z 130 stránek
Titulatio
1
2
3
4
Praefatio
5
Liber
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
Editio
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
- s. 114: ...civ. Prag. Mon. univ. II. 406, č. 53. Donacio capelle Corporis Christi universi- tatis sodalibus de nacione Bohemorum. 1408 maii 14, Pragae....
- s. 121: ...Zderaziense, recusat accipere quartam partem offertorii, quam ei rectores capelle Corporis Christi obfulerunt. — Tadra č. 329. Johannes-nat. Welislai de Rzymyn, publ....
Název:
Veřejní notáři v českých městech, zvláště v městech pražských
Autor:
Nuhlíček, Josef
Rok vydání:
1940
Místo vydání:
Praha
Česká národní bibliografie:
Počet stran celkem:
130
Počet stran předmluvy plus obsahu:
130
Obsah:
- 1: Titulatio
- 5: Praefatio
- 6: Liber
- 69: Editio
upravit
Strana 1
Josef Nuhlíček: Veřejní notáři v českých městech, zvláště v městech pražských V Praze 1940
Josef Nuhlíček: Veřejní notáři v českých městech, zvláště v městech pražských V Praze 1940
Strana 2
Strana 3
Strana 4
Strana 5
Josef Nuhlíček: Veřejní notáři v českých městech, zvláště v městech pražských. ÚVOD. Dějiny veřejných notářů jsou zajímavé nejenom tím, že notáři našeho positiv- ního práva, jehož mnohá ustanovení tkví až v počátcích recipované instituce, jsou pokračovatelé středověkých notarii publici, nýbrž překvapí nás v nich kulturní význam, jaký mělo rané přijetí zřízení v českých zemích přímo z oblasti vzniku a předstižení všech sousedních krajů v listinném vývoji. Instituce veřejných notářů se nejdřív vyvinula v severní Italii ve 12. století na základě starých tradic římských a opírala se o obecné právo římské, jež zůstalo dlouho ryze domácímu prostředí českému cizí. Léta od přenesení instituce do Čech za Přemysla Otakara II. až do husitských válek jsou období největšího jejího rozkvětu, ačkoliv se veřejní notáři mohli v českých zemích uplatniti jen na půdě zvláštních práv, zejména na právu církevním. V české literatuře byla dosud o tomto předmětě jen stručná stat Ferdinanda Tadry ve spise „Kanceláře a písaři v zemích českých za králů z rodu lucembur- ského Jana, Karla IV. a Václava IV. 1310—1420“, nadepsaná „Písaři čili notáři veřejní“. I v ostatních pracích a edicích Tadrových jsou o veřejných notářích četné zmínky. Vzal jsem si za úkol zpracovati diplomaticky rozsáhlý materiál již publiko- vaný nebo uložený v přístupných archivech pražských. Vzhledem k účelu práce, předkládané jako disertace v oboru pomocných věd historických na filosofické fakultě Karlovy university, snažil jsem se býti v podání co nejstručnější a mnoho zajímavých otázek a zpráv, vyskytších se za zpracovávání, musil jsem odložiti do speciálních studií. Teritoriálně jsem se omezil na arcibiskupství pražské, biskupství litomyšlské, olomoucké a vratislavské, protože bylo velmi nesnadné, a také bez praktického užitku, sledovati veřejné notáře v místech dočasně spojených s českou korunou ve značném časovém rozpětí, uvážíme-li množství zasahujících cizích diecésí. Cizí literaturu, uvá- děnou v hlavách kapitol, zpracoval jsem velmi pečlivě, nepokládal jsem však za po- třebné doprovázeti každou větu neúměrnou citací, protože téměř ke všem závěrům jsem se sám dopracoval podle originálních pramenů. Do mé práce ovšem přešlo mnoho myšlenek z universitních přednášek mého učitele prof. dr. V. Vojtíška,
Josef Nuhlíček: Veřejní notáři v českých městech, zvláště v městech pražských. ÚVOD. Dějiny veřejných notářů jsou zajímavé nejenom tím, že notáři našeho positiv- ního práva, jehož mnohá ustanovení tkví až v počátcích recipované instituce, jsou pokračovatelé středověkých notarii publici, nýbrž překvapí nás v nich kulturní význam, jaký mělo rané přijetí zřízení v českých zemích přímo z oblasti vzniku a předstižení všech sousedních krajů v listinném vývoji. Instituce veřejných notářů se nejdřív vyvinula v severní Italii ve 12. století na základě starých tradic římských a opírala se o obecné právo římské, jež zůstalo dlouho ryze domácímu prostředí českému cizí. Léta od přenesení instituce do Čech za Přemysla Otakara II. až do husitských válek jsou období největšího jejího rozkvětu, ačkoliv se veřejní notáři mohli v českých zemích uplatniti jen na půdě zvláštních práv, zejména na právu církevním. V české literatuře byla dosud o tomto předmětě jen stručná stat Ferdinanda Tadry ve spise „Kanceláře a písaři v zemích českých za králů z rodu lucembur- ského Jana, Karla IV. a Václava IV. 1310—1420“, nadepsaná „Písaři čili notáři veřejní“. I v ostatních pracích a edicích Tadrových jsou o veřejných notářích četné zmínky. Vzal jsem si za úkol zpracovati diplomaticky rozsáhlý materiál již publiko- vaný nebo uložený v přístupných archivech pražských. Vzhledem k účelu práce, předkládané jako disertace v oboru pomocných věd historických na filosofické fakultě Karlovy university, snažil jsem se býti v podání co nejstručnější a mnoho zajímavých otázek a zpráv, vyskytších se za zpracovávání, musil jsem odložiti do speciálních studií. Teritoriálně jsem se omezil na arcibiskupství pražské, biskupství litomyšlské, olomoucké a vratislavské, protože bylo velmi nesnadné, a také bez praktického užitku, sledovati veřejné notáře v místech dočasně spojených s českou korunou ve značném časovém rozpětí, uvážíme-li množství zasahujících cizích diecésí. Cizí literaturu, uvá- děnou v hlavách kapitol, zpracoval jsem velmi pečlivě, nepokládal jsem však za po- třebné doprovázeti každou větu neúměrnou citací, protože téměř ke všem závěrům jsem se sám dopracoval podle originálních pramenů. Do mé práce ovšem přešlo mnoho myšlenek z universitních přednášek mého učitele prof. dr. V. Vojtíška,
Strana 6
6 v jehož semináři pomocných věd historických rozprava vznikla. Jemu děkuji za mnohou dobrou radu při rozvrhu látky i za pomoc na sporných místech. Jsem pak zvláště zavázán všem ředitelům a úředníkům archivů hlav. města Prahy, Národního musea, ministerstva vnitra a státního ústavu historického, jakož i správě rukopisného oddělení Národní a universitní knihovny i knihovny historického semináře na filo- sofické fakultě Karlovy university, že mi vždy s nevšední ochotou vycházeli při opatřování pramenů vstříc. I. VZNIK INSTITUCE VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ A JEJÍ ROZŠÍŘENÍ VE STŘEDNÍ EVROPĚ. Literatura: Formulare instrumentorum. Lugdunis 1534. (Un. kn. XXV J 230). — Notarius, J. G. Bol(t)z(an), Frankfurt a. M. 1732. (Un. kn. XXV J 344.) — A. Giry: Manuel de diplomatique. Paris 1894, 2e éd. 1925. — Hans von Voltelini: Die südtiroler Notariatsimbre- viaturen des 13. Jahrh. I. T. Einleitung. (Acta Tirolensia II. Bd.) Innsbruck 1899. — Osw. Redlich: Die Privaturkunden des Mittelalters. (Urkundenlehre von W. Erben, L. Schmitz-Kallen- berg und O. Redlich, III. T.) München 1911. — H. Bresslau: Handbuch der Urkundenlehre f. Deutschland und Italien I. 2. A. Leipzig 1912. — P. Torelli: Studi e ricerche di diplomatica communale. Mantova 1915. — Lud. Gerber: Die Notariatsurkunde in Frankfurt a. M. im 14. und 15. Jahrh. Marburg 1916. — H. v. Voltelini: Die Imbreviatur des Joh. Scriba im Staatsarch. zu Genua. (Mitt. d. österr. Inst. f. Geschichtsforschung XLI.) Innsbruck 1926. — Fr. Martin: Zum spätmittelalt. Salzb.-Urkundenwesen. (Mitt. d. österr. Inst. f. G., XI. Ergänzungsb.) Inns- bruck 1929. — Sylw. Mikucki: Początky notariatu publicznego w Polsce. (Z Przegladu histo- rycznego T. XIV., 1936). — Sylw. Mikucki: Remarques sur les origines du notariat public en Pologne. (Revue hist. de droit franc. et étr., Paris 1937). — Všechny rukopisy (Ms.), ve studii citované bez bližšího určení, jsou uloženy v Národní a universitní knihovně v Praze. K číslům viz Josefa Truhláře Catalogus codicum manu scriptorum latinorum, qui in bibliotheca publica atque universitatis Pragensis asservantur. I. II. Pragae 1905, 1906. 1. Definice a názory o vzniku. Veřejní notáři (notarii publici, ta- belliones)1) jsou ve středověku zvláštní úřední osoby,2) řádně ustanovené pro určitý obvod od nejvyšší uznávané vrchnosti světské nebo církevní anebo od jejich speciál- ních zplnomocněnců3) a oprávněné, aby jednak sepisovaly a vydávaly o právních pro- hlášeních a jednáních před nimi předsevzatých, jakož i o skutečnostech, z nichž mohla 1) Titul „notarius publicus“ jest obvyklý u osob autorisovaných světskou mocí, avšak i notáři jmenovaní z papežské pravomoci a v ustanovovacích listinách výslovně „tabelliones“ nazývaní podpisují se zásadně jen notarii s dodatkem o apoštolské autorisaci. 2) „Est notarius sive tabellio quedam persona publica officium tabellionatus gerens“ (Formu- lare instrumentorum, Tractatus de arte not. fol. 175 b, § 2). „Aliquando dicitur servus publicus, quod servit omnibus et servire debet uni sicut reliquo et pauperi sicut diviti“ (ibid. § 3). 1) Conficiantur autem notarii ex potestate principis aut comitis palatini aut alterius, cui nominatim comes potestatem concedit. Et iste ubicumque locorum artem notarie potest exercere et maxime in terra principis. Sed notarius constitutus ab universitate vel communitate in suo municipio officium suum valeat exercere, extra territorium suum pro notario non habetur. (Form. fol. 176 a, § 6).
6 v jehož semináři pomocných věd historických rozprava vznikla. Jemu děkuji za mnohou dobrou radu při rozvrhu látky i za pomoc na sporných místech. Jsem pak zvláště zavázán všem ředitelům a úředníkům archivů hlav. města Prahy, Národního musea, ministerstva vnitra a státního ústavu historického, jakož i správě rukopisného oddělení Národní a universitní knihovny i knihovny historického semináře na filo- sofické fakultě Karlovy university, že mi vždy s nevšední ochotou vycházeli při opatřování pramenů vstříc. I. VZNIK INSTITUCE VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ A JEJÍ ROZŠÍŘENÍ VE STŘEDNÍ EVROPĚ. Literatura: Formulare instrumentorum. Lugdunis 1534. (Un. kn. XXV J 230). — Notarius, J. G. Bol(t)z(an), Frankfurt a. M. 1732. (Un. kn. XXV J 344.) — A. Giry: Manuel de diplomatique. Paris 1894, 2e éd. 1925. — Hans von Voltelini: Die südtiroler Notariatsimbre- viaturen des 13. Jahrh. I. T. Einleitung. (Acta Tirolensia II. Bd.) Innsbruck 1899. — Osw. Redlich: Die Privaturkunden des Mittelalters. (Urkundenlehre von W. Erben, L. Schmitz-Kallen- berg und O. Redlich, III. T.) München 1911. — H. Bresslau: Handbuch der Urkundenlehre f. Deutschland und Italien I. 2. A. Leipzig 1912. — P. Torelli: Studi e ricerche di diplomatica communale. Mantova 1915. — Lud. Gerber: Die Notariatsurkunde in Frankfurt a. M. im 14. und 15. Jahrh. Marburg 1916. — H. v. Voltelini: Die Imbreviatur des Joh. Scriba im Staatsarch. zu Genua. (Mitt. d. österr. Inst. f. Geschichtsforschung XLI.) Innsbruck 1926. — Fr. Martin: Zum spätmittelalt. Salzb.-Urkundenwesen. (Mitt. d. österr. Inst. f. G., XI. Ergänzungsb.) Inns- bruck 1929. — Sylw. Mikucki: Początky notariatu publicznego w Polsce. (Z Przegladu histo- rycznego T. XIV., 1936). — Sylw. Mikucki: Remarques sur les origines du notariat public en Pologne. (Revue hist. de droit franc. et étr., Paris 1937). — Všechny rukopisy (Ms.), ve studii citované bez bližšího určení, jsou uloženy v Národní a universitní knihovně v Praze. K číslům viz Josefa Truhláře Catalogus codicum manu scriptorum latinorum, qui in bibliotheca publica atque universitatis Pragensis asservantur. I. II. Pragae 1905, 1906. 1. Definice a názory o vzniku. Veřejní notáři (notarii publici, ta- belliones)1) jsou ve středověku zvláštní úřední osoby,2) řádně ustanovené pro určitý obvod od nejvyšší uznávané vrchnosti světské nebo církevní anebo od jejich speciál- ních zplnomocněnců3) a oprávněné, aby jednak sepisovaly a vydávaly o právních pro- hlášeních a jednáních před nimi předsevzatých, jakož i o skutečnostech, z nichž mohla 1) Titul „notarius publicus“ jest obvyklý u osob autorisovaných světskou mocí, avšak i notáři jmenovaní z papežské pravomoci a v ustanovovacích listinách výslovně „tabelliones“ nazývaní podpisují se zásadně jen notarii s dodatkem o apoštolské autorisaci. 2) „Est notarius sive tabellio quedam persona publica officium tabellionatus gerens“ (Formu- lare instrumentorum, Tractatus de arte not. fol. 175 b, § 2). „Aliquando dicitur servus publicus, quod servit omnibus et servire debet uni sicut reliquo et pauperi sicut diviti“ (ibid. § 3). 1) Conficiantur autem notarii ex potestate principis aut comitis palatini aut alterius, cui nominatim comes potestatem concedit. Et iste ubicumque locorum artem notarie potest exercere et maxime in terra principis. Sed notarius constitutus ab universitate vel communitate in suo municipio officium suum valeat exercere, extra territorium suum pro notario non habetur. (Form. fol. 176 a, § 6).
Strana 7
7 býti vyvozována práva,*) listiny (instrumenta),3) veřejné víry požívající, jednak aby působily při výkonu soudnictví“) a zastupovaly strany.3) Původní středověké prameny charakterisují činnost veřejných notářů velmi obšírně,3) jsou však velmi mlhavé při zmínkách o vzniku instituce.3) Jsme tedy odkázáni na hypothesy, vycházející že zjištěných skutečností a nejasných zpráv. Zmínky v pramenech přiměly již badatele v 18. století, aby středověké tabelliones spojili se stejnojmennými rychlopisci Ciceronovými.10) Odborná literatura všeho 19. století se nemohla zbaviti této představy; ve všech encyklopediích se setkáváme s líčením vývoje od Tirona, prvního tachygrafa, přes dohližitele nad zápisy ediktů, nazývané scribae, exceptores, notarii, aedilicii, tribunicii, k císařským úředníkům by- zantským ze vznešeného stávu s tajným posláním v provinciích, zvaným notarii et tribuni, až konečně k notářům zavedeným Karlem Velikým, pomíneme-li mlčky církevní tabelliones, sepisující ve 3. století po Kr. dějiny mučedníků a zapisující jed- nání církevních sněmů, kteří byli jenom tachygrafy, vzatými třebas pod přísahu.11) Byl tedy značný pokrok, když se někteří badatelé z oboru pomocných věd histo- rických na konci minulého století (Giry, Bresslau) spokojili v úvodech ke statím o veřejných notářích jen výklady o karolinské instituci s poč. 9. stol. Každý biskup, opat a hrabě byli tehdy povinni míti alespoň jednoho notáře, což doplnil Lothar r. 823 přikazem „missi“, aby to byli „notarii legibus eruditi et bonae opinionis“. Ovšem tito notáři, zřízení pro jednotlivé okresy a jen ve výjimečných případech opatření právem, aby sepisovali listiny pro širší okruh, jak na příklad dal r. 887 1) Ustanovovací listiny vypočítávají často jednotlivé druhy prohlášení, jednání a skutečností (na př. Ms. VIII D 1, fol. 71, 129. — Tadra, Summa canc. č. 83). s) Jest sporné, neměla-li by se v definici uplatniti zmínka o registrech, která byli veřejní notáři povinni vésti. „Ista omnia (sc. substancialia) quilibet fidelis notarius primo debet scribere in suo prothocollo vel libello, antequam se subscribat in aliquo instrumento.“ (Formul. fol. 175, § 1). 6) Pro italský stav byl notář často ustanovován zároveň jako iudex ordinarius (viz Ms. VIII D1, fol. 129). Jinak byl pravidelně oprávněn „cum potestate tutores et curatores dandi, decreta imponendi, alimenta pupillis decernendi, emancipare, manumittere et adoptare volentibus auctori- tatem prestandi etc.“ (ibidem fol. 71). Veřejní notáři vyslýchají svědky (v Čechách ještě doloženo pro 17. stol. v Ms. XV C 10), vedou soudní protokoly (acta) a publikují rozsudky. Zvláštní poměry v severoitalských městech líčí Torellí, Studi e ricerche di diplomatica comunale p. 109—200. 7) Před církevními soudy vystupují notáři často jako prokurátoři soukromých osob. Zvláštní péče byla jim uložena ve věcech chudinských, sirotčích a vdovských. 3) Maxmiliánova konstituce z 8. října 1512, jejíž platnost později Ferdinand I. rozšířil i na české země, definuje v úvodním ustanovení notářství jako veřejný úřad (officium), kterým jednání a vůle lidí, aby neupadly v zapomenutí, jsou písmem, ať již na soudě nebo mimo soud, pro věčnou pamět zachovávány a věrohodnými listinami najisto postaveny (viz Notarius str. 8 a str. 111). Nezávisle se na této formulaci podle starých předloh praví ve Formulare instrumen- torum z r. 1582 fol. 175 b, § 1: „Ars notariatus est scribendi et dictandi, per quam fragilitas humane II] negocia roborantur et perenne memorie commendantur.“ Tyto definice vystihují však jen jednu stránku činnosti veřejných notářů, třebas základní. Moderní definici, jiného již ovšem právního obsahu, podává Hora, Soudní řízení nesporné 1931, str. 30 a sl. *) Rulandinus v Contractus (Ms. VIII D 1, fol. 94) zjišťuje toliko, že notářský úřad byl od počátku vynalezení (ab ipsa sue invencionis origine) zřízením z císařské pravomoci a určen „ad omnes istius mundi locilitates, presertim eius, qui Romano subest imperio“. Ponechává nás v nejistotě, přičítá-li tu zásluhu Justiniánovi, o němž se nedlouho předem zmínil. 2) Viz Notarius z r. 1782 v úvodě. 11) Viz i Slovník veřejného práva československého II. str. 956 (Brno 1932).
7 býti vyvozována práva,*) listiny (instrumenta),3) veřejné víry požívající, jednak aby působily při výkonu soudnictví“) a zastupovaly strany.3) Původní středověké prameny charakterisují činnost veřejných notářů velmi obšírně,3) jsou však velmi mlhavé při zmínkách o vzniku instituce.3) Jsme tedy odkázáni na hypothesy, vycházející že zjištěných skutečností a nejasných zpráv. Zmínky v pramenech přiměly již badatele v 18. století, aby středověké tabelliones spojili se stejnojmennými rychlopisci Ciceronovými.10) Odborná literatura všeho 19. století se nemohla zbaviti této představy; ve všech encyklopediích se setkáváme s líčením vývoje od Tirona, prvního tachygrafa, přes dohližitele nad zápisy ediktů, nazývané scribae, exceptores, notarii, aedilicii, tribunicii, k císařským úředníkům by- zantským ze vznešeného stávu s tajným posláním v provinciích, zvaným notarii et tribuni, až konečně k notářům zavedeným Karlem Velikým, pomíneme-li mlčky církevní tabelliones, sepisující ve 3. století po Kr. dějiny mučedníků a zapisující jed- nání církevních sněmů, kteří byli jenom tachygrafy, vzatými třebas pod přísahu.11) Byl tedy značný pokrok, když se někteří badatelé z oboru pomocných věd histo- rických na konci minulého století (Giry, Bresslau) spokojili v úvodech ke statím o veřejných notářích jen výklady o karolinské instituci s poč. 9. stol. Každý biskup, opat a hrabě byli tehdy povinni míti alespoň jednoho notáře, což doplnil Lothar r. 823 přikazem „missi“, aby to byli „notarii legibus eruditi et bonae opinionis“. Ovšem tito notáři, zřízení pro jednotlivé okresy a jen ve výjimečných případech opatření právem, aby sepisovali listiny pro širší okruh, jak na příklad dal r. 887 1) Ustanovovací listiny vypočítávají často jednotlivé druhy prohlášení, jednání a skutečností (na př. Ms. VIII D 1, fol. 71, 129. — Tadra, Summa canc. č. 83). s) Jest sporné, neměla-li by se v definici uplatniti zmínka o registrech, která byli veřejní notáři povinni vésti. „Ista omnia (sc. substancialia) quilibet fidelis notarius primo debet scribere in suo prothocollo vel libello, antequam se subscribat in aliquo instrumento.“ (Formul. fol. 175, § 1). 6) Pro italský stav byl notář často ustanovován zároveň jako iudex ordinarius (viz Ms. VIII D1, fol. 129). Jinak byl pravidelně oprávněn „cum potestate tutores et curatores dandi, decreta imponendi, alimenta pupillis decernendi, emancipare, manumittere et adoptare volentibus auctori- tatem prestandi etc.“ (ibidem fol. 71). Veřejní notáři vyslýchají svědky (v Čechách ještě doloženo pro 17. stol. v Ms. XV C 10), vedou soudní protokoly (acta) a publikují rozsudky. Zvláštní poměry v severoitalských městech líčí Torellí, Studi e ricerche di diplomatica comunale p. 109—200. 7) Před církevními soudy vystupují notáři často jako prokurátoři soukromých osob. Zvláštní péče byla jim uložena ve věcech chudinských, sirotčích a vdovských. 3) Maxmiliánova konstituce z 8. října 1512, jejíž platnost později Ferdinand I. rozšířil i na české země, definuje v úvodním ustanovení notářství jako veřejný úřad (officium), kterým jednání a vůle lidí, aby neupadly v zapomenutí, jsou písmem, ať již na soudě nebo mimo soud, pro věčnou pamět zachovávány a věrohodnými listinami najisto postaveny (viz Notarius str. 8 a str. 111). Nezávisle se na této formulaci podle starých předloh praví ve Formulare instrumen- torum z r. 1582 fol. 175 b, § 1: „Ars notariatus est scribendi et dictandi, per quam fragilitas humane II] negocia roborantur et perenne memorie commendantur.“ Tyto definice vystihují však jen jednu stránku činnosti veřejných notářů, třebas základní. Moderní definici, jiného již ovšem právního obsahu, podává Hora, Soudní řízení nesporné 1931, str. 30 a sl. *) Rulandinus v Contractus (Ms. VIII D 1, fol. 94) zjišťuje toliko, že notářský úřad byl od počátku vynalezení (ab ipsa sue invencionis origine) zřízením z císařské pravomoci a určen „ad omnes istius mundi locilitates, presertim eius, qui Romano subest imperio“. Ponechává nás v nejistotě, přičítá-li tu zásluhu Justiniánovi, o němž se nedlouho předem zmínil. 2) Viz Notarius z r. 1782 v úvodě. 11) Viz i Slovník veřejného práva československého II. str. 956 (Brno 1932).
Strana 8
8 oprávnění Karel III. písařům kláštera v Brescii, nemají nic z charakteru pozdějších tabelliones. Rozsáhlejší kompeténci měli notárii regales a od konce 9. století notarii sacri palatii, kteří později splynuli s oněmi v jedinou instituci, užívajíce též titulu notarii et iudices sacri palatii. V 2. polovici 10. století a později se setkáváme v severo- italských městech s notáři, kteří jsou jmenováni králem nebo falckrabími a zabývají se psaním soukromých listin. Počet notářů, zachovávajících titul notarius domini imperatoris nebo prostě notarius, stále roste. Císař udílí pak plnou moc k jmenování notářů jednotlivým osobám, říšským úředníkům i městům. R. 1191 udělil Jindřich VI. konsulům města Pavie právo jmenovati notáře za císařovy nepřítomnosti v Lombardii. Rovněž papežové počali od konce 11. stol. jmenovati písaře, zvané notarii apostolicae sedis neb sacri Lateranensis palatii. Bresslau nepoznal příčinu, proč tito papežští notáři později užívají titulu publici apostolica auctoritate notarii a písaři z císařské autority od poloviny 13. stol. titulu publici auctoritate imperiali notarii. Připomíná jen, že asimilační proces, který postihl papežské notáře, stihl i někdejší římské tabelliones, udrževší se v některých severoitalských městech. Tituly, kterých v důsledku nových jmenování užívají, jsou velmi pestré, na př. r. 1198 „Bonifacius, notarius sacri palácii et communis Ravenne tabellio“, nebo r. 1216 „Petrus, tabellio communis Ariminensis, notarius sacri palacii Mediolanensis et missus d. Ottonis impe- ratoris“. Přední rody italské obdržely právo jmenovati notáře pro všechnu Italii. Později tato výsada byla vůbec spojena s udělením říšského léna, ať již rodovým (comitiva maior) nebo jen osobním (comitiva minor). Bresslauův vý- klad trpí upřílišenými vývojovými názory, ačkoliv je v něm mnoho dobrých postřehů. Přijatelnější je Redlichovo12) stanovisko, třebas jeho názor není zcela původní; jeho studie čerpá mnoho z Volteliniho. Vznik instituce veřejných notářů souvisí podle převážně přijímaného mínění s pronikavou změnou v nazírání na listiny, což byl účinek pronikání lenního zřízení. To, kladouc důraz na symbolickou investituru, vytlačilo ve 12. století v severní Italii původní listinu dispositivní, nazý- vanou carta, jíž se příslušné jednání dokonávalo a která čerpala svou víru z podpisů stran, svědků a písaře a bývala opatřena pečetmi, a zavedlo jen noticii o jednání dokončeném. Ve starořímském právu nebyl uznáván konstitutivní účinek listiny a byly pravidelné jen ústní projevy nebo faktické činy, jako stipulacio, usucapio, tradicio, missio in possessionem atd. Ve 12. století glosátoři, poznavše tuto skutečnost v práv- ních pramenech římských, uplatňují nový názor na listinu, jež se nyní stále obecněji nazývá instrumentum. V této době se po všem rozdrobeném území severní Italie počala jeviti snaha, aby partikulární právo, v němž tkvěla svými pevnými for- mami dispositivní listina, bylo nahrazeno právem obecným, silně promíšeným prvky práva klasického. Byla to zásluha školy glosátorů a právníků z vlašských universit, že nespráv- ným pojetím veřejných písařů (tabelliones) jako tabularii justiniánského práva a při- znáním veřejné víry jejich listinám byla uvedena v život nová skupina osob, veřejných 12) O. Redlich, Die Privaturkunden, str. 209—232. Čerpá mnoho z Volteliniho, ale vypořádává se i s názory Oesterleye, Fickera, Giryho, Bresslaua, Paoliho, Sufflaye, Kerna i Pa- pafavy.
8 oprávnění Karel III. písařům kláštera v Brescii, nemají nic z charakteru pozdějších tabelliones. Rozsáhlejší kompeténci měli notárii regales a od konce 9. století notarii sacri palatii, kteří později splynuli s oněmi v jedinou instituci, užívajíce též titulu notarii et iudices sacri palatii. V 2. polovici 10. století a později se setkáváme v severo- italských městech s notáři, kteří jsou jmenováni králem nebo falckrabími a zabývají se psaním soukromých listin. Počet notářů, zachovávajících titul notarius domini imperatoris nebo prostě notarius, stále roste. Císař udílí pak plnou moc k jmenování notářů jednotlivým osobám, říšským úředníkům i městům. R. 1191 udělil Jindřich VI. konsulům města Pavie právo jmenovati notáře za císařovy nepřítomnosti v Lombardii. Rovněž papežové počali od konce 11. stol. jmenovati písaře, zvané notarii apostolicae sedis neb sacri Lateranensis palatii. Bresslau nepoznal příčinu, proč tito papežští notáři později užívají titulu publici apostolica auctoritate notarii a písaři z císařské autority od poloviny 13. stol. titulu publici auctoritate imperiali notarii. Připomíná jen, že asimilační proces, který postihl papežské notáře, stihl i někdejší římské tabelliones, udrževší se v některých severoitalských městech. Tituly, kterých v důsledku nových jmenování užívají, jsou velmi pestré, na př. r. 1198 „Bonifacius, notarius sacri palácii et communis Ravenne tabellio“, nebo r. 1216 „Petrus, tabellio communis Ariminensis, notarius sacri palacii Mediolanensis et missus d. Ottonis impe- ratoris“. Přední rody italské obdržely právo jmenovati notáře pro všechnu Italii. Později tato výsada byla vůbec spojena s udělením říšského léna, ať již rodovým (comitiva maior) nebo jen osobním (comitiva minor). Bresslauův vý- klad trpí upřílišenými vývojovými názory, ačkoliv je v něm mnoho dobrých postřehů. Přijatelnější je Redlichovo12) stanovisko, třebas jeho názor není zcela původní; jeho studie čerpá mnoho z Volteliniho. Vznik instituce veřejných notářů souvisí podle převážně přijímaného mínění s pronikavou změnou v nazírání na listiny, což byl účinek pronikání lenního zřízení. To, kladouc důraz na symbolickou investituru, vytlačilo ve 12. století v severní Italii původní listinu dispositivní, nazý- vanou carta, jíž se příslušné jednání dokonávalo a která čerpala svou víru z podpisů stran, svědků a písaře a bývala opatřena pečetmi, a zavedlo jen noticii o jednání dokončeném. Ve starořímském právu nebyl uznáván konstitutivní účinek listiny a byly pravidelné jen ústní projevy nebo faktické činy, jako stipulacio, usucapio, tradicio, missio in possessionem atd. Ve 12. století glosátoři, poznavše tuto skutečnost v práv- ních pramenech římských, uplatňují nový názor na listinu, jež se nyní stále obecněji nazývá instrumentum. V této době se po všem rozdrobeném území severní Italie počala jeviti snaha, aby partikulární právo, v němž tkvěla svými pevnými for- mami dispositivní listina, bylo nahrazeno právem obecným, silně promíšeným prvky práva klasického. Byla to zásluha školy glosátorů a právníků z vlašských universit, že nespráv- ným pojetím veřejných písařů (tabelliones) jako tabularii justiniánského práva a při- znáním veřejné víry jejich listinám byla uvedena v život nová skupina osob, veřejných 12) O. Redlich, Die Privaturkunden, str. 209—232. Čerpá mnoho z Volteliniho, ale vypořádává se i s názory Oesterleye, Fickera, Giryho, Bresslaua, Paoliho, Sufflaye, Kerna i Pa- pafavy.
Strana 9
9 notářů, oprávněných zhotovovati „scripta authentica“.13) Klasické právo přiznávalo listinám průvodní moc, byly-li vyhotoveny jako veřejné a měly plenam fidem. Takové listiny vyhotovovali úřední písaři, zvaní tabularii. Vedle nich byla v Římě instituce písařů z povolání, zvaných tabelliones, exceptores, vaxývecpot. Jejich instrumenta byla publice confecta, ale nebyla jim přiznána „plena fides publica“. Veřejné průvodní moci mohlo se jejich listinám dostati „post insinuacionem in acta“. Glosátoři se do- pustili omylu a ze dvou rozdílných institucí připravili novou instituci, veřejné notáře z povolání, mající právo vyhotovovati instrumenta publica. Nebylo nesnadné novou, umělou představu naočkovati instituci karolinských notářů, kteří se udržovali z doby pozdně římské v severní Italii.14) Právníci a glosátoři svěřili tak notářům nový úkol a otevřeli jim cestu do světa. Irnerius v 1. čtvrtině 12. století zařaďuje již notářské listiny mezi instrumenta publica.15) Autor Ordinis iudiciarii kolem r. 1150 prohlašuje, že „publicum instru- mentum a publica persona perficitur“, na rozdíl od soukromé listiny, která je zhoto- vena „a privata persona, ut ab aliquo, qui non habet officium notarii“. Pro další rozvoj nové instituce jest důležitý dekretál papeže Alexandra III. z 2. polovice 12. století, jenž zdůrazňuje, že po smrti svědků mají dokumenty plnou moc průvodní jen tehdy, jsou-li opatřeny „sigillo authentico“, nebo když byly pořízeny „per manum ita, quod appareant publica“. Tak byly podle Volteliniho notářské instrumenty postaveny v ka- nonickém právu naroveň zpečetěným listinám.16) Od té doby působili veřejní notáři již nejen na obecném právu, uplatňujíce se hlavně v severoitalských městech, nýbrž i na právu církevním, které napomáhalo jejich rozšíření. V městech se veřejní notáři sdružovali v kolegia, jež byla nadána jistou autonomií, protože rozhodovala o přijetí nových členů a regulovala tak počet notářů. Význam noticií zásluhou veřejných notářů rostl. Vystavovatelem listin byl jen notář a váha důkazu netkvěla již jen na svědcích, neboť notářovo svědectví in forma publica požívalo veřejné víry a dávalo plný důkaz. Boloňský notář Rolandinus Passageri zastával kolem r. 1250 názor, že jednání mezi stranami, provedené před svědky a notářem, jest perfektní teprve vyhotovením příslušného instrumentu, který se tak stává chartou. Podpisy anebo signa stran na listinách odpadly a váha byla přenesena do písařova podpisu, v němž se uplatňovala častěji formule „in publicam formam redegi“. Jednotlivé formule instrumentu se upevňovaly od prvních desetiletí 13. století. Právnická škola v Boloni vypracovala první teoretické zásady. 13) K tomuto závěru lze dojíti rozborem vět ve Formulare fol. 175 b, § 2: „Dicitur notarius a notando, quod notare debet et fideliter in scriptis redigere omnia illa, super quibus ad fidem eius recurritur. Dicitur eciam tabellio a tabula, quod veteres solebant scribere in tabula et notare. Et tabelliones in iure civili adhuc tabellares apellantur, quia omnia debent esse convencia rebus.“ 1) Podle názoru V. Vojtíška (v seminárních cvičeních) jest velmi vážná otázka, můžeme-li hlavní zásluhu o zřízení instituce veřejných notářů přičítati glosátorům, kteří dovedli sice kompilovati, ale neměli zvláštních invenčních schopností a neměli tolik autority. Nesmíme v žádném případě podceňovati římské tradice, uchované v severoitalských městech. 15) Podle právníka Irneria možno za veřejné listiny pokládati instrumenty zhotovené veřejnými notáři nebo spisy pojaté do soudních akt: „Publica instrumenta esse dicuntur, que per publicas personas, id est per tabularios confecta fere dicuntur, vel que apud iudicem in actis recepta sunt, ut deposiciones testium“ (Herman Fitting, Summa codicis des Irnerius, 1894). 16) Srov. Mikucki, Poczatki.
9 notářů, oprávněných zhotovovati „scripta authentica“.13) Klasické právo přiznávalo listinám průvodní moc, byly-li vyhotoveny jako veřejné a měly plenam fidem. Takové listiny vyhotovovali úřední písaři, zvaní tabularii. Vedle nich byla v Římě instituce písařů z povolání, zvaných tabelliones, exceptores, vaxývecpot. Jejich instrumenta byla publice confecta, ale nebyla jim přiznána „plena fides publica“. Veřejné průvodní moci mohlo se jejich listinám dostati „post insinuacionem in acta“. Glosátoři se do- pustili omylu a ze dvou rozdílných institucí připravili novou instituci, veřejné notáře z povolání, mající právo vyhotovovati instrumenta publica. Nebylo nesnadné novou, umělou představu naočkovati instituci karolinských notářů, kteří se udržovali z doby pozdně římské v severní Italii.14) Právníci a glosátoři svěřili tak notářům nový úkol a otevřeli jim cestu do světa. Irnerius v 1. čtvrtině 12. století zařaďuje již notářské listiny mezi instrumenta publica.15) Autor Ordinis iudiciarii kolem r. 1150 prohlašuje, že „publicum instru- mentum a publica persona perficitur“, na rozdíl od soukromé listiny, která je zhoto- vena „a privata persona, ut ab aliquo, qui non habet officium notarii“. Pro další rozvoj nové instituce jest důležitý dekretál papeže Alexandra III. z 2. polovice 12. století, jenž zdůrazňuje, že po smrti svědků mají dokumenty plnou moc průvodní jen tehdy, jsou-li opatřeny „sigillo authentico“, nebo když byly pořízeny „per manum ita, quod appareant publica“. Tak byly podle Volteliniho notářské instrumenty postaveny v ka- nonickém právu naroveň zpečetěným listinám.16) Od té doby působili veřejní notáři již nejen na obecném právu, uplatňujíce se hlavně v severoitalských městech, nýbrž i na právu církevním, které napomáhalo jejich rozšíření. V městech se veřejní notáři sdružovali v kolegia, jež byla nadána jistou autonomií, protože rozhodovala o přijetí nových členů a regulovala tak počet notářů. Význam noticií zásluhou veřejných notářů rostl. Vystavovatelem listin byl jen notář a váha důkazu netkvěla již jen na svědcích, neboť notářovo svědectví in forma publica požívalo veřejné víry a dávalo plný důkaz. Boloňský notář Rolandinus Passageri zastával kolem r. 1250 názor, že jednání mezi stranami, provedené před svědky a notářem, jest perfektní teprve vyhotovením příslušného instrumentu, který se tak stává chartou. Podpisy anebo signa stran na listinách odpadly a váha byla přenesena do písařova podpisu, v němž se uplatňovala častěji formule „in publicam formam redegi“. Jednotlivé formule instrumentu se upevňovaly od prvních desetiletí 13. století. Právnická škola v Boloni vypracovala první teoretické zásady. 13) K tomuto závěru lze dojíti rozborem vět ve Formulare fol. 175 b, § 2: „Dicitur notarius a notando, quod notare debet et fideliter in scriptis redigere omnia illa, super quibus ad fidem eius recurritur. Dicitur eciam tabellio a tabula, quod veteres solebant scribere in tabula et notare. Et tabelliones in iure civili adhuc tabellares apellantur, quia omnia debent esse convencia rebus.“ 1) Podle názoru V. Vojtíška (v seminárních cvičeních) jest velmi vážná otázka, můžeme-li hlavní zásluhu o zřízení instituce veřejných notářů přičítati glosátorům, kteří dovedli sice kompilovati, ale neměli zvláštních invenčních schopností a neměli tolik autority. Nesmíme v žádném případě podceňovati římské tradice, uchované v severoitalských městech. 15) Podle právníka Irneria možno za veřejné listiny pokládati instrumenty zhotovené veřejnými notáři nebo spisy pojaté do soudních akt: „Publica instrumenta esse dicuntur, que per publicas personas, id est per tabularios confecta fere dicuntur, vel que apud iudicem in actis recepta sunt, ut deposiciones testium“ (Herman Fitting, Summa codicis des Irnerius, 1894). 16) Srov. Mikucki, Poczatki.
Strana 10
10 Reiner z Perugie pořídil kolem r. 1214 první zachovaný formulář „Summa artis notariae“. Kolem r. 1256 dokončil pak Rolandinus Passageri stejně 17) nazývaný spis, jenž se stal stěžejním dílem pro další období.“ 2. Recepce ve Francii. Francouzští badatelé se snaží z nacionálních důvodů udržeti teorii o vývoji veřejných notářů z písařů karolínských. Karel Veliký prý měl na mysli zveřejnění notářského úřadu již proto, že v souhlase s církevními autoritami zakázal kněžím, dříve často sloužícím pod tituly levita, monachus, clericus neb sacerdos jako písaři, spolupůsobení při redakci smluv. Francie ostatně nezůstávala pozadu v názorech na charty a noticie. U prvních síla průkaznosti ležela v podpisech, u noticií se obecná průkaznost opírala o autoritu světskou nebo duchovní. Giry přiznává italské vlivy, které ve 12. století mění úlohu notáře. Tabelliones neboli notarii publici určitou formulí a připojením notářského znamení dodávali listině ve- řejné průkaznosti. Pronikání nové instituce umožňovaly hospodářské i kulturní po- měry, které v krajinách Provence a Languedoc byly obdobné jako v severní Italii. Když byly i tyto jižní kraje připojeny k francouzské koruně, ponechal král po některý čas recipovanou instituci veřejných notářů nedotčenu, snaže se postupně zavésti formu listiny zpečetěné, jež byla obvyklá v území zvykového práva v severní oblasti. K nové úpravě došlo r. 1304, kdy pro všechno území Francie byli ustanoveni královští notáři a dosavadní veřejní notáři měli přijmouti investituru od panovníka. Mlčky však byli připuštěni i teritoriální písaři, ustanovení pány se soudní pravomocí (seigneurs justiciers), biskupy, komunami a pod. Notářský instrument ovšem pronikal i do severní oblasti, kde notáři působili v mezích pravomoci svého ustanovovatele a jen ve stínu pečeti. Parlament však 12. dubna 1315 odvolal všechny zřízené veřejné notáře v kraji práva zvykového. Jest jisté, že ani ve Francii nelze mluviti o veřejných notářích před polovinou 12. století. Byly tu však velmi příznivé podmínky pro vývoj, a proto již ve 13. století jest instituce veřejných notářů ve znamenitém rozkvětu. Svědčí o tom bohatý zacho- vaný materiál písemný, ať jsou to instrumenty, statuta, registra, matriky notářů nebo velké množství formulářů. Počet veřejných notářů byl velmi značný. Na zachovaných listech matriky pro Toulouse18) jest od r. 1266 do r. 1337 zapsáno na 3984 notářů. Jest pochopitelné, že vážnost instituce upadala, protože se notáři již neživili jen jako prokurátoři a advokáti u soudů a jako městští písáři, ale uplatňovali se i v řemeslech, dokonce si vydělávali holičstvím, jak svědčí ordonance Filipa Sličného z r. 1304 (čl. 25). Panovníci se všemožně snažili omeziti jejich počet. Filip Sličný stanovil r. 1301 pro Paříž numerus clausus (60) a r. 1312 všechny nezpůsobilé notáře odvolal. Dauphin Ludvík nařídil r. 1445 revisi počtu veřejných notářů pomocí nové in- vestitury. Jinak bylo dbáno, aby kandidáti měli určitý věk, vzdělání a stálé bydliště, a časem se požadovalo, aby nenáleželi ke kléru. Úřad veřejní notáři vykonávali na 17) Bresslau (Handb. d. Urk. II.) má za první notářskou sbírku nezachované dílo nejslavnějšího učitele 12. století Irneria, zvané Formularium tabellionum. Bresslau rovněž podrob- něji vypočítává jednotlivé notářské formuláře a jejich rozdělení. 25) ) Roschach, Signets des notaires de Toulouse, str. 143.
10 Reiner z Perugie pořídil kolem r. 1214 první zachovaný formulář „Summa artis notariae“. Kolem r. 1256 dokončil pak Rolandinus Passageri stejně 17) nazývaný spis, jenž se stal stěžejním dílem pro další období.“ 2. Recepce ve Francii. Francouzští badatelé se snaží z nacionálních důvodů udržeti teorii o vývoji veřejných notářů z písařů karolínských. Karel Veliký prý měl na mysli zveřejnění notářského úřadu již proto, že v souhlase s církevními autoritami zakázal kněžím, dříve často sloužícím pod tituly levita, monachus, clericus neb sacerdos jako písaři, spolupůsobení při redakci smluv. Francie ostatně nezůstávala pozadu v názorech na charty a noticie. U prvních síla průkaznosti ležela v podpisech, u noticií se obecná průkaznost opírala o autoritu světskou nebo duchovní. Giry přiznává italské vlivy, které ve 12. století mění úlohu notáře. Tabelliones neboli notarii publici určitou formulí a připojením notářského znamení dodávali listině ve- řejné průkaznosti. Pronikání nové instituce umožňovaly hospodářské i kulturní po- měry, které v krajinách Provence a Languedoc byly obdobné jako v severní Italii. Když byly i tyto jižní kraje připojeny k francouzské koruně, ponechal král po některý čas recipovanou instituci veřejných notářů nedotčenu, snaže se postupně zavésti formu listiny zpečetěné, jež byla obvyklá v území zvykového práva v severní oblasti. K nové úpravě došlo r. 1304, kdy pro všechno území Francie byli ustanoveni královští notáři a dosavadní veřejní notáři měli přijmouti investituru od panovníka. Mlčky však byli připuštěni i teritoriální písaři, ustanovení pány se soudní pravomocí (seigneurs justiciers), biskupy, komunami a pod. Notářský instrument ovšem pronikal i do severní oblasti, kde notáři působili v mezích pravomoci svého ustanovovatele a jen ve stínu pečeti. Parlament však 12. dubna 1315 odvolal všechny zřízené veřejné notáře v kraji práva zvykového. Jest jisté, že ani ve Francii nelze mluviti o veřejných notářích před polovinou 12. století. Byly tu však velmi příznivé podmínky pro vývoj, a proto již ve 13. století jest instituce veřejných notářů ve znamenitém rozkvětu. Svědčí o tom bohatý zacho- vaný materiál písemný, ať jsou to instrumenty, statuta, registra, matriky notářů nebo velké množství formulářů. Počet veřejných notářů byl velmi značný. Na zachovaných listech matriky pro Toulouse18) jest od r. 1266 do r. 1337 zapsáno na 3984 notářů. Jest pochopitelné, že vážnost instituce upadala, protože se notáři již neživili jen jako prokurátoři a advokáti u soudů a jako městští písáři, ale uplatňovali se i v řemeslech, dokonce si vydělávali holičstvím, jak svědčí ordonance Filipa Sličného z r. 1304 (čl. 25). Panovníci se všemožně snažili omeziti jejich počet. Filip Sličný stanovil r. 1301 pro Paříž numerus clausus (60) a r. 1312 všechny nezpůsobilé notáře odvolal. Dauphin Ludvík nařídil r. 1445 revisi počtu veřejných notářů pomocí nové in- vestitury. Jinak bylo dbáno, aby kandidáti měli určitý věk, vzdělání a stálé bydliště, a časem se požadovalo, aby nenáleželi ke kléru. Úřad veřejní notáři vykonávali na 17) Bresslau (Handb. d. Urk. II.) má za první notářskou sbírku nezachované dílo nejslavnějšího učitele 12. století Irneria, zvané Formularium tabellionum. Bresslau rovněž podrob- něji vypočítává jednotlivé notářské formuláře a jejich rozdělení. 25) ) Roschach, Signets des notaires de Toulouse, str. 143.
Strana 11
11 veřejných místech vedle peněžníků. Veřejní notáři francouzští vedli dva druhy register, příruční (manuale notárum) a knihy přepisů (libri extensarum). Registra byla psána na papíře a zachovalo se jich ze 13. století velké množství. Je důležité, že latina časem v instrumentech na jihu ustupuje provençalštině. Kolem r. 1331 královští notáři měli i francouzskou subscripcio.18) 3. Recepce v alpských zemích. Instituce veřejných notářů záhy pronikla i do jižních Tyrol. Ve 13. století bylo tu podle Volteliniho napočítáno na 100 veřejných notářů. Působili na obecném právu, hlavně v biskupských městech. Do severnějších oblastí pronikli poměrně pozdě: V Salcburku byl podle Martina prvním tuzemským veřejným notářem Conradus de Schenans, zmíněný 6. srpna 1314, ačkoliv vliv severoitalského instrumentu možno viděti již od poloviny 13. století, patrně šířením formulářových sbírek. Ještě r. 1312 nebylo v Salcburku ani jediného veřej- ného notáře, protože při volbě biskupa bylo nutno užíti služeb náhradních notářů, mezi nimiž jako volební notář byl i mistr Heřman z Čech. V transumptu z 21. května 1312 se pravi: „usus in nostris non habetur partibus tabellionum“. Arcibiskup Weichard z Polheimu obdržel po svém zvolení 3. ledna 1313 právo jmenovati 4 ta- belliones. Již jeho předchůdce Konrád IV. měl právo jmenovati dva veřejné notáře, ale neužil ho. Zmíněný Conradus de Schenans byl veřejným notářem apostolica et imperiali auctoritate a jím zhotovený instrument má všechny znaky italských vzorů. Jeho signum má tvar CH. Roku 1324 jest vedle Konráda jmenován též Rupertus Ruperti de Friesach, auctoritate apostolica publicus notarius. Ve Štyrském Hradci ještě r. 1327 veřejný notář nebyl znám, a proto cesta instituce do Salcburku mohla vésti jen přes Trident. Ve Vídni se jmenuje první veřejný notář až r. 1342. V Salcburku je stanoveno do roku 1395 na 19 notářů.20) Do Dalmácie veřejní notáři pronikli již v 2. polovině 13. století. V těchto krajinách se uplatňovali na rozdíl od severoitalských poměrů hlavně na právu církevním. 4. Recepce v Německu. Jak zdůrazňuje Bresslau i Redlich, curyšský učitel magister Conradus de Mure ve své „Summa de arte prosandi" počítá r. 1275 Německo k zemím, „in quibus non est usus legalium tabellionum“, a zná „legales tabelliones“ jen pro poměry lombardské. Ještě kolem r. 1300 jest charakterisováno italské notářství v Baumgartenberském formuláři slovy: „set ista non fiunt apud nos“. Dokonce ještě r. 1324 bylo vysloveno v Kostnici mínění, že v Německu nejsou veřejní notáři (tabellionum usus in Alamanie partibus non habetur). To ovšem není opráv- něný názor, jak podotýká Bresslau, protože se (po nejistých zmínkách z r. 1267 ve Frisinkách a 1284 v Řezně)21) r. 1287 bezpečně jmenuje v kanonickém procesu v Kolíně první veřejný notář německé národnosti Godefridus Westfelinc de Colonia, publicus imp. auct. notarius, a po tomto roce zprávy o domácích notářích císařem 1) Giry, Man. de dipl., str. 828, pozn. 3. 20) Jména viz u Martina, Das Aufkommen des öff. Not. in Salzburg, str. 287, pozn. 4. Příklady tamního vývoje instrumentu podává u nás chovaná formulářová sbírka Ms. VIII D 1, sepsaná asi v Řezně v prvé polovině 14. stol., jež má řadu listin o salcburských záležitostech. 21) Redlich, uv. m. str. 227.
11 veřejných místech vedle peněžníků. Veřejní notáři francouzští vedli dva druhy register, příruční (manuale notárum) a knihy přepisů (libri extensarum). Registra byla psána na papíře a zachovalo se jich ze 13. století velké množství. Je důležité, že latina časem v instrumentech na jihu ustupuje provençalštině. Kolem r. 1331 královští notáři měli i francouzskou subscripcio.18) 3. Recepce v alpských zemích. Instituce veřejných notářů záhy pronikla i do jižních Tyrol. Ve 13. století bylo tu podle Volteliniho napočítáno na 100 veřejných notářů. Působili na obecném právu, hlavně v biskupských městech. Do severnějších oblastí pronikli poměrně pozdě: V Salcburku byl podle Martina prvním tuzemským veřejným notářem Conradus de Schenans, zmíněný 6. srpna 1314, ačkoliv vliv severoitalského instrumentu možno viděti již od poloviny 13. století, patrně šířením formulářových sbírek. Ještě r. 1312 nebylo v Salcburku ani jediného veřej- ného notáře, protože při volbě biskupa bylo nutno užíti služeb náhradních notářů, mezi nimiž jako volební notář byl i mistr Heřman z Čech. V transumptu z 21. května 1312 se pravi: „usus in nostris non habetur partibus tabellionum“. Arcibiskup Weichard z Polheimu obdržel po svém zvolení 3. ledna 1313 právo jmenovati 4 ta- belliones. Již jeho předchůdce Konrád IV. měl právo jmenovati dva veřejné notáře, ale neužil ho. Zmíněný Conradus de Schenans byl veřejným notářem apostolica et imperiali auctoritate a jím zhotovený instrument má všechny znaky italských vzorů. Jeho signum má tvar CH. Roku 1324 jest vedle Konráda jmenován též Rupertus Ruperti de Friesach, auctoritate apostolica publicus notarius. Ve Štyrském Hradci ještě r. 1327 veřejný notář nebyl znám, a proto cesta instituce do Salcburku mohla vésti jen přes Trident. Ve Vídni se jmenuje první veřejný notář až r. 1342. V Salcburku je stanoveno do roku 1395 na 19 notářů.20) Do Dalmácie veřejní notáři pronikli již v 2. polovině 13. století. V těchto krajinách se uplatňovali na rozdíl od severoitalských poměrů hlavně na právu církevním. 4. Recepce v Německu. Jak zdůrazňuje Bresslau i Redlich, curyšský učitel magister Conradus de Mure ve své „Summa de arte prosandi" počítá r. 1275 Německo k zemím, „in quibus non est usus legalium tabellionum“, a zná „legales tabelliones“ jen pro poměry lombardské. Ještě kolem r. 1300 jest charakterisováno italské notářství v Baumgartenberském formuláři slovy: „set ista non fiunt apud nos“. Dokonce ještě r. 1324 bylo vysloveno v Kostnici mínění, že v Německu nejsou veřejní notáři (tabellionum usus in Alamanie partibus non habetur). To ovšem není opráv- něný názor, jak podotýká Bresslau, protože se (po nejistých zmínkách z r. 1267 ve Frisinkách a 1284 v Řezně)21) r. 1287 bezpečně jmenuje v kanonickém procesu v Kolíně první veřejný notář německé národnosti Godefridus Westfelinc de Colonia, publicus imp. auct. notarius, a po tomto roce zprávy o domácích notářích císařem 1) Giry, Man. de dipl., str. 828, pozn. 3. 20) Jména viz u Martina, Das Aufkommen des öff. Not. in Salzburg, str. 287, pozn. 4. Příklady tamního vývoje instrumentu podává u nás chovaná formulářová sbírka Ms. VIII D 1, sepsaná asi v Řezně v prvé polovině 14. stol., jež má řadu listin o salcburských záležitostech. 21) Redlich, uv. m. str. 227.
Strana 12
12 autorisovaných vedle cizinců22) jsou stále častější (1292 v Mohuči, 1294 a 1298 v Utrechtu, 1295 a 1300 ve vormském biskupství, 1306 ve Wetzlaru atd.). Tito notáři, kteří pronikali oklikou přes Francii, působili při církevních soudech a byli pravidelně kleriky s nižším svěcením. Nesdružovali se v kolegia, jako tomu bylo v Italii. Jmenovati veřejné notáře bylo výhradní právo císařovo, ale Bresslau připouští, že mnozí němečtí notáři byli ustanoveni na italských universitách. Císař postupoval své právo vynikajícím osobám, zejména hrabatům, falckrabím a biskupům. Plno- mocenství s počátku zahrnovalo jen omezený počet jmenování. Tak císař Ludvík Bavor udělil hraběti Bertholdu z Henneberka a jeho legitimním synům právo, aby jmenovali omezený počet notářů.23) Instituce dvorských a lateránských falckrabí značně přispěla k rozšíření notářství, takže v 2. polovině 14. století je v německých krajinách notářů velké množství. Císař později uděloval právo jmenovati neomezený počet notářů. Karel IV. udělil je biskupům špýrskému (1355 při jmenování later. falckrabím) a mindenskému. Konečně za Fridricha III. se stalo pravidlem, že veřejné notáře z císařské pravomoci jmenovali již jen falckrabí a nikoliv císař sám. Tito ovšem vzhledem k vysokým taxám uchazeči placeným využívali práva bez ohledu na schop- nosti kandidátů. Když byl roku 1495 reorganisován říšský komorní soud, stala se aktuální i otázka veřejných notářů, protože citace měla býti prováděna veřejnými notáři nebo přísežnými komorními posly. Byla zavedena imatrikulace veřejných notářů u říšského komorního soudu a posléze na zasedání říšského sněmu v Kolíně byl vydán r. 1512 císařem Maxmiliánem notářský řád, jenž upravil jen nejnutnější povinnosti. Notáři měli i nadále vésti protokoly a teprve na jejich základě vydávati instrumenty. 5. Recepce v Polsku. Nejstarší data proniknutí veřejných notářů do území dnešního Polska jsou podle S. Mikuckého roky 1287 a 1308 a jsou mezníky nejstarších notářských aktů. Období počátků je uzavřeno roky 1396 a 1398, kdy byla vydána synodální statuta biskupů krakovského a plockého, podávající předpisy o výkonu notářského úřadu.24) Notářské instrumenty činí od r. 1308 již souvislou řadu. Z 1. poloviny 14. století jest jich zachováno 27, z 2. poloviny 54, což je proti 228 instrumentům v Německu z prvé poloviny téhož století ovšem malý počet. Polští notáři náleželi ve 14. století vesměs k duchovnímu stavu, jsouce buď jen clerici nebo presbyteri, rectores ecclesiarum nebo dokonce canonici. Pravidelně byli ve službách 22) Podle Martina jsou jmenováni veřejní notáři r. 1274 v Lutichu, 1277 v Osnabrücku, 1279 v Kolíně, 1282 ve Vratislavi, 1299 v Trevíru, 1300 ve Wormsu, 1308 ve Frankfurtě, 1321 ve Würzburku, 1323 v Norimberce, 1327 v Halberstadtu, 1339 ve Frisinkách a 1357 v Pasově. *) Podle Bresslaua Berthold z Henneberka obdržel r. 1327 právo na 10 notářů. 23) Statuimus, ut nullus in nostra diocesi pro notario publico habeatur nec ad officium notariatus admittatur vel instrumenta ipsius tamquam publica recipiantur, nisi coram nobis vel successoribus nostris vel officiali nostro vel dictorum successorum de officio sui tabellionatus per authenticum suum sive per litteram sue creacionis in notarium vel alias legitime probet et docuerit. (Ulanowski, O pracach przygotowawczych do historii prawa kanonicznego w Polsce, Kraków 1887). — Je zajímavé, že i slovně jsou příbuzná tato synodální statuta statutům pražským.
12 autorisovaných vedle cizinců22) jsou stále častější (1292 v Mohuči, 1294 a 1298 v Utrechtu, 1295 a 1300 ve vormském biskupství, 1306 ve Wetzlaru atd.). Tito notáři, kteří pronikali oklikou přes Francii, působili při církevních soudech a byli pravidelně kleriky s nižším svěcením. Nesdružovali se v kolegia, jako tomu bylo v Italii. Jmenovati veřejné notáře bylo výhradní právo císařovo, ale Bresslau připouští, že mnozí němečtí notáři byli ustanoveni na italských universitách. Císař postupoval své právo vynikajícím osobám, zejména hrabatům, falckrabím a biskupům. Plno- mocenství s počátku zahrnovalo jen omezený počet jmenování. Tak císař Ludvík Bavor udělil hraběti Bertholdu z Henneberka a jeho legitimním synům právo, aby jmenovali omezený počet notářů.23) Instituce dvorských a lateránských falckrabí značně přispěla k rozšíření notářství, takže v 2. polovině 14. století je v německých krajinách notářů velké množství. Císař později uděloval právo jmenovati neomezený počet notářů. Karel IV. udělil je biskupům špýrskému (1355 při jmenování later. falckrabím) a mindenskému. Konečně za Fridricha III. se stalo pravidlem, že veřejné notáře z císařské pravomoci jmenovali již jen falckrabí a nikoliv císař sám. Tito ovšem vzhledem k vysokým taxám uchazeči placeným využívali práva bez ohledu na schop- nosti kandidátů. Když byl roku 1495 reorganisován říšský komorní soud, stala se aktuální i otázka veřejných notářů, protože citace měla býti prováděna veřejnými notáři nebo přísežnými komorními posly. Byla zavedena imatrikulace veřejných notářů u říšského komorního soudu a posléze na zasedání říšského sněmu v Kolíně byl vydán r. 1512 císařem Maxmiliánem notářský řád, jenž upravil jen nejnutnější povinnosti. Notáři měli i nadále vésti protokoly a teprve na jejich základě vydávati instrumenty. 5. Recepce v Polsku. Nejstarší data proniknutí veřejných notářů do území dnešního Polska jsou podle S. Mikuckého roky 1287 a 1308 a jsou mezníky nejstarších notářských aktů. Období počátků je uzavřeno roky 1396 a 1398, kdy byla vydána synodální statuta biskupů krakovského a plockého, podávající předpisy o výkonu notářského úřadu.24) Notářské instrumenty činí od r. 1308 již souvislou řadu. Z 1. poloviny 14. století jest jich zachováno 27, z 2. poloviny 54, což je proti 228 instrumentům v Německu z prvé poloviny téhož století ovšem malý počet. Polští notáři náleželi ve 14. století vesměs k duchovnímu stavu, jsouce buď jen clerici nebo presbyteri, rectores ecclesiarum nebo dokonce canonici. Pravidelně byli ve službách 22) Podle Martina jsou jmenováni veřejní notáři r. 1274 v Lutichu, 1277 v Osnabrücku, 1279 v Kolíně, 1282 ve Vratislavi, 1299 v Trevíru, 1300 ve Wormsu, 1308 ve Frankfurtě, 1321 ve Würzburku, 1323 v Norimberce, 1327 v Halberstadtu, 1339 ve Frisinkách a 1357 v Pasově. *) Podle Bresslaua Berthold z Henneberka obdržel r. 1327 právo na 10 notářů. 23) Statuimus, ut nullus in nostra diocesi pro notario publico habeatur nec ad officium notariatus admittatur vel instrumenta ipsius tamquam publica recipiantur, nisi coram nobis vel successoribus nostris vel officiali nostro vel dictorum successorum de officio sui tabellionatus per authenticum suum sive per litteram sue creacionis in notarium vel alias legitime probet et docuerit. (Ulanowski, O pracach przygotowawczych do historii prawa kanonicznego w Polsce, Kraków 1887). — Je zajímavé, že i slovně jsou příbuzná tato synodální statuta statutům pražským.
Strana 13
13 církevních kanceláří, jmenovitě papežských kolektorů, a dostávali odměnou rozmanitá obročí, mnohdy i kanovnická. Polští biskupové často žádali papežskou kurii o právo jmenovati veřejné notáře. Martin IV. povolil r. 1284 hnězdenskému arcibiskupu „facultatem tabellionatus officium duobus viris concedendi“,25) Jan XXII. biskupu z Wloclawku r. 1319 právo na 6 notářů a r. 1329 na 3 notáře, krakovskému biskupu bylo poskytnuto podobné právo r. 1329 a 1344. Papežským legátům a kolektorům komory bylo zpravidla povolováno po dvou veřejných notářích. Zejména kolektorům připadla v dějinách veřejného notářství polského úloha velmi důležitá, protože byli nuceni bráti za tabelliones domácí lidi, znalé poměrů a zvyklostí. K rozkvětu instituce přispěl i velký spor Polska s německým řádem r. 1320 a 1339, projednávaný legáty za účasti veřejných notářů. Také v Polsku bylo hojně užíváno formulářů, v oblibě byla zejména rozšířená „Summa artis notariae Rulandini Passagerii“ z r. 1256. Je nejisté, kde se veřejní notáři polští vzdělávali, neboť jen výjimečně mívají universitní titul. Mikucki soudí, že studovali v místních školách katedrálních a praktikovali pak v církevních kance- lářích. Z 96 notářů 21 jich užívalo titulu notarius publicus, 6 notarius apostolica et imperiali auctoritate, 5 jen notarius apostolica auctoritate a 44 notarius imperiali auctoritate. Kým byli jmenováni notarii imperiali auctoritate, jest prý nejisté, protože právo mohlo býti postoupeno osobám duchovním nebo světským, ale nikdy se polští kandidáti neobraceli přímo na císaře. Mnozí mohli však nabýti titulu v cizině. Nejbližší byly Čechy, kde Karel IV. udělil r. 1358 pražskému arcibiskupu právo jmenovati notáře z císařské pravomoci. Veřejní notáři polští nepřinesli charakteristický typ instrumentu, ve většině jsou však instrumenty zpečetěné. Notáři zůstali omezeni jen na církevní život, jako tomu bylo v Německu a v českých zemích, ačkoliv instrument byl mnohem pružnější než formy zpečetěné listiny. Na rozhraní 14. a 15. století byl výkon notářství i v Polsku ztížen. Synodální statuta (krakovské z r. 1396 a hnězdenské z r. 1406) stanovila, že jmenování ať již z autority papežské nebo císařské jest ius passivum a jest proto třeba ještě zvláštního povolení ordináře nebo jeho generálního vikáře, které se udílelo po zkoušce „de sufficiencia, vita et moribus, idoneitate et conversacione“. V 15. století se již veřejní notáři imatrikulovali: podpisy a znameními do knih církevních autorit. Z literatury o veřejných notářích dále uvádím: Muratori: De notariis (Antiquit. Ital. I. 1788). — Oesterley F.: Das deutsche Notariat. Hannover 1842—1845 (2 B.). — Rossignol: Les notaires en Albigeois d'après les titres du XIIe à XIVe siècle (Recueil de l'Acad. de lég. de Toulouse, XXe v., 1871). — Papafava V.: Delle opere che illustrano il notariato. Zara 1880. — Esmein A.: Études sur les contrats dans le très ancien droit français. Paris 1883. — Papafava V.: Letteratura notarile d'ogni secolo e paese. Innsbruck 1883. — Niemirowski: Biblio- grafia powszechna notariatu. Warszawa 1884. — Posse O.: Die Lehre von den Privaturkunden, VI. Das Notariat und die Kanzlei. Leipzig 1887. — Papafava V.: Études historiques et bibliograph. sur le notariat. Zara 1895. — Leist F.: Die Notariatssignete. Leipzig und Berlin 1896. — Sufflay: Die dalmatinische Privaturkunde. (Sitzungsber. d. Wiener Akad. 147 Bd. 1903). — Kern: Dorsual- koncept und Imbreviatur. 1906. — Barbé J. J.: Facsimile der Signete von 22 kaiserlichen und apostolischen Notaren der Hauptstadt Metz während des XIV. und XV. Jahrh. (Jahrbuch der Gesellsch. f. lothring. Gesch. und Alt. Metz 1907). — de Boüard A.: Études de diplomatique sur les actes des notaires du Châtelet de Paris. Paris 1910. — Redlich O.: Siegelurkunde und Notariats- 23) Cod. dipl. Maioris Poloniae I. č. 496.
13 církevních kanceláří, jmenovitě papežských kolektorů, a dostávali odměnou rozmanitá obročí, mnohdy i kanovnická. Polští biskupové často žádali papežskou kurii o právo jmenovati veřejné notáře. Martin IV. povolil r. 1284 hnězdenskému arcibiskupu „facultatem tabellionatus officium duobus viris concedendi“,25) Jan XXII. biskupu z Wloclawku r. 1319 právo na 6 notářů a r. 1329 na 3 notáře, krakovskému biskupu bylo poskytnuto podobné právo r. 1329 a 1344. Papežským legátům a kolektorům komory bylo zpravidla povolováno po dvou veřejných notářích. Zejména kolektorům připadla v dějinách veřejného notářství polského úloha velmi důležitá, protože byli nuceni bráti za tabelliones domácí lidi, znalé poměrů a zvyklostí. K rozkvětu instituce přispěl i velký spor Polska s německým řádem r. 1320 a 1339, projednávaný legáty za účasti veřejných notářů. Také v Polsku bylo hojně užíváno formulářů, v oblibě byla zejména rozšířená „Summa artis notariae Rulandini Passagerii“ z r. 1256. Je nejisté, kde se veřejní notáři polští vzdělávali, neboť jen výjimečně mívají universitní titul. Mikucki soudí, že studovali v místních školách katedrálních a praktikovali pak v církevních kance- lářích. Z 96 notářů 21 jich užívalo titulu notarius publicus, 6 notarius apostolica et imperiali auctoritate, 5 jen notarius apostolica auctoritate a 44 notarius imperiali auctoritate. Kým byli jmenováni notarii imperiali auctoritate, jest prý nejisté, protože právo mohlo býti postoupeno osobám duchovním nebo světským, ale nikdy se polští kandidáti neobraceli přímo na císaře. Mnozí mohli však nabýti titulu v cizině. Nejbližší byly Čechy, kde Karel IV. udělil r. 1358 pražskému arcibiskupu právo jmenovati notáře z císařské pravomoci. Veřejní notáři polští nepřinesli charakteristický typ instrumentu, ve většině jsou však instrumenty zpečetěné. Notáři zůstali omezeni jen na církevní život, jako tomu bylo v Německu a v českých zemích, ačkoliv instrument byl mnohem pružnější než formy zpečetěné listiny. Na rozhraní 14. a 15. století byl výkon notářství i v Polsku ztížen. Synodální statuta (krakovské z r. 1396 a hnězdenské z r. 1406) stanovila, že jmenování ať již z autority papežské nebo císařské jest ius passivum a jest proto třeba ještě zvláštního povolení ordináře nebo jeho generálního vikáře, které se udílelo po zkoušce „de sufficiencia, vita et moribus, idoneitate et conversacione“. V 15. století se již veřejní notáři imatrikulovali: podpisy a znameními do knih církevních autorit. Z literatury o veřejných notářích dále uvádím: Muratori: De notariis (Antiquit. Ital. I. 1788). — Oesterley F.: Das deutsche Notariat. Hannover 1842—1845 (2 B.). — Rossignol: Les notaires en Albigeois d'après les titres du XIIe à XIVe siècle (Recueil de l'Acad. de lég. de Toulouse, XXe v., 1871). — Papafava V.: Delle opere che illustrano il notariato. Zara 1880. — Esmein A.: Études sur les contrats dans le très ancien droit français. Paris 1883. — Papafava V.: Letteratura notarile d'ogni secolo e paese. Innsbruck 1883. — Niemirowski: Biblio- grafia powszechna notariatu. Warszawa 1884. — Posse O.: Die Lehre von den Privaturkunden, VI. Das Notariat und die Kanzlei. Leipzig 1887. — Papafava V.: Études historiques et bibliograph. sur le notariat. Zara 1895. — Leist F.: Die Notariatssignete. Leipzig und Berlin 1896. — Sufflay: Die dalmatinische Privaturkunde. (Sitzungsber. d. Wiener Akad. 147 Bd. 1903). — Kern: Dorsual- koncept und Imbreviatur. 1906. — Barbé J. J.: Facsimile der Signete von 22 kaiserlichen und apostolischen Notaren der Hauptstadt Metz während des XIV. und XV. Jahrh. (Jahrbuch der Gesellsch. f. lothring. Gesch. und Alt. Metz 1907). — de Boüard A.: Études de diplomatique sur les actes des notaires du Châtelet de Paris. Paris 1910. — Redlich O.: Siegelurkunde und Notariats- 23) Cod. dipl. Maioris Poloniae I. č. 496.
Strana 14
14 urkunde in den südöstl. Alpenländern. (Carinthia I. 103. Jahr. Festschr. f. A. v. Jaksch 1913). — His E.: Zur Geschichte des Basler Notariats. Bas. Zeitschr. 20, 1922. — Latouche R.: Étude sur le notariat dans le Bas-Quercy et le Bas Rouerge (Rev. hist. de droit fr. et étr. IVe ser., 2e année, Paris 1923). — Koechling L.: Untersuchungen über die Anfänge des öffentl. Notariats in Deutschland (Marburger Studien z. ält. d. Gesch. II. Reihe, 1925). — Latouche R.: Étude sur le notariat dans le comté de Nice pendant le m.-â. (Le Moyen-âge, 2e sér. t. XXVIII, Paris 1927). — Heuberger R.: Das deutschtiroler Notariat. Umrisse seiner mittelalterlichen Entwickelung. (Veröff. des Mus. Ferdin. in Innsbruck. Heft 6. Jahr. 1926.) Innsbruck 1928. — Latouche R.: Le notariat dans le comté de Vintimille au XIe et au XIIe siècle (Le Moyen-âge, 2e sér.; t. XXIX., Paris 1928). — de Boüard A.: Manuel de diplomatique française et pontificale. I. Diplomat. général. Paris 1929. — Letonnellier G.: Notice sur le notariat en Dauphiné, Grenoble 1930. — Kętrzyński St.: Zarys nauki o dokumencie polskim wieków šrednich, I Warszawa 1934. II. POČÁTKY A ROZVOJ INSTITUCE VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ V ZEMÍCH ČESKÉ KORUNY. Literatura: Ferd. Tadra: Kanceláře a písaři v zemích čes. za králů z rodu lucemb. Jana, Karla IV. a Václava IV. 1310—1420, Praha 1892. — F. Tadra: Kulturní styky Čech s cizinou až do válek husitských. (Spisy poctěné jub. cenou Král. čes. spol. nauk č. VIII.) Praha 1897. — Z. Winter: O životě na vysokých školách pražských knihy dvoje. (Kulturní obraz XV. a XVI. stol.) Praha 1899. — O. Redlich: Die Privaturkunden des Mittelalters. (Urkundenlehre III.) München 1911. — V. Vojtíšek: K počátkům městských knih pražských a desk zemských. (Právník 1921). — V. Hrubý: Jindřich Vlach z Isernie a počátky městských knih pražských i desk zemských. (Časopis archiv. školy I. Praha 1923). 1. Recepce italských vzorů. Veřejní notáři působili v Čechách pa- trně již za vlády Přemysla Otakara II., kdy v severoitalské vlasti byl vývoj notářské instituce dokonán a rovněž formy notářského instrumentu byly ustálené. Vliv cizích formulářových sbírek, určených veřejným notářům, projevil se však u nás mnohem dříve, než můžeme poznati vlastní činnost notářů, a jest proto nutné o této věci, která ostatně byla již poznána při recepci v zemích alpských, předeslati alespoň ně- kolik stručných vět. Jest pochopitelné, že živé kulturní styky biskupského stolce pražského a českého panovnického dvora s pokročilým světem románským musily míti ohlas ve vývoji listin. Za necelé století po první zachované listinné památce české provenience obje- vuje se v českých zemích v době vlády Vladislava II. královská listina, která se liší od běžných vzorů položením letopočtu v čelo a závěrečnou formulí „data per manus“. Václav Hrubý1) spatřoval v těchto známkách vliv protokolového formuláře italského instrumentu. Jest to však velmi smělý názor, jejž nelze bez rozpaků přijmouti. Trvalo ještě plné století, než se z notářských formulářů dostalo do českých listin tolik vnitř- ních znaků, že je možno opravdu mluviti o vlivu notářského instrumentu. Po této stránce jest poučný formulář biskupa Tobiáše z Bechyně (1279—1296), jejž vydal 1) V. Hrubý, Tři studie k české diplomatice. (K tisku připravil J. Šebánek). Brno 1936, str. 43 a sl. Notář pražského biskupa Vincenc, jenž skládal kromě známých autentik na jméno biskupa Daniela i listiny královské, poznal prý za pobytu v Italii r. 1158—1159 tamní instrument, pokusil se jej napodobiti, ale nejsa právníkem, ustrnul na kronikářském způsobu uvedení data v čele listiny, opominuv úmyslně invokaci. Vincencův sloh jest spíše výpravný než listinný.
14 urkunde in den südöstl. Alpenländern. (Carinthia I. 103. Jahr. Festschr. f. A. v. Jaksch 1913). — His E.: Zur Geschichte des Basler Notariats. Bas. Zeitschr. 20, 1922. — Latouche R.: Étude sur le notariat dans le Bas-Quercy et le Bas Rouerge (Rev. hist. de droit fr. et étr. IVe ser., 2e année, Paris 1923). — Koechling L.: Untersuchungen über die Anfänge des öffentl. Notariats in Deutschland (Marburger Studien z. ält. d. Gesch. II. Reihe, 1925). — Latouche R.: Étude sur le notariat dans le comté de Nice pendant le m.-â. (Le Moyen-âge, 2e sér. t. XXVIII, Paris 1927). — Heuberger R.: Das deutschtiroler Notariat. Umrisse seiner mittelalterlichen Entwickelung. (Veröff. des Mus. Ferdin. in Innsbruck. Heft 6. Jahr. 1926.) Innsbruck 1928. — Latouche R.: Le notariat dans le comté de Vintimille au XIe et au XIIe siècle (Le Moyen-âge, 2e sér.; t. XXIX., Paris 1928). — de Boüard A.: Manuel de diplomatique française et pontificale. I. Diplomat. général. Paris 1929. — Letonnellier G.: Notice sur le notariat en Dauphiné, Grenoble 1930. — Kętrzyński St.: Zarys nauki o dokumencie polskim wieków šrednich, I Warszawa 1934. II. POČÁTKY A ROZVOJ INSTITUCE VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ V ZEMÍCH ČESKÉ KORUNY. Literatura: Ferd. Tadra: Kanceláře a písaři v zemích čes. za králů z rodu lucemb. Jana, Karla IV. a Václava IV. 1310—1420, Praha 1892. — F. Tadra: Kulturní styky Čech s cizinou až do válek husitských. (Spisy poctěné jub. cenou Král. čes. spol. nauk č. VIII.) Praha 1897. — Z. Winter: O životě na vysokých školách pražských knihy dvoje. (Kulturní obraz XV. a XVI. stol.) Praha 1899. — O. Redlich: Die Privaturkunden des Mittelalters. (Urkundenlehre III.) München 1911. — V. Vojtíšek: K počátkům městských knih pražských a desk zemských. (Právník 1921). — V. Hrubý: Jindřich Vlach z Isernie a počátky městských knih pražských i desk zemských. (Časopis archiv. školy I. Praha 1923). 1. Recepce italských vzorů. Veřejní notáři působili v Čechách pa- trně již za vlády Přemysla Otakara II., kdy v severoitalské vlasti byl vývoj notářské instituce dokonán a rovněž formy notářského instrumentu byly ustálené. Vliv cizích formulářových sbírek, určených veřejným notářům, projevil se však u nás mnohem dříve, než můžeme poznati vlastní činnost notářů, a jest proto nutné o této věci, která ostatně byla již poznána při recepci v zemích alpských, předeslati alespoň ně- kolik stručných vět. Jest pochopitelné, že živé kulturní styky biskupského stolce pražského a českého panovnického dvora s pokročilým světem románským musily míti ohlas ve vývoji listin. Za necelé století po první zachované listinné památce české provenience obje- vuje se v českých zemích v době vlády Vladislava II. královská listina, která se liší od běžných vzorů položením letopočtu v čelo a závěrečnou formulí „data per manus“. Václav Hrubý1) spatřoval v těchto známkách vliv protokolového formuláře italského instrumentu. Jest to však velmi smělý názor, jejž nelze bez rozpaků přijmouti. Trvalo ještě plné století, než se z notářských formulářů dostalo do českých listin tolik vnitř- ních znaků, že je možno opravdu mluviti o vlivu notářského instrumentu. Po této stránce jest poučný formulář biskupa Tobiáše z Bechyně (1279—1296), jejž vydal 1) V. Hrubý, Tři studie k české diplomatice. (K tisku připravil J. Šebánek). Brno 1936, str. 43 a sl. Notář pražského biskupa Vincenc, jenž skládal kromě známých autentik na jméno biskupa Daniela i listiny královské, poznal prý za pobytu v Italii r. 1158—1159 tamní instrument, pokusil se jej napodobiti, ale nejsa právníkem, ustrnul na kronikářském způsobu uvedení data v čele listiny, opominuv úmyslně invokaci. Vincencův sloh jest spíše výpravný než listinný.
Strana 15
15 Jan Bedřich Novák.2) Řadu formulí, obvyklých v notářských instrumentech, nalez- neme zejména v plných mocích,3) v rozhodčí výpovědi,“) v listech s odpustky,3) v pronájmech*) a při exkomunikacích.7) Nově nalezený zlomek formuláře biskupa Tobiáše z Bechyněs) utvrzuje jen závěr, že sice v nejstarším formuláři biskupské kanceláře pražské není jediné přímé zmínky o veřejných notářích, notářský instrument a jeho zvláštní formy byly však již v biskupské kanceláři Tobiáše z Bechyně známy a patrně jen z nedostatku autorisovaných osob přizpůsobeny poměrům a vydávány pod autentickou pečetí. Půda pro notářskou instituci byla již připravena a jest velmi právděpodobné, že již tehdy působilo v Praze několik veřejných notářů, že však jejich činnost se v konservativním prostředí nemohla ještě intensivněji projeviti, což ostatně pozorujeme až do 30. let 14. století. S jistotou můžeme tvrditi, že veřejným notářem byl Jindřich z Isernie (Henricus Italicus, de Isernia, de Sicilia, Siculus, Apulus, Gibelinus), jenž jest autorem dvou významných sbírek formulářových. Z nich zejména Voigtem vydaná sbírka9) jest důležitá pro dějiny od r. 1274, ježto podává řadu skutečných listin, kdežto druhá ) J. B. Novák, Formulář biskupa Tobiáše z Bechyně (1279—1296). Historický archiv České akademie, Praha 1903. 3) Srov. č. 11, 12 a 56 Novákova vydání. Jde vesměs o případy plných mocí, udělených osobám u papežské kurie, kde již užívání notářských instrumentů byl zjev obvyklý. Tyto vzorce jsou však zároveň doklad, že veřejní notáři v Čechách v 80. letech 13. století ještě pevně ne- zakotvili. Biskup Tobiáš, ustanovuje 31. května 1287 prokurátory u kurie, aby dosáhli zrušení klatby (č. 11), užívá sice termínu „procuratores speciales“, jimž poskytuje právo „ad exhibendum in animam nostram cuiuslibet generis iuramentum“, ale jinak ze subjektivního znění a datování nelze usuzovati na instrument, stejně jako u č. 12 (biskup Tobiáš ustanovuje mistra Tomáše de Ponte Curvo za svého generálního prokurátora při kurii, květen až červen 1287), v němž opravňovací formule (ad concordandum... et conveniendum de loco et ad appellandum et appellacionem prosequendum et ad opponendum terminum et defectus et excepciones) a uznávací doložka (ratum et gratum habituri, quidquid... actum et ordinatum fuerit) nevyváží závěr: „In cuius rei testimonium presentes conscribi et eas tam nostro quam capituli Pragensis sigilli[s] fecimus roborari.“. Třetí procuratorium (č. 56) z 31. května 1287 jest obdoba č. 11. 4) Instrumentum pacis ordinande (č. 15), v němž pražský probošt Oldřich a Jan, probošt v Sadské, vynášejí rozsudek jakožto rozhodčí ve sporu biskupa. Tobiáše s arcijáhnem bilínským Havlem (v Praze 24. května 1287), názvem i jednotlivými formulemi se neliší od arbitrií, jaká nalézáme ve formulářových sbírkách notářských. Rozhodčí vyhlašují rozsudek slovy: „Auctoritate nobis concessa in hiis scriptis diffinitive pronuncciamus, statuimus et laudamus“ a ustanovují pokutu 40 hřiven stříbra pro nesplnění „ex potestate plenaria... sicut (in) instrumento... nobis a partibus tradito... plenius continetur“, připojují však „sigilla autentica“. 5) Viz č. 17, 18, 19, 20, 37, 136, 167 a 170 Novákova vydání. Uvedené littere indulgen- ciarum jsou vypracovány „secundum stylum curie Romane“, ale místo notářského ověření jest jen formule: „In cuius rei testimonium istud scriptum fieri fecimus et sigilli nostri munimine fecimus roborari“ (z č. 19). 6) Viz č. 46, 156 a 164. Z uvedených pronájmů, z nichž č. 156 a 164 se týkají biskupa, jest zajímavé č. 46 (canonicus locat villam prebende) z 9. července 1280 se závěrem: „Et ut is contractus inter nos utrimque in presencia testium ad hoc specialiter rogatorum legitime celebratus ac eciam registratus in actis reipublice in sui persistat roboris firmitate, presens instrumentum exinde rite confectum... dedi... testibus presentibus inferius annotatis.“ Datování po invokaci, uvedení indikce a hlavně eschatokol, mluvící o přítomnosti dožádaných svědků, do něhož se omylem dostala slova „(contractus) registratus in actis reipublice“, jest dalším důkazem pro názor, že pro vzorce listin ve formuláři Tobiáše z Bechyně bylo užito cizích předloh. 7) Viz č. 48, 49, 50 a 64 ve vydání Novákově. 3) Vydal Ed. Šebesta z mikulovského rukopisu v Historickém archivu Čes. akademie, Praha 1905. Srov. zejména č. 3 (vendiciones bonorum), č. 6 (locaciones villarum) a č. 8 (zlomek závěti kustoda pražského kostela Rudolfa po roce 1277). 5) Voigt, Das urkundliche Formelbuch des kön. Notars Henricus Italicus. Wien 1863.
15 Jan Bedřich Novák.2) Řadu formulí, obvyklých v notářských instrumentech, nalez- neme zejména v plných mocích,3) v rozhodčí výpovědi,“) v listech s odpustky,3) v pronájmech*) a při exkomunikacích.7) Nově nalezený zlomek formuláře biskupa Tobiáše z Bechyněs) utvrzuje jen závěr, že sice v nejstarším formuláři biskupské kanceláře pražské není jediné přímé zmínky o veřejných notářích, notářský instrument a jeho zvláštní formy byly však již v biskupské kanceláři Tobiáše z Bechyně známy a patrně jen z nedostatku autorisovaných osob přizpůsobeny poměrům a vydávány pod autentickou pečetí. Půda pro notářskou instituci byla již připravena a jest velmi právděpodobné, že již tehdy působilo v Praze několik veřejných notářů, že však jejich činnost se v konservativním prostředí nemohla ještě intensivněji projeviti, což ostatně pozorujeme až do 30. let 14. století. S jistotou můžeme tvrditi, že veřejným notářem byl Jindřich z Isernie (Henricus Italicus, de Isernia, de Sicilia, Siculus, Apulus, Gibelinus), jenž jest autorem dvou významných sbírek formulářových. Z nich zejména Voigtem vydaná sbírka9) jest důležitá pro dějiny od r. 1274, ježto podává řadu skutečných listin, kdežto druhá ) J. B. Novák, Formulář biskupa Tobiáše z Bechyně (1279—1296). Historický archiv České akademie, Praha 1903. 3) Srov. č. 11, 12 a 56 Novákova vydání. Jde vesměs o případy plných mocí, udělených osobám u papežské kurie, kde již užívání notářských instrumentů byl zjev obvyklý. Tyto vzorce jsou však zároveň doklad, že veřejní notáři v Čechách v 80. letech 13. století ještě pevně ne- zakotvili. Biskup Tobiáš, ustanovuje 31. května 1287 prokurátory u kurie, aby dosáhli zrušení klatby (č. 11), užívá sice termínu „procuratores speciales“, jimž poskytuje právo „ad exhibendum in animam nostram cuiuslibet generis iuramentum“, ale jinak ze subjektivního znění a datování nelze usuzovati na instrument, stejně jako u č. 12 (biskup Tobiáš ustanovuje mistra Tomáše de Ponte Curvo za svého generálního prokurátora při kurii, květen až červen 1287), v němž opravňovací formule (ad concordandum... et conveniendum de loco et ad appellandum et appellacionem prosequendum et ad opponendum terminum et defectus et excepciones) a uznávací doložka (ratum et gratum habituri, quidquid... actum et ordinatum fuerit) nevyváží závěr: „In cuius rei testimonium presentes conscribi et eas tam nostro quam capituli Pragensis sigilli[s] fecimus roborari.“. Třetí procuratorium (č. 56) z 31. května 1287 jest obdoba č. 11. 4) Instrumentum pacis ordinande (č. 15), v němž pražský probošt Oldřich a Jan, probošt v Sadské, vynášejí rozsudek jakožto rozhodčí ve sporu biskupa. Tobiáše s arcijáhnem bilínským Havlem (v Praze 24. května 1287), názvem i jednotlivými formulemi se neliší od arbitrií, jaká nalézáme ve formulářových sbírkách notářských. Rozhodčí vyhlašují rozsudek slovy: „Auctoritate nobis concessa in hiis scriptis diffinitive pronuncciamus, statuimus et laudamus“ a ustanovují pokutu 40 hřiven stříbra pro nesplnění „ex potestate plenaria... sicut (in) instrumento... nobis a partibus tradito... plenius continetur“, připojují však „sigilla autentica“. 5) Viz č. 17, 18, 19, 20, 37, 136, 167 a 170 Novákova vydání. Uvedené littere indulgen- ciarum jsou vypracovány „secundum stylum curie Romane“, ale místo notářského ověření jest jen formule: „In cuius rei testimonium istud scriptum fieri fecimus et sigilli nostri munimine fecimus roborari“ (z č. 19). 6) Viz č. 46, 156 a 164. Z uvedených pronájmů, z nichž č. 156 a 164 se týkají biskupa, jest zajímavé č. 46 (canonicus locat villam prebende) z 9. července 1280 se závěrem: „Et ut is contractus inter nos utrimque in presencia testium ad hoc specialiter rogatorum legitime celebratus ac eciam registratus in actis reipublice in sui persistat roboris firmitate, presens instrumentum exinde rite confectum... dedi... testibus presentibus inferius annotatis.“ Datování po invokaci, uvedení indikce a hlavně eschatokol, mluvící o přítomnosti dožádaných svědků, do něhož se omylem dostala slova „(contractus) registratus in actis reipublice“, jest dalším důkazem pro názor, že pro vzorce listin ve formuláři Tobiáše z Bechyně bylo užito cizích předloh. 7) Viz č. 48, 49, 50 a 64 ve vydání Novákově. 3) Vydal Ed. Šebesta z mikulovského rukopisu v Historickém archivu Čes. akademie, Praha 1905. Srov. zejména č. 3 (vendiciones bonorum), č. 6 (locaciones villarum) a č. 8 (zlomek závěti kustoda pražského kostela Rudolfa po roce 1277). 5) Voigt, Das urkundliche Formelbuch des kön. Notars Henricus Italicus. Wien 1863.
Strana 16
16 sbírka, vydaná již r. 1803 Dollinerem, se skládá z velké části ze stilistických cvičení.10) Jindřich z Isernie založil kolem r. 1270 na Vyšehradě školu písařskou a řečnickou, vyzývaje zvláštním listem všechny žáky v Praze meškající k účasti.11) Jest sporné, byla-li to zároveň škola k vzdělání veřejných notářů, jak soudí Tadra,12) protože se o tom prameny nikde s určitostí nevyslovují. Písařská škola Jindřichova mohla poskytnouti obecnou průpravu, ale pro veřejné notářství bylo třeba zvláštní kvalifi- kace. Jen osoby zvláště důvěryhodné mohly obdržeti povolení k výkonu, jak svědčí jmenování Velislava, vyšehradského a pražského kanovníka, veřejným notářem od krále Václava II., jež se zachovalo právě ve formulářové sbírce Jindřícha Vlacha.18) Počet veřejných notářů v Čechách nemohl býti s počátku velký. Zmíněná listina královská, vydaná podle Václavova titulu (rex Boemie et marchio Moravie) někdy v letech 1285—1291, mluví o pevně stanoveném počtu notářů v české zemi (in terra Boemie) královskými konstitucemi (numerus statutus notariorum, nostris constitucio- nibus comprehensus). Velislavovi má býti umožněn výkon úřadu za předpokladu, že počet notářů není úplný (si non completus sit numerus). V textu se praví, že kanovník Velislav byl předem zkoušen „iuxta sacrarum constitucionum canonem et tenorem“, čímž možno rozuměti jak právo kanonické, tak i obecné právo římské, že byl dále shledán věrným (fidelis), z věrného rodu pocházejícím (de genere fidelium ortus) i způsobilým k výkonu umění nebo úřadu notářského (sufficiens ad artem sive notariatus officium exercendum).14) Ustanovení pro obvod české země se stalo po předchozím schválení královskou radou, „per nostram (scil. regalem) curiam“ 18) Notář musil složiti přísahu věrnosti panovníkovi (iuramentum fidelitatis) a slíbiti, že bude věrně vykonávati notářský úřad. Ježto král ustanovuje notáře ze své svrchované moci (a nostra maiestate), lze souditi, že k recepci notářské instituce došlo u nás za přímé ingerence státní, snad již za Přemysla Otakara II., jenž za své vlády v severní Italii v území Pordenone měl příležitost se seznámiti s notářským zřízením a poznati *5) Dolliner, Codex epistolaris Primislai Ot. II. Boh. reg. Viennae 1808. Spor o autorství Jindřicha Vlacha k oběma sbírkám možno pokládati za ukončený. Naposled V. Voj- tíšek (K počátkům měst. knih pražských a desk zemských, Právník 1921, str. 132 sl.) a V. Hrubý (Jindřich Vlach z Isernie a počátky měst. knih praž., Časopis arch. školy I. 142) projevili souhlas, že autor jest nutně týž. O formulářích bude promluveno v kap. IV. 3. 11) Regesta II. č. 2591, 2592. Redlich (Urkundenlehre III, str. 231) vyslovil mínění, že Jindřich z Isernie nebyl notářem, nýbrž jen stilistou a rétorem, a jeho škola nebyla tudíž notářským učilištěm, současně žijící královský protonotář Henricus získal prý však kvalifikaci ve své vlasti a přenesl veřejné notářství do Čech. Je však zatížen názory J. B. Nováka o dvou Vlaších v Praze. (Mitt. Inst. f. österr. Geschichtsforsch. XX., str. 256). 21) Kanceláře a písaři, str. 222, Kulturní styky, str. 346. 12) Regesta II. č. 2463. Po diplomatické stránce listina nevzbuzuje, ač jde o nedatovaný vzorec, podezření. 14) Pojmenování „ars“ vedle „officium“ dokazuje přímou souvislost se vzory italskými. 13) Výklad působí jisté obtíže. Za Přemysla Otakara II. měla sice ještě královská rada (curia) jakožto sbor nejvyšších úředníků, předních šlechticů, a členů královského rodu váhu při důležitých aktech vnitřní správy (Kapras, Přehled práv. dějin zemí české koruny, str. 80, Praha 1927), ale za Václava II. se už užívá pro ni označení „consilium regale“. Jest sporné, neužívalo-li se termínu curia i pro zemský soud (srov. Cod. Mor. IV, 207 n. 148, „iudicium seu curia generalis in Bruna“, 21. ledna 1287). Za velmi pokročilého právního řádu v Čechách nechci přijímati pojem curia jako mlhavou představu souhrnu osob kolem panovníka. O církevním vlivu na královské rozhodnutí není třeba pochybovati, ostatně jde o příslušníka vysokého kléru. Pro domněnku, že mohlo jíti o schválení biskupským dvorem, nenalezl jsem dosti opory. Srv. R. Rauscher, K otázce vzniku zemského soudu v Čechách, Bratislava 1936.
16 sbírka, vydaná již r. 1803 Dollinerem, se skládá z velké části ze stilistických cvičení.10) Jindřich z Isernie založil kolem r. 1270 na Vyšehradě školu písařskou a řečnickou, vyzývaje zvláštním listem všechny žáky v Praze meškající k účasti.11) Jest sporné, byla-li to zároveň škola k vzdělání veřejných notářů, jak soudí Tadra,12) protože se o tom prameny nikde s určitostí nevyslovují. Písařská škola Jindřichova mohla poskytnouti obecnou průpravu, ale pro veřejné notářství bylo třeba zvláštní kvalifi- kace. Jen osoby zvláště důvěryhodné mohly obdržeti povolení k výkonu, jak svědčí jmenování Velislava, vyšehradského a pražského kanovníka, veřejným notářem od krále Václava II., jež se zachovalo právě ve formulářové sbírce Jindřícha Vlacha.18) Počet veřejných notářů v Čechách nemohl býti s počátku velký. Zmíněná listina královská, vydaná podle Václavova titulu (rex Boemie et marchio Moravie) někdy v letech 1285—1291, mluví o pevně stanoveném počtu notářů v české zemi (in terra Boemie) královskými konstitucemi (numerus statutus notariorum, nostris constitucio- nibus comprehensus). Velislavovi má býti umožněn výkon úřadu za předpokladu, že počet notářů není úplný (si non completus sit numerus). V textu se praví, že kanovník Velislav byl předem zkoušen „iuxta sacrarum constitucionum canonem et tenorem“, čímž možno rozuměti jak právo kanonické, tak i obecné právo římské, že byl dále shledán věrným (fidelis), z věrného rodu pocházejícím (de genere fidelium ortus) i způsobilým k výkonu umění nebo úřadu notářského (sufficiens ad artem sive notariatus officium exercendum).14) Ustanovení pro obvod české země se stalo po předchozím schválení královskou radou, „per nostram (scil. regalem) curiam“ 18) Notář musil složiti přísahu věrnosti panovníkovi (iuramentum fidelitatis) a slíbiti, že bude věrně vykonávati notářský úřad. Ježto král ustanovuje notáře ze své svrchované moci (a nostra maiestate), lze souditi, že k recepci notářské instituce došlo u nás za přímé ingerence státní, snad již za Přemysla Otakara II., jenž za své vlády v severní Italii v území Pordenone měl příležitost se seznámiti s notářským zřízením a poznati *5) Dolliner, Codex epistolaris Primislai Ot. II. Boh. reg. Viennae 1808. Spor o autorství Jindřicha Vlacha k oběma sbírkám možno pokládati za ukončený. Naposled V. Voj- tíšek (K počátkům měst. knih pražských a desk zemských, Právník 1921, str. 132 sl.) a V. Hrubý (Jindřich Vlach z Isernie a počátky měst. knih praž., Časopis arch. školy I. 142) projevili souhlas, že autor jest nutně týž. O formulářích bude promluveno v kap. IV. 3. 11) Regesta II. č. 2591, 2592. Redlich (Urkundenlehre III, str. 231) vyslovil mínění, že Jindřich z Isernie nebyl notářem, nýbrž jen stilistou a rétorem, a jeho škola nebyla tudíž notářským učilištěm, současně žijící královský protonotář Henricus získal prý však kvalifikaci ve své vlasti a přenesl veřejné notářství do Čech. Je však zatížen názory J. B. Nováka o dvou Vlaších v Praze. (Mitt. Inst. f. österr. Geschichtsforsch. XX., str. 256). 21) Kanceláře a písaři, str. 222, Kulturní styky, str. 346. 12) Regesta II. č. 2463. Po diplomatické stránce listina nevzbuzuje, ač jde o nedatovaný vzorec, podezření. 14) Pojmenování „ars“ vedle „officium“ dokazuje přímou souvislost se vzory italskými. 13) Výklad působí jisté obtíže. Za Přemysla Otakara II. měla sice ještě královská rada (curia) jakožto sbor nejvyšších úředníků, předních šlechticů, a členů královského rodu váhu při důležitých aktech vnitřní správy (Kapras, Přehled práv. dějin zemí české koruny, str. 80, Praha 1927), ale za Václava II. se už užívá pro ni označení „consilium regale“. Jest sporné, neužívalo-li se termínu curia i pro zemský soud (srov. Cod. Mor. IV, 207 n. 148, „iudicium seu curia generalis in Bruna“, 21. ledna 1287). Za velmi pokročilého právního řádu v Čechách nechci přijímati pojem curia jako mlhavou představu souhrnu osob kolem panovníka. O církevním vlivu na královské rozhodnutí není třeba pochybovati, ostatně jde o příslušníka vysokého kléru. Pro domněnku, že mohlo jíti o schválení biskupským dvorem, nenalezl jsem dosti opory. Srv. R. Rauscher, K otázce vzniku zemského soudu v Čechách, Bratislava 1936.
Strana 17
17 výhody z něho plynoucí, nejpozději však na počátku vlády Václava II., jenž vydal o veřejných notářích první předpisy, ustanoviv omezený počet míst.16) Prameny s konce 13. stol. a z prvních desetiletí století 14. jsou velmi sporé a lze si jen nesnadno učiniti představu o stavu veřejných notářů. Nastoupením Lucemburků na český trůn došlo k změně orientace české politiky, a tato skutečnost postihla i právní řády. Jest otázka, jak dlouho zůstal v platnosti numerus clausus veřejných notářů, stanovený Václavem II. Z práva, jež poskytl papež Jan. XXII. proboštu kláštera v Kúnicích na Moravě, dále svému kaplanu a nunciovi Gabrielu de Fabriano a Oldřichovi, scholastiku pražského kostela, aby pro usnadnění svých mimořádných úkolů v království českém mohli jmenovati po jednom veřejném no- táři,17) vysvítá, že se papežská stolice snažila využíti příznivé situace k svému pro- spěchu a pro užitek vlastních lidí. Poplatky, které plynuly z podobných jmenování papežské komoře, byly dosti značné. Zkoušku vhodných uchazečů měli oprávnění hodnostáři sami předsevzíti a měli přijmouti i přísahu ustanovovaných notářů. Pro- tože kandidáti měli přisahati jen papežskému stolci, papeži a jeho pravoplatným nástupcům, vyplývá z toho, že se jmenování stalo auctoritate apostolica. Zdá se, že před r. 1317 nebylo v českých zemích žádného jmenování z papežské pravomoci. K r. 1320 máme zachován instrument v Praze usedlého cizince Tomáše z Fractis, jenž se nazývá notářem „auctoritate apostolica et imperiali“, avšak až do r. 1332 jsme beze zpráv, že by domácí osoba byla ustanovena notářem z papežské pravomoci. I biskupové používali služeb veřejných notářů, jmenovaných z císařské pravomoci. Pro ten stav jest bez valného významu plná moc, udělená 19. února 1326 papežem Janem XXII. biskupu metskému, aby mohl ustanoviti dva veřejné notáře, které by navrhl český král Jan. Nelze z toho nikterak vyvozovati, že by si papež činil nároky na jmenování notářů pro království české.18) Byla to spíše pocta králi Janovi. Za vlády Jana Lucemburského se množí v českých zemích počet veřejných notářů, kteří užívají titulu imperiali auctoritate. Jest otázka, jak nabývali autorisace vzhledem k neustálým sporům českého krále s císařem. Pokládám za jediné možné, že šlo o královská jmenování, která se opírala o říšskou investituru. K dalekosáhlejší úpravě mělo dojíti za Karla IV., jenž připravoval zemský zákoník, nazývaný Maiestas Carolina.19) Již v dubnu 1348 Karel předložil návrh českým stavům na obecném sněmě. Základy zákoníka jest patrně hledati v návrhu Václava II. z roku 1294, který se však nezachoval. Rubrika XL „De tabellionibus contra prohibitum conficientibus instrumenta“ se zmiňuje o stížnostech poddaných, že v českém království jest velký počet veřejných notářů (numerus longus notariorum seu tabellionum publicorum), ale jejich znalosti a zkušenosti že jsou nepatrné. Protože tato skutečnost byla ne- bezpečná pro právní jistotu v zemi, Maiestas Carolina nařizovala, že napříště veřejný 1) Úloha Jindřicha Vlacha z Isernie, o němž se Tadra (Kanceláře, str. 294) domnívá, že provozoval po r. 1270 před vstoupením do královské kanceláře notářství v Praze, jest při recepci instituce nejasná. Jisté však jest, že po vzoru knih imbreviatur a městských knih, vedených italskými veřejnými notáři, založil pro Prahu „quaterni constractuum vel obligacionum“. O tom bude mluveno v kap. IV. 2. 17) Regesta III. č. 382. 13) Jinak Tadra, Kanceláře, str. 223. 19) Vydal F. Palacký, Archiv český III., Praha 1844.
17 výhody z něho plynoucí, nejpozději však na počátku vlády Václava II., jenž vydal o veřejných notářích první předpisy, ustanoviv omezený počet míst.16) Prameny s konce 13. stol. a z prvních desetiletí století 14. jsou velmi sporé a lze si jen nesnadno učiniti představu o stavu veřejných notářů. Nastoupením Lucemburků na český trůn došlo k změně orientace české politiky, a tato skutečnost postihla i právní řády. Jest otázka, jak dlouho zůstal v platnosti numerus clausus veřejných notářů, stanovený Václavem II. Z práva, jež poskytl papež Jan. XXII. proboštu kláštera v Kúnicích na Moravě, dále svému kaplanu a nunciovi Gabrielu de Fabriano a Oldřichovi, scholastiku pražského kostela, aby pro usnadnění svých mimořádných úkolů v království českém mohli jmenovati po jednom veřejném no- táři,17) vysvítá, že se papežská stolice snažila využíti příznivé situace k svému pro- spěchu a pro užitek vlastních lidí. Poplatky, které plynuly z podobných jmenování papežské komoře, byly dosti značné. Zkoušku vhodných uchazečů měli oprávnění hodnostáři sami předsevzíti a měli přijmouti i přísahu ustanovovaných notářů. Pro- tože kandidáti měli přisahati jen papežskému stolci, papeži a jeho pravoplatným nástupcům, vyplývá z toho, že se jmenování stalo auctoritate apostolica. Zdá se, že před r. 1317 nebylo v českých zemích žádného jmenování z papežské pravomoci. K r. 1320 máme zachován instrument v Praze usedlého cizince Tomáše z Fractis, jenž se nazývá notářem „auctoritate apostolica et imperiali“, avšak až do r. 1332 jsme beze zpráv, že by domácí osoba byla ustanovena notářem z papežské pravomoci. I biskupové používali služeb veřejných notářů, jmenovaných z císařské pravomoci. Pro ten stav jest bez valného významu plná moc, udělená 19. února 1326 papežem Janem XXII. biskupu metskému, aby mohl ustanoviti dva veřejné notáře, které by navrhl český král Jan. Nelze z toho nikterak vyvozovati, že by si papež činil nároky na jmenování notářů pro království české.18) Byla to spíše pocta králi Janovi. Za vlády Jana Lucemburského se množí v českých zemích počet veřejných notářů, kteří užívají titulu imperiali auctoritate. Jest otázka, jak nabývali autorisace vzhledem k neustálým sporům českého krále s císařem. Pokládám za jediné možné, že šlo o královská jmenování, která se opírala o říšskou investituru. K dalekosáhlejší úpravě mělo dojíti za Karla IV., jenž připravoval zemský zákoník, nazývaný Maiestas Carolina.19) Již v dubnu 1348 Karel předložil návrh českým stavům na obecném sněmě. Základy zákoníka jest patrně hledati v návrhu Václava II. z roku 1294, který se však nezachoval. Rubrika XL „De tabellionibus contra prohibitum conficientibus instrumenta“ se zmiňuje o stížnostech poddaných, že v českém království jest velký počet veřejných notářů (numerus longus notariorum seu tabellionum publicorum), ale jejich znalosti a zkušenosti že jsou nepatrné. Protože tato skutečnost byla ne- bezpečná pro právní jistotu v zemi, Maiestas Carolina nařizovala, že napříště veřejný 1) Úloha Jindřicha Vlacha z Isernie, o němž se Tadra (Kanceláře, str. 294) domnívá, že provozoval po r. 1270 před vstoupením do královské kanceláře notářství v Praze, jest při recepci instituce nejasná. Jisté však jest, že po vzoru knih imbreviatur a městských knih, vedených italskými veřejnými notáři, založil pro Prahu „quaterni constractuum vel obligacionum“. O tom bude mluveno v kap. IV. 2. 17) Regesta III. č. 382. 13) Jinak Tadra, Kanceláře, str. 223. 19) Vydal F. Palacký, Archiv český III., Praha 1844.
Strana 18
18 notář, ustanovený kterýmkoliv králem nebo panovníkem anebo jinou osobou, mající zákonnou moc k jmenování, nesmí vykonávati notářský úřad v hranicích království, dokud neobdrží královské povolení v podobě patentu s visutou pečetí majestátní, Pokud by kdo co proti tomuto předpisu podnikl, má býti okamžitě neplatné (ex nunc prout ex tunc nullius valoris esse) a odvážlivec potrestán jako falšovatel. Tato usta- novení se ovšem neměla dotýkati osob schválených po zkoušce z královské výsosti.20) Maiestas Carolina nevešla pro odpor stavů v život, ale mnoho z jejích ustanovení bylo uplatněno Karlem IV. po částech.21) Karel IV. jako císař římský22) udělil 1. května 1358 pražskému arcibiskupu Arnoštovi a všem jeho nástupcům na arci- biskupském stolci plné právo jmenovati veřejné notáře pro všechnu říši, zvláště pak v českém království.23) Od té doby se ustanovování veřejných notářů pro české země soustředilo v arcibiskupské kanceláři a tu byly také potvrzovány po zkoušce zvláštními examinátory osoby jmenované v cizině, pokud se chtěly usaditi v Čechách.24) Zdá se, že ani soustředění jmenování a potvrzování nedovedlo odstraniti zlo, tkvící v nadprůměrném počtu veřejných notářů. Arnoštův proces proti notářům,25) jehož znění bylo přibito na dveře několika řádových kostelů a farních kostelů sv. Jiljí, sv. Mikuláše, sv. Havla a Panny Marie týnské, aby se nikdo nemohl vymlouvati na neznalost, vytýkal, že v provincii a diecési jest mnoho těch, kteří tvrdí, že byli usta- noveni, ačkoliv jsou tak nevzdělaní a nevědomí, že nejen nedovedou zhotoviti instru- ment a jejich zákazníci jim sami dávají nebo zhotovují protokoly (eis dant seu faciunt prothocolla), nýbrž že notáři pak všechno převedou na veřejnou formu, často ani nevědouce, co píší. Mnoho notářů prý neosvědčilo jmenování, jejich víra jest lehká 20) V českém překladu návrhu zemského zákoníka Karlova, jenž jest ovšem pozdní a nelze jej proto míti za směrodatný, je termín notarius překládán jako písař u desk, tabelliones pak jako obecní písaři, „ježto publikové slovou“, ač na jiném místě se zmateně mluví, „kdož by byl písařem neb u desk publikem“, a jinde opět „učiněný písař, publik neb u desk“. 1) V listáři veř. notáře ze 14. stol. jest formulář nedatovaného instrumentu o ustanovení plnomocníka kardinálem Guidonem k vybírání důchodu, kteroužto listinu Tadra (Věstník Král. čes. společnosti nauk 1893, VII, str. 8 č. 1) klade k r. 1360. V subscripcio instrumentu jest užito obratu: „Et ego... publicus apostolica et imperiali ac regia in terra regni Bohemie, que iure scripto regitur, auctoritatibus notarius.“ Je to nezvyklý podpis a v žádném originálním instru- mentu nedoložený, avšak příznačný pro dobu, kdy měla ještě Maiestas Carolina naději na přijetí sněmem. Proto pokládám text listiny za starší, než udává Tadra. 21) Císař Karel IV. měl obzvláštní pochopení pro význam instituce a podobných oprávnění k jmenování veřejných notářů udělil řadu. Srov. na př. v Fr. Zimmermannem vydaných Acta Karoli IV. imperatoris inedita (Innsbruck 1891) jmenování řady falekrabí s právem ustano- vovati veřejné notáře, č. 23 (Pisae, 8. maii 1355, Franciscus Castracanis de Antemminellis de Luca et heredes eius), č. 53 (in Luca, 23. sept. 1368, Dilianus de Panciaticis de Pistorio), č. 74 (Nuremberg, 31. mart. 1376, Johannes et Bartholomeus de Guarzonibus de Piscia), č. 75 (Pragae, 5. dec. 1376, Alexus et Tedicus, filii Jacobi de Albizis de Florencia). Ostatně četné vzorce ve formuláři Summa cancellariae (Cancellaria Caroli IV., vydal Tadra v Historickém archivu č. 6, Praha 1895), vztahující se na udělení práva jmenovati veřejné notáře, (viz č. 82, 83, 84, 85) nasvědčují, že veřejní notáři došli u Karla IV. zvláštní pozornosti. 24) Libri erectionum I. 20 č. 33. Pražský arcibiskup skutečně užíval svého práva i pro jmenování cizinců, jak svědčí instrument veřejného notáře Boreše z Kbelu, přepsaný v příloze A 4 a obsahující jmenování Bertholda z Cipries, klerika jagerské diecése, předsevzaté v Kladsku 8. května 1392. Jest velmi pravděpodobné, že kromě jmenování veřejných notářů z císařské autority pro Uhry jmenoval pražský arcibiskup i notáře polské, třebas o tom nemáme přímých domácích dokladů. *4) Tadra, Cancellaria Arnesti, str. 290, XXIV. č. 66. Arcibiskup Arnošt povoluje po předchozí zkoušce klerikovi, jmenovanému v cizině, výkon veřejného notářství. 25) Tadra, Cancellaria Arnesti, str. 145—147, VI, č. 6.
18 notář, ustanovený kterýmkoliv králem nebo panovníkem anebo jinou osobou, mající zákonnou moc k jmenování, nesmí vykonávati notářský úřad v hranicích království, dokud neobdrží královské povolení v podobě patentu s visutou pečetí majestátní, Pokud by kdo co proti tomuto předpisu podnikl, má býti okamžitě neplatné (ex nunc prout ex tunc nullius valoris esse) a odvážlivec potrestán jako falšovatel. Tato usta- novení se ovšem neměla dotýkati osob schválených po zkoušce z královské výsosti.20) Maiestas Carolina nevešla pro odpor stavů v život, ale mnoho z jejích ustanovení bylo uplatněno Karlem IV. po částech.21) Karel IV. jako císař římský22) udělil 1. května 1358 pražskému arcibiskupu Arnoštovi a všem jeho nástupcům na arci- biskupském stolci plné právo jmenovati veřejné notáře pro všechnu říši, zvláště pak v českém království.23) Od té doby se ustanovování veřejných notářů pro české země soustředilo v arcibiskupské kanceláři a tu byly také potvrzovány po zkoušce zvláštními examinátory osoby jmenované v cizině, pokud se chtěly usaditi v Čechách.24) Zdá se, že ani soustředění jmenování a potvrzování nedovedlo odstraniti zlo, tkvící v nadprůměrném počtu veřejných notářů. Arnoštův proces proti notářům,25) jehož znění bylo přibito na dveře několika řádových kostelů a farních kostelů sv. Jiljí, sv. Mikuláše, sv. Havla a Panny Marie týnské, aby se nikdo nemohl vymlouvati na neznalost, vytýkal, že v provincii a diecési jest mnoho těch, kteří tvrdí, že byli usta- noveni, ačkoliv jsou tak nevzdělaní a nevědomí, že nejen nedovedou zhotoviti instru- ment a jejich zákazníci jim sami dávají nebo zhotovují protokoly (eis dant seu faciunt prothocolla), nýbrž že notáři pak všechno převedou na veřejnou formu, často ani nevědouce, co píší. Mnoho notářů prý neosvědčilo jmenování, jejich víra jest lehká 20) V českém překladu návrhu zemského zákoníka Karlova, jenž jest ovšem pozdní a nelze jej proto míti za směrodatný, je termín notarius překládán jako písař u desk, tabelliones pak jako obecní písaři, „ježto publikové slovou“, ač na jiném místě se zmateně mluví, „kdož by byl písařem neb u desk publikem“, a jinde opět „učiněný písař, publik neb u desk“. 1) V listáři veř. notáře ze 14. stol. jest formulář nedatovaného instrumentu o ustanovení plnomocníka kardinálem Guidonem k vybírání důchodu, kteroužto listinu Tadra (Věstník Král. čes. společnosti nauk 1893, VII, str. 8 č. 1) klade k r. 1360. V subscripcio instrumentu jest užito obratu: „Et ego... publicus apostolica et imperiali ac regia in terra regni Bohemie, que iure scripto regitur, auctoritatibus notarius.“ Je to nezvyklý podpis a v žádném originálním instru- mentu nedoložený, avšak příznačný pro dobu, kdy měla ještě Maiestas Carolina naději na přijetí sněmem. Proto pokládám text listiny za starší, než udává Tadra. 21) Císař Karel IV. měl obzvláštní pochopení pro význam instituce a podobných oprávnění k jmenování veřejných notářů udělil řadu. Srov. na př. v Fr. Zimmermannem vydaných Acta Karoli IV. imperatoris inedita (Innsbruck 1891) jmenování řady falekrabí s právem ustano- vovati veřejné notáře, č. 23 (Pisae, 8. maii 1355, Franciscus Castracanis de Antemminellis de Luca et heredes eius), č. 53 (in Luca, 23. sept. 1368, Dilianus de Panciaticis de Pistorio), č. 74 (Nuremberg, 31. mart. 1376, Johannes et Bartholomeus de Guarzonibus de Piscia), č. 75 (Pragae, 5. dec. 1376, Alexus et Tedicus, filii Jacobi de Albizis de Florencia). Ostatně četné vzorce ve formuláři Summa cancellariae (Cancellaria Caroli IV., vydal Tadra v Historickém archivu č. 6, Praha 1895), vztahující se na udělení práva jmenovati veřejné notáře, (viz č. 82, 83, 84, 85) nasvědčují, že veřejní notáři došli u Karla IV. zvláštní pozornosti. 24) Libri erectionum I. 20 č. 33. Pražský arcibiskup skutečně užíval svého práva i pro jmenování cizinců, jak svědčí instrument veřejného notáře Boreše z Kbelu, přepsaný v příloze A 4 a obsahující jmenování Bertholda z Cipries, klerika jagerské diecése, předsevzaté v Kladsku 8. května 1392. Jest velmi pravděpodobné, že kromě jmenování veřejných notářů z císařské autority pro Uhry jmenoval pražský arcibiskup i notáře polské, třebas o tom nemáme přímých domácích dokladů. *4) Tadra, Cancellaria Arnesti, str. 290, XXIV. č. 66. Arcibiskup Arnošt povoluje po předchozí zkoušce klerikovi, jmenovanému v cizině, výkon veřejného notářství. 25) Tadra, Cancellaria Arnesti, str. 145—147, VI, č. 6.
Strana 19
19 a svědectví jejich pranic neplatí. Zhotovují instrumenty docela jiného obsahu, než mělo vlastní jednání, a poškozují tak strány. Proto Arnošt vyzval všechny notáře, aby se do dvou měsíců od uveřejnění nařízení před něho osobně dostavili a předložili „munimenta seu autentica sue creacionis“, protože příště v jeho diecési nesmí nikdo vykonávati úřad veřejně ani tajně (publice vel oculte), leč by prokázal plnou moc mu udělenou a uznanou, o čemž chce každému notáři vydati „literas patentes“. Kdož neuposlechne, stihne jej kromě přiměřených pokut také exkomunikace a jeho instru- menty budou ipso facto neplatné. Ustanovení procesu byla skutečně přísně prováděna, jak svědčí řada případů.26) Právní zásady procesu byly pojaty do synodálních statut pod titulem „Rubrica de fide instrumentorum“. V dalším období nenastaly v instituci valné změny. Do konce století počet notářů stále rostl, ubýval však náboženskými spory a husitskými válkami, kdy pražské arcibiskupství osiřelo a jeho administrátoři se vystěhovali do Žitavy. Pro ostatní diecése v zemích české koruny platily asi stejné předpisy, protože jmenování veřejných notářů pro jejich obvody bylo v rukou praž- ského arcibiskupa a jeho vikáře. Jak bude ještě zmíněno, veřejní notáři ze všech domácích diecésí vykonávali úřad volně v obvodu všeho českého státu. Veřejní notáři v zemích české koruny nezaložili nikdy zvláštní stavovskou organisaci, jak byla na italské půdě. Jsouce od dob Karla IV. nepřímo včleněni do církevní organisace a podřízeni biskupskému soudu, zůstali až na nepatrné výjimky činností omezeni na církevní prostředí, které jim opatřovalo práci a zároveň jim určo- valo jejich názor životní a náboženský. 2. Ustanovování veřejných notářů (creatio). Jak bylo již zmíněno, prvotně ustanovoval veřejné notáře pro obvod české země český král a dával si od jmenovaných osob, které byly ovšem předem vyzkoušeny, slíbiti věrnost. Čeští panovníci si počínali při ustanovování veřejných notářů stejně samostatně jako králové francouzští. Svobodné ustanovování veřejných notářů jest z charakteristických rysů suverénního postavení českého panovníka a právní nezávislosti českého státu. Zmíněná již listina Václava II., určená notáři Velislavovi, nepodává nám žel přesný obraz vlastního ustanovovacího aktu, který byl jistě stejně symbolický, jako tomu bylo současně v zemích románských. Notář, jmenovaný králem, užívá jen titulu „notarius publicus“. S tímto názvem se setkáváme u domácích notářů až do r. 1313, kdy ještě Drahušek Vojslavův z Tisova27) má titul „notarius iuratus“, později však byl určitě autorisován papežem. Papežské jmenování tuzemské osoby veřejným notářem jest poměrně pozdní,28) až k r. 1332. Avšak již 17. června 1317 oprávnil papež Jan XXII. tři osoby v českém království, totiž probošta kláštera v Kunicích, mistra Gabriela z Fabriana a Oldřicha, 2) Acta iudiciaria I. 284, č. 230. Klerik Jan z Minchbergu upadl v exkomunikaci, protože zhotovil v pražské diecési instrument, nemaje k výkonu úřaď: schválení arcibiskupova ani ofi- ciálova. Srov. též přílohu XXI. (Přimda 97) u Tadry, Kanceláře str. 275 (oficiál Jenec zbavuje cizího notáře, který zhotovoval v pražské diecési instrumenty proti Arnoštovu nařízení, exkomunikace). 21) Viz seznam č. 7. *3) Viz seznam č. 29. Tadra, Kanceláře, str. 224.
19 a svědectví jejich pranic neplatí. Zhotovují instrumenty docela jiného obsahu, než mělo vlastní jednání, a poškozují tak strány. Proto Arnošt vyzval všechny notáře, aby se do dvou měsíců od uveřejnění nařízení před něho osobně dostavili a předložili „munimenta seu autentica sue creacionis“, protože příště v jeho diecési nesmí nikdo vykonávati úřad veřejně ani tajně (publice vel oculte), leč by prokázal plnou moc mu udělenou a uznanou, o čemž chce každému notáři vydati „literas patentes“. Kdož neuposlechne, stihne jej kromě přiměřených pokut také exkomunikace a jeho instru- menty budou ipso facto neplatné. Ustanovení procesu byla skutečně přísně prováděna, jak svědčí řada případů.26) Právní zásady procesu byly pojaty do synodálních statut pod titulem „Rubrica de fide instrumentorum“. V dalším období nenastaly v instituci valné změny. Do konce století počet notářů stále rostl, ubýval však náboženskými spory a husitskými válkami, kdy pražské arcibiskupství osiřelo a jeho administrátoři se vystěhovali do Žitavy. Pro ostatní diecése v zemích české koruny platily asi stejné předpisy, protože jmenování veřejných notářů pro jejich obvody bylo v rukou praž- ského arcibiskupa a jeho vikáře. Jak bude ještě zmíněno, veřejní notáři ze všech domácích diecésí vykonávali úřad volně v obvodu všeho českého státu. Veřejní notáři v zemích české koruny nezaložili nikdy zvláštní stavovskou organisaci, jak byla na italské půdě. Jsouce od dob Karla IV. nepřímo včleněni do církevní organisace a podřízeni biskupskému soudu, zůstali až na nepatrné výjimky činností omezeni na církevní prostředí, které jim opatřovalo práci a zároveň jim určo- valo jejich názor životní a náboženský. 2. Ustanovování veřejných notářů (creatio). Jak bylo již zmíněno, prvotně ustanovoval veřejné notáře pro obvod české země český král a dával si od jmenovaných osob, které byly ovšem předem vyzkoušeny, slíbiti věrnost. Čeští panovníci si počínali při ustanovování veřejných notářů stejně samostatně jako králové francouzští. Svobodné ustanovování veřejných notářů jest z charakteristických rysů suverénního postavení českého panovníka a právní nezávislosti českého státu. Zmíněná již listina Václava II., určená notáři Velislavovi, nepodává nám žel přesný obraz vlastního ustanovovacího aktu, který byl jistě stejně symbolický, jako tomu bylo současně v zemích románských. Notář, jmenovaný králem, užívá jen titulu „notarius publicus“. S tímto názvem se setkáváme u domácích notářů až do r. 1313, kdy ještě Drahušek Vojslavův z Tisova27) má titul „notarius iuratus“, později však byl určitě autorisován papežem. Papežské jmenování tuzemské osoby veřejným notářem jest poměrně pozdní,28) až k r. 1332. Avšak již 17. června 1317 oprávnil papež Jan XXII. tři osoby v českém království, totiž probošta kláštera v Kunicích, mistra Gabriela z Fabriana a Oldřicha, 2) Acta iudiciaria I. 284, č. 230. Klerik Jan z Minchbergu upadl v exkomunikaci, protože zhotovil v pražské diecési instrument, nemaje k výkonu úřaď: schválení arcibiskupova ani ofi- ciálova. Srov. též přílohu XXI. (Přimda 97) u Tadry, Kanceláře str. 275 (oficiál Jenec zbavuje cizího notáře, který zhotovoval v pražské diecési instrumenty proti Arnoštovu nařízení, exkomunikace). 21) Viz seznam č. 7. *3) Viz seznam č. 29. Tadra, Kanceláře, str. 224.
Strana 20
20 scholastika pražského kostela, aby jmenovali po jednom veřejném notáři.29) Měli ovšem především uchazeče vyzkoušeti a pak od nich přijmouti přísahu, která byla zároveň v papežské listině uvedena. Přisahající sliboval věrnost sv. Petru, sv. římské církvi, papeži Janu XXII. a jeho řádným nástupcům. Zavazoval se dále, že nepodnikne nic, z čeho by někdo vzal škodu na životě, na těle nebo na majetku, a že vědomě nezneužije svěřených úmyslů. Kdyby však shledal něco, co by bylo ke škodě papeži nebo církvi, zabrání tomu buď sám, nebo o tom uvědomí stolici. Je povinen hájiti proti všem lidem všech práv církve v městě a zemi, odkud pochází. Bude vykonávati věrně notářský úřad (tabellionatus officium), nebude nic měniti v kontraktech proti vůli stran a nebude vyhotovovati instrumenty o smlouvách, při kterých jde patrně o násilí nebo podvod. Přisahající se dále zavazoval, že zhotoví o smlouvách protokol a že pak nebude svémocně odkládati proti vůli stran vyhotovení instrumentu, zacho- vávaje si právo na spravedlivou a obvyklou odměnu. Přísaha končila formulí: „Sic me Deus adiuvet et hec sancta Dei evangelia“. K r. 1320 je již v Praze usedlý cizí veřejný notář Tomáš z Fractis, jenž byl ustanoven z pravomoci papežské a císařské, a r. 1323 první známý tuzemský notář Jaroslav Robertův z Kamenice, dovolávající se císařské autorisace (publicus aucto- ritate imperiali notarius). Ať již k ustanovení došlo jakýmkoliv způsobem, zásada byla prolomena a všechny ostatní notáře od té doby můžeme pokládati za ustanovené z císařské pravomoci, pokud není prokázáno, že jde o jmenování papežská. Mezi zmíněnými dvěma autorisacemi je sice právní rozdíl, prakticky jsou však rovnocenné. Papež i císař byli ve středověku nositeli uznávané svrchované moci, první duchovní, zahrnující i světskou pravomoc, a druhý jen světské. Postavení obou držitelů moci bylo s mezinárodního hlediska neotřesitelné, což uznávaly obě strany i vůči sobě navzájem, neodvažujíce se ani v dobách sporů a intrik popírati práva protivníkova. Byla vnitropolitická věc českého a francouzského krále, odvážili-li se ustanovovati notáře ze své královské výsosti, avšak notáři jimi jmenovaní byli v čin- nosti omezeni jen na území ovládané ustanovovatelem. Císařská jmenování zahrnovala právo výkonu úřadu ve všem kulturním světě, ovšem kam až sahala uznávaná moc císařova. Stejně i papež byl světovou autoritou a jím jmenovaní veřejní notáři se mohli opříti o dokonalou církevní organisaci, nalézajíce všudy ochotné přijetí. Nelze pochybovati, že u papežské stolice byli především v oblibě notáři papežem autorisovaní. Mají-li tedy někteří veřejní notáři obojí autorisaci, papežskou i císařskou, je to spíše opatrnost a ctižádost, nikoliv potřeba a nezbytnost. Dosažení papežské autorisace bylo jistě nákladnější než ustanovení z císařské moci, proto se s ním shledáváme v českých zemích poměrně zřídka a ještě řidší byla asi obojí autorisace. O papežské jmenování se ucházeli žadatelé buď přímo sami nebo prostřed- nictvím vlivné osobnosti, zejména některého velmože nebo dokonce i krále. Svědčí o tom případ Armanda, služebníka českého krále Jana, pro něhož příznivec vyprosil obročí v Langres ve Francii a zároveň i veřejné notářství (Mon. Vat. I. 353). Stolice 25) Codex dipl. Moraviae VI. 92 n. 119, Regesta III. č. 382. Tadra (Kanceláře 223) mluví o dvou oprávněných osobách.
20 scholastika pražského kostela, aby jmenovali po jednom veřejném notáři.29) Měli ovšem především uchazeče vyzkoušeti a pak od nich přijmouti přísahu, která byla zároveň v papežské listině uvedena. Přisahající sliboval věrnost sv. Petru, sv. římské církvi, papeži Janu XXII. a jeho řádným nástupcům. Zavazoval se dále, že nepodnikne nic, z čeho by někdo vzal škodu na životě, na těle nebo na majetku, a že vědomě nezneužije svěřených úmyslů. Kdyby však shledal něco, co by bylo ke škodě papeži nebo církvi, zabrání tomu buď sám, nebo o tom uvědomí stolici. Je povinen hájiti proti všem lidem všech práv církve v městě a zemi, odkud pochází. Bude vykonávati věrně notářský úřad (tabellionatus officium), nebude nic měniti v kontraktech proti vůli stran a nebude vyhotovovati instrumenty o smlouvách, při kterých jde patrně o násilí nebo podvod. Přisahající se dále zavazoval, že zhotoví o smlouvách protokol a že pak nebude svémocně odkládati proti vůli stran vyhotovení instrumentu, zacho- vávaje si právo na spravedlivou a obvyklou odměnu. Přísaha končila formulí: „Sic me Deus adiuvet et hec sancta Dei evangelia“. K r. 1320 je již v Praze usedlý cizí veřejný notář Tomáš z Fractis, jenž byl ustanoven z pravomoci papežské a císařské, a r. 1323 první známý tuzemský notář Jaroslav Robertův z Kamenice, dovolávající se císařské autorisace (publicus aucto- ritate imperiali notarius). Ať již k ustanovení došlo jakýmkoliv způsobem, zásada byla prolomena a všechny ostatní notáře od té doby můžeme pokládati za ustanovené z císařské pravomoci, pokud není prokázáno, že jde o jmenování papežská. Mezi zmíněnými dvěma autorisacemi je sice právní rozdíl, prakticky jsou však rovnocenné. Papež i císař byli ve středověku nositeli uznávané svrchované moci, první duchovní, zahrnující i světskou pravomoc, a druhý jen světské. Postavení obou držitelů moci bylo s mezinárodního hlediska neotřesitelné, což uznávaly obě strany i vůči sobě navzájem, neodvažujíce se ani v dobách sporů a intrik popírati práva protivníkova. Byla vnitropolitická věc českého a francouzského krále, odvážili-li se ustanovovati notáře ze své královské výsosti, avšak notáři jimi jmenovaní byli v čin- nosti omezeni jen na území ovládané ustanovovatelem. Císařská jmenování zahrnovala právo výkonu úřadu ve všem kulturním světě, ovšem kam až sahala uznávaná moc císařova. Stejně i papež byl světovou autoritou a jím jmenovaní veřejní notáři se mohli opříti o dokonalou církevní organisaci, nalézajíce všudy ochotné přijetí. Nelze pochybovati, že u papežské stolice byli především v oblibě notáři papežem autorisovaní. Mají-li tedy někteří veřejní notáři obojí autorisaci, papežskou i císařskou, je to spíše opatrnost a ctižádost, nikoliv potřeba a nezbytnost. Dosažení papežské autorisace bylo jistě nákladnější než ustanovení z císařské moci, proto se s ním shledáváme v českých zemích poměrně zřídka a ještě řidší byla asi obojí autorisace. O papežské jmenování se ucházeli žadatelé buď přímo sami nebo prostřed- nictvím vlivné osobnosti, zejména některého velmože nebo dokonce i krále. Svědčí o tom případ Armanda, služebníka českého krále Jana, pro něhož příznivec vyprosil obročí v Langres ve Francii a zároveň i veřejné notářství (Mon. Vat. I. 353). Stolice 25) Codex dipl. Moraviae VI. 92 n. 119, Regesta III. č. 382. Tadra (Kanceláře 223) mluví o dvou oprávněných osobách.
Strana 21
21 žádosti vyhověla za předpokladu, že uchazeč jest způsobilý. Jen ve výjimečných pří- padech bylo upuštěno i od zkoušky a žadatel byl jmenován ihned (sine examine et alia leccione), tak na příklad 20. ledna 1352 presbyter Petr Jiljího z Kojetic (Mon. Vat. I. 1421). Někdy byli veřejní notáři (tabelliones) jmenováni hromadně v rotulu. Skutečnost, že uchazeč byl ženat (coniugatus), ač byl klerikem, nebývala ustanovení z papežské autority na překážku. Notáři, autorisovaní papežem, užívají v podpisech zásadně pojmenování „apostolica auctoritate publicus notarius“. Označení tabellio na české půdě nezdomácnělo. O symbolických aktech při ustanovování (creacio) se u nás dovídáme až z pra- menů z 2. poloviny 14. století. Nelišily se asi ničím od aktů v severní Italii, jak je známe z ustanovovacích listin, zachovaných ve formulářích.30) Kandidát musil býti ovšem především shledán „sufficiens et idoneus“. Jen svobodné osoby“1) (liberi, non colonarie condicionis), dále mužského pohlaví (masculi), zdravé na mysli (sane mentis), vidoucí a slyšící (videntes et audientes) a dobré pověsti (integre fame) mohly býti ustanoveny. O těchto obecných podmínkách se sice dovídáme až z pozd- ních pramenů, ale nemůžeme pochybovati, že byly vyžadovány již v době rozkvětu instituce na rozhraní 13. a 14. století. Časem byly z výkonu veřejného notářství vyloučeny duchovní osoby se sliby a povinnostmi (nejprve mniši a pak duchovní s vyšším svěcením), ale pro české země jest tato otázka časová až za Arnoštových úprav, pomlčíme-li vůbec o řeholnících, kteří u nás nepřicházejí v úvahu. Nemusí překvapovati, že byli z výkonu veřejného notářství vyloučeni nesvobodní, duševně choří, slepí, hluší a němí, dále falšovatelé a nevěřící (qui fidem non habent ortho- doxim), neboť úřad veřejného notáře byl pokládán za čestnou hodnost (honor et dignitas). Vlivem římského práva byl jistě vyžadován i přiměřený věk, který neměl jíti pod hranici 25 let.32) Vyžadovala se ovšem také plná znalost notářského umění (plena noticia artis notariatus), což bylo vtipně odůvodňováno slovy: „Notarius debet docere et non doceri“. Notářských znalostí nabývali v českých zemích uchazeči praxí u veřejných notářů již ustanovených a později v kanceláři konsistoře, čemuž nasvěd- čují častá jmenování kleriků, teprve později ustanovených veřejnými notáři, mezi svědky právních jednání v soudních aktech pražské konsistoře. Kandidátovy znalosti byly zjištěny zkouškou, kterou provedl buď sám ustanovovatel nebo examinátor zvlášť jím delegovaný. Nedopouštím se snad násilí, když všechny tyto předpoklady ustanovení přenáším z italských a francouzských poměrů na naši půdu, tím spíše, že jsem v pramenech nic nenalezl, co by některému z citovaných požadavků v nejmenším odporovalo; naopak všechno mluví pro tato pravidla u nás nepsaná, ze kterých mohly býti jen řídké výjimky. 30) Viz přílohu B 1 abc. 1) Srovnej Formulare instrumentorum (Lugdunis 1534), fol. 175 b, 176. 31) Prohibetur minor XXV annis, quoniam in minori etate nemo debet eligi ad aliquam dignitatem secularem vel ecclesiasticam. Libellus iudicis ordinarii, cod. ms. IV A 5, fol. 5 (De iudicibus ordinariis).
21 žádosti vyhověla za předpokladu, že uchazeč jest způsobilý. Jen ve výjimečných pří- padech bylo upuštěno i od zkoušky a žadatel byl jmenován ihned (sine examine et alia leccione), tak na příklad 20. ledna 1352 presbyter Petr Jiljího z Kojetic (Mon. Vat. I. 1421). Někdy byli veřejní notáři (tabelliones) jmenováni hromadně v rotulu. Skutečnost, že uchazeč byl ženat (coniugatus), ač byl klerikem, nebývala ustanovení z papežské autority na překážku. Notáři, autorisovaní papežem, užívají v podpisech zásadně pojmenování „apostolica auctoritate publicus notarius“. Označení tabellio na české půdě nezdomácnělo. O symbolických aktech při ustanovování (creacio) se u nás dovídáme až z pra- menů z 2. poloviny 14. století. Nelišily se asi ničím od aktů v severní Italii, jak je známe z ustanovovacích listin, zachovaných ve formulářích.30) Kandidát musil býti ovšem především shledán „sufficiens et idoneus“. Jen svobodné osoby“1) (liberi, non colonarie condicionis), dále mužského pohlaví (masculi), zdravé na mysli (sane mentis), vidoucí a slyšící (videntes et audientes) a dobré pověsti (integre fame) mohly býti ustanoveny. O těchto obecných podmínkách se sice dovídáme až z pozd- ních pramenů, ale nemůžeme pochybovati, že byly vyžadovány již v době rozkvětu instituce na rozhraní 13. a 14. století. Časem byly z výkonu veřejného notářství vyloučeny duchovní osoby se sliby a povinnostmi (nejprve mniši a pak duchovní s vyšším svěcením), ale pro české země jest tato otázka časová až za Arnoštových úprav, pomlčíme-li vůbec o řeholnících, kteří u nás nepřicházejí v úvahu. Nemusí překvapovati, že byli z výkonu veřejného notářství vyloučeni nesvobodní, duševně choří, slepí, hluší a němí, dále falšovatelé a nevěřící (qui fidem non habent ortho- doxim), neboť úřad veřejného notáře byl pokládán za čestnou hodnost (honor et dignitas). Vlivem římského práva byl jistě vyžadován i přiměřený věk, který neměl jíti pod hranici 25 let.32) Vyžadovala se ovšem také plná znalost notářského umění (plena noticia artis notariatus), což bylo vtipně odůvodňováno slovy: „Notarius debet docere et non doceri“. Notářských znalostí nabývali v českých zemích uchazeči praxí u veřejných notářů již ustanovených a později v kanceláři konsistoře, čemuž nasvěd- čují častá jmenování kleriků, teprve později ustanovených veřejnými notáři, mezi svědky právních jednání v soudních aktech pražské konsistoře. Kandidátovy znalosti byly zjištěny zkouškou, kterou provedl buď sám ustanovovatel nebo examinátor zvlášť jím delegovaný. Nedopouštím se snad násilí, když všechny tyto předpoklady ustanovení přenáším z italských a francouzských poměrů na naši půdu, tím spíše, že jsem v pramenech nic nenalezl, co by některému z citovaných požadavků v nejmenším odporovalo; naopak všechno mluví pro tato pravidla u nás nepsaná, ze kterých mohly býti jen řídké výjimky. 30) Viz přílohu B 1 abc. 1) Srovnej Formulare instrumentorum (Lugdunis 1534), fol. 175 b, 176. 31) Prohibetur minor XXV annis, quoniam in minori etate nemo debet eligi ad aliquam dignitatem secularem vel ecclesiasticam. Libellus iudicis ordinarii, cod. ms. IV A 5, fol. 5 (De iudicibus ordinariis).
Strana 22
22 Když byl kandidát uznán způsobilým a složil přísahu věrnosti,33) investoval jej oprávněný ustanovovatel z příslušné autority „per pennam, calamarium atque cartam“, což bylo obvyklé u jmenování z pravomoci papežské i císařské. Ustanovovatel držel při aktu v rukou pero, kalamář a pergamenový list a odevzdal je klečícímu notáři, vyslovuje snad zároveň opravňovací formuli. Rovněž polibek míru (osculum pacis), oblíbený v italském prostředí,34) byl v Čechách obvyklý při ustanovovacím aktu.35) O ustanovení byl pak pravidelně vydán notáři instrument, ověřený jiným notářem, který musil býti slavnostnímu aktu přítomen. České prameny nazývají ověřovací listinu “ 36) „munimentum" nebo „autenticum" Známe jedinou ustanovovací listinu české provenience s popisem notářské in- vestitury, datovanou 8. května 1392 v Kladsku, jež se však týká cizince.37) Berthold z Cipries se osobně obrátil na pražského arcibiskupa Jana, meškajícího právě v Kladsku, a požádal ho, aby jej přijal, připustil a ustanovil veřejným notářem a tabellionem „iuxta modum et formam, in hoc fieri consuetam". V instrumentu se pak praví, že arcibiskup sám zjistil uchazečovu vhodnost, rozmlouval s ním (conversacio laudabilis), a seznav jeho znalosti, chování, způsob života a mravy, po dostačující zkoušce (suffi- cienti examine) přijal od něho přísahu (se strany uchazeče byla to „prestacio iura- menti“); pak v Kristově jménu (in Christi nomine) při zachování všech obvyklých obřadů (ritibus circa hoc fieri consuetis) ustanovil jej a učinil (formavit et creavit) veřejným notářem, investuje jej biretem, který držel v rukou zároveň s písařským náčiním (una cum apparamentis, videlicet calamario, pennali et calamo), a odevzdávaje mu tak symbolicky právo (potestatem) zhotovovati instrumenty a vykonávati řádně 31) Úplné znění přísahy známe z formuláře Summa cancellariae (vydání Tadrovo), č. 85: „Ego promitto et iuro, quod fidelis ero serenissimo ac invictissimo principi et domino Karolo quarto, divina favente clemencia Romanorum imperatori semper augusto et Boemie regi illustri, domino meo gracioso, et omnibus successoribus suis, Romanorum imperatoribus et regibus legittime intrantibus, neque unquam ero in consilio, ubi periculum eorum tractabitur, bonum et salutem eorum promovebo et dampna eorum pro mea possibilitate avertam fideliter, instrumenta et contractus quoscunque non conscribam in papiro seu cartha veteri aut abrasa, testamenta, codicillos et quascunque ultimas voluntates nec non dicta testium et alia, que michi scribenda occurrerint, conscribam fideliter et ea occulte servabo nullique pandam, donec debeant aut mandato iudicis seu alias exigente iusticia publicari, causas miserabilium personarum, orpha- norum et viduarum nec non hospitalia, pontes et emendaciones viarum publicarum omni tempore promovebo et officium tabellionatus exercebo fideliter non attendendo munera, odium vel amorem. Sic me Deus adiuvet et sancta Dei evangelia.“ — Pro český stav je důležitý neúplný vzorec přísahy v pověřovací listině Karla IV. arcibiskupu Arnoštovi r. 1358, přepsané v Libri erectionum (Bo- rový, I. 20, č. 33): „Tu iurabis ad sancta Dei ewangelia de cetero fidelis esse s. Romano imperio suisque imperatoribus et regibus Romanorum; scripturas vero per te in formam publicam redigendas in membranis et non in cartis abrasis neque papireis conscribes et in causis ecclesiarum, hospitalium, viduarum et orphanorum nil requires et eris eis favorabilis et benignus. Tabellionatus officium perpetuo sine fraude exercebis, nil addens vel minuens malitiose vel fraudulenter, quod alteri contrahentium prodesse valeat vel obesse; pontes, hospitalia, vias publicas et alia reipublice commoda, quantum in te fuerit, cum diligentia promovebis...“ — Kdybychom srovnali znění přísah ještě se vzorcem č. 84 v Summa cancellariae a pak se vzorcem v rukopise univ. knih. VIII D 1, fol. 71 In. 1781, seznali bychom, že forma přísahy nebyla jednotná, třebas její obsah zůstal zachován. V posléze citovaných dvou případech jest přísaha ještě rozšířena o slib věrnosti „sacrosancte Romane ecclesie“, kladený na prvé místo. Přísaha, vyžadovaná papežskou stolicí, šetřila v každém případě jen zájem církve, císař však postupoval blahovolněji. 34) Srov. přílohu B 1e. *) Libri erect. I. 20, č. 33. is) Cancellaria Arnesti, str. 146. *) Viz přílohu A 4.
22 Když byl kandidát uznán způsobilým a složil přísahu věrnosti,33) investoval jej oprávněný ustanovovatel z příslušné autority „per pennam, calamarium atque cartam“, což bylo obvyklé u jmenování z pravomoci papežské i císařské. Ustanovovatel držel při aktu v rukou pero, kalamář a pergamenový list a odevzdal je klečícímu notáři, vyslovuje snad zároveň opravňovací formuli. Rovněž polibek míru (osculum pacis), oblíbený v italském prostředí,34) byl v Čechách obvyklý při ustanovovacím aktu.35) O ustanovení byl pak pravidelně vydán notáři instrument, ověřený jiným notářem, který musil býti slavnostnímu aktu přítomen. České prameny nazývají ověřovací listinu “ 36) „munimentum" nebo „autenticum" Známe jedinou ustanovovací listinu české provenience s popisem notářské in- vestitury, datovanou 8. května 1392 v Kladsku, jež se však týká cizince.37) Berthold z Cipries se osobně obrátil na pražského arcibiskupa Jana, meškajícího právě v Kladsku, a požádal ho, aby jej přijal, připustil a ustanovil veřejným notářem a tabellionem „iuxta modum et formam, in hoc fieri consuetam". V instrumentu se pak praví, že arcibiskup sám zjistil uchazečovu vhodnost, rozmlouval s ním (conversacio laudabilis), a seznav jeho znalosti, chování, způsob života a mravy, po dostačující zkoušce (suffi- cienti examine) přijal od něho přísahu (se strany uchazeče byla to „prestacio iura- menti“); pak v Kristově jménu (in Christi nomine) při zachování všech obvyklých obřadů (ritibus circa hoc fieri consuetis) ustanovil jej a učinil (formavit et creavit) veřejným notářem, investuje jej biretem, který držel v rukou zároveň s písařským náčiním (una cum apparamentis, videlicet calamario, pennali et calamo), a odevzdávaje mu tak symbolicky právo (potestatem) zhotovovati instrumenty a vykonávati řádně 31) Úplné znění přísahy známe z formuláře Summa cancellariae (vydání Tadrovo), č. 85: „Ego promitto et iuro, quod fidelis ero serenissimo ac invictissimo principi et domino Karolo quarto, divina favente clemencia Romanorum imperatori semper augusto et Boemie regi illustri, domino meo gracioso, et omnibus successoribus suis, Romanorum imperatoribus et regibus legittime intrantibus, neque unquam ero in consilio, ubi periculum eorum tractabitur, bonum et salutem eorum promovebo et dampna eorum pro mea possibilitate avertam fideliter, instrumenta et contractus quoscunque non conscribam in papiro seu cartha veteri aut abrasa, testamenta, codicillos et quascunque ultimas voluntates nec non dicta testium et alia, que michi scribenda occurrerint, conscribam fideliter et ea occulte servabo nullique pandam, donec debeant aut mandato iudicis seu alias exigente iusticia publicari, causas miserabilium personarum, orpha- norum et viduarum nec non hospitalia, pontes et emendaciones viarum publicarum omni tempore promovebo et officium tabellionatus exercebo fideliter non attendendo munera, odium vel amorem. Sic me Deus adiuvet et sancta Dei evangelia.“ — Pro český stav je důležitý neúplný vzorec přísahy v pověřovací listině Karla IV. arcibiskupu Arnoštovi r. 1358, přepsané v Libri erectionum (Bo- rový, I. 20, č. 33): „Tu iurabis ad sancta Dei ewangelia de cetero fidelis esse s. Romano imperio suisque imperatoribus et regibus Romanorum; scripturas vero per te in formam publicam redigendas in membranis et non in cartis abrasis neque papireis conscribes et in causis ecclesiarum, hospitalium, viduarum et orphanorum nil requires et eris eis favorabilis et benignus. Tabellionatus officium perpetuo sine fraude exercebis, nil addens vel minuens malitiose vel fraudulenter, quod alteri contrahentium prodesse valeat vel obesse; pontes, hospitalia, vias publicas et alia reipublice commoda, quantum in te fuerit, cum diligentia promovebis...“ — Kdybychom srovnali znění přísah ještě se vzorcem č. 84 v Summa cancellariae a pak se vzorcem v rukopise univ. knih. VIII D 1, fol. 71 In. 1781, seznali bychom, že forma přísahy nebyla jednotná, třebas její obsah zůstal zachován. V posléze citovaných dvou případech jest přísaha ještě rozšířena o slib věrnosti „sacrosancte Romane ecclesie“, kladený na prvé místo. Přísaha, vyžadovaná papežskou stolicí, šetřila v každém případě jen zájem církve, císař však postupoval blahovolněji. 34) Srov. přílohu B 1e. *) Libri erect. I. 20, č. 33. is) Cancellaria Arnesti, str. 146. *) Viz přílohu A 4.
