinu, z Woláteina. Valecký viz z Doupova. Valeč viz z Vřesovic. Valečov 405, 406. z Valečova a ze Hrádku Samuel, podkomoří 240, 403-406, 454, 456, 461—463, 466, 470, 475, 477, 481, 483—485, 538, 559, 565, 568 ; — Vaněk 233, 234, podkomoří 402, 656. Valentin probošt kl. Zderazského 608. Valentin rychtář 316. Valkoun z Doudleb na Světlíku 611. z Walsee, z Vlaší 274, 302; Reinprecht 238, 245; Wolf- gang 245, 246. z Valtířova Oldřich 661, 662; Václav 661, 662. Vamberský z Rohatec Jan 79, 80. Vančura z Řehnic Mikuláš na Krnáté 64, 71, 187. Vaněček u soudu 462. Vaněk, pán 559; — v Předním Ovenci 649.
724 Trojánek mlynář 668. z Troskovic Vilém, Vilémek 51, 52, 57—61, 67, 76, 83—86, 90, 96. Trosky viz v Bergova. Trpětský Mikuláš 552. Trpisty viz z Gutáteina. Trutnovskf Jan 559. Tuchorsky Petr 522, 528. Tučapy u Soběslavě 370. z Tučap Mikšík 590, Mikuláš Tučák 359. z Tuhance Mikuláš 641, 674. Tulešický Mikuláš 565. Tůma 72, 73; probošt v Touško- vě 643. z Tuněchod Adlička, Dorota a Machna 511. Tuněchodský 468, 474, Mikuláš 530. Tunkl 7, z Brníčka 99, 149, Jindřích mincmistr 95, 97, 112, 123, 141. z Tupadel Jošt 647 ; Katruše 647; Racek na Soběticích 618. Turci 131, 214, 413, 426. Tü- viz Tou- Turlan viz Doullens. Turnov 560, 637. Tušť, Tuscie 573. Tvoch starší 520, Václav 476, 483, 497. z Tvofihráze Jan 320. z Tvorkova viz Dobeška, Sluna. Tyeř viz Tierštein. Týn Horšův 223, 224, 618, 630 až 633, 636, 638, 643, 647, 651, 655, 657; viz z Ronš- perka. Týn nad Vltavou 224, 225, 278, 299, 334, 359, 360, 385. Tyrolsko, Eč 282, 444. Tyrolt Hanúšek 585. U. Ucháček z Kračína Mikuláš 647, na Ždíře 644. Úderští bratří 477; Ješek 452, 472. z Údimě, Údině, Mareš 320; Ondřej 336, 375, 387. z Uere Katefina 590; Petr 90. z Ührec viz Robotka. Uhry 104—106, 131; nepokoj (1514) 44, 76, 77, 89. Üjezd 252, 608, 613, 644, 662, v Praze 649, u Tfeboné 304, Červený 664, 665; z Ú. Filip 590, Purkart 626; viz Chol- tický, Jeníšek. Újezdec u Třeboně 397; z Ú. Jan 652, Oujezdecký 515; Záviše 369; viz Sekáč. z Ujlaku Mikuláš Frištacký 216. z Úlibic Mikšík 619. z Ülic Jan st. 630; .ml. (Úlička) 626, 627, 630, 633, na Lu- hové 643; Lvík 673; Markvart 651, na Presové 673; viz Did, z Kocova. Ulík 323, 326, Oldřich 345. Ulm v Němcích 442. Unanov ves v Moravě 577. Uničov 570, 574, 575, 576. z Upoměšic Ctibor 601. Urban slaven v Normberce 429, 430. Urleich Mikuláš rychtář v Plzni 672. Úsov v Moravě 572, 573, 574, 587. Ústí 610, nad Labem 409, mlýn u Kaceřova 610; z Ústí Velek 610. z Ústružna Vilém 386. z Úsuší Jan 271; Jarohněv 208, 226, 244, 247, 248, 264, 271, 328, 338, 344, 346, 347, 393, 399, 400, 658, 668, 672. z Úšavy viz Rendl. Útvina městečko 560. Vi W. Vackář Prokop 462. Vackovic Tůma z Modřan 642. Václav IV. král Český 572, 573, 581, 588—592, 597-600, 602, 612. Václav převor Strakonický 587; — probošt Chotěšovský 638, 639, 641—648, 660—655; — opat Hradistsky 575; — opat Tepelský 654 ; — farář v Trho- vých Svinech 615, 616; — kněz 288, 298. Rejstřík jmen osobních a místních. Václav 464; — u věží v Brně 582; — purkmistr Nov. Mésta v Praze 563; — mistr 40; — doktor 122—124, 140, 155, 158; — kuchmistr král. 478, 499. Vacovice ves 286. Waidhofen viz Bejdov. Vál robotník 673. z Waldeka Oldřich Medek, pur- krabí hradu Praž. 498, 527, 535, 538, 549, 550, 551, 556, 561, 567, 568; viz Škoda. Waldsasy klášter 429. z Waldšteina, Walšteina, 17, 152; Bernard 16, 19, mincmistr 6, na Krupce 81, 139; — Oti- bor 538; — Hašek 637; — Hynek 480, 481, 491, 494, 517, 525, 579; — Hentk na Vranově 636, 637, na Židlo- chovicích 588; — Jan z Ruk- šteina 580, na Krupce 81; — Markéta 676; — Šťastný 518; 555, 560; — Václav 580; — Vilém Stépanickf 119, 113; — Zdeněk 387, 579; — viz z Wel&teinu, z Woláteina. Valecký viz z Doupova. Valeč viz z Vřesovic. Valečov 405, 406. z Valečova a ze Hrádku Samuel, podkomoří 240, 403-406, 454, 456, 461—463, 466, 470, 475, 477, 481, 483—485, 538, 559, 565, 568 ; — Vaněk 233, 234, podkomoří 402, 656. Valentin probošt kl. Zderazského 608. Valentin rychtář 316. Valkoun z Doudleb na Světlíku 611. z Walsee, z Vlaší 274, 302; Reinprecht 238, 245; Wolf- gang 245, 246. z Valtířova Oldřich 661, 662; Václav 661, 662. Vamberský z Rohatec Jan 79, 80. Vančura z Řehnic Mikuláš na Krnáté 64, 71, 187. Vaněček u soudu 462. Vaněk, pán 559; — v Předním Ovenci 649.
Strana 725
Rejstřík jmen osobních a místních. Vaník v Touškově Hartmanově 632. Vanuch Jan 621. Varadínský biskup 216. Varennes sur Allier, Warena ve Francii 442. z Vařin Harant 628; Jan na Bře- zině 677; Otík 628; Záviše 677; viz Dóć. Varlejch Václav 586. z Warnsdorfu viz Welfl. z Wartenberka Hanuš 525, 535, 561; Hašek Zvířetický 77; — Heřman na Zvířeticích 509, 510; — Jan 22—24, 163, 164, 187, na Blankáteiné 208, na Děčíně 509, Děčínský 230; — Jiří 500, 501, 509; — Krištof 500, 509, 525; — Linhart 535; — Sigmund 500, 509, na Děčíně 487, 525; — viz Sokol, Sýcov. z Vartnova Štěpán 584. Wasserburg, Wosrburg v Bavo- řích 444. Vavák viz ze Hradce. Vávra písař 396; poddaný 632, 648. Waysach hrádek v Badensku 431. Vażany ves 584. Véelnice v Táborsku 279, 280. Véch, Vích, z Pfíáova 612. z Vechty viz Konrád. Wehinger z Ottenslagu 253, 254. Weiler, Willa v Elsasku 432. z Weissenbachu Hefman 542, 543, * 544, 546. z Weitmite Beneš 236, 475, 525, 547, 551, 561, 566, 568, minc- mistr 416, 483, 504, purkrabí Karlšteinský 416, 452, 454, 466, 659; — Šebestian na Chomoutově 64, 70, 196, 197. Vejštorf 494, 495. Velbloud Mikuláš 480, z Kam- berka 562, 563. Velehradský klášter 595. Velek z Oustí 610. Velemín ves 538, Volemín 541; tvrz 673. z Veleně Jan 124, 125. Velešín u Krumlova 319, 658, 671, 678; farář Jan 610. z Veletin viz z Vlčnova. Welfl z Warnsdorfu Hanuš 230, 487. Velhartice, Vilhartice 50, 51, 108, 110, 111, 141, 148, 162, 172, 193—200; — z V. Arnošt z Her&teina 212; Vilóm z Her- steina 645; — Bfenék na Le- tovech 265; Dobeš Letovský 666; — Pavel písař 127, 148; — Vracka 563, na Hořovicích 555; — viz ze Hradce, Pavel, Šlechta, z Voltav. Velík viz Světlík. Velislay z Mělníka 621; farář ve Střížově 615, 616. Veliš hrad 403. 