Strana 23
23 a účelně (rite et racionabiliter) notářský úřad na soudě i mimo soud. Při aktu bylo přítomno několik dožádaných svědků, kteří v ustanovovací listině byli podrobně vy- počteni. Jest nám již známé, že právo jmenovati veřejné notáře z císařské autority bylo postoupeno pražským arcibiskupům Karlem IV. r. 1358. Arcibiskup je však asi ne- vykonával jen sám, nýbrž zplnomocnil i svého vikáře, jak svědčí jmenování klerika Tomáše řečeného Opička z Radnic veřejným notářem 15. října 1406 při soudním zasedání vikáře Adama z Nežetic.33) V soudních aktech je poznamenáno, že vikář tak učinil „auctoritate ordinaria“.30) Jakým způsobem byl ustanoven veřejný notář Jan Janův z Olomouce, jenž se 18. dubna 1407 zavázal, že zaplatí notářům konsistoře za ustanovovací listinu 20 grošů do svátku sv. Markety,“) nelze poznati, ale případ jest dokladem, že i uchazeči z přidružených diecésí byli ustanovování v Praze. Pro český stav jest důležité zmíniti se o zákazu41) výkonu veřejného notářství duchovními s vyšším svěcením. Vydal jej arcibiskup Arnošt († 30. června 1364). Názor na veřejné notářství, které bylo ještě nedávno pokládáno za čestný úřad a za umění, vlivem okolností se značně změnil. Podle Arnoštových slov je to prý druh jakéhosi obchodování, které jest klerikům kanonickým právem zakázáno (genus cuiusdam negociacionis esse videtur, quem sacri canones clericis interdicunt). Bylo by lze prý to u duchovních omluviti, kdyby byl veřejných notářů nedostatek, ale jejich počet je značný. Arcibiskup tedy zakázal všem klerikům s vyšším svěcením (clericis in sacris constitutis ordinibus), aby v jeho diecési bez zvláštního povolení (absque licencia speciali) nevykonávali pod trestem exkomunikace úřad veřejného notáře. Instrumenty notářů, kteří by jednali proti nařízení, arcibiskup prohlásil předem za neplatné. Opatření (provisio) mělo býti vyhlášeno v hlavních pražských kostelech a přibito na dveře arcibiskupského chrámu. Z arcibiskupova nařízení byly asi poskytnuty četné dispense, jak svědčí zacho- vané instrumenty dvou notářů, hlásících se k pražské diecési, z nichž jeden byl kanov- níkem42) a druhý presbyterem.3) Zjištěných duchovních s vyšším svěcením, kteří zastávali úřady veřejných notářů, jest na půdě české koruny velmi málo. V pražské diecési přichází ze staršího období ještě v úvahu kanovník Velislav (1285—1291) a pak od let osmdesátých 14. stol. čtyři presbyteři a jeden farář. V olomoucké diecési jsem našel do r. 1368 dva presbytery, třetího r. 1390 a jediného kanovníka v letech *) Acta iud. V. 240 č. 960, viz seznam č. 495. 3) V této souvislosti jest radné vzíti v úvahu i zmínku v Gerberově studii „Die Notariatsurkunde in Frankfurt am Main“ (str. 15) o ustanovování veřejných notářů z autority císařské a arcibiskupství mohučského k r. 1455 s titulem „publicus imperiali dicteque sancte Maguntinensis sedis auctoritatibus notarius iuratus“. Neznáme žel úplný notářský titul Tomáše Opičky z Radnic, ale zdá se, že ustanovení notáře „auctoritate ordinaria“ arcibiskupova vikáře bylo jiného rázu, než ustanovení z autority císařské. Nasvědčuje tomu titul, jehož užíval Mikuláš Mikuláše Veiglina z Nové Cerekve (viz v seznamu č. 588). Máme tedy starší doklady, než je má Mohuč. 60) d) Viz v seznamu č. 507. Cancellaria Arnesti, str. 226. Viz v seznamu notáře č. 184. ) Viz v seznamu notáře č. 185. 2)
23 a účelně (rite et racionabiliter) notářský úřad na soudě i mimo soud. Při aktu bylo přítomno několik dožádaných svědků, kteří v ustanovovací listině byli podrobně vy- počteni. Jest nám již známé, že právo jmenovati veřejné notáře z císařské autority bylo postoupeno pražským arcibiskupům Karlem IV. r. 1358. Arcibiskup je však asi ne- vykonával jen sám, nýbrž zplnomocnil i svého vikáře, jak svědčí jmenování klerika Tomáše řečeného Opička z Radnic veřejným notářem 15. října 1406 při soudním zasedání vikáře Adama z Nežetic.33) V soudních aktech je poznamenáno, že vikář tak učinil „auctoritate ordinaria“.30) Jakým způsobem byl ustanoven veřejný notář Jan Janův z Olomouce, jenž se 18. dubna 1407 zavázal, že zaplatí notářům konsistoře za ustanovovací listinu 20 grošů do svátku sv. Markety,“) nelze poznati, ale případ jest dokladem, že i uchazeči z přidružených diecésí byli ustanovování v Praze. Pro český stav jest důležité zmíniti se o zákazu41) výkonu veřejného notářství duchovními s vyšším svěcením. Vydal jej arcibiskup Arnošt († 30. června 1364). Názor na veřejné notářství, které bylo ještě nedávno pokládáno za čestný úřad a za umění, vlivem okolností se značně změnil. Podle Arnoštových slov je to prý druh jakéhosi obchodování, které jest klerikům kanonickým právem zakázáno (genus cuiusdam negociacionis esse videtur, quem sacri canones clericis interdicunt). Bylo by lze prý to u duchovních omluviti, kdyby byl veřejných notářů nedostatek, ale jejich počet je značný. Arcibiskup tedy zakázal všem klerikům s vyšším svěcením (clericis in sacris constitutis ordinibus), aby v jeho diecési bez zvláštního povolení (absque licencia speciali) nevykonávali pod trestem exkomunikace úřad veřejného notáře. Instrumenty notářů, kteří by jednali proti nařízení, arcibiskup prohlásil předem za neplatné. Opatření (provisio) mělo býti vyhlášeno v hlavních pražských kostelech a přibito na dveře arcibiskupského chrámu. Z arcibiskupova nařízení byly asi poskytnuty četné dispense, jak svědčí zacho- vané instrumenty dvou notářů, hlásících se k pražské diecési, z nichž jeden byl kanov- níkem42) a druhý presbyterem.3) Zjištěných duchovních s vyšším svěcením, kteří zastávali úřady veřejných notářů, jest na půdě české koruny velmi málo. V pražské diecési přichází ze staršího období ještě v úvahu kanovník Velislav (1285—1291) a pak od let osmdesátých 14. stol. čtyři presbyteři a jeden farář. V olomoucké diecési jsem našel do r. 1368 dva presbytery, třetího r. 1390 a jediného kanovníka v letech *) Acta iud. V. 240 č. 960, viz seznam č. 495. 3) V této souvislosti jest radné vzíti v úvahu i zmínku v Gerberově studii „Die Notariatsurkunde in Frankfurt am Main“ (str. 15) o ustanovování veřejných notářů z autority císařské a arcibiskupství mohučského k r. 1455 s titulem „publicus imperiali dicteque sancte Maguntinensis sedis auctoritatibus notarius iuratus“. Neznáme žel úplný notářský titul Tomáše Opičky z Radnic, ale zdá se, že ustanovení notáře „auctoritate ordinaria“ arcibiskupova vikáře bylo jiného rázu, než ustanovení z autority císařské. Nasvědčuje tomu titul, jehož užíval Mikuláš Mikuláše Veiglina z Nové Cerekve (viz v seznamu č. 588). Máme tedy starší doklady, než je má Mohuč. 60) d) Viz v seznamu č. 507. Cancellaria Arnesti, str. 226. Viz v seznamu notáře č. 184. ) Viz v seznamu notáře č. 185. 2)
Strana 24
24 1406—1422. Ve vratislavské diecési působil jediný presbyter v letech 1389—1400. Všichni tito duchovní s vyšším svěcením měli jistě dispensi, protože Arnoštovo na- řízení bylo obnoveno synodálním usnesením z r. 1374, podle něhož měli býti z výkonu notářského úřadu suspendováni všichni klerici, kteří by se po dosažení vyššího svěcení odvážili zhotovovati instrumenty a kontrakty. Vyňati byli jen biskupští notáři a ofi- ciálové.“4) Již Tadra upozornil na případ, že byl před vikáře pohnán jáhen Jan, řečený Pařížan, a vytýkáno mu, že porušil nařízení o duchovních s vyšším svěcením, ježto zhotovoval instrumenty. Jáhen se bránil, že se statut vztahuje jen na kněze.“5) Podle jiného zápisu upozornil 24. listopadu 1386 vikář Václava, písaře abatyše u sv. Jiří na pražském hradě, že upadl v exkomunikaci, protože jako kněz zhotovil instrumenty. Notář se hájil, že jest jen služebníkem abatyše a že jednal „stando iuramento creacio- nis“, podrobil se však soudu konsistoře.48) Právo poskytnouti úlevu od předpisu synodálního statutu náleželo víkáři, jak dosvědčuje zápis ke dni 13. listopadu 1381, kdy vikář Kuneš „tulit penam statuti“ ve prospěch Hynka, faráře v Hrádku, na jeden rok.47) Duchovních s vyšším svěcením nebyl v řadách veřejných notářů velký počet, ale téměř všichni notáři byli asi kleriky, ale mnohdy ženatými. Nepřesné údaje v pramenech brání, abychom náležitě prokázali tuto pravděpodobnost, souvisící s práv- ním řádem a se školskými poměry v zemích koruny české. Ze 373 notářů, hlásících se k pražské diecési, bylo určitě 122 kleriků a kněží, o nichž již byla řeč, z 92 notářů olomoucké diecése 51, ze 100 notářů vratislavské diecése 51, ze 4 notářů litomyšlské diecése 2, z 28 cizinců 13 kleriků a ostatních duchovních osob s vyšším svěcením. Tituly, kterých veřejní notáři v českých zemích užívali, jsou až na nepatrné výjimky stereotypní, neznáme je však u všech notářů, o nichž se zachovaly zprávy. U 373 veřejných notářů pražské diecése nelze rozpoznati 213 titulů. Ze zbývajících 160 notářů užívá 14 titulu notarius publicus, a to 10 do r. 1320 (jediný z nich se podepisuje notarius iuratus), 4 pak po r. 1420, kdy politické otřesy postihly i notářská jmenování. 125 notářů užívalo titulu imperiali auctoritate notarius publicus, 9 notářů (mezi nimi zmíněný již notarius iuratus) bylo ustanoveno z papežské autority a 12 jich mělo autorisaci císařskou i papežskou. V olomoucké diecési nelze viděti autorisaci u 30 osob. 51 notářů bylo ustanoveno z císařské pravomoci, 5 notářů z autority císařské i papežské, 5 jenom z autority papežské a jediný notář užívá r. 1435 titulu notarius publicus. Ve vratislavské diecési neznáme autorisaci 43 osob. 44 notářů bylo imperiali auctoritate, 4 notáři apostolica auctoritate, 6 notářů imperiali et apostolica auctoritate a jenom 3 notáři se podepisovali notarius publicus. V litomyšlské diecési, která jest na veřejné notáře nejchudší, jest zmíněn 1 notář bez určité autorisace, 2 notarii imperiali auctoritate a 1 notarius publicus. Z cizinců, působivších v zemích české koruny, jest bez určité autorisace 7 notářů, 13 jich bylo autorisováno císařem, 7 papežem i císařem a jen jeden papežem. Z neobvyklých titulů veřejných notářů “) Höfler, Prager Concilien in der vorhusitischen Periode (Prag 1862), str. 17 — Tadra, Kanceláře, str. 227. 4) Tadra, Kanceláře, str. 228, Acta iud. I. 203 č. 111 ad 12. iun. 1377. *) Acta iud. II. 405, č. 273. *) Acta iud. II. 126, č. 298.
24 1406—1422. Ve vratislavské diecési působil jediný presbyter v letech 1389—1400. Všichni tito duchovní s vyšším svěcením měli jistě dispensi, protože Arnoštovo na- řízení bylo obnoveno synodálním usnesením z r. 1374, podle něhož měli býti z výkonu notářského úřadu suspendováni všichni klerici, kteří by se po dosažení vyššího svěcení odvážili zhotovovati instrumenty a kontrakty. Vyňati byli jen biskupští notáři a ofi- ciálové.“4) Již Tadra upozornil na případ, že byl před vikáře pohnán jáhen Jan, řečený Pařížan, a vytýkáno mu, že porušil nařízení o duchovních s vyšším svěcením, ježto zhotovoval instrumenty. Jáhen se bránil, že se statut vztahuje jen na kněze.“5) Podle jiného zápisu upozornil 24. listopadu 1386 vikář Václava, písaře abatyše u sv. Jiří na pražském hradě, že upadl v exkomunikaci, protože jako kněz zhotovil instrumenty. Notář se hájil, že jest jen služebníkem abatyše a že jednal „stando iuramento creacio- nis“, podrobil se však soudu konsistoře.48) Právo poskytnouti úlevu od předpisu synodálního statutu náleželo víkáři, jak dosvědčuje zápis ke dni 13. listopadu 1381, kdy vikář Kuneš „tulit penam statuti“ ve prospěch Hynka, faráře v Hrádku, na jeden rok.47) Duchovních s vyšším svěcením nebyl v řadách veřejných notářů velký počet, ale téměř všichni notáři byli asi kleriky, ale mnohdy ženatými. Nepřesné údaje v pramenech brání, abychom náležitě prokázali tuto pravděpodobnost, souvisící s práv- ním řádem a se školskými poměry v zemích koruny české. Ze 373 notářů, hlásících se k pražské diecési, bylo určitě 122 kleriků a kněží, o nichž již byla řeč, z 92 notářů olomoucké diecése 51, ze 100 notářů vratislavské diecése 51, ze 4 notářů litomyšlské diecése 2, z 28 cizinců 13 kleriků a ostatních duchovních osob s vyšším svěcením. Tituly, kterých veřejní notáři v českých zemích užívali, jsou až na nepatrné výjimky stereotypní, neznáme je však u všech notářů, o nichž se zachovaly zprávy. U 373 veřejných notářů pražské diecése nelze rozpoznati 213 titulů. Ze zbývajících 160 notářů užívá 14 titulu notarius publicus, a to 10 do r. 1320 (jediný z nich se podepisuje notarius iuratus), 4 pak po r. 1420, kdy politické otřesy postihly i notářská jmenování. 125 notářů užívalo titulu imperiali auctoritate notarius publicus, 9 notářů (mezi nimi zmíněný již notarius iuratus) bylo ustanoveno z papežské autority a 12 jich mělo autorisaci císařskou i papežskou. V olomoucké diecési nelze viděti autorisaci u 30 osob. 51 notářů bylo ustanoveno z císařské pravomoci, 5 notářů z autority císařské i papežské, 5 jenom z autority papežské a jediný notář užívá r. 1435 titulu notarius publicus. Ve vratislavské diecési neznáme autorisaci 43 osob. 44 notářů bylo imperiali auctoritate, 4 notáři apostolica auctoritate, 6 notářů imperiali et apostolica auctoritate a jenom 3 notáři se podepisovali notarius publicus. V litomyšlské diecési, která jest na veřejné notáře nejchudší, jest zmíněn 1 notář bez určité autorisace, 2 notarii imperiali auctoritate a 1 notarius publicus. Z cizinců, působivších v zemích české koruny, jest bez určité autorisace 7 notářů, 13 jich bylo autorisováno císařem, 7 papežem i císařem a jen jeden papežem. Z neobvyklých titulů veřejných notářů “) Höfler, Prager Concilien in der vorhusitischen Periode (Prag 1862), str. 17 — Tadra, Kanceláře, str. 227. 4) Tadra, Kanceláře, str. 228, Acta iud. I. 203 č. 111 ad 12. iun. 1377. *) Acta iud. II. 405, č. 273. *) Acta iud. II. 126, č. 298.
Strana 25
25 byla již uvedena formulářová zvláštnost „publicus apostolica et imperiali ac regis in terra regni Bohemie, que iure scripto regitur, auctoritatibus notarius“.45) Šimon z Cejle, jenž byl zároveň universitním notářem, se podepisoval „publicus sacra impe- riali auctoritate ac universitatis studii Pragensis iuratus notarius“.49) Veřejný notář a nejvyšší registrátor císařských listin (registrator Romanorum regalium literarum supremus) Václav Rehořův z Jeníkova59) vkládal označení svého úředního postavení mezi jméno a notářský titul. Mikuláš, syn kdysi Mikuláše Veiglina z Nové Cerékve, užíval titulu „publicus imperiali auctoritate et ordinaria approbacione notarius“.51) Jan Modric z Teplé se podepisoval „sacri imperii auctoritate notarius publicus“.52) Dodatky, naznačující mimořádný služební nebo úřední poměr, jako na příklad „secre- tarius familiaris Johannis, Pragensis archiepiscopi“,53) „[actorum] curie Pragensis episcopalis iuratus notarius, causarum coram d. archiepiscopo notarius“, „sigillifer d. officialis curie archiepiscopalis Pragensis“54) neb „universitatis studii Pragensis iuratus notarius“, k vlastnímu notářskému titulu nenáleží, a bude o nich zmínka v III. kapitole. 3. Národnost veřejných notářů v českých zemích. Na území české koruny působili hlavně veřejní notáři, jejichž rodiště leželo v obvodu státních hranic a kteří tedy byli tuzemci.55) Byl dobrý zvyk, zachovávaný i papežskou stolicí, že k notářskému úřadu byly povolávány osoby znalé jazyka obyvatelstva v zemi a v místě, kde notář měl působiti. Proto také papežským výběrčím dávek a nunciům nebyli přiděleni cizí notáři, ale bylo jim dáno právo jmenovati podle potřeby určitý počet veřejných notářů v místě, kde byli činni. Kromě tuzemců působila ovšem v českých zemích řada cizinců, kteří do nich pronikli rozličnými cestami. Shledal jsem 28 veřejných notářů, hlásících se k cizím diecésím, kteří vykonávali v Čechách buď trvale nebo alespoň přechodně notářský úřad. O činnosti Jindřicha Vlacha z Isernie nemůžeme říci nic určitého. Roku 1320 působil v Praze jako veřejný notář „auctoritate apostolica et imperiali“ mgr. Thomas de Fractis. Byl již před r. 1312 delší dobu důvěrníkem a písařem krále Jana Lucemburského a obdržel 30. září 1312 horní písařský důchod (notariam urbure) v Jihlavě v obnosu 1 hřivny týdně.56) Roku 1329 sepsal ve slezském Jarišově instrument veřejný notář z císařské autority Jindřich z Braniboru.37) Ve slezských oblastech působili r. 1330 ještě dva cizinci, Tylo z Bamberka, ležícího v míšeňské diecési, a Mikuláš Vojtěchův z Krakova,5s) ) Viz poznámku 21. Viz v seznamu notáře č. 231. Viz v seznamu notáře č. 244 a pak přílohu A 2. 11) Viz v seznamu notáře č. 538. m) Viz v seznamu notáře č. 574. 82) Viz v seznamu notáře č. 295. 54) Viz v seznamu notáře č. 317. ) Užívati jiného právního terminu není pro 14. století vhodné, ježto pojem inkolátu jest výtvor stavovského zřízení 15. století a užívá se ho pak pro vyznačení příslušenství k někte- rému stavu, především šlechtickému, zemsky organisovanému. (Srov. Kapras, Přehled právních dějin zemí české koruny, 3. vyd., str. 106—107). 5) Regesta III. 43, n. 104. 37) Viz v seznamu notáře č. 18. 53) Viz v seznamu notáře č. 20 a 21. 2) 80)
25 byla již uvedena formulářová zvláštnost „publicus apostolica et imperiali ac regis in terra regni Bohemie, que iure scripto regitur, auctoritatibus notarius“.45) Šimon z Cejle, jenž byl zároveň universitním notářem, se podepisoval „publicus sacra impe- riali auctoritate ac universitatis studii Pragensis iuratus notarius“.49) Veřejný notář a nejvyšší registrátor císařských listin (registrator Romanorum regalium literarum supremus) Václav Rehořův z Jeníkova59) vkládal označení svého úředního postavení mezi jméno a notářský titul. Mikuláš, syn kdysi Mikuláše Veiglina z Nové Cerékve, užíval titulu „publicus imperiali auctoritate et ordinaria approbacione notarius“.51) Jan Modric z Teplé se podepisoval „sacri imperii auctoritate notarius publicus“.52) Dodatky, naznačující mimořádný služební nebo úřední poměr, jako na příklad „secre- tarius familiaris Johannis, Pragensis archiepiscopi“,53) „[actorum] curie Pragensis episcopalis iuratus notarius, causarum coram d. archiepiscopo notarius“, „sigillifer d. officialis curie archiepiscopalis Pragensis“54) neb „universitatis studii Pragensis iuratus notarius“, k vlastnímu notářskému titulu nenáleží, a bude o nich zmínka v III. kapitole. 3. Národnost veřejných notářů v českých zemích. Na území české koruny působili hlavně veřejní notáři, jejichž rodiště leželo v obvodu státních hranic a kteří tedy byli tuzemci.55) Byl dobrý zvyk, zachovávaný i papežskou stolicí, že k notářskému úřadu byly povolávány osoby znalé jazyka obyvatelstva v zemi a v místě, kde notář měl působiti. Proto také papežským výběrčím dávek a nunciům nebyli přiděleni cizí notáři, ale bylo jim dáno právo jmenovati podle potřeby určitý počet veřejných notářů v místě, kde byli činni. Kromě tuzemců působila ovšem v českých zemích řada cizinců, kteří do nich pronikli rozličnými cestami. Shledal jsem 28 veřejných notářů, hlásících se k cizím diecésím, kteří vykonávali v Čechách buď trvale nebo alespoň přechodně notářský úřad. O činnosti Jindřicha Vlacha z Isernie nemůžeme říci nic určitého. Roku 1320 působil v Praze jako veřejný notář „auctoritate apostolica et imperiali“ mgr. Thomas de Fractis. Byl již před r. 1312 delší dobu důvěrníkem a písařem krále Jana Lucemburského a obdržel 30. září 1312 horní písařský důchod (notariam urbure) v Jihlavě v obnosu 1 hřivny týdně.56) Roku 1329 sepsal ve slezském Jarišově instrument veřejný notář z císařské autority Jindřich z Braniboru.37) Ve slezských oblastech působili r. 1330 ještě dva cizinci, Tylo z Bamberka, ležícího v míšeňské diecési, a Mikuláš Vojtěchův z Krakova,5s) ) Viz poznámku 21. Viz v seznamu notáře č. 231. Viz v seznamu notáře č. 244 a pak přílohu A 2. 11) Viz v seznamu notáře č. 538. m) Viz v seznamu notáře č. 574. 82) Viz v seznamu notáře č. 295. 54) Viz v seznamu notáře č. 317. ) Užívati jiného právního terminu není pro 14. století vhodné, ježto pojem inkolátu jest výtvor stavovského zřízení 15. století a užívá se ho pak pro vyznačení příslušenství k někte- rému stavu, především šlechtickému, zemsky organisovanému. (Srov. Kapras, Přehled právních dějin zemí české koruny, 3. vyd., str. 106—107). 5) Regesta III. 43, n. 104. 37) Viz v seznamu notáře č. 18. 53) Viz v seznamu notáře č. 20 a 21. 2) 80)
Strana 26
26 a konečně r. 1337 klerik magdeburské diecése Johannes de Magna Salina."9) Nelze poznati, zda v českém království působil Jan Rufinův, klerik pistojský, jenž jako písař Jana Lucemburského psal 9. srpna 1340 u Pons de Bovinis (Bouvignies) králův testament, později zrušený, či sloužil panovníkovi jen na cestě. Roku 1348 působil v Brně klerik mohučské diecése Hermannus Cunradi de Westgussin.*0) K r. 1351 se zmiňuje Tadra o kleriku ostřihomské diecése, jenž se podepisoval Nicolaus Chunczmanni de Donis. Zda v Čechách působil jako veřejný notář Guntherus Chunradi Tokler de Bamberg, pozdější písař královské kanceláře, jenž ještě 13. čer- vence 1355 zhotovil instrument v Sulzbachu v Horní Falci, 1) zůstává sporné. Cizinec, snad Francouz, byl patrně také Guillielmus Bernardi Donadei,82) svědek v instrumentu klerika clermontské diecése Petra Egidia de Bilionio ze 4. května 1356. Oba tito veřejní notáři byli asi ve službách Bertranda de Messenier, biskupa v Apt.“3) Ve Znojmě působil r. 1357 Němec Konrád Konrádův z Eisenbergu, klerik naumburské diecése."4) Kde se zdržoval klerik míšeňské diecése Simon Nicolai de Gabelencz (Gablenz), Tadrou k r. 1358 uváděný,5) nepodařilo se mi zjistiti. S průvodem vyslance francouzského krále přišel r. 1372 do Prahy také Johannes Barbitonsoris de Sanctis, clericus Belnacensis diocesis.36) Zvláštní postavení zaujímal veřejný notář z papežské i císařské autority Jan z Gelnhausen, klerik mohučské diecése, jenž nejprve působil v Praze jako registrátor kanceláře Karla IV. a pak odešel s kancléřem Janem ze Středy do Olomouce, kde se zdržoval v biskupově okolí až do konce r. 1380. Roku 1384 působil Jan z Gelnhausen v Brně jako městský písař a tu také asi sestavil formulářovou sbírku „Collectarius perpetuarum formarum,“7) jinak „Collectarius diversarum literarum ad usum Jodoci, marchionis Moravie.“3) Poslední bezpečnou zmínku o notářské činnosti Jana z Gelnhausen máme k roku 1398. V letech 1376—1382 působil v Praze jako veřejný a universitní notář klerik brémské diecése Andreas de Hamburg. Jeho činnost se omezovala na universitní půdu, stejně jako v letech 1377—1381 činnost klerika aquilejské diecése Šimona z Cejle. Při vládnoucím postavení cizího živlu na pražské universitě až do r. 1409 ustanovení cizozemců za universitní notáře nijak nepřekvapuje. Sepsání instrumentu o přísaze věrnosti krále Václava IV. papeži Urbanu VI. bylo svěřeno v Praze meškajícímu kleriku utrechtské diecése Gherardu de Encheren.39) Papežského nuncia, kardinála Pilea doprovázel na cestě do Čech veřejný notář Alexander Bartolomei de Ceveta. 50) Viz v seznamu notáře č. 44. t) Viz v seznamu notáře č. 90. Viz v seznamu notáře č. 118. Viz v seznamu notáře č. 123. Gams, Series episcoporum ecclesiae catholicae (Ratisponae 1873), str. 492. 66) Viz v seznamu notáře č. 130. 85) Viz v seznamu notáře č. 139. -) Pochybno, zda jde o Belley či o jiné místo. Viz seznam č. 195. (1) Vydal Hoffmann, Sammlung ungedruckter Nachrichten, II. (1737), str. 1—292, nověji H. Kaiser, Collectarius perpetuarum formarum Johannis de Geylnhusen, Innsbruck 1900. 88) Tadra, Summa cancellariae, Úvod XXI, rozlišuje dvě sbírky. Jinak H. Kaiser, Der collectarius perpetuarum formarum des Johann von Gelnhausen, Strassburg 1898. 3) Angeren v Holandsku. Viz v seznamu notáře č. 242. 11) 62) 88)
26 a konečně r. 1337 klerik magdeburské diecése Johannes de Magna Salina."9) Nelze poznati, zda v českém království působil Jan Rufinův, klerik pistojský, jenž jako písař Jana Lucemburského psal 9. srpna 1340 u Pons de Bovinis (Bouvignies) králův testament, později zrušený, či sloužil panovníkovi jen na cestě. Roku 1348 působil v Brně klerik mohučské diecése Hermannus Cunradi de Westgussin.*0) K r. 1351 se zmiňuje Tadra o kleriku ostřihomské diecése, jenž se podepisoval Nicolaus Chunczmanni de Donis. Zda v Čechách působil jako veřejný notář Guntherus Chunradi Tokler de Bamberg, pozdější písař královské kanceláře, jenž ještě 13. čer- vence 1355 zhotovil instrument v Sulzbachu v Horní Falci, 1) zůstává sporné. Cizinec, snad Francouz, byl patrně také Guillielmus Bernardi Donadei,82) svědek v instrumentu klerika clermontské diecése Petra Egidia de Bilionio ze 4. května 1356. Oba tito veřejní notáři byli asi ve službách Bertranda de Messenier, biskupa v Apt.“3) Ve Znojmě působil r. 1357 Němec Konrád Konrádův z Eisenbergu, klerik naumburské diecése."4) Kde se zdržoval klerik míšeňské diecése Simon Nicolai de Gabelencz (Gablenz), Tadrou k r. 1358 uváděný,5) nepodařilo se mi zjistiti. S průvodem vyslance francouzského krále přišel r. 1372 do Prahy také Johannes Barbitonsoris de Sanctis, clericus Belnacensis diocesis.36) Zvláštní postavení zaujímal veřejný notář z papežské i císařské autority Jan z Gelnhausen, klerik mohučské diecése, jenž nejprve působil v Praze jako registrátor kanceláře Karla IV. a pak odešel s kancléřem Janem ze Středy do Olomouce, kde se zdržoval v biskupově okolí až do konce r. 1380. Roku 1384 působil Jan z Gelnhausen v Brně jako městský písař a tu také asi sestavil formulářovou sbírku „Collectarius perpetuarum formarum,“7) jinak „Collectarius diversarum literarum ad usum Jodoci, marchionis Moravie.“3) Poslední bezpečnou zmínku o notářské činnosti Jana z Gelnhausen máme k roku 1398. V letech 1376—1382 působil v Praze jako veřejný a universitní notář klerik brémské diecése Andreas de Hamburg. Jeho činnost se omezovala na universitní půdu, stejně jako v letech 1377—1381 činnost klerika aquilejské diecése Šimona z Cejle. Při vládnoucím postavení cizího živlu na pražské universitě až do r. 1409 ustanovení cizozemců za universitní notáře nijak nepřekvapuje. Sepsání instrumentu o přísaze věrnosti krále Václava IV. papeži Urbanu VI. bylo svěřeno v Praze meškajícímu kleriku utrechtské diecése Gherardu de Encheren.39) Papežského nuncia, kardinála Pilea doprovázel na cestě do Čech veřejný notář Alexander Bartolomei de Ceveta. 50) Viz v seznamu notáře č. 44. t) Viz v seznamu notáře č. 90. Viz v seznamu notáře č. 118. Viz v seznamu notáře č. 123. Gams, Series episcoporum ecclesiae catholicae (Ratisponae 1873), str. 492. 66) Viz v seznamu notáře č. 130. 85) Viz v seznamu notáře č. 139. -) Pochybno, zda jde o Belley či o jiné místo. Viz seznam č. 195. (1) Vydal Hoffmann, Sammlung ungedruckter Nachrichten, II. (1737), str. 1—292, nověji H. Kaiser, Collectarius perpetuarum formarum Johannis de Geylnhusen, Innsbruck 1900. 88) Tadra, Summa cancellariae, Úvod XXI, rozlišuje dvě sbírky. Jinak H. Kaiser, Der collectarius perpetuarum formarum des Johann von Gelnhausen, Strassburg 1898. 3) Angeren v Holandsku. Viz v seznamu notáře č. 242. 11) 62) 88)
Strana 27
27 Známe jím sepsaný instrument, datovaný v Písku 20. února 1380. Klerika krakovské diecése Václava Heřmanova z Polaninovic v počtu 28 notářů neuvádím, protože, jeho jméno přichází jen ve formuláři české provenience a za jeho působiště jest 7. pro- since 1381 uváděn Krakov. Snad byl zmíněný notář jmenován v Praze, nebo alespoň byl skladateli formuláře, zachovaného v rukopise universitní knihovny IV A 5, osobně znám. Roku 1383 působil v Praze klerik kulmské diecése Nicolaus Hok de Brudencz7°) a na Moravě ve Vyškově klerik lubecké diecése Gotfridus Crempe. Klerik térouanské diecése Petrus Militis, písař dubrovnického arcibiskupa Maffiola, se zdržoval r. 1386 v Praze jistě jen přechodně. V letech 1386—1394 působil v hlavním městě českém veřejný notář Matěj z Míšně, 1) ale určitějších zpráv o něm nemáme. Zda se zdržoval na území české koruny klerik kaminské diecése Štěpán Petrův ze Štětína, nemohu s určitostí tvrditi.72) 23. srpna 1396 sepsal v Kutné Hoře klerik bamberské diecése Heřman z Norimberka transumpt testamentů. Vyníkajícím veřejným notářem byl Petr, řečený Rabštejn nebo Polák, syn Matěje z Mokrska, ženatý klerik krakovské diecése. Působil v Praze od r. 1401 až do r. 1419 a jeho oblíbenost jest nejlepším dokladem dobrého poměru českého národa k Polákům.73) Cizincem byl také Mathias Hemliss, klerik utrechtské diecése, jenž zastával v Praze r. 1406 úřad veřejného notáře a byl i prokurátorem konsistoře.74) Zmínil jsem se poněkud podrobněji o všech cizích veřejných notářích na území české koruny a o jejich činnosti až na nepatrné výjimky zcela náhodné, aby vyzněl zcela jasně závěr, že veřejní notáři v českých zemích byli z 96 tuzemci a vyhotovili na 98 všech zachovaných instrumentů domácí provenience. České země byly v produkci veřejných notářů zcela soběstačné a nejvyspělejší ve střední Evropě. V této souvislosti se vtírá ještě jedna vážná otázka: kolik procent z veřejných notářů tuzemských bylo Němců? Nelze přesně odpověděti, protože latinská jména veřejných notářů v pramenech jenom zřídka prozradí národnost. V pražské diecési nutno pokládati nejvýše 2% veřejných notářů za rodilé Němce,75) avšak ve vratislav- ské diecési, prosycené německými kolonisty, bylo Němců nejméně 5 , třebas slo- vanský živel všude naprosto převládal.76) I na zachovaném notářském formuláři s konce 14. století, Ms. IV A 5 v Národní a universitní knihovně v Praze, pracoval částečně veřejný notář německé národnosti, jak svědčí rozmanité přípisky v textu. V zásadě české země od Šumavy až daleko na sever k Braniborsku byly doména veřejných notářů slovanského původu. 4. Působiště. Hlavní působiště veřejných notářů v zemích koruny české bylo město Praha, sídlo arcibiskupa a jeho úřadů a středisko všeho kulturního dění *) Viz v seznamu notáře č. 277. 11) Viz v seznamu notáře č. 302. Viz v seznamu notáře č. 320. Viz v seznamu notáře č. 427. Viz v seznamu notáře č. 491. Srov. v seznamu č. 29, 184, 509 a pro olomouckou diecési č. 94, 104. 73) Srov. v seznamu č. 127, 259, 288, 328?, 590. 12) 13) 74) 73)
27 Známe jím sepsaný instrument, datovaný v Písku 20. února 1380. Klerika krakovské diecése Václava Heřmanova z Polaninovic v počtu 28 notářů neuvádím, protože, jeho jméno přichází jen ve formuláři české provenience a za jeho působiště jest 7. pro- since 1381 uváděn Krakov. Snad byl zmíněný notář jmenován v Praze, nebo alespoň byl skladateli formuláře, zachovaného v rukopise universitní knihovny IV A 5, osobně znám. Roku 1383 působil v Praze klerik kulmské diecése Nicolaus Hok de Brudencz7°) a na Moravě ve Vyškově klerik lubecké diecése Gotfridus Crempe. Klerik térouanské diecése Petrus Militis, písař dubrovnického arcibiskupa Maffiola, se zdržoval r. 1386 v Praze jistě jen přechodně. V letech 1386—1394 působil v hlavním městě českém veřejný notář Matěj z Míšně, 1) ale určitějších zpráv o něm nemáme. Zda se zdržoval na území české koruny klerik kaminské diecése Štěpán Petrův ze Štětína, nemohu s určitostí tvrditi.72) 23. srpna 1396 sepsal v Kutné Hoře klerik bamberské diecése Heřman z Norimberka transumpt testamentů. Vyníkajícím veřejným notářem byl Petr, řečený Rabštejn nebo Polák, syn Matěje z Mokrska, ženatý klerik krakovské diecése. Působil v Praze od r. 1401 až do r. 1419 a jeho oblíbenost jest nejlepším dokladem dobrého poměru českého národa k Polákům.73) Cizincem byl také Mathias Hemliss, klerik utrechtské diecése, jenž zastával v Praze r. 1406 úřad veřejného notáře a byl i prokurátorem konsistoře.74) Zmínil jsem se poněkud podrobněji o všech cizích veřejných notářích na území české koruny a o jejich činnosti až na nepatrné výjimky zcela náhodné, aby vyzněl zcela jasně závěr, že veřejní notáři v českých zemích byli z 96 tuzemci a vyhotovili na 98 všech zachovaných instrumentů domácí provenience. České země byly v produkci veřejných notářů zcela soběstačné a nejvyspělejší ve střední Evropě. V této souvislosti se vtírá ještě jedna vážná otázka: kolik procent z veřejných notářů tuzemských bylo Němců? Nelze přesně odpověděti, protože latinská jména veřejných notářů v pramenech jenom zřídka prozradí národnost. V pražské diecési nutno pokládati nejvýše 2% veřejných notářů za rodilé Němce,75) avšak ve vratislav- ské diecési, prosycené německými kolonisty, bylo Němců nejméně 5 , třebas slo- vanský živel všude naprosto převládal.76) I na zachovaném notářském formuláři s konce 14. století, Ms. IV A 5 v Národní a universitní knihovně v Praze, pracoval částečně veřejný notář německé národnosti, jak svědčí rozmanité přípisky v textu. V zásadě české země od Šumavy až daleko na sever k Braniborsku byly doména veřejných notářů slovanského původu. 4. Působiště. Hlavní působiště veřejných notářů v zemích koruny české bylo město Praha, sídlo arcibiskupa a jeho úřadů a středisko všeho kulturního dění *) Viz v seznamu notáře č. 277. 11) Viz v seznamu notáře č. 302. Viz v seznamu notáře č. 320. Viz v seznamu notáře č. 427. Viz v seznamu notáře č. 491. Srov. v seznamu č. 29, 184, 509 a pro olomouckou diecési č. 94, 104. 73) Srov. v seznamu č. 127, 259, 288, 328?, 590. 12) 13) 74) 73)
Strana 28
28 českého národa. Do Prahy přicházeli i veřejní notáři, působící v Olomouci, Brně, Vratislavi a Litomyšli, kde všude byli biskupské soudy a příležitost k písařské práci. Veřejní notáři, ustanovení z císařské nebo papežské pravomoci, mohli sice kdekoliv vykonávati úřad, ale církevní nařízení pro obvody diecésí chránila práci domácích notářů a do jisté míry podporovala tuzemce. Skutečnost, že veřejní notáři z diecése olomoucké, vratislavské a později i litomyšlské volně zhotovovali instrumenty v Praze a jinde v Čechách a naopak zase veřejní notáři z české země zajížděli na Moravu a do slezských knížetství, nutí nás k názoru, že veřejní notáři v zemích české koruny před- stavovali jednotnou instituci, třebas jen faktickou a zvláštními právními předpisy neupravenou. Její základ možno spatřovati v jednotném ustanovování veřejných notářů pražským arcibiskupem a jeho vikářem od r. 1358. Soudím, že v Praze byla též vedena matrika všech uznaných a ustanovených veřejných notářů. Činnost veřejných notářů se ovšem neomezovala jen na biskupská sídla a na působiště oficiálů. Veřejní notáři vykonávali úřad i ve venkovských městech, zastáva- jíce v nich často místa městských písařů. Víme určitě, že se veřejní notáři alespoň na čas zdržovali v Jindřichově Hradci,77) v Třeboni, v Českých Budějovicích,73) v Krumlově,73) Domažlicích, Plzni,30) Plasech,31) Chomutově,82) Lounech, Žatci,83) Ústí nad Labem, Žitavě, Kladsku, Hradci Králové, 4) Kutné Hoře,85) Nymburce i v Staré Boleslavi.36) Na Moravě se veřejní notáři zdržovali nejen v Olomouci a v Brně, kde bylo soustředěno církevní soudnictví, ale také v Mejlicích, Modřicích, Kroměříži, Vyškově, Šternberku, Jihlavě, Třebíči a ve Znojmě, kromě řady menších míst, kam zavítali asi jen na pozvání stran. Ve slezských oblastech možno za působiště veřejných notářů míti kromě Vratislavě i města Nisu, Opolí, Hlohov, Lehnici a Frankenstein. Již Tadra se podrobně zabýval otázkou, zda v Praze byla určitá místa, kde bylo možno vždy veřejné notáře nalézti. I když připustím, že při značném počtu veřejných notářů neměly strany obtíž s hledáním vhodného autorisovaného písaře, nemohu úplně 7) Viz v seznamu notáře č. 76. 73) V jižních Čechách působil určitě Vojtěch Martinův z Vlčic (1386—1406), později farář v Pištíně (viz seznam č. 300). 79) Jan Petrův z Velké Vsi r. 1375 (viz seznam č. 219). 80) Jan ze Sepekova r. 1400 (viz seznam č. 420). 81) Mikuláš Petrův ze Žebráku 1368—1380 (viz seznam č. 185). 83) Václav Janův z Roudnice r. 1399 (viz seznam č. 411). 21) Jan Henlův ze Šitboře se zdržoval v západních Čechách v 90. letech 14. století, r. 1393 působil v Libořicích v soudním okrese podbořanském, pak v Lipenci a r. 1401 v Žatci (viz seznam č. 362). V západních Čechách asi také působil Heřman Janův z Karlových Varů (viz seznam č. 374), jenž byl náhodně 14. května 1395 na Prachaticku v místě nazývaném Puckerron, dnes nezjistitelném. 84) Viz v seznamu notáře č. 394. 85) Viz v seznamu notáře č. 413. 86) Někteří veřejní notáři byli asi stále na cestách, jako na příklad Boreš Šimonův z Kbelu (viz seznam č. 295), jenž byl r. 1385 v Praze, v listopadu 1388 v Ústí nad Labem, v únoru 1389 v Třeboni, pak opět v Praze a v květnu 1392 v Kladsku. Veřejní notáři, kterým bylo svěřeno biskupským soudem, aby vyslechli svědky na místě, jako na př. Bartoš z Ledců (seznam č. 888), cestovali ovšem ještě častěji.
28 českého národa. Do Prahy přicházeli i veřejní notáři, působící v Olomouci, Brně, Vratislavi a Litomyšli, kde všude byli biskupské soudy a příležitost k písařské práci. Veřejní notáři, ustanovení z císařské nebo papežské pravomoci, mohli sice kdekoliv vykonávati úřad, ale církevní nařízení pro obvody diecésí chránila práci domácích notářů a do jisté míry podporovala tuzemce. Skutečnost, že veřejní notáři z diecése olomoucké, vratislavské a později i litomyšlské volně zhotovovali instrumenty v Praze a jinde v Čechách a naopak zase veřejní notáři z české země zajížděli na Moravu a do slezských knížetství, nutí nás k názoru, že veřejní notáři v zemích české koruny před- stavovali jednotnou instituci, třebas jen faktickou a zvláštními právními předpisy neupravenou. Její základ možno spatřovati v jednotném ustanovování veřejných notářů pražským arcibiskupem a jeho vikářem od r. 1358. Soudím, že v Praze byla též vedena matrika všech uznaných a ustanovených veřejných notářů. Činnost veřejných notářů se ovšem neomezovala jen na biskupská sídla a na působiště oficiálů. Veřejní notáři vykonávali úřad i ve venkovských městech, zastáva- jíce v nich často místa městských písařů. Víme určitě, že se veřejní notáři alespoň na čas zdržovali v Jindřichově Hradci,77) v Třeboni, v Českých Budějovicích,73) v Krumlově,73) Domažlicích, Plzni,30) Plasech,31) Chomutově,82) Lounech, Žatci,83) Ústí nad Labem, Žitavě, Kladsku, Hradci Králové, 4) Kutné Hoře,85) Nymburce i v Staré Boleslavi.36) Na Moravě se veřejní notáři zdržovali nejen v Olomouci a v Brně, kde bylo soustředěno církevní soudnictví, ale také v Mejlicích, Modřicích, Kroměříži, Vyškově, Šternberku, Jihlavě, Třebíči a ve Znojmě, kromě řady menších míst, kam zavítali asi jen na pozvání stran. Ve slezských oblastech možno za působiště veřejných notářů míti kromě Vratislavě i města Nisu, Opolí, Hlohov, Lehnici a Frankenstein. Již Tadra se podrobně zabýval otázkou, zda v Praze byla určitá místa, kde bylo možno vždy veřejné notáře nalézti. I když připustím, že při značném počtu veřejných notářů neměly strany obtíž s hledáním vhodného autorisovaného písaře, nemohu úplně 7) Viz v seznamu notáře č. 76. 73) V jižních Čechách působil určitě Vojtěch Martinův z Vlčic (1386—1406), později farář v Pištíně (viz seznam č. 300). 79) Jan Petrův z Velké Vsi r. 1375 (viz seznam č. 219). 80) Jan ze Sepekova r. 1400 (viz seznam č. 420). 81) Mikuláš Petrův ze Žebráku 1368—1380 (viz seznam č. 185). 83) Václav Janův z Roudnice r. 1399 (viz seznam č. 411). 21) Jan Henlův ze Šitboře se zdržoval v západních Čechách v 90. letech 14. století, r. 1393 působil v Libořicích v soudním okrese podbořanském, pak v Lipenci a r. 1401 v Žatci (viz seznam č. 362). V západních Čechách asi také působil Heřman Janův z Karlových Varů (viz seznam č. 374), jenž byl náhodně 14. května 1395 na Prachaticku v místě nazývaném Puckerron, dnes nezjistitelném. 84) Viz v seznamu notáře č. 394. 85) Viz v seznamu notáře č. 413. 86) Někteří veřejní notáři byli asi stále na cestách, jako na příklad Boreš Šimonův z Kbelu (viz seznam č. 295), jenž byl r. 1385 v Praze, v listopadu 1388 v Ústí nad Labem, v únoru 1389 v Třeboni, pak opět v Praze a v květnu 1392 v Kladsku. Veřejní notáři, kterým bylo svěřeno biskupským soudem, aby vyslechli svědky na místě, jako na př. Bartoš z Ledců (seznam č. 888), cestovali ovšem ještě častěji.
Strana 29
29 souhlasiti s pozdějším tvrzením Tadrovým,87) že by veřejní notáři měli pevná stano- viště na určitých místech Prahy, zejména na hojně navštěvovaných ulicích, náměstích a před chrámy, a tam že sepisovali protokoly o jednáních, před nimi předsevzatých. Soudím, že nesmíme zaměňovati veřejné notáře s obyčejnými písaři, kteří se živili v Praze ve 14. a 15. století psaním listů a písemností bez právního význámu. Je pravdě- podobné, že tito obyčejní písaři (scriptores cathedrati) měli na ulicích stoly s roz- loženým písařským náčiním, ale nemohu totéž tvrditi o veřejných notářích, kteří požívali obecné vážnosti a musili býti ke každému jednání zvláště dožádáni. Ostatně veřejní notáři byli dosti zámožní a zdržovali se většinou u biskupských soudů. Z instrumentů se podrobně dovídáme, kde soud zasedal, tak na příklad „in Mi- nori civitate Pragensi in curia archiepiscopali in consistorio, ubi iura redduntur“.88) V arcibiskupském dvoře na Malé straně bylo zřízeno mnoho instrumentů v různých místnostech, na příklad ve velkém sále, v sále malovaném (in sala depicta), u dřevě- ného stupně (iuxta gradum ligneum) a p. Mnoho instrumentů, pokud jsou vyhotoveny z oficiálovy autority, bylo zřízeno přímo v oficiálově obydli, zejména za Mikuláše Puchnika, „prope valvam in Ugiezd Minoris civitatis Pragensis monte sub Petrino“,so) „in domo sita in Ugezd fons balna Minoris civitatis Pragensis monte sub Petrino“.90) Jinak dosti mnoho instrumentů bylo pořízeno na pražském hradě, v ochozu katedrálního kostela, před velkým oltářem sv. Víta, v sakristii u kaple sv. Zikmunda,91) v děkan- ském domě,92) v sakristii královské kaple u Všech Svatých. Avšak žádné z těch míst nemůžeme pokládati za stanoviště veřejných notářů, protože jsou v těsné souvislosti s obsahem jednání, nebo mají k nim vztah osoby jednající. K stejnému závěru se dojde i u jiných míst v Praze, třebas se nezasvěceným zdá nápadným, že příliš často notáři sepisují protokoly v ochozu domů, tak na příklad při klášteře sv. Klimenta na Starém městě, při klášteře sv. Jakuba nebo na Vyšehradě. Musíme uvážiti, že domy byly tmavé a že jde o jednání, která se udála v letních měsících. Valná část zachovaných instrumentů uvádí jako místo právního jednání Vyšehrad u Prahy, na přiklad „in ecclesia Wissegradensi in loco capitulari“,93) „in medio sacrosancte ecclesie s. Petri Wissegradensis“,4) ale i to si snadno vysvětlíme z obsahu listiny a z posta- vení, jaké měli v církevním životě vyšehradští kanovníci. Podobný stav se shledá v Olomouci a ve Vratislavi, kde církevní sudiště bylo před větším portálem ka- tedrály.35) Také v Litomyšli vzniklo mnoho instrumentů před oficiálovým domem,96) a rovněž na hradě „in ecclesia cathedrali in capella S. Egidii confessoris seu in loco capitulari“. 97) 58) 88) 10) 91) 82) 93) 91) 28) 98) 87) Kulturní styky Čech s cizinou až do válek husitských, str. 216. Viz v seznamu č. 156, 1375 května 7; č. 272, 1386 května 26. Viz v seznamu při č. 308 r. 1386. Viz při č. 272 instrument z 19. srpna 1393. Viz v seznamu při č. 357 instrument z 10. listopadu 1397. Viz při č. 416 instrument z 25. května 1400. Viz instrument notáře č. 269. Viz instrument notáře č. 357 z 23. července 1399. Viz instrument notáře č. 19 ze 6. března 1338. Viz instrument notáře č. 119 z 10. července 1355. 7) Viz instrument notáře č. 365 z 19. srpna 1898.
29 souhlasiti s pozdějším tvrzením Tadrovým,87) že by veřejní notáři měli pevná stano- viště na určitých místech Prahy, zejména na hojně navštěvovaných ulicích, náměstích a před chrámy, a tam že sepisovali protokoly o jednáních, před nimi předsevzatých. Soudím, že nesmíme zaměňovati veřejné notáře s obyčejnými písaři, kteří se živili v Praze ve 14. a 15. století psaním listů a písemností bez právního význámu. Je pravdě- podobné, že tito obyčejní písaři (scriptores cathedrati) měli na ulicích stoly s roz- loženým písařským náčiním, ale nemohu totéž tvrditi o veřejných notářích, kteří požívali obecné vážnosti a musili býti ke každému jednání zvláště dožádáni. Ostatně veřejní notáři byli dosti zámožní a zdržovali se většinou u biskupských soudů. Z instrumentů se podrobně dovídáme, kde soud zasedal, tak na příklad „in Mi- nori civitate Pragensi in curia archiepiscopali in consistorio, ubi iura redduntur“.88) V arcibiskupském dvoře na Malé straně bylo zřízeno mnoho instrumentů v různých místnostech, na příklad ve velkém sále, v sále malovaném (in sala depicta), u dřevě- ného stupně (iuxta gradum ligneum) a p. Mnoho instrumentů, pokud jsou vyhotoveny z oficiálovy autority, bylo zřízeno přímo v oficiálově obydli, zejména za Mikuláše Puchnika, „prope valvam in Ugiezd Minoris civitatis Pragensis monte sub Petrino“,so) „in domo sita in Ugezd fons balna Minoris civitatis Pragensis monte sub Petrino“.90) Jinak dosti mnoho instrumentů bylo pořízeno na pražském hradě, v ochozu katedrálního kostela, před velkým oltářem sv. Víta, v sakristii u kaple sv. Zikmunda,91) v děkan- ském domě,92) v sakristii královské kaple u Všech Svatých. Avšak žádné z těch míst nemůžeme pokládati za stanoviště veřejných notářů, protože jsou v těsné souvislosti s obsahem jednání, nebo mají k nim vztah osoby jednající. K stejnému závěru se dojde i u jiných míst v Praze, třebas se nezasvěceným zdá nápadným, že příliš často notáři sepisují protokoly v ochozu domů, tak na příklad při klášteře sv. Klimenta na Starém městě, při klášteře sv. Jakuba nebo na Vyšehradě. Musíme uvážiti, že domy byly tmavé a že jde o jednání, která se udála v letních měsících. Valná část zachovaných instrumentů uvádí jako místo právního jednání Vyšehrad u Prahy, na přiklad „in ecclesia Wissegradensi in loco capitulari“,93) „in medio sacrosancte ecclesie s. Petri Wissegradensis“,4) ale i to si snadno vysvětlíme z obsahu listiny a z posta- vení, jaké měli v církevním životě vyšehradští kanovníci. Podobný stav se shledá v Olomouci a ve Vratislavi, kde církevní sudiště bylo před větším portálem ka- tedrály.35) Také v Litomyšli vzniklo mnoho instrumentů před oficiálovým domem,96) a rovněž na hradě „in ecclesia cathedrali in capella S. Egidii confessoris seu in loco capitulari“. 97) 58) 88) 10) 91) 82) 93) 91) 28) 98) 87) Kulturní styky Čech s cizinou až do válek husitských, str. 216. Viz v seznamu č. 156, 1375 května 7; č. 272, 1386 května 26. Viz v seznamu při č. 308 r. 1386. Viz při č. 272 instrument z 19. srpna 1393. Viz v seznamu při č. 357 instrument z 10. listopadu 1397. Viz při č. 416 instrument z 25. května 1400. Viz instrument notáře č. 269. Viz instrument notáře č. 357 z 23. července 1399. Viz instrument notáře č. 19 ze 6. března 1338. Viz instrument notáře č. 119 z 10. července 1355. 7) Viz instrument notáře č. 365 z 19. srpna 1898.
Strana 30
30 Převážnou většinou jsou však instrumenty pořízeny v domech osob, které si výžádaly zhotovení instrumentu a veřejného notáře k sobě zavolaly. Jsou to osoby fysické i právnické, duchovní i světské, kláštery a korporace i universita, jež ovšem měla zpravidla vlastního veřejného notáře. Místa jednání se uvádějí dosti podrobně v příloze C. Připomínám, že menší počet instrumentů byl sepsán přímo v notářově domě, jako na příklad instrument veřejného notáře Mikuláše z Hajné?3) z 26. ledna 1396 nebo instrument Kříže z Bavorova v olomouckém předměstí 15. února 1408. Velmi často veřejní notáři doprovázeli strany až na místo, kde bylo třeba předsevzíti nějaký úkon, jako na př. uvésti někoho v držbu. Notář se pak činně zúčastnil vlastního odevzdacího aktu a spolu s novými držiteli pobyl na místě hodinu, jedl sýr a chléb a pil pivo.?3) Někdy byla cesta i dosti obtížná, jak svědčí instrument Michala Mikulášova z Prachatic100) z 13. a 14. května 1395, kdy notář ve dvou dnech navštívil 18 míst v jižních Čechách. Závěrem lze se ještě zmíniti o působištích tuzemských veřejných notářů, kteří hledali obživu v cizině. K vratislavské diecési se hlásil Mikuláš Arnoldův ze Stře- lice,101) působící r. 1336 v Krakově, Mikuláš z Ratiboře,102) žijící r. 1363 ve Vídni, Pavel Havlův z Kozlého,103) zdržující se r. 1393 v Perusii, Zikmund Erasmův,104) pobývající r. 1394 v Římě, a Mikuláš Vavřincův z Falkenbergu,105) o němž máme z Říma zprávy z let 1401—1405. K pražské diecési náleželi Radslav Sulislavův z Volduchů,106) zdržující se r. 1357 v Avignoně, potom mistr Petr ze Všerub, jinak z Laz,107) jenž byl kolem r. 1390 papežským sekretářem a korektorem papežských listin v Římě, a konečně Jan Petrův z Třemošnice,108) jenž byl r. 1397 písařem papežské kanceláře v Římě. Z olomoucké diecése působili v cizině dva veřejní notáři: Petr Jiljího z Kojetína, 109) činný r. 1363 ve Vyšehradě v Maďarsku, a Petr z Czle- wings, žijící r. 1363 ve Vídni. 5. Příjmy a sociální postavení veřejných notářů. S po- čátku veřejní notáři byli asi dobře odměňováni za písařské služby, ježto byly ceněny jako umění (ars). Svědčí o tom skutečnost, že se i kanovníci ucházeli o notářský úřad, jako na příklad Velislav. Když počet veřejných notářů vzrostl, zmenšila se možnost obživy a veřejní notáři byli nuceni vyhledávati stálejší zaměstnání, uplatňujíce se zejména jako městští písaři nebo jako písaři, generální prokurátoři a advokáti konsistoře, jako universitní notáři, pedelové a pod. Protože byli vesměs kleriky, měli 100) 83) Viz seznam č. 165. 93) Viz instrument notáře č. 155 z 30. ledna 1370. Viz v seznamu č. 373. 201) Viz v seznamu notáře č. 39. 102) Viz v seznamu notáře č. 158. 202) Viz v seznamu č. 361. 108) Viz v seznamu č. 370. 208) Viz v seznamu č. 430. 16) Viz v seznamu č. 128. 207) Viz v seznamu č. 178. 208) Viz v seznamu č. 398. 206) Viz v seznamu č. 108.
30 Převážnou většinou jsou však instrumenty pořízeny v domech osob, které si výžádaly zhotovení instrumentu a veřejného notáře k sobě zavolaly. Jsou to osoby fysické i právnické, duchovní i světské, kláštery a korporace i universita, jež ovšem měla zpravidla vlastního veřejného notáře. Místa jednání se uvádějí dosti podrobně v příloze C. Připomínám, že menší počet instrumentů byl sepsán přímo v notářově domě, jako na příklad instrument veřejného notáře Mikuláše z Hajné?3) z 26. ledna 1396 nebo instrument Kříže z Bavorova v olomouckém předměstí 15. února 1408. Velmi často veřejní notáři doprovázeli strany až na místo, kde bylo třeba předsevzíti nějaký úkon, jako na př. uvésti někoho v držbu. Notář se pak činně zúčastnil vlastního odevzdacího aktu a spolu s novými držiteli pobyl na místě hodinu, jedl sýr a chléb a pil pivo.?3) Někdy byla cesta i dosti obtížná, jak svědčí instrument Michala Mikulášova z Prachatic100) z 13. a 14. května 1395, kdy notář ve dvou dnech navštívil 18 míst v jižních Čechách. Závěrem lze se ještě zmíniti o působištích tuzemských veřejných notářů, kteří hledali obživu v cizině. K vratislavské diecési se hlásil Mikuláš Arnoldův ze Stře- lice,101) působící r. 1336 v Krakově, Mikuláš z Ratiboře,102) žijící r. 1363 ve Vídni, Pavel Havlův z Kozlého,103) zdržující se r. 1393 v Perusii, Zikmund Erasmův,104) pobývající r. 1394 v Římě, a Mikuláš Vavřincův z Falkenbergu,105) o němž máme z Říma zprávy z let 1401—1405. K pražské diecési náleželi Radslav Sulislavův z Volduchů,106) zdržující se r. 1357 v Avignoně, potom mistr Petr ze Všerub, jinak z Laz,107) jenž byl kolem r. 1390 papežským sekretářem a korektorem papežských listin v Římě, a konečně Jan Petrův z Třemošnice,108) jenž byl r. 1397 písařem papežské kanceláře v Římě. Z olomoucké diecése působili v cizině dva veřejní notáři: Petr Jiljího z Kojetína, 109) činný r. 1363 ve Vyšehradě v Maďarsku, a Petr z Czle- wings, žijící r. 1363 ve Vídni. 5. Příjmy a sociální postavení veřejných notářů. S po- čátku veřejní notáři byli asi dobře odměňováni za písařské služby, ježto byly ceněny jako umění (ars). Svědčí o tom skutečnost, že se i kanovníci ucházeli o notářský úřad, jako na příklad Velislav. Když počet veřejných notářů vzrostl, zmenšila se možnost obživy a veřejní notáři byli nuceni vyhledávati stálejší zaměstnání, uplatňujíce se zejména jako městští písaři nebo jako písaři, generální prokurátoři a advokáti konsistoře, jako universitní notáři, pedelové a pod. Protože byli vesměs kleriky, měli 100) 83) Viz seznam č. 165. 93) Viz instrument notáře č. 155 z 30. ledna 1370. Viz v seznamu č. 373. 201) Viz v seznamu notáře č. 39. 102) Viz v seznamu notáře č. 158. 202) Viz v seznamu č. 361. 108) Viz v seznamu č. 370. 208) Viz v seznamu č. 430. 16) Viz v seznamu č. 128. 207) Viz v seznamu č. 178. 208) Viz v seznamu č. 398. 206) Viz v seznamu č. 108.
Strana 31
31 stále možnost vysvěcení a dosažení církevních obročí, o čemž je dosti zpráv. Když arcibiskup Arnošt zakázal duchovním osobám s vyšším svěcením výkon notářského úřadu, zmenšil se sice počet veřejných notářů, ale vyhlídky stavu se nezlepšily. Od 80. let 14. století možno sledovati majetkové poměry veřejných notářů podrobněji v zachovaných soudních aktech pražské konsistoře.110) Velmi zajímavé jsou honoráře (salarium) za instrumenty. Tak na příklad 17. listopadu 1376 zavázal se klerik Bernard z Kouřimu,111) že zaplatí do 8 dnů písaři kanceláře Janovi z Nepomuku dluh 34 grošů za vyhotovení instrumentu o úroku 8 kop grošů. Bernard, za něhož se zaručil Bohuněk, farář z Českého Brodu, zapravil však dluh teprve 3. prosince zmíněného roku. Dlužníci za písařské práce byli velmi liknaví a musilo se jim hroziti i církevními tresty. Podobný zápis o dluhu se nalezne k 25. dubnu 1377 ve prospěch Mikuláše Matějova z Prahy112) a k 4. dubnu 1378 ve prospěch Jana z Dohalic.113) Posléze se jmenovanému veřejnému notáři zavázal Kuneš, služebník Vaňka z Dubé, že zaplatí a v kanceláři složí dluh 40 grošů. K 8. květnu 1381 se shledává další zajímavý zápis, že se nově zvolený opat břev- novský podvolil zaplatiti salarium veřejným notářům Petrovi z Radešova a Benediktovi z Hoštky za instrumenty a práce (labores), které měli s jeho volbou, podřizuje se ohledně výše sumy rozhodnutí rozhodčích, jimiž byli určeni dva advokáti kon- sistoře.114) Dne 7. června 1392 slíbil Jan, farář v Hubicích, že zaplatí Mikuláši z Lomnice 1 kopu bez 5 grošů do sv. Havla jako salarium.115) Dne 26. dubna 1393 přiznal Matěj, farář v Želině u Chomutova, dluh 7 grošů „pro salario“ Přibíkovi z Boru. Zdá se, že to byl zbytek.116) Někdy však bylo veřejným notářům placeno i v naturáliích, jak svědčí zmínka k 12. červnu 1396, že Prokop, kněz z Prahy, slíbil notáři Valentinovi, řečenému Kanček, dáti boty v ceně 26 grošů (calligas in valore 26 grossorum), jakmile se stane farářem, za úkony pro něho předsevzaté.117) Mikuláš z Lomnice vedl 10. května 1406 spor s knězem Maršíkem o 4 kopy grošů „pro salario“. Za 14 dní pak notář navrhl odsouzení dlužníka pro nedostavení k soudu.118) Podobné spory o honoráře jsou zaznamenány ještě k r. 1407.119) Z uvedeného vyplývá, že se notářův honorář řídil mnoha okolnostmi; z nich zejména majetnost žadatele za instrument a výše obnosu, o který se jednalo, měly vliv na požadavky notářovy. Honorář jistě závisel i na velikosti užitého pergamenu,120) dále na úhlednosti čistopisu a na počtu spolupodpisů veřejných notářů. Za úkony 110) Soudní akta konsistoře pražské (Acta iudiciaria consistorii Pragensis), vydal F. Tadra v Historickém archivu, Praha 1893—1901, 7 částí z let 1373—1387, 1392—1393, 1396—1398, 1401—1404, 1406—1408, 1420—1424 a zlomky některých nezahrnutých let. 111) Acta iud. I. 172, č. 139. 1y Acta iud. I. 193, č. 51. 13 Acta iud. I. 346, č. 127. 114) Acta iud. II. 100, č. 142. 113) Acta iud. III. 49, č. 204. 118) Acta iud. III. 128, č. 90. 171) Acta iud. III. 409, č. 364. 113) Acta iud. V. 135, č. 500 a str. 150 č. 563. 119) Acta iud. VI. 2, č. 7, str. 9 č. 45, str. 108 č. 412. 190) Za jeden pergamenový list se platilo v husitských válkách asi 3 groše (Kniha počtů Starého města pražského, rkp. arch. m. Prahy č. 20).
31 stále možnost vysvěcení a dosažení církevních obročí, o čemž je dosti zpráv. Když arcibiskup Arnošt zakázal duchovním osobám s vyšším svěcením výkon notářského úřadu, zmenšil se sice počet veřejných notářů, ale vyhlídky stavu se nezlepšily. Od 80. let 14. století možno sledovati majetkové poměry veřejných notářů podrobněji v zachovaných soudních aktech pražské konsistoře.110) Velmi zajímavé jsou honoráře (salarium) za instrumenty. Tak na příklad 17. listopadu 1376 zavázal se klerik Bernard z Kouřimu,111) že zaplatí do 8 dnů písaři kanceláře Janovi z Nepomuku dluh 34 grošů za vyhotovení instrumentu o úroku 8 kop grošů. Bernard, za něhož se zaručil Bohuněk, farář z Českého Brodu, zapravil však dluh teprve 3. prosince zmíněného roku. Dlužníci za písařské práce byli velmi liknaví a musilo se jim hroziti i církevními tresty. Podobný zápis o dluhu se nalezne k 25. dubnu 1377 ve prospěch Mikuláše Matějova z Prahy112) a k 4. dubnu 1378 ve prospěch Jana z Dohalic.113) Posléze se jmenovanému veřejnému notáři zavázal Kuneš, služebník Vaňka z Dubé, že zaplatí a v kanceláři složí dluh 40 grošů. K 8. květnu 1381 se shledává další zajímavý zápis, že se nově zvolený opat břev- novský podvolil zaplatiti salarium veřejným notářům Petrovi z Radešova a Benediktovi z Hoštky za instrumenty a práce (labores), které měli s jeho volbou, podřizuje se ohledně výše sumy rozhodnutí rozhodčích, jimiž byli určeni dva advokáti kon- sistoře.114) Dne 7. června 1392 slíbil Jan, farář v Hubicích, že zaplatí Mikuláši z Lomnice 1 kopu bez 5 grošů do sv. Havla jako salarium.115) Dne 26. dubna 1393 přiznal Matěj, farář v Želině u Chomutova, dluh 7 grošů „pro salario“ Přibíkovi z Boru. Zdá se, že to byl zbytek.116) Někdy však bylo veřejným notářům placeno i v naturáliích, jak svědčí zmínka k 12. červnu 1396, že Prokop, kněz z Prahy, slíbil notáři Valentinovi, řečenému Kanček, dáti boty v ceně 26 grošů (calligas in valore 26 grossorum), jakmile se stane farářem, za úkony pro něho předsevzaté.117) Mikuláš z Lomnice vedl 10. května 1406 spor s knězem Maršíkem o 4 kopy grošů „pro salario“. Za 14 dní pak notář navrhl odsouzení dlužníka pro nedostavení k soudu.118) Podobné spory o honoráře jsou zaznamenány ještě k r. 1407.119) Z uvedeného vyplývá, že se notářův honorář řídil mnoha okolnostmi; z nich zejména majetnost žadatele za instrument a výše obnosu, o který se jednalo, měly vliv na požadavky notářovy. Honorář jistě závisel i na velikosti užitého pergamenu,120) dále na úhlednosti čistopisu a na počtu spolupodpisů veřejných notářů. Za úkony 110) Soudní akta konsistoře pražské (Acta iudiciaria consistorii Pragensis), vydal F. Tadra v Historickém archivu, Praha 1893—1901, 7 částí z let 1373—1387, 1392—1393, 1396—1398, 1401—1404, 1406—1408, 1420—1424 a zlomky některých nezahrnutých let. 111) Acta iud. I. 172, č. 139. 1y Acta iud. I. 193, č. 51. 13 Acta iud. I. 346, č. 127. 114) Acta iud. II. 100, č. 142. 113) Acta iud. III. 49, č. 204. 118) Acta iud. III. 128, č. 90. 171) Acta iud. III. 409, č. 364. 113) Acta iud. V. 135, č. 500 a str. 150 č. 563. 119) Acta iud. VI. 2, č. 7, str. 9 č. 45, str. 108 č. 412. 190) Za jeden pergamenový list se platilo v husitských válkách asi 3 groše (Kniha počtů Starého města pražského, rkp. arch. m. Prahy č. 20).
Strana 32
32 zastoupení bylo notářům placeno v přibližně stejné výši jako za práce písařské. Víme na příklad, že 6. dubna 1401 byl farář v Rosochách dlužen 52 grošů Dominikovi z Budějovic za služby prokurátora.121) Dosti dobře jsme zpraveni o honorování universitních notářů.122) Povinnosti a důchody těchto písařů, jejichž místo zastávali velmi často veřejní notáři, vypisovala universitní statuta velmi podrobně. Za službu dostávali ročně 1 kopu grošů, ale za soukromé listiny členům university byli honorováni zvláště podle sazby.123) Za instrument, v němž šlo o 20 zlatých, brali dva groše, do 60 zlatých 3 groše, do 100 zlatých 4 groše, za napsání testamentu 10 grošů. To byly ovšem sazby velmi nízké a jenom za písařskou práci. Notář byl povinen býti včas hotov, jinak mu byla uložena pokuta. Tadra spatřoval úpadek veřejných notářů ve skutečnosti, že přijímali před husitskými válkami i nižší služby, jsouce „cursores“ nebo „servitores universitatis“. Byli tak ostatně ve starší době označováni universitní pedelové, kteří jednak měli býti v případě nemoci podle statut zastupováni universitními notáři, jednak v husitských válkách, kdy úřad notáře pominul, vykonávali písařskou práci. Nemohli tedy býti ani „cursores“ nevzdělaní.124) Mnohem lépe se vedlo veřejným notářům, kteří dosáhli církevních obročí. Žili v blahobytu, najímajíce si pomocné písaře. Tito notáři měli vzhledem k církevnímu postavení práce nadbytek. V instrumentech, jimi podepsaných, čtou se obvykle do- ložky: „occupatus aliis arduis negociis per alium notarium scribi procuravi, multis arduis negociis prepeditus per alium notarium scribi procuravi...“ Mikuláš, řečený Sysel, jinak Voxa neb Puklice z Třeboně, zavázal se jako klerik přísahou 5. října 1402 k službě veřejnému notáři Dominikovi z Budějovic a slíbil, že bez zvláštního dovolení ze služeb nevystoupí. Dominík byl totiž oltářníkem u sv. Mikuláše na Starém městě, pak ve Staré Boleslavi a rovněž i v Českých Budějovicích měl mešní povinnosti. Zdá se však, že potřeboval spíše pomocníka pro písařské služby, o čemž ostatně svědčí pozdější ustanovení Mikuláše Sysla veřejným notářem. Také veřejný notář Václav Jakubův z Meziříčí měl soukromého písaře. V podpisu na instrumentu o rozhodnutí olomouckého biskupa Konráda, soudce a ochránce práv dominikánského řádu, v zále- žitosti řádových svobod 22. ledna 1411 výslovně praví: „per manus alterius privati notarii scribi et ingrossari procuravi“.125) Mezi dobře situované notáře náležel Jan Freclinův z Dubé, pozdější arcibiskup- ský protonotář, jehož většina instrumentů jest psána cizí rukou.126) I Jan z Dubé měl 11) Acta iud. IV. 108, č. 94. 122) Z. Winter, O životě na vysokých školách pražských knihy dvoje (Praha 1899), str. 35. 122) O povolených obnosech universitnímu notáři filosofickou fakultou viz Monumenta hist. univ. Car.-Ferd. Prag. Tomus I. (Pragae 1830) pag. 427, 433, 438. 236) Příklad podávají Monumenta univ. III. 29 k r. 1396: Nicolaus dictus Albus, notarius publicus de Svidna Prag. diocesis, in locum bidelli est assumptus et electus. 23) Viz při č. 489 v seznamu. 134) Na jednom místě v Libri erect. VI. 19 při schválení výpovědi rozhodčích z 3. ledna 1398 dokonce čteme: occupatus aliis arduis negociis dictam subscriptionem per alium scribi procuravi meque hic manu propria conscripsi. Text jest však stilisací podezřelý.
32 zastoupení bylo notářům placeno v přibližně stejné výši jako za práce písařské. Víme na příklad, že 6. dubna 1401 byl farář v Rosochách dlužen 52 grošů Dominikovi z Budějovic za služby prokurátora.121) Dosti dobře jsme zpraveni o honorování universitních notářů.122) Povinnosti a důchody těchto písařů, jejichž místo zastávali velmi často veřejní notáři, vypisovala universitní statuta velmi podrobně. Za službu dostávali ročně 1 kopu grošů, ale za soukromé listiny členům university byli honorováni zvláště podle sazby.123) Za instrument, v němž šlo o 20 zlatých, brali dva groše, do 60 zlatých 3 groše, do 100 zlatých 4 groše, za napsání testamentu 10 grošů. To byly ovšem sazby velmi nízké a jenom za písařskou práci. Notář byl povinen býti včas hotov, jinak mu byla uložena pokuta. Tadra spatřoval úpadek veřejných notářů ve skutečnosti, že přijímali před husitskými válkami i nižší služby, jsouce „cursores“ nebo „servitores universitatis“. Byli tak ostatně ve starší době označováni universitní pedelové, kteří jednak měli býti v případě nemoci podle statut zastupováni universitními notáři, jednak v husitských válkách, kdy úřad notáře pominul, vykonávali písařskou práci. Nemohli tedy býti ani „cursores“ nevzdělaní.124) Mnohem lépe se vedlo veřejným notářům, kteří dosáhli církevních obročí. Žili v blahobytu, najímajíce si pomocné písaře. Tito notáři měli vzhledem k církevnímu postavení práce nadbytek. V instrumentech, jimi podepsaných, čtou se obvykle do- ložky: „occupatus aliis arduis negociis per alium notarium scribi procuravi, multis arduis negociis prepeditus per alium notarium scribi procuravi...“ Mikuláš, řečený Sysel, jinak Voxa neb Puklice z Třeboně, zavázal se jako klerik přísahou 5. října 1402 k službě veřejnému notáři Dominikovi z Budějovic a slíbil, že bez zvláštního dovolení ze služeb nevystoupí. Dominík byl totiž oltářníkem u sv. Mikuláše na Starém městě, pak ve Staré Boleslavi a rovněž i v Českých Budějovicích měl mešní povinnosti. Zdá se však, že potřeboval spíše pomocníka pro písařské služby, o čemž ostatně svědčí pozdější ustanovení Mikuláše Sysla veřejným notářem. Také veřejný notář Václav Jakubův z Meziříčí měl soukromého písaře. V podpisu na instrumentu o rozhodnutí olomouckého biskupa Konráda, soudce a ochránce práv dominikánského řádu, v zále- žitosti řádových svobod 22. ledna 1411 výslovně praví: „per manus alterius privati notarii scribi et ingrossari procuravi“.125) Mezi dobře situované notáře náležel Jan Freclinův z Dubé, pozdější arcibiskup- ský protonotář, jehož většina instrumentů jest psána cizí rukou.126) I Jan z Dubé měl 11) Acta iud. IV. 108, č. 94. 122) Z. Winter, O životě na vysokých školách pražských knihy dvoje (Praha 1899), str. 35. 122) O povolených obnosech universitnímu notáři filosofickou fakultou viz Monumenta hist. univ. Car.-Ferd. Prag. Tomus I. (Pragae 1830) pag. 427, 433, 438. 236) Příklad podávají Monumenta univ. III. 29 k r. 1396: Nicolaus dictus Albus, notarius publicus de Svidna Prag. diocesis, in locum bidelli est assumptus et electus. 23) Viz při č. 489 v seznamu. 134) Na jednom místě v Libri erect. VI. 19 při schválení výpovědi rozhodčích z 3. ledna 1398 dokonce čteme: occupatus aliis arduis negociis dictam subscriptionem per alium scribi procuravi meque hic manu propria conscripsi. Text jest však stilisací podezřelý.
Strana 33
38 na venkově četné fary a pronajímal je. Od r. 1403 do r. 1407, kdy předsedou kon- sistorního soudu byl Adam z Nežetic, Jan z Dubé i Dominík z Budějovic předsedali často jako protonotáři konsistornímu soudu. Konečně Jan z Dubé byl jmenován spolu s Janem z Kralovic generálním vikářem a oficiálem zároveň, když konsistoř přesídlila v husitských bouřích do Žitavy. Velmi zámožným byl Martin Hes, syn Pavlův z Chýše, měštan malostranský, působící jako veřejný notář od r. 1396. V soudních aktech se nalezne o něm často zmínka jako o věřiteli, zajišťujícím si soudně dluh. Tak 10. března 1403 řezník Bernard s manželkou a měštan Houžvička z Malé strany byli mu dlužni 3 kopy grošů.127) Dne 26. července 1406 se jmenuje jako spoluvěřitelka půl kopy grošů i jeho manželka Barbora.128) Trápen nemocí učinil 21. října 1423 v Žitavě jako „publicus et causarum beneficialium archiepiscopatus Pragensis notarius“ poslední pořízení, v němž jest zajímavě vylíčeno notářovo utrpení ve vyhnanství a jeho právní vztah k Malé straně. Jako měštan Menšího města pražského podléhal saskému právu, jehož prý „eadem civitas a longissimis retroactis temporibus utebatur et inviolabiliter observabat“. Měl tudíž zříditi testament před rychtářem a konšely „certis armis armatus et aliis solempnitatibus ad hoc adhibitis“, avšak nyní, jsa pronásledován viklefisty, husity a jinými schismatiky a heretiky, kteří se zmocnili pražského města a téměř všeho českého království, musil se spokojiti ve vyhnanství přečtením svého testamentu na papírovém listě sepsaného a dožádáním vyhotovení instrumentu Janem, řečeným. Zul z Pelhřimova. Manželce Barboře zůstavil na čas života 17 kop grošů věčných úročných platů z rozličných nemovitostí, po její smrti však měl býti z 13 kop úroku zřízen oltář k poctě českých patronů Václava, Vojtěcha, Prokopa a Lidmily a zbylé 4 kopy měly býti obráceny ve prospěch chudých na koupi chlebů. Vykona- vatelům poslední vůle odkázal 3 vinice s příkazem, aby jeho dvěma příbuzným dívkám dali něco peněz. Dále zůstavil manželce k volné disposici vinici a 3 domy, stojící na Malé straně, na Újezdě a na Písku, jakož i všechny pohledávky s povinností zapraviti jeho dluhy. Nárok na 50 kop grošů, uloupených mu cestou z Litoměřic do Žitavy Janem Ješkem z Ploskovic, zůstavil k volnému vymáhání vykonavatelům poslední vůle. O mnohých notářích víme, že byli ženatí. Tak se na příklad Šimon Jakubův ze Slavětic129) oženil r. 1369 se Svatou z Kněžemostu a provedl častěji „carnalem copulam“, avšak 26. dubna 1373 legitimní sňatek popřel. Manželství bylo patrně bezdětné, stejně jako u zmíněného již Martina z Chýše. Zda se děti veřejných notářů uplatňovaly v otcově povolání, nelze s určitostí tvrditi, protože osobní údaje v pra- menech jsou dosti vzácné, a také závislost a obdobu v notářských znameních, na kterou již upozornil pro západoněmecké poměry Gerber,130) při nedostatku původních instrumentů nebylo možno zjišťovati. Znám dva případy, kdy není vyloučeno, že notář později působící je syn notáře staršího. Tak na příklad veřejný notář Prokop Janův z Týna Horšovského, o němž jest zmínka před r. 1423,131) mohl býti syn Jana Acta iud. IV. 197, č. 48. 128) Acta iud. V. 199, č. 784. 229) Viz v seznamu notáře č. 177. 120) Die Notariatsurkunde in Frankfurt am Main, str. 8—11. 141) V seznamu not. č. 585. 127)
38 na venkově četné fary a pronajímal je. Od r. 1403 do r. 1407, kdy předsedou kon- sistorního soudu byl Adam z Nežetic, Jan z Dubé i Dominík z Budějovic předsedali často jako protonotáři konsistornímu soudu. Konečně Jan z Dubé byl jmenován spolu s Janem z Kralovic generálním vikářem a oficiálem zároveň, když konsistoř přesídlila v husitských bouřích do Žitavy. Velmi zámožným byl Martin Hes, syn Pavlův z Chýše, měštan malostranský, působící jako veřejný notář od r. 1396. V soudních aktech se nalezne o něm často zmínka jako o věřiteli, zajišťujícím si soudně dluh. Tak 10. března 1403 řezník Bernard s manželkou a měštan Houžvička z Malé strany byli mu dlužni 3 kopy grošů.127) Dne 26. července 1406 se jmenuje jako spoluvěřitelka půl kopy grošů i jeho manželka Barbora.128) Trápen nemocí učinil 21. října 1423 v Žitavě jako „publicus et causarum beneficialium archiepiscopatus Pragensis notarius“ poslední pořízení, v němž jest zajímavě vylíčeno notářovo utrpení ve vyhnanství a jeho právní vztah k Malé straně. Jako měštan Menšího města pražského podléhal saskému právu, jehož prý „eadem civitas a longissimis retroactis temporibus utebatur et inviolabiliter observabat“. Měl tudíž zříditi testament před rychtářem a konšely „certis armis armatus et aliis solempnitatibus ad hoc adhibitis“, avšak nyní, jsa pronásledován viklefisty, husity a jinými schismatiky a heretiky, kteří se zmocnili pražského města a téměř všeho českého království, musil se spokojiti ve vyhnanství přečtením svého testamentu na papírovém listě sepsaného a dožádáním vyhotovení instrumentu Janem, řečeným. Zul z Pelhřimova. Manželce Barboře zůstavil na čas života 17 kop grošů věčných úročných platů z rozličných nemovitostí, po její smrti však měl býti z 13 kop úroku zřízen oltář k poctě českých patronů Václava, Vojtěcha, Prokopa a Lidmily a zbylé 4 kopy měly býti obráceny ve prospěch chudých na koupi chlebů. Vykona- vatelům poslední vůle odkázal 3 vinice s příkazem, aby jeho dvěma příbuzným dívkám dali něco peněz. Dále zůstavil manželce k volné disposici vinici a 3 domy, stojící na Malé straně, na Újezdě a na Písku, jakož i všechny pohledávky s povinností zapraviti jeho dluhy. Nárok na 50 kop grošů, uloupených mu cestou z Litoměřic do Žitavy Janem Ješkem z Ploskovic, zůstavil k volnému vymáhání vykonavatelům poslední vůle. O mnohých notářích víme, že byli ženatí. Tak se na příklad Šimon Jakubův ze Slavětic129) oženil r. 1369 se Svatou z Kněžemostu a provedl častěji „carnalem copulam“, avšak 26. dubna 1373 legitimní sňatek popřel. Manželství bylo patrně bezdětné, stejně jako u zmíněného již Martina z Chýše. Zda se děti veřejných notářů uplatňovaly v otcově povolání, nelze s určitostí tvrditi, protože osobní údaje v pra- menech jsou dosti vzácné, a také závislost a obdobu v notářských znameních, na kterou již upozornil pro západoněmecké poměry Gerber,130) při nedostatku původních instrumentů nebylo možno zjišťovati. Znám dva případy, kdy není vyloučeno, že notář později působící je syn notáře staršího. Tak na příklad veřejný notář Prokop Janův z Týna Horšovského, o němž jest zmínka před r. 1423,131) mohl býti syn Jana Acta iud. IV. 197, č. 48. 128) Acta iud. V. 199, č. 784. 229) Viz v seznamu notáře č. 177. 120) Die Notariatsurkunde in Frankfurt am Main, str. 8—11. 141) V seznamu not. č. 585. 127)
Strana 34
34 Ondřejova z Týna Horšovského,182) působivšího v letech 1356—1362. Podobně Martin Ondřejův z Klatov,133) činný v letech 1390—1408, mohl býti syn Ondřeje z Klatov, zastávajícího notářský, úřad v letech 1379—1382. S oběma mohl. býti spřízněn Jan Jakubův z Klatov.134) Víme však zcela určitě, že otec Šimona ze Slavětic, Jakub ze Slavětic, byl písařem oficiálovým. Překvapuje jen, že oba udávají za rodiště Slavětice. Jest otázka, není-li to jméno rodové. Víme, že někteří veřejní notáři náleželi k nižší šlechtě, na př. Bartoš z Ledců na Sázavě. Při početnější rodině zemanské nebylo divu, že děti hledaly uplatnění v dobře honorovaném úřadě. Sourozenci a příbuzní si navzájem pomáhali, a proto se dosti často setkáváme mezi notáři s bratry, jako byli na př. Jan a Jiří z Frankensteinu, veřejní notáři vratislavské diecése,135) Mikuláš a Václav Duras Matějovi z Prahy,136) nebo alespoň s osobami udávajícími stejné rodiště, tedy pravděpodobně spřízněnými.187) Pozornosti si ještě zaslouží kulturní zmínka, jaké knihy si veřejní notáři opatřo- vali nebo mívali v držení. V Národní a universitní knihovně v Praze se zachoval rukopis VIII B 4, jenž má v hlavní části dílo Jakuba z Theramu „O právním vítězství Kristově nad Satanem, králem pekel“, nazývané též krátce „Belial“. Ve 3. části IV. kap. bude souvisleji promluveno o tom, že knihu opsal pro svou potřebu veřejný notář Bartoš z Ledců a ukončil písařské práce 16. června 1401. Z rozhraní stol. 14. a 15. je zachováno velké množství opisů Beliala, jenž byl učebnicí kanonického procesu. O rozšíření díla se jistě zasloužili veřejní notáři. Máme též zachovánu zprávu o darování zmíněného díla veřejnému notáři. Mistr Adam z Nežetic, generální vikář pražského arcibiskupa, pamatoval v závěti z 3. ledna 1414 i na své přátele z řad veřejných notářů. Vykonavatel poslední vůle Jan z Dubé byl již tehdy kanovníkem, a proto mu mohl Adam z Nežetic odkázati na čas jeho života užitek z domu ve Kbelu, s nímž měl zůstavitel omezenou disposici. Mikuláši Kandoltovi z Lomnice generální vikář „librum alba cute circumdatum in asseribus diversorum processuum, sentenciarum et contractuum cum libro, qui dicitur Belial, cum aliis quatuor tractatibus, per do- minum Jacobum de Taramo, episcopum Florentinum, editos, legavit ac dari et assignari mandavit".188) III. ČINNOST VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ. 1. Vlastní činnost. Máme-li posuzovati vlastní činnost veřejných notářů v zemích české koruny, musíme zásadně rozlišovati písařskou činnost a účast na církevním soudnictví, která byla veřejným notářům přiznávána v jiné podobě již 123) V seznamu notářů č. 122. 183) V seznamu notářů č. 333. 186) V seznamu notářů č. 527. 125) Viz v seznamu notáře č. 87 a č. 99. 196) Viz v seznamu notáře č. 198 a 207. 1M1) Srov. v seznamu notáře č. 105, 489, pak č. 208, 217, 270, potom č. 262, 368, dále č. 272, 294, 345, 378 a konečně č. 381 a 584. 12) Podlaha, Series praepositorum, decanorum, archidiaconorum aliorumque praelatorum et canonicorum s. metrop. eccl. Prag. (Editiones archivii et bibliothecae s. f. metropol. capituli Prag. X., Pragae 1912), str. 68—76.
34 Ondřejova z Týna Horšovského,182) působivšího v letech 1356—1362. Podobně Martin Ondřejův z Klatov,133) činný v letech 1390—1408, mohl býti syn Ondřeje z Klatov, zastávajícího notářský, úřad v letech 1379—1382. S oběma mohl. býti spřízněn Jan Jakubův z Klatov.134) Víme však zcela určitě, že otec Šimona ze Slavětic, Jakub ze Slavětic, byl písařem oficiálovým. Překvapuje jen, že oba udávají za rodiště Slavětice. Jest otázka, není-li to jméno rodové. Víme, že někteří veřejní notáři náleželi k nižší šlechtě, na př. Bartoš z Ledců na Sázavě. Při početnější rodině zemanské nebylo divu, že děti hledaly uplatnění v dobře honorovaném úřadě. Sourozenci a příbuzní si navzájem pomáhali, a proto se dosti často setkáváme mezi notáři s bratry, jako byli na př. Jan a Jiří z Frankensteinu, veřejní notáři vratislavské diecése,135) Mikuláš a Václav Duras Matějovi z Prahy,136) nebo alespoň s osobami udávajícími stejné rodiště, tedy pravděpodobně spřízněnými.187) Pozornosti si ještě zaslouží kulturní zmínka, jaké knihy si veřejní notáři opatřo- vali nebo mívali v držení. V Národní a universitní knihovně v Praze se zachoval rukopis VIII B 4, jenž má v hlavní části dílo Jakuba z Theramu „O právním vítězství Kristově nad Satanem, králem pekel“, nazývané též krátce „Belial“. Ve 3. části IV. kap. bude souvisleji promluveno o tom, že knihu opsal pro svou potřebu veřejný notář Bartoš z Ledců a ukončil písařské práce 16. června 1401. Z rozhraní stol. 14. a 15. je zachováno velké množství opisů Beliala, jenž byl učebnicí kanonického procesu. O rozšíření díla se jistě zasloužili veřejní notáři. Máme též zachovánu zprávu o darování zmíněného díla veřejnému notáři. Mistr Adam z Nežetic, generální vikář pražského arcibiskupa, pamatoval v závěti z 3. ledna 1414 i na své přátele z řad veřejných notářů. Vykonavatel poslední vůle Jan z Dubé byl již tehdy kanovníkem, a proto mu mohl Adam z Nežetic odkázati na čas jeho života užitek z domu ve Kbelu, s nímž měl zůstavitel omezenou disposici. Mikuláši Kandoltovi z Lomnice generální vikář „librum alba cute circumdatum in asseribus diversorum processuum, sentenciarum et contractuum cum libro, qui dicitur Belial, cum aliis quatuor tractatibus, per do- minum Jacobum de Taramo, episcopum Florentinum, editos, legavit ac dari et assignari mandavit".188) III. ČINNOST VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ. 1. Vlastní činnost. Máme-li posuzovati vlastní činnost veřejných notářů v zemích české koruny, musíme zásadně rozlišovati písařskou činnost a účast na církevním soudnictví, která byla veřejným notářům přiznávána v jiné podobě již 123) V seznamu notářů č. 122. 183) V seznamu notářů č. 333. 186) V seznamu notářů č. 527. 125) Viz v seznamu notáře č. 87 a č. 99. 196) Viz v seznamu notáře č. 198 a 207. 1M1) Srov. v seznamu notáře č. 105, 489, pak č. 208, 217, 270, potom č. 262, 368, dále č. 272, 294, 345, 378 a konečně č. 381 a 584. 12) Podlaha, Series praepositorum, decanorum, archidiaconorum aliorumque praelatorum et canonicorum s. metrop. eccl. Prag. (Editiones archivii et bibliothecae s. f. metropol. capituli Prag. X., Pragae 1912), str. 68—76.
Strana 35
35 v severoitalské vlasti, kde často zastávali i úřad řádného soudce (officium iudicis ordinarii). Hlavním pramenem budou jednak slavnostní závazky v přísahách veřejných notářů, jednak výčet oprávnění v ustanovovacích listinách, které veřejní notáři o svém jmenování pravidelně obdrželi, a pak oprávnění k jmenování veřejných notářů z císař- ské pravomoci, udělené r. 1358 Karlem IV.- pražským arcibiskupům. Zachované po- zůstatky notářské činnosti nejsou dosti úplné, abychom si mohli ověřiti skutečný výkon všech práv. a) Vyhotovování instrumentů (confectio instrumentorum). Nejdůležitější obor působnosti veřejných notářů bylo právo vyhotovování listin veřejné víry požívajících, t. zv. notářských instrumentů (instrumenta publica). Jejich hlavním znakem bylo, že nepotřebovaly ověření pečetí, nýbrž stačil na nich k plné hodnověrnosti při zachování určitých formulí (publicaciones), propůjčujících listině veřejnou formu, jenom vlastnoruční podpis notářův a připojení obvyklého znamení notářova. Vidíme-li nicméně na instrumentech pečeti, náleží jiné osobě než veřejnému notáři a mají vztah k jinému stadiu, než jest vlastní zlistinění právního jednání. O povinnosti vyhotovovati instrumenty stranám, které se k notáři dostaví a uzavřou před ním smlouvu, mluví již nejstarší prameny, jako na příklad přísaha stanovená papežem Janem XXII. v Avignoně 17. června 1317 pro české notáře z papežské autority. Notář byl povinen nejprve sepsati o jednání stran protokol a pak na požádání vyhotoviti neprodleně kontrahentům instrumenty, vyhovující podmínce úplnosti a shodnosti s obsahem příslušného kontraktu. Stejně i text oprávnění, uděleného pražským arcibiskupům r. 1358, mluví o právu veřejných notářů zhotovovati instrumenty o všech právních jednáních, pokud budou k tomu stranami povoláni a dožádáni. Podmínka, aby strany o notářovu účast osobně požádaly a vyžádaly si pak vyhotovení instrumentu, byla formálně dodržována. Téměř ve všech instrumentech se setkáváme s formulí: „In mei notarii publici et testium infrascriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, preséncia consti- tutus honorabilis vir.“ Kromě veřejného notáře bylo třeba přítomnosti nejméně dvou svědků, počet jejich byl však pravidelně vyšší. Jména svědků jsou v instrumen- tech obvykle uváděna až v eschatokolu a dožádání jest znovu zdůrazněno závěrem „testibus fidedignis ad premissa vocatis et rogatis“. Právních jednání, o kterých bylo možné vyhotoviti instrument, bylo velké množství. Částečný jejich přehled podávají formuláře, jichž veřejní notáři užívali s oblibou pro usnadnění práce. V českých zemích byly na kanonickém právu přede- vším vyhotovovány instrumenty ve správních věcech. Byly to zejména věci: 1) úřadů, hodností a obročí, na př. žádost za udělení (peticio, supplicacio), pro- visio, collacio, volba (eleccio), potvrzení (confirmacio), uvedení (inthroni- sacio), směna (permutacio), vzdání (resignacio), odnětí (execucio), incorpo- racio a pod.; 2) kultové, na př. udělení práva poskytovati odpustky (indulgencie);
35 v severoitalské vlasti, kde často zastávali i úřad řádného soudce (officium iudicis ordinarii). Hlavním pramenem budou jednak slavnostní závazky v přísahách veřejných notářů, jednak výčet oprávnění v ustanovovacích listinách, které veřejní notáři o svém jmenování pravidelně obdrželi, a pak oprávnění k jmenování veřejných notářů z císař- ské pravomoci, udělené r. 1358 Karlem IV.- pražským arcibiskupům. Zachované po- zůstatky notářské činnosti nejsou dosti úplné, abychom si mohli ověřiti skutečný výkon všech práv. a) Vyhotovování instrumentů (confectio instrumentorum). Nejdůležitější obor působnosti veřejných notářů bylo právo vyhotovování listin veřejné víry požívajících, t. zv. notářských instrumentů (instrumenta publica). Jejich hlavním znakem bylo, že nepotřebovaly ověření pečetí, nýbrž stačil na nich k plné hodnověrnosti při zachování určitých formulí (publicaciones), propůjčujících listině veřejnou formu, jenom vlastnoruční podpis notářův a připojení obvyklého znamení notářova. Vidíme-li nicméně na instrumentech pečeti, náleží jiné osobě než veřejnému notáři a mají vztah k jinému stadiu, než jest vlastní zlistinění právního jednání. O povinnosti vyhotovovati instrumenty stranám, které se k notáři dostaví a uzavřou před ním smlouvu, mluví již nejstarší prameny, jako na příklad přísaha stanovená papežem Janem XXII. v Avignoně 17. června 1317 pro české notáře z papežské autority. Notář byl povinen nejprve sepsati o jednání stran protokol a pak na požádání vyhotoviti neprodleně kontrahentům instrumenty, vyhovující podmínce úplnosti a shodnosti s obsahem příslušného kontraktu. Stejně i text oprávnění, uděleného pražským arcibiskupům r. 1358, mluví o právu veřejných notářů zhotovovati instrumenty o všech právních jednáních, pokud budou k tomu stranami povoláni a dožádáni. Podmínka, aby strany o notářovu účast osobně požádaly a vyžádaly si pak vyhotovení instrumentu, byla formálně dodržována. Téměř ve všech instrumentech se setkáváme s formulí: „In mei notarii publici et testium infrascriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, preséncia consti- tutus honorabilis vir.“ Kromě veřejného notáře bylo třeba přítomnosti nejméně dvou svědků, počet jejich byl však pravidelně vyšší. Jména svědků jsou v instrumen- tech obvykle uváděna až v eschatokolu a dožádání jest znovu zdůrazněno závěrem „testibus fidedignis ad premissa vocatis et rogatis“. Právních jednání, o kterých bylo možné vyhotoviti instrument, bylo velké množství. Částečný jejich přehled podávají formuláře, jichž veřejní notáři užívali s oblibou pro usnadnění práce. V českých zemích byly na kanonickém právu přede- vším vyhotovovány instrumenty ve správních věcech. Byly to zejména věci: 1) úřadů, hodností a obročí, na př. žádost za udělení (peticio, supplicacio), pro- visio, collacio, volba (eleccio), potvrzení (confirmacio), uvedení (inthroni- sacio), směna (permutacio), vzdání (resignacio), odnětí (execucio), incorpo- racio a pod.; 2) kultové, na př. udělení práva poskytovati odpustky (indulgencie);
Strana 36
36 3) osobní, na př. tonsura, svěcení (consecracío), řeholní slib (professio monachi), dispense (dispensacio), exkomunikace (excommunicacio) a pod.; 4) chudinské (cause hospitalium et pauperum). Z oboru soukromého práva byly instrumenty zřizovány: A) o věcném právu, jako o držbě (possessio), o právu emfyteutickém (ius emphy- teoticum) ; B) o obligačním právu: 1) reálné kontrakty (mutuum, commodatum, depositum); 2) konsensuálné kontrakty (empcio, vendicio, locacio, mandatum); 3) pacta (donacio), rukojemství (fideiussio); 4) doznání dluhu (recognicio debiti), postoupení pohledávky (cessio iuris), přijetí dluhu (acceptacio, quittacio) a pod.; C) o rodinném právu: 1) plná moc k uzavření manželské smlouvy (procuratorium ad contrahendum matrimonium); 2) věno (dos); 3) osvojení (adopcio); 4) emancipace ; 5) poručenství (tutela); 6) opatrovnictví (cura); D) o dědickém právu: testament (testamentum, ultima voluntas), kodicil (codi- cillus) ; E) o procesních otázkách, zůstavených volnému nakládání stran, jako bylo: 1) ustanovení neb odvolání plnomocnika (constitucio, revocacio procuratoris); 2) písemnosti v procesu, na př. žaloby, citace (presentacio et pronuncciacio citacionis), protesty (protestaciones), odvolání (interposicio appellacionis) a pod. Z oboru soudnictví bylo veřejným notářům přiznáno právo: 1) zkoumati pravost předložené listiny a zhotoviti transumpt (vidimace ze soud- nictví nesporného); 2) ověřovati úmluvy o rozhodčích (compromissum in arbitros), jejich výpovědi (arbitrium) a smíry (unio, concordia). Ve všech zmíněných případech působili veřejní notáři jen ve sféře církevního práva. Výjimkou je instrument Vavřince z Dědici) o plné moci, udělené 14. čer- vence 1342 slezským knížetem a lehnickým pánem Ludvíkem bratru Václavovi, aby mohl poddati jeho i jeho zemi markraběti Karlovi, a pak transumpt veřejného notáře Buška z Troubků,2) vyhotovený 8. června 1367 městu Brnu z autority markraběte Jana. Jiných významnějších zpráv o působnosti na právu lenním a městském nemáme. 1) Viz v seznamu instrument notáře č. 67. 3) Viz v seznamu instrument notáře č. 86.
36 3) osobní, na př. tonsura, svěcení (consecracío), řeholní slib (professio monachi), dispense (dispensacio), exkomunikace (excommunicacio) a pod.; 4) chudinské (cause hospitalium et pauperum). Z oboru soukromého práva byly instrumenty zřizovány: A) o věcném právu, jako o držbě (possessio), o právu emfyteutickém (ius emphy- teoticum) ; B) o obligačním právu: 1) reálné kontrakty (mutuum, commodatum, depositum); 2) konsensuálné kontrakty (empcio, vendicio, locacio, mandatum); 3) pacta (donacio), rukojemství (fideiussio); 4) doznání dluhu (recognicio debiti), postoupení pohledávky (cessio iuris), přijetí dluhu (acceptacio, quittacio) a pod.; C) o rodinném právu: 1) plná moc k uzavření manželské smlouvy (procuratorium ad contrahendum matrimonium); 2) věno (dos); 3) osvojení (adopcio); 4) emancipace ; 5) poručenství (tutela); 6) opatrovnictví (cura); D) o dědickém právu: testament (testamentum, ultima voluntas), kodicil (codi- cillus) ; E) o procesních otázkách, zůstavených volnému nakládání stran, jako bylo: 1) ustanovení neb odvolání plnomocnika (constitucio, revocacio procuratoris); 2) písemnosti v procesu, na př. žaloby, citace (presentacio et pronuncciacio citacionis), protesty (protestaciones), odvolání (interposicio appellacionis) a pod. Z oboru soudnictví bylo veřejným notářům přiznáno právo: 1) zkoumati pravost předložené listiny a zhotoviti transumpt (vidimace ze soud- nictví nesporného); 2) ověřovati úmluvy o rozhodčích (compromissum in arbitros), jejich výpovědi (arbitrium) a smíry (unio, concordia). Ve všech zmíněných případech působili veřejní notáři jen ve sféře církevního práva. Výjimkou je instrument Vavřince z Dědici) o plné moci, udělené 14. čer- vence 1342 slezským knížetem a lehnickým pánem Ludvíkem bratru Václavovi, aby mohl poddati jeho i jeho zemi markraběti Karlovi, a pak transumpt veřejného notáře Buška z Troubků,2) vyhotovený 8. června 1367 městu Brnu z autority markraběte Jana. Jiných významnějších zpráv o působnosti na právu lenním a městském nemáme. 1) Viz v seznamu instrument notáře č. 67. 3) Viz v seznamu instrument notáře č. 86.
Strana 37
37 Účast veřejného notáře při jednotlivých jednáních právních byla dána povahou příslušného jednání.3) Pravidelně musil býti notář přítomen nepřetržitě od počátku až do konce jednání, o němž měl vyhotoviti instrument. Kde bylo jednání závislé na symbolických aktech, jako tomu bylo při uvedení v držbu, měl notář často na úkonech podíl a jedl spolu vejce, sýr, chléb, ryby, maso a pil pivo (comestio in signum dominii et investiture corporalis possessionis).4) Poměrně složité bylo také transumo- vání listin z autority některého duchovního hodnostáře, protože žadatel musil listinu předložiti při úředním zasedání,5) musil uvésti důvod a žádati za rozhodnutí o pravosti a povolení transumování. Listina byla pak příslušnou autorisovanou osobou podrobena zkoumání po zevní stránce, a když byla shledána právost pečeti a neporušenost textu, bylo veřejnému notáři nařízeno, aby listinu transumoval. Kromě instrumentů veřejní notáři měli právo vyhotovovati i jakékoliv jiné pí- semnosti.3) Obsah tohoto oprávnění jest nejasný, víme však, že někteří veřejní notáři opisovali i knihy.") b) Účast na církevním soudnictví. Veřejní notáři jakožto znalci církevního práva byli velmi často ustanovováni za zmocněnce (prokurátory) stran ve sporech před církevními soudy. Byla to činnost velmi podobná dnešním úkolům advokátů, ale odlišná právní povahou; k zastupo- vání stran nebylo totiž třeba zvláštního ustanovení nebo úředního povolení, a za prokurátory byli velmi často stranami bráni teprve později ustanovení veřejní notáři, takže tyto úkony nemůžeme spojovati jen s řádně jmenovanými notáři. Účast na církevním soudnictví se prakticky projevovala jen v právu publikovati rozsudky, což se jistě dálo písemnou formou, a pak ve vyslýchání svědků na místě (examinacio testium) a podávání zpráv o výsleších (relaciones). Zda v českých zemích veřejní notáři ustanovovali poručníky a opatrovníky a rozhodovali o alimentační povinnosti rodičů a příbuzných vůči dětem, nelze z pramenů doložiti. 2. Městští písaři. V italských krajích byli veřejní notáři v polovici 13. stol. v úzkém vztahu k městskému zřízení. Kromě služeb jednotlivcům italští tabelliones věnovali většinu času vedení řady knih v zájmu městské obce.3) Bylo již naznačeno, že instituce veřejných notářů byla na české půdě recipována podle severo- italských vzorů. Nepřekvapí proto, že se v Čechách v počátcích setkáváme s veřejnými notáři především na půdě městského práva. Jindřich Vlach z Isernie založil pro město Prahu knihu kontraktů (quaterni contractuum), jež podle soudu V. Vojtíška byla 3) V počátcích recepce instituce jsou veřejní notáři velmi často jmenováni mezi svědky v zpečetěných listinách. Byl-li přikládán svědectví veřejných notářů větší význam než svědectví jiných osob, neví se. V několika případech veřejní notáři také podepsali na zpečetěných listinách církevní hodnostáře, kteří buď neuměli psáti, což pokládám za velmi nepravděpodobné, nebo v době podpisu listiny byli nepřítomni (viz v seznamu při notářích č. 77 a 78). 4) Tadra, Listář veř. notáře ve 14. století (Věstník Král. české spol. nauk, Praha 1893), č. 18, 41, 64. s) Na př. oficiálovi, zasedajícímu na soudě (pro tribunali sedenti). 5) Lib. erect. I. 21, č. 38. 7) Veřejný notář Petr z Letovic psal asi rukopis universitní knihovny I D 15. 3) Torelli, Studi e ricerche di diplomatica comunale, str. 87.
37 Účast veřejného notáře při jednotlivých jednáních právních byla dána povahou příslušného jednání.3) Pravidelně musil býti notář přítomen nepřetržitě od počátku až do konce jednání, o němž měl vyhotoviti instrument. Kde bylo jednání závislé na symbolických aktech, jako tomu bylo při uvedení v držbu, měl notář často na úkonech podíl a jedl spolu vejce, sýr, chléb, ryby, maso a pil pivo (comestio in signum dominii et investiture corporalis possessionis).4) Poměrně složité bylo také transumo- vání listin z autority některého duchovního hodnostáře, protože žadatel musil listinu předložiti při úředním zasedání,5) musil uvésti důvod a žádati za rozhodnutí o pravosti a povolení transumování. Listina byla pak příslušnou autorisovanou osobou podrobena zkoumání po zevní stránce, a když byla shledána právost pečeti a neporušenost textu, bylo veřejnému notáři nařízeno, aby listinu transumoval. Kromě instrumentů veřejní notáři měli právo vyhotovovati i jakékoliv jiné pí- semnosti.3) Obsah tohoto oprávnění jest nejasný, víme však, že někteří veřejní notáři opisovali i knihy.") b) Účast na církevním soudnictví. Veřejní notáři jakožto znalci církevního práva byli velmi často ustanovováni za zmocněnce (prokurátory) stran ve sporech před církevními soudy. Byla to činnost velmi podobná dnešním úkolům advokátů, ale odlišná právní povahou; k zastupo- vání stran nebylo totiž třeba zvláštního ustanovení nebo úředního povolení, a za prokurátory byli velmi často stranami bráni teprve později ustanovení veřejní notáři, takže tyto úkony nemůžeme spojovati jen s řádně jmenovanými notáři. Účast na církevním soudnictví se prakticky projevovala jen v právu publikovati rozsudky, což se jistě dálo písemnou formou, a pak ve vyslýchání svědků na místě (examinacio testium) a podávání zpráv o výsleších (relaciones). Zda v českých zemích veřejní notáři ustanovovali poručníky a opatrovníky a rozhodovali o alimentační povinnosti rodičů a příbuzných vůči dětem, nelze z pramenů doložiti. 2. Městští písaři. V italských krajích byli veřejní notáři v polovici 13. stol. v úzkém vztahu k městskému zřízení. Kromě služeb jednotlivcům italští tabelliones věnovali většinu času vedení řady knih v zájmu městské obce.3) Bylo již naznačeno, že instituce veřejných notářů byla na české půdě recipována podle severo- italských vzorů. Nepřekvapí proto, že se v Čechách v počátcích setkáváme s veřejnými notáři především na půdě městského práva. Jindřich Vlach z Isernie založil pro město Prahu knihu kontraktů (quaterni contractuum), jež podle soudu V. Vojtíška byla 3) V počátcích recepce instituce jsou veřejní notáři velmi často jmenováni mezi svědky v zpečetěných listinách. Byl-li přikládán svědectví veřejných notářů větší význam než svědectví jiných osob, neví se. V několika případech veřejní notáři také podepsali na zpečetěných listinách církevní hodnostáře, kteří buď neuměli psáti, což pokládám za velmi nepravděpodobné, nebo v době podpisu listiny byli nepřítomni (viz v seznamu při notářích č. 77 a 78). 4) Tadra, Listář veř. notáře ve 14. století (Věstník Král. české spol. nauk, Praha 1893), č. 18, 41, 64. s) Na př. oficiálovi, zasedajícímu na soudě (pro tribunali sedenti). 5) Lib. erect. I. 21, č. 38. 7) Veřejný notář Petr z Letovic psal asi rukopis universitní knihovny I D 15. 3) Torelli, Studi e ricerche di diplomatica comunale, str. 87.
Strana 38
38 vlastně kniha imbreviatur. Domnívám se, že Jindřich Vlach měl na mysli městská registra, která byla již delší dobu vedena veřejnými notáři v Italii,9) že se však vzhledem k zcela odlišným právním poměrům spokojil nejjednodušší formou, jakou mu poskytovala kniha imbreviatur.10) Jindřichovo označení „quaterni contractuum seu obligacionum regalium registrorum ad instar“ jest doklad významu, jaký měly již tehdy desky zemské, o jejichž existenci víme i z jiných zmínek.11) Kniha kontraktů se v originále nezachovala a chudý zlomek (tři vzorce, pojaté do formuláře Tobiáše z Bechyně) 12) nepodává určitějších zpráv, jak dlouho Jindřích Vlach zastával úřad notáře pro pražská města. K r. 1288 jest zmíněn jako městský písař Jindřich, o němž nevíme bezpečně, zda byl veřejným notářem. Víme to však určitě o mistru Petrovi (1296—1306), jenž podle Tadrova18) mínění studoval ve Vlaších. Mistr Petr měl míti již naturální byt v domě na Staroměstském náměstí, jejž chtěla zakoupiti městská rada r. 1296. Dne 18. září. 1299 obdržela rada a obec Starého města od krále Václava II. právo obsazovati úřad městského písaře (notaria publica). Z názvu můžeme vysouditi, že městskými písaři byli skuteční veřejní notáři, což ostatně dosvědčuje podpis mistra Petra na listinách z 9. srpna 1301 a z 23. čer- vence 1306 (datum Prage per manus mag. Petri, publici dicte civitatis notarii). Ve- řejným notářem byl patrně i písař Jindřich (1310—1312) a určitě pak mistr Jan (1320—1332),14) jenž se podepisoval v městských listinách „publicus notarius civi- tatis Pragensis“. Listina jím vyhotovená nemá ovšem nic společného s notářským instrumentem a její váha tkví v městské pečeti. Zdá se, že mistr Jan byl posledním veřejným notářem v řadě staroměstských písařů. Stalo se tak přirozeným právním vývojem a patrně také větším uplatňováním veřejných notářů na půdě církevního práva. Na Novém městě se v letech 1383—1391 připomíná jako městský písař veřejný notář Mikulec,15) sesazený pak z úřadu pro písařské nesprávnosti. Později zmíněný Jan ze Šitboře, jinak z Teplé (1411—1413), byl dříve městským písařem v Žatci. Jest pochopitelné, že při zhoršení životních podmínek veřejní notáři přijímali velmi ochotně místa městských písařů na venkově. V Žatci zastával úřad městského 2) Ve statutech města Boloně čte se k r. 1259: Pro comune Bononie debeat fieri unus liber, qui nominetur register, et in eo conscribi debeant omnia privilegia et etiam instrumenta ius aliquod continentia vel honorem seu iurisdictionem aId] comune Bononie pertinentem (Frati, Monumenti storici pertinenti alle prov. della Romagna, statuti XI. 95 podle citace Torelliho na str. 87). — Obdoba jest ještě patrnější z popisu městské knihy v Novaře (Torellim ne- datováno): Instrumenta comunis et scripta specialiter ad comune pertinentia, scilicet emptionum, venditionum, concordiarum, investiturarum et privilegiorum, et omnia alia instrumenta ad comune Novarie pertinentia, faciam (ego potestas) diligenter inquiri coram sex hominibus bone oppinionis, videlicet quattuor iudicibus et notariis duobus, qui eligantur per potestatem. Et ipsa omnia instru- menta et privilegia faciam exemplari et autenticari in quaternis ad formam libri unius et plurium, secundum melius videbitur redigi (Ceruti, Historiae Patriae Mon., Legum XVIII.). 20) Honosné věty, užité ve vzorci (Novák, Formulář biskupa Tobiáše z Bechyně, č. 250), odkrývají nejbezpečněji hlavní zásluhu Jindřicha Vlacha o zřízení knihy kontraktů. Veřejnoprávní charakter, jejž Jindřich Vlach prvotně měl na mysli, jest patrný mezi jiným z vazby „profectum rei publice procuravi“. Právní pojem „res publica“ byl tehdy v českých poměrech cizí. 11) Voigt, Das urkundliche Formelbuch des k. Notars Heinricus Italicus, n. 75. 12) Kromě zmíněného již čísla 250 viz ještě č. 251 a č. 252. 12) Kanceláře, str. 157. 141) Viz v seznamu notáře č. 12. 25) Tadra, Kanceláře, str. 159.
38 vlastně kniha imbreviatur. Domnívám se, že Jindřich Vlach měl na mysli městská registra, která byla již delší dobu vedena veřejnými notáři v Italii,9) že se však vzhledem k zcela odlišným právním poměrům spokojil nejjednodušší formou, jakou mu poskytovala kniha imbreviatur.10) Jindřichovo označení „quaterni contractuum seu obligacionum regalium registrorum ad instar“ jest doklad významu, jaký měly již tehdy desky zemské, o jejichž existenci víme i z jiných zmínek.11) Kniha kontraktů se v originále nezachovala a chudý zlomek (tři vzorce, pojaté do formuláře Tobiáše z Bechyně) 12) nepodává určitějších zpráv, jak dlouho Jindřích Vlach zastával úřad notáře pro pražská města. K r. 1288 jest zmíněn jako městský písař Jindřich, o němž nevíme bezpečně, zda byl veřejným notářem. Víme to však určitě o mistru Petrovi (1296—1306), jenž podle Tadrova18) mínění studoval ve Vlaších. Mistr Petr měl míti již naturální byt v domě na Staroměstském náměstí, jejž chtěla zakoupiti městská rada r. 1296. Dne 18. září. 1299 obdržela rada a obec Starého města od krále Václava II. právo obsazovati úřad městského písaře (notaria publica). Z názvu můžeme vysouditi, že městskými písaři byli skuteční veřejní notáři, což ostatně dosvědčuje podpis mistra Petra na listinách z 9. srpna 1301 a z 23. čer- vence 1306 (datum Prage per manus mag. Petri, publici dicte civitatis notarii). Ve- řejným notářem byl patrně i písař Jindřich (1310—1312) a určitě pak mistr Jan (1320—1332),14) jenž se podepisoval v městských listinách „publicus notarius civi- tatis Pragensis“. Listina jím vyhotovená nemá ovšem nic společného s notářským instrumentem a její váha tkví v městské pečeti. Zdá se, že mistr Jan byl posledním veřejným notářem v řadě staroměstských písařů. Stalo se tak přirozeným právním vývojem a patrně také větším uplatňováním veřejných notářů na půdě církevního práva. Na Novém městě se v letech 1383—1391 připomíná jako městský písař veřejný notář Mikulec,15) sesazený pak z úřadu pro písařské nesprávnosti. Později zmíněný Jan ze Šitboře, jinak z Teplé (1411—1413), byl dříve městským písařem v Žatci. Jest pochopitelné, že při zhoršení životních podmínek veřejní notáři přijímali velmi ochotně místa městských písařů na venkově. V Žatci zastával úřad městského 2) Ve statutech města Boloně čte se k r. 1259: Pro comune Bononie debeat fieri unus liber, qui nominetur register, et in eo conscribi debeant omnia privilegia et etiam instrumenta ius aliquod continentia vel honorem seu iurisdictionem aId] comune Bononie pertinentem (Frati, Monumenti storici pertinenti alle prov. della Romagna, statuti XI. 95 podle citace Torelliho na str. 87). — Obdoba jest ještě patrnější z popisu městské knihy v Novaře (Torellim ne- datováno): Instrumenta comunis et scripta specialiter ad comune pertinentia, scilicet emptionum, venditionum, concordiarum, investiturarum et privilegiorum, et omnia alia instrumenta ad comune Novarie pertinentia, faciam (ego potestas) diligenter inquiri coram sex hominibus bone oppinionis, videlicet quattuor iudicibus et notariis duobus, qui eligantur per potestatem. Et ipsa omnia instru- menta et privilegia faciam exemplari et autenticari in quaternis ad formam libri unius et plurium, secundum melius videbitur redigi (Ceruti, Historiae Patriae Mon., Legum XVIII.). 20) Honosné věty, užité ve vzorci (Novák, Formulář biskupa Tobiáše z Bechyně, č. 250), odkrývají nejbezpečněji hlavní zásluhu Jindřicha Vlacha o zřízení knihy kontraktů. Veřejnoprávní charakter, jejž Jindřich Vlach prvotně měl na mysli, jest patrný mezi jiným z vazby „profectum rei publice procuravi“. Právní pojem „res publica“ byl tehdy v českých poměrech cizí. 11) Voigt, Das urkundliche Formelbuch des k. Notars Heinricus Italicus, n. 75. 12) Kromě zmíněného již čísla 250 viz ještě č. 251 a č. 252. 12) Kanceláře, str. 157. 141) Viz v seznamu notáře č. 12. 25) Tadra, Kanceláře, str. 159.
Strana 39
39 písaře zmíněný již Jan Henlův ze Šitboře, jinak z Teplé, jenž byl zároveň učitelem na městské škole i veřejným notářem.16) Roku 1383 založil městskou knihu žateckou, a když se stal r. 1411 písařem v Praze na Novém městě, založil tu novou knihu „liber contractuum“. V Domažlicích byl 27. ledna 1404 městským písařem místní rodák, veřejný notář z císařské autority, Jiří Frovinův.17). V Nymburce působil podle Tadry1s) jako městský písař Jan Mikulášův z Mostu, veřejný notář z císařské auto- rity19) a správce místní školy (1411—1413). V Brně a Jihlavě byl městským písařem veřejný notář Jan z Gelnhausen,20) ve Vratislavi Henricus de Rychinbach,21) rovněž veřejný notář (1340). O některých písařích městských mohli bychom míti pochybnost, zda před při- jetím úřadu nezastávali veřejné notářství. Tak na příklad Martin Mikulášův z Gdánska jest zmíněn 15. srpna 1389 v Kutné Hoře jako „notarius scribaque iuratorum“.22) Protože však výpis z městské knihy, psané na velkém papírovém formátě a opatrované Martinem v jakési skříni, pořizoval veřejný notář Mikuláš Matějův z Brna,23) jest pravděpodobnost možnosti, že Martin byl veřejným notářem, velmi nepatrná. Veřejným notářům náleží ve vývoji městských listin a v počátcích městských knih v zemích české koruny čestná úloha, třebas se nemohli uplatniti tou měrou jako příslušníci jejich stavu v severní Italii. Jinak veřejní notáři měli jen zřídka příležitost zhotoviti pro městské obce instrument. Transumpt privilegia krále Jana Brnu a článku z městských práv, daných městu králem Václavem r. 1243, jejž dali brněnští měšťané a jejich písař poříditi veřejnými notáři Bohušem z Troubků, Petrem z Jevíčka a Ště- pánem z Bzence 8. června 1367 v Brně pod autoritou markraběte Jana, přivěsivšího pečet, jest v mnohém ohledu zajímavý a jest opravdu z nečetných výjimek, kterými se může honositi jen Morava. 3. Písaři a registrátoři královské kanceláře. Do králov- ských služeb se veřejní notáři dostávali poměrně často. V kanceláři Přemysla Ota- kara II. působil od konce r. 1273 až do královy smrti Jindřich Vlach z Isernie, jenž později založil knihu kontraktů pro město Prahu, jak již bylo zmíněno.24) Na počátku vlády Jana Lucemburského byl činný v královské kanceláři jako notář magister Thomas de Fractis, připomínaný r. 1320 jako veřejný notář z autority papežské i císařské.25) Dalším veřejným notářem ve službách Jana Lucemburského byl Jan Rufinův, klerik pistojské diecése,28) jenž vyhotovil ve Francii první králův testament z 9. září 1340. 16) 30) Tadra, Kanceláře, str. 168. Viz též přílohu C č. 362. 11) Tadra, Kanceláře, str. 170. Viz též přílohu C č. 471. 18) Kanceláře, str. 171. 20) Viz v seznamu notáře č. 551. Viz v seznamu notáře č. 218. 22) Viz v seznamu notáře č. 68. 22) Lib. erect. IV. 445. 23) Viz v seznamu notáře č. 322. 24) Joh. Voigt, Das urkundliche Formelbuch, str. 6 28) Viz v seznamu notáře č. 11. 28) Viz v seznamu notáře č. 57.
39 písaře zmíněný již Jan Henlův ze Šitboře, jinak z Teplé, jenž byl zároveň učitelem na městské škole i veřejným notářem.16) Roku 1383 založil městskou knihu žateckou, a když se stal r. 1411 písařem v Praze na Novém městě, založil tu novou knihu „liber contractuum“. V Domažlicích byl 27. ledna 1404 městským písařem místní rodák, veřejný notář z císařské autority, Jiří Frovinův.17). V Nymburce působil podle Tadry1s) jako městský písař Jan Mikulášův z Mostu, veřejný notář z císařské auto- rity19) a správce místní školy (1411—1413). V Brně a Jihlavě byl městským písařem veřejný notář Jan z Gelnhausen,20) ve Vratislavi Henricus de Rychinbach,21) rovněž veřejný notář (1340). O některých písařích městských mohli bychom míti pochybnost, zda před při- jetím úřadu nezastávali veřejné notářství. Tak na příklad Martin Mikulášův z Gdánska jest zmíněn 15. srpna 1389 v Kutné Hoře jako „notarius scribaque iuratorum“.22) Protože však výpis z městské knihy, psané na velkém papírovém formátě a opatrované Martinem v jakési skříni, pořizoval veřejný notář Mikuláš Matějův z Brna,23) jest pravděpodobnost možnosti, že Martin byl veřejným notářem, velmi nepatrná. Veřejným notářům náleží ve vývoji městských listin a v počátcích městských knih v zemích české koruny čestná úloha, třebas se nemohli uplatniti tou měrou jako příslušníci jejich stavu v severní Italii. Jinak veřejní notáři měli jen zřídka příležitost zhotoviti pro městské obce instrument. Transumpt privilegia krále Jana Brnu a článku z městských práv, daných městu králem Václavem r. 1243, jejž dali brněnští měšťané a jejich písař poříditi veřejnými notáři Bohušem z Troubků, Petrem z Jevíčka a Ště- pánem z Bzence 8. června 1367 v Brně pod autoritou markraběte Jana, přivěsivšího pečet, jest v mnohém ohledu zajímavý a jest opravdu z nečetných výjimek, kterými se může honositi jen Morava. 3. Písaři a registrátoři královské kanceláře. Do králov- ských služeb se veřejní notáři dostávali poměrně často. V kanceláři Přemysla Ota- kara II. působil od konce r. 1273 až do královy smrti Jindřich Vlach z Isernie, jenž později založil knihu kontraktů pro město Prahu, jak již bylo zmíněno.24) Na počátku vlády Jana Lucemburského byl činný v královské kanceláři jako notář magister Thomas de Fractis, připomínaný r. 1320 jako veřejný notář z autority papežské i císařské.25) Dalším veřejným notářem ve službách Jana Lucemburského byl Jan Rufinův, klerik pistojské diecése,28) jenž vyhotovil ve Francii první králův testament z 9. září 1340. 16) 30) Tadra, Kanceláře, str. 168. Viz též přílohu C č. 362. 11) Tadra, Kanceláře, str. 170. Viz též přílohu C č. 471. 18) Kanceláře, str. 171. 20) Viz v seznamu notáře č. 551. Viz v seznamu notáře č. 218. 22) Viz v seznamu notáře č. 68. 22) Lib. erect. IV. 445. 23) Viz v seznamu notáře č. 322. 24) Joh. Voigt, Das urkundliche Formelbuch, str. 6 28) Viz v seznamu notáře č. 11. 28) Viz v seznamu notáře č. 57.
Strana 40
40 Český král a římský císař Karel IV, byl veřejným notářům velmi nakloněn. Sepsání listin v diplomatických potřebách ve styku s italskými městy27) svěřoval veřejným notářům. Byla to asi tehdy zvyklost v mezistátních stycích, neboť i severo- italská města dávala všechny své diplomatické akty ověřovati veřejnými notáři,28) a také francouzské poselství ke Karlu IV., vedené pařížským arcibiskupem Nymerikem, jež se dožadovalo 1. dubna 1372 v Praze ochrany zájmů francouzského krále v severní Italii,29) mělo s sebou vlastního veřejného notáře, který o průběhu diplomatického jednání vyhotovil instrument. Mezi písaře kanceláře Karla IV. řadí Tadra30) veřejného notáře Günthera, syna Konráda Toklera z Bamberka (1365—1367). Od r. 1366 až do r. 1372 byl registrátorem císařovy kanceláře veřejný notář Jan z Gelnhausen, o němž jsme se již několikráte zmínili. Před tímto úřadem zastával podle Tadry notářství císařova pokladu (notarius thesauri d. imperatoris).31) Veřejným notářem z císařské autority byl určitě i nejvyšší registrátor Václav Řehořův z Jeníkova,32) protože vykonával úřad veřejného notáře i za působení v královské kanceláři. Podle Tadry byl po jistý čas písařem královských listin a potom registrátorem v letech 1376—1386, působiv i v kanceláři Václava IV. Veřejných notářů mezi písaři kanceláře královské a císařské bylo asi více, než můžeme z pramenů stanoviti. V zásadě však jejich oprávnění k výkonu notářského úřadu z pravomoci císařské nebo papežské bylo v královské kanceláři bez praktického významu a jenom výjimečně měli příležitost vyhotoviti instrument, jak se stalo zmí- něnému Václavu Řehořovu z Jeníkova.33) 4. Písaři a hodnostáři církevních úřadů. Největšího uplat- nění veřejní notáři došli v kancelářích církevních úřadů. Mnoho veřejných notářů působilo přímo v kanceláři pražského arcibiskupa. Lze uvésti z nich alespoň Jana z Nepomuku,34) Borše z Kbelu35) a Jana Frenlinova z Dubé.36) Písařem olomouckého biskupa byl r. 1406 Václav Jakubův z Meziříčí, jenž byl zároveň písařem konsistoře.37) Řada veřejných notářů byla činna jako písaři generálních vikářů a oficiálů. Vedli především erekční knihy (libri erectionum), založené arcibiskupem Arnoštem r. 1358, do nichž byla zapisována všeliká nadání a darování, učiněná k účelům církev- 27) Viz v seznamu instrument notáře č. 37 z 30. června 1352. 23) Zimmermann, Acta Karoli IV. inedita (Innsbruck 1891), str. 122, n. 110. Florencie ustanovuje 16. února 1369 plnomocníka u císaře Karla IV. 29) Viz v seznamu instrument notáře č. 195. w0) Kanceláře, str. 36, č. 79. Viz též v seznamu notáře č. 118. 31) Kanceláře, str. 38. 22) Viz v seznamu notáře č. 244. 23) Viz přílohu A 2. 31) Tadra, Kanceláře, str. 123, k r. 1380. *) Dne 4. února 1389 jest jmenován „domesticus continuus commensalis“ (Lib. erect. II. 293 č. 434). Na jiném místě se jmenuje „secretarius familiaris Johannis, Pragensis episcopi“. Viz v příloze C č. 295. 23) Dne 31. srpna 1895 jest jmenován jako „prothonotarius cancellarie [archiepiscopalis]“ (Lib. erect. IV. 458, č. 680). 31) Viz v seznamu notáře č. 489.
40 Český král a římský císař Karel IV, byl veřejným notářům velmi nakloněn. Sepsání listin v diplomatických potřebách ve styku s italskými městy27) svěřoval veřejným notářům. Byla to asi tehdy zvyklost v mezistátních stycích, neboť i severo- italská města dávala všechny své diplomatické akty ověřovati veřejnými notáři,28) a také francouzské poselství ke Karlu IV., vedené pařížským arcibiskupem Nymerikem, jež se dožadovalo 1. dubna 1372 v Praze ochrany zájmů francouzského krále v severní Italii,29) mělo s sebou vlastního veřejného notáře, který o průběhu diplomatického jednání vyhotovil instrument. Mezi písaře kanceláře Karla IV. řadí Tadra30) veřejného notáře Günthera, syna Konráda Toklera z Bamberka (1365—1367). Od r. 1366 až do r. 1372 byl registrátorem císařovy kanceláře veřejný notář Jan z Gelnhausen, o němž jsme se již několikráte zmínili. Před tímto úřadem zastával podle Tadry notářství císařova pokladu (notarius thesauri d. imperatoris).31) Veřejným notářem z císařské autority byl určitě i nejvyšší registrátor Václav Řehořův z Jeníkova,32) protože vykonával úřad veřejného notáře i za působení v královské kanceláři. Podle Tadry byl po jistý čas písařem královských listin a potom registrátorem v letech 1376—1386, působiv i v kanceláři Václava IV. Veřejných notářů mezi písaři kanceláře královské a císařské bylo asi více, než můžeme z pramenů stanoviti. V zásadě však jejich oprávnění k výkonu notářského úřadu z pravomoci císařské nebo papežské bylo v královské kanceláři bez praktického významu a jenom výjimečně měli příležitost vyhotoviti instrument, jak se stalo zmí- něnému Václavu Řehořovu z Jeníkova.33) 4. Písaři a hodnostáři církevních úřadů. Největšího uplat- nění veřejní notáři došli v kancelářích církevních úřadů. Mnoho veřejných notářů působilo přímo v kanceláři pražského arcibiskupa. Lze uvésti z nich alespoň Jana z Nepomuku,34) Borše z Kbelu35) a Jana Frenlinova z Dubé.36) Písařem olomouckého biskupa byl r. 1406 Václav Jakubův z Meziříčí, jenž byl zároveň písařem konsistoře.37) Řada veřejných notářů byla činna jako písaři generálních vikářů a oficiálů. Vedli především erekční knihy (libri erectionum), založené arcibiskupem Arnoštem r. 1358, do nichž byla zapisována všeliká nadání a darování, učiněná k účelům církev- 27) Viz v seznamu instrument notáře č. 37 z 30. června 1352. 23) Zimmermann, Acta Karoli IV. inedita (Innsbruck 1891), str. 122, n. 110. Florencie ustanovuje 16. února 1369 plnomocníka u císaře Karla IV. 29) Viz v seznamu instrument notáře č. 195. w0) Kanceláře, str. 36, č. 79. Viz též v seznamu notáře č. 118. 31) Kanceláře, str. 38. 22) Viz v seznamu notáře č. 244. 23) Viz přílohu A 2. 31) Tadra, Kanceláře, str. 123, k r. 1380. *) Dne 4. února 1389 jest jmenován „domesticus continuus commensalis“ (Lib. erect. II. 293 č. 434). Na jiném místě se jmenuje „secretarius familiaris Johannis, Pragensis episcopi“. Viz v příloze C č. 295. 23) Dne 31. srpna 1895 jest jmenován jako „prothonotarius cancellarie [archiepiscopalis]“ (Lib. erect. IV. 458, č. 680). 31) Viz v seznamu notáře č. 489.
Strana 41
41 ním.33) Stejně důležitými byly i konfirmační knihy (libri confirmacionum), založené pro pražskou diecési již r. 1354. Do těchto knih byla zapisována všechna jmenování a ustanovení osob k církevním beneficiím. Jest pravděpodobné, že oboje zmíněné knihy byly jen registry. Z písařů konfirmačních knih byli veřejnými notáři Petr apotekář ze Žlutic, notarius cancellarie d. vicarii (1390—1393),39) a Jan Frenlinův z Dubé, notarius cancellarie d. vicariorum (1399—1415). Po r. 1410 jistě kanovník Jan z Dubé vykonával na psaní jenom dozor. Písaři generálních vikářů byli dále veřejní notáři Valentin ze Sádku, notarius cancellarie 1406, Mikuláš z. Třeboně, řečený Sysel, a Prokop z Prahy, scriptor cancellarie 1406. Na soudě arcibiskupském neboli konsistorním byla vedena soudní akta dvěma písaři zvláště k tomu ustanovenými. Musili ovšem skládati do rukou oficiála zvláštní přísahu, nevztahoval se však na ně zákaz vyššího svěcení a mohli volně vystavovati instrumenty o věcech, pojatých do soudních akt. Z písařů akt se připomíná Jan Maříkův z Luštěnic,“) actorum curie archiepiscopalis iuratus notarius 1361, Petr Michalův z Prahy 41) k r. 1366, Jan Velflinův z Nepomuku42) k r. 1373, Hensl z Lišova,"3) scriba causarum consistorii curie archiepiscopalis Pragensis 1384, Petr Jindřichův ze Žlutic,44) vicariorum in spiritualibus generalium et causarum coram ipsis scriba (1385—1392), Mikuláš Martinův z Hajné,45) scriba causarum consistorii Pragensis iuratus 1390, Frana ze Soběslavě (1392—1407), Matěj Kozdras 1392, Petr z Mokrska (1404—1409), Valentin ze Sádku (1405—1415), Mikuláš z Třeboně (1405—1416) atd. Mnohdy učinil zápis do soudních akt při zasedání přítomný ve- řejný notář, ale pak musil býti takový případ zvláště vyznačen.4) Z přísežných písařů olomoucké konsistoře se připomíná Pavel Michalův z Dobřínska,47) actorum curie Olomucensis notarius iuratus, a pak Mikuláš Ondřejův z Vinciku (Winzig),“s) scriba causarum consistorii Olomucensis 1410. Z písařů vratislavské konsistoře je zmíněn před r. 1373 Jan z Kunčic,43) scriba causarum con- sistorii Wratislaviensis. Byli-li r. 1392 písaři akt veřejní notáři Konrád Czyps, Jan Michelaw, Martin z Velkého Hlohova, Mikuláš z Olešné a Mikuláš z Thostu, nemohu tvrditi.50) Písařem konsistoře v Hlohově byl r. 1421 veřejný notář Konrád Creydel- wicz.51) Písaři litomyšlské konsistoře byli Vít Petrův z Lomnice,52) actorum curie 41) *) 50) 33) Tadra, Kanceláře, str. 127. w) Tadra, Kanceláře, str. 129. *) Viz v seznamu notáře č. 137. Viz v seznamu notáře č. 65. 2) Viz v seznamu notáře č. 190. 42) Viz v seznamu notáře č. 208. Viz v seznamu notáře č. 199. Viz v seznamu notáře č. 165. 4) Acta iud. IV. Zápis z 9. června 1402 (č. 194) učinil veřejný notář Martin Hes. *) Viz v seznamu notáře č. 174. 3) Viz v seznamu notáře č. 424. *) Viz v seznamu notáře č. 206. Viz v seznamu notáře č. 351—354 a pak ještě č. 590—593 k r. 1434. 81) Viz v seznamu notáře č. 579. 32) Tadra. Kanceláře, str. 143. Viz též v seznamu č. 345.
41 ním.33) Stejně důležitými byly i konfirmační knihy (libri confirmacionum), založené pro pražskou diecési již r. 1354. Do těchto knih byla zapisována všechna jmenování a ustanovení osob k církevním beneficiím. Jest pravděpodobné, že oboje zmíněné knihy byly jen registry. Z písařů konfirmačních knih byli veřejnými notáři Petr apotekář ze Žlutic, notarius cancellarie d. vicarii (1390—1393),39) a Jan Frenlinův z Dubé, notarius cancellarie d. vicariorum (1399—1415). Po r. 1410 jistě kanovník Jan z Dubé vykonával na psaní jenom dozor. Písaři generálních vikářů byli dále veřejní notáři Valentin ze Sádku, notarius cancellarie 1406, Mikuláš z. Třeboně, řečený Sysel, a Prokop z Prahy, scriptor cancellarie 1406. Na soudě arcibiskupském neboli konsistorním byla vedena soudní akta dvěma písaři zvláště k tomu ustanovenými. Musili ovšem skládati do rukou oficiála zvláštní přísahu, nevztahoval se však na ně zákaz vyššího svěcení a mohli volně vystavovati instrumenty o věcech, pojatých do soudních akt. Z písařů akt se připomíná Jan Maříkův z Luštěnic,“) actorum curie archiepiscopalis iuratus notarius 1361, Petr Michalův z Prahy 41) k r. 1366, Jan Velflinův z Nepomuku42) k r. 1373, Hensl z Lišova,"3) scriba causarum consistorii curie archiepiscopalis Pragensis 1384, Petr Jindřichův ze Žlutic,44) vicariorum in spiritualibus generalium et causarum coram ipsis scriba (1385—1392), Mikuláš Martinův z Hajné,45) scriba causarum consistorii Pragensis iuratus 1390, Frana ze Soběslavě (1392—1407), Matěj Kozdras 1392, Petr z Mokrska (1404—1409), Valentin ze Sádku (1405—1415), Mikuláš z Třeboně (1405—1416) atd. Mnohdy učinil zápis do soudních akt při zasedání přítomný ve- řejný notář, ale pak musil býti takový případ zvláště vyznačen.4) Z přísežných písařů olomoucké konsistoře se připomíná Pavel Michalův z Dobřínska,47) actorum curie Olomucensis notarius iuratus, a pak Mikuláš Ondřejův z Vinciku (Winzig),“s) scriba causarum consistorii Olomucensis 1410. Z písařů vratislavské konsistoře je zmíněn před r. 1373 Jan z Kunčic,43) scriba causarum con- sistorii Wratislaviensis. Byli-li r. 1392 písaři akt veřejní notáři Konrád Czyps, Jan Michelaw, Martin z Velkého Hlohova, Mikuláš z Olešné a Mikuláš z Thostu, nemohu tvrditi.50) Písařem konsistoře v Hlohově byl r. 1421 veřejný notář Konrád Creydel- wicz.51) Písaři litomyšlské konsistoře byli Vít Petrův z Lomnice,52) actorum curie 41) *) 50) 33) Tadra, Kanceláře, str. 127. w) Tadra, Kanceláře, str. 129. *) Viz v seznamu notáře č. 137. Viz v seznamu notáře č. 65. 2) Viz v seznamu notáře č. 190. 42) Viz v seznamu notáře č. 208. Viz v seznamu notáře č. 199. Viz v seznamu notáře č. 165. 4) Acta iud. IV. Zápis z 9. června 1402 (č. 194) učinil veřejný notář Martin Hes. *) Viz v seznamu notáře č. 174. 3) Viz v seznamu notáře č. 424. *) Viz v seznamu notáře č. 206. Viz v seznamu notáře č. 351—354 a pak ještě č. 590—593 k r. 1434. 81) Viz v seznamu notáře č. 579. 32) Tadra. Kanceláře, str. 143. Viz též v seznamu č. 345.
Strana 42
42 episcopalis Luthomisslensis iuratus notarius 1391—1397, a r. 1398 Šimon Mikulášův z Prahy.33) O řízení před soudem, jemuž předsedal oficiál, byly pravděpodobně vedeny zvláštní zápisy, zachoval se však nepatrný zlomek s konce 14. století.“) Z písařů pražského oficiála se připomíná Jakub ze Slavětic, otec veřejného notáře Šimona ze Slavětic. Oficiálovým pečetníkem byl r. 1411 veřejný notář Václav Václavův z Prahy.35) Z písařů vratislavských oficiálů uvádím Hanku z Lesné,56) který se r. 1330 podepisoval „familiaris officialis“, a Jindřicha Jindřichova z Vratislavě,57) zmíněného r. 1338 jako „notarius officialis“. Z přísežných písařů pražské kapituly jest zmíněn veřejný notář Vojtěch Vilémův z Vojkova,5s) capituli s. ecclesie Pragensis iuratus notarius 1347, pak Jan Matějův z Kojetic,59) dominorum prelatorum et canonicorum capituli Pragensis iuratus notarius 1357, dále r. 1368 Jan Košilka"0) a konečně Kříž Benešův z Miličína,1) capituli ecclesie Pragensis iuratus notarius 1407. Z písařů olomoucké kapituly se uvádí Konrád Janův z Těšína,“2) notarius capituli ecclesie Olomucensis 1399, a Jan Petrův z Pusti- měře, 3) podepisující se r. 1403 venerabilis capituli ecclesie Olomucensis notarius. Stojí ještě za zmínku, že prokurátoři konsistoře a advokáti, jichž byl omezený počet, byli z velké části ustanovováni z řad veřejných notářů jakožto znalců církev- ního práva. Tito zvlášt ustanovení zástupci, zapsaní v matrice, chované v biskupské kanceláři, musili v Praze každý rok kolem 1. září obnovovati přísahu, stanovenou arcibiskupem Arnoštem 15. října 1356.34) Z advokátů konsistoře uvádím alespoň Jana Konoplatova85) ve Vratislavi r. 1348 a pak Jana Drahuškova z Prahy"6) k r. 1373 v Praze. Podle Tadry byli z řad veřejných notářů bráni obyčejně i písaři, kteří provázeli arcibiskupské visitátory při visitaci kostelů a far-a psali visitační protokoly.87) O čin- nosti mistra Petra ze Všerub a Jana z Třemošnice v papežské kanceláři bylo již pro- mluveno v závěru 4. části II. kap. 53) Viz v seznamu notáře č. 404. Připoj ještě k r. 1398 notáře č. 365. Acta iud. V. Úvod 11, pozn. 53) Viz v seznamu notáře č. 317. 58) Viz v seznamu notáře č. 26. 11) Viz v seznamu notáře č. 35. 33) Viz v seznamu notáře č. 64. 56) Viz v seznamu notáře č. 133. co) Viz v seznamu notáře č. 187. 81) Viz v seznamu notáře č. 368. 3) Viz v seznamu notáře č. 384. 3) Viz v seznamu notáře č. 458. 64) Ferd. Menčík, Několik statutů a nařízení arcibiskupů pražských Arnošta a Jana I. (1355—1377). Pojednání Král. čes. společnosti nauk VI. 11, str. 6 (Praha 1882) 3) Viz v seznamu notáře č. 38. 68) Viz v seznamu notáře č. 166. *7) Kanceláře, str. 141. 84)
42 episcopalis Luthomisslensis iuratus notarius 1391—1397, a r. 1398 Šimon Mikulášův z Prahy.33) O řízení před soudem, jemuž předsedal oficiál, byly pravděpodobně vedeny zvláštní zápisy, zachoval se však nepatrný zlomek s konce 14. století.“) Z písařů pražského oficiála se připomíná Jakub ze Slavětic, otec veřejného notáře Šimona ze Slavětic. Oficiálovým pečetníkem byl r. 1411 veřejný notář Václav Václavův z Prahy.35) Z písařů vratislavských oficiálů uvádím Hanku z Lesné,56) který se r. 1330 podepisoval „familiaris officialis“, a Jindřicha Jindřichova z Vratislavě,57) zmíněného r. 1338 jako „notarius officialis“. Z přísežných písařů pražské kapituly jest zmíněn veřejný notář Vojtěch Vilémův z Vojkova,5s) capituli s. ecclesie Pragensis iuratus notarius 1347, pak Jan Matějův z Kojetic,59) dominorum prelatorum et canonicorum capituli Pragensis iuratus notarius 1357, dále r. 1368 Jan Košilka"0) a konečně Kříž Benešův z Miličína,1) capituli ecclesie Pragensis iuratus notarius 1407. Z písařů olomoucké kapituly se uvádí Konrád Janův z Těšína,“2) notarius capituli ecclesie Olomucensis 1399, a Jan Petrův z Pusti- měře, 3) podepisující se r. 1403 venerabilis capituli ecclesie Olomucensis notarius. Stojí ještě za zmínku, že prokurátoři konsistoře a advokáti, jichž byl omezený počet, byli z velké části ustanovováni z řad veřejných notářů jakožto znalců církev- ního práva. Tito zvlášt ustanovení zástupci, zapsaní v matrice, chované v biskupské kanceláři, musili v Praze každý rok kolem 1. září obnovovati přísahu, stanovenou arcibiskupem Arnoštem 15. října 1356.34) Z advokátů konsistoře uvádím alespoň Jana Konoplatova85) ve Vratislavi r. 1348 a pak Jana Drahuškova z Prahy"6) k r. 1373 v Praze. Podle Tadry byli z řad veřejných notářů bráni obyčejně i písaři, kteří provázeli arcibiskupské visitátory při visitaci kostelů a far-a psali visitační protokoly.87) O čin- nosti mistra Petra ze Všerub a Jana z Třemošnice v papežské kanceláři bylo již pro- mluveno v závěru 4. části II. kap. 53) Viz v seznamu notáře č. 404. Připoj ještě k r. 1398 notáře č. 365. Acta iud. V. Úvod 11, pozn. 53) Viz v seznamu notáře č. 317. 58) Viz v seznamu notáře č. 26. 11) Viz v seznamu notáře č. 35. 33) Viz v seznamu notáře č. 64. 56) Viz v seznamu notáře č. 133. co) Viz v seznamu notáře č. 187. 81) Viz v seznamu notáře č. 368. 3) Viz v seznamu notáře č. 384. 3) Viz v seznamu notáře č. 458. 64) Ferd. Menčík, Několik statutů a nařízení arcibiskupů pražských Arnošta a Jana I. (1355—1377). Pojednání Král. čes. společnosti nauk VI. 11, str. 6 (Praha 1882) 3) Viz v seznamu notáře č. 38. 68) Viz v seznamu notáře č. 166. *7) Kanceláře, str. 141. 84)
Strana 43
43 5. Universitní notáři. Statuta Karlovy university z r. 1368 nekladla nikterak podmínkou, že za universitního notáře má býti ustanovován veřejný notář,63) ale stávalo se to poměrně často. Universitní notář byl volen podle potřeby rektorem university a rádci (consiliarii). Musil vždy znovu přísahati každému nově zvolenému rektorovi, že zachová mlčení o svěřených věcech a bude šetřiti statut. Jeho povinnost byla, aby se účastnil každého zasedání rektora s rádci i zasedání veškeré university, plně při tom písařský úkol. Musil-li se rektor odebrati s mistry na poradu do králova paláce, k arcibiskupovi nebo k městským konšelům, universitní notář byl povinen kráčeti před ním. Všechny universitou vystavované listiny měl před přivěšením pečetí zapsati do universitních register (in uno libro speciali). Za služby měl podle statuť obdržeti každý rok 1 kopu grošů. Zdá se však, že mu byly povolovány vyšší obnosy.“9) Z veřejných notářů, o nichž se nám zachovaly zprávy, bylo celkem 6 universit- ních notářů. Byli to především dva cizinci, Andreas de Hamburg (1376—1382),70) jenž se podepisoval „universitatis studii Pragensis iuratus notarius“, a pak Symon de Cilia,71) jenž užíval stejného titulu teprve v březnu 1381, ačkoliv instrumenty v zále- žitostech university zhotovoval od r. 1377. V říjnu 1381 zhotovil instrument o uvedení Šimona z Cejle v obročí veřejný notář Jan Mikuláše Furmana z Českých Budějovic,7a) jenž se v letech 1387—1391 podepisoval již jako „universitatis studii Pragensis iuratus notarius“. Roku 1390 působil jako přísežný notář právnické university (universitatis canonistarum studii Pragensis iuratus notarius) klerik vratislavské diecése Ondřej Petrův z Javora.73) Jest tedy patrné, že právnická fakulta, jež od r. 1372 měla posta- vení samostatné školy, měla vlastního notáře. Michal Mikulášův z Prachatic“4) se- pisoval instrumenty ve věcech university již od r. 1401, ačkoliv jako universitní notář působil teprve v letech 1408—1410, podepisuje se pak „publicus auctoritate imperiali et dominorum magistrorum, doctorum et scholarium universitatis studii Pragensis iuratus notarius“. Transumpt kutnohorského dekretu z universitních statut, datovaný 18. srpna 1414, Michal z Prachatic podepsal ještě na prvém místě, ale tehdy byl již universitním notářem Jakub Moleš, syn Ambrože Pražského.75) Moleš užíval titulu „universorum dominorum magistrorum, doctorum et scolarium alme universitatis studii Pragensis iuratus notarius“ ještě r. 1420. Poslední zachovaný Molešův instrument v potřebách university je z r. 1429. Z uvedených dat jest patrné, že veřejní notáři po řadu let jen vypomáhali, aby si získali přízeň, neboť uchazečů o místo universitního notáře bylo asi mnoho. Veřejní notáři nepohrdli ani místem universitního pedela, jak svědčí případ Mikuláše Bílého ze Svidné,78) ustanoveného 19. listopadu 1396. Ještě r. 1403 se 83) Monumenta historica universitatis Carolo-Ferdinandeae Pragensis III. 11. — Výpisky viz u Tadry, Kanceláře, str. 147. 66) Monumenta univ. I. pars I., pag. 427, 438, 438. 75) Viz v seznamu notáře č. 222. 71) Viz v seznamu notáře č. 281. 12) Viz v seznamu notáře č. 268. 73) Viz v seznamu notáře č. 337. ) Viz v seznamu notáře č. 378. 3) Viz v sežnamu notáře č. 550. ) Viz v seznamu notáře č. 258.
43 5. Universitní notáři. Statuta Karlovy university z r. 1368 nekladla nikterak podmínkou, že za universitního notáře má býti ustanovován veřejný notář,63) ale stávalo se to poměrně často. Universitní notář byl volen podle potřeby rektorem university a rádci (consiliarii). Musil vždy znovu přísahati každému nově zvolenému rektorovi, že zachová mlčení o svěřených věcech a bude šetřiti statut. Jeho povinnost byla, aby se účastnil každého zasedání rektora s rádci i zasedání veškeré university, plně při tom písařský úkol. Musil-li se rektor odebrati s mistry na poradu do králova paláce, k arcibiskupovi nebo k městským konšelům, universitní notář byl povinen kráčeti před ním. Všechny universitou vystavované listiny měl před přivěšením pečetí zapsati do universitních register (in uno libro speciali). Za služby měl podle statuť obdržeti každý rok 1 kopu grošů. Zdá se však, že mu byly povolovány vyšší obnosy.“9) Z veřejných notářů, o nichž se nám zachovaly zprávy, bylo celkem 6 universit- ních notářů. Byli to především dva cizinci, Andreas de Hamburg (1376—1382),70) jenž se podepisoval „universitatis studii Pragensis iuratus notarius“, a pak Symon de Cilia,71) jenž užíval stejného titulu teprve v březnu 1381, ačkoliv instrumenty v zále- žitostech university zhotovoval od r. 1377. V říjnu 1381 zhotovil instrument o uvedení Šimona z Cejle v obročí veřejný notář Jan Mikuláše Furmana z Českých Budějovic,7a) jenž se v letech 1387—1391 podepisoval již jako „universitatis studii Pragensis iuratus notarius“. Roku 1390 působil jako přísežný notář právnické university (universitatis canonistarum studii Pragensis iuratus notarius) klerik vratislavské diecése Ondřej Petrův z Javora.73) Jest tedy patrné, že právnická fakulta, jež od r. 1372 měla posta- vení samostatné školy, měla vlastního notáře. Michal Mikulášův z Prachatic“4) se- pisoval instrumenty ve věcech university již od r. 1401, ačkoliv jako universitní notář působil teprve v letech 1408—1410, podepisuje se pak „publicus auctoritate imperiali et dominorum magistrorum, doctorum et scholarium universitatis studii Pragensis iuratus notarius“. Transumpt kutnohorského dekretu z universitních statut, datovaný 18. srpna 1414, Michal z Prachatic podepsal ještě na prvém místě, ale tehdy byl již universitním notářem Jakub Moleš, syn Ambrože Pražského.75) Moleš užíval titulu „universorum dominorum magistrorum, doctorum et scolarium alme universitatis studii Pragensis iuratus notarius“ ještě r. 1420. Poslední zachovaný Molešův instrument v potřebách university je z r. 1429. Z uvedených dat jest patrné, že veřejní notáři po řadu let jen vypomáhali, aby si získali přízeň, neboť uchazečů o místo universitního notáře bylo asi mnoho. Veřejní notáři nepohrdli ani místem universitního pedela, jak svědčí případ Mikuláše Bílého ze Svidné,78) ustanoveného 19. listopadu 1396. Ještě r. 1403 se 83) Monumenta historica universitatis Carolo-Ferdinandeae Pragensis III. 11. — Výpisky viz u Tadry, Kanceláře, str. 147. 66) Monumenta univ. I. pars I., pag. 427, 438, 438. 75) Viz v seznamu notáře č. 222. 71) Viz v seznamu notáře č. 281. 12) Viz v seznamu notáře č. 268. 73) Viz v seznamu notáře č. 337. ) Viz v seznamu notáře č. 378. 3) Viz v sežnamu notáře č. 550. ) Viz v seznamu notáře č. 258.
Strana 44
44 nazýval „nunccius iuratus universitatis“. Zmínili jsme se již o tom, že i pedelové musili vykonávati občas písařské práce a že nelze, v tomto případu spatřovati snížení notářského stavu. 6. Písaři jiných činitelů. Z písařů moravského markraběte Jana jest uváděn Tadrou“7) markraběcí kaplan Radslav Sulislavův z Volduchů,73) jenž ještě r. 1357 působil jako veřejný notář v Avignoně. K r. 1367 se podepisuje jako „serenissimi Johannis, marchionis Moravie, notarius“ veřejný notář Bušek z Troub- ků.79) Jiný veřejný notář kněz Václav byl r. 1386 písařem abatyše u sv. Jiří na hradě pražském a zhotovoval i nadále instrumenty, jak svědčí zásah vikáře Kunše.30) Veřejný notář Jakub Janův z Písku se podepisoval r. 1388 jako „scriba abbatis Gradicensis“. Neví se, jak dlouho ve službách hradištského opata zůstal, protože dalších zpráv o něm není až k r. 1403. Veřejný notář Ondřej Martinův z Prachatic31) byl r. 1392 písařem opata kláštera P. Marie ve Vídni. Stanislav Janův z Jičína32) byl asi již od r. 1401 písařem strahovského kláštera, ačkoliv se to s jistotou o něm ví až k r. 1410, kdy psal soupis klášterního majetku. Jest patrné, že veřejní notáři vstupovali jen do služeb nejpřednějších osob, nadaných veřejnou mócí, představitelů korporací. 7. Písaři desk zemských. Veřejní notáři pronikli i mezi písaře desk zemských, jak svědčí případ Petra Petrova z Boleslavě, jenž jest uváděn r. 1370 jako registrátor a pak „notarius terre Wratislaviensis" nebo „notarius provincialis ducatus Wratislaviensis“ (1373—1380). Petr z Boleslavěs3) působil již jako veřejný notář r. 1350. Veřejného notáře Maříka, řečeného Purkrabě,34) uvedl již Tadra85) mezi písaři českých menších desk zemských k r. 1405. Ačkoliv oba působili po dlouhou řadu let jako výkonní veřejní notáři, nelze z toho ještě vyvozovati, že by při obsazování výnosného úřadu písařů desk zemských měli zvláštní přednost pro mimořádnou kva- lifikaci. IV. POZŮSTATKY ČINNOSTI VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ. 1. Notářské instrumenty. A. Vnější znaky instrumentů. a) Psací látka. Notářské instrumenty české provenience jsou vesměs psány na neporušených pergamenových listech.1) V českých zemích veřejní notáři dodržovali 7) Kanceláře, str. 80. 13) Viz v seznamu notáře č. 128. ») Viz v seznamu notáře č. 86. Acta iud. II. 405, č. 273. 31) Viz v seznamu notáře č. 348. 12) Viz v seznamu notáře č. 436. 81) Viz v seznamu notáře č. 100. 21) Viz v seznamu notáře č. 252. 85) Kanceláře, str. 104 — Lib. erect. V. 646, č. 872. 2) Jediný případ, kdy listina na způsob notářského instrumentu byla psána na papírovém listě (littera in papiro scripta), jest smír sepsaný veřejným notářem Martinem Humpolcem (viz 82)
44 nazýval „nunccius iuratus universitatis“. Zmínili jsme se již o tom, že i pedelové musili vykonávati občas písařské práce a že nelze, v tomto případu spatřovati snížení notářského stavu. 6. Písaři jiných činitelů. Z písařů moravského markraběte Jana jest uváděn Tadrou“7) markraběcí kaplan Radslav Sulislavův z Volduchů,73) jenž ještě r. 1357 působil jako veřejný notář v Avignoně. K r. 1367 se podepisuje jako „serenissimi Johannis, marchionis Moravie, notarius“ veřejný notář Bušek z Troub- ků.79) Jiný veřejný notář kněz Václav byl r. 1386 písařem abatyše u sv. Jiří na hradě pražském a zhotovoval i nadále instrumenty, jak svědčí zásah vikáře Kunše.30) Veřejný notář Jakub Janův z Písku se podepisoval r. 1388 jako „scriba abbatis Gradicensis“. Neví se, jak dlouho ve službách hradištského opata zůstal, protože dalších zpráv o něm není až k r. 1403. Veřejný notář Ondřej Martinův z Prachatic31) byl r. 1392 písařem opata kláštera P. Marie ve Vídni. Stanislav Janův z Jičína32) byl asi již od r. 1401 písařem strahovského kláštera, ačkoliv se to s jistotou o něm ví až k r. 1410, kdy psal soupis klášterního majetku. Jest patrné, že veřejní notáři vstupovali jen do služeb nejpřednějších osob, nadaných veřejnou mócí, představitelů korporací. 7. Písaři desk zemských. Veřejní notáři pronikli i mezi písaře desk zemských, jak svědčí případ Petra Petrova z Boleslavě, jenž jest uváděn r. 1370 jako registrátor a pak „notarius terre Wratislaviensis" nebo „notarius provincialis ducatus Wratislaviensis“ (1373—1380). Petr z Boleslavěs3) působil již jako veřejný notář r. 1350. Veřejného notáře Maříka, řečeného Purkrabě,34) uvedl již Tadra85) mezi písaři českých menších desk zemských k r. 1405. Ačkoliv oba působili po dlouhou řadu let jako výkonní veřejní notáři, nelze z toho ještě vyvozovati, že by při obsazování výnosného úřadu písařů desk zemských měli zvláštní přednost pro mimořádnou kva- lifikaci. IV. POZŮSTATKY ČINNOSTI VEŘEJNÝCH NOTÁŘŮ. 1. Notářské instrumenty. A. Vnější znaky instrumentů. a) Psací látka. Notářské instrumenty české provenience jsou vesměs psány na neporušených pergamenových listech.1) V českých zemích veřejní notáři dodržovali 7) Kanceláře, str. 80. 13) Viz v seznamu notáře č. 128. ») Viz v seznamu notáře č. 86. Acta iud. II. 405, č. 273. 31) Viz v seznamu notáře č. 348. 12) Viz v seznamu notáře č. 436. 81) Viz v seznamu notáře č. 100. 21) Viz v seznamu notáře č. 252. 85) Kanceláře, str. 104 — Lib. erect. V. 646, č. 872. 2) Jediný případ, kdy listina na způsob notářského instrumentu byla psána na papírovém listě (littera in papiro scripta), jest smír sepsaný veřejným notářem Martinem Humpolcem (viz 82)
Strana 45
45 přísahu, že nebudou psáti instrumenty na listech papírových.2) Užíváno bylo perga- menů vyrobených podle středoevropského způsobu, to jest na obou stranách hlazených, ale pravidelně málo kalcinovaných. Velikost listu se řídila nejenom rozsahem přísluš- ného jednání, ale také majetkovým stavem žadatele za instrument, protože veřejní notáři dovedli jednotlivé formule zkrátiti i rozšířiti. Mnohdy ovšem notář neměl po ruce dosti velký kus pergamenu a pomáhal si drobnějším písmem. Pergameny bývají někdy čtvercové, nejčastěji však obdélníkové. Notáři píší pravidelně po užší straně. Listiny psané po širší straně jsou mezi instrumenty poměrně řídké. Šlo-li o rozsáhlý proces, bylo nutno spojiti (bituminare et iungere) několik pergamenových listů (pecias pergameni), což se stalo slepením a jen výjimečně sešitím. V každém případě byly spoje označeny notářským znamením a listy byly číslovány. Z řady listů byl pak připraven svitek (rotulus). Tadra se zmiňuje o instrumentu Mikuláše z Hajné, zho- toveném o procesu z let 1374—1376 a napsaném na 18 kusech pergamenu. Roz- vinutý svitek, široký jen 23 cm, má délku 12 metrů.3) Všechna místa, na nichž bylo škrabáno, musila býti vypočítána v notářově podpisu (subscripcio), a bylo-li spojeno více listů, musil býti zároveň uveden jejich počet, na př. „in istis XVIII peciis pergameni simul bituminatis et iniunctis... et in ultima pecia a latere signo meo solito et consueto consignatis... scribi feci. (In fine:) Constat mihi de rasuris, factis in eisdem peciis, que facte sunt non vicio, sed errore.“4) Někdy jest rasura popsána ještě určitěji: „Constat mihi de rasura in secunda linea in principio de tribus silabis huius diccionis quadragesimo et de diccione primo, quas posui in raso loco non vicio, sed errore.“5) Někdy notář chybně napsaný text po- nechal a připsal prostě: „Item ego notarius fateor et recognosco, quod in illo loco, ubi sic incipiunt: Item in villa Jessenycz feci, errorem et eum sic corrigo:... Item addo et corrigo...“s) v seznamu č. 392) v Praze 22. února 1407 v přítomnosti vikářů kostela pražského. Listina jest formulována jako instrument, ale nemá notářova podpisu a není tedy instrument v pravém slova smyslu. Srov. Acta iud. V. 366, č. 246. — Když již rozprava byla v tisku, dostal se mi do rukou v kníž. Schwarzenberském archivu v Třeboni laskavostí p. arch. V. Hadače notářský opis rozepře o kostel oldřichovský, vedené v Praze od 15. února do 3. srpna r. 1412, vyhotovený Martinem, kdysi Pavlovým z Chýše, veřejným notářem a písařem arcibiskupské kanceláře. Je to rukopis sign. II. 108 1, mající 106 listů 23x32 cm, z nichž jen obalový dvoulist se zadním ohybem jest pergamenový, ostatní listy jsou papírové, vzácně však svěží. Listy jsou očíslovány, vsazeny do pergamenového obalu a prošity na dvou místech motouzem, jenž není nijak zajištěn. Jiného opatření notář neučinil, ačkoliv v pravidelném svém podpise — psaném stejně jako začátek listiny na pergamenu — mluví o uvedení opisu ve veřejnou formu. Je tu zmínka o vlastnoručním sepsání, ale chybí podstatný údaj o počtu a druhu listů. Veřejný notář si byl tedy vědom ne- správnosti, jíž se dopustil, a přešel ji mlčením. Šlo však o opis rozsáhlého procesu pro soukromou potřebu Rožmberků a je pravděpodobné, že před husitskými válkami bylo již dosti podobných porušení předpisů o psací látce. 2) V přísaze, skládané podle listiny Karla IV. z 1. května 1358, notář se zavazoval, že bude písemnosti, jež mají požívati veřejné víry, psáti jen na pergamenech a ne na listech porušených nebo papírových (viz Lib. erect. I. 20, č. 33). 3) Tadra, Kanceláře, str. 280. Jiný případ viz v Cod. Silesiae XXIX., č. 5567 (k 15. únoru 1336 zmíněno 6 spojených pergamenových kusů, označených signem a podpisem veřejného notáře č. 39). Viz též instrument veřejného notáře č. 64 z 2. března 1868 „in sex peciis pergameni simul conglutinatis et munimine eorundem signo meo solito consignatis“. Instrument o rozsudku ze 14. března 1368 byl sepsán notářem č. 174 „in duabus peciis pergameni simul conglutinatis et in earum iunctura signo... signatis“. 4) Viz Tadra, Kanceláře, str. 281. 1) Viz instrument notáře č. 60 z 10. února 1341. 6) Viz instrument notáře č. 280 z 11. června 1398.
45 přísahu, že nebudou psáti instrumenty na listech papírových.2) Užíváno bylo perga- menů vyrobených podle středoevropského způsobu, to jest na obou stranách hlazených, ale pravidelně málo kalcinovaných. Velikost listu se řídila nejenom rozsahem přísluš- ného jednání, ale také majetkovým stavem žadatele za instrument, protože veřejní notáři dovedli jednotlivé formule zkrátiti i rozšířiti. Mnohdy ovšem notář neměl po ruce dosti velký kus pergamenu a pomáhal si drobnějším písmem. Pergameny bývají někdy čtvercové, nejčastěji však obdélníkové. Notáři píší pravidelně po užší straně. Listiny psané po širší straně jsou mezi instrumenty poměrně řídké. Šlo-li o rozsáhlý proces, bylo nutno spojiti (bituminare et iungere) několik pergamenových listů (pecias pergameni), což se stalo slepením a jen výjimečně sešitím. V každém případě byly spoje označeny notářským znamením a listy byly číslovány. Z řady listů byl pak připraven svitek (rotulus). Tadra se zmiňuje o instrumentu Mikuláše z Hajné, zho- toveném o procesu z let 1374—1376 a napsaném na 18 kusech pergamenu. Roz- vinutý svitek, široký jen 23 cm, má délku 12 metrů.3) Všechna místa, na nichž bylo škrabáno, musila býti vypočítána v notářově podpisu (subscripcio), a bylo-li spojeno více listů, musil býti zároveň uveden jejich počet, na př. „in istis XVIII peciis pergameni simul bituminatis et iniunctis... et in ultima pecia a latere signo meo solito et consueto consignatis... scribi feci. (In fine:) Constat mihi de rasuris, factis in eisdem peciis, que facte sunt non vicio, sed errore.“4) Někdy jest rasura popsána ještě určitěji: „Constat mihi de rasura in secunda linea in principio de tribus silabis huius diccionis quadragesimo et de diccione primo, quas posui in raso loco non vicio, sed errore.“5) Někdy notář chybně napsaný text po- nechal a připsal prostě: „Item ego notarius fateor et recognosco, quod in illo loco, ubi sic incipiunt: Item in villa Jessenycz feci, errorem et eum sic corrigo:... Item addo et corrigo...“s) v seznamu č. 392) v Praze 22. února 1407 v přítomnosti vikářů kostela pražského. Listina jest formulována jako instrument, ale nemá notářova podpisu a není tedy instrument v pravém slova smyslu. Srov. Acta iud. V. 366, č. 246. — Když již rozprava byla v tisku, dostal se mi do rukou v kníž. Schwarzenberském archivu v Třeboni laskavostí p. arch. V. Hadače notářský opis rozepře o kostel oldřichovský, vedené v Praze od 15. února do 3. srpna r. 1412, vyhotovený Martinem, kdysi Pavlovým z Chýše, veřejným notářem a písařem arcibiskupské kanceláře. Je to rukopis sign. II. 108 1, mající 106 listů 23x32 cm, z nichž jen obalový dvoulist se zadním ohybem jest pergamenový, ostatní listy jsou papírové, vzácně však svěží. Listy jsou očíslovány, vsazeny do pergamenového obalu a prošity na dvou místech motouzem, jenž není nijak zajištěn. Jiného opatření notář neučinil, ačkoliv v pravidelném svém podpise — psaném stejně jako začátek listiny na pergamenu — mluví o uvedení opisu ve veřejnou formu. Je tu zmínka o vlastnoručním sepsání, ale chybí podstatný údaj o počtu a druhu listů. Veřejný notář si byl tedy vědom ne- správnosti, jíž se dopustil, a přešel ji mlčením. Šlo však o opis rozsáhlého procesu pro soukromou potřebu Rožmberků a je pravděpodobné, že před husitskými válkami bylo již dosti podobných porušení předpisů o psací látce. 2) V přísaze, skládané podle listiny Karla IV. z 1. května 1358, notář se zavazoval, že bude písemnosti, jež mají požívati veřejné víry, psáti jen na pergamenech a ne na listech porušených nebo papírových (viz Lib. erect. I. 20, č. 33). 3) Tadra, Kanceláře, str. 280. Jiný případ viz v Cod. Silesiae XXIX., č. 5567 (k 15. únoru 1336 zmíněno 6 spojených pergamenových kusů, označených signem a podpisem veřejného notáře č. 39). Viz též instrument veřejného notáře č. 64 z 2. března 1868 „in sex peciis pergameni simul conglutinatis et munimine eorundem signo meo solito consignatis“. Instrument o rozsudku ze 14. března 1368 byl sepsán notářem č. 174 „in duabus peciis pergameni simul conglutinatis et in earum iunctura signo... signatis“. 4) Viz Tadra, Kanceláře, str. 281. 1) Viz instrument notáře č. 60 z 10. února 1341. 6) Viz instrument notáře č. 280 z 11. června 1398.
Strana 46
46 b) Písmo. Instrumenty do r. 1435 jsou psány gotickou kursivou, v níž se v druhé polovině 14. stol. silně uplatňovalo lámání. Písařských zkratek bylo hojně užíváno, ale většinou jen pravidelných zkratek, srozumitelných a známých. Verbální invokace „In nomine Domini amen“; jíž pravidelně začínal protokol instrumentu, bývá odlišena zvětšeným písmem. Počáteční iniciála I jest vždy ozdobena a sahá po straně dosti hluboko.7) V transumptech pak bývá počáteční písmeno inserované listiny vy- značeno alespoň tučněji. Psáno bylo do linek, pořízených rydlem, olůvkem nebo perem, ale u méně důležitých instrumentů od linkování bylo upuštěno. Ke psaní bylo užíváno inkoustu železito-duběnkového, ježto písmo většiny instrumentů jest rezavě hnědé až hnědočerné. Barvy nebylo užíváno. Mezi vlastním zněním listiny a notářovým podpisem jest často značná mezera, ale nemohlo jí býti zneužito, protože tomu bránilo uzavření disposice závěrečnou formulí. Nenajde se nikdy po eschatokolu dodatek, aniž byla o něm zmínka v notářově " podpisu. Počáteční písmeno subscripční formule, začínající vždy slovy „Et ego N.“, bývá rovněž ozdobně provedeno. Instrument jest pravidelně psán jednou rukou a v tom případě byl písařem veřejný notář, jenž pak v subscripci prohlásil, že byl všemu jednání přítomen a listinu sepsal vlastní rukou (presens fui manuque mea propria conscripsi).s) Někdy instrument ingrosoval cizí písař a ověřující notář v podpisu uvedl důvod, proč nemohl instrument sám vyhotoviti, na př. „aliis valde arduis tunc occupatus negociis per manus alterius privati notarii scribi et ingrossari procuravi“,3) nebo prostě „per alium notarium scripta signo et nomine signavi et in hanc publicam formam redegi“. 10) V těchto případech jest velmi nesnadné určiti ingrosátora, pokud ovšem výjimečně neuvedl notář pomocníkovo jméno, jako to učinil Ondřej z Lučici1) v in- strumentu z 14. srpna 1374 slovy „per Witkonem de Mzan scribi procuravi, cum propriis et arduis meis negociis prepeditus illud manu propria scribi non potuerim“. Je-li na instrumentu podepsáno několik veřejných notářů, bývá písařem instrumentu některý z nich a je to patrné ze subscripce.12) Jen výjimečně dala strana sepsati text listiny vlastním písařem a notář připojil jen v eschatokolu nejdůležitější publikační formule a podpis, jako jest tomu v případě instrumentu Mikuláše Petrova ze Žebráku.13) Ten s obtíží podepsal nervosním písmem 17. listopadu 1380 „litteras processus“ plaskému klášteru. Vlastní text listiny jest psán rukou vycvičenou. Třeba litovati, že nelze poznati paleografickou metodou pravost a dosah doznání veřejného notáře Jana Frenlinova z Dubé na instrumentu z 3. ledna 1398, registro- vaném v erekčních knihách: „Occupatus aliis arduis negociis dictam subscriptionem per alium scribi procuravi meque hic manu propria conscripsi". Protože však jde 7) Gerber nalezl ve frankfurtských instrumentech iniciálku ve tvaru ryby a vidí v tom zbytek monogramatické invokace, odvolávaje se na starý křesťanský znak ty s. V instrumentech českého původu jsem nic podobného nenašel. 3) Viz instrument notáře č. 373 z 13. května 1395. 8) Viz instrument notáře č. 489 z 22. ledna 1411. 2) Viz instrument notáře č. 287 z 10. března 1393. 11) Viz v seznamu notáře č. 58. 2) Viz přílohu A 2. 12) Viz v seznamu notáře č. 185.
46 b) Písmo. Instrumenty do r. 1435 jsou psány gotickou kursivou, v níž se v druhé polovině 14. stol. silně uplatňovalo lámání. Písařských zkratek bylo hojně užíváno, ale většinou jen pravidelných zkratek, srozumitelných a známých. Verbální invokace „In nomine Domini amen“; jíž pravidelně začínal protokol instrumentu, bývá odlišena zvětšeným písmem. Počáteční iniciála I jest vždy ozdobena a sahá po straně dosti hluboko.7) V transumptech pak bývá počáteční písmeno inserované listiny vy- značeno alespoň tučněji. Psáno bylo do linek, pořízených rydlem, olůvkem nebo perem, ale u méně důležitých instrumentů od linkování bylo upuštěno. Ke psaní bylo užíváno inkoustu železito-duběnkového, ježto písmo většiny instrumentů jest rezavě hnědé až hnědočerné. Barvy nebylo užíváno. Mezi vlastním zněním listiny a notářovým podpisem jest často značná mezera, ale nemohlo jí býti zneužito, protože tomu bránilo uzavření disposice závěrečnou formulí. Nenajde se nikdy po eschatokolu dodatek, aniž byla o něm zmínka v notářově " podpisu. Počáteční písmeno subscripční formule, začínající vždy slovy „Et ego N.“, bývá rovněž ozdobně provedeno. Instrument jest pravidelně psán jednou rukou a v tom případě byl písařem veřejný notář, jenž pak v subscripci prohlásil, že byl všemu jednání přítomen a listinu sepsal vlastní rukou (presens fui manuque mea propria conscripsi).s) Někdy instrument ingrosoval cizí písař a ověřující notář v podpisu uvedl důvod, proč nemohl instrument sám vyhotoviti, na př. „aliis valde arduis tunc occupatus negociis per manus alterius privati notarii scribi et ingrossari procuravi“,3) nebo prostě „per alium notarium scripta signo et nomine signavi et in hanc publicam formam redegi“. 10) V těchto případech jest velmi nesnadné určiti ingrosátora, pokud ovšem výjimečně neuvedl notář pomocníkovo jméno, jako to učinil Ondřej z Lučici1) v in- strumentu z 14. srpna 1374 slovy „per Witkonem de Mzan scribi procuravi, cum propriis et arduis meis negociis prepeditus illud manu propria scribi non potuerim“. Je-li na instrumentu podepsáno několik veřejných notářů, bývá písařem instrumentu některý z nich a je to patrné ze subscripce.12) Jen výjimečně dala strana sepsati text listiny vlastním písařem a notář připojil jen v eschatokolu nejdůležitější publikační formule a podpis, jako jest tomu v případě instrumentu Mikuláše Petrova ze Žebráku.13) Ten s obtíží podepsal nervosním písmem 17. listopadu 1380 „litteras processus“ plaskému klášteru. Vlastní text listiny jest psán rukou vycvičenou. Třeba litovati, že nelze poznati paleografickou metodou pravost a dosah doznání veřejného notáře Jana Frenlinova z Dubé na instrumentu z 3. ledna 1398, registro- vaném v erekčních knihách: „Occupatus aliis arduis negociis dictam subscriptionem per alium scribi procuravi meque hic manu propria conscripsi". Protože však jde 7) Gerber nalezl ve frankfurtských instrumentech iniciálku ve tvaru ryby a vidí v tom zbytek monogramatické invokace, odvolávaje se na starý křesťanský znak ty s. V instrumentech českého původu jsem nic podobného nenašel. 3) Viz instrument notáře č. 373 z 13. května 1395. 8) Viz instrument notáře č. 489 z 22. ledna 1411. 2) Viz instrument notáře č. 287 z 10. března 1393. 11) Viz v seznamu notáře č. 58. 2) Viz přílohu A 2. 12) Viz v seznamu notáře č. 185.
Strana 47
47 o schválení výpovědi ve sporu mezi farářem a řeholníky v Českých Budějovicích biskupem Olbramem, není vyloučeno, že to bylo jen připsání schvalovací doložky, připojené na hotovou listinu.14) c) Notářské znameni (signum). Všechny notářské instrumenty mají kromě podpisu také obvyklé znamení (signum consuetum) veřejného notáře. Je to velmi důležitý prostředek ověřovací, který v českém prostředí jest postaven na roveň vlastnímu podpisu notářovu a rovná se tedy hodnotou pečeti.15) Signum pra- videlně doprovází všechny podpisy veřejných notářů, kteří instrument spolupode- psali;16) bývá umístěno na pravé straně před subscripcí, výjimečně pod ní, jak je v instrumentu Miroslava Vítkova z Písku, vyhotoveném v Praze 24. února 1332, patrně napodobením italských vzorů, čemuž nasvědčuje v Praze chovaný transumpt cizí provenience ze 7. března 1326, zhotovený v Perusii veřejným notářem, podepisu- jícím se „Nicolaus quondam Symonelli de Perusio, porte solis et parochie S. Marie nove, publicus imperiali auctoritate notarius“,17) nebývá však v hlavě listiny, jak bylo obvykle ve Francii. Bylo-li nutno spojiti několik pruhů pergamenu ať již slepením nebo stehy, tu přes spojení bylo vyznačeno signum jako ověřovací prostředek, že tak učinil veřejný notář. I to mluví pro samostatnou ověřovací způsobilost notářského znamení. Pokud se týče grafické stránky notářského znamení, pozoruje se v českém prostředí snaha po svéráznosti, třebas jsou hojně napodobovány cizí vzory. Signa 14) Viz v seznamu notáře č. 287. 13) Svědčí o tom odvolání instrumentu veřejným notářem Fridrichem ze 14. září 1344 (viz přílohu A 1). Jmenovaný notář zhotovil na žádost rychtáře a konšelů města Mostu instrument o právech měšťanů na škodu probošta a konventu zderazského kláštera. Klášter dosáhl zrušení vydaného instrumentu pro formální vadu, ježto byl zhotoven za nepřítomnosti probošta a kon- ventu, a tedy bez jich slyšení. Na příkaz oficiála, zasedajícího na soudě, byl Fridrich nucen listinu, jež byla omylem vystavena a z neznalosti práva (per errorem et iuris ignoranciam), od- volati novým instrumentem, poradiv se předem s právními znalci. Tadra zbytečně zdůrazňuje, že to bylo pro notáře velké neštěstí, protože ztratil důvěru klientů. Fridrich se velmi dobře hájil, poukazoval totiž na to, že nebyl „de dicto instrumento... bene informatus“. — Právně jest důležité, že o platnosti rozhodl oficiál ze své soudní pravomoci a že přikázal uložiti revokační instrument „in archivis actis curie Pragensis“. V závěru listiny, psané notářem ve formě subjek- tivní, se praví: tuto veřejnou listinu jsem napsal vlastní rukou a označil jsem ji svým obvyklým znamením, a na konci jsou uvedeni svědci zrušovacího aktu. Podpis v pravém slova smyslu v instrumentu chybí, třebas byl obsahově pojat do textu listiny, avšak na obvyklém místě v pravém dolním rohu jest velmi pečlivě provedeno notářské znamení, dva nadřaděné kříže na šachovaném, trojúhelníkovém podstavci. Z uvedeného lze souditi, třebas jde o osamocený případ, kontrolovaný ovšem soudně, že se v českém prostředí hledělo na signum jako na symbol pečeti, který může státi stejně samostatně a může ověřovati i listinu vé věci vydavatele. Kdyby tomu tak nebylo, byl by musil o příslušném prohlášení zhotoviti nebo alespoň podepsati instrument jiný notář. Ostatně podobný názor vyslovil již Conradus de Mure (Voltelini, Einl. XXXII), jenž mínil, že signum zastupuje pečet a že veřejní notáři „imponunt manu sua quoddam signum, quo utuntur pro sigillo“. Současná vědecká literatura s tímto názorem ovšem nesouhlasí (na př. Mikucki) a má jej za omyl. Jest to však hyperkritika, protože badatelé přisuzují Konradovi de Mure něco, co nemínil. Signum nevzniklo samozřejmě napodobením pečeti, jeho základem bylo ruční zna- mení osoby, která měla listinu podepsati (důvody snesl již Giry, Manuel de dipl., str. 602 a sl.), základem byl kříž, jenž uvozoval jako symbolická invokace práci, podpis, a podle něho vznikly i jiné značky, jak se jevila potřeba. Avšak právníci 13. a 14. století mohli právem přikládati notářskému znamení hodnotu pečeti, a to tím spíše, že veřejní notáři ve střední Evropě tehdy vlastní pečeti neměli. Soudím, že v této otázce jest rozhodující mínění středověkých právníků a nikoliv náš názor, zejména ne tehdy, když si skutečnosti úmyslně zkreslujeme. 26) Viz přílohu A 2. 11) Orig. perg. v archivu ministerstva vnitra v Praze, sign. IV. Z d.
47 o schválení výpovědi ve sporu mezi farářem a řeholníky v Českých Budějovicích biskupem Olbramem, není vyloučeno, že to bylo jen připsání schvalovací doložky, připojené na hotovou listinu.14) c) Notářské znameni (signum). Všechny notářské instrumenty mají kromě podpisu také obvyklé znamení (signum consuetum) veřejného notáře. Je to velmi důležitý prostředek ověřovací, který v českém prostředí jest postaven na roveň vlastnímu podpisu notářovu a rovná se tedy hodnotou pečeti.15) Signum pra- videlně doprovází všechny podpisy veřejných notářů, kteří instrument spolupode- psali;16) bývá umístěno na pravé straně před subscripcí, výjimečně pod ní, jak je v instrumentu Miroslava Vítkova z Písku, vyhotoveném v Praze 24. února 1332, patrně napodobením italských vzorů, čemuž nasvědčuje v Praze chovaný transumpt cizí provenience ze 7. března 1326, zhotovený v Perusii veřejným notářem, podepisu- jícím se „Nicolaus quondam Symonelli de Perusio, porte solis et parochie S. Marie nove, publicus imperiali auctoritate notarius“,17) nebývá však v hlavě listiny, jak bylo obvykle ve Francii. Bylo-li nutno spojiti několik pruhů pergamenu ať již slepením nebo stehy, tu přes spojení bylo vyznačeno signum jako ověřovací prostředek, že tak učinil veřejný notář. I to mluví pro samostatnou ověřovací způsobilost notářského znamení. Pokud se týče grafické stránky notářského znamení, pozoruje se v českém prostředí snaha po svéráznosti, třebas jsou hojně napodobovány cizí vzory. Signa 14) Viz v seznamu notáře č. 287. 13) Svědčí o tom odvolání instrumentu veřejným notářem Fridrichem ze 14. září 1344 (viz přílohu A 1). Jmenovaný notář zhotovil na žádost rychtáře a konšelů města Mostu instrument o právech měšťanů na škodu probošta a konventu zderazského kláštera. Klášter dosáhl zrušení vydaného instrumentu pro formální vadu, ježto byl zhotoven za nepřítomnosti probošta a kon- ventu, a tedy bez jich slyšení. Na příkaz oficiála, zasedajícího na soudě, byl Fridrich nucen listinu, jež byla omylem vystavena a z neznalosti práva (per errorem et iuris ignoranciam), od- volati novým instrumentem, poradiv se předem s právními znalci. Tadra zbytečně zdůrazňuje, že to bylo pro notáře velké neštěstí, protože ztratil důvěru klientů. Fridrich se velmi dobře hájil, poukazoval totiž na to, že nebyl „de dicto instrumento... bene informatus“. — Právně jest důležité, že o platnosti rozhodl oficiál ze své soudní pravomoci a že přikázal uložiti revokační instrument „in archivis actis curie Pragensis“. V závěru listiny, psané notářem ve formě subjek- tivní, se praví: tuto veřejnou listinu jsem napsal vlastní rukou a označil jsem ji svým obvyklým znamením, a na konci jsou uvedeni svědci zrušovacího aktu. Podpis v pravém slova smyslu v instrumentu chybí, třebas byl obsahově pojat do textu listiny, avšak na obvyklém místě v pravém dolním rohu jest velmi pečlivě provedeno notářské znamení, dva nadřaděné kříže na šachovaném, trojúhelníkovém podstavci. Z uvedeného lze souditi, třebas jde o osamocený případ, kontrolovaný ovšem soudně, že se v českém prostředí hledělo na signum jako na symbol pečeti, který může státi stejně samostatně a může ověřovati i listinu vé věci vydavatele. Kdyby tomu tak nebylo, byl by musil o příslušném prohlášení zhotoviti nebo alespoň podepsati instrument jiný notář. Ostatně podobný názor vyslovil již Conradus de Mure (Voltelini, Einl. XXXII), jenž mínil, že signum zastupuje pečet a že veřejní notáři „imponunt manu sua quoddam signum, quo utuntur pro sigillo“. Současná vědecká literatura s tímto názorem ovšem nesouhlasí (na př. Mikucki) a má jej za omyl. Jest to však hyperkritika, protože badatelé přisuzují Konradovi de Mure něco, co nemínil. Signum nevzniklo samozřejmě napodobením pečeti, jeho základem bylo ruční zna- mení osoby, která měla listinu podepsati (důvody snesl již Giry, Manuel de dipl., str. 602 a sl.), základem byl kříž, jenž uvozoval jako symbolická invokace práci, podpis, a podle něho vznikly i jiné značky, jak se jevila potřeba. Avšak právníci 13. a 14. století mohli právem přikládati notářskému znamení hodnotu pečeti, a to tím spíše, že veřejní notáři ve střední Evropě tehdy vlastní pečeti neměli. Soudím, že v této otázce jest rozhodující mínění středověkých právníků a nikoliv náš názor, zejména ne tehdy, když si skutečnosti úmyslně zkreslujeme. 26) Viz přílohu A 2. 11) Orig. perg. v archivu ministerstva vnitra v Praze, sign. IV. Z d.
Strana 48
48 jsou pečlivě kreslena perem a jejich velikost není rozhodující, nýbrž se řídí ostatními okolnostmi, zejména velikostí zbývajícího místa pro podpis. Základem jsou nejčastěji tři stupně, prostě načrtnuté nebo uměle členěné, a na nich vyrůstá vlastní monstran- covitá stavba znamení.18) Nejstarší známé znamení notářské Drahuška z Tisova19) z r. 1313 má nad třemi stupni uprostřed dvou nad sebou umístěných křížů za základ majuskulní D s vepsaným R. Stejně Miroslav Vítkův z Písku20) užívá za znamení ozdobného majuskulního M s vepsaným R. Notář Budislav Havlův z Vyšehořovic21) má podstatou signa mohutný kříž, který zřetelně přechází v minuskulní b. Nedosta- tečný originální materiál nedovoluje, aby bylo lze učiniti bezpečný závěr, ale jest možné předpokládati, že první veřejní notáři v Čechách užívali s oblibou monogramů za základ svých znamení. Tohoto prostředku se nevzdali ani později, kdy rozmanité křížové a hvězdicovité formy vytlačily jednoduché starší tvary a kdy vynalézavost a snaha vyrovnati se cizím vzorům i dobrým příkladům domácím vedla ke složitějším útvarům, které bylo nesnadno napodobiti a které přispívaly vzhledem k uměleckému rázu listiny. Ještě Hynek z Vepřeku22) umisťuje do svého složitého znamení mono- gram h B, ale užívá již i legendy ve dvou stupních: S. maria. +llmagdalena. Monogram se občas objeví v srdci monstrancovitého znamení, jako u Petra Michalova z Prahy23) majuskulní P. Vyskytnou se i signa ve tvaru rozmanitých váz s květinami24) nebo ruky se stilisovanou bylinou.25) Mnozí veřejní notáři vepisují své křestní jméno do stupňů znamení, jako Jan Henslův z Miličína28) pod hvězdicovitý útvar v kruhu do prvního ze šesti stupňů. Veřejní notáři, ustanovení z papežské pravomoci, užívají ve znamení dvou klíčů.27) Byli-li jmenováni již dříve z císařské moci, doplňují těmito klíči své původní znamení a případně je přizpůsobují.28) Jindy tito veřejní notáři mají místo stupňů jen dvě stilisované stuhy.29) Stuh však užíval již r. 1359 Oldřich Heřmanův ze Zhořce,30) jenž byl ustanoven z císařské pravomoci. Zdá se, že označení notářů z pa- pežské autority klíči nebylo nezbytností. Zůstává otázka, byly-li v českých zemích vedeny matriky, do nichž byli veřejní notáři povinni vyznačiti své notářské znamení, jako tomu bylo ve Francii.31) Prameny se o tomto důležitém bodě vůbec nezmiňují. 18) Viz popis notářského znamení v příloze C u č. 125. 23) Viz v seznamu notáře č. 7. 20) Viz v seznamu notáře č. 14. 225 Viz v seznamu notáře č. 37, kde je podrobnější popis znamení. 22) Popis znamení viz u notáře č. 197. 22) Viz v seznamu notáře č. 65. 22 Viz popis signa u notáře č. 185. 25) Viz popis znamení u notáře č. 192. 26) Viz notáře č. 262. 21) Viz popis znamení u notáře č. 344. 28) Mikuláš Matějův z Brna (viz seznam č. 322) užíval r. 1388 jako „publicus imperiali auctoritate notarius“ monstrancovitého znamení, ukončeného dole stuhami a nahoře křížem s vyplněnými kroužky na konci ramen. V instrumentu z 11. února 1406 se podepisuje jako notář z papežské a císařské pravomoci a v jeho znamení se změnil tvar konců ramen kříže na rozeklaný a přibyly dva dominující klíče, zkřížené přes spodní část kříže. 29) Viz popis znamení u notáře č. 410. 80) Viz popis u notáře č. 141. 2) Veřejní notáři, připuštění ve Francii k výkonu úřadu, musili vložiti do register své signum, zapsati své jméno, datum ustanovení a dodatek: „Signo meo authentico, quo in meis actibus uti intendo, signavi“. (Giry, Man. de dipl. 606.)
48 jsou pečlivě kreslena perem a jejich velikost není rozhodující, nýbrž se řídí ostatními okolnostmi, zejména velikostí zbývajícího místa pro podpis. Základem jsou nejčastěji tři stupně, prostě načrtnuté nebo uměle členěné, a na nich vyrůstá vlastní monstran- covitá stavba znamení.18) Nejstarší známé znamení notářské Drahuška z Tisova19) z r. 1313 má nad třemi stupni uprostřed dvou nad sebou umístěných křížů za základ majuskulní D s vepsaným R. Stejně Miroslav Vítkův z Písku20) užívá za znamení ozdobného majuskulního M s vepsaným R. Notář Budislav Havlův z Vyšehořovic21) má podstatou signa mohutný kříž, který zřetelně přechází v minuskulní b. Nedosta- tečný originální materiál nedovoluje, aby bylo lze učiniti bezpečný závěr, ale jest možné předpokládati, že první veřejní notáři v Čechách užívali s oblibou monogramů za základ svých znamení. Tohoto prostředku se nevzdali ani později, kdy rozmanité křížové a hvězdicovité formy vytlačily jednoduché starší tvary a kdy vynalézavost a snaha vyrovnati se cizím vzorům i dobrým příkladům domácím vedla ke složitějším útvarům, které bylo nesnadno napodobiti a které přispívaly vzhledem k uměleckému rázu listiny. Ještě Hynek z Vepřeku22) umisťuje do svého složitého znamení mono- gram h B, ale užívá již i legendy ve dvou stupních: S. maria. +llmagdalena. Monogram se občas objeví v srdci monstrancovitého znamení, jako u Petra Michalova z Prahy23) majuskulní P. Vyskytnou se i signa ve tvaru rozmanitých váz s květinami24) nebo ruky se stilisovanou bylinou.25) Mnozí veřejní notáři vepisují své křestní jméno do stupňů znamení, jako Jan Henslův z Miličína28) pod hvězdicovitý útvar v kruhu do prvního ze šesti stupňů. Veřejní notáři, ustanovení z papežské pravomoci, užívají ve znamení dvou klíčů.27) Byli-li jmenováni již dříve z císařské moci, doplňují těmito klíči své původní znamení a případně je přizpůsobují.28) Jindy tito veřejní notáři mají místo stupňů jen dvě stilisované stuhy.29) Stuh však užíval již r. 1359 Oldřich Heřmanův ze Zhořce,30) jenž byl ustanoven z císařské pravomoci. Zdá se, že označení notářů z pa- pežské autority klíči nebylo nezbytností. Zůstává otázka, byly-li v českých zemích vedeny matriky, do nichž byli veřejní notáři povinni vyznačiti své notářské znamení, jako tomu bylo ve Francii.31) Prameny se o tomto důležitém bodě vůbec nezmiňují. 18) Viz popis notářského znamení v příloze C u č. 125. 23) Viz v seznamu notáře č. 7. 20) Viz v seznamu notáře č. 14. 225 Viz v seznamu notáře č. 37, kde je podrobnější popis znamení. 22) Popis znamení viz u notáře č. 197. 22) Viz v seznamu notáře č. 65. 22 Viz popis signa u notáře č. 185. 25) Viz popis znamení u notáře č. 192. 26) Viz notáře č. 262. 21) Viz popis znamení u notáře č. 344. 28) Mikuláš Matějův z Brna (viz seznam č. 322) užíval r. 1388 jako „publicus imperiali auctoritate notarius“ monstrancovitého znamení, ukončeného dole stuhami a nahoře křížem s vyplněnými kroužky na konci ramen. V instrumentu z 11. února 1406 se podepisuje jako notář z papežské a císařské pravomoci a v jeho znamení se změnil tvar konců ramen kříže na rozeklaný a přibyly dva dominující klíče, zkřížené přes spodní část kříže. 29) Viz popis znamení u notáře č. 410. 80) Viz popis u notáře č. 141. 2) Veřejní notáři, připuštění ve Francii k výkonu úřadu, musili vložiti do register své signum, zapsati své jméno, datum ustanovení a dodatek: „Signo meo authentico, quo in meis actibus uti intendo, signavi“. (Giry, Man. de dipl. 606.)
Strana 49
49 Signum notarii, třebas jeho tvar a velikost nebyly naprosto neproměnné, jest důležitý rozpoznávací prostředek všude tam, kde se pro porušení listiny nezachovalo jméno notáře a zůstaly jen zbytky znamení. d) Pečet. Podle toho, jsou-li instrumenty opatřeny jenom podpisem a zna- mením notářským či je k nim přivěšena zároveň pečet nebo pečetě, možno instrumenty rozděliti na čtyři skupiny: I. instrumenty jen s podpisem notáře nebo podpisy notářů, II. instrumenty s pečetí nebo pečetmi osob jednajících, III. instrumenty s pečetmi osob jednajících a svědků, IV. instrumenty s pečetí nebo pečetmi úředními. Skupina IV. jest však proti skupinám II. a III. neohraničená.32) Početní rozdělení instrumentů jednotlivých skupin jest v českých krajích celkem rovnoměrné, takže sečteme-li skupiny instrumentů s pečetmi, převyšují počtem skupinu instrumentů nezpečetěných. V této převaze vidí Mikucki pro polské řády vliv zpeče- těné listiny, který se projevil i v Německu a ve Francii. Zmíněný vliv nelze ani v českém království popříti, ale jest nutné vždy přihlížeti k druhu jednání nebo pro- hlášení, o němž byl instrument vyhotoven, a k účinkům, jaké strany zamýšlely. Připojení pečeti byl projev vůle jednající strany a souhlasu s převzatými závazky, po případě souhlas s formulací v instrumentu, připojovali-li pečeti úmluvčí a rozhodčí. Samostatná povaha instrumentu tím nebyla vůbec dotčena a pečeti neměly nikdy přímého vztahu k vlastnímu zlistiněni. Stejně připojení pečetí svědků, které se mohlo nejspíše připočísti vlivům zpečetěné listiny, záviselo pravidelně na jiných okolnostech než na přítomnosti a vůli vysvědčiti příslušný akt. Schválení jednání úřadem, po případě osvědčení jistých věcí (na př. při imposicio auctoritatis v transumptech) přivěšením úřední pečeti k notářskému instrumentu nelze posuzovati podle obecných pravidel, platných pro listiny zpečetěné. Jinak jest však nutné vyzdvihnouti, že instrumentu bylo u nás používáno v prostředí, kde vládla pečet, třebas ovšem jen ve sféře církevního práva a nepatrně na právu městském a lenním. Měl-li býti pořizovatel nebo příjemce bezpečen, že jednání bude pokládáno za platné i na zemském foru, musil se zabezpečiti, a to se stalo jednoduše připojením potřebných pečetí. Za současného stavu právního badání nikdo nemůže vyvrátiti oprávněnou domněnku, že přivěšení pečeti byla kautela proti přísnému řádu práva zemského. 22) Rozdělení jest podle návodu V. Vojtíška. Polský diplomatik Mikucki (Re- marques, str. 342) rozeznává rovněž čtyři typy instrumentů, ale přihlíží kromě pečeti též ke znění listiny. Do první skupiny, jež odpovídá uvedené I. skupině, řadí jako samostatný oddíl transumpty, do druhé skupiny instrumenty, které mají všechny podstatné znaky notářské listiny, ale jsou zpečetěné, do třetí skupiny instrumenty, které mají zevní znaky notářské listiny, ale obsahově odpovídají zpečetěné listině, majíce i koroborační formuli. Poslední skupina, označená jako druhá kategorie skupiny třetí, má u Mikuckého listiny s formulářem zpečetěné listiny, k němuž byly mechanicky připojeny znaky notářského instrumentu.
49 Signum notarii, třebas jeho tvar a velikost nebyly naprosto neproměnné, jest důležitý rozpoznávací prostředek všude tam, kde se pro porušení listiny nezachovalo jméno notáře a zůstaly jen zbytky znamení. d) Pečet. Podle toho, jsou-li instrumenty opatřeny jenom podpisem a zna- mením notářským či je k nim přivěšena zároveň pečet nebo pečetě, možno instrumenty rozděliti na čtyři skupiny: I. instrumenty jen s podpisem notáře nebo podpisy notářů, II. instrumenty s pečetí nebo pečetmi osob jednajících, III. instrumenty s pečetmi osob jednajících a svědků, IV. instrumenty s pečetí nebo pečetmi úředními. Skupina IV. jest však proti skupinám II. a III. neohraničená.32) Početní rozdělení instrumentů jednotlivých skupin jest v českých krajích celkem rovnoměrné, takže sečteme-li skupiny instrumentů s pečetmi, převyšují počtem skupinu instrumentů nezpečetěných. V této převaze vidí Mikucki pro polské řády vliv zpeče- těné listiny, který se projevil i v Německu a ve Francii. Zmíněný vliv nelze ani v českém království popříti, ale jest nutné vždy přihlížeti k druhu jednání nebo pro- hlášení, o němž byl instrument vyhotoven, a k účinkům, jaké strany zamýšlely. Připojení pečeti byl projev vůle jednající strany a souhlasu s převzatými závazky, po případě souhlas s formulací v instrumentu, připojovali-li pečeti úmluvčí a rozhodčí. Samostatná povaha instrumentu tím nebyla vůbec dotčena a pečeti neměly nikdy přímého vztahu k vlastnímu zlistiněni. Stejně připojení pečetí svědků, které se mohlo nejspíše připočísti vlivům zpečetěné listiny, záviselo pravidelně na jiných okolnostech než na přítomnosti a vůli vysvědčiti příslušný akt. Schválení jednání úřadem, po případě osvědčení jistých věcí (na př. při imposicio auctoritatis v transumptech) přivěšením úřední pečeti k notářskému instrumentu nelze posuzovati podle obecných pravidel, platných pro listiny zpečetěné. Jinak jest však nutné vyzdvihnouti, že instrumentu bylo u nás používáno v prostředí, kde vládla pečet, třebas ovšem jen ve sféře církevního práva a nepatrně na právu městském a lenním. Měl-li býti pořizovatel nebo příjemce bezpečen, že jednání bude pokládáno za platné i na zemském foru, musil se zabezpečiti, a to se stalo jednoduše připojením potřebných pečetí. Za současného stavu právního badání nikdo nemůže vyvrátiti oprávněnou domněnku, že přivěšení pečeti byla kautela proti přísnému řádu práva zemského. 22) Rozdělení jest podle návodu V. Vojtíška. Polský diplomatik Mikucki (Re- marques, str. 342) rozeznává rovněž čtyři typy instrumentů, ale přihlíží kromě pečeti též ke znění listiny. Do první skupiny, jež odpovídá uvedené I. skupině, řadí jako samostatný oddíl transumpty, do druhé skupiny instrumenty, které mají všechny podstatné znaky notářské listiny, ale jsou zpečetěné, do třetí skupiny instrumenty, které mají zevní znaky notářské listiny, ale obsahově odpovídají zpečetěné listině, majíce i koroborační formuli. Poslední skupina, označená jako druhá kategorie skupiny třetí, má u Mikuckého listiny s formulářem zpečetěné listiny, k němuž byly mechanicky připojeny znaky notářského instrumentu.
Strana 50
50 Jednotlivé pečeti na instrumentech nelze podrobněji popisovati, protože náleží rozmanitým stavům, úřadům a osobám, podle toho, kdo jednal, koho si bral za svědky a který úřad jednání schvaloval. Při transumptech bývá nejčastěji připojena pečet oficialátu. Za zvláštnost při notářských instrumentech můžeme míti majestátní pečeť císaře Karla IV., jež byla přivěšena na instrumentu veřejného notáře Martina z Petro- vice3) o rozhodčím výroku císařově z 30. ledna 1370 ve sporu kapituly a měšťanů vratislavských a ohlášena v eschatokolu slovy: „Que omnia et singula per notarios publicos subscriptos publicari mandavimus et redegi [!] in formam publici documenti presencium sub imperialis nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum." Počet pečetí při jednotlivých instrumentech jest velmi rozmanitý, největšího však bylo dosaženo r. 1401 při instrumentu o exkomunikaci čtyř rytířů z okolí Velkého Boru pro obsazení místního kostela. K instrumentu bylo celkem přivěšeno 25 pečetí duchovních hodnostářů s velkou pečetí strahovského opata uprostřed.34) Pečeti byly pravidelně přivěšovány na proužcích pergamenu. Pergamen byl po sepsání instrumentu opatřen ohybem (plikou) a do ohybu byly učiněny pravidelně dva zářezy a jimi byl protažen pergamenový proužek. Jiného materiálu k zavěšení nebylo užíváno. Instrumenty byly zpečetěny teprve tehdy, když byly hotové a podepsány veřej- ným notářem, třebas se v koroboračních formulích mluví o zpečetění v minulém čase. O osobních pečetích veřejných notářů, které se v cizích poměrech vyskytují až později, v pramenech jsem nenalezl žádné zmínky. Avšak je zachováno stříbrné pečetidlo městského písaře pražského Petra,35) o němž je známo, že byl veřejným notářem. e) Úprava hotového instrumentu. Hotový instrument byl sklá- dán nejrozmanitějším způsobem podle vzorů, jaké shledáváme i u současných listin soukromých. Byl-li instrument opatřen pečetí, bylo se skládáním začato se shora, aby pečet na plice zůstala volná. Složený pruh byl pak ještě přeložen se stran dovnitř, obyčejně na tři stejné délky. Původní překládání nebylo nikdy u zachovaných instru- mentů měněno. Do vzniklého obdélníku nebo čtverce ve středu ohybů byl dodatečně vepsán regest listiny. Regesty bývají ve většině současné, ale pořizoval si je asi pří- jemce. Na některých instrumentech, pokud byly v klášterním držení, zejména zderaz- ského kláštera, shledává se na plice nebo na dorsu listiny znamení R. Inkoust a duktus písmen svědčí o cizí vycvičené ruce, a možno je, alespoň pokud jde o Zderaz, míti podle názoru V. Vojtíška za registrační znaménko klášterního písaře, jenž opisoval instrument do kopiáře kláštera. 33) Viz v seznamu notáře č. 191. 84) Viz instrument notáře č. 344. *) F. Čáda popsal v článku „Pečetidla českých měst a obcí v archivu Národního musea v Praze“ str. 54 č. 55 (Čas. Spol. přátel starožitností čes. v Praze 1926) pečetidlo městského notáře pražského Petra (1296—1806), jež má opis: † S'PETRI NOTARII CIVITATIS PRAGEN. V pečetním poli spatřujeme dvouocasého lva ve skoku, majícího na hlavě helm s klenotem orlího křídla. V. Vojtíšek (K otázce erbu českého krále, Čas. Nár. mus. CV, str. 60, 1981) soudí, že lev zdůrazňuje královskou autoritu, pod níž stál písař Petr, zvaný někdy i notarius publicus. Tímto pečetidlem není nijak oslabeno poznání, že veřejní notáři neužívali ve 14. století pečetě. Gerber (Die Notariatsurkunde, str. 27) uvádí první pečeť frankfurtského notáře k r. 1473.
50 Jednotlivé pečeti na instrumentech nelze podrobněji popisovati, protože náleží rozmanitým stavům, úřadům a osobám, podle toho, kdo jednal, koho si bral za svědky a který úřad jednání schvaloval. Při transumptech bývá nejčastěji připojena pečet oficialátu. Za zvláštnost při notářských instrumentech můžeme míti majestátní pečeť císaře Karla IV., jež byla přivěšena na instrumentu veřejného notáře Martina z Petro- vice3) o rozhodčím výroku císařově z 30. ledna 1370 ve sporu kapituly a měšťanů vratislavských a ohlášena v eschatokolu slovy: „Que omnia et singula per notarios publicos subscriptos publicari mandavimus et redegi [!] in formam publici documenti presencium sub imperialis nostre maiestatis sigillo testimonio litterarum." Počet pečetí při jednotlivých instrumentech jest velmi rozmanitý, největšího však bylo dosaženo r. 1401 při instrumentu o exkomunikaci čtyř rytířů z okolí Velkého Boru pro obsazení místního kostela. K instrumentu bylo celkem přivěšeno 25 pečetí duchovních hodnostářů s velkou pečetí strahovského opata uprostřed.34) Pečeti byly pravidelně přivěšovány na proužcích pergamenu. Pergamen byl po sepsání instrumentu opatřen ohybem (plikou) a do ohybu byly učiněny pravidelně dva zářezy a jimi byl protažen pergamenový proužek. Jiného materiálu k zavěšení nebylo užíváno. Instrumenty byly zpečetěny teprve tehdy, když byly hotové a podepsány veřej- ným notářem, třebas se v koroboračních formulích mluví o zpečetění v minulém čase. O osobních pečetích veřejných notářů, které se v cizích poměrech vyskytují až později, v pramenech jsem nenalezl žádné zmínky. Avšak je zachováno stříbrné pečetidlo městského písaře pražského Petra,35) o němž je známo, že byl veřejným notářem. e) Úprava hotového instrumentu. Hotový instrument byl sklá- dán nejrozmanitějším způsobem podle vzorů, jaké shledáváme i u současných listin soukromých. Byl-li instrument opatřen pečetí, bylo se skládáním začato se shora, aby pečet na plice zůstala volná. Složený pruh byl pak ještě přeložen se stran dovnitř, obyčejně na tři stejné délky. Původní překládání nebylo nikdy u zachovaných instru- mentů měněno. Do vzniklého obdélníku nebo čtverce ve středu ohybů byl dodatečně vepsán regest listiny. Regesty bývají ve většině současné, ale pořizoval si je asi pří- jemce. Na některých instrumentech, pokud byly v klášterním držení, zejména zderaz- ského kláštera, shledává se na plice nebo na dorsu listiny znamení R. Inkoust a duktus písmen svědčí o cizí vycvičené ruce, a možno je, alespoň pokud jde o Zderaz, míti podle názoru V. Vojtíška za registrační znaménko klášterního písaře, jenž opisoval instrument do kopiáře kláštera. 33) Viz v seznamu notáře č. 191. 84) Viz instrument notáře č. 344. *) F. Čáda popsal v článku „Pečetidla českých měst a obcí v archivu Národního musea v Praze“ str. 54 č. 55 (Čas. Spol. přátel starožitností čes. v Praze 1926) pečetidlo městského notáře pražského Petra (1296—1806), jež má opis: † S'PETRI NOTARII CIVITATIS PRAGEN. V pečetním poli spatřujeme dvouocasého lva ve skoku, majícího na hlavě helm s klenotem orlího křídla. V. Vojtíšek (K otázce erbu českého krále, Čas. Nár. mus. CV, str. 60, 1981) soudí, že lev zdůrazňuje královskou autoritu, pod níž stál písař Petr, zvaný někdy i notarius publicus. Tímto pečetidlem není nijak oslabeno poznání, že veřejní notáři neužívali ve 14. století pečetě. Gerber (Die Notariatsurkunde, str. 27) uvádí první pečeť frankfurtského notáře k r. 1473.
Strana 51
51 B. Vnitřní znaky instrumentů. Jak poučují formuláře,36) bylo třeba k platnosti instrumentu, aby mohl býti pokládán za veřejnou listinu (ad publicacionem), šest formulí (publicaciones), jež nesměly býti opominuty: léta Páně, indikce, den, místo, svědci a jméno veřejného notáře. Veřejní notáři čeští přejali tyto podmínky z cizích předloh37) a celkem je dodržovali. Stejně, jako tomu bylo v Italii, kladli obyčejně tři formule, označující čas (anni Domini, indiccio et dies), do protokolu listiny, další dvě formule (locus et testes) do eschatokolu a notář pak závazně podepsal vlastnoručně každý instrument, který byl vyhotoven v jeho působnosti. Jsou však velmi časté výjimky z tohoto pravidla a místo právního jednání bývá uvedeno hned v protokolu,33) což bylo možné i při výčtu svědků.39) Kromě zmíněných formulí jest v instrumentech obvyklá i invokace, jen výjimečně se vyskytuje arenga a promulgacio, pravidelná jsou léta podle pontifikátu papeže a někdy i léta panování císaře a českého krále, potom den v týdnu, hodina denní, místo v krajině a podrobně i místo jednání. Koroborační formule, jež se vyskytuje v instrumentech, stilisovaných subjektivně s hlediska osoby jednající, do vlastní struktury instrumentu nenáleží. Disposiční formule jsou ovšem velmi rozmanité a řídí se obsahem příslušného právního jednání. a) Invocacio. Téměř všechny instrumenty až na mizivé výjimky:9) mají v čele verbální invokaci, znějící pravidelně „In nomine Domini amen“. Obměnu v instrumentu Budislava z Vyšehořovic“1) z 31. ledna 1335, znějící „In Dei nomine amen“, možno pokládati za stilovou zvláštnost. Vít Petrův z Lomnice užil 25. října 1402 v transumptu invokace „In nomine Domini feliciter amen“.42) V instrumentech, jejichž znění jest subjektivně stilisováno s hlediska osoby jednající, jsou ovšem i invo- kace jiného druhu, užívané v soukromých listinách, jako na příklad „In nomine sancte et individue Trinitatis amen".43) b) Arenga. Arenga nebyla v notářských instrumentech české provenience obvyklá. Užil jí však Henricus de Proczano (Protzan) v instrumentu o smíru mezi klášterem Kamencem a frankensteinskými měšťany,“4) učiněném ve Frankensteinu 2) Viz přílohu B 2. 37) Zdá se, že cizího původu jsou i versus memoriales, poznamenané na okraji fol. 112a rukopisu Národní a univ. knihovny IV A 5: Nomen da, Domini annum, indic, locum, diem — nominans pontifices, imperat, publices [i] quoque testes. 23) Viz instrument v příloze A 3. *) Viz na př. instrument notáře č. 11. *1) Invokace chybí na př. instrumentu notáře č. 185 ze 17. listopadu 1380. 41) Viz v seznamu notáře č. 37. 41) Viz v seznamu notáře č. 345. 43) Viz instrument notáře č. 458 z 14. prosince 1404. “) Viz instrument u notáře č. 95. Arengy použil ještě 29. ledna 1403 veřejný notář Pavel Maříkův z Třebenic (seznam č. 452) při transumptu německé listiny: „Cum prolixitas temporis fragilitasque humani generis memoriam in actis aufferat, corrupcionem ac oblivionem inducat, expedit ad evitanda huiusmodi incomoda, ut hominum gesta litterarum testimonio roborentur. [Quam ob rem scire cupimus universos, quod anno nativitatis eiusdem...]
51 B. Vnitřní znaky instrumentů. Jak poučují formuláře,36) bylo třeba k platnosti instrumentu, aby mohl býti pokládán za veřejnou listinu (ad publicacionem), šest formulí (publicaciones), jež nesměly býti opominuty: léta Páně, indikce, den, místo, svědci a jméno veřejného notáře. Veřejní notáři čeští přejali tyto podmínky z cizích předloh37) a celkem je dodržovali. Stejně, jako tomu bylo v Italii, kladli obyčejně tři formule, označující čas (anni Domini, indiccio et dies), do protokolu listiny, další dvě formule (locus et testes) do eschatokolu a notář pak závazně podepsal vlastnoručně každý instrument, který byl vyhotoven v jeho působnosti. Jsou však velmi časté výjimky z tohoto pravidla a místo právního jednání bývá uvedeno hned v protokolu,33) což bylo možné i při výčtu svědků.39) Kromě zmíněných formulí jest v instrumentech obvyklá i invokace, jen výjimečně se vyskytuje arenga a promulgacio, pravidelná jsou léta podle pontifikátu papeže a někdy i léta panování císaře a českého krále, potom den v týdnu, hodina denní, místo v krajině a podrobně i místo jednání. Koroborační formule, jež se vyskytuje v instrumentech, stilisovaných subjektivně s hlediska osoby jednající, do vlastní struktury instrumentu nenáleží. Disposiční formule jsou ovšem velmi rozmanité a řídí se obsahem příslušného právního jednání. a) Invocacio. Téměř všechny instrumenty až na mizivé výjimky:9) mají v čele verbální invokaci, znějící pravidelně „In nomine Domini amen“. Obměnu v instrumentu Budislava z Vyšehořovic“1) z 31. ledna 1335, znějící „In Dei nomine amen“, možno pokládati za stilovou zvláštnost. Vít Petrův z Lomnice užil 25. října 1402 v transumptu invokace „In nomine Domini feliciter amen“.42) V instrumentech, jejichž znění jest subjektivně stilisováno s hlediska osoby jednající, jsou ovšem i invo- kace jiného druhu, užívané v soukromých listinách, jako na příklad „In nomine sancte et individue Trinitatis amen".43) b) Arenga. Arenga nebyla v notářských instrumentech české provenience obvyklá. Užil jí však Henricus de Proczano (Protzan) v instrumentu o smíru mezi klášterem Kamencem a frankensteinskými měšťany,“4) učiněném ve Frankensteinu 2) Viz přílohu B 2. 37) Zdá se, že cizího původu jsou i versus memoriales, poznamenané na okraji fol. 112a rukopisu Národní a univ. knihovny IV A 5: Nomen da, Domini annum, indic, locum, diem — nominans pontifices, imperat, publices [i] quoque testes. 23) Viz instrument v příloze A 3. *) Viz na př. instrument notáře č. 11. *1) Invokace chybí na př. instrumentu notáře č. 185 ze 17. listopadu 1380. 41) Viz v seznamu notáře č. 37. 41) Viz v seznamu notáře č. 345. 43) Viz instrument notáře č. 458 z 14. prosince 1404. “) Viz instrument u notáře č. 95. Arengy použil ještě 29. ledna 1403 veřejný notář Pavel Maříkův z Třebenic (seznam č. 452) při transumptu německé listiny: „Cum prolixitas temporis fragilitasque humani generis memoriam in actis aufferat, corrupcionem ac oblivionem inducat, expedit ad evitanda huiusmodi incomoda, ut hominum gesta litterarum testimonio roborentur. [Quam ob rem scire cupimus universos, quod anno nativitatis eiusdem...]
Strana 52
52 9. prosince 1349. Má znění: „Ne autem dissensionis materia in continuationis interitum redegatur...“ S arengou se však lze shledati v listinách, veřejnými notáři toliko ověřených. c) Promulgacio. Promulgační formule je v tuzemských instrumentech rovněž velmi vzácná. Užil jí na příklad 8. ledna 1371 veřejný notář Ludvík Kojata45) v instrumentu o rozepři mezi kláštery plaským a zlatokorunským: „Notum sit omnibus presens publicum instrumentum inspecturis, quod in anno Domini etc.“ Byla-li listina subjektivně stilisována se strany osob jednajících, jest ovšem promulgační formule docela pravidelná.“8) V cizině užívali čeští notáři promulgační formule častěji. V erekč- ních knihách, neúplně přepsaných, text protokolu instrumentu českého veřejného no- táře Jana z Třemošnice, působícího v Římě, začíná formulí: „Universis... pateat evidenter, quod anno nativitatis eiusdem 1397 etc.“4r) d) Datování: Anni Domini. Všechny instrumenty české provenience jsou datovány podle let narození Kristova. Nejčastěji se navazuje na invokaci slovy: „Anno nativitatis eiusdem 1390 etc.“48) Řidší jest datování: „Anno ab incarnacione Domini Iesu Christi millesimo etc.“43) Anni pontificatus. Léta papežova pontifikátu jsou českými veřejnými notáři udávána ve všech instrumentech, vydávaných subjektivně notářem, na př. „pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, domini Urbani, divina providencia pape V., anno sexto“.50) Za sedisvakance užívali notáři formulí: „aposto- lica sede per deposicionem Johannis pape XXIII. vacante“ (27. ledna 1416),51) „sede apostolica vacante et sacrosancto concilio Constancie durante“ (11. června 1417).52) Jen výjimečně jsou léta pontifikátu a císařova panování od let Páně od- tržena a uvedena až po údaji místa.33) Anni imperatoris. Veřejní notáři, ustanovení z císařské pravomoci, připojují velmi často za vlády Karla IV. léta panování vladaře: „imperio vero serenissimi ac invictissimi principis et domini nostri, domini Karoli quarti, divina favente clemencia Romanorum imperatoris semper augusti et Boemie regis, imperii sui anno Xo".54) ) Viz v seznamu notáře č. 192. Viz též instrumenty veř. notáře č. 452 z 29. ledna 1403 (pozn. 44) a z 5. března 1403: „Per hoc nostrum publicum instrumentum cunctis pateat evidenter, quod anno nativ. Domini." te 46) Mařík Purkrabě (seznam č. 252) užil r. 1889 obratu: „Noverint universi, quod nos...“ Podobně Petr z Moravského Krumlova začíná 4. srpna 1405 instrument po invokaci: „Noverint universi tenorem presentis transcripti inspecturi, quod de anno a nativitate eiusdem Domini nostri... 47) Viz v seznamu instrument notáře č. 398 z 31. července 1397. Viz instrument v příloze A 3. Viz instrument notáře č. 86 z 8. června 1367. Viz instrument notáře č. 155 z 6. dubna 1363. Viz instrument notáře č. 524. Viz instrument notáře č. 424. Viz instrument notáře č. 192 z 8. ledna 1371. ) Viz instrument notáře č. 155 ze 6. dubna 1363. 48) *) soy m1) 22) 18)
52 9. prosince 1349. Má znění: „Ne autem dissensionis materia in continuationis interitum redegatur...“ S arengou se však lze shledati v listinách, veřejnými notáři toliko ověřených. c) Promulgacio. Promulgační formule je v tuzemských instrumentech rovněž velmi vzácná. Užil jí na příklad 8. ledna 1371 veřejný notář Ludvík Kojata45) v instrumentu o rozepři mezi kláštery plaským a zlatokorunským: „Notum sit omnibus presens publicum instrumentum inspecturis, quod in anno Domini etc.“ Byla-li listina subjektivně stilisována se strany osob jednajících, jest ovšem promulgační formule docela pravidelná.“8) V cizině užívali čeští notáři promulgační formule častěji. V erekč- ních knihách, neúplně přepsaných, text protokolu instrumentu českého veřejného no- táře Jana z Třemošnice, působícího v Římě, začíná formulí: „Universis... pateat evidenter, quod anno nativitatis eiusdem 1397 etc.“4r) d) Datování: Anni Domini. Všechny instrumenty české provenience jsou datovány podle let narození Kristova. Nejčastěji se navazuje na invokaci slovy: „Anno nativitatis eiusdem 1390 etc.“48) Řidší jest datování: „Anno ab incarnacione Domini Iesu Christi millesimo etc.“43) Anni pontificatus. Léta papežova pontifikátu jsou českými veřejnými notáři udávána ve všech instrumentech, vydávaných subjektivně notářem, na př. „pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, domini Urbani, divina providencia pape V., anno sexto“.50) Za sedisvakance užívali notáři formulí: „aposto- lica sede per deposicionem Johannis pape XXIII. vacante“ (27. ledna 1416),51) „sede apostolica vacante et sacrosancto concilio Constancie durante“ (11. června 1417).52) Jen výjimečně jsou léta pontifikátu a císařova panování od let Páně od- tržena a uvedena až po údaji místa.33) Anni imperatoris. Veřejní notáři, ustanovení z císařské pravomoci, připojují velmi často za vlády Karla IV. léta panování vladaře: „imperio vero serenissimi ac invictissimi principis et domini nostri, domini Karoli quarti, divina favente clemencia Romanorum imperatoris semper augusti et Boemie regis, imperii sui anno Xo".54) ) Viz v seznamu notáře č. 192. Viz též instrumenty veř. notáře č. 452 z 29. ledna 1403 (pozn. 44) a z 5. března 1403: „Per hoc nostrum publicum instrumentum cunctis pateat evidenter, quod anno nativ. Domini." te 46) Mařík Purkrabě (seznam č. 252) užil r. 1889 obratu: „Noverint universi, quod nos...“ Podobně Petr z Moravského Krumlova začíná 4. srpna 1405 instrument po invokaci: „Noverint universi tenorem presentis transcripti inspecturi, quod de anno a nativitate eiusdem Domini nostri... 47) Viz v seznamu instrument notáře č. 398 z 31. července 1397. Viz instrument v příloze A 3. Viz instrument notáře č. 86 z 8. června 1367. Viz instrument notáře č. 155 z 6. dubna 1363. Viz instrument notáře č. 524. Viz instrument notáře č. 424. Viz instrument notáře č. 192 z 8. ledna 1371. ) Viz instrument notáře č. 155 ze 6. dubna 1363. 48) *) soy m1) 22) 18)
Strana 53
53 Indiccio. Které indikce v českých zemích veřejní notáři užívali, prameny se zvlášt nezmiňují. Jan z Třemošnice v instrumentu, zhotoveném v Římě, výslovně však praví: „indiccione Va secundum stylum Romane curie“. Tato indikce se shodovala s římským počátkem roku a střídala se buď 25. prosince nebo 1. ledna. Za Karla IV. a za Václava IV. bylo v císařské kanceláři užíváno indikce počínající o vánocích.35) České duchovenstvo se řídilo římskou indicií již delší dobu, proto jí pravděpodobně užívali i veřejní notáři, držíce se poučky: Si tribus adiunctis Domini diviseris annos per terquinque, solet indiccio certa manere.56) Dies. Dny jsou v instrumentech udávány pořadovými číslicemi ode dne prv- ního (die prima mensis ianuarii) až do posledního v měsíci, při čemž o předposledním dnu se užívá termínu „die penultima“ a o posledním pak „die ultima mensis ianuarii“. Někdy jest uveden i týdenní den a svátek, na př. „feria tercia proxima post festum conversionis sancti Pauli“.57) Dny v týdnu bývají vedle počítání (fer. I. — sabbatum) též jmenovány podle oběžnic, na př. „die lune prima mensis augusti“,58) což bylo pondělí, nebo „die Jovis tredecima mensis maii“,59) to jest ve čtvrtek 13. května. Hora. Hodiny bývají jen přibližně udávány, podle církevních hodinek. Doba byla proto přibližně udávána, že hodinky dosti dlouho trvaly a také právní jednání bylo dlouhé a nebylo proto naprosté shody. Značná část instrumentů jest datována „hora terciarum vel quasi“, to jest asi uprostřed dopoledne, a stejné množství „hora vesperarum", „hora quasi vesperarum“, což bylo hodinu před západem slunce. Menší počet instrumentů jest datován „hora tercia", „hora quasi tercia", „hora sexta" (v poledne), „hora nona" (uprostřed odpoledne), „hora completorii“, „hora quasi completorii“ (asi půl hodiny po západu slunce). Jen výjimečně jest uveden čas podle středoevropského počítání hodin od západu slunce do západu příštího dne, což jest patrné z vazby „hora horologii XXa“.80) Locus. Jméno města nebo vesnice s udáním diecése při méně známých místech, dům podle vlastníka a místnost v něm, ve které bylo jednáno, bývají uvedeny v pro- tokolu ihned po datování podle let Páně, pontifikátu, měsíci, dni a hodině. Značná část instrumentů, subjektivně stilisovaných s hlediska osoby jednající, uvádí ovšem místo po vzoru soukromých listin až v eschatokolu. Je-li místo uvedeno v protokolu, děje se to prostě slovy: „Prage in domo habitacionis... d. Thome, archidiaconi ecclesie officialisque curie Pragensis ac domini pape capellani.“1) V eschatokolu bývá údaj místa uvozen formuli „Acta sunt hec [in civitate Trutnow sub lobiis domus Henslini Meyn, civis ibidem]“s2) nebo „Datum et actum [Prage in domo habitacionis 53) G. Friedrich, Rukověc křesťanské chronologie, str. 65 (Praha 1934). M) Viz přílohu B 2. Veřejní notáři užívali ještě indikce v 18. stol., jak svědčí versus memoriales v knížce „Notarius“ z r. 1732 (str. 83): Si per quindenos Domini diviseris annos — his tribus adiunctis indictio certa patebit — si nihil excedit, quindena indictio erit. 57) Viz instrument notáře č. 303 z 29. ledna 1404. 53) Viz instrument notáře č. 332 z r. 1407. 59) Viz instrument notáře č. 373 z r. 1395. 62) Viz při úvahách o imbreviatuře v 2. části IV. kap. Viz instrument notáře č. 7 z 1. února 1313. 23) Viz instrument notáře č. 143 z 2. ledna 1360. 81)
53 Indiccio. Které indikce v českých zemích veřejní notáři užívali, prameny se zvlášt nezmiňují. Jan z Třemošnice v instrumentu, zhotoveném v Římě, výslovně však praví: „indiccione Va secundum stylum Romane curie“. Tato indikce se shodovala s římským počátkem roku a střídala se buď 25. prosince nebo 1. ledna. Za Karla IV. a za Václava IV. bylo v císařské kanceláři užíváno indikce počínající o vánocích.35) České duchovenstvo se řídilo římskou indicií již delší dobu, proto jí pravděpodobně užívali i veřejní notáři, držíce se poučky: Si tribus adiunctis Domini diviseris annos per terquinque, solet indiccio certa manere.56) Dies. Dny jsou v instrumentech udávány pořadovými číslicemi ode dne prv- ního (die prima mensis ianuarii) až do posledního v měsíci, při čemž o předposledním dnu se užívá termínu „die penultima“ a o posledním pak „die ultima mensis ianuarii“. Někdy jest uveden i týdenní den a svátek, na př. „feria tercia proxima post festum conversionis sancti Pauli“.57) Dny v týdnu bývají vedle počítání (fer. I. — sabbatum) též jmenovány podle oběžnic, na př. „die lune prima mensis augusti“,58) což bylo pondělí, nebo „die Jovis tredecima mensis maii“,59) to jest ve čtvrtek 13. května. Hora. Hodiny bývají jen přibližně udávány, podle církevních hodinek. Doba byla proto přibližně udávána, že hodinky dosti dlouho trvaly a také právní jednání bylo dlouhé a nebylo proto naprosté shody. Značná část instrumentů jest datována „hora terciarum vel quasi“, to jest asi uprostřed dopoledne, a stejné množství „hora vesperarum", „hora quasi vesperarum“, což bylo hodinu před západem slunce. Menší počet instrumentů jest datován „hora tercia", „hora quasi tercia", „hora sexta" (v poledne), „hora nona" (uprostřed odpoledne), „hora completorii“, „hora quasi completorii“ (asi půl hodiny po západu slunce). Jen výjimečně jest uveden čas podle středoevropského počítání hodin od západu slunce do západu příštího dne, což jest patrné z vazby „hora horologii XXa“.80) Locus. Jméno města nebo vesnice s udáním diecése při méně známých místech, dům podle vlastníka a místnost v něm, ve které bylo jednáno, bývají uvedeny v pro- tokolu ihned po datování podle let Páně, pontifikátu, měsíci, dni a hodině. Značná část instrumentů, subjektivně stilisovaných s hlediska osoby jednající, uvádí ovšem místo po vzoru soukromých listin až v eschatokolu. Je-li místo uvedeno v protokolu, děje se to prostě slovy: „Prage in domo habitacionis... d. Thome, archidiaconi ecclesie officialisque curie Pragensis ac domini pape capellani.“1) V eschatokolu bývá údaj místa uvozen formuli „Acta sunt hec [in civitate Trutnow sub lobiis domus Henslini Meyn, civis ibidem]“s2) nebo „Datum et actum [Prage in domo habitacionis 53) G. Friedrich, Rukověc křesťanské chronologie, str. 65 (Praha 1934). M) Viz přílohu B 2. Veřejní notáři užívali ještě indikce v 18. stol., jak svědčí versus memoriales v knížce „Notarius“ z r. 1732 (str. 83): Si per quindenos Domini diviseris annos — his tribus adiunctis indictio certa patebit — si nihil excedit, quindena indictio erit. 57) Viz instrument notáře č. 303 z 29. ledna 1404. 53) Viz instrument notáře č. 332 z r. 1407. 59) Viz instrument notáře č. 373 z r. 1395. 62) Viz při úvahách o imbreviatuře v 2. části IV. kap. Viz instrument notáře č. 7 z 1. února 1313. 23) Viz instrument notáře č. 143 z 2. ledna 1360. 81)
Strana 54
54 nostre (scil. officialis)]“.3) Podle poznámek ve formuláři IVA5 Nár. a univ. knihovny“) značí zmíněné místo „locus; in quo lectum est instrumentum“. V českých instrumentech je to bez výjimky ve všech případech místo právního jednání, o němž byl instrument vyhotoven. e) Testes. Svědci, kterých bývá pravidelně více než dva, jsou někdy jmeno- váni již v protokolu, na př.: „in presencia Thome de Fractis, publici notarii, et testium literatorum infrascriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, videlicet Christophori de Ypra nec non Henczlini de Thust..."5) Pravidelně jest však v pro- tokolu jen obecná formule: „in mei notarii publici et testium infrascriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum presencia constitutus honorabilis vir“ a svědci, kteří musili býti přivoláni a výslovně dožádáni, aby byli jednání přítomni, bývají uvedení až v eschatokolu po obecné formuli: „Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, pontificatu et loco, quibus supra, presentibus honorabilibus et discretis viris, dominis Nicolao de Prerovia... et Petro appothecario de Praga... testibus fidedignis ad premissa vocatis et rogatis.“86) f) Subscripcio. Podpis veřejného notáře je, jak již bylo řečeno, na instru- mentu samostatný oddíl a předchází mu vždy notářské znamení (signum). V čele každého podpisu jest po spojce a osobním zájmenu „et ego“ uvedeno křestní jméno veřejného notáře, výjimečně i příjmení. To je uvozeno někdy slovem „dictus“, na př. „Mauricius dictus Purkrabie" nebo prostě jen „Jacobus Moless". Pak se klade jméno notářova otce s nepřímým údajem, že dosud žije, na př. „Petrus natus Wyssathe“, nebo výslovně, že jest mrtev, na př. „Paulus natus quondam Mauricii“, „Nicolaus quondam Martini“, „Jacobus olim Nicolai dicti Rod“. Potom se udává notářovo rodiště s předložkou „de“, tedy na př. „Nicolaus quondam Martini de Haina“, pokud se ovšem notář nespokojí stejně srozumitelným „Jacobus Moless, natus olim Ambrosii Pragensis“.Po údaji rodiště se jmenuje diecése, k níž veřejný notář přísluší, a zároveň jest zmíněn notářův stav, je-li klerikem (clericus) či knězem (presbyter) či kanovníkem (canonicus). Vynechání tohoto údaje neopravňuje nás k domněnce, že jde o laika, protože veřejní notáři nebývají ve všech svých podpisech důslední. Potom přichází ještě zmínka, z jaké autority byl veřejný notář ustanoven. Jí se končí osobní údaje notářovy v podpisu a začíná proměnlivá část význačné formule, popisující v dativu průběh jednání a zakončené slovy „omnibusque aliis et singulis prescriptis, dum sic, ut premittitur, fierent et agerentur, una cum...testibus suprascriptis presens interfui“. Zmíněná formule, která přehledně zachycuje všechnu disposici, je po právní stránce velmi závažná, protože pojmenovává jednotlivé akty výstižnými právními termíny. V počátcích instituce v českých zemích nedali si veřejní notáři s řaděním tolik práce a spokojili se obecným zjištěním: „supradictis omnibus una cum prefatis testibus interfui“.47) Zmínka o svědcích se vyskytuje v této dílčí formuli ve všech (3) Viz instrument notáře č. 154 z 20. prosince 1361. ) Viz přílohu B 2. 5) Viz instrument notáře č. 11 z 18. září. 1820. 6) Viz přilohu A 3. *7) Viz instrument notáře č. 15 ze 16. února 1329.
54 nostre (scil. officialis)]“.3) Podle poznámek ve formuláři IVA5 Nár. a univ. knihovny“) značí zmíněné místo „locus; in quo lectum est instrumentum“. V českých instrumentech je to bez výjimky ve všech případech místo právního jednání, o němž byl instrument vyhotoven. e) Testes. Svědci, kterých bývá pravidelně více než dva, jsou někdy jmeno- váni již v protokolu, na př.: „in presencia Thome de Fractis, publici notarii, et testium literatorum infrascriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, videlicet Christophori de Ypra nec non Henczlini de Thust..."5) Pravidelně jest však v pro- tokolu jen obecná formule: „in mei notarii publici et testium infrascriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum presencia constitutus honorabilis vir“ a svědci, kteří musili býti přivoláni a výslovně dožádáni, aby byli jednání přítomni, bývají uvedení až v eschatokolu po obecné formuli: „Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, pontificatu et loco, quibus supra, presentibus honorabilibus et discretis viris, dominis Nicolao de Prerovia... et Petro appothecario de Praga... testibus fidedignis ad premissa vocatis et rogatis.“86) f) Subscripcio. Podpis veřejného notáře je, jak již bylo řečeno, na instru- mentu samostatný oddíl a předchází mu vždy notářské znamení (signum). V čele každého podpisu jest po spojce a osobním zájmenu „et ego“ uvedeno křestní jméno veřejného notáře, výjimečně i příjmení. To je uvozeno někdy slovem „dictus“, na př. „Mauricius dictus Purkrabie" nebo prostě jen „Jacobus Moless". Pak se klade jméno notářova otce s nepřímým údajem, že dosud žije, na př. „Petrus natus Wyssathe“, nebo výslovně, že jest mrtev, na př. „Paulus natus quondam Mauricii“, „Nicolaus quondam Martini“, „Jacobus olim Nicolai dicti Rod“. Potom se udává notářovo rodiště s předložkou „de“, tedy na př. „Nicolaus quondam Martini de Haina“, pokud se ovšem notář nespokojí stejně srozumitelným „Jacobus Moless, natus olim Ambrosii Pragensis“.Po údaji rodiště se jmenuje diecése, k níž veřejný notář přísluší, a zároveň jest zmíněn notářův stav, je-li klerikem (clericus) či knězem (presbyter) či kanovníkem (canonicus). Vynechání tohoto údaje neopravňuje nás k domněnce, že jde o laika, protože veřejní notáři nebývají ve všech svých podpisech důslední. Potom přichází ještě zmínka, z jaké autority byl veřejný notář ustanoven. Jí se končí osobní údaje notářovy v podpisu a začíná proměnlivá část význačné formule, popisující v dativu průběh jednání a zakončené slovy „omnibusque aliis et singulis prescriptis, dum sic, ut premittitur, fierent et agerentur, una cum...testibus suprascriptis presens interfui“. Zmíněná formule, která přehledně zachycuje všechnu disposici, je po právní stránce velmi závažná, protože pojmenovává jednotlivé akty výstižnými právními termíny. V počátcích instituce v českých zemích nedali si veřejní notáři s řaděním tolik práce a spokojili se obecným zjištěním: „supradictis omnibus una cum prefatis testibus interfui“.47) Zmínka o svědcích se vyskytuje v této dílčí formuli ve všech (3) Viz instrument notáře č. 154 z 20. prosince 1361. ) Viz přílohu B 2. 5) Viz instrument notáře č. 11 z 18. září. 1820. 6) Viz přilohu A 3. *7) Viz instrument notáře č. 15 ze 16. února 1329.
Strana 55
55 instrumentech. Zúčastnilo-li se jednání několik veřejných notářů, kteří pak instrument spolupodepsali, jsou v této souvislosti jejich jména vypočítána ještě před zmínkou o svědcích.83) Přítomnost veřejného notáře při jednání jest zdůrazněna další částí formule „eaque sic fieri vidi et audivi“. Formuli „manu propria conscripsi“ nutno vykládati jako prohlášení, že instrument ingrosoval podepisující notář. Přesvědčíme se snadno srovnáním písma, že ve všech případech, kde jest tato formule uvedena, jest ruka textu listiny i podpisu táž. Psal-li textovou část instrumentu jiný písař než podepisující veřejný notář, jest vždy o tom v podpisu zmínka a třebas uveden obecný důvod, proč podepisující veřejný notář sám nemohl napsati (scribere) instrument: „occupatus aliis arduis negociis per alium notarium scribi procuravi meque manu propria sub- scripsi“. Nikdy v podpisu nechybí prohlášení o uvedení ve veřejnou formu a opatření instrumentu vlástnoručním podpisem a znamením: „in hanc publicam formam redegi signoque et nomine meis solitis consignavi“. Nebyla-li k instrumentu přivěšována pečeť, končila od 2. poloviny 14. století předcházející část formule slovy: „in fidem et testimonium omnium et singulorum premissorum requisitus" nebo prostě „in testi- monium premissorum vocatus et rogatus“. V podpisu se tak znovu zdůrazňují právně relevantní skutečnosti, důležité pro platnost zlistiňovaného jednání. Byla-li k instru- mentu přivěšována pečeť, jest o tom pravidelně zmínka v závěru notářova podpisu: „et ad maiorem cautelam et evidenciam pleniorem sigilla predictorum dominorum arbitrorum presentibus sunt appensa“,s3) neb „una cum appensione sigilli officialatus curie episcopalis Luthomisslensis de mandato dicti officialis et executoris consig- navi“. 70) Konečně byl nepravidelný přídavek, připojovaný jen podle potřeby veřejnými notáři, kteří se dopustili při psaní instrumentu chyb a opravili je vyškrabáním textu a přepsáním. To musilo býti v podpisu zminěno, na př. slovy „Constat michi notario predicto cause ipsius scribe de omnibus et singulis rasuris, correcturis et diccionibus inter lineas positis et factis, que sunt facte et obmisse non vicio sed errore.“71) Někdy veřejní notáři provedli změnu textu pouhým dodatkem k svému podpisu.72) S dvěma, třemi, ano i s pěti podpisy veřejných notářů na jednom instrumentu lze se setkati hlavně při transumptech, o nichž bude ještě stručně promluveno. Veřejná víra listin, ověřených řadou notářů, byla ovšem značně umocněna, avšak k plné hodno- věrnosti úplně postačil podpis jednoho notáře. Spolupodpis dalšího veřejného notáře se vždy odvolává na podpis nebo podpisy ostatních notářů,73) takže všechny podpisy značí celek.74) 88) Viz přílohu A 2. *9) Instrument notáře č. 15 z r. 1329. 70) Instrument notáře č. 388 z 28. ledna 1897. 11) Zlomek instrumentu notáře č. 203. 12) Srov. závěry podpisů veřejných notářů v příloze A 2. *) Viz instrument v příloze A 2. *) Stanovení nesrovnalostí v podpisech veřejných notářů snadno může vésti k rozpoznání padělku. Tak již Bl. Rynešová v „Listáři a listináři Oldřicha z Rožmberka“, I. 245, č. 360
55 instrumentech. Zúčastnilo-li se jednání několik veřejných notářů, kteří pak instrument spolupodepsali, jsou v této souvislosti jejich jména vypočítána ještě před zmínkou o svědcích.83) Přítomnost veřejného notáře při jednání jest zdůrazněna další částí formule „eaque sic fieri vidi et audivi“. Formuli „manu propria conscripsi“ nutno vykládati jako prohlášení, že instrument ingrosoval podepisující notář. Přesvědčíme se snadno srovnáním písma, že ve všech případech, kde jest tato formule uvedena, jest ruka textu listiny i podpisu táž. Psal-li textovou část instrumentu jiný písař než podepisující veřejný notář, jest vždy o tom v podpisu zmínka a třebas uveden obecný důvod, proč podepisující veřejný notář sám nemohl napsati (scribere) instrument: „occupatus aliis arduis negociis per alium notarium scribi procuravi meque manu propria sub- scripsi“. Nikdy v podpisu nechybí prohlášení o uvedení ve veřejnou formu a opatření instrumentu vlástnoručním podpisem a znamením: „in hanc publicam formam redegi signoque et nomine meis solitis consignavi“. Nebyla-li k instrumentu přivěšována pečeť, končila od 2. poloviny 14. století předcházející část formule slovy: „in fidem et testimonium omnium et singulorum premissorum requisitus" nebo prostě „in testi- monium premissorum vocatus et rogatus“. V podpisu se tak znovu zdůrazňují právně relevantní skutečnosti, důležité pro platnost zlistiňovaného jednání. Byla-li k instru- mentu přivěšována pečeť, jest o tom pravidelně zmínka v závěru notářova podpisu: „et ad maiorem cautelam et evidenciam pleniorem sigilla predictorum dominorum arbitrorum presentibus sunt appensa“,s3) neb „una cum appensione sigilli officialatus curie episcopalis Luthomisslensis de mandato dicti officialis et executoris consig- navi“. 70) Konečně byl nepravidelný přídavek, připojovaný jen podle potřeby veřejnými notáři, kteří se dopustili při psaní instrumentu chyb a opravili je vyškrabáním textu a přepsáním. To musilo býti v podpisu zminěno, na př. slovy „Constat michi notario predicto cause ipsius scribe de omnibus et singulis rasuris, correcturis et diccionibus inter lineas positis et factis, que sunt facte et obmisse non vicio sed errore.“71) Někdy veřejní notáři provedli změnu textu pouhým dodatkem k svému podpisu.72) S dvěma, třemi, ano i s pěti podpisy veřejných notářů na jednom instrumentu lze se setkati hlavně při transumptech, o nichž bude ještě stručně promluveno. Veřejná víra listin, ověřených řadou notářů, byla ovšem značně umocněna, avšak k plné hodno- věrnosti úplně postačil podpis jednoho notáře. Spolupodpis dalšího veřejného notáře se vždy odvolává na podpis nebo podpisy ostatních notářů,73) takže všechny podpisy značí celek.74) 88) Viz přílohu A 2. *9) Instrument notáře č. 15 z r. 1329. 70) Instrument notáře č. 388 z 28. ledna 1897. 11) Zlomek instrumentu notáře č. 203. 12) Srov. závěry podpisů veřejných notářů v příloze A 2. *) Viz instrument v příloze A 2. *) Stanovení nesrovnalostí v podpisech veřejných notářů snadno může vésti k rozpoznání padělku. Tak již Bl. Rynešová v „Listáři a listináři Oldřicha z Rožmberka“, I. 245, č. 360
Strana 56
56 g) Jazyk instrumentů. Instrumenty české provenience byly až do konce husitských válek psány latinsky. Při transumptech se někdy setkáváme s insero- vanými texty v jiném jazyce,75) ale podstatná část instrumentu vždy zůstává latinská. Do disposiční formule se dostalo často mnoho českých právních termínů a názvů míst,78) takže i po jazykové stránce jsou instrumenty důležitý pramen historický.7) C. Vnitřní znaky důležitých typů instrumentů. (Vliv zlistiňovaného právního jednání na skladbu instrumentů.) a) Transumptum. V českých zemích se neujal italský způsob transumo- vání, tkvící v zásadě, že se po úvodním protokolu „Hec est copia cuiusdam privilegii apostolici“ jednoduše přepsalo znění listiny a že údaje o zjištění pravosti příslušného originálu byly uvedeny až v závěru notářského podpisu.78) Pozdější transumpty cizího (Praha 1929), správně upozornila, že potvrzení rodinného zřízení Rožmberkům císařem Karlem IV. z 22. ledna 1360 jest v rozporu s jiným ustanovením Karla IV. z 3. dubna 1362 o dělení rožmberských statků, a všimla si také pravopisných chyb v podpisech veřejných notářů. Doplňuji rozbor Rynešové upozorněním, že v listině chybí publikační formule a že za předlohu falšovaných notářských podpisů sloužil instrument jen se dvěma podpisy. Ačkoliv veřejní notáři Johannes, natus Wilhelmi de Ermicio TII, clericus Pragensis dioc., Wenceslaus dictus Taxilla, quondam Jacobi de Uniczow, clericus Olomucensis dioc., a Sebaldus Conradí de Sacz, clericus Pragensis dioc., nejsou v jiných pramenech vůbec zmíněni, není vyloučeno, že jde o skutečné osoby. Měl jsem příležitost dodatečně nahlédnouti v kníž. Schwarzenberském archivu v Třeboni do listiny, vydávající se za originální instrument. Pergamenový list velikosti 67264+7 cm je opatřen 5 pečetmi, z nichž velká pečet Karla IV. jest z přirozeného vosku a 4 menší pečeti rožmberských úředníků z červeného vosku v miskách z vosku přirozeného. Opatření pečetí nečinilo Rožm- berkům nikdy obtíže a není se třeba otázkou pravosti podrobněji zabývati. První pohled na písmo listiny přesvědčí, že je celá napsána jedním písařem, což potvrdí porovnávání duktu písmen v textu s vedením ruky v podpisech veřejných notářů. Podpisy jsou proti všem zvyklostem umístěny vedle sebe ve třech sloupcích. Prostřední podpis byl psán po nakreslení notářského znamení třetího notáře, což dokazuje nezvyklé dělení slov „pu I blico“ na 7. řádce zdola a „publi i cam“ na 5. ř. zdola. Řádka končící „dum sic, ut“ vybíhá mezi list a květ znamení notáře Sebalda ze Žatce. S něčím podobným se v instrumentech české provenience nikdy ne- setkáme, protože notářské znamení je kresleno současně s podpisem příslušného notáře. Až do nemožných důsledků prováděné různé zkracování slov v podpisech, nezdařené pokusy o různý duktus (na příkl. u písmena g), musí v každém vzbuditi oprávněné podezření, že jde o neuměle provedené falsum. Notářská znamení jsou nicméně zajímavá. Jsou vesměs monstrancovitá, s dvou- stupňovými podstavci, což jest nezvyklé, a s legendou ve stupních. Jsou sice sestavena z prvků, obvyklých v 2. polovině 14. století u veřejných notářů z císařské autority, nelze je však právě pro řadu společných znaků pokládati za pravá. 75) Viz na př. instrument notáře č. 452 z 29. ledna 1403. 765 Viz na př. instrument notáře č. 197 z 9. března 1387 nebo instrument notáře č. 330 z 9. června 1390. 11) V této souvislosti upozorňuji na podezřelý instrument, hlásící se až k 25. lednu 1438 a uveřejněný v II. díle Listáře a listináře Oldřicha z Rožmberka (1438—1444), vydaném Bl. Rynešovou (1932). K česky psanému vyznání Matěje Višně z Větřní, Markvarta z Bukšic a Vaňka ze Soběnova v peněžních potřebách, datovanému po vzoru soukromých listin českých podle let od narození syna božího „na den svatého na víru obrácení Pavla“, jest připojen latinský podpis veřejného notáře Jana Mikulášova ze Stropnice, ustanoveného z papežské a císařské autority, bez dodržení předpisů o veřejné formě. Od uvedeného veřejného notáře máme zachován řádně vyhotovený instrument ze 4. dubna 1407 (viz v seznamu notáře č. 506). Časový rozdíl by tolik nepadal na váhu, jako skutečnost, že veřejný notář, jenž před 31 lety neporušil v ničem právních zvyklostí, podepsal českou listinu bez publikačních formulí a v podpisu se omezil na poznamenání, že byl přítomen „omnibus aliis et singulis suprascriptis“, bez uvedení vlastního druhu jednání po osobních údajích. Jde zřejmě o kopii pravého podpisu z nějakého jiného instrumentu, kde bylo jmenováno právní jednání, jež bylo pro účely falšování nevhodné. Bude nutno srovnati písmo a signa obou zachovaných originálů a vyvoditi z rozporu důsledky. 73) Podle těchto zásad byl zřízen instrument italské provenience ze 7. března 1326, chovaný v archivu ministerstva vnitra (IV Z d).
56 g) Jazyk instrumentů. Instrumenty české provenience byly až do konce husitských válek psány latinsky. Při transumptech se někdy setkáváme s insero- vanými texty v jiném jazyce,75) ale podstatná část instrumentu vždy zůstává latinská. Do disposiční formule se dostalo často mnoho českých právních termínů a názvů míst,78) takže i po jazykové stránce jsou instrumenty důležitý pramen historický.7) C. Vnitřní znaky důležitých typů instrumentů. (Vliv zlistiňovaného právního jednání na skladbu instrumentů.) a) Transumptum. V českých zemích se neujal italský způsob transumo- vání, tkvící v zásadě, že se po úvodním protokolu „Hec est copia cuiusdam privilegii apostolici“ jednoduše přepsalo znění listiny a že údaje o zjištění pravosti příslušného originálu byly uvedeny až v závěru notářského podpisu.78) Pozdější transumpty cizího (Praha 1929), správně upozornila, že potvrzení rodinného zřízení Rožmberkům císařem Karlem IV. z 22. ledna 1360 jest v rozporu s jiným ustanovením Karla IV. z 3. dubna 1362 o dělení rožmberských statků, a všimla si také pravopisných chyb v podpisech veřejných notářů. Doplňuji rozbor Rynešové upozorněním, že v listině chybí publikační formule a že za předlohu falšovaných notářských podpisů sloužil instrument jen se dvěma podpisy. Ačkoliv veřejní notáři Johannes, natus Wilhelmi de Ermicio TII, clericus Pragensis dioc., Wenceslaus dictus Taxilla, quondam Jacobi de Uniczow, clericus Olomucensis dioc., a Sebaldus Conradí de Sacz, clericus Pragensis dioc., nejsou v jiných pramenech vůbec zmíněni, není vyloučeno, že jde o skutečné osoby. Měl jsem příležitost dodatečně nahlédnouti v kníž. Schwarzenberském archivu v Třeboni do listiny, vydávající se za originální instrument. Pergamenový list velikosti 67264+7 cm je opatřen 5 pečetmi, z nichž velká pečet Karla IV. jest z přirozeného vosku a 4 menší pečeti rožmberských úředníků z červeného vosku v miskách z vosku přirozeného. Opatření pečetí nečinilo Rožm- berkům nikdy obtíže a není se třeba otázkou pravosti podrobněji zabývati. První pohled na písmo listiny přesvědčí, že je celá napsána jedním písařem, což potvrdí porovnávání duktu písmen v textu s vedením ruky v podpisech veřejných notářů. Podpisy jsou proti všem zvyklostem umístěny vedle sebe ve třech sloupcích. Prostřední podpis byl psán po nakreslení notářského znamení třetího notáře, což dokazuje nezvyklé dělení slov „pu I blico“ na 7. řádce zdola a „publi i cam“ na 5. ř. zdola. Řádka končící „dum sic, ut“ vybíhá mezi list a květ znamení notáře Sebalda ze Žatce. S něčím podobným se v instrumentech české provenience nikdy ne- setkáme, protože notářské znamení je kresleno současně s podpisem příslušného notáře. Až do nemožných důsledků prováděné různé zkracování slov v podpisech, nezdařené pokusy o různý duktus (na příkl. u písmena g), musí v každém vzbuditi oprávněné podezření, že jde o neuměle provedené falsum. Notářská znamení jsou nicméně zajímavá. Jsou vesměs monstrancovitá, s dvou- stupňovými podstavci, což jest nezvyklé, a s legendou ve stupních. Jsou sice sestavena z prvků, obvyklých v 2. polovině 14. století u veřejných notářů z císařské autority, nelze je však právě pro řadu společných znaků pokládati za pravá. 75) Viz na př. instrument notáře č. 452 z 29. ledna 1403. 765 Viz na př. instrument notáře č. 197 z 9. března 1387 nebo instrument notáře č. 330 z 9. června 1390. 11) V této souvislosti upozorňuji na podezřelý instrument, hlásící se až k 25. lednu 1438 a uveřejněný v II. díle Listáře a listináře Oldřicha z Rožmberka (1438—1444), vydaném Bl. Rynešovou (1932). K česky psanému vyznání Matěje Višně z Větřní, Markvarta z Bukšic a Vaňka ze Soběnova v peněžních potřebách, datovanému po vzoru soukromých listin českých podle let od narození syna božího „na den svatého na víru obrácení Pavla“, jest připojen latinský podpis veřejného notáře Jana Mikulášova ze Stropnice, ustanoveného z papežské a císařské autority, bez dodržení předpisů o veřejné formě. Od uvedeného veřejného notáře máme zachován řádně vyhotovený instrument ze 4. dubna 1407 (viz v seznamu notáře č. 506). Časový rozdíl by tolik nepadal na váhu, jako skutečnost, že veřejný notář, jenž před 31 lety neporušil v ničem právních zvyklostí, podepsal českou listinu bez publikačních formulí a v podpisu se omezil na poznamenání, že byl přítomen „omnibus aliis et singulis suprascriptis“, bez uvedení vlastního druhu jednání po osobních údajích. Jde zřejmě o kopii pravého podpisu z nějakého jiného instrumentu, kde bylo jmenováno právní jednání, jež bylo pro účely falšování nevhodné. Bude nutno srovnati písmo a signa obou zachovaných originálů a vyvoditi z rozporu důsledky. 73) Podle těchto zásad byl zřízen instrument italské provenience ze 7. března 1326, chovaný v archivu ministerstva vnitra (IV Z d).
Strana 57
57 původu, pokud se dostaly na českou půdu,73) mohly ovšem již býti českým veřejným notářům vzorem, neboť průběh stanovení pravosti dosti obšírně popisují v úvodní části textu instrumentu. Většina českých transumptů se opírá o autoritu hodnostáře církevního nebo výjimečně světského, který z moci svého úřadu může zjistiti pravost listiny a povoliti transumování (decretum imponere). Kromě biskupů,80) kapitul a opatů s řádnou jurisdikcí,31) generálních vikářů, oficiálů, rektora university,82) byli to i nositelé státní moci (na př. moravský markrabě),33) a samozřejmě i veřejní notáři, kteří byli oprávněni určiti a ověřiti pravost transumované listiny.34) Po verbální invokaci bývá v čele transumptu jméno hodnostáře, z jehož autority jest listina přepisována, na př. „Petrus, archidiaconus Horsoviensis, in ecclesia Pragensi officialis“, (B) 8*) a pod. Na některou obvyklou promulgační formuli pak navazuje stanovení, že žadatel za vyhotovení transumptu osobně stanul na soudě nebo před hodnostářem, veřejným notářem a svědky (coram nobis, notario publico ac testibus subscriptis... personaliter constitutus C) a předložil (exhibuit, presentavit et ostendit) veřejně (publice) určité listiny, které nebyly nijak porušeny a nevzbuzovaly podezření (non abolitas, non abrasas, non viciatas, non cancellatas nec in aliqua parte sui suspectas B), žádaje za transumováni (transcribi peciit et in publicam formam redigi nostra auctoritate ordinaria et decreto B). Klade se pak prohlášení, že dožádaná osoba řádně listinu prohlédla (visis et diligenter inspectis litteris D) a rozhodla, aby transumptu byla přikládána plná víra jako originální listině, jak na soudě, tak mimo soud (decernentes, quod transumpto... in omnibus et per omnia plena fides adhi- beatur tam in iudicio, quam extra sicut originalibus litteris D). Jindy jsou tyto poslední formule vypuštěny a jsou nahrazeny podrobným popisem pečetí na transumovaných listinách (A). Jest uvedeno jméno vydavatele a jsou popsány jen zevní znaky listiny, protože vnitřní budou patrny z inserovaného textu, který jest pak ohlášen na př. formulí: „Cuius tenor per omnia sequitur in hec verba“ (C). V závěru jest prohlášení hodnostáře, koho pověřil transumováním (In cuius rei testimonium presens tran- sumptum exinde per... notarium fieri et in publicam formam redigi mandavimus et sigilli..., quo ad presens utimur..., appensione communiri). Eschatokol má datum a formule, o nichž jsme se již zmínili v obecné části. V podpisu veřejného notáře čteme pak na příklad v popisu jednání: „predictarum literarum exhibicioni, ostensioni, auctoritatis et decreti interposicioni, conspeccioni, 19) Uvádím originál perg. italského původu z r. 1352, chovaný v Národ. a univ. knih. B 45, n. 237. pod sign. 80) Viz na př. instrument notáře č. 489 z 22. ledna 1411. 31) Viz na př. instrument notáře č. 62 z 1. září 1341. 82) Viz na př. instrument notáře č. 878 z 18. srpna 1414. 33) Viz na př. instrument notáře č. 86 z 8. června 1367. 84) Viz na př. instrument notáře č. 37 z 31. ledna 1835, č. 435 z 23. listopadu 1401, č. 474 ze 4. srpna 1405 atd. 81) Literou A označuji v dalším transumpt veř. notáře Petra Michalova z Prahy (seznam č. 65), datovaný 8. února 1346 v Praze (č. 213 Nár. a univ. knih.), literou B transumpt Mikuláše z Mašťova (seznam č. 125), datovaný 22. dubna 1363 v Praze (č. 312 Nár. a univ. knih.), literou C transumpt Petra z Jevíčka (seznam č. 125), datovaný 16. dubna 1365 v Brně (č. 329 Nár. a univ. knih.), a konečně literou D transumpt Mikuláše z Mašťova, datovaný 7. května 1375 v Praze (č. 393 Nár. a univ. knih.).
57 původu, pokud se dostaly na českou půdu,73) mohly ovšem již býti českým veřejným notářům vzorem, neboť průběh stanovení pravosti dosti obšírně popisují v úvodní části textu instrumentu. Většina českých transumptů se opírá o autoritu hodnostáře církevního nebo výjimečně světského, který z moci svého úřadu může zjistiti pravost listiny a povoliti transumování (decretum imponere). Kromě biskupů,80) kapitul a opatů s řádnou jurisdikcí,31) generálních vikářů, oficiálů, rektora university,82) byli to i nositelé státní moci (na př. moravský markrabě),33) a samozřejmě i veřejní notáři, kteří byli oprávněni určiti a ověřiti pravost transumované listiny.34) Po verbální invokaci bývá v čele transumptu jméno hodnostáře, z jehož autority jest listina přepisována, na př. „Petrus, archidiaconus Horsoviensis, in ecclesia Pragensi officialis“, (B) 8*) a pod. Na některou obvyklou promulgační formuli pak navazuje stanovení, že žadatel za vyhotovení transumptu osobně stanul na soudě nebo před hodnostářem, veřejným notářem a svědky (coram nobis, notario publico ac testibus subscriptis... personaliter constitutus C) a předložil (exhibuit, presentavit et ostendit) veřejně (publice) určité listiny, které nebyly nijak porušeny a nevzbuzovaly podezření (non abolitas, non abrasas, non viciatas, non cancellatas nec in aliqua parte sui suspectas B), žádaje za transumováni (transcribi peciit et in publicam formam redigi nostra auctoritate ordinaria et decreto B). Klade se pak prohlášení, že dožádaná osoba řádně listinu prohlédla (visis et diligenter inspectis litteris D) a rozhodla, aby transumptu byla přikládána plná víra jako originální listině, jak na soudě, tak mimo soud (decernentes, quod transumpto... in omnibus et per omnia plena fides adhi- beatur tam in iudicio, quam extra sicut originalibus litteris D). Jindy jsou tyto poslední formule vypuštěny a jsou nahrazeny podrobným popisem pečetí na transumovaných listinách (A). Jest uvedeno jméno vydavatele a jsou popsány jen zevní znaky listiny, protože vnitřní budou patrny z inserovaného textu, který jest pak ohlášen na př. formulí: „Cuius tenor per omnia sequitur in hec verba“ (C). V závěru jest prohlášení hodnostáře, koho pověřil transumováním (In cuius rei testimonium presens tran- sumptum exinde per... notarium fieri et in publicam formam redigi mandavimus et sigilli..., quo ad presens utimur..., appensione communiri). Eschatokol má datum a formule, o nichž jsme se již zmínili v obecné části. V podpisu veřejného notáře čteme pak na příklad v popisu jednání: „predictarum literarum exhibicioni, ostensioni, auctoritatis et decreti interposicioni, conspeccioni, 19) Uvádím originál perg. italského původu z r. 1352, chovaný v Národ. a univ. knih. B 45, n. 237. pod sign. 80) Viz na př. instrument notáře č. 489 z 22. ledna 1411. 31) Viz na př. instrument notáře č. 62 z 1. září 1341. 82) Viz na př. instrument notáře č. 878 z 18. srpna 1414. 33) Viz na př. instrument notáře č. 86 z 8. června 1367. 84) Viz na př. instrument notáře č. 37 z 31. ledna 1835, č. 435 z 23. listopadu 1401, č. 474 ze 4. srpna 1405 atd. 81) Literou A označuji v dalším transumpt veř. notáře Petra Michalova z Prahy (seznam č. 65), datovaný 8. února 1346 v Praze (č. 213 Nár. a univ. knih.), literou B transumpt Mikuláše z Mašťova (seznam č. 125), datovaný 22. dubna 1363 v Praze (č. 312 Nár. a univ. knih.), literou C transumpt Petra z Jevíčka (seznam č. 125), datovaný 16. dubna 1365 v Brně (č. 329 Nár. a univ. knih.), a konečně literou D transumpt Mikuláše z Mašťova, datovaný 7. května 1375 v Praze (č. 393 Nár. a univ. knih.).
Strana 58
58 mandatis et omnibus aliis... presens interfui“ (B). Po prohlášení, kdo instrument ingrosoval, notář připojuje, že opis porovnal s originálem (facta prius-diligenti collaci- one cum litteris originalibus B), a pak se podepsal z příkazu příslušné osoby (de mandato prefati domini vicarii in spiritualibus C) nebo na žádost strany (B), připojil signum zároveň s přivěšením úřední pečeti ověřující osobnosti (una cum appensione sigilli vicariatus curie B), byv dožádán (rogatus et requisitus in testimonium omnium premissorum). Výjimečně mohly býti k instrumentu přivěšeny pečeti, jaké byly u originálu, ale o těch se v transumptu zmínka neděje.36) V takovém případě bylo ovšem třeba, aby se příjemce obrátil znovu na osoby, které původní listinu ověřily svými pečetmi. Zhotovoval-li transumpt veřejný notář ze své autority, zjednodušil si formulář, který pak má všechny znaky pravidelného instrumentu, na žádost strany, na popis zev- ních znaků transumované listiny a na své prohlášení o pravosti a neporušenosti předlo- ženého originálu. Transumpty obyčejně podepisuje několik notářů, nejčastěji dva nebo tři. Transumptů se zachoval značný počet, protože prakticky nahrazovaly originály a byly pro držitele velmi cenné.87) b) Procuratorium. Velký počet zachovaných znění instrumentů se vzta- huje na ustanovení jednoho nebo dvou plnomocníků (prokurátorů). Důvod udělení plné moci byl rozmanitý. Nejčastěji jde o plnou moc procesní, omezenou buď na jednotlivý případ nebo danou k vedení rozepří vůbec. Prokuratoria byla však udílena i pro jednotlivá právní jednání, jako k dosažení nebo ke směně obročí,83) k přijetí peněz, odkazu, ke vzdání úřadu, k dosažení výmazu z universitní matriky39) a pod. Charakteristická formule pro prokuratoria jest notářovo stanovení, že zmocňo- vatel „meliori modo, via, iure et forma ... fecit, constituit et ... ordinavit suum verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem ac negociorum suorum gestorem d. v. N.“ Po této formuli se kladla zmínka, že zmocněnec úkol dobrovolně přijal (onus procuracionis huiusmodi in se sponte recipiens). Po obecné zmocňovací formuli, oznamující, že zmocňovatel udělil svému plnomocníku „plenam, liberam et omnimodam potestatem et facultatem“, byl podrobně uveden výpočet jednotlivých práv. Plnomoc- ník byl pravidelně oprávněn ustanoviti za sebe libovolný počet náhradníků a opět je odvolati (unum vel plures, procuratorem vel procuratores loco ipsius constituendum et revocandum). Zmocňovatel uznával předem vše, co zmocněnec a jím ustanovení náhradníci v jeho věcech podniknou, a zaručil se jměním, že všechny jednatele zbaví závazků, které jim snad při výkonu mandátu vzejdou (promittens se ratum tenere et gratum habere, quidquid per suum procuratorem vel ab eo substitutos aut eorum alterum actum, factum, gestum vel procuratum fuerit circa premissa..., et volens .. suum procuratorem et ab eo substitutos ab omni satisdacionis onere... rele- vare, promisit... mihi notario publico... sollempniter stipulanti... iudicio sisti et 34) Viz instrument notáře č. 65 z 8. února 1346. 31) Ze 47 instrumentů české provenience, chovaných v Nár. a univ. knih. v Praze, jest celkem 9 transumptů, tedy téměř pětina. 33) Viz na př. instrument notáře č. 222 ze 6. listopadu 1882 a instrument notáře č. 462 z 30. dubna 1404. 33) Viz přílohu A 8.
58 mandatis et omnibus aliis... presens interfui“ (B). Po prohlášení, kdo instrument ingrosoval, notář připojuje, že opis porovnal s originálem (facta prius-diligenti collaci- one cum litteris originalibus B), a pak se podepsal z příkazu příslušné osoby (de mandato prefati domini vicarii in spiritualibus C) nebo na žádost strany (B), připojil signum zároveň s přivěšením úřední pečeti ověřující osobnosti (una cum appensione sigilli vicariatus curie B), byv dožádán (rogatus et requisitus in testimonium omnium premissorum). Výjimečně mohly býti k instrumentu přivěšeny pečeti, jaké byly u originálu, ale o těch se v transumptu zmínka neděje.36) V takovém případě bylo ovšem třeba, aby se příjemce obrátil znovu na osoby, které původní listinu ověřily svými pečetmi. Zhotovoval-li transumpt veřejný notář ze své autority, zjednodušil si formulář, který pak má všechny znaky pravidelného instrumentu, na žádost strany, na popis zev- ních znaků transumované listiny a na své prohlášení o pravosti a neporušenosti předlo- ženého originálu. Transumpty obyčejně podepisuje několik notářů, nejčastěji dva nebo tři. Transumptů se zachoval značný počet, protože prakticky nahrazovaly originály a byly pro držitele velmi cenné.87) b) Procuratorium. Velký počet zachovaných znění instrumentů se vzta- huje na ustanovení jednoho nebo dvou plnomocníků (prokurátorů). Důvod udělení plné moci byl rozmanitý. Nejčastěji jde o plnou moc procesní, omezenou buď na jednotlivý případ nebo danou k vedení rozepří vůbec. Prokuratoria byla však udílena i pro jednotlivá právní jednání, jako k dosažení nebo ke směně obročí,83) k přijetí peněz, odkazu, ke vzdání úřadu, k dosažení výmazu z universitní matriky39) a pod. Charakteristická formule pro prokuratoria jest notářovo stanovení, že zmocňo- vatel „meliori modo, via, iure et forma ... fecit, constituit et ... ordinavit suum verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem ac negociorum suorum gestorem d. v. N.“ Po této formuli se kladla zmínka, že zmocněnec úkol dobrovolně přijal (onus procuracionis huiusmodi in se sponte recipiens). Po obecné zmocňovací formuli, oznamující, že zmocňovatel udělil svému plnomocníku „plenam, liberam et omnimodam potestatem et facultatem“, byl podrobně uveden výpočet jednotlivých práv. Plnomoc- ník byl pravidelně oprávněn ustanoviti za sebe libovolný počet náhradníků a opět je odvolati (unum vel plures, procuratorem vel procuratores loco ipsius constituendum et revocandum). Zmocňovatel uznával předem vše, co zmocněnec a jím ustanovení náhradníci v jeho věcech podniknou, a zaručil se jměním, že všechny jednatele zbaví závazků, které jim snad při výkonu mandátu vzejdou (promittens se ratum tenere et gratum habere, quidquid per suum procuratorem vel ab eo substitutos aut eorum alterum actum, factum, gestum vel procuratum fuerit circa premissa..., et volens .. suum procuratorem et ab eo substitutos ab omni satisdacionis onere... rele- vare, promisit... mihi notario publico... sollempniter stipulanti... iudicio sisti et 34) Viz instrument notáře č. 65 z 8. února 1346. 31) Ze 47 instrumentů české provenience, chovaných v Nár. a univ. knih. v Praze, jest celkem 9 transumptů, tedy téměř pětina. 33) Viz na př. instrument notáře č. 222 ze 6. listopadu 1882 a instrument notáře č. 462 z 30. dubna 1404. 33) Viz přílohu A 8.
Strana 59
59 iudicatum solvi sub omnium suorum obligacionum ypoteca). Zmocňovatelů mohlo býti několik, stejně jako zmocněnců. V notářově podpisu jest jednání nazýváno „procura- toris constitucio et ordinacio“. Znění plných mocí byla pravidelně pojata do instru- mentu o konečném rozsudku v procesu.30) Zvláštnost mezi notářskými instrumenty jest subjektivně stilisované udělení plné moci lehnickým vévodou Ludvíkem bratru Václavovi k přijetí léna od markraběte Karla 14. července 1342. Zmíněné prokuratorium jest ověřeno pečetí zmocňovatele, ohlášenou v koroborační formuli: „sigilli nostri voluimus appensione muniri“.91) c) Compromissum in arbitros. Úmluvy o rozhodčích jsou vesměs stilisovány objektivně.92) V disposiční formuli notář uvádí, že strany, které se před něho osobně dostavily (constituti personaliter), dobrovolně ustanovily vyjmenované osoby za rozhodči (non compulsi nec coacti, sed sponte et libere propter bonum pacis et concordie... de alto et basso, meliori modo, via, iure et forma... in honorabiles viros O. et J., ibidem presentes et onus huiusmodi arbitrii in se sponte suscipientes, tamquam in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores... compromiserunt), podřizujíce se rozhodnutí arbitrů pod stanovenou pokutou, z níž část měla obdržeti strana, která výroku dostojí. Právo rozhodčích jest nazýváno „plena, libera et omni- moda potestas ... laudandi, diffiniendi, arbitrandi, terminandi et pronuncciandi“. V závěru jednání strany daly veřejnému notáři slib (notario publico infrascripto legitime stipulanti et recipienti), že se výroku rozhodčích podrobí a splní jej (ad- implere cum effectu), neužíce dobrodiní nebo pomoci kanonického anebo civilního práva. V notářově podpisu se jednání označuje jako „compromissum, arbitrorum eleccio, nominacio“. d) Arbitrium. Výroky rozhodčích bývají pravidelně pojaty do objektiv- ního znění instrumentu v subjektivní formě. Po publikačních formulích jest veřejným notářem řečeno, že stranami určení rozhodčí (arbitri) v přítomnosti veřejného notáře a svědkû „arbitrati sunt et pronuncciaverunt per omnia in hec verba: Nos etc.“ Ve výroku se úmluvčí dovolávají úmluvy stran, že mají spor rozhodnouti, a nařizují, aby strany obnovily přátelství (mandamus, quod praedicte partes boni et sinceri de cetero sint amici). Ve výroku se užívá často termínů: „laudamus, diffinimus et mandamus“ nebo „pronuncciamus, laudamus etc.“ Závěrem se praví, že strany jsou výrokem vázány, jinak že rušitele stihne pokuta, stanovená v úmluvě o rozhodčích (laudamus, quod utraque partium presens nostrum arbitrium inviolabiliter firmiterque observent et tenere non postponant. Si autem aliqua partium ... prefatum ... arbitrium in toto vel in parte non servaverit, ut est dictum, ex tunc poenam in compromisso contentam incidat ipso facto et incurrat).3s) 90) Viz na př. instrument notáře č. 64 z 2. března 1368. 31) Viz instrument notáře č. 67. 32) Viz přílohu A 5. 93) Viz instrument notáře č. 7 z 1. února 1313.
59 iudicatum solvi sub omnium suorum obligacionum ypoteca). Zmocňovatelů mohlo býti několik, stejně jako zmocněnců. V notářově podpisu jest jednání nazýváno „procura- toris constitucio et ordinacio“. Znění plných mocí byla pravidelně pojata do instru- mentu o konečném rozsudku v procesu.30) Zvláštnost mezi notářskými instrumenty jest subjektivně stilisované udělení plné moci lehnickým vévodou Ludvíkem bratru Václavovi k přijetí léna od markraběte Karla 14. července 1342. Zmíněné prokuratorium jest ověřeno pečetí zmocňovatele, ohlášenou v koroborační formuli: „sigilli nostri voluimus appensione muniri“.91) c) Compromissum in arbitros. Úmluvy o rozhodčích jsou vesměs stilisovány objektivně.92) V disposiční formuli notář uvádí, že strany, které se před něho osobně dostavily (constituti personaliter), dobrovolně ustanovily vyjmenované osoby za rozhodči (non compulsi nec coacti, sed sponte et libere propter bonum pacis et concordie... de alto et basso, meliori modo, via, iure et forma... in honorabiles viros O. et J., ibidem presentes et onus huiusmodi arbitrii in se sponte suscipientes, tamquam in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores... compromiserunt), podřizujíce se rozhodnutí arbitrů pod stanovenou pokutou, z níž část měla obdržeti strana, která výroku dostojí. Právo rozhodčích jest nazýváno „plena, libera et omni- moda potestas ... laudandi, diffiniendi, arbitrandi, terminandi et pronuncciandi“. V závěru jednání strany daly veřejnému notáři slib (notario publico infrascripto legitime stipulanti et recipienti), že se výroku rozhodčích podrobí a splní jej (ad- implere cum effectu), neužíce dobrodiní nebo pomoci kanonického anebo civilního práva. V notářově podpisu se jednání označuje jako „compromissum, arbitrorum eleccio, nominacio“. d) Arbitrium. Výroky rozhodčích bývají pravidelně pojaty do objektiv- ního znění instrumentu v subjektivní formě. Po publikačních formulích jest veřejným notářem řečeno, že stranami určení rozhodčí (arbitri) v přítomnosti veřejného notáře a svědkû „arbitrati sunt et pronuncciaverunt per omnia in hec verba: Nos etc.“ Ve výroku se úmluvčí dovolávají úmluvy stran, že mají spor rozhodnouti, a nařizují, aby strany obnovily přátelství (mandamus, quod praedicte partes boni et sinceri de cetero sint amici). Ve výroku se užívá často termínů: „laudamus, diffinimus et mandamus“ nebo „pronuncciamus, laudamus etc.“ Závěrem se praví, že strany jsou výrokem vázány, jinak že rušitele stihne pokuta, stanovená v úmluvě o rozhodčích (laudamus, quod utraque partium presens nostrum arbitrium inviolabiliter firmiterque observent et tenere non postponant. Si autem aliqua partium ... prefatum ... arbitrium in toto vel in parte non servaverit, ut est dictum, ex tunc poenam in compromisso contentam incidat ipso facto et incurrat).3s) 90) Viz na př. instrument notáře č. 64 z 2. března 1368. 31) Viz instrument notáře č. 67. 32) Viz přílohu A 5. 93) Viz instrument notáře č. 7 z 1. února 1313.
Strana 60
60 Po inserování rozhodčího výroku veřejný notář někdy poznamenává, že se přítomné strany podrobily (prefate partes... ibidem emolgaverunt... ac pro rato et grato habuerunt et tenere seu adimplere bona fide promiserunt).°4) Někdy bylo stranám uloženo, že musí na znamení uznání výroku připojiti své pečeti (ad roboran- dum et firmandum ac ratificandum dicte... pronuncciacionis arbitrii sigilla ipsorum instrumento publico... apponant et apponere dant).93) Rozhodčí rovněž připojovali k instrumentu své pečeti „ad maiorem cautelam et robur firmius“. V notářově podpisu se mluví o výroku jako o „arbitrium seu laudum, pronunc- ciacio per arbitros“ nebo o „pronuncciacio, diffinicio et ordinacio“ anebo obšírněji O „arbitracio, pronuncciacio, approbacio, emolgacio et ratihabicio". Za zvláštní případy možno pokládati instrumenty, kde duchovní osoby předloží rozhodčí výrok v církevní záležitosti biskupovi nebo jinému hodnostáři a dají si vy- hotoviti o schválení instrument.96) e) Testamentum. Testamentů ve formě notářského instrumentu, pokud v nich bylo pamatováno na církevní účely, dosti se zachovalo. Veřejní notáři byli povoláváni od testátorů na nátlak církve, která si zajišťovala instrumentem platnost dárcovy poslední vůle, aby nebyla zkrácena v zisku. V testamentech, zhotovených veřejnými notáři, čtou se kromě obvyklých „publicaciones“ formule: "... in lecto egritudinis iacens, sanus tamen mente et compos racionis, nesciens, quod sibi futura dies pariat, volensque et cupiens de bonis suis a Domino Deo sibi collatis sic disponere, ut in futuro valeat anime sue prodesse..., per presens nuncupatum testamentum sive scriptum disposuit in hunc modum." V testamentech byli pravidelně ustanovováni vykonavatelé poslední vůle (exe- cutores legitimi, distributores ultime voluntatis). V závěru byla kautelární doložka, kterou testátor prohlašoval, že testament má míti trvalou platnost (disposicio et ultime voluntatis testamentum valeat et firmum sit et omnem vigorem firmitatis obtineat) 37) a má platiti i jako kodicil nebo jakákoliv jiná poslední vůle (si non valeat iure testa- menti, valeat saltem iure codicillorum vel alterius cuiuscumque ultime voluntatis, per quam melius de iure valere potest).33) Velmi často byly testamenty stilisovány sub- jektivně se strany pořizovatele.3) Někdy testátor a osoby jemu blízké dali přivěsiti k instrumentu své pečeti, což bývalo ohlášeno zvláštní formulí v závěru disposice: „Quod quidem publicum [instrumentum] prefati Johannes testator et Johannes, filius ipsius, ipsorum sigillorum appensione iusserunt muniri.“100) V podpisu notářově se mluví o průběhu pořízení jako o „ordinatio, legatio et dispositio". 97) 88) w) 205) 24) Viz instrument notáře č. 177 z 29. února 1368. 8) Viz instrument notáře č. 192 z 8. ledna 1871. 28) Viz instrument notáře č. 287 z 3. ledna 1398 a instr. notáře č. 292 z 10. února 1405. Tadra, Listář veřejného notáře, str. 43, č. 29. Instrument veřejného notáře č. 57 z 9. srpna 1340. Viz instrument notáře č. 11 z 18. srpna 1320 nebo notáře č. 57 z 9. srpna 1340. Viz instrument notáře č. 322 z 23. prosince 1388.
60 Po inserování rozhodčího výroku veřejný notář někdy poznamenává, že se přítomné strany podrobily (prefate partes... ibidem emolgaverunt... ac pro rato et grato habuerunt et tenere seu adimplere bona fide promiserunt).°4) Někdy bylo stranám uloženo, že musí na znamení uznání výroku připojiti své pečeti (ad roboran- dum et firmandum ac ratificandum dicte... pronuncciacionis arbitrii sigilla ipsorum instrumento publico... apponant et apponere dant).93) Rozhodčí rovněž připojovali k instrumentu své pečeti „ad maiorem cautelam et robur firmius“. V notářově podpisu se mluví o výroku jako o „arbitrium seu laudum, pronunc- ciacio per arbitros“ nebo o „pronuncciacio, diffinicio et ordinacio“ anebo obšírněji O „arbitracio, pronuncciacio, approbacio, emolgacio et ratihabicio". Za zvláštní případy možno pokládati instrumenty, kde duchovní osoby předloží rozhodčí výrok v církevní záležitosti biskupovi nebo jinému hodnostáři a dají si vy- hotoviti o schválení instrument.96) e) Testamentum. Testamentů ve formě notářského instrumentu, pokud v nich bylo pamatováno na církevní účely, dosti se zachovalo. Veřejní notáři byli povoláváni od testátorů na nátlak církve, která si zajišťovala instrumentem platnost dárcovy poslední vůle, aby nebyla zkrácena v zisku. V testamentech, zhotovených veřejnými notáři, čtou se kromě obvyklých „publicaciones“ formule: "... in lecto egritudinis iacens, sanus tamen mente et compos racionis, nesciens, quod sibi futura dies pariat, volensque et cupiens de bonis suis a Domino Deo sibi collatis sic disponere, ut in futuro valeat anime sue prodesse..., per presens nuncupatum testamentum sive scriptum disposuit in hunc modum." V testamentech byli pravidelně ustanovováni vykonavatelé poslední vůle (exe- cutores legitimi, distributores ultime voluntatis). V závěru byla kautelární doložka, kterou testátor prohlašoval, že testament má míti trvalou platnost (disposicio et ultime voluntatis testamentum valeat et firmum sit et omnem vigorem firmitatis obtineat) 37) a má platiti i jako kodicil nebo jakákoliv jiná poslední vůle (si non valeat iure testa- menti, valeat saltem iure codicillorum vel alterius cuiuscumque ultime voluntatis, per quam melius de iure valere potest).33) Velmi často byly testamenty stilisovány sub- jektivně se strany pořizovatele.3) Někdy testátor a osoby jemu blízké dali přivěsiti k instrumentu své pečeti, což bývalo ohlášeno zvláštní formulí v závěru disposice: „Quod quidem publicum [instrumentum] prefati Johannes testator et Johannes, filius ipsius, ipsorum sigillorum appensione iusserunt muniri.“100) V podpisu notářově se mluví o průběhu pořízení jako o „ordinatio, legatio et dispositio". 97) 88) w) 205) 24) Viz instrument notáře č. 177 z 29. února 1368. 8) Viz instrument notáře č. 192 z 8. ledna 1871. 28) Viz instrument notáře č. 287 z 3. ledna 1398 a instr. notáře č. 292 z 10. února 1405. Tadra, Listář veřejného notáře, str. 43, č. 29. Instrument veřejného notáře č. 57 z 9. srpna 1340. Viz instrument notáře č. 11 z 18. srpna 1320 nebo notáře č. 57 z 9. srpna 1340. Viz instrument notáře č. 322 z 23. prosince 1388.
Strana 61
61 2. Registra veřejných notářů. Notářská registra (prothocolla, rogaciones, notularia, cartularia, imbreviature, liber imbreviaturarum) jsou úřední písemnosti, mající podstatné údaje o jednáních a prohlášeních předsevzatých před veřejným notářem.1) V českých zemích se obvykle nazývají prothocolla nebo rogaciones, a byla asi psána na volných listech.2) Vliv této důležité notářské pomůcky se projevil v Čechách ještě dříve, než notářská instituce v nich zdomácněla. Knihy imbreviatur byly asi vzorem pro zemské desky české a určitě sloužily jako první městské knihy pražské,3) jsouce vedeny Jindřichem Vlachem z Isernie. Veřejní notáři se již v počátcích instituce v českém království zavazovali pří- sahou, že povedou registra (contractus in protocollum redigam).4) Byli povinni nej- prve zhotoviti imbreviaturu a pak teprve vyhotoviti instrument (postquam in pro- thocollum redegero, malitiose non differam contra voluntatem illorum vel illius, quorum vel cuius contractus est, super eo conficere publicum instrumentum).5) 1) Povinné vedení notářských register bylo asi nařízeno účinkem omylu glosátorů, kteří vztáhli „prothocollum“ Justiniánovy novely 44 (c. 1, 2) na notářskou imbreviaturu, a proto tato „generalis consuetudo“ byla označována od r. 1175 i termínem prothocollum, jehož se v českých zemích užívá téměř výhradně (Redlich, Die Privaturkunden, str. 218, přejal tento názor od Volteliniho). Imbreviatury však mají starší základ, protože, pokud nebyla listina přímo vyhoto- vována, vynutila si potřeba stručné záznamy písařovy o hlavních bodech příslušného jednání buď na okraji nebo na rubu určeného listu nebo dokonce i na zvláštních listech a v sešitech (Red- lich, tamže, str. 56, kde jest uvedena i literatura). 2) Jediná odporující zmínka jest ve formuláři IV A 5 Nár. a un. knih. na fol. 63 a v zá- věru přísahy notáře, přijímajícího „rogaciones“ zemřelého předchůdce: „Scribat enim rogaciones, prout in quaterno de verbo ad verbum inveniet, nil minuendo vel addendo“. Tato partie však pochází nepřímo z některého italského formuláře a nutno ji tedy bráti s výhradou. 3) V. Vojtíšek, K počátkům městských knih pražských a desk zemských, Právník 1921, str. 132 sl. — V. Hrubý, Jindřich Vlach z Isernie a počátky městských knih pražských i desk zemských. Časop. archiv. školy I., 1922, str. 161. 4) Emler, Regesta III. č. 382 k r. 1317. 1) Tamže. Pro pozdní zvyklosti italské Formulare instrum. fol. 176a § 6: „Item servare debet [notarius], quod faciat nota [m] in prothocollo, postea debet extrahere ex illo publicum instrumentum.“ — Redlich (Die Privaturk., 218) soudí pro stav v Italii, že o jednání mohl býti pořízen nejprve zápis na samostatném listě a jeho obsah pak dodatečně přenesen do knihy imbreviatur. Zápis se musil v Šibeniku (Sufflay, str. 99) státi týž den, v Zadaru ve třech dnech. Ve Vlaších notáři psali imbreviatury do knih, řadíce je chronologicky. Nejstarší jest kniha imbreviatur janovského notáře, nazývaného Johannes Scriba. Je to z nejstarších papírových rukopisů z let 1154—1166. Popis podal Hans Voltelini, Die Imbreviatur des Johannes Scriba im Staatsarchiv zu Genua (Mitt. d. ö. Inst. f. Gesch. XLI., str. 70—79, Innsbruck 1926). Týž autor vydal imbreviatury veřejného notáře v Tridentu, zvaného Obert de Piacensa (Die Südtiroler Notariatsimbreviaturen des XIII. Jahrh. Teil I.). Za dobu od října 1235 do prosince 1237 jest v knize na 932 zápisů. Voltelini připojil pod číslem 963 text konceptu, datovaného v Tridentu 12. července 1280 a psaného na pergamenu. Koncept není podepsán a má ráz protokolu. Jinak každá imbreviatura má v záhlaví uvedeného žadatele za instrument, na př. č. 18: D. Bonifacii, canonici Tridentini. Pak je datum podle let Páně, indikce (Redlich, Die Privaturk., str. 218, soudí, že stačilo, byly-li rok a indikce uvedeny v záhlaví knihy), označení dny (na př. die Jovis tercio intrante ianuario), potom místo geograficky a lokálně a konečně svědci. Dále jsou uvedeny jednající osoby a jejich prohlášení. Imbreviatury někdy navazují na předchozí zápis ihned po jméně žadatele: „Item die codem in dicto palacio“ (viz čís. 279, 280 ibid.). Když byl vydán o zápise, obsahujícím peněžní závazek, instrument, imbreviatura byla mřežována (Voltelini, Einleitung, XXVIII). V Dalmacii byly vedeny rovněž jen jedny knihy imbreviatur (Jelić, Vjestnik hrvatska arkiva, sv. 1—3, 1899—1901). Ve Francii veřejní notáři vedli zvláštní manuale notarum, v němž byly stručné zápisy s nejdůležitějšími údaji, zejména datum, jména kontrahentů, jejich disposice a jména svědků. Pravidelné formule byly v těchto příručních registrech buď zkráceny nebo vůbec vynechány. Ve druhých registrech, zvaných „libri extensarum“, byla úplná
61 2. Registra veřejných notářů. Notářská registra (prothocolla, rogaciones, notularia, cartularia, imbreviature, liber imbreviaturarum) jsou úřední písemnosti, mající podstatné údaje o jednáních a prohlášeních předsevzatých před veřejným notářem.1) V českých zemích se obvykle nazývají prothocolla nebo rogaciones, a byla asi psána na volných listech.2) Vliv této důležité notářské pomůcky se projevil v Čechách ještě dříve, než notářská instituce v nich zdomácněla. Knihy imbreviatur byly asi vzorem pro zemské desky české a určitě sloužily jako první městské knihy pražské,3) jsouce vedeny Jindřichem Vlachem z Isernie. Veřejní notáři se již v počátcích instituce v českém království zavazovali pří- sahou, že povedou registra (contractus in protocollum redigam).4) Byli povinni nej- prve zhotoviti imbreviaturu a pak teprve vyhotoviti instrument (postquam in pro- thocollum redegero, malitiose non differam contra voluntatem illorum vel illius, quorum vel cuius contractus est, super eo conficere publicum instrumentum).5) 1) Povinné vedení notářských register bylo asi nařízeno účinkem omylu glosátorů, kteří vztáhli „prothocollum“ Justiniánovy novely 44 (c. 1, 2) na notářskou imbreviaturu, a proto tato „generalis consuetudo“ byla označována od r. 1175 i termínem prothocollum, jehož se v českých zemích užívá téměř výhradně (Redlich, Die Privaturkunden, str. 218, přejal tento názor od Volteliniho). Imbreviatury však mají starší základ, protože, pokud nebyla listina přímo vyhoto- vována, vynutila si potřeba stručné záznamy písařovy o hlavních bodech příslušného jednání buď na okraji nebo na rubu určeného listu nebo dokonce i na zvláštních listech a v sešitech (Red- lich, tamže, str. 56, kde jest uvedena i literatura). 2) Jediná odporující zmínka jest ve formuláři IV A 5 Nár. a un. knih. na fol. 63 a v zá- věru přísahy notáře, přijímajícího „rogaciones“ zemřelého předchůdce: „Scribat enim rogaciones, prout in quaterno de verbo ad verbum inveniet, nil minuendo vel addendo“. Tato partie však pochází nepřímo z některého italského formuláře a nutno ji tedy bráti s výhradou. 3) V. Vojtíšek, K počátkům městských knih pražských a desk zemských, Právník 1921, str. 132 sl. — V. Hrubý, Jindřich Vlach z Isernie a počátky městských knih pražských i desk zemských. Časop. archiv. školy I., 1922, str. 161. 4) Emler, Regesta III. č. 382 k r. 1317. 1) Tamže. Pro pozdní zvyklosti italské Formulare instrum. fol. 176a § 6: „Item servare debet [notarius], quod faciat nota [m] in prothocollo, postea debet extrahere ex illo publicum instrumentum.“ — Redlich (Die Privaturk., 218) soudí pro stav v Italii, že o jednání mohl býti pořízen nejprve zápis na samostatném listě a jeho obsah pak dodatečně přenesen do knihy imbreviatur. Zápis se musil v Šibeniku (Sufflay, str. 99) státi týž den, v Zadaru ve třech dnech. Ve Vlaších notáři psali imbreviatury do knih, řadíce je chronologicky. Nejstarší jest kniha imbreviatur janovského notáře, nazývaného Johannes Scriba. Je to z nejstarších papírových rukopisů z let 1154—1166. Popis podal Hans Voltelini, Die Imbreviatur des Johannes Scriba im Staatsarchiv zu Genua (Mitt. d. ö. Inst. f. Gesch. XLI., str. 70—79, Innsbruck 1926). Týž autor vydal imbreviatury veřejného notáře v Tridentu, zvaného Obert de Piacensa (Die Südtiroler Notariatsimbreviaturen des XIII. Jahrh. Teil I.). Za dobu od října 1235 do prosince 1237 jest v knize na 932 zápisů. Voltelini připojil pod číslem 963 text konceptu, datovaného v Tridentu 12. července 1280 a psaného na pergamenu. Koncept není podepsán a má ráz protokolu. Jinak každá imbreviatura má v záhlaví uvedeného žadatele za instrument, na př. č. 18: D. Bonifacii, canonici Tridentini. Pak je datum podle let Páně, indikce (Redlich, Die Privaturk., str. 218, soudí, že stačilo, byly-li rok a indikce uvedeny v záhlaví knihy), označení dny (na př. die Jovis tercio intrante ianuario), potom místo geograficky a lokálně a konečně svědci. Dále jsou uvedeny jednající osoby a jejich prohlášení. Imbreviatury někdy navazují na předchozí zápis ihned po jméně žadatele: „Item die codem in dicto palacio“ (viz čís. 279, 280 ibid.). Když byl vydán o zápise, obsahujícím peněžní závazek, instrument, imbreviatura byla mřežována (Voltelini, Einleitung, XXVIII). V Dalmacii byly vedeny rovněž jen jedny knihy imbreviatur (Jelić, Vjestnik hrvatska arkiva, sv. 1—3, 1899—1901). Ve Francii veřejní notáři vedli zvláštní manuale notarum, v němž byly stručné zápisy s nejdůležitějšími údaji, zejména datum, jména kontrahentů, jejich disposice a jména svědků. Pravidelné formule byly v těchto příručních registrech buď zkráceny nebo vůbec vynechány. Ve druhých registrech, zvaných „libri extensarum“, byla úplná
Strana 62
62 Vedli-li veřejní notáři čeští původně skutečné knihy imbreviatur, či se od počátku omezovali na psaní volných listů, jest nejisté. Všechny pozdější zmínky a zachovaný originál imbreviatury ze 16. prosince 1390, mnou zjištěný, nasvědčují, že registra byla psána na volné listy. Zajímavý jest po této stránce instrument veřejného notáře Řehoře Petrova ze Žabovřesk, přepsaný v kopiáři privilegií zbraslavského kláštera v klášteře oseckém.*) Ve zmíněné veřejné listině se mluví o osudu notářského pro- tokolu, zhotoveného Janem z Luštěnic. Tento notář sepsal o výpovědi úmluvců ve při mezi klášterem zbraslavským a ostrovským o hranice pozemků ze dne 7. května 1361 protokol, avšak zemřel dříve, než mohl vystaviti instrument. Zbraslavský klášter žádal administrátora pražského arcibiskupství Jence, aby ověřil (autenticare) ze své autority imbreviaturu zemřelého notáře. Jenec dal předvolati zástupce ostrovského kláštera, aby do určité peremptorní lhůty učinil prohlášení o chystaných „publicacio et autenticacio“. Strana uposlechla a zástupce zbraslavského kláštera po předložení protokolu (exhibito prothocollo) žádal o převedení „in publicam formam“. Odpůrci si však předem vyžádali opis imbreviatury (copiam prothocolli) a lhůtu k odpovědi. Ježto ostrovský klášter neshledal vady, žádal po uplynutí lhůty zástupce zbra- slavského kláštera, aby Jenec laskavě přistoupil „ad antedictam autenticacionem et instrumenti concepcionem". Jenec pak „viso et diligenter inspecto prothocollo" dal se náležitě informovati dvěma notáři z biskupské kanceláře a třemi jinými veřejnými notáři, již, „dictam scripturam diligenter inspicientes“, přisvědčili, složivše předem zvláštní přísahu, že protokol byl sepsán nebožtíkem Janem z Luštěnic, což potvrdil i zástupce ostrovského kláštera. Jenec pak přikázal, aby notář konsistoře. Řehoř vy- hotovil o protokolu instrument, což se stalo 13. září 1364. Výslovně bylo podotknuto, že instrument má zůstati v platnosti i v případě, že se snad vyskytne veřejná listina v téže věci, vyhotovená přímo Janem z Luštěnic. Zmíněný transumpt protokolu však klášteru zbraslavskému shořel a proto se jeho představitelé obrátili 17. července 1378 znovu na oficiála Jence, aby autorisoval nový transumpt a přikázal vyhotoviti o pro- tokolu Rehořově7) nový instrument. Do tohoto instrumentu byl pak pojat celý protokol, jenž má plné vylíčení věci. V instrumentu se na řadě míst mluví jen o „prothocollum“, jež je označováno též obecně „scriptura“, a jediné o imbreviatuře Jana z Luštěnic se užívá dvakráte plurálu „prothocolla“. Avšak biskupskému administrátoru se předkládá jen „protho- collum“ a žádá se „copia prothocolli“. Usuzuji z toho, že imbreviatura byla sepsána znění listin podle zápisů v manuale, kde se často shledáváme s mřežováním nebo s poznámkou: „Extensum est“. Oba druhy register byly pravidelně psány ve zvláštních knihách papírových. V ostatních zemích středoevropských byla vedena jen jedna registra podle italského vzoru, byla však původně asi psána jak v Německu, tak v Polsku na volných listech, protože se nedochovala. Srov. Mikucki, Poczatky notariatu p. w Polsce, str. 16: „Imbrewiatury notariuszy polskich, podobnie jak w Niemczech, byly zapewne spisywane nie w poszytach lecz na luźnych kartkach i, jak niemieckie, nie dotrwały do naszych czasów.“ 4) F. Tadra, Listy kláštera zbraslavského, č. 194. 7) Jest sporné, jde-li o notářskou imbreviaturu či o soudní protokol. V textu se praví: „hoc per prothocollum dicti Gregorii, notarii nostri [scil. actorum curie archiepiscopalis], suffi- cienter edocebat.“ V celku znění instrumentu nasvědčuje, že jednání bylo zapsáno do soudních akt oficiálových, což bylo ostatně pravidlo u všech věcí, projednávaných před oficiálem. Je sporné, vedli-li veřejní notáři, pokud byli stálými písaři soudních akt, vlastní registra o případech, přednesených před oficiálem, pokud měli o nich sami vyhotoviti instrument.