404, 541. z Welšteinu Ctibor 535; srovnej z Waldšteina. Verpižice viz ze Hrádku. z Vesce Diviš 607, 608, 609, 610; — Mikšík 610; — Mi- kuláš 607, viz Raso. z Veselé Amcha 627, 629, 631, 633, — Eliška 633 ; — Habart 633; — Jiří 366. Veselí na Moravě 570, 594. Veselí nad Lužnicí 251, 255, 325, 328, 333, 334, 336, 344; fa- rář 331. z Veselí Mareš 271. z Veselice Mladota 531. Vespesian Zalobce 562. z Větřní viz Višně. z Vevančic Jindřich 320. Veveří hrad v Moravě 591, 592, 601. Veveří, Piberschlag, Pibřich 370. z Veveří Matiáš 678. Věvrov ves 636, 644. Věžník Arnošt 465, 470, 475, 479, 497, 513, 521; — Jan 465, 470, 475, 479, 497, Vích konšel Kladrubský 639; srovnej Věch. Wicher z Roprechtic Jan 643, 647. z Wicztum viz z Fictum. Vídeň 210, 214—216, 572, 574, 585, 587, 592; sjezd (1515) 116-118; vzpoura (1462) 241, 242; z V. viz Vik. Vídeňský z Fraušpurgu Jan 664. Vidice viz z Hořešovic. 725 z Vidína Lebhart 619 ; z Vidžína Sigmund Levhart 676. Vidlák Kuneš zeman 256, 285, ve Véelniei 280. Wildenberské hory na Moravé 578. z Wildorfu Vítek 586. Vilém kníže Bavorský 14. Vilém markrabě Míšenský 228. Vilém kanovník Vyšehradský 612; — u Jana z Rosenberka 240; — hejtman 295. Vilémek viz z Troskovic. Willa viz Weiler. Wilśtein hrad 643 ; viz z Donína. Wimberk Václav 417. Vimperk, Winterberk, 285, 286, 309, 812, 338, 352, 353, 367, 376, 377, 380—382, 384; Vimpersko 568; viz Kaplíř, Malovec. z Windelfelsu viz Žofka. Winterbersky Petr 530, 551, 561, 568, Winterthur, Wintrtuorn ve Švý- cařích 444. Wirtemberk 430. Víšek ze Stříteže 583, 588. Višně z Větřní Jiřík 301, na Pa- sovařích 678; Petr 242, 244 až 247. na Viśni, luh u Kladrub 657; jiný slove u Višňoví 662. Vít poddaný 286; z Čákova 390. Viták konšel v Mělníce 620. Vítek z Branišovic 221. z Vítence Jan 84; viz Tréka. Vítha 451; Víthové 46; viz ze Rzavého. Vitín ves u Budějovic 297. Vitoraz 243—246, 252, 274, 275, 300, 313—315, 317, 318, 325, 32T7—329, 332, 334, 335, 337, 339, 341, 344, 346, 360, 383, 384, 394. z Vitovie viz Roman. Vlach ze Březí Oldřich 337, 352, 363, 365, 366, 367, 382—384, Břeský 366, 367. Vladislav král Český a Uherský 29, 121, 145, 416, 446-449, 674, 677, v Čes. Budějovicích (1497) 419, v Čechách (1502) 423, (1509) 8, ve Vídni (1515)
Rejstřík jmen osobních a místních. Vaník v Touškově Hartmanově 632. Vanuch Jan 621. Varadínský biskup 216. Varennes sur Allier, Warena ve Francii 442. z Vařin Harant 628; Jan na Bře- zině 677; Otík 628; Záviše 677; viz Dóć. Varlejch Václav 586. z Warnsdorfu viz Welfl. z Wartenberka Hanuš 525, 535, 561; Hašek Zvířetický 77; — Heřman na Zvířeticích 509, 510; — Jan 22—24, 163, 164, 187, na Blankáteiné 208, na Děčíně 509, Děčínský 230; — Jiří 500, 501, 509; — Krištof 500, 509, 525; — Linhart 535; — Sigmund 500, 509, na Děčíně 487, 525; — viz Sokol, Sýcov. z Vartnova Štěpán 584. Wasserburg, Wosrburg v Bavo- řích 444. Vavák viz ze Hradce. Vávra písař 396; poddaný 632, 648. Waysach hrádek v Badensku 431. Vażany ves 584. Véelnice v Táborsku 279, 280. Véch, Vích, z Pfíáova 612. z Vechty viz Konrád. Wehinger z Ottenslagu 253, 254. Weiler, Willa v Elsasku 432. z Weissenbachu Hefman 542, 543, * 544, 546. z Weitmite Beneš 236, 475, 525, 547, 551, 561, 566, 568, minc- mistr 416, 483, 504, purkrabí Karlšteinský 416, 452, 454, 466, 659; — Šebestian na Chomoutově 64, 70, 196, 197. Vejštorf 494, 495. Velbloud Mikuláš 480, z Kam- berka 562, 563. Velehradský klášter 595. Velek z Oustí 610. Velemín ves 538, Volemín 541; tvrz 673. z Veleně Jan 124, 125. Velešín u Krumlova 319, 658, 671, 678; farář Jan 610. z Veletin viz z Vlčnova. Welfl z Warnsdorfu Hanuš 230, 487. Velhartice, Vilhartice 50, 51, 108, 110, 111, 141, 148, 162, 172, 193—200; — z V. Arnošt z Her&teina 212; Vilóm z Her- steina 645; — Bfenék na Le- tovech 265; Dobeš Letovský 666; — Pavel písař 127, 148; — Vracka 563, na Hořovicích 555; — viz ze Hradce, Pavel, Šlechta, z Voltav. Velík viz Světlík. Velislay z Mělníka 621; farář ve Střížově 615, 616. Veliš hrad 403. 404, 541. z Welšteinu Ctibor 535; srovnej z Waldšteina. Verpižice viz ze Hrádku. z Vesce Diviš 607, 608, 609, 610; — Mikšík 610; — Mi- kuláš 607, viz Raso. z Veselé Amcha 627, 629, 631, 633, — Eliška 633 ; — Habart 633; — Jiří 366. Veselí na Moravě 570, 594. Veselí nad Lužnicí 251, 255, 325, 328, 333, 334, 336, 344; fa- rář 331. z Veselí Mareš 271. z Veselice Mladota 531. Vespesian Zalobce 562. z Větřní viz Višně. z Vevančic Jindřich 320. Veveří hrad v Moravě 591, 592, 601. Veveří, Piberschlag, Pibřich 370. z Veveří Matiáš 678. Věvrov ves 636, 644. Věžník Arnošt 465, 470, 475, 479, 497, 513, 521; — Jan 465, 470, 475, 479, 497, Vích konšel Kladrubský 639; srovnej Věch. Wicher z Roprechtic Jan 643, 647. z Wicztum viz z Fictum. Vídeň 210, 214—216, 572, 574, 585, 587, 592; sjezd (1515) 116-118; vzpoura (1462) 241, 242; z V. viz Vik. Vídeňský z Fraušpurgu Jan 664. Vidice viz z Hořešovic. 725 z Vidína Lebhart 619 ; z Vidžína Sigmund Levhart 676. Vidlák Kuneš zeman 256, 285, ve Véelniei 280. Wildenberské hory na Moravé 578. z Wildorfu Vítek 586. Vilém kníže Bavorský 14. Vilém markrabě Míšenský 228. Vilém kanovník Vyšehradský 612; — u Jana z Rosenberka 240; — hejtman 295. Vilémek viz z Troskovic. Willa viz Weiler. Wilśtein hrad 643 ; viz z Donína. Wimberk Václav 417. Vimperk, Winterberk, 285, 286, 309, 812, 338, 352, 353, 367, 376, 377, 380—382, 384; Vimpersko 568; viz Kaplíř, Malovec. z Windelfelsu viz Žofka. Winterbersky Petr 530, 551, 561, 568, Winterthur, Wintrtuorn ve Švý- cařích 444. Wirtemberk 430. Víšek ze Stříteže 583, 588. Višně z Větřní Jiřík 301, na Pa- sovařích 678; Petr 242, 244 až 247. na Viśni, luh u Kladrub 657; jiný slove u Višňoví 662. Vít poddaný 286; z Čákova 390. Viták konšel v Mělníce 620. Vítek z Branišovic 221. z Vítence Jan 84; viz Tréka. Vítha 451; Víthové 46; viz ze Rzavého. Vitín ves u Budějovic 297. Vitoraz 243—246, 252, 274, 275, 300, 313—315, 317, 318, 325, 32T7—329, 332, 334, 335, 337, 339, 341, 344, 346, 360, 383, 384, 394. z Vitovie viz Roman. Vlach ze Březí Oldřich 337, 352, 363, 365, 366, 367, 382—384, Břeský 366, 367. Vladislav král Český a Uherský 29, 121, 145, 416, 446-449, 674, 677, v Čes. Budějovicích (1497) 419, v Čechách (1502) 423, (1509) 8, ve Vídni (1515)
Strana 726
726 116, 117, smrť jeho (1516) 165, štědrost 24. Vlasák Mikuláš 404. Vlastislav místo 553, 566. z Vlaší viz z Walsee. Vlašim 267, 372, 498; z V. Ar- nošt 573; — Jan 572, 573, |. 607 ; — Karel 573, 574; — Markéta 573 ; — Václav 573, 574; — viz Trčka. Vlašimský, purkrabí hradu Praž. 491. Vláškův Jan 355; Přibík 364. Vlčeves 220. Vlčíhrdlo ze Všehrd Jan 420. z Vlčnova a z Veletin Burian 603. Vihlavy 374, 388. Vlínský Václav 513. Vik Jan 461, 462; z Mostu a z Vídně 320. Vikánec v Óáslavsku 615. Vlkánov ves 674. Vlkonice ves v Písecku 286. Vlkoš u Bzence na Moravě 590, 600, 602. Vlková z Kvítkova Anna 461, 462. VIkfá v Plzensku 647; viz Ho- šťálek. Vltavský kraj 65, 68, 71, 273. z Vochova Jan 313, 314. Vodňany 233, 313, 314, 323, 332, 339, 340, 345, 357, 358, 362, 365, 366, 386, 392, 395, 406, 409, 412, 414, 415, 457, 460, 567, 568. Void, Auve, A, ve Francii 432. Vojhék viz z Kouta. Vojislavskÿ Jan 551. Vojna z Litavy Jan 592, 593; st. 593; Anna 592. Vojslavsky Prokop 279. Vojtěch z Nadějkova 229; — ze Svinolusk 286; — u Jana z Rosenberka 305, 306. z Voknestu Katruïe 647. Volary 367. Volátko poddaný 286. Volejík Petr 632. Volek Jíra 649. Wolf doktor 231; viz z Doubra- vice. Wolfart hejtman žoldnéřů 277. Wolfgang u soudu 469. Wolfštorfové u soudu 469. Wolman Epricht 542, 543. z Wolšteina Ctibor 663, 664, na Hostouni 632, 633, 636; — srovnej z Waldšteina. z Voltav Pavel písař 50, 51, 140, 141; viz Velhartice. Volyně 265, 285, 286, 309, 311, 312, 395. Vondráček poddaný 389. Voneš Jaroš ze Zástřel 534, 535. Voračický poddaný 460. Vosterský Jiřík 93. Vozka Prokop 639. ze Vrabí Jan 261, Tluksa proku- rátor 566, 567, Vrabský 389, 539, 551. Vrabina ves Chotěšovského klá- štera 644. Vracka převora Chotěšovského kl. 638, 645— 648, 650-653; viz z Velhartic. z Vraního Hynek 610; viz Slo- vický. Vranov viz z Waldšteina. z Vranovic Zicha 588. Vratislav ve Slezích 17, 20, 125 aZ 127, 129—133, 135, 144, 208-210, 587; vzpoura (1459) 280—232, biskup 438. Vražda z Kunvaldu Jan, hofrychtéř 120, 451; Sigmund 487, 496. z Vražného viz Sádlo. Vrbenský Jan 131. Vrbice viz z Rajšic. Vrbík Mikuláš 524, z Tismic 455, 456, 489, 491. Vrchota 562; Oldřich 471, 475, 479, 497; — Štěpán 465, 470, 475, 479, 497, 498, 515, 516, 557. z Vřesovic: Ilburk na Doubrav- ské Hoře 562; — z V. Jakub 518, 519, na Válči 64, 70, podkomoří 425, 426; — Jan 518, 519, 527; — Jindřich 518, 519, 527; — Jifi 425; — Vilém na Doubravské Hoře 63, 70. z Vrhavce Jetřich 652, 625. Vrnoch ze Svinolusk 286. Vilém Rejstřík. jmen osobních a místních. Vrš z Modřejovic a z Radyně Dobeš 645. Vršek úředník 556. z Vrtby Hroznata 662; Jan na Prostiboři 655, 676; viz Ště- panovec. ze Vrutice Vaněk 254. Vstiš ves v Plzensku 630, 644, 645. Všechlapec rukojmě 466. ze Všehrd Viktorin 447, 448, 450; viz Vlčíhrdlo. Všerub Jan 459. Všeslav ze Solce 514. Wunsiedel, Uncigl 429. z Vydří Albrecht 218; Oldřich 287; viz Fifka. z Vyklek viz Střela. Vyleťal Jan 491. Výrek 361; Jan z Risenberka 645. z Vysnici Mikuláš 321. z Vysočan Přibík 608. Vysoká místo 622; z V. Jan 320; viz Liška, Nejedlý. Vysoká hora u Radlic 626. Vyšehradský děkan Jakub 612; kapitola 612—614. Výšek viz z Obytec. Výškov 586; z V. Racek 629: viz Měsíček, Pivejner. Vyšněvský Čeněk 477. Vyšší Brod, Altovadum 252, Vyš- nový Brod 327. Výtrubský svědek 539. Vzdünky tvrz 583, 584; ze V. viz z Hol&teina. ze Vzechova Jan 321. ze Vztuh viz Puklice. Y. Yene městečko ve Francii 442. Z. Záblatsko 568. Zabrdovský klášter 577, 591. Zachař 59, 177, 220, písař od Hory (1475) 493. Zachratský Havel 550. Záduba Hynek 660. Zafoysko viz Savojsko.
726 116, 117, smrť jeho (1516) 165, štědrost 24. Vlasák Mikuláš 404. Vlastislav místo 553, 566. z Vlaší viz z Walsee. Vlašim 267, 372, 498; z V. Ar- nošt 573; — Jan 572, 573, |. 607 ; — Karel 573, 574; — Markéta 573 ; — Václav 573, 574; — viz Trčka. Vlašimský, purkrabí hradu Praž. 491. Vláškův Jan 355; Přibík 364. Vlčeves 220. Vlčíhrdlo ze Všehrd Jan 420. z Vlčnova a z Veletin Burian 603. Vihlavy 374, 388. Vlínský Václav 513. Vik Jan 461, 462; z Mostu a z Vídně 320. Vikánec v Óáslavsku 615. Vlkánov ves 674. Vlkonice ves v Písecku 286. Vlkoš u Bzence na Moravě 590, 600, 602. Vlková z Kvítkova Anna 461, 462. VIkfá v Plzensku 647; viz Ho- šťálek. Vltavský kraj 65, 68, 71, 273. z Vochova Jan 313, 314. Vodňany 233, 313, 314, 323, 332, 339, 340, 345, 357, 358, 362, 365, 366, 386, 392, 395, 406, 409, 412, 414, 415, 457, 460, 567, 568. Void, Auve, A, ve Francii 432. Vojhék viz z Kouta. Vojislavskÿ Jan 551. Vojna z Litavy Jan 592, 593; st. 593; Anna 592. Vojslavsky Prokop 279. Vojtěch z Nadějkova 229; — ze Svinolusk 286; — u Jana z Rosenberka 305, 306. z Voknestu Katruïe 647. Volary 367. Volátko poddaný 286. Volejík Petr 632. Volek Jíra 649. Wolf doktor 231; viz z Doubra- vice. Wolfart hejtman žoldnéřů 277. Wolfgang u soudu 469. Wolfštorfové u soudu 469. Wolman Epricht 542, 543. z Wolšteina Ctibor 663, 664, na Hostouni 632, 633, 636; — srovnej z Waldšteina. z Voltav Pavel písař 50, 51, 140, 141; viz Velhartice. Volyně 265, 285, 286, 309, 311, 312, 395. Vondráček poddaný 389. Voneš Jaroš ze Zástřel 534, 535. Voračický poddaný 460. Vosterský Jiřík 93. Vozka Prokop 639. ze Vrabí Jan 261, Tluksa proku- rátor 566, 567, Vrabský 389, 539, 551. Vrabina ves Chotěšovského klá- štera 644. Vracka převora Chotěšovského kl. 638, 645— 648, 650-653; viz z Velhartic. z Vraního Hynek 610; viz Slo- vický. Vranov viz z Waldšteina. z Vranovic Zicha 588. Vratislav ve Slezích 17, 20, 125 aZ 127, 129—133, 135, 144, 208-210, 587; vzpoura (1459) 280—232, biskup 438. Vražda z Kunvaldu Jan, hofrychtéř 120, 451; Sigmund 487, 496. z Vražného viz Sádlo. Vrbenský Jan 131. Vrbice viz z Rajšic. Vrbík Mikuláš 524, z Tismic 455, 456, 489, 491. Vrchota 562; Oldřich 471, 475, 479, 497; — Štěpán 465, 470, 475, 479, 497, 498, 515, 516, 557. z Vřesovic: Ilburk na Doubrav- ské Hoře 562; — z V. Jakub 518, 519, na Válči 64, 70, podkomoří 425, 426; — Jan 518, 519, 527; — Jindřich 518, 519, 527; — Jifi 425; — Vilém na Doubravské Hoře 63, 70. z Vrhavce Jetřich 652, 625. Vrnoch ze Svinolusk 286. Vilém Rejstřík. jmen osobních a místních. Vrš z Modřejovic a z Radyně Dobeš 645. Vršek úředník 556. z Vrtby Hroznata 662; Jan na Prostiboři 655, 676; viz Ště- panovec. ze Vrutice Vaněk 254. Vstiš ves v Plzensku 630, 644, 645. Všechlapec rukojmě 466. ze Všehrd Viktorin 447, 448, 450; viz Vlčíhrdlo. Všerub Jan 459. Všeslav ze Solce 514. Wunsiedel, Uncigl 429. z Vydří Albrecht 218; Oldřich 287; viz Fifka. z Vyklek viz Střela. Vyleťal Jan 491. Výrek 361; Jan z Risenberka 645. z Vysnici Mikuláš 321. z Vysočan Přibík 608. Vysoká místo 622; z V. Jan 320; viz Liška, Nejedlý. Vysoká hora u Radlic 626. Vyšehradský děkan Jakub 612; kapitola 612—614. Výšek viz z Obytec. Výškov 586; z V. Racek 629: viz Měsíček, Pivejner. Vyšněvský Čeněk 477. Vyšší Brod, Altovadum 252, Vyš- nový Brod 327. Výtrubský svědek 539. Vzdünky tvrz 583, 584; ze V. viz z Hol&teina. ze Vzechova Jan 321. ze Vztuh viz Puklice. Y. Yene městečko ve Francii 442. Z. Záblatsko 568. Zabrdovský klášter 577, 591. Zachař 59, 177, 220, písař od Hory (1475) 493. Zachratský Havel 550. Záduba Hynek 660. Zafoysko viz Savojsko.