62 Vedli-li veřejní notáři čeští původně skutečné knihy imbreviatur, či se od počátku omezovali na psaní volných listů, jest nejisté. Všechny pozdější zmínky a zachovaný originál imbreviatury ze 16. prosince 1390, mnou zjištěný, nasvědčují, že registra byla psána na volné listy. Zajímavý jest po této stránce instrument veřejného notáře Řehoře Petrova ze Žabovřesk, přepsaný v kopiáři privilegií zbraslavského kláštera v klášteře oseckém.*) Ve zmíněné veřejné listině se mluví o osudu notářského pro- tokolu, zhotoveného Janem z Luštěnic. Tento notář sepsal o výpovědi úmluvců ve při mezi klášterem zbraslavským a ostrovským o hranice pozemků ze dne 7. května 1361 protokol, avšak zemřel dříve, než mohl vystaviti instrument. Zbraslavský klášter žádal administrátora pražského arcibiskupství Jence, aby ověřil (autenticare) ze své autority imbreviaturu zemřelého notáře. Jenec dal předvolati zástupce ostrovského kláštera, aby do určité peremptorní lhůty učinil prohlášení o chystaných „publicacio et autenticacio“. Strana uposlechla a zástupce zbraslavského kláštera po předložení protokolu (exhibito prothocollo) žádal o převedení „in publicam formam“. Odpůrci si však předem vyžádali opis imbreviatury (copiam prothocolli) a lhůtu k odpovědi. Ježto ostrovský klášter neshledal vady, žádal po uplynutí lhůty zástupce zbra- slavského kláštera, aby Jenec laskavě přistoupil „ad antedictam autenticacionem et instrumenti concepcionem". Jenec pak „viso et diligenter inspecto prothocollo" dal se náležitě informovati dvěma notáři z biskupské kanceláře a třemi jinými veřejnými notáři, již, „dictam scripturam diligenter inspicientes“, přisvědčili, složivše předem zvláštní přísahu, že protokol byl sepsán nebožtíkem Janem z Luštěnic, což potvrdil i zástupce ostrovského kláštera. Jenec pak přikázal, aby notář konsistoře. Řehoř vy- hotovil o protokolu instrument, což se stalo 13. září 1364. Výslovně bylo podotknuto, že instrument má zůstati v platnosti i v případě, že se snad vyskytne veřejná listina v téže věci, vyhotovená přímo Janem z Luštěnic. Zmíněný transumpt protokolu však klášteru zbraslavskému shořel a proto se jeho představitelé obrátili 17. července 1378 znovu na oficiála Jence, aby autorisoval nový transumpt a přikázal vyhotoviti o pro- tokolu Rehořově7) nový instrument. Do tohoto instrumentu byl pak pojat celý protokol, jenž má plné vylíčení věci. V instrumentu se na řadě míst mluví jen o „prothocollum“, jež je označováno též obecně „scriptura“, a jediné o imbreviatuře Jana z Luštěnic se užívá dvakráte plurálu „prothocolla“. Avšak biskupskému administrátoru se předkládá jen „protho- collum“ a žádá se „copia prothocolli“. Usuzuji z toho, že imbreviatura byla sepsána znění listin podle zápisů v manuale, kde se často shledáváme s mřežováním nebo s poznámkou: „Extensum est“. Oba druhy register byly pravidelně psány ve zvláštních knihách papírových. V ostatních zemích středoevropských byla vedena jen jedna registra podle italského vzoru, byla však původně asi psána jak v Německu, tak v Polsku na volných listech, protože se nedochovala. Srov. Mikucki, Poczatky notariatu p. w Polsce, str. 16: „Imbrewiatury notariuszy polskich, podobnie jak w Niemczech, byly zapewne spisywane nie w poszytach lecz na luźnych kartkach i, jak niemieckie, nie dotrwały do naszych czasów.“ 4) F. Tadra, Listy kláštera zbraslavského, č. 194. 7) Jest sporné, jde-li o notářskou imbreviaturu či o soudní protokol. V textu se praví: „hoc per prothocollum dicti Gregorii, notarii nostri [scil. actorum curie archiepiscopalis], suffi- cienter edocebat.“ V celku znění instrumentu nasvědčuje, že jednání bylo zapsáno do soudních akt oficiálových, což bylo ostatně pravidlo u všech věcí, projednávaných před oficiálem. Je sporné, vedli-li veřejní notáři, pokud byli stálými písaři soudních akt, vlastní registra o případech, přednesených před oficiálem, pokud měli o nich sami vyhotoviti instrument.
Strana 63
63 na volném listě a byla volně uložena mezi ostatními imbreviaturami Janovými, s nimiž ovšem dohromady dávala souhrn „prothocolla". Domněnku podpírá nález pergamenové listiny, přivázané k rukopisu z 15. stol. v Národní a universitní knihovně sign. 1.D 24 (Petri Lombardi Quatuor libri senten- ciarum), kteroužto písemnost již Josef Truhlář s) prohlásil za instrument Ondřeje Petrova z Javora. Text listiny, jež má nyní velikost 22x33 cm, jest po obou stranách částečně odříznut,?) a ačkoliv jest instrument diplomaticky úplný a má i notářův podpis a znamení, vzbuzuje podezření přečetnými zkratkami, zejména v koncovkách, takže jest obtížné právně jej uznati za řádný originál vyžádaného instrumentu, a lze jej spíše pokládati za koncept. Okolnosti, za kterých byl však instrument zhotoven, svědčí skutečně o pravém účelu. Měl sloužiti alespoň prozatímně za průkazný instru- ment, jejž však notář asi dodatečně ingrosoval a původní listinu uložil ve svých aktech, uživ jejího rubu k zápisu imbreviatur o dalším jednání. Není vyloučeno, že instrument notáři nahradil protokol o udělené plné moci. Text zachované imbreviatury, napsané v levém dolním rohu rubu pergamenu na ploše 14x16 cm, jest místy silně porušen. Do protokolu byla řada skutečností dodatečně vepsána, snad až při koncipování vystavovaného instrumentu o dalším jednání.10) Imbreviatura v českém prostředí má stejné vnitřní znaky jako vlašský protokol. V čele imbreviatury bývá obvykle invokace. Dosti často jest na prvém místě datum podle let Páně, indikce, den, měsíc a hodina.11) Léta podle pontifikátu možno míti za výjimku. Následuje určení místa jako část datování. Dále formulí „constitutus“ jest uvedena osoba jednající a jména stran jsou doprovozena jmény svědků po spojo- vací formuli „in presencia“. Potom jde „disposicio“, po případě stručný obsah jednání, navázané slovesem vztahujícím se k subjektu jednání, na př. „pronuncciavit“. Nedostatek originálního materiálu nedovoluje stanoviti, která imbreviatura byla po vyhotovení instrumentu notářem kancelována, ale je to pravděpodobné v případech, s) Catalogus codicum manu scriptorum ad I D 24. *) Viz přílohu A 3. 10) Lékař Jindřich z Eisenachu si ustanovil 16. prosince 1390 prokurátorem Mikuláše z Výmaru, aby vymohl jeho výmaz z matriky pražské university. Ustanovení plnomocníka se stalo po jedné hodině odpolední. Protože Mikuláš z Výmaru měl ihned vyhledati rektora, nezbylo notáři, než rychle sepsati instrument a doprovázeti za hodinu (hora vesperarum) plnomocníka. Rektor však moudře žadatele odkázal až na nejbližší úterý 20. prosince, kdy v poledne plnomoc- níkovi oznámil, že nemůže ze své pravomoci výmaz povoliti. Přepisuji méně porušenou první část imbrevitaury: „In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem Mo CCCo LXXXIXo, in- diccione] XIII., die XVI. mensis decembris, hora vesperarum vel quasi, pontificatus Isanctissimi in Christo] patris et domini nostri, domini Bonifacii, pape noni, anno secundo, in Mlaiori civitate?] Pragensi, in domo Wolframi, alias ad flamem dictam .... in commodo hibernali hono- rabilis viri, domini Nicolai Meppen, rectoris un iversitatis studii] Pragensis, discretus vir Nicolaus de Wymaria, clericus Maguntinensis diocesis, factor et procurator honorabilis viri Heinrici de Ysanaco, medici, vi[va] voce peciit instanter et requisivit memoratum dominum rectorem, do- minum suum predictum Henricum, cuius nomine peciit instanter ipsfum radi] et cancellari ade matricula universitatis studii predicte expresseb renunccians libertatibus et in privilegiis dicte universitatis propter plura ipsum moven[cija et induceni[ci]a, equod se differre propter...d Super quo dominus rector sibi iam non posse dare responsum, sed feria tercia immediate sequente mense predicta [I] chora horologii XaX f in stuba facultatis et... postquam doceret de mandato, super quo requisivit me notarium publicum presentibus venerabilibus et discretis viris vice do- mino.., in artibus et sacra theologia magistro, et aliis pluribus. Vsuvky a—b, c—d, e—f jsou vepsány mezi řádky jiným inkoustem, ale touž rukou. 11) V imbreviaturách veřejného notáře tridentského Oberta hodina není udávána.
63 na volném listě a byla volně uložena mezi ostatními imbreviaturami Janovými, s nimiž ovšem dohromady dávala souhrn „prothocolla". Domněnku podpírá nález pergamenové listiny, přivázané k rukopisu z 15. stol. v Národní a universitní knihovně sign. 1.D 24 (Petri Lombardi Quatuor libri senten- ciarum), kteroužto písemnost již Josef Truhlář s) prohlásil za instrument Ondřeje Petrova z Javora. Text listiny, jež má nyní velikost 22x33 cm, jest po obou stranách částečně odříznut,?) a ačkoliv jest instrument diplomaticky úplný a má i notářův podpis a znamení, vzbuzuje podezření přečetnými zkratkami, zejména v koncovkách, takže jest obtížné právně jej uznati za řádný originál vyžádaného instrumentu, a lze jej spíše pokládati za koncept. Okolnosti, za kterých byl však instrument zhotoven, svědčí skutečně o pravém účelu. Měl sloužiti alespoň prozatímně za průkazný instru- ment, jejž však notář asi dodatečně ingrosoval a původní listinu uložil ve svých aktech, uživ jejího rubu k zápisu imbreviatur o dalším jednání. Není vyloučeno, že instrument notáři nahradil protokol o udělené plné moci. Text zachované imbreviatury, napsané v levém dolním rohu rubu pergamenu na ploše 14x16 cm, jest místy silně porušen. Do protokolu byla řada skutečností dodatečně vepsána, snad až při koncipování vystavovaného instrumentu o dalším jednání.10) Imbreviatura v českém prostředí má stejné vnitřní znaky jako vlašský protokol. V čele imbreviatury bývá obvykle invokace. Dosti často jest na prvém místě datum podle let Páně, indikce, den, měsíc a hodina.11) Léta podle pontifikátu možno míti za výjimku. Následuje určení místa jako část datování. Dále formulí „constitutus“ jest uvedena osoba jednající a jména stran jsou doprovozena jmény svědků po spojo- vací formuli „in presencia“. Potom jde „disposicio“, po případě stručný obsah jednání, navázané slovesem vztahujícím se k subjektu jednání, na př. „pronuncciavit“. Nedostatek originálního materiálu nedovoluje stanoviti, která imbreviatura byla po vyhotovení instrumentu notářem kancelována, ale je to pravděpodobné v případech, s) Catalogus codicum manu scriptorum ad I D 24. *) Viz přílohu A 3. 10) Lékař Jindřich z Eisenachu si ustanovil 16. prosince 1390 prokurátorem Mikuláše z Výmaru, aby vymohl jeho výmaz z matriky pražské university. Ustanovení plnomocníka se stalo po jedné hodině odpolední. Protože Mikuláš z Výmaru měl ihned vyhledati rektora, nezbylo notáři, než rychle sepsati instrument a doprovázeti za hodinu (hora vesperarum) plnomocníka. Rektor však moudře žadatele odkázal až na nejbližší úterý 20. prosince, kdy v poledne plnomoc- níkovi oznámil, že nemůže ze své pravomoci výmaz povoliti. Přepisuji méně porušenou první část imbrevitaury: „In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem Mo CCCo LXXXIXo, in- diccione] XIII., die XVI. mensis decembris, hora vesperarum vel quasi, pontificatus Isanctissimi in Christo] patris et domini nostri, domini Bonifacii, pape noni, anno secundo, in Mlaiori civitate?] Pragensi, in domo Wolframi, alias ad flamem dictam .... in commodo hibernali hono- rabilis viri, domini Nicolai Meppen, rectoris un iversitatis studii] Pragensis, discretus vir Nicolaus de Wymaria, clericus Maguntinensis diocesis, factor et procurator honorabilis viri Heinrici de Ysanaco, medici, vi[va] voce peciit instanter et requisivit memoratum dominum rectorem, do- minum suum predictum Henricum, cuius nomine peciit instanter ipsfum radi] et cancellari ade matricula universitatis studii predicte expresseb renunccians libertatibus et in privilegiis dicte universitatis propter plura ipsum moven[cija et induceni[ci]a, equod se differre propter...d Super quo dominus rector sibi iam non posse dare responsum, sed feria tercia immediate sequente mense predicta [I] chora horologii XaX f in stuba facultatis et... postquam doceret de mandato, super quo requisivit me notarium publicum presentibus venerabilibus et discretis viris vice do- mino.., in artibus et sacra theologia magistro, et aliis pluribus. Vsuvky a—b, c—d, e—f jsou vepsány mezi řádky jiným inkoustem, ale touž rukou. 11) V imbreviaturách veřejného notáře tridentského Oberta hodina není udávána.
Strana 64
64 kde instrument mohl býti podle povahy právního jednání vystaven jen jednou.12) Zůstává nejisté, musila-li býti imbreviatura po sepsání stranám přečtena, jako tomu bylo v Italii, ačkoliv právně jest tato skutečnost odůvodněna. Strany v Čechách vy- jadřovaly souhlas s obsahem nejčastěji teprve po sepsání instrumentu přivěšením pečetí. Zemřel-li notář, převzal jeho registra podle italských vzorů13) i v českých zemích jiný notář. Podobný případ je zaznamenán ve formuláři IV A 5, třebas po- známka byla opsána z cizí sbírky, a jen užitím obratu „comes Pragensis“ přiblížena českým potřebám. Odevzdání se stalo zákonným dědicem zemřelého notáře za hlaholu zvonů veřejnému notáři, kterého dědic zvolil anebo ustanovila příslušná autorita. Pře- jímatel musil přísahati na evangelium, že řádně vyhotoví a uvede ve veřejnou formu jen ty imbreviatury, které nejsou dosud kancelovány.14) Konečně jest otázka, jakou cenu má imbreviatura v poměru k instrumentu. Voltelini15) projevil názor, že imbreviatura nebyla sama o sobě průvodním prostřed- kem, nýbrž jen umožňovala, aby v libovolný čas mohl býti na jejím podkladě vy- hotoven instrument. Redlich soudí, že imbreviatura jest sama nositelkou věrohodného svědectví o předsevzatém ústním jednání. Podle Boüarda jest třeba dáti imbreviatuře přednost, pokud jde o otázku souhlasu dokumentu se zněním imbreviatury. Tyto tři názory se nikterak navzájem nevylučují a jsou jen zjištěním skutečností. Imbreviatura nebyla nikdy určena k tomu, aby se jí vedl důkaz o předsevzatých jednáních nebo prohlášeních. Bylo vždy třeba vyhotoviti na jejím základě instrument a teprve jím se prokazovalo. Imbreviatura zůstala trvale vnitřní úřední písemností, k jejímuž ověření bylo třeba zvláštního procesu. Byla-li však pravost imbreviatury prokázána, platí její znění do všech důsledků. Že jest nositelkou svědectví, dokazuje okolnost, že notářův nástupce může podle ní vydávati instrument a jednání zůstává trvale platné. Rozhodně imbreviatura měla vyšší cenu nežli prostý koncept. 3. Formuláře. Důležitou pomůckou veřejných notářů při skládání instrumentů byly formulá- řové sbírky, které podávaly vzorce listin pro jednotlivé druhy právních jednání. Z prvních let proniknutí instituce veřejných notářů do českých zemí nezachovala se žádná sbírka určená jen pro potřebu těchto písařů. Shledáváme se toliko s jednotli- vými vzorci připomínajícími formulemi předlohy, užívané veřejnými notáři, a to ve sbírkách sestavených v kancelářích, jako ve formuláři Tobiáše z Bechyně 13) Pro italské řády zjistil totiž Redlich (Die Privaturk., str. 218). Viz též formulář IVA 5, fol. 63a: „Si vero scriptura vel instrumentum talis fuerit, in quo continetur debitum etc., et que res totiens peti posset, et quotiens instrumentum ex illa re debita apparuerit, veluti ex hoc debitori posset periculum imminere eo, quod pretextu plurimum instrumentorum plures peti possent, non debet illud instrumentum refici et... ex rogacionibus exemplari.“ 12) Ve Vlaších přecházely knihy imbreviatur nejprve volně, později se svolením městského úřadu, na dědice veřejného notáře, ale nesměly býti podle místních stanov ani prodány ani darovány, poškozeny nebo zničeny. Ve Veroně, Feltru, Padově a Boloni byla zavedena povinná registrace instrumentů v státních věcech. V Luce byly ve 14. století zřízeny notářské archivy. Všeobecně však byla tato zásada provedena až v 16. století (Redlich, str. 218). 34) Text viz u Tadry, Listář veřejného notáře, str. 91, č. 70. 13) Voltelini, Einleitung XXIX.
64 kde instrument mohl býti podle povahy právního jednání vystaven jen jednou.12) Zůstává nejisté, musila-li býti imbreviatura po sepsání stranám přečtena, jako tomu bylo v Italii, ačkoliv právně jest tato skutečnost odůvodněna. Strany v Čechách vy- jadřovaly souhlas s obsahem nejčastěji teprve po sepsání instrumentu přivěšením pečetí. Zemřel-li notář, převzal jeho registra podle italských vzorů13) i v českých zemích jiný notář. Podobný případ je zaznamenán ve formuláři IV A 5, třebas po- známka byla opsána z cizí sbírky, a jen užitím obratu „comes Pragensis“ přiblížena českým potřebám. Odevzdání se stalo zákonným dědicem zemřelého notáře za hlaholu zvonů veřejnému notáři, kterého dědic zvolil anebo ustanovila příslušná autorita. Pře- jímatel musil přísahati na evangelium, že řádně vyhotoví a uvede ve veřejnou formu jen ty imbreviatury, které nejsou dosud kancelovány.14) Konečně jest otázka, jakou cenu má imbreviatura v poměru k instrumentu. Voltelini15) projevil názor, že imbreviatura nebyla sama o sobě průvodním prostřed- kem, nýbrž jen umožňovala, aby v libovolný čas mohl býti na jejím podkladě vy- hotoven instrument. Redlich soudí, že imbreviatura jest sama nositelkou věrohodného svědectví o předsevzatém ústním jednání. Podle Boüarda jest třeba dáti imbreviatuře přednost, pokud jde o otázku souhlasu dokumentu se zněním imbreviatury. Tyto tři názory se nikterak navzájem nevylučují a jsou jen zjištěním skutečností. Imbreviatura nebyla nikdy určena k tomu, aby se jí vedl důkaz o předsevzatých jednáních nebo prohlášeních. Bylo vždy třeba vyhotoviti na jejím základě instrument a teprve jím se prokazovalo. Imbreviatura zůstala trvale vnitřní úřední písemností, k jejímuž ověření bylo třeba zvláštního procesu. Byla-li však pravost imbreviatury prokázána, platí její znění do všech důsledků. Že jest nositelkou svědectví, dokazuje okolnost, že notářův nástupce může podle ní vydávati instrument a jednání zůstává trvale platné. Rozhodně imbreviatura měla vyšší cenu nežli prostý koncept. 3. Formuláře. Důležitou pomůckou veřejných notářů při skládání instrumentů byly formulá- řové sbírky, které podávaly vzorce listin pro jednotlivé druhy právních jednání. Z prvních let proniknutí instituce veřejných notářů do českých zemí nezachovala se žádná sbírka určená jen pro potřebu těchto písařů. Shledáváme se toliko s jednotli- vými vzorci připomínajícími formulemi předlohy, užívané veřejnými notáři, a to ve sbírkách sestavených v kancelářích, jako ve formuláři Tobiáše z Bechyně 13) Pro italské řády zjistil totiž Redlich (Die Privaturk., str. 218). Viz též formulář IVA 5, fol. 63a: „Si vero scriptura vel instrumentum talis fuerit, in quo continetur debitum etc., et que res totiens peti posset, et quotiens instrumentum ex illa re debita apparuerit, veluti ex hoc debitori posset periculum imminere eo, quod pretextu plurimum instrumentorum plures peti possent, non debet illud instrumentum refici et... ex rogacionibus exemplari.“ 12) Ve Vlaších přecházely knihy imbreviatur nejprve volně, později se svolením městského úřadu, na dědice veřejného notáře, ale nesměly býti podle místních stanov ani prodány ani darovány, poškozeny nebo zničeny. Ve Veroně, Feltru, Padově a Boloni byla zavedena povinná registrace instrumentů v státních věcech. V Luce byly ve 14. století zřízeny notářské archivy. Všeobecně však byla tato zásada provedena až v 16. století (Redlich, str. 218). 34) Text viz u Tadry, Listář veřejného notáře, str. 91, č. 70. 13) Voltelini, Einleitung XXIX.
Strana 65
65 (1279—1296),16) vzniklém v biskupské kanceláři, nebo ve formuláři z doby Jana Lucemburského, zvaném Summa Gerhardi (1336—1345),17) majícím hlavně listiny a listy krále Jana a markraběte Karla kromě listin ostatních světských a duchovních velmožů. Zvláštní připomínky zaslouží dvě formulářové sbírky, sestavené veřejným notářem Jindřichem Vlachem. Podstatnou část. prvé sbírky listů vydal Dolliner r. 1803 pod titulem „Codex epistolaris Primislai Otacari II., Bohemiae regis“, podstatnou část druhé sbírky listin uveřejnil Johannes Voigt pod titulem „Das urkundliche Formelbuch des königlichen Notars Heinricus Italicus aus der Zeit der Könige Otakar II. und Wenzel II. von Böhmen“ (Wien 1863). Jest již známé, že Jindřich Vlach jest první prokázaný veřejný notář v Praze. Překvapí však při rozboru formulářů, že jen několik vzorců upomíná některými formulemi na italské vzory veřejných instrumentů. V úvahu přicházejí ovšem přede- vším „Forme privilegiorum“, které poskytují vzorce listin, většinou skutečně vyda- ných. Tak pod č. XLIV jest královská listina Otakara II., oznamující smír mezi markrabětem Otou Braniborským a vévodou Jindřichem Vratislavským,13) jež při- pomíná notářské vzorce četnými formulemi, užívanými v transumptech, na př.: „Brat itaque instrumentum ipsum non abolitum, non abrasum, non cancellatum nec in aliqua sua parte viciatum...“ Stejně vzorec č. LVIII, v němž vévoda O. (snad Jindřich IV. Vratislavský) oznamuje, že ve sporu o odstoupení části své země ustanovuje za úmluvce vévodu Boleslava Krakovského a podrobuje se výpovědi (compromittimus in... principem B ... tamquam in arbitrum et arbitratorem et amicabilem composito- rem...),19) ukazuje řadou formulí na souvislost s italskými vzory. Číslo LXXV u Voigta20) přináší výpověď ve sporu vyšehradského probošta a kapituly o právech ke kostelu na Vyšehradě. Čísla LXXVI a LXXVII jsou varianty výpovědi a ve všech třech číslech možno rozeznati stopy závislosti na italských předlohách. Podobně je tomu v číslech LXXIX, XCVI a XCVIII. Ačkoliv Jindřich Vlach použil ve svém formuláři termínu instrumentum, nemůžeme z této skutečnosti činiti bezpečné závěry. Tohoto názvu se na konci 13. století užívalo o listinách již obecně. Protože se s formulemi, které pokládáme za přejaté z cizích předloh, setkáváme i v řadě vzorců ve formuláři Tobiáše z Bechyně, kterážto sbírka vznikla v přibližně stejné době v církevním prostředí, nelze zásluhu o přenesení italských vzorů na českou půdu přisuzovati jen Jindřichu Vlachovi. Ve sbírkách Jindřicha z Isernie nemáme vlastně ani pevné opory pro stanovení, zda autor byl skutečně veřejným notářem. Jediné rozborem čísel 250, 251 a 252 z formuláře Tobiáše z Bechyně lze dojíti k takovému závěru. Formuláře Jindřicha Vlacha nejsou sbírky určené jen pro potřebu veřejných notářů, i když jejich autor byl veřejným notářem. 13) O formuláři bylo již mluveno v kap. II. 1. 17) F. Tadra, Summa Gerhardi. Ein Formelbuch aus der Zeit des Königs Johann von Böhmen. Wien 1882. 13) Kromě srovnávací tabulky u A. Petrova, Henrici Italici Libri formarum e tabulario Otocari II., Bohemorum regis, quatenus rerum fontibus aperiendis possint inveniri (Petèrburg 1907) dříve má jen Voigt z celoveckého rukopisu a pak rukopis metropolitní kapituly v Praze, 23) Voigt a kapitulní rukopis. 2) Rovněž Emler, Regesta II. č. 1182.
65 (1279—1296),16) vzniklém v biskupské kanceláři, nebo ve formuláři z doby Jana Lucemburského, zvaném Summa Gerhardi (1336—1345),17) majícím hlavně listiny a listy krále Jana a markraběte Karla kromě listin ostatních světských a duchovních velmožů. Zvláštní připomínky zaslouží dvě formulářové sbírky, sestavené veřejným notářem Jindřichem Vlachem. Podstatnou část. prvé sbírky listů vydal Dolliner r. 1803 pod titulem „Codex epistolaris Primislai Otacari II., Bohemiae regis“, podstatnou část druhé sbírky listin uveřejnil Johannes Voigt pod titulem „Das urkundliche Formelbuch des königlichen Notars Heinricus Italicus aus der Zeit der Könige Otakar II. und Wenzel II. von Böhmen“ (Wien 1863). Jest již známé, že Jindřich Vlach jest první prokázaný veřejný notář v Praze. Překvapí však při rozboru formulářů, že jen několik vzorců upomíná některými formulemi na italské vzory veřejných instrumentů. V úvahu přicházejí ovšem přede- vším „Forme privilegiorum“, které poskytují vzorce listin, většinou skutečně vyda- ných. Tak pod č. XLIV jest královská listina Otakara II., oznamující smír mezi markrabětem Otou Braniborským a vévodou Jindřichem Vratislavským,13) jež při- pomíná notářské vzorce četnými formulemi, užívanými v transumptech, na př.: „Brat itaque instrumentum ipsum non abolitum, non abrasum, non cancellatum nec in aliqua sua parte viciatum...“ Stejně vzorec č. LVIII, v němž vévoda O. (snad Jindřich IV. Vratislavský) oznamuje, že ve sporu o odstoupení části své země ustanovuje za úmluvce vévodu Boleslava Krakovského a podrobuje se výpovědi (compromittimus in... principem B ... tamquam in arbitrum et arbitratorem et amicabilem composito- rem...),19) ukazuje řadou formulí na souvislost s italskými vzory. Číslo LXXV u Voigta20) přináší výpověď ve sporu vyšehradského probošta a kapituly o právech ke kostelu na Vyšehradě. Čísla LXXVI a LXXVII jsou varianty výpovědi a ve všech třech číslech možno rozeznati stopy závislosti na italských předlohách. Podobně je tomu v číslech LXXIX, XCVI a XCVIII. Ačkoliv Jindřich Vlach použil ve svém formuláři termínu instrumentum, nemůžeme z této skutečnosti činiti bezpečné závěry. Tohoto názvu se na konci 13. století užívalo o listinách již obecně. Protože se s formulemi, které pokládáme za přejaté z cizích předloh, setkáváme i v řadě vzorců ve formuláři Tobiáše z Bechyně, kterážto sbírka vznikla v přibližně stejné době v církevním prostředí, nelze zásluhu o přenesení italských vzorů na českou půdu přisuzovati jen Jindřichu Vlachovi. Ve sbírkách Jindřicha z Isernie nemáme vlastně ani pevné opory pro stanovení, zda autor byl skutečně veřejným notářem. Jediné rozborem čísel 250, 251 a 252 z formuláře Tobiáše z Bechyně lze dojíti k takovému závěru. Formuláře Jindřicha Vlacha nejsou sbírky určené jen pro potřebu veřejných notářů, i když jejich autor byl veřejným notářem. 13) O formuláři bylo již mluveno v kap. II. 1. 17) F. Tadra, Summa Gerhardi. Ein Formelbuch aus der Zeit des Königs Johann von Böhmen. Wien 1882. 13) Kromě srovnávací tabulky u A. Petrova, Henrici Italici Libri formarum e tabulario Otocari II., Bohemorum regis, quatenus rerum fontibus aperiendis possint inveniri (Petèrburg 1907) dříve má jen Voigt z celoveckého rukopisu a pak rukopis metropolitní kapituly v Praze, 23) Voigt a kapitulní rukopis. 2) Rovněž Emler, Regesta II. č. 1182.
Strana 66
66 Zmíněná již „Summa Gerhardi“, již vydal Tadra podle rukopisu IV. C 23 Národní a universitní knihovny v Praze, má 232 vzorců, nepočítají-li se tři vzorce na ztrácených úvodních listech. Stilisaci, obvyklou v notářských instrumentech, při- pomínají hlavně některé testamenty pražských měšťanů a měšťanek,31) což nikterak nepřekvapuje, vždyt kolik prvních městských písařů pražských bylo veřejnými notáři. Nelze přirovnávati zmíněné testamenty k notářským instrumentům, protože jsou stili- sovány subjektivně vydavateli a opatřeny ohlášenými pečetmi. Na městském právu byly dále vydávány svatební smlouvy,22) listiny o prodeji,23) výpovědi úmluvců,25) dlužní úpisy25) a jeden transumpt.28) Vzorce veřejných notářů připomínají jiné dvě soukromé listiny o prodejích27) a ještě vidimus biskupa Jana s uvedením znění městské listiny pražské.28) Podobně v pozdějším formuláři královské kanceláře české z doby Karla IV. zvaném „Summa cancellariae“23) nebo ve formuláři biskupské kanceláře „Cancellaria Arnesti“30) bylo by velmi nesnadné a konečně bezúčelné zkoumati, kolik jednotlivých formulí, obvyklých v notářských instrumentech, do vzorců listin přešlo. Po provede- ném zkoumání možno však prohlásiti, že žádný z pojatých vzorců není skutečný formulář notářského instrumentu. Vliv formulí dal by se do jisté míry stanoviti i ve sbírce „Cancellaria Johannis Noviforensis, episcopi Olomucensis“ (1364—1380)s1) a ve zmíněném již formuláři veřejného notáře Jana z Gelnhausen. Ze 14. století se ovšem zachovala řada sbírek, které byly určeny v prvé řadě k potřebám veřejných notářů. Aby byly chronologicky seřaděny, bylo by třeba provésti u všech podrobný rozbor a určiti vzájemný poměr. Nejstarší je patrně formulář cizí provenience, psaný podle italské předlohy v Řezně kolem roku 1350, jenž jest chován pod sign. VIII D 1 v Národní a universitní knihovně v Praze.32) Jemu je časově nejbližší formulář IV A 5 Národní a universitní knihovny, jejž dosti podrobně popsal a částečně vydal Ferdinand Tadra.33) Z rukopisů knihovny metro- politní kapituly pražské si zaslouží pozornosti formulář Jana Přimdy z Domažlic 21). Viz v Tadrově vydání čís. 98, 100, 102—109. 22) Tamže č. 110—115. 2) Tamže č. 116, 136, 185 a 202. 24) Tamže č. 118, 120, 128—125. Arbitria se nejdokonaleji přibližují formulářům veřej- ných notářů. *) Viz v Tadrově vydání č. 157. 2) Tamže č. 165. 21) Tamže č. 202 a 218. 2) Tamže č. 220. „) Vydal F. Tadra v Historickém archivu č. 6, Praha 1895. 2) Ferd. Tadra, Cancellaria Arnesti. Formelbuch des ersten Prager Erzbischofs Arnest von Pardubic. Wien 1880. *) Vydal F. Tadra (Vídeň 1886). 21) Nejnutnější údaje o rukopisu podal již F. Schulte, Die canonistischen Hand- schriften der Prager Bibliotheken, str. 89, n. LXXII, Prag 1868. Viz též Jos. Truhláře Catalogus codicum manu scriptorum latinorum n. 1496 (Pragae 1905). 23) Příspěvky k dějinám university pražské ve XIV. století ve Věst. Král. čes. spol. nauk, str. 283—308, Praha 1890. — Listář veřejného notáře ve XIV. stol. Tamže. Praha 1893.
66 Zmíněná již „Summa Gerhardi“, již vydal Tadra podle rukopisu IV. C 23 Národní a universitní knihovny v Praze, má 232 vzorců, nepočítají-li se tři vzorce na ztrácených úvodních listech. Stilisaci, obvyklou v notářských instrumentech, při- pomínají hlavně některé testamenty pražských měšťanů a měšťanek,31) což nikterak nepřekvapuje, vždyt kolik prvních městských písařů pražských bylo veřejnými notáři. Nelze přirovnávati zmíněné testamenty k notářským instrumentům, protože jsou stili- sovány subjektivně vydavateli a opatřeny ohlášenými pečetmi. Na městském právu byly dále vydávány svatební smlouvy,22) listiny o prodeji,23) výpovědi úmluvců,25) dlužní úpisy25) a jeden transumpt.28) Vzorce veřejných notářů připomínají jiné dvě soukromé listiny o prodejích27) a ještě vidimus biskupa Jana s uvedením znění městské listiny pražské.28) Podobně v pozdějším formuláři královské kanceláře české z doby Karla IV. zvaném „Summa cancellariae“23) nebo ve formuláři biskupské kanceláře „Cancellaria Arnesti“30) bylo by velmi nesnadné a konečně bezúčelné zkoumati, kolik jednotlivých formulí, obvyklých v notářských instrumentech, do vzorců listin přešlo. Po provede- ném zkoumání možno však prohlásiti, že žádný z pojatých vzorců není skutečný formulář notářského instrumentu. Vliv formulí dal by se do jisté míry stanoviti i ve sbírce „Cancellaria Johannis Noviforensis, episcopi Olomucensis“ (1364—1380)s1) a ve zmíněném již formuláři veřejného notáře Jana z Gelnhausen. Ze 14. století se ovšem zachovala řada sbírek, které byly určeny v prvé řadě k potřebám veřejných notářů. Aby byly chronologicky seřaděny, bylo by třeba provésti u všech podrobný rozbor a určiti vzájemný poměr. Nejstarší je patrně formulář cizí provenience, psaný podle italské předlohy v Řezně kolem roku 1350, jenž jest chován pod sign. VIII D 1 v Národní a universitní knihovně v Praze.32) Jemu je časově nejbližší formulář IV A 5 Národní a universitní knihovny, jejž dosti podrobně popsal a částečně vydal Ferdinand Tadra.33) Z rukopisů knihovny metro- politní kapituly pražské si zaslouží pozornosti formulář Jana Přimdy z Domažlic 21). Viz v Tadrově vydání čís. 98, 100, 102—109. 22) Tamže č. 110—115. 2) Tamže č. 116, 136, 185 a 202. 24) Tamže č. 118, 120, 128—125. Arbitria se nejdokonaleji přibližují formulářům veřej- ných notářů. *) Viz v Tadrově vydání č. 157. 2) Tamže č. 165. 21) Tamže č. 202 a 218. 2) Tamže č. 220. „) Vydal F. Tadra v Historickém archivu č. 6, Praha 1895. 2) Ferd. Tadra, Cancellaria Arnesti. Formelbuch des ersten Prager Erzbischofs Arnest von Pardubic. Wien 1880. *) Vydal F. Tadra (Vídeň 1886). 21) Nejnutnější údaje o rukopisu podal již F. Schulte, Die canonistischen Hand- schriften der Prager Bibliotheken, str. 89, n. LXXII, Prag 1868. Viz též Jos. Truhláře Catalogus codicum manu scriptorum latinorum n. 1496 (Pragae 1905). 23) Příspěvky k dějinám university pražské ve XIV. století ve Věst. Král. čes. spol. nauk, str. 283—308, Praha 1890. — Listář veřejného notáře ve XIV. stol. Tamže. Praha 1893.
Strana 67
67 sign. J XL 2.34) V archivu metropolitní kapituly pražské jest pak chován pod značkou Cod. VII listář z rozhraní 14. a 15. století, jejž podrobně popsal A. Podlaha.35) V listáři jest jednak „Formularius curiae Pragensis“ (fol. 66 a — 81 b), v němž je i vzorec potvrzení veřejného notáře (fol. 76 a), jednak „Formae diversorum instru- mentorum pro notariis“ (fol. 83 a — 127 a). V listáři jsou nakresleny perem dvě karikatury současných veřejných notářů, Mikuláše ze Svidné (fol. 82 b) a Mikuláše z Mašťova (fol. 127 b). Konečně jest nutné se zmíniti alespoň několika slovy o formuláři malostranského měšťana, veřejného notáře Bartoloměje z Ledců3e) v rukopise Národní a universitní knihovny VIII B 4 na fol. 103 a — 113 a. Bartoš z Ledců si opsal pro vlastní potřebu spis „Jacobi de Theramo Processus Belial contra Christum“ a při dokončení písařské práce uvedl své jméno a datum 16. června 1401. Rukopis, mající celkem 113 papíro- vých listů37) velikosti 22x29 cm, jest vázán v jednoduché desky z hlazené vepřovice a jako předního přídeští bylo užito instrumentu veřejného notáře Petra z Letovic z 20. června 1399.33) Rukopis zůstal v držení veřejného notáře bezpečně až do r. 1421, kdy Bartoš učinil na foliu 102 stručný záznam o událostech z listopadu 1420 až února 1421.39) Někdy v letech 1401—1414 veřejný notář si přepsal na zbývající čisté listy knihy 20 formulářů listin, z nichž tři (č. 4—6) se týkají pražské uni- versity.40) Datované jsou vzorce č. 4 (odvolání v záležitosti členů university z 2. pro- since 1384), č. 10 (vzorec neurčitého obsahu z r. 1385?), č. 17 (exkomunikace z r. 1386) a č. 18 (proces z r. 1378). Ve sbírce jest celkem 5 vzorců o udělení plné moci (č. 1, 6, 11, 12 a 15), 5 odvolání (č. 3, 4, 5, 7 a 16), 3 rozsudky v církevních sporech (č. 13, 14 a 18), 3 vzorce v otázkách církevně-správních (č. 2 o výkonu 34) Stručný přehled formuláře podle popisu Václava Hrubého viz v Soupisu rukopisů knihovny metropolitní kapituly pražské u příslušné signatury. Řadu rukopisů s právním obsahem, pokud jsou chovány v knihovně této kapituly, prozkoumal již Schulte v citovaném soupise „Die canonistischen Handschriften“. Nového studia by zasloužily rukopisy s konce 14. stol. sign. J XVIII (Rolandini Passagerii Summa artis notariae et notulae), pak z rozhraní 14. a 15. sto- letí sign. J XXXI (Formularius praxis curiae Romanae), rukopis české snad provenience s počátku 15. století sign. J XLVI (Petri de Unczola Tractatus de arte notariatus), jenž náležel Adamu z Nežetic, a pak formulář sign. J LXXII (Mag. Joannis Bononiensis Summa seu stylus curiae Romanae s konce 14. stol.). Schulte se též zmiňuje o rukopise chovaném v knihovně Národního musea v Praze pod značkou 2 C 2 (M 18), jenž rozdělením a látkou připomíná skladbu rukopisu Národní a universitní knihovny VIII D 1. *) Catalogus cod. m. script., qui in archivio capituli m. Pragensis asservantur, pag. 127 (Editiones archivii et bibl. s. f. m. cap. Prag., XVII, Pragae 1923). 33) Formulářem se již zabýval Tadra ve studii „Příspěvky k dějinám university Pražské ve XIV. stol." 37) Listy knihy byly sešity patrně před počátkem písařské práce. K vazbě pro utužení první a poslední složky po 10 listech bylo užito pergamenové vložky z rozřezaného instrumentu, jehož písmo ukazuje na ruku Václava z Letovic. Určení provenience papíru umožňují dosti četné filigrány. Listy s obrazem býčí hlavy s tyčí uprostřed, hvězdicovitě zakončenou, byly podle Briqueta Les filigranes vyrobeny v Kolíně 1396, listy s hlavou a předními nohami jednorožce v Udine 1401. Jest však nutno míti na paměti, že se stejného filigránu někdy užívalo v papírně až 25 let. 3) Viz přílohu A 5. 25) Vydal Höfler, Geschichtschreiber der husitischen Bewegung in Böhmen II. 68 (Wien 1865). Správný přepis má Emler, Drobnější kroniky a zprávy k dějinám českým (Prameny dějin českých, soukromý tisk). ) Přepsal je Tadra, Příspěvky k dějinám university Pražské, Věstník Král. čes. spol. nauk 1890, str. 303—808.
67 sign. J XL 2.34) V archivu metropolitní kapituly pražské jest pak chován pod značkou Cod. VII listář z rozhraní 14. a 15. století, jejž podrobně popsal A. Podlaha.35) V listáři jest jednak „Formularius curiae Pragensis“ (fol. 66 a — 81 b), v němž je i vzorec potvrzení veřejného notáře (fol. 76 a), jednak „Formae diversorum instru- mentorum pro notariis“ (fol. 83 a — 127 a). V listáři jsou nakresleny perem dvě karikatury současných veřejných notářů, Mikuláše ze Svidné (fol. 82 b) a Mikuláše z Mašťova (fol. 127 b). Konečně jest nutné se zmíniti alespoň několika slovy o formuláři malostranského měšťana, veřejného notáře Bartoloměje z Ledců3e) v rukopise Národní a universitní knihovny VIII B 4 na fol. 103 a — 113 a. Bartoš z Ledců si opsal pro vlastní potřebu spis „Jacobi de Theramo Processus Belial contra Christum“ a při dokončení písařské práce uvedl své jméno a datum 16. června 1401. Rukopis, mající celkem 113 papíro- vých listů37) velikosti 22x29 cm, jest vázán v jednoduché desky z hlazené vepřovice a jako předního přídeští bylo užito instrumentu veřejného notáře Petra z Letovic z 20. června 1399.33) Rukopis zůstal v držení veřejného notáře bezpečně až do r. 1421, kdy Bartoš učinil na foliu 102 stručný záznam o událostech z listopadu 1420 až února 1421.39) Někdy v letech 1401—1414 veřejný notář si přepsal na zbývající čisté listy knihy 20 formulářů listin, z nichž tři (č. 4—6) se týkají pražské uni- versity.40) Datované jsou vzorce č. 4 (odvolání v záležitosti členů university z 2. pro- since 1384), č. 10 (vzorec neurčitého obsahu z r. 1385?), č. 17 (exkomunikace z r. 1386) a č. 18 (proces z r. 1378). Ve sbírce jest celkem 5 vzorců o udělení plné moci (č. 1, 6, 11, 12 a 15), 5 odvolání (č. 3, 4, 5, 7 a 16), 3 rozsudky v církevních sporech (č. 13, 14 a 18), 3 vzorce v otázkách církevně-správních (č. 2 o výkonu 34) Stručný přehled formuláře podle popisu Václava Hrubého viz v Soupisu rukopisů knihovny metropolitní kapituly pražské u příslušné signatury. Řadu rukopisů s právním obsahem, pokud jsou chovány v knihovně této kapituly, prozkoumal již Schulte v citovaném soupise „Die canonistischen Handschriften“. Nového studia by zasloužily rukopisy s konce 14. stol. sign. J XVIII (Rolandini Passagerii Summa artis notariae et notulae), pak z rozhraní 14. a 15. sto- letí sign. J XXXI (Formularius praxis curiae Romanae), rukopis české snad provenience s počátku 15. století sign. J XLVI (Petri de Unczola Tractatus de arte notariatus), jenž náležel Adamu z Nežetic, a pak formulář sign. J LXXII (Mag. Joannis Bononiensis Summa seu stylus curiae Romanae s konce 14. stol.). Schulte se též zmiňuje o rukopise chovaném v knihovně Národního musea v Praze pod značkou 2 C 2 (M 18), jenž rozdělením a látkou připomíná skladbu rukopisu Národní a universitní knihovny VIII D 1. *) Catalogus cod. m. script., qui in archivio capituli m. Pragensis asservantur, pag. 127 (Editiones archivii et bibl. s. f. m. cap. Prag., XVII, Pragae 1923). 33) Formulářem se již zabýval Tadra ve studii „Příspěvky k dějinám university Pražské ve XIV. stol." 37) Listy knihy byly sešity patrně před počátkem písařské práce. K vazbě pro utužení první a poslední složky po 10 listech bylo užito pergamenové vložky z rozřezaného instrumentu, jehož písmo ukazuje na ruku Václava z Letovic. Určení provenience papíru umožňují dosti četné filigrány. Listy s obrazem býčí hlavy s tyčí uprostřed, hvězdicovitě zakončenou, byly podle Briqueta Les filigranes vyrobeny v Kolíně 1396, listy s hlavou a předními nohami jednorožce v Udine 1401. Jest však nutno míti na paměti, že se stejného filigránu někdy užívalo v papírně až 25 let. 3) Viz přílohu A 5. 25) Vydal Höfler, Geschichtschreiber der husitischen Bewegung in Böhmen II. 68 (Wien 1865). Správný přepis má Emler, Drobnější kroniky a zprávy k dějinám českým (Prameny dějin českých, soukromý tisk). ) Přepsal je Tadra, Příspěvky k dějinám university Pražské, Věstník Král. čes. spol. nauk 1890, str. 303—808.
Strana 68
68 podacího práva, č. 19 o volbě a č. 20 o znesvěcení služeb božích)“1) a jeden. transumpt (č. 9). Všechny vzorce psal zmíněný veřejný notář Bartoš z Ledců ve velmi krátkém mezidobí. Týž notář si poznamenal nečitelnou kursivou na rubu přivázaného instru- mentu Petra z Letovic formulář „Procuratorium ad defendendum testes coram commissario“ a pak znění instrumentu datovaného na hradě pražském 18. čer- vence 1414. Zdá se, že se Bartoš z Ledců hodlal uplatniti jako notář universitní. ZÁVĚR. Prokázal jsem, že vývoj instituce veřejných notářů v zemích koruny české se dál nutně v rámci středoevropského vývoje vůbec, ale vykazuje jisté zvláštnosti, které z cizího zřízení daly instituci ryze domácí a byly na prospěch notářskému stavu i českému státu. Omezený počet veřejných notářů, charakterisující positivní notářství, stanovený prozíravým králem Václavem II., vzál za své výmřením Přemyslovců. Pro nositele cizích právních proudů nebylo v konšervativním šlechtickém prostředí českém místa, ale katolická církev dovedla využíti služeb veřejných notářů plnou měrou. Šťastný zásah Karla IV. pro udržení právní a životní úrovně notářů, projevený r. 1358 trvalým přenesením práva ustanovovati veřejné notáře z císařské autority na pražského arcibiskupa, byl požehnáním pro notářský stav. Dostatek domácího dorostu české ná- rodnosti snížil počet cizinců, kteří byli ve středověké společnosti samozřejmý zjev a trpěné zlo, na bezvýznamné procento, jež bylo ostatně vyrovnáno počtem českých veřejných notářů, vykonávajících úřad v zahraničí. Instituce byla pro všechen český stát jednotná. Notáři byli pro úřad náležitě připraveni a byli to vesměs klerici, často s úplným universitním vzděláním na právnické fakultě a s mistrovským gradem. Latina, jíž jsou psány řádně vedené protokoly a podle nich vyhotovované instru- menty, kterých se zachovalo v originálech do r. 1435 na sta, jest skutečně živý jazyk, podložený českým způsobem myšlení a vyjadřování. Také v českém prostředí jest notářský instrument listina veřejné víry požívající, jež nepotřebuje k průkaznosti pečeti a opírá se jen o pevnou formu a o notářský podpis a znamení. Dosti časté pečeti na instrumentech mají vztah k různým stadiím zlistiňovaného právního jednání, ale nikoliv k vlastnímu zlistinění. Na zemském právu českém bylo ovšem ve 14. a 15. sto- letí užíváno jen zpečetěné listiny a byla tedy v přivěšování pečetí stran a svědků i jistá, třebas nadbytečná, opatrnost pořizovatelů a zvláště církevních osob, pokud si všestranně zabezpečovaly získaná darování. Veřejní notáři se v českých zemích uplatňovali hlavně na kanonickém právu, ale jejich služeb užila často i města a také panovník ve své kanceláři a pro zlistiňování mezistátních aktů. Pražskému arcibiskupu připadl i čestný úkol ustanovovati částečně veřejné notáře uherské a snad i polské. Husitské války, jež přinesly převraty náboženské, sociální a národní, umlčely na čas činnost veřejných notářů a mnozí z nich odešli do dobrovolného vyhnanství. Vývoj se však nezastavil. Maxmiliánova konstituce z r. 1512, recipovaná pro český štát Ferdinandem I., zabezpečila notářské instituci život na půl třetího století. I nadále 1) Viz přílohu B 3.
68 podacího práva, č. 19 o volbě a č. 20 o znesvěcení služeb božích)“1) a jeden. transumpt (č. 9). Všechny vzorce psal zmíněný veřejný notář Bartoš z Ledců ve velmi krátkém mezidobí. Týž notář si poznamenal nečitelnou kursivou na rubu přivázaného instru- mentu Petra z Letovic formulář „Procuratorium ad defendendum testes coram commissario“ a pak znění instrumentu datovaného na hradě pražském 18. čer- vence 1414. Zdá se, že se Bartoš z Ledců hodlal uplatniti jako notář universitní. ZÁVĚR. Prokázal jsem, že vývoj instituce veřejných notářů v zemích koruny české se dál nutně v rámci středoevropského vývoje vůbec, ale vykazuje jisté zvláštnosti, které z cizího zřízení daly instituci ryze domácí a byly na prospěch notářskému stavu i českému státu. Omezený počet veřejných notářů, charakterisující positivní notářství, stanovený prozíravým králem Václavem II., vzál za své výmřením Přemyslovců. Pro nositele cizích právních proudů nebylo v konšervativním šlechtickém prostředí českém místa, ale katolická církev dovedla využíti služeb veřejných notářů plnou měrou. Šťastný zásah Karla IV. pro udržení právní a životní úrovně notářů, projevený r. 1358 trvalým přenesením práva ustanovovati veřejné notáře z císařské autority na pražského arcibiskupa, byl požehnáním pro notářský stav. Dostatek domácího dorostu české ná- rodnosti snížil počet cizinců, kteří byli ve středověké společnosti samozřejmý zjev a trpěné zlo, na bezvýznamné procento, jež bylo ostatně vyrovnáno počtem českých veřejných notářů, vykonávajících úřad v zahraničí. Instituce byla pro všechen český stát jednotná. Notáři byli pro úřad náležitě připraveni a byli to vesměs klerici, často s úplným universitním vzděláním na právnické fakultě a s mistrovským gradem. Latina, jíž jsou psány řádně vedené protokoly a podle nich vyhotovované instru- menty, kterých se zachovalo v originálech do r. 1435 na sta, jest skutečně živý jazyk, podložený českým způsobem myšlení a vyjadřování. Také v českém prostředí jest notářský instrument listina veřejné víry požívající, jež nepotřebuje k průkaznosti pečeti a opírá se jen o pevnou formu a o notářský podpis a znamení. Dosti časté pečeti na instrumentech mají vztah k různým stadiím zlistiňovaného právního jednání, ale nikoliv k vlastnímu zlistinění. Na zemském právu českém bylo ovšem ve 14. a 15. sto- letí užíváno jen zpečetěné listiny a byla tedy v přivěšování pečetí stran a svědků i jistá, třebas nadbytečná, opatrnost pořizovatelů a zvláště církevních osob, pokud si všestranně zabezpečovaly získaná darování. Veřejní notáři se v českých zemích uplatňovali hlavně na kanonickém právu, ale jejich služeb užila často i města a také panovník ve své kanceláři a pro zlistiňování mezistátních aktů. Pražskému arcibiskupu připadl i čestný úkol ustanovovati částečně veřejné notáře uherské a snad i polské. Husitské války, jež přinesly převraty náboženské, sociální a národní, umlčely na čas činnost veřejných notářů a mnozí z nich odešli do dobrovolného vyhnanství. Vývoj se však nezastavil. Maxmiliánova konstituce z r. 1512, recipovaná pro český štát Ferdinandem I., zabezpečila notářské instituci život na půl třetího století. I nadále 1) Viz přílohu B 3.
Strana 69
69 byli v českých zemích rozlišováni veřejní notáři z císařské nebo papežské autority, kteří byli imatrikulováni buď v komoře císařské nebo papežské. Udržovala se i in- vestitura veřejných notářů perem, kalamářem a biretem a na počátku 18. století bylo v českém království obvyklé i navlečení zlatého prstenu notářského. Znění notářské přísahy se od dob Karla IV. celkem nezměnilo. Notářský instrument o ustanovovacím aktu symbolickém byl nahrazen dekretem. Latina převládala v instrumentech až do poloviny 17. století, kdy se už silně uplatňovala i němčina. Latinský titul notářův zůstával i v jinojazyčných textech. Ve- řejný notář pražský Georgius Hoffman a Feyerspiel se r. 1653 podepisuje „sacra apostolica et caesarea auctoritate publicus et in archivio Romanae curiae immatricu- latus notarius“. K podpisu a notářskému znamení (consuetum tebellionatus signum) přibyla notářova pečet (sigillum proprium). Instituce žila že starých právních žásad, forem a slovních zásob. Nové předpisy, že veřejní notáři nesmí na příklad zhotovovati instrumenty ve vlastních záležitostech, dále že nesmí užívati nezvyklých zkratek a po- řizovati instrumenty v noci, byly jen drobné úpravy, které nemohly dodati činnosti notářů životnosti. Nebylo proto divu, že císař Josef II. r. 1781 omezil působnost veřejných notářů na právo pořizovati směnečné protesty. Instituce tak prakticky zanikla. Po vydání patentu z r. 1850 se zdálo, že činnost veřejných notářů bude obnovena, ale již r. 1855 byla vykonatelnost notářských spisů opět zrušena. Instituce byla pak rehabilitována notářským řádem z r. 1871, jenž vrátil veřejným notářům, ustanovovaným však v omezeném počtu pro obvody krajských soudů, jejich právní poslání jako pomocných orgánů soudních. Notářské listiny positivního práva se podobají v mnohém notářským instrumen- tům, kterými se tato rozprava podrobně zabývala, ale jsou jednodušší a poskytují na- prostou a všeobecnou právní jistotu. Jen notářské znamení, do něhož vcházelo indivi- duální cítění uživatele, k obecné škodě kulturní trvale vymizelo a bylo nahrazeno úřední pečetí u všech notářů stejně předepsanou. PŘÍLOHY. A 1. Veřejný notář Fridrich odvolává instrumení omylem vyhotovený na škodu kláštera zderazského. V Praze 1344, září 14. In nomine Domini amen. Quoniam circa ea, que sunt inordinate acta, non potest ordina- biliter agi, et magne sapiencie est Il hominem revocare, quod male gestum est per ipsum, cum igitur ego Fridericus, publicus notarius, per ignoranciam Il iuris et facti olym ad peticionem iudicis et iuratorum communitatis oppidi Pontensis1) confecerim publicum instrumentum, ll in quo continetur, quod ipsi cives sive oppidani predicti libere possint emmere bona et hereditates honorabilium virorum prepositi et conventus monasterii Sderasiensis, item quod pascua in Lysnik licite possint tenere, item quod homines de villa Wenczesslay debeant ad iudicium civitatis evocari, item quod pratum, situm inter villam et flumen Belynam, debeat ad communitatem civitatis Pontensis pertinere, item quod possint et debeant hereditates et domos invitis preposito et conventu empnire in dicta villa Wenczesslay, et quia de dicto instrumento fuerim non bene informatus et sit per me confectum in preiudicium predictorum dominorum prepositi et conventus;
69 byli v českých zemích rozlišováni veřejní notáři z císařské nebo papežské autority, kteří byli imatrikulováni buď v komoře císařské nebo papežské. Udržovala se i in- vestitura veřejných notářů perem, kalamářem a biretem a na počátku 18. století bylo v českém království obvyklé i navlečení zlatého prstenu notářského. Znění notářské přísahy se od dob Karla IV. celkem nezměnilo. Notářský instrument o ustanovovacím aktu symbolickém byl nahrazen dekretem. Latina převládala v instrumentech až do poloviny 17. století, kdy se už silně uplatňovala i němčina. Latinský titul notářův zůstával i v jinojazyčných textech. Ve- řejný notář pražský Georgius Hoffman a Feyerspiel se r. 1653 podepisuje „sacra apostolica et caesarea auctoritate publicus et in archivio Romanae curiae immatricu- latus notarius“. K podpisu a notářskému znamení (consuetum tebellionatus signum) přibyla notářova pečet (sigillum proprium). Instituce žila že starých právních žásad, forem a slovních zásob. Nové předpisy, že veřejní notáři nesmí na příklad zhotovovati instrumenty ve vlastních záležitostech, dále že nesmí užívati nezvyklých zkratek a po- řizovati instrumenty v noci, byly jen drobné úpravy, které nemohly dodati činnosti notářů životnosti. Nebylo proto divu, že císař Josef II. r. 1781 omezil působnost veřejných notářů na právo pořizovati směnečné protesty. Instituce tak prakticky zanikla. Po vydání patentu z r. 1850 se zdálo, že činnost veřejných notářů bude obnovena, ale již r. 1855 byla vykonatelnost notářských spisů opět zrušena. Instituce byla pak rehabilitována notářským řádem z r. 1871, jenž vrátil veřejným notářům, ustanovovaným však v omezeném počtu pro obvody krajských soudů, jejich právní poslání jako pomocných orgánů soudních. Notářské listiny positivního práva se podobají v mnohém notářským instrumen- tům, kterými se tato rozprava podrobně zabývala, ale jsou jednodušší a poskytují na- prostou a všeobecnou právní jistotu. Jen notářské znamení, do něhož vcházelo indivi- duální cítění uživatele, k obecné škodě kulturní trvale vymizelo a bylo nahrazeno úřední pečetí u všech notářů stejně předepsanou. PŘÍLOHY. A 1. Veřejný notář Fridrich odvolává instrumení omylem vyhotovený na škodu kláštera zderazského. V Praze 1344, září 14. In nomine Domini amen. Quoniam circa ea, que sunt inordinate acta, non potest ordina- biliter agi, et magne sapiencie est Il hominem revocare, quod male gestum est per ipsum, cum igitur ego Fridericus, publicus notarius, per ignoranciam Il iuris et facti olym ad peticionem iudicis et iuratorum communitatis oppidi Pontensis1) confecerim publicum instrumentum, ll in quo continetur, quod ipsi cives sive oppidani predicti libere possint emmere bona et hereditates honorabilium virorum prepositi et conventus monasterii Sderasiensis, item quod pascua in Lysnik licite possint tenere, item quod homines de villa Wenczesslay debeant ad iudicium civitatis evocari, item quod pratum, situm inter villam et flumen Belynam, debeat ad communitatem civitatis Pontensis pertinere, item quod possint et debeant hereditates et domos invitis preposito et conventu empnire in dicta villa Wenczesslay, et quia de dicto instrumento fuerim non bene informatus et sit per me confectum in preiudicium predictorum dominorum prepositi et conventus;
Strana 70
70 presertim cum sit confectum ipso preposito absente et conventu, propter quod idem honorabiles viri prepositus et conventus me Fridricum ad iudicium honorabilis viri d. Hostizlay, officialis curie Pragensis, in causam traxerint petentes, ut dictum instrumentum, sicut erat per errorem per me confectum, ita per me revocaretur, cassaretur et annularetur, ego igitur usus. consilio iuris peritorum de mandato honorabilis viri d. Hostizlay, officialis curie Pragensis, dictum instru- mentum revocavi, cassum et irritum decernens ac per errorem et iuris ignoranciam per me fore fuisse confectum, predicto domino Hostisslao pro tribunali sedente, dictam revocacionem auctoritate iudiciaria approbante ac mandante ipsam reponi in archivis actis curie Pragensis. In cuius revo- cacionis testimonium presens publicum instrumentum propria manu scripsi et signo meo consueto signavi. In presencia honorabilium virorum, dominorum fratris Galli, prioris de Swecz, fratris Nycolay, plebani Pontensis, et fratris Arnoldi ordinis dominorum predicatorum, vocatis in testi- monium premissorum. Acta sunt hec Prage anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo quarto, XIIa indiccione, XIVa die mensis septembris. (Notářské znamení.) Originál na pergamenu 25,5224 cm v Národní a universitní knihovně v Praze, sign. B 38, n. 207. Z proboštství křižovníků strážců božího hrobu na Zderaze v Novém městě pražském. — Emler, Regesta IV. č, 1440. 1) Mosť v Čechách. A 2. Veřejní notáři Václav z Jeníkova. Jan z Nepomuku, Václav z Prahy, Jan z Lišova. Sebestián z Ústí a Mikuláš z Prahy fransumují za spoluúčasti Martina z Jevíčka, protonotáře krále Václava IV., na žádost Jana z Guarczonů z Luky a Pavla z Arizonů z Milána, doktora práv, z císařských regisfer listinu Karla IV. o ustanovení generálních vikářů v určitých částech Italie, datovanou v Norimberce 6. prosince 1374. V Praze 1379, list. 18. In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo trecentesimo septuagesimo nono, indiccione secunda, die decima octava mensis novembris, hora quasi terciarum, pontificatus sanctissimi in Christo patris l et domini, domini Urbani, divina providencia pape sexti, anno secundo, in Minori civitate Pragensi, in curia archiepiscopali, in nostrorum notariorum publicorum testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, constituti ll personaliter honorabiles viri, domini Johannes de Guarczonibus de Luca et Paulus de Arizonibus de Mediolano, legum doctor et peritus iuris canonici, apud regestra serenissimi principis, domini Karoli quarti, Romanorum l imperatoris semper augusti et Boemie regis felicis recordacionis, in quibus litere et quelibet acta et facta prefati domini imperatoris sunt conscripta et regestrata, suis et aliorum, quorum interesse poterit, nominibus petiverunt et cum instancia supplicarunt quasdam scripturas in dictis regestris contentas et descriptas per nos notarios infrascriptos transcribi, transumi, copiari de verbe ad verbum ac in formam publici redigi instrumenti. Quarum scriptu- rarum tenor sequitur per omnia sub hiis verbis: In nomine sancte et individue Trinitatis feliciter amen. Karolus quartus, divina favente clemencia Romanorum imperator semper augustus et Boemie rex, ad perpetuam rei memoriam. Illustribus secundo Ottoni et fratribus suis, marchioni Montisferrati, et Ottoni, duci Brinisiucensi, filio quondam illustris Heinrici, ducis ibidem, principibus et consanguineis nostris dilectis, graciam cesaream et omne bonum. Imminentibus nostre celsitudini assidue varietatibus negociorum innumeris, dum pro felici statu rei publice mens nostra hinc inde distrahitur, dignum nostra serenitas existimat et fore necessarium arbitratur, ut qui tot regionibus, nobis comissis, personaliter adesse non possumus, fideles nostros, fide et circumspeccione probatos, in partem nostre solicitudinis statuamus. Sane cum pie recordacionis quondam illustris Johannis, marchionis Montisferrati, tui marchionis genitoris, et tui ducis immotam fidei et devocionis constanciam et indefessi laboris solicitudinem, quibus ipse et tu in nostris et imperii sacri procurandis honoribus multipliciter claruistis, nostre mentis oculis actencius intuemur, dumque diligenti nec non gratuita consideracione pensamus, quod tu .. marchio de tam generosa stirpe descendens eiusdem tui genitoris laudabilia sequendo vestigia nobis et sacro imperio Romano nonnullis virtuosis et utilibus actibus, et prout non ambigimus, constantis puritate fidei poteris et debebis complacere plurimum temporibus affuturis tanto, utique ad vestri status et felicitatis augmentum ampliori inclinamur favore, quanto id ipsum predicti marchionis quondam et tui. ducis clara probitatis et virtutum insignia prestancius meruerunt, volentes igitur premissorum intuitu vestri status felicitatem clementi prevenire respectu, deliberato animo sanoque principum; baronum et procerum nostrorum et imperii accedente consilio, de certa nostra sciencia et imperialis potestatis plenitudine vos ambos et quemlibet vestrum in solidum et tui marchionis heredes masculos legittimos in stirpem et successores marchiones Montisferrati in civitatibus nostris Astensi,
70 presertim cum sit confectum ipso preposito absente et conventu, propter quod idem honorabiles viri prepositus et conventus me Fridricum ad iudicium honorabilis viri d. Hostizlay, officialis curie Pragensis, in causam traxerint petentes, ut dictum instrumentum, sicut erat per errorem per me confectum, ita per me revocaretur, cassaretur et annularetur, ego igitur usus. consilio iuris peritorum de mandato honorabilis viri d. Hostizlay, officialis curie Pragensis, dictum instru- mentum revocavi, cassum et irritum decernens ac per errorem et iuris ignoranciam per me fore fuisse confectum, predicto domino Hostisslao pro tribunali sedente, dictam revocacionem auctoritate iudiciaria approbante ac mandante ipsam reponi in archivis actis curie Pragensis. In cuius revo- cacionis testimonium presens publicum instrumentum propria manu scripsi et signo meo consueto signavi. In presencia honorabilium virorum, dominorum fratris Galli, prioris de Swecz, fratris Nycolay, plebani Pontensis, et fratris Arnoldi ordinis dominorum predicatorum, vocatis in testi- monium premissorum. Acta sunt hec Prage anno Domini millesimo trecentesimo quadragesimo quarto, XIIa indiccione, XIVa die mensis septembris. (Notářské znamení.) Originál na pergamenu 25,5224 cm v Národní a universitní knihovně v Praze, sign. B 38, n. 207. Z proboštství křižovníků strážců božího hrobu na Zderaze v Novém městě pražském. — Emler, Regesta IV. č, 1440. 1) Mosť v Čechách. A 2. Veřejní notáři Václav z Jeníkova. Jan z Nepomuku, Václav z Prahy, Jan z Lišova. Sebestián z Ústí a Mikuláš z Prahy fransumují za spoluúčasti Martina z Jevíčka, protonotáře krále Václava IV., na žádost Jana z Guarczonů z Luky a Pavla z Arizonů z Milána, doktora práv, z císařských regisfer listinu Karla IV. o ustanovení generálních vikářů v určitých částech Italie, datovanou v Norimberce 6. prosince 1374. V Praze 1379, list. 18. In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo trecentesimo septuagesimo nono, indiccione secunda, die decima octava mensis novembris, hora quasi terciarum, pontificatus sanctissimi in Christo patris l et domini, domini Urbani, divina providencia pape sexti, anno secundo, in Minori civitate Pragensi, in curia archiepiscopali, in nostrorum notariorum publicorum testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, constituti ll personaliter honorabiles viri, domini Johannes de Guarczonibus de Luca et Paulus de Arizonibus de Mediolano, legum doctor et peritus iuris canonici, apud regestra serenissimi principis, domini Karoli quarti, Romanorum l imperatoris semper augusti et Boemie regis felicis recordacionis, in quibus litere et quelibet acta et facta prefati domini imperatoris sunt conscripta et regestrata, suis et aliorum, quorum interesse poterit, nominibus petiverunt et cum instancia supplicarunt quasdam scripturas in dictis regestris contentas et descriptas per nos notarios infrascriptos transcribi, transumi, copiari de verbe ad verbum ac in formam publici redigi instrumenti. Quarum scriptu- rarum tenor sequitur per omnia sub hiis verbis: In nomine sancte et individue Trinitatis feliciter amen. Karolus quartus, divina favente clemencia Romanorum imperator semper augustus et Boemie rex, ad perpetuam rei memoriam. Illustribus secundo Ottoni et fratribus suis, marchioni Montisferrati, et Ottoni, duci Brinisiucensi, filio quondam illustris Heinrici, ducis ibidem, principibus et consanguineis nostris dilectis, graciam cesaream et omne bonum. Imminentibus nostre celsitudini assidue varietatibus negociorum innumeris, dum pro felici statu rei publice mens nostra hinc inde distrahitur, dignum nostra serenitas existimat et fore necessarium arbitratur, ut qui tot regionibus, nobis comissis, personaliter adesse non possumus, fideles nostros, fide et circumspeccione probatos, in partem nostre solicitudinis statuamus. Sane cum pie recordacionis quondam illustris Johannis, marchionis Montisferrati, tui marchionis genitoris, et tui ducis immotam fidei et devocionis constanciam et indefessi laboris solicitudinem, quibus ipse et tu in nostris et imperii sacri procurandis honoribus multipliciter claruistis, nostre mentis oculis actencius intuemur, dumque diligenti nec non gratuita consideracione pensamus, quod tu .. marchio de tam generosa stirpe descendens eiusdem tui genitoris laudabilia sequendo vestigia nobis et sacro imperio Romano nonnullis virtuosis et utilibus actibus, et prout non ambigimus, constantis puritate fidei poteris et debebis complacere plurimum temporibus affuturis tanto, utique ad vestri status et felicitatis augmentum ampliori inclinamur favore, quanto id ipsum predicti marchionis quondam et tui. ducis clara probitatis et virtutum insignia prestancius meruerunt, volentes igitur premissorum intuitu vestri status felicitatem clementi prevenire respectu, deliberato animo sanoque principum; baronum et procerum nostrorum et imperii accedente consilio, de certa nostra sciencia et imperialis potestatis plenitudine vos ambos et quemlibet vestrum in solidum et tui marchionis heredes masculos legittimos in stirpem et successores marchiones Montisferrati in civitatibus nostris Astensi,
Strana 71
71 Albensi et loci Montisviti et ipsarum terris, villis, locis, dominiis, comitatibus, posse, territoriis et districtibus ac pertinenciis et iuribus et iurisdiccionibus universis ad ipsas pertinentibus ordinamus, facimus et constituimus nostros et sacri imperii Romanorum vicarios generales et speciales, irrevocabiles ad tempora vite nostre et post obitum nostrum propicio Deo felicem tam diu, donec per successores nostros, imperatores vel reges Romanorum, expresse et ex causa legitima fueritis revocati, dantes ex nunc et concedentes vobis et in vos et vestrum quemlibet de imperialis potestatis plenitudine ex certa sciencia tranferentes plenam, liberam et omnimodam auctoritatem, iurisdiccionem generalem et gladii potestatem, merum et mixtum imperium vite et auctoritaté atque nomine nostris in civitatibus, locis, districtibus, limitibus atque sitibus earundem per vos et quemlibet vestrum in solidum vel alium seu alios, quibus hoc comiseritis, exercendi, animadvertendi in facinorosos et homines reos cohercionem quamlibet racione previa et mediante justicia exequendi, et ut eciam apud vos et quemlibet vestrum in sollidum et vestrum seu vestros comissarios et cuiuslibet vestrum in solidum merum et mixtum imperium, iurisdiccio sive con- tempciosa sive voluntaria in civitatibus nostris Astensi, Albensi ac Montisviti et ipsarum terris, castris, villis predictis, districtibus, posse, territorio et hominibus, cuiuscumque status, preeminencie seu condicionis existant, salva semper in omnibus sacros. eccl. libertate de rebus, contractibus vel quasi contractibus, iudiciis et ultimis voluntatibus, maleficiis, criminibus et delictis vel quasi, comissis et perpetratis, comittendis et perpetrandis in subditos et incolas eorundem ac per vos seu eciam per alios in dictis civitatibus et ipsarum districtibus perpetratis seu eciam perpetrandis, exerceatur libere decinidum, quod ius et racio persuadebunt, damus et concedimus vobis et cuilibet vestrum in solidum [et illis, quibus hoc comiseritis, generaliter quo—a ad omnia, specialiter quoad singula super dictis omnibus et eciam infrasertis ac dependentibus, incidentibus et emergentibus ab eisdem, omnem auctoritatem, licenciam et potestatem liberam pleno iure, concedentes quoque vobis et cuilibet vestrum in solidum et illis, quibus hoc comiseritis, et in vos, illum vel illos iure plenario tranferentes auctoritatem et potestatem, iurisdictionem omnimodam et licenciam gene- ralem et specialem collectas et dacia consueta, onera realia et personalia et mixta necnon omnes census, reditus, iura, proventus, emolimenta, obvenciones, conductus, theolonea et pedagia civitatum, districtuum et territoriorum predictorum, ad nos et sacrum imperium pertinencium, et pertinencia erigèndi, recipiendi, penas et mulctas racione previa ponendi, levandi et ex causis racionabilibus augmentandi, minuendi, remittendi, in iudicio et extra, iudeos, camere nostre servos, acceptandi, defendendi, tuendi, iura cesarea, collectas, subvenciones et steuras ab ipsis, prout honor imperii et necessitas postulaverit, exigendi, in iudicio et extra in causis, questionibus, arbitratis, arbitra- mentis et litibus quibuscumque cum causarum cognicione vel sine, Deum habendo pre oculis ac de plano summarie, simpliciter, sine strepitu et figura iudicii, sola veritate inspecta, procedendi, determinandi, sentencias exequendi, fugitivos inquirendi et puniendi, malificos, fures, assissinos et robatores stratarum laqueandi, iudicandi iuxta sacr. legum et iurium comunium sacratissimas sancciones, et prout secundum ritum et terre consuetudinem municipalia iura et statuta persuaserint; et proditores decapitandi, suspendendi et eos et eorum quemlibet, dum et quociens se casus obtulerit, condempnandi, puniendi, membra truncandi, fustibus cedendi et in facie bullandi, a patria ad tempus vel perpetuo relegandi, carcerandi, igne cremandi, mutilandi, debilitandi, bona publicandi, officiales instituendi et de omnibus criminibus ordinariis et extraordinariis, enor [mit atibusb levibus, publicis et privatis, cognoscendi, decidendi et exacciones faciendi, tam secundum iura communia quam municipalia cognicionem et decisionem huiusmodi habendi, comit- tendi, in integrum restituendi, abolicionem quamlibet in iudicio et extra exercendi, inserta tam iuris quam facti abrogandi, irrogandi et disponendi, de causis principalibus et appellacionibus quibuslibet tamquam iudices a nobis super hoc specialiter delegati cognoscendi, examinandi et diffiniendi, decreta primum et secundum interponendi, dominia directa, utilia vel quasi sub nomine iuris et servitutes reales et personales nec non iura declarandi et omniaque, que causarum merita requirunt, exercendi et exequendi, monetas sub vero pondere et caractere, auream et argenteam, instituendi, ferias imponendi et tollendi, nundinas indicendi, rebelles sacri imperii persequendi et puniendi, decreta, statuta et provisiones in predictis omnibus et premissorum quolibet faciendi, de novo corrigendi iam facta et in totum tollendi semel et pluries et tociens, quociens oportunum fuerit et ordo dictaverit racionis, omnia et singula feuda conferendi feudis, insignibus et illis, que cum vexillis consueverunt recipi et de quibus nostre officialibus curie de more servitur, dumtaxat exceptis et a recipientibus feuda huiusmodi, dum et quociens se casus obtulerit, homagii, fidelitatis, obediencie et devocionis debita iuramenta postulandi et recipiendi, ad ecclesias parochiales et eccl. beneficia, dum et quociens vacaverint, personas aptas et ydoneas presentandi, dotes et dotalicia et donaciones propter nupcias admittendi, approbandi et corfirmandi, mentecaptis curatores et orphanis et pupillis et viduis tutores constituendi et perficiendi, devoluciones fiscales quorum- cumque dominiorum, prediorum et agrorum aut hereditatum seu eciam rerum mobilium, dum ius et racio istud exigerint, nostro et imperii nomine exigendi, tenutam et possessionem talium capiendi et generaliter omnia et singula, que ad veros et legittimos sacri Romanorum imperii vicarios generales pertinent, vos et quemlibet vestrum in solidum liberé et absque impedimento quolibet faciendi, eciam si qua ex eis iure vel consuetudine exigerint speciale mandatum et de quibus necesse foret in presentibus mencionem fieri specialem, non obstante quocumque vicariatu, per nos alicui principi, comiti, vicecomiti, baroni, nobili, communitati vel cuicumque persone ad nostrum
71 Albensi et loci Montisviti et ipsarum terris, villis, locis, dominiis, comitatibus, posse, territoriis et districtibus ac pertinenciis et iuribus et iurisdiccionibus universis ad ipsas pertinentibus ordinamus, facimus et constituimus nostros et sacri imperii Romanorum vicarios generales et speciales, irrevocabiles ad tempora vite nostre et post obitum nostrum propicio Deo felicem tam diu, donec per successores nostros, imperatores vel reges Romanorum, expresse et ex causa legitima fueritis revocati, dantes ex nunc et concedentes vobis et in vos et vestrum quemlibet de imperialis potestatis plenitudine ex certa sciencia tranferentes plenam, liberam et omnimodam auctoritatem, iurisdiccionem generalem et gladii potestatem, merum et mixtum imperium vite et auctoritaté atque nomine nostris in civitatibus, locis, districtibus, limitibus atque sitibus earundem per vos et quemlibet vestrum in solidum vel alium seu alios, quibus hoc comiseritis, exercendi, animadvertendi in facinorosos et homines reos cohercionem quamlibet racione previa et mediante justicia exequendi, et ut eciam apud vos et quemlibet vestrum in sollidum et vestrum seu vestros comissarios et cuiuslibet vestrum in solidum merum et mixtum imperium, iurisdiccio sive con- tempciosa sive voluntaria in civitatibus nostris Astensi, Albensi ac Montisviti et ipsarum terris, castris, villis predictis, districtibus, posse, territorio et hominibus, cuiuscumque status, preeminencie seu condicionis existant, salva semper in omnibus sacros. eccl. libertate de rebus, contractibus vel quasi contractibus, iudiciis et ultimis voluntatibus, maleficiis, criminibus et delictis vel quasi, comissis et perpetratis, comittendis et perpetrandis in subditos et incolas eorundem ac per vos seu eciam per alios in dictis civitatibus et ipsarum districtibus perpetratis seu eciam perpetrandis, exerceatur libere decinidum, quod ius et racio persuadebunt, damus et concedimus vobis et cuilibet vestrum in solidum [et illis, quibus hoc comiseritis, generaliter quo—a ad omnia, specialiter quoad singula super dictis omnibus et eciam infrasertis ac dependentibus, incidentibus et emergentibus ab eisdem, omnem auctoritatem, licenciam et potestatem liberam pleno iure, concedentes quoque vobis et cuilibet vestrum in solidum et illis, quibus hoc comiseritis, et in vos, illum vel illos iure plenario tranferentes auctoritatem et potestatem, iurisdictionem omnimodam et licenciam gene- ralem et specialem collectas et dacia consueta, onera realia et personalia et mixta necnon omnes census, reditus, iura, proventus, emolimenta, obvenciones, conductus, theolonea et pedagia civitatum, districtuum et territoriorum predictorum, ad nos et sacrum imperium pertinencium, et pertinencia erigèndi, recipiendi, penas et mulctas racione previa ponendi, levandi et ex causis racionabilibus augmentandi, minuendi, remittendi, in iudicio et extra, iudeos, camere nostre servos, acceptandi, defendendi, tuendi, iura cesarea, collectas, subvenciones et steuras ab ipsis, prout honor imperii et necessitas postulaverit, exigendi, in iudicio et extra in causis, questionibus, arbitratis, arbitra- mentis et litibus quibuscumque cum causarum cognicione vel sine, Deum habendo pre oculis ac de plano summarie, simpliciter, sine strepitu et figura iudicii, sola veritate inspecta, procedendi, determinandi, sentencias exequendi, fugitivos inquirendi et puniendi, malificos, fures, assissinos et robatores stratarum laqueandi, iudicandi iuxta sacr. legum et iurium comunium sacratissimas sancciones, et prout secundum ritum et terre consuetudinem municipalia iura et statuta persuaserint; et proditores decapitandi, suspendendi et eos et eorum quemlibet, dum et quociens se casus obtulerit, condempnandi, puniendi, membra truncandi, fustibus cedendi et in facie bullandi, a patria ad tempus vel perpetuo relegandi, carcerandi, igne cremandi, mutilandi, debilitandi, bona publicandi, officiales instituendi et de omnibus criminibus ordinariis et extraordinariis, enor [mit atibusb levibus, publicis et privatis, cognoscendi, decidendi et exacciones faciendi, tam secundum iura communia quam municipalia cognicionem et decisionem huiusmodi habendi, comit- tendi, in integrum restituendi, abolicionem quamlibet in iudicio et extra exercendi, inserta tam iuris quam facti abrogandi, irrogandi et disponendi, de causis principalibus et appellacionibus quibuslibet tamquam iudices a nobis super hoc specialiter delegati cognoscendi, examinandi et diffiniendi, decreta primum et secundum interponendi, dominia directa, utilia vel quasi sub nomine iuris et servitutes reales et personales nec non iura declarandi et omniaque, que causarum merita requirunt, exercendi et exequendi, monetas sub vero pondere et caractere, auream et argenteam, instituendi, ferias imponendi et tollendi, nundinas indicendi, rebelles sacri imperii persequendi et puniendi, decreta, statuta et provisiones in predictis omnibus et premissorum quolibet faciendi, de novo corrigendi iam facta et in totum tollendi semel et pluries et tociens, quociens oportunum fuerit et ordo dictaverit racionis, omnia et singula feuda conferendi feudis, insignibus et illis, que cum vexillis consueverunt recipi et de quibus nostre officialibus curie de more servitur, dumtaxat exceptis et a recipientibus feuda huiusmodi, dum et quociens se casus obtulerit, homagii, fidelitatis, obediencie et devocionis debita iuramenta postulandi et recipiendi, ad ecclesias parochiales et eccl. beneficia, dum et quociens vacaverint, personas aptas et ydoneas presentandi, dotes et dotalicia et donaciones propter nupcias admittendi, approbandi et corfirmandi, mentecaptis curatores et orphanis et pupillis et viduis tutores constituendi et perficiendi, devoluciones fiscales quorum- cumque dominiorum, prediorum et agrorum aut hereditatum seu eciam rerum mobilium, dum ius et racio istud exigerint, nostro et imperii nomine exigendi, tenutam et possessionem talium capiendi et generaliter omnia et singula, que ad veros et legittimos sacri Romanorum imperii vicarios generales pertinent, vos et quemlibet vestrum in solidum liberé et absque impedimento quolibet faciendi, eciam si qua ex eis iure vel consuetudine exigerint speciale mandatum et de quibus necesse foret in presentibus mencionem fieri specialem, non obstante quocumque vicariatu, per nos alicui principi, comiti, vicecomiti, baroni, nobili, communitati vel cuicumque persone ad nostrum
Strana 72
72 beneplacitum vel alio quovis modo concesso, et non obstantibus immunitatibus, litteris, privilegiis, beneficiis, edictis, alicui nobili vel civi dictarum nostrarum civitatum vel aliunde concessis vel in posterum concedendis, ad beneplacitum vel alio quovis modo pro aliquo castro, villa, terra seu loco ipsorum, civitatum, posse, tèrritoriorum et districtuum, quem vicariatum et quas immunitates, littéras seu privilegia, beneficia, edicta, si concessus, concesse vel concessa forent per nos vel predecessores nostros seu in futurum per nos concedi contingat, ex certa sciencia revocamus, eciam si talis, tales vel talia essent, de quibus in presentibus de verbo ad verbum vel alias fieri deberet mencio specialis, nisi totus tenor presencium in ipsis talibus privilegiis, litteris, beneficiis, immunitatibus vel libertatibus de verbo ad verbum specifice scriberetur, et non obstantibus quibuscumque legibus, constitucionibus, consuetudinibus, statutis et iuribus legalibus et municipalibus, generalibus vel specialibus, quibus omnibus, si et in quantum presentibus obviare possent, de certa nostra sciencia et plenitudine potestatis cesaree totaliter derogamus, supplentes omnem defectum, si quis in premissis vel premissorum aliquo racione solempnitatis obmisse aut ex quacumque alia de causa reperirètur commissus, de plenitudine cesaree potestatis. Et quia forte transacto tempore non prefati marchionis quondam seu vestra sponte, sed necessitate pre- veniente, inevitabili quidem, cuius onere declinare non poterat et non potuistis, quam plurimas gabellas, revas, talias, dacia et nonnullas oppressiones, extorsiones, violencias et coherciones reales et personales ipsum et vos imponere et facere, sicut necessitas exigit, oportuit, cognoscentes, quod sua seu vestra industria ad execucionem talium non deliberasset procedere, nisi inevitabilis, ut premittitur, exigisset necessitas, quantumcumque contra iusticiam et bonos mores Icomp]dosite et facte fuerint, ipsi marchioni condam et vobis et eius ac vestris officialibus, consiliatoribus, adiutoribus et fautoribus, qui dictis rebus omnibus petendis, recolligendis et in usus suos et vestros applicandis prefuerunt, hactenus Lomn]ees penas, quas obinde potuisset vel potuissetis aut po- tuissent incurrere, si ex nomine et specifice deberent exprimi, pro nobis et Romanorum imperatoribus seu regibus, successoribus nostris, et pro sacro Romanorum imperio Tabro]fgamus, remittimus et de benignitatis imperialis gracia virtute presencium indulgemus, mandantes nichilominus universis et singulis vasallis, subditis, terrigenis, incolis, habitatoribus, castellanis, custodibus, offifcia]libuss, hominibus et quibuscumque occupatoribus civitatum, castrorum, terrarum, villarum, districtuum et territoriorum predictorum, quatenus vos, vicarios nostros et quemlibet vestrum in solidum, benigne recipiant et admittant absque "temerit]hate qualibet et vobis et vestris officialibus, quos ibidem constitueritis loco vestri in omnibus et singulis nostro et sacri imperii nomine, fideliter obediant, pareant et intendant sub pena indignacionis nostre gravis[sima et centum]ch markarum auri purissimi et confiscacionis omnium bonorum suorum, quas qui secus ausu temerario attemptare presumpserit, tociens, quociens contrafactum fuerit, irremissibiliter exigi volumus et earum me- dietatem nostri imperialis erarii, residuam vero partem iniuriam passorum usibus decrevimus applicari. Signum serenissimi principis et domini, domini Karoli quarti, Romanorum imperatoris invictissimi et gloriosissimi, [Boemie] regis. Testes huius rei fuerunt venerabiles Lodowicus, Maguntinensis archiepiscopus, sacri imperii per Germaniam archicancellarius, Gerardus Herbipo- lensis et Wittko Nuemburgensis ecclesiarum episcopi, ill. Fridericus [mar]kchio Missnensis, Fride- ricus Bavarie et Rupertus Lignicensis duces spectabiles, Fridericus Nuremburgensis et Burghardus Magdeburgensis burggravii, Eberhardus de Wirtemberg et Johannes de Swarczburg [comi]ltes nobiles, Petrus de Wartemberg, imperialis curie magister, Thymo de Coldicz, magister camere, Borsso de Rysemburg, capitaneus Transsilvanus, Craffto, Gerlachus et Goczo de Hohenloch, Hinco de Waldenstein, [Alber]mtus de Sternberch et Martinus de Jenczenstein necnon quam plures alii nostri et sacri imperii nobiles et fideles presencium sub imperialis nostre maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Nuremberg anno Domini millesimo trecentesimo septuagesimo quarto, indiccione XIIa, octavo idus decembris, regnorum nostrorum anno vicesimonono, imperii vero vicesimo. Ad mandatum domini .. imperatoris Theodericus Dameraw. Acta sunt hec anno, indiccione, [die]n, mense, hora, pontificatu et loco quibus supra, presentibus honora- bilibus et discretis viris, dominis Wlachnicone, archidiacono Curimensi in ecclesia Pragensi, Thoma, cantore Wissegradensis ecclesie prope Pragam, et fratre Johanne, professo monasterii sancti Jacobi fratrum minorum in Praga, et Thoma presbytero Andree de Praga et aliis pluribus testibus fidedignis circa premissa. Et ego Nicolaus, Camericensis prepositus Magdeburgensis diocesis et cesaris prothonotarius, vice et nomine reverendissimi in Christo patris et domini, domini Lodovici, Maguntinensis ecclesie archiepiscopi, sacri imperii per Germaniam archicancellarii, recognovi. (Notářské znamení.) Et ego Wenceslaus Gregorii de Jeniko ƒII, clericus Pragensis diocesis, regestrator Roma- norum regalium literarum supremus, publicus imperiali auctoritate notarius, peticioni, transumpto omnibusque, aliis premissis unacum Johanne de Pomuk, Wenceslao Durass de Praga, Johanne de Lyssov, Wenceslao de Vscz et Nicolao Mathie de Praga, notariis publicis, collegis meis in hac parte subsctiptis, et testibus suprascriptis presens fui eaque omnia et singula manu propria scripsi, et quia facta prius diligenti collacione cum registro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic subscripsi signoque et nomine meis consuetis signavi et in hanc publicam formam de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule
72 beneplacitum vel alio quovis modo concesso, et non obstantibus immunitatibus, litteris, privilegiis, beneficiis, edictis, alicui nobili vel civi dictarum nostrarum civitatum vel aliunde concessis vel in posterum concedendis, ad beneplacitum vel alio quovis modo pro aliquo castro, villa, terra seu loco ipsorum, civitatum, posse, tèrritoriorum et districtuum, quem vicariatum et quas immunitates, littéras seu privilegia, beneficia, edicta, si concessus, concesse vel concessa forent per nos vel predecessores nostros seu in futurum per nos concedi contingat, ex certa sciencia revocamus, eciam si talis, tales vel talia essent, de quibus in presentibus de verbo ad verbum vel alias fieri deberet mencio specialis, nisi totus tenor presencium in ipsis talibus privilegiis, litteris, beneficiis, immunitatibus vel libertatibus de verbo ad verbum specifice scriberetur, et non obstantibus quibuscumque legibus, constitucionibus, consuetudinibus, statutis et iuribus legalibus et municipalibus, generalibus vel specialibus, quibus omnibus, si et in quantum presentibus obviare possent, de certa nostra sciencia et plenitudine potestatis cesaree totaliter derogamus, supplentes omnem defectum, si quis in premissis vel premissorum aliquo racione solempnitatis obmisse aut ex quacumque alia de causa reperirètur commissus, de plenitudine cesaree potestatis. Et quia forte transacto tempore non prefati marchionis quondam seu vestra sponte, sed necessitate pre- veniente, inevitabili quidem, cuius onere declinare non poterat et non potuistis, quam plurimas gabellas, revas, talias, dacia et nonnullas oppressiones, extorsiones, violencias et coherciones reales et personales ipsum et vos imponere et facere, sicut necessitas exigit, oportuit, cognoscentes, quod sua seu vestra industria ad execucionem talium non deliberasset procedere, nisi inevitabilis, ut premittitur, exigisset necessitas, quantumcumque contra iusticiam et bonos mores Icomp]dosite et facte fuerint, ipsi marchioni condam et vobis et eius ac vestris officialibus, consiliatoribus, adiutoribus et fautoribus, qui dictis rebus omnibus petendis, recolligendis et in usus suos et vestros applicandis prefuerunt, hactenus Lomn]ees penas, quas obinde potuisset vel potuissetis aut po- tuissent incurrere, si ex nomine et specifice deberent exprimi, pro nobis et Romanorum imperatoribus seu regibus, successoribus nostris, et pro sacro Romanorum imperio Tabro]fgamus, remittimus et de benignitatis imperialis gracia virtute presencium indulgemus, mandantes nichilominus universis et singulis vasallis, subditis, terrigenis, incolis, habitatoribus, castellanis, custodibus, offifcia]libuss, hominibus et quibuscumque occupatoribus civitatum, castrorum, terrarum, villarum, districtuum et territoriorum predictorum, quatenus vos, vicarios nostros et quemlibet vestrum in solidum, benigne recipiant et admittant absque "temerit]hate qualibet et vobis et vestris officialibus, quos ibidem constitueritis loco vestri in omnibus et singulis nostro et sacri imperii nomine, fideliter obediant, pareant et intendant sub pena indignacionis nostre gravis[sima et centum]ch markarum auri purissimi et confiscacionis omnium bonorum suorum, quas qui secus ausu temerario attemptare presumpserit, tociens, quociens contrafactum fuerit, irremissibiliter exigi volumus et earum me- dietatem nostri imperialis erarii, residuam vero partem iniuriam passorum usibus decrevimus applicari. Signum serenissimi principis et domini, domini Karoli quarti, Romanorum imperatoris invictissimi et gloriosissimi, [Boemie] regis. Testes huius rei fuerunt venerabiles Lodowicus, Maguntinensis archiepiscopus, sacri imperii per Germaniam archicancellarius, Gerardus Herbipo- lensis et Wittko Nuemburgensis ecclesiarum episcopi, ill. Fridericus [mar]kchio Missnensis, Fride- ricus Bavarie et Rupertus Lignicensis duces spectabiles, Fridericus Nuremburgensis et Burghardus Magdeburgensis burggravii, Eberhardus de Wirtemberg et Johannes de Swarczburg [comi]ltes nobiles, Petrus de Wartemberg, imperialis curie magister, Thymo de Coldicz, magister camere, Borsso de Rysemburg, capitaneus Transsilvanus, Craffto, Gerlachus et Goczo de Hohenloch, Hinco de Waldenstein, [Alber]mtus de Sternberch et Martinus de Jenczenstein necnon quam plures alii nostri et sacri imperii nobiles et fideles presencium sub imperialis nostre maiestatis sigillo testimonio literarum. Datum Nuremberg anno Domini millesimo trecentesimo septuagesimo quarto, indiccione XIIa, octavo idus decembris, regnorum nostrorum anno vicesimonono, imperii vero vicesimo. Ad mandatum domini .. imperatoris Theodericus Dameraw. Acta sunt hec anno, indiccione, [die]n, mense, hora, pontificatu et loco quibus supra, presentibus honora- bilibus et discretis viris, dominis Wlachnicone, archidiacono Curimensi in ecclesia Pragensi, Thoma, cantore Wissegradensis ecclesie prope Pragam, et fratre Johanne, professo monasterii sancti Jacobi fratrum minorum in Praga, et Thoma presbytero Andree de Praga et aliis pluribus testibus fidedignis circa premissa. Et ego Nicolaus, Camericensis prepositus Magdeburgensis diocesis et cesaris prothonotarius, vice et nomine reverendissimi in Christo patris et domini, domini Lodovici, Maguntinensis ecclesie archiepiscopi, sacri imperii per Germaniam archicancellarii, recognovi. (Notářské znamení.) Et ego Wenceslaus Gregorii de Jeniko ƒII, clericus Pragensis diocesis, regestrator Roma- norum regalium literarum supremus, publicus imperiali auctoritate notarius, peticioni, transumpto omnibusque, aliis premissis unacum Johanne de Pomuk, Wenceslao Durass de Praga, Johanne de Lyssov, Wenceslao de Vscz et Nicolao Mathie de Praga, notariis publicis, collegis meis in hac parte subsctiptis, et testibus suprascriptis presens fui eaque omnia et singula manu propria scripsi, et quia facta prius diligenti collacione cum registro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic subscripsi signoque et nomine meis consuetis signavi et in hanc publicam formam de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule
Strana 73
73 cancellarii, redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Et constat. michi notario, quod verba descripta circa finem penultime linee et in finali linea presentis instrumenti, que sic incipiunt: Et ego Nicolaus, Camericensis prepositus, et sic finiut: recognovi, debuerunt scribi et poni immediate post illa verba Theodericus Dameraw, que sunt descripta in quarta linea huius instrumenti computando a fine instrumenti, et hoc, quoniam in regestro predicto sunt descripta et posita post ipsa verba immediate et quod non vicio, sed per errorem et oblivionem obmissa fuerunt, ad ibi ponendum et scribendum. Et quia sic obmiseram per errorem scribere et ponere, ipsa scripsi ubi supra ad hoc, ut continuari et legi debeant immediate post predicta verba Theodericus Dameraw. (Notářské znamení.) Et ego Johannes, olim Welflini de Pomuk, clericus Pragensis diocesis, imperiali auctoritate notarius publicus, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenicow, Wenceslao Durass, Johanne de Lissow, Wenceslao de Vscz ac Nicolao de Praga, notariis publicis, collegis meis in hac parte supra et infrascriptis, ac testibus prenominatis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis consuetis signavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus eciam et requisitus in fidem et testimonium pre- missorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. (Notářské znamení.) Et ego Wenceslaus Durass Mathie de Praga, clericus, imperiali auctoritate publicus notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenikow, Johanne de Pomuk, Johanne de Lissow, Wenceslao de Vscz et Nicolao de Praga, notariis publicis supra et infrascriptis, meis in hac parte collegis, ac testibus prenominatis fui presens eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. (Notářské znamení.) Et ego Johannes Wechlini de Lyssow, clericus Pragensis diocesis, imperiali auctoritate publicus notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenczeslao de Jenikow, Johanne de Pomuk, Wenczeslao Durass, Wenczeslao de Vscz et Nicolao de Praga, notariis publicis supra et infrascriptis, meis in hac parte collegis, ac testibus prenominatis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, d. Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenczeslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. (Notářské znamení.) Et ego Wenceslaus, natus quondam Sebastiani de Vscz, clericus Pragensis diocesis, publicus auctoritaté imperiali notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenicow, Johanne de Pomuk, Wenceslao Durass, Johanne de Lyssow et Nicolao de Praga, notariis publicis supra et infrascriptis, meis in hac parte collegis, ac testibus prenominatis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pra- gensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem.
73 cancellarii, redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Et constat. michi notario, quod verba descripta circa finem penultime linee et in finali linea presentis instrumenti, que sic incipiunt: Et ego Nicolaus, Camericensis prepositus, et sic finiut: recognovi, debuerunt scribi et poni immediate post illa verba Theodericus Dameraw, que sunt descripta in quarta linea huius instrumenti computando a fine instrumenti, et hoc, quoniam in regestro predicto sunt descripta et posita post ipsa verba immediate et quod non vicio, sed per errorem et oblivionem obmissa fuerunt, ad ibi ponendum et scribendum. Et quia sic obmiseram per errorem scribere et ponere, ipsa scripsi ubi supra ad hoc, ut continuari et legi debeant immediate post predicta verba Theodericus Dameraw. (Notářské znamení.) Et ego Johannes, olim Welflini de Pomuk, clericus Pragensis diocesis, imperiali auctoritate notarius publicus, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenicow, Wenceslao Durass, Johanne de Lissow, Wenceslao de Vscz ac Nicolao de Praga, notariis publicis, collegis meis in hac parte supra et infrascriptis, ac testibus prenominatis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis consuetis signavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus eciam et requisitus in fidem et testimonium pre- missorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. (Notářské znamení.) Et ego Wenceslaus Durass Mathie de Praga, clericus, imperiali auctoritate publicus notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenikow, Johanne de Pomuk, Johanne de Lissow, Wenceslao de Vscz et Nicolao de Praga, notariis publicis supra et infrascriptis, meis in hac parte collegis, ac testibus prenominatis fui presens eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. (Notářské znamení.) Et ego Johannes Wechlini de Lyssow, clericus Pragensis diocesis, imperiali auctoritate publicus notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenczeslao de Jenikow, Johanne de Pomuk, Wenczeslao Durass, Wenczeslao de Vscz et Nicolao de Praga, notariis publicis supra et infrascriptis, meis in hac parte collegis, ac testibus prenominatis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, d. Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenczeslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. (Notářské znamení.) Et ego Wenceslaus, natus quondam Sebastiani de Vscz, clericus Pragensis diocesis, publicus auctoritaté imperiali notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenicow, Johanne de Pomuk, Wenceslao Durass, Johanne de Lyssow et Nicolao de Praga, notariis publicis supra et infrascriptis, meis in hac parte collegis, ac testibus prenominatis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pra- gensis, apostolice sedis legati, regalis Romanorum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem.
Strana 74
74 (Notářské znamení.) Et ego Nicolaus, natus Mathie de Praga, clericus, publicus imperiali auctoritate notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenykow, Johanne de Pomuk, Wenceslao Durass, Johanne de Lissow et Wenceslao de Vscz, notariis publicis suprascriptis; meis in hac parte collegis, ac testibus suprascriptis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Roma- norum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. Et ego Martinus, natus Johannis de Gewiczka, Romanorum regis et Boemie prothonotarius, predictum originale in registro cum presenti transumpto, scripto per Wenczeslaum registratorem suprascriptum, concordare de verbo ad verbum inveni et omnia et singula in presenti instrumento et in premissis subscripcionibus recognovi et esse vera approbo, et in fidem et testimonium omnium premissorum me subscripsi et de mandato prefati domini archiepiscopi et cancellarii. Originál na pergamenu v Paříži, Archives nationales. Zmenšená fotografie originálu, z níž přepisováno, jest ve stát. ústavu historickém v Praze pod sign. F Paříž A 82-83. a Na fotografii chybi. b Na fotografii viděli enoratibus. d a další: Na fofografii pro světelné skvrny nečitelné, doplněno podle smyslu. А 3. Veřejný notář Ondřej z Javora vysvědčuje, že lékař Jindřich z Eisenachu ustanovil klerika Mikuláše z Výmaru svým plnomocníkem ve věci výmazu z matriky pražské university. V Praze 1890, pros. 16. [In nom]ine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo trecentesimo nonagesimo, indiccione XIII, die XVIa i[mensis] ll decembris, hora nonarum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, domini Bonifacii, divina providen[cia ll pape] noni, anno secundo, in Maiori civitate Pragensi in domo Petri Bouis, civis dicte Maioris civitatis Pragensis, et in com[modo hibernall]li habitacionis honor. viri Henrici de Ysanaco', in mei notarii publici et testium infrascriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum [presencia] personaliter consti- tutus honorabilis vir, dominus Henricus de Ysanaco, medicus, meliori modo, via iuris et forma; quibus meſlius potuit] et debuit, fecit, constituit, et prout melius concipi potest, ordinavit suum verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem ac ne[gociorum] suorum gestorem et nunccium specialem discretum virum Nicolaum de Wymaria, clericum Maguntinensis diocesis, presentem et Jonus procuraci]onis huiusmodi in se sponte recipientem, dans et concedens dicto suo procuratori plenam, liberam et omnimodam potestatem [et fa]cultatem ad petendum et requirendum pro eo et eius nomine honorabilem virum, dominum .., rectorem universitatis studii Pragensis, Iomne]s et singulos alios, quorum interest, sive ad quos hoc de iure vel con- suetudine sive statuto pertinet ac pertineri dinosc itur, ut ipsu]m constituentem de matricula universitatis Pragensis studii predicte propter plura ipsum ad hoc movencia et inducencia ra[dant, deleant] ac cancellant ac radi, deleri et cancellari faciant, ac ad renuncciandum publice et expresse omnibus et s[ingulis suis] commodis, libertatibus et privilegiis ex ipsa universitate sibi provenire potentibus, nec non idem per omnia de [matricula] sive libro facultatis medicine dicte universitatis faciendum et requirendum et pro singulis premissis et eorum isequentibus, cum] necesse fuerit, ad agendum et defendendum, impetrandum et inpediendum, protestaciones quas- cumquea verbontenus vel in scriptis fa[ciendum, litera]m principalem vel legitimam sive literas alias quascumque, tam simplices quam legandas II], graciam vel iusticiam continentes, im- pfietrandum] et optinendum, libellum sive libellos et quascumque peticiones alias, summarias et simplices, dandum et recipiendum ac dat as contradi]cendum, conveniendum, reconveniendum, replicandum, duplicandum, triplicandum et quadruplicandum, litem sive lites contestandum, de calumpnia et veritate dicenda seu cui]uslibet alterius generis iuramentum licitum in animam suam prestandum, quod in causis exigitur et postulat ordo iuris, test [es, instrumenta,] literas et quascumque probaciones alias producendum et producta contra se inpungnandum et reprobandum, ponendum et articulandum, posicionibus [et articulis] partis adverse respondendum, testes adverse partis iurare videndum, in ipsos et eorum dicta et atestaciones dicendum, excepciones [euius] que generis proponendum, sentenciam sive sentencias tam interlocutorias quam diffinitivas audien- dum, ab eis et a quocumque alio gravamine [par]tim vel divisim illato vel inferendo in
74 (Notářské znamení.) Et ego Nicolaus, natus Mathie de Praga, clericus, publicus imperiali auctoritate notarius, peticioni, transumpto omnibusque aliis et singulis premissis unacum Wenceslao de Jenykow, Johanne de Pomuk, Wenceslao Durass, Johanne de Lissow et Wenceslao de Vscz, notariis publicis suprascriptis; meis in hac parte collegis, ac testibus suprascriptis presens fui eaque sic fieri vidi et audivi, et quia facta prius diligenti collacione cum regestro originali supradicto ea de verbo ad verbum cum presentibus concordare inveni, ideo me hic de mandato reverendissimi in Christo patris et domini, domini Johannis, archiepiscopi Pragensis, apostolice sedis legati, regalis Roma- norum regis aule cancellarii, subscripsi signoque et nomine meis solitis consignavi et in hanc publicam formam redegi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium premissorum. Constat michi notario de omnibus et singulis illis, que Wenceslaus regestrator, qui huic instrumento se primo subscripsit, in sua subscripcione asseruit sibi constare et similibus racione et modo de quibusdam diccionibus postpositis fecit mencionem. Et ego Martinus, natus Johannis de Gewiczka, Romanorum regis et Boemie prothonotarius, predictum originale in registro cum presenti transumpto, scripto per Wenczeslaum registratorem suprascriptum, concordare de verbo ad verbum inveni et omnia et singula in presenti instrumento et in premissis subscripcionibus recognovi et esse vera approbo, et in fidem et testimonium omnium premissorum me subscripsi et de mandato prefati domini archiepiscopi et cancellarii. Originál na pergamenu v Paříži, Archives nationales. Zmenšená fotografie originálu, z níž přepisováno, jest ve stát. ústavu historickém v Praze pod sign. F Paříž A 82-83. a Na fotografii chybi. b Na fotografii viděli enoratibus. d a další: Na fofografii pro světelné skvrny nečitelné, doplněno podle smyslu. А 3. Veřejný notář Ondřej z Javora vysvědčuje, že lékař Jindřich z Eisenachu ustanovil klerika Mikuláše z Výmaru svým plnomocníkem ve věci výmazu z matriky pražské university. V Praze 1890, pros. 16. [In nom]ine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo trecentesimo nonagesimo, indiccione XIII, die XVIa i[mensis] ll decembris, hora nonarum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, domini Bonifacii, divina providen[cia ll pape] noni, anno secundo, in Maiori civitate Pragensi in domo Petri Bouis, civis dicte Maioris civitatis Pragensis, et in com[modo hibernall]li habitacionis honor. viri Henrici de Ysanaco', in mei notarii publici et testium infrascriptorum ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum [presencia] personaliter consti- tutus honorabilis vir, dominus Henricus de Ysanaco, medicus, meliori modo, via iuris et forma; quibus meſlius potuit] et debuit, fecit, constituit, et prout melius concipi potest, ordinavit suum verum et legitimum procuratorem, actorem, factorem ac ne[gociorum] suorum gestorem et nunccium specialem discretum virum Nicolaum de Wymaria, clericum Maguntinensis diocesis, presentem et Jonus procuraci]onis huiusmodi in se sponte recipientem, dans et concedens dicto suo procuratori plenam, liberam et omnimodam potestatem [et fa]cultatem ad petendum et requirendum pro eo et eius nomine honorabilem virum, dominum .., rectorem universitatis studii Pragensis, Iomne]s et singulos alios, quorum interest, sive ad quos hoc de iure vel con- suetudine sive statuto pertinet ac pertineri dinosc itur, ut ipsu]m constituentem de matricula universitatis Pragensis studii predicte propter plura ipsum ad hoc movencia et inducencia ra[dant, deleant] ac cancellant ac radi, deleri et cancellari faciant, ac ad renuncciandum publice et expresse omnibus et s[ingulis suis] commodis, libertatibus et privilegiis ex ipsa universitate sibi provenire potentibus, nec non idem per omnia de [matricula] sive libro facultatis medicine dicte universitatis faciendum et requirendum et pro singulis premissis et eorum isequentibus, cum] necesse fuerit, ad agendum et defendendum, impetrandum et inpediendum, protestaciones quas- cumquea verbontenus vel in scriptis fa[ciendum, litera]m principalem vel legitimam sive literas alias quascumque, tam simplices quam legandas II], graciam vel iusticiam continentes, im- pfietrandum] et optinendum, libellum sive libellos et quascumque peticiones alias, summarias et simplices, dandum et recipiendum ac dat as contradi]cendum, conveniendum, reconveniendum, replicandum, duplicandum, triplicandum et quadruplicandum, litem sive lites contestandum, de calumpnia et veritate dicenda seu cui]uslibet alterius generis iuramentum licitum in animam suam prestandum, quod in causis exigitur et postulat ordo iuris, test [es, instrumenta,] literas et quascumque probaciones alias producendum et producta contra se inpungnandum et reprobandum, ponendum et articulandum, posicionibus [et articulis] partis adverse respondendum, testes adverse partis iurare videndum, in ipsos et eorum dicta et atestaciones dicendum, excepciones [euius] que generis proponendum, sentenciam sive sentencias tam interlocutorias quam diffinitivas audien- dum, ab eis et a quocumque alio gravamine [par]tim vel divisim illato vel inferendo in
Strana 75
75 iudicio vel extra, semel et pluries ac tociens, quociens opus fuerit, pronuncciandum et [appellandum], apostolos petendum et recipiendum, appellacionem et appellaciones prosequendum, intimandum, insinuandum et notificandum, beneficium restituendum [in in]tegrum et absolucionem a quacumque sentencia et aliud quodcumque beneficium sibi oportunum et utile quomodolibet petendum et obtinendum, ab[solucioni]bus consenciendum, expensas, dampna et interesse petendum et reci- piendum et de perceptis quitanciam dandum ac pactum [de ul]terius non petendo faciendum, unum vel plures procuratorem vel procuratores loco ipsius constituendum et revocandum, tociens, quociens ipsi visum Ifuerit] expedire, et generaliter ad omnia alia et singula faciendum, gerendum et exercendum, que circa premissa aut corum quodlibet [fue]rint necessaria et oportuna, eciam si mandatum exigant speciale, promittens se ratum tenere et gratum habere, quidquid per Idictum] suum procuratorem vel ab eo substitutos aut eorum alterum actum, factum, gestum vel procuratum fuerit circa premissa aut quod libet] premissorum, et volens idem consciens dictum suum procura- torem et ab eo substitutos ab omni satisdacionis onere penitus relevare [promi] sitque mihi notario publico infra scripto sollempniter stipulanti et recipienti vice et nomine omnium, quorum interest [seu in]teresse poterit, iudicio sisti et iudicatum solvi sub omnium suorum obligacione et ypoteca. Acta sunt hec anno, [indicci]one, die, mense, hora; pontificatu et loco quibus supra, presentibus honorabilibus et discretis viris, dominis Nicolao de Prero[via], procuratore consistorii Pragensis, et Petro appothecario de Praga, clericis Olomucensis diocesis et Pragensis, testibus '[fid edignis ad premissa vocatis specialiter et rogatis. (Notářské znamení.) Et ego Andreas, quondam Petri de Jawor, clericus Wratisslaviensis diocesis, publicus imperiali auctoritate et universitatis canonistarum studii Pragensis iuratus notarius, predictis procuratoris constitucioni et ordinacioni omnibusque aliis et singulis premissis, dum sic, ut premittitur, fierent et agerentur, una cum prenominatis testibus presens interfui eaque sic fieri vidi et audivi et in hanc publicam formam signo et nomine meis solitis et consuetis consignando redegi in fidem et testimonium omnium et singulorum premissorum requisitus. Zlomek originálu na pergamenu jest přivázán k rukopisu díla Petra Lombarda Quatuor libri senfenciarum v Nár. a univ. knih. v Praze pod sign. 1 D 24. Na ruhu instrumentu isou poznamenány dvě imbreviatury Ondřeje z Javora v téže záležitosti. a Škrtnuto. 2 Eisenach v Německu. Výmar (Weimar) v Německu. A 4. Veřejný notář Boreš z Kbelu vysvědčuje, že Berthold z Cipries byl jme- nován od pražského arcibiskupa Jana. veřejným notářem. V Kladsku 1892, květ. 8. In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo tricentesimo nonagesimo secundo, indiccione Il quintadecima, die octava mensis maii, in die beati Stanislai, hora vesperorum vel quasi, pontificatus sanctissimi Il in Christo patris domini nostri, domini Bonifatii, divina providencia pape noni, anno eius tercio, in monasterio Montis Il Sancte Marie in Glaczi cano- nicorum regularium sub regula beati Augustini, in refectorio estivali, in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, discretus vir Bertholdus de Cipries, clericus Agriensis' diocesis, personaliter constitutus petivit humiliter per reverendissimum in Christo patrem, dominum Johannem, sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, se in notarium publicum et in tabellionem iuxta modum et formam in hoc fieri consuetam recipi, admitti et creari. Ubi idem reverendissimus pater, dominus archiepiscopus intellecta ydoneitate persone, conversacione laudabili et alias sciencie habilitate viteque moribus dicti Bertholdi consideratis primo sufficienti examine receptaque ab eo forma iuramenti et aliis circumstanciis et observanciis, modis et ritibus, circa hoc fieri consuetis, eumdem Bertholdum in notarium publicum et personam autenticam in Christi nomine formavit et creavit, ipsum Bertholdum tamquam virum ydoneum, legalem et ad ea habilem birreto, quod tunc in suis tenebat manibus, una cum apparamentis, videlicet calamario, pennali et calamo, investiendo ac in signum huiusmodi officium exercendum confirmando tradiditque sibi in omnibus et singulis tam extra iudicium quam intra causis vertentibus, negociis, factis, gestis vel alias in quibuscumque contractibus potestatem et auctoritatem conficiendi instrumenta et tabellionatus officium rite ac racionabiliter exercendi. De quibus omnibus et singulis prefatus Bertholdus petivit sibi per me notarium publicum infrascriptum unum vel plura publicum seu publica confici instrumentum seu instrumenta. Presentibus honorabilibus ac discretis viris, dominis Wenczeslao,
75 iudicio vel extra, semel et pluries ac tociens, quociens opus fuerit, pronuncciandum et [appellandum], apostolos petendum et recipiendum, appellacionem et appellaciones prosequendum, intimandum, insinuandum et notificandum, beneficium restituendum [in in]tegrum et absolucionem a quacumque sentencia et aliud quodcumque beneficium sibi oportunum et utile quomodolibet petendum et obtinendum, ab[solucioni]bus consenciendum, expensas, dampna et interesse petendum et reci- piendum et de perceptis quitanciam dandum ac pactum [de ul]terius non petendo faciendum, unum vel plures procuratorem vel procuratores loco ipsius constituendum et revocandum, tociens, quociens ipsi visum Ifuerit] expedire, et generaliter ad omnia alia et singula faciendum, gerendum et exercendum, que circa premissa aut corum quodlibet [fue]rint necessaria et oportuna, eciam si mandatum exigant speciale, promittens se ratum tenere et gratum habere, quidquid per Idictum] suum procuratorem vel ab eo substitutos aut eorum alterum actum, factum, gestum vel procuratum fuerit circa premissa aut quod libet] premissorum, et volens idem consciens dictum suum procura- torem et ab eo substitutos ab omni satisdacionis onere penitus relevare [promi] sitque mihi notario publico infra scripto sollempniter stipulanti et recipienti vice et nomine omnium, quorum interest [seu in]teresse poterit, iudicio sisti et iudicatum solvi sub omnium suorum obligacione et ypoteca. Acta sunt hec anno, [indicci]one, die, mense, hora; pontificatu et loco quibus supra, presentibus honorabilibus et discretis viris, dominis Nicolao de Prero[via], procuratore consistorii Pragensis, et Petro appothecario de Praga, clericis Olomucensis diocesis et Pragensis, testibus '[fid edignis ad premissa vocatis specialiter et rogatis. (Notářské znamení.) Et ego Andreas, quondam Petri de Jawor, clericus Wratisslaviensis diocesis, publicus imperiali auctoritate et universitatis canonistarum studii Pragensis iuratus notarius, predictis procuratoris constitucioni et ordinacioni omnibusque aliis et singulis premissis, dum sic, ut premittitur, fierent et agerentur, una cum prenominatis testibus presens interfui eaque sic fieri vidi et audivi et in hanc publicam formam signo et nomine meis solitis et consuetis consignando redegi in fidem et testimonium omnium et singulorum premissorum requisitus. Zlomek originálu na pergamenu jest přivázán k rukopisu díla Petra Lombarda Quatuor libri senfenciarum v Nár. a univ. knih. v Praze pod sign. 1 D 24. Na ruhu instrumentu isou poznamenány dvě imbreviatury Ondřeje z Javora v téže záležitosti. a Škrtnuto. 2 Eisenach v Německu. Výmar (Weimar) v Německu. A 4. Veřejný notář Boreš z Kbelu vysvědčuje, že Berthold z Cipries byl jme- nován od pražského arcibiskupa Jana. veřejným notářem. V Kladsku 1892, květ. 8. In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo tricentesimo nonagesimo secundo, indiccione Il quintadecima, die octava mensis maii, in die beati Stanislai, hora vesperorum vel quasi, pontificatus sanctissimi Il in Christo patris domini nostri, domini Bonifatii, divina providencia pape noni, anno eius tercio, in monasterio Montis Il Sancte Marie in Glaczi cano- nicorum regularium sub regula beati Augustini, in refectorio estivali, in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, discretus vir Bertholdus de Cipries, clericus Agriensis' diocesis, personaliter constitutus petivit humiliter per reverendissimum in Christo patrem, dominum Johannem, sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, se in notarium publicum et in tabellionem iuxta modum et formam in hoc fieri consuetam recipi, admitti et creari. Ubi idem reverendissimus pater, dominus archiepiscopus intellecta ydoneitate persone, conversacione laudabili et alias sciencie habilitate viteque moribus dicti Bertholdi consideratis primo sufficienti examine receptaque ab eo forma iuramenti et aliis circumstanciis et observanciis, modis et ritibus, circa hoc fieri consuetis, eumdem Bertholdum in notarium publicum et personam autenticam in Christi nomine formavit et creavit, ipsum Bertholdum tamquam virum ydoneum, legalem et ad ea habilem birreto, quod tunc in suis tenebat manibus, una cum apparamentis, videlicet calamario, pennali et calamo, investiendo ac in signum huiusmodi officium exercendum confirmando tradiditque sibi in omnibus et singulis tam extra iudicium quam intra causis vertentibus, negociis, factis, gestis vel alias in quibuscumque contractibus potestatem et auctoritatem conficiendi instrumenta et tabellionatus officium rite ac racionabiliter exercendi. De quibus omnibus et singulis prefatus Bertholdus petivit sibi per me notarium publicum infrascriptum unum vel plura publicum seu publica confici instrumentum seu instrumenta. Presentibus honorabilibus ac discretis viris, dominis Wenczeslao,
Strana 76
76 professo monasterii Rudnicensis, Mathia, procuratore sive provisore et professo monasterii Montis Sancte Marie in Glacz ordinis beati Augustini, Johanne de Hostuna, capellano dicti archiepiscopi. Pragensis, et Jacobo de Dobrzano, clerico Prag: diocesis, sepedicti domini archiepiscopi Pragensis familiari continuo commensali, testibus ad premissa vocatis. (Notářské znamení.) Et ego Borsso, natus olym Symonis de Kbel, clericus Pragensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, prescriptis examinacioni, iuramenti prestacioni, potestatis et auctoritatis tradicioni omnibusque aliis et singulis, dum sic per prefatum reverendissimum in Christo patrem, dominum Johannem, sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, et coram en age- rentur et fierent, una cum prenominatis testibus presens fui eaque sic fieri vidi et audivi meaque manu propria conscripsi et in hanc publicam formam redegi signoque et nomine meis solitis et consuetis una cum appensione sigilli dicti demini archiepiscopi Pragensis consignavi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium omnium premissorum. Originál na pergamenu 23x33 cm v archivu Národního musea v Praze. Pečeť je ztracena. Kladsko. Jager v Madarsku. A 5. Veřejný notář Petr z Lefovic vysvědčuje, že se Petr, vikář kanovníka Jana u sv. Apolináře, a Michal, farář v Lučicích, smluvili v rozepři na rozhodčích Otikovi, kaplanovi děkana u sv. Apolináře, a Janovi z Ledců, kaplanovi krále Václava, že úmluvci spor urovnali a strany se rozhodnutí podřídily. [V Praze] 1899, červen 20. In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo trecentesimo nonagesimo nono, indiccione septima, die vicesima Il mensis iunii, hora vesperorum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, d. Bonifacii, divina providencia Il pape noni, anno decimo, in curia domus honorabilis et circumspecti viri magistri Conradi de Braclis, consistorii- curie archiepiscopalis Il Pragensis advocati, ante estuarium inferius domus prescripte, in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, constituti personaliter honorabiles viri, dominus Petrus, vicarius domini Johannis, canonici sancti Apolinaris, nepotis magistri Petri Wsserub, ex una et dominus Michael, plebanus in Luczecz, parte ex altera, non compulsi nec coacti, set sponte et libere propter bonum pacis et concordie volentesque hincinde parcere laboribus, sumptibus et expensis de et super omnibus et singulis litibus, questionibus, causis et controversiis inter dictas partes quomodolicet exortis et movendis, seu quas altera parcium alteri movere posset propter quevis facta vel verba preterita, de alto et basso, meliori modo, via, iure et forma, quibusa ll melius et efficacius fieri potest et debet, in honorabiles viros, dominos Oticonem, capellanum honorabilis viri domini Wenceslai Hradecz, decani sancti Apolinaris Nove civitatis Pragensis, et Johanem de Ledecz, capellanum serenissimi principis et domini, domini Wenceslai, Romanorum semper augusti et Boemie regis, ibidem presentes et onus huiusmodi arbitrii in se sponte et libere suscipientes, tamquam in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores et quemlibet eorum in solidum sub pena duarum sexagenarum grossorum Pragensium, videlicet unam sexagenam grossorum predicto- rum pro fabrica ecclesie Pragensis et aliam sexagenam parti tenenti dictum arbitrium, laudum et pronuncciacionem per partem non tenentemb irremissibiliter solvendarum compromiserunt, dantes et concedentes dicte partes hincinde dictis arbitris, arbitratoribus et amicabilibus compositoribus plenam, liberam et omnimodam potestatem super premissis laudandi, diffiniendi, arbitrandi, terminandi et pronuncciandi verbo vel in scriptis, sine strepitu et figura iudicii, partibus vocatis vel non vocatis, presentibus vel absentibus aut una tantum presente et alia absente, stando vel sedendo, iuris ordine servato vel non servato seu obmisso, diebus feriatis vel non feriatis, ubi, quando et prout dictis arbitris, arbitratoribus et amicabilibus compositoribus, ut prescribitur, videbitur expedire. Promiseruntque dicte partes hincinde mihi notario publico infrascripto legitime stipulanti et recipienti stare, parere et obedire ipsorum arbitrorum, arbitratorum et amicabilium compositorum arbitrio, laudo et pronuncciacioni ac arbitranda, laudanda, diffinienda et pronunccianda per dictos arbitros, ut prescribitur, adimplere cum effectu, et perpetuo rata et grata habere et firma tenere ac inviolabiliter observare et non contravenire in aliquo de iure vel de facto, directe vel indirecte, quovis colore quesito seu causa, nec eciam cuiuscumque iuris canonici vel civilis beneficio aut auxilio uti, per quod seu que dictum compromissum aut pronun- cianda et diffinienda per dictos arbitros, arbitratores et amicabiles compositores argui possent vel infringi quovis modo, set pocius quevis arbitranda, laudanda et pronunccianda per ipsos arbitros, ut prescribitur, emolgare et approbare sine mora. Et eodem compromisso sic, ut premittur, facto mox ibidem dicti arbitri, arbitratores et amicabiles compositores super omnibus et singulis huius-
76 professo monasterii Rudnicensis, Mathia, procuratore sive provisore et professo monasterii Montis Sancte Marie in Glacz ordinis beati Augustini, Johanne de Hostuna, capellano dicti archiepiscopi. Pragensis, et Jacobo de Dobrzano, clerico Prag: diocesis, sepedicti domini archiepiscopi Pragensis familiari continuo commensali, testibus ad premissa vocatis. (Notářské znamení.) Et ego Borsso, natus olym Symonis de Kbel, clericus Pragensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, prescriptis examinacioni, iuramenti prestacioni, potestatis et auctoritatis tradicioni omnibusque aliis et singulis, dum sic per prefatum reverendissimum in Christo patrem, dominum Johannem, sancte Pragensis ecclesie archiepiscopum, apostolice sedis legatum, et coram en age- rentur et fierent, una cum prenominatis testibus presens fui eaque sic fieri vidi et audivi meaque manu propria conscripsi et in hanc publicam formam redegi signoque et nomine meis solitis et consuetis una cum appensione sigilli dicti demini archiepiscopi Pragensis consignavi, rogatus et requisitus in fidem et testimonium omnium premissorum. Originál na pergamenu 23x33 cm v archivu Národního musea v Praze. Pečeť je ztracena. Kladsko. Jager v Madarsku. A 5. Veřejný notář Petr z Lefovic vysvědčuje, že se Petr, vikář kanovníka Jana u sv. Apolináře, a Michal, farář v Lučicích, smluvili v rozepři na rozhodčích Otikovi, kaplanovi děkana u sv. Apolináře, a Janovi z Ledců, kaplanovi krále Václava, že úmluvci spor urovnali a strany se rozhodnutí podřídily. [V Praze] 1899, červen 20. In nomine Domini amen. Anno nativitatis eiusdem millesimo trecentesimo nonagesimo nono, indiccione septima, die vicesima Il mensis iunii, hora vesperorum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris et domini nostri, d. Bonifacii, divina providencia Il pape noni, anno decimo, in curia domus honorabilis et circumspecti viri magistri Conradi de Braclis, consistorii- curie archiepiscopalis Il Pragensis advocati, ante estuarium inferius domus prescripte, in mei notarii publici infrascripti testiumque presencia subscriptorum, ad hoc specialiter vocatorum et rogatorum, constituti personaliter honorabiles viri, dominus Petrus, vicarius domini Johannis, canonici sancti Apolinaris, nepotis magistri Petri Wsserub, ex una et dominus Michael, plebanus in Luczecz, parte ex altera, non compulsi nec coacti, set sponte et libere propter bonum pacis et concordie volentesque hincinde parcere laboribus, sumptibus et expensis de et super omnibus et singulis litibus, questionibus, causis et controversiis inter dictas partes quomodolicet exortis et movendis, seu quas altera parcium alteri movere posset propter quevis facta vel verba preterita, de alto et basso, meliori modo, via, iure et forma, quibusa ll melius et efficacius fieri potest et debet, in honorabiles viros, dominos Oticonem, capellanum honorabilis viri domini Wenceslai Hradecz, decani sancti Apolinaris Nove civitatis Pragensis, et Johanem de Ledecz, capellanum serenissimi principis et domini, domini Wenceslai, Romanorum semper augusti et Boemie regis, ibidem presentes et onus huiusmodi arbitrii in se sponte et libere suscipientes, tamquam in arbitros, arbitratores et amicabiles compositores et quemlibet eorum in solidum sub pena duarum sexagenarum grossorum Pragensium, videlicet unam sexagenam grossorum predicto- rum pro fabrica ecclesie Pragensis et aliam sexagenam parti tenenti dictum arbitrium, laudum et pronuncciacionem per partem non tenentemb irremissibiliter solvendarum compromiserunt, dantes et concedentes dicte partes hincinde dictis arbitris, arbitratoribus et amicabilibus compositoribus plenam, liberam et omnimodam potestatem super premissis laudandi, diffiniendi, arbitrandi, terminandi et pronuncciandi verbo vel in scriptis, sine strepitu et figura iudicii, partibus vocatis vel non vocatis, presentibus vel absentibus aut una tantum presente et alia absente, stando vel sedendo, iuris ordine servato vel non servato seu obmisso, diebus feriatis vel non feriatis, ubi, quando et prout dictis arbitris, arbitratoribus et amicabilibus compositoribus, ut prescribitur, videbitur expedire. Promiseruntque dicte partes hincinde mihi notario publico infrascripto legitime stipulanti et recipienti stare, parere et obedire ipsorum arbitrorum, arbitratorum et amicabilium compositorum arbitrio, laudo et pronuncciacioni ac arbitranda, laudanda, diffinienda et pronunccianda per dictos arbitros, ut prescribitur, adimplere cum effectu, et perpetuo rata et grata habere et firma tenere ac inviolabiliter observare et non contravenire in aliquo de iure vel de facto, directe vel indirecte, quovis colore quesito seu causa, nec eciam cuiuscumque iuris canonici vel civilis beneficio aut auxilio uti, per quod seu que dictum compromissum aut pronun- cianda et diffinienda per dictos arbitros, arbitratores et amicabiles compositores argui possent vel infringi quovis modo, set pocius quevis arbitranda, laudanda et pronunccianda per ipsos arbitros, ut prescribitur, emolgare et approbare sine mora. Et eodem compromisso sic, ut premittur, facto mox ibidem dicti arbitri, arbitratores et amicabiles compositores super omnibus et singulis huius-
Strana 77
77 modi causis et litium materiis ibidem cum sapientibus deliberati et facto per eos summario tractatu de premissis prefatus dominus Otico, arbiter de mandato, voluntate ac consensu dicti domini Johannis de Ledecz, coarbitri, ac ad petionem dictarum parcium eisque consencientibus verbo et sine strepitu pronuncciavit, laudavit, arbitratus est et voluit ac mandavit, quod dicte partes sint et amplius esse debeant boni et sinceri amici, prout in antea se mutuis favoribus prosequentes, ipsosque per coniunccionem manuum et verba necessaria amicabiliter composuit et concordavit, item pronuncciavit, arbitratus est, laudavit et diffinivit, quod dicte partes hincinde literis inpetratis, si quas habent, non utantur, nec aliquas occasione premissorum impetrent propter aliqua verba vel facta preterita. Item omnem obnoxietatem, quam quevis parcium prescriptarum contra aliam habuit seu habere poterat occasione premissorum, sustulit et pro finita et sopita habere voluit et mandavit, expensas vero hincinde per partes factas compensavit. Quamquidem pronuncciacionem dictus dominus Otico suo et coarbitri sui nomine mandavit in omnibus et singulis articulis, clausulis et punctis per ipsas partes tenere, observare et eidem parere ac contra eam non venire verbo vel facto sub pena memorata. Quaquidem pronuncciacione sic facta dicte partes ibidem requisite, utrum eandem tenere vellent, statim ibidem ambe et earum quelibet eandem pronuncciacio- nem et arbitrium emolgarunt, approbarunt, ratam et gratam habere voluerunt et habuerunt et in ipsam consenserunt et promiserunt sub pena predicta in omnibus et singulis articulis et punctis premissis inviolabiliter observare. De quibus omnibus et singulis dicte partes hincinde pecierunt sibi per me notarium publicum subscriptum unum vel plura publicum seu publica confici instru- menta. Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco et pontificatu, quibus supra, presentibus ibidem domino Andrea prepositi sancti Apolinaris, Huska domini et magistri Johannis Malessicz, prepositi ecclesie Olomucensis ac scolastici ecclesie Pragensis, domino Petro domini Velislai vicariis perpetuis in dicta ecclesia sancti Apolinaris, testibus ad premissa vocatis pariter et rogatis. (Část notářského znamení.) Et ego Petrus quondam Wenceslai de Lethowicz, clericus Olomucensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, premissis compromissioni, arbitrorum elleccioni, nominacioni, arbitracioni, pronuncciacioni, emolgacioni, ratihabicioni omnibusque aliis et singulis... fierent et agerentur, una cum prenomitatis testibus“.... Originál na pergamenu, částečně seříznutý na velikost 22x.29 cm, jest přivázán k ruko- pisu VIII B 4 v Nár. a univ. knih. v Praze. a Omylem opakováno. b Instrument jest rozříznut nožíkem. c Ostatní jest odříznuto. B. 1a. Vzorec pro instrument o jmenování veřejných notářů. Vyňato z formuláře VIII D 1, fol. 129a v Nár. a univ. knih. v Praze (Contractus domini Rulandini, V. cap.: De locacionibus). Instrumentum creandorum tabellionum. In Dei nomine amen. De imperiali plenitudine potestatis in viros nobiles et potentes, comites de Panico, tabellionatus officii publica literalis I[II] gracie multis et magnis privilegiis auctoritas emanavit. Igitur vir prudens, dominus Cesar, filius domini comitis de Panico, ex progenie dictorum comitum, privilegiorum predictorum vigore Petrum de.. publicum et auttenticum tabellionem et iudicem ordinarium creavit, et ut ex nunc per omnes terras et loca, que Romanum profitentur imperium, tabellionatus officii auctoritate fungatur ut liceatque sibi dictum officium et omnia et singula, que ad ipsum officium pertinere noscuntur, auctoritate imperialis culminis ubilibet exercere, presertim ut instrumenta et ultimas voluntates et quecumque iudiciorum acta et omnia et singula ad ipsum officium spectancia, de quibus omnibus prefatum Petrum flexis genibus suscipientem cum penna et calamario Romani imperii auctoritate legitime investivit. Qui Petrus vice et nomine Romani imperii recipiens, corporale prestans fidelitatis debite sacramentum, iuravit ad sancta Dei evangelia predictum tabellionatus officium fideliter et legitime exercere, instrumenta tam publica quam privata et quecumque iudiciorum acta omniaque et singula ex ipsius officii debitis facienda occurrerint et scribenda iuste, pure ac fideliter, omni simulacione, machinacione, dolo et falsitate remotis scribendo, legendo et faciendo, scripturas illas, quas in publicam debuerit formam redigere et in membranis et non in cartis abrasis fideliter conscribendo et non aliqua falsa fabricando nec non sentencias et dicta testium, donec publicata fuerint et aperta, sub secreto fideliter retinendo et omnia et singula rite faciendo, que ad dictum pertinebunt officium. Ad quorum omnium evidens testimonium et noticiam clariorem dominus idem comes presentem privilegii paginam mandavit sui sigilli appensione roborari.
77 modi causis et litium materiis ibidem cum sapientibus deliberati et facto per eos summario tractatu de premissis prefatus dominus Otico, arbiter de mandato, voluntate ac consensu dicti domini Johannis de Ledecz, coarbitri, ac ad petionem dictarum parcium eisque consencientibus verbo et sine strepitu pronuncciavit, laudavit, arbitratus est et voluit ac mandavit, quod dicte partes sint et amplius esse debeant boni et sinceri amici, prout in antea se mutuis favoribus prosequentes, ipsosque per coniunccionem manuum et verba necessaria amicabiliter composuit et concordavit, item pronuncciavit, arbitratus est, laudavit et diffinivit, quod dicte partes hincinde literis inpetratis, si quas habent, non utantur, nec aliquas occasione premissorum impetrent propter aliqua verba vel facta preterita. Item omnem obnoxietatem, quam quevis parcium prescriptarum contra aliam habuit seu habere poterat occasione premissorum, sustulit et pro finita et sopita habere voluit et mandavit, expensas vero hincinde per partes factas compensavit. Quamquidem pronuncciacionem dictus dominus Otico suo et coarbitri sui nomine mandavit in omnibus et singulis articulis, clausulis et punctis per ipsas partes tenere, observare et eidem parere ac contra eam non venire verbo vel facto sub pena memorata. Quaquidem pronuncciacione sic facta dicte partes ibidem requisite, utrum eandem tenere vellent, statim ibidem ambe et earum quelibet eandem pronuncciacio- nem et arbitrium emolgarunt, approbarunt, ratam et gratam habere voluerunt et habuerunt et in ipsam consenserunt et promiserunt sub pena predicta in omnibus et singulis articulis et punctis premissis inviolabiliter observare. De quibus omnibus et singulis dicte partes hincinde pecierunt sibi per me notarium publicum subscriptum unum vel plura publicum seu publica confici instru- menta. Acta sunt hec anno, indiccione, die, mense, hora, loco et pontificatu, quibus supra, presentibus ibidem domino Andrea prepositi sancti Apolinaris, Huska domini et magistri Johannis Malessicz, prepositi ecclesie Olomucensis ac scolastici ecclesie Pragensis, domino Petro domini Velislai vicariis perpetuis in dicta ecclesia sancti Apolinaris, testibus ad premissa vocatis pariter et rogatis. (Část notářského znamení.) Et ego Petrus quondam Wenceslai de Lethowicz, clericus Olomucensis diocesis, publicus auctoritate imperiali notarius, premissis compromissioni, arbitrorum elleccioni, nominacioni, arbitracioni, pronuncciacioni, emolgacioni, ratihabicioni omnibusque aliis et singulis... fierent et agerentur, una cum prenomitatis testibus“.... Originál na pergamenu, částečně seříznutý na velikost 22x.29 cm, jest přivázán k ruko- pisu VIII B 4 v Nár. a univ. knih. v Praze. a Omylem opakováno. b Instrument jest rozříznut nožíkem. c Ostatní jest odříznuto. B. 1a. Vzorec pro instrument o jmenování veřejných notářů. Vyňato z formuláře VIII D 1, fol. 129a v Nár. a univ. knih. v Praze (Contractus domini Rulandini, V. cap.: De locacionibus). Instrumentum creandorum tabellionum. In Dei nomine amen. De imperiali plenitudine potestatis in viros nobiles et potentes, comites de Panico, tabellionatus officii publica literalis I[II] gracie multis et magnis privilegiis auctoritas emanavit. Igitur vir prudens, dominus Cesar, filius domini comitis de Panico, ex progenie dictorum comitum, privilegiorum predictorum vigore Petrum de.. publicum et auttenticum tabellionem et iudicem ordinarium creavit, et ut ex nunc per omnes terras et loca, que Romanum profitentur imperium, tabellionatus officii auctoritate fungatur ut liceatque sibi dictum officium et omnia et singula, que ad ipsum officium pertinere noscuntur, auctoritate imperialis culminis ubilibet exercere, presertim ut instrumenta et ultimas voluntates et quecumque iudiciorum acta et omnia et singula ad ipsum officium spectancia, de quibus omnibus prefatum Petrum flexis genibus suscipientem cum penna et calamario Romani imperii auctoritate legitime investivit. Qui Petrus vice et nomine Romani imperii recipiens, corporale prestans fidelitatis debite sacramentum, iuravit ad sancta Dei evangelia predictum tabellionatus officium fideliter et legitime exercere, instrumenta tam publica quam privata et quecumque iudiciorum acta omniaque et singula ex ipsius officii debitis facienda occurrerint et scribenda iuste, pure ac fideliter, omni simulacione, machinacione, dolo et falsitate remotis scribendo, legendo et faciendo, scripturas illas, quas in publicam debuerit formam redigere et in membranis et non in cartis abrasis fideliter conscribendo et non aliqua falsa fabricando nec non sentencias et dicta testium, donec publicata fuerint et aperta, sub secreto fideliter retinendo et omnia et singula rite faciendo, que ad dictum pertinebunt officium. Ad quorum omnium evidens testimonium et noticiam clariorem dominus idem comes presentem privilegii paginam mandavit sui sigilli appensione roborari.
Strana 78
78 1b. Vzorec pro udělení úřadu veřejného notáře arcibiskupem z papežské autority. Vyňato z formuláře VIII D 1, fol. 70b v Nár. a univ. knih. v Praze (Tractatus de officio tabellio- natus, comisso prelatis et aliis, concedente auctoritate apostolica. Forma, qualiter archiepiscopus auctoritate apostolica sibi concessa concedit officium tabellionatus). Stephanus, miseracione divina.. archiepiscopus, dilécto filio suo in Christo.. de.., clerico.. diocesis, salutem in Domino. Circa nostra officia et servicia sollicite conversatus sic fideliter et laudabiliter te gessisti, quod ad personam tuam specialiter affectum extendimus et libencius, in quibus honeste possumus, speciali prosequamur gracia. Et ut igitur libencius et commodius crescas de virtute in virtutem et aliis eciam valeas esse magis fructuosus, tibi, quem ad obtinendum tabellionatus officium post diligentem examinacionem auctoritate transcriptarum literarum aposto- licarum, per nos factam, sufficientem et ydoneum esse reperimus, auctoritate apostolica, in hac parte nobis concessa per literas speciales sanctissimi patris et domini nostri B'onifacii] pape VIII., vera bulla plumbea cum filo canapis bullatas, omni suspicione carentes, quarum tenor inferius continetur, officium tabellionatus eius, de quo illarum auctoritate nemini graciam fecimus usquemodo, iuxta formam, quam in Romana curia servat ecclesia, in presencia discretorum virorum N. de.., notarii publici, et testium subscriptorum, a te prius iuramento recepto, set quod in dictis literis apostolicis plenius continetur, concedimus investientes nichilominus auctoritate predicta de ipso tabellionatus officio per pennam, calamarium atque cartam, ut illud deinceps, ubilibet necesse fuerit, libere, prudenter et felicitera valeas exercere, et ad te, cum necesse fuerit, in hiis, que ad officium ipsum pertinent, fideliter recurratur. Tenor vero dictarum literarum talis est: Bonifacius episcopus, servus servorum Dei, etc. Datum etc. a Opraveno písařem z fideliter. 1c. Vzorec pro jmenování, veřejného nofáře z císařské pravomoci. Vyňato z formuláře VIII D 1, fol. 71b, Ič. 179] Nár. a univ. knihovny v Praze (Privilegium tabellionatus auctoritate imperiali). Universis presentes literas inspecturis sive privilegium A. de.., Mediolanensis comes palatinus, pacem, gaudium et salutem. Sagax humane nature [discrecio, memorie hominum labilitate pensata, ne diuturnitate temporum illa, que inter contrahentes aguntur, oblivionis defectui subia- cerent,]a tabellionatus officium adinvenit, per quod scribencium vota scribuntur et scripture ministerio postmodum longum servantur in evum. Constitutus itaque nuper in nostra presencia J., clericus.. de.. diocesis.., dilectus noster, supplicavit, ut sibi notariatus officium [concedere dignaremur]b. Quem ad ipsum exercendum dignum et benemeritum esse reperimus, in hac parte supplicacionibus favorabiliter annuentes ac sacrosancte Romane ecclesie sacrique Romani imperii nomine fidelitatis debite nec non de dicto officio fideliter et legaliter exercendo pacis osculo interveniente et corporali iuramento auctoritate sollempnis privilegii nobis nostrisque antecessoribus ac descendentibus domus nostre indulti a divis imperatoribus et concessi super conficiendis notariis, eidem clerico prefatum officium duximus concedendum ac ipsum per pennam, calamarium atque cartam, que tunc in nostris manibus tenebamus, investimus de officio prelibato, dantes et concedentes eidem auctoritate prefata plenam, legitimam ac liberam potestatem et eciam facultatem instrumenta, acta, prothocolla et literas ac ultimas voluntates et codicillos cuiuscumque generis conficiendi, scribendi, copiandi et exemplandi et in formam publicam redigendi, testes audiendi et eciam recipiendi et corum dicta scribendie et publicandi, causas, lites, questiones et que- cumque iudiciorum acta et coram quibuscumque iudicibus, ordinariis et extraordinariis, delegatis et subdelegatis seu arbitris et aliis quibuscumque scribendi et publicandi, super appellacionibus et provocacionibus coram quibuscumque iudicibus et a quibuscumque interiectis instrumenta publica conficiendi et generaliter omnia et singula faciendi et exercendi, que ad dictum tabellionatus officium quomodolibet pertinere noscuntur ita, quod ad eum tamquam ad notarium publicum et autenticum in omnibus et singulis supradictis et descendentibus ab eisdem, si necesse fuerit, per universum orhem libere recurratur. In quorum omnium testimonium et ad rei memoriam perpetuo duraturam presentes literas sive privilegium scribi et in formam publicam publici instrumenti mandavimus redigi per notarium publicum infrascriptum etunostri sigilli pendentis munimine roborari, penes ipsum J. perpetuo remansurum. Datum etc. Actum etc. Subscripcio notarii: Et ego .. de .., publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius, concessioni, investiture et omnibus aliis et singulis supradictis per prefatum dominum comitem actis una cum supradictis testibus presens interfui et ea omnia et singula de mandato eiusdem domini comitis scripsi et in hanc publicam formam redegi meoque signo consueto signavi rogatus. a V rukopise jest odkaz: etc. ut supra; doplnil jsem podle vzorce č. 178 na fol 71a. b V rukopise čhybí. c Následuje copiandi, ale přeškrtnuto.
78 1b. Vzorec pro udělení úřadu veřejného notáře arcibiskupem z papežské autority. Vyňato z formuláře VIII D 1, fol. 70b v Nár. a univ. knih. v Praze (Tractatus de officio tabellio- natus, comisso prelatis et aliis, concedente auctoritate apostolica. Forma, qualiter archiepiscopus auctoritate apostolica sibi concessa concedit officium tabellionatus). Stephanus, miseracione divina.. archiepiscopus, dilécto filio suo in Christo.. de.., clerico.. diocesis, salutem in Domino. Circa nostra officia et servicia sollicite conversatus sic fideliter et laudabiliter te gessisti, quod ad personam tuam specialiter affectum extendimus et libencius, in quibus honeste possumus, speciali prosequamur gracia. Et ut igitur libencius et commodius crescas de virtute in virtutem et aliis eciam valeas esse magis fructuosus, tibi, quem ad obtinendum tabellionatus officium post diligentem examinacionem auctoritate transcriptarum literarum aposto- licarum, per nos factam, sufficientem et ydoneum esse reperimus, auctoritate apostolica, in hac parte nobis concessa per literas speciales sanctissimi patris et domini nostri B'onifacii] pape VIII., vera bulla plumbea cum filo canapis bullatas, omni suspicione carentes, quarum tenor inferius continetur, officium tabellionatus eius, de quo illarum auctoritate nemini graciam fecimus usquemodo, iuxta formam, quam in Romana curia servat ecclesia, in presencia discretorum virorum N. de.., notarii publici, et testium subscriptorum, a te prius iuramento recepto, set quod in dictis literis apostolicis plenius continetur, concedimus investientes nichilominus auctoritate predicta de ipso tabellionatus officio per pennam, calamarium atque cartam, ut illud deinceps, ubilibet necesse fuerit, libere, prudenter et felicitera valeas exercere, et ad te, cum necesse fuerit, in hiis, que ad officium ipsum pertinent, fideliter recurratur. Tenor vero dictarum literarum talis est: Bonifacius episcopus, servus servorum Dei, etc. Datum etc. a Opraveno písařem z fideliter. 1c. Vzorec pro jmenování, veřejného nofáře z císařské pravomoci. Vyňato z formuláře VIII D 1, fol. 71b, Ič. 179] Nár. a univ. knihovny v Praze (Privilegium tabellionatus auctoritate imperiali). Universis presentes literas inspecturis sive privilegium A. de.., Mediolanensis comes palatinus, pacem, gaudium et salutem. Sagax humane nature [discrecio, memorie hominum labilitate pensata, ne diuturnitate temporum illa, que inter contrahentes aguntur, oblivionis defectui subia- cerent,]a tabellionatus officium adinvenit, per quod scribencium vota scribuntur et scripture ministerio postmodum longum servantur in evum. Constitutus itaque nuper in nostra presencia J., clericus.. de.. diocesis.., dilectus noster, supplicavit, ut sibi notariatus officium [concedere dignaremur]b. Quem ad ipsum exercendum dignum et benemeritum esse reperimus, in hac parte supplicacionibus favorabiliter annuentes ac sacrosancte Romane ecclesie sacrique Romani imperii nomine fidelitatis debite nec non de dicto officio fideliter et legaliter exercendo pacis osculo interveniente et corporali iuramento auctoritate sollempnis privilegii nobis nostrisque antecessoribus ac descendentibus domus nostre indulti a divis imperatoribus et concessi super conficiendis notariis, eidem clerico prefatum officium duximus concedendum ac ipsum per pennam, calamarium atque cartam, que tunc in nostris manibus tenebamus, investimus de officio prelibato, dantes et concedentes eidem auctoritate prefata plenam, legitimam ac liberam potestatem et eciam facultatem instrumenta, acta, prothocolla et literas ac ultimas voluntates et codicillos cuiuscumque generis conficiendi, scribendi, copiandi et exemplandi et in formam publicam redigendi, testes audiendi et eciam recipiendi et corum dicta scribendie et publicandi, causas, lites, questiones et que- cumque iudiciorum acta et coram quibuscumque iudicibus, ordinariis et extraordinariis, delegatis et subdelegatis seu arbitris et aliis quibuscumque scribendi et publicandi, super appellacionibus et provocacionibus coram quibuscumque iudicibus et a quibuscumque interiectis instrumenta publica conficiendi et generaliter omnia et singula faciendi et exercendi, que ad dictum tabellionatus officium quomodolibet pertinere noscuntur ita, quod ad eum tamquam ad notarium publicum et autenticum in omnibus et singulis supradictis et descendentibus ab eisdem, si necesse fuerit, per universum orhem libere recurratur. In quorum omnium testimonium et ad rei memoriam perpetuo duraturam presentes literas sive privilegium scribi et in formam publicam publici instrumenti mandavimus redigi per notarium publicum infrascriptum etunostri sigilli pendentis munimine roborari, penes ipsum J. perpetuo remansurum. Datum etc. Actum etc. Subscripcio notarii: Et ego .. de .., publicus apostolica et imperiali auctoritate notarius, concessioni, investiture et omnibus aliis et singulis supradictis per prefatum dominum comitem actis una cum supradictis testibus presens interfui et ea omnia et singula de mandato eiusdem domini comitis scripsi et in hanc publicam formam redegi meoque signo consueto signavi rogatus. a V rukopise jest odkaz: etc. ut supra; doplnil jsem podle vzorce č. 178 na fol 71a. b V rukopise čhybí. c Následuje copiandi, ale přeškrtnuto.
Strana 79
79 B 2. O publikačních formulích. (Z poznámek ve formuláři veřejného notáře IV A 5, fol. 59, č. 210, v Nár. a univ. knih. v Praze.) Docet, que faciunt autenticum publicum instrumentuma. Ista requiruntur ad publicacionem regulariter, scilicet: anno Domini, indiccio, dies, locus, testes et nomen tabellionis, licet aliqui addunt nomen pape vel imperatoris eo tempore regnantis, quo fuit conditum instrumentum. Set iste due mittuntur; antequam ponantur anni Domini, solet poni invocacio nominis eiusdem Domini nostri, videlicet In nomine Domini amen vel Ihesu Christi vel In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti. Hec invocacio ponenda est in magnis instrumentis et perpetuis. Set in mobilibus et in breve tempus destructuris potest obmitti anno Domini, tamen in omni instrumento, tam magno quam parvo videlicet, invocacio Domini potest apponi iuxta sanctum Paulum: Quidquid facimus et dicimus, totum in nomine Domini Ihesu Christi. Subscripta ponuntur in fine; anni Domini, qui currunt tunc, quando fit instrumentum, hoc modo: In nomine Domini amen. Anno eiusdem etc. Aliquando dicitur: Anno ab incarnacione Domini, secundum morem civitatum qui incipiunt annos Domini ab incarnacione. Quid indiccio est.a Indiccio dicitur ab indicendo, id est a precipiendo, unde indiccio et precepcio vel preceptum. Cesar enim Augustus describit universum mundum sub tributo sibi exhibendo singulis XV annis, dividens orbem in tres partes. Uni parti imposuit, ut primo quinquennio daret ei certam feri quantitatem, alteri parti, ut daret 2° quinquennio certam quantitatem argenti, alteri tercie parti, ut ultimo quinquennio daret ei certam auri quantitatem. Et finitis tribus quinquenniisb, scilicet XX III] annis, fiebat retractacio ad primum. Et propterea nulla indiccio transcendit ad XVm, post XVam fit retractacio ad primam. Et unusquisque annus dicitur quindene indiccio. Illud preceptum fuit factum a cesare Augusto tribus annis, antequam Dominus de Virgine nasceretur. Et propter hoc divisis annis Domini per quindenas, si quid a quindenis supererit, debent addi tres anni. Et quot fuerint illi anni, qui supererant, et quindenis cum dictis tribus additis, tanta erit indiccio. Exemplum ponamus: .N. anni, divisi per quindenas, superest unus, illi adde tres, faciunt quatuor, et ita erit quarta indiccio. Si nullum fuerit re- siduum, XV, per addicionem ternarii, sic erit tercia indiccio. Si ab omnibus quindenis suberit XIII, adde illis tres, faciunt XVI, de illis XVI trahe unam quindenam, superest unus, et ita erit indiccio ymo. Si tribus adiunctis Domini diviseris annos per terquinque, solet indiccio certa manere. De diebus." De posicione dierum in instrumentis. Unomodo sit Bononiensis. Dicitur: primo die maii, 2° de intrante maio, 3a die intrante maio et sic deinceps usque ad XVI. diem. Transacto autem XVI. die ponunt per exeuntem hoc modo: die exeunte uno, XIIII. die exeunte et sic de ceteris usque ad penultimam diem, in penultima die, die penultima die [I] maii, in ultimo die maii. Et ita de singulis mensibus, qui habent XXXI dies. In illis autem, qui habent XXX dies, procedunt similiter ad XV per hanc diccionem intrante; et finitis XV diebus primis descendunt per alios XV cum hac diccione: exeunte semper. Tamen in quolibet primo die quolibet mense non ponit [ur] intrante et in penultima et eciam nonc ponitur exeunte. Aliomodo secundum consuetudinem quarundem provinciarum et locorum ponitur dies mensis semper per ascensum hoc modo: prima die maii, 2a die maii etc. diebus et mensibus, quot dies habet quilibet mensis, ymo iunius, aprilis septemberque, november trecenos, plus unum reliqui, februarius habet octovicenos. Terciomodo ponam menses instrumentis per nonas et ydus, quilibet octo. De loco.a Quarto vero requiritur locus, in quo lectum est instrumentum, et iste duplex est, scilicet nomen civitatis, ville vel castri, et ille specialis locus, in quo factum est instrumentum, videlicet: actum in pallacio comitis, in domo etc. De testibus." Testes ponuntur post testes aliquando per ablativum, scilicet presentibus testi- bus.. ad hoc vocatis et rogatis, aliquando per genitivum hac diccione precedente: presencia, scilicet in presencia Petri et testium, ad hoc vocati et rogati [I]. Et hoc solum necessarium est in testibus divorcii et confessionis creditorum. Nota: Ubicumque non est certus testimoniorum numerus, diffinitive sufficiunt duo testes, cum pluralis elocucio duorum minime sit tracta. Nota, quod quidam ponunt in principio instrumenti omnes publicaciones excepto nomine tabellionis, set mihi videtur melius, quod tres ponantur in principio, scilicet ille, qui notant tempus instrumenti, id est anni Domini, indiccio et dies, alie vero tres, scilicet locus, testes et nomen tabellionis, ponantur in fine. Instrumentis autem omnes publicaciones ponuntur in fine. Et hec de contractibus et instrumentis huc usque sufficiant. a Psáno na okraji. exeunte semper, ale škrtnuto. b V originále quenquinquenniis. c V originále následuje
79 B 2. O publikačních formulích. (Z poznámek ve formuláři veřejného notáře IV A 5, fol. 59, č. 210, v Nár. a univ. knih. v Praze.) Docet, que faciunt autenticum publicum instrumentuma. Ista requiruntur ad publicacionem regulariter, scilicet: anno Domini, indiccio, dies, locus, testes et nomen tabellionis, licet aliqui addunt nomen pape vel imperatoris eo tempore regnantis, quo fuit conditum instrumentum. Set iste due mittuntur; antequam ponantur anni Domini, solet poni invocacio nominis eiusdem Domini nostri, videlicet In nomine Domini amen vel Ihesu Christi vel In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti. Hec invocacio ponenda est in magnis instrumentis et perpetuis. Set in mobilibus et in breve tempus destructuris potest obmitti anno Domini, tamen in omni instrumento, tam magno quam parvo videlicet, invocacio Domini potest apponi iuxta sanctum Paulum: Quidquid facimus et dicimus, totum in nomine Domini Ihesu Christi. Subscripta ponuntur in fine; anni Domini, qui currunt tunc, quando fit instrumentum, hoc modo: In nomine Domini amen. Anno eiusdem etc. Aliquando dicitur: Anno ab incarnacione Domini, secundum morem civitatum qui incipiunt annos Domini ab incarnacione. Quid indiccio est.a Indiccio dicitur ab indicendo, id est a precipiendo, unde indiccio et precepcio vel preceptum. Cesar enim Augustus describit universum mundum sub tributo sibi exhibendo singulis XV annis, dividens orbem in tres partes. Uni parti imposuit, ut primo quinquennio daret ei certam feri quantitatem, alteri parti, ut daret 2° quinquennio certam quantitatem argenti, alteri tercie parti, ut ultimo quinquennio daret ei certam auri quantitatem. Et finitis tribus quinquenniisb, scilicet XX III] annis, fiebat retractacio ad primum. Et propterea nulla indiccio transcendit ad XVm, post XVam fit retractacio ad primam. Et unusquisque annus dicitur quindene indiccio. Illud preceptum fuit factum a cesare Augusto tribus annis, antequam Dominus de Virgine nasceretur. Et propter hoc divisis annis Domini per quindenas, si quid a quindenis supererit, debent addi tres anni. Et quot fuerint illi anni, qui supererant, et quindenis cum dictis tribus additis, tanta erit indiccio. Exemplum ponamus: .N. anni, divisi per quindenas, superest unus, illi adde tres, faciunt quatuor, et ita erit quarta indiccio. Si nullum fuerit re- siduum, XV, per addicionem ternarii, sic erit tercia indiccio. Si ab omnibus quindenis suberit XIII, adde illis tres, faciunt XVI, de illis XVI trahe unam quindenam, superest unus, et ita erit indiccio ymo. Si tribus adiunctis Domini diviseris annos per terquinque, solet indiccio certa manere. De diebus." De posicione dierum in instrumentis. Unomodo sit Bononiensis. Dicitur: primo die maii, 2° de intrante maio, 3a die intrante maio et sic deinceps usque ad XVI. diem. Transacto autem XVI. die ponunt per exeuntem hoc modo: die exeunte uno, XIIII. die exeunte et sic de ceteris usque ad penultimam diem, in penultima die, die penultima die [I] maii, in ultimo die maii. Et ita de singulis mensibus, qui habent XXXI dies. In illis autem, qui habent XXX dies, procedunt similiter ad XV per hanc diccionem intrante; et finitis XV diebus primis descendunt per alios XV cum hac diccione: exeunte semper. Tamen in quolibet primo die quolibet mense non ponit [ur] intrante et in penultima et eciam nonc ponitur exeunte. Aliomodo secundum consuetudinem quarundem provinciarum et locorum ponitur dies mensis semper per ascensum hoc modo: prima die maii, 2a die maii etc. diebus et mensibus, quot dies habet quilibet mensis, ymo iunius, aprilis septemberque, november trecenos, plus unum reliqui, februarius habet octovicenos. Terciomodo ponam menses instrumentis per nonas et ydus, quilibet octo. De loco.a Quarto vero requiritur locus, in quo lectum est instrumentum, et iste duplex est, scilicet nomen civitatis, ville vel castri, et ille specialis locus, in quo factum est instrumentum, videlicet: actum in pallacio comitis, in domo etc. De testibus." Testes ponuntur post testes aliquando per ablativum, scilicet presentibus testi- bus.. ad hoc vocatis et rogatis, aliquando per genitivum hac diccione precedente: presencia, scilicet in presencia Petri et testium, ad hoc vocati et rogati [I]. Et hoc solum necessarium est in testibus divorcii et confessionis creditorum. Nota: Ubicumque non est certus testimoniorum numerus, diffinitive sufficiunt duo testes, cum pluralis elocucio duorum minime sit tracta. Nota, quod quidam ponunt in principio instrumenti omnes publicaciones excepto nomine tabellionis, set mihi videtur melius, quod tres ponantur in principio, scilicet ille, qui notant tempus instrumenti, id est anni Domini, indiccio et dies, alie vero tres, scilicet locus, testes et nomen tabellionis, ponantur in fine. Instrumentis autem omnes publicaciones ponuntur in fine. Et hec de contractibus et instrumentis huc usque sufficiant. a Psáno na okraji. exeunte semper, ale škrtnuto. b V originále quenquinquenniis. c V originále následuje
Strana 80
80 B 3. Vzorec instrumentu o znesvěcení služeb božích. (1407—1411.) (Z formuláře veřejného notáře Bartoloměje z Ledců v rukopisu VIII B 4 v Nár. a univ. knihovně v Praze.) Instrumentum prophanacionis divinorum. Constitutus personaliter honorabilis vir, dominus Johannes, natus Pauli Salomonis de Grecz Regine', presbyter Pragensis diocesis, procurator et nomine procuratorio discreti viri, domini Mathie dicti Corvus, maioris mansionarii chori beate Marie Virginis in ecclesia Pragensi, de cuius procuracionis mandato michi notario infrascripto bene constat, protestatus est, qualiter discretus vir, dominus Theodricus alias Ticzko, plebanus ecclesie parochialis in Czrnyelow" Pragensis diocesis predicte, nonnullis excomunicacionis, aggravacionis, reaggravacionis ac cessa- cionum a divinis sentenciis per venerabiles viros, dominos Nicolaum Czeislmagister, officialem, et Cunczonis I!] de Zwala', conofficis !!] curie archiepiscopalis Pragensis, decretorum doctoris [’], ad instanciam dicti domini Mathie Corvus mansionarii existens innodatus se officiis divinis, indutus ornatu rubeo sericeo, viridi cruce similiter sericea consignato, missam de Annuncciacione beate Marie Virginis decantando usque ad sanctus inclusive hominesque parochianos dicte sue ecclesie utriusque sexus sacramentis procurando, qua quidem missa sic, ut premittitur, decantata partimque lecta, exiens ante fores ipsius ecclesie, prefatus dominus Johannes Salomonis procurator quo supra nominea eundem dominum Theodricum alias Ticzkonem plebanum requisivit, cum existens certis excomunicacionis et aggravacionis sentenciis innodatus, cur se divinis inmisceret, qui quidem dominus Ticzko eidem domino Johanni, procuratori quo supra [nomine], respondit dicens se esse absolutum. Et ibidem quandam literam citacionis a prefato domino officali contra dictum dominum Mathiam Corvus emanatam, nondum executam, ad videndum ipsum Ticzkonem absolvi vel dicendum causas racionabiles, qua re absolvi non deberet, ostendit. Quibus sic peractis dictus dominus Johannes procurator nomine dicti domini Mathie peciit sibi per me notarium publicum et cetera. Acta sunt hec presentibus etc. Et ego etc, predictis protestacioni, divinorum celebracioni, hominum utriusque sexus sacramentis procuracioni, requisicioni, responsioni ac omnibus aliis et singulis etc. a Písař napsal slovo nomine dvakrát. 1 Hradec Králové. 2 Cernilov u Hradce Králové. 3 Zvole (viz Tadra, Soudní akta konsistoře pražské V. 108 a d.). C. Seznam veřejných notářů. působivších v zemích koruny české nebo odtud pocházejících v letech 1280—1435. (S udáním zmínek a zachovaných instrumentů.) Dobrou pomůckou pro pořízení seznamu byl mi soupis veřejných notářů uveřejněný F. Tadrou v často zmíněném již spise Kanceláře a písaři v zemích českých (str. 234—248). Tadrovy údaje jsem jednak řádně doplnil, jednak opravil, a jen v několika málo případech byl jsem nucen Tadru jen citovati, protože jím uváděný pramen byl mi nepřístupný nebo případ byl naprosto nezjistitelný, ježto zmíněný autor s oblibou citoval soupis V. V. Tomka v Dějepisu města Prahy V. str. 112—115. Po diplomatické stránce zůstanou nejvážnější mezerou kusé zmínky Tadrovy o instrumentech v diplomatáři Národního musea (Dipl. Mus.), dnes deponovaném ve státním ústavě historickém v Praze, ježto se mnoho materiálu od Tadrových dob ztratilo a jsme beze zpráv, o které opisy a z kterých archivů šlo. Tadra shledal 388 notářů, mnoho případů však opakoval, takže jeho soupis je ve skuteč- nosti mnohem užší. Seznam mnou pořízený má 598 čísel a je zpracován objektivní metodou diplomatickou. Snažil jsem se nejenom vystihnouti vývoj instituce veřejných notářů, ale zároveň zachycuji současný stav pozůstatků notářské činnosti. Jméno veřejného notáře v hlavě jednotlivých čísel seznamu jest uvedeno v přesném znění, jaké má zachovaný pramen a jak se notář sám v instrumentech podepisoval. Při tom křestní jméno a rodiště notářovo jsou pro snazší orientaci psány proloženě. Změnil-li notář během let úřední titul, nebo si jej doplnil, jest to v hlavě poznamenáno podle diplomatických zvyklostí. Na příklad notář č. 287 se r. 1384 podepisuje „clericus Pragensis diocesis“, r. 1411 „presbiter Pragensis diocesis“, což je stručně vyjádřeno: clericus [presbiter 1411] Prag. dioc. Podle, možnosti uvedl jsem v závěru hlavy další nejdůležitější data životní kariéry notářovy a rok jeho úmrtí s udáním pramene v závorce. Jen výjimkou jest za křestním jménem v hranaté závorce údaj, který do pravidelného notářova podpisu nepatří a je mnou doplněn, ale taková vsuvka jest vždy bez data
80 B 3. Vzorec instrumentu o znesvěcení služeb božích. (1407—1411.) (Z formuláře veřejného notáře Bartoloměje z Ledců v rukopisu VIII B 4 v Nár. a univ. knihovně v Praze.) Instrumentum prophanacionis divinorum. Constitutus personaliter honorabilis vir, dominus Johannes, natus Pauli Salomonis de Grecz Regine', presbyter Pragensis diocesis, procurator et nomine procuratorio discreti viri, domini Mathie dicti Corvus, maioris mansionarii chori beate Marie Virginis in ecclesia Pragensi, de cuius procuracionis mandato michi notario infrascripto bene constat, protestatus est, qualiter discretus vir, dominus Theodricus alias Ticzko, plebanus ecclesie parochialis in Czrnyelow" Pragensis diocesis predicte, nonnullis excomunicacionis, aggravacionis, reaggravacionis ac cessa- cionum a divinis sentenciis per venerabiles viros, dominos Nicolaum Czeislmagister, officialem, et Cunczonis I!] de Zwala', conofficis !!] curie archiepiscopalis Pragensis, decretorum doctoris [’], ad instanciam dicti domini Mathie Corvus mansionarii existens innodatus se officiis divinis, indutus ornatu rubeo sericeo, viridi cruce similiter sericea consignato, missam de Annuncciacione beate Marie Virginis decantando usque ad sanctus inclusive hominesque parochianos dicte sue ecclesie utriusque sexus sacramentis procurando, qua quidem missa sic, ut premittitur, decantata partimque lecta, exiens ante fores ipsius ecclesie, prefatus dominus Johannes Salomonis procurator quo supra nominea eundem dominum Theodricum alias Ticzkonem plebanum requisivit, cum existens certis excomunicacionis et aggravacionis sentenciis innodatus, cur se divinis inmisceret, qui quidem dominus Ticzko eidem domino Johanni, procuratori quo supra [nomine], respondit dicens se esse absolutum. Et ibidem quandam literam citacionis a prefato domino officali contra dictum dominum Mathiam Corvus emanatam, nondum executam, ad videndum ipsum Ticzkonem absolvi vel dicendum causas racionabiles, qua re absolvi non deberet, ostendit. Quibus sic peractis dictus dominus Johannes procurator nomine dicti domini Mathie peciit sibi per me notarium publicum et cetera. Acta sunt hec presentibus etc. Et ego etc, predictis protestacioni, divinorum celebracioni, hominum utriusque sexus sacramentis procuracioni, requisicioni, responsioni ac omnibus aliis et singulis etc. a Písař napsal slovo nomine dvakrát. 1 Hradec Králové. 2 Cernilov u Hradce Králové. 3 Zvole (viz Tadra, Soudní akta konsistoře pražské V. 108 a d.). C. Seznam veřejných notářů. působivších v zemích koruny české nebo odtud pocházejících v letech 1280—1435. (S udáním zmínek a zachovaných instrumentů.) Dobrou pomůckou pro pořízení seznamu byl mi soupis veřejných notářů uveřejněný F. Tadrou v často zmíněném již spise Kanceláře a písaři v zemích českých (str. 234—248). Tadrovy údaje jsem jednak řádně doplnil, jednak opravil, a jen v několika málo případech byl jsem nucen Tadru jen citovati, protože jím uváděný pramen byl mi nepřístupný nebo případ byl naprosto nezjistitelný, ježto zmíněný autor s oblibou citoval soupis V. V. Tomka v Dějepisu města Prahy V. str. 112—115. Po diplomatické stránce zůstanou nejvážnější mezerou kusé zmínky Tadrovy o instrumentech v diplomatáři Národního musea (Dipl. Mus.), dnes deponovaném ve státním ústavě historickém v Praze, ježto se mnoho materiálu od Tadrových dob ztratilo a jsme beze zpráv, o které opisy a z kterých archivů šlo. Tadra shledal 388 notářů, mnoho případů však opakoval, takže jeho soupis je ve skuteč- nosti mnohem užší. Seznam mnou pořízený má 598 čísel a je zpracován objektivní metodou diplomatickou. Snažil jsem se nejenom vystihnouti vývoj instituce veřejných notářů, ale zároveň zachycuji současný stav pozůstatků notářské činnosti. Jméno veřejného notáře v hlavě jednotlivých čísel seznamu jest uvedeno v přesném znění, jaké má zachovaný pramen a jak se notář sám v instrumentech podepisoval. Při tom křestní jméno a rodiště notářovo jsou pro snazší orientaci psány proloženě. Změnil-li notář během let úřední titul, nebo si jej doplnil, jest to v hlavě poznamenáno podle diplomatických zvyklostí. Na příklad notář č. 287 se r. 1384 podepisuje „clericus Pragensis diocesis“, r. 1411 „presbiter Pragensis diocesis“, což je stručně vyjádřeno: clericus [presbiter 1411] Prag. dioc. Podle, možnosti uvedl jsem v závěru hlavy další nejdůležitější data životní kariéry notářovy a rok jeho úmrtí s udáním pramene v závorce. Jen výjimkou jest za křestním jménem v hranaté závorce údaj, který do pravidelného notářova podpisu nepatří a je mnou doplněn, ale taková vsuvka jest vždy bez data
Strana 81
81 (na příklad u notáře č. 477: Nicolaus dictus Sissel [alias Woxa]). Čárka za údajem diecése všude tam, kde se notář nepodepisuje jako klerik nebo presbyter, nemá význam, a jest věc názoru, je-li nutno ji klásti. Zachované instrumenty a všechny zmínky o notářích jsou řaděny chronologicky. V čele stojí časově nejstarší údaj. Zmínky, kdy notář vystupuje jen jako svědek právního jednání (testis) nebo strana v procesu anebo plnomocník (procurator) a pod., jsou pro jednoduchost připojeny k nejstaršímu příbuznému zápisu. Není-li nic jiného uvedeno, platí místo zmíněné po datu v čele zápisu pro všechny ostatní zmínky; a jde vesměs o svědectví. Přerušení pobytu jest vždy vyznačeno a rovněž návrat notáře do původního působiště. Arabské číslo za římskou číslicí, označující svazek, značí stránku edice (str.), č. = číslo listiny nebo vzorce. Jest tedy nutno rozuměti na př. nejstaršímu zápisu u notáře č. 199 takto: notář jest zmíněn po prvé 3. ledna 1373 v Praze, jak uvádí Tadra v Soudních aktech konsistoře pražské, I. díl, str. 8, kde jest notář jmenován mezi svědky; další časté zmínky nalezneme v témž díle až do 2. dubna 1379, potom v II. svazku Soudních akt v době od 2. července 1380 do 28. února 1387 atd. Upustil jsem od původního úmyslu uváděti zmínky o notářích v soudních aktech vyčerpávajícím způsobem, protože se tu někteří notáři vyskytují stokrát i vícekráte, a uvádím toliko krajní data. Při citaci instrumentů po údaji roku, měsíce, dne, místa jednání a případně i bližšího určení domu a jeho části, které uvádím podle zajímavosti a významu, jest zmíněn pramen, často původní. Měl-li jsem v rukou pergamenový originál instrumentu (orig. perg.), uvádím jeho rozměry šířku X výšku výšku pliky v cm a pak místo uložení archiválie. Byla-li listina již přepsána a publikována, cituji pramen podle diplomatických zvyklostí. Regest, který následuje, není regestem náhradním, protože by se mi byla práce rozrostla do nežádoucích rozměrů; jenom u listin nesnadno přístupných uvedl jsem přesný obsah. a svědky. Některé regesty jsou převzaty z edic nebo z kopiářů a několik málo jich je opsáno z rubu originálních instrumentů. Středověkou latinou jsou psány regesty upravené ze slov původního textu. Jména osob a míst jsou kromě klasické genitivní koncovky při datování, způsobené někdy edicemi, vždy původní. Římská číslice za regestem, rozlišuje instrumenty zpečetěné od nezpečetěných: I. značí instrument ověřený jen notářským podpisem a znamením. Další římské číslice značí instrumenty s pravidelnými podpisy a signy notářů, ověřené však zároveň: II. pečetí strany nebo pečetmi stran; III. pečetí strany (pečetmi stran) a pečetmi svědků; IV. pečetí úřední. Podle možnosti jest uveden druh pečeti a případně i opis. Při několika náhradních regestech jsou pečeti popsány podle zjednodušené metody: tvar; obraz; opis. Nejpozdější datum notářova působení nutno určiti srovnáním závěru zápisu s obecnými zmínkami a data posledního instrumentu. Popis notářských znamení je jen informativní a jest při edici částečně doplněn obrazy. V závěru každého již určeného notáře uvádím odkaz na Tadrův seznam podle jeho číslování, spojuji totožné notáře a upozorňuji na spornost cizích údajů. Podle potřeby citoval jsem i Tomka, abych osvětlil Tadrovo počínání. Z technických důvodů a pro přehlednost jest seznam přeplněn zkratkami, které nebudou při čtení činiti valných obtíží. Protože všechny zápisy jsou podobné, nebude nesnadné doplniti pádovou koncovku jednotlivých zkratek nahlédnutím do příloh A. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 1. Henricus de Isernia. (Henricus Italicus, Apulus, Siculus), notarius publicus, notarius regis Primislai Ottocari II. [1279—1280] in civitate Pragensi. J. B. Novák, Formulář biskupa Tobiáše z Bechyně, str. 189, č. 250. Engberdus civis Prag. cum iuratis rogat mag. Henricum Italicum, ut — O formu- scriberet contractus. V závěru: „propria manu scripsi et meo signo signavi... lářích Jindřicha Vlacha bylo pojednáno v kap. II. a IV. Henricus, notarius civ. Pragensis 1288. — Tomek I. 611. Welislaus, canonicus Prag. et Wissegradensis, notarius pub. [1285—1291] aug. 20, Pragae. Reg. II. 1061, č. 2463. Wencezlaus, rex Boemie et marchio Moravie, statuit Welislaum notarium publicum in terra Boemie. Magister Petrus, not. civitatis Pragensis 1296—1806. — Tomek I. 611. Henricus, not. civitatis Pragensis 1310—1312. — Tomek I. 611. Anthonius, not. pub. 1313 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Svědek v instr. notáře č. 7. — Tadra č. 3. Drahusco Woyslay q. de Tyssow, Prag. dioc., not, iuratus, 1841 pub. auct. imp. not. 1313 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Arbitrium. 1332 febr. 23, Pragae. Reg. III. 733, č. 1877. Svědek potvrzení odkazu. 1341 sept. 1, in ambitu eccl. Prag. Orig. perg. v korunním archivu čes. Fotografie ve stát. úst. hist., F Praha V. 3 ab. Transsumptum ex auctoritate capituli eccl. Pragensis, Wisse- gradensis et abbatis et conv. monasterii Brevnoviensis. Littera Mesconis et Boleslai, duc. Opolensium, data in Olomucz 1291, XVI. kal. febr., et littera Jacobi, Hnezdnensis eccl. archiepiscopi, 1392, VII. id. oct. — IV. Signum: majuskulní D s vepsaným R uprostřed spojených, nadřaděných křížů na 3 stup- ních. — Tadra č. 4.
81 (na příklad u notáře č. 477: Nicolaus dictus Sissel [alias Woxa]). Čárka za údajem diecése všude tam, kde se notář nepodepisuje jako klerik nebo presbyter, nemá význam, a jest věc názoru, je-li nutno ji klásti. Zachované instrumenty a všechny zmínky o notářích jsou řaděny chronologicky. V čele stojí časově nejstarší údaj. Zmínky, kdy notář vystupuje jen jako svědek právního jednání (testis) nebo strana v procesu anebo plnomocník (procurator) a pod., jsou pro jednoduchost připojeny k nejstaršímu příbuznému zápisu. Není-li nic jiného uvedeno, platí místo zmíněné po datu v čele zápisu pro všechny ostatní zmínky; a jde vesměs o svědectví. Přerušení pobytu jest vždy vyznačeno a rovněž návrat notáře do původního působiště. Arabské číslo za římskou číslicí, označující svazek, značí stránku edice (str.), č. = číslo listiny nebo vzorce. Jest tedy nutno rozuměti na př. nejstaršímu zápisu u notáře č. 199 takto: notář jest zmíněn po prvé 3. ledna 1373 v Praze, jak uvádí Tadra v Soudních aktech konsistoře pražské, I. díl, str. 8, kde jest notář jmenován mezi svědky; další časté zmínky nalezneme v témž díle až do 2. dubna 1379, potom v II. svazku Soudních akt v době od 2. července 1380 do 28. února 1387 atd. Upustil jsem od původního úmyslu uváděti zmínky o notářích v soudních aktech vyčerpávajícím způsobem, protože se tu někteří notáři vyskytují stokrát i vícekráte, a uvádím toliko krajní data. Při citaci instrumentů po údaji roku, měsíce, dne, místa jednání a případně i bližšího určení domu a jeho části, které uvádím podle zajímavosti a významu, jest zmíněn pramen, často původní. Měl-li jsem v rukou pergamenový originál instrumentu (orig. perg.), uvádím jeho rozměry šířku X výšku výšku pliky v cm a pak místo uložení archiválie. Byla-li listina již přepsána a publikována, cituji pramen podle diplomatických zvyklostí. Regest, který následuje, není regestem náhradním, protože by se mi byla práce rozrostla do nežádoucích rozměrů; jenom u listin nesnadno přístupných uvedl jsem přesný obsah. a svědky. Některé regesty jsou převzaty z edic nebo z kopiářů a několik málo jich je opsáno z rubu originálních instrumentů. Středověkou latinou jsou psány regesty upravené ze slov původního textu. Jména osob a míst jsou kromě klasické genitivní koncovky při datování, způsobené někdy edicemi, vždy původní. Římská číslice za regestem, rozlišuje instrumenty zpečetěné od nezpečetěných: I. značí instrument ověřený jen notářským podpisem a znamením. Další římské číslice značí instrumenty s pravidelnými podpisy a signy notářů, ověřené však zároveň: II. pečetí strany nebo pečetmi stran; III. pečetí strany (pečetmi stran) a pečetmi svědků; IV. pečetí úřední. Podle možnosti jest uveden druh pečeti a případně i opis. Při několika náhradních regestech jsou pečeti popsány podle zjednodušené metody: tvar; obraz; opis. Nejpozdější datum notářova působení nutno určiti srovnáním závěru zápisu s obecnými zmínkami a data posledního instrumentu. Popis notářských znamení je jen informativní a jest při edici částečně doplněn obrazy. V závěru každého již určeného notáře uvádím odkaz na Tadrův seznam podle jeho číslování, spojuji totožné notáře a upozorňuji na spornost cizích údajů. Podle potřeby citoval jsem i Tomka, abych osvětlil Tadrovo počínání. Z technických důvodů a pro přehlednost jest seznam přeplněn zkratkami, které nebudou při čtení činiti valných obtíží. Protože všechny zápisy jsou podobné, nebude nesnadné doplniti pádovou koncovku jednotlivých zkratek nahlédnutím do příloh A. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 1. Henricus de Isernia. (Henricus Italicus, Apulus, Siculus), notarius publicus, notarius regis Primislai Ottocari II. [1279—1280] in civitate Pragensi. J. B. Novák, Formulář biskupa Tobiáše z Bechyně, str. 189, č. 250. Engberdus civis Prag. cum iuratis rogat mag. Henricum Italicum, ut — O formu- scriberet contractus. V závěru: „propria manu scripsi et meo signo signavi... lářích Jindřicha Vlacha bylo pojednáno v kap. II. a IV. Henricus, notarius civ. Pragensis 1288. — Tomek I. 611. Welislaus, canonicus Prag. et Wissegradensis, notarius pub. [1285—1291] aug. 20, Pragae. Reg. II. 1061, č. 2463. Wencezlaus, rex Boemie et marchio Moravie, statuit Welislaum notarium publicum in terra Boemie. Magister Petrus, not. civitatis Pragensis 1296—1806. — Tomek I. 611. Henricus, not. civitatis Pragensis 1310—1312. — Tomek I. 611. Anthonius, not. pub. 1313 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Svědek v instr. notáře č. 7. — Tadra č. 3. Drahusco Woyslay q. de Tyssow, Prag. dioc., not, iuratus, 1841 pub. auct. imp. not. 1313 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Arbitrium. 1332 febr. 23, Pragae. Reg. III. 733, č. 1877. Svědek potvrzení odkazu. 1341 sept. 1, in ambitu eccl. Prag. Orig. perg. v korunním archivu čes. Fotografie ve stát. úst. hist., F Praha V. 3 ab. Transsumptum ex auctoritate capituli eccl. Pragensis, Wisse- gradensis et abbatis et conv. monasterii Brevnoviensis. Littera Mesconis et Boleslai, duc. Opolensium, data in Olomucz 1291, XVI. kal. febr., et littera Jacobi, Hnezdnensis eccl. archiepiscopi, 1392, VII. id. oct. — IV. Signum: majuskulní D s vepsaným R uprostřed spojených, nadřaděných křížů na 3 stup- ních. — Tadra č. 4.
Strana 82
82 8. Henricus, not. pub. 1813 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Svědek v instr. notáře č. 7. — Tadra č. 2. 9. Otto, not. pub. 1813 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Svědek v instr. notáře č. 7. — Tadra č. 1. 10. Balwinus, notarius Lpublicus?]. 1318 ian. 9, in Cubito. Reg. III. 170, č. 417. Svědek prodeje. — Tadra č. 5. Thomas de Fractis, pub. auct. apost, et imp. not. 11. 1320 sept. 18, Pragae, in apotheca mag. Bandini. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 19, n. 95 — Reg. III. 259, č. 614. Testamentum Johannis Stephani de Praga. S 3 porušenými pečetmi. Signum čtvercovité s vepsaným .t. — Tadra č. 6. Magister Johannes, publicus not. civitatis Pragensis. 1320 oct. 1, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 19, n. 93. Iurati cives civitatis Pragensis recognoscunt locacionem. S porušenou pečetí, bez notářského znamení: — Tomek I. 611. Tadra, Kanceláře 164, č. 3 (1320—1332). Jaroslaus Roberti de Kemnitz, Prag. dioc., publicus auct. imp. not. 1323 mart. 12, in Wissegradensi ecclesia. Reg. III. 337, č. 849. Transsumptum bulle Johannis XXII. — Tadra č. 7. Miroslaus quond. Wytconis de Pyesca, clericus Prag. dioc., auct. imp. pub. et curie Prag. episcopalis iuratus notarius (1882). 1324 maii 8, in Wissegrad. Reg. III. 382, č. 978. Assignacio debiti. 1325 apr. 26, Pragae. Reg. IV. č. 2023. Transcripcio privilegii. 1332 febr. 24, Pragae. Orig. perg. 24,534+2,5 cm v arch. Nár. musea. Dyrzislaus prepositus, Thomas archidiaconus ac Bohuta, archidiaconus Curimensis, protestantur, quod Sdeslaus olim Sdeslai de Chrustoclat confessus est patrem suum legasse monasterio Brewnov certam pecuniam in bonis ipsius. Se 3 pečetmi na proužcích pergamenu. 1332 nov. 6, Pragae. Reg. III. 759, č. 1956. Transsumptum littere pap. Zmínka o transumptu 6. list. 1383 (Reg. III. 799, č. 2057; Cod. Mor. VI. 360, č. 469). 1336 jul. 27, Pragae. Reg. IV. 126, č. 317. Miroslaus, not. publ. curie episc., arbiter electus in causa monasterii S. Magdalene sub monte Petrino. 1337 iul. 24, Pragae. Reg. IV. 185, č. 447. Testamentum Miroslai notarii (na právu městském). Signum: základem jest majusk. IIi s vepsaným R (1332 febr. 24). — Tadra č. 8. Viz též Mitteil. d. Ver. f. Gesch. der Deutsch. in Böhmen XV. str. 157: Loserth, Fragm. d. ält. Königssaal. Diplomat. Notář Miroslav svědkem se svým písařem Antonínem ve zlomku bez data. Michael de Sbiroh, cler. Prag. dioc., pub. auct. imp. not. 1328 aug. 22, Pragae. Reg. III. 579, č. 1481. Super exhibicione litterarum presentacionis Johannis, Boemie et Polonie regis. 1329 febr. 16, Pragae in curia episc. Reg. IV. 795, č. 2035. Inserováno v instrumentu Nár. a univ. knih. B 80, n. 480. Decisio litis. — II. — Tadra č. 10. Liphardus, not. pub. — 1328 nov. 71. Cod. Mor. VI. 288, č. 373. Zmíněn instr. o plné moci. — Tadra č. 9. 17. Magister Henricus, publ. not. de Opol. 1328 nov. 20, in Bozidom. Cod. Sil. I. 32, č. 31 (Urkunden des Closters Czarnowanz). Svědek v listině Boleslava, syna knížete opolského. — Tadra č. 11. 18. Henricus, nat. quond. Johannis de Brandenburg, publ. auct. imp. not. 1329 mart. 26, Jarischov. Cod. Sil. XXII. 59, č. 4820. Confessio debiti vini. 19. Nicolaus quond. Heynrici de Poutwynsdorph, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not., 1334 notarius officialis. 1330 febr. 28, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXII. č. 4920. Svědek. Další zmínky viz tamtéž XXIX. č. 5370 (1334), 5420 (1835), 5454 (1335), 5709 (1336), 5884 (1337), XXX. 6079 (1338), 6087 (1338), 6286a (1339). 1333 iul. 2, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5237. Spolupodpis na instr. notáře č. 23. 1334 iul. 13, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 150. Concordia inter Bolconem, ducem Silesie, et monasterium in Camencz. Spolupodepsal Nicolaus Conradi de Lewemberg, 1336 aug. 23, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5691. Vendicio census. 1338 mart. 6, Wratislavie ante maius hostium ecclesie kathedralis in loco, ubi hominibus iusticiam fieři est consuetum. Cod. Sil. XXX. č. 6057a. Splnění testamentu a uvedení v držbu. 1338 sept. 29, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6156. Zástupce oficiálův jedná v záležitosti křižovníků s hvězdou. 1839 ian. 11, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXX. č. 6202a. Vidimacio contractus super censu. 1389 apr. 23, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6248. Apeczko officialis super dotacione altarum. — IV. 1339 iul. 6, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6293. Transsumptum ex auctoritate officialis. 12. 13. 14. 15. 16.
82 8. Henricus, not. pub. 1813 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Svědek v instr. notáře č. 7. — Tadra č. 2. 9. Otto, not. pub. 1813 febr. 1, Pragae. Reg. III. 53, č. 123. Svědek v instr. notáře č. 7. — Tadra č. 1. 10. Balwinus, notarius Lpublicus?]. 1318 ian. 9, in Cubito. Reg. III. 170, č. 417. Svědek prodeje. — Tadra č. 5. Thomas de Fractis, pub. auct. apost, et imp. not. 11. 1320 sept. 18, Pragae, in apotheca mag. Bandini. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 19, n. 95 — Reg. III. 259, č. 614. Testamentum Johannis Stephani de Praga. S 3 porušenými pečetmi. Signum čtvercovité s vepsaným .t. — Tadra č. 6. Magister Johannes, publicus not. civitatis Pragensis. 1320 oct. 1, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 19, n. 93. Iurati cives civitatis Pragensis recognoscunt locacionem. S porušenou pečetí, bez notářského znamení: — Tomek I. 611. Tadra, Kanceláře 164, č. 3 (1320—1332). Jaroslaus Roberti de Kemnitz, Prag. dioc., publicus auct. imp. not. 1323 mart. 12, in Wissegradensi ecclesia. Reg. III. 337, č. 849. Transsumptum bulle Johannis XXII. — Tadra č. 7. Miroslaus quond. Wytconis de Pyesca, clericus Prag. dioc., auct. imp. pub. et curie Prag. episcopalis iuratus notarius (1882). 1324 maii 8, in Wissegrad. Reg. III. 382, č. 978. Assignacio debiti. 1325 apr. 26, Pragae. Reg. IV. č. 2023. Transcripcio privilegii. 1332 febr. 24, Pragae. Orig. perg. 24,534+2,5 cm v arch. Nár. musea. Dyrzislaus prepositus, Thomas archidiaconus ac Bohuta, archidiaconus Curimensis, protestantur, quod Sdeslaus olim Sdeslai de Chrustoclat confessus est patrem suum legasse monasterio Brewnov certam pecuniam in bonis ipsius. Se 3 pečetmi na proužcích pergamenu. 1332 nov. 6, Pragae. Reg. III. 759, č. 1956. Transsumptum littere pap. Zmínka o transumptu 6. list. 1383 (Reg. III. 799, č. 2057; Cod. Mor. VI. 360, č. 469). 1336 jul. 27, Pragae. Reg. IV. 126, č. 317. Miroslaus, not. publ. curie episc., arbiter electus in causa monasterii S. Magdalene sub monte Petrino. 1337 iul. 24, Pragae. Reg. IV. 185, č. 447. Testamentum Miroslai notarii (na právu městském). Signum: základem jest majusk. IIi s vepsaným R (1332 febr. 24). — Tadra č. 8. Viz též Mitteil. d. Ver. f. Gesch. der Deutsch. in Böhmen XV. str. 157: Loserth, Fragm. d. ält. Königssaal. Diplomat. Notář Miroslav svědkem se svým písařem Antonínem ve zlomku bez data. Michael de Sbiroh, cler. Prag. dioc., pub. auct. imp. not. 1328 aug. 22, Pragae. Reg. III. 579, č. 1481. Super exhibicione litterarum presentacionis Johannis, Boemie et Polonie regis. 1329 febr. 16, Pragae in curia episc. Reg. IV. 795, č. 2035. Inserováno v instrumentu Nár. a univ. knih. B 80, n. 480. Decisio litis. — II. — Tadra č. 10. Liphardus, not. pub. — 1328 nov. 71. Cod. Mor. VI. 288, č. 373. Zmíněn instr. o plné moci. — Tadra č. 9. 17. Magister Henricus, publ. not. de Opol. 1328 nov. 20, in Bozidom. Cod. Sil. I. 32, č. 31 (Urkunden des Closters Czarnowanz). Svědek v listině Boleslava, syna knížete opolského. — Tadra č. 11. 18. Henricus, nat. quond. Johannis de Brandenburg, publ. auct. imp. not. 1329 mart. 26, Jarischov. Cod. Sil. XXII. 59, č. 4820. Confessio debiti vini. 19. Nicolaus quond. Heynrici de Poutwynsdorph, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not., 1334 notarius officialis. 1330 febr. 28, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXII. č. 4920. Svědek. Další zmínky viz tamtéž XXIX. č. 5370 (1334), 5420 (1835), 5454 (1335), 5709 (1336), 5884 (1337), XXX. 6079 (1338), 6087 (1338), 6286a (1339). 1333 iul. 2, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5237. Spolupodpis na instr. notáře č. 23. 1334 iul. 13, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 150. Concordia inter Bolconem, ducem Silesie, et monasterium in Camencz. Spolupodepsal Nicolaus Conradi de Lewemberg, 1336 aug. 23, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5691. Vendicio census. 1338 mart. 6, Wratislavie ante maius hostium ecclesie kathedralis in loco, ubi hominibus iusticiam fieři est consuetum. Cod. Sil. XXX. č. 6057a. Splnění testamentu a uvedení v držbu. 1338 sept. 29, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6156. Zástupce oficiálův jedná v záležitosti křižovníků s hvězdou. 1839 ian. 11, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXX. č. 6202a. Vidimacio contractus super censu. 1389 apr. 23, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6248. Apeczko officialis super dotacione altarum. — IV. 1339 iul. 6, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6293. Transsumptum ex auctoritate officialis. 12. 13. 14. 15. 16.
Strana 83
83 21. 22. 23. 24. 25. 26. Spolupodepsal Johannes Guntheri de Nysa. 1341 ian. 28, in Borek, Wratisl. dioc. Cod. Sil. XXX. č. 6537. Fragm. instr. citacionis. — Tadra č. 20. Thilo, nat. quond. Conradi de Bamberg, publ. imp. auct. not. Missnens. dioc. 1330 febr. 28, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXII. č. 4920. Svědek. 1880 iun. 11, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4948. Dohoda o usufruktu. 1335 febr. 28, in civitate seu opido Frankenstein, Wrat. dioc. Cod. Sil. XXIX. č. 5436. Super censu. Nicolaus, nat. quond. Alberti de Cracow, not. pub. imp. auct. 1330 maii 9, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4946a. Svědek. 1331 mart. 14, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5007. V záležitosti radních města Vratislavě a špitálu. Stanislaus, not. publ. 1330 maii 9, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4946 a. Svědek. Jacobus, nat. quond. Petri de Jelyn, cleric. Wrat. dioc., publ. auct. imp. not. 1330 iul. 19, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4960. Quittacio accepte pecunie per Jenchinum de Peschczan. 1330 nov. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4981a. Ostatní zmínky viz XXIX. č. 5454 (1335), č. 5505 (1335), č. 5709 (1338), č. 6087, č. 6156 (1338). 1331 nov. 20, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5068. Transsumptum. 1332 iun. 10, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5120. Donacio census annui monasterio S. Marie apud Wratislaviam. 1332 iul. 8, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXII. č. 5128. Confessio census annui. 1333 iul. 2, Wratislaviae in capella domus episc. Cod. Sil. XXII. č. 527. Decisio litis. Spolu- podepsal Nicolaus Henrici de Poutwynsdorph. 1335 dec. 30, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5408. Oficiál v záležitosti kostelní. — Tadra č. 12. Johannes Guntheri de Nysa, cler. Wrat. dioc., pub. auct. imp. not. 1330 iul. 19, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4960. Spolupodpis na instr. notáře č. 28. 1332 aug. 31, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5144. Svědek. Viž dále XXX. č. 6046 (1338), č. 6155 (1338). 1333 iul. 3, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5238. Biskup Nanker zbavuje Hlohov interdiktu. Spolupodepsal Petrus Heinrici de Bythcow. 1335 [iul. 14 — sept. 80]. Cod. Sil. XXIX. č. 5508. Zmín. instr. 1836 ian. 27, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5556. Transsumptum. 1837 apr. 11, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5884. Fundacio altaris. 1338 sept. 16, Wratislaviae, in generali capitulo, in domo habitacionis decani. Cod. Sil. XXX. č. 6150. Dotacio altaris. 1339 ian. 11, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6202a. Spolupodpis na instr. notáře č. 19. 1339 iul. 6, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6293. Transsumptum. Spolupodepsal Nic. Heinr. de Poutwynsdorph. 1340 ian. 26, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6397. Concordia inter ducem Sil. et episc. Wrat. Spolupodepsali Jac. Petri de Jelyn a Petrus Walt. de Senicz. 1340 ian. 27, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6398. Arbitrium (viz č. 6397 ibidem). Spolu- podepsali Jac. Petri de Jelyn a Petrus Walt. de Senicz. 1341 febr. 7, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6542 (orig. instr. v Praze v archivu johanit. n. 21). Vendicio census. 1341 mart. 23, apud Nisam. Cod. Sil. XXX. č. 6561. Compromissum in arbitros. 1341 aug. 27, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6654. Processus inquisicionis. Zmín. instr. procu- racionis. Transsumptum viz v č. 6659. 1341 oct. 1, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6683. Text: Wattenbach, Nachträgl. zu dem Aufsatz über Spitäler für Aussätzige in Schlesien, Zeitsch. d. Ver. Gesch. Schles. Bd. 3, 216. Concordia. 1342 iul. 23, in pretorio Wratislaviensi. Cod. Sil. XXX. č. 6892 (viz též Stenzel, Script. rer. Sil. I. 128), Concordia pacis. — Tadra č. 32. Albertus de Zator (Satur), not. publ. 1330 nov. 21, in Wratislavia. Cod. Sil. XXII. č. 4981a. Svědek A. Zarow. Další zmínky ve Vratislavi v Cod. Sil. X. č. 207 (1348), XXXV. č. 16 (1349), č. 17 (1352). — Tadra č. 56. Hanco sculteti de Lesna, familiaris officialis, not. publ. 1330 nov. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4981. Petrus Conradi de Frankinstein, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not. 1330 nov. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4981. Svědek. Další zmín. viz tamže X. č. 206 (1348), č. 207 (1348), č. 220 (1350), XXXV. č. 17 (1352 apr. 18, svědek s bratrem). 1347 mart. 3, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 201. Transumpt 7 listin klášt. Kamence z autority vratislavského biskupa Preczlawa. — Tadra č. 53. 20. 27.
83 21. 22. 23. 24. 25. 26. Spolupodepsal Johannes Guntheri de Nysa. 1341 ian. 28, in Borek, Wratisl. dioc. Cod. Sil. XXX. č. 6537. Fragm. instr. citacionis. — Tadra č. 20. Thilo, nat. quond. Conradi de Bamberg, publ. imp. auct. not. Missnens. dioc. 1330 febr. 28, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXII. č. 4920. Svědek. 1880 iun. 11, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4948. Dohoda o usufruktu. 1335 febr. 28, in civitate seu opido Frankenstein, Wrat. dioc. Cod. Sil. XXIX. č. 5436. Super censu. Nicolaus, nat. quond. Alberti de Cracow, not. pub. imp. auct. 1330 maii 9, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4946a. Svědek. 1331 mart. 14, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5007. V záležitosti radních města Vratislavě a špitálu. Stanislaus, not. publ. 1330 maii 9, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4946 a. Svědek. Jacobus, nat. quond. Petri de Jelyn, cleric. Wrat. dioc., publ. auct. imp. not. 1330 iul. 19, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4960. Quittacio accepte pecunie per Jenchinum de Peschczan. 1330 nov. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4981a. Ostatní zmínky viz XXIX. č. 5454 (1335), č. 5505 (1335), č. 5709 (1338), č. 6087, č. 6156 (1338). 1331 nov. 20, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5068. Transsumptum. 1332 iun. 10, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5120. Donacio census annui monasterio S. Marie apud Wratislaviam. 1332 iul. 8, Wratislaviae in consistorio. Cod. Sil. XXII. č. 5128. Confessio census annui. 1333 iul. 2, Wratislaviae in capella domus episc. Cod. Sil. XXII. č. 527. Decisio litis. Spolu- podepsal Nicolaus Henrici de Poutwynsdorph. 1335 dec. 30, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5408. Oficiál v záležitosti kostelní. — Tadra č. 12. Johannes Guntheri de Nysa, cler. Wrat. dioc., pub. auct. imp. not. 1330 iul. 19, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4960. Spolupodpis na instr. notáře č. 28. 1332 aug. 31, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5144. Svědek. Viž dále XXX. č. 6046 (1338), č. 6155 (1338). 1333 iul. 3, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5238. Biskup Nanker zbavuje Hlohov interdiktu. Spolupodepsal Petrus Heinrici de Bythcow. 1335 [iul. 14 — sept. 80]. Cod. Sil. XXIX. č. 5508. Zmín. instr. 1836 ian. 27, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5556. Transsumptum. 1837 apr. 11, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5884. Fundacio altaris. 1338 sept. 16, Wratislaviae, in generali capitulo, in domo habitacionis decani. Cod. Sil. XXX. č. 6150. Dotacio altaris. 1339 ian. 11, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6202a. Spolupodpis na instr. notáře č. 19. 1339 iul. 6, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6293. Transsumptum. Spolupodepsal Nic. Heinr. de Poutwynsdorph. 1340 ian. 26, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6397. Concordia inter ducem Sil. et episc. Wrat. Spolupodepsali Jac. Petri de Jelyn a Petrus Walt. de Senicz. 1340 ian. 27, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6398. Arbitrium (viz č. 6397 ibidem). Spolu- podepsali Jac. Petri de Jelyn a Petrus Walt. de Senicz. 1341 febr. 7, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6542 (orig. instr. v Praze v archivu johanit. n. 21). Vendicio census. 1341 mart. 23, apud Nisam. Cod. Sil. XXX. č. 6561. Compromissum in arbitros. 1341 aug. 27, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6654. Processus inquisicionis. Zmín. instr. procu- racionis. Transsumptum viz v č. 6659. 1341 oct. 1, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6683. Text: Wattenbach, Nachträgl. zu dem Aufsatz über Spitäler für Aussätzige in Schlesien, Zeitsch. d. Ver. Gesch. Schles. Bd. 3, 216. Concordia. 1342 iul. 23, in pretorio Wratislaviensi. Cod. Sil. XXX. č. 6892 (viz též Stenzel, Script. rer. Sil. I. 128), Concordia pacis. — Tadra č. 32. Albertus de Zator (Satur), not. publ. 1330 nov. 21, in Wratislavia. Cod. Sil. XXII. č. 4981a. Svědek A. Zarow. Další zmínky ve Vratislavi v Cod. Sil. X. č. 207 (1348), XXXV. č. 16 (1349), č. 17 (1352). — Tadra č. 56. Hanco sculteti de Lesna, familiaris officialis, not. publ. 1330 nov. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4981. Petrus Conradi de Frankinstein, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not. 1330 nov. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 4981. Svědek. Další zmín. viz tamže X. č. 206 (1348), č. 207 (1348), č. 220 (1350), XXXV. č. 17 (1352 apr. 18, svědek s bratrem). 1347 mart. 3, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 201. Transumpt 7 listin klášt. Kamence z autority vratislavského biskupa Preczlawa. — Tadra č. 53. 20. 27.
Strana 84
84 32. 38. 84. 35. 36. 37. 38. 39. 28. Johannes dictus Cramme, not. publ. 1330. — Tadra č. 13. Johannes Reynardi, scriptoris de Cubito, cler. non coniugatus Prag. dioc., not. publ. 29. 1882 ian. 13. Zem. archiv, opis vatikán. — Tadra č. 16. 30. Antonius, not. publ. 1332 nov. 6, Pragae. Reg. III. 760, č. 1956. Svědek v transumptu. — Tadra č. 14. Franciscus Wolvlini de Bruna, auct. imp. not. pub. 1382 (Přimda 147). — Tadra č. 17: Herbordus, not. [publ.7] 1332. Tomek, Zákl. star. míst. praž., str. 249 (St. město ad 1332: Item Herbordo notario pro domo empta Jacobi pellificis). — Tadra č. 15. Petrus Henrici de Bythcow, cler. Wrat. dioc., not. publ. 1333 iul. 3, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5238. Biskup Nanker zbavuje Hlohov interdiktu. 2. podpis na instr. notáře č. 24. [— 1340 ian. 26]. Cod. Sil. XXX. č. 6397, Stenzel, Urk. d. Bist. Breslau, str. 279. Zmín. instr. procuracionis. — Tadra č. 33. Nicolaus Conradi de Lewenberg, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. — 1334 iul. 181. Cod. Sil. X. č. 150. Zmín. instr. procuracionis. 1834 iul. 13, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 150. Concordia. Spolupodepsal Nicolaus Heinr. de Poutwynsdorph. 1335 sept. 30, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5508. Vidimacio duarum bullarum per offic. Apeczconem. — Tadra č. 19. Henricus Henrici de Wratislavia, cler. Wrat. dioc., imp. auct. not. publ., notarius officialis (1338). 1334 sept. 9, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5870. Další zmín. viz v č. 5690 (1336), XXX. č. 6046 (1338), č. 6057a (1338), č. 6079 (1338), č. 6087, č. 6286a (1389), č. 6397 (1340 ian. 26, in Nisa (viz též Stenzel, Urkund. d. B. Breslau, str. 279—81), XXX. č. 6688 (1341 oct. 1, in Nisa), č. 6892 (1342 Wrat.), č. 6980 (1342). 1336 aug. 20, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5690. Transsumptum. 1336 dec. 29, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5769. Transsumptum ex auct. officialis. 1341 aug. 27, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6654. 2. podpis na instr. Joh. Gunth. de Nysa. 1341 sept. 2, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6659. Transumpt předešlého instrumentu. 1342 oct. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6988. Sentencia diffinitiva. — Tadra č. 84. Michael, not. Ipublicus?]. 1384 oct. 23, in castro Rudnicz. Testis in littera Johannis, ep. Pragensis. Reg. IV. 34, č. 101. — Tadra č. 18. Budizlaus Galli de Wissehorziewicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1335 ian. 31, Pragne. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 29, n. 156 — Reg. IV. 49, č. 126. Transscripcio littere episc. Gregorii, dat. 1299. 1337 mart. 31, in Minori civitate Prag. Reg. IV. 165, č. 413. Decisio litis. 1339 ian. 13, in ambitu eccl. Pragensis. Čelakovský, Codex iuris municip. (Privilegia měst venkov.) II. č. 353 v pozn. Arbitrium. 1352 iun. 30, in castro Pragensi, in quadam sala, sita super vineam sancti Wenczeslay, Bohemice gentis gloriosi patroni, connexa curie regalis, in eodem castro situate. Fr. Zimmer- mann, Acta Karoli IV. imp. inedita, str. 159, č. 76. Karel IV. schválil a doplnil jednání mezi zástupci své kanceláře a syndikem Florencie. Signum: dřík minuskulního b je přeměněn v kříž, v jehož horních rozích jsou vepsána majuskulní A J, v dolních L S; v bříšku písmena b jsou ve čtverci vepsána a D I Z. — Tadra č. 21. Johannes Conoplati, not. publ., advocatus consistorii (1348). 1335 apr. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5454. Svědek. Zmín. dále ve sv. XXX. č. 6057a (1338), č. 6087 (1338), č. 6930 (1342), X. č. 207 (1348), č. 220 (1350). — Tadra č. 102. Nicolaus, nat. Arnoldi de Strelicz, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. 1336 febr. 13, in domo habit. decani eccl. Opoliensis. Cod. Sil. XXIX. č. 5567. Inserováno v instr. Jana Rudgerova z Brestu, klerika vladislavské diec., datovaném 15. února 1336. Protokol žaloby mistra Thilo, prokurátora vévody Bolka z Münsterbergu. 6 sešitých perga- menových kusů, označených signy. 1386 mart. 2, aput Bregam. Cod. Sil. XXIX. č. 5580. Examinacio testium. 1336 maii 2, in Cracovia. Cod. Sil. XXIX. č. 5631. Declaracio nunccii Gualhardi de Carceribus. Spolupodepsali Johannes, nat. quond. Nicolai de Gostina, cler. Posnensis dioc., pub. imp. auct. not., a Arnoldus, nat. Wilhelmi de Causina, cler. Agenens. dioc., pub. apost. auct. not. Jacobus Martini de Ponatowicz, cler. Wrat. dioc., pub. imp. auct. not. 1336 apr. 17, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5620. Confessio vendicionis. — IV. Pečet. biskupa Nankera. 31. 40.
84 32. 38. 84. 35. 36. 37. 38. 39. 28. Johannes dictus Cramme, not. publ. 1330. — Tadra č. 13. Johannes Reynardi, scriptoris de Cubito, cler. non coniugatus Prag. dioc., not. publ. 29. 1882 ian. 13. Zem. archiv, opis vatikán. — Tadra č. 16. 30. Antonius, not. publ. 1332 nov. 6, Pragae. Reg. III. 760, č. 1956. Svědek v transumptu. — Tadra č. 14. Franciscus Wolvlini de Bruna, auct. imp. not. pub. 1382 (Přimda 147). — Tadra č. 17: Herbordus, not. [publ.7] 1332. Tomek, Zákl. star. míst. praž., str. 249 (St. město ad 1332: Item Herbordo notario pro domo empta Jacobi pellificis). — Tadra č. 15. Petrus Henrici de Bythcow, cler. Wrat. dioc., not. publ. 1333 iul. 3, Wratislaviae. Cod. Sil. XXII. č. 5238. Biskup Nanker zbavuje Hlohov interdiktu. 2. podpis na instr. notáře č. 24. [— 1340 ian. 26]. Cod. Sil. XXX. č. 6397, Stenzel, Urk. d. Bist. Breslau, str. 279. Zmín. instr. procuracionis. — Tadra č. 33. Nicolaus Conradi de Lewenberg, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. — 1334 iul. 181. Cod. Sil. X. č. 150. Zmín. instr. procuracionis. 1834 iul. 13, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 150. Concordia. Spolupodepsal Nicolaus Heinr. de Poutwynsdorph. 1335 sept. 30, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5508. Vidimacio duarum bullarum per offic. Apeczconem. — Tadra č. 19. Henricus Henrici de Wratislavia, cler. Wrat. dioc., imp. auct. not. publ., notarius officialis (1338). 1334 sept. 9, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5870. Další zmín. viz v č. 5690 (1336), XXX. č. 6046 (1338), č. 6057a (1338), č. 6079 (1338), č. 6087, č. 6286a (1389), č. 6397 (1340 ian. 26, in Nisa (viz též Stenzel, Urkund. d. B. Breslau, str. 279—81), XXX. č. 6688 (1341 oct. 1, in Nisa), č. 6892 (1342 Wrat.), č. 6980 (1342). 1336 aug. 20, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5690. Transsumptum. 1336 dec. 29, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5769. Transsumptum ex auct. officialis. 1341 aug. 27, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6654. 2. podpis na instr. Joh. Gunth. de Nysa. 1341 sept. 2, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6659. Transumpt předešlého instrumentu. 1342 oct. 21, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6988. Sentencia diffinitiva. — Tadra č. 84. Michael, not. Ipublicus?]. 1384 oct. 23, in castro Rudnicz. Testis in littera Johannis, ep. Pragensis. Reg. IV. 34, č. 101. — Tadra č. 18. Budizlaus Galli de Wissehorziewicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1335 ian. 31, Pragne. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 29, n. 156 — Reg. IV. 49, č. 126. Transscripcio littere episc. Gregorii, dat. 1299. 1337 mart. 31, in Minori civitate Prag. Reg. IV. 165, č. 413. Decisio litis. 1339 ian. 13, in ambitu eccl. Pragensis. Čelakovský, Codex iuris municip. (Privilegia měst venkov.) II. č. 353 v pozn. Arbitrium. 1352 iun. 30, in castro Pragensi, in quadam sala, sita super vineam sancti Wenczeslay, Bohemice gentis gloriosi patroni, connexa curie regalis, in eodem castro situate. Fr. Zimmer- mann, Acta Karoli IV. imp. inedita, str. 159, č. 76. Karel IV. schválil a doplnil jednání mezi zástupci své kanceláře a syndikem Florencie. Signum: dřík minuskulního b je přeměněn v kříž, v jehož horních rozích jsou vepsána majuskulní A J, v dolních L S; v bříšku písmena b jsou ve čtverci vepsána a D I Z. — Tadra č. 21. Johannes Conoplati, not. publ., advocatus consistorii (1348). 1335 apr. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5454. Svědek. Zmín. dále ve sv. XXX. č. 6057a (1338), č. 6087 (1338), č. 6930 (1342), X. č. 207 (1348), č. 220 (1350). — Tadra č. 102. Nicolaus, nat. Arnoldi de Strelicz, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. 1336 febr. 13, in domo habit. decani eccl. Opoliensis. Cod. Sil. XXIX. č. 5567. Inserováno v instr. Jana Rudgerova z Brestu, klerika vladislavské diec., datovaném 15. února 1336. Protokol žaloby mistra Thilo, prokurátora vévody Bolka z Münsterbergu. 6 sešitých perga- menových kusů, označených signy. 1386 mart. 2, aput Bregam. Cod. Sil. XXIX. č. 5580. Examinacio testium. 1336 maii 2, in Cracovia. Cod. Sil. XXIX. č. 5631. Declaracio nunccii Gualhardi de Carceribus. Spolupodepsali Johannes, nat. quond. Nicolai de Gostina, cler. Posnensis dioc., pub. imp. auct. not., a Arnoldus, nat. Wilhelmi de Causina, cler. Agenens. dioc., pub. apost. auct. not. Jacobus Martini de Ponatowicz, cler. Wrat. dioc., pub. imp. auct. not. 1336 apr. 17, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX. č. 5620. Confessio vendicionis. — IV. Pečet. biskupa Nankera. 31. 40.
Strana 85
46. 47. 49. 50. 51. 52. 54. 55. 56. 57. 85 . Cunradus, not. '[publicus?] 1836 iun. 28, Pragae. Reg. IV. 128, &. 818. Zmínén s tit. notarius po veřejném notáři Janovi. — Tadra č. 98. Johannes, not. publ. 1886 iun. 28, Pragae. Reg. IV. č. 818. Svědek výpovědi úmluvců. — Tadra č. 22.. . Albertus Henrici de Castello, cler. Prag. dioc., pub. auct. imp. not. 1886 -iul, 27, Pragae sub monte Petrino, in domo sor. S. Mariae Magd. Reg. IV. 127; Palacký, Ueber Formelbücher L., č. - 147. Compromišsum in arbitros et arbitrium, II. Tadra č. 24. . Johannes, nat, quond; Johannis de Magna Salina, cler,. Magdeburg. dioc., publ. imp. auct. not. 1887 iul. 12, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX, & 5992. M. Arnoldus de Protzan in causa plebani Michaelis de Semydrosicz. . Johannes Zetzkonis (Dzeczkonis) de Ratibor, cler. Wrat. dioc. 1897—1846 tabellio nunccii'apostol. Arnaldi de Lacancina (Mon. Vat. I. 984; tamže č. 584 ad 1, mart. 1846: notarius et familiaris). Ulricus, not. publ. 1888 febr. 2b. Reg. IV. č. 514. Zmin i 1841 ian, 15, Pragae. Reg. IV. č. .864. Svidek ig k papežské stolici. — Tadra č. 39. Simon, not. publ. de Kostelecz, Prag. di 1888 sept. 27, Pragae. Reg. IV. ¢& 614, Svědek v instr. not. & 48. — Tadra č. 26. . Walentinus quond. Johannis de Meczezirz, (der.) Prag. dyoc., publ. auct. imp. not. 1888 sept. 27, Prage, in domo mag. Thome officialis, Orig. perg. v Nár. a univ, knih. B 82, n. 177 — Reg. IV. 288, & 614. Sdenka, relicta Bolconis de Praga, villam Hradecz monasterio S. Laurentii Prag. confert, Se 3 pečetmi. 1851 apr. 5, in Wyssegrad, in domo habitac. d. Paduani, decani eccl. Wyss. Orig. petg. 22X40+5 cm v Nár.. ‘а univ. knih. B 44, n. 288 — Tadra, Listy kláštera zbrasl „ č. 117. Hermannus, plebanus eccl. in Radotyn, recognovit, quoc 2. sex, gr. mon. Aule regie pro censu annuo deputavit. — III. 8 pečeti Jou amd Signum křížovité, v patce A. — Tadra č. Michael Theodoricus de:P ra ga, Prag. oc. publ. auct. imp. not. 1388 nov. 8, in Bruna. Sebánek, Arch. zru&. kl. na Mor., č. 648. Smír ve sporu o desátky z Miroïova. — 4 pečeti. , 1841 iun. 1, ante civitatem Brunensem, in domo hospitalis. Cod. Mor.. VII. 822. Recognicio debiti, 1841 iul. 15. Cod. Mor. VII. & 888. Arbitrium. 1845 ian, -27, in Bruna. Cod. Mor. VII. & 584. Arbitrium. Wratywo giu s, minister eccl. Prag. ac not, Pu et capel, Predborii, decani Prag. 1839 ian. 18, in ambitu eccl. Prag. Reg. IV. & 686. Svédek v arbitriu, jež phot SR notářem. — Tadra č. 27. Nicolaus quond. Petri de T rebecz, cler, Olomuc. dioc., publ. imp, auct. not. 1889 mart. 18, Olomucz, in domo prepositure. Cod. Mor. VII. &, 226. Statuta capituli eccl. Olomucensis, Conradus, not, Tpubl. ?], plebanus in Babicz. - 1889 iun, 29, Reg. IV. č. 705 — Cod. Mor. VII. 173. Svědek. — Tadıa € č. 3. . Nicolaus Franczonis de Ransin, cler. Wrat. dioc., pub. auct. imp. 1889 iul. 19, in Opol. Cod. Sil. XXX. & 6800. Další zmín. víz v č. 0654 (1841, in Nisa), XXXV. č. 16 (1849, Wratislaviae). 1842 dec. 11, Wratislaviae. Cod. Sil, XXX. č. 6970. Acceptacio Johannis de Lubek in chorum canonicorum per procuratorem. a maii 9, Wratislaviae, Cod. Sil. X. č. 206. Procurator Conradi de Rybnicz. — Tadra č , Johannes Johannis de 582300 cler, Wrat. dioc., auct. imp. not. publ. 1889 dec. 2, in eccl. paroch. Stynaviensi, Wrat. dyoc., ante maius altare Omn. Sanct. Cod. Sil. XXX. &. 6869 (Stenzel, Urkund. z. Gesch. d. Bist. Bres., str. 278). Kníže slezský a pán stinavský Jan podrobuje se výpovědí rozhodčí. — I. — Tadra č č. 28. Laurencius Hermanni (dict. W ackir), cler. Wrat. dioc., not. publ. 1840 ian. 26, in Nisa, Cod, Sil. XXX. &. 6897 (též Stenzel 279—281). Svědek. Viz dále č. 6542 (1841, Laurenc. Waebir!), č. 6615 (1841, L. Wackir), č. 6930 (1842, Wratislaviae), č. 6988 (1842). — Tadra č. 35. . Petrus Waltheri de Senicz, cler. Wrat. dioc., pub. auct. imp. no 1340 krą bu in Nisa, Cod. Sil. XXX, & 6397 (Stenzel 279—281). Třetí podpis na instr, notáře 1840 ian. 27, in Nisa. Cod. Sil.- XXX. &: 6898. V předešlé záležitosti. — Tadra & 81. Joannes Rufini, clericus Pistoriensis, "publ. apost. et imp. auct, ac Joannis, regis Boemie, not.
46. 47. 49. 50. 51. 52. 54. 55. 56. 57. 85 . Cunradus, not. '[publicus?] 1836 iun. 28, Pragae. Reg. IV. 128, &. 818. Zmínén s tit. notarius po veřejném notáři Janovi. — Tadra č. 98. Johannes, not. publ. 1886 iun. 28, Pragae. Reg. IV. č. 818. Svědek výpovědi úmluvců. — Tadra č. 22.. . Albertus Henrici de Castello, cler. Prag. dioc., pub. auct. imp. not. 1886 -iul, 27, Pragae sub monte Petrino, in domo sor. S. Mariae Magd. Reg. IV. 127; Palacký, Ueber Formelbücher L., č. - 147. Compromišsum in arbitros et arbitrium, II. Tadra č. 24. . Johannes, nat, quond; Johannis de Magna Salina, cler,. Magdeburg. dioc., publ. imp. auct. not. 1887 iul. 12, Wratislaviae. Cod. Sil. XXIX, & 5992. M. Arnoldus de Protzan in causa plebani Michaelis de Semydrosicz. . Johannes Zetzkonis (Dzeczkonis) de Ratibor, cler. Wrat. dioc. 1897—1846 tabellio nunccii'apostol. Arnaldi de Lacancina (Mon. Vat. I. 984; tamže č. 584 ad 1, mart. 1846: notarius et familiaris). Ulricus, not. publ. 1888 febr. 2b. Reg. IV. č. 514. Zmin i 1841 ian, 15, Pragae. Reg. IV. č. .864. Svidek ig k papežské stolici. — Tadra č. 39. Simon, not. publ. de Kostelecz, Prag. di 1888 sept. 27, Pragae. Reg. IV. ¢& 614, Svědek v instr. not. & 48. — Tadra č. 26. . Walentinus quond. Johannis de Meczezirz, (der.) Prag. dyoc., publ. auct. imp. not. 1888 sept. 27, Prage, in domo mag. Thome officialis, Orig. perg. v Nár. a univ, knih. B 82, n. 177 — Reg. IV. 288, & 614. Sdenka, relicta Bolconis de Praga, villam Hradecz monasterio S. Laurentii Prag. confert, Se 3 pečetmi. 1851 apr. 5, in Wyssegrad, in domo habitac. d. Paduani, decani eccl. Wyss. Orig. petg. 22X40+5 cm v Nár.. ‘а univ. knih. B 44, n. 288 — Tadra, Listy kláštera zbrasl „ č. 117. Hermannus, plebanus eccl. in Radotyn, recognovit, quoc 2. sex, gr. mon. Aule regie pro censu annuo deputavit. — III. 8 pečeti Jou amd Signum křížovité, v patce A. — Tadra č. Michael Theodoricus de:P ra ga, Prag. oc. publ. auct. imp. not. 1388 nov. 8, in Bruna. Sebánek, Arch. zru&. kl. na Mor., č. 648. Smír ve sporu o desátky z Miroïova. — 4 pečeti. , 1841 iun. 1, ante civitatem Brunensem, in domo hospitalis. Cod. Mor.. VII. 822. Recognicio debiti, 1841 iul. 15. Cod. Mor. VII. & 888. Arbitrium. 1845 ian, -27, in Bruna. Cod. Mor. VII. & 584. Arbitrium. Wratywo giu s, minister eccl. Prag. ac not, Pu et capel, Predborii, decani Prag. 1839 ian. 18, in ambitu eccl. Prag. Reg. IV. & 686. Svédek v arbitriu, jež phot SR notářem. — Tadra č. 27. Nicolaus quond. Petri de T rebecz, cler, Olomuc. dioc., publ. imp, auct. not. 1889 mart. 18, Olomucz, in domo prepositure. Cod. Mor. VII. &, 226. Statuta capituli eccl. Olomucensis, Conradus, not, Tpubl. ?], plebanus in Babicz. - 1889 iun, 29, Reg. IV. č. 705 — Cod. Mor. VII. 173. Svědek. — Tadıa € č. 3. . Nicolaus Franczonis de Ransin, cler. Wrat. dioc., pub. auct. imp. 1889 iul. 19, in Opol. Cod. Sil. XXX. & 6800. Další zmín. víz v č. 0654 (1841, in Nisa), XXXV. č. 16 (1849, Wratislaviae). 1842 dec. 11, Wratislaviae. Cod. Sil, XXX. č. 6970. Acceptacio Johannis de Lubek in chorum canonicorum per procuratorem. a maii 9, Wratislaviae, Cod. Sil. X. č. 206. Procurator Conradi de Rybnicz. — Tadra č , Johannes Johannis de 582300 cler, Wrat. dioc., auct. imp. not. publ. 1889 dec. 2, in eccl. paroch. Stynaviensi, Wrat. dyoc., ante maius altare Omn. Sanct. Cod. Sil. XXX. &. 6869 (Stenzel, Urkund. z. Gesch. d. Bist. Bres., str. 278). Kníže slezský a pán stinavský Jan podrobuje se výpovědí rozhodčí. — I. — Tadra č č. 28. Laurencius Hermanni (dict. W ackir), cler. Wrat. dioc., not. publ. 1840 ian. 26, in Nisa, Cod, Sil. XXX. &. 6897 (též Stenzel 279—281). Svědek. Viz dále č. 6542 (1841, Laurenc. Waebir!), č. 6615 (1841, L. Wackir), č. 6930 (1842, Wratislaviae), č. 6988 (1842). — Tadra č. 35. . Petrus Waltheri de Senicz, cler. Wrat. dioc., pub. auct. imp. no 1340 krą bu in Nisa, Cod. Sil. XXX, & 6397 (Stenzel 279—281). Třetí podpis na instr, notáře 1840 ian. 27, in Nisa. Cod. Sil.- XXX. &: 6898. V předešlé záležitosti. — Tadra & 81. Joannes Rufini, clericus Pistoriensis, "publ. apost. et imp. auct, ac Joannis, regis Boemie, not.
Strana 86
86 59. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 1340 aug. 9, in tentorio apud Pontem de Bovinis. Reg. IV. č. 819. Testamentum Johannis, Boemie regis ac Lucemb. comitis. — Tadra č. 30. Andreas quond. Zidelmanni de Lupczicz, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1340 nov. 13, Olomucii. Orig. perg. 26X28, 5+2,3 cm v Nár. A univ. knih. B 33, n. 184 — Reg. IV. č. 836. Composicio litis. — IV. 1351 mart. 30, in Rausenpruk, in curia. Cod. Mor. VIII. č. 79. Concordia. IV. Pečer vikářství olomouckého. 1358 ian. 27, Znoyme, in monasterio. Cod. Mor. IX. č. 86. Compromissum in arbitros super decimis. 1358 aug. 10, Znoyme, in monast. Cod. Mor. IX. č. 109. Arbitrium in causa decimarum. 1373 febr. 8, in stuba majori d. abbatis Lucensis. Cod. Mor. X. č. 182. Arbitrium. 1374 aug. 14, in mon. Lucensi. Cod. Mor. X. č. 228. Donacio. — II. V notářově podpisu: „per Witkonem de Mzan scribi procuravi...“ Signum monstrancovité s hvězdicí ve zkřížených čtvercích, bez stupňů, v dříku dole a . — Tadra č. 36. Wlachno, not. publ. 1341 ian. 15, Pragae. Reg. IV. č. 864. Svědek odvolání ke stolici papežské. — Tadra č. 38. Anthonius quond. Johannis de Hlawna, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1341 febr. 10, in monasterio Zderasiensi, in stuba prope magnam portam. Orig. perg. v Nár. a univ, knih. B 34, n. 188 — Cod. Mor. VII. č. 306. Renunciacio atque cessio iuris Henlini, cler. de Pulchro Monte, ad eccl. in Moravans. 1344 iun. 7, Pragae. Reg. IV. č. 1409. Svědek Anthonius, not. pub. 1352 nov. 28, in consistorio cur. archiep. Prag. Lib. confir. I. 173. Procurator Petri de Rosental. Signum: hrotitý kříž s majusk. A ve středu ramen. — Tadra č. 37. Henricus quond. Cunsonis de Wsetath, cler. Prag. dyoc., auct. imp. not. publ. 1341 sept. 1, in ambitu eccl. Prag. Orig. perg. v korunním archivu, fot. ve st. ústavu hist., F Praha V. 2 a b. Transsumptum trium litterarum Wladislai, ducis Maioris Polonie. — IV. Sigilla decani capituli eccl. Prag., capit. Wyssegrad, et conventus mon. Brewnoviensis ad peticionem domini regis Boemie. 1852 in Minori civitate Pragensi. Zlomek orig. perg. 16,5x22 cm jest přivázán k rukopisu Nár. a univ. knih. III B 7. Recognicio. Signum: na ploše 4x6 cm písmena Cb ve středu obdélníkového rámce s křížkem nahoře a s podstavcem, v jehož třetím stupni v rozích je minuskulní m n. Ogerius Johannis quond. de Wstrassyn, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1341 sept. 1, Pragae. Svědek v transumptu not. č. 7. 1341 sept. 1, in ambitu eccl. Prag. Zpečetěný orig. perg. v korunním archivu, fot. ve stát. úst. historickém, F Praha V. 4 a b. Transsumptum duarum litterarum, scil. Jacobi, Gnezdnensis archiepiscopi (1292), et Procopii, ep. Cracoviensis (1294), ex auct. capit. eccl. Pragensis, Wyssegrad. et abbatis et conventus mon. Brewnov. Signum: základem majuskul. A s mitrou na 4 ovál. stupních. Laurencius Sobeslai de Wratislavia, publ. not. 1341 oct. 1, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6683. Svědek smíru. Viz not. č. 24. Albertus quond. Wilhelmi de Woycow, Prag. dioc., publ. imp. auct. not., capituli s. eccl. Prag. iuratus notarius (1347). 1342 ian. 5, Pragae. Strnad, Listář kr. města Plzně I. č. 53 — Reg. IV. č. 1060. Spolupodpis na instr. notáře č. 65. 1347 iul. 30, in Min. civ. Prag. Listy kl. zbraslavského č. 105. Spolupodpis na instr. notáře č. 87. 1348 mart. 8, in Maior. civ. Prag. Listy kl. zbrasl. č. 107. Spolupodpis na instr. notáře č. 87. 1353 febr. 8. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1356 iul. 5. Kubíčková, K poč. praž. oficialátu, z orig. v st. arch. drážď. č. 2655. Transsump- tum ex auct. officialis Petri. 1859 mart. 29, in Minori civ. Prag. Lib. erect. I. 7. In causa iuris patronatus. 1361 maii 6, Pragae. Listy kl. zbrasl. č. 194. Svědek v imbreviatuře Jana z Luštěnic, kterou osvědčuje 13. září 1364. 1368 mart. 2, in Minori civ. Prag., in domo Alberti, notarii curie archiep. Cod. Mor. X. č. 51. Sentencia diffinitiva. In sex peciis pergameni simul conglutinatis et munimine eorundem signo ... solito consignatis (scriptum per alium not.) — IV. — Tadra č. 64. Petrus (dictus Nos, 1359) quond. Michaelis de Praga, publ. auct. imp. not., notarius consistorii (1366). 1842 ian. 5, in Minori civ. Prag. Listář města Plzně I., č. 53 — Orig. perg. v Drážďanech. Reg. IV. č. 1060. Arbitrium. — II. 1346 febr. 8, Pragae, in curia archiep., in stuba maiori. Orig. perg. 32,551+4 cm v Nár. a univ. knih. B.40; n. 213 — Cod. Mor. VII. č. 689. Transsumptum. Z 5 pečetí jest jedna ztracena. 58.
86 59. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 1340 aug. 9, in tentorio apud Pontem de Bovinis. Reg. IV. č. 819. Testamentum Johannis, Boemie regis ac Lucemb. comitis. — Tadra č. 30. Andreas quond. Zidelmanni de Lupczicz, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1340 nov. 13, Olomucii. Orig. perg. 26X28, 5+2,3 cm v Nár. A univ. knih. B 33, n. 184 — Reg. IV. č. 836. Composicio litis. — IV. 1351 mart. 30, in Rausenpruk, in curia. Cod. Mor. VIII. č. 79. Concordia. IV. Pečer vikářství olomouckého. 1358 ian. 27, Znoyme, in monasterio. Cod. Mor. IX. č. 86. Compromissum in arbitros super decimis. 1358 aug. 10, Znoyme, in monast. Cod. Mor. IX. č. 109. Arbitrium in causa decimarum. 1373 febr. 8, in stuba majori d. abbatis Lucensis. Cod. Mor. X. č. 182. Arbitrium. 1374 aug. 14, in mon. Lucensi. Cod. Mor. X. č. 228. Donacio. — II. V notářově podpisu: „per Witkonem de Mzan scribi procuravi...“ Signum monstrancovité s hvězdicí ve zkřížených čtvercích, bez stupňů, v dříku dole a . — Tadra č. 36. Wlachno, not. publ. 1341 ian. 15, Pragae. Reg. IV. č. 864. Svědek odvolání ke stolici papežské. — Tadra č. 38. Anthonius quond. Johannis de Hlawna, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1341 febr. 10, in monasterio Zderasiensi, in stuba prope magnam portam. Orig. perg. v Nár. a univ, knih. B 34, n. 188 — Cod. Mor. VII. č. 306. Renunciacio atque cessio iuris Henlini, cler. de Pulchro Monte, ad eccl. in Moravans. 1344 iun. 7, Pragae. Reg. IV. č. 1409. Svědek Anthonius, not. pub. 1352 nov. 28, in consistorio cur. archiep. Prag. Lib. confir. I. 173. Procurator Petri de Rosental. Signum: hrotitý kříž s majusk. A ve středu ramen. — Tadra č. 37. Henricus quond. Cunsonis de Wsetath, cler. Prag. dyoc., auct. imp. not. publ. 1341 sept. 1, in ambitu eccl. Prag. Orig. perg. v korunním archivu, fot. ve st. ústavu hist., F Praha V. 2 a b. Transsumptum trium litterarum Wladislai, ducis Maioris Polonie. — IV. Sigilla decani capituli eccl. Prag., capit. Wyssegrad, et conventus mon. Brewnoviensis ad peticionem domini regis Boemie. 1852 in Minori civitate Pragensi. Zlomek orig. perg. 16,5x22 cm jest přivázán k rukopisu Nár. a univ. knih. III B 7. Recognicio. Signum: na ploše 4x6 cm písmena Cb ve středu obdélníkového rámce s křížkem nahoře a s podstavcem, v jehož třetím stupni v rozích je minuskulní m n. Ogerius Johannis quond. de Wstrassyn, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1341 sept. 1, Pragae. Svědek v transumptu not. č. 7. 1341 sept. 1, in ambitu eccl. Prag. Zpečetěný orig. perg. v korunním archivu, fot. ve stát. úst. historickém, F Praha V. 4 a b. Transsumptum duarum litterarum, scil. Jacobi, Gnezdnensis archiepiscopi (1292), et Procopii, ep. Cracoviensis (1294), ex auct. capit. eccl. Pragensis, Wyssegrad. et abbatis et conventus mon. Brewnov. Signum: základem majuskul. A s mitrou na 4 ovál. stupních. Laurencius Sobeslai de Wratislavia, publ. not. 1341 oct. 1, in Nisa. Cod. Sil. XXX. č. 6683. Svědek smíru. Viz not. č. 24. Albertus quond. Wilhelmi de Woycow, Prag. dioc., publ. imp. auct. not., capituli s. eccl. Prag. iuratus notarius (1347). 1342 ian. 5, Pragae. Strnad, Listář kr. města Plzně I. č. 53 — Reg. IV. č. 1060. Spolupodpis na instr. notáře č. 65. 1347 iul. 30, in Min. civ. Prag. Listy kl. zbraslavského č. 105. Spolupodpis na instr. notáře č. 87. 1348 mart. 8, in Maior. civ. Prag. Listy kl. zbrasl. č. 107. Spolupodpis na instr. notáře č. 87. 1353 febr. 8. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1356 iul. 5. Kubíčková, K poč. praž. oficialátu, z orig. v st. arch. drážď. č. 2655. Transsump- tum ex auct. officialis Petri. 1859 mart. 29, in Minori civ. Prag. Lib. erect. I. 7. In causa iuris patronatus. 1361 maii 6, Pragae. Listy kl. zbrasl. č. 194. Svědek v imbreviatuře Jana z Luštěnic, kterou osvědčuje 13. září 1364. 1368 mart. 2, in Minori civ. Prag., in domo Alberti, notarii curie archiep. Cod. Mor. X. č. 51. Sentencia diffinitiva. In sex peciis pergameni simul conglutinatis et munimine eorundem signo ... solito consignatis (scriptum per alium not.) — IV. — Tadra č. 64. Petrus (dictus Nos, 1359) quond. Michaelis de Praga, publ. auct. imp. not., notarius consistorii (1366). 1842 ian. 5, in Minori civ. Prag. Listář města Plzně I., č. 53 — Orig. perg. v Drážďanech. Reg. IV. č. 1060. Arbitrium. — II. 1346 febr. 8, Pragae, in curia archiep., in stuba maiori. Orig. perg. 32,551+4 cm v Nár. a univ. knih. B.40; n. 213 — Cod. Mor. VII. č. 689. Transsumptum. Z 5 pečetí jest jedna ztracena. 58.
Strana 87
87 66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 1349 febr. 13, Pragaë. Urkundb. v. Goldenkron, č. 61a. Sentencia diffinitiva Henrici officialis. 1358 oct. 27, Pragae. Listy kl. zbrasl. č. 121. Svědek oficiálova rozsudku. 1359 dec. 11, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 50, n. 284. Svědek Petrus dictus Nos Mich. de Praga, pub. not. (Tadra č. 100, sporné). Viz dále Cod. Mor. X. č. 51 (1368 oct. 14, Mag. Petrus d. Nos, advocatus). Signum monstrancovité s majuskul. P uprostřed. — Tadra č. 51, 100. Conradus nat. quond. Thylonis de Paczkow, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. 1842 ian. 7, in Sprottow. Cod. Sil. XXX. č. 6733. Concordia. Laurencius quond. Nicolai de Dyeditz, Olomuc. dioc., publ. apostol. et imp. auct. not. 1342 iul. 14, in allodio iuxta rivulum Laa, districtus Wratislav. Cod. Mor. VII. č. 428. Ludwicus, dux Slezie, dominus Legnicensis, constituit fratrem suum Wenceslaum procura- torem ad submittendum ipsum et terram ipsius Karolo, primogenito Johannis et marchioni Moravie. Henricus de Rychinbach, not. civitatis Wratisl. 1342 iul. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6892. Uveden mezi veřejnými notáři. Nicolaus de Namislavia, not. publ. 1342 iul. 23, Wratislaviac. Cod. Sil. XXX. č. 6892. Svědek. Petrus de Thost, not. publ. 1342 iul. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6892. Svědek. Viz dále Cod. Sil. X. č. 206 (1348). — Tadra č. 55. Stephanus de Cuncynstat, not. publ. 1342 oct. 2, Wratislaviae, in consistorio. Cod. Sil. XXX. č. 6930. Svědek. Albertus, not. publ. 1342 dec. 4, Pragae. Reg. IV. č. 1192. Svědek. Snad totožný s not. č. 43. — Tadra č. 42. Henricus, not. publ. 1342 dec. 4, Pragae. Reg. IV. č. 1192. Svědek. — Tadra č. 41. Otto, not. publ. 1342 dec. 4, Pragae. Reg. IV. č. 1192. Svědek úmluvy. — Tadra č. 40. Franciscus Ottonis de Praga, publ. imp. auct. not. 1843 ian. 14, Pragae. Reg. IV. č. 1215 (z orig.). Capitulum ecclesie Prag. eligit Arnestum, decanum dicte ecclesie, episcopum Pragensem. — Tadra č. 43. Johannes Henrici de Praga, clericus, auct. imp. not. pupplicus II]. 1343 ian. 14, in Nova Domo. Orig. perg. 19x30,5 cm v arch. Nár. mus. (odlepen z pří- deští) — Reg. IV. č. 1216. Transsumptum littere Joannis, episc. Pragensis. — I. Signum: prodloužený dřík minuskulního h, před něž je předvěšeno e, je opatřen nahoře křížkem a dole zasazen do trojstupňového šachovaného podstavce. — Tadra č. 44. Ryuinus, not. publ. 1348 ian. 14, Pragae. Reg. IV. č. 1215. Et ego Theodericus scolasticus predictis omnibus interfui et manu Ryuini, notarii publici, me subscripsi. Bernhardus Conradi quond. de Bor, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1344 ian. 5, Pragae. Reg. IV. č. 1869. Confirmacio mansionariorum per Arnestum archiep. V podpisech: „Et ego Bernhardus, p. n., rogatus per dominum Thamonem, prepositum Luthomiricensem, qui premissis interfuit, manu mea nomine suo me subscribo in testimonium premissorum.“ 1345 aug. 4, in domo archiepiscopali, que est in Minori civitate Pragensi, in sala depicta. Cod. Mor. VII. č. 639 — inserováno v instrumentu Petra Michalova z Prahy v Nár. a univ. knih. B 40, n. 213. Pronuncciacio arbitrii. — IV. — Tadra č. 50. Fridricus, publ. not. 1344 sept. 14, Pragae. Orig. perg. 25,5x24 cm v Nár. a univ. knih. B 38, n. 207 — Reg. IV. č. 1440. Viz přílohu A 1. Revocacio instrumenti. Signum: nad dvěma oválnými stupni, vyplněnými kroužky, jest šachovaný, rovnoramenný trojúhelník, zakončený dvěma ozdobnými, nadřaděnými křížky. — Tadra č. 46. Petrus Petri de Wirbna, cler. Wrat. dioc., not. publ. 1344, Stenzel 301. — Tadra č. 47. Johannes de Crosna (Crosina), cler. Wrat. dioc., tabellio. 1845 iun. 24. Mon. Vat. I. 500. Clemens VI. papa concedit Johanni de Crosina, clerico non coniugato nec in sacris ordinibus constituto, officium tabellionatus. Nicolaus, not. publ. 82. 1345 aug. 4, in Minori civ. Prag. Reg. IV. č. 1577. Svědek výpovědi úmluvců. — Tadra č. 48. Johannes de Lesna, not. publ., familiaris officialis Wratisl. 83. 1346 sept. 14, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 197. Svědek v listině oficiálově. — Tadra č. 49. 84. Johannes Jacobi de Bielina, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1346 nov. 2, Pragae. Lib. erect. I. 115. Recognicio debiti.
87 66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 1349 febr. 13, Pragaë. Urkundb. v. Goldenkron, č. 61a. Sentencia diffinitiva Henrici officialis. 1358 oct. 27, Pragae. Listy kl. zbrasl. č. 121. Svědek oficiálova rozsudku. 1359 dec. 11, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 50, n. 284. Svědek Petrus dictus Nos Mich. de Praga, pub. not. (Tadra č. 100, sporné). Viz dále Cod. Mor. X. č. 51 (1368 oct. 14, Mag. Petrus d. Nos, advocatus). Signum monstrancovité s majuskul. P uprostřed. — Tadra č. 51, 100. Conradus nat. quond. Thylonis de Paczkow, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. 1842 ian. 7, in Sprottow. Cod. Sil. XXX. č. 6733. Concordia. Laurencius quond. Nicolai de Dyeditz, Olomuc. dioc., publ. apostol. et imp. auct. not. 1342 iul. 14, in allodio iuxta rivulum Laa, districtus Wratislav. Cod. Mor. VII. č. 428. Ludwicus, dux Slezie, dominus Legnicensis, constituit fratrem suum Wenceslaum procura- torem ad submittendum ipsum et terram ipsius Karolo, primogenito Johannis et marchioni Moravie. Henricus de Rychinbach, not. civitatis Wratisl. 1342 iul. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6892. Uveden mezi veřejnými notáři. Nicolaus de Namislavia, not. publ. 1342 iul. 23, Wratislaviac. Cod. Sil. XXX. č. 6892. Svědek. Petrus de Thost, not. publ. 1342 iul. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXX. č. 6892. Svědek. Viz dále Cod. Sil. X. č. 206 (1348). — Tadra č. 55. Stephanus de Cuncynstat, not. publ. 1342 oct. 2, Wratislaviae, in consistorio. Cod. Sil. XXX. č. 6930. Svědek. Albertus, not. publ. 1342 dec. 4, Pragae. Reg. IV. č. 1192. Svědek. Snad totožný s not. č. 43. — Tadra č. 42. Henricus, not. publ. 1342 dec. 4, Pragae. Reg. IV. č. 1192. Svědek. — Tadra č. 41. Otto, not. publ. 1342 dec. 4, Pragae. Reg. IV. č. 1192. Svědek úmluvy. — Tadra č. 40. Franciscus Ottonis de Praga, publ. imp. auct. not. 1843 ian. 14, Pragae. Reg. IV. č. 1215 (z orig.). Capitulum ecclesie Prag. eligit Arnestum, decanum dicte ecclesie, episcopum Pragensem. — Tadra č. 43. Johannes Henrici de Praga, clericus, auct. imp. not. pupplicus II]. 1343 ian. 14, in Nova Domo. Orig. perg. 19x30,5 cm v arch. Nár. mus. (odlepen z pří- deští) — Reg. IV. č. 1216. Transsumptum littere Joannis, episc. Pragensis. — I. Signum: prodloužený dřík minuskulního h, před něž je předvěšeno e, je opatřen nahoře křížkem a dole zasazen do trojstupňového šachovaného podstavce. — Tadra č. 44. Ryuinus, not. publ. 1348 ian. 14, Pragae. Reg. IV. č. 1215. Et ego Theodericus scolasticus predictis omnibus interfui et manu Ryuini, notarii publici, me subscripsi. Bernhardus Conradi quond. de Bor, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1344 ian. 5, Pragae. Reg. IV. č. 1869. Confirmacio mansionariorum per Arnestum archiep. V podpisech: „Et ego Bernhardus, p. n., rogatus per dominum Thamonem, prepositum Luthomiricensem, qui premissis interfuit, manu mea nomine suo me subscribo in testimonium premissorum.“ 1345 aug. 4, in domo archiepiscopali, que est in Minori civitate Pragensi, in sala depicta. Cod. Mor. VII. č. 639 — inserováno v instrumentu Petra Michalova z Prahy v Nár. a univ. knih. B 40, n. 213. Pronuncciacio arbitrii. — IV. — Tadra č. 50. Fridricus, publ. not. 1344 sept. 14, Pragae. Orig. perg. 25,5x24 cm v Nár. a univ. knih. B 38, n. 207 — Reg. IV. č. 1440. Viz přílohu A 1. Revocacio instrumenti. Signum: nad dvěma oválnými stupni, vyplněnými kroužky, jest šachovaný, rovnoramenný trojúhelník, zakončený dvěma ozdobnými, nadřaděnými křížky. — Tadra č. 46. Petrus Petri de Wirbna, cler. Wrat. dioc., not. publ. 1344, Stenzel 301. — Tadra č. 47. Johannes de Crosna (Crosina), cler. Wrat. dioc., tabellio. 1845 iun. 24. Mon. Vat. I. 500. Clemens VI. papa concedit Johanni de Crosina, clerico non coniugato nec in sacris ordinibus constituto, officium tabellionatus. Nicolaus, not. publ. 82. 1345 aug. 4, in Minori civ. Prag. Reg. IV. č. 1577. Svědek výpovědi úmluvců. — Tadra č. 48. Johannes de Lesna, not. publ., familiaris officialis Wratisl. 83. 1346 sept. 14, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 197. Svědek v listině oficiálově. — Tadra č. 49. 84. Johannes Jacobi de Bielina, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1346 nov. 2, Pragae. Lib. erect. I. 115. Recognicio debiti.
Strana 88
85. 87. 88. 89. 91. 92. 98. 96. [— 1856 apr. 80]. Reg. VI. (Mendl) č. 824. Zmín. compromissum in arbitros inter pleo, Crucem et Vlassium, civem in Montibus "Chuttnis. — Tadra &. 52, Nicolaus, nat. quond. Thilonis de Luthyn, publ. imp. auct. not. 1847 mart. li, in Sagano. Cod. Sil. XXX. & 6741. Transsumptum. 1847 wnart, 11, in Sagano. Cod. Sil. XXX. & 6802. Transumpt jiné listiny. Busko de Trubka, Olomuc. dioc., auct. imp. publ. et serenis. [Johannis] marchionis Moravie not. (1867). 1847 iul. 80, in Minori civit. Prag., in consistorio curie archiep. Tadra, Listy kl. zbrasl., €. 105, Pronuncciacio arbitrii in causa inter monast. Aule Regie et plebanum in Radotin. — II. Spolupodepsal Albertus Wilhelmi de Woycow (viz &. 64). 1848 mart. R, in ambitu mon. S. Clementis in Maiori civit. Prag. Tadra, Listy kl. zbrasl, č. 107. Změna výpovědi, obsažené v předešlém instrumentu. — IL Spolupodepsal Albertus Wilhelmi de Woycow. 1954 mart. 29, in Olomucz. Cod. Mor. VIII č. 261. Svědek. Viz dále Cod.' Mor. X. č. 51 (1868), č. 187 (procurator 1878 apr. 6), XI. č. 96 (1378), č. 116 (1378). 1867 iun. 8, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 118. Transsumptum ex auctoritate Johannis marchionis, continens privilegium Johannis, regis Bohemie, datum 28. aug. 1812 in Bruna, et extractum ex iuribus civitatis Brune, datis a Wenczeslao rege Prage anno 1248. Spolu- podepsali Petrus Petri de Gewiczca, Stephanus Andree de Bysencz. — Тайга č. 88. Johann es de Frankenstein, not. publ. 1848 maii 9, Wratislaviae. Cod. Sil, X. & 206. Svědek. Viz též X. č. 207 (1848 oct: 10). Johannes Modelici, not. publ. 1848 maii 9, Wratislavine. Cod. Sil. X. &. 206. Svédek v listiné oficiálové. Viz dále X. &. 207 Gata), v č. 16 (1849, Joh. Modelin?), X. č. 220 (1350), XXXV. č. 17 (1852). -- adra č Johannes Andree de Jevisso vicz, cler. Olomuc. dyoc., auct. imp. not. publ. [— 1848 iun. 27]. Cod. Mor. VII. č. 815. Zmín. instr. v instr. notáře č. 90. . Hermannus quond. Cunradi de Westgussin, Magunt. dyoc. cler., auct. imp. not publ. 1848 iun. 27, Brunae. Cod. Mor. VII. & 815. Sentencia Theodrici vicarii, — IV. Bernhardus de E mbrica, not. publ. 1849 iun. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXXV. &. 16. Svédek. Albertus Petrliconis, not. publ. 1849 iul. 6. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra & 61. Johannes, publ. imp. auct. not. 1349 nov. 18, in Olomucz. Cod. Mor. VIL č. 972. Svědek v testamentu. — Tadra č. 58 » Petermannus, publ. imp. auct. not, 9b. 1849 nov. 18, in Olomucz. Cod. Mor. VII. č. 972. Svědek v testamentu. — Tadra č. 69. Henricus quond. Henrici de Proczano, cler. Wrat. dioc, imp. auct. not. publ. 1849 dec, 9, in Frankenstein, Cod. Sil X. & 219. Concordia inter monast. Camencz et civitatem Frankenstein, — ТаФга & 68, Johannes Nicolai de Byela (Bilan?), Prag, wy publ. not. . 1849. Urkdb. v. Goldenkron, str. 110 (Tadra è. 97. 98. 99. 100. 101. 102. 108. 1851 iul. 28. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 74. Johann es Ruczka, not. publ. 1849. Tomek V. 112 (Jan Ručka). Tadra & 62. Joannes de Bolem]ia, (not. publ?) 1850 iul: 18, Udinae. Fontes rer. Austriac. XL., str. 69. Mezi svédky bez titulu. — Тайга &. 6b (sporné!). Georgius de Frankenstein, not. „publ. 1850 żul. 16, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 220. Mezi svédky: Petrus et Georgius, dicti de Frankenstein, fratres, Dalí zmín, XXXV. & 17 (1852 apr. 18). — Tadra &, 66. Petrus (quond. Petri) de Boleslavia, not. publ. ' 1350 iul. 16, Wratislaviae. Cod, Sil, X, &. 220. Svědek Petrus de Boleslavia. 1870 ian. 80, Wratisłaviae. Cod. Sil. XL 155—157. Karolus IV, fert sententiam diffinitivam in causa inter civitatem Wratisl. et capitulum ibidem, — II. Majestátní pečeť Karla IV. Spolupodepsal Martinus Martini de Petirwicz. — Rukopis IV A b, fol 70a, 2. f. zd., v Nár. a univ. knih., Petrus de Boleslavia, not. provinc. ducatus. — Tadra č. 67, 147. Hermannus de Nova domo, not. publ. 1851 febr. 7. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 70. Martinus de Praga, not. publ. 1851 febr. T. Dipl, Mus. (opis ztracen). — Tadra č č. 71. Nicolaus Chunczmanni de Donis, cler. Strigon. dioc., publ. not. 1351 febr. 7. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 72.
85. 87. 88. 89. 91. 92. 98. 96. [— 1856 apr. 80]. Reg. VI. (Mendl) č. 824. Zmín. compromissum in arbitros inter pleo, Crucem et Vlassium, civem in Montibus "Chuttnis. — Tadra &. 52, Nicolaus, nat. quond. Thilonis de Luthyn, publ. imp. auct. not. 1847 mart. li, in Sagano. Cod. Sil. XXX. & 6741. Transsumptum. 1847 wnart, 11, in Sagano. Cod. Sil. XXX. & 6802. Transumpt jiné listiny. Busko de Trubka, Olomuc. dioc., auct. imp. publ. et serenis. [Johannis] marchionis Moravie not. (1867). 1847 iul. 80, in Minori civit. Prag., in consistorio curie archiep. Tadra, Listy kl. zbrasl., €. 105, Pronuncciacio arbitrii in causa inter monast. Aule Regie et plebanum in Radotin. — II. Spolupodepsal Albertus Wilhelmi de Woycow (viz &. 64). 1848 mart. R, in ambitu mon. S. Clementis in Maiori civit. Prag. Tadra, Listy kl. zbrasl, č. 107. Změna výpovědi, obsažené v předešlém instrumentu. — IL Spolupodepsal Albertus Wilhelmi de Woycow. 1954 mart. 29, in Olomucz. Cod. Mor. VIII č. 261. Svědek. Viz dále Cod.' Mor. X. č. 51 (1868), č. 187 (procurator 1878 apr. 6), XI. č. 96 (1378), č. 116 (1378). 1867 iun. 8, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 118. Transsumptum ex auctoritate Johannis marchionis, continens privilegium Johannis, regis Bohemie, datum 28. aug. 1812 in Bruna, et extractum ex iuribus civitatis Brune, datis a Wenczeslao rege Prage anno 1248. Spolu- podepsali Petrus Petri de Gewiczca, Stephanus Andree de Bysencz. — Тайга č. 88. Johann es de Frankenstein, not. publ. 1848 maii 9, Wratislaviae. Cod. Sil, X. & 206. Svědek. Viz též X. č. 207 (1848 oct: 10). Johannes Modelici, not. publ. 1848 maii 9, Wratislavine. Cod. Sil. X. &. 206. Svédek v listiné oficiálové. Viz dále X. &. 207 Gata), v č. 16 (1849, Joh. Modelin?), X. č. 220 (1350), XXXV. č. 17 (1852). -- adra č Johannes Andree de Jevisso vicz, cler. Olomuc. dyoc., auct. imp. not. publ. [— 1848 iun. 27]. Cod. Mor. VII. č. 815. Zmín. instr. v instr. notáře č. 90. . Hermannus quond. Cunradi de Westgussin, Magunt. dyoc. cler., auct. imp. not publ. 1848 iun. 27, Brunae. Cod. Mor. VII. & 815. Sentencia Theodrici vicarii, — IV. Bernhardus de E mbrica, not. publ. 1849 iun. 28, Wratislaviae. Cod. Sil. XXXV. &. 16. Svédek. Albertus Petrliconis, not. publ. 1849 iul. 6. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra & 61. Johannes, publ. imp. auct. not. 1349 nov. 18, in Olomucz. Cod. Mor. VIL č. 972. Svědek v testamentu. — Tadra č. 58 » Petermannus, publ. imp. auct. not, 9b. 1849 nov. 18, in Olomucz. Cod. Mor. VII. č. 972. Svědek v testamentu. — Tadra č. 69. Henricus quond. Henrici de Proczano, cler. Wrat. dioc, imp. auct. not. publ. 1849 dec, 9, in Frankenstein, Cod. Sil X. & 219. Concordia inter monast. Camencz et civitatem Frankenstein, — ТаФга & 68, Johannes Nicolai de Byela (Bilan?), Prag, wy publ. not. . 1849. Urkdb. v. Goldenkron, str. 110 (Tadra è. 97. 98. 99. 100. 101. 102. 108. 1851 iul. 28. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 74. Johann es Ruczka, not. publ. 1849. Tomek V. 112 (Jan Ručka). Tadra & 62. Joannes de Bolem]ia, (not. publ?) 1850 iul: 18, Udinae. Fontes rer. Austriac. XL., str. 69. Mezi svédky bez titulu. — Тайга &. 6b (sporné!). Georgius de Frankenstein, not. „publ. 1850 żul. 16, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 220. Mezi svédky: Petrus et Georgius, dicti de Frankenstein, fratres, Dalí zmín, XXXV. & 17 (1852 apr. 18). — Tadra &, 66. Petrus (quond. Petri) de Boleslavia, not. publ. ' 1350 iul. 16, Wratislaviae. Cod, Sil, X, &. 220. Svědek Petrus de Boleslavia. 1870 ian. 80, Wratisłaviae. Cod. Sil. XL 155—157. Karolus IV, fert sententiam diffinitivam in causa inter civitatem Wratisl. et capitulum ibidem, — II. Majestátní pečeť Karla IV. Spolupodepsal Martinus Martini de Petirwicz. — Rukopis IV A b, fol 70a, 2. f. zd., v Nár. a univ. knih., Petrus de Boleslavia, not. provinc. ducatus. — Tadra č. 67, 147. Hermannus de Nova domo, not. publ. 1851 febr. 7. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 70. Martinus de Praga, not. publ. 1851 febr. T. Dipl, Mus. (opis ztracen). — Tadra č č. 71. Nicolaus Chunczmanni de Donis, cler. Strigon. dioc., publ. not. 1351 febr. 7. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 72.
Strana 89
89 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 104. Gotfridus, nat. quond. Henrici, dictus Seuelderis, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1851 mart. 20, in Wissegrado. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 116. Podpis na instr. notáře č. 105. — Tadra č. 116 k r. 1363 (G. de Zewelde). Valentinus quond. Valentini de Meczezirz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1851 mart. 20, in Wissegrado. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 116 (z kopie). Concordia. 1351 apr. 5, in Wissegrad. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 117 (z orig.). Donacio census. Petrus Cvalisonis de Drahenicz, cler. Prag. dioc., publ. not. 1351 mart. 28. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 73. Henricus Sevelderi, cler. Olom. dioc., publ. not. — Tadra č. 68 k r. 1351. Petrus Egidii de Kogetin, presbyter Olomuc. dioc. (1352), canonicus eccl. Posoniensis, Strigoniensis dioc.; auct. apostol. et imp. not. publ. (1363). 1352 ian. 20. Mon. Vatic. I. č. 1421. Tabellio factus est. Další zmín. tamže I. č. 1450, 1501 (1852 iul. 6, ut homicida privatur canonicatu). 1368 apr. 4, in Wyssegrad, ubi Lodowicus, Hung. rex, residenciam habet. Cod. Mor. IX. č. 814. Transsumptum transsumpti littere Clementis VI., date 1351 febr. 4. pro monast. Velehrad. Spolupodepsal Augustinus Ambrosii de Kaproucha, cler. Zagrabiensis dioc. — Tadra č. 119. Jesco Sleidborii de Eipernicz, cler. coniugatus, not. publ. 1352 febr. 16. Zem. arch., opis vatik. Zkoušen od děkana boleslavského k nařízení pape- žovu. — Tadra č. 75. Nicolaus Blassii de Milevsk, not. publ. 1352 apr. 20. Kubíčková, K počátkům praž. oficialátu, str. 474 (z orig.). Transsumptum ex auct. officialis Bartholomei. Johannes, not. publ. 1352 nov. 28, in consistorio curie archiep. Prag. Lib. conf. I. 173. Svědek rozsudku oficiála Bartoloměje. — Tadra č. 77. Petrus de Wyclerow, not. publ. 1352 nov. 28, in consistorio curie archiep. Prag. Lib. conf. I. 173. Svědek. — Tomek V. 112 (1353—1357), Tadra č. 78. Conradus Martini de Hostuna, cler. Prag. dioc., publ. not. 1353 iun. 6, Pragae. Lib. erect. I. 57. Transsumptum lit. apost. Clem. VI. — Tadra č. 69. Paulus Martini de Choczna, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1353 iun. 21, in Olomucz. Cod. Mor. IX. č. 24. Testamentum Jacobi, plebani in Mostkowicz. 1355 iun. 26, in eccl. Wissegradensi. Cod. Mor. VIII. č. 307 — Reg. VI. (Mendl) č. 56. Transsumptum rescripti Innocentis V. — IV. 1356 ian. 15, in Olomucz. Cod. Mor. XV. 58. Svědek. Další zmín. XV. 60. 1356 febr. 4, in Bruna. Cod. Mor. IX. 5—6 (z orig.) Super censu annuo. — Tadra č. 80. Jenussius, not. publ. 1353 oct. 27, Pragae. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 121. Svědek přiřknutí fary oficiálem. — Tomek V. 112, Tadra č. 79. Petrus Ranconis, not. publ. Olomuc. dioc. 1354 mart, 29, in eccl. S. Marie in Olomucz. Cod. Mor. VIII. č. 261. Svědek. — Tadra č. 82. Briccius Bertholdi de Ruchvan, not. publ. — Tadra č. 85 ad 1354. Guntherus quond. Chunradi Tokler de Bamberg, publicus not. 1355 iul. 13, Sulzbach. Dipl. Mus. — Tadra č. 86. Leo Nicolai de Brawnaw, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1355 iul. 30, in castro Luthomuslensi ante domum habitacionis d. officialis. Reg. VI. (Mendl) č. 85 (z orig. v arch. kap. praž., XI. 25). Johannes de Münsterberg, predicator Lutomislensis, a sentencia officialis Lutomislensis ad curiam archiep. appellat. Nicolaus Luce de Freystat, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1356 ian. 15, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 71. Compromissum in arbitros. — I. — Svědek v téže věci 1356 maii 5, tamže, XV. 60. Gregorius olim Petri de Hungaricalibroda, cler. Olomuc. dyoc., publ. auct. imp. not. 1356 febr. 4, in Bruna. Cod. Mor. IX. č. 6. Svědek. 1372 dec. 12, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 172. Arbitrium Johannis, episc. Olomuc. — II. — Tadra č. 153. Johannes Andree de Tyn Hotssoviensi, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1356 febr. 22, Pragae, in domo Petri officialis. Cod. Mor. IX. č. 8 (přepsáno z Dobnerových Mon. IV., str. 352). Transsumptum littere Johannis, episc. Olom., de patronatu in Schwa- benicz. 1356 febr. 26, Pragae in domo Petri officialis. Orig. perg. 33,5X37+3 cm s pečetí oficiála v arch. min. vnitra IV. Zderaz. Transsumptum. Johannes, Olomuc. episc., notum facit, quod Witco de Schwabenicz sive de Hermanicz, Hrabissius de Trawnik, Nicolaus de Schwabenicz 105.
89 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 104. Gotfridus, nat. quond. Henrici, dictus Seuelderis, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1851 mart. 20, in Wissegrado. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 116. Podpis na instr. notáře č. 105. — Tadra č. 116 k r. 1363 (G. de Zewelde). Valentinus quond. Valentini de Meczezirz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1851 mart. 20, in Wissegrado. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 116 (z kopie). Concordia. 1351 apr. 5, in Wissegrad. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 117 (z orig.). Donacio census. Petrus Cvalisonis de Drahenicz, cler. Prag. dioc., publ. not. 1351 mart. 28. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 73. Henricus Sevelderi, cler. Olom. dioc., publ. not. — Tadra č. 68 k r. 1351. Petrus Egidii de Kogetin, presbyter Olomuc. dioc. (1352), canonicus eccl. Posoniensis, Strigoniensis dioc.; auct. apostol. et imp. not. publ. (1363). 1352 ian. 20. Mon. Vatic. I. č. 1421. Tabellio factus est. Další zmín. tamže I. č. 1450, 1501 (1852 iul. 6, ut homicida privatur canonicatu). 1368 apr. 4, in Wyssegrad, ubi Lodowicus, Hung. rex, residenciam habet. Cod. Mor. IX. č. 814. Transsumptum transsumpti littere Clementis VI., date 1351 febr. 4. pro monast. Velehrad. Spolupodepsal Augustinus Ambrosii de Kaproucha, cler. Zagrabiensis dioc. — Tadra č. 119. Jesco Sleidborii de Eipernicz, cler. coniugatus, not. publ. 1352 febr. 16. Zem. arch., opis vatik. Zkoušen od děkana boleslavského k nařízení pape- žovu. — Tadra č. 75. Nicolaus Blassii de Milevsk, not. publ. 1352 apr. 20. Kubíčková, K počátkům praž. oficialátu, str. 474 (z orig.). Transsumptum ex auct. officialis Bartholomei. Johannes, not. publ. 1352 nov. 28, in consistorio curie archiep. Prag. Lib. conf. I. 173. Svědek rozsudku oficiála Bartoloměje. — Tadra č. 77. Petrus de Wyclerow, not. publ. 1352 nov. 28, in consistorio curie archiep. Prag. Lib. conf. I. 173. Svědek. — Tomek V. 112 (1353—1357), Tadra č. 78. Conradus Martini de Hostuna, cler. Prag. dioc., publ. not. 1353 iun. 6, Pragae. Lib. erect. I. 57. Transsumptum lit. apost. Clem. VI. — Tadra č. 69. Paulus Martini de Choczna, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1353 iun. 21, in Olomucz. Cod. Mor. IX. č. 24. Testamentum Jacobi, plebani in Mostkowicz. 1355 iun. 26, in eccl. Wissegradensi. Cod. Mor. VIII. č. 307 — Reg. VI. (Mendl) č. 56. Transsumptum rescripti Innocentis V. — IV. 1356 ian. 15, in Olomucz. Cod. Mor. XV. 58. Svědek. Další zmín. XV. 60. 1356 febr. 4, in Bruna. Cod. Mor. IX. 5—6 (z orig.) Super censu annuo. — Tadra č. 80. Jenussius, not. publ. 1353 oct. 27, Pragae. Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 121. Svědek přiřknutí fary oficiálem. — Tomek V. 112, Tadra č. 79. Petrus Ranconis, not. publ. Olomuc. dioc. 1354 mart, 29, in eccl. S. Marie in Olomucz. Cod. Mor. VIII. č. 261. Svědek. — Tadra č. 82. Briccius Bertholdi de Ruchvan, not. publ. — Tadra č. 85 ad 1354. Guntherus quond. Chunradi Tokler de Bamberg, publicus not. 1355 iul. 13, Sulzbach. Dipl. Mus. — Tadra č. 86. Leo Nicolai de Brawnaw, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1355 iul. 30, in castro Luthomuslensi ante domum habitacionis d. officialis. Reg. VI. (Mendl) č. 85 (z orig. v arch. kap. praž., XI. 25). Johannes de Münsterberg, predicator Lutomislensis, a sentencia officialis Lutomislensis ad curiam archiep. appellat. Nicolaus Luce de Freystat, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1356 ian. 15, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 71. Compromissum in arbitros. — I. — Svědek v téže věci 1356 maii 5, tamže, XV. 60. Gregorius olim Petri de Hungaricalibroda, cler. Olomuc. dyoc., publ. auct. imp. not. 1356 febr. 4, in Bruna. Cod. Mor. IX. č. 6. Svědek. 1372 dec. 12, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 172. Arbitrium Johannis, episc. Olomuc. — II. — Tadra č. 153. Johannes Andree de Tyn Hotssoviensi, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1356 febr. 22, Pragae, in domo Petri officialis. Cod. Mor. IX. č. 8 (přepsáno z Dobnerových Mon. IV., str. 352). Transsumptum littere Johannis, episc. Olom., de patronatu in Schwa- benicz. 1356 febr. 26, Pragae in domo Petri officialis. Orig. perg. 33,5X37+3 cm s pečetí oficiála v arch. min. vnitra IV. Zderaz. Transsumptum. Johannes, Olomuc. episc., notum facit, quod Witco de Schwabenicz sive de Hermanicz, Hrabissius de Trawnik, Nicolaus de Schwabenicz 105.
Strana 90
90 128. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. et Johannes de Bukonin donaverunt ius patronatus ecclesie in Schwabenicz preposito et conventui mon. Sderasiensis, in Bruna 1309 nov. 18. — IV. (totožné s předešlým instru- mentem). 1356 apr. 30, Prage, in domo hab. Petri officialis. Reg. VI. (Mendl) č. 324 (z orig. Nár. mus.) Arbitrium. — IV. 1361 dec. 4. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1362 ian. 10, in monast. Milevsk. Zprávy o zas. Kr. čes. sp. nauk 1874, str. 325 (z opisu). Arbitrium. Signum: v rozích křížovitě rozvětveného, sukovitého kmene, vyrůstajícího ze stupňovitého podstavce, jest nad srdcovitými výplněmi rozdělena legenda Jo - han ne - s . — Tadra č. 87. Guillielmus Bernardi Donadei, not. publ. 1356 maii 4, Pragae. Reg. VI. č. 333. Svědek v instr. notáře č. 124. Petrus Egidii, clericus de Bilionio, Claromontensis dioc., publ. ap. et imp. auct. not. 1856 maii 4, in civitate Prag. Reg. VI. č. 338 (z orig. v arch. kapit. vyšehradské, I. 48). Bertrandus, episc. Aptensis, Johannem Paduanum, decanum eccl. Wissegrad., absolvit a solucione debiti camere apostolice. Petrus olim Petri de Gewiczca, presbiter Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1356 maii 5, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 72. Arbitrium. — I. 1364 nov. 3, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 99. Transsumptum ex auctoritate episcopi. — IV. 1365 apr. 16, in Bruna. Orig. perg. 3542+2 cm s pečetí vikářství v Nár. a univ. knih., B 56, n. 329 — Cod. Mor. IX. č. 419. Transsumptum ex auct. Nicolai, episcopi Olom. vicarii. — IV. 1366 ian. 31, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 106. Compromissum in arbitrum. — I. 1367 iun. 8, in Bruna. Podpis na instr. notáře č. 86. Signum: nad trojstupňovým, děleným podstavcem, uzavřeným dole velkým trojlistovým ornamentem, jest na čtverci s křížkem uvnitř umístěna osmicípá hvězdice, jejíž kruhový střed jest vyplněn svlačcovým květem. — Tadra č. 84. Hermanus quond. Philippi, cler. Olomuc. dioc., imp. auct. publ. not. 1356 iul. 24, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 73. Protestacio. — I. 1376 mart. 3, in civitate Brunensi, in monast. S. Marie Virginis. Empcio census. Johannes Heubenerii, cler. (non coniugatus nec in sacris ordinibus constitutus) Wratislav. dioc., publ. ap. auct. not. 1856 oct. 16. Monum. Vatic. II. č. 520. Tabellio creatus est. Radslaus quond. Sulislay de Wolduch, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1357 mart. 24, Avinione. Reg. VI. č. 547. Pronuncciacio executoris apostolici super investitura Benessii Honconis de Zdanicz ad eccl. in Malin. Spolupodepsal Wissemirus Welislai de Bohumilicz. — Tadra č. 88. Wissemirus quond. Welislai de Bohumilicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1357 mart. 24, Avinione. Reg. VI. č. 547. Podpis na instr. notáře č. 128. Chunradus Chunradi de Eysenberg, cler. Neumburg. dyoc., publ. imp. auct. not. 1357 mart. 26, in Znojmo. Reg. VI. (Mendl) č. 549. Absolucio a sentencia excomunicacionis. Nicolaus quond. Petri de Luticz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1357 maii 19, in Maiori civitate Prag., in refectorio monast. S. Clementis domus fr. predica- torum. Listy kl. zbrasl., č. 144 — Reg. VI. č. 579 (z opisu). Pronuncciacio arbitrii. Drzco de Plesnicz, publ. not. 1357 sept. 9, Pragae. Reg. VI. č. 649. Svědek v instr. not. č. 134. Další zmín. viz Lib. erect. I. 7 (1359 mart. 29), Listy kl. zbrasl. č. 194 (1361 maii 6), list. Nár. a univ. knih. B 54, n. 313 (1363 apr. 22), Acta iud. I. (1373 mart. 5—1379 oct. 5), II. (1380 dec. 5—1382 apr. 30), VII. (1377 mart. 13—1394 oct. 2), V. (1406 iul. 26—1406 sept. 1), VI. (1407 sept. 9), Registrum Slavorum, str. 135, č. 62 (1395 dec. 3), Cod. Mor. XIII. 531 (1407 oct. 3, procurator consistorii). — Tadra č. 99. Johannes Mathie de Kojeticz, not. publ. ac dominorum prelatorum et canonicorum cap. Prag. iur. not. (1356 febr. 9 bez titulu, Mon. Vat. II. č. 408). 1357 sept. 9, Pragae. Reg. VI. (Mendl) č. 649. Svědek v instr. notáře č. 134. 1869 mart. 17. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tomek V. 112 (1369), Tadra č. 145. Przibislaus quond. Johannis de Ugezdecz, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1357 sept. 9, Pragae in domo d. archiepiscopi. Reg: VI. (Mendl) č. 649 (z orig.) — Kubíčková, K poč. praž. oficialátu, str. 475. Permutacio ecclesiarum. — IV. Martinus Hodconis, not. publ. — Tomek V. 112 k r. 1357, Tadra č. 91. Adam quond. Wlchonis de Trebecz, cler. Olom. dyoc., publ. auct. imp. not. 1858 ian. 31, in Bruna. Cod. Mor. IX. č. 87 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. klášt. I. č. 780. Sentencia diffinitiva. — II. 1880 iun. 5, in Bruna. Cod. Mor. XI. č. 196. Compromissum in arbitros et arbitrium. Spolu- podepsal Johannes Rackonis de Theschin. — Tadra č. 98. Johannes Mauricii de Lusczenicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (nec non actorum curie archiep. Prag. iuratus notarius 1361), 1364 sept. 18 již mrtev. 187.
90 128. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. et Johannes de Bukonin donaverunt ius patronatus ecclesie in Schwabenicz preposito et conventui mon. Sderasiensis, in Bruna 1309 nov. 18. — IV. (totožné s předešlým instru- mentem). 1356 apr. 30, Prage, in domo hab. Petri officialis. Reg. VI. (Mendl) č. 324 (z orig. Nár. mus.) Arbitrium. — IV. 1361 dec. 4. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1362 ian. 10, in monast. Milevsk. Zprávy o zas. Kr. čes. sp. nauk 1874, str. 325 (z opisu). Arbitrium. Signum: v rozích křížovitě rozvětveného, sukovitého kmene, vyrůstajícího ze stupňovitého podstavce, jest nad srdcovitými výplněmi rozdělena legenda Jo - han ne - s . — Tadra č. 87. Guillielmus Bernardi Donadei, not. publ. 1356 maii 4, Pragae. Reg. VI. č. 333. Svědek v instr. notáře č. 124. Petrus Egidii, clericus de Bilionio, Claromontensis dioc., publ. ap. et imp. auct. not. 1856 maii 4, in civitate Prag. Reg. VI. č. 338 (z orig. v arch. kapit. vyšehradské, I. 48). Bertrandus, episc. Aptensis, Johannem Paduanum, decanum eccl. Wissegrad., absolvit a solucione debiti camere apostolice. Petrus olim Petri de Gewiczca, presbiter Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1356 maii 5, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 72. Arbitrium. — I. 1364 nov. 3, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 99. Transsumptum ex auctoritate episcopi. — IV. 1365 apr. 16, in Bruna. Orig. perg. 3542+2 cm s pečetí vikářství v Nár. a univ. knih., B 56, n. 329 — Cod. Mor. IX. č. 419. Transsumptum ex auct. Nicolai, episcopi Olom. vicarii. — IV. 1366 ian. 31, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 106. Compromissum in arbitrum. — I. 1367 iun. 8, in Bruna. Podpis na instr. notáře č. 86. Signum: nad trojstupňovým, děleným podstavcem, uzavřeným dole velkým trojlistovým ornamentem, jest na čtverci s křížkem uvnitř umístěna osmicípá hvězdice, jejíž kruhový střed jest vyplněn svlačcovým květem. — Tadra č. 84. Hermanus quond. Philippi, cler. Olomuc. dioc., imp. auct. publ. not. 1356 iul. 24, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 73. Protestacio. — I. 1376 mart. 3, in civitate Brunensi, in monast. S. Marie Virginis. Empcio census. Johannes Heubenerii, cler. (non coniugatus nec in sacris ordinibus constitutus) Wratislav. dioc., publ. ap. auct. not. 1856 oct. 16. Monum. Vatic. II. č. 520. Tabellio creatus est. Radslaus quond. Sulislay de Wolduch, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1357 mart. 24, Avinione. Reg. VI. č. 547. Pronuncciacio executoris apostolici super investitura Benessii Honconis de Zdanicz ad eccl. in Malin. Spolupodepsal Wissemirus Welislai de Bohumilicz. — Tadra č. 88. Wissemirus quond. Welislai de Bohumilicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1357 mart. 24, Avinione. Reg. VI. č. 547. Podpis na instr. notáře č. 128. Chunradus Chunradi de Eysenberg, cler. Neumburg. dyoc., publ. imp. auct. not. 1357 mart. 26, in Znojmo. Reg. VI. (Mendl) č. 549. Absolucio a sentencia excomunicacionis. Nicolaus quond. Petri de Luticz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1357 maii 19, in Maiori civitate Prag., in refectorio monast. S. Clementis domus fr. predica- torum. Listy kl. zbrasl., č. 144 — Reg. VI. č. 579 (z opisu). Pronuncciacio arbitrii. Drzco de Plesnicz, publ. not. 1357 sept. 9, Pragae. Reg. VI. č. 649. Svědek v instr. not. č. 134. Další zmín. viz Lib. erect. I. 7 (1359 mart. 29), Listy kl. zbrasl. č. 194 (1361 maii 6), list. Nár. a univ. knih. B 54, n. 313 (1363 apr. 22), Acta iud. I. (1373 mart. 5—1379 oct. 5), II. (1380 dec. 5—1382 apr. 30), VII. (1377 mart. 13—1394 oct. 2), V. (1406 iul. 26—1406 sept. 1), VI. (1407 sept. 9), Registrum Slavorum, str. 135, č. 62 (1395 dec. 3), Cod. Mor. XIII. 531 (1407 oct. 3, procurator consistorii). — Tadra č. 99. Johannes Mathie de Kojeticz, not. publ. ac dominorum prelatorum et canonicorum cap. Prag. iur. not. (1356 febr. 9 bez titulu, Mon. Vat. II. č. 408). 1357 sept. 9, Pragae. Reg. VI. (Mendl) č. 649. Svědek v instr. notáře č. 134. 1869 mart. 17. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tomek V. 112 (1369), Tadra č. 145. Przibislaus quond. Johannis de Ugezdecz, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1357 sept. 9, Pragae in domo d. archiepiscopi. Reg: VI. (Mendl) č. 649 (z orig.) — Kubíčková, K poč. praž. oficialátu, str. 475. Permutacio ecclesiarum. — IV. Martinus Hodconis, not. publ. — Tomek V. 112 k r. 1357, Tadra č. 91. Adam quond. Wlchonis de Trebecz, cler. Olom. dyoc., publ. auct. imp. not. 1858 ian. 31, in Bruna. Cod. Mor. IX. č. 87 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. klášt. I. č. 780. Sentencia diffinitiva. — II. 1880 iun. 5, in Bruna. Cod. Mor. XI. č. 196. Compromissum in arbitros et arbitrium. Spolu- podepsal Johannes Rackonis de Theschin. — Tadra č. 98. Johannes Mauricii de Lusczenicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (nec non actorum curie archiep. Prag. iuratus notarius 1361), 1364 sept. 18 již mrtev. 187.
Strana 91
138: 139. 140. i41. 142. 143. 144. 145. 146. 147. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 91 1358 dec. 21. Kubíčková, K poč. of, str. 475- (x orig. v arch. kap. praž. XII. 19). Trans- sumptum ex E anctoritate E Petri. L^ Seide 359 mart. 29, gae. . erect. I. 7. Své 1861 maii 6, Pragae, in sala inferiori domus Petri off. Listy kl. »brasl., &. 194. Prothocollum super arbitrio. — Tadra &. 90. . Nicolaus Petri de Bolesiavia, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not. — Tadra &. 94 ad 1358 (Stenzel, str. 356). Simon Nicolai de Gabelencz, cler. Misnens. dioc., publ. auct. imp. not. — "Tadra č. 95 k r. 1858 (Stenzel, str. 356). Petrus Sepele, not. publ. 1859 mart. 29, Pragae. Lib. erect. I. 7. Svědek. 1361 dec. 1. Dipl. Mus. (opis xtracen). — Tadra C. 96. . Ulricus, netus Hermanni de Zhorzecz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. . 1959 dec. 11, in Minori civitate Prag., prope chorum monast. S, Marie in pede pontis. Orig. perg. 50X 56,54 4,5 cm v Nár. a univ. knih. B b0, n. 284. Transsumptum ex auct. officialis, continens litteram Venceslai IL, Boem. et Polonie regis, monasterio Sderasiensi 1801 ian. 2 datam, — IV. Pecet oficialátu ztracena. . . e 1359 dec. 11, in Minori civit. Prag., in domo (officialis) prope monast. S. Marie in pede pontis. Orig. perg. 89X44--4 cm v Nśr. a univ. knih. B 50, n. 28b. Transsumptum ex auctoritate Petri officialis, continens litteram donacionis duarum villarum monasterio Scera- Riensi. — IV. Pecet praZského oficialátu. 1359 dec. 11. Kubíčková, K poč. of., str. 475 (z orig. klášt. křiížov. v Praze). Transsumptum ex auct. of. Petri. ja Signum: šestipaprsková hvězdice, vyrůstající ze dvou stuh, dole zaoblených, a opatřená křížkem nahoře, jest proměněna ve složitý květ s tmavým mezikružím uprostřed. — Tadra č. 101. . Heinricus de Uslaria, publ. not. 1959 dec. 11, in Minori civitate Pxag. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 50, n. 284. Svědek v instr. notáře č. 141. . 1864 sept. 18, Pragae. Listy kl. zbrasl, &. 197. Verificat prothocollum notarii n. 187. Dalií zmín. Cod. Mor. X. & b1 (1868 oct. 14, advocatus consistorii Prag.). — Tadra č. 98. Johannes Petri quond. de Wratislavia, cler. Wratisl. dioc, publ. auct. imp. not. 1860 ian. 2, in civitate Trutnow, sub lobiis domus Henslini Meyn, civis ibidem. Lib. erect. I. 19. Fundacio misse in Trutnov. : .. 1868 aug. 8, in ambitu monast. Zderasiensis Orig. perg. 18X20,5--3,7 cm v Nir. a univ, knih.,'B 54, n. 814, Decisio litis inter crucigeros Zderasienses et plebanum in Jurna. — II. 1877 oct. 7, Pragae. Acta iud. I. 227. Exhibicio duorum instrumentorum in presencia confectoris. Signum: z podstavce o tfech ovślnych stupnich vyrůstá na dříku podle svislé osy symetrický, složitý listový útvar, v jehož oválném středu jest vepsśno gotickou minuskulou: i o h s. — Tadra c. 106, 187. Johannes olim Velislai de Siga, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1860 nov. 18, in Strasistz. Lib. confir. I. 152—158. Presentacio et inthronisacio plebani in Strasistz. — "Tadra Ć. 107. Cunradus quond. Philippi de Nyza, cler. Wratial. dioc., publ. auct. imp. not. 1360 dec. 6, in oppido Paczkow. Cod. Sil. X. & 247. Donacio ville et silve monasterio Kamencz. — Tadra C. 108. Johannes de Gumpolcz, cler. Prag. dioc, publ. auct. imp. not. 1860. Cod. Mor. IX. č. 222 (x městské knihy jihlavské). J. d. G., magister schole Iglaviensis, fit notarius civitatis eiusdem. — 'Tadra c. 10b. Yan ^ i slaus Sbynconis de Lulcz, cler. Olom. dioc. auct. imp. not. — Tadra č. 104 r. l Nicolaus Iwani de Wessel, cler. Olom. dioc., not. publ. 1861 apr. 80. Zem. archiv, opis vatik. — 'Tadra c, 118. Martinus Hilprandi, not. publ. 1861 maii 6, Pragae in domo offic. Listy kl. zbrasl, &. 194, Svédek v imbreviatufe notáie €. 187. — Tomek V. 112, Tadra C. 89 (1857—1861). Hermannus de Smolotil, publ. not. . 1861 dec. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra €. 97. Johannes de Trutnow, publ. not. 1361 dec. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra &. 112. Erasmus de Wolavia, publ. not. 1861 dec. 10, Wratislaviae. Cod. Sil. X. &. 251. Svédek. — Tadra £. 109. Petrus Nicolai de Cunczindorf, not. publ. 1861 dec. 10, Wratislaviae. Cod, Sil. X. £. 251. Svidek. — Tadra £. 110 (1860 —1862).
138: 139. 140. i41. 142. 143. 144. 145. 146. 147. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 91 1358 dec. 21. Kubíčková, K poč. of, str. 475- (x orig. v arch. kap. praž. XII. 19). Trans- sumptum ex E anctoritate E Petri. L^ Seide 359 mart. 29, gae. . erect. I. 7. Své 1861 maii 6, Pragae, in sala inferiori domus Petri off. Listy kl. »brasl., &. 194. Prothocollum super arbitrio. — Tadra &. 90. . Nicolaus Petri de Bolesiavia, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not. — Tadra &. 94 ad 1358 (Stenzel, str. 356). Simon Nicolai de Gabelencz, cler. Misnens. dioc., publ. auct. imp. not. — "Tadra č. 95 k r. 1858 (Stenzel, str. 356). Petrus Sepele, not. publ. 1859 mart. 29, Pragae. Lib. erect. I. 7. Svědek. 1361 dec. 1. Dipl. Mus. (opis xtracen). — Tadra C. 96. . Ulricus, netus Hermanni de Zhorzecz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. . 1959 dec. 11, in Minori civitate Prag., prope chorum monast. S, Marie in pede pontis. Orig. perg. 50X 56,54 4,5 cm v Nár. a univ. knih. B b0, n. 284. Transsumptum ex auct. officialis, continens litteram Venceslai IL, Boem. et Polonie regis, monasterio Sderasiensi 1801 ian. 2 datam, — IV. Pecet oficialátu ztracena. . . e 1359 dec. 11, in Minori civit. Prag., in domo (officialis) prope monast. S. Marie in pede pontis. Orig. perg. 89X44--4 cm v Nśr. a univ. knih. B 50, n. 28b. Transsumptum ex auctoritate Petri officialis, continens litteram donacionis duarum villarum monasterio Scera- Riensi. — IV. Pecet praZského oficialátu. 1359 dec. 11. Kubíčková, K poč. of., str. 475 (z orig. klášt. křiížov. v Praze). Transsumptum ex auct. of. Petri. ja Signum: šestipaprsková hvězdice, vyrůstající ze dvou stuh, dole zaoblených, a opatřená křížkem nahoře, jest proměněna ve složitý květ s tmavým mezikružím uprostřed. — Tadra č. 101. . Heinricus de Uslaria, publ. not. 1959 dec. 11, in Minori civitate Pxag. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 50, n. 284. Svědek v instr. notáře č. 141. . 1864 sept. 18, Pragae. Listy kl. zbrasl, &. 197. Verificat prothocollum notarii n. 187. Dalií zmín. Cod. Mor. X. & b1 (1868 oct. 14, advocatus consistorii Prag.). — Tadra č. 98. Johannes Petri quond. de Wratislavia, cler. Wratisl. dioc, publ. auct. imp. not. 1860 ian. 2, in civitate Trutnow, sub lobiis domus Henslini Meyn, civis ibidem. Lib. erect. I. 19. Fundacio misse in Trutnov. : .. 1868 aug. 8, in ambitu monast. Zderasiensis Orig. perg. 18X20,5--3,7 cm v Nir. a univ, knih.,'B 54, n. 814, Decisio litis inter crucigeros Zderasienses et plebanum in Jurna. — II. 1877 oct. 7, Pragae. Acta iud. I. 227. Exhibicio duorum instrumentorum in presencia confectoris. Signum: z podstavce o tfech ovślnych stupnich vyrůstá na dříku podle svislé osy symetrický, složitý listový útvar, v jehož oválném středu jest vepsśno gotickou minuskulou: i o h s. — Tadra c. 106, 187. Johannes olim Velislai de Siga, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1860 nov. 18, in Strasistz. Lib. confir. I. 152—158. Presentacio et inthronisacio plebani in Strasistz. — "Tadra Ć. 107. Cunradus quond. Philippi de Nyza, cler. Wratial. dioc., publ. auct. imp. not. 1360 dec. 6, in oppido Paczkow. Cod. Sil. X. & 247. Donacio ville et silve monasterio Kamencz. — Tadra C. 108. Johannes de Gumpolcz, cler. Prag. dioc, publ. auct. imp. not. 1860. Cod. Mor. IX. č. 222 (x městské knihy jihlavské). J. d. G., magister schole Iglaviensis, fit notarius civitatis eiusdem. — 'Tadra c. 10b. Yan ^ i slaus Sbynconis de Lulcz, cler. Olom. dioc. auct. imp. not. — Tadra č. 104 r. l Nicolaus Iwani de Wessel, cler. Olom. dioc., not. publ. 1861 apr. 80. Zem. archiv, opis vatik. — 'Tadra c, 118. Martinus Hilprandi, not. publ. 1861 maii 6, Pragae in domo offic. Listy kl. zbrasl, &. 194, Svédek v imbreviatufe notáie €. 187. — Tomek V. 112, Tadra C. 89 (1857—1861). Hermannus de Smolotil, publ. not. . 1861 dec. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra €. 97. Johannes de Trutnow, publ. not. 1361 dec. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra &. 112. Erasmus de Wolavia, publ. not. 1861 dec. 10, Wratislaviae. Cod. Sil. X. &. 251. Svédek. — Tadra £. 109. Petrus Nicolai de Cunczindorf, not. publ. 1861 dec. 10, Wratislaviae. Cod, Sil. X. £. 251. Svidek. — Tadra £. 110 (1860 —1862).