Strana 727
Rejstřík: jmen osobních a místních. z Zahořan Jindřich 629, 646, 649, 651—655, na Záluží 641; viz Kytlice. Zahrádka 256. ze Zahrádek Jan 217; viz Mi- losta. ze Zaječic Eliška 559; Tůma 49, 50. Zájezd ves 668. Zajíc Petr 602. Zajíc z Hasenburka 50, 129, 255, 256, 259, 264; Jan na Bu- dyni 75, 148, na Kosti 263 az 265, 269, 352, 524, 535, 538, 553, 561, 565, 566; — Oldfich 259, 269, na Kosti 352; — Zbyněk 207, 567, 636, 637, 656. Zajíček Jan 648. Zajímač Jindřich z Kunstatu a Jenišovic 475. Zalek Sulek 351. Zalman žid 81. Záluha mlynáf 659, 676. Záluzí ves 6605; viz Micák, z Za- hofan. Záméstnj viz Skafídka. z Zámysliček viz z Košumberka. Záruba 43; Václav z Hustiřan 63. ze Zárubic Mikuláš 320. Zásmucký Jan 493. ze Zásmuk viz Přebožský. ze Zástřel viz Protivec, Voneš. Záviše 507, 559. Zázeslice ves 635. Zbrainka klíčnice kl. Chotěšov- ského 611; Zbráně převora tamže 624, 633. Zbraslavice 480; viz Svadba. Zbraslavský klášter 641, 655, 656, 661, 662. ze Zbuocha Dorota 651; Velek 651. M Zbyněk arcib. viz Zajíc. Zderazský klášter viz Praha. Zderázek měšťan Slanský 621. Zdíkov Malý, Zdíkovec 286. Zdíkov Veliký 286. Zdislavová Dorota 495. Zechtoň Mikuláš 678. Zejdl poddaný 286. Zejzar poddaný 286. z Zejzíře Diviš 650. Zelčín ves 513. Zelená Hora 249, 275, 332, 345, 357, 362, 387, 388, 396, sjezd (1465) 258—261, 303; viz ze Šternberka. z Zelenic Heřman 294. Zelený Jan z Šonova 324. Zelený Vaněk 674, z Rokových 635, 640, 641. Zelibor viz Želibor. Zeměchy 200. Zhoř 657; viz Pivo. Zhořelec,Karlicské peníze 87, 100. Zíga perkmistr 60. Zíka dlažič z Dobřan 660. Zlatá Koruna, klášter 299, 301, 802, 343, 347; Svatá 445. Zlenice viz z Dubé. Zmrzlík Jan 537, 538, ze Svoj- šína 458; — Jaroslav 537, 538; — Václav ze Svojšína na Lnářích 49. Znojmo, 76, 77, 109, 110, 190, 213, 214, 221, 222, 226, 241, 262, 371, 577, 602. ze Zop viz Braum. Zoubek, Zúbek, poddaný 286. Zrucký Ctibor 475. Zub Hynek 287, 372, 373, z Dou- bravice 269, 272, 353—356, 358, 382; — Vaclav 49. Zuvaë Simon 621. Zvanovice ves 609. Zvést zeman 507, 508. Zvíkov hrad 133, 134, 177, 196, 205, 221, 242, 248, 255, 272, 276, 336; viz ze Švamberka. Zvíkovec 671; viz Špalek. Zvířetice 509; viz z Wartenberka. Zvokotoky viz Lokotoky. Zvoleňov Starý 595. 727 7. Žabovřesky 72, 656. Žák Mikuláš 337 ; Jan z Krchleb 515. Žákovec muž 56. Žalud nad vojskem (1514) 52. ze Žampachu viz Hložek, z Po- tenšteina. Žatec 250; kraj 11, 64, 68, 70. ze Žďára Jan 631, 632; Vilém 641, 643. Žďárský klášter 577. Ždír tvrz 644. z Žeberku Bušek 525. Žebrák 64, 66, 91. z Želetavy Jiřík a Magdalena 505. Želézko z Turového 371; z Srb Mikuláš 669, Václav 649, 651. Želibor ze Želibořic Mikuláš 248. Ženíšek v Touškově Hartmanově 632. Žernovice ves 310. z Žerotína Jaroslav 633. Žibřid 46, 49, 248; srovnej z Bobolusk. Žichlice u Plas 617. Žídek Martin 628. Žíhel ves 623. z Žilova Beneda a Racek 612. z Zimutic Jan 373, 374; Pribik 609. Źtrec ves 286. Zirotínskf Petr 177. ze Zirovnice Purkart Kamarét 295. Zitina z Myslovic Pavlík 661. Žízek Aleš 483. Žiželská Anna 508. ze Žižína Anna 530; Jan 530, 531; Markéta 530. Žlutice 151, 152- Žlutický Jan 540. Žofka z Windelfelsu Jan 647. Žoleva studánka 634. Žumberk viz Janovský.
Rejstřík: jmen osobních a místních. z Zahořan Jindřich 629, 646, 649, 651—655, na Záluží 641; viz Kytlice. Zahrádka 256. ze Zahrádek Jan 217; viz Mi- losta. ze Zaječic Eliška 559; Tůma 49, 50. Zájezd ves 668. Zajíc Petr 602. Zajíc z Hasenburka 50, 129, 255, 256, 259, 264; Jan na Bu- dyni 75, 148, na Kosti 263 az 265, 269, 352, 524, 535, 538, 553, 561, 565, 566; — Oldfich 259, 269, na Kosti 352; — Zbyněk 207, 567, 636, 637, 656. Zajíček Jan 648. Zajímač Jindřich z Kunstatu a Jenišovic 475. Zalek Sulek 351. Zalman žid 81. Záluha mlynáf 659, 676. Záluzí ves 6605; viz Micák, z Za- hofan. Záméstnj viz Skafídka. z Zámysliček viz z Košumberka. Záruba 43; Václav z Hustiřan 63. ze Zárubic Mikuláš 320. Zásmucký Jan 493. ze Zásmuk viz Přebožský. ze Zástřel viz Protivec, Voneš. Záviše 507, 559. Zázeslice ves 635. Zbrainka klíčnice kl. Chotěšov- ského 611; Zbráně převora tamže 624, 633. Zbraslavice 480; viz Svadba. Zbraslavský klášter 641, 655, 656, 661, 662. ze Zbuocha Dorota 651; Velek 651. M Zbyněk arcib. viz Zajíc. Zderazský klášter viz Praha. Zderázek měšťan Slanský 621. Zdíkov Malý, Zdíkovec 286. Zdíkov Veliký 286. Zdislavová Dorota 495. Zechtoň Mikuláš 678. Zejdl poddaný 286. Zejzar poddaný 286. z Zejzíře Diviš 650. Zelčín ves 513. Zelená Hora 249, 275, 332, 345, 357, 362, 387, 388, 396, sjezd (1465) 258—261, 303; viz ze Šternberka. z Zelenic Heřman 294. Zelený Jan z Šonova 324. Zelený Vaněk 674, z Rokových 635, 640, 641. Zelibor viz Želibor. Zeměchy 200. Zhoř 657; viz Pivo. Zhořelec,Karlicské peníze 87, 100. Zíga perkmistr 60. Zíka dlažič z Dobřan 660. Zlatá Koruna, klášter 299, 301, 802, 343, 347; Svatá 445. Zlenice viz z Dubé. Zmrzlík Jan 537, 538, ze Svoj- šína 458; — Jaroslav 537, 538; — Václav ze Svojšína na Lnářích 49. Znojmo, 76, 77, 109, 110, 190, 213, 214, 221, 222, 226, 241, 262, 371, 577, 602. ze Zop viz Braum. Zoubek, Zúbek, poddaný 286. Zrucký Ctibor 475. Zub Hynek 287, 372, 373, z Dou- bravice 269, 272, 353—356, 358, 382; — Vaclav 49. Zuvaë Simon 621. Zvanovice ves 609. Zvést zeman 507, 508. Zvíkov hrad 133, 134, 177, 196, 205, 221, 242, 248, 255, 272, 276, 336; viz ze Švamberka. Zvíkovec 671; viz Špalek. Zvířetice 509; viz z Wartenberka. Zvokotoky viz Lokotoky. Zvoleňov Starý 595. 727 7. Žabovřesky 72, 656. Žák Mikuláš 337 ; Jan z Krchleb 515. Žákovec muž 56. Žalud nad vojskem (1514) 52. ze Žampachu viz Hložek, z Po- tenšteina. Žatec 250; kraj 11, 64, 68, 70. ze Žďára Jan 631, 632; Vilém 641, 643. Žďárský klášter 577. Ždír tvrz 644. z Žeberku Bušek 525. Žebrák 64, 66, 91. z Želetavy Jiřík a Magdalena 505. Želézko z Turového 371; z Srb Mikuláš 669, Václav 649, 651. Želibor ze Želibořic Mikuláš 248. Ženíšek v Touškově Hartmanově 632. Žernovice ves 310. z Žerotína Jaroslav 633. Žibřid 46, 49, 248; srovnej z Bobolusk. Žichlice u Plas 617. Žídek Martin 628. Žíhel ves 623. z Žilova Beneda a Racek 612. z Zimutic Jan 373, 374; Pribik 609. Źtrec ves 286. Zirotínskf Petr 177. ze Zirovnice Purkart Kamarét 295. Zitina z Myslovic Pavlík 661. Žízek Aleš 483. Žiželská Anna 508. ze Žižína Anna 530; Jan 530, 531; Markéta 530. Žlutice 151, 152- Žlutický Jan 540. Žofka z Windelfelsu Jan 647. Žoleva studánka 634. Žumberk viz Janovský.