Strana 92
92 155. 156. 154. Benedictus quond. Benaconis de Hosczka, cler. Prag. dyoc., auct. imp. not. publ. 1361 dec. 20, Pragae, in domo habitac. (officialis). Orig. perg. 32X45 cm v Nár. a univ. knih., B 52, n. 298 (z opatství plaského). Transsumptum patencium litterarum ex auctoritate officialis. — IV. (pečet ztracena). 1873 iun. 29, Pragae. Acta iud. I. 42. Procurator in absencia constitutus est. Další četné zmín. tamže (— 1878 iun. 30), II. 46 (1380 iun. 15, procurator consistorii Pragensis), VII. (Acta officialis) str. 210 (1380 nov. 17). 1874 oct. 22, in castro Pragensi, in monast. S. Georgii, in capella S. Martini. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 64, n. 385. Compromissum professarum et canonicorum S. Georgii in arbitrum Benessium, dictum Krabiczie, archidiaconum Zatzensem, in causa super quodam censu annuo incolarum ville Dubravicz. — I. 1374 dec. 9, Pragae, in curia archiep, iuxta gradum ligneum, Orig. perg. 24X47 em v Nár. a un. kn., B 64, n. 386 (z opatství kl. sv. Jiří). Compromissum Mathie dicti Detimi, civis Maioris civitatis Prag., et Duchconis, ministri eclesie S. Egidii, in arbitrum. 1375 febr. 20, Pragae, in curia archiep., in stuba hiemali minori. Orig. perg. v Nár. a un. knih., B 65, n. 391. Arbitrium Benesii, archidiaconi Zacensis, in causa mon. S. Georgii super censu in Dubravicz. — 5 pečetí, z nichž 2 jsou ztraceny. 1375 mart. 26, in villa Dubravicz, in curia iudicis. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 66, n. 892. Mathias de Turri, civis Maioris civ. Prag., resignat censum villa Dubravicz. — I. — 1877 mart. 14]. Acta iud. VII. (Acta officialis) str. 189 č. 8. Zmín. instr. o plné moci. Signum: uprostřed složité, čtvercovité hvězdice, jež má nahoře křížek a stojí na čtyřech stupních, jest majuskulní B; v nejspodnějším stupni jest vepsáno minuskulou: a.n.e.m.a. — Tadra č. 111. Wenceslaus, nat. quond. Buskonis de Choczyemysl, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1868 apr. 6, in monast. Aule regie, in inferiori stuba domini abbatis. Inserováno v orig. perg. B 56, n. 329 v Nár. a un. knih. Littera concordie cum plebano in Ruchwan in favorem monasterii Aule Regie. 1366 ian. 17, in Minori civit. Prag. Lib. erect. V. 664. Svědek v kostelní věci. 1870 ian. 30, in villa Krp Prag. dioc., in stuba domus curie Stenconis. Orig. perg. v Nár. a niv. knih. B 61, n. 366. Cunsso et Nicolaus, dictus Stauer, canonici S. Georgii in castro Prag., possessionem curie Sdenconis in Krp ac agrorum ad curiam spectancium ceperunt et in signum possessionis capte unum caponem mactari mandaverunt, moram unius hore ibi traxerunt ac caseum et panem comederunt, cerevisiam una cum notario bibentes. Signum: nad podstavcem ve tvaru vázy jsou umístěny tři kříže s páskou, na níž je vepsáno majuskulou J. K. — Tadra č. 128. Nicolaus quond. Utyechonis de Masczow, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (apostol. auct. 1383?) 1363 apr. 18, Pragae, in consistorio curie archiep. Orig. perg. v Nár. a un. knih., B 54, n. 312 — Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 170. Transsumptum litterarum pape Johannis XXII. et Hinconis, episcopi Olomucensis, ex auct. officialis. — IV. 1363 apr. 22, in Minori civit. Prag., in curia archiep. Orig. perg. 2630+6 cm v Nár. a univ. knih., B 54, n. 313 — Cod. Mor. IX. č. 315. Dithmarus, canonicus eccl. Opuliensis, cessit et renuncciavit litem de ecclesia in Swabenicz ad Arnestum archiepiscopum. — IV. 1366 ian. 17, in Minori civit. Prag. Lib. erect. V. 664. Constitucio presbyteri. 1366 dec. 12, in Nova civit. Prag., in stuba monaster. carmelit. S. Marie. Menčík, Konrád Waldhauser (Rozpravy Král. č. sp. nauk VI. 11, 1881), str. 32. Examinacio testium. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. č. 51. Svědek. Další zmín. Acta iudic. I. (1373 maii 3 1878 maii 4), VII. (Acta officialis ad 1377 maii 16 — iul. 3), II. (1380 febr. 11 — 1386 nov. 24), III. 411 (1896 iun. 16?) 1373 maii 27. Acta iud. I. 32. Zmín. instr. ve věci Mareše. 1375 maii 7, in Min. civit. Prag., in curia archiep. Prag., in consistorio, ubi iura redduntur. Orig. perg. 34X44+5 cm v Nár. a univ. knih., B. 66, n. 393 — Klimesch, Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krummau, č. XX, Prag 1904. Transsumptum ex auctoritate officialis. — IV. 1376 iun. 18. Kubíčková, K poč. of., str. 477 (z orig.) Transsumptum ex auctoritate officialis. 1376 dec. 19, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 69, n. 413. Transsumptum ex auctoritate officialis. — 1377 iun. 20]. Acta iud. VII. 201. Zmín. 2 instr. in causa intercultelifabrum Czwiner et abbatem S. Ambrosii. relicte quond. Gregorii, notarii actorum curie archiep. Prag. cca 1382. Zlomek orig. perg. 30X20 cm jest přivázán k rukopisu Nár. a univ. knih., XII E 4. Transsumptum littere Petri Gastonis, prothonotarii sedis apostol. 1388 mart. 30, in castro Prag., in sacristia capelle regie eccl. OO. SS. Lib. erect. II. 205. Transcripcio rotuli super censu ad altare S. Wenceslai in eccl. S. Stephani in Nova civ. Prag. pertinente.
92 155. 156. 154. Benedictus quond. Benaconis de Hosczka, cler. Prag. dyoc., auct. imp. not. publ. 1361 dec. 20, Pragae, in domo habitac. (officialis). Orig. perg. 32X45 cm v Nár. a univ. knih., B 52, n. 298 (z opatství plaského). Transsumptum patencium litterarum ex auctoritate officialis. — IV. (pečet ztracena). 1873 iun. 29, Pragae. Acta iud. I. 42. Procurator in absencia constitutus est. Další četné zmín. tamže (— 1878 iun. 30), II. 46 (1380 iun. 15, procurator consistorii Pragensis), VII. (Acta officialis) str. 210 (1380 nov. 17). 1874 oct. 22, in castro Pragensi, in monast. S. Georgii, in capella S. Martini. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 64, n. 385. Compromissum professarum et canonicorum S. Georgii in arbitrum Benessium, dictum Krabiczie, archidiaconum Zatzensem, in causa super quodam censu annuo incolarum ville Dubravicz. — I. 1374 dec. 9, Pragae, in curia archiep, iuxta gradum ligneum, Orig. perg. 24X47 em v Nár. a un. kn., B 64, n. 386 (z opatství kl. sv. Jiří). Compromissum Mathie dicti Detimi, civis Maioris civitatis Prag., et Duchconis, ministri eclesie S. Egidii, in arbitrum. 1375 febr. 20, Pragae, in curia archiep., in stuba hiemali minori. Orig. perg. v Nár. a un. knih., B 65, n. 391. Arbitrium Benesii, archidiaconi Zacensis, in causa mon. S. Georgii super censu in Dubravicz. — 5 pečetí, z nichž 2 jsou ztraceny. 1375 mart. 26, in villa Dubravicz, in curia iudicis. Orig. perg. v Nár. a univ. knih. B 66, n. 892. Mathias de Turri, civis Maioris civ. Prag., resignat censum villa Dubravicz. — I. — 1877 mart. 14]. Acta iud. VII. (Acta officialis) str. 189 č. 8. Zmín. instr. o plné moci. Signum: uprostřed složité, čtvercovité hvězdice, jež má nahoře křížek a stojí na čtyřech stupních, jest majuskulní B; v nejspodnějším stupni jest vepsáno minuskulou: a.n.e.m.a. — Tadra č. 111. Wenceslaus, nat. quond. Buskonis de Choczyemysl, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1868 apr. 6, in monast. Aule regie, in inferiori stuba domini abbatis. Inserováno v orig. perg. B 56, n. 329 v Nár. a un. knih. Littera concordie cum plebano in Ruchwan in favorem monasterii Aule Regie. 1366 ian. 17, in Minori civit. Prag. Lib. erect. V. 664. Svědek v kostelní věci. 1870 ian. 30, in villa Krp Prag. dioc., in stuba domus curie Stenconis. Orig. perg. v Nár. a niv. knih. B 61, n. 366. Cunsso et Nicolaus, dictus Stauer, canonici S. Georgii in castro Prag., possessionem curie Sdenconis in Krp ac agrorum ad curiam spectancium ceperunt et in signum possessionis capte unum caponem mactari mandaverunt, moram unius hore ibi traxerunt ac caseum et panem comederunt, cerevisiam una cum notario bibentes. Signum: nad podstavcem ve tvaru vázy jsou umístěny tři kříže s páskou, na níž je vepsáno majuskulou J. K. — Tadra č. 128. Nicolaus quond. Utyechonis de Masczow, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (apostol. auct. 1383?) 1363 apr. 18, Pragae, in consistorio curie archiep. Orig. perg. v Nár. a un. knih., B 54, n. 312 — Tadra, Listy kl. zbrasl., č. 170. Transsumptum litterarum pape Johannis XXII. et Hinconis, episcopi Olomucensis, ex auct. officialis. — IV. 1363 apr. 22, in Minori civit. Prag., in curia archiep. Orig. perg. 2630+6 cm v Nár. a univ. knih., B 54, n. 313 — Cod. Mor. IX. č. 315. Dithmarus, canonicus eccl. Opuliensis, cessit et renuncciavit litem de ecclesia in Swabenicz ad Arnestum archiepiscopum. — IV. 1366 ian. 17, in Minori civit. Prag. Lib. erect. V. 664. Constitucio presbyteri. 1366 dec. 12, in Nova civit. Prag., in stuba monaster. carmelit. S. Marie. Menčík, Konrád Waldhauser (Rozpravy Král. č. sp. nauk VI. 11, 1881), str. 32. Examinacio testium. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. č. 51. Svědek. Další zmín. Acta iudic. I. (1373 maii 3 1878 maii 4), VII. (Acta officialis ad 1377 maii 16 — iul. 3), II. (1380 febr. 11 — 1386 nov. 24), III. 411 (1896 iun. 16?) 1373 maii 27. Acta iud. I. 32. Zmín. instr. ve věci Mareše. 1375 maii 7, in Min. civit. Prag., in curia archiep. Prag., in consistorio, ubi iura redduntur. Orig. perg. 34X44+5 cm v Nár. a univ. knih., B. 66, n. 393 — Klimesch, Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krummau, č. XX, Prag 1904. Transsumptum ex auctoritate officialis. — IV. 1376 iun. 18. Kubíčková, K poč. of., str. 477 (z orig.) Transsumptum ex auctoritate officialis. 1376 dec. 19, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 69, n. 413. Transsumptum ex auctoritate officialis. — 1377 iun. 20]. Acta iud. VII. 201. Zmín. 2 instr. in causa intercultelifabrum Czwiner et abbatem S. Ambrosii. relicte quond. Gregorii, notarii actorum curie archiep. Prag. cca 1382. Zlomek orig. perg. 30X20 cm jest přivázán k rukopisu Nár. a univ. knih., XII E 4. Transsumptum littere Petri Gastonis, prothonotarii sedis apostol. 1388 mart. 30, in castro Prag., in sacristia capelle regie eccl. OO. SS. Lib. erect. II. 205. Transcripcio rotuli super censu ad altare S. Wenceslai in eccl. S. Stephani in Nova civ. Prag. pertinente.
Strana 93
93 157. 158. 159. 160. 161. 164. 165. 166. 167. 1385 sept: 20. Acta iud. II. 841. Zmín. instr. revocacionis. 1885 ian. 14, in cimiterio eccl. paroch. S. Egidii Maior. civ. Prag. iuxta fores eiusdem ecclesie. Lib. erect. VI. 202—203. Donacio. Signum: trojúhelník v trojlístku na podstavci ze dvou stuh. Po jmenování notářem z apoštol- ské pravomoci nahradil kříž ve vrcholu dvěma zkříženými klíči s křížkem. — Obraz staršího znamení je u Klimesche, Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krum- mau č. XX. Perokresba hlavy notáře v cod. VII. kapitulní knihovny fol. 127 b (Editiones archivii et bibliothecae metr. capituli Prag. XVII, str. 132). Petrus dictus Bechina, not. publ. 1363 apr. 22, Pragae, in curia archiep. Orig. perg. B 54, n. 318 v Nár. a univ. knih. Svědek v instr. notáře č. 156. Další zmín. Listy kl. zbrasl., č. 194 (1364 sept. 13, verificat imbrevia- turam Johannis de Lusczenicz), Cod. Mor. X. č. 51 (1368 oct. 14, procurator consistorii Pragensis). — Tadra č. 114. Nicolaus de Ratybur, cler., not. publ. Wratislav. dioc. 1863 aug. 12, Viennae. Cod. Mor. IX. č. 319. Testis excommunicacionis. Petrus [Stephani] de Czlewings, Olomuc. dioc. cler., not. publ. 1868 aug. 12, Viennae Cod. Mor. IX. č. 319. Testis excommunicacionis. — Tadra č. 189 (k r. 1277). Petrus Petri de Telcz, cler. non coniugatus nec in sacris ordinibus constitutus. 1368 aug. 13. Zemský archiv, opis vatik. Tabellio creatus est. — Tadra č. 118. Johannes, notarius de Znoyma, Prag. dioc. 1363 sept. 23, in Merano. Fontes rerum Austriac. XL. 214, č. 169. Testis in instr. Martini de Sterzinga. — Tadra č. 120. 162. Henricus Petri de Wratislavia, not. publ. — Tadra č. 103 k r. 1363. 163. Michael [Petri] de Praga, not. publ. 1364 ian. 10, in hospitali in pede pontis Prag. Zlomek orig. perg. v arch. Nár. musea. Demonstracio litterarum apostolicarum (1362 nov. 30) et litterarum Johannis, episcopi Olom. (1864 jan. 9, Pragae) de collacione pro Francisco, nato Mladothe de Luthomericz. 1871 nov. 6, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476. Transsumptum ex auctoritate officialis. Spolupodepsal Symon Jacobi de Slawyeticz (viz č. 177). 1873 aug. 8, Pragae. Acta iud. I. 52. Svědek. Další zmín. tamže (— 1878 oct. 1). — Tomek V. 112, Tadra č. 148. Wenceslau's Benessii de Ugezd, not. publ. [imp. auct. 18707] 1864 ian. 26. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1370 maii 24. Tadra, Kanceláře a písaři, str. 238, pozn. 1 (Přimda 116). Notarius publicus imp. auct. factus est. — Tadra č. 121. Nicolaus quond. Martini de Haina, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. et scriba causarum consistorii Pragensis iuratus (1390). 1364 febr. 13. Orig. perg. B 64, n. 885 v Nár. a univ. knih. Zmín. instrument o výpovědi úmluvců v instr. notáře č. 154. 1373 apr. 27, in Min. civ. Prag. Orig. perg. v arch. kláštera maltéz. — Opis ve stát. ústavě historickém. Transsumptum. 1376 dec. 19, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 477 (z orig. B. 69, n. 413 v Nár. a univ. knihovně). Podpis na instr. notáře č. 156. 1386 dec. 28, Pragae. Lib. conf. III.—IV. 195. Svědek. 1890 nov. 14. Orig. perg. v arch. Národního musea v Praze. Zmín. jako majitel domu na Menším městě pražském. 1396 ian. 26, Pragae, in domo notarii. Helmling-Horcicka, Das vollständige Registrum Slavorum, (Prag 1904) str. 136, č. 68. Promissio Odoleni, civis Nove civ. Prag., in favorem monasterii Slavorum. 1898 febr. 16, Pragae. Lib. erect. VI. 33. Svědek. — Tomek V. 113, Tadra č. 168. Johannes [též Jenco] Drahusconis de Praga, not. publ., advocatus consistorii (1373). 1364 sept. 13, Pragae. Listy kl. zbrasl., č. 194. Verificat imbreviaturam Johannis de Lusczenicz. Další zmín. viz Acta iud. I. č. 3 (1378 ian. 8 — 1373 mart. 5). — Tadra č. 165. Johannes de Zahorzan, not. publ. 1864 sept. 13, Pragae. Listy kl. zbrasl., č. 194. Verificat imbreviaturam Johannis de Lusczenicz. Další zmín. Lib. erect. V. 664 (1366 ian. 17). — Tadra č. 125 (1366—1873). Petrus Lodherii de Praga, not. publ., Prag. 1368. procurator consist. 1364 sept. 13, Pragae. Listy kl. zbrasl., č. 194. Verificat imbreviaturam Johannis de Luscżenicz. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. č. 51. Svědek. Další zmín. viz Acta iud. I. 1 (1373 ian. 3) — str. 277 (1378 maii 31), II. (1880 ian. 4 — 1380 oct. 26), VII. (1377 febr. 20 1880 nov. 17). — Tadra č. 115. 168.
93 157. 158. 159. 160. 161. 164. 165. 166. 167. 1385 sept: 20. Acta iud. II. 841. Zmín. instr. revocacionis. 1885 ian. 14, in cimiterio eccl. paroch. S. Egidii Maior. civ. Prag. iuxta fores eiusdem ecclesie. Lib. erect. VI. 202—203. Donacio. Signum: trojúhelník v trojlístku na podstavci ze dvou stuh. Po jmenování notářem z apoštol- ské pravomoci nahradil kříž ve vrcholu dvěma zkříženými klíči s křížkem. — Obraz staršího znamení je u Klimesche, Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krum- mau č. XX. Perokresba hlavy notáře v cod. VII. kapitulní knihovny fol. 127 b (Editiones archivii et bibliothecae metr. capituli Prag. XVII, str. 132). Petrus dictus Bechina, not. publ. 1363 apr. 22, Pragae, in curia archiep. Orig. perg. B 54, n. 318 v Nár. a univ. knih. Svědek v instr. notáře č. 156. Další zmín. Listy kl. zbrasl., č. 194 (1364 sept. 13, verificat imbrevia- turam Johannis de Lusczenicz), Cod. Mor. X. č. 51 (1368 oct. 14, procurator consistorii Pragensis). — Tadra č. 114. Nicolaus de Ratybur, cler., not. publ. Wratislav. dioc. 1863 aug. 12, Viennae. Cod. Mor. IX. č. 319. Testis excommunicacionis. Petrus [Stephani] de Czlewings, Olomuc. dioc. cler., not. publ. 1868 aug. 12, Viennae Cod. Mor. IX. č. 319. Testis excommunicacionis. — Tadra č. 189 (k r. 1277). Petrus Petri de Telcz, cler. non coniugatus nec in sacris ordinibus constitutus. 1368 aug. 13. Zemský archiv, opis vatik. Tabellio creatus est. — Tadra č. 118. Johannes, notarius de Znoyma, Prag. dioc. 1363 sept. 23, in Merano. Fontes rerum Austriac. XL. 214, č. 169. Testis in instr. Martini de Sterzinga. — Tadra č. 120. 162. Henricus Petri de Wratislavia, not. publ. — Tadra č. 103 k r. 1363. 163. Michael [Petri] de Praga, not. publ. 1364 ian. 10, in hospitali in pede pontis Prag. Zlomek orig. perg. v arch. Nár. musea. Demonstracio litterarum apostolicarum (1362 nov. 30) et litterarum Johannis, episcopi Olom. (1864 jan. 9, Pragae) de collacione pro Francisco, nato Mladothe de Luthomericz. 1871 nov. 6, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476. Transsumptum ex auctoritate officialis. Spolupodepsal Symon Jacobi de Slawyeticz (viz č. 177). 1873 aug. 8, Pragae. Acta iud. I. 52. Svědek. Další zmín. tamže (— 1878 oct. 1). — Tomek V. 112, Tadra č. 148. Wenceslau's Benessii de Ugezd, not. publ. [imp. auct. 18707] 1864 ian. 26. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1370 maii 24. Tadra, Kanceláře a písaři, str. 238, pozn. 1 (Přimda 116). Notarius publicus imp. auct. factus est. — Tadra č. 121. Nicolaus quond. Martini de Haina, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. et scriba causarum consistorii Pragensis iuratus (1390). 1364 febr. 13. Orig. perg. B 64, n. 885 v Nár. a univ. knih. Zmín. instrument o výpovědi úmluvců v instr. notáře č. 154. 1373 apr. 27, in Min. civ. Prag. Orig. perg. v arch. kláštera maltéz. — Opis ve stát. ústavě historickém. Transsumptum. 1376 dec. 19, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 477 (z orig. B. 69, n. 413 v Nár. a univ. knihovně). Podpis na instr. notáře č. 156. 1386 dec. 28, Pragae. Lib. conf. III.—IV. 195. Svědek. 1890 nov. 14. Orig. perg. v arch. Národního musea v Praze. Zmín. jako majitel domu na Menším městě pražském. 1396 ian. 26, Pragae, in domo notarii. Helmling-Horcicka, Das vollständige Registrum Slavorum, (Prag 1904) str. 136, č. 68. Promissio Odoleni, civis Nove civ. Prag., in favorem monasterii Slavorum. 1898 febr. 16, Pragae. Lib. erect. VI. 33. Svědek. — Tomek V. 113, Tadra č. 168. Johannes [též Jenco] Drahusconis de Praga, not. publ., advocatus consistorii (1373). 1364 sept. 13, Pragae. Listy kl. zbrasl., č. 194. Verificat imbreviaturam Johannis de Lusczenicz. Další zmín. viz Acta iud. I. č. 3 (1378 ian. 8 — 1373 mart. 5). — Tadra č. 165. Johannes de Zahorzan, not. publ. 1864 sept. 13, Pragae. Listy kl. zbrasl., č. 194. Verificat imbreviaturam Johannis de Lusczenicz. Další zmín. Lib. erect. V. 664 (1366 ian. 17). — Tadra č. 125 (1366—1873). Petrus Lodherii de Praga, not. publ., Prag. 1368. procurator consist. 1364 sept. 13, Pragae. Listy kl. zbrasl., č. 194. Verificat imbreviaturam Johannis de Luscżenicz. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. č. 51. Svědek. Další zmín. viz Acta iud. I. 1 (1373 ian. 3) — str. 277 (1378 maii 31), II. (1880 ian. 4 — 1380 oct. 26), VII. (1377 febr. 20 1880 nov. 17). — Tadra č. 115. 168.
Strana 94
94 170. 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 169. Crux Alberti de Czyrnyn, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1366 maii 13, in Olomucz. Tadra, Listář veř. not. č. 7. Exhibicio littere. Subscripcio: Albertus de Czymyn[i] 1366 oct. 10, in ecclesia Olomucensi. Cod. Mor. IX. č. 450 (z orig. kapituly olomouc.) Donacio villarum capelle S. Anne. 1867 oct. 11, in capella S. Anne, in castro Olomucensi. Cod. Mor. X. č. 51. Procuratorium. 1379 nov. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 199. Zlomek instrumentu o rozepři. 1880 ian. 11, in chartuzia prope civitatem Luthomislensem. Cod. Mor. XI. č. 172. Promul- gacio interdicti. — Tadra č. 131. Petrus quond. Johannis de Cassyehowicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1366 iun. 18, Luthomussli. Cod. Mor. IX. č. 435 (z opisu) — Šebánek, Archivy zruš. klášterů morav. I. č. 826 (z orig. perg.) Decisio litis per Albertum, episc. Luthomisl. — II. — Tadra č. 124. Jacobus Venceslai de Pabgienicz, cler. Prag. dioc., auct. [apostol. et] imp. not. publ. 1366 aug. 30, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukopisu kapituly pražské J XL 2, fol. 100). Transsumptum ex auct. officialis. 1369 ſebr. 15, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukopisu kap. pražské J XL 2, fol. 189). Transsumptum ex auct. officialis. — Tadra č. 127 (Johannes Wenceslai de Pabgienicz ad 1366, Přimda 105). Le o dictus Gentes, not. publ. 1366 dec. 12, Pragae. Menčík, Konrád Waldhauser (Rozpravy Kr. čes. spol. nauk VI. dil 11, str. 32, č. 15). Svědek v instr. notáře č. 156. — Tadra č. 126 [snad totožný s notářem č. 119]. Wenceslaus Pauli de Radecz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1367 mart. 21, in monast. Lucensi. Cod. Mor. XV. č. 111 — Šebánek, Arch. zruš. klášterů morav. I. č. 831 (z orig. perg. 23,533,5+1,5 cm se 2 pečetmi v zem. archivu v Brně). Arbitrium. — IV. 1370 oct. 1, in Znoyma. Cod. Mor. X. č. 93 — Šebánek, Arch. zruš. klášterů mor. I. č. 846. Arbitrium. — Tadra č. 140. Paulus Tolim] Michaelis de Dobrencz, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. Let actorum curie Olomuc. not. iuratus]. 1367 iun. 3, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 112. — Šebánek, Arch. zruš. klášterů morav. I. č. 832 (z orig.). Transsumptum ex auct. officialis. — IV. 1368 ian. 22, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 51. Zmín. instrumentum procuracionis. 1368 mart. 14, in consistorio Olomucensi. Cod. Mor. X. č. 51. Sentencia diffinitiva. (In duabus peciis pergameni simul conglutinatis et in earum iunctura signo "notarif] signatis). 1873 febr. 24, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 183. Incorporacio ecclesie in Lanicz. 1377 mai 20, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 77. Compromissum in arbitros. 1877 iul. 23, in Meylicz, castro episcopi. Cod. Mor. XI. č. 86. Sentencia diffinitiva episcopi Olomucensis. 1380 apr. 15 Tbez údaje místal. Cod. Mor. XI. č. 181. Resignacio iuris ad silvam. 1884 mart. 3, in Wyschaw. Cod. Mor. XI. č. 322. — Tadra č. 129. Stephanus Andree de Bysencz, presbiter Olomuc. dyoc., publ. auct. imp. not. 1367 iun. 8, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 113. Spolupodpis na instrumentu notáře č. 86. Albertus dictus Gregora, quond. Blassii de Hossin, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1367 iun. 16, IPragae] in curia archiep., in camera speciali. Lib. erect. V. 574. Arbitrium. I— 1380 febr. 11]. Tadra, Listář veř. not., č. 52. Zmín. instrumentum compromissi in arbitros: — Tadra č. 130. Symon, natus Jacobi de Slawyeticz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (Pater: Jacobus de Slawyeticz, notarius domini officialis. Uxor: Svata, filia Simonis de Kněžemost, ad 1369; 1373 apr. 26 (Acta iud. I. 24) Symon denegat matrimonium legitimum). 1367 iun. 30, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukop. kap. praž. J XL 2, fol. 91). Transsumptum ex auctoritate officialis. 1368 febr. 29, Pragae in domo habitac. d. Jenczonis officialis. Orig. perg. B 59, n. 344 v Nár. a un. knih. — Listy kl. zbrasl, č. 178. Arbitrium. 1368 aug. 1, in eccl. Prag. ante maius altare S. Viti in novo choro. Dobner, Mon. Boh. histor. VI. 88—90 (z orig. v arch. kláštera břevnovského). Sentencia diffinitiva Jenczonis officialis in causa abbatis Brevnoviensis et Nicolai Comarovecz. — IV. 1368 aug. 22, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z opisu ve svatotomášském listáři fol. 5). Transsumptum ex auctoritate officialis. 1371 nov. 6, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z orig.). Transsumptum ex auctoritate officialis. Spolupodepsal Nicolaus Petri de Praga. 1373 iul. 1, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukop. kap. praž. J XL 2, fol. 99, č. 111). Transsumptum ex auctoritate officialis. 1373 mart. 7, Pragae. Acta iud. I. 13. Svědek. Další zmín. tamže až na str. 369 (1379
94 170. 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 169. Crux Alberti de Czyrnyn, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1366 maii 13, in Olomucz. Tadra, Listář veř. not. č. 7. Exhibicio littere. Subscripcio: Albertus de Czymyn[i] 1366 oct. 10, in ecclesia Olomucensi. Cod. Mor. IX. č. 450 (z orig. kapituly olomouc.) Donacio villarum capelle S. Anne. 1867 oct. 11, in capella S. Anne, in castro Olomucensi. Cod. Mor. X. č. 51. Procuratorium. 1379 nov. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 199. Zlomek instrumentu o rozepři. 1880 ian. 11, in chartuzia prope civitatem Luthomislensem. Cod. Mor. XI. č. 172. Promul- gacio interdicti. — Tadra č. 131. Petrus quond. Johannis de Cassyehowicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1366 iun. 18, Luthomussli. Cod. Mor. IX. č. 435 (z opisu) — Šebánek, Archivy zruš. klášterů morav. I. č. 826 (z orig. perg.) Decisio litis per Albertum, episc. Luthomisl. — II. — Tadra č. 124. Jacobus Venceslai de Pabgienicz, cler. Prag. dioc., auct. [apostol. et] imp. not. publ. 1366 aug. 30, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukopisu kapituly pražské J XL 2, fol. 100). Transsumptum ex auct. officialis. 1369 ſebr. 15, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukopisu kap. pražské J XL 2, fol. 189). Transsumptum ex auct. officialis. — Tadra č. 127 (Johannes Wenceslai de Pabgienicz ad 1366, Přimda 105). Le o dictus Gentes, not. publ. 1366 dec. 12, Pragae. Menčík, Konrád Waldhauser (Rozpravy Kr. čes. spol. nauk VI. dil 11, str. 32, č. 15). Svědek v instr. notáře č. 156. — Tadra č. 126 [snad totožný s notářem č. 119]. Wenceslaus Pauli de Radecz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1367 mart. 21, in monast. Lucensi. Cod. Mor. XV. č. 111 — Šebánek, Arch. zruš. klášterů morav. I. č. 831 (z orig. perg. 23,533,5+1,5 cm se 2 pečetmi v zem. archivu v Brně). Arbitrium. — IV. 1370 oct. 1, in Znoyma. Cod. Mor. X. č. 93 — Šebánek, Arch. zruš. klášterů mor. I. č. 846. Arbitrium. — Tadra č. 140. Paulus Tolim] Michaelis de Dobrencz, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. Let actorum curie Olomuc. not. iuratus]. 1367 iun. 3, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 112. — Šebánek, Arch. zruš. klášterů morav. I. č. 832 (z orig.). Transsumptum ex auct. officialis. — IV. 1368 ian. 22, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 51. Zmín. instrumentum procuracionis. 1368 mart. 14, in consistorio Olomucensi. Cod. Mor. X. č. 51. Sentencia diffinitiva. (In duabus peciis pergameni simul conglutinatis et in earum iunctura signo "notarif] signatis). 1873 febr. 24, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 183. Incorporacio ecclesie in Lanicz. 1377 mai 20, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 77. Compromissum in arbitros. 1877 iul. 23, in Meylicz, castro episcopi. Cod. Mor. XI. č. 86. Sentencia diffinitiva episcopi Olomucensis. 1380 apr. 15 Tbez údaje místal. Cod. Mor. XI. č. 181. Resignacio iuris ad silvam. 1884 mart. 3, in Wyschaw. Cod. Mor. XI. č. 322. — Tadra č. 129. Stephanus Andree de Bysencz, presbiter Olomuc. dyoc., publ. auct. imp. not. 1367 iun. 8, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 113. Spolupodpis na instrumentu notáře č. 86. Albertus dictus Gregora, quond. Blassii de Hossin, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1367 iun. 16, IPragae] in curia archiep., in camera speciali. Lib. erect. V. 574. Arbitrium. I— 1380 febr. 11]. Tadra, Listář veř. not., č. 52. Zmín. instrumentum compromissi in arbitros: — Tadra č. 130. Symon, natus Jacobi de Slawyeticz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (Pater: Jacobus de Slawyeticz, notarius domini officialis. Uxor: Svata, filia Simonis de Kněžemost, ad 1369; 1373 apr. 26 (Acta iud. I. 24) Symon denegat matrimonium legitimum). 1367 iun. 30, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukop. kap. praž. J XL 2, fol. 91). Transsumptum ex auctoritate officialis. 1368 febr. 29, Pragae in domo habitac. d. Jenczonis officialis. Orig. perg. B 59, n. 344 v Nár. a un. knih. — Listy kl. zbrasl, č. 178. Arbitrium. 1368 aug. 1, in eccl. Prag. ante maius altare S. Viti in novo choro. Dobner, Mon. Boh. histor. VI. 88—90 (z orig. v arch. kláštera břevnovského). Sentencia diffinitiva Jenczonis officialis in causa abbatis Brevnoviensis et Nicolai Comarovecz. — IV. 1368 aug. 22, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z opisu ve svatotomášském listáři fol. 5). Transsumptum ex auctoritate officialis. 1371 nov. 6, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z orig.). Transsumptum ex auctoritate officialis. Spolupodepsal Nicolaus Petri de Praga. 1373 iul. 1, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z rukop. kap. praž. J XL 2, fol. 99, č. 111). Transsumptum ex auctoritate officialis. 1373 mart. 7, Pragae. Acta iud. I. 13. Svědek. Další zmín. tamže až na str. 369 (1379
Strana 95
95 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. oct. 19), II. (1380 iun. 1—1384 nov. 23), III. (1392 ian. 26—1392 dec. 11). Viz také Listář veř. not. č. 22 (1378 iul. 13), Cod. Mor. XI. č. 231 (1381 sept. 20). Signum: v kružnici, uměle proplétané pěticípou hvězdou, jest v tmavém poli majuskulní S; v dvojstupňovém podstavci jest vepsáno minuskulou: i.ll m.o.n. Petrus de Wsserub, alias de Laz, [apost. auct.] not. publ., vicarius prepositure eccl. Prag. 1878, secretarius apost. 1390. 1367 sept. 17. Zem. archiv, opis vatik. Tabellio creatus est. Další zmín. Listář veř. not., č. 14 (1878 febr. 25), č. 15 (1378 mart. 17), Monum. Vat. V. 218, č. 394 (Mgr. Petrus de Wserub, canon. Prag., secretarius et familiaris apostolicus ac litterarum apostolicarum — corrector, scriptor et abbreviator ad 1390 dec. 1), Acta iud. III. 177 (1396 aug. 30). Tadra č. 128. Johannes Tassovecz, publ. not. Prag. dioc. 1367 oct. 11, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 51. Procurator consistorii episc. cur. Olomuc factus est (viz instr. notáře č. 169). Další zmín. tamže č. 187 (1373 apr. 6), XI. č. 96 (1378 ian. 2). — Tadra č. 138. Chunradus, natus Nicolai Mos[t]lini de Grecz, Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1367 nov. 11, Pragae in domo collegii Karoli. Nováček, Několik listin týk. se kol. Karl., č. 2. Transsumptum privilegii Karoli imp. collegio Karoli 1367 iul. 23 dati. 1368 ian. 27, in Maiori civit. Prag. Cod. Mor. X. č. 51. Appellacio. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. č. 51: Appellacio. — Tadra č. 136. Wenceslaus, dictus Mladyeyowecz, quond. Sebastiani de Mladyeyov, Prag. dyoc. publ. auct. imp. not. 1367 dec. 15, in Sternberch. Cod. Mor. X. č. 1. Arbitrium Alberti de Sternberg, Lutho- missliensis episcopi. — Tadra č. 134. Jacobus de Melnico, not. publ. 1368 ian. 22, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 51. Svědek. Další zmín. tamže str. 66 (1368 [mart. 141), č. 187 (1373 apr. 6), XI. č. 614 (1390 aug. 29, procurator causarum consistorii Olomucensis). — Tadra č. 187. Adam de Tassov, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1368 febr. 25, in preurbio civitatis Olomucensis. Cod. Mor. X. č. 51. Procuratorium. Tadra č. 135. Johannes, nat. quond. Gaudencii de Zalsorzen, canonicus Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1368 iun. 8, in civitate Zacensi, in domo Clementis, civis dicte civitatis, in palacio inferiori. Lib. erect. II. 150. Vendicio. Nicolaus Petri de Mendico, presbiter Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1368 iun. 14, in monast. Plass, Orig, perg. 22X24+3 cm v Nár. a univ. knih., B 59, n. 348. Pertholdus, plebanus ecclesie in Ledecz, confessus est se recepisse 3 sex. gros. a Nicolao, abbate Plassensi, racione decimarum. — III. — Se 2 pečetmi (+S. DECANI PILZNENSIS, +. IEFCLIJN' PLEBAN' DE BELA). 1880 nov. 17, in monasterio in Placz IIJ. Orig. perg. 44X47+5 cm v Nár. a univ. knih., B 76, n. 459. Transsumptum litterarum processus. — IV. Signum: z vejčité vázy, umístěné na mohutném trojúhelníkovém podstavci, vyčnívají tři drobné květy na srostlých stoncích. — Tadra č. 141. Wenceslaus, natus Heinlini de Uscz, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1368 iun. 17, in villa Radim, Prag. dioc., in domo Mauricii, alias Marzikonis, dicti Manacha, laici. Orig. perg. 2529 cm v Nár. a univ. knih., B 59, n. 349 — Tadra, Kanceláře a písaři, str. 229. Conradus alias Cunso, canonicus eccl. S. Georgii, nomine suo et omnium concanonicorum possessionem corporalem et realem omnium bonorum, que in villa Radim olim Johannes dictus Mudrak, civis Pragensis, tenuit, cum omnibus fructibus, redditibus et proventibus cepit et se in omnia pacifice et quiete nullo contradicente ut verus dominus intromisit. 1369 febr. 3, Pragae. Dobner VI. 427. Mezi svědky. Další zmín. Acta iud. I. 166 (1376 sept. 4) — str. 229 (1377 oct. 19, W. dictus Zid), VII. 197 (1377 maii 16—19), III. 284 (1397 sept. 23, W. Zidek), Mont. Vat. V. č. 1969 (1402 oct. 25, rector paroch. eccl. S. Marie in Lacu Maior. civ. Prag.). Signum: trojlístek s vyčnívajícími křížky jest umístěn nad čtyřmi stupni, do trojlístku jest vepsáno jednotlivě minuskulou a vlle. — Tadra č. 142. Johannes dictus Kossilka, not. publ. iuratus capit. Prag. 1368 aug. 1, Pragae. Dobner, Mon. Boh. histor. VI. 90. Svěděk v instr. notáře č. 177. — Tadra 182. Gallus dictus Ercules, not. publ. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. 78. Svědek v instr. notáře č. 64. — Tadra č. 139. Conradus Nicolai de Trutnow, not. publ. 1369 iun. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — — Tadra č. 144. 178. 188. 189.
95 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. oct. 19), II. (1380 iun. 1—1384 nov. 23), III. (1392 ian. 26—1392 dec. 11). Viz také Listář veř. not. č. 22 (1378 iul. 13), Cod. Mor. XI. č. 231 (1381 sept. 20). Signum: v kružnici, uměle proplétané pěticípou hvězdou, jest v tmavém poli majuskulní S; v dvojstupňovém podstavci jest vepsáno minuskulou: i.ll m.o.n. Petrus de Wsserub, alias de Laz, [apost. auct.] not. publ., vicarius prepositure eccl. Prag. 1878, secretarius apost. 1390. 1367 sept. 17. Zem. archiv, opis vatik. Tabellio creatus est. Další zmín. Listář veř. not., č. 14 (1878 febr. 25), č. 15 (1378 mart. 17), Monum. Vat. V. 218, č. 394 (Mgr. Petrus de Wserub, canon. Prag., secretarius et familiaris apostolicus ac litterarum apostolicarum — corrector, scriptor et abbreviator ad 1390 dec. 1), Acta iud. III. 177 (1396 aug. 30). Tadra č. 128. Johannes Tassovecz, publ. not. Prag. dioc. 1367 oct. 11, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 51. Procurator consistorii episc. cur. Olomuc factus est (viz instr. notáře č. 169). Další zmín. tamže č. 187 (1373 apr. 6), XI. č. 96 (1378 ian. 2). — Tadra č. 138. Chunradus, natus Nicolai Mos[t]lini de Grecz, Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1367 nov. 11, Pragae in domo collegii Karoli. Nováček, Několik listin týk. se kol. Karl., č. 2. Transsumptum privilegii Karoli imp. collegio Karoli 1367 iul. 23 dati. 1368 ian. 27, in Maiori civit. Prag. Cod. Mor. X. č. 51. Appellacio. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. č. 51: Appellacio. — Tadra č. 136. Wenceslaus, dictus Mladyeyowecz, quond. Sebastiani de Mladyeyov, Prag. dyoc. publ. auct. imp. not. 1367 dec. 15, in Sternberch. Cod. Mor. X. č. 1. Arbitrium Alberti de Sternberg, Lutho- missliensis episcopi. — Tadra č. 134. Jacobus de Melnico, not. publ. 1368 ian. 22, in Olomucz. Cod. Mor. X. č. 51. Svědek. Další zmín. tamže str. 66 (1368 [mart. 141), č. 187 (1373 apr. 6), XI. č. 614 (1390 aug. 29, procurator causarum consistorii Olomucensis). — Tadra č. 187. Adam de Tassov, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1368 febr. 25, in preurbio civitatis Olomucensis. Cod. Mor. X. č. 51. Procuratorium. Tadra č. 135. Johannes, nat. quond. Gaudencii de Zalsorzen, canonicus Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1368 iun. 8, in civitate Zacensi, in domo Clementis, civis dicte civitatis, in palacio inferiori. Lib. erect. II. 150. Vendicio. Nicolaus Petri de Mendico, presbiter Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1368 iun. 14, in monast. Plass, Orig, perg. 22X24+3 cm v Nár. a univ. knih., B 59, n. 348. Pertholdus, plebanus ecclesie in Ledecz, confessus est se recepisse 3 sex. gros. a Nicolao, abbate Plassensi, racione decimarum. — III. — Se 2 pečetmi (+S. DECANI PILZNENSIS, +. IEFCLIJN' PLEBAN' DE BELA). 1880 nov. 17, in monasterio in Placz IIJ. Orig. perg. 44X47+5 cm v Nár. a univ. knih., B 76, n. 459. Transsumptum litterarum processus. — IV. Signum: z vejčité vázy, umístěné na mohutném trojúhelníkovém podstavci, vyčnívají tři drobné květy na srostlých stoncích. — Tadra č. 141. Wenceslaus, natus Heinlini de Uscz, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1368 iun. 17, in villa Radim, Prag. dioc., in domo Mauricii, alias Marzikonis, dicti Manacha, laici. Orig. perg. 2529 cm v Nár. a univ. knih., B 59, n. 349 — Tadra, Kanceláře a písaři, str. 229. Conradus alias Cunso, canonicus eccl. S. Georgii, nomine suo et omnium concanonicorum possessionem corporalem et realem omnium bonorum, que in villa Radim olim Johannes dictus Mudrak, civis Pragensis, tenuit, cum omnibus fructibus, redditibus et proventibus cepit et se in omnia pacifice et quiete nullo contradicente ut verus dominus intromisit. 1369 febr. 3, Pragae. Dobner VI. 427. Mezi svědky. Další zmín. Acta iud. I. 166 (1376 sept. 4) — str. 229 (1377 oct. 19, W. dictus Zid), VII. 197 (1377 maii 16—19), III. 284 (1397 sept. 23, W. Zidek), Mont. Vat. V. č. 1969 (1402 oct. 25, rector paroch. eccl. S. Marie in Lacu Maior. civ. Prag.). Signum: trojlístek s vyčnívajícími křížky jest umístěn nad čtyřmi stupni, do trojlístku jest vepsáno jednotlivě minuskulou a vlle. — Tadra č. 142. Johannes dictus Kossilka, not. publ. iuratus capit. Prag. 1368 aug. 1, Pragae. Dobner, Mon. Boh. histor. VI. 90. Svěděk v instr. notáře č. 177. — Tadra 182. Gallus dictus Ercules, not. publ. 1368 oct. 14, Pragae. Cod. Mor. X. 78. Svědek v instr. notáře č. 64. — Tadra č. 139. Conradus Nicolai de Trutnow, not. publ. 1369 iun. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — — Tadra č. 144. 178. 188. 189.
Strana 96
190. 191. 192. 198. 195. 196. 197. Johannes olim Welflini de Pomuk, cler. Prag. díoc., imp. auct. not. publ., not. consistorii Prag. 1878, -- 1898 mart. 19 (o Xivoté: Editiones archivii et bibliothecae metro- politani cap. Prag. X. 58, Sanctus Johannes Nepomucenus). 1869 iun. 20, in Minori civitate Prag. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z orig. v arch. kap. praž., XIII. 85 — opis ve stát. úst. histor.). Transsumptum ex auct, officialis. 1878 mart. 28, Pragae. Acta iud. I. 20. Zmín. (not. consistorii 1378 jan. 8). Další zmím, tamže (— 1877 oct. 19, notarius cancellarie d. vicariorum curie arch, Prag.). 1875 dec..9, Pragae. Lib. erect. II. 127. Ecclesia paroch. in Malin cum capellis in Montibus Cuthnis incorporatur monast. Sedlecensi. . 5 1876 dec. 12, Pragae, in curia archiep. Lib. erect. II. 186. Confirmacio permutacionis bonorum inter universitatem Pragensem et dominum Skopek de Duba per Johannem, archiep. Prag. 1877 apr. 27, Pragae, in cur, archiep.iLib. conf. III. 70. Confirmacio abbatis S. Procopii. 1878 mart, 28, Pragae. Listáf vet. not., C. 19. Littere processus. — IV. 1878 iul. 9, Pragae. Listáf keř. not., č. 25. Transsumptum. Spolupodepsal Henslinus de ssov. 1878 dec. 8, in castro Prag., in capella regía Omn. Sanct. Lib. conf. III. 102. Confirmacio abbatisse S. Georgii in castro Prag. 1879 nov. 18, Pragae. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve stát. úst. historickém, F Paříž A 82—88. Podpis na instrumentu notáře č. 244 (viz příl. A 2). Signum: Editiones archivii et bibl. metr. cap. Prag. X. 59. — Tadra č. 168. Martinus quond. Martini de Petirwicz, not. publ. 1870 inn, 80, Pragae. Cod. Sil. XI. 155. Karolus IV. imperator ordinat litem inter cives Wratislavie et capitulum ibidem. Spolupodepsal Petrus Petri de Boleslavia. — Sub imperalis maiestatis sigillo. — 'Tadra & 146. Lu dowi cus dictus Coyata, quond. Andree de Hosticz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. . 1871 ian, 8, in monast. Plasensi, in capella superius sita, ubi abbates monasterii sua comoda specialia habere consueverunt. Orig. perg. 27)X43+-8,6 cm v Nir, a univ. knih., B 62, n. 869. Gerlachus Pomucensis et Hermanus Aule Regie abbates cisterciensis ordinis pronuncciant arbitrium in causa monasterii Plassensi cum abbatibus monast. S. Corone. — II. (peceti Gerlacha, opata nepomuckého, a opata zbraslavského). . 1876 iul. 17, |[Pragae]. Kubíčková, K poč. of., str. 477 (z orig. v arch. kap. vylehrad.). Jenec executor. ' . 1877 iun. 17, Pragae. Acta iud. I. 206. Svédek, Dalií zmín. tamZe, VII. 202 (1877 iun. 22), II. 9 (1880 febr. 6), Listáf vef. not, IV A b, fol. 188 (1880 mart. 8), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 92, n, 548 (1890 iul. 7). . 1880 oct. 24—29, in ambitu eccl. S. Petri in Wissegrado prope Pragam. Listáf vef. not. €. b4. Super possessione prebende eccl. S. Petri. Signum: kresba sevřené ruky s předkloktím, držící bylinu s trojitým kořenem a s jedním lístkem o devíti lalocích. — Tadra č. 150. Thomas Petri de Glato via, not. publ. — Tadra č. 151 (1871—1377, Přimda 2). . Helias Honsonis de Hollessaw, cler. Olom. dioc., publ. auct. apost. not. 1872 mart. 1, in monast. ord. minor. ad S. Jacobum, in ambitu. Mon. univ. II. 252, &. 11. Transsumptum appellacionis mgr. Joannis dicti Drssczka ad d. Johannem, archiep. Prag., universitatis cancellarium, — Tadra č. 155. Johannes barbitonsoris dictus de Sanctis, Belnacensis dioc, cler, apostol. et imper. auct. not, publ. 1372 apr. 1, in quadam parva camera sive stupa[!] existente in quodam latere cuisdam camere pictinate cum armis domini marquisi Moravie, ut dicebatur, in castro Pragensi situate, in domo seu hospicio regali. Orig. perg. v PaliiZi, Archives nationales, fot. ve st, üst. historickém, F PaiíZ A D7. Nymericus, episc, Parisiensis et consiliaris regis Francorum, expoguit coram Karolo IV. imperatore verbis latinis certas res et petivit auxilium pro domino suo ad tuendum et debellandum civitatem et comitatum Lucanos contra reges et principes mundi. Testes: Johannes, archiep. Prag., Johannes, episc. Olomuc., et Radulphus de Lonpeyo, consilieris regis Francorum. Signum: složeno uměle z písmen J O h S. Jacobus Wigendi de Nova civitate, Olomuc. dioc, imp. auct. publ. not. 1872 dec, 1, in Mühlberg. Mittheilungen des Inst. f. 5. Gesch. IX. (Innsbruck 1888), str. 688, č. 10. Johannes, archiep. Prag., promulgat sentenciam sedis apostolice contra Pilgrimum, archiep. Salzburgensem. — IV. — 'Tadra &. 164. H ynko, nat. olim Behedicti, dicti Bech, de Weprzecz, Prag. dioc., publ. imp. auct. not, 1878 ian. 8, Pragae. Acta iud. I. 2. Svédek. Dalíi Cetné zmín. tamie (— 1879 nov. 14), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 78, n. 440 (1879 maii 28), Acta iud. II. (1880 febr. 4 — 1880 nov. 28), Listář veř. not., č. 20 (ruk. Nár. a univ. knih. IV A D, fol. 94 b). 1887 mart, 9, in Holyssow, in stuba domus dotis eccl. Orig. perg. 26X(28,b-]- 8 cm v Nár.
190. 191. 192. 198. 195. 196. 197. Johannes olim Welflini de Pomuk, cler. Prag. díoc., imp. auct. not. publ., not. consistorii Prag. 1878, -- 1898 mart. 19 (o Xivoté: Editiones archivii et bibliothecae metro- politani cap. Prag. X. 58, Sanctus Johannes Nepomucenus). 1869 iun. 20, in Minori civitate Prag. Kubíčková, K poč. of., str. 476 (z orig. v arch. kap. praž., XIII. 85 — opis ve stát. úst. histor.). Transsumptum ex auct, officialis. 1878 mart. 28, Pragae. Acta iud. I. 20. Zmín. (not. consistorii 1378 jan. 8). Další zmím, tamže (— 1877 oct. 19, notarius cancellarie d. vicariorum curie arch, Prag.). 1875 dec..9, Pragae. Lib. erect. II. 127. Ecclesia paroch. in Malin cum capellis in Montibus Cuthnis incorporatur monast. Sedlecensi. . 5 1876 dec. 12, Pragae, in curia archiep. Lib. erect. II. 186. Confirmacio permutacionis bonorum inter universitatem Pragensem et dominum Skopek de Duba per Johannem, archiep. Prag. 1877 apr. 27, Pragae, in cur, archiep.iLib. conf. III. 70. Confirmacio abbatis S. Procopii. 1878 mart, 28, Pragae. Listáf vet. not., C. 19. Littere processus. — IV. 1878 iul. 9, Pragae. Listáf keř. not., č. 25. Transsumptum. Spolupodepsal Henslinus de ssov. 1878 dec. 8, in castro Prag., in capella regía Omn. Sanct. Lib. conf. III. 102. Confirmacio abbatisse S. Georgii in castro Prag. 1879 nov. 18, Pragae. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve stát. úst. historickém, F Paříž A 82—88. Podpis na instrumentu notáře č. 244 (viz příl. A 2). Signum: Editiones archivii et bibl. metr. cap. Prag. X. 59. — Tadra č. 168. Martinus quond. Martini de Petirwicz, not. publ. 1870 inn, 80, Pragae. Cod. Sil. XI. 155. Karolus IV. imperator ordinat litem inter cives Wratislavie et capitulum ibidem. Spolupodepsal Petrus Petri de Boleslavia. — Sub imperalis maiestatis sigillo. — 'Tadra & 146. Lu dowi cus dictus Coyata, quond. Andree de Hosticz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. . 1871 ian, 8, in monast. Plasensi, in capella superius sita, ubi abbates monasterii sua comoda specialia habere consueverunt. Orig. perg. 27)X43+-8,6 cm v Nir, a univ. knih., B 62, n. 869. Gerlachus Pomucensis et Hermanus Aule Regie abbates cisterciensis ordinis pronuncciant arbitrium in causa monasterii Plassensi cum abbatibus monast. S. Corone. — II. (peceti Gerlacha, opata nepomuckého, a opata zbraslavského). . 1876 iul. 17, |[Pragae]. Kubíčková, K poč. of., str. 477 (z orig. v arch. kap. vylehrad.). Jenec executor. ' . 1877 iun. 17, Pragae. Acta iud. I. 206. Svédek, Dalií zmín. tamZe, VII. 202 (1877 iun. 22), II. 9 (1880 febr. 6), Listáf vef. not, IV A b, fol. 188 (1880 mart. 8), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 92, n, 548 (1890 iul. 7). . 1880 oct. 24—29, in ambitu eccl. S. Petri in Wissegrado prope Pragam. Listáf vef. not. €. b4. Super possessione prebende eccl. S. Petri. Signum: kresba sevřené ruky s předkloktím, držící bylinu s trojitým kořenem a s jedním lístkem o devíti lalocích. — Tadra č. 150. Thomas Petri de Glato via, not. publ. — Tadra č. 151 (1871—1377, Přimda 2). . Helias Honsonis de Hollessaw, cler. Olom. dioc., publ. auct. apost. not. 1872 mart. 1, in monast. ord. minor. ad S. Jacobum, in ambitu. Mon. univ. II. 252, &. 11. Transsumptum appellacionis mgr. Joannis dicti Drssczka ad d. Johannem, archiep. Prag., universitatis cancellarium, — Tadra č. 155. Johannes barbitonsoris dictus de Sanctis, Belnacensis dioc, cler, apostol. et imper. auct. not, publ. 1372 apr. 1, in quadam parva camera sive stupa[!] existente in quodam latere cuisdam camere pictinate cum armis domini marquisi Moravie, ut dicebatur, in castro Pragensi situate, in domo seu hospicio regali. Orig. perg. v PaliiZi, Archives nationales, fot. ve st, üst. historickém, F PaiíZ A D7. Nymericus, episc, Parisiensis et consiliaris regis Francorum, expoguit coram Karolo IV. imperatore verbis latinis certas res et petivit auxilium pro domino suo ad tuendum et debellandum civitatem et comitatum Lucanos contra reges et principes mundi. Testes: Johannes, archiep. Prag., Johannes, episc. Olomuc., et Radulphus de Lonpeyo, consilieris regis Francorum. Signum: složeno uměle z písmen J O h S. Jacobus Wigendi de Nova civitate, Olomuc. dioc, imp. auct. publ. not. 1872 dec, 1, in Mühlberg. Mittheilungen des Inst. f. 5. Gesch. IX. (Innsbruck 1888), str. 688, č. 10. Johannes, archiep. Prag., promulgat sentenciam sedis apostolice contra Pilgrimum, archiep. Salzburgensem. — IV. — 'Tadra &. 164. H ynko, nat. olim Behedicti, dicti Bech, de Weprzecz, Prag. dioc., publ. imp. auct. not, 1878 ian. 8, Pragae. Acta iud. I. 2. Svédek. Dalíi Cetné zmín. tamie (— 1879 nov. 14), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 78, n. 440 (1879 maii 28), Acta iud. II. (1880 febr. 4 — 1880 nov. 28), Listář veř. not., č. 20 (ruk. Nár. a univ. knih. IV A D, fol. 94 b). 1887 mart, 9, in Holyssow, in stuba domus dotis eccl. Orig. perg. 26X(28,b-]- 8 cm v Nár.
Strana 97
97 198. 199. 200. 201. 202. 203. a univ. knih., B 85, n. 514. Johannes d. Okalanecz, cliens de Superiori Kamenicz, donavit et legavit quandam silvam, que dicitur posterior silva, in wolgari Boemico Zadny les, Welislao, dicto Fides, plebano eccl. in Stankow, ac suis successoribus. — III. (s 5 pečetmi). Signüm: základem jest mohutné gotické majuskulní M, opatřené třícípou korunou a umístěné nad obloučkem půlměsíce, po jehož stranách jsou gotická majuskulní h l B; vše stojí na dvou stupních, v nichž jest vepsáno gotickou kursivou: S.maria. † I . magdalena. — Tadra č. 158. Nicolaus, natus Mathie de Praga, cler., publ. imp. auct. not. 1373 ian. 4, Pragae. Acta iud. I. 2. Svědek. Další zmín. tamže (— 1379 dec. 23), II. (1880 febr. 27 — 1880 aug. 24). 1379 nov. 10, in villa Kyg Prag. dioc., in municione ac curia Johannis archiep. Prag. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve stát. úst. hist., F Paříž A 86—87. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. 1374 dec. 13 in Nuremberg. 1379 nov. 18, in Min. civ. Prag. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. v st. úst. histor., F Paříž A 82—83. Podpis na instr. notáře č. 244 (viz příl. A 2). [— 1381 ian. 16]. Acta iud. II. 81. Zmín. 3 instr. ve věci Matěje z Bitozevsi. in Maiori civ. Prag., in domo habitac. Jeskonis de Montibus Cuthnis. Lib. 1383 aug. 17, erect. II. 202. Dotacio altaris per Jeskonem. Signum: tvar monstrance, ve dvou stupních vepsáno gotickou kursivou: Nicolaus Mathie de Praga. — Tadra č. 159. Petrus, nat. quond. Henrici de Luticz, Prag. dioc., publ. auct. apost. [ac causarum coram archiepiscopo] notarius. 1373 ian. 28, Pragae. Acta iud. I. 8. Svědek. Další časté zmín. tamže (— 1879 ápr. 2), II. (1380 iul. 2—1387 febr. 28), Listář veř. not. č. 20 (1378 apr. 13), č. 48 (1379 dec. 22, examinator testium), Lib. erect. II. 215 (1884 oct. 10, in Wissegrad), str. 219 (1885 apr. 14), str. 243 (1386 ian. 15, Pragae), str. 244 (1386 mart. 2), str. 115 (1886 mart. 19), Lib. erect. III. 320 (1390 ian. 29, not. cancel. episc.), IV. 368 (1391 maii 27), Acta iud. III. (1392 maii 29). 1882 dec. 18, Pragae. Lib. erect. II. 198. Littera donacionis. 1383 mart. 2, in Minori civit. Prag. Lib. erect. II. 191. Fundacio misse perpetue. 1384 febr. 1, in Minori civ. Prag., in cur. archiep. Listy kl. zbrasl., č. 211. Archiepiscopus confirmat arbitrium. 1384 iun. 1, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 80, n. 480. Sentencia super presen- tacione et institucione fratris Johannis ex monast. Cladrubiensi ad ecclesiam in Tuskov. — Pečet ztracena. 1385 sept. 28, in curia archiep. Prag. Monum. univ. II. 282, č. 20. Joannes, archiep. Prag., de mandato Urbani VI. pape translacionem collegii Karoli e domo Lazari in eam Rotlevi a rege Wenceslao donatam apostolice auctoritatis delegate munimine firmat. 1390 mart. 1, Pragae. Libri confir. V. 1. Scriptor prothocolli. 1391 iul. 5, Pragae. Lib. erect. IV. 363. Incorporacio eccl. paroch. S. Marie in Wylemow monasterio ibidem. Signum: nad lístkovým křížem, vedle něhož vyrůstají z jednoduché linie dvě ratolesti; jsou zkříženy dva klíče, pod obrazem jsou dvě jednoduché stuhy. — Tadra č. 160. Hinco Sudliczka, not. publ. 1873 febr. 4, Pragaë. Acta iud. I. 8. Svědek. — Tadra č. 162. Johannes Pilzak, not. publ. 1373 febr. 4, Pragae. Acta iud. I. 8. Svědek. Další zmín. tamže, str. 29 (1873 maii 5), 53 (aug. 21), 59 (sept. 12), 122 (1375 maii 7). — Tadra č. 161. Mathias dictus Manco de Praga, cler., not. publ. 1873 mart. 28, Pragae. Acta iud. I. 20. Svědek. Další zmín. tamže str. 122 (1873 mai 10), — II. (1380 oct. 24—1887 ian. 16, Mathias de Praga), V. (1406 apr. 2—1407 ian. 26). Tadra č. 179. Slawko quond. Johannis de Jarohnyewicz, cler. Olomuc. dioc., publ. apost. auct. not. 1373 apr. 4, Pragae. Acta iud. I. 21. Svědek. Další zmín. tamže (— 1379 maii 4), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 73, n. 440 — Schubert, str. 44 (1379 maii 28), Acta iud. II. 8 — 140 (1380 febr. 4 — 1382 apr. 30), III. 59 (1392 iun. 28), Lib. erect. IV. 432 (1396 ian. 28, procurator consistorii Prag.), Acta iud. IV. 101 (1402 mart. 6), 233 (1403 iun. 18), Dobner, Mon. Boh. histor. /VI. 455 (1406 ian. 28). 1382 iun. 22, in Minori civitate Prag. Tadra, Příspěvky k děj. univ., ve Věstn. Král. čes. spol. nauk 1890, str. 301—302. Constitucio procuratorum. - - - Zlomek instr. jest přivázán k rukopisu Nár. a univ. knih. IV A 5; viz Listář veř. not., č. 71. Decisio litis. — Tadra č. 164. Wenceslaus Mysska de Lucohorzan, not. publ. 1373 apr. 4, Pragae. Acta iud. I. 21. Svědek. Další zmín. tamže (— 1378 nov. 15), VII. Acta offic. (1377 mart. 13 — 1379 iul. 2), Listy kl. zbrasl., str. 194 (1378 iul. 17), Acta iud. II. (1380 ian: 17 — 1387 ian. 9). — Tadra č. 149. 204.
97 198. 199. 200. 201. 202. 203. a univ. knih., B 85, n. 514. Johannes d. Okalanecz, cliens de Superiori Kamenicz, donavit et legavit quandam silvam, que dicitur posterior silva, in wolgari Boemico Zadny les, Welislao, dicto Fides, plebano eccl. in Stankow, ac suis successoribus. — III. (s 5 pečetmi). Signüm: základem jest mohutné gotické majuskulní M, opatřené třícípou korunou a umístěné nad obloučkem půlměsíce, po jehož stranách jsou gotická majuskulní h l B; vše stojí na dvou stupních, v nichž jest vepsáno gotickou kursivou: S.maria. † I . magdalena. — Tadra č. 158. Nicolaus, natus Mathie de Praga, cler., publ. imp. auct. not. 1373 ian. 4, Pragae. Acta iud. I. 2. Svědek. Další zmín. tamže (— 1379 dec. 23), II. (1880 febr. 27 — 1880 aug. 24). 1379 nov. 10, in villa Kyg Prag. dioc., in municione ac curia Johannis archiep. Prag. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve stát. úst. hist., F Paříž A 86—87. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. 1374 dec. 13 in Nuremberg. 1379 nov. 18, in Min. civ. Prag. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. v st. úst. histor., F Paříž A 82—83. Podpis na instr. notáře č. 244 (viz příl. A 2). [— 1381 ian. 16]. Acta iud. II. 81. Zmín. 3 instr. ve věci Matěje z Bitozevsi. in Maiori civ. Prag., in domo habitac. Jeskonis de Montibus Cuthnis. Lib. 1383 aug. 17, erect. II. 202. Dotacio altaris per Jeskonem. Signum: tvar monstrance, ve dvou stupních vepsáno gotickou kursivou: Nicolaus Mathie de Praga. — Tadra č. 159. Petrus, nat. quond. Henrici de Luticz, Prag. dioc., publ. auct. apost. [ac causarum coram archiepiscopo] notarius. 1373 ian. 28, Pragae. Acta iud. I. 8. Svědek. Další časté zmín. tamže (— 1879 ápr. 2), II. (1380 iul. 2—1387 febr. 28), Listář veř. not. č. 20 (1378 apr. 13), č. 48 (1379 dec. 22, examinator testium), Lib. erect. II. 215 (1884 oct. 10, in Wissegrad), str. 219 (1885 apr. 14), str. 243 (1386 ian. 15, Pragae), str. 244 (1386 mart. 2), str. 115 (1886 mart. 19), Lib. erect. III. 320 (1390 ian. 29, not. cancel. episc.), IV. 368 (1391 maii 27), Acta iud. III. (1392 maii 29). 1882 dec. 18, Pragae. Lib. erect. II. 198. Littera donacionis. 1383 mart. 2, in Minori civit. Prag. Lib. erect. II. 191. Fundacio misse perpetue. 1384 febr. 1, in Minori civ. Prag., in cur. archiep. Listy kl. zbrasl., č. 211. Archiepiscopus confirmat arbitrium. 1384 iun. 1, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 80, n. 480. Sentencia super presen- tacione et institucione fratris Johannis ex monast. Cladrubiensi ad ecclesiam in Tuskov. — Pečet ztracena. 1385 sept. 28, in curia archiep. Prag. Monum. univ. II. 282, č. 20. Joannes, archiep. Prag., de mandato Urbani VI. pape translacionem collegii Karoli e domo Lazari in eam Rotlevi a rege Wenceslao donatam apostolice auctoritatis delegate munimine firmat. 1390 mart. 1, Pragae. Libri confir. V. 1. Scriptor prothocolli. 1391 iul. 5, Pragae. Lib. erect. IV. 363. Incorporacio eccl. paroch. S. Marie in Wylemow monasterio ibidem. Signum: nad lístkovým křížem, vedle něhož vyrůstají z jednoduché linie dvě ratolesti; jsou zkříženy dva klíče, pod obrazem jsou dvě jednoduché stuhy. — Tadra č. 160. Hinco Sudliczka, not. publ. 1873 febr. 4, Pragaë. Acta iud. I. 8. Svědek. — Tadra č. 162. Johannes Pilzak, not. publ. 1373 febr. 4, Pragae. Acta iud. I. 8. Svědek. Další zmín. tamže, str. 29 (1873 maii 5), 53 (aug. 21), 59 (sept. 12), 122 (1375 maii 7). — Tadra č. 161. Mathias dictus Manco de Praga, cler., not. publ. 1873 mart. 28, Pragae. Acta iud. I. 20. Svědek. Další zmín. tamže str. 122 (1873 mai 10), — II. (1380 oct. 24—1887 ian. 16, Mathias de Praga), V. (1406 apr. 2—1407 ian. 26). Tadra č. 179. Slawko quond. Johannis de Jarohnyewicz, cler. Olomuc. dioc., publ. apost. auct. not. 1373 apr. 4, Pragae. Acta iud. I. 21. Svědek. Další zmín. tamže (— 1379 maii 4), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 73, n. 440 — Schubert, str. 44 (1379 maii 28), Acta iud. II. 8 — 140 (1380 febr. 4 — 1382 apr. 30), III. 59 (1392 iun. 28), Lib. erect. IV. 432 (1396 ian. 28, procurator consistorii Prag.), Acta iud. IV. 101 (1402 mart. 6), 233 (1403 iun. 18), Dobner, Mon. Boh. histor. /VI. 455 (1406 ian. 28). 1382 iun. 22, in Minori civitate Prag. Tadra, Příspěvky k děj. univ., ve Věstn. Král. čes. spol. nauk 1890, str. 301—302. Constitucio procuratorum. - - - Zlomek instr. jest přivázán k rukopisu Nár. a univ. knih. IV A 5; viz Listář veř. not., č. 71. Decisio litis. — Tadra č. 164. Wenceslaus Mysska de Lucohorzan, not. publ. 1373 apr. 4, Pragae. Acta iud. I. 21. Svědek. Další zmín. tamže (— 1378 nov. 15), VII. Acta offic. (1377 mart. 13 — 1379 iul. 2), Listy kl. zbrasl., str. 194 (1378 iul. 17), Acta iud. II. (1380 ian: 17 — 1387 ian. 9). — Tadra č. 149. 204.
Strana 98
98 20b. 206. 208. 209. 210. 211. 212. 218. 214. 215. 216. 217. Hynczo, nat. Bratrzici de l cler; Olom. dioc., publ. imp.. auct. not. 1878 apr. 6, in QOlomucz. Cod. X. č. 187. Svědek. Další zmín. tamže, XI. č. 96 (1878 ian. 2), € €. 106 (1878 mart. MEE €, 198 (1880 sept. 3, in Mirow). IU febr. 8, in oppido 'Trebecensi, Cod. Mor. XV. &. 257. Éxecucio i in processu monastetii ucensis, Signum ś literami h-i-n-c-z.e T. Johannes de Cunczindorf, not. publ. et sctiba causarum consistorii Wratislav. [— 1878 iun. 9]. Acta iud. I. 47. Předložen instr, o rozepři. — Tadra č. 122. há Seh Durass Mathie de Praga, cler, imp. auct. publ. not. 1378 aug. 1, Pragae, Acta iud. I. 58. Svědek. Další zmín. tamže' (— 1879 nov. 18), II. (1880 febr. 1 — 1881 febr. 7), III. 11 (1892 ian. 26). 1878 iun. 9, in castro Prag., in capella S. Mauricii. Listáf vef. not, C. 21 (z rkp, Nár. a uhiv. knih. IV A D, fol. dd b, 8b a). Declaracio processus. [— 1878 iun, 18]. Listář veř. not., č. 22. Zmín. instr. 1879 nov. 18, Pragae. Viz přílohu A 2. Podpis na instr. notáře č. 244. 1881 apr. 8, in Maiori civ. Prag., in domo dotis eccl, paroch. S. Galli. Listář veř. not., č. 'bb. Donacio librorum mortis causa. Signum: nad podstavcem ve tvaru vázy jest umístěna osmicípá hvězdice se šípovitými paprsky, v jejímž středu jest na tmavém podkladě majuskulní W. — Tadra č. 156 HenslinusdeLyssow, cler., not. publ., scriba causarum consístorii curie archiepiscopalis Pragensis. 1878 nov. 5, Pragae. Acta iud. I. 65. Svědek. Další zmín. tamžé (— 1879 nov. 22, vedle Jana Veroniky), II. (1880 apr. 12 — 1885 oct. 21; 1884 sept. 9, arbiter), Listář veř. not., & 59 (1882 iul. 19). 1878 apr. 18, Pragae. Listáf vef. not., č. 20 (z rkp. Nár. a univ. knih, IV A 5, fol. 94). Transsumptum. 1878 iul, 9, Pragae. Listáf vef, not., C. 2b. Transsumptum. 1878 nov. 28, in Werona Prag. dioc. Listéï veř. not., č. 80. Resignacio. 1879 dec. 22, Pragae. Listář veř, not., č. 48. Examinacio testium. 1880 Tfebr, 81, in monast. Zderasiensi. Listář veř. not., č. 51. Sentencia iudicis delegati a sede apost. Vlastiborius Blasii. de Wrbietin, not. publ. — Tomek V. 112, Tadra č. 157 ad 1878. Ottico de Dobra, not. publ. ; 1874 febr. 1b, Pragae. Acta iud. I. 78. Svědek. Další zmín. tamže (— 1875 mart. 17). — Tadra & 167. Hersso [de Praga], not. publ 1874 apr. 17, Pragae. Acta iud. I, 88. Svědek Tsporné, zda notář]. — Tadra č. 178. Nicolaus Sekira, not. publ. 1874 iul. 19, Pragae. Acta iud. I. 95. Svědek. Další zmin, tamże (— 1878 dec. 8), IT. (1880 sept. 10 — 1882 «apr. 80), V. úvod XI (1894 ian. 27, bidellus), IL úvod VIII (1894 apr. 8, bydellus sive nunccius iuratus consistorii Prag.), Cod. Mor. XII. & 310 (1896 apr. 14, nunc. consist.) — Tomek V. 118, Tadra č. 178. Nicolaus Starczonis de Praga, not. publ. 1874 iul. 19, Pragae. Acta iud. I. 95. Svědek. — Tomek V. 118, Tadřa č. 169. Johannes de Rady m, not. publ. 1874 dec. 7, Pragae. Acta iud. I. 107. Procurator. — Tadra č. 172. Valentinus de Hlawna, not. publ. 1874 dec. 9, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 64, n. 386. Svědek. Další zmín. Acta iud. I. 295 (1878 aug. 11). — Tadra č. 148. Johannes de Prussnicz, i[not. publ.]. — Tadra & 171 ad 1874. Sporné. Johannes dictus Veronica de Líssow, cler. Prag. dioc., P. pun, not. 1875 febr. 8, Pragae. Acta iud. I. 118. Svédek. Dalśi zmin. tamże, (— 1879 nov. 28), orig. petg. v Nár. a un. knih., B 78, n. 440 (Schubert, str. 44) ad 1879 maii 28, notarius 'con- sistorii Prag., Acta 'iud. IL 18—94 (1880 apr. 6 — 1881 mart. 26, plebanus i in Brtna, dispen- satus est, ut possit conficere publica ; instrumenta non obstante constitucione d. Arnesti usque ad revocacionem suam).:— Tadra č. ;166. Johannes, quond. Conradi, dicti Reichmut, de Geylnhusen, Magunt. dioc., publ, auct. apost. et imp. not. 1875 aug. 16, Modricz. Cod. Mor. X. & 259. Confirmacio. [1876] mart. 16, M[odricz]. Tadra, Cancellaria Johannis Noviforensis, str. 147, &. 217. Procuratorium, 1877 iul. 28, in Meylicz. Cod. Mor. XI. & 86. Sentencia episcopi Olomuc. 1879 ian. 29, in Meylicz. Cod. Mor. XI. à "140. Svčdek. 1384 iun. 22, in Bruna. Cod, Mor. XI. & 828 — " Steinbach, Dipl. Sammlung hist. Merkw,
98 20b. 206. 208. 209. 210. 211. 212. 218. 214. 215. 216. 217. Hynczo, nat. Bratrzici de l cler; Olom. dioc., publ. imp.. auct. not. 1878 apr. 6, in QOlomucz. Cod. X. č. 187. Svědek. Další zmín. tamže, XI. č. 96 (1878 ian. 2), € €. 106 (1878 mart. MEE €, 198 (1880 sept. 3, in Mirow). IU febr. 8, in oppido 'Trebecensi, Cod. Mor. XV. &. 257. Éxecucio i in processu monastetii ucensis, Signum ś literami h-i-n-c-z.e T. Johannes de Cunczindorf, not. publ. et sctiba causarum consistorii Wratislav. [— 1878 iun. 9]. Acta iud. I. 47. Předložen instr, o rozepři. — Tadra č. 122. há Seh Durass Mathie de Praga, cler, imp. auct. publ. not. 1378 aug. 1, Pragae, Acta iud. I. 58. Svědek. Další zmín. tamže' (— 1879 nov. 18), II. (1880 febr. 1 — 1881 febr. 7), III. 11 (1892 ian. 26). 1878 iun. 9, in castro Prag., in capella S. Mauricii. Listáf vef. not, C. 21 (z rkp, Nár. a uhiv. knih. IV A D, fol. dd b, 8b a). Declaracio processus. [— 1878 iun, 18]. Listář veř. not., č. 22. Zmín. instr. 1879 nov. 18, Pragae. Viz přílohu A 2. Podpis na instr. notáře č. 244. 1881 apr. 8, in Maiori civ. Prag., in domo dotis eccl, paroch. S. Galli. Listář veř. not., č. 'bb. Donacio librorum mortis causa. Signum: nad podstavcem ve tvaru vázy jest umístěna osmicípá hvězdice se šípovitými paprsky, v jejímž středu jest na tmavém podkladě majuskulní W. — Tadra č. 156 HenslinusdeLyssow, cler., not. publ., scriba causarum consístorii curie archiepiscopalis Pragensis. 1878 nov. 5, Pragae. Acta iud. I. 65. Svědek. Další zmín. tamžé (— 1879 nov. 22, vedle Jana Veroniky), II. (1880 apr. 12 — 1885 oct. 21; 1884 sept. 9, arbiter), Listář veř. not., & 59 (1882 iul. 19). 1878 apr. 18, Pragae. Listáf vef. not., č. 20 (z rkp. Nár. a univ. knih, IV A 5, fol. 94). Transsumptum. 1878 iul, 9, Pragae. Listáf vef, not., C. 2b. Transsumptum. 1878 nov. 28, in Werona Prag. dioc. Listéï veř. not., č. 80. Resignacio. 1879 dec. 22, Pragae. Listář veř, not., č. 48. Examinacio testium. 1880 Tfebr, 81, in monast. Zderasiensi. Listář veř. not., č. 51. Sentencia iudicis delegati a sede apost. Vlastiborius Blasii. de Wrbietin, not. publ. — Tomek V. 112, Tadra č. 157 ad 1878. Ottico de Dobra, not. publ. ; 1874 febr. 1b, Pragae. Acta iud. I. 78. Svědek. Další zmín. tamže (— 1875 mart. 17). — Tadra & 167. Hersso [de Praga], not. publ 1874 apr. 17, Pragae. Acta iud. I, 88. Svědek Tsporné, zda notář]. — Tadra č. 178. Nicolaus Sekira, not. publ. 1874 iul. 19, Pragae. Acta iud. I. 95. Svědek. Další zmin, tamże (— 1878 dec. 8), IT. (1880 sept. 10 — 1882 «apr. 80), V. úvod XI (1894 ian. 27, bidellus), IL úvod VIII (1894 apr. 8, bydellus sive nunccius iuratus consistorii Prag.), Cod. Mor. XII. & 310 (1896 apr. 14, nunc. consist.) — Tomek V. 118, Tadra č. 178. Nicolaus Starczonis de Praga, not. publ. 1874 iul. 19, Pragae. Acta iud. I. 95. Svědek. — Tomek V. 118, Tadřa č. 169. Johannes de Rady m, not. publ. 1874 dec. 7, Pragae. Acta iud. I. 107. Procurator. — Tadra č. 172. Valentinus de Hlawna, not. publ. 1874 dec. 9, Pragae. Orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 64, n. 386. Svědek. Další zmín. Acta iud. I. 295 (1878 aug. 11). — Tadra č. 148. Johannes de Prussnicz, i[not. publ.]. — Tadra & 171 ad 1874. Sporné. Johannes dictus Veronica de Líssow, cler. Prag. dioc., P. pun, not. 1875 febr. 8, Pragae. Acta iud. I. 118. Svédek. Dalśi zmin. tamże, (— 1879 nov. 28), orig. petg. v Nár. a un. knih., B 78, n. 440 (Schubert, str. 44) ad 1879 maii 28, notarius 'con- sistorii Prag., Acta 'iud. IL 18—94 (1880 apr. 6 — 1881 mart. 26, plebanus i in Brtna, dispen- satus est, ut possit conficere publica ; instrumenta non obstante constitucione d. Arnesti usque ad revocacionem suam).:— Tadra č. ;166. Johannes, quond. Conradi, dicti Reichmut, de Geylnhusen, Magunt. dioc., publ, auct. apost. et imp. not. 1875 aug. 16, Modricz. Cod. Mor. X. & 259. Confirmacio. [1876] mart. 16, M[odricz]. Tadra, Cancellaria Johannis Noviforensis, str. 147, &. 217. Procuratorium, 1877 iul. 28, in Meylicz. Cod. Mor. XI. & 86. Sentencia episcopi Olomuc. 1879 ian. 29, in Meylicz. Cod. Mor. XI. à "140. Svčdek. 1384 iun. 22, in Bruna. Cod, Mor. XI. & 828 — " Steinbach, Dipl. Sammlung hist. Merkw,
Strana 99
99 aus d. Archive d. gräf. Cisterzienserstifts Saar in Mähren II., č. 73 (Prag, Wien u. Leipzig 1783). Zmín. jako „scriba Brunensis“. 1898 sept. 10, in civitate Iglaviensi, in domo habitac. d. Nicolai Parchaneris, civis ibidem. Acta iud. VII. 286, č. 12 (z orig. perg., přivázan. k rukopisu X F 15 v Nár. a univ. knih.) Processus. — Tadra č. 184 (viz též Summa cancellariae, úvod XX). O životě a formuláři Jana z Gelnhausen H. Kaiser, Der Collectarius perpetuarum formarum des Johann Geln- hausen, Strassburg 1898, a později v předmluvě k nové edici formuláře Collectarius perpetu- arum formarum Johannis de Geylnhusen, Innsbruck 1900. Kaiser neprávem ztotožňoval Jana z Gelnhausen s Janem z Humpolce (č. not. 146). Johannes, nat. quond. Petri de Magna villa, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1875 oct. 25, in castro Chrumpnaw. Orig. perg. 3535+4,5 cm s pečetí z červeného vosku v archivu min. vnitra, II. 71 — Urkundenbuch der Stadt Krummau in Böhmen I., str. 57. Nicolaus de Zaton, prepos. ord. S. Benedicti, et Nicolaus de Prziedole, plebanus, compromise- runt coram d. Petro de Rozembergh, capelle regie Omnium Sanctorum in castro Prag. preposito, in arbitros Wencezlaum de Bavorow et Hostislaum de Chrumpnaw, decanum Dudlebensem, in causa commutacionis villarum. Arbitri pronuncciant, quod ville Geisel- pacz et Dubowa integre ad plebem et parochiam in Prziedol, Gistebnik cum molendino ad Zaton nomine commutacionis pertinere debeant. Testes: Buzko in Helfemburgh, Zacharias in Chrumpnaw, burchgravii d. de Rosembergh, Petrus de Wetern camerarius et Sullico, magister coquine in Chrumpnaw. — Pečet s opisem: +S. PETRI DE ROSENBERK † M. Signum: ze zvonovitého podstavce, v němž jest vepsáno gotickou kursivou . Johannes „ vyrůstají dvě větve, které se osmovitě proplétají a jsou zakončeny stylisovanými listy se sedmi záhyby. — Tadra č. 175. Johannes, rector scolarum S. Crucis in Praga, not. publ. 1875 dec. 14, Pragae. Acta iud. I. 141. Denegavit confectionem instrumenti super processu. — Tadra č. 174. Wenceslaus quond. Petri de Bohuslawicz, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1376 ian. 14, Pragae. Monumenta univ. Prag. III. 72. Transsumptum ex auctoritate archi- episcopi. — Tomek V. 113, Tadra č. 177. Andreas de Hamburg, cler. Bremensis dioc., publ. imp. auct. ac universitatis studii Pragensis iuratus not. 1376 ian. 16, in Maiori civit. Prag., in collegio Karoli. Nováček, Několik listin, týk. se kol. Karlovy, č. 5. Transsumptum litterarum Karoli. IV. (1376 ian. 10). 1876 dec. 17, in stuba solempni collegii Karoli Maioris civitatis Prag. Orig. perg. 26,5X87,5 cm v arch. Nár. musea v Praze. Pronuncciacio mgr. Henrici de Stadis, coll. Karoli prepositi, super sponsalibus. — I. 1379 aug. 7, in Maiori civit. Prag., in domo dicta apud duos leones. Mon. univers. II. 256, č. 11. Testamentum Vincencii Nydeck de Gorlicz. 1382 nov. 6, in Maiori civit. Prag. Tadra, Příspěvky k děj. univ., z rkp. Nár. a univ. knih. IV A 5, fol. 125 b. Procuratorium. Signum: nad jednoduchým podstavcem jest složitý, proplétající se útvar v podobě čtyř- listu. — Tadra č. 199. Martinus dictus Slawik de Juvenni Boleslavia, not. publ. 1376 apr. 8, Pragae. Acta iud. I. 153. Svědek. Další zmínky tamže (— 1379 dec. 6, Slawic de B.), Listář veř. not., č. 88 (1379 febr. 17), Acta iud. II. (1380 iul. 17 — 1887 mart. 5), Lib. erect. II. 198 (1382 dec. 18), II. 215 (1384 oct. 10), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 80, n. 180 (1384 iun. 1), Lib. erect. II. 239 (1386 oct. 18), Dobner, Mon. Boh. hist. III. 403 (1388 iun. 21, v instr. Joh. Frenl. de Duba). — Tadra č. 152. Johannes dictus Pohanek [[Blasii de Hostuna, Prag. dioc.,] not. publ. imp. auct. 1376 oct. 18, Pragae. Acta iud. I. 170. Svědek (Pohan). Další zmín. tamže (— 1379 iul. 9, Johan, dictus Pohanek), II. (1880 febr. 18 — 1384 apr. 13), Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10), Acta iud. V. 46 (1407 dec. 15). 1381 aug. 20, Pragae. Cod. Mor. XI. č. 281. Transsumptum. — Tadra č. 182, 190, 203, 282. Wenceslaus Blabla, not. publ. 1376 nov. 22, Pragae. Acta iud. I. 174. Svědek. — Tadra č. 183. Johannes Przibislai de Dohalicz [alias de Cassalicz], not. publ. 1376 nov. 28, Pragae. Acta iud. I. 174. Svědek. Další četné zmín. tamže, (— 1379 nov. 29), — 1387 mart. 5), Listář veř. not., č. 38 (1379 febr. 16), Acta iud. II. 81—420 (1381 ian. 12 Lib. erect. II. 398 (1886 ian. 15), Lib. confir. III.—IV. 195 (1386 dec. 23), Dobner III. 304 (1388 iun. 21), Acta iud. III. 36 (1892 apr. 26, J. de D. al. de Cas.). 1389 mart. 26, Pragae in curia archiep. Lib. conf. IV. 208. Confirmacio abbatis Petri Laczin in Opathovic. — Tadra č. 180. Jacobus Gerungi de Cremsir, not. publ. — Tadra č. 185 k r. 1376. 227. 228. Wlachnico Henslini de Weitmile, not. publ. — Tadra č. 181 k r. 1376. 219. 220. 221. 222. 223. 224. 225. 226.
99 aus d. Archive d. gräf. Cisterzienserstifts Saar in Mähren II., č. 73 (Prag, Wien u. Leipzig 1783). Zmín. jako „scriba Brunensis“. 1898 sept. 10, in civitate Iglaviensi, in domo habitac. d. Nicolai Parchaneris, civis ibidem. Acta iud. VII. 286, č. 12 (z orig. perg., přivázan. k rukopisu X F 15 v Nár. a univ. knih.) Processus. — Tadra č. 184 (viz též Summa cancellariae, úvod XX). O životě a formuláři Jana z Gelnhausen H. Kaiser, Der Collectarius perpetuarum formarum des Johann Geln- hausen, Strassburg 1898, a později v předmluvě k nové edici formuláře Collectarius perpetu- arum formarum Johannis de Geylnhusen, Innsbruck 1900. Kaiser neprávem ztotožňoval Jana z Gelnhausen s Janem z Humpolce (č. not. 146). Johannes, nat. quond. Petri de Magna villa, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1875 oct. 25, in castro Chrumpnaw. Orig. perg. 3535+4,5 cm s pečetí z červeného vosku v archivu min. vnitra, II. 71 — Urkundenbuch der Stadt Krummau in Böhmen I., str. 57. Nicolaus de Zaton, prepos. ord. S. Benedicti, et Nicolaus de Prziedole, plebanus, compromise- runt coram d. Petro de Rozembergh, capelle regie Omnium Sanctorum in castro Prag. preposito, in arbitros Wencezlaum de Bavorow et Hostislaum de Chrumpnaw, decanum Dudlebensem, in causa commutacionis villarum. Arbitri pronuncciant, quod ville Geisel- pacz et Dubowa integre ad plebem et parochiam in Prziedol, Gistebnik cum molendino ad Zaton nomine commutacionis pertinere debeant. Testes: Buzko in Helfemburgh, Zacharias in Chrumpnaw, burchgravii d. de Rosembergh, Petrus de Wetern camerarius et Sullico, magister coquine in Chrumpnaw. — Pečet s opisem: +S. PETRI DE ROSENBERK † M. Signum: ze zvonovitého podstavce, v němž jest vepsáno gotickou kursivou . Johannes „ vyrůstají dvě větve, které se osmovitě proplétají a jsou zakončeny stylisovanými listy se sedmi záhyby. — Tadra č. 175. Johannes, rector scolarum S. Crucis in Praga, not. publ. 1875 dec. 14, Pragae. Acta iud. I. 141. Denegavit confectionem instrumenti super processu. — Tadra č. 174. Wenceslaus quond. Petri de Bohuslawicz, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1376 ian. 14, Pragae. Monumenta univ. Prag. III. 72. Transsumptum ex auctoritate archi- episcopi. — Tomek V. 113, Tadra č. 177. Andreas de Hamburg, cler. Bremensis dioc., publ. imp. auct. ac universitatis studii Pragensis iuratus not. 1376 ian. 16, in Maiori civit. Prag., in collegio Karoli. Nováček, Několik listin, týk. se kol. Karlovy, č. 5. Transsumptum litterarum Karoli. IV. (1376 ian. 10). 1876 dec. 17, in stuba solempni collegii Karoli Maioris civitatis Prag. Orig. perg. 26,5X87,5 cm v arch. Nár. musea v Praze. Pronuncciacio mgr. Henrici de Stadis, coll. Karoli prepositi, super sponsalibus. — I. 1379 aug. 7, in Maiori civit. Prag., in domo dicta apud duos leones. Mon. univers. II. 256, č. 11. Testamentum Vincencii Nydeck de Gorlicz. 1382 nov. 6, in Maiori civit. Prag. Tadra, Příspěvky k děj. univ., z rkp. Nár. a univ. knih. IV A 5, fol. 125 b. Procuratorium. Signum: nad jednoduchým podstavcem jest složitý, proplétající se útvar v podobě čtyř- listu. — Tadra č. 199. Martinus dictus Slawik de Juvenni Boleslavia, not. publ. 1376 apr. 8, Pragae. Acta iud. I. 153. Svědek. Další zmínky tamže (— 1379 dec. 6, Slawic de B.), Listář veř. not., č. 88 (1379 febr. 17), Acta iud. II. (1380 iul. 17 — 1887 mart. 5), Lib. erect. II. 198 (1382 dec. 18), II. 215 (1384 oct. 10), orig. perg. v Nár. a univ. knih., B 80, n. 180 (1384 iun. 1), Lib. erect. II. 239 (1386 oct. 18), Dobner, Mon. Boh. hist. III. 403 (1388 iun. 21, v instr. Joh. Frenl. de Duba). — Tadra č. 152. Johannes dictus Pohanek [[Blasii de Hostuna, Prag. dioc.,] not. publ. imp. auct. 1376 oct. 18, Pragae. Acta iud. I. 170. Svědek (Pohan). Další zmín. tamže (— 1379 iul. 9, Johan, dictus Pohanek), II. (1880 febr. 18 — 1384 apr. 13), Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10), Acta iud. V. 46 (1407 dec. 15). 1381 aug. 20, Pragae. Cod. Mor. XI. č. 281. Transsumptum. — Tadra č. 182, 190, 203, 282. Wenceslaus Blabla, not. publ. 1376 nov. 22, Pragae. Acta iud. I. 174. Svědek. — Tadra č. 183. Johannes Przibislai de Dohalicz [alias de Cassalicz], not. publ. 1376 nov. 28, Pragae. Acta iud. I. 174. Svědek. Další četné zmín. tamže, (— 1379 nov. 29), — 1387 mart. 5), Listář veř. not., č. 38 (1379 febr. 16), Acta iud. II. 81—420 (1381 ian. 12 Lib. erect. II. 398 (1886 ian. 15), Lib. confir. III.—IV. 195 (1386 dec. 23), Dobner III. 304 (1388 iun. 21), Acta iud. III. 36 (1892 apr. 26, J. de D. al. de Cas.). 1389 mart. 26, Pragae in curia archiep. Lib. conf. IV. 208. Confirmacio abbatis Petri Laczin in Opathovic. — Tadra č. 180. Jacobus Gerungi de Cremsir, not. publ. — Tadra č. 185 k r. 1376. 227. 228. Wlachnico Henslini de Weitmile, not. publ. — Tadra č. 181 k r. 1376. 219. 220. 221. 222. 223. 224. 225. 226.
Strana 100
100 231. 232. 233. 234. 285. 229. Nicolaus quond. Ulmanni de Nova civitate, cler. Olom. dioc., publ. not. 1877 ian. 22, in Olomucz, in domo prepositure. Cod. Mor. XI. č. 65. Testamentum. Johannes Wechlini de Lissow, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1377 nov. 4, Pragae. Lib. erect. II. 155. Super censu. 1379 ian. 29, in Maylicz. Cod. Mor. XI. 140. Transsumptum ex auctoritate Johannis, episc. Olomuc. 1379 nov. 18, Pragae. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve st. úst. hist. v Praze — viz příl. A 2. Podpis na instr. Wenc. Greg. de Jeniko, č. not. 244. 1879 dec. 22, in Hradczano Pragensi. Listář veř. not., č. 48. Svědek Johannes dictus Weronica Wechlini de Lissow Tviz však notáře č. 21711. 1380 oct. 9, in Maiori civitate Prag., in domo habitac. O: Stephani, prothonotarii tabularum terre Boemie. Lib. erect. II. 169. Empcio ville Dalow pro eccl. paroch. S. Galli Prage. Extractum (e tabulis terre). Orig. perg. 30,526,5 cm o téže koupi v Nár. a univ. knihovně v Praze, B 76, n. 455. — I. 1386 ian. 15, in civitate Budweis Prag. dioc., in domó Nicolai, notarii eiusdem civitatis. Lib. erect. IV. 349 — orig. perg. v měst. arch. v Č. Budějovicích, II. č. 18 — K. Köpl, Urkun- denbuch der Stadt Budweis in B. I. 1 (Prag 1901), č. 406. Arbitrium. 1387 iun. 11, in villa Cogacowicz, hora completorii in villa Bohemicalis Ohrazena [I]. Orig. perg. v měst. arch. v Č. Budějovicích, II. č. 30 — K. Köpl, Urkundenbuch der Stadt Budweis in Böhmen I. 1 (Prag 1901), č. 443: Katherina, relicta d. Witkonis de Laynstein, cessit villam Bohemicalem Ohrazena Thome, altariste alt. S. Petri et Pauli apost. in eccl. paroch. in Budweis. D. Thomas possessionem realem ville pacifice recepit. 1389 nov. 26, in civitate Budweis Prag. dioc., in domo Vlini civis eiusdem civitatis. Orig. perg. 22X38 cm v měst. archivu v Č. Budějovicích III. č. 6, fot. ve st. úst. hist., F Č. Bud. 45 — Köpl, Urkundenbuch d. St. Budweis I. 1 č. 499. Conradus, capellanus hospitalis S. Wenczeslai in Budweis, resignat in consilio iuratorum et scabinorum civitatis Budweis regimen hospitalis et omnia bona eius. — I. 1898 ian. 3, Pragae. Lib. erect. VI. 19. První podpis na instrumentu Dominika Mikulášova z Č. Budějovic. Signum: nad podstavcem o dvou stupních, z nichž vrchní je prolomen sloupkem, jest umístěn útvar v podobě gotického minuskulního s, na jehož bocích a vrcholu spatřujeme lístkové kříže. Symon Ide] Cilia, cler. Aquiliensis dioc., publ. sacra imperiali auctoritate not. [ac universit. stud. Prag. iurat. not. 1881]. 1377 dec. 5, Pragae. Acta iud. I. 242. Svědek v rozepři studentů. 1878 apr. 3, in collegio Karoli civ. Maior. Prag., in comodo mgri Nicblay de Gubyn, rectoris univ. studii Prag. Nováček, Několik listin, týk. se kol. Karlovy, č. 6. Protestacio. 1879 maii 81, in Maiori civit. Prag., in collegio Karoli, in commodo Lupi, rectoris univ. stud. Prag. Orig. perg. 35 25 cm v archivu Národ. musea. Cunczemannus Hartmanni, iudex in villa Drahelczicz, recognoscit se obligari Conrado Fry de Napurga. — I. 1381 mart. 26, in collegio Karoli Maioris civ. Prag. Nováček, Několik listin, týk. se kol. Karl., č. 7. Compromissum in arbitros et arbitrium. Signum: nad vázou se čtyřnásobným horním okrajem jest v kružnici, zdobené sedmi čtyř- lístkovými květy, umístěno mohutné gotické minuskulní i, protknuté šípem. Wenceslaus dictus Marquardus Zacharie de Marquarticz, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1878 apr. 2, [in Olomucz]. Listář veř. not., č. 16. Appellacio. 1378 apr. 2, [in Olomucz]. Listář veř. not., č. 17. Protestacio appellacionis. 1378 apr. 6, in preurbio civitatis Olomucensis, in domo prepositi eccl. Listář veř. not., č. 18. Super possessione domus prepositure. 1379 maii 13, in Minori civ. Prag. Listář veř. not., č. 44. Svědek. Wenceslaus de Bohuslawicz, Olom. dioc., imp. auct. not. publ. — 1378 apr. 9]. Acta iud. I. 266. Zmin. instr. super appellacione plebani in Muta, Lutho- mussl. dioc. Johannes de Reychenberg, not. publ. 1378 iul. 10, Pragae. Acta iud. I. 288. Svědek. — Tadra č. 191. Gregorius quond. Petri de Zabowrzesk, Prag. dioc., publ. auct. imp. nec non actorum curie archiep. Prag. iuratus not. 1878 iul. 17, in Ugezd sub monte Petrino, in curia ad latus capelle. Listy klášt. zbrasl., č. 194. Transsumptum ex auctoritate officialis. — IV. Petrus natus Wyssathe de Radessow, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1878 iul. 17, in Ugezd. Listy klášt. zbraslav., č. 194. Svědek v instr. not. č. 235. Další zmín. viz Acta iud. I. 95 (1874 iul. 19), 377 (1879 dec. 13), II. 7—373 (1380 ian. 30 — 1386. maii 12), Lib. erect. IV. 353 (1390 sept. 27), 364 (1891 iun. 5), Acta iud. III. 40—188 (1392 maii 4 — 1393 maii 10), Lib. erect. IV. 452 (1396 oct. 27, procur. consist. Prag.), VI. 33 (1398 febr. 16), Acta iud. III. 390 (1898 mart. 9), IV. 132—252 (1402 maii 29 230. 236.
100 231. 232. 233. 234. 285. 229. Nicolaus quond. Ulmanni de Nova civitate, cler. Olom. dioc., publ. not. 1877 ian. 22, in Olomucz, in domo prepositure. Cod. Mor. XI. č. 65. Testamentum. Johannes Wechlini de Lissow, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1377 nov. 4, Pragae. Lib. erect. II. 155. Super censu. 1379 ian. 29, in Maylicz. Cod. Mor. XI. 140. Transsumptum ex auctoritate Johannis, episc. Olomuc. 1379 nov. 18, Pragae. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve st. úst. hist. v Praze — viz příl. A 2. Podpis na instr. Wenc. Greg. de Jeniko, č. not. 244. 1879 dec. 22, in Hradczano Pragensi. Listář veř. not., č. 48. Svědek Johannes dictus Weronica Wechlini de Lissow Tviz však notáře č. 21711. 1380 oct. 9, in Maiori civitate Prag., in domo habitac. O: Stephani, prothonotarii tabularum terre Boemie. Lib. erect. II. 169. Empcio ville Dalow pro eccl. paroch. S. Galli Prage. Extractum (e tabulis terre). Orig. perg. 30,526,5 cm o téže koupi v Nár. a univ. knihovně v Praze, B 76, n. 455. — I. 1386 ian. 15, in civitate Budweis Prag. dioc., in domó Nicolai, notarii eiusdem civitatis. Lib. erect. IV. 349 — orig. perg. v měst. arch. v Č. Budějovicích, II. č. 18 — K. Köpl, Urkun- denbuch der Stadt Budweis in B. I. 1 (Prag 1901), č. 406. Arbitrium. 1387 iun. 11, in villa Cogacowicz, hora completorii in villa Bohemicalis Ohrazena [I]. Orig. perg. v měst. arch. v Č. Budějovicích, II. č. 30 — K. Köpl, Urkundenbuch der Stadt Budweis in Böhmen I. 1 (Prag 1901), č. 443: Katherina, relicta d. Witkonis de Laynstein, cessit villam Bohemicalem Ohrazena Thome, altariste alt. S. Petri et Pauli apost. in eccl. paroch. in Budweis. D. Thomas possessionem realem ville pacifice recepit. 1389 nov. 26, in civitate Budweis Prag. dioc., in domo Vlini civis eiusdem civitatis. Orig. perg. 22X38 cm v měst. archivu v Č. Budějovicích III. č. 6, fot. ve st. úst. hist., F Č. Bud. 45 — Köpl, Urkundenbuch d. St. Budweis I. 1 č. 499. Conradus, capellanus hospitalis S. Wenczeslai in Budweis, resignat in consilio iuratorum et scabinorum civitatis Budweis regimen hospitalis et omnia bona eius. — I. 1898 ian. 3, Pragae. Lib. erect. VI. 19. První podpis na instrumentu Dominika Mikulášova z Č. Budějovic. Signum: nad podstavcem o dvou stupních, z nichž vrchní je prolomen sloupkem, jest umístěn útvar v podobě gotického minuskulního s, na jehož bocích a vrcholu spatřujeme lístkové kříže. Symon Ide] Cilia, cler. Aquiliensis dioc., publ. sacra imperiali auctoritate not. [ac universit. stud. Prag. iurat. not. 1881]. 1377 dec. 5, Pragae. Acta iud. I. 242. Svědek v rozepři studentů. 1878 apr. 3, in collegio Karoli civ. Maior. Prag., in comodo mgri Nicblay de Gubyn, rectoris univ. studii Prag. Nováček, Několik listin, týk. se kol. Karlovy, č. 6. Protestacio. 1879 maii 81, in Maiori civit. Prag., in collegio Karoli, in commodo Lupi, rectoris univ. stud. Prag. Orig. perg. 35 25 cm v archivu Národ. musea. Cunczemannus Hartmanni, iudex in villa Drahelczicz, recognoscit se obligari Conrado Fry de Napurga. — I. 1381 mart. 26, in collegio Karoli Maioris civ. Prag. Nováček, Několik listin, týk. se kol. Karl., č. 7. Compromissum in arbitros et arbitrium. Signum: nad vázou se čtyřnásobným horním okrajem jest v kružnici, zdobené sedmi čtyř- lístkovými květy, umístěno mohutné gotické minuskulní i, protknuté šípem. Wenceslaus dictus Marquardus Zacharie de Marquarticz, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1878 apr. 2, [in Olomucz]. Listář veř. not., č. 16. Appellacio. 1378 apr. 2, [in Olomucz]. Listář veř. not., č. 17. Protestacio appellacionis. 1378 apr. 6, in preurbio civitatis Olomucensis, in domo prepositi eccl. Listář veř. not., č. 18. Super possessione domus prepositure. 1379 maii 13, in Minori civ. Prag. Listář veř. not., č. 44. Svědek. Wenceslaus de Bohuslawicz, Olom. dioc., imp. auct. not. publ. — 1378 apr. 9]. Acta iud. I. 266. Zmin. instr. super appellacione plebani in Muta, Lutho- mussl. dioc. Johannes de Reychenberg, not. publ. 1378 iul. 10, Pragae. Acta iud. I. 288. Svědek. — Tadra č. 191. Gregorius quond. Petri de Zabowrzesk, Prag. dioc., publ. auct. imp. nec non actorum curie archiep. Prag. iuratus not. 1878 iul. 17, in Ugezd sub monte Petrino, in curia ad latus capelle. Listy klášt. zbrasl., č. 194. Transsumptum ex auctoritate officialis. — IV. Petrus natus Wyssathe de Radessow, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1878 iul. 17, in Ugezd. Listy klášt. zbraslav., č. 194. Svědek v instr. not. č. 235. Další zmín. viz Acta iud. I. 95 (1874 iul. 19), 377 (1879 dec. 13), II. 7—373 (1380 ian. 30 — 1386. maii 12), Lib. erect. IV. 353 (1390 sept. 27), 364 (1891 iun. 5), Acta iud. III. 40—188 (1392 maii 4 — 1393 maii 10), Lib. erect. IV. 452 (1396 oct. 27, procur. consist. Prag.), VI. 33 (1398 febr. 16), Acta iud. III. 390 (1898 mart. 9), IV. 132—252 (1402 maii 29 230. 236.
Strana 101
101 287. 238. 239. 240. 241. 242. 243. 244. 245. 246. 1403 sept. 10), Dobner III. 437 (1404 mart. 15), Acta iud. V. 109—169 (1406 apr. 24 — 1406 iun. 18). 1381 mai 24, in domo habitac. Nicolai dicti Ortlinus, civis Maior. civ. Prag. Lib. erect. III. 290. Arbitrium super censu. 1382 iul. 11, in eccl. Pragensi, in domo magistri Borsonis, archidiaconi Bechiniensis. Listář veř. not., č. 59. Procuratorium. 1385 sept. 9, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 478, z opisu (Cod. Thomaeus, fol. 21). Transsumptum ex auctoritate officialis Nicolai Puchnik. 1386 oct. 1, Pragae. Lib. erect. V. 699. Donacio ecclesie paroch. in Krzakow. 1386 dec. 28, Prage in curia archiep. Lib. conf. III:—IV. 193 sl. Confirmacio abbatisse monasterii S. Georgii in castro Prag. [1378—1389] sept. f?1, in Ugezd foris valvam Min. civit. Prag. monte sub Petrino. Summa cancellariae, úvod XII (ze zlomku orig.) Super prebenda et canonicatu in Wratislavia. [— 1898 mai 7]. Cod. Mor. XII. 410. Zmín. instr. o plné moci. — Tadra č. 170, 222 (Petrus Radosta, Tomek V. 113 k r. 1385). Nycholaus de Nezdyc, cler. Prag. dioc., apost. et imp. auct. not. publ. 1378 iul. 26, in civitate Tyburtina, in monast. fratr. min. Mon. Vat. V. 14, č. 1 — viz též V. 16. Protestacio Conradi de Geisenheim. 1880 maii 30, Mon. Vat. V. 15 (pozn.) Jmenován arcijáhnem pražským. Jacobus de Sicca, cler. Prag. dioc., publ. apost. et imp. auct. not. [dictus Aristoteles] 1378 mart. 14 (Act. iud. I. 260, Jacob. de Silka), baccalarius iuris canonici, potom magister art. et decret. doctor, 1389 canonicus Prag. (Edit. X. 66, č. 470), 1391 canon. Wissegrad. et Olomuc. (tamže), 1392—139417] 1378 iul. 29, in civ. Tyburtina. Monum. Vat. V. 16, č. 1 ad B. Spolupodpis na instr. notáře č. 237. 1408 maii 14. Palacký, Docum. IV. 339, č. 5. Svědek bez titulu not. Nicolaus [alias] Micztwie [de Praga], not. publ. 1378 oct. 30, Pragae. Acta iud. I. 305. Svědek. Další zmín. tamže (— 1379 maii 25), II. 3—26 (1380 ian. 17 — iul. 28). — Tadra č. 197. Jacobus de Budwicz, [not. publ.7] — Tadra č. 192 k r. 1378 (sporné!) Procopius Cristani de Praga, cler. Prag. dioc., publ. not. 1379 febr. 1, in Maiori civ. Prag. Listář veř. not., č. 34. Svědek. Další zmín. Mon. univ. — II. 35 (1381 rector universitatis iuristarum intitulavit Procopium Cristani, publ. not. pauper). — Tadra č. 195, 207, Tomek V. 118. Gherardus de Encheren, cler. Traiectensis dioc., publ. apost. auct. not. 1379 apr. 5, Prage in curia episc. Monum. Vat. V. č. 40. Iuramentum fidelitatis per Wence- slaum IV. Urbano VI. pape factum. Nicolaus olim Wenceslai de Libano, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1379 sept. 21, in Podskalo sub muro seu municione monast. S. Jeronimi Slavorum in Praga. Helmling-Horcicka, Registrum Slavorum, str. 131, č. 60 (Prag 1904). Concordia Mathie dicti Quassniczye, civis Nove civitatis Pragensis, et abbatis et conventus monasterii S. Jero- nimi Slavorum. — I. — Tadra č. 191. Wenceslaus Gregorii de Jeniko [wl, cler. Prag. dioc., regestrator Romanorum regalium literarum supremus, publ. imp. auct. not. 1379 nov. 18, in Minori civit. Prag. in curia archiep. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve st. úst. histor. v Praze, F Paříž A 82—83, viz příl. A 2. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. 1374 dec. 6 in Nuremberg. Spolupodepsali Joh. Welfl. de Pomuk, Wencesl. Durass, Johannes Wechlini de Lissow, Wenceslaus Sebast. de Uscz, Nicolaus Mathie de Praga. Signum: šesticípá hvězdice na trojstupňovém, neděleném podstavci, ve kterém jest gotickou kursivou vepsáno: Wenceslaus. Wenceslaus, nat. quond. Sebastiani de Uscz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1379 nov. 18, in Minori civit. Prag. Podpis na instrum, notáře č. 244. Signum: na čtyřstupňovém, děleném podstavci jest umístěn kříž se srdcovitou výplní; konce ramen kříže jsou protknuty hřeby a na jeho vrcholu jest připevněna tabulka s nápisem: INRI. Andreas de Glathovia, not. publ. 1379 (Tadra č. 196). 1382 iul. 19, Pragae. Listář veř. not., č. 59. Svědek. Vitus Borniconis de Praga, not. publ. 1880 ian. 7. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1380 aug. 14, Pragae. Acta iud. II. 27. Svědek. — Tadra č. 204. Marcus de Sacz, not. publ. 1380 febr. 11, in Hradczano prope castrum Pragense. Listář veř. not., č. 52. Testis pronuno- ciacionis arbitrii. Další zmín. Acta iud. II. 246—302 (1384 ian. 18 — 1384 dec. 16). Lib. 247. 248.
101 287. 238. 239. 240. 241. 242. 243. 244. 245. 246. 1403 sept. 10), Dobner III. 437 (1404 mart. 15), Acta iud. V. 109—169 (1406 apr. 24 — 1406 iun. 18). 1381 mai 24, in domo habitac. Nicolai dicti Ortlinus, civis Maior. civ. Prag. Lib. erect. III. 290. Arbitrium super censu. 1382 iul. 11, in eccl. Pragensi, in domo magistri Borsonis, archidiaconi Bechiniensis. Listář veř. not., č. 59. Procuratorium. 1385 sept. 9, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 478, z opisu (Cod. Thomaeus, fol. 21). Transsumptum ex auctoritate officialis Nicolai Puchnik. 1386 oct. 1, Pragae. Lib. erect. V. 699. Donacio ecclesie paroch. in Krzakow. 1386 dec. 28, Prage in curia archiep. Lib. conf. III:—IV. 193 sl. Confirmacio abbatisse monasterii S. Georgii in castro Prag. [1378—1389] sept. f?1, in Ugezd foris valvam Min. civit. Prag. monte sub Petrino. Summa cancellariae, úvod XII (ze zlomku orig.) Super prebenda et canonicatu in Wratislavia. [— 1898 mai 7]. Cod. Mor. XII. 410. Zmín. instr. o plné moci. — Tadra č. 170, 222 (Petrus Radosta, Tomek V. 113 k r. 1385). Nycholaus de Nezdyc, cler. Prag. dioc., apost. et imp. auct. not. publ. 1378 iul. 26, in civitate Tyburtina, in monast. fratr. min. Mon. Vat. V. 14, č. 1 — viz též V. 16. Protestacio Conradi de Geisenheim. 1880 maii 30, Mon. Vat. V. 15 (pozn.) Jmenován arcijáhnem pražským. Jacobus de Sicca, cler. Prag. dioc., publ. apost. et imp. auct. not. [dictus Aristoteles] 1378 mart. 14 (Act. iud. I. 260, Jacob. de Silka), baccalarius iuris canonici, potom magister art. et decret. doctor, 1389 canonicus Prag. (Edit. X. 66, č. 470), 1391 canon. Wissegrad. et Olomuc. (tamže), 1392—139417] 1378 iul. 29, in civ. Tyburtina. Monum. Vat. V. 16, č. 1 ad B. Spolupodpis na instr. notáře č. 237. 1408 maii 14. Palacký, Docum. IV. 339, č. 5. Svědek bez titulu not. Nicolaus [alias] Micztwie [de Praga], not. publ. 1378 oct. 30, Pragae. Acta iud. I. 305. Svědek. Další zmín. tamže (— 1379 maii 25), II. 3—26 (1380 ian. 17 — iul. 28). — Tadra č. 197. Jacobus de Budwicz, [not. publ.7] — Tadra č. 192 k r. 1378 (sporné!) Procopius Cristani de Praga, cler. Prag. dioc., publ. not. 1379 febr. 1, in Maiori civ. Prag. Listář veř. not., č. 34. Svědek. Další zmín. Mon. univ. — II. 35 (1381 rector universitatis iuristarum intitulavit Procopium Cristani, publ. not. pauper). — Tadra č. 195, 207, Tomek V. 118. Gherardus de Encheren, cler. Traiectensis dioc., publ. apost. auct. not. 1379 apr. 5, Prage in curia episc. Monum. Vat. V. č. 40. Iuramentum fidelitatis per Wence- slaum IV. Urbano VI. pape factum. Nicolaus olim Wenceslai de Libano, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1379 sept. 21, in Podskalo sub muro seu municione monast. S. Jeronimi Slavorum in Praga. Helmling-Horcicka, Registrum Slavorum, str. 131, č. 60 (Prag 1904). Concordia Mathie dicti Quassniczye, civis Nove civitatis Pragensis, et abbatis et conventus monasterii S. Jero- nimi Slavorum. — I. — Tadra č. 191. Wenceslaus Gregorii de Jeniko [wl, cler. Prag. dioc., regestrator Romanorum regalium literarum supremus, publ. imp. auct. not. 1379 nov. 18, in Minori civit. Prag. in curia archiep. Orig. perg. v Paříži, Archives nationales, fot. ve st. úst. histor. v Praze, F Paříž A 82—83, viz příl. A 2. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. 1374 dec. 6 in Nuremberg. Spolupodepsali Joh. Welfl. de Pomuk, Wencesl. Durass, Johannes Wechlini de Lissow, Wenceslaus Sebast. de Uscz, Nicolaus Mathie de Praga. Signum: šesticípá hvězdice na trojstupňovém, neděleném podstavci, ve kterém jest gotickou kursivou vepsáno: Wenceslaus. Wenceslaus, nat. quond. Sebastiani de Uscz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1379 nov. 18, in Minori civit. Prag. Podpis na instrum, notáře č. 244. Signum: na čtyřstupňovém, děleném podstavci jest umístěn kříž se srdcovitou výplní; konce ramen kříže jsou protknuty hřeby a na jeho vrcholu jest připevněna tabulka s nápisem: INRI. Andreas de Glathovia, not. publ. 1379 (Tadra č. 196). 1382 iul. 19, Pragae. Listář veř. not., č. 59. Svědek. Vitus Borniconis de Praga, not. publ. 1880 ian. 7. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1380 aug. 14, Pragae. Acta iud. II. 27. Svědek. — Tadra č. 204. Marcus de Sacz, not. publ. 1380 febr. 11, in Hradczano prope castrum Pragense. Listář veř. not., č. 52. Testis pronuno- ciacionis arbitrii. Další zmín. Acta iud. II. 246—302 (1384 ian. 18 — 1384 dec. 16). Lib. 247. 248.
Strana 102
102 250. 251. 252. 258. 254. 258. 259. 260. 261. erect. VI. 321 (1384 mart. 4, v transumptu Mikuláše Hodislavova ze Svidné). — Tomek V. 113, Tadra č. 206. 249. Alexander, nat. Bartolomei de Ceveta, publ. apost. et imp. auct. not. Let. Pilei] cardinalis [apostolice sedis nunccii] scriba. 1880 febr. 20, in Arena Prag. dioc., in domo habitacionis domini cardinalis. Cod. Mor. XI. č. 176. Osvobození markraběte Jodoka od církevní klatby. Johannes quond. Raczkonis de Thesschin, cler. Wratislav. dioc., publ. not. 1880 iun. 5, Brunae. Cod. Mor. XI. č. 196. Zmíněn. Nicolaus de Utwyna, not. publ. 1380 aug. 31, Pragae. Acta iud. II. 20. Svědek. Mauricius dictus Purkrabie quond. Petri de Bykew, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1380 nov. 18, in monast. Sderasiensi. Orig. perg. 35X27,5 cm v arch. Nár. musea. Arbitrium Johannis; prepositi Sderasiensis. Pečet rozhodčího jest ztracena. 1381 ian. 22, Pragae. Acta iud. II. 81. Svědek. Další zmín. tamže (— 1887 febr. 6), III. (1892 iun. 19 — sept. 18), Lib. erect. IV..388 (1892 oct. 24), 452 (1896 oct. 27), Lib. confir. VII. 7 (1410 aug. 20), Mon. univ. II., dil 2., str. 11 (1411 apr. 29). 1388 mart. 20, in Wissegrado prope Pragam, in domo habitacionis Witkonis de Czrnczicz. Orig. perg. s pečetí v Nár. a univ. knih., B 87, n. 524. Witko de Czrnczicz, prepositus S. Egidii Prag., iudex et subconservator iurium monast. Sderasiensis, pronuncciat sentenciam diffinitivam in causa inter monast. et Johannem Pleyer, civem Maior. civ. Prag. 1388 dec. 22, in Wissegrado prope Pragam, in domo hab. Witkonis prepositi, in stuba maiori. Orig. perg. v st. arch. ve Vídni, opis v diplomat. Nár. mus. Sentencia diffinitiva Witkonis de Czrnczicz in causa Wenceslai de Miza et magistri Fridmani. — II. 1389 iul. 29, in castro Prag. Dobner, Mon. Boh. hist. III. 405—410. Littera racionis mansionariis per precentorem coram capitulo Prag, facte. 1391 apr. 10, in Maiori civ. Prag., in domo decanatus S. Egidii. Mon. univ. II. č. 49. Concordia super censu annuo de capella Bethlehem. — I. 1894 ian. 2, in Maiori civ. Prag. in domo [dotis] S. Egidii. Zlom. originálu perg. 2629 čm v arch. Nár. musea. Mgr. Wenceslaus Alberti de Miza in stallum chori S. Egidii assignatus est. — I. Signum: mohutné minuskulní m jest uprostřed ovinuto páskou s esovitými ornamenty po stranách a jest ozdobeno stejným ornamentem dole i nahoře; ve vrcholu jest umístěno majuskulní S. — Tadra č. 220, Tomek V. 113. Ambrosius, not. publ. — Tadra č. 205 k r. 1380. Johannes dictus Przimda, filius Nicolai aurige sive vectoris de Tusta. — Tadra č. 200 k r. 1380. 255. Nicolaus Hermanni de Teplicz, not. publ. 1380. Rukopis IV A 5, fol. 24, č. XXVI v Nár. a univ. knih. — Tadra č. 202. 256. Nicolaus de Sacz, not. publ. — Tadra č. 201 k r. 1380 (sporné!) 257. Stephanus Czrwenca, [not. publ.], iuratus nunccius universitatis studii Pragensis (1382, v instr. přivázaném k rukopisu XII E 4 v Nár. a univ. knihovně v Praze). 1381 mart. 9, Pragae. Acta iud. II. 89. Svědek. Zmín. již tamže, VII., acta officialis (k r. 1377 sept. 4), II. 131 (1382 febr. 5), str. 298 (1384 nov. 13). Nicolaus dictus Albus de Swidna, not. publ. 1381 mart. 26, Pragae. Acta iud. II. 95. Svědek. Další zmín. tamže (— 1387 mart. 5), Lib. erect. II. 198 (1882 dec. 18), str. 213 (1884 sept. 23), str. 215 (1384 oct. 10), str. 219 (1385 apr. 14), str. 244 (1386. mart. 2), str. 241 (1386 oct. 13), III. 272 (1887 iun. 8), Lib. confir. V. 120 (1391 maii 10), Acta iud. VII. 166 (1394 oct. 24), Monum. univ. III. 29 (1896 nov. 19, in locum bidelli est assumptus), Palacký, Documenta Mgr. J. Hus, str. 327 (1403 maii 28, nunc. iuratus univ.), kniha staroměstská, fol. 103, k r. 1407? (Tadra uvádí nepřímo rkp. 992 archivu hlav. m. Prahy, ale údaj neodpovídá). — Tadra č. 230, 354. Johannes Meynhardi de Herndorff, cler. Wratislav. dioc., publ. imp. auct. not. 1381 apr. 26, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 114. Svědek. Johannes IJohannis] de Praga, cler. Prag. dioc., not. publ. 1381 maii 21, Pragae. Acta iud. II. 103. Svědek. Další zmín. tamže, str. 107 (1881 iun. 7), str. 137 (1882 mart. 21), str. 198 (1388 febr. 7), III. 97, (1892 nov. 15), IV. 13 (1401 maii 29 — 1404 mart.), V. 266 (1406 nov. 13). Nicolaus dictus Albus de Slana, Prag. dioc., publ. not. 1881 iun. 30, in Maiori civ. Prag., in domo dotis plebani S. Valentini. Lib. erect. II. 181. Super censu annuo. 1386 maii 28, Pragae. Acta iud. II. 376. Svědek Nicolaus de Slana. — Tadra č. 209. Sporné, zda nejde o Mikuláše ze Svidné. Johannes Idictus Orben], natus quond. Henslini de Miliczin, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1881 iul. 5, Pragae. Acta iud. II. 111. Svědek Johannes Orben. Další zmín. tamže (— 1386 262.
102 250. 251. 252. 258. 254. 258. 259. 260. 261. erect. VI. 321 (1384 mart. 4, v transumptu Mikuláše Hodislavova ze Svidné). — Tomek V. 113, Tadra č. 206. 249. Alexander, nat. Bartolomei de Ceveta, publ. apost. et imp. auct. not. Let. Pilei] cardinalis [apostolice sedis nunccii] scriba. 1880 febr. 20, in Arena Prag. dioc., in domo habitacionis domini cardinalis. Cod. Mor. XI. č. 176. Osvobození markraběte Jodoka od církevní klatby. Johannes quond. Raczkonis de Thesschin, cler. Wratislav. dioc., publ. not. 1880 iun. 5, Brunae. Cod. Mor. XI. č. 196. Zmíněn. Nicolaus de Utwyna, not. publ. 1380 aug. 31, Pragae. Acta iud. II. 20. Svědek. Mauricius dictus Purkrabie quond. Petri de Bykew, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1380 nov. 18, in monast. Sderasiensi. Orig. perg. 35X27,5 cm v arch. Nár. musea. Arbitrium Johannis; prepositi Sderasiensis. Pečet rozhodčího jest ztracena. 1381 ian. 22, Pragae. Acta iud. II. 81. Svědek. Další zmín. tamže (— 1887 febr. 6), III. (1892 iun. 19 — sept. 18), Lib. erect. IV..388 (1892 oct. 24), 452 (1896 oct. 27), Lib. confir. VII. 7 (1410 aug. 20), Mon. univ. II., dil 2., str. 11 (1411 apr. 29). 1388 mart. 20, in Wissegrado prope Pragam, in domo habitacionis Witkonis de Czrnczicz. Orig. perg. s pečetí v Nár. a univ. knih., B 87, n. 524. Witko de Czrnczicz, prepositus S. Egidii Prag., iudex et subconservator iurium monast. Sderasiensis, pronuncciat sentenciam diffinitivam in causa inter monast. et Johannem Pleyer, civem Maior. civ. Prag. 1388 dec. 22, in Wissegrado prope Pragam, in domo hab. Witkonis prepositi, in stuba maiori. Orig. perg. v st. arch. ve Vídni, opis v diplomat. Nár. mus. Sentencia diffinitiva Witkonis de Czrnczicz in causa Wenceslai de Miza et magistri Fridmani. — II. 1389 iul. 29, in castro Prag. Dobner, Mon. Boh. hist. III. 405—410. Littera racionis mansionariis per precentorem coram capitulo Prag, facte. 1391 apr. 10, in Maiori civ. Prag., in domo decanatus S. Egidii. Mon. univ. II. č. 49. Concordia super censu annuo de capella Bethlehem. — I. 1894 ian. 2, in Maiori civ. Prag. in domo [dotis] S. Egidii. Zlom. originálu perg. 2629 čm v arch. Nár. musea. Mgr. Wenceslaus Alberti de Miza in stallum chori S. Egidii assignatus est. — I. Signum: mohutné minuskulní m jest uprostřed ovinuto páskou s esovitými ornamenty po stranách a jest ozdobeno stejným ornamentem dole i nahoře; ve vrcholu jest umístěno majuskulní S. — Tadra č. 220, Tomek V. 113. Ambrosius, not. publ. — Tadra č. 205 k r. 1380. Johannes dictus Przimda, filius Nicolai aurige sive vectoris de Tusta. — Tadra č. 200 k r. 1380. 255. Nicolaus Hermanni de Teplicz, not. publ. 1380. Rukopis IV A 5, fol. 24, č. XXVI v Nár. a univ. knih. — Tadra č. 202. 256. Nicolaus de Sacz, not. publ. — Tadra č. 201 k r. 1380 (sporné!) 257. Stephanus Czrwenca, [not. publ.], iuratus nunccius universitatis studii Pragensis (1382, v instr. přivázaném k rukopisu XII E 4 v Nár. a univ. knihovně v Praze). 1381 mart. 9, Pragae. Acta iud. II. 89. Svědek. Zmín. již tamže, VII., acta officialis (k r. 1377 sept. 4), II. 131 (1382 febr. 5), str. 298 (1384 nov. 13). Nicolaus dictus Albus de Swidna, not. publ. 1381 mart. 26, Pragae. Acta iud. II. 95. Svědek. Další zmín. tamže (— 1387 mart. 5), Lib. erect. II. 198 (1882 dec. 18), str. 213 (1884 sept. 23), str. 215 (1384 oct. 10), str. 219 (1385 apr. 14), str. 244 (1386. mart. 2), str. 241 (1386 oct. 13), III. 272 (1887 iun. 8), Lib. confir. V. 120 (1391 maii 10), Acta iud. VII. 166 (1394 oct. 24), Monum. univ. III. 29 (1896 nov. 19, in locum bidelli est assumptus), Palacký, Documenta Mgr. J. Hus, str. 327 (1403 maii 28, nunc. iuratus univ.), kniha staroměstská, fol. 103, k r. 1407? (Tadra uvádí nepřímo rkp. 992 archivu hlav. m. Prahy, ale údaj neodpovídá). — Tadra č. 230, 354. Johannes Meynhardi de Herndorff, cler. Wratislav. dioc., publ. imp. auct. not. 1381 apr. 26, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 114. Svědek. Johannes IJohannis] de Praga, cler. Prag. dioc., not. publ. 1381 maii 21, Pragae. Acta iud. II. 103. Svědek. Další zmín. tamže, str. 107 (1881 iun. 7), str. 137 (1882 mart. 21), str. 198 (1388 febr. 7), III. 97, (1892 nov. 15), IV. 13 (1401 maii 29 — 1404 mart.), V. 266 (1406 nov. 13). Nicolaus dictus Albus de Slana, Prag. dioc., publ. not. 1881 iun. 30, in Maiori civ. Prag., in domo dotis plebani S. Valentini. Lib. erect. II. 181. Super censu annuo. 1386 maii 28, Pragae. Acta iud. II. 376. Svědek Nicolaus de Slana. — Tadra č. 209. Sporné, zda nejde o Mikuláše ze Svidné. Johannes Idictus Orben], natus quond. Henslini de Miliczin, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1881 iul. 5, Pragae. Acta iud. II. 111. Svědek Johannes Orben. Další zmín. tamže (— 1386 262.
Strana 103
103 263. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 270. 271. 272. apr. 14), Listář veř. not., č. 59 (1382 iul. 19), Acta iud. III. 3—409 (1392 ian. 5 — 1398 dec. 4), IV. 13 (1401 maii 29), Lib. erect. V. 553 (ad 1401), str. 698 (1406 iun. 2). [1389 nov. 1.— 1404 oct. 1]. Zlomek instrumentu jest přivázán k rukopisu XIII G 17 v Nár. a univ. knih. v Praze. Signum: monstrancovité; nad pěti stupni, s kursivním nápisem „Johannes“ na nejhořejším, jest umístěna šesticípá, stínovaná hvězdice v kruhu. — Tadra č. 212, 277. Johannes quond. Nicolai Furmann de Budvenis, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. [ac universitatis studii Pragensis iuratus (1387)] not. 1381 oct. 26, in domo habitac. h. v., d. magistrorum de collegio Omnium Sanctorum, que sita est in parochia S. Nicolai Maioris civit. Prag. Tadra, Příspěvky k děj. univ., str. 297 (rukopis IV A 5 v Nár. a univ. kn.) Investitura Symonis de Cilia. 1387 iun. 22, in Maiori civ. Prag. Memorabilia univ. Prag., str. 555, č. 183 (rkp. archivu Karl. univ.). Nunciacio novi operis seu protestacio prepositi contra quemdam civem collegio vicinum, qui insciis collegiatis in muro collegii novas fabricas faciebat. [— 1391 nov. 5]. Mon. univ. III. 17. Zmín. instr. o svolání koleje. — Listář veř. not. (rukopis IV A 5, fol. 111 b). Signum et subscripcio. Signum: ve čtverci tři lilie. — Tadra č. 208. Wenczeslaus Hermanni de Polaninovicze, cler. Crac. dioc., publ. imp. auct. not. 1381 dec. 7, in civit. Cracoviensi, in sala domus Swentoslai officialis. Rukopis IV A 5, fol. 129b — 131a v Nár. a univ. knih. Swentoslaus institutus est ex mandato Urbani VI. pape ad canonicatum. Andreas dictus Zabitecz, not. publ. 1382 maii 5, Pragae. Acta iud. II. 141. Svědek. Další zmín. tamže až na str. 364 (1386 apr. 13), V., úvod XI (1894 ian. 25). — Tadra č. 218. Frana, natus Henslini de Sobieslaw, Prag. dioc., publ. auct. imp. not., not. actorum 1395. 1882 iun. 2. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1384 apr. 2, Pragae. Acta iud. II. 263. Svědek. Další zmín. tamže, str. 280 (1884 iul. 5), str. 373 (1386 maii 15), Lib. erect. V. 699 (1386 oct. 1), Acta iud. V., úvod XI (1394 mart. 9), Cod. Mor. XIII. 580 (1407 oct. 3, notarius actorum curie archiep. Prag.) 1387 iun. 8, Pragae. Lib. erect. III. 272. Donacio capelle. [— 1407 oct. 3]. Cod. Mor. XIII. 530. Zmín. instr. o odvolání. — Tadra č. 210. Wenceslaus Hostconis de Osselna, Prag. dioc., not. publ. 1382 iun. 24, Pragae. Acta iud. II. 148. Svědek. Další zmín. tamže, str. 274 (1384 maii 28, W. de Ossielny), str. 285 (1384 aug. 16), str. 323 (1385 apr. 15). — Tadra č. 217. Andreas de Selakowicz, not. publ. 1382 iun. 30, Pragae. Acta iud. II. 149. Procurator. Další zmín. tamže, str. 152 (1382 aug. 23), str. 191 (1383 ian. 16), str. 192 (1383 ian. 19), str. 194 (1388 ian. 23). Andreas Prosticii de Letin, presbyter Prag. dioc., auct. imp. not. publ. 1382 iul. 21, in eccl. Wissegradensi, in loco capitulari. Orig. perg. v archivu kap. vyšehradské, opis v diplomatáři Nár. musea, ulož. ve st. úst. hist. — Arbitrium Johannis Pecznik scholastici et Caroli Bonczonis, canonici Wissegradensis, in causa inter Johannem Porcellum, canonicum, et Woytiechium de longa platea Pragensi super curia in Sessowicz. — III. — Tadra č. 193. Andreas de Lissow, not. publ. 1382 aug. 22, Pragae. Acta iud. II. 152. Svědek. Blasius (též Blasco) de Uteri, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1382 oct. 16, Pragae. Acta iud. II. 170. Svědek. Další zmín. tamže, str. 174 (1382 nov. 8, not. publ. Jacobi Aristotelis advocati) až k r. 1884 mart. 5, Lib. erect. VI. 321 (1384 mart. 4). [— 1884 febr. 11. Listy kl. zbrasl., č. 211. Zmín. instr. procuracionis. Andreas nat. Nicolai de Lompnicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1382 nov. 8, Pragae. Acta iud. II. 174. Svědek. Další zmín. tamže, str. 291 (1384 oct. 3), str. 323 (1385 apr. 15), Čas. Nár. mus. 1879, 549 (Tadra, Mistr Vojtěch Rankův, 1388 apr. 2, mezi svědky testamentu), Lib. erect. IV. 388 (1390 apr. 18), Acta iud. III. 146 (1398 iul. 26), Cod. Mor. XII. 231. (1395 mart. 26), str. 285 (1396 mart. 22), str. 286 (1396 mart. 23), str. 289 (1396 apr. 14), str. 301 (1396 iul. 1), str. 376 (13917] aug. 27), str. 384 (1397 oct. 5), str. 415 (1398 iun. 1), str. 496 (1399 sept. 22), Cod. Mor. XIII. 43 (1400 maii 21). 1386 ian. 26, in Maiori civit. Pragensi, in domo Jacubconis dicti Benessaweri, in palacio inferiori, in quadam stuba. Zlomek orig. perg. jest přivázán k rukopisu XII B 20 v Nár. a univ. knih. — Acta iud. VII. 226. Decisio litis per mgr. Franciscum, archidiaconum Prag. 1386 maii 26, in Min. civ. Prag. in curia archiep., in consistorio, ubi iura redduntur. Orig. perg. 21X35,5 cm v arch. Nár. musea. Sentencia diffinitiva mgr. Nicolai Puchnik in causa inter Jaroslaum, monachum Brevnoviensem, et Martinum, presbyterum de Chrassczan. — I. — — Rukopis VIII B 4 v Nár. a univ. knih. Forma excommunicacionis. 1386 — 1390 apr. 18]. Lib. confir. V. 7. Předložen instrument o plné moci. 1392 maii 17. Pragae in curia archiep. Orig. perg. 86 40+4,5 cm v Nár. a univ. knih.,
103 263. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 270. 271. 272. apr. 14), Listář veř. not., č. 59 (1382 iul. 19), Acta iud. III. 3—409 (1392 ian. 5 — 1398 dec. 4), IV. 13 (1401 maii 29), Lib. erect. V. 553 (ad 1401), str. 698 (1406 iun. 2). [1389 nov. 1.— 1404 oct. 1]. Zlomek instrumentu jest přivázán k rukopisu XIII G 17 v Nár. a univ. knih. v Praze. Signum: monstrancovité; nad pěti stupni, s kursivním nápisem „Johannes“ na nejhořejším, jest umístěna šesticípá, stínovaná hvězdice v kruhu. — Tadra č. 212, 277. Johannes quond. Nicolai Furmann de Budvenis, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. [ac universitatis studii Pragensis iuratus (1387)] not. 1381 oct. 26, in domo habitac. h. v., d. magistrorum de collegio Omnium Sanctorum, que sita est in parochia S. Nicolai Maioris civit. Prag. Tadra, Příspěvky k děj. univ., str. 297 (rukopis IV A 5 v Nár. a univ. kn.) Investitura Symonis de Cilia. 1387 iun. 22, in Maiori civ. Prag. Memorabilia univ. Prag., str. 555, č. 183 (rkp. archivu Karl. univ.). Nunciacio novi operis seu protestacio prepositi contra quemdam civem collegio vicinum, qui insciis collegiatis in muro collegii novas fabricas faciebat. [— 1391 nov. 5]. Mon. univ. III. 17. Zmín. instr. o svolání koleje. — Listář veř. not. (rukopis IV A 5, fol. 111 b). Signum et subscripcio. Signum: ve čtverci tři lilie. — Tadra č. 208. Wenczeslaus Hermanni de Polaninovicze, cler. Crac. dioc., publ. imp. auct. not. 1381 dec. 7, in civit. Cracoviensi, in sala domus Swentoslai officialis. Rukopis IV A 5, fol. 129b — 131a v Nár. a univ. knih. Swentoslaus institutus est ex mandato Urbani VI. pape ad canonicatum. Andreas dictus Zabitecz, not. publ. 1382 maii 5, Pragae. Acta iud. II. 141. Svědek. Další zmín. tamže až na str. 364 (1386 apr. 13), V., úvod XI (1894 ian. 25). — Tadra č. 218. Frana, natus Henslini de Sobieslaw, Prag. dioc., publ. auct. imp. not., not. actorum 1395. 1882 iun. 2. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1384 apr. 2, Pragae. Acta iud. II. 263. Svědek. Další zmín. tamže, str. 280 (1884 iul. 5), str. 373 (1386 maii 15), Lib. erect. V. 699 (1386 oct. 1), Acta iud. V., úvod XI (1394 mart. 9), Cod. Mor. XIII. 580 (1407 oct. 3, notarius actorum curie archiep. Prag.) 1387 iun. 8, Pragae. Lib. erect. III. 272. Donacio capelle. [— 1407 oct. 3]. Cod. Mor. XIII. 530. Zmín. instr. o odvolání. — Tadra č. 210. Wenceslaus Hostconis de Osselna, Prag. dioc., not. publ. 1382 iun. 24, Pragae. Acta iud. II. 148. Svědek. Další zmín. tamže, str. 274 (1384 maii 28, W. de Ossielny), str. 285 (1384 aug. 16), str. 323 (1385 apr. 15). — Tadra č. 217. Andreas de Selakowicz, not. publ. 1382 iun. 30, Pragae. Acta iud. II. 149. Procurator. Další zmín. tamže, str. 152 (1382 aug. 23), str. 191 (1383 ian. 16), str. 192 (1383 ian. 19), str. 194 (1388 ian. 23). Andreas Prosticii de Letin, presbyter Prag. dioc., auct. imp. not. publ. 1382 iul. 21, in eccl. Wissegradensi, in loco capitulari. Orig. perg. v archivu kap. vyšehradské, opis v diplomatáři Nár. musea, ulož. ve st. úst. hist. — Arbitrium Johannis Pecznik scholastici et Caroli Bonczonis, canonici Wissegradensis, in causa inter Johannem Porcellum, canonicum, et Woytiechium de longa platea Pragensi super curia in Sessowicz. — III. — Tadra č. 193. Andreas de Lissow, not. publ. 1382 aug. 22, Pragae. Acta iud. II. 152. Svědek. Blasius (též Blasco) de Uteri, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1382 oct. 16, Pragae. Acta iud. II. 170. Svědek. Další zmín. tamže, str. 174 (1382 nov. 8, not. publ. Jacobi Aristotelis advocati) až k r. 1884 mart. 5, Lib. erect. VI. 321 (1384 mart. 4). [— 1884 febr. 11. Listy kl. zbrasl., č. 211. Zmín. instr. procuracionis. Andreas nat. Nicolai de Lompnicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1382 nov. 8, Pragae. Acta iud. II. 174. Svědek. Další zmín. tamže, str. 291 (1384 oct. 3), str. 323 (1385 apr. 15), Čas. Nár. mus. 1879, 549 (Tadra, Mistr Vojtěch Rankův, 1388 apr. 2, mezi svědky testamentu), Lib. erect. IV. 388 (1390 apr. 18), Acta iud. III. 146 (1398 iul. 26), Cod. Mor. XII. 231. (1395 mart. 26), str. 285 (1396 mart. 22), str. 286 (1396 mart. 23), str. 289 (1396 apr. 14), str. 301 (1396 iul. 1), str. 376 (13917] aug. 27), str. 384 (1397 oct. 5), str. 415 (1398 iun. 1), str. 496 (1399 sept. 22), Cod. Mor. XIII. 43 (1400 maii 21). 1386 ian. 26, in Maiori civit. Pragensi, in domo Jacubconis dicti Benessaweri, in palacio inferiori, in quadam stuba. Zlomek orig. perg. jest přivázán k rukopisu XII B 20 v Nár. a univ. knih. — Acta iud. VII. 226. Decisio litis per mgr. Franciscum, archidiaconum Prag. 1386 maii 26, in Min. civ. Prag. in curia archiep., in consistorio, ubi iura redduntur. Orig. perg. 21X35,5 cm v arch. Nár. musea. Sentencia diffinitiva mgr. Nicolai Puchnik in causa inter Jaroslaum, monachum Brevnoviensem, et Martinum, presbyterum de Chrassczan. — I. — — Rukopis VIII B 4 v Nár. a univ. knih. Forma excommunicacionis. 1386 — 1390 apr. 18]. Lib. confir. V. 7. Předložen instrument o plné moci. 1392 maii 17. Pragae in curia archiep. Orig. perg. 86 40+4,5 cm v Nár. a univ. knih.,
Strana 104
104 273. 274. 275. 276. 277. 278. 279. 280. 281. 282. 283. 284. 285. 286. 287. B 94, n. 566. Transsumptum bulle Urbani pape, Rome 16. maii 1882 date, ex auctoritate Nicolai Puchnik officialis. — IV. 1398 aug. 19, in domo habit. [Nicolai Puchnik] in Ugezd sub monte Petrino. Orig. perg. 57,5x52+2 cm v Nár. a univ. knih., B 96, n. 579. Transsumptum transsumpti Pauli Galli de Cosla (Perusii, 13. mart. 1393). — IV. Signum: monstrancovité, uprostřed čtyřcípé hvězdice, doplněné čtyřlistkem, jest gotické minuskulní a, ve dvoustupňovém, zaobleném podstavci jest vepsáno gotickou kursivou: an dre-as. Jesco de Čáslav, not. publ. — Tadra č. 211 k r. 1382. Johannes de Misa quond. Ulrici, cler, dioc. Prag., not. publ. Signum (viz v rukopise. IV A 5, fol. 111b v Nár. a univ. knih.): nad dvěma stupni jest umístěn kříž ve tvaru T, přes který jsou zkřížena mohutná, na koncích ozdobená břevna, snad mučidla; ve spodním stupni jest vepsáno gotickou kursivou: Johannes Wolgetan. — Tomek V. 113 k r. 1882, Tadra č. 213. Johannes de Bruna, not. publ. 1388 ian. 24, Pragae. Acta iud. II. 195. Svědek. Další zmín. tamže, str. 196 (1383 ian. 30), str. 200 (1383 febr. 14), str. 202 (1383 febr. 20). Johannes Wehut, cler., not. publ. 1383 febr. 12, Pragae. Acta iud. II. 200. Svědek mezi veř. not. Zmín. již dříve tamže, II. 111 (1381 iul. 9, bez tit.), str. 179 (1382 nov. 21, mezi not. bez tit.) Nicolaus Hok olim Johannis de Brudencz, cler. Culmensis dioc., publ. not. 1883 maii 2, in domo habit. Jeskonis de Monte, civis Maior. civ. Prag. Lib. erect. II. 200. Dotacio altaris. — Tadra č. 214. Bernhardus de Teckendorff, not. publ. 1383 mai 23, Pragae. Acta iud. II. 211. Svědek. Další zmín. tamže (— 1385 apr. 24), III. 46—407 (1392 maii 22 — 1398 aug. 2), Lib. conf. V. 224 (1395 iun. 22). — Tadra č. 259 (Bernhardus de Tobendorff), č. 289. Gotfridus Crempe, cler. Lubicensis dioc., publ. imp. auct. not. 1383 iul. 8, in Wisschaw. Cod. Mor. XI. č. 300. Procuratorium. Symon nat. quond. Benedicti de Neweklow, publ. apost. auct. not. 1383 iul. 18, Pragae. Acta iud. II. 216. Zmín. jako veř. not. ve sporu s opatem milevským. 1398 iun. 11, in castro Zwerzinecz, ante stubam magnam circa mensam quadrangularem. Lib. erect. VI. 68—71. Arbitrium. Nicolaus Hodislai de Swidna, Prag. dyoc., publ. auct. imp. not. 1384 mart. 4, in curia archiep. Prag. Lib. erect. VI. 318—321. Transsumptum. [— 1406 dec. 21]. Acta iud. V. 297, č. 1189. Zmín. instr. o plné moci. 1409 nov. 15, in Maiori civ. Prag., in collegio Karoli, in stuba magistrorum. Nováček, Několik listin týk. se kol. Karlovy, č. 11. Concordia et composicio magistrorum collegii cum Nicolao Johannis de Praga. — Tadra č. 327. Henricus Smutek, not. publ. 1884 mart. 5. Pragae. Acta iud. II. 256. Svědek Smutko. Další zmín. tamže, str. 316, 317, 318, 828, 336 (1385 iul. 17, publicat dicta testium). Andreas Tdictus] Mnissek de Praga, not. publ. 1384 iun. 27, Pragae. Acta iud. II. 278. Švědek. Další zmín. tamže (— 1387 ian. 16), Lib. erect. II. 239, 241 (1886 oct. 13), Acta iud. VII. 175 (1394 nov. 23, procurator). — Tadra č. 231. Wenceslaus Swihel, not. publ. 1384 iun. 27, Pragae. Acta iud. II. 278. Svědek. Další zmin. tamže, str. 284 (1384 aug. 3), str. 285 (1384 aug. 19). Frana de Lomnicz, not. publ. 1384 iul. 21, Pragae. Acta iud. II. 283. Svědek. Další zmín. tamže, str. 289 (1384 sept. 12), str. 374 (1386 maii 18). — Tadra č. 215. Johannes Nicolai de Gorlicz, cler. Wrat. dioc., not. publ. — 1384 aug. 29]. Cod. Sil. XXXIII. 142. Zmín. instr. o založení kláštera v Hlohově. Johannes Frenlini de Duba, clericus Ipresbiter 1411, canonicus 1412] Prag. dioc., publ. auct. imp. not., can. eccl. Prag. ac administrator in spiritualibus 1421, 1442 (Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 83, č. 534). 1384 oct. 5, Pragae. Acta iud. II. 290. Svědek. Další zmín. tamže až na str. 419 (1387 mart. 1), Mon. univ. II. 286 (1385 sept. 28), Lib. erect. II. 221 (1385 sept. 28), 224 (1386 mart. 19), 243 (1386 ian. 15), orig. perg. B 96, n. 579 v Nár. a univ. kn. (1393 aug. 19), Acta iud. III. 14—230 (— 1897 ian. 27), IV. 18—336 (1401 maii 31 — 1404 mart. 16), Lib. conf. VI. 162 (1405 nov. 17), Palacký, Documenta IV. (1410 iun. 16), Lib. conf. VII. 48 (1412 mart. 9), tamže str. 190 (1416 ian. 27), VIII. str. 5 (1421 oct. 27). 1384 oct. 10, in monte Wissegradensi prope Pragam. Lib. erect. II. 214. Elocacio curie in villa Chotun. 1386 oct. 11, in Nova civ. Prag. Lib. erect. II. 240. Dotacio altaris.