Strana 728
Administrator arcibiskupství Praž- ského Jan z Krumlova (1474) 672. Astrolog 231. Berně 11—14, 145, 170, 198, 226, 227, 402—414, 422,424, 425, 560; pivní 22, 60, 142, 146, 150, 155, 157, 410, 414. Berně z města Dobřan pro vrch- nost vybíraná umenšuje se 650. Bezpečenství ve válce 284, 295, 300, 326, 373. Clo čili mýto zvýšeno 151, pro- jeto 261, 267. Desátky ze dvora panského 660. Desky dvorské 82; zemské na Karlšteině 508. Dluh, pře oň 530. Dluhy komory král. 14, 15, 25, 32, 33, 93, 94, 127, 128, 142, až 146, 150, 155, 157, 180, 192, 198, 199, 209, 210, 414, 416, 422, 498, 572, 573, 574. Far osazování 394. Faráři zběhlí 330, 331. Fojt markr. Lužického Jindřich Tunkl z Brníčka (1516) 141. Fulérna 661. Glejt 4, 189, 207, 257, 269, 270, 288, 306, 315, 393. Hejtman nejvyšší všech zemí krá- lovství Českého na místě krále Matyáše, Zdeněk ze Šternberka (1468—1470) 322, 396, 670. Rejstřík: věcný. Hejtman král. Českého Albrecht |— Vojtěch z Pernšteina (1514 z Leskovce (1493) 416. až 1516) 83, 114, 166, 176. Hejtman markrabství Moravského | Hofmistr dvora královského La- Jan z Cimburka (1457) 572; — Jan z Lomnice na Meziříčí (1514) 49, 61, 92. Hejtman Slezský a Šestiměstský Jindřich z Rosenberka (1454 až 1457) 208, 211, 213, 214, 215. Hejtman Slezský Jan z Rosen- berka (1457—1468) 220, 221, 223, 224, 227, 238, 360. Hejtman (capitaneus) hradu Praž- ského Záviše Sulek ze Hrádku (1514—1516) 56—58, 80, 138; srovnej Purkrabí hradu Pražského. Hejtmané krajští po Čechách 53, 54, 63; jich působnost 78 až 80, 489; slibuje se jim poslu- Benství 5; viz vlastní jména krajů ve předešlém rejstříku. Heroltství úřad 440. Hodiny ve Francii a v Čechách rozdílné (1464) 435. Hofmistr nejvyšší (magister cu- riae) království Českého Bohu- slav ze Švamberka (1470) 669, 670; — Lev z Rožmitála (1468-1479) 363, 524; — Vilém z Perniteina (1513 aZ 1514) 26, 39, 43, 61; cek z Kravař (1410) 612, 614 — Jan z Roupova (1472—1482) 456—8, 461, 470, 473, 475, 477, 485, 487, 488, 491, 503, 507, 527, 538, 561, 565, 566; — krále -Ludvíka Břetislav Švi- hovský z Risenberka (1514) 88, 91, 132; — Ondřej Trepka (1517) 185. Hofrychtéř měst královských Jaroš Karas ze Dvorce (1457) 658; — Jan z Plzně (1470) 669; — Jan z Radiče (1474) 674; — Jan Hlaváč ze Třibřich (1495) 417; . — Roztockf (1513) 19; — Vrazda z Kunwaldu (1515) 120; — Václav Valecký z Doupova (1526) 426. Holdování ve válce 285, 305, 309, 326, 384, 335, 338, 345, 349, 352, 355, 356, 358, 359, 361, 363, 365, 372, 373, 386. Hřivna grošů čísla moravského (= 64 gr.) 575, 602. Hromničná summa viz komorní plat. Kancléř království Českého Pro- kop z Rabšteina (1462—1466) 240, 262;
Administrator arcibiskupství Praž- ského Jan z Krumlova (1474) 672. Astrolog 231. Berně 11—14, 145, 170, 198, 226, 227, 402—414, 422,424, 425, 560; pivní 22, 60, 142, 146, 150, 155, 157, 410, 414. Berně z města Dobřan pro vrch- nost vybíraná umenšuje se 650. Bezpečenství ve válce 284, 295, 300, 326, 373. Clo čili mýto zvýšeno 151, pro- jeto 261, 267. Desátky ze dvora panského 660. Desky dvorské 82; zemské na Karlšteině 508. Dluh, pře oň 530. Dluhy komory král. 14, 15, 25, 32, 33, 93, 94, 127, 128, 142, až 146, 150, 155, 157, 180, 192, 198, 199, 209, 210, 414, 416, 422, 498, 572, 573, 574. Far osazování 394. Faráři zběhlí 330, 331. Fojt markr. Lužického Jindřich Tunkl z Brníčka (1516) 141. Fulérna 661. Glejt 4, 189, 207, 257, 269, 270, 288, 306, 315, 393. Hejtman nejvyšší všech zemí krá- lovství Českého na místě krále Matyáše, Zdeněk ze Šternberka (1468—1470) 322, 396, 670. Rejstřík: věcný. Hejtman král. Českého Albrecht |— Vojtěch z Pernšteina (1514 z Leskovce (1493) 416. až 1516) 83, 114, 166, 176. Hejtman markrabství Moravského | Hofmistr dvora královského La- Jan z Cimburka (1457) 572; — Jan z Lomnice na Meziříčí (1514) 49, 61, 92. Hejtman Slezský a Šestiměstský Jindřich z Rosenberka (1454 až 1457) 208, 211, 213, 214, 215. Hejtman Slezský Jan z Rosen- berka (1457—1468) 220, 221, 223, 224, 227, 238, 360. Hejtman (capitaneus) hradu Praž- ského Záviše Sulek ze Hrádku (1514—1516) 56—58, 80, 138; srovnej Purkrabí hradu Pražského. Hejtmané krajští po Čechách 53, 54, 63; jich působnost 78 až 80, 489; slibuje se jim poslu- Benství 5; viz vlastní jména krajů ve předešlém rejstříku. Heroltství úřad 440. Hodiny ve Francii a v Čechách rozdílné (1464) 435. Hofmistr nejvyšší (magister cu- riae) království Českého Bohu- slav ze Švamberka (1470) 669, 670; — Lev z Rožmitála (1468-1479) 363, 524; — Vilém z Perniteina (1513 aZ 1514) 26, 39, 43, 61; cek z Kravař (1410) 612, 614 — Jan z Roupova (1472—1482) 456—8, 461, 470, 473, 475, 477, 485, 487, 488, 491, 503, 507, 527, 538, 561, 565, 566; — krále -Ludvíka Břetislav Švi- hovský z Risenberka (1514) 88, 91, 132; — Ondřej Trepka (1517) 185. Hofrychtéř měst královských Jaroš Karas ze Dvorce (1457) 658; — Jan z Plzně (1470) 669; — Jan z Radiče (1474) 674; — Jan Hlaváč ze Třibřich (1495) 417; . — Roztockf (1513) 19; — Vrazda z Kunwaldu (1515) 120; — Václav Valecký z Doupova (1526) 426. Holdování ve válce 285, 305, 309, 326, 384, 335, 338, 345, 349, 352, 355, 356, 358, 359, 361, 363, 365, 372, 373, 386. Hřivna grošů čísla moravského (= 64 gr.) 575, 602. Hromničná summa viz komorní plat. Kancléř království Českého Pro- kop z Rabšteina (1462—1466) 240, 262;
Strana 729
— Jan z Rabšteina (1468—1470) 845, 893; — Jan ze Selnberka (1479 a 1488) 524, 585, 540, 551, 561, 565, 566, 450; — Albrecht Libšteinský z Kolo- vrat (1508) 5; — Ladslav ze Šternberka na Be- chyni (1513—1516) 28, 61, 82, 85, 140, 166. Kancléř králové Aleš Dubé (1475) 494. Kancléř Jana z Rosenberka Mi- kuláš z Jihlavy (1468—1470) 315, 394. Klenoty kostelní vyplaceny ze zá- stavy 238, zastaveny 350. Kletba 287, 299, 343, 349, 387. Komorník nejvyšší království Če- ského Jan z Rosenberka (1469 až 1470) 379, 381, 383, 384, 386—8, 391—3, 395—7, 668, 672; — Vilém ml. z Risenberka (1472 až 1476) 452, 454, 456, 457, 460—2, 466, 470, 473, 475, 477, 479—481, 483—5, 487, 490—2, 494, 499, 501, 503, 507, 511; — Jan Tovačovský z Cimburka (1479—1480) 524, 538; — Jaroslav ze Selnberka (1516 až 1520) 136, 166, 194. Komorník nejvyšší soudu zem- ského v Brně Vaněk z Bozko- vic (1459) 570; — Jindřich ze Hradce (1470) 395, 399; — v Olomouci Procek z Kun- stata (1455) 211. Komorník krále Václava IV. Pro- cek z Habrovan (7416) 589; — eubicularius regius Bernard Birka z Násilí (1474—1481) 470, 565; — komorník nejvyšší krále Ma- tyáše Jindřich ze Hradce (1470) 395, komrmajstr 399; — camermegster regni Bohemiae Burian z Gutšteina a z Nečtin (1479—1481) 595, 561. Komorní plat z Budějovic 233, hromničná summa 402, 408, Berka z Rejstřík: věcný. 