104 273. 274. 275. 276. 277. 278. 279. 280. 281. 282. 283. 284. 285. 286. 287. B 94, n. 566. Transsumptum bulle Urbani pape, Rome 16. maii 1882 date, ex auctoritate Nicolai Puchnik officialis. — IV. 1398 aug. 19, in domo habit. [Nicolai Puchnik] in Ugezd sub monte Petrino. Orig. perg. 57,5x52+2 cm v Nár. a univ. knih., B 96, n. 579. Transsumptum transsumpti Pauli Galli de Cosla (Perusii, 13. mart. 1393). — IV. Signum: monstrancovité, uprostřed čtyřcípé hvězdice, doplněné čtyřlistkem, jest gotické minuskulní a, ve dvoustupňovém, zaobleném podstavci jest vepsáno gotickou kursivou: an dre-as. Jesco de Čáslav, not. publ. — Tadra č. 211 k r. 1382. Johannes de Misa quond. Ulrici, cler, dioc. Prag., not. publ. Signum (viz v rukopise. IV A 5, fol. 111b v Nár. a univ. knih.): nad dvěma stupni jest umístěn kříž ve tvaru T, přes který jsou zkřížena mohutná, na koncích ozdobená břevna, snad mučidla; ve spodním stupni jest vepsáno gotickou kursivou: Johannes Wolgetan. — Tomek V. 113 k r. 1882, Tadra č. 213. Johannes de Bruna, not. publ. 1388 ian. 24, Pragae. Acta iud. II. 195. Svědek. Další zmín. tamže, str. 196 (1383 ian. 30), str. 200 (1383 febr. 14), str. 202 (1383 febr. 20). Johannes Wehut, cler., not. publ. 1383 febr. 12, Pragae. Acta iud. II. 200. Svědek mezi veř. not. Zmín. již dříve tamže, II. 111 (1381 iul. 9, bez tit.), str. 179 (1382 nov. 21, mezi not. bez tit.) Nicolaus Hok olim Johannis de Brudencz, cler. Culmensis dioc., publ. not. 1883 maii 2, in domo habit. Jeskonis de Monte, civis Maior. civ. Prag. Lib. erect. II. 200. Dotacio altaris. — Tadra č. 214. Bernhardus de Teckendorff, not. publ. 1383 mai 23, Pragae. Acta iud. II. 211. Svědek. Další zmín. tamže (— 1385 apr. 24), III. 46—407 (1392 maii 22 — 1398 aug. 2), Lib. conf. V. 224 (1395 iun. 22). — Tadra č. 259 (Bernhardus de Tobendorff), č. 289. Gotfridus Crempe, cler. Lubicensis dioc., publ. imp. auct. not. 1383 iul. 8, in Wisschaw. Cod. Mor. XI. č. 300. Procuratorium. Symon nat. quond. Benedicti de Neweklow, publ. apost. auct. not. 1383 iul. 18, Pragae. Acta iud. II. 216. Zmín. jako veř. not. ve sporu s opatem milevským. 1398 iun. 11, in castro Zwerzinecz, ante stubam magnam circa mensam quadrangularem. Lib. erect. VI. 68—71. Arbitrium. Nicolaus Hodislai de Swidna, Prag. dyoc., publ. auct. imp. not. 1384 mart. 4, in curia archiep. Prag. Lib. erect. VI. 318—321. Transsumptum. [— 1406 dec. 21]. Acta iud. V. 297, č. 1189. Zmín. instr. o plné moci. 1409 nov. 15, in Maiori civ. Prag., in collegio Karoli, in stuba magistrorum. Nováček, Několik listin týk. se kol. Karlovy, č. 11. Concordia et composicio magistrorum collegii cum Nicolao Johannis de Praga. — Tadra č. 327. Henricus Smutek, not. publ. 1884 mart. 5. Pragae. Acta iud. II. 256. Svědek Smutko. Další zmín. tamže, str. 316, 317, 318, 828, 336 (1385 iul. 17, publicat dicta testium). Andreas Tdictus] Mnissek de Praga, not. publ. 1384 iun. 27, Pragae. Acta iud. II. 278. Švědek. Další zmín. tamže (— 1387 ian. 16), Lib. erect. II. 239, 241 (1886 oct. 13), Acta iud. VII. 175 (1394 nov. 23, procurator). — Tadra č. 231. Wenceslaus Swihel, not. publ. 1384 iun. 27, Pragae. Acta iud. II. 278. Svědek. Další zmin. tamže, str. 284 (1384 aug. 3), str. 285 (1384 aug. 19). Frana de Lomnicz, not. publ. 1384 iul. 21, Pragae. Acta iud. II. 283. Svědek. Další zmín. tamže, str. 289 (1384 sept. 12), str. 374 (1386 maii 18). — Tadra č. 215. Johannes Nicolai de Gorlicz, cler. Wrat. dioc., not. publ. — 1384 aug. 29]. Cod. Sil. XXXIII. 142. Zmín. instr. o založení kláštera v Hlohově. Johannes Frenlini de Duba, clericus Ipresbiter 1411, canonicus 1412] Prag. dioc., publ. auct. imp. not., can. eccl. Prag. ac administrator in spiritualibus 1421, 1442 (Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 83, č. 534). 1384 oct. 5, Pragae. Acta iud. II. 290. Svědek. Další zmín. tamže až na str. 419 (1387 mart. 1), Mon. univ. II. 286 (1385 sept. 28), Lib. erect. II. 221 (1385 sept. 28), 224 (1386 mart. 19), 243 (1386 ian. 15), orig. perg. B 96, n. 579 v Nár. a univ. kn. (1393 aug. 19), Acta iud. III. 14—230 (— 1897 ian. 27), IV. 18—336 (1401 maii 31 — 1404 mart. 16), Lib. conf. VI. 162 (1405 nov. 17), Palacký, Documenta IV. (1410 iun. 16), Lib. conf. VII. 48 (1412 mart. 9), tamže str. 190 (1416 ian. 27), VIII. str. 5 (1421 oct. 27). 1384 oct. 10, in monte Wissegradensi prope Pragam. Lib. erect. II. 214. Elocacio curie in villa Chotun. 1386 oct. 11, in Nova civ. Prag. Lib. erect. II. 240. Dotacio altaris.
Strana 105
105 288. 289. 290. 291. 292. 1388 iun. 21, Pragae in curia archiepiscopali. Dobner III. Transsumptum ex auctoritate Cunssonis de Trzebowel. 1891 maii 10, Pragae in curia archiep. Lib. conf. V. 118. Sentencia cum confirmacione super eccl. S. Nicolai in foro pullorum Maior. civ. Prag. 1392 oct. 24, in. Ugezd Pragensi monte sub Petrino. Lib. erect. IV. 387. Dispensacio abbatis et conventus mon. in Cladrona. 1398 mart. 10, Pragae in curia archiep. Lib. conf. V. 156. Confirmacio abbatis in Cladrona. 1395 iun. 22, Pragae in cur. archiep. Lib. conf. V. 222. Confirmacio abbatis in Insula. — 1395 aug. 281. Lib. erect. IV. 423. Zmín. instr. transscripcionis. 1395 aug. 31, Pragae in cur. archiep. Lib. erect. IV. 456. Creacio d. Nicolai Puchnik n vicarium in spiritualibus. (Joh. de Duba, prothonotarius cancellarie archiep.) 1396 sept. 23, Pragae in curia archiep. Orig. perg. v městském arch. v Č. Budějovicích (31x21+4,5 cm a pečetí), fot. ve stát. úst. hist., F Čes. Bud. 57. Viz. Čelakovský, Priv. král. měst venk., č. 689. Wolframus archiepiscopus committit scabinis civitatis in Budweiss, quatenus clericos maleficos capiant et curie archiep. presentare curent. 1896 sept. 27. Acta iud. III. 204. Zmín. transumpt pro kostel v Hradci. 1396 oct. 27, Pragae. Lib. erect. IV. 451. Donacio iuris patronatus. 1398 ian. 3, Pragae. Lib. erect. VI. 19. Ratificacio pronuncciacionis. 1898 febr. 16, Pragae. Lib. erect. VI. 32. Declaracio plebani in Strazow. 1898 sept. 2, in curia archiep. in Min. civ. Prag. ante cancellariam dominorum vicariorum in spirit. Orig. perg. B 103, n. 626 v Nár. a univ. kn. Exhibicio testamenti Herwici medici bone memorie. 1400 febr. 19, Pragae. Lib. erect. VI. 157. Confirmacio concordie episcopi Luthomisslensis. 1400 iun. 1, in castro Rudnitz, in sala superiori domus magne. Lib. confir. VI. 23. Confir- macio prepositi in Rudnicz. 1402 dec. 29, Prage in monast. S. Georgii ante maius altare. Lib. confir. VI. Confirmacio abbatisse mon. S. Georgii. 1411 oct. 13, Pragae. Lib. confir. VII. 35. Confirmacio abbatis monast. in Insula. Signum: monstrancovité, do uzavřených smyček dvou velkých paragrafů zapadají tři vodo- rovné příčky, mezi nimiž jsou uprostřed dva vyplněné kroužky; obraz jest spojen sloupkem s dvoustupňovým podstavcem, v jehož spodní části jest gotickou kursivou vepsáno: S. Dorothea: — Tadra č. 219. Nicolaus nat. quond. Johannis Hugiswald de Magna Glogovia, imp. auct. not. publ. 1384 nov. 4, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 123 (z orig.) Městská rada hlohovská se zaručuje za důchod darovaný vévodou Jindřichem z Hlohova pro zřízení oltářního nadání při kostele sv. Mikuláše. Mathias, nat. quond. Duchconis de Olomucz, cler. Olom. dyoc., publ. auct. imp. not. 1384 dec. 20, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 340. Arbitrium. 1397 ian. 9, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 367 — O. Steinbach, Dipl. Samml. hist. Merkw. aus d. Archive des gr. Cisterzienserstifts Saar in Mähren II. 124, Prag, Wien u. Leipzig 1783. Compromissum in arbitros. — IV. — Tadra č. 299. Petrus Hroznata, not. publ. — Tadra č. 216 (Přimda 144) k r. 1384. Andreas dictus Karass, not. publ. 1885 ian. 11, Pragae. Acta iud. II. 308. Svědek. Další zmín. tamže, str. 315 (1385 febr. 27), str. 325 (1385 apr. 21). — Tadra č. 225. Valentinus nat. quond. Jacobi de Sadek, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not., antiquus not. 1403. 1385 ian. 12, Pragae. Acta iud. II. 308. Svědek. Zmín. tamže již dříve bez titulu str. 47 (1380 sept. 25), Lib. erect. V. 699 (1886 oct. 1), Lib. erect. III. 320 (1390 ian. 29), IV. 358 (1390 sept. 27), Lib. confir. V. 120 (1391 maii 10), Lib. erect. IV. 368 (1391 maii 27), str. 364 (1891 iun. 5), Acta iud. III. 3 — 386 (1392 ian. 5 — 1398 iul. 15), V., úvod XI (1394 ian. 27, scriptor), VII. 161 (1394 oct. 17), 162 (1394 oct. 19), Lib. erect. IV. 423 (1395 aug. 28), str. 429 (1395 oct. 12), str. 434 (1396 apr. 12), str. 460 (1397 ian. 22), Cod. Mor. XII. č. 294 (1397 maii 3, W. de Sadek, dictus Kanczek), č. 394 (1397 maii 3), Lib. erect. V. str. 493—762 (1398 oct. 2 — 1408 mart. 7), Lib. erect. VI. 113—377 (1399 iun. 6 — 1404 iun. 26), Acta iud. IV. 2—239 (1401 apr. 30 — 1404 mart., str. 239 k r. 1408 iul. 18, antiquus not. publ.), V. str. 3 a sl. (1405 dec. 30 — 1407 maii 31), VI. 5 a násl. (1407 maii 31 — 1408 dec. 31), Lib. confir. VII. 7 (1410 aug. 20), str. 48 (1412 mart. 9), str. 65 (1412 sept. 3), Lib. erect. IV. 399 (1414 apr. 22). 1405 febr. 10, in monasterio Strahoviensi. Lib. erect. VI. 412. Approbacio pronuncciacionis arbitrii. 1402 sept. 2, Pragae. Acta iud. IV. 158. Revocacio procuratoris. — Tadra č. 223. Andreas Swiczek, not. publ. 1385 ian. 14, Pragae. Acta iud. II. 309. Svědek. — Tadra č. 224. 298.
105 288. 289. 290. 291. 292. 1388 iun. 21, Pragae in curia archiepiscopali. Dobner III. Transsumptum ex auctoritate Cunssonis de Trzebowel. 1891 maii 10, Pragae in curia archiep. Lib. conf. V. 118. Sentencia cum confirmacione super eccl. S. Nicolai in foro pullorum Maior. civ. Prag. 1392 oct. 24, in. Ugezd Pragensi monte sub Petrino. Lib. erect. IV. 387. Dispensacio abbatis et conventus mon. in Cladrona. 1398 mart. 10, Pragae in curia archiep. Lib. conf. V. 156. Confirmacio abbatis in Cladrona. 1395 iun. 22, Pragae in cur. archiep. Lib. conf. V. 222. Confirmacio abbatis in Insula. — 1395 aug. 281. Lib. erect. IV. 423. Zmín. instr. transscripcionis. 1395 aug. 31, Pragae in cur. archiep. Lib. erect. IV. 456. Creacio d. Nicolai Puchnik n vicarium in spiritualibus. (Joh. de Duba, prothonotarius cancellarie archiep.) 1396 sept. 23, Pragae in curia archiep. Orig. perg. v městském arch. v Č. Budějovicích (31x21+4,5 cm a pečetí), fot. ve stát. úst. hist., F Čes. Bud. 57. Viz. Čelakovský, Priv. král. měst venk., č. 689. Wolframus archiepiscopus committit scabinis civitatis in Budweiss, quatenus clericos maleficos capiant et curie archiep. presentare curent. 1896 sept. 27. Acta iud. III. 204. Zmín. transumpt pro kostel v Hradci. 1396 oct. 27, Pragae. Lib. erect. IV. 451. Donacio iuris patronatus. 1398 ian. 3, Pragae. Lib. erect. VI. 19. Ratificacio pronuncciacionis. 1898 febr. 16, Pragae. Lib. erect. VI. 32. Declaracio plebani in Strazow. 1898 sept. 2, in curia archiep. in Min. civ. Prag. ante cancellariam dominorum vicariorum in spirit. Orig. perg. B 103, n. 626 v Nár. a univ. kn. Exhibicio testamenti Herwici medici bone memorie. 1400 febr. 19, Pragae. Lib. erect. VI. 157. Confirmacio concordie episcopi Luthomisslensis. 1400 iun. 1, in castro Rudnitz, in sala superiori domus magne. Lib. confir. VI. 23. Confir- macio prepositi in Rudnicz. 1402 dec. 29, Prage in monast. S. Georgii ante maius altare. Lib. confir. VI. Confirmacio abbatisse mon. S. Georgii. 1411 oct. 13, Pragae. Lib. confir. VII. 35. Confirmacio abbatis monast. in Insula. Signum: monstrancovité, do uzavřených smyček dvou velkých paragrafů zapadají tři vodo- rovné příčky, mezi nimiž jsou uprostřed dva vyplněné kroužky; obraz jest spojen sloupkem s dvoustupňovým podstavcem, v jehož spodní části jest gotickou kursivou vepsáno: S. Dorothea: — Tadra č. 219. Nicolaus nat. quond. Johannis Hugiswald de Magna Glogovia, imp. auct. not. publ. 1384 nov. 4, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 123 (z orig.) Městská rada hlohovská se zaručuje za důchod darovaný vévodou Jindřichem z Hlohova pro zřízení oltářního nadání při kostele sv. Mikuláše. Mathias, nat. quond. Duchconis de Olomucz, cler. Olom. dyoc., publ. auct. imp. not. 1384 dec. 20, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 340. Arbitrium. 1397 ian. 9, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 367 — O. Steinbach, Dipl. Samml. hist. Merkw. aus d. Archive des gr. Cisterzienserstifts Saar in Mähren II. 124, Prag, Wien u. Leipzig 1783. Compromissum in arbitros. — IV. — Tadra č. 299. Petrus Hroznata, not. publ. — Tadra č. 216 (Přimda 144) k r. 1384. Andreas dictus Karass, not. publ. 1885 ian. 11, Pragae. Acta iud. II. 308. Svědek. Další zmín. tamže, str. 315 (1385 febr. 27), str. 325 (1385 apr. 21). — Tadra č. 225. Valentinus nat. quond. Jacobi de Sadek, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not., antiquus not. 1403. 1385 ian. 12, Pragae. Acta iud. II. 308. Svědek. Zmín. tamže již dříve bez titulu str. 47 (1380 sept. 25), Lib. erect. V. 699 (1886 oct. 1), Lib. erect. III. 320 (1390 ian. 29), IV. 358 (1390 sept. 27), Lib. confir. V. 120 (1391 maii 10), Lib. erect. IV. 368 (1391 maii 27), str. 364 (1891 iun. 5), Acta iud. III. 3 — 386 (1392 ian. 5 — 1398 iul. 15), V., úvod XI (1394 ian. 27, scriptor), VII. 161 (1394 oct. 17), 162 (1394 oct. 19), Lib. erect. IV. 423 (1395 aug. 28), str. 429 (1395 oct. 12), str. 434 (1396 apr. 12), str. 460 (1397 ian. 22), Cod. Mor. XII. č. 294 (1397 maii 3, W. de Sadek, dictus Kanczek), č. 394 (1397 maii 3), Lib. erect. V. str. 493—762 (1398 oct. 2 — 1408 mart. 7), Lib. erect. VI. 113—377 (1399 iun. 6 — 1404 iun. 26), Acta iud. IV. 2—239 (1401 apr. 30 — 1404 mart., str. 239 k r. 1408 iul. 18, antiquus not. publ.), V. str. 3 a sl. (1405 dec. 30 — 1407 maii 31), VI. 5 a násl. (1407 maii 31 — 1408 dec. 31), Lib. confir. VII. 7 (1410 aug. 20), str. 48 (1412 mart. 9), str. 65 (1412 sept. 3), Lib. erect. IV. 399 (1414 apr. 22). 1405 febr. 10, in monasterio Strahoviensi. Lib. erect. VI. 412. Approbacio pronuncciacionis arbitrii. 1402 sept. 2, Pragae. Acta iud. IV. 158. Revocacio procuratoris. — Tadra č. 223. Andreas Swiczek, not. publ. 1385 ian. 14, Pragae. Acta iud. II. 309. Svědek. — Tadra č. 224. 298.
Strana 106
106 295. 296. 297. 298. 299. 300. 301. 302. 303. 294. Nicolaus quond. Henslini de Lompnicz, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1385 febr. 14, Pragae. Acta iud. II. 313. Svědek. Další zmín. tamže (— 1386 aug. 20), Lib. erect. IV. 353 (1890 sept: 27), Acta iud. III. 3—150 (1392 ian. 5 — 1893 sept.), Lib. confir. V. 157 (1893 mart. 10), Cod. Mor. XII. 206 (1394 sept. 12), Lib. erect. IV. 428 (1395 oct. 12), Cod. Mor. XII. 301 (1396 iul. 1), str. 376 (1897 sept. 27), Acta iud. IV. (1403 oct. 17), Lib. erect. VI. 371 (1404 iun. 13), V. 629 (1405 mart. 13), Acta iud. VI. 87 (1407 sept. 30). 1407 oct. 3, Pragae. Cod. Mor. XIII. č. 492. Sentencia diffinitiva. 1414 ian. 3, Pragae. Editiones arch. et bibl. metrop. capituli Prag. X. 68. Testamentum mgri Ade de Nezeticz. — Tadra č. 250, 385. Borsso nat. olim Symonis de Kbel, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not., secretarius familiaris Johannis, Pragens. archiep. 1389. 1885 sept. 28, Pragae. Lib. erect. II. 221, Mon. univ. II. 286. Svědek. Další zmín. Lib. erect. IV. 364 (1891 iun. 5), Acta iud. III. 18 (1392 mart. 5), str. 171 (1396 mai 17), VI. 3 (1407 maii 27). 1388 nov. 9, in civitate Usk, vulgariter nuncupata super Albea, in domo Johannis Stoer, magistri civium. Lib. erect. III. 294. Donacio dotis capellanie perpetue in Usk. 1389 febr. 1, in monast. in Witignaw. Orig. perg. B 89, n. 534 v Nár. a univ. knih. Podpis na instrum. not. č. 300. 1389 febr. 2, in Witignaw, alias in Trziebon. Lib. erect. III. 298. Ereccio abbacie monasterii in Witignaw. 1392 maii 5, in monasterio montis S. Marie in Glacz. Orig. perg. 28X83 cm v arch. Nár. musea v Praze. Viz přílohu A 4. Bertholdus de Cipries, clericus Agriensis dioc., in tabellionem receptus est. IV. Pečet pražského arcibiskupa jest ztracena. 1400 febr. 1, in Minori civ. Prag. Höfler, Script. rer. hus. II. 462. Protestacio. Signum: monstrancovité v podobě proplétajícího se čtyřlístku nad trojstupňovým, neděleným podstavcem. — Tadra č. 221. Petrus [de Uteri], not. publ. 1386 ian. 8, Pragae. Acta iud. II. 356. Vyzván k sepsání instrumentu. Martinus Johannis de Turnovia, cler., not. publ. 1886 febr. 26, Pragae. Mon. Vatic. V: 81, č. 117. Svědek. Petrus Militis, Morinensis dioc., publ. apost. et imp. auct. atque rev. patris, d. archiepiscopi [Ragusini] notarius. 1386 febr. 26, Pragae, Monum. Vat. V. 80, č. 117. Transsumptum litterarum Innocencii VI. pape Carolo IV., regi Romanorum, miss. (Avinione, 31. ian. 1355). Andreas dictus Semenecz, not. publ. 1386 mart. 30, Pragae. Acta iud. II. 363. Svědek. Woythiech [alias Adalbertus], nat. olim Martini de Wlkssicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1406 apr. 26 not. publ. et capellanus in Pyssin (Acta iud. V. 113, č. 425). 1386 maii 24, in civitate Budweis. Lib. erect. IV. 350. Svědek. Další zmín. Acta iud. V. 113 (1406 apr. 26, spor s farářem v Bukovci), str. 116 (1406 apr. 26), str. 118 (1406 apr. 28). 1389 febr. 1, in monasterio canonicorum regularium in Witignaw. Orig. perg. B 89, n. 534 v Nár. a univ. knih. Benessius, abbas monasterii in Witignaw, iurat omnia mandata per reformacionem Johannis, Pragensis archiepiscopi, data observari. Spolupodepsali Borsso Symonis de Kbel, Andreas Hostislai de Praga. 1889 nov. 24, in Trziebon, in monast. S. Egidii. Orig. perg. v kníž. Schwarzenberském arch. v Třeboni, I. A 1 P n. 1 — Lib. erect. IV. 356. Arbitrium mgri Borssonis, archidiaconi Bechinensis, et Bohunconis, plebani eccl. paroch. in Budweys, in causa, que inter abbatem monasterii in Trziebon et Johannem, plebanum in Lissow, de molendinis in villa Miletin vertebatur. — 6 pečetí. Signum: nad trojstupňovým podstavcem s křivkou místo hran jest na hůlce umístěn zprohýbaný kosočtverec s úhlovou výplní. — Tadra č. 238. Johannes Sera, not. publ. 1386 iul. 3, Pragae. Acta iud. II. 387. Svědek. Mathias de Missna, not. publ. 1386 oct. 1, Pragae. Lib. erect. V. 699. Svědek. Další zmín. Acta iud. V., úvod XI v pozn. (1394 ian. 25, ian. 27, febr. 5, na soudě oficiálově s tit. scriptor). — Tadra č. 234. Jacobus [dictus Sarracenus], nat. quond. Przibislay de Tusta, [cler.] Prag. dioc., publ. [apostolica (1404) et] imp. auct. not. 1386 oct. 22, [Pragae]. Palacký, Ueber Formelbücher, str. 187 č. 227 (z ruk. praž. kap., I. 40, fol. 14b). Přepis odvolání kněze Václava z Domažlic. 1393 mart. 10, Pragae. Lib. confir. V. 157. Svědek. Další zmín. Acta iud. VII. 169 (1394 nov. 7), str. 180 (1894 dec. 12), III. 182 (1396 iul. 5), str. 386 (1898 oct. 2), IV. 148 (1402 iul. 21), str. 333 (1404 febr. 7, recognicio census annui in domo in Ugezd), V. 109 (1406 apr. 24, procurator), VI. 341 (1408 sept. 24).
106 295. 296. 297. 298. 299. 300. 301. 302. 303. 294. Nicolaus quond. Henslini de Lompnicz, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. 1385 febr. 14, Pragae. Acta iud. II. 313. Svědek. Další zmín. tamže (— 1386 aug. 20), Lib. erect. IV. 353 (1890 sept: 27), Acta iud. III. 3—150 (1392 ian. 5 — 1893 sept.), Lib. confir. V. 157 (1893 mart. 10), Cod. Mor. XII. 206 (1394 sept. 12), Lib. erect. IV. 428 (1395 oct. 12), Cod. Mor. XII. 301 (1396 iul. 1), str. 376 (1897 sept. 27), Acta iud. IV. (1403 oct. 17), Lib. erect. VI. 371 (1404 iun. 13), V. 629 (1405 mart. 13), Acta iud. VI. 87 (1407 sept. 30). 1407 oct. 3, Pragae. Cod. Mor. XIII. č. 492. Sentencia diffinitiva. 1414 ian. 3, Pragae. Editiones arch. et bibl. metrop. capituli Prag. X. 68. Testamentum mgri Ade de Nezeticz. — Tadra č. 250, 385. Borsso nat. olim Symonis de Kbel, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not., secretarius familiaris Johannis, Pragens. archiep. 1389. 1885 sept. 28, Pragae. Lib. erect. II. 221, Mon. univ. II. 286. Svědek. Další zmín. Lib. erect. IV. 364 (1891 iun. 5), Acta iud. III. 18 (1392 mart. 5), str. 171 (1396 mai 17), VI. 3 (1407 maii 27). 1388 nov. 9, in civitate Usk, vulgariter nuncupata super Albea, in domo Johannis Stoer, magistri civium. Lib. erect. III. 294. Donacio dotis capellanie perpetue in Usk. 1389 febr. 1, in monast. in Witignaw. Orig. perg. B 89, n. 534 v Nár. a univ. knih. Podpis na instrum. not. č. 300. 1389 febr. 2, in Witignaw, alias in Trziebon. Lib. erect. III. 298. Ereccio abbacie monasterii in Witignaw. 1392 maii 5, in monasterio montis S. Marie in Glacz. Orig. perg. 28X83 cm v arch. Nár. musea v Praze. Viz přílohu A 4. Bertholdus de Cipries, clericus Agriensis dioc., in tabellionem receptus est. IV. Pečet pražského arcibiskupa jest ztracena. 1400 febr. 1, in Minori civ. Prag. Höfler, Script. rer. hus. II. 462. Protestacio. Signum: monstrancovité v podobě proplétajícího se čtyřlístku nad trojstupňovým, neděleným podstavcem. — Tadra č. 221. Petrus [de Uteri], not. publ. 1386 ian. 8, Pragae. Acta iud. II. 356. Vyzván k sepsání instrumentu. Martinus Johannis de Turnovia, cler., not. publ. 1886 febr. 26, Pragae. Mon. Vatic. V: 81, č. 117. Svědek. Petrus Militis, Morinensis dioc., publ. apost. et imp. auct. atque rev. patris, d. archiepiscopi [Ragusini] notarius. 1386 febr. 26, Pragae, Monum. Vat. V. 80, č. 117. Transsumptum litterarum Innocencii VI. pape Carolo IV., regi Romanorum, miss. (Avinione, 31. ian. 1355). Andreas dictus Semenecz, not. publ. 1386 mart. 30, Pragae. Acta iud. II. 363. Svědek. Woythiech [alias Adalbertus], nat. olim Martini de Wlkssicz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1406 apr. 26 not. publ. et capellanus in Pyssin (Acta iud. V. 113, č. 425). 1386 maii 24, in civitate Budweis. Lib. erect. IV. 350. Svědek. Další zmín. Acta iud. V. 113 (1406 apr. 26, spor s farářem v Bukovci), str. 116 (1406 apr. 26), str. 118 (1406 apr. 28). 1389 febr. 1, in monasterio canonicorum regularium in Witignaw. Orig. perg. B 89, n. 534 v Nár. a univ. knih. Benessius, abbas monasterii in Witignaw, iurat omnia mandata per reformacionem Johannis, Pragensis archiepiscopi, data observari. Spolupodepsali Borsso Symonis de Kbel, Andreas Hostislai de Praga. 1889 nov. 24, in Trziebon, in monast. S. Egidii. Orig. perg. v kníž. Schwarzenberském arch. v Třeboni, I. A 1 P n. 1 — Lib. erect. IV. 356. Arbitrium mgri Borssonis, archidiaconi Bechinensis, et Bohunconis, plebani eccl. paroch. in Budweys, in causa, que inter abbatem monasterii in Trziebon et Johannem, plebanum in Lissow, de molendinis in villa Miletin vertebatur. — 6 pečetí. Signum: nad trojstupňovým podstavcem s křivkou místo hran jest na hůlce umístěn zprohýbaný kosočtverec s úhlovou výplní. — Tadra č. 238. Johannes Sera, not. publ. 1386 iul. 3, Pragae. Acta iud. II. 387. Svědek. Mathias de Missna, not. publ. 1386 oct. 1, Pragae. Lib. erect. V. 699. Svědek. Další zmín. Acta iud. V., úvod XI v pozn. (1394 ian. 25, ian. 27, febr. 5, na soudě oficiálově s tit. scriptor). — Tadra č. 234. Jacobus [dictus Sarracenus], nat. quond. Przibislay de Tusta, [cler.] Prag. dioc., publ. [apostolica (1404) et] imp. auct. not. 1386 oct. 22, [Pragae]. Palacký, Ueber Formelbücher, str. 187 č. 227 (z ruk. praž. kap., I. 40, fol. 14b). Přepis odvolání kněze Václava z Domažlic. 1393 mart. 10, Pragae. Lib. confir. V. 157. Svědek. Další zmín. Acta iud. VII. 169 (1394 nov. 7), str. 180 (1894 dec. 12), III. 182 (1396 iul. 5), str. 386 (1898 oct. 2), IV. 148 (1402 iul. 21), str. 333 (1404 febr. 7, recognicio census annui in domo in Ugezd), V. 109 (1406 apr. 24, procurator), VI. 341 (1408 sept. 24).
Strana 107
107 806. 307. 308. 309. 310. 311. 312. 313. 814. 315. 316. 317. 1404 ian. 29, in castro Pragensi. Dobner III. 427. Protestacio maiorum mansionariorum contra privilegium, concessum minoribus mansionariis a Clemente VI. — Tadra č. 233, 331. Petrus de Jaromircz, not. publ. 1386 nov. 80, Pragae. Acta iud. II. 406. Svědek. — Tadra č. 232. Andreas Jacobi de Hlawen, not. publ. 1386 dec. 8, [Pragae]. Kubíčková, K poč. of., str. 478 (z orig. v arch. klášt. křižov. v Praze, scr. 4, n. 21). Osvobození od církevního trestu. — Tadra č. 229. Wenceslaus dictus Passer, not. publ. 1386 dec. 8. Dipl. Mus. (opis jest ztracen). — Tadra č. 228. Henricus, nat. quond. Theodrici de Praga, cler. Prag. [dioc.], publ. auct. imp. not. 1386 [bez údaje měsíce a dne], in monast. Gradicensi. Cod. Mor. XI. č. 410. Abbas mo- nasterii locat curiam in Cholina. — III. 1887 iul. 9. Dipl. Mus. (opis jest ztracen). Tomek V. 113. — Tadra č. 239. Wenceslaus quondam .. . 1386 ... prope valvam in Ugiezd Minoris civitatis Pragenais monte sub Petrino. Zlomek orig. perg. v arch. Nár. musea. Appellacio ad sedem apostolicam. Signum: ze čtvercového, zaobleného štítu, na kterém jest mohutné minuskulní k, vyčnívají hroty čtyřcípé hvězdice, jež je umístěna nad čtyřstupňovým podstavcem, do jeho základny je vepsáno gotickou kursivou: Wenceslaus. Clemens de Chremsir, not. publ. 1387 jan. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 415. Svědek. — Tadra č. 236. Johannes de Harawin, not. publ. 1387 ian. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 415. Svědek. — Tadra č. 237. Petrus quond. Jacobi de Chremisir, publ. not. 1387 ian. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 415. Extractum statutorum Arnesti, archiep. Prag., Johannis et Conradi, olim Olomuc. episcoporum. — IV. Pečet olomouckého oficialátu. 1387 oct. 4, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 454. Presentacio altariste. 1389 sept. 4. Transsumptum bulle Urbani VI. (viz Cod. Mor. XI. č. 563, z orig.). Spolu- podepsal Petrus Jacobi de Cremsir. 1393 dec. 22, in Olomucz. Cod. Mor. XV. 305. Svědek. — Tadra č. 235. Albertus quond. Johannis Alberti de Crosna, cler. Wratisl. dyoc., publ. imp. auct. not. 1387 apr. 3, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 273 (viz též Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 961). Transsumptum litterarum episcopi ex auctoritate notarii. — I. Nicolaus quond. Wenceslai de Chinow, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. [scribaque cause...] 1387 iul. 9, in monasterio S. Ambrosii Nove civ. Prag. in commodo speciali. Orig. perg. v archivu kapituly vyšehradské, opis v diplom. Nár. mus., uloženém ve st. úst. hist. Henricus, abbas monasterii S. Ambrosii, sentenciam in causa inter vicedecanum et capitulum Wissegradense ac Wieczemilum, rectorem ecclesie in Zacz, de censu annuo dicto capitulo persolvendo fert. — II. 1888 iun. 21, in Min. civ. Prag. Dobner III. Svědek. Další zmín. Acta iud. III. 23 (1392 mart. 14), 29 (1392 apr. 22). — Tadra č. 240. Johannes de Pyczka, publ. not. Prag. dioc. 1388 febr. 5, in Olomucz. Cod. Mor. XV. 243. Svědek. Wenceslaus, natus Milaczkonis de Rokyczano, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1388 mart. 6, in monast. Aule S. Marie in Antiqua Bruna ord. cisterciensis Olomuc. dioc. et in speciali stuba abbatisse. Cod. Mor. XI. č. 469 — Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 967 (z orig.) Arbitrium. 1389 iun. 25, in monast. Aule S. Marie in Antiqua Bruna, in capella eiusdem monasterii. Cod. Mor. XI. č. 559 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. kl. morav. I., č. 973. Podpis na instrumentu veř. notáře č. 325. 1892 aug. 26, Pragae. Acta iud. III. 77. Zmín. — Tadra č. 242. Otto, nat. quond. Theodrici de Tluczna, Prag. dioc. cler., publ. not. [— 1388 mart. 20], Pragae. Lib. erect. III. 279. Transsumptum scripturarum super censu pro altare B. Mariae in eccl. S. Nicolai in foro pullorum. 1391 maii 5, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 479 (z orig. v arch. klášt. křižovnického v Praze). Transumpt z autority Mikuláše Puchníka. — Tadra č. 248. Wenceslaus Wenceslai de Praga, publ. imp. auct. not., sigillifer d. officialis curie archiep. Prag. 1411. [1886 ian. 13 — 1388 mart. 20]. Lib. erect. III. 280. Zmín. Viz dále Acta iud. III. 16 (1392 febr. 29, Pragae), Lib. erect. IV. 388 (1392 oct. 24), Acta iud. V., úvod XII. (1394 mart. 9), Cod. Mor. XII. 206 (1394 sept. 12), 247 (1395 iun. 4), 296 (1396 maii 31), Acta iud. III. 234 (1397 febr. 12), Cod. Mor. XII. 415 (1398 iun. 1), 467 (1399 apr. 8, Wenceslaus de Praga), Acta iud. V. 108 (1406 apr. 24), VI. 11 (1407 iun. 8 — 1408), VII. 127 (1421 ian. 15, procurator). 304. 305.
107 806. 307. 308. 309. 310. 311. 312. 313. 814. 315. 316. 317. 1404 ian. 29, in castro Pragensi. Dobner III. 427. Protestacio maiorum mansionariorum contra privilegium, concessum minoribus mansionariis a Clemente VI. — Tadra č. 233, 331. Petrus de Jaromircz, not. publ. 1386 nov. 80, Pragae. Acta iud. II. 406. Svědek. — Tadra č. 232. Andreas Jacobi de Hlawen, not. publ. 1386 dec. 8, [Pragae]. Kubíčková, K poč. of., str. 478 (z orig. v arch. klášt. křižov. v Praze, scr. 4, n. 21). Osvobození od církevního trestu. — Tadra č. 229. Wenceslaus dictus Passer, not. publ. 1386 dec. 8. Dipl. Mus. (opis jest ztracen). — Tadra č. 228. Henricus, nat. quond. Theodrici de Praga, cler. Prag. [dioc.], publ. auct. imp. not. 1386 [bez údaje měsíce a dne], in monast. Gradicensi. Cod. Mor. XI. č. 410. Abbas mo- nasterii locat curiam in Cholina. — III. 1887 iul. 9. Dipl. Mus. (opis jest ztracen). Tomek V. 113. — Tadra č. 239. Wenceslaus quondam .. . 1386 ... prope valvam in Ugiezd Minoris civitatis Pragenais monte sub Petrino. Zlomek orig. perg. v arch. Nár. musea. Appellacio ad sedem apostolicam. Signum: ze čtvercového, zaobleného štítu, na kterém jest mohutné minuskulní k, vyčnívají hroty čtyřcípé hvězdice, jež je umístěna nad čtyřstupňovým podstavcem, do jeho základny je vepsáno gotickou kursivou: Wenceslaus. Clemens de Chremsir, not. publ. 1387 jan. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 415. Svědek. — Tadra č. 236. Johannes de Harawin, not. publ. 1387 ian. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 415. Svědek. — Tadra č. 237. Petrus quond. Jacobi de Chremisir, publ. not. 1387 ian. 21, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 415. Extractum statutorum Arnesti, archiep. Prag., Johannis et Conradi, olim Olomuc. episcoporum. — IV. Pečet olomouckého oficialátu. 1387 oct. 4, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 454. Presentacio altariste. 1389 sept. 4. Transsumptum bulle Urbani VI. (viz Cod. Mor. XI. č. 563, z orig.). Spolu- podepsal Petrus Jacobi de Cremsir. 1393 dec. 22, in Olomucz. Cod. Mor. XV. 305. Svědek. — Tadra č. 235. Albertus quond. Johannis Alberti de Crosna, cler. Wratisl. dyoc., publ. imp. auct. not. 1387 apr. 3, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 273 (viz též Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 961). Transsumptum litterarum episcopi ex auctoritate notarii. — I. Nicolaus quond. Wenceslai de Chinow, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. [scribaque cause...] 1387 iul. 9, in monasterio S. Ambrosii Nove civ. Prag. in commodo speciali. Orig. perg. v archivu kapituly vyšehradské, opis v diplom. Nár. mus., uloženém ve st. úst. hist. Henricus, abbas monasterii S. Ambrosii, sentenciam in causa inter vicedecanum et capitulum Wissegradense ac Wieczemilum, rectorem ecclesie in Zacz, de censu annuo dicto capitulo persolvendo fert. — II. 1888 iun. 21, in Min. civ. Prag. Dobner III. Svědek. Další zmín. Acta iud. III. 23 (1392 mart. 14), 29 (1392 apr. 22). — Tadra č. 240. Johannes de Pyczka, publ. not. Prag. dioc. 1388 febr. 5, in Olomucz. Cod. Mor. XV. 243. Svědek. Wenceslaus, natus Milaczkonis de Rokyczano, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1388 mart. 6, in monast. Aule S. Marie in Antiqua Bruna ord. cisterciensis Olomuc. dioc. et in speciali stuba abbatisse. Cod. Mor. XI. č. 469 — Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 967 (z orig.) Arbitrium. 1389 iun. 25, in monast. Aule S. Marie in Antiqua Bruna, in capella eiusdem monasterii. Cod. Mor. XI. č. 559 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. kl. morav. I., č. 973. Podpis na instrumentu veř. notáře č. 325. 1892 aug. 26, Pragae. Acta iud. III. 77. Zmín. — Tadra č. 242. Otto, nat. quond. Theodrici de Tluczna, Prag. dioc. cler., publ. not. [— 1388 mart. 20], Pragae. Lib. erect. III. 279. Transsumptum scripturarum super censu pro altare B. Mariae in eccl. S. Nicolai in foro pullorum. 1391 maii 5, Pragae. Kubíčková, K poč. of., str. 479 (z orig. v arch. klášt. křižovnického v Praze). Transumpt z autority Mikuláše Puchníka. — Tadra č. 248. Wenceslaus Wenceslai de Praga, publ. imp. auct. not., sigillifer d. officialis curie archiep. Prag. 1411. [1886 ian. 13 — 1388 mart. 20]. Lib. erect. III. 280. Zmín. Viz dále Acta iud. III. 16 (1392 febr. 29, Pragae), Lib. erect. IV. 388 (1392 oct. 24), Acta iud. V., úvod XII. (1394 mart. 9), Cod. Mor. XII. 206 (1394 sept. 12), 247 (1395 iun. 4), 296 (1396 maii 31), Acta iud. III. 234 (1397 febr. 12), Cod. Mor. XII. 415 (1398 iun. 1), 467 (1399 apr. 8, Wenceslaus de Praga), Acta iud. V. 108 (1406 apr. 24), VI. 11 (1407 iun. 8 — 1408), VII. 127 (1421 ian. 15, procurator). 304. 305.
Strana 108
108 318. 319. 820. 321. 322. 1397 sept. 22, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 420. Transsumptum bulle Bonifacii IX. pape, 15 iul. 1397 date. 1898 oct. 18, Pragae. Acta iud. III. 398. Obdržel rozkaz zhotoviti instrument o úroku pro kostel v Jeníkově. I— 1408 maii 24]. Acta iud. VI. 283. Zmín. instr. o cessi. 1408 iun. 21, Pragae. Acta iud. VI. 317. Zlatník Pavel, řečený Polák, daruje obligaci 42 kop kleriku Jakubovi na dostudování. — Tadra č. 269, 358. Thomas de Praga, not. publ. 1388 iun. 21, Pragae. Dobner III. Svědek. Petrus Stephani de Znoyma, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. — 1888 oct. 18]. Lib. erect. III. 314. Zmín. instr. o zřízení prokurátora Jindřichem I- z Valdštejna. 1408 maii 16, in capella consilii sive introitus monasterii Aule b. Marie Virg. in Antiqua Bruna. Cod. Mor. XIV. č. 14. Concordia. — Tadra č. 246. Stephanus Petri de Sczetin, cler. Camin. dioc., publ. not. [— 1388 oct. 13]. Lib. erect. III. 314. Zmín. instr. o zřízení prokurátora. — Tadra č. 247. Jacobus quond. Johannis de Pyeska, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. [ac scriba abbatis Gradicensis]. 1888 dec. 22, in monasterio [Gradicensi]. Orig. perg. v arch. kap. vyšehradské, opis v diplom. Nár. musea, ulož. ve st. úst. hist. Vikerius, abbas Gradicensis, sentenciam in causa inter capitulum Wissegrad. et Clementem, vicarium de Sicca, latam executi mandat. — II. Pečet ztracena. 1403 mart. 12, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 245. Transsumptum duarum literarum super pontalibus denariis, exhibitarum per Michaelem, notarium civitatis Olomucensis, ex auctoritate Johannis de Czlawings, officialis eccl. Olomucensis. 1403 iun. 25, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 263. Recompensacio agri. 1404 dec. 14, in monast. Vallis Josaphat. Cod. Mor. XIII. č. 343. Rozhraničení pozemků kláštera v Dolanech a olomoucké kapituly. 1405 apr. 13, Olomucii. Cod. Mor. XIII. č. 366. Transumpt papežského rozhodnutí ohledně patronátního práva ke kostelu sv. Jakuba v Brně. 1406 apr. 8, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 412. Transsumptum litterarum quittacionis ex prothocollis sive ex registro pargameno per notarium publicum confecto. 1417 oct. 24. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 245, 387. Nicolaus quond. Mathie de Bruna, Teler.] Olomuc. dioc., publ. imp. Let apostol. (1401)] auct. not. 1388 dec. 23, in Maiori civ. Prag., in stuba comodi posterioris domus habitac. Bartholomei dicti Stuk, in parochia S. Nicolai in foro pullorum. Lib. erect. IV. 394. Testamentum Johannis de Obrzyestwye. 1389 aug. 15, in oppido dicto Montes Kuthnis Prag. dioc. Lib. erect. IV. 445. Copia testamenti Andree plebani in libro Montis Kuthnis inscripti. 1392 ian. 24, Pragae. Acta iud. III. 10. Svědek. Další zmín. Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10). 1396 nov. 16, in Maiori civ. Prag. Orig. perg. 28X4841 cm v Nár. a univ. knih., B 99, n. 596. Johannes de Mysa, plebanus eccl. paroch. S. Galli, accipit duas sexagenas gros., quas ei Hanusco dictus Mackal, civ. Maioris civit. Prag., testamento legavit. 1897 maii 8, in Min. civ. Prag. Cod. Mor. XII. č. 394 — Šebánek, Archivy zruš. klášt. mor. I. č. 1031. Arbitrium. — II. 1397 nov. 13, in Antiqua Boleslavia, in estuario domus habitacionis d. Jaxonis. Lib. erect. VI. 23. Pronuncciacio arbitrii inter prelatos et vicarios eccl. Boleslaviensis. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag. Mon. univ. II. 389. Transsumptum. „Per Nicolaum Ide Winczik] scribi procuravi.“ Spolupodepsal Jacobus de Tyn. 1405 maii 5, in Maiori civ. Prag., in domo habitacionis mei notarii, dicta ad S. Georgium. Lib. erect. V. 709. Donacio. Spolupodepsal Michael Petri de Radiss. 1406 febr. 11, in Maiori civ. Prag. in stuba domus Dorothee, relicte Martini Rotlew. Orig. perg. se 4 pečetmi ve dvojím vyhotovení v Nár. a univ. knihovně, B 112, n. 671 ab. Donacio 2 sex. gros. census. annui in villa Barchowicz prope Gurim Johanni de Mysa, rectori ecclesie parochialis S. Galli, sub certis condicionibus facta. 1411 iul. 3, in Maiori civ. Prag. in estuario monasterii S. Jacobi. Palacký, Documenta IV. č. 40. Universitas et Sbinco, archiepiscopus Prag., controversias in causa mgr. Joannis de Hussinecz sentencie Wenceslai regis submittunt. Spolupodepsal Michael Nicolai de Prachaticz. 1411 sept. 1, in Maiori civ. Prag. Palacký, Documenta III. 272 — Monum. univ. II. 2 č. 64. Podpis na instr. notáře č. 873. 1413 maii 26, in oppido Nymburga. Orig. perg. s 5 pečetmi v Nár. a univ. knih., B 124, n. 746. Pronuncciacio arbitrii in causa inter monasterium Sderasiensem et communitatem opidi Nymburga super quadam curia allodiali et capella S. Johannis vert. per Laurencium,
108 318. 319. 820. 321. 322. 1397 sept. 22, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 420. Transsumptum bulle Bonifacii IX. pape, 15 iul. 1397 date. 1898 oct. 18, Pragae. Acta iud. III. 398. Obdržel rozkaz zhotoviti instrument o úroku pro kostel v Jeníkově. I— 1408 maii 24]. Acta iud. VI. 283. Zmín. instr. o cessi. 1408 iun. 21, Pragae. Acta iud. VI. 317. Zlatník Pavel, řečený Polák, daruje obligaci 42 kop kleriku Jakubovi na dostudování. — Tadra č. 269, 358. Thomas de Praga, not. publ. 1388 iun. 21, Pragae. Dobner III. Svědek. Petrus Stephani de Znoyma, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. — 1888 oct. 18]. Lib. erect. III. 314. Zmín. instr. o zřízení prokurátora Jindřichem I- z Valdštejna. 1408 maii 16, in capella consilii sive introitus monasterii Aule b. Marie Virg. in Antiqua Bruna. Cod. Mor. XIV. č. 14. Concordia. — Tadra č. 246. Stephanus Petri de Sczetin, cler. Camin. dioc., publ. not. [— 1388 oct. 13]. Lib. erect. III. 314. Zmín. instr. o zřízení prokurátora. — Tadra č. 247. Jacobus quond. Johannis de Pyeska, cler. Prag. dioc., auct. imp. publ. not. [ac scriba abbatis Gradicensis]. 1888 dec. 22, in monasterio [Gradicensi]. Orig. perg. v arch. kap. vyšehradské, opis v diplom. Nár. musea, ulož. ve st. úst. hist. Vikerius, abbas Gradicensis, sentenciam in causa inter capitulum Wissegrad. et Clementem, vicarium de Sicca, latam executi mandat. — II. Pečet ztracena. 1403 mart. 12, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 245. Transsumptum duarum literarum super pontalibus denariis, exhibitarum per Michaelem, notarium civitatis Olomucensis, ex auctoritate Johannis de Czlawings, officialis eccl. Olomucensis. 1403 iun. 25, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 263. Recompensacio agri. 1404 dec. 14, in monast. Vallis Josaphat. Cod. Mor. XIII. č. 343. Rozhraničení pozemků kláštera v Dolanech a olomoucké kapituly. 1405 apr. 13, Olomucii. Cod. Mor. XIII. č. 366. Transumpt papežského rozhodnutí ohledně patronátního práva ke kostelu sv. Jakuba v Brně. 1406 apr. 8, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 412. Transsumptum litterarum quittacionis ex prothocollis sive ex registro pargameno per notarium publicum confecto. 1417 oct. 24. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 245, 387. Nicolaus quond. Mathie de Bruna, Teler.] Olomuc. dioc., publ. imp. Let apostol. (1401)] auct. not. 1388 dec. 23, in Maiori civ. Prag., in stuba comodi posterioris domus habitac. Bartholomei dicti Stuk, in parochia S. Nicolai in foro pullorum. Lib. erect. IV. 394. Testamentum Johannis de Obrzyestwye. 1389 aug. 15, in oppido dicto Montes Kuthnis Prag. dioc. Lib. erect. IV. 445. Copia testamenti Andree plebani in libro Montis Kuthnis inscripti. 1392 ian. 24, Pragae. Acta iud. III. 10. Svědek. Další zmín. Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10). 1396 nov. 16, in Maiori civ. Prag. Orig. perg. 28X4841 cm v Nár. a univ. knih., B 99, n. 596. Johannes de Mysa, plebanus eccl. paroch. S. Galli, accipit duas sexagenas gros., quas ei Hanusco dictus Mackal, civ. Maioris civit. Prag., testamento legavit. 1897 maii 8, in Min. civ. Prag. Cod. Mor. XII. č. 394 — Šebánek, Archivy zruš. klášt. mor. I. č. 1031. Arbitrium. — II. 1397 nov. 13, in Antiqua Boleslavia, in estuario domus habitacionis d. Jaxonis. Lib. erect. VI. 23. Pronuncciacio arbitrii inter prelatos et vicarios eccl. Boleslaviensis. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag. Mon. univ. II. 389. Transsumptum. „Per Nicolaum Ide Winczik] scribi procuravi.“ Spolupodepsal Jacobus de Tyn. 1405 maii 5, in Maiori civ. Prag., in domo habitacionis mei notarii, dicta ad S. Georgium. Lib. erect. V. 709. Donacio. Spolupodepsal Michael Petri de Radiss. 1406 febr. 11, in Maiori civ. Prag. in stuba domus Dorothee, relicte Martini Rotlew. Orig. perg. se 4 pečetmi ve dvojím vyhotovení v Nár. a univ. knihovně, B 112, n. 671 ab. Donacio 2 sex. gros. census. annui in villa Barchowicz prope Gurim Johanni de Mysa, rectori ecclesie parochialis S. Galli, sub certis condicionibus facta. 1411 iul. 3, in Maiori civ. Prag. in estuario monasterii S. Jacobi. Palacký, Documenta IV. č. 40. Universitas et Sbinco, archiepiscopus Prag., controversias in causa mgr. Joannis de Hussinecz sentencie Wenceslai regis submittunt. Spolupodepsal Michael Nicolai de Prachaticz. 1411 sept. 1, in Maiori civ. Prag. Palacký, Documenta III. 272 — Monum. univ. II. 2 č. 64. Podpis na instr. notáře č. 873. 1413 maii 26, in oppido Nymburga. Orig. perg. s 5 pečetmi v Nár. a univ. knih., B 124, n. 746. Pronuncciacio arbitrii in causa inter monasterium Sderasiensem et communitatem opidi Nymburga super quadam curia allodiali et capella S. Johannis vert. per Laurencium,
Strana 109
109 324. 325. 326. 327. 328. 329. 330. dictum Czeislmeister, iudicem curie regalis terre regni Bohemie, et Johannem, dictum Czelni, vicenotarium camere regni, facta. Spolupodepsal Johannes Nic. de Brux. Signum: nad růžicí, upravenou ze čtverce a ukončenou dole dvěma stuhami, jest umístěn kříž s vyplněnými kroužky na konci ramen. Jako notář z papežské autority doplnil znamení dvěma zkříženými klíči nad růžicí a kříž zakončil tupě trojúhelníčky. — Tadra č. 278. Andreas nat. olim Hostyslay de Praga, cler., auct. imp. publ. not. 1889 febr. 1, in Witignaw. Orig. perg. B 89, n. 534 v Nár. a univ. knih. (viz notáře č. 300). Napsal a podepsal instrument o přísaze. 1391 mai 10, Pragae. Lib. conf. V. 120. Svědek. Další zmín. Acta iud. III. 19—405 (1392 mart. 7 — 1898 oct. 19), Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10), str. 223 (1395 iun. 22). 1395 dec. 19, in domo seu curia habitac. mansionariorum chori b. Marie Virginis in castro Pragensi. Dobner III. 414. Super una sex. in villa Okruhly. Signum: monstrancovité; nad základnou ve tvaru uzavřeného hroznu jest umístěn na dříku s prstencem kosočtverec, který jest trojúhelníčky ve středu stran přeměněn na hvězdici; při vrcholech kosočtverce jsou vepsána minuskulní a. — Tadra č. 244. Mauricius dictus Machuta de Hostiwarz, not: publ. 1389 mart. 26, Pragae. Lib. confir. IV. 208. Svědek. Zmín. již 1378 dec. 18, procurator (Acta iud. I. 322), další zmín. tamže, II. 3—407 (1880 iun. 17 — 1886 dec. 18), Lib. erect. IV. 410 (1894 oct. 28, procurator consistorii Prag.), Registrum Slavorum, str. 134, č. 61 (1395 nov. 10), Acta iud. V. 183—237 (1406 iul. 5 — 1406 oct. 11), Lib. conf. IX. 184 (1342 oct. 14, procurator consistorii). — Tadra č 249. Wenceslaus Bartholomei de Polenka, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. — 1389 iun. 25, in monast. Aule b. Marie in Antiqua Bruna. Cod. Mor. XI. č. 559 (z orig.) Šebánek, Archivy zruš. kl. morav. I., č. 973. Resignacio iuris patronatus. Spolupodepsal Wenceslaus Milaczkonis de Rokyczano. — Tadra č. 243. Petrus Conradi de Wischov, Olomuc. dioc., not. publ. 1389 sept. 3. Dipl. Mus. (Opis ztracen.) — Tadra č. 251. Andreas Nicolai quond. de Nova Domo, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1889 sept. 14, in monasterio Zderasiensi Nove civ. Prag., in estuario commodi Johannis Pecznik. Orig. perg. v archivu kap. vyšehradské, opis v diplomatáři Nár, musea, deponovaném ve st. úst. historickém. Johannes Pecznik, scholasticus Wissegradensis, legat ecclesie Wisse- gradensi 48 et dimid. sexagen. gros., 9 florenos et quosdam census sibi debitos et executores testamenti nominat. — I. — Tadra č. 241. Petrus Schorgast, olim Jaschconis, clericus [presbiter 1895] Wratislav. dyoc., publ. imp. auct. not. 1889 oct. 18, in stuba lignea monasterii Domus Dei alias in Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 51. Eleccio provisoris. 1389 nov. 17, in domo habitac. Nicolai Mroczonis de Marschowicz, dec. 3, [in monast. Domus Dei in Czarnowans]. Cod. Sil. I. č. 52. Postulacio et institucio administratoris monasterii. 1390 iul. 23, in monast. Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 53. Instrumentum racionis. 1395 mart. 24, in stuba virginum communi monasterii Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 62. Quittacio. 1898 sept. 28, in monast. Domus Dei alias Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 70. Procuratorium. 1399 ian. 14, in mon. Czarnowans. Cod. Sil. č. 71. Revocacio procuratorum. Nicolaus Petri de Prerowia, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1890 apr. 20, in collegio Caroli, sito et situato in foro S. Galli Maioris civ. Prag. Monum. univ. II. 296, č. 28. Arbitrium in lite de mgr. Conrado Beneschaw in collegium Caroli duodecimo cooptato exorta. 1390 dec. 16, Pragae. Viz instrument notáře č. 337. Svědek. Další zmín. Acta iud. III. 98 (1402 nov. 16). — Tadra č. 252. Petrus, natus olym Mathie de Laz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1890 iun. 9, in domo inferiori seu comodo v. v., d. abbatis Plassensis ibidem in Plass. Orig. perg. 25 25 1,5 cm s 5 pečetěmi, z nich dvě jsou ztraceny, v archivu ministerstva vnitra v Praze, IV. Pl. Jacobus, abbas monasterii in Plass, cum Thoma preposito ex una et Theodricus, nobilis vir, armiger de Kukstayn alias de Gezwowa, parte ex altera concorda- verunt de silva Porostl ita, ut Theodricus eandem silvam monasterio resignavit, vulgariter „postoupil“, et monasterium ei hereditatem, que Novina dicitur, prope villam Gezwowy cessit. Partes mutuo petebant sibi instrumenta super hoc confici et duxérunt sigilla sua appendendum, videlicet abbatis et conventus monasterii, Theodrici et fratris sui germani Puothe de Kukstayn et Petri, militis de Crassewycz. Testes: Petrus, miles de Crassewycz, Johannes dictus Rabstayn de Tluczna, Johannes dictus Symonye de Loza, Jarossius de Krssew, Enoch de Koczyn et Hawlyco de Rybnycz. — Pečeti: 2. Oválná ze zeleného vosku; obraz postavy mnicha v gotickém výklenku; opis: latris. iacoll /batis. in. plas+ 3. Okrouhlá, d=8 cm, z přiroz. vosku; v pečetním poli troje parohy; opis: S. TEODRICI D. CVCSTAIN. 328.
109 324. 325. 326. 327. 328. 329. 330. dictum Czeislmeister, iudicem curie regalis terre regni Bohemie, et Johannem, dictum Czelni, vicenotarium camere regni, facta. Spolupodepsal Johannes Nic. de Brux. Signum: nad růžicí, upravenou ze čtverce a ukončenou dole dvěma stuhami, jest umístěn kříž s vyplněnými kroužky na konci ramen. Jako notář z papežské autority doplnil znamení dvěma zkříženými klíči nad růžicí a kříž zakončil tupě trojúhelníčky. — Tadra č. 278. Andreas nat. olim Hostyslay de Praga, cler., auct. imp. publ. not. 1889 febr. 1, in Witignaw. Orig. perg. B 89, n. 534 v Nár. a univ. knih. (viz notáře č. 300). Napsal a podepsal instrument o přísaze. 1391 mai 10, Pragae. Lib. conf. V. 120. Svědek. Další zmín. Acta iud. III. 19—405 (1392 mart. 7 — 1898 oct. 19), Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10), str. 223 (1395 iun. 22). 1395 dec. 19, in domo seu curia habitac. mansionariorum chori b. Marie Virginis in castro Pragensi. Dobner III. 414. Super una sex. in villa Okruhly. Signum: monstrancovité; nad základnou ve tvaru uzavřeného hroznu jest umístěn na dříku s prstencem kosočtverec, který jest trojúhelníčky ve středu stran přeměněn na hvězdici; při vrcholech kosočtverce jsou vepsána minuskulní a. — Tadra č. 244. Mauricius dictus Machuta de Hostiwarz, not: publ. 1389 mart. 26, Pragae. Lib. confir. IV. 208. Svědek. Zmín. již 1378 dec. 18, procurator (Acta iud. I. 322), další zmín. tamže, II. 3—407 (1880 iun. 17 — 1886 dec. 18), Lib. erect. IV. 410 (1894 oct. 28, procurator consistorii Prag.), Registrum Slavorum, str. 134, č. 61 (1395 nov. 10), Acta iud. V. 183—237 (1406 iul. 5 — 1406 oct. 11), Lib. conf. IX. 184 (1342 oct. 14, procurator consistorii). — Tadra č 249. Wenceslaus Bartholomei de Polenka, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. — 1389 iun. 25, in monast. Aule b. Marie in Antiqua Bruna. Cod. Mor. XI. č. 559 (z orig.) Šebánek, Archivy zruš. kl. morav. I., č. 973. Resignacio iuris patronatus. Spolupodepsal Wenceslaus Milaczkonis de Rokyczano. — Tadra č. 243. Petrus Conradi de Wischov, Olomuc. dioc., not. publ. 1389 sept. 3. Dipl. Mus. (Opis ztracen.) — Tadra č. 251. Andreas Nicolai quond. de Nova Domo, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1889 sept. 14, in monasterio Zderasiensi Nove civ. Prag., in estuario commodi Johannis Pecznik. Orig. perg. v archivu kap. vyšehradské, opis v diplomatáři Nár, musea, deponovaném ve st. úst. historickém. Johannes Pecznik, scholasticus Wissegradensis, legat ecclesie Wisse- gradensi 48 et dimid. sexagen. gros., 9 florenos et quosdam census sibi debitos et executores testamenti nominat. — I. — Tadra č. 241. Petrus Schorgast, olim Jaschconis, clericus [presbiter 1895] Wratislav. dyoc., publ. imp. auct. not. 1889 oct. 18, in stuba lignea monasterii Domus Dei alias in Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 51. Eleccio provisoris. 1389 nov. 17, in domo habitac. Nicolai Mroczonis de Marschowicz, dec. 3, [in monast. Domus Dei in Czarnowans]. Cod. Sil. I. č. 52. Postulacio et institucio administratoris monasterii. 1390 iul. 23, in monast. Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 53. Instrumentum racionis. 1395 mart. 24, in stuba virginum communi monasterii Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 62. Quittacio. 1898 sept. 28, in monast. Domus Dei alias Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 70. Procuratorium. 1399 ian. 14, in mon. Czarnowans. Cod. Sil. č. 71. Revocacio procuratorum. Nicolaus Petri de Prerowia, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1890 apr. 20, in collegio Caroli, sito et situato in foro S. Galli Maioris civ. Prag. Monum. univ. II. 296, č. 28. Arbitrium in lite de mgr. Conrado Beneschaw in collegium Caroli duodecimo cooptato exorta. 1390 dec. 16, Pragae. Viz instrument notáře č. 337. Svědek. Další zmín. Acta iud. III. 98 (1402 nov. 16). — Tadra č. 252. Petrus, natus olym Mathie de Laz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1890 iun. 9, in domo inferiori seu comodo v. v., d. abbatis Plassensis ibidem in Plass. Orig. perg. 25 25 1,5 cm s 5 pečetěmi, z nich dvě jsou ztraceny, v archivu ministerstva vnitra v Praze, IV. Pl. Jacobus, abbas monasterii in Plass, cum Thoma preposito ex una et Theodricus, nobilis vir, armiger de Kukstayn alias de Gezwowa, parte ex altera concorda- verunt de silva Porostl ita, ut Theodricus eandem silvam monasterio resignavit, vulgariter „postoupil“, et monasterium ei hereditatem, que Novina dicitur, prope villam Gezwowy cessit. Partes mutuo petebant sibi instrumenta super hoc confici et duxérunt sigilla sua appendendum, videlicet abbatis et conventus monasterii, Theodrici et fratris sui germani Puothe de Kukstayn et Petri, militis de Crassewycz. Testes: Petrus, miles de Crassewycz, Johannes dictus Rabstayn de Tluczna, Johannes dictus Symonye de Loza, Jarossius de Krssew, Enoch de Koczyn et Hawlyco de Rybnycz. — Pečeti: 2. Oválná ze zeleného vosku; obraz postavy mnicha v gotickém výklenku; opis: latris. iacoll /batis. in. plas+ 3. Okrouhlá, d=8 cm, z přiroz. vosku; v pečetním poli troje parohy; opis: S. TEODRICI D. CVCSTAIN. 328.
Strana 110
110 332. 383. 334. 335. 336. 337. 838. 339. 340. 4. Okrouhlá, d=2,5 cm, z přirozeného vosku; v poli štítek, nakloněný doprava, ozdobený parohy; opis: S. PETRI DE CRASSOWICZ. Signum: nad dvěma zaoblenými stupni, v jejichž koncích jsou minuskulní p, jest umístěn kříž z. hruškovitých listů, doplněných kroužky při kruhovém středu, v němž jest rovněž vepsáno minuskulní p. Mathias quond. Nicolai de Goltberg, Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not.. 1890 iun. 14, Wratislaviac. Cod. Sil. XXXIII. 143. Sentencia diffinitiva. 1895 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. I. 65. Constitucio prepositi. 1396 ian. 14, Wratislaviae. Cod. Sil. XXXIII. 114 (z orig.). Transsumptum. Benedictus quond. Michkonis de Zabrussan, cler. Prag. dioc., publ. apostol. et imper. auct. not. 1890 iul. 7, in Wissegrad. Orig. perg. B 92, n. 548 v Nár. a univ. knihovně. Svědek. Další zmín. Acta iud. V..2, č. 11 (1407 maii 27, procurator). 1399 iun. 27, in Sczitar, in estuario domus dotis. Lib. erect. V. Donacio. [— 1402 aug. 26]. Acta iud. IV. 156, č. 293. Zmín. transumpt. 1407 aug. 1, in castro Prag., in stuba domus decanatus. Dobner, Monum. Boh. histor. III. 446. Correcciones maiorum et minorum mansionariorum. — Tadra č. 253.. Martinus quond. Andree de Glathovia, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1390 iul. 7, in ecclesia S. Petri Wissegrad., in ambitu, in loco capitulari. Orig, perg. 4551,5 cm v Nár. a univ. knih. Controversia inter abbatem Coronensem et prepositum Wissegradensem. — I. 1390 nov. 14, in Minori civ. Prag. Inserováno v orig. perg. 23X29 cm z 29. nov. 1390 v arch. Národ. musea. Appellacio Martini, rectoris eccl. in Przibram. 1892 nov. 13, Pragae. Acta iud. III. 98. Svědek. Další zmínky tamže, str. 126 (1393 mart. 24), Mon. univ. II. 285, č. 47 (1400 maii 25), Acta iud. IV. 173 (1402 oct. 23), Mon. Vat. V. č. 2120 (1403 iul. 27, provisio eccl. paroch. S. Martini in Maiori civ. Prag.), Acta iud. V. 17 (1406 ian. 20), 172 (1406 iun. 18), 210 (1406 sept. 3), Cod. Mor. XIII. 581 (1407 oct. 3), Acta iud. VI. 282 (1408 maii 16). Signum: monstrancovité; ve středu kruhu gotické minuskulní a, v děleném mezikruží jest vepsáno kursivou ozdobně: mlarti nJus; v jednoduchém podstavci je kursivní nápis: Andree. — Tadra č. 254, 314. Petrus de Prerowia, Olom. dioc. not. publ. 1390 iul. 7, in Wissegrad. eccl. Orig. perg. B 92, n. 548 v Nár. a univ. knih. (viz notáře č. 333). Svědek. Andreas [dictus Trerazl olim Thome de Prysenticz, cler. Olom. dioc., publ. imp. auct. not. 1390 aug. 29, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 614 Svědek. Další zmín. tamže; XII. č. 328 (1396 iul. 17, in Cremsir), XIII. 272 (1408 iun. 25, in Olomucz). 1899 apr. 10, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 530. Podpis na instrumentu notáře č. 346. Johannes dictus Monch de Opol, not. publ. et rector schole in Glogovia Superiori. 1390 sept. 14, in Glogovia Superiori. Cod. Sil. XXXIII. 114. Svědek. Andreas quond. Petri de Jawor, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. et universitatis canonistarum studii Pragensis iuratus notarius. 1390 dec. 16, in Maiori civ. Prag. in domo Petri Bouis. Zlomek orig. perg. jest přivázán k rukopisu I D 24 v Národní a univ. knihovně (viz přílohu A 3). Henricus de Isanaco constituit Nicolaum de Wymaria procuratorem. — I. Signum monstrancovité; nad trojstupňovým podstavcem, v jehož základně jest gotickou kursivou vepsáno „Andr. Petri“, jest umístěn rozčtvrcený, otupený kosočtverec podle delší osy; pravá horní a levá dolní čtvrt jest ozdobena zesílenou linií, ve zbylých dvou čtvrtích a ve vrcholech obrazce jsou osmiplátečné květy. Petrus Blasii de Nemoticz, presbyter Olomuc. dioc., publ. apost. auct. not. 1390 dec. 22. Monum. Vatic. V. 241, č. 433. Tabellio creatus est. Mathias Johannis de Kozlan, not. publ. 1391 apr. 3. Dipl. Mus. — Tadra č. 255 (Math. Joh. de Kozlano, presbyter Prag. dioc.) — 1405 apr. 29]. Lib. erect. V. 630. Zmín, instrument o ustanovení plnomocníka. — Tadra č. 255, 347. Dominicus quond. Nicolai de Budweis, cler. Prag. dioc., imp. auct. publ. not., prothonotarius 1404, canonicus eccl. S. Appollinaris 1408, canonicus S. Georgii in castro Prag. 1412. 1391 mai 27, Pragae. Lib. erect. IV. 368. Svědek. Další zmín. Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10), Acta iud. III. 123 a sl. (1893 oct. 3 — 1898), VII. 154 (1394 sept. 15), Lib. erect. IV. 429 (1395 oct. 12), Čelakovský, Privilegia II. 884 (1896 sept. 22), Lib. erect. IV. 460 (1397 ian. 22), V. 492 a sl. (1398 oct. 3 — 1408 mart. 7), VI. 182 (1400 sept. 3), str. 192 (1400 oct. 14), Acta iud. IV. (1401 apr. 30 — 1404 mart.), Lib. erect. V. 698 (1404 iul. 30, prothonotarius), VI. 172 (1405 nov. 17), Lib. conf. VII. 35 (1411 oct. 13, canon. S. Appollinaris), str. 48 (1412 mart. 9, canon. S. Georgii). 331.
110 332. 383. 334. 335. 336. 337. 838. 339. 340. 4. Okrouhlá, d=2,5 cm, z přirozeného vosku; v poli štítek, nakloněný doprava, ozdobený parohy; opis: S. PETRI DE CRASSOWICZ. Signum: nad dvěma zaoblenými stupni, v jejichž koncích jsou minuskulní p, jest umístěn kříž z. hruškovitých listů, doplněných kroužky při kruhovém středu, v němž jest rovněž vepsáno minuskulní p. Mathias quond. Nicolai de Goltberg, Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not.. 1890 iun. 14, Wratislaviac. Cod. Sil. XXXIII. 143. Sentencia diffinitiva. 1895 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. I. 65. Constitucio prepositi. 1396 ian. 14, Wratislaviae. Cod. Sil. XXXIII. 114 (z orig.). Transsumptum. Benedictus quond. Michkonis de Zabrussan, cler. Prag. dioc., publ. apostol. et imper. auct. not. 1890 iul. 7, in Wissegrad. Orig. perg. B 92, n. 548 v Nár. a univ. knihovně. Svědek. Další zmín. Acta iud. V..2, č. 11 (1407 maii 27, procurator). 1399 iun. 27, in Sczitar, in estuario domus dotis. Lib. erect. V. Donacio. [— 1402 aug. 26]. Acta iud. IV. 156, č. 293. Zmín. transumpt. 1407 aug. 1, in castro Prag., in stuba domus decanatus. Dobner, Monum. Boh. histor. III. 446. Correcciones maiorum et minorum mansionariorum. — Tadra č. 253.. Martinus quond. Andree de Glathovia, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1390 iul. 7, in ecclesia S. Petri Wissegrad., in ambitu, in loco capitulari. Orig, perg. 4551,5 cm v Nár. a univ. knih. Controversia inter abbatem Coronensem et prepositum Wissegradensem. — I. 1390 nov. 14, in Minori civ. Prag. Inserováno v orig. perg. 23X29 cm z 29. nov. 1390 v arch. Národ. musea. Appellacio Martini, rectoris eccl. in Przibram. 1892 nov. 13, Pragae. Acta iud. III. 98. Svědek. Další zmínky tamže, str. 126 (1393 mart. 24), Mon. univ. II. 285, č. 47 (1400 maii 25), Acta iud. IV. 173 (1402 oct. 23), Mon. Vat. V. č. 2120 (1403 iul. 27, provisio eccl. paroch. S. Martini in Maiori civ. Prag.), Acta iud. V. 17 (1406 ian. 20), 172 (1406 iun. 18), 210 (1406 sept. 3), Cod. Mor. XIII. 581 (1407 oct. 3), Acta iud. VI. 282 (1408 maii 16). Signum: monstrancovité; ve středu kruhu gotické minuskulní a, v děleném mezikruží jest vepsáno kursivou ozdobně: mlarti nJus; v jednoduchém podstavci je kursivní nápis: Andree. — Tadra č. 254, 314. Petrus de Prerowia, Olom. dioc. not. publ. 1390 iul. 7, in Wissegrad. eccl. Orig. perg. B 92, n. 548 v Nár. a univ. knih. (viz notáře č. 333). Svědek. Andreas [dictus Trerazl olim Thome de Prysenticz, cler. Olom. dioc., publ. imp. auct. not. 1390 aug. 29, in Olomucz. Cod. Mor. XI. č. 614 Svědek. Další zmín. tamže; XII. č. 328 (1396 iul. 17, in Cremsir), XIII. 272 (1408 iun. 25, in Olomucz). 1899 apr. 10, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 530. Podpis na instrumentu notáře č. 346. Johannes dictus Monch de Opol, not. publ. et rector schole in Glogovia Superiori. 1390 sept. 14, in Glogovia Superiori. Cod. Sil. XXXIII. 114. Svědek. Andreas quond. Petri de Jawor, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. et universitatis canonistarum studii Pragensis iuratus notarius. 1390 dec. 16, in Maiori civ. Prag. in domo Petri Bouis. Zlomek orig. perg. jest přivázán k rukopisu I D 24 v Národní a univ. knihovně (viz přílohu A 3). Henricus de Isanaco constituit Nicolaum de Wymaria procuratorem. — I. Signum monstrancovité; nad trojstupňovým podstavcem, v jehož základně jest gotickou kursivou vepsáno „Andr. Petri“, jest umístěn rozčtvrcený, otupený kosočtverec podle delší osy; pravá horní a levá dolní čtvrt jest ozdobena zesílenou linií, ve zbylých dvou čtvrtích a ve vrcholech obrazce jsou osmiplátečné květy. Petrus Blasii de Nemoticz, presbyter Olomuc. dioc., publ. apost. auct. not. 1390 dec. 22. Monum. Vatic. V. 241, č. 433. Tabellio creatus est. Mathias Johannis de Kozlan, not. publ. 1391 apr. 3. Dipl. Mus. — Tadra č. 255 (Math. Joh. de Kozlano, presbyter Prag. dioc.) — 1405 apr. 29]. Lib. erect. V. 630. Zmín, instrument o ustanovení plnomocníka. — Tadra č. 255, 347. Dominicus quond. Nicolai de Budweis, cler. Prag. dioc., imp. auct. publ. not., prothonotarius 1404, canonicus eccl. S. Appollinaris 1408, canonicus S. Georgii in castro Prag. 1412. 1391 mai 27, Pragae. Lib. erect. IV. 368. Svědek. Další zmín. Lib. conf. V. 157 (1393 mart. 10), Acta iud. III. 123 a sl. (1893 oct. 3 — 1898), VII. 154 (1394 sept. 15), Lib. erect. IV. 429 (1395 oct. 12), Čelakovský, Privilegia II. 884 (1896 sept. 22), Lib. erect. IV. 460 (1397 ian. 22), V. 492 a sl. (1398 oct. 3 — 1408 mart. 7), VI. 182 (1400 sept. 3), str. 192 (1400 oct. 14), Acta iud. IV. (1401 apr. 30 — 1404 mart.), Lib. erect. V. 698 (1404 iul. 30, prothonotarius), VI. 172 (1405 nov. 17), Lib. conf. VII. 35 (1411 oct. 13, canon. S. Appollinaris), str. 48 (1412 mart. 9, canon. S. Georgii). 331.
Strana 111
111 341. 342. 343. 844. 345. 346. 1396 iul. 28, Pragae. Lib. erect. IV. 446. Ereccio capelle in Montibus Cuthnis. 1397 - - 27, in castro Squorcz. Cod. Mor. XII. č. 444. Wolframus, archiepiscopus Pragensis, execucionem literarum apostolicarum contra molestatores monasterii sancte Trinitatis prope Brunam preposito eccl. collegiate S. Petri in Bruna et officiali curie episcopalis Olomucensis committit. 1898 ian. 3, in scolis iuristarum studii Pragenais, in sala inferiori prope ortulum. Lib. erect. VI. 17. Arbitrium mgri Ade de Nezeticz et Georgii Bora [’] in causa inter Bohunconem, plebanum in Budweis, et monachos ibidem vertente. 1399 iun. 6, in Min. civ. Prag. Lib. erect. VI. 112. Sentencia diffinitiva. 1408 maii 14, in Min. civ. Prag. Palacký, Documenta IV. 338, č. 5. Matěj z Knína žádá notáře za zřízení instrumentu o útrapách, arcibiskupem mu způsobených, arcibiskup však zakazuje vyhověti žádosti. — Tadra č. 279. Nicolaus Johannis Gloubus, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. aut. not. 1391 iul. 28, in Othmuchow. Cod. Sil. XXXIII. 144 (z orig.). Transsumptum. 1898 nov. 3, in Othmuchow. Cod. Sil. XXXIII. 145. Svědek. Další zmín. tamže, str. 145, č. 13 (1398 nov. 3). Johannes quond. Henrici de Aussaw, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1891 dec. 23, in domo honeste matris Margarethe, in platea ex opposito S. Michaelis Maioris civit. Prag. Orig. perg. 24,526 cm bez pečeti v archivu Nár. musea. Margaretha, relicta olim Ulrici dicti Wiffink, testam. de domo sua cum omnibus pertinenciis et de censu viginti sex. gros. in villa Kladna facit, omnia. Jacobo de Caplicz, capellano suo, legans. Signum: monstrancovité; rámcový, zprohýbaný kosočtverec jest uměle proplétán esovitým ornamentem; v základně děleného, trojstupňového podstavce jest vepsáno gotickou kursivou: Johannes a . Johannes de Otoslawicz, not. publ. 1392 ian. 26, Pragae. Acta iud. III. 15. Ustanoven od faráře Velislava z Načeradce plno- mocníkem. — Tadra č. 268. Przibico quond. Pabianconis de Bor Maiori, cler. Prag. dioc., apost. et imp. auct. not. publ., medius prebendatus eccl. Sanct. Cozme et Damiani in Antiqua Boleslavia 1408. 1392 ian. 27, Pragae. Acta iud. III. 12. Svědek. Další zmín. tamže (— 1398 apr. 1), Lib. conf. V. 157 (1893 mart. 10), Acta iud. IV. 76, 99, 122 (1402 ian. 21 — 1402 maii 5), Lib. conf. VI. 61 (1402 dec. 29), Acta iud. IV. 288 (1403 nov. 19), V. 292 (1406 dec. 15), VI. 282 (1408 maii 16, medius prebendatus). T— 1896 iun. 51. Actá iud. III. 175. Zmín. instr. specialis mandati. 1401 dec. 15, Prage in monasterio Strahoviensi] loco consueto, ubi ad causas delegatas audiendum et iura reddendum est. Orig. perg. 51X80+2 cm s 25 pečetmi (jedna jest ztracena) v archivu ministerstva vnitra v Praze, IV. Zd. Dobessico de Bron, Cachna conthoralis ipisus, Dobessco de Myessowicz, Nicolaus, dictus Mikulass, et Symon, armigeri, propter occupacionem ecclesie parochialis incastellate in Bor Maiori excommunicati sunt. — III. Signum: nad dvěma stupni, s minuskulními písmeny p a na spodním, jest otevřený půlměsíc a nad ním volný obraz dvou klíčů, postavených do písmene V, pročatých stříškou, ukon- čenou kříži, pod níž je majuskulní T. Vitus, nat. quond. Petri de Lompnicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not., curie episc. Luthomisslensis iuratus not. 1392 apr. 26, in Luthomissl. Šebánek, Arch. zruš. kl. I., č. 991. Resignacio canonicorum Luthomisslensium in causa appellacionis ad sedem apostolicam. — IV. Spolupodepsal Wenceslaus Wenceslai de Humpoltz. 1393 iun. 1, Lanczkrone. Cod. Mor. XII. č. 158, Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 1001. Fundacio monasterii. Spolupodepsal Wenceslaus Wenceslai de Humpoltz. 1397 ian. 21, in Luthomissl. Cod. Mor. XII. 338 — Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 1026. Transsumptum ex auctoritate Bussconis, officialis Olomuc. 1397 ian. 28, in Luthomissl. Dobner, Monumenta VI. 488. Sentencia diffinitiva. Spolu- podepsal Bartholomeus Andree de Ledecz. 1899 apr. 10, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 530. Arbitrium. 1402 oct. 25, in preurbio Olomuc. Cod. Mor. XIII. č. 225. Transsumptum. 1402 nov. 14, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 229. Transsumptum. — Tadra č. 271. Mgr. Wenceslaus Wenceslai de Humpoltz, cler. Prag. dioc., imp. auct. publ. not. 1892 apr. 26, in Luthomissl. Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 991. Podpis na instrumentu notáře č. 345. 1393 iun. 1, Lanczkrone. Cod. Mor. XII. č. 153, Šebánek, Archivy zruš. kl. morav. I., č. 1001. Podpis na instrumentu notáře č. 345. 1397 ian. 28, in Luthomissl. Dobner, Monumenta VI. 436. Procurator. — Tadra č. 374. Henricus [dictus Incus] de Onolspach, not. publ. 1392 mai 7, Pragae. Acta iud. III. 41. Svědek. Další zmín. tamže, str. 349 (1398 maii 24), 408 ([1397—1398] aug. 25). 347.
111 341. 342. 343. 844. 345. 346. 1396 iul. 28, Pragae. Lib. erect. IV. 446. Ereccio capelle in Montibus Cuthnis. 1397 - - 27, in castro Squorcz. Cod. Mor. XII. č. 444. Wolframus, archiepiscopus Pragensis, execucionem literarum apostolicarum contra molestatores monasterii sancte Trinitatis prope Brunam preposito eccl. collegiate S. Petri in Bruna et officiali curie episcopalis Olomucensis committit. 1898 ian. 3, in scolis iuristarum studii Pragenais, in sala inferiori prope ortulum. Lib. erect. VI. 17. Arbitrium mgri Ade de Nezeticz et Georgii Bora [’] in causa inter Bohunconem, plebanum in Budweis, et monachos ibidem vertente. 1399 iun. 6, in Min. civ. Prag. Lib. erect. VI. 112. Sentencia diffinitiva. 1408 maii 14, in Min. civ. Prag. Palacký, Documenta IV. 338, č. 5. Matěj z Knína žádá notáře za zřízení instrumentu o útrapách, arcibiskupem mu způsobených, arcibiskup však zakazuje vyhověti žádosti. — Tadra č. 279. Nicolaus Johannis Gloubus, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. aut. not. 1391 iul. 28, in Othmuchow. Cod. Sil. XXXIII. 144 (z orig.). Transsumptum. 1898 nov. 3, in Othmuchow. Cod. Sil. XXXIII. 145. Svědek. Další zmín. tamže, str. 145, č. 13 (1398 nov. 3). Johannes quond. Henrici de Aussaw, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1891 dec. 23, in domo honeste matris Margarethe, in platea ex opposito S. Michaelis Maioris civit. Prag. Orig. perg. 24,526 cm bez pečeti v archivu Nár. musea. Margaretha, relicta olim Ulrici dicti Wiffink, testam. de domo sua cum omnibus pertinenciis et de censu viginti sex. gros. in villa Kladna facit, omnia. Jacobo de Caplicz, capellano suo, legans. Signum: monstrancovité; rámcový, zprohýbaný kosočtverec jest uměle proplétán esovitým ornamentem; v základně děleného, trojstupňového podstavce jest vepsáno gotickou kursivou: Johannes a . Johannes de Otoslawicz, not. publ. 1392 ian. 26, Pragae. Acta iud. III. 15. Ustanoven od faráře Velislava z Načeradce plno- mocníkem. — Tadra č. 268. Przibico quond. Pabianconis de Bor Maiori, cler. Prag. dioc., apost. et imp. auct. not. publ., medius prebendatus eccl. Sanct. Cozme et Damiani in Antiqua Boleslavia 1408. 1392 ian. 27, Pragae. Acta iud. III. 12. Svědek. Další zmín. tamže (— 1398 apr. 1), Lib. conf. V. 157 (1893 mart. 10), Acta iud. IV. 76, 99, 122 (1402 ian. 21 — 1402 maii 5), Lib. conf. VI. 61 (1402 dec. 29), Acta iud. IV. 288 (1403 nov. 19), V. 292 (1406 dec. 15), VI. 282 (1408 maii 16, medius prebendatus). T— 1896 iun. 51. Actá iud. III. 175. Zmín. instr. specialis mandati. 1401 dec. 15, Prage in monasterio Strahoviensi] loco consueto, ubi ad causas delegatas audiendum et iura reddendum est. Orig. perg. 51X80+2 cm s 25 pečetmi (jedna jest ztracena) v archivu ministerstva vnitra v Praze, IV. Zd. Dobessico de Bron, Cachna conthoralis ipisus, Dobessco de Myessowicz, Nicolaus, dictus Mikulass, et Symon, armigeri, propter occupacionem ecclesie parochialis incastellate in Bor Maiori excommunicati sunt. — III. Signum: nad dvěma stupni, s minuskulními písmeny p a na spodním, jest otevřený půlměsíc a nad ním volný obraz dvou klíčů, postavených do písmene V, pročatých stříškou, ukon- čenou kříži, pod níž je majuskulní T. Vitus, nat. quond. Petri de Lompnicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not., curie episc. Luthomisslensis iuratus not. 1392 apr. 26, in Luthomissl. Šebánek, Arch. zruš. kl. I., č. 991. Resignacio canonicorum Luthomisslensium in causa appellacionis ad sedem apostolicam. — IV. Spolupodepsal Wenceslaus Wenceslai de Humpoltz. 1393 iun. 1, Lanczkrone. Cod. Mor. XII. č. 158, Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 1001. Fundacio monasterii. Spolupodepsal Wenceslaus Wenceslai de Humpoltz. 1397 ian. 21, in Luthomissl. Cod. Mor. XII. 338 — Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 1026. Transsumptum ex auctoritate Bussconis, officialis Olomuc. 1397 ian. 28, in Luthomissl. Dobner, Monumenta VI. 488. Sentencia diffinitiva. Spolu- podepsal Bartholomeus Andree de Ledecz. 1899 apr. 10, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 530. Arbitrium. 1402 oct. 25, in preurbio Olomuc. Cod. Mor. XIII. č. 225. Transsumptum. 1402 nov. 14, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 229. Transsumptum. — Tadra č. 271. Mgr. Wenceslaus Wenceslai de Humpoltz, cler. Prag. dioc., imp. auct. publ. not. 1892 apr. 26, in Luthomissl. Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 991. Podpis na instrumentu notáře č. 345. 1393 iun. 1, Lanczkrone. Cod. Mor. XII. č. 153, Šebánek, Archivy zruš. kl. morav. I., č. 1001. Podpis na instrumentu notáře č. 345. 1397 ian. 28, in Luthomissl. Dobner, Monumenta VI. 436. Procurator. — Tadra č. 374. Henricus [dictus Incus] de Onolspach, not. publ. 1392 mai 7, Pragae. Acta iud. III. 41. Svědek. Další zmín. tamže, str. 349 (1398 maii 24), 408 ([1397—1398] aug. 25). 347.
Strana 112
112 350. 351. 352. 353. 354. 355. 356. 357. 358. 359. 360. 361. 362. 348. Andreas Martini de Prachaticz, publ. not., scriba abbatis monast. b. Marie in Wyenna. 1392 maii 21, in Wyenna. Cod. Mor. XII. 70. Transsumptum. — Tadra č. 260. Wenceslaus Kostial, not. publ: 349. 1892 maii 27, Pragae. Acta iud. III. 47. Procurator. Conradus Czyps, not. publ. consistorii Wratisl. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. 235, č. 280. Svědek. — Tadra 266. Johannes Michelaw, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek: — Tadra č. 268. Martinús de Magna Glogovia, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek. — Tadra č. 264. Nicolaus Martini de Olsna, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek. — Tadra č. 262. Nicolaus de Thost, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek. — Tadra č. 265. Michael de Broda Teutunicali, not. publ. 1392 iul. 14, Pragae. Acta iud. III. 64. Svědek. Další zmín. tamže, str. 141 (1393 iul. 8). — Tadra č. 278. Nicolaus dictus Albus, not. publ. de Praga. 1392 sept. 27, Pragae. Acta iud. III. 86, č. 359. Confitetur se teneri et debitorie obligari in XXX gros. Prag. monete Johanni de Duba racione veri mutui. Johannes Johannis de Wlassims, Prag. dioc., [apost. (1399) et] imp. auct. publ. not. 1392 oct. 28, in ambitu ecclesie Wissegrad. prope Pragam. Orig. perg. v arch. kap. vyše- hradské, opis v dipl. Nár. musea. Concordia Dominici, canonici Wissegradensis, et Ance, relicte Patkonis de villa Nosl, super censu de quibusdam agris in Nosl et Wrssowicz. — II. 1397 oct. 25, in monte Wissegradensi prope Pragam. Orig. perg. 65X85+5 cm s pečetí oficialátu arcibiskupství pražského v archivu Národního musea. Investitura Joannis clerici ad altare S. Marie Magdalene in ecclesia Pragensi. — IV. 1897 nov. 10; in ecclesia Prag. in sacristia prope capellam S. Zygysmundi. Orig. perg. 16,5X43,5 cm v arch. Národního musea. Johannes Johannis dicti Chotek, civis Maioris civ. Prag., cler. Prag. dioc., ad altare S. Marie Magdalene assignatus est. — I. 1398 iun. 23, in villa Byerzowicz Prag. dioc., in domo Hasconis, procuratoris dicte ville. Orig. perg. 17X48 cm v arch. Národního musea. Johannes Johánnis dicti Chotek resignat villam Bierzowicz ad altare S. Marie Magdalene. — I. 1399 iul. 23, in medio sacrosancte ecclesie S. Petri Wissegradensis prope Pragam. Lib. erect. VI. 338. Transsumptum. Signum: pod pyramidou ze sedmi stupňů s. křížkem nahoře jsou pod hranolovitým prstencem dva stupně s nápisem: M.lJ. A. B. — Tadra č. 258. Laurencius de Welharticz, [not. publ.7] 1392 nov. 6, Pragae. Acta iud. III. 95, č. 398. Zmínka. — Tadra č. 272 [sporné]. Petrus Johannis de Pustymir, not. publ. Olomuc. dioc. 1392 nov. 20, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 111. Svědek. — Tadra č. 261. Sigismundus quond. Johannis de Chremsir, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1392 nov. 20, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 111. Švědek. Další zmín. tamže, č. 294 (1396 ian. 31). 1393 dec. 22, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 848. Arbitrium. 1394 ian. 27, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 177. Decime agrorum de curia capituli Olomu- censis. 1396 iul. 17, in Chremsir, in curia decanatus. Cod. Mor. XII. č. 328. Transsumptum. — Tadra č. 267. Paulus quond. Galli de Cosla, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. 1393 mart. 13, Perusii. Inserováno v orig. perg. B 96, n. 579 v Nár. a univ. knih. Processus. — Tadra č. 280. Johannes Henslini de Sitbor, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (též městský písař v Žatci a potom na Novém městě pražském). 1393 mart. 30, in Liborzicz Prag. dioc., in curia Anne, relicte Johannis quond. de Brloh, in comodo inferiori ante celarium. Lib. erect. V. 554. Donacio prati. — 1399 nov. 26, in Lippeneczl. Lib. confir. VI. 18. Zmíf. instr. 1401 apr. 10. in civitate Zacz. Acta iud. IV. 327, č. 74. Jan, farář v Libčicích, pronajal faru knězi v Mutějovicích. — 1406 mart. 811. Acta iud. V. 89, č. 326. Zmín. instr. — 1406 iun. 14]. Acta iud. V. 166 č. 680. Zmín. instr. o ustanovení prokurátora. — Tadra č. 227. Jacobus quond. Johannis de Bruna, publ. auct. imp. not. 1393 maii 18; in Mezyrzyecz. Cod. Mor. XII. č. 147: Zmín. 1393 iun. 2, Zabrdowicz. Cod. Mor. XII. č. 157. Excommunicacio. — Tadra č. 281. 363.
112 350. 351. 352. 353. 354. 355. 356. 357. 358. 359. 360. 361. 362. 348. Andreas Martini de Prachaticz, publ. not., scriba abbatis monast. b. Marie in Wyenna. 1392 maii 21, in Wyenna. Cod. Mor. XII. 70. Transsumptum. — Tadra č. 260. Wenceslaus Kostial, not. publ: 349. 1892 maii 27, Pragae. Acta iud. III. 47. Procurator. Conradus Czyps, not. publ. consistorii Wratisl. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. 235, č. 280. Svědek. — Tadra 266. Johannes Michelaw, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek: — Tadra č. 268. Martinús de Magna Glogovia, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek. — Tadra č. 264. Nicolaus Martini de Olsna, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek. — Tadra č. 262. Nicolaus de Thost, not. publ. consistorii Wratislav. 1392 maii 29, Wratislaviae. Cod. Sil. X. č. 280. Svědek. — Tadra č. 265. Michael de Broda Teutunicali, not. publ. 1392 iul. 14, Pragae. Acta iud. III. 64. Svědek. Další zmín. tamže, str. 141 (1393 iul. 8). — Tadra č. 278. Nicolaus dictus Albus, not. publ. de Praga. 1392 sept. 27, Pragae. Acta iud. III. 86, č. 359. Confitetur se teneri et debitorie obligari in XXX gros. Prag. monete Johanni de Duba racione veri mutui. Johannes Johannis de Wlassims, Prag. dioc., [apost. (1399) et] imp. auct. publ. not. 1392 oct. 28, in ambitu ecclesie Wissegrad. prope Pragam. Orig. perg. v arch. kap. vyše- hradské, opis v dipl. Nár. musea. Concordia Dominici, canonici Wissegradensis, et Ance, relicte Patkonis de villa Nosl, super censu de quibusdam agris in Nosl et Wrssowicz. — II. 1397 oct. 25, in monte Wissegradensi prope Pragam. Orig. perg. 65X85+5 cm s pečetí oficialátu arcibiskupství pražského v archivu Národního musea. Investitura Joannis clerici ad altare S. Marie Magdalene in ecclesia Pragensi. — IV. 1897 nov. 10; in ecclesia Prag. in sacristia prope capellam S. Zygysmundi. Orig. perg. 16,5X43,5 cm v arch. Národního musea. Johannes Johannis dicti Chotek, civis Maioris civ. Prag., cler. Prag. dioc., ad altare S. Marie Magdalene assignatus est. — I. 1398 iun. 23, in villa Byerzowicz Prag. dioc., in domo Hasconis, procuratoris dicte ville. Orig. perg. 17X48 cm v arch. Národního musea. Johannes Johánnis dicti Chotek resignat villam Bierzowicz ad altare S. Marie Magdalene. — I. 1399 iul. 23, in medio sacrosancte ecclesie S. Petri Wissegradensis prope Pragam. Lib. erect. VI. 338. Transsumptum. Signum: pod pyramidou ze sedmi stupňů s. křížkem nahoře jsou pod hranolovitým prstencem dva stupně s nápisem: M.lJ. A. B. — Tadra č. 258. Laurencius de Welharticz, [not. publ.7] 1392 nov. 6, Pragae. Acta iud. III. 95, č. 398. Zmínka. — Tadra č. 272 [sporné]. Petrus Johannis de Pustymir, not. publ. Olomuc. dioc. 1392 nov. 20, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 111. Svědek. — Tadra č. 261. Sigismundus quond. Johannis de Chremsir, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1392 nov. 20, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 111. Švědek. Další zmín. tamže, č. 294 (1396 ian. 31). 1393 dec. 22, in Olomucz. Cod. Mor. XV. č. 848. Arbitrium. 1394 ian. 27, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 177. Decime agrorum de curia capituli Olomu- censis. 1396 iul. 17, in Chremsir, in curia decanatus. Cod. Mor. XII. č. 328. Transsumptum. — Tadra č. 267. Paulus quond. Galli de Cosla, cler. Wrat. dioc., publ. imp. auct. not. 1393 mart. 13, Perusii. Inserováno v orig. perg. B 96, n. 579 v Nár. a univ. knih. Processus. — Tadra č. 280. Johannes Henslini de Sitbor, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. (též městský písař v Žatci a potom na Novém městě pražském). 1393 mart. 30, in Liborzicz Prag. dioc., in curia Anne, relicte Johannis quond. de Brloh, in comodo inferiori ante celarium. Lib. erect. V. 554. Donacio prati. — 1399 nov. 26, in Lippeneczl. Lib. confir. VI. 18. Zmíf. instr. 1401 apr. 10. in civitate Zacz. Acta iud. IV. 327, č. 74. Jan, farář v Libčicích, pronajal faru knězi v Mutějovicích. — 1406 mart. 811. Acta iud. V. 89, č. 326. Zmín. instr. — 1406 iun. 14]. Acta iud. V. 166 č. 680. Zmín. instr. o ustanovení prokurátora. — Tadra č. 227. Jacobus quond. Johannis de Bruna, publ. auct. imp. not. 1393 maii 18; in Mezyrzyecz. Cod. Mor. XII. č. 147: Zmín. 1393 iun. 2, Zabrdowicz. Cod. Mor. XII. č. 157. Excommunicacio. — Tadra č. 281. 363.
Strana 113
113 366. 367. 369. 370. 364. Johannes quond. Conradi de Pustmyr, cler. Olom. dioc., publ. not. 1893 maii 26, in preurbio Grecensis civitatis. Lib. erect. IV. 397. Ius patronatus ad ecclesiam S. Nicolai in civitate Grecz Regine. Mathias de Cladna Duchconis, cler. Prag. dioc., auct. imp. not. publ., scriba causarum consistorii Luthomissl. iurat. (1898). 1893 oct. 24, in Luthomissl. Šebánek, Archivy zruš. klášt. mor. I., č. 1004 (z orig.). Compro- missum Johannis, episcopi Luthomisslensis, et capituli ibidem in arbitros. — II. 1396 dec. [ian.?] 27, in castro Zampach Prag. dioc. Lib. erect. IV. 432. Constitucio pro- curatoris. 1398 aug. 19, in civitate Luthomisslensi, in ecclesia kathedrali, in capella S. Egidii seu in loco capituli. Lib. erect. VI. 148 — Cod. Mor. XII. č. 483. Ratificacio ordinacionis episcopi et capituli in Luthomissl. Spolupodepsal Symon Nicolai de Praga. 1400 oct. 26, in Maiori civ. Prag., in curia magna regali. Lib. confir. VI. 34. Constitucio procuratoris. 1404 apr. 80, Pragae. Dobner, Monumenta III. 438. Procurator. Další zmín. Acta iud. V. 173—410 (1406 iun. 21 — 1407 apr. 14), Cod. Sil. XXXIII. 32, č. 8 (1417 nov. 16, in Luthomissl). — Tadra č. 294. Nicolaus Chalupa de Drahobudicz, Olom. dioc., publ. not. 1394 sept. 12, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 214. Svědek. Další zmín. Acta iud. VII. 162 (1894 oct. 19), Cod. Mor. XII. č. 241 (1395 mart. 26), č. 259 (1895 iun. 4), č. 310 (1396 apr. 14), č. 324 (1396 iul. 1), č. 468 (1398 iun. 1), č. 528 (1399 apr. 8). — Tadra č. 291. Jacobus de Jarohnyewicz, not. publ. 1394 sept. 28, Pragae. Acta iud. VII. 155, č. 11. Svědek. 368. Crux, nat. quond. Benedicti Hoch de Miliczin, Prag. dioc., publ. imp. auct. not., apost. et imp. auct. et cap. eccl. Prag. iur. not. 1407. 1894 oct. 1, Pragae. Acta iud. VII. 160, č. 25. Svědek. Další zmín. tamže, III. 170—265 (1396 maii 17 — 1397 mai 11), IV. 77—197 (1402 ian. 23, majitel domu v Oboře — 1403 mart. 10), V. 17—428 (1406 ian. 20 — 1407 apr. 29), Lib. confir. VII. 35 (1411 oct. 13). 1395 aug. 11. Dipl. Mus. (opis ztracen). [— 1397 maii 11]. Acta iud. III. 265. Zmín. instr. o příkazu, uděleném mistru Konrádovi. 1899 apr. 15, in Nova civ. Prag., in monasterio Sderaziensi, in comodo rectoris. Orig. perg. 22,5X26 cm v arch. Národ. musea. Hrzco de Brodecz, civis Pragensis, capitaneus et confrater confratrie capelle Corporis Christi, Johlino, plebano eccl. S. Venceslai, quartam partem de offertorio, in dicta capella in ostensione reliquiarum imperialium per Christi fideles oblato, nomine tocius confratrie offert; Johlinus dixit se velle deliberare et responsionem certam dare Mauricio quond. Petri de Bykew, publ. notario, in domo sua die 17. aprilis [1899]. — I. 1404 ian. 3, in ecclesia Pragensi, in capella S. Michaelis. Dobner, Monumenta III. 422. Confirmacio Mathie, minoris mansionarii, per Bohuslaum, decanum eccl. Prag. 1407 maii 31, in hospitali [S. Francisci cruciferorum cum stella ord. S. Augustini in latere pontis Maior. civ. Prag.] Listy kl. zbrasl., č. 252. Rozhodčí výpověď ve při o hranice mezi lidmi kláštera zbraslavského a špitálu křižovníků v Řevnicích. Vložen český text výpovědi. 1410 apr. 16, Pragae. Čelakovský, Privilegia II., č. 840. Výpověď rozhodčích ve sporu kapituly pražské a kláštera sedleckého, inserovaná v potvrzení papežském. 1411 dec. 22, Pragae. Dobner, Monumenta III. 459. Oprava znění instr., zřízeného 1. srpna 1407 Benešem ze Zabrušan. Signum: monstrancovité; nad dvěma stupni tři spojené kosočtverce s křížkem nad středem. — Tadra č. 288. Mathias dictus Kozdraz de Costomlath, not. publ. 1394 nov. 24, Pragae. Acta iud. VII. 176. Svědek. Další zmín. III., úvod VII (rozepře 23. března [1894, 1405, 14167], Acta iud. III. 166—169 (1896 apr. 29 — 1396 maii 17), IV. 181—221 (1402 maii 26 — 1403 maii 17), V. 13 a sl. (1406 ian. 15), VI. 7 (1407 iun. 1). — Tadra č. 276. Sigismundus Erasmi, clericus Wratislaviensis, publ. apost. et imp. auct. not. 1894 nov. 24, Rome ante basilicam principis apostolorum de urbe. Orig. perg. 2129,5 cm v arch. Národního musea. Bertholdus, rector ecclesie parochialis Wansowiensis in dioc. Wratislav., procuratores ad procuranda bona eiusdem ecclesie constituit. Signum: nad kalichovitým podstavcem jsou umístěna mohutná, spojená minuskulní písmena s h: po stranách monogramu jest po jednom klíči. Andreas Chalupa, not. publ. — Tomek V. 114, Tadra č. 283 k r. 1394—1898. Snad notář č. 366. Drslaus olim Thome de Pomuk, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. [— 1395 maii 13]. Orig. perg. B 98, n. 588 v Nár. a univ. knihovně. Zmín. instrument o plné moci, udělené Janem z Dubé Mikuláši z Kouřimu. — Tomek V. 114 k r. 1896, Tadra č. 284. 365. 371. 372.
113 366. 367. 369. 370. 364. Johannes quond. Conradi de Pustmyr, cler. Olom. dioc., publ. not. 1893 maii 26, in preurbio Grecensis civitatis. Lib. erect. IV. 397. Ius patronatus ad ecclesiam S. Nicolai in civitate Grecz Regine. Mathias de Cladna Duchconis, cler. Prag. dioc., auct. imp. not. publ., scriba causarum consistorii Luthomissl. iurat. (1898). 1893 oct. 24, in Luthomissl. Šebánek, Archivy zruš. klášt. mor. I., č. 1004 (z orig.). Compro- missum Johannis, episcopi Luthomisslensis, et capituli ibidem in arbitros. — II. 1396 dec. [ian.?] 27, in castro Zampach Prag. dioc. Lib. erect. IV. 432. Constitucio pro- curatoris. 1398 aug. 19, in civitate Luthomisslensi, in ecclesia kathedrali, in capella S. Egidii seu in loco capituli. Lib. erect. VI. 148 — Cod. Mor. XII. č. 483. Ratificacio ordinacionis episcopi et capituli in Luthomissl. Spolupodepsal Symon Nicolai de Praga. 1400 oct. 26, in Maiori civ. Prag., in curia magna regali. Lib. confir. VI. 34. Constitucio procuratoris. 1404 apr. 80, Pragae. Dobner, Monumenta III. 438. Procurator. Další zmín. Acta iud. V. 173—410 (1406 iun. 21 — 1407 apr. 14), Cod. Sil. XXXIII. 32, č. 8 (1417 nov. 16, in Luthomissl). — Tadra č. 294. Nicolaus Chalupa de Drahobudicz, Olom. dioc., publ. not. 1394 sept. 12, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 214. Svědek. Další zmín. Acta iud. VII. 162 (1894 oct. 19), Cod. Mor. XII. č. 241 (1395 mart. 26), č. 259 (1895 iun. 4), č. 310 (1396 apr. 14), č. 324 (1396 iul. 1), č. 468 (1398 iun. 1), č. 528 (1399 apr. 8). — Tadra č. 291. Jacobus de Jarohnyewicz, not. publ. 1394 sept. 28, Pragae. Acta iud. VII. 155, č. 11. Svědek. 368. Crux, nat. quond. Benedicti Hoch de Miliczin, Prag. dioc., publ. imp. auct. not., apost. et imp. auct. et cap. eccl. Prag. iur. not. 1407. 1894 oct. 1, Pragae. Acta iud. VII. 160, č. 25. Svědek. Další zmín. tamže, III. 170—265 (1396 maii 17 — 1397 mai 11), IV. 77—197 (1402 ian. 23, majitel domu v Oboře — 1403 mart. 10), V. 17—428 (1406 ian. 20 — 1407 apr. 29), Lib. confir. VII. 35 (1411 oct. 13). 1395 aug. 11. Dipl. Mus. (opis ztracen). [— 1397 maii 11]. Acta iud. III. 265. Zmín. instr. o příkazu, uděleném mistru Konrádovi. 1899 apr. 15, in Nova civ. Prag., in monasterio Sderaziensi, in comodo rectoris. Orig. perg. 22,5X26 cm v arch. Národ. musea. Hrzco de Brodecz, civis Pragensis, capitaneus et confrater confratrie capelle Corporis Christi, Johlino, plebano eccl. S. Venceslai, quartam partem de offertorio, in dicta capella in ostensione reliquiarum imperialium per Christi fideles oblato, nomine tocius confratrie offert; Johlinus dixit se velle deliberare et responsionem certam dare Mauricio quond. Petri de Bykew, publ. notario, in domo sua die 17. aprilis [1899]. — I. 1404 ian. 3, in ecclesia Pragensi, in capella S. Michaelis. Dobner, Monumenta III. 422. Confirmacio Mathie, minoris mansionarii, per Bohuslaum, decanum eccl. Prag. 1407 maii 31, in hospitali [S. Francisci cruciferorum cum stella ord. S. Augustini in latere pontis Maior. civ. Prag.] Listy kl. zbrasl., č. 252. Rozhodčí výpověď ve při o hranice mezi lidmi kláštera zbraslavského a špitálu křižovníků v Řevnicích. Vložen český text výpovědi. 1410 apr. 16, Pragae. Čelakovský, Privilegia II., č. 840. Výpověď rozhodčích ve sporu kapituly pražské a kláštera sedleckého, inserovaná v potvrzení papežském. 1411 dec. 22, Pragae. Dobner, Monumenta III. 459. Oprava znění instr., zřízeného 1. srpna 1407 Benešem ze Zabrušan. Signum: monstrancovité; nad dvěma stupni tři spojené kosočtverce s křížkem nad středem. — Tadra č. 288. Mathias dictus Kozdraz de Costomlath, not. publ. 1394 nov. 24, Pragae. Acta iud. VII. 176. Svědek. Další zmín. III., úvod VII (rozepře 23. března [1894, 1405, 14167], Acta iud. III. 166—169 (1896 apr. 29 — 1396 maii 17), IV. 181—221 (1402 maii 26 — 1403 maii 17), V. 13 a sl. (1406 ian. 15), VI. 7 (1407 iun. 1). — Tadra č. 276. Sigismundus Erasmi, clericus Wratislaviensis, publ. apost. et imp. auct. not. 1894 nov. 24, Rome ante basilicam principis apostolorum de urbe. Orig. perg. 2129,5 cm v arch. Národního musea. Bertholdus, rector ecclesie parochialis Wansowiensis in dioc. Wratislav., procuratores ad procuranda bona eiusdem ecclesie constituit. Signum: nad kalichovitým podstavcem jsou umístěna mohutná, spojená minuskulní písmena s h: po stranách monogramu jest po jednom klíči. Andreas Chalupa, not. publ. — Tomek V. 114, Tadra č. 283 k r. 1394—1898. Snad notář č. 366. Drslaus olim Thome de Pomuk, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. [— 1395 maii 13]. Orig. perg. B 98, n. 588 v Nár. a univ. knihovně. Zmín. instrument o plné moci, udělené Janem z Dubé Mikuláši z Kouřimu. — Tomek V. 114 k r. 1896, Tadra č. 284. 365. 371. 372.
Strana 114
114 374. 375. 376. 377. 373, Michael quond. Nicolai de Prachaticz, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. [et d. magistrorum, doctorum et scholarium universit. studii Prag. iur. notarius]. 1395 maii 13—14, in villa Golcpach alias Ditrichstift Prag: dioc., ante curiam Henslini dicti Veiertag; in villa Cewczenried in quadam planicie; in villa Schreynerslag; in villa Johanstift, Huncznusch (alias Coritho); in villa Jadlans (alias Mossna) [et Jonsdorf]; in villa Sbytyn, Blazikstift, Sweynslag; [14. maii] in villa Schoenaw, Hyntring, Svuneberg, Seldenaw alias Zelnaw, Perfrid, JPurkstal, Walterstift, Erestanstift], Puckerron, Aberslag, Frantal (alias Freudental), Plesschin. Orig. perg. 34X69 cm v Nár. a univ. knih., B 98, n. 588. Consignacio XXII villarum per magistrum Nicolaum de Curzym, procuratorem d. Johannis de Duba, prepositi ecclesie Wissegradensis, ad manus Arnoldi, abbatis S. Corone. — I. 1401 dec. 21, in Maiori civ. Prag., in collegio Caroli. Nováček, Několik listin týk. se kol. Karl., č. 9. Mgr. Ludolf Mesterman prodává dvůr v Horních Počernicích. 1402 mart. 16, Pragae. Acta iud. IV. 101. Procurator. 1403 maii 28, in Maiori civ. Prag. in stuba facultatis collegii Caroli. Palacký, Documenta IV. 329, č. 1. Condemnacio XLV articulorum Joannis Wiclef. 1403 iun. 28, in domo nacionis Boemorum, sita in parochia ecclesie paroch. S. Galli con- fessoris Maior. civ. Prag. Mon. univ. II. 406, č. 53. Donacio capelle Corporis Christi universi- tatis sodalibus de nacione Bohemorum. 1408 maii 14, Pragae. Palacký, Doc. IV. 338, č. 5. Podpis na instrumentu Jana Konrádova z Jesenic. 1410 iun. 25, in Antiqua civ. Prag., in capella Bethleem nominata. Palacký, Docum. IV. 887, č. 25. Jan Hus se odvolal k papeži z rozsudku arcibiskupa o spálení Wiklefových knih. — 1411 ian. 22]. Orig. perg. B 121, n. 726 v Nár. a univ. knihovně (viz u notáře Václava Jakubova z Meziříče). Zmín. transumpt listu papeže Jana XXII. z 26. dubna 1819. 1411 apr. 29, in Maiori civ. Prag. Orig. perg. 52X32 cm v arch. Národního musea, fot: ve st. úst. historickém, F Praha I. 4—5 — Monum. univ. II. 2., č. 61. Crux, civis Maioris civ. Prag., procurator recolende memorie quondam domine Hedwigis, regine Polonie, certos census studentibus, habitantibus in domo, que est sita in Maiori civitate Pragensi iuxta capellam S. Marie Magdalene, dictam vulgariter in Jerusalem, confert. — I. (per alium scribi procuravit). 1411 iul. 3, Pragae. Palacký, Doc. IV., č. 40. Podpis na instrumentu notáře č. 322. 1411 sept. 1, in Maiori civ. Prag., in stuba facultatis collegii Caroli. Palacký, Doc. III. 271 — Monum. univ. II. 2, č. 64. Transsumptum littere mgri Joannis de Husinecz. — IV. (pečet univ.). 1414 aug. 30, in Maiori civ. Prag., in sala superiori domus Petri de Swojssin dicti Zmrzlik. Palacký, Docum. III. 242. Prokurátor Husův Jan z Jesenic se táže Mikuláše, biskupa nazaret- ského, zda shledal při Husovi heresi. — I. 1414 sept. 18, in collegio Caroli. G. Friedrich, Dekret Kutnohorský (Histor. klub, Praha 1909) str. 69, č. II., faksimile. Transumpt universitního usnesení z 27. září. 1409 ze statutů universitních pro mistra Jana Husa z rozkazu rektora vys. uč. Havla z Úterého. — IV. (pečet rektorátu). Spolupodepsal Jacobus Moless. Signum viz ve faksimile instrumentu z 18. září 1414: nad dvěma stupni jest na dříku s prsten- cem mohutné majuskulní okrouhlé M, doplněné na A, L; ve vrcholu má monogram minuskulní k. Hermannus Johannis de Fonte Karoli, not. publ. 1895 maii 14, in villa Puckerron. Orig. perg. B 98, n. 588 v Nár. a univ. knih. (viz instr. notáře č. 373). Svědek. Johannes de Libun, not. publ. 1395 iun. 4, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 259. Svědek. Další zmín. tamže, č. 308 (1396 mart. 28). — Tomek V. 114, Tadra č. 287. Crux de Praga, not. publ. 1395 aug. 11. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1396 iun. 30, Pragae. Acta iud. III. 181. Svědek. Další zmín. tamže, str. 312 (1398 ian. 7), str. 338 (1398 apr. 27), Lib. erect. V. 555 (1401 oct. 30). [— 1408 iun. 6]. Acta iud. VI. 289, č. 407. Zmín. instr. appellacionis in causa canonicatus in Antiqua Boleslavia. — Tadra č. 292, 355? Johannes Helferi de Strelicz, cler. Wratislav. dioc., publ. auct. apost. not. 1395 aug. 11, Romae. Monum. Vatic. V. 513, č. 948. Johanni Helferi de Strelicz, clerico non coniugato nec in sacris ordinibus constituto, conceditur tabellionatus officium, ad quod per magistrum Francisci, notarium apostolicum officium cancellarie s. Romane ecclesie regen- tem, idoneus repertus est. Petrus Jacobi de Lompnicz, not. publ. 1396 ian. 26, Pragae. Registrum Slavorum str. 137, č. 63. Svědek. Další zmín. Lib. erect. VI. 33 (1398 febr. 16, notarius actorum consistorii Prag.), Acta iud. IV. 38 (1401 sept. 15), 175 (1402 oct. 27), 224 (1403 maii 25, Petrzicus de L.), V. 92 (1406 apr. 2). 163 (1406 378.
114 374. 375. 376. 377. 373, Michael quond. Nicolai de Prachaticz, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. [et d. magistrorum, doctorum et scholarium universit. studii Prag. iur. notarius]. 1395 maii 13—14, in villa Golcpach alias Ditrichstift Prag: dioc., ante curiam Henslini dicti Veiertag; in villa Cewczenried in quadam planicie; in villa Schreynerslag; in villa Johanstift, Huncznusch (alias Coritho); in villa Jadlans (alias Mossna) [et Jonsdorf]; in villa Sbytyn, Blazikstift, Sweynslag; [14. maii] in villa Schoenaw, Hyntring, Svuneberg, Seldenaw alias Zelnaw, Perfrid, JPurkstal, Walterstift, Erestanstift], Puckerron, Aberslag, Frantal (alias Freudental), Plesschin. Orig. perg. 34X69 cm v Nár. a univ. knih., B 98, n. 588. Consignacio XXII villarum per magistrum Nicolaum de Curzym, procuratorem d. Johannis de Duba, prepositi ecclesie Wissegradensis, ad manus Arnoldi, abbatis S. Corone. — I. 1401 dec. 21, in Maiori civ. Prag., in collegio Caroli. Nováček, Několik listin týk. se kol. Karl., č. 9. Mgr. Ludolf Mesterman prodává dvůr v Horních Počernicích. 1402 mart. 16, Pragae. Acta iud. IV. 101. Procurator. 1403 maii 28, in Maiori civ. Prag. in stuba facultatis collegii Caroli. Palacký, Documenta IV. 329, č. 1. Condemnacio XLV articulorum Joannis Wiclef. 1403 iun. 28, in domo nacionis Boemorum, sita in parochia ecclesie paroch. S. Galli con- fessoris Maior. civ. Prag. Mon. univ. II. 406, č. 53. Donacio capelle Corporis Christi universi- tatis sodalibus de nacione Bohemorum. 1408 maii 14, Pragae. Palacký, Doc. IV. 338, č. 5. Podpis na instrumentu Jana Konrádova z Jesenic. 1410 iun. 25, in Antiqua civ. Prag., in capella Bethleem nominata. Palacký, Docum. IV. 887, č. 25. Jan Hus se odvolal k papeži z rozsudku arcibiskupa o spálení Wiklefových knih. — 1411 ian. 22]. Orig. perg. B 121, n. 726 v Nár. a univ. knihovně (viz u notáře Václava Jakubova z Meziříče). Zmín. transumpt listu papeže Jana XXII. z 26. dubna 1819. 1411 apr. 29, in Maiori civ. Prag. Orig. perg. 52X32 cm v arch. Národního musea, fot: ve st. úst. historickém, F Praha I. 4—5 — Monum. univ. II. 2., č. 61. Crux, civis Maioris civ. Prag., procurator recolende memorie quondam domine Hedwigis, regine Polonie, certos census studentibus, habitantibus in domo, que est sita in Maiori civitate Pragensi iuxta capellam S. Marie Magdalene, dictam vulgariter in Jerusalem, confert. — I. (per alium scribi procuravit). 1411 iul. 3, Pragae. Palacký, Doc. IV., č. 40. Podpis na instrumentu notáře č. 322. 1411 sept. 1, in Maiori civ. Prag., in stuba facultatis collegii Caroli. Palacký, Doc. III. 271 — Monum. univ. II. 2, č. 64. Transsumptum littere mgri Joannis de Husinecz. — IV. (pečet univ.). 1414 aug. 30, in Maiori civ. Prag., in sala superiori domus Petri de Swojssin dicti Zmrzlik. Palacký, Docum. III. 242. Prokurátor Husův Jan z Jesenic se táže Mikuláše, biskupa nazaret- ského, zda shledal při Husovi heresi. — I. 1414 sept. 18, in collegio Caroli. G. Friedrich, Dekret Kutnohorský (Histor. klub, Praha 1909) str. 69, č. II., faksimile. Transumpt universitního usnesení z 27. září. 1409 ze statutů universitních pro mistra Jana Husa z rozkazu rektora vys. uč. Havla z Úterého. — IV. (pečet rektorátu). Spolupodepsal Jacobus Moless. Signum viz ve faksimile instrumentu z 18. září 1414: nad dvěma stupni jest na dříku s prsten- cem mohutné majuskulní okrouhlé M, doplněné na A, L; ve vrcholu má monogram minuskulní k. Hermannus Johannis de Fonte Karoli, not. publ. 1895 maii 14, in villa Puckerron. Orig. perg. B 98, n. 588 v Nár. a univ. knih. (viz instr. notáře č. 373). Svědek. Johannes de Libun, not. publ. 1395 iun. 4, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 259. Svědek. Další zmín. tamže, č. 308 (1396 mart. 28). — Tomek V. 114, Tadra č. 287. Crux de Praga, not. publ. 1395 aug. 11. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1396 iun. 30, Pragae. Acta iud. III. 181. Svědek. Další zmín. tamže, str. 312 (1398 ian. 7), str. 338 (1398 apr. 27), Lib. erect. V. 555 (1401 oct. 30). [— 1408 iun. 6]. Acta iud. VI. 289, č. 407. Zmín. instr. appellacionis in causa canonicatus in Antiqua Boleslavia. — Tadra č. 292, 355? Johannes Helferi de Strelicz, cler. Wratislav. dioc., publ. auct. apost. not. 1395 aug. 11, Romae. Monum. Vatic. V. 513, č. 948. Johanni Helferi de Strelicz, clerico non coniugato nec in sacris ordinibus constituto, conceditur tabellionatus officium, ad quod per magistrum Francisci, notarium apostolicum officium cancellarie s. Romane ecclesie regen- tem, idoneus repertus est. Petrus Jacobi de Lompnicz, not. publ. 1396 ian. 26, Pragae. Registrum Slavorum str. 137, č. 63. Svědek. Další zmín. Lib. erect. VI. 33 (1398 febr. 16, notarius actorum consistorii Prag.), Acta iud. IV. 38 (1401 sept. 15), 175 (1402 oct. 27), 224 (1403 maii 25, Petrzicus de L.), V. 92 (1406 apr. 2). 163 (1406 378.
Strana 115
115 381. 382. 383. 384. 385. 386. iun. 9), 281 (1406 nov. 29, reportat dicta testium), VI. 33—241 (1407 iul. 7 — 1408 apr. 27). — Tadra č. 286. Stephanus de Telcz, Olomuc. dioc. not. publ. 1396 mart. 23, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 308. Svědek. Další zmín. tamže, č. 324 (1896 iul. 1). Wanyra de Olssna, Wratisl. dioc, not, publ. 1396 mart. 23, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 308. Svědek. Další zmín. tamže č. 426 (1397 oct. 6), Lib. confir. VIII. 17 (1421 maii 31), Acta iud. VII. 4 a sl. (1422 febr. 4, in Zittavia), Lib. confir. IX. 182 (1432 apr. 28, in Zittavia). — Tadra č. 303. Martinus Hess, nat. quond. Pauli de Chyss, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. (1424 ian. 3 bone memorie). 1396 apr. 14, Pragae. Acta iud. III. 161. Svědek. Další časté zmín. tamže (— 1398 iul: 15), Lib. erect. IV. 434 (1396 apr. 12), Cod. Mor. XII. 359 (1397 maii 3), Lib. erect. V. 493 (1398 nov. 28), str. 494 (1398 oct. 5), str. 501 (1399 mart. 7), VI. 113 (1399 iun. 6), str. 182 (1400 sept. 3), str. 192 (1400 oct. 14), V. 537 (1401 apr. 14), Acta iud. IV. 2 a násl. (1401 apr. 30), Lib. erect. VI. 273 (1402 mart. 1), Acta iud. IV. 197, č. 48 (1403 mart. 10, věřitel 3 kop grošů), Lib. erect. VI. 340 (1403 apr. 6), Acta iud. V. 37—199 (1406 febr. 19 — jul. 26), VI. 26 a násl. (1407 nov. 16), Lib. confir. VI. 286 (1410 apr. 14), VII. 48 (1412 mart. 9), str. 286 (1419 mart. 8), Acta iud. VII. 130 (1421 mart. 31, in Zittavia), str. 9 (1422 apr. 20). 1403 iul. 13, in ecclesia Pragensi, in choro B. Marie Virg. Dobner, Monumenta III. 420. Procuratorium. 1412 febr. 15, in curia archiepisc., sita in Minori civ. Pragensi. Kniha o 106 listech 23X32 cm s vnějším dvoulistem pergamenovým a ostatními papírovými v kníž. Schwarzen- berském archivu v Třeboni pod sign. II. 108 1. Pře o kostel oldřichovský. 1423 oct. 21, in Zittavia. Lib. confir. VIII. 67. Testamentum Martini in instr. not. Wenceslai Wenc. de Praga. — Tadra č. 290. Wenceslaus dictus Bricz, [not. publ.?] 1396 iun. 9, Pragae. Acta iud. II. 197. Svědek Bricžo, not. publ. Další zmín. tamže, 302 (1397 dec. 7, bez tit.), str. 367 (1398 aug. 4, za veř.not.), V. 281 (1406 nov. 29, procurator), str. 304 (1407 ian. 3, procurator), str. 396 (1407 apr. 7, procurator), VII. 6 (1422 febr. 16, in Zittavia, bez tit.), str. 8 (1422 febr. 27). Johannes de Tusnowicz, Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1396 iul. 2, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 326. Transsumptum littere in papiro scripte. Conradus olim Johannis de Tihlesschin, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not., notarius capituli eccl. Olomucensis 1399. 1396 iul. 17, in Cremsir. Cod. Mor. XII. 304. Svědek. Další zmín. tamže, č. 557 (1399 sept. 30, not. capit. eccl. Olom.). 1397 oct. 11, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 427. Concordia. — 1399 mart. 4]. Cod. Mor. XII. 452, č. 523. Zmín. instr. 1400 apr. 3, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 21. Transsumptum. 1401 iun. 3, in preurbio civ. Olomucensis, in pallacio magno posteriori domus habitacionis Viti de Lompnicz, officialis curie episcopalis Olomucensis. Orig. perg. 2640 cm v arch. Nár. musea — Cod. Mor. XIII. č. 114. Appellacio Mathie, convectoris fructuum ecclesie in Magno Senicz, super ecclesia in Senicz. — I. 1401 sept. 9, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 132. Institucio ad altare. 1409 ian. 22, in Olomucz. Cod. Mor. XIV. č. 58. Concordia. Signum: nad třemi stupni jest postaven sloupek se čtyřlistým, větrníkovitě překládaným útvarem: v základně jest vepsáno kursivou: Conradus. Hermanus, nat. quond. Conradi de Nurenberg, Bambergens. dyoc., publ. imp. auct. not. 1396 aug. 28, in Montibus Kuthnis Prag. dioc., in superiori foro carnificum, in quodam pallacio superiori Johannis Prenner. Lib. erect. VI. 211. Transsumptum duorum testamento- rum, sigillo maiore juratorum et communitatis Montium Chutn. munitorum, ex auctoritate notarii publici. Nicolaus Kandolt Henlini de Lompnicz, not. publ. 1396 oct. 16, Pragae. Acta iud. III. 209. Věřitel královnina kuchaře Mikuláše Nedvídka, který mu postoupil za dluh 20 kop 52 grošů dům v Žebráce. Další zmín. tamže, IV. 12—327 (1401 maii 28 — 1404 febr. 24, Nicolaus Kundolt), VI. 213 (1408 mart. 14), str. 277 1408 maii 18, věřitel 2 kop faráři v Přistoupimi), Edit. archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 72 (1414 ian. 3). — Tadra č. 340. Georgius de Bor, not. publ. 1396, Tomek V. 114. 1415 mart. 28. Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. XVII. 19. Processus iudicialis (v listáři z počátku 15. stol., cod. IV. 13 v archivu kapituly praž.) a Georgio de Bor finitus est. Tadra č. 293. 379. 380. 387.
115 381. 382. 383. 384. 385. 386. iun. 9), 281 (1406 nov. 29, reportat dicta testium), VI. 33—241 (1407 iul. 7 — 1408 apr. 27). — Tadra č. 286. Stephanus de Telcz, Olomuc. dioc. not. publ. 1396 mart. 23, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 308. Svědek. Další zmín. tamže, č. 324 (1896 iul. 1). Wanyra de Olssna, Wratisl. dioc, not, publ. 1396 mart. 23, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 308. Svědek. Další zmín. tamže č. 426 (1397 oct. 6), Lib. confir. VIII. 17 (1421 maii 31), Acta iud. VII. 4 a sl. (1422 febr. 4, in Zittavia), Lib. confir. IX. 182 (1432 apr. 28, in Zittavia). — Tadra č. 303. Martinus Hess, nat. quond. Pauli de Chyss, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. (1424 ian. 3 bone memorie). 1396 apr. 14, Pragae. Acta iud. III. 161. Svědek. Další časté zmín. tamže (— 1398 iul: 15), Lib. erect. IV. 434 (1396 apr. 12), Cod. Mor. XII. 359 (1397 maii 3), Lib. erect. V. 493 (1398 nov. 28), str. 494 (1398 oct. 5), str. 501 (1399 mart. 7), VI. 113 (1399 iun. 6), str. 182 (1400 sept. 3), str. 192 (1400 oct. 14), V. 537 (1401 apr. 14), Acta iud. IV. 2 a násl. (1401 apr. 30), Lib. erect. VI. 273 (1402 mart. 1), Acta iud. IV. 197, č. 48 (1403 mart. 10, věřitel 3 kop grošů), Lib. erect. VI. 340 (1403 apr. 6), Acta iud. V. 37—199 (1406 febr. 19 — jul. 26), VI. 26 a násl. (1407 nov. 16), Lib. confir. VI. 286 (1410 apr. 14), VII. 48 (1412 mart. 9), str. 286 (1419 mart. 8), Acta iud. VII. 130 (1421 mart. 31, in Zittavia), str. 9 (1422 apr. 20). 1403 iul. 13, in ecclesia Pragensi, in choro B. Marie Virg. Dobner, Monumenta III. 420. Procuratorium. 1412 febr. 15, in curia archiepisc., sita in Minori civ. Pragensi. Kniha o 106 listech 23X32 cm s vnějším dvoulistem pergamenovým a ostatními papírovými v kníž. Schwarzen- berském archivu v Třeboni pod sign. II. 108 1. Pře o kostel oldřichovský. 1423 oct. 21, in Zittavia. Lib. confir. VIII. 67. Testamentum Martini in instr. not. Wenceslai Wenc. de Praga. — Tadra č. 290. Wenceslaus dictus Bricz, [not. publ.?] 1396 iun. 9, Pragae. Acta iud. II. 197. Svědek Bricžo, not. publ. Další zmín. tamže, 302 (1397 dec. 7, bez tit.), str. 367 (1398 aug. 4, za veř.not.), V. 281 (1406 nov. 29, procurator), str. 304 (1407 ian. 3, procurator), str. 396 (1407 apr. 7, procurator), VII. 6 (1422 febr. 16, in Zittavia, bez tit.), str. 8 (1422 febr. 27). Johannes de Tusnowicz, Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1396 iul. 2, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 326. Transsumptum littere in papiro scripte. Conradus olim Johannis de Tihlesschin, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not., notarius capituli eccl. Olomucensis 1399. 1396 iul. 17, in Cremsir. Cod. Mor. XII. 304. Svědek. Další zmín. tamže, č. 557 (1399 sept. 30, not. capit. eccl. Olom.). 1397 oct. 11, in Olomucz. Cod. Mor. XII. č. 427. Concordia. — 1399 mart. 4]. Cod. Mor. XII. 452, č. 523. Zmín. instr. 1400 apr. 3, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 21. Transsumptum. 1401 iun. 3, in preurbio civ. Olomucensis, in pallacio magno posteriori domus habitacionis Viti de Lompnicz, officialis curie episcopalis Olomucensis. Orig. perg. 2640 cm v arch. Nár. musea — Cod. Mor. XIII. č. 114. Appellacio Mathie, convectoris fructuum ecclesie in Magno Senicz, super ecclesia in Senicz. — I. 1401 sept. 9, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 132. Institucio ad altare. 1409 ian. 22, in Olomucz. Cod. Mor. XIV. č. 58. Concordia. Signum: nad třemi stupni jest postaven sloupek se čtyřlistým, větrníkovitě překládaným útvarem: v základně jest vepsáno kursivou: Conradus. Hermanus, nat. quond. Conradi de Nurenberg, Bambergens. dyoc., publ. imp. auct. not. 1396 aug. 28, in Montibus Kuthnis Prag. dioc., in superiori foro carnificum, in quodam pallacio superiori Johannis Prenner. Lib. erect. VI. 211. Transsumptum duorum testamento- rum, sigillo maiore juratorum et communitatis Montium Chutn. munitorum, ex auctoritate notarii publici. Nicolaus Kandolt Henlini de Lompnicz, not. publ. 1396 oct. 16, Pragae. Acta iud. III. 209. Věřitel královnina kuchaře Mikuláše Nedvídka, který mu postoupil za dluh 20 kop 52 grošů dům v Žebráce. Další zmín. tamže, IV. 12—327 (1401 maii 28 — 1404 febr. 24, Nicolaus Kundolt), VI. 213 (1408 mart. 14), str. 277 1408 maii 18, věřitel 2 kop faráři v Přistoupimi), Edit. archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 72 (1414 ian. 3). — Tadra č. 340. Georgius de Bor, not. publ. 1396, Tomek V. 114. 1415 mart. 28. Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. XVII. 19. Processus iudicialis (v listáři z počátku 15. stol., cod. IV. 13 v archivu kapituly praž.) a Georgio de Bor finitus est. Tadra č. 293. 379. 380. 387.
Strana 116
116 389. 390. 391. 392. 393. 394. 395. 388. Bartholomeus Andree de Ledecz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1397 ian. 23, in Willemow. Dobner, Monumenta VI. 435. Sentencia diffinitiva in causa possessionis eccl. paroch. in Willemow. Spolupodepsal Vitus Petri de Lompnicz. 1401 iun. 16. Rukopis VIII B 4, fol. 102a v Nár. a univ. knih. Ukončeny písařské práce na Belialu. 1407 ian. 14, Pragae. Acta iud. V. 315, č. 58. Reportat dicta testium. Další zmín, tamže, str. 349 (1407 febr. 16), str. 360 (1407 febr. 28, publicat dicta testium), str. 376 (1407 mart. 7), str. 354 (1407 apr. 6, pověřen výslechem svědků ve sporu o kostel ve Všerubech), str. 426 (1407 apr. 27, vypovídá v předešlé věci), Acta iud. VI. 152 (1407 dec. 19), str. 160 (1407 dec. 22), str. 166 (1408 ian. 9). [— 1407 iul. 29]. Acta iud. VI. 45, č. 183. Zmín. 2 transumpty v záležitosti kostela v Nebo- videch. 1407 nov. 21]. Acta iud. VI. 129, č. 504. Předloženy dva instrumenty. O formuláři [ — a letopisném záznamu z r. 1420—1421 viz v rozpravě kap. IV. 3. — Tadra č. 301. Ottico quond. Hanconis de Zrucz, Prag. dioc., publ. apostol. et imper. auct. not. — 1397 ian. 28]. Dobner, Monumenta VI. 436. Zmin. instr. 1404 sept. 26, in monasterio Wylemow, in ambitu. Lib. erect. V. 610. Constitucio procu- ratoris. 1418 mart. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 295. Martinus Ade de Sacz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1897 apr. 28. Dobner, Monumenta VI. 438. Svědek. 1899 iun. 26, in civitate Altamuta, in domo Jacobi, dicti Thodrer. Opis zlomku orig. v měst. arch. ve Vysokém Mýtě v diplomatáři Nár. musea. Jacobus Thodrer et Margaretha, contho- ralis eiusdem, donaverunt et resignaverunt certum debitum suum Johanni Brunonis de Tyczin, clerico Olomucensis diocesis. [— 1406 nov. 16]. Acta iud. V. 272, č. 1085. Johannes Orben de Miliczin procurator constitutus est. — Tadra č. 302. Mgr. Gallus de Uteri, [not. publ.?] 1897 mart. 10, Pragae. Acta iud. III. 239. Svědek před řadou notářů. Martinus dictus Humpolcz, nat. quond. Procopii de Kosczicz, cler. Prag. dioc. [plebanus in Šarka 14041, publ. imp. auct. not. 1397 mart. 19, Pragae. Acta iud. III. 242. Svědek. Další zmín. Friedrich, Desky dvorské II. 247, č. 36 (1405 mart. 14, obhajuje lepší právo svého pána mgr. Petra ze Všerub na statky). I— 1397 apr. 2]. Acta iud. III. 249. Zmíněn jím zhotovený inventář farního kostela v Budči. 1398 [nov.] 24. Inserováno v orig. perg., přivázaném k rukopisu XIII D 6 v Nár. a univ. knihovně. Exempcio ecclesie Wissegradensis. 1399 iul. 19, in Hradczano Pragensi, in domo habitacionis mgri Petri de Wsserob, domini pape secretarii. Orig. perg. 29X35 cm v Nár. a univ. knihov., B 105, n. 634 — Schubert, Urkunden-Regesten aus d. chem. Archiven d. v. Kaiser Joseph II. aufgehob. Klöster Böhmens, Innsbruck 1901, str. 101. Arbitrium mgri Petri de Wsserob-in causa Johannis de Radnycz et Martini de Mylicyn. 1406 iun. 2, in oppido Lipa Prag. dioc., in curia dotis ecclesie ibidem. Lib. erect. V. 698. Constitucio procuratorum. 1407 febr. 22, in castro Pragensi. Acta iud. V. 366, č. 246. Carta papirea super compromisso in arbitros. Signum: monstrancovité; nad třemi stupni jest umístěn na dříku s prstencem kruh, třikráte mřežovaný třemi rovnoběžkami. — Tadra č. 308. Wenceslaus quond. Mauricii de Kunicz, cler. Prag. dioc., auct. imp. not. publ. 1397 mart. 31. Acta iud. III. 294. Zmín. instrument o úmluvě v rozepři mezi farářem a měšťany v Hradci Králové ohledně zvoníka. Johannes, natus Hanconis de Grecz regine, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. — 1397 apr. 16, in Grecz regine]. Karl Joseph von Bienenberg, Geschichte der Stadt Königgratz I. 211 (Prag 1780). Zminěno „compromissum in arbitros per manus Johannis notarii publici confectum". Quoniam sigillum ipsius civitatis non erat ipsi instrumenti appensum, iudex et scabini civitatis Grecz regine supplent defectum. 1406 mart. 29, Pragae. Acta iud. V. 85, č. 311. Svědek. Další zmín. tamže, str. 86 (1406 mart. 29, procurator), str. 337 (1406 oct. 11). T— 1407 febr. 11]. Acta iud. V. 347, č, 157. Zmín. instrument o ustanovení Jana z Volyně prokurátorem. — Tadra č. 300. Petrus de Rowna, not. publ. 1397 maii 28, Pragae. Acta iud. III. 268. Svědek. Petrus quond. Wenceslai de Lethowicz, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1397 maii 3, in Min. civ. Prag. Cod. Mor. XII. č. 394. Svědek. 1398 ian. 18. Rukopis I D 15 v Nár. a univ. knihovně, fol. 147. Petrus de Lethowicz, [scriptor et] corrector libelli. Viz též fol. 142 a, 156 tamže. K rukopisu jsou přivázány 2 instrumenty, jež zhotovil Johannes Wallingh de Borken a Heinricus Reym de Swobach. 396.
116 389. 390. 391. 392. 393. 394. 395. 388. Bartholomeus Andree de Ledecz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1397 ian. 23, in Willemow. Dobner, Monumenta VI. 435. Sentencia diffinitiva in causa possessionis eccl. paroch. in Willemow. Spolupodepsal Vitus Petri de Lompnicz. 1401 iun. 16. Rukopis VIII B 4, fol. 102a v Nár. a univ. knih. Ukončeny písařské práce na Belialu. 1407 ian. 14, Pragae. Acta iud. V. 315, č. 58. Reportat dicta testium. Další zmín, tamže, str. 349 (1407 febr. 16), str. 360 (1407 febr. 28, publicat dicta testium), str. 376 (1407 mart. 7), str. 354 (1407 apr. 6, pověřen výslechem svědků ve sporu o kostel ve Všerubech), str. 426 (1407 apr. 27, vypovídá v předešlé věci), Acta iud. VI. 152 (1407 dec. 19), str. 160 (1407 dec. 22), str. 166 (1408 ian. 9). [— 1407 iul. 29]. Acta iud. VI. 45, č. 183. Zmín. 2 transumpty v záležitosti kostela v Nebo- videch. 1407 nov. 21]. Acta iud. VI. 129, č. 504. Předloženy dva instrumenty. O formuláři [ — a letopisném záznamu z r. 1420—1421 viz v rozpravě kap. IV. 3. — Tadra č. 301. Ottico quond. Hanconis de Zrucz, Prag. dioc., publ. apostol. et imper. auct. not. — 1397 ian. 28]. Dobner, Monumenta VI. 436. Zmin. instr. 1404 sept. 26, in monasterio Wylemow, in ambitu. Lib. erect. V. 610. Constitucio procu- ratoris. 1418 mart. 1. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 295. Martinus Ade de Sacz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1897 apr. 28. Dobner, Monumenta VI. 438. Svědek. 1899 iun. 26, in civitate Altamuta, in domo Jacobi, dicti Thodrer. Opis zlomku orig. v měst. arch. ve Vysokém Mýtě v diplomatáři Nár. musea. Jacobus Thodrer et Margaretha, contho- ralis eiusdem, donaverunt et resignaverunt certum debitum suum Johanni Brunonis de Tyczin, clerico Olomucensis diocesis. [— 1406 nov. 16]. Acta iud. V. 272, č. 1085. Johannes Orben de Miliczin procurator constitutus est. — Tadra č. 302. Mgr. Gallus de Uteri, [not. publ.?] 1897 mart. 10, Pragae. Acta iud. III. 239. Svědek před řadou notářů. Martinus dictus Humpolcz, nat. quond. Procopii de Kosczicz, cler. Prag. dioc. [plebanus in Šarka 14041, publ. imp. auct. not. 1397 mart. 19, Pragae. Acta iud. III. 242. Svědek. Další zmín. Friedrich, Desky dvorské II. 247, č. 36 (1405 mart. 14, obhajuje lepší právo svého pána mgr. Petra ze Všerub na statky). I— 1397 apr. 2]. Acta iud. III. 249. Zmíněn jím zhotovený inventář farního kostela v Budči. 1398 [nov.] 24. Inserováno v orig. perg., přivázaném k rukopisu XIII D 6 v Nár. a univ. knihovně. Exempcio ecclesie Wissegradensis. 1399 iul. 19, in Hradczano Pragensi, in domo habitacionis mgri Petri de Wsserob, domini pape secretarii. Orig. perg. 29X35 cm v Nár. a univ. knihov., B 105, n. 634 — Schubert, Urkunden-Regesten aus d. chem. Archiven d. v. Kaiser Joseph II. aufgehob. Klöster Böhmens, Innsbruck 1901, str. 101. Arbitrium mgri Petri de Wsserob-in causa Johannis de Radnycz et Martini de Mylicyn. 1406 iun. 2, in oppido Lipa Prag. dioc., in curia dotis ecclesie ibidem. Lib. erect. V. 698. Constitucio procuratorum. 1407 febr. 22, in castro Pragensi. Acta iud. V. 366, č. 246. Carta papirea super compromisso in arbitros. Signum: monstrancovité; nad třemi stupni jest umístěn na dříku s prstencem kruh, třikráte mřežovaný třemi rovnoběžkami. — Tadra č. 308. Wenceslaus quond. Mauricii de Kunicz, cler. Prag. dioc., auct. imp. not. publ. 1397 mart. 31. Acta iud. III. 294. Zmín. instrument o úmluvě v rozepři mezi farářem a měšťany v Hradci Králové ohledně zvoníka. Johannes, natus Hanconis de Grecz regine, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. — 1397 apr. 16, in Grecz regine]. Karl Joseph von Bienenberg, Geschichte der Stadt Königgratz I. 211 (Prag 1780). Zminěno „compromissum in arbitros per manus Johannis notarii publici confectum". Quoniam sigillum ipsius civitatis non erat ipsi instrumenti appensum, iudex et scabini civitatis Grecz regine supplent defectum. 1406 mart. 29, Pragae. Acta iud. V. 85, č. 311. Svědek. Další zmín. tamže, str. 86 (1406 mart. 29, procurator), str. 337 (1406 oct. 11). T— 1407 febr. 11]. Acta iud. V. 347, č, 157. Zmín. instrument o ustanovení Jana z Volyně prokurátorem. — Tadra č. 300. Petrus de Rowna, not. publ. 1397 maii 28, Pragae. Acta iud. III. 268. Svědek. Petrus quond. Wenceslai de Lethowicz, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1397 maii 3, in Min. civ. Prag. Cod. Mor. XII. č. 394. Svědek. 1398 ian. 18. Rukopis I D 15 v Nár. a univ. knihovně, fol. 147. Petrus de Lethowicz, [scriptor et] corrector libelli. Viz též fol. 142 a, 156 tamže. K rukopisu jsou přivázány 2 instrumenty, jež zhotovil Johannes Wallingh de Borken a Heinricus Reym de Swobach. 396.
Strana 117
117 397. 398. 399. 400. 401. 402. 403. 404. 405. 406. 407. 408. 409. 1399 iun. 20, [Pragae], in curia domus mgri Conradi de Braclis. Orig. perg. 22X29 cm jest přivázán k rukopisu Národní a univ. knih. VIII B 4 — viz přílohu A 5. Compromissum Petri, vicarii Johannis canonici S. Apollinaris, et Michaelis, plebani in Luczicz, in arbitros Oticonem, capellanum decani S. Apollinaris, et Johannem de Ledecz, capellanum Wenceslai regis, pronunciacio arbitrii et approbacio partium. I. Signum zachováno ve zlomku: horní oblouk ve tvaru položeného C. — Tadra č. 298. Joſh]annes quond. Petri, dicti Strzyelnik, de Olsna, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1397 iun. 30, in Maiori civ. Prag., in collegio Caroli. Monum. univ. III. 33. Requisicio contribucionis magistrorum. — Tadra č. 297. Johannes Petri de Trzemossnicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not., Iscriptor cancellarie apostolice sedis]. 1397 iul. 31, Rome in regione pontis. Lib. erect. V. 540. Cristanus de Sobyeslawia, presb. Prag. dioc., Vlricum Petri de Strassicz in locum suum posuit. 1398 sept. 17. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 296. Petrus de Pieska, publ. not. 1897 oct. 5, Pragae. Cod. Mor. XII. 384, č. 425. Svědek. Další zmín. tamže, č. 426 (1397 oct. 6). — Tomek V. 114 k r. 1398. Tadra č. 304. Benessius de Praga, not. publ. 1397 dec. 20, Pragae. Acta iud. III. 305. Svědek. Další zmín. tamže, str. 329 (1398 mart. 1), IV. 42—263 (1401 sept. 30 — 1404 sept. 30), V. 164 č. 621 (1406 iun. 9), 204 č. 815 (1406 aug. 20), VI. 340 č. 596 (1408 sept. 21), VII. 125 (1420 nov. 6, procurator), str. 127 (1421 ian. 15). Nicolaus quond. Johannis de Dessna, cler: Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1398 febr. 5, in Maiori civ. Pragensi, in collegio Caroli, in stuba magistrorum. Lib. erect. VI. 33. Arbitrium in causa super ecclesia in Sekyrzany. — Tadra č. 186 k r. 1376 Lomylem N. Jacobí]. Wenceslaus Stiborii de Reusch, Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1398 maii 6, in Kowarzow Prag. dioc. Acta iud. III. 342, č. 121. Locacio ecclesie parochialis in Kowarzow. Jacobus olim Jacobi, dicti Slawik, de Chremsir, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1398 maii 7, in Popowicz. Cod. Mor. XII. č. 461. Substitucio procuratoris. [1408 iul.7] Cod. Mor. XIII. č. 270. Fragmentum littere sequestracionis. — Tadra č. 306. Symon Nicolai de Praga, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. [et consistorii causarum curje episcopalis Luthomisslensis notarius]. 1398 aug. 19, in civitate Luthomisslensi. Lib. erect. VI. 156. Podpis na instr. notáře č. 365. 1400 apr. 8, in Lanškroun. Cod. Mor. XIII. č. 28. Compromissum. — Tadra č. 307. Nicolaus Hynczkonis de Brega, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1398 sept. 16, in Glogovia Superiori. Cod. Sil. XXXIII. 144, č. 12. Concordia capituli et vicariorum in Glogovia Sup. Inserováno v biskupské listině. Bohunco de Trziebon, not. publ. 1398 sept. 30, Pragae. Lib. erect. V. 492. Svědek Bohunco Chalupa. Další zmín. Cod. Mor. XII. č. 528 (1399 apr. 8), č. 556 (1399 sept. 22), XIII. č. 10 (1400 febr. 5). — Tadra č. 312. Georgius Peterlini de Namslavia, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1398 nov. 9, in capella eccl. Wratislaviensis. Porušený orig. perg. v arch. Nár. mus. v Praze. Appellacio Johannis Libiczeyt, vicarii eccl. Wratisl., in causa altaris S. Andree in ecclesia collegiata S. Sepulchri dom. in Legnicz. Signum monstrancovité; nad úplnými třemi stupni jest umístěn na dříku čtverec, postavený na vrchol a doplněný ve středu stran na čtyřlístek. Andreas Hirzonis de Oaala, cler. Olomuc: dioc., publ. imp. auct. not. 1399 mart. 19, in monasterio Pustmir. Cod. Mor. XII. č. 526, inserováno v instrumentu Víta Petrova z Lomnice. Constitucio procuratorum. Tu Huzonis I] 1401 dec. 30, in Pustmir. Cod. Mor. XIII. č. 154, Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1049. Transsumptum litterarum apostolicarum (A. Hyrzonis de O., presbiter Olomuc. dioc.) — Tadra č. 309. Johannes Wenceslai de Praga, dioc. Prag. publ. imp. auct. not. 1399 apr. 1, in civitate Althenmuthensi in domo Jacobi, dicti Thodrer. Opis v městském archivu ve Vysokém Mýtě, opis opisu v diplomatáři Nár. musea. Jacobus Thodrer, civis Althenmuthensis, et conthoralis eius Margaretha Johannem Brunonis de Tyczin, clericum, procuratorem suum constituerunt. Signum: nad podstavcem ve tvaru vázy jest umístěn kruh, ozdobený výhonky a vyplněný drobnými obrazci v počtu 10; nad spodním okrajem podstavce jest vepsáno majuskulní J. Johannes quond. Swachonis de Rediss, cler. Olomuc. dioc., publ. apostolica et imperiali auct. not. 1399 apr. 25, in Monte Wyssegradensi prope Pragam nullo medio ad Romanam ecclesiam pertinente, in quodam estuario posteriori domus prepositure eccl. S. Petri. Orig. perg. 410.
117 397. 398. 399. 400. 401. 402. 403. 404. 405. 406. 407. 408. 409. 1399 iun. 20, [Pragae], in curia domus mgri Conradi de Braclis. Orig. perg. 22X29 cm jest přivázán k rukopisu Národní a univ. knih. VIII B 4 — viz přílohu A 5. Compromissum Petri, vicarii Johannis canonici S. Apollinaris, et Michaelis, plebani in Luczicz, in arbitros Oticonem, capellanum decani S. Apollinaris, et Johannem de Ledecz, capellanum Wenceslai regis, pronunciacio arbitrii et approbacio partium. I. Signum zachováno ve zlomku: horní oblouk ve tvaru položeného C. — Tadra č. 298. Joſh]annes quond. Petri, dicti Strzyelnik, de Olsna, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1397 iun. 30, in Maiori civ. Prag., in collegio Caroli. Monum. univ. III. 33. Requisicio contribucionis magistrorum. — Tadra č. 297. Johannes Petri de Trzemossnicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not., Iscriptor cancellarie apostolice sedis]. 1397 iul. 31, Rome in regione pontis. Lib. erect. V. 540. Cristanus de Sobyeslawia, presb. Prag. dioc., Vlricum Petri de Strassicz in locum suum posuit. 1398 sept. 17. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 296. Petrus de Pieska, publ. not. 1897 oct. 5, Pragae. Cod. Mor. XII. 384, č. 425. Svědek. Další zmín. tamže, č. 426 (1397 oct. 6). — Tomek V. 114 k r. 1398. Tadra č. 304. Benessius de Praga, not. publ. 1397 dec. 20, Pragae. Acta iud. III. 305. Svědek. Další zmín. tamže, str. 329 (1398 mart. 1), IV. 42—263 (1401 sept. 30 — 1404 sept. 30), V. 164 č. 621 (1406 iun. 9), 204 č. 815 (1406 aug. 20), VI. 340 č. 596 (1408 sept. 21), VII. 125 (1420 nov. 6, procurator), str. 127 (1421 ian. 15). Nicolaus quond. Johannis de Dessna, cler: Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1398 febr. 5, in Maiori civ. Pragensi, in collegio Caroli, in stuba magistrorum. Lib. erect. VI. 33. Arbitrium in causa super ecclesia in Sekyrzany. — Tadra č. 186 k r. 1376 Lomylem N. Jacobí]. Wenceslaus Stiborii de Reusch, Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1398 maii 6, in Kowarzow Prag. dioc. Acta iud. III. 342, č. 121. Locacio ecclesie parochialis in Kowarzow. Jacobus olim Jacobi, dicti Slawik, de Chremsir, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1398 maii 7, in Popowicz. Cod. Mor. XII. č. 461. Substitucio procuratoris. [1408 iul.7] Cod. Mor. XIII. č. 270. Fragmentum littere sequestracionis. — Tadra č. 306. Symon Nicolai de Praga, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. [et consistorii causarum curje episcopalis Luthomisslensis notarius]. 1398 aug. 19, in civitate Luthomisslensi. Lib. erect. VI. 156. Podpis na instr. notáře č. 365. 1400 apr. 8, in Lanškroun. Cod. Mor. XIII. č. 28. Compromissum. — Tadra č. 307. Nicolaus Hynczkonis de Brega, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1398 sept. 16, in Glogovia Superiori. Cod. Sil. XXXIII. 144, č. 12. Concordia capituli et vicariorum in Glogovia Sup. Inserováno v biskupské listině. Bohunco de Trziebon, not. publ. 1398 sept. 30, Pragae. Lib. erect. V. 492. Svědek Bohunco Chalupa. Další zmín. Cod. Mor. XII. č. 528 (1399 apr. 8), č. 556 (1399 sept. 22), XIII. č. 10 (1400 febr. 5). — Tadra č. 312. Georgius Peterlini de Namslavia, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1398 nov. 9, in capella eccl. Wratislaviensis. Porušený orig. perg. v arch. Nár. mus. v Praze. Appellacio Johannis Libiczeyt, vicarii eccl. Wratisl., in causa altaris S. Andree in ecclesia collegiata S. Sepulchri dom. in Legnicz. Signum monstrancovité; nad úplnými třemi stupni jest umístěn na dříku čtverec, postavený na vrchol a doplněný ve středu stran na čtyřlístek. Andreas Hirzonis de Oaala, cler. Olomuc: dioc., publ. imp. auct. not. 1399 mart. 19, in monasterio Pustmir. Cod. Mor. XII. č. 526, inserováno v instrumentu Víta Petrova z Lomnice. Constitucio procuratorum. Tu Huzonis I] 1401 dec. 30, in Pustmir. Cod. Mor. XIII. č. 154, Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1049. Transsumptum litterarum apostolicarum (A. Hyrzonis de O., presbiter Olomuc. dioc.) — Tadra č. 309. Johannes Wenceslai de Praga, dioc. Prag. publ. imp. auct. not. 1399 apr. 1, in civitate Althenmuthensi in domo Jacobi, dicti Thodrer. Opis v městském archivu ve Vysokém Mýtě, opis opisu v diplomatáři Nár. musea. Jacobus Thodrer, civis Althenmuthensis, et conthoralis eius Margaretha Johannem Brunonis de Tyczin, clericum, procuratorem suum constituerunt. Signum: nad podstavcem ve tvaru vázy jest umístěn kruh, ozdobený výhonky a vyplněný drobnými obrazci v počtu 10; nad spodním okrajem podstavce jest vepsáno majuskulní J. Johannes quond. Swachonis de Rediss, cler. Olomuc. dioc., publ. apostolica et imperiali auct. not. 1399 apr. 25, in Monte Wyssegradensi prope Pragam nullo medio ad Romanam ecclesiam pertinente, in quodam estuario posteriori domus prepositure eccl. S. Petri. Orig. perg. 410.
Strana 118
118 411. 412. 413. 414. 415. 416. 417. 418. 27X89 cm v arch. Nár. musea. Investitura Wenceslai, patriarche Anchiocensis, ad altare S. Wenceslai martiris in ecclesia S. Petri Wyss. — I. 1399 maii 9, in Minori civ. Prag., in palacio Sbynconis de Hazemburg. Lib. erect. VI. 109. Constitucio procuratoris et vendicio census. 1406 mart. 10, Pragae. Acta iud. V. 64. Svědek. Další zmín. tamže, str. 148 (1406 maii 19), str. 340 (1407 febr. 4), str. 434 (1407 maii 6). VI. 193 (1408 mart. 1), str. 327 (1408 aug. 13). Signum: osmiplátečný květ, doplněný paprsky na sedmicípou hvězdici, jest dole zakončen dvěma stuhami. Wenceslaus, nat. quond. Johannis de Rudnicz, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1399 maii 20, in Chomutow Prag. dioc., in domo Johannis dicti Hawenschilde. Lib. erect. VI. 111. Vendicio census ad altare S. Katherine in eccl. Omn. Sanct. in Luthomericz. Andreas Benac (Benaco) de Bielina, not. publ. 1399 sept. 22, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 556. Svědek. Zmíněn již 12. dub. 1385 (Acta iud. II. 322) jako písař mistra Víta; 3. července 1385 je klerik (Acta iud. II. 336). Další zmín. Acta iud. IV., úvod X (1400 oct. 5), str. 2 (1401 maii 11). — Tadra č. 305. Nicolaus Stubneri, dictus Grelicz, natus olim Bartholomei de Olomucz, publ. imp. auct. not. — 1399 oct. 24]. Lib. erect. VI. 120. Zmín. instr. in causa ecclesie in Lipolticz. 1404 maii 15, in Colonia nova super Albea in domo dotis ecclesie parochialis, in sala superiori, diocesis Pragensis. Lib. erect. VI. 388. Transsumptum. Nicolaus, dictus Ubaldinus, nat. quond. Przibiconis de Prziedborzicz, cler. dioc. Prag., publ. ... not. 1400 ian. 29, in Monte Wissegradensi. Lib. confir. VI. 165. Institucio plebani in Erpuzicz. 1414 mart. 8. Lib. confir. VII. 150. Nicolaus Ubaldinus, canonicus eccl. Prag. — Tadra č. 317. Viz též Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 78, č. 510. Andreas de Tassow, not. publ. 1400 maii 25, Pragae. Monum. univ. II. 385, č. 47. Svědek v instr. notáře č. 416. — Tadra č. 315. Martinus, nat. quond. Galli de Tirnavia, Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1400 maii 25, in castro Pragensi, in domo decanatus. Monum. univ. II. 378, č. 47. Blasius dictus Lupus, iudex et conservator iurium et privilegiorum d. magistrorum, doctorum et scholarium univ. studii Prag., fert sentenciam diffinitivam in causa inter Martinum de Budweys, scholarem studii universitatis, et Bohunconem, dictum Mostek, de molendino vertente. 1402 febr. 16, Pragae. Cod. Sil. XXVIII. 43, č. 166 (z orig.) Sentencia diffinitiva Blasii Lupi in causa Henrici Swarcz et Johannis Knappe, civium Glogovien., et Wenceslai de Bibirstein. 1402 sept. 26, in castro Prag., in domo decanatus. Zlomek orig. perg. v arch. Nár: musea. Excomunicacio Nicolai, olim plebani in Czeczelicz, pro debito insoluto. 1406 ian. 28. Dobner, Monumenta VI. 455. Sentencia Blasii Lupi. — II. 1407 aug. 1, Pragae. Dobner, Monumenta III. 461. Svědek. 1411 aug. 11, in castro Prag. Orig. perg. 22222+2 cm v Nár. a univ. knihovně, B 122, n. 731. Peticio terminorum et apostolorum in causa monasterii S. Georgii in castro Prag. — II. 1413 mart. 1, in castro Prag., in domo decanatus Omn. Sanct. Monum. univ. II. 2., č. 65. Jacobus, altarista in oratorio Bethleem Maior. civ. Prag., et Wenceslaus, plebanus eccl. paroch. in Porzyecz prope Benessow, compromittunt in arbitrum mgr. Stephanum de Stankow. 1414 mart. 1, in castro Prag. Orig. perg. 53x44+3 cm v Nár. a univ. knihovně, B 125, n. 750 — Scheinpflug, Materialien zu einer Geschichte von Plass und seiner Umgebung, Mitt. d. Ver. f. Gesch. d. Dt. in Böhmen, XIII. Jahrg. (Prag 1875), str. 78. Incorporacio ecclesie parochialis in Kralowicz monasterio in Plass. — II. (pečer Štěpána ze Staňkova). Signum: nad dvěma úplnými stupni jest nakreslen sloup, připomínající kmen, ukončený šachovaným čtvercem s devíti poli, postaveným na vrchol a doplněným při bílých, vrcholo- vých čtvercích půlkruhy s tečkami uvnitř. — Tadra č. 316. Mgr. Nicolaus Kakabus, [not. publ.?] 1400 iun. 3, Pragae. Lib. erect. V. 524. Svědek. Zmíněn již jako farář v Oboře 17. listo- padu 1380. Pozdější zmín. Acta iud. V. 377 (1407 mart. 7, bez titulu). — Tadra č. 311. Mgr. Andreas de Broda, [not. publ.?] 1400 iul. 20, Pragae. Lib. erect. V. 526. Svědek. Tadra č. 337, Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 79 (mgr. Andreas de Broda Bohe- mičali, canon. 1409—1422, † 16. oct. 1427). 419. Marsso de Dědibab, [not. publ.7] 1400 oct. 2, Pragae. Lib. erect. V. 530. Svědek před řadou notářů. — Tadra č. 313. 420. Johannes, nat. quond. Duchoncii de Sepekow, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1400 dec. 21, in Nova Pilzna. Strnad, Listář m. Plzně I. 218, č. 198. Transumpt listiny krále
118 411. 412. 413. 414. 415. 416. 417. 418. 27X89 cm v arch. Nár. musea. Investitura Wenceslai, patriarche Anchiocensis, ad altare S. Wenceslai martiris in ecclesia S. Petri Wyss. — I. 1399 maii 9, in Minori civ. Prag., in palacio Sbynconis de Hazemburg. Lib. erect. VI. 109. Constitucio procuratoris et vendicio census. 1406 mart. 10, Pragae. Acta iud. V. 64. Svědek. Další zmín. tamže, str. 148 (1406 maii 19), str. 340 (1407 febr. 4), str. 434 (1407 maii 6). VI. 193 (1408 mart. 1), str. 327 (1408 aug. 13). Signum: osmiplátečný květ, doplněný paprsky na sedmicípou hvězdici, jest dole zakončen dvěma stuhami. Wenceslaus, nat. quond. Johannis de Rudnicz, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1399 maii 20, in Chomutow Prag. dioc., in domo Johannis dicti Hawenschilde. Lib. erect. VI. 111. Vendicio census ad altare S. Katherine in eccl. Omn. Sanct. in Luthomericz. Andreas Benac (Benaco) de Bielina, not. publ. 1399 sept. 22, Pragae. Cod. Mor. XII. č. 556. Svědek. Zmíněn již 12. dub. 1385 (Acta iud. II. 322) jako písař mistra Víta; 3. července 1385 je klerik (Acta iud. II. 336). Další zmín. Acta iud. IV., úvod X (1400 oct. 5), str. 2 (1401 maii 11). — Tadra č. 305. Nicolaus Stubneri, dictus Grelicz, natus olim Bartholomei de Olomucz, publ. imp. auct. not. — 1399 oct. 24]. Lib. erect. VI. 120. Zmín. instr. in causa ecclesie in Lipolticz. 1404 maii 15, in Colonia nova super Albea in domo dotis ecclesie parochialis, in sala superiori, diocesis Pragensis. Lib. erect. VI. 388. Transsumptum. Nicolaus, dictus Ubaldinus, nat. quond. Przibiconis de Prziedborzicz, cler. dioc. Prag., publ. ... not. 1400 ian. 29, in Monte Wissegradensi. Lib. confir. VI. 165. Institucio plebani in Erpuzicz. 1414 mart. 8. Lib. confir. VII. 150. Nicolaus Ubaldinus, canonicus eccl. Prag. — Tadra č. 317. Viz též Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 78, č. 510. Andreas de Tassow, not. publ. 1400 maii 25, Pragae. Monum. univ. II. 385, č. 47. Svědek v instr. notáře č. 416. — Tadra č. 315. Martinus, nat. quond. Galli de Tirnavia, Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1400 maii 25, in castro Pragensi, in domo decanatus. Monum. univ. II. 378, č. 47. Blasius dictus Lupus, iudex et conservator iurium et privilegiorum d. magistrorum, doctorum et scholarium univ. studii Prag., fert sentenciam diffinitivam in causa inter Martinum de Budweys, scholarem studii universitatis, et Bohunconem, dictum Mostek, de molendino vertente. 1402 febr. 16, Pragae. Cod. Sil. XXVIII. 43, č. 166 (z orig.) Sentencia diffinitiva Blasii Lupi in causa Henrici Swarcz et Johannis Knappe, civium Glogovien., et Wenceslai de Bibirstein. 1402 sept. 26, in castro Prag., in domo decanatus. Zlomek orig. perg. v arch. Nár: musea. Excomunicacio Nicolai, olim plebani in Czeczelicz, pro debito insoluto. 1406 ian. 28. Dobner, Monumenta VI. 455. Sentencia Blasii Lupi. — II. 1407 aug. 1, Pragae. Dobner, Monumenta III. 461. Svědek. 1411 aug. 11, in castro Prag. Orig. perg. 22222+2 cm v Nár. a univ. knihovně, B 122, n. 731. Peticio terminorum et apostolorum in causa monasterii S. Georgii in castro Prag. — II. 1413 mart. 1, in castro Prag., in domo decanatus Omn. Sanct. Monum. univ. II. 2., č. 65. Jacobus, altarista in oratorio Bethleem Maior. civ. Prag., et Wenceslaus, plebanus eccl. paroch. in Porzyecz prope Benessow, compromittunt in arbitrum mgr. Stephanum de Stankow. 1414 mart. 1, in castro Prag. Orig. perg. 53x44+3 cm v Nár. a univ. knihovně, B 125, n. 750 — Scheinpflug, Materialien zu einer Geschichte von Plass und seiner Umgebung, Mitt. d. Ver. f. Gesch. d. Dt. in Böhmen, XIII. Jahrg. (Prag 1875), str. 78. Incorporacio ecclesie parochialis in Kralowicz monasterio in Plass. — II. (pečer Štěpána ze Staňkova). Signum: nad dvěma úplnými stupni jest nakreslen sloup, připomínající kmen, ukončený šachovaným čtvercem s devíti poli, postaveným na vrchol a doplněným při bílých, vrcholo- vých čtvercích půlkruhy s tečkami uvnitř. — Tadra č. 316. Mgr. Nicolaus Kakabus, [not. publ.?] 1400 iun. 3, Pragae. Lib. erect. V. 524. Svědek. Zmíněn již jako farář v Oboře 17. listo- padu 1380. Pozdější zmín. Acta iud. V. 377 (1407 mart. 7, bez titulu). — Tadra č. 311. Mgr. Andreas de Broda, [not. publ.?] 1400 iul. 20, Pragae. Lib. erect. V. 526. Svědek. Tadra č. 337, Editiones archivii et bibl. m. cap. Prag. X. 79 (mgr. Andreas de Broda Bohe- mičali, canon. 1409—1422, † 16. oct. 1427). 419. Marsso de Dědibab, [not. publ.7] 1400 oct. 2, Pragae. Lib. erect. V. 530. Svědek před řadou notářů. — Tadra č. 313. 420. Johannes, nat. quond. Duchoncii de Sepekow, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1400 dec. 21, in Nova Pilzna. Strnad, Listář m. Plzně I. 218, č. 198. Transumpt listiny krále
Strana 119
119 423. 424. 425. 426. 427. Václava IV. z 24. srpna 1891, kterou potvrdil závět plzeňského měšťana Tomáše Pabianka z 5. prosince 1387. — I. — Tadra č. 321. Johannes, notarius in Manetin, [not. publ.?] 1401 ian. 13. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 324. Jacobus Przibislai de Thyn, not. publ. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag. Mon, univ. II, 396, č. 49. Svědek v transumptu. — Tadra č. 320. Johannes Nicolai de Giczin, presbyter, publ. not. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag. Monum. univ. II. č. 49. Svědek. Další zmín. Acta iud. V. 228 (1406 oct. 1). — Tadra č. 256 (1391—1402). Nicolaus quond. Andree de Winczik, cler. Wratisl. dioc., publ. apost. et imp. auct. not., scriba caus. consist. Olomuc. 1410. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag., in domo [notarii]. Monum. univ. II. 389 č. 49. Transsumptum litterarum Wenceslai regis et instrumenti Mauricii Purkrabye de Gyekew. Spolupodepsal Nicolaus Mathie de Bruna. 1406 apr. 20. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1407 mart. 9, Pragae. Acta iud. V. 379. Svědek. 1410 apr. 30, in Olomucz. Cod. Mor, XIV. č. 135. Transsumptum. 1417 iun. 11, Hoczemplocz (Osoblaha) in consistorio. Cod. Sil. XXXIII. 30, č. 7. Trans- sumptum ex auctoritate Andree Stoyslai de Gewycz. 1417 nov. 16, Luthomissil in loco consistoriali. Cod. Sil. XXXIII. 31, č. 8. Causa Nicolai Lamperti, plebani in Prudnik, contra d. Paulum, plebanum in Theodricivilla. — Tadra č. 257. Philippus, nat. quond. Johannis de Mykulowicz, cler. Olomuc. dioc., publ. not. 1401 apr. 12, in Drobowicz. Lib. erect. V. 549. Concessio iuris plebano in Potich. 1407 oct. 17, Pragae. Acta iud. VI. 108. Zmín. Viz dále tamže, VII. 6 (1422 febr. 16, in Zitavia), Lib. confir. VIII. 27 (1422 nov. 23), str. 60 (1424 ian. 4), str. 76 (1424 apr. 14), IX. 94 (1425 febr. 26), str. 146 (1429 ian. 12), str. 165 (1431 ian. 26), X. 258 (1436 mart. 31). 1423 maii 22, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 40. Copia scripture fundacionis et dotacionis altaris in libro civitatis Zitaviensis contente, manu Johannis subnotarii extracte. — Tadra č. 323. Thomas de Sibigla, not. publ. 1401 apr. 14, Pragae. Lib. erect. V. 537. Svědek. — Tadra č. 318. Petrus [dictus Rabsteyn, Polak], nat. quond. Mathie de Mokrsko, cler. Cracoviensis dioc., publ. imp. auct. not. 1401 maii 19, Pragae. Acta iud. IV. 6. Svědek Petrus Polak, scriptor. Další zmín, tamže až na str. 338 (1404 febr. 6, P. de M., not. publ.), Lib. erect. V. 545 (1401 maii 27), str. 555 (1401 oct. 30), VI. 273 (1402 mart. 1), str. 340 (1403 apr. 4, Petrus Polsa), V. 607 (1404 sept. 30), str. 613 (1404 nov. 1), Acta iud. V. 2 (1406 ian. 1), III. 292 (1406 maii 10), V. 212 (1406 sept. 6, s manželkou Kateřinou věřitelem jedné kopy 30 grošů), VI. 3—361 (1407 maii 27 — 1408 nov. 16). 1407 maii 11, Prage in curia archiep. Lib. confir. VI. 229. Institucio rectoris parochic Wenceslai de Luna in Usk super Luznicz. 1410 iun. 16, Pragae. Palacký, Documenta IV. 378, č. 23. Arcibiskup Zbyněk nařizuje vydání Viklifových spisů. 1412 mart. 9, Pragae. Lib. confir. VII. 47. Crida seu proclamacio de eleccione mgri Stephani de Stankow in decanum eccl. Omn. Sanct. in castro Pragensi. 1412 sept. 3, Pragae. Lib. confir. VII. 65. Confirmacio abbatis monasterii Slavorum. 1413 iun. 30, Pragae in curia archiep. Strnad, Listář m. Plzně I., č. 239. Transsumptum ex auctoritate Wenceslai Gurem, vicarii in spirit. 1414 mart. 20, Pragae. Lib. confir. VII. 116. Permutacio ecclesiarum. 1414 febr. 4, Pragae. Lib. confir. VII. 145. Confirmacio abbatisse Katherine in monast. S. Spiritus. 1417 maii 5, in Minori civit. Prag., in curia archiep. Lib. confir. IX. 180. Donacio Petri dicti Koczwara de Ledecz. 1417 sept. 22, Pragae. Lib. confir. VII. 240. Confirmacio Martini Buben in abbatem monast. Cladrubensis. 1419 mart. 8, Pragae. Lib. confirm. VII. 286. Confirmacio Nicolai in abbatem monast. Brewnowiensis. — Tadra č. 322. Fridericus Johannis [de] Below, cler. Wratislav. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1401 maii 22, Romae. Cod. Mor. XII. č. 109. Sentencia diffinitiva. Jacobus Mathie de Cuczeraw, cler. Olom. dioc., publ. not. 1401 iun. 3, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. 122. Testis appellacionis. Další zmín. tamže, str. 242 (1402 nov. 14, Jacobus de Kuczerow). 421. 422. 428. 429.
119 423. 424. 425. 426. 427. Václava IV. z 24. srpna 1891, kterou potvrdil závět plzeňského měšťana Tomáše Pabianka z 5. prosince 1387. — I. — Tadra č. 321. Johannes, notarius in Manetin, [not. publ.?] 1401 ian. 13. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 324. Jacobus Przibislai de Thyn, not. publ. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag. Mon, univ. II, 396, č. 49. Svědek v transumptu. — Tadra č. 320. Johannes Nicolai de Giczin, presbyter, publ. not. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag. Monum. univ. II. č. 49. Svědek. Další zmín. Acta iud. V. 228 (1406 oct. 1). — Tadra č. 256 (1391—1402). Nicolaus quond. Andree de Winczik, cler. Wratisl. dioc., publ. apost. et imp. auct. not., scriba caus. consist. Olomuc. 1410. 1401 mart. 12, in Maiori civ. Prag., in domo [notarii]. Monum. univ. II. 389 č. 49. Transsumptum litterarum Wenceslai regis et instrumenti Mauricii Purkrabye de Gyekew. Spolupodepsal Nicolaus Mathie de Bruna. 1406 apr. 20. Dipl. Mus. (opis ztracen). 1407 mart. 9, Pragae. Acta iud. V. 379. Svědek. 1410 apr. 30, in Olomucz. Cod. Mor, XIV. č. 135. Transsumptum. 1417 iun. 11, Hoczemplocz (Osoblaha) in consistorio. Cod. Sil. XXXIII. 30, č. 7. Trans- sumptum ex auctoritate Andree Stoyslai de Gewycz. 1417 nov. 16, Luthomissil in loco consistoriali. Cod. Sil. XXXIII. 31, č. 8. Causa Nicolai Lamperti, plebani in Prudnik, contra d. Paulum, plebanum in Theodricivilla. — Tadra č. 257. Philippus, nat. quond. Johannis de Mykulowicz, cler. Olomuc. dioc., publ. not. 1401 apr. 12, in Drobowicz. Lib. erect. V. 549. Concessio iuris plebano in Potich. 1407 oct. 17, Pragae. Acta iud. VI. 108. Zmín. Viz dále tamže, VII. 6 (1422 febr. 16, in Zitavia), Lib. confir. VIII. 27 (1422 nov. 23), str. 60 (1424 ian. 4), str. 76 (1424 apr. 14), IX. 94 (1425 febr. 26), str. 146 (1429 ian. 12), str. 165 (1431 ian. 26), X. 258 (1436 mart. 31). 1423 maii 22, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 40. Copia scripture fundacionis et dotacionis altaris in libro civitatis Zitaviensis contente, manu Johannis subnotarii extracte. — Tadra č. 323. Thomas de Sibigla, not. publ. 1401 apr. 14, Pragae. Lib. erect. V. 537. Svědek. — Tadra č. 318. Petrus [dictus Rabsteyn, Polak], nat. quond. Mathie de Mokrsko, cler. Cracoviensis dioc., publ. imp. auct. not. 1401 maii 19, Pragae. Acta iud. IV. 6. Svědek Petrus Polak, scriptor. Další zmín, tamže až na str. 338 (1404 febr. 6, P. de M., not. publ.), Lib. erect. V. 545 (1401 maii 27), str. 555 (1401 oct. 30), VI. 273 (1402 mart. 1), str. 340 (1403 apr. 4, Petrus Polsa), V. 607 (1404 sept. 30), str. 613 (1404 nov. 1), Acta iud. V. 2 (1406 ian. 1), III. 292 (1406 maii 10), V. 212 (1406 sept. 6, s manželkou Kateřinou věřitelem jedné kopy 30 grošů), VI. 3—361 (1407 maii 27 — 1408 nov. 16). 1407 maii 11, Prage in curia archiep. Lib. confir. VI. 229. Institucio rectoris parochic Wenceslai de Luna in Usk super Luznicz. 1410 iun. 16, Pragae. Palacký, Documenta IV. 378, č. 23. Arcibiskup Zbyněk nařizuje vydání Viklifových spisů. 1412 mart. 9, Pragae. Lib. confir. VII. 47. Crida seu proclamacio de eleccione mgri Stephani de Stankow in decanum eccl. Omn. Sanct. in castro Pragensi. 1412 sept. 3, Pragae. Lib. confir. VII. 65. Confirmacio abbatis monasterii Slavorum. 1413 iun. 30, Pragae in curia archiep. Strnad, Listář m. Plzně I., č. 239. Transsumptum ex auctoritate Wenceslai Gurem, vicarii in spirit. 1414 mart. 20, Pragae. Lib. confir. VII. 116. Permutacio ecclesiarum. 1414 febr. 4, Pragae. Lib. confir. VII. 145. Confirmacio abbatisse Katherine in monast. S. Spiritus. 1417 maii 5, in Minori civit. Prag., in curia archiep. Lib. confir. IX. 180. Donacio Petri dicti Koczwara de Ledecz. 1417 sept. 22, Pragae. Lib. confir. VII. 240. Confirmacio Martini Buben in abbatem monast. Cladrubensis. 1419 mart. 8, Pragae. Lib. confirm. VII. 286. Confirmacio Nicolai in abbatem monast. Brewnowiensis. — Tadra č. 322. Fridericus Johannis [de] Below, cler. Wratislav. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1401 maii 22, Romae. Cod. Mor. XII. č. 109. Sentencia diffinitiva. Jacobus Mathie de Cuczeraw, cler. Olom. dioc., publ. not. 1401 iun. 3, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. 122. Testis appellacionis. Další zmín. tamže, str. 242 (1402 nov. 14, Jacobus de Kuczerow). 421. 422. 428. 429.
Strana 120
120 430. Nicolaus Laurencii de Falkenberg, cler. Wratisl. dioc., publ. apost. et imp. auct. not. 1401 aug. 24, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 127. Littera citacionis. 1403 apr. 4, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 248.. Absolucio ab excomunicacione. 1404 dec. 28, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 344. Absolucio ab interdicto. 1405 febr. 9, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 360. Absolucio ab excom. Andreas, nat. quond. Benessii carnificis de Chremsier, Olom. dioc., publ. imp. auct. not. 1401oct. 8, in Minori civit. Prag., in curia dotis eccl. S. Michaelis. Acta iud. V. 137, č. 507. Testamentum Wenceslai, clerici de Dolanek. 1408 febr. 19, in Pyesska Prag. dioc., in domo capellani. Acta iud. VI. 194. Convencio ecclesie in Pyesska. Thomas de Gablona, not. publ. 1401 oct. 8, Pragae. Acta iud. IV. 47. Svědek. Další zmín. tamže, str. 292, č. 433 (1403 nov. 28). Henzlinus olim Jaclini de Tusta, not. publ. — 1401 oct. 24]. Acta iud. IV. 53. Zmín. instr. o zplnomocnění faráře Václava z Ústí farářem Vilémem z Roudnice. Wenceslaus de Pomuk, Prag: dioc., publ. not. 1401 nov. 7, Pragae. Acta iud. IV. 55. Svědek. Další zmín. tamže (— 1403 iul. 12), Lib. erect. VI. 412 (1404 sept. 23), Acta iud. V. 12—450 (1406 ian. 9 — 1407 iun. 1), VI. 20—358 (1407 iun. 17 — 1408 nov. 9), Lib. confir. VI. 286 (1410 apr. 14). — Tadra č. 339. Michael Radoslai olim de Radczye natus, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1401 nov. 28, in opido Lompnicz Prag. dioc. Acta iud. IV. 115, č. 117. Transumpt darovací listiny Jana z Kosovy Hory. Stanislaus quond. Johannis de Gyczin, Olom. dioc., publ. apostol. auct. not. 1401 dec. 15, in monasterio Strahoviensi. Instr. notáře č. 344. Svědek. Další zmín. Lib. erect. VI. 419 (1404 dec. 5), str. 414 (1405 febr. 10), Acta iud. VI. 181 (1408 febr. 10, Stanico de Giczin). 1404 sept. 23, in monasterio Strahoviensi, in palacio estivali d. abbatis. Lib. erect. VI. 410. Compromissum in arbitrum et pronuncciacio arbitrii. 1410. Emler, Deset urbářů, str. 219. Registrum bonorum monasterii Strahoviensis per Sta- nislaum de Giczin, [Strahoviensis] monasterii publicum notarium, conscriptum. — Tadra č. 363. Adam Woislai de Bychor, publ. imp. auct. not. 1402 ian. 14, Pragae. Acta iud. IV. 75, č. 9. Wolframus, archiepiscopus Prag., Adam Woyslai de Bichor, clericum Prag. dioc., in notarium publicum creavit. 1414 maii 22, Pragae. Orig. perg. B 126, n. 752 v Nár. a univ. knih. Svědek Adam de Bychor, licenciatus in iure canonico. — Tadra č. 326. Andreas de Giczin, not. publ. 1402 ian. 30, Pragae. Acta iud. IV. 81, č. 26. Svědek. Martinus de Krnowia, not. [publ.] 1402 mart. 16, Pragae. Acta iud. IV. 101, č. 80. Procurator. Petrus Dominici, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1402 mart. [?], in Gyczin Prag. dioc. Acta iud. IV. 151. Pronájem farních důchodů v Zemíně. 1403 aug. 30, ante palacium domus Johannis notarii et civis civitatis Nachod. Lib. erect. VI. 344. Dotacio altaris. Cristanus nat. Przybiconis de Czrnyn, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1402 apr. 17, in Welegrad. Cod. Mor. XIII. č. 187 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. klášt. morav. I., č. 1064. Transsumptum. — IV. Johannes olim Ade de Lobin, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1402 maii 20, in Camencz. Cod. Sil. X. č. 300. Recognicio census annui. — Tadra č. 325. Johannes Wuoz, nat. quond. Miroslai de Lazecz, Prag. dioc., publ. sacra apostolica et imper. auct. not. 1402 iul. 19, in villa Drzietecz Prag. dioc. prope monasterium Opathowicz. Acta iud. IV. 163. Locacio ususfructus ecclesie in Drzietecz. [— 1403 iul. 6]. Čelakovský, Privilegia král. měst venk., č. 753. Zmíněna smlouva o vy- sazení mlýna ve Svinařích. Petrus de Hostkovicz, not. publ. 1402 sept. 2, Pragae. Acta iud. IV. 158, č. 301. Svědek. Další zmín. tamže, VI. 145, č. 556 1407 dec. 14, procurator). Thomasco de Boleslavia, not. publ. 1402 sept. 26, Pragae. Zlomek orig. perg. v arch. Nár. musea (viz notáře č. 416). Svědek. 446. Michael Johannis de Gola, Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1402 oct. 2, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 43, č. 167; Minsberg, Gesch. von Glogau I. 482. 438. 484. 435. 436. 487. 438. 489. 440. 441. 442. 443. 444. 481. 445.
120 430. Nicolaus Laurencii de Falkenberg, cler. Wratisl. dioc., publ. apost. et imp. auct. not. 1401 aug. 24, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 127. Littera citacionis. 1403 apr. 4, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 248.. Absolucio ab excomunicacione. 1404 dec. 28, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 344. Absolucio ab interdicto. 1405 febr. 9, Romae. Cod. Mor. XIII. č. 360. Absolucio ab excom. Andreas, nat. quond. Benessii carnificis de Chremsier, Olom. dioc., publ. imp. auct. not. 1401oct. 8, in Minori civit. Prag., in curia dotis eccl. S. Michaelis. Acta iud. V. 137, č. 507. Testamentum Wenceslai, clerici de Dolanek. 1408 febr. 19, in Pyesska Prag. dioc., in domo capellani. Acta iud. VI. 194. Convencio ecclesie in Pyesska. Thomas de Gablona, not. publ. 1401 oct. 8, Pragae. Acta iud. IV. 47. Svědek. Další zmín. tamže, str. 292, č. 433 (1403 nov. 28). Henzlinus olim Jaclini de Tusta, not. publ. — 1401 oct. 24]. Acta iud. IV. 53. Zmín. instr. o zplnomocnění faráře Václava z Ústí farářem Vilémem z Roudnice. Wenceslaus de Pomuk, Prag: dioc., publ. not. 1401 nov. 7, Pragae. Acta iud. IV. 55. Svědek. Další zmín. tamže (— 1403 iul. 12), Lib. erect. VI. 412 (1404 sept. 23), Acta iud. V. 12—450 (1406 ian. 9 — 1407 iun. 1), VI. 20—358 (1407 iun. 17 — 1408 nov. 9), Lib. confir. VI. 286 (1410 apr. 14). — Tadra č. 339. Michael Radoslai olim de Radczye natus, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1401 nov. 28, in opido Lompnicz Prag. dioc. Acta iud. IV. 115, č. 117. Transumpt darovací listiny Jana z Kosovy Hory. Stanislaus quond. Johannis de Gyczin, Olom. dioc., publ. apostol. auct. not. 1401 dec. 15, in monasterio Strahoviensi. Instr. notáře č. 344. Svědek. Další zmín. Lib. erect. VI. 419 (1404 dec. 5), str. 414 (1405 febr. 10), Acta iud. VI. 181 (1408 febr. 10, Stanico de Giczin). 1404 sept. 23, in monasterio Strahoviensi, in palacio estivali d. abbatis. Lib. erect. VI. 410. Compromissum in arbitrum et pronuncciacio arbitrii. 1410. Emler, Deset urbářů, str. 219. Registrum bonorum monasterii Strahoviensis per Sta- nislaum de Giczin, [Strahoviensis] monasterii publicum notarium, conscriptum. — Tadra č. 363. Adam Woislai de Bychor, publ. imp. auct. not. 1402 ian. 14, Pragae. Acta iud. IV. 75, č. 9. Wolframus, archiepiscopus Prag., Adam Woyslai de Bichor, clericum Prag. dioc., in notarium publicum creavit. 1414 maii 22, Pragae. Orig. perg. B 126, n. 752 v Nár. a univ. knih. Svědek Adam de Bychor, licenciatus in iure canonico. — Tadra č. 326. Andreas de Giczin, not. publ. 1402 ian. 30, Pragae. Acta iud. IV. 81, č. 26. Svědek. Martinus de Krnowia, not. [publ.] 1402 mart. 16, Pragae. Acta iud. IV. 101, č. 80. Procurator. Petrus Dominici, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1402 mart. [?], in Gyczin Prag. dioc. Acta iud. IV. 151. Pronájem farních důchodů v Zemíně. 1403 aug. 30, ante palacium domus Johannis notarii et civis civitatis Nachod. Lib. erect. VI. 344. Dotacio altaris. Cristanus nat. Przybiconis de Czrnyn, cler. Olom. dioc., publ. auct. imp. not. 1402 apr. 17, in Welegrad. Cod. Mor. XIII. č. 187 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. klášt. morav. I., č. 1064. Transsumptum. — IV. Johannes olim Ade de Lobin, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1402 maii 20, in Camencz. Cod. Sil. X. č. 300. Recognicio census annui. — Tadra č. 325. Johannes Wuoz, nat. quond. Miroslai de Lazecz, Prag. dioc., publ. sacra apostolica et imper. auct. not. 1402 iul. 19, in villa Drzietecz Prag. dioc. prope monasterium Opathowicz. Acta iud. IV. 163. Locacio ususfructus ecclesie in Drzietecz. [— 1403 iul. 6]. Čelakovský, Privilegia král. měst venk., č. 753. Zmíněna smlouva o vy- sazení mlýna ve Svinařích. Petrus de Hostkovicz, not. publ. 1402 sept. 2, Pragae. Acta iud. IV. 158, č. 301. Svědek. Další zmín. tamže, VI. 145, č. 556 1407 dec. 14, procurator). Thomasco de Boleslavia, not. publ. 1402 sept. 26, Pragae. Zlomek orig. perg. v arch. Nár. musea (viz notáře č. 416). Svědek. 446. Michael Johannis de Gola, Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1402 oct. 2, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 43, č. 167; Minsberg, Gesch. von Glogau I. 482. 438. 484. 435. 436. 487. 438. 489. 440. 441. 442. 443. 444. 481. 445.
Strana 121
121 447. 448. 449. 450. 451. 452. 453. 454. 455. 456. 457. 458. 459. 460. 461. 401 (z orig.) Sentencia Petri Slewink, iudicis delegati, in causa hospitalis S. Spiritus apud Glogoviam siti et relicte Nicolai Pistoris. 1408 oct. 31, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 203 (z orig.) Constitucio procuratoris. 1411 febr. 9, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 212 (z orig.) Recognicio census debiti hospitali S. Spiritus. 1418 mart. 10, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 242. Zmíněn bez titulu. Další zmín. tamže, č. 252 (1420 ian. 11), č. 266 (1421 dec. 1, protonotarius). Wenceslaus Tluxa, not. publ. 1402 oct. 10, Pragae. Acta iud. IV. 170, č. 347. Zmíněn. Viz dále str. 188, č. 10 (1403 ian. 12), str. 197, č. 48 (1403 mart. 10). Johannes de Sternberg, cler. Olomuc. dioc., publ. not. 1402 nov. 14, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. 242. Svědek. Thomas de Sobieslaw, not. publ. 1402 nov. 29, Pragae. Acta iud. IV. 183, č. 395. Svědek. — 1407 maii 30]. Acta iud. VI. 4 č. 25. Zmín. instr. compromissi. Johannes Henrici de Praga, not. publ. 1402 dec. 29, Pragae. Lib. confir. VI. 61. Svědek. Czach [Czech], not. publ. 1403 ian. 16, Pragac. Acta iud. IV. 188. Svědek. Další zmín. tamže, str. 208 (1403 apr. 24, Czech), str. 285 (1403 nov. 12). Paulus, nat. quond. Mauricii de Trzebenicz, cler. Prag. dioc., auct. imp. not. publ. 1403 ian. 29, in Montibus Chutuis Prag. dioc., in domo Petri linicide. Lib. erect. VI. 316. Transsumptum. 1403 mart. 5, in Montibus Chutnis. Lib. erect. VI. 324. Transsumptum. Johannes de Zittawia, not. publ. 1403 maii 7, Pragae. Acta iud. IV. 214. Svědek. Heynricus quond. Petri de Caldenborn, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1403 iun. 16, Frankensteyn. Cod. Sil. X., č. 303. Examinacio testium. — Tadra č. 328. Wenceslaus Husseronis de Kozussan, Olom. dioc., auct. imp. not. publ., notarius consistorii Olomucensis 1404. 1403 iun. 25, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. 272. Svědek. Další zmín. tamže, XIII. 310 (1404 ian. 23), XV. 875 (1404 dec. 14), XIV. 39 (1408 aug. 11). Mathias de Milewsk, not. publ. 1403 iul. 27, Pragae. Acta iud. IV. 241, č. 205. Svědek. Další zmín. tamže, V. 73—259 (1406 mart. 10 — 1406 nov. 8), VI. 3 (1407 maii 29). Vitus dictus Magschant, presbyter, [not. publ.?] 1403 iul. 27, Pragae. Acta iud. IV. 241. Svědek. Johannes olim Petri de Pussmyer, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. ac venera- bilis capituli eccl. Olomucensis not. 1403 sept. 12, in Olomucz. Cod, Mor. XV. č. 429. Transsumptum littere episcopi ex aucto- ritate officialis. — IV. 1404 dec. 14, in monasterio Vallis Josaphat. Cod. Mor. XIII. č. 348. Podpis na instr. Jana Jakubova z Písku. 1406 ian. 27, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 441. Arbitrium. — II. Signum: vepsáno „a ioanna“. Procopius Blasconis de Praga, publ. not. 1403 sept. 27, Pragae. Acta iud. IV. 259, č. 300. Svědek. Další zmín. tamže, str. 263 (1403 oct. 4), str. 374 (1403 oct. 20), Lib. erect. VI. 371 (1404 iun. 14), Acta iud. V. 2—420 (1406 ian. 1, Procopius de Praga, scriptor, civis Minoris civ. Prag. — 1407 apr. 20), Lib. erect. V. 696 (1406 iun. 28, iul. 5, not. publ.), Acta iud. VI. 14—282 (1407 iun. 10 — 1408 maii 16). — Tadra č. 341. Johannes quond. Johannis de Chrzyenow alias de Tyn Horssowiensi, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1408 oct. 28, in Nova civitate Pragensi, in monasterio Zderaziensi. Mon. univ. II. 410, č. 54. Jehlinus, rector eccl. paroch. S. Wenceslai, site prope monast. Zderaziense, recusat accipere quartam partem offertorii, quam ei rectores capelle Corporis Christi obfulerunt. — Tadra č. 329. Johannes-nat. Welislai de Rzymyn, publ. imp. auct. not. — 1404 mart. 16]. Acta iud. IV. 335. Zmín. instr. specialis mandati d. Johannem de Vsk, in Camenicz residentem, obligandi ad solvendum XXVI sexag. d. Henzlino, rectori alt. Wenceslai in eccl. Prag. S. Wenceslaus Wenceslai de Nova Plzna, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1404 apr. 30, in Minori civit. Prag. Dobner, Monumenta historica Bohemiae III. 438. Procu- ratorium. 1404 sept. 20, in castro Prag. Memorabilia universitatis Prag. II. č. 185 (rkp. archivu Karl. univ.) — Orig. perg. 28X49 cm v arch. Nár. musea. Littere compulsorie Adami 462.
121 447. 448. 449. 450. 451. 452. 453. 454. 455. 456. 457. 458. 459. 460. 461. 401 (z orig.) Sentencia Petri Slewink, iudicis delegati, in causa hospitalis S. Spiritus apud Glogoviam siti et relicte Nicolai Pistoris. 1408 oct. 31, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 203 (z orig.) Constitucio procuratoris. 1411 febr. 9, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 212 (z orig.) Recognicio census debiti hospitali S. Spiritus. 1418 mart. 10, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 242. Zmíněn bez titulu. Další zmín. tamže, č. 252 (1420 ian. 11), č. 266 (1421 dec. 1, protonotarius). Wenceslaus Tluxa, not. publ. 1402 oct. 10, Pragae. Acta iud. IV. 170, č. 347. Zmíněn. Viz dále str. 188, č. 10 (1403 ian. 12), str. 197, č. 48 (1403 mart. 10). Johannes de Sternberg, cler. Olomuc. dioc., publ. not. 1402 nov. 14, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. 242. Svědek. Thomas de Sobieslaw, not. publ. 1402 nov. 29, Pragae. Acta iud. IV. 183, č. 395. Svědek. — 1407 maii 30]. Acta iud. VI. 4 č. 25. Zmín. instr. compromissi. Johannes Henrici de Praga, not. publ. 1402 dec. 29, Pragae. Lib. confir. VI. 61. Svědek. Czach [Czech], not. publ. 1403 ian. 16, Pragac. Acta iud. IV. 188. Svědek. Další zmín. tamže, str. 208 (1403 apr. 24, Czech), str. 285 (1403 nov. 12). Paulus, nat. quond. Mauricii de Trzebenicz, cler. Prag. dioc., auct. imp. not. publ. 1403 ian. 29, in Montibus Chutuis Prag. dioc., in domo Petri linicide. Lib. erect. VI. 316. Transsumptum. 1403 mart. 5, in Montibus Chutnis. Lib. erect. VI. 324. Transsumptum. Johannes de Zittawia, not. publ. 1403 maii 7, Pragae. Acta iud. IV. 214. Svědek. Heynricus quond. Petri de Caldenborn, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1403 iun. 16, Frankensteyn. Cod. Sil. X., č. 303. Examinacio testium. — Tadra č. 328. Wenceslaus Husseronis de Kozussan, Olom. dioc., auct. imp. not. publ., notarius consistorii Olomucensis 1404. 1403 iun. 25, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. 272. Svědek. Další zmín. tamže, XIII. 310 (1404 ian. 23), XV. 875 (1404 dec. 14), XIV. 39 (1408 aug. 11). Mathias de Milewsk, not. publ. 1403 iul. 27, Pragae. Acta iud. IV. 241, č. 205. Svědek. Další zmín. tamže, V. 73—259 (1406 mart. 10 — 1406 nov. 8), VI. 3 (1407 maii 29). Vitus dictus Magschant, presbyter, [not. publ.?] 1403 iul. 27, Pragae. Acta iud. IV. 241. Svědek. Johannes olim Petri de Pussmyer, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. ac venera- bilis capituli eccl. Olomucensis not. 1403 sept. 12, in Olomucz. Cod, Mor. XV. č. 429. Transsumptum littere episcopi ex aucto- ritate officialis. — IV. 1404 dec. 14, in monasterio Vallis Josaphat. Cod. Mor. XIII. č. 348. Podpis na instr. Jana Jakubova z Písku. 1406 ian. 27, in Bruna. Cod. Mor. XV. č. 441. Arbitrium. — II. Signum: vepsáno „a ioanna“. Procopius Blasconis de Praga, publ. not. 1403 sept. 27, Pragae. Acta iud. IV. 259, č. 300. Svědek. Další zmín. tamže, str. 263 (1403 oct. 4), str. 374 (1403 oct. 20), Lib. erect. VI. 371 (1404 iun. 14), Acta iud. V. 2—420 (1406 ian. 1, Procopius de Praga, scriptor, civis Minoris civ. Prag. — 1407 apr. 20), Lib. erect. V. 696 (1406 iun. 28, iul. 5, not. publ.), Acta iud. VI. 14—282 (1407 iun. 10 — 1408 maii 16). — Tadra č. 341. Johannes quond. Johannis de Chrzyenow alias de Tyn Horssowiensi, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1408 oct. 28, in Nova civitate Pragensi, in monasterio Zderaziensi. Mon. univ. II. 410, č. 54. Jehlinus, rector eccl. paroch. S. Wenceslai, site prope monast. Zderaziense, recusat accipere quartam partem offertorii, quam ei rectores capelle Corporis Christi obfulerunt. — Tadra č. 329. Johannes-nat. Welislai de Rzymyn, publ. imp. auct. not. — 1404 mart. 16]. Acta iud. IV. 335. Zmín. instr. specialis mandati d. Johannem de Vsk, in Camenicz residentem, obligandi ad solvendum XXVI sexag. d. Henzlino, rectori alt. Wenceslai in eccl. Prag. S. Wenceslaus Wenceslai de Nova Plzna, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1404 apr. 30, in Minori civit. Prag. Dobner, Monumenta historica Bohemiae III. 438. Procu- ratorium. 1404 sept. 20, in castro Prag. Memorabilia universitatis Prag. II. č. 185 (rkp. archivu Karl. univ.) — Orig. perg. 28X49 cm v arch. Nár. musea. Littere compulsorie Adami 462.
Strana 122
122 de Nezeticz contra beneficiarios tabularum regni Bohemie et notarium ipsorum Mauricium de extracto ex tabulis tradendo 18. febr. 1896. 1410 dec. 9, in castro Pragensi. Orig. perg, 61X49+4 cm v arch. Nár. musea. Transsumptum bulle Johannis XXIII. pape. (Bononie, 27. maii 1410) et mandatum Witkonis de Czrnczicz abbati S. Corone, ut Nicolaum Petri de Prachaticz ad idoneum beneficium instituat. — Pečet Vítka, děkana kost. sv. Apolináře. Signum: základem jest majuskulní S nad dvěma stupni, ve kterých jest vepsáno gotickou kursivou: W . l . Ave . maria. — Tadra č. 333. Nicolaus quond. Herdeconis, notarius Lpublicus?] 1404 iul. 18, Pragae. Possidet domum ac aream in Elau (Jílové). — Tadra č. 334 (pochybné!) Wenceslaus Otholt de Trzebenicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1404 iul. 27. Lib. erect. VI. 384. Donacio pro ecclesia in Medwedicz. Symon, nat. quond. Johannis de Wartinberg, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not. 1404 aug. 4, Wratislaviae. Cod Sil. XXVIII. č. 176 (z orig.) Transsumptum. Procopius de Stipoklass, not. publ. 1404 sept. 20, in castro Prag. Instr. notáře č. 462. Svědek. Další zmín. Acta iud. V. 100, č. 365 (1406 apr. 19). Johannes, nat. olim Conradi de Luticz, cler. Prag. dioc., publ. not. 1404 sept. 25, in Petrspurk. Lib. erect. V. 612. Confessio vendicionis census annui in villa Lubenecz. — Tadra č. 335. Johannes Helm Nicolai de Glogovia Superiori, cler. Wratisl. dioc., publ. not. 1404 oct. 2, in oppido Nove civitatis alias Prawdenik Olomuc. dioc., in dote eccl. paroch. Cod. Sil. XXXIII. 31. Dimissio census annui Nicolao Gothardi, plebano in Theodrici villa (inserováno v transumptu notáře č. 424 z 11. června 1417). Johannes quond. Martini de Schenewicz, cler. Wratislay. dioc., publ. not. 1404 oct. 17. Cod. Sil. I. 89, č. 80. Transsumptum. 1405 maii 5. Cod. Sil. I. 90, č. 82. Transsumptum. 1410 iun. 24 in monasterio Tscharnowans. Cod. Sil. I. 92, č. 85. Volba duchovního správce. 1410 sept. 15. Cod. Sil. I. 93, č. 86. Testamentum Margarethe Redlin. Dobravius de Mrawyn, not. publ. in civitate Pardubicz. — Tadra č. 332 ad 1404. Georgius Frowini de Tusta, not. publ. — Tadra č. 330 ad 1404 (Přimda 157). Georgius quond. Nicolai de Magna Glogovia, not. publ. 1405 maii 5, Pragae. Lib. erect. V. 710. Svědek. — Tadra č. 350. Michael quond. Petri de Radiss, not. publ. 1405 maii 5, Pragae. Lib. erect. V. 710. Svědek. Další zmín. Acta iud. VI. 226 (1408 mart. 28), str. 328 (1408 aug. 18). 1406 mart. 4. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 349. Petrus quond. Johannis de Chrumpnaw, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1405 aug. 4, in Wellegrado. Cod. Mor. XIII. č. 878 — Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 1099 (z orig.) Transsumptum privilegiorum ex auctoritate notarii. — II. Andreas, nat. quond. Mathie de Jermericz, Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. (scribaque causarum consistorii curie episcopalis Olomucensis iuratus 1410). 1405 oct. 28, Pragae. Orig. perg. B 111, n. 669 v Nár. a univ. knih. Testis sentencie officialis. Další zmín. Acta iud. V. 19—426 (1406 ian. 22 — 1407 apr. 27); Lib. erect. V. 727 (1407 ian. 28), Lib. confir. VI. 230 (1407 maii 11), Acta iud. VI. 2 etc. (1407 maii 25) 1410 apr. 16, Pragae. Čelakovský, Privilegia II., č. 840. 2. podpis na instr. notáře č. 368. 1414 oct. 14, prope civitatem Lunensem. Čelakovský, Privilegia II. 226, č. 133 v pozn. Výpověď úmluvců v rozepři města Loun a kláštera v Postoloprtech ohledně pastvin, zapsaná v městské knize. — Tadra č. 336. Mathias Wenceslai de Gyczin, not. publ. 1405 nov. 17, Pragae. Lib. confir. VI. 162. Svědek. 477. Nicolaus dictus Sissel [alias Woxa] natus Petri de Trzebon, cler, Prag. dioc., publ. auct. imp. Let cancellarie curie archiepiscopalis Pragensis (1417)] not. 1405 (Tomek V. 115). Zmíněn již Lib. erect. VI. 273 (1402 mart. 1, Pragae s tit. clericus), Acta iud. IV. 119 (1402 apr. 24), Lib. erect. V. 568 (1402 nov. 24), str. 573 (1403 apr. 28, clericus), VI. 371 (1404 iun. 14, dictus Pukliczie), V. 612 (1404 oct. 20), str. 526 (1405 dec. 1), Acta iud. VI. 3 (1407 maii 27), V. 2 (1406 ian. 1 —"1407 iun.), Lib. erect. V. 524 (1410 oct. 2), Lib. confir. VII. 65 (1412 sept. 3), str. 82 (1413 maii 4), Lib. erect. IV. 399 (1414 apr. 22), Lib. confir. VII. 130 (1414 oct. 17), str. 195 (1416 mart. 2), IX. 186 (1417 maii 5, not. cancel. cur. archiep. Prag.), VII. 286 (1419 mart. 8). 1416 iul. 29, in curia archiepiscopali Prag., sita in Minori civ. Listy kláštera zbrasl., č. 267 (z opisu). Sentencia diffinitiva Simonis de Nimburga, officialis. — IV. — Tadra č. 388. Jacobus olim Nicolai, dicti Rod, publ. imp. auct. not. 1406 ian. 4, ante ecclesiam S. Mauricii. Zlomek orig. perg. v archivu Nár. musea v Praze. Johannes dictus Scriba procurator mgri Slavconis constitutus est. — I. 463. 464. 465. 466. 467. 468. 469. 470. 471. 472. 478. 474. 475. 476. 478.
122 de Nezeticz contra beneficiarios tabularum regni Bohemie et notarium ipsorum Mauricium de extracto ex tabulis tradendo 18. febr. 1896. 1410 dec. 9, in castro Pragensi. Orig. perg, 61X49+4 cm v arch. Nár. musea. Transsumptum bulle Johannis XXIII. pape. (Bononie, 27. maii 1410) et mandatum Witkonis de Czrnczicz abbati S. Corone, ut Nicolaum Petri de Prachaticz ad idoneum beneficium instituat. — Pečet Vítka, děkana kost. sv. Apolináře. Signum: základem jest majuskulní S nad dvěma stupni, ve kterých jest vepsáno gotickou kursivou: W . l . Ave . maria. — Tadra č. 333. Nicolaus quond. Herdeconis, notarius Lpublicus?] 1404 iul. 18, Pragae. Possidet domum ac aream in Elau (Jílové). — Tadra č. 334 (pochybné!) Wenceslaus Otholt de Trzebenicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1404 iul. 27. Lib. erect. VI. 384. Donacio pro ecclesia in Medwedicz. Symon, nat. quond. Johannis de Wartinberg, cler. Wratisl. dioc., publ. auct. imp. not. 1404 aug. 4, Wratislaviae. Cod Sil. XXVIII. č. 176 (z orig.) Transsumptum. Procopius de Stipoklass, not. publ. 1404 sept. 20, in castro Prag. Instr. notáře č. 462. Svědek. Další zmín. Acta iud. V. 100, č. 365 (1406 apr. 19). Johannes, nat. olim Conradi de Luticz, cler. Prag. dioc., publ. not. 1404 sept. 25, in Petrspurk. Lib. erect. V. 612. Confessio vendicionis census annui in villa Lubenecz. — Tadra č. 335. Johannes Helm Nicolai de Glogovia Superiori, cler. Wratisl. dioc., publ. not. 1404 oct. 2, in oppido Nove civitatis alias Prawdenik Olomuc. dioc., in dote eccl. paroch. Cod. Sil. XXXIII. 31. Dimissio census annui Nicolao Gothardi, plebano in Theodrici villa (inserováno v transumptu notáře č. 424 z 11. června 1417). Johannes quond. Martini de Schenewicz, cler. Wratislay. dioc., publ. not. 1404 oct. 17. Cod. Sil. I. 89, č. 80. Transsumptum. 1405 maii 5. Cod. Sil. I. 90, č. 82. Transsumptum. 1410 iun. 24 in monasterio Tscharnowans. Cod. Sil. I. 92, č. 85. Volba duchovního správce. 1410 sept. 15. Cod. Sil. I. 93, č. 86. Testamentum Margarethe Redlin. Dobravius de Mrawyn, not. publ. in civitate Pardubicz. — Tadra č. 332 ad 1404. Georgius Frowini de Tusta, not. publ. — Tadra č. 330 ad 1404 (Přimda 157). Georgius quond. Nicolai de Magna Glogovia, not. publ. 1405 maii 5, Pragae. Lib. erect. V. 710. Svědek. — Tadra č. 350. Michael quond. Petri de Radiss, not. publ. 1405 maii 5, Pragae. Lib. erect. V. 710. Svědek. Další zmín. Acta iud. VI. 226 (1408 mart. 28), str. 328 (1408 aug. 18). 1406 mart. 4. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 349. Petrus quond. Johannis de Chrumpnaw, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1405 aug. 4, in Wellegrado. Cod. Mor. XIII. č. 878 — Šebánek, Archivy zruš. kl. mor. I., č. 1099 (z orig.) Transsumptum privilegiorum ex auctoritate notarii. — II. Andreas, nat. quond. Mathie de Jermericz, Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. (scribaque causarum consistorii curie episcopalis Olomucensis iuratus 1410). 1405 oct. 28, Pragae. Orig. perg. B 111, n. 669 v Nár. a univ. knih. Testis sentencie officialis. Další zmín. Acta iud. V. 19—426 (1406 ian. 22 — 1407 apr. 27); Lib. erect. V. 727 (1407 ian. 28), Lib. confir. VI. 230 (1407 maii 11), Acta iud. VI. 2 etc. (1407 maii 25) 1410 apr. 16, Pragae. Čelakovský, Privilegia II., č. 840. 2. podpis na instr. notáře č. 368. 1414 oct. 14, prope civitatem Lunensem. Čelakovský, Privilegia II. 226, č. 133 v pozn. Výpověď úmluvců v rozepři města Loun a kláštera v Postoloprtech ohledně pastvin, zapsaná v městské knize. — Tadra č. 336. Mathias Wenceslai de Gyczin, not. publ. 1405 nov. 17, Pragae. Lib. confir. VI. 162. Svědek. 477. Nicolaus dictus Sissel [alias Woxa] natus Petri de Trzebon, cler, Prag. dioc., publ. auct. imp. Let cancellarie curie archiepiscopalis Pragensis (1417)] not. 1405 (Tomek V. 115). Zmíněn již Lib. erect. VI. 273 (1402 mart. 1, Pragae s tit. clericus), Acta iud. IV. 119 (1402 apr. 24), Lib. erect. V. 568 (1402 nov. 24), str. 573 (1403 apr. 28, clericus), VI. 371 (1404 iun. 14, dictus Pukliczie), V. 612 (1404 oct. 20), str. 526 (1405 dec. 1), Acta iud. VI. 3 (1407 maii 27), V. 2 (1406 ian. 1 —"1407 iun.), Lib. erect. V. 524 (1410 oct. 2), Lib. confir. VII. 65 (1412 sept. 3), str. 82 (1413 maii 4), Lib. erect. IV. 399 (1414 apr. 22), Lib. confir. VII. 130 (1414 oct. 17), str. 195 (1416 mart. 2), IX. 186 (1417 maii 5, not. cancel. cur. archiep. Prag.), VII. 286 (1419 mart. 8). 1416 iul. 29, in curia archiepiscopali Prag., sita in Minori civ. Listy kláštera zbrasl., č. 267 (z opisu). Sentencia diffinitiva Simonis de Nimburga, officialis. — IV. — Tadra č. 388. Jacobus olim Nicolai, dicti Rod, publ. imp. auct. not. 1406 ian. 4, ante ecclesiam S. Mauricii. Zlomek orig. perg. v archivu Nár. musea v Praze. Johannes dictus Scriba procurator mgri Slavconis constitutus est. — I. 463. 464. 465. 466. 467. 468. 469. 470. 471. 472. 478. 474. 475. 476. 478.
Strana 123
123 479. 480. 481. 482. 483. 484. 486. 487. 488. 490. 491. 1414 iul. 25, in monasterio Wallis Josafat (Dolany). Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1187 (z orig.) s udáním, že je z Dobročkovič. Transsumptum. — I. 1415 ian. 29, Dolany. Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1188 (z orig.) Transsumptum. 1415 ian. 29, in Olomucz. Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1189 (z orig.) Transsumptum. Signum: monstrancovité; nad třemi stupni jest trojnásobný hvězdicovitý útvar; ostrá osmi- cípá, vyplněná hvězdice jest obklopena linií ve tvaru osmiplátečného květu a vše jest uzavřeno linií s plaménkovitými výběžky ve vodorovné a svislé ose obrazu a s polokruhy proti zbývajícím cípům ústřední hvězdice; v základně jest vepsáno gotickou kursivou: xpus ihus. Adam Petri de Trebecz, Olom. dioc., publ. imp. auct. not. 1406 ian. 14, in Trebecz. Cod. Mor. XIII. č. 398. Scabini civitatis Trebecz absolvunt ab omnibus contribucionibus balneum, quod Janco conscabinus a Naczkone, abbate monasterii Trebeczensis, emit et ad hospitale de novo erectum donavit. Mathias dictus Omyetacz, not. publ. 1406 ian. 14, Pragae. Acta ind. V. 12. Svědek. Petrus de Wolina, not. publ. 1406 febr. 20, Pragae. Acta iud. V. 38. Svědek. Další zmín. tamže, V. 40 (1406 febr. 26, suspendován z výkonu notářského úřadu generálním vikářem Adamem z Nežetic na tři léta; Petr jako student a člen Karlovy university se z rozsudku odvolal), str. 45, č. 190 (1406 mart. 3, publ. not.), str. 100, č. 373 (1406 apr. 19), VI. 115—185 (1407 oct. 31 — 1408 febr. 17). Henricus de Drahow, [not. publ.?] 1406 mart. 5, Pragae. Lib. erect. V. 680. Svědek darování před řadou notářů. — Tadra č. 342. Henricus Schindel de Wrchoticz, [not. publ.7] 1406 mart. 5, Pragae. Lib. erect. V. 680. Svědek darování před řadou notářů. — Tadra č. 344. Laurencius Demassin LIl, [not. publ?] 1406 mart. 10, Pragae. Acta iud. V. 73. Svědek. Další zmín. tamže, V. 293 (1406 dec. 17, Laurencius Domassin, presbyter). 485. Nicolaus, nat. quond. Johannis de Znoyma, S. Apollinaris Pragensis ecclesie canonicus et publicus notarius. 1406 mart. 25, Pragae. Acta iud. V. 302. Svědek. Další zmín. tamže, VI. 41—319 (1407 iul. 18 — 1408 iul. 14), Palacký, Documenta IV. č. 23 (1410 iun. 16), Acta iud. IV. 114 1410 iul. 8). 1423 sept. 26, in Bruna. Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1420. Sentencia diffinitiva. Jacobus natus Trchonis de Wolyna, cler. Prag. dioc., publ. not. 1406 [— apr. 2], in Borotin. Lib. erect. V. 680. Concordia. — Tadra č. 345. Johannes de Nova civitate, Olom. dioc., publ. not. 1406 apr. 26, Pragae. Acta iud. V. 112. Svědek. Další zmín. tamže, V. 96 (1406 apr. 28). Michael de Bruna, Olom. dioc., not. publ. 1406 maii 10, Pragae. Acta iud. V. 139. Svědek. 489. Wenceslaus, nat. quond. Jacobi de Mezerzyecz, cler. Olom. dioc., publ. imp. auct. ac d. Conradi, episcopi Olomucensis, notarius (scriba vicariatus eccl. Olomuc. 1406). 1406 maii 13, in Chremsir. Cod. Mor. XIII. č. 419. Ereccio altaris in Trnawka. 1406 mai 18, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 421. Fundacio altaris in ecclesia S. Petri in Olomucz. 1411 ian. 22, in Minori civitate Pragensi, in domo Constantini, prepositi Melnicensis. Orig. perg. 50x34+4,5 cm v Nár. a univ. knih., B 121, n. 726. Transsumptum litterarum Johannis XXII. pape (26. maii 1319) ex auctoritate Conradi, episcopi Olomucensis..— IV. (s. dmi conradi, dei gracia episcopi eccle olmuciens.). Signum: nad dvěma stupni jest umístěna na dříku s prstencem hvězdice ze dvou propléta- jících se trojúhelníků s minuskulním a uprostřed; ve stupních jest vepsáno gotickou kursivou: Mariall W.a.c.h. — Tadra č. 365. Petrus de Werona, not. publ. 1406 maii 24, Pragae. Acta iud. V. 150, č. 560. Examinator testium: Mathias [de] Hemliss, Traiectensis dioc., not. publ. 1406 iul. 16, Pragae. Acta iud. V. 195. Procurator. Další zmín. tamže, V. 196—237 (1406 iul. 16 — 1406 oct. 11). Mgr. Paulus de Praga, [not. publ.?] 1406 sept. 20, Pragae. Lib. erect. V. 704. Svědek před řadou notářů. — Tadra č. 348. Bartholomeus Johannis de Przibram, not. publ. 1406 sept. 27, Pragae. Acta iud. V. 222. Svědek. Další zmín. tamže, V. 445 (1407 maii 18). — 1407 aug. 26]. Acta iud. VI: 60, č. 236. Předložen instrument, obsahující testament Jana Rubáše, ve sporu oltářníka z Příbramě. — Tadra č. 353. 492. 493.
123 479. 480. 481. 482. 483. 484. 486. 487. 488. 490. 491. 1414 iul. 25, in monasterio Wallis Josafat (Dolany). Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1187 (z orig.) s udáním, že je z Dobročkovič. Transsumptum. — I. 1415 ian. 29, Dolany. Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1188 (z orig.) Transsumptum. 1415 ian. 29, in Olomucz. Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1189 (z orig.) Transsumptum. Signum: monstrancovité; nad třemi stupni jest trojnásobný hvězdicovitý útvar; ostrá osmi- cípá, vyplněná hvězdice jest obklopena linií ve tvaru osmiplátečného květu a vše jest uzavřeno linií s plaménkovitými výběžky ve vodorovné a svislé ose obrazu a s polokruhy proti zbývajícím cípům ústřední hvězdice; v základně jest vepsáno gotickou kursivou: xpus ihus. Adam Petri de Trebecz, Olom. dioc., publ. imp. auct. not. 1406 ian. 14, in Trebecz. Cod. Mor. XIII. č. 398. Scabini civitatis Trebecz absolvunt ab omnibus contribucionibus balneum, quod Janco conscabinus a Naczkone, abbate monasterii Trebeczensis, emit et ad hospitale de novo erectum donavit. Mathias dictus Omyetacz, not. publ. 1406 ian. 14, Pragae. Acta ind. V. 12. Svědek. Petrus de Wolina, not. publ. 1406 febr. 20, Pragae. Acta iud. V. 38. Svědek. Další zmín. tamže, V. 40 (1406 febr. 26, suspendován z výkonu notářského úřadu generálním vikářem Adamem z Nežetic na tři léta; Petr jako student a člen Karlovy university se z rozsudku odvolal), str. 45, č. 190 (1406 mart. 3, publ. not.), str. 100, č. 373 (1406 apr. 19), VI. 115—185 (1407 oct. 31 — 1408 febr. 17). Henricus de Drahow, [not. publ.?] 1406 mart. 5, Pragae. Lib. erect. V. 680. Svědek darování před řadou notářů. — Tadra č. 342. Henricus Schindel de Wrchoticz, [not. publ.7] 1406 mart. 5, Pragae. Lib. erect. V. 680. Svědek darování před řadou notářů. — Tadra č. 344. Laurencius Demassin LIl, [not. publ?] 1406 mart. 10, Pragae. Acta iud. V. 73. Svědek. Další zmín. tamže, V. 293 (1406 dec. 17, Laurencius Domassin, presbyter). 485. Nicolaus, nat. quond. Johannis de Znoyma, S. Apollinaris Pragensis ecclesie canonicus et publicus notarius. 1406 mart. 25, Pragae. Acta iud. V. 302. Svědek. Další zmín. tamže, VI. 41—319 (1407 iul. 18 — 1408 iul. 14), Palacký, Documenta IV. č. 23 (1410 iun. 16), Acta iud. IV. 114 1410 iul. 8). 1423 sept. 26, in Bruna. Šebánek, Archivy zruš. kl. I., č. 1420. Sentencia diffinitiva. Jacobus natus Trchonis de Wolyna, cler. Prag. dioc., publ. not. 1406 [— apr. 2], in Borotin. Lib. erect. V. 680. Concordia. — Tadra č. 345. Johannes de Nova civitate, Olom. dioc., publ. not. 1406 apr. 26, Pragae. Acta iud. V. 112. Svědek. Další zmín. tamže, V. 96 (1406 apr. 28). Michael de Bruna, Olom. dioc., not. publ. 1406 maii 10, Pragae. Acta iud. V. 139. Svědek. 489. Wenceslaus, nat. quond. Jacobi de Mezerzyecz, cler. Olom. dioc., publ. imp. auct. ac d. Conradi, episcopi Olomucensis, notarius (scriba vicariatus eccl. Olomuc. 1406). 1406 maii 13, in Chremsir. Cod. Mor. XIII. č. 419. Ereccio altaris in Trnawka. 1406 mai 18, in Olomucz. Cod. Mor. XIII. č. 421. Fundacio altaris in ecclesia S. Petri in Olomucz. 1411 ian. 22, in Minori civitate Pragensi, in domo Constantini, prepositi Melnicensis. Orig. perg. 50x34+4,5 cm v Nár. a univ. knih., B 121, n. 726. Transsumptum litterarum Johannis XXII. pape (26. maii 1319) ex auctoritate Conradi, episcopi Olomucensis..— IV. (s. dmi conradi, dei gracia episcopi eccle olmuciens.). Signum: nad dvěma stupni jest umístěna na dříku s prstencem hvězdice ze dvou propléta- jících se trojúhelníků s minuskulním a uprostřed; ve stupních jest vepsáno gotickou kursivou: Mariall W.a.c.h. — Tadra č. 365. Petrus de Werona, not. publ. 1406 maii 24, Pragae. Acta iud. V. 150, č. 560. Examinator testium: Mathias [de] Hemliss, Traiectensis dioc., not. publ. 1406 iul. 16, Pragae. Acta iud. V. 195. Procurator. Další zmín. tamže, V. 196—237 (1406 iul. 16 — 1406 oct. 11). Mgr. Paulus de Praga, [not. publ.?] 1406 sept. 20, Pragae. Lib. erect. V. 704. Svědek před řadou notářů. — Tadra č. 348. Bartholomeus Johannis de Przibram, not. publ. 1406 sept. 27, Pragae. Acta iud. V. 222. Svědek. Další zmín. tamže, V. 445 (1407 maii 18). — 1407 aug. 26]. Acta iud. VI: 60, č. 236. Předložen instrument, obsahující testament Jana Rubáše, ve sporu oltářníka z Příbramě. — Tadra č. 353. 492. 493.
Strana 124
124 496. 497. 498. 499. 500. 501. 502. 503. 504. 505. 506. 494. Nicolaus de Nova Colonia, not. publ. 1406 oct. 5, Pragae. Acta iud. V. 232, č. 933. Svědek. Mgr. Thomas dictus Opiczka de Radnicz, cler. Prag. dioc., publ. [auct. imp.] not. 495. 1406 oct. 15, Pragae. Acta iud. V. 240, č. 960. Ad tabellionatus officium auctoritate ordinaria per Adamum, vicarium archiep. Prag., approbatus est. Zmíněn již dříve tamže, V. 5 (1406 ian. 4, procurator), další zmín. V. 254—405 (1406 oct. 29 — 1407 apr. 12). Johannes, nat. quond. Jacobi de Caplicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1406 oct. 22, Pragae. Acta iud. V. 246, č. 978. Svědek. Další zmín. tamže, V. 251—276 (1406 oct. 27 — 1407 apr. 20). 1411 maii 15, in Nymburga ante domum Viti iudicis. Dobner, Monumenta III. 455. Com- promissum in arbitros et arbitrium. — Tadra č. 343. Paulus Przedwogy, not. publ. 1406 nov. 19, in Legnicz. Cod. Sil. XXXV. 51, č. 63. Sentencia Theophili de Opol, iudicis causarum eccl. Nicolaus Johannis de Luna, not. publ. 1406 nov. 26. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 346. Martinus olim Symonis de Holessaw, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1406 in monasterio Vallis Josafat (Dolany). Cod. Mor. XIII. č. 428. Transsumptum litterarum Bonifacii IX. pape (Rome, 2. oct. 1397) ex auctoritate notarii. Thomas dictus Noss, not. publ. 1407 ian. 4, Pragae. Acta iud. V. 306 č. 12. Svědek Thomassek Nos. Další zmín. tamže V. 395 (1407 apr. 6). Martinus de Luna, not. publ. 1407 ian. 18, Pragae. Acta iud. IV. 321, č. 68. Svědek. Mathias dictus Halerz de Brenny, not. publ. 1407 ian. 26, Pragae. Acta iud. V. 380, č. 99. Svědek M. de Brema [.1. Další zmín. Friedrich, Desky dvorské II. 51, č. 91 (1407 febr. 19, Mathias, notarius de Brenny, nomine Sdone de Rudnicz defendit hereditates in Libczan), Acta iud. VI. 27, č. 115 (1407 iul. 1), str. 359 (1408 nov. 12), orig. perg. B 125, n. 750 v Nár. a univ. knih (1414 mart. 1), Acta iud. VII. 127 (1421 ian. 15), str. 128 (1421 mart. 12), orig. perg. B 135, n. 795 v Nár. a univ. knih. (1434 apr. 5, Wratislavie, not. publ. consistorii Wratislaviensis). — Tadra č. 370. Conradus, nat. quond. Johannis Hertelini de Krossen, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1407 febr. 27, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 48, č. 192 (z orig.) Testamentum Johannis Hempl, civis Glogoviensis. Gallus Martini, not. publ. 1407 mart. 9]. Acta iud. V. 377, č. 292. Předložen instrument ve sporu o faru ve Vše- [— rubech. Albertus, nat. quond. Nicolai de Prosthana, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1407 mart. 30, in monasterio Ad infanciam Salvatoris, Pussmir. Cod. Mor. XV. č. 451. Transsumptum ex auctoritate prepositi monasterii in Pussmir. [IV.? sigillum abbatisse Elisabeth]. Johannes, natus Nicolai de Stropnicz, cler. Prag. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1407 apr. 4, in castro Crumpnaw supra Multawiam, in stubella h. d. Hostyslai, decani Dudlebensis, rectoris parochialis ecclesie in Crumpnaw. Orig. perg. 21X28+3 em v Nár. a univ. knih., B 114, n. 682 — Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krummau, č. LIX. Sentencia Hostislai, iudicis delegati a Wenceslao, officiali Pragensi, in causa inter Johannem, rectorem ecclesie parochialis in Dudleb, et abbatissam et conventum monasterii S. Clare in Crumpnaw super decimis in villa Branissowicz vert. — III. Pečeti: 1. oválná zašpičatělá (2x3 cm) ze zeleného vosku na bílém podkladě; postava světce v per- ličkovém lemu: . + . s . hostislay plbni . 0 . in crvmpnav. 2. okrouhlá (d=2,5 cm) ze zeleného vosku na bílém podkladě; hrubá postava duchovního s berlou v pravici; +s+iohis: pbi: de dudleb: 3. okrouhlá (d=3,5 cm) z červeného vosku na bílém podkladě; v gotickém výklenku bez stříšky erb s helmem, na štítě pětilistá růže, nad helmem menší růže se stínem; +S. henrici de . roseberg . Jviz Kolář, Č.-mor. herald. I. 296]. Signum: nad dvěma stupni, z nichž spodní jest zaoblen a neše kursivní nápis „Johannes de Stropnicz“, jest na rovném dříku úzké mezikruží, podplétané zespoda šestkráte stuhou ve tvaru smyček: uprostřed kruhu jsou dva překřížené klíče, jeden svislý a druhý vodorovný. — Vyobrazení viz v Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krummau, Prag 1904. — Tadra č. 352. Johannes Johannis de Olomucz, cler., publ. not. 1407 apr. 18, Pragae. Acta iud. V. 418, č. 436. Pro literis approbacionum super officio tabellionatus datis promisit notariis XX gros. in feria S. Margarethe solvere sub excommuni- cacionis pena. 507.
124 496. 497. 498. 499. 500. 501. 502. 503. 504. 505. 506. 494. Nicolaus de Nova Colonia, not. publ. 1406 oct. 5, Pragae. Acta iud. V. 232, č. 933. Svědek. Mgr. Thomas dictus Opiczka de Radnicz, cler. Prag. dioc., publ. [auct. imp.] not. 495. 1406 oct. 15, Pragae. Acta iud. V. 240, č. 960. Ad tabellionatus officium auctoritate ordinaria per Adamum, vicarium archiep. Prag., approbatus est. Zmíněn již dříve tamže, V. 5 (1406 ian. 4, procurator), další zmín. V. 254—405 (1406 oct. 29 — 1407 apr. 12). Johannes, nat. quond. Jacobi de Caplicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1406 oct. 22, Pragae. Acta iud. V. 246, č. 978. Svědek. Další zmín. tamže, V. 251—276 (1406 oct. 27 — 1407 apr. 20). 1411 maii 15, in Nymburga ante domum Viti iudicis. Dobner, Monumenta III. 455. Com- promissum in arbitros et arbitrium. — Tadra č. 343. Paulus Przedwogy, not. publ. 1406 nov. 19, in Legnicz. Cod. Sil. XXXV. 51, č. 63. Sentencia Theophili de Opol, iudicis causarum eccl. Nicolaus Johannis de Luna, not. publ. 1406 nov. 26. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 346. Martinus olim Symonis de Holessaw, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. not. 1406 in monasterio Vallis Josafat (Dolany). Cod. Mor. XIII. č. 428. Transsumptum litterarum Bonifacii IX. pape (Rome, 2. oct. 1397) ex auctoritate notarii. Thomas dictus Noss, not. publ. 1407 ian. 4, Pragae. Acta iud. V. 306 č. 12. Svědek Thomassek Nos. Další zmín. tamže V. 395 (1407 apr. 6). Martinus de Luna, not. publ. 1407 ian. 18, Pragae. Acta iud. IV. 321, č. 68. Svědek. Mathias dictus Halerz de Brenny, not. publ. 1407 ian. 26, Pragae. Acta iud. V. 380, č. 99. Svědek M. de Brema [.1. Další zmín. Friedrich, Desky dvorské II. 51, č. 91 (1407 febr. 19, Mathias, notarius de Brenny, nomine Sdone de Rudnicz defendit hereditates in Libczan), Acta iud. VI. 27, č. 115 (1407 iul. 1), str. 359 (1408 nov. 12), orig. perg. B 125, n. 750 v Nár. a univ. knih (1414 mart. 1), Acta iud. VII. 127 (1421 ian. 15), str. 128 (1421 mart. 12), orig. perg. B 135, n. 795 v Nár. a univ. knih. (1434 apr. 5, Wratislavie, not. publ. consistorii Wratislaviensis). — Tadra č. 370. Conradus, nat. quond. Johannis Hertelini de Krossen, cler. Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1407 febr. 27, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 48, č. 192 (z orig.) Testamentum Johannis Hempl, civis Glogoviensis. Gallus Martini, not. publ. 1407 mart. 9]. Acta iud. V. 377, č. 292. Předložen instrument ve sporu o faru ve Vše- [— rubech. Albertus, nat. quond. Nicolai de Prosthana, cler. Olomuc. dioc., publ. auct. imp. not. 1407 mart. 30, in monasterio Ad infanciam Salvatoris, Pussmir. Cod. Mor. XV. č. 451. Transsumptum ex auctoritate prepositi monasterii in Pussmir. [IV.? sigillum abbatisse Elisabeth]. Johannes, natus Nicolai de Stropnicz, cler. Prag. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1407 apr. 4, in castro Crumpnaw supra Multawiam, in stubella h. d. Hostyslai, decani Dudlebensis, rectoris parochialis ecclesie in Crumpnaw. Orig. perg. 21X28+3 em v Nár. a univ. knih., B 114, n. 682 — Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krummau, č. LIX. Sentencia Hostislai, iudicis delegati a Wenceslao, officiali Pragensi, in causa inter Johannem, rectorem ecclesie parochialis in Dudleb, et abbatissam et conventum monasterii S. Clare in Crumpnaw super decimis in villa Branissowicz vert. — III. Pečeti: 1. oválná zašpičatělá (2x3 cm) ze zeleného vosku na bílém podkladě; postava světce v per- ličkovém lemu: . + . s . hostislay plbni . 0 . in crvmpnav. 2. okrouhlá (d=2,5 cm) ze zeleného vosku na bílém podkladě; hrubá postava duchovního s berlou v pravici; +s+iohis: pbi: de dudleb: 3. okrouhlá (d=3,5 cm) z červeného vosku na bílém podkladě; v gotickém výklenku bez stříšky erb s helmem, na štítě pětilistá růže, nad helmem menší růže se stínem; +S. henrici de . roseberg . Jviz Kolář, Č.-mor. herald. I. 296]. Signum: nad dvěma stupni, z nichž spodní jest zaoblen a neše kursivní nápis „Johannes de Stropnicz“, jest na rovném dříku úzké mezikruží, podplétané zespoda šestkráte stuhou ve tvaru smyček: uprostřed kruhu jsou dva překřížené klíče, jeden svislý a druhý vodorovný. — Vyobrazení viz v Urkunden- und Regestenbuch des eh. Klarissinen-Klosters in Krummau, Prag 1904. — Tadra č. 352. Johannes Johannis de Olomucz, cler., publ. not. 1407 apr. 18, Pragae. Acta iud. V. 418, č. 436. Pro literis approbacionum super officio tabellionatus datis promisit notariis XX gros. in feria S. Margarethe solvere sub excommuni- cacionis pena. 507.
Strana 125
125 508. 509. 510. 511. 512. 513. 514. 515. 517. 518. 519. Wenceslaus de Kralewicz, not. publ. 1407 apr. 22, Pragae. Acta iud. V. 425, č. 458. Svědek. Další zmín. tamže, VI. 33 (1407 iul. 7), str. 172 (1408 ian. 20), V. 428 (1410 dec. 22), Lib. erect. V. 728 (1415 [febr. dec.] 4). 1415 ian. 12. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 377. Johannes Sendelberg dictus de Egra, not. publ. 1407 iun. 17. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 351. Wenceslaus, nat. de Trzebenicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1407 iul. 8, in civitate Teplicensi in monasterio. Acta iud. VI. 105, č. 402. Abatyše a konvent udělují knězi Petrovi řádovou faru sv. Jana Křtitele. Jacobus de Libochowicz, not. publ. 1407 iul. 18, Pragae. Acta iud. VI. 41. Svědek. Wenceslaus quond. Johannis de Unhosscz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. — 1407 aug. 20]. Acta iud. VI. 58, č. 231. Zmín. instr. o plné moci, udělené Machutovi Vítkem, proboštem u sv. Jiljí. 1410 oct. 10. Dipl. Mus. (opis ztracen). [14]10 dec. 3. Zlomek orig. perg. přivázán k rkp. č. 2141 arch. hl. m. Prahy. Institucio Nicolai canonici. 1415 febr. 20, in castro Pragensi, in curia dominorum mansionariorum. Dobner, Monumenta III. 461. Renovacio statutorum super disciplinam mansionariorum tam domi quam in choro.— Signum: nad monogramem z gotických minuskulních písmen a k jest pták, držící v zobáku W; Tadra č. 862. v trojstupňovém podstavci jest vepsáno: Tluxa I oo o ll. Wenceslaus. — Petrus de Belina, not. publ. 1407 aug. 25, Pragae. Acta iud. VI. 54, č. 217. Svědek. Nicolaus de Humpolcz, not. publ. 1407 sept. 20, Pragae. Acta iud. VI. 79, č. 309. Spor se sakristianem u sv. Štěpána na Rybníčku. Další zmín. tamže, VI. 96 (1407 oct 5). — Tomek V. 115. Albertus de Wlkoss, not. publ. 1407 oct. 3, Pragae. Acta iud. VI. 91, č. 359. Svědek. Snad notář č. 800. 516. Machko "Michalko] olim Bornikonis de Massowicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1407 nov. 17, in Siltar [Štítary] Prag. dioc. Acta iud. VI. 169, č. 34. Jakeš, farář v Újezdě Chodovém, pronajal užitek své fary. 1408 iul. 25; Pragae. Acta iud. VI. 322. Svědek. Theodricus, natus Johannis de Miroticz, not. publ. — 1407 nov. 23]. Acta iud. VI. 135, č. 514. Zmín. instr. o plné moci, udělené Marianem, farářem kdysi v Sopotách, Machutovi. Nicolaus de Prachowicz, Luthomisslensis diocesis publ. not. [— 1407 dec. 19]. Acta iud. VI. 152, č. 579. Zmín. instr. o plné moci, udělené Hrstkou z Deštné Mikulášovi z Prahy. 1408 mart. 12, Pragae. Acta iud. VI. 207. Svědek. — Srovnej s not. č. 587. Crux Tyesskonis de Baworow, cler. Olomuc. dioc., imp. auct. publ. not. 1408 febr. 15, in preurbio Olomucensi, in domo habitacionis notarii [Crucis]. Cod. Mor. XIV. č. 8 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1118. Transsumptum litterarum Johannis, episcopi Olomucensis, (20. iun. 1306) ex auctoritate notarii. 1408 aug. 11, in preurbio Olomucensi. Cod. Mor. XIV. č. 32. Vendicio census annui. Johannes quond. Mauricii de Giczyn, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1408 mart. 4, in Nova villa [Borzikonis] Prag. dioc., in estuario yemali, in curia dotis ecclesie. Acta iud. VI. 203, č. 134. Czenko de Policzan Slavconem procuratorem suum constituit. 520. 521. Johannes dictus Zul, natus Andree de Pelhrzimow, cler. Prag. dioc., publ. apostolica et imperiali auct. not., mgr. 1424. 1408 mart. 27, Pragae. Acta iud. VI. 226. Svědek. Další zmín. tamže, str. 295 (1408 iun. 11), Lib. confir. VIII. 78 (1424 apr. 14, mgr., advocatus consistorii Prag.). 1412 apr. 16, Prage, in curia archiepiscopali. Orig. perg. B 123, n. 738 v Nár. a univ. knihovně. Transsumptum litterarum super vineis (Prage, 2. oct. 1876) ex auctoritate Ulrici officialis. — IV. 1414 maii 22, Prage in scolis canonistarum. Orig. perg. 52,552,5+4 cm v Nár. a univ. knih., B 126, n. 752 — Listy klášt. zbraslav., č. 262. Šimon z Nymburka, arcijáhen bole- slavský a vykonavatel listů s papežskou milostí, nařizuje opatům klášterů v Kladrubech a Ostrově, aby udělili podle papežské milosti kleriku Jankovi z Újezdce nějaké obročí. — II. Pečeť porušená, oválná, zašpičatělá (4x6 cm); v gotickém výklenku postava světce, držícího v pravici jablko s křížkem, v levici ratolest; opis + . s. symonis de ny[mburgla† decretorum+doctoris.
125 508. 509. 510. 511. 512. 513. 514. 515. 517. 518. 519. Wenceslaus de Kralewicz, not. publ. 1407 apr. 22, Pragae. Acta iud. V. 425, č. 458. Svědek. Další zmín. tamže, VI. 33 (1407 iul. 7), str. 172 (1408 ian. 20), V. 428 (1410 dec. 22), Lib. erect. V. 728 (1415 [febr. dec.] 4). 1415 ian. 12. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 377. Johannes Sendelberg dictus de Egra, not. publ. 1407 iun. 17. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 351. Wenceslaus, nat. de Trzebenicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1407 iul. 8, in civitate Teplicensi in monasterio. Acta iud. VI. 105, č. 402. Abatyše a konvent udělují knězi Petrovi řádovou faru sv. Jana Křtitele. Jacobus de Libochowicz, not. publ. 1407 iul. 18, Pragae. Acta iud. VI. 41. Svědek. Wenceslaus quond. Johannis de Unhosscz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. — 1407 aug. 20]. Acta iud. VI. 58, č. 231. Zmín. instr. o plné moci, udělené Machutovi Vítkem, proboštem u sv. Jiljí. 1410 oct. 10. Dipl. Mus. (opis ztracen). [14]10 dec. 3. Zlomek orig. perg. přivázán k rkp. č. 2141 arch. hl. m. Prahy. Institucio Nicolai canonici. 1415 febr. 20, in castro Pragensi, in curia dominorum mansionariorum. Dobner, Monumenta III. 461. Renovacio statutorum super disciplinam mansionariorum tam domi quam in choro.— Signum: nad monogramem z gotických minuskulních písmen a k jest pták, držící v zobáku W; Tadra č. 862. v trojstupňovém podstavci jest vepsáno: Tluxa I oo o ll. Wenceslaus. — Petrus de Belina, not. publ. 1407 aug. 25, Pragae. Acta iud. VI. 54, č. 217. Svědek. Nicolaus de Humpolcz, not. publ. 1407 sept. 20, Pragae. Acta iud. VI. 79, č. 309. Spor se sakristianem u sv. Štěpána na Rybníčku. Další zmín. tamže, VI. 96 (1407 oct 5). — Tomek V. 115. Albertus de Wlkoss, not. publ. 1407 oct. 3, Pragae. Acta iud. VI. 91, č. 359. Svědek. Snad notář č. 800. 516. Machko "Michalko] olim Bornikonis de Massowicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1407 nov. 17, in Siltar [Štítary] Prag. dioc. Acta iud. VI. 169, č. 34. Jakeš, farář v Újezdě Chodovém, pronajal užitek své fary. 1408 iul. 25; Pragae. Acta iud. VI. 322. Svědek. Theodricus, natus Johannis de Miroticz, not. publ. — 1407 nov. 23]. Acta iud. VI. 135, č. 514. Zmín. instr. o plné moci, udělené Marianem, farářem kdysi v Sopotách, Machutovi. Nicolaus de Prachowicz, Luthomisslensis diocesis publ. not. [— 1407 dec. 19]. Acta iud. VI. 152, č. 579. Zmín. instr. o plné moci, udělené Hrstkou z Deštné Mikulášovi z Prahy. 1408 mart. 12, Pragae. Acta iud. VI. 207. Svědek. — Srovnej s not. č. 587. Crux Tyesskonis de Baworow, cler. Olomuc. dioc., imp. auct. publ. not. 1408 febr. 15, in preurbio Olomucensi, in domo habitacionis notarii [Crucis]. Cod. Mor. XIV. č. 8 (z orig.) — Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1118. Transsumptum litterarum Johannis, episcopi Olomucensis, (20. iun. 1306) ex auctoritate notarii. 1408 aug. 11, in preurbio Olomucensi. Cod. Mor. XIV. č. 32. Vendicio census annui. Johannes quond. Mauricii de Giczyn, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1408 mart. 4, in Nova villa [Borzikonis] Prag. dioc., in estuario yemali, in curia dotis ecclesie. Acta iud. VI. 203, č. 134. Czenko de Policzan Slavconem procuratorem suum constituit. 520. 521. Johannes dictus Zul, natus Andree de Pelhrzimow, cler. Prag. dioc., publ. apostolica et imperiali auct. not., mgr. 1424. 1408 mart. 27, Pragae. Acta iud. VI. 226. Svědek. Další zmín. tamže, str. 295 (1408 iun. 11), Lib. confir. VIII. 78 (1424 apr. 14, mgr., advocatus consistorii Prag.). 1412 apr. 16, Prage, in curia archiepiscopali. Orig. perg. B 123, n. 738 v Nár. a univ. knihovně. Transsumptum litterarum super vineis (Prage, 2. oct. 1876) ex auctoritate Ulrici officialis. — IV. 1414 maii 22, Prage in scolis canonistarum. Orig. perg. 52,552,5+4 cm v Nár. a univ. knih., B 126, n. 752 — Listy klášt. zbraslav., č. 262. Šimon z Nymburka, arcijáhen bole- slavský a vykonavatel listů s papežskou milostí, nařizuje opatům klášterů v Kladrubech a Ostrově, aby udělili podle papežské milosti kleriku Jankovi z Újezdce nějaké obročí. — II. Pečeť porušená, oválná, zašpičatělá (4x6 cm); v gotickém výklenku postava světce, držícího v pravici jablko s křížkem, v levici ratolest; opis + . s. symonis de ny[mburgla† decretorum+doctoris.
Strana 126
522. 523. 524. A 525. 526. 527. 528. 529. 580. 531. 582. 588. 584. 535. 536. 537. 588. Signum: nad jediným stupněm, v němž jest'vepsáno gotickou kursivou Jo. an, , jest. na dříku hvězdicovitý útvar, v němž uprostřed dvojnásobného rámce jest vepsáno min) m. — Тайга & 867. Thomas de Nova domo, not, publ. [— 1408 apr. 241. Acta iud. VI. 287, &, 240. Zimín, instr. ,,de iure Jodoci de Praga in bonis in Jenecz Maiori“. Petrus dictus Chrast de Duba, not: publ. 1408 apr. 27, Ptagae. Acta iud. VI. 240, & 248. Svédek. ndreas, natus Petri de Kralowics, cler. Prag; dioc., publ. imp. auct. not. 1408 maii 9, Pragae. Acta iud. VI. 268. Svédek. Dui zmin. Lib. conf. IX. 186 (1417 maii 5), VII, 286 (1419 matt. 8). 1416 ian. 27, in Minori civitate Pragensi, in curia archiepiscopali. Lib. confir. VII. 119. Confirmacio abbatis monasterii Opatovicenais. 1416 mart. 2, Prage in curia archiep. Lib. confir, VII. 195. o ra, eleccionis Franconis, prepositi in Basstyn, in abbatem monasterii in Insula. — ‘Tadra è 8 Gallus, nat. quond. Crucis de Wolyna, Prag. dioc., publ. auct. pn not. 1408 maii 14, in Minori civ. Prag. Palacký, Documenta IV. 888, č. 5 — Mon, univ. II, 420, č. 57. Třetí podpis na instrumentu notáře č. 526. — Tadra č. "857. Joann es, ‘nat. quond. Conradi de I esenicz, Prag. dioc, publ. auct. apost. not, 1408 maii 14, in Minori civ. Prag., in sala seu palacio superiori curie €t domus Palack$, Documenta IV. 888, &. b — Monum. univ. II.-420, C. 57. Purgacio canonica. Spolu- podepsali Michael Nicolai de Prachaticz, Gallus Crucis de Wolyna: 1414 aug. 27, Pragae, Vis instr. notáře č. 550. Protestacio mgri Joannis de Jesenicz, procuratoris mgri J. Hus. Vin té% instr. notáfe C. 878 (1414 aug. 80).-— Tadra c. 886. Johannes Jacobi de Glathovia, clericus, publ. imp. auct, not. [— 1408 maii 19]. Acta iud. VI. 278, &. 876. Zimín. instr. resignacionis ecclesie parochialis in Mieczina per d; Zidislaum ad manus patroni Roberti de Tluczna. Mgr. Johannes de Bidzowia, [not. publ. ?] 1408 maii 24, Pragae. Acta iud. VI. 282, C. 880. Svédek. Jacobus dictus Kompan de Zacz, not. publ. 1408 iun. 11, Pragae. Acta iud, VI. 29b, &, 429. Faráf z Ohnilitan dluEen notáti 10 kop. Ogerius Johannis de Uteri, Mont pul ubi. 1.2] 1408 iun. 20, Pragae. Acta iud. VI. 808, č. 462. Svědek před řadou notářů. Petrus de Lochowicz, not. publ. 1408 iun. 26, Pragae. Acta iud. VI. 818. Svëdek v instr. notâfe č. 578. Jacobus Kostrzab de Pyeska, not. publ. Prag. dioc. 1408 aug. 11, in preurbio Olomucensi. Cod. Mor. XIV. 89. Svědek v instr. notáře č. 519. Benessius de Klepi, not. publ. 1408 aug. 81, Pragae. Acta iud. VI. 888.. Svédek, Stephannus Johann[is] de Chrustovicz, cler. Luthomisslensis dioc, ‘publ. imp. auct. not. 1408 sept. 10, in Bruna. Cod, Mor, XIV. &. 36. Faráf z Modtic přiznává, že je povinen sloužiti mše za dárce. Thomas quond. Budisslai de Trziebon, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct, not. 1408 oct, 29, Pragae. Orig. perg. 38X49 cm v archivu Národ. musea v Praze. Johannes Kbel, vicarius archiep., ratificat donacionem ecclesie S. Egidii in Maiori civ. Prag. a Cuna, relicta Mathiegconis factam. [IV. Pecet víkářství nebyla přivěšena.] Signum: nad dvěma stupni, v nich jest vepsino kursivou: Albus | Thomas, jest na dříku čtyřlistá růžice se srdcovitými plátky, v pozadí pak doplňují dřík paprsky čtyřcípě hvězdice. Paulus Nicolai de Slawikowicz, cler. Olomuc. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1409 iun. b, in Ceakowicz. Orig. perg. 18X29 cm v archívu Nár. musea. Andreas de Budweis, altarista altaris beate Marie in ecclesia S. Procopii Antique civitatis Budweis, constituit procuratores in quadam causa. Signum: nad zaobleným podstavcem jest ze 6 kosočtverců sestaven tvar letícího ptáka se skříženými klíči v hlavě. V podstavci jest vepsáno gotickou kursivou: oia ave s Paulus. Nicolaus quond. Diwissii de Prachowicz, cler. Luthomissl. dioc., publ, imp. auct, = 1410 арг. 16]. Celakovskÿ, Privilegia IL, & 840, Zmin, instr. o Gmluvdich ve sporu kláštera sedleckého s farářem v Pněvicích. 1410 apr. 16, Pragae. Čelakovský, Privilegia II., č. 840. 8. podpis na instr. notáře č. 368. — "Tadra č. 859. Snad totožný a notářem č. 518. Nicolaus, nat, quond, Nicolai Weiglini de Nova Ecclesia, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. et ordinaria approbacione notarius, 1410 maii 7, in Znoyma. Cod. Mor. XIV. & 187, Arbitrium, 1411 sept. 13, i in monasterio Lucensi, Sebánek, Archivy zru&. kii. I., č. 1155 (z orig.) Trans- sumptum.
522. 523. 524. A 525. 526. 527. 528. 529. 580. 531. 582. 588. 584. 535. 536. 537. 588. Signum: nad jediným stupněm, v němž jest'vepsáno gotickou kursivou Jo. an, , jest. na dříku hvězdicovitý útvar, v němž uprostřed dvojnásobného rámce jest vepsáno min) m. — Тайга & 867. Thomas de Nova domo, not, publ. [— 1408 apr. 241. Acta iud. VI. 287, &, 240. Zimín, instr. ,,de iure Jodoci de Praga in bonis in Jenecz Maiori“. Petrus dictus Chrast de Duba, not: publ. 1408 apr. 27, Ptagae. Acta iud. VI. 240, & 248. Svédek. ndreas, natus Petri de Kralowics, cler. Prag; dioc., publ. imp. auct. not. 1408 maii 9, Pragae. Acta iud. VI. 268. Svédek. Dui zmin. Lib. conf. IX. 186 (1417 maii 5), VII, 286 (1419 matt. 8). 1416 ian. 27, in Minori civitate Pragensi, in curia archiepiscopali. Lib. confir. VII. 119. Confirmacio abbatis monasterii Opatovicenais. 1416 mart. 2, Prage in curia archiep. Lib. confir, VII. 195. o ra, eleccionis Franconis, prepositi in Basstyn, in abbatem monasterii in Insula. — ‘Tadra è 8 Gallus, nat. quond. Crucis de Wolyna, Prag. dioc., publ. auct. pn not. 1408 maii 14, in Minori civ. Prag. Palacký, Documenta IV. 888, č. 5 — Mon, univ. II, 420, č. 57. Třetí podpis na instrumentu notáře č. 526. — Tadra č. "857. Joann es, ‘nat. quond. Conradi de I esenicz, Prag. dioc, publ. auct. apost. not, 1408 maii 14, in Minori civ. Prag., in sala seu palacio superiori curie €t domus Palack$, Documenta IV. 888, &. b — Monum. univ. II.-420, C. 57. Purgacio canonica. Spolu- podepsali Michael Nicolai de Prachaticz, Gallus Crucis de Wolyna: 1414 aug. 27, Pragae, Vis instr. notáře č. 550. Protestacio mgri Joannis de Jesenicz, procuratoris mgri J. Hus. Vin té% instr. notáfe C. 878 (1414 aug. 80).-— Tadra c. 886. Johannes Jacobi de Glathovia, clericus, publ. imp. auct, not. [— 1408 maii 19]. Acta iud. VI. 278, &. 876. Zimín. instr. resignacionis ecclesie parochialis in Mieczina per d; Zidislaum ad manus patroni Roberti de Tluczna. Mgr. Johannes de Bidzowia, [not. publ. ?] 1408 maii 24, Pragae. Acta iud. VI. 282, C. 880. Svédek. Jacobus dictus Kompan de Zacz, not. publ. 1408 iun. 11, Pragae. Acta iud, VI. 29b, &, 429. Faráf z Ohnilitan dluEen notáti 10 kop. Ogerius Johannis de Uteri, Mont pul ubi. 1.2] 1408 iun. 20, Pragae. Acta iud. VI. 808, č. 462. Svědek před řadou notářů. Petrus de Lochowicz, not. publ. 1408 iun. 26, Pragae. Acta iud. VI. 818. Svëdek v instr. notâfe č. 578. Jacobus Kostrzab de Pyeska, not. publ. Prag. dioc. 1408 aug. 11, in preurbio Olomucensi. Cod. Mor. XIV. 89. Svědek v instr. notáře č. 519. Benessius de Klepi, not. publ. 1408 aug. 81, Pragae. Acta iud. VI. 888.. Svédek, Stephannus Johann[is] de Chrustovicz, cler. Luthomisslensis dioc, ‘publ. imp. auct. not. 1408 sept. 10, in Bruna. Cod, Mor, XIV. &. 36. Faráf z Modtic přiznává, že je povinen sloužiti mše za dárce. Thomas quond. Budisslai de Trziebon, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct, not. 1408 oct, 29, Pragae. Orig. perg. 38X49 cm v archivu Národ. musea v Praze. Johannes Kbel, vicarius archiep., ratificat donacionem ecclesie S. Egidii in Maiori civ. Prag. a Cuna, relicta Mathiegconis factam. [IV. Pecet víkářství nebyla přivěšena.] Signum: nad dvěma stupni, v nich jest vepsino kursivou: Albus | Thomas, jest na dříku čtyřlistá růžice se srdcovitými plátky, v pozadí pak doplňují dřík paprsky čtyřcípě hvězdice. Paulus Nicolai de Slawikowicz, cler. Olomuc. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1409 iun. b, in Ceakowicz. Orig. perg. 18X29 cm v archívu Nár. musea. Andreas de Budweis, altarista altaris beate Marie in ecclesia S. Procopii Antique civitatis Budweis, constituit procuratores in quadam causa. Signum: nad zaobleným podstavcem jest ze 6 kosočtverců sestaven tvar letícího ptáka se skříženými klíči v hlavě. V podstavci jest vepsáno gotickou kursivou: oia ave s Paulus. Nicolaus quond. Diwissii de Prachowicz, cler. Luthomissl. dioc., publ, imp. auct, = 1410 арг. 16]. Celakovskÿ, Privilegia IL, & 840, Zmin, instr. o Gmluvdich ve sporu kláštera sedleckého s farářem v Pněvicích. 1410 apr. 16, Pragae. Čelakovský, Privilegia II., č. 840. 8. podpis na instr. notáře č. 368. — "Tadra č. 859. Snad totožný a notářem č. 518. Nicolaus, nat, quond, Nicolai Weiglini de Nova Ecclesia, cler. Olomuc. dioc., publ. imp. auct. et ordinaria approbacione notarius, 1410 maii 7, in Znoyma. Cod. Mor. XIV. & 187, Arbitrium, 1411 sept. 13, i in monasterio Lucensi, Sebánek, Archivy zru&. kii. I., č. 1155 (z orig.) Trans- sumptum.
Strana 127
127 539. 540. 541. 542. 543. 544. 545. 546. 547. 548. 549. 550. 1422 oct. 29, in monastério Lucensi. Šebáněk, Archivy zruš. klášt. I., č. 1231. Podpis na instrumentu notáře č. 583. Ve znamení vepsáno: S. N. V. de nova ecclesia. Andrea's de Schiltberg, not. Ipubl.?] 1410 iul. 8, Pragae. Acta iud. IV. 114. Svědek. Wenceslaus de Horzessovicz, not. publ. 1410 iul. 8, Pragae. Acta iud. IV. 114, č. 107. Svědek. Nicolaus Dörr de Boleslavia, nat. quond. Conradi, Wratislav. dioc., publ. imp. auct. not. 1410 oct. 30, Hoczenplocz in dioc. Olomuc. Cod. Sil. XXXIII. 30, č. 6 (z insertu). Trans- sumptum litterarum donacionis ex auctoritate Johannis de Strassnicz, vicarii in spiritualibus episc. curie in Olomucz. Johannes, capellanus Otikoue, not. publ. — Tomek V. 115 k r. 1410, Tadra č. 360. Laurencius Wenceslai de Lipa, publ. not. 1411 mart. 10. Mittheilung. d. Ver. f. Gesch. d. Deutschen in Böhmen XXIV. 426 (z orig. v arch. kláštera Drkolná (Schlägel). Směna mezi faráři Ondřejem z Friedbergu a Přechem z Kirchschlagu. — Tadra č. 364. Jeronymus, nat. Petri de Morkowicz, not. publ. 1411 iul. 31, Sternberg. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1211. Směna. Mathias de Chlumczan, cler., publ. auct. imp. not. 1411 sept. 1, in Maiori civ. Prag. Palacký, Documenta III. 271 — Monum. univ. II. 2, č. 64. Svědek v instr. notáře č. 373. — Tadra č. 361. Petrus, nat. quond. Mathie Vande de Luna, cler. Prag. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1412 dec. 14, in Hradczano Pragensi. Opis v rukopise XI D 12, fol. 18b—32b v Nár. a univ. knih. Litere concordie inter decanum et canonicos in arce Karlsteinensi et quasi statuta iisdem facta. — IV. — Tomek V. 114, Tadra č. [275?], 319. Duchko Mauricii de Praga, not. imp. auct. publ. 1412 maii 1, in oppido Horzicz ante domum Miksconis. Lib. confir. VII. 58. Crida d. Leonis, plebani in Chlum, ad ecclesiam in Horžicz. Jacobus quond. Budislai de Cluk, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1412 mai 1, in Minori civitate Pragensi, in domo habitacionis Johannis de Moravia sub monte Petrino: Orig. perg. v arch. kap. vyšehradské, opis v diplomatáři Nár. musea. Mgr. Johannes de Moravia, canonicus Pragensis et collector camere apostol., quittat capitulum Wissegradense de censu papali pro octo ultimis annis persoluto. — IV. (pečeti papežského legáta a kolektora). — Tadra č. 366. Jacobus de Hosczka, presbyter, publ. not. 1412 sept. 3, Pragae. Lib. confir. VII. 65. Svědek v instr. notáře č. 427. Jacobus Moless, nat. olym Ambrosii Pragensis, publ. imp. auct. ac universorum dominorum magistrorum, doctorum et scolarium alme universitatis studii Pragensis iuratus notarius. [14121 Nováček, Několik list. týk. se kol. Karl., č. 12. Zmín. instr. de arestacione XL sex. gross. Witali seu Wytanoni de Poczrnicz per Styborium de Sluh. 1414 aug. 27, in Minori civ. Prag. ante curiam archiep. Palacký, Documenta III. 240. Protestacio mgri Joannis de Jesenicz, procuratoris mgri Johannis Hus. 1414 sept. 18, in collegio Caroli. Friedrich, Dekret kutnohorský, str. 69. Podpis na instr. notáře č. 373. 1415 oct. 27, in collegio Caroli. Monum. univ. III. 45. Conclusio magistrorum. 1420 nov. 28, in Maiori civ. Prag., in domo Wlczkonis penes domum collegii Omnium Sanctorum. Orig. perg. 21,5x54 cm v arch. Národního musea. Vendicio libri et oppignoracio eius ab emptore. 1422 iul. 18, [Pragae]. Acta iud. VII., úvod X, pozn. 4. Citace rektora školy u sv. Jindřicha k duchovnímu soudu podobojí na radnici staroměstskou ve při o manželství. Podepsán Jacobus Moless, notarius officii. 1424 nov. 2, in villa Poczrnicz. Nováček, Několik list. týk. se kol. Karl., č. 12. Soud osazený ve vsi Horních Počernicích, vypovídá ve při mezi Annou, vdovou po Vitanovi z Počernic, a Petrem, bradýřem z Prahy. 1429 dec. 30, Pragae. Orig. perg. v arch. Národního musea. In causa universitatis. Signum: nad stupněm, v němž jest gotickou kursivou vepsáno „Moless“, jest nad pruhem se šroubovitou výplní jednoduchý křížek. Faksimile viz v Dekretu kutnohorském, Historický klub, Praha 1909. — Tadra č. 371. Johannes quond. Nicolai de Brux, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1413 maii 26, in opido Nymburga Prag. dioc., in stuba notarii publici Johannis de Brux. Orig. perg. B 124, n. 746 v Nár. a univ. knihovně. Podpis na instrumentu notáře č. 322. Signum: lilie nad třemi stupni. — Tadra č. 372. Michael de Iglavia, publ. not. 1413 iun. 30, Pragae. Strnad, Listář m. Plzně I. 268, č. 239. Svědek. — Tadra č. 368. 551. 552.
127 539. 540. 541. 542. 543. 544. 545. 546. 547. 548. 549. 550. 1422 oct. 29, in monastério Lucensi. Šebáněk, Archivy zruš. klášt. I., č. 1231. Podpis na instrumentu notáře č. 583. Ve znamení vepsáno: S. N. V. de nova ecclesia. Andrea's de Schiltberg, not. Ipubl.?] 1410 iul. 8, Pragae. Acta iud. IV. 114. Svědek. Wenceslaus de Horzessovicz, not. publ. 1410 iul. 8, Pragae. Acta iud. IV. 114, č. 107. Svědek. Nicolaus Dörr de Boleslavia, nat. quond. Conradi, Wratislav. dioc., publ. imp. auct. not. 1410 oct. 30, Hoczenplocz in dioc. Olomuc. Cod. Sil. XXXIII. 30, č. 6 (z insertu). Trans- sumptum litterarum donacionis ex auctoritate Johannis de Strassnicz, vicarii in spiritualibus episc. curie in Olomucz. Johannes, capellanus Otikoue, not. publ. — Tomek V. 115 k r. 1410, Tadra č. 360. Laurencius Wenceslai de Lipa, publ. not. 1411 mart. 10. Mittheilung. d. Ver. f. Gesch. d. Deutschen in Böhmen XXIV. 426 (z orig. v arch. kláštera Drkolná (Schlägel). Směna mezi faráři Ondřejem z Friedbergu a Přechem z Kirchschlagu. — Tadra č. 364. Jeronymus, nat. Petri de Morkowicz, not. publ. 1411 iul. 31, Sternberg. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1211. Směna. Mathias de Chlumczan, cler., publ. auct. imp. not. 1411 sept. 1, in Maiori civ. Prag. Palacký, Documenta III. 271 — Monum. univ. II. 2, č. 64. Svědek v instr. notáře č. 373. — Tadra č. 361. Petrus, nat. quond. Mathie Vande de Luna, cler. Prag. dioc., publ. apost. et imper. auct. not. 1412 dec. 14, in Hradczano Pragensi. Opis v rukopise XI D 12, fol. 18b—32b v Nár. a univ. knih. Litere concordie inter decanum et canonicos in arce Karlsteinensi et quasi statuta iisdem facta. — IV. — Tomek V. 114, Tadra č. [275?], 319. Duchko Mauricii de Praga, not. imp. auct. publ. 1412 maii 1, in oppido Horzicz ante domum Miksconis. Lib. confir. VII. 58. Crida d. Leonis, plebani in Chlum, ad ecclesiam in Horžicz. Jacobus quond. Budislai de Cluk, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1412 mai 1, in Minori civitate Pragensi, in domo habitacionis Johannis de Moravia sub monte Petrino: Orig. perg. v arch. kap. vyšehradské, opis v diplomatáři Nár. musea. Mgr. Johannes de Moravia, canonicus Pragensis et collector camere apostol., quittat capitulum Wissegradense de censu papali pro octo ultimis annis persoluto. — IV. (pečeti papežského legáta a kolektora). — Tadra č. 366. Jacobus de Hosczka, presbyter, publ. not. 1412 sept. 3, Pragae. Lib. confir. VII. 65. Svědek v instr. notáře č. 427. Jacobus Moless, nat. olym Ambrosii Pragensis, publ. imp. auct. ac universorum dominorum magistrorum, doctorum et scolarium alme universitatis studii Pragensis iuratus notarius. [14121 Nováček, Několik list. týk. se kol. Karl., č. 12. Zmín. instr. de arestacione XL sex. gross. Witali seu Wytanoni de Poczrnicz per Styborium de Sluh. 1414 aug. 27, in Minori civ. Prag. ante curiam archiep. Palacký, Documenta III. 240. Protestacio mgri Joannis de Jesenicz, procuratoris mgri Johannis Hus. 1414 sept. 18, in collegio Caroli. Friedrich, Dekret kutnohorský, str. 69. Podpis na instr. notáře č. 373. 1415 oct. 27, in collegio Caroli. Monum. univ. III. 45. Conclusio magistrorum. 1420 nov. 28, in Maiori civ. Prag., in domo Wlczkonis penes domum collegii Omnium Sanctorum. Orig. perg. 21,5x54 cm v arch. Národního musea. Vendicio libri et oppignoracio eius ab emptore. 1422 iul. 18, [Pragae]. Acta iud. VII., úvod X, pozn. 4. Citace rektora školy u sv. Jindřicha k duchovnímu soudu podobojí na radnici staroměstskou ve při o manželství. Podepsán Jacobus Moless, notarius officii. 1424 nov. 2, in villa Poczrnicz. Nováček, Několik list. týk. se kol. Karl., č. 12. Soud osazený ve vsi Horních Počernicích, vypovídá ve při mezi Annou, vdovou po Vitanovi z Počernic, a Petrem, bradýřem z Prahy. 1429 dec. 30, Pragae. Orig. perg. v arch. Národního musea. In causa universitatis. Signum: nad stupněm, v němž jest gotickou kursivou vepsáno „Moless“, jest nad pruhem se šroubovitou výplní jednoduchý křížek. Faksimile viz v Dekretu kutnohorském, Historický klub, Praha 1909. — Tadra č. 371. Johannes quond. Nicolai de Brux, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1413 maii 26, in opido Nymburga Prag. dioc., in stuba notarii publici Johannis de Brux. Orig. perg. B 124, n. 746 v Nár. a univ. knihovně. Podpis na instrumentu notáře č. 322. Signum: lilie nad třemi stupni. — Tadra č. 372. Michael de Iglavia, publ. not. 1413 iun. 30, Pragae. Strnad, Listář m. Plzně I. 268, č. 239. Svědek. — Tadra č. 368. 551. 552.
Strana 128
128 553. Martinus Cremsier, Olom. dioc., not. publ.; archidiaconus Zacensis (Lib. confir. VII. 258). 1414 mart. 20, Pragae. Lib. confir. VII. 116. Svědek. Nicolaus, nat. quond. Johannis de Stitar (Štitary), not. publ. 554. 1414 iun. 15, in monasterio Lucensi.-Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1185 (z orig.) Pro- testacio. — I. Martinus de Drasow, not. publ. 1414 oct. 14, in Luna. Čelakovský, Privilegia II. 226. Svědek v instr. notáře č. 475. — Tadra č. 373. Simon de Nymburga, [not. publ.?], magister, decretorum doctor, archidiaconus Bo- leslaviensis, canonicus eccl. Prag., vicarius in spiritualibus in Zittavia, + 1449 Pragae (Editiones arch. et bibl. m. cap. Prag. X. 83, č. 585). — Tadra č. 875 ad 1414. Wenceslaus de Wodierad, not. publ. 1414. Höfler, Scriptores I. 201. Svědectví o řečech mistra Jana Husa. — Tomek V. 115, Tadra č. 874. Nicolaus, nat. quond. Nicolai Stuler de Magna Glogovia, not. publ. imp. auct. 1415 maii 1, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 54, č. 281. Testamentum Johannis Reyman, Nicolaus Petri de Broda theutunicali, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1415 oct. 26, in civitate Constanciensi. Cod. Sil. I. 98, č. 89. Ordinacio. 1419 febr. 7, in loco capitulari monasterii Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 101. Reholnice slibují poslušnost opatu kláštera sv. Vincence za hradbami vratislavskými. 1419 febr. 7, in loco capitulari monasterii Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 102. Opat kláštera sv. Vincence slibuje ochranu řeholnicím. Crux de Volyna, not. publ. 1415 oct. 27, in collegio Caroli. Monum. univ. III. 48. Svědek. — Tomek V. 115. Andreas Welislai de Tissnow, not. publ. — Tomek V. 115 ad 1415. Tadra č. 376. Johannes dictus Engliss de Petrowawes, not. publ. — Tadra č. 379 ad 1415. Andreas Gunczel de Bunczlaw, cler. Wratisl. dioc., publ imp. auct. not. 1416 apr. 7, in opido Lipczensi. Codex diplomaticus Saxoniae regiae: Urkundenbuch der Universität Leipzig von 1409—1555 (hrsg. v. Bruno Stübel, Leipzig 1879), str. 13, č. 9. Testamentum mgri Johannis de Monsterberg. — Tadra č. 381. Thomas olim Materni de Wratislavia, cler. Wratislav. [dioc.], publ. imp. auct. not. 1416 iul. 18, Othmuchow. Cod. Sil. XXXIII. 148. Svědek. 1417 nov. 10, Wratislaviae. Cod. Sil. I. 97, č. 89. Transsumptum instrumenti Nicolai Petti de Broda theutunicali [viz notáře č. 559]. Andreas de Cralovicz, not. publ. 1416 iul. 29, in Min. civ. Prag. Listy kl. zbrasl., č. 267. Svědek v instr. notáře č. 477. Wenceslaus de Trziebon, not. publ. — Tomek V. 115 k r. 1416. Tadra č. 380. Jacobus, nat. quond. Thome de Gystebnycz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1417 mart. 1, in Nova Telcz, in domo hab. Johannis, plebani ecclesie S. Jacobi. Orig. perg. v arch. v Jindřichově Hradci, opis v diplomatáři Národ, musea. Nicolaus, plebanus S. Mi- chaelis in Zeletavia, et communitas de Zeletavia compromittunt in arbitrum Johannem de Nova Domo. — II. — Tadra č. 388. Maternus nat. olim Martini, medici de Glacz, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1417 apr. 4, in Wartha Wratisl. dioc. Cod. Sil. X. 264, č. 814. Testamentum Margarethe Garthnechtynne, opidane in Wartha, in quo unam marcam Pol. perpetui census pro com- paracione unius lampadis perpetue ardentis in ecclesia Marie Virg. legat. — I. 1421 apr. 16, in Wartha. Cod. Sil. X. č. 320. Renuncciacio census annui. — Tadra č. 384. 569. Paulus de Bielyna, not. publ. 1417 maii 5, Pragae. Lib. confir. IX. 182. Svědek v instr. notáře č. 427. Další zmín. tamže, VII. 286 (1419 mart. 8). 570. Johannes Jacobi de Thin Horssoviensi, publ. imp. auct. not. 1417 aug. 4]. Lib. confir. VII. 236. Zmín. instr. procuracionis. L 571. Mathias, civis Maioris civitatis Pragensis, not. publ. — Tadra č. 382 k r. 1417 (kniha novoměstská). Johannes quond. Pauli de Sternadlicz, clericus coniugatus Wratisl. dioc., publ. not. 572. 1418 febr. 19, in Tzarnowans. Cod. Sil. I. č. 94. Peticio confirmacionis prepositi. (Per alium ingrossare procuravit). Vitus Galli de Zinnberg, cler. Luthomissl. dioc., publ. not. 1418 oct. 24. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 886. Johannes Medricz de Thepla, Prag. dioc., sacri imperii auct. not. publ. 1420 ian. 13, in Egra. Orig. perg. v archivu Nár. musea v Praze — Čelakovský, Privilegia měst I1., č. 256 v pozn. Transumpt privilegia, uděleného městu Chebu Karlem IV. 1. března 1348. 1425 mart. 8, in Egra, in refectorio domus hospitalis. Orig. perg. 47x59 em v archivu Nár. musea. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. Prage 1347 sept. 25. 556. 557. 558. 559. 560. 561. 562. 563. 564. 565. 566. 567. 568. 578. 574. 555.
128 553. Martinus Cremsier, Olom. dioc., not. publ.; archidiaconus Zacensis (Lib. confir. VII. 258). 1414 mart. 20, Pragae. Lib. confir. VII. 116. Svědek. Nicolaus, nat. quond. Johannis de Stitar (Štitary), not. publ. 554. 1414 iun. 15, in monasterio Lucensi.-Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1185 (z orig.) Pro- testacio. — I. Martinus de Drasow, not. publ. 1414 oct. 14, in Luna. Čelakovský, Privilegia II. 226. Svědek v instr. notáře č. 475. — Tadra č. 373. Simon de Nymburga, [not. publ.?], magister, decretorum doctor, archidiaconus Bo- leslaviensis, canonicus eccl. Prag., vicarius in spiritualibus in Zittavia, + 1449 Pragae (Editiones arch. et bibl. m. cap. Prag. X. 83, č. 585). — Tadra č. 875 ad 1414. Wenceslaus de Wodierad, not. publ. 1414. Höfler, Scriptores I. 201. Svědectví o řečech mistra Jana Husa. — Tomek V. 115, Tadra č. 874. Nicolaus, nat. quond. Nicolai Stuler de Magna Glogovia, not. publ. imp. auct. 1415 maii 1, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 54, č. 281. Testamentum Johannis Reyman, Nicolaus Petri de Broda theutunicali, Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1415 oct. 26, in civitate Constanciensi. Cod. Sil. I. 98, č. 89. Ordinacio. 1419 febr. 7, in loco capitulari monasterii Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 101. Reholnice slibují poslušnost opatu kláštera sv. Vincence za hradbami vratislavskými. 1419 febr. 7, in loco capitulari monasterii Czarnowans. Cod. Sil. I. č. 102. Opat kláštera sv. Vincence slibuje ochranu řeholnicím. Crux de Volyna, not. publ. 1415 oct. 27, in collegio Caroli. Monum. univ. III. 48. Svědek. — Tomek V. 115. Andreas Welislai de Tissnow, not. publ. — Tomek V. 115 ad 1415. Tadra č. 376. Johannes dictus Engliss de Petrowawes, not. publ. — Tadra č. 379 ad 1415. Andreas Gunczel de Bunczlaw, cler. Wratisl. dioc., publ imp. auct. not. 1416 apr. 7, in opido Lipczensi. Codex diplomaticus Saxoniae regiae: Urkundenbuch der Universität Leipzig von 1409—1555 (hrsg. v. Bruno Stübel, Leipzig 1879), str. 13, č. 9. Testamentum mgri Johannis de Monsterberg. — Tadra č. 381. Thomas olim Materni de Wratislavia, cler. Wratislav. [dioc.], publ. imp. auct. not. 1416 iul. 18, Othmuchow. Cod. Sil. XXXIII. 148. Svědek. 1417 nov. 10, Wratislaviae. Cod. Sil. I. 97, č. 89. Transsumptum instrumenti Nicolai Petti de Broda theutunicali [viz notáře č. 559]. Andreas de Cralovicz, not. publ. 1416 iul. 29, in Min. civ. Prag. Listy kl. zbrasl., č. 267. Svědek v instr. notáře č. 477. Wenceslaus de Trziebon, not. publ. — Tomek V. 115 k r. 1416. Tadra č. 380. Jacobus, nat. quond. Thome de Gystebnycz, cler. Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1417 mart. 1, in Nova Telcz, in domo hab. Johannis, plebani ecclesie S. Jacobi. Orig. perg. v arch. v Jindřichově Hradci, opis v diplomatáři Národ, musea. Nicolaus, plebanus S. Mi- chaelis in Zeletavia, et communitas de Zeletavia compromittunt in arbitrum Johannem de Nova Domo. — II. — Tadra č. 388. Maternus nat. olim Martini, medici de Glacz, Prag. dioc., publ. auct. imp. not. 1417 apr. 4, in Wartha Wratisl. dioc. Cod. Sil. X. 264, č. 814. Testamentum Margarethe Garthnechtynne, opidane in Wartha, in quo unam marcam Pol. perpetui census pro com- paracione unius lampadis perpetue ardentis in ecclesia Marie Virg. legat. — I. 1421 apr. 16, in Wartha. Cod. Sil. X. č. 320. Renuncciacio census annui. — Tadra č. 384. 569. Paulus de Bielyna, not. publ. 1417 maii 5, Pragae. Lib. confir. IX. 182. Svědek v instr. notáře č. 427. Další zmín. tamže, VII. 286 (1419 mart. 8). 570. Johannes Jacobi de Thin Horssoviensi, publ. imp. auct. not. 1417 aug. 4]. Lib. confir. VII. 236. Zmín. instr. procuracionis. L 571. Mathias, civis Maioris civitatis Pragensis, not. publ. — Tadra č. 382 k r. 1417 (kniha novoměstská). Johannes quond. Pauli de Sternadlicz, clericus coniugatus Wratisl. dioc., publ. not. 572. 1418 febr. 19, in Tzarnowans. Cod. Sil. I. č. 94. Peticio confirmacionis prepositi. (Per alium ingrossare procuravit). Vitus Galli de Zinnberg, cler. Luthomissl. dioc., publ. not. 1418 oct. 24. Dipl. Mus. (opis ztracen). — Tadra č. 886. Johannes Medricz de Thepla, Prag. dioc., sacri imperii auct. not. publ. 1420 ian. 13, in Egra. Orig. perg. v archivu Nár. musea v Praze — Čelakovský, Privilegia měst I1., č. 256 v pozn. Transumpt privilegia, uděleného městu Chebu Karlem IV. 1. března 1348. 1425 mart. 8, in Egra, in refectorio domus hospitalis. Orig. perg. 47x59 em v archivu Nár. musea. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. Prage 1347 sept. 25. 556. 557. 558. 559. 560. 561. 562. 563. 564. 565. 566. 567. 568. 578. 574. 555.
Strana 129
129 575. 576. 577. 578. 579. 580. 581. 582. 583. 584. 585. 1425 mart. 8, in Egra, in estuario hyemali domus fratr. ord. hosp. b. Marie. Orig. perg. 5471 cm v arch. Národního musea. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. 28. iul. 1355. 1425 mart. 8, in Egra. Čelakovský, Privilegia II., č. 870. Transumpt privilégia, daného městu Chebu Zikmundem 26. června 1417 v Kostnici. Signum: váza s květinovou výzdobou na třístupňovém podstavci, v němž jest vepsáno: hannes. — Tadra č. 388. Petir Berlin de Beyersdorff, cler., not. publ. 1420 mart. 12, Wratislaviae. Cod. Sil. XXXIII. 32. Svědek. Nicolau's dictus Naso, not. publ. 1420 iul. 12, Pragae. Acta iud. VII. 125, č. 5. Substitucio Machute et Pauli de Holubicz per Bartholomeum de Grecz regine facta. — 1422 sept. 22]. Acta iud. VII. 42, č. 101. Zmín. instr. procuracienis. Jacobus nat. Johannis de Wzdol, not. publ. — 1421 ian. 151. Acta iud. VII. 127, č. 20. Zmin. instr. procuracionis. Wenceslaus [dictus Mnyssek?] quond. Wenceslai de Praga, publicus notarius. 1421 oct. 27, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 6. Approbacio Bohuslai ad preposituram in Saczka. 1422 maii 31, in Zitavia. Lib. confirm. VIII. 16. Institucio Sigismundi de Budweis in pre- posituram in Melnico. (Per alium ingrossari procuravit). 1422 nov. 21, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 25. Institucio Johannis Gotfridi ad ecclesiam in Zitavia. 1422 nov. 28, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 26. Institucio Johannis Protywe ad ecclesiam parochialem S. Nicolai in foro pullorum. 1423 oct. 21, in Zitavía. Lib. confir. VIII. 67. Testamentum Martini Hess de Chyss, notarii publici. 1424 ian. 4, Zitavie in monasterio S. Petri et Pauli. Lib. confir. VIII. 59. Concordia super decimis de curia in Drosendorff. 1424 apr. 14, Zitavie Prag. dioc., ubi protunc in exilio degimus. Lib. confir. VIII. 76. Institucio Johannis Polomecz ad abbaciam monasteril in Porta apostolorum. 1425 febr. 26, in Zitavia. Lib. confir. IX. 93. Institucio Johannis Chiba ad decanatum in Antiqua Boleslavia. 1429 ian. 12, in Zitavia. Lib. confir. IX. 145. Confirmacio Bohuslai ad abbaciam monasterii Porta apostolorum. 1430 nov. 31, in Zitavia. Lib. confir. IX. 163. Confirmacio. Viz dále tamže str. 165 (1431 ian. 26), str. 172 (1431 apr. 9), str. 179 (1432 apr. 28). — Tomek V. 115 ad 1409, Tadra č. 358. Conradus Creydelwicz, publ. not. consistorii Glogoviensis. 1421 dec. 1, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 61, č. 266. Svědek v instr. notáře č. 580. Sigismundus Matusconis de Wechovia, cler. Olom. dioc., imp. auct. not. publ. 1421 dec. 1, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 266 (z orig.) Donacio. 1422 apr. 17, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 270 (z orig.) Donacio mortis causa hospitali a Nicolao Orman facta. 1445 oct. 24, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 297. Transsumptum. Sigismundus Hradeczka, not. publ. — 1422 febr. 19]. Acta iud. VII. 8, č. 12. Zmín. instr. procuracionis. — Tomek V. 115 L. ad 1413, Tadra č. 369. Michael de Petrowawess, Olom. dioc., not. publ. 1422 maii 31, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 17. Svědek v instr. notáře č. 578. Nicolaus, nat. quond. Stanislai de Paulau, not. publ. 1422 oct. 29, in monasterio Lucensi. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1231. Transsumptum. Spolupodepsal Nicolaus Nicolai Weiglini de Nova Ecclesia (viz notáře č. 538). 1433 dec. 13, in Znoyma. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1284. Souhlas opata louckého se stavbou mostu přes Dyji. — III. Wenceslaus Mathie de Chyss, not. publ. 1423 apr. 12, in Zitavia. Acta iud. VII. 67, č. 75. Procuratorium in causa Wenceslai, plebani in Sutom. Procopius quond. Johannis de Tyn Horssoviensi, publ. not. — 1423 iun. 25]. Acta iud. VII. 79, č. 150. Zmín. instr. acceptacionis in causa altaris S. Marie in ecclesia Pragensi. Paulus Georgii de Malowar alias de Holubicz, Prag. dioc., publ. not. 1424 ian. 3, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 70. Svědek. Další zmín. tamže, VIII. 78 (1424 apr. 14), IX. 94 (1425 febr. 26), str. 146 (1429 ian. 12), str. 165 (1431 ian. 26), str. 175 (1431 iun. 20). 1434 maii 4, in Zittavia. Lib. confir. X. 224. Confirmacio Procopii Wilhelmi de Praga, presentati a Sigismundo rege ad preposituram eccl. Omn. Sanct. in castro Pragensi. 586.
129 575. 576. 577. 578. 579. 580. 581. 582. 583. 584. 585. 1425 mart. 8, in Egra, in estuario hyemali domus fratr. ord. hosp. b. Marie. Orig. perg. 5471 cm v arch. Národního musea. Transsumptum litterarum Karoli IV., dat. 28. iul. 1355. 1425 mart. 8, in Egra. Čelakovský, Privilegia II., č. 870. Transumpt privilégia, daného městu Chebu Zikmundem 26. června 1417 v Kostnici. Signum: váza s květinovou výzdobou na třístupňovém podstavci, v němž jest vepsáno: hannes. — Tadra č. 388. Petir Berlin de Beyersdorff, cler., not. publ. 1420 mart. 12, Wratislaviae. Cod. Sil. XXXIII. 32. Svědek. Nicolau's dictus Naso, not. publ. 1420 iul. 12, Pragae. Acta iud. VII. 125, č. 5. Substitucio Machute et Pauli de Holubicz per Bartholomeum de Grecz regine facta. — 1422 sept. 22]. Acta iud. VII. 42, č. 101. Zmín. instr. procuracienis. Jacobus nat. Johannis de Wzdol, not. publ. — 1421 ian. 151. Acta iud. VII. 127, č. 20. Zmin. instr. procuracionis. Wenceslaus [dictus Mnyssek?] quond. Wenceslai de Praga, publicus notarius. 1421 oct. 27, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 6. Approbacio Bohuslai ad preposituram in Saczka. 1422 maii 31, in Zitavia. Lib. confirm. VIII. 16. Institucio Sigismundi de Budweis in pre- posituram in Melnico. (Per alium ingrossari procuravit). 1422 nov. 21, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 25. Institucio Johannis Gotfridi ad ecclesiam in Zitavia. 1422 nov. 28, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 26. Institucio Johannis Protywe ad ecclesiam parochialem S. Nicolai in foro pullorum. 1423 oct. 21, in Zitavía. Lib. confir. VIII. 67. Testamentum Martini Hess de Chyss, notarii publici. 1424 ian. 4, Zitavie in monasterio S. Petri et Pauli. Lib. confir. VIII. 59. Concordia super decimis de curia in Drosendorff. 1424 apr. 14, Zitavie Prag. dioc., ubi protunc in exilio degimus. Lib. confir. VIII. 76. Institucio Johannis Polomecz ad abbaciam monasteril in Porta apostolorum. 1425 febr. 26, in Zitavia. Lib. confir. IX. 93. Institucio Johannis Chiba ad decanatum in Antiqua Boleslavia. 1429 ian. 12, in Zitavia. Lib. confir. IX. 145. Confirmacio Bohuslai ad abbaciam monasterii Porta apostolorum. 1430 nov. 31, in Zitavia. Lib. confir. IX. 163. Confirmacio. Viz dále tamže str. 165 (1431 ian. 26), str. 172 (1431 apr. 9), str. 179 (1432 apr. 28). — Tomek V. 115 ad 1409, Tadra č. 358. Conradus Creydelwicz, publ. not. consistorii Glogoviensis. 1421 dec. 1, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. 61, č. 266. Svědek v instr. notáře č. 580. Sigismundus Matusconis de Wechovia, cler. Olom. dioc., imp. auct. not. publ. 1421 dec. 1, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 266 (z orig.) Donacio. 1422 apr. 17, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 270 (z orig.) Donacio mortis causa hospitali a Nicolao Orman facta. 1445 oct. 24, in Glogovia. Cod. Sil. XXVIII. č. 297. Transsumptum. Sigismundus Hradeczka, not. publ. — 1422 febr. 19]. Acta iud. VII. 8, č. 12. Zmín. instr. procuracionis. — Tomek V. 115 L. ad 1413, Tadra č. 369. Michael de Petrowawess, Olom. dioc., not. publ. 1422 maii 31, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 17. Svědek v instr. notáře č. 578. Nicolaus, nat. quond. Stanislai de Paulau, not. publ. 1422 oct. 29, in monasterio Lucensi. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1231. Transsumptum. Spolupodepsal Nicolaus Nicolai Weiglini de Nova Ecclesia (viz notáře č. 538). 1433 dec. 13, in Znoyma. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1284. Souhlas opata louckého se stavbou mostu přes Dyji. — III. Wenceslaus Mathie de Chyss, not. publ. 1423 apr. 12, in Zitavia. Acta iud. VII. 67, č. 75. Procuratorium in causa Wenceslai, plebani in Sutom. Procopius quond. Johannis de Tyn Horssoviensi, publ. not. — 1423 iun. 25]. Acta iud. VII. 79, č. 150. Zmín. instr. acceptacionis in causa altaris S. Marie in ecclesia Pragensi. Paulus Georgii de Malowar alias de Holubicz, Prag. dioc., publ. not. 1424 ian. 3, in Zitavia. Lib. confir. VIII. 70. Svědek. Další zmín. tamže, VIII. 78 (1424 apr. 14), IX. 94 (1425 febr. 26), str. 146 (1429 ian. 12), str. 165 (1431 ian. 26), str. 175 (1431 iun. 20). 1434 maii 4, in Zittavia. Lib. confir. X. 224. Confirmacio Procopii Wilhelmi de Praga, presentati a Sigismundo rege ad preposituram eccl. Omn. Sanct. in castro Pragensi. 586.
Strana 130
130 588. 589. 590. 591. 592. 593. 594. 595. 596. 597. 587. Mathias quond. Johannis Clarca de Jelcz, Wratish. dioc., publ. apost. et imper. auct. notarius. 1427 febr. 10—15, in monasterio Héynrichaw. Cod. Sil. X. 281, č. 333. Unio ecclesie in Byczano. 1427 febr. 15, in monasterio Heynrichaw. Cod. Sil. X. č. 334. Unio ecclesie in Byczano cum monasterio in Camencz. Ambrosius Ottonis de Olavia, cler. Wratisl. dioc., publ. not. — 1427 sept. 17]. Lib. confir. IX. 134. Zmín. instr. procuracionis: Nicolaus Petri, dicti Bosepetir, de Goltberg, Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1434 apr. 5, Wratislavie in consistorio. Orig. perg. B 135, n. 795 v Nár. a univ. knih. Transsumptum ex auctoritate officialis. Signum: mohutné majuskulní M nad dvěma půlměsíci, spojenými dříkem s podstavcem, ve kterém jsou vepsána písmena: y -y I NB G Johannes Reychloss, not. publ. consistorii Wratislaviensis. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Luca de Opol, not. publ. consistorii Wratisl. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Nicolaus de Othmuchaw, not. publ. consist. Wratisl. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Nicolaus Smersig, not. publ. consist. Wratisl. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Johannes olim Marssonis de Kowarzowicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1434 maii 21, in civitate Crumplow. Orig: perg. přivázán k rukopisu I F 37 v Nár. a univ. knih., vydal Tadra, Acta iud. VII. 244, č. 19. Mikuláš, farář v Újezdě na Moravě a kazatel v Č. Krumlově, ustanovuje pro správu své fary plnomocníky. Signum: Urkundenbuch der Stadt Krummau in Böhmen II., str. 14 (20. září 1425, Krumlov). Martinus nat. quond. Hermanni de Dobrzano, not. publ. 1434 sept. 5, in Bruna. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1289 (z orig.) Sentencia diffinitiva. Caspar quond. Mauricii de Usk super Albea, cler. Prag. dioc., publ. not. 1434 nov. 2, Zittavie. Lib. confir. X. Approbacio eleccionis Martini de Borzyslaw in abbatem monasterii S. Caroli in Praga. Johannes Sicz olim Wenceslai de Ugezd, cler. Olomuc. dioc., publ. not. 1435 mart. 14]. Lib. confir. X. 244. Zmín. instr. Nicolaus quond. Thome de Netholicz, cler. Prag. dioc., notarius publicus. 1435 mart. 14]. Lib. confir. X. 248. Zmín. instr. o plné moci. [— 598.
130 588. 589. 590. 591. 592. 593. 594. 595. 596. 597. 587. Mathias quond. Johannis Clarca de Jelcz, Wratish. dioc., publ. apost. et imper. auct. notarius. 1427 febr. 10—15, in monasterio Héynrichaw. Cod. Sil. X. 281, č. 333. Unio ecclesie in Byczano. 1427 febr. 15, in monasterio Heynrichaw. Cod. Sil. X. č. 334. Unio ecclesie in Byczano cum monasterio in Camencz. Ambrosius Ottonis de Olavia, cler. Wratisl. dioc., publ. not. — 1427 sept. 17]. Lib. confir. IX. 134. Zmín. instr. procuracionis: Nicolaus Petri, dicti Bosepetir, de Goltberg, Wratisl. dioc., publ. imp. auct. not. 1434 apr. 5, Wratislavie in consistorio. Orig. perg. B 135, n. 795 v Nár. a univ. knih. Transsumptum ex auctoritate officialis. Signum: mohutné majuskulní M nad dvěma půlměsíci, spojenými dříkem s podstavcem, ve kterém jsou vepsána písmena: y -y I NB G Johannes Reychloss, not. publ. consistorii Wratislaviensis. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Luca de Opol, not. publ. consistorii Wratisl. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Nicolaus de Othmuchaw, not. publ. consist. Wratisl. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Nicolaus Smersig, not. publ. consist. Wratisl. 1434 apr. 5, Wratislaviae. Viz instr. notáře č. 589. Svědek. Johannes olim Marssonis de Kowarzowicz, cler. Prag. dioc., publ. imp. auct. not. 1434 maii 21, in civitate Crumplow. Orig: perg. přivázán k rukopisu I F 37 v Nár. a univ. knih., vydal Tadra, Acta iud. VII. 244, č. 19. Mikuláš, farář v Újezdě na Moravě a kazatel v Č. Krumlově, ustanovuje pro správu své fary plnomocníky. Signum: Urkundenbuch der Stadt Krummau in Böhmen II., str. 14 (20. září 1425, Krumlov). Martinus nat. quond. Hermanni de Dobrzano, not. publ. 1434 sept. 5, in Bruna. Šebánek, Archivy zruš. klášt. I., č. 1289 (z orig.) Sentencia diffinitiva. Caspar quond. Mauricii de Usk super Albea, cler. Prag. dioc., publ. not. 1434 nov. 2, Zittavie. Lib. confir. X. Approbacio eleccionis Martini de Borzyslaw in abbatem monasterii S. Caroli in Praga. Johannes Sicz olim Wenceslai de Ugezd, cler. Olomuc. dioc., publ. not. 1435 mart. 14]. Lib. confir. X. 244. Zmín. instr. Nicolaus quond. Thome de Netholicz, cler. Prag. dioc., notarius publicus. 1435 mart. 14]. Lib. confir. X. 248. Zmín. instr. o plné moci. [— 598.
- 1: Titulatio
- 5: Praefatio
- 6: Liber
- 69: Editio