729 405—7, 409, 410, 412, 414,|— Fridrich z Sumburka (1481) 422; — z měst moravských 582, 586, 591, 600, 603. Konšelů sázení 405, 407, 408, 413, 415, 417, 420, 425. Kostel jako tvrz 395. Kraje 11, 12, 68, 70; sjezdy (1479) 449, (1514) 54, 63 aż 72, 98, (1516) 166; svoluji pomoc válečnou (1509) 11 ; viz Hejtmané krajští. Krále vítání (1501) 423; titul krále Českého 439; volení krále Římského (1519) 193. Krčemné 661, pokrčemné 561. Křižáci 287, 342, 345. Kuchmistr král. Václav (1474—5) 478, 499. Lání pro neplacení 534. Leuky, malé míle ve Francii 432. Levlafi 411, 412. Le£ení, pfe o né 530, nález o- becny 548. List, dluhopis 528; — obranní 200; — odpovédny 276, 283, 319, 353—5; — o prijeti do služby 378 ; — záškodní 213, 284. Lotovné 411, 412, 425. Loupežníci 54, 55, 130, 255, 258, 344, 392, 403, 431. Manstvi 545—548; lená česká v Němcích 228, 428. Maršálek nejv. království Českého Jindřich z Lipé (1467) 275; — Bertold z Lipé (1479) 524. Maršálek královský Jan z Risen- berka (1474—5) 480, 481, 494, 501. Maršálek dvoru králova Krištof z Fictum (1480—1482) 527, 535, 538, 554, 561, 566, 568; — krále Ludvíka Hynek Bořita z Martinic (1514) 64. Městský stav, spor se šlechtou 19, 21; sjezd (1516) 157, 160, 163; na sněmích 146. Meze, výjezd na jich ohledání 92, 336. Meze zemské 14. Mincmistr, magister monetae, mo- netarius, Beneš z Weitmile(1472 až 1474) 452, 454, 475, 483; 561; — Bernard z Waldšteina (1508) 6; — Jindřich Tunkl z Brníčka (1514) 95, 97; — Vilém Kostka z Postupic (1516) 145, Místokomorník království Českého Leva z Mašťova (1474) 674. Místosudí království Českého Mi- kuláš Nos z Dražovic (1474-5) 488, 674. Mistr převorství Českého na Stra- konicích, magister prioratus per Bohemiam, Jan ze Švamberka (1470—1489) 392, 524, 527. Mlýn, pře oň 639; najat 620. Mor v Čechách (1464) 445. Muka boží 627. Myslivost 87, 268, 511, 512; teneto vzato 492. Náboženské věci v Soběslavi (1464) 250, v J. Hradci (1467) 278, ve Volyni (1468) 311, na stat- cích Rosenberských (1470) 394 ; nechuť k obrazim v Prachoti- cich (1468) 310. Nájem polí na 3 leta 641. Nápravy se prodávají nebo udě- lují 627, 637, 641, 646, 675. Nářek cti, pře oň 526, 529, 531, 533. Nobilitace 152, 158. Obilí vývoz zapovězen 268. Odpovědníci 189, 320. Odpustky 158. Odümrt po poddaných 72, 616, 657. Olovo 277, 282. Ostatky svatých 430, 432, 441; srovnej Klenoty. Památné při prodeji 650. Pastvy, smlouva o ně ve vsi Todni (1477) 678. Patronymika (1475) 675. Pavezník 277. Pečeť zemská 6. Peníze Pasovské 232, Zhořelecké 87, 100. Pergmistr vinic u Prahy Materna Henzlův (1426) 626. 92
— Jan z Rabšteina (1468—1470) 845, 893; — Jan ze Selnberka (1479 a 1488) 524, 585, 540, 551, 561, 565, 566, 450; — Albrecht Libšteinský z Kolo- vrat (1508) 5; — Ladslav ze Šternberka na Be- chyni (1513—1516) 28, 61, 82, 85, 140, 166. Kancléř králové Aleš Dubé (1475) 494. Kancléř Jana z Rosenberka Mi- kuláš z Jihlavy (1468—1470) 315, 394. Klenoty kostelní vyplaceny ze zá- stavy 238, zastaveny 350. Kletba 287, 299, 343, 349, 387. Komorník nejvyšší království Če- ského Jan z Rosenberka (1469 až 1470) 379, 381, 383, 384, 386—8, 391—3, 395—7, 668, 672; — Vilém ml. z Risenberka (1472 až 1476) 452, 454, 456, 457, 460—2, 466, 470, 473, 475, 477, 479—481, 483—5, 487, 490—2, 494, 499, 501, 503, 507, 511; — Jan Tovačovský z Cimburka (1479—1480) 524, 538; — Jaroslav ze Selnberka (1516 až 1520) 136, 166, 194. Komorník nejvyšší soudu zem- ského v Brně Vaněk z Bozko- vic (1459) 570; — Jindřich ze Hradce (1470) 395, 399; — v Olomouci Procek z Kun- stata (1455) 211. Komorník krále Václava IV. Pro- cek z Habrovan (7416) 589; — eubicularius regius Bernard Birka z Násilí (1474—1481) 470, 565; — komorník nejvyšší krále Ma- tyáše Jindřich ze Hradce (1470) 395, komrmajstr 399; — camermegster regni Bohemiae Burian z Gutšteina a z Nečtin (1479—1481) 595, 561. Komorní plat z Budějovic 233, hromničná summa 402, 408, Berka z Rejstřík: věcný. 729 405—7, 409, 410, 412, 414,|— Fridrich z Sumburka (1481) 422; — z měst moravských 582, 586, 591, 600, 603. Konšelů sázení 405, 407, 408, 413, 415, 417, 420, 425. Kostel jako tvrz 395. Kraje 11, 12, 68, 70; sjezdy (1479) 449, (1514) 54, 63 aż 72, 98, (1516) 166; svoluji pomoc válečnou (1509) 11 ; viz Hejtmané krajští. Krále vítání (1501) 423; titul krále Českého 439; volení krále Římského (1519) 193. Krčemné 661, pokrčemné 561. Křižáci 287, 342, 345. Kuchmistr král. Václav (1474—5) 478, 499. Lání pro neplacení 534. Leuky, malé míle ve Francii 432. Levlafi 411, 412. Le£ení, pfe o né 530, nález o- becny 548. List, dluhopis 528; — obranní 200; — odpovédny 276, 283, 319, 353—5; — o prijeti do služby 378 ; — záškodní 213, 284. Lotovné 411, 412, 425. Loupežníci 54, 55, 130, 255, 258, 344, 392, 403, 431. Manstvi 545—548; lená česká v Němcích 228, 428. Maršálek nejv. království Českého Jindřich z Lipé (1467) 275; — Bertold z Lipé (1479) 524. Maršálek královský Jan z Risen- berka (1474—5) 480, 481, 494, 501. Maršálek dvoru králova Krištof z Fictum (1480—1482) 527, 535, 538, 554, 561, 566, 568; — krále Ludvíka Hynek Bořita z Martinic (1514) 64. Městský stav, spor se šlechtou 19, 21; sjezd (1516) 157, 160, 163; na sněmích 146. Meze, výjezd na jich ohledání 92, 336. Meze zemské 14. Mincmistr, magister monetae, mo- netarius, Beneš z Weitmile(1472 až 1474) 452, 454, 475, 483; 561; — Bernard z Waldšteina (1508) 6; — Jindřich Tunkl z Brníčka (1514) 95, 97; — Vilém Kostka z Postupic (1516) 145, Místokomorník království Českého Leva z Mašťova (1474) 674. Místosudí království Českého Mi- kuláš Nos z Dražovic (1474-5) 488, 674. Mistr převorství Českého na Stra- konicích, magister prioratus per Bohemiam, Jan ze Švamberka (1470—1489) 392, 524, 527. Mlýn, pře oň 639; najat 620. Mor v Čechách (1464) 445. Muka boží 627. Myslivost 87, 268, 511, 512; teneto vzato 492. Náboženské věci v Soběslavi (1464) 250, v J. Hradci (1467) 278, ve Volyni (1468) 311, na stat- cích Rosenberských (1470) 394 ; nechuť k obrazim v Prachoti- cich (1468) 310. Nájem polí na 3 leta 641. Nápravy se prodávají nebo udě- lují 627, 637, 641, 646, 675. Nářek cti, pře oň 526, 529, 531, 533. Nobilitace 152, 158. Obilí vývoz zapovězen 268. Odpovědníci 189, 320. Odpustky 158. Odümrt po poddaných 72, 616, 657. Olovo 277, 282. Ostatky svatých 430, 432, 441; srovnej Klenoty. Památné při prodeji 650. Pastvy, smlouva o ně ve vsi Todni (1477) 678. Patronymika (1475) 675. Pavezník 277. Pečeť zemská 6. Peníze Pasovské 232, Zhořelecké 87, 100. Pergmistr vinic u Prahy Materna Henzlův (1426) 626. 92
Strana 730
730 Pergmistr Mikulášek vy Kutné Hoře (1472) 455. Písař. nejvyšší zemský (protono- tarius, supremus notarius) krá- lovství Českého Mikuláš z Land- šteina (1472-1482) 452, 454-7, 460, 461, 470, 473, 475, 477, 485, 488, 490, 491, 493, 500, 5083, 525, 561, 565, 566, 568; — Radslay Berkovsky z Šebí- fova (1514— 1520) 78, 138, 157, 166, 194. Písař desk dvorských Martin z Dobronína (1476) 677. Písař u desk zemských Jan (1475) 487, 493; — Matyáš (1475) 487 ; — úředník mistr Mikuláš (1476) 503. Písař soudu komorního Václav z Radovésic a z Kyj (1479) 524. Písař u Hory Zachař (1475) 493, 494. Píšťaly střelné 351. Piva vaření 35, 118, 119, 153; srovnej Berné pivní. Pocta, dar králi 423. Poddaní 54, 55, 62, 94, 229, 243, 255, 309, 488, 501 ; pod- dany propouštěn 72; ve vazbě . 78—80; spor o člověka 196-7; slibují člověčenství 74, v Mo- ravě 376, Slezich 134 ; nepo- slušnost 318; odběhli z Veselí 255; sedláci zdvihli se u Kři- vokláta (1517) 188. Podkomoří království Českého Konrad z Vechty (1410-1412) 401, 612, 614; — Jan Hájek z Hodětína (1412 až 1414) 401, 402; — Jan Bechyně z Prahy (1418) 402; — Vaněk Valečovský (1455-1460) 233, 402, 656; — Samuel z Hrádku a z Vale- čova (1472—1485) 403—6, 454, 456, 461, 462, 466, 470, 474—5, 477, 481, 485, 538, 565, 568; — Albrecht z Leskovce (1486 až 1503) 406—425; — Burian Trčka z Lípy (1511 Rejstřík: věcný. až 1516) 89, 119, 137, 166, 425; — Jakub ze Vřesovic (1524-26) 426. Podkomořského úřadu dopisy Bu- dějovským (1412—1526) 401 až 426. Podkomofí markr. Moravského Beneš z Bozkovic (1454) 601. Podkomoří králové Aleš Berka z Dubé (1475) 494. Podkomoří arcibiskupství Praż- ského Jan ze Sobětic (1414) 618. Popluží 676, několikeré u jednoho dvora 660; dvůr poplužní pro- dán robotnému 678. Porybný královský Jan Chab (1516) 160. Pouť paní Anny Hlohovské 256. Příměří 363, 364, 376, 385. Prokurator královský Čeněk z Klinšteina (1472—1480) 454, 456, 458, 461, 470, 478, 475, 477, 479, 486—491, 493-494, 497, 499, 500, 502—503, 518, 525, 534, 538, 554; — Jan Tluksa z Vrabí (1481-2) 566—567. Promlčení, pře o ně 532. Purkrabí nejvyšší Pražský Diviš z Talmberka (1400) 608; — Zdeněk ze Šternberka (1467 až 1470) 270, 274, 322, 342, 395, 396; — Jan Jenec z Janovic (1472 až 1492) 452 (capitaneus), 454, 456-8, 460, 470 (castellanus), 475, 477, 479—481, 484-488; 507, 511, 520, 524, 527, 535, 538, 561, 565, 566, 412; — Zdenék Lev z RoZmitéla (1508 aż 1520) 1—200. Purkrabského úřadu působnost 62. Purkrabí hradu Pražského Janek z Kralovic (1445) 641; Čeněk z Klinšteina (1452 až 1460) 649, 656, 657, 662, 664, 669; — Alexander Kapoun ze Smiřic (1472—1474) castellanus 454, 470, 418, 4175, 483 capitaneus ; — Vlasimsky (1475) 491; — Albrecht Ojíř z Očedělic (1475 až 1476) 499, 503, 511; — Oldřich Medek z Waldeka (1480—1482) 527, 549, 561, 567, 568; — Bohuslav Chrt ze Rtína (1514 až 1516) 55, 57, 59, 80, 84, 138; sr. Hejtman hr. Pr. Purkrabí Karléteinsky Beneš z Weitmile (1460—1495) 416, 452, 466, 659; — Jan ze Šternberka na Bechyni (1514) 65. Purkrabství kraje Hradeckého se osazuje (1517) 172. Purkrabstvi smluvou se osazuje na Choustníce 219, na Helfen- burce 381, na Maidšteině 241, 257, 397, na Novém Hradě 273, 397. Puškové kule 429. Řezníci v Praze 160. Robota 54, 62. Rybní sklad 564, 565; ryb dra- hota 429. Rybník, pře o zátopu 531. Rychtář 75. Rychta v Třemošnici prodána 617. Sekretář královský Jošt z Ein- sidle (1472) 453, 457, 458; — Procek Malý z Cetně (1516) 128. Sekretář Pavel (1474) 482, ze Svojsie (1477) 511, 512. Selské povstání (1517) 1885 viz Poddaní. Sepření, litis contestatio 402. Silnice z J. Hradce na Třeboň do Cahlova 216—219; přes Budějovice povinná 224, 226, 245, 247; u Písku a Vodňan 567. Síra 282. Sklad herynkův a ryb tůnních v Kolíně 564. Sirotci 508, 516, 531, 550, 557. Sněm v Praze (1479) 449, (1502) 423, v Kolíně (1513) 15, 17, v Praze (1516) 149; — listové sněmovní 41, 44. Soud dvorský 448. Soudu komorního vývoj (1471 až
730 Pergmistr Mikulášek vy Kutné Hoře (1472) 455. Písař. nejvyšší zemský (protono- tarius, supremus notarius) krá- lovství Českého Mikuláš z Land- šteina (1472-1482) 452, 454-7, 460, 461, 470, 473, 475, 477, 485, 488, 490, 491, 493, 500, 5083, 525, 561, 565, 566, 568; — Radslay Berkovsky z Šebí- fova (1514— 1520) 78, 138, 157, 166, 194. Písař desk dvorských Martin z Dobronína (1476) 677. Písař u desk zemských Jan (1475) 487, 493; — Matyáš (1475) 487 ; — úředník mistr Mikuláš (1476) 503. Písař soudu komorního Václav z Radovésic a z Kyj (1479) 524. Písař u Hory Zachař (1475) 493, 494. Píšťaly střelné 351. Piva vaření 35, 118, 119, 153; srovnej Berné pivní. Pocta, dar králi 423. Poddaní 54, 55, 62, 94, 229, 243, 255, 309, 488, 501 ; pod- dany propouštěn 72; ve vazbě . 78—80; spor o člověka 196-7; slibují člověčenství 74, v Mo- ravě 376, Slezich 134 ; nepo- slušnost 318; odběhli z Veselí 255; sedláci zdvihli se u Kři- vokláta (1517) 188. Podkomoří království Českého Konrad z Vechty (1410-1412) 401, 612, 614; — Jan Hájek z Hodětína (1412 až 1414) 401, 402; — Jan Bechyně z Prahy (1418) 402; — Vaněk Valečovský (1455-1460) 233, 402, 656; — Samuel z Hrádku a z Vale- čova (1472—1485) 403—6, 454, 456, 461, 462, 466, 470, 474—5, 477, 481, 485, 538, 565, 568; — Albrecht z Leskovce (1486 až 1503) 406—425; — Burian Trčka z Lípy (1511 Rejstřík: věcný. až 1516) 89, 119, 137, 166, 425; — Jakub ze Vřesovic (1524-26) 426. Podkomořského úřadu dopisy Bu- dějovským (1412—1526) 401 až 426. Podkomofí markr. Moravského Beneš z Bozkovic (1454) 601. Podkomoří králové Aleš Berka z Dubé (1475) 494. Podkomoří arcibiskupství Praż- ského Jan ze Sobětic (1414) 618. Popluží 676, několikeré u jednoho dvora 660; dvůr poplužní pro- dán robotnému 678. Porybný královský Jan Chab (1516) 160. Pouť paní Anny Hlohovské 256. Příměří 363, 364, 376, 385. Prokurator královský Čeněk z Klinšteina (1472—1480) 454, 456, 458, 461, 470, 478, 475, 477, 479, 486—491, 493-494, 497, 499, 500, 502—503, 518, 525, 534, 538, 554; — Jan Tluksa z Vrabí (1481-2) 566—567. Promlčení, pře o ně 532. Purkrabí nejvyšší Pražský Diviš z Talmberka (1400) 608; — Zdeněk ze Šternberka (1467 až 1470) 270, 274, 322, 342, 395, 396; — Jan Jenec z Janovic (1472 až 1492) 452 (capitaneus), 454, 456-8, 460, 470 (castellanus), 475, 477, 479—481, 484-488; 507, 511, 520, 524, 527, 535, 538, 561, 565, 566, 412; — Zdenék Lev z RoZmitéla (1508 aż 1520) 1—200. Purkrabského úřadu působnost 62. Purkrabí hradu Pražského Janek z Kralovic (1445) 641; Čeněk z Klinšteina (1452 až 1460) 649, 656, 657, 662, 664, 669; — Alexander Kapoun ze Smiřic (1472—1474) castellanus 454, 470, 418, 4175, 483 capitaneus ; — Vlasimsky (1475) 491; — Albrecht Ojíř z Očedělic (1475 až 1476) 499, 503, 511; — Oldřich Medek z Waldeka (1480—1482) 527, 549, 561, 567, 568; — Bohuslav Chrt ze Rtína (1514 až 1516) 55, 57, 59, 80, 84, 138; sr. Hejtman hr. Pr. Purkrabí Karléteinsky Beneš z Weitmile (1460—1495) 416, 452, 466, 659; — Jan ze Šternberka na Bechyni (1514) 65. Purkrabství kraje Hradeckého se osazuje (1517) 172. Purkrabstvi smluvou se osazuje na Choustníce 219, na Helfen- burce 381, na Maidšteině 241, 257, 397, na Novém Hradě 273, 397. Puškové kule 429. Řezníci v Praze 160. Robota 54, 62. Rybní sklad 564, 565; ryb dra- hota 429. Rybník, pře o zátopu 531. Rychtář 75. Rychta v Třemošnici prodána 617. Sekretář královský Jošt z Ein- sidle (1472) 453, 457, 458; — Procek Malý z Cetně (1516) 128. Sekretář Pavel (1474) 482, ze Svojsie (1477) 511, 512. Selské povstání (1517) 1885 viz Poddaní. Sepření, litis contestatio 402. Silnice z J. Hradce na Třeboň do Cahlova 216—219; přes Budějovice povinná 224, 226, 245, 247; u Písku a Vodňan 567. Síra 282. Sklad herynkův a ryb tůnních v Kolíně 564. Sirotci 508, 516, 531, 550, 557. Sněm v Praze (1479) 449, (1502) 423, v Kolíně (1513) 15, 17, v Praze (1516) 149; — listové sněmovní 41, 44. Soud dvorský 448. Soudu komorního vývoj (1471 až
Strana 731
Rejstřík věcný. 731 1490) 447-450; registra (1472 až 1482) 451—568. Soud zemský v král. Č. (1456) 212, 448—450. Sudí nejvyšší dvorský království Českého, supremus judex tabu- larum curiae regalis, Jaroslav Berka z Dubé (1475—1480) 494, 527; —Václav Bezdružický z Kolo- vrat na Košátkách (1514-1520) 82, 96, 135, 155, 166, 194. Sudí nejvyšší zemský království Českého, supremus judex cau- sarum regni B., Jiří ze Stráže (1472—1474) 452, 461, 473, 475; Jan Tovačovský z Cimburka (1475) 494; Půta Švihovský z Risenberka (1479—1482) 524, 535, 561, 566. Sůl vyvážeti zapovězeno 340, 367, 387, 392; kupuje se 368, 369, 425. Svěření, pře o ně 525, 526. Šacunky viz holdování. Škody, pře o ně 525, 530; ná- lez obecný 548. Školní mistr v Třeboni 331. Šlechty dbalosť o česť 2; spor s městy 31, 36; sjezd (1516) 166. Štolmajstr královský Bohuslav ze Svinař (1475) 493. Truksas nejv. království Českého Jan Zajíc z Hasenburka na Bu- dyni (1514) 75. Ungelt v Praze 420. Universita Pražská 164, 674. Válečná pomoc svolena po kra- jích (1509) 11; odepřena od nejv. purkrabího (1514) 29; tažení do Uher (1514) 104. Věno 635, 636, 649, 650, pře o ně 470, 472, 522-5, 535, 536, 549, 550. Vězňové ve válce 290, 293, 296, 313, 314, 329, 336, 339, 344, 369, 389. Vinice, plat z ní 626, 677. Víno 50, 73, 247, 252, 267, 429; pobráno na Hradčanech 150, 153, 159. Vladař kláštera Chotěšovského Jan Kule ze Hrádku (1450 až 1453) 649, 651, 653—655. Vzatky ve válce 317, 341, 346, 360-3, 367, 371, 376, 384. Záduší 375, 480, 671. Zámky královské 5, 6. Zápisné statky v markrabství Mo- ravském (1459) 569, 604. Země, zemice, míra pole? 644. Zvod komorníka 565. Žactvo 331. Židé 47, 48, 59, 80, 81, 124; osazeni v Janovicích 667. Žoldnéřů najímání a propouštění 271, 272, 277, 280, 284, 290, 291, 295, 297, 318, 322, 324, 329, 362, 370, 375.
Rejstřík věcný. 731 1490) 447-450; registra (1472 až 1482) 451—568. Soud zemský v král. Č. (1456) 212, 448—450. Sudí nejvyšší dvorský království Českého, supremus judex tabu- larum curiae regalis, Jaroslav Berka z Dubé (1475—1480) 494, 527; —Václav Bezdružický z Kolo- vrat na Košátkách (1514-1520) 82, 96, 135, 155, 166, 194. Sudí nejvyšší zemský království Českého, supremus judex cau- sarum regni B., Jiří ze Stráže (1472—1474) 452, 461, 473, 475; Jan Tovačovský z Cimburka (1475) 494; Půta Švihovský z Risenberka (1479—1482) 524, 535, 561, 566. Sůl vyvážeti zapovězeno 340, 367, 387, 392; kupuje se 368, 369, 425. Svěření, pře o ně 525, 526. Šacunky viz holdování. Škody, pře o ně 525, 530; ná- lez obecný 548. Školní mistr v Třeboni 331. Šlechty dbalosť o česť 2; spor s městy 31, 36; sjezd (1516) 166. Štolmajstr královský Bohuslav ze Svinař (1475) 493. Truksas nejv. království Českého Jan Zajíc z Hasenburka na Bu- dyni (1514) 75. Ungelt v Praze 420. Universita Pražská 164, 674. Válečná pomoc svolena po kra- jích (1509) 11; odepřena od nejv. purkrabího (1514) 29; tažení do Uher (1514) 104. Věno 635, 636, 649, 650, pře o ně 470, 472, 522-5, 535, 536, 549, 550. Vězňové ve válce 290, 293, 296, 313, 314, 329, 336, 339, 344, 369, 389. Vinice, plat z ní 626, 677. Víno 50, 73, 247, 252, 267, 429; pobráno na Hradčanech 150, 153, 159. Vladař kláštera Chotěšovského Jan Kule ze Hrádku (1450 až 1453) 649, 651, 653—655. Vzatky ve válce 317, 341, 346, 360-3, 367, 371, 376, 384. Záduší 375, 480, 671. Zámky královské 5, 6. Zápisné statky v markrabství Mo- ravském (1459) 569, 604. Země, zemice, míra pole? 644. Zvod komorníka 565. Žactvo 331. Židé 47, 48, 59, 80, 81, 124; osazeni v Janovicích 667. Žoldnéřů najímání a propouštění 271, 272, 277, 280, 284, 290, 291, 295, 297, 318, 322, 324, 329, 362, 370, 375.
- I: Titel
- II: Předmluwa
- 1: Dopisy Zdeňka Lva z Rožmitála
- 201: Dopisy rodů Hradeckého etc.
- 401: Dopisy úřadu podkomořského
- 427: Denník českého poselstva
- 446: Registra soudu komorního
- 569: Zlomek register zápisů
- 605: Výpisy z českých listin
- 680: Rejstřík písemností
- 700: Rejstřík jmen
- 728: Rejstřík